Nazwiska na literę Pj - Po

Pjankowski - od piana, pianka.

Pkieł - 1375 od piekło, ze staropolskiego pkieł.

Plaban - od pleban, z gwarowego kleban ‘proboszcz’.

Plabaniak - od pleban, z gwarowego kleban ‘proboszcz’.

Plabańczyk - od pleban, z gwarowego kleban ‘proboszcz’.

Plabański - od pleban, z gwarowego kleban ‘proboszcz’.

Plac - 1392 od plac ‘duża wolna przestrzeń; miejsce walki’.

Placak - od plac ‘duża wolna przestrzeń; miejsce walki’.

Placek - od plac ‘duża wolna przestrzeń; miejsce walki’.

Placenty - od imienia Placyd. Imię pochodzenia łacińskiego od placidus ‘spokojny, dobrotliwy’.

Placer - od niemieckich nazw osobowych Platzer, Plätzer.

Placerowski - od niemieckich nazw osobowych Platzer, Plätzer.

Placeta - od imienia Placyd. Imię pochodzenia łacińskiego od placidus ‘spokojny, dobrotliwy’.

Placety - od imienia Placyd. Imię pochodzenia łacińskiego od placidus ‘spokojny, dobrotliwy’.

Placewicz - od plac ‘duża wolna przestrzeń; miejsce walki’.

Plach - od plach ‘blacha pancerzowa; wielki placek z m±ki żytniej’.

Placha - od plach ‘blacha pancerzowa; wielki placek z m±ki żytniej’.

Plachal - 1713 od plach ‘blacha pancerzowa; wielki placek z m±ki żytniej’.

Plachcik - od płachta ‘duży kawał tkaniny’; od płachetka ‘mała płachta’.

Plachciński - od płachta ‘duży kawał tkaniny’; od płachetka ‘mała płachta’.

Plachecki - od płachta ‘duży kawał tkaniny’; od płachetka ‘mała płachta’.

Placheta - od płachta ‘duży kawał tkaniny’; od płachetka ‘mała płachta’.

Plachetka - od płachta ‘duży kawał tkaniny’; od płachetka ‘mała płachta’.

Plachetko - od płachta ‘duży kawał tkaniny’; od płachetka ‘mała płachta’.

Plachetta - od płachta ‘duży kawał tkaniny’; od płachetka ‘mała płachta’.

Plachettka - od płachta ‘duży kawał tkaniny’; od płachetka ‘mała płachta’.

Plachky - od płochy ‘swawolny, lekkomyźlny’, płocha ‘grzebień tkacki’.

Plachołka - 1786 od plach ‘blacha pancerzowa; wielki placek z m±ki żytniej’.

Plachotnik - od plach ‘blacha pancerzowa; wielki placek z m±ki żytniej’.

Plachowiak - od plach ‘blacha pancerzowa; wielki placek z m±ki żytniej’.

Plachowitrz - (= owicz; ¦l) od plach ‘blacha pancerzowa; wielki placek z m±ki żytniej’.

Plachowski - od plach ‘blacha pancerzowa; wielki placek z m±ki żytniej’.

Plachów - od plach ‘blacha pancerzowa; wielki placek z m±ki żytniej’.

Plachta - od płachta ‘duży kawał tkaniny’; od płachetka ‘mała płachta’.

Plachy - od płochy ‘swawolny, lekkomyźlny’, płocha ‘grzebień tkacki’.

Placiak - od plac ‘duża wolna przestrzeń; miejsce walki’.

Placin - od plac ‘duża wolna przestrzeń; miejsce walki’.

Placiński - od plac ‘duża wolna przestrzeń; miejsce walki’.

Plack - (Pom) od plac ‘duża wolna przestrzeń; miejsce walki’.

Plackiewicz - od plac ‘duża wolna przestrzeń; miejsce walki’.

Placko - od plac ‘duża wolna przestrzeń; miejsce walki’.

Plackowiak - od plac ‘duża wolna przestrzeń; miejsce walki’.

Plackowski - od plac ‘duża wolna przestrzeń; miejsce walki’.

Placowska - od plac ‘duża wolna przestrzeń; miejsce walki’.

Placuch - od plac ‘duża wolna przestrzeń; miejsce walki’.

Placuk - od plac ‘duża wolna przestrzeń; miejsce walki’.

Placuszek - od plac ‘duża wolna przestrzeń; miejsce walki’.

Placyd - od imienia Placyd. Imię pochodzenia łacińskiego od placidus ‘spokojny, dobrotliwy’.

Placyda - od imienia Placyd. Imię pochodzenia łacińskiego od placidus ‘spokojny, dobrotliwy’.

Placyk - od plac ‘duża wolna przestrzeń; miejsce walki’.

Placykiewicz - od plac ‘duża wolna przestrzeń; miejsce walki’.

Placzek - od płakać, płacz’.

Placzewski - od nazwy miejscowej Płaczewo (gdańskie, gmina Starogard Gdański).

Placzke - od płakać, płacz’.

Placzki - od płakać, płacz’.

Placzko - od płakać, płacz’.

Placzkowski - od nazwy miejscowej Płaczkowice (tarnobrzeskie, gmina Klimontów), Płaczkowice, dziź Płaczki (poznańskie, gmina Zaniemyźl).

Placzyński - od płakać, płacz’.

Pladek - od płód zarodek ludzki lub zwierzęcy w końcowej fazie rozwoju; owoc’.

Pladwich - od niemieckiej nazwy osobowej Pladwig, ta od Blad, por. Blatt ‘liźć’.

Pladwig - od niemieckiej nazwy osobowej Pladwig, ta od Blad, por. Blatt ‘liźć’.

Pladys - od płód zarodek ludzki lub zwierzęcy w końcowej fazie rozwoju; owoc’.

Pladziewicz - od płód zarodek ludzki lub zwierzęcy w końcowej fazie rozwoju; owoc’.

Pladzyk - od płód zarodek ludzki lub zwierzęcy w końcowej fazie rozwoju; owoc’.

Plafke - (¦l) od staropolskiego pławać ‘pływać’, pławić (się) ‘przeprowadzać przez wodę’.

Plafky - (¦l) od staropolskiego pławać ‘pływać’, pławić (się) ‘przeprowadzać przez wodę’.

Plag - od plaga ‘uderzenie, chłosta; klęska żywiołowa’.

Plaga - 1774 od plaga ‘uderzenie, chłosta; klęska żywiołowa’.

Plage - od plaga ‘uderzenie, chłosta; klęska żywiołowa’.

Plago - od plaga ‘uderzenie, chłosta; klęska żywiołowa’.

Plagowski - od plaga ‘uderzenie, chłosta; klęska żywiołowa’.

Plajer - od niemieckich nazw osobowych Pleier, Bleier, te z wysoko-niemieckiego Blejer ‘wyrabiacz różnych przedmiotów z ołowiu’.

Plajszer - od plejzer, plajzer ‘rana, szrama’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pleiser, ta od imienia Pleisa.

Plajzer - od plejzer, plajzer ‘rana, szrama’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pleiser, ta od imienia Pleisa.

Plak - od płakać, płacz’.

Plaka - od płakać, płacz’.

Plakas - od płakać, płacz’.

Plakiewicz - od płakać, płacz’.

Plakin - od płakać, płacz’.

Plakowicz - od płakać, płacz’.

Plakowski - od płakać, płacz’.

Plakut - od płakać, płacz’.

Plakuta - od płakać, płacz’.

Plakwicz - od płakać, płacz’.

Plam - od plama ‘znak odmiennej barwy; hańba, skaza’.

Plama - od plama ‘znak odmiennej barwy; hańba, skaza’.

Plamieniak - od plama ‘znak odmiennej barwy; hańba, skaza’.

Plaminiak - od plama ‘znak odmiennej barwy; hańba, skaza’.

Plamiński - od plama ‘znak odmiennej barwy; hańba, skaza’.

Plamkowski - od plama ‘znak odmiennej barwy; hańba, skaza’.

Plamniak - od plama ‘znak odmiennej barwy; hańba, skaza’.

Plamowski - od plama ‘znak odmiennej barwy; hańba, skaza’.

Plan - od plan ‘zamiar’.

Planczak - od plan ‘zamiar’.

Planda - zapewne od niemieckich nazw osobowych Planer, Bland.

Planecki - od plan ‘zamiar’.

Planek - od plan ‘zamiar’.

Planer - od niemieckiej nazwy osobowej Planer, ta od nazwy miejscowej Plana (Czechy).

Planert - od niemieckiej nazwy osobowej Planer, ta od nazwy miejscowej Plana (Czechy).

Planeta - 1786 od planeta, dawniej też płaneta ‘ciało niebieskie’.

Planetors - (¦l) od planeta, dawniej też płaneta ‘ciało niebieskie’.

Planetorz - od planeta, dawniej też płaneta ‘ciało niebieskie’.

Plango - zapewne od niemieckich nazw osobowych Plange, Blange, te od źrednio-wysoko-niemieckiego planga ‘równina’.

Planicki - 1731 od plan ‘zamiar’.

Planiczka - od plan ‘zamiar’.

Plank - od niemieckiej nazwy osobowej Plank, ta od nazwy osobowej Blank-, od blanc ‘biały’.

Planken - od niemieckiej nazwy osobowej Plank, ta od nazwy osobowej Blank-, od blanc ‘biały’.

Plankowski - od niemieckiej nazwy osobowej Plank, ta od nazwy osobowej Blank-, od blanc ‘biały’.

Planner - od niemieckiej nazwy osobowej Planer, ta od nazwy miejscowej Plana (Czechy).

Planta - od planta ‘plan; sadzonka; miejsce wyrównane’.

Planter - od niemieckiej nazwy osobowej Planter, ta od źrednio-wysoko-niemieckiego planter, wysoko-niemieckiego pflanzer ‘plantator’.

Plantier - od niemieckiej nazwy osobowej Planter, ta od źrednio-wysoko-niemieckiego planter, wysoko-niemieckiego pflanzer ‘plantator’.

Plantikow - od planta ‘plan; sadzonka; miejsce wyrównane’.

Plantos - od planta ‘plan; sadzonka; miejsce wyrównane’.

Plantowski - od planta ‘plan; sadzonka; miejsce wyrównane’.

Planty - od planta ‘plan; sadzonka; miejsce wyrównane’.

Plantykow - od planta ‘plan; sadzonka; miejsce wyrównane’.

Plapa - od paplać ‘mówić dużo bez sensu’.

Plapas - od paplać ‘mówić dużo bez sensu’.

Plapis - od paplać ‘mówić dużo bez sensu’.

Plapla - 1397 od paplać ‘mówić dużo bez sensu’.

Plaprok - 1707 od gwarowego paprać ‘grzebać w wodzie’ (dĽwiękonaźladowcze).

Plar - od plar ‘kurdziel; choroba koni’.

Plarski - od plar ‘kurdziel; choroba koni’.

Plas - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Plasa - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Plasan - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Plasań - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Plasczyk - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od plaskanka ‘płaski kawałek sera, masła’.

Plasczymonka - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od plaskanka ‘płaski kawałek sera, masła’.

Plasecki - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Plasek - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Plaseta - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Plasewicz - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Plasiewicz - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Plasiowski - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Plaska - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od plaskanka ‘płaski kawałek sera, masła’.

Plaskacewicz - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od plaskanka ‘płaski kawałek sera, masła’.

Plaskacz - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od plaskanka ‘płaski kawałek sera, masła’.

Plaskaczewicz - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od plaskanka ‘płaski kawałek sera, masła’.

Plaskaczewski - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od plaskanka ‘płaski kawałek sera, masła’.

Plaskaczyński - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od plaskanka ‘płaski kawałek sera, masła’.

Plaskanka, m. - 1474 od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od plaskanka ‘płaski kawałek sera, masła’.

Plaskat - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Plaskat - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od plaskanka ‘płaski kawałek sera, masła’.

Plaskata - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Plaskata - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od plaskanka ‘płaski kawałek sera, masła’.

Plaskaty - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od plaskanka ‘płaski kawałek sera, masła’.

Plaskiewicz - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od plaskanka ‘płaski kawałek sera, masła’.

Plasko - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od plaskanka ‘płaski kawałek sera, masła’.

Plaskocewicz - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od plaskanka ‘płaski kawałek sera, masła’.

Plaskociński - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od plaskanka ‘płaski kawałek sera, masła’.

Plaskocz - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od plaskanka ‘płaski kawałek sera, masła’.

Plaskoczewska - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od plaskanka ‘płaski kawałek sera, masła’.

Plaskoczyńska - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od plaskanka ‘płaski kawałek sera, masła’.

Plaskom±d - 1430 od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Plaskon - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od plaskanka ‘płaski kawałek sera, masła’.

Plaskonka - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Plaskonos - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Plaskoń - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od plaskanka ‘płaski kawałek sera, masła’.

Plaskot - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od plaskanka ‘płaski kawałek sera, masła’.

Plaskota - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od plaskanka ‘płaski kawałek sera, masła’.

Plaskoty - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od plaskanka ‘płaski kawałek sera, masła’.

Plaskowicz - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od plaskanka ‘płaski kawałek sera, masła’.

Plaskowodna - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Plaskowski - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od staropolskiego płaskur ‘pradziadek; orkisz’.

Plaskuda - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od staropolskiego płaskur ‘pradziadek; orkisz’.

Plaskum - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od staropolskiego płaskur ‘pradziadek; orkisz’.

Plaskun - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od staropolskiego płaskur ‘pradziadek; orkisz’.

Plaskur - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od staropolskiego płaskur ‘pradziadek; orkisz’.

Plaskura - 1583 od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od staropolskiego płaskur ‘pradziadek; orkisz’.

Plasło - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Plasota - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Plastara - od plast, płast, plastr, płastr ‘substancja lecznicza; częźć gniazda pszczelego’.

Plaster - od plast, płast, plastr, płastr ‘substancja lecznicza; częźć gniazda pszczelego’.

Plastuń - od plast, płast, plastr, płastr ‘substancja lecznicza; częźć gniazda pszczelego’.

Plastyn - od plast, płast, plastr, płastr ‘substancja lecznicza; częźć gniazda pszczelego’.

Plasuń - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Plasura - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Plaswich - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Plaszczak - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Plaszczek - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Plaszczok - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Plaszczoł - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Plaszczur - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Plaszczyca - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Plaszczyk - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Plaszczym±ka - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Plaszczymonka - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Plaszczyński - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Plaszek - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Plaszewski - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Plaszka - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Plaszke - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Plaszkiewicz - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Plaszkowski - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Plaszowiecki - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Plaszowski - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Plaszyk - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Plaszyński - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Plaźcik - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Plaźkota - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Plat - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Plata - 1626 od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’; od plata ‘blat’.

Platan - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’; od platan ‘gatunek drzewa’

Platania - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Plata-Przechlewski - złożenia brak; Plata 1626 od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’; od plata ‘blat’; Przechlewski brak.

Platas - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Plate - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Platen - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Platenik - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Plater - 1381 od niemieckiej nazwy osobowej Plater, ta od nazwy miejscowej Plata.

Plath - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Platis - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Platkiewicz - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Platko - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Platkow - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Platkowski - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Platków - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Platner - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Plato - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Platokos - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Platon - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’; lub od imienia greckiego Platon.

Platonoff - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’; lub od imienia greckiego Platon.

Platos - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Platowski - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Platt - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Platta - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Platte - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Platto - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Platych - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Platynowicz - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Platz - od plac ‘duża wolna przestrzeń; miejsce walki’.

Platzek - od plac ‘duża wolna przestrzeń; miejsce walki’.

Platzer - od plac ‘duża wolna przestrzeń; miejsce walki’.

Platzke - od plac ‘duża wolna przestrzeń; miejsce walki’.

Plauch - od plucha ‘człowiek plugawy; słota’- forma zgermanizowana.

Plaucha - od plucha ‘człowiek plugawy; słota’ forma zgermanizowana.

Plauer - od niemieckiej nazwy osobowej Plauer, ta od nazwy miejscowej Plau lub Plauen.

Plaugo - od niemieckiej nazwy osobowej Plauer, ta od nazwy miejscowej Plau lub Plauen.

Plaukszto - od niemieckiej nazwy osobowej Plauer, ta od nazwy miejscowej Plau lub Plauen.

Plaur - od niemieckiej nazwy osobowej Plauer, ta od nazwy miejscowej Plau lub Plauen.

Plaust - od niemieckiej nazwy osobowej Blaus, ta od źrednio-wysoko-niemieckiego blo? ‘niezamożny’.

Plauszta - od niemieckiej nazwy osobowej Blaus, ta od źrednio-wysoko-niemieckiego blo? ‘niezamożny’.

Plawecki - od staropolskiego pławać ‘pływać’, pławić (się) ‘przeprowadzać przez wodę’.

Plawgo - od staropolskiego pławać ‘pływać’, pławić (się) ‘przeprowadzać przez wodę’.

Plawiński - od staropolskiego pławać ‘pływać’, pławić (się) ‘przeprowadzać przez wodę’.

Plawka - od staropolskiego pławać ‘pływać’, pławić (się) ‘przeprowadzać przez wodę’.

Plawke - (¦l) od staropolskiego pławać ‘pływać’, pławić (się) ‘przeprowadzać przez wodę’.

Plawniak - od staropolskiego pławać ‘pływać’, pławić (się) ‘przeprowadzać przez wodę’.

Plawski - od nazwy miejscowej Pławno (rzeszowskie, gmina Borowa; tarnobrzeskie, gmina Stalowa Wola).

Plaza - od płaz ‘przedstawiciel gromady kręgowców; przenoźnie podły człowiek’, płaza ‘płaska powierzchnia’, płazić ‘czołgać się, pełzać’.

Plaze - od płaz ‘przedstawiciel gromady kręgowców; przenoźnie podły człowiek’, płaza ‘płaska powierzchnia’, płazić ‘czołgać się, pełzać’.

Plazeński - od płaz ‘przedstawiciel gromady kręgowców; przenoźnie podły człowiek’, płaza ‘płaska powierzchnia’, płazić ‘czołgać się, pełzać’.

Plaziński - od płaz ‘przedstawiciel gromady kręgowców; przenoźnie podły człowiek’, płaza ‘płaska powierzchnia’, płazić ‘czołgać się, pełzać’.

Plaziuk - od płaz ‘przedstawiciel gromady kręgowców; przenoźnie podły człowiek’, płaza ‘płaska powierzchnia’, płazić ‘czołgać się, pełzać’.

Plazór - od płaz ‘przedstawiciel gromady kręgowców; przenoźnie podły człowiek’, płaza ‘płaska powierzchnia’, płazić ‘czołgać się, pełzać’.

Plazura - od płaz ‘przedstawiciel gromady kręgowców; przenoźnie podły człowiek’, płaza ‘płaska powierzchnia’,płazić ‘czołgać się, pełzać’.

Plazyk - od płaz ‘przedstawiciel gromady kręgowców; przenoźnie podły człowiek’, płaza ‘płaska powierzchnia’, płazić ‘czołgać się, pełzać’.

Plaża - od płaz ‘przedstawiciel gromady kręgowców; przenoźnie podły człowiek’, płaza ‘płaska powierzchnia’, płazić ‘czołgać się, pełzać’.

Plażalski - od płaz ‘przedstawiciel gromady kręgowców; przenoźnie podły człowiek’, płaza ‘płaska powierzchnia’, płazić ‘czołgać się, pełzać’.

Plażeński - od płaz ‘przedstawiciel gromady kręgowców; przenoźnie podły człowiek’, płaza ‘płaska powierzchnia’, płazić ‘czołgać się, pełzać’.

Plażuk - od płaz ‘przedstawiciel gromady kręgowców; przenoźnie podły człowiek’, płaza ‘płaska powierzchnia’, płazić ‘czołgać się, pełzać’.

Plażyk - od płaz ‘przedstawiciel gromady kręgowców; przenoźnie podły człowiek’, płaza ‘płaska powierzchnia’,płazić ‘czołgać się, pełzać’.

Plażyński - od płaz ‘przedstawiciel gromady kręgowców; przenoźnie podły człowiek’, płaza ‘płaska powierzchnia’, płazić ‘czołgać się, pełzać’.

Pl±der - od pluder ‘pogardliwa nazwa Niemca’, pludry, pl±dry ‘rodzaj spodni’.

Pl±sa - od pl±sać, ze staropolskiego pl±sać ‘podskakiwać, tańczyć’.

Pl±sak - od pl±sać, ze staropolskiego pl±sać ‘podskakiwać, tańczyć’.

Pl±sek - od pl±sać, ze staropolskiego pl±sać ‘podskakiwać, tańczyć’.

Pl±sk - od pl±sać, ze staropolskiego pl±sać ‘podskakiwać, tańczyć’; lub od pl±skać ‘mlaskać’.

Pl±ska - 1382 od pl±sać, ze staropolskiego pl±sać ‘podskakiwać, tańczyć’.

Pl±skawa - od pl±sać, ze staropolskiego pl±sać ‘podskakiwać, tańczyć’.

Pl±skiewicz - od pl±sać, ze staropolskiego pl±sać ‘podskakiwać, tańczyć’.

Pl±sko - od pl±sać, ze staropolskiego pl±sać ‘podskakiwać, tańczyć’.

Pl±skowski - 1391 od nazwy miejscowej Pl±skowo (poznańskie, gmina Mieźcisko), Pl±skowice (piotrkowskie, gmina Fałków).

Pleban - 1490 od pleban, z gwarowego kleban ‘proboszcz’.

Plebanek - 1411 od pleban, z gwarowego kleban ‘proboszcz’.

Plebani - od pleban, z gwarowego kleban ‘proboszcz’.

Plebania - od pleban, z gwarowego kleban ‘proboszcz’; od plebania.

Plebaniak - od pleban, z gwarowego kleban ‘proboszcz’.

Plebanik - od pleban, z gwarowego kleban ‘proboszcz’.

Plebaniuk - od pleban, z gwarowego kleban ‘proboszcz’.

Plebankiewicz - od pleban, z gwarowego kleban ‘proboszcz’.

Plebanowicz - od pleban, z gwarowego kleban ‘proboszcz’.

Plebańczak - od pleban, z gwarowego kleban ‘proboszcz’.

Plebańczuk - od pleban, z gwarowego kleban ‘proboszcz’.

Plebańczyk - 1668 od pleban, z gwarowego kleban ‘proboszcz’.

Plebański - od pleban, z gwarowego kleban ‘proboszcz’; od przymiotnika plebański.

Plebuch - od pleban, z gwarowego kleban ‘proboszcz’.

Plec - od plecy, dawniej plec ‘tylna częźć tułowia, częźć ramienia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Pletz.

Plecak - od plecy, dawniej plec ‘tylna częźć tułowia, częźć ramienia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Pletz.

Plecan - od plecy, dawniej plec ‘tylna częźć tułowia, częźć ramienia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Pletz.

Plecata - od plecy, dawniej plec ‘tylna częźć tułowia, częźć ramienia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Pletz.

Plecaty - od plecy, dawniej plec ‘tylna częźć tułowia, częźć ramienia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Pletz.

Plecek - od plecy, dawniej plec ‘tylna częźć tułowia, częźć ramienia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Pletz.

Plecek - od plecy, dawniej plec ‘tylna częźć tułowia, częźć ramienia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Pletz.

Plecenta - od imienia Placyd. Imię pochodzenia łacińskiego od placidus ‘spokojny, dobrotliwy’.

Plecenty - od imienia Placyd. Imię pochodzenia łacińskiego od placidus ‘spokojny, dobrotliwy’.

Plecenża - od imienia Placyd. Imię pochodzenia łacińskiego od placidus ‘spokojny, dobrotliwy’.

Pleceta - od imienia Placyd. Imię pochodzenia łacińskiego od placidus ‘spokojny, dobrotliwy’.

Plecety - od imienia Placyd. Imię pochodzenia łacińskiego od placidus ‘spokojny, dobrotliwy’.

Plech - 1500 od staropolskiego plech ‘blacha zbroi’.

Plecha - od staropolskiego plech ‘blacha zbroi’; też od plecha ‘łysina’.

Plechaczek - od staropolskiego plech ‘blacha zbroi’; też od plecha ‘łysina’.

Plechan - od staropolskiego plech ‘blacha zbroi’; też od plecha ‘łysina’.

Plechanow - od staropolskiego plech ‘blacha zbroi’; też od plecha ‘łysina’.

Plechański - od staropolskiego plech ‘blacha zbroi’; też od plecha ‘łysina’.

Plechawski - od nazwy miejscowej Plechów (kieleckie, gmina Kazimierza Wielka).

Plechciński - od staropolskiego plichta ‘troska, obowi±zek’, od gwarowego też ‘zła karta w grze’.

Plechimowicz - od staropolskiego plech ‘blacha zbroi’; też od plecha ‘łysina’.

Plechinger - od staropolskiego plech ‘blacha zbroi’; też od plecha ‘łysina’.

Plechnik - od staropolskiego plech ‘blacha zbroi’; też od plecha ‘łysina’.

Plechocki - od staropolskiego plech ‘blacha zbroi’; też od plecha ‘łysina’.

Plechoć - od staropolskiego plech ‘blacha zbroi’; też od plecha ‘łysina’.

Plechota - od staropolskiego plech ‘blacha zbroi’; też od plecha ‘łysina’.

Plechowiak - od staropolskiego plech ‘blacha zbroi’; też od plecha ‘łysina’.

Plechowicz - od staropolskiego plech ‘blacha zbroi’; też od plecha ‘łysina’.

Plechowiec - od staropolskiego plech ‘blacha zbroi’; też od plecha ‘łysina’.

Plechowski - 1466 od nazwy miejscowej Plechów (kieleckie, gmina Kazimierza Wielka).

Plechta - od staropolskiego plichta ‘troska, obowi±zek’, od gwarowego też ‘zła karta w grze’.

Plechulek - od staropolskiego plech ‘blacha zbroi’; też od plecha ‘łysina’.

Pleciak - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Plecian - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Pleci±g - 1463 od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Plecień - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Plecinoga - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Pleciński - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Plecion - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Plecionka - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Pleciucha - 1385 od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Pleciukiewicz - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Pleciul - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Pleciuń - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Plecke - (Pom) od plecy, dawniej plec ‘tylna częźć tułowia, częźć ramienia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Pletz.

Plecki - od plecy, dawniej plec ‘tylna częźć tułowia, częźć ramienia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Pletz.

Pleckowski - od plecy, dawniej plec ‘tylna częźć tułowia, częźć ramienia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Pletz.

Plecner - od plecy, dawniej plec ‘tylna częźć tułowia, częźć ramienia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Pletz.

Plecy - od plecy, dawniej plec ‘tylna częźć tułowia, częźć ramienia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Pletz.

Plecyk - od plecy, dawniej plec ‘tylna częźć tułowia, częźć ramienia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Pletz.

Plecyng - od plecy, dawniej plec ‘tylna częźć tułowia, częźć ramienia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Pletz.

Pleczar - od plecy, dawniej plec ‘tylna częźć tułowia, częźć ramienia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Pletz.

Pleczarski - od plecy, dawniej plec ‘tylna częźć tułowia, częźć ramienia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Pletz.

Pleczek - od plecy, dawniej plec ‘tylna częźć tułowia, częźć ramienia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Pletz.

Pleczeluk - od plecy, dawniej plec ‘tylna częźć tułowia, częźć ramienia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Pletz.

Pleczeń - od plecy, dawniej plec ‘tylna częźć tułowia, częźć ramienia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Pletz.

Pleczka - od plecy, dawniej plec ‘tylna częźć tułowia, częźć ramienia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Pletz.

Pleczke - od plecy, dawniej plec ‘tylna częźć tułowia, częźć ramienia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Pletz.

Pleczko - od plecy, dawniej plec ‘tylna częźć tułowia, częźć ramienia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Pletz.

Pleczkowski - od plecy, dawniej plec ‘tylna częźć tułowia, częźć ramienia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Pletz.

Pleczuk - od plecy, dawniej plec ‘tylna częźć tułowia, częźć ramienia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Pletz.

Pleczun - od plecy, dawniej plec ‘tylna częźć tułowia, częźć ramienia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Pletz.

Pleczyk - od plecy, dawniej plec ‘tylna częźć tułowia, częźć ramienia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Pletz.

Pleczyluk - od plecy, dawniej plec ‘tylna częźć tułowia, częźć ramienia’, może też od niemieckiej nazwyosobowej Pletz.

Pleczyński - od plecy, dawniej plec ‘tylna częźć tułowia, częźć ramienia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Pletz.

Plećka - od plecy, dawniej plec ‘tylna częźć tułowia, częźć ramienia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Pletz.

Plećkowski - od plecy, dawniej plec ‘tylna częźć tułowia, częźć ramienia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Pletz.

Plefka - od plewa, z gwarowego pliwa ‘łuska pozostała po wymłóceniu zboża’.

Plefko - od plewa, z gwarowego pliwa ‘łuska pozostała po wymłóceniu zboża’.

Plein - od niemieckiej nazwy osobowej Plein, ta od nazwy miejscowej Plein.

Pleischer - od plejzer, plajzer ‘rana, szrama’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pleiser, ta od imienia Pleisa.

Pleiznerowski - od niemieckiej nazwy osobowej Pleizner, ta od nazwy miejscowej Pleisa.

Plejer - od niemieckich nazw osobowych Pleier, Bleier, te z wysoko-niemieckiego Blejer ‘wyrabiacz różnych przedmiotów z ołowiu’.

Plejewski - od niemieckiej nazwy osobowej Plein, ta od nazwy miejscowej Plein.

Plejn - od niemieckiej nazwy osobowej Plein, ta od nazwy miejscowej Plein.

Plejnert - od niemieckiej nazwy osobowej Plein, ta od nazwy miejscowej Plein.

Plejniczak - od niemieckiej nazwy osobowej Plein, ta od nazwy miejscowej Plein.

Plejnik - od niemieckiej nazwy osobowej Plein, ta od nazwy miejscowej Plein.

Plejnis - od niemieckiej nazwy osobowej Plein, ta od nazwy miejscowej Plein.

Plejowski - od niemieckiej nazwy osobowej Plein, ta od nazwy miejscowej Plein.

Plejsner - od niemieckiej nazwy osobowej Plein, ta od nazwy miejscowej Plein.

Plejtuch - od niemieckiej nazwy osobowej Plein, ta od nazwy miejscowej Plein.

Plejzer - od plejzer, plajzer ‘rana, szrama’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pleiser, ta od imienia Pleisa.

Plejzner - od niemieckiej nazwy osobowej Pleizner, ta od nazwy miejscowej Pleisa.

Plejznerowski - od niemieckiej nazwy osobowej Pleizner, ta od nazwy miejscowej Pleisa.

Plekan - od plekać ‘dawać ssać, karmić’.

Plekaniec - od plekać ‘dawać ssać, karmić’.

Plekiewicz - od plekać ‘dawać ssać, karmić’.

Plemieniak - od plemić ‘rozpleniać, rodzić, płodzić’; od plemiennik ‘członek tego samego plemienia’.

Plemięcki - 1565 od nazwy miejscowej Plemięta (toruńskie, gmina Gruta).

Pleminiak - od plemić ‘rozpleniać, rodzić, płodzić’.

Plemko - od plemić ‘rozpleniać, rodzić, płodzić’.

Plemniak - od plemić ‘rozpleniać, rodzić, płodzić’.

Plen - od plenić się ‘rodzić, dawać plon’.

Plena - od plenić się ‘rodzić, dawać plon’.

Plencer - od niemieckich nazw osobowych Plentz, Plentzer, te od Plenzer ‘mały gruby człowieczek’

Plencler - od niemieckich nazw osobowych Plentz, Plentzer, te od Plenzer ‘mały gruby człowieczek’

Plencner - od niemieckich nazw osobowych Plentz, Plentzer, te od Plenzer ‘mały gruby człowieczek’.

Plenczyński - od plenić się ‘rodzić, dawać plon’.

Plener - od niemieckiej nazwy osobowej Plener(t), ta od nazwy miejscowej Plohn.

Plenert - od niemieckiej nazwy osobowej Plener(t), ta od nazwy miejscowej Plohn.

Pleniak - od plenić się ‘rodzić, dawać plon’.

Pleniarz - od plenić się ‘rodzić, dawać plon’.

Plenias - od plenić się ‘rodzić, dawać plon’.

Pleniewicz - od plenić się ‘rodzić, dawać plon’.

Plenik - od plenić się ‘rodzić, dawać plon’.

Plenikowski - od plenić się ‘rodzić, dawać plon’.

Plenis - od plenić się ‘rodzić, dawać plon’.

Pleniuk - od plenić się ‘rodzić, dawać plon’.

Plenka - od plenić się ‘rodzić, dawać plon’.

Plenkiewicz - od plenić się ‘rodzić, dawać plon’.

Plenko - od plenić się ‘rodzić, dawać plon’.

Plenkowski - od plenić się ‘rodzić, dawać plon’.

Plenler - od plenić się ‘rodzić, dawać plon’.

Plenna - od plenić się ‘rodzić, dawać plon’.

Plennia - od plenić się ‘rodzić, dawać plon’.

Plenny - od plenić się ‘rodzić, dawać plon’.

Plenzer - od niemieckich nazw osobowych Plentz, Plentzer, te od Plenzer ‘mały gruby człowieczek’

Plenzler - od niemieckich nazw osobowych Plentz, Plentzer, te od Plenzer ‘mały gruby człowieczek’

Plenzner - od niemieckich nazw osobowych Plentz, Plentzer, te od Plenzer ‘mały gruby człowieczek’

Pleń - od plenić się ‘rodzić, dawać plon’.

Pleńkos - od plenić się ‘rodzić, dawać plon’.

Pleńkowski - od plenić się ‘rodzić, dawać plon’.

Pleński - od plenić się ‘rodzić, dawać plon’.

Pleńskowski - od plenić się ‘rodzić, dawać plon’.

Plepla - od paplać ‘mówić dużo bez sensu’.

Ples - od staropolskiego plesz ‘tonsura na głowie duchownego; miejsce gołe, nieporoźnięte’.

Ples - od paplać ‘mówić dużo bez sensu’.

Plesak - od staropolskiego plesz ‘tonsura na głowie duchownego; miejsce gołe, nieporoźnięte’.

Plesan - od staropolskiego plesz ‘tonsura na głowie duchownego; miejsce gołe, nieporoźnięte’.

Plesar - od staropolskiego plesz ‘tonsura na głowie duchownego; miejsce gołe, nieporoźnięte’.

Plesiak - od staropolskiego plesz ‘tonsura na głowie duchownego; miejsce gołe, nieporoźnięte’.

Plesian - od staropolskiego plesz ‘tonsura na głowie duchownego; miejsce gołe, nieporoźnięte’.

Plesiński - od nazwy miejscowej Pleszna, dziź Pleźna (tarnowskie, gmina Pleźna), Plesno (bydgoskie, gmina Jeżewo).

Plesiuk - od staropolskiego plesz ‘tonsura na głowie duchownego; miejsce gołe, nieporoźnięte’.

Plesiur - od staropolskiego plesz ‘tonsura na głowie duchownego; miejsce gołe, nieporoźnięte’.

Pleska - 1730 od staropolskiego pleskać ‘klaskać, klekotać’.

Pleskacewicz - od staropolskiego pleskać ‘klaskać, klekotać’.

Pleskacz - od staropolskiego pleskać ‘klaskać, klekotać’.

Pleskaczew - od staropolskiego pleskać ‘klaskać, klekotać’.

Pleskaczewicz - od staropolskiego pleskać ‘klaskać, klekotać’.

Pleskaczewski - od staropolskiego pleskać ‘klaskać, klekotać’.

Pleskaczuk - od staropolskiego pleskać ‘klaskać, klekotać’.

Pleskaczyński - od staropolskiego pleskać ‘klaskać, klekotać’.

Pleskar - od staropolskiego pleskać ‘klaskać, klekotać’.

Pleskarz - od staropolskiego pleskać ‘klaskać, klekotać’.

Pleskaszyński - od staropolskiego pleskać ‘klaskać, klekotać’.

Pleskat - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Pleskatewicz - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Pleskaty - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Pleskiewicz - od staropolskiego pleskać ‘klaskać, klekotać’.

Plesko - od staropolskiego pleskać ‘klaskać, klekotać’.

Pleskocz - od staropolskiego pleskać ‘klaskać, klekotać’.

Pleskoczyński - od staropolskiego pleskać ‘klaskać, klekotać’.

Pleskoł - od staropolskiego pleskać ‘klaskać, klekotać’.

Pleskonka - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Pleskonos - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Pleskot - 1402 od pleskot ‘człowiek, który plecie, łgarz’.

Pleskota - od pleskot ‘człowiek, który plecie, łgarz’.

Pleskowicz - od staropolskiego pleskać ‘klaskać, klekotać’.

Pleskun - od staropolskiego pleskać ‘klaskać, klekotać’.

Plesnar - od pleźniak ‘stary miód; rodzaj grzyba’, pleźń.

Plesnarowicz - od pleźniak ‘stary miód; rodzaj grzyba’, pleźń.

Plesner - od pleźniak ‘stary miód; rodzaj grzyba’, pleźń.

Plesnerowicz - od pleźniak ‘stary miód; rodzaj grzyba’, pleźń.

Plesniak - od pleźniak ‘stary miód; rodzaj grzyba’, pleźń.

Plesniar - od pleźniak ‘stary miód; rodzaj grzyba’, pleźń.

Plesniarski - od pleźniak ‘stary miód; rodzaj grzyba’, pleźń.

Plesnierowicz - od pleźniak ‘stary miód; rodzaj grzyba’, pleźń.

Pleson - od staropolskiego plesz ‘tonsura na głowie duchownego; miejsce gołe, nieporoźnięte’.

Plesoń - od staropolskiego plesz ‘tonsura na głowie duchownego; miejsce gołe, nieporoźnięte’.

Plesowicz - od staropolskiego plesz ‘tonsura na głowie duchownego; miejsce gołe, nieporoźnięte’.

Pless - od nazw miejscowych Pless (= Pszczyna), Plesse, Plesseu.

Plessar - od nazw miejscowych Pless (= Pszczyna), Plesse, Plesseu.

Plesser - od nazw miejscowych Pless (= Pszczyna), Plesse, Plesseu.

Plessner - od pleźniak ‘stary miód; rodzaj grzyba’, pleźń; od niemieckiej nazwy osobowej Plessner, ta od nazwy miejscowej Pless = Pszczyna.

Plesta - od plast, płast, plastr, płastr ‘substancja lecznicza; częźć gniazda pszczelego’.

Plestrak - od plast, płast, plastr, płastr ‘substancja lecznicza; częźć gniazda pszczelego’.

Plesun - od staropolskiego plesz ‘tonsura na głowie duchownego; miejsce gołe, nieporoźnięte’.

Plesz - 1376 od staropolskiego plesz ‘tonsura na Glowie duchownego; miejsce gołe, nieporoźnięte’.

Pleszacz - od staropolskiego plesz ‘tonsura na Glowie duchownego; miejsce gołe, nieporoźnięte’.

Pleszak - od staropolskiego plesz ‘tonsura na Glowie duchownego; miejsce gołe, nieporoźnięte’.

Pleszczak - od staropolskiego pleskać ‘klaskać, klekotać’.

Pleszczuk - od staropolskiego pleskać ‘klaskać, klekotać’.

Pleszczyk - od staropolskiego pleskać ‘klaskać, klekotać’.

Pleszczyński - od staropolskiego pleskać ‘klaskać, klekotać’.

Pleszek - 1418 od staropolskiego plesz ‘tonsura na Glowie duchownego; miejsce gołe, nieporoźnięte’.

Pleszel - 1302 od staropolskiego plesz ‘tonsura na Glowie duchownego; miejsce gołe, nieporoźnięte’.

Pleszewa - od staropolskiego plesz ‘tonsura na Glowie duchownego; miejsce gołe, nieporoźnięte’.

Pleszewicz - od staropolskiego plesz ‘tonsura na Glowie duchownego; miejsce gołe, nieporoźnięte’.

Pleszewski - 1400 od nazwy miasta Pleszew (kaliskie), Pleszów (częźć Krakowa, dzielnica Nowa Huta).

Pleszka - od staropolskiego plesz ‘tonsura na Glowie duchownego; miejsce gołe, nieporoźnięte’.

Pleszkan - od staropolskiego plesz ‘tonsura na Glowie duchownego; miejsce gołe, nieporoźnięte’.

Pleszke - od staropolskiego plesz ‘tonsura na Glowie duchownego; miejsce gołe, nieporoźnięte’.

Pleszkiewicz - od staropolskiego plesz ‘tonsura na Glowie duchownego; miejsce gołe, nieporoźnięte’.

Pleszko - od staropolskiego plesz ‘tonsura na Glowie duchownego; miejsce gołe, nieporoźnięte’.

Pleszkow - od staropolskiego plesz ‘tonsura na Glowie duchownego; miejsce gołe, nieporoźnięte’.

Pleszkun - od staropolskiego plesz ‘tonsura na Glowie duchownego; miejsce gołe, nieporoźnięte’.

Pleszniak - od pleźniak ‘stary miód; rodzaj grzyba’, pleźń.

Plesznow - od pleźniak ‘stary miód; rodzaj grzyba’, pleźń.

Pleszowicz - od staropolskiego plesz ‘tonsura na Glowie duchownego; miejsce gołe, nieporoźnięte’.

Pleszowita - 1390 od nazwy miasta Pleszew (kaliskie), Pleszów (częźć Krakowa, dzielnica Nowa Huta).

Pleszowski - 1393 od nazwy miasta Pleszew (kaliskie), Pleszów (częźć Krakowa, dzielnica Nowa Huta).

Pleszuk - od staropolskiego plesz ‘tonsura na Glowie duchownego; miejsce gołe, nieporoźnięte’.

Pleszwa - od staropolskiego plesz ‘tonsura na Glowie duchownego; miejsce gołe, nieporoźnięte’.

Pleszyk - 1587 od staropolskiego plesz ‘tonsura na Glowie duchownego; miejsce gołe, nieporoźnięte’.

Pleszykowicz - 1619 od staropolskiego plesz ‘tonsura na Glowie duchownego; miejsce gołe, nieporoźnięte’.

Pleszyl - 1306 od staropolskiego plesz ‘tonsura na Glowie duchownego; miejsce gołe, nieporoźnięte’.

Pleszyniak - od staropolskiego plesz ‘tonsura na Glowie duchownego; miejsce gołe, nieporoźnięte’.

Pleszynowicz - od staropolskiego plesz ‘tonsura na Glowie duchownego; miejsce gołe, nieporoźnięte’.

Pleszyński - 1674 od nazwy miejscowej Pleszna, dziź Pleźna (tarnowskie, gmina Pleźna), Plesno (bydgoskie, gmina Jeżewo).

Pleź - od staropolskiego plesz ‘tonsura na głowie duchownego; miejsce gołe, nieporoźnięte’.

Pleźkiewicz - od staropolskiego plesz ‘tonsura na głowie duchownego; miejsce gołe, nieporoźnięte’.

Pleźkowicz - od staropolskiego plesz ‘tonsura na głowie duchownego; miejsce gołe, nieporoźnięte’.

Pleźlak - od staropolskiego plesz ‘tonsura na głowie duchownego; miejsce gołe, nieporoźnięte’.

Pleźmarski - od pleźniak ‘stary miód; rodzaj grzyba’, pleźń.

Pleźmierowicz - od pleźniak ‘stary miód; rodzaj grzyba’, pleźń.

Pleźnar - od pleźniak ‘stary miód; rodzaj grzyba’, pleźń.

Pleźnerowicz - od pleźniak ‘stary miód; rodzaj grzyba’, pleźń.

Pleźniak - od pleźniak ‘stary miód; rodzaj grzyba’, pleźń.

Pleźniała - 1743 od pleźniak ‘stary miód; rodzaj grzyba’, pleźń.

Pleźniar - od pleźniak ‘stary miód; rodzaj grzyba’, pleźń; od pleźniara ‘rodzaj poroźla’.

Pleźniarowicz - od pleźniak ‘stary miód; rodzaj grzyba’, pleźń.

Pleźniarski - od pleźniak ‘stary miód; rodzaj grzyba’, pleźń.

Pleźniarz - od pleźniak ‘stary miód; rodzaj grzyba’, pleźń.

Pleźniawski - 1738 od pleźniak ‘stary miód; rodzaj grzyba’, pleźń; lub od nazwy miejscowej Pleźna.

Pleźnier - od pleźniak ‘stary miód; rodzaj grzyba’, pleźń.

Pleźnierewicz - od pleźniak ‘stary miód; rodzaj grzyba’, pleźń.

Pleźnierowicz - od pleźniak ‘stary miód; rodzaj grzyba’, pleźń.

Pleźnierowski - od pleźniak ‘stary miód; rodzaj grzyba’, pleźń.

Pleźnierski - od pleźniak ‘stary miód; rodzaj grzyba’, pleźń.

Pleźniewicz - od pleźniak ‘stary miód; rodzaj grzyba’, pleźń.

Pleźniewski - od pleźniak ‘stary miód; rodzaj grzyba’, pleźń.

Pleźnik - od pleźniak ‘stary miód; rodzaj grzyba’, pleźń.

Plet - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Pleta - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Pletelnicki - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Pletenczuk - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Pletenik - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Pleth - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Pletha - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Pleti - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Pletiak - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Pletka - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Pletkiewicz - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Pletko - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Pletkus - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Pletnia - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Pletnicki - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Pletniewski - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Pletnik - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Pletniow - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Pletniów - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Pletorak - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Pletowski - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Pletras - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Pletrowski - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Pletrów - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Pletryka - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Pletty - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Plety - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Pletz - od plecy, dawniej plec ‘tylna częźć tułowia, częźć ramienia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Pletz.

Pletzing - od plecy, dawniej plec ‘tylna częźć tułowia, częźć ramienia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Pletz.

Pletzke - (Pom) od plecy, dawniej plec ‘tylna częźć tułowia, częźć ramienia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Pletz.

Pleva - od plewa, z gwarowego pliwa ‘łuska pozostała po wymłóceniu zboża’.

Plew - od plewa, z gwarowego pliwa ‘łuska pozostała po wymłóceniu zboża’.

Plewa - 1498 od plewa, z gwarowego pliwa ‘łuska pozostała po wymłóceniu zboża’.

Plewacki - od plewa, z gwarowego pliwa ‘łuska pozostała po wymłóceniu zboża’.

Plewak - od plewa, z gwarowego pliwa ‘łuska pozostała po wymłóceniu zboża’.

Plewako - od plewa, z gwarowego pliwa ‘łuska pozostała po wymłóceniu zboża’.

Plewakow - od plewa, z gwarowego pliwa ‘łuska pozostała po wymłóceniu zboża’.

Plewaniuk - od plewa, z gwarowego pliwa ‘łuska pozostała po wymłóceniu zboża’.

Plewcler - od plewa, z gwarowego pliwa ‘łuska pozostała po wymłóceniu zboża’.

Plewczuk - od plewa, z gwarowego pliwa ‘łuska pozostała po wymłóceniu zboża’.

Plewczyński - od plewa, z gwarowego pliwa ‘łuska pozostała po wymłóceniu zboża’.

Plewiak - 1725 od plewa, z gwarowego pliwa ‘łuska pozostała po wymłóceniu zboża’.

Plewicki - od plewa, z gwarowego pliwa ‘łuska pozostała po wymłóceniu zboża’.

Plewieński - 1411 od nazwy miejscowej Plewnia (kaliskie, gmina Ceków-Kolonia).

Plewik - od plewa, z gwarowego pliwa ‘łuska pozostała po wymłóceniu zboża’.

Plewina - od plewa, z gwarowego pliwa ‘łuska pozostała po wymłóceniu zboża’.

Plewinia - od plewa, z gwarowego pliwa ‘łuska pozostała po wymłóceniu zboża’.

Plewiński - 1790 od nazwy miejscowej Plewnia (kaliskie, gmina Ceków-Kolonia).

Plewiora - 1737 od plewa, z gwarowego pliwa ‘łuska pozostała po wymłóceniu zboża’.

Plewiszko - od plewa, z gwarowego pliwa ‘łuska pozostała po wymłóceniu zboża’.

Plewka - 1427 od plewa, z gwarowego pliwa ‘łuska pozostała po wymłóceniu zboża’; lub od plewka.

Plewkiewicz - od plewa, z gwarowego pliwa ‘łuska pozostała po wymłóceniu zboża’.

Plewko - od plewa, z gwarowego pliwa ‘łuska pozostała po wymłóceniu zboża’.

Plewnia - 1210 od plewa, z gwarowego pliwa ‘łuska pozostała po wymłóceniu zboża’.

Plewniak - od plewa, z gwarowego pliwa ‘łuska pozostała po wymłóceniu zboża’.

Plewnicki - od plewa, z gwarowego pliwa ‘łuska pozostała po wymłóceniu zboża’.

Plewnik - od plewa, z gwarowego pliwa ‘łuska pozostała po wymłóceniu zboża’.

Plewniok - (¦l) od plewa, z gwarowego pliwa ‘łuska pozostała po wymłóceniu zboża’.

Plewoski - od plewa, z gwarowego pliwa ‘łuska pozostała po wymłóceniu zboża’.

Plewowski - od plewa, z gwarowego pliwa ‘łuska pozostała po wymłóceniu zboża’.

Plewski - od plewa, z gwarowego pliwa ‘łuska pozostała po wymłóceniu zboża’.

Plewuch - od plewa, z gwarowego pliwa ‘łuska pozostała po wymłóceniu zboża’.

Plezer - od nazw miejscowych Pless (= Pszczyna), Plesse, Plesseu.

Plezia - od płaz ‘przedstawiciel gromady kręgowców; przenoźnie podły człowiek’, płaza ‘płaska powierzchnia’, płazić ‘czołgać się, pełzać’.

Plezler - od nazw miejscowych Pless (= Pszczyna), Plesse, Plesseu.

Plezner - od nazw miejscowych Pless (= Pszczyna), Plesse, Plesseu.

Pleża - od płaz ‘przedstawiciel gromady kręgowców; przenoźnie podły człowiek’, płaza ‘płaska powierzchnia’, płazić ‘czołgać się, pełzać’.

Plęs - od pl±sać, ze staropolskiego pl±sać ‘podskakiwać, tańczyć’.

Plęsalski - od pl±sać, ze staropolskiego pl±sać ‘podskakiwać, tańczyć’.

Plęskiewicz - od pl±sać, ze staropolskiego pl±sać ‘podskakiwać, tańczyć’.

Plęskowski - od nazwy miejscowej Pl±skowo (poznańskie, gmina Mieźcisko), Pl±skowice (piotrkowskie, gmina Fałków).

Plęź - od pl±sać, ze staropolskiego pl±sać ‘podskakiwać, tańczyć’.

Plich - od staropolskiego plech ‘blacha zbroi’; też od plecha ‘łysina’; od plich ‘plech, ciemię, krosta’.

Plicha - od staropolskiego plech ‘blacha zbroi’; też od plecha ‘łysina’.

Plichal - od staropolskiego plech ‘blacha zbroi’; też od plecha ‘łysina’.

Plichciak - od staropolskiego plichta ‘troska, obowi±zek’, od gwarowego też ‘zła karta w grze’.

Plichcik - 1416 od staropolskiego plichta ‘troska, obowi±zek’, od gwarowego też ‘zła karta w grze’.

Plichciński - od staropolskiego plichta ‘troska, obowi±zek’, od gwarowego też ‘zła karta w grze’.

Plichczewski - od staropolskiego plichta ‘troska, obowi±zek’, od gwarowego też ‘zła karta w grze’.

Plichewicz - od staropols od staropolskiego plech ‘blacha zbroi’; też od plecha ‘łysina’. kiego plech ‘blachazbroi’; też od plecha ‘łysina’.

Plichiewicz - od staropolskiego plech ‘blacha zbroi’; też od plecha ‘łysina’.

Plichla - od staropolskiego plech ‘blacha zbroi’; też od plecha ‘łysina’.

Plichła - od staropolskiego plech ‘blacha zbroi’; też od plecha ‘łysina’.

Plichota - od staropolskiego plech ‘blacha zbroi’; też od plecha ‘łysina’.

Plichowicz - od staropolskiego plech ‘blacha zbroi’; też od plecha ‘łysina’.

Plichowiec - od staropolskiego plech ‘blacha zbroi’; też od plecha ‘łysina’.

Plichowna - od staropolskiego plech ‘blacha zbroi’; też od plecha ‘łysina’.

Plichowny - od staropolskiego plech ‘blacha zbroi’; też od plecha ‘łysina’.

Plichowski - od staropolskiego plech ‘blacha zbroi’; też od plecha ‘łysina’.

Plicht - od staropolskiego plichta ‘troska, obowi±zek’, od gwarowego też ‘zła karta w grze’.

Plichta - 1382 od staropolskiego plichta ‘troska, obowi±zek’, od gwarowego też ‘zła karta w grze’.

Plichtka - 1608 od staropolskiego plichta ‘troska, obowi±zek’, od gwarowego też ‘zła karta w grze’.

Plichtowicz - od staropolskiego plichta ‘troska, obowi±zek’, od gwarowego też ‘zła karta w grze’.

Plichtowski - od staropolskiego plichta ‘troska, obowi±zek’, od gwarowego też ‘zła karta w grze’.

Plichulak - 1748 od staropolskiego plech ‘blacha zbroi’; też od plecha ‘łysina’.

Plick - od niemieckich nazw osobowych Plitz, Plitzk, te od imion złożonych na Blid-.

Plicke - (¦l) od niemieckich nazw osobowych Plitz, Plitzk, te od imion złożonych na Blid-.

Plicki - od niemieckich nazw osobowych Plitz, Plitzk, te od imion złożonych na Blid-.

Plicko - od niemieckich nazw osobowych Plitz, Plitzk, te od imion złożonych na Blid-.

Plicner - od niemieckich nazw osobowych Plitz, Plitzk, te od imion złożonych na Blid-.

Pliczewski - od niemieckich nazw osobowych Plitz, Plitzk, te od imion złożonych na Blid-.

Pliczka - od niemieckich nazw osobowych Plitz, Plitzk, te od imion złożonych na Blid-.

Pliczko - (¦l) od niemieckich nazw osobowych Plitz, Plitzk, te od imion złożonych na Blid-.

Pliecka - od niemieckich nazw osobowych Plitz, Plitzk, te od imion złożonych na Blid-.

Pliefka - (¦l) od plewa, z gwarowego pliwa ‘łuska pozostała po wymłóceniu zboża’.

Pliefke - (¦l) od plewa, z gwarowego pliwa ‘łuska pozostała po wymłóceniu zboża’.

Plik - od plik ‘pęk, zwój’, plika ‘choroba włosów’.

Plikiewicz - od plik ‘pęk, zwój’, plika ‘choroba włosów’.

Plikuć - od plik ‘pęk, zwój’, plika ‘choroba włosów’.

Plikus - od plik ‘pęk, zwój’, plika ‘choroba włosów’.

Plina - od gwarowego plinka ‘cieniutka błonka na goj±cej się ranie’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Plien, z Blien-.

Plinia - od gwarowego plinka ‘cieniutka błonka na goj±cej się ranie’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Plien, z Blien-.

Pliniewicz - od gwarowego plinka ‘cieniutka błonka na goj±cej się ranie’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Plien, z Blien-.

Plinik - od gwarowego plinka ‘cieniutka błonka na goj±cej się ranie’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Plien, z Blien-.

Plinikowski - od gwarowego plinka ‘cieniutka błonka na goj±cej się ranie’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Plien, z Blien-.

Plinka - od gwarowego plinka ‘cieniutka błonka na goj±cej się ranie’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Plien, z Blien-.

Plinkiewicz - od gwarowego plinka ‘cieniutka błonka na goj±cej się ranie’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Plien, z Blien-.

Plinkowski - od gwarowego plinka ‘cieniutka błonka na goj±cej się ranie’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Plien, z Blien-.

Plińczyński - od gwarowego plinka ‘cieniutka błonka na goj±cej się ranie’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Plien, z Blien-.

Pliński - od gwarowego plinka ‘cieniutka błonka na goj±cej się ranie’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Plien, z Blien-.

Plis - od plis, plisz ‘rodzaj miękkiej tkaniny, plusz’.

Plisaczuk - od plis, plisz ‘rodzaj miękkiej tkaniny, plusz’.

Plisak - od plis, plisz ‘rodzaj miękkiej tkaniny, plusz’.

Plisarski - od plis, plisz ‘rodzaj miękkiej tkaniny, plusz’.

Plisenko - od plis, plisz ‘rodzaj miękkiej tkaniny, plusz’.

Plisiak - od plis, plisz ‘rodzaj miękkiej tkaniny, plusz’.

Plisiecki - od plis, plisz ‘rodzaj miękkiej tkaniny, plusz’.

Plisiewicz - od plis, plisz ‘rodzaj miękkiej tkaniny, plusz’.

Plisikiewicz - od plis, plisz ‘rodzaj miękkiej tkaniny, plusz’.

Plisikowski - od plis, plisz ‘rodzaj miękkiej tkaniny, plusz’.

Plisiński - od plis, plisz ‘rodzaj miękkiej tkaniny, plusz’.

Plisiuk - od plis, plisz ‘rodzaj miękkiej tkaniny, plusz’.

Plisk - od pliszka, ze staropolskiego pliska ‘gatunek ptaka’.

Pliskacz - od pliszka, ze staropolskiego pliska ‘gatunek ptaka’.

Pliskaczuk - od pliszka, ze staropolskiego pliska ‘gatunek ptaka’.

Pliski - od pliszka, ze staropolskiego pliska ‘gatunek ptaka’.

Pliskiewicz - od pliszka, ze staropolskiego pliska ‘gatunek ptaka’.

Pliskin - od pliszka, ze staropolskiego pliska ‘gatunek ptaka’.

Plisko - od pliszka, ze staropolskiego pliska ‘gatunek ptaka’.

Pliskowski - od nazwy miejscowej Pliszków (Wołyń).

Pliskowski - od pliszka, ze staropolskiego pliska ‘gatunek ptaka’.

Plisnik - od plis, plisz ‘rodzaj miękkiej tkaniny, plusz’.

Plisow - od plis, plisz ‘rodzaj miękkiej tkaniny, plusz’.

Plisowski - od plis, plisz ‘rodzaj miękkiej tkaniny, plusz’.

Pliss - od plis, plisz ‘rodzaj miękkiej tkaniny, plusz’.

Plissak - od plis, plisz ‘rodzaj miękkiej tkaniny, plusz’.

Pliszak - od pliszka, ze staropolskiego pliska ‘gatunek ptaka’.

Pliszaków - od pliszka, ze staropolskiego pliska ‘gatunek ptaka’.

Pliszcza - od pliszka, ze staropolskiego pliska ‘gatunek ptaka’.

Pliszczak - od pliszka, ze staropolskiego pliska ‘gatunek ptaka’.

Pliszczecki - od pliszka, ze staropolskiego pliska ‘gatunek ptaka’.

Pliszczek - od pliszka, ze staropolskiego pliska ‘gatunek ptaka’.

Pliszczuk - od pliszka, ze staropolskiego pliska ‘gatunek ptaka’.

Pliszczuk-Błaszczuk - złożenia brak; Pliszczuk od pliszka, ze staropolskiego pliska ‘gatunek ptaka’. Błaszczuk od imion na Bła-, typu Błażej.

Pliszczyński - 1485 od nazwy miejscowej Pliszczyn (lubelskie, gmina Wólka).

Pliszek - od pliszka, ze staropolskiego pliska ‘gatunek ptaka’.

Pliszer - od pliszka, ze staropolskiego pliska ‘gatunek ptaka’.

Pliszewski - od pliszka, ze staropolskiego pliska ‘gatunek ptaka’.

Pliszk - od pliszka, ze staropolskiego pliska ‘gatunek ptaka’.

Pliszka - 1411 od pliszka, ze staropolskiego pliska ‘gatunek ptaka’.

Pliszke - od pliszka, ze staropolskiego pliska ‘gatunek ptaka’.

Pliszki - od pliszka, ze staropolskiego pliska ‘gatunek ptaka’.

Pliszkie - od pliszka, ze staropolskiego pliska ‘gatunek ptaka’.

Pliszkiewicz - od pliszka, ze staropolskiego pliska ‘gatunek ptaka’.

Pliszko - od pliszka, ze staropolskiego pliska ‘gatunek ptaka’.

Pliszkowski - od nazwy miejscowej Pliszków (Wołyń).

Pliszniarski - od pliszka, ze staropolskiego pliska ‘gatunek ptaka’.

Pliszowski - od pliszka, ze staropolskiego pliska ‘gatunek ptaka’.

Pliszuk - od pliszka, ze staropolskiego pliska ‘gatunek ptaka’.

Pliszyło - od pliszka, ze staropolskiego pliska ‘gatunek ptaka’.

Pliszyński - od pliszka, ze staropolskiego pliska ‘gatunek ptaka’.

Pliź - od pliszka, ze staropolskiego pliska ‘gatunek ptaka’.

Pliźciński - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’; od plita ‘płyta’.

Pliźkiewicz - od pliszka, ze staropolskiego pliska ‘gatunek ptaka’.

Pliźniak - od plis, plisz ‘rodzaj miękkiej tkaniny, plusz’.

Pliźnierowicz - od plis, plisz ‘rodzaj miękkiej tkaniny, plusz’.

Pliźnik - od plis, plisz ‘rodzaj miękkiej tkaniny, plusz’.

Plit - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’; od plita ‘płyta’.

Plita - 1414 od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’; od plita ‘płyta’.

Plith - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’; od plita ‘płyta’.

Plitiuk - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’; od plita ‘płyta’.

Plitnik - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’; od plita ‘płyta’.

Plitowski - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’; od plita ‘płyta’.

Plitt - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’; od plita ‘płyta’.

Plitta - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’; od plita ‘płyta’.

Plitz - (Pom) od niemieckich nazw osobowych Plitz, Plitzk, te od imion złożonych na Blid-.

Plitzko - od niemieckich nazw osobowych Plitz, Plitzk, te od imion złożonych na Blid-.

Pliwa - od plewa, z gwarowego pliwa ‘łuska pozostała po wymłóceniu zboża’.

Pliwecki - od plewa, z gwarowego pliwa ‘łuska pozostała po wymłóceniu zboża’.

Pliwiński - od plewa, z gwarowego pliwa ‘łuska pozostała po wymłóceniu zboża’.

Pliwka - od plewa, z gwarowego pliwa ‘łuska pozostała po wymłóceniu zboża’.

Pliwko - od plewa, z gwarowego pliwa ‘łuska pozostała po wymłóceniu zboża’.

Pliz - od plużyć ‘tryskać, wylewać się’, od gwarowego pluża ‘poduszka’.

Plizak - od plużyć ‘tryskać, wylewać się’, od gwarowego pluża ‘poduszka’.

Plizga - od plizga ‘najmniejszy z trzech kijów używanych przez chłopców w grze zwanej pliszka’.

Plizge - od plizga ‘najmniejszy z trzech kijów używanych przez chłopców w grze zwanej pliszka’.

Plizgo - od plizga ‘najmniejszy z trzech kijów używanych przez chłopców w grze zwanej pliszka’.

Pliziuk - od plużyć ‘tryskać, wylewać się’, od gwarowego pluża ‘poduszka’.

PliĽga - od plizga ‘najmniejszy z trzech kijów używanych przez chłopców w grze zwanej pliszka’.

Pliżga - od plizga ‘najmniejszy z trzech kijów używanych przez chłopców w grze zwanej pliszka’.

Ploc - od niemieckiej nazwy osobowej Plotz.

Ploca - 1707 od niemieckiej nazwy osobowej Plotz.

Plocek - od niemieckiej nazwy osobowej Plotz.

Plocenik - od niemieckiej nazwy osobowej Plotz.

Ploch - od płochy ‘swawolny, lekkomyźlny’, płocha ‘grzebień tkacki’.

Plochal - od płochy ‘swawolny, lekkomyźlny’, płocha ‘grzebień tkacki’.

Plochalski - od płochy ‘swawolny, lekkomyźlny’, płocha ‘grzebień tkacki’.

Plocharz - od płochy ‘swawolny, lekkomyźlny’, płocha ‘grzebień tkacki’.

Plochowicz - od płochy ‘swawolny, lekkomyźlny’, płocha ‘grzebień tkacki’.

Plociak - od niemieckiej nazwy osobowej Plotz.

Plocica - od niemieckiej nazwy osobowej Plotz.

Plocika - od niemieckiej nazwy osobowej Plotz.

Plocikas - od niemieckiej nazwy osobowej Plotz.

Plocinczak - od niemieckiej nazwy osobowej Plotz.

Plociniak - od niemieckiej nazwy osobowej Plotz.

Plociniczak - od niemieckiej nazwy osobowej Plotz.

Plociński - od niemieckiej nazwy osobowej Plotz.

Plock - od niemieckiej nazwy osobowej Plotzke, ta od górno-niemieckiego Bloch, Block, z źrednio- niemieckiego Block ‘masywny, dobrze wyroźnięty’.

Plocka - od niemieckiej nazwy osobowej Plotzke, ta od górno-niemieckiego Bloch, Block, z źrednio- niemieckiego Block ‘masywny, dobrze wyroźnięty’.

Plocke - od niemieckiej nazwy osobowej Plotzke, ta od górno-niemieckiego Bloch, Block, z źrednio- niemieckiego Block ‘masywny, dobrze wyroźnięty’.

Plocker - od niemieckiej nazwy osobowej Plotzke, ta od górno-niemieckiego Bloch, Block, z źrednio- niemieckiego Block ‘masywny, dobrze wyroźnięty’.

Plockowski - od niemieckiej nazwy osobowej Plotzke, ta od górno-niemieckiego Bloch, Block, z źrednio- niemieckiego Block ‘masywny, dobrze wyroźnięty’.

Plocy - od niemieckiej nazwy osobowej Plotz.

Ploczek - od niemieckiej nazwy osobowej Plotz.

Plodek - od płód ‘zarodek ludzki lub zwierzęcy w końcowej fazie rozwoju; owoc’.

Plodowski - od płód ‘zarodek ludzki lub zwierzęcy w końcowej fazie rozwoju; owoc’.

Ploma - od płomień lub od niemieckiej nazwy osobowej Plome, ta od nazwy osobowej Blume.

Plomba - 1680 od plomba.

Plombaum - od niemieckiej nazwy osobowej Plaubaum, ta od dolno-niemieckiego plombom, wysolo-niemieckiego Pflaumenbaum ‘źliwa (drzewo)’.

Plombon - od niemieckiej nazwy osobowej Plaubaum, ta od dolno-niemieckiego plombom, wysolo-niemieckiego Pflaumenbaum ‘źliwa (drzewo)’.

Plombosz - od plomba.

Plomecki - od płomień lub od niemieckiej nazwy osobowej Plome, ta od nazwy osobowej Blume.

Plomin - od płomień.

Plomkowski - od płomień.

Plomp - od plomba.

Plon - od plon dawniej ‘zdobycz, dobytek; niewola’.

Plona - od plon dawniej ‘zdobycz, dobytek; niewola’.

Plonc - od plon dawniej ‘zdobycz, dobytek; niewola’.

Plonczak - od plon dawniej ‘zdobycz, dobytek; niewola’.

Plonczek - od plon dawniej ‘zdobycz, dobytek; niewola’.

Plonczyk - od plon dawniej ‘zdobycz, dobytek; niewola’.

Plonczyński - od plon dawniej ‘zdobycz, dobytek; niewola’.

Plonder - od pluder ‘pogardliwa nazwa Niemca’, pludry, pl±dry ‘rodzaj spodni’.

Plondrych - od pluder ‘pogardliwa nazwa Niemca’, pludry, pl±dry ‘rodzaj spodni’.

Plonka - od plon dawniej ‘zdobycz, dobytek; niewola’.

Plonkiewicz - od plon dawniej ‘zdobycz, dobytek; niewola’.

Plonkowski - od plon dawniej ‘zdobycz, dobytek; niewola’.

Plonowski - od plon dawniej ‘zdobycz, dobytek; niewola’.

Plonsek - od pl±sać, ze staropolskiego pl±sać ‘podskakiwać, tańczyć’.

Plonske - od pl±sać, ze staropolskiego pl±sać ‘podskakiwać, tańczyć’.

Plonskowski - od nazwy miejscowej Pl±skowo (poznańskie, gmina Mieźcisko), Pl±skowice (piotrkowskie, gmina Fałków).

Plonus - od plon dawniej ‘zdobycz, dobytek; niewola’.

Plońka - od plon dawniej ‘zdobycz, dobytek; niewola’.

Plońsk - od nazwy miasta Płońsk (ciechanowskie).

Plos - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od płoszyć, płoszać ‘straszyć, pędzić’.

Ploska - od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’.

Ploske - (Pom) od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’.

Plosko - od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’.

Ploskonek - od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’.

Ploskonka - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Ploskoński - od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’.

Ploskorz - od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’.

Ploskot - od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’.

Ploskowicz - od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’.

Ploskowski - od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’.

Ploszaj - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od płoszyć, płoszać ‘straszyć, pędzić’.

Ploszajski - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od płoszyć, płoszać ‘straszyć, pędzić’.

Ploszczonka - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Ploszczonka - od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’; od płoszczyć ‘robić coź płaskim’.

Ploszczyca - od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’; od płoszczyć ‘robić coź płaskim’.

Ploszczyk - od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’; od płoszczyć ‘robić coź płaskim’.

Ploszek - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od płoszyć, płoszać ‘straszyć, pędzić’.

Ploszka - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od płoszyć, płoszać ‘straszyć, pędzić’.

Ploszke - (¦l) od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od płoszyć, płoszać ‘straszyć, pędzić’.

Ploszko - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od płoszyć, płoszać ‘straszyć, pędzić’

Ploszyc - 1345 od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od płoszyć, płoszać ‘straszyć, pędzić’.

Ploszyca - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od płoszyć, płoszać ‘straszyć, pędzić’.

Plota - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Plotała - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Plotan - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Plotcke - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Plotecki - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Plotek - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Plotetzki - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Plotka - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Plotke - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Plotkiewicz - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Plotkin - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Plotkowski - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Plotkuns - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Plotnik - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Plotniok - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Plotniok - (¦l) od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Plotta - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Plottek - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Plottka - (Pom) od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Plottke - (Pom) od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Plottko - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Plottnik - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Plotuch - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Plotzke - (Pom) od niemieckiej nazwy osobowej Plotzke, ta od górno-niemieckiego Bloch, Block, z źrednio- niemieckiego Block ‘masywny, dobrze wyroźnięty’.

Plotzki - (Pom) od niemieckiej nazwy osobowej Plotzke, ta od górno-niemieckiego Bloch, Block, z źrednio- niemieckiego Block ‘masywny, dobrze wyroźnięty’.

Ploucha - od plucha ‘człowiek plugawy; słota’.

Plowa - 1535 od plewa, z gwarowego pliwa ‘łuska pozostała po wymłóceniu zboża’; od gwarowego plowa, ‘plewa’.

Plowak - od plewa, z gwarowego pliwa ‘łuska pozostała po wymłóceniu zboża’; od gwarowego plowa ‘plewa’.

Plowalla - od plewa, z gwarowego pliwa ‘łuska pozostała po wymłóceniu zboża’; od gwarowego plowa ‘plewa’.

Plowiak - 1666 od plewa, z gwarowego pliwa ‘łuska pozostała po wymłóceniu zboża’; od gwarowego plowa ‘plewa’.

Plowiec - od plewa, z gwarowego pliwa ‘łuska pozostała po wymłóceniu zboża’; od gwarowego plowa ‘plewa’.

Plowik - od plewa, z gwarowego pliwa ‘łuska pozostała po wymłóceniu zboża’; od gwarowego plowa ‘plewa’.

Plowka - od plewa, z gwarowego pliwa ‘łuska pozostała po wymłóceniu zboża’; od gwarowego plowa ‘plewa’.

Ploza - od płoza ‘częźć podwozia pojazdu’, płozić (się) ‘czołgać się; rosn±ć przy ziemi’.

Plócienniczak - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Plóciennik - 1395 od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Plócinniczak - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Plóciński - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Pluch - od plucha ‘człowiek plugawy; słota’.

Plucha - od plucha ‘człowiek plugawy; słota’.

Pluchacz - od plucha ‘człowiek plugawy; słota’.

Plucharat - od niemieckiej nazwy osobowej Plücker.

Plucharczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Plücker.

Pluchart - od niemieckiej nazwy osobowej Plücker.

Pluchater - od płuchatyr ‘ten, co chodzi za pługiem; oracz’.

Pluchciński - od staropolskiego plichta ‘troska, obowi±zek’, od gwarowego też ‘zła karta w grze’.

Pluchin - od plucha ‘człowiek plugawy; słota’.

Pluchna - od plucha ‘człowiek plugawy; słota’.

Pluchniewicz - od plucha ‘człowiek plugawy; słota’.

Pluchocki - od plucha ‘człowiek plugawy; słota’.

Pluchowicz - od plucha ‘człowiek plugawy; słota’.

Pluchowski - od plucha ‘człowiek plugawy; słota’.

Pluchrat - od niemieckiej nazwy osobowej Plücker.

Pluchta - od staropolskiego plichta ‘troska, obowi±zek’, od gwarowego też ‘zła karta w grze’.

Pluciak - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’.

Plucicki - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’.

Pluciemiczak - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Plucienek - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Plucienik - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Plucienniczak - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Pluciennik - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Plucik - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’.

Pluciniok - (¦l) od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’.

Plucinski - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’.

Pluciński - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’.

Plucnik - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’.

Plucuński - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’.

Plucz - od płokać ‘myć, płukać’, płoka ‘materiał wypłukany przez wodę’.

Pluczak - od płokać ‘myć, płukać’, płoka ‘materiał wypłukany przez wodę’.

Pluczek - od płokać ‘myć, płukać’, płoka ‘materiał wypłukany przez wodę’.

Pluczyk - od płokać ‘myć, płukać’, płoka ‘materiał wypłukany przez wodę’.

Pluczyński - od płokać ‘myć, płukać’, płoka ‘materiał wypłukany przez wodę’.

Pluda - od pluder ‘pogardliwa nazwa Niemca’, pludry, pl±dry ‘rodzaj spodni’.

Pluder - od pluder ‘pogardliwa nazwa Niemca’, pludry, pl±dry ‘rodzaj spodni’.

Pludowski - od pluder ‘pogardliwa nazwa Niemca’, pludry, pl±dry ‘rodzaj spodni’.

Pludra - od pluder ‘pogardliwa nazwa Niemca’, pludry, pl±dry ‘rodzaj spodni’.

Pludrak - od pluder ‘pogardliwa nazwa Niemca’, pludry, pl±dry ‘rodzaj spodni’.

Pludrakowski - od pluder ‘pogardliwa nazwa Niemca’, pludry, pl±dry ‘rodzaj spodni’.

Pludro - od pluder ‘pogardliwa nazwa Niemca’, pludry, pl±dry ‘rodzaj spodni’.

Pludrowski - 1726 od pluder ‘pogardliwa nazwa Niemca’, pludry, pl±dry ‘rodzaj spodni’.

Pludrzyński - od pluder ‘pogardliwa nazwa Niemca’, pludry, pl±dry ‘rodzaj spodni’.

Plugasik - od plugawy ‘obrzydliwy’, plugawić ‘kalać, plamić’, plug ‘plugastwo’.

Plugiel - 1572 od plugawy ‘obrzydliwy’, plugawić ‘kalać, plamić’, plug ‘plugastwo’.

Plugow - od plugawy ‘obrzydliwy’, plugawić ‘kalać, plamić’, plug ‘plugastwo’.

Pluja - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’; od plita ‘płyta’.

Pluka - od płokać ‘myć, płukać’, płoka ‘materiał wypłukany przez wodę’.

Plukarski - od płokać ‘myć, płukać’, płoka ‘materiał wypłukany przez wodę’.

Plukier - od płokać ‘myć, płukać’, płoka ‘materiał wypłukany przez wodę’.

Pluksit - od płokać ‘myć, płukać’, płoka ‘materiał wypłukany przez wodę’.

Pluła - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’; od plita ‘płyta’.

Plumbaum - od niemieckiej nazwy osobowej Plaubaum, ta od dolno-niemieckiego plombom, wysolo-niemieckiego Pflaumenbaum ‘źliwa (drzewo)’.

Plumbom - od niemieckiej nazwy osobowej Plaubaum, ta od dolno-niemieckiego plombom, wysolo-niemieckiego Pflaumenbaum ‘źliwa (drzewo)’.

Plumbon - od niemieckiej nazwy osobowej Plaubaum, ta od dolno-niemieckiego plombom, wysolo-niemieckiego Pflaumenbaum ‘źliwa (drzewo)’.

Plune - (Pom) od plon dawniej ‘zdobycz, dobytek; niewola’; lub od gwarowego pluna ‘plwociny’.

Plunowski - od plon dawniej ‘zdobycz, dobytek; niewola’; lub od gwarowego pluna ‘plwociny’.

Plus - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od płoszyć, płoszać ‘straszyć, pędzić’.

Plusa - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od płoszyć, płoszać ‘straszyć, pędzić’.

Plusakowski - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od płoszyć, płoszać ‘straszyć, pędzić’.

Plusan - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od płoszyć, płoszać ‘straszyć, pędzić’.

Plusiewicz - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od płoszyć, płoszać ‘straszyć, pędzić’.

Plusin - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od płoszyć, płoszać ‘straszyć, pędzić’.

Plusiński - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od płoszyć, płoszać ‘straszyć, pędzić’.

Plusiuk - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od płoszyć, płoszać ‘straszyć, pędzić’.

Plusk - od pluskać ‘uderzać o powierzchnię cieczy’, plusk w języku łowieckim ‘ogon’.

Pluska - od pluskać ‘uderzać o powierzchnię cieczy’, plusk w języku łowieckim ‘ogon’.

Pluskała - od pluskać ‘uderzać o powierzchnię cieczy’, plusk w języku łowieckim ‘ogon’.

Pluskat - od pluskać ‘uderzać o powierzchnię cieczy’, plusk w języku łowieckim ‘ogon’.

Pluskata - od pluskać ‘uderzać o powierzchnię cieczy’, plusk w języku łowieckim ‘ogon’.

Pluskawa - od pluskać ‘uderzać o powierzchnię cieczy’, plusk w języku łowieckim ‘ogon’.

Pluskiewicz - od pluskać ‘uderzać o powierzchnię cieczy’, plusk w języku łowieckim ‘ogon’.

Pluskiwik - od pluskać ‘uderzać o powierzchnię cieczy’, plusk w języku łowieckim ‘ogon’.

Pluskociński - od pluskać ‘uderzać o powierzchnię cieczy’, plusk w języku łowieckim ‘ogon’.

Pluskot - od pluskać ‘uderzać o powierzchnię cieczy’, plusk w języku łowieckim ‘ogon’.

Pluskota - od pluskać ‘uderzać o powierzchnię cieczy’, plusk w języku łowieckim ‘ogon’; od pluskota ‘słota’.

Pluskowicz - 1631 od pluskać ‘uderzać o powierzchnię cieczy’, plusk w języku łowieckim ‘ogon’.

Pluskowski - od pluskać ‘uderzać o powierzchnię cieczy’, plusk w języku łowieckim ‘ogon’.

Pluskwa - 1452 od pluskwa ‘owad pasożytniczy’.

Pluskwik - od pluskwa ‘owad pasożytniczy’.

Pluskwin - od pluskwa ‘owad pasożytniczy’.

Plusqua - (¦l) od pluskwa ‘owad pasożytniczy’.

Plust - od gwarowego plustwa ‘drozd’.

Plusza - od plusz ‘rodzaj puszystej tkaniny’.

Pluszak - od plusz ‘rodzaj puszystej tkaniny’.

Pluszcz - od pluskać ‘uderzać o powierzchnię cieczy’, plusk w języku łowieckim ‘ogon’.

Pluszczak - od pluskać ‘uderzać o powierzchnię cieczy’, plusk w języku łowieckim ‘ogon’.

Pluszczenia - od pluskać ‘uderzać o powierzchnię cieczy’, plusk w języku łowieckim ‘ogon’.

Pluszczew - od pluskać ‘uderzać o powierzchnię cieczy’, plusk w języku łowieckim ‘ogon’.

Pluszczewicz - od pluskać ‘uderzać o powierzchnię cieczy’, plusk w języku łowieckim ‘ogon’.

Pluszczewski - od pluskać ‘uderzać o powierzchnię cieczy’, plusk w języku łowieckim ‘ogon’.

Pluszczkiewicz - od pluskać ‘uderzać o powierzchnię cieczy’, plusk w języku łowieckim ‘ogon’.

Pluszczok - (¦l) od pluskać ‘uderzać o powierzchnię cieczy’, plusk w języku łowieckim ‘ogon’.

Pluszczowicz - od pluskać ‘uderzać o powierzchnię cieczy’, plusk w języku łowieckim ‘ogon’.

Pluszczukiewicz - od pluskać ‘uderzać o powierzchnię cieczy’, plusk w języku łowieckim ‘ogon’.

Pluszczyk - od pluskać ‘uderzać o powierzchnię cieczy’, plusk w języku łowieckim ‘ogon’.

Pluszczyński - od pluskać ‘uderzać o powierzchnię cieczy’, plusk w języku łowieckim ‘ogon’.

Pluszczyszyn - od pluskać ‘uderzać o powierzchnię cieczy’, plusk w języku łowieckim ‘ogon’.

Pluszenko - od plusz ‘rodzaj puszystej tkaniny’.

Pluszewicz - od plusz ‘rodzaj puszystej tkaniny’.

Pluszewski - od plusz ‘rodzaj puszystej tkaniny’.

Pluszka - 1449 od pliszka, ze staropolskiego pliska ‘gatunek ptaka’.

Pluszke - (¦l) od pliszka, ze staropolskiego pliska ‘gatunek ptaka’.

Pluszkiewicz - od pliszka, ze staropolskiego pliska ‘gatunek ptaka’.

Pluszkis - od pliszka, ze staropolskiego pliska ‘gatunek ptaka’.

Pluszko - od pliszka, ze staropolskiego pliska ‘gatunek ptaka’.

Pluszkowski - od pliszka, ze staropolskiego pliska ‘gatunek ptaka’.

Pluszowski - 1764 od plusz ‘rodzaj puszystej tkaniny’.

Pluszyński - od plusz ‘rodzaj puszystej tkaniny’.

Pluźciński - od gwarowego plustwa ‘drozd’.

Plut - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’.

Pluta - 1434 od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’.

Plutacki - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’.

Plutarski - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’.

Plutecki - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’.

Plutek - 1451 od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’.

Pluterski - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’.

Plutka - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’.

Plutkiewicz - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’.

Plutkowski - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’.

Plutniak - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’.

Plutniok - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’.

Pluto - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’.

Plutonowicz - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’.

Plutowicz - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’.

Plutowski - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’.

Plutta - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’.

Plutwiński - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’; od plita ‘płyta’.

Plutyński - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’.

Pluwacz - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’; od plita ‘płyta’.

Pluwak - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’; od plita ‘płyta’.

Pluwin - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’; od plita ‘płyta’.

Pluzdra - od gwarowego puzdra ‘ryba kr±p; mała rybka gorszego gatunku; człowiek gadatliwy; źnieg z deszczem’.

Pluzdrak - od gwarowego puzdra ‘ryba kr±p; mała rybka gorszego gatunku; człowiek gadatliwy; źnieg z deszczem’.

Pluzik - od plużyć ‘tryskać, wylewać się’, od gwarowego pluża ‘poduszka’.

Plużecki - od plużyć ‘tryskać, wylewać się’, od gwarowego pluża ‘poduszka’.

Plużek - od plużyć ‘tryskać, wylewać się’, od gwarowego pluża ‘poduszka’.

Plużka - od plużyć ‘tryskać, wylewać się’, od gwarowego pluża ‘poduszka’.

Plużyczka - od plużyć ‘tryskać, wylewać się’, od gwarowego pluża ‘poduszka’.

Plużyński - od plużyć ‘tryskać, wylewać się’, od gwarowego pluża ‘poduszka’.

Plużyski - od plużyć ‘tryskać, wylewać się’, od gwarowego pluża ‘poduszka’.

Plwacz - 1202 od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’; od plita ‘płyta’.

Plwak - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’; od plita ‘płyta’.

Plys - od plis, plisz ‘rodzaj miękkiej tkaniny, plusz’.

Plyszczyński - od plis, plisz ‘rodzaj miękkiej tkaniny, plusz’.

Plyszka - od plis, plisz ‘rodzaj miękkiej tkaniny, plusz’.

Plytka - od płytki, płyta, od staropolskiego płyt ‘trawa’.

Plyttakowski - od płytki, płyta, od staropolskiego płyt ‘trawa’.

Płaca - 1394 od staropolskiego płaca ‘opłata, danina’.

Płacek - od staropolskiego płaca ‘opłata, danina’ lub od płaczek ‘człowiek płaczkiwy’.

Płacewicz - od staropolskiego płaca ‘opłata, danina’.

Płach - od płacha pierwotnie zapewne ‘polano, suchy kawałek drzewa’, od gwarowego płacha ‘duże polano s±gowe; gruba niecosana deska u sochy’.

Płacha - od płacha pierwotnie zapewne ‘polano, suchy kawałek drzewa’, od gwarowego płacha ‘duże polano s±gowe; gruba niecosana deska u sochy’.

Płachaciak - od płachta ‘duży kawał tkaniny’; od płachetka ‘mała płachta’.

Płachaciński - od płachta ‘duży kawał tkaniny’; od płachetka ‘mała płachta’.

Płacharczyk - od płacha pierwotnie zapewne ‘polano, suchy kawałek drzewa’, od gwarowego płacha ‘duże polano s±gowe; gruba niecosana deska u sochy’.

Płacharz - od płacha pierwotnie zapewne ‘polano, suchy kawałek drzewa’, od gwarowego płacha ‘duże polano s±gowe; gruba niecosana deska u sochy’.

Płachata - od płachta ‘duży kawał tkaniny’; od płachetka ‘mała płachta’.

Płachatka - od płachta ‘duży kawał tkaniny’; od płachetka ‘mała płachta’.

Płachciak - od płachta ‘duży kawał tkaniny’.

Płachciar - od płachta ‘duży kawał tkaniny’.

Płachcik - 1754 od płachta ‘duży kawał tkaniny’.

Płachciński - od płachta ‘duży kawał tkaniny’.

Płachciok - (¦l) od płachta ‘duży kawał tkaniny’.

Płachczewski - od płachta ‘duży kawał tkaniny’.

Płachczyński - od płachta ‘duży kawał tkaniny’.

Płacheciński - od nazwy miejscowej Płachty (gdańskie, gmina Nowa Karczma, Liniewo).

Płachecki - 1616 od nazwy miejscowej Płachty (gdańskie, gmina Nowa Karczma, Liniewo).

Płacheński - od płacha pierwotnie zapewne ‘polano, suchy kawałek drzewa’, od gwarowego płacha ‘duże polano s±gowe; gruba niecosana deska u sochy’.

Płacheta - od płachta ‘duży kawał tkaniny’.

Płachetka - 1489 od płachta ‘duży kawał tkaniny’; od płachetka ‘mała płachta’.

Płachetko - od płachta ‘duży kawał tkaniny’; od płachetka ‘mała płachta’.

Płachi - od płochy ‘swawolny, lekkomyźlny’, płocha ‘grzebień tkacki’.

Płachky - (¦l) od płochy ‘swawolny, lekkomyźlny’, płocha ‘grzebień tkacki’.

Płachły - (¦l) od płochy ‘swawolny, lekkomyźlny’, płocha ‘grzebień tkacki’.

Płachnia - od płacha pierwotnie zapewne ‘polano, suchy kawałek drzewa’, od gwarowego płacha ‘duże polano s±gowe; gruba niecosana deska u sochy’.

Płachnik - od płacha pierwotnie zapewne ‘polano, suchy kawałek drzewa’, od gwarowego płacha ‘duże polano s±gowe; gruba niecosana deska u sochy’.

Płachnio - od płacha pierwotnie zapewne ‘polano, suchy kawałek drzewa’, od gwarowego płacha ‘duże polano s±gowe; gruba niecosana deska u sochy’.

Płachno - od płacha pierwotnie zapewne ‘polano, suchy kawałek drzewa’, od gwarowego płacha ‘duże polano s±gowe; gruba niecosana deska u sochy’.

Płacho - od płacha pierwotnie zapewne ‘polano, suchy kawałek drzewa’, od gwarowego płacha ‘duże polano s±gowe; gruba niecosana deska u sochy’.

Płachociński - od płachta ‘duży kawał tkaniny’; od płachetka ‘mała płachta’.

Płachocki - od płachta ‘duży kawał tkaniny’; od płachetka ‘mała płachta’.

Płachotka - od płachta ‘duży kawał tkaniny’; od płachetka ‘mała płachta’.

Płachotna - od płachta ‘duży kawał tkaniny’; od płachetka ‘mała płachta’.

Płachotny - od płachta ‘duży kawał tkaniny’; od płachetka ‘mała płachta’.

Płachow - od płacha pierwotnie zapewne ‘polano, suchy kawałek drzewa’, od gwarowego płacha ‘duże polano s±gowe; gruba niecosana deska u sochy’.

Płachowicz - od płachta ‘duży kawał tkaniny’; od płachetka ‘mała płachta’.

Płachowski - od płacha pierwotnie zapewne ‘polano, suchy kawałek drzewa’, od gwarowego płacha ‘duże polano s±gowe; gruba niecosana deska u sochy’.

Płachtij - od płachta ‘duży kawał tkaniny’.

Płachtin - od płachta ‘duży kawał tkaniny’.

Płachtka - od płachta ‘duży kawał tkaniny’.

Płachtowski - od płachta ‘duży kawał tkaniny’.

Płachtyka - od płachta ‘duży kawał tkaniny’.

Płachtyna - od płachta ‘duży kawał tkaniny’.

Płachunowicz - od płacha pierwotnie zapewne ‘polano, suchy kawałek drzewa’, od gwarowego płacha ‘duże polano s±gowe; gruba niecosana deska u sochy’.

Płachy - od płochy ‘swawolny, lekkomyźlny’, płocha ‘grzebień tkacki’.

Płachyński - od płochy ‘swawolny, lekkomyźlny’, płocha ‘grzebień tkacki’.

Płachytka - od płachta ‘duży kawał tkaniny’; od płachetka ‘mała płachta’.

Płachytko - od płachta ‘duży kawał tkaniny’; od płachetka ‘mała płachta’.

Płaciak - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Płaciennik - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Płacikowski - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Płaciński - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Płacisz - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Płaciszewski - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Płacki - od staropolskiego płaca ‘opłata, danina’.

Płacko - od staropolskiego płaca ‘opłata, danina’.

Płackowski - od staropolskiego płaca ‘opłata, danina’.

Płacuta - od staropolskiego płaca ‘opłata, danina’.

Płacyna - od staropolskiego płaca ‘opłata, danina’.

Płaczak - od płakać, płacz’.

Płaczaszek - od płakać, płacz’; od płaczek ‘ten, co płacze’.

Płaczek - 1440 od płakać, płacz’.

Płaczewski - od nazwy miejscowej Płaczewo (gdańskie, gmina Starogard Gdański).

Płaczkiewicz - od płakać, płacz’.

Płaczko - 1387 od płakać, płacz’.

Płaczkowic - 1310 od płakać, płacz’.

Płaczkowiec - od płakać, płacz’.

Płaczkowski - 1390 od nazwy miejscowej Płaczkowice (tarnobrzeskie, gmina Klimontów), Płaczkowice, dziź Płaczki (poznańskie, gmina Zaniemyźl).

Płacznik - 1391 od płakać, płacz’; od płaczny ‘płaczliwy’.

Płaczych - 1469 od płakać, płacz’.

Płaczyk - 1623 od płakać, płacz’.

Płaczyński - od płakać, płacz’.

Pładkowski - od płód zarodek ludzki lub zwierzęcy w końcowej fazie rozwoju; owoc’.

Pładzyk - od płód zarodek ludzki lub zwierzęcy w końcowej fazie rozwoju; owoc’.

Płak - od płakać, płacz’.

Płakiewicz - od płakać, płacz’.

Płakowic - 1437 od płakać, płacz’.

Płaksa - od płakać, płacz’; od płaksa.

Płaksej - od płakać, płacz’; od płaksa.

Płaksiak - od płakać, płacz’; od płaksa.

Płaksij - od płakać, płacz’; od płaksa.

Płaksiuk - od płakać, płacz’; od płaksa.

Płaksiwa - od płakać, płacz’; od płaksa.

Płaksiwy - od płakać, płacz’; od płaksa.

Płaksywa - od płakać, płacz’; od płaksa.

Płaksywy - od płakać, płacz’; od płaksa.

Płakuch - 1664 od płakać, płacz’.

Płakut - 1669 od płakać, płacz’; od płakut ‘rzemieźlnik niezrzeszony w cechu’.

Płakutowicz - 1654 od płakać, płacz’; od płakut ‘rzemieźlnik niezrzeszony w cechu’.

Płanda - zapewne od niemieckich nazw osobowych Planer, Bland.

Płandowski - zapewne od niemieckich nazw osobowych Planer, Bland.

Płanecki - od planeta, dawniej też płaneta ‘ciało niebieskie’.

Płaneja - od płonia ‘drzewo nierodz±ce’, płonny ‘nieurodzajny’.

Płaneta - od planeta, dawniej też płaneta ‘ciało niebieskie’.

Płaniak - od płonia ‘drzewo nierodz±ce’, płonny ‘nieurodzajny’.

Płanica - od płonia ‘drzewo nierodz±ce’, płonny ‘nieurodzajny’.

Płaniewski - od płonia ‘drzewo nierodz±ce’, płonny ‘nieurodzajny’.

Płanik - od płonia ‘drzewo nierodz±ce’, płonny ‘nieurodzajny’.

Płanka - od płonia ‘drzewo nierodz±ce’, płonny ‘nieurodzajny’.

Płankiewicz - od płonia ‘drzewo nierodz±ce’, płonny ‘nieurodzajny’.

Płankowiec - od płonia ‘drzewo nierodz±ce’, płonny ‘nieurodzajny’.

Płankowski - od płonia ‘drzewo nierodz±ce’, płonny ‘nieurodzajny’.

Płanów - od płonia ‘drzewo nierodz±ce’, płonny ‘nieurodzajny’.

Płanuszewski - od płonia ‘drzewo nierodz±ce’, płonny ‘nieurodzajny’.

Płasa - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Płasaj - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Płasajkiewicz - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Płasarek - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Płasczyk - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płasiewicz - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Płasik - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Płasiński - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Płaska - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaskacewicz - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaskacz - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaskaczyński - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaskał - 1789 od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaskała - 1757 od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaskaty - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaskaty - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaski - 1428 od nazwy miejscowej Płaza (katowickie, gmina Chrzanów).

Płaski - 1476 od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaski - 1566 od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaskiewicz - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płasko - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaskocewicz - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaskociński - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaskocz - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaskoczewski - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaskoczyński - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaskodziński - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaskojc - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaskojec - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaskon - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaskona - 1787 od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaskonek - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaskonka - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaskonos - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaskoń - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaskońka - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaskoński - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaskot - 1297 od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaskota - 1461 od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaskowicki - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaskowicz - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaskowiecki - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaskownicki - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaskowodna - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaskowski - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaskuda - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaskun - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaskura - 1583 od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od staropolskiego płaskur ‘pradziadek; orkisz’.

Płasociński - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Płasota - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Płasowski - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Płassowski - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Płasza - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Płaszaj - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Płaszajczak - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Płaszajski - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Płaszak - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Płaszański - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Płaszcym±ka - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Płaszcz - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’ lub od płaszcz.

Płaszczak - 1632 od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaszczański - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaszczek - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaszczewski - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaszczko - 1394 od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaszczok - (¦l) od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaszczoł - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaszczuk - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaszczur - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaszczyca - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaszczycki - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaszczyk - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaszczykiewicz - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaszczykowski - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaszczym±ka - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaszczymonka - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaszczyniak - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaszczyniec - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaszczyński - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaszczyzna - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaszecki - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Płaszej - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Płaszek - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Płaszenko - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Płaszewski - od nazwy miejscowej Płaszów (częźć Krakowa, dziź Podgórze), Płaszczewo (słupskie, gmina Kobylnica).

Płaszewski - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Płaszka - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaszke - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaszkiewicz - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaszko - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaszkowicz - 1570 od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaszkowski - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaszna - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płasznik - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaszoska - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Płaszowiecki - od nazwy miejscowej Płaszów (częźć Krakowa, dziź Podgórze), Płaszczewo (słupskie, gmina Kobylnica).

Płaszowiecki - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Płaszowski - od nazwy miejscowej Płaszów (częźć Krakowa, dziź Podgórze), Płaszczewo (słupskie, gmina Kobylnica).

Płaszowski - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Płaszyk - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Płaszyński - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Płaźcik - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płaźnik - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płat - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Płata - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Płatacz - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Płatak - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Płatakis - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Płatała - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Płatanienko - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Płatanienkow - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Płatanow - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Płatanowicz - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Płatas - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Płatczyk - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Płatczyński - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Płatek - 1417 od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’; od płatek.

Płatenicki - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Płatka - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Płatkiewicz - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Płatko - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Płatkow - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Płatkowski - od nazwy miejscowej Płatków (ostrołęckie, gmina Zabrodzie).

Płatków - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Płatnerowicz - 1559 od staropolskiego płatnerz ‘rzemieslnik wyrabiaj±cy pancerze’.

Płatnerz - 1405 od staropolskiego płatnerz ‘rzemieslnik wyrabiaj±cy pancerze’.

Płatneż - od staropolskiego płatnerz ‘rzemieslnik wyrabiaj±cy pancerze’.

Płatnicki - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Płatniewicz - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Płatnik - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’; od płatnik.

Płatników - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Płatonienko - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Płatonienkow - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Płatonikow - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Płatonow - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’; lub od imienia greckiego Pláton.

Płatonowicz - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Płatos - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Płatosz - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Płatoź - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Płatow - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Płatowicz - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Płatowski - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Płatun - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Płatuński - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Płatuski - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Płatusz - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Płatwa - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Płatycz - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Płatyński - od plat, płat, dawniej ‘opłata, czynsz’; też ‘płaski kawał czegoź’.

Płauszewski - od nazwy miejscowej Pławuszowice, dawniej Płauszowice (lubelskie, gmina Jastków).

Pławacki - od nazwy miejscowej Pławce (poznańskie, gmina ¦roda Wielkopolska).

Pławacz - 1580 od staropolskiego pławać ‘pływać’, pławić (się) ‘przeprowadzać przez wodę’.

Pławaczyk - od staropolskiego pławać ‘pływać’, pławić (się) ‘przeprowadzać przez wodę’.

Pławak - od staropolskiego pławać ‘pływać’, pławić (się) ‘przeprowadzać przez wodę’.

Pławaź - od staropolskiego pławać ‘pływać’, pławić (się) ‘przeprowadzać przez wodę’.

Pławczyk - od staropolskiego pławać ‘pływać’, pławić (się) ‘przeprowadzać przez wodę’.

Pławecki - 1491 od nazwy miejscowej Pławce (poznańskie, gmina ¦roda Wielkopolska).

Pławek - od staropolskiego pławać ‘pływać’, pławić (się) ‘przeprowadzać przez wodę’.

Pławeta - od staropolskiego pławać ‘pływać’, pławić (się) ‘przeprowadzać przez wodę’.

Pławiak - od staropolskiego pławać ‘pływać’, pławić (się) ‘przeprowadzać przez wodę’.

Pławicki - od staropolskiego pławać ‘pływać’, pławić (się) ‘przeprowadzać przez wodę’.

Pławiec - 1474 od nazwy miejscowej Pławce (poznańskie, gmina ¦roda Wielkopolska).

Pławiecki - 1471 od nazwy miejscowej Pławce (poznańskie, gmina ¦roda Wielkopolska).

Pławieński - 1413 od nazw miejscowych typu Pławin, Pławna, Pławno.

Pławik - od staropolskiego pławać ‘pływać’, pławić (się) ‘przeprowadzać przez wodę’.

Pławiński - od nazw miejscowych typu Pławin, Pławna, Pławno.

Pławko - 1227 od staropolskiego pławać ‘pływać’, pławić (się) ‘przeprowadzać przez wodę’.

Pławna - od staropolskiego pławać ‘pływać’, pławić (się) ‘przeprowadzać przez wodę’; od pławny ‘służ±cy do pływania’, spławny.

Pławner - od staropolskiego pławać ‘pływać’, pławić (się) ‘przeprowadzać przez wodę’.

Pławnicki - od staropolskiego pławać ‘pływać’, pławić (się) ‘przeprowadzać przez wodę’ lub od nazwy miejscowej Pławnik (poznańskie, gmina Gniezno).

Pławny - od staropolskiego pławać ‘pływać’, pławić (się) ‘przeprowadzać przez wodę’; od pławny ‘służ±cy do pływania’, spławny.

Pławski - 1731 od nazwy miejscowej Pławno (rzeszowskie, gmina Borowa; tarnobrzeskie, gmina Stalowa Wola).

Pławszczyk - 1771 od nazwy miejscowej Pławno (rzeszowskie, gmina Borowa; tarnobrzeskie, gmina Stalowa Wola).

Pławszewski - od nazwy miejscowej Pławuszowice, dawniej Płauszowice (lubelskie, gmina Jastków).

Pławucha - od staropolskiego pławać ‘pływać’, pławić (się) ‘przeprowadzać przez wodę’.

Pławucki - od staropolskiego pławać ‘pływać’, pławić (się) ‘przeprowadzać przez wodę’.

Pławuszewski - 1645 od nazwy miejscowej Pławuszowice, dawniej Płauszowice (lubelskie, gmina Jastków).

Płaz - 1387 od płaz ‘przedstawiciel gromady kręgowców; przenoźnie podły człowiek’, płaza ‘płaska powierzchnia’, płazić ‘czołgać się, pełzać’.

Płaza - 1358 od płaz ‘przedstawiciel gromady kręgowców; przenoźnie podły człowiek’, płaza ‘płaska powierzchnia’, płazić ‘czołgać się, pełzać’.

Płazak - od płaz ‘przedstawiciel gromady kręgowców; przenoźnie podły człowiek’, płaza ‘płaska powierzchnia’, płazić ‘czołgać się, pełzać’.

Płazalski - od płaz ‘przedstawiciel gromady kręgowców; przenoźnie podły człowiek’, płaza ‘płaska powierzchnia’, płazić ‘czołgać się, pełzać’.

Płazek - 1480 od płaz ‘przedstawiciel gromady kręgowców; przenoźnie podły człowiek’, płaza ‘płaska powierzchnia’, płazić ‘czołgać się, pełzać’.

Płazewski - od nazwy miejscowej Płazowo (bydgoskie, gmina Lubiewo), Płazów (przemyskie, gmina Narol).

Płaziak - od płaz ‘przedstawiciel gromady kręgowców; przenoźnie podły człowiek’, płaza ‘płaska powierzchnia’, płazić ‘czołgać się, pełzać’.

Płazic - 1388 od płaz ‘przedstawiciel gromady kręgowców; przenoźnie podły człowiek’, płaza ‘płaska powierzchnia’, płazić ‘czołgać się, pełzać’.

Płaziec - 1382 od płaz ‘przedstawiciel gromady kręgowców; przenoźnie podły człowiek’, płaza ‘płaska powierzchnia’, płazić ‘czołgać się, pełzać’.

Płazieński - od płaz ‘przedstawiciel gromady kręgowców; przenoźnie podły człowiek’, płaza ‘płaska powierzchnia’, płazić ‘czołgać się, pełzać’.

Płazik - od płaz ‘przedstawiciel gromady kręgowców; przenoźnie podły człowiek’, płaza ‘płaska powierzchnia’, płazić ‘czołgać się, pełzać’.

Płaziński - od płaz ‘przedstawiciel gromady kręgowców; przenoźnie podły człowiek’, płaza ‘płaska powierzchnia’, płazić ‘czołgać się, pełzać’.

Płazio - od płaz ‘przedstawiciel gromady kręgowców; przenoźnie podły człowiek’, płaza ‘płaska powierzchnia’, płazić ‘czołgać się, pełzać’.

Płaziuk - od płaz ‘przedstawiciel gromady kręgowców; przenoźnie podły człowiek’, płaza ‘płaska powierzchnia’,płazić ‘czołgać się, pełzać’.

Płazowski - 1782 od nazwy miejscowej Płazowo (bydgoskie, gmina Lubiewo), Płazów (przemyskie, gmina Narol).

Płazuk - od płaz ‘przedstawiciel gromady kręgowców; przenoźnie podły człowiek’, płaza ‘płaska powierzchnia’, płazić ‘czołgać się, pełzać’.

PłaĽniak - od płaz ‘przedstawiciel gromady kręgowców; przenoźnie podły człowiek’, płaza ‘płaska powierzchnia’, płazić ‘czołgać się, pełzać’.

PłaĽnik - od płaz ‘przedstawiciel gromady kręgowców; przenoźnie podły człowiek’, płaza ‘płaska powierzchnia’, płazić ‘czołgać się, pełzać’.

Płaża - od płaz ‘przedstawiciel gromady kręgowców; przenoźnie podły człowiek’, płaza ‘płaska powierzchnia’, płazić ‘czołgać się, pełzać’.

Płażalski - od płaz ‘przedstawiciel gromady kręgowców; przenoźnie podły człowiek’, płaza ‘płaska powierzchnia’, płazić ‘czołgać się, pełzać’.

Płażek - od płaz ‘przedstawiciel gromady kręgowców; przenoźnie podły człowiek’, płaza ‘płaska powierzchnia’, płazić ‘czołgać się, pełzać’.

Płażelski - od płaz ‘przedstawiciel gromady kręgowców; przenoźnie podły człowiek’, płaza ‘płaska powierzchnia’, płazić ‘czołgać się, pełzać’.

Płażewski - od nazwy miejscowej Płazowo (bydgoskie, gmina Lubiewo), Płazów (przemyskie, gmina Narol).

Płażnik - od płaz ‘przedstawiciel gromady kręgowców; przenoźnie podły człowiek’, płaza ‘płaska powierzchnia’, płazić ‘czołgać się, pełzać’.

Płażowski - od nazwy miejscowej Płazowo (bydgoskie, gmina Lubiewo), Płazów (przemyskie, gmina Narol).

Płażyczka - od płaz ‘przedstawiciel gromady kręgowców; przenoźnie podły człowiek’, płaza ‘płaska powierzchnia’, płazić ‘czołgać się, pełzać’.

Płażyński - od płaz ‘przedstawiciel gromady kręgowców; przenoźnie podły człowiek’, płaza ‘płaska powierzchnia’, płazić ‘czołgać się, pełzać’.

Pł±carz - od płonia ‘drzewo nierodz±ce’, płonny ‘nieurodzajny’.

Pł±checiński - od nazwy miejscowej Plochocin (warszawskie, gmina Ożarów Mazowiecki).

Pł±chocki - od nazwy miejscowej Plochocin (warszawskie, gmina Ożarów Mazowiecki).

Pł±czek - od płonia ‘drzewo nierodz±ce’, płonny ‘nieurodzajny’.

Pł±czkiewicz - od płonia ‘drzewo nierodz±ce’, płonny ‘nieurodzajny’.

Pł±czyński - XVIII wiek od nazwy miejscowej Plonczyn (włocławskie, gmina Wielgie).

Płech - od staropolskiego plech ‘blacha zbroi’; też od plecha ‘łysina’.

Płecha - od staropolskiego plech ‘blacha zbroi’; też od plecha ‘łysina’; też od płecha ‘pchła’.

Płechowiec - od staropolskiego plech ‘blacha zbroi’; też od plecha ‘łysina’.

Płechta - od staropolskiego plech ‘blacha zbroi’; też od plecha ‘łysina’.

Płecki - od nazwy miasta Plock lub od Płoki (katowickie, gmina Trzebinia).

Płeczek - od płakać, płacz’.

Płeczkan - od płakać, płacz’.

Płeczkiewicz - od płakać, płacz’.

Płeczkowski - od płakać, płacz’.

Płeska - od płeszka ‘pchełka’.

Płeska, m. - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’ lub od płeszka ‘pchełka’.

Płeszczyk - od płeszka ‘pchełka’.

Płeszczyński - od płeszka ‘pchełka’.

Płeszka - 1523 od płeszka ‘pchełka’.

Płeszko - od płeszka ‘pchełka’.

Płetenicki - od pleźć ‘ł±czyć pasma czegoź; mówić bez sensu’, plotę, plotka ‘niesprawdzona pogłoska’.

Płewiński - od nazwy miejscowej Plewnia (kaliskie, gmina Ceków-Kolonia).

Płewka - od plewa, z gwarowego pliwa ‘łuska pozostała po wymłóceniu zboża’; od gwarowego plowa ‘plewa’.

Płewko - od plewa, z gwarowego pliwa ‘łuska pozostała po wymłóceniu zboża’; od gwarowego plowa ‘plewa’.

Płocek - od niemieckiej nazwy osobowej Plotz.

Płocek - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’.

Płoch - 1473 od płochy ‘swawolny, lekkomyźlny’, płocha ‘grzebień tkacki’.

Płocha - od płochy ‘swawolny, lekkomyźlny’, płocha ‘grzebień tkacki’.

Płochacki - od nazwy miejscowej Plochocin (warszawskie, gmina Ożarów Mazowiecki).

Płochacz - od płochy ‘swawolny, lekkomyźlny’, płocha ‘grzebień tkacki’.

Płochaja - od płochy ‘swawolny, lekkomyźlny’, płocha ‘grzebień tkacki’.

Płochan - od płochy ‘swawolny, lekkomyźlny’, płocha ‘grzebień tkacki’.

Płocharczyk - od płochy ‘swawolny, lekkomyźlny’, płocha ‘grzebień tkacki’.

Płocharski - od płochy ‘swawolny, lekkomyźlny’, płocha ‘grzebień tkacki’.

Płocharz - 1455 od płochy ‘swawolny, lekkomyźlny’, płocha ‘grzebień tkacki’; od płochacz ‘ten, co wyrabia płochy’.

Płochasz - od płochy ‘swawolny, lekkomyźlny’, płocha ‘grzebień tkacki’.

Płochawczyk - od płochy ‘swawolny, lekkomyźlny’, płocha ‘grzebień tkacki’.

Płochec - od płochy ‘swawolny, lekkomyźlny’, płocha ‘grzebień tkacki’.

Płochecki - od nazwy miejscowej Plochocin (warszawskie, gmina Ożarów Mazowiecki).

Płochetka - od płochy ‘swawolny, lekkomyźlny’, płocha ‘grzebień tkacki’.

Płochiński - od płochy ‘swawolny, lekkomyźlny’, płocha ‘grzebień tkacki’.

Płochliński - od płochy ‘swawolny, lekkomyźlny’, płocha ‘grzebień tkacki’.

Płochniewski - od płochy ‘swawolny, lekkomyźlny’, płocha ‘grzebień tkacki’.

Płochno - od płochy ‘swawolny, lekkomyźlny’, płocha ‘grzebień tkacki’.

Płochocki - 1408 od nazwy miejscowej Plochocin (warszawskie, gmina Ożarów Mazowiecki).

Płochocki - 1408 od nazwy miejscowej Plochocin (warszawskie, gmina Ożarów Mazowiecki).

Płochoć - od płochy ‘swawolny, lekkomyźlny’, płocha ‘grzebień tkacki’.

Płochorski - od płochy ‘swawolny, lekkomyźlny’, płocha ‘grzebień tkacki’.

Płochorz - od płochy ‘swawolny, lekkomyźlny’, płocha ‘grzebień tkacki’.

Płochotniczenko - od płochy ‘swawolny, lekkomyźlny’, płocha ‘grzebień tkacki’.

Płochotnik - od płochy ‘swawolny, lekkomyźlny’, płocha ‘grzebień tkacki’.

Płochotniuk - od płochy ‘swawolny, lekkomyźlny’, płocha ‘grzebień tkacki’.

Płochow - od płochy ‘swawolny, lekkomyźlny’, płocha ‘grzebień tkacki’.

Płochowicz - 1489 od płochy ‘swawolny, lekkomyźlny’, płocha ‘grzebień tkacki’.

Płochowski - od płochy ‘swawolny, lekkomyźlny’, płocha ‘grzebień tkacki’.

Płochów - od płochy ‘swawolny, lekkomyźlny’, płocha ‘grzebień tkacki’.

Płochta - od płochy ‘swawolny, lekkomyźlny’, płocha ‘grzebień tkacki’.

Płochy - 1454 od płochy ‘swawolny, lekkomyźlny’, płocha ‘grzebień tkacki’.

Płocia - od płoć ‘gatunek ryby’.

Płociak - od płoć ‘gatunek ryby’.

Płocic - od płoć ‘gatunek ryby’.

Płocica - 1429 od płoć ‘gatunek ryby’; od płocica ‘płoć’.

Płocicki - od płoć ‘gatunek ryby’.

Płocicko - od płoć ‘gatunek ryby’.

Płociczka - od płoć ‘gatunek ryby’.

Płociczko - od płoć ‘gatunek ryby’.

Płocidem - od płód zarodek ludzki lub zwierzęcy w końcowej fazie rozwoju; owoc’.

Płocidym - od płód zarodek ludzki lub zwierzęcy w końcowej fazie rozwoju; owoc’.

Płociec - od płoć ‘gatunek ryby’; od płociec ‘płoć’.

Płocieniak - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’; od gwarowego płocina ‘lichy, stary płot’.

Płocienicki - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’; od gwarowego płocina ‘lichy, stary płot’.

Płocieniczak - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’; od gwarowego płocina ‘lichy, stary płot’.

Płocieniczek - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’; od gwarowego płocina ‘lichy, stary płot’.

Płocieniok - (¦l) od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’; od gwarowego płocina ‘lichy, stary płot’.

Płocieniowski - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’; od gwarowego płocina ‘lichy, stary płot’.

Płocienniaczak - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płocienniak - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płocienniczak - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płociennik - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płociennikowski - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płocień - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’; od gwarowego płocina ‘lichy, stary płot’.

Płocieńczak - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’; od gwarowego płocina ‘lichy, stary płot’.

Płocieńczuk - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’; od gwarowego płocina ‘lichy, stary płot’.

Płocik - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’.

Płocikienia - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’.

Płocikiewicz - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’.

Płocin - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’; od gwarowego płocina ‘lichy, stary płot’.

Płociniak - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’; od gwarowego płocina ‘lichy, stary płot’.

Płociniczak - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’; od gwarowego płocina ‘lichy, stary płot’.

Płociniczek - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’; od gwarowego płocina ‘lichy, stary płot’.

Płocinik - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’; od gwarowego płocina ‘lichy, stary płot’.

Płocinniczak - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’; od gwarowego płocina ‘lichy, stary płot’.

Płocinnik - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’; od gwarowego płocina ‘lichy, stary płot’.

Płocińczak - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’; od gwarowego płocina ‘lichy, stary płot’.

Płociński - od nazwy miejscowej Plonczyn (włocławskie, gmina Wielgie).

Płociszko - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’.

Płock - 1338 od nazwy miasta Plock lub od Płoki (katowickie, gmina Trzebinia).

Płockarz - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’.

Płocke - (Pom) od nazwy miasta Plock lub od Płoki (katowickie, gmina Trzebinia).

Płocki - 1466 od nazwy miasta Plock lub od Płoki (katowickie, gmina Trzebinia).

Płockier - od niemieckiej nazwy osobowej Plotzke, ta od górno-niemieckiego Bloch, Block, z źrednio- niemieckiego Block ‘masywny, dobrze wyroźnięty’.

Płockowski - od nazwy miasta Plock lub od Płoki (katowickie, gmina Trzebinia).

Płoczarczyk - od płokać ‘myć, płukać’, płoka ‘materiał wypłukany przez wodę’.

Płoczyniak - (¦l) od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’; od gwarowego płocina ‘lichy, stary płot’.

Płoczyński - od nazwy miejscowej Plonczyn (włocławskie, gmina Wielgie).

Płoć - od płoć ‘gatunek ryby’.

Płodczyk - od płód zarodek ludzki lub zwierzęcy w końcowej fazie rozwoju; owoc’.

Płodek - od płód zarodek ludzki lub zwierzęcy w końcowej fazie rozwoju; owoc’.

Płodich - od płód zarodek ludzki lub zwierzęcy w końcowej fazie rozwoju; owoc’.

Płodkowiak - od płód zarodek ludzki lub zwierzęcy w końcowej fazie rozwoju; owoc’.

Płodna - od płód zarodek ludzki lub zwierzęcy w końcowej fazie rozwoju; owoc’.

Płodny - od płód zarodek ludzki lub zwierzęcy w końcowej fazie rozwoju; owoc’ lub od płodny.

Płodowski - od płód zarodek ludzki lub zwierzęcy w końcowej fazie rozwoju; owoc’.

Płodzeń - od płód zarodek ludzki lub zwierzęcy w końcowej fazie rozwoju; owoc’.

Płodzian - od płód zarodek ludzki lub zwierzęcy w końcowej fazie rozwoju; owoc’.

Płodzich - od płód zarodek ludzki lub zwierzęcy w końcowej fazie rozwoju; owoc’.

Płodzicki - od płód zarodek ludzki lub zwierzęcy w końcowej fazie rozwoju; owoc’.

Płodzidem - od płód zarodek ludzki lub zwierzęcy w końcowej fazie rozwoju; owoc’.

Płodzidym - od płód zarodek ludzki lub zwierzęcy w końcowej fazie rozwoju; owoc’.

Płodzidyn - od płód zarodek ludzki lub zwierzęcy w końcowej fazie rozwoju; owoc’.

Płodzien - od płód zarodek ludzki lub zwierzęcy w końcowej fazie rozwoju; owoc’.

Płodzień - od płód zarodek ludzki lub zwierzęcy w końcowej fazie rozwoju; owoc’; płodzień ‘roźlina; jeżanka’.

Płodzik - od płód zarodek ludzki lub zwierzęcy w końcowej fazie rozwoju; owoc’.

Płodziński - od płód zarodek ludzki lub zwierzęcy w końcowej fazie rozwoju; owoc’.

Płodzion - od płód zarodek ludzki lub zwierzęcy w końcowej fazie rozwoju; owoc’.

Płodziszewski - od płód zarodek ludzki lub zwierzęcy w końcowej fazie rozwoju; owoc’.

Płodzyński - od płód zarodek ludzki lub zwierzęcy w końcowej fazie rozwoju; owoc’.

Płok - od płokać ‘myć, płukać’, płoka ‘materiał wypłukany przez wodę’.

Płokarski - od płokać ‘myć, płukać’, płoka ‘materiał wypłukany przez wodę’; od staropolskiego płokarz, płukarz ‘robotnik zajmuj±cy się przepłukiwaniem urz±dzeń’.

Płokarz - 1427 od płokać ‘myć, płukać’, płoka ‘materiał wypłukany przez wodę’; od staropolskiego płokarz, płukarz ‘robotnik zajmuj±cy się przepłukiwaniem urz±dzeń’.

Płokita - od płokać ‘myć, płukać’, płoka ‘materiał wypłukany przez wodę’.

Płokosz - od płokać ‘myć, płukać’, płoka ‘materiał wypłukany przez wodę’.

Płomecki - od płomień.

Płomień - 1465 od płomień.

Płomieński - od nazwy miejscowej Plomiany (włocławskie, gmina Dobrzyń nad Wisł±).

Płomin - od płomień.

Płomiński - od nazwy miejscowej Plomiany (włocławskie, gmina Dobrzyń nad Wisł±).

Płomka - od płomień.

Płomski - od płomień.

Płomyk - 1402 od płomień, plomyk.

Płona - od płonia ‘drzewo nierodz±ce’, płonny ‘nieurodzajny’.

Płonaj - od płonia ‘drzewo nierodz±ce’, płonny ‘nieurodzajny’.

Płonajczak - od płonia ‘drzewo nierodz±ce’, płonny ‘nieurodzajny’.

Płoncarz - od płonia ‘drzewo nierodz±ce’, płonny ‘nieurodzajny’.

Płonczak - od płonia ‘drzewo nierodz±ce’, płonny ‘nieurodzajny’.

Płonczyk - od płonia ‘drzewo nierodz±ce’, płonny ‘nieurodzajny’.

Płonczyński - 1451 od nazwy miejscowej Plonczyn (włocławskie, gmina Wielgie).

Płonecki - od płonia ‘drzewo nierodz±ce’, płonny ‘nieurodzajny’.

Płoneczka - od płonia ‘drzewo nierodz±ce’, płonny ‘nieurodzajny’.

Płonek - od płonia ‘drzewo nierodz±ce’, płonny ‘nieurodzajny’.

Płonia - od płonia ‘drzewo nierodz±ce’, płonny ‘nieurodzajny’.

Płoniak - 1636 od płonia ‘drzewo nierodz±ce’, płonny ‘nieurodzajny’.

Płoniec - od płonia ‘drzewo nierodz±ce’, płonny ‘nieurodzajny’.

Płonieczka - od płonia ‘drzewo nierodz±ce’, płonny ‘nieurodzajny’.

Płonik - od płonia ‘drzewo nierodz±ce’, płonny ‘nieurodzajny’.

Płoniński - od płonia ‘drzewo nierodz±ce’, płonny ‘nieurodzajny’.

Płonisz - od płonia ‘drzewo nierodz±ce’, płonny ‘nieurodzajny’.

Płoniuk - od płonia ‘drzewo nierodz±ce’, płonny ‘nieurodzajny’.

Płoniusz - od płonia ‘drzewo nierodz±ce’, płonny ‘nieurodzajny’.

Płonk - od płonia ‘drzewo nierodz±ce’, płonny ‘nieurodzajny’.

Płonka - 1452 od płonia ‘drzewo nierodz±ce’, płonny ‘nieurodzajny’; od staropolskiego płonka ‘dzika, nieszczepiona jabłoń’.

Płonke - (¦l) od płonia ‘drzewo nierodz±ce’, płonny ‘nieurodzajny’.

Płonkiewicz - od płonia ‘drzewo nierodz±ce’, płonny ‘nieurodzajny’.

Płonko - od płonia ‘drzewo nierodz±ce’, płonny ‘nieurodzajny’.

Płonkowski - od płonia ‘drzewo nierodz±ce’, płonny ‘nieurodzajny’.

Płonowski - od płonia ‘drzewo nierodz±ce’, płonny ‘nieurodzajny’.

Płonów - od płonia ‘drzewo nierodz±ce’, płonny ‘nieurodzajny’.

Płońca - od płonia ‘drzewo nierodz±ce’, płonny ‘nieurodzajny’.

Płończak - od płonia ‘drzewo nierodz±ce’, płonny ‘nieurodzajny’.

Płończeński - od płonia ‘drzewo nierodz±ce’, płonny ‘nieurodzajny’.

Płończyk - od płonia ‘drzewo nierodz±ce’, płonny ‘nieurodzajny’.

Płończyński - od płonia ‘drzewo nierodz±ce’, płonny ‘nieurodzajny’.

Płońka - od płonia ‘drzewo nierodz±ce’, płonny ‘nieurodzajny’.

Płońsk - od nazwy miasta Płońsk (ciechanowskie).

Płoński - 1443 od nazwy miasta Płońsk (ciechanowskie).

Płopskowka - od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’.

Płosa - 1604 od płosa ‘pole uprawne, pas ziemi’, od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’.

Płosaj - od płosa ‘pole uprawne, pas ziemi’, od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’.

Płosajczyk - od płosa ‘pole uprawne, pas ziemi’, od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’.

Płosajkiewicz - od płosa ‘pole uprawne, pas ziemi’, od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’.

Płosak - od płosa ‘pole uprawne, pas ziemi’, od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’.

Płosarek - od płosa ‘pole uprawne, pas ziemi’, od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’.

Płosej - od płosa ‘pole uprawne, pas ziemi’, od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’.

Płosejczyk - od płosa ‘pole uprawne, pas ziemi’, od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’.

Płosiaj - od płosa ‘pole uprawne, pas ziemi’, od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’.

Płosik - od płosa ‘pole uprawne, pas ziemi’, od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’.

Płosiński - od płosa ‘pole uprawne, pas ziemi’, od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’.

Płosk - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płoska, m. - 1633 od płosa ‘pole uprawne, pas ziemi’, od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’; od płoska, płóska ‘mała płosa, pole orne w lesie’.

Płoskański - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płoskański - od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’.

Płoske - od płosa ‘pole uprawne, pas ziemi’, od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’; od płoska, płóska ‘mała płosa, pole orne w lesie’.

Płoske - (Pom) od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’.

Płoske - (Pom) od nazwy miejscowej Płoski, dziź Krajewo (łomżyńskie, gmina Zambrów), Płoskie (KrW).

Płoski - 1442 od nazwy miejscowej Płoski, dziź Krajewo (łomżyńskie, gmina Zambrów), Płoskie (KrW).

Płoski - od płosa ‘pole uprawne, pas ziemi’, od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’; od płoska, płóska ‘mała płosa, pole orne w lesie’.

Płoski - od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’.

Płoski - od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’.

Płoskiewicz - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płoskiewicz - od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’.

Płoskociński - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płoskociński - od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’.

Płoskon - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płoskon - od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’.

Płoskonek - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płoskonka - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’ lub od płoskonka ‘konopie’.

Płoskonke - (¦l) od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płoskonko - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płoskoń - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płoskoń - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płoskoń - od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’.

Płoskoński - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płoskoński - od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’.

Płoskowicz - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płoskowicz - od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’.

Płoskowka - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płoskowski - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płoskowski - od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’.

Płosków - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płosków - od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’.

Płoskunka - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płossa - od płosa ‘pole uprawne, pas ziemi’, od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’.

Płosso - od płosa ‘pole uprawne, pas ziemi’, od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’.

Płosz - 1445 od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od płoszyć, płoszać ‘straszyć, pędzić’.

Płosza - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od płoszyć, płoszać ‘straszyć, pędzić’.

Płoszaj - 1542 od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od płoszyć, płoszać ‘straszyć, pędzić’ lub od płoszaj ‘człowiek porywczy, lekkomyźlny’.

Płoszajczak - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od płoszyć, płoszać ‘straszyć, pędzić’ lub od płoszaj ‘człowiek porywczy, lekkomyźlny’.

Płoszajczyk - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od płoszyć, płoszać ‘straszyć, pędzić’ lub od płoszaj ‘człowiek porywczy, lekkomyźlny’.

Płoszajski - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od płoszyć, płoszać ‘straszyć, pędzić’ lub od płoszaj ‘człowiek porywczy, lekkomyźlny’.

Płoszak - 1494 od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od płoszyć, płoszać ‘straszyć, pędzić’ lub od płoszaj ‘człowiek porywczy, lekkomyźlny’.

Płoszański - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od płoszyć, płoszać ‘straszyć, pędzić’ lub od płoszaj ‘człowiek porywczy, lekkomyźlny’.

Płoszarek - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od płoszyć, płoszać ‘straszyć, pędzić’ lub od płoszaj ‘człowiek porywczy, lekkomyźlny’.

Płoszczak - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płoszczan - 1498 od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’; od płoszczyć ‘robić coź płaskim’.

Płoszczaniowicz - 1531 od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’; od płoszczyć ‘robić coź płaskim’.

Płoszczanowicz - 1541 od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’; od płoszczyć ‘robić coź płaskim’.

Płoszczań - 1498 od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’; od płoszczyć ‘robić coź płaskim’.

Płoszczański - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płoszczonka - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płoszczuk - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płoszczyca - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płoszczyca - od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’; od płoszczyć ‘robić coź płaskim’.

Płoszczyk - 1673 od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płoszczyk - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płoszczyna - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płoszczyniec - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płoszczyński - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płoszej - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od płoszyć, płoszać ‘straszyć, pędzić’.

Płoszejewski - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od płoszyć, płoszać ‘straszyć, pędzić’.

Płoszejowski - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od płoszyć, płoszać ‘straszyć, pędzić’.

Płoszek - 1498 od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od płoszyć, płoszać ‘straszyć, pędzić’.

Płoszewski - od nazwy miejscowej Płoszów (piotrkowskie, gmina Radomsko).

Płoszka - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od płoszyć, płoszać ‘straszyć, pędzić’.

Płoszkiewicz - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od płoszyć, płoszać ‘straszyć, pędzić’.

Płoszko - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od płoszyć, płoszać ‘straszyć, pędzić’.

Płoszkowski - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od płoszyć, płoszać ‘straszyć, pędzić’.

Płoszniak - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od płoszyć, płoszać ‘straszyć, pędzić’.

Płosznic - 1707 od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od płoszyć, płoszać ‘straszyć, pędzić’.

Płoszoj - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od płoszyć, płoszać ‘straszyć, pędzić’.

Płoszowski - 1374 od nazwy miejscowej Płoszów (piotrkowskie, gmina Radomsko).

Płoszyca - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od płoszyć, płoszać ‘straszyć, pędzić’.

Płoszyn - 1415 od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od płoszyć, płoszać ‘straszyć, pędzić’.

Płoszyński - 1578 od nazwy miejscowej Płoszyna, dziź Plosina (kroźnieńskie, gmina Jasienica Rosielna).

Płoszyński - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od płoszyć, płoszać ‘straszyć, pędzić’.

Płoźciński - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płoźka - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płota - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’.

Płotaj - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’.

Płotaka - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’.

Płotalski - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’.

Płotała - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’.

Płotarski - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’.

Płotas - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’.

Płotast - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’.

Płotczak - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’.

Płotczyk - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’.

Płotczyński - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’.

Płotecki - 1554 od nazwy miejscowej Płotki (częźć Piły).

Płotek - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’; od płotek ‘mały płot’.

Płotelski - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’.

Płotica - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’.

Płotka - 1767 od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’.

Płotkarz - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’.

Płotke - (Pom) od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’.

Płotko - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’.

Płotkowiak - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’.

Płotkowski - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’.

Płotna - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’.

Płotniak - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’.

Płotnicki - 1554 od nazwy miejscowej Płotnica (KrW).

Płotnik - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’.

Płotnikiewicz - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’.

Płotnikow - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’.

Płotnikowski - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’.

Płotników - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’.

Płotniok - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’.

Płotniuk - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’.

Płotny - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’.

Płotosz - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’.

Płotowski - 1666 od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’.

Płottka - (Pom) od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’.

Płottke - (Pom) od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’.

Płottnik - (¦l) od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’.

Płotycia - od płoć ‘gatunek ryby’.

Płotyczka - od płoć ‘gatunek ryby’.

Płoucha - od plucha ‘człowiek plugawy; słota’.

Płoucha - od płowy ‘żółtawy’ (o maźci zwierzęcia).

Płouczyński - od nazwy miejscowej Pławuszowice, dawniej Płauszowice (lubelskie, gmina Jastków).

Płowa - od płowy ‘żółtawy’ (o maźci zwierzęcia).

Płowas - od płowy ‘żółtawy’ (o maźci zwierzęcia).

Płowaź - od płowy ‘żółtawy’ (o maźci zwierzęcia).

Płowczyk - 1588 od płowy ‘żółtawy’ (o maźci zwierzęcia).

Płowczyński - od nazwy miejscowej Pławuszowice, dawniej Płauszowice (lubelskie, gmina Jastków).

Płowecki - od nazwy miejscowej Pławce (poznańskie, gmina ¦roda Wielkopolska).

Płowek - 1548 od płowy ‘żółtawy’ (o maźci zwierzęcia).

Płowiak - od płowy ‘żółtawy’ (o maźci zwierzęcia).

Płowicz - od płowy ‘żółtawy’ (o maźci zwierzęcia).

Płowiec - od płowy ‘żółtawy’ (o maźci zwierzęcia).

Płowiecki - od płowy ‘żółtawy’ (o maźci zwierzęcia).

Płowieć - od płowy ‘żółtawy’ (o maźci zwierzęcia).

Płowik - od płowy ‘żółtawy’ (o maźci zwierzęcia).

Płowikowski - od płowy ‘żółtawy’ (o maźci zwierzęcia).

Płowiński - od nazw miejscowych typu Pławin, Pławna, Pławno.

Płowka - od płowy ‘żółtawy’ (o maźci zwierzęcia).

Płowkowicz - 1569 od płowy ‘żółtawy’ (o maźci zwierzęcia).

Płowna - od płowy ‘żółtawy’ (o maźci zwierzęcia).

Płownia - od płowy ‘żółtawy’ (o maźci zwierzęcia).

Płowoucha - od płowy ‘żółtawy’ (o maźci zwierzęcia).

Płowsiuk - od płowy ‘żółtawy’ (o maźci zwierzęcia).

Płowski - od nazwy miejscowej Pławno (rzeszowskie, gmina Borowa; tarnobrzeskie, gmina Stalowa Wola).

Płowucha - od płowy ‘żółtawy’ (o maźci zwierzęcia).

Płowuszyński - od nazwy miejscowej Pławuszowice, dawniej Płauszowice (lubelskie, gmina Jastków).

Płowy - 1452 od płowy ‘żółtawy’ (o maźci zwierzęcia).

Płoza - od płoza ‘częźć podwozia pojazdu’, płozić (się) ‘czołgać się; rosn±ć przy ziemi’.

Płozic - 1510 od płoza ‘częźć podwozia pojazdu’, płozić (się) ‘czołgać się; rosn±ć przy ziemi’.

Płozik - od płoza ‘częźć podwozia pojazdu’, płozić (się) ‘czołgać się; rosn±ć przy ziemi’.

Płoziniczak - od płoza ‘częźć podwozia pojazdu’, płozić (się) ‘czołgać się; rosn±ć przy ziemi’.

Płoziński - od płoza ‘częźć podwozia pojazdu’, płozić (się) ‘czołgać się; rosn±ć przy ziemi’.

Płożalski - od płoza ‘częźć podwozia pojazdu’, płozić (się) ‘czołgać się; rosn±ć przy ziemi’.

Płożański - od płoza ‘częźć podwozia pojazdu’, płozić (się) ‘czołgać się; rosn±ć przy ziemi’.

Płożka - od płoza ‘częźć podwozia pojazdu’, płozić (się) ‘czołgać się; rosn±ć przy ziemi’.

Płożniewski - od płoza ‘częźć podwozia pojazdu’, płozić (się) ‘czołgać się; rosn±ć przy ziemi’.

Płócennik - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płócha - od płochy ‘swawolny, lekkomyźlny’, płocha ‘grzebień tkacki’.

Płóchan - od płochy ‘swawolny, lekkomyźlny’, płocha ‘grzebień tkacki’.

Płóciak - od płoć ‘gatunek ryby’.

Płócieniak - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płócienicki - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płócieniczak - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płócienik - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płócienikowski - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płócienna - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płócienniaczak - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płócienniak - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płócienniak - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płóciennicki - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płóciennicki - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płócienniczak - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płócienniczek - 1620 od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płócienniczek - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płócienniczek - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płóciennik - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płóciennik - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płóciennikowski - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płóciennikowski - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płócienny - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płócieńczak - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płóciniak - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płóciniak - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płóciniczak - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płócinik - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płócinik - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płócinniczak - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płócinnik - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płóciński - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płódowski - od płód zarodek ludzki lub zwierzęcy w końcowej fazie rozwoju; owoc’.

Płókarz - od płokać ‘myć, płukać’, płoka ‘materiał wypłukany przez wodę’.

Płókorz - (¦l) od płokać ‘myć, płukać’, płoka ‘materiał wypłukany przez wodę’.

Płónka - od płonia ‘drzewo nierodz±ce’, płonny ‘nieurodzajny’.

Płóska - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płótka - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’.

Płótkowiak - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’.

Płótniak - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płótnicki - od nazwy miejscowej Płutniki (olsztyńskie, gmina Korsze).

Płótnicki - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płówka - od płowy ‘żółtawy’ (o maźci zwierzęcia).

Płózka - od płoza ‘częźć podwozia pojazdu’, płozić (się) ‘czołgać się; rosn±ć przy ziemi’.

Płóżka - od płoza ‘częźć podwozia pojazdu’, płozić (się) ‘czołgać się; rosn±ć przy ziemi’.

Płuc - od płuco, płuca.

Płuca - od płuco, płuca.

Płucek - od płuco, płuca.

Płuceniuk - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płucenniczak - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płucennik - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płuch - od plucha ‘człowiek plugawy; słota’.

Płuchator - od płuchatyr ‘ten, co chodzi za pługiem; oracz’.

Płuchciński - od plucha ‘człowiek plugawy; słota’.

Płuchowski - od plucha ‘człowiek plugawy; słota’.

Nie pochodzi od plucha tylko od małej miejscowoźci Płuhów (po ukrainsku Pluhiv) w rejonie złoczowskim obwodu lwowskiego. Nazwisko było do okresu międzywojennego pisane prze „twarde” h to znaczy Płuhowski.

inf. S. Płuchowski 16.11.2011 

Płucieniak - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płucienicki - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płucieniczak - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płucieniczek - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płucienik - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płucienniaczek - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płucienniak - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płucienniak - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płuciennicki - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płuciennicki - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płucienniczak - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płucienniczek - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płucienniczek - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płuciennik - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płuciennikowski - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płuciennikowski - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płucieńczak - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płucieńczak - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płucieńczyk - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płucieńczyk - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płuciniak - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płuciniczak - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płucinik - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płucinnicki - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płucinniczak - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płucinnik - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płucinnikow - od płóciennik ‘zajmuj±cy się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Płuciński - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’; od plita ‘płyta’.

Płucis - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’; od plita ‘płyta’.

Płucisz - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’; od plita ‘płyta’.

Płucisz - od płuco, płuca.

Płuciź - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’; od plita ‘płyta’.

Płucuź - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’; od plita ‘płyta’.

Płucyński - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’; od plita ‘płyta’.

Płucyź - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’; od plita ‘płyta’.

Płucz - od płokać ‘myć, płukać’, płoka ‘materiał wypłukany przez wodę’.

Płuczak - od płokać ‘myć, płukać’, płoka ‘materiał wypłukany przez wodę’.

Płuczek - 1645 od płokać ‘myć, płukać’, płoka ‘materiał wypłukany przez wodę’.

Płuczkiewicz - od płokać ‘myć, płukać’, płoka ‘materiał wypłukany przez wodę’.

Płuczkowski - od płokać ‘myć, płukać’, płoka ‘materiał wypłukany przez wodę’.

Płuczyński - od płokać ‘myć, płukać’, płoka ‘materiał wypłukany przez wodę’.

Płuć - od płokać ‘myć, płukać’, płoka ‘materiał wypłukany przez wodę’.

Płudawski - od płód zarodek ludzki lub zwierzęcy w końcowej fazie rozwoju; owoc’.

Płudłowski - od płód zarodek ludzki lub zwierzęcy w końcowej fazie rozwoju; owoc’.

Płudnikiewicz - od płód zarodek ludzki lub zwierzęcy w końcowej fazie rozwoju; owoc’.

Płudowski - od płód zarodek ludzki lub zwierzęcy w końcowej fazie rozwoju; owoc’.

Pług - od pług.

Pługaj - od pług.

Pługawski - od pług.

Pługosiński - od pług.

Pługow - od pług.

Pługowski - od pług.

Pługów - od pług.

Płuka - od płokać ‘myć, płukać’, płoka ‘materiał wypłukany przez wodę’.

Płukar - od płokać ‘myć, płukać’, płoka ‘materiał wypłukany przez wodę’.

Płukarski - od płokać ‘myć, płukać’, płoka ‘materiał wypłukany przez wodę’.

Płukarz - od płokać ‘myć, płukać’, płoka ‘materiał wypłukany przez wodę’.

Płukasz - od płokać ‘myć, płukać’, płoka ‘materiał wypłukany przez wodę’.

Płukis - od płokać ‘myć, płukać’, płoka ‘materiał wypłukany przez wodę’.

Płukita - od płokać ‘myć, płukać’, płoka ‘materiał wypłukany przez wodę’.

Płukow - od płokać ‘myć, płukać’, płoka ‘materiał wypłukany przez wodę’.

Płus - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płusa - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płusajski - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płusciński - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płusiński - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płusiź - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płuska, m. - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płuski - od nazwy miejscowej Płusy (ostrołęckie, gmina Obryte; zamojskie, gmina Księżpol).

Płuski - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płusko - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Płuszcz - od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’; od płoszczyć ‘robić coź płaskim’.

Płuszczewicz - od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’; od płoszczyć ‘robić coź płaskim’.

Płuszczewski - od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’; od płoszczyć ‘robić coź płaskim’.

Płuszczyk - od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’; od płoszczyć ‘robić coź płaskim’.

Płuszczyński - od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’; od płoszczyć ‘robić coź płaskim’.

Płuszewski - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od płoszyć, płoszać ‘straszyć, pędzić’.

Płuszka, m. - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od płoszyć, płoszać ‘straszyć, pędzić’.

Płuszko - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od płoszyć, płoszać ‘straszyć, pędzić’.

Płuszkowski - od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’; od płoszczyć ‘robić coź płaskim’.

Płuszyński - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’; od płoszyć, płoszać ‘straszyć, pędzić’.

Płuźcik - od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’; od płoszczyć ‘robić coź płaskim’.

Płuźko - od staropolskiego płoski ‘równy, płaski’; od płoszczyć ‘robić coź płaskim’.

Płuta - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’; od plita ‘płyta’.

Płutek - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’; od plita ‘płyta’.

Płutkowski - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’; od plita ‘płyta’.

Płutniak - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’; od plita ‘płyta’.

Płutnicki - od nazwy miejscowej Płutniki (olsztyńskie, gmina Korsze).

Płutnicki - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’; od plita ‘płyta’.

Płuz - od płoza ‘częźć podwozia pojazdu’, płozić (się) ‘czołgać się; rosn±ć przy ziemi’; od płóz ‘częźć pługa’.

Płuza - od plużyć ‘tryskać, wylewać się’, od gwarowego pluża ‘poduszka’.

Płuzański - od plużyć ‘tryskać, wylewać się’, od gwarowego pluża ‘poduszka’.

Płuzieński - od plużyć ‘tryskać, wylewać się’, od gwarowego pluża ‘poduszka’.

Płuziński - od plużyć ‘tryskać, wylewać się’, od gwarowego pluża ‘poduszka’.

Płuzka - od plużyć ‘tryskać, wylewać się’, od gwarowego pluża ‘poduszka’.

Płużański - od plużyć ‘tryskać, wylewać się’, od gwarowego pluża ‘poduszka’.

Płużek - 1368 od płużyć ‘mieć się dobrze, kwitn±ć’, też od pług.

Płużek - od plużyć ‘tryskać, wylewać się’, od gwarowego pluża ‘poduszka’.

Płużewicz - od plużyć ‘tryskać, wylewać się’, od gwarowego pluża ‘poduszka’.

Płużewski - od plużyć ‘tryskać, wylewać się’, od gwarowego pluża ‘poduszka’.

Płużka - od plużyć ‘tryskać, wylewać się’, od gwarowego pluża ‘poduszka’.

Płużkiewicz - od plużyć ‘tryskać, wylewać się’, od gwarowego pluża ‘poduszka’.

Płużnik - 1711 od płużyć ‘mieć się dobrze, kwitn±ć’, też od pług.

Płużnik - od plużyć ‘tryskać, wylewać się’, od gwarowego pluża ‘poduszka’.

Płużnikow - od plużyć ‘tryskać, wylewać się’, od gwarowego pluża ‘poduszka’.

Płużnikow - od płużyć ‘mieć się dobrze, kwitn±ć’, też od pług.

Płużycki - od płużyć ‘mieć się dobrze, kwitn±ć’, też od pług.

Płużyczka - 1496 od płużyć ‘mieć się dobrze, kwitn±ć’, też od pług.

Płużyczka - od plużyć ‘tryskać, wylewać się’, od gwarowego pluża ‘poduszka’.

Płużyczki - od plużyć ‘tryskać, wylewać się’, od gwarowego pluża ‘poduszka’.

Płużyczki - od płużyć ‘mieć się dobrze, kwitn±ć’, też od pług.

Płużyczko - od plużyć ‘tryskać, wylewać się’, od gwarowego pluża ‘poduszka’.

Płużyczko - od płużyć ‘mieć się dobrze, kwitn±ć’, też od pług.

Płużyński - od plużyć ‘tryskać, wylewać się’, od gwarowego pluża ‘poduszka’.

Płużyski - od plużyć ‘tryskać, wylewać się’, od gwarowego pluża ‘poduszka’.

Płydak - od płód zarodek ludzki lub zwierzęcy w końcowej fazie rozwoju; owoc’.

Płydka - od płód zarodek ludzki lub zwierzęcy w końcowej fazie rozwoju; owoc’.

Płydowski - od płód zarodek ludzki lub zwierzęcy w końcowej fazie rozwoju; owoc’.

Płys - od plis, plisz ‘rodzaj miękkiej tkaniny, plusz’.

Płysa - od plis, plisz ‘rodzaj miękkiej tkaniny, plusz’.

Płysiuk - od plis, plisz ‘rodzaj miękkiej tkaniny, plusz’.

Płyszczuk - od plis, plisz ‘rodzaj miękkiej tkaniny, plusz’.

Płyszewski - od plis, plisz ‘rodzaj miękkiej tkaniny, plusz’.

Płyź - od plis, plisz ‘rodzaj miękkiej tkaniny, plusz’.

Płyta - od płytki, płyta, od staropolskiego płyt ‘trawa’.

Płytka - od płytki, płyta, od staropolskiego płyt ‘trawa’.

Płytko - od płytki, płyta, od staropolskiego płyt ‘trawa’.

Płytnik - od płytki, płyta, od staropolskiego płyt ‘trawa’; od płytnik ‘ten, co robi płyty’.

Płytniuk - od płytki, płyta, od staropolskiego płyt ‘trawa’.

Płytycz - od płytki, płyta, od staropolskiego płyt ‘trawa’.

Pływacki - od pływacz ‘pływak; roźlina wodna’.

Pływacz - od pływacz ‘pływak; roźlina wodna’.

Pływaczewski - od pływacz ‘pływak; roźlina wodna’.

Pływaczyk - od pływacz ‘pływak; roźlina wodna’.

Pływak - od pływacz ‘pływak; roźlina wodna’.

Pływarczyk - od pływacz ‘pływak; roźlina wodna’; od gwarowego pływaczyk ‘pływak’.

Pniaczek - od pniak ‘częźć drzewa pozostaj±ca w ziemi po źcięciu pnia’.

Pniaczewski - od pniak ‘częźć drzewa pozostaj±ca w ziemi po źcięciu pnia’.

Pniak - od pień ‘zdrewniała łodyga drzewa’, pienić się, przenoźnie ‘złoźcić się, gniewać; procesować się’.

Pniak - od pniak ‘częźć drzewa pozostaj±ca w ziemi po źcięciu pnia’.

Pniakowski - od pniak ‘częźć drzewa pozostaj±ca w ziemi po źcięciu pnia’.

Pnibok - 1432 od staropolskiego pnać się ‘wspinać się’, pnieć ‘napinać się’; od staropolskiego pnibok ‘roźlina, przetacznik leźny’.

Pniek - 1384 od pień ‘zdrewniała łodyga drzewa’, pienić się, przenoźnie ‘złoźcić się, gniewać; procesować się’.

Pniewczuk - od staropolskiego pnać się ‘wspinać się’, pnieć ‘napinać się’.

Pniewozik - od staropolskiego pnać się ‘wspinać się’, pnieć ‘napinać się’.

Pniewski - 1387 od pniak ‘częźć drzewa pozostaj±ca w ziemi po źcięciu pnia’.

Pnik - od staropolskiego pnać się ‘wspinać się’, pnieć ‘napinać się’.

Pniko - od staropolskiego pnać się ‘wspinać się’, pnieć ‘napinać się’.

Pnikoża - 1369 od staropolskiego pnać się ‘wspinać się’, pnieć ‘napinać się’.

Pninoga - 1400 od staropolskiego pnać się ‘wspinać się’, pnieć ‘napinać się’.

Pniociński - od pniak ‘częźć drzewa pozostaj±ca w ziemi po źcięciu pnia’.

Pnioczek - od pniak ‘częźć drzewa pozostaj±ca w ziemi po źcięciu pnia’.

Pnioczyński - od pniak ‘częźć drzewa pozostaj±ca w ziemi po źcięciu pnia’.

Pniok - od pniak ‘częźć drzewa pozostaj±ca w ziemi po źcięciu pnia’.

Pniowski - 1398 od pniak ‘częźć drzewa pozostaj±ca w ziemi po źcięciu pnia’.

Pnis - od staropolskiego pnać się ‘wspinać się’, pnieć ‘napinać się’.

Pniskora - 1453 od staropolskiego pnać się ‘wspinać się’, pnieć ‘napinać się’.

Pniszek - od staropolskiego pnać się ‘wspinać się’, pnieć ‘napinać się’.

Pniuszka - od staropolskiego pnać się ‘wspinać się’, pnieć ‘napinać się’.

Pnoć - od staropolskiego pnać się ‘wspinać się’, pnieć ‘napinać się’.

Pnyk - od staropolskiego pnać się ‘wspinać się’, pnieć ‘napinać się’.

Pobacha - od porachować ‘pohulać, pobawić się’.

Pobanz - (Pom) od nazwy miejscowej Pob±dz (koszalińskie, gmina Tychowo).

Pobedyński - od nazwy miejscowej Pobiedno (kroźnieńskie, gmina Bukowsko).

Pober - od pobierać.

Poberajko - od pobierać.

Poberczuk - od pobierać.

Poberecki - od pobierać.

Poberejko - od pobierać.

Pobereski - od wschodniosłowiańskiego pobereżny ‘pobrzeżny, położony na brzegu’.

Pobereszko - od wschodniosłowiańskiego pobereżny ‘pobrzeżny, położony na brzegu’.

PobereĽko - od wschodniosłowiańskiego pobereżny ‘pobrzeżny, położony na brzegu’.

PobereĽna - od wschodniosłowiańskiego pobereżny ‘pobrzeżny, położony na brzegu’.

PobereĽnik - od wschodniosłowiańskiego pobereżny ‘pobrzeżny, położony na brzegu’.

PobereĽny - od wschodniosłowiańskiego pobereżny ‘pobrzeżny, położony na brzegu’.

PobereĽnyk - od wschodniosłowiańskiego pobereżny ‘pobrzeżny, położony na brzegu’.

Pobereżko - od wschodniosłowiańskiego pobereżny ‘pobrzeżny, położony na brzegu’.

Pobereżna - od wschodniosłowiańskiego pobereżny ‘pobrzeżny, położony na brzegu’.

Pobereżnik - od wschodniosłowiańskiego pobereżny ‘pobrzeżny, położony na brzegu’.

Pobereżny - od wschodniosłowiańskiego pobereżny ‘pobrzeżny, położony na brzegu’.

Pobereżnyk - od wschodniosłowiańskiego pobereżny ‘pobrzeżny, położony na brzegu’.

Pobędza - od nazwy miejscowej Pob±dz (koszalińskie, gmina Tychowo).

Pobędzki - od nazwy miejscowej Pob±dz (koszalińskie, gmina Tychowo).

Pobiarzeń - od pobierać.

Pobiarzyn - od pobierać.

Pobiarżyn - od pobierać.

Pobida - od pobieda ‘zwycięstwo’, od staropolskiego pobiedzić ‘zwyciężyć’.

Pobidek - od pobieda ‘zwycięstwo’, od staropolskiego pobiedzić ‘zwyciężyć’.

Pobidel - od pobieda ‘zwycięstwo’, od staropolskiego pobiedzić ‘zwyciężyć’.

Pobideł - od pobieda ‘zwycięstwo’, od staropolskiego pobiedzić ‘zwyciężyć’.

Pobidyński - od nazwy miejscowej Pobiedno (kroźnieńskie, gmina Bukowsko).

Pobiecki - od pobieda ‘zwycięstwo’, od staropolskiego pobiedzić ‘zwyciężyć’.

Pobieda - od pobieda ‘zwycięstwo’, od staropolskiego pobiedzić ‘zwyciężyć’.

Pobiedacz - od pobieda ‘zwycięstwo’, od staropolskiego pobiedzić ‘zwyciężyć’.

Pobiedno - od pobieda ‘zwycięstwo’, od staropolskiego pobiedzić ‘zwyciężyć’.

Pobiedyński - od nazwy miejscowej Pobiedno (kroźnieńskie, gmina Bukowsko).

Pobiedzieński - od nazwy miejscowej Pobiedno (kroźnieńskie, gmina Bukowsko).

Pobiedziński - od nazwy miejscowej Pobiedno (kroźnieńskie, gmina Bukowsko).

Pobiedziski - 1388 od nazwy miasta Pobiedziska (poznańskie).

Pobiedzki - od nazwy miasta Pobiedziska (poznańskie).

Pobieg - 1478 od staropolskiego pobieg ‘bieg, tok’, pobiegać.

Pobiega - 1533 od staropolskiego pobieg ‘bieg, tok’, pobiegać.

Pobiegajło - od staropolskiego pobieg ‘bieg, tok’, pobiegać.

Pobiegałowa - od staropolskiego pobieg ‘bieg, tok’, pobiegać.

Pobiegła - od staropolskiego pobieg ‘bieg, tok’, pobiegać.

Pobiegło - od staropolskiego pobieg ‘bieg, tok’, pobiegać.

Pobiegły - od staropolskiego pobieg ‘bieg, tok’, pobiegać.

Pobiegun - od staropolskiego pobieg ‘bieg, tok’, pobiegać.

Pobiehun - od staropolskiego pobieg ‘bieg, tok’, pobiegać.

Pobiehuszka - od staropolskiego pobieg ‘bieg, tok’, pobiegać.

Pobiehuszko - od staropolskiego pobieg ‘bieg, tok’, pobiegać.

Pobielaj - od pobieleć ‘stać się białym, zbledn±ć’, pobielić ‘uczynić coź białym’.

Pobielajew - od pobieleć ‘stać się białym, zbledn±ć’, pobielić ‘uczynić coź białym’.

Pobielas - od pobieleć ‘stać się białym, zbledn±ć’, pobielić ‘uczynić coź białym’.

Pobielejew - od pobieleć ‘stać się białym, zbledn±ć’, pobielić ‘uczynić coź białym’.

Pobielewski - od pobieleć ‘stać się białym, zbledn±ć’, pobielić ‘uczynić coź białym’.

Pobielski - od pobieleć ‘stać się białym, zbledn±ć’, pobielić ‘uczynić coź białym’.

Pobiełło - od pobieleć ‘stać się białym, zbledn±ć’, pobielić ‘uczynić coź białym’.

Pobieraj - od pobierać.

Pobierajło - od pobierać.

Pobierała - od pobierać.

PobieraĽniak - od wschodniosłowiańskiego pobereżny ‘pobrzeżny, położony na brzegu’.

PobiereĽniak - od wschodniosłowiańskiego pobereżny ‘pobrzeżny, położony na brzegu’.

Pobiereżna - od wschodniosłowiańskiego pobereżny ‘pobrzeżny, położony na brzegu’.

Pobiereżnik - od wschodniosłowiańskiego pobereżny ‘pobrzeżny, położony na brzegu’.

Pobierowski - od pobierać.

Pobierski - od pobierać.

Pobierzeń - od pobierać.

Pobierzewski - od pobierać.

Pobierzyn - od pobierać.

Pobierzyński - od pobierać.

Pobierża - od pobierać.

Pobierżyn - od pobierać.

Pobieżyn - od pobierać.

Pobieżyński - od pobierać.

Pobirowski - 1735 od pobierać.

Pobjega - (¦l) od staropolskiego pobieg ‘bieg, tok’, pobiegać.

Pobłocki - 1649 od nazwy miejscowej Pobłocie (gdańskie, gmina Linia).

Poboc - od wyrażenia po Bodze ‘z Bogiem’; też od nazwy herbu Pobog (1476), Pobodze (1403); też od pobok ‘na bok, obok’.

Pobocha - od wyrażenia po Bodze ‘z Bogiem’; też od nazwy herbu Pobog (1476), Pobodze (1403); też od pobok ‘na bok, obok’.

Pobocki - od wyrażenia po Bodze ‘z Bogiem’; też od nazwy herbu Pobog (1476), Pobodze (1403); też od pobok ‘na bok, obok’.

Poboda - od poboźć ‘uderzyć czymź ostrym’, od po + bodę, bóźć, od staropolskiego pobodzony.

Pobodze - 1443 od wyrażenia po Bodze ‘z Bogiem’; też od nazwy herbu Pobog (1476), Pobodze (1403); też od pobok ‘na bok, obok’.

Pobog - 1420 od wyrażenia po Bodze ‘z Bogiem’; też od nazwy herbu Pobog (1476), Pobodze (1403).

Pobojewski - od nazwy miejscowej Pobojsk (Wileńszczyzna).

Pobok - od wyrażenia po Bodze ‘z Bogiem’; też od nazwy herbu Pobog (1476), Pobodze (1403); też od pobok ‘na bok, obok’.

Pobora - od pobór ‘pobieranie należnoźci, opłat’, poborca ‘urzędnik pobieraj±cy daniny, podatki’.

Poborc - od pobór ‘pobieranie należnoźci, opłat’, poborca ‘urzędnik pobieraj±cy daniny, podatki’.

Poborca - 1601 od pobór ‘pobieranie należnoźci, opłat’, poborca ‘urzędnik pobieraj±cy daniny, podatki’.

Poborczak - od pobór ‘pobieranie należnoźci, opłat’, poborca ‘urzędnik pobieraj±cy daniny, podatki’.

Poborczyk - od pobór ‘pobieranie należnoźci, opłat’, poborca ‘urzędnik pobieraj±cy daniny, podatki’.

Poborenna - od pobór ‘pobieranie należnoźci, opłat’, poborca ‘urzędnik pobieraj±cy daniny, podatki’.

Poborenny - od pobór ‘pobieranie należnoźci, opłat’, poborca ‘urzędnik pobieraj±cy daniny, podatki’.

Poborka - od pobór ‘pobieranie należnoźci, opłat’, poborca ‘urzędnik pobieraj±cy daniny, podatki’.

Poborna - od pobór ‘pobieranie należnoźci, opłat’, poborca ‘urzędnik pobieraj±cy daniny, podatki’.

Poborny - od pobór ‘pobieranie należnoźci, opłat’, poborca ‘urzędnik pobieraj±cy daniny, podatki’.

Poborowski - od pobór ‘pobieranie należnoźci, opłat’, poborca ‘urzędnik pobieraj±cy daniny, podatki’.

Poborski - od nazwy miejscowej Pobórz (płockie, gmina Oporów), Pobórze (olsztyńskie, gmian Ostróda).

Poborza - od pobór ‘pobieranie należnoźci, opłat’, poborca ‘urzędnik pobieraj±cy daniny, podatki’.

Poborzec - od pobór ‘pobieranie należnoźci, opłat’, poborca ‘urzędnik pobieraj±cy daniny, podatki’.

Poborzy - od pobór ‘pobieranie należnoźci, opłat’, poborca ‘urzędnik pobieraj±cy daniny, podatki’.

Poborzył - od pobór ‘pobieranie należnoźci, opłat’, poborca ‘urzędnik pobieraj±cy daniny, podatki’.

Poborzyło - od pobór ‘pobieranie należnoźci, opłat’, poborca ‘urzędnik pobieraj±cy daniny, podatki’.

Pobosz - od wyrażenia po Bodze ‘z Bogiem’; też od nazwy herbu Pobog (1476), Pobodze (1403); też od pobok ‘na bok, obok’; od pobożny ‘zgodny z przepisami religijnymi’.

Pobot - od poboźć ‘uderzyć czymź ostrym’, od po + bodę, bóźć, od staropolskiego pobodzony.

PoboĽnia - od wyrażenia po Bodze ‘z Bogiem’; też od nazwy herbu Pobog (1476), Pobodze (1403); też od pobok ‘na bok, obok’; od pobożny ‘zgodny z przepisami religijnymi’.

PoboĽniak - od wyrażenia po Bodze ‘z Bogiem’; też od nazwy herbu Pobog (1476), Pobodze (1403); też od pobok ‘na bok, obok’; od pobożny ‘zgodny z przepisami religijnymi’.

Poboża - od wyrażenia po Bodze ‘z Bogiem’; też od nazwy herbu Pobog (1476), Pobodze (1403); też od pobok ‘na bok, obok’.

Pobożan - od wyrażenia po Bodze ‘z Bogiem’; też od nazwy herbu Pobog (1476), Pobodze (1403); też od pobok ‘na bok, obok’.

Pobożanin - od wyrażenia po Bodze ‘z Bogiem’; też od nazwy herbu Pobog (1476), Pobodze (1403); też od pobok ‘na bok, obok’.

Pobożna - od wyrażenia po Bodze ‘z Bogiem’; też od nazwy herbu Pobog (1476), Pobodze (1403); też od pobok ‘na bok, obok’.

Pobożniak - od wyrażenia po Bodze ‘z Bogiem’; też od nazwy herbu Pobog (1476), Pobodze (1403); też od pobok ‘na bok, obok’; od pobożny ‘zgodny z przepisami religijnymi’.

Pobożny - 1725 od wyrażenia po Bodze ‘z Bogiem’; też od nazwy herbu Pobog (1476), Pobodze (1403); też od pobok ‘na bok, obok’; od pobożny ‘zgodny z przepisami religijnymi’.

Pobóg - od wyrażenia po Bodze ‘z Bogiem’; też od nazwy herbu Pobog (1476), Pobodze (1403); też od pobok ‘na bok, obok’.

Pobórka - od pobór ‘pobieranie należnoźci, opłat’, poborca ‘urzędnik pobieraj±cy daniny, podatki’.

Pobralski - od pobierać.

Pobralski - od pobrać ‘zabrać sił±’, pobrany ‘zabrany przemoc±’.

Pobran - od pobrać ‘zabrać sił±’, pobrany ‘zabrany przemoc±’.

Pobratymowicz - 1628 od pobratyn ‘rodak, współwyznawca, towarzysz’.

Pobratyn - od pobratyn ‘rodak, współwyznawca, towarzysz’.

Pobratyński - od pobratyn ‘rodak, współwyznawca, towarzysz’.

Pobręcki - 1600 od nazwy miejscowej Pobręczyn (nowos±deckie, gmina Jodłownik).

Pobrotyn - od pobratyn ‘rodak, współwyznawca, towarzysz’.

Pobrotyń - od pobratyn ‘rodak, współwyznawca, towarzysz’; od pobratyń ‘przyjaciel’.

Pobrzęcki - 1601 od nazwy miejscowej Pobręczyn (nowos±deckie, gmina Jodłownik).

Pobucewicz - od gwarowego pobuczeć.

Pobucki - od gwarowego pobuczeć.

Pobuczyn - od gwarowego pobuczeć.

Pobuczyń - od gwarowego pobuczeć.

Pobuda - od pobudzać, pobudzić ‘zachęcać’.

Pobudajski - od pobudzać, pobudzić ‘zachęcać’.

Pobudejski - od pobudzać, pobudzić ‘zachęcać’.

Pobudek - od pobudzać, pobudzić ‘zachęcać’; od pobudek ‘pobudka’.

Pobudin - od pobudzać, pobudzić ‘zachęcać’.

Pobudkiewicz - od pobudzać, pobudzić ‘zachęcać’.

Pobudko - od pobudzać, pobudzić ‘zachęcać’.

Pobudkowski - od pobudzać, pobudzić ‘zachęcać’.

Pobudziej - od pobudzać, pobudzić ‘zachęcać’.

Pobudzin - od pobudzać, pobudzić ‘zachęcać’.

Pobudziński - od pobudzać, pobudzić ‘zachęcać’.

Poburczyński - od poburzyć ‘zniszczyć’, poburzać ‘podburzać’.

Poburka - od poburzyć ‘zniszczyć’, poburzać ‘podburzać’.

Poburski - od poburzyć ‘zniszczyć’, poburzać ‘podburzać’.

Pobuta - od po + buta ‘pycha’.

Pobutkiewicz - od pobudzać, pobudzić ‘zachęcać’.

Pobutkowska - od pobudzać, pobudzić ‘zachęcać’.

Pobuty - od po + buta ‘pycha’.

Poc - od podstawy poc-, pocz-; od niemieckiej nazwy osobowej Potz, od wschodniosłowiańskiego Poc (od Ipatij).

Poca - od podstawy poc-, pocz-; od niemieckiej nazwy osobowej Potz, od wschodniosłowiańskiego Poc (od Ipatij).

Pocak - od podstawy poc-, pocz-; od niemieckiej nazwy osobowej Potz, od wschodniosłowiańskiego Poc (od Ipatij).

Pocałuj - od pocałować.

Pocałujew - od pocałować (pod wpływem wschodniosłowiańskim).

Pocałujka - od pocałować.

Pocałujke - od pocałować.

Pocałujko - od pocałować.

Pocałun - od pocałować.

Pocałuń - od pocałować.

Pocałuński - od pocałować.

Pocałyjew - od pocałować.

Pocałyjko - od pocałować.

Pocek - od podstawy poc-, pocz-; od niemieckiej nazwy osobowej Potz, od wschodniosłowiańskiego Poc (od Ipatij).

Pocel - od podstawy poc-, pocz-; od niemieckiej nazwy osobowej Potz, od wschodniosłowiańskiego Poc (od Ipatij).

Pocelik - od podstawy poc-, pocz-; od niemieckiej nazwy osobowej Potz, od wschodniosłowiańskiego Poc (od Ipatij).

Pocełujew - od pocałować.

Pocełujka - od pocałować.

Pocełujko - od pocałować.

Pocenta - od poczęty ‘rozpoczęty, stworzony’, pocz±tek.

Pocentajło - od poczęty ‘rozpoczęty, stworzony’, pocz±tek.

Pocentała - od poczęty ‘rozpoczęty, stworzony’, pocz±tek.

Pocentek - od poczęty ‘rozpoczęty, stworzony’, pocz±tek.

Pocentkowski - od poczęty ‘rozpoczęty, stworzony’, pocz±tek.

Pocentowski - od poczęty ‘rozpoczęty, stworzony’, pocz±tek.

Pocenty - od poczęty ‘rozpoczęty, stworzony’, pocz±tek.

Poceźna - od staropolskiego poczesny ‘czcigodny, otoczony szacunkiem’.

Poceźny - od staropolskiego poczesny ‘czcigodny, otoczony szacunkiem’.

Poch - 1728 od p±chać, pochać ‘w±chać; dokazywać’; od imion złożonych typu Pęcisław.

Pocha - od p±chać, pochać ‘w±chać; dokazywać’; od imion złożonych typu Pęcisław.

Pochacz - od p±chać, pochać ‘w±chać; dokazywać’; od imion złożonych typu Pęcisław.

Pochaczewski - od p±chać, pochać ‘w±chać; dokazywać’; od imion złożonych typu Pęcisław.

Pochać - od p±chać, pochać ‘w±chać; dokazywać’; od imion złożonych typu Pęcisław.

Pochadoj - od pochodzić ‘iźć; zużyć; brać z czegoź pocz±tek’.

Pochadzała - od pochodzić ‘iźć; zużyć; brać z czegoź pocz±tek’.

Pochajda - od po + chajda ‘Żyd; kawał chleba’.

Pochajdak - od po + chajda ‘Żyd; kawał chleba’.

Pochal - 1408 od p±chać, pochać ‘w±chać; dokazywać’; od imion złożonych typu Pęcisław.

Pochala - od p±chać, pochać ‘w±chać; dokazywać’; od imion złożonych typu Pęcisław.

Pochalski - od p±chać, pochać ‘w±chać; dokazywać’; od imion złożonych typu Pęcisław.

Pochała - od p±chać, pochać ‘w±chać; dokazywać’; od imion złożonych typu Pęcisław.

Pochanke - (¦l) od p±chać, pochać ‘w±chać; dokazywać’; od imion złożonych typu Pęcisław.

Pochanko - od p±chać, pochać ‘w±chać; dokazywać’; od imion złożonych typu Pęcisław.

Pochciał - od po + chcieć.

Pochcioł - od po + chcieć.

Pochec - od po + chęć.

Pocheć - od po + chęć.

Pochel - od p±chać, pochać ‘w±chać; dokazywać’; od imion złożonych typu Pęcisław.

Pochelak - od p±chać, pochać ‘w±chać; dokazywać’; od imion złożonych typu Pęcisław.

Pochelski - 1696 od pochylić ‘zgi±ć, skłonić się’, pochył ‘pochylenie’, pochyły ‘zgięty’.

Pochelski - od p±chać, pochać ‘w±chać; dokazywać’; od imion złożonych typu Pęcisław.

Pocheł - od p±chać, pochać ‘w±chać; dokazywać’; od imion złożonych typu Pęcisław.

Pochenek - od p±chać, pochać ‘w±chać; dokazywać’; od imion złożonych typu Pęcisław.

Pochenke - od p±chać, pochać ‘w±chać; dokazywać’; od imion złożonych typu Pęcisław.

Pocheń - od p±chać, pochać ‘w±chać; dokazywać’; od imion złożonych typu Pęcisław.

Pocheński - od p±chać, pochać ‘w±chać; dokazywać’; od imion złożonych typu Pęcisław.

Pochęć - od po + chęć.

Pochibiełko - od pohibiel, pohybel ‘zagłada; na nieszczęźcie’.

Pochiliński - od pochylić ‘zgi±ć, skłonić się’, pochył ‘pochylenie’, pochyły ‘zgięty’.

Pochilo - od pochylić ‘zgi±ć, skłonić się’, pochył ‘pochylenie’, pochyły ‘zgięty’.

Pochilów - od pochylić ‘zgi±ć, skłonić się’, pochył ‘pochylenie’, pochyły ‘zgięty’.

Pochilski - od pochylić ‘zgi±ć, skłonić się’, pochył ‘pochylenie’, pochyły ‘zgięty’.

Pochiluch - od pochylić ‘zgi±ć, skłonić się’, pochył ‘pochylenie’, pochyły ‘zgięty’.

Pochiluk - od pochylić ‘zgi±ć, skłonić się’, pochył ‘pochylenie’, pochyły ‘zgięty’.

Pochl - (¦l) od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Pochla - (¦l) od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Pochlak - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Pochlid - od pochłodzić ‘oziębić’.

Pochlopek - (¦l) od półchłop ‘rzezaniec, kastrat’.

Pochludka - od pochłodzić ‘oziębić’.

Pochłaniak - od pochłon±ć, pochłaniać ‘wci±gać, wessać coź, połykać łapczywie’; pochłon ‘pochłaniacz; żarłok’.

Pochłanik - od pochłon±ć, pochłaniać ‘wci±gać, wessać coź, połykać łapczywie’; pochłon ‘pochłaniacz; żarłok’.

Pochłod - od pochłodzić ‘oziębić’.

Pochłon - od pochłon±ć, pochłaniać ‘wci±gać, wessać coź, połykać łapczywie’; pochłon ‘pochłaniacz; żarłok’.

Pochłoniak - od pochłon±ć, pochłaniać ‘wci±gać, wessać coź, połykać łapczywie’; pochłon ‘pochłaniacz; żarłok’.

Pochłop - od pochopić ‘złapać’, pochop ‘pocz±tek’, pochopion ‘pochwytany’; z nawi±zaniem do chłop.

Pochłop - od półchłop ‘rzezaniec, kastrat’.

Pochłopek - od pochopić ‘złapać’, pochop ‘pocz±tek’, pochopion ‘pochwytany’; z nawi±zaniem do chłop.

Pochłopek - od półchłop ‘rzezaniec, kastrat’.

Pochłopien - od pochopić ‘złapać’, pochop ‘pocz±tek’, pochopion ‘pochwytany’; z nawi±zaniem do chłop.

Pochłopień - od pochopić ‘złapać’, pochop ‘pocz±tek’, pochopion ‘pochwytany’; z nawi±zaniem do chłop.

Pochłopiński - od pochopić ‘złapać’, pochop ‘pocz±tek’, pochopion ‘pochwytany’; z nawi±zaniem do chłop.

Pochłód - od pochłodzić ‘oziębić’.

Pochłódka - od pochłodzić ‘oziębić’.

Pochłudka - od pochłodzić ‘oziębić’.

Pochłun - od pochłon±ć, pochłaniać ‘wci±gać, wessać coź, połykać łapczywie’; pochłon ‘pochłaniacz; żarłok’.

Pochman - od niemieckiej nazwy osobowej Pochmann, ta od niemieckiej nazwy osobowej bochen, pochen ‘tłuc się, pukać; chełpić się’.

Pochmann - od niemieckiej nazwy osobowej Pochmann, ta od niemieckiej nazwy osobowej bochen, pochen ‘tłuc się, pukać; chełpić się’.

Pochmara - od pochmur ‘ciemnoźć’, pochmurny ‘zachmurzony; posępny’; od pochmar ‘chmura’.

Pochmarna - od pochmur ‘ciemnoźć’, pochmurny ‘zachmurzony; posępny’; od pochmarny ‘zachmurzony’.

Pochmarski - od pochmur ‘ciemnoźć’, pochmurny ‘zachmurzony; posępny’.

Pochmura - od pochmur ‘ciemnoźć’, pochmurny ‘zachmurzony; posępny’.

Pochmurski - od pochmur ‘ciemnoźć’, pochmurny ‘zachmurzony; posępny’.

Pochna - od p±chać, pochać ‘w±chać; dokazywać’; od imion złożonych typu Pęcisław.

Pochoda - od pochodzić ‘iźć; zużyć; brać z czegoź pocz±tek’.

Pochodaj - od pochodzić ‘iźć; zużyć; brać z czegoź pocz±tek’.

Pochodeńko - od pochodzić ‘iźć; zużyć; brać z czegoź pocz±tek’.

Pochodin - od pochodzić ‘iźć; zużyć; brać z czegoź pocz±tek’.

Pochodna - od pochodzić ‘iźć; zużyć; brać z czegoź pocz±tek’.

Pochodnia - od pochodzić ‘iźć; zużyć; brać z czegoź pocz±tek’; może od pochodnia ‘łuczywo smolne’.

Pochodowicz - od pochodzić ‘iźć; zużyć; brać z czegoź pocz±tek’.

Pochodowski - od pochodzić ‘iźć; zużyć; brać z czegoź pocz±tek’.

Pochodyła - od pochodzić ‘iźć; zużyć; brać z czegoź pocz±tek’.

Pochodyło - od pochodzić ‘iźć; zużyć; brać z czegoź pocz±tek’.

Pochodyniak - od pochodzić ‘iźć; zużyć; brać z czegoź pocz±tek’.

Pochodzaj - od pochodzić ‘iźć; zużyć; brać z czegoź pocz±tek’.

Pochodzała - od pochodzić ‘iźć; zużyć; brać z czegoź pocz±tek’.

Pochodziej - od pochodzić ‘iźć; zużyć; brać z czegoź pocz±tek’.

Pochodziło - od pochodzić ‘iźć; zużyć; brać z czegoź pocz±tek’.

Pochodzin - od pochodzić ‘iźć; zużyć; brać z czegoź pocz±tek’.

Pochojka - od po + chojka, chwojka ‘jałowiec’.

Pochojko - od po + chojka, chwojka ‘jałowiec’.

Pocholak - od staropolskiego pachoł ‘chłopiec, młodzieniec; sługa, woĽny’.

Pocholczak - od staropolskiego pachoł ‘chłopiec, młodzieniec; sługa, woĽny’.

Pocholczyk - od staropolskiego pachoł ‘chłopiec, młodzieniec; sługa, woĽny’.

Pocholec - od staropolskiego pachoł ‘chłopiec, młodzieniec; sługa, woĽny’.

Pocholski - od staropolskiego pachoł ‘chłopiec, młodzieniec; sługa, woĽny’.

Pochoła - od staropolskiego pachoł ‘chłopiec, młodzieniec; sługa, woĽny’.

Pochołek - od staropolskiego pachoł ‘chłopiec, młodzieniec; sługa, woĽny’.

Pochop - od pochopić ‘złapać’, pochop ‘pocz±tek’, pochopion ‘pochwytany’.

Pochopeń - od pochopić ‘złapać’, pochop ‘pocz±tek’, pochopion ‘pochwytany’.

Pochopień - od pochopić ‘złapać’, pochop ‘pocz±tek’, pochopion ‘pochwytany’.

Pochopin - od pochopić ‘złapać’, pochop ‘pocz±tek’, pochopion ‘pochwytany’.

Pochopiń - od pochopić ‘złapać’, pochop ‘pocz±tek’, pochopion ‘pochwytany’.

Pochorecki - od nazwy miejscowej Pohorce (KrW).

Pochorecki - od staropolskiego pogorzały ‘ten, co utracił mienie wskutek pożaru’.

Pochoriło - od staropolskiego pogorzały ‘ten, co utracił mienie wskutek pożaru’.

Pochorn - od pochrona ‘ochrona’, pochronić ‘ochronić, schronić’.

Pochorń - od pochrona ‘ochrona’, pochronić ‘ochronić, schronić’.

Pochorołko - od staropolskiego pogorzały ‘ten, co utracił mienie wskutek pożaru’.

Pochoroń - od pochrona ‘ochrona’, pochronić ‘ochronić, schronić’.

Pochorylec - od staropolskiego pogorzały ‘ten, co utracił mienie wskutek pożaru’.

Pochoryłko - od staropolskiego pogorzały ‘ten, co utracił mienie wskutek pożaru’.

Pochoryło - od staropolskiego pogorzały ‘ten, co utracił mienie wskutek pożaru’.

Pochowicz - od p±chać, pochać ‘w±chać; dokazywać’; od imion złożonych typu Pęcisław.

Pochowski - od p±chać, pochać ‘w±chać; dokazywać’; od imion złożonych typu Pęcisław.

Pochójka - od po + chojka, chwojka ‘jałowiec’.

Pochranowicz - od pochrona ‘ochrona’, pochronić ‘ochronić, schronić’.

Pochrań - od pochrona ‘ochrona’, pochronić ‘ochronić, schronić’.

Pochrebeniuk - od pogrzebać ‘pochować, zasypać’ (z fonetyk± czesk± lub wschodniosłowiańsk±).

Pochrebienik - od pogrzebać ‘pochować, zasypać’ (z fonetyk± czesk± lub wschodniosłowiańsk±).

Pochrebiennik - od pogrzebać ‘pochować, zasypać’ (z fonetyk± czesk± lub wschodniosłowiańsk±).

Pochrebna - od pogrzebać ‘pochować, zasypać’ (z fonetyk± czesk± lub wschodniosłowiańsk±).

Pochrebniak - od pogrzebać ‘pochować, zasypać’ (z fonetyk± czesk± lub wschodniosłowiańsk±).

Pochron - od pochrona ‘ochrona’, pochronić ‘ochronić, schronić’.

Pochroń - od pochrona ‘ochrona’, pochronić ‘ochronić, schronić’.

Pochróń - od pochrona ‘ochrona’, pochronić ‘ochronić, schronić’.

Pochrybniak - od pogrzebać ‘pochować, zasypać’ (z fonetyk± czesk± lub wschodniosłowiańsk±).

Pochrzast - od pochrzęst ‘chrzęst powtarzaj±cy się’.

Pochrz±st - od pochrzęst ‘chrzęst powtarzaj±cy się’.

Pochrz±szcz - od pochrzęst ‘chrzęst powtarzaj±cy się’.

Pochrzenst - od pochrzęst ‘chrzęst powtarzaj±cy się’.

Pochrzest - od pochrzęst ‘chrzęst powtarzaj±cy się’.

Pochrzęst - od pochrzęst ‘chrzęst powtarzaj±cy się’.

Pochsz±szcz - od pochrzęst ‘chrzęst powtarzaj±cy się’.

Pochudo - od pochudzić ‘schudn±ć’.

Pochujka - od po + chojka, chwojka ‘jałowiec’.

Pochul - od pohulać ‘zabawić się’.

Pochulacki - od pohulać ‘zabawić się’.

Pochulajewski - od pohulać ‘zabawić się’.

Pochulski - od pohulać ‘zabawić się’.

Pochuła - od pohulać ‘zabawić się’.

Pochwa - od pochwa ‘futerał, pokrowiec’, od staropolskiego ‘tylna częźć końskiego rzędu’.

Pochwadka - od staropolskiego pochwat ‘powód, pretekst’, pochwatać ‘pochwycić’.

Pochwala - od pochwała, pochwał ‘wyraz uznania’.

Pochwalski - od pochwała, pochwał ‘wyraz uznania’.

Pochwał - od pochwała, pochwał ‘wyraz uznania’.

Pochwała - od pochwała, pochwał ‘wyraz uznania’.

Pochwałka - od pochwała, pochwał ‘wyraz uznania’; od pochwałka ‘przechwałka’.

Pochwałko - od pochwała, pochwał ‘wyraz uznania’.

Pochwałkowski - od pochwała, pochwał ‘wyraz uznania’.

Pochwałowski - od pochwała, pochwał ‘wyraz uznania’.

Pochwat - od staropolskiego pochwat ‘powód, pretekst’, pochwatać ‘pochwycić’.

Pochwatka - od staropolskiego pochwat ‘powód, pretekst’, pochwatać ‘pochwycić’.

Pochwatko - od staropolskiego pochwat ‘powód, pretekst’, pochwatać ‘pochwycić’.

Pochwicki - od pochwa ‘futerał, pokrowiec’, od staropolskiego ‘tylna częźć końskiego rzędu’.

Pochwowicz - od pochwa ‘futerał, pokrowiec’, od staropolskiego ‘tylna częźć końskiego rzędu’.

Pochwyt - od pochwyt ‘porwanie’, pochwytać ‘pobrać, pokraźć’.

Pochybełko - od pohibiel, pohybel ‘zagłada; na nieszczęźcie’.

Pochylczuk - od pochylić ‘zgi±ć, skłonić się’, pochył ‘pochylenie’, pochyły ‘zgięty’.

Pochyliński - od pochylić ‘zgi±ć, skłonić się’, pochył ‘pochylenie’, pochyły ‘zgięty’.

Pochylski - od pochylić ‘zgi±ć, skłonić się’, pochył ‘pochylenie’, pochyły ‘zgięty’.

Pochyluk - od pochylić ‘zgi±ć, skłonić się’, pochył ‘pochylenie’, pochyły ‘zgięty’.

Pochyła - od pochylić ‘zgi±ć, skłonić się’, pochył ‘pochylenie’, pochyły ‘zgięty’.

Pochyłek - 1496 od pochylić ‘zgi±ć, skłonić się’, pochył ‘pochylenie’, pochyły ‘zgięty’.

Pochyłko - od pochylić ‘zgi±ć, skłonić się’, pochył ‘pochylenie’, pochyły ‘zgięty’.

Pochyło - od pochylić ‘zgi±ć, skłonić się’, pochył ‘pochylenie’, pochyły ‘zgięty’.

Pochyły - od pochylić ‘zgi±ć, skłonić się’, pochył ‘pochylenie’, pochyły ‘zgięty’.

Pochyra - od po + chyrać ‘chorować’, chyrać ‘chorować’.

Pochyrowski - od po + chyrać ‘chorować’, chyrać ‘chorować’.

Pochyrski - od po + chyrać ‘chorować’, chyrać ‘chorować’.

Pochyrycz - od po + chyrać ‘chorować’, chyrać ‘chorować’.

Pochytel - od pochwyt ‘porwanie’, pochwytać ‘pobrać, pokraźć’.

Pochytiak - od pochwyt ‘porwanie’, pochwytać ‘pobrać, pokraźć’.

Pociacik - od podstawy poc-, pocz-; od niemieckiej nazwy osobowej Potz, od wschodniosłowiańskiego Poc (od Ipatij).

Pocialik - od podstawy poc-, pocz-; od niemieckiej nazwy osobowej Potz, od wschodniosłowiańskiego Poc (od Ipatij).

Pocian - od podstawy poc-, pocz-; od niemieckiej nazwy osobowej Potz, od wschodniosłowiańskiego Poc (od Ipatij).

Pociankowski - od podstawy poc-, pocz-; od niemieckiej nazwy osobowej Potz, od wschodniosłowiańskiego Poc (od Ipatij).

Pociapowicz - od pociapać, pociepać ‘’porzucać, por±bać’.

Pocias - od pociask ‘narzędzie do wyci±gania żaru z pieca’, to z prasłowiańskiego tesati.

Pociasak - od pociask ‘narzędzie do wyci±gania żaru z pieca’, to z prasłowiańskiego tesati.

Pociasek - od pociask ‘narzędzie do wyci±gania żaru z pieca’, to z prasłowiańskiego tesati.

Pociask - 1380 od pociask ‘narzędzie do wyci±gania żaru z pieca’, to z prasłowiańskiego tesati.

Pociaska - od pociask ‘narzędzie do wyci±gania żaru z pieca’, to z prasłowiańskiego tesati.

Pociasko - od pociask ‘narzędzie do wyci±gania żaru z pieca’, to z prasłowiańskiego tesati.

Pociasz - od pociask ‘narzędzie do wyci±gania żaru z pieca’, to z prasłowiańskiego tesati.

Pociaszek - od pociask ‘narzędzie do wyci±gania żaru z pieca’, to z prasłowiańskiego tesati.

Poci±g - od poci±g ‘sznur, poci±gadło’

Poci±giel - od poci±g ‘sznur, poci±gadło’

Poci±sk - od pociask ‘narzędzie do wyci±gania żaru z pieca’, to z prasłowiańskiego tesati.

Pocica - od podstawy poc-, pocz-; od niemieckiej nazwy osobowej Potz, od wschodniosłowiańskiego Poc (od Ipatij).

Pociech - od pociecha ‘pokrzepienie ducha; potomstwo’.

Pociecha - 1647 od pociecha ‘pokrzepienie ducha; potomstwo’.

Pociechin - od pociecha ‘pokrzepienie ducha; potomstwo’.

Pociechowski - od pociecha ‘pokrzepienie ducha; potomstwo’.

Pociegiel - od poci±g ‘sznur, poci±gadło’

Pociej - 1580 od wschodniosłowiańskich nazw osobowych Patej, Pacej, te od imienia cerkiewnego Ipatij (Ipatow).

Pociejewski - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych Patej, Pacej, te od imienia cerkiewnego Ipatij (Ipatow).

Pociejkin- od wschodniosłowiańskich nazw osobowych Patej, Pacej, te od imienia cerkiewnego Ipatij - (Ipatow).

Pociejko - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych Patej, Pacej, te od imienia cerkiewnego Ipatij (Ipatow).

Pociejkowicz - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych Patej, Pacej, te od imienia cerkiewnego Ipatij (Ipatow).

Pociejowski - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych Patej, Pacej, te od imienia cerkiewnego Ipatij (Ipatow) lub od pociejowski ‘lichy, zły’.

Pociejuk - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych Patej, Pacej, te od imienia cerkiewnego Ipatij (Ipatow).

Pociejun - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych Patej, Pacej, te od imienia cerkiewnego Ipatij (Ipatow).

Pociel - od pocielić się ‘ocielić się’ lub od pocić się.

Pocielaj - od pocielić się ‘ocielić się’ lub od pocić się.

Pocielej - od pocielić się ‘ocielić się’ lub od pocić się.

Pocielski - od pocielić się ‘ocielić się’ lub od pocić się.

Pociemba - od pociapać, pociepać ‘’porzucać, por±bać’.

Pocienik - od pocienić ‘zacienic, zasłonić’.

Pociennik - od pocienić ‘zacienic, zasłonić’.

Pociepnik - od pociapać, pociepać ‘’porzucać, por±bać’.

Pociera - od pocierać ‘nacierać’.

Pocierznicki - od nazwy miejscowej Pocierzyn, dawniej Poczyrznino (włocławskie, gmina Osięciny).

Pocieszka - 1380 od pociecha ‘pokrzepienie ducha; potomstwo’.

Pocieszuk - od pociecha ‘pokrzepienie ducha; potomstwo’.

Pocieszyński - od pociecha ‘pokrzepienie ducha; potomstwo’.

PocieĽnicki - od nazwy miejscowej Pocierzyn, dawniej Poczyrznino (włocławskie, gmina Osięciny).

Pocieżnicki - od nazwy miejscowej Pocierzyn, dawniej Poczyrznino (włocławskie, gmina Osięciny).

Pociędziel - od poci±g ‘sznur, poci±gadło’

Pocięgiel - od poci±g ‘sznur, poci±gadło’

Pocik - od podstawy poc-, pocz-; od niemieckiej nazwy osobowej Potz, od wschodniosłowiańskiego Poc (od Ipatij).

Pociłujko - od pocałować (pod wpływem wschodniosłowiańskim).

Pocin - 1606 od podstawy poc-, pocz-; od niemieckiej nazwy osobowej Potz, od wschodniosłowiańskiego Poc (od Ipatij).

Pocina - od podstawy poc-, pocz-; od niemieckiej nazwy osobowej Potz, od wschodniosłowiańskiego Poc (od Ipatij).

Pocinek - od podstawy poc-, pocz-; od niemieckiej nazwy osobowej Potz, od wschodniosłowiańskiego Poc (od Ipatij).

Pociński - od podstawy poc-, pocz-; od niemieckiej nazwy osobowej Potz, od wschodniosłowiańskiego Poc (od Ipatij).

Pociolik - od podstawy poc-, pocz-; od niemieckiej nazwy osobowej Potz, od wschodniosłowiańskiego Poc (od Ipatij).

Pocioł - od podstawy poc-, pocz-; od niemieckiej nazwy osobowej Potz, od wschodniosłowiańskiego Poc (od Ipatij).

Pocion - od podstawy poc-, pocz-; od niemieckiej nazwy osobowej Potz, od wschodniosłowiańskiego Poc (od Ipatij).

Pociopa - od pociapać, pociepać ‘’porzucać, por±bać’.

Pociorek - od pacierz ‘modlitwa’, to od łacińskiego Pater (noster) ‘Ojcze (nasz)’.

Pociorski - od pacierz ‘modlitwa’, to od łacińskiego Pater (noster) ‘Ojcze (nasz)’.

Pociosk - od pociask ‘narzędzie do wyci±gania żaru z pieca’, to z prasłowiańskiego tesati.

Pociot - od pociotek ‘krewny ze strony ciotki’.

Pociórko - od pacierz ‘modlitwa’, to od łacińskiego Pater (noster) ‘Ojcze (nasz)’.

Pocipka - od pociapać, pociepać ‘’porzucać, por±bać’.

Pocirznicki - od nazwy miejscowej Pocierzyn, dawniej Poczyrznino (włocławskie, gmina Osięciny).

Pocis - od podstawy poc-, pocz-; od niemieckiej nazwy osobowej Potz, od wschodniosłowiańskiego Poc (od Ipatij).

Pocisk - od staropolskiego pociskać ‘źciskać’, pocisk ‘ciźnięcie, rzyt, cios’.

Pociskała - 1448 od staropolskiego pociskać ‘źciskać’, pocisk ‘ciźnięcie, rzyt, cios’.

Pociszewski - od podstawy poc-, pocz-; od niemieckiej nazwy osobowej Potz, od wschodniosłowiańskiego Poc (od Ipatij).

Pociuch - od podstawy poc-, pocz-; od niemieckiej nazwy osobowej Potz, od wschodniosłowiańskiego Poc (od Ipatij).

Pociuk - od podstawy poc-, pocz-; od niemieckiej nazwy osobowej Potz, od wschodniosłowiańskiego Poc (od Ipatij).

Pociułujko - od pocałować (pod wpływem wschodniosłowiańskim).

Pociżnicki - od nazwy miejscowej Pocierzyn, dawniej Poczyrznino (włocławskie, gmina Osięciny).

Pockaj - od poczekać, z gwarowego poczkać ‘spędzić czas na czekaniu’

Pocko - 1551 od podstawy poc-, pocz-; od niemieckiej nazwy osobowej Potz, od wschodniosłowiańskiego Poc (od Ipatij).

Pocuraj - od po + čureti ‘ciec słabo’, ciurkać ‘kapać’, też ‘wywodzić trele, źpiewać’.

Pocwa - od staropolskiego poczwa ‘maszkara, straszydło’.

Pocwardowski - od nazwy miejscowej Poćwiardowo (toruńskie, gmina Golub Dobrzyń).

Pocwiardowski - od nazwy miejscowej Poćwiardowo (toruńskie, gmina Golub Dobrzyń).

Pocyna - od poczynić ‘porobić’, poczynek ‘uczynek’.

Pocz - od podstawy poc-, pocz-; od niemieckiej nazwy osobowej Potz, od wschodniosłowiańskiego Poc (od Ipatij).

Poczachowski - od podstawy poc-, pocz-; od niemieckiej nazwy osobowej Potz, od wschodniosłowiańskiego Poc (od Ipatij).

Poczaj - od po + czajać ‘czaić się, oczekiwać’.

Poczajewiec - od po + czajać ‘czaić się, oczekiwać’.

Poczajowiec - od po + czajać ‘czaić się, oczekiwać’.

Poczajowski - od po + czajać ‘czaić się, oczekiwać’.

Poczakajewicz - od poczekać, z gwarowego poczkać ‘spędzić czas na czekaniu’.

Poczalik - od podstawy poc-, pocz-; od niemieckiej nazwy osobowej Potz, od wschodniosłowiańskiego Poc (od Ipatij).

Poczan - od podstawy poc-, pocz-; od niemieckiej nazwy osobowej Potz, od wschodniosłowiańskiego Poc (od Ipatij).

Poczapiński - od nazwy miejscowej Poczapińce (KrW).

Poczapka - od poczapić ‘chwycić, porwać’.

Poczapowski - 1572 od nazwy miejscowej Poczapy (KrW).

Poczapski - od nazwy miejscowej Poczapy (KrW).

Poczatek - od poczęty ‘rozpoczęty, stworzony’, pocz±tek.

Poczatenko - od poczęty ‘rozpoczęty, stworzony’, pocz±tek.

Poczateńko - od poczęty ‘rozpoczęty, stworzony’, pocz±tek.

Poczatko - od poczęty ‘rozpoczęty, stworzony’, pocz±tek.

Pocz±tek - od poczęty ‘rozpoczęty, stworzony’, pocz±tek.

Pocz±tko - od poczęty ‘rozpoczęty, stworzony’, pocz±tek.

Pocz±tkowicz - 1654 od poczęty ‘rozpoczęty, stworzony’, pocz±tek.

Poczbut - od litewskiej nazwy osobowej Počobutas, Počebutis, od białoruskiego Pačabut, Pačabyt.

Poczciwek - od poczciwy ‘zacny, dobrotliwy’.

Poczciwiński - od poczciwy ‘zacny, dobrotliwy’.

Pocze - 1431 od podstawy poc-, pocz-; od niemieckiej nazwy osobowej Potz, od wschodniosłowiańskiego Poc (od Ipatij).

Poczebut - od litewskiej nazwy osobowej Počobutas, Počebutis, od białoruskiego Pačabut, Pačabyt.

Poczechowski - od podstawy poc-, pocz-; od niemieckiej nazwy osobowej Potz, od wschodniosłowiańskiego Poc (od Ipatij).

Poczek - od poczekać, z gwarowego poczkać ‘spędzić czas na czekaniu’.

Poczekaj - 1581 od poczekać, z gwarowego poczkać ‘spędzić czas na czekaniu’.

Poczekajczyk - od poczekać, z gwarowego poczkać ‘spędzić czas na czekaniu’.

Poczekajewicz - od poczekać, z gwarowego poczkać ‘spędzić czas na czekaniu’.

Poczekajło - od poczekać, z gwarowego poczkać ‘spędzić czas na czekaniu’.

Poczekajski - od poczekać, z gwarowego poczkać ‘spędzić czas na czekaniu’.

Poczekalewicz - od poczekać, z gwarowego poczkać ‘spędzić czas na czekaniu’.

Poczekalski - od poczekać, z gwarowego poczkać ‘spędzić czas na czekaniu’.

Poczekał - 1661-65 od poczekać, z gwarowego poczkać ‘spędzić czas na czekaniu’.

Poczekała - 1720 od poczekać, z gwarowego poczkać ‘spędzić czas na czekaniu’.

Poczekańczyk - od poczekać, z gwarowego poczkać ‘spędzić czas na czekaniu’.

Poczekwa - od poczekać, z gwarowego poczkać ‘spędzić czas na czekaniu’.

Poczena - od podstawy poc-, pocz-; od niemieckiej nazwy osobowej Potz, od wschodniosłowiańskiego Poc (od Ipatij).

Poczenta - od poczęty ‘rozpoczęty, stworzony’, pocz±tek.

Poczenty - od poczęty ‘rozpoczęty, stworzony’, pocz±tek.

Poczeń - od podstawy poc-, pocz-; od niemieckiej nazwy osobowej Potz, od wschodniosłowiańskiego Poc (od Ipatij).

Poczeńczuk - od podstawy poc-, pocz-; od niemieckiej nazwy osobowej Potz, od wschodniosłowiańskiego Poc (od Ipatij).

Poczepko - od poczepić ‘sczepić’, poczepka ‘dr±żek do wiader’.

Poczepowicz - od poczepić ‘sczepić’, poczepka ‘dr±żek do wiader’.

Poczerewny - od poczerewie ‘futro ze skórek dzikich zwierz±t futerkowych’, podczerewie ‘podbrzusze’.

Poczerewski - od poczerewie ‘futro ze skórek dzikich zwierz±t futerkowych’, podczerewie ‘podbrzusze’.

Poczernicki - 1494 od nazwy miejscowej Pocierzyn, dawniej Poczyrznino (włocławskie, gmina Osięciny).

Poczerwieński - od nazwy miejscowej Podczerwone (nowos±deckie, gmina Czarny Dunajec).

Poczesna - od staropolskiego poczesny ‘czcigodny, otoczony szacunkiem’.

Poczesniak - od staropolskiego poczesny ‘czcigodny, otoczony szacunkiem’.

Poczesniok - (¦l) od staropolskiego poczesny ‘czcigodny, otoczony szacunkiem’.

Poczesny - 1453 od staropolskiego poczesny ‘czcigodny, otoczony szacunkiem’.

Poczeź - od staropolskiego poczesny ‘czcigodny, otoczony szacunkiem’.

Poczeźna - od staropolskiego poczesny ‘czcigodny, otoczony szacunkiem’.

Poczeźniak - od staropolskiego poczesny ‘czcigodny, otoczony szacunkiem’.

Poczeźnikowski - od staropolskiego poczesny ‘czcigodny, otoczony szacunkiem’.

Poczeźniok - (¦l) od staropolskiego poczesny ‘czcigodny, otoczony szacunkiem’.

Poczeźny - od staropolskiego poczesny ‘czcigodny, otoczony szacunkiem’.

Poczetko - od poczęty ‘rozpoczęty, stworzony’, pocz±tek.

Poczewiński - 1799 od nazwy miejscowej Podczerwone (nowos±deckie, gmina Czarny Dunajec).

Poczewski - od podstawy poc-, pocz-; od niemieckiej nazwy osobowej Potz, od wschodniosłowiańskiego Poc (od Ipatij).

Poczęsa - od staropolskiego poczesny ‘czcigodny, otoczony szacunkiem’.

Poczęsna - od staropolskiego poczesny ‘czcigodny, otoczony szacunkiem’.

Poczęsny - od staropolskiego poczesny ‘czcigodny, otoczony szacunkiem’.

Poczęta - od poczęty ‘rozpoczęty, stworzony’, pocz±tek.

Poczętek - od poczęty ‘rozpoczęty, stworzony’, pocz±tek.

Poczętowski - od poczęty ‘rozpoczęty, stworzony’, pocz±tek.

Poczęty - od poczęty ‘rozpoczęty, stworzony’, pocz±tek.

Poczka - od poczekać, z gwarowego poczkać ‘spędzić czas na czekaniu’.

Poczkaj - od poczekać, z gwarowego poczkać ‘spędzić czas na czekaniu’.

Poczkajski - od poczekać, z gwarowego poczkać ‘spędzić czas na czekaniu’.

Poczkal - od poczekać, z gwarowego poczkać ‘spędzić czas na czekaniu’.

Poczkalski - od poczekać, z gwarowego poczkać ‘spędzić czas na czekaniu’.

Poczkay - (¦l) od poczekać, z gwarowego poczkać ‘spędzić czas na czekaniu’.

Poczkol - (¦l) od poczekać, z gwarowego poczkać ‘spędzić czas na czekaniu’.

Poczkowski - od poczekać, z gwarowego poczkać ‘spędzić czas na czekaniu’.

Poczman - od niemieckiej nazwy osobowej Pötzman.

Poczmański - od niemieckiej nazwy osobowej Pötzman.

Poczobot - od litewskiej nazwy osobowej Počobutas, Počebutis, od białoruskiego Pačabut, Pačabyt.

Poczobuł - od litewskiej nazwy osobowej Počobutas, Počebutis, od białoruskiego Pačabut, Pačabyt.

Poczobut - od litewskiej nazwy osobowej Počobutas, Počebutis, od białoruskiego Pačabut, Pačabyt.

Poczobutt - od litewskiej nazwy osobowej Počobutas, Počebutis, od białoruskiego Pačabut, Pačabyt.

Poczobutt - od litewskiej nazwy osobowej Počobutas, Počebutis, od białoruskiego Pačabut, Pačabyt.

Poczobyt - od litewskiej nazwy osobowej Počobutas, Počebutis, od białoruskiego Pačabut, Pačabyt.

Poczocha - od imienia złożonego Pakosław lub od Paweł, też od pac ‘rodzaj wielkiego szczura’ też wyraz dĽwiękonaźladowczy; na północnym wschodzie Polski także od białoruskiego Pac, to od Ipatij, litewskiej nazwy osobowej Pacas. W źredniowieczu występowała też postać Pacz.

Poczontek - od poczęty ‘rozpoczęty, stworzony’, pocz±tek.

Poczopko - od poczepić ‘sczepić’, poczepka ‘dr±żek do wiader’.

Poczopowicz - od poczepić ‘sczepić’, poczepka ‘dr±żek do wiader’.

Poczowski - od podstawy poc-, pocz-; od niemieckiej nazwy osobowej Potz, od wschodniosłowiańskiego Poc (od Ipatij).

Poczta - 1414 od poczta ‘instytucja zajmuj±ca się przesyłk± korespondencji’, od staropolskiego ‘dar, podarek; szacunek’.

Pocztalianowicz - od poczta ‘instytucja zajmuj±ca się przesyłk± korespondencji’, od staropolskiego ‘dar, podarek; szacunek’; od pocztylian, pocztylion ‘woĽnica pocztowy’.

Pocztalinowicz - od poczta ‘instytucja zajmuj±ca się przesyłk± korespondencji’, od staropolskiego ‘dar, podarek; szacunek’; od pocztylian, pocztylion ‘woĽnica pocztowy’.

Pocztaljanowicz - od poczta ‘instytucja zajmuj±ca się przesyłk± korespondencji’, od staropolskiego ‘dar, podarek; szacunek’; od pocztylian, pocztylion ‘woĽnica pocztowy’.

Pocztaljonowicz - od poczta ‘instytucja zajmuj±ca się przesyłk± korespondencji’, od staropolskiego ‘dar, podarek; szacunek’; od pocztylian, pocztylion ‘woĽnica pocztowy’.

Pocztański - od poczta ‘instytucja zajmuj±ca się przesyłk± korespondencji’, od staropolskiego ‘dar, podarek; szacunek’.

Pocztar - od poczta ‘instytucja zajmuj±ca się przesyłk± korespondencji’, od staropolskiego ‘dar, podarek; szacunek’; od pocztarz ‘pracownik poczty’.

Pocztarek - od poczta ‘instytucja zajmuj±ca się przesyłk± korespondencji’, od staropolskiego ‘dar, podarek; szacunek’; od pocztarz ‘pracownik poczty’.

Pocztarok - od poczta ‘instytucja zajmuj±ca się przesyłk± korespondencji’, od staropolskiego ‘dar, podarek; szacunek’; od pocztarz ‘pracownik poczty’.

Pocztarski - od poczta ‘instytucja zajmuj±ca się przesyłk± korespondencji’, od staropolskiego ‘dar, podarek; szacunek’; od pocztarz ‘pracownik poczty’.

Pocztaruk - od poczta ‘instytucja zajmuj±ca się przesyłk± korespondencji’, od staropolskiego ‘dar, podarek; szacunek’; od pocztarz ‘pracownik poczty’.

Pocztawski - od poczta ‘instytucja zajmuj±ca się przesyłk± korespondencji’, od staropolskiego ‘dar, podarek; szacunek’.

Pocztoński - od poczta ‘instytucja zajmuj±ca się przesyłk± korespondencji’, od staropolskiego ‘dar, podarek; szacunek’.

Pocztorenko - od poczta ‘instytucja zajmuj±ca się przesyłk± korespondencji’, od staropolskiego ‘dar, podarek; szacunek’; od pocztarz ‘pracownik poczty’.

Pocztowa - od poczta ‘instytucja zajmuj±ca się przesyłk± korespondencji’, od staropolskiego ‘dar, podarek;

Pocztowiak - od poczta ‘instytucja zajmuj±ca się przesyłk± korespondencji’, od staropolskiego ‘dar, podarek; szacunek’.

Pocztowicz - od poczta ‘instytucja zajmuj±ca się przesyłk± korespondencji’, od staropolskiego ‘dar, podarek; szacunek’.

Pocztowski - od poczta ‘instytucja zajmuj±ca się przesyłk± korespondencji’, od staropolskiego ‘dar, podarek; szacunek’.

Pocztowy - od poczta ‘instytucja zajmuj±ca się przesyłk± korespondencji’, od staropolskiego ‘dar, podarek; szacunek’.

Pocztół - od poczta ‘instytucja zajmuj±ca się przesyłk± korespondencji’, od staropolskiego ‘dar, podarek; szacunek’.

Pocztyljanowicz - od poczta ‘instytucja zajmuj±ca się przesyłk± korespondencji’, od staropolskiego ‘dar, podarek; szacunek’; od pocztylian, pocztylion ‘woĽnica pocztowy’.

Poczubut - od litewskiej nazwy osobowej Počobutas, Počebutis, od białoruskiego Pačabut, Pačabyt.

Poczuj - 1551 od poczuć, poczuję.

Poczujka - od poczuć, poczuję.

Poczujko - od poczuć, poczuję.

Poczujkowicz - 1551 od poczuć, poczuję.

Poczula - od poczuć, poczuję.

Poczuł - od poczuć, poczuję.

Poczuła - od poczuć, poczuję.

Poczurek - od po + čureti ‘ciec słabo’, ciurkać ‘kapać’, też ‘wywodzić trele, źpiewać’.

Poczuski - od nazwy miejscowej Paczoski, dziź Paczuski (siedleckie, gmina Bielany).

Poczuta - 1528 od poczuć, poczuję.

Poczwa - od staropolskiego poczwa ‘maszkara, straszydło’.

Poczwarka - 1753 od poczwarka ‘przejźciowa postać owada’.

Poczwarowski - od nazwy miejscowej Poćwiardowo (toruńskie, gmina Golub Dobrzyń).

Poczwiardowski - od nazwy miejscowej Poćwiardowo (toruńskie, gmina Golub Dobrzyń).

Poczynajło - od poczynić ‘porobić’, poczynek ‘uczynek’.

Poczynek - od poczynić ‘porobić’, poczynek ‘uczynek’.

Poczyniewski - od poczynić ‘porobić’, poczynek ‘uczynek’.

Poczynkiewicz - od poczynić ‘porobić’, poczynek ‘uczynek’.

Poczyńczuk - od poczynić ‘porobić’, poczynek ‘uczynek’.

Poczyńkiewicz - od poczynić ‘porobić’, poczynek ‘uczynek’.

Poczyński - od poczynić ‘porobić’, poczynek ‘uczynek’.

Poczyrmiński - 1480 od nazwy miejscowej Pocierzyn, dawniej Poczyrznino (włocławskie, gmina Osięciny).

Poczyrwiński - 1786 od nazwy miejscowej Podczerwone (nowos±deckie, gmina Czarny Dunajec).

Poczyrznicki - od nazwy miejscowej Pocierzyn, dawniej Poczyrznino (włocławskie, gmina Osięciny).

Poczyrzniński - 1419 od nazwy miejscowej Pocierzyn, dawniej Poczyrznino (włocławskie, gmina Osięciny).

Poczysz - od poczyźcić ‘oczyźcić, uczynić czystym’.

Poczyszcz - od poczyźcić ‘oczyźcić, uczynić czystym’.

PoczyĽnicki - od nazwy miejscowej Pocierzyn, dawniej Poczyrznino (włocławskie, gmina Osięciny).

Poczyżnicki - od nazwy miejscowej Pocierzyn, dawniej Poczyrznino (włocławskie, gmina Osięciny).

Poć - 1662 od podstawy poc-, pocz-; od niemieckiej nazwy osobowej Potz, od wschodniosłowiańskiego Poc (od Ipatij).

Poćkowski - od podstawy poc-, pocz-; od niemieckiej nazwy osobowej Potz, od wschodniosłowiańskiego Poc (od Ipatij).

Poćwiadorowski - od nazwy miejscowej Poćwiardowo (toruńskie, gmina Golub Dobrzyń).

Poćwiadowski - od nazwy miejscowej Poćwiardowo (toruńskie, gmina Golub Dobrzyń).

Poćwiardowski - od nazwy miejscowej Poćwiardowo (toruńskie, gmina Golub Dobrzyń).

Poćwiarowski - od nazwy miejscowej Poćwiardowo (toruńskie, gmina Golub Dobrzyń).

Poćwiartowski - od nazwy miejscowej Poćwiardowo (toruńskie, gmina Golub Dobrzyń).

Poćwierdowski - od nazwy miejscowej Poćwiardowo (toruńskie, gmina Golub Dobrzyń).

Poda - od podać ‘dać, przekazać’.

Podabied - od podać ‘dać, przekazać’.

Podaczenko - od podać ‘dać, przekazać’.

Podajedek - od p od podać ‘dać, przekazać’.odać ‘dać, przekazać’.

Podajewski - od podać ‘dać, przekazać’.

Podajny - od podać ‘dać, przekazać’; od podajny ‘podatny’.

Podajski - od podać ‘dać, przekazać’.

Podalak - od podać ‘dać, przekazać’.

Podalańczuk - od podać ‘dać, przekazać’.

Podalczak - od podać ‘dać, przekazać’.

Podalski - od podać ‘dać, przekazać’.

Podał - od podać ‘dać, przekazać’.

Podała - od podać ‘dać, przekazać’.

Podałowski - od podać ‘dać, przekazać’.

Podanowski - od podać ‘dać, przekazać’; od podajny ‘podatny’.

Podański - od podać ‘dać, przekazać’; od podajny ‘podatny’.

Podarecki - zapewne od staropolskiego podarze ‘podarek, prezent’.

Podarewski - zapewne od staropolskiego podarze ‘podarek, prezent’.

Podarowski - 1542 zapewne od staropolskiego podarze ‘podarek, prezent’.

Podarzecki - zapewne od staropolskiego podarze ‘podarek, prezent’.

Podawacz - od staropolskiego podawca ‘ten, kto posiada prawo podawania kandydatów na urz±d koźcielny’.

Podawca - 1497 od staropolskiego podawca ‘ten, kto posiada prawo podawania kandydatów na urz±d koźcielny’.

Podawczyk - od staropolskiego podawca ‘ten, kto posiada prawo podawania kandydatów na urz±d koźcielny’.

Podawiec - od staropolskiego podawca ‘ten, kto posiada prawo podawania kandydatów na urz±d koźcielny’.

Podbaraczyński - od nazwy miejscowej Podbaraczanie (Wileńszczyzna).

Podbarczyński - od nazwy miejscowej Podbaraczanie (Wileńszczyzna).

PodbereĽna - od podbrzeże, podbrzeżny, od wschodniosłowiańskiego podbereľnyi ‘podbrzeżny, położony na brzegu’.

PodbereĽniak - od podbrzeże, podbrzeżny, od wschodniosłowiańskiego podbereľnyi ‘podbrzeżny, położony na brzegu’.

PodbereĽnik - od podbrzeże, podbrzeżny, od wschodniosłowiańskiego podbereľnyi ‘podbrzeżny, położony na brzegu’.

PodbereĽny - od podbrzeże, podbrzeżny, od wschodniosłowiańskiego podbereľnyi ‘podbrzeżny, położony na brzegu’.

Podbereżna - od podbrzeże, podbrzeżny, od wschodniosłowiańskiego podbereľnyi ‘podbrzeżny, położony na brzegu’.

Podbereżniak - od podbrzeże, podbrzeżny, od wschodniosłowiańskiego podbereľnyi ‘podbrzeżny, położony na brzegu’.

Podbereżny - od podbrzeże, podbrzeżny, od wschodniosłowiańskiego podbereľnyi ‘podbrzeżny, położony na brzegu’.

Podbialski - od podbielić ‘stać się białym, podsiwieć’.

Podbiał - od podbielić ‘stać się białym, podsiwieć’.

Podbiegała - od podbiegły ‘zaszły; znużony drog±’.

Podbiegła - od podbiegły ‘zaszły; znużony drog±’.

Podbiegło - od podbiegły ‘zaszły; znużony drog±’.

Podbiegłowski - od podbiegły ‘zaszły; znużony drog±’.

Podbiegły - od podbiegły ‘zaszły; znużony drog±’.

Podbiel - od podbielić ‘stać się białym, podsiwieć’.

Podbielkowski - od podbielić ‘stać się białym, podsiwieć’.

Podbielniak - od podbielić ‘stać się białym, podsiwieć’.

Podbielnik - od podbielić ‘stać się białym, podsiwieć’.

Podbielski - 1470 od nazwy miejscowej Podbiel (konińskie, gmina Zagorów), Podbiele (ostrołęckie, gmina Stary Lubotyń).

Podbiełło - od podbielić ‘stać się białym, podsiwieć’.

Podbiera - od podbierać ‘zabierać, kraźć’.

Podbierajło - od podbierać ‘zabierać, kraźć’.

Podbierecki - od podbierać ‘zabierać, kraźć’.

Podbiereski - od podbierać ‘zabierać, kraźć’.

Podbierezka - od podbrzeże, podbrzeżny, od wschodniosłowiańskiego podbereľnyi ‘podbrzeżny, położony na brzegu’.

Podbierezki - od podbrzeże, podbrzeżny, od wschodniosłowiańskiego podbereľnyi ‘podbrzeżny, położony na brzegu’.

Podbierski - od podbierać ‘zabierać, kraźć’.

Podbilski - od nazwy miejscowej Podbiel (konińskie, gmina Zagorów), Podbiele (ostrołęckie, gmina Stary Lubotyń).

Podbioł - (¦l) od podbielić ‘stać się białym, podsiwieć’.

Podbiół - (¦l) od podbielić ‘stać się białym, podsiwieć’.

Podbira - od podbierać ‘zabierać, kraźć’.

Podbora - od podbora ‘podpórka, słup’.

Podboraczyński - od nazwy miejscowej Podbaraczanie (Wileńszczyzna).

Podbor±czyński - od nazwy miejscowej Podbaraczanie (Wileńszczyzna).

Podborczyński - od nazwy miejscowej Podbaraczanie (Wileńszczyzna).

Podboręczyński - od nazwy miejscowej Podbaraczanie (Wileńszczyzna).

Podborna - od podborny ‘mieszkaj±cy pod borem’.

Podborni - 1643 od podborny ‘mieszkaj±cy pod borem’.

Podbornia, ż. - 1587 od podborny ‘mieszkaj±cy pod borem’.

Podborny - 1595 od podborny ‘mieszkaj±cy pod borem’.

Podboroczyński - od nazwy miejscowej Podbaraczanie (Wileńszczyzna).

Podborowski - od nazw miejscowych Podborów, Podborowo (kilka wsi).

PodboroĽny - od pod + brog + ny ‘człowiek mieszkaj±cy pod, koło brogu’ (z fonetyk± wschodniosłowiańsk±).

Podboroża - od pod + brog + ny ‘człowiek mieszkaj±cy pod, koło brogu’ (z fonetyk± wschodniosłowiańsk±).

Podborożna - od pod + brog + ny ‘człowiek mieszkaj±cy pod, koło brogu’ (z fonetyk± wschodniosłowiańsk±).

Podborożny - od pod + brog + ny ‘człowiek mieszkaj±cy pod, koło brogu’ (z fonetyk± wschodniosłowiańsk±).

Podborski - 1618 od nazw miejscowych Podborze, Podbór (kilka wsi).

Podbórski - od nazw miejscowych Podborze, Podbór (kilka wsi).

Podbraczyński - od nazwy miejscowej Podbaraczanie (Wileńszczyzna).

Podbr±czyński - od nazwy miejscowej Podbaraczanie (Wileńszczyzna).

PodbroĽna - od pod + brog + ny ‘człowiek mieszkaj±cy pod, koło brogu’.

PodbroĽny - od pod + brog + ny ‘człowiek mieszkaj±cy pod, koło brogu’.

Podbrożna - od pod + brog + ny ‘człowiek mieszkaj±cy pod, koło brogu’.

Podbrożny - od pod + brog + ny ‘człowiek mieszkaj±cy pod, koło brogu’.

Podbrzecki - od nazwy miejscowej Podbrzezie (KrW).

Podbrzeski - od nazwy miejscowej Podbrzezie (KrW).

Podbrzez - od podbrzeże, podbrzeżny.

Podbucki - od pod + buk + ny, okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod, koło buków lub od nazwy miejscowej Podbucze (katowickie, gmina Godów).

Podbuczny - od pod + buk + ny, okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod, koło buków.

Podbudzki - od pod + buk + ny, okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod, koło buków lub od nazwy miejscowej Podbucze (katowickie, gmina Godów).

Podburaczyński - od nazwy miejscowej Podbaraczanie (Wileńszczyzna).

Podcerkiewna - od pod + cerkiew + ny, okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod, koło cerkwi.

Podcerkiewny - od pod + cerkiew + ny, okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod, koło cerkwi.

Podchajecki - od pod + gaj ‘mały las’ lub od podgajny ‘mieszkaj±cy pod gajem, pod lasem’ (z fonetyk± ukraińsk±).

Podchajna - od pod + gaj ‘mały las’ lub od podgajny ‘mieszkaj±cy pod gajem, pod lasem’ (z fonetyk± ukraińsk±).

Podchajny - od pod + gaj ‘mały las’ lub od podgajny ‘mieszkaj±cy pod gajem, pod lasem’ (z fonetyk± ukraińsk±).

Podchajski - od pod + gaj ‘mały las’ lub od podgajny ‘mieszkaj±cy pod gajem, pod lasem’ (z fonetyk± ukraińsk±).

Podchalański - od nazwy regionu Podhale.

Podchalicz - od pod + nazwa miasta Halicz (KrW).

Podchaniak - od pod + nazwa miejscowa Hańsk (chełmskie, gmina Hańsk).

Podchimowski - od pod + nazwa miejscowa Chynów (kilka wsi).

Podchinowicz - od pod + nazwa miejscowa Chynów (kilka wsi).

Podchinowski - od pod + nazwa miejscowa Chynów (kilka wsi).

Podchmurski - od pochmur ‘ciemnoźć’, pochmurny ‘zachmurzony; posępny’.

Podchopień - od pochopić ‘złapać’, pochop ‘pocz±tek’, pochopion ‘pochwytany’.

Podchordecki - od nazwy miejscowej Podhorce (KrW).

Podchorecki - od podgórny ‘podgórski, znajduj±cy się pod górami’ lub od nazwy miejscowej Podgórze, częste.

Podchoredecki - od nazwy miejscowej Podhorce (KrW).

Podchorodecki - od nazwy miejscowej Podhorce (KrW).

Podchorodziecki - od nazwy miejscowej Podhorce (KrW).

Podchorowski - od podgórny ‘podgórski, znajduj±cy się pod górami’ lub od nazwy miejscowej Podgórze, częste.

Podchorski - od podgórny ‘podgórski, znajduj±cy się pod górami’ lub od nazwy miejscowej Podgórze, częste.

Podchrodecki - od nazwy miejscowej Podhorce (KrW).

Podchul - od pod + hul z gwarowego ‘ul’.

Podchynowski - od pod + nazwa miejscowa Chynów (kilka wsi).

Podciański - od podcień ‘otwarte zewnętrzne pomieszczenie w podziemiu budynku’ lub od pod + Cienia (kaliskie, gmina Opatówek; sieradzkie, gmina Błaszki).

Podciborski - od nazwy miejscowej Podcibórz (ciechanowskie, gmina Lidzbark) lub od pod + nazwa miejscowa

Podciechowski - od pod + nazwa miejscowa Ciechowice (katowickie, gmina Nędza).Podcielski od pocielić się ‘ocielić się’ lub od pocić się.

Podcieński - 1717 od podcień ‘otwarte zewnętrzne pomieszczenie w podziemiu budynku’ lub od pod + Cienia (kaliskie, gmina Opatówek; sieradzkie, gmina Błaszki).

Podciep - 1735 od gwarowego podciep ‘podrzutek’.

Podciwiński - od poczciwy ‘zacny, dobrotliwy’.

Podczas - od podczaszy ‘urzędnik dworski próbuj±cy napoje przed podaniem panuj±cemu’.

Podczasi - od podczaszy ‘urzędnik dworski próbuj±cy napoje przed podaniem panuj±cemu’.

Podczasiak - od podczaszy ‘urzędnik dworski próbuj±cy napoje przed podaniem panuj±cemu’.

Podczasiek - od podczaszy ‘urzędnik dworski próbuj±cy napoje przed podaniem panuj±cemu’.

Podczasik - od podczaszy ‘urzędnik dworski próbuj±cy napoje przed podaniem panuj±cemu’.

Podczaski - 1386 od nazwy miejscowej Podczachy (płockie, gmina Pacyna).

Podczasz - od podczaszy ‘urzędnik dworski próbuj±cy napoje przed podaniem panuj±cemu’.

Podczasza - od podczaszy ‘urzędnik dworski próbuj±cy napoje przed podaniem panuj±cemu’.

Podczaszczyński - od nazwy miejscowej Podczachy (płockie, gmina Pacyna).

Podczaszka - od podczaszy ‘urzędnik dworski próbuj±cy napoje przed podaniem panuj±cemu’.

Podczaszkiewicz - od podczaszy ‘urzędnik dworski próbuj±cy napoje przed podaniem panuj±cemu’.

Podczaszy - od podczaszy ‘urzędnik dworski próbuj±cy napoje przed podaniem panuj±cemu’.

Podczaszyk - od podczaszy ‘urzędnik dworski próbuj±cy napoje przed podaniem panuj±cemu’.

Podczaszyński - od podczaszy ‘urzędnik dworski próbuj±cy napoje przed podaniem panuj±cemu’.

Podczerwieński - 1789 od nazwy miejscowej Podczerwone (nowos±deckie, gmina Czarny Dunajec).

Podczerwiński - od nazwy miejscowej Podczerwone (nowos±deckie, gmina Czarny Dunajec).

Podczeski - od nazwy miejscowej Podczachy (płockie, gmina Pacyna).

Podczeźniak - od staropolskiego poczesny ‘czcigodny, otoczony szacunkiem’.

Podczus - od podczaszy ‘urzędnik dworski próbuj±cy napoje przed podaniem panuj±cemu’.

Podczyrwiński - 1786 od nazwy miejscowej Podczerwone (nowos±deckie, gmina Czarny Dunajec).

Podczyszy - od podczaszy ‘urzędnik dworski próbuj±cy napoje przed podaniem panuj±cemu’.

PodczyĽnicki - od nazwy miejscowej Pocierzyn, dawniej Poczyrznino (włocławskie, gmina Osięciny).Poddan od poddany ‘zależny od woli pana; chłop pańszczyĽniany’.

Poddana - od poddany ‘zależny od woli pana; chłop pańszczyĽniany’.

Poddanczyk - od poddany ‘zależny od woli pana; chłop pańszczyĽniany’.

Poddanek - od poddany ‘zależny od woli pana; chłop pańszczyĽniany’.

Poddaniec - od poddany ‘zależny od woli pana; chłop pańszczyĽniany’.

Poddany - 1620 od poddany ‘zależny od woli pana; chłop pańszczyĽniany’.

Poddańczyk - od poddany ‘zależny od woli pana; chłop pańszczyĽniany’.

Podd±bek - 1457 od pod + d±b + ny lub od nazwy miejscowej Poddębie (kilka wsi); od podd±bek ‘grzyb olszówka’.

Poddebniak - od pod + d±b + ny lub od nazwy miejscowej Poddębie (kilka wsi).

Poddebski - od nazwy miejscowej Poddębie (kilka wsi).

Poddembek - 1580 od pod + d±b + ny lub od nazwy miejscowej Poddębie (kilka wsi).

Poddembniak - od pod + d±b + ny lub od nazwy miejscowej Poddębie (kilka wsi).

Poddembski - od nazwy miejscowej Poddębie (kilka wsi).

Poddemski - od nazwy miejscowej Poddębie (kilka wsi).

Poddenek - od poddany ‘zależny od woli pana; chłop pańszczyĽniany’.

Poddębek - od pod + d±b + ny lub od nazwy miejscowej Poddębie (kilka wsi).

Poddębiak - od pod + d±b + ny lub od nazwy miejscowej Poddębie (kilka wsi).

Poddębicki - od nazwy miasta Poddębice (sieradzkie).

Poddębna - 1470- 80 od pod + d±b + ny lub od nazwy miejscowej Poddębie (kilka wsi).

Poddębniak - od pod + d±b + ny lub od nazwy miejscowej Poddębie (kilka wsi).

Poddębniok - od pod + d±b + ny lub od nazwy miejscowej Poddębie (kilka wsi).

Poddębny - 1470- 80 od pod + d±b + ny lub od nazwy miejscowej Poddębie (kilka wsi).

Poddębski - 1388 od nazwy miejscowej Poddębie (kilka wsi).

Poddobiński - od nazwy miejscowej Podobin (nowos±deckie, gmina NiedĽwiedĽ).

Poddubiak - od pod + d±b + ny lub od nazwy miejscowej Poddębie (kilka wsi).

Poddubicki - od nazwy miasta Poddębice (sieradzkie) lub od nazwy miejscowej Poddubice (KrW).

Poddubiecki - od nazwy miasta Poddębice (sieradzkie) lub od nazwy miejscowej Poddubice (KrW).

Poddubik - od pod + d±b + ny lub od nazwy miejscowej Poddębie (kilka wsi).

Poddubiński - od nazwy miejscowej Podobin (nowos±deckie, gmina NiedĽwiedĽ).

Poddubiuk - od pod + d±b + ny lub od nazwy miejscowej Poddębie (kilka wsi).

Poddubna - od pod + d±b + ny lub od nazwy miejscowej Poddębie (kilka wsi).

Poddubny - od pod + d±b + ny lub od nazwy miejscowej Poddębie (kilka wsi).

Poddubski - od nazwy miejscowej Poddębie (kilka wsi).

Podebry - od po lub pod + debry ‘kamieniołom’ lub debra ‘w±wóz’.

Podebrzy - od po lub pod + debry ‘kamieniołom’ lub debra ‘w±wóz’.

Podebski - od nazwy miejscowej Poddębie (kilka wsi).

Podedworna - od pode + dwór + ny ‘okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pode, koło dworu.

Podedworni - od pode + dwór + ny ‘okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pode, koło dworu.

Podedworny - 1602 od pode + dwór + ny ‘okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pode, koło dworu.

Podedworski - od pode + dwór + ny ‘okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pode, koło dworu.

Podedwórna - od pode + dwór + ny ‘okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pode, koło dworu.

Podedwórni - od pode + dwór + ny ‘okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pode, koło dworu.

Podedwórny - od pode + dwór + ny ‘okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pode, koło dworu.

Podegrodzki - 1620 od nazwy miejscowej Podegrodzie (kilka wsi).

Podejko - od podać ‘dać, przekazać’.

Podejm - od podyma, podejma ‘przyrz±d spustowy w kuszy’.

Podejma - od podyma, podejma ‘przyrz±d spustowy w kuszy’.

Podel - od podać ‘dać, przekazać’.

Podelwowski - od pod(e) + nazwa miasta Lwów.

Podema - od podyma, podejma ‘przyrz±d spustowy w kuszy’.

Podembski - od nazwy miejscowej Poddębie (kilka wsi).

Podemniak - od podyma, podejma ‘przyrz±d spustowy w kuszy’.

Podemny - od podyma, podejma ‘przyrz±d spustowy w kuszy’.

Podemski - od podyma, podejma ‘przyrz±d spustowy w kuszy’.

Podenek - od poddany ‘zależny od woli pana; chłop pańszczyĽniany’.

Podenkiewicz - od poddany ‘zależny od woli pana; chłop pańszczyĽniany’.

Podepski - od nazwy miejscowej Poddębie (kilka wsi).

Poderwanik - od poderwany ‘wyszarpnięty; wariat’.

Podeschwa - od podeszwa ‘spodnia częźć buta lub stopy’.

Podeszfa - od podeszwa ‘spodnia częźć buta lub stopy’.

Podeszfiński - od podeszwa ‘spodnia częźć buta lub stopy’.

Podeszińska - od podeszwa ‘spodnia częźć buta lub stopy’.

Podeszwa - od podeszwa ‘spodnia częźć buta lub stopy’.

Podeszwiak - od podeszwa ‘spodnia częźć buta lub stopy’.

Podeszwicki - od podeszwa ‘spodnia częźć buta lub stopy’.

Podeszwik - od podeszwa ‘spodnia częźć buta lub stopy’.

Podeszwiński - od podeszwa ‘spodnia częźć buta lub stopy’.

Podębski - od nazwy miejscowej Poddębie (kilka wsi).

Podęmbski - od nazwy miejscowej Poddębie (kilka wsi).

Podfigórna - od pod + figura ‘krzyż przy drodze’ + ny, okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod, kolo figury.

Podfigórny - od pod + figura ‘krzyż przy drodze’ + ny, okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod, kolo figury.

Podfigurna - od pod + figura ‘krzyż przy drodze’ + ny, okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod, kolo figury.

Podfigurny - od pod + figura ‘krzyż przy drodze’ + ny, okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod, kolo figury.

Podfilipski - 1469 od nazwy miejscowej Podfilipie (KrW).

Podgaj - od pod + gaj ‘mały las’.

Podgajecki - od pod + gaj ‘mały las’.

Podgajewski - od pod + gaj ‘mały las’ lub od nazwy miejscowej Podgajew (konińskie, gmina Klodawa; plockie, gmina Oporów).

Podgajna - od pod + gaj ‘mały las’ lub od podgajny ‘mieszkaj±cy pod gajem, pod lasem’.

Podgajniak - od pod + gaj ‘mały las’ lub od podgajny ‘mieszkaj±cy pod gajem, pod lasem’.

Podgajnik - od pod + gaj ‘mały las’ lub od podgajny ‘mieszkaj±cy pod gajem, pod lasem’.

Podgajny - 1478 od pod + gaj ‘mały las’ lub od podgajny ‘mieszkaj±cy pod gajem, pod lasem’.

Podgajski - od pod + gaj ‘mały las’ lub od nazwy miejscowej Podgaje (liczne).

Podgarb - od pod + garb ‘wyniosłoźć, wypukłoźć’.

Podgarbi - od pod + garb ‘wyniosłoźć, wypukłoźć’.

Podgarbulski - od pod + garb ‘wyniosłoźć, wypukłoźć’.

Podgłodek - od podgłodać ‘podgryĽć’ lub od podgłodzić się ‘wygłodnieć’.

Podgłód - od podgłodać ‘podgryĽć’ lub od podgłodzić się ‘wygłodnieć’.

Podgłódek - od podgłodać ‘podgryĽć’ lub od podgłodzić się ‘wygłodnieć’.

Podgojna - od pod + gaj ‘mały las’ lub od podgajny ‘mieszkaj±cy pod gajem, pod lasem’.

Podgojny - od pod + gaj ‘mały las’ lub od podgajny ‘mieszkaj±cy pod gajem, pod lasem’.

Podgorczyk - od podgórny ‘podgórski, znajduj±cy się pod górami’ lub od nazwy miejscowej Podgórze, częste.

Podgorna - od podgórny ‘podgórski, znajduj±cy się pod górami’ lub od nazwy miejscowej Podgórze, częste.

Podgorni - od podgórny ‘podgórski, znajduj±cy się pod górami’ lub od nazwy miejscowej Podgórze, częste.

Podgorniak - od podgórny ‘podgórski, znajduj±cy się pod górami’ lub od nazwy miejscowej Podgórze, częste.

Podgornik - od podgórny ‘podgórski, znajduj±cy się pod górami’ lub od nazwy miejscowej Podgórze, częste.

Podgornow - od podgórny ‘podgórski, znajduj±cy się pod górami’ lub od nazwy miejscowej Podgórze, częste.

Podgorny - od podgórny ‘podgórski, znajduj±cy się pod górami’ lub od nazwy miejscowej Podgórze, częste.

Podgorodecki - od nazwy miejscowej Podhorce (KrW).

Podgorski - od podgórny ‘podgórski, znajduj±cy się pod górami’ lub od nazwy miejscowej Podgórze, częste.

Podgorzak - od podgórny ‘podgórski, znajduj±cy się pod górami’ lub od nazwy miejscowej Podgórze, częste.

Podgorzański - od podgórny ‘podgórski, znajduj±cy się pod górami’ lub od nazwy miejscowej Podgórze, częste.

Podgorzec - od podgórny ‘podgórski, znajduj±cy się pod górami’ lub od nazwy miejscowej Podgórze, częste.

Podgómiak - od podgórny ‘podgórski, znajduj±cy się pod górami’ lub od nazwy miejscowej Podgórze, częste.

Podgórczyk - od podgórny ‘podgórski, znajduj±cy się pod górami’ lub od nazwy miejscowej Podgórze, częste.

Podgórec - od podgórny ‘podgórski, znajduj±cy się pod górami’ lub od nazwy miejscowej Podgórze, częste.

Podgórecki - od podgórny ‘podgórski, znajduj±cy się pod górami’ lub od nazwy miejscowej Podgórze, częste.

Podgóreczna - od podgórny ‘podgórski, znajduj±cy się pod górami’ lub od nazwy miejscowej Podgórze, częste.

Podgóreczny - od podgórny ‘podgórski, znajduj±cy się pod górami’ lub od nazwy miejscowej Podgórze, częste.

Podgórewicz - od podgórny ‘podgórski, znajduj±cy się pod górami’ lub od nazwy miejscowej Podgórze, częste.

Podgórka - od podgórny ‘podgórski, znajduj±cy się pod górami’ lub od nazwy miejscowej Podgórze, częste.

Podgórki - od podgórny ‘podgórski, znajduj±cy się pod górami’ lub od nazwy miejscowej Podgórze, częste.

Podgórna - od podgórny ‘podgórski, znajduj±cy się pod górami’.

Podgórni - od podgórny ‘podgórski, znajduj±cy się pod górami’.

Podgórnia - od podgórny ‘podgórski, znajduj±cy się pod górami’.

Podgórniak - od podgórny ‘podgórski, znajduj±cy się pod górami’.

Podgórnik - od podgórny ‘podgórski, znajduj±cy się pod górami’.

Podgórnow - od podgórny ‘podgórski, znajduj±cy się pod górami’.

Podgórny - 1487 od podgórny ‘podgórski, znajduj±cy się pod górami’.

Podgórski - 1508 od podgórny ‘podgórski, znajduj±cy się pod górami’ lub od nazwy miejscowej Podgórze, częste.

Podgórzak - od podgórny ‘podgórski, znajduj±cy się pod górami’ lub od nazwy miejscowej Podgórze, częste.

Podgórzański - od podgórny ‘podgórski, znajduj±cy się pod górami’ lub od nazwy miejscowej Podgórze, częste.

Podgórze - od podgórny ‘podgórski, znajduj±cy się pod górami’ lub od nazwy miejscowej Podgórze, częste.

Podgórzec - od podgórny ‘podgórski, znajduj±cy się pod górami’ lub od nazwy miejscowej Podgórze, częste.

Podgórzka - od podgórny ‘podgórski, znajduj±cy się pod górami’ lub od nazwy miejscowej Podgórze, częste.

Podgóski - od podgórny ‘podgórski, znajduj±cy się pod górami’ lub od nazwy miejscowej Podgórze, częste.

Podgóuny - od podgórny ‘podgórski, znajduj±cy się pod górami’ lub od nazwy miejscowej Podgórze, częste.

Podgrabin - od pod + grab + In okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod, koło grabów.

Podgrabiński - od pod + grab + In okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod, koło grabów.

Podgrabski - od pod + grab + In okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod, koło grabów.

Podgradecki - od pogrodzić ‘ogrodzić się’.

Podgrocki - od pogrodzić ‘ogrodzić się’.

Podgrodecki - od pogrodzić ‘ogrodzić się’.

Podgrodna - od pogrodzić ‘ogrodzić się’.

Podgrodziński - od pogrodzić ‘ogrodzić się’.

Podgrodzki - od pogrodzić ‘ogrodzić się’.

Podgróda - od pogrodzić ‘ogrodzić się’.

Podgródek - od pogrodzić ‘ogrodzić się’.

Podgródka - od pogrodzić ‘ogrodzić się’.

Podgródna - od pogrodzić ‘ogrodzić się’.

Podgródny - od pogrodzić ‘ogrodzić się’.

Podgrudna - od pogrodzić ‘ogrodzić się’.

Podgrudny - od pogrodzić ‘ogrodzić się’.

Podgruna - od podgórny ‘podgórski, znajduj±cy się pod górami’ lub od nazwy miejscowej Podgórze, częste.

Podgruny - od podgórny ‘podgórski, znajduj±cy się pod górami’ lub od nazwy miejscowej Podgórze, częste.

Podgrusza - od pod + grusza.

Podgruszecki - od pod + grusza.

Podgruszewski - od pod + grusza.

Podgruszna - od pod + grusza.

Podgruszny - od pod + grusza.

Podgurna - od podgórny ‘podgórski, znajduj±cy się pod górami’ lub od nazwy miejscowej Podgórze, częste.

Podgurniak - od podgórny ‘podgórski, znajduj±cy się pod górami’ lub od nazwy miejscowej Podgórze, częste.

Podgurski - od podgórny ‘podgórski, znajduj±cy się pod górami’ lub od nazwy miejscowej Podgórze, częste.

Podgwizd - od gwarowego pogwizd ‘źwist’, pogwizdać; od podgwizdywać.

Podhaja - od pod + gaj ‘mały las’ lub od podgajny ‘mieszkaj±cy pod gajem, pod lasem’ (z fonetyk± ukraińsk±).

Podhajecki - od pod + gaj ‘mały las’ lub od podgajny ‘mieszkaj±cy pod gajem, pod lasem’ (z fonetyk± ukraińsk±).

Podhajewski - od pod + gaj ‘mały las’ lub od podgajny ‘mieszkaj±cy pod gajem, pod lasem’ (z fonetyk± ukraińsk±).

Podhajna - od pod + gaj ‘mały las’ lub od podgajny ‘mieszkaj±cy pod gajem, pod lasem’ (z fonetyk± ukraińsk±).

Podhajny - od pod + gaj ‘mały las’ lub od podgajny ‘mieszkaj±cy pod gajem, pod lasem’ (z fonetyk± ukraińsk±).

Podhajski - od pod + gaj ‘mały las’ lub od podgajny ‘mieszkaj±cy pod gajem, pod lasem’ (z fonetyk± ukraińsk±).

Podhalański - od nazwy regionu Podhale.

Podhalicki - od pod + nazwa miasta Halicz (KrW).

Podhalicz - od pod + nazwa miasta Halicz (KrW).

Podhalski - od nazwy regionu Podhale.

Podhaniak - od pod + nazwa miejscowa Hańsk (chełmskie, gmina Hańsk).

Podhaniuk - od pod + nazwa miejscowa Hańsk (chełmskie, gmina Hańsk).

Podhański - od pod + nazwa miejscowa Hańsk (chełmskie, gmina Hańsk).

Podharski - od podgórny ‘podgórski, znajduj±cy się pod górami’ lub od nazwy miejscowej Podgórze, częste.

Podhodorecki - od podgórny ‘podgórski, znajduj±cy się pod górami’ lub od nazwy miejscowej Podgórze, częste.

Podhola - 1500 od pod + hola z gwarowego ‘hala’.

Podhordecki - od podgórny ‘podgórski, znajduj±cy się pod górami’ lub od nazwy miejscowej Podgórze, częste.

Podhorec - od podgórny ‘podgórski, znajduj±cy się pod górami’ lub od nazwy miejscowej Podgórze, częste.

Podhorecki - od podgórny ‘podgórski, znajduj±cy się pod górami’ lub od nazwy miejscowej Podgórze, częste.

Podhoredecki - od nazwy miejscowej Podhorce (KrW).

Podhorny - od podgórny ‘podgórski, znajduj±cy się pod górami’ lub od nazwy miejscowej Podgórze, częste.

Podhorodecki - od nazwy miejscowej Podhorce (KrW).

Podhorski - od podgórny ‘podgórski, znajduj±cy się pod górami’ lub od nazwy miejscowej Podgórze, częste.

Podhul - od pod + hul z gwarowego ‘ul’.

Podiacki - od nazwy miejscowej Podjazy (gdańskie, gmina Sulęczyno).

Podjacki - od nazwy miejscowej Podjazy (gdańskie, gmina Sulęczyno) lub od pod + jata ‘szałas, szopa’.

Podjadek - od podjadek ‘to, czym można sobie podjeźć, jedzenie; pochlebca’.

Podjarkowski - od pod + nazwa miejscowa Jarków (warszawskie, gmina Marki).

Podjaski - 1649 od nazwy miejscowej Podjazy (gdańskie, gmina Sulęczyno).

Podjatzki - od nazwy miejscowej Podjazy (gdańskie, gmina Sulęczyno).

Podjecki - od nazwy miejscowej Podjazy (gdańskie, gmina Sulęczyno).

Podkaj - od staropolskiego potkać (się) ‘spotkać’.

Podkalicki - od pod + nazwa miasta Halicz (KrW).

Podkalicz - od pod + nazwa miasta Halicz (KrW).

Podkamienna - od pod + kamień + ny ‘okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod, koło kamieni’.

Podkamienny - od pod + kamień + ny ‘okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod, koło kamieni’.

Podkaminer - od pod + kamień + ny ‘okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod, koło kamieni’.

Podkamiński - od pod + kamień + ny ‘okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod, koło kamieni’.

Podkaniner - od pod + kamień + ny ‘okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod, koło kamieni’.

Podkański - 1405 od nazwy miejscowej Podkanie, dziź Potkanna (radomskie, gmina Przytyk).

Podkarczemna - od pod + karczma + ny ‘okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod, koło karczmy.

Podkarczemny - od pod + karczma + ny ‘okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod, koło karczmy.

Podkasana - od podkasać ‘podci±gn±ć ubranie’, podkasany ‘ubrany w krótkie ubranie’.

Podkasany - od podkasać ‘podci±gn±ć ubranie’, podkasany ‘ubrany w krótkie ubranie’.

Podkasik - od podkasać ‘podci±gn±ć ubranie’, podkasany ‘ubrany w krótkie ubranie’.

Podkaska - od podkasać ‘podci±gn±ć ubranie’, podkasany ‘ubrany w krótkie ubranie’.

Podkaszczyk - od podkasać ‘podci±gn±ć ubranie’, podkasany ‘ubrany w krótkie ubranie’.

Podkay - od staropolskiego potkać (się) ‘spotkać’.

Podk±ska - od podkasać ‘podci±gn±ć ubranie’, podkasany ‘ubrany w krótkie ubranie’.

Podkidacz - od pod + kidać ‘k±pać, rzucać’

Podkidaszew - od pod + kidać ‘k±pać, rzucać’

Podkidysz - od pod + kidać ‘k±pać, rzucać’

Podkiedyszew - od pod + kidać ‘k±pać, rzucać’

Podkład - od podkład ‘podłoże’.

Podkładek - 1560 od podkład ‘podłoże’.

Podkładka - od podkład ‘podłoże’.

Podkol - od pod + kolić ‘kłuć’, kolo.

Podkolicki - od pod + kolić ‘kłuć’, kolo.

Podkoliński - od pod + kolić ‘kłuć’, kolo.

Podkomarys - od podkomorzy ‘urzędnik dworski zarz±dzaj±cy maj±tkiem i dochodami dworu’, od staropolskiego podkomorze.

Podkomor - 1577 od podkomorzy ‘urzędnik dworski zarz±dzaj±cy maj±tkiem i dochodami dworu’, od staropolskiego podkomorze.

Podkomorski - od podkomorzy ‘urzędnik dworski zarz±dzaj±cy maj±tkiem i dochodami dworu’, od staropolskiego podkomorze; od przymiotnika podkomorski.

Podkomorys - od podkomorzy ‘urzędnik dworski zarz±dzaj±cy maj±tkiem i dochodami dworu’, od staropolskiego podkomorze.

Podkomorze - 1329 od podkomorzy ‘urzędnik dworski zarz±dzaj±cy maj±tkiem i dochodami dworu’, od staropolskiego podkomorze.

Podkomorzy - od podkomorzy ‘urzędnik dworski zarz±dzaj±cy maj±tkiem i dochodami dworu’, od staropolskiego podkomorze.

Podkomorzyc - 1485 od podkomorzy ‘urzędnik dworski zarz±dzaj±cy maj±tkiem i dochodami dworu’, od staropolskiego podkomorze.

Podkomórka - od podkomorzy ‘urzędnik dworski zarz±dzaj±cy maj±tkiem i dochodami dworu’, od staropolskiego podkomorze; od pod + komórka ‘mała komora’.

Podkomórko - od podkomorzy ‘urzędnik dworski zarz±dzaj±cy maj±tkiem i dochodami dworu’, od staropolskiego podkomorze; od pod + komórka ‘mała komora’.

Podkonic - 1386 od staropolskiego podkonie ‘urzędnik sprawuj±cy pieczę nad stajniami i stadninami królewskimi’.

Podkonicz - od staropolskiego podkonie ‘urzędnik sprawuj±cy pieczę nad stajniami i stadninami królewskimi’.

Podkonie - 1357 od staropolskiego podkonie ‘urzędnik sprawuj±cy pieczę nad stajniami i stadninami królewskimi’.

Podkoń - od staropolskiego podkonie ‘urzędnik sprawuj±cy pieczę nad stajniami i stadninami królewskimi’.

Podkoński - 1589 od nazwy miejscowej Podkanie, dziź Potkanna (radomskie, gmina Przytyk).

Podkopacz - od podkopać.

Podkopał - od podkopać.

Podkopiak - od podkopać.

Podkoźcielna - od podkoźcielny ‘znajduj±cy się kolo koźcioła’.

Podkoźcielny - od podkoźcielny ‘znajduj±cy się kolo koźcioła’.

Podkowa - 1411 od podkowa.

Podkowczyk - od podkowa.

Podkowiak - od podkowa.

Podkowicz - 1393 od podkowa.

Podkowieński - od podkowa.

Podkowik - od podkowa.

Podkowiński - od podkowa.

Podkowka - od podkowa.

Podkowski - od podkowa.

Podkóliński - od pod + kolić ‘kłuć’, kolo.

Podkówka - od podkowa.

Podkrolewicz - od podkról ‘namiestnik króla’.

Podkrólewicz - od podkról ‘namiestnik króla’.

Podkrzycki - od pod + krze ‘krzaki’ + cki.

Podkul - od podkulić ‘skulić się, podkurczyć’.

Podkulek - od podkulić ‘skulić się, podkurczyć’.

Podkuliński - od pod + kolić ‘kłuć’, kolo.

Podkulka - od podkulić ‘skulić się, podkurczyć’.

Podkulski - od podkulić ‘skulić się, podkurczyć’.

Podkuła - 1674 od podkulić ‘skulić się, podkurczyć’.

Podlach - od nazwy regionu Podlasie, dawniej Podlas + ze.

Podlacha - od nazwy regionu Podlasie, dawniej Podlas + ze.

Podlacki - od nazwy regionu Podlasie, dawniej Podlas + ze.

Podladowski - od nazwy miejscowej Podlodów (lubelskie, gmina Ułęż; KrW)

Podlah - od nazwy regionu Podlasie, dawniej Podlas + ze.

Podlaha - od nazwy regionu Podlasie, dawniej Podlas + ze.

Podlak - od podły ‘lichy, mało warty, pospolity; niegodziwy (o człowieku)’.

Podlań - od podły ‘lichy, mało warty, pospolity; niegodziwy (o człowieku)’.

Podlańczyk - od podły ‘lichy, mało warty, pospolity; niegodziwy (o człowieku)’.

Podlański - od podły ‘lichy, mało warty, pospolity; niegodziwy (o człowieku)’.

Podlas - od pod + las, okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod lasem.

Podlasek - od pod + las, okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod lasem.

Podlasiak - od nazwy regionu Podlasie, dawniej Podlas + ze.

Podlasiecki - od nazwy regionu Podlasie, dawniej Podlas + ze.

Podlasiewicz - od nazwy regionu Podlasie, dawniej Podlas + ze.

Podlasik - od pod + las, okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod lasem.

Podlasin - od pod + las, okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod lasem.

Podlasiń - od pod + las, okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod lasem.

Podlasiński - od pod + las, okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod lasem.

Podlaski - 1580 od pod + las, okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod lasem; od przymiotnika podlaski.

Podlasko - od pod + las, okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod lasem; od przymiotnika podlaski.

Podlaskowic - 1679 od pod + las, okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod lasem.

Podlasowic - 1679 od pod + las, okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod lasem.

Podlasz - od nazwy regionu Podlasie, dawniej Podlas + ze.

Podlaszczak - od nazwy regionu Podlasie, dawniej Podlas + ze.

Podlaszczuk - od nazwy regionu Podlasie, dawniej Podlas + ze.

Podlaszczyk - od nazwy regionu Podlasie, dawniej Podlas + ze.

Podlaszecki - od nazwy regionu Podlasie, dawniej Podlas + ze.

Podlaszek - od nazwy regionu Podlasie, dawniej Podlas + ze.

Podlaszewski - od nazwy regionu Podlasie, dawniej Podlas + ze.

Podlaszuk - od nazwy regionu Podlasie, dawniej Podlas + ze.

Podlaszyński - od nazwy regionu Podlasie, dawniej Podlas + ze.

Podlaź - od nazwy regionu Podlasie, dawniej Podlas + ze.

Podlawski - od pod + las, okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod lasem.

Podlec - od podły ‘lichy, mało warty, pospolity; niegodziwy (o człowieku)’; od podlec ‘niegodziwiec’.

Podlech - od podły ‘lichy, mało warty, pospolity; niegodziwy (o człowieku)’.

Podlecki - od podły ‘lichy, mało warty, pospolity; niegodziwy (o człowieku)’.

Podledowski - od nazwy miejscowej Podlodów (lubelskie, gmina Ułęż; KrW).

Podlejski - 1629 od pod + las, okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod lasem.

Podleński - od pod + las, okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod lasem.

Podles - od pod + las, okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod lasem.

Podlesiak - od pod + las, okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod lasem.

Podlesiański - od pod + las, okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod lasem.

Podlesicki - od pod + las, okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod lasem.

Podlesiecki - od pod + las, okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod lasem.

Podlesin - od pod + las, okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod lasem.

Podlesiński - od pod + las, okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod lasem.

Podleski - 1649 od pod + las, okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod lasem.

Podlesna - od pod + las, okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod lasem.

Podlesny - od pod + las, okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod lasem.

Podlesz - od pod + las, okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod lasem.

Podleszanin - od pod + las, okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod lasem.

Podleszański - od pod + las, okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod lasem.

Podleszczak - od pod + las, okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod lasem.

Podleszczuk - od pod + las, okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod lasem.

Podleszka - od pod + las, okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod lasem.

Podleszuk - od pod + las, okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod lasem.

Podleź - od pod + las, okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod lasem.

Podleźka - od pod + las, okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod lasem.

Podleźko - od pod + las, okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod lasem.

Podleźna - od pod + las, okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod lasem.

Podleźny - od pod + las, okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod lasem.

PodleĽna - od pod + las, okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod lasem.

PodleĽny - od pod + las, okreźlenie człowieka mieszkaj±cego pod lasem.

Podlich - od podły ‘lichy, mało warty, pospolity; niegodziwy (o człowieku)’.

Podlicki - od podły ‘lichy, mało warty, pospolity; niegodziwy (o człowieku)’.

Podlik - od podły ‘lichy, mało warty, pospolity; niegodziwy (o człowieku)’.

Podlikowski - od podły ‘lichy, mało warty, pospolity; niegodziwy (o człowieku)’.

Podliński - od podły ‘lichy, mało warty, pospolity; niegodziwy (o człowieku)’.

Podlipaj - od pod + lipa, lipka.

Podlipajew - od pod + lipa, lipka.

Podlipalin - od pod + lipa, lipka.

Podlipczak - od pod + lipa, lipka.

Podlipka - od pod + lipa, lipka.

Podlipko - od pod + lipa, lipka.

Podlipni - od pod + lipa, lipka.

Podlipnia - od pod + lipa, lipka.

Podlipniak - od pod + lipa, lipka.

Podlipny - od pod + lipa, lipka.

Podlipolin - od pod + lipa, lipka.

Podlipski - od pod + lipa, lipka lub od nazwy miejscowej Podlipie (liczne).

Podlisecki - od nazwy miejscowej Podliski (KrW).

Podlisiecki - od nazwy miejscowej Podliski (KrW).

Podliski - od nazwy miejscowej Podliski (KrW).

Podliź - od podły ‘lichy, mało warty, pospolity; niegodziwy (o człowieku)’.

Podliźny - od podły ‘lichy, mało warty, pospolity; niegodziwy (o człowieku)’.

Podloch - od podły ‘lichy, mało warty, pospolity; niegodziwy (o człowieku)’.

Podlodowski - 1393 od nazwy miejscowej Podlodów (lubelskie, gmina Ułęż; KrW)

Podlosna - od podły ‘lichy, mało warty, pospolity; niegodziwy (o człowieku)’.

Podlosz - od podły ‘lichy, mało warty, pospolity; niegodziwy (o człowieku)’.

Podlowski - od podły ‘lichy, mało warty, pospolity; niegodziwy (o człowieku)’.

Podlubelski - 1771 od pod + nazwa góry Lubel (we wsi Szaflary).

Podlubna - od nazwy miejscowej Podłuby (KrW).

Podlubny - od nazwy miejscowej Podłuby (KrW).

Podluch - od podły ‘lichy, mało warty, pospolity; niegodziwy (o człowieku)’.

Podlucki - od podły ‘lichy, mało warty, pospolity; niegodziwy (o człowieku)’.

Podlyski - od nazwy miejscowej Podliski (KrW).

Podłasek - od podły ‘lichy, mało warty, pospolity; niegodziwy (o człowieku)’.

Podłasiński - od podły ‘lichy, mało warty, pospolity; niegodziwy (o człowieku)’.

Podłaszczuk - od podły ‘lichy, mało warty, pospolity; niegodziwy (o człowieku)’.

Podłaszczyk - od podły ‘lichy, mało warty, pospolity; niegodziwy (o człowieku)’.

Podławiak - od podły ‘lichy, mało warty, pospolity; niegodziwy (o człowieku)’.

Podławski - od podły ‘lichy, mało warty, pospolity; niegodziwy (o człowieku)’.

Podłecki - od podły ‘lichy, mało warty, pospolity; niegodziwy (o człowieku)’.

Podłeź - od podły ‘lichy, mało warty, pospolity; niegodziwy (o człowieku)’.

Podłęcki - od nazwy miejscowej Podłęże (częste).

Podłęski - 1475 od nazwy miejscowej Podłęże (częste).

Podło - od podły ‘lichy, mało warty, pospolity; niegodziwy (o człowieku)’.

Podłoga - od podłoga ‘płaszczyzna w pomieszczeniu, po której się chodzi’, podłożyć.

Podłowski - 1742 od podły ‘lichy, mało warty, pospolity; niegodziwy (o człowieku)’.

Podłóg - od podłoga ‘płaszczyzna w pomieszczeniu, po której się chodzi’, podłożyć.

Podłubicki - od nazwy miejscowej Podłuby (KrW).

Podłubna - od nazwy miejscowej Podłuby (KrW).

Podłubny - od nazwy miejscowej Podłuby (KrW).

Podłucha - od podły ‘lichy, mało warty, pospolity; niegodziwy (o człowieku)’.

Podług - od podłoga ‘płaszczyzna w pomieszczeniu, po której się chodzi’, podłożyć; od podług ‘wzdłuż, obok położony’.

Podłuski - 1625 od nazwy miejscowej Podłuże (KrW).

Podłużewicz - od podłużny, podłuż ‘wzdłuż’, podłużyć ‘wydłużyć’.

Podłużna - od podłużny, podłuż ‘wzdłuż’, podłużyć ‘wydłużyć’.

Podłużny - od podłużny, podłuż ‘wzdłuż’, podłużyć ‘wydłużyć’.

Podły - od podły ‘lichy, mało warty, pospolity; niegodziwy (o człowieku)’.

Podłypczak - od pod + lipa, lipka ( z fonetyk± ukraińsk±).

Podłysa - od podłysieć ‘częźciowo stać się łysym’.

Podłyski - od podłysieć ‘częźciowo stać się łysym’.

Podmagórski - od pod + nazwa góry Magóra, Magura.

Podmajster - od podmajster, podmajstrzy ‘pomocnik majstra’.

Podmajstry - od podmajster, podmajstrzy ‘pomocnik majstra’.

Podmajstrza - od podmajster, podmajstrzy ‘pomocnik majstra’.

Podmajstrzy - od podmajster, podmajstrzy ‘pomocnik majstra’.

Podmajstrzyk - od podmajster, podmajstrzy ‘pomocnik majstra’.

Podmanicki - od podmanić ‘podbić, ujarzmić’ lub od podman±ć ‘’oszukać, okłamać’.

Podmanowicz - od podmanić ‘podbić, ujarzmić’ lub od podman±ć ‘’oszukać, okłamać’.

Podmański - 1787 od podmanić ‘podbić, ujarzmić’ lub od podman±ć ‘’oszukać, okłamać’.

Podmichalski - 1788 od nazwy miejscowej Podmichale (KrW).

Podmichałowski - 1437 od nazwy miejscowej Podmichałowce (KrW).

Podmiejski - od podmiejski ‘znajduj±cy się pod, koło miasta’ (zapewne od Podmieszczański).

Podmogórski - od pod + nazwa góry Magóra, Magura.

Podmokła - od podmokły.

Podmokły - od podmokły.

Podmokra - od podmokły.

Podmokry - od podmokły.

Podmonicki - od podmanić ‘podbić, ujarzmić’ lub od podman±ć ‘’oszukać, okłamać’.

Podmostek - od pod + mostek.

Podmostka - od pod + mostek.

Podmostko - od pod + mostek.

Podmudnicka - od podmanić ‘podbić, ujarzmić’ lub od podman±ć ‘’oszukać, okłamać’.

Podmunicki - od podmanić ‘podbić, ujarzmić’ lub od podman±ć ‘’oszukać, okłamać’.

Podniesieński - od nazwy miejscowej Podnieźno (siedleckie, gmina Suchożreby).

Podniesiński - 1585 od nazwy miejscowej Podnieźno (siedleckie, gmina Suchożreby).

Podniestrzański - od nazwy miejscowej Podniestrze (okolica w dorzeczu rzeki Dniestr) lub od nazwy miejscowej Podniestrzany (KrW).

Podnisiński - od nazwy miejscowej Podnieźno (siedleckie, gmina Suchożreby).

Podniżna - od pod + niżny ‘dolny, nisko położony’.

Podniżny - od pod + niżny ‘dolny, nisko położony’.

Podoba - od gwarowego podoba ‘podobieństwo’, podobać się.

Podobajew - od gwarowego podoba ‘podobieństwo’, podobać się.

Podobajło - od gwarowego podoba ‘podobieństwo’, podobać się.

Podobalski - od gwarowego podoba ‘podobieństwo’, podobać się.

Podobała - 1574 od gwarowego podoba ‘podobieństwo’, podobać się.

Podobas - od gwarowego podoba ‘podobieństwo’, podobać się.

Podobidow - od podobiad, dawne: podobiadek ‘drugie źniadanie’.

Podobidów - od podobiad, dawne: podobiadek ‘drugie źniadanie’.

Podobied - 1764 od podobiad, dawne: podobiadek ‘drugie źniadanie’.

Podobieński - 1673 od nazwy miejscowej Podobin (nowos±deckie, gmina NiedĽwiedĽ).

Podobiński - 1598 od nazwy miejscowej Podobin (nowos±deckie, gmina NiedĽwiedĽ).

Podobioł - (¦l) od gwarowego podoba ‘podobieństwo’, podobać się.

Podobna - od gwarowego podoba ‘podobieństwo’, podobać się; od podobny.

Podobny - 1487 od gwarowego podoba ‘podobieństwo’, podobać się; od podobny.

Podoborozna - od pod + brog + ny ‘człowiek mieszkaj±cy pod, koło brogu’ lub od pod + obroża + ny.

Podoborozny - od pod + brog + ny ‘człowiek mieszkaj±cy pod, koło brogu’ lub od pod + obroża + ny.

Podoborożna - od pod + brog + ny ‘człowiek mieszkaj±cy pod, koło brogu’ lub od pod + obroża + ny.

Podoborożny - od pod + brog + ny ‘człowiek mieszkaj±cy pod, koło brogu’ lub od pod + obroża + ny.

PodobroĽna - od pod + brog + ny ‘człowiek mieszkaj±cy pod, koło brogu’ lub od pod + obroża + ny.

PodobroĽny - od pod + brog + ny ‘człowiek mieszkaj±cy pod, koło brogu’ lub od pod + obroża + ny.

Podobrożna - od pod + brog + ny ‘człowiek mieszkaj±cy pod, koło brogu’ lub od pod + obroża + ny.

Podobrożny - od pod + brog + ny ‘człowiek mieszkaj±cy pod, koło brogu’ lub od pod + obroża + ny.

Podobrzy - od po lub pod + debry ‘kamieniołom’ lub debra ‘w±wóz’.

Podobycki - od po + prasłowiańskie dobyt?ka ‘dobytek, korzyźć’ lub dobyt?c? ‘zdobycz, zysk’.

Podobycko - od po + prasłowiańskie dobyt?ka ‘dobytek, korzyźć’ lub dobyt?c? ‘zdobycz, zysk’.

Podobyczko - od po + prasłowiańskie dobyt?ka ‘dobytek, korzyźć’ lub dobyt?c? ‘zdobycz, zysk’.

Podobyćko - od po + prasłowiańskie dobyt?ka ‘dobytek, korzyźć’ lub dobyt?c? ‘zdobycz, zysk’.

Pododemski - od podyma, podejma ‘przyrz±d spustowy w kuszy’.

Podogrocki - od nazwy miejscowej Podegrodzie (kilka wsi).

Podogrodzki - od nazwy miejscowej Podegrodzie (kilka wsi).

Podol - od dawnego podół ‘dolna częźć czegoź’.

Podola - od dawnego podół ‘dolna częźć czegoź’.

Podolacz - od dawnego podół ‘dolna częźć czegoź’.

Podolaczek - 1630 od Podole, Podolak ‘mieszkaniec Podola’.

Podolaczkowicz - 1640 od Podole, Podolak ‘mieszkaniec Podola’.

Podolak - od Podole, Podolak ‘mieszkaniec Podola’.

Podolan - od Podole, Podolak ‘mieszkaniec Podola’.

Podolanczuk - od Podole, Podolak ‘mieszkaniec Podola’.

Podolanin - 1466 od Podole, Podolak ‘mieszkaniec Podola’.

Podolaniuk - od Podole, Podolak ‘mieszkaniec Podola’.

Podolanka, m. - 1490 od Podole, Podolak ‘mieszkaniec Podola’; od Podolanka ‘mieszkanka Podola’.

Podolanko - od Podole, Podolak ‘mieszkaniec Podola’.

Podolańczuk - od Podole, Podolak ‘mieszkaniec Podola’.

Podolańczyk - od Podole, Podolak ‘mieszkaniec Podola’.

Podolański - od Podole, Podolak ‘mieszkaniec Podola’.

Podolarz - od Podole, Podolak ‘mieszkaniec Podola’.

Podolas - od Podole, Podolak ‘mieszkaniec Podola’.

Podolczak - od Podole, Podolak ‘mieszkaniec Podola’.

Podolczuk - od Podole, Podolak ‘mieszkaniec Podola’.

Podolczyk - od Podole, Podolak ‘mieszkaniec Podola’.

Podolczyński - od Podole, Podolak ‘mieszkaniec Podola’.

Podolec - 1442 od Podole, Podolak ‘mieszkaniec Podola’.

Podolecki - 1451 od nazwy miejscowej Podoolce (KrW).

Podolek - od dawnego podół ‘dolna częźć czegoź’.

Podoleńczanin - 1628 od nazw miejscowych Podolin (pilskie, gmina Wapno), Podoliniec (Spisz), Podolany (częste).

Podoleńko - od dawnego podół ‘dolna częźć czegoź’.

Podoleński - 1399 od nazw miejscowych Podolin (pilskie, gmina Wapno), Podoliniec (Spisz), Podolany (częste).

Podoleź - od dawnego podół ‘dolna częźć czegoź’.

Podolewicz - od dawnego podół ‘dolna częźć czegoź’.

Podoliński - 1391 od nazw miejscowych Podolin (pilskie, gmina Wapno), Podoliniec (Spisz), Podolany (częste).

Podolka - od dawnego podół ‘dolna częźć czegoź’.

Podolniak - od dawnego podół ‘dolna częźć czegoź’.

Podolny - od podolny ‘leż±cy nisko’.

Podolski - 1386 od nazwy miejscowej Podole (liczne).

Podolszański - od pod + nazwa miejscowa Olszany (kilka wsi).

Podolszyński - 1669 od nazwy miejscowej Podolszyn (warszawskie, gmina Lesznowola).

Podoluk - od dawnego podół ‘dolna częźć czegoź’.

Podoł - od dawnego podół ‘dolna częźć czegoź’.

Podoła - od dawnego podół ‘dolna częźć czegoź’.

Podołec - od dawnego podół ‘dolna częźć czegoź’.

Podołek - 1478 od dawnego podół ‘dolna częźć czegoź’; od podołek ‘ze staropolskiego kraj, brzeg’.

Podołowski - od dawnego podół ‘dolna częźć czegoź’.

Podora - od podorać ‘zaorać płytko’.

Podoracki - od podorać ‘zaorać płytko’.

Podorecki - 1592 od podorać ‘zaorać płytko’.

Podoręcki - od podorać ‘zaorać płytko’.

Podorożny - od podróża, podróż ’pokonywanie drogi’.

Podorski - od podorać ‘zaorać płytko’.

Podos - od podosek ‘okucie na osi wozu’.

Podosek - od podosek ‘okucie na osi wozu’.

Podoski - 1433 od nazwy miejscowej Podosie (łomżyńskie, gmina Miastkowo; siedleckie, gmina Krzywda), Podoź (ostrołęckie, gmina Ploniawy-Bramura).

Podoźka - od podosek ‘okucie na osi wozu’.

Podpalały - 1588 od podpalać, podpał ‘to, czym się podpala’.

Podpała - od podpalać, podpał ‘to, czym się podpala’.

Podpałka - od podpalać, podpał ‘to, czym się podpala’.

Podpieniak - od podpinka ‘rzemienne podpięcie’.

Podpierka - od pdpierać, podpirać, z gwarowego ‘podpórka’.

Podpilski - od po + piła ‘tartak’, od nazwy miejscowej Piła (kilka wsi) + ski.

Podpinka - od podpinka ‘rzemienne podpięcie’.

Podpira - od pdpierać, podpirać, z gwarowego ‘podpórka’.

Podpirka - od pdpierać, podpirać, z gwarowego ‘podpórka’.

Podpirko - od pdpierać, podpirać, z gwarowego ‘podpórka’.

Podpisek - do dawnego podpisek ‘pomocnik pisarza’.

Podpłomczyk - od podpłomyk ‘rodzaj placka’.

Podpłomyk - od podpłomyk ‘rodzaj placka’.

Podpłoński - od pod + nazwa miasta Płońsk (ciechanowskie).

Podpolały - 1570 od podpalać, podpał ‘to, czym się podpala’.

Podpora - od podpora ‘oparcie’.

Podporaczyński - od podpora ‘oparcie’.

Podporak - od podpora ‘oparcie’.

Podporek - od podpora ‘oparcie’.

Podporowski - od podpora ‘oparcie’.

Podporski - od podpora ‘oparcie’.

Podpórka - od podpora ‘oparcie’.

Podpórski - od podpora ‘oparcie’.

Podpra - od podpora ‘oparcie’.

Podpryga - od podpora ‘oparcie’.

Podracki - od podraczyć ‘uraczyć kogoź, podpoić’.

Podraczna - od podraczyć ‘uraczyć kogoź, podpoić’.

Podraczny - od podraczyć ‘uraczyć kogoź, podpoić’.

Podralski - od podrałować ‘pobiec’ lub podrać ‘podrzeć’.

Podrasik - od podraza ‘rzecz niższego rzędu powstała z podziału większej całoźci’.

Podraski - od podraza ‘rzecz niższego rzędu powstała z podziału większej całoźci’.

Podraszka - od podraza ‘rzecz niższego rzędu powstała z podziału większej całoźci’.

Podraszko - od podraza ‘rzecz niższego rzędu powstała z podziału większej całoźci’.

Podraza - 1407 od podraza ‘rzecz niższego rzędu powstała z podziału większej całoźci’.

Podrazik - od podraza ‘rzecz niższego rzędu powstała z podziału większej całoźci’.

Podraziński - od podraza ‘rzecz niższego rzędu powstała z podziału większej całoźci’.

Podrazka - od podraza ‘rzecz niższego rzędu powstała z podziału większej całoźci’.

Podrazko - od podraza ‘rzecz niższego rzędu powstała z podziału większej całoźci’.

Podrazo - od podraza ‘rzecz niższego rzędu powstała z podziału większej całoźci’.

PodraĽka - od podraza ‘rzecz niższego rzędu powstała z podziału większej całoźci’.

PodraĽnik - od podraza ‘rzecz niższego rzędu powstała z podziału większej całoźci’.

Podraża - od podraza ‘rzecz niższego rzędu powstała z podziału większej całoźci’.

Podrażka - od podraza ‘rzecz niższego rzędu powstała z podziału większej całoźci’.

Podrażko - od podraza ‘rzecz niższego rzędu powstała z podziału większej całoźci’.

Podrażnik - od podraza ‘rzecz niższego rzędu powstała z podziału większej całoźci’.

Podrażyński - od podraza ‘rzecz niższego rzędu powstała z podziału większej całoźci’.

Podres - od podraza ‘rzecz niższego rzędu powstała z podziału większej całoźci’.

Podress - od podraza ‘rzecz niższego rzędu powstała z podziału większej całoźci’.

Podreszka - od podraza ‘rzecz niższego rzędu powstała z podziału większej całoźci’.

Podrez - od podraza ‘rzecz niższego rzędu powstała z podziału większej całoźci’.

Podreza - od podraza ‘rzecz niższego rzędu powstała z podziału większej całoźci’.

Podroz - od podraza ‘rzecz niższego rzędu powstała z podziału większej całoźci’.

Podroza - od podraza ‘rzecz niższego rzędu powstała z podziału większej całoźci’.

Podrozik - od podraza ‘rzecz niższego rzędu powstała z podziału większej całoźci’.

Podroża - od podraza ‘rzecz niższego rzędu powstała z podziału większej całoźci’.

Podroża - od podróża, podróż ’pokonywanie drogi’.

Podrożaniec - od podraza ‘rzecz niższego rzędu powstała z podziału większej całoźci’.

Podrożka - od podraza ‘rzecz niższego rzędu powstała z podziału większej całoźci’.

Podrożniak - od podróża, podróż ’pokonywanie drogi’.

Podrożnik - od podróża, podróż ’pokonywanie drogi’.

Podrożyński - od podróża, podróż ’pokonywanie drogi’.

Podróżek - od po + nazwa miejscowa Ruda (częste) + ski.

Podróżna - od podróża, podróż ’pokonywanie drogi’.

Podróżniak - od podróża, podróż ’pokonywanie drogi’.

Podróżnik - od podróża, podróż ’pokonywanie drogi’.

Podróżny - 1698 od podróża, podróż ’pokonywanie drogi’.

Podrucki - od po + nazwa miejscowa Ruda (częste) + ski.

Podrudzki - od po + nazwa miejscowa Ruda (częste) + ski.

Podrycz - od pod + rzeka + ny.

Podryczny - od pod + rzeka + ny lub od nazwy miejscowej Podrzecze (kilka wsi).

Podryga - od podrygać ‘podskakiwać’.

Podrygajło - od podrygać ‘podskakiwać’.

Podrygalski - od podrygać ‘podskakiwać’.

Podrygała - 1559 od podrygać ‘podskakiwać’.

Podrygałło - od podrygać ‘podskakiwać’.

Podrygało - od podrygać ‘podskakiwać’.

Podrys - od pod + rys, rysować.

Podryszyński - od pod + rys, rysować.

Podrzański - od podrzeńczy ‘zastępca szafarza, namiestnik’.

Podrzecki - 1393 od pod + rzeka + ny lub od nazwy miejscowej Podrzecze (kilka wsi).

Podrzeczny - od pod + rzeka + ny.

Podrzeńczy - 1612 od podrzeńczy ‘zastępca szafarza, namiestnik’.

Podrzucki - od podrzutek ‘dzeicko podrzucone’.

Podrzuczny - od podrzutek ‘dzeicko podrzucone’.

Podrzuski - od podrzutek ‘dzeicko podrzucone’.

Podrzutek - od podrzutek ‘dzeicko podrzucone’.

Podrzycki - od pod + rzeka + ny lub od nazwy miejscowej Podrzecze (kilka wsi).

Podsad - XII wiek od podsadzić, podsad ‘częźć wozu’.

Podsada - od podsadzić, podsad ‘częźć wozu’.

Podsadczak - od podsadzić, podsad ‘częźć wozu’.

Podsadecki - od podsadzić, podsad ‘częźć wozu’.

Podsadek - od podsadzić, podsad ‘częźć wozu’; od podsadek ‘chłop bezrolny’.

Podsadko - 1477 od podsadzić, podsad ‘częźć wozu’.

Podsadło - od podsadzić, podsad ‘częźć wozu’.

Podsadni - od podsadzić, podsad ‘częźć wozu’.

Podsadnia - od podsadzić, podsad ‘częźć wozu’.

Podsadniak - od podsadzić, podsad ‘częźć wozu’.

Podsadnik - od podsadzić, podsad ‘częźć wozu’.

Podsadniuk - od podsadzić, podsad ‘częźć wozu’.

Podsadny - 1596 od podsadzić, podsad ‘częźć wozu’.

Podsadoczna - (¦l) od podsadzić, podsad ‘częźć wozu’.

Podsadoczny - (¦l) od podsadzić, podsad ‘częźć wozu’.

Podsadowski - 1699 od nazw miejscowych typu Podsadze, Podsadowa, Podsadek

Pods±d - 1394 od pod + s±d.

Pods±dek - 1602 od pod + s±d; podsędek ‘zastępca sędziego’.

Pods±dna - od pod + s±d; pods±dny ‘staj±cy przed s±dem’.

Pods±dny - od pod + s±d; pods±dny ‘staj±cy przed s±dem’.

Podsedek - od pod + s±d.

Podsendek - od pod + s±d.

Podsędek - od pod + s±d.

Podsędkowic - 1394 od pod + s±d.

Podsędkowski - 1540 od nazwy miejscowej Podsędkowice (skierniewickie, gmina Biała Rawska).

Podsędowski - od pod + s±d.

Podsętek - od pod + s±d.

Podsiacki - od podsi±źć, podsiadać.

Podsiad - od podsi±źć, podsiadać.

Podsiadała - od podsi±źć, podsiadać.

Podsiadek - od podsi±źć, podsiadać.

Podsiadik - od podsi±źć, podsiadać.

Podsiadka - od podsi±źć, podsiadać.

Podsiadko - od podsi±źć, podsiadać.

Podsiadlak - od podsi±źć, podsiadać.

Podsiadlik - 1631 od podsi±źć, podsiadać.

Podsiadlikowski - od podsi±źć, podsiadać.

Podsiadł - od podsi±źć, podsiadać.

Podsiadł - od podsi±źć, podsiadać.

Podsiadła - od podsi±źć, podsiadać.

Podsiadło - 1579 od podsi±źć, podsiadać.

Podsiadłowicz - od podsi±źć, podsiadać.

Podsiadłowski - od podsi±źć, podsiadać.

Podsiadły - od podsi±źć, podsiadać.

Podsiaduk - od podsi±źć, podsiadać.

Podsiady - od podsi±źć, podsiadać.

Podsiak - od podsiać.

Podsiała - od podsiać.

Podsiałowicz - od podsiać.

Podsiedlak - od podsi±źć, podsiadać.

Podsiedlek - od podsi±źć, podsiadać.

Podsiedlik - od podsi±źć, podsiadać.

Podsiedliński - od podsi±źć, podsiadać.

Podsiedlnik - od podsi±źć, podsiadać.

Podsiedła - od podsi±źć, podsiadać.

Podsiedło - od podsi±źć, podsiadać.

Podsieduk - od podsi±źć, podsiadać.

Podsiedzi - od podsi±źć, podsiadać.

Podsiedzik - od podsi±źć, podsiadać.

Podsiedziuk - od podsi±źć, podsiadać.

Podsiej - od podsiać.

Podsielik - od podsiać.

Podsielnik - od podsiać.

Podsiędzik - od pod + s±d.

Podsiodło - od podsi±źć, podsiadać.

Podsiodłowicz - od podsi±źć, podsiadać.

Podskakul - od podskok, podskoczyć.

Podskalna - od podskalny ‘położony pod skał±’.

Podskalny - od podskalny ‘położony pod skał±’.

Podskalski - od podskalny ‘położony pod skał±’.

Podskarbek - 1376 od podskarbi, ze staropolskiego podskarbie ‘urzędnik zarz±dzaj±cy skarbem’.

Podskarbi - 1384 od podskarbi, ze staropolskiego podskarbie ‘urzędnik zarz±dzaj±cy skarbem’.

Podskarbicz - od podskarbi, ze staropolskiego podskarbie ‘urzędnik zarz±dzaj±cy skarbem’.

Podskarbie - 1425 od podskarbi, ze staropolskiego podskarbie ‘urzędnik zarz±dzaj±cy skarbem’.

Podskarbis - od podskarbi, ze staropolskiego podskarbie ‘urzędnik zarz±dzaj±cy skarbem’.

Podskarbnik - od podskarbi, ze staropolskiego podskarbie ‘urzędnik zarz±dzaj±cy skarbem’.

Podskarby - od podskarbi, ze staropolskiego podskarbie ‘urzędnik zarz±dzaj±cy skarbem’.

Podskoczny - od podskok, podskoczyć.

Podskoczuk - od podskok, podskoczyć.

Podskoczy - od podskok, podskoczyć.

Podskoczyj - od podskok, podskoczyć.

Podskok - od podskok, podskoczyć.

Podskrebko - od podskrobać ‘wyskrobać’.

Podskrob - od podskrobać ‘wyskrobać’.

Podskroba - od podskrobać ‘wyskrobać’.

Podskrobek - od podskrobać ‘wyskrobać’.

Podskrobi - od podskrobać ‘wyskrobać’.

Podskrobia - od podskrobać ‘wyskrobać’.

Podskrobko - od podskrobać ‘wyskrobać’.

Podskrop - od podskrobać ‘wyskrobać’.

Podskropko - od podskrobać ‘wyskrobać’.

Podskróbek - od podskrobać ‘wyskrobać’.

Podskróbko - od podskrobać ‘wyskrobać’.

Podskrubek - od podskrobać ‘wyskrobać’.

Podsobański - od pod + nazwa miejscowa Sobień, Sobienie (kilka wsi).

Podsobiński - od pod + nazwa miejscowa Sobień, Sobienie (kilka wsi).

Podstawa - od podstawa ‘podpora’.

Podstawczuk - od podstawa ‘podpora’.

Podstawczyk - od podstawa ‘podpora’.

Podstawczyński - od podstawa ‘podpora’.

Podstawec - od podstawa ‘podpora’.

Podstawek - 1381 od staropolskiego podstawek ‘podstawa’.

Podstawka - od podstawka ‘przedmiot, na którym coź się opiera’.

Podstawna - od podstawa ‘podpora’.

Podstawny - od podstawa ‘podpora’.

Podstawski - od podstawa ‘podpora’.

Podstękalski - 1469 od nazwy miejscowej Postękalice, dawniej Podstękalice (Piotrowskie, gmina Bełchatów).

Podstępek - od podstępek, podstęp ‘podejźcie, zdrada’.

Podstępki - od podstępek, podstęp ‘podejźcie, zdrada’.

Podstępski - od podstępek, podstęp ‘podejźcie, zdrada’.

Podstofka - (¦l) od pustułka, dawniej postoła, postuła, pustoła, pustówka rodzaj sokoła’.

Podstolak - od staropolskiego podstole, podstoli ‘urzędnik dworski dogl±daj±cy stołu panuj±cego’, póĽniej ‘honorowy tytuł dworski’.

Podstole - 1424 od staropolskiego podstole, podstoli ‘urzędnik dworski dogl±daj±cy stołu panuj±cego’, póĽniej ‘honorowy tytuł dworski’.

Podstolec - od staropolskiego podstole, podstoli ‘urzędnik dworski dogl±daj±cy stołu panuj±cego’, póĽniej ‘honorowy tytuł dworski’.

Podstolski - od staropolskiego podstole, podstoli ‘urzędnik dworski dogl±daj±cy stołu panuj±cego’, póĽniej ‘honorowy tytuł dworski’.

Podstołowicz - od staropolskiego podstole, podstoli ‘urzędnik dworski dogl±daj±cy stołu panuj±cego’, póĽniej ‘honorowy tytuł dworski’.

Podstowka - od pustułka, dawniej postoła, postuła, pustoła, pustówka rodzaj sokoła’.

Podstowski - od pustułka, dawniej postoła, postuła, pustoła, pustówka rodzaj sokoła’.

Podstówka - od pustułka, dawniej postoła, postuła, pustoła, pustówka rodzaj sokoła’.

Podstufka - (¦l) od pustułka, dawniej postoła, postuła, pustoła, pustówka rodzaj sokoła’.

Podstufko - od pustułka, dawniej postoła, postuła, pustoła, pustówka rodzaj sokoła’.

Podsudek - od pod + s±d.

Podsudko - od pod + s±d.

Podsudziak - od pod + s±d.

Podsudzik - od pod + s±d.

Podsuroba - od pod + s±d.

Podswiadek - od pod + źwiadek, poźwiadczyć ‘poźwiadczyć’.

Podszywało - od podszywać.

Podszywałow - od podszywać.

Podźciański - od pod + źciana + ski.

Podźwiadek - od pod + źwiadek, poźwiadczyć ‘poźwiadczyć’.

Podubała - od podłubać.

Podubik - od podłubać.

Podubiński - od podłubać.

Podubna - od pod + d±b + ny lub od nazwy miejscowej Poddębie (kilka wsi).

Podubny - od pod + d±b + ny lub od nazwy miejscowej Poddębie (kilka wsi).

Poduch - od poduszka ‘częźć posłania używana pod głowę’.

Poducha - od poduszka ‘częźć posłania używana pod głowę’.

Poduchowicz - od poduszka ‘częźć posłania używana pod głowę’.

Poduchowski - od poduszka ‘częźć posłania używana pod głowę’.

Podufalski - od podufać ‘zaufać’, podufały ‘zaufany, zarozumiały; tęgi’.

Podufała - od podufać ‘zaufać’, podufały ‘zaufany, zarozumiały; tęgi’.

Podufały - od podufać ‘zaufać’, podufały ‘zaufany, zarozumiały; tęgi’.

Poduka - od podukać ‘mówić dużo, niewyraĽnie’.

Podukalski - od podukać ‘mówić dużo, niewyraĽnie’.

Podulki - od Podole, Podolak ‘mieszkaniec Podola’.

Podulko - od Podole, Podolak ‘mieszkaniec Podola’.

Podulski - od nazwy miejscowej Podole (liczne).

Podulski - od Podole, Podolak ‘mieszkaniec Podola’.

Podułka - od dawnego podół ‘dolna częźć czegoź’.

Podupaj - od gwarowego podupać ‘podeptać’.

Podupejko - od gwarowego podupać ‘podeptać’.

Podurgiel - od pod + urgiel, urgać ‘gruchać’.

Podusiński - od poduszka ‘częźć posłania używana pod głowę’.

Podusowski - od poduszka ‘częźć posłania używana pod głowę’.

Podusz - od poduszka ‘częźć posłania używana pod głowę’.

Poduszczak - od poduszka ‘częźć posłania używana pod głowę’.

Poduszczka - od poduszka ‘częźć posłania używana pod głowę’.

Poduszek - od poduszka ‘częźć posłania używana pod głowę’.

Poduszewski - od poduszka ‘częźć posłania używana pod głowę’.

Poduszka - 1253 od poduszka ‘częźć posłania używana pod głowę’.

Poduszkiewicz - od poduszka ‘częźć posłania używana pod głowę’.

Poduszko - od poduszka ‘częźć posłania używana pod głowę’.

Poduszyński - od poduszka ‘częźć posłania używana pod głowę’.

Podużka - od poduszka ‘częźć posłania używana pod głowę’.

Podwajny - od podwójny ‘składaj±cy się z dwu częźci’.

Podwala - od staropolskiego podwała ‘podstawa, podpora’.

Podwalina - od staropolskiego podwała ‘podstawa, podpora’.

Podwalna - od staropolskiego podwała ‘podstawa, podpora’.

Podwalny - od staropolskiego podwała ‘podstawa, podpora’.

Podwalski - od staropolskiego podwała ‘podstawa, podpora’.

Podwaluk - od staropolskiego podwała ‘podstawa, podpora’.

Podwała - 1211 od staropolskiego podwała ‘podstawa, podpora’.

Podwałka - 1391 od staropolskiego podwała ‘podstawa, podpora’.

Podwapiński - od pod + nazwa miejscowa Wapno (pilskie, gmina Wapno).

Podwarski - od pod + nazwa miejscowa Warzyn (kilka wsi).

Podwarzyński - od pod + nazwa miejscowa Warzyn (kilka wsi).

Podważyński - od pod + nazwa miejscowa Warzyn (kilka wsi).

Podwerniuk - od podwórz, podwórze ‘ogrodzony plac przed domem’.

Podwesołek - 1762 od podweselić sobie ‘podpić, podochocić’.

Podwi±zka - od podwi±zka ‘opaska do podtrzymywania pończoch’.

Podwiczak - 1631 od gwarowego podwika, staropolskiego podwijka ‘duża chusta kobieca’.

Podwiczka - 1633 od gwarowego podwika, staropolskiego podwijka ‘duża chusta kobieca’.

Podwik - 1786 od gwarowego podwika, staropolskiego podwijka ‘duża chusta kobieca’.

Podwika - 1632 od gwarowego podwika, staropolskiego podwijka ‘duża chusta kobieca’.

Podwin - od podwin±ć ‘podci±ć, podci±gn±ć’.

Podwiński - od podwin±ć ‘podci±ć, podci±gn±ć’.

Podwioski - od wyrażenia pod + wioska.

Podwirny - od podwórz, podwórze ‘ogrodzony plac przed domem’.

Podwojewodzi - 1634 od podwojewodzi ‘namiestnik wojewody dogl±daj±cy miar i wag’.

Podwojski - 1622 od staropolskiego podwojski ‘woĽny s±dowy’.

Podwolski - od pod + nazwa miejscowa Wola (liczne).

Podworecki - od podwórz, podwórze ‘ogrodzony plac przed domem’.

Podworna - od podwórz, podwórze ‘ogrodzony plac przed domem’.

Podworny - od podwórz, podwórze ‘ogrodzony plac przed domem’.

Podworski - 1752 od podwórz, podwórze ‘ogrodzony plac przed domem’.

Podworzyński - od podwórz, podwórze ‘ogrodzony plac przed domem’.

Podwójc - od podwójci ‘zastępca wójta w gminie’.

Podwójci - 1636 od podwójci ‘zastępca wójta w gminie’.

Podwójcic - od podwójci ‘zastępca wójta w gminie’.

Podwójcie - od podwójci ‘zastępca wójta w gminie’.

Podwójcik - od podwójci ‘zastępca wójta w gminie’.

Podwójcy - od podwójci ‘zastępca wójta w gminie’.

Podwójna - od podwójny ‘składaj±cy się z dwu częźci’.

Podwójniak - od podwójny ‘składaj±cy się z dwu częźci’.

Podwójny - od podwójny ‘składaj±cy się z dwu częźci’.

Podwójski - ze starszego podwojski, od podwójci ‘zastępca wójta’ lub od podwojski ‘posłaniec s±dowy’.

Podwóra - od podwórz, podwórze ‘ogrodzony plac przed domem’.

Podwórna - od podwórz, podwórze ‘ogrodzony plac przed domem’.

Podwórny - od podwórz, podwórze ‘ogrodzony plac przed domem’.

Podwórski - od podwórz, podwórze ‘ogrodzony plac przed domem’.

Podwrózek - od powróz ‘gruby sznur’; powrozek ‘mały powróz’.

Podwysecki - od pod + nazwa miejscowa Podwysokie (kilka wsi).

Podwysocki - 1699 od pod + nazwa miejscowa Podwysokie (kilka wsi).

Podwysodzki - od pod + nazwa miejscowa Podwysokie (kilka wsi).

Podwyszański - od pod + nazwa miejscowa Wyszyna, Wyszyny (kilka wsi).

Podwyszyński - od pod + nazwa miejscowa Wyszyna, Wyszyny (kilka wsi).

Podybaiło - od podybać ‘złapać, przyłapać’.

Podybajło - od podybać ‘złapać, przyłapać’.

Podybała - od podybać ‘złapać, przyłapać’.

Podybka - od podybać ‘złapać, przyłapać’.

Podyjasek - od popadia ‘żona popa’; też od popadiak ‘człowiek porywczy’ (pod wpływem białoruskim).

Podym - od podyma, podejma ‘przyrz±d spustowy w kuszy’.

Podyma - od podyma, podejma ‘przyrz±d spustowy w kuszy’.

Podymek - od podyma, podejma ‘przyrz±d spustowy w kuszy’.

Podymiak - od podyma, podejma ‘przyrz±d spustowy w kuszy’.

Podymka - od podyma, podejma ‘przyrz±d spustowy w kuszy’.

Podymkiewicz - od podyma, podejma ‘przyrz±d spustowy w kuszy’.

Podymna - od podyma, podejma ‘przyrz±d spustowy w kuszy’.

Podymniak - od podyma, podejma ‘przyrz±d spustowy w kuszy’.

Podymny - od podyma, podejma ‘przyrz±d spustowy w kuszy’.

Podymo - od podyma, podejma ‘przyrz±d spustowy w kuszy’.

Podymowski - od podyma, podejma ‘przyrz±d spustowy w kuszy’.

Podymski - od podyma, podejma ‘przyrz±d spustowy w kuszy’.

Podyna - od podyma, podejma ‘przyrz±d spustowy w kuszy’.

Podyniak - od podyma, podejma ‘przyrz±d spustowy w kuszy’.

Podyński - od podyma, podejma ‘przyrz±d spustowy w kuszy’.

Podzamecki - od pod + zamek, okreźlaj±ca człowieka mieszkaj±cego pod, koło zamku.

Podzamków - od pod + zamek, okreźlaj±ca człowieka mieszkaj±cego pod, koło zamku.

Podziad - od poddziadzieć ‘postarzeć się, zaniedbać się; zbiednieć’.

Podziadła - od poddziadzieć ‘postarzeć się, zaniedbać się; zbiednieć’.

Podziadło - od poddziadzieć ‘postarzeć się, zaniedbać się; zbiednieć’.

Podziara - od pod + nazwa miejscowa Żar, Żary (kilka wsi).

Podziarski - od pod + nazwa miejscowa Żar, Żary (kilka wsi).

Podziawa - od podziewać się ‘znajdować się’.

Podziawo - od podziewać się ‘znajdować się’.

Podziawowski - od podziewać się ‘znajdować się’.

Podzieliński - od podzielić, podzielny ‘daj±cy się podzielić’.

Podzielna - od podzielić, podzielny ‘daj±cy się podzielić’.

Podzielny - od podzielić, podzielny ‘daj±cy się podzielić’.

Podzielski - od podzielić, podzielny ‘daj±cy się podzielić’.

Podziemek - od podziemiek, podziomek ‘znajduj±cy się pod ziemi±, krasnoludek’.

Podziemna - od podziemiek, podziomek ‘znajduj±cy się pod ziemi±, krasnoludek’.

Podziemski - od podziemiek, podziomek ‘znajduj±cy się pod ziemi±, krasnoludek’.

Podziewski - od podziewać się ‘znajdować się’.

Podzik - od podać ‘dać, przekazać’.

Podzimek - 1722 od podzimek ‘koniec jesieni’.

Podzimowski - od podzimek ‘koniec jesieni’.

Podzimski - od podzimek ‘koniec jesieni’.

Podziński - od podzimek ‘koniec jesieni’.

Podzio - od podać ‘dać, przekazać’.

Podziomek - od podziemiek, podziomek ‘znajduj±cy się pod ziemi±, krasnoludek’.

Podziomkiewicz - 1796 od podziemiek, podziomek ‘znajduj±cy się pod ziemi±, krasnoludek’.

Podziomski - od podziemiek, podziomek ‘znajduj±cy się pod ziemi±, krasnoludek’.

Podziorna - (¦l) od pod + nazwa miejscowa Żar, Żary (kilka wsi).

Podziorny - (¦l) od pod + nazwa miejscowa Żar, Żary (kilka wsi).

Podziorski - od pod + nazwa miejscowa Żar, Żary (kilka wsi).

Podzis - od podać ‘dać, przekazać’.

Podzoba - ze starszego podżoba, od podżłobić ‘wyżłobić, wyryć’.

Podzóbski - ze starszego podżoba, od podżłobić ‘wyżłobić, wyryć’.

Podzwardowski - od nazwy miejscowej Poćwiardowo (toruńskie, gmina Golub Dobrzyń).

PodĽwardowski - od nazwy miejscowej Poćwiardowo (toruńskie, gmina Golub Dobrzyń).

Podżarow - od pod + nazwa miejscowa Żar, Żary (kilka wsi).

Podżarów - od pod + nazwa miejscowa Żar, Żary (kilka wsi).

Podżarski - od pod + nazwa miejscowa Żar, Żary (kilka wsi).

Podżoba - ze starszego podżoba, od podżłobić ‘wyżłobić, wyryć’.

Podżorna - od pod + nazwa miejscowa Żar, Żary (kilka wsi).

Podżorny - (¦l) od pod + nazwa miejscowa Żar, Żary (kilka wsi).

Podżorski - (¦l) od pod + nazwa miejscowa Żar, Żary (kilka wsi).

Podżycki - od pod + rzeka + ny lub od nazwy miejscowej Podrzecze (kilka wsi).

Poeta - od poeta.

Poetek - od poeta.

Poetsch - od poeta.

Poetschke - od poeta.

Poezja - od poezja.

Pofalla - od pochwała, pochwał ‘wyraz uznania’ (z przejźciem chw- w f-)

Pofelski - od pochwała, pochwał ‘wyraz uznania’ (z przejźciem chw- w f-)

Poga - od paga ‘zapłata’, pagować ‘uwzi±ć się na kogoź’.

Pogacz - od paga ‘zapłata’, pagować ‘uwzi±ć się na kogoź’, też od pagac ‘pajac’.

Pogada - od pogadać.

Pogadała - 1629 od pogadać.

Pogado - od pogadać.

Pogadziński - od pogadać.

Pogal - od paga ‘zapłata’, pagować ‘uwzi±ć się na kogoź’.

Pogalewski - od paga ‘zapłata’, pagować ‘uwzi±ć się na kogoź’.

Pogan - 1373 od poganin ‘człowiek wyznania niechrzeźcijańskiego’, w pochodnych też od poganiać.

Poganek - 1769 od poganin ‘człowiek wyznania niechrzeźcijańskiego’, w pochodnych też od poganiać.

Poganiacz - od poganin ‘człowiek wyznania niechrzeźcijańskiego’, w pochodnych też od poganiać.

Poganiak - od poganin ‘człowiek wyznania niechrzeźcijańskiego’, w pochodnych też od poganiać.

Poganiec - od poganin ‘człowiek wyznania niechrzeźcijańskiego’, w pochodnych też od poganiać.

Poganiok - (¦l) od poganin ‘człowiek wyznania niechrzeźcijańskiego’, w pochodnych też od poganiać.

Poganis - od poganin ‘człowiek wyznania niechrzeźcijańskiego’, w pochodnych też od poganiać.

Poganiź - od poganin ‘człowiek wyznania niechrzeźcijańskiego’, w pochodnych też od poganiać.

Poganiuch - od poganin ‘człowiek wyznania niechrzeźcijańskiego’, w pochodnych też od poganiać.

Poganiuk - od poganin ‘człowiek wyznania niechrzeźcijańskiego’, w pochodnych też od poganiać.

Poganka - od poganin ‘człowiek wyznania niechrzeźcijańskiego’, w pochodnych też od poganiać.

Poganowic - 1495 od poganin ‘człowiek wyznania niechrzeźcijańskiego’, w pochodnych też od poganiać.

Poganowski - od poganin ‘człowiek wyznania niechrzeźcijańskiego’, w pochodnych też od poganiać.

Pogany - od poganin ‘człowiek wyznania niechrzeźcijańskiego’, w pochodnych też od poganiać.

Pogań - od poganin ‘człowiek wyznania niechrzeźcijańskiego’, w pochodnych też od poganiać.

Pogańko - od poganin ‘człowiek wyznania niechrzeźcijańskiego’, w pochodnych też od poganiać.

Pogański - od poganin ‘człowiek wyznania niechrzeźcijańskiego’, w pochodnych też od poganiać.

Pogarców - od staropolskiego pogorzały ‘ten, co utracił mienie wskutek pożaru’.

Pogarzeff - od staropolskiego pogorzały ‘ten, co utracił mienie wskutek pożaru’.

Pogasz - od paga ‘zapłata’, pagować ‘uwzi±ć się na kogoź’.

Pogdajna - od pod + gaj ‘mały las’ lub od podgajny ‘mieszkaj±cy pod gajem, pod lasem’.

Pogdajny - od pod + gaj ‘mały las’ lub od podgajny ‘mieszkaj±cy pod gajem, pod lasem’.

Pogdański - od pod + gaj ‘mały las’ lub od podgajny ‘mieszkaj±cy pod gajem, pod lasem’.

Pogensek - od pogęsić się ‘pomarszczyć się jak skóra gęsi’.

Pogęsek - od pogęsić się ‘pomarszczyć się jak skóra gęsi’.

Poggel - od niemieckiej nazwy osobowej Pagel, ta od imienia Paulus.

Pogiel - od niemieckiej nazwy osobowej Pagel, ta od imienia Paulus.

Pogiell - od niemieckiej nazwy osobowej Pagel, ta od imienia Paulus.

Pogl±dek - od pogl±dać ‘ogl±dać, postrzegać’.

Pogletka - (Pom) od pogl±dać ‘ogl±dać, postrzegać’.

Pogletke - od pogl±dać ‘ogl±dać, postrzegać’.

Poglettke - od pogl±dać ‘ogl±dać, postrzegać’.

Poglittke - (Pom) od pogl±dać ‘ogl±dać, postrzegać’.

Pogładek - od pogl±dać ‘ogl±dać, postrzegać’.

Pogł±dek - (¦l) od pogl±dać ‘ogl±dać, postrzegać’.

Pogłod - od pogłodać ‘obgryĽć, pożreć’.

Pogłodek - od pogłodać ‘obgryĽć, pożreć’; od pogłodek ‘kromka chleba; rodzaj bułki’.

Pogłodziński - od pogłodać ‘obgryĽć, pożreć’.

Pogłód - od pogłodać ‘obgryĽć, pożreć’.

Pogłódek - od pogłodać ‘obgryĽć, pożreć’.

Pogłud - od pogłodać ‘obgryĽć, pożreć’.

Pogłudek - od pogłodać ‘obgryĽć, pożreć’.

Pogocki - od pogoda ‘ w staropolszczyĽnie sposobnoźć, dogodna chwila’, pogodzić ‘dać okazję’.

Pogoda - 1494 od pogoda ‘ w staropolszczyĽnie sposobnoźć, dogodna chwila’, pogodzić ‘dać okazję’.

Pogodala - (¦l) od pogoda ‘ w staropolszczyĽnie sposobnoźć, dogodna chwila’, pogodzić ‘dać okazję’.

Pogodalla - (¦l) od pogoda ‘ w staropolszczyĽnie sposobnoźć, dogodna chwila’, pogodzić ‘dać okazję’.

Pogodała - (¦l) od pogoda ‘ w staropolszczyĽnie sposobnoźć, dogodna chwila’, pogodzić ‘dać okazję’.

Pogodia - od pogoda ‘ w staropolszczyĽnie sposobnoźć, dogodna chwila’, pogodzić ‘dać okazję’.

Pogodiński - od pogoda ‘ w staropolszczyĽnie sposobnoźć, dogodna chwila’, pogodzić ‘dać okazję’.

Pogodna - od pogoda ‘ w staropolszczyĽnie sposobnoźć, dogodna chwila’, pogodzić ‘dać okazję’.

Pogodny - od pogoda ‘ w staropolszczyĽnie sposobnoźć, dogodna chwila’, pogodzić ‘dać okazję’.

Pogodowski - od pogoda ‘ w staropolszczyĽnie sposobnoźć, dogodna chwila’, pogodzić ‘dać okazję’.

Pogodski - od pogoda ‘ w staropolszczyĽnie sposobnoźć, dogodna chwila’, pogodzić ‘dać okazję’.

Pogodula - od pogoda ‘ w staropolszczyĽnie sposobnoźć, dogodna chwila’, pogodzić ‘dać okazję’.

Pogodulla - od pogoda ‘ w staropolszczyĽnie sposobnoźć, dogodna chwila’, pogodzić ‘dać okazję’.

Pogodz - od pogoda ‘ w staropolszczyĽnie sposobnoźć, dogodna chwila’, pogodzić ‘dać okazję’.

Pogodzicki - od pogoda ‘ w staropolszczyĽnie sposobnoźć, dogodna chwila’, pogodzić ‘dać okazję’.

Pogodzik - od pogoda ‘ w staropolszczyĽnie sposobnoźć, dogodna chwila’, pogodzić ‘dać okazję’.

Pogodziński - od pogoda ‘ w staropolszczyĽnie sposobnoźć, dogodna chwila’, pogodzić ‘dać okazję’.

Pogodzki - od pogoda ‘ w staropolszczyĽnie sposobnoźć, dogodna chwila’, pogodzić ‘dać okazję’.

Pogoga - od po + gęgotać ‘gęgać’, gogolica ‘gatunek dzikiej kaczki’.

Pogon - od pogonić, pogonia ‘poźcig’.

Pogonicz - od pogonić, pogonia ‘poźcig’.

Pogonka - od pogonić, pogonia ‘poźcig’.

Pogonowicz - od pogonić, pogonia ‘poźcig’.

Pogonowski - 1662 od nazwy miejscowej Pogonów (siedleckie, gmina Zbuczyn Poduchowny).

Pogoń - od pogonić, pogonia ‘poźcig’.

Pogorało - od staropolskiego pogorzały ‘ten, co utracił mienie wskutek pożaru’.

Pogorałow - od staropolskiego pogorzały ‘ten, co utracił mienie wskutek pożaru’.

Pogorcow - od staropolskiego pogorzały ‘ten, co utracił mienie wskutek pożaru’.

Pogorecki - od staropolskiego pogorzały ‘ten, co utracił mienie wskutek pożaru’.

Pogorek - od staropolskiego pogorzały ‘ten, co utracił mienie wskutek pożaru’.

Pogorel - od staropolskiego pogorzały ‘ten, co utracił mienie wskutek pożaru’.

Pogorelski - od staropolskiego pogorzały ‘ten, co utracił mienie wskutek pożaru’.

Pogoreło - od staropolskiego pogorzały ‘ten, co utracił mienie wskutek pożaru’.

Pogorełow - od staropolskiego pogorzały ‘ten, co utracił mienie wskutek pożaru’.

Pogorzalek - (¦l) od staropolskiego pogorzały ‘ten, co utracił mienie wskutek pożaru’.

Pogorzalski - od nazwy miejscowej Pogorzała Wieź (elbl±skie, gmina Miłoradz).

Pogorzalski - od staropolskiego pogorzały ‘ten, co utracił mienie wskutek pożaru’.

Pogorzał - od staropolskiego pogorzały ‘ten, co utracił mienie wskutek pożaru’.

Pogorzała - 1374 od staropolskiego pogorzały ‘ten, co utracił mienie wskutek pożaru’.

Pogorzałek - 1448 od staropolskiego pogorzały ‘ten, co utracił mienie wskutek pożaru’.

Pogorzałka, m. - 1359 od staropolskiego pogorzały ‘ten, co utracił mienie wskutek pożaru’.

Pogorzałkowicz - 1444 od staropolskiego pogorzały ‘ten, co utracił mienie wskutek pożaru’.

Pogorzały - 1494 od staropolskiego pogorzały ‘ten, co utracił mienie wskutek pożaru’.

Pogorzel - 1524 od staropolskiego pogorzały ‘ten, co utracił mienie wskutek pożaru’.

Pogorzela - od staropolskiego pogorzały ‘ten, co utracił mienie wskutek pożaru’.

Pogorzelak - od staropolskiego pogorzały ‘ten, co utracił mienie wskutek pożaru’.

Pogorzelczuk - od staropolskiego pogorzały ‘ten, co utracił mienie wskutek pożaru’.

Pogorzelczyk - od staropolskiego pogorzały ‘ten, co utracił mienie wskutek pożaru’.

Pogorzelec - od staropolskiego pogorzały ‘ten, co utracił mienie wskutek pożaru’.

Pogorzelek - od staropolskiego pogorzały ‘ten, co utracił mienie wskutek pożaru’.

Pogorzelski - 1562 od nazwy miejscowej Pogorzel (kilka wsi).

Pogorzeny - od pogorzeć ‘zagrzać’, pogorzan ‘rozgrzany’.

Pogorzewski - od staropolskiego pogorzały ‘ten, co utracił mienie wskutek pożaru’.

Pogoszewski - od paga ‘zapłata’, pagować ‘uwzi±ć się na kogoź’.

Pogowski - od paga ‘zapłata’, pagować ‘uwzi±ć się na kogoź’.

Pogoziński - od po + gęgotać ‘gęgać’, gogolica ‘gatunek dzikiej kaczki’.

Pogożelski - od nazwy miejscowej Pogorzel (kilka wsi).

Pogódz - od pogoda ‘ w staropolszczyĽnie sposobnoźć, dogodna chwila’, pogodzić ‘dać okazję’.

PogódĽ - od pogoda ‘ w staropolszczyĽnie sposobnoźć, dogodna chwila’, pogodzić ‘dać okazję’.

Pogódż - od pogoda ‘ w staropolszczyĽnie sposobnoźć, dogodna chwila’, pogodzić ‘dać okazję’.

Pogórczyk - od po + góra, pogórek ‘pagórek’.

Pogórecki - od po + góra, pogórek ‘pagórek’.

Pogórek - od po + góra, pogórek ‘pagórek’.

Pogórna - od po + góra, pogórek ‘pagórek’.

Pogórni - od po + góra, pogórek ‘pagórek’.

Pogórniak - od po + góra, pogórek ‘pagórek’.

Pogórny - od po + góra, pogórek ‘pagórek’.

Pogórski - od po + góra, pogórek ‘pagórek’.

Pogórzałek - od staropolskiego pogorzały ‘ten, co utracił mienie wskutek pożaru’.

Pogórzec - od staropolskiego pogorzały ‘ten, co utracił mienie wskutek pożaru’.

Pogórzelski - od nazwy miejscowej Pogorzel (kilka wsi).

Pogórzelski - od staropolskiego pogorzały ‘ten, co utracił mienie wskutek pożaru’.

Pograniczna - od pograniczny ‘położony przy granicy’.

Pograniczny - od pograniczny ‘położony przy granicy’.

Pogrebiec - od pogrzebać ‘pochować, zasypać’.

Pogrebiński - od pogrzebać ‘pochować, zasypać’.

Pogrebko - od pogrzebać ‘pochować, zasypać’.

Pogrebna - od pogrzebać ‘pochować, zasypać’.

Pogrebny - od pogrzebać ‘pochować, zasypać’.

Pogrobniak - od pogrzebać ‘pochować, zasypać’.

Pogrodek - od pogroda ‘koryto’, pogrodzić ‘ustawić ogrodzenie’.

Pogrodzki - od pogroda ‘koryto’, pogrodzić ‘ustawić ogrodzenie’.

Pogroszewski - 1564 od nazwy miejscowej Pogroszew (warszawskie, gmina Ożarów Mazowiecki).

Pogroszowski - od nazwy miejscowej Pogroszew (warszawskie, gmina Ożarów Mazowiecki).

Pogród - od pogroda ‘koryto’, pogrodzić ‘ustawić ogrodzenie’.

Pogródek - od pogroda ‘koryto’, pogrodzić ‘ustawić ogrodzenie’.

Pogródka - od pogroda ‘koryto’, pogrodzić ‘ustawić ogrodzenie’; od pogródka ‘ogrodzenie’.

Pogródko - od pogroda ‘koryto’, pogrodzić ‘ustawić ogrodzenie’; od pogródka ‘ogrodzenie’.

Pogrudek - od pogroda ‘koryto’, pogrodzić ‘ustawić ogrodzenie’; od pogródka ‘ogrodzenie’.

Pogrudka - od pogroda ‘koryto’, pogrodzić ‘ustawić ogrodzenie’.

Pogrudna - od pogroda ‘koryto’, pogrodzić ‘ustawić ogrodzenie’.

Pogrudny - od pogroda ‘koryto’, pogrodzić ‘ustawić ogrodzenie’.

Pogruszecki - od nazwy miejscowej Pogroszew (warszawskie, gmina Ożarów Mazowiecki).

Pogruszewski - od nazwy miejscowej Pogroszew (warszawskie, gmina Ożarów Mazowiecki).

Pogrzeba - od pogrzebać ‘pochować, zasypać’.

Pogrzebielski - od pogrzebać ‘pochować, zasypać’.

Pogrzebienna - od pogrzebać ‘pochować, zasypać’.

Pogrzebienny - od pogrzebać ‘pochować, zasypać’.

Pogrzebna - od pogrzebać ‘pochować, zasypać’; od pogrzebny ‘pogrzebowy’.

Pogrzebny - od pogrzebać ‘pochować, zasypać’; od pogrzebny ‘pogrzebowy’.

Pogrzebowski - od pogrzebać ‘pochować, zasypać’.

Pogrzebski - od pogrzebać ‘pochować, zasypać’.

Pogrzelski - od nazwy miejscowej Pogorzel (kilka wsi).

Pogubiła - od pogubić ‘zabić wielu, zlikwidować; zgubić’.

Pogubiło - od pogubić ‘zabić wielu, zlikwidować; zgubić’.

Pogucki - od pogoda ‘ w staropolszczyĽnie sposobnoźć, dogodna chwila’, pogodzić ‘dać okazję’.

Pogudz - od pogoda ‘ w staropolszczyĽnie sposobnoźć, dogodna chwila’, pogodzić ‘dać okazję’.

PogudĽ - od pogoda ‘ w staropolszczyĽnie sposobnoźć, dogodna chwila’, pogodzić ‘dać okazję’.

Pogudż - od pogoda ‘ w staropolszczyĽnie sposobnoźć, dogodna chwila’, pogodzić ‘dać okazję’.

Pogulajewski - od pohulać ‘zabawić się’.

Poguntke - (¦l) od pogonić, pogonia ‘poźcig’.

Pogut - od pogoda ‘ w staropolszczyĽnie sposobnoźć, dogodna chwila’, pogodzić ‘dać okazję’.

Pogutka - od pogoda ‘ w staropolszczyĽnie sposobnoźć, dogodna chwila’, pogodzić ‘dać okazję’.

Pogwizd - od gwarowego pogwizd ‘źwist’, pogwizdać.

Pohadajło - od pogadać.

Pohan - 1450 (KrW) od poganin ‘człowiek wyznania niechrzeźcijańskiego’, w pochodnych też od poganiać ( z fonetyk± ukraińsk±).

Pohaniec - 1452 (KrW) od poganin ‘człowiek wyznania niechrzeźcijańskiego’, w pochodnych też od poganiać ( z fonetyk± ukraińsk±).

Poharecki - od nazwy miejscowej Pohorce (KrW).

Pohcioł - (¦l) od po + chcieć.

Pohibiełko - od pohibiel, pohybel ‘zagłada; na nieszczęźcie’.

Pohilczuk - od pochylić ‘zgi±ć, skłonić się’, pochył ‘pochylenie’, pochyły ‘zgięty’.

Pohl - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Pohla - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Pohlarz - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Pohlatko - od pokładać, ze staropolskiego pokład ‘podpora’.

Pohler - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Pohlman - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Pohlmann - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Pohlod - od pogłodać ‘obgryĽć, pożreć’.

Pohludka - od pogłodać ‘obgryĽć, pożreć’.

Pohol - od staropolskiego pachoł ‘chłopiec, młodzieniec; sługa, woĽny’.

Poholorz - od staropolskiego pachoł ‘chłopiec, młodzieniec; sługa, woĽny’.

Poholski - od staropolskiego pachoł ‘chłopiec, młodzieniec; sługa, woĽny’.

Pohopień - od pochopić ‘złapać’, pochop ‘pocz±tek’, pochopion ‘pochwytany’.

Pohorecki - 1448 od nazwy miejscowej Pohorce (KrW).

Pohorelski - od nazwy miejscowej Pogorzel (kilka wsi).

Pohorelsky - od nazwy miejscowej Pogorzel (kilka wsi).

Pohorylec - od staropolskiego pogorzały ‘ten, co utracił mienie wskutek pożaru’.

Pohoryłko - od staropolskiego pogorzały ‘ten, co utracił mienie wskutek pożaru’.

Pohoryło - od staropolskiego pogorzały ‘ten, co utracił mienie wskutek pożaru’.

Pohorzecki - 1427 od nazwy miejscowej Pohorce (KrW).

Pohrebeniuk - od pogrzebać ‘pochować, zasypać’ (z fonetyk± czesk± lub wschodniosłowiańsk±).

Pohrebennin - od pogrzebać ‘pochować, zasypać’ (z fonetyk± czesk± lub wschodniosłowiańsk±).

Pohrebieniuk - od pogrzebać ‘pochować, zasypać’ (z fonetyk± czesk± lub wschodniosłowiańsk±).

Pohrebna - od pogrzebać ‘pochować, zasypać’ (z fonetyk± czesk± lub wschodniosłowiańsk±).

Pohrebniak - od pogrzebać ‘pochować, zasypać’ (z fonetyk± czesk± lub wschodniosłowiańsk±).

Pohrebny - od pogrzebać ‘pochować, zasypać’ (z fonetyk± czesk± lub wschodniosłowiańsk±).

Pohribna - od pogrzebać ‘pochować, zasypać’ (z fonetyk± czesk± lub wschodniosłowiańsk±).

Pohribniak - od pogrzebać ‘pochować, zasypać’ (z fonetyk± czesk± lub wschodniosłowiańsk±).

Pohribny - od pogrzebać ‘pochować, zasypać’ (z fonetyk± czesk± lub wschodniosłowiańsk±).

Pohrybienik - od pogrzebać ‘pochować, zasypać’ (z fonetyk± czesk± lub wschodniosłowiańsk±).

Pohrybieniuk - od pogrzebać ‘pochować, zasypać’ (z fonetyk± czesk± lub wschodniosłowiańsk±).

Pohrybiennik - od pogrzebać ‘pochować, zasypać’ (z fonetyk± czesk± lub wschodniosłowiańsk±).

Pohrybniak - od pogrzebać ‘pochować, zasypać’ (z fonetyk± czesk± lub wschodniosłowiańsk±).

Pohrybnik - od pogrzebać ‘pochować, zasypać’ (z fonetyk± czesk± lub wschodniosłowiańsk±).

Pohudo - od pochudzić ‘schudn±ć’.

Pohulaj - od pohulać ‘zabawić się’.

Pohulajewski - od pohulać ‘zabawić się’.

Pohulak - od pohulać ‘zabawić się’.

Poiciński - od gwarowego pojta ‘psia łapa’.

Poida - od pójźć, pójdę.

Poik - od poić ‘dawać pić’.

Poinc - od poncz, też pończ, puncz ‘goracy napój z alkoholu i herbaty’.

Poinderski - od niemieckiej nazwy osobowej Ponder, ta od źrednio-wysoko-niemieckiego phender, phander ‘komornik, egzekutor’.

Poiński - zapewne od nazwy miasta Puńsk (suwalskie).

Poitański - od gwarowego pojta ‘psia łapa’.

Poja - od poić ‘dawać pić’.

Pojaczek - od poić ‘dawać pić’.

Pojada - od pojadać, pojeźć ‘jeźć po trochę’.

Pojadka - 1387 od pojadać, pojeźć ‘jeźć po trochę’.

Pojadko - 1387 od pojadać, pojeźć ‘jeźć po trochę’.

Pojałowski - od nazwy miejscowej Połajowice, dziź Pojałowice (kieleckie, gmina Miechów).

Pojanek - może od po + imię Jan, Janek.

Pojanowski - może od po + imię Jan, Janek.

Pojar - od pojarzyć ‘podochocic, podniecic; oporz±dzić’.

Pojarczuk - od pojarzyć ‘podochocic, podniecic; oporz±dzić’.

Pojarkow - od pojarzyć ‘podochocic, podniecic; oporz±dzić’.

Pojarków - od pojarzyć ‘podochocic, podniecic; oporz±dzić’.

Pojarzewski - od pojarzyć ‘podochocic, podniecic; oporz±dzić’.

Pojas - od pas ‘długi, w±ski kawałek skóry’, pasać ‘paźć’, niektóre od Pasz;od starszego pojas ‘pas’.

Pojasek - od pas ‘długi, w±ski kawałek skóry’, pasać ‘paźć’, niektóre od Pasz;od starszego pojas ‘pas’.

Pojasyk - (¦l) od pas ‘długi, w±ski kawałek skóry’, pasać ‘paźć’, niektóre od Pasz;od starszego pojas ‘pas’.

Pojaszczyk - od pas ‘długi, w±ski kawałek skóry’, pasać ‘paźć’, niektóre od Pasz;od starszego pojas ‘pas’.

Pojaszewski - od pas ‘długi, w±ski kawałek skóry’, pasać ‘paźć’, niektóre od Pasz;od starszego pojas ‘pas’.

Pojaź - od pas ‘długi, w±ski kawałek skóry’, pasać ‘paźć’, niektóre od Pasz;od starszego pojas ‘pas’.

Pojaźnik - od pas ‘długi, w±ski kawałek skóry’, pasać ‘paźć’, niektóre od Pasz;od starszego pojas ‘pas’.

Pojawa - od pojawić się, pojawa ‘zjawisko, zapowiedĽ’.

Pojawis - od pojawić się, pojawa ‘zjawisko, zapowiedĽ’.

Pojawisz - od pojawić się, pojawa ‘zjawisko, zapowiedĽ’.

Pojawiź - od pojawić się, pojawa ‘zjawisko, zapowiedĽ’.

Pojawski - od pojawić się, pojawa ‘zjawisko, zapowiedĽ’.

Pojazdna - od staropolskiego pojezdać ‘pojechać’; od pojezdny ‘wozowy’.

Pojazna - od staropolskiego pojezdać ‘pojechać’.

Pojcewicz - od gwarowego pojta ‘psia łapa’.

Pojcik - od gwarowego pojta ‘psia łapa’.

Pojda - 1690 od pójźć, pójdę.

Pojdak - od pójźć, pójdę.

Pojdowski - od pójźć, pójdę.

Pojdycz - od pójźć, pójdę.

Pojdzik - od pójźć, pójdę.

Poje - od poić ‘dawać pić’.

Pojechalski - od pojechać.

Pojechała - 1534 od pojechać.

Pojedynek - od pojedynek, dawniej też pojedzinek ‘pojedynczy wieźniak odbywaj±cy pańszczyznę z jednym koniem; rodzaj walki’.

Pojedyniec - od pojedynek, dawniej też pojedzinek ‘pojedynczy wieźniak odbywaj±cy pańszczyznę z jednym koniem; rodzaj walki’; od pojedyniec ‘pojedynkarz’.

Pojedynka - od pojedynek, dawniej też pojedzinek ‘pojedynczy wieźniak odbywaj±cy pańszczyznę z jednym koniem; rodzaj walki’.

Pojedyński - od pojedynek, dawniej też pojedzinek ‘pojedynczy wieźniak odbywaj±cy pańszczyznę z jednym koniem; rodzaj walki’; od pojedyniec ‘pojedynkarz’.

Pojedzieniec - od pojedynek, dawniej też pojedzinek ‘pojedynczy wieźniak odbywaj±cy pańszczyznę z jednym koniem; rodzaj walki’; od pojedyniec ‘pojedynkarz’.

Pojedziniec - od pojedynek, dawniej też pojedzinek ‘pojedynczy wieźniak odbywaj±cy pańszczyznę z jednym koniem; rodzaj walki’; od pojedyniec ‘pojedynkarz’.

Pojedzinka - od pojedynek, dawniej też pojedzinek ‘pojedynczy wieźniak odbywaj±cy pańszczyznę z jednym koniem; rodzaj walki’.

Pojedziński - od pojedynek, dawniej też pojedzinek ‘pojedynczy wieźniak odbywaj±cy pańszczyznę z jednym koniem; rodzaj walki’; od pojedyniec ‘pojedynkarz’.

Pojek - od poić ‘dawać pić’.

Pojemięso - 1530 od pojadać, pojeźć ‘jeźć po trochę’; od pojeźć + mięso.

Pojent - od poj±ć, pojęty ‘pojętny, uchwytny’.

Pojenta - od poj±ć, pojęty ‘pojętny, uchwytny’.

Pojer - od niemieckiej nazwy osobowej Payer, ta od Bayer, Beyer ‘Bawarczyk’.

Pojewa - od pojawić się, pojawa ‘zjawisko, zapowiedĽ’.

Pojewski - od pojawić się, pojawa ‘zjawisko, zapowiedĽ’.

Pojezdała - od staropolskiego pojezdać ‘pojechać’.

Pojeżdżało - 1544 od staropolskiego pojezdać ‘pojechać’; od staropolskiego pojeżdżać ‘odwiedzać’.

Poję - od poić ‘dawać pić’; lub od gwarowego pojka ‘poidło’.

Pojęmięsowicz - 1530 od pojadać, pojeźć ‘jeźć po trochę’; od pojeźć + mięso.

Pojęnta - od poj±ć, pojęty ‘pojętny, uchwytny’.

Pojęta - od poj±ć, pojęty ‘pojętny, uchwytny’.

Pojka - 1391 od poić ‘dawać pić’; lub od gwarowego pojka ‘poidło’.

Pojnar - od poić ‘dawać pić’; od pojny ‘służ±cy do pojenia’.

Pojor - od niemieckiej nazwy osobowej Payer, ta od Bayer, Beyer ‘Bawarczyk’.

Pojszły - od poszły, z gwarowego poszły ‘ten, który poszedł, odszedł’.

Pojta - od gwarowego pojta ‘psia łapa’.

Pojtysz - od gwarowego pojta ‘psia łapa’.

Pojwicz - (Pom) od pojawić się, pojawa ‘zjawisko, zapowiedĽ’.

Pok - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’

Poka - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’; od gwarowego poka ‘stara panna’.

Pokacki - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’

Pokaczajko - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’

Pokaczajło - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’

Pokaczewski - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’

Pokaj - 1136 od pokajać się ‘żałować złych czynów’.

Pokajewicz - od pokajać się ‘żałować złych czynów’.

Pokajewski - od pokajać się ‘żałować złych czynów’.

Pokajłów - od pokajać się ‘żałować złych czynów’.

Pokajski - od pokajać się ‘żałować złych czynów’.

Pokala - od pokalac ‘zbrudzić, zanieczyźcić; zhańbić’.

Pokalczuk - od pokalac ‘zbrudzić, zanieczyźcić; zhańbić’.

Pokalewski - od pokalac ‘zbrudzić, zanieczyźcić; zhańbić’.

Pokalski - od pokalac ‘zbrudzić, zanieczyźcić; zhańbić’.

Pokaluk - od pokalac ‘zbrudzić, zanieczyźcić; zhańbić’.

Pokała - od pokalac ‘zbrudzić, zanieczyźcić; zhańbić’.

Pokało - od pokalac ‘zbrudzić, zanieczyźcić; zhańbić’.

Pokara - od pokarać ‘ukarać, skarcić’.

Pokarczyk - od pokarać ‘ukarać, skarcić’.

Pokarczyński - od pokarać ‘ukarać, skarcić’.

Pokarmis - od pokarmić ‘dac jeźć’.

Pokarmisz - od pokarmić ‘dac jeźć’.

Pokarmiź - od pokarmić ‘dac jeźć’.

Pokarowski - od pokarać ‘ukarać, skarcić’.

Pokarski - od pokarać ‘ukarać, skarcić’.

Pokas - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’; może też od pokaz.

Pokczol - (¦l) od pokwiczeć.

Poker - od poker ‘hazardowa gra w karty’.

Pokera - od poker ‘hazardowa gra w karty’.

Pokerski - od poker ‘hazardowa gra w karty’.

Pokiciński - od po + kita, kitka ‘ogon, pęk piór’.

Pokidan - od po + kidać ‘kapać, rzucać’, od wschodniosłowiańskiego pokidati ‘porzucić’.

Pokidaniec - od po + kidać ‘kapać, rzucać’, od wschodniosłowiańskiego pokidati ‘porzucić’.

Pokidański - od po + kidać ‘kapać, rzucać’, od wschodniosłowiańskiego pokidati ‘porzucić’.

Pokidarz - od po + kidać ‘kapać, rzucać’, od wschodniosłowiańskiego pokidati ‘porzucić’.

Pokidko - od po + kidać ‘kapać, rzucać’, od wschodniosłowiańskiego pokidati ‘porzucić’.

Pokidło - od po + kidać ‘kapać, rzucać’, od wschodniosłowiańskiego pokidati ‘porzucić’.

Pokiedaniec - od po + kidać ‘kapać, rzucać’, od wschodniosłowiańskiego pokidati ‘porzucić’.

Pokiego - (¦l) zapewne od wyrażenia po kiego (np. diabła).

Pokigo - (¦l) zapewne od wyrażenia po kiego (np. diabła).

Pokin - od dawnego pokin±ć ‘porzucić, opuźcić’.

Pokinko - od dawnego pokin±ć ‘porzucić, opuźcić’.

Pokinsocha - od dawnego pokin±ć ‘porzucić, opuźcić’.

Pokiński - od dawnego pokin±ć ‘porzucić, opuźcić’.

Pokińsocha - od dawnego pokin±ć ‘porzucić, opuźcić’.

Pokitka - 1662 od po + kita, kitka ‘ogon, pęk piór’.

Pokitko - od po + kita, kitka ‘ogon, pęk piór’.

Pokitkowski - od po + kita, kitka ‘ogon, pęk piór’.

Pokladecki - od pokładać, ze staropolskiego pokład ‘podpora’.

Pokladko - od pokładać, ze staropolskiego pokład ‘podpora’.

Pokladnik - od pokładać, ze staropolskiego pokład ‘podpora’.

Poklek - od po + klek, klekotać, klek ‘bocian’.

Poklekowski - od po + klek, klekotać, klek ‘bocian’.

Poklepa - od poklepać ‘masować; obgadać’.

Poklękowski - od nazwy miejscowej Poklęków (kaliskie, gmina Blizanów).

Poklępa - od poklepać ‘masować; obgadać’.

Poklęsło - 1490 od klęsn±ć ‘tracić opuchliznę, schudn±ć’.

Pokluda - 1722 od gwarowego pokludzić ‘posprz±tać’.

Pokład - od pokładać, ze staropolskiego pokład ‘podpora’.

Pokładecki - od pokładać, ze staropolskiego pokład ‘podpora’.

Pokładek - od pokładać, ze staropolskiego pokład ‘podpora’; od pokładka ‘jajka do podłożenia pod kwokę’.

Pokładnik - od pokładać, ze staropolskiego pokład ‘podpora’; od pokładnik ‘przechowuj±cy rzeczy’.

Pokładowski - od pokładać, ze staropolskiego pokład ‘podpora’.

Pokładzki - od pokładać, ze staropolskiego pokład ‘podpora’.

Pokłocki - od pokładać, ze staropolskiego pokład ‘podpora’.

Poko - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’

Pokociło - 1460 (KrW) od wschodniosłowiańskiego pokot ‘zwierzyna ubita na polowaniu’, pokotem ‘jeden koło drugiego’, pokotiło ‘duży garnek’.

Pokociński - od wschodniosłowiańskiego pokot ‘zwierzyna ubita na polowaniu’, pokotem ‘jeden koło drugiego’, pokotiło ‘duży garnek’.

Pokogo - (¦l) zapewne od wyrażenia po kiego (np. diabła).

Pokoiski - od pokój ‘spokoj, przypierze; izba mieszkalna’.

Pokoj - 1454 od pokój ‘spokoj, przypierze; izba mieszkalna’.

Pokojan - od pokój ‘spokoj, przypierze; izba mieszkalna’.

Pokojewicz - od pokój ‘spokoj, przypierze; izba mieszkalna’.

Pokojewski - od pokój ‘spokoj, przypierze; izba mieszkalna’.

Pokojnikow - od pokój ‘spokoj, przypierze; izba mieszkalna’.

Pokojowa - od pokój ‘spokoj, przypierze; izba mieszkalna’.

Pokojowczyk - od pokój ‘spokoj, przypierze; izba mieszkalna’.

Pokojowski - od pokój ‘spokoj, przypierze; izba mieszkalna’.

Pokojowy - od pokój ‘spokoj, przypierze; izba mieszkalna’.

Pokojski - od pokój ‘spokoj, przypierze; izba mieszkalna’.

Pokojuch - od pokój ‘spokoj, przypierze; izba mieszkalna’.

Pokojuszyn - od pokój ‘spokoj, przypierze; izba mieszkalna’.

Pokolenczuk - od pokolenie ‘potomstwo tych samych rodziców; ogół ludzi urodzonych w tej samej epoce; po kolano (sięgaj±cy)’.

Pokolenko - od pokolenie ‘potomstwo tych samych rodziców; ogół ludzi urodzonych w tej samej epoce; po kolano (sięgaj±cy)’.

Pokoleńczuk - od pokolenie ‘potomstwo tych samych rodziców; ogół ludzi urodzonych w tej samej epoce; po kolano (sięgaj±cy)’.

Pokoleńczyk - od pokolenie ‘potomstwo tych samych rodziców; ogół ludzi urodzonych w tej samej epoce; po kolano (sięgaj±cy)’.

Pokoleńko - od pokolenie ‘potomstwo tych samych rodziców; ogół ludzi urodzonych w tej samej epoce; po kolano (sięgaj±cy)’.

Pokolonko - od pokolenie ‘potomstwo tych samych rodziców; ogół ludzi urodzonych w tej samej epoce; po kolano (sięgaj±cy)’.

Pokolski - od po + koło.

Pokoło - od po + koło.

Pokomeda - od pokomendować ‘rozkazywać’.

Pokomejko - od po + prasłowiańskie komiti ‘źciskać, zbijać, wyciskać’.

Pokomenda - od pokomendować ‘rozkazywać’.

Pokomiak - od po + prasłowiańskie komiti ‘źciskać, zbijać, wyciskać’.

Pokomski - od po + prasłowiańskie komiti ‘źciskać, zbijać, wyciskać’.

Pokonieczna - od po + konieczny ‘końcowy’.

Pokonieczny - od po + konieczny ‘końcowy’.

Pokoniewski - od pokonać ‘zwyciężyć’ lub od pokon ‘pocz±tek’.

Pokoński - od pokonać ‘zwyciężyć’ lub od pokon ‘pocz±tek’.

Pokopiak - od pokopać ‘skopać, zakopać’.

Pokopowicz - od pokopać ‘skopać, zakopać’.

Pokopski - od pokopać ‘skopać, zakopać’.

Pokor - od pokora ‘uległoźć’.

Pokora - 1692 od pokora ‘uległoźć’.

Pokorczak - od pokora ‘uległoźć’.

Pokorecki - od pokora ‘uległoźć’.

Pokorna - od pokora ‘uległoźć’; od pokorny ‘uległy, posłuszny’.

Pokorniak - od pokora ‘uległoźć’; od pokorny ‘uległy, posłuszny’.

Pokornicki - od pokora ‘uległoźć’; od pokorny ‘uległy, posłuszny’.

Pokorniecki - od pokora ‘uległoźć’; od pokorny ‘uległy, posłuszny’.

Pokorniewski - od pokora ‘uległoźć’.

Pokornowski - od pokora ‘uległoźć’.

Pokorny - 1461 od pokora ‘uległoźć’; od pokorny ‘uległy, posłuszny’.

Pokorowski - od pokora ‘uległoźć’.

Pokorski - 1664 od pokora ‘uległoźć’.

Pokorz - (¦l) od pokora ‘uległoźć’.

Pokorzeński - od pokora ‘uległoźć’.

Pokorzewski - od pokora ‘uległoźć’.

Pokorzyński - od pokora ‘uległoźć’.

Pokos - 1398 od pokosić, pokos ‘pas skoszonej trawy’.

Pokosiewicz - od pokosić, pokos ‘pas skoszonej trawy’.

Pokosiński - od pokosić, pokos ‘pas skoszonej trawy’.

Pokosz - od pokosić, pokos ‘pas skoszonej trawy’.

Pokoszyński - od pokosić, pokos ‘pas skoszonej trawy’.

Pokotiło - od wschodniosłowiańskiego pokot ‘zwierzyna ubita na polowaniu’, pokotem ‘jeden koło drugiego’, pokotiło ‘duży garnek’.

Pokotowski - od wschodniosłowiańskiego pokot ‘zwierzyna ubita na polowaniu’, pokotem ‘jeden koło drugiego’, pokotiło ‘duży garnek’.

Pokotyl - 1662 od wschodniosłowiańskiego pokot ‘zwierzyna ubita na polowaniu’, pokotem ‘jeden koło drugiego’, pokotiło ‘duży garnek’.

Pokotyluk - od wschodniosłowiańskiego pokot ‘zwierzyna ubita na polowaniu’, pokotem ‘jeden koło drugiego’, pokotiło ‘duży garnek’.

Pokotyłło - od wschodniosłowiańskiego pokot ‘zwierzyna ubita na polowaniu’, pokotem ‘jeden koło drugiego’, pokotiło ‘duży garnek’.

Pokotyło - od wschodniosłowiańskiego pokot ‘zwierzyna ubita na polowaniu’, pokotem ‘jeden koło drugiego’, pokotiło ‘duży garnek’.

Pokotyłow - od wschodniosłowiańskiego pokot ‘zwierzyna ubita na polowaniu’, pokotem ‘jeden koło drugiego’, pokotiło ‘duży garnek’.

Pokowiec - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’

Pokowiecki - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’

Pokowietz - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’

Pokowniak - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’

Pokowski - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’

Pokój - od pokój ‘spokoj, przypierze; izba mieszkalna’.

Pokójski - od pokój ‘spokoj, przypierze; izba mieszkalna’.

Pokracki - od pokraka ‘coź złego, brzydkiego’.

Pokraczyński - od pokraka ‘coź złego, brzydkiego’.

Pokraka - 1375 od pokraka ‘coź złego, brzydkiego’.

Pokrakowski - od pokraka ‘coź złego, brzydkiego’.

Pokral - (¦l) od po + król, pokrólować ‘być trochę królem’.

Pokrand - od pokręcić, ze staropolskiego pokręta ‘rodzaj pieczywa’.

Pokrandt - od pokręcić, ze staropolskiego pokręta ‘rodzaj pieczywa’.

Pokrant - od pokręcić, ze staropolskiego pokręta ‘rodzaj pieczywa’.

Pokrasa - 1663 od pokrasić ‘okrasić; pomalować, ozdobić’.

Pokraźniewicz - od pokrasić ‘okrasić; pomalować, ozdobić’; od pokraźny ‘pokaĽny, ozdobny’.

Pokrat - od pokręcić, ze staropolskiego pokręta ‘rodzaj pieczywa’.

Pokratka - od pokręcić, ze staropolskiego pokręta ‘rodzaj pieczywa’.

Pokrawko - od pokrawić, pokrwawić ‘poplamić krwi±’.

Pokr±tka - 1419 od pokręcić, ze staropolskiego pokręta ‘rodzaj pieczywa’; od staropolskiego pokr±tka ‘nerka’.

Pokrendt - od pokręcić, ze staropolskiego pokręta ‘rodzaj pieczywa’.

Pokrent - od pokręcić, ze staropolskiego pokręta ‘rodzaj pieczywa’.

Pokrentowski - od pokręcić, ze staropolskiego pokręta ‘rodzaj pieczywa’.

Pokrepek - od pokropić, pokrop ‘spryskanie wod±’; od pokropek ‘pokropienie’.

Pokretowski - od pokręcić, ze staropolskiego pokręta ‘rodzaj pieczywa’.

Pokrewieński - od pokrewiański ‘zwi±zany pokrewieństwem’.

Pokrewiński - od pokrewiański ‘zwi±zany pokrewieństwem’.

Pokręt - od pokręcić, ze staropolskiego pokręta ‘rodzaj pieczywa’.

Pokręta - 1432 od pokręcić, ze staropolskiego pokręta ‘rodzaj pieczywa’.

Pokrętka - od pokręcić, ze staropolskiego pokręta ‘rodzaj pieczywa’.

Pokrętowicz - od pokręcić, ze staropolskiego pokręta ‘rodzaj pieczywa’.

Pokrętowski - od pokręcić, ze staropolskiego pokręta ‘rodzaj pieczywa’.

Pokriefke - (Pom) od pokrywa ‘przykrycie’.

Pokrifka - (Pom) od pokrywa ‘przykrycie’.

Pokrontka - od pokręcić, ze staropolskiego pokręta ‘rodzaj pieczywa’.

Pokrop - od pokropić, pokrop ‘spryskanie wod±’.

Pokropczyk - od pokropić, pokrop ‘spryskanie wod±’.

Pokropek - od pokropić, pokrop ‘spryskanie wod±’; od pokropek ‘pokropienie’.

Pokropenko - od pokropić, pokrop ‘spryskanie wod±’.

Pokropieński - od pokropić, pokrop ‘spryskanie wod±’.

Pokropiński - od pokropić, pokrop ‘spryskanie wod±’.

Pokropiwna - od pokropić, pokrop ‘spryskanie wod±’.

Pokropiwny - od pokropić, pokrop ‘spryskanie wod±’.

Pokropka - od pokropić, pokrop ‘spryskanie wod±’.

Pokropowicz - od pokropić, pokrop ‘spryskanie wod±’.

Pokroppa - od pokropić, pokrop ‘spryskanie wod±’.

Pokropski - od pokropić, pokrop ‘spryskanie wod±’.

Pokropywna - od pokropić, pokrop ‘spryskanie wod±’.

Pokropywny - od pokropić, pokrop ‘spryskanie wod±’.

Pokrowiec - od pokrowiec, pokrów ‘pokrycie, pokrywa’.

Pokrowiecki - od pokrowiec, pokrów ‘pokrycie, pokrywa’.

Pokrowski - od pokrowiec, pokrów ‘pokrycie, pokrywa’.

Pokról - od po + król, pokrólować ‘być trochę królem’.

Pokruszyński - od pokruszyć ‘podrobić, potłuc’.

Pokrycki - od pokrytka ‘dziewczyna uwiedziona’; od pokrycki ‘obłudny, fałszywy’.

Pokryfka - (Pom) od pokrywa ‘przykrycie’.

Pokryna - od pokrszyn, pokrszyć ‘pokruszyć’, krszyna ‘kruszyna, odrobina’.

Pokryniecki - od pokrszyn, pokrszyć ‘pokruszyć’, krszyna ‘kruszyna, odrobina’.

Pokryńczyński - od pokrszyn, pokrszyć ‘pokruszyć’, krszyna ‘kruszyna, odrobina’.

Pokryszczak - od gwarowego pokryszka ‘pokrywka na garnek’.

Pokryszczuk - od gwarowego pokryszka ‘pokrywka na garnek’.

Pokryszka - od gwarowego pokryszka ‘pokrywka na garnek’.

Pokryszkin - od gwarowego pokryszka ‘pokrywka na garnek’.

Pokryszko - od gwarowego pokryszka ‘pokrywka na garnek’.

Pokrytczuk - od pokrytka ‘dziewczyna uwiedziona’.

Pokrywa - od pokrywa ‘przykrycie’.

Pokrywczuk - od pokrywa ‘przykrycie’.

Pokrywczyński - od pokrywa ‘przykrycie’.

Pokrywic - od pokrywa ‘przykrycie’.

Pokrywicki - od pokrywa ‘przykrycie’.

Pokrywiec - od pokrywa ‘przykrycie’.

Pokrywiecki - od pokrywa ‘przykrycie’.

Pokrywiński - od pokrywa ‘przykrycie’.

Pokrywka - 1652 od pokrywa ‘przykrycie’; od pokrywka.

Pokrywko - od pokrywa ‘przykrycie’; od pokrywka.

Pokrywski - od pokrywa ‘przykrycie’.

Pokrzepa - od pokrzepić ‘wzmocnić’.

Pokrzepczyński - od pokrzepić ‘wzmocnić’; od pokrzepczyć ‘wzmocnić’.

Pokrzewiński - od nazwy miejscowej Pokrzywno (kilka miejscowoźci).

Pokrzewnicki - od nazwy miejscowej Pokrzywnica (kilka miejscowoźci).

Pokrzycki - od pokrzyczeć, ze staropolskiego pokrzyk ‘okrzyk’, też ‘nazwa roźliny’.

Pokrzyfka - od pokrzywa, ze staropolskiego też koprzywa.

Pokrzyk - 1786 od pokrzyczeć, ze staropolskiego pokrzyk ‘okrzyk’, też ‘nazwa roźliny’.

Pokrzykowski - od pokrzyczeć, ze staropolskiego pokrzyk ‘okrzyk’, też ‘nazwa roźliny’.

Pokrzyn - od pokrszyn, pokrszyć ‘pokruszyć’, krszyna ‘kruszyna, odrobina’.

Pokrzyniak - od pokrszyn, pokrszyć ‘pokruszyć’, krszyna ‘kruszyna, odrobina’.

Pokrzynicki - od pokrszyn, pokrszyć ‘pokruszyć’, krszyna ‘kruszyna, odrobina’.

Pokrzyński - od pokrszyn, pokrszyć ‘pokruszyć’, krszyna ‘kruszyna, odrobina’.

Pokrzyszka - od gwarowego pokryszka ‘pokrywka na garnek’.

Pokrzywa - 1441 od pokrzywa, ze staropolskiego też koprzywa.

Pokrzywczyński - od pokrzywa, ze staropolskiego też koprzywa.

Pokrzywiak - od pokrzywa, ze staropolskiego też koprzywa.

Pokrzywicki - od pokrzywa, ze staropolskiego też koprzywa.

Pokrzywiec - od pokrzywa, ze staropolskiego też koprzywa.

Pokrzywiecki - od pokrzywa, ze staropolskiego też koprzywa.

Pokrzywiński - 1578 od nazwy miejscowej Pokrzywno (kilka miejscowoźci).

Pokrzywka - 1601 od pokrzywa, ze staropolskiego też koprzywa; też od pokrzywka.

Pokrzywko - od pokrzywa, ze staropolskiego też koprzywa; też od pokrzywka.

Pokrzywniak - od pokrzywa, ze staropolskiego też koprzywa.

Pokrzywnica - od nazwy miejscowej Pokrzywnica (kilka miejscowoźci).

Pokrzywnicki - 1476 od nazwy miejscowej Pokrzywnica (kilka miejscowoźci).

Pokrzywnik - od pokrzywa, ze staropolskiego też koprzywa.

Pokrzywniok - od pokrzywa, ze staropolskiego też koprzywa.

Poks - może z litewskiego Pokąys.

Poksiński - może z litewskiego Pokąys.

Poksowicz - może z litewskiego Pokąys.

Pokszan - może z litewskiego Pokąys.

Pokszywa - od pokrzywa, ze staropolskiego też koprzywa.

Pokszywiec - od pokrzywa, ze staropolskiego też koprzywa.

Pokszywnicki - od nazwy miejscowej Pokrzywnica (kilka miejscowoźci).

Pokź - może z litewskiego Pokąys.

Pokuc - może od nazwy regionu Pokucie, w pochodnych też od pokuta.

Pokuciński - może od nazwy regionu Pokucie, w pochodnych też od pokuta.

Pokuć - może od nazwy regionu Pokucie, w pochodnych też od pokuta.

Pokulak - od pokulić ‘skulić, pogi±ć’.

Pokulniewicz - od pokulić ‘skulić, pogi±ć’.

Pokulski - od pokulić ‘skulić, pogi±ć’.

Pokuł - od pokulić ‘skulić, pogi±ć’.

Pokuła - od pokulić ‘skulić, pogi±ć’.

Pokus - od pokusa ‘namowa, chęć do złego’.

Pokusa - 1559 od pokusa ‘namowa, chęć do złego’.

Pokusiński - od pokusa ‘namowa, chęć do złego’ lub od nazwy miejscowej Pokuszyn (KrW), Pokusa (kieleckie, gmina Ksi±ż Wielki).

Pokusy - od pokusa ‘namowa, chęć do złego’ lub od nazwy miejscowej Pokuszyn (KrW), Pokusa (kieleckie, gmina Ksi±ż Wielki).

Pokuszewski - od pokusa ‘namowa, chęć do złego’ lub od nazwy miejscowej Pokuszyn (KrW), Pokusa (kieleckie, gmina Ksi±ż Wielki).

Pokuszyński - od pokusa ‘namowa, chęć do złego’ lub od nazwy miejscowej Pokuszyn (KrW), Pokusa (kieleckie, gmina Ksi±ż Wielki).

Pokuta - od pokuta ‘kara, zadoźćuczynienie’.

Pokutecki - od pokuta ‘kara, zadoźćuczynienie’.

Pokutko - od pokuta ‘kara, zadoźćuczynienie’.

Pokutnicki - od pokuta ‘kara, zadoźćuczynienie’.

Pokutnik - od pokuta ‘kara, zadoźćuczynienie’; od pokutnik.

Pokutniów - od pokuta ‘kara, zadoźćuczynienie’.

Pokutowski - od pokuta ‘kara, zadoźćuczynienie’.

Pokutta - (¦l) od pokuta ‘kara, zadoźćuczynienie’.

Pokutycki - od pokuta ‘kara, zadoźćuczynienie’.

Pokutyński - 1710 od pokuta ‘kara, zadoźćuczynienie’.

Pokutyski - od pokuta ‘kara, zadoźćuczynienie’.

Pokwap - od pokwapić się ‘poźpieszyc się’, pokwap ‘poźpiech’.

Pokwapisz - od pokwapić się ‘poźpieszyc się’, pokwap ‘poźpiech’.

Pokwatka - od ochwacić.

Pokwicki - od pokwiczeć.

Pokwiczał - od pokwiczeć.

Pokwiczoł - (¦l) od pokwiczeć.

Pokwisz - od pokwiczeć.

Pol - 1627 od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Pola - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polac - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polach - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana; od Polach ‘Polak’.

Polachoszko - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana; od Polach ‘Polak’.

Polachowicz - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana; od Polach ‘Polak’.

Polachowski - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana; od Polach ‘Polak’.

Polaciak - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polacich - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polack - (¦l) od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polacki - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polacsek - (¦l) od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polacy - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polacz - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polaczala - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polaczek - 1409 od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana lub od Polaczek.

Polaczenko - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polaczewski - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polaczkiewicz - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polaczuk - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polaczy - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polaczycz - 1662 od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polaczyk - 1619 od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polaczyn - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polaczyński - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polać - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polad - od poład ‘ład, porz±dek’, poładzić ‘uporz±dkować’.

Poladowski - od poład ‘ład, porz±dek’, poładzić ‘uporz±dkować’.

Polady - od poład ‘ład, porz±dek’, poładzić ‘uporz±dkować’.

Poladycz - od poład ‘ład, porz±dek’, poładzić ‘uporz±dkować’.

Polaj - od połajać ‘skarcić’ lub od imienia Połaj, od greckiego Pelagios, to od pelágios ‘morski’, łacińskiego Pelagius, niemieckiego Polay, Polei.

Polak - 1379 od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polakiewicz - 1714 od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polakow - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polakowicz - 1616 od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polakowić - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polakowski - 1481 od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polaków - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polał - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polałowski - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polamański - od połamany, połamać.

Polamczyk - od połamany, połamać.

Polamowski - od połamany, połamać.

Polamski - od połamany, połamać.

Polan - 1386 od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polana - 1481 od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polancew - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polancewicz - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polanczuk - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polanczyk - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polanecki - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polanek - 1623 od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polaniak - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polanica - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana; też od polanica ‘podplomyk’.

Polanicki - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana; też od polanica ‘podplomyk’.

Polaniczuk - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polaniewicz - 1623 od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana; też od polanica ‘podplomyk’.

Polanik - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polanin - 1427 od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polaniowski - 1387 od nazwy miejscowej Polanowice (bydgoskie, gmina Kruszwica; krakowskie, gmina Slomniki).

Polanis - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polanisz - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polanka - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polankiewicz - 1773 od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polanko - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polankowski - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polanowic - 1224 od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polanowicz - 1793 od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polanowski - 1437 od nazwy miejscowej Polanowice (bydgoskie, gmina Kruszwica; krakowskie, gmina Slomniki).

Polanowski - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polanski - od nazwy miejscowej Polanowice (bydgoskie, gmina Kruszwica; krakowskie, gmina Slomniki).

Polanskyj - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polany - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polańczak - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana; też od polanica ‘podplomyk’.

Polańczuk - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana; też od polanica ‘podplomyk’.

Polańczyk - 1763 od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana; też od polanica ‘podplomyk’.

Polańkowski - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana; też od polanica ‘podplomyk’.

Polański - 1379 od nazw miejscowych Polany, Polana (częste).

Polański - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polap - od połapać lub też od połap, póĽniej pułap.

Polar - od polarny ‘północny, biegunowy’.

Polarczyk - od polarny ‘północny, biegunowy’.

Polarek - od polarny ‘północny, biegunowy’.

Polarok - od polarny ‘północny, biegunowy’.

Polarowski - od polarny ‘północny, biegunowy’.

Polarski - od polarny ‘północny, biegunowy’.

Polarz - od polarny ‘północny, biegunowy’.

Polarzyński - od polarny ‘północny, biegunowy’.

Polas - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polaschek - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polaschke - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polasek - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polasiak - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polasik - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polasikiewicz - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polasin - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polasiński - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polasiuk - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polaski - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polaskiewicz - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polasz - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polaszak - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polaszczuk - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polaszczyk - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polaszczyszyn - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polaszej - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polaszek - 1408 od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polaszewski - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polaszk - (Pom) od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polaszke - (Pom) od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polaszkiewicz - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polaszkowski - 1565 od nazwy miejscowej Polaszki (elbl±skie, gmina Sztum).

Polaszok - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polaszuk - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polaszyk - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polaszyn - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polaźka - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polata - od polatać.

Polataj - 1580 od polatać.

Polatajew - od polatać.

Polatała - 1533 od polatać.

Polatowski - od polatać.

Polatyński - od polatać.

Polberg - od niemieckiej nazwy osobowej Pohlberg.

Polberk - od niemieckiej nazwy osobowej Pohlberg.

Polc - od niemieckiej nazwy osobowej Polz, ta od imion złożonych na Bald- lub od nazwy miejscowej Poltz.

Polcaj - od niemieckiej nazwy osobowej Polz, ta od imion złożonych na Bald- lub od nazwy miejscowej Poltz.

Polcar - od niemieckiej nazwy osobowej Polzer, ta od nazwy miejscowej Polz.

Polcer - od niemieckiej nazwy osobowej Polzer, ta od nazwy miejscowej Polz.

Polch - od staropolskiego pilch ‘gryzoń nadrzewny’, też ‘sk±piec’; od gwarowego pilk ‘pilch’.

Polchny - od pulchny ‘g±bczasty, pulchny, delikatny’.

Polchowski - od staropolskiego pilch ‘gryzoń nadrzewny’, też ‘sk±piec’; od gwarowego pilk ‘pilch’.

Polcik - od niemieckiej nazwy osobowej Polt ,ta od imion złozonych na Bald-.

Polcin - od niemieckiej nazwy osobowej Polt ,ta od imion złozonych na Bald-.

Polciński - od niemieckiej nazwy osobowej Polt ,ta od imion złozonych na Bald-.

Polckiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Polt ,ta od imion złozonych na Bald-.

Polcoch - od niemieckiej nazwy osobowej Polt ,ta od imion złozonych na Bald-.

Polcuch - od niemieckiej nazwy osobowej Polt ,ta od imion złozonych na Bald-.

Polcyn - od niemieckiej nazwy osobowej Polt ,ta od imion złozonych na Bald-.

Polcz - od niemieckiej nazwy osobowej Polt ,ta od imion złozonych na Bald-.

Polczak - 1405 od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polczak - od niemieckiej nazwy osobowej Polt ,ta od imion złozonych na Bald-.

Polczar - od niemieckiej nazwy osobowej Polzer, ta od nazwy miejscowej Polz.

Polczarski - od niemieckiej nazwy osobowej Polzer, ta od nazwy miejscowej Polz.

Polczek - od niemieckiej nazwy osobowej Polt ,ta od imion złozonych na Bald-.

Polczewski - od niemieckiej nazwy osobowej Polt ,ta od imion złozonych na Bald-.

Polczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Polt ,ta od imion złozonych na Bald-.

Polczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Polt ,ta od imion złozonych na Bald-.

Polczyk - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Pold - od niemieckiej nazwy osobowej Polt ,ta od imion złozonych na Bald-.

Pole - 1510 od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’; też od pole.

Polec - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polec - od polecać, polecić, lub też od poleczyć ‘uzdrowić’.

Polech - 1265 od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polechajło - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polechanczuk - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polechańczuk - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polechojko - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polechonka - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polechonki - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polechońka - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polechońki - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polechoński - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polechowicz - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polechowski - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polecz - od polecać, polecić, lub też od poleczyć ‘uzdrowić’.

Poleczak - od polecać, polecić, lub też od poleczyć ‘uzdrowić’.

Poleczek - od polecać, polecić, lub też od poleczyć ‘uzdrowić’.

Poleczkiewicz - od polecać, polecić, lub też od poleczyć ‘uzdrowić’.

Poleczna - od polecać, polecić, lub też od poleczyć ‘uzdrowić’.

Poleczny - od polecać, polecić, lub też od poleczyć ‘uzdrowić’.

Poleć - od polecać, polecić, lub też od poleczyć ‘uzdrowić’.

Polednia - od połędĽ ‘żerdĽ do układania snopów’.

Polednik - od połędĽ ‘żerdĽ do układania snopów’.

Poledniok - (¦l) od połędĽ ‘żerdĽ do układania snopów’.

Polefka - (¦l) od polewka, poliwka ‘rodzaj zupy’, polewać, poliwać.

Polega - od staropolskiego polegać ‘leżeć’.

Polegaj - od staropolskiego polegać ‘leżeć’.

Polegajski - od staropolskiego polegać ‘leżeć’.

Polegała - 1484 od staropolskiego polegać ‘leżeć’.

Poleganow - od staropolskiego polegać ‘leżeć’.

Polegoszko - od staropolskiego polegać ‘leżeć’.

Polehojko - od staropolskiego polegać ‘leżeć’.

Polehoński - od staropolskiego polegać ‘leżeć’.

Polej - 1408 od staropolskiego polej ‘mięta; polej’; polać.

Polejańczyk - od staropolskiego polej ‘mięta; polej’; polać.

Polejczuk - od staropolskiego polej ‘mięta; polej’; polać.

Polejczyk - od staropolskiego polej ‘mięta; polej’; polać.

Polejewski - od staropolskiego polej ‘mięta; polej’; polać.

Polejko - od staropolskiego polej ‘mięta; polej’; polać.

Polejowski - od staropolskiego polej ‘mięta; polej’; polać.

Polek - 1601 od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polekowski - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiejnazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polel - być może od mitologicznych braci Lelum, Polelum; wyrażenie lelum polelum okreźlało póĽniej ludzi opitych lub źlamazarnych.

Polelejew - być może od mitologicznych braci Lelum, Polelum; wyrażenie lelum polelum okreźlało póĽniej ludzi opitych lub źlamazarnych.

Polelejko - być może od mitologicznych braci Lelum, Polelum; wyrażenie lelum polelum okreźlało póĽniej ludzi opitych lub źlamazarnych.

Polen - 1452 od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’; od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana; od niemieckiego Polen ‘Polak’.

Polenc - 1524 od niemieckiej nazwy osobowej Polenz, ta od nazwy miejscowej Polenz.

Polenceusz - od niemieckiej nazwy osobowej Polenz, ta od nazwy miejscowej Polenz.

Polencusz - od niemieckiej nazwy osobowej Polenz, ta od nazwy miejscowej Polenz.

Polenczak - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Poleniak - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Poleniaszek - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polenica - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Poleniczko - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Poleniewicz - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polenik - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polenisiak - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Poleniuk - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polenkiewicz - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polens - 1784 od niemieckiej nazwy osobowej Polenz, ta od nazwy miejscowej Polenz.

Polenski - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polenz - od niemieckiej nazwy osobowej Polenz, ta od nazwy miejscowej Polenz.

Poleńczyk - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Poleński - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polepski - od polepszyć ‘uczynić lepszym’.

Polepszy - 1427 od polepszyć ‘uczynić lepszym’.

Polepszyc - od polepszyć ‘uczynić lepszym’.

Poler - od polor, poler ‘ogłada’.

Polerczyk - od polor, poler ‘ogłada’.

Polerecki - od polor, poler ‘ogłada’.

Polereczky - od polor, poler ‘ogłada’.

Polerowicz - od polor, poler ‘ogłada’.

Poles - od nazwy regionu Polesie, dawniej Polesze, też od imienia Polikarp; od Poleszczuk ‘mieszkaniec Polesia’.

Polesa - od nazwy regionu Polesie, dawniej Polesze, też od imienia Polikarp; od Poleszczuk ‘mieszkaniec Polesia’.

Polesak - od nazwy regionu Polesie, dawniej Polesze, też od imienia Polikarp; od Poleszczuk ‘mieszkaniec Polesia’.

Polesek - od nazwy regionu Polesie, dawniej Polesze, też od imienia Polikarp; od Poleszczuk ‘mieszkaniec Polesia’.

Polesiak - od nazwy regionu Polesie, dawniej Polesze, też od imienia Polikarp; od Poleszczuk ‘mieszkaniec Polesia’.

Polesiczuk - od nazwy regionu Polesie, dawniej Polesze, też od imienia Polikarp; od Poleszczuk ‘mieszkaniec Polesia’.

Polesiewicz - od nazwy miejscowej Polesie (kilka miejscowoźci).

Polesik - od nazwy miejscowej Polesie (kilka miejscowoźci).

Polesinek - od nazwy miejscowej Polesie (kilka miejscowoźci).

Polesiński - od nazwy miejscowej Polesie (kilka miejscowoźci).

Polesiuk - od nazwy miejscowej Polesie (kilka miejscowoźci).

Poleski - 1482 od nazwy miejscowej Polesie (kilka miejscowoźci).

Polesny - od nazwy miejscowej Polesie (kilka miejscowoźci).

Polessa - od nazwy miejscowej Polesie (kilka miejscowoźci).

Polesz - od nazwy regionu Polesie, dawniej Polesze, też od imienia Polikarp.

Poleszak - od nazwy regionu Polesie, dawniej Polesze, też od imienia Polikarp.

Poleszczak - od nazwy regionu Polesie, dawniej Polesze, też od imienia Polikarp.

Poleszczuk - od nazwy regionu Polesie, dawniej Polesze, też od imienia Polikarp.

Poleszczyk - od nazwy regionu Polesie, dawniej Polesze, też od imienia Polikarp.

Poleszek - 1380 od nazwy regionu Polesie, dawniej Polesze, też od imienia Polikarp.

Poleszek - 1380 od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Poleszka - od nazwy regionu Polesie, dawniej Polesze, też od imienia Polikarp.

Poleszka - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Poleszkiewicz - od nazwy regionu Polesie, dawniej Polesze, też od imienia Polikarp.

Poleszko - od nazwy regionu Polesie, dawniej Polesze, też od imienia Polikarp.

Poleszkowic - 1314 od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Poleszny - od nazwy regionu Polesie, dawniej Polesze, też od imienia Polikarp.

Poleszok - od nazwy regionu Polesie, dawniej Polesze, też od imienia Polikarp; od Poleszczuk ‘mieszkaniec Polesia’.

Poleszuk - od nazwy regionu Polesie, dawniej Polesze, też od imienia Polikarp; od Poleszczuk ‘mieszkaniec Polesia’.

Poleszyk - od nazwy regionu Polesie, dawniej Polesze, też od imienia Polikarp; od Poleszczuk ‘mieszkaniec Polesia’.

Poleź - od nazwy miejscowej Polesie (kilka miejscowoźci).

Poleźna - od nazwy miejscowej Polesie (kilka miejscowoźci).

Poleźniak - od nazwy miejscowej Polesie (kilka miejscowoźci).

Poleźny - od nazwy miejscowej Polesie (kilka miejscowoźci).

Poletajew - od polatać.

Poletalski - od polatać.

Poletej - od polatać.

Poletejewski - od polatać.

Poletij - od polatać.

Poletko - od polatać.

Poletyłło - 1752 od polatać.

Poletyło - XVI w. od polatać.

Polewacki - od polewka, poliwka ‘rodzaj zupy’, polewać, poliwać.

Polewacz - od polewka, poliwka ‘rodzaj zupy’, polewać, poliwać.

Polewaczak - od polewka, poliwka ‘rodzaj zupy’, polewać, poliwać.

Polewaczek - od polewka, poliwka ‘rodzaj zupy’, polewać, poliwać.

Polewaczyk - od polewka, poliwka ‘rodzaj zupy’, polewać, poliwać.

Polewaja - od polewka, poliwka ‘rodzaj zupy’, polewać, poliwać.

Polewajczyk - od polewka, poliwka ‘rodzaj zupy’, polewać, poliwać.

Polewana - od polewka, poliwka ‘rodzaj zupy’, polewać, poliwać.

Polewany - od polewka, poliwka ‘rodzaj zupy’, polewać, poliwać.

Polewarczyk - od polewka, poliwka ‘rodzaj zupy’, polewać, poliwać.

Polewawczyk - od polewka, poliwka ‘rodzaj zupy’, polewać, poliwać.

Polewczak - od polewka, poliwka ‘rodzaj zupy’, polewać, poliwać.

Polewczuk - od polewka, poliwka ‘rodzaj zupy’, polewać, poliwać.

Polewczyk - od polewka, poliwka ‘rodzaj zupy’, polewać, poliwać.

Polewczyków - od polewka, poliwka ‘rodzaj zupy’, polewać, poliwać.

Polewczyński - od polewka, poliwka ‘rodzaj zupy’, polewać, poliwać.

Polewczysty - 1799 od polewka, poliwka ‘rodzaj zupy’, polewać, poliwać.

Polewiak - od polewka, poliwka ‘rodzaj zupy’, polewać, poliwać.

Polewianienko - od polewka, poliwka ‘rodzaj zupy’, polewać, poliwać.

Polewicki - od polewka, poliwka ‘rodzaj zupy’, polewać, poliwać.

Polewicz - 1720 od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polewicz - 1720 od polewka, poliwka ‘rodzaj zupy’, polewać, poliwać.

Polewiczowski - od polewka, poliwka ‘rodzaj zupy’, polewać, poliwać.

Polewiec - od polewka, poliwka ‘rodzaj zupy’, polewać, poliwać.

Polewik - od polewka, poliwka ‘rodzaj zupy’, polewać, poliwać.

Polewiński - od polewka, poliwka ‘rodzaj zupy’, polewać, poliwać.

Polewka - 1375 od polewka, poliwka ‘rodzaj zupy’, polewać, poliwać.

Polewko - od polewka, poliwka ‘rodzaj zupy’, polewać, poliwać.

Polewniak - od polewka, poliwka ‘rodzaj zupy’, polewać, poliwać.

Polewski - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polewski - od polewka, poliwka ‘rodzaj zupy’, polewać, poliwać.

Poleżajew - od staropolskiego polegać ‘leżeć’.

Poleżych - od staropolskiego polegać ‘leżeć’.

Polęga - od potęgować ‘pogi±ć, pokrzywić’.

Polęta - 1471 od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polgensek - od półgęsek, półg±sek ‘uwędzona tylna połowa gęsi bez nogi’.

Poliak - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Poliański - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana; też od polanica ‘podplomyk’.

Polic - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Policewicz - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polich - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Policha - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polichało - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polichałow - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polichanczuk - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polichańczuk - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polichart - 1560 od imienia Polikarp. Imię pochodzenia greckiego Polykarpos, od polý ‘dużo, wiele’ i karpós ‘owoc, płód’, do łacińskiego przejęte jako Polyparcarpus. W Polsce notowane od XIII wieku, też jako Poilikart.

Polichna - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Policho - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polichonowski - 1418 od nazwy miejscowej Polichnowo (włocławskie, gmina Szpetal Górny).

Policki - 1405 od nazwy miejscowej Policko (gorzowskie, gmina Pszczew), Policzko (piotrkowskie, gmina Przedbórz).

Policz - od policzyć ‘zliczyć, porachować’.

Policzański - od policzyć ‘zliczyć, porachować’.

Policzenko - od policzyć ‘zliczyć, porachować’.

Policzew - od policzyć ‘zliczyć, porachować’.

Policzkiewicz - od policzyć ‘zliczyć, porachować’.

Policzkowski - od policzyć ‘zliczyć, porachować’.

Policzuk - od policzyć ‘zliczyć, porachować’.

Policzyński - od policzyć ‘zliczyć, porachować’.

Polić - od policzyć ‘zliczyć, porachować’.

Polifka - (¦l) od polewka, poliwka ‘rodzaj zupy’, polewać, poliwać.

Polifke - od polewka, poliwka ‘rodzaj zupy’, polewać, poliwać.

Poliga - od staropolskiego polegać ‘leżeć’.

Poligaj - od staropolskiego polegać ‘leżeć’.

Poligała - od staropolskiego polegać ‘leżeć’.

Poligoński - od staropolskiego polegać ‘leżeć’.

Poligowski - od staropolskiego polegać ‘leżeć’.

Polihoński - od staropolskiego polegać ‘leżeć’.

Polijanis - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana; też od polanica ‘podplomyk’.

Polijaniuk - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana; też od polanica ‘podplomyk’.

Polijański - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana; też od polanica ‘podplomyk’.

Polik - od imienia Polikarp. Imię pochodzenia greckiego Polykarpos, od polý ‘dużo, wiele’ i karpós ‘owoc, płód’, do łacińskiego przejęte jako Polyparcarpus. W Polsce notowane od XIII wieku, też jako Poilikart.

Polikajew - od imienia Polikarp. Imię pochodzenia greckiego Polykarpos, od polý ‘dużo, wiele’ i karpós ‘owoc, płód’, do łacińskiego przejęte jako Polyparcarpus. W Polsce notowane od XIII wieku, też jako Poilikart.

Polikan - od imienia Polikarp. Imię pochodzenia greckiego Polykarpos, od polý ‘dużo, wiele’ i karpós ‘owoc, płód’, do łacińskiego przejęte jako Polyparcarpus. W Polsce notowane od XIII wieku, też jako Poilikart.

Polikanowski - od imienia Polikarp. Imię pochodzenia greckiego Polykarpos, od polý ‘dużo, wiele’ i karpós ‘owoc, płód’, do łacińskiego przejęte jako Polyparcarpus. W Polsce notowane od XIII wieku, też jako Poilikart.

Polikant - od imienia Polikarp. Imię pochodzenia greckiego Polykarpos, od polý ‘dużo, wiele’ i karpós ‘owoc, płód’, do łacińskiego przejęte jako Polyparcarpus. W Polsce notowane od XIII wieku, też jako Poilikart.

Polikarczuk - od imienia Polikarp. Imię pochodzenia greckiego Polykarpos, od polý ‘dużo, wiele’ i karpós ‘owoc, płód’, do łacińskiego przejęte jako Polyparcarpus. W Polsce notowane od XIII wieku, też jako Poilikart.

Polikarczyk - od imienia Polikarp. Imię pochodzenia greckiego Polykarpos, od polý ‘dużo, wiele’ i karpós ‘owoc, płód’, do łacińskiego przejęte jako Polyparcarpus. W Polsce notowane od XIII wieku, też jako Poilikart.

Polikarp - od imienia Polikarp. Imię pochodzenia greckiego Polykarpos, od polý ‘dużo, wiele’ i karpós ‘owoc, płód’, do łacińskiego przejęte jako Polyparcarpus. W Polsce notowane od XIII wieku, też jako Poilikart.

Polikarpczyk - od imienia Polikarp. Imię pochodzenia greckiego Polykarpos, od polý ‘dużo, wiele’ i karpós ‘owoc, płód’, do łacińskiego przejęte jako Polyparcarpus. W Polsce notowane od XIII wieku, też jako Poilikart.

Polikarpow - od imienia Polikarp. Imię pochodzenia greckiego Polykarpos, od polý ‘dużo, wiele’ i karpós ‘owoc, płód’, do łacińskiego przejęte jako Polyparcarpus. W Polsce notowane od XIII wieku, też jako Poilikart.

Polikarpów - od imienia Polikarp. Imię pochodzenia greckiego Polykarpos, od polý ‘dużo, wiele’ i karpós ‘owoc, płód’, do łacińskiego przejęte jako Polyparcarpus. W Polsce notowane od XIII wieku, też jako Poilikart.

Polikarski - od imienia Polikarp. Imię pochodzenia greckiego Polykarpos, od polý ‘dużo, wiele’ i karpós ‘owoc, płód’, do łacińskiego przejęte jako Polyparcarpus. W Polsce notowane od XIII wieku, też jako Poilikart.

Polikartów - 1578 od imienia Polikarp. Imię pochodzenia greckiego Polykarpos, od polý ‘dużo, wiele’ i karpós ‘owoc, płód’, do łacińskiego przejęte jako Polyparcarpus. W Polsce notowane od XIII wieku, też jako Poilikart.

Polikatus - od imienia Polikarp. Imię pochodzenia greckiego Polykarpos, od polý ‘dużo, wiele’ i karpós ‘owoc, płód’, do łacińskiego przejęte jako Polyparcarpus. W Polsce notowane od XIII wieku, też jako Poilikart.

Polikiewicz - od imienia Polikarp. Imię pochodzenia greckiego Polykarpos, od polý ‘dużo, wiele’ i karpós ‘owoc, płód’, do łacińskiego przejęte jako Polyparcarpus. W Polsce notowane od XIII wieku, też jako Poilikart.

Polikiewicz - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polikowski - od imienia Polikarp. Imię pochodzenia greckiego Polykarpos, od polý ‘dużo, wiele’ i karpós ‘owoc, płód’, do łacińskiego przejęte jako Polyparcarpus. W Polsce notowane od XIII wieku, też jako Poilikart.

Polikowski - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Poliksa - 1558 od imienia Polikarp. Imię pochodzenia greckiego Polykarpos, od polý ‘dużo, wiele’ i karpós ‘owoc, płód’, do łacińskiego przejęte jako Polyparcarpus. W Polsce notowane od XIII wieku, też jako Poilikart.

Poliksic - 1558 od imienia Polikarp. Imię pochodzenia greckiego Polykarpos, od polý ‘dużo, wiele’ i karpós ‘owoc, płód’, do łacińskiego przejęte jako Polyparcarpus. W Polsce notowane od XIII wieku, też jako Poilikart.

Poliksza - od imienia Polikarp. Imię pochodzenia greckiego Polykarpos, od polý ‘dużo, wiele’ i karpós ‘owoc, płód’, do łacińskiego przejęte jako Polyparcarpus. W Polsce notowane od XIII wieku, też jako Poilikart.

Polilejko - być może od mitologicznych braci Lelum, Polelum; wyrażenie lelum polelum okreźlało póĽniej ludzi opitych lub źlamazarnych.

Polimkiewicz - od imienia Palamon używanego w Koźciele prawosławnym, to od greckiego Palaimon ‘zapaźnik’.

Polimon - od imienia Palamon używanego w Koźciele prawosławnym, to od greckiego Palaimon ‘zapaźnik’.

Polimowski - od imienia Palamon używanego w Koźciele prawosławnym, to od greckiego Palaimon ‘zapaźnik’.

Polimski - od imienia Palamon używanego w Koźciele prawosławnym, to od greckiego Palaimon ‘zapaźnik’.

Poliński - 1747 od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polip - 1414 być może jest to kontaminacja dwu imion Polikarp i Filip, staropolskiego Pilip.

Polipczak - być może jest to kontaminacja dwu imion Polikarp i Filip, staropolskiego Pilip.

Polipczuk - być może jest to kontaminacja dwu imion Polikarp i Filip, staropolskiego Pilip.

Polipiec - być może jest to kontaminacja dwu imion Polikarp i Filip, staropolskiego Pilip.

Polipiwko - (¦l) od podstawy pal: od pal, palec, palić, pałać lub od palik.

Polipka - być może jest to kontaminacja dwu imion Polikarp i Filip, staropolskiego Pilip.

Polipkiewicz - być może jest to kontaminacja dwu imion Polikarp i Filip, staropolskiego Pilip.

Polipowicz - być może jest to kontaminacja dwu imion Polikarp i Filip, staropolskiego Pilip.

Polipowski - być może jest to kontaminacja dwu imion Polikarp i Filip, staropolskiego Pilip.

Polipski - być może jest to kontaminacja dwu imion Polikarp i Filip, staropolskiego Pilip.

Polis - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polis - od policzyć ‘pogorszyc się, zmarnieć’.

Polisiak - od nazwy miejscowej Polesie (kilka miejscowoźci).

Polisiakiewicz - od nazwy miejscowej Polesie (kilka miejscowoźci).

Polisiewicz - od policzyć ‘pogorszyc się, zmarnieć’.

Polisik - od policzyć ‘pogorszyc się, zmarnieć’.

Polisinek - od policzyć ‘pogorszyc się, zmarnieć’.

Poliski - 1464 od nazwy miejscowej Policko (gorzowskie, gmina Pszczew), Policzko (piotrkowskie, gmina Przedbórz).

Polisz - od policzyć ‘pogorszyc się, zmarnieć’.

Poliszak - od nazwy miejscowej Polesie (kilka miejscowoźci).

Poliszakiewicz - od policzyć ‘pogorszyc się, zmarnieć’.

Poliszczak - od nazwy miejscowej Polesie (kilka miejscowoźci).

Poliszczuk - od nazwy miejscowej Polesie (kilka miejscowoźci).

Poliszek - od policzyć ‘pogorszyc się, zmarnieć’.

Poliszewski - od policzyć ‘pogorszyc się, zmarnieć’.

Poliszka - od policzyć ‘pogorszyc się, zmarnieć’.

Poliszkiewicz - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Poliszkiewicz - od policzyć ‘pogorszyc się, zmarnieć’.

Poliszko - od policzyć ‘pogorszyc się, zmarnieć’.

Poliszuk - od policzyć ‘pogorszyc się, zmarnieć’.

Poliźkiewicz - od policzyć ‘pogorszyc się, zmarnieć’.

Poliźwiat - od podstawy pal: od pal, palec, palić, pałać lub od palik.

Poliźwit - (¦l) od podstawy pal: od pal, palec, palić, pałać lub od palik.

Politański - od nazwy miejscowej Politanice (częźć Bełchatowa; piotrkowskie).

Polityka - od polityka ‘działalnoźć władzy państwowej, sztuka rz±dzenia’, dawniej też ‘zręczne działanie’.

Polityken - od polityka ‘działalnoźć władzy państwowej, sztuka rz±dzenia’, dawniej też ‘zręczne działanie’.

Politykin - od polityka ‘działalnoźć władzy państwowej, sztuka rz±dzenia’, dawniej też ‘zręczne działanie’.

Polityko - od polityka ‘działalnoźć władzy państwowej, sztuka rz±dzenia’, dawniej też ‘zręczne działanie’.

Poliwczyk - od polewka, poliwka ‘rodzaj zupy’, polewać, poliwać.

Poliwczyński - od polewka, poliwka ‘rodzaj zupy’, polewać, poliwać.

Poliwiak - od polewka, poliwka ‘rodzaj zupy’, polewać, poliwać.

Poliwka - od polewka, poliwka ‘rodzaj zupy’, polewać, poliwać.

Poliwko - od polewka, poliwka ‘rodzaj zupy’, polewać, poliwać.

Poliwoczak - od polewka, poliwka ‘rodzaj zupy’, polewać, poliwać.

Poliwoczak - od polewka, poliwka ‘rodzaj zupy’, polewać, poliwać.

Poliwoda - od podstawy pal: od pal, palec, palić, pałać lub od palik.

Poliwodziński - od podstawy pal: od pal, palec, palić, pałać lub od palik.

Poliwski - od polewka, poliwka ‘rodzaj zupy’, polewać, poliwać.

Poliz - od polizać.

Polizik - od polizać.

Polizio - od polizać.

Poljański - od nazw miejscowych Polany, Polana (częste).

Polk - od polka ‘rodzaj tańca’, od imion Polikarp, Hipolit.

Polka, m. - 1414 od polka ‘rodzaj tańca’, od imion Polikarp, Hipolit.

Polka, m. - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polkaj - od polka ‘rodzaj tańca’, od imion Polikarp, Hipolit.

Polke - od polka ‘rodzaj tańca’, od imion Polikarp, Hipolit.

Polkiewicz - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polkiewicz - od polka ‘rodzaj tańca’, od imion Polikarp, Hipolit.

Polko - 1352 od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polko - 1671 od polka ‘rodzaj tańca’, od imion Polikarp, Hipolit.

Polkowic - 1332 od polka ‘rodzaj tańca’, od imion Polikarp, Hipolit.

Polkowski - 1487 od nazw miejscowych typu Polków, Polkowice.

Poll - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polla - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Pollach - (¦l) od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana; od Polach ‘Polak’.

Pollack - (¦l) od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Pollak - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Pollakowski - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Pollan - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Pollap - (¦l) od połapać lub też od połap, póĽniej pułap.

Pollapp - (¦l) od połapać lub też od połap, póĽniej pułap.

Pollas - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Pollasek - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Pollasz - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Pollaszek - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polle - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Pollej - od staropolskiego polej ‘mięta; polej’; polać.

Pollek - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Pollesch - od nazwy regionu Polesie, dawniej Polesze, też od imienia Polikarp.

Polley - od staropolskiego polej ‘mięta; polej’; polać.

Pollman - od niemieckich nazw osobowych Pollmann, Pullmann, te od dolno-niemieckiego pöl ‘staw, sadzawka’, też od Bollmann, ta od dolno-niemieckiego bole ‘zalotnik, kochanek’.

Pollmann - od niemieckich nazw osobowych Pollmann, Pullmann, te od dolno-niemieckiego pöl ‘staw, sadzawka’, też od Bollmann, ta od dolno-niemieckiego bole ‘zalotnik, kochanek’.

Pollner - od niemieckich nazw osobowych Polnar, Pulner, te od słowiańskich nazw na Poln-.

Pollnik - od przymiotnika polny.

Pollnowski - od przymiotnika polny.

Pollo - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polloczek - (¦l) od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Pollok - (¦l) od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Pollom - od staropolskiego połomić ‘połamać’; też liczne nazwy miejscowe Połom.

Pollubitzki - (Pom) od nazwy miejscowej Polubicze (białostockie, gmina Wisznice).

Pollun - od staropolskiego połomić ‘połamać’; też liczne nazwy miejscowe Połom.

Polman - od niemieckich nazw osobowych Pollmann, Pullmann, te od dolno-niemieckiego pöl ‘staw, sadzawka’, też od Bollmann, ta od dolno-niemieckiego bole ‘zalotnik, kochanek’.

Polmann - od niemieckich nazw osobowych Pollmann, Pullmann, te od dolno-niemieckiego pöl ‘staw, sadzawka’, też od Bollmann, ta od dolno-niemieckiego bole ‘zalotnik, kochanek’.

Polna - od przymiotnika polny.

Polnański - od niemieckich nazw osobowych Pollmann, Pullmann, te od dolno-niemieckiego pöl ‘staw, sadzawka’, też od Bollmann, ta od dolno-niemieckiego bole ‘zalotnik, kochanek’.

Polnarowicz - 1699 od niemieckich nazw osobowych Polnar, Pulner, te od słowiańskich nazw na Poln-

Polnarowski - 1664 od niemieckich nazw osobowych Polnar, Pulner, te od słowiańskich nazw na Poln-.

Polner - 1402 od niemieckich nazw osobowych Polnar, Pulner, te od słowiańskich nazw na Poln-.

Polnerowicz - od niemieckich nazw osobowych Polnar, Pulner, te od słowiańskich nazw na Poln-.

Polniak - 1793 od przymiotnika polny.

Polniakowski - od przymiotnika polny.

Polniaszek - od przymiotnika polny.

Polnicki - od przymiotnika polny.

Polnik - od przymiotnika polny.

Polnisiak - od przymiotnika polny.

Polniszek - od przymiotnika polny.

Polniuk - od przymiotnika polny.

Polno - 1449 od pilny ‘gorliwy, troskliwy’.

Polnowski - od przymiotnika polny.

Polny - 1397 od przymiotnika polny.

Poloc - (¦l) od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polocek - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Poloch - 1350 od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Poloczek - (¦l) od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Poloczyk - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polok - (¦l) od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polokowski - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polonia - 1629 od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana; też od polanica ‘podplomyk’.

Polorczyk - od polarny ‘północny, biegunowy’; od polor, poler ‘ogłada’.

Polorowicz - od polarny ‘północny, biegunowy’; od polor, poler ‘ogłada’.

Polorz - (¦l) od polarny ‘północny, biegunowy’; od polor, poler ‘ogłada’.

Polos - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polosak - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polosek - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polosik - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Poloski - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Poloszczyk - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Poloszek - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Poloszyk - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polotzek - (¦l) od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Polowa - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polowaczyk - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polowczyk - od przymiotnika polny; od przymiotnika polowy.

Polowiak - od przymiotnika polny; od przymiotnika polowy.

Polowicz - od przymiotnika polny; od przymiotnika polowy.

Polowiec - od przymiotnika polny; od przymiotnika polowy.

Polowiński - od przymiotnika polny; od przymiotnika polowy.

Polowniak - od przymiotnika polny; od przymiotnika polowy.

Polowski - od przymiotnika polny; od przymiotnika polowy.

Polowy - od przymiotnika polny; od przymiotnika polowy.

Polska - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana; też od polanica ‘podplomyk’.

Polski - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana; też od polanica ‘podplomyk’.

Polster - od polster ‘poduszka’.

Polsterz - od polster ‘poduszka’.

Polszczak - od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana; też od polanica ‘podplomyk’.

Polt - od niemieckiej nazwy osobowej Polt ,ta od imion złozonych na Bald-.

Poltacha - od niemieckiej nazwy osobowej Polt ,ta od imion złozonych na Bald-.

Poltański - od niemieckiej nazwy osobowej Polt ,ta od imion złozonych na Bald-.

Poltaszewski - od niemieckiej nazwy osobowej Polt ,ta od imion złozonych na Bald-.

Polte - od niemieckiej nazwy osobowej Polt ,ta od imion złozonych na Bald-.

Poltoracki - od półtora ‘jeden i pół’.

Poltorak - od półtora ‘jeden i pół’.

Poltorek - od półtora ‘jeden i pół’.

Poltorniak - od półtora ‘jeden i pół’.

Poltowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Polt, ta od imion złozonych na Bald-.

Poltyn - od niemieckiej nazwy osobowej Polt ,ta od imion złozonych na Bald-.

Poltyna - od niemieckiej nazwy osobowej Polt ,ta od imion złozonych na Bald-.

Poltyniak - od niemieckiej nazwy osobowej Polt ,ta od imion złozonych na Bald-.

Poltynowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Polt ,ta od imion złozonych na Bald-.

Poltyński - od niemieckiej nazwy osobowej Polt ,ta od imion złozonych na Bald-.

Poltys - od niemieckiej nazwy osobowej Polt ,ta od imion złozonych na Bald-.

Poltysik - od niemieckiej nazwy osobowej Polt ,ta od imion złozonych na Bald-.

Poltz - od niemieckiej nazwy osobowej Polz, ta od imion złożonych na Bald- lub od nazwy miejscowej Poltz.

Polubiatko - od polubić.

Polubicki - od nazwy miejscowej Polubicze (białostockie, gmina Wisznice).

Polubicz - od polubić.

Polubiec - od polubić.

Polubiejko - od polubić.

Polubien - 1415 od polubić.

Polubieński - od nazwy miejscowej Pałubin (gdańskie, gmina Stara Kiszewa).

Polubiński - od nazwy miejscowej Pałubin (gdańskie, gmina Stara Kiszewa).

Polubion - 1316 od polubić.

Polubionowic - 1402 od polubić.

Polubitzki - (Pom) od nazwy miejscowej Polubicze (białostockie, gmina Wisznice).

Poluboczka - od polubić.

Poluboczko - od polubić.

Polubok - (¦l) od polubić.

Polubski - od polubić.

Poluch - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polucha - 1495 od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Poluchaniec - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Poluchowicz - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Poluchowski - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Poludnik - od południe ‘połowa, źrodek dnia’.

Poludnikiewicz - od południe ‘połowa, źrodek dnia’.

Poluga - od pałyga ‘wzgórze’.

Poluha - od pałyga ‘wzgórze’.

Poluik - od połuja ‘dań miodowa, tj. połowa miodu oddana dziedzicowi’.

Poluj - od połuja ‘dań miodowa, tj. połowa miodu oddana dziedzicowi’.

Polujak - od połuja ‘dań miodowa, tj. połowa miodu oddana dziedzicowi’.

Polujan - od pół + imię Jan.

Polujański - od pół + imię Jan.

Polum - (¦l) od staropolskiego połomić ‘połamać’; też liczne nazwy miejscowe Połom.

Polumacek - (Pom) od staropolskiego połomić ‘połamać’; też liczne nazwy miejscowe Połom.

Polun - od staropolskiego połomić ‘połamać’; też liczne nazwy miejscowe Połom.

Polunic - od staropolskiego połomić ‘połamać’; też liczne nazwy miejscowe Połom.

Polupan - (¦l) od półpanek ‘człowiek udaj±cy pana’.

Polus - od gwarowego polus ‘próżniak, nicpoń’.

Polus - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Polusiak - od gwarowego polus ‘próżniak, nicpoń’.

Polusik - od gwarowego polus ‘próżniak, nicpoń’.

Polusiński - od gwarowego polus ‘próżniak, nicpoń’.

Polusz - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Poluszak - od gwarowego polus ‘próżniak, nicpoń’.

Poluszczak - od gwarowego polus ‘próżniak, nicpoń’.

Poluszczyk - od gwarowego polus ‘próżniak, nicpoń’.

Poluszek - od gwarowego polus ‘próżniak, nicpoń’.

Poluszewski - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Poluszka - od gwarowego polus ‘próżniak, nicpoń’.

Poluszyn - od gwarowego polus ‘próżniak, nicpoń’.

Poluszyński - od gwarowego polus ‘próżniak, nicpoń’.

Poluź - od gwarowego polus ‘próżniak, nicpoń’.

Poluźniak - od gwarowego polus ‘próżniak, nicpoń’.

Polużyn - od pałyga ‘wzgórze’.

Polyfka - (¦l) od polewka, poliwka ‘rodzaj zupy’, polewać, poliwać.

Polywczysty - 1789 od polewka, poliwka ‘rodzaj zupy’, polewać, poliwać.

Polywka - (¦l) od polewka, poliwka ‘rodzaj zupy’, polewać, poliwać.

Polzer - od niemieckiej nazwy osobowej Polzer, ta od nazwy miejscowej Polz.

Polzin - od niemieckiej nazwy osobowej Polz, ta od imion złożonych na Bald- lub od nazwy miejscowej Poltz.

Poła - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Połab - od Połabianin ‘słowiański mieszkaniec Połabia, regionu nad Łab±’.

Połabiński - od Połabianin ‘słowiański mieszkaniec Połabia, regionu nad Łab±’.

Połabis - od Połabianin ‘słowiański mieszkaniec Połabia, regionu nad Łab±’.

Połabski - od Połabianin ‘słowiański mieszkaniec Połabia, regionu nad Łab±’.

Połabus - od Połabianin ‘słowiański mieszkaniec Połabia, regionu nad Łab±’.

Połac - od połać ‘częźć obszaru, kawał czegoź’.

Połacarz - od połać ‘częźć obszaru, kawał czegoź’.

Połaciak - od połać ‘częźć obszaru, kawał czegoź’.

Połacik - od połać ‘częźć obszaru, kawał czegoź’.

Połacin - od połać ‘częźć obszaru, kawał czegoź’.

Połaciniec - od połać ‘częźć obszaru, kawał czegoź’.

Połaciński - od połać ‘częźć obszaru, kawał czegoź’.

Połaciok - (¦l) od połać ‘częźć obszaru, kawał czegoź’.

Połaczajło - od połać ‘częźć obszaru, kawał czegoź’.

Połaczak - od połać ‘częźć obszaru, kawał czegoź’.

Połaczanin - od połać ‘częźć obszaru, kawał czegoź’.

Połaczański - od połać ‘częźć obszaru, kawał czegoź’.

Połaczek - od połać ‘częźć obszaru, kawał czegoź’.

Połaczewski - od połać ‘częźć obszaru, kawał czegoź’.

Połaczyniec - od połać ‘częźć obszaru, kawał czegoź’.

Połaczyński - od połać ‘częźć obszaru, kawał czegoź’.

Połać - od połać ‘częźć obszaru, kawał czegoź’.

Poładajczuk - od poład ‘ład, porz±dek’, poładzić ‘uporz±dkować’.

Poładycz - od poład ‘ład, porz±dek’, poładzić ‘uporz±dkować’.

Poładziewski - od poład ‘ład, porz±dek’, poładzić ‘uporz±dkować’.

Połaj - 1396 od połajać ‘skarcić’ lub od imienia Połaj, od greckiego Pelagios, to od pelágios ‘morski’, łacińskiego Pelagius, niemieckiego Polay, Polei.

Połajdowicz - od połajać ‘skarcić’ lub od imienia Połaj, od greckiego Pelagios, to od pelágios ‘morski’, łacińskiego Pelagius, niemieckiego Polay, Polei.

Połajewski - 1387 od nazwy miejscowej Połajowice, dziź Pojałowice (kieleckie, gmina Miechów).

Połajkowski - od połajać ‘skarcić’ lub od imienia Połaj, od greckiego Pelagios, to od pelágios ‘morski’, łacińskiego Pelagius, niemieckiego Polay, Polei.

Połajowski - 1396 od nazwy miejscowej Połajowice, dziź Pojałowice (kieleckie, gmina Miechów).

Połajski - od połajać ‘skarcić’ lub od imienia Połaj, od greckiego Pelagios, to od pelágios ‘morski’, łacińskiego Pelagius, niemieckiego Polay, Polei.

Połamackanicz - od połamany, połamać.

Połamackanycz - od połamany, połamać.

Połamana - od połamany, połamać.

Połamany - od połamany, połamać.

Połamańczuk - od połamany, połamać.

Połamarczuk - od połamany, połamać.

Połamarz - od połamany, połamać.

Połamasz - od połamany, połamać.

Połamski - od połamany, połamać.

Połanecki - od nazwy miejscowej Połaniec (tarnobrzeskie, gmina Połaniec), Połonice (KrW).

Połaniec - od nazwy miejscowej Połaniec (tarnobrzeskie, gmina Połaniec), Połonice (KrW).

Połaniecki - 1428 od nazwy miejscowej Połaniec (tarnobrzeskie, gmina Połaniec), Połonice (KrW).

Połaniewicz - od polaniać, wyłaniać.

Połaniewski - od polaniać, wyłaniać.

Połanik - od polaniać, wyłaniać.

Połaniuk - od polaniać, wyłaniać.

Połański - od polaniać, wyłaniać.

Połap - od połapać lub też od połap, póĽniej pułap.

Połapczuk - od połapać lub też od połap, póĽniej pułap.

Połapski - od połapać lub też od połap, póĽniej pułap.

Połasa - od połasić się ‘złakomić się’.

Połasak - od połasić się ‘złakomić się’.

Połasek - od połasić się ‘złakomić się’.

Połasiewicz - od połasić się ‘złakomić się’.

Połasik - od połasić się ‘złakomić się’.

Połasiński - od połasić się ‘złakomić się’.

Połaski - od nazwy miejscowej Połazie (siedleckie, gmina Liw, Korytnica).

Połasz - od połasić się ‘złakomić się’.

Połaszczak - od połasić się ‘złakomić się’.

Połaszczański - od połasić się ‘złakomić się’.

Połaszczyk - od połasić się ‘złakomić się’.

Połaszewski - od nazwy miejscowej Pułaczów (kieleckie, gmina Raków).

Połat - od połatać ‘naszyć łaty’.

Połatajko - od połatać ‘naszyć łaty’.

Połatała - od połatać ‘naszyć łaty’.

Połatczak - od połatać ‘naszyć łaty’.

Połatejko - od połatać ‘naszyć łaty’.

Połatek - od połatać ‘naszyć łaty’ lub od połatek ‘połeć’.

Połatkiewicz - od połatać ‘naszyć łaty’.

Połatyński - od połatać ‘naszyć łaty’.

Poławianiuk - od półławnik ‘kmieć posiadaj±cy pół łanu’.

Poławieński - 1599 od nazwy miejscowej Poławień, Poławeń (ŻmudĽ).

Poławiński - 1599 od nazwy miejscowej Poławień, Poławeń (ŻmudĽ).

Poławniak - od półławnik ‘kmieć posiadaj±cy pół łanu’.

Poławski - od nazwy miasta Puławy (lubelskie).

Połaziak - od nazwy miejscowej Połazie (siedleckie, gmina Liw, Korytnica) lub od połazić.

Połazki - od nazwy miejscowej Połazie (siedleckie, gmina Liw, Korytnica).

Poł±carz - od poł±czyć, dawniej też połęczać ‘zł±czyć, powi±zać’.

Poł±czak - od poł±czyć, dawniej też połęczać ‘zł±czyć, powi±zać’.

Poł±czek - od poł±czyć, dawniej też połęczać ‘zł±czyć, powi±zać’.

Poł±czyk - od poł±czyć, dawniej też połęczać ‘zł±czyć, powi±zać’.

Poł±dkiewicz - od połędĽ ‘żerdĽ do układania snopów’.

Poł±dnik - od połędĽ ‘żerdĽ do układania snopów’.

Poł±giewicz - od potęgować ‘pogi±ć, pokrzywić’.

Poł±tek - od poł±tka ‘ł±tka, lalka lub od gwarowego pałętać się ‘włóczyć się’.

Poł±tkiewicz - od poł±tka ‘ł±tka, lalka lub od gwarowego pałętać się ‘włóczyć się’.

Połbrat - od staropolskiego półbrat ‘brat przyrodni’.

Połbratek - od staropolskiego półbrat ‘brat przyrodni’.

Połch - od staropolskiego pilch ‘gryzoń nadrzewny’, też ‘sk±piec’; od gwarowego pilk ‘pilch’.

Połchanow - od staropolskiego pilch ‘gryzoń nadrzewny’, też ‘sk±piec’; od gwarowego pilk ‘pilch’.

Połchleba - od pół + chleb(a).

Połchłopek - od półchłop ‘rzezaniec, kastrat’.

Połchonki - od staropolskiego pilch ‘gryzoń nadrzewny’, też ‘sk±piec’; od gwarowego pilk ‘pilch’.

Połchowski - od staropolskiego pilch ‘gryzoń nadrzewny’, też ‘sk±piec’; od gwarowego pilk ‘pilch’.

Połciak - od połeć ‘wielki płat mięsa lub słoniny’.

Połciewicz - 1524 od połeć ‘wielki płat mięsa lub słoniny’.

Połcik - 1528 od połeć ‘wielki płat mięsa lub słoniny’.

Połcikiewicz - 1588 od połeć ‘wielki płat mięsa lub słoniny’.

Połciowicz - od połeć ‘wielki płat mięsa lub słoniny’.

Połcwiartek - od półćwiartek ‘połowa ćwierci; długi a w±ski pas ziemi’.

Połcyn - od niemieckiej nazwy osobowej Polz, ta od imion złożonych na Bald- lub od nazwy miejscowej Poltz.

Połcz - od niemieckiej nazwy osobowej Polz, ta od imion złożonych na Bald- lub od nazwy miejscowej Poltz.

Połczan - od niemieckiej nazwy osobowej Polz, ta od imion złożonych na Bald- lub od nazwy miejscowej Poltz.

Połczek - od niemieckiej nazwy osobowej Polz, ta od imion złożonych na Bald- lub od nazwy miejscowej Poltz.

Połczka - 1271 od podstawy pełk-, od imion złożonych typu Przedpełk, ¦więtopełk, też od pułk, dawniej połek, połk ‘oddział wojska’.

Połczko - 1290 od podstawy pełk-, od imion złożonych typu Przedpełk, ¦więtopełk, też od pułk, dawniej połek, połk ‘oddział wojska’.

Połczowski - od niemieckiej nazwy osobowej Polz, ta od imion złożonych na Bald- lub od nazwy miejscowej Poltz.

Połczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Polz, ta od imion złożonych na Bald- lub od nazwy miejscowej Poltz.

Połczyński - 1671 od nazwy miejscowej Połczyno (gdańskie, gmina Puck).

Połdiak - od pół + diak(on).

Połdworanin - od pół + dworzanin.

Połdziak - od pół + diak(on).

Połdzień - od południe ‘połowa, źrodek dnia’.

Połec - od połeć ‘wielki płat mięsa lub słoniny’.

Połechacz - nazwisko wschodniosłowiańskie, od połechtać.

Połechata - nazwisko wschodniosłowiańskie, od połechtać.

Połechaty - nazwisko wschodniosłowiańskie, od połechtać.

Połeczek - od połeć ‘wielki płat mięsa lub słoniny’.

Połeczoło - od połe, pół + czoło.

Połeć - 1390 od połeć ‘wielki płat mięsa lub słoniny’.

Połedniaczyk - 1648 od gwarowego połednie ‘południe’.

Połedniak - 1638 od gwarowego połednie ‘południe’.

Połednik - od gwarowego połednie ‘południe’.

Połedniok - (¦l) od gwarowego połednie ‘południe’.

Połejko - od połajać ‘skarcić’ lub od imienia Połaj, od greckiego Pelagios, to od pelágios ‘morski’, łacińskiego Pelagius, niemieckiego Polay, Polei.

Połencki - od nazw miejscowych Pałęki, Pałęgi, Pałęczek (kilka miejscowoźci).

Połenczak - od poł±czyć, dawniej też połęczać ‘zł±czyć, powi±zać’.

Połentek - od poł±tka ‘ł±tka, lalka lub od gwarowego pałętać się ‘włóczyć się’.

Połeta - od połeć ‘wielki płat mięsa lub słoniny’.

Połetek - od połeć ‘wielki płat mięsa lub słoniny’.

Połetko - od połeć ‘wielki płat mięsa lub słoniny’.

Połetowski - od połeć ‘wielki płat mięsa lub słoniny’.

Połęcki - od nazw miejscowych Pałęki, Pałęgi, Pałęczek (kilka miejscowoźci).

Połęczak - od poł±czyć, dawniej też połęczać ‘zł±czyć, powi±zać’.

Połęć - od połeć ‘wielki płat mięsa lub słoniny’.

Połędnik - od połędĽ ‘żerdĽ do układania snopów’.

Połędziewski - od połędĽ ‘żerdĽ do układania snopów’ lub od nazwy miejscowej PołędĽ (KrW).

Połędziowski - od połędĽ ‘żerdĽ do układania snopów’ lub od nazwy miejscowej PołędĽ (KrW).

Połęga - od potęgować ‘pogi±ć, pokrzywić’.

Połęgowski - od potęgować ‘pogi±ć, pokrzywić’ lub od nazwy miasta Połęga (Litwa).

Połęski - od nazw miejscowych Pałęki, Pałęgi, Pałęczek (kilka miejscowoźci).

Połętek - od poł±tka ‘ł±tka, lalka lub od gwarowego pałętać się ‘włóczyć się’.

Połgarabski - od półgrabia’ wicehrabia’.

Połgensek - od półgęsek, półg±sek ‘uwędzona tylna połowa gęsi bez nogi’.

Połgesek - od półgęsek, półg±sek ‘uwędzona tylna połowa gęsi bez nogi’.

Połgęsek - od półgęsek, półg±sek ‘uwędzona tylna połowa gęsi bez nogi’.

Połgęska - od półgęsek, półg±sek ‘uwędzona tylna połowa gęsi bez nogi’.

Połgrabia - od półgrabia’ wicehrabia’.

Połgrabski - od półgrabia’ wicehrabia’.

Połgrobia - od półgrabia’ wicehrabia’.

Połgrosiewicz - od półgroszek ‘moneta o wartoźci połowy grosza’.

Połgroszewicz - od półgroszek ‘moneta o wartoźci połowy grosza’.

Połgrusiewicz - od półgroszek ‘moneta o wartoźci połowy grosza’.

Połjancewicz - od pół + imię Jan.

Połjanewicz - od pół + imię Jan.

Połjanowicz - od pół + imię Jan.

Połjanowski - od pół + imię Jan.

Połk - 1136 od podstawy pełk-, od imion złożonych typu Przedpełk, ¦więtopełk, też od pułk, dawniej połek, połk ‘oddział wojska’.

Połka - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Połkoń - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Połkopek - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Połkoszek - od półkoszek ‘połowa kosza wyźcielaj±cego wnętrze wozu’.

Połkoźnik - od półkoszek ‘połowa kosza wyźcielaj±cego wnętrze wozu’.

Połkownik - od pułkownik, dawniej półkownik.

Połkowski - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Połkoza - 1416 zapewne od nazwy herbu, ta od pół + koza ‘na wpół koza’: Półkozic; nazwa heraldyczna.

Połkozic - 1468 zapewne od nazwy herbu, ta od pół + koza ‘na wpół koza’: Półkozic; nazwa heraldyczna.

Połniak - od przymiotnika polny.

Połnikow - od przymiotnika polny.

Połob - od polubić.

Połobiatko - od polubić.

Połoch - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Połochacz - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Połochajko - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Połochajło - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Połochowicz - 1414 od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Połochowski - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Połocik - od połeć ‘wielki płat mięsa lub słoniny’.

Połocki - od nazwy miasta Połock (KrW).

Połoczak - od staropolskiego połok ‘żarłok’.

Połoczanin - od nazwy miasta Połock (KrW).

Połoczański - od nazwy miasta Połock (KrW).

Połoczek - od staropolskiego połok ‘żarłok’.

Połoczna - od staropolskiego połok ‘żarłok’.

Połoczniak - od staropolskiego połok ‘żarłok’.

Połocznik - od staropolskiego połok ‘żarłok’.

Połoczny - od staropolskiego połok ‘żarłok’.

Połoczyński - od staropolskiego pałuki ‘przykrycie wozu lub sań’, też od nazwy regionu Pałuki.

Połoć - od połeć ‘wielki płat mięsa lub słoniny’.

Połodczak - od pół + diak(on).

Połodziuk - od pół + diak(on).

Połog - od położyć.

Połogniuk - od położyć.

Połogowski - od położyć.

Połojański - od pół + imię Jan.

Połojczyk - od połajać ‘skarcić’ lub od imienia Połaj, od greckiego Pelagios, to od pelágios ‘morski’, łacińskiego Pelagius, niemieckiego Polay, Polei.

Połojko - od połajać ‘skarcić’ lub od imienia Połaj, od greckiego Pelagios, to od pelágios ‘morski’, łacińskiego Pelagius, niemieckiego Polay, Polei.

Połojski - od połajać ‘skarcić’ lub od imienia Połaj, od greckiego Pelagios, to od pelágios ‘morski’, łacińskiego Pelagius, niemieckiego Polay, Polei.

Połok - od staropolskiego połok ‘żarłok’.

Połom - od staropolskiego połomić ‘połamać’; też liczne nazwy miejscowe Połom.

Połomacek - od staropolskiego połomić ‘połamać’; też liczne nazwy miejscowe Połom.

Połomacki - od staropolskiego połomić ‘połamać’; też liczne nazwy miejscowe Połom.

Połomczyk - 1586 od nazw miejscowych Połom, Połomia (kilka wsi).

Połomecki - od staropolskiego połomić ‘połamać’; też liczne nazwy miejscowe Połom.

Połomicz - od staropolskiego połomić ‘połamać’; też liczne nazwy miejscowe Połom.

Połomiec - 1471 od staropolskiego połomić ‘połamać’; też liczne nazwy miejscowe Połom.

Połomiński - od staropolskiego połomić ‘połamać’; też liczne nazwy miejscowe Połom.

Połomka - 1639 od staropolskiego połomić ‘połamać’; też liczne nazwy miejscowe Połom.

Połomski - 1496 od nazw miejscowych Połom, Połomia (kilka wsi).

Połon - od połon ‘niewola; zdobycz’; może też od imienia Apolonija.

Połonczyk - od połon ‘niewola; zdobycz’; może też od imienia Apolonija.

Połonecki - od połon ‘niewola; zdobycz’; może też od imienia Apolonija.

Połonek - od połon ‘niewola; zdobycz’; może też od imienia Apolonija.

Połoniak - od połon ‘niewola; zdobycz’; może też od imienia Apolonija.

Połoniec - od połon ‘niewola; zdobycz’; może też od imienia Apolonija.

Połoniecki - od połon ‘niewola; zdobycz’; może też od imienia Apolonija.

Połoniewicz - od połon ‘niewola; zdobycz’; może też od imienia Apolonija.

Połoniewski - od połon ‘niewola; zdobycz’; może też od imienia Apolonija.

Połonik - od połon ‘niewola; zdobycz’; może też od imienia Apolonija.

Połoniński - od połon ‘niewola; zdobycz’; może też od imienia Apolonija.

Połonka - od połon ‘niewola; zdobycz’; może też od imienia Apolonija.

Połonkiewicz - od połon ‘niewola; zdobycz’; może też od imienia Apolonija.

Połonko - od połon ‘niewola; zdobycz’; może też od imienia Apolonija.

Połonowicz - od połon ‘niewola; zdobycz’; może też od imienia Apolonija.

Połonowski - od połon ‘niewola; zdobycz’; może też od imienia Apolonija.

Połoń - od połon ‘niewola; zdobycz’; może też od imienia Apolonija.

Połończyk - od połon ‘niewola; zdobycz’; może też od imienia Apolonija.

Połoński - od połon ‘niewola; zdobycz’; może też od imienia Apolonija.

Połorzyński - od położyć.

Połos - od połos, połoz ‘w±ż niejadowity’, też płoza.

Połosa - od połos, połoz ‘w±ż niejadowity’, też płoza.

Połosak - od połos, połoz ‘w±ż niejadowity’, też płoza.

Połosek - od połos, połoz ‘w±ż niejadowity’, też płoza.

Połosiński - od połos, połoz ‘w±ż niejadowity’, też płoza.

Połoski - od połos, połoz ‘w±ż niejadowity’, też płoza.

Połosok - od połos, połoz ‘w±ż niejadowity’, też płoza.

Połosz - od połos, połoz ‘w±ż niejadowity’, też płoza.

Połoszaj - od połos, połoz ‘w±ż niejadowity’, też płoza.

Połoszański - od połos, połoz ‘w±ż niejadowity’, też płoza.

Połoszczak - od połos, połoz ‘w±ż niejadowity’, też płoza.

Połoszczański - od połos, połoz ‘w±ż niejadowity’, też płoza.

Połoszczuk - od połos, połoz ‘w±ż niejadowity’, też płoza.

Połoszynowicz - od połos, połoz ‘w±ż niejadowity’, też płoza.

Połoź - od połos, połoz ‘w±ż niejadowity’, też płoza.

Połoźka - od połos, połoz ‘w±ż niejadowity’, też płoza.

Połoźnik - od połos, połoz ‘w±ż niejadowity’, też płoza.

Połot - od połeć ‘wielki płat mięsa lub słoniny’; od wschodniosłowiańskiego połot ‘połeć’.

Połotczak - od połeć ‘wielki płat mięsa lub słoniny’; od wschodniosłowiańskiego połot ‘połeć’.

Połotek - od połeć ‘wielki płat mięsa lub słoniny’; od wschodniosłowiańskiego połot ‘połeć’.

Połotniak - od połeć ‘wielki płat mięsa lub słoniny’; od wschodniosłowiańskiego połot ‘połeć’.

Połotnicki - od połeć ‘wielki płat mięsa lub słoniny’; od wschodniosłowiańskiego połot ‘połeć’.

Połotnik - od połeć ‘wielki płat mięsa lub słoniny’; od wschodniosłowiańskiego połot ‘połeć’.

Połotniuk - od połeć ‘wielki płat mięsa lub słoniny’; od wschodniosłowiańskiego połot ‘połeć’.

Połotyński - od połeć ‘wielki płat mięsa lub słoniny’; od wschodniosłowiańskiego połot ‘połeć’.

Połowa - od połowa.

Połowaniuk - od połowa.

Połowczak - od połowa.

Połowczuk - od połowa.

Połowczyk - od połowa.

Połowiak - od połowa.

Połowianiuk - od połowa.

Połowicz - od połowa.

Połowiec - od połowa.

Połowienia - od połowa.

Połowienka - od połowa.

Połowień - od połowa.

Połowin - od połowa.

Połowina - od połowa.

Połowinak - od przymiotnika polny; od przymiotnika polowy.

Połowinczak - od połowa.

Połowinkin - od połowa.

Połowinkina - od połowa.

Połowinko - od połowa.

Połowińczak - od połowa.

Połowiński - od połowa.

Połowko - od połowa; od połownik ‘kmiec maj±cy połowę maj±tku’.

Połowkow - od połowa; od połownik ‘kmiec maj±cy połowę maj±tku’.

Połowniak - od połowa; od połownik ‘kmiec maj±cy połowę maj±tku’.

Połowniczak - od połowa; od połownik ‘kmiec maj±cy połowę maj±tku’.

Połownik - od połowa; od połownik ‘kmiec maj±cy połowę maj±tku’.

Połowniów - od połowa; od połownik ‘kmiec maj±cy połowę maj±tku’.

Połowski - od połowa; od połownik ‘kmiec maj±cy połowę maj±tku’.

Połowszczak - od połowa; od połownik ‘kmiec maj±cy połowę maj±tku’.

Połowyszak - od połowa; od połownik ‘kmiec maj±cy połowę maj±tku’.

Połowyszczak - od połowa; od połownik ‘kmiec maj±cy połowę maj±tku’.

Połowyszek - od połowa; od połownik ‘kmiec maj±cy połowę maj±tku’.

Połoz - od połos, połoz ‘w±ż niejadowity’, też płoza.

Połozak - od połos, połoz ‘w±ż niejadowity’, też płoza.

Połozow - od połos, połoz ‘w±ż niejadowity’, też płoza.

Połozowski - od połos, połoz ‘w±ż niejadowity’, też płoza.

Położenko - od położyć.

Położewiec - od położyć.

Położniak - od położyć; położnik ‘akuszer’.

Położow - od położyć.

Położyński - od położyć.

Połóg - od położyć; od połóg.

Połóniak - od połon ‘niewola; zdobycz’; może też od imienia Apolonija.

Połrola - od półrola ‘połowa roli’.

Połrolczyk - od półrola ‘połowa roli’.

Połrolniczak - od półrolnik ‘zagrodnik’; od półrolnik ‘zagrodnik’.

Połrolnik - od półrolnik ‘zagrodnik’; od półrolnik ‘zagrodnik’.

Połtawczyk - od nazw miejscowych Połtawa, Pułtawa.

Połtawiec - od nazw miejscowych Połtawa, Pułtawa.

Połtka - od niemieckiej nazwy osobowej Polt ,ta od imion złozonych na Bald-.

Połtor - 1454 od półtora ‘jeden i pół’.

Połtora - 1442 od półtora ‘jeden i pół’.

Połtora Grzegorza - 1445 od półtora ‘jeden i pół’.

Połtoracki - od półtora ‘jeden i pół’.

Połtoraczyk - od półtora ‘jeden i pół’.

Połtorak - od półtora ‘jeden i pół’.

Połtoranos - od półtora ‘jeden i pół’.

Połtoraoka - 1447 od półtora ‘jeden i pół’.

Połtorek - 1499 od półtora ‘jeden i pół’.

Połtorniak - od półtora ‘jeden i pół’.

Połtornik - 1431 od półtora ‘jeden i pół’.

Połtory - 1445 od półtora ‘jeden i pół’.

Połtowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Polt ,ta od imion złozonych na Bald-.

Połtowiec - od niemieckiej nazwy osobowej Polt ,ta od imion złozonych na Bald-.

Połtowsko - 1433 od nazwy miasta Pułtusk, dawniej Połtowsko (ciechanowskie).

Połtóraczyk - od półtora ‘jeden i pół’.

Połtórak - od półtora ‘jeden i pół’.

Połtum - (Pom) od staropolskiego połomić ‘połamać’; też liczne nazwy miejscowe Połom.

Połturenko - od półtora ‘jeden i pół’.

Połtyn - od niemieckiej nazwy osobowej Polt ,ta od imion złozonych na Bald-.

Połtyniak - od niemieckiej nazwy osobowej Polt ,ta od imion złozonych na Bald-.

Połtyński - od niemieckiej nazwy osobowej Polt ,ta od imion złozonych na Bald-.

Połtys - od policzyć ‘pogorszyc się, zmarnieć’.

Połtysik - od policzyć ‘pogorszyc się, zmarnieć’.

Połtysz - od niemieckiej nazwy osobowej Polt ,ta od imion złozonych na Bald-.

Połtysz - od policzyć ‘pogorszyc się, zmarnieć’.

Połuba - od staropolskiego pałuba ‘pniak’, też ‘pokrycie wozu’.

Połubak - od staropolskiego pałuba ‘pniak’, też ‘pokrycie wozu’.

Połubczek - od staropolskiego pałuba ‘pniak’, też ‘pokrycie wozu’.

Połubeczko - od staropolskiego pałuba ‘pniak’, też ‘pokrycie wozu’.

Połubejko - od staropolskiego pałuba ‘pniak’, też ‘pokrycie wozu’.

Połubek - od staropolskiego pałuba ‘pniak’, też ‘pokrycie wozu’.

Połubiak - od staropolskiego pałuba ‘pniak’, też ‘pokrycie wozu’.

Połubiał - od staropolskiego pałuba ‘pniak’, też ‘pokrycie wozu’.

Połubiałko - od staropolskiego pałuba ‘pniak’, też ‘pokrycie wozu’.

Połubianko - od staropolskiego pałuba ‘pniak’, też ‘pokrycie wozu’.

Połubiatko - od staropolskiego pałuba ‘pniak’, też ‘pokrycie wozu’.

Połubich - od staropolskiego pałuba ‘pniak’, też ‘pokrycie wozu’.

Połubicki - od nazwy miejscowej Pałubice (gdańskie, gmina Sierakowice).

Połubiecki - od nazwy miejscowej Pałubice (gdańskie, gmina Sierakowice).

Połubiejko - od staropolskiego pałuba ‘pniak’, też ‘pokrycie wozu’.

Połubienko - od staropolskiego pałuba ‘pniak’, też ‘pokrycie wozu’.

Połubiński - od nazwy miejscowej Pałubin (gdańskie, gmina Stara Kiszewa).

Połubka - od staropolskiego pałuba ‘pniak’, też ‘pokrycie wozu’.

Połubkowicz - od staropolskiego pałuba ‘pniak’, też ‘pokrycie wozu’.

Połubniak - od staropolskiego pałuba ‘pniak’, też ‘pokrycie wozu’.

Połuboczek - od staropolskiego pałuba ‘pniak’, też ‘pokrycie wozu’.

Połuboczko - od staropolskiego pałuba ‘pniak’, też ‘pokrycie wozu’.

Połubok - od staropolskiego pałuba ‘pniak’, też ‘pokrycie wozu’.

Połubski - od nazwy miejscowej Pałubice (gdańskie, gmina Sierakowice).

Połuch - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Połucha - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Połuchowski - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Połuczak - od staropolskiego pałuki ‘przykrycie wozu lub sań’, też od nazwy regionu Pałuki.

Połuczanin - od nazwy miasta Połock (KrW).

Połuczenko - od staropolskiego pałuki ‘przykrycie wozu lub sań’, też od nazwy regionu Pałuki.

Połuczko - od staropolskiego pałuki ‘przykrycie wozu lub sań’, też od nazwy regionu Pałuki.

Połuda - od połudzić ‘zwodzić, oszukiwać’.

Połudkiewicz - od połudzić ‘zwodzić, oszukiwać’.

Południa - od południe ‘połowa, źrodek dnia’.

Południak - od południe ‘połowa, źrodek dnia’.

Południe - 1408 od południe ‘połowa, źrodek dnia’.

Południewski - od południe ‘połowa, źrodek dnia’.

Południk - 1626 od południe ‘połowa, źrodek dnia’.

Południkiewicz - od południe ‘połowa, źrodek dnia’.

Południok - (¦l) od południe ‘połowa, źrodek dnia’.

Południowicz - 1512 od południe ‘połowa, źrodek dnia’.

Południowski - od południe ‘połowa, źrodek dnia’.

Południuk - od południe ‘połowa, źrodek dnia’.

Połudziak - od połudzić ‘zwodzić, oszukiwać’.

Połudzień - od południe ‘połowa, źrodek dnia’.

Poług - od położyć; od połóg.

Połujan - od pół + imię Jan.

Połujancewicz - od pół + imię Jan.

Połujanko - od pół + imię Jan.

Połujanow - od pół + imię Jan.

Połujanowski - od pół + imię Jan.

Połujanów - od pół + imię Jan.

Połujańczyk - od pół + imię Jan.

Połujański - od pół + imię Jan.

Połujczyk - od połuja ‘dań miodowa, tj. połowa miodu oddana dziedzicowi’.

Połujko - od połuja ‘dań miodowa, tj. połowa miodu oddana dziedzicowi’.

Połukard - od imienia Polikarp. Imię pochodzenia greckiego Polykarpos, od polý ‘dużo, wiele’ i karpós ‘owoc, płód’, do łacińskiego przejęte jako Polyparcarpus. W Polsce notowane od XIII wieku, też jako Poilikart.

Połukopek - 1422 od półkopek ‘połowa kopy, 30 sztuk’.

Połukord - od imienia Polikarp. Imię pochodzenia greckiego Polykarpos, od polý ‘dużo, wiele’ i karpós ‘owoc, płód’, do łacińskiego przejęte jako Polyparcarpus. W Polsce notowane od XIII wieku, też jako Poilikart.

Połukort - od imienia Polikarp. Imię pochodzenia greckiego Polykarpos, od polý ‘dużo, wiele’ i karpós ‘owoc, płód’, do łacińskiego przejęte jako Polyparcarpus. W Polsce notowane od XIII wieku, też jako Poilikart.

Połukoszek - od półkoszek ‘połowa kosza wyźcielaj±cego wnętrze wozu’.

Połukoszka - od półkoszek ‘połowa kosza wyźcielaj±cego wnętrze wozu’.

Połukoszko - od półkoszek ‘połowa kosza wyźcielaj±cego wnętrze wozu’.

Połukoza - 1425 zapewne od nazwy herbu, ta od pół + koza ‘na wpół koza’: Półkozic; nazwa heraldyczna.

Połukozic - 1470-80 zapewne od nazwy herbu, ta od pół + koza ‘na wpół koza’: Półkozic; nazwa heraldyczna.

Połum - od staropolskiego połomić ‘połamać’; też liczne nazwy miejscowe Połom.

Połumacek - od staropolskiego połomić ‘połamać’; też liczne nazwy miejscowe Połom.

Połupan - od półpanek ‘człowiek udaj±cy pana’.

Połusytek - od połu- + syty, półsyty ‘prawie najedzony, w połowie syty’.

Połuszanczyk - od nazwy miasta Połusz (KrW), Połuszyn, Polusin (konińskie, gmina ¦winice Warckie).

Połuszańczyk - od nazwy miasta Połusz (KrW), Połuszyn, Polusin (konińskie, gmina ¦winice Warckie).

Połuszański - od nazwy miasta Połusz (KrW), Połuszyn, Polusin (konińskie, gmina ¦winice Warckie).

Połutyński - od nazwy miejscowej Politanice (częźć Bełchatowa; piotrkowskie).

Połydniowa, ż. - 1499 od południe ‘połowa, źrodek dnia’.

Połyga - od pałyga ‘wzgórze’.

Połygacz - od pałyga ‘wzgórze’.

Połygiewicz - od pałyga ‘wzgórze’.

Połyko - od imienia Polikarp. Imię pochodzenia greckiego Polykarpos, od polý ‘dużo, wiele’ i karpós ‘owoc, płód’, do łacińskiego przejęte jako Polyparcarpus. W Polsce notowane od XIII wieku, też jako Poilikart.

Połys - od policzyć ‘pogorszyc się, zmarnieć’.

Połysiewicz - od policzyć ‘pogorszyc się, zmarnieć’.

Połysiński - od policzyć ‘pogorszyc się, zmarnieć’.

Połyska - od policzyć ‘pogorszyc się, zmarnieć’.

Połysz - od policzyć ‘pogorszyc się, zmarnieć’.

Połyszko - od policzyć ‘pogorszyc się, zmarnieć’.

Połyź - od policzyć ‘pogorszyc się, zmarnieć’.

Poływka - od polewka, poliwka ‘rodzaj zupy’, polewać, poliwać.

Poływko - od polewka, poliwka ‘rodzaj zupy’, polewać, poliwać.

Połzoń - od pełzać ‘czołgać się, sun±ć’.

Połzowski - od pełzać ‘czołgać się, sun±ć’.

Połzun - od pełzać ‘czołgać się, sun±ć’.

Połzunow - od pełzać ‘czołgać się, sun±ć’.

Połzunów - od pełzać ‘czołgać się, sun±ć’.

Poma - od imienia Pamfil, używanego w Koźciele prawosławnym, to od greckiego Pamphilos, a to od pamphilos ‘bardzo lubiany, bardzo miły’.

Pomacha - od pomachać.

Pomacho - od pomachać.

Pomada - od pomada ‘rodzaj kosmetyku’.

Pomadowski - od pomada ‘rodzaj kosmetyku’.

Pomaga - od pomagać.

Pomagalski - od pomagać.

Pomagała - 1472 od pomagać.

Pomager - od pomagać.

Pomagiel - od pomagać.

Pomagier - od pomagać.

Pomagierski - od pomagać.

Pomagiew - od pomagać.

Pomagruk - od pomagać.

Pomagrzak - od pomagać.

Pomajda - od pomajdać.

Pomakalski - od pomykać ‘biec, przemieszczać się szybko’.

Pomakała - od pomykać ‘biec, przemieszczać się szybko’.

Pomala - od pomału ‘wolno’.

Pomalejko - od pomału ‘wolno’ (od pomaleńku).

Pomała - od pomału ‘wolno’.

Pomałecki - od pomału ‘wolno’.

Pomałko - od pomału ‘wolno’.

Pomałubogat - 1398 od pomału ‘wolno’.

Poman - od pomana ‘zły duch, szkarada’.

Pomana - od pomana ‘zły duch, szkarada’.

Pomanek - od pomana ‘zły duch, szkarada’.

Pomaniec - od pomana ‘zły duch, szkarada’.

Pomanowicz - od pomana ‘zły duch, szkarada’.

Pomanowski - 1583 od nazwy miejscowej Pomianowo (kilka wsi) lub od pomana ‘zły duch, szkarada’.

Pomańczyk - od pomana ‘zły duch, szkarada’.

Pomański - od pomana ‘zły duch, szkarada’.

Pomaranek - od pomarańcz, może też od niemieckiego Pomaranz ‘mieszkaniec Pomorza Zachodniego’.

Pomaraniec - od pomarańcz, może też od niemieckiego Pomaranz ‘mieszkaniec Pomorza Zachodniego’.

Pomaranik - od pomarańcz, może też od niemieckiego Pomaranz ‘mieszkaniec Pomorza Zachodniego’.

Pomaraniuk - od pomarańcz, może też od niemieckiego Pomaranz ‘mieszkaniec Pomorza Zachodniego’.

Pomaranski - od pomarańcz, może też od niemieckiego Pomaranz ‘mieszkaniec Pomorza Zachodniego’.

Pomarańcz - od pomarańcz, może też od niemieckiego Pomaranz ‘mieszkaniec Pomorza Zachodniego’.

Pomarańczewski - od pomarańcz, może też od niemieckiego Pomaranz ‘mieszkaniec Pomorza Zachodniego’.

Pomarański - od pomarańcz, może też od niemieckiego Pomaranz ‘mieszkaniec Pomorza Zachodniego’.

Pomarenic - od pomarańcz, może też od niemieckiego Pomaranz ‘mieszkaniec Pomorza Zachodniego’.

Pomarenko - od pomarać ‘powalać, pobrukać’.

Pomarkiewicz - od pomarać ‘powalać, pobrukać’.

Pomarski - od pomarać ‘powalać, pobrukać’.

Pomaryński - od pomarać ‘powalać, pobrukać’.

Pomarzański - od pomarać ‘powalać, pobrukać’.

Pomarzyński - od pomarać ‘powalać, pobrukać’.

Pomaski - 1559 od nazwy miejscowej Pomaski (ostrołęckie, gmina Szelków).

Pomastowski - od pomaźcić, pomaszczać.

Pomaszczyk - od pomaźcić, pomaszczać.

Pomaz - od pomazać ‘uroczyźcie namaźcić’.

Pomazan - od pomazać ‘uroczyźcie namaźcić’; od pomazany ‘namaszczony’.

Pomazana - od pomazać ‘uroczyźcie namaźcić’; od pomazany ‘namaszczony’.

Pomazanek - od pomazać ‘uroczyźcie namaźcić’; od pomazany ‘namaszczony’.

Pomazanka - od pomazać ‘uroczyźcie namaźcić’; od pomazany ‘namaszczony’.

Pomazanko - od pomazać ‘uroczyźcie namaźcić’; od pomazany ‘namaszczony’.

Pomazanów - od pomazać ‘uroczyźcie namaźcić’; od pomazany ‘namaszczony’.

Pomazany - od pomazać ‘uroczyźcie namaźcić’; od pomazany ‘namaszczony’.

Pomazański - od pomazać ‘uroczyźcie namaźcić’; od pomazany ‘namaszczony’.

Pomazek - 1499 od pomazać ‘uroczyźcie namaźcić’.

Pomczek - od pomek ‘rodzaj sideł na ptaki’.

Pomczewski - od pomek ‘rodzaj sideł na ptaki’.

Pomczyk - od pomek ‘rodzaj sideł na ptaki’.

Pomczyński - od pomek ‘rodzaj sideł na ptaki’.

Pomder - od niemieckiej nazwy osobowej Ponder, ta od źrednio-wysoko-niemieckiego phender, phander ‘komornik, egzekutor’.

Pomdranik - od niemieckiej nazwy osobowej Ponder, ta od źrednio-wysoko-niemieckiego phender, phander ‘komornik, egzekutor’.

Pomdraniuk - od niemieckiej nazwy osobowej Ponder, ta od źrednio-wysoko-niemieckiego phender, phander ‘komornik, egzekutor’.

Pomećko - od pomieć ‘pokos’ lub od pomiecić ‘’zrumienić’, pomieciny ‘źmieci’.

Pomek - od pomek ‘rodzaj sideł na ptaki’.

Pomeranc - od pomarańcz, może też od niemieckiego Pomaranz ‘mieszkaniec Pomorza Zachodniego’.

Pomeranek - od pomarańcz, może też od niemieckiego Pomaranz ‘mieszkaniec Pomorza Zachodniego’.

Pomeraniec - od pomarańcz, może też od niemieckiego Pomaranz ‘mieszkaniec Pomorza Zachodniego’.

Pomeranz - od pomarańcz, może też od niemieckiego Pomaranz ‘mieszkaniec Pomorza Zachodniego’.

Pomerański - od pomarańcz, może też od niemieckiego Pomaranz ‘mieszkaniec Pomorza Zachodniego’.

Pomerenka - od pomarańcz, może też od niemieckiego Pomaranz ‘mieszkaniec Pomorza Zachodniego’.

Pomerenke - od pomarańcz, może też od niemieckiego Pomaranz ‘mieszkaniec Pomorza Zachodniego’.

Pomerenko - od pomarańcz, może też od niemieckiego Pomaranz ‘mieszkaniec Pomorza Zachodniego’.

Pomereńko - od pomarańcz, może też od niemieckiego Pomaranz ‘mieszkaniec Pomorza Zachodniego’.

Pomerka - 1419 od nazwy regionu Pomorze.

Pomerynko - od pomarańcz, może też od niemieckiego Pomaranz ‘mieszkaniec Pomorza Zachodniego’.

Pomezański - 1610 od nazwy regionu Pomezania (częźć dawnych Prus Wschodnich).

Pomężański - od pomazać ‘uroczyźcie namaźcić’; od pomazany ‘namaszczony’.

Pomian - 1391 od staropolskiego pomian ‘hasło, godło’ lub od nazwy herbu Pomian.

Pomianek - 1476 od staropolskiego pomian ‘hasło, godło’ lub od nazwy herbu Pomian.

Pomiankiewicz - od staropolskiego pomian ‘hasło, godło’ lub od nazwy herbu Pomian.

Pomiankowski - od staropolskiego pomian ‘hasło, godło’ lub od nazwy herbu Pomian.

Pomianowicz - od staropolskiego pomian ‘hasło, godło’ lub od nazwy herbu Pomian.

Pomianowski - 1764 od nazwy miejscowej Pomianowo (kilka wsi).

Pomiarski - od pomierzyć ‘zmierzyć’, może też od pomierać ‘’umrzeć, umierać’.

Pomiarowski - od pomierzyć ‘zmierzyć’, może też od pomierać ‘’umrzeć, umierać’.

Pomiarz - od pomierzyć ‘zmierzyć’, może też od pomierać ‘’umrzeć, umierać’.

Pomiarzowski - od pomierzyć ‘zmierzyć’, może też od pomierać ‘’umrzeć, umierać’.

Pomichowski - od nazwy miejscowej Pomiechowo (warszawskie, gmina Pomiechówek).

Pomiechowski - od nazwy miejscowej Pomiechowo (warszawskie, gmina Pomiechówek).

Pomieciński - od nazwy miejscowej Pomieczyno (gdańskie, gmina Przodkowo).

Pomiecko - od pomieć ‘pokos’ lub od pomiecić ‘’zrumienić’, pomieciny ‘źmieci’.

Pomieczyński - od nazwy miejscowej Pomieczyno (gdańskie, gmina Przodkowo).

Pomiećko - od pomieć ‘pokos’ lub od pomiecić ‘’zrumienić’, pomieciny ‘źmieci’.

Pomielnicza - od po + miel, por. miałki, mielić, mleć.

Pomielniczy - od po + miel, por. miałki, mielić, mleć.

Pomielnik - od po + miel, por. miałki, mielić, mleć; od pomielnik ‘pies’.

Pomiełko - od po + miel, por. miałki, mielić, mleć.

Pomiełło - od po + miel, por. miałki, mielić, mleć.

Pomiełłowski - od po + miel, por. miałki, mielić, mleć.

Pomieniecki - od staropolskiego pomian ‘hasło, godło’ lub od nazwy herbu Pomian.

Pomienkiewicz - od staropolskiego pomian ‘hasło, godło’ lub od nazwy herbu Pomian.

Pomieński - od staropolskiego pomian ‘hasło, godło’ lub od nazwy herbu Pomian, też od nazwy miejscowej Pomiany (kilka wsi).

Pomiera - od pomierzyć ‘zmierzyć’, może też od pomierać ‘’umrzeć, umierać’.

Pomieraniec - od pomarańcz, może też od niemieckiego Pomaranz ‘mieszkaniec Pomorza Zachodniego’.

Pomierczyk - od pomierzyć ‘zmierzyć’, może też od pomierać ‘’umrzeć, umierać’.
Od pomierzyć ‘zmierzyć’, może też od pomierać ‘’umrzeć, umierać’ i - inf. anonim

Pomierna - od pomierny ‘wymierny, wstrzemięĽliwy’.

Pomierniak - 1678 od pomierzyć ‘zmierzyć’, może też od pomierać ‘’umrzeć, umierać’.

Pomierny - 1683 od pomierny ‘wymierny, wstrzemięĽliwy’.

Pomierski - 1500 od nazwy miejscowej Pomierki (olsztyńskie, gmina Lubawa).

Pomieszcz - od pomieszczać, pomieźcić ‘zmieźcić, ulokować’.

Pomieszczyk - od pomieszczać, pomieźcić ‘zmieźcić, ulokować’.

Pomietlak - od pomiotło ‘rodzaj miotły’.

Pomietlarz - od pomiotło ‘rodzaj miotły’.

Pomietlorz - (¦l) od pomiotło ‘rodzaj miotły’.

Pomietła - od pomiotło ‘rodzaj miotły’.

Pomietło - 1572 od pomiotło ‘rodzaj miotły’.

Pomietłowski - od pomiotło ‘rodzaj miotły’.

Pomiętlarz - od pomiotło ‘rodzaj miotły’.

Pomiętło - od pomiotło ‘rodzaj miotły’.

Pomijalski - od staropolskiego pomian ‘hasło, godło’ lub od nazwy herbu Pomian.

Pomijan - od staropolskiego pomian ‘hasło, godło’ lub od nazwy herbu Pomian.

Pomikła - od staropolskiego ponikn±ć ‘osłabn±ć, ustać, znikn±ć’, ponik ‘podziemne koryto rzeki’.

Pomikło - od staropolskiego ponikn±ć ‘osłabn±ć, ustać, znikn±ć’, ponik ‘podziemne koryto rzeki’.

Pomikły - od staropolskiego ponikn±ć ‘osłabn±ć, ustać, znikn±ć’, ponik ‘podziemne koryto rzeki’.

Pomikwia - od staropolskiego ponikn±ć ‘osłabn±ć, ustać, znikn±ć’, ponik ‘podziemne koryto rzeki’.

Pomin - od pomin±ć ‘opuźcić, pomijać’.

Pominiak - od pomin±ć ‘opuźcić, pomijać’.

Pominikiewicz - od pomin±ć ‘opuźcić, pomijać’.

Pominikowski - od pomin±ć ‘opuźcić, pomijać’.

Pominkiewicz - od pomin±ć ‘opuźcić, pomijać’.

Pomińczuk - od pomin±ć ‘opuźcić, pomijać’.

Pomińkiewicz - od pomin±ć ‘opuźcić, pomijać’.

Pomiński - od pomin±ć ‘opuźcić, pomijać’.

Pomiotło - 1569 od pomiotło ‘rodzaj miotły’.

Pomir - od pomierzyć ‘zmierzyć’, może też od pomierać ‘’umrzeć, umierać’.

Pomirczy - od pomierzyć ‘zmierzyć’, może też od pomierać ‘’umrzeć, umierać’.

Pomirko - od pomierzyć ‘zmierzyć’, może też od pomierać ‘’umrzeć, umierać’.

Pomiro - od pomierzyć ‘zmierzyć’, może też od pomierać ‘’umrzeć, umierać’.

Pomirowski - od pomierzyć ‘zmierzyć’, może też od pomierać ‘’umrzeć, umierać’.

Pomirski - od nazwy miejscowej Pomierki (olsztyńskie, gmina Lubawa).

Pomirski - od pomierzyć ‘zmierzyć’, może też od pomierać ‘’umrzeć, umierać’.

Pomjan - od staropolskiego pomian ‘hasło, godło’ lub od nazwy herbu Pomian.

Pommeranz - od nazwy regionu Pomorze.

Pommerenke - od nazwy regionu Pomorze.

Pomnik - od pomnik ‘monument, zabytek’.

Pomnikiewicz - od pomnik ‘monument, zabytek’.

Pomnikowa - od pomnik ‘monument, zabytek’.

Pomnikowy - od pomnik ‘monument, zabytek’.

Pomocha - od pomachać.

Pomochaczi - od pomachać.

Pomocki - od pomocnik ‘ten, który pomaga’.

Pomocnik - 1619 od pomocnik ‘ten, który pomaga’.

Pomocno - 1375 od pomocnik ‘ten, który pomaga’.

Pomogier - od pomagać.

Pomogierski - od pomagać.

Pomohaczi - od pomachać.

Pomojda - (¦l) od pomajdać.

Pomoła - od pomału ‘wolno’.

Pomonicki - od pomana ‘zły duch, szkarada’.

Pomonicz - od pomana ‘zły duch, szkarada’.

Pomoranz - od niemieckiego Pomaranz ‘mieszkaniec Pomorza Zachodniego).

Pomorański - od nazwy regionu Pomorze.

Pomorc - 1274 (Pom) od nazwy regionu Pomorze.

Pomorca - 1275 (Pom) od nazwy regionu Pomorze.

Pomorecki - od nazwy regionu Pomorze.

Pomorenko - od nazwy regionu Pomorze.

Pomorin - od nazwy regionu Pomorze.

Pomorka - 1346 od nazwy regionu Pomorze.

Pomorkiewicz - od nazwy regionu Pomorze.

Pomorski - 1387 od nazw miejscowych typu Pomorze, Pomorzany.

Pomoryn - od nazwy regionu Pomorze.

Pomorynko - od nazwy regionu Pomorze.

Pomoryń - od nazwy regionu Pomorze.

Pomorzanowski - 1497 od nazwy miejscowej Pomorzany (kilka wsi) lub od nazwy miejscowej Pomorzanowice, dziź Pomarzanowice (poznańskie, gmina Pobiedziska).

Pomorzański - 1398 od nazwy miejscowej Pomorzany (kilka wsi).

Pomorzeński - 1398 od nazwy miejscowej Pomorzany (kilka wsi).

Pomorzewic - 1335 (Pom) od nazwy regionu Pomorze.

Pomorzewski - od nazwy regionu Pomorze.

Pomorzyc - 1335 (Pom) od nazwy regionu Pomorze.

Pomorzyn - od nazwy regionu Pomorze.

Pomorzyński - od nazwy regionu Pomorze.

Pomostowski - od pomost, pomoźcić, pomoszczenie.

Pomoszczyński - od pomost, pomoźcić, pomoszczenie.

Pomozan - od nazwy regionu Pomorze.

Pomp - od pompa ‘przyrz±d do tłoczenia płynów’, też ‘wspaniałoźć, okazałoźć’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pompe.

Pompa - od pompa ‘przyrz±d do tłoczenia płynów’, też ‘wspaniałoźć, okazałoźć’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pompe.

Pompacki - od pompa ‘przyrz±d do tłoczenia płynów’, też ‘wspaniałoźć, okazałoźć’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pompe.

Pompala - od pompa ‘przyrz±d do tłoczenia płynów’, też ‘wspaniałoźć, okazałoźć’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pompe.

Pompalski - od pompa ‘przyrz±d do tłoczenia płynów’, też ‘wspaniałoźć, okazałoźć’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pompe.

Pompała - od pompa ‘przyrz±d do tłoczenia płynów’, też ‘wspaniałoźć, okazałoźć’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pompe.

Pomparski - od niemieckiej nazwy osobowej Pomper, ta od źrednio-wysoko-niemieckiego pumpen ‘kuć; tłuc, klepać; spadać z hałasem’.

Pompe - 1431 od pompa ‘przyrz±d do tłoczenia płynów’, też ‘wspaniałoźć, okazałoźć’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pompe.

Pompecki - od pompa ‘przyrz±d do tłoczenia płynów’, też ‘wspaniałoźć, okazałoźć’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pompe.

Pompek - od pompa ‘przyrz±d do tłoczenia płynów’, też ‘wspaniałoźć, okazałoźć’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pompe.

Pomper - od niemieckiej nazwy osobowej Pomper, ta od źrednio-wysoko-niemieckiego pumpen ‘kuć; tłuc, klepać; spadać z hałasem’.

Pomperski - od niemieckiej nazwy osobowej Pomper, ta od źrednio-wysoko-niemieckiego pumpen ‘kuć; tłuc, klepać; spadać z hałasem’.

Pompetzki - (Pom) od pompa ‘przyrz±d do tłoczenia płynów’, też ‘wspaniałoźć, okazałoźć’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pompe.

Pompka - od pompa ‘przyrz±d do tłoczenia płynów’, też ‘wspaniałoźć, okazałoźć’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pompe.

Pompołowicz - od pompa ‘przyrz±d do tłoczenia płynów’, też ‘wspaniałoźć, okazałoźć’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pompe.

Pomporowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Pomper, ta od źrednio-wysoko-niemieckiego pumpen ‘kuć; tłuc, klepać; spadać z hałasem’.

Pompowski - od pompa ‘przyrz±d do tłoczenia płynów’, też ‘wspaniałoźć, okazałoźć’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pompe.

Pomprowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Pomper, ta od źrednio-wysoko-niemieckiego pumpen ‘kuć; tłuc, klepać; spadać z hałasem’.

Pompuch - od pampuch, pańpuch, pępuch ‘rodzaj p±czka, racuch’.

Pompuszko - od pampuch, pańpuch, pępuch ‘rodzaj p±czka, racuch’.

Pomrocki - od pomrów ‘robactwo, poczwarki chrab±szcza’.

Pomrowicz - od pomrów ‘robactwo, poczwarki chrab±szcza’.

Pomrów - od pomrów ‘robactwo, poczwarki chrab±szcza’.

Pomsta - 1416 od pomsta ‘odwet’.

Pomstowski - od pomsta ‘odwet’.

Pomulak - od pamuła, famuła ‘rodzaj potrawy, służ±cy’.

Pomuła - od pamuła, famuła ‘rodzaj potrawy, służ±cy’.

Pomyka - od pomykać ‘biec, przemieszczać się szybko’.

Pomykacz - 1601 od pomykać ‘biec, przemieszczać się szybko’.

Pomykaczyk - 1609 od pomykać ‘biec, przemieszczać się szybko’.

Pomykadło - 1408 od pomykać ‘biec, przemieszczać się szybko’.

Pomykaj - od pomykać ‘biec, przemieszczać się szybko’.

Pomykajczyk - od pomykać ‘biec, przemieszczać się szybko’.

Pomykala - od pomykać ‘biec, przemieszczać się szybko’.

Pomykalski - od pomykać ‘biec, przemieszczać się szybko’.

Pomykał - 1733 od pomykać ‘biec, przemieszczać się szybko’.

Pomykała - 1485 od pomykać ‘biec, przemieszczać się szybko’.

Pomykałka - 1723 od pomykać ‘biec, przemieszczać się szybko’.

Pomykałło - od pomykać ‘biec, przemieszczać się szybko’.

Pomykało - od pomykać ‘biec, przemieszczać się szybko’.

Pomykol - (¦l) od pomykać ‘biec, przemieszczać się szybko’.

Pomykoł - (¦l) od pomykać ‘biec, przemieszczać się szybko’.

Pomyłka - od pomyłka.

Pomyłko - od pomyłka.

Pomyło - od pomylić ‘przekręcić, zbić z tropu’.

Pomża - od pomżyć ‘(o deszczu) popadać drobno; pomrużyć oczyma’; pomarzyć’.

Pomżalski - od pomżyć ‘(o deszczu) popadać drobno; pomrużyć oczyma’; pomarzyć’.

Pona - od pan lub od imienia Pankracy.

Ponachajba - od ukraińskiego ponahajbo ‘pomagaj Bóg, niech Bóg pomaga’.

Ponachajbo - od ukraińskiego ponahajbo ‘pomagaj Bóg, niech Bóg pomaga’.

Ponagajbo - od ukraińskiego ponahajbo ‘pomagaj Bóg, niech Bóg pomaga’.

Ponahajba - od ukraińskiego ponahajbo ‘pomagaj Bóg, niech Bóg pomaga’.

Ponahejba - od ukraińskiego ponahajbo ‘pomagaj Bóg, niech Bóg pomaga’.

Ponal - od pan lub od imienia Pankracy.

Ponałka - od pan lub od imienia Pankracy.

Ponanta - od ponęta ‘przynęta’, ponęcić ‘zachęcić’.

Ponantowski - od ponęta ‘przynęta’, ponęcić ‘zachęcić’.

Ponar - od niemieckiej nazw osobowych Panar, Paner, te od imienia złożonego Banhart; lub od niemieckiej nazwy osobowej Pöner.

Ponarad - od niemieckiej nazw osobowych Panar, Paner, te od imienia złożonego Banhart; lub od niemieckiej nazwy osobowej Pöner.

Ponaratt - od niemieckiej nazw osobowych Panar, Paner, te od imienia złożonego Banhart; lub od niemieckiej nazwy osobowej Pöner.

Ponard - od niemieckiej nazw osobowych Panar, Paner, te od imienia złożonego Banhart; lub od niemieckiej nazwy osobowej Pöner.

Ponarowski - od niemieckiej nazw osobowych Panar, Paner, te od imienia złożonego Banhart; lub od niemieckiej nazwy osobowej Pöner.

Ponarski - od niemieckiej nazw osobowych Panar, Paner, te od imienia złożonego Banhart; lub od niemieckiej nazwy osobowej Pöner.

Ponata - od ponęta ‘przynęta’, ponęcić ‘zachęcić’.

Ponc - od poncz, też pończ, puncz ‘goracy napój z alkoholu i herbaty’.

Poncak - od poncz, też pończ, puncz ‘goracy napój z alkoholu i herbaty’.

Ponce - od poncz, też pończ, puncz ‘goracy napój z alkoholu i herbaty’.

Ponceleusz - od imienia Pantelemon, używanego w Koźciele prawosławnym, to od greckiego Pantelémon, od pan, pantós ‘cały, wszystek’ + élémon ‘miłosierny, litoźciwy’.

Ponceliusz - od imienia Pantelemon, używanego w Koźciele prawosławnym, to od greckiego Pantelémon, od pan, pantós ‘cały, wszystek’ + élémon ‘miłosierny, litoźciwy’.

Poncelus - od imienia Pantelemon, używanego w Koźciele prawosławnym, to od greckiego Pantelémon, od pan, pantós ‘cały, wszystek’ + élémon ‘miłosierny, litoźciwy’.

Poncelusz - od imienia Pantelemon, używanego w Koźciele prawosławnym, to od greckiego Pantelémon, od pan, pantós ‘cały, wszystek’ + élémon ‘miłosierny, litoźciwy’.

Poncewicz - od poncz, też pończ, puncz ‘goracy napój z alkoholu i herbaty’.

Ponch - od p±chać, pochać ‘w±chać; dokazywać’; od imion złożonych typu Pęcisław.

Ponchala - od p±chać, pochać ‘w±chać; dokazywać’; od imion złożonych typu Pęcisław.

Ponchała - od p±chać, pochać ‘w±chać; dokazywać’; od imion złożonych typu Pęcisław.

Ponciło - od poncz, też pończ, puncz ‘goracy napój z alkoholu i herbaty’.

Poncyleusz - od imienia Pantelemon, używanego w Koźciele prawosławnym, to od greckiego Pantelémon, od pan, pantós ‘cały, wszystek’ + élémon ‘miłosierny, litoźciwy’.

Poncyliusz - od imienia Pantelemon, używanego w Koźciele prawosławnym, to od greckiego Pantelémon, od pan, pantós ‘cały, wszystek’ + élémon ‘miłosierny, litoźciwy’.

Poncyljusz - od imienia Pantelemon, używanego w Koźciele prawosławnym, to od greckiego Pantelémon, od pan, pantós ‘cały, wszystek’ + élémon ‘miłosierny, litoźciwy’.

Poncylyusz - od imienia Pantelemon, używanego w Koźciele prawosławnym, to od greckiego Pantelémon, od pan, pantós ‘cały, wszystek’ + élémon ‘miłosierny, litoźciwy’.

Poncza - od poncz, też pończ, puncz ‘goracy napój z alkoholu i herbaty’.

Ponczak - od pęk ‘wi±zka’, pęczek, pękać, od imion złożonych typu Pękosław.

Ponczak - od poncz, też pończ, puncz ‘goracy napój z alkoholu i herbaty’.

Ponczek - od pęk ‘wi±zka’, pęczek, pękać, od imion złożonych typu Pękosław.

Ponczenko - od pęk ‘wi±zka’, pęczek, pękać, od imion złożonych typu Pękosław.

Ponczenko - od poncz, też pończ, puncz ‘goracy napój z alkoholu i herbaty’.

Ponczk - od pęk ‘wi±zka’, pęczek, pękać, od imion złożonych typu Pękosław.

Ponczko - od pęk ‘wi±zka’, pęczek, pękać, od imion złożonych typu Pękosław.

Ponczko - od poncz, też pończ, puncz ‘goracy napój z alkoholu i herbaty’.

Ponczkowski - od pęk ‘wi±zka’, pęczek, pękać, od imion złożonych typu Pękosław.

Ponczkowski - od poncz, też pończ, puncz ‘goracy napój z alkoholu i herbaty’.

Ponczocha - od pończocha ‘częźćubioru okrywaj±ca nogę’.

Ponczoszek - od pończocha ‘częźćubioru okrywaj±ca nogę’.

Ponczykowski - od poncz, też pończ, puncz ‘goracy napój z alkoholu i herbaty’.

Ponczyn - od poncz, też pończ, puncz ‘goracy napój z alkoholu i herbaty’.

Ponczyński - od poncz, też pończ, puncz ‘goracy napój z alkoholu i herbaty’.

Ponda - od niemieckiej nazwy osobowej Pand, ta od imion złożonych na Band-; niektóre formy może też od P±d-, Pęd-.

Pondak - od niemieckiej nazwy osobowej Pand, ta od imion złożonych na Band-; niektóre formy może też od P±d-, Pęd-.

Pondala - od niemieckiej nazwy osobowej Pand, ta od imion złożonych na Band-; niektóre formy może też od P±d-, Pęd-.

Pondaliński - od niemieckiej nazwy osobowej Pand, ta od imion złożonych na Band-; niektóre formy może też od P±d-, Pęd-.

Pondek - od niemieckiej nazwy osobowej Pand, ta od imion złożonych na Band-; niektóre formy może też od P±d-, Pęd-.

Pondel - od niemieckiej nazwy osobowej Pand, ta od imion złożonych na Band-; niektóre formy może też od P±d-, Pęd-.

Pondela - od niemieckiej nazwy osobowej Pand, ta od imion złożonych na Band-; niektóre formy może też od P±d-, Pęd-.

Ponder - od niemieckiej nazwy osobowej Ponder, ta od źrednio-wysoko-niemieckiego phender, phander ‘komornik, egzekutor’.

Pondera - od niemieckiej nazwy osobowej Ponder, ta od źrednio-wysoko-niemieckiego phender, phander ‘komornik, egzekutor’.

Pondlowski - od niemieckiej nazwy osobowej Pand, ta od imion złożonych na Band-; niektóre formy może też od P±d-, Pęd-.

Pondo - od niemieckiej nazwy osobowej Pand, ta od imion złożonych na Band-; niektóre formy może też od P±d-, Pęd-.

Pondrak - od niemieckiej nazwy osobowej Ponder, ta od źrednio-wysoko-niemieckiego phender, phander ‘komornik, egzekutor’.

Pondyk - od niemieckiej nazwy osobowej Pand, ta od imion złożonych na Band-; niektóre formy może też od P±d-, Pęd-.

Pondziak - od niemieckiej nazwy osobowej Pand, ta od imion złożonych na Band-; niektóre formy może też od P±d-, Pęd-.

Pondziej - od niemieckiej nazwy osobowej Pand, ta od imion złożonych na Band-; niektóre formy może też od P±d-, Pęd-.

Pondzioch - od niemieckiej nazwy osobowej Pand, ta od imion złożonych na Band-; niektóre formy może też od P±d-, Pęd-.

Ponejko - od pan lub od imienia Pankracy.

Ponek - od pan lub od imienia Pankracy.

Poneliusz - od imienia Pantelemon, używanego w Koźciele prawosławnym, to od greckiego Pantelémon, od pan, pantós ‘cały, wszystek’ + élémon ‘miłosierny, litoźciwy’.

Ponenta - od ponęta ‘przynęta’, ponęcić ‘zachęcić’.

Poneta - od ponęta ‘przynęta’, ponęcić ‘zachęcić’.

Ponęta - od ponęta ‘przynęta’, ponęcić ‘zachęcić’.

Ponfil - od imienia Pamfil, używanego w Koźciele prawosławnym, to od greckiego Pamphilos, a to od pamphilos ‘bardzo lubiany, bardzo miły’.

Ponfilenko - od imienia Pamfil, używanego w Koźciele prawosławnym, to od greckiego Pamphilos, a to od pamphilos ‘bardzo lubiany, bardzo miły’.

Pongowski - od nazw miejscowych P±gów, Pęgów (kilka wsi).

Pongratz - od imienia Pankracy.Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od łacińskiego Pancratius, to od greckiego Pankratios, od pankrátes ‘wszechmog±cy, zwycięski’. W staropolszczyĽnie odnotowano formy Pankrac, Pangrac, Pankrat.

Poni - od pan lub od imienia Pankracy.

Poniak - od pan lub od imienia Pankracy.

Poniakowski - od pan lub od imienia Pankracy.

Poniat - 1136 od poniecić (niepoźwiadczone), podniecić, od wschodniosłowiańskiego poniat ‘zrozumieć’.

Poniateńko - od poniecić (niepoźwiadczone), podniecić, od wschodniosłowiańskiego poniat ‘zrozumieć’.

Poniatko - 1528 od poniecić (niepoźwiadczone), podniecić, od wschodniosłowiańskiego poniat ‘zrozumieć’.

Poniatowicz - od poniecić (niepoźwiadczone), podniecić, od wschodniosłowiańskiego poniat ‘zrozumieć’.

Poniatowski - 1430 od nazw miejscowych typu Poniatów, Poniatowice, Poniaty.

Poniatyszyn - od poniecić (niepoźwiadczone), podniecić, od wschodniosłowiańskiego poniat ‘zrozumieć’.

Ponic - 1405 od nazwy miasta Poniec, dawniej Ponic (leszczyńskie).

Ponichowski - od nazwy miejscowej Pomiechowo (warszawskie, gmina Pomiechówek).

Ponicki - 1438 od nazwy miasta Poniec, dawniej Ponic (leszczyńskie).

Ponicz - od pan lub od imienia Pankracy.

Ponicznik - od pan lub od imienia Pankracy.

Poniczyszyn - od pan lub od imienia Pankracy.

Poniec - 1388 od nazwy miasta Poniec, dawniej Ponic (leszczyńskie).

Poniecki - 1386 od nazwy miasta Poniec, dawniej Ponic (leszczyńskie).

Ponieczak - 1741 od nazwy miasta Poniec, dawniej Ponic (leszczyńskie).

Poniećko - od pomieć ‘pokos’ lub od pomiecić ‘’zrumienić’, pomieciny ‘źmieci’.

Poniedziałek - od poniedziałek ‘pierwszy dzień tygodnia’.

Poniedziela - od poniedziałek ‘pierwszy dzień tygodnia’.

Poniedzielnik - od poniedziałek ‘pierwszy dzień tygodnia’.

Poniedzielski - od poniedziałek ‘pierwszy dzień tygodnia’.

Poniedziełko - od poniedziałek ‘pierwszy dzień tygodnia’.

Poniedziłek - (¦l) od poniedziałek ‘pierwszy dzień tygodnia’.

Poniekwicki - od staropolskiego ponikn±ć ‘osłabn±ć, ustać, znikn±ć’, ponik ‘podziemne koryto rzeki’.

Poniewarz - od ponieważyć ‘znieważać’.

Poniewasz - od ponieważyć ‘znieważać’.

Poniewaź - od ponieważyć ‘znieważać’.

Poniewazik - od ponieważyć ‘znieważać’.

PoniewaĽ - od ponieważyć ‘znieważać’.

Ponieważ - od ponieważyć ‘znieważać’.

Poniewiara - od poniewierać się ‘tułać się’.

Poniewiera - od poniewierać się ‘tułać się’.

Poniewierka - od poniewierać się ‘tułać się’, od poniewierka.

Poniewierko - od poniewierać się ‘tułać się’.

Poniewiero - od poniewierać się ‘tułać się’.

Poniewierski - od poniewierać się ‘tułać się’; może też od nazwy miasta Poniewież (ŻmudĽ).

Poniewierza - od poniewierać się ‘tułać się’.

Poniewira - od poniewierać się ‘tułać się’.

Poniewirka - od poniewierać się ‘tułać się’.

Poniewirski - od poniewierać się ‘tułać się’.

Poniewirza - od poniewierać się ‘tułać się’.

Ponik - od staropolskiego ponikn±ć ‘osłabn±ć, ustać, znikn±ć’, ponik ‘podziemne koryto rzeki’.

Ponika - od staropolskiego ponikn±ć ‘osłabn±ć, ustać, znikn±ć’, ponik ‘podziemne koryto rzeki’.

Ponikiew - od staropolskiego ponikn±ć ‘osłabn±ć, ustać, znikn±ć’, ponik ‘podziemne koryto rzeki’.

Ponikiewicz - 1786 od staropolskiego ponikn±ć ‘osłabn±ć, ustać, znikn±ć’, ponik ‘podziemne koryto rzeki’.

Ponikiewski - 1470 od nazwy miejscowej Ponikiew (ostrołęckie, gmina Goworowo).

Ponikiewski - od staropolskiego ponikn±ć ‘osłabn±ć, ustać, znikn±ć’, ponik ‘podziemne koryto rzeki’.

Poniklewski - od staropolskiego ponikn±ć ‘osłabn±ć, ustać, znikn±ć’, ponik ‘podziemne koryto rzeki’.

Ponikła - od staropolskiego ponikn±ć ‘osłabn±ć, ustać, znikn±ć’, ponik ‘podziemne koryto rzeki’.

Ponikło - od staropolskiego ponikn±ć ‘osłabn±ć, ustać, znikn±ć’, ponik ‘podziemne koryto rzeki’.

Ponikły - od staropolskiego ponikn±ć ‘osłabn±ć, ustać, znikn±ć’, ponik ‘podziemne koryto rzeki’.

Ponikowiak - od staropolskiego ponikn±ć ‘osłabn±ć, ustać, znikn±ć’, ponik ‘podziemne koryto rzeki’.

Ponikowicki - od staropolskiego ponikn±ć ‘osłabn±ć, ustać, znikn±ć’, ponik ‘podziemne koryto rzeki’.

Ponikowicz - od staropolskiego ponikn±ć ‘osłabn±ć, ustać, znikn±ć’, ponik ‘podziemne koryto rzeki’.

Ponikowski - od staropolskiego ponikn±ć ‘osłabn±ć, ustać, znikn±ć’, ponik ‘podziemne koryto rzeki’.

Ponikwa - XIV wiek od staropolskiego ponikn±ć ‘osłabn±ć, ustać, znikn±ć’, ponik ‘podziemne koryto rzeki’.

Ponikwia - od staropolskiego ponikn±ć ‘osłabn±ć, ustać, znikn±ć’, ponik ‘podziemne koryto rzeki’.

Ponikwicki - od staropolskiego ponikn±ć ‘osłabn±ć, ustać, znikn±ć’, ponik ‘podziemne koryto rzeki’.

Ponimasz - od ponieważyć ‘znieważać’.

Ponimaż - od ponieważyć ‘znieważać’.

Poniński - 1598 od nazwy miejscowej Ponin (leszczyńskie, gmina Koźcian).

Poniowierski - od poniewierać się ‘tułać się’.

Ponisz - od poniżyć ‘upokorzyć’, poniż ‘poniżej, w dole’.

Poniszeski - od nazwy miejscowej Poniszowice (katowickie, gmina Rudzieniec).

Poniszewski - od nazwy miejscowej Poniszowice (katowickie, gmina Rudzieniec).

Poniszko - od poniżyć ‘upokorzyć’, poniż ‘poniżej, w dole’.

Poniszowski - od nazwy miejscowej Poniszowice (katowickie, gmina Rudzieniec).

Ponitka - od po + nitka, nić, ponit ‘częźć maszyny tkackiej’.

Ponitko - od po + nitka, nić, ponit ‘częźć maszyny tkackiej’.

Ponitowski - od po + nitka, nić, ponit ‘częźć maszyny tkackiej’.

Poniuchno - od poniuchać ‘pow±chać’.

Poniwiera - od poniewierać się ‘tułać się’.

Poniwierski - od poniewierać się ‘tułać się’.

Poniż - od poniżyć ‘upokorzyć’, poniż ‘poniżej, w dole’.

Poniża - od poniżyć ‘upokorzyć’, poniż ‘poniżej, w dole’.

Poniżniak - od poniżyć ‘upokorzyć’, poniż ‘poniżej, w dole’.

Poniżnik - od poniżyć ‘upokorzyć’, poniż ‘poniżej, w dole’.

Poniży - od poniżyć ‘upokorzyć’, poniż ‘poniżej, w dole’.

Poniżyński - od poniżyć ‘upokorzyć’, poniż ‘poniżej, w dole’.

Ponk - od pęk ‘wi±zka’, pęczek, pękać, od imion złożonych typu Pękosław.

Ponka - od pęk ‘wi±zka’, pęczek, pękać, od imion złożonych typu Pękosław.

Ponkała - od pęk ‘wi±zka’, pęczek, pękać, od imion złożonych typu Pękosław.

Ponkało - od pęk ‘wi±zka’, pęczek, pękać, od imion złożonych typu Pękosław.

Ponke - (Pom) od pęk ‘wi±zka’, pęczek, pękać, od imion złożonych typu Pękosław.

Ponkiewicz - od pęk ‘wi±zka’, pęczek, pękać, od imion złożonych typu Pękosław.

Ponkowicz - od pęk ‘wi±zka’, pęczek, pękać, od imion złożonych typu Pękosław.

Ponkowski - od pęk ‘wi±zka’, pęczek, pękać, od imion złożonych typu Pękosław.

Ponol - od pan lub od imienia Pankracy.

Ponomar - od wschodniosłowiańskiego ponomar ‘koźcielny, sługa cerkiewny’.

Ponomarczuk - od wschodniosłowiańskiego ponomar ‘koźcielny, sługa cerkiewny’.

Ponomarek - od wschodniosłowiańskiego ponomar ‘koźcielny, sługa cerkiewny’.

Ponomarenko - od wschodniosłowiańskiego ponomar ‘koźcielny, sługa cerkiewny’.

Ponomarenkow - od wschodniosłowiańskiego ponomar ‘koźcielny, sługa cerkiewny’.

Ponomareńko - od wschodniosłowiańskiego ponomar ‘koźcielny, sługa cerkiewny’.

Ponomarew - od wschodniosłowiańskiego ponomar ‘koźcielny, sługa cerkiewny’.

Ponomariow - od wschodniosłowiańskiego ponomar ‘koźcielny, sługa cerkiewny’.

Ponomaroff - od wschodniosłowiańskiego ponomar ‘koźcielny, sługa cerkiewny’.

Ponomarow - od wschodniosłowiańskiego ponomar ‘koźcielny, sługa cerkiewny’.

Ponomarów - od wschodniosłowiańskiego ponomar ‘koźcielny, sługa cerkiewny’.

Ponońko - od pan lub od imienia Pankracy.

Ponowicz - od pan lub od imienia Pankracy.

Pons - od imion na Pę-, typu Pęcisław, Pękosław.

Ponsa - od imion na Pę-, typu Pęcisław, Pękosław.

Ponschke - (Pom) od imion na Pę-, typu Pęcisław, Pękosław.

Ponsiek - od imion na Pę-, typu Pęcisław, Pękosław.

Ponsik - od imion na Pę-, typu Pęcisław, Pękosław.

Ponski - zapewne od nazwy miasta Puńsk (suwalskie).

Pont - od pęto ‘wiazanie, wędzidło’, w pochodnych też od pętać, też od imion złożonych typu Pęcisław.

Ponta - od pęto ‘wiazanie, wędzidło’, w pochodnych też od pętać, też od imion złożonych typu Pęcisław.

Pontachowicz - od pęto ‘wiazanie, wędzidło’, w pochodnych też od pętać, też od imion złożonych typu Pęcisław.

Pontak - od pęto ‘wiazanie, wędzidło’, w pochodnych też od pętać, też od imion złożonych typu Pęcisław.

Pontek - od pęto ‘wiazanie, wędzidło’, w pochodnych też od pętać, też od imion złożonych typu Pęcisław.

Pontke - (¦l) od pęto ‘wiazanie, wędzidło’, w pochodnych też od pętać, też od imion złożonych typu Pęcisław.

Pontkowski - od pęto ‘wiazanie, wędzidło’, w pochodnych też od pętać, też od imion złożonych typu Pęcisław.

Ponto - od pęto ‘wiazanie, wędzidło’, w pochodnych też od pętać, też od imion złożonych typu Pęcisław.

Pontoź - od pęto ‘wiazanie, wędzidło’, w pochodnych też od pętać, też od imion złożonych typu Pęcisław.

Pontow - od pęto ‘wiazanie, wędzidło’, w pochodnych też od pętać, też od imion złożonych typu Pęcisław.

Pontowski - od pęto ‘wiazanie, wędzidło’, w pochodnych też od pętać, też od imion złożonych typu Pęcisław.

Pontów - od pęto ‘wiazanie, wędzidło’, w pochodnych też od pętać, też od imion złożonych typu Pęcisław.

Pontus - od łacińskiego Pontus, to z greckiego póntos ‘morze, fale morskie’.

Pontychowicz - od pęto ‘wiazanie, wędzidło’, w pochodnych też od pętać, też od imion złożonych typu Pęcisław.

Pontyk - od pęto ‘wiazanie, wędzidło’, w pochodnych też od pętać, też od imion złożonych typu Pęcisław.

Pontysz - od pęto ‘wiazanie, wędzidło’, w pochodnych też od pętać, też od imion złożonych typu Pęcisław.

Ponucek - od ponucić ‘pobudzić, zachęcić’, od dawnego ponuczowany ‘używany’.

Ponuczek - od ponucić ‘pobudzić, zachęcić’, od dawnego ponuczowany ‘używany’.

Ponufnik - zapewne od panuch, panuchnik, te od pan.

Ponulak - od pamuła, famuła ‘rodzaj potrawy, służ±cy’.

Ponumerów - od wschodniosłowiańskiego ponomar ‘koźcielny, sługa cerkiewny’.

Ponura - od ponury ‘posępny, przygnębiony’, ponurzyć się ‘smucić się’, ponuro ‘smutno, nieprzyjemnie’.

Ponurczyński - od ponucić ‘pobudzić, zachęcić’, od dawnego ponuczowany ‘używany’.

Ponurek - od ponucić ‘pobudzić, zachęcić’, od dawnego ponuczowany ‘używany’.

Ponurkiewicz - od ponucić ‘pobudzić, zachęcić’, od dawnego ponuczowany ‘używany’.

Ponurko - od ponucić ‘pobudzić, zachęcić’, od dawnego ponuczowany ‘używany’.

Ponuro - 1416 od ponucić ‘pobudzić, zachęcić’, od dawnego ponuczowany ‘używany’.

Ponurski - od ponucić ‘pobudzić, zachęcić’, od dawnego ponuczowany ‘używany’.

Ponury - od ponucić ‘pobudzić, zachęcić’, od dawnego ponuczowany ‘używany’.

Pony - od pan lub od imienia Pankracy.

Ponyszek - od pan lub od imienia Pankracy.

Ponza - od pęzieć ‘biedn±ć, chudn±ć’.

Ponzik - od pęzieć ‘biedn±ć, chudn±ć’.

Ponzo - od pęzieć ‘biedn±ć, chudn±ć’.

Pońc - od poncz, też pończ, puncz ‘goracy napój z alkoholu i herbaty’.

Pończa - od poncz, też pończ, puncz ‘goracy napój z alkoholu i herbaty’.

Pończak - od poncz, też pończ, puncz ‘goracy napój z alkoholu i herbaty’.

Pończek - od poncz, też pończ, puncz ‘goracy napój z alkoholu i herbaty’.

Pończewski - od poncz, też pończ, puncz ‘goracy napój z alkoholu i herbaty’.

Pończocha - od pończocha ‘częźćubioru okrywaj±ca nogę’.

Pończochin - od pończocha ‘częźćubioru okrywaj±ca nogę’.

Pończoszny - od pończocha ‘częźćubioru okrywaj±ca nogę’.

Pończyk - od poncz, też pończ, puncz ‘goracy napój z alkoholu i herbaty’.

Pończyszak - od poncz, też pończ, puncz ‘goracy napój z alkoholu i herbaty’.

Pończyszyn - od poncz, też pończ, puncz ‘goracy napój z alkoholu i herbaty’.

Pońdo - od niemieckiej nazwy osobowej Pand, ta od imion złożonych na Band-; niektóre formy może też od P±d-, Pęd-.

Poński - zapewne od nazwy miasta Puńsk (suwalskie).

Pońsko - zapewne od nazwy miasta Puńsk (suwalskie).

Pońsky - zapewne od nazwy miasta Puńsk (suwalskie).

Pop - 1422 od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popa - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popacz - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popadaniec - od popadia ‘żona popa’; też od popadiak ‘człowiek porywczy’; od popadany ‘popadły, rozpadnięty’.

Popadczuk - od popadia ‘żona popa’; też od popadiak ‘człowiek porywczy’.

Popadenczuk - od popadia ‘żona popa’; też od popadiak ‘człowiek porywczy’.

Popadeńczuk - od popadia ‘żona popa’; też od popadiak ‘człowiek porywczy’.

Popadeńczyk - od popadia ‘żona popa’; też od popadiak ‘człowiek porywczy’.

Popadiak - od popadia ‘żona popa’; też od popadiak ‘człowiek porywczy’.

Popadiuch - od popadia ‘żona popa’; też od popadiak ‘człowiek porywczy’; od popadiuk ‘syn popa’.

Popadiuk - od popadia ‘żona popa’; też od popadiak ‘człowiek porywczy’; od popadiuk ‘syn popa’.

Popadjak - od popadia ‘żona popa’; też od popadiak ‘człowiek porywczy’.

Popadłowski - od popadia ‘żona popa’; też od popadiak ‘człowiek porywczy’.

Popadnik - od popadia ‘żona popa’; też od popadiak ‘człowiek porywczy’.

Popadowski - od popadia ‘żona popa’; też od popadiak ‘człowiek porywczy’.

Popadycz - od popadia ‘żona popa’; też od popadiak ‘człowiek porywczy’.

Popadyn - od popadia ‘żona popa’; też od popadiak ‘człowiek porywczy’.

Popadyna, ż. - od popadia ‘żona popa’; też od popadiak ‘człowiek porywczy’; od popadynia ‘żona popa’.

Popadynczyk - od popadia ‘żona popa’; też od popadiak ‘człowiek porywczy’.

Popadyniec - od popadia ‘żona popa’; też od popadiak ‘człowiek porywczy’.

Popadyńczuk - od popadia ‘żona popa’; też od popadiak ‘człowiek porywczy’.

Popadyńczyk - od popadia ‘żona popa’; też od popadiak ‘człowiek porywczy’.

Popadziak - od popadia ‘żona popa’; też od popadiak ‘człowiek porywczy’.

Popadziuk - od popadia ‘żona popa’; też od popadiak ‘człowiek porywczy’.

Popaiło - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popaj - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popajewski - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popak - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popakul - od po + pakulić ‘strzępić’.

Popakuł - od po + pakulić ‘strzępić’.

Popal - od popalić ‘spalić’.

Popala - od popalić ‘spalić’.

Popalski - od popalić ‘spalić’.

Popała - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popała - od popalić ‘spalić’.

Popańczyk - od popan ‘nieźlubny syn chłopki z dziedzicem’.

Popański - od popan ‘nieźlubny syn chłopki z dziedzicem’.

Poparda - od popierdzieć; od pardać ‘’pierdziec’.

Popardowski - 1646 od nazwy miejscowej Popardowa (nowos±deckie, gmina Nawojowa).

Popardziuk - od popierdzieć; od pardać ‘’pierdziec’.

Popas - od popasać ‘zatrzymać się na krótki odpoczynek’, popas ‘popasanie, miejsce odpoczynku’.

Popaska - od popasać ‘zatrzymać się na krótki odpoczynek’, popas ‘popasanie, miejsce odpoczynku’; od popasek ‘pasza lesna’.

Popaszkiewicz - od popasać ‘zatrzymać się na krótki odpoczynek’, popas ‘popasanie, miejsce odpoczynku; od popasek ‘pasza lesna’.

Popchacz - 1676 od popychacz ‘ten, co popycha’.

Popcholski - od p±chać, pochać ‘w±chać; dokazywać’; od imion złożonych typu Pęcisław.

Popczak - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popczek - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popczuk - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popczyc - 1382 od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popczyk - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popczyński - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Pope - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popecki - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popeć - od po + z gwarowego peć: wyrażenienie peć ‘nie ma wyjźcia’.

Popek - 1416 od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popel - od popiół; od niemieckiej nazwy osobowej Poppel.

Popela - od popiół lub od niemieckiej nazwy osobowej Poppel.

Popelar - od popiół.

Popelka - od popiół lub od niemieckiej nazwy osobowej Poppel.

Popella - od popiół lub od niemieckiej nazwy osobowej Poppel.

Popelski - od popiół lub od niemieckiej nazwy osobowej Poppel.

Popeluk - od popiół lub od niemieckiej nazwy osobowej Poppel.

Popeł - od popiół; od słowackiego popol ‘popiół’.

Popeła - od popiół; od słowackiego popol ‘popiół’.

Popełka - od popiół; od słowackiego popol ‘popiół’.

Popend - od popęd ‘pęd, szybki ruch; impuls, skłonnoźć’, popędzić ‘pognać, pospieszyć’.

Popenda - od popęd ‘pęd, szybki ruch; impuls, skłonnoźć’, popędzić ‘pognać, pospieszyć’.

Popendo - od popęd ‘pęd, szybki ruch; impuls, skłonnoźć’, popędzić ‘pognać, pospieszyć’.

Popendyk - od popęd ‘pęd, szybki ruch; impuls, skłonnoźć’, popędzić ‘pognać, pospieszyć’.

Poper - od niemieckiej nazwy osobowej Popper, ta od Boppo, Papo, a te od imion złożonych na Badu-.

Popera - od niemieckiej nazwy osobowej Popper, ta od Boppo, Papo, a te od imion złożonych na Badu-.

Popereczna - od poprzeczny ‘prostopadły do danego kierunku’, poprzek, poprzeczka ‘kreska, listwa, belka w poprzek czegoź’ (z fonetyk± wschodniosłowiańsk±).

Popereczny - od poprzeczny ‘prostopadły do danego kierunku’, poprzek, poprzeczka ‘kreska, listwa, belka w poprzek czegoź’ (z fonetyk± wschodniosłowiańsk±).

Popereka - od poprzeczny ‘prostopadły do danego kierunku’, poprzek, poprzeczka ‘kreska, listwa, belka w poprzek czegoź’ (z fonetyk± wschodniosłowiańsk±).

Popęcki - od popęd ‘pęd, szybki ruch; impuls, skłonnoźć’, popędzić ‘pognać, pospieszyć’.

Popęd - od popęd ‘pęd, szybki ruch; impuls, skłonnoźć’, popędzić ‘pognać, pospieszyć’.

Popęda - od popęd ‘pęd, szybki ruch; impuls, skłonnoźć’, popędzić ‘pognać, pospieszyć’.

Popędak - od popęd ‘pęd, szybki ruch; impuls, skłonnoźć’, popędzić ‘pognać, pospieszyć’.

Popędyk - od popęd ‘pęd, szybki ruch; impuls, skłonnoźć’, popędzić ‘pognać, pospieszyć’.

Popiacki - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popiak - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popiałek - od popiół.

Popiałkiewicz - od popiół.

Popiałkowski - od popiół.

Popiałło - od popiół.

Popiało - od popiół.

Popicki - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popicz - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popiczyc - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popiec - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popiecki - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popiej - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popiel - 1265 od popiół; od popiel ‘odmiana lisa z piersi± popielat±’.

Popiela - 1420 od popiół; od popiel ‘odmiana lisa z piersi± popielat±’.

Popielacki - od popiół; od popiel ‘odmiana lisa z piersi± popielat±’.

Popielacz - od popiół; od popiel ‘odmiana lisa z piersi± popielat±’.

Popielaczyk - od popiół; od popiel ‘odmiana lisa z piersi± popielat±’.

Popielajew - od popiół; od popiel ‘odmiana lisa z piersi± popielat±’.

Popielak - od popiół; od popiel ‘odmiana lisa z piersi± popielat±’.

Popielan - od popiół; od popiel ‘odmiana lisa z piersi± popielat±’.

Popielański - od popiół; od popiel ‘odmiana lisa z piersi± popielat±’.

Popielar - od popiół.

Popielarczak - od popiół.

Popielarczyk - od popiół.

Popielarek - od popiół.

Popielarski - od popiół.

Popielarz - 1786 od popiół, od popielarz ‘robotnik, który przerabiał popiół drzewny’.

Popielas - od popiół; od popiel ‘odmiana lisa z piersi± popielat±’.

Popielaski - od popiół; od popiel ‘odmiana lisa z piersi± popielat±’.

Popielasta - od popiół; od popiel ‘odmiana lisa z piersi± popielat±’.

Popielasty - od popiół; od popiel ‘odmiana lisa z piersi± popielat±’.

Popielasz - od popiół, od popielarz ‘robotnik, który przerabiał popiół drzewny’.

Popielawek - od popiół.

Popielawski - od nazwy miejscowej Popielawy (piotrkowskie, gmina Rokiciny).

Popielawski - od popiół.

Popielczak - od popiół.

Popielczyk - od popiół.

Popielec - od popiół.

Popielecki - od popiół.

Popielewicz - od popiół.

Popielewski - od nazwy miejscowej Popielewo (kilka wsi).

Popielewski - od popiół.

Popielicki - od popiół.

Popieliczka - 1710 od popiół; od popielica ‘zwierzę futerkowe’.

Popieliński - od popiół.

Popieliszyn - od popiół.

Popielka - od popiół.

Popielnik - od popiół; od popielnik ‘popielarz, robotnik przerabiaj±cy popiół drzewny; pojemnik na popiół w piecu’.

Popielny - od popiół.

Popielorz - (¦l) od popiół.

Popielowski - od popiół.

Popielski - od nazwy miejscowej Popiele (kilka miejscowoźci).

Popielski - od popiół.

Popieluch - od popiół.

Popielucha - od popiół.

Popieluk - od popiół.

Popielusz - od popiół.

Popieluszko - od popiół.

Popiełek - 1432 od popiół.

Popiełkiewicz - od popiół.

Popiełko - od popiół.

Popieło - od popiół.

Popiełowski - od popiół.

Popiełuszko - od popiół.

Popiełygin - od popiół.

Popien - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popienia, m. - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popieniek - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popieniuk - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popienko - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popień - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popieńko - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popieński - 1644 od nazwy miejscowej Popień (skierniewickie, gmina Rogów) lub od nazwy miejscowej Popina (KrW).

Popieński - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popierajło - od popierać ‘naperać, atakować; pomóc komuź’.

Popieralski - od popierać ‘naperać, atakować; pomóc komuź’.

Popierała - od popierać ‘naperać, atakować; pomóc komuź’.

Popierało - od popierać ‘naperać, atakować; pomóc komuź’.

Popieredzin - od popierdzieć.

Popierkowski - od papier.

Popiernik - od papier.

Popierski - od papier.

Popierz - od papież ‘głowa Koźcioła katolickiego’.

Popierz - od popierać ‘naperać, atakować; pomóc komuź’ lub od papież.

Popierzański - od popierać ‘naperać, atakować; pomóc komuź’.

Popierzyński - od popierać ‘naperać, atakować; pomóc komuź’.

Popieski - od papież ‘głowa Koźcioła katolickiego’.

Popiesz - od papież ‘głowa Koźcioła katolickiego’.

Popiewicz - 1639 od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popież - od papież ‘głowa Koźcioła katolickiego’.

Popij - od popijać, popić.

Popijakowski - od popijać, popić.

Popijantus - od popijać, popić (sztuczny latynizm).

Popik - 1662 od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popil - 1419 od popiół.

Popilarczyk - od popiół.

Popilarski - od popiół.

Popilarz - od popiół.

Popilas - od popiół.

Popilec - od popiół.

Popilenicki - od popiół.

Popilewicz - od popiół.

Popilnicki - od popiół.

Popilowski - od popiół.

Popiłek - od popijać, popić.

Popiłka - od popijać, popić.

Popiłko - od popijać, popić.

Popiłowicz - 1495 (KrW) od popiół.

Popiłowski - od popijać, popić.

Popin - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popinek - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popiniak - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popiniek - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popiń - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popińczak - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popiński - od nazwy miejscowej Popień (skierniewickie, gmina Rogów) lub od nazwy miejscowej Popina (KrW).

Popiol - od popiół.

Popiolek - od popiół.

Popioł - od popiół.

Popiołczak - od popiół.

Popiołek - 1432 od popiół.

Popiołka - 1410 od popiół.

Popiołkiewicz - od popiół.

Popiołko - od popiół.

Popiołkowicz - 1579 od popiół.

Popiołkowski - od popiół.

Popiołowski - od popiół.

Popiół - od popiół.

Popiółek - od popiół.

Popiółkoski - od popiół.

Popiółkowski - od popiół.

Popis - od popisać ‘spędzić czas na pisaniu’, popis ‘występ publiczny; przechwalanie się’.

Popisz - od popisać ‘spędzić czas na pisaniu’, popis ‘występ publiczny; przechwalanie się’.

Popiszewski - od popisać ‘spędzić czas na pisaniu’, popis ‘występ publiczny; przechwalanie się’.

Popiź - od popisać ‘spędzić czas na pisaniu’, popis ‘występ publiczny; przechwalanie się’.

Popiuk - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popiuniak - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popiwanow - od popiwny ‘pijacki’, popiwać ‘popijać’.

Popiwczak - od popiwny ‘pijacki’, popiwać ‘popijać’.

Popiwczuk - od popiwny ‘pijacki’, popiwać ‘popijać’.

Popiwna - od popiwny ‘pijacki’, popiwać ‘popijać’.

Popiwniak - od popiwny ‘pijacki’, popiwać ‘popijać’.

Popiwnow - od popiwny ‘pijacki’, popiwać ‘popijać’.

Popiwny - od popiwny ‘pijacki’, popiwać ‘popijać’.

Popjołczak - od popiół.

Popjołek - (¦l) od popiół.

Popka - 1563 od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popkała - (¦l) od papka ‘pokarm dla dzieci w formie gęstej masy’, papkać ‘jeźć’.

Popke - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popken - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popkiewicz - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popko - 1454 od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popko - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Popkow - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popkowicz - 1558 od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popkowiec - 1644 od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popkowski - 1508 od nazwy miejscowej Popki (łomżyńskie, gmina Mały Płock), Popkowice (lubelskie, gmina Urzędów).

Popkowski - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popków - 1578 od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Poplata - od poplata ‘płót; częźć sznurka’ lub od popłatać ‘placić ratami’.

Poplatek - od poplata ‘płót; częźć sznurka’ lub od popłatać ‘placić ratami’.

Poplawski - od nazwy miejscowej Popławy (liczne).

Poplewski - 1765 od nazwy miejscowej Popławy (liczne).

Popluc - od popluc, popluty.

Poplucz - od popluc, popluty.

Popluć - od popluc, popluty.

Popłatek - od poplata ‘płót; częźć sznurka’ lub od popłatać ‘placić ratami’; też od popłatek ‘podatek, opłata’.

Popławski - 1486 od nazwy miejscowej Popławy (liczne).

Popłomyk - od podpłomyk ‘rodzaj placka’.

Popłonek - od popłon±ć ‘spalić się, upiec się’, popłonek ‘placek upieczony w popiele’.

Popłonik - od popłon±ć ‘spalić się, upiec się’, popłonek ‘placek upieczony w popiele’; od popłonik ‘podpłomyk’.

Popłonikowski - od popłon±ć ‘spalić się, upiec się’, popłonek ‘placek upieczony w popiele’; od popłonik ‘podpłomyk’.

Popłoniowski - od popłon±ć ‘spalić się, upiec się’, popłonek ‘placek upieczony w popiele’; od popłonik ‘podpłomyk’.

Popłonkowski - od popłon±ć ‘spalić się, upiec się’, popłonek ‘placek upieczony w popiele’; od popłonik ‘podpłomyk’.

Popłonowski - od popłon±ć ‘spalić się, upiec się’, popłonek ‘placek upieczony w popiele’; od popłonik ‘podpłomyk’.

Popłonyk - od popłon±ć ‘spalić się, upiec się’, popłonek ‘placek upieczony w popiele’; od popłonik ‘podpłomyk’.

Popłoński - od popłon±ć ‘spalić się, upiec się’, popłonek ‘placek upieczony w popiele’; od popłonik ‘podpłomyk’.

Popłowski - od nazwy miejscowej Popławy (liczne).

Popołka - 1608 od popiół; od słowackiego popol ‘popiół’.

Popoń - może od staropolskiego popona ‘zasłona, przykrycie’.

Popoń - od popan ‘nieźlubny syn chłopki z dziedzicem’.

Popończyk - może od staropolskiego popona ‘zasłona, przykrycie’.

Popończyk - od popan ‘nieźlubny syn chłopki z dziedzicem’.

Popoński - od popan ‘nieźlubny syn chłopki z dziedzicem’.

Popos - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Poposki - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popow - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popowa - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popowczak - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popowczenko - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popowczyk - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popowiak - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popowicz - 1412 od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popowiczuk - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popowiec - 1591 od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popowiecki - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popowniak - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popownik - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popowski - 1387 od nazw miejscowych typu Popowo, Popowice.

Popowski - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popowycz - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popów - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Popp - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Poppa - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Poppe - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Poppeck - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Poppek - od pop ‘duchowny Koźcioła wschodniego’, dawniej też ‘ksi±dz rzymskokatolicki’.

Poppel - od popiół lub od niemieckiej nazwy osobowej Poppel.

Popper - od niemieckiej nazwy osobowej Popper, ta od Boppo, Papo, a te od imion złożonych na Badu-.

Poppner - od niemieckiej nazwy osobowej Popper, ta od Boppo, Papo, a te od imion złożonych na Badu-.

Popra - od poprać ‘pobic; wyprać’.

Popracki - od poprać ‘pobic; wyprać’.

Poprak - od poprać ‘pobic; wyprać’.

Popralski - od poprać ‘pobic; wyprać’.

Poprawa - od poprawić ‘naprawić, ulepszyć’, poprawa.

Poprawiak - od poprawić ‘naprawić, ulepszyć’, poprawa.

Poprawik - od poprawić ‘naprawić, ulepszyć’, poprawa.

Poprawka - od poprawić ‘naprawić, ulepszyć’, poprawa.

Poprawko - od poprawić ‘naprawić, ulepszyć’, poprawa.

Poproch - od paproch ‘okruszyna’.

Popron - od poprać ‘pobic; wyprać’.

Poprotna - od paproć, możliwe od paprotać ‘paplać’.

Poprotny - od paproć, możliwe od paprotać ‘paplać’.

Poprowski - od poprać ‘pobic; wyprać’.

Poprz±cki - od poprzeczny ‘prostopadły do danego kierunku’, poprzek, poprzeczka ‘kreska, listwa, belka w poprzek czegoź’.

Poprz±tała - 1564 od poprz±tać ‘robić porz±dek’.

Poprzecki - od poprzeczny ‘prostopadły do danego kierunku’, poprzek, poprzeczka ‘kreska, listwa, belka w poprzek czegoź’.

Poprzeczka - od poprzeczny ‘prostopadły do danego kierunku’, poprzek, poprzeczka ‘kreska, listwa, belka w poprzek czegoź’.

Poprzeczko - od poprzeczny ‘prostopadły do danego kierunku’, poprzek, poprzeczka ‘kreska, listwa, belka w poprzek czegoź’.

Poprzeczna - od poprzeczny ‘prostopadły do danego kierunku’, poprzek, poprzeczka ‘kreska, listwa, belka w poprzek czegoź’.

Poprzeczny - od poprzeczny ‘prostopadły do danego kierunku’, poprzek, poprzeczka ‘kreska, listwa, belka w poprzek czegoź’.

Poprzedni - od poprzedni ‘wczesniejszy, uprzedni’.

Poprzednia - od poprzedni ‘wczesniejszy, uprzedni’.

Poprzęcki - od poprzeczny ‘prostopadły do danego kierunku’, poprzek, poprzeczka ‘kreska, listwa, belka w poprzek czegoź’.

Poprzyca - od paprzyca ‘częźć żarna’, paprać.

Poprzycki - od paprzyca ‘częźć żarna’, paprać.

Pops - od popsic ‘zepsuc, zdemoralizować’, ze staropolskiego popsować ‘popsuć’.

Popsuj - od popsic ‘zepsuc, zdemoralizować’, ze staropolskiego popsować ‘popsuć’.

Popsuła - od popsic ‘zepsuc, zdemoralizować’, ze staropolskiego popsować ‘popsuć’.

Popsuło - od popsic ‘zepsuc, zdemoralizować’, ze staropolskiego popsować ‘popsuć’.

Popuch - od popuchać ‘pow±chać’.

Popuszka - od popuchać ‘pow±chać’.

Popuszyński - od popuchać ‘pow±chać’.

Popych - od popychać, popych ‘popchnięcie, bodziec’.

Popychacz - 1698 od popychacz ‘ten, co popycha’.

Popychała - od popychać, popych ‘popchnięcie, bodziec’.

Popycz - od popykać ‘palić fajkę, pykać’.

Popyk - od popykać ‘palić fajkę, pykać’.

Popyszko - od popychać, popych ‘popchnięcie, bodziec’.

Popytak - od popytać się ‘dowiadywać się’.

Popytalski - 1760 od popytać się ‘dowiadywać się’.

Por - od pora ‘okres, czas’ lub od imienia Krzysztopor.

Pora - od pora ‘okres, czas’.

Poraba - od porabiać ‘robić’ lub też od poraba ‘potomiek niewolników’, może od poręba ‘miejsce, gdzie wyrabano las’.

Porabik - od porabiać ‘robić’ lub też od poraba ‘potomiek niewolników’, może od poręba ‘miejsce, gdziewyrabano las’.

Porabka - od porabiać ‘robić’ lub też od poraba ‘potomiek niewolników’, może od poręba ‘miejsce, gdzie

Poracki - od poradzić ‘udzielic komuź rady’, porada ‘rada’.

Poraczewski - od poraczyć ‘uraczyć, poczęstować’.

Porada - 1662 od poradzić ‘udzielic komuź rady’, porada ‘rada’.

Poradecki - od poradzić ‘udzielic komuź rady’, porada ‘rada’.

Poradiuk - od poradzić ‘udzielic komuź rady’, porada ‘rada’.

Poradka - od poradzić ‘udzielic komuź rady’, porada ‘rada’.

Poradko - od poradzić ‘udzielic komuź rady’, porada ‘rada’.

Poradnia - od poradzić ‘udzielic komuź rady’, porada ‘rada’.

Poradnik - od poradzić ‘udzielic komuź rady’, porada ‘rada’; od poradnik ‘ksi±żka zawieraj±ca rady’.

Poradniuk - od poradzić ‘udzielic komuź rady’, porada ‘rada’.

Porado - od poradzić ‘udzielić komuź rady’, porada ‘rada’.

Poradomski - od poradzić ‘udzielic komuź rady’, porada ‘rada’.

Poradowski - od nazwy miejscowej Poradów (kieleckie, gmina Miechów).

Poradyło - od poradzić ‘udzielic komuź rady’, porada ‘rada’.

Poradysz - od poradzić ‘udzielic komuź rady’, porada ‘rada’.

Poradzewski - od poradzić ‘udzielic komuź rady’, porada ‘rada’.

Poradziej - od poradzić ‘udzielic komuź rady’, porada ‘rada’.

Poradzik - od poradzić ‘udzielic komuź rady’, porada ‘rada’.

Poradziński - od poradzić ‘udzielic komuź rady’, porada ‘rada’.

Poradzisz - od poradzić ‘udzielic komuź rady’, porada ‘rada’.

Poradzki - od poradzić ‘udzielic komuź rady’, porada ‘rada’.

Poraj - 1325 od staropolskiego poraj, porej ‘roźlina bagienna’, też od nazwy herbu Poraj, nazwy miejscowej Poraj oraz od staropolskiego poraić ‘poradzić’.

Poraj-Antoszewski - złożenia brak; Poraj 1325 od staropolskiego poraj, porej ‘roźlina bagienna’, też od nazwy herbu Poraj, nazwy miejscowej Poraj oraz od staropolskiego poraić ‘poradzić’; Antoszewski od imienia Antoni, notowanego w Polsce od XII wieku, pochodz±cego od łacińskiego Antonius. Pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego.

Poraj-Dobrzelewski - złożenia brak; Poraj 1325 od staropolskiego poraj, porej ‘roźlina bagienna’, też od nazwy herbu Poraj, nazwy miejscowej Poraj oraz od staropolskiego poraić ‘poradzić’; Dobrzelewski 1469 od nazwy miejscowej Dobrzelów (piotrkowskie, gmina Bełchatow).

Porajewic - 1463 od staropolskiego poraj, porej ‘roźlina bagienna’, też od nazwy herbu Poraj, nazwy miejscowej Poraj oraz od staropolskiego poraić ‘poradzić’.

Porajewski - 1640 od staropolskiego poraj, porej ‘roźlina bagienna’, też od nazwy herbu Poraj, nazwy miejscowej Poraj oraz od staropolskiego poraić ‘poradzić’.

Poraj-Górecki - złożenia brak; Poraj 1325 od staropolskiego poraj, porej ‘roźlina bagienna’, też od nazwy herbu Poraj, nazwy miejscowej Poraj oraz od staropolskiego poraić ‘poradzić’; Górecki 1406 od nazw miejscowych Górka, Górki.

Poraj-Górski - złożenia brak; Poraj 1325 od staropolskiego poraj, porej ‘roźlina bagienna’, też od nazwy herbu Poraj, nazwy miejscowej Poraj oraz od staropolskiego poraić ‘poradzić’; Górski 1368 od nazw miejscowych Góra, Górka, Górsko (kilka wsi).

Poraj-KoĽmiński - złożenia brak; Poraj 1325 od staropolskiego poraj, porej ‘roźlina bagienna’, też od nazwy herbu Poraj, nazwy miejscowej Poraj oraz od staropolskiego poraić ‘poradzić’; KoĽmiński 1388 od nazwy miejscowej KoĽmin (kilka wsi).

Porajorski - od staropolskiego poraj, porej ‘roźlina bagienna’, też od nazwy herbu Poraj, nazwy miejscowej Poraj oraz od staropolskiego poraić ‘poradzić’.

Porajoski - od staropolskiego poraj, porej ‘roźlina bagienna’, też od nazwy herbu Poraj, nazwy miejscowej Poraj oraz od staropolskiego poraić ‘poradzić’.

Porajski - od staropolskiego poraj, porej ‘roźlina bagienna’, też od nazwy herbu Poraj, nazwy miejscowej Poraj oraz od staropolskiego poraić ‘poradzić’.

Porak - od pora ‘okres, czas’.

Porakowski - od pora ‘okres, czas’.

Poral - od pora ‘okres, czas’.

Porala - od pora ‘okres, czas’.

Pora-Leonowicz - złożenia brak; Pora od pora ‘okres, czas’; Leonowicz od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacińskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od źredniowiecza, od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Poralla - od pora ‘okres, czas’.

Poralski - od pora ‘okres, czas’.

Porała - od pora ‘okres, czas’.

Porałka - 1793 od pora ‘okres, czas’.

Poran - od pora ‘okres, czas’.

Poranek - 1624 od dawnego poranić się ‘wstać wczeźnie rano’; od poranek.

Poraniak - od dawnego poranić się ‘wstać wczeźnie rano’.

Poraniewski - od dawnego poranić się ‘wstać wczeźnie rano’.

Poraniuk - od dawnego poranić się ‘wstać wczeźnie rano’.

Porankiewicz - od dawnego poranić się ‘wstać wczeźnie rano’; od poranek.

Porańczyk - od dawnego poranić się ‘wstać wczeźnie rano’; od poranek.

Porańkiewicz - od dawnego poranić się ‘wstać wczeźnie rano’; od poranek.

Porański - od dawnego poranić się ‘wstać wczeźnie rano’.

Poraska - od porażka, ze staropolskiego też porazka ‘klęska’, porazić.

Poraszka - od porażka, ze staropolskiego też porazka ‘klęska’, porazić.

Poraszko - od porażka, ze staropolskiego też porazka ‘klęska’, porazić.

Porat - od poratować lub też od porad, od niemieckiej nazwy osobowej Porath, ta ze słowiańskiego Porada.

Porath - od poratować lub też od porad, od niemieckiej nazwy osobowej Porath, ta ze słowiańskiego Porada

Poratka - od poratować lub też od porad, od niemieckiej nazwy osobowej Porath, ta ze słowiańskiego Porada

Poratka - (-t- wtórne) od poradzić ‘udzielic komuź rady’, porada ‘rada’.

Poratyński - od poratować lub też od porad, od niemieckiej nazwy osobowej Porath, ta ze słowiańskiego Porada

Poray - od staropolskiego poraj, porej ‘roźlina bagienna’, też od nazwy herbu Poraj, nazwy miejscowej Poraj oraz od staropolskiego poraić ‘poradzić’.

Poray-Różański - złożenia brak; Poray od staropolskiego poraj, porej ‘roźlina bagienna’, też od nazwy herbu Poraj, nazwy miejscowej Poraj oraz od staropolskiego poraić ‘poradzić’; Różański 1489 od nazwy miejscowych typu Różan, Różanka, Różanna lub od różany,

Porayski - od staropolskiego poraj, porej ‘roźlina bagienna’, też od nazwy herbu Poraj, nazwy miejscowej Poraj oraz od staropolskiego poraić ‘poradzić’.

Poray-Zbrożek - złożenia brak; Poray od staropolskiego poraj, porej ‘roźlina bagienna’, też od nazwy herbu Poraj, nazwy miejscowej Poraj oraz od staropolskiego poraić ‘poradzić’; Zbrożek od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrosios, od przymiotnika ambrosios ‘niesmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Poraz - od porażka, ze staropolskiego też porazka ‘klęska’, porazić.

Porazik - od porażka, ze staropolskiego też porazka ‘klęska’, porazić.

Poraziński - od porażka, ze staropolskiego też porazka ‘klęska’, porazić.

Porazka - od porażka, ze staropolskiego też porazka ‘klęska’, porazić.

Porażanowski - od porażka, ze staropolskiego też porazka ‘klęska’, porazić.

Porażewski - od porażka, ze staropolskiego też porazka ‘klęska’, porazić.

Porażka - 1494 od porażka, ze staropolskiego też porazka ‘klęska’, porazić.

Porażko - od porażka, ze staropolskiego też porazka ‘klęska’, porazić.

Porażyński - od porażka, ze staropolskiego też porazka ‘klęska’, porazić.

Por±ba - od poręba’miejsce, gdzie wyrabano las’, por±bać.

Por±baniec - od poręba’miejsce, gdzie wyrabano las’, por±bać.

Por±bka - od poręba’miejsce, gdzie wyrabano las’, por±bać; od por±bka ‘mała poręba’.

Por±bski - 1530 od nazwy miejscowej Poręba (liczne).

Por±żka - od porażka, ze staropolskiego też porazka ‘klęska’, porazić.

Porc - od staropolskiego porca ‘strona procesowa, powód b±dĽ pozwany’.

Porcek - od staropolskiego porca ‘strona procesowa, powód b±dĽ pozwany’.

Porch - od parch ‘choroba skórna, grzybica’, parchać ‘parskać’; od porchać ‘oddychać głoźno’ (z fonetyk± wschodniosłowiańsk±).

Porchacz - od parch ‘choroba skórna, grzybica’, parchać ‘parskać’(z fonetyk± wschodniosłowiańsk±).

Porchawka - od parch ‘choroba skórna, grzybica’, parchać ‘parskać’(z fonetyk± wschodniosłowiańsk±).

Porcheta - od parch ‘choroba skórna, grzybica’, parchać ‘parskać’(z fonetyk± wschodniosłowiańsk±).

Porchowski - od parch ‘choroba skórna, grzybica’, parchać ‘parskać’(z fonetyk± wschodniosłowiańsk±).

Porcz - od staropolskiego porca ‘strona procesowa, powód b±dĽ pozwany’.

Porczak - od pora ‘okres, czas’.

Porczak - od staropolskiego porca ‘strona procesowa, powód b±dĽ pozwany’.

Porczek - 1462 od pora ‘okres, czas’.

Porczek - 1462 od staropolskiego porca ‘strona procesowa, powód b±dĽ pozwany’.

Porczuch - od staropolskiego porca ‘strona procesowa, powód b±dĽ pozwany’.

Porczyk - 1462 od pora ‘okres, czas’.

Porczyk - od staropolskiego porca ‘strona procesowa, powód b±dĽ pozwany’.

Porczyna - od staropolskiego porca ‘strona procesowa, powód b±dĽ pozwany’.

Porczyński - 1497 od nazwy miejscowej Porczyny (sieradzkie, gmina Poddębice).

Pord - od pardać ‘wałęsać się; pierdzieć’, od staropolskiego pard ‘lampart’ (z fonetyk± ukraińsk±).

Porda - od pardać ‘wałęsać się; pierdzieć’, od staropolskiego pard ‘lampart’ (z fonetyk± ukraińsk±).

Pordak - od pardać ‘wałęsać się; pierdzieć’, od staropolskiego pard ‘lampart’ (z fonetyk± ukraińsk±).

Pordalla - od pardać ‘wałęsać się; pierdzieć’, od staropolskiego pard ‘lampart’ (z fonetyk± ukraińsk±).

Pordała - od pardać ‘wałęsać się; pierdzieć’, od staropolskiego pard ‘lampart’ (z fonetyk± ukraińsk±).

Pordola - od pardać ‘wałęsać się; pierdzieć’, od staropolskiego pard ‘lampart’ (z fonetyk± ukraińsk±).

Pordulla - od pardać ‘wałęsać się; pierdzieć’, od staropolskiego pard ‘lampart’ (z fonetyk± ukraińsk±).

Pordun - od pardać ‘wałęsać się; pierdzieć’, od staropolskiego pard ‘lampart’ (z fonetyk± ukraińsk±).

Pordus - od pardać ‘wałęsać się; pierdzieć’, od staropolskiego pard ‘lampart’ (z fonetyk± ukraińsk±).

Porduta - od pardać ‘wałęsać się; pierdzieć’, od staropolskiego pard ‘lampart’ (z fonetyk± ukraińsk±).

Pordzik - od pardać ‘wałęsać się; pierdzieć’, od staropolskiego pard ‘lampart’ (z fonetyk± ukraińsk±).

Poreba - od poręba’miejsce, gdzie wyrabano las’, por±bać.

Porebski - od nazwy miejscowej Poręba (liczne).

Porecki - od nazwy miejscowej Porzecze (kilka wsi).

Poreda - (Pom) od poradzić ‘udzielic komuź rady’, porada ‘rada’.

Poredo - od poradzić ‘udzielic komuź rady’, porada ‘rada’.

Poredos - od poradzić ‘udzielic komuź rady’, porada ‘rada’.

Poreiko - od staropolskiego poraj, porej ‘roźlina bagienna’, też od nazwy herbu Poraj, nazwy miejscowej Poraj oraz od staropolskiego poraić ‘poradzić’.

Porej - 1458 od staropolskiego poraj, porej ‘roźlina bagienna’, też od nazwy herbu Poraj, nazwy miejscowej Poraj oraz od staropolskiego poraić ‘poradzić’.

Porejski - od staropolskiego poraj, porej ‘roźlina bagienna’, też od nazwy herbu Poraj, nazwy miejscowej Poraj oraz od staropolskiego poraić ‘poradzić’.

Porek - 1462 od pora ‘okres, czas’.

Poremba - od poręba’miejsce, gdzie wyrabano las’, por±bać.

Porembalski - od poręba’miejsce, gdzie wyrabano las’, por±bać.

Porembiński - od poręba’miejsce, gdzie wyrabano las’, por±bać.

Porembko - od poręba’miejsce, gdzie wyrabano las’, por±bać.

Porembna - od poręba’miejsce, gdzie wyrabano las’, por±bać.

Porembny - od poręba’miejsce, gdzie wyrabano las’, por±bać.

Porembski - od nazwy miejscowej Poręba (liczne).

Porembski - od poręba’miejsce, gdzie wyrabano las’, por±bać.

Poremka - od poręba’miejsce, gdzie wyrabano las’, por±bać.

Poremny - od poręba’miejsce, gdzie wyrabano las’, por±bać.

Poremski - od nazwy miejscowej Poręba (liczne).

Porencki - od poręczny ‘wygodny; którym można się wyręczyć’.

Porenczuk - od poręczny ‘wygodny; którym można się wyręczyć’.

Porengowski - od por±gać ‘ur±gać, bluĽnić’.

Porepski - od nazwy miejscowej Poręba (liczne).

Poreziński - 1529 od nazwy miejscowej Porzezina (białostockie, gmina Grodzisk).

Poręba - 1490 od poręba’miejsce, gdzie wyrabano las’, por±bać.

Porębalski - od poręba’miejsce, gdzie wyrabano las’, por±bać.

Porębała - 1494 od poręba’miejsce, gdzie wyrabano las’, por±bać.

Porębiak - od poręba’miejsce, gdzie wyrabano las’, por±bać.

Porębiński - od poręba’miejsce, gdzie wyrabano las’, por±bać.

Porębka - od poręba’miejsce, gdzie wyrabano las’, por±bać.

Porębna - od poręba’miejsce, gdzie wyrabano las’, por±bać.

Porębny - od poręba’miejsce, gdzie wyrabano las’, por±bać.

Porębowicz - od poręba’miejsce, gdzie wyrabano las’, por±bać.

Porębski - 1448 od nazwy miejscowej Poręba (liczne).

Porębszczyk - 1768 od nazwy miejscowej Poręba (liczne).

Poręcki - od poręczny ‘wygodny; którym można się wyręczyć’.

Poręczewski - od poręczny ‘wygodny; którym można się wyręczyć’.

Poręczna - od poręczny ‘wygodny; którym można się wyręczyć’.

Poręczny - od poręczny ‘wygodny; którym można się wyręczyć’.

Poręgowski - od por±gać ‘ur±gać, bluĽnić’.

Poręmba - od poręba’miejsce, gdzie wyrabano las’, por±bać.

Poręmbski - od nazwy miejscowej Poręba (liczne).

Porfiriew - od imienia Porfiryj, Porfir, używanego w Koźciele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego Porphyrios, od porphyreos ‘purpurowy’.

Porfiruk - od imienia Porfiryj, Porfir, używanego w Koźciele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego Porphyrios, od porphyreos ‘purpurowy’.

Poriżka - od porażka, ze staropolskiego też porazka ‘klęska’, porazić.

Porka - od porkać ‘ukłuć, żgn±ć’ lub od porka ‘rodzaj zupy owocowej’.

Porkasiewicz - od porkać ‘ukłuć, żgn±ć’ lub od porka ‘rodzaj zupy owocowej’.

Porkiewicz - od porkać ‘ukłuć, żgn±ć’ lub od porka ‘rodzaj zupy owocowej’.

Porkowski - od porkać ‘ukłuć, żgn±ć’ lub od porka ‘rodzaj zupy owocowej’.

Porkuszewski - od porkać ‘ukłuć, żgn±ć’ lub od porka ‘rodzaj zupy owocowej’.

Pornakiewicz - od porn±ć ‘ukłuć, żgn±ć’.

Pornal - od porn±ć ‘ukłuć, żgn±ć’.

Pornał - od porn±ć ‘ukłuć, żgn±ć’.

Porniawski - od porn±ć ‘ukłuć, żgn±ć’.

Porniewicz - od porn±ć ‘ukłuć, żgn±ć’.

Pornisz - od porn±ć ‘ukłuć, żgn±ć’.

Poroch - (z fonetyk± wschodniosłowiańsk±) od proch ‘pył, kurz, okruszyny’

Porochanicki - (z fonetyk± wschodniosłowiańsk±) od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Porochański - (z fonetyk± wschodniosłowiańsk±) od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Porochniak - (z fonetyk± wschodniosłowiańsk±) od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Porochnicki - (z fonetyk± wschodniosłowiańsk±) od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Porochoński - (z fonetyk± wschodniosłowiańsk±) od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Porochow - (z fonetyk± wschodniosłowiańsk±) od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Porocki - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Poroczenko - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Poroczyński - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Poroć - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Poroda - od porodzić ‘urodzić’, poroda ‘pokolenie, poród’.

Porodko - od porodzić ‘urodzić’, poroda ‘pokolenie, poród’.

Porodniczak - od porodzić ‘urodzić’, poroda ‘pokolenie, poród’.

Porodowski - od porodzić ‘urodzić’, poroda ‘pokolenie, poród’.

Porodziński - od porodzić ‘urodzić’, poroda ‘pokolenie, poród’.

Porodzyński - od porodzić ‘urodzić’, poroda ‘pokolenie, poród’.

Porolniczak - od po + rolnik lub od półrolnik.

Porolniczuk - od po + rolnik lub od półrolnik.

Porolnik - od po + rolnik lub od półrolnik.

Porombiński - od poręba’miejsce, gdzie wyrabano las’, por±bać.

Porombka - od poręba’miejsce, gdzie wyrabano las’, por±bać.

Porompka - od poręba’miejsce, gdzie wyrabano las’, por±bać.

Poronc - od poronić ‘utracić płód (o ciężarnej)’.

Poronin - od poronić ‘utracić płód (o ciężarnej)’.

Poronis - od poronić ‘utracić płód (o ciężarnej)’.

Poroń - od poronić ‘utracić płód (o ciężarnej)’.

Porończak - od poronić ‘utracić płód (o ciężarnej)’.

Porończyk - od poronić ‘utracić płód (o ciężarnej)’.

Poroński - od poronić ‘utracić płód (o ciężarnej)’.

Poros - od porosn±ć, porosić.

Porosa - od porosn±ć, porosić.

Porosiewicz - od porosn±ć, porosić.

Porosiło - od porosn±ć, porosić.

Porosiński - od porosn±ć, porosić.

Poroska - od porosn±ć, porosić.

Porosko - od porosn±ć, porosić.

Porosło - 1407 od porosn±ć, porosić; od porosły ‘wyrosły, poroźnięty’.

Porosły - od porosn±ć, porosić; od porosły ‘wyrosły, poroźnięty’.

Porossa - od porosn±ć, porosić.

Porosz - od porosn±ć, porosić.

Poroszczak - od porosn±ć, porosić.

Poroszczuk - od porosn±ć, porosić.

Poroszek - od porosn±ć, porosić.

Poroszewski - od porosn±ć, porosić.

Poroszko - od porosn±ć, porosić.

Poroszowski - od porosn±ć, porosić.

Poroszyna - od porosn±ć, porosić.

Poroź - od porosn±ć, porosić.

Porowczuk - od porowa ‘parów, w±ska dolina’.

Porowicki - od porowa ‘parów, w±ska dolina’.

Porowiec - od porowa ‘parów, w±ska dolina’.

Porowiński - od porowa ‘parów, w±ska dolina’.

Porowski - 1673 1462 od pora ‘okres, czas’.

Porowski - od nazwy miejscowej Parowo (kilka wsi).

Poroz - od poroże ‘rogi samców z rodziny jeleniowatych’.

Porozik - od poroże ‘rogi samców z rodziny jeleniowatych’.

Poroziński - od poroże ‘rogi samców z rodziny jeleniowatych’.

Porozy - 1493-98 od poroże ‘rogi samców z rodziny jeleniowatych’.

Porozyński - od poroże ‘rogi samców z rodziny jeleniowatych’.

Poroż - 1390 od poroże ‘rogi samców z rodziny jeleniowatych’.

Poroża - 1392 od poroże ‘rogi samców z rodziny jeleniowatych’.

Porożko - od poroże ‘rogi samców z rodziny jeleniowatych’.

Porożyński - od poroże ‘rogi samców z rodziny jeleniowatych’.

Poróg - od poroże ‘rogi samców z rodziny jeleniowatych’.

Porsa - od niemieckiej nazwy osobowej Porsch, ta od słowiańskiej nazwy osobowej Borią lub od porsz ‘gatunek ryby’

Porsch - od niemieckiej nazwy osobowej Porsch, ta od słowiańskiej nazwy osobowej Borią lub od porsz ‘gatunek ryby’.

Porschke - (¦l) od niemieckiej nazwy osobowej Porsch, ta od słowiańskiej nazwy osobowej Borią lub od porsz ‘gatunek ryby’.

Porske - od niemieckiej nazwy osobowej Porsch, ta od słowiańskiej nazwy osobowej Borią lub od porsz ‘gatunek ryby’.

Porst - od niemieckiej nazwy osobowej Porst.

Porstasiak - od niemieckiej nazwy osobowej Porst.

Porsz - od niemieckiej nazwy osobowej Porsch, ta od słowiańskiej nazwy osobowej Borią lub od porsz ‘gatunek ryby’.

Porsza - od niemieckiej nazwy osobowej Porsch, ta od słowiańskiej nazwy osobowej Borią lub od porsz ‘gatunek ryby’.

Porszewski - od niemieckiej nazwy osobowej Porsch, ta od słowiańskiej nazwy osobowej Borią lub od porsz ‘gatunek ryby’.

Porszke - (¦l) od niemieckiej nazwy osobowej Porsch, ta od słowiańskiej nazwy osobowej Borią lub od porsz ‘gatunek ryby’.

Porszko - od niemieckiej nazwy osobowej Porsch, ta od słowiańskiej nazwy osobowej Borią lub od porsz‘gatunek ryby’.

Porszowski - od niemieckiej nazwy osobowej Porsch, ta od słowiańskiej nazwy osobowej Borią lub od porsz ‘gatunek ryby’.

Porszt - od niemieckiej nazwy osobowej Porst.

Port - 1600 od staropolskiego porta ‘drzwi’.

Porta - 1470 od staropolskiego porta ‘drzwi’.

Portach - od staropolskiego porta ‘drzwi’.

Portacha - od staropolskiego porta ‘drzwi’.

Portacki - od staropolskiego porta ‘drzwi’.

Portal - od staropolskiego porta ‘drzwi’, od portal ‘element architektoniczny’.

Portala - 1442 od staropolskiego porta ‘drzwi’; od portala ‘chłopiec w obcisłych spodniach’, od portal ‘element architektoniczny’.

Portalewski - od staropolskiego porta ‘drzwi’; od portala ‘chłopiec w obcisłych spodniach’, od portal ‘element architektoniczny’.

Portalski - od staropolskiego porta ‘drzwi’; od portala ‘chłopiec w obcisłych spodniach’, od portal ‘element architektoniczny’.

Portała - od staropolskiego porta ‘drzwi’; od portala ‘chłopiec w obcisłych spodniach’, od portal ‘element architektoniczny’.

Portanko - od staropolskiego porta ‘drzwi’.

Portas - od staropolskiego porta ‘drzwi’.

Portasiak - od staropolskiego porta ‘drzwi’.

Portasiewicz - od staropolskiego porta ‘drzwi’.

Portasiński - od staropolskiego porta ‘drzwi’.

Portasz - od staropolskiego porta ‘drzwi’.

Portaszkiewicz - od staropolskiego porta ‘drzwi’.

Portaź - od staropolskiego porta ‘drzwi’.

Porte - od staropolskiego porta ‘drzwi’.

Portec - od staropolskiego porta ‘drzwi’.

Porteć - od staropolskiego porta ‘drzwi’.

Portek - od staropolskiego porta ‘drzwi’.

Porteka - 1392 od staropolskiego porta ‘drzwi’; od porteka ‘kawał chleba’.

Portew - od staropolskiego porta ‘drzwi’; od porteka ‘kawał chleba’.

Porth - od staropolskiego porta ‘drzwi’; od porteka ‘kawał chleba’.

Portianko - od staropolskiego porta ‘drzwi’; od porteka ‘kawał chleba’.

Portiuk - od staropolskiego porta ‘drzwi’; od porteka ‘kawał chleba’.

Portjanko - od staropolskiego porta ‘drzwi’; od porteka ‘kawał chleba’.

Portka - od staropolskiego porta ‘drzwi’; od porteka ‘kawał chleba’ lub od portki ‘spodnie’.

Portkiewicz - od staropolskiego porta ‘drzwi’ lub od portki ‘spodnie’.

Portko - od staropolskiego porta ‘drzwi’ lub od portki ‘spodnie’.

Portkowski - od staropolskiego porta ‘drzwi’ lub od portki ‘spodnie’.

Portla - od staropolskiego porta ‘drzwi’; od portala ‘chłopiec w obcisłych spodniach’, od portal ‘element architektoniczny’.

Portnicki - od staropolskiego porta ‘drzwi’; od porteka ‘kawał chleba’.

Portnik - od staropolskiego porta ‘drzwi’; od porteka ‘kawał chleba’.

Portny - od staropolskiego porta ‘drzwi’; od porteka ‘kawał chleba’.

Porto - od staropolskiego porta ‘drzwi’; od porteka ‘kawał chleba’.

Portoła - od staropolskiego porta ‘drzwi’; od porteka ‘kawał chleba’.

Portowicz - od staropolskiego porta ‘drzwi’; od porteka ‘kawał chleba’.

Portucha - od staropolskiego porta ‘drzwi’; od porteka ‘kawał chleba’.

Portugalski - od portugalski, Portugalia,

Portus - od staropolskiego porta ‘drzwi’; od porteka ‘kawał chleba’.

Portuź - od staropolskiego porta ‘drzwi’; od porteka ‘kawał chleba’.

Portych - od staropolskiego porta ‘drzwi’; od porteka ‘kawał chleba’.

Portyka - od staropolskiego porta ‘drzwi’; od porteka ‘kawał chleba’.

Portykiewicz - od staropolskiego porta ‘drzwi’; od porteka ‘kawał chleba’.

Portykus - od staropolskiego porta ‘drzwi’; od porteka ‘kawał chleba’.

Portyński - od staropolskiego porta ‘drzwi’; od porteka ‘kawał chleba’.

Portyź - od staropolskiego porta ‘drzwi’; od porteka ‘kawał chleba’.

Poruba - od poręba’miejsce, gdzie wyrabano las’, por±bać.

Porubski - 1488 od nazwy miejscowej Poręba (liczne).

Poruch - od poruch ‘ruszenie, poruszenie’, poruchać ‘poruszać’.

Poruchała - od poruch ‘ruszenie, poruszenie’, poruchać ‘poruszać’.

Porucki - od poruczyć ‘polecić, oddać w czyj±ź opiekę’.

Porucko - od poruczyć ‘polecić, oddać w czyj±ź opiekę’.

Poruczko - od poruczyć ‘polecić, oddać w czyj±ź opiekę’.

Poruczniczak - od poruczyć ‘polecić, oddać w czyj±ź opiekę’.

Porucznik - 1676 od poruczyć ‘polecić, oddać w czyj±ź opiekę’; od porucznik ‘opiekun; stopień wojskowy’.

Poruczyński - 1599 od nazwy miejscowej Poruczyn (Wileńszczyzna).

Poruń - 1462 od pora ‘okres, czas’.

Porus - od poruszyć ‘ruszyc z miejsca, zachwiać’.

Porusek - od poruszyć ‘ruszyc z miejsca, zachwiać’.

Porusiewicz - od poruszyć ‘ruszyc z miejsca, zachwiać’.

Porusiło - od poruszyć ‘ruszyc z miejsca, zachwiać’.

Porusiński - od poruszyć ‘ruszyc z miejsca, zachwiać’.

Poruszczak - od poruszyć ‘ruszyc z miejsca, zachwiać’.

Poruszek - od poruszyć ‘ruszyc z miejsca, zachwiać’.

Porusziński - (Pom) od poruszyć ‘ruszyc z miejsca, zachwiać’.

Poruszkiewicz - od poruszyć ‘ruszyc z miejsca, zachwiać’.

Poruszyński - od poruszyć ‘ruszyc z miejsca, zachwiać’.

Porwa - od porwać ‘zabrać, uprowadzić’.

Porwal - od porwać ‘zabrać, uprowadzić’.

Porwalik - od porwać ‘zabrać, uprowadzić’.

Porwał - 1789 od porwać ‘zabrać, uprowadzić’ lub od porwał ‘porwany’.

Porwan - od porwać ‘zabrać, uprowadzić’; od porwany.

Porwański - od porwać ‘zabrać, uprowadzić’; od porwany.

Porwich - od porwać ‘zabrać, uprowadzić’.

Porwicki - od nazwy miejscowej Porwity (kaliskie, gmina Opatówek).

Porwicz - od porwać ‘zabrać, uprowadzić’.

Porwik - od porwać ‘zabrać, uprowadzić’.

Porwikowski - od porwać ‘zabrać, uprowadzić’.

Porwin - od porwać ‘zabrać, uprowadzić’.

Porwiński - od porwać ‘zabrać, uprowadzić’.

Porwis - od porwać ‘zabrać, uprowadzić’.

Porwisiak - od porwać ‘zabrać, uprowadzić’.

Porwisz - od porwać ‘zabrać, uprowadzić’.

Porwok - (¦l) od porwać ‘zabrać, uprowadzić’.

Porwol - (¦l) od porwać ‘zabrać, uprowadzić’.

Porwolik - (¦l) od porwać ‘zabrać, uprowadzić’.

Porwoll - (¦l) od porwać ‘zabrać, uprowadzić’.

Porwoł - (¦l) od porwać ‘zabrać, uprowadzić’.

Porwólik - (¦l) od porwać ‘zabrać, uprowadzić’.

Porwół - od porwać ‘zabrać, uprowadzić’.

Porwul - (¦l) od porwać ‘zabrać, uprowadzić’.

Porwus - od porwać ‘zabrać, uprowadzić’.

Porych - 1462 od pora ‘okres, czas’.

Porycki - od nazwy miejscowej Porzecze (kilka wsi).

Porycz - od poryczeć ‘ryczeć długo’.

Porydzaj - od gwarowego porydzać ‘podeptać’.

Porydzała - od gwarowego porydzać ‘podeptać’.

Porylak - od poryć ‘pokopać’, poryty.

Poryła - od poryć ‘pokopać’, poryty.

Poryło - od poryć ‘pokopać’, poryty.

Porys - od porysz ‘nazwa rosliny’ lub od porysować.

Porysek - od porysz ‘nazwa rosliny’ lub od porysować.

Porysiak - od porysz ‘nazwa rosliny’ lub od porysować.

Porysz - od porysz ‘nazwa rosliny’.

Poryszek - od porysz ‘nazwa rosliny’.

Poryszewski - od porysz ‘nazwa rosliny’.

Poryszko - od porysz ‘nazwa rosliny’.

Poryź - od porysz ‘nazwa rosliny’ lub od porysować.

Poryt - od poryć ‘pokopać’, poryty.

Porytała - od poryć ‘pokopać’, poryty.

Porytan - od poryć ‘pokopać’, poryty.

Porywała - od porwać ‘zabrać, uprowadzić’; od porywać.

Porywiński - od porwać ‘zabrać, uprowadzić’; od porywać.

Porywka - od porwać ‘zabrać, uprowadzić’; od porywać.

Porywko - od porwać ‘zabrać, uprowadzić’; od porywać.

Poryzak - od poryzać ‘przedrzeĽniać, gderać’.

Poryzała - od poryzać ‘przedrzeĽniać, gderać’.

Poryziak - od poryzać ‘przedrzeĽniać, gderać’.

Poryziński - od poryzać ‘przedrzeĽniać, gderać’.

Poryżelski - od poryzać ‘przedrzeĽniać, gderać’.

Porz - od pora ‘okres, czas’.

Porzak - od pora ‘okres, czas’.

Porz±dek - od porz±dek, porz±dny ‘właźciwy, należyty’.

Porz±dka - od porz±dek, porz±dny ‘właźciwy, należyty’.

Porz±dkowski - od porz±dek, porz±dny ‘właźciwy, należyty’.

Porz±dna - od porz±dek, porz±dny ‘właźciwy, należyty’.

Porz±dnia, m. - 1444 od porz±dek, porz±dny ‘właźciwy, należyty’.

Porz±dnicki - od porz±dek, porz±dny ‘właźciwy, należyty’.

Porz±dno - 1434 od porz±dek, porz±dny ‘właźciwy, należyty’.

Porz±dny - od porz±dek, porz±dny ‘właźciwy, należyty’.

Porz±tka - od porz±dek, porz±dny ‘właźciwy, należyty’.

Porzec - od porzecze, porzeczka ‘rodzaj krzewu’; może też od porzec się ‘przysi±c, zakl±ć się’.

Porzecki - 1468 od nazwy miejscowej Porzecze (kilka wsi).

Porzeczek - od porzecze, porzeczka ‘rodzaj krzewu’.

Porzeczka - od porzecze, porzeczka ‘rodzaj krzewu’.

Porzeczko - od porzecze, porzeczka ‘rodzaj krzewu’.

Porzeczkowski - od porzecze, porzeczka ‘rodzaj krzewu’.

Porzeczyński - od porzecze, porzeczka ‘rodzaj krzewu’.

Porzega - od pożoga, ze staropolskiego też pożega ‘pożar, wielki ogień’.

Porzegowiak - od pożoga, ze staropolskiego też pożega ‘pożar, wielki ogień’.

Porzegowski - od pożoga, ze staropolskiego też pożega ‘pożar, wielki ogień’.

Porzerzyński - od nazwy miejscowej Porzezina (białostockie, gmina Grodzisk).

Porzeziński - 1569 od nazwy miejscowej Porzezina (białostockie, gmina Grodzisk).

PorzeĽnicki - 1580 od nazwy miejscowej Porzezina (białostockie, gmina Grodzisk).

Porzeżański - od nazwy miejscowej Porzezina (białostockie, gmina Grodzisk).

Porzeżyński - od nazwy miejscowej Porzezina (białostockie, gmina Grodzisk).

Porzędna - od porz±dek, porz±dny ‘właźciwy, należyty’.

Porzędny - od porz±dek, porz±dny ‘właźciwy, należyty’.

Porzędowski - od porz±dek, porz±dny ‘właźciwy, należyty’.

Porzęziński - od nazwy miejscowej Porzezina (białostockie, gmina Grodzisk).

Porzoła - od pora ‘okres, czas’.

Porzonna - od porz±dek, porz±dny ‘właźciwy, należyty’.

Porzonny - od porz±dek, porz±dny ‘właźciwy, należyty’.

Porzorski - od pora ‘okres, czas’.

Porzożański - od nazwy miejscowej Porzezina (białostockie, gmina Grodzisk).

Porzożyński - od nazwy miejscowej Porzezina (białostockie, gmina Grodzisk).

Porzuc - od porzucić.

Porzucak - od porzucić.

Porzucek - od porzucić.

Porzuchowiak - od porzucić.

Porzuciradło - 1438 od porzucić + radło.

Porzuciszydło - 1444 od porzucić + szydło.

Porzuciwoł - 1448 od porzucić + wół.

Porzuczak - od porzucić.

Porzuczek - od porzucić.

Porzuczuk - od porzucić.

Porzuć - od porzucić.

Porzybot - od pora ‘okres, czas’.

Porzybót - od pora ‘okres, czas’.

Porzybut - od pora ‘okres, czas’.

Porzyc - od pożyczyć.

Porzycek - od pożyczyć.

Porzych - 1457 od pora ‘okres, czas’.

Porzycki - od nazwy miejscowej Porzecze (kilka wsi).

Porzycz - od pożyczyć.

Porzyczka - od pożyczyć.

Porzyczkiewicz - od pożyczyć.

Porzyczko - od pożyczyć.

Porzyczkowski - od pożyczyć.

Porzyć - od pożyczyć.

Porzyd±d - 1420 od pora ‘okres, czas’.

Porzykosa - od pora ‘okres, czas’.

Porzykoza - 1426 od pora ‘okres, czas’.

Porzyniak - od pora ‘okres, czas’.

Porzyński - od pora ‘okres, czas’.

Porzysz - 1455 od pora ‘okres, czas’.

Porzyszek - od pora ‘okres, czas’.

Pos - może od pos ‘pocałunek’ lub od Posz (z.)

Posachowicz - może od pos ‘pocałunek’ lub od Posz (z.)

Posacki - 1494 od nazwy miejscowej Posada (kilka wsi).

Posad - 1236 od posada, ze staropolskiego ‘obowi±zek trzymania strazy przez chłopów w grodach’.

Posada - od posada, ze staropolskiego ‘obowi±zek trzymania strazy przez chłopów w grodach’.

Posadecki - od posada, ze staropolskiego ‘obowi±zek trzymania strazy przez chłopów w grodach’.

Posadkowicz - 1497 od posada, ze staropolskiego ‘obowi±zek trzymania strazy przez chłopów w grodach’.

Posadna - od posada, ze staropolskiego ‘obowi±zek trzymania strazy przez chłopów w grodach’; odprzymiotnika posadny.

Posadnia - od posada, ze staropolskiego ‘obowi±zek trzymania strazy przez chłopów w grodach’; od przymiotnika posadny.

Posadny - od posada, ze staropolskiego ‘obowi±zek trzymania strazy przez chłopów w grodach’; od przymiotnika posadny.

Posadowski - 1490 od nazwy miejscowej Posadów (kilka wsi).

Posadowski - od posada, ze staropolskiego ‘obowi±zek trzymania strazy przez chłopów w grodach’ (pod wpływem białoruskim).

Posadyn - od posada, ze staropolskiego ‘obowi±zek trzymania strazy przez chłopów w grodach’.

Posadza - od posada, ze staropolskiego ‘obowi±zek trzymania strazy przez chłopów w grodach’.

Posadziński - od posada, ze staropolskiego ‘obowi±zek trzymania straży przez chłopów w grodach’.

Posadzki - od posada, ze staropolskiego ‘obowi±zek trzymania straży przez chłopów w grodach’.

Posadzy - od posada, ze staropolskiego ‘obowi±zek trzymania straży przez chłopów w grodach’.

Posag - od posag ‘maj±tek wnoszony przez żonę do małżeństwa’.

Posak - od posag ‘maj±tek wnoszony przez żonę do małżeństwa’.

Posal - od posalać ‘solić’.

Posala - od posalać ‘solić’.

Posalczyk - od posalać ‘solić’.

Posalski - od posalać ‘solić’.

Posała - od posalać ‘solić’.

Pos±dzy - od posada, ze staropolskiego ‘obowi±zek trzymania strazy przez chłopów w grodach’.

Poschalis - od imienia Paschalis, notowanego w Polsce już w XI wieku. Imię, pochodzenia łacińskiego, od paschalis ‘wielkanocny’.

Poscikowicz - 1411 od post ‘częźciowe lub całkowite wstrzymanie się od jedzenia’, poźcić lub od postać.

Posdzich - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

Posdziech - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

Posek - może od pos ‘pocałunek’ lub od Posz (z.)

Posel - od poseł ‘delegat, wysłannik’.

Poselczuk - od poseł ‘delegat, wysłannik’.

Poseld - od niemieckiej nazwy osobowej Poselt, ta od imion złozonych na Burg-.

Posel-Dzisiewicz - zlożenia brak; Posel od poseł ‘delegat, wysłannik’; Dzisiewicz od imion na Dzi-, typu Dzierżysław, Dzisław, Zdzisław.

Poselski - od poseł ‘delegat, wysłannik’.

Poselt - od niemieckiej nazwy osobowej Poselt, ta od imion złozonych na Burg-.

Poseł - 1494 od poseł ‘delegat, wysłannik’.

Poseł-Dzisiewicz - zlożenia brak; Poseł 1494 od poseł ‘delegat, wysłannik’; Dzisiewicz od imion na Dzi-, typu Dzierżysław, Dzisław, Zdzisław.

Posełek - od poseł ‘delegat, wysłannik’.

Posełkiewicz - od poseł ‘delegat, wysłannik’.

Posen - od nazwy miasta Poznań (od formy zgermanizowanej Posen).

Poseniak - od nazwy miasta Poznań (od formy zgermanizowanej Posen).

Posepna - od posępny ‘ponury, poważny’.

Posepny - od posępny ‘ponury, poważny’.

Poser - od niemieckiej nazwy osobowej Poser, ta od nazwy miejscowej Posa.

Posern - od niemieckiej nazwy osobowej Poser, ta od nazwy miejscowej Posa.

Posern-Zieliński - złożenia brak; Posern od niemieckiej nazwy osobowej Poser, ta od nazwy miejscowej Posa; Zieliński 1424 od nazw miejscowych Zieleń, Zieleniec (kilka wsi).

Posert - od niemieckiej nazwy osobowej Posser(t), ta od nazwy osobowej Boshar(d)t.

Posępna - od posępny ‘ponury, poważny’.

Posępny - od posępny ‘ponury, poważny’.

Posiada - od posiadać.

Posiadał - od posiadać.

Posiadała - od posiadać.

Posiadało - od posiadać.

Posiadek - od posiadać.

Posiadel - od posiadać; od posiadły ‘będ±cy czyj±ź własnoźci±’.

Posiadeł - od posiadać; od posiadły ‘będ±cy czyj±ź własnoźci±’.

Posiadlik - od posiadać; od posiadły ‘będ±cy czyj±ź własnoźci±’.

Posiadła - od posiadać; od posiadły ‘będ±cy czyj±ź własnoźci±’.

Posiadło - od posiadać; od posiadły ‘będ±cy czyj±ź własnoźci±’.

Posiadłowicz - od posiadać; od posiadły ‘będ±cy czyj±ź własnoźci±’.

Posiadłowski - od posiadać; od posiadły ‘będ±cy czyj±ź własnoźci±’.

Posiadły - od posiadać; od posiadły ‘będ±cy czyj±ź własnoźci±’.

Posiak - może od pos ‘pocałunek’ lub od Posz (z.)

Posiakow - może od pos ‘pocałunek’ lub od Posz (z.)

Posid - od posiadać; od posiadły ‘będ±cy czyj±ź własnoźci±’.

Posiecz - od posiec ‘poranić, pozabijać’, posiecz ‘rzeĽ’, posieczony ‘źcięty’.

Posieczek - od posiec ‘poranić, pozabijać’, posiecz ‘rzeĽ’, posieczony ‘źcięty’.

Posieczke - (Pom) od posiec ‘poranić, pozabijać’, posiecz ‘rzeĽ’, posieczony ‘źcięty’.

Posieczna - od posiec ‘poranić, pozabijać’, posiecz ‘rzeĽ’, posieczony ‘źcięty’.

Posieczny - od posiec ‘poranić, pozabijać’, posiecz ‘rzeĽ’, posieczony ‘źcięty’.

Posiecz-Polkowski - złożenia brak; Posiecz od posiec ‘poranić, pozabijać’, posiecz ‘rzeĽ’, posieczony ‘źcięty’; Polkowski 1487 od nazw miejscowych typu Polków, Polkowice.

Posied - od posiadać; od posiadły ‘będ±cy czyj±ź własnoźci±’.

Posiedlak - od posiadać; od posiadły ‘będ±cy czyj±ź własnoźci±’.

Posiedlik - od posiadać; od posiadły ‘będ±cy czyj±ź własnoźci±’.

Posiej - od posiewać.

Posiel - od posielać ‘wysyłac’ lub od posielić ‘posilić’.

Posielecki - od posielać ‘wysyłac’ lub od posielić ‘posilić’.

Posielęzny - od szel±g ‘jednostka monetarna’, szelężne ‘opłata od trunków wynosz±ca szel±g’.

Posielężna - od szel±g ‘jednostka monetarna’, szelężne ‘opłata od trunków wynosz±ca szel±g’.

Posielężny - od szel±g ‘jednostka monetarna’, szelężne ‘opłata od trunków wynosz±ca szel±g’.

Posielski - od posielać ‘wysyłac’ lub od posielić ‘posilić’.

Posieł - od posielać ‘wysyłac’ lub od posielić ‘posilić’ (lub od gwarowego posieł ‘poseł’).

Posiełek - od posielać ‘wysyłac’ lub od posielić ‘posilić’ (lub od gwarowego posieł ‘poseł’).

Posiełk - od posielać ‘wysyłac’ lub od posielić ‘posilić’ (lub od gwarowego posieł ‘poseł’).

Posiełł - od posielać ‘wysyłac’ lub od posielić ‘posilić’ (lub od gwarowego posieł ‘poseł’).

Posiewała - od posiewać.

Posiewicz - od posiewać.

Posiewka - od posiewać.

Posiewko - od posiewać.

Posiewnik - od posiewać.

Posiewski - od posiewać.

Posik - od posikać ‘oddawać mocz od czasu do czasu’.

Posikała - od posikać ‘oddawać mocz od czasu do czasu’.

Posikata - od posikać ‘oddawać mocz od czasu do czasu’.

Posikowski - od posikać ‘oddawać mocz od czasu do czasu’.

Posilężna - od szel±g ‘jednostka monetarna’, szelężne ‘opłata od trunków wynosz±ca szel±g’.

Posił - 1360 od staropolskiego posilić ‘uczynić silnym’, posiłek.

Posiła - od staropolskiego posilić ‘uczynić silnym’, posiłek.

Posiłek - od staropolskiego posilić ‘uczynić silnym’, posiłek.

Posiłowski - 1486 od nazwy miejscowej Posiłów (krakowskie, gmina Proszowice).

Posin - może od pos ‘pocałunek’ lub od Posz (z.)

Posiniewicz - może od pos ‘pocałunek’ lub od Posz (z.)

Posiński - może od pos ‘pocałunek’ lub od Posz (z.)

Posio - może od pos ‘pocałunek’ lub od Posz (z.)

Posioda - od posiadać; od posiadły ‘będ±cy czyj±ź własnoźci±’.

Posioł - od posielać ‘wysyłac’ lub od posielić ‘posilić’ (lub od gwarowego posieł ‘poseł’).

Posiołek - od posielać ‘wysyłac’ lub od posielić ‘posilić’ (lub od gwarowego posieł ‘poseł’).

Posiwała - od posiwieć ‘stać się siwym, postarzeć się’.

Posiwko - od posiwieć ‘stać się siwym, postarzeć się’.

Poska - może od pos ‘pocałunek’ lub od Posz (z.)

Poskard - od niemieckiej nazwy osobowej Posekardt, ta od nazwy osobowej Boshar(d)t.

Poskart - od niemieckiej nazwy osobowej Posekardt, ta od nazwy osobowej Boshar(d)t.

Posker - od niemieckiej nazwy osobowej Posekardt, ta od nazwy osobowej Boshar(d)t.

Poskier - od niemieckiej nazwy osobowej Posekardt, ta od nazwy osobowej Boshar(d)t.

Poskłonka - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Posko - może od pos ‘pocałunek’ lub od Posz (z.)

Poskocz - 1453 od staropolskiego poskoczyć ‘prędko pobiec’.

Poskoczym - od staropolskiego poskoczyć ‘prędko pobiec’.

Poskoczyn - od staropolskiego poskoczyć ‘prędko pobiec’.

Poskonka - od staropolskiego plaski, dziź płaski, plaskać ‘uderzać o coź’.

Poskorek - od po + skorzyć ‘spieszyć, pilić’.

Poskosz - może od pos ‘pocałunek’ lub od Posz (z.)

Poskrob - od poskrobać ‘oskrobać, wyskrobać, wybrać’.

Poskroba - od poskrobać ‘oskrobać, wyskrobać, wybrać’.

Poskrobek - od poskrobać ‘oskrobać, wyskrobać, wybrać’; od poskrobek ‘placek z reszty ciasta wyskrobanego ze źcian dzieży’.

Poskrobka - od poskrobać ‘oskrobać, wyskrobać, wybrać’; od poskrobek ‘placek z reszty ciasta wyskrobanego ze źcian dzieży’.

Poskrobko - od poskrobać ‘oskrobać, wyskrobać, wybrać’; od poskrobek ‘placek z reszty ciasta wyskrobanego ze źcian dzieży’.

Poskrop - od poskrobać ‘oskrobać, wyskrobać, wybrać’.

Poskropko - od poskrobać ‘oskrobać, wyskrobać, wybrać’.

Poskróbek - od poskrobać ‘oskrobać, wyskrobać, wybrać’.

Poskróbko - od poskrobać ‘oskrobać, wyskrobać, wybrać’.

Poskrubek - od poskrobać ‘oskrobać, wyskrobać, wybrać’.

Poskuta - od poskuta ‘posługa’.

Poslad - od poźlad ‘ziarno gorszego gatunku’; od poźladek ‘ze staropolskiego potomek; tylna częźć ciała człowieka i zwierz±t’.

Poslada - od poźlad ‘ziarno gorszego gatunku’; od poźladek ‘ze staropolskiego potomek; tylna częźć ciałaczłowieka i zwierz±t’.

Posledni - od poźlad ‘ziarno gorszego gatunku’; od poźladek ‘ze staropolskiego potomek; tylna częźć ciała człowieka i zwierz±t’.

Poslednik - od poźlad ‘ziarno gorszego gatunku’; od poźladek ‘ze staropolskiego potomek; tylna częźć ciała człowieka i zwierz±t’.

Posł - (Pom) od poseł ‘delegat, wysłannik’; też od posłać.

Posłaniec - 1635 od poseł ‘delegat, wysłannik’, od posłaniec.

Posłankowic - 1618 od poseł ‘delegat, wysłannik’; od posłany.

Posłań - od poseł ‘delegat, wysłannik’.

Posłek - od poseł ‘delegat, wysłannik’.

Posłłek - od poseł ‘delegat, wysłannik’.

Posłowski - 1484 od nazwy miejscowej Posłowice (kieleckie, gmina Sitkówka-Nowiny).

Posłowski - od poseł ‘delegat, wysłannik’.

Posłuszka - od posłuszny ‘wypełniajacy czyj±ź wolę, uległy’.

Posłuszna - od posłuszny ‘wypełniajacy czyj±ź wolę, uległy’.

Posłuszny - od posłuszny ‘wypełniajacy czyj±ź wolę, uległy’.

Posłyszny - od posłuszny ‘wypełniajacy czyj±ź wolę, uległy’, od posłyszeć.

Posman - od pasaman, pasamon ‘taźma, lamówka’, pasamonnik ‘wytwórca pasmanterii’.

Posmik - (¦l) od gwarowego posmyk ‘częźć brony’, posmykać ‘powłóczyć’.

Posmuk - (¦l) od gwarowego posmyk ‘częźć brony’, posmykać ‘powłóczyć’.

Posmyk - 1483 od gwarowego posmyk ‘częźć brony’, posmykać ‘powłóczyć’.

Posmykiewicz - od gwarowego posmyk ‘częźć brony’, posmykać ‘powłóczyć’.

Posmys - zapewne od pomysł ‘przebiegłoźć, pomysł’.

Posmysz - zapewne od pomysł ‘przebiegłoźć, pomysł’.

Posmyź - zapewne od pomysł ‘przebiegłoźć, pomysł’.

Posnala - od postny, posny ‘chudy, jałowy; przypadaj±cy na okres postu’.

Posner - od nazwy miasta Poznań (od formy zgermanizowanej Posen).

Posniak - od postny, posny ‘chudy, jałowy; przypadaj±cy na okres postu’.

Posnic - od postny, posny ‘chudy, jałowy; przypadaj±cy na okres postu’.

Posnik - od postny, posny ‘chudy, jałowy; przypadaj±cy na okres postu’.

Posnin - od postny, posny ‘chudy, jałowy; przypadaj±cy na okres postu’.

Posnow - od postny, posny ‘chudy, jałowy; przypadaj±cy na okres postu’.

Posny - od postny, posny ‘chudy, jałowy; przypadaj±cy na okres postu’.

Posnysz - od postny, posny ‘chudy, jałowy; przypadaj±cy na okres postu’.

Posobiec - od posobić ‘przywłaszczyć sobie’, posobkiem ‘osobno, pojedynczo’, posób ‘kształt’.

Posobkiewicz - od posobić ‘przywłaszczyć sobie’, posobkiem ‘osobno, pojedynczo’, posób ‘kształt’.

Posoch - od posoch ‘laska, pałka, kij’.

Posochow - od posoch ‘laska, pałka, kij’.

Posochowicz - od posoch ‘laska, pałka, kij’.

Posochowski - od posoch ‘laska, pałka, kij’.

Posochów - od posoch ‘laska, pałka, kij’.

Posoda - (¦l) od posada, ze staropolskiego ‘obowi±zek trzymania strazy przez chłopów w grodach’.

Posok - 1463 od posoka ‘krew zwierzęca’.

Posoka - 1461 od posoka ‘krew zwierzęca’.

Poson - może od pos ‘pocałunek’ lub od Posz (z.)

Posoniak - może od pos ‘pocałunek’ lub od Posz (z.)

Posoń - może od pos ‘pocałunek’ lub od Posz (z.)

Posoński - może od pos ‘pocałunek’ lub od Posz (z.)

Pospiaszyński - od poźpiech ‘szybkie działanie’, dawniej też ‘pomyźlnoźć’, pospieszyć.

Pospiech - od poźpiech ‘szybkie działanie’, dawniej też ‘pomyźlnoźć’, pospieszyć.

Pospiechała - od poźpiech ‘szybkie działanie’, dawniej też ‘pomyźlnoźć’, pospieszyć.

Pospieski - od poźpiech ‘szybkie działanie’, dawniej też ‘pomyźlnoźć’, pospieszyć.

Pospiesz - od poźpiech ‘szybkie działanie’, dawniej też ‘pomyźlnoźć’, pospieszyć.

Pospieszak - od poźpiech ‘szybkie działanie’, dawniej też ‘pomyźlnoźć’, pospieszyć.

Pospieszalski - od poźpiech ‘szybkie działanie’, dawniej też ‘pomyźlnoźć’, pospieszyć.

Pospieszał - od poźpiech ‘szybkie działanie’, dawniej też ‘pomyźlnoźć’, pospieszyć.

Pospieszała - od poźpiech ‘szybkie działanie’, dawniej też ‘pomyźlnoźć’, pospieszyć.

Pospieszałowski - od poźpiech ‘szybkie działanie’, dawniej też ‘pomyźlnoźć’, pospieszyć.

Pospieszczyk - od poźpiech ‘szybkie działanie’, dawniej też ‘pomyźlnoźć’, pospieszyć.

Pospieszil - od poźpiech ‘szybkie działanie’, dawniej też ‘pomyźlnoźć’, pospieszyć.

Pospieszna - od poźpiech ‘szybkie działanie’, dawniej też ‘pomyźlnoźć’, pospieszyć.

Pospieszny - od poźpiech ‘szybkie działanie’, dawniej też ‘pomyźlnoźć’, pospieszyć.

Pospieszyl - od poźpiech ‘szybkie działanie’, dawniej też ‘pomyźlnoźć’, pospieszyć.

Pospieszył - od poźpiech ‘szybkie działanie’, dawniej też ‘pomyźlnoźć’, pospieszyć.

Pospieszyło - od poźpiech ‘szybkie działanie’, dawniej też ‘pomyźlnoźć’, pospieszyć.

Pospieszyński - od poźpiech ‘szybkie działanie’, dawniej też ‘pomyźlnoźć’, pospieszyć.

Pospischil - od poźpiech ‘szybkie działanie’, dawniej też ‘pomyźlnoźć’, pospieszyć.

Pospisil - od poźpiech ‘szybkie działanie’, dawniej też ‘pomyźlnoźć’, pospieszyć.

Pospiszalski - od poźpiech ‘szybkie działanie’, dawniej też ‘pomyźlnoźć’, pospieszyć.

Pospiszel - od poźpiech ‘szybkie działanie’, dawniej też ‘pomyźlnoźć’, pospieszyć.

Pospiszil - od poźpiech ‘szybkie działanie’, dawniej też ‘pomyźlnoźć’, pospieszyć.

Pospiszyk - od poźpiech ‘szybkie działanie’, dawniej też ‘pomyźlnoźć’, pospieszyć.

Pospiszyl - od poźpiech ‘szybkie działanie’, dawniej też ‘pomyźlnoźć’, pospieszyć.

Pospiszył - od poźpiech ‘szybkie działanie’, dawniej też ‘pomyźlnoźć’, pospieszyć.

Pospolicki - od pospolity ‘wspólny, społeczny; często spotykany; wulgarny’.

Pospolita - od pospolity ‘wspólny, społeczny; często spotykany; wulgarny’.

Pospolitak - od pospolity ‘wspólny, społeczny; często spotykany; wulgarny’.

Pospoła - od pospolity ‘wspólny, społeczny; często spotykany; wulgarny’; od pospołu ‘wspólnie, razem’.

Pospóła - od pospolity ‘wspólny, społeczny; często spotykany; wulgarny’; od pospołu ‘wspólnie, razem’.

Pospuła - od pospolity ‘wspólny, społeczny; często spotykany; wulgarny’; od pospołu ‘wspólnie, razem’.

Pospychała - od pospychać ‘zepchn±ć, usun±ć’.

Poss - może od pos ‘pocałunek’ lub od Posz (z.)

Possadowski - od nazwy miejscowej Posadów (kilka wsi).

Posselt - od niemieckiej nazwy osobowej Poselt, ta od imion złozonych na Burg-.

Possert - od niemieckiej nazwy osobowej Posser(t), ta od nazwy osobowej Boshar(d)t.

Possobkiewicz - od posobić ‘przywłaszczyć sobie’, posobkiem ‘osobno, pojedynczo’, posób ‘kształt’.

Possol - może od pos ‘pocałunek’ lub od Posz (z.)

Post - od post ‘częźciowe lub całkowite wstrzymanie się od jedzenia’, poźcić lub od postać.

Posta - od post ‘częźciowe lub całkowite wstrzymanie się od jedzenia’, poźcić lub od postać.

Postachowski - od post ‘częźciowe lub całkowite wstrzymanie się od jedzenia’, poźcić lub od postać.

Postak - od post ‘częźciowe lub całkowite wstrzymanie się od jedzenia’, poźcić lub od postać.

Postaleniec - od post ‘częźciowe lub całkowite wstrzymanie się od jedzenia’, poźcić lub od postać.

Postalewicz - od post ‘częźciowe lub całkowite wstrzymanie się od jedzenia’, poźcić lub od postać.

Postalko - od post ‘częźciowe lub całkowite wstrzymanie się od jedzenia’, poźcić lub od postać.

Postalski - od post ‘częźciowe lub całkowite wstrzymanie się od jedzenia’, poźcić lub od postać.

Postał - od post ‘częźciowe lub całkowite wstrzymanie się od jedzenia’, poźcić lub od postać.

Postała - od post ‘częźciowe lub całkowite wstrzymanie się od jedzenia’, poźcić lub od postać.

Postanowicz - od post ‘częźciowe lub całkowite wstrzymanie się od jedzenia’, poźcić lub od postać.

Postańczuk - od post ‘częźciowe lub całkowite wstrzymanie się od jedzenia’, poźcić lub od postać.

Postawa - 1489 od postawa ‘postać, wygl±d zewnętrzny’.

Postawczuk - od postawa ‘postać, wygl±d zewnętrzny’.

Postawek - 1584 od postawa ‘postać, wygl±d zewnętrzny’.

Postawic - 1491 od postawa ‘postać, wygl±d zewnętrzny’.

Postawicz - od postawa ‘postać, wygl±d zewnętrzny’.

Postawka - od postawa ‘postać, wygl±d zewnętrzny’.

Postawna - od postawa ‘postać, wygl±d zewnętrzny’.

Postawniuk - od postawa ‘postać, wygl±d zewnętrzny’.

Postawny - od postawa ‘postać, wygl±d zewnętrzny’.

Postawski - od postawa ‘postać, wygl±d zewnętrzny’.

Post±pała - 1513 od post±pić, ze staropolskiego postępić ‘posuwać się, kroczyć, dawniej postęp ‘chód, krok; postępowanie’.

Posteczka - od post ‘częźciowe lub całkowite wstrzymanie się od jedzenia’, poźcić lub od postać.

Postek - 1325-27 od post ‘częźciowe lub całkowite wstrzymanie się od jedzenia’, poźcić lub od postać.

Postempska - od post±pić, ze staropolskiego postępić ‘posuwać się, kroczyć, dawniej postęp ‘chód, krok; postępowanie’.

Postemski - od post±pić, ze staropolskiego postępić ‘posuwać się, kroczyć, dawniej postęp ‘chód, krok; postępowanie’.

Postepski - od post±pić, ze staropolskiego postępić ‘posuwać się, kroczyć, dawniej postęp ‘chód, krok; postępowanie’.

Poster - od niemieckiej nazwy osobowej Poster.

Postęk - od postękać ‘pojęczeć’.

Postękalski - 1564 od nazwy miejscowej Postękalice, dawniej Podstękalice (Piotrowskie, gmina Bełchatów).

Postęp - 1276 od post±pić, ze staropolskiego postępić ‘posuwać się, kroczyć, dawniej postęp ‘chód, krok;postępowanie’.

Postępka - od post±pić, ze staropolskiego postępić ‘posuwać się, kroczyć, dawniej postęp ‘chód, krok; postępowanie’.

Postępowski - od post±pić, ze staropolskiego postępić ‘posuwać się, kroczyć, dawniej postęp ‘chód, krok; postępowanie’.

Postępski - od post±pić, ze staropolskiego postępić ‘posuwać się, kroczyć, dawniej postęp ‘chód, krok; postępowanie’.

Postka - od post ‘częźciowe lub całkowite wstrzymanie się od jedzenia’, poźcić lub od postać.

Postkiewicz - od post ‘częźciowe lub całkowite wstrzymanie się od jedzenia’, poźcić lub od postać.

Postkowski - od post ‘częźciowe lub całkowite wstrzymanie się od jedzenia’, poźcić lub od postać.

Postnik - od post ‘częźciowe lub całkowite wstrzymanie się od jedzenia’, poźcić lub od postać; od postnik.

Postnikoff - od post ‘częźciowe lub całkowite wstrzymanie się od jedzenia’, poźcić lub od postać.

Postnikow - od post ‘częźciowe lub całkowite wstrzymanie się od jedzenia’, poźcić lub od postać.

Postojko - od postój ‘miejsce stania; obóz wojskowy’.

Postojski - od postój ‘miejsce stania; obóz wojskowy’.

Postol - od postoły ‘chodaki, łapcie z kory’ lub też od apostoł.

Postolak - od postoły ‘chodaki, łapcie z kory’ lub też od apostoł.

Postolenko - od postoły ‘chodaki, łapcie z kory’ lub też od apostoł.

Postolka - od postoły ‘chodaki, łapcie z kory’ lub też od apostoł.

Postolko - od postoły ‘chodaki, łapcie z kory’ lub też od apostoł.

Postoluk - od postoły ‘chodaki, łapcie z kory’ lub też od apostoł.

Postoł - od postoły ‘chodaki, łapcie z kory’ lub też od apostoł.

Postoła - od postoły ‘chodaki, łapcie z kory’ lub też od apostoł.

Postołek - od postoły ‘chodaki, łapcie z kory’ lub też od apostoł.

Postołow - od postoły ‘chodaki, łapcie z kory’ lub też od apostoł.

Postołowicz - od postoły ‘chodaki, łapcie z kory’ lub też od apostoł.

Postołowski - od postoły ‘chodaki, łapcie z kory’ lub też od apostoł.

Postonowicz - od post ‘częźciowe lub całkowite wstrzymanie się od jedzenia’, poźcić lub od postać.

Postowar - od post ‘częźciowe lub całkowite wstrzymanie się od jedzenia’, poźcić lub od postać; od poźny ‘postny’, poźnik ‘postnik’.

Postowicz - 1551 od post ‘częźciowe lub całkowite wstrzymanie się od jedzenia’, poźcić lub od postać.

Postowit - od post ‘częźciowe lub całkowite wstrzymanie się od jedzenia’, poźcić lub od postać; od poźny ‘postny’, poźnik ‘postnik’.

Postowski - od post ‘częźciowe lub całkowite wstrzymanie się od jedzenia’, poźcić lub od postać.

Postoy - od postój ‘miejsce stania; obóz wojskowy’.

Postój - od postój ‘miejsce stania; obóz wojskowy’.

Postójski - od postój ‘miejsce stania; obóz wojskowy’.

Postrach - od postrach ‘postraszenie, popłoch’, postraszyć.

Postraszyński - od postrach ‘postraszenie, popłoch’, postraszyć.

Postrelczuk - od postrzelać, postrzelić, z gwarowego postrzelany.

Postrojała - od postroić ‘urz±dzic, ustroić’.

Postrozny - od postroga ‘opieka, straż’, postrożca ‘ opiekun, strażnik’.

PostroĽna - od postroga ‘opieka, straż’, postrożca ‘ opiekun, strażnik’.

PostroĽny - od postroga ‘opieka, straż’, postrożca ‘ opiekun, strażnik’.

Postrożna - od postroga ‘opieka, straż’, postrożca ‘ opiekun, strażnik’.

Postrożny - od postroga ‘opieka, straż’, postrożca ‘ opiekun, strażnik’.

Postróżna - od postroga ‘opieka, straż’, postrożca ‘ opiekun, strażnik’.

Postróżny - od postroga ‘opieka, straż’, postrożca ‘ opiekun, strażnik’.

Postrych - od postrychować ‘powlec warstw± czegoź’, postrychowany ‘pasiasty, pr±żkowany’.

Postrychacz - od postrychować ‘powlec warstw± czegoź’, postrychowany ‘pasiasty, pr±żkowany’.

Postrzednik - od poźrednik ‘poźrednicz±cy, mediator’.

Postrzegacz - od postrzygać ‘źcinać, wyrównywać’; od postrzegać ‘widziec, zobaczyć’.

Postrzelana - od postrzelać, postrzelić, z gwarowego postrzelany.

Postrzelany - od postrzelać, postrzelić, z gwarowego postrzelany.

Postrzelna - od postrzelać, postrzelić, z gwarowego postrzelany.

Postrzelny - od postrzelać, postrzelić, z gwarowego postrzelany.

Postrzelona - od postrzelać, postrzelić, z gwarowego postrzelany.

Postrzelony - od postrzelać, postrzelić, z gwarowego postrzelany.

Postrzędnik - od poźrednik ‘poźrednicz±cy, mediator’.

Postrzyga - od postrzygać ‘źcinać, wyrównywać’.

Postrzygacz - 1425 od postrzygać ‘źcinać, wyrównywać’; od postrzygacz ‘rzemieźlnik, który w końcowym etapie produkcji sukna źcinał na nim meszek i przycinał brzegi’.

Postrzygaczowicz - 1623 od postrzygać ‘źcinać, wyrównywać’; od postrzygacz ‘rzemieźlnik, który w końcowym etapie produkcji sukna źcinał na nim meszek i przycinał brzegi’.

Postrzygaczyk - 1622 od postrzygać ‘źcinać, wyrównywać’; od postrzygacz ‘rzemieźlnik, który w końcowym etapie produkcji sukna źcinał na nim meszek i przycinał brzegi’.

Postufka - od pustułka, dawniej postoła, postuła, pustoła, pustówka rodzaj sokoła’.

Postuj - od postój ‘miejsce stania; obóz wojskowy’.

Postulak - od pustułka, dawniej postoła, postuła, pustoła, pustówka rodzaj sokoła’.

Postulka - od pustułka, dawniej postoła, postuła, pustoła, pustówka rodzaj sokoła’.

Postulko - od pustułka, dawniej postoła, postuła, pustoła, pustówka rodzaj sokoła’.

Postulski - od pustułka, dawniej postoła, postuła, pustoła, pustówka rodzaj sokoła’.

Postuł - od pustułka, dawniej postoła, postuła, pustoła, pustówka rodzaj sokoła’.

Postuła - od pustułka, dawniej postoła, postuła, pustoła, pustówka rodzaj sokoła’.

Postułka - 1375 od pustułka, dawniej postoła, postuła, pustoła, pustówka rodzaj sokoła’.

Postument - od postument ‘podstawa pod figurę; cokół’.

Postupak - od post±pić, ze staropolskiego postępić ‘posuwać się, kroczyć, dawniej postęp ‘chód, krok; postępowanie’; od postupać ‘post±pic’.

Postupalski - od post±pić, ze staropolskiego postępić ‘posuwać się, kroczyć, dawniej postęp ‘chód, krok; postępowanie’; od postupać ‘post±pic’.

Postupolski - od post±pić, ze staropolskiego postępić ‘posuwać się, kroczyć, dawniej postęp ‘chód, krok; postępowanie’; od postupać ‘post±pic’.

Posturczak - od postura, posturka ‘postawa, wygl±d’.

Posturzyński - od postura, posturka ‘postawa, wygl±d’.

Postusiak - od pastuch, pastucha ‘człowiek dogl±daj±cy pas±cego się bydła, owiec’.

Postuszak - od pastuch, pastucha ‘człowiek dogl±daj±cy pas±cego się bydła, owiec’.

Postuszka - od pastuch, pastucha ‘człowiek dogl±daj±cy pas±cego się bydła, owiec’.

Postuszna - od pastuch, pastucha ‘człowiek dogl±daj±cy pas±cego się bydła, owiec’.

Postuszny - od pastuch, pastucha ‘człowiek dogl±daj±cy pas±cego się bydła, owiec’.

Postuszyński - od pastuch, pastucha ‘człowiek dogl±daj±cy pas±cego się bydła, owiec’.

Postuwka - od pustułka, dawniej postoła, postuła, pustoła, pustówka rodzaj sokoła’.

Postużyński - od pastuch, pastucha ‘człowiek dogl±daj±cy pas±cego się bydła, owiec’.

Postwa - od staropolskiego pastwa ‘pasza; miejsce pasienia bydła’.

Postyka - od post ‘częźciowe lub całkowite wstrzymanie się od jedzenia’, poźcić lub od postać.

Postyl - od post ‘częźciowe lub całkowite wstrzymanie się od jedzenia’, poźcić lub od postać.

Postysz - 1551 od post ‘częźciowe lub całkowite wstrzymanie się od jedzenia’, poźcić lub od postać.

Posucha - od posucha ‘susza, upał, spiekota’.

Posuchowski - od posucha ‘susza, upał, spiekota’.

Posuniak - od posun±ć, posuwać ‘popchn±ć, powłóczyć’.

Posuń - od posun±ć, posuwać ‘popchn±ć, powłóczyć’.

Posuwiak - od posun±ć, posuwać ‘popchn±ć, powłóczyć’.

Poswa - od poszwa ‘powleczka na pierzynę lub kołdrę’.

Poswiat - od poźwiata ‘blade źwiatlo; odblask’.

Poswiata - od poźwiata ‘blade źwiatlo; odblask’.

Poswiatkowski - od poźwiata ‘blade źwiatlo; odblask’.

Poswiatowski - od poźwiata ‘blade źwiatlo; odblask’.

Poswińska - od poszwa ‘powleczka na pierzynę lub kołdrę’.

Poswiński - od poszwa ‘powleczka na pierzynę lub kołdrę’.

Poswistak - od poźwistać ‘wydawać swist, pogwizdywać’, poźwistak ‘narwaniec, źwiszczypała’.

Poswitajło - od poźwitać ‘rozwidniać się, szarzeć’, poźwit ‘źwiatło, blask, poswiata’.

Posyłajka - od posyłać, posyłka ‘posyłanie; rodzaj wojska; ordynans’.

Posyłajko - od posyłać, posyłka ‘posyłanie; rodzaj wojska; ordynans’.

Posyłek - od posyłać, posyłka ‘posyłanie; rodzaj wojska; ordynans’.

Posyłer - od poszyler ‘posłaniec’, z języka jidisz.

Posyłkiewicz - od posyłać, posyłka ‘posyłanie; rodzaj wojska; ordynans’.

Posymiak - od gwarowego posyn±ć, poszyn±ć ‘sparalizować; o bólu grzbietu lub krzyża’.

Posymowski - od gwarowego posyn±ć, poszyn±ć ‘sparalizować; o bólu grzbietu lub krzyża’.

Posyniak - od gwarowego posyn±ć, poszyn±ć ‘sparalizować; o bólu grzbietu lub krzyża’.

Posyniuk - od gwarowego posyn±ć, poszyn±ć ‘sparalizować; o bólu grzbietu lub krzyża’.

Posypanko - od posypać ‘popruszyć, nasypać’, posypka.

Posypka - od posypać ‘popruszyć, nasypać’, posypka.

Posysal - 1628 od posysać, possać ‘ssać, karmić piersi±’.

Posysalak - 1629 od posysać, possać ‘ssać, karmić piersi±’.

Posytek - od poszywać, poszyć ‘pokryć budynek (dach) słom±’.

Posz - 1389 od różnych podstaw na Po- z przyrostkiem nazwotwórczym sz lub od niemieckiej nazwy osobowej Posch, ta od imienia Petrus.

Posza - 1384 od różnych podstaw na Po- z przyrostkiem nazwotwórczym sz lub od niemieckiej nazwy osobowej Posch, ta od imienia Petrus.

Poszad - od posada, ze staropolskiego ‘obowi±zek trzymania strazy przez chłopów w grodach’.

Poszadel - od posada, ze staropolskiego ‘obowi±zek trzymania strazy przez chłopów w grodach’.

Poszak - od różnych podstaw na Po- z przyrostkiem nazwotwórczym sz lub od niemieckiej nazwy osobowej Posch, ta od imienia Petrus.

Poszalski - od posalać ‘solić’.

Poszała - od posalać ‘solić’.

Poszcz - od poszczać, choć możliwe też od post, poźcić.

Poszczak - od poszczać, choć możliwe też od post, poźcić.

Poszczepczyński - od poszeptać ‘powiedzieć szeptem’.

Poszczyk - od poszczać, choć możliwe też od post, poźcić.

Poszczyński - od poszczać, choć możliwe też od post, poźcić.

Poszebczyński - od poszeptać ‘powiedzieć szeptem’.

Poszec - od różnych podstaw na Po- z przyrostkiem nazwotwórczym sz lub od niemieckiej nazwy osobowej Posch, ta od imienia Petrus.

Poszek - od różnych podstaw na Po- z przyrostkiem nazwotwórczym sz lub od niemieckiej nazwy osobowej Posch, ta od imienia Petrus.

Poszel±żna - od szel±g ‘jednostka monetarna’, szelężne ‘opłata od trunków wynosz±ca szel±g’.

Poszel±żny - od szel±g ‘jednostka monetarna’, szelężne ‘opłata od trunków wynosz±ca szel±g’.

Poszeleżna - od szel±g ‘jednostka monetarna’, szelężne ‘opłata od trunków wynosz±ca szel±g’.

Poszeleżny - od szel±g ‘jednostka monetarna’, szelężne ‘opłata od trunków wynosz±ca szel±g’.

Poszelęzny - od szel±g ‘jednostka monetarna’, szelężne ‘opłata od trunków wynosz±ca szel±g’.

PoszelęĽna - od szel±g ‘jednostka monetarna’, szelężne ‘opłata od trunków wynosz±ca szel±g’.

Poszelężna - od szel±g ‘jednostka monetarna’, szelężne ‘opłata od trunków wynosz±ca szel±g’.

Poszelężny - od szel±g ‘jednostka monetarna’, szelężne ‘opłata od trunków wynosz±ca szel±g’.

Poszelężyn - od szel±g ‘jednostka monetarna’, szelężne ‘opłata od trunków wynosz±ca szel±g’.

Poszeluzna - od szel±g ‘jednostka monetarna’, szelężne ‘opłata od trunków wynosz±ca szel±g’.

Poszeluzny - od szel±g ‘jednostka monetarna’, szelężne ‘opłata od trunków wynosz±ca szel±g’.

PoszeluĽna - od szel±g ‘jednostka monetarna’, szelężne ‘opłata od trunków wynosz±ca szel±g’.

PoszeluĽny - od szel±g ‘jednostka monetarna’, szelężne ‘opłata od trunków wynosz±ca szel±g’.

Poszelużna - od szel±g ‘jednostka monetarna’, szelężne ‘opłata od trunków wynosz±ca szel±g’.

Poszelużny - od szel±g ‘jednostka monetarna’, szelężne ‘opłata od trunków wynosz±ca szel±g’.

Poszepciński - od poszeptać ‘powiedzieć szeptem’.

Poszepczyński - od poszeptać ‘powiedzieć szeptem’.

Poszepta - 1306 od poszeptać ‘powiedzieć szeptem’.

Poszeptowicz - od poszeptać ‘powiedzieć szeptem’.

Poszewicki - od poszwa ‘powleczka na pierzynę lub kołdrę’.

Poszewiecki - od poszwa ‘powleczka na pierzynę lub kołdrę’.

Poszewiński - od poszwa ‘powleczka na pierzynę lub kołdrę’.

Poszewkiewicz - od poszwa ‘powleczka na pierzynę lub kołdrę’.

Poszfa - od poszwa ‘powleczka na pierzynę lub kołdrę’.

Poszka - od różnych podstaw na Po- z przyrostkiem nazwotwórczym sz lub od niemieckiej nazwy osobowej Posch, ta od imienia Petrus.

Poszke - od różnych podstaw na Po- z przyrostkiem nazwotwórczym sz lub od niemieckiej nazwy osobowej Posch, ta od imienia Petrus.

Poszkiewicz - od różnych podstaw na Po- z przyrostkiem nazwotwórczym sz lub od niemieckiej nazwyosobowej Posch, ta od imienia Petrus.

Poszko - od różnych podstaw na Po- z przyrostkiem nazwotwórczym sz lub od niemieckiej nazwy osobowej Posch, ta od imienia Petrus.

Poszkowski - od różnych podstaw na Po- z przyrostkiem nazwotwórczym sz lub od niemieckiej nazwy osobowej Posch, ta od imienia Petrus.

Poszkuta - od poskuta ‘posługa’.

Poszlad - od poźlad ‘ziarno gorszego gatunku’; od poźladek ‘ze staropolskiego potomek; tylna częźć ciała człowieka i zwierz±t’.

Poszlak - od poszlak ‘źlad, trop’.

Poszman - od pasaman, pasamon ‘taźma, lamówka’, pasamonnik ‘wytwórca pasmanterii’.

Poszmann - od pasaman, pasamon ‘taźma, lamówka’, pasamonnik ‘wytwórca pasmanterii’.

Poszowicz - 1440 od różnych podstaw na Po- z przyrostkiem nazwotwórczym sz lub od niemieckiej nazwy osobowej Posch, ta od imienia Petrus.

Poszowski - od różnych podstaw na Po- z przyrostkiem nazwotwórczym sz lub od niemieckiej nazwy osobowej Posch, ta od imienia Petrus.

Posztupalski - od post±pić, ze staropolskiego postępić ‘posuwać się, kroczyć, dawniej postęp ‘chód, krok; postępowanie’; od postupać ‘post±pić’.

Poszukaj - od poszukać.

Poszukiewicz - od poszukać.

Poszumowski - od poszum ‘lekki szmer, szum’, poszumieć.

Poszumski - od poszum ‘lekki szmer, szum’, poszumieć.

Poszust - od po + szust ‘sus, skok’.

Poszwa - 1612 od poszwa ‘powleczka na pierzynę lub kołdrę’.

Poszwald - od poszwa ‘powleczka na pierzynę lub kołdrę’.

Poszwała - od poszwa ‘powleczka na pierzynę lub kołdrę’.

Poszwańczyk - od poszwa ‘powleczka na pierzynę lub kołdrę’.

Poszwiński - od poszwa ‘powleczka na pierzynę lub kołdrę’.

Poszyler - od poszyler ‘posłaniec’, z języka jidisz.

Poszyniak - od gwarowego posyn±ć, poszyn±ć ‘sparalizować; o bólu grzbietu lub krzyża’.

Poszyński - od gwarowego posyn±ć, poszyn±ć ‘sparalizować; o bólu grzbietu lub krzyża’.

Poszytek - od poszywać, poszyć ‘pokryć budynek (dach) słom±’; od poszyty ‘pokryty’.

Poszywak - od poszywać, poszyć ‘pokryć budynek (dach) słom±’.

Poszywala - od poszywać, poszyć ‘pokryć budynek (dach) słom±’.

Poszywała - od poszywać, poszyć ‘pokryć budynek (dach) słom±’.

Poszywaniuk - od poszywać, poszyć ‘pokryć budynek (dach) słom±’.

Poźciak - od post ‘częźciowe lub całkowite wstrzymanie się od jedzenia’, poźcić lub od postać.

Poźcicha - XIII wiek od post ‘częźciowe lub całkowite wstrzymanie się od jedzenia’, poźcić lub od postać.

Poźcik - 1125 od post ‘częźciowe lub całkowite wstrzymanie się od jedzenia’, poźcić lub od postać.

Poźciński - od post ‘częźciowe lub całkowite wstrzymanie się od jedzenia’, poźcić lub od postać.

Poźcisz - 1396 od post ‘częźciowe lub całkowite wstrzymanie się od jedzenia’, poźcić lub od postać.

Poźćko - 1444 od post ‘częźciowe lub całkowite wstrzymanie się od jedzenia’, poźcić lub od postać.

Poźka - od różnych podstaw na Po- z przyrostkiem nazwotwórczym sz lub od niemieckiej nazwy osobowej Posch, ta od imienia Petrus.

Poźko - od różnych podstaw na Po- z przyrostkiem nazwotwórczym sz lub od niemieckiej nazwy osobowej Posch, ta od imienia Petrus.

Poźlad - 1630 od poźlad ‘ziarno gorszego gatunku’.

Poźlada - od poźlad ‘ziarno gorszego gatunku’.

Poźladek - 1414 od poźlad ‘ziarno gorszego gatunku’; od poźladek ‘ze staropolskiego potomek; tylna częźć ciała człowieka i zwierz±t’.

Poźladnik - od poźlad ‘ziarno gorszego gatunku’.

Poźlak - od poszlak ‘źlad, trop’.

Poźledni - od poźlad ‘ziarno gorszego gatunku’; od poźladek ‘ze staropolskiego potomek; tylna częźć ciała człowieka i zwierz±t’.

Poźlednia - od poźlad ‘ziarno gorszego gatunku’; od poźladek ‘ze staropolskiego potomek; tylna częźć ciała człowieka i zwierz±t’.

Poźledniak - od poźlad ‘ziarno gorszego gatunku’; od poźladek ‘ze staropolskiego potomek; tylna częźć ciała człowieka i zwierz±t’.

Poźlednicki - od poźlad ‘ziarno gorszego gatunku’; od poźladek ‘ze staropolskiego potomek; tylna częźć ciała człowieka i zwierz±t’.

Poźledniczak - od poźlad ‘ziarno gorszego gatunku’; od poźladek ‘ze staropolskiego potomek; tylna częźć ciała człowieka i zwierz±t’.

Poźlednik - od poźlad ‘ziarno gorszego gatunku’; od poźladek ‘ze staropolskiego potomek; tylna częźć ciałaczłowieka i zwierz±t’.

Poźledzik - od poźlad ‘ziarno gorszego gatunku’; od poźladek ‘ze staropolskiego potomek; tylna częźć ciała człowieka i zwierz±t’.

Poźledziński - od poźlad ‘ziarno gorszego gatunku’; od poźladek ‘ze staropolskiego potomek; tylna częźć ciała człowieka i zwierz±t’.

Poźledzki - od poźlad ‘ziarno gorszego gatunku’; od poźladek ‘ze staropolskiego potomek; tylna częźć ciała człowieka i zwierz±t’.

Poźmiechowicz - od poźmiech ‘wyźmianie, kpiny’.

Poźniak - od post ‘częźciowe lub całkowite wstrzymanie się od jedzenia’, poźcić lub od postać; od poźny ‘postny’.

Poźnic - od post ‘częźciowe lub całkowite wstrzymanie się od jedzenia’, poźcić lub od postać; od poźny ‘postny’.

Poźnicz - od post ‘częźciowe lub całkowite wstrzymanie się od jedzenia’, poźcić lub od postać; od poźny ‘postny’.

Poźnik - od post ‘częźciowe lub całkowite wstrzymanie się od jedzenia’, poźcić lub od postać; od poźny ‘postny’, poźnik ‘postnik’.

Poźpiech - 1385 od poźpiech ‘szybkie działanie’, dawniej też ‘pomyźlnoźć’, pospieszyć.

Poźpiesz - od poźpiech ‘szybkie działanie’, dawniej też ‘pomyźlnoźć’, pospieszyć.

Poźpieszalski - od poźpiech ‘szybkie działanie’, dawniej też ‘pomyźlnoźć’, pospieszyć.

Poźpieszał - od poźpiech ‘szybkie działanie’, dawniej też ‘pomyźlnoźć’, pospieszyć.

Poźpieszała - od poźpiech ‘szybkie działanie’, dawniej też ‘pomyźlnoźć’, pospieszyć.

Poźpieszałowski - od poźpiech ‘szybkie działanie’, dawniej też ‘pomyźlnoźć’, pospieszyć.

Poźpieszczyk - od poźpiech ‘szybkie działanie’, dawniej też ‘pomyźlnoźć’, pospieszyć.

Poźpieszel - od poźpiech ‘szybkie działanie’, dawniej też ‘pomyźlnoźć’, pospieszyć.

Poźpieszil - od poźpiech ‘szybkie działanie’, dawniej też ‘pomyźlnoźć’, pospieszyć.

Poźpieszna - od poźpiech ‘szybkie działanie’, dawniej też ‘pomyźlnoźć’, pospieszyć.

Poźpieszno - od poźpiech ‘szybkie działanie’, dawniej też ‘pomyźlnoźć’, pospieszyć.

Poźpieszny - od poźpiech ‘szybkie działanie’, dawniej też ‘pomyźlnoźć’, pospieszyć.

Poźpieszyk - od poźpiech ‘szybkie działanie’, dawniej też ‘pomyźlnoźć’, pospieszyć.

Poźpieszyl - od poźpiech ‘szybkie działanie’, dawniej też ‘pomyźlnoźć’, pospieszyć.

Poźpieszył - od poźpiech ‘szybkie działanie’, dawniej też ‘pomyźlnoźć’, pospieszyć.

Poźpieszyło - od poźpiech ‘szybkie działanie’, dawniej też ‘pomyźlnoźć’, pospieszyć.

Poźpieszyński - od poźpiech ‘szybkie działanie’, dawniej też ‘pomyźlnoźć’, pospieszyć.

Poźpiszyl - od poźpiech ‘szybkie działanie’, dawniej też ‘pomyźlnoźć’, pospieszyć.

Poźpiszył - od poźpiech ‘szybkie działanie’, dawniej też ‘pomyźlnoźć’, pospieszyć.

Poźrednik - od poźrednik ‘poźrednicz±cy, mediator’.

Poźrzodek - 1468 od staropolskiego poźrzodek ‘w źrodku położony’.

Poźtek - od post ‘częźciowe lub całkowite wstrzymanie się od jedzenia’, poźcić lub od postać.

Poźwiardowski - od nazwy miejscowej Poćwiardowo (toruńskie, gmina Golub Dobrzyń).

Poźwiat - od poźwiata ‘blade źwiatlo; odblask’.

Poźwiata - 1487 od poźwiata ‘blade źwiatlo; odblask’.

Poźwiatna - od poźwiętne ‘maj±tek Koźcioła’, poźwi±tny ‘poźwięcony’.

Poźwiatny - od poźwiętne ‘maj±tek Koźcioła’, poźwi±tny ‘poźwięcony’.

Poźwiatowski - 1765 od poźwiata ‘blade źwiatlo; odblask’.

Poźwi±tka - od poźwiętne ‘maj±tek Koźcioła’, poźwi±tny ‘poźwięcony’.

Poźwi±tna - od poźwiętne ‘maj±tek Koźcioła’, poźwi±tny ‘poźwięcony’.

Poźwi±tny - od poźwiętne ‘maj±tek Koźcioła’, poźwi±tny ‘poźwięcony’.

Poźwiętna - od poźwiętne ‘maj±tek Koźcioła’, poźwi±tny ‘poźwięcony’.

Poźwiętny - od poźwiętne ‘maj±tek Koźcioła’, poźwi±tny ‘poźwięcony’.

Poźwistajło - od poźwistać ‘wydawać swist, pogwizdywać’, poźwistak ‘narwaniec, źwiszczypała’.

Poźwistak - od poźwistać ‘wydawać swist, pogwizdywać’, poźwistak ‘narwaniec, źwiszczypała’.

Poźwit - od poźwitać ‘rozwidniać się, szarzeć’, poźwit ‘źwiatło, blask, poswiata’.

Poźwitajło - od poźwitać ‘rozwidniać się, szarzeć’, poźwit ‘źwiatło, blask, poswiata’.

Pot - od pot, pocić się; niektóre formy też od imienia cerkiewnego Potapij.

Pota - od pot, pocić się; niektóre formy też od imienia cerkiewnego Potapij.

Potacki - od potak ‘częźć krosien tkackich’, potakiwać.

Potaczadło - od potaczać ‘toczyć, obracać’.

Potaczak - od potaczać ‘toczyć, obracać’.

Potaczalo - od potaczać ‘toczyć, obracać’.

Potaczała - od potaczać ‘toczyć, obracać’.

Potaczało - od potaczać ‘toczyć, obracać’.

Potaczej - od potaczać ‘toczyć, obracać’.

Potaczek - 1613 od potak ‘częźć krosien tkackich’, potakiwać.

Potaczek - od potaczać ‘toczyć, obracać’.

Potaczka - od potaczać ‘toczyć, obracać’.

Potaczkowicz - 1606 od potak ‘częźć krosien tkackich’, potakiwać.

Potaczniak - od potaczać ‘toczyć, obracać’.

Potaczniak - od potak ‘częźć krosien tkackich’, potakiwać.

Potaczny - od potaczać ‘toczyć, obracać’.

Potaczny - od potak ‘częźć krosien tkackich’, potakiwać.

Potaj - od potajać ‘utajniać’, może też od imienia cerkiewnego Patej.

Potajaliński - od potajać ‘utajniać’, może też od imienia cerkiewnego Patej.

Potajałło - od potajać ‘utajniać’, może też od imienia cerkiewnego Patej.

Potajało - od potajać ‘utajniać’, może też od imienia cerkiewnego Patej.

Potajczuk - od potajać ‘utajniać’, może też od imienia cerkiewnego Patej.

Potajewicz - od potajać ‘utajniać’, może też od imienia cerkiewnego Patej.

Potak - 1655 od potak ‘częźć krosien tkackich’, potakiwać.

Potaki - 1662 od potak ‘częźć krosien tkackich’, potakiwać.

Potakiewicz - od potak ‘częźć krosien tkackich’, potakiwać.

Potakowski - od potak ‘częźć krosien tkackich’, potakiwać.

Potalas - od wschodniosłowiańskiego potal ‘źwiecidełko’.

Potalej - od wschodniosłowiańskiego potal ‘źwiecidełko’.

Potalski - od wschodniosłowiańskiego potal ‘źwiecidełko’.

Potała - od wschodniosłowiańskiego potal ‘źwiecidełko’.

Potałowski - od wschodniosłowiańskiego potal ‘źwiecidełko’.

Potałujew - od wschodniosłowiańskiego potal ‘źwiecidełko’.

Potałyński - od wschodniosłowiańskiego potal ‘źwiecidełko’.

Potan - od potanieć ‘stać się tańszym, gorszym’.

Potanek - od potanieć ‘stać się tańszym, gorszym’.

Potaniec - od potanieć ‘stać się tańszym, gorszym’.

Potańczyk - od potanieć ‘stać się tańszym, gorszym’.

Potański - od potanieć ‘stać się tańszym, gorszym’.

Potap - 1558 od imienia Potap, Potapij, uzywanego w Koźciele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego, od Potápios.

Potapa - od imienia Potap, Potapij, uzywanego w Koźciele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego, od Potápios.

Potapczenko - od imienia Potap, Potapij, uzywanego w Koźciele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego, od Potápios.

Potapczuk - od imienia Potap, Potapij, uzywanego w Koźciele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego, od Potápios.

Potapczyk - od imienia Potap, Potapij, uzywanego w Koźciele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego, od Potápios.

Potapczyński - od imienia Potap, Potapij, uzywanego w Koźciele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego, od Potápios.

Potapenko - od imienia Potap, Potapij, uzywanego w Koźciele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego, od Potápios.

Potapiak - od imienia Potap, Potapij, uzywanego w Koźciele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego, od Potápios.

Potapianek - od imienia Potap, Potapij, uzywanego w Koźciele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego, od Potápios.

Potapianek - od potopić, potop

Potapiejko - od potopić, potop.

Potapienko - od imienia Potap, Potapij, uzywanego w Koźciele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego, od Potápios.

Potapienko - od potopić, potop.

Potapiński - od imienia Potap, Potapij, uzywanego w Koźciele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego, od Potápios.

Potapiuk - od imienia Potap, Potapij, uzywanego w Koźciele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego, od Potápios.

Potapka - od imienia Potap, Potapij, uzywanego w Koźciele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego, od Potápios.

Potapko - od imienia Potap, Potapij, uzywanego w Koźciele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego, od Potápios.

Potapnik - od potopić, potop.

Potapo - od imienia Potap, Potapij, uzywanego w Koźciele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego, od Potápios.

Potapow - od imienia Potap, Potapij, uzywanego w Koźciele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego, od Potápios.

Potapowicz - od imienia Potap, Potapij, uzywanego w Koźciele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego, od Potápios.

Potapowicz - od potopić, potop.

Potapów - od imienia Potap, Potapij, uzywanego w Koźciele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego, od Potápios.

Potapski - od imienia Potap, Potapij, uzywanego w Koźciele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego, od Potápios.

Potara - od poterać, dawniej potyrać, poturać ‘zmarnować, poniewierać’, potera, potyra ‘poniewierka’.

Potarajko - od poterać, dawniej potyrać, poturać ‘zmarnować, poniewierać’, potera, potyra ‘poniewierka’.

Potarczyk - od poterać, dawniej potyrać, poturać ‘zmarnować, poniewierać’, potera, potyra ‘poniewierka’.

Potarecki - od poterać, dawniej potyrać, poturać ‘zmarnować, poniewierać’, potera, potyra ‘poniewierka’.

Potarek - od poterać, dawniej potyrać, poturać ‘zmarnować, poniewierać’, potera, potyra ‘poniewierka’.

Potargiewicz - od potargać ‘stargać, podrzeć’.

Potargowicz - od potargać ‘stargać, podrzeć’.

Potarowicz - od poterać, dawniej potyrać, poturać ‘zmarnować, poniewierać’, potera, potyra ‘poniewierka’.

Potarski - od nazwy miejscowej Potarzyca (kaliskie, gmina Jarocin; leszczyńskie, gmina Krobia).

Potarzycki - 1632 od nazwy miejscowej Potarzyca (kaliskie, gmina Jarocin; leszczyńskie, gmina Krobia).

Potarzyński - od nazwy miejscowej Potarzyca (kaliskie, gmina Jarocin; leszczyńskie, gmina Krobia).

Potarżeński - 1398 od nazwy miejscowej Potarzyca (kaliskie, gmina Jarocin; leszczyńskie, gmina Krobia).

Potarżycki - 1395 od nazwy miejscowej Potarzyca (kaliskie, gmina Jarocin; leszczyńskie, gmina Krobia).

Potarżyński - 1442 od nazwy miejscowej Potarzyca (kaliskie, gmina Jarocin; leszczyńskie, gmina Krobia).

Potarżyski - 1392 od nazwy miejscowej Potarzyca (kaliskie, gmina Jarocin; leszczyńskie, gmina Krobia).

Potas - od potaź, potasz, potaż ‘węglan potasu otrzymywany z popiołu drzewnego do celów przemysłowych’.

Potasiak - od potaź, potasz, potaż ‘węglan potasu otrzymywany z popiołu drzewnego do celów przemysłowych’.

Potasiek - od potaź, potasz, potaż ‘węglan potasu otrzymywany z popiołu drzewnego do celów przemysłowych’.

Potasiewicz - od potaź, potasz, potaż ‘węglan potasu otrzymywany z popiołu drzewnego do celów przemysłowych’.

Potasik - od potaź, potasz, potaż ‘węglan potasu otrzymywany z popiołu drzewnego do celów przemysłowych’.

Potasiński - od potaź, potasz, potaż ‘węglan potasu otrzymywany z popiołu drzewnego do celów przemysłowych’.

Potasniczak - od potaź, potasz, potaż ‘węglan potasu otrzymywany z popiołu drzewnego do celów przemysłowych’.

Potasnik - od potaź, potasz, potaż ‘węglan potasu otrzymywany z popiołu drzewnego do celów przemysłowych’.

Potasz - od potaź, potasz, potaż ‘węglan potasu otrzymywany z popiołu drzewnego do celów przemysłowych’.

Potaszkiewicz - od potaź, potasz, potaż ‘węglan potasu otrzymywany z popiołu drzewnego do celów przemysłowych’.

Potaszkin - od potaź, potasz, potaż ‘węglan potasu otrzymywany z popiołu drzewnego do celów przemysłowych’.

Potasznik - od potaź, potasz, potaż ‘węglan potasu otrzymywany z popiołu drzewnego do celówprzemysłowych’.

Potaszników - od potaź, potasz, potaż ‘węglan potasu otrzymywany z popiołu drzewnego do celów przemysłowych’.

Potaszuk - od potaź, potasz, potaż ‘węglan potasu otrzymywany z popiołu drzewnego do celów przemysłowych’.

Potaszyński - od potaź, potasz, potaż ‘węglan potasu otrzymywany z popiołu drzewnego do celów przemysłowych’.

Potaź - od potaź, potasz, potaż ‘węglan potasu otrzymywany z popiołu drzewnego do celów przemysłowych’.

Potaźniczak - od potaź, potasz, potaż ‘węglan potasu otrzymywany z popiołu drzewnego do celów przemysłowych’.

Potaźnik - od potaź, potasz, potaż ‘węglan potasu otrzymywany z popiołu drzewnego do celów przemysłowych’.

Potaz - od potaź, potasz, potaż ‘węglan potasu otrzymywany z popiołu drzewnego do celów przemysłowych’.

Potaznik - od potaź, potasz, potaż ‘węglan potasu otrzymywany z popiołu drzewnego do celów przemysłowych’.

PotaĽnik - od potaź, potasz, potaż ‘węglan potasu otrzymywany z popiołu drzewnego do celów przemysłowych’.

Potaż - od potaź, potasz, potaż ‘węglan potasu otrzymywany z popiołu drzewnego do celów przemysłowych’.

Potażek - od potaź, potasz, potaż ‘węglan potasu otrzymywany z popiołu drzewnego do celów przemysłowych’.

Potażnik - od potaź, potasz, potaż ‘węglan potasu otrzymywany z popiołu drzewnego do celów przemysłowych’.

Pot±pa - od potępa ‘obelga, pogarda, potępienie’.

Pot±piński - od potępa ‘obelga, pogarda, potępienie’.

Pot±pski - od potępa ‘obelga, pogarda, potępienie’.

Potega - od potęga ‘siła, moc’.

Potejko - od pot, pocić się; niektóre formy też od imienia cerkiewnego Potapij.

Potek - od pot, pocić się; niektóre formy też od imienia cerkiewnego Potapij.

Potel - od pot, pocić się; niektóre formy też od imienia cerkiewnego Potapij.

Potelczyk - od pot, pocić się; niektóre formy też od imienia cerkiewnego Potapij.

Potelicki - od pot, pocić się; niektóre formy też od imienia cerkiewnego Potapij.

Potelka - od pot, pocić się; niektóre formy też od imienia cerkiewnego Potapij.

Potelski - od pot, pocić się; niektóre formy też od imienia cerkiewnego Potapij.

Potem - od potem, potym ‘póĽniej, następny’.

Potemka - od potem, potym ‘póĽniej, następny’.

Potemkin - od potem, potym ‘póĽniej, następny’.

Potemkowski - od potem, potym ‘póĽniej, następny’.

Potempa - od potępa ‘obelga, pogarda, potępienie’.

Potempka - od potępa ‘obelga, pogarda, potępienie’.

Potempski - od potępa ‘obelga, pogarda, potępienie’.

Potemski - od potem, potym ‘póĽniej, następny’.

Poten - od potem, potym ‘póĽniej, następny’.

Potencki - od potęga ‘siła, moc’.

Potenga - od potęga ‘siła, moc’.

Potent - od łacińskiego potentas ‘mocny, silny’.

Potenta - od łacińskiego potentas ‘mocny, silny’.

Potentas - od łacińskiego potentas ‘mocny, silny’.

Poteński - od potem, potym ‘póĽniej, następny’.

Poter - od poterać, dawniej potyrać, poturać ‘zmarnować, poniewierać’, potera, potyra ‘poniewierka’.

Potera - od poterać, dawniej potyrać, poturać ‘zmarnować, poniewierać’, potera, potyra ‘poniewierka’.

Poteracki - od poterać, dawniej potyrać, poturać ‘zmarnować, poniewierać’, potera, potyra ‘poniewierka’.

Poteradzki - 1643 od poterać, dawniej potyrać, poturać ‘zmarnować, poniewierać’, potera, potyra ‘poniewierka’.

Poteraj - od poterać, dawniej potyrać, poturać ‘zmarnować, poniewierać’, potera, potyra ‘poniewierka’.

Poterajko - od poterać, dawniej potyrać, poturać ‘zmarnować, poniewierać’, potera, potyra ‘poniewierka’.

Poterak - od poterać, dawniej potyrać, poturać ‘zmarnować, poniewierać’, potera, potyra ‘poniewierka’.

Poteralski - od poterać, dawniej potyrać, poturać ‘zmarnować, poniewierać’, potera, potyra ‘poniewierka’.

Poterała - 1600 od poterać, dawniej potyrać, poturać ‘zmarnować, poniewierać’, potera, potyra ‘poniewierka’.

Poterałka - 1602 od poterać, dawniej potyrać, poturać ‘zmarnować, poniewierać’, potera, potyra ‘poniewierka’.

Poterało - od poterać, dawniej potyrać, poturać ‘zmarnować, poniewierać’, potera, potyra ‘poniewierka’.

Poterałowicz - od poterać, dawniej potyrać, poturać ‘zmarnować, poniewierać’, potera, potyra ‘poniewierka’.

Poterański - od poterać, dawniej potyrać, poturać ‘zmarnować, poniewierać’, potera, potyra ‘poniewierka’.

Poterejko - od poterać, dawniej potyrać, poturać ‘zmarnować, poniewierać’, potera, potyra ‘poniewierka’.

Poterek - od poterać, dawniej potyrać, poturać ‘zmarnować, poniewierać’, potera, potyra ‘poniewierka’.

Poterelski - od pocierać ‘nacierać’; od potrzeć, potarty.

Potereła - od pocierać ‘nacierać’; od potrzeć, potarty.

Poterewicz - od poterać, dawniej potyrać, poturać ‘zmarnować, poniewierać’, potera, potyra ‘poniewierka’.

Poterk - od poterać, dawniej potyrać, poturać ‘zmarnować, poniewierać’, potera, potyra ‘poniewierka’.

Poterka - od poterać, dawniej potyrać, poturać ‘zmarnować, poniewierać’, potera, potyra ‘poniewierka’.

Poterła - od pocierać ‘nacierać’; od potrzeć, potarty.

Poterłowicz - od pocierać ‘nacierać’; od potrzeć, potarty.

Poteroński - od poterać, dawniej potyrać, poturać ‘zmarnować, poniewierać’, potera, potyra ‘poniewierka’.

Poterski - od poterać, dawniej potyrać, poturać ‘zmarnować, poniewierać’, potera, potyra ‘poniewierka’.

Poterucha - od poterać, dawniej potyrać, poturać ‘zmarnować, poniewierać’, potera, potyra ‘poniewierka’.

Poterucki - od poterać, dawniej potyrać, poturać ‘zmarnować, poniewierać’, potera, potyra ‘poniewierka’.

Potęcki - od potęga ‘siła, moc’.

Potęg - od potęga ‘siła, moc’.

Potęga - od potęga ‘siła, moc’.

Potęga-Hreszczuk - złożenia brak; Potęga od potęga ‘siła, moc’; Hreszczuk od imienia Grzegorz. Imię, notowane w Polsce od źredniowiecza (XII w.), pochodzenia greckiego, od gregorios ‘gorliwy, czuwaj±cy’. Na Kresach Wcxhodnich występowały formy Hrehory, Hryhory, Grygory.

Potęgowski - od potęga ‘siła, moc’.

Potęgski - od potęga ‘siła, moc’.

Potęm - (¦l) od potem, potym ‘póĽniej, następny’.

Potęmpa - od potępa ‘obelga, pogarda, potępienie’.

Potęmpski - od potępa ‘obelga, pogarda, potępienie’.

Potęntas - od łacińskiego potentas ‘mocny, silny’.

Potępa - 1601 od potępa ‘obelga, pogarda, potępienie’.

Potępka - od potępa ‘obelga, pogarda, potępienie’.

Potępski - od potępa ‘obelga, pogarda, potępienie’.

Potężna - od potęga ‘siła, moc’; od potężny.

Potężny - od potęga ‘siła, moc’; od potężny.

Potiralla - (¦l) od poterać, dawniej potyrać, poturać ‘zmarnować, poniewierać’, potera, potyra ‘poniewierka’.

Potka - od staropolskiego potkać (się) ‘spotkać’.

Potkaj - od staropolskiego potkać (się) ‘spotkać’.

Potkan - 1603 od staropolskiego potkać (się) ‘spotkać’.

Potkaniec - 1603 od staropolskiego potkać (się) ‘spotkać’.

Potkanik - 1603 od staropolskiego potkać (się) ‘spotkać’.

Potkanowicz - 1621 od staropolskiego potkać (się) ‘spotkać’.

Potkiewicz - od staropolskiego potkać (się) ‘spotkać’.

Potkin - od staropolskiego potkać (się) ‘spotkać’.

Potkoński - od nazwy miejscowej Podkanie, dziź Potkanna (radomskie, gmina Przytyk).

Potkowa - od podkowa.

Potkowiak - od podkowa.

Potkowicz - od podkowa.

Potkowik - od podkowa.

Potkowski - od podkowa.

Potkowski - od staropolskiego potkać (się) ‘spotkać’.

Potla - od potlać ‘palic się wolno; spróchnieć’.

Potlak - od potlać ‘palic się wolno; spróchnieć’.

Potlewicz - od potlać ‘palic się wolno; spróchnieć’.

Potliński - od potlać ‘palic się wolno; spróchnieć’.

Potloch - od potlać ‘palic się wolno; spróchnieć’.

Potłukała - 1607 od potłukać się ‘stłuc się, pl±tać się’.

Potniak - od pot, pocić się; niektóre formy też od imienia cerkiewnego Potapij; od przymiotnika potny.

Potniakowski - od pot, pocić się; niektóre formy też od imienia cerkiewnego Potapij.

Poto - od pot, pocić się; niektóre formy też od imienia cerkiewnego Potapij.

Potocki - 1400 od nazwy miejscowej Potok (częste).

Potoczak - od potok ‘wartki nurt wody płyn±cej kamienistym korytem’, też od nazwy miejscowej Potok.

Potoczała - od potoczyć się ‘toczyć; zachwiać się’.

Potoczało - od potoczyć się ‘toczyć; zachwiać się’.

Potoczanin - od nazwy miejscowej Potok (częste).

Potoczek - 1560 od potok ‘wartki nurt wody płyn±cej kamienistym korytem’, też od nazwy miejscowej Potok.

Potoczko - od potok ‘wartki nurt wody płyn±cej kamienistym korytem’, też od nazwy miejscowej Potok.

Potoczkula - od potok ‘wartki nurt wody płyn±cej kamienistym korytem’, też od nazwy miejscowej Potok.

Potoczna - od potok ‘wartki nurt wody płyn±cej kamienistym korytem’, też od nazwy miejscowej Potok.

Potoczni - 1614 od potok ‘wartki nurt wody płyn±cej kamienistym korytem’, też od nazwy miejscowej Potok; od przymiotnika potoczny.

Potoczniak - 1714 od potok ‘wartki nurt wody płyn±cej kamienistym korytem’, też od nazwy miejscowej Potok; od przymiotnika potoczny.

Potocznik - od potok ‘wartki nurt wody płyn±cej kamienistym korytem’, też od nazwy miejscowej Potok; od przymiotnika potoczny.

Potoczny - 1616 od potok ‘wartki nurt wody płyn±cej kamienistym korytem’, też od nazwy miejscowej Potok; od przymiotnika potoczny.

Potoczyński - 1787 od nazwy miejscowej Potoczyna (wieź zaginiona, Sandomierskie).

Potok - 1489 od nazwy miejscowej Potok (częste).

Potok - 1469 od potok ‘wartki nurt wody płyn±cej kamienistym korytem’, też od nazwy miejscowej Potok.

Potoka - od potok ‘wartki nurt wody płyn±cej kamienistym korytem’, też od nazwy miejscowej Potok.

Potoki - od nazwy miejscowej Potok (częste).

Potokowski - od potok ‘wartki nurt wody płyn±cej kamienistym korytem’, też od nazwy miejscowej Potok.

Potolak - od potulić, potuł ‘uległoźć’, dawniej tolić.

Potoł - od potulić, potuł ‘uległoźć’, dawniej tolić.

Potoła - od potulić, potuł ‘uległoźć’, dawniej tolić.

Potom - od po tom ‘po tym, póĽniejszy, następny’, potomek ‘syn lub córka’, potomny ‘następny’.

Potomiec - od po tom ‘po tym, póĽniejszy, następny’, potomek ‘syn lub córka’, potomny ‘następny’.

Potomik - 1662 od po tom ‘po tym, póĽniejszy, następny’, potomek ‘syn lub córka’, potomny ‘następny’.

Potomka - od po tom ‘po tym, póĽniejszy, następny’, potomek ‘syn lub córka’, potomny ‘następny’.

Potomkiewicz - od po tom ‘po tym, póĽniejszy, następny’, potomek ‘syn lub córka’, potomny ‘następny’.

Potomkowski - od po tom ‘po tym, póĽniejszy, następny’, potomek ‘syn lub córka’, potomny ‘następny’.

Potompa - od potępa ‘obelga, pogarda, potępienie’.

Potomski - od po tom ‘po tym, póĽniejszy, następny’, potomek ‘syn lub córka’, potomny ‘następny’.

Poton - od poton±ć ‘uton±ć’ lub od poton, por. XVI w. potonek ‘potomek’.

Potoniec - od poton±ć ‘uton±ć’ lub od poton, por. XVI w. potonek ‘potomek’.

Potonin - od poton±ć ‘uton±ć’ lub od poton, por. XVI w. potonek ‘potomek’.

Potoń - od poton±ć ‘uton±ć’ lub od poton, por. XVI w. potonek ‘potomek’.

Potop - od potopić, potop.

Potopa - od potopić, potop.

Potopczyk - od potopić, potop.

Potopenko - od potopić, potop.

Potopia - od potopić, potop.

Potopiak - od potopić, potop.

Potopianek - od potopić, potop.

Potopiejko - od potopić, potop.

Potopienko - od potopić, potop.

Potoplak - od potopić, potop.

Potopnik - od potopić, potop.

Potopowicz - od potopić, potop.

Potopski - 1703 od potopić, potop.

Potora - od półtora ‘jeden i pół’.

Potora Mikołaj - 1438 od półtora ‘jeden i pół’.

Potora Mikołaje - (Maz) 1447 od półtora ‘jeden i pół’.

Potorała - od półtora ‘jeden i pół’.

Potorało - od półtora ‘jeden i pół’.

Potorczyk - od półtora ‘jeden i pół’.

Potorczyn - od półtora ‘jeden i pół’.

Potorejko - od półtora ‘jeden i pół’.

Potorek - od półtora ‘jeden i pół’.

Potoręcki - od półtora ‘jeden i pół’.

Potorski - od półtora ‘jeden i pół’.

Potoryła - od półtora ‘jeden i pół’.

Potoschnik - od pot, pocić się; niektóre formy też od imienia cerkiewnego Potapij.

Potosiewicz - od pot, pocić się; niektóre formy też od imienia cerkiewnego Potapij.

Potosz - od pot, pocić się; niektóre formy też od imienia cerkiewnego Potapij.

Potoszewski - od pot, pocić się; niektóre formy też od imienia cerkiewnego Potapij.

Potoszyński - od pot, pocić się; niektóre formy też od imienia cerkiewnego Potapij.

Potoźnik - od pot, pocić się; niektóre formy też od imienia cerkiewnego Potapij.

Potowiec - od pot, pocić się; niektóre formy też od imienia cerkiewnego Potapij.

Potowik - od pot, pocić się; niektóre formy też od imienia cerkiewnego Potapij.

Potowski - od pot, pocić się; niektóre formy też od imienia cerkiewnego Potapij.

Potół - od potulić, potuł ‘uległoźć’, dawniej tolić.

Potrac - od potracić ‘zgubic, pozabijać’.

Potraca - od potracić ‘zgubic, pozabijać’.

Potracki - od potracić ‘zgubic, pozabijać’.

Potrać - od potracić ‘zgubic, pozabijać’.

Potraffka - od potrawa ‘pożywienie, pokarm’.

Potraffke - od potrawa ‘pożywienie, pokarm’.

Potrafky - od potrawa ‘pożywienie, pokarm’.

Potras - od imienia Patrycy. Imię genetycznie łacińskie, od patricius ‘szlachetny; patrycjusz’. W języku polskim występuje jako Patrycy, Patryk, a w języku ruskim Patrikij. Forma zlatynizowana Patricius, notowane od XIII wieku, Patryk od wieku XV.

Potrasiewicz - od imienia Patrycy. Imię genetycznie łacińskie, od patricius ‘szlachetny; patrycjusz’. W języku polskim występuje jako Patrycy, Patryk, a w języku ruskim Patrikij. Forma zlatynizowana Patricius, notowane od XIII wieku, Patryk od wieku XV.

Potrasik - od imienia Patrycy. Imię genetycznie łacińskie, od patricius ‘szlachetny; patrycjusz’. W języku polskim występuje jako Patrycy, Patryk, a w języku ruskim Patrikij. Forma zlatynizowana Patricius, notowane od XIII wieku, Patryk od wieku XV.

Potrasiński - od imienia Patrycy. Imię genetycznie łacińskie, od patricius ‘szlachetny; patrycjusz’. W języku polskim występuje jako Patrycy, Patryk, a w języku ruskim Patrikij. Forma zlatynizowana Patricius, notowane od XIII wieku, Patryk od wieku XV.

Potraski - od imienia Patrycy. Imię genetycznie łacińskie, od patricius ‘szlachetny; patrycjusz’. W języku polskim występuje jako Patrycy, Patryk, a w języku ruskim Patrikij. Forma zlatynizowana Patricius, notowane od XIII wieku, Patryk od wieku XV.

Potratz - (Pom) od potracić ‘zgubic, pozabijać’.

Potratzki - (Pom) od potracić ‘zgubic, pozabijać’.

Potraw - 1406 od potrawa ‘pożywienie, pokarm’.

Potrawa - od potrawa ‘pożywienie, pokarm’.

Potrawek - od potrawa ‘pożywienie, pokarm’.

Potrawiak - od potrawa ‘pożywienie, pokarm’.

Potrawka - od potrawa ‘pożywienie, pokarm’; od potrawka.

Potrawski - od potrawa ‘pożywienie, pokarm’.

Potr±c - od potr±cać, potr±cić ‘uderzyć’.

Potreba - od potrz±sać ‘poruszać, chwiać’ (ze wschodniosłowiańskiego).

Potrebicz - od potrz±sać ‘poruszać, chwiać’ (ze wschodniosłowiańskiego).

Potrebka - od potrz±sać ‘poruszać, chwiać’ (ze wschodniosłowiańskiego).

Potrebko - od potrz±sać ‘poruszać, chwiać’ (ze wschodniosłowiańskiego).

Potrebycz - od potrz±sać ‘poruszać, chwiać’ (ze wschodniosłowiańskiego).

Potrec - od potr±cać, potr±cić ‘uderzyć’.

Potreć - od potr±cać, potr±cić ‘uderzyć’.

Potrenc - od potr±cać, potr±cić ‘uderzyć’.

Potrenć - od potr±cać, potr±cić ‘uderzyć’.

Potrent - od potr±cać, potr±cić ‘uderzyć’.

PotrenĽ - (Pom) od potr±cać, potr±cić ‘uderzyć’.

Potręć - od potr±cać, potr±cić ‘uderzyć’.

Potręt - od potr±cać, potr±cić ‘uderzyć’.

Potrikus - (Pom) od potrykać ‘pobóźć rogami (o baranach)’.

Potrkus - (Pom) od potrykać ‘pobóźć rogami (o baranach)’.

Potrójniczek - 1622 od potrójny ‘składaj±cy się z trzech częźci’; od potrójnik ‘grosz potrójny’.

Potrójny - 1603 od potrójny ‘składaj±cy się z trzech częźci’.

Potrucha - od potrucha, patrucha ‘stara słoma’.

Potruchaj - od potrucha, patrucha ‘stara słoma’.

Potrukaniec - od potrykać ‘pobóźć rogami (o baranach)’.

Potrukoski - 1470-80 od nazwy miejscowej Potrukozy, dziź Petrukozy (piotrkowskie, gmina Białaczów), Potrykozy, dziź Petrykozy (ciechanowskie, gmina Działdowo; płockie, gmina Zawidz).

Potrukus - (Pom) od potrykać ‘pobóźć rogami (o baranach)’.

Potryarcha - od patriarcha ‘najstarszy z rodu’, w Koźciele prawosławnym ‘najwyższy dostojnik’.

Potrych - od potrucha, patrucha ‘stara słoma’.

Potrycha - od potrucha, patrucha ‘stara słoma’.

Potryka - od potrykać ‘pobóźć rogami (o baranach)’.

Potrykała - od potrykać ‘pobóźć rogami (o baranach)’.

Potrykas - (Pom) od potrykać ‘pobóźć rogami (o baranach)’.

Potrykoski - 1487 od nazwy miejscowej Potrukozy, dziź Petrukozy (piotrkowskie, gmina Białaczów), Potrykozy, dziź Petrykozy (ciechanowskie, gmina Działdowo; płockie, gmina Zawidz).

Potrykowski - 1647 od nazwy miejscowej Potrukozy, dziź Petrukozy (piotrkowskie, gmina Białaczów), Potrykozy, dziź Petrykozy (ciechanowskie, gmina Działdowo; płockie, gmina Zawidz).

Potrykus - (Pom) od potrykać ‘pobóźć rogami (o baranach)’.

Potrykuź - (Pom) od potrykać ‘pobóźć rogami (o baranach)’.

Potrz - od patrzeć ‘ogl±dać, widzieć’.

Potrzacki - od patrzeć ‘ogl±dać, widzieć’.

Potrzak - od patrzeć ‘ogl±dać, widzieć’.

Potrzasaj - od potrz±sać ‘poruszać, chwiać’.

Potrz±s - 1437 od potrz±sać ‘poruszać, chwiać’.

Potrz±saj - od potrz±sać ‘poruszać, chwiać’.

Potrzeba - 1395 od potrzeba ‘koniecznoźć, brak czegoź’.

Potrzebek - 1712 od potrz±sać ‘poruszać, chwiać’.

Potrzebicz - od potrz±sać ‘poruszać, chwiać’.

Potrzebieniuk - od potrz±sać ‘poruszać, chwiać’.

Potrzebiński - od potrz±sać ‘poruszać, chwiać’.

Potrzebisz - od potrz±sać ‘poruszać, chwiać’.

Potrzebka - 1709 od potrz±sać ‘poruszać, chwiać’.

Potrzebko - od potrz±sać ‘poruszać, chwiać’.

Potrzebna - od potrz±sać ‘poruszać, chwiać’.

Potrzebnicki - od potrz±sać ‘poruszać, chwiać’.

Potrzebny - od potrz±sać ‘poruszać, chwiać’.

Potrzebowski - od nazwy miejscowej Potrzebowo (leszczyńskie, gmina Włoszakowice, Bojanowo).

Potrzebski - od potrz±sać ‘poruszać, chwiać’.

Potrzesz - 1662 od potrzeszczeć ‘trzeszczeć’, potrzeszcz ‘ptak wróblowaty’.

Potrzeszcz - od potrzeszczeć ‘trzeszczeć’, potrzeszcz ‘ptak wróblowaty’.

Potrzeźć - od potrzeszczeć ‘trzeszczeć’, potrzeszcz ‘ptak wróblowaty’.

Potrzębka - od potrz±sać ‘poruszać, chwiać’.

Potrzębski - od potrz±sać ‘poruszać, chwiać’.

Potrzos - od potrz±sać ‘poruszać, chwiać’.

Potrzysz - od potrzeszczeć ‘trzeszczeć’, potrzeszcz ‘ptak wróblowaty’.

Potrzyszcz - od potrzeszczeć ‘trzeszczeć’, potrzeszcz ‘ptak wróblowaty’.

Potszeszcz - od potrzeszczeć ‘trzeszczeć’, potrzeszcz ‘ptak wróblowaty’.

Potuch - od potucha ‘otucha, zaufanie’.

Potucha - od potucha ‘otucha, zaufanie’.

Potucki - od potuczyć ‘utuczyć’.

Potuczek - od potuczyć ‘utuczyć’.

Potuczko - od potuczyć ‘utuczyć’.

Potulański - od potulić, potuł ‘uległoźć’, dawniej tolić.

Potulecki - 1413 od nazwy miejscowej Potulice (polskie, gmina Lipka; bydgoskie, gmina Naklo nad Noteci±).

Potulich - od potulić, potuł ‘uległoźć’, dawniej tolić.

Potulicki - 1466 od nazwy miejscowej Potulice (polskie, gmina Lipka; bydgoskie, gmina Naklo nad Noteci±).

Potulna - od potulić, potuł ‘uległoźć’, dawniej tolić.

Potulny - od potulić, potuł ‘uległoźć’, dawniej tolić.

Potulski - od nazwy miejscowej Potuły (gdańskie, gmina Stężyca).

Potuł - 1461 od potulić, potuł ‘uległoźć’, dawniej tolić.

Potuła - 1405 od potulić, potuł ‘uległoźć’, dawniej tolić.

Potułów - od potulić, potuł ‘uległoźć’, dawniej tolić.

Potura - od poturać ‘lekceważyć, poniewierać’.

Poturaj - od poturać ‘lekceważyć, poniewierać’.

Poturajko - od poturać ‘lekceważyć, poniewierać’.

Potural - od poturać ‘lekceważyć, poniewierać’.

Poturalski - od poturać ‘lekceważyć, poniewierać’.

Poturała - od poturać ‘lekceważyć, poniewierać’.

Poturawski - od poturać ‘lekceważyć, poniewierać’.

Poturej - od poturać ‘lekceważyć, poniewierać’.

Poturga - 1410 od poturgać ‘toczyć, źlizgać’.

Poturgaj - od poturgać ‘toczyć, źlizgać’.

Poturlak - od po + turlać ‘tulać, toczyć’.

Poturniak - od poturać ‘lekceważyć, poniewierać’.

Poturniak - od poturnak ‘człowiek niezgrabny’, turn±ć ‘potoczyć, usun±ć’.

Poturnicki - od poturać ‘lekceważyć, poniewierać’.

Poturnicki - od poturnak ‘człowiek niezgrabny’, turn±ć ‘potoczyć, usun±ć’.

Poturny - od poturać ‘lekceważyć, poniewierać’.

Potury - od poturać ‘lekceważyć, poniewierać’.

Potuszek - od potucha ‘otucha, zaufanie’.

Potuszewski - od nazwy miejscowej Potuszyn (KrW).

Potuszyński - 1677 od nazwy miejscowej Potuszyn (KrW).

Potwardowski - od nazwy miejscowej Poćwiardowo (toruńskie, gmina Golub Dobrzyń).

Potwora - od potwór, potworek.

Potwordowski - od nazwy miejscowej Poćwiardowo (toruńskie, gmina Golub Dobrzyń).

Potworek - 1488 od potwór, potworek.

Potworowski - 1454 od nazwy miejscowej Potworów (konińskie, gmina Dobra; radomskie, gmina Potworów).

Potworski - od potwór, potworek.

Potycz - od potykać się ‘spotykać; mylić się’, potyka ‘starcie’.

Potyczka - od potykać się ‘spotykać; mylić się’, potyka ‘starcie’; od potyczka.

Potyczkin - od potykać się ‘spotykać; mylić się’, potyka ‘starcie’; od potyczka.

Potyczko - od potykać się ‘spotykać; mylić się’, potyka ‘starcie’; od potyczka.

Potyk - od potykać się ‘spotykać; mylić się’, potyka ‘starcie’; od potyczka.

Potyka - od potykać się ‘spotykać; mylić się’, potyka ‘starcie’.

Potykajło - od potykać się ‘spotykać; mylić się’, potyka ‘starcie’.

Potykał - 1566 od potykać się ‘spotykać; mylić się’, potyka ‘starcie’.

Potykała - 1564 od potykać się ‘spotykać; mylić się’, potyka ‘starcie’.

Potykanowicz - od potykać się ‘spotykać; mylić się’, potyka ‘starcie’.

Potykus - od potykać się ‘spotykać; mylić się’, potyka ‘starcie’.

Potylicki - od nazwy miejscowej Potulice (polskie, gmina Lipka; bydgoskie, gmina Naklo nad Noteci±).

Potylski - od nazwy miejscowej Potulice (polskie, gmina Lipka; bydgoskie, gmina Naklo nad Noteci±).

Potym - od potem, potym ‘póĽniej, następny’.

Potymko - od potem, potym ‘póĽniej, następny’.

Potymkowski - od potem, potym ‘póĽniej, następny’.

Potympa - od potępa ‘obelga, pogarda, potępienie’.

Potyn - od potem, potym ‘póĽniej, następny’.

Potyna - od potem, potym ‘póĽniej, następny’.

Potynka - od potem, potym ‘póĽniej, następny’.

Potynowski - od potem, potym ‘póĽniej, następny’.

Potyński - od potem, potym ‘póĽniej, następny’.

Potyra - 1493 od poterać, dawniej potyrać, poturać ‘zmarnować, poniewierać’, potera, potyra ‘poniewierka’.

Potyrac - od poterać, dawniej potyrać, poturać ‘zmarnować, poniewierać’, potera, potyra ‘poniewierka’.

Potyraj - od poterać, dawniej potyrać, poturać ‘zmarnować, poniewierać’, potera, potyra ‘poniewierka’.

Potyrak - od poterać, dawniej potyrać, poturać ‘zmarnować, poniewierać’, potera, potyra ‘poniewierka’.

Potyrala - od poterać, dawniej potyrać, poturać ‘zmarnować, poniewierać’, potera, potyra ‘poniewierka’.

Potyralla - od poterać, dawniej potyrać, poturać ‘zmarnować, poniewierać’, potera, potyra ‘poniewierka’.

Potyralski - od poterać, dawniej potyrać, poturać ‘zmarnować, poniewierać’, potera, potyra ‘poniewierka’.

Potyrała - od poterać, dawniej potyrać, poturać ‘zmarnować, poniewierać’, potera, potyra ‘poniewierka’.

Potyrałł - od poterać, dawniej potyrać, poturać ‘zmarnować, poniewierać’, potera, potyra ‘poniewierka’.

Potyrałło - od poterać, dawniej potyrać, poturać ‘zmarnować, poniewierać’, potera, potyra ‘poniewierka’.

Potyrało - od poterać, dawniej potyrać, poturać ‘zmarnować, poniewierać’, potera, potyra ‘poniewierka’.

Potyran - od poterać, dawniej potyrać, poturać ‘zmarnować, poniewierać’, potera, potyra ‘poniewierka’.

Potyranowicz - od poterać, dawniej potyrać, poturać ‘zmarnować, poniewierać’, potera, potyra ‘poniewierka’.

Potyrański - od poterać, dawniej potyrać, poturać ‘zmarnować, poniewierać’, potera, potyra ‘poniewierka’.

Potyrcha - (¦l) od potargać ‘stargać, podrzeć’.

Potyrek - od poterać, dawniej potyrać, poturać ‘zmarnować, poniewierać’, potera, potyra ‘poniewierka’.

Potyrgała - od potargać ‘stargać, podrzeć’.

Potyrski - od poterać, dawniej potyrać, poturać ‘zmarnować, poniewierać’, potera, potyra ‘poniewierka’.

Potyryła - od poterać, dawniej potyrać, poturać ‘zmarnować, poniewierać’, potera, potyra ‘poniewierka’.

Potz - od podstawy poc-, pocz-; od niemieckiej nazwy osobowej Potz, od wschodniosłowiańskiego Poc (od Ipatij).

Potzkai - (¦l) od poczekać, z gwarowego poczkać ‘spędzić czas na czekaniu’.

Potzkaj - (¦l) od poczekać, z gwarowego poczkać ‘spędzić czas na czekaniu’.

Potzmann - (¦l) od niemieckiej nazwy osobowej Pötzman.

Potzwa - od staropolskiego poczwa ‘maszkara, straszydło’.

Pouboczko - od wyrażenia po Bodze ‘z Bogiem’; też od nazwy herbu Pobog (1476), Pobodze (1403); też od pobok ‘na bok, obok’.

Pouch - od niemieckiej nazwy osobowej Pauch, ta od źrednio-wysoko-niemieckiego büch, Bauch ‘brzuch’, także od źrednio-wysoko-niemieckiego buch ‘tłuczek, młot, klin’.

Pouchowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Pauch, ta od źrednio-wysoko-niemieckiego büch, Bauch ‘brzuch’, także od źrednio-wysoko-niemieckiego buch ‘tłuczek, młot, klin’.

Poulain - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Poulakowski - od pole, pół, Polak, od imion z cz±stk± pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Powada - od powadzić się ‘pokłócić się, poróżnić się’.

Powadiuk - od powadzić się ‘pokłócić się, poróżnić się’.

Powadowski - od powadzić się ‘pokłócić się, poróżnić się’.

Powadziuk - od powadzić się ‘pokłócić się, poróżnić się’.

Powadzki - 1733 od powadzić się ‘pokłócić się, poróżnić się’.

Powadżuk - od powadzić się ‘pokłócić się, poróżnić się’.

Powaga - od powaga ‘rozwaga, opanowanie; autorytet’, poważać ‘cenic, szanować’.

Powago - od powaga ‘rozwaga, opanowanie; autorytet’, poważać ‘cenic, szanować’.

Powagowski - od powaga ‘rozwaga, opanowanie; autorytet’, poważać ‘cenic, szanować’.

Powala - od powalać, powalić ‘wywrócić, zabrudzić; może też od nazwy herbu Powała.

Powalacz - 1790 od powalać, powalić ‘wywrócić, zabrudzić; może też od nazwy herbu Powała.

Powalajew - od powalać, powalić ‘wywrócić, zabrudzić; może też od nazwy herbu Powała.

Powalczyk - 1614 od powalać, powalić ‘wywrócić, zabrudzić; może też od nazwy herbu Powała.

Powalec - od powalać, powalić ‘wywrócić, zabrudzić; może też od nazwy herbu Powała.

Powalewski - od powalać, powalić ‘wywrócić, zabrudzić; może też od nazwy herbu Powała.

Powaliński - od powalać, powalić ‘wywrócić, zabrudzić; może też od nazwy herbu Powała.

Powalisz - od powalać, powalić ‘wywrócić, zabrudzić; może też od nazwy herbu Powała.

Powalka - od powalać, powalić ‘wywrócić, zabrudzić; może też od nazwy herbu Powała.

Powalla - (¦l) od powalać, powalić ‘wywrócić, zabrudzić; może też od nazwy herbu Powała.

Powallo - (¦l) od powalać, powalić ‘wywrócić, zabrudzić; może też od nazwy herbu Powała.

Powalski - 1622 od nazwy miejscowej Powały (siedleckie, gmina Wola Mysłowska), Powałki (bydgoskie, gmina Chojnice).

Powała - 1416 od powalać, powalić ‘wywrócić, zabrudzić; może też od nazwy herbu Powała.

Powała - NiedĽwiecki złożenia brak; Powała 1416 od powalać, powalić ‘wywrócić, zabrudzić; może też od nazwy herbu Powała; NiedĽwiecki 1565 od nazw miejscowych typu NiedĽwiada, NiedĽwiedĽ (kilka wsi).

Powałek - od powalać, powalić ‘wywrócić, zabrudzić; może też od nazwy herbu Powała.

Powałka - 1390 od powalać, powalić ‘wywrócić, zabrudzić; może też od nazwy herbu Powała.

Powałkiewicz - od powalać, powalić ‘wywrócić, zabrudzić; może też od nazwy herbu Powała.

Powałko - od powalać, powalić ‘wywrócić, zabrudzić; może też od nazwy herbu Powała.

Powałowski - od nazwy miejscowej Powały (siedleckie, gmina Wola Mysłowska), Powałki (bydgoskie, gmina Chojnice).

Powarow - od powar ‘chłopiec gotuj±cy jedzenie dla pasterzy’, powarzyć.

Powarycz - od powar ‘chłopiec gotuj±cy jedzenie dla pasterzy’, powarzyć.

Powarzyński - od nazwy miejscowej Poważe (siedleckie, gmina Łuków).

Powaski - od powaga ‘rozwaga, opanowanie; autorytet’, poważać ‘cenic, szanować’.

Powaszyński - od nazwy miejscowej Poważe (siedleckie, gmina Łuków).

Powaza - od powaga ‘rozwaga, opanowanie; autorytet’, poważać ‘cenic, szanować’.

Powazka - od powaga ‘rozwaga, opanowanie; autorytet’, poważać ‘cenic, szanować’.

Poważa - od powaga ‘rozwaga, opanowanie; autorytet’, poważać ‘cenic, szanować’.

Poważna - od powaga ‘rozwaga, opanowanie; autorytet’, poważać ‘cenic, szanować’; od poważna.

Poważniuk - od powaga ‘rozwaga, opanowanie; autorytet’, poważać ‘cenic, szanować’; od poważny.

Poważny - od powaga ‘rozwaga, opanowanie; autorytet’, poważać ‘cenic, szanować’; od poważny.

Poważuk - od powaga ‘rozwaga, opanowanie; autorytet’, poważać ‘cenic, szanować’.

Poważyński - od nazwy miejscowej Poważe (siedleckie, gmina Łuków).

Pow±dra - (¦l) od gwarowego powędrać ‘powędrować’.

Pow±ska, m. - od pow±z ‘sznur używany przez bartników do wdrapywania się na drzewo; niekiedy następowało pomieszanie z nazwiskami na Pawęz-; od pow±zka ‘płótno do cedzenia mleka; rodzaj naczynia’.

Pow±ski - od nazwy miejscowej Pow±zki (częźć Warszawy, dzielnica Wola).

Pow±z - 1426 od pow±z ‘sznur używany przez bartników do wdrapywania się na drzewo; niekiedy następowało pomieszanie z nazwiskami na Pawęz-.

Pow±ziak - od pow±z ‘sznur używany przez bartników do wdrapywania się na drzewo; niekiedy następowało pomieszanie z nazwiskami na Pawęz-.

Pow±zka - 1360 od pow±z ‘sznur używany przez bartników do wdrapywania się na drzewo; niekiedy następowało pomieszanie z nazwiskami na Pawęz-; od pow±zka ‘płótno do cedzenia mleka; rodzaj naczynia’.

Pow±zki - od nazwy miejscowej Pow±zki (częźć Warszawy, dzielnica Wola).

Pow±zko - od pow±z ‘sznur używany przez bartników do wdrapywania się na drzewo; niekiedy następowało pomieszanie z nazwiskami na Pawęz-; od pow±zka ‘płótno do cedzenia mleka; rodzaj naczynia’.

Pow±zowski - od pow±z ‘sznur używany przez bartników do wdrapywania się na drzewo; niekiedy następowało pomieszanie z nazwiskami na Pawęz-.

Pow±ża - od pow±z ‘sznur używany przez bartników do wdrapywania się na drzewo; niekiedy następowało pomieszanie z nazwiskami na Pawęz-.

Pow±żka - od pow±z ‘sznur używany przez bartników do wdrapywania się na drzewo; niekiedy następowało pomieszanie z nazwiskami na Pawęz-; od pow±zka ‘płótno do cedzenia mleka; rodzaj naczynia’.

Powch - od niemieckiej nazwy osobowej Pauch, ta od źrednio-wysoko-niemieckiego büch, Bauch ‘brzuch’, także od źrednio-wysoko-niemieckiego buch ‘tłuczek, młot, klin’.

Powchowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Pauch, ta od źrednio-wysoko-niemieckiego büch, Bauch ‘brzuch’, także od źrednio-wysoko-niemieckiego buch ‘tłuczek, młot, klin’.

Powel - od imienia Paweł, notowanego w Polsce od XII wieku. Obok formy Paweł występował Pawał, a także formy łacińskie i germańskie: Paulus, Paul oraz zgermanizowane Pauwel, Pauwil, Pawil, Pawol. Imię pochodzenia łacińskiego, od paulus ‘mały’.

Powela - od imienia Paweł, notowanego w Polsce od XII wieku. Obok formy Paweł występował Pawał, a także formy łacińskie i germańskie: Paulus, Paul oraz zgermanizowane Pauwel, Pauwil, Pawil, Pawol. Imię pochodzenia łacińskiego, od paulus ‘mały’.

Powelak - od imienia Paweł, notowanego w Polsce od XII wieku. Obok formy Paweł występował Pawał, a także formy łacińskie i germańskie: Paulus, Paul oraz zgermanizowane Pauwel, Pauwil, Pawil, Pawol. Imię pochodzenia łacińskiego, od paulus ‘mały’.

Powelczyk - od imienia Paweł, notowanego w Polsce od XII wieku. Obok formy Paweł występował Pawał, a także formy łacińskie i germańskie: Paulus, Paul oraz zgermanizowane Pauwel, Pauwil, Pawil, Pawol. Imię pochodzenia łacińskiego, od paulus ‘mały’.

Powelec - od imienia Paweł, notowanego w Polsce od XII wieku. Obok formy Paweł występował Pawał, a także formy łacińskie i germańskie: Paulus, Paul oraz zgermanizowane Pauwel, Pauwil, Pawil, Pawol. Imię pochodzenia łacińskiego, od paulus ‘mały’.

Powelecki - od imienia Paweł, notowanego w Polsce od XII wieku. Obok formy Paweł występował Pawał, a także formy łacińskie i germańskie: Paulus, Paul oraz zgermanizowane Pauwel, Pauwil, Pawil, Pawol. Imię pochodzenia łacińskiego, od paulus ‘mały’.

Powell - od imienia Paweł, notowanego w Polsce od XII wieku. Obok formy Paweł występował Pawał, a także formy łacińskie i germańskie: Paulus, Paul oraz zgermanizowane Pauwel, Pauwil, Pawil, Pawol. Imię pochodzenia łacińskiego, od paulus ‘mały’.

Powella - od imienia Paweł, notowanego w Polsce od XII wieku. Obok formy Paweł występował Pawał, a także formy łacińskie i germańskie: Paulus, Paul oraz zgermanizowane Pauwel, Pauwil, Pawil, Pawol. Imię pochodzenia łacińskiego, od paulus ‘mały’.

Powelski - od imienia Paweł, notowanego w Polsce od XII wieku. Obok formy Paweł występował Pawał, a także formy łacińskie i germańskie: Paulus, Paul oraz zgermanizowane Pauwel, Pauwil, Pawil, Pawol. Imię pochodzenia łacińskiego, od paulus ‘mały’.

Powełek - od imienia Paweł, notowanego w Polsce od XII wieku. Obok formy Paweł występował Pawał, a także formy łacińskie i germańskie: Paulus, Paul oraz zgermanizowane Pauwel, Pauwil, Pawil, Pawol. Imię pochodzenia łacińskiego, od paulus ‘mały’.

Powełowski - od imienia Paweł, notowanego w Polsce od XII wieku. Obok formy Paweł występował Pawał, a także formy łacińskie i germańskie: Paulus, Paul oraz zgermanizowane Pauwel, Pauwil, Pawil, Pawol. Imię pochodzenia łacińskiego, od paulus ‘mały’.

Power - od gwarowego power ‘kij do bicia’.

Powerłowicz - od gwarowego power ‘kij do bicia’.

Powerski - od gwarowego power ‘kij do bicia’.

Poweski - od nazwy miejscowej Pow±zki (częźć Warszawy, dzielnica Wola).

Powezka - od pow±z ‘sznur używany przez bartników do wdrapywania się na drzewo; niekiedy następowało pomieszanie z nazwiskami na Pawęz-; od pow±zka ‘płótno do cedzenia mleka; rodzaj naczynia’.

Powezowski - od pow±z ‘sznur używany przez bartników do wdrapywania się na drzewo; niekiedy następowało pomieszanie z nazwiskami na Pawęz-; od pow±zka ‘płótno do cedzenia mleka; rodzaj naczynia’.

Powęski - 1604 od nazwy miejscowej Pow±zki (częźć Warszawy, dzielnica Wola).

Powęza - od pow±z ‘sznur używany przez bartników do wdrapywania się na drzewo; niekiedy następowało pomieszanie z nazwiskami na Pawęz-.

Powęziak - od pow±z ‘sznur używany przez bartników do wdrapywania się na drzewo; niekiedy następowało pomieszanie z nazwiskami na Pawęz-.

Powęzik - od pow±z ‘sznur używany przez bartników do wdrapywania się na drzewo; niekiedy następowało pomieszanie z nazwiskami na Pawęz-.

Powęzka - od nazwy miejscowej Pow±zki (częźć Warszawy, dzielnica Wola).

Powęzka - od pow±z ‘sznur używany przez bartników do wdrapywania się na drzewo; niekiedy następowało pomieszanie z nazwiskami na Pawęz-; od pow±zka ‘płótno do cedzenia mleka; rodzaj naczynia’.

Powęzki - od nazwy miejscowej Pow±zki (częźć Warszawy, dzielnica Wola).

Powęzowski - od pow±z ‘sznur używany przez bartników do wdrapywania się na drzewo; niekiedy następowało pomieszanie z nazwiskami na Pawęz- lub od nazwy miejscowej Pow±zki.

Powężka - od pow±z ‘sznur używany przez bartników do wdrapywania się na drzewo; niekiedy następowało pomieszanie z nazwiskami na Pawęz-; od pow±zka ‘płótno do cedzenia mleka; rodzaj naczynia’.

Powężowski - od pow±z ‘sznur używany przez bartników do wdrapywania się na drzewo; niekiedy następowało pomieszanie z nazwiskami na Pawęz-.

Powiada - od powiadać, powiedzieć.

Powiadacz - od powiadać, powiedzieć.

Powiadajko - od powiadać, powiedzieć.

Powiadowski - od powiadać, powiedzieć.

Powiałka - od powielić ‘pomnożyć, powiększyć’.

Powi±zka - od powi±zka ‘poł±czka’, powi±zać.

Powichrowski - 1599 od powichrować, powichrzyć ‘pokręcić, zm±cić’.

Powicki - od nazwy miejscowej Powidz (konińskie, gmina Witkowo).

Powideł - od powidło ‘smażone owoce’.

Powidlak - 1628 od powidło ‘smażone owoce’.

Powidło - 1635 od powidło ‘smażone owoce’.

Powidłowski - od powidło ‘smażone owoce’.

Powidzki - 1450 od nazwy miejscowej Powidz (konińskie, gmina Witkowo).

Powiechrowski - od powichrować, powichrzyć ‘pokręcić, zm±cić’.

Powiecki - od nazwy miejscowej Powidz (konińskie, gmina Witkowo).

Powiecko - od powieczka, powieka.

Powieczka - od powieczka, powieka.

Powieczko - od powieczka, powieka.

Powiedajko - od powiadać, powiedzieć.

Powiedajło - od powiadać, powiedzieć.

Powiedzionek - od powiadać, powiedzieć.

Powiedziuk - od powiadać, powiedzieć.

Powieka - od powieczka, powieka.

Powierchowski - od powichrować, powichrzyć ‘pokręcić, zm±cić’.

Powiercki - 1388 od nazwy miejscowej Powiercie (konińskie, gmina Koło).

Powierna - od powierny ‘maj±cy powierzony obowi±zek’.

Powierny - od powierny ‘maj±cy powierzony obowi±zek’.

Powierski - od nazwy miejscowej Powiercie (konińskie, gmina Koło).

Powiersza - od powiersze, ze staropolskiego powirsze ‘powierzchnia’.

Powiersze - 1385 od powiersze, ze staropolskiego powirsze ‘powierzchnia’.

Powierz - od powiersze, ze staropolskiego powirsze ‘powierzchnia’.

Powierza - od powiersze, ze staropolskiego powirsze ‘powierzchnia’.

Powierzak - od powiersze, ze staropolskiego powirsze ‘powierzchnia’.

Powierża - od powiersze, ze staropolskiego powirsze ‘powierzchnia’.

Powiesnik - od powiesny ‘po wsi id±cy, wieź ogarniaj±cy’.

Powieźnik - od powiesny ‘po wsi id±cy, wieź ogarniaj±cy’.

Powietrzny - od powietrze, powietrzny.

Powietrzyński - od powietrze, powietrzny.

Powietzko - (¦l) od powieczka, powieka.

Powieża - od powiersze, ze staropolskiego powirsze ‘powierzchnia’.

Powilajtis - od litewskiej nazwy osobowej Póvolaitis.

Powilajtjs - od litewskiej nazwy osobowej Póvolaitis.

Powilajtys - od litewskiej nazwy osobowej Póvolaitis.

Powilan - od litewskiej nazwy osobowej Povilanis.

Powiłaitis - od litewskiej nazwy osobowej Póvolaitis.

Powiłajtis - od litewskiej nazwy osobowej Póvolaitis.

Powiłan - od litewskiej nazwy osobowej Povilanis.

Powiłanis - od litewskiej nazwy osobowej Povilanis.

Powiłań - od litewskiej nazwy osobowej Povilanis.

Powiłański - od litewskiej nazwy osobowej Povilanis.

Powiłojć - (¦l) od litewskiej nazwy osobowej Povilanis.

Powinicz - od powiniać ‘obwiniać, winić’.

Powiński - 1669 od powiniać ‘obwiniać, winić’.

Powircki - 1398 od nazwy miejscowej Powiercie (konińskie, gmina Koło).

Powirski - 1399 od nazwy miejscowej Powiercie (konińskie, gmina Koło).

Powirsz - 1426 od powiersze, ze staropolskiego powirsze ‘powierzchnia’.

Powirsza - 1244 od powiersze, ze staropolskiego powirsze ‘powierzchnia’.

Powirzch - od powiersze, ze staropolskiego powirsze ‘powierzchnia’.

Powirża - od powiersze, ze staropolskiego powirsze ‘powierzchnia’.

Powiźlański - od powiźlanin ‘meiszkaniec Powiźla’, powiźlański.

Powiźnik - od powiesny ‘po wsi id±cy, wieź ogarniaj±cy’.

Powlak - od imienia Paweł, notowanego w Polsce od XII wieku. Obok formy Paweł występował Pawał, a także formy łacińskie i germańskie: Paulus, Paul oraz zgermanizowane Pauwel, Pauwil, Pawil, Pawol. Imię pochodzenia łacińskiego, od paulus ‘mały’.

Powlędzio - od imienia Paweł, notowanego w Polsce od XII wieku. Obok formy Paweł występował Pawał, a także formy łacińskie i germańskie: Paulus, Paul oraz zgermanizowane Pauwel, Pauwil, Pawil, Pawol. Imię pochodzenia łacińskiego, od paulus ‘mały’.

Powlęga - od imienia Paweł, notowanego w Polsce od XII wieku. Obok formy Paweł występował Pawał, a także formy łacińskie i germańskie: Paulus, Paul oraz zgermanizowane Pauwel, Pauwil, Pawil, Pawol. Imię pochodzenia łacińskiego, od paulus ‘mały’.

Powliczak - od imienia Paweł, notowanego w Polsce od XII wieku. Obok formy Paweł występował Pawał, a także formy łacińskie i germańskie: Paulus, Paul oraz zgermanizowane Pauwel, Pauwil, Pawil, Pawol. Imię pochodzenia łacińskiego, od paulus ‘mały’.

Powłuka - od powłoka ‘włóczęga, tułacz’.

Powodowski - 1543 od nazwy miejscowej Powodów (sieradzkie, gmina Wartkowice).

Powodziński - od nazwy miejscowej Powodów (sieradzkie, gmina Wartkowice).

Powojewski - od powój ‘pn±ca roźlina zielna’.

Powojowski - od powój ‘pn±ca roźlina zielna’.

Powojski - od powój ‘pn±ca roźlina zielna’.

Powol - od staropolskiego powolić ‘pozwolić’.

Powolik - od staropolskiego powolić ‘pozwolić’.

Powolna - od staropolskiego powolić ‘pozwolić’, od powolny ‘daj±cy sob± powodować; wolno się ruszaj±cy’.

Powolny - 1659 od staropolskiego powolić ‘pozwolić’; od powolny ‘daj±cy sob± powodować; wolno się ruszaj±cy’.

Powolski - od staropolskiego powolić ‘pozwolić’.

Powoł - od staropolskiego powolić ‘pozwolić’ lub od powołać.

Powołański - od staropolskiego powolić ‘pozwolić’ lub od powołać.

Powołyszczak - od staropolskiego powolić ‘pozwolić’ lub od powołać.

Powoniak - od powoń ‘zapach’, powonić ‘pow±chać’, por. powonienie ‘zmysł węchu’.

Powonska, m. - od pow±z ‘sznur używany przez bartników do wdrapywania się na drzewo; niekiedy następowało pomieszanie z nazwiskami na Pawęz-; od pow±zka ‘płótno do cedzenia mleka; rodzaj naczynia’.

Powoński - od powoń ‘zapach’, powonić ‘pow±chać’, por. powonienie ‘zmysł węchu’.

Powójski - od powój ‘pn±ca roźlina zielna’.

Powrosło - od powrósło ‘powróz ze słomy ukręcony’.

Powrotnik - od powrócić, powrót, powrótnik ‘upiór, widmo’.

Powrotyn - od powrócić, powrót, powrótnik ‘upiór, widmo’.

Powrozek - 1567 od powróz ‘gruby sznur’; powrozek ‘mały powróz’.

Powroziak - 1680 od powróz ‘gruby sznur’.

Powroziewicz - od powróz ‘gruby sznur’.

Powrozik - od powróz ‘gruby sznur’; powrozek ‘mały powróz’.

Powroznicki - od nazwy miejscowej PowroĽnik (nowos±deckie, gmina Muszyna).

Powroznik - od powróz ‘gruby sznur’; powroĽnik ‘wyrabiajacy powrozy’.

PowroĽna - od powróz ‘gruby sznur’.

PowroĽniak - od powróz ‘gruby sznur’; powroĽnik ‘wyrabiajacy powrozy’.

PowroĽnicki - 1616 od nazwy miejscowej PowroĽnik (nowos±deckie, gmina Muszyna).

PowroĽniczak - 1607 od powróz ‘gruby sznur’; powroĽnik ‘wyrabiajacy powrozy’.

PowroĽnik - od powróz ‘gruby sznur’; powroĽnik ‘wyrabiajacy powrozy’.

PowroĽny - od powróz ‘gruby sznur’.

Powrożek - od powróz ‘gruby sznur’; powrozek ‘mały powróz’.

Powrożniak - od powróz ‘gruby sznur’; powroĽnik ‘wyrabiajacy powrozy’.

Powrożnicki - od nazwy miejscowej PowroĽnik (nowos±deckie, gmina Muszyna).

Powrożnik - 1414 od powróz ‘gruby sznur’; powroĽnik ‘wyrabiajacy powrozy’.

Powrożny - od powróz ‘gruby sznur’.

Powrożnyk - od powróz ‘gruby sznur’.

Powrósło - od powrósło ‘powróz ze słomy ukręcony’.

Powróz - od powróz ‘gruby sznur’.

Powrózek - od powróz ‘gruby sznur’; powroĽnik ‘wyrabiajacy powrozy’.

Powróznik - od powróz ‘gruby sznur’; powroĽnik ‘wyrabiajacy powrozy’.

PowróĽniak - od powróz ‘gruby sznur’; powroĽnik ‘wyrabiajacy powrozy’.

PowróĽnik - od powróz ‘gruby sznur’; powroĽnik ‘wyrabiajacy powrozy’.

Powróżek - od powróz ‘gruby sznur’; powroĽnik ‘wyrabiajacy powrozy’.

Powróżnik - od powróz ‘gruby sznur’; powroĽnik ‘wyrabiajacy powrozy’.

Powsiński - 1420 od nazwy miejscowej Powsin (częźć Warszawy, dzielnica Mokotów).

Powski - do niemieckiej nazwy osobowej Paus, Pausch, te od źrednio-wysoko-niemieckiego büsch ‘wypukłoźć, obrzęk’.

Powstański - od powstanie ‘zbrojne wyst±pienie’, powstański ‘powstańczy’.

Powsza - do niemieckiej nazwy osobowej Paus, Pausch, te od źrednio-wysoko-niemieckiego büsch ‘wypukłoźć, obrzęk’.

Powszak - do niemieckiej nazwy osobowej Paus, Pausch, te od źrednio-wysoko-niemieckiego büsch ‘wypukłoźć, obrzęk’.

Powszechna - od powszechny ‘ogólny, publiczny’.

Powszechniak - od powszechny ‘ogólny, publiczny’.

Powszechny - od powszechny ‘ogólny, publiczny’.

Powszedna - od powszedni ‘codzienny, zwykły’.

Powszedniak - od powszedni ‘codzienny, zwykły’.

Powszednik - od powszedni ‘codzienny, zwykły’.

Powszedny - od powszedni ‘codzienny, zwykły’.

Powszek - do niemieckiej nazwy osobowej Paus, Pausch, te od źrednio-wysoko-niemieckiego büsch ‘wypukłoźć, obrzęk’.

Powszok - (¦l) do niemieckiej nazwy osobowej Paus, Pausch, te od źrednio-wysoko-niemieckiego büsch ‘wypukłoźć, obrzęk’.

Powszuk - do niemieckiej nazwy osobowej Paus, Pausch, te od źrednio-wysoko-niemieckiego büsch ‘wypukłoźć, obrzęk’.

Powszyński - do niemieckiej nazwy osobowej Paus, Pausch, te od źrednio-wysoko-niemieckiego büsch ‘wypukłoźć, obrzęk’.

Powyszyński - od nazwy miejscowej Powsin (częźć Warszawy, dzielnica Mokotów).

Powzun - do niemieckiej nazwy osobowej Paus, Pausch, te od źrednio-wysoko-niemieckiego büsch ‘wypukłoźć, obrzęk’.

Poz - od poza ‘postawa, układ ciała’.

Poza - od poza ‘postawa, układ ciała’.

Pozadni - 1651 od pozadni ‘końcowy, zadni’.

Pozak - od poza ‘postawa, układ ciała’.

Pozakiewicz - od poza ‘postawa, układ ciała’.

Pozański - od poza ‘postawa, układ ciała’.

Pozar - (¦l) od pożar ‘wielki ogień’.

Pozarlik - od pożarły, pożreć, pożarty.

Pozaroszczyk - od pożar ‘wielki ogień’.

Pozarowczyk - od pożar ‘wielki ogień’.

Pozarowszczyk - od pożar ‘wielki ogień’.

Pozarski - od pożar ‘wielki ogień’.

Pozarzecki - 1609 od Pozarzecze, Pozarzyce (kilka wsi).

Pozarzycki - od Pozarzecze, Pozarzyce (kilka wsi).

Pozażycki - od Pozarzecze, Pozarzyce (kilka wsi).

Pozda - od staroposlkiego poĽdzie ‘póĽno’.

Pozdalski - od staroposlkiego poĽdzie ‘póĽno’.

Pozdał - od staroposlkiego poĽdzie ‘póĽno’.

Pozdan - od staroposlkiego poĽdzie ‘póĽno’.

Pozdański - od staroposlkiego poĽdzie ‘póĽno’.

Pozdek - 1204 od staroposlkiego poĽdzie ‘póĽno’.

Pozden - od staroposlkiego poĽdzie ‘póĽno’.

Pozdeń - od staroposlkiego poĽdzie ‘póĽno’.

Pozdniak - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

Pozdniakow - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

Pozdniaków - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

Pozdnikow - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

Pozdrowicz - od pozdrowić ‘życzyć komuź zdrowia’.

Pozdrowski - od pozdrowić ‘życzyć komuź zdrowia’.

Pozdryga - od pozdrowić ‘życzyć komuź zdrowia’.

Pozdryjowski - od pozdrowić ‘życzyć komuź zdrowia’.

Pozdyka - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

Pozdykiewicz - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

Pozdziak - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

Pozdział - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

Pozdzich - 1494 od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

Pozdziech - 1136 od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

Pozdziechowic - 1355 od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

Pozdziej - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

Pozdzik - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

Pozdzioch - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

Pozdzior - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

Pozdzisz - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

Pozeń - od poza ‘postawa, układ ciała’.

Pozer - od pożer ‘pasza, strawa’, pożerać.

Pozera - od pożer ‘pasza, strawa’, pożerać.

Pozerowski - od pożer ‘pasza, strawa’, pożerać.

Pozerski - od pożer ‘pasza, strawa’, pożerać.

Poziarski - od pożar ‘wielki ogień’.

Poziemba - od poziębić ‘ostudzic, zmrozić’.

Poziemka - 1396 od poziomka, za staropolskiego poziemka, pozimka ‘roźlina z rodziny różowatych’.

Poziemkiewicz - od poziomka, za staropolskiego poziemka, pozimka ‘roźlina z rodziny różowatych’.

Poziemkowski - od poziomka, za staropolskiego poziemka, pozimka ‘roźlina z rodziny różowatych’.

Poziemski - od poziomka, za staropolskiego poziemka, pozimka ‘roźlina z rodziny różowatych’.

Pozieracz - 1656 od pozierać ‘spogl±dać’.

Pozierak - od poziór, pozór ‘dozór’.

Poziewicz - od poza ‘postawa, układ ciała’; lub od poziewać ‘ziewać od czasu do czasu’.

Poziewski - od poza ‘postawa, układ ciała’; lub od poziewać ‘ziewać od czasu do czasu’.

Pozim - od poziomka, za staropolskiego poziemka, pozimka ‘roźlina z rodziny różowatych’.

Pozimek - od poziomka, za staropolskiego poziemka, pozimka ‘roźlina z rodziny różowatych’.

Pozimka - 1396 od poziomka, za staropolskiego poziemka, pozimka ‘roźlina z rodziny różowatych’.

Pozimko - 1397 od poziomka, za staropolskiego poziemka, pozimka ‘roźlina z rodziny różowatych’.

Pozimkowski - od poziomka, za staropolskiego poziemka, pozimka ‘roźlina z rodziny różowatych’.

Pozimowski - od poziomka, za staropolskiego poziemka, pozimka ‘roźlina z rodziny różowatych’.

Pozimski - od poziomka, za staropolskiego poziemka, pozimka ‘roźlina z rodziny różowatych’.

Pozio - od poza ‘postawa, układ ciała’.

Poziombka - od poziębić ‘ostudzic, zmrozić’.

Poziomecki - od poziomka, za staropolskiego poziemka, pozimka ‘roźlina z rodziny różowatych’.

Poziomek - od poziomka, za staropolskiego poziemka, pozimka ‘roźlina z rodziny różowatych’.

Poziomka - 1541 od poziomka, za staropolskiego poziemka, pozimka ‘roźlina z rodziny różowatych’.

Poziomkiewicz - od poziomka, za staropolskiego poziemka, pozimka ‘roźlina z rodziny różowatych’.

Poziomkowski - od poziomka, za staropolskiego poziemka, pozimka ‘roźlina z rodziny różowatych’.

Poziomnicki - od poziomka, za staropolskiego poziemka, pozimka ‘roźlina z rodziny różowatych’.

Poziomski - od poziomka, za staropolskiego poziemka, pozimka ‘roźlina z rodziny różowatych’.

Poziorak - od poziór, pozór ‘dozór’.

Poziorski - od pozierać ‘spogl±dać’.

Poziumkowski - od poziomka, za staropolskiego poziemka, pozimka ‘roźlina z rodziny różowatych’.

Pozlewicz - od pozlewać ‘zlać resztki napoju’.

Pozładek - (¦l) od pozłotka, pozłótka ‘cienka warstwa złota powlekaj±ca inny materiał’.

Pozłotka - od pozłotka, pozłótka ‘cienka warstwa złota powlekaj±ca inny materiał’.

Pozłotko - od pozłotka, pozłótka ‘cienka warstwa złota powlekaj±ca inny materiał’.

Pozłódka - od pozłotka, pozłótka ‘cienka warstwa złota powlekaj±ca inny materiał’.

Pozłótka - od pozłotka, pozłótka ‘cienka warstwa złota powlekaj±ca inny materiał’.

Pozłótko - od pozłotka, pozłótka ‘cienka warstwa złota powlekaj±ca inny materiał’.

Pozłudka - od pozłotka, pozłótka ‘cienka warstwa złota powlekaj±ca inny materiał’.

Pozłutka - od pozłotka, pozłótka ‘cienka warstwa złota powlekaj±ca inny materiał’.

Pozłutko - od pozłotka, pozłótka ‘cienka warstwa złota powlekaj±ca inny materiał’.

Poznachowicz - 1726 od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

Poznachowski - od nazwy miejscowej Poznachowice (krakowskie, gmina Wiźniowa).

Poznakowski - od nazwy miejscowej Poznachowice (krakowskie, gmina Wiźniowa).

Poznalski - od poznać, poznany.

Poznał - od poznać, poznany.

Poznałek - 1679 od poznać, poznany.

Poznan - 1220 od poznać, poznany.

Poznaniak - od nazwy miasta Poznań.

Poznaniec - 1608 od nazwy miasta Poznań.

Poznanita - 1580 od nazwy miasta Poznań.

Poznanowic - 1189 od poznać, poznany.

Poznań - od nazwy miasta Poznań.

Poznańczyk - 1491 od nazwy miasta Poznań.

Poznański - 1399 od nazwy miasta Poznań.

Poznar - od nazwy miasta Poznań; od niemieckiego Pos(e)ner.

Poznarowszczyk - od nazwy miasta Poznań; od niemieckiego Pos(e)ner.

Poznecki - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

Pozner - 1721 od nazwy miasta Poznań; od niemieckiego Pos(e)ner.

Poznerowicz - od nazwy miasta Poznań; od niemieckiego Pos(e)ner.

Pozniak - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

Pozniakow - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

Pozniakowski - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

Poznicki - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

Pozniewicz - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

Pozniewski - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

Pozniuk - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

Poznoła - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

Poznorowicz - od nazwy miasta Poznań; od niemieckiego Pos(e)ner.

Poznowicz - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

Poznysz - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

Pozoga - od pożoga, ze staropolskiego też pożega ‘pożar, wielki ogień’.

Pozon - od poza ‘postawa, układ ciała’.

Pozor - od pozór, ze staropolskiego ‘widowisko, widok’.

Pozorek - od pozór, ze staropolskiego ‘widowisko, widok’.

Pozorini - od pozór, ze staropolskiego ‘widowisko, widok’.

Pozoroński - od pozór, ze staropolskiego ‘widowisko, widok’.

Pozoroszczyk - od pozór, ze staropolskiego ‘widowisko, widok’.

Pozorow - od pozór, ze staropolskiego ‘widowisko, widok’.

Pozorowczyk - od poza ‘postawa, układ ciała’.

Pozorowczyk - od pozór, ze staropolskiego ‘widowisko, widok’.

Pozorowski - od poza ‘postawa, układ ciała’.

Pozorowski - od pozór, ze staropolskiego ‘widowisko, widok’.

Pozorski - od pozór, ze staropolskiego ‘widowisko, widok’.

Pozorzyński - od pozór, ze staropolskiego ‘widowisko, widok’.

Pozóga - od pożoga, ze staropolskiego też pożega ‘pożar, wielki ogień’.

Pozór - od pozór, ze staropolskiego ‘widowisko, widok’.

Pozwiardowski - od nazwy miejscowej Poćwiardowo (toruńskie, gmina Golub Dobrzyń).

Pozycha - od poza ‘postawa, układ ciała’.

Pozyna - od pożyna, pozyna ‘plon, żniwa’.

Pozyniak - od pożyna, pozyna ‘plon, żniwa’.

PoĽdziach - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

PoĽdziak - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

PoĽdział - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

PoĽdzich - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

PoĽdziech - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

PoĽdziej - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

PoĽdzień - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

PoĽdzik - 1551 od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

PoĽdzil - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

PoĽdzioch - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

PoĽdzior - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

PoĽdzisz - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

PoĽlewicz - od pozlewać ‘zlać resztki napoju’.

PoĽnia - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

PoĽniak - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

PoĽniakiewicz - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

PoĽniakow - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

PoĽniakowski - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

PoĽniczek - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

PoĽnieński - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

PoĽniewicz - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

PoĽniewski - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

PoĽnik - 1466 od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

PoĽnikiewicz - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

PoĽniński - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

PoĽnioch - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

PoĽny - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

PoĽwardowski - od nazwy miejscowej Poćwiardowo (toruńskie, gmina Golub Dobrzyń).

Pożak - od poza ‘postawa, układ ciała’.

Pożakowski - od poza ‘postawa, układ ciała’.

Pożalik - od pożalić się ‘narzekać, skarżyć się’.

Pożar - 1065 od pożar ‘wielki ogień’.

Pożarczuk - od pożar ‘wielki ogień’.

Pożarecki - od Pozarzecze, Pozarzyce (kilka wsi).

Pożarko - od pożar ‘wielki ogień’.

Pożarkowski - od pożar ‘wielki ogień’ lub od nazwy miejscowej Pożarów (lubelskie, gmina Firlej).

Pożarlik - od pożarły, pożreć, pożarty.

Pożarnicki - od pożar ‘wielki ogień’.

Pożarnik - od pożar ‘wielki ogień’, od pożarnik ‘podpalacz’.

Pożarniuk - od pożar ‘wielki ogień’.

Pożarowszczyk - od pożar ‘wielki ogień’.

Pożarski - 1694 od pożar ‘wielki ogień’ lub od nazwy miejscowej Pożary (ciechanowskie, gmina Działdowo).

Pożarycki - od Pozarzecze, Pozarzyce (kilka wsi).

Pożaryski - od Pozarzecze, Pozarzyce (kilka wsi).

Pożarzycki - od Pozarzecze, Pozarzyce (kilka wsi).

Pożdżał - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

Pożdżej - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

Pożeczka - od porzecze, porzeczka ‘rodzaj krzewu’.

Pożeczny - od porzecze, porzeczka ‘rodzaj krzewu’.

Pożeg - od pożoga, ze staropolskiego też pożega ‘pożar, wielki ogień’.

Pożega - 1449 od pożoga, ze staropolskiego też pożega ‘pożar, wielki ogień’.

Pożegowiak - od pożoga, ze staropolskiego też pożega ‘pożar, wielki ogień’.

Pożer - od pożer ‘pasza, strawa’, pożerać.

Pożerak - od pożer ‘pasza, strawa’, pożerać.

Pożernik - od pożer ‘pasza, strawa’, pożerać.

Pożerniuk - od pożer ‘pasza, strawa’, pożerać.

Pożerski - od pożer ‘pasza, strawa’, pożerać.

Pożerzyński - od pożer ‘pasza, strawa’, pożerać.

Pożeżyński - od pożer ‘pasza, strawa’, pożerać.

Pożęga - od pożoga, ze staropolskiego też pożega ‘pożar, wielki ogień’.

Pożko - od poza ‘postawa, układ ciała’.

Pożlewicz - od pozlewać ‘zlać resztki napoju’.

Pożniak - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

Pożniakowski - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

Pożniczek - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

Pożnysz - od staropolskiego poĽdzie ‘póĽno’.

Pożoga - od pożoga, ze staropolskiego też pożega ‘pożar, wielki ogień’.

Pożontka - (Pom) od porz±dek, porz±dny ‘właźciwy, należyty’.

Pożorowszczyk - od pozór, ze staropolskiego ‘widowisko, widok’.

Pożorski - od pożar ‘wielki ogień’.

Pożuc - od porzucić.

Pożuczek - od porzucić.

Pożybut - od pora ‘okres, czas’.

Pożyc - od pożyczyć.

Pożyciński - od pożyczyć.

Pożycki - od pożyczyć.

Pożycz - od pożyczyć.

Pożyczek - od pożyczyć.

Pożyczka - od pożyczyć; pożyczka.

Pożyczki - od pożyczyć.

Pożyczko - od pożyczyć.

Pożyczyński - od pożyczyć.

Pożyna - od pożyna, pozyna ‘plon, żniwa’.

Pożyniak - od pożyna, pozyna ‘plon, żniwa’.

Pożyński - od pożyna, pozyna ‘plon, żniwa’.

Pożytek - od pożytek ‘zysk, korzyźć’.

Pożytko - od pożytek ‘zysk, korzyźć’.

Pożywiak - od pożywić ‘nakarmić’, pożywa ‘pokarm’.

Pożywic - od pożywić ‘nakarmić’, pożywa ‘pokarm’.

Pożywiłek - od pożywić ‘nakarmić’, pożywa ‘pokarm’.

Pożywiłko - od pożywić ‘nakarmić’, pożywa ‘pokarm’.

Pożywiło - od pożywić ‘nakarmić’, pożywa ‘pokarm’.

Pożywio - od pożywić ‘nakarmić’, pożywa ‘pokarm’.