Nazwiska na literę Su - Szc

Staba - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.

Stabach - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.

Stabaczyński - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.

Stabak - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.

Stabala - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.

Stabała - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.

Stabaszewski - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.

Stabaś - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.

Stabczewska - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.

Stabel - od niemieckiej nazwy osobowej Stabel; por. też gwarowe sztabla ‘stos; skład drewna’.

Stabela - od niemieckiej nazwy osobowej Stabel; por. też gwarowe sztabla ‘stos; skład drewna’.

Stabelski - od niemieckiej nazwy osobowej Stabel; por. też gwarowe sztabla ‘stos; skład drewna’.

Staber - od niemieckiej nazwy osobowej Staber.

Stabeusz - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.

Stabiak - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.

Stabicki - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.

Stabiecki - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.

Stabiewski - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.

Stabik - 1739 od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.

Stabikowski - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.

Stabiński - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.

Stabiszewski - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.

Stabko - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.

Stabkowicz - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.

Stabkowski - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.

Stabla - od niemieckiej nazwy osobowej Stabel; por. też gwarowe sztabla ‘stos; skład drewna’.

Stablecki - od niemieckiej nazwy osobowej Stabel; por. też gwarowe sztabla ‘stos; skład drewna’.

Stablewski - od niemieckiej nazwy osobowej Stabel; por. też gwarowe sztabla ‘stos; skład drewna’.

Stabła - od niemieckiej nazwy osobowej Stabel; por. też gwarowe sztabla ‘stos; skład drewna’.

Stabnik - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.

Stabno - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.

Staboń - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.

Staboński - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.

Stabosz - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.

Staboszewski - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.

Stabrała - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.

Stabrałowski - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.

Stabrawa - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.

Stabrowski - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.

Stabryla - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.

Stabryła - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.

Stabryło - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.

Stabryłowski - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.

Stabryn - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.

Stabryń - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.

Stabrzyński - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.

Stabuch - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.

Stabulaniec - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.

Stabulewicz - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.

Stabulewski - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.

Stabulski - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.

Stac - 1443 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stacel - 1593 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stacenko - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stacer - od niemieckiej nazwy osobowej Statzer, ta od średnio-wysoko-niemieckiego statzen ‘chełpić się, przechwalać się’.

Stacerz - od niemieckiej nazwy osobowej Statzer, ta od średnio-wysoko-niemieckiego statzen ‘chełpić się, przechwalać się’.

Stacewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stacewski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stach - 1373 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stacha - 1689 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachacki - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachacz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachaczek - 1638 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachaczewski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachaczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachaczyński - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachaj - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachal - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachalek - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachalski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachaluk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachan - 1442 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachanczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachanowicz - 1448 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachanowski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachań - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachańczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachańczyk-Piłat - złożenia brak; Stachańczyk w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; Piłat 1415 od nazwy osobowej Piłat, znanej z Nowego Testamentu, przenośnie ‘niesprawiedliwy sędzia; człowiek, który nie chce brać odpowiedzialności’.

Stachański - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stacharczuk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stacharczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stacharek - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stacharski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stacharz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stacharzewski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachaszewski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachaszyński - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachciński - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stache - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachecki - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachejko - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachel - 1774 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachela - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachelak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachelczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachelek - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachelicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachelski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stacher - 1442 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachera - 1718 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stacherczak - 1725 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stacherczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stacherek - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stacherski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stacherzak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stacherzka - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stacherzyński - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stacherżak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stacheta - od sztacheta ‘listwa w ogrodzeniu drewnianym, dawneij ‘ogrodzenie ze sztachet’.

Stachetka - od sztacheta ‘listwa w ogrodzeniu drewnianym, dawneij ‘ogrodzenie ze sztachet’.

Stachewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachi - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachic - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachiera - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachiewicz - 1466 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachijuk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachila - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachira - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachjuk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachl - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachla - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachlewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachlewski - 1686 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachlicki - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachlik - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachliński - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachła - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachna, m. - 1377 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachnal - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachniak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachniał - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachniałek - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachniar - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachnicki - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachniczak - 1789 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachniczek - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachniewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachniewski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachnik - 1374 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachnikow - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachnio - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachnioł - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachnioła - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachniuk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachno - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachnowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachnowski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stacho - 1400 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachocki - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachol - 1527 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stacholak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stacholec - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stacholek - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stacholiński - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stacholski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachon - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachoniak - 1661 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachoń - 1416 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachoń-Burtek - złożenia brak; Stachoń 1416 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; Burtek od burta, ze staropolskiego borta ‘burta w łodzi, grobla; wróżba’.

Stachończyk - 1664 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachoń-Fedro - złożenia brak; Stachoń 1416 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; Fedro 1418 od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Stachoń-Gał - złożenia brak; Stachoń 1416 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; Gał 1635 od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Stachoń-Goł - złożenia brak; Stachoń 1416 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; Goł 1470-80 od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Stachoń-Groblowy - złożenia brak; Stachoń 1416 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; Groblowy od grobla ‘nasyp ziemi dla zatrzymania wody’.

Stachoń-Grzesiczek - złożenia brak; Stachoń 1416 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; Grzesiczek 1721 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Stachoń-Haziak - złożenia brak; Stachoń 1416 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; Haziak 1712 od węgierskiego haz ‘dom’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Has, ta od średniowysokoniemieckiego hase, has ‘zając’.

Stachoń-Koszarek - złożenia brak; Stachoń 1416 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; Koszarek od koszer, koszerny ‘rytualnie czysty, czysty’, z żydowskiego koser, hebrajskiego kaser ‘właściwy, odpowiedni’.

Stachoń-Kuźma - złożenia brak; Stachoń 1416 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; Kuźma 1321 od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Stachoński - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachoń-Szymków - złożenia brak; Stachoń 1416 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; Szymków od imienia Szymon, pochodzenia hebrajskiego, gdzie występowało w dwóch formach: Shime’on, Shim’on i znaczyło pierwotnie ‘Bóg wysłuchał’. Dwie formy hebrajskie przekształciły się w dwa imiona: Simon i Simeon. Pierwsze upowszechniło się w Kościele zachodnim, drugie we wschodnim. W Polsce imię notowano od XII wieku. Obok Szymon występują postaci Szyman, Szymun. Od XIV wieku występują w źródłach staropolskich formy zlatynizowaneSimeon, Semeon. W językach wschodniosłowiańskich spotykane są formy Semen, Semien, skąd forma Siemion, używana w średniowieczu na Kresach Wschodnich.

Stachoń-Tutoń - złożenia brak; Stachoń 1416 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; Tutoń od podstawy tut , por. tuta ‘tutaj’, tutać dziecinne ‘pić’, tutaj, tutka ‘pysk krowy; gatunek jabłek’, od niemieckiej nazwy osobowej Tuto, ta od imion na Diet .

Stachoń-Wilk - złożenia brak; Stachoń 1416 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; Wilk XII w. od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Stachor - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachora - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachorowski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachorski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachorzak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachorzecki - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachorzewski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachorzyński - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachoski - od nazw miejscowych Stachowo, Stachów (kilka wsi).

Stachosz - 1389 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachota - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachow - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachowczyk - 1631 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachowiak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachowiak-Walczak - złożenia brak; Stachowiak w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; Walczak od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Stachowian - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachowicz - 1346 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachowiec - 1462 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachowiecki - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachowik - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachowna - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachowny - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachowski - 1616 od nazw miejscowych Stachowo, Stachów (kilka wsi).

Stachólec - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachólski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachór - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachórka - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachórko - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachórski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachórzyński - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachów - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachr - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachra - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachrowski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachuca - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachucy - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachucza - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachuczy - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachul - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachula - 1789 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachulak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachulak-Góra - złożenia brak; Stachulak w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; Góra od podstawy gor-, występującej w takich formach, jak góra, gorzeć ‘palic się’, gorzki, w imionach złożonych typu Gorzysław.

Stachulak-Gura - złożenia brak; Stachulak w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; od podstawy gor-, występującej w takich formach, jak góra, gorzeć ‘palic się’, gorzki, w imionach złożonych typu Gorzysław.

Stachulec - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachulko - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachulla - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachulski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachuła - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachunka - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachuń - 1787 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachur - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachura - 1399 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachurczyk - 1644 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachurek - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachurka - 1470-80 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachurka-Geller - złożenia brak; Stachurka 1470-80 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; Geller od niemieckiej nazwy osobowej Geller, ta od średnio-wysoko-niemieckiego gëllen ‘głośno brzmieć’.

Stachurko - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachurowski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachurski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy lub od nazwy miejscowej Stachura (kieleckie, gmina Mniów).

Stachurzecki - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachurzewski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachuski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachuta - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachwiak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachwicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachwiejuk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachwiuk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachy - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachyra - 1431 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachyrska - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachyrz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachyrzak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stachyta - od sztacheta ‘listwa w ogrodzeniu drewnianym, dawneij ‘ogrodzenie ze sztachet’.

Stacica - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stacina - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stacinkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stacinkowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stacino - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Staciński - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Staciuk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Staciukiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Staciukowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stacius - 1396 od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Staciwa - 1469 od staropolskiego staciwa ‘nawój tkacki; warsztat tkaciki’.

Staciwiński - od staropolskiego staciwa ‘nawój tkacki; warsztat tkaciki’.

Staciwo - od staropolskiego staciwa ‘nawój tkacki; warsztat tkaciki’.

Stackiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stackowiak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stackowski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stacowiak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stacukiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Staculec - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stacuła - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stacyna - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stacyno - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stacyszyn - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stacywa - 1565 od staropolskiego staciwa ‘nawój tkacki; warsztat tkaciki’.

Stacywik - 1565 od staropolskiego staciwa ‘nawój tkacki; warsztat tkaciki’.

Stacywka - 1639 od staropolskiego staciwa ‘nawój tkacki; warsztat tkaciki’.

Stacz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Staczak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Staczan - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Staczek - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Staczeń - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Staczeński - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Staczewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Staczewski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Staczkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Staczkowski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Staczkun - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Staczkus - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Staczonek - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Staczowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Staczowski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Staczuch - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Staczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Staczykiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Staczyński - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Staćkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stadczuk - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.

Stadczyk - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.

Stadejek - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.

Stadejkowski - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.

Stadek - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.

Stadka - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.

Stadkiewicz - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.

Stadko - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.

Stadkowski - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.

Stadków - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.

Stadla - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.

Stadler - od niemieckiej nazwy osobowej Städler, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stadelaere ‘ten, kto w majątku ma pieczę nad spichrzem, stodołami’.

Stadlewski - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.

Stadlicki - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.

Stadło - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’; od stadło ‘para małżeńska’.

Stadniak - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’; od staropolskiego stadnik ‘samiec rozpłodowy; pasterz stada końskiego; kandydat na męża’.

Stadniarz - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.

Stadnica - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’; od staropolskiego stadnik ‘samiec rozpłodowy; pasterz stada końskiego; kandydat na męża’.

Stadnicki - 1392 od nazwy miejscowej Stadniki (krakowskie, gmina Dobczyce).

Stadniczek - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’; od staropolskiego stadnik ‘samiec rozpłodowy; pasterz stada końskiego; kandydat na męża’.

Stadniczenko - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.

Stadniczeńko - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.

Stadniczuk - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.

Stadnieczko - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’; od staropolskiego stadnik ‘samiec rozpłodowy; pasterz stada końskiego; kandydat na męża’.

Stadnieczuk - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’; od staropolskiego stadnik ‘samiec rozpłodowy; pasterz stada końskiego; kandydat na męża’.

Stadniewski - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.

Stadnik - 1429 od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’; od staropolskiego stadnik ‘samiec rozpłodowy; pasterz stada końskiego; kandydat na męża’.

Stadnikiewicz - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’; od staropolskiego stadnik ‘samiec rozpłodowy; pasterz stada końskiego; kandydat na męża’.

Stadnikow - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’; od staropolskiego stadnik ‘samiec rozpłodowy; pasterz stada końskiego; kandydat na męża’.

Stadnikowski - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’; od staropolskiego stadnik ‘samiec rozpłodowy; pasterz stada końskiego; kandydat na męża’.

Stadników - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’; od staropolskiego stadnik ‘samiec rozpłodowy; pasterz stada końskiego; kandydat na męża’.

Stadniski - 1400 od nazwy miejscowej Stadniki (krakowskie, gmina Dobczyce).

Stadniuk - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’; od staropolskiego stadnik ‘samiec rozpłodowy; pasterz stada końskiego; kandydat na męża’.

Stadno - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.

Stadny - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.

Stadnyk - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’; od staropolskiego stadnik ‘samiec rozpłodowy; pasterz stada końskiego; kandydat na męża’.

Stadura - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.

Stadurski - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.

Stadyk - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.

Stadyniak - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.

Stadysz - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.

Stadzierz - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.

Stadziesz - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.

Stadzik - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.

Stadziński - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.

Stadzisz - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.

Staf - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Stafa - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Stafan - 1385 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stafanek - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stafani - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stafaniak - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stafanides - (Śl) od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stafanik - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stafaniuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stafankiewicz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stafanowicz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stafanowski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stafanów - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stafańczyk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stafański - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stafarczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Steffer, ta od imienia Stephanus.

Stafarski - od niemieckiej nazwy osobowej Steffer, ta od imienia Stephanus.

Stafarzyński - od niemieckiej nazwy osobowej Steffer, ta od imienia Stephanus.

Stafecki - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Staff - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Staffer - od niemieckiej nazwy osobowej Steffer, ta od imienia Stephanus.

Stafi - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Stafiak - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Stafian - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Stafiej - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Stafiera - 1787 od stafira ‘paradny woźnica’.

Stafiera - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Stafierski - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Stafierski - od stafira ‘paradny woźnica’.

Stafii - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Stafij - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Stafijczuk - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Stafijowski - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Stafin - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Stafiniak - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Stafiński - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Stafiowski - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Stafir - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Stafir - od stafira ‘paradny woźnica’.

Stafira - 1789 od stafira ‘paradny woźnica’.

Stafira - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Stafirek - 1800 od stafira ‘paradny woźnica’.

Stafirski - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Stafirski - od stafira ‘paradny woźnica’.

Stafisz - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Stafjowski - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Stafniej - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Stafrański - od stafira ‘paradny woźnica’.

Stafrowski - od stafira ‘paradny woźnica’.

Stafyniak - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Staga - od sztaga, z gwarowego staga ‘legar, deska w schodach’.

Stagiel - od sztaga, z gwarowego staga ‘legar, deska w schodach’.

Stagienka - od sztaga, z gwarowego staga ‘legar, deska w schodach’.

Stagienta - od sztaga, z gwarowego staga ‘legar, deska w schodach’.

Stagiewicz - od sztaga, z gwarowego staga ‘legar, deska w schodach’.

Stagiński - od sztaga, z gwarowego staga ‘legar, deska w schodach’.

Stagon - od sztaga, z gwarowego staga ‘legar, deska w schodach’.

Stagraczyński - od niemieckiej nazwy osobowej Stäger, ta od średnio-wysoko-niemieckeigo stëc ‘mały mostek, ścieżka’.

Stagrent - od stangret ‘woźnica’.

Stagret - od stangret ‘woźnica’.

Stagroński - od niemieckiej nazwy osobowej Stäger, ta od średnio-wysoko-niemieckeigo stëc ‘mały mostek, ścieżka’.

Stagrowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stäger, ta od średnio-wysoko-niemieckeigo stëc ‘mały mostek, ścieżka’.

Stagun - od sztaga, z gwarowego staga ‘legar, deska w schodach’.

Staguń - od sztaga, z gwarowego staga ‘legar, deska w schodach’.

Staier - od niemieckiej nazwy osobowej Steier, ta od średnio-wysoko-niemieckiego steige ‘strome wzniesienie’.

Staiger - od niemieckiej nazwy osobowej Steiger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego steige ‘strome wzniesienie’ lub od Steiger ‘sztygar’.

Staik - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.

Stain - od niemieckiej nazwy osobowej Stein, ta od Stein ‘kamień’.

Stainda - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.

Stainer - od niemieckiej nazwy osobowej Steiner (t), ta od średnio-wysoko-niemieckiego steiner ‘układacz kamieni, czyli znakow granicznych na polach’.

Stainke - od stajniak ‘budynek przeznaczony dla koni; też od nazwy osobowej Stajn.

Stais - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.

Staisch - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.

Staisczyk - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staisz - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.

Staiszczyk - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staiś - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.

Staita - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.

Staj - 1432 od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.

Stajak - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.

Stajan - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.

Stajanowski - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.

Stajański - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.

Stajaszczak - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.

Stajaszczyk - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.

Stajczak - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.

Stajczyk - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.

Stajda - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.

Stajdak - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.

Stajdel - od niemieckiej nazwy osobowej Steidel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stiudelin, stude ‘krzew, bylina; penis’.

Stajdelman - od niemieckiej nazwy osobowej Steidel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stiudelin, stude ‘krzew, bylina; penis’.

Stajdo - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.

Stajecki - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.

Stajek - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.

Stajenda - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.

Stajer - od niemieckiej nazwy osobowej Steier, ta od średnio-wysoko-niemieckiego steige ‘strome wzniesienie’.

Stajerowski - od niemieckiej nazwy osobowej Steier, ta od średnio-wysoko-niemieckiego steige ‘strome wzniesienie’.

Stajerski - od niemieckiej nazwy osobowej Steier, ta od średnio-wysoko-niemieckiego steige ‘strome wzniesienie’.

Stajewski - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.

Stajger - od niemieckiej nazwy osobowej Steiger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego steige ‘strome wzniesienie’ lub od Steiger ‘sztygar’.

Stajgiel - od niemieckiej nazwy osobowej Steigel.

Stajgl - od niemieckiej nazwy osobowej Steigel.

Stajgli - od niemieckiej nazwy osobowej Steigel.

Stajglik - od niemieckiej nazwy osobowej Steigel.

Stajka - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.

Stajkiewicz - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.

Stajko - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.

Stajkos - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.

Stajkow - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.

Stajkowski - od nazwy miejscowej Stajkowo (pilskie, gmina Lubasz).

Stajkun - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.

Stajn - od niemieckiej nazwy osobowej Stein, ta od Stein ‘kamień’.

Stajner - od niemieckiej nazwy osobowej Steiner (t), ta od średnio-wysoko-niemieckiego steiner ‘układacz kamieni, czyli znakow granicznych na polach’.

Stajniak - od stajniak ‘budynek przeznaczony dla koni; też od nazwy osobowej Stajn.

Stajnic - od stajniak ‘budynek przeznaczony dla koni; też od nazwy osobowej Stajn.

Stajniec - od stajniak ‘budynek przeznaczony dla koni; też od nazwy osobowej Stajn.

Stajniewski - od stajniak ‘budynek przeznaczony dla koni; też od nazwy osobowej Stajn.

Stajnik - od stajniak ‘budynek przeznaczony dla koni; też od nazwy osobowej Stajn.

Stajniok - (Śl) od stajniak ‘budynek przeznaczony dla koni; też od nazwy osobowej Stajn.

Stajniowski - od stajniak ‘budynek przeznaczony dla koni; też od nazwy osobowej Stajn.

Stajnka - od stajniak ‘budynek przeznaczony dla koni; też od nazwy osobowej Stajn.

Stajnke - (Pom) od stajniak ‘budynek przeznaczony dla koni; też od nazwy osobowej Stajn.

Stajnko - od stajniak ‘budynek przeznaczony dla koni; też od nazwy osobowej Stajn.

Stajno - od niemieckiej nazwy osobowej Stein, ta od Stein ‘kamień’.

Stajszczak - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stajszczok - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stajszczyk - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.

Stajsznak - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stajszyk - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stajta - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.

Stajuda - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.

Stajura - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.

Stak - 1407 od niemieckiej nazwy osobowej Stake, ta od średnioniemieckiego stake ‘długa żerdź, tyka’.

Staka - od niemieckiej nazwy osobowej Stake, ta od średnioniemieckiego stake ‘długa żerdź, tyka’.

Stakarz - od niemieckiej nazwy osobowej Stake, ta od średnioniemieckiego stake ‘długa żerdź, tyka’.

Stakiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stake, ta od średnioniemieckiego stake ‘długa żerdź, tyka’.

Stakowiec - od niemieckiej nazwy osobowej Stake, ta od średnioniemieckiego stake ‘długa żerdź, tyka’.

Stakowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stake, ta od średnioniemieckiego stake ‘długa żerdź, tyka’.

Stakuć - od niemieckiej nazwy osobowej Stake, ta od średnioniemieckiego stake ‘długa żerdź, tyka’.

Stakun - od niemieckiej nazwy osobowej Stake, ta od średnioniemieckiego stake ‘długa żerdź, tyka’.

Stakuń - od niemieckiej nazwy osobowej Stake, ta od średnioniemieckiego stake ‘długa żerdź, tyka’.

Stakus - od niemieckiej nazwy osobowej Stake, ta od średnioniemieckiego stake ‘długa żerdź, tyka’.

Stal - 1386 od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.

Stala - 1625 od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.

Stalach - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.

Stalak - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.

Stalar - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.

Stalarczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.

Stalarczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.

Stalarek - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.

Stalarów - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.

Stalarski - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.

Stalarz - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.

Stalarzewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.

Stalbe - od litewskiej nazwy osobowej Stalba.

Stalbowski - od litewskiej nazwy osobowej Stalba.

Stalca - 1508 od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.

Stalczewski - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.

Stalczyk - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.

Stalczyński - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.

Stalec - 1738 od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.

Stalecki - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.

Stalega - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.

Stalenga - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.

Staler - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.

Staleronka - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.

Stalerow - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.

Stalerów - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.

Stalerzuk - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.

Staleski - od nazwy miejscowej Stalewo (elbląskie, gmina Markusy).

Stalewicz - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.

Stalewski - 1711 od nazwy miejscowej Stalewo (elbląskie, gmina Markusy).

Stalęga - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.

Staliar - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.

Stalica - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.

Stalicki - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.

Staliczak - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.

Staliga - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.

Stalinger - od niemieckiej nazwy osobowej Stahling, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stehelin, stahelin ‘stalowy’ lub od Stahlinger, ta od nazwy miejscowej Stahle.

Stalingier - od niemieckiej nazwy osobowej Stahling, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stehelin, stahelin ‘stalowy’ lub od Stahlinger, ta od nazwy miejscowej Stahle.

Stalingowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stahling, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stehelin, stahelin ‘stalowy’ lub od Stahlinger, ta od nazwy miejscowej Stahle.

Staliński - 1786 od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’; od Stalina ‘stearyna’.

Stalis - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.

Staliszewski - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.

Staliś - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.

Stalka - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.

Stalke - (Pom) od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.

Stalkiewicz - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.

Stalko - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.

Stalkowski - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.

Stall - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.

Stalla - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.

Stallmach - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stalmac - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stalmach - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stalmachowicz - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stalmachowski - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stalmacki - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stalmaczonek - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stalmaczonok - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stalmajski - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stalmalski - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stalman - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stalmański - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stalmarski - od nazwy miejscowej Stalmierz (włocławskie, gmina Kikół).

Stalmasiak - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stalmasik - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stalmasiński - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stalmaski - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stalmasky - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stalmaszak - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stalmaszczuk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stalmaszczyk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stalmaszek - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stalmaszuk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stalmaszyk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stalmaszyński - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stalmierski - 1640 od nazwy miejscowej Stalmierz (włocławskie, gmina Kikół).

Stalmirski - od nazwy miejscowej Stalmierz (włocławskie, gmina Kikół).

Stalnach - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stalnik - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.

Stalny - 1425 od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.

Stalo - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.

Staloch - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.

Stalon - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.

Stalona - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.

Stalonczyk - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.

Stalony - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.

Stalony-Dobrzański - złożenia brak; Stalony od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’; Dobrzański 1437 od nazwy miejscowej Dobrzany (KrW).

Stalończuk - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.

Stalończyk - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.

Stalos - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.

Staloski - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.

Stalowa - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.

Stalowski - od nazwy miejscowej Stalewo (elbląskie, gmina Markusy).

Stalowy - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.

Stalpiński - od nazwy miejscowej Stołpno (białostockie, gmina Międzyrzec Podlaski).

Staluszek - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.

Staluszka - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.

Staluszko - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.

Stał - od stały ‘niezmienny’, stać.

Stała - 1789 od stały ‘niezmienny’, stać.

Stałek - od stały ‘niezmienny’, stać.

Stałęga - od stały ‘niezmienny’, stać.

Stałka - od stały ‘niezmienny’, stać.

Stałkiewicz - od stały ‘niezmienny’, stać.

Stałkowski - od stały ‘niezmienny’, stać.

Stało - 1534 od stały ‘niezmienny’, stać.

Stałoń - od stały ‘niezmienny’, stać.

Stałoszczyk - od stały ‘niezmienny’, stać.

Stałowczyk - od stały ‘niezmienny’, stać.

Stałowski - od stały ‘niezmienny’, stać.

Stały - od stały ‘niezmienny’, stać.

Stały Jaje - 1479 od stały ‘niezmienny’, stać.

Stam - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.

Stama - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.

Stamach - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.

Stamaszek - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.

Stamaszkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.

Stamaszko - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.

Stamber - od niemieckiej nazwy osobowej Steinberg lub od nazwy miejscowej Stamberg, dziś Stążki (elbląskie, gmina Mikołajki Pomorskie).

Stamberg - od niemieckiej nazwy osobowej Steinberg lub od nazwy miejscowej Stamberg, dziś Stążki (elbląskie, gmina Mikołajki Pomorskie).

Stambor - od niemieckiej nazwy osobowej Steinberg lub od nazwy miejscowej Stamberg, dziś Stążki (elbląskie, gmina Mikołajki Pomorskie).

Stamborowski - od niemieckiej nazwy osobowej Steinberg lub od nazwy miejscowej Stamberg, dziś Stążki (elbląskie, gmina Mikołajki Pomorskie).

Stamborski - od niemieckiej nazwy osobowej Steinberg lub od nazwy miejscowej Stamberg, dziś Stążki (elbląskie, gmina Mikołajki Pomorskie).

Stambuli - od wschodniosłowiańskiego stambuł-, por. rosyjskie Stambułka, białoruska nazwa osobowa Stanibuła, te od nazwy miejscowej Stambuł (= Konstantynopol).

Stambuliński - od wschodniosłowiańskiego stambuł-, por. rosyjskie Stambułka, białoruska nazwa osobowa Stanibuła, te od nazwy miejscowej Stambuł (= Konstantynopol).

Stambuła - od wschodniosłowiańskiego stambuł-, por. rosyjskie Stambułka, białoruska nazwa osobowa Stanibuła, te od nazwy miejscowej Stambuł (= Konstantynopol).

Stambułka - od wschodniosłowiańskiego stambuł-, por. rosyjskie Stambułka, białoruska nazwa osobowa Stanibuła, te od nazwy miejscowej Stambuł (= Konstantynopol).

Stambułko - od wschodniosłowiańskiego stambuł-, por. rosyjskie Stambułka, białoruska nazwa osobowa Stanibuła, te od nazwy miejscowej Stambuł (= Konstantynopol).

Stamburski - od niemieckiej nazwy osobowej Steinberg lub od nazwy miejscowej Stamberg, dziś Stążki (elbląskie, gmina Mikołajki Pomorskie).

Stamec - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.

Stamek - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.

Stamiak - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.

Stamiaszczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.

Stamiaszek - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.

Stamiec - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.

Stamiek - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.

Stamienda - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.

Stamierowski - od nazwy miejscowej Stamirowice (radomskie, gmina Mogielnica; piotrkowskie, gmina Koluszki).

Stamik - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.

Stamirowski - od nazwy miejscowej Stamirowice (radomskie, gmina Mogielnica; piotrkowskie, gmina Koluszki).

Stamiuk - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.

Stamiul - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.

Stamkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.

Stamkowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.

Stamlewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.

Stamm - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.

Stamma - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.

Stammoch - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.

Stamoch - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.

Stamos - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.

Stamoszek - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.

Stamowiak - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.

Stamowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.

Stampin - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stampka - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stampkowski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stampor - od stąpor ‘tłuczek’.

Stampór - od stąpor ‘tłuczek’.

Stampski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stamski - od nazwy miasta Stama (olsztyńskie, gmina Sorkowity).

Stamucha - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.

Stamula - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.

Stamulczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.

Stamur - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.

Stan - 1136 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stana - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanach - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanaczek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanak - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanała - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanałowski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanarski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanarz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanasek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanasiak - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanasik - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanasiok - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanasiuk - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanasz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanaszak - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanaszek - 1499 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanaszkiewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanbuli - od wschodniosłowiańskiego stambuł-, por. rosyjskie Stambułka, białoruska nazwa osobowa Stanibuła, te od nazwy miejscowej Stambuł (= Konstantynopol).

Stanbulski - od wschodniosłowiańskiego stambuł-, por. rosyjskie Stambułka, białoruska nazwa osobowa Stanibuła, te od nazwy miejscowej Stambuł (= Konstantynopol).

Stanbuła - od wschodniosłowiańskiego stambuł-, por. rosyjskie Stambułka, białoruska nazwa osobowa Stanibuła, te od nazwy miejscowej Stambuł (= Konstantynopol).

Stanc - 1347 od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.

Stancel - 1408 od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.

Stancelewicz - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.

Stancelewski - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.

Stancelowski - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.

Stancewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.

Stanch - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.

Stanchly - (Śl) od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.

Stanchła - (Śl) od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.

Stanchły - (Śl) od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.

Stancic - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.

Stanciewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.

Stancik - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.

Stancio - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.

Stanck - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.

Stancki - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.

Stancla - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.

Stanclewicz - XVI w. od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.

Stanclewski - 1661 od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.

Stanclik - 1610 od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.

Stancław - 1386 (forma zgermanizowana) od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.

Stanco - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.

Stancu - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.

Stancula - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.

Stancyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.

Stancyl - 1413 od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.

Stanczak - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanczek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanczew - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanczewa - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanczewski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanczuk - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanczy - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanczyc - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanczyk - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanczykiewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanczykowski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanczyłów - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanczyński - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanczyszyn - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stand - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.

Standa - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.

Standar - od sztandar, stendar, stender ‘chorągiew, flaga’.

Standara - od sztandar, stendar, stender ‘chorągiew, flaga’.

Standarowicz - od sztandar, stendar, stender ‘chorągiew, flaga’.

Standarowski - od sztandar, stendar, stender ‘chorągiew, flaga’.

Standarski - od sztandar, stendar, stender ‘chorągiew, flaga’.

Stande - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.

Standela - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.

Standełło - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.

Stander - od sztandar, stendar, stender ‘chorągiew, flaga’.

Standera - od sztandar, stendar, stender ‘chorągiew, flaga’.

Standerowicz - od sztandar, stendar, stender ‘chorągiew, flaga’.

Standerski - 1678 od sztandar, stendar, stender ‘chorągiew, flaga’.

Standewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.

Stando - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.

Standon - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.

Standos - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.

Standoschek - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.

Standowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.

Standreciak - od stangret ‘woźnica’.

Standret - od stangret ‘woźnica’.

Standryciuk - od stangret ‘woźnica’.

Standryk - od sztandar, stendar, stender ‘chorągiew, flaga’.

Standryt - od stangret ‘woźnica’.

Standura - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.

Standura - od sztandar, stendar, stender ‘chorągiew, flaga’.

Standy - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.

Standyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.

Standyło - 1423 od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.

Standziak - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.

Standzian - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.

Standzik - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.

Standzikowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.

Standzina, m. - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.

Standzon - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.

Standzoń - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.

Stane - (Śl) od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanecki - od nazwy miejscowej Stanki (częstochowskie, gmina Krzepice).

Stanecko - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staneczek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staneczko - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staneczok - (Śl) od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanejko - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanek - 1265 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanela - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanelik - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanell - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staneta - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanetta - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanetzek - (Śl) od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanew - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanewa - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanewski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanga - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.

Stange - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.

Stanger - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.

Stangerciak - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.

Stangert - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.

Stangierski - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.

Stangiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.

Stangiewski - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.

Stangl - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.

Stanglewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.

Stanglewski - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.

Stangor - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.

Stangora - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.

Stangorra - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.

Stangraciak - od stangret ‘woźnica’.

Stangracki - od stangret ‘woźnica’.

Stangreciak - od stangret ‘woźnica’.

Stangrecik - od stangret ‘woźnica’.

Stangreciuk - 1662 od stangret ‘woźnica’.

Stangrecki - od stangret ‘woźnica’.

Stangreczak - od stangret ‘woźnica’.

Stangred - od stangret ‘woźnica’.

Stangrocki - od stangret ‘woźnica’.

Stangrodzki - od stangret ‘woźnica’.

Stangryciuk - od stangret ‘woźnica’.

Stangrycki - od stangret ‘woźnica’.

Stangryczak - od stangret ‘woźnica’.

Stangryczuk - od stangret ‘woźnica’.

Stangryniuk - od stangret ‘woźnica’.

Stani - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stania - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniach - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniak - 1447 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniana - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanianczyk - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanianek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanianis - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniarczyk - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniarski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniasz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniaszczyk - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniaszek - 1611 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniaszko - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniaszyk - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanibulski - od wschodniosłowiańskiego stambuł-, por. rosyjskie Stambułka, białoruska nazwa osobowa Stanibuła, te od nazwy miejscowej Stambuł (= Konstantynopol).

Stanibuła - od wschodniosłowiańskiego stambuł-, por. rosyjskie Stambułka, białoruska nazwa osobowa Stanibuła, te od nazwy miejscowej Stambuł (= Konstantynopol).

Stanibułka - od wschodniosłowiańskiego stambuł-, por. rosyjskie Stambułka, białoruska nazwa osobowa Stanibuła, te od nazwy miejscowej Stambuł (= Konstantynopol).

Stanic - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanica - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć; od stanica ‘osada kozacka; strażnica graniczna’.

Stanicek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanicewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanich - 1432 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanicha - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanichiewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanicki - od nazw miejscowych Stanice, Stanica (kilka miejscowości).

Stanicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniczak - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniczek - 1622 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniczewski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniczko - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniczok - (Śl) od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniczuk - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniczyk - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniec - 1382 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniecki - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniecki - od nazwy miejscowej Stańki (KrW).

Staniecko - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanieczek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanieczko - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanieda - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanieg - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniejek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniejko - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniek - 1417 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniel - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanielewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanielun - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanieluń - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanieł - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanienda - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanierowski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanierski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanierz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanieski - od nazw miejscowych Staniewice, Staniowice (kilka wsi).

Staniesz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanieszek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanieta - 1478 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniew - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniewicz-Reginis - złożenia brak; Staniewicz od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć; Reginis od imienia Regina, to od łacińskiego regina ‘królowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ragin.

Staniewski - od nazw miejscowych Staniewice, Staniowice (kilka wsi).

Stanięda - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanięta - 1193 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanik - 1375 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanikewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanikiewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanikowski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanikusz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanilewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniłko - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniłło - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniłowicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniłowski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanimer - od imienia złożonego Stanimir, notowanego od XIII wieku.

Stanimir - od imienia złożonego Stanimir, notowanego od XIII wieku.

Stanimirski - 1440 od nazwy miejscowej Stanimirz (KrW).

Staniński - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanio - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanioch - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniocha - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniok - (Śl) od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniol - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanionis - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanior - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniorowski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniorski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanios - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniosz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanioszczyk - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanioszek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanioszka - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanioś - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniow - 1492 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniowski - od nazw miejscowych Staniewice, Staniowice (kilka wsi).

Staniórski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniów - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanis - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanisiak - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanisk - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanislaff - od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.

Stanislaus - od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.

Stanisław - od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.

Stanisława - od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.]

Stanisławaczuk - od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.

Stanisławaczyk - 1660 od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.

Stanisławaitis - (forma zlituanizowana) od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.

Stanisławaitis - (forma zlituanizowana) od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.

Stanisławajtis - (forma zlituanizowana) od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.

Stanisławajtys - (forma zlituanizowana) od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.

Stanisławek - 1471 od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.

Stanisławiak - 1678 od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.

Stanisławicz - od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.

Stanisławiec - 1488 od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.

Stanisławiok - od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.

Stanisławiszyn - od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.

Stanisławiuk - od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.

Stanisławow - od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.

Stanisławowicz - 1440 od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.

Stanisławowski - od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.

Stanisławów - od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.

Stanisławski - 1482 od nazw miejscowych Stanisław, Stanisławice (kilka wsi).

Stanisławszczuk - od nazw miejscowych Stanisław, Stanisławice (kilka wsi).

Stanisławszuk - od nazw miejscowych Stanisław, Stanisławice (kilka wsi).

Stanisłowajtis - (forma zlituanizowana) od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.

Stanisłowski - od nazw miejscowych Stanisław, Stanisławice (kilka wsi).

Stanist - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanisz - 1204 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniszcak - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniszczak - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniszczek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniszczyk - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniszek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniszew - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniszewski - 1446 od nazw miejscowych Staniszewice, Staniszewo (kilka wsi).

Staniszkiewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniszkis - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniszowski - 1499 od nazw miejscowych Staniszewice, Staniszewo (kilka wsi).

Staniś - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanita - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanitzek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanitzok - (Śl) od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniuch - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniucha - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniuk - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniukiewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniukowicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniul - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniulewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniulis - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniuliś - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniulius - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniulonis - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniura - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniurski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniusz - 1489 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniuszek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniuszewski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniuszko - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Staniuś - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanjec - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanjek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanjura - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanjurski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stank - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanka - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stankala - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stankała - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stankar - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanke - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stankiewicz - 1470 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stankiewicz-Billewicz - złożenia brak; Stankiewicz 1470 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć; Billewicz w grupie nazwisk pochodzących od podstawy biał-, też biel-, bil-, por. biały, biel, bielić, bil ‘biel, tłuszcz’, ukraińskie biłyj, białoruskie beły, czeskie bily.

Stankiewicz-Ciupa - złożenia brak; Stankiewicz 1470 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć; Ciupa 1490 od ciupa ‘niedołęga, niezdara’, ciupać ‘lekko ciąć, uderzać’.

Stankiewicz-Kowalski - złożenia brak; Stankiewicz 1470 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć; Kowalski 1357 od nazwy miejscowej Kowale (częste) lub od kowal.

Stankiewicz-Pupka - złożenia brak; Stankiewicz 1470 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć; Pupka od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp lub od pupka.

Stankiewicz-Szynka - złożenia brak; Stankiewicz 1470 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć; Szynka 1422 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy szynk-, por. szynk ‘karczma, też podczaszy’, szynka ‘w staropolszczyźnie część zbroi; mięso z udźca świni’, od niemieckiej nazwy osobowej Schink (e), Schenk.

Stankis - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stankisz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stankius - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanko - 1233 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stankonowicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stankow - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stankowiak - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stankowicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stankowiec - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stankowski - od nazwy miejscowej Stankowo (kilka wsi).

Stanków - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stankuć - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stankunowicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stankus - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stankusch - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stankusowicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stankusz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stan-Lis - złożenia brak; Stan 1136 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć; Lis 1253 od lis.

Stannek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stannicki - 1465 od nazwy miejscowej Stadniki (krakowskie, gmina Dobczyce).

Stannik - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanno - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanny - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stano - 1222-24 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanoch - 1136 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanoczek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanok - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanokowski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanol - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanolewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanolik - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanos - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanoschek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanosek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanosielec - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanossek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanosser - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanosz - 1408 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanoszek - 1496 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanoszewski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanow - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanowczyk - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanowicz - 1471 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanowiec - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanowin - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanowiński - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanowski - 1394 od nazwy miejscowej Stanowo (płockei, gmina Bodzanów).

Stanóch - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanólewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanów - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanuch - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanuchiewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanuchowski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanul - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanula - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanulanis - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanulczyk - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanulen - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanulewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanulis - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanulla - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanulonis - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanuła - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanurski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanus - 1631 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanusch - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanusiak - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanusz - 1318 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanuszek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanuszewski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanuszkiewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stanzel - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.

Stań - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stańce - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stańclik - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.

Stańco - (Śl) od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stańcyk - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stańczak - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stańczek - 1443 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stańczewski - od nazwy miejscowej Stancewicze (Wileńszczyzna).

Stańczko - 1394 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stańczok - (Śl) od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stańczuk - 1477 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stańczul - 1451 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stańczy - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stańczyc - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stańczyk - 1388 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stańczykiewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stańczykowski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stańczyl - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stańczyszyn - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stańczywa - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stańda - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.

Stańde - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.

Stańdo - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.

Stańdos - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.

Stańdura - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.

Stańdziak - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.

Stańdzon - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.

Stańdzoń - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.

Stańka - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stańke - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stańkiewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stańko - 1455 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stańkowicz - 1442 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stańkowięta - 1494 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stańkowski - 1633 od nazwy miejscowej Stańkowa (nowosądeckie, gmina Łososina Dolna).

Stańkuć - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stańkun - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stański - 1450 od nazwy miejscowej Stany (kilka wsi).

Stańszczak - od nazwy miejscowej Stany (kilka wsi).

Stap - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Stapa - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Stapaj - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Stapak - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Stapała - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Stapancewicz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stapanik - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stapaniuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stapański - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stapczyk - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Stapczyński - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Stape - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Stapek - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Stapel - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Stapf - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Stapiak - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Stapiński - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Stapisz - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Stapka - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Stapkiewicz - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Stapkowicz - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Stapkowski - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Stapor - od stąpor ‘tłuczek’.

Staporek - od stąpor ‘tłuczek’.

Staporski - od stąpor ‘tłuczek’.

Stapowicz - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Stapór - od stąpor ‘tłuczek’.

Stapp - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Stapurewicz - od stąpor ‘tłuczek’.

Stapurowicz - od stąpor ‘tłuczek’.

Star - od stary; w pochodnych też od starać się.

Stara - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starachota - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starachowicz - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starachowski - od nazwy miasta Starachowice (kieleckie).

Starak - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starakiewicz - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starała - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staranc - w grupie nazwisk pochodzących od starać się ‘zabiegać o coś; być gorliwym w pracy’, por. staranny ‘sumienny, zapobiegliwy; wykonany dokładnie’.

Staranczak - w grupie nazwisk pochodzących od starać się ‘zabiegać o coś; być gorliwym w pracy’, por. staranny ‘sumienny, zapobiegliwy; wykonany dokładnie’.

Staranczuk - w grupie nazwisk pochodzących od starać się ‘zabiegać o coś; być gorliwym w pracy’, por. staranny ‘sumienny, zapobiegliwy; wykonany dokładnie’.

Staraniec - w grupie nazwisk pochodzących od starać się ‘zabiegać o coś; być gorliwym w pracy’, por. staranny ‘sumienny, zapobiegliwy; wykonany dokładnie’.

Staraniecki - w grupie nazwisk pochodzących od starać się ‘zabiegać o coś; być gorliwym w pracy’, por. staranny ‘sumienny, zapobiegliwy; wykonany dokładnie’.

Staranik - w grupie nazwisk pochodzących od starać się ‘zabiegać o coś; być gorliwym w pracy’, por. staranny ‘sumienny, zapobiegliwy; wykonany dokładnie’.

Starankiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od starać się ‘zabiegać o coś; być gorliwym w pracy’, por. staranny ‘sumienny, zapobiegliwy; wykonany dokładnie’.

Starankowicz - w grupie nazwisk pochodzących od starać się ‘zabiegać o coś; być gorliwym w pracy’, por. staranny ‘sumienny, zapobiegliwy; wykonany dokładnie’.

Staranowicz - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staranowicz - w grupie nazwisk pochodzących od starać się ‘zabiegać o coś; być gorliwym w pracy’, por. staranny ‘sumienny, zapobiegliwy; wykonany dokładnie’.

Staranowicz-Wołoszko - złożenia brak; Staranowicz od stary; w pochodnych też od starać się; Wołoszko 1427 (KrW) od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Starań - w grupie nazwisk pochodzących od starać się ‘zabiegać o coś; być gorliwym w pracy’, por. staranny ‘sumienny, zapobiegliwy; wykonany dokładnie’.

Starańczak - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starańczak - w grupie nazwisk pochodzących od starać się ‘zabiegać o coś; być gorliwym w pracy’, por. staranny ‘sumienny, zapobiegliwy; wykonany dokładnie’.

Starańczuk - w grupie nazwisk pochodzących od starać się ‘zabiegać o coś; być gorliwym w pracy’, por. staranny ‘sumienny, zapobiegliwy; wykonany dokładnie’.

Starańczyk - w grupie nazwisk pochodzących od starać się ‘zabiegać o coś; być gorliwym w pracy’, por. staranny ‘sumienny, zapobiegliwy; wykonany dokładnie’.

Starański - w grupie nazwisk pochodzących od starać się ‘zabiegać o coś; być gorliwym w pracy’, por. staranny ‘sumienny, zapobiegliwy; wykonany dokładnie’.

Starasiak - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starasz - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staraszak - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staraszczuk - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staraszewski - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staraszkiewicz - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staraszyński - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starąga - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starba - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego starbać się, starbotać się ‘chwiać się, kołysać się’, por. gwarowe sztarbać się ‘potykać się’.

Starbała - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego starbać się, starbotać się ‘chwiać się, kołysać się’, por. gwarowe sztarbać się ‘potykać się’.

Starbek - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego starbać się, starbotać się ‘chwiać się, kołysać się’, por. gwarowe sztarbać się ‘potykać się’.

Starbotka - 1443 w grupie nazwisk pochodzących od dawnego starbać się, starbotać się ‘chwiać się, kołysać się’, por. gwarowe sztarbać się ‘potykać się’.

Starbowski - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego starbać się, starbotać się ‘chwiać się, kołysać się’, por. gwarowe sztarbać się ‘potykać się’.

Starbuła - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego starbać się, starbotać się ‘chwiać się, kołysać się’, por. gwarowe sztarbać się ‘potykać się’.

Starbyła - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego starbać się, starbotać się ‘chwiać się, kołysać się’, por. gwarowe sztarbać się ‘potykać się’.

Starc - w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.

Starcen - w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.

Starcew - w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.

Starcewicz - w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.

Starcewski - od nazwy miejscowej Starczewo (bydgoskie, gmina Strzelno; ciechanowskie, gmina Dzierzążnia).

Starciak - od starty, to od zetrzeć.

Starciło - od starty, to od zetrzeć.

Starcz - w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.

Starczak - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starczak - w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.

Starczakow - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starczakow - w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.

Starczała - 1700 w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.

Starczan - w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.

Starczawa - w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.

Starczek - w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.

Starczenko - w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.

Starczew - w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.

Starczewski - 1478 od nazwy miejscowej Starczewo (bydgoskie, gmina Strzelno; ciechanowskie, gmina Dzierzążnia).

Starczok - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.

Starczowski - 1424 od nazwy miejscowej Starczewo (bydgoskie, gmina Strzelno; ciechanowskie, gmina Dzierzążnia).

Starczuk - 1662 od stary; w pochodnych też od starać się.

Starczuk - w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.

Starczukowski - w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.

Starczyk - 1751 od stary; w pochodnych też od starać się.

Starczyk - w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.

Starczykowski - w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.

Starczyn - 1393 od stary; w pochodnych też od starać się.

Starczynowic - 1358 od stary; w pochodnych też od starać się.

Starczynowski - 1414 od nazwy miejscowej Starczynowo, dziś Starczanowo (poznańskie, gmina Nekla).

Starczyński - od nazwy miejscowej Starczewo (bydgoskie, gmina Strzelno; ciechanowskie, gmina Dzierzążnia).

Stardyniak - od nazwy miejscowej Sterdyń (siedleckie, gmina Sterdyń).

Stare Mięso - 1369 od stary; w pochodnych też od starać się.

Starec - (Śl) od stary; w pochodnych też od starać się.

Starecek - od stary; w pochodnych też od starać się.

Stareczek - od stary; w pochodnych też od starać się.

Stareda - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starega - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starego - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starejki - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starejko - 1578 od stary; w pochodnych też od starać się.

Starejków - 1578 od stary; w pochodnych też od starać się.

Starek - 1481 od stary; w pochodnych też od starać się.

Starenczak - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starenda - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starenga - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starengowski - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starenka - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starenki - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starenko - od stary; w pochodnych też od starać się.

Stareńczak - od stary; w pochodnych też od starać się.

Stareńczyk - od stary; w pochodnych też od starać się.

Stareńka, m. - 1498 od stary; w pochodnych też od starać się.

Stareńki - od stary; w pochodnych też od starać się.

Stareńko - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starepiwo - od stary; w pochodnych też od starać się.

Stareprawo - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starewicz - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staręda - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staręga - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staręgowski - od stary; w pochodnych też od starać się.

Stargaczyński - od stargać ‘poplątać, zwichrzyć’.

Stargala - od stargać ‘poplątać, zwichrzyć’.

Stargalla - od stargać ‘poplątać, zwichrzyć’.

Stargała - od stargać ‘poplątać, zwichrzyć’.

Stargard - 1407 od nazwy miasta Starogard (gdańskie).

Stargardzki - od nazwy miasta Starogard (gdańskie).

Stargecki - od stargać ‘poplątać, zwichrzyć’.

Stargetzki - od stargać ‘poplątać, zwichrzyć’.

Stargęga - od stargać ‘poplątać, zwichrzyć’.

Stargiński - od stargać ‘poplątać, zwichrzyć’.

Stargolla - od stargać ‘poplątać, zwichrzyć’.

Stargowski - od stargać ‘poplątać, zwichrzyć’.

Stargulewicz - od stargać ‘poplątać, zwichrzyć’.

Stariczenko - od stary; w pochodnych też od starać się.

Stariczenkow - od stary; w pochodnych też od starać się.

Stariczuk - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starik - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starikiewicz - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starikow - od stary; w pochodnych też od starać się.

Stark - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starka, m. - 1786 od stary; w pochodnych też od starać się; od staropolskiego starka ‘stara kobieta, babka’.

Starke - (Pom) od stary; w pochodnych też od starać się; od staropolskiego starka ‘stara kobieta, babka’.

Starkel - od niemieckiej nazwy osobowej Starkel , ta od imion złożonych na Stark-.

Starker - od niemieckiej nazwy osobowej Starker , ta od imion złożonych na Stark-.

Starkiel - od niemieckiej nazwy osobowej Starkel , ta od imion złożonych na Stark-.

Starkiewicz - od stary; w pochodnych też od starać się; od staropolskiego starka ‘stara kobieta, babka’.

Starkman - od niemieckiej nazwy osobowej Starkmann, ta od średnio-wysoko-niemieckiego starc ‘mocny, gwałtowny, silny’.

Starko - 1478 od stary; w pochodnych też od starać się; od staropolskiego starka ‘stara kobieta, babka’.

Starkow - od stary; w pochodnych też od starać się; od staropolskiego starka ‘stara kobieta, babka’.

Starkowicz - od stary; w pochodnych też od starać się; od staropolskiego starka ‘stara kobieta, babka’.

Starkowiec - od stary; w pochodnych też od starać się; od staropolskiego starka ‘stara kobieta, babka’.

Starkowski - od stary; w pochodnych też od starać się; od staropolskiego starka ‘stara kobieta, babka’.

Starków - od stary; w pochodnych też od starać się; od staropolskiego starka ‘stara kobieta, babka’.

Starkula - od stary; w pochodnych też od starać się; od staropolskiego starka ‘stara kobieta, babka’.

Starkulla - od stary; w pochodnych też od starać się; od staropolskiego starka ‘stara kobieta, babka’.

Starkuła - od stary; w pochodnych też od starać się; od staropolskiego starka ‘stara kobieta, babka’.

Starkus - od stary; w pochodnych też od starać się; od staropolskiego starka ‘stara kobieta, babka’.

Starmach - 1647 od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Starmaszak - 1648 od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Starmik - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.

Starnal - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.

Starnalski - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.

Starnawski - 1684 od nazwy miejscowej Tarnawa (kilka wsi).

Starnel - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.

Starnewski - od nazwy miejscowej Tarnawa (kilka wsi).

Starnicki - od nazwy miejscowej Starniki (Słupskie, gmina Dębnica Kaszubska) lub Sterna (sieradzkie, gmina Brzeźno).

Starniewski - od nazwy miejscowej Tarnawa (kilka wsi).

Starniowski - od nazwy miejscowej Tarnawa (kilka wsi).

Starnowicz - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.

Starnowski - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.

Starobrański - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starobrat - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starobrocki - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starobrot - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starobrzański - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starobrzeński - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starobrzyński - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staroch - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starocha - 1404-05 od stary; w pochodnych też od starać się.

Starociak - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starodaj - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starodąb - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starodąs - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starodęb - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starodębski - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starodomski - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starodub - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starodul - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starodumow - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starodupcewa - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starodus - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starogardzki - od nazwy miasta Starogard (gdańskie).

Starogarski - od nazwy miasta Starogard (gdańskie).

Starogrodzki - 1387 od nazwy miejscowej Stary Gród (leszczyńskie, gmina Kobylin).

Starok - (Śl) od stary; w pochodnych też od starać się.

Starolub - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staromak - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staromiejski - 1558 od nazwy miejscowej Stare Miasto (kilka miejscowości)

Staromieski - 1418 od nazwy miejscowej Stare Miasto (kilka miejscowości)

Staromieszczanin - 1636 od nazwy miejscowej Stare Miasto (kilka miejscowości).

Staromłyński - od nazwy miejscowej Stary Młyn (kilka miejscowości).

Staron - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staroniak - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staroniec - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staroniek - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staroniewicz - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staronik - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staronka - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staronowicz - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staroń - 1533 od stary; w pochodnych też od starać się.

Starończyk - 1576 od stary; w pochodnych też od starać się.

Starońko - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staroński - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staroojciec - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staropietka - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staropięta - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staropiętka - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staropilna - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staropilny - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starorypiński - od nazwy miejscowej Starorypin (włocławskie, gmina Rypin).

Staros - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staroscic - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.

Staroscik - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.

Starosczyk - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.

Starosiak - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starosiedlski - 1466 od nazw miejscowych Stare Sioło (KrW), Starosiedlice (radomskie, gmina Iłża).

Starosiek - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starosielec - od nazw miejscowych Stare Sioło (KrW), Starosiedlice (radomskie, gmina Iłża).

Starosielnik - od nazw miejscowych Stare Sioło (KrW), Starosiedlice (radomskie, gmina Iłża).

Starosielski - 1462 od nazw miejscowych Stare Sioło (KrW), Starosiedlice (radomskie, gmina Iłża).

Starosiewicz - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starosik - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starosin - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staroske - (Pom) od stary; w pochodnych też od starać się.

Starosolski - od nazwy miejscowej Starosól (KrW).

Starost - 1414 od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.

Starosta - 1319 od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.

Starostecki - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.

Starostienko - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.

Starostin - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.

Starostina - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.

Starostka - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.

Starosto - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.

Starostowicz - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.

Starostowski - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.

Starosz - 1451 od stary; w pochodnych też od starać się.

Staroszak - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staroszczak - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.

Staroszczik - (Pom) od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.

Staroszczuk - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.

Staroszczyk - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.

Staroszek - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staroszelski - od nazw miejscowych Stare Sioło (KrW), Starosiedlice (radomskie, gmina Iłża).

Staroszik - (Śl) od stary; w pochodnych też od starać się.

Staroszka - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staroszko - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staroszyk - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staroszyński - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staroś - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starościak - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.

Starościc - 1497 od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.

Starościk - 1599 od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.

Starościn - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.

Starościński - 1470-80 od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.

Starościuk - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.

Starow - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starowicki - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starowicz - 1565 od stary; w pochodnych też od starać się.

Starowiejski - 1798 od nazwy miejscowej Stara Wieś (częste).

Starowieski - 1490 od nazwy miejscowej Stara Wieś (częste).

Starowieyski - od nazwy miejscowej Stara Wieś (częste).

Starowin - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starowniak - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starownik - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starowojcienko - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starowojta - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starowojtow - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starowójt - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starożyński - od nazwy miejscowej Starożyńce (suwalskie, gmina Lipsk).

Starożytnik - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starsiak - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starsik - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starski - 1391 od nazwy miejscowej Stare (wiele wsi).

Starsz - od stary; w pochodnych też od starać się; starszy.

Starszak - od stary; w pochodnych też od starać się; starszy.

Starszek - od stary; w pochodnych też od starać się; starszy.

Starszewski - od stary; w pochodnych też od starać się; starszy.

Starszkiewicz - od stary; w pochodnych też od starać się; starszy.

Starszow - od stary; w pochodnych też od starać się; starszy.

Starszuk - od stary; w pochodnych też od starać się; starszy.

Starszy - 1417 od stary; w pochodnych też od starać się; starszy.

Starszyk - od stary; w pochodnych też od starać się; starszy.

Starszyński - od stary; w pochodnych też od starać się; starszy.

Startek - od starty, to od zetrzeć.

Staruch - 1494 od stary; w pochodnych też od starać się; od staruch.

Starucha - od stary; w pochodnych też od starać się; od staruch.

Staruchowicz - od stary; w pochodnych też od starać się; od staruch.

Starug - od stary; w pochodnych też od starać się; od staruch.

Staruk - od stary; w pochodnych też od starać się; od staruch.

Starukiewicz - od stary; w pochodnych też od starać się; od staruch.

Starula - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starulak - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starulewicz - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starulok - (Śl) od stary; w pochodnych też od starać się.

Starun - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starunczak - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starunkiewicz - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starunko - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staruń - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staruńczak - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staruńko - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starus - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starusiewicz - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staruske - (Śl) od stary; w pochodnych też od starać się.

Starusz - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staruszczak - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staruszek - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staruszewicz - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staruszewski - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staruszkiewicz - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staruszko - 1528 od stary; w pochodnych też od starać się.

Staruszniak - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staruś - od stary; w pochodnych też od starać się.

Stary - 1396 od stary; w pochodnych też od starać się.

Stary Brat - 1448 od stary; w pochodnych też od starać się.

Stary Koń - 1473 od stary; w pochodnych też od starać się.

Stary Kot - 1473 od stary; w pochodnych też od starać się.

Stary Kutwa - 1725 od stary; w pochodnych też od starać się.

Stary Pan - 1369 od stary; w pochodnych też od starać się.

Stary Radźca - 1478 od stary; w pochodnych też od starać się.

Stary Wojt - 1606 od stary; w pochodnych też od starać się.

Stary Zamek - 1444 od stary; w pochodnych też od starać się.

Starybat - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starybrant - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starybrat - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starybrot - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starych - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starycha - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staryczanko - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staryczenko - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staryczenkow - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staryczeńko - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staryczko - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staryga - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starygoń - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staryk - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starykiewicz - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starykow - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starykowicz - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starykowski - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staryków - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starynka - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starynowicz - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staryński - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staryńszczak - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starypan - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staryrypiński - 1454 od nazwy miejscowej Starorypin (włocławskie, gmina Rypin).

Starys - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starystach - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staryszak - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staryszczak - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staryszek - od stary; w pochodnych też od starać się.

Staryś - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starz - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starza - 1425 od stary; w pochodnych też od starać się.

Starzak - 1469 od stary; w pochodnych też od starać się.

Starzaliński - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starzała - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starzałek - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starzałka - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starzałkowski - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starzało - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starzałowski - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starzanek - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starzawski - 1491 od nazwy miejscowej Starzów, też Starzew,dziś Starzawa (przemyskie, gmina Stubno).

Starzec - XV w. od stary; w pochodnych też od starać się; starzec.

Starzecki - 1469 od nazwy miejscowej Starcze (KrW).

Starzejko - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starzek - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starzelec - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starzelik - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starzeniec - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starzeńczyk - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starzeński - 1391 od nazwy miejscowej Starzyny (kilka wsi).

Starzetz - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starzetzki - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starzewicz - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starzewski - 1423 od nazwy miejscowej Starzów, też Starzew,dziś Starzawa (przemyskie, gmina Stubno).

Starzęba - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starzębski - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starziczna - (Śl)– od stary; w pochodnych też od starać się.

Starziczny - (Śl) od stary; w pochodnych też od starać się.

Starziński - (Śl) od nazwy miejscowej Starzyny (kilka wsi).

Starzko - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starzoch - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starzonek - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starzowski - 1468 od nazwy miejscowej Starzów, też Starzew,dziś Starzawa (przemyskie, gmina Stubno).

Starzula - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starzy - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starzyc - 1376 od stary; w pochodnych też od starać się.

Starzychowicz - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starzycki - od nazwy miejscowej Starzyce (piotrkowskie, gmina Tomaszów Mazowiecki).

Starzyczna - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starzyczny - od stary; w pochodnych też od starać się.

Starzyk - 1436 od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.

Starzykiewicz - od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.

Starzykowic - 1376 od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.

Starzykowski - 1751 od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.

Starzyn - od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.

Starzyniec - od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.

Starzyńska - od nazwy miejscowej Starzyny (kilka wsi).

Starzyński - 1387 od nazwy miejscowej Starzyny (kilka wsi).

Starzys - od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.

Starzysz - od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.

Starzyszek - od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.

Starża - od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.

Starżak - od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.

Starża-Majewski - złożenia brak; Starża od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk; Majewski 1759 od nazwy miejscowej Majewo (kilka wsi) lub od maj.

Starża-Pisarzewski - złożenia brak; Starża od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk; Pisarzewski od pies, od nazwy osobowej Piesz.

Starżewski - od nazwy miejscowej Starzów, też Starzew,dziś Starzawa (przemyskie, gmina Stubno).

Starżyk - od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.

Starżyński - od nazwy miejscowej Starzyny (kilka wsi).

Stas - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasak - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasal - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasalis - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasała - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasałek - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasch - (Śl) od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staschek - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staschik - (Śl) od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staschiński - od nazwy miejscowej Staszyn (kieleckie, gmina Kozłów), Stasin (kilka wsi).

Staschiok - (Śl) od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staschok - (Śl) od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasczak - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasczyk - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staseczek - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasek - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasel - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasewicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiaczak - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiaczek - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiaczyk - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiak - 1698 od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiak-Głowala - złożenia brak; Stasiak 1698 od imion na Sta-, typu Stanisław; Głowala 1552 od głowa.

Stasiakiewicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiakowski - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiał - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiałek - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasian - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasianek - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiańko - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiarczyk - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiarek - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasic - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasica - 1620 od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasicki - 1793 od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiczak - 1656 od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiczek - 1620 od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiczeńko - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiczka - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiczko - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiczyn - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiech - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiecki - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasieczak - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasieczek - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasieczko - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiej - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiejko - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiek - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiekiewicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiela - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasielak - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasielich - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasieluk - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasieła - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiełak - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiełko - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasieło - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiełowicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiełuk - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasienczuk - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasieniak - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasieniewicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasieniuk - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasienka - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasienko - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasieńczuk - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasieńko - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasieński - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasierczyk - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasierowski - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasierski - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasietczak - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiew - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiewicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiewski - od nazwy miejscowej Stasiowa (nowosądeckie, gmina Jabłonka).

Stasik - 1608 od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasik-Grela - złożenia brak; Stasik 1608 od imion na Sta-, typu Stanisław; Grela 1329 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Stasikiewicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasik-Kohut - złożenia brak; Stasik 1608 od imion na Sta-, typu Stanisław; Kohut (Śl) od kogut; od gwarowego kohut ‘kogut; cietrzew’.

Stasikowicz - 1660 od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasikowski - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasila - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasilewicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasilonis - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiła - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiło - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiłojć - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiłowicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiłowski - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasin - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasina, m. - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasinczuk - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiniak - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiniewicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiniewski - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasinkiewicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasinowicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasinowski - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasińczuk - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasińkiewicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiński - od nazwy miejscowej Staszyn (kieleckie, gmina Kozłów), Stasin (kilka wsi).

Stasio - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiok - (Śl) od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiołek - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiołka - 1652 od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiołok - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiołowicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasionek - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasioński - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasior - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiorczyk - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiorek - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiorowski - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiow - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiowski - 1596 od nazwy miejscowej Stasiowa (nowosądeckie, gmina Jabłonka).

Stasiórka - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiórski - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiów - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasir - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasirowski - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiszyn - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiuczek - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiuczonek - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiuk - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiukiewicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiul - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiulewicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiulka - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiun - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiura - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiurka - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiurkiewicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiurko - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiurski - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiwał - 1786 od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiwałak - 1786 od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiwicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasiwolak - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staska, m. - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staski - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staskiel - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staskiewicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasko - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staskojć - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staskow - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staskowiak - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasor - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasuła - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasyk - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasykiw - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasyszyn - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasz - 1387 od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasza - 1399 od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszajtis - (forma zlatynizowana) od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszak - 1369 od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszałek - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszałk - (Maz) od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszan - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszanek - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszczak - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszczan - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszczek - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszczenko - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszczok - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszczuk - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszczyk - 1677 od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszczyński - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszczyszyn - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszecki - 1786 od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszeczek - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszeczka - 1800 od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszeczko - 1487 od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszek - 1317 od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszel - 1400 od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszelis - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszeliś - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszel-Łatas - złożenia brak; Staszel 1400 od imion na Sta-, typu Stanisław; Łatas 1786 od łata, łatać.

Staszel-Polankowy - złożenia brak; Staszel 1400 od imion na Sta-, typu Stanisław; Polankowy w grupie nazwisk pochodzących od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.

Staszenko - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszeńczyk - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszeńko - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszeński - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszer - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszeski - od nazwy miejscowej Staszów (kilka miejscowości).

Staszewicz - 1477 od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszewska - 1455 od nazwy miejscowej Staszów (kilka miejscowości).

Staszewski - 1455 od nazwy miejscowej Staszów (kilka miejscowości).

Staszęta - 1386 od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszic - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszica - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasziewicz - (Śl) od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszik - (Śl) od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasziło - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszin - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stasziszyn - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszk - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszka, m. - 1787 od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszkiel - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszkiewicz - 1664 od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszko - 1313 od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszkow - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszkowian - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszkowicz - 1388 od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszkowski - 1392 od nazwy miejscowej Staszkówka (nowosądeckie, gmina Gorlice).

Staszków - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszkun - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszok - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszowski - 1410 od nazwy miejscowej Staszów (kilka miejscowości).

Staszór - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszów - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszuk - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszulewicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszulonek - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszyc - 1398 od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszyca - 1374 od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszycki - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszyk - 1489 od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszył - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszyn - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszyński - od nazwy miejscowej Staszyn (kieleckie, gmina Kozłów), Stasin (kilka wsi).

Staszysz - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staszyszyn - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staś - 1604 od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staściuk - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staściulewicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staśczak - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staśczyk - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staśka - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staśkel - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staśkiel - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staśkielun - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staśkielunas - (forma zlatynizowana) od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staśkieło - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staśkiewicz - 1663 od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staśko - 1625 od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staśkow - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staśkowiak - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staśkowicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staśkowski - od nazwy miejscowej Staszkówka (nowosądeckie, gmina Gorlice).

Staśków - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Staślik - od imion na Sta-, typu Stanisław.

Stateczna - 1371 od statek, ze staropolskiego ‘sposób życia; obyczaj; mienie ruchome’; od stateczny dawniej ‘trwały, niezmienny’, później ‘zrównoważony, poważny’.

Stateczny - 1371 od statek, ze staropolskiego ‘sposób życia; obyczaj; mienie ruchome’; od stateczny dawniej ‘trwały, niezmienny’, później ‘zrównoważony, poważny’.

Stateczyński - od statek, ze staropolskiego ‘sposób życia; obyczaj; mienie ruchome’.

Statek - 1486 od statek, ze staropolskiego ‘sposób życia; obyczaj; mienie ruchome’.

Statetzny - (Pom) od statek, ze staropolskiego ‘sposób życia; obyczaj; mienie ruchome’; od stateczny dawniej ‘trwały, niezmienny’, później ‘zrównoważony, poważny’.

Statkiewicz - od statek, ze staropolskiego ‘sposób życia; obyczaj; mienie ruchome’.

Statko - od statek, ze staropolskiego ‘sposób życia; obyczaj; mienie ruchome’.

Statkowski - od statek, ze staropolskiego ‘sposób życia; obyczaj; mienie ruchome’.

Statkun - od statek, ze staropolskiego ‘sposób życia; obyczaj; mienie ruchome’.

Statnicki - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stat-, por. postać, rosyjskie stat’ ‘grund, podstawa’.

Statnik - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stat-, por. postać, rosyjskie stat’ ‘grund, podstawa’.

Statowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stat-, por. postać, rosyjskie stat’ ‘grund, podstawa’.

Statuch - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stat-, por. postać, rosyjskie stat’ ‘grund, podstawa’.

Statucki - od statut ‘zbiór przepisów’.

Statujew - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stat-, por. postać, rosyjskie stat’ ‘grund, podstawa’.

Statulewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stat-, por. postać, rosyjskie stat’ ‘grund, podstawa’.

Statuski - od statut ‘zbiór przepisów’.

Statuta - od statut ‘zbiór przepisów’.

Statyński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stat-, por. postać, rosyjskie stat’ ‘grund, podstawa’.

Statyszyn - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stat-, por. postać, rosyjskie stat’ ‘grund, podstawa’.

Staud - od niemieckiej nazwy osobowej Staude, ta z średnio-wysoko-niemieckiego stude ‘krzew, krzak’.

Staude - od niemieckiej nazwy osobowej Staude, ta z średnio-wysoko-niemieckiego stude ‘krzew, krzak’.

Staudt - od niemieckiej nazwy osobowej Staude, ta z średnio-wysoko-niemieckiego stude ‘krzew, krzak’.

Stauf - od niemieckiej nazwy osobowej Stauf, ta z średnio-wysoko-niemieckiego stouf ‘wystająca skała, wierzchołek góry’ lub od nazwy miejscowej Stauf.

Staufer - od niemieckiej nazwy osobowej Stauf, ta z średnio-wysoko-niemieckiego stouf ‘wystająca skała, wierzchołek góry’ lub od nazwy miejscowej Stauf.

Staufer-Kamiński - złożenia brak; Staufer od niemieckiej nazwy osobowej Stauf, ta z średnio-wysoko-niemieckiego stouf ‘wystająca skała, wierzchołek góry’ lub od nazwy miejscowej Stauf; Kamiński 1398 od nazw miejscowych typu Kamień, Kamienna, Kamieńsko (częste).

Stauferth - od niemieckiej nazwy osobowej Stauf, ta z średnio-wysoko-niemieckiego stouf ‘wystająca skała, wierzchołek góry’ lub od nazwy miejscowej Stauf.

Stauffer - od niemieckiej nazwy osobowej Stauf, ta z średnio-wysoko-niemieckiego stouf ‘wystająca skała, wierzchołek góry’ lub od nazwy miejscowej Stauf.

Staus - od niemieckiej nazwy osobowej Staus, ta z średnio-wysoko-niemieckiego stuz ‘pośladek, koński zad’.

Stauss - od niemieckiej nazwy osobowej Staus, ta z średnio-wysoko-niemieckiego stuz ‘pośladek, koński zad’.

Staut - od niemieckiej nazwy osobowej Staude, ta z średnio-wysoko-niemieckiego stude ‘krzew, krzak’.

Stauth - od niemieckiej nazwy osobowej Staude, ta z średnio-wysoko-niemieckiego stude ‘krzew, krzak’.

Staw - 1469 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawa - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawacki - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawacz - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawak - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawało - 1453 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawan - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawana - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawański - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawar - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawara - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawarczak - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawarczyk - 1681 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawarek - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawarko - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawarło - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawars - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawarski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawaruk - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawarz - 1577 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawarzyński - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawaski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawasz - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawaś - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawawczyk - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Staważ - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawczuk - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawczyk - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawczyński - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawe - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawec - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawecki - od nazwy miejscowej Stawki (częste).

Stawek - 1397 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’; od stawek.

Stawera - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawerski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawiak - 1793 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawian - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawiana - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawianek - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawianka - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawianowski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawiany - 1464 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawiański - 1421 od nazwy miejscowej Stawiany (poznańskie, gmina Skoki; kieleckie, gmina Kije).

Stawiarczyk - 1682 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawiarek - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawiarski - 1692 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawiarz - 1597 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawiasz - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawiaszyński - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawica - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawicki - 1444 od nazwy miejscowej Stawiec (włocławskie, gmina Bądkowo).

Stawiczek - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawiczki - od nazwy miejscowej Stawiec (włocławskie, gmina Bądkowo).

Stawiczna - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawiczny - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawid - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawida - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawidło - 1497 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawiec - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawiecki - 1419 od nazwy miejscowej Stawiec (włocławskie, gmina Bądkowo).

Stawiena - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawienko - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawieny - 1458 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawieński - 1413 od nazwy miejscowej Stawiany (poznańskie, gmina Skoki; kieleckie, gmina Kije).

Stawieraj - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawierej - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawierowski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawierski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawierz - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawik - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawikowski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawin - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawina - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawiniak - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawinoga - 1433 od gwarowego stawinoga ‘chleb; siłacz, żarłok’.

Stawinowski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawinożenko - od gwarowego stawinoga ‘chleb; siłacz, żarłok’.

Stawinożka - 1589 od gwarowego stawinoga ‘chleb; siłacz, żarłok’.

Stawinów - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawiński - 1467 od nazwy miejscowej Stawiany (poznańskie, gmina Skoki; kieleckie, gmina Kije).

Stawiona - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawiony - 1447 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawiorski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawiraj - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawirej - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawirek - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawirowski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawirski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawirz - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawirzyński - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawisiński - od nazwy miasta Stawiszyn (kaliskie).

Stawiski - 1393 od nazwy miasta Stawiszyn (kaliskie), Stawiska (częste).

Stawisz - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawisza - 1398 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawiszewski - od nazwy miejscowej Stawiszowo (KrW).

Stawiszyński - od nazwy miasta Stawiszyn (kaliskie).

Stawitzki - od nazwy miejscowej Stawiec (włocławskie, gmina Bądkowo).

Stawiucha - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawiuk - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawiurski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawka - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawko - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawkowa - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawkowiak - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawkowski - 1488 od nazwy miejscowej Stawkow (wieś zagrodowa, koło Skały, Młp).

Stawluk - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawłowski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawna - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawniak - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawnicki - 1793 od nazwy miejscowej Stawnica (pilskie, gmina Złotów).

Stawnicza - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawniczek - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawniczna - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawniczny - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawniczy - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawniewicz - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawnik - 1445 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawny - 1437 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawoniak - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawonoga - od gwarowego stawinoga ‘chleb; siłacz, żarłok’.

Stawoński - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawor - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Staworko - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Staworowski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Staworski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Staworz - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Staworzyński - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawosek - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawoski - od nazw miejscowych Stawowice (piotrkowskie, gmina Paradyż), Staw, Stawy (częste).

Stawosz - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawoszczyk - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawoszewski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawowa - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawowarczyk - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawowczuk - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawowczyk - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawowiak - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawownik - 1470-80 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawowski - 1654 od nazw miejscowych Stawowice (piotrkowskie, gmina Paradyż), Staw, Stawy (częste).

Stawowy - 1468 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawraski - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.

Stawrew - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.

Stawro - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.

Stawroński - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.

Stawrosiejko - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.

Stawrowski - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.

Stawruk - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.

Stawrusiejko - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.

Stawrylow - 1578 od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.

Stawryłło - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.

Stawryło - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.

Stawski - 1396 od nazw miejscowych Stawowice (piotrkowskie, gmina Paradyż), Staw, Stawy (częste).

Stawszyk - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawujak - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawujek - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawuła - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawuta - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stawyski - od nazwy miasta Stawiszyn (kaliskie), Stawiska (częste).

Stays - (Śl) od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.

Staziecki - od nazwy miejscowej Starcze (KrW).

Staziński - od nazwy miejscowej Starzyny (kilka wsi).

Staż - od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.

Stażewski - od nazwy miejscowej Starzów, też Starzew,dziś Starzawa (przemyskie, gmina Stubno).

Stażkiewicz - od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.

Stażonek - od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.

Stażyc - od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.

Stażycki - od nazwy miejscowej Starzyce (piotrkowskie, gmina Tomaszów Mazowiecki).

Stażyk - od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.

Stażyński - od nazwy miejscowej Starzyny (kilka wsi).

Stąbelski - od niemieckiej nazwy osobowej Stabel; por. też gwarowe sztabla ‘stos; skład drewna’.

Stąberski - od stąpor ‘tłuczek’.

Stąborowski - od stąpor ‘tłuczek’.

Stąbrowski - od stąpor ‘tłuczek’.

Stącel - 1537 od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.

Stąchar - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stącher - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stącherski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stąchor - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stąchór - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stąciwa - od staropolskiego staciwa ‘nawój tkacki; warsztat tkaciki’.

Stącz - od stękać ‘jęczeć’ .

Stączek - od stękać ‘jęczeć’ .

Stączko - od stękać ‘jęczeć’ .

Stączyński - od stękać ‘jęczeć’ .

Stąk - od stękać ‘jęczeć’ .

Stąkowski - od stękać ‘jęczeć’ .

Stąpaj - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stąpak - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stąpala - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stąpała - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stąpar - od stąpor ‘tłuczek’.

Stąparek - od stąpor ‘tłuczek’.

Stąpczak - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stąpczyński - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stąpel - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.

Stąper - od stąpor ‘tłuczek’.

Stąperek - od stąpor ‘tłuczek’.

Stąpień - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stąpierzyński - od stąpor ‘tłuczek’.

Stąpiewski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stąpiński - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stąpioł - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stąpior - od stąpor ‘tłuczek’.

Stąpiór - od stąpor ‘tłuczek’.

Stąpka - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stąpkowicz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stąpkowski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stąpniak - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stąpniakowski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stąpniewski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stąpnik - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stąpniowski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stąpor - 1403 od stąpor ‘tłuczek’.

Stąporek - od stąpor ‘tłuczek’.

Stąporkiewicz - od stąpor ‘tłuczek’.

Stąporków - od stąpor ‘tłuczek’.

Stąporowski - od stąpor ‘tłuczek’.

Stąporski - od stąpor ‘tłuczek’.

Stąpór - od stąpor ‘tłuczek’.

Stąpórek - od stąpor ‘tłuczek’.

Stąprowski - od stąpor ‘tłuczek’.

Stąpur - od stąpor ‘tłuczek’.

Stąpyra - od stąpor ‘tłuczek’.

Steba - od niemieckich nazw osobowych Steb, Stab.

Stebach - od niemieckich nazw osobowych Steb, Stab.

Stebakow - od niemieckich nazw osobowych Steb, Stab.

Stebaków - od niemieckich nazw osobowych Steb, Stab.

Stebalski - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.

Stebar - od niemieckiej nazwy osobowej Steber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego srebaere, steber ‘ten, który w sądzie podpowiada rotę przysięgi’.

Stebart - od niemieckiej nazwy osobowej Steber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego srebaere, steber ‘ten, który w sądzie podpowiada rotę przysięgi’.

Stebbe - od niemieckich nazw osobowych Steb, Stab.

Stebel - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.

Stebeliński - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.

Stebelski - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.

Stebeluk - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.

Stebełko - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.

Steber - od niemieckiej nazwy osobowej Steber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego srebaere, steber ‘ten, który w sądzie podpowiada rotę przysięgi’.

Steberski - od niemieckiej nazwy osobowej Steber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego srebaere, steber ‘ten, który w sądzie podpowiada rotę przysięgi’.

Stebiński - od nazwy miejscowej Stebne (KrW).

Steblaj - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.

Steblecki - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.

Steblej - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.

Steblek - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.

Steblewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.

Steblewski - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.

Steblicki - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.

Steblik - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.

Steblin - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.

Steblin-Kamiński - złożenia brak; Steblin od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’; Kamiński 1398 od nazw miejscowych typu Kamień, Kamienna, Kamieńsko (częste).

Stebliński - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.

Steblis - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.

Steblok - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.

Steblon - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.

Steblowski - od nazwy miejscowej Steblów (KrW).

Stebłowski - od nazwy miejscowej Steblów (KrW).

Stebnicki - 1540 od nazwy miejscowej Stebnik (KrW).

Steborowski - od niemieckiej nazwy osobowej Steber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego srebaere, steber ‘ten, który w sądzie podpowiada rotę przysięgi’.

Steborski - od niemieckiej nazwy osobowej Steber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego srebaere, steber ‘ten, który w sądzie podpowiada rotę przysięgi’.

Stebuła - od niemieckich nazw osobowych Steb, Stab.

Stebułkowski - od niemieckich nazw osobowych Steb, Stab.

Stec - 1554 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Steca - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Stecek - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Stecel - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Stecenko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Stecewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Stech - 1373 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy lub od Stefan.

Stecha - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.

Stechalski - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.

Stechanowicz - 1498 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stechański - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.

Stechecki - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.

Stechel - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.

Stecher - 1372 od niemieckiej nazwy osobowej Stecher, ta od średnioniemieckiego Stecher ‘miedziorytnik; szermierz’.

Stechera - od niemieckiej nazwy osobowej Stecher, ta od średnioniemieckiego Stecher ‘miedziorytnik; szermierz’.

Stecherek - od niemieckiej nazwy osobowej Stecher, ta od średnioniemieckiego Stecher ‘miedziorytnik; szermierz’.

Stecherski - od niemieckiej nazwy osobowej Stecher, ta od średnioniemieckiego Stecher ‘miedziorytnik; szermierz’.

Stechiewicz - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.

Stechla - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.

Stechlarz - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.

Stechlicki - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.

Stechliczek - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.

Stechlik - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.

Stechliński - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.

Stechły - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.

Stechmal - od niemieckiej nazwy osobowej Steckmann.

Stechman - od niemieckiej nazwy osobowej Steckmann.

Stechmiałek - od niemieckiej nazwy osobowej Steckmann.

Stechna, ż. - 1417 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stechnacz - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.

Stechni - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stechniak - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.

Stechnicki - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.

Stechnij - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.

Stechnik - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.

Stechniowski - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.

Stechny - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.

Stecho - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.

Stechow - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.

Stechowicz - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.

Stechulec - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.

Stechulko - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.

Stechun - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.

Stechura - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.

Steciak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Steciąg - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Steciewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Stecij - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Stecik - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Stecil - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Steciński - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Stecio - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Steciów - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Steciuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Steciura - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Steciw - od staropolskiego staciwa ‘nawój tkacki; warsztat tkaciki’.

Steciwa - od staropolskiego staciwa ‘nawój tkacki; warsztat tkaciki’.

Steciwka - od staropolskiego staciwa ‘nawój tkacki; warsztat tkaciki’.

Steciwko - od staropolskiego staciwa ‘nawój tkacki; warsztat tkaciki’.

Steck - (Pom) od niemieckiej nazwy osobowej Steck, ta od stecken ‘tkwić’.

Stecka - 1467 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Steckel - od niemieckiej nazwy osobowej Steckel.

Stecker - od niemieckiej nazwy osobowej Stecker.

Steckert - od niemieckiej nazwy osobowej Stecker.

Stecki - 1738 od stecki, stedźki ‘torujący sobie drogę, pełzający’ lub od nazwy miejscowej Stecki (KrW).

Steckich - od stecki, stedźki ‘torujący sobie drogę, pełzający’ lub od nazwy miejscowej Stecki (KrW).

Steckiert - od niemieckiej nazwy osobowej Stecker.

Steckiewicz - 1672 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Steckin - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Steckman - od niemieckiej nazwy osobowej Steckmann.

Steckmann - od niemieckiej nazwy osobowej Steckmann.

Stecko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Steckow - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Steckowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Steckowski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Stecków - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Stecła - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Stec-Nicpoń - złożenia brak; Stec 1554 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan; Nicpoń 1615 od nicpoń ‘człowiek mało wartościowy’.

Stecon - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Stecowiat - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Stec-Sala - złożenia brak; Stec 1554 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan; Sala 1618 w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Steculak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Stecuła - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Stecun - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Stecura - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Stecyk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Stecyna - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Stecynek - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Stecyniak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Stecyszyn - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Stecz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Steczak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Steczek - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Steczeń - w grupie nazwisk pochodzących od styczeń ‘pierwszy miesiąc roku’.

Steczewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Steczka - 1631 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Steczkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Steczko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Steczkowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Steczkowski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Steczniak - w grupie nazwisk pochodzących od styczeń ‘pierwszy miesiąc roku’.

Steczniewski - w grupie nazwisk pochodzących od styczeń ‘pierwszy miesiąc roku’.

Steczo - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Steczowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Steczuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Steczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Steczyna - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Steczyński - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Steczyszyn - 1436 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Steć - 1436 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Stećka - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Stećkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Stećko - 1366 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Stećkow - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Stećkowicz - 1451 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Stećków - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Stedler - od niemieckiej nazwy osobowej Städler, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stadelaere ‘ten, kto w majątku ma pieczę nad spichrzem, stodołami’.

Stef - 1424 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefa - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefacki - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefak - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefakiewicz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefal - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefalski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefan - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefanakis - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefancić - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefanczak - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefanczuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefanczyk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefanek - 1464 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefanelo - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefanenko - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefani - 1688 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefania, m. - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan; od imienia żeńskiego Stefania.

Stefaniak - 1659 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefaniak-Mroczek - złożenia brak; Stefaniak 1659 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan; Mroczek XII w. od mrok, mroczyć, od imienia Mroczesław; lub od mroczek ‘człowiek chorobliwie mrużący oczy’.

Stefanian - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefaniasz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefanic - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefanicki - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefaniczak - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefaniczek - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefaniczuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefaniczyk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefaniczyn - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefanides - (Śl) od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefanidis - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefaniec - 1659 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefaniecki - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefanienko - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefaniew - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefaniewicz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefaniewicz-Stachowicz - złożenia brak; Stefaniewicz od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan; Stachowicz 1346 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.

Stefanik - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefanin - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefanina - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefanio - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefaniok - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefaniów - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefanis - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefaniski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefanisz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefaniszak - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefaniszczyk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefaniszek - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefaniszyk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefaniszyn - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefaniuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefaniul - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefaniw - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefankiewicz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefanko - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefankowicz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefankowski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefanków - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefanoff - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefanow - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefanow-Curew - złożenia brak; Stefanow od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan; Curew brak.

Stefanowic - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefanowicz - 1237 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefanowski - 1755 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefanów - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefans - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefanski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefanskyj - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefansson - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefanu - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefanus - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefanyk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefanyszyn - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefań - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefańcio - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefańczak - 1666 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefańczuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefańczyk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefańkiewicz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefańko - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefański - 1775 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefarski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefarz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefarzyszyn - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefasio - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefaska - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefczuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefczyk - 1787 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefczyszyn - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefecius - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefek - XV w. od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefen - 1480 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefens - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefeński - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefer - od niemieckiej nazwy osobowej Steffer, ta od imienia Stephanus.

Steffan - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Steffann - (Pom) od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Steffanowski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Steffański - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Steffe - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Steffek - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Steffel - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Steffen - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Steffens - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Steffensen - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Steffer - od niemieckiej nazwy osobowej Steffer, ta od imienia Stephanus.

Steffka - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Steffke - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Steffko - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefic - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefiej - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefienta - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefik - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefin - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefiniak - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefiniów - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefiński - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefiszyn - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefiuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefka - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefko - 1369 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefkowicz - 1514 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefkowski - 1575 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefków - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Steflik - 1388 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefniak - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefnik - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefniów - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefniuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefończyk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefowski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefunio - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefunko - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefunyn - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefura - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefurak - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefurek - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stefurzyn - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Steg - od niemieckiej nazwy osobowej Stege, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stege ‘schody’, od średnioniemieckiego stege ‘zagroda dla świń, owiec’.

Stega - od niemieckiej nazwy osobowej Stege, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stege ‘schody’, od średnioniemieckiego stege ‘zagroda dla świń, owiec’.

Stegan - od niemieckiej nazwy osobowej Stege, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stege ‘schody’, od średnioniemieckiego stege ‘zagroda dla świń, owiec’.

Stegański - od niemieckiej nazwy osobowej Stege, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stege ‘schody’, od średnioniemieckiego stege ‘zagroda dla świń, owiec’.

Stegar - od niemieckiej nazwy osobowej Steger, ta od apelatywu Steg ‘ścieżka’.

Stegart - od niemieckiej nazwy osobowej Steger, ta od apelatywu Steg ‘ścieżka’.

Stegawski - od niemieckiej nazwy osobowej Stege, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stege ‘schody’, od średnioniemieckiego stege ‘zagroda dla świń, owiec’.

Stege - od niemieckiej nazwy osobowej Stege, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stege ‘schody’, od średnioniemieckiego stege ‘zagroda dla świń, owiec’.

Stegeman - od niemieckiej nazwy osobowej Stegemann, ta od apelatywu Steg ‘ścieżka’.

Stegemann - od niemieckiej nazwy osobowej Stegemann, ta od apelatywu Steg ‘ścieżka’.

Stegemöller - od niemieckiej nazwy osobowej Steg (e)muller.

Stegemuller - od niemieckiej nazwy osobowej Steg (e)muller.

Stegenda - od niemieckiej nazwy osobowej Stege, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stege ‘schody’, od średnioniemieckiego stege ‘zagroda dla świń, owiec’.

Stegenka - od stegno ‘ślad, trop’.

Stegenko - od stegno ‘ślad, trop’.

Stegent - od niemieckiej nazwy osobowej Stege, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stege ‘schody’, od średnioniemieckiego stege ‘zagroda dla świń, owiec’.

Stegenta - od niemieckiej nazwy osobowej Stege, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stege ‘schody’, od średnioniemieckiego stege ‘zagroda dla świń, owiec’.

Steger - od niemieckiej nazwy osobowej Steger, ta od apelatywu Steg ‘ścieżka’.

Stegęda - od niemieckiej nazwy osobowej Stege, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stege ‘schody’, od średnioniemieckiego stege ‘zagroda dla świń, owiec’.

Stegęta - od niemieckiej nazwy osobowej Stege, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stege ‘schody’, od średnioniemieckiego stege ‘zagroda dla świń, owiec’.

Stegienda - od niemieckiej nazwy osobowej Stege, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stege ‘schody’, od średnioniemieckiego stege ‘zagroda dla świń, owiec’.

Stegienka - od stegno ‘ślad, trop’.

Stegienko - od stegno ‘ślad, trop’.

Stegient - od niemieckiej nazwy osobowej Stege, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stege ‘schody’, od średnioniemieckiego stege ‘zagroda dla świń, owiec’.

Stegienta - od niemieckiej nazwy osobowej Stege, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stege ‘schody’, od średnioniemieckiego stege ‘zagroda dla świń, owiec’.

Stegieńko - od stegno ‘ślad, trop’.

Stegiera - od niemieckiej nazwy osobowej Steger, ta od apelatywu Steg ‘ścieżka’.

Stegierski - od niemieckiej nazwy osobowej Steger, ta od apelatywu Steg ‘ścieżka’.

Stegintka - od niemieckiej nazwy osobowej Stege, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stege ‘schody’, od średnioniemieckiego stege ‘zagroda dla świń, owiec’.

Stegiński - od nazwy miejscowej Stegna (kilka miejscowości).

Stegman - od niemieckiej nazwy osobowej Stegemann, ta od apelatywu Steg ‘ścieżka’.

Stegmann - od niemieckiej nazwy osobowej Stegemann, ta od apelatywu Steg ‘ścieżka’.

Stegmiler - od niemieckiej nazwy osobowej Steg (e)muller.

Stegner - od niemieckiej nazwy osobowej Steger, ta od apelatywu Steg ‘ścieżka’.

Stegnerski - od niemieckiej nazwy osobowej Steger, ta od apelatywu Steg ‘ścieżka’.

Stegnicki - od nazwy miejscowej Stegna (kilka miejscowości).

Stegniewski - od nazwy miejscowej Stegna (kilka miejscowości).

Stegowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stege, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stege ‘schody’, od średnioniemieckiego stege ‘zagroda dla świń, owiec’.

Stehla - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.

Stehli - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.

Stehlik - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.

Steidel - od niemieckiej nazwy osobowej Steidel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stiudelin, stude ‘krzew, bylina; penis’.

Steidl - od niemieckiej nazwy osobowej Steidel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stiudelin, stude ‘krzew, bylina; penis’.

Steier - od niemieckiej nazwy osobowej Steier, ta od średnio-wysoko-niemieckiego steige ‘strome wzniesienie’.

Steiger - 1383 od niemieckiej nazwy osobowej Steiger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego steige ‘strome wzniesienie’ lub od Steiger ‘sztygar’.

Steigert - od niemieckiej nazwy osobowej Steiger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego steige ‘strome wzniesienie’ lub od Steiger ‘sztygar’.

Steigl - od niemieckiej nazwy osobowej Steigel.

Steika - od niemieckiej nazwy osobowej Steuk, ta od słowiańskiego stoj.

Steike - od niemieckiej nazwy osobowej Steuk, ta od słowiańskiego stoj.

Steiko - od niemieckiej nazwy osobowej Steuk, ta od słowiańskiego stoj.

Steikowski - od niemieckiej nazwy osobowej Steuk, ta od słowiańskiego stoj.

Stein - od niemieckiej nazwy osobowej Stein, ta od Stein ‘kamień’.

Steina - od niemieckiej nazwy osobowej Stein, ta od Stein ‘kamień’.

Steinberg - od niemieckiej nazwy osobowej Steinberg lub od nazwy miejscowej Stamberg, dziś Stążki (elbląskie, gmina Mikołajki Pomorskie).

Steinberger - od niemieckiej nazwy osobowej Steinberg lub od nazwy miejscowej Stamberg, dziś Stążki (elbląskie, gmina Mikołajki Pomorskie).

Steiner - od niemieckiej nazwy osobowej Steiner (t), ta od średnio-wysoko-niemieckiego steiner ‘układacz kamieni, czyli znakow granicznych na polach’.

Steinerowski - od niemieckiej nazwy osobowej Steiner (t), ta od średnio-wysoko-niemieckiego steiner ‘układacz kamieni, czyli znakow granicznych na polach’.

Steinicki - od niemieckiej nazwy osobowej Stein, ta od Stein ‘kamień’.

Steinka - od niemieckiej nazwy osobowej Stein, ta od Stein ‘kamień’.

Steinke - od niemieckiej nazwy osobowej Stein, ta od Stein ‘kamień’.

Steiński - od niemieckiej nazwy osobowej Stein, ta od Stein ‘kamień’.

Stejenny - 1473 od stajniak ‘budynek przeznaczony dla koni; też od nazwy osobowej Stajn; od stajenny ‘nadzorca stajni’.

Stejer - od niemieckiej nazwy osobowej Steier, ta od średnio-wysoko-niemieckiego steige ‘strome wzniesienie’.

Stejgert - od niemieckiej nazwy osobowej Steiger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego steige ‘strome wzniesienie’ lub od Steiger ‘sztygar’.

Stejgiert - od niemieckiej nazwy osobowej Steiger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego steige ‘strome wzniesienie’ lub od Steiger ‘sztygar’.

Stejgwiłło - od niemieckiej nazwy osobowej Steiger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego steige ‘strome wzniesienie’ lub od Steiger ‘sztygar’.

Stejka - od niemieckiej nazwy osobowej Steuk, ta od słowiańskiego stoj.

Stejke - od niemieckiej nazwy osobowej Steuk, ta od słowiańskiego stoj.

Stejko - od niemieckiej nazwy osobowej Steuk, ta od słowiańskiego stoj.

Stejkowski - od niemieckiej nazwy osobowej Steuk, ta od słowiańskiego stoj.

Stejn - od niemieckiej nazwy osobowej Stein, ta od Stein ‘kamień’.

Stejna - od niemieckiej nazwy osobowej Stein, ta od Stein ‘kamień’.

Stejniak - od niemieckiej nazwy osobowej Stein, ta od Stein ‘kamień’.

Stejnik - od niemieckiej nazwy osobowej Stein, ta od Stein ‘kamień’.

Stejnka - od niemieckiej nazwy osobowej Stein, ta od Stein ‘kamień’.

Stejnke - od niemieckiej nazwy osobowej Stein, ta od Stein ‘kamień’.

Stejno - od niemieckiej nazwy osobowej Stein, ta od Stein ‘kamień’.

Stek - od niemieckiej nazwy osobowej Steck, ta od stecken ‘tkwić’.

Stek - od stękać ‘jęczeć’ .

Stekała - od stękać ‘jęczeć’ .

Stekel - od niemieckiej nazwy osobowej Steckel.

Steker - od niemieckiej nazwy osobowej Stecker.

Stekiel - od niemieckiej nazwy osobowej Steckel.

Stekla - od niemieckiej nazwy osobowej Steckel.

Steklecki - od niemieckiej nazwy osobowej Steckel.

Steklik - od niemieckiej nazwy osobowej Steckel.

Stekliński - od niemieckiej nazwy osobowej Steckel.

Steklnik - od niemieckiej nazwy osobowej Steckel.

Stekło - od niemieckiej nazwy osobowej Steckel.

Stekman - od niemieckiej nazwy osobowej Steckmann.

Steknik - od stękać ‘jęczeć’ .

Stekowicz - od stękać ‘jęczeć’ .

Stekowski - od stękać ‘jęczeć’ .

Stekun - od stękać ‘jęczeć’ .

Stekwicz - (Pom) od stękać ‘jęczeć’ .

Stel - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.

Stela - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.

Stelach - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.

Stelachowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.

Stelagowski - od nazwy miejscowej Stelągi (siedleckie, gmina Sterdyń).

Stelak - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.

Stelakowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.

Stelamach - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stelamasiak - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stelamasik - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stelamaszak - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stelamaszczyk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stelarczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.

Stelarczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.

Stelarczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.

Stelarczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.

Stelarski - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.

Stelarski - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.

Stelasiński - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.

Stelaszyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.

Stelaś - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.

Stelągowski - od nazwy miejscowej Stelągi (siedleckie, gmina Sterdyń).

Stelc - od niemieckiej nazwy osobowej Stelc, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stelze ‘szczudło’.

Stelcel - od niemieckiej nazwy osobowej Stelc, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stelze ‘szczudło’; od niemieckiej nazwy osobowej Stelzel.

Stelczak - od niemieckiej nazwy osobowej Stelc, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stelze ‘szczudło’.

Stelczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Stelc, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stelze ‘szczudło’.

Stelczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stelc, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stelze ‘szczudło’.

Stelczyński - od niemieckiej nazwy osobowej Stelc, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stelze ‘szczudło’.

Stelec - od niemieckiej nazwy osobowej Stelc, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stelze ‘szczudło’.

Stelegowski - od nazwy miejscowej Stelągi (siedleckie, gmina Sterdyń).

Stelengowski - od nazwy miejscowej Stelągi (siedleckie, gmina Sterdyń).

Steler - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.

Stelert - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.

Stelewski - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.

Steleżak - może od niemieckiej nazwy osobowej Stehling, ta od Stahlm ze średnio-wysoko-niemieckeigo stahel, stahl ‘stal’ lub od nazwy miejscowej Stalling.

Steleżuk - może od niemieckiej nazwy osobowej Stehling, ta od Stahlm ze średnio-wysoko-niemieckeigo stahel, stahl ‘stal’ lub od nazwy miejscowej Stalling.

Stelęga - może od niemieckiej nazwy osobowej Stehling, ta od Stahlm ze średnio-wysoko-niemieckeigo stahel, stahl ‘stal’ lub od nazwy miejscowej Stalling.

Stelęgłowski - od nazwy miejscowej Stelągi (siedleckie, gmina Sterdyń).

Stelęgowski - 1569 od nazwy miejscowej Stelągi (siedleckie, gmina Sterdyń).

Stelica - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.

Stelich - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.

Steliga - może od niemieckiej nazwy osobowej Stehling, ta od Stahlm ze średnio-wysoko-niemieckeigo stahel, stahl ‘stal’ lub od nazwy miejscowej Stalling.

Steligowski - 1662 od nazwy miejscowej Stelągi (siedleckie, gmina Sterdyń).

Stelik - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.

Stelina - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.

Stelingowski - od nazwy miejscowej Stelągi (siedleckie, gmina Sterdyń).

Stelińgowski - od nazwy miejscowej Stelągi (siedleckie, gmina Sterdyń).

Steliński - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.

Steliziuk - może od niemieckiej nazwy osobowej Stehling, ta od Stahlm ze średnio-wysoko-niemieckeigo stahel, stahl ‘stal’ lub od nazwy miejscowej Stalling.

Stelizuk - może od niemieckiej nazwy osobowej Stehling, ta od Stahlm ze średnio-wysoko-niemieckeigo stahel, stahl ‘stal’ lub od nazwy miejscowej Stalling.

Steliżuk - może od niemieckiej nazwy osobowej Stehling, ta od Stahlm ze średnio-wysoko-niemieckeigo stahel, stahl ‘stal’ lub od nazwy miejscowej Stalling.

Stelka - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.

Stelke - (Pom) od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.

Stelko - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.

Stell - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.

Stella - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.

Stellak - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.

Stella-Łukasiak - złożenia brak; Stella od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’; Łukasiak 1656 od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Stellar - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.

Stella-Sawicki - złożenia brak; Stella od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’; Sawicki 1569 od nazwy miejscowej Sawice (siedleckie, gmina Repki).

Stelle - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.

Steller - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.

Stellert - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.

Stellig - może od niemieckiej nazwy osobowej Stehling, ta od Stahlm ze średnio-wysoko-niemieckeigo stahel, stahl ‘stal’ lub od nazwy miejscowej Stalling.

Stelliga - może od niemieckiej nazwy osobowej Stehling, ta od Stahlm ze średnio-wysoko-niemieckeigo stahel, stahl ‘stal’ lub od nazwy miejscowej Stalling.

Stellmach - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stellmacher - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stellmanchowski - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stellmann - od niemieckiej nazwy osobowej Stellmann.

Stellmaszczyk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stellmaszewski - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stellmaszyk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stellter - od niemieckiej nazwy osobowej Stelter, ta od średnio-wysoko-niermieckiego stelter ‘człowiek z drewnianą nogą, chromy, kulawy’.

Stelma - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stelmac - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stelmach - 1547 od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stelmacha - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stelmachniewicz - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stelmachowicz - 1628 od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stelmachowski - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stelmachów - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stelmacz - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stelmaczczyk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stelmaczenko - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stelmaczenok - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stelmaczonek - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stelmaczonok - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stelmaczyk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stelmajster - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stelmak - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stelmakowicz - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stelman - od niemieckiej nazwy osobowej Stellmann.

Stelmanek - od niemieckiej nazwy osobowej Stellmann.

Stelmanik - od niemieckiej nazwy osobowej Stellmann.

Stelmann - od niemieckiej nazwy osobowej Stellmann.

Stelmanowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stellmann.

Stelmańczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Stellmann.

Stelmańczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stellmann.

Stelmański - od niemieckiej nazwy osobowej Stellmann.

Stelmaschuk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stelmasiak - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stelmasiewicz - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stelmasik - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stelmasiński - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stelmasiuk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stelmaski - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stelmaszak - 1631 od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stelmaszczak - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stelmaszczak - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stelmaszczonek - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stelmaszczuk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stelmaszczyk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stelmaszek - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stelmaszenko - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stelmaszenok - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stelmaszew - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stelmaszewski - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stelmaszonek - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stelmaszuk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stelmaszyk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stelmaszyński - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stelmaściuk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stelmaziak - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stelmeszyk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stelmosiak - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stelmoszczyk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stelnicki - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.

Stelniec - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.

Stelnik - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.

Stelongowski - od nazwy miejscowej Stelągi (siedleckie, gmina Sterdyń).

Stelowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.

Stelski - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.

Stelter - od niemieckiej nazwy osobowej Stelter, ta od średnio-wysoko-niermieckiego stelter ‘człowiek z drewnianą nogą, chromy, kulawy’.

Steltzer - od niemieckiej nazwy osobowej Stelc, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stelze ‘szczudło’; od niemieckiej nazwy osobowej Stelzel.

Stelzel - od niemieckiej nazwy osobowej Stelc, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stelze ‘szczudło’; od niemieckiej nazwy osobowej Stelzel.

Stelzer - od niemieckiej nazwy osobowej Stelc, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stelze ‘szczudło’; od niemieckiej nazwy osobowej Stelzel.

Stemarowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stemmer.

Stembarski - od nazwy miejscowej Stębork (olsztyńskie, gmina Grunwald).

Stemberski - od nazwy miejscowej Stębork (olsztyńskie, gmina Grunwald).

Stemborowski - od nazwy miejscowej Stębork (olsztyńskie, gmina Grunwald).

Stemborski - od nazwy miejscowej Stębork (olsztyńskie, gmina Grunwald).

Stemborski - od stąpor ‘tłuczek’.

Stembrowicz - od stąpor ‘tłuczek’.

Stembrowski - od nazwy miejscowej Stębork (olsztyńskie, gmina Grunwald).

Stembrowski - od stąpor ‘tłuczek’.

Stemel - od niemieckiej nazwy osobowej Stemmle, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stemme ‘potomek’.

Stemerowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stemmer.

Stemler - od niemieckiej nazwy osobowej Stemmle, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stameler, stemeler, stemerer ‘jąkała’.

Stemlewski - od niemieckiej nazwy osobowej Stemmle, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stemme ‘potomek’.

Stemlow - od niemieckiej nazwy osobowej Stemmle, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stemme ‘potomek’.

Stemmler - od niemieckiej nazwy osobowej Stemmle, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stameler, stemeler, stemerer ‘jąkała’.

Stemp - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stempa - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stempak - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stempalski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stempanek - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stempaniewicz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stempczak - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stempcziński - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stempczyk - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stempczyński - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stempek - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stempel - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.

Stempelewski - od nazwy miejscowej Stemplew (konińskie, gmina Świnice Warckie).

Stempelkowski - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.

Stemperowski - od stąpor ‘tłuczek’.

Stemperski - od stąpor ‘tłuczek’.

Stempi - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stempiak - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stempicki - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stempien - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stempienik - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stempień - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stempiewicz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stempij - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stempik - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stempil - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.

Stempin - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stempiniewicz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stempiń - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stempiński - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stempion - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stempiuk - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stempka - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stempke - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stempkiewicz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stempko - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stempkowicz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stempkowski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stemplak - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.

Stemplewicz - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.

Stemplewski - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.

Stemplik - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.

Stemplikowski - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.

Stemplin - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.

Stempliński - od nazwy miejscowej Stępliny (włocławskie, gmina Lipno).

Stemplowski - od nazwy miejscowej Stemplew (konińskie, gmina Świnice Warckie).

Stempnakowski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stempniak - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stempniakowski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stempniarek - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stempnicki - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stempniewicz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stempniewski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stempnik - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stempnikowski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stempniok - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stempniowski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stempniuk - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stempnowski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stempolowski - od nazwy miejscowej Stemplew (konińskie, gmina Świnice Warckie).

Stempolowski - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.

Stempolski - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.

Stempor - od stąpor ‘tłuczek’.

Stemporek - od stąpor ‘tłuczek’.

Stemporowski - od stąpor ‘tłuczek’.

Stemporski - od stąpor ‘tłuczek’.

Stemporzecki - od stąpor ‘tłuczek’.

Stemposz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stempowicz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stempowski - od nazwy miejscowej Stępowo (włocławskie, gmina Rypin), Stępów (płockie, gmina Kiernozia).

Stempowski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stempski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stempuchowski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stempul - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.

Stempurewicz - od stąpor ‘tłuczek’.

Stempurski - od stąpor ‘tłuczek’.

Stemski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stencek - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.

Stencek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.

Stencel - 1425 od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.

Stencelek - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.

Stencelewicz - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.

Stencelewski - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.

Stencelski - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.

Stenchlik - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.

Stenchly - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.

Stenchła - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.

Stenchły - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.

Stencl - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.

Stenclewicz - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.

Stenclewski - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.

Stenclik - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.

Stencław - 1387 (forma zgermanizowana) od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.

Stencol - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.

Stencyl - 1416 od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.

Stenczek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.

Stenczelski - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.

Stenczewski - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.

Stenczewski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.

Stenczniak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.

Stenczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.

Stenczyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.

Stenczykowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.

Stenczykowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.

Stenczyński - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.

Stenczyński - od stękać ‘jęczeć’ .

Stenczyński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.

Stendel - od niemieckiej nazwy osobowej Stendel, ta od nazwy miejscowej Stendal.

Stender - od sztandar, stendar, stender ‘chorągiew, flaga’.

Stendera - od sztandar, stendar, stender ‘chorągiew, flaga’.

Stenderski - od sztandar, stendar, stender ‘chorągiew, flaga’.

Stendik - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.

Stendiuch - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.

Stendor - od sztandar, stendar, stender ‘chorągiew, flaga’.

Stendziak - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.

Stendzich - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.

Stendzina - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.

Stendziwa - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.

Stenecki - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.

Stenek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.

Stenel - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.

Stenelik - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.

Stenga - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.

Stengel - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.

Stenger - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.

Stengerski - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.

Stengert - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.

Stengiel - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.

Stengierski - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.

Stengl - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.

Stengret - od stangret ‘woźnica’.

Stengritt - (Śl) od stangret ‘woźnica’.

Stenia - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.

Stenicki - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.

Steniczka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.

Steniec - 1707 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.

Steniek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.

Steniewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.

Steniewski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.

Stenik - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.

Steniszczak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.

Steniuk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.

Stenka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.

Stenke - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.

Stenkiewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stenkiewicz - od stękać ‘jęczeć’ .

Stenkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.

Stenko - 1385 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.

Stenko - 1469 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stenkowiak - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stenkowiak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.

Stenkowicz - od stękać ‘jęczeć’ .

Stenkowski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Stenkowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.

Steno - 1369 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.

Steno - 1369 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.

Stenpien - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stenpień - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stenpin - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stenrzycki - od nazwy miejscowej Stężyca (kilka wsi).

Stensel - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.

Stenszel - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.

Stenślik - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.

Stenyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.

Stenz - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.

Stenzejko - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.

Stenzel - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.

Stenzik - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.

Stenzk - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.

Stenżalski - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.

Stenżała - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.

Stenżejko - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.

Stenżycki - od nazwy miejscowej Stężyca (kilka wsi).

Steń - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.

Steńcel - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.

Steńczak - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.

Steńczak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.

Steńczewski - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.

Steńczewski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.

Steńczniak - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.

Steńczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.

Steńczuk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.

Steńczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.

Steńczyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.

Steńka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.

Steńko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.

Steńkowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.

Steński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.

Step - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepa - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepacki - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepaczek - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepaczenko - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepaczuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepak - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepalski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepałkowski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepan - 1387 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepancewicz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepanczak - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepanczenko - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepanczewski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepanczuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepanek - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepaniak - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepanian - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepaniczuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepaniec - 1444 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepanienko - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepanik - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepanin - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepaninko - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepaniuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepankiewicz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepanko - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepanoff - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepanow - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepanowicz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepanowski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepanów - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepanyk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepańczak - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepańczenko - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepańczuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepańczyk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepański - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepas - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepasik - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepasiuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepaś - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepciura - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepcow - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepcza - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepczak - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepczenko - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepczuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepczyk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepczyński - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepecki - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepek - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepel - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Steper - od niemieckiej nazwy osobowej Stepper, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stëppen ‘zszywać’.

Steperek - od niemieckiej nazwy osobowej Stepper, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stëppen ‘zszywać’.

Steperski - od niemieckiej nazwy osobowej Stepper, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stëppen ‘zszywać’.

Stephan - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stephani - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stephanides - (Śl) od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stephanik - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stephaniszyk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stephanowski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stephanus - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stephen - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stephenson - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stephun - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepiak - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepian - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepicki - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepicki - od nazwy miejscowej Stępica (rzeszowskie, gmina Błażowa).

Stepiczew - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepien - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stepieniec - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stepień - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stepin - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stepiń - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stepiński - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepiński - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stepiuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepka - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepkan - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepke - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepkiewicz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepko - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepkow - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepkowicz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepkowski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepków - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepla - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Steplewski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Steplowski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepniak - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stepniarek - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stepniewicz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stepniewski - od nazwy miejscowej Stępień (elbląskie, gmina Braniewo).

Stepnik - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stepniowski - od nazwy miejscowej Stępień (elbląskie, gmina Braniewo).

Stepniuk - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stepno - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stepnowski - od nazwy miejscowej Stępna (kaliskie, gmina Czastary) lub Stępna (ostrołęckie, gmina Olszewo-Borki).

Stepnów - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stepokura - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stepon - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Steponian - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Steponik - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Steponiuk - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stepor - od stąpor ‘tłuczek’.

Stepora - od stąpor ‘tłuczek’.

Steporek - od stąpor ‘tłuczek’.

Steposz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stepowana - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stepowany - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stepowicz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepowik - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepowny - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Steppa - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Steppuhn - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Steppuła - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Steppun - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepszo - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepuch - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepukanis - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepul - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepulak - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepulonek - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepuła - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepułajtys - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepułkowski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepun - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepura - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepurewicz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepurko - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepuro - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepuszyn - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stepuś - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Ster - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.

Stera - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.

Sterak - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.

Steranczak - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.

Steraniec - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.

Steranik - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.

Steranka - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.

Sterankiewicz - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.

Steranko - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.

Sterankowicz - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.

Steranowicz - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.

Steranowski - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.

Sterańczak - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.

Sterańczyk - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.

Steraszkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.

Sterb - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego starbać się, starbotać się ‘chwiać się, kołysać się’, por. gwarowe sztarbać się ‘potykać się’.

Sterba - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego starbać się, starbotać się ‘chwiać się, kołysać się’, por. gwarowe sztarbać się ‘potykać się’.

Sterbelski - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego starbać się, starbotać się ‘chwiać się, kołysać się’, por. gwarowe sztarbać się ‘potykać się’.

Sterbenz - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od dawnego starbać się, starbotać się ‘chwiać się, kołysać się’, por. gwarowe sztarbać się ‘potykać się’.

Sterbicki - zapewne od nazwy miejscowej Styrbiszki (KrPłn).

Sterc - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.

Stercel - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.

Sterchaluk - od gwarowego sterchnąć ‘umrzeć’ lub styrkać ‘wpychać; grzechotać’.

Sterchla - od gwarowego sterchnąć ‘umrzeć’ lub styrkać ‘wpychać; grzechotać’.

Sterciński - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.

Stercl - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.

Stercula - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.

Stercuła - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.

Stercz - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.

Sterczak - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.

Sterczała - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.

Sterczek - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.

Sterczeń - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.

Sterczewski - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.

Sterczkowski - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.

Sterczowski - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.

Sterczuk - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.

Sterczula - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.

Sterczuła - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.

Sterczwał - 1585 od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.

Sterczyk - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.

Sterczyło - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.

Sterczyński - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.

Sterdyniak - od nazwy miejscowej Sterdyń (siedleckie, gmina Sterdyń).

Stereb - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego starbać się, starbotać się ‘chwiać się, kołysać się’, por. gwarowe sztarbać się ‘potykać się’.

Sterecki - od nazwy miejscowej Sterki (gorzowskie, gmina Międzychód).

Sterejczyk - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.

Sterek - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.

Sterena - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.

Sterenczak - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.

Sterenda - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.

Sterenga - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.

Stereniczuk - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.

Stereńczak - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.

Stereż - (z fonetyką wschodniosłowiańską) w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.

Stereżyło - (z fonetyką wschodniosłowiańską) w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.

Steręda - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.

Steręga - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.

Sterha - od gwarowego sterchnąć ‘umrzeć’ lub styrkać ‘wpychać; grzechotać’.

Sterka - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.

Sterkacz - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.

Sterke - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.

Sterkiewicz - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.

Sterko - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.

Sterkowicz - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.

Sterkowiec - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.

Sterkowski - 1685 od nazwy miejscowej Sterkowiec (tarnowskie, gmina Brzesko).

Sterm - od stermać się ‘piąć się, wdrapywać się’, styrm ‘sterta, kopa’.

Sterma - 1698 od stermać się ‘piąć się, wdrapywać się’, styrm ‘sterta, kopa’.

Stermach - od stermać się ‘piąć się, wdrapywać się’, styrm ‘sterta, kopa’.

Stermich - od stermać się ‘piąć się, wdrapywać się’, styrm ‘sterta, kopa’.

Stermiczuk - od stermać się ‘piąć się, wdrapywać się’, styrm ‘sterta, kopa’.

Stermowski - od stermać się ‘piąć się, wdrapywać się’, styrm ‘sterta, kopa’.

Stermula - od stermać się ‘piąć się, wdrapywać się’, styrm ‘sterta, kopa’.

Stermulewski - od stermać się ‘piąć się, wdrapywać się’, styrm ‘sterta, kopa’.

Stermuła - od stermać się ‘piąć się, wdrapywać się’, styrm ‘sterta, kopa’.

Stern - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.

Sterna - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.

Sternacki - 1699 od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.

Sternad - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.

Sternadec - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.

Sternadel - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.

Sternadl - 1415-16 od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.

Sternak - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.

Sternak - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Sternakowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.

Sternal - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.

Sternalski - 1788 od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.

Sternat - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.

Sternath - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.

Sternawski - 1681 od nazwy miejscowej Tarnawa (kilka wsi).

Sterne - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.

Sternek - 1377 od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.

Sternel - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.

Sterner - od niemieckiej nazwy osobowej Sterner, ta od nazwy miejscowej Stern.

Sternerski - od niemieckiej nazwy osobowej Sterner, ta od nazwy miejscowej Stern.

Sterniak - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.

Sterniak - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.

Sternicki - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.

Sterniczak - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.

Sterniczek - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.

Sterniczuk - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.

Sterniczyk - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.

Sternieński - 1706 od nazwy miejscowej Starniki (Słupskie, gmina Dębnica Kaszubska) lub Sterna (sieradzkie, gmina Brzeźno).

Sterniewski - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.

Sternik - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.

Sternikowski - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.

Sternin - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.

Sterniński - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.

Sternisko - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.

Sterniszuk - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.

Sterniuk - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.

Sterno - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.

Sternol - (Śl) od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.

Sternowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.

Sternowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.

Steronowicz - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.

Steroń - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.

Sterowicz - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.

Sterowski - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.

Sterpak - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego styrpać ‘terpać, szarpać, potrząsać’.

Sterpejkowicz - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego styrpać ‘terpać, szarpać, potrząsać’.

Sterpejkowicz-Wersocki - złożenia brak; Sterpejkowicz w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego styrpać ‘terpać, szarpać, potrząsać’; Wersocki od niemieckich nazw osobowych Werse, Wersz-, te od nazw miejscowych Werse, Wersch (e).

Sterpikowicz - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego styrpać ‘terpać, szarpać, potrząsać’.

Sterpiński - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego styrpać ‘terpać, szarpać, potrząsać’.

Sterpniak - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego styrpać ‘terpać, szarpać, potrząsać’.

Sterpowicz - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego styrpać ‘terpać, szarpać, potrząsać’.

Sterta - od sterta, styrta ‘wielka kupa, stóg’.

Stertowski - od sterta, styrta ‘wielka kupa, stóg’.

Steruła - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.

Steryszyn - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.

Sterz - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.

Sterzecha - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.

Sterzel - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.

Sterzelak - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.

Sterzelecki - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.

Sterzeń - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.

Sterzik - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.

Sterzycki - od nazwy miejscowej Stężyca (kilka wsi).

Sterzycki - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.

Sterzyk - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.

Sterzyński - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.

Sterzysko - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.

Stes - od imion na Ste-, typu Stefan.

Stesel - od imion na Ste-, typu Stefan.

Stesiak - od imion na Ste-, typu Stefan.

Stesiek - od imion na Ste-, typu Stefan.

Stesik - od imion na Ste-, typu Stefan.

Steskal - od imion na Ste-, typu Stefan.

Steskiewicz - od imion na Ste-, typu Stefan.

Steskowicz - od imion na Ste-, typu Stefan.

Stessel - od imion na Ste-, typu Stefan.

Steszczuk - od imion na Ste-, typu Stefan.

Steszek - 1397 od imion na Ste-, typu Stefan.

Steszenko - od imion na Ste-, typu Stefan.

Steszkiewicz - od imion na Ste-, typu Stefan.

Steszuk - od imion na Ste-, typu Stefan.

Steszyn - od imion na Ste-, typu Stefan.

Steszyński - od imion na Ste-, typu Stefan.

Steś - od imion na Ste-, typu Stefan.

Steśkiewicz - od imion na Ste-, typu Stefan.

Steśkowiak - od imion na Ste-, typu Stefan.

Stetkiewicz - od statek, ze staropolskiego ‘sposób życia; obyczaj; mienie ruchome’.

Stetko - od niemieckiej nazwy osobowej Stett, ta od średnio-wysoko-niemieckiego staete ‘stały, niezmienny’.

Stetko - od statek, ze staropolskiego ‘sposób życia; obyczaj; mienie ruchome’.

Stetkowicz - od statek, ze staropolskiego ‘sposób życia; obyczaj; mienie ruchome’.

Stetler - od niemieckiej nazwy osobowej Stettel (er), ta od średnio-wysoko-niemieckiego steel ‘miasteczko’.

Stetner - od niemieckiej nazwy osobowej Stettner, ta od nazwy miejscowej Stetten.

Stets - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Stettler - od niemieckiej nazwy osobowej Stettel (er), ta od średnio-wysoko-niemieckiego steel ‘miasteczko’.

Stettner - od niemieckiej nazwy osobowej Stettner, ta od nazwy miejscowej Stetten.

Stetyszyn - od niemieckiej nazwy osobowej Stett, ta od średnio-wysoko-niemieckiego staete ‘stały, niezmienny’.

Stetz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Stetzki - (Pom) od stecki, stedźki ‘torujący sobie drogę, pełzający’ lub od nazwy miejscowej Stecki (KrW).

Steuer - od niemieckiej nazwy osobowej Steuer, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stiure ‘sternik; pomocnik rządcy majątku’.

Stever - od niemieckiej nazwy osobowej Steuer, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stiure ‘sternik; pomocnik rządcy majątku’.

Stewa - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stewa ‘przedłużenie stępki w łodzi’, może też od niemieckich nazw osobowych na Stew-, te od imienia Stephanus.

Stewak - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stewa ‘przedłużenie stępki w łodzi’, może też od niemieckich nazw osobowych na Stew-, te od imienia Stephanus.

Stewczyk - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stewa ‘przedłużenie stępki w łodzi’, może też od niemieckich nazw osobowych na Stew-, te od imienia Stephanus.

Stewek - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stewa ‘przedłużenie stępki w łodzi’, może też od niemieckich nazw osobowych na Stew-, te od imienia Stephanus.

Stewer - od niemieckiej nazwy osobowej Steuer, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stiure ‘sternik; pomocnik rządcy majątku’.

Stewich - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stewa ‘przedłużenie stępki w łodzi’, może też od niemieckich nazw osobowych na Stew-, te od imienia Stephanus.

Stewien - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stewa ‘przedłużenie stępki w łodzi’, może też od niemieckich nazw osobowych na Stew-, te od imienia Stephanus.

Stewień - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stewa ‘przedłużenie stępki w łodzi’, może też od niemieckich nazw osobowych na Stew-, te od imienia Stephanus.

Stewin - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stewa ‘przedłużenie stępki w łodzi’, może też od niemieckich nazw osobowych na Stew-, te od imienia Stephanus.

Stewula - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stewa ‘przedłużenie stępki w łodzi’, może też od niemieckich nazw osobowych na Stew-, te od imienia Stephanus.

Stey - od niemieckiej nazwy osobowej Steuk, ta od słowiańskiego stoj.

Steyczek - od niemieckiej nazwy osobowej Steuk, ta od słowiańskiego stoj.

Steyer - od niemieckiej nazwy osobowej Steier, ta od średnio-wysoko-niemieckiego steige ‘strome wzniesienie’.

Steyka - od niemieckiej nazwy osobowej Steuk, ta od słowiańskiego stoj.

Stezala - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.

Stezel - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.

Steżalski - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.

Steżała - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.

Steżały - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.

Steżko - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.

Steżycki - od nazwy miejscowej Stężyca (kilka wsi).

Steżydziura - 1493 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.

Stębnicki - od nazwy miejscowej Stebnik (KrW).

Stęborowski - od nazwy miejscowej Stębork (olsztyńskie, gmina Grunwald).

Stęborski - od nazwy miejscowej Stębork (olsztyńskie, gmina Grunwald).

Stęc - od stękać ‘jęczeć’ .

Stęcel - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.

Stęcelewicz - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.

Stęchała - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.

Stęchla - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.

Stęchlicki - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.

Stęchlik - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.

Stęchła - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.

Stęchło - 1398 od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.

Stęchły - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.

Stęchor - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.

Stęcik - od stękać ‘jęczeć’ .

Stęckiewicz - od stękać ‘jęczeć’ .

Stęclik - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.

Stęcluk - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.

Stęcyk - od stękać ‘jęczeć’ .

Stęczek - od stękać ‘jęczeć’ .

Stęczelski - od stękać ‘jęczeć’ .

Stęczewski - od stękać ‘jęczeć’ .

Stęczkowski - od stękać ‘jęczeć’ .

Stęczna - od stękać ‘jęczeć’ .

Stęczniak - od stękać ‘jęczeć’ .

Stęczniewski - od stękać ‘jęczeć’ .

Stęczny - od stękać ‘jęczeć’ .

Stęczyk - od stękać ‘jęczeć’ .

Stęczyński - od stękać ‘jęczeć’ .

Stęć - od stękać ‘jęczeć’ .

Stęga - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stęga ‘sztaba; wstęga’, może też od stężeć ‘stwardnieć’.

Stęgel - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.

Stęgiel - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.

Stęgiewski - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stęga ‘sztaba; wstęga’, może też od stężeć ‘stwardnieć’.

Stęgiński - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.

Stęglowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.

Stęgłowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.

Stęgnic - 1491 od stegno ‘ślad, trop’.

Stęgosz - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stęga ‘sztaba; wstęga’, może też od stężeć ‘stwardnieć’.

Stęgowski - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stęga ‘sztaba; wstęga’, może też od stężeć ‘stwardnieć’.

Stęhły - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.

Stęk - od stękać ‘jęczeć’ .

Stękacz - 1471 od stękać ‘jęczeć’ .

Stękalski - od stękać ‘jęczeć’ .

Stękała - 1642 od stękać ‘jęczeć’ .

Stękiel - od stękać ‘jęczeć’ .

Stękiewicz - od stękać ‘jęczeć’ .

Stękowski - od stękać ‘jęczeć’ .

Stękuś - od stękać ‘jęczeć’ .

Stęmpień - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stęmpiński - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stęmpka - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stęmpkowski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stęmplewski - od nazwy miejscowej Stemplew (konińskie, gmina Świnice Warckie).

Stęmpliński - od nazwy miejscowej Stępliny (włocławskie, gmina Lipno).

Stęmplowski - od nazwy miejscowej Stemplew (konińskie, gmina Świnice Warckie).

Stęmpniak - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stęmpnik - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stęp - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stępa - 1371 od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stępak - 1456 od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stępalski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stępała - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stępana - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stępaniak - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stępaniak - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stępaniuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stępanów - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stępasz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stępczak - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stępczuk - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stępczyk - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stępczyński - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stępek1385 - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stępel - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.

Stępeł - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.

Stępeń - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stęperski - od stąpor ‘tłuczek’.

Stępesz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stępiak - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stępicki - od nazwy miejscowej Stępica (rzeszowskie, gmina Błażowa).

Stępicki - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stępiczew - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stępie - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stępiech - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stępien - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stępień - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stępień-Miernikowski - złożenia brak; Stępień od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’; Miernikowski w grupie nazwisk pochodzących od miara, mierzyć.

Stępieński - 1787 od nazwy miejscowej Stępna (kaliskie, gmina Czastary), Stępina (rzeszowskie, gmina Srysztak).

Stępiesiewicz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stępin - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stępiń - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stępiński - od nazwy miejscowej Stępna (kaliskie, gmina Czastary), Stępina (rzeszowskie, gmina Srysztak).

Stępiorski - od stąpor ‘tłuczek’.

Stępis - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stępisiewicz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stępiuch - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stępiuk - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stępka - 1433 od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stępkiewicz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stępko - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stępkowicz - 1698 od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stępkowski - 1721 od nazwy miejscowej Stępków (białostockie, gmina Dębowa Kłoda).

Stępków - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stęplak - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.

Stęplewski - od nazwy miejscowej Stemplew (konińskie, gmina Świnice Warckie).

Stęplikowski - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.

Stępliński - od nazwy miejscowej Stępliny (włocławskie, gmina Lipno).

Stępliński - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.

Stęplowski - od nazwy miejscowej Stemplew (konińskie, gmina Świnice Warckie).

Stępna - od wstąpić ‘wejść, kroczyć’, wstęp dawniej ‘wszczęcie czynności procesowej; wejście’, od staropolskiego wstępek ‘wstęp’; od wstępień ‘następca’.

Stępnia - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stępniak - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stępniakowski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stępniarek - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stępnicki - od nazwy miejscowej Stępnica (opolskie, gmina Bierawa).

Stępniewicz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stępniewski - od nazwy miejscowej Stępień (elbląskie, gmina Braniewo).

Stępniewski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stępnik - 1752 od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stępnikowski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stępniok - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stępniowski - od nazwy miejscowej Stępień (elbląskie, gmina Braniewo).

Stępniski - od nazwy miejscowej Stępnica (opolskie, gmina Bierawa).

Stępniuk - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stępnowski - od nazwy miejscowej Stępna (kaliskie, gmina Czastary) lub Stępna (ostrołęckie, gmina Olszewo-Borki).

Stępor - od stąpor ‘tłuczek’.

Stępora - od stąpor ‘tłuczek’.

Stęporek - od stąpor ‘tłuczek’.

Stęporowski - od stąpor ‘tłuczek’.

Stęporski - od stąpor ‘tłuczek’.

Stęposz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stępowicz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stępowski - 1696 od nazwy miejscowej Stępowo (włocławskie, gmina Rypin), Stępów (płockie, gmina Kiernozia).

Stępór - od stąpor ‘tłuczek’.

Stępski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stępuch - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stępuła - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stępuro - od stąpor ‘tłuczek’.

Stępyra - od stąpor ‘tłuczek’.

Stęrzycki - od nazwy miejscowej Stężyca (kilka wsi).

Stęszewski - 1415 od nazwy miasta Sztęszew (poznańskie), Stęszewice (poznańskie, gmina Pobiedziska).

Stęzak - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.

Stęzalski - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.

Stęzała - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.

Stężalski - 1502 od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.

Stężał - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.

Stężała - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.

Stężały - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.

Stężewicz - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.

Stężkiewicz - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.

Stężniok - (Śl) od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.

Stężycki - od nazwy miejscowej Stężyca (kilka wsi).

Stiasna - od szczęście, ze staropolskiego też szczeście ‘pomyślność, zadowolenie’.

Stiasny - od szczęście, ze staropolskiego też szczeście ‘pomyślność, zadowolenie’.

Stiastna - od szczęście, ze staropolskiego też szczeście ‘pomyślność, zadowolenie’.

Stich - od niemieckiej nazwy osobowej Stich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stich ‘ukłucie; miejsce spadziste’ lub od sztych ‘szpic, ostry koniec; pchnięcie białą bronią; obraz wyryty na płycie metalowej lub drewnianej’, dawniej ‘handel wymienny’.

Stieber - od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.

Stiebier - od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.

Stiebor - od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.

Stieborski - od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.

Stiepanczenko - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stiepanczuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stiepaniuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stiepankow - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stiepanow - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stiepanów - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stiepańczuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.

Stiewa - od niemieckiej nazwy osobowej Stiewe, ta od imienia Stephanus.

Stiewe - od niemieckiej nazwy osobowej Stiewe, ta od imienia Stephanus.

Stila - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od sty, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.

Stilarski - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stiller, ta od nazwy miejscowej Still, Stille lub od średnio-wysoko-niemieckiego stillen ‘uspokajać, uciszać’ lub od nazwy osobowej Stieler, a ta od średnio-wysoko-niemieckiego stiel ‘rękojeść; łodyga’.

Stilarz - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stiller, ta od nazwy miejscowej Still, Stille lub od średnio-wysoko-niemieckiego stillen ‘uspokajać, uciszać’ lub od nazwy osobowej Stieler, a ta od średnio-wysoko-niemieckiego stiel ‘rękojeść; łodyga’.

Stilarzewicz - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stiller, ta od nazwy miejscowej Still, Stille lub od średnio-wysoko-niemieckiego stillen ‘uspokajać, uciszać’ lub od nazwy osobowej Stieler, a ta od średnio-wysoko-niemieckiego stiel ‘rękojeść; łodyga’.

Stiler - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stiller, ta od nazwy miejscowej Still, Stille lub od średnio-wysoko-niemieckiego stillen ‘uspokajać, uciszać’ lub od nazwy osobowej Stieler, a ta od średnio-wysoko-niemieckiego stiel ‘rękojeść; łodyga’.

Stilla - w grupie nazwisk pochodzących od sty, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.

Stille - 1363 w grupie nazwisk pochodzących od sty, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.

Stiller - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stiller, ta od nazwy miejscowej Still, Stille lub od średnio-wysoko-niemieckiego stillen ‘uspokajać, uciszać’ lub od nazwy osobowej Stieler, a ta od średnio-wysoko-niemieckiego stiel ‘rękojeść; łodyga’.

Stim - od niemieckiej nazwy osobowej Stimm, ta od nazwy miejscowej Stemmen, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego stimme ‘glos’ lub od styma ‘estyma, powaga, cześć’.

Stima - od niemieckiej nazwy osobowej Stimm, ta od nazwy miejscowej Stemmen, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego stimme ‘glos’ lub od styma ‘estyma, powaga, cześć’.

Stimac - od niemieckiej nazwy osobowej Stimm, ta od nazwy miejscowej Stemmen, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego stimme ‘glos’ lub od styma ‘estyma, powaga, cześć’.

Stimm - od niemieckiej nazwy osobowej Stimm, ta od nazwy miejscowej Stemmen, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego stimme ‘glos’ lub od styma ‘estyma, powaga, cześć’.

Stimma - od niemieckiej nazwy osobowej Stimm, ta od nazwy miejscowej Stemmen, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego stimme ‘glos’ lub od styma ‘estyma, powaga, cześć’.

Stina - od gwarowego styna ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stien, ta od imienia Augustinus.

Stinia - od gwarowego styna ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stien, ta od imienia Augustinus.

Stinka - od gwarowego styna ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stien, ta od imienia Augustinus.

Stipa - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.

Stipal - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.

Stipek - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.

Stippa - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.

Stipura - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.

Stiskal - (Śl) od ściskać ’gnieść, tłoczyć; ściągać; zwierać, zacisnąć; obejmować uściskiem’.

Stiskun - (Śl) od ściskać ’gnieść, tłoczyć; ściągać; zwierać, zacisnąć; obejmować uściskiem’.

Stiwe - od niemieckiej nazwy osobowej Stiewe, ta od imienia Stephanus.

Stłuczeń - od stłuczony ‘rozbity’.

Stłuczony - 1443 od stłuczony ‘rozbity’.

Stoba - od niemieckiej nazwy osobowej Stobbe lub Stob, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stouben ‘kurzyć się’.

Stobach - od niemieckiej nazwy osobowej Stobbe lub Stob, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stouben ‘kurzyć się’.

Stobała - od niemieckiej nazwy osobowej Stobbe lub Stob, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stouben ‘kurzyć się’.

Stobba - od niemieckiej nazwy osobowej Stobbe lub Stob, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stouben ‘kurzyć się’.

Stobbe - od niemieckiej nazwy osobowej Stobbe lub Stob, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stouben ‘kurzyć się’.

Stobe - od niemieckiej nazwy osobowej Stobbe lub Stob, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stouben ‘kurzyć się’.

Stobecki - od nazwy miejscowej Stobiec (tarnobrzeskie, gmina Iwaniska), Stobiecko (piotrkowskie, gmina Ładzice).

Stobel - od niemieckiej nazwy osobowej Stobbe lub Stob, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stouben ‘kurzyć się’.

Stobelski - od niemieckiej nazwy osobowej Stobbe lub Stob, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stouben ‘kurzyć się’.

Stobeluk - od niemieckiej nazwy osobowej Stobbe lub Stob, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stouben ‘kurzyć się’.

Stober - od niemieckiej nazwy osobowej Stober, ta od prasłowiańskiego stoborB ‘wojownik’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego stober ‘pies myśliwski’.

Stöber - od niemieckiej nazwy osobowej Stober, ta od prasłowiańskiego stoborB ‘wojownik’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego stober ‘pies myśliwski’.

Stobernak - od nazwy miejscowej Stobierna (rzeszowskie, gmina Trzebowisko; tarnowskie, gmina Dębica).

Stoberski - od nazwy miejscowej Stobierna (rzeszowskie, gmina Trzebowisko; tarnowskie, gmina Dębica).

Stobicki - od nazwy miejscowej Stobiec (tarnobrzeskie, gmina Iwaniska), Stobiecko (piotrkowskie, gmina Ładzice).

Stobiecki - od nazwy miejscowej Stobiec (tarnobrzeskie, gmina Iwaniska), Stobiecko (piotrkowskie, gmina Ładzice).

Stobiel - 1507 od niemieckiej nazwy osobowej Stobbe lub Stob, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stouben ‘kurzyć się’.

Stobielski - od niemieckiej nazwy osobowej Stobbe lub Stob, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stouben ‘kurzyć się’.

Stobienia - od niemieckiej nazwy osobowej Stobbe lub Stob, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stouben ‘kurzyć się’.

Stobienicki - od nazw miejscowych Stobno, Stobnica (kilka wsi).

Stobieniecki - od nazw miejscowych Stobno, Stobnica (kilka wsi).

Stobiernia - od nazwy miejscowej Stobierna (rzeszowskie, gmina Trzebowisko; tarnowskie, gmina Dębica).

Stobierski - od nazwy miejscowej Stobierna (rzeszowskie, gmina Trzebowisko; tarnowskie, gmina Dębica).

Stobierzanin - od nazwy miejscowej Stobierna (rzeszowskie, gmina Trzebowisko; tarnowskie, gmina Dębica).

Stobik - od niemieckiej nazwy osobowej Stobbe lub Stob, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stouben ‘kurzyć się’.

Stobinecki - od nazw miejscowych Stobno, Stobnica (kilka wsi).

Stobiniecki - od nazw miejscowych Stobno, Stobnica (kilka wsi).

Stobiń - od niemieckiej nazwy osobowej Stobbe lub Stob, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stouben ‘kurzyć się’.

Stobiński - od nazw miejscowych Stobno, Stobnica (kilka wsi).

Stobirski - od nazwy miejscowej Stobierna (rzeszowskie, gmina Trzebowisko; tarnowskie, gmina Dębica).

Stoblecki - od niemieckiej nazwy osobowej Stobbe lub Stob, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stouben ‘kurzyć się’.

Stobniak - od nazw miejscowych Stobno, Stobnica (kilka wsi).

Stobnicki - od nazw miejscowych Stobno, Stobnica (kilka wsi).

Stobniecki - od nazw miejscowych Stobno, Stobnica (kilka wsi).

Stobrawa - od nazwy miejscowej Stobrawa (opolskie, gmina Popielów).

Stobrawe - (Śl) od nazwy miejscowej Stobrawa (opolskie, gmina Popielów).

Stobrawski - od nazwy miejscowej Stobrawa (opolskie, gmina Popielów).

Stobryń - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.

Stocewicz - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.

Stochaj - 1436 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.

Stochal - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.

Stochalak - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.

Stochaliński - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.

Stochań - 1427 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.

Stochel - 1614 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.

Stochelski - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.

Stochewicz - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.

Stochla - 1508 od gwarowego stochlić się ‘pysznić się, wywyższać się’.

Stochlak - od gwarowego stochlić się ‘pysznić się, wywyższać się’.

Stochlarz - od gwarowego stochlić się ‘pysznić się, wywyższać się’.

Stochlik - od gwarowego stochlić się ‘pysznić się, wywyższać się’.

Stochliński - od gwarowego stochlić się ‘pysznić się, wywyższać się’.

Stochła - od gwarowego stochlić się ‘pysznić się, wywyższać się’.

Stochło - od gwarowego stochlić się ‘pysznić się, wywyższać się’.

Stochmal - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’

Stochmalski - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’

Stochmał - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’

Stochmałek - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’

Stochmański - od niemieckiej nazwy osobowej Stockmann.

Stochmel - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’

Stochmiał - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’

Stochmiałek - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’

Stoch-Michna - złożenia brak; Stoch brak; Michna m. 1392 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Michał, też od imion na Mi-, typu Miłosław, Mirosław, Mikołaj.

Stochmiel - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’

Stochmol - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’

Stochmołek - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’

Stochna, ż. - 1528 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.

Stochnal - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’

Stochnał - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’

Stochniak - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’

Stochniak - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.

Stochnial - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’

Stochniał - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’

Stochniałek - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’

Stochniej - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.

Stochniel - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’

Stochnij - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.

Stochniok - (Śl) od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.

Stochniol - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’

Stochnioł - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’

Stochniołek - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’

Stochoń - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.

Stochończyk - 1594 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.

Stochowiak - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.

Stochowicz - 1764 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.

Stochowiec - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.

Stochulski - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.

Stochwicz - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.

Stochyra - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.

Stociak - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.

Stocik - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.

Stociński - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.

Stocis - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.

Stock - od niemieckiej nazwy osobowej Stock, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stoc ‘pień, słup graniczny’.

Stocker - od niemieckiej nazwy osobowej Stocker, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stocker, stoc ‘pniak, kij’.

Stöcker - od niemieckiej nazwy osobowej Stocker, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stocker, stoc ‘pniak, kij’.

Stockfisch - (Śl) od sztokfisz ‘suszona ryba; dorsz’.

Stockfisz - (Śl) od sztokfisz ‘suszona ryba; dorsz’.

Stocki - od nazw miejscowych Stok, Stoki, Stoczek, Stoczki (częste).

Stockinger - od niemieckiej nazwy osobowej Stockinger, ta od nazwy terenowej Stocking ‘miejsce po wyrębie’.

Stockman - od niemieckiej nazwy osobowej Stockmann.

Stockmann - od niemieckiej nazwy osobowej Stockmann.

Stocko - od nazw miejscowych Stok, Stoki, Stoczek, Stoczki (częste).

Stockowski - od nazw miejscowych Stok, Stoki, Stoczek, Stoczki (częste).

Stocz - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.

Stoczek - 1448 w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’, stoczek.

Stoczewski - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.

Stoczik - (Pom) w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.

Stoczkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.

Stoczko - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.

Stoczkowski - od nazw miejscowych Stok, Stoki, Stoczek, Stoczki (częste).

Stoczkun - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.

Stoczyński - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.

Stodolak - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.

Stodolica - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.

Stodoliński - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.

Stodolka - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.

Stodolkiewicz - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.

Stodolkowicz - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.

Stodolna - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.

Stodolniak - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.

Stodolnik - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.

Stodolny - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.

Stodolski - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.

Stodoła - 1435 od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.

Stodołka - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.

Stodołkiewicz - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.

Stodołowicz - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.

Stodowski - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.

Stodólna - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.

Stodólny - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.

Stodólski - 1798 od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.

Stodółka - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.

Stodółkiewicz - 1387 od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.

Stodółko - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.

Stodółkowicz - 1613 od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.

Stodulewski - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.

Stodulkiewicz - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.

Stodulna - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.

Stodulny - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.

Stodulski - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.

Stodułka - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.

Stodułkiewicz - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.

Stodułko - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.

Stodupa - 1554 w grupie nazwisk pochodzących od sto + dupa.

Stodupek - 1558 w grupie nazwisk pochodzących od sto + dupa.

Stof - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stoff, ta od imienia Christoph; może też od dolnoniemieckiego stof ‘kurz’.

Stofek - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stoff, ta od imienia Christoph; może też od dolnoniemieckiego stof ‘kurz’.

Stofel - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stoff, ta od imienia Christoph; może też od dolnoniemieckiego stof ‘kurz’.

Stoff - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stoff, ta od imienia Christoph; może też od dolnoniemieckiego stof ‘kurz’.

Stoffa - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stoff, ta od imienia Christoph; może też od dolnoniemieckiego stof ‘kurz’.

Stoffer - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stoff, ta od imienia Christoph; może też od dolnoniemieckiego stof ‘kurz’.

Stofiej - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stoff, ta od imienia Christoph; może też od dolnoniemieckiego stof ‘kurz’.

Stofiński - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stoff, ta od imienia Christoph; może też od dolnoniemieckiego stof ‘kurz’.

Stofkisz - od sztokfisz ‘suszona ryba; dorsz’.

Stofko - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stoff, ta od imienia Christoph; może też od dolnoniemieckiego stof ‘kurz’.

Stoflik - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stoff, ta od imienia Christoph; może też od dolnoniemieckiego stof ‘kurz’.

Stoga - od stóg ‘sterta siana, zboża’.

Stogart - od niemieckiej nazwy osobowej Stöger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stëc, dopełniacz stres ‘ścieżka’.

Stoger - 1383 od niemieckiej nazwy osobowej Stöger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stëc, dopełniacz stres ‘ścieżka’.

Stogerz - od niemieckiej nazwy osobowej Stöger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stëc, dopełniacz stres ‘ścieżka’.

Stogienta - od stóg ‘sterta siana, zboża’.

Stogiera - od niemieckiej nazwy osobowej Stöger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stëc, dopełniacz stres ‘ścieżka’.

Stogierzowic - 1430 od niemieckiej nazwy osobowej Stöger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stëc, dopełniacz stres ‘ścieżka’.

Stogiewicz - od stóg ‘sterta siana, zboża’.

Stogłow - w grupie nazwisk pochodzących od sto + dupa.

Stogłów - w grupie nazwisk pochodzących od sto + dupa.

Stognief - od imion złożonych Stoigniew, Stogniew, notowanych od XII wieku.

Stogniew - od imion złożonych Stoigniew, Stogniew, notowanych od XII wieku.

Stogniewek - 1560 od imion złożonych Stoigniew, Stogniew, notowanych od XII wieku.

Stogniw - od imion złożonych Stoigniew, Stogniew, notowanych od XII wieku.

Stogorz - 1404 od niemieckiej nazwy osobowej Stöger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stëc, dopełniacz stres ‘ścieżka’.

Stogowski - od nazwy miejscowej Stogi (kilka miejscowości).

Stohnij - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.

Stohno - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.

Stoik - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stoike - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stois - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stoisiek - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stoisz - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stoiszek - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stoiwąs - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stoj - 1399 w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stoja - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stojaczyk - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stojak - 1510 w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stojakowski - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stojałowski - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stojan - 1244 w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stojana - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stojanidis - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stojanik - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stojaniuk - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stojanow - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stojanowicz - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stojanowski - 1394 od nazwy miejscowej Stojanow (sieradzkie, gmina Goszczanów), Stojanowice (kieleckie, gmina Bejsce).

Stojanów - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stojański - 1366 od nazwy miejscowej Stojany (KrW).

Stojba - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stojcew - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stojcz - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stojczew - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stojczyk - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stojda - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stojdanowski - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stojeba - w grupie nazwisk pochodzących od sto + dupa.

Stojebak - 1634 w grupie nazwisk pochodzących od sto + dupa.

Stojecki - od nazw miejscowych typu Stójka, Stójki.

Stojek - XII w. w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stojenda - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stojewski - od nazwy miejscowej Stojowice (krakowskie, gmina Dobczyce), Stojewsko (kieleckie, gmina Krasocin).

Stojka , m. - 1449 w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stojke - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stojkie - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stojkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stojko - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stojkow - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stojkowicz - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stojkowiec - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stojkowski - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stojniak - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stojnik - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stojny - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stojowski - 1432 od nazwy miejscowej Stojowice (krakowskie, gmina Dobczyce), Stojewsko (kieleckie, gmina Krasocin).

Stojszczak - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stojszyk - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stojwąs - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stok - 1388 w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.

Stoka - 1608 w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.

Stokaisz - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.

Stokalski - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.

Stokaluk - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.

Stokaniuk - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.

Stokarczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stocker, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stocker, stoc ‘pniak, kij’.

Stokarek - od niemieckiej nazwy osobowej Stocker, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stocker, stoc ‘pniak, kij’.

Stokarski - od niemieckiej nazwy osobowej Stocker, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stocker, stoc ‘pniak, kij’.

Stokes - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.

Stokfisz - od sztokfisz ‘suszona ryba; dorsz’.

Stokfiszewski - od sztokfisz ‘suszona ryba; dorsz’.

Stokiera - od niemieckiej nazwy osobowej Stocker, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stocker, stoc ‘pniak, kij’.

Stokiński - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.

Stokira - od niemieckiej nazwy osobowej Stocker, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stocker, stoc ‘pniak, kij’.

Stoklas - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.

Stoklasa - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.

Stoklasek - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.

Stoklassa - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.

Stoklosa - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.

Stoklossa - (Śl) od stoklosa ‘roślina trawiasta’.

Stoklosy - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.

Stokłasa - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.

Stokłasek - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.

Stokłos - 1397 od stoklosa ‘roślina trawiasta’.

Stokłosa - 1480 od stoklosa ‘roślina trawiasta’.

Stokłosik - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.

Stokłosiński - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.

Stokłoska - 1614 od stoklosa ‘roślina trawiasta’.

Stokłossa - (Śl) od stoklosa ‘roślina trawiasta’.

Stokłosz - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.

Stokłowski - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.

Stokłusa - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.

Stokłuska, m. - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.

Stokłuski - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.

Stokołosa - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.

Stokorski - od niemieckiej nazwy osobowej Stocker, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stocker, stoc ‘pniak, kij’.

Stokorz - od niemieckiej nazwy osobowej Stocker, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stocker, stoc ‘pniak, kij’.

Stokosik - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.

Stokosiński - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.

Stokoski - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.

Stokowa - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.

Stokowicz - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.

Stokowiec - 1621 w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.

Stokowski - 1556 od nazw miejscowych Stokowo, Stoki (częste).

Stokowy - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.

Stokrocki - od stokrotka ‘roślina kwiatowa’.

Stokrodka - od stokrotka ‘roślina kwiatowa’.

Stokrotka - od stokrotka ‘roślina kwiatowa’.

Stokrotna - od sto + dupa; stokrotny ‘wielokrotny, występujący po sto razy’.

Stokrotnicki - od sto + dupa; stokrotny ‘wielokrotny, występujący po sto razy’.

Stokrotny - w grupie nazwisk pochodzących od sto + dupa; stokrotny ‘wielokrotny, występujący po sto razy’.

Stoksik - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.

Stok-Stocki - złożenia brak; Stok 1388 w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’; Stocki od nazw miejscowych Stok, Stoki, Stoczek, Stoczki (częste).

Stok-Stokowiec - złożenia brak; Stok 1388 w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’; Stokowiec 1621 w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.

Stokuń - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.

Stokurotka - od stokrotka ‘roślina kwiatowa’.

Stokus - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.

Stokuski - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.

Stokuszewski - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.

Stokwa - od sztokfisz ‘suszona ryba; dorsz’.

Stokwacki - od sztokfisz ‘suszona ryba; dorsz’.

Stokwicz - od sztokfisz ‘suszona ryba; dorsz’.

Stokwisz - od sztokfisz ‘suszona ryba; dorsz’.

Stokwiszewski - od sztokfisz ‘suszona ryba; dorsz’.

Stol - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.

Stola - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.

Stolak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.

Stolan - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.

Stolanka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.

Stolańczyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.

Stolański - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.

Stolar - 1490 od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.

Stolarczak - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.

Stolarczuk - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.

Stolarczyk - 1489 od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.

Stolarczyk-Świda - złożenia brak; Stolarczyk 1489 od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’; Świda 1398 od świdwa, także świdba, świd, z gwarowego świdła, świdzina ‘krzew z rodziny dereniowatych’; od świd ‘świdwa, dereń’.

Stolarek - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.

Stolarenko - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.

Stolarewicz - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.

Stolarewski - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.

Stolarkiewicz - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.

Stolaronek - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.

Stolarow - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.

Stolarowicz - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.

Stolarów - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.

Stolarski - 1631 od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.

Stolaruczuk - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.

Stolaruk - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.

Stolaryk - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.

Stolarz - 1510 od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.

Stolarzak - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.

Stolarzczyk - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.

Stolarzewicz - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.

Stolarzewski - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.

Stolarzowicz - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.

Stolarzyn - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.

Stolas - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.

Stolasiński - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.

Stolaski - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.

Stolasz - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.

Stolaś - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.

Stolat - w grupie nazwisk pochodzących od sto + dupa.

Stolatczyk - od sto + dupa.

Stolba - (z fonetyką ukraińską) w grupie nazwisk pochodzących od słup, od nazwy miejscowej Słubica, od ukraińskiego stołb.

Stolbiak - (z fonetyką ukraińską) w grupie nazwisk pochodzących od słup, od nazwy miejscowej Słubica, od ukraińskiego stołb.

Stolc - 1382 od niemieckiej nazwy osobowej Stolz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stolz ‘pyszny dumny’.

Stolcman - od niemieckiej nazwy osobowej Stolzmann.

Stolczewski - od niemieckiej nazwy osobowej Stolz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stolz ‘pyszny dumny’.

Stolczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stolz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stolz ‘pyszny dumny’.

Stolczyński - od niemieckiej nazwy osobowej Stolz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stolz ‘pyszny dumny’.

Stolec - od niemieckiej nazwy osobowej Stolz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stolz ‘pyszny dumny’.

Stolecki - od nazwy miejscowej Stolec (sieradzkie,gmina Złoczew).

Stolecki - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.

Stoleczka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.

Stolek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.

Stoleńczyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.

Stolerski - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.

Stolerzewski - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.

Stolica - od stolica dawniej ‘tron’.

Stolicki - od stolica dawniej ‘tron’.

Stoligrosz - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.

Stolik - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.

Stolikowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.

Stoliński - 1619 od nazwy miejscowej Stolno (toruńskie, gmina Stolno).

Stolka - 1543 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.

Stolkowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.

Stoll - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.

Stolla - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.

Stollak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.

Stollarek - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.

Stolle - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.

Stoller - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.

Stollorz - (Śl) od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.

Stolmach - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stolmaszek - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Stolnica, ż. - 1398 od stolnik w staropolszczyźnie ‘urzędnik sprawujący pieczę nad stołami panującego’, później ‘niższy urzednik ziemski’, także ‘górnik solny’; w staropolszczyźnie stolnica ‘żona stolnika’.

Stolnicki - od stolnik w staropolszczyźnie ‘urzędnik sprawujący pieczę nad stołami panującego’, później ‘niższy urzednik ziemski’, także ‘górnik solny’; w staropolszczyźnie stolnica ‘żona stolnika’.

Stolniczenko - od stolnik w staropolszczyźnie ‘urzędnik sprawujący pieczę nad stołami panującego’, później ‘niższy urzednik ziemski’, także ‘górnik solny’; w staropolszczyźnie stolnica ‘żona stolnika’.

Stolniczeńko - od stolnik w staropolszczyźnie ‘urzędnik sprawujący pieczę nad stołami panującego’, później ‘niższy urzednik ziemski’, także ‘górnik solny’; w staropolszczyźnie stolnica ‘żona stolnika’.

Stolnik - 1391 od stolnik w staropolszczyźnie ‘urzędnik sprawujący pieczę nad stołami panującego’, później ‘niższy urzednik ziemski’, także ‘górnik solny’.

Stolnikowic - 1393 od stolnik w staropolszczyźnie ‘urzędnik sprawujący pieczę nad stołami panującego’, później ‘niższy urzednik ziemski’, także ‘górnik solny’.

Stolniuk - od stolnik w staropolszczyźnie ‘urzędnik sprawujący pieczę nad stołami panującego’, później ‘niższy urzednik ziemski’, także ‘górnik solny’.

Stolo - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.

Stolon - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.

Stolończyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.

Stolor - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.

Stolorz - (Śl) od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.

Stolot - w grupie nazwisk pochodzących od sto + dupa.

Stolowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.

Stolp - od słup ‘bal; pień drzewa’.

Stolpa - od słup ‘bal; pień drzewa’.

Stolpe - od słup ‘bal; pień drzewa’.

Stolpiak - od słup ‘bal; pień drzewa’.

Stolpiński - od nazwy miejscowej Stołpno (białostockie, gmina Międzyrzec Podlaski).

Stolpniewski - od nazwy miejscowej Stołpno (białostockie, gmina Międzyrzec Podlaski).

Stolpo - od słup ‘bal; pień drzewa’.

Stolt - od niemieckiej nazwy osobowej Stolt, ta od średnioniemieckiego stolt, od średnio-wysoko-niemieckiego stolz ‘pyszny dumny’.

Stoltman - od niemieckiej nazwy osobowej Stolt, ta od średnioniemieckiego stolt, od średnio-wysoko-niemieckiego stolz ‘pyszny dumny’.

Stoltmann - od niemieckiej nazwy osobowej Stolt, ta od średnioniemieckiego stolt, od średnio-wysoko-niemieckiego stolz ‘pyszny dumny’.

Stoltz - od niemieckiej nazwy osobowej Stolz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stolz ‘pyszny dumny’.

Stolze - od niemieckiej nazwy osobowej Stolz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stolz ‘pyszny dumny’.

Stolzman - od niemieckiej nazwy osobowej Stolzmann.

Stolzmann - od niemieckiej nazwy osobowej Stolzmann.

Stoła - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.

Stołak - 1369 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.

Stołaszczuk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.

Stołaś - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.

Stoławski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.

Stołągiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.

Stołba - (z fonetyką ukraińską) w grupie nazwisk pochodzących od słup, od nazwy miejscowej Słubica, od ukraińskiego stołb.

Stołbiak - (z fonetyką ukraińską) w grupie nazwisk pochodzących od słup, od nazwy miejscowej Słubica, od ukraińskiego stołb.

Stołbunik - (z fonetyką ukraińską) w grupie nazwisk pochodzących od słup, od nazwy miejscowej Słubica, od ukraińskiego stołb.

Stołbunow - (z fonetyką ukraińską) w grupie nazwisk pochodzących od słup, od nazwy miejscowej Słubica, od ukraińskiego stołb.

Stołbunów - (z fonetyką ukraińską) w grupie nazwisk pochodzących od słup, od nazwy miejscowej Słubica, od ukraińskiego stołb.

Stołeczek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.

Stołek - 1488 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.

Stołęga - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.

Stołka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.

Stołkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.

Stołko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.

Stołkowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.

Stoło - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.

Stołosz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.

Stołowa - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.

Stołowczyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.

Stołowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.

Stołowski - 1708 od nazwy miejscowej Stołowe (nowosądeckie, gmina Biały Dunajec).

Stołowy - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.

Stołp - 1310 (Śl) od słup ‘bal; pień drzewa’.

Stołpiak - od słup ‘bal; pień drzewa’.

Stołpiec - od słup ‘bal; pień drzewa’.

Stołpniak - od słup ‘bal; pień drzewa’.

Stołpniewski - od nazwy miejscowej Stołpno (białostockie, gmina Międzyrzec Podlaski).

Stołpowski - od słup ‘bal; pień drzewa’.

Stoły - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.

Stołysiak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.

Stoma-Mierzwiński - złożenia brak; Stoma- brak; Mierzwiński 1530 od nazwy miejscowej Mierzwin (białostockie, gmina Wyszki; kieleckie, gmina Imielno).

Stoma-Mirzwiński - złożenia brak; Stoma- brak; Mirzwiński od mierzwa ‘pognieciona słoma; odchody zwierzęce’.

Stombirski - od stąpor ‘tłuczek’.

Stombor - od stąpor ‘tłuczek’.

Stombrowski - od stąpor ‘tłuczek’.

Stomburski - od stąpor ‘tłuczek’.

Stompaj - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stompel - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stompioł - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stompor - od stąpor ‘tłuczek’.

Stomporek - od stąpor ‘tłuczek’.

Stomporkiewicz - od stąpor ‘tłuczek’.

Stomporowski - od stąpor ‘tłuczek’.

Stompór - od stąpor ‘tłuczek’.

Stompur - od stąpor ‘tłuczek’.

Stomski - od nazwy miejscowej Stony (gdańskie, gmina Dziemiany-Lipusz).

Ston - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.

Stonach - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.

Stonasiuk - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.

Stonawski - od nazwy miejscowej Stonawa (Czechy, obwód frysztacki).

Stoncel - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.

Stoncelewski - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.

Stoncol - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.

Stonek - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.

Stonia - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.

Stoniak - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.

Stoniarz - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.

Stonicki - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.

Stonicz - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.

Stoniczak - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.

Stoniczyk - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.

Stoniec - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.

Stoniewski - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.

Stonik - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.

Stonio - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.

Stonis - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.

Stonisz - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.

Stoniszewski - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.

Stoniszko - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.

Stonka - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.

Stonkiewicz - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.

Stonko - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.

Stonkowski - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.

Stonkus - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.

Stono - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.

Stonoch - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.

Stonoga - od stonóg, stonoga ‘skorupiak równonogi’.

Stonończak - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.

Stonóg - 1440 od stonóg, stonoga ‘skorupiak równonogi’.

Stonski - od nazwy miejscowej Stony (gdańskie, gmina Dziemiany-Lipusz).

Stontzol - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.

Stonul - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.

Stonula - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.

Stoń - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.

Stońca - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.

Stończak - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.

Stończok - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.

Stończuk - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.

Stończyk - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.

Stońko - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.

Stoński - od nazwy miejscowej Stony (gdańskie, gmina Dziemiany-Lipusz).

Stopa - od stopa ‘dolna część nogi’.

Stopacz - 1393 od stopa ‘dolna część nogi’.

Stopaczyński - od stopa ‘dolna część nogi’.

Stopaj - od stopa ‘dolna część nogi’.

Stopak - 1375 od stopa ‘dolna część nogi’.

Stopar - 1405 w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stopyrzyć, stoperczeć ‘sterczeć’.

Stoparczyk - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stopyrzyć, stoperczeć ‘sterczeć’.

Stoparek - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stopyrzyć, stoperczeć ‘sterczeć’.

Stopczak - 1632 od stopa ‘dolna część nogi’.

Stopczański - od stopa ‘dolna część nogi’.

Stopczuk - od stopa ‘dolna część nogi’.

Stopczyk - od stopa ‘dolna część nogi’.

Stopczyński - od nazw miejscowych Stopka, Stopki.

Stopczyński - od stopa ‘dolna część nogi’.

Stopecki - od nazw miejscowych Stopka, Stopki.

Stopek - 1522 od stopa ‘dolna część nogi’.

Stopel - od stopa ‘dolna część nogi’.

Stopeń - od stopa ‘dolna część nogi’.

Stopera - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stopyrzyć, stoperczeć ‘sterczeć’.

Stopiak - od stopa ‘dolna część nogi’.

Stopiał - od stopa ‘dolna część nogi’.

Stopiecki - od stopa ‘dolna część nogi’.

Stopień - od stopa ‘dolna część nogi’.

Stopieński - od nazwy miejscowej Stopin (plockie, gmina Rościszewo).

Stopiera - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stopyrzyć, stoperczeć ‘sterczeć’.

Stopierzyński - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stopyrzyć, stoperczeć ‘sterczeć’.

Stopik - od stopa ‘dolna część nogi’.

Stopikowski - od stopa ‘dolna część nogi’.

Stopiński - od nazwy miejscowej Stopin (plockie, gmina Rościszewo).

Stopisz - od stopa ‘dolna część nogi’.

Stopka - 1386 od stopa ‘dolna część nogi’.

Stopka-Brzyskowy - złożenia brak; Stopka 1386 od stopa ‘dolna część nogi’; Brzyskowy brak.

Stopka-Faktor - złożenia brak; Stopka 1386 od stopa ‘dolna część nogi’; Faktor od staropolskiego facjata ‘twarz; kształt’, od staropolskiego facka ‘twarz’.

Stopka-Gadeja - złożenia brak; Stopka 1386 od stopa ‘dolna część nogi’; Gadeja od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Stopka-Studencki - złożenia brak; Stopka 1386 od stopa ‘dolna część nogi’; Studencki brak.

Stopkiewicz - od stopa ‘dolna część nogi’.

Stopko - od stopa ‘dolna część nogi’.

Stopkowicz - od stopa ‘dolna część nogi’.

Stopkowski - od stopa ‘dolna część nogi’.

Stopla - od stopa ‘dolna część nogi’.

Stople - od stopa ‘dolna część nogi’.

Stoploch - od stopa ‘dolna część nogi’.

Stopła - od stopa ‘dolna część nogi’.

Stopniak - od stopa ‘dolna część nogi’.

Stopnicki - od nazwy miejscowej Stopnica (kieleckie, gmina Stopnica).

Stopniecki - od nazwy miejscowej Stopnica (kieleckie, gmina Stopnica).

Stopniewicz - od stopa ‘dolna część nogi’.

Stopnik - od stopa ‘dolna część nogi’.

Stopo - od stopa ‘dolna część nogi’.

Stopok - od stopa ‘dolna część nogi’.

Stopolnik - od stopa ‘dolna część nogi’.

Stopor - od stąpor ‘tłuczek’.

Stoporczyk - od stąpor ‘tłuczek’.

Stoporek - od stąpor ‘tłuczek’.

Stoporkiewicz - od stąpor ‘tłuczek’.

Stoporowicz - od stąpor ‘tłuczek’.

Stoporowski - od stąpor ‘tłuczek’.

Stopow - od stopa ‘dolna część nogi’.

Stopowicz - od stopa ‘dolna część nogi’.

Stopowski - od stopa ‘dolna część nogi’.

Stopowy - od stopa ‘dolna część nogi’.

Stoppa - od stopa ‘dolna część nogi’.

Stoppel - od stopa ‘dolna część nogi’.

Stoppka - od stopa ‘dolna część nogi’.

Stoppok - od stopa ‘dolna część nogi’.

Stopski - 1445 od nazwy miejscowej Stopin (plockie, gmina Rościszewo).

Stopyra - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stopyrzyć, stoperczeć ‘sterczeć’.

Stopyrczyc - 1396 w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stopyrzyć, stoperczeć ‘sterczeć’.

Stopyrek - 1391 w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stopyrzyć, stoperczeć ‘sterczeć’.

Stopyrka - 1387 w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stopyrzyć, stoperczeć ‘sterczeć’.

Stor - 1427 w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.

Stora - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.

Storan - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.

Storc - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego storczyć ‘sterczeć’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Storz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego storz ‘pień’.

Storch - 1398 od niemieckiej nazwy osobowej Storch, ta od średnio-wysoko-niemieckiego storch ‘bocian’.

Storchyl - 1397 od niemieckiej nazwy osobowej Storch, ta od średnio-wysoko-niemieckiego storch ‘bocian’.

Storcz - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego storczyć ‘sterczeć’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Storz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego storz ‘pień’.

Storczak - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego storczyć ‘sterczeć’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Storz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego storz ‘pień’.

Storczek - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego storczyć ‘sterczeć’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Storz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego storz ‘pień’.

Storczewski - od nazwy miejscowej Starczewo (bydgoskie, gmina Strzelno; ciechanowskie, gmina Dzierzążnia).

Storczowski - od nazwy miejscowej Starczewo (bydgoskie, gmina Strzelno; ciechanowskie, gmina Dzierzążnia).

Storczyk - od storczyk ‘roślina kwiatowa, orchidea’.

Storczyk - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego storczyć ‘sterczeć’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Storz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego storz ‘pień’.

Storczyński - od nazwy miejscowej Starczewo (bydgoskie, gmina Strzelno; ciechanowskie, gmina Dzierzążnia).

Storczysta - 1601 w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego storczyć ‘sterczeć’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Storz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego storz ‘pień’.

Storek - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.

Storey - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.

Storęga - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.

Stork - 1398 od niemieckiej nazwy osobowej Stork, ta od średnio-wysoko-niemieckiego storc ‘bocian’.

Storka - od niemieckiej nazwy osobowej Stork, ta od średnio-wysoko-niemieckiego storc ‘bocian’

Storkas - od niemieckiej nazwy osobowej Stork, ta od średnio-wysoko-niemieckiego storc ‘bocian’

Storkowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stork, ta od średnio-wysoko-niemieckiego storc ‘bocian’

Storm - od niemieckich nazw osobowych Storm, Sturm, lub od sztorm, dawniej szturm ‘silny wiatr na morzu’.

Storma - od niemieckich nazw osobowych Storm, Sturm, lub od sztorm, dawniej szturm ‘silny wiatr na morzu’.

Storman - od sztorman, szturmann ‘oficer okrętowy’.

Stormann - od sztorman, szturmann ‘oficer okrętowy’.

Stormke - od niemieckich nazw osobowych Storm, Sturm, lub od sztorm, dawniej szturm ‘silny wiatr na morzu’.

Stormkie - od niemieckich nazw osobowych Storm, Sturm, lub od sztorm, dawniej szturm ‘silny wiatr na morzu’.

Stormowski - od niemieckich nazw osobowych Storm, Sturm, lub od sztorm, dawniej szturm ‘silny wiatr na morzu’.

Storn - od gwarowego storn, storna ‘gatunek ryby; flądra’, też od stornieć ‘zdrętwieć, zgłupieć’.

Storna - od gwarowego storn, storna ‘gatunek ryby; flądra’, też od stornieć ‘zdrętwieć, zgłupieć’.

Storniak - od gwarowego storn, storna ‘gatunek ryby; flądra’, też od stornieć ‘zdrętwieć, zgłupieć’.

Storno - od gwarowego storn, storna ‘gatunek ryby; flądra’, też od stornieć ‘zdrętwieć, zgłupieć’.

Stornowicz - od gwarowego storn, storna ‘gatunek ryby; flądra’, też od stornieć ‘zdrętwieć, zgłupieć’.

Stornowski - od gwarowego storn, storna ‘gatunek ryby; flądra’, też od stornieć ‘zdrętwieć, zgłupieć’.

Storoch - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.

Storoł - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.

Storoniak - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.

Storonowicz - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.

Storosz - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.

Storoszczuk - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.

Storoszczyk - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.

Storozum - w grupie nazwisk pochodzących od sto + dupa.

Storoż - (z fonetyką ukraińską) od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Storożak - (z fonetyką ukraińską) od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Storożek - (z fonetyką ukraińską) od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Storożenko - (z fonetyką ukraińską) od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Storożuk - (z fonetyką ukraińską) od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Storożyk - (z fonetyką ukraińską) od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Storożyński - (z fonetyką ukraińską) od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Storóż - (z fonetyką ukraińską) od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Storszczuk - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.

Storta - od sterta, styrta ‘wielka kupa, stóg’.

Stortek - od sterta, styrta ‘wielka kupa, stóg’.

Storto - od sterta, styrta ‘wielka kupa, stóg’.

Stortz - (Pom) w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego storczyć ‘sterczeć’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Storz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego storz ‘pień’.

Storuch - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.

Storuga - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.

Storus - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.

Story - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.

Storyczenkow - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.

Storzek - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.

Storzyk - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.

Storzyński - od nazwy miejscowej Stożne (suwalskie, gmina Kalinowo; Kowale Oleckie).

Storzypiętka - 1487 w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.

Storzypyje - 1494 w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.

Storzysz - 1452 w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.

Storżyński - od nazwy miejscowej Stożne (suwalskie, gmina Kalinowo; Kowale Oleckie).

Stos - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.

Stosal - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.

Stosch - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.

Stoschek - (Śl) od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.

Stoschik - (Śl) od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.

Stosek - 1588 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.

Stosel - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.

Stosiak - 1667 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.

Stosic - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.

Stosiek - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.

Stosik - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.

Stosiński - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.

Stosio - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.

Stosiuk - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.

Stosok - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.

Stosor - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.

Stossik - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.

Stosuj - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.

Stosuk - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.

Stosur - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.

Stosyk - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.

Stosz - 1249 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.

Stoszak - 1641 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.

Stoszczyk - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.

Stoszek - 1388 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.

Stoszel - 1469 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.

Stoszewic - 1296 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.

Stoszewski - od nazwy miejscowej Stoszewo (gdańskie, gmina Przywidz).

Stoszka - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.

Stoszkiewicz - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.

Stoszko - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.

Stoszkowski - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.

Stoszkus - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.

Stoszor - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.

Stoszowic - 1254 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.

Stoszowski - od nazwy miejscowej Stoszewo (gdańskie, gmina Przywidz).

Stoś - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.

Stośkiewicz - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.

Stośko - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.

Stoś-Wierzbowski - złożenia brak; Stoś od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’; Wierzbowski 1624 od nazwy miejscowej Wierzbowo (kilka wsi).

Stota - od niemieckiej nazwy osobowej Stot, ta z dolnoniemieckiego stoten ‘pchać, popychać’.

Stotarski - od niemieckiej nazwy osobowej Stot, ta z dolnoniemieckiego stoten ‘pchać, popychać’; od niemieckiej nazwy osobowej Stotter.

Stotek - od niemieckiej nazwy osobowej Stot, ta z dolnoniemieckiego stoten ‘pchać, popychać’.

Stotkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stot, ta z dolnoniemieckiego stoten ‘pchać, popychać’.

Stotko - od niemieckiej nazwy osobowej Stot, ta z dolnoniemieckiego stoten ‘pchać, popychać’.

Stotmann - od niemieckiej nazwy osobowej Stot, ta z dolnoniemieckiego stoten ‘pchać, popychać’.

Stottko - od niemieckiej nazwy osobowej Stot, ta z dolnoniemieckiego stoten ‘pchać, popychać’.

Stow - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stowarczyk - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stowarek - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stowarski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stowaruk - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stowarz - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stowczyk - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stowiak - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stowiarski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stowiarz - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stowik - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stowiok - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stoworz - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.

Stoy - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stoyanow - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stoyke - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stoż - od stóg ‘sterta siana, zboża’.

Stożej - od stóg ‘sterta siana, zboża’.

Stożek - od stóg ‘sterta siana, zboża’.

Stożeński - od nazwy miejscowej Stożne (suwalskie, gmina Kalinowo; Kowale Oleckie).

Stożko - od stóg ‘sterta siana, zboża’.

Stożkowski - od stóg ‘sterta siana, zboża’.

Stożyński - od nazwy miejscowej Stożne (suwalskie, gmina Kalinowo; Kowale Oleckie).

Stóf - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stoff, ta od imienia Christoph; może też od dolnoniemieckiego stof ‘kurz’.

Stóff - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stoff, ta od imienia Christoph; może też od dolnoniemieckiego stof ‘kurz’.

Stóg - od stóg ‘sterta siana, zboża’.

Stój - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stójczyk - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stójka - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stójkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stójko - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stójkowski - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stójwąs - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stólc - od niemieckiej nazwy osobowej Stolz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stolz ‘pyszny dumny’.

Stół - 1418 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.

Stółek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.

Stółka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.

Stópka - od stopa ‘dolna część nogi’.

Stós - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.

Stósik - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.

Stóś - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.

Stóż - od stóg ‘sterta siana, zboża’.

Stóżczyk - od stóg ‘sterta siana, zboża’.

Stóżek - od stóg ‘sterta siana, zboża’.

Stóżniak - od stóg ‘sterta siana, zboża’.

Stóżyk - od stóg ‘sterta siana, zboża’.

Stóżyński - od nazwy miejscowej Stożne (suwalskie, gmina Kalinowo; Kowale Oleckie).

Stpica - 1437 od szpic, szpica, ze staropolskiego spica‘’ostre zakończenie czegoś; pies pokojowy’.

Stpicki - od szpic, szpica, ze staropolskiego spica‘’ostre zakończenie czegoś; pies pokojowy’.

Stpicki - od nazwy miejscowej Stpice (ciechanowskie, gmina Świercze-Koty).

Stpicznik - 1402 od szpic, szpica, ze staropolskiego spica‘’ostre zakończenie czegoś; pies pokojowy’.

Stpiczyński - od nazwy miejscowej Spiczyn (lubelskie, gmina Spiczyn).

Stpiczyński - od szpic, szpica, ze staropolskiego spica‘’ostre zakończenie czegoś; pies pokojowy’.

Stpiej - 1453 od spinać, od dawnego spina ‘sprzączka; kręgosłup’.

Stpień - 1494 od spinać, od dawnego spina ‘sprzączka; kręgosłup’; od staropolskiego stpień, spień ‘spinka’.

Strab - od straba, straby ‘drzewo budowlane utrzymujące stolce i wiążące słupki’.

Straba - od straba, straby ‘drzewo budowlane utrzymujące stolce i wiążące słupki’.

Strabała - od straba, straby ‘drzewo budowlane utrzymujące stolce i wiążące słupki’.

Strabaniak - od straba, straby ‘drzewo budowlane utrzymujące stolce i wiążące słupki’.

Strabanik - od straba, straby ‘drzewo budowlane utrzymujące stolce i wiążące słupki’.

Strabczyk - od straba, straby ‘drzewo budowlane utrzymujące stolce i wiążące słupki’.

Strabel - od straba, straby ‘drzewo budowlane utrzymujące stolce i wiążące słupki’.

Strabko - od straba, straby ‘drzewo budowlane utrzymujące stolce i wiążące słupki’.

Strabski - od straba, straby ‘drzewo budowlane utrzymujące stolce i wiążące słupki’.

Stracała - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.

Stracewski - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.

Strach - 1265 od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.

Stracha - 1295 od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.

Strachacki - od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.

Strachala - od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.

Strachalski - od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.

Strachał - od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.

Strachała - od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.

Strachanowski - od nazwy miejscowej Strachanów (sieradzkie, gmina Goszczanów).

Strachański - od nazwy miejscowej Strachanów (sieradzkie, gmina Goszczanów).

Strachecki - od nazwy miejscowej Strachocice (konińskie, gmina Dobra).

Strachel - od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.

Strachiel - od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.

Strachl - od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.

Strachociak - 1622 od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.

Strachocic - 1392 od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.

Strachocik - 1621 od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.

Strachociński - od nazwy miejscowej Strachocina (krośnieńskie, gmina Sanok).

Strachocki - 1394 od nazwy miejscowej Strachocice (konińskie, gmina Dobra).

Strachoj - od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.

Strachola - od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.

Strachoła - 1720 od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.

Strachoń - od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.

Strachot - 1406 od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.

Strachota - 1224 od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.

Strachowicz - 1351 od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.

Strachowski - 1429 od nazwy miejscowej Strachów, Strachowo (kilka wsi).

Strachul - od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.

Strachulski - od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.

Strachurski - od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.

Stracichleb - 1392 od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.

Straciczek - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.

Stracik - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.

Stracil - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.

Stracił - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.

Straciło - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.

Stracim - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.

Straciszek - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.

Straciuk - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.

Straciwa - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.

Strack - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.

Stracke - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.

Strackiewicz - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.

Stracuk - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.

Straczak - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.

Straczan - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.

Straczek - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.

Straczewski - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.

Straczkowski - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.

Straczuk - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.

Straczycki - zapewne od nazw miejscowych Straczuny, Stracza, Stracze (KrW).

Straczyk - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.

Straczykowski - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.

Straczynowski - zapewne od nazw miejscowych Straczuny, Stracza, Stracze (KrW).

Straczyński - zapewne od nazw miejscowych Straczuny, Stracza, Stracze (KrW).

Strad - 1389 od staropolskiego skradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’.

Strada - od staropolskiego stradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’.

Stradal - od staropolskiego stradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’.

Stradał - od staropolskiego stradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’.

Stradało - od staropolskiego stradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’.

Stradałowicz - od staropolskiego stradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’.

Stradan - od staropolskiego stradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’.

Stradczuk - od staropolskiego stradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’.

Stradecki - od staropolskiego stradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’.

Stradel - od staropolskiego stradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’.

Stradella - od staropolskiego stradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’.

Stradło - od staropolskiego stradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’.

Stradom - 1482 od nazwy miejscowej Stradom (część Krakowa).

Stradomczyk - 1496 od nazwy miejscowej Stradom (część Krakowa).

Stradomski - 1389 od nazwy miejscowej Stradom (część Krakowa).

Stradoń - 1468 od staropolskiego stradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’.

Stradowski - 1397 od nazwy miejscowej Stradów (kieleckie, gmina Czarnocin).

Straduła - 1755 od staropolskiego stradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’.

Stradyń - od staropolskiego stradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’.

Stradz - od staropolskiego stradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’.

Stradza - 1456 od staropolskiego stradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’; od staropolskiego stradza ‘nieszczęście’.

Straf - od niemieckiej nazwy osobowej Straff ,ta od średnio-wysoko-niemieckiego straf ‘napięty, srogi; ostry’, także’ energiczny sprężysty’ lub od Straffe ‘kara’.

Strafalski - od niemieckiej nazwy osobowej Straff ,ta od średnio-wysoko-niemieckiego straf ‘napięty, srogi; ostry’, także’ energiczny sprężysty’ lub od Straffe ‘kara’.

Strafański - od niemieckiej nazwy osobowej Straff ,ta od średnio-wysoko-niemieckiego straf ‘napięty, srogi; ostry’, także’ energiczny sprężysty’ lub od Straffe ‘kara’.

Strafek - od niemieckiej nazwy osobowej Straff ,ta od średnio-wysoko-niemieckiego straf ‘napięty, srogi; ostry’, także’ energiczny sprężysty’ lub od Straffe ‘kara’.

Straffek - od niemieckiej nazwy osobowej Straff ,ta od średnio-wysoko-niemieckiego straf ‘napięty, srogi; ostry’, także’ energiczny sprężysty’ lub od Straffe ‘kara’.

Strafik - od niemieckiej nazwy osobowej Straff ,ta od średnio-wysoko-niemieckiego straf ‘napięty, srogi; ostry’, także’ energiczny sprężysty’ lub od Straffe ‘kara’.

Strag - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strag-, por. stragać ‘płoszyć’, straga ‘korytko do zabijania owiec’.

Straga - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strag-, por. stragać ‘płoszyć’, straga ‘korytko do zabijania owiec’.

Stragala - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strag-, por. stragać ‘płoszyć’, straga ‘korytko do zabijania owiec’.

Stragała - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strag-, por. stragać ‘płoszyć’, straga ‘korytko do zabijania owiec’.

Stragan - 1452 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strag-, por. stragać ‘płoszyć’, straga ‘korytko do zabijania owiec’; od stragan ‘stół, ława z rozłożonym towarem; kram’.

Stragarski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strag-, por. stragać ‘płoszyć’, straga ‘korytko do zabijania owiec’; od tragarz ‘belka w powale’.

Stragarz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strag-, por. stragać ‘płoszyć’, straga ‘korytko do zabijania owiec’; od tragarz ‘belka w powale’.

Stragierowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strag-, por. stragać ‘płoszyć’, straga ‘korytko do zabijania owiec’.

Stragiewski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strag-, por. stragać ‘płoszyć’, straga ‘korytko do zabijania owiec’.

Stragiński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strag-, por. stragać ‘płoszyć’, straga ‘korytko do zabijania owiec’.

Stragowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strag-, por. stragać ‘płoszyć’, straga ‘korytko do zabijania owiec’.

Straha - od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.

Strahałowicz - od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.

Strahl - od niemieckiej nazwy osobowej Strahl, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stral ‘promień, wytrysk’, też od gwarowego stral ‘diabeł’.

Straich - od niemieckiej nazwy osobowej Streich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strich ‘uderzenie, cios’.

Strait - od niemieckiej nazwy osobowej Streit, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strit ‘spór, sprzeczka’.

Straj - od strajać ‘stroić’.

Strajczyk - od strajać ‘stroić’.

Strajk - od strajać ‘stroić’; od strajk ‘zaprzestanie pracy jako forma walki o zrealizowanie żądań’ .

Strajkowski - od strajać ‘stroić’; od strajk ‘zaprzestanie pracy jako forma walki o zrealizowanie żądań’ .

Strajt - od niemieckiej nazwy osobowej Streit, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strit ‘spór, sprzeczka’.

Strak - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.

Straka - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.

Strakacz - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.

Strake - (Pom) od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.

Strakianiec - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.

Strakl - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.

Strakosz - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.

Strakowicz - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.

Strakowski - od nazwy miejscowej Strakowicze (KrW).

Strakula - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.

Strakulski - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.

Stral - od niemieckiej nazwy osobowej Strahl, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stral ‘promień, wytrysk’, też od gwarowego stral ‘diabeł’.

Strala - od niemieckiej nazwy osobowej Strahl, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stral ‘promień, wytrysk’, też od gwarowego stral ‘diabeł’.

Stralczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Strahl, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stral ‘promień, wytrysk’, też od gwarowego stral ‘diabeł’.

Stralich - od niemieckiej nazwy osobowej Strahl, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stral ‘promień, wytrysk’, też od gwarowego stral ‘diabeł’.

Stralk - od niemieckiej nazwy osobowej Strahl, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stral ‘promień, wytrysk’, też od gwarowego stral ‘diabeł’.

Strałka - od niemieckiej nazwy osobowej Strahl, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stral ‘promień, wytrysk’, też od gwarowego stral ‘diabeł’.

Strałkowski - od niemieckiej nazwy osobowej Strahl, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stral ‘promień, wytrysk’, też od gwarowego stral ‘diabeł’.

Stram - od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.

Strama - od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.

Stramczak - 1681 od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.

Stramczewski - od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.

Stramczyk - od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.

Stramecki - od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.

Stramek - 1789 od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.

Stramel - od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.

Stramiak - 1658 od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.

Stramiec - 1707 od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.

Stramik - 1620 od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.

Stramka - od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.

Stramko - od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.

Stramkowski - od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.

Stramol - od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.

Stramowic - 1652 od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.

Stramowski - od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.

Stramski - 1722 od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.

Stran - od gwarowego stranie ‘wymioty’ lub od stranek ‘strach na wróble’; może też od czeskiego i słowackiego strana ‘strona’.

Strana - od gwarowego stranie ‘wymioty’ lub od stranek ‘strach na wróble’; może też od czeskiego i słowackiego strana ‘strona’.

Stranaszek - od gwarowego stranie ‘wymioty’ lub od stranek ‘strach na wróble’; może też od czeskiego i słowackiego strana ‘strona’.

Stranc - od niemieckiej nazwy osobowej Stranz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stracen ‘chełpić się’; może też od strącić.

Strancelewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stranz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stracen ‘chełpić się’; może też od strącić.

Strancich - od niemieckiej nazwy osobowej Stranz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stracen ‘chełpić się’; może też od strącić.

Stranczewski - od niemieckiej nazwy osobowej Stranz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stracen ‘chełpić się’; może też od strącić.

Stranczik - (Śl) od niemieckiej nazwy osobowej Stranz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stracen ‘chełpić się’; może też od strącić.

Stranczka - od niemieckiej nazwy osobowej Stranz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stracen ‘chełpić się’; może też od strącić.

Stranczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stranz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stracen ‘chełpić się’; może też od strącić.

Strand - od niemieckiej nazwy osobowej Strand, ta od strand ‘dąb’, też ‘wybrzeże morskie’.

Strandella - od niemieckiej nazwy osobowej Strand, ta od strand ‘dąb’, też ‘wybrzeże morskie’.

Strandziewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Strand, ta od strand ‘dąb’, też ‘wybrzeże morskie’.

Stranek - od gwarowego stranie ‘wymioty’ lub od stranek ‘strach na wróble’; może też od czeskiego i słowackiego strana ‘strona’.

Strang - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.

Strange - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.

Strangin - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.

Strania - od gwarowego stranie ‘wymioty’ lub od stranek ‘strach na wróble’; może też od czeskiego i słowackiego strana ‘strona’.

Stranianek - od gwarowego stranie ‘wymioty’ lub od stranek ‘strach na wróble’; może też od czeskiego i słowackiego strana ‘strona’.

Stranich - od gwarowego stranie ‘wymioty’ lub od stranek ‘strach na wróble’; może też od czeskiego i słowackiego strana ‘strona’.

Straniec - od gwarowego stranie ‘wymioty’ lub od stranek ‘strach na wróble’; może też od czeskiego i słowackiego strana ‘strona’.

Stranik - od gwarowego stranie ‘wymioty’ lub od stranek ‘strach na wróble’; może też od czeskiego i słowackiego strana ‘strona’.

Stranin - od gwarowego stranie ‘wymioty’ lub od stranek ‘strach na wróble’; może też od czeskiego i słowackiego strana ‘strona’.

Strank - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.

Strankiewicz - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.

Strankowski - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.

Stranowski - od gwarowego stranie ‘wymioty’ lub od stranek ‘strach na wróble’; może też od czeskiego i słowackiego strana ‘strona’.

Stranz - od niemieckiej nazwy osobowej Stranz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stracen ‘chełpić się’; może też od strącić.

Stranzik - (Śl) od niemieckiej nazwy osobowej Stranz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stracen ‘chełpić się’; może też od strącić.

Stranzke - (Śl) od niemieckiej nazwy osobowej Stranz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stracen ‘chełpić się’; może też od strącić.

Strańczak - od niemieckiej nazwy osobowej Stranz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stracen ‘chełpić się’; może też od strącić.

Strańczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stranz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stracen ‘chełpić się’; może też od strącić.

Strański - od gwarowego stranie ‘wymioty’ lub od stranek ‘strach na wróble’; może też od czeskiego i słowackiego strana ‘strona’.

Strap - od strapić się ‘zmartwić, sprawić komuś klopot’, strapać ‘krzątać się’.

Strapa - od strapić się ‘zmartwić, sprawić komuś klopot’, strapać ‘krzątać się’.

Strapczuk - od strapić się ‘zmartwić, sprawić komuś klopot’, strapać ‘krzątać się’; od strap czy ‘prokurator powiatowy w Rosji’.

Strapko - od strapić się ‘zmartwić, sprawić komuś klopot’, strapać ‘krzątać się’.

Stras - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.

Strasberger - od nazwy miejscowej StraBberg, dziś Ulicko (jel., gmina Świeradów).

Strasburger - od nazwy miejscowej StraBberg, dziś Ulicko (jel., gmina Świeradów).

Straschek - (Śl) od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.

Strasenburg - od nazwy miejscowej StraBberg, dziś Ulicko (jel., gmina Świeradów).

Strasiak - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.

Strasic - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.

Strasik - 1618 od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.

Strasikiewicz - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.

Strasiński - od nazwy miejscowej Straszyn (gdańskie, gmina Pruszcz Gdański).

Strasko - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.

Strassberger - od nazwy miejscowej StraBberg, dziś Ulicko (jel., gmina Świeradów).

Strassburger - od nazwy miejscowej StraBberg, dziś Ulicko (jel., gmina Świeradów).

Strassenberg - od nazwy miejscowej StraBberg, dziś Ulicko (jel., gmina Świeradów).

Strassenburg - od nazwy miejscowej StraBberg, dziś Ulicko (jel., gmina Świeradów).

Strasz - 1248 od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.

Straszak - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.

Straszczuk - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.

Straszczyk - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.

Straszczyński - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.

Straszczyszyn - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.

Straszek - 1289 od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.

Straszenko - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.

Straszewicz - 1301 od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.

Straszewski - 1393 od nazwy miejscowej Straszów (piotrkowskie, gmina Rozprza; kieleckie, gmina Mniów), Straszewo (kilka wsi).

Straszk - (Śl) od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.

Straszka - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.

Straszkiewicz - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.

Straszko - 1368 od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.

Straszkowski - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.

Straszna - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’; od straszny.

Straszny - 1493 od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’; od straszny.

Straszok - (Śl) od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.

Straszow - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.

Straszowski - 1443 od nazwy miejscowej Straszów (piotrkowskie, gmina Rozprza; kieleckie, gmina Mniów), Straszewo (kilka wsi).

Straszuk - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.

Straszybucik - 1629 od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.

Straszybut - 1606 od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.

Straszydlo - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’; od straszny.

Straszydło - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’; od straszny, straszydlo ‘potwór, monstrum’.

Straszydrożdże - 1464 od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.

Straszyk - 1755 od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.

Straszynkiewicz - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.

Straszyński - 1545 od nazwy miejscowej Straszyn (gdańskie, gmina Pruszcz Gdański).

Straszyryba - 1431 od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.

Straś - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.

Straśko - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.

Strata - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.

Stratek - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.

Strateński - od nazwy miejscowej Stratyn (KrW),

Stratew - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.

Straticzek - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.

Straticzuk - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.

Stratij - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.

Stratijczuk - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.

Stratil - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.

Straty - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.

Stratyj - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.

Stratyn - 1442 od nazwy miejscowej Stratyn (KrW),

Stratyński - od nazwy miejscowej Stratyn (KrW),

Straub - 1619 od niemeickich nazw osobowych Straub (e), Streub, te od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sztywno się jeżyć (o włosach)’.

Straube - od niemeickich nazw osobowych Straub (e), Streub, te od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sztywno się jeżyć (o włosach)’.

Straubert - od niemeickich nazw osobowych Straub (e), Streub, te od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sztywno się jeżyć (o włosach)’.

Strauch - od niemieckiej nazwy osobowej Strauch, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struch ‘krzew’.

Strauchman - od niemieckiej nazwy osobowej Strauch, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struch ‘krzew’.

Strauchmann - od niemieckiej nazwy osobowej Strauch, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struch ‘krzew’.

Straus - 1405 od niemieckiej nazwy osobowej Strauss, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struz ‘ptak struś; powstanie, walka’.

Strausburger - od nazwy miejscowej StraBberg, dziś Ulicko (jel., gmina Świeradów).

Strauska - od niemieckiej nazwy osobowej Strauss, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struz ‘ptak struś; powstanie, walka’.

Strauske - od niemieckiej nazwy osobowej Strauss, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struz ‘ptak struś; powstanie, walka’.

Strauss - od niemieckiej nazwy osobowej Strauss, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struz ‘ptak struś; powstanie, walka’.

Strausz - od niemieckiej nazwy osobowej Strauss, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struz ‘ptak struś; powstanie, walka’.

Strauś - od niemieckiej nazwy osobowej Strauss, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struz ‘ptak struś; powstanie, walka’.

Strauz - od niemieckiej nazwy osobowej Strauss, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struz ‘ptak struś; powstanie, walka’.

Strawa - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.

Strawarz - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.

Strawc - (Śl) od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.

Strawcich - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.

Strawczynowski - 1601 od nazwy miejscowej Strawczyn (kieleckie, gmina Strawczyn).

Strawczyński - 1679 od nazwy miejscowej Strawczyn (kieleckie, gmina Strawczyn).

Strawiak - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.

Strawianko - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.

Strawiec - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.

Strawienko - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.

Strawik - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.

Strawinko - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.

Strawiński - 1569 zapewne od nazwy miejscowej Strawienniki (KrW).

Strawionko - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.

Strawski - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.

Straz - od straż, ze staropolskiego straża ‘pilnowanie, czuwanie’, też ‘rada królewska w dawnej Polsce’.

Straż - od straż, ze staropolskiego straża ‘pilnowanie, czuwanie’, też ‘rada królewska w dawnej Polsce’.

Straża - od straż, ze staropolskiego straża ‘pilnowanie, czuwanie’, też ‘rada królewska w dawnej Polsce’.

Strażewski - 1700 od nazwy miejscowej Strażów (rzeszowskie, gmina Krasne).

Strażnik - od straż, ze staropolskiego straża ‘pilnowanie, czuwanie’, też ‘rada królewska w dawnej Polsce’.

Strażnikiewicz - od straż, ze staropolskiego straża ‘pilnowanie, czuwanie’, też ‘rada królewska w dawnej Polsce’.

Strażnyk - od straż, ze staropolskiego straża ‘pilnowanie, czuwanie’, też ‘rada królewska w dawnej Polsce’.

Strażowian - od straż, ze staropolskiego straża ‘pilnowanie, czuwanie’, też ‘rada królewska w dawnej Polsce’.

Strażyc - od straż, ze staropolskiego straża ‘pilnowanie, czuwanie’, też ‘rada królewska w dawnej Polsce’.

Strażyc-Krzywda - złożenia brak; Strażyc od straż, ze staropolskiego straża ‘pilnowanie, czuwanie’, też ‘rada królewska w dawnej Polsce’; Krzywda od krzywda, krzywdzić.

Strażyk - od straż, ze staropolskiego straża ‘pilnowanie, czuwanie’, też ‘rada królewska w dawnej Polsce’.

Strażyński - od straż, ze staropolskiego straża ‘pilnowanie, czuwanie’, też ‘rada królewska w dawnej Polsce’.

Strąbek - od strąb ‘rana, zrąb’, strąbić, strębić ‘zwołać trąbieniem’.

Strąbel - od strąb ‘rana, zrąb’, strąbić, strębić ‘zwołać trąbieniem’.

Strąbski - od strąb ‘rana, zrąb’, strąbić, strębić ‘zwołać trąbieniem’.

Strącała - 1789 od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.

Strącek - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.

Strącel - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.

Strąciak - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.

Strącicki - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.

Strącik - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.

Strąciuk - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.

Strąciwilk - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.

Strącki - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.

Strączała - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.

Strączek - 1402 od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.

Strączek-Frączek - złożenia brak; Strączek 1402 od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’; Frączek 1411 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyżu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Strączek-Helios - złożenia brak; Strączek 1402 od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’; Helios od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Strączeński - 1763 od nazwy miejscowej Strączno (pilskie, gmina Wałcz), Stręczyn (chełm., gmina Cyców).

Strączka - 1425 od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.

Strączkiewicz - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.

Strączko - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.

Strączkowiak - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.

Strączkowski - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.

Strączuk - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.

Strączy - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.

Strączyk - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.

Strączyński - 1789 od nazwy miejscowej Strączno (pilskie, gmina Wałcz), Stręczyn (chełm., gmina Cyców).

Strączywilk - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.

Strąg - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.

Strąga - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.

Strągiewski - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.

Strągowski - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.

Strąk - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.

Strąka - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.

Strąkiewicz - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.

Strąkow - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.

Strąkowski - 1499 od nazwy miejscowje Strękowo (łomżyńskie, gmina Nur).

Strąków - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.

Strążek - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.

Strążewski - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.

Strążkiewicz - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.

Strążyc - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.

Strążyński - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.

Streb - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strebe - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strebecki - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strebejko - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strebek - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strebel - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strebeyko - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strebko - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strebkow - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strebkowski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Streblow - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Streblów - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strebski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strechler - od niemieckiej nazwy osobowej Strecker, ta od średnioniemieckiego strecken ‘naciągać, rozciągać’.

Streciwilk - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.

Strecker - od niemieckiej nazwy osobowej Strecker, ta od średnioniemieckiego strecken ‘naciągać, rozciągać’.

Streckier - od niemieckiej nazwy osobowej Strecker, ta od średnioniemieckiego strecken ‘naciągać, rozciągać’.

Streckor - od niemieckiej nazwy osobowej Strecker, ta od średnioniemieckiego strecken ‘naciągać, rozciągać’.

Streczan - od strzekać ‘dokuczać, dręczyć’ .

Streczen - od strzekać ‘dokuczać, dręczyć’ .

Streczeń - od strzekać ‘dokuczać, dręczyć’ .

Streda - w grupie nazwisk pochodzących od stredź ,ze staropolskiego strzedź ‘miód’, także od imion typu Strzeżymir, Strzedziwoj.

Stredulla - w grupie nazwisk pochodzących od stredź ,ze staropolskiego strzedź ‘miód’, także od imion typu Strzeżymir, Strzedziwoj.

Stredziński - w grupie nazwisk pochodzących od stredź ,ze staropolskiego strzedź ‘miód’, także od imion typu Strzeżymir, Strzedziwoj.

Strege - (forma zgermanizowana) od strzegać ‘strzec’, strzega ‘stróżka’.

Stregiel - (forma zgermanizowana) od strzegać ‘strzec’, strzega ‘stróżka’.

Stregl - (forma zgermanizowana) od strzegać ‘strzec’, strzega ‘stróżka’.

Stregł - (forma zgermanizowana) od strzegać ‘strzec’, strzega ‘stróżka’.

Strehl - (forma zgermanizowana) (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strehlak - (forma zgermanizowana) (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strehlau - (forma zgermanizowana) (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strehlka - (forma zgermanizowana) (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strehlke - (forma zgermanizowana) (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strehlow - (forma zgermanizowana) (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strei - od niemieckiej nazwy osobowej Strey, ta od nazwy miejscowej Streu lub od słowiańskich nazw osobowych typu Strzeżysław.

Streibel - od niemeickich nazw osobowych Straub (e), Streub, te od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sztywno się jeżyć (o włosach)’.

Streibon - od niemeickich nazw osobowych Straub (e), Streub, te od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sztywno się jeżyć (o włosach)’.

Streiboń - od niemeickich nazw osobowych Straub (e), Streub, te od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sztywno się jeżyć (o włosach)’.

Streich - od niemieckiej nazwy osobowej Streich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strich ‘uderzenie, cios’.

Streit - od niemieckiej nazwy osobowej Streit, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strit ‘spór, sprzeczka’.

Strej - od niemieckiej nazwy osobowej Strey, ta od nazwy miejscowej Streu lub od słowiańskich nazw osobowych typu Strzeżysław.

Streja - od niemieckiej nazwy osobowej Strey, ta od nazwy miejscowej Streu lub od słowiańskich nazw osobowych typu Strzeżysław.

Strejan - od niemieckiej nazwy osobowej Strey, ta od nazwy miejscowej Streu lub od słowiańskich nazw osobowych typu Strzeżysław.

Strejbel - od niemeickich nazw osobowych Straub (e), Streub, te od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sztywno się jeżyć (o włosach)’.

Strejbon - od niemeickich nazw osobowych Straub (e), Streub, te od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sztywno się jeżyć (o włosach)’.

Strejboń - od niemeickich nazw osobowych Straub (e), Streub, te od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sztywno się jeżyć (o włosach)’.

Strejch - od niemieckiej nazwy osobowej Streich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strich ‘uderzenie, cios’.

Strek - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.

Strekier - od niemieckiej nazwy osobowej Strecker, ta od średnioniemieckiego strecken ‘naciągać, rozciągać’.

Strekowski - od nazwy miejscowej Strakowicze (KrW).

Strel - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strelac - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strelak - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strelał - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strelan - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strelc - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strelcow - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strelcz - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strelczenko - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strelczonek - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strelczuk - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strelczun - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strelczyk - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strelczyn - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strelec - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strelecki - od nazwy miejscowej Strzelce (kilka wsi).

Strelenko - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Streliński - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strelka - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strelke - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strelko - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strelnik - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strelnikow - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strelników - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strelow - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Streluk - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strelus - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strełko - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strełkow - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strełkowski - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strełków - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strema - od niemieckiej nazwy osobowej Stremm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sträm ‘kawałek pola’.

Stremal - od niemieckiej nazwy osobowej Stremm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sträm ‘kawałek pola’.

Strembeluk - od strąb ‘rana, zrąb’, strąbić, strębić ‘zwołać trąbieniem’.

Strembicki - od strąb ‘rana, zrąb’, strąbić, strębić ‘zwołać trąbieniem’.

Strembski - od strąb ‘rana, zrąb’, strąbić, strębić ‘zwołać trąbieniem’.

Stremciwilk - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.

Stremecki - od niemieckiej nazwy osobowej Stremm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sträm ‘kawałek pola’.

Stremel - od niemieckiej nazwy osobowej Stremm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sträm ‘kawałek pola’.

Stremer - od niemieckiej nazwy osobowej Stremm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sträm ‘kawałek pola’.

Stremich - od niemieckiej nazwy osobowej Stremm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sträm ‘kawałek pola’.

Stremik - od niemieckiej nazwy osobowej Stremm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sträm ‘kawałek pola’.

Stremla - od niemieckiej nazwy osobowej Stremm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sträm ‘kawałek pola’.

Stremlau - od niemieckiej nazwy osobowej Stremm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sträm ‘kawałek pola’.

Stremler - od niemieckiej nazwy osobowej Stremm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sträm ‘kawałek pola’.

Stremowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stremm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sträm ‘kawałek pola’.

Stremp - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strempel - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strempkiewicz - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Stremplewski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strempski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Stremski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strena - od stryj ‘brat ojca’.

Strenal - od stryj ‘brat ojca’.

Strencioch - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.

Strenciok - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.

Strenciwilk - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.

Strenczak - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.

Strenczek - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.

Streng - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.

Strenga - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.

Strenge - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.

Strengel - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.

Streniczuk - od stryj ‘brat ojca’.

Strenikowski - od stryj ‘brat ojca’.

Strenk - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.

Strenkowski - od nazwy miejscowje Strękowo (łomżyńskie, gmina Nur).

Strent - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.

Strenzioch - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.

Strenziok - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.

Strenzniok - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.

Strenźniak - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.

Strenźniok - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.

Strenżniok - (Śl) od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.

Strenżniuk - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.

Streńczak - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.

Streńkowski - od nazwy miejscowje Strękowo (łomżyńskie, gmina Nur).

Streński - od strzena ‘trzcina’, por. gwarowe strzeń ‘szreń’.

Strep - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strepeniuk - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strepiak - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strepikowski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strepka - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strepko - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strepniak - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strepski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strernach - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.

Streszewski - od nazwy miejscowej Straszów (piotrkowskie, gmina Rozprza; kieleckie, gmina Mniów), Straszewo (kilka wsi).

Stretecki - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.

Streteński - od nazwy miejscowej Stratyn (KrW),

Stretowicz - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.

Stretton - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.

Stręb - od strąb ‘rana, zrąb’, strąbić, strębić ‘zwołać trąbieniem’.

Strębicki - od strąb ‘rana, zrąb’, strąbić, strębić ‘zwołać trąbieniem’.

Strębowski - od strąb ‘rana, zrąb’, strąbić, strębić ‘zwołać trąbieniem’.

Strębski - od strąb ‘rana, zrąb’, strąbić, strębić ‘zwołać trąbieniem’.

Strębuluk - od strąb ‘rana, zrąb’, strąbić, strębić ‘zwołać trąbieniem’.

Strębyluk - od strąb ‘rana, zrąb’, strąbić, strębić ‘zwołać trąbieniem’.

Stręciwilk - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.

Stręczak - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.

Stręczek - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.

Stręczel - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.

Stręczelski - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.

Stręczkowski - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.

Stręczyński - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.

Stręczywilk - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.

Stręg - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.

Stręga - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.

Stręgiel - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.

Stręgowski - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.

Stręk - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.

Strękowski - od nazwy miejscowje Strękowo (łomżyńskie, gmina Nur).

Stręp - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strępski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Stręta - 1427 od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.

Strętkowicz - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.

Strętkowski - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.

Stręzioch - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.

Stręziok - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.

Strężniok - (Śl) od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.

Strężyna - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.

Strib - od strzybać ‘pić coś gęstego, chłeptać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Strieb.

Stricka - od niemieckiej nazwy osobowej Strecker, ta od średnioniemieckiego strecken ‘naciągać, rozciągać’.

Stricke - od niemieckiej nazwy osobowej Strecker, ta od średnioniemieckiego strecken ‘naciągać, rozciągać’.

Stricker - od niemieckiej nazwy osobowej Strecker, ta od średnioniemieckiego strecken ‘naciągać, rozciągać’.

Strigel - od niemieckich nazw osobowych Strieg (e)l, Strigl, te od średnio-wysoko-niemieckiego strigel ‘zgrzebło’.

Strigl - od niemieckich nazw osobowych Strieg (e)l, Strigl, te od średnio-wysoko-niemieckiego strigel ‘zgrzebło’.

Strilciow - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strilciów - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strilciw - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strilcow - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strilec - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Striło - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strisch - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.

Strisz - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.

Striszkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.

Striż - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.

Striżko - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.

Striżyk - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.

Strna - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.

Strnad - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.

Strnadel - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.

Strnadl - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.

Stroba - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strob-, por. staropolskie postrobić ‘posilic, wzmocnić’, czeskie ostrabiti se ‘odzyskać siły’.

Strobała - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strob-, por. staropolskie postrobić ‘posilic, wzmocnić’, czeskie ostrabiti se ‘odzyskać siły’.

Strobejko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strob-, por. staropolskie postrobić ‘posilic, wzmocnić’, czeskie ostrabiti se ‘odzyskać siły’.

Strobia - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strob-, por. staropolskie postrobić ‘posilic, wzmocnić’, czeskie ostrabiti se ‘odzyskać siły’.

Strobień - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strob-, por. staropolskie postrobić ‘posilic, wzmocnić’, czeskie ostrabiti se ‘odzyskać siły’.

Strobin - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strob-, por. staropolskie postrobić ‘posilic, wzmocnić’, czeskie ostrabiti se ‘odzyskać siły’.

Strobiń - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strob-, por. staropolskie postrobić ‘posilic, wzmocnić’, czeskie ostrabiti se ‘odzyskać siły’.

Strobisz - 1146 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strob-, por. staropolskie postrobić ‘posilic, wzmocnić’, czeskie ostrabiti se ‘odzyskać siły’.

Strobl - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strob-, por. staropolskie postrobić ‘posilic, wzmocnić’, czeskie ostrabiti se ‘odzyskać siły’.

Strobrowa - (Śl) od nazwy miejscowej Stobrawa (opolskie, gmina Popielów).

Stroch - 1440 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.

Strochalski - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.

Strochan - 1265 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.

Strochowski - 1434 od nazwy miejscowej Strochowo (KrW).

Strochowski - 1710 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.

Strociak - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Strocki - od nazwy miejscowej Stroki (KrW).

Stroczak - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Stroczan - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Stroczański - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Stroczko - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Stroczkowski - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Stroczowski - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Stroczuk - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Stroczyk - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Stroczyński - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Strodula - od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’.

Strodziński - od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’.

Strof - od niemieckiej nazwy osobowej Straff ,ta od średnio-wysoko-niemieckiego straf ‘napięty, srogi; ostry’, także’ energiczny sprężysty’ lub od Straffe ‘kara’.

Stroff - od niemieckiej nazwy osobowej Straff ,ta od średnio-wysoko-niemieckiego straf ‘napięty, srogi; ostry’, także’ energiczny sprężysty’ lub od Straffe ‘kara’.

Strofowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Straff ,ta od średnio-wysoko-niemieckiego straf ‘napięty, srogi; ostry’, także’ energiczny sprężysty’ lub od Straffe ‘kara’.

Stroga - 1434 od imion złożonych typu Strogobor, Strogomir lub też od dawnego strogi ‘srogi’.

Stroganow - od imion złożonych typu Strogobor, Strogomir lub też od dawnego strogi ‘srogi’.

Stroganowski - od nazwy miejscowej Strogonowo (KrW).

Strogonowski - od nazwy miejscowej Strogonowo (KrW).

Strogosz - od imion złożonych typu Strogobor, Strogomir lub też od dawnego strogi ‘srogi’.

Strogowski - od imion złożonych typu Strogobor, Strogomir lub też od dawnego strogi ‘srogi’.

Strogulski - od imion złożonych typu Strogobor, Strogomir lub też od dawnego strogi ‘srogi’.

Strogusz - od imion złożonych typu Strogobor, Strogomir lub też od dawnego strogi ‘srogi’.

Strohbach-Gałuszka - złożenia brak; Strohbach- brak; Gałuszka 1607 od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti; lub od gwarowego gałuszka ‘kuleczka’.

Stroicki - 1471 od nazwy miejscowej Strojec (częstochowskie, gmina Praszka).

Stroik - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.

Stroike - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.

Stroikowski - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.

Stroiny - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.

Stroisz - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.

Stroiwąs - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.

Stroiwons - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.

Stroj - 1125 w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.

Stroja - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.

Strojak - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.

Strojan - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.

Strojczyk - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.

Strojczyński - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.

Strojec - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.

Strojecki - 1472 od nazwy miejscowej Strojec (częstochowskie, gmina Praszka).

Strojek - 1592 w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.

Strojer - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.

Strojeszyn - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.

Strojewski - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.

Strojk - (Pom) w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.

Strojka - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.

Strojke - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.

Strojkiewicz - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.

Strojkowski - 1684 w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.

Strojn - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.

Strojna - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.

Strojniak - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.

Strojnicki - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.

Strojnik - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.

Strojnowski - od nazwy miejscowej Strojnów (kieleckie, gmina Pierzchnica).

Strojny - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.

Strojs - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.

Strojuk - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.

Strojwas - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.

Strojwąs - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Strojwons - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Strok - 1447 od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Stroka - XIII w. od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Strokacz - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Strokin - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Strokocz - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Strokol - (Śl) od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Strokoń - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Strokosz - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Strokowicz - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Strokowski - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Strola - od niemieckiej nazwy osobowej Ströll, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strudel ‘kręcić się, wirować’ lub też od polskiego Strol-, Stral-.

Strolik - od niemieckiej nazwy osobowej Ströll, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strudel ‘kręcić się, wirować’ lub też od polskiego Strol-, Stral-.

Stroła - od niemieckiej nazwy osobowej Ströll, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strudel ‘kręcić się, wirować’ lub też od polskiego Strol-, Stral-.

Strom - od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.

Stroma, m. - od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.

Stromak - od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.

Stromalski - od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.

Stromb - od strąb ‘rana, zrąb’, strąbić, strębić ‘zwołać trąbieniem’.

Strombek - od strąb ‘rana, zrąb’, strąbić, strębić ‘zwołać trąbieniem’.

Strombiński - od strąb ‘rana, zrąb’, strąbić, strębić ‘zwołać trąbieniem’.

Strombowski - od strąb ‘rana, zrąb’, strąbić, strębić ‘zwołać trąbieniem’.

Stromczeński - od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.

Stromczyński - od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.

Stromecki - od nazwy miejscowej Stromiec (radomskie, gmina Stromiec).

Stromek - 1394-95 od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.

Stromiarz - od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.

Stromich - od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.

Stromicki - od nazwy miejscowej Stromiec (radomskie, gmina Stromiec).

Stromiełło - do Polski przyszło z Kresów Wschodnich, zapewne przez pośrednictwo litewskiej nazwy osobowej Stromila, ale do języka litewskiego z języków wschodniosłowiańskich, w których pochodzi od podstawy Strom-.

Stromiło - 1428 do Polski przyszło z Kresów Wschodnich, zapewne przez pośrednictwo litewskiej nazwy osobowej Stromila, ale do języka litewskiego z języków wschodniosłowiańskich, w których pochodzi od podstawy Strom-.

Stromin - od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.

Stromiński - od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.

Stromka - od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.

Stromkie - od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.

Stromkowski - od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.

Stromof - od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.

Stromowski - od nazwy miejscowej Stromowa (KrW).

Strompel - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Stromplewski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strompłoć - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strompoć - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strompowski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Stromski - 1700 od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.

Stromsky - od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.

Stromyło - do Polski przyszło z Kresów Wschodnich, zapewne przez pośrednictwo litewskiej nazwy osobowej Stromila, ale do języka litewskiego z języków wschodniosłowiańskich, w których pochodzi od podstawy Strom-.

Stromzek - (Śl) od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.

Strona - 1680 w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.

Stronc - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.

Stronca - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.

Stroncała - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.

Stroncik - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.

Stronciuk - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.

Stronczak - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.

Stronczeński - od nazwy miejscowej Strączno (pilskie, gmina Wałcz), Stręczyn (chełm., gmina Cyców).

Stronczyński - od nazwy miejscowej Strączno (pilskie, gmina Wałcz), Stręczyn (chełm., gmina Cyców).

Stronek - 1233 w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.

Strong - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.

Strongowski - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.

Stroniak - w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.

Stroniarczyk - w grupie nazwisk pochodzących od struna ‘naciągnięta nić z jelit lub z drutu służąca do wydobywania dźwięku z instrumentu muzycznego’, dawniej też ‘cięciwa w łuku’; od struniarz ‘rzemieślnik naciągający struny’.

Stroniarski - w grupie nazwisk pochodzących od struna ‘naciągnięta nić z jelit lub z drutu służąca do wydobywania dźwięku z instrumentu muzycznego’, dawniej też ‘cięciwa w łuku’; od struniarz ‘rzemieślnik naciągający struny’.

Stroniarz - 1641 w grupie nazwisk pochodzących od struna ‘naciągnięta nić z jelit lub z drutu służąca do wydobywania dźwięku z instrumentu muzycznego’, dawniej też ‘cięciwa w łuku’; od struniarz ‘rzemieślnik naciągający struny’.

Stronias - w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.

Stroniasz - w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.

Stroniawski - od nazw miejscowych Stroniewice (skierniewickie, gmina Domaniewice), Stronowice (KrW).

Stroniczek - w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.

Stroniecki - w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.

Stroniewski - od nazw miejscowych Stroniewice (skierniewickie, gmina Domaniewice), Stronowice (KrW).

Stronik - w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.

Stronikowski - w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.

Stronisz - w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.

Stronk - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.

Stronka - 1671 w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.

Stronkiewicz - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.

Stronkowski - od nazwy miejscowje Strękowo (łomżyńskie, gmina Nur).

Stronowicz - w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.

Stroń - 1125 w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.

Strończak - w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.

Strończek - w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.

Strończeński - od nazwy miejscowej Strączno (pilskie, gmina Wałcz), Stręczyn (chełm., gmina Cyców).

Strończyk - w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.

Strończyński - od nazwy miejscowej Strączno (pilskie, gmina Wałcz), Stręczyn (chełm., gmina Cyców).

Stroński - 1501 od nazwy miejscowej Stronie (częste), Strońsko (sieradzkie, gmina Zapolice).

Strop - od strop ‘pułap, powała’.

Stropa - od strop ‘pułap, powała’.

Stropczyński - od strop ‘pułap, powała’.

Stropek - 1463 od strop ‘pułap, powała’.

Stropel - 1754 od strop ‘pułap, powała’.

Stropiński - od strop ‘pułap, powała’.

Stros - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.

Strosberg - 1357 od nazwy miejscowej StraBberg, dziś Ulicko (jel., gmina Świeradów).

Strosberk - 1387 od nazwy miejscowej StraBberg, dziś Ulicko (jel., gmina Świeradów).

Strosik - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.

Strosin - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.

Strosiński - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.

Stroska - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.

Stroske - (Pom) w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.

Strosny - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.

Strosowski - od nazwy miejscowej Stroszowice (opolskie, gmina Lewin Brzeski).

Strossowski - od nazwy miejscowej Stroszowice (opolskie, gmina Lewin Brzeski).

Strosyk - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.

Strosz - 1388 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.

Stroszak - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.

Stroszczak - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.

Stroszczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.

Stroszczyński - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.

Stroszek - 1400 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.

Stroszewski - od nazwy miejscowej Stroszowice (opolskie, gmina Lewin Brzeski).

Stroszowski - od nazwy miejscowej Stroszowice (opolskie, gmina Lewin Brzeski).

Stroszyński - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.

Strot - od śrut, także śrót, srut ‘naboje do broni myśliwskiej’, śruta, ze staropolskiego szrota ‘grube części ziarna pozostałe po pierwszym przemiale; prażone makuchy’.

Strota - od śrut, także śrót, srut ‘naboje do broni myśliwskiej’, śruta, ze staropolskiego szrota ‘grube części ziarna pozostałe po pierwszym przemiale; prażone makuchy’.

Strotyński - od śrut, także śrót, srut ‘naboje do broni myśliwskiej’, śruta, ze staropolskiego szrota ‘grube części ziarna pozostałe po pierwszym przemiale; prażone makuchy’.

Strowa - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.

Strowiak - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.

Strowicki - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.

Strowicz - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.

Strowik - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.

Strowiński - zapewne od nazwy miejscowej Strawienniki (KrW).

Strownik - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.

Strowski - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.

Stroyewski - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.

Stroyk - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.

Stroynowski - od nazwy miejscowej Strojnów (kieleckie, gmina Pierzchnica).

Stroz - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Strozecki - od nazwy miejscowej Strożyska (kieleckie, gmina Nowy Korczyn).

Strozik - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Stroziński - od nazwy miejscowej Stróżna (nowosądeckie, gmina Bobowa).

Stroziuk - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Strozyk - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Strozyński - od nazwy miejscowej Stróżna (nowosądeckie, gmina Bobowa).

Stroż - 1388 od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Strożak - 1492 od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Strożczak - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Strożczyk - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Strożecki - od nazwy miejscowej Strożyska (kieleckie, gmina Nowy Korczyn).

Strożek - 1400 od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Strożenko - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Strożewski - 1434 od nazwy miejscowej Stróżewo (kilka wsi).

Strożka - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Strożkowski - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Strożna - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Strożniak - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Strożny - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Strożowski - od nazwy miejscowej Stróżewo (kilka wsi).

Strożuk - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Strożycki - 1395 od nazwy miejscowej Strożyska (kieleckie, gmina Nowy Korczyn).

Strożyk - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Strożyński - 1463 od nazwy miejscowej Stróżna (nowosądeckie, gmina Bobowa).

Stróbel - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strob-, por. staropolskie postrobić ‘posilic, wzmocnić’, czeskie ostrabiti se ‘odzyskać siły’.

Stróg - od imion złożonych typu Strogobor, Strogomir lub też od dawnego strogi ‘srogi’.

Strógalski - od imion złożonych typu Strogobor, Strogomir lub też od dawnego strogi ‘srogi’.

Strógarek - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Strógarski - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Strój - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.

Strójecki - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.

Strójka - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.

Strójniak - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.

Strójnowski - od nazwy miejscowej Strojnów (kieleckie, gmina Pierzchnica).

Strójwas - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.

Strójwąs - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.

Strójwęs - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.

Stróm - od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.

Strómiłło - do Polski przyszło z Kresów Wschodnich, zapewne przez pośrednictwo litewskiej nazwy osobowej Stromila, ale do języka litewskiego z języków wschodniosłowiańskich, w których pochodzi od podstawy Strom-.

Strópek - od strup.

Stróski - 1438 od nazw miejscowych Stróża, Stróże (częste).

Strósz - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.

Strószczak - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.

Strószczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.

Stróś - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.

Stróz - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Strózczyk - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Strózek - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Strózewski - od nazwy miejscowej Stróżewo (kilka wsi).

Stróziak - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Strózik - 1673 od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Strózikiewicz - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Strózikowski - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Stróziński - od nazwy miejscowej Stróżna (nowosądeckie, gmina Bobowa).

Strózka - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Strózniak - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Stróznik - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Strózny - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Strózyczak - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Strózyk - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Strózykiewicz - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Stróźniak - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Stróż - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Stróżak - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Stróżanowski - od nazwy miejscowej Strużany (Łotwa).

Stróżański - od nazwy miejscowej Strużany (Łotwa).

Stróżczak - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Stróżczyk - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Stróżecki - od nazwy miejscowej Strożyska (kieleckie, gmina Nowy Korczyn).

Stróżek - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Stróżel - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Stróżeński - od nazwy miejscowej Stróżna (nowosądeckie, gmina Bobowa).

Stróżeński - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Stróżew - od nazwy miejscowej Stróżewo (kilka wsi).

Stróżewski - od nazwy miejscowej Stróżewo (kilka wsi).

Stróżik - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Stróżka - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Stróżkiewicz - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Stróżkowski - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Stróżna - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Stróżniak - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Stróżnik - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Stróżny - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Stróżowski - od nazwy miejscowej Stróżewo (kilka wsi).

Stróżycki - od nazwy miejscowej Strożyska (kieleckie, gmina Nowy Korczyn).

Stróżyczak - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Stróżyczek - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Stróżyczyk - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Stróżyk - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Stróżykiewicz - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Stróżykowski - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Stróżyna - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Stróżyński - od nazwy miejscowej Stróżna (nowosądeckie, gmina Bobowa).

Strub - od niemieckiej nazwy osobowej Strube, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sterczeć’.

Struba - od niemieckiej nazwy osobowej Strube, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sterczeć’.

Strubal - od niemieckiej nazwy osobowej Strube, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sterczeć’.

Strubane - od niemieckiej nazwy osobowej Strube, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sterczeć’.

Strubczewski - od niemieckiej nazwy osobowej Strube, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sterczeć’.

Strube - od niemieckiej nazwy osobowej Strube, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sterczeć’.

Strubecki - od niemieckiej nazwy osobowej Strube, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sterczeć’.

Strubel - od niemieckiej nazwy osobowej Strube, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sterczeć’; od niemieckiej nazwy osobowej Strubel.

Strubicki - od nazwy miejscowej Strubiny (ciechanowskie, gmina Płońsk; warszawskie, gmina Zakroczym).

Strubiński - od nazwy miejscowej Strubiny (ciechanowskie, gmina Płońsk; warszawskie, gmina Zakroczym).

Strublewski - od niemieckiej nazwy osobowej Strube, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sterczeć’; od niemieckiej nazwy osobowej Strubel.

Struc - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.

Struca - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.

Strucala - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.

Strucek - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.

Strucel - 1467 od strucel, strucla ‘rodzaj pieczywa’.

Strucelka - 1551 od strucel, strucla ‘rodzaj pieczywa’.

Struch - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego struchły ‘zmurszały, zbutwiały’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Struck, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strüch ‘krzew, zarośla’.

Struchalski - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego struchły ‘zmurszały, zbutwiały’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Struck, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strüch ‘krzew, zarośla’.

Struchańczuk - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego struchły ‘zmurszały, zbutwiały’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Struck, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strüch ‘krzew, zarośla’.

Strucharek - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego struchły ‘zmurszały, zbutwiały’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Struck, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strüch ‘krzew, zarośla’.

Strucharski - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego struchły ‘zmurszały, zbutwiały’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Struck, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strüch ‘krzew, zarośla’.

Struchman - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego struchły ‘zmurszały, zbutwiały’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Struck, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strüch ‘krzew, zarośla’.

Struchmańczuk - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego struchły ‘zmurszały, zbutwiały’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Struck, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strüch ‘krzew, zarośla’.

Struchowicz - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego struchły ‘zmurszały, zbutwiały’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Struck, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strüch ‘krzew, zarośla’.

Struchowski - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego struchły ‘zmurszały, zbutwiały’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Struck, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strüch ‘krzew, zarośla’.

Strucin - od śrut, także śrót, srut ‘naboje do broni myśliwskiej’, śruta, ze staropolskiego szrota ‘grube części ziarna pozostałe po pierwszym przemiale; prażone makuchy’.

Struciński - od nazwy miejscowej Strutyn (KrW).

Struciński - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.

Struciński - od śrut, także śrót, srut ‘naboje do broni myśliwskiej’, śruta, ze staropolskiego szrota ‘grube części ziarna pozostałe po pierwszym przemiale; prażone makuchy’.

Struciuk - od śrut, także śrót, srut ‘naboje do broni myśliwskiej’, śruta, ze staropolskiego szrota ‘grube części ziarna pozostałe po pierwszym przemiale; prażone makuchy’.

Struck - (Pom) od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.

Strucke - (Śl) od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.

Strucki - od nazwy miejscowej Struki (Wileńszczyzna).

Strucla - 1673 od strucel, strucla ‘rodzaj pieczywa’.

Struczak - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.

Struczał - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.

Struczek - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.

Struczewski - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.

Struczinski - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.

Struczka - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.

Struczko - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.

Struczowski - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.

Struczuk - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.

Struczyk - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.

Struczyński - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.

Struć - od śrut, także śrót, srut ‘naboje do broni myśliwskiej’, śruta, ze staropolskiego szrota ‘grube części ziarna pozostałe po pierwszym przemiale; prażone makuchy’.

Strudlik - od strudel ‘rodzaj ciasta z jabłkami lub makiem’.

Strudliński - od strudel ‘rodzaj ciasta z jabłkami lub makiem’.

Strudnik - od dawnego strudzić ‘zmęczyć; pozbawić sił’.

Strudowski - od dawnego strudzić ‘zmęczyć; pozbawić sił’.

Strudzik - od dawnego strudzić ‘zmęczyć; pozbawić sił’.

Strudziński - od dawnego strudzić ‘zmęczyć; pozbawić sił’.

Struf - od niemieckiej nazwy osobowej Strufe, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strüf ‘sterczeć’.

Struffe - od niemieckiej nazwy osobowej Strufe, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strüf ‘sterczeć’.

Strug - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Struga - 1436 w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’; od struga ‘potok’.

Strugacz - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Strugala - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Strugalewicz - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Strugalewski - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Strugaliński - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Strugalla - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Strugalski - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Strugała - 1395 w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Strugałła - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Strugałło - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Struganek - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Struganow - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Strugar - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Strugarek - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Strugasek - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Strugasiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Strugiel - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Strugielski - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Strugiński - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Strugla - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Struglewski - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Struglik - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Strugliński - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Strugolewski - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Strugowski - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Strugólewski - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Strugulewski - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Struj - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.

Strujew - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.

Strujwąs - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.

Struk - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.

Strukało - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.

Strukan - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.

Strukiel - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.

Strukiewicz - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.

Strukow - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.

Strukowicz - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.

Strukowski - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.

Struków - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.

Strukulski - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.

Strukus - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.

Strulak - od struć ‘zaszkodzić czyjemuś zdrowiu; otruć’, struły ‘struty’.

Strulczyk - od struć ‘zaszkodzić czyjemuś zdrowiu; otruć’, struły ‘struty’.

Strulik - od struć ‘zaszkodzić czyjemuś zdrowiu; otruć’, struły ‘struty’.

Struliński - od struć ‘zaszkodzić czyjemuś zdrowiu; otruć’, struły ‘struty’.

Strulis - od struć ‘zaszkodzić czyjemuś zdrowiu; otruć’, struły ‘struty’.

Strulski - od struć ‘zaszkodzić czyjemuś zdrowiu; otruć’, struły ‘struty’.

Struła - 1520 od struć ‘zaszkodzić czyjemuś zdrowiu; otruć’, struły ‘struty’.

Strułowicz - od struć ‘zaszkodzić czyjemuś zdrowiu; otruć’, struły ‘struty’.

Strułyński - od struć ‘zaszkodzić czyjemuś zdrowiu; otruć’, struły ‘struty’.

Strum - w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.

Struma - w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.

Struman - w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.

Strumecki - w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.

Strumf - od niemieckiej nazwy osobowej Strumpf, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strumpf ‘pniak’.

Strumff - od niemieckiej nazwy osobowej Strumpf, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strumpf ‘pniak’.

Strumiak - w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.

Strumiało - do Polski przyszło z Kresów Wschodnich, zapewne przez pośrednictwo litewskiej nazwy osobowej Stromila, ale do języka litewskiego z języków wschodniosłowiańskich, w których pochodzi od podstawy Strom-.

Strumian - w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.

Strumicki - – w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianom- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.

Strumień - w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.

Strumieński - 1676 od nazwy miejscowej Strumiany (kilka wsi).

Strumiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.

Strumik - w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.

Strumikowski - w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.

Strumił - 1497 do Polski przyszło z Kresów Wschodnich, zapewne przez pośrednictwo litewskiej nazwy osobowej Stromila, ale do języka litewskiego z języków wschodniosłowiańskich, w których pochodzi od podstawy Strom-.

Strumiłko - do Polski przyszło z Kresów Wschodnich, zapewne przez pośrednictwo litewskiej nazwy osobowej Stromila, ale do języka litewskiego z języków wschodniosłowiańskich, w których pochodzi od podstawy Strom-.

Strumiłkowski - do Polski przyszło z Kresów Wschodnich, zapewne przez pośrednictwo litewskiej nazwy osobowej Stromila, ale do języka litewskiego z języków wschodniosłowiańskich, w których pochodzi od podstawy Strom-.

Strumiłło - do Polski przyszło z Kresów Wschodnich, zapewne przez pośrednictwo litewskiej nazwy osobowej Stromila, ale do języka litewskiego z języków wschodniosłowiańskich, w których pochodzi od podstawy Strom-.

Strumiło - 1438 do Polski przyszło z Kresów Wschodnich, zapewne przez pośrednictwo litewskiej nazwy osobowej Stromila, ale do języka litewskiego z języków wschodniosłowiańskich, w których pochodzi od podstawy Strom-.

Strumiłowski - do Polski przyszło z Kresów Wschodnich, zapewne przez pośrednictwo litewskiej nazwy osobowej Stromila, ale do języka litewskiego z języków wschodniosłowiańskich, w których pochodzi od podstawy Strom-.

Strumiński - 1788 od nazwy miejscowej Strumiany (kilka wsi).

Strumk - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.

Strumnik - w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.

Strumowski - w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.

Strumpf - od niemieckiej nazwy osobowej Strumpf, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strumpf ‘pniak’.

Strumph - od niemieckiej nazwy osobowej Strumpf, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strumpf ‘pniak’.

Strumpski - w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.

Strumski - w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.

Strumuński - w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.

Strumyk - 1398 w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.

Struna - 1487 w grupie nazwisk pochodzących od struna ‘naciągnięta nić z jelit lub z drutu służąca do wydobywania dźwięku z instrumentu muzycznego’, dawniej też ‘cięciwa w łuku’.

Strunc - od niemieckiej nazwy osobowej Strunz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strunze ‘pniak’.

Strunciak - od niemieckiej nazwy osobowej Strunz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strunze ‘pniak’.

Strunczak - od niemieckiej nazwy osobowej Strunz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strunze ‘pniak’.

Strunek - w grupie nazwisk pochodzących od struna ‘naciągnięta nić z jelit lub z drutu służąca do wydobywania dźwięku z instrumentu muzycznego’, dawniej też ‘cięciwa w łuku’.

Strunge - od niemieckich nazw osobowych Strunge, Strunk, te od średnio-wysoko-niemieckiego strunc ‘pniak’.

Strungowski - od niemieckich nazw osobowych Strunge, Strunk, te od średnio-wysoko-niemieckiego strunc ‘pniak’.

Struniawski - od nazwy miejscowej Struniawy (ostrołęckie, gmina Goworowo).

Strunic - w grupie nazwisk pochodzących od struna ‘naciągnięta nić z jelit lub z drutu służąca do wydobywania dźwięku z instrumentu muzycznego’, dawniej też ‘cięciwa w łuku’.

Struniec - w grupie nazwisk pochodzących od struna ‘naciągnięta nić z jelit lub z drutu służąca do wydobywania dźwięku z instrumentu muzycznego’, dawniej też ‘cięciwa w łuku’.

Struniewicz - w grupie nazwisk pochodzących od struna ‘naciągnięta nić z jelit lub z drutu służąca do wydobywania dźwięku z instrumentu muzycznego’, dawniej też ‘cięciwa w łuku’.

Struniewski - od nazwy miejscowej Struniawy (ostrołęckie, gmina Goworowo).

Strunik - 1431 w grupie nazwisk pochodzących od struna ‘naciągnięta nić z jelit lub z drutu służąca do wydobywania dźwięku z instrumentu muzycznego’, dawniej też ‘cięciwa w łuku’.

Strunikowski - w grupie nazwisk pochodzących od struna ‘naciągnięta nić z jelit lub z drutu służąca do wydobywania dźwięku z instrumentu muzycznego’, dawniej też ‘cięciwa w łuku’.

Strunk - od niemieckich nazw osobowych Strunge, Strunk, te od średnio-wysoko-niemieckiego strunc ‘pniak’.

Strunka - 1461 w grupie nazwisk pochodzących od struna ‘naciągnięta nić z jelit lub z drutu służąca do wydobywania dźwięku z instrumentu muzycznego’, dawniej też ‘cięciwa w łuku’.

Strunkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od struna ‘naciągnięta nić z jelit lub z drutu służąca do wydobywania dźwięku z instrumentu muzycznego’, dawniej też ‘cięciwa w łuku’.

Strunnik - 1444 w grupie nazwisk pochodzących od struna ‘naciągnięta nić z jelit lub z drutu służąca do wydobywania dźwięku z instrumentu muzycznego’, dawniej też ‘cięciwa w łuku’.

Strunowski - w grupie nazwisk pochodzących od struna ‘naciągnięta nić z jelit lub z drutu służąca do wydobywania dźwięku z instrumentu muzycznego’, dawniej też ‘cięciwa w łuku’.

Strunpf - od niemieckiej nazwy osobowej Strumpf, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strumpf ‘pniak’.

Struń - w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.

Struński - od nazwy miejscowej Stronie (częste), Strońsko (sieradzkie, gmina Zapolice).

Strup - 1385 od strup.

Strupczewski - od nazwy miejscowej Strupczewo (płockie, gmina Brudzeń Duży).

Strupek - od strup.

Strupichowski - od nazwy miejscowej Strupiechów (siedleckie, gmina Wierzbno).

Strupicki - od nazwy miejscowej Strupice (kieleckie, gmina Waśniów).

Strupiechowski - od nazwy miejscowej Strupiechów (siedleckie, gmina Wierzbno).

Strupieniuk - od strup.

Strupieński - od nazwy miejscowej Strupin (chełm., gmina Chełm), Strupiny (sieradzkie, gmina Buczek).

Strupiński - od nazwy miejscowej Strupin (chełm., gmina Chełm), Strupiny (sieradzkie, gmina Buczek).

Strupk - 1411 (KrW) od strup.

Strupkiewicz - od strup.

Strupkowski - od nazwy miejscowej Strupków (KrW).

Strupowiec - od strup.

Strupowski - od strup.

Struppek - (Pom) od strup.

Strupski - od strup.

Strurzyński - od nazwy miejscowej Stróżna (nowosądeckie, gmina Bobowa).

Strus - od struś, ze staropolskiego strus.

Strusch - od struś, ze staropolskiego strus.

Struschka - od struś, ze staropolskiego strus.

Struse - od struś, ze staropolskiego strus.

Strusek - od struś, ze staropolskiego strus.

Strusewicz - od struś, ze staropolskiego strus.

Strusiak - od struś, ze staropolskiego strus.

Strusiewicz - od struś, ze staropolskiego strus.

Strusik - od struś, ze staropolskiego strus.

Strusiński - 1471 od nazwy miejscowej Strusin (ciechanowskie, gmina Sońsk), Strusino (płockie, gmina Bielsk).

Struski - 1495 od nazw miejscowych Stróża, Stróże (częste).

Strusowski - od nazwy miejscowej Strusów (KrW).

Struss - od struś, ze staropolskiego strus.

Strusz - od struś, ze staropolskiego strus.

Struszczak - od struś, ze staropolskiego strus.

Struszczenek - od struś, ze staropolskiego strus.

Struszczyk - od struś, ze staropolskiego strus.

Struszek - od struś, ze staropolskiego strus.

Struszewski - 1456 od nazwy miejscowej Struszewo (słupskie, gmina Borzytuchom).

Struszka - od struś, ze staropolskiego strus.

Struszkiewicz - od struś, ze staropolskiego strus.

Struszkowski - od struś, ze staropolskiego strus.

Struszyński - od nazwy miejscowej Strusin (ciechanowskie, gmina Sońsk), Strusino (płockie, gmina Bielsk).

Struś - 1510 od struś, ze staropolskiego strus.

Struśkowski - od struś, ze staropolskiego strus.

Struśnik - od struś, ze staropolskiego strus.

Strut - od śrut, także śrót, srut ‘naboje do broni myśliwskiej’, śruta, ze staropolskiego szrota ‘grube części ziarna pozostałe po pierwszym przemiale; prażone makuchy’.

Struta - od śrut, także śrót, srut ‘naboje do broni myśliwskiej’, śruta, ze staropolskiego szrota ‘grube części ziarna pozostałe po pierwszym przemiale; prażone makuchy’.

Strutta - od śrut, także śrót, srut ‘naboje do broni myśliwskiej’, śruta, ze staropolskiego szrota ‘grube części ziarna pozostałe po pierwszym przemiale; prażone makuchy’.

Strutwa - od śrut, także śrót, srut ‘naboje do broni myśliwskiej’, śruta, ze staropolskiego szrota ‘grube części ziarna pozostałe po pierwszym przemiale; prażone makuchy’.

Strutyński - 1411 od nazwy miejscowej Strutyn (KrW).

Struwe - od niemieckiej nazwy osobowej Struwe, ta od średnioniemieckiego struf, struve ‘chropowaty, szorstki’.

Struzicki - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Struziczak - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Struzik - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Struzikiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Struziko - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Struzikowski - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Struzil - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Struzin - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Struzina - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Struziński - od nazwy miejscowej Stróżna (nowosądeckie, gmina Bobowa).

Struziński - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Struzyna - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Struzyński - od nazwy miejscowej Stróżna (nowosądeckie, gmina Bobowa).

Struż - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Strużak - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Strużanowski - od nazwy miejscowej Strużany (Łotwa).

Strużański - od nazwy miejscowej Strużany (Łotwa).

Strużczyk - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Strużek - 1471 w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Strużeński - od nazwy miejscowej Stróżna (nowosądeckie, gmina Bobowa).

Strużewski - od nazwy miejscowej Stróżewo (kilka wsi).

Strużka - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Strużkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Strużkowski - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Strużna - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Strużny - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.

Strużny - 1691– w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Strużuk - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Strużybełt - 1499 w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’; od struga + bełt ‘strzała, kosa’.

Strużycki - od nazwy miejscowej Strożyska (kieleckie, gmina Nowy Korczyn).

Strużyczak - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Strużyk - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Strużykiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Strużykowski - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Strużyn - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Strużyna - 1492 w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Strużynka - 1621 w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.

Strużyński - od nazwy miejscowej Stróżna (nowosądeckie, gmina Bobowa).

Stryba - od strybać ‘pić coś gęstego, chłeptać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Strieb.

Strybe - od strzybać ‘pić coś gęstego, chłeptać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Strieb.

Strybel - od strzybać ‘pić coś gęstego, chłeptać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Strieb.

Strybelski - od strzybać ‘pić coś gęstego, chłeptać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Strieb.

Strybicki - od strzybać ‘pić coś gęstego, chłeptać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Strieb.

Strybol - od strzybać ‘pić coś gęstego, chłeptać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Strieb.

Strybowski - od strzybać ‘pić coś gęstego, chłeptać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Strieb.

Strybuć - od strzybać ‘pić coś gęstego, chłeptać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Strieb.

Strybulewicz - od strzybać ‘pić coś gęstego, chłeptać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Strieb.

Stryburski - od strzybać ‘pić coś gęstego, chłeptać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Strieb.

Stryc - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.

Strycalski - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.

Strycel - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.

Strych - 1567 od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.

Strychacki - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.

Strychacz - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.

Strychalczuk - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.

Strychalczyk - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.

Strychalski - 1760 od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.

Strychaluk - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.

Strychała - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.

Strychan - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.

Strychaniecki - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.

Strychanin - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.

Strychanowski - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.

Strychanyn - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.

Strychar - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.

Strycharczak - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.

Strycharczuk - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.

Strycharczyk - 1516 od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.

Strycharz - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.

Strycharzewski - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.

Strychasz - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.

Strychaszewski - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.

Strychatski - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.

Strycher - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.

Strycherczuk - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.

Strycherski - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.

Strychlerz - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.

Strycholski - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.

Strycholuk - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.

Strychon - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.

Strychoń - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.

Strychor - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.

Strychorczuk - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.

Strychorczyk - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.

Strychorski - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.

Strychowski - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.

Strychulski - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.

Strychun - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.

Strychuniec - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.

Strychuń - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.

Strychyniec - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.

Strychyrczyk - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.

Strycki - od nazw miejscowych typu Strych, Stryki.

Strycula - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.

Strycuła - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.

Strycz - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.

Stryczak - 1664 od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.

Stryczalski - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.

Stryczarczuk - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.

Stryczarczyk - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.

Stryczek - 1401 od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.

Stryczeniewicz - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.

Stryczewski - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.

Stryczke - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.

Stryczko - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.

Stryczkowski - 1705 od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.

Stryczna - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.

Stryczniewicz - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.

Stryczny - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.

Stryczowski - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.

Stryczula - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.

Stryczula-Maśniak - złożenia brak; Stryczula od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’; Maśniak 1795 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy mast-, por. maścić, o-masta.

Stryczuła - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.

Stryczyniewicz - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.

Stryczyński - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.

Stryek - od stryj ‘brat ojca’.

Stryga - w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.

Strygała - w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.

Stryganek - w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.

Strygl - od niemieckich nazw osobowych Strieg (e)l, Strigl, te od średnio-wysoko-niemieckiego strigel ‘zgrzebło’.

Strygo - w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.

Strygoń - w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.

Strygowicz - w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.

Strygulec - w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.

Strygulski - w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.

Strygun - w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.

Stryguń - w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.

Stryhun - w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.

Stryi - (Śl) od stryj ‘brat ojca’.

Stryiński - od nazwy miejscowej Stryjno (lubelskie, gmina Rybczewice).

Stryj - 1393 od stryj ‘brat ojca’.

Stryja - od stryj ‘brat ojca’.

Stryjak - 1660 od stryj ‘brat ojca’.

Stryjakiewicz - od stryj ‘brat ojca’.

Stryjakowski - od stryj ‘brat ojca’.

Stryjanowski - od stryj ‘brat ojca’.

Stryjas - od stryj ‘brat ojca’.

Stryjasz - od stryj ‘brat ojca’.

Stryjaś - od stryj ‘brat ojca’.

Stryjczak - od stryj ‘brat ojca’.

Stryjczek - od stryj ‘brat ojca’.

Stryjczewski - od stryj ‘brat ojca’.

Stryjczyk - od stryj ‘brat ojca’.

Stryjec - 1386 od stryj ‘brat ojca’.

Stryjecki - od nazwy miejscowej Stryjki (łomżyńskie, gmina Szumowo; ostrołęckie, gmina Tłuszcz).

Stryjek - 1391 od stryj ‘brat ojca’.

Stryjeński - 1442 od nazwy miejscowej Stryjno (lubelskie, gmina Rybczewice).

Stryjewski - 1442 od nazwy miejscowej Stryjewo (ciechanowskie, gmina Grudusk).

Stryjkiewicz - od stryj ‘brat ojca’.

Stryjkowski - 1433 od nazwy miasta Stryjkow, dziś Stryków (łódzkie).

Stryjków - od stryj ‘brat ojca’.

Stryjna, m. - 1467 od stryj ‘brat ojca’.

Stryjniak - od stryj ‘brat ojca’.

Stryjnik - od stryj ‘brat ojca’.

Stryjonek - od stryj ‘brat ojca’.

Stryjowski - 1442 od nazwy miejscowej Stryjewo (ciechanowskie, gmina Grudusk).

Stryjski - 1380 od nazwy miasta Stryj (KrW).

Stryjuda - od stryj ‘brat ojca’.

Stryk - 1397 od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.

Strykacz - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.

Strykała - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.

Strykarski - od niemieckiej nazwy osobowej Strecker, ta od średnioniemieckiego strecken ‘naciągać, rozciągać’.

Strykarski - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.

Strykier - od niemieckiej nazwy osobowej Strecker, ta od średnioniemieckiego strecken ‘naciągać, rozciągać’.

Strykiewicz - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.

Strykosz - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.

Strykowicz - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.

Strykowiec - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.

Strykowski - 1729 od nazw miejscowych typu Stryków, Strykowo, Strykowice.

Stryl - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strylak - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strylczuk - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strylewicz - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strylski - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Stryluk - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Stryła - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Stryłko - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Stryło - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strymczyk - w grupie nazwisk pochodzących od strzymać ‘wstrzymać, zatrzymać’.

Strymecki - w grupie nazwisk pochodzących od strzymać ‘wstrzymać, zatrzymać’.

Strymiak - w grupie nazwisk pochodzących od strzymać ‘wstrzymać, zatrzymać’.

Strymiński - w grupie nazwisk pochodzących od strzymać ‘wstrzymać, zatrzymać’.

Strymkowski - w grupie nazwisk pochodzących od strzymać ‘wstrzymać, zatrzymać’.

Stryna - od stryj ‘brat ojca’.

Stryna - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.

Strynadel - XV w. od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.

Strynal - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.

Strynalski - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.

Strynek - od stryj ‘brat ojca’.

Stryniak - od stryj ‘brat ojca’.

Stryniec - od stryj ‘brat ojca’.

Strynieński - od stryj ‘brat ojca’.

Stryniewski - od stryj ‘brat ojca’.

Strynik - od stryj ‘brat ojca’.

Stryniński - od stryj ‘brat ojca’.

Stryniszewski - od stryj ‘brat ojca’.

Strynk - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.

Strynkiewicz - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.

Strynkowski - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.

Strynowicz - od stryj ‘brat ojca’.

Strynowski - od stryj ‘brat ojca’.

Stryńkowski - od nazwy miasta Stryjkow, dziś Stryków (łódzkie).

Stryński - od nazwy miasta Stryj (KrW).

Strysiak - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.

Strysik - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.

Strysiński - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.

Stryski - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.

Strysowski - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.

Strysz - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.

Stryszak - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.

Stryszawiak - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.

Stryszawski - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.

Stryszcz - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.

Stryszczyk - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.

Stryszek - 1619 od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.

Stryszewski - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.

Stryszik - (Pom) w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.

Stryszk - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.

Stryszk - (Pom) w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.

Stryszko - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.

Stryszkowski - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.

Stryszowski - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.

Stryszyk - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.

Stryszyński - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.

Stryś - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.

Strytyński - od nazwy miejscowej Strutyn (KrW).

Stryza - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.

Stryzel - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.

Stryzik - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.

Stryż - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.

Stryża - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.

Stryżaczenko - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.

Stryżak - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.

Stryżej - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.

Stryżeń - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.

Stryżewski - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.

Stryżko - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.

Stryżyczak - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.

Stryżyk - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.

Strzabała - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzadała - zapewne od srzędać, zrzędzić ‘narzekać, biadolić’, dawniej też ‘zarządzać’, z wstawnym t-‘.

Strzala - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strzalczyk - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strzalek - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strzaliński - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strzalkowski - od nazw miejscowych Strzałkowice, Strzałków (kilka wsi).

Strzalla - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strzał - 1360 od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strzała - 1311 od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strzałba - od strzałba ‘drzewo wichrowate, krzywe’.

Strzałecki - od nazwy miejscowej Strzałki (kilka wsi).

Strzałek - 1136 od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strzałka - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strzałkiewicz - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strzałko - 1246 od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strzałkowiec - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strzałkowski - 1389 od nazw miejscowych Strzałkowice, Strzałków (kilka wsi).

Strzało - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strzałowicz - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strzałowski - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strzałuch - 1405 od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strzaskalik - od strzaskać ‘stłuc, rozbić’.

Strzaskowski - od strzaskać ‘stłuc, rozbić’.

Strzasz - 1452 od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.

Strząb - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strząbala - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strząbała - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strząbka - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strząbski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strządała - zapewne od srzędać, zrzędzić ‘narzekać, biadolić’, dawniej też ‘zarządzać’, z wstawnym t-‘.

Strząp - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strząpała - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strząpek - 1666 od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strząs - 1385 od trząść, trzęsę ‘ruszać, chwiać’.

Strząski - 1426 od strząsać.

Strzebak - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzebala - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzebała - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzebański - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzebecki - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzebek - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzebicki - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzebiecki - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzebien - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzebieńczyk - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzebin - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzebinczyk - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzebińczyk - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzebiński - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzebkowski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzeblecki - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzeblicki - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzebniczyk - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzebniecki - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzebniok - (Śl) od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzeboński - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzebowski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzebski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzebuchowski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzebuszewski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzech - 1392 od strzecha ‘słomiany dach, szałas’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.

Strzecha - 1397 od strzecha ‘słomiany dach, szałas’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.

Strzechel - od strzecha ‘słomiany dach, szałas’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.

Strzechla - od strzecha ‘słomiany dach, szałas’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.

Strzechna, ż. - 1388 od strzecha ‘słomiany dach, szałas’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.

Strzechowicz - od strzecha ‘słomiany dach, szałas’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.

Strzechowski - od strzecha ‘słomiany dach, szałas’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.

Strzechula - od strzecha ‘słomiany dach, szałas’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.

Strzechuła - od strzecha ‘słomiany dach, szałas’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.

Strzeczon - 1435 od strzekać ‘dokuczać, dręczyć’ .

Strzeczonowicz - 1437 od strzekać ‘dokuczać, dręczyć’ .

Strzednicki - w grupie nazwisk pochodzących od stredź ,ze staropolskiego strzedź ‘miód’, także od imion typu Strzeżymir, Strzedziwoj.

Strzedula - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od stredź ,ze staropolskiego strzedź ‘miód’, także od imion typu Strzeżymir, Strzedziwoj.

Strzedulla - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od stredź ,ze staropolskiego strzedź ‘miód’, także od imion typu Strzeżymir, Strzedziwoj.

Strzeduła - 1691 (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od stredź ,ze staropolskiego strzedź ‘miód’, także od imion typu Strzeżymir, Strzedziwoj.

Strzedz - 1228 w grupie nazwisk pochodzących od stredź ,ze staropolskiego strzedź ‘miód’, także od imion typu Strzeżymir, Strzedziwoj.

Strzedziński - w grupie nazwisk pochodzących od stredź ,ze staropolskiego strzedź ‘miód’, także od imion typu Strzeżymir, Strzedziwoj.

Strzegała - od strzegać ‘strzec’, strzega ‘stróżka’.

Strzegiecki - od nazwy miejscowej Strzegocin (płockie, gmina Kutno; ciechanowskie, gmina Świercze-Koty).

Strzegił - 1427 od strzegać ‘strzec’, strzega ‘stróżka’.

Strzegocki - 1395 od nazwy miejscowej Strzegocin (płockie, gmina Kutno; ciechanowskie, gmina Świercze-Koty).

Strzegolewski - od strzegać ‘strzec’, strzega ‘stróżka’.

Strzegomski - 1383 od nazwy miejscowej Strzegom (tarnobrzeskie, gmina Rytwiany).

Strzegoń - 1361 od strzegać ‘strzec’, strzega ‘stróżka’.

Strzegowski - 1399 od nazwy miejscowej Strzegowa (kaliskie, gmina Nowe Skalmierzyce; katowickie, gmina Wolbrom).

Strzeja - od niemieckiej nazwy osobowej Strey, ta od nazwy miejscowej Streu lub od słowiańskich nazw osobowych typu Strzeżysław.

Strzejewski - od niemieckiej nazwy osobowej Strey, ta od nazwy miejscowej Streu lub od słowiańskich nazw osobowych typu Strzeżysław.

Strzek - 1430 od strzekać ‘dokuczać, dręczyć’ .

Strzekcic - 1420 od strzekać ‘dokuczać, dręczyć’ .

Strzeknik - od strzekać ‘dokuczać, dręczyć’ .

Strzelak - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strzelbicki - od nazwy miejscowej Strzelbice (KrW).

Strzelbiecki - od nazwy miejscowej Strzelbice (KrW).

Strzelcki - 1389 od nazwy miejscowej Strzelce (kilka wsi).

Strzelcok - (Śl) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strzelcow - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strzelczak - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strzelczenia - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strzelczeń - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strzelczewski - od nazwy miejscowej Strzelce (kilka wsi).

Strzelczok - (Śl) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strzelczuk - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strzelczycki - 1494 od nazwy miejscowej Strzelczyce (KrW).

Strzelczyk - 1647 od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strzelczykowski - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strzelczyński - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strzelczyski - 1490 od nazwy miejscowej Strzelczyce (KrW).

Strzelec - 1397 od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strzelecki - 1389 od nazwy miejscowej Strzelce (kilka wsi).

Strzelecki - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strzeleczek - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strzelenicz - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strzeleński - 1441 od nazwy miejscowej, miasta Strzelno (bydgoskie).

Strzeleski - 1488 od nazwy miejscowej Strzelce (kilka wsi).

Strzeleski - 1488 od nazwy miejscowej Strzelce (kilka wsi).

Strzelewicz - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strzelewski - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strzelichowski - 1751 od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strzelicki - 1397 od nazwy miejscowej Strzelice (KrW).

Strzeliczyk - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strzelin - 1371-74 od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strzeliński - 1419 od nazwy miejscowej, miasta Strzelno (bydgoskie).

Strzelka - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strzelkowski - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strzelowski - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strzeluk - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strzełek - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strzełkowski - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strzembała - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzembeczna - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzembeczny - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzembicki - od nazw miejscowych Strzębiska, Strzębowo.

Strzembkowski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzemboczna - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzemboczny - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzembosz - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzemboszewski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzembowicz - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzembowski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzembski - od nazw miejscowych Strzębiska, Strzębowo.

Strzembusiewski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzemczak - od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.

Strzemczok - (Śl) od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.

Strzemecki - 1731 od nazwy miejscowej Strzemęcin (toruńskie, gmina Grudziądz).

Strzemeczna - od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.

Strzemeczny - od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.

Strzemeski - 1698 od nazw miejscowych Strzemeszna, Trzemeszno (kilka miejscowości).

Strzemęcki - od nazwy miejscowej Strzemęcin (toruńskie, gmina Grudziądz).

Strzemicki - od nazwy miejscowej Strzemieczne (ostrołęckie, gmina Różan).

Strzemiczna - od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.

Strzemiczny - od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.

Strzemiec - 1433 od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.

Strzemiecki - od nazw miejscowych Strzemeszna, Trzemeszno (kilka miejscowości).

Strzemiecki - od nazwy miejscowej Strzemieczne (ostrołęckie, gmina Różan).

Strzemieczna - od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.

Strzemieczny - od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.

Strzemiel - 1677 od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.

Strzemieniecki - od nazwy miejscowej Strzemień (KrW).

Strzemieniowic - 1450 od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.

Strzemień - 1418 od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.

Strzemieńczyk-Gołkowski - złożenia brak; Strzemieńczyk- od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię; Gołkowski 1454 od nazwy miejscowej Gołków (warszawskie, gmina Piaseczno), Gołkowice (kilka wsi).

Strzemieński - 1663 od nazwy miejscowej Strzemień (KrW).

Strzemieski - od nazw miejscowych Strzemeszna, Trzemeszno (kilka miejscowości) lub od nazwy miejscowej Stzrmieszyce (katowickie, gmina Dąbrowa Górnicza).

Strzemieszna - od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.

Strzemieszny - od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.

Strzemię - od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.

Strzemię-Marszyński - złożenia brak; Strzemię od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię; Marszyński w grupie nazwisk pochodzących od imion na Mar-, typu Marcin, Marek.

Strzemikowski - od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.

Strzemin - 1510 od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.

Strzemiński - od nazwy miejscowej Strzemień (KrW).

Strzemkowski - od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.

Strzemp - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzempa - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzempczyk - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzempek - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzempioł - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzempka - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzempkowski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzemplewicz - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzempowicz - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzempski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzemski - od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.

Strzenecki - od strzena ‘trzcina’, por. gwarowe strzeń ‘szreń’.

Strzeniecki - od strzena ‘trzcina’, por. gwarowe strzeń ‘szreń’.

Strzenieczna - od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.

Strzenieczny - od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.

Strzeniewicz - od strzena ‘trzcina’, por. gwarowe strzeń ‘szreń’.

Strzenkowski - od strzena ‘trzcina’, por. gwarowe strzeń ‘szreń’.

Strzeński - od strzena ‘trzcina’, por. gwarowe strzeń ‘szreń’.

Strzep - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzepa - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzepek - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzepka - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzepkowski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzepski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzepuła - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzerzyński - od nazwy miejscowej Strzeżyno (słupskie).

Strzesak - od imion złożonych typu Strzeżysław.

Strzesiak - od imion złożonych typu Strzeżysław.

Strzesiewski - od nazwy miejscowej Strzeszewo (kilka wsi).

Strzesimiech - od strząsać.

Strzesiński - od nazwy miejscowej Strzeszyn (część Poznania; krośnieńskie, gmina Biecz).

Strzeskowski - od nazw miejscowych Strzeszkowice, Strzeszków, Strzeszki.

Strzesok - od imion złożonych typu Strzeżysław.

Strzesz - 1136 od imion złożonych typu Strzeżysław.

Strzeszak - 1392 od imion złożonych typu Strzeżysław.

Strzeszczuk - od imion złożonych typu Strzeżysław.

Strzeszczyński - od imion złożonych typu Strzeżysław.

Strzeszek - 1228 od imion złożonych typu Strzeżysław.

Strzeszewski - 1398 od nazwy miejscowej Strzeszewo (kilka wsi).

Strzeszka - 1272 od imion złożonych typu Strzeżysław.

Strzeszkowicz - 1278 od imion złożonych typu Strzeżysław.

Strzeszkowski - 1391 od nazw miejscowych Strzeszkowice, Strzeszków, Strzeszki.

Strzeszowicz - 1495 od imion złożonych typu Strzeżysław.

Strzeszowski - 1424 od nazwy miejscowej Strzeszewo (kilka wsi).

Strzeszycki - 1561 od nazwy miejscowej Strzeszyce (nowosadeckei, gmina Laskowa).

Strzeszyna - od imion złożonych typu Strzeżysław.

Strzeszyński - 1401 od nazwy miejscowej Strzeszyn (część Poznania; krośnieńskie, gmina Biecz).

Strzewiczak - od gwarowego strzewa, strzewia ‘jelita’.

Strzewiczek - od gwarowego strzewa, strzewia ‘jelita’.

Strzewiczki - od gwarowego strzewa, strzewia ‘jelita’.

Strzewiecki - od gwarowego strzewa, strzewia ‘jelita’.

Strzewin - od gwarowego strzewa, strzewia ‘jelita’.

Strzewiński - od gwarowego strzewa, strzewia ‘jelita’.

Strzewski - od gwarowego strzewa, strzewia ‘jelita’.

Strzezik - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.

Strzeż - 1136 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.

Strzeżak - 1392 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.

Strzeżalski - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.

Strzeżek - 1228 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.

Strzeżeń - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.

Strzeżesz - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.

Strzeżewski - 1398 od nazw miejscowych Strzeżewo, Strzeżów (kilka wsi).

Strzeżka, m. - 1272 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.

Strzeżkowski - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.

Strzeżo - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.

Strzeżon - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.

Strzeżoń - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.

Strzeżowski - 1424 od nazw miejscowych Strzeżewo, Strzeżów (kilka wsi).

Strzeżuch - 1425 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.

Strzeżych - 1492 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.

Strzeżyk - 1235 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.

Strzeżyn - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.

Strzeżyński - od nazwy miejscowej Strzeżyno (słupskie).

Strzeżypicza - 1606 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.

Strzeżys - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.

Strzeżysz - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.

Strzęb - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzębalski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzębała - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzębeczny - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzębicki - od nazw miejscowych Strzębiska, Strzębowo.

Strzębiński - od nazw miejscowych Strzębiska, Strzębowo.

Strzębka - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzębkowski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzębło - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzębnicki - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzęboński - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzębosiewski - od nazwy miejscowej Strzęboszów (kieleckie, gmina Radoszyce).

Strzębosz - 1417 od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzęboszewski - od nazwy miejscowej Strzęboszów (kieleckie, gmina Radoszyce).

Strzębowski - 1623 od nazwy miejscowej Strzembowo (ciechanowskie, gmina Naruszewo).

Strzębski - 1579 od nazw miejscowych Strzębiska, Strzębowo.

Strzębuszewski - od nazwy miejscowej Strzęboszów (kieleckie, gmina Radoszyce).

Strzędała - zapewne od srzędać, zrzędzić ‘narzekać, biadolić’, dawniej też ‘zarządzać’, z wstawnym t-‘.

Strzęmbuszewski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzęmpa - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzęmpek - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzęp - 1680 od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzępa - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzępak - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzępalski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzępała - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzępek - 1666 od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzępeł - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzępioł - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzępka - 1440 od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzępki - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzępko - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzępkowski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzępniak - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzępowicz - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzępowski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzępski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.

Strzęs - 1385 od strząsać.

Strzęska, m. - 1441 od strząsać.

Strziga - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.

Strzoda - 1482 (z fonetyką wschodniosłowiańską) w grupie nazwisk pochodzących od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’ lub od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).

Strzodka - (z fonetyką wschodniosłowiańską) w grupie nazwisk pochodzących od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’ lub od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).

Strzodła - (z fonetyką wschodniosłowiańską) w grupie nazwisk pochodzących od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’ lub od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).

Strzodula - (z fonetyką wschodniosłowiańską) w grupie nazwisk pochodzących od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’ lub od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).

Strzok - (Śl) od staropolskiego szczak ‘nocnik’, szczać ‘oddawać mocz’.

Strzondała - zapewne od srzędać, zrzędzić ‘narzekać, biadolić’, dawniej też ‘zarządzać’, z wstawnym t-‘.

Strzonek - od staropolskiego strżeń ‘rdzeń, środek’, od gwarowego strzonek ‘trzonek’.

Strzonka - od staropolskiego strżeń ‘rdzeń, środek’, od gwarowego strzonek ‘trzonek’.

Strzoń - 1427 od staropolskiego strżeń ‘rdzeń, środek’, od gwarowego strzonek ‘trzonek’.

Strzońkowski - od staropolskiego strżeń ‘rdzeń, środek’, od gwarowego strzonek ‘trzonek’.

Strzop - od strzop ‘garnek’.

Strzopa - od strzop ‘garnek’.

Strzódała - (z fonetyką wschodniosłowiańską) w grupie nazwisk pochodzących od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’ lub od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).

Strzódka - (z fonetyką wschodniosłowiańską) w grupie nazwisk pochodzących od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’ lub od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).

Strzóski - 1579 od nazw miejscowych Stróża, Stróże (częste).

Strzumiński - od nazwy miejscowej Strumiany (kilka wsi).

Strzus - od struś, ze staropolskiego strus.

Strzybalski - od srebro, ze staropolskiego śrzebro ‘metal szlachetny’.

Strzyberny - od srebro, ze staropolskiego śrzebro ‘metal szlachetny’.

Strzybiński - od srebro, ze staropolskiego śrzebro ‘metal szlachetny’.

Strzybna - od srebro, ze staropolskiego śrzebro ‘metal szlachetny’.

Strzybnicki - od srebro, ze staropolskiego śrzebro ‘metal szlachetny’.

Strzybniczek - od srebro, ze staropolskiego śrzebro ‘metal szlachetny’.

Strzybny - od srebro, ze staropolskiego śrzebro ‘metal szlachetny’.

Strzychara - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.

Strzycharczyk - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.

Strzycharz - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.

Strzycki - od strzykać, strykać ‘tryskać; boleć przeszywająco; ćwierkać’.

Strzyczek - od strzykać, strykać ‘tryskać; boleć przeszywająco; ćwierkać’.

Strzyczkowski - od strzykać, strykać ‘tryskać; boleć przeszywająco; ćwierkać’.

Strzyga - 1382 w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.

Strzygiecki - w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.

Strzygielski - od nazwy miejscowej Szczygły (siedleckie, gmina Łuków), Szczegło (tarnobrzeskie, gmina Sadowice).

Strzygieł - od szczygieł, dawniej też szczygieł ‘ptak z rodziny łuszczaków’.

Strzygieł - w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.

Strzygocki - w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.

Strzygol - 1564 w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.

Strzygowski - od nazwy miejscowej Strzygi (toruńskie, gmina Osiek; włocławskie, gmina Chodecz).

Strzyja - od stryj ‘brat ojca’.

Strzyjewski - od stryj ‘brat ojca’.

Strzykajski - od strzykać, strykać ‘tryskać; boleć przeszywająco; ćwierkać’.

Strzykalski - od strzykać, strykać ‘tryskać; boleć przeszywająco; ćwierkać’.

Strzykała - od strzykać, strykać ‘tryskać; boleć przeszywająco; ćwierkać’.

Strzykawa - od strzykać, strykać ‘tryskać; boleć przeszywająco; ćwierkać’.

Strzykowski - od strzykać, strykać ‘tryskać; boleć przeszywająco; ćwierkać’.

Strzylak - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.

Strzymczak - w grupie nazwisk pochodzących od strzymać ‘wstrzymać, zatrzymać’.

Strzymczok - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od strzymać ‘wstrzymać, zatrzymać’.

Strzymiecki - w grupie nazwisk pochodzących od strzymać ‘wstrzymać, zatrzymać’.

Strzymiński - w grupie nazwisk pochodzących od strzymać ‘wstrzymać, zatrzymać’.

Strzymowski - w grupie nazwisk pochodzących od strzymać ‘wstrzymać, zatrzymać’.

Strzymski - w grupie nazwisk pochodzących od strzymać ‘wstrzymać, zatrzymać’.

Strzymszok - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od strzymać ‘wstrzymać, zatrzymać’.

Strzyn - 1479 od gwarowego strzyna, strzynek ‘trzcina’.

Strzynecki - od gwarowego strzyna, strzynek ‘trzcina’.

Strzynkowski - od gwarowego strzyna, strzynek ‘trzcina’.

Strzyński - od gwarowego strzyna, strzynek ‘trzcina’.

Strzyrzewski - od nazw miejscowych Strzyżowice, Strzyżewice (kilka wsi).

Strzys - zapewne formy wtórne w stosunku do Srzesz, Strzeż.

Strzysio - zapewne formy wtórne w stosunku do Srzesz, Strzeż.

Strzysz - zapewne formy wtórne w stosunku do Srzesz, Strzeż.

Strzyszak - zapewne formy wtórne w stosunku do Srzesz, Strzeż.

Strzyszcz - od sczyszczać ,sczyścić ‘zetrzeć brud’.

Strzyszcz - zapewne formy wtórne w stosunku do Srzesz, Strzeż.

Strzyszewski - od nazw miejscowych Strzyżowice, Strzyżewice (kilka wsi).

Strzyszowski - od nazw miejscowych Strzyżowice, Strzyżewice (kilka wsi).

Strzyszyk - zapewne formy wtórne w stosunku do Srzesz, Strzeż.

Strzyszyński - od nazw miejscowych Strzyżowice, Strzyżewice (kilka wsi).

Strzyś - zapewne formy wtórne w stosunku do Srzesz, Strzeż.

Strzyzewski - od nazw miejscowych Strzyżowice, Strzyżewice (kilka wsi).

Strzyż - od staroposkiego strzyż, strzeż ‘ptak strzyżyk’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.

Strzyżak - od staroposkiego strzyż, strzeż ‘ptak strzyżyk’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.

Strzyżakowski - od staroposkiego strzyż, strzeż ‘ptak strzyżyk’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.

Strzyżanowski - od staroposkiego strzyż, strzeż ‘ptak strzyżyk’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.

Strzyżański - 1705 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.

Strzyżec - od staroposkiego strzyż, strzeż ‘ptak strzyżyk’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.

Strzyżek - 1391 od staroposkiego strzyż, strzeż ‘ptak strzyżyk’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.

Strzyżeń - od staroposkiego strzyż, strzeż ‘ptak strzyżyk’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.

Strzyżeński - od staroposkiego strzyż, strzeż ‘ptak strzyżyk’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.

Strzyżewicz - od staroposkiego strzyż, strzeż ‘ptak strzyżyk’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.

Strzyżewski - od nazw miejscowych Strzyżowice, Strzyżewice (kilka wsi).

Strzyżka - 1564 w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę; strzyżka ‘wycinka’.

Strzyżkowski - od staroposkiego strzyż, strzeż ‘ptak strzyżyk’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.

Strzyżowski - 1437 od nazw miejscowych Strzyżowice, Strzyżewice (kilka wsi).

Strzyżycki - od staroposkiego strzyż, strzeż ‘ptak strzyżyk’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.

Strzyżyk - od staroposkiego strzyż, strzeż ‘ptak strzyżyk’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.

Strzyżys - od staroposkiego strzyż, strzeż ‘ptak strzyżyk’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.

Strzyżysz - od staroposkiego strzyż, strzeż ‘ptak strzyżyk’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.

Stub - od sztuba, stuba ‘izba, pokoj; niższa klasa w szkole’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stube, ta od średnioniemieckiego stubbe ‘kurz, pył, proch’.

Stuba - od sztuba, stuba ‘izba, pokoj; niższa klasa w szkole’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stube, ta od średnioniemieckiego stubbe ‘kurz, pył, proch’.

Stubacz - od sztuba, stuba ‘izba, pokoj; niższa klasa w szkole’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stube, ta od średnioniemieckiego stubbe ‘kurz, pył, proch’.

Stubba - od sztuba, stuba ‘izba, pokoj; niższa klasa w szkole’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stube, ta od średnioniemieckiego stubbe ‘kurz, pył, proch’.

Stubczyk - od sztuba, stuba ‘izba, pokoj; niższa klasa w szkole’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stube, ta od średnioniemieckiego stubbe ‘kurz, pył, proch’.

Stube - od sztuba, stuba ‘izba, pokoj; niższa klasa w szkole’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stube, ta od średnioniemieckiego stubbe ‘kurz, pył, proch’.

Stubecki - od sztuba, stuba ‘izba, pokoj; niższa klasa w szkole’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stube, ta od średnioniemieckiego stubbe ‘kurz, pył, proch’.

Stubelak - od sztuba, stuba ‘izba, pokoj; niższa klasa w szkole’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stube, ta od średnioniemieckiego stubbe ‘kurz, pył, proch’.

Stubenvoll-Hański - złożenia brak; Stubenvoll- brak; Hański 1546 od nazwy miejscowej Hańsk (chełm., gmina Hańsk).

Stuber - od niemieckiej nazwy osobowej Stuber.

Stubieda - od sztuba, stuba ‘izba, pokoj; niższa klasa w szkole’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stube, ta od średnioniemieckiego stubbe ‘kurz, pył, proch’.

Stubieniecki - od nazwy miejscowej Stubno (przemyskie, gmina Stubno).

Stubiński - od nazwy miejscowej Stubno (przemyskie, gmina Stubno).

Stubla - od sztuba, stuba ‘izba, pokoj; niższa klasa w szkole’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stube, ta od średnioniemieckiego stubbe ‘kurz, pył, proch’.

Stuc - od niemieckiej nazwy osobowej Stutz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stuz, stutz ‘uderzenie, pchnięcie’.

Stuce - od niemieckiej nazwy osobowej Stutz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stuz, stutz ‘uderzenie, pchnięcie’.

Stucenko - od niemieckiej nazwy osobowej Stutz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stuz, stutz ‘uderzenie, pchnięcie’.

Stuce-Stuzmania - złożenia brak; Stuce od niemieckiej nazwy osobowej Stutz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stuz, stutz ‘uderzenie, pchnięcie’; Stuzmania brak.

Stucewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stutz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stuz, stutz ‘uderzenie, pchnięcie’.

Stuchel - od gwarowego stuchły ‘stęchły’ lub od gwarowego stuchlić ‘zmiąć, zbrudzić’.

Stuchl - od gwarowego stuchły ‘stęchły’ lub od gwarowego stuchlić ‘zmiąć, zbrudzić’.

Stuchlak - od gwarowego stuchły ‘stęchły’ lub od gwarowego stuchlić ‘zmiąć, zbrudzić’.

Stuchlik - od gwarowego stuchły ‘stęchły’ lub od gwarowego stuchlić ‘zmiąć, zbrudzić’.

Stuchlin - od gwarowego stuchły ‘stęchły’ lub od gwarowego stuchlić ‘zmiąć, zbrudzić’.

Stuchliński - od gwarowego stuchły ‘stęchły’ lub od gwarowego stuchlić ‘zmiąć, zbrudzić’.

Stuchly - od gwarowego stuchły ‘stęchły’ lub od gwarowego stuchlić ‘zmiąć, zbrudzić’.

Stuchła - od gwarowego stuchły ‘stęchły’ lub od gwarowego stuchlić ‘zmiąć, zbrudzić’.

Stuchły - od gwarowego stuchły ‘stęchły’ lub od gwarowego stuchlić ‘zmiąć, zbrudzić’.

Stuciński - od nazwy miejscowej Stuczyn (KrW).

Stuczyński - od nazwy miejscowej Stuczyn (KrW).

Studer - od niemieckiej nazwy osobowej Studer.

Studolski - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.

Studołka - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.

Studulski - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.

Stuferski - od niemieckiej nazwy osobowej Stuff, ta od imienia Christophorus lub od stuf, sztof ‘rosyjska miara pojemności’.

Stufiński - od niemieckiej nazwy osobowej Stuff, ta od imienia Christophorus lub od stuf, sztof ‘rosyjska miara pojemności’.

Stufka - od niemieckiej nazwy osobowej Stuff, ta od imienia Christophorus lub od stuf, sztof ‘rosyjska miara pojemności’.

Stuflik - od niemieckiej nazwy osobowej Stuff, ta od imienia Christophorus lub od stuf, sztof ‘rosyjska miara pojemności’.

Stuhr - od gwarowego szurać ‘potrącać’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Stuhr, ta od średnioniemieckiego stur ‘sztywny, twardy, nieprzyjazny’.

Stuhrmann - od gwarowego szurać ‘potrącać’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Stuhr, ta od średnioniemieckiego stur ‘sztywny, twardy, nieprzyjazny’.

Stuj - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stuja - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stujak - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stujkowski - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stujsz - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Stukiert - od niemieckiej nazwy osobowej Stücker, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stuck (e), stücke ‘część kawałka ziemi’, por. też szturarz ‘spryciarz’.

Stul - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.

Stula - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.

Stulak - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.

Stulba - od litewskiej nazwy osobowej Stalba.

Stulc - od niemieckiej nazwy osobowej Stolz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stolz ‘pyszny dumny’.

Stulczewski - od niemieckiej nazwy osobowej Stolz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stolz ‘pyszny dumny’.

Stulczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stolz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stolz ‘pyszny dumny’.

Stulczyk - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.

Stulduch - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.

Stuldych - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.

Stulic - 1414 w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.

Stulich - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.

Stuligłowa - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.

Stuligrosz - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.

Stulik - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.

Stulin - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.

Stuliński - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.

Stulka - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.

Stulkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.

Stulkowski - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.

Stulla - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.

Stullech - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.

Stulpa - od litewskiej nazwy osobowej Stalba.

Stuła - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.

Stułka - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.

Stułkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.

Stułko - 1451 w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.

Stułkowski - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.

Stułow - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.

Stułów - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.

Stumbrewicz - od stąpor ‘tłuczek’.

Stummer - od niemieckiej nazwy osobowej Stümmer.

Stumpało - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stumpło - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stumski - od nazwy miasta Sztum (elbląskie).

Stuna - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.

Stunak - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.

Stundis - od litewskich nazw osobowych Stundžia, Stundis.

Stundzia - od litewskich nazw osobowych Stundžia, Stundis.

Stundzik - od litewskich nazw osobowych Stundžia, Stundis.

Stundzio - od litewskich nazw osobowych Stundžia, Stundis.

Stundzis - od litewskich nazw osobowych Stundžia, Stundis.

Stunek - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.

Stunicki - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.

Stuniewicz - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.

Stunio - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.

Stunkiewicz - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.

Stunza - od litewskiej nazwy osobowek Stunža.

Stunża - od litewskiej nazwy osobowek Stunža.

Stunże - od litewskiej nazwy osobowek Stunža.

Stunżo - od litewskiej nazwy osobowek Stunža.

Stunżyn - od litewskiej nazwy osobowek Stunža.

Stuńdzia - od litewskich nazw osobowych Stundžia, Stundis.

Stuńdzio - od litewskich nazw osobowych Stundžia, Stundis.

Stup - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.

Stupa - 1662 w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.

Stupacki - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.

Stupaczuk - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.

Stupaczyk - 1662 w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.

Stupaczyński - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.

Stupaj - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.

Stupak - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.

Stupakiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.

Stupakowski - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.

Stupaków - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.

Stupal - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.

Stupalski - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.

Stupała - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.

Stupałkowski - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.

Stupałowski - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.

Stupar - od stuper ‘sadzonka’.

Stuparek - od stuper ‘sadzonka’.

Stupay - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.

Stupczuk - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.

Stupczy - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.

Stupczyk - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.

Stupczyński - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.

Stupecki - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.

Stupek - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.

Stupenko - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.

Stupeń - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.

Stuper - od stuper ‘sadzonka’.

Stupera - od stuper ‘sadzonka’.

Stuperski - od stuper ‘sadzonka’.

Stupiak - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.

Stupianek - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.

Stupiec - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.

Stupiechowski - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.

Stupiecki - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.

Stupiel - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.

Stupien - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.

Stupienko - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.

Stupień - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.

Stupieńko - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.

Stupik - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.

Stupin - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.

Stupiński - od nazwy miejscowej Stupno (KrW).

Stupir - od stuper ‘sadzonka’.

Stupka - 1558 w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.

Stupkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.

Stupko - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.

Stupkowski - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.

Stupniak - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.

Stupnicki - od nazwy miejscowej Stupniki (białostockie, gmina Bielsk Podlaski).

Stupniechowski - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.

Stupnik - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.

Stupnowicz - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.

Stupowicz - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.

Stuppek - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.

Stupski - od nazwy miejscowej Stupsk (ciechanowskie, gmina Stupsk).

Stupulski - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.

Stupułkowski - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.

Stupyra - od stuper ‘sadzonka’.

Sturc - od niemieckiej nazwy osobowej Sturz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sturz ‘spadek, upadek’.

Stürc - od niemieckiej nazwy osobowej Sturz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sturz ‘spadek, upadek’.

Sturcel - od niemieckiej nazwy osobowej Sturz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sturz ‘spadek, upadek’.

Sturczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Sturz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sturz ‘spadek, upadek’.

Sturczyński - od niemieckiej nazwy osobowej Sturz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sturz ‘spadek, upadek’.

Sturek - od gwarowego szurać ‘potrącać’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Stuhr, ta od średnioniemieckiego stur ‘sztywny, twardy, nieprzyjazny’.

Sturg - od szturchać, szurgać ‘trącać, uderzać’.

Sturgulewicz - od szturchać, szurgać ‘trącać, uderzać’.

Sturh - od szturchać, szurgać ‘trącać, uderzać’.

Sturk - od gwarowego szurać ‘potrącać’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Stuhr, ta od średnioniemieckiego stur ‘sztywny, twardy, nieprzyjazny’.

Sturm - od niemieckich nazw osobowych Storm, Sturm, lub od sztorm, dawniej szturm ‘silny wiatr na morzu’.

Sturma - od niemieckich nazw osobowych Storm, Sturm, lub od sztorm, dawniej szturm ‘silny wiatr na morzu’.

Sturman - od sztorman, szturmann ‘oficer okrętowy’.

Sturmann - od sztorman, szturmann ‘oficer okrętowy’.

Sturmer - od niemieckiej nazwy osobowej Stümer.

Sturmowski - od niemieckich nazw osobowych Storm, Sturm, lub od sztorm, dawniej szturm ‘silny wiatr na morzu’.

Sturna - od gwarowego szurnąć ‘uderzyć silnie rogami’.

Sturner - od niemieckiej nazwy osobowej Stümer.

Sturomski - od gwarowego szurać ‘potrącać’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Stuhr, ta od średnioniemieckiego stur ‘sztywny, twardy, nieprzyjazny’.

Sturowicz - od gwarowego szurać ‘potrącać’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Stuhr, ta od średnioniemieckiego stur ‘sztywny, twardy, nieprzyjazny’.

Sturski - od gwarowego szurać ‘potrącać’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Stuhr, ta od średnioniemieckiego stur ‘sztywny, twardy, nieprzyjazny’.

Sturus - od gwarowego szurać ‘potrącać’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Stuhr, ta od średnioniemieckiego stur ‘sztywny, twardy, nieprzyjazny’.

Stus - od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.

Stusek - 1614 od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.

Stusiak - od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.

Stusiewicz - od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.

Stusik - od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.

Stusiński - od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.

Stusio - od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.

Stusowicz - od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.

Stusowski - od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.

Stuss - od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.

Stuszałek - od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.

Stuszek - od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.

Stuszewski - od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.

Stusziński - (Pom) od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.

Stuszkiewicz - od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.

Stuszowski - od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.

Stuszyński - od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.

Stuś - od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.

Stutz - (Pom) od niemieckiej nazwy osobowej Stutz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stuz, stutz ‘uderzenie, pchnięcie’.

Stütz - (Pom) od niemieckiej nazwy osobowej Stutz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stuz, stutz ‘uderzenie, pchnięcie’.

Stutzka - (Pom) od niemieckiej nazwy osobowej Stutz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stuz, stutz ‘uderzenie, pchnięcie’.

Stutzke - (Pom) od niemieckiej nazwy osobowej Stutz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stuz, stutz ‘uderzenie, pchnięcie’.

Stuwa - od niemieckiej nazwy osobowej Stuve, ta od stuve ‘reszta, ostatek’.

Stuwczyński - od niemieckiej nazwy osobowej Stuve, ta od stuve ‘reszta, ostatek’.

Stuwe - od niemieckiej nazwy osobowej Stuve, ta od stuve ‘reszta, ostatek’.

Stuz - od gwarowego stużać ‘targać, szarpać’.

Stuzik - od gwarowego stużać ‘targać, szarpać’.

Stuż - od gwarowego stużać ‘targać, szarpać’.

Stużyna - od gwarowego stużać ‘targać, szarpać’.

Stużyński - od nazwy miejscowej Stużno (piotrkowskie, gmina Opoczno).

Stwara - w grupie nazwisk pochodzących od stworzyć ‘powołać do istnienia’, stwora ‘potwór, poczwara’.

Stwarski - w grupie nazwisk pochodzących od stworzyć ‘powołać do istnienia’, stwora ‘potwór, poczwara’.

Stwarz - w grupie nazwisk pochodzących od stworzyć ‘powołać do istnienia’, stwora ‘potwór, poczwara’.

Stwora - w grupie nazwisk pochodzących od stworzyć ‘powołać do istnienia’, stwora ‘potwór, poczwara’.

Stworko - w grupie nazwisk pochodzących od stworzyć ‘powołać do istnienia’, stwora ‘potwór, poczwara’.

Stworowski - w grupie nazwisk pochodzących od stworzyć ‘powołać do istnienia’, stwora ‘potwór, poczwara’.

Stworzański - w grupie nazwisk pochodzących od stworzyć ‘powołać do istnienia’, stwora ‘potwór, poczwara’.

Stworzeński - w grupie nazwisk pochodzących od stworzyć ‘powołać do istnienia’, stwora ‘potwór, poczwara’.

Stworzewicz - w grupie nazwisk pochodzących od stworzyć ‘powołać do istnienia’, stwora ‘potwór, poczwara’.

Stworzjan - od imienia Tworzyjan, stanowiącego staropolską adaptację imienia Floryjan (Florian).

Stworzyciel - 1789 w grupie nazwisk pochodzących od stworzyć ‘powołać do istnienia’, stwora ‘potwór, poczwara’; od stworzyciel.

Stworzydlak - w grupie nazwisk pochodzących od stworzyć ‘powołać do istnienia’, stwora ‘potwór, poczwara’.

Stworzyjan - od imienia Tworzyjan, stanowiącego staropolską adaptację imienia Floryjan (Florian).

Stworzyjanek - od imienia Tworzyjan, stanowiącego staropolską adaptację imienia Floryjan (Florian).

Stworzyjonek - od imienia Tworzyjan, stanowiącego staropolską adaptację imienia Floryjan (Florian).

Stworzyński - w grupie nazwisk pochodzących od stworzyć ‘powołać do istnienia’, stwora ‘potwór, poczwara’.

Stwosz - w grupie nazwisk pochodzących od stworzyć ‘powołać do istnienia’, stwora ‘potwór, poczwara’.

Stwożyjan - od imienia Tworzyjan, stanowiącego staropolską adaptację imienia Floryjan (Florian).

Styba - w grupie nazwisk pochodzących od styba ‘stępa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stieb.

Stybak - w grupie nazwisk pochodzących od styba ‘stępa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stieb.

Stybal - w grupie nazwisk pochodzących od styba ‘stępa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stieb.

Stybałkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od styba ‘stępa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stieb.

Stybaniewicz - w grupie nazwisk pochodzących od styba ‘stępa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stieb.

Stybarski - od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.

Stybel - od stybel ‘but’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stiebel.

Stybelski - od stybel ‘but’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stiebel.

Styber - 1467 od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.

Stybicz - w grupie nazwisk pochodzących od styba ‘stępa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stieb.

Styblewicz - od stybel ‘but’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stiebel.

Styblik - od stybel ‘but’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stiebel.

Stybliński - od stybel ‘but’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stiebel.

Styblo - od stybel ‘but’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stiebel.

Stybnicki - w grupie nazwisk pochodzących od styba ‘stępa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stieb.

Stybniewicz - w grupie nazwisk pochodzących od styba ‘stępa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stieb.

Styboni - w grupie nazwisk pochodzących od styba ‘stępa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stieb.

Stybor - od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.

Styborowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.

Styborski - od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.

Stybowicz - 1571 w grupie nazwisk pochodzących od styba ‘stępa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stieb.

Stybowski - w grupie nazwisk pochodzących od styba ‘stępa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stieb.

Stybór - od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.

Stybrany - od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.

Stybryc - od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.

Stybrych - od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.

Stybrzyński - od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.

Stybułkowski - w grupie nazwisk pochodzących od styba ‘stępa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stieb.

Stybura - od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.

Styburek - od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.

Styburski - od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.

Styc - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.

Stych - 1413 od niemieckiej nazwy osobowej Stich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stich ‘ukłucie; miejsce spadziste’ lub od sztych ‘szpic, ostry koniec; pchnięcie białą bronią; obraz wyryty na płycie metalowej lub drewnianej’, dawniej ‘handel wymienny’.

Stychacki - od niemieckiej nazwy osobowej Stich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stich ‘ukłucie; miejsce spadziste’ lub od sztych ‘szpic, ostry koniec; pchnięcie białą bronią; obraz wyryty na płycie metalowej lub drewnianej’, dawniej ‘handel wymienny’.

Stychalski - od niemieckiej nazwy osobowej Stich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stich ‘ukłucie; miejsce spadziste’ lub od sztych ‘szpic, ostry koniec; pchnięcie białą bronią; obraz wyryty na płycie metalowej lub drewnianej’, dawniej ‘handel wymienny’.

Stychan - od niemieckiej nazwy osobowej Stich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stich ‘ukłucie; miejsce spadziste’ lub od sztych ‘szpic, ostry koniec; pchnięcie białą bronią; obraz wyryty na płycie metalowej lub drewnianej’, dawniej ‘handel wymienny’.

Stychano - od niemieckiej nazwy osobowej Stich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stich ‘ukłucie; miejsce spadziste’ lub od sztych ‘szpic, ostry koniec; pchnięcie białą bronią; obraz wyryty na płycie metalowej lub drewnianej’, dawniej ‘handel wymienny’.

Stychański - od niemieckiej nazwy osobowej Stich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stich ‘ukłucie; miejsce spadziste’ lub od sztych ‘szpic, ostry koniec; pchnięcie białą bronią; obraz wyryty na płycie metalowej lub drewnianej’, dawniej ‘handel wymienny’.

Stycharczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Sticher lub od sztycharz ‘rytownik’.

Stycharski - od niemieckiej nazwy osobowej Sticher lub od sztycharz ‘rytownik’.

Stycharz - od niemieckiej nazwy osobowej Sticher lub od sztycharz ‘rytownik’.

Stychlerz - od niemieckiej nazwy osobowej Stichler.

Stychlesz - od niemieckiej nazwy osobowej Stichler.

Stychna - od niemieckiej nazwy osobowej Stich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stich ‘ukłucie; miejsce spadziste’ lub od sztych ‘szpic, ostry koniec; pchnięcie białą bronią; obraz wyryty na płycie metalowej lub drewnianej’, dawniej ‘handel wymienny’.

Stychniewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stich ‘ukłucie; miejsce spadziste’ lub od sztych ‘szpic, ostry koniec; pchnięcie białą bronią; obraz wyryty na płycie metalowej lub drewnianej’, dawniej ‘handel wymienny’.

Stychniowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stich ‘ukłucie; miejsce spadziste’ lub od sztych ‘szpic, ostry koniec; pchnięcie białą bronią; obraz wyryty na płycie metalowej lub drewnianej’, dawniej ‘handel wymienny’.

Stychno - od niemieckiej nazwy osobowej Stich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stich ‘ukłucie; miejsce spadziste’ lub od sztych ‘szpic, ostry koniec; pchnięcie białą bronią; obraz wyryty na płycie metalowej lub drewnianej’, dawniej ‘handel wymienny’.

Stychny - od niemieckiej nazwy osobowej Stich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stich ‘ukłucie; miejsce spadziste’ lub od sztych ‘szpic, ostry koniec; pchnięcie białą bronią; obraz wyryty na płycie metalowej lub drewnianej’, dawniej ‘handel wymienny’.

Stychoński - od niemieckiej nazwy osobowej Stich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stich ‘ukłucie; miejsce spadziste’ lub od sztych ‘szpic, ostry koniec; pchnięcie białą bronią; obraz wyryty na płycie metalowej lub drewnianej’, dawniej ‘handel wymienny’.

Stychowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stich ‘ukłucie; miejsce spadziste’ lub od sztych ‘szpic, ostry koniec; pchnięcie białą bronią; obraz wyryty na płycie metalowej lub drewnianej’, dawniej ‘handel wymienny’.

Stychowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stich ‘ukłucie; miejsce spadziste’ lub od sztych ‘szpic, ostry koniec; pchnięcie białą bronią; obraz wyryty na płycie metalowej lub drewnianej’, dawniej ‘handel wymienny’.

Stychurski - od niemieckiej nazwy osobowej Sticher lub od sztycharz ‘rytownik’.

Styciuk - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.

Styciura - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.

Stycuła - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.

Stycunow - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.

Stycunów - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.

Stycyna - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.

Stycynów - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.

Stycyszyn - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.

Stycz - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.

Styczakowski - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.

Styczek - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.

Styczen - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.

Styczenko - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.

Styczeń - 1629 w grupie nazwisk pochodzących od styczeń ‘pierwszy miesiąc roku’.

Styczeński - w grupie nazwisk pochodzących od styczeń ‘pierwszy miesiąc roku’.

Styczew - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.

Styczewski - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.

Styczkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.

Styczko - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.

Styczniewicz - w grupie nazwisk pochodzących od styczeń ‘pierwszy miesiąc roku’.

Styczniewski - w grupie nazwisk pochodzących od styczeń ‘pierwszy miesiąc roku’.

Styczula - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.

Styczyk - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.

Styczyłów - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.

Styczyn - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.

Styczyna - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.

Styczyński - w grupie nazwisk pochodzących od styczeń ‘pierwszy miesiąc roku’.

Styczyrz - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.

Styczyszyn - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.

Styczyszyń - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.

Styć - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.

Stydziński - od nazwy miejscowej Stydynie (KrW).

Styga - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy styg-, por. stygnąć, styg ‘zimna woda’.

Stygański - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy styg-, por. stygnąć, styg ‘zimna woda’.

Stygar - od sztygar, ze staropolskiego stygar ‘przełożonyc oddziału w kopalni’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stiger.

Stygarek - od sztygar, ze staropolskiego stygar ‘przełożonyc oddziału w kopalni’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stiger.

Styger - od sztygar, ze staropolskiego stygar ‘przełożonyc oddziału w kopalni’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stiger.

Stygienka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy styg-, por. stygnąć, styg ‘zimna woda’.

Stygienko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy styg-, por. stygnąć, styg ‘zimna woda’.

Stygientka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy styg-, por. stygnąć, styg ‘zimna woda’.

Stygiński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy styg-, por. stygnąć, styg ‘zimna woda’.

Styglic - od niemieckiej nazwy osobowej Stiglitz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stigeliz, stigliz ‘szczygieł’.

Stygliński - od sztygiel ‘dziób bociana’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stiegel.

Stygowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy styg-, por. stygnąć, styg ‘zimna woda’.

Styguła - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy styg-, por. stygnąć, styg ‘zimna woda’.

Styj - od styja ‘zadek’.

Styjek - od styja ‘zadek’.

Styjewski - od styja ‘zadek’.

Styjski - od styja ‘zadek’.

Styk - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.

Styka - 1560 w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.

Stykacz - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.

Stykała - 1687 w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.

Stykon - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.

Stykowski - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.

Stykuć - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.

Stykul - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.

Styl - w grupie nazwisk pochodzących od styl, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.

Styla - w grupie nazwisk pochodzących od sty, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.

Stylak - w grupie nazwisk pochodzących od sty, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.

Stylan - w grupie nazwisk pochodzących od sty, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.

Style - w grupie nazwisk pochodzących od styl, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.

Stylec - w grupie nazwisk pochodzących od styl, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.

Styler - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stiller, ta od nazwy miejscowej Still, Stille lub od średnio-wysoko-niemieckiego stillen ‘uspokajać, uciszać’ lub od nazwy osobowej Stieler, a ta od średnio-wysoko-niemieckiego stiel ‘rękojeść; łodyga’.

Stylianow - w grupie nazwisk pochodzących od styl, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.

Styliński - w grupie nazwisk pochodzących od styl, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.

Stylka - w grupie nazwisk pochodzących od styl, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.

Styller - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stiller, ta od nazwy miejscowej Still, Stille lub od średnio-wysoko-niemieckiego stillen ‘uspokajać, uciszać’ lub od nazwy osobowej Stieler, a ta od średnio-wysoko-niemieckiego stiel ‘rękojeść; łodyga’.

Stylo - w grupie nazwisk pochodzących od styl, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.

Styloch - w grupie nazwisk pochodzących od styl, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.

Stylok - w grupie nazwisk pochodzących od styl, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.

Stylski - w grupie nazwisk pochodzących od styl, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.

Styła - w grupie nazwisk pochodzących od styl, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.

Stym - od niemieckiej nazwy osobowej Stimm, ta od nazwy miejscowej Stemmen, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego stimme ‘glos’ lub od styma ‘estyma, powaga, cześć’.

Styma - od niemieckiej nazwy osobowej Stimm, ta od nazwy miejscowej Stemmen, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego stimme ‘glos’ lub od styma ‘estyma, powaga, cześć’.

Stymala - od niemieckiej nazwy osobowej Stimm, ta od nazwy miejscowej Stemmen, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego stimme ‘glos’ lub od styma ‘estyma, powaga, cześć’.

Stymasz - od niemieckiej nazwy osobowej Stimm, ta od nazwy miejscowej Stemmen, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego stimme ‘glos’ lub od styma ‘estyma, powaga, cześć’.

Stymczak - od niemieckiej nazwy osobowej Stimm, ta od nazwy miejscowej Stemmen, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego stimme ‘glos’ lub od styma ‘estyma, powaga, cześć’.

Stymczakowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stimm, ta od nazwy miejscowej Stemmen, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego stimme ‘glos’ lub od styma ‘estyma, powaga, cześć’.

Stymczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Stimm, ta od nazwy miejscowej Stemmen, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego stimme ‘glos’ lub od styma ‘estyma, powaga, cześć’.

Stymela - od niemieckiej nazwy osobowej Stimm, ta od nazwy miejscowej Stemmen, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego stimme ‘glos’ lub od styma ‘estyma, powaga, cześć’.

Stymelski - od niemieckiej nazwy osobowej Stimm, ta od nazwy miejscowej Stemmen, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego stimme ‘glos’ lub od styma ‘estyma, powaga, cześć’.

Stymil - od niemieckiej nazwy osobowej Stimm, ta od nazwy miejscowej Stemmen, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego stimme ‘glos’ lub od styma ‘estyma, powaga, cześć’.

Stymma - od niemieckiej nazwy osobowej Stimm, ta od nazwy miejscowej Stemmen, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego stimme ‘glos’ lub od styma ‘estyma, powaga, cześć’.

Stympin - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Stymporowski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Styn - od gwarowego styna ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stien, ta od imienia Augustinus.

Styna - od gwarowego styna ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stien, ta od imienia Augustinus.

Styncel - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.

Styncz - od niemieckiej nazwy osobowej Stinz, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stinz, stinze ‘ryba stynka’.

Styniec - od niemieckiej nazwy osobowej Stinz, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stinz, stinze ‘ryba stynka’.

Styniewski - od gwarowego styna ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stien, ta od imienia Augustinus.

Stynio - od gwarowego styna ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stien, ta od imienia Augustinus.

Stynka - od gwarowego styna ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stien, ta od imienia Augustinus.

Stynkowiak - od gwarowego styna ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stien, ta od imienia Augustinus.

Styń - od gwarowego styna ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stien, ta od imienia Augustinus.

Styńczyk - od gwarowego styna ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stien, ta od imienia Augustinus.

Styńczykowski - od gwarowego styna ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stien, ta od imienia Augustinus.

Styński - od gwarowego styna ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stien, ta od imienia Augustinus.

Styp - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.

Stypa - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.

Stypak - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.

Stypal - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.

Stypała - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.

Stypałkowski - od nazwy miejscowej Stypułki (łomżyńskie, gmina Kobylin-Borzymy).

Stypałowicz - 1601 od szypuła ‘pałeczka do grania na bębnie’.

Stypara - od niemieckiej nazwy osobowej Stipper, ta od imion złożonych Stidbald, Stidberth.

Styparek - od niemieckiej nazwy osobowej Stipper, ta od imion złożonych Stidbald, Stidberth.

Stypczyc - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.

Stypczyński - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.

Stypek - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.

Stypeński - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.

Styperek - od niemieckiej nazwy osobowej Stipper, ta od imion złożonych Stidbald, Stidberth.

Stypiak - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.

Stypich - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.

Stypienko - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.

Stypień - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.

Stypieński - od nazwy miejscowej Stypin (konińskie, gmina Babiak).

Stypik - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.

Stypiński - od nazwy miejscowej Stypin (konińskie, gmina Babiak).

Stypka - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.

Stypko - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.

Stypkowski - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.

Stypliński - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.

Stypniasz - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.

Stypniewski - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.

Stypnik - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.

Stypnikowski - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.

Stypółkowski - od nazwy miejscowej Stypułki (łomżyńskie, gmina Kobylin-Borzymy).

Styppa - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.

Styp-Rekowski - złożenia brak; Styp od stypa ‘uczta pogrzebowa’; Rekowski 1458 od nazw miejscowych Rakowice, Raków, Reków (częste).

Stypski - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.

Stypula - od szypuła ‘pałeczka do grania na bębnie’.

Stypulak - od szypuła ‘pałeczka do grania na bębnie’.

Stypulczak - od szypuła ‘pałeczka do grania na bębnie’.

Stypulewski - od nazwy miejscowej Stypuły (sieradzkie, gmina Sędziejowice).

Stypulicz - 1520 od szypuła ‘pałeczka do grania na bębnie’.

Stypulski - od nazwy miejscowej Stypuły (sieradzkie, gmina Sędziejowice).

Stypuła - 1520 od szypuła ‘pałeczka do grania na bębnie’.

Stypułek - 1580 od szypuła ‘pałeczka do grania na bębnie’.

Stypułka - 1793 od szypuła ‘pałeczka do grania na bębnie’.

Stypułkowski - od nazwy miejscowej Stypułki (łomżyńskie, gmina Kobylin-Borzymy).

Stypułowski - od nazwy miejscowej Stypuły (sieradzkie, gmina Sędziejowice).

Stypurski - od niemieckiej nazwy osobowej Stipper, ta od imion złożonych Stidbald, Stidberth.

Styputa - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.

Stypy - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.

Styr - 1415 w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.

Styra - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.

Styrak - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.

Styral - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.

Styralski - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.

Styran - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.

Styranczak - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.

Styraniec - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.

Styranka - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.

Styranko - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.

Styranowski - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.

Styrańczak - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.

Styrbicki - zapewne od nazwy miejscowej Styrbiszki (KrPłn).

Styrc - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.

Styrcula - 1786 od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’ lub od słowackiego styrcula ‘wódka, gorzałka’.

Styrcuła - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.

Styrcz - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.

Styrcza - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.

Styrczak - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.

Styrczewski - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.

Styrczowski - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.

Styrczula - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.

Styrczulak - 1799 od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.

Styrczula-Maśniak - złożenia brak; Styrczula od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’; Maśniak 1795 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy mast-, por. maścić, o-masta.

Styrczuła - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.

Styrczyk - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.

Styrczykij - 1428 od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.

Styrczyla - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.

Styrczyński - od nazwy miejscowej Styrczynia (KrW).

Styrć - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.

Styrenczak - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.

Styreńczak - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.

Styręczak - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.

Styrkacz - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.

Styrko - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.

Styrkosz - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.

Styrkowicz - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.

Styrkowiecz - 1489 od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.

Styrkowski - od nazwy miejscowej Sterkowiec (tarnowskie, gmina Brzesko).

Styrma - 1696 od stermać się ‘piąć się, wdrapywać się’, styrm ‘sterta, kopa’.

Styrmal - od stermać się ‘piąć się, wdrapywać się’, styrm ‘sterta, kopa’.

Styrmalski - od stermać się ‘piąć się, wdrapywać się’, styrm ‘sterta, kopa’.

Styrmał - od stermać się ‘piąć się, wdrapywać się’, styrm ‘sterta, kopa’.

Styrmik - od stermać się ‘piąć się, wdrapywać się’, styrm ‘sterta, kopa’.

Styrmol - od stermać się ‘piąć się, wdrapywać się’, styrm ‘sterta, kopa’.

Styrmoll - od stermać się ‘piąć się, wdrapywać się’, styrm ‘sterta, kopa’.

Styrna - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.

Styrnal - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.

Styrnalski - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.

Styrnał - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.

Styrniecki - 1704 od nazwy miejscowej Starniki (Słupskie, gmina Dębnica Kaszubska) lub Sterna (sieradzkie, gmina Brzeźno).

Styrnik - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.

Styrnol - (Śl) od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.

Styrnoll - (Śl) od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.

Styrski - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.

Styrt - od sterta, styrta ‘wielka kupa, stóg’.

Styrta - od sterta, styrta ‘wielka kupa, stóg’.

Styruła - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.

Styrylski - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.

Styrzyński - od nazwy miejscowej Styrzyniec (białostockie, gmina Biała Podlaska).

Stys - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.

Stysałowicz - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.

Stysiak - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.

Stysiał - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.

Stysiałowicz - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.

Stysiek - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.

Stysiński - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.

Stysioł - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.

Stysiuk - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.

Styskal - od stykać się ‘użalać się, narzekać’.

Styskał - 1567 od stykać się ‘użalać się, narzekać’.

Styskała - od stykać się ‘użalać się, narzekać’.

Stysko - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.

Stysło - od ścisły ‘dokładny; zwarty, spoisty’; od gwarowego ściślak.

Styss - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.

Stysz - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.

Styszak - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.

Styszek - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.

Styszka - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.

Styszko - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.

Styszuk - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.

Styszyk - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.

Styszyński - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.

Styś - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.

Styśko - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.

Styw - w grupie nazwisk pochodzących od stywa ‘przyrząd do czyszczenia pługa z ziemi’.

Stywa - w grupie nazwisk pochodzących od stywa ‘przyrząd do czyszczenia pługa z ziemi’.

Styza - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego styżyć się ‘stroić się; uciekać, spadać’.

Styziński - od nazwy miejscowej Styrzyniec (białostockie, gmina Biała Podlaska).

Styżaj - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego styżyć się ‘stroić się; uciekać, spadać’.

Styżej - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego styżyć się ‘stroić się; uciekać, spadać’.