Nazwiska na literę Zb - Zy wraz z uzupełnieniem literki Z

Zbanuch - od dzbanek.

Zbanuszek - od dzbanek.

Zbanyszek - od dzbanek.

Zbańkowski - od dzbanek.

Zbański - 1464 0 od nazwy miejscowej Dzbanice (ciechanowskie, gmina Pokrzywnica).

Zbaraski - 1662 od nazwy miejscowej Zbaraż (KrW).

Zbawiciel - 1426 od zbawiciel ‘ten, kto wybawia’, zbawić.

Zbawicki - od zbawiciel ‘ten, kto wybawia’, zbawić.

Zbawiński - od zbawiciel ‘ten, kto wybawia’, zbawić.

Zbawiona - od zbawiciel ‘ten, kto wybawia’, zbawić, od zbawiony.

Zbawiony - od zbawiciel ‘ten, kto wybawia’, zbawić, od zbawiony.

Zbącki - od nazwy miasta Zbąszyn (zielonogórskie), wsi Zbądz, dziś Dzbądz (ostrołęckie, gmina Różan).

Zbączyniak - od nazwy miasta Zbąszyn (zielonogórskie), wsi Zbądz, dziś Dzbądz (ostrołęckie, gmina Różan).

Zbądzki - od nazwy miasta Zbąszyn (zielonogórskie), wsi Zbądz, dziś Dzbądz (ostrołęckie, gmina Różan).

Zbąski - 1391 od nazwy miasta Zbąszyn (zielonogórskie), wsi Zbądz, dziś Dzbądz (ostrołęckie, gmina Różan).

Zbąszyniak - od nazwy miasta Zbąszyn (zielonogórskie), wsi Zbądz, dziś Dzbądz (ostrołęckie, gmina Różan).

Zbel - od imienia złożonego Zbylut, notowanego od XII wieku.

Zbela - od imienia złożonego Zbylut, notowanego od XII wieku.

Zbelicki - od imienia złożonego Zbylut, notowanego od XII wieku.

Zber - od gwarowego zber ‘wielki ceber’.

Zberalski - od gwarowego zber ‘wielki ceber’.

Zberek - od gwarowego zber ‘wielki ceber’.

Zberowski - od gwarowego zber ‘wielki ceber’.

Zberus - od gwarowego zber ‘wielki ceber’.

Zberych - 1576 od gwarowego zber ‘wielki ceber’.

Zberyszek - 1608

Zbęk - od zbęk ‘człowiek smierdzący’.

Zbęski - 1591 od nazwy miejscowej Zbęk (nowosądeckie, gmina Gródek nad Dunajcem).

Zbiciak - od żbik, ze staropolskiego zdbik ‘dziki kot’.

Zbiciński - od żbik, ze staropolskiego zdbik ‘dziki kot’.

Zbiczak - od żbik, ze staropolskiego zdbik ‘dziki kot’.

Zbiczyński - od żbik, ze staropolskiego zdbik ‘dziki kot’.

Zbieg - 1393 od zbieg, zbiegać, ze staropolskiego zbieżeć ‘uciekać’.

Zbiega - od zbieg, zbiegać, ze staropolskiego zbieżeć ‘uciekać’.

Zbiegał - od zbieg, zbiegać, ze staropolskiego zbieżeć ‘uciekać’.

Zbiegała - 1758 od zbieg, zbiegać, ze staropolskiego zbieżeć ‘uciekać’.

Zbiegałowski - od zbieg, zbiegać, ze staropolskiego zbieżeć ‘uciekać’.

Zbiegiel - od zbieg, zbiegać, ze staropolskiego zbieżeć ‘uciekać’.

Zbiegieł - od zbieg, zbiegać, ze staropolskiego zbieżeć ‘uciekać’.

Zbiegien - od zbieg, zbiegać, ze staropolskiego zbieżeć ‘uciekać’.

Zbiegieni - od zbieg, zbiegać, ze staropolskiego zbieżeć ‘uciekać’.

Zbiegień - od zbieg, zbiegać, ze staropolskiego zbieżeć ‘uciekać’.

Zbiegini, m. - od zbieg, zbiegać, ze staropolskiego zbieżeć ‘uciekać’.

Zbiegła - od zbieg, zbiegać, ze staropolskiego zbieżeć ‘uciekać’.

Zbiegło - od zbieg, zbiegać, ze staropolskiego zbieżeć ‘uciekać’.

Zbiegły - od zbieg, zbiegać, ze staropolskiego zbieżeć ‘uciekać’.

Zbiegniewicz - od imienia Zbigniew, ze staropolskiego Zbygniew.

Zbiegniewski - od imienia Zbigniew, ze staropolskiego Zbygniew.

Zbiejcik - od imienia żeńskiego Elżbieta, to od hebrajskiego ělišeba ‘Bóg moją przysięgą’, do łacińskiego przejęte jako Elisabeth, staroczeskiego Elžběta.

Zbiejczuk - od zbijać ‘tłuc’.

Zbiejczyk - od zbijać ‘tłuc’.

Zbielut - od imienia złożonego Zbylut, notowanego od XII wieku.

Zbien - zapewne od nazwy osobowej Bien, z wtórnym Z.

Zbieniewski - zapewne od nazwy osobowej Bien, z wtórnym Z.

Zbień - zapewne od nazwy osobowej Bien, z wtórnym Z.

Zbieńkowski - zapewne od nazwy osobowej Bien, z wtórnym Z.

Zbiera - od zbierać.

Zbieracki - od zbierać.

Zbieracz - od zbierać; od zbieracz ‘ten, kto zbiera zioła, grzyby itd.’

Zbieraczyk - 1662 od zbierać; od zbieracz ‘ten, kto zbiera zioła, grzyby itd.’

Zbierada - od zbierać.

Zbieraj - od zbierać.

Zbierajewski - od zbierać.

Zbierajski - od zbierać.

Zbierak - od zbierać.

Zbieralski - od zbierać.

Zbieranek - od zbierać.

Zbieranowski - od zbierać.

Zbierański - od zbierać.

Zbierczak - od zbierać.

Zbierek - od zbierać.

Zbierkowski - od zbierać.

Zbiernicki - od zbierać.

Zbieroń - od zbierać.

Zbierowski - od zbierać.

Zbierski - od zbierać.

Zbierun - od zbierać.

Zbierzak - od zbierać.

Zbierzchowski - od zbierać.

Zbierzek - od zbierać.

Zbierzkowski - od zbierać.

Zbierzon - od zbierać.

Zbierzykowski - od zbierać.

Zbierzyński - od zbierać.

Zbies - od zbiesić się ‘rozzuchwalic się, wzburzyć’.

Zbieski - od zbiesić się ‘rozzuchwalic się, wzburzyć’.

Zbiesz - od zbiesić się ‘rozzuchwalic się, wzburzyć’.

Zbieszczyk - od zbiesić się ‘rozzuchwalic się, wzburzyć’.

Zbieś - od zbiesić się ‘rozzuchwalic się, wzburzyć’.

Zbietka - od imienia żeńskiego Elżbieta, to od hebrajskiego ělišeba ‘Bóg moją przysięgą’, do łacińskiego przejęte jako Elisabeth, staroczeskiego Elžběta.

Zbieżak - od zbieg, zbiegać, ze staropolskiego zbieżeć ‘uciekać’.

Zbieżczuk - od zbieg, zbiegać, ze staropolskiego zbieżeć ‘uciekać’.

Zbieżek - od zbieg, zbiegać, ze staropolskiego zbieżeć ‘uciekać’.

Zbieżny - od zbieg, zbiegać, ze staropolskiego zbieżeć ‘uciekać’.

Zbigniew - od imienia Zbigniew, ze staropolskiego Zbygniew.

Zbigniewicz - od imienia Zbigniew, ze staropolskiego Zbygniew.

Zbigniewowicz - od imienia Zbigniew, ze staropolskiego Zbygniew.

Zbigniewski - od imienia Zbigniew, ze staropolskiego Zbygniew.

Zbij - od zbijać ‘tłuc’.

Zbijaczyk - 1620 od zbijać ‘tłuc’.

Zbijakowski - od zbijać ‘tłuc’; od zbijak ‘przyrząd do zbijania’, z gwarowego też ‘włóczęga’.

Zbijczyk - od zbijać ‘tłuc’.

Zbijewski - od zbijać ‘tłuc’.

Zbijkowski - od zbijać ‘tłuc’.

Zbijowski - od zbijać ‘tłuc’.

Zbik - od żbik, ze staropolskiego zdbik ‘dziki kot’.

Zbikiewicz - od żbik, ze staropolskiego zdbik ‘dziki kot’.

Zbikowski - od żbik, ze staropolskiego zdbik ‘dziki kot’.

Zbilut - od imienia złożonego Zbylut, notowanego od XII wieku.

Zbinaj - od staropolskich imion złożonych typu Zbygniew, Zbylut.

Zbinek - od staropolskich imion złożonych typu Zbygniew, Zbylut.

Zbiniewicz - od staropolskich imion złożonych typu Zbygniew, Zbylut.

Zbiniewski - od staropolskich imion złożonych typu Zbygniew, Zbylut.

Zbiniowski - od staropolskich imion złożonych typu Zbygniew, Zbylut.

Zbinkowski - od staropolskich imion złożonych typu Zbygniew, Zbylut.

Zbiń - od staropolskich imion złożonych typu Zbygniew, Zbylut.

Zbińkowski - od staropolskich imion złożonych typu Zbygniew, Zbylut.

Zbiński - od staropolskich imion złożonych typu Zbygniew, Zbylut.

Zbior - od zbierać.

Zbiorański - od zbierać.

Zbiorczyk - od zbierać.

Zbiorkowski - od zbierać.

Zbioro - od zbierać.

Zbiorowski - od zbierać.

Zbiorski - od zbierać.

Zbiórczyk - od zbierać.

Zbiórek - od zbierać.

Zbir - od zbierać lub od zbir ‘oprawca, drań’, dawniej też ‘pachołek miejski ścigający złoczyńców’.

Zbirada - od zbierać lub od imienia Zbyrad.

Zbirak - od zbierać.

Zbiralski - od zbierać.

Zbiranek - od zbierać.

Zbirański - od zbierać.

Zbirek - od zbierać.

Zbirenda - od zbierać.

Zbirko - od zbierać.

Zbirochowicz - od zbierać.

Zbirochowski - od zbierać.

Zbiros - od zbierać.

Zbirosz - od zbierać.

Zbirow - od zbierać.

Zbirowski - od zbierać.

Zbisiński - od imion typu Zbysław, Zbygniew.

Zbisławski - od imion typu Zbysław, Zbygniew.

Zbiszczyk - od imion typu Zbysław, Zbygniew.

Zbiszko - od imion typu Zbysław, Zbygniew.

Zbita - od zbity ‘pobity; gęsty; wyboisty’, zbić.

Zbitka - od zbity ‘pobity; gęsty; wyboisty’, zbić.

Zbitkowski - od zbity ‘pobity; gęsty; wyboisty’, zbić.

Zbitowicz - od zbity ‘pobity; gęsty; wyboisty’, zbić.

Zbitowski - od zbity ‘pobity; gęsty; wyboisty’, zbić.

Zbizek - od zbieg, zbiegać, ze staropolskiego zbieżeć ‘uciekać’.

Zbizień - od zbieg, zbiegać, ze staropolskiego zbieżeć ‘uciekać’.

Zbiziuk - od zbieg, zbiegać, ze staropolskiego zbieżeć ‘uciekać’.

Zbiżek - od zbieg, zbiegać, ze staropolskiego zbieżeć ‘uciekać’.

Zblewski - 1619 od nazwy miejscowej Zblewo (gdańskie, gmina Zblewo).

Zblucki - 1553 od nazwy miejscowej Zbludza (nowosądeckie, gmina Kamienica).

Zbłocki - od zbłocić ‘ubrudzić błotem’.

Zbłotny - od zbłocić ‘ubrudzić błotem’.

Zbłotowicz - od zbłocić ‘ubrudzić błotem’.

Zboch - zapewne od nazwy osobowej Boch z wtórnych Z-, lub od wyrażenia z Bogiem.

Zboina - od zbój ‘rozbójnik, opryszek’, zbojać ‘przestraszyć’.

Zboino - od zbój ‘rozbójnik, opryszek’, zbojać ‘przestraszyć’.

Zboiński - od zbój ‘rozbójnik, opryszek’, zbojać ‘przestraszyć’.

Zbojak - od zbój ‘rozbójnik, opryszek’, zbojać ‘przestraszyć’.

Zbojczyc - 1424 od zbój ‘rozbójnik, opryszek’, zbojać ‘przestraszyć’.

Zbojeński - od zbój ‘rozbójnik, opryszek’, zbojać ‘przestraszyć’.

Zbojna - od zbój ‘rozbójnik, opryszek’, zbojać ‘przestraszyć’.

Zbojniecki - od zbój ‘rozbójnik, opryszek’, zbojać ‘przestraszyć’.

Zbojnikowski - od zbój ‘rozbójnik, opryszek’, zbojać ‘przestraszyć’.

Zbojno - od zbój ‘rozbójnik, opryszek’, zbojać ‘przestraszyć’.

Zbojnowicz - od zbój ‘rozbójnik, opryszek’, zbojać ‘przestraszyć’.

Zbojny - od zbój ‘rozbójnik, opryszek’, zbojać ‘przestraszyć’.

Zbojszcz - od zbój ‘rozbójnik, opryszek’, zbojać ‘przestraszyć’.

Zbola - od zboleć ‘być przejęty bólem, zaboleć’.

Zbolalik - od zboleć ‘być przejęty bólem, zaboleć’.

Zbolała - od zboleć ‘być przejęty bólem, zaboleć’; od zbolały.

Zbolały - od zboleć ‘być przejęty bólem, zaboleć’; od zbolały.

Zbolik - od zboleć ‘być przejęty bólem, zaboleć’.

Zboński - od zbój ‘rozbójnik, opryszek’, zbojać ‘przestraszyć’.

Zbor - 1204 od imienia złożonego Zbor; w pochodnych też od zborzyć ‘zburzyć, zniszczyć’.

Zboralski - od imienia złożonego Zbor; w pochodnych też od zborzyć ‘zburzyć, zniszczyć’.

Zborała - od imienia złożonego Zbor; w pochodnych też od zborzyć ‘zburzyć, zniszczyć’.

Zborało - od imienia złożonego Zbor; w pochodnych też od zborzyć ‘zburzyć, zniszczyć’.

Zborczyk - od imienia złożonego Zbor; w pochodnych też od zborzyć ‘zburzyć, zniszczyć’.

Zborek - 1492 od imienia złożonego Zbor; w pochodnych też od zborzyć ‘zburzyć, zniszczyć’.

Zborenko - od imienia złożonego Zbor; w pochodnych też od zborzyć ‘zburzyć, zniszczyć’.

Zborka - od imienia złożonego Zbor; w pochodnych też od zborzyć ‘zburzyć, zniszczyć’.

Zborkula - od imienia złożonego Zbor; w pochodnych też od zborzyć ‘zburzyć, zniszczyć’.

Zborniak - od imienia złożonego Zbor; w pochodnych też od zborzyć ‘zburzyć, zniszczyć’; od zborny.

Zbornik - od imienia złożonego Zbor; w pochodnych też od zborzyć ‘zburzyć, zniszczyć’; od zborny.

Zboroch - od imienia złożonego Zbor; w pochodnych też od zborzyć ‘zburzyć, zniszczyć’.

Zborolski - od imienia złożonego Zbor; w pochodnych też od zborzyć ‘zburzyć, zniszczyć’.

Zboron - od imienia złożonego Zbor; w pochodnych też od zborzyć ‘zburzyć, zniszczyć’.

Zboroniec - od imienia złożonego Zbor; w pochodnych też od zborzyć ‘zburzyć, zniszczyć’.

Zboroń - 1789 od imienia złożonego Zbor; w pochodnych też od zborzyć ‘zburzyć, zniszczyć’.

Zborowicz - 1792 od imienia złożonego Zbor; w pochodnych też od zborzyć ‘zburzyć, zniszczyć’.

Zborowiec - od imienia złożonego Zbor; w pochodnych też od zborzyć ‘zburzyć, zniszczyć’.

Zborowski - 1398 od nazwy miejscowej Zborów (kilka wsi).

Zborus - od imienia złożonego Zbor; w pochodnych też od zborzyć ‘zburzyć, zniszczyć’.

Zborzeń - od imienia złożonego Zbor; w pochodnych też od zborzyć ‘zburzyć, zniszczyć’.

Zborzeński - od imienia złożonego Zbor; w pochodnych też od zborzyć ‘zburzyć, zniszczyć’.

Zborzęcki - od imienia złożonego Zbor; w pochodnych też od zborzyć ‘zburzyć, zniszczyć’.

Zborzęski - od imienia złożonego Zbor; w pochodnych też od zborzyć ‘zburzyć, zniszczyć’.

Zborzil - od imienia złożonego Zbor; w pochodnych też od zborzyć ‘zburzyć, zniszczyć’.

Zborzyl - od imienia złożonego Zbor; w pochodnych też od zborzyć ‘zburzyć, zniszczyć’.

Zborzyn XVIII w. - od imienia złożonego Zbor; w pochodnych też od zborzyć ‘zburzyć, zniszczyć’.

Zborzyna, m. - 1400 od imienia złożonego Zbor; w pochodnych też od zborzyć ‘zburzyć, zniszczyć’.

Zborzyński - od imienia złożonego Zbor; w pochodnych też od zborzyć ‘zburzyć, zniszczyć’.

Zbos - zapewne od nazwy osobowej Bosz z wtórnym Z-.

Zboszczyk - zapewne od nazwy osobowej Bosz z wtórnym Z-.

Zboś - zapewne od nazwy osobowej Bosz z wtórnym Z-.

Zbozeń - od zboże ‘rośliny uprawiane ze względu na ziarno’ lub od staropolskiego ‘mienie, majątek’, zbożeć, zbożyć.

Zbozien - od zboże ‘rośliny uprawiane ze względu na ziarno’ lub od staropolskiego ‘mienie, majątek’, zbożeć, zbożyć.

Zbozień - od zboże ‘rośliny uprawiane ze względu na ziarno’ lub od staropolskiego ‘mienie, majątek’, zbożeć, zbożyć.

Zboźniak - od zboże ‘rośliny uprawiane ze względu na ziarno’ lub od staropolskiego ‘mienie, majątek’, zbożeć, zbożyć; od dawnego zbożny ‘pobożny; szczęśliwy’.

Zboźny - od zboże ‘rośliny uprawiane ze względu na ziarno’ lub od staropolskiego ‘mienie, majątek’, zbożeć, zbożyć; od dawnego zbożny ‘pobożny; szczęśliwy’.

Zboże - 1311 od zboże ‘rośliny uprawiane ze względu na ziarno’ lub od staropolskiego ‘mienie, majątek’, zbożeć, zbożyć.

Zbożek - od zboże ‘rośliny uprawiane ze względu na ziarno’ lub od staropolskiego ‘mienie, majątek’, zbożeć, zbożyć.

Zbożel - od zboże ‘rośliny uprawiane ze względu na ziarno’ lub od staropolskiego ‘mienie, majątek’, zbożeć, zbożyć.

Zbożen - od zboże ‘rośliny uprawiane ze względu na ziarno’ lub od staropolskiego ‘mienie, majątek’, zbożeć, zbożyć.

Zbożeń - 1698 od zboże ‘rośliny uprawiane ze względu na ziarno’ lub od staropolskiego ‘mienie, majątek’, zbożeć, zbożyć.

Zbożęcki - od imienia złożonego Zbor; w pochodnych też od zborzyć ‘zburzyć, zniszczyć’.

Zbożil - od imienia złożonego Zbor; w pochodnych też od zborzyć ‘zburzyć, zniszczyć’.

Zbożna - od zboże ‘rośliny uprawiane ze względu na ziarno’ lub od staropolskiego ‘mienie, majątek’, zbożeć, zbożyć; od dawnego zbożny ‘pobożny; szczęśliwy’.

Zbożniak - od zboże ‘rośliny uprawiane ze względu na ziarno’ lub od staropolskiego ‘mienie, majątek’, zbożeć, zbożyć; od dawnego zbożny ‘pobożny; szczęśliwy’.

Zbożnik - 1396 od zboże ‘rośliny uprawiane ze względu na ziarno’ lub od staropolskiego ‘mienie, majątek’, zbożeć, zbożyć; od staropolskiego zbożnik ‘czarodziej’.

Zbożny - 1491 od zboże ‘rośliny uprawiane ze względu na ziarno’ lub od staropolskiego ‘mienie, majątek’, zbożeć, zbożyć; od dawnego zbożny ‘pobożny; szczęśliwy’.

Zbożyński - od imienia złożonego Zbor; w pochodnych też od zborzyć ‘zburzyć, zniszczyć’.

Zbój - od zbój ‘rozbójnik, opryszek’, zbojać ‘przestraszyć’.

Zbójca - 1472 od zbój ‘rozbójnik, opryszek’, zbojać ‘przestraszyć’; od zbójca, zbojca ‘bandyta;,

Zbójna - od zbój ‘rozbójnik, opryszek’, zbojać ‘przestraszyć’.

Zbójniewicz - od zbój ‘rozbójnik, opryszek’, zbojać ‘przestraszyć’.

Zbójnik - 1644 od zbój ‘rozbójnik, opryszek’, zbojać ‘przestraszyć’; od zbójnik ‘członek bandy trudniącej się rozbojem i kradzieżą’.

Zbójnikowski - od zbój ‘rozbójnik, opryszek’, zbojać ‘przestraszyć’; od zbójnik ‘członek bandy trudniącej się rozbojem i kradzieżą’.

Zbójnowicz - od zbój ‘rozbójnik, opryszek’, zbojać ‘przestraszyć’.

Zbórg - zapewne od bróg ‘pomieszczenie na zboże’, dawniej też ‘bezładna sterta’ z wtórnym Z-.

Zbrach - 1489 od imion typu Zbrosław, Zbrasław.

Zbranek - od nazwy osobowej Bran lub od brany z wtórnym Z-.

Zbraniak - od nazwy osobowej Bran lub od brany z wtórnym Z-.

Zbraniec - od nazwy osobowej Bran lub od brany z wtórnym Z-.

Zbraniecki - od nazwy osobowej Bran lub od brany z wtórnym Z-.

Zbrański - od nazwy osobowej Bran lub od brany z wtórnym Z-.

Zbraszczyk - od imion złożonych typu Zbrosław, Zbrasław.

Zbraszek - 1447 od imion złożonych typu Zbrosław, Zbrasław.

Zbroch - 1437 od imion typu Zbrosław, Zbrasław.

Zbrodzewski - 1388 od nazwy miejscowej Zbrodzewo, dziś Zbrudzewo (poznańskie, gmina Śrem).

Zbrog - zapewne od bróg ‘pomieszczenie na zboże’, dawniej też ‘bezładna sterta’ z wtórnym Z-.

Zbroiński - od zbroja ‘pancerz ochronny osłaniający tułow rycerza’.

Zbroja - 1383 od zbroja ‘pancerz ochronny osłaniający tułow rycerza’.

Zbrojewicz - od zbroja ‘pancerz ochronny osłaniający tułow rycerza’.

Zbrojewski - od zbroja ‘pancerz ochronny osłaniający tułow rycerza’.

Zbrojkiewicz - od zbroja ‘pancerz ochronny osłaniający tułow rycerza’.

Zbrojkowski - od zbroja ‘pancerz ochronny osłaniający tułow rycerza’.

Zbrojna - od zbroja ‘pancerz ochronny osłaniający tułow rycerza’; od zbrojny ‘uzbrojony’.

Zbrojnowicz - od zbroja ‘pancerz ochronny osłaniający tułow rycerza’.

Zbrojny - od zbroja ‘pancerz ochronny osłaniający tułow rycerza’; od zbrojny ‘uzbrojony’.

Zbrojowski - od zbroja ‘pancerz ochronny osłaniający tułow rycerza’.

Zbrojski - od zbroja ‘pancerz ochronny osłaniający tułow rycerza’.

Zbron - 1283 od imion złożonych typu Zbrosław lub Bronisław.

Zbronczyk - od imion złożonych typu Zbrosław lub Bronisław.

Zbronic - od imion złożonych typu Zbrosław lub Bronisław.

Zbroniec - od imion złożonych typu Zbrosław lub Bronisław.

Zbronowic - 1283 od imion złożonych typu Zbrosław lub Bronisław.

Zbroń - od imion złożonych typu Zbrosław lub Bronisław.

Zbroński - od imion złożonych typu Zbrosław lub Bronisław.

Zbros - od imion złożonych typu Zbrosław, Zbrasław.

Zbrosz - 1395 od imion złożonych typu Zbrosław, Zbrasław.

Zbroszczak - od imion złożonych typu Zbrosław, Zbrasław.

Zbroszczek - 1446 od imion złożonych typu Zbrosław, Zbrasław.

Zbroszczyk - od imion złożonych typu Zbrosław, Zbrasław.

Zbroszek - 1398 od imion złożonych typu Zbrosław, Zbrasław.

Zbroszko - 1342 od imion złożonych typu Zbrosław, Zbrasław.

Zbroszkowic - 1475 od imion złożonych typu Zbrosław, Zbrasław.

Zbroś - 1629 od imion złożonych typu Zbrosław, Zbrasław.

Zbrozek - od imienia Ambroży, z łacińskiego Zmbrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Zbroziński - od imienia Ambroży, z łacińskiego Zmbrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Zbrożczyk - od imienia Ambroży, z łacińskiego Zmbrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Zbrożek - od imienia Ambroży, z łacińskiego Zmbrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Zbrożyna, m. - od imienia Ambroży, z łacińskiego Zmbrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Zbrożyński - od imienia Ambroży, z łacińskiego Zmbrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Zbróg - zapewne od bróg ‘pomieszczenie na zboże’, dawniej też ‘bezładna sterta’ z wtórnym Z-.

Zbrók - zapewne od bróg ‘pomieszczenie na zboże’, dawniej też ‘bezładna sterta’ z wtórnym Z-.

Zbrós - od imion złożonych typu Zbrosław, Zbrasław.

Zbrudzewski - 1404 od nazwy miejscowej Zbrodzewo, dziś Zbrudzewo (poznańskie, gmina Śrem).

Zbrug - zapewne od bróg ‘pomieszczenie na zboże’, dawniej też ‘bezładna sterta’ z wtórnym Z-.

Zbruk - zapewne od bróg ‘pomieszczenie na zboże’, dawniej też ‘bezładna sterta’ z wtórnym Z-.

Zbrześniak - od zbrzeżny ‘leżący na brzegu, nadbrzeżny’.

Zbrześny - od zbrzeżny ‘leżący na brzegu, nadbrzeżny’.

Zbrzezna - od zbrzeżny ‘leżący na brzegu, nadbrzeżny’.

Zbrzezniak - od zbrzeżny ‘leżący na brzegu, nadbrzeżny’.

Zbrzezny - od zbrzeżny ‘leżący na brzegu, nadbrzeżny’.

Zbrzeźna - od zbrzeżny ‘leżący na brzegu, nadbrzeżny’.

Zbrzeźniak - od zbrzeżny ‘leżący na brzegu, nadbrzeżny’.

Zbrzeźnik - od zbrzeżny ‘leżący na brzegu, nadbrzeżny’.

Zbrzeźniok - od zbrzeżny ‘leżący na brzegu, nadbrzeżny’.

Zbrzeźny - od zbrzeżny ‘leżący na brzegu, nadbrzeżny’.

Zbrzeżna - od zbrzeżny ‘leżący na brzegu, nadbrzeżny’.

Zbrzeżniak - od zbrzeżny ‘leżący na brzegu, nadbrzeżny’.

Zbrzeżny - od zbrzeżny ‘leżący na brzegu, nadbrzeżny’.

Zbrzoźny - od zbrzeżny ‘leżący na brzegu, nadbrzeżny’.

Zbrzyzna - od zbrzeżny ‘leżący na brzegu, nadbrzeżny’.

Zbrzyzny - od zbrzeżny ‘leżący na brzegu, nadbrzeżny’.

Zbucki - od nazwy miejscowej Zbucz (białostockie, gmina Czyże), Zbuczyn (siedleckie, gmina Zbuczyn Poduchowny).

Zbudzki - od nazwy miejscowej Zbucz (białostockie, gmina Czyże), Zbuczyn (siedleckie, gmina Zbuczyn Poduchowny).

Zbukiewicz - od staropolskiego gwarowego zbuk, dzbuk ‘jajko wysiedziane, a niewylęgnione’.

Zbutowicz - od staropolskiego zbutować ‘rozdzielić’.

Zbych - 1399 od imion typu Zbygniew, Zbysław.

Zbychalski - od imion typu Zbygniew, Zbysław.

Zbychorski - od imion typu Zbygniew, Zbysław.

Zbychota - 1389 od imion typu Zbygniew, Zbysław.

Zbychowski - od nazwy miejscowej Zbychowo (gdańskie, gmina Wejherowo).

Zbydniewski - od nazwy miejscowej Zbydniowice (krakowskie, gmina Świątniki Górne), Zbydniów (tarnobrzeskie, gmina Zaleszany; tarnowskie, gmina Łapanów).

Zbydniowski - od nazwy miejscowej Zbydniowice (krakowskie, gmina Świątniki Górne), Zbydniów (tarnobrzeskie, gmina Zaleszany; tarnowskie, gmina Łapanów).

Zbygień - 1434 od imienia Zbigniew, ze staropolskiego Zbygniew.

Zbygnek - 1398 od imienia Zbigniew, ze staropolskiego Zbygniew.

Zbygniewic - 1480 od imienia Zbigniew, ze staropolskiego Zbygniew.

Zbygniewowic XIV w. - od imienia Zbigniew, ze staropolskiego Zbygniew.

Zbygniowic - 1479– od imienia Zbigniew, ze staropolskiego Zbygniew.

Zbygno - 1470-80 od imienia Zbigniew, ze staropolskiego Zbygniew.

Zbyl - od imienia złożonego Zbylut, notowanego od XII wieku.

Zbyla - od imienia złożonego Zbylut, notowanego od XII wieku.

Zbylewicz - od imienia złożonego Zbylut, notowanego od XII wieku.

Zbylewski - od imienia złożonego Zbylut, notowanego od XII wieku.

Zbylicki - od imienia złożonego Zbylut, notowanego od XII wieku.

Zbylot - od imienia złożonego Zbylut, notowanego od XII wieku.

Zbylski - od imienia złożonego Zbylut, notowanego od XII wieku.

Zbyluciec - 1284 od imienia złożonego Zbylut, notowanego od XII wieku.

Zbylut - od imienia złożonego Zbylut, notowanego od XII wieku.

Zbyluta, m. - 1291 od imienia złożonego Zbylut, notowanego od XII wieku.

Zbylutek - 1382 od imienia złożonego Zbylut, notowanego od XII wieku.

Zbylutowic - 1382 od imienia złożonego Zbylut, notowanego od XII wieku.

Zbylutowski - 1399 od nazwy miejscowej Zbylutowo (wieś zagrosowa, Wlkp), Zbylutowice, dziś Zbielutowice (kieleckie, gmina Bejsce).

Zbynek - 1416 od staropolskich imion złożonych typu Zbygniew, Zbylut.

Zbyniewski - od staropolskich imion złożonych typu Zbygniew, Zbylut.

Zbynko - 1423 od staropolskich imion złożonych typu Zbygniew, Zbylut.

Zbyr - od niepoświadczonego imienia złożonego Zbyrad.

Zbyra - od niepoświadczonego imienia złożonego Zbyrad.

Zbyrad - od niepoświadczonego imienia złożonego Zbyrad.

Zbyradowski - od niepoświadczonego imienia złożonego Zbyrad.

Zbyrasz - od niepoświadczonego imienia złożonego Zbyrad.

Zbyrat - od niepoświadczonego imienia złożonego Zbyrad.

Zbyrek - od niepoświadczonego imienia złożonego Zbyrad.

Zbyret - od niepoświadczonego imienia złożonego Zbyrad.

Zbyrka - 1440 od niepoświadczonego imienia złożonego Zbyrad lub od gwarowego zbyrkać ‘dzwonić, brzęczeć’.

Zbyrowicz - od niepoświadczonego imienia złożonego Zbyrad.

Zbyrowski - od niepoświadczonego imienia złożonego Zbyrad.

Zbyrski - od niepoświadczonego imienia złożonego Zbyrad.

Zbyryt - od niepoświadczonego imienia złożonego Zbyrad.

Zbysiak - od imion typu Zbysław, Zbygniew.

Zbysiński - od imion typu Zbysław, Zbygniew.

Zbyska - od imion typu Zbysław, Zbygniew.

Zbysław - od imion typu Zbysław, Zbygniew.

Zbysz - od imion typu Zbysław, Zbygniew.

Zbyszek - 1439 od imion typu Zbysław, Zbygniew.

Zbyszeński - od imion typu Zbysław, Zbygniew.

Zbyszewski - 1497 od nazwy miejscowej Zbyszewice (pilskie, gmina Margonin).

Zbyszkiewicz - od imion typu Zbysław, Zbygniew.

Zbyszko - 1320-21 od imion typu Zbysław, Zbygniew.

Zbyszkowicz - od imion typu Zbysław, Zbygniew.

Zbyszkowski - od imion typu Zbysław, Zbygniew.

Zbyszo - 1320 od imion typu Zbysław, Zbygniew.

Zbyszowski - od imion typu Zbysław, Zbygniew.

Zbyszycki - od imion typu Zbysław, Zbygniew.

Zbyszyński - od imion typu Zbysław, Zbygniew.

Zbytek - od zbytek, zbyt ‘to, co zbywa; nadmiar, obfitość; żart, figiel’.

Zbytkowski - od zbytek, zbyt ‘to, co zbywa; nadmiar, obfitość; żart, figiel’.

Zbytniewicz - od zbytek, zbyt ‘to, co zbywa; nadmiar, obfitość; żart, figiel’.

Zbytniewski - od zbytek, zbyt ‘to, co zbywa; nadmiar, obfitość; żart, figiel’.

Zbytnik - od zbytek, zbyt ‘to, co zbywa; nadmiar, obfitość; żart, figiel’; od dawnego zbytnik ‘psotnik’, też ‘rozpustnik’.

Zbytniowski - od zbytek, zbyt ‘to, co zbywa; nadmiar, obfitość; żart, figiel’.

Zbytowski - od zbytek, zbyt ‘to, co zbywa; nadmiar, obfitość; żart, figiel’.

Zda - od imion złożonych typu Zdamir .

Zdaj - od imion złożonych typu Zdamir.

Zdajewski - od imion złożonych typu Zdamir.

Zdak - od imion złożonych typu Zdamir.

Zdalski - od imion złożonych typu Zdamir.

Zdan - 1136 od imion złożonych typu Zdamir lub od zdan to od zdać.

Zdancewicz - od imion złożonych typu Zdamir lub od zdan to od zdać.

Zdanczewicz - od imion złożonych typu Zdamir lub od zdan to od zdać.

Zdanczuk - od imion złożonych typu Zdamir lub od zdan to od zdać.

Zdanecki - od imion złożonych typu Zdamir lub od zdan to od zdać.

Zdanek - od imion złożonych typu Zdamir lub od zdan to od zdać.

Zdanewicz - od imion złożonych typu Zdamir lub od zdan to od zdać.

Zdaniak - od imion złożonych typu Zdamir lub od zdan to od zdać.

Zdaniec - 1499 od imion złożonych typu Zdamir lub od zdan to od zdać.

Zdaniecki - od imion złożonych typu Zdamir lub od zdan to od zdać.

Zdaniewicz - od imion złożonych typu Zdamir lub od zdan to od zdać.

Zdaniewski - od imion złożonych typu Zdamir lub od zdan to od zdać.

Zdanik - od imion złożonych typu Zdamir lub od zdan to od zdać.

Zdanikowski - od imion złożonych typu Zdamir lub od zdan to od zdać.

Zdanio - od imion złożonych typu Zdamir lub od zdan to od zdać.

Zdaniowic - 1495 od imion złożonych typu Zdamir lub od zdan to od zdać.

Zdanis - od imion złożonych typu Zdamir lub od zdan to od zdać.

Zdaniszewski - od imion złożonych typu Zdamir lub od zdan to od zdać.

Zdaniuk - od imion złożonych typu Zdamir lub od zdan to od zdać.

Zdaniukiewicz - od imion złożonych typu Zdamir lub od zdan to od zdać.

Zdankiewicz - od imion złożonych typu Zdamir lub od zdan to od zdać.

Zdankiewicz-Gryzik - złożenia brak; Zdankiewicz od imion złożonych typu Zdamir lub od zdan to od zdać; Gryzik od gryźć, gryzę.

Zdanko - od imion złożonych typu Zdamir lub od zdan to od zdać.

Zdankowicz - 1440 (KrW) od imion złożonych typu Zdamir lub od zdan to od zdać.

Zdankowski - od imion złożonych typu Zdamir lub od zdan to od zdać.

Zdanocki - od imion złożonych typu Zdamir lub od zdan to od zdać.

Zdanow - 1558 od imion złożonych typu Zdamir lub od zdan to od zdać.

Zdanowicz - 1460 od imion złożonych typu Zdamir lub od zdan to od zdać.

Zdanowicz-Muchlado - złożenia brak; Zdanowicz 1460 od imion złożonych typu Zdamir lub od zdan to od zdać; Muchlado brak.

Zdanowiecki - od imion złożonych typu Zdamir lub od zdan to od zdać.

Zdanowski - 1495 od nazwy miejscowej Zdanowice (kieleckie, gmian Nagłowice-Olsa), Zdanów (tarnobrzeskie, gmina Obrazów).

Zdanuczyk - od imion złożonych typu Zdamir lub od zdan to od zdać.

Zdanuk - od imion złożonych typu Zdamir lub od zdan to od zdać.

Zdanukiewicz - od imion złożonych typu Zdamir lub od zdan to od zdać.

Zdań - od imion złożonych typu Zdamir lub od zdan to od zdać.

Zdańczuk - od imion złożonych typu Zdamir lub od zdan to od zdać.

Zdańczyk - od imion złożonych typu Zdamir lub od zdan to od zdać.

Zdańczykowski - od imion złożonych typu Zdamir lub od zdan to od zdać.

Zdańkiewicz - od imion złożonych typu Zdamir lub od zdan to od zdać.

Zdańko - od imion złożonych typu Zdamir lub od zdan to od zdać.

Zdańkowski - od imion złożonych typu Zdamir lub od zdan to od zdać.

Zdański - od imion złożonych typu Zdamir lub od zdan to od zdać.

Zdarek - od zdarzyć ‘spowodować; dać; napotkać’.

Zdarewicz - od zdarzyć ‘spowodować; dać; napotkać’.

Zdarowski - od zdarzyć ‘spowodować; dać; napotkać’.

Zdarzalik - od zdarzyć ‘spowodować; dać; napotkać’.

Zdarzałek - od zdarzyć ‘spowodować; dać; napotkać’.

Zdarzałka - od zdarzyć ‘spowodować; dać; napotkać’.

Zdarzewski - od zdarzyć ‘spowodować; dać; napotkać’.

Zdarzil - od zdarzyć ‘spowodować; dać; napotkać’.

Zdarzukiewicz - od zdarzyć ‘spowodować; dać; napotkać’.

Zdarzyk - od zdarzyć ‘spowodować; dać; napotkać’.

Zdarzyl - od zdarzyć ‘spowodować; dać; napotkać’.

Zdarzył - od zdarzyć ‘spowodować; dać; napotkać’.

Zdarzyło - 1466 od zdarzyć ‘spowodować; dać; napotkać’.

Zdarzyński - od zdarzyć ‘spowodować; dać; napotkać’.

Zdas - od imion złożonych typu Zdamir.

Zdasienia - od imion złożonych typu Zdamir.

Zdasień - od imion złożonych typu Zdamir.

Zdasiewicz - od imion złożonych typu Zdamir.

Zdasiuk - od imion złożonych typu Zdamir.

Zdaśkiewicz - od imion złożonych typu Zdamir.

Zdbik - 1265 od żbik, ze staropolskiego zdbik ‘dziki kot’.

Zdbikowski - 1412 od nazwy miejscowej Żbiki (kaliskie, gmina Czermin).

Zdeb - 1693 od staropolskiego zdeb ‘żbik’.

Zdeba - od staropolskiego zdeb ‘żbik’.

Zdebek - od staropolskiego zdeb ‘żbik’.

Zdebel - od staropolskiego zdeb ‘żbik’.

Zdebelak - od staropolskiego zdeb ‘żbik’.

Zdebiak - od staropolskiego zdeb ‘żbik’.

Zdebic - od staropolskiego zdeb ‘żbik’.

Zdebich - od staropolskiego zdeb ‘żbik’.

Zdebik - od staropolskiego zdeb ‘żbik’.

Zdebko - od staropolskiego zdeb ‘żbik’.

Zdeblik - od staropolskiego zdeb ‘żbik’.

Zdebów - od staropolskiego zdeb ‘żbik’.

Zdebski - od staropolskiego zdeb ‘żbik’.

Zdechlik - od zdechły, ze staropolskiego zdech ‘skonanie’.

Zdechlikiewicz - od zdechły, ze staropolskiego zdech ‘skonanie’.

Zdechowski - od zdechły, ze staropolskiego zdech ‘skonanie’.

Zdenek - od zdenki ‘resztka strawy na dnie garnka’ lub od czeskiej nazwy osobowej Zdenek, ta od imion złozonych na Zde-.

Zdenicki - od zdenki ‘resztka strawy na dnie garnka’ lub od czeskiej nazwy osobowej Zdenek, ta od imion złozonych na Zde-.

Zdenka - od zdenki ‘resztka strawy na dnie garnka’ lub od czeskiej nazwy osobowej Zdenek, ta od imion złozonych na Zde-.

Zdenkiewicz - od zdenki ‘resztka strawy na dnie garnka’ lub od czeskiej nazwy osobowej Zdenek, ta od imion złozonych na Zde-.

Zdenkowski - od zdenki ‘resztka strawy na dnie garnka’ lub od czeskiej nazwy osobowej Zdenek, ta od imion złozonych na Zde-.

Zdenowicz - od zdenki ‘resztka strawy na dnie garnka’ lub od czeskiej nazwy osobowej Zdenek, ta od imion złozonych na Zde-.

Zdeń - od zdenki ‘resztka strawy na dnie garnka’ lub od czeskiej nazwy osobowej Zdenek, ta od imion złozonych na Zde-.

Zdeńkowski - od zdenki ‘resztka strawy na dnie garnka’ lub od czeskiej nazwy osobowej Zdenek, ta od imion złozonych na Zde-.

Zdeński - od zdenki ‘resztka strawy na dnie garnka’ lub od czeskiej nazwy osobowej Zdenek, ta od imion złozonych na Zde-.

Zdep - od staropolskiego zdeb ‘żbik’.

Zdera - od zder ‘udry’, zdreka ‘zdarte ostrze noża’ lub od nazw osobowych Dera, Derk.

Zderek - od zder ‘udry’, zdreka ‘zdarte ostrze noża’ lub od nazw osobowych Dera, Derk.

Zderkiewicz - od zder ‘udry’, zdreka ‘zdarte ostrze noża’ lub od nazw osobowych Dera, Derk.

Zderko - od zder ‘udry’, zdreka ‘zdarte ostrze noża’ lub od nazw osobowych Dera, Derk.

Zderkowski - od zder ‘udry’, zdreka ‘zdarte ostrze noża’ lub od nazw osobowych Dera, Derk.

Zdero - od zder ‘udry’, zdreka ‘zdarte ostrze noża’ lub od nazw osobowych Dera, Derk.

Zderowski - od zder ‘udry’, zdreka ‘zdarte ostrze noża’ lub od nazw osobowych Dera, Derk.

Zderski - od zder ‘udry’, zdreka ‘zdarte ostrze noża’ lub od nazw osobowych Dera, Derk.

Zdęb - od zdębić, zdębieć ‘stać się twardym; osłupieć’.

Zdęba - od zdębić, zdębieć ‘stać się twardym; osłupieć’.

Zdębel - od zdębić, zdębieć ‘stać się twardym; osłupieć’.

Zdębelak - od zdębić, zdębieć ‘stać się twardym; osłupieć’.

Zdębiak - od zdębić, zdębieć ‘stać się twardym; osłupieć’.

Zdębik - od zdębić, zdębieć ‘stać się twardym; osłupieć’.

Zdiarski - od nazw miejscowych Żary, Żdżary (kilka miejscowości).

Zdiebłowski - od ździebło, źdźbło ‘łodyga roślin trawiastych i zbóż; drobna cząsteczka’.

Zdiech - od imion typu Zdzisław, Zdziesław.

Zdiechowicz - od imion typu Zdzisław, Zdziesław.

Zdob - od zdobić ‘upiększać’.

Zdobek - od zdobić ‘upiększać’.

Zdobiak - od zdobić ‘upiększać’.

Zdobiech - od zdobić ‘upiększać’.

Zdobik - od zdobić ‘upiększać’.

Zdobiński - od zdobić ‘upiększać’.

Zdobski - od zdobić ‘upiększać’.

Zdobych - od zdobić ‘upiększać’.

Zdobycz - od zdobić ‘upiększać’; od zdobycz.

Zdobylak - od zdobić ‘upiększać’.

Zdobyłek - od zdobić ‘upiększać’.

Zdobysława - od zdobić ‘upiększać’.

Zdobysz - od zdobić ‘upiększać’.

Zdon - od imion złożonych typu Zdamir.

Zdonczyk - od imion złożonych typu Zdamir.

Zdonek - od imion złożonych typu Zdamir.

Zdonik - od imion złożonych typu Zdamir.

Zdonkiewicz - od imion złożonych typu Zdamir.

Zdonowicz - od imion złożonych typu Zdamir.

Zdonowski - od nazwy miejscowej Zdanowice (kieleckie, gmian Nagłowice-Olsa), Zdanów (tarnobrzeskie, gmina Obrazów).

Zdoń - od imion złożonych typu Zdamir.

Zdończuk - od imion złożonych typu Zdamir.

Zdończyk - od imion złożonych typu Zdamir.

Zdończykowski - od imion złożonych typu Zdamir.

Zdończyński - od imion złożonych typu Zdamir.

Zdońkiewicz - od imion złożonych typu Zdamir.

Zdoński - od imion złożonych typu Zdamir.

Zdóbylak - od zdobić ‘upiększać’.

Zdónek - od imion złożonych typu Zdamir.

Zdóńczyk - od imion złożonych typu Zdamir.

Zdrada - od zdrada, zdradzić ‘nie dochować wierności’.

Zdradek - od zdrada, zdradzić ‘nie dochować wierności’.

Zdradowski - od zdrada, zdradzić ‘nie dochować wierności’.

Zdradziński - od zdrada, zdradzić ‘nie dochować wierności’.

Zdradzisz - od zdrada, zdradzić ‘nie dochować wierności’.

Zdrajewski - od zdrój ‘strumień, źródło’ lub od nazwy miejscowej Zdroje (kilka miejscowości).

Zdrajkowski - od zdrój ‘strumień, źródło’.

Zdrajowski - od zdrój ‘strumień, źródło’.

Zdral - od dawnego źrały, zdrzały ‘dojrzały’, od grarowego źraleć ‘dojrzewać’.

Zdralek - od dawnego źrały, zdrzały ‘dojrzały’, od grarowego źraleć ‘dojrzewać’.

Zdralewicz - od dawnego źrały, zdrzały ‘dojrzały’, od grarowego źraleć ‘dojrzewać’.

Zdralik - od dawnego źrały, zdrzały ‘dojrzały’, od grarowego źraleć ‘dojrzewać’.

Zdralski - 1794 od dawnego źrały, zdrzały ‘dojrzały’, od grarowego źraleć ‘dojrzewać’.

Zdrałek - od dawnego źrały, zdrzały ‘dojrzały’, od grarowego źraleć ‘dojrzewać’.

Zdrawkow - od zdrowy.

Zdrawomysław - od zdrowy.

Zdrawomysłow - od zdrowy.

Zdrenka - od dawnego zdręczyć ‘zgnębić’, udręka ‘cierpienie’.

Zdrenko - od dawnego zdręczyć ‘zgnębić’, udręka ‘cierpienie’.

Zdreńka - od dawnego zdręczyć ‘zgnębić’, udręka ‘cierpienie’.

Zdręka - od dawnego zdręczyć ‘zgnębić’, udręka ‘cierpienie’.

Zdroik - od zdrój ‘strumień, źródło’.

Zdroikowski - od zdrój ‘strumień, źródło’.

Zdroja - od zdrój ‘strumień, źródło’.

Zdrojek - od zdrój ‘strumień, źródło’.

Zdrojewicz - od zdrój ‘strumień, źródło’.

Zdrojko - od zdrój ‘strumień, źródło’.

Zdrojkowski - od zdrój ‘strumień, źródło’.

Zdrojowa - od zdrój ‘strumień, źródło’; od przymiotnika zdrojowy.

Zdrojowski - od zdrój ‘strumień, źródło’.

Zdrojowy - od zdrój ‘strumień, źródło’; od przymiotnika zdrojowy.

Zdrol - od dawnego źrały, zdrzały ‘dojrzały’, od grarowego źraleć ‘dojrzewać’.

Zdrolik - od dawnego źrały, zdrzały ‘dojrzały’, od grarowego źraleć ‘dojrzewać’.

Zdrowak - od zdrowy.

Zdrowiak - od zdrowy.

Zdrowian - od zdrowy.

Zdrowicki - od zdrowy.

Zdrowicz - od zdrowy.

Zdrowiecki - od zdrowy.

Zdrowiński - od zdrowy.

Zdrowok - (Śl) od zdrowy.

Zdrowomysław - od zdrowy.

Zdrowomysłow - od zdrowy.

Zdrowowicz - od zdrowy.

Zdrowski - od zdrowy lub od nazwy miejscowej Zdrowa (częstochowskie, gmina Kłomnice).

Zdrowy - 1630 od zdrowy.

Zdroźna - od zdrożny ‘naganny’, dawniej też ‘nie będący po drodze’.

Zdroźny - od zdrożny ‘naganny’, dawniej też ‘nie będący po drodze’.

Zdrożewski - od zdrożny ‘naganny’, dawniej też ‘nie będący po drodze’.

Zdrożna - od zdrożny ‘naganny’, dawniej też ‘nie będący po drodze’.

Zdrożny - od zdrożny ‘naganny’, dawniej też ‘nie będący po drodze’.

Zdrój - od zdrój ‘strumień, źródło’.

Zdrójewski - od zdrój ‘strumień, źródło’.

Zdrójkowski - od zdrój ‘strumień, źródło’.

Zdruj - od zdrój ‘strumień, źródło’.

Zdrujkowski - od zdrój ‘strumień, źródło’.

Zdrzal - od dawnego źrały, zdrzały ‘dojrzały’, od grarowego źraleć ‘dojrzewać’.

Zdrzalek - od dawnego źrały, zdrzały ‘dojrzały’, od grarowego źraleć ‘dojrzewać’.

Zdrzalik - od dawnego źrały, zdrzały ‘dojrzały’, od grarowego źraleć ‘dojrzewać’.

Zdrzalka - od dawnego źrały, zdrzały ‘dojrzały’, od grarowego źraleć ‘dojrzewać’.

Zdrzał - od dawnego źrały, zdrzały ‘dojrzały’, od grarowego źraleć ‘dojrzewać’.

Zdrzała - od dawnego źrały, zdrzały ‘dojrzały’, od grarowego źraleć ‘dojrzewać’.

Zdrzałek - od dawnego źrały, zdrzały ‘dojrzały’, od grarowego źraleć ‘dojrzewać’.

Zdrzałka - od dawnego źrały, zdrzały ‘dojrzały’, od grarowego źraleć ‘dojrzewać’.

Zdrzelik - od dawnego źrały, zdrzały ‘dojrzały’, od grarowego źraleć ‘dojrzewać’.

Zdrżałek - od dawnego źrały, zdrzały ‘dojrzały’, od grarowego źraleć ‘dojrzewać’.

Zdrżałka - od dawnego źrały, zdrzały ‘dojrzały’, od grarowego źraleć ‘dojrzewać’.

Zdun - 1405 od zdun ‘człowiek wyrabiający piece’, dawniej też ‘garncarz’.

Zdunak - 1480 od zdun ‘człowiek wyrabiający piece’, dawniej też ‘garncarz’.

Zdunczak - od zdun ‘człowiek wyrabiający piece’, dawniej też ‘garncarz’.

Zdunczuk - od zdun ‘człowiek wyrabiający piece’, dawniej też ‘garncarz’.

Zdunczyk - od zdun ‘człowiek wyrabiający piece’, dawniej też ‘garncarz’.

Zdunek - 1415 od zdun ‘człowiek wyrabiający piece’, dawniej też ‘garncarz’.

Zdunek-Kamiński - złożenia brak; Zdunek 1415 od zdun ‘człowiek wyrabiający piece’, dawniej też ‘garncarz’; Kamiński 1398 od nazw miejscowych typu Kamień, Kamienna, Kamieńsko (częste).

Zdunek-Rybak - złożenia brak; Zdunek 1415 od zdun ‘człowiek wyrabiający piece’, dawniej też ‘garncarz’; Rybak 1494 od rybak ‘człowiek łowiący ryby’.

Zduniak - od zdun ‘człowiek wyrabiający piece’, dawniej też ‘garncarz’.

Zdunicz - od zdun ‘człowiek wyrabiający piece’, dawniej też ‘garncarz’.

Zdunicz-Skośkiewicz - złożenia brak; Zdunicz od zdun ‘człowiek wyrabiający piece’, dawniej też ‘garncarz’; Skośkiewicz od gwarowego skoszać lub od skosić.

Zduniecki - od zdun ‘człowiek wyrabiający piece’, dawniej też ‘garncarz’.

Zduniek - 1465 od zdun ‘człowiek wyrabiający piece’, dawniej też ‘garncarz’.

Zduniewicz - od zdun ‘człowiek wyrabiający piece’, dawniej też ‘garncarz’.

Zduniewski - od zdun ‘człowiek wyrabiający piece’, dawniej też ‘garncarz’.

Zdunik - 1665 od zdun ‘człowiek wyrabiający piece’, dawniej też ‘garncarz’.

Zdunikowski - od zdun ‘człowiek wyrabiający piece’, dawniej też ‘garncarz’.

Zduniuk - od zdun ‘człowiek wyrabiający piece’, dawniej też ‘garncarz’.

Zdunkiewicz - od zdun ‘człowiek wyrabiający piece’, dawniej też ‘garncarz’.

Zdunko - od zdun ‘człowiek wyrabiający piece’, dawniej też ‘garncarz’.

Zdunkowski - od zdun ‘człowiek wyrabiający piece’, dawniej też ‘garncarz’.

Zdunok - od zdun ‘człowiek wyrabiający piece’, dawniej też ‘garncarz’.

Zdunowicz - od zdun ‘człowiek wyrabiający piece’, dawniej też ‘garncarz’.

Zdunowski - 1399 od nazw miejscowych typu Zdunowo, Zdunowice, Zduny.

Zdunuk - od zdun ‘człowiek wyrabiający piece’, dawniej też ‘garncarz’.

Zduń - od zdun ‘człowiek wyrabiający piece’, dawniej też ‘garncarz’.

Zduńczak - od zdun ‘człowiek wyrabiający piece’, dawniej też ‘garncarz’.

Zduńczuk - od zdun ‘człowiek wyrabiający piece’, dawniej też ‘garncarz’.

Zduńczyk - od zdun ‘człowiek wyrabiający piece’, dawniej też ‘garncarz’.

Zduńczykowski - od zdun ‘człowiek wyrabiający piece’, dawniej też ‘garncarz’.

Zduńko - od zdun ‘człowiek wyrabiający piece’, dawniej też ‘garncarz’.

Zduńkowski - od zdun ‘człowiek wyrabiający piece’, dawniej też ‘garncarz’.

Zduński - 1390 od nazwy miasta Zduny (kaliskie).

Zdyb - od zdybać ‘przyłapać na złym uczynku’.

Zdybak - od zdybać ‘przyłapać na złym uczynku’.

Zdybal - od zdybać ‘przyłapać na złym uczynku’.

Zdybaliński - od zdybać ‘przyłapać na złym uczynku’.

Zdybalski - od zdybać ‘przyłapać na złym uczynku’.

Zdybał - 1758 od zdybać ‘przyłapać na złym uczynku’.

Zdybała XVI w. - od zdybać ‘przyłapać na złym uczynku’.

Zdybczak - od zdybać ‘przyłapać na złym uczynku’.

Zdybek - od zdybać ‘przyłapać na złym uczynku’.

Zdybel - od zdybać ‘przyłapać na złym uczynku’.

Zdybelski - od zdybać ‘przyłapać na złym uczynku’.

Zdybicki - od zdybać ‘przyłapać na złym uczynku’.

Zdybieński - od zdybać ‘przyłapać na złym uczynku’.

Zdybiewski - od zdybać ‘przyłapać na złym uczynku’.

Zdybik - od zdybać ‘przyłapać na złym uczynku’.

Zdybiowski - od zdybać ‘przyłapać na złym uczynku’.

Zdybkiewicz - od zdybać ‘przyłapać na złym uczynku’.

Zdybnicki - od zdybać ‘przyłapać na złym uczynku’.

Zdybniewski - od zdybać ‘przyłapać na złym uczynku’.

Zdybocz - (Śl) od zdybać ‘przyłapać na złym uczynku’.

Zdybowicz - od zdybać ‘przyłapać na złym uczynku’.

Zdybowski - od zdybać ‘przyłapać na złym uczynku’.

Zdybski - od zdybać ‘przyłapać na złym uczynku’.

Zdybul - od zdybać ‘przyłapać na złym uczynku’.

Zdych - od zdychać ‘umierać, padać’.

Zdychała - 1652 od zdychać ‘umierać, padać’.

Zdychiewicz - od zdychać ‘umierać, padać’.

Zdychowski - 1645 od zdychać ‘umierać, padać’.

Zdyl - zapewne od nazwy osobowej Dyl, z wtórnym Z-.

Zdylak - zapewne od nazwy osobowej Dyl, z wtórnym Z-.

Zdyn - od imion typu Zdzisław, Zdziwuj.

Zdynek - od imion typu Zdzisław, Zdziwuj.

Zdyniak - od imion typu Zdzisław, Zdziwuj.

Zdyniecki - od imion typu Zdzisław, Zdziwuj.

Zdynik - od imion typu Zdzisław, Zdziwuj.

Zdynowski - od imion typu Zdzisław, Zdziwuj.

Zdyń - od imion typu Zdzisław, Zdziwuj.

Zdyńczuk - od imion typu Zdzisław, Zdziwuj.

Zdyńczyk - od imion typu Zdzisław, Zdziwuj.

Zdyp - od zdybać ‘przyłapać na złym uczynku’.

Zdyr - od zder ‘udry’, zdreka ‘zdarte ostrze noża’ lub od nazw osobowych Dera, Derk.

Zdyra - od zder ‘udry’, zdreka ‘zdarte ostrze noża’ lub od nazw osobowych Dera, Derk.

Zdyrka - od zder ‘udry’, zdreka ‘zdarte ostrze noża’ lub od nazw osobowych Dera, Derk.

Zdyrko - od zder ‘udry’, zdreka ‘zdarte ostrze noża’ lub od nazw osobowych Dera, Derk.

Zdyrski - od zder ‘udry’, zdreka ‘zdarte ostrze noża’ lub od nazw osobowych Dera, Derk.

Zdzalik - od dawnego źrały, zdrzały ‘dojrzały’, od grarowego źraleć ‘dojrzewać’.

Zdzałek - od dawnego źrały, zdrzały ‘dojrzały’, od grarowego źraleć ‘dojrzewać’.

Zdzałka - od dawnego źrały, zdrzały ‘dojrzały’, od grarowego źraleć ‘dojrzewać’.

Zdzarski - od nazw miejscowych Żary, Żdżary (kilka miejscowości).

Zdzebło - od ździebło, źdźbło ‘łodyga roślin trawiastych i zbóż; drobna cząsteczka’.

Zdzechowski - od nazw miejscowych Zdziechów, Zdziechowice (kilka wsi).

Zdziabek - od z + dziobać lub od dziabać ‘rąbać’.

Zdziach - od imion typu Zdzisław, Zdziesław.

Zdzialik - od dawnego źrały, zdrzały ‘dojrzały’, od grarowego źraleć ‘dojrzewać’.

Zdziarecki - od żar ‘rozżarzone węgle; wysoka temperatura; upał’.

Zdziarek - od żar ‘rozżarzone węgle; wysoka temperatura; upał’.

Zdziarkowski - od żar ‘rozżarzone węgle; wysoka temperatura; upał’.

Zdziarowski - od żar ‘rozżarzone węgle; wysoka temperatura; upał’.

Zdziarski - od nazw miejscowych Żary, Żdżary (kilka miejscowości).

Zdziarstek - od żar ‘rozżarzone węgle; wysoka temperatura; upał’.

Zdziąbek - od z + dziobać lub od dziabać ‘rąbać’.

Zdzibło - od ździebło, źdźbło ‘łodyga roślin trawiastych i zbóż; drobna cząsteczka’.

Zdzibłowski - od ździebło, źdźbło ‘łodyga roślin trawiastych i zbóż; drobna cząsteczka’.

Zdzich - 1265 od imion typu Zdzisław, Zdziesław.

Zdzichiewicz - od imion typu Zdzisław, Zdziesław.

Zdzichnic - 1438 od imion typu Zdzisław, Zdziesław.

Zdzicho - 1405 od imion typu Zdzisław, Zdziesław.

Zdzichowicz - 1393 od imion typu Zdzisław, Zdziesław.

Zdzichowski - 1388 od nazw miejscowych Zdziechów, Zdziechowice (kilka wsi).

Zdzieba - od z + dziobać lub od dziabać ‘rąbać’.

Zdziebczak - od z + dziobać lub od dziabać ‘rąbać’.

Zdziebczok - (Śl) od z + dziobać lub od dziabać ‘rąbać’.

Zdziebczyk - od z + dziobać lub od dziabać ‘rąbać’.

Zdziebczyński - od z + dziobać lub od dziabać ‘rąbać’.

Zdziebel - od ździebło, źdźbło ‘łodyga roślin trawiastych i zbóż; drobna cząsteczka’.

Zdziebełko - od ździebło, źdźbło ‘łodyga roślin trawiastych i zbóż; drobna cząsteczka’.

Zdziebko - od z + dziobać lub od dziabać ‘rąbać’.

Zdziebkowski - od z + dziobać lub od dziabać ‘rąbać’.

Zdzieblan - od ździebło, źdźbło ‘łodyga roślin trawiastych i zbóż; drobna cząsteczka’.

Zdzieblecki - od ździebło, źdźbło ‘łodyga roślin trawiastych i zbóż; drobna cząsteczka’.

Zdzieblik - od ździebło, źdźbło ‘łodyga roślin trawiastych i zbóż; drobna cząsteczka’.

Zdziebliński - od ździebło, źdźbło ‘łodyga roślin trawiastych i zbóż; drobna cząsteczka’.

Zdzieblo - od ździebło, źdźbło ‘łodyga roślin trawiastych i zbóż; drobna cząsteczka’.

Zdzieblok - od ździebło, źdźbło ‘łodyga roślin trawiastych i zbóż; drobna cząsteczka’.

Zdzieblowski - od ździebło, źdźbło ‘łodyga roślin trawiastych i zbóż; drobna cząsteczka’.

Zdziebłko - od ździebło, źdźbło ‘łodyga roślin trawiastych i zbóż; drobna cząsteczka’.

Zdziebłkowski - od ździebło, źdźbło ‘łodyga roślin trawiastych i zbóż; drobna cząsteczka’.

Zdziebło - od ździebło, źdźbło ‘łodyga roślin trawiastych i zbóż; drobna cząsteczka’.

Zdziebłoński - od ździebło, źdźbło ‘łodyga roślin trawiastych i zbóż; drobna cząsteczka’.

Zdziebłowski - od ździebło, źdźbło ‘łodyga roślin trawiastych i zbóż; drobna cząsteczka’.

Zdzieborowski - od nazwy miejscowej Zdziebórz (ostrołęckie, gmina Somianka).

Zdzieborski - od nazwy miejscowej Zdziebórz (ostrołęckie, gmina Somianka).

Zdziebrowski - od nazwy miejscowej Zdziebórz (ostrołęckie, gmina Somianka).

Zdziech - 1204 od imion typu Zdzisław, Zdziesław.

Zdziecha - od imion typu Zdzisław, Zdziesław.

Zdziechiewicz - od imion typu Zdzisław, Zdziesław.

Zdziechno - 1397 od imion typu Zdzisław, Zdziesław.

Zdziechowiak - od imion typu Zdzisław, Zdziesław.

Zdziechowicz - 1398 od imion typu Zdzisław, Zdziesław.

Zdziechowiecki - od nazw miejscowych Zdziechów, Zdziechowice (kilka wsi).

Zdziechowski - 1395 od nazw miejscowych Zdziechów, Zdziechowice (kilka wsi).

Zdziemborowski - od nazwy miejscowej Zdziebórz (ostrołęckie, gmina Somianka).

Zdziemborski - od nazwy miejscowej Zdziebórz (ostrołęckie, gmina Somianka).

Zdziembrowski - od nazwy miejscowej Zdziebórz (ostrołęckie, gmina Somianka).

Zdzienicki - od nazwy miejscowej Zdzienice, dziś Żdżenice (konińskie, gmina Malanów).

Zdzieniecki - od nazwy miejscowej Zdzienice, dziś Żdżenice (konińskie, gmina Malanów).

Zdziennicki - od nazwy miejscowej Zdzienice, dziś Żdżenice (konińskie, gmina Malanów).

Zdzienniecki - od nazwy miejscowej Zdzienice, dziś Żdżenice (konińskie, gmina Malanów).

Zdzieński - od nazwy miejscowej Zdzienice, dziś Żdżenice (konińskie, gmina Malanów).

Zdzier - od zdzierać.

Zdziera - od zdzierać.

Zdzieraj - od zdzierać.

Zdzierak - od zdzierać.

Zdzierala - od zdzierać.

Zdzierek - od zdzierać.

Zdzierela - od zdzierać.

Zdzierella - od zdzierać.

Zdzierko - od zdzierać.

Zdzierla - od zdzierać.

Zdzierła - od zdzierać.

Zdzierski - od zdzierać.

Zdzierzyński - od zdzierać.

Zdzierżyński - od zdzierać.

Zdziesiński - od imion typu Zdzisław, Zdziesław.

Zdziesław - 1228 od imion złożonych Zdziesław, Zdzisław.

Zdziesławski - 1444 od nazwy miejscowej Zdziesławice (krakowskie, gmina Michałowice).

Zdzieszek - od imion typu Zdzisław, Zdziesław.

Zdzieszyński - od imion typu Zdzisław, Zdziesław.

Zdziębko - od z + dziobać lub od dziabać ‘rąbać’.

Zdzięborski - od nazwy miejscowej Zdziebórz (ostrołęckie, gmina Somianka).

Zdzięch - od imion typu Zdzisław, Zdziesław.

Zdziłowicz - od nazwy miejscowej Zdziłowice (tarnobrzeskie, gmina Godziszów).

Zdziłowiecki - od nazwy miejscowej Zdziłowice (tarnobrzeskie, gmina Godziszów).

Zdziłowski - od nazwy miejscowej Zdziłowice (tarnobrzeskie, gmina Godziszów).

Zdzimira - od imienia złożonego Zdzimir, notowanego od XIII wieku.

Zdzinek - 1358 od imion typu Zdzisław, Zdziwuj.

Zdzinia - 1467 od imion typu Zdzisław, Zdziwuj.

Zdziniak - od imion typu Zdzisław, Zdziwuj.

Zdzinicki - od imion typu Zdzisław, Zdziwuj.

Zdziniecki - od imion typu Zdzisław, Zdziwuj.

Zdzinkiewicz - od imion typu Zdzisław, Zdziwuj.

Zdzinko - od imion typu Zdzisław, Zdziwuj.

Zdzinkowski - od imion typu Zdzisław, Zdziwuj.

Zdzinnicki - od imion typu Zdzisław, Zdziwuj.

Zdzinowski - od imion typu Zdzisław, Zdziwuj.

Zdzińczyk - od imion typu Zdzisław, Zdziwuj.

Zdzińkowski - od imion typu Zdzisław, Zdziwuj.

Zdziński - od imion typu Zdzisław, Zdziwuj.

Zdzioborski - od nazwy miejscowej Zdziebórz (ostrołęckie, gmina Somianka).

Zdzioch - 1795 od imion typu Zdzisław, Zdziesław.

Zdziochowski - 1768 od imion typu Zdzisław, Zdziesław.

Zdzior - od zdzierać.

Zdziorski - od zdzierać.

Zdzioszek - 1758 od imion typu Zdzisław, Zdziesław.

Zdzir - od zdzierać.

Zdzirek - od zdzierać.

Zdzirkowski - od zdzierać.

Zdzirski - od zdzierać.

Zdzisław - 1198 od imion złożonych Zdziesław, Zdzisław.

Zdzisławek - od imion złożonych Zdziesław, Zdzisław.

Zdzisławski - od nazwy miejscowej Zdziesławice (krakowskie, gmina Michałowice).

Zdzisłowicz - od imion złożonych Zdziesław, Zdzisław.

Zdziubana - od zdziobać.

Zdziubany - od zdziobać.

Zdziuch - od imion typu Zdzisław, Zdziesław.

Zdzoch - od imion typu Zdzisław, Zdziesław.

Zdzuj - od imion złożonych typu Zdziwuj, Zdziuj.

Zdzych - od imion typu Zdzisław, Zdziesław.

Zdzymiera - od imienia złożonego Zdzimir, notowanego od XIII wieku.

Zdzymira - od imienia złożonego Zdzimir, notowanego od XIII wieku.

Zdzynira - od imienia złożonego Zdzimir, notowanego od XIII wieku.

Zdżalak - od dawnego źrały, zdrzały ‘dojrzały’, od grarowego źraleć ‘dojrzewać’.

Zdżalik - od dawnego źrały, zdrzały ‘dojrzały’, od grarowego źraleć ‘dojrzewać’.

Zdżała - od dawnego źrały, zdrzały ‘dojrzały’, od grarowego źraleć ‘dojrzewać’.

Zdżałka - od dawnego źrały, zdrzały ‘dojrzały’, od grarowego źraleć ‘dojrzewać’.

Zdżarski - od nazw miejscowych Żary, Żdżary (kilka miejscowości).

Zdżuj - od imion złożonych typu Zdziwuj, Zdziuj.

Zdżymiera - od imienia złożonego Zdzimir, notowanego od XIII wieku.

Zebedej - 1470-890 od imienia Zebedeusz, ze staropolskiego Zebedej, pochodzenia hebrajskiego, od Zebadejahu ‘dar Jahwe’.

Zebra - 1580 od zebrać ‘gromadzić’, dawniej też ‘wzbierać, tworzyc skupisko’; może też od zebra ‘ssak koniowaty’.

Zebracki - od nazwy miejscowej Żebraczka (kilka miejscowości).

Zebrak - od żebrać ‘prosić o jałmużnę’, żebrak.

Zebrala - od zebrać ‘gromadzić’, dawniej też ‘wzbierać, tworzyc skupisko’; może też od zebra ‘ssak koniowaty’.

Zebralla - od zebrać ‘gromadzić’, dawniej też ‘wzbierać, tworzyc skupisko’; może też od zebra ‘ssak koniowaty’.

Zebrała XVI w. - od zebrać ‘gromadzić’, dawniej też ‘wzbierać, tworzyc skupisko’; może też od zebra ‘ssak koniowaty’.

Zebran - 1458 od zebrać ‘gromadzić’, dawniej też ‘wzbierać, tworzyc skupisko’; może też od zebra ‘ssak koniowaty’; od zebrany.

Zebranka - 1436 od zebrać ‘gromadzić’, dawniej też ‘wzbierać, tworzyc skupisko’; może też od zebra ‘ssak koniowaty’.

Zebranowicz - od zebrać ‘gromadzić’, dawniej też ‘wzbierać, tworzyc skupisko’; może też od zebra ‘ssak koniowaty’.

Zebranowski - od zebrać ‘gromadzić’, dawniej też ‘wzbierać, tworzyc skupisko’; może też od zebra ‘ssak koniowaty’.

Zebrański - od zebrać ‘gromadzić’, dawniej też ‘wzbierać, tworzyc skupisko’; może też od zebra ‘ssak koniowaty’.

Zebro - od żebro, z gwarowego ziobro, ze staropolskiego rzebro ‘lukowata kość klatki piersiowej’.

Zebroń - od żebro, z gwarowego ziobro, ze staropolskiego rzebro ‘lukowata kość klatki piersiowej’.

Zebroński - od żebro, z gwarowego ziobro, ze staropolskiego rzebro ‘lukowata kość klatki piersiowej’.

Zebrowicz - od żebro, z gwarowego ziobro, ze staropolskiego rzebro ‘lukowata kość klatki piersiowej’.

Zebrowski - od żebro, z gwarowego ziobro, ze staropolskiego rzebro ‘lukowata kość klatki piersiowej’.

Zebruń - od żebro, z gwarowego ziobro, ze staropolskiego rzebro ‘lukowata kość klatki piersiowej’.

Zebrzoń - od żebro, z gwarowego ziobro, ze staropolskiego rzebro ‘lukowata kość klatki piersiowej’.

Zebrzyd - 1421 od niemieckich nazw osobowych Siegfried, Sigifrith.

Zebrzydowic - 1438 od niemieckich nazw osobowych Siegfried, Sigifrith.

Zebrzydowita - 1637 od nazwy miejscowej Zebrzydowice (bielskie, gmina Kalwaria Zebrzydowska).

Zebrzydowski - 1448 od nazwy miejscowej Zebrzydowice (bielskie, gmina Kalwaria Zebrzydowska).

Zebura - od gwarowego żeburzyć, zeburzyć ‘żebrać’.

Zeburski - od gwarowego żeburzyć, zeburzyć ‘żebrać’.

Zebzda - od za + bzdyr ‘głupstwo’, w pochodnych może też od imienia Zebedeusz, też od zebździć, zebździeć ‘nasmrodzić, pierdnąć’.

Zebżda - od za + bzdyr ‘głupstwo’, w pochodnych może też od imienia Zebedeusz, też od zebździć, zebździeć ‘nasmrodzić, pierdnąć’.

Zecer - od zecer ‘pracownik drukarni, składacz’.

Zech - od imion złożonych typu Zesław, Żelisław.

Zecha - od imion złożonych typu Zesław, Żelisław.

Zechalik - od imion złożonych typu Zesław, Żelisław.

Zechaluk - od imion złożonych typu Zesław, Żelisław.

Zechałko - od imion złożonych typu Zesław, Żelisław.

Zechar - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zecharek - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zecharski - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zechciał - od zechciec ‘zapragnąć’, zachcieć ‘nabrać ochoty’.

Zechlikiewicz - od imion złożonych typu Zesław, Żelisław.

Zechosz - od imion złożonych typu Zesław, Żelisław.

Zechowicz - od imion złożonych typu Zesław, Żelisław.

Zechowski - od imion złożonych typu Zesław, Żelisław.

Zedel - od zydel ‘stołek lub ławka z poręczą’.

Zedelo - od zydel ‘stołek lub ławka z poręczą’.

Zedelski - od zydel ‘stołek lub ławka z poręczą’.

Zedlarzowicz - 1608 od zydel ‘stołek lub ławka z poręczą’.

Zedler - od zydel ‘stołek lub ławka z poręczą’.

Zedlewski - od zydel ‘stołek lub ławka z poręczą’.

Zefirian - od imienia Zefiryn, to od łacińskiego Zephyrinus, z greckiego Dzéphyros.

Zefirjan - od imienia Zefiryn, to od łacińskiego Zephyrinus, z greckiego Dzéphyros.

Zefiryan - od imienia Zefiryn, to od łacińskiego Zephyrinus, z greckiego Dzéphyros.

Zefiryn - od imienia Zefiryn, to od łacińskiego Zephyrinus, z greckiego Dzéphyros.

Zefryn - 1391 od imienia Zefiryn, to od łacińskiego Zephyrinus, z greckiego Dzéphyros.

Zefryt - 1277 od niemieckich nazw osobowych Siegfried, sigifrith.

Zefryt - od niemieckich nazw osobowych Siegfried, sigifrith.

Zega - od żec ‘palić’, żgać, ‘kłuć’.

Zegac - od żec ‘palić’, żgać, ‘kłuć’.

Zegaczewski - od żec ‘palić’, żgać, ‘kłuć’.

Zegal - od żec ‘palić’, żgać, ‘kłuć’.

Zegalski - od żec ‘palić’, żgać, ‘kłuć’.

Zegała - od żec ‘palić’, żgać, ‘kłuć’.

Zegałko - od żec ‘palić’, żgać, ‘kłuć’.

Zegan - od żec ‘palić’, żgać, ‘kłuć’.

Zeganek - od żec ‘palić’, żgać, ‘kłuć’.

Zegań - od żec ‘palić’, żgać, ‘kłuć’.

Zegański - od żec ‘palić’, żgać, ‘kłuć’.

Zegar - 1524 od zegar, ze staropolskiego zeger, zygar, niektóre formy od niemieckiej nazwy osobowej Sieger.

Zegarczuk - od zegar, ze staropolskiego zeger, zygar, niektóre formy od niemieckiej nazwy osobowej Sieger.

Zegardło - od żegardło ‘pręcik żelazny przechodzący przez środek szpuli kołowrotka’.

Zegardowicz - od żegardło ‘pręcik żelazny przechodzący przez środek szpuli kołowrotka’.

Zegarek - 1498 od zegar, ze staropolskiego zeger, zygar, niektóre formy od niemieckiej nazwy osobowej Sieger.

Zegarkowski - od zegar, ze staropolskiego zeger, zygar, niektóre formy od niemieckiej nazwy osobowej Sieger.

Zegarlicki - od zegar, ze staropolskiego zeger, zygar, niektóre formy od niemieckiej nazwy osobowej Sieger.

Zegarlik - od zegar, ze staropolskiego zeger, zygar, niektóre formy od niemieckiej nazwy osobowej Sieger.

Zegarliński - od zegar, ze staropolskiego zeger, zygar, niektóre formy od niemieckiej nazwy osobowej Sieger.

Zegarło - od zegar, ze staropolskiego zeger, zygar, niektóre formy od niemieckiej nazwy osobowej Sieger.

Zegarłowicz - od zegar, ze staropolskiego zeger, zygar, niektóre formy od niemieckiej nazwy osobowej Sieger.

Zegarłowski - od zegar, ze staropolskiego zeger, zygar, niektóre formy od niemieckiej nazwy osobowej Sieger.

Zegarmistrz - 1589 od zegar, ze staropolskiego zeger, zygar, niektóre formy od niemieckiej nazwy osobowej Sieger; od zegarmistrz ‘rzemieślnik zajmujący się naprawą zegarów).

Zegarnik - 1457 od zegar, ze staropolskiego zeger, zygar, niektóre formy od niemieckiej nazwy osobowej Sieger; od staropolskiego zegarnik ‘opiekun zegara na wieży’.

Zegarow - od zegar, ze staropolskiego zeger, zygar, niektóre formy od niemieckiej nazwy osobowej Sieger.

Zegarowicz - od zegar, ze staropolskiego zeger, zygar, niektóre formy od niemieckiej nazwy osobowej Sieger.

Zegarowski - od zegar, ze staropolskiego zeger, zygar, niektóre formy od niemieckiej nazwy osobowej Sieger.

Zegarów - od zegar, ze staropolskiego zeger, zygar, niektóre formy od niemieckiej nazwy osobowej Sieger.

Zegarski - od zegar, ze staropolskiego zeger, zygar, niektóre formy od niemieckiej nazwy osobowej Sieger.

Zegart - od niemieckich nazw osobowych Sieghard, Sieg(h)art.

Zegartowicz - od niemieckich nazw osobowych Sieghard, Sieg(h)art.

Zegartowski - od niemieckich nazw osobowych Sieghard, Sieg(h)art.

Zegarys - od zegar, ze staropolskiego zeger, zygar, niektóre formy od niemieckiej nazwy osobowej Sieger.

Zegarz - 1391 od zegar, ze staropolskiego zeger, zygar, niektóre formy od niemieckiej nazwy osobowej Sieger.

Zegarzewski - od zegar, ze staropolskiego zeger, zygar, niektóre formy od niemieckiej nazwy osobowej Sieger.

Zeger - od zegar, ze staropolskiego zeger, zygar, niektóre formy od niemieckiej nazwy osobowej Sieger.

Zegermann - od zegar, ze staropolskiego zeger, zygar, niektóre formy od niemieckiej nazwy osobowej Sieger.

Zegiel - od żagiel.

Zegier - od zegar, ze staropolskiego zeger, zygar, niektóre formy od niemieckiej nazwy osobowej Sieger.

Zegierski - od zegar, ze staropolskiego zeger, zygar, niektóre formy od niemieckiej nazwy osobowej Sieger.

Zegiert - od niemieckich nazw osobowych Sieghard, Sieg(h)art.

Zegilewicz - od żagiel.

Zeglara - od żeglarz dawniej ‘członek załogi statku’.

Zeglarek - od żeglarz dawniej ‘członek załogi statku’.

Zeglarski - od żeglarz dawniej ‘członek załogi statku’.

Zegler - od żeglarz dawniej ‘członek załogi statku’.

Zegnałek - od żegnać ‘dać wyraz uczuciom w chwili rozstania’, też ‘kreślić ręka znak krzyża’.

Zegon - od żec ‘palić’, żgać, ‘kłuć’.

Zegoń - od żec ‘palić’, żgać, ‘kłuć’.

Zegoński - od żec ‘palić’, żgać, ‘kłuć’.

Zegota - od żec ‘palić’, żgać, ‘kłuć’.

Zegza - od żegnać ‘dać wyraz uczuciom w chwili rozstania’, też ‘kreślić ręka znak krzyża’.

Zegzuła - od żegnać ‘dać wyraz uczuciom w chwili rozstania’, też ‘kreślić ręka znak krzyża’.

Zegżuła - od żegnać ‘dać wyraz uczuciom w chwili rozstania’, też ‘kreślić ręka znak krzyża’.

Zeid - od zajść, zajdę lub od staropolskiego Zajda ‘kosa’, też ‘płachta do noszenia siana’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od apelatywu Seide ‘jedwab’.

Zeidel - od zajdel ‘kufel szklany’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seidel, ta od imienia złożonego Sigifrid.

Zeidler - od zajdel ‘kufel szklany’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seidel, ta od imienia złożonego Sigifrid.

Zeidlewicz - od zajdel ‘kufel szklany’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seidel, ta od imienia złożonego Sigifrid.

Zeidlitz - od zajdel ‘kufel szklany’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seidel, ta od imienia złożonego Sigifrid.

Zeifert - od niemieckich nazw osobowych Siegfried, Sigifrith.

Zeiffert - od niemieckich nazw osobowych Siegfried, Sigifrith.

Zeifrit - 1445 od niemieckich nazw osobowych Siegfried, Sigifrith.

Zejber - od niemieckiej nazwy osobowej Schauber, ta od apelatywu Schaub ‘wiązka słomy’ lub od Scheiber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego schiber ‘gracz w kręgle’.

Zejberger - od niemieckiej nazwy osobowej Schauber, ta od apelatywu Schaub ‘wiązka słomy’ lub od Scheiber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego schiber ‘gracz w kręgle’.

Zejda - od zajść, zajdę lub od staropolskiego Zajda ‘kosa’, też ‘płachta do noszenia siana’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od apelatywu Seide ‘jedwab’.

Zejdan - od zajść, zajdę lub od staropolskiego Zajda ‘kosa’, też ‘płachta do noszenia siana’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od apelatywu Seide ‘jedwab’.

Zejdel - od zajdel ‘kufel szklany’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seidel, ta od imienia złożonego Sigifrid.

Zejdler - od zajdel ‘kufel szklany’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seidel, ta od imienia złożonego Sigifrid.

Zejdlewicz - od zajdel ‘kufel szklany’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seidel, ta od imienia złożonego Sigifrid.

Zejdowski - od zajść, zajdę lub od staropolskiego Zajda ‘kosa’, też ‘płachta do noszenia siana’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od apelatywu Seide ‘jedwab’.

Zejfer - od niemieckich nazw osobowych Siegfried, Sigifrith.

Zejferd - od niemieckich nazw osobowych Siegfried, Sigifrith.

Zejfert - od niemieckich nazw osobowych Siegfried, Sigifrith.

Zejfrat - 1497 od niemieckich nazw osobowych Siegfried, Sigifrith.

Zejma - od dawnego zajmać, zaimać ‘chwytać, łapać; zająć; objąć’.

Zejman - od dawnego zajmać, zaimać ‘chwytać, łapać; zająć; objąć’.

Zejmo - od dawnego zajmać, zaimać ‘chwytać, łapać; zająć; objąć’.

Zejmow - od dawnego zajmać, zaimać ‘chwytać, łapać; zająć; objąć’.

Zejmowicz - od dawnego zajmać, zaimać ‘chwytać, łapać; zająć; objąć’.

Zel - od imion złożonych typu Żelisław, Żelimir.

Zela - od imion złożonych typu Żelisław, Żelimir.

Zelak - od imion złożonych typu Żelisław, Żelimir.

Zelakiewicz - od imion złożonych typu Żelisław, Żelimir.

Zelakowski - od imion złożonych typu Żelisław, Żelimir.

Zelancewicz - od imion złożonych typu Żelisław, Żelimir.

Zelanowicz - od imion złożonych typu Żelisław, Żelimir.

Zelant - od imion złożonych typu Żelisław, Żelimir.

Zelaska - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zelaskiewicz - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zelasko - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zelasny - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zelaszek - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zelaszkiewicz - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zelaś - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zelaśkiewicz - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zelaz - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zelazek - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zelazik - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zelaziński - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zelazkiewicz - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zelazko - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zelazkowski - od nazwy miejscowej Żelazki (kilka wsi).

Zelazna - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zelazny - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zelazo - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zelazowski - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zelażek - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zelażkiewicz - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zelażna - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zelażnicka - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zelażny - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zelażo - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zelechowski - od nazwy miejscowej Żelechów (kilka wsi).

Zelen - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zelena - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zeleniak - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zeleniuk - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zelenka - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zelenkiewicz - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zelenko - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zelent-Kupiec - złożenia brak; Zelent brak; Kupiec 1382 od kupiec.

Zelent-Lipiński - złożenia brak; Zelent brak; Lipiński 1400 od nazw miejscowych typu Lipno, Lipiny.

Zelent-Mocna - złożenia brak; Zelent brak; Mocna 1444 od moc ‘siła’, mocny.

Zelent-Mocny - złożenia brak; Zelent brak; Mocny 1444 od moc ‘siła’, mocny.

Zelent-Sas - złożenia brak; Zelent brak; Sas 1252 od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’, też od nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Zeleny - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zeleń - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zeles - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zeleska - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zelesławski - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zelesny - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zeleszczak - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zeleszczek - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zeleszczyk - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zeleszkiewicz - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zeleśkiewicz - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zelewski - od nazwy miejscowej Zelewo (gdańskie, gmina Luzino).

Zelez - od żelazo ‘metal ciężki’.

Zelezik - od żelazo ‘metal ciężki’.

Zeleziński - od żelazo ‘metal ciężki’.

Zelezna - od żelazo ‘metal ciężki’.

Zelezniak - od żelazo ‘metal ciężki’.

Zeleznicki - od żelazo ‘metal ciężki’.

Zeleznow - od żelazo ‘metal ciężki’.

Zelezny - od żelazo ‘metal ciężki’.

Zeleźna - od żelazo ‘metal ciężki’.

Zeleźniak - od żelazo ‘metal ciężki’.

Zeleźnik - od żelazo ‘metal ciężki’.

Zeleźny - od żelazo ‘metal ciężki’.

Zeleżik - od żelazo ‘metal ciężki’.

Zeleżna - od żelazo ‘metal ciężki’.

Zeleżniak - od żelazo ‘metal ciężki’.

Zeleżnik - od żelazo ‘metal ciężki’.

Zeleżny - od żelazo ‘metal ciężki’.

Zelga - od zelga ‘ulga, odpoczynek’.

Zelichowski - od nazwy miejscowej Żelechów (kilka wsi).

Zelig - od zelga ‘ulga, odpoczynek’; od niemieckiego selig ‘szczęśliwy’.

Zeliga - od zelga ‘ulga, odpoczynek’; od niemieckiego selig ‘szczęśliwy’.

Zeliger - od zelga ‘ulga, odpoczynek’; od niemieckiego selig ‘szczęśliwy’.

Zeligier - od zelga ‘ulga, odpoczynek’; od niemieckiego selig ‘szczęśliwy’.

Zeligman - od zelga ‘ulga, odpoczynek’; od niemieckiego selig ‘szczęśliwy’.

Zeligowski - od zelga ‘ulga, odpoczynek’; od niemieckiego selig ‘szczęśliwy’.

Zelis - od żelazo ‘metal ciężki’.

Zelisko - od żelazo ‘metal ciężki’.

Zeliskowicz - od żelazo ‘metal ciężki’.

Zelisławski - od nazwy miejscowej Żelisławki (gdańskie, gmina Pszczółki).

Zelizniak - od żelazo ‘metal ciężki’.

Zellma - od niemieckiej nazwy osobowej Selmann, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sele ‘dusza’.

Zellman - od niemieckiej nazwy osobowej Selmann, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sele ‘dusza’.

Zellmann - od niemieckiej nazwy osobowej Selmann, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sele ‘dusza’.

Zellnow - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zelmachowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Selmann, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sele ‘dusza’.

Zelmanowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Selmann, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sele ‘dusza’.

Zelmanowski - od niemieckiej nazwy osobowej Selmann, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sele ‘dusza’.

Zelmański - od niemieckiej nazwy osobowej Selmann, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sele ‘dusza’.

Zelna - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zelner - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zelnik - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zelniker - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zelno - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zelnoch - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zelny - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zelonczyk - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zelonek - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zeloniec - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zelonka - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zelończyk - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zelosko - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zeluch - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zeluk - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zelunkiewicz - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zelunowski - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zeluński - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zelwach - od staropolskiego zełw, żełw ‘synowa, szwagierka’.

Zelwak - od staropolskiego zełw, żełw ‘synowa, szwagierka’.

Zelwan - od staropolskiego zełw, żełw ‘synowa, szwagierka’.

Zelwański - od staropolskiego zełw, żełw ‘synowa, szwagierka’.

Zelwer - od niemieckich nazw osobowych Selwer, Selwert, te od imienia złożonego Salwart.

Zelwerowicz - od niemieckich nazw osobowych Selwer, Selwert, te od imienia złożonego Salwart.

Zelwert - od niemieckich nazw osobowych Selwer, Selwert, te od imienia złożonego Salwart.

Zelwor - od niemieckich nazw osobowych Selwer, Selwert, te od imienia złożonego Salwart.

Zelwowicz - od staropolskiego zełw, żełw ‘synowa, szwagierka’.

Zelwowiec - od staropolskiego zełw, żełw ‘synowa, szwagierka’.

Zelwowski - od staropolskiego zełw, żełw ‘synowa, szwagierka’.

Zema - od ziemia.

Zemach - od ziemia.

Zemała - od ziemia.

Zemałka - od ziemia.

Zeman - od niemieckiej nazwy osobowej Seeman, ta od apelatywu Seemann ‘marynarz’.

Zemanek - 1616 od niemieckiej nazwy osobowej Seeman, ta od apelatywu Seemann ‘marynarz’.

Zemankiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Seeman, ta od apelatywu Seemann ‘marynarz’.

Zemann - od niemieckiej nazwy osobowej Seeman, ta od apelatywu Seemann ‘marynarz’.

Zemanowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Seeman, ta od apelatywu Seemann ‘marynarz’.

Zemań - od niemieckiej nazwy osobowej Seeman, ta od apelatywu Seemann ‘marynarz’.

Zemański - od niemieckiej nazwy osobowej Seeman, ta od apelatywu Seemann ‘marynarz’.

Zemarlik - od zamarły ‘zmarły; zastygły; zakrzepły’, dawniej zamarty.

Zemba - od ząb.

Zembacki - od ząb.

Zembaczyński - od ząb.

Zembak - od ząb.

Zembal - od ząb.

Zembala - od ząb.

Zembalowski - od ząb.

Zembalski - od ząb.

Zembała - od ząb.

Zembata - od ząb.

Zembaty - od ząb.

Zembek - od ząb.

Zembel - od ząb.

Zembela - od ząb.

Zembełka - od ząb.

Zemberski - od niemieckiej nazwy osobowej Schönber, ta od staro wysokoniemieckiego imienia złożonego Schonibert, też od imion słowiańskich typu Sambor, Siębor.

Zembik - od ząb.

Zembko - od ząb.

Zembla - od ząb.

Zemblewski - od ząb.

Zemblik - od ząb.

Zembła - od ząb.

Zembło - od ząb.

Zembłowski - od ząb.

Zembok - (Śl) od ząb.

Zembol - od ząb.

Zemboł - od ząb.

Zembowicz - od ząb.

Zembowski - 1662 od nazw miejscowych Zębowo, Zębów (kilka wsi).

Zembrała - od staropolskiego ząbr ‘choroba dziąseł’, też od staropolskiego ząbrz, ząbr ‘żubr’.

Zembron - od staropolskiego ząbr ‘choroba dziąseł’, też od staropolskiego ząbrz, ząbr ‘żubr’.

Zembroń - od staropolskiego ząbr ‘choroba dziąseł’, też od staropolskiego ząbrz, ząbr ‘żubr’.

Zembroński - od staropolskiego ząbr ‘choroba dziąseł’, też od staropolskiego ząbrz, ząbr ‘żubr’.

Zembrowicz - od staropolskiego ząbr ‘choroba dziąseł’, też od staropolskiego ząbrz, ząbr ‘żubr’.

Zembrowski - od nazwy miejscowej Ząbrowo (kilka miejscowości).

Zembrów - od staropolskiego ząbr ‘choroba dziąseł’, też od staropolskiego ząbrz, ząbr ‘żubr’.

Zembrzowski - od nazwy miejscowej Ząbrowo (kilka miejscowości).

Zembrzucki - od nazwy miejscowej Zambrzus (ciechanowskie, gmina Czernice Borowe).

Zembrzuski - od nazwy miejscowej Zambrzus (ciechanowskie, gmina Czernice Borowe).

Zembrzyc - 1683 od staropolskiego ząbr ‘choroba dziąseł’, też od staropolskiego ząbrz, ząbr ‘żubr’.

Zembrzycki - 1569 od nazw miejscowych Zembrzyce, Zambrzyce (Maz), Ząbrzyca.

Zembrzyński - od nazw miejscowych Zembrzyce, Zambrzyce (Maz), Ząbrzyca.

Zembski - od nazwy miejscowej Zambski (ostrołęckie, gmina Obryte).

Zembura - od ząb.

Zemczak - od ziemia.

Zemczuk - od ziemia.

Zemczyk - od ziemia.

Zemczykowski - od ziemia.

Zemel - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Semmel.

Zemela - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Semmel.

Zemelak - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Semmel.

Zemelka - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Semmel.

Zemelke - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Semmel.

Zemella - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Semmel.

Zemelman - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Semmel.

Zemeła - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Zemełka - 1525 od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Zemełko - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Zemilak - od ziemia.

Zemilik - od ziemia.

Zemka - od ziemia.

Zemke - od ziemia.

Zemko - od ziemia.

Zemla - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Zemlak - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Zemlan - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Zemlewicz - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Zemlich - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Zemlik - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Zemlok - (Śl) od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Zemła - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Zemłak - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Zemło - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Zemola - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Zemolka - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Zemoła - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Zemoła - od ziemia.

Zemołka - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla.’

Zemon - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zemonek - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zemrzuski - od nazwy miejscowej Zambrzus (ciechanowskie, gmina Czernice Borowe).

Zemrzycki - od nazw miejscowych Zembrzyce, Zambrzyce (Maz), Ząbrzyca.

Zemrzyński - od nazw miejscowych Zembrzyce, Zambrzyce (Maz), Ząbrzyca.

Zemski - od nazwy miejscowej Zambski (ostrołęckie, gmina Obryte).

Zen - 1580 od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zena - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zenczak - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zenczkiewicz - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zenczyk - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zenczykiewicz - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zenczykowski - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zenda - od żądać ‘domagać się’, dawniej ‘pragnąć; pożądać’.

Zendak - od żądać ‘domagać się’, dawniej ‘pragnąć; pożądać’.

Zendalewicz - od żądać ‘domagać się’, dawniej ‘pragnąć; pożądać’.

Zendek - od żądać ‘domagać się’, dawniej ‘pragnąć; pożądać’.

Zender - 1479 od niemieckich nazw osobowych Sender, Sander, te od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Zenderewski - od niemieckich nazw osobowych Sender, Sander, te od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Zenderowski - od niemieckich nazw osobowych Sender, Sander, te od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Zenderski - od niemieckich nazw osobowych Sender, Sander, te od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Zendra - od niemieckich nazw osobowych Sender, Sander, te od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Zendran - od niemieckich nazw osobowych Sender, Sander, te od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Zendrowski - od niemieckich nazw osobowych Sender, Sander, te od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Zengota - od żec ‘palić’, żgać, ‘kłuć’.

Zeniak - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zenik - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zenio - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zenisz - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zeniuk - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zenka - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zenke - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zenkiewicz - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zenko - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zenkow - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zenkowicz - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zenkowski - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zenków - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zenon - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zenonek - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zenonowicz - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zenoń - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zenowicz - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zenowicz-Olpiński - złożenia brak; od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wi Olpiński eku. Obocznie występowała forma Zeno; Olpiński brak,

Zenowiew - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zenowjew - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zenowski - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zens - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zenta - od żąć ‘ścinać zboże’, żęć ‘skoszone zboże’, żęty.

Zentak - od żąć ‘ścinać zboże’, żęć ‘skoszone zboże’, żęty.

Zental - od żąć ‘ścinać zboże’, żęć ‘skoszone zboże’, żęty.

Zentala - od żąć ‘ścinać zboże’, żęć ‘skoszone zboże’, żęty.

Zentalczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Sinter, ta od imienia złożonego Sindhari.

Zentalski - od niemieckiej nazwy osobowej Sinter, ta od imienia złożonego Sindhari.

Zentała - od niemieckiej nazwy osobowej Sinter, ta od imienia złożonego Sindhari.

Zentar - od niemieckiej nazwy osobowej Sinter, ta od imienia złożonego Sindhari.

Zentara - od niemieckiej nazwy osobowej Sinter, ta od imienia złożonego Sindhari.

Zentarra - od niemieckiej nazwy osobowej Sinter, ta od imienia złożonego Sindhari.

Zentarski - od niemieckiej nazwy osobowej Sinter, ta od imienia złożonego Sindhari.

Zentarzewski - od niemieckiej nazwy osobowej Sinter, ta od imienia złożonego Sindhari.

Zentek - od żąć ‘ścinać zboże’, żęć ‘skoszone zboże’, żęty.

Zentel - od żąć ‘ścinać zboże’, żęć ‘skoszone zboże’, żęty.

Zenter - od niemieckiej nazwy osobowej Sinter, ta od imienia złożonego Sindhari.

Zentera - od niemieckiej nazwy osobowej Sinter, ta od imienia złożonego Sindhari.

Zentkiewicz - od żąć ‘ścinać zboże’, żęć ‘skoszone zboże’, żęty.

Zentkowski - od żąć ‘ścinać zboże’, żęć ‘skoszone zboże’, żęty.

Zentlik - od żąć ‘ścinać zboże’, żęć ‘skoszone zboże’, żęty.

Zentner - od niemieckiej nazwy osobowej Sinter, ta od imienia złożonego Sindhari.

Zentor - od niemieckiej nazwy osobowej Sinter, ta od imienia złożonego Sindhari.

Zentowski - od niemieckiej nazwy osobowej Sinter, ta od imienia złożonego Sindhari.

Zeń - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zeńca - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno; od dawnego żeńca ‘zniwiarz’.

Zeńczak - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno; od dawnego żeńca ‘zniwiarz’.

Zeńczakowski - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno; od dawnego żeńca ‘zniwiarz’.

Zeńczewski - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno; od dawnego żeńca ‘zniwiarz’.

Zeńczuk - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno; od dawnego żeńca ‘zniwiarz’.

Zeńczykowski - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno; od dawnego żeńca ‘zniwiarz’.

Zeńka - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno; od dawnego żeńca ‘zniwiarz’.

Zeńko - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno; od dawnego żeńca ‘zniwiarz’.

Zeńkow - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno; od dawnego żeńca ‘zniwiarz’.

Zeńków - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno; od dawnego żeńca ‘zniwiarz’.

Zeński - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno; od dawnego żeńca ‘zniwiarz’.

Zep - od rzepa.

Zepałowicz - od rzepa.

Zepchała - od zepchnąć, zepchać ‘isinąć, przesunąć pchając’.

Zepchła - od zepchnąć, zepchać ‘isinąć, przesunąć pchając’.

Zepchło - od zepchnąć, zepchać ‘isinąć, przesunąć pchając’.

Zepke - od rzepa.

Zepkowicz - od rzepa.

Zepowicz - od rzepa.

Zepp - od rzepa.

Zepski - od rzepa.

Zer - od żer, ze staropolskiego żyr ‘pokarm zwierzęcy’; też może od imion złożonych typu Żyrosław, Żyromir.

Zera - od żer, ze staropolskiego żyr ‘pokarm zwierzęcy’; też może od imion złożonych typu Żyrosław, Żyromir.

Zeran - od żer, ze staropolskiego żyr ‘pokarm zwierzęcy’; też może od imion złożonych typu Żyrosław, Żyromir.

Zerański - od nazwy miejscowej Żerań (część Warszawy).

Zerba - od niemieckiej nazwy osobowej Serbe, ta od Serbe, Sorbe ‘Łużyczanin’.

Zerban - od niemieckiej nazwy osobowej Serbe, ta od Serbe, Sorbe ‘Łużyczanin’.

Zerbe - od niemieckiej nazwy osobowej Serbe, ta od Serbe, Sorbe ‘Łużyczanin’.

Zerbecki - od niemieckiej nazwy osobowej Serbe, ta od Serbe, Sorbe ‘Łużyczanin’.

Zerbin - od niemieckiej nazwy osobowej Serbe, ta od Serbe, Sorbe ‘Łużyczanin’.

Zerbini - od niemieckiej nazwy osobowej Serbe, ta od Serbe, Sorbe ‘Łużyczanin’.

Zerbok - (Śl) od niemieckiej nazwy osobowej Serbe, ta od Serbe, Sorbe ‘Łużyczanin’.

Zerczyński - od niemieckiej nazwy osobowej Serbe, ta od Serbe, Sorbe ‘Łużyczanin’.

Zerda - od żerdź ‘cienku długi drąg drewniany’, żerdka.

Zerdecki - od żerdź ‘cienku długi drąg drewniany’, żerdka.

Zerdka - od żerdź ‘cienku długi drąg drewniany’, żerdka.

Zerdzinski - od żerdź ‘cienku długi drąg drewniany’, żerdka.

Zerdziski - od żerdź ‘cienku długi drąg drewniany’, żerdka.

Zerebecki - od źrebię, ze staropolskiego źrzebię, źrzebiec, także źróbek ‘młode zwierząt jednokopytnych’ (z fonetyką ukraińską).

Zerebiec - od źrebię, ze staropolskiego źrzebię, źrzebiec, także źróbek ‘młode zwierząt jednokopytnych’ (z fonetyką ukraińską).

Zerebiecki - od źrebię, ze staropolskiego źrzebię, źrzebiec, także źróbek ‘młode zwierząt jednokopytnych’ (z fonetyką ukraińską).

Zerebiło - od źrebię, ze staropolskiego źrzebię, źrzebiec, także źróbek ‘młode zwierząt jednokopytnych’ (z fonetyką ukraińską).

Zerebjatiew - od źrebię, ze staropolskiego źrzebię, źrzebiec, także źróbek ‘młode zwierząt jednokopytnych’ (z fonetyką ukraińską).

Zerebna - od źrebię, ze staropolskiego źrzebię, źrzebiec, także źróbek ‘młode zwierząt jednokopytnych’ (z fonetyką ukraińską).

Zerebni - od źrebię, ze staropolskiego źrzebię, źrzebiec, także źróbek ‘młode zwierząt jednokopytnych’ (z fonetyką ukraińską).

Zerek - od żer, ze staropolskiego żyr ‘pokarm zwierzęcy’; też może od imion złożonych typu Żyrosław, Żyromir.

Zerka - od żer, ze staropolskiego żyr ‘pokarm zwierzęcy’; też może od imion złożonych typu Żyrosław, Żyromir.

Zerko - od żer, ze staropolskiego żyr ‘pokarm zwierzęcy’; też może od imion złożonych typu Żyrosław, Żyromir.

Zerkowski - od nazwy miejscowej Żerków, dawniej Żyrków (kilka wsi).

Zern - od żarna ‘prymitywne urządzenie do mielenia’, od staropolskiego żarny ‘gorący’.

Zernek - od żarna ‘prymitywne urządzenie do mielenia’, od staropolskiego żarny ‘gorący’.

Zerner - od żarna ‘prymitywne urządzenie do mielenia’, od staropolskiego żarny ‘gorący’.

Zerniak - od żarna ‘prymitywne urządzenie do mielenia’, od staropolskiego żarny ‘gorący’.

Zernicki - od żarna ‘prymitywne urządzenie do mielenia’, od staropolskiego żarny ‘gorący’.

Zernik - od żarna ‘prymitywne urządzenie do mielenia’, od staropolskiego żarny ‘gorący’.

Zernow - od żarna ‘prymitywne urządzenie do mielenia’, od staropolskiego żarny ‘gorący’.

Zero - od żarna ‘prymitywne urządzenie do mielenia’, od staropolskiego żarny ‘gorący’.

Zeromiński - od nazwy miejscowej Żeromin (piotrkowskie, gmina Tuszyn).

Zeromski - od nazwy miejscowej Żeromin (piotrkowskie, gmina Tuszyn).

Zeron - od żer, ze staropolskiego żyr ‘pokarm zwierzęcy’; też może od imion złożonych typu Żyrosław, Żyromir.

Zerowski - od żer, ze staropolskiego żyr ‘pokarm zwierzęcy’; też może od imion złożonych typu Żyrosław, Żyromir.

Zerr - od żer, ze staropolskiego żyr ‘pokarm zwierzęcy’; też może od imion złożonych typu Żyrosław, Żyromir.

Zert - od żerdź ‘cienku długi drąg drewniany’, żerdka.

Zertka - od żerdź ‘cienku długi drąg drewniany’, żerdka.

Zeruch - od rzerzucha, rzeżucha, ze staropolskiego żerzucha ‘roślina jadalna’.

Zerucha - od rzerzucha, rzeżucha, ze staropolskiego żerzucha ‘roślina jadalna’.

Zerzucha - od rzerzucha, rzeżucha, ze staropolskiego żerzucha ‘roślina jadalna’.

Zesłaniec - od zesłany ‘przysłany; wywieziony na zesłanie’; od zesłaniec ‘człowiek skazany na zesłanie’, dawniej ‘wysłannik’.

Zesłany - 1783 od zesłany ‘przysłany; wywieziony na zesłanie’.

Zesławski - od nazwy miejscowej Zesławice (część Nowej Huty, Kraków).

Zesot - od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Zeszot - od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Zeszota - od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Zeszotarski - od nazwy miejscowej Rzeszotary (krakowskie, gmina Świątniki Górne; płockie, gmina Rościszewo), Rzeszotarzewo, dziś Rostarzewo (poznańskie, gmina Rakoniewice).

Zeszotko - od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Zeszut - od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Zeszuta - od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Zeszutek - od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Zeszutko - od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Zetel - od niemieckich nazw osobowych Schättel, Setel, te od średnio-wysoko-niemieckiego satel ‘siodło’.

Zetelman - od niemieckich nazw osobowych Schättel, Setel, te od średnio-wysoko-niemieckiego satel ‘siodło’.

Zetler - od niemieckich nazw osobowych Schettler, Settler, te od śrenio-dolno-niemieckiego setel ‘siedziba, miejsce zamieszkania’.

Zetlerowicz - od niemieckich nazw osobowych Schettler, Settler, te od śrenio-dolno-niemieckiego setel ‘siedziba, miejsce zamieszkania’.

Zettel - od niemieckich nazw osobowych Schättel, Setel, te od średnio-wysoko-niemieckiego satel ‘siodło’.

Zettelman - od niemieckich nazw osobowych Schättel, Setel, te od średnio-wysoko-niemieckiego satel ‘siodło’.

Zettelmann - od niemieckich nazw osobowych Schättel, Setel, te od średnio-wysoko-niemieckiego satel ‘siodło’.

Zettler - od niemieckich nazw osobowych Schettler, Settler, te od śrenio-dolno-niemieckiego setel ‘siedziba, miejsce zamieszkania’.

Zew - od zew ‘wezwanie, hasło’.

Zewak - od zew ‘wezwanie, hasło’.

Zewczak - od zew ‘wezwanie, hasło’.

Zewek - od zew ‘wezwanie, hasło’.

Zewłoka - 1400 od staropolskiego zawłoka ‘powłoka’, też ‘włóczęga’; od staropolskiego zawłoka ‘zdarta skóra; łup’.

Zewora - 1788 od zwora ‘element łączący dwie części urządzenia, np. klamra, rygiel’.

Zewrzyd - 1391 od niemieckich nazw osobowych Siegfried, Sigifrith.

Zewski - od zew ‘wezwanie, hasło’.

Zew-Surdacki - złożenia brak; Zew od zew ‘wezwanie, hasło’. Surdacki od dawnego sur dać, szurdać ‘dąsać się’ lub od łacińskiego surdus ‘głuchy’.

Zeyda - od zajść, zajdę lub od staropolskiego Zajda ‘kosa’, też ‘płachta do noszenia siana’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od apelatywu Seide ‘jedwab’.

Zeydler - od zajdel ‘kufel szklany’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seidler.

Zeydler-Zborowski - złożenia brak; Zeydler od zajdel ‘kufel szklany’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seidler; Zborowski 139– od zajdel ‘kufel szklany’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seidler. 8 od nazwy miejscowej Zborów (kilka wsi).

Zeydlewicz - od zajdel ‘kufel szklany’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seidler.

Zeydowski - od zajść, zajdę lub od staropolskiego Zajda ‘kosa’, też ‘płachta do noszenia siana’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od apelatywu Seide ‘jedwab’.

Zez - 1442 od zez ‘zaburzenie wzroku’, w staropolszczyźnie też (z niemieckiego) ‘sześć punktów na kostce do gry’.

Zezik - 1402 od zez ‘zaburzenie wzroku’, w staropolszczyźnie też (z niemieckiego) ‘sześć punktów na kostce do gry’.

Zezkiewicz - od zez ‘zaburzenie wzroku’, w staropolszczyźnie też (z niemieckiego) ‘sześć punktów na kostce do gry’.

Zezno - 1625 od żyzny ‘urodzajny’, dawniej też ‘pożywny’.

Zezon - od zez ‘zaburzenie wzroku’, w staropolszczyźnie też (z niemieckiego) ‘sześć punktów na kostce do gry’.

Zezoń - od zez ‘zaburzenie wzroku’, w staropolszczyźnie też (z niemieckiego) ‘sześć punktów na kostce do gry’.

Zezowski - od zez ‘zaburzenie wzroku’, w staropolszczyźnie też (z niemieckiego) ‘sześć punktów na kostce do gry’.

Zezul - od zazula, zezula ‘kukułka’.

Zezula - od zazula, zezula ‘kukułka’.

Zezulak - od zazula, zezula ‘kukułka’.

Zezulicz - 1560 od zazula, zezula ‘kukułka’.

Zezuliński - od zazula, zezula ‘kukułka’.

Zezulka - 1400 od zazula, zezula ‘kukułka’.

Zezuluk - od zazula, zezula ‘kukułka’.

Zezuła - od zazula, zezula ‘kukułka’.

Zezun - od zez ‘zaburzenie wzroku’, w staropolszczyźnie też (z niemieckiego) ‘sześć punktów na kostce do gry’.

Zezuniak - od zez ‘zaburzenie wzroku’, w staropolszczyźnie też (z niemieckiego) ‘sześć punktów na kostce do gry’.

Zezuń - od zez ‘zaburzenie wzroku’, w staropolszczyźnie też (z niemieckiego) ‘sześć punktów na kostce do gry’.

Zezyk - od zez ‘zaburzenie wzroku’, w staropolszczyźnie też (z niemieckiego) ‘sześć punktów na kostce do gry’ lub od zezyk ‘mały zez’.

Zeź - od zez ‘zaburzenie wzroku’, w staropolszczyźnie też (z niemieckiego) ‘sześć punktów na kostce do gry’.

Zeźkiewicz - od zez ‘zaburzenie wzroku’, w staropolszczyźnie też (z niemieckiego) ‘sześć punktów na kostce do gry’.

Zeżak - od zez ‘zaburzenie wzroku’, w staropolszczyźnie też (z niemieckiego) ‘sześć punktów na kostce do gry’.

Zeżała - od zez ‘zaburzenie wzroku’, w staropolszczyźnie też (z niemieckiego) ‘sześć punktów na kostce do gry’.

Zeżuła - od zazula, zezula ‘kukułka’.

Zęba - od ząb.

Zębacki - od ząb.

Zębacz - 1320-29 od ząb.

Zębak - 1396 od ząb.

Zębal - 1462 od ząb.

Zębala - 1388 od ząb.

Zębalczyk - 1566 od ząb.

Zębalicz - 1525 od ząb.

Zębalka - 1524 od ząb.

Zębalów - od ząb.

Zębalski - od ząb.

Zębała - od ząb.

Zębata - od ząb.

Zębaty - od ząb.

Zębczak - 1793 od ząb.

Zębecki - 1788 od nazwy miejscowej Ząbki (wieś, skierniewickie, gmina Domosin; miasto, warszawskie, gmina Zabki).

Zębek - od ząb.

Zębiec - 1599 od ząb.

Zębik - od ząb.

Zębiński - od ząb.

Zębko - od ząb.

Zębkowski - od nazw miejscowych typu Ząbki, Ząbków, Ząbkowice.

Zębny - od ząb.

Zębol - od ząb.

Zęborka - 1469 od ząb.

Zębota - 1333 od ząb.

Zębowicz - od ząb.

Zębowski - 1406 od nazw miejscowych Zębowo, Zębów (kilka wsi).

Zębrek - 1542 od staropolskiego ząbr ‘choroba dziąseł’, też od staropolskiego ząbrz, ząbr ‘żubr’.

Zębrowicz - od staropolskiego ząbr ‘choroba dziąseł’, też od staropolskiego ząbrz, ząbr ‘żubr’.

Zębrowski - od nazwy miejscowej Ząbrowo (kilka miejscowości).

Zębrzuski - od nazwy miejscowej Zembrzus (ciechanowskie, gmina Czernice Borowe).

Zębrzych - 1605 od staropolskiego ząbr ‘choroba dziąseł’, też od staropolskiego ząbrz, ząbr ‘żubr’.

Zębrzycki - 1571 od nazw miejscowych Zembrzyce, Zambrzyce (Maz), Ząbrzyca.

Zębski - od nazwy miejscowej Zambski (ostrołęckie, gmina Obryte).

Zęcin - od żąć ‘ścinać zboże’, żęć ‘skoszone zboże’, żęty.

Zędek - od żądać ‘domagać się’, dawniej ‘pragnąć; pożądać’.

Zędel - od żądać ‘domagać się’, dawniej ‘pragnąć; pożądać’.

Zędeł - od żądać ‘domagać się’, dawniej ‘pragnąć; pożądać’.

Zęderowski - od żądać ‘domagać się’, dawniej ‘pragnąć; pożądać’.

Zędrowski - od żądać ‘domagać się’, dawniej ‘pragnąć; pożądać’.

Zędzian - od żądać ‘domagać się’, dawniej ‘pragnąć; pożądać’.

Zędzianowski - od żądać ‘domagać się’, dawniej ‘pragnąć; pożądać’.

Zęmbrowski - 1528 od nazwy miejscowej Ząbrowo (kilka miejscowości).

Zętak - od żąć ‘ścinać zboże’, żęć ‘skoszone zboże’, żęty.

Zętała - od żąć ‘ścinać zboże’, żęć ‘skoszone zboże’, żęty.

Zętar - od żąć ‘ścinać zboże’, żęć ‘skoszone zboże’, żęty.

Zętara - od żąć ‘ścinać zboże’, żęć ‘skoszone zboże’, żęty.

Zętek - od żąć ‘ścinać zboże’, żęć ‘skoszone zboże’, żęty.

Zętkowski - od żąć ‘ścinać zboże’, żęć ‘skoszone zboże’, żęty.

Zgadza - od zgadzać (się) ‘doprowadzić do porozumienia; dać przyzwolenie’, dawniej ‘nająć kogoś do pracy’.

Zgadzaj - od zgadzać (się) ‘doprowadzić do porozumienia; dać przyzwolenie’, dawniej ‘nająć kogoś do pracy’.

Zgadzajski - od zgadzać (się) ‘doprowadzić do porozumienia; dać przyzwolenie’, dawniej ‘nająć kogoś do pracy’.

Zgadziejski - od zgadzać (się) ‘doprowadzić do porozumienia; dać przyzwolenie’, dawniej ‘nająć kogoś do pracy’.

Zgaga - 1387 od zgaga ‘pieczenie w przełyku’.

Zgagacz - od zgaga ‘pieczenie w przełyku’.

Zgagowski - od zgaga ‘pieczenie w przełyku’.

Zgaiński - od żec ‘palić’, żgać, ‘kłuć’.

Zgaj - od żec ‘palić’, żgać, ‘kłuć’.

Zgajewski - od żec ‘palić’, żgać, ‘kłuć’.

Zgała - od żec ‘palić’, żgać, ‘kłuć’.

Zgałat - od żec ‘palić’, żgać, ‘kłuć’.

Zganiacz - od zganić ‘ocenić ujemnie, skrytykować’; od zganiacz ‘ten, co zgania’.

Zganicz - od zganić ‘ocenić ujemnie, skrytykować’.

Zganiewicz - od zganić ‘ocenić ujemnie, skrytykować’.

Zganisz - od zganić ‘ocenić ujemnie, skrytykować’.

Zganowicz - od zganić ‘ocenić ujemnie, skrytykować’.

Zgański - od zganić ‘ocenić ujemnie, skrytykować’.

Zgarda - od zgardzać ‘wzgardzać’.

Zgardowski - od zgardzać ‘wzgardzać’.

Zgardziński - od zgardzać ‘wzgardzać’.

Zgas - od zgasić, zgasnąć ‘stłumić świecenie’.

Zgaska - od zgasić, zgasnąć ‘stłumić świecenie’.

Zgaslik - od zgasić, zgasnąć ‘stłumić świecenie’.

Zgasło - 1628 od zgasić, zgasnąć ‘stłumić świecenie’; od zgasły ‘zgaszony; umarły’.

Zgaślik - od zgasić, zgasnąć ‘stłumić świecenie’.

Zgier - zapewne od Gier z przedrostkiem Z-.

Zgiera - zapewne od Gier z przedrostkiem Z-.

Zgierski - od nazwy miasta Zgierz (łódzkie).

Zgierun - zapewne od Gier z przedrostkiem Z-.

Zgieruń - zapewne od Gier z przedrostkiem Z-.

Zgiliński - 1440 od nazwy miejscowej Zgliniec (leszczyńskie, gmina Krzywiń).

Zgirski - od nazwy miasta Zgierz (łódzkie).

Zglenicki - od nazwy miejscowej Zgliniec (leszczyńskie, gmina Krzywiń).

Zgleniecki - od nazwy miejscowej Zgliniec (leszczyńskie, gmina Krzywiń).

Zgleński - od nazwy miejscowej Zgliniec (leszczyńskie, gmina Krzywiń).

Zglinicka - od nazwy miejscowej Zgliniec (leszczyńskie, gmina Krzywiń).

Zgliniec - od nazwy miejscowej Zgliniec (leszczyńskie, gmina Krzywiń).

Zgliniecki - od nazwy miejscowej Zgliniec (leszczyńskie, gmina Krzywiń).

Zglinnicki - od nazwy miejscowej Zgliniec (leszczyńskie, gmina Krzywiń).

Zgliński - 1440 od nazwy miejscowej Zgliniec (leszczyńskie, gmina Krzywiń).

Zgliszczyński - od żec ‘palić’, żgać ‘kłuć’; od żoga, zoga ‘’miejsce wypalone’.

Zgliszewski - od żec ‘palić’, żgać ‘kłuć’; od żoga, zoga ‘’miejsce wypalone’.

Zgliszyńska - od żec ‘palić’, żgać ‘kłuć’; od żoga, zoga ‘’miejsce wypalone’.

Zgłobica - od staropolskiego zgłoba, zgoba ‘niegodziwość, występek; przeszkoda’; zgłobić ‘czynić zło’.

Zgłobicki - 1497 od nazwy miejscowej Zgłobice ( tarnowskie, gmina Tarnów).

Zgłobień - od staropolskiego zgłoba, zgoba ‘niegodziwość, występek; przeszkoda’; zgłobić ‘czynić zło’.

Zgłobik - od staropolskiego zgłoba, zgoba ‘niegodziwość, występek; przeszkoda’; zgłobić ‘czynić zło’.

Zgłobis - od staropolskiego zgłoba, zgoba ‘niegodziwość, występek; przeszkoda’; zgłobić ‘czynić zło’.

Zgłobisz - od staropolskiego zgłoba, zgoba ‘niegodziwość, występek; przeszkoda’; zgłobić ‘czynić zło’.

Zgłobiś - od staropolskiego zgłoba, zgoba ‘niegodziwość, występek; przeszkoda’; zgłobić ‘czynić zło’.

Zgnilec - od zgniły ‘przesycony zapachem zgnilizny’, zgnić ‘ulec rozkładowi, zepsuciu’; od zgnilec ‘zakaźna choroba pszczół’.

Zgnilecki - od zgniły ‘przesycony zapachem zgnilizny’, zgnić ‘ulec rozkładowi, zepsuciu’.

Zgnilicki - od zgniły ‘przesycony zapachem zgnilizny’, zgnić ‘ulec rozkładowi, zepsuciu’.

Zgniłek - od zgniły ‘przesycony zapachem zgnilizny’, zgnić ‘ulec rozkładowi, zepsuciu’; od zgniłek ‘człowiek bezwartościowy’; dawniej też ‘’leń’, także ‘zepsuty owoc’.

Zgniły - 1536 od zgniły ‘przesycony zapachem zgnilizny’, zgnić ‘ulec rozkładowi, zepsuciu’.

Zgoba - od staropolskiego zgłoba, zgoba ‘niegodziwość, występek; przeszkoda’; zgłobić ‘czynić zło’.

Zgobicki - od nazwy miejscowej Zgłobice ( tarnowskie, gmina Tarnów).

Zgobik - od staropolskiego zgłoba, zgoba ‘niegodziwość, występek; przeszkoda’; zgłobić ‘czynić zło’.

Zgobisz - od staropolskiego zgłoba, zgoba ‘niegodziwość, występek; przeszkoda’; zgłobić ‘czynić zło’.

Zgoda - od zgoda ‘porozumienie; aprobata’, dawniej też ‘układ, rozejm’, zgodzić.

Zgodaj - od zgoda ‘porozumienie; aprobata’, dawniej też ‘układ, rozejm’, zgodzić.

Zgodal - od zgoda ‘porozumienie; aprobata’, dawniej też ‘układ, rozejm’, zgodzić.

Zgodda - od zgoda ‘porozumienie; aprobata’, dawniej też ‘układ, rozejm’, zgodzić.

Zgodka - od zgoda ‘porozumienie; aprobata’, dawniej też ‘układ, rozejm’, zgodzić.

Zgodowski - od zgoda ‘porozumienie; aprobata’, dawniej też ‘układ, rozejm’, zgodzić.

Zgodzaj - od zgoda ‘porozumienie; aprobata’, dawniej też ‘układ, rozejm’, zgodzić.

Zgodziński - od zgoda ‘porozumienie; aprobata’, dawniej też ‘układ, rozejm’, zgodzić.

Zgol - od zgolić ‘usunąć zarost’, zgoła ‘całkiem’.

Zgola - od zgolić ‘usunąć zarost’, zgoła ‘całkiem’.

Zgolak - od zgolić ‘usunąć zarost’, zgoła ‘całkiem’.

Zgoli - od zgolić ‘usunąć zarost’, zgoła ‘całkiem’.

Zgolik - od zgolić ‘usunąć zarost’, zgoła ‘całkiem’.

Zgoliński - od zgolić ‘usunąć zarost’, zgoła ‘całkiem’.

Zgoll - od zgolić ‘usunąć zarost’, zgoła ‘całkiem’.

Zgoł - od zgolić ‘usunąć zarost’, zgoła ‘całkiem’.

Zgoła - od zgolić ‘usunąć zarost’, zgoła ‘całkiem’.

Zgołaszewski - od zgolić ‘usunąć zarost’, zgoła ‘całkiem’.

Zgołka - od zgolić ‘usunąć zarost’, zgoła ‘całkiem’.

Zgonek - od zgon ‘śmierć’ lub od zgonić ‘spędzić; przepędzić; sforsować’, dawniej też ‘doścignąć’.

Zgoniacz - od zgon ‘śmierć’ lub od zgonić ‘spędzić; przepędzić; sforsować’, dawniej też ‘doścignąć’.

Zgonina - od zgon ‘śmierć’ lub od zgonić ‘spędzić; przepędzić; sforsować’, dawniej też ‘doścignąć’.

Zgonka - 1444 od zgon ‘śmierć’ lub od zgonić ‘spędzić; przepędzić; sforsować’, dawniej też ‘doścignąć’.

Zgorek - od zgorzeć ‘spłonąć; opalić się’.

Zgorka - od zgorzeć ‘spłonąć; opalić się’.

Zgorkiewicz - od zgorzeć ‘spłonąć; opalić się’.

Zgorlakiewicz - od zgorzeć ‘spłonąć; opalić się’.

Zgorski - od nazw miejscowych Zgórze, Zgórsko (kilka miejscowości).

Zgorz - od zgorzeć ‘spłonąć; opalić się’.

Zgorzak - od zgorzeć ‘spłonąć; opalić się’.

Zgorzal - od zgorzeć ‘spłonąć; opalić się’.

Zgorzala - od zgorzeć ‘spłonąć; opalić się’.

Zgorzalak - od zgorzeć ‘spłonąć; opalić się’.

Zgorzalewicz - od zgorzeć ‘spłonąć; opalić się’.

Zgorzali - od zgorzeć ‘spłonąć; opalić się’.

Zgorzalski - od zgorzeć ‘spłonąć; opalić się’.

Zgorzała - od zgorzeć ‘spłonąć; opalić się’.

Zgorzałek - od zgorzeć ‘spłonąć; opalić się’.

Zgorzało - od zgorzeć ‘spłonąć; opalić się’.

Zgorzały - od zgorzeć ‘spłonąć; opalić się’.

Zgorzelak - od zgorzeć ‘spłonąć; opalić się’.

Zgorzelec - od zgorzeć ‘spłonąć; opalić się’.

Zgorzelewicz - od zgorzeć ‘spłonąć; opalić się’.

Zgorzelski - od zgorzeć ‘spłonąć; opalić się’.

Zgorzyk - od zgorzeć ‘spłonąć; opalić się’.

Zgorzyński - od zgorzeć ‘spłonąć; opalić się’.

Zgódka - od zgoda ‘porozumienie; aprobata’, dawniej też ‘układ, rozejm’, zgodzić.

Zgódko - od zgoda ‘porozumienie; aprobata’, dawniej też ‘układ, rozejm’, zgodzić.

Zgół - od zgolić ‘usunąć zarost’, zgoła ‘całkiem’.

Zgółka - od zgolić ‘usunąć zarost’, zgoła ‘całkiem’.

Zgóra - od zgorzeć ‘spłonąć; opalić się’.

Zgóralski - od zgorzeć ‘spłonąć; opalić się’.

Zgórek - od zgorzeć ‘spłonąć; opalić się’.

Zgórka - od zgorzeć ‘spłonąć; opalić się’.

Zgórkiewicz - od zgorzeć ‘spłonąć; opalić się’.

Zgórniak - od zgorzeć ‘spłonąć; opalić się’.

Zgórniakiewicz - od zgorzeć ‘spłonąć; opalić się’.

Zgórnik - od zgorzeć ‘spłonąć; opalić się’.

Zgórowski - od zgorzeć ‘spłonąć; opalić się’.

Zgórski - 1391 od nazw miejscowych Zgórze, Zgórsko (kilka miejscowości).

Zgórz - od zgorzeć ‘spłonąć; opalić się’.

Zgórzak - od zgorzeć ‘spłonąć; opalić się’.

Zgórzec - od zgorzeć ‘spłonąć; opalić się’.

Zgórzyński - od zgorzeć ‘spłonąć; opalić się’.

Zgótka - od zgoda ‘porozumienie; aprobata’, dawniej też ‘układ, rozejm’, zgodzić.

Zgótko - od zgoda ‘porozumienie; aprobata’, dawniej też ‘układ, rozejm’, zgodzić.

Zgrabczyński - od zgrabić ‘zebrać grabiami’.

Zgrabik - od zgrabić ‘zebrać grabiami’.

Zgrabka - od zgrabić ‘zebrać grabiami’.

Zgraj - od zgraja ‘tłum, gromada; stado’.

Zgraja - od zgraja ‘tłum, gromada; stado’.

Zgrajczuk - od zgraja ‘tłum, gromada; stado’.

Zgrajek - od zgraja ‘tłum, gromada; stado’.

Zgrajewicz - od zgraja ‘tłum, gromada; stado’.

Zgrajewski - od zgraja ‘tłum, gromada; stado’.

Zgrajka - od zgraja ‘tłum, gromada; stado’.

Zgroja - od zgraja ‘tłum, gromada; stado’.

Zgrych - od staropolskiego gryz, gwarowego zgryz ‘zgryzota, zmartwienie’, zgryźć ‘zmiażdżyć zębami’.

Zgrys - od staropolskiego gryz, gwarowego zgryz ‘zgryzota, zmartwienie’, zgryźć ‘zmiażdżyć zębami’.

Zgryska - od staropolskiego gryz, gwarowego zgryz ‘zgryzota, zmartwienie’, zgryźć ‘zmiażdżyć zębami’.

Zgryszka - od staropolskiego gryz, gwarowego zgryz ‘zgryzota, zmartwienie’, zgryźć ‘zmiażdżyć zębami’.

Zgryz - 1480 od staropolskiego gryz, gwarowego zgryz ‘zgryzota, zmartwienie’, zgryźć ‘zmiażdżyć zębami’.

Zgryza - od staropolskiego gryz, gwarowego zgryz ‘zgryzota, zmartwienie’, zgryźć ‘zmiażdżyć zębami’.

Zgryzek - 1444 od staropolskiego gryz, gwarowego zgryz ‘zgryzota, zmartwienie’, zgryźć ‘zmiażdżyć zębami’.

Zgryzewicz - od staropolskiego gryz, gwarowego zgryz ‘zgryzota, zmartwienie’, zgryźć ‘zmiażdżyć zębami’.

Zgryziewicz - od staropolskiego gryz, gwarowego zgryz ‘zgryzota, zmartwienie’, zgryźć ‘zmiażdżyć zębami’.

Zgryziński - od staropolskiego gryz, gwarowego zgryz ‘zgryzota, zmartwienie’, zgryźć ‘zmiażdżyć zębami’.

Zgryzka - od staropolskiego gryz, gwarowego zgryz ‘zgryzota, zmartwienie’, zgryźć ‘zmiażdżyć zębami’.

Zgryzniak - od staropolskiego gryz, gwarowego zgryz ‘zgryzota, zmartwienie’, zgryźć ‘zmiażdżyć zębami’.

Zgryźniak - od staropolskiego gryz, gwarowego zgryz ‘zgryzota, zmartwienie’, zgryźć ‘zmiażdżyć zębami’.

Zgryżniak - od staropolskiego gryz, gwarowego zgryz ‘zgryzota, zmartwienie’, zgryźć ‘zmiażdżyć zębami’.

Zgrzeba - od zgrzebać ‘zebrać, zgarnąć’, może też od zgrzebie ‘krótkie włókna lnu, pakuły’.

Zgrzebelak - od zgrzebać ‘zebrać, zgarnąć’, może też od zgrzebie ‘krótkie włókna lnu, pakuły’.

Zgrzebiak - od zgrzebać ‘zebrać, zgarnąć’, może też od zgrzebie ‘krótkie włókna lnu, pakuły’.

Zgrzebicki - od zgrzebać ‘zebrać, zgarnąć’, może też od zgrzebie ‘krótkie włókna lnu, pakuły’.

Zgrzeblak - od zgrzebać ‘zebrać, zgarnąć’, może też od zgrzebie ‘krótkie włókna lnu, pakuły’.

Zgrzebna - od zgrzebać ‘zebrać, zgarnąć’, może też od zgrzebie ‘krótkie włókna lnu, pakuły’; od zgrzebny ‘parciany’.

Zgrzebniak - od zgrzebać ‘zebrać, zgarnąć’, może też od zgrzebie ‘krótkie włókna lnu, pakuły’; od zgrzebny ‘parciany’.

Zgrzebnicki - od zgrzebać ‘zebrać, zgarnąć’, może też od zgrzebie ‘krótkie włókna lnu, pakuły’; od zgrzebny ‘parciany’.

Zgrzebnik - od zgrzebać ‘zebrać, zgarnąć’, może też od zgrzebie ‘krótkie włókna lnu, pakuły’; od zgrzebny ‘parciany’.

Zgrzebniok - (Śl) od zgrzebać ‘zebrać, zgarnąć’, może też od zgrzebie ‘krótkie włókna lnu, pakuły’; od zgrzebny ‘parciany’.

Zgrzebniowski - od zgrzebać ‘zebrać, zgarnąć’, może też od zgrzebie ‘krótkie włókna lnu, pakuły’; od zgrzebny ‘parciany’.

Zgrzebny - od zgrzebać ‘zebrać, zgarnąć’, może też od zgrzebie ‘krótkie włókna lnu, pakuły’; od zgrzebny ‘parciany’.

Zgrzebski - od zgrzebać ‘zebrać, zgarnąć’, może też od zgrzebie ‘krótkie włókna lnu, pakuły’.

Zgrzedek - od zgrzęda, zrzęda ‘osoba gderliwa’, zrzędzić ‘narzekać’, dawniej też ‘rządzić; gospodarować’.

Zgrzelec - od zgrzały ‘zgrzany, spalony’.

Zgrzelik - od zgrzały ‘zgrzany, spalony’.

Zgrzelnik - od zgrzały ‘zgrzany, spalony’.

Zgrzelski - od zgrzały ‘zgrzany, spalony’.

Zgrzendek - od zgrzęda, zrzęda ‘osoba gderliwa’, zrzędzić ‘narzekać’, dawniej też ‘rządzić; gospodarować’.

Zgrzębski - od zgrzebać ‘zebrać, zgarnąć’, może też od zgrzebie ‘krótkie włókna lnu, pakuły’.

Zgrzędek - od zgrzęda, zrzęda ‘osoba gderliwa’, zrzędzić ‘narzekać’, dawniej też ‘rządzić; gospodarować’.

Zgrzępski - od zgrzebać ‘zebrać, zgarnąć’, może też od zgrzebie ‘krótkie włókna lnu, pakuły’.

Zgrzywa - od zgrzywać ‘zgrzewać, zgrzać’.

Zgrzywna - od zgrzywać ‘zgrzewać, zgrzać’.

Zguba - od zguba ‘rzecz zgubiona; zagłada, stracenie’, dawniej ‘stracenie; śmierć’, zgubić.

Zgubielat - od zguba ‘rzecz zgubiona; zagłada, stracenie’, dawniej ‘stracenie; śmierć’, zgubić.

Zgubienski - od zguba ‘rzecz zgubiona; zagłada, stracenie’, dawniej ‘stracenie; śmierć’, zgubić.

Zgubień - od zguba ‘rzecz zgubiona; zagłada, stracenie’, dawniej ‘stracenie; śmierć’, zgubić.

Zgubieński - od zguba ‘rzecz zgubiona; zagłada, stracenie’, dawniej ‘stracenie; śmierć’, zgubić.

Zgubilat - od zguba ‘rzecz zgubiona; zagłada, stracenie’, dawniej ‘stracenie; śmierć’, zgubić.

Zgubiński - od zguba ‘rzecz zgubiona; zagłada, stracenie’, dawniej ‘stracenie; śmierć’, zgubić.

Zgubisz - od zguba ‘rzecz zgubiona; zagłada, stracenie’, dawniej ‘stracenie; śmierć’, zgubić.

Zgubowski - od zguba ‘rzecz zgubiona; zagłada, stracenie’, dawniej ‘stracenie; śmierć’, zgubić.

Zgud - od zgoda ‘porozumienie; aprobata’, dawniej też ‘układ, rozejm’, zgodzić.

Zguda - od zgoda ‘porozumienie; aprobata’, dawniej też ‘układ, rozejm’, zgodzić.

Zgudczyński - od zgoda ‘porozumienie; aprobata’, dawniej też ‘układ, rozejm’, zgodzić.

Zgudka - od zgoda ‘porozumienie; aprobata’, dawniej też ‘układ, rozejm’, zgodzić.

Zgudko - od zgoda ‘porozumienie; aprobata’, dawniej też ‘układ, rozejm’, zgodzić.

Zgudziak - od zgoda ‘porozumienie; aprobata’, dawniej też ‘układ, rozejm’, zgodzić.

Zgurecki - od zgorzeć ‘spłonąć; opalić się’.

Zgurski - od nazw miejscowych Zgórze, Zgórsko (kilka miejscowości).

Zgurzec - od zgorzeć ‘spłonąć; opalić się’.

Zgurzyński - od zgorzeć ‘spłonąć; opalić się’.

Zgut - od zgoda ‘porozumienie; aprobata’, dawniej też ‘układ, rozejm’, zgodzić.

Zgutczyński - od zgoda ‘porozumienie; aprobata’, dawniej też ‘układ, rozejm’, zgodzić.

Zgutewicz - od zgoda ‘porozumienie; aprobata’, dawniej też ‘układ, rozejm’, zgodzić.

Zgutka - od zgoda ‘porozumienie; aprobata’, dawniej też ‘układ, rozejm’, zgodzić.

Zgutko - od zgoda ‘porozumienie; aprobata’, dawniej też ‘układ, rozejm’, zgodzić.

Zgutowicz - od zgoda ‘porozumienie; aprobata’, dawniej też ‘układ, rozejm’, zgodzić.

Zgzendek - od zgrzęda, zrzęda ‘osoba gderliwa’, zrzędzić ‘narzekać’, dawniej też ‘rządzić; gospodarować’.

Ziaber - od żebro, z gwarowego ziobro, ze staropolskiego rzebro ‘lukowata kość klatki piersiowej’.

Ziabicki - od nazwy miejscowej Żabice, dziś Żabiczki (łódzkie, gmina Konstantynów Łódzki).

Ziabiński - od nazwy miejscowej Żabno (poznańskie, gmina Brodnica; miasto, tarnowskie; tarnobrzeskie, gmina Radomyśl).

Ziabka - od żaba ‘pospolitry płaz’.

Ziabro - od żebro, z gwarowego ziobro, ze staropolskiego rzebro ‘lukowata kość klatki piersiowej’.

Ziabrow - od żebro, z gwarowego ziobro, ze staropolskiego rzebro ‘lukowata kość klatki piersiowej’.

Ziach - od imion na Za-, typu Zachariasz, Zacheusz, Zabor, Zasław.

Ziachowicz - od imion na Za-, typu Zachariasz, Zacheusz, Zabor, Zasław.

Ziaj - od ziajać ‘dyszeć’.

Ziaja - 1230 od ziajać ‘dyszeć’.

Ziajka - od ziajać ‘dyszeć’.

Ziajkiewicz - od ziajać ‘dyszeć’.

Ziajkiw - od ziajać ‘dyszeć’.

Ziajko - od ziajać ‘dyszeć’.

Ziajkowicz - od ziajać ‘dyszeć’.

Ziajkowski - od ziajać ‘dyszeć’.

Ziajków - od ziajać ‘dyszeć’.

Ziajła - od ziajać ‘dyszeć’.

Ziajło - od ziajać ‘dyszeć’.

Ziajłowski - od ziajać ‘dyszeć’.

Ziajłyk - od ziajać ‘dyszeć’.

Ziajor - od ziajać ‘dyszeć’.

Ziajowski - od ziajać ‘dyszeć’.

Ziajski - od ziajać ‘dyszeć’.

Ziak - od żak ‘student, uczeń’, dawniej też ‘duchowny mający niższe święcenia’.

Ziakin - od żak ‘student, uczeń’, dawniej też ‘duchowny mający niższe święcenia’.

Ziakowski - od żak ‘student, uczeń’, dawniej też ‘duchowny mający niższe święcenia’.

Zialewski - od z + prasłowiańskie jał? ‘jałowy, niepłodny’, od zjałowieć.

Zialiński - od z + prasłowiańskie jał? ‘jałowy, niepłodny’, od zjałowieć.

Ziała - od z + prasłowiańskie jał? ‘jałowy, niepłodny’, od zjałowieć.

Ziałacki - od z + prasłowiańskie jał? ‘jałowy, niepłodny’, od zjałowieć.

Ziałka - od z + prasłowiańskie jał? ‘jałowy, niepłodny’, od zjałowieć.

Ziałkowski - od z + prasłowiańskie jał? ‘jałowy, niepłodny’, od zjałowieć.

Ziamek - od ziemia; od ziomek, ziemek ‘krewniak, współmieszkaniec’.

Ziamianek - od ziemia; od ziemianin dawniej ‘chłop osiadły na wsi’.

Zian - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Ziandalski - od żandar, żandarm ‘policjant’.

Ziandarski - od żandar, żandarm ‘policjant’.

Zianek - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zianiewicz - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zianin - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zianio - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zianiuk - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Ziankiewicz - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Ziankowicz - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Ziankowski - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Ziano - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zianowicz - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Ziańko - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Ziański - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Ziarczyński - od ziarno, ze staropolskiego zarno ‘nasienie zboża’; od gwarowego zierko.

Ziarek - od ziarno, ze staropolskiego zarno ‘nasienie zboża’; od gwarowego zierko.

Ziarka - od ziarno, ze staropolskiego zarno ‘nasienie zboża’; od gwarowego zierko.

Ziarkiewicz - od ziarno, ze staropolskiego zarno ‘nasienie zboża’; od ziarko ‘ziarnko’.

Ziarko - od ziarno, ze staropolskiego zarno ‘nasienie zboża’; od ziarko ‘ziarnko’.

Ziarkowski - od ziarno, ze staropolskiego zarno ‘nasienie zboża’; od ziarko ‘ziarnko’.

Ziarnecki - od ziarno, ze staropolskiego zarno ‘nasienie zboża’.

Ziarnek - od ziarno, ze staropolskiego zarno ‘nasienie zboża’.

Ziarniak - od ziarno, ze staropolskiego zarno ‘nasienie zboża’.

Ziarnicki - od ziarno, ze staropolskiego zarno ‘nasienie zboża’.

Ziarniecki - od ziarno, ze staropolskiego zarno ‘nasienie zboża’.

Ziarniewicz - od ziarno, ze staropolskiego zarno ‘nasienie zboża’.

Ziarnik - od ziarno, ze staropolskiego zarno ‘nasienie zboża’.

Ziarnkiewicz - od ziarno, ze staropolskiego zarno ‘nasienie zboża’.

Ziarnko - od ziarno, ze staropolskiego zarno ‘nasienie zboża’.

Ziarno - 1388 od ziarno, ze staropolskiego zarno ‘nasienie zboża’.

Ziarnowski - od ziarno, ze staropolskiego zarno ‘nasienie zboża’.

Ziawin - od zjawic się ‘ukazać się, stać się widocznym’, zjawa ‘widmo; to, co się zjawia’.

Ziawinski - od zjawic się ‘ukazać się, stać się widocznym’, zjawa ‘widmo; to, co się zjawia’.

Ziawiona - od zjawic się ‘ukazać się, stać się widocznym’, zjawa ‘widmo; to, co się zjawia’.

Ziawiony - od zjawic się ‘ukazać się, stać się widocznym’, zjawa ‘widmo; to, co się zjawia’.

Ziawka - od zjawic się ‘ukazać się, stać się widocznym’, zjawa ‘widmo; to, co się zjawia’.

Ziąba - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziąbczyk - 1753 od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziąbek - 1577 od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziąber - od gwarowego ziomber ‘gatunek rośliny’.

Ziąbka - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziąbko - 1603 od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziąbkowski - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziąbrowski - od gwarowego ziomber ‘gatunek rośliny’.

Ziąder - od niemieckich nazw osobowych Sender, Sander, te od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Ziąderski - 1786 od niemieckich nazw osobowych Sender, Sander, te od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Ziątal - od zięć ‘mąż córki’.

Ziątalak - od zięć ‘mąż córki’.

Ziątara - od zięć ‘mąż córki’.

Ziątarski - od zięć ‘mąż córki’.

Ziątecki - od zięć ‘mąż córki’.

Ziątek - 1642 od zięć ‘mąż córki’.

Ziątkiewicz - od zięć ‘mąż córki’.

Ziątko - od zięć ‘mąż córki’.

Ziątkowiak - od zięć ‘mąż córki’.

Ziątkowski - od zięć ‘mąż córki’.

Ziber - od niemieckich nazw osobowych Siber, Sieber, te od imienia złożonego Siegbert.

Ziberowski - od niemieckich nazw osobowych Siber, Sieber, te od imienia złożonego Siegbert.

Zibor - od niemieckich nazw osobowych Siber, Sieber, te od imienia złożonego Siegbert.

Ziborowski - od niemieckich nazw osobowych Siber, Sieber, te od imienia złożonego Siegbert.

Ziborów - od niemieckich nazw osobowych Siber, Sieber, te od imienia złożonego Siegbert.

Zibro - od niemieckich nazw osobowych Siber, Sieber, te od imienia złożonego Siegbert.

Zibroniewicz - od niemieckich nazw osobowych Siber, Sieber, te od imienia złożonego Siegbert.

Zibroń - od niemieckich nazw osobowych Siber, Sieber, te od imienia złożonego Siegbert.

Zibrow - od niemieckich nazw osobowych Siber, Sieber, te od imienia złożonego Siegbert.

Zibrowski - od niemieckich nazw osobowych Siber, Sieber, te od imienia złożonego Siegbert.

Zibur - od niemieckich nazw osobowych Siber, Sieber, te od imienia złożonego Siegbert.

Zibura - od niemieckich nazw osobowych Siber, Sieber, te od imienia złożonego Siegbert.

Zid - od imienia Izydor. Imię, znane w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Zidan - od imienia Izydor. Imię, znane w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Zidane - od imienia Izydor. Imię, znane w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Zidar - od imienia Izydor. Imię, znane w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Zidek - od imienia Izydor. Imię, znane w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Zider - od imienia Izydor. Imię, znane w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Ziderczak - od imienia Izydor. Imię, znane w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Ziderczyk - od imienia Izydor. Imię, znane w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Ziderowicz - od imienia Izydor. Imię, znane w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Zidka - od imienia Izydor. Imię, znane w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Zidorczyk - od imienia Izydor. Imię, znane w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Zidorowski - od imienia Izydor. Imię, znane w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Zidrik - od imienia Izydor. Imię, znane w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Zieb - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Zieba - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziebacz - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziebaczewski - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziebakowski - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziebicki - od nazwy miejscowej Ziębice (miasto, wałbrzyskie), Zięblice (wieś, kieleckie, gmina Kazimierza Wielka), Ziemblice *wieś, tarnobrzeskie, gmina Staszów).

Ziebiński - od nazwy miejscowej Ziębino (wieś zagrodowa, Wlkp).

Ziebko - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziebowicz - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziebro - 1521 od żebro, z gwarowego ziobro, ze staropolskiego rzebro ‘lukowata kość klatki piersiowej’.

Zieciak - od zięć ‘mąż córki’.

Ziecik - od zięć ‘mąż córki’.

Ziecina - od zięć ‘mąż córki’.

Zieciński - od zięć ‘mąż córki’.

Zieć - od zięć ‘mąż córki’.

Ziegelman - od cegła, z niemieckiego Ziegel, a to z łacińskiego tegula.

Ziegiert - od niemieckich nazw osobowych Sieghard, Sieg(h)art.

Ziegler - od cegła, z niemieckiego Ziegel, a to z łacińskiego tegula.

Zieja - od ziajać ‘dyszeć’.

Ziejakiewicz - od ziajać ‘dyszeć’.

Ziejarski - od ziajać ‘dyszeć’.

Ziejewski - od ziajać ‘dyszeć’.

Ziejka - od ziajać ‘dyszeć’.

Ziejkiewicz - od ziajać ‘dyszeć’.

Ziejko - od ziajać ‘dyszeć’.

Ziejło - od ziajać ‘dyszeć’.

Ziejor - od ziajać ‘dyszeć’.

Ziejowski - od ziajać ‘dyszeć’.

Ziejski - od ziajać ‘dyszeć’.

Ziel - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zielachowski - od nazwy miejscowej Żelechów (kilka wsi).

Zielak - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zielanis - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zielanka - 1440 od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zielanko - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zielański - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zielar - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zielarz ‘człowiek znający się na ziołach’.

Zielarek - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zielarz ‘człowiek znający się na ziołach’.

Zielarz - 1628 od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zielarz ‘człowiek znający się na ziołach’.

Zielas - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zielarz ‘człowiek znający się na ziołach’.

Zielasiński - od żelazo ‘metal ciężki’.

Zielaskiewicz - od żelazo ‘metal ciężki’.

Zielasko - od żelazo ‘metal ciężki’.

Zielaskowski - od nazwy miejscowej Żelazki (kilka wsi).

Zielasz - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zielarz ‘człowiek znający się na ziołach’.

Zielaszkiewicz - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zielarz ‘człowiek znający się na ziołach’.

Zielaśkiewicz - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zielarz ‘człowiek znający się na ziołach’.

Zielaśko - od żelazo ‘metal ciężki’.

Zielaśkowski - od nazwy miejscowej Żelazki (kilka wsi).

Zielazek - od żelazo ‘metal ciężki’.

Zielazieński - od żelazo ‘metal ciężki’.

Zielaziński - od żelazo ‘metal ciężki’.

Zielazkiewicz - od żelazo ‘metal ciężki’.

Zielazko - od żelazo ‘metal ciężki’.

Zielazkowski - od nazwy miejscowej Żelazki (kilka wsi).

Zielazna - od żelazo ‘metal ciężki’.

Zielazny - od żelazo ‘metal ciężki’.

Zielazo - od żelazo ‘metal ciężki’.

Zielazowski - od nazwy miejscowej Żelazowice (piotrkowskie, gmina Białaczów).

Zielaźniak - od żelazo ‘metal ciężki’.

Zielątkiewicz - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zielątkowicz - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zielczyk - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zielczyński - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zielejko - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zielek - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zielen - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; zieleń.

Zielenczuk - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; zieleń.

Zielenda - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; zieleń.

Zielenent - (= ęt) od ziele, zielony, od gwarowego ziel; zieleń.

Zieleniacki - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; zieleń.

Zieleniak - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; zieleń.

Zielenicki - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; zieleń.

Zieleniec - 1621 od ziele, zielony, od gwarowego ziel; zieleń.

Zieleniecki - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; zieleń.

Zieleniewicz - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; zieleń.

Zieleniewski - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; zieleń.

Zielenik - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; zieleń.

Zielenin - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; zieleń.

Zieleniok - (Śl) od ziele, zielony, od gwarowego ziel; zieleń.

Zieleniuch - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; zieleń.

Zieleniucha - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; zieleń.

Zielenkiewicz - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; zieleń.

Zielenko - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’; od zielony; od zielonka ‘świeżo skoszone rośliny pastewne, używane jako pasza; grzyb’.

Zielenoga - 1370 od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zielenow - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; zieleń.

Zielenożec - 1393 od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zieleń - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; zieleń.

Zieleńcow - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; zieleń.

Zieleńczuk - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; zieleń.

Zieleńczyk - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; zieleń.

Zieleńkiewicz - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; zieleń.

Zieleńkowicz - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; zieleń.

Zieleński - 1447 od nazw miejscowych Zieleń, Zieleniec (kilka wsi).

Zieleński - 1603 od ziele, zielony, od gwarowego ziel; zieleń.

Zielepucha - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zielepuza - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zielepuża - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zielesiński - od nazwy miejscowej Żelazki (kilka wsi).

Zieleski - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zieleskiewicz - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zielesna - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zielesny - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zieleszkiewicz - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zieleśkiewicz - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zielewicz - 1673 od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zielewski - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zieleziecki - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zieleziński - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zielezna - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zieleznicki - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zieleznik - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zielezny - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zieleźna - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zieleźni - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zieleźniak - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zieleźnicki - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zieleźniecki - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zieleźnik - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zieleźny - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zieleźwik - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zieleżna - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zieleżniak - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zieleżnicki - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zieleżnik - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zieleżny - od żelazo ‘metal ciężki’; od przymiotnika żelazny.

Zielęcki - 1398 od nazwy miejscowej Zielęcin (poznańskie, gmina Wielichowo).

Zielicki - 1699 od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zielicz - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zielik - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zielina - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zieliniewicz - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zielinka - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zielinkiewicz - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zielinko - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zieliński - 1424 od nazw miejscowych Zieleń, Zieleniec (kilka wsi).

Zielipuga - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zielipuza - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zielka - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zielke - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zielkie - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zielkiewicz - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zielko - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zielkowski - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Ziellmann - od niemieckiej nazwy osobowej Selmann, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sele ‘dusza’.

Zielma - od niemieckiej nazwy osobowej Selmann, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sele ‘dusza’.

Zielmachowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Selmann, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sele ‘dusza’.

Zielman - od niemieckiej nazwy osobowej Selmann, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sele ‘dusza’.

Zielmański - od niemieckiej nazwy osobowej Selmann, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sele ‘dusza’.

Zielna - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zielny.

Zielniacki - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zielniak - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zielny.

Zielnica - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zielny.

Zielnicki - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zielny.

Zielniewicz - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zielny.

Zielniewski - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zielny.

Zielnik - 1394 od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zielnik ‘zbiór zasuszonych roślin’.

Zielniński - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zielniok - (Śl) od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zielnik ‘zbiór zasuszonych roślin’.

Zielniuk - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zielnik ‘zbiór zasuszonych roślin’.

Zielny - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zielny.

Zielnyk - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zielona - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’.

Zielonacki - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’; od zielony.

Zielonak - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’; od zielony.

Zielonarski - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’; od zielony.

Zielonczyk - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zielonecki - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’; od zielony.

Zielonek - 1398 od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’; od zielony.

Zieloniacki - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’; od zielony.

Zieloniecki - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’; od zielony.

Zielonka - 1387 od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’; od zielony; od zielonka ‘świeżo skoszone rośliny pastewne, używane jako pasza; grzyb’.

Zielonke - (Pom) od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’; od zielony; od zielonka ‘świeżo skoszone rośliny pastewne, używane jako pasza; grzyb’.

Zielonko - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’; od zielony; od zielonka ‘świeżo skoszone rośliny pastewne, używane jako pasza; grzyb’.

Zielonkowic - 1319 od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’; od zielony; od zielonka ‘świeżo skoszone rośliny pastewne, używane jako pasza; grzyb’.

Zielonkowski - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’; od zielony; od zielonka ‘świeżo skoszone rośliny pastewne, używane jako pasza; grzyb’.

Zielono - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’; od zielony.

Zielonow - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’; od zielony.

Zielonów - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’; od zielony.

Zielony - 1414 od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’; od zielony.

Zieloński - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’; od zielony.

Zielówka - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zielpucha - od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Zielski - 1636 od ziele, zielony, od gwarowego ziel.

Ziem - od ziemia.

Ziemacki - od ziemia.

Ziemak - od ziemia; od ziemak ‘rodak’.

Ziemakiewicz - od ziemia.

Ziemakowski - od ziemia.

Zieman - od niemieckiej nazwy osobowej Seeman, ta od apelatywu Seemann ‘marynarz’.

Ziemann - od niemieckiej nazwy osobowej Seeman, ta od apelatywu Seemann ‘marynarz’.

Ziemanna - od niemieckiej nazwy osobowej Seeman, ta od apelatywu Seemann ‘marynarz’.

Ziemanowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Seeman, ta od apelatywu Seemann ‘marynarz’.

Ziemańczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Seeman, ta od apelatywu Seemann ‘marynarz’.

Ziemański - od niemieckiej nazwy osobowej Seeman, ta od apelatywu Seemann ‘marynarz’.

Ziemba - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziembacki - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziembacz - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziembaczewski - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziembakowski - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziembal - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziembala - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziembalewski - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziembara - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziembek - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziembica - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziembicki - od nazwy miejscowej Ziębice (miasto, wałbrzyskie), Zięblice (wieś, kieleckie, gmina Kazimierza Wielka), Ziemblice *wieś, tarnobrzeskie, gmina Staszów).

Ziembiec - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziembiewicz - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziembik - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziembikiewicz - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziembiński - od nazwy miejscowej Ziębino (wieś zagrodowa, Wlkp).

Ziembiński - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziembka - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziembkiewicz - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziembkowski - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziembla - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziemblewicz - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziembliński - od nazwy miejscowej Ziębino (wieś zagrodowa, Wlkp).

Ziembo - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziembolewicz - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziembora - od gwarowego ziomber ‘gatunek rośliny’.

Ziemborak - od gwarowego ziomber ‘gatunek rośliny’.

Ziemborski - od gwarowego ziomber ‘gatunek rośliny’.

Ziembowicz - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziembowski - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziembroń - od staropolskiego ząbr ‘choroba dziąseł’, też od staropolskiego ząbrz, ząbr ‘żubr’.

Ziembrowicz - od staropolskiego ząbr ‘choroba dziąseł’, też od staropolskiego ząbrz, ząbr ‘żubr’.

Ziembrowski - od nazwy miejscowej Ząbrowo (kilka miejscowości).

Ziembura - od gwarowego ziomber ‘gatunek rośliny’.

Ziemcow - od ziemia.

Ziemcy - od ziemia.

Ziemczak - od ziemia.

Ziemczonek - od ziemia.

Ziemczonok - od ziemia.

Ziemczuk - od ziemia.

Ziemczyk - od ziemia.

Ziemczyn - od ziemia.

Ziemecki - od ziemia.

Ziemek - 1579 od ziemia; od ziomek, ziemek ‘krewniak, współmieszkaniec’.

Ziemełka - od ziemia.

Ziemer - od niemieckiej nazwy osobowej Zimmermann, ta od Zimmermann ‘cieśla’.

Ziemerman - od niemieckiej nazwy osobowej Zimmermann, ta od Zimmermann ‘cieśla’.

Ziemermann - od niemieckiej nazwy osobowej Zimmermann, ta od Zimmermann ‘cieśla’.

Ziemiacki - od ziemia.

Ziemiak - od ziemia.

Ziemiakiewicz - od ziemia.

Ziemiakowicz - od ziemia.

Ziemiakowski - od ziemia.

Ziemian - od ziemia; od ziemianin dawniej ‘chłop osiadły na wsi’.

Ziemianczyk - od ziemia; od ziemianin dawniej ‘chłop osiadły na wsi’.

Ziemianek - od ziemia; od ziemianin dawniej ‘chłop osiadły na wsi’.

Ziemianicz - od ziemia; od ziemianin dawniej ‘chłop osiadły na wsi’.

Ziemianikow - od ziemia; od ziemianin dawniej ‘chłop osiadły na wsi’.

Ziemianin - 1473 od ziemia; od ziemianin dawniej ‘chłop osiadły na wsi’.

Ziemianowicz - od ziemia; od ziemianin dawniej ‘chłop osiadły na wsi’.

Ziemianowski - od ziemia; od ziemianin dawniej ‘chłop osiadły na wsi’.

Ziemiańczuk - od ziemia; od ziemianin dawniej ‘chłop osiadły na wsi’.

Ziemiańczyk - 1645 od ziemia; od ziemianin dawniej ‘chłop osiadły na wsi’.

Ziemiański - od ziemia; od ziemiański.

Ziemiańszczyk - 1591 od ziemia; od ziemianin dawniej ‘chłop osiadły na wsi’.

Ziemiarek - od ziemia.

Ziemiarowski - od ziemia.

Ziemiaszewski - od ziemia.

Ziemiaszkiewicz - od ziemia.

Ziemica - od ziemia.

Ziemichod - od ziemia.

Ziemichód - od ziemia.

Ziemichut - od ziemia.

Ziemicz - od ziemia.

Ziemiec - od ziemia.

Ziemiechód - od ziemia.

Ziemiecki - od ziemia.

Ziemienczuk - od ziemia; od ziemianin dawniej ‘chłop osiadły na wsi’.

Ziemieniak - od ziemia; od ziemianin dawniej ‘chłop osiadły na wsi’.

Ziemieniec - od ziemia; od ziemianin dawniej ‘chłop osiadły na wsi’.

Ziemieniewicz - od ziemia; od ziemianin dawniej ‘chłop osiadły na wsi’.

Ziemieniok - (Śl) od ziemia; od ziemianin dawniej ‘chłop osiadły na wsi’.

Ziemienowicz - od ziemia; od ziemianin dawniej ‘chłop osiadły na wsi’.

Ziemieńczuk - od ziemia; od ziemianin dawniej ‘chłop osiadły na wsi’.

Ziemieńczyk - od ziemia; od ziemianin dawniej ‘chłop osiadły na wsi’.

Ziemieński - od nazwy miejscowej Ziemin (poznańskie, gmina Wielichowo), Ziemlin (leszczyńskie, gmina Krobia).

Ziemieszkiewicz - od ziemia.

Ziemieśkiewicz - od ziemia.

Ziemiewicz - od ziemia.

Ziemięcki - 1687 od nazwy miejscowej Ziemięcice (katowickie, gmina Zbrosławice), Ziemięcin (kilka wsi).

Zieminiak - od ziemia; od ziemianin dawniej ‘chłop osiadły na wsi’.

Zieminski - od nazwy miejscowej Ziemin (poznańskie, gmina Wielichowo), Ziemlin (leszczyńskie, gmina Krobia).

Ziemińczyk - od ziemia; od ziemianin dawniej ‘chłop osiadły na wsi’.

Ziemiński - od nazwy miejscowej Ziemin (poznańskie, gmina Wielichowo), Ziemlin (leszczyńskie, gmina Krobia).

Ziemiochod - od ziemia.

Ziemiochód - od ziemia.

Ziemiomysł - od ziemia.

Ziemionek - od ziemia; od ziemianin dawniej ‘chłop osiadły na wsi’.

Ziemior - od ziemia.

Ziemiorowski - od ziemia.

Ziemiowicz - od ziemia.

Ziemirowicz - od ziemia lub od imienia Siemir.

Ziemirowski - od ziemia.

Ziemirski - od ziemia.

Ziemis - od ziemia.

Ziemisławski - od ziemia.

Ziemituch - od ziemia.

Ziemiuk - od ziemia.

Ziemka - od ziemia; od ziomek, ziemek ‘krewniak, współmieszkaniec’.

Ziemkiewicz - od ziemia; od ziomek, ziemek ‘krewniak, współmieszkaniec’.

Ziemko - od ziemia; od ziomek, ziemek ‘krewniak, współmieszkaniec’.

Ziemkowicz - od ziemia; od ziomek, ziemek ‘krewniak, współmieszkaniec’.

Ziemkowski - od ziemia; od ziomek, ziemek ‘krewniak, współmieszkaniec’.

Ziemla - od ziemia.

Ziemlacz - od ziemia.

Ziemlak - od ziemia.

Ziemlakowski - od ziemia.

Ziemlanik - od ziemia.

Ziemlanikow - od ziemia.

Ziemlanka - od ziemia.

Ziemlankin - od ziemia.

Ziemlanowski - od ziemia.

Ziemlewicz - od ziemia.

Ziemlik - 1628 od ziemia.

Ziemliński - 1388 od nazwy miejscowej Ziemin (poznańskie, gmina Wielichowo), Ziemlin (leszczyńskie, gmina Krobia).

Ziemlo - od ziemia.

Ziemlowicz - od ziemia.

Ziemła - od ziemia.

Ziemło - od ziemia.

Ziemna - od ziemia.

Ziemniacki - od ziemia; od przymiotnika ziemny.

Ziemniak - od ziemia; od ziemniak ‘kartofel’.

Ziemniakiewicz - od ziemia; od ziemniak ‘kartofel’.

Ziemniakowicz - od ziemia; od ziemniak ‘kartofel’.

Ziemniakowski - od ziemia; od ziemniak ‘kartofel’.

Ziemnianek - od ziemia; od przymiotnika ziemny.

Ziemniański - od ziemia; od przymiotnika ziemny.

Ziemniarski - od ziemia; od przymiotnika ziemny.

Ziemnica - od ziemia; od przymiotnika ziemny.

Ziemnicki - od nazwy miejscowej Ziemnice (leszczyńskie, gmina Osieczna).

Ziemniczak - od ziemia; od przymiotnika ziemny.

Ziemniewicz - od ziemia; od przymiotnika ziemny.

Ziemniewski - od ziemia; od przymiotnika ziemny.

Ziemnik - 1455 od ziemia; od przymiotnika ziemny.

Ziemnowicz - od ziemia; od przymiotnika ziemny.

Ziemny - 1767 od ziemia; od przymiotnika ziemny.

Ziemoląg - od ziemia.

Ziemowicz - od ziemia.

Ziemowid - od ziemia.

Ziemowit - od ziemia.

Ziemski - od ziemia, ziemski.

Ziemyszkiewicz - od ziemia.

Zien - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zienak - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zienalski - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zienba - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Zienc - od zięć ‘mąż córki’.

Zienciak - od zięć ‘mąż córki’.

Zienciewicz - od zięć ‘mąż córki’.

Ziencik - od zięć ‘mąż córki’.

Ziencikiewicz - od zięć ‘mąż córki’.

Ziencina - od zięć ‘mąż córki’.

Zienciuk - od zięć ‘mąż córki’.

Zienczewicz - 1560 od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zienczuk - 1662 od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zienczuk - od zięć ‘mąż córki’.

Zienczyk - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zienczyk - od zięć ‘mąż córki’.

Zienć - od zięć ‘mąż córki’.

Ziendara - od niemieckich nazw osobowych Sender, Sander, te od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Ziendarski - od niemieckich nazw osobowych Sender, Sander, te od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Zieniak - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zieniawa - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zienicz - 1560 od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zieniec - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zieniel - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zienienko - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zieniewicz - 1558 od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zieniewski - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zienik - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zienikiewicz - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zieniuk - 1662 od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zieniukiewicz - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zienius - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zienka - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zienke - 1711 od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zienkiewicz - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zienko - 1571 od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zienkow - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zienkowicz - 1558 od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zienkowiec - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zienkowski - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zienok - (Śl) od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zienowicz - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zienowiew - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zienowski - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zienta - od zięć ‘mąż córki’.

Zientacki - od zięć ‘mąż córki’.

Zientak - od zięć ‘mąż córki’.

Zientakowski - od zięć ‘mąż córki’.

Ziental - od zięć ‘mąż córki’.

Zientala - od zięć ‘mąż córki’.

Zientalak - od zięć ‘mąż córki’.

Zientalczyk - od zięć ‘mąż córki’.

Zientalek - od zięć ‘mąż córki’.

Zientalewicz - od zięć ‘mąż córki’.

Zientalski - od zięć ‘mąż córki’.

Zientała - od zięć ‘mąż córki’.

Zientar - od niemieckiej nazwy osobowej Sinter, ta od imienia Sindhari.

Zientara - od niemieckiej nazwy osobowej Sinter, ta od imienia Sindhari.

Zientarek - od niemieckiej nazwy osobowej Sinter, ta od imienia Sindhari.

Zientarski - od niemieckiej nazwy osobowej Sinter, ta od imienia Sindhari.

Zientarz - od niemieckiej nazwy osobowej Sinter, ta od imienia Sindhari.

Zientarzewski - od niemieckiej nazwy osobowej Sinter, ta od imienia Sindhari.

Zientarzyn - od niemieckiej nazwy osobowej Sinter, ta od imienia Sindhari.

Zientecki - od zięć ‘mąż córki’.

Zientek - od zięć ‘mąż córki’.

Zientel - od zięć ‘mąż córki’.

Zientelak - od zięć ‘mąż córki’.

Zientkiewicz - od zięć ‘mąż córki’.

Zientkiewski - od zięć ‘mąż córki’.

Zientkowiak - od zięć ‘mąż córki’.

Zientkowski - od zięć ‘mąż córki’.

Zientora - od niemieckiej nazwy osobowej Sinter, ta od imienia Sindhari.

Zientorski - od niemieckiej nazwy osobowej Sinter, ta od imienia Sindhari.

Zientowski - od zięć ‘mąż córki’.

Zientz - (Śl) od zięć ‘mąż córki’.

Zienzek - (Śl) od zięć ‘mąż córki’.

Zień - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zieńciak - od zięć ‘mąż córki’.

Zieńcik - od zięć ‘mąż córki’.

Zieńcina - od zięć ‘mąż córki’.

Zieńciuk - od zięć ‘mąż córki’.

Zieńczak - od zięć ‘mąż córki’.

Zieńczuk - od zięć ‘mąż córki’.

Zieńczyk - od zięć ‘mąż córki’.

Zieńć - od zięć ‘mąż córki’.

Zieńka - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zieńkiewicz - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zieńko - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zieńkow - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zieńkowicz - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zieńkowski - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zieńków - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zierko - od ziarno, ze staropolskiego zarno ‘nasienie zboża’; od gwarowego zierko.

Zierkowski - od ziarno, ze staropolskiego zarno ‘nasienie zboża’; od gwarowego zierko.

Zierniak - od ziarno, ze staropolskiego zarno ‘nasienie zboża’.

Ziernicki - od ziarno, ze staropolskiego zarno ‘nasienie zboża’.

Zierniecki - od ziarno, ze staropolskiego zarno ‘nasienie zboża’.

Zierniewicz - od ziarno, ze staropolskiego zarno ‘nasienie zboża’.

Ziernik - od ziarno, ze staropolskiego zarno ‘nasienie zboża’.

Ziernkiewicz - od ziarno, ze staropolskiego zarno ‘nasienie zboża’.

Ziernkowski - od ziarno, ze staropolskiego zarno ‘nasienie zboża’.

Zierno - 1439 od ziarno, ze staropolskiego zarno ‘nasienie zboża’.

Ziernowicz - od ziarno, ze staropolskiego zarno ‘nasienie zboża’.

Ziernowski - od ziarno, ze staropolskiego zarno ‘nasienie zboża’.

Ziernów - od ziarno, ze staropolskiego zarno ‘nasienie zboża’.

Zierold - od niemieckiej nazwy osobowej Zierholt.

Zieta - od zięć ‘mąż córki’.

Zietak - od zięć ‘mąż córki’.

Zietal - od zięć ‘mąż córki’.

Zietala - od zięć ‘mąż córki’.

Zietalak - od zięć ‘mąż córki’.

Zietalski - od zięć ‘mąż córki’.

Zietar - od niemieckiej nazwy osobowej Sinter, ta od imienia Sindhari.

Zietara - od niemieckiej nazwy osobowej Sinter, ta od imienia Sindhari.

Zietarski - od niemieckiej nazwy osobowej Sinter, ta od imienia Sindhari.

Zietek - od zięć ‘mąż córki’.

Zieterski - od niemieckiej nazwy osobowej Sinter, ta od imienia Sindhari.

Zietkiewicz - od zięć ‘mąż córki’.

Zietko - od zięć ‘mąż córki’.

Zietkowiak - od zięć ‘mąż córki’.

Zietkowski - od zięć ‘mąż córki’.

Ziewacz - od ziewacz ‘ten, kto często ziewa’, ziewać.

Ziewalicz - od ziewacz ‘ten, kto często ziewa’, ziewać.

Ziewalski - 1799 od ziewacz ‘ten, kto często ziewa’, ziewać.

Ziewarski - od ziewacz ‘ten, kto często ziewa’, ziewać.

Ziewec - od ziewacz ‘ten, kto często ziewa’, ziewać.

Ziewiec - od ziewacz ‘ten, kto często ziewa’, ziewać.

Ziewiecki - od ziewacz ‘ten, kto często ziewa’, ziewać.

Ziewiński - od ziewacz ‘ten, kto często ziewa’, ziewać.

Ziezarczyk - od zazula, zezula ‘kukułka’.

Ziezin - od zazula, zezula ‘kukułka’.

Ziezio - od zazula, zezula ‘kukułka’.

Zieziolo - od zazula, zezula ‘kukułka’.

Ziezioło - od zazula, zezula ‘kukułka’.

Zieziula - od zazula, zezula ‘kukułka’.

Zieziulewicz - od zazula, zezula ‘kukułka’.

Zieziulko - od zazula, zezula ‘kukułka’.

Zieziulo - od zazula, zezula ‘kukułka’.

Zieziułko - od zazula, zezula ‘kukułka’.

Zieziuło - od zazula, zezula ‘kukułka’.

Zięb - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Zięba - 1317 od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziębacz - 1473 od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziębaczewski - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziębakowski - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziębal - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziębala - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziębała - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziębek - 1661 od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziębia - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziębiak - 1659 od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziębianka - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziębic - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziębica - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziębicki - 1458 od nazwy miejscowej Ziębice (miasto, wałbrzyskie), Zięblice (wieś, kieleckie, gmina Kazimierza Wielka), Ziemblice *wieś, tarnobrzeskie, gmina Staszów).

Ziębicz - 1491– od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziębiec - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziębik - 1619 od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziębika - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziębikiewicz - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziębin - 1419 od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziębiński - 1399 od nazwy miejscowej Ziębino (wieś zagrodowa, Wlkp).

Ziębiński - 1697 od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziębka - 1425 od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziębkiewicz - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziębkowski - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziębla - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Zięblicki - od nazwy miejscowej Ziębice (miasto, wałbrzyskie), Zięblice (wieś, kieleckie, gmina Kazimierza Wielka), Ziemblice *wieś, tarnobrzeskie, gmina Staszów).

Ziębliński - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziębolewski - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziębora - od gwarowego ziomber ‘gatunek rośliny’.

Zięborak - od gwarowego ziomber ‘gatunek rośliny’.

Zięborek - od gwarowego ziomber ‘gatunek rośliny’.

Zięborski - od gwarowego ziomber ‘gatunek rośliny’.

Ziębowicz - 1613 od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziębowski - 1607 od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziębrowicz - od staropolskiego ząbr ‘choroba dziąseł’, też od staropolskiego ząbrz, ząbr ‘żubr’.

Ziębski - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziębura - od gwarowego ziomber ‘gatunek rośliny’.

Zięc - od zięć ‘mąż córki’.

Zięciak - 1772 od zięć ‘mąż córki’.

Zięcik - 1614 od zięć ‘mąż córki’.

Zięcikiewicz - od zięć ‘mąż córki’.

Zięcikowski - od zięć ‘mąż córki’.

Zięcin - od zięć ‘mąż córki’.

Zięcina, m. - 1659 od zięć ‘mąż córki’.

Zięcioński - od zięć ‘mąż córki’.

Zięciowski - od zięć ‘mąż córki’.

Zięciuk - od zięć ‘mąż córki’.

Zięcki - 1756 od zięć ‘mąż córki’.

Zięckowski - od zięć ‘mąż córki’.

Zięć - 1388 od zięć ‘mąż córki’.

Zięćkowski - od zięć ‘mąż córki’.

Zięda - od żądać ‘domagać się’, dawniej ‘pragnąć; pożądać’.

Ziędalski - od żądać ‘domagać się’, dawniej ‘pragnąć; pożądać’.

Ziędarski - od niemieckich nazw osobowych Sender, Sander, te od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Zięder - 1792 od niemieckich nazw osobowych Sender, Sander, te od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Zięderka - 1790 od niemieckich nazw osobowych Sender, Sander, te od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Ziędor - od niemieckich nazw osobowych Sender, Sander, te od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Ziędorski - 1787 od niemieckich nazw osobowych Sender, Sander, te od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Zięmba - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Zięmbicki - od nazwy miejscowej Ziębice (miasto, wałbrzyskie), Zięblice (wieś, kieleckie, gmina Kazimierza Wielka), Ziemblice *wieś, tarnobrzeskie, gmina Staszów).

Zięnda - od żądać ‘domagać się’, dawniej ‘pragnąć; pożądać’.

Zięnkiewicz - od zięć ‘mąż córki’.

Zięntala - od zięć ‘mąż córki’.

Zięntała - od zięć ‘mąż córki’.

Zięntara - od niemieckiej nazwy osobowej Sinter, ta od imienia Sindhari.

Zięntek - od zięć ‘mąż córki’.

Zięta - od zięć ‘mąż córki’.

Ziętak - od zięć ‘mąż córki’.

Ziętal - 1539 od zięć ‘mąż córki’.

Ziętala - od zięć ‘mąż córki’.

Ziętalak - od zięć ‘mąż córki’.

Ziętalek - 1534 od zięć ‘mąż córki’.

Ziętalewicz - od zięć ‘mąż córki’.

Ziętalik - 1539 od zięć ‘mąż córki’.

Ziętalski - od zięć ‘mąż córki’.

Ziętał - od zięć ‘mąż córki’.

Ziętała - od zięć ‘mąż córki’.

Ziętar - od niemieckiej nazwy osobowej Sinter, ta od imienia Sindhari.

Ziętara - od niemieckiej nazwy osobowej Sinter, ta od imienia Sindhari.

Ziętarek - od niemieckiej nazwy osobowej Sinter, ta od imienia Sindhari.

Ziętarski - 1786 od niemieckiej nazwy osobowej Sinter, ta od imienia Sindhari.

Ziętarz - od niemieckiej nazwy osobowej Sinter, ta od imienia Sindhari.

Ziętasz - od zięć ‘mąż córki’.

Ziętecki - od zięć ‘mąż córki’.

Ziętek - 1598 od zięć ‘mąż córki’.

Ziętel - 1534 od zięć ‘mąż córki’.

Ziętera - od niemieckiej nazwy osobowej Sinter, ta od imienia Sindhari.

Zięterski - od niemieckiej nazwy osobowej Sinter, ta od imienia Sindhari.

Ziętka - od zięć ‘mąż córki’.

Ziętkiewicz - od zięć ‘mąż córki’.

Ziętko - od zięć ‘mąż córki’.

Ziętkowiak - od zięć ‘mąż córki’.

Ziętkowicz - 1414 od zięć ‘mąż córki’.

Ziętkowiec - od zięć ‘mąż córki’.

Ziętkowski - od zięć ‘mąż córki’.

Ziętowski - od zięć ‘mąż córki’.

Zięty - od zięć ‘mąż córki’.

Zig - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Ziga - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zigas - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zigma - od imienia Zygmunt, ze staropolskiego też Żygmunt. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, genetycznie germańskie, od sigi ‘zwycięstwo’ + mund ‘opieka, pomoc’.

Zigman - od niemieckiej nazwy osobowej Siegmann, ta od imienia złożonego Sigiman.

Zigmanski - od niemieckiej nazwy osobowej Siegmann, ta od imienia złożonego Sigiman.

Zigmański - od niemieckiej nazwy osobowej Siegmann, ta od imienia złożonego Sigiman.

Zigmontów - od niemieckiej nazwy osobowej Siegmann, ta od imienia złożonego Sigiman.

Zigmund - od imienia Zygmunt, ze staropolskiego też Żygmunt. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, genetycznie germańskie, od sigi ‘zwycięstwo’ + mund ‘opieka, pomoc’.

Zigmundzyk - od imienia Zygmunt, ze staropolskiego też Żygmunt. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, genetycznie germańskie, od sigi ‘zwycięstwo’ + mund ‘opieka, pomoc’.

Zigmunt - od imienia Zygmunt, ze staropolskiego też Żygmunt. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, genetycznie germańskie, od sigi ‘zwycięstwo’ + mund ‘opieka, pomoc’.

Zil - od żyła ‘naczynie krwionośne doprowadzające krew do serca’.

Ziliński - od nazwy miejscowej Żyliny (suwalskie, gmina Bakałarzewo).

Zilka - od żyła ‘naczynie krwionośne doprowadzające krew do serca’.

Zillman - od niemieckiej nazwy osobowej Sielmann, ta od średnio-dolno-niemieckiego sil ‘śluza, kanał’.

Zillmann - od niemieckiej nazwy osobowej Sielmann, ta od średnio-dolno-niemieckiego sil ‘śluza, kanał’.

Zilm - od niemieckiej nazwy osobowej Sielmann, ta od średnio-dolno-niemieckiego sil ‘śluza, kanał’.

Zilman - od niemieckiej nazwy osobowej Sielmann, ta od średnio-dolno-niemieckiego sil ‘śluza, kanał’.

Zilmann - od niemieckiej nazwy osobowej Sielmann, ta od średnio-dolno-niemieckiego sil ‘śluza, kanał’.

Ziłek - od żyła ‘naczynie krwionośne doprowadzające krew do serca’.

Ziłkowski - od nazwy miejscowej Żyłka (zamojskie, gmina Jarczów), Żyłki (białostockie, gmina Ulan-Majorat).

Ziłkowski - od żyła ‘naczynie krwionośne doprowadzające krew do serca’.

Ziłowicz - od żyła ‘naczynie krwionośne doprowadzające krew do serca’.

Zima - 1748 od zima.

Zimach - od zima.

Zimacki - od zima.

Zimajło - od zima.

Zimak - od zima.

Zimakiewicz - od zima.

Zimakowski - od zima.

Zimalski - od zima.

Zimała - 1743 od zima.

Zimałek - od zima.

Zimałka - od zima.

Ziman - od niemieckiej nazwy osobowej Seeman, ta od apelatywu Seemann ‘marynarz’.

Zimand - od niemieckiej nazwy osobowej Seeman, ta od apelatywu Seemann ‘marynarz’.

Zimann - od niemieckiej nazwy osobowej Seeman, ta od apelatywu Seemann ‘marynarz’.

Zimanowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Seeman, ta od apelatywu Seemann ‘marynarz’.

Zimanowski - od niemieckiej nazwy osobowej Seeman, ta od apelatywu Seemann ‘marynarz’.

Zimant - od niemieckiej nazwy osobowej Seeman, ta od apelatywu Seemann ‘marynarz’.

Zimańczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Seeman, ta od apelatywu Seemann ‘marynarz’.

Zimański - od niemieckiej nazwy osobowej Seeman, ta od apelatywu Seemann ‘marynarz’.

Zimba - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Zimbach - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Zimbał - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Zimbicki - od nazwy miejscowej Ziębice (miasto, wałbrzyskie), Zięblice (wieś, kieleckie, gmina Kazimierza Wielka), Ziemblice *wieś, tarnobrzeskie, gmina Staszów).

Zimbiewicz - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Zimbowicz - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Zimczuk - od zima.

Zimecki - od zima.

Zimek - od zima.

Zimer - od niemieckiej nazwy osobowej Zimmermann, ta od Zimmermann ‘cieśla’.

Zimerman - od niemieckiej nazwy osobowej Zimmermann, ta od Zimmermann ‘cieśla’.

Zimermann - od niemieckiej nazwy osobowej Zimmermann, ta od Zimmermann ‘cieśla’.

Zimiak - od zima.

Zimian - od ziemia; od ziemianin dawniej ‘chłop osiadły na wsi’.

Zimianin - od ziemia; od ziemianin dawniej ‘chłop osiadły na wsi’.

Zimichód - od ziemia.

Zimicz - od zima.

Zimieński - od nazwy miejscowej Zimin (poznańskie, gmina Kleszczewo), Zimna, Zimno (kilka wsi).

Zimier - od niemieckiej nazwy osobowej Zimmermann, ta od Zimmermann ‘cieśla’.

Zimieran - od niemieckiej nazwy osobowej Zimmermann, ta od Zimmermann ‘cieśla’.

Zimierman - od niemieckiej nazwy osobowej Zimmermann, ta od Zimmermann ‘cieśla’.

Zimierowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Zimmermann, ta od Zimmermann ‘cieśla’.

Zimierowski - od niemieckiej nazwy osobowej Zimmermann, ta od Zimmermann ‘cieśla’.

Zimierski - od niemieckiej nazwy osobowej Zimmermann, ta od Zimmermann ‘cieśla’.

Zimiewicz - od zima.

Zimik - od zima.

Zimikiewicz - od zima.

Zimin - od zima.

Ziminga - od zima.

Ziminiak - od zima.

Ziminicki - od nazwy miejscowej Zimnice (skierniewickie, gmina Mszczonów).

Ziminiok - od zima.

Zimińczyk - od zima.

Zimiński - 1661 od nazwy miejscowej Zimin (poznańskie, gmina Kleszczewo), Zimna, Zimno (kilka wsi).

Zimioch - od zima.

Zimiołek - od zima.

Zimioń - od zima.

Zimka - od zima.

Zimkiewicz - od zima.

Zimko - od zima.

Zimkowski - od zima.

Zimlak - od zima.

Zimlewicz - od zima.

Zimliński - 1393 od nazwy miejscowej Ziemin (poznańskie, gmina Wielichowo), Ziemlin (leszczyńskie, gmina Krobia).

Zimliński - od zima.

Zimloch - od zima.

Zimma - od przymiotnika zimny.

Zimmer - od niemieckiej nazwy osobowej Zimmermann, ta od Zimmermann ‘cieśla’.

Zimmerer - od niemieckiej nazwy osobowej Zimmermann, ta od Zimmermann ‘cieśla’.

Zimmerling - od niemieckiej nazwy osobowej Zimmermann, ta od Zimmermann ‘cieśla’.

Zimmerman - od niemieckiej nazwy osobowej Zimmermann, ta od Zimmermann ‘cieśla’.

Zimmermann - od niemieckiej nazwy osobowej Zimmermann, ta od Zimmermann ‘cieśla’.

Zimmert - od niemieckiej nazwy osobowej Zimmermann, ta od Zimmermann ‘cieśla’.

Zimmicki - od nazwy miejscowej Zimnice (skierniewickie, gmina Mszczonów).

Zimmmer - od niemieckiej nazwy osobowej Zimmermann, ta od Zimmermann ‘cieśla’.

Zimna - od zima; od przymiotnika zimny.

Zimnacki - od zima; od przymiotnika zimny.

Zimnak - od zima; od przymiotnika zimny.

Zimnal - 1548 od zima; od przymiotnika zimny.

Zimna-Pałubicka - złożenia brak; Zimna od zima; od przymiotnika zimny; Pałubicka 1766 od nazwy miejscowej Pałubice (gdańskie, gmina Sierakowice).

Zimnawoda - (KrW) 1482 od zima; od przymiotnika zimny lub od nazwy miejscowej Zimna Woda.

Zimner - od niemieckiej nazwy osobowej Zimmermann, ta od Zimmermann ‘cieśla’.

Zimniak - od zima; od przymiotnika zimny.

Zimniakowski - od zima; od przymiotnika zimny.

Zimnica - od zima; od przymiotnika zimny.

Zimnicki - od zima; od przymiotnika zimny.

Zimniczak - od zima; od przymiotnika zimny.

Zimniecki - od zima; od przymiotnika zimny.

Zimniek - od zima; od przymiotnika zimny.

Zimniel - 1536 od zima; od przymiotnika zimny.

Zimnielski - od zima; od przymiotnika zimny.

Zimnier - od niemieckiej nazwy osobowej Zimmermann, ta od Zimmermann ‘cieśla’.

Zimniewicz - od zima; od przymiotnika zimny.

Zimniewski - od zima; od przymiotnika zimny.

Zimnik - 1476 od zima; od przymiotnika zimny.

Zimnikowicz - 1644 od zima; od przymiotnika zimny.

Zimniński - 1661 od nazwy miejscowej Zimin (poznańskie, gmina Kleszczewo), Zimna, Zimno (kilka wsi).

Zimnioch - od zima; od przymiotnika zimny.

Zimniok - od zima; od przymiotnika zimny lub os Śl ziemniak.

Zimnisz - od zima; od przymiotnika zimny.

Zimniuch - od zima; od przymiotnika zimny.

Zimniuk - od zima; od przymiotnika zimny.

Zimno - od zima; od przymiotnika zimny.

Zimnoch - od zima; od przymiotnika zimny.

Zimnocha - od zima; od przymiotnika zimny.

Zimnocho - od zima; od przymiotnika zimny.

Zimnochocki - od zima; od przymiotnika zimny.

Zimnochow - od zima; od przymiotnika zimny.

Zimnock - od zima; od przymiotnika zimny.

Zimnol - od zima; od przymiotnika zimny.

Zimnolong - od zimoląg ‘człowiek czuły na zimno, zmarzlak’.

Zimnoroda - od zima; od przymiotnika zimny.

Zimnota - od zima; od przymiotnika zimny.

Zimnowicz - od zima; od przymiotnika zimny.

Zimnowidzki - od zima.

Zimnowładzki - od nazwy miejscowej Zimna Woda (kilka wsi).

Zimnowłocki - od nazwy miejscowej Zimna Woda (kilka wsi).

Zimnowłodzki - od nazwy miejscowej Zimna Woda (kilka wsi).

Zimnowocki - 1393 od nazwy miejscowej Zimna Woda (kilka wsi).

Zimnowoda - od zima.

Zimnowodzki - 1394 od nazwy miejscowej Zimna Woda (kilka wsi).

Zimnowski - od zima.

Zimny - 1395 od zima; od przymiotnika zimny.

Zimoch - od zima.

Zimocha - 1558 od zima.

Zimochocki - od zima.

Zimochodzki - od zima.

Zimochód - od zima.

Zimochód - od zima; od przymiotnika zimny.

Zimoczak - od zima.

Zimoczek - od zima.

Zimodro - od zima.

Zimok - (Śl) od zima.

Zimol - od zima.

Zimolag - od zima; od przymiotnika zimny.

Zimolag - od zimoląg ‘człowiek czuły na zimno, zmarzlak’.

Zimolak - od zima.

Zimolas - od zima.

Zimoląg - od zimoląg ‘człowiek czuły na zimno, zmarzlak’.

Zimoląg - od zimoląg ‘człowiek czuły na zimno, zmarzlak’.

Zimolęg - od zimoląg ‘człowiek czuły na zimno, zmarzlak’.

Zimolog - od zimoląg ‘człowiek czuły na zimno, zmarzlak’.

Zimolong - od zimoląg ‘człowiek czuły na zimno, zmarzlak’.

Zimolużyński - od zima.

Zimolzak - od zima.

Zimołąg - od zimoląg ‘człowiek czuły na zimno, zmarzlak’.

Zimon - od zima.

Zimonczyk - od zima.

Zimoniok - (Śl) od zima.

Zimont - od zima.

Zimoń - 1551 od zima.

Zimończyk - od zima.

Zimoński - od zima.

Zimorek - od zima.

Zimorodzki - od zima.

Zimorowicz - od zima.

Zimorski - od zima.

Zimoski - od zima.

Zimostrad - od zima.

Zimostrat - od zima.

Zimosz - od zima.

Zimoszczyk - od zima.

Zimoszka - 1553 od zima.

Zimowicz - od zima.

Zimowładzki - od zima.

Zimowłocki - od nazwy miejscowej Zimna Woda (kilka wsi).

Zimowłodzki - od nazwy miejscowej Zimna Woda (kilka wsi).

Zimowski - od zima.

Zimółkowski - od zima.

Zimparow - od zima.

Zimpel - od niemieckiej nazwy osobowej Zimpel, ta od przymiotnika zimperlich ‘przewrażliwiony, afektowany’.

Zimroz - od zima.

Zimroż - od zima.

Zimróz - od zima.

Zimróż - od zima.

Zimuch - od zima.

Zimuk - od zima.

Zimuniok - od zima.

Zimy - od zima.

Zimzik - od zima.

Zin - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Zin, ta od Zenon, Zinovij, Zinajda.

Zinczak - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Zin, ta od Zenon, Zinovij, Zinajda.

Zinczenko - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Zin, ta od Zenon, Zinovij, Zinajda.

Zinczuk - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Zin, ta od Zenon, Zinovij, Zinajda.

Zinczyn - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Zin, ta od Zenon, Zinovij, Zinajda.

Zinczyń - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Zin, ta od Zenon, Zinovij, Zinajda.

Zinda - od niemieckiej nazwy osobowej Sind(t), ta od imion złożonych na Sind- lub od nazwy osobowej Schind, a ta od schinden ‘łupić, grabić’, też szynd ‘łupież, grabież’, szynkować ‘łupić, grabić’.

Zindowski - od niemieckiej nazwy osobowej Sind(t), ta od imion złożonych na Sind- lub od nazwy osobowej Schind, a ta od schinden ‘łupić, grabić’, też szynd ‘łupież, grabież’, szynkować ‘łupić, grabić’.

Zindulski - od niemieckiej nazwy osobowej Sind(t), ta od imion złożonych na Sind- lub od nazwy osobowej Schind, a ta od schinden ‘łupić, grabić’, też szynd ‘łupież, grabież’, szynkować ‘łupić, grabić’.

Zinenko - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Zin, ta od Zenon, Zinovij, Zinajda.

Zinger - od niemieckiej nazwy osobowej Singer, ta od średnio-wysoko-niemieckiego singaere ‘śpiewak, poeta liryczny; kantor’.

Zingerman - od niemieckiej nazwy osobowej Singer, ta od średnio-wysoko-niemieckiego singaere ‘śpiewak, poeta liryczny; kantor’.

Zingiel - od niemieckiej nazwy osobowej Singel.

Zingielewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Singel.

Zingier - od niemieckiej nazwy osobowej Singer, ta od średnio-wysoko-niemieckiego singaere ‘śpiewak, poeta liryczny; kantor’.

Zingler - od niemieckiej nazwy osobowej Singler, ta od nazwy terenu Singelle ‘obniżenie terenu’.

Ziniak - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Zin, ta od Zenon, Zinovij, Zinajda.

Ziniawka - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Zin, ta od Zenon, Zinovij, Zinajda.

Ziniawko - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Zin, ta od Zenon, Zinovij, Zinajda.

Zinicz - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Zin, ta od Zenon, Zinovij, Zinajda.

Ziniel - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Zin, ta od Zenon, Zinovij, Zinajda.

Ziniewicz - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Zin, ta od Zenon, Zinovij, Zinajda.

Ziniewski - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Zin, ta od Zenon, Zinovij, Zinajda.

Zinik - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Zin, ta od Zenon, Zinovij, Zinajda.

Zinikiewicz - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Zin, ta od Zenon, Zinovij, Zinajda.

Ziniuk - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Zin, ta od Zenon, Zinovij, Zinajda.

Zinkewycz - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Zin, ta od Zenon, Zinovij, Zinajda.

Zinkiewicz - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Zin, ta od Zenon, Zinovij, Zinajda.

Zinko - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Zin, ta od Zenon, Zinovij, Zinajda.

Zinkow - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Zin, ta od Zenon, Zinovij, Zinajda.

Zinkowicz - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Zin, ta od Zenon, Zinovij, Zinajda.

Zinkowiec - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Zin, ta od Zenon, Zinovij, Zinajda.

Zinkowski - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Zin, ta od Zenon, Zinovij, Zinajda.

Zinków - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Zin, ta od Zenon, Zinovij, Zinajda.

Zinow - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Zin, ta od Zenon, Zinovij, Zinajda.

Zinowczyk - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Zin, ta od Zenon, Zinovij, Zinajda.

Zinowicz - 1578 od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Zin, ta od Zenon, Zinovij, Zinajda.

Zinowiec - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Zin, ta od Zenon, Zinovij, Zinajda.

Zinowik - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Zin, ta od Zenon, Zinovij, Zinajda.

Zinowko - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Zin, ta od Zenon, Zinovij, Zinajda.

Zinowkow - 1558 od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Zin, ta od Zenon, Zinovij, Zinajda.

Zinowski - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Zin, ta od Zenon, Zinovij, Zinajda.

Zinów - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Zin, ta od Zenon, Zinovij, Zinajda.

Zinówka - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Zin, ta od Zenon, Zinovij, Zinajda.

Zinówko - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Zin, ta od Zenon, Zinovij, Zinajda.

Zintara - od niemieckiej nazwy osobowej Sinter, ta od imienia Sindhari.

Zintek - od zięć ‘mąż córki’.

Zinter - od niemieckiej nazwy osobowej Sinter, ta od imienia Sindhari.

Zintera - od niemieckiej nazwy osobowej Sinter, ta od imienia Sindhari.

Ziń - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Zin, ta od Zenon, Zinovij, Zinajda.

Zińczak - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Zin, ta od Zenon, Zinovij, Zinajda.

Zińczenko - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Zin, ta od Zenon, Zinovij, Zinajda.

Zińczuk - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Zin, ta od Zenon, Zinovij, Zinajda.

Zińczyk - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Zin, ta od Zenon, Zinovij, Zinajda.

Zińkiewicz - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Zin, ta od Zenon, Zinovij, Zinajda.

Zińko - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Zin, ta od Zenon, Zinovij, Zinajda.

Zińkow - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Zin, ta od Zenon, Zinovij, Zinajda.

Zińkowicz - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Zin, ta od Zenon, Zinovij, Zinajda.

Zińkowski - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Zin, ta od Zenon, Zinovij, Zinajda.

Ziński - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Zin, ta od Zenon, Zinovij, Zinajda.

Ziob - od żebro, z gwarowego ziobro, ze staropolskiego rzebro ‘lukowata kość klatki piersiowej’.

Ziober - od żebro, z gwarowego ziobro, ze staropolskiego rzebro ‘lukowata kość klatki piersiowej’.

Zioberczyk - od żebro, z gwarowego ziobro, ze staropolskiego rzebro ‘lukowata kość klatki piersiowej’.

Zioberek - od żebro, z gwarowego ziobro, ze staropolskiego rzebro ‘lukowata kość klatki piersiowej’.

Zioberko - od żebro, z gwarowego ziobro, ze staropolskiego rzebro ‘lukowata kość klatki piersiowej’.

Zioberski - od żebro, z gwarowego ziobro, ze staropolskiego rzebro ‘lukowata kość klatki piersiowej’.

Zioborowski - od żebro, z gwarowego ziobro, ze staropolskiego rzebro ‘lukowata kość klatki piersiowej’.

Ziobra - od żebro, z gwarowego ziobro, ze staropolskiego rzebro ‘lukowata kość klatki piersiowej’.

Ziobran - od żebro, z gwarowego ziobro, ze staropolskiego rzebro ‘lukowata kość klatki piersiowej’.

Ziobraniewicz - od żebro, z gwarowego ziobro, ze staropolskiego rzebro ‘lukowata kość klatki piersiowej’.

Ziobro - od żebro, z gwarowego ziobro, ze staropolskiego rzebro ‘lukowata kość klatki piersiowej’.

Ziobron - od żebro, z gwarowego ziobro, ze staropolskiego rzebro ‘lukowata kość klatki piersiowej’.

Ziobroniewicz - od żebro, z gwarowego ziobro, ze staropolskiego rzebro ‘lukowata kość klatki piersiowej’.

Ziobronowicz - od żebro, z gwarowego ziobro, ze staropolskiego rzebro ‘lukowata kość klatki piersiowej’.

Ziobroń - od żebro, z gwarowego ziobro, ze staropolskiego rzebro ‘lukowata kość klatki piersiowej’.

Ziobrowski - od żebro, z gwarowego ziobro, ze staropolskiego rzebro ‘lukowata kość klatki piersiowej’.

Ziobryniewicz - od żebro, z gwarowego ziobro, ze staropolskiego rzebro ‘lukowata kość klatki piersiowej’.

Ziobrzyński - od żebro, z gwarowego ziobro, ze staropolskiego rzebro ‘lukowata kość klatki piersiowej’.

Zioch - od różnych podstaw na żo-, z przyrostkiem ch lub od dawnego żoch ‘żołądek’.

Zioga - od żec ‘palić’, żgać, ‘kłuć’.

Ziogas - od żec ‘palić’, żgać, ‘kłuć’.

Ziok - od różnych podstaw na żo- z przyrostkiem k.

Zioł - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’.

Zioła - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’.

Ziołczyk - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’.

Ziołecki - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’.

Ziołek - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’.

Ziołka - 1396 od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’.

Ziołkiewicz - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’.

Ziołko - 1388 od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’.

Ziołkowicz - 1483 od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’.

Ziołkowski - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’.

Ziołnowski - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’.

Zioło - 1387 od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’.

Ziołowicz - 1493 od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’.

Ziołowiec - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’.

Ziołowski - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’.

Ziołtkowski - od żółty.

Ziołtowski - od żółty.

Ziomacki - od ziemia.

Ziomak - 1464 od ziemia; od ziomek, ziemek ‘krewniak, współmieszkaniec’.

Ziomakowicz - 1464 od ziemia; od ziomek, ziemek ‘krewniak, współmieszkaniec’.

Ziomba - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziombak - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziombek - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziomber - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziombka - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziombko - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziombkowski - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziombra - od gwarowego ziomber ‘gatunek rośliny’.

Ziombro - od gwarowego ziomber ‘gatunek rośliny’.

Ziombroniewicz - od gwarowego ziomber ‘gatunek rośliny’.

Ziombrowicz - od gwarowego ziomber ‘gatunek rośliny’.

Ziombrowski - od gwarowego ziomber ‘gatunek rośliny’.

Ziombski - od zięba ‘ptak z rodziny łuszczaków’, też od ziębić ‘chłodzić’.

Ziomczak - od ziemia.

Ziomczonek - od ziemia.

Ziomecki - od ziemia.

Ziomek - od ziemia; od ziomek, ziemek ‘krewniak, współmieszkaniec’.

Ziomka - od ziemia; od ziomek, ziemek ‘krewniak, współmieszkaniec’.

Ziomkiewicz - od ziemia; od ziomek, ziemek ‘krewniak, współmieszkaniec’.

Ziomko - od ziemia; od ziomek, ziemek ‘krewniak, współmieszkaniec’.

Ziomkowiak - od ziemia; od ziomek, ziemek ‘krewniak, współmieszkaniec’.

Ziomkowicz - od ziemia; od ziomek, ziemek ‘krewniak, współmieszkaniec’.

Ziomkowski - od ziemia; od ziomek, ziemek ‘krewniak, współmieszkaniec’.

Ziomski - od ziemia.

Zionek - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zioniek - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zionkiewicz - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Zionkowski - od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus. W Polsce znane od początku XV wieku. Obocznie występowała forma Zeno.

Ziontak - od zięć ‘mąż córki’.

Ziontecki - od zięć ‘mąż córki’.

Ziontek - od zięć ‘mąż córki’.

Ziontkowski - od zięć ‘mąż córki’.

Ziontowski - od zięć ‘mąż córki’.

Ziopa - od ziopac się ‘kłócić się’.

Ziopaja - od ziopac się ‘kłócić się’.

Ziopała - od ziopac się ‘kłócić się’.

Ziora - od ziorać ‘wyglądać; zionąć’.

Ziorek - od ziorać ‘wyglądać; zionąć’.

Ziorkiewicz - od ziorać ‘wyglądać; zionąć’.

Ziorko - od ziorać ‘wyglądać; zionąć’.

Ziorkowski - od ziorać ‘wyglądać; zionąć’.

Ziorna - od żarna ‘prymitywne urządzenie do mielenia’, od staropolskiego żarny ‘gorący’.

Ziorniewicz - od żarna ‘prymitywne urządzenie do mielenia’, od staropolskiego żarny ‘gorący’.

Ziornik - od żarna ‘prymitywne urządzenie do mielenia’, od staropolskiego żarny ‘gorący’.

Zioro - od ziorać ‘wyglądać; zionąć’.

Ziób - od żebro, z gwarowego ziobro, ze staropolskiego rzebro ‘lukowata kość klatki piersiowej’.

Zióber - od żebro, z gwarowego ziobro, ze staropolskiego rzebro ‘lukowata kość klatki piersiowej’.

Zióbro - od żebro, z gwarowego ziobro, ze staropolskiego rzebro ‘lukowata kość klatki piersiowej’.

Zióbronowicz - od żebro, z gwarowego ziobro, ze staropolskiego rzebro ‘lukowata kość klatki piersiowej’.

Ziókowski - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’.

Ziólczyk - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’.

Ziółak - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’.

Ziółański - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’.

Ziółczyk - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’.

Ziółczyński - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’.

Ziółecki - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’.

Ziółek - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’.

Ziółkiewicz - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’.

Ziółkiewski - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’.

Ziółko - 1596 od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’.

Ziółkoś - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’.

Ziółkowski - 1630 od nazw miejscowych Ziółków, Ziółkowo (kilak wsi).

Ziółnowski - od żółty.

Zióło - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’.

Ziółowski - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’.

Ziółtek - od żółty.

Ziółtkowski - od żółty.

Ziółtowski - od żółty.

Ziórek - od ziorać ‘wyglądać; zionąć’.

Ziórkiewicz - od ziorać ‘wyglądać; zionąć’.

Ziórkowski - od ziorać ‘wyglądać; zionąć’.

Ziótkowski - od żółty.

Ziper - od niemieckiej nazwy osobowej Zipper, ta od Ciprianus.

Zippel - od zypel, cypla ‘szczyt’, także od niemieckiej nazwy osobowej Zippel.

Zipper - od niemieckiej nazwy osobowej Zipper, ta od Ciprianus.

Zips - od niemieckiej nazwy osobowej Zips, ta od nazwy regionu Spisz.

Zipser - od niemieckiej nazwy osobowej Zips, ta od nazwy regionu Spisz.

Zipsser - od niemieckiej nazwy osobowej Zips, ta od nazwy regionu Spisz.

Zipzer - od niemieckiej nazwy osobowej Zips, ta od nazwy regionu Spisz.

Zipżer - od niemieckiej nazwy osobowej Zips, ta od nazwy regionu Spisz.

Ziranek - od zirać ‘wyciągać rękę do kogoś drażniąc go’, też od gwarowego zierać ‘źrzeć’.

Zirankowski - od zirać ‘wyciągać rękę do kogoś drażniąc go’, też od gwarowego zierać ‘źrzeć’.

Zirk - od zirać ‘wyciągać rękę do kogoś drażniąc go’, też od gwarowego zierać ‘źrzeć’.

Zirkiewicz - od zirać ‘wyciągać rękę do kogoś drażniąc go’, też od gwarowego zierać ‘źrzeć’.

Zirko - od zirać ‘wyciągać rękę do kogoś drażniąc go’, też od gwarowego zierać ‘źrzeć’.

Zirra - od zirać ‘wyciągać rękę do kogoś drażniąc go’, też od gwarowego zierać ‘źrzeć’.

Zisk - od zyskać ‘osiągnąć korzyść’, zysk ‘dochód, korzyść, pożytek’.

Ziska - od zyskać ‘osiągnąć korzyść’, zysk ‘dochód, korzyść, pożytek’.

Ziskowski - od zyskać ‘osiągnąć korzyść’, zysk ‘dochód, korzyść, pożytek’.

Ziszka - od zyskać ‘osiągnąć korzyść’, zysk ‘dochód, korzyść, pożytek’.

Ziśk - od zyskać ‘osiągnąć korzyść’, zysk ‘dochód, korzyść, pożytek’.

Ziśka - od zyskać ‘osiągnąć korzyść’, zysk ‘dochód, korzyść, pożytek’.

Ziśkowski - od zyskać ‘osiągnąć korzyść’, zysk ‘dochód, korzyść, pożytek’.

Zit - od żyto ‘gatunek zboża’.

Zita - od żyto ‘gatunek zboża’.

Zitczak - od żyto ‘gatunek zboża’.

Zitek - od żyto ‘gatunek zboża’.

Zitkiewicz - od żyto ‘gatunek zboża’.

Zitko - od żyto ‘gatunek zboża’.

Zito - od żyto ‘gatunek zboża’.

Ziuba - od żebro, z gwarowego ziobro, ze staropolskiego rzebro ‘lukowata kość klatki piersiowej’.

Ziuber - od żebro, z gwarowego ziobro, ze staropolskiego rzebro ‘lukowata kość klatki piersiowej’.

Ziuberek - od żebro, z gwarowego ziobro, ze staropolskiego rzebro ‘lukowata kość klatki piersiowej’.

Ziubr - od żebro, z gwarowego ziobro, ze staropolskiego rzebro ‘lukowata kość klatki piersiowej’.

Ziubrak - od żebro, z gwarowego ziobro, ze staropolskiego rzebro ‘lukowata kość klatki piersiowej’.

Ziubrecki - od żebro, z gwarowego ziobro, ze staropolskiego rzebro ‘lukowata kość klatki piersiowej’.

Ziubroniewicz - od żebro, z gwarowego ziobro, ze staropolskiego rzebro ‘lukowata kość klatki piersiowej’.

Ziubronowicz - od żebro, z gwarowego ziobro, ze staropolskiego rzebro ‘lukowata kość klatki piersiowej’.

Ziubrowski - od żebro, z gwarowego ziobro, ze staropolskiego rzebro ‘lukowata kość klatki piersiowej’.

Ziubruniewicz - od żebro, z gwarowego ziobro, ze staropolskiego rzebro ‘lukowata kość klatki piersiowej’.

Ziubryniewicz - od żebro, z gwarowego ziobro, ze staropolskiego rzebro ‘lukowata kość klatki piersiowej’.

Ziubrynowicz - od żebro, z gwarowego ziobro, ze staropolskiego rzebro ‘lukowata kość klatki piersiowej’.

Ziubrzycki - od żebro, z gwarowego ziobro, ze staropolskiego rzebro ‘lukowata kość klatki piersiowej’.

Ziubrzyński - od żebro, z gwarowego ziobro, ze staropolskiego rzebro ‘lukowata kość klatki piersiowej’.

Ziuk - od różnych podstaw na żo- z przyrostkiem k.

Ziukało - od różnych podstaw na żo- z przyrostkiem k.

Ziukin - od różnych podstaw na żo- z przyrostkiem k.

Ziuko - od różnych podstaw na żo- z przyrostkiem k.

Ziulczyk - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’.

Ziulewski - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’.

Ziułczyk - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’.

Ziułecki - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’.

Ziułek - od ziele, zielony, od gwarowego ziel; od zioło ‘roślina zielna; sproszkowane części roślin mające zastosowanie w lecznictwie lub w przemyśle spożywczym’.

Ziułkowski - od nazw miejscowych Ziółków, Ziółkowo (kilak wsi).

Ziura - od ziorać ‘wyglądać; zionąć’.

Ziurankowski - od ziorać ‘wyglądać; zionąć’.

Ziurke - od ziorać ‘wyglądać; zionąć’.

Ziurkiewicz - od ziorać ‘wyglądać; zionąć’.

Ziurkowski - od ziorać ‘wyglądać; zionąć’.

Ziuro - od ziorać ‘wyglądać; zionąć’.

Ziuśka - od dziecinnego ziuziu ‘zimno’, ziuziać ‘siusiać’; może też od imienia Zuzanna.

Ziuzia - od dziecinnego ziuziu ‘zimno’, ziuziać ‘siusiać’; może też od imienia Zuzanna.

Ziuziak - od dziecinnego ziuziu ‘zimno’, ziuziać ‘siusiać’; może też od imienia Zuzanna.

Ziuziakowski - od dziecinnego ziuziu ‘zimno’, ziuziać ‘siusiać’; może też od imienia Zuzanna.

Ziuziański - od dziecinnego ziuziu ‘zimno’, ziuziać ‘siusiać’; może też od imienia Zuzanna.

Ziuziński - od dziecinnego ziuziu ‘zimno’, ziuziać ‘siusiać’; może też od imienia Zuzanna.

Ziuzio - od dziecinnego ziuziu ‘zimno’, ziuziać ‘siusiać’; może też od imienia Zuzanna.

Ziziewicz - od dziecinnego ziuziu ‘zimno’, ziuziać ‘siusiać’; może też od imienia Zuzanna.

Zizik - od dziecinnego ziuziu ‘zimno’, ziuziać ‘siusiać’; może też od imienia Zuzanna.

Ziziuk - od dziecinnego ziuziu ‘zimno’, ziuziać ‘siusiać’; może też od imienia Zuzanna.

Ziziula - od dziecinnego ziuziu ‘zimno’, ziuziać ‘siusiać’; może też od imienia Zuzanna lub od zieziula ‘kukułka’.

Zizius - od dziecinnego ziuziu ‘zimno’, ziuziać ‘siusiać’; może też od imienia Zuzanna.

Zizka - od dziecinnego ziuziu ‘zimno’, ziuziać ‘siusiać’; może też od imienia Zuzanna.

Zizławski - od dziecinnego ziuziu ‘zimno’, ziuziać ‘siusiać’; może też od imienia Zuzanna.

Zizulewicz - od dziecinnego ziuziu ‘zimno’, ziuziać ‘siusiać’; może też od imienia Zuzanna.

Zizulewski - od dziecinnego ziuziu ‘zimno’, ziuziać ‘siusiać’; może też od imienia Zuzanna.

Zizus - od dziecinnego ziuziu ‘zimno’, ziuziać ‘siusiać’; może też od imienia Zuzanna.

Zizys - od dziecinnego ziuziu ‘zimno’, ziuziać ‘siusiać’; może też od imienia Zuzanna.

Ziżka - od dziecinnego ziuziu ‘zimno’, ziuziać ‘siusiać’; może też od imienia Zuzanna.

Zjadacz - od zjadać.

Zjadewicz - od zjadać.

Zjadlik - od zjadać.

Zjadła - od zjadać.

Zjadowicz - od zjadać.

Zjafka - od zjawic się ‘ukazać się, stać się widocznym’, zjawa ‘widmo; to, co się zjawia’.

Zjaja - od ziajać ‘dyszeć’.

Zjała - od z + prasłowiańskie jał? ‘jałowy, niepłodny’, od zjałowieć.

Zjawik - od zjawic się ‘ukazać się, stać się widocznym’, zjawa ‘widmo; to, co się zjawia’.

Zjawin - od zjawic się ‘ukazać się, stać się widocznym’, zjawa ‘widmo; to, co się zjawia’.

Zjawiński - od zjawic się ‘ukazać się, stać się widocznym’, zjawa ‘widmo; to, co się zjawia’.

Zjawion - od zjawic się ‘ukazać się, stać się widocznym’, zjawa ‘widmo; to, co się zjawia’.

Zjawiona - od zjawic się ‘ukazać się, stać się widocznym’, zjawa ‘widmo; to, co się zjawia’.

Zjawiony - od zjawic się ‘ukazać się, stać się widocznym’, zjawa ‘widmo; to, co się zjawia’.

Zjawka - od zjawic się ‘ukazać się, stać się widocznym’, zjawa ‘widmo; to, co się zjawia’.

Zjawna - od zjawic się ‘ukazać się, stać się widocznym’, zjawa ‘widmo; to, co się zjawia’.

Zjawny - od zjawic się ‘ukazać się, stać się widocznym’, zjawa ‘widmo; to, co się zjawia’.

Zjazdowicz - od zjazd ‘jazda z góry w dół; spadzista ulica; zgromadzenie’, zjeżdżać.

Zjezdżałka - od zjazd ‘jazda z góry w dół; spadzista ulica; zgromadzenie’, zjeżdżać.

Zjeźdźałka - od zjazd ‘jazda z góry w dół; spadzista ulica; zgromadzenie’, zjeżdżać.

Zjeźdżałka - od zjazd ‘jazda z góry w dół; spadzista ulica; zgromadzenie’, zjeżdżać.

Zjeżdzała - od zjazd ‘jazda z góry w dół; spadzista ulica; zgromadzenie’, zjeżdżać.

Zjeżdzałka - od zjazd ‘jazda z góry w dół; spadzista ulica; zgromadzenie’, zjeżdżać.

Zjeżdżała - od zjazd ‘jazda z góry w dół; spadzista ulica; zgromadzenie’, zjeżdżać.

Zjeżdżałka - od zjazd ‘jazda z góry w dół; spadzista ulica; zgromadzenie’, zjeżdżać.

Zjeżdżałko - od zjazd ‘jazda z góry w dół; spadzista ulica; zgromadzenie’, zjeżdżać.

Zlamal - od złamać, ze staropolskiego też złomić ‘rozdzielic coś na części przez ucisk, uderzenie; pokonać; rozbić; pognębic kogoś’.

Zlamalik - od złamać, ze staropolskiego też złomić ‘rozdzielic coś na części przez ucisk, uderzenie; pokonać; rozbić; pognębic kogoś’.

Zlat - od zlatać się, dawniej slatać się ‘zlatywać się, gromadzić się’.

Zlatała XVI w. - od zlatać się, dawniej slatać się ‘zlatywać się, gromadzić się’.

Zlatar - od złoto ‘metal szlachetny’

Zlatniczek - od złoto ‘metal szlachetny’

Zloss-Czapiewski - złożenia brak; Zloss brak; Czapiewski 1733 od nazwy miejscowej Czapiewice (bydgoskie, gmina Brusy).

Zlot - od zlatać się, dawniej slatać się ‘zlatywać się, gromadzić się’.

Zlotaś - od zlatać się, dawniej slatać się ‘zlatywać się, gromadzić się’.

Zlotos - od zlatać się, dawniej slatać się ‘zlatywać się, gromadzić się’.

Zlotosz - od zlatać się, dawniej slatać się ‘zlatywać się, gromadzić się’.

Zlotoś - od zlatać się, dawniej slatać się ‘zlatywać się, gromadzić się’.

Zloty - od zlatać się, dawniej slatać się ‘zlatywać się, gromadzić się’.

Zloty - od złoto ‘metal szlachetny’

Złamal - od złamać, ze staropolskiego też złomić ‘rozdzielic coś na części przez ucisk, uderzenie; pokonać; rozbić; pognębic kogoś’.

Złamał - od złamać, ze staropolskiego też złomić ‘rozdzielic coś na części przez ucisk, uderzenie; pokonać; rozbić; pognębic kogoś’.

Złaman - od złamać, ze staropolskiego też złomić ‘rozdzielic coś na części przez ucisk, uderzenie; pokonać; rozbić; pognębic kogoś’; od złamany.

Złamanczuk - od złamać, ze staropolskiego też złomić ‘rozdzielic coś na części przez ucisk, uderzenie; pokonać; rozbić; pognębic kogoś’; od złamany.

Złamanicz - od złamać, ze staropolskiego też złomić ‘rozdzielic coś na części przez ucisk, uderzenie; pokonać; rozbić; pognębic kogoś’; od złamany.

Złamaniec - od złamać, ze staropolskiego też złomić ‘rozdzielic coś na części przez ucisk, uderzenie; pokonać; rozbić; pognębic kogoś’; od złamany.

Złamańczuk - od złamać, ze staropolskiego też złomić ‘rozdzielic coś na części przez ucisk, uderzenie; pokonać; rozbić; pognębic kogoś’; od złamany.

Złamański - od złamać, ze staropolskiego też złomić ‘rozdzielic coś na części przez ucisk, uderzenie; pokonać; rozbić; pognębic kogoś’; od złamany.

Złamek - od złamać, ze staropolskiego też złomić ‘rozdzielic coś na części przez ucisk, uderzenie; pokonać; rozbić; pognębic kogoś’; od złamany.

Złameniec - od złamać, ze staropolskiego też złomić ‘rozdzielic coś na części przez ucisk, uderzenie; pokonać; rozbić; pognębic kogoś’; od złamany.

Złamski - od złamać, ze staropolskiego też złomić ‘rozdzielic coś na części przez ucisk, uderzenie; pokonać; rozbić; pognębic kogoś’; od złamany.

Złatarz - od złoto ‘metal szlachetny’; od staropolskiego złotarz ‘złotnik’.

Złatorz - (Śl) od złoto ‘metal szlachetny’; od staropolskiego złotarz ‘złotnik’.

Zławoda - od zły.

Złe Mięso - 1397– od zły.

Złob - od żłób ‘podłużna rynna, koryto drewniane na paszę dla koni i bydła; wyżłobienie w ziemi’.

Złobecki - od żłób ‘podłużna rynna, koryto drewniane na paszę dla koni i bydła; wyżłobienie w ziemi’.

Złobicki - od żłób ‘podłużna rynna, koryto drewniane na paszę dla koni i bydła; wyżłobienie w ziemi’.

Złobicz - od żłób ‘podłużna rynna, koryto drewniane na paszę dla koni i bydła; wyżłobienie w ziemi’.

Złobikowski - od żłób ‘podłużna rynna, koryto drewniane na paszę dla koni i bydła; wyżłobienie w ziemi’.

Złobiński - od żłób ‘podłużna rynna, koryto drewniane na paszę dla koni i bydła; wyżłobienie w ziemi’.

Złobko - od żłób ‘podłużna rynna, koryto drewniane na paszę dla koni i bydła; wyżłobienie w ziemi’.

Złobnicki - od żłób ‘podłużna rynna, koryto drewniane na paszę dla koni i bydła; wyżłobienie w ziemi’.

Złobowicz - od żłób ‘podłużna rynna, koryto drewniane na paszę dla koni i bydła; wyżłobienie w ziemi’.

Złobroń - od zły.

Złoch - 1441 od zły.

Złochow - 1339 od zły.

Złochowski - od nazwy miejscowej Złochowice (częstochowskie, gmina Opatów).

Złociak - od złoto ‘metal szlachetny’.

Złocik - od złoto ‘metal szlachetny’.

Złociński - od złoto ‘metal szlachetny’.

Złocista - od złoto ‘metal szlachetny’.

Złocisty - od złoto ‘metal szlachetny’.

Złocki - 1439 od nazw miejscowych typu Złota, Złocko.

Złoczański - od złoto ‘metal szlachetny’.

Złoczewski - od nazwy miasta Złoczew (sieradzkie).

Złoczowski - od nazwy miasta Złoczew (sieradzkie).

Złoczyńca - 1634 od zły, złoczyńca ‘przestępca’.

Złodziej - 1372 od złodziej ‘ten, kto kradnie’, dawniej też ‘złoczyńca’.

Złokowski - od złoto ‘metal szlachetny’.

Złomanczuk - od złamać, ze staropolskiego też złomić ‘rozdzielic coś na części przez ucisk, uderzenie; pokonać; rozbić; pognębic kogoś’; od złamany.

Złomanicki - od złamać, ze staropolskiego też złomić ‘rozdzielic coś na części przez ucisk, uderzenie; pokonać; rozbić; pognębic kogoś’; od złamany.

Złomaniec - od złamać, ze staropolskiego też złomić ‘rozdzielic coś na części przez ucisk, uderzenie; pokonać; rozbić; pognębic kogoś’; od złamany.

Złomanoff - od złamać, ze staropolskiego też złomić ‘rozdzielic coś na części przez ucisk, uderzenie; pokonać; rozbić; pognębic kogoś’; od złamany.

Złomanow - od złamać, ze staropolskiego też złomić ‘rozdzielic coś na części przez ucisk, uderzenie; pokonać; rozbić; pognębic kogoś’; od złamany.

Złomańczuk - od złamać, ze staropolskiego też złomić ‘rozdzielic coś na części przez ucisk, uderzenie; pokonać; rozbić; pognębic kogoś’; od złamany.

Złomańczyk - od złamać, ze staropolskiego też złomić ‘rozdzielic coś na części przez ucisk, uderzenie; pokonać; rozbić; pognębic kogoś’; od złamany.

Złomański - od złamać, ze staropolskiego też złomić ‘rozdzielic coś na części przez ucisk, uderzenie; pokonać; rozbić; pognębic kogoś’; od złamany.

Złomawiec - od złamać, ze staropolskiego też złomić ‘rozdzielic coś na części przez ucisk, uderzenie; pokonać; rozbić; pognębic kogoś’; od złamany.

Złomek - 1642 od złamać, ze staropolskiego też złomić ‘rozdzielic coś na części przez ucisk, uderzenie; pokonać; rozbić; pognębic kogoś’; od złamany.

Złomianiec - od złamać, ze staropolskiego też złomić ‘rozdzielic coś na części przez ucisk, uderzenie; pokonać; rozbić; pognębic kogoś’; od złamany.

Złomka - od złamać, ze staropolskiego też złomić ‘rozdzielic coś na części przez ucisk, uderzenie; pokonać; rozbić; pognębic kogoś’; od złamany.

Złomko - od złamać, ze staropolskiego też złomić ‘rozdzielic coś na części przez ucisk, uderzenie; pokonać; rozbić; pognębic kogoś’; od złamany.

Złomkowski - od złamać, ze staropolskiego też złomić ‘rozdzielic coś na części przez ucisk, uderzenie; pokonać; rozbić; pognębic kogoś’; od złamany.

Złomski - od złamać, ze staropolskiego też złomić ‘rozdzielic coś na części przez ucisk, uderzenie; pokonać; rozbić; pognębic kogoś’; od złamany.

Złoski - od złość.

Złosnik - od złość; od złośnik ‘człowiek łatwo wpadający w złość’.

Złostek - 1467 od złość.

Złośnik - od złość; od złośnik ‘człowiek łatwo wpadający w złość’.

Złota - od złoto ‘metal szlachetny’.

Złota Dura - 1428 (z fonetyką ukraińską) od złoto ‘metal szlachetny’.

Złota Dziura, ż. - 1438 (z fonetyką ukraińską) od złoto ‘metal szlachetny’.

Złota Głowa - (z fonetyką ukraińską) od złoto ‘metal szlachetny’.

Złotak - od złoto ‘metal szlachetny’.

Złotar - od złoto ‘metal szlachetny’.

Złotarewski - od złoto ‘metal szlachetny’.

Złotarowicz - od złoto ‘metal szlachetny’.

Złotarski - od złoto ‘metal szlachetny’.

Złotarz - 1456 od złoto ‘metal szlachetny’; od staropolskiego złotarz ‘złotnik’.

Złotecki - od złoto ‘metal szlachetny’.

Złotek - 1427 od złoto ‘metal szlachetny’.

Złoteńka - od złoto ‘metal szlachetny’.

Złoteńki - od złoto ‘metal szlachetny’.

Złoteńko - od złoto ‘metal szlachetny’.

Złoteński - od złoto ‘metal szlachetny’.

Złotka - od złoto ‘metal szlachetny’.

Złotkiewicz - od złoto ‘metal szlachetny’.

Złotko - 1400 od złoto ‘metal szlachetny’.

Złotkowski - od złoto ‘metal szlachetny’.

Złotniak - od złoto ‘metal szlachetny’; od złotnik ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty ze złota’, dawniej też ‘złota moneta’.

Złotnicki - 1394 od nazwy miejscowej Złotniki (kilka wsi).

Złotniczek - 1624 od złoto ‘metal szlachetny’; od złotnik ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty ze złota’, dawniej też ‘złota moneta’.

Złotniecki - od złoto ‘metal szlachetny’.

Złotniewicz - od złoto ‘metal szlachetny’.

Złotniewski - od złoto ‘metal szlachetny’.

Złotnik - 1388 od złoto ‘metal szlachetny’; od złotnik ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty ze złota’, dawniej też ‘złota moneta’.

Złotnikiewicz - od złoto ‘metal szlachetny’; od złotnik ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty ze złota’, dawniej też ‘złota moneta’.

Złotnikow - od złoto ‘metal szlachetny’; od złotnik ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty ze złota’, dawniej też ‘złota moneta’.

Złoto - 1397 od złoto ‘metal szlachetny’.

Złotocha - od złoto ‘metal szlachetny’.

Złotocki - od złoto ‘metal szlachetny’.

Złotogórski - od nazwy miejscowej Złota Góra (kilka miejscowości).

Złotokowski - od złoto ‘metal szlachetny’.

Złotopolski - 1596 od nazwy miejscowej Złotopolice, Złotopole (kilka wsi).

Złotoprzędowic - 1439 od złoto ‘metal szlachetny’.

Złotorawski - od złoto ‘metal szlachetny’.

Złotorej - 1393 od złoto ‘metal szlachetny’.

Złotorowicz - (Śl) od złoto ‘metal szlachetny’.

Złotorowiec - od złoto ‘metal szlachetny’.

Złotoryjski - od złoto ‘metal szlachetny’.

Złotorz - od złoto ‘metal szlachetny’.

Złotorzycki - od złoto ‘metal szlachetny’.

Złotorzyński - od złoto ‘metal szlachetny’.

Złotos - od złoto ‘metal szlachetny’.

Złotosz - od złoto ‘metal szlachetny’.

Złotosza - 1487 od złoto ‘metal szlachetny’.

Złotoszewski - od złoto ‘metal szlachetny’.

Złotoszyński - od złoto ‘metal szlachetny’.

Złotoś - 1780 od złoto ‘metal szlachetny’.

Złotoucha - od złoto ‘metal szlachetny’.

Złotoust - 1277 od złoto ‘metal szlachetny’.

Złotowicz - od złoto ‘metal szlachetny’.

Złotowiec - od złoto ‘metal szlachetny’.

Złotowłos - 1415 od złoto ‘metal szlachetny’.

Złotowski - od nazw miejscowych Złoto, Złotowa, Złotów (kilka miejscowości).

Złotowszczak - 1679 od nazw miejscowych Złoto, Złotowa, Złotów (kilka miejscowości).

Złotożyński - od złoto ‘metal szlachetny’.

Złotówczak - 1685 od złoto ‘metal szlachetny’; od złotówka ‘moneta o wartości jednego złotego’.

Złotuch - od złoto ‘metal szlachetny’.

Złotucha - od złoto ‘metal szlachetny’.

Złoty - 1416 od złoto ‘metal szlachetny’; od złoty.

Złoty Dzień - 1447 od złoto ‘metal szlachetny’.

Złoty Włos - 1425 od złoto ‘metal szlachetny’.

Złotyk - od złoto ‘metal szlachetny’.

Złotyprząd - 1439 od złoto ‘metal szlachetny’.

Złoucha - od złoto ‘metal szlachetny’.

Złowadzki - od nazwy miejscowej Złowody (włocławskie, gmina Wiegiel).

Złowocki - od nazwy miejscowej Złowody (włocławskie, gmina Wiegiel).

Złowodzki - od nazwy miejscowej Złowody (włocławskie, gmina Wiegiel).

Złoza - 1618 od staropolskiego zołza ‘guz, narośl na skórze; jędza’; od gwarowego złozy ‘zołzy’.

Złoza - od złożyć ‘złączyć; kłaść, gromadzić w jednym miejscu; zginać, załamywać’ dawniej też ‘zorganizować, uformować’.

Złoża - od złożyć ‘złączyć; kłaść, gromadzić w jednym miejscu; zginać, załamywać’ dawniej też ‘zorganizować, uformować’.

Złożyło - 1512 od złożyć ‘złączyć; kłaść, gromadzić w jednym miejscu; zginać, załamywać’ dawniej też ‘zorganizować, uformować’.

Złubak - od żłób ‘podłużna rynna, koryto drewniane na paszę dla koni i bydła; wyżłobienie w ziemi’.

Złupek - od złupić ‘zbić’, dawniej też ‘obłupić’.

Zły - 1459 od zły.

Zły Duch - 1419 od zły.

Zły Dzień - 1419 od zły.

Złydach - od zły.

Złydasik - od zły.

Złydaszczyk - od zły.

Złydaszek - od zły.

Złydaszyk - od zły.

Zmarlak - od zmarły ‘ten, kto umarł’.

Zmarlicki - od zmarły ‘ten, kto umarł’.

Zmarlik - od zmarły ‘ten, kto umarł’.

Zmarloch - od zmarły ‘ten, kto umarł’.

Zmarła - od zmarły ‘ten, kto umarł’.

Zmarłak - od zmarły ‘ten, kto umarł’.

Zmarło - od zmarły ‘ten, kto umarł’.

Zmarły - od zmarły ‘ten, kto umarł’.

Zmarz - od zmarznąć ‘ściąć się, skrzepnąć od mrozu; odczuwać zimno (o istotach żywych), zmarzły ‘zmarznięty’.

Zmarzlak - od zmarznąć ‘ściąć się, skrzepnąć od mrozu; odczuwać zimno (o istotach żywych), zmarzły ‘zmarznięty’.

Zmarzlewski - od zmarznąć ‘ściąć się, skrzepnąć od mrozu; odczuwać zimno (o istotach żywych), zmarzły ‘zmarznięty’.

Zmarzlich - od zmarznąć ‘ściąć się, skrzepnąć od mrozu; odczuwać zimno (o istotach żywych), zmarzły ‘zmarznięty’.

Zmarzlicki - 1711 od zmarznąć ‘ściąć się, skrzepnąć od mrozu; odczuwać zimno (o istotach żywych), zmarzły ‘zmarznięty’.

Zmarzlicz - od zmarznąć ‘ściąć się, skrzepnąć od mrozu; odczuwać zimno (o istotach żywych), zmarzły ‘zmarznięty’.

Zmarzlik - 1470-80 od zmarznąć ‘ściąć się, skrzepnąć od mrozu; odczuwać zimno (o istotach żywych), zmarzły ‘zmarznięty’.

Zmarzliński - 1793 od zmarznąć ‘ściąć się, skrzepnąć od mrozu; odczuwać zimno (o istotach żywych), zmarzły ‘zmarznięty’.

Zmarzła - od zmarznąć ‘ściąć się, skrzepnąć od mrozu; odczuwać zimno (o istotach żywych), zmarzły ‘zmarznięty’.

Zmarzłek - 1454 od zmarznąć ‘ściąć się, skrzepnąć od mrozu; odczuwać zimno (o istotach żywych), zmarzły ‘zmarznięty’.

Zmarzłowski - od zmarznąć ‘ściąć się, skrzepnąć od mrozu; odczuwać zimno (o istotach żywych), zmarzły ‘zmarznięty’.

Zmarzły - 1683 od zmarznąć ‘ściąć się, skrzepnąć od mrozu; odczuwać zimno (o istotach żywych), zmarzły ‘zmarznięty’.

Zmarznik - od zmarznąć ‘ściąć się, skrzepnąć od mrozu; odczuwać zimno (o istotach żywych), zmarzły ‘zmarznięty’.

Zmarzyński - od zmarznąć ‘ściąć się, skrzepnąć od mrozu; odczuwać zimno (o istotach żywych), zmarzły ‘zmarznięty’.

Zmarźlak - od zmarznąć ‘ściąć się, skrzepnąć od mrozu; odczuwać zimno (o istotach żywych), zmarzły ‘zmarznięty’.

Zmarżlik - od zmarznąć ‘ściąć się, skrzepnąć od mrozu; odczuwać zimno (o istotach żywych), zmarzły ‘zmarznięty’.

Zmaza - od zmaza brud, plama; skaza moralna, wina’.

Zmazik - od zmaza brud, plama; skaza moralna, wina’.

Zmelik - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Zmelonek - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Zmelty - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Zmełonek - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Zmełta - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Zmełty - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Zmenda - od z + prasłowiańskie moditi ‘palić’.

Zment - od zmęt ‘chaos, zamęt’, zmącić ‘uczynić płyn mętnym; wprowadzić nieład, zamieszanie’.

Zmędak - od z + prasłowiańskie moditi ‘palić’.

Zmęta - od zmęt ‘chaos, zamęt’, zmącić ‘uczynić płyn mętnym; wprowadzić nieład, zamieszanie’.

Zmiatowski - od staropolskiego śmiatać, śmietać ‘zmiotać’.

Zmich - od różnych podstaw na żm- lub zm- z przyrostkiem ich.

Zmiejko - od zmienić ‘nadawać inny wygląd; zastępować czymś’.

Zmiendak - od z + prasłowiańskie moditi ‘palić’.

Zmieniewski - od zmienić ‘nadawać inny wygląd; zastępować czymś’.

Zmienko - od zmienić ‘nadawać inny wygląd; zastępować czymś’.

Zmieńko - od zmienić ‘nadawać inny wygląd; zastępować czymś’.

Zmierzchała - 1785 od zmierzchać się ‘ściemniać się’, zmierzch.

Zmierzchowski - od zmierzchać się ‘ściemniać się’, zmierzch.

Zmierzwa - od mierzwa ‘pognieciona słoma; odchody zwierzęce’.

Zmieskoł - (Śl) od dawnego zmieszkać ‘opóźnić, zmitrężyć’.

Zmieszkoł - (Śl) od dawnego zmieszkać ‘opóźnić, zmitrężyć’.

Zmiędak - od z + prasłowiańskie moditi ‘palić’.

Zmigrodzki - od nazwy miejscowej Żmigród (krośnieńskie, gmina Nowy Żmigród).

Zmij - od staropolskiego żmij ‘smok’, od żmija ‘jadowity wąż’.

Zmija - od staropolskiego żmij ‘smok’, od żmija ‘jadowity wąż’.

Zmijak - od staropolskiego żmij ‘smok’, od żmija ‘jadowity wąż’.

Zmijan - od staropolskiego żmij ‘smok’, od żmija ‘jadowity wąż’.

Zmijewski - od staropolskiego żmij ‘smok’, od żmija ‘jadowity wąż’.

Zmijowski - od staropolskiego żmij ‘smok’, od żmija ‘jadowity wąż’.

Zmijski - od staropolskiego żmij ‘smok’, od żmija ‘jadowity wąż’.

Zmilczak - od zmilczeć ‘przemilczeć, zataić’.

Zmilczek - od zmilczeć ‘przemilczeć, zataić’.

Zminczuk - od zminka ‘wzmianka’, zminąć się ‘rozminąć się’.

Zminda - od zminda ‘niedorajda, niedojda’.

Zminka - od zminka ‘wzmianka’, zminąć się ‘rozminąć się’.

Zminkiewicz - od zminka ‘wzmianka’, zminąć się ‘rozminąć się’.

Zminko - od zminka ‘wzmianka’, zminąć się ‘rozminąć się’.

Zminkowski - od zminka ‘wzmianka’, zminąć się ‘rozminąć się’.

Zminy - od zminka ‘wzmianka’, zminąć się ‘rozminąć się’.

Zmińczuk - od zminka ‘wzmianka’, zminąć się ‘rozminąć się’.

Zmitorowicz - od imienia Dymitr, notowanego w Polsce od XIII wieku, notowanego jako Demetr, Demitr, Dmetr, Dmitr, Dymetr, Dometr, pochodzącego od greckiego Demétrios ‘należący do bogini płodów rolnych Demeter’.

Zmitrenia - od imienia Dymitr, notowanego w Polsce od XIII wieku, notowanego jako Demetr, Demitr, Dmetr, Dmitr, Dymetr, Dometr, pochodzącego od greckiego Demétrios ‘należący do bogini płodów rolnych Demeter’.

Zmitrewicz - od imienia Dymitr, notowanego w Polsce od XIII wieku, notowanego jako Demetr, Demitr, Dmetr, Dmitr, Dymetr, Dometr, pochodzącego od greckiego Demétrios ‘należący do bogini płodów rolnych Demeter’.

Zmitro - od imienia Dymitr, notowanego w Polsce od XIII wieku, notowanego jako Demetr, Demitr, Dmetr, Dmitr, Dymetr, Dometr, pochodzącego od greckiego Demétrios ‘należący do bogini płodów rolnych Demeter’.

Zmitrowicz - od imienia Dymitr, notowanego w Polsce od XIII wieku, notowanego jako Demetr, Demitr, Dmetr, Dmitr, Dymetr, Dometr, pochodzącego od greckiego Demétrios ‘należący do bogini płodów rolnych Demeter’.

Zmitrowski - od imienia Dymitr, notowanego w Polsce od XIII wieku, notowanego jako Demetr, Demitr, Dmetr, Dmitr, Dymetr, Dometr, pochodzącego od greckiego Demétrios ‘należący do bogini płodów rolnych Demeter’.

Zmitruk - od imienia Dymitr, notowanego w Polsce od XIII wieku, notowanego jako Demetr, Demitr, Dmetr, Dmitr, Dymetr, Dometr, pochodzącego od greckiego Demétrios ‘należący do bogini płodów rolnych Demeter’.

Zmitrukiewicz - od imienia Dymitr, notowanego w Polsce od XIII wieku, notowanego jako Demetr, Demitr, Dmetr, Dmitr, Dymetr, Dometr, pochodzącego od greckiego Demétrios ‘należący do bogini płodów rolnych Demeter’.

Zmoczał - od zmoczyć (się) ‘uczynić mokrym; nasiąknąć wilgocią’.

Zmoczyński - od zmoczyć (się) ‘uczynić mokrym; nasiąknąć wilgocią’.

Zmojda - od Żmudzin ‘mieszkaniec Żmudzi’, też od Żmudź; od Żmujdzin ‘Żmudzin’, żmudzić, żmujdzić ‘marudzić’.

Zmojdzin - od Żmudzin ‘mieszkaniec Żmudzi’, też od Żmudź; od Żmujdzin ‘Żmudzin’, żmudzić, żmujdzić ‘marudzić’.

Zmokły - od zmokły ‘zmoczony’.

Zmołty - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Zmora - 1402 od zmora ‘duch nocny, mara’, zmorzyć ‘zmęczyc, wyczerpać’.

Zmorca - od zmora ‘duch nocny, mara’, zmorzyć ‘zmęczyc, wyczerpać’.

Zmorczyński - od zmora ‘duch nocny, mara’, zmorzyć ‘zmęczyc, wyczerpać’.

Zmorek - od zmora ‘duch nocny, mara’, zmorzyć ‘zmęczyc, wyczerpać’.

Zmorka - od zmora ‘duch nocny, mara’, zmorzyć ‘zmęczyc, wyczerpać’.

Zmorkowski - od zmora ‘duch nocny, mara’, zmorzyć ‘zmęczyc, wyczerpać’.

Zmorski - od zmora ‘duch nocny, mara’, zmorzyć ‘zmęczyc, wyczerpać’.

Zmorzyk - od zmora ‘duch nocny, mara’, zmorzyć ‘zmęczyc, wyczerpać’.

Zmorzyński - od zmora ‘duch nocny, mara’, zmorzyć ‘zmęczyc, wyczerpać’.

Zmorzyski - od zmora ‘duch nocny, mara’, zmorzyć ‘zmęczyc, wyczerpać’.

Zmorzysko - od zmora ‘duch nocny, mara’, zmorzyć ‘zmęczyc, wyczerpać’.

Zmowa - od zmowa ‘spisek’, dawniej też ‘umowa, układ’, zmówić się ‘umówić się, uknuć spisek’.

Zmowarski - od zmowa ‘spisek’, dawniej też ‘umowa, układ’, zmówić się ‘umówić się, uknuć spisek’.

Zmowski - od zmowa ‘spisek’, dawniej też ‘umowa, układ’, zmówić się ‘umówić się, uknuć spisek’.

Zmożek - od zmora ‘duch nocny, mara’, zmorzyć ‘zmęczyc, wyczerpać’.

Zmożysko - od zmora ‘duch nocny, mara’, zmorzyć ‘zmęczyc, wyczerpać’.

Zmójdzin - od Żmudzin ‘mieszkaniec Żmudzi’, też od Żmudź; od Żmujdzin ‘Żmudzin’, żmudzić, żmujdzić ‘marudzić’.

Zmóra - od zmora ‘duch nocny, mara’, zmorzyć ‘zmęczyc, wyczerpać’.

Zmórzyński - od zmora ‘duch nocny, mara’, zmorzyć ‘zmęczyc, wyczerpać’.

Zmroczek - od zmrok ‘zmierzch’, zmroczyć się ‘ściemnić się’.

Zmroczyński - od zmrok ‘zmierzch’, zmroczyć się ‘ściemnić się’.

Zmrok - od zmrok ‘zmierzch’, zmroczyć się ‘ściemnić się’.

Zmruczyński - od zmrok ‘zmierzch’, zmroczyć się ‘ściemnić się’.

Zmud - od staropolskiego zmuda, żmuda ‘mitręga, strata czasu; ten, kto marnuje czas’, żmudzić, zmudzić ‘marudzić’.

Zmuda - od staropolskiego zmuda, żmuda ‘mitręga, strata czasu; ten, kto marnuje czas’, żmudzić, zmudzić ‘marudzić’.

Zmuda-Trzebiatowski - złożenia brak; Zmuda od staropolskiego zmuda, żmuda ‘mitręga, strata czasu; ten, kto marnuje czas’, żmudzić, zmudzić ‘marudzić’; Trzebiatowski 1766 od nazwy miejscowej Trzebiatowo, dziś Trzebiatkowa (słupskie, gmina Tuchomie).

Zmudczyński - od staropolskiego zmuda, żmuda ‘mitręga, strata czasu; ten, kto marnuje czas’, żmudzić, zmudzić ‘marudzić’.

Zmudka - od staropolskiego zmuda, żmuda ‘mitręga, strata czasu; ten, kto marnuje czas’, żmudzić, zmudzić ‘marudzić’.

Zmudkowicz - 1678 od zmowa ‘spisek’, dawniej też ‘umowa, układ’, zmówić się ‘umówić się, uknuć spisek’.

Zmudowski - od staropolskiego zmuda, żmuda ‘mitręga, strata czasu; ten, kto marnuje czas’, żmudzić, zmudzić ‘marudzić’.

Zmudz - od staropolskiego zmuda, żmuda ‘mitręga, strata czasu; ten, kto marnuje czas’, żmudzić, zmudzić ‘marudzić’.

Zmudzeński - od staropolskiego zmuda, żmuda ‘mitręga, strata czasu; ten, kto marnuje czas’, żmudzić, zmudzić ‘marudzić’.

Zmudziak - od staropolskiego zmuda, żmuda ‘mitręga, strata czasu; ten, kto marnuje czas’, żmudzić, zmudzić ‘marudzić’.

Zmudziejewski - od staropolskiego zmuda, żmuda ‘mitręga, strata czasu; ten, kto marnuje czas’, żmudzić, zmudzić ‘marudzić’.

Zmudziejowski - od staropolskiego zmuda, żmuda ‘mitręga, strata czasu; ten, kto marnuje czas’, żmudzić, zmudzić ‘marudzić’.

Zmudzik - od staropolskiego zmuda, żmuda ‘mitręga, strata czasu; ten, kto marnuje czas’, żmudzić, zmudzić ‘marudzić’.

Zmudzin - od Żmudzin ‘mieszkaniec Żmudzi, też od Żmudź.

Zmudziński - od Żmudzin ‘mieszkaniec Żmudzi, też od Żmudź.

Zmudzki - od Żmudzin ‘mieszkaniec Żmudzi, też od Żmudź.

Zmudzyński - od Żmudzin ‘mieszkaniec Żmudzi, też od Żmudź.

Zmudź - od Żmudzin ‘mieszkaniec Żmudzi, też od Żmudź.

Zmudż - od Żmudzin ‘mieszkaniec Żmudzi, też od Żmudź.

Zmujda - od Żmudzin ‘mieszkaniec Żmudzi’, też od Żmudź; od Żmujdzin ‘Żmudzin’, żmudzić, żmujdzić ‘marudzić’.

Zmujdzin - od Żmudzin ‘mieszkaniec Żmudzi, też od Żmudź.

Zmuna - od staropolskiego zmuda, żmuda ‘mitręga, strata czasu; ten, kto marnuje czas’, żmudzić, zmudzić ‘marudzić’.

Zmunda - od staropolskiego zmuda, żmuda ‘mitręga, strata czasu; ten, kto marnuje czas’, żmudzić, zmudzić ‘marudzić’.

Zmur - od żmurzyc ‘mrużyć’, od dawnego żmurki ‘zabawa w ciuciubabkę’.

Zmura - od żmurzyc ‘mrużyć’, od dawnego żmurki ‘zabawa w ciuciubabkę’.

Zmurczyk - od żmurzyc ‘mrużyć’, od dawnego żmurki ‘zabawa w ciuciubabkę’.

Zmurczyński - od zmora ‘duch nocny, mara’, zmorzyć ‘zmęczyc, wyczerpać’.

Zmurek - od zmora ‘duch nocny, mara’, zmorzyć ‘zmęczyc, wyczerpać’.

Zmurke - od zmora ‘duch nocny, mara’, zmorzyć ‘zmęczyc, wyczerpać’.

Zmurkiewicz - od zmora ‘duch nocny, mara’, zmorzyć ‘zmęczyc, wyczerpać’.

Zmurko - od zmora ‘duch nocny, mara’, zmorzyć ‘zmęczyc, wyczerpać’.

Zmurkow - od zmora ‘duch nocny, mara’, zmorzyć ‘zmęczyc, wyczerpać’.

Zmurzyński - od zmora ‘duch nocny, mara’, zmorzyć ‘zmęczyc, wyczerpać’.

Zmyj - od zmyć ‘usunąć coś myjąc; spłukać’, zmyję.

Zmyjko - od zmyć ‘usunąć coś myjąc; spłukać’, zmyję.

Zmykał - 1715 od zmykać ‘uciekać’.

Zmyl - od zmyć ‘usunąć coś myjąc; spłukać’, zmyję.

Zmyła - od zmyć ‘usunąć coś myjąc; spłukać’, zmyję.

Zmynda - od staropolskiego zmuda, żmuda ‘mitręga, strata czasu; ten, kto marnuje czas’, żmudzić, zmudzić ‘marudzić’.

Zmyslona - od zmyślony ‘wymyślony’.

Zmyslony - od zmyślony ‘wymyślony’.

Zmyslowski - od zmyślić ‘mówić nieprawdę’, dawniej też ‘wymyslać, majstrować; symulować’, zmysł.

Zmyslowy - od zmyślić ‘mówić nieprawdę’, dawniej też ‘wymyslać, majstrować; symulować’, zmysł.

Zmysław - od zmyślić ‘mówić nieprawdę’, dawniej też ‘wymyslać, majstrować; symulować’, zmysł; z nawiązaniem do nazwy osobowej na sław.

Zmysławski - od zmyślić ‘mówić nieprawdę’, dawniej też ‘wymyslać, majstrować; symulować’, zmysł.

Zmysło - od zmyślić ‘mówić nieprawdę’, dawniej też ‘wymyslać, majstrować; symulować’, zmysł.

Zmysłowicz - od zmyślić ‘mówić nieprawdę’, dawniej też ‘wymyslać, majstrować; symulować’, zmysł.

Zmysłowski - od zmyślić ‘mówić nieprawdę’, dawniej też ‘wymyslać, majstrować; symulować’, zmysł.

Zmysłowy - od zmyślić ‘mówić nieprawdę’, dawniej też ‘wymyslać, majstrować; symulować’, zmysł.

Zmyślana - od zmyślony ‘wymyślony’.

Zmyśliński - od zmyślić ‘mówić nieprawdę’, dawniej też ‘wymyslać, majstrować; symulować’, zmysł.

Zmyślna - od zmyślić ‘mówić nieprawdę’, dawniej też ‘wymyslać, majstrować; symulować’, zmysł; od zmyślny ‘pomysłowy, sprytny’, dawniej też ‘zmyślony’.

Zmyślny - od zmyślić ‘mówić nieprawdę’, dawniej też ‘wymyslać, majstrować; symulować’, zmysł; od zmyślny ‘pomysłowy, sprytny’, dawniej też ‘zmyślony’.

Zmyślona - od zmyślony ‘wymyślony’.

Zmyślony - od zmyślony ‘wymyślony’.

Zmyśna - od zmyślić ‘mówić nieprawdę’, dawniej też ‘wymyslać, majstrować; symulować’, zmysł; od zmyślny ‘pomysłowy, sprytny’, dawniej też ‘zmyślony’.

Zmyśny - od zmyślić ‘mówić nieprawdę’, dawniej też ‘wymyslać, majstrować; symulować’, zmysł; od zmyślny ‘pomysłowy, sprytny’, dawniej też ‘zmyślony’.

Zmywacz - od zmywacz ‘człowiek zajmujący się myciem czegoś’, zmywać.

Zmywaczyk - od zmywacz ‘człowiek zajmujący się myciem czegoś’, zmywać.

Zmywak - od zmywacz ‘człowiek zajmujący się myciem czegoś’, zmywać; od zmywak ‘naczynie do zmywania’.

Znachorczyk - od znachor ‘człowiek leczący ludzi bez wiedzy miedycznej’.

Znaczek - od znak ‘symbol, sygnał; oznaka’, dawniej ‘jednostka wojskowa’, też ‘herb’, znaczyć; od znaczek.

Znaczeniuk - od znak ‘symbol, sygnał; oznaka’, dawniej ‘jednostka wojskowa’, też ‘herb’, znaczyć.

Znaczko - od znak ‘symbol, sygnał; oznaka’, dawniej ‘jednostka wojskowa’, też ‘herb’, znaczyć; od znaczek.

Znaczkowski - od znak ‘symbol, sygnał; oznaka’, dawniej ‘jednostka wojskowa’, też ‘herb’, znaczyć; od znaczek.

Znaczyński - od znak ‘symbol, sygnał; oznaka’, dawniej ‘jednostka wojskowa’, też ‘herb’, znaczyć.

Znaiński - od znać ‘mieć pewien zasób wiedzy; umieć coś’, dawniej ‘wiedziec coś’, też znajomy, znany.

Znaj - od znać ‘mieć pewien zasób wiedzy; umieć coś’, dawniej ‘wiedziec coś’, też znajomy, znany.

Znajda - od znajda, znajdek ‘dziecko podrzucone’.

Znajdecki - od znajda, znajdek ‘dziecko podrzucone’.

Znajdek - od znajda, znajdek ‘dziecko podrzucone’.

Znajder - od znajda, znajdek ‘dziecko podrzucone’.

Znajdowicz - od znajda, znajdek ‘dziecko podrzucone’.

Znajdowski - od znajda, znajdek ‘dziecko podrzucone’.

Znajduk - od znajda, znajdek ‘dziecko podrzucone’.

Znajdziński - od znajda, znajdek ‘dziecko podrzucone’.

Znajek - od znać ‘mieć pewien zasób wiedzy; umieć coś’, dawniej ‘wiedziec coś’, też znajomy, znany.

Znajewski - od znać ‘mieć pewien zasób wiedzy; umieć coś’, dawniej ‘wiedziec coś’, też znajomy, znany.

Znajkiewicz - od znać ‘mieć pewien zasób wiedzy; umieć coś’, dawniej ‘wiedziec coś’, też znajomy, znany.

Znajkowicz - od znać ‘mieć pewien zasób wiedzy; umieć coś’, dawniej ‘wiedziec coś’, też znajomy, znany.

Znajkowski - od znać ‘mieć pewien zasób wiedzy; umieć coś’, dawniej ‘wiedziec coś’, też znajomy, znany.

Znajomski - od znać ‘mieć pewien zasób wiedzy; umieć coś’, dawniej ‘wiedziec coś’, też znajomy, znany.

Znak - od znak ‘symbol, sygnał; oznaka’, dawniej ‘jednostka wojskowa’, też ‘herb’, znaczyć.

Znakowski - od znak ‘symbol, sygnał; oznaka’, dawniej ‘jednostka wojskowa’, też ‘herb’, znaczyć.

Znalesniak - od znaleziony, znaleźć ‘natrafic na coś’, dawniej też ‘zachować się, postąpić; stawać się kimś’.

Znaleśniak - od znaleziony, znaleźć ‘natrafic na coś’, dawniej też ‘zachować się, postąpić; stawać się kimś’.

Znaleziński - od znaleziony, znaleźć ‘natrafic na coś’, dawniej też ‘zachować się, postąpić; stawać się kimś’.

Znaleziona - od znaleziony, znaleźć ‘natrafic na coś’, dawniej też ‘zachować się, postąpić; stawać się kimś’.

Znaleziony - od znaleziony, znaleźć ‘natrafic na coś’, dawniej też ‘zachować się, postąpić; stawać się kimś’.

Znalezniak - od znaleziony, znaleźć ‘natrafic na coś’, dawniej też ‘zachować się, postąpić; stawać się kimś’.

Znaleźna - od znaleziony, znaleźć ‘natrafic na coś’, dawniej też ‘zachować się, postąpić; stawać się kimś’.

Znaleźniak - od znaleziony, znaleźć ‘natrafic na coś’, dawniej też ‘zachować się, postąpić; stawać się kimś’.

Znaleźnik - od znaleziony, znaleźć ‘natrafic na coś’, dawniej też ‘zachować się, postąpić; stawać się kimś’.

Znamiec - od znamię ‘znak, piętno’, znamić ‘wyróznić, odznaczyć’.

Znamiecki - od znamię ‘znak, piętno’, znamić ‘wyróznić, odznaczyć’.

Znamienkiewicz - od znamię ‘znak, piętno’, znamić ‘wyróznić, odznaczyć’.

Znamieńczyków - od znamię ‘znak, piętno’, znamić ‘wyróznić, odznaczyć’.

Znamieńkiewicz - od znamię ‘znak, piętno’, znamić ‘wyróznić, odznaczyć’.

Znamieński - od znamię ‘znak, piętno’, znamić ‘wyróznić, odznaczyć’.

Znamierowski - 1580 od nazwy miejscowej Znamirowice (nowosądeckie, gmina Łososina Dolna).

Znamierski - od nazwy miejscowej Znamirowice (nowosądeckie, gmina Łososina Dolna).

Znamięcki - od znamię ‘znak, piętno’, znamić ‘wyróznić, odznaczyć’.

Znamięńczyków - od znamię ‘znak, piętno’, znamić ‘wyróznić, odznaczyć’.

Znamikowski - od znamię ‘znak, piętno’, znamić ‘wyróznić, odznaczyć’.

Znaminowski - od znamię ‘znak, piętno’, znamić ‘wyróznić, odznaczyć’.

Znamiński - od znamię ‘znak, piętno’, znamić ‘wyróznić, odznaczyć’.

Znamionkiewicz - od znamię ‘znak, piętno’, znamić ‘wyróznić, odznaczyć’.

Znamirowski - 1551 od nazwy miejscowej Znamirowice (nowosądeckie, gmina Łososina Dolna).

Znaniec - 1690 od znaniec ‘znajomy’, znany, znać.

Znaniecki - 1597 od znaniec ‘znajomy’, znany, znać.

Znanierowski - od nazwy miejscowej Znamirowice (nowosądeckie, gmina Łososina Dolna).

Znaniewicz - od znaniec ‘znajomy’, znany, znać.

Znańczyk - 1644 od znać ‘mieć pewien zasób wiedzy; umieć coś’, dawniej ‘wiedziec coś’, też znajomy, znany.

Znański - od znać ‘mieć pewien zasób wiedzy; umieć coś’, dawniej ‘wiedziec coś’, też znajomy, znany.

Znański - od znaniec ‘znajomy’, znany, znać.

Znicz - od znikać stawać się niewidocznym, przepadać’, dawniej też ‘słabnąć’, znik ‘zniknięcie’.

Zniczuk - od znikać stawać się niewidocznym, przepadać’, dawniej też ‘słabnąć’, znik ‘zniknięcie’.

Zniczyk - od znikać stawać się niewidocznym, przepadać’, dawniej też ‘słabnąć’, znik ‘zniknięcie’.

Znieczuk - od znikać stawać się niewidocznym, przepadać’, dawniej też ‘słabnąć’, znik ‘zniknięcie’.

Zniemirowski - od nazwy miejscowej Znamirowice (nowosądeckie, gmina Łososina Dolna).

Znikiewicz - od znikać stawać się niewidocznym, przepadać’, dawniej też ‘słabnąć’, znik ‘zniknięcie’.

Znikowski - od znikać stawać się niewidocznym, przepadać’, dawniej też ‘słabnąć’, znik ‘zniknięcie’.

Zniszczał - od zniszczały ‘zniszczony’, zniszczyć ‘unicestwić, uczynić bezużytecznym’.

Zniszczok - (Śl) od zniszczały ‘zniszczony’, zniszczyć ‘unicestwić, uczynić bezużytecznym’.

Zniszczol - od zniszczały ‘zniszczony’, zniszczyć ‘unicestwić, uczynić bezużytecznym’.

Zniszczoł - od zniszczały ‘zniszczony’, zniszczyć ‘unicestwić, uczynić bezużytecznym’.

Zniszczyński - od zniszczały ‘zniszczony’, zniszczyć ‘unicestwić, uczynić bezużytecznym’.

Znoiński - od znać ‘mieć pewien zasób wiedzy; umieć coś’, dawniej ‘wiedziec coś’, też znajomy, znany.

Znoj - 1464 od znój ‘ciężka praca’, dawniej też ‘upał; pot’.

Znojczak - od znój ‘ciężka praca’, dawniej też ‘upał; pot’.

Znojdek - od znajda, znajdek ‘dziecko podrzucone’.

Znojdziewicz - od znajda, znajdek ‘dziecko podrzucone’.

Znojek - 1480 od znój ‘ciężka praca’, dawniej też ‘upał; pot’.

Znojewski - od znój ‘ciężka praca’, dawniej też ‘upał; pot’.

Znojkiewicz - od znój ‘ciężka praca’, dawniej też ‘upał; pot’.

Znojko - od znój ‘ciężka praca’, dawniej też ‘upał; pot’.

Znojkowicz - od znój ‘ciężka praca’, dawniej też ‘upał; pot’.

Znorko - od z + norzyć ‘nurzyć’.

Znorkowski - od z + norzyć ‘nurzyć’.

Znorowski - od z + norzyć ‘nurzyć’.

Znosek - 1672 od dawnego znosek, zniosek ‘ostatnie dziecko’.

Znosko - od dawnego znosek, zniosek ‘ostatnie dziecko’.

Znośkiewicz - od dawnego znosek, zniosek ‘ostatnie dziecko’.

Znośko - od dawnego znosek, zniosek ‘ostatnie dziecko’.

Znoykiewicz - od znój ‘ciężka praca’, dawniej też ‘upał; pot’.

Znoykowicz - od znój ‘ciężka praca’, dawniej też ‘upał; pot’.

Znój - od znój ‘ciężka praca’, dawniej też ‘upał; pot’.

Znuda - od staropolskiego zmuda, żmuda ‘mitręga, strata czasu; ten, kto marnuje czas’, żmudzić, zmudzić ‘marudzić’.

Znych - od znykać ‘przeszukać, splądrować’.

Znychowski - od znykać ‘przeszukać, splądrować’.

Znyk - od znykać ‘przeszukać, splądrować’.

Znysłowski - od zmyślić ‘mówić nieprawdę’, dawniej też ‘wymyslać, majstrować; symulować’, zmysł.

Zoba - od zoba, zob ‘pokarm dla ptaków, ziarno’, zobać ‘dziobać’.

Zobaczewski - od zoba, zob ‘pokarm dla ptaków, ziarno’, zobać ‘dziobać’.

Zobaczyński - od zoba, zob ‘pokarm dla ptaków, ziarno’, zobać ‘dziobać’.

Zobała - od zoba, zob ‘pokarm dla ptaków, ziarno’, zobać ‘dziobać’.

Zobawa - (Śl) od zabawa ‘rozrywka; bal’, dawniej też ‘zajęcie, praca; zwłoka; opóźnienie’ lub od nazwy miejscowej Zabawa (tarnowskie, gmina Radłów; krakowskie, gmina Wieliczka) lub też od nazwy herbu Zabawa.

Zobczyński - od zoba, zob ‘pokarm dla ptaków, ziarno’, zobać ‘dziobać’.

Zobek - od zoba, zob ‘pokarm dla ptaków, ziarno’, zobać ‘dziobać’.

Zobel - od zoba, zob ‘pokarm dla ptaków, ziarno’, zobać ‘dziobać’.

Zobelak - od zoba, zob ‘pokarm dla ptaków, ziarno’, zobać ‘dziobać’.

Zobeniak - od zoba, zob ‘pokarm dla ptaków, ziarno’, zobać ‘dziobać’.

Zobenica - od zoba, zob ‘pokarm dla ptaków, ziarno’, zobać ‘dziobać’.

Zobiegalla - (Śl) od zabiegać ‘dotrzeć gdzieś biegnąc; wpaść; zastąpić drogę’, dawniej też ‘wypełnić się, nabrzmieć (krwią, łzami); zapobiec, przeszkodzić; uzyskać coś zabiegami’.

Zobiegała - (Śl) od zabiegać ‘dotrzeć gdzieś biegnąc; wpaść; zastąpić drogę’, dawniej też ‘wypełnić się, nabrzmieć (krwią, łzami); zapobiec, przeszkodzić; uzyskać coś zabiegami’.

Zobielski - od za + dawne biel ‘błoto’ lub od zabielić lub od nazwa miejscowa Biała, Biel.

Zobierała - od zabierać, zabrać ‘pozbawić kogoś czegoś; brać ze soba; zajmować coś, wypełniać’, dawniej też ‘wyrobić w sobie coś; wyruszyć z kimś’.

Zobka - od zoba, zob ‘pokarm dla ptaków, ziarno’, zobać ‘dziobać’.

Zobkowski - od zoba, zob ‘pokarm dla ptaków, ziarno’, zobać ‘dziobać’.

Zobków - od zoba, zob ‘pokarm dla ptaków, ziarno’, zobać ‘dziobać’.

Zobok - od zoba, zob ‘pokarm dla ptaków, ziarno’, zobać ‘dziobać’.

Zobol - od zoba, zob ‘pokarm dla ptaków, ziarno’, zobać ‘dziobać’.

Zobolewicz - od zoba, zob ‘pokarm dla ptaków, ziarno’, zobać ‘dziobać’.

Zobolewski - od zoba, zob ‘pokarm dla ptaków, ziarno’, zobać ‘dziobać’.

Zoborowski - od nazw miejscowych Zaborów, Zaborowie (kilka wsi).

Zoch - od imion na Zo-, typu Zofia.

Zocha - od imion na Zo-, typu Zofia.

Zochaj - od imion na Zo-, typu Zofia.

Zochel - 1723 od imion na Zo-, typu Zofia.

Zochell - od imion na Zo-, typu Zofia.

Zochna, m. - 1471 od imion na Zo-, typu Zofia.

Zochna, ż - 1362 od imion na Zo-, typu Zofia.

Zochniak - od imion na Zo-, typu Zofia.

Zochnik - od imion na Zo-, typu Zofia.

Zochniuk - od imion na Zo-, typu Zofia.

Zochol - od imion na Zo-, typu Zofia.

Zocholl - od imion na Zo-, typu Zofia.

Zocholla - (Pom) od imion na Zo-, typu Zofia.

Zochoł - od imion na Zo-, typu Zofia.

Zochoła - 1786 od imion na Zo-, typu Zofia.

Zochora - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zochorek - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zochorowski - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zochowicz - od imion na Zo-, typu Zofia.

Zochowski - od imion na Zo-, typu Zofia.

Zociera - od zacierać ‘zamazywać, tuszować; ucierać, sporządzać zacier’.

Zoczek - (Śl) od żak ‘student, uczeń’, dawniej też ‘duchowny mający niższe święcenia’.

Zofalik - od imienia żeńskiego Zofia, ze staropolskiego Zofija, pochodzenia greckiego, od sophia ‘mądrość’, znanego w Polsce od XII wieku.

Zofczak - od imienia żeńskiego Zofia, ze staropolskiego Zofija, pochodzenia greckiego, od sophia ‘mądrość’, znanego w Polsce od XII wieku.

Zofek - od imienia żeńskiego Zofia, ze staropolskiego Zofija, pochodzenia greckiego, od sophia ‘mądrość’, znanego w Polsce od XII wieku.

Zofia - od imienia żeńskiego Zofia, ze staropolskiego Zofija, pochodzenia greckiego, od sophia ‘mądrość’, znanego w Polsce od XII wieku.

Zofiak - od imienia żeńskiego Zofia, ze staropolskiego Zofija, pochodzenia greckiego, od sophia ‘mądrość’, znanego w Polsce od XII wieku.

Zofian - od imienia żeńskiego Zofia, ze staropolskiego Zofija, pochodzenia greckiego, od sophia ‘mądrość’, znanego w Polsce od XII wieku.

Zofieński - od imienia żeńskiego Zofia, ze staropolskiego Zofija, pochodzenia greckiego, od sophia ‘mądrość’, znanego w Polsce od XII wieku.

Zofija - 1447 od imienia żeńskiego Zofia, ze staropolskiego Zofija, pochodzenia greckiego, od sophia ‘mądrość’, znanego w Polsce od XII wieku.

Zofiński - od imienia żeńskiego Zofia, ze staropolskiego Zofija, pochodzenia greckiego, od sophia ‘mądrość’, znanego w Polsce od XII wieku.

Zofka, m. - od imienia żeńskiego Zofia, ze staropolskiego Zofija, pochodzenia greckiego, od sophia ‘mądrość’, znanego w Polsce od XII wieku.

Zoflik - od imienia żeńskiego Zofia, ze staropolskiego Zofija, pochodzenia greckiego, od sophia ‘mądrość’, znanego w Polsce od XII wieku.

Zoga - od żec ‘palić’, żgać, ‘kłuć’.

Zogal - od żec ‘palić’, żgać, ‘kłuć’.

Zogala - od żec ‘palić’, żgać, ‘kłuć’.

Zogalla - od żec ‘palić’, żgać, ‘kłuć’.

Zogalski - od żec ‘palić’, żgać, ‘kłuć’.

Zogał - od żec ‘palić’, żgać, ‘kłuć’.

Zogała - od żec ‘palić’, żgać, ‘kłuć’.

Zogas - od żec ‘palić’, żgać, ‘kłuć’.

Zogel - od żec ‘palić’, żgać, ‘kłuć’.

Zogg - od żec ‘palić’, żgać, ‘kłuć’.

Zogiel - od żec ‘palić’, żgać, ‘kłuć’.

Zogin - od żec ‘palić’, żgać, ‘kłuć’.

Zoglowek - od zagłówek ‘poduszka; podgłówek’.

Zogło - od żec ‘palić’, żgać, ‘kłuć’.

Zogłowek - od zagłówek ‘poduszka; podgłówek’.

Zogłówek - od zagłówek ‘poduszka; podgłówek’.

Zogo - od żec ‘palić’, żgać, ‘kłuć’.

Zogornik - od za + góra ‘mieszkajacy za górą’.

Zogorski - od za + góra ‘mieszkajacy za górą’.

Zogórecki - od za + góra ‘mieszkajacy za górą’.

Zogórnik - od za + góra ‘mieszkajacy za górą’.

Zogórski - od za + góra ‘mieszkajacy za górą’.

Zogrodnik - od zagroda ‘miejsce ogrodzone; gospodarstwo wiejskie; parkan, płot’ też od nazwy miejscowej Zagroda (częste).

Zoguła - od żec ‘palić’, żgać, ‘kłuć’.

Zojda - od zajść, zajdę lub od staropolskiego Zajda ‘kosa’, też ‘płachta do noszenia siana’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od apelatywu Seide ‘jedwab’.

Zojdek - od zajść, zajdę lub od staropolskiego Zajda ‘kosa’, też ‘płachta do noszenia siana’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od apelatywu Seide ‘jedwab’.

Zojdel - od zajść, zajdę lub od staropolskiego Zajda ‘kosa’, też ‘płachta do noszenia siana’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od apelatywu Seide ‘jedwab’.

Zojdz - od zajść, zajdę lub od staropolskiego Zajda ‘kosa’, też ‘płachta do noszenia siana’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od apelatywu Seide ‘jedwab’.

Zojdź - od zajść, zajdę lub od staropolskiego Zajda ‘kosa’, też ‘płachta do noszenia siana’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od apelatywu Seide ‘jedwab’.

Zok - (Śl) od żak ‘student, uczeń’, dawniej też ‘duchowny mający niższe święcenia’.

Zoka - od żak ‘student, uczeń’, dawniej też ‘duchowny mający niższe święcenia’.

Zola - od staropolskiego zola, żola ‘łuzyny, popiół z ługu’, od dawnego zolić ‘ługować’.

Zolankiewicz - od staropolskiego zola, żola ‘łuzyny, popiół z ługu’, od dawnego zolić ‘ługować’.

Zolanowicz - od staropolskiego zola, żola ‘łuzyny, popiół z ługu’, od dawnego zolić ‘ługować’.

Zolech - od staropolskiego zola, żola ‘łuzyny, popiół z ługu’, od dawnego zolić ‘ługować’.

Zolek - od staropolskiego zola, żola ‘łuzyny, popiół z ługu’, od dawnego zolić ‘ługować’.

Zolenik - od staropolskiego zola, żola ‘łuzyny, popiół z ługu’, od dawnego zolić ‘ługować’.

Zolennik - od staropolskiego zola, żola ‘łuzyny, popiół z ługu’, od dawnego zolić ‘ługować’.

Zolich - od staropolskiego zola, żola ‘łuzyny, popiół z ługu’, od dawnego zolić ‘ługować’.

Zolichowski - od staropolskiego zola, żola ‘łuzyny, popiół z ługu’, od dawnego zolić ‘ługować’.

Zolidrąg - 1623 od staropolskiego zola, żola ‘łuzyny, popiół z ługu’, od dawnego zolić ‘ługować’.

Zolik - od staropolskiego zola, żola ‘łuzyny, popiół z ługu’, od dawnego zolić ‘ługować’.

Zolikowski - od staropolskiego zola, żola ‘łuzyny, popiół z ługu’, od dawnego zolić ‘ługować’.

Zolisz - od staropolskiego zola, żola ‘łuzyny, popiół z ługu’, od dawnego zolić ‘ługować’.

Zolka - od staropolskiego zola, żola ‘łuzyny, popiół z ługu’, od dawnego zolić ‘ługować’.

Zolkiewicz - od staropolskiego zola, żola ‘łuzyny, popiół z ługu’, od dawnego zolić ‘ługować’.

Zolkon - od staropolskiego zola, żola ‘łuzyny, popiół z ługu’, od dawnego zolić ‘ługować’.

Zolkowski - od staropolskiego zola, żola ‘łuzyny, popiół z ługu’, od dawnego zolić ‘ługować’.

Zolna - od staropolskiego żołna ‘dzięcioł’.

Zolnik - od staropolskiego zola, żola ‘łuzyny, popiół z ługu’, od dawnego zolić ‘ługować’; od zolnik ‘drewniane naczynie, w którym ługowano bieliznę’.

Zolondek - od żołądek ‘narząd wewnętrzny, część przewodu pokarmowego’.

Zoltek - od żółty.

Zoltke - od żółty.

Zoltowski - od żółty.

Zoł - od staropolskiego zola, żola ‘łuzyny, popiół z ługu’, od dawnego zolić ‘ługować’.

Zoła - 1386 od staropolskiego zola, żola ‘łuzyny, popiół z ługu’, od dawnego zolić ‘ługować’.

Zoładkiewicz - od żołądek ‘narząd wewnętrzny, część przewodu pokarmowego’.

Zoładź - od żołądź ‘owoc dębu; kolor w kartach, trefl’.

Zołądek - od żołądek ‘narząd wewnętrzny, część przewodu pokarmowego’.

Zołądkiewicz - od żołądek ‘narząd wewnętrzny, część przewodu pokarmowego’.

Zołądz - od żołądź ‘owoc dębu; kolor w kartach, trefl’.

Zołądź - od żołądź ‘owoc dębu; kolor w kartach, trefl’.

Zołek - od staropolskiego zola, żola ‘łuzyny, popiół z ługu’, od dawnego zolić ‘ługować’.

Zołędowski - od żołądź ‘owoc dębu; kolor w kartach, trefl’.

Zołędziejewski - od żołądź ‘owoc dębu; kolor w kartach, trefl’.

Zołędziewski - od żołądź ‘owoc dębu; kolor w kartach, trefl’.

Zołędziowski - od żołądź ‘owoc dębu; kolor w kartach, trefl’.

Zołędzki - od żołądź ‘owoc dębu; kolor w kartach, trefl’.

Zołkiewicz - od staropolskiego zola, żola ‘łuzyny, popiół z ługu’, od dawnego zolić ‘ługować’.

Zołkoś - od staropolskiego zola, żola ‘łuzyny, popiół z ługu’, od dawnego zolić ‘ługować’.

Zołna - od staropolskiego żołna ‘dzięcioł’.

Zołnecko - od staropolskiego żołna ‘dzięcioł’.

Zołneczko - od staropolskiego żołna ‘dzięcioł’.

Zołner - od żołnierz ‘członek sił zbrojnych państwa’.

Zołnierczuk - od żołnierz ‘członek sił zbrojnych państwa’.

Zołnierczyk - od żołnierz ‘członek sił zbrojnych państwa’.

Zołnierek - od żołnierz ‘członek sił zbrojnych państwa’.

Zołnierg - od żołnierz ‘członek sił zbrojnych państwa’.

Zołnierkiewicz - od żołnierz ‘członek sił zbrojnych państwa’.

Zołnierowicz - od żołnierz ‘członek sił zbrojnych państwa’.

Zołnieruk - od żołnierz ‘członek sił zbrojnych państwa’.

Zołnierun - od żołnierz ‘członek sił zbrojnych państwa’.

Zołnierzewicz - od żołnierz ‘członek sił zbrojnych państwa’.

Zołnik - od staropolskiego zola, żola ‘łuzyny, popiół z ługu’, od dawnego zolić ‘ługować’.

Zołnowski - od staropolskiego żołna ‘dzięcioł’.

Zołobowicz - od żłób ‘podłużna rynna, koryto drewniane na paszę dla koni i bydła; wyżłobienie w ziemi’.

Zołociński - (z fonetyką ukraińską) od złoto ‘metal szlachetny’

Zołoń - od staropolskiego zola, żola ‘łuzyny, popiół z ługu’, od dawnego zolić ‘ługować’.

Zołopa - od żłopać ‘pić chciwie’.

Zołot - (z fonetyką ukraińską) od złoto ‘metal szlachetny’

Zołotajkin - (z fonetyką ukraińską) od złoto ‘metal szlachetny’

Zołotar - (z fonetyką ukraińską) od złoto ‘metal szlachetny’

Zołotarczuk - (z fonetyką ukraińską) od złoto ‘metal szlachetny’

Zołotarew - (z fonetyką ukraińską) od złoto ‘metal szlachetny’

Zołotarewicz - (z fonetyką ukraińską) od złoto ‘metal szlachetny’

Zołotariew - (z fonetyką ukraińską) od złoto ‘metal szlachetny’

Zołotariow - (z fonetyką ukraińską) od złoto ‘metal szlachetny’

Zołotarjew - (z fonetyką ukraińską) od złoto ‘metal szlachetny’

Zołotarowicz - (z fonetyką ukraińską) od złoto ‘metal szlachetny’

Zołotarski - (z fonetyką ukraińską) od złoto ‘metal szlachetny’

Zołotenka - (z fonetyką ukraińską) od złoto ‘metal szlachetny’

Zołotenko - (z fonetyką ukraińską) od złoto ‘metal szlachetny’

Zołoteńka - (z fonetyką ukraińską) od złoto ‘metal szlachetny’

Zołoteńki - (z fonetyką ukraińską) od złoto ‘metal szlachetny’

Zołoteńko - (z fonetyką ukraińską) od złoto ‘metal szlachetny’

Zołoteński - (z fonetyką ukraińską) od złoto ‘metal szlachetny’

Zołoter - (z fonetyką ukraińską) od złoto ‘metal szlachetny’

Zołotko - (z fonetyką ukraińską) od złoto ‘metal szlachetny’

Zołotnik - (z fonetyką ukraińską) od złoto ‘metal szlachetny’

Zołotnyk - (z fonetyką ukraińską) od złoto ‘metal szlachetny’

Zołotogorow - (z fonetyką ukraińską) od złoto ‘metal szlachetny’

Zołotogórow - (z fonetyką ukraińską) od złoto ‘metal szlachetny’

Zołotor - (z fonetyką ukraińską) od złoto ‘metal szlachetny’

Zołotorski - (z fonetyką ukraińską) od złoto ‘metal szlachetny’

Zołotow - (z fonetyką ukraińską) od złoto ‘metal szlachetny’

Zołotowski - (z fonetyką ukraińską) od złoto ‘metal szlachetny’

Zołotów - (z fonetyką ukraińską) od złoto ‘metal szlachetny’

Zołotucha - (z fonetyką ukraińską) od złoto ‘metal szlachetny’

Zołotuchin - (z fonetyką ukraińską) od złoto ‘metal szlachetny’

Zołotucho - (z fonetyką ukraińską) od złoto ‘metal szlachetny’

Zołotuchowski - (z fonetyką ukraińską) od złoto ‘metal szlachetny’

Zołowicz - od staropolskiego zola, żola ‘łuzyny, popiół z ługu’, od dawnego zolić ‘ługować’.

Zołtak - od żółty.

Zołtański - od żółty.

Zołtkowska - od żółty.

Zołtonosow - od żółty.

Zołtowski - od żółty.

Zołty - od żółty.

Zołud - od żołądek ‘narząd wewnętrzny, część przewodu pokarmowego’.

Zołza - 1437 od staropolskiego zołza ‘guz, narośl na skórze; jędza’.

Zomb - od ząb.

Zombczyk - od ząb.

Zombecki - od ząb.

Zombek - od ząb.

Zomber - od staropolskiego ząbr ‘choroba dziąseł’, też od staropolskiego ząbrz, ząbr ‘żubr’.

Zombik - od ząb.

Zombkowski - od ząb.

Zombroń - od staropolskiego ząbr ‘choroba dziąseł’, też od staropolskiego ząbrz, ząbr ‘żubr’.

Zombrowski - od staropolskiego ząbr ‘choroba dziąseł’, też od staropolskiego ząbrz, ząbr ‘żubr’.

Zomer - od niemieckiej nazwy osobowej Sommer, ta od apelatywu Sommer ‘lato’.

Zomerski - od niemieckiej nazwy osobowej Sommer, ta od apelatywu Sommer ‘lato’.

Zommer - 1490 od niemieckiej nazwy osobowej Sommer, ta od apelatywu Sommer ‘lato’.

Zon - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zonak - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zonakowski - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zonczak - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zonek - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zoni - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zoniak - 1661 od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zonik - 1691 od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zoniowski - 1793 od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zoniuk - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zonke - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zonko - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zonn - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zontag - od niemieckiej nazwy osobowej Son(n)tag, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sunnemtac ‘niedziela’.

Zontak - od niemieckiej nazwy osobowej Son(n)tag, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sunnemtac ‘niedziela’.

Zontek - od niemieckiej nazwy osobowej Son(n)tag, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sunnemtac ‘niedziela’.

Zontkowski - od niemieckiej nazwy osobowej Son(n)tag, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sunnemtac ‘niedziela’.

Zonto - od niemieckiej nazwy osobowej Son(n)tag, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sunnemtac ‘niedziela’.

Zontonowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Son(n)tag, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sunnemtac ‘niedziela’.

Zontow - od niemieckiej nazwy osobowej Son(n)tag, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sunnemtac ‘niedziela’.

Zontowska - od niemieckiej nazwy osobowej Son(n)tag, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sunnemtac ‘niedziela’.

Zoń - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zońca - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zończyk - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zońko - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zop - od niemieckiej nazwy osobowej Sap, ta od imienia złożonego Sacbert.

Zopa - od niemieckiej nazwy osobowej Sap, ta od imienia złożonego Sacbert.

Zopołka - od zapał ‘chęć, ochota’, dawniej też ‘miłość, namiętność’, zapalić ‘rozniecić ogień; budzić zapał’, dawniej też ‘wywoływać gorączkę, zaogniać’.

Zopora - od zapora, zapor ‘przeszkoda; zasuwa w drzwiach’.

Zoporowski - od zapora, zapor ‘przeszkoda; zasuwa w drzwiach’.

Zoppa - od niemieckiej nazwy osobowej Sap, ta od imienia złożonego Sacbert.

Zor - od podstawy zor-, por. zór ‘wejrzenie, spojrzenie’, też od gwarowego zor ‘żur; żar’.

Zora - od podstawy zor-, por. zór ‘wejrzenie, spojrzenie’, też od gwarowego zor ‘żur; żar’.

Zoran - od podstawy zor-, por. zór ‘wejrzenie, spojrzenie’, też od gwarowego zor ‘żur; żar’.

Zorąbała XVI w. - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zorek - od podstawy zor-, por. zór ‘wejrzenie, spojrzenie’, też od gwarowego zor ‘żur; żar’.

Zoremba - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zorembik - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zorembski - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zoręba - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zorębski - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zorga - 1440 od niemieckiej nazwy osobowej Sorge, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sorge ‘troska, niepokój, obawa’.

Zorgacz - od niemieckiej nazwy osobowej Sorge, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sorge ‘troska, niepokój, obawa’.

Zorge - 1440 od niemieckiej nazwy osobowej Sorge, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sorge ‘troska, niepokój, obawa’.

Zorgiel - od niemieckiej nazwy osobowej Sorge, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sorge ‘troska, niepokój, obawa’.

Zorgier - od niemieckiej nazwy osobowej Sorge, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sorge ‘troska, niepokój, obawa’.

Zoricic - od podstawy zor-, por. zór ‘wejrzenie, spojrzenie’, też od gwarowego zor ‘żur; żar’.

Zorii - od podstawy zor-, por. zór ‘wejrzenie, spojrzenie’, też od gwarowego zor ‘żur; żar’.

Zorij - od podstawy zor-, por. zór ‘wejrzenie, spojrzenie’, też od gwarowego zor ‘żur; żar’.

Zorn - od żarna ‘prymitywne urządzenie do mielenia’, od staropolskiego żarny ‘gorący’.

Zornaczak - od żarna ‘prymitywne urządzenie do mielenia’, od staropolskiego żarny ‘gorący’.

Zornaczuk - od żarna ‘prymitywne urządzenie do mielenia’, od staropolskiego żarny ‘gorący’.

Zornak - od żarna ‘prymitywne urządzenie do mielenia’, od staropolskiego żarny ‘gorący’.

Zoro - od podstawy zor-, por. zór ‘wejrzenie, spojrzenie’, też od gwarowego zor ‘żur; żar’.

Zorówka - od podstawy zor-, por. zór ‘wejrzenie, spojrzenie’, też od gwarowego zor ‘żur; żar’.

Zorro - od podstawy zor-, por. zór ‘wejrzenie, spojrzenie’, też od gwarowego zor ‘żur; żar’.

Zorski - od podstawy zor-, por. zór ‘wejrzenie, spojrzenie’, też od gwarowego zor ‘żur; żar’.

Zoruk - od podstawy zor-, por. zór ‘wejrzenie, spojrzenie’, też od gwarowego zor ‘żur; żar’.

Zoruń - od podstawy zor-, por. zór ‘wejrzenie, spojrzenie’, też od gwarowego zor ‘żur; żar’.

Zorycha - od podstawy zor-, por. zór ‘wejrzenie, spojrzenie’, też od gwarowego zor ‘żur; żar’.

Zorychta - od staropolskiego narychtować ‘przygotować, nastawić’.

Zoryj - od podstawy zor-, por. zór ‘wejrzenie, spojrzenie’, też od gwarowego zor ‘żur; żar’.

Zoryk - od podstawy zor-, por. zór ‘wejrzenie, spojrzenie’, też od gwarowego zor ‘żur; żar’.

Zoryło - od podstawy zor-, por. zór ‘wejrzenie, spojrzenie’, też od gwarowego zor ‘żur; żar’.

Zoryn - od podstawy zor-, por. zór ‘wejrzenie, spojrzenie’, też od gwarowego zor ‘żur; żar’.

Zorynkiewicz - od podstawy zor-, por. zór ‘wejrzenie, spojrzenie’, też od gwarowego zor ‘żur; żar’.

Zorzakiewicz - od dawnego zarzecze ‘miejsce za rzeką’ lub od nazwy miejscowej Zarzecze (częste).

Zorzański - od dawnego zarzecze ‘miejsce za rzeką’ lub od nazwy miejscowej Zarzecze (częste).

Zorzecki - od dawnego zarzecze ‘miejsce za rzeką’ lub od nazwy miejscowej Zarzecze (częste).

Zorzowski - od dawnego zarzecze ‘miejsce za rzeką’ lub od nazwy miejscowej Zarzecze (częste).

Zorzycki - (Śl) (z fonetyką ukraińską) od dawnego zarzecze ‘miejsce za rzeką’ lub od nazwy miejscowej Zarzecze (częste).

Zorzyński - (z fonetyką ukraińską) od dawnego zarzecze ‘miejsce za rzeką’ lub od nazwy miejscowej Zarzecze (częste).

Zorzytzki - (Śl) (z fonetyką ukraińską) od dawnego zarzecze ‘miejsce za rzeką’ lub od nazwy miejscowej Zarzecze (częste).

Zosada - od zasada ‘reguła, sposób postępowania’, dawniej ‘podstawa, fundament; przyczyna’.

Zosadzin - od zasada ‘reguła, sposób postępowania’, dawniej ‘podstawa, fundament; przyczyna’.

Zosia - od imienia żeńskiego Zofia, ze staropolskiego Zofija, pochodzenia greckiego, od sophia ‘mądrość’, znanego w Polsce od XII wieku.

Zosiak - od imienia żeńskiego Zofia, ze staropolskiego Zofija, pochodzenia greckiego, od sophia ‘mądrość’, znanego w Polsce od XII wieku.

Zosicz - od imienia żeńskiego Zofia, ze staropolskiego Zofija, pochodzenia greckiego, od sophia ‘mądrość’, znanego w Polsce od XII wieku.

Zosik - od imienia żeńskiego Zofia, ze staropolskiego Zofija, pochodzenia greckiego, od sophia ‘mądrość’, znanego w Polsce od XII wieku.

Zosimczuk - od imienia Zosim, używanego w Kościele prawosławnym, to z greckiego Zosimos, od zosis ‘pas, rzemień’ + przyrostek imos.

Zosimowicz - 1560 od imienia Zosim, używanego w Kościele prawosławnym, to z greckiego Zosimos, od zosis ‘pas, rzemień’ + przyrostek imos.

Zosina - od imienia Zosim, używanego w Kościele prawosławnym, to z greckiego Zosimos, od zosis ‘pas, rzemień’ + przyrostek imos.

Zosiński - od imienia Zosim, używanego w Kościele prawosławnym, to z greckiego Zosimos, od zosis ‘pas, rzemień’ + przyrostek imos.

Zosiuk - od imienia żeńskiego Zofia, ze staropolskiego Zofija, pochodzenia greckiego, od sophia ‘mądrość’, znanego w Polsce od XII wieku.

Zosiura - od imienia żeńskiego Zofia, ze staropolskiego Zofija, pochodzenia greckiego, od sophia ‘mądrość’, znanego w Polsce od XII wieku.

Zosym - 1484 od imienia Zosim, używanego w Kościele prawosławnym, to z greckiego Zosimos, od zosis ‘pas, rzemień’ + przyrostek imos.

Zosz - od imienia żeńskiego Zofia, ze staropolskiego Zofija, pochodzenia greckiego, od sophia ‘mądrość’, znanego w Polsce od XII wieku.

Zoszak - od imienia żeńskiego Zofia, ze staropolskiego Zofija, pochodzenia greckiego, od sophia ‘mądrość’, znanego w Polsce od XII wieku.

Zoszczak - od imienia żeńskiego Zofia, ze staropolskiego Zofija, pochodzenia greckiego, od sophia ‘mądrość’, znanego w Polsce od XII wieku.

Zoszczuk - od imienia żeńskiego Zofia, ze staropolskiego Zofija, pochodzenia greckiego, od sophia ‘mądrość’, znanego w Polsce od XII wieku.

Zoszczyk - od imienia żeńskiego Zofia, ze staropolskiego Zofija, pochodzenia greckiego, od sophia ‘mądrość’, znanego w Polsce od XII wieku.

Zoszka, ż. - 1393 od imienia żeńskiego Zofia, ze staropolskiego Zofija, pochodzenia greckiego, od sophia ‘mądrość’, znanego w Polsce od XII wieku.

Zoś - od imienia żeńskiego Zofia, ze staropolskiego Zofija, pochodzenia greckiego, od sophia ‘mądrość’, znanego w Polsce od XII wieku.

Zośka - od imienia żeńskiego Zofia, ze staropolskiego Zofija, pochodzenia greckiego, od sophia ‘mądrość’, znanego w Polsce od XII wieku.

Zośki - od imienia żeńskiego Zofia, ze staropolskiego Zofija, pochodzenia greckiego, od sophia ‘mądrość’, znanego w Polsce od XII wieku.

Zośkowski - od imienia żeńskiego Zofia, ze staropolskiego Zofija, pochodzenia greckiego, od sophia ‘mądrość’, znanego w Polsce od XII wieku.

Zot - od sotać ‘strzępić się’, socić ‘pchać, popychać’, też od gwarowego zot ‘żołądek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sott, ta z dolnoniemieckiego sot ‘studnia, źródło’ lub od sot ‘zupa, rosół’ albo od średnioniemieckiego sote ‘słodki, miły, przyjemny’.

Zota - od sotać ‘strzępić się’, socić ‘pchać, popychać’, też od gwarowego zot ‘żołądek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sott, ta z dolnoniemieckiego sot ‘studnia, źródło’ lub od sot ‘zupa, rosół’ albo od średnioniemieckiego sote ‘słodki, miły, przyjemny’.

Zotara - od sotać ‘strzępić się’, socić ‘pchać, popychać’, też od gwarowego zot ‘żołądek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sott, ta z dolnoniemieckiego sot ‘studnia, źródło’ lub od sot ‘zupa, rosół’ albo od średnioniemieckiego sote ‘słodki, miły, przyjemny’.

Zotczyk - od sotać ‘strzępić się’, socić ‘pchać, popychać’, też od gwarowego zot ‘żołądek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sott, ta z dolnoniemieckiego sot ‘studnia, źródło’ lub od sot ‘zupa, rosół’ albo od średnioniemieckiego sote ‘słodki, miły, przyjemny’.

Zotin - od sotać ‘strzępić się’, socić ‘pchać, popychać’, też od gwarowego zot ‘żołądek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sott, ta z dolnoniemieckiego sot ‘studnia, źródło’ lub od sot ‘zupa, rosół’ albo od średnioniemieckiego sote ‘słodki, miły, przyjemny’.

Zotka - od sotać ‘strzępić się’, socić ‘pchać, popychać’, też od gwarowego zot ‘żołądek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sott, ta z dolnoniemieckiego sot ‘studnia, źródło’ lub od sot ‘zupa, rosół’ albo od średnioniemieckiego sote ‘słodki, miły, przyjemny’.

Zotke - od sotać ‘strzępić się’, socić ‘pchać, popychać’, też od gwarowego zot ‘żołądek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sott, ta z dolnoniemieckiego sot ‘studnia, źródło’ lub od sot ‘zupa, rosół’ albo od średnioniemieckiego sote ‘słodki, miły, przyjemny’.

Zotkiewicz - od sotać ‘strzępić się’, socić ‘pchać, popychać’, też od gwarowego zot ‘żołądek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sott, ta z dolnoniemieckiego sot ‘studnia, źródło’ lub od sot ‘zupa, rosół’ albo od średnioniemieckiego sote ‘słodki, miły, przyjemny’.

Zotoczyk - od sotać ‘strzępić się’, socić ‘pchać, popychać’, też od gwarowego zot ‘żołądek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sott, ta z dolnoniemieckiego sot ‘studnia, źródło’ lub od sot ‘zupa, rosół’ albo od średnioniemieckiego sote ‘słodki, miły, przyjemny’.

Zotow - od sotać ‘strzępić się’, socić ‘pchać, popychać’, też od gwarowego zot ‘żołądek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sott, ta z dolnoniemieckiego sot ‘studnia, źródło’ lub od sot ‘zupa, rosół’ albo od średnioniemieckiego sote ‘słodki, miły, przyjemny’.

Zotowicz - od sotać ‘strzępić się’, socić ‘pchać, popychać’, też od gwarowego zot ‘żołądek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sott, ta z dolnoniemieckiego sot ‘studnia, źródło’ lub od sot ‘zupa, rosół’ albo od średnioniemieckiego sote ‘słodki, miły, przyjemny’.

Zotów - od sotać ‘strzępić się’, socić ‘pchać, popychać’, też od gwarowego zot ‘żołądek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sott, ta z dolnoniemieckiego sot ‘studnia, źródło’ lub od sot ‘zupa, rosół’ albo od średnioniemieckiego sote ‘słodki, miły, przyjemny’.

Zott - od sotać ‘strzępić się’, socić ‘pchać, popychać’, też od gwarowego zot ‘żołądek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sott, ta z dolnoniemieckiego sot ‘studnia, źródło’ lub od sot ‘zupa, rosół’ albo od średnioniemieckiego sote ‘słodki, miły, przyjemny’.

Zotta - od sotać ‘strzępić się’, socić ‘pchać, popychać’, też od gwarowego zot ‘żołądek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sott, ta z dolnoniemieckiego sot ‘studnia, źródło’ lub od sot ‘zupa, rosół’ albo od średnioniemieckiego sote ‘słodki, miły, przyjemny’.

Zotyka - od zatykać ‘zamknąć otwór; umieścić coś’, dawniej też ‘wyznaczyć, wytknąć; zamknąć’, zatyka ‘zatyczka’.

Zowada - od zawada ‘przeszkoda’, dawniej też ‘kora; skaza’ lub od nazwy miejscowej Zawada (liczne).

Zowade - od zawada ‘przeszkoda’, dawniej też ‘kora; skaza’ lub od nazwy miejscowej Zawada (liczne).

Zowal - od zawał, od staropolskiego zawała ‘zawalenie się’, zawalić ‘zasypać, ukryć’.

Zowall - (Śl) od zawał, od staropolskiego zawała ‘zawalenie się’, zawalić ‘zasypać, ukryć’.

Zowalski - od zawał, od staropolskiego zawała ‘zawalenie się’, zawalić ‘zasypać, ukryć’.

Zowciuk - od imienia żeńskiego Zofia, ze staropolskiego Zofija, pochodzenia greckiego, od sophia ‘mądrość’, znanego w Polsce od XII wieku.

Zowczak - od imienia żeńskiego Zofia, ze staropolskiego Zofija, pochodzenia greckiego, od sophia ‘mądrość’, znanego w Polsce od XII wieku.

Zowiązek - od zawiązały ‘krępy, przysadzisty’, zawiązać ‘zrobic supeł, węzeł; zorganizować, utworzyć; łączyć się w grupę’.

Zowierucha - od zawierucha ‘silny wiatr’, dawniej też ‘człowiek porywczy, zawadiaka’.

Zowionsek - (Śl) od zawiązały ‘krępy, przysadzisty’, zawiązać ‘zrobic supeł, węzeł; zorganizować, utworzyć; łączyć się w grupę’.

Zowionzek - (Śl) od zawiązały ‘krępy, przysadzisty’, zawiązać ‘zrobic supeł, węzeł; zorganizować, utworzyć; łączyć się w grupę’.

Zowislok - (Śl) od za Wisłą.

Zowisło - od za Wisłą.

Zowiślak - od za Wisłą.

Zowiślok - (Śl) od za Wisłą.

Zowlocki - od staropolskiego zawłoka ‘powłoka’, też ‘włóczęga’.

Zowodniok - od za wodą.

Zoworka - (Śl) od zawora, ze staropolskiego zawor ‘zasuwa drewniana; miejsce zamknięte’.

Zozoń - może od zorza.

Zozowicz - może od zorza.

Zozuk - może od zorza.

Zozula - od zazula, zezula ‘kukułka’.

Zozulak - od zazula, zezula ‘kukułka’.

Zozulczak - od zazula, zezula ‘kukułka’.

Zozulicz - 1560 od zazula, zezula ‘kukułka’.

Zozuliński - od zazula, zezula ‘kukułka’.

Zozuń - może od zorza.

Zól - od staropolskiego zola, żola ‘łuzyny, popiół z ługu’, od dawnego zolić ‘ługować’.

Zóllner - od staropolskiego zola, żola ‘łuzyny, popiół z ługu’, od dawnego zolić ‘ługować’.

Zólnowski - od staropolskiego zola, żola ‘łuzyny, popiół z ługu’, od dawnego zolić ‘ługować’.

Zół - od staropolskiego zola, żola ‘łuzyny, popiół z ługu’, od dawnego zolić ‘ługować’.

Zółciak - od żółty.

Zółciński - od żółty.

Zółczyński - od żółty.

Zółć - od żółty; od żółć ‘wydzielina wątroby’.

Zółek - od staropolskiego zola, żola ‘łuzyny, popiół z ługu’, od dawnego zolić ‘ługować’.

Zółkiewicz - od staropolskiego zola, żola ‘łuzyny, popiół z ługu’, od dawnego zolić ‘ługować’.

Zółkiewski - od staropolskiego zola, żola ‘łuzyny, popiół z ługu’, od dawnego zolić ‘ługować’.

Zółkoś - od staropolskiego zola, żola ‘łuzyny, popiół z ługu’, od dawnego zolić ‘ługować’.

Zółkowski - od staropolskiego zola, żola ‘łuzyny, popiół z ługu’, od dawnego zolić ‘ługować’.

Zółta - od żółty.

Zółtak - od żółty.

Zółtaniecki - od żółty.

Zółtański - od żółty.

Zółtaszek - od żółty.

Zółtek - od żółty.

Zółtowski - od żółty.

Zółty - od żółty.

Zółw - od żółw, ze staropolskiego żołw ‘gatunek gada’, dawniej też rodzaj machiny oblężniczej’.

Zółwiński - od żółw, ze staropolskiego żołw ‘gatunek gada’, dawniej też rodzaj machiny oblężniczej’.

Zółzaszek - od staropolskiego zołza ‘guz, narośl na skórze; jędza’.

Zóralski - od żur ‘rodzaj zupy’.

Zórański - od żur ‘rodzaj zupy’.

Zóraw - od żuraw, ze staropolskiego żoraw ‘gatunek ptaka’, także ‘przyrząd do wyciągania wody ze studni’.

Zórawik - od żuraw, ze staropolskiego żoraw ‘gatunek ptaka’, także ‘przyrząd do wyciągania wody ze studni’.

Zórawski - od nazwy miejscowej Żuraw, dawniej Żoraw też Żurawia, Żurawica (kilka wsi).

Zórkowska - od żur ‘rodzaj zupy’.

Zrada - od zdrada, zdradzić ‘nie dochować wierności’.

Zradziński - od zdrada, zdradzić ‘nie dochować wierności’.

Zraj - od zraić ‘naraić, namówić’.

Zrajczyk - od zraić ‘naraić, namówić’.

Zrajewski - od zraić ‘naraić, namówić’.

Zrajko - od zraić ‘naraić, namówić’.

Zrajkowski - od zraić ‘naraić, namówić’.

Zrala - od dawnego źrały, zdrzały ‘dojrzały’, od grarowego źraleć ‘dojrzewać’.

Zralek - od dawnego źrały, zdrzały ‘dojrzały’, od grarowego źraleć ‘dojrzewać’.

Zralski - od dawnego źrały, zdrzały ‘dojrzały’, od grarowego źraleć ‘dojrzewać’.

Zrałek - od dawnego źrały, zdrzały ‘dojrzały’, od grarowego źraleć ‘dojrzewać’.

Zrałka - od dawnego źrały, zdrzały ‘dojrzały’, od grarowego źraleć ‘dojrzewać’.

Zrałko - od dawnego źrały, zdrzały ‘dojrzały’, od grarowego źraleć ‘dojrzewać’.

Zrały - od dawnego źrały, zdrzały ‘dojrzały’, od grarowego źraleć ‘dojrzewać’.

Zrazek - od podstawy zraz-; od zraz ‘odcięty kawałek mięsa’, zrazić ‘zniechęcić’ dawniej też ‘zbić’, zraza ‘odraza, wstręt’.

Zrazik - od podstawy zraz-; od zraz ‘odcięty kawałek mięsa’, zrazić ‘zniechęcić’ dawniej też ‘zbić’, zraza ‘odraza, wstręt’.

Zraziński - od podstawy zraz-; od zraz ‘odcięty kawałek mięsa’, zrazić ‘zniechęcić’ dawniej też ‘zbić’, zraza ‘odraza, wstręt’.

Zrażek - od podstawy zraz-; od zraz ‘odcięty kawałek mięsa’, zrazić ‘zniechęcić’ dawniej też ‘zbić’, zraza ‘odraza, wstręt’.

Zrąbkowski - od zrąbać, zrąbać ‘ściąć; poranić kogoś bronią sieczną’.

Zrąbłowski - od zrąbać, zrąbać ‘ściąć; poranić kogoś bronią sieczną’.

Zrebiec - od źrebię, ze staropolskiego źrzebię, źrzebiec, także źróbek ‘młode zwierząt jednokopytnych’.

Zrebiecki - od źrebię, ze staropolskiego źrzebię, źrzebiec, także źróbek ‘młode zwierząt jednokopytnych’.

Zrebna - od źrebię, ze staropolskiego źrzebię, źrzebiec, także źróbek ‘młode zwierząt jednokopytnych’.

Zrebny - od źrebię, ze staropolskiego źrzebię, źrzebiec, także źróbek ‘młode zwierząt jednokopytnych’.

Zreda - od zdrada, zdradzić ‘nie dochować wierności’.

Zreliński - od dawnego źrały, zdrzały ‘dojrzały’, od grarowego źraleć ‘dojrzewać’.

Zrembikiewicz - od zrąbać, zrąbać ‘ściąć; poranić kogoś bronią sieczną’.

Zrembkiewicz - od zrąbać, zrąbać ‘ściąć; poranić kogoś bronią sieczną’.

Zręba - od zrąbać, zrąbać ‘ściąć; poranić kogoś bronią sieczną’.

Zrębiec - od zrąbać, zrąbać ‘ściąć; poranić kogoś bronią sieczną’.

Zrębkowski - od zrąbać, zrąbać ‘ściąć; poranić kogoś bronią sieczną’.

Zrębliński - od zrąbać, zrąbać ‘ściąć; poranić kogoś bronią sieczną’.

Zrębowicz - od zrąbać, zrąbać ‘ściąć; poranić kogoś bronią sieczną’.

Zrębski - od zrąbać, zrąbać ‘ściąć; poranić kogoś bronią sieczną’.

Zręczkowic - 1612 od staropolskiego zręczyć, zrękować ‘zaręczyć, odbyć zrękowiny’.

Zręczycki - 1629 od nazwy miejscowej Zręczyce (krakowskie, gmina Gdów).

Zrobczyński - od zrobek ‘bydlę niezdolne do pracy po przemęczeniu’.

Zrobek - od zrobek ‘bydlę niezdolne do pracy po przemęczeniu’.

Zrodelny - od źródło

Zrodlak - od źródło

Zrol - od dawnego źrały, zdrzały ‘dojrzały’, od grarowego źraleć ‘dojrzewać’.

Zrolski - od dawnego źrały, zdrzały ‘dojrzały’, od grarowego źraleć ‘dojrzewać’.

Zrołka - od dawnego źrały, zdrzały ‘dojrzały’, od grarowego źraleć ‘dojrzewać’.

Zrombkowski - od zrąbać, zrąbać ‘ściąć; poranić kogoś bronią sieczną’.

Zrost - od zrost ‘zrośnięcie się’, zróść.

Zrostek - od zrost ‘zrośnięcie się’, zróść.

Zrostowski - od zrost ‘zrośnięcie się’, zróść.

Zroślak - od zrost ‘zrośnięcie się’, zróść.

Zroślik - od zrost ‘zrośnięcie się’, zróść.

Zróbecki - od źrebię, ze staropolskiego źrzebię, źrzebiec, także źróbek ‘młode zwierząt jednokopytnych’.

Zróbek - od zrobek ‘bydlę niezdolne do pracy po przemęczeniu’.

Zróber - od zrobek ‘bydlę niezdolne do pracy po przemęczeniu’.

Zróbkiewicz - od zrobek ‘bydlę niezdolne do pracy po przemęczeniu’.

Zródelna - od źródło.

Zródelny - od źródło.

Zródelski - od źródło.

Zródlak - od źródło.

Zródlewski - od źródło.

Zródło - od źródło.

Zródłowski - od źródło.

Zrój - od zraić ‘naraić, namówić’.

Zrółka - od dawnego źrały, zdrzały ‘dojrzały’, od grarowego źraleć ‘dojrzewać’.

Zrółko - od dawnego źrały, zdrzały ‘dojrzały’, od grarowego źraleć ‘dojrzewać’.

Zrubek - od źrebię, ze staropolskiego źrzebię, źrzebiec, także źróbek ‘młode zwierząt jednokopytnych’.

Zrudelna - od źródło.

Zrudłowski - od źródło.

Zrusz - od zruszyć ‘poruszyć’.

Zrywacz - od zrywacz ‘ten, kto zrywa’, zrywać ‘oderwać coś; rozerwać; unieważnić coś’.

Zrywczyński - od zrywacz ‘ten, kto zrywa’, zrywać ‘oderwać coś; rozerwać; unieważnić coś’.

Zub - 1193 (Śl); 1422 (KrW) (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zuba - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubacz - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubaczek - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubaczewski - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubaczyk - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubaczyn - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubak - 1411 (KrW) (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubal - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubala - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubalewicz - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubalski - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubała - 1569 (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zuban - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubaniak - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubań - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubański - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubar - od zuber ‘skała solna’, też ‘śrutownik’.

Zubarek - od zuber ‘skała solna’, też ‘śrutownik’.

Zubarew - od zuber ‘skała solna’, też ‘śrutownik’.

Zubarewicz - od zuber ‘skała solna’, też ‘śrutownik’.

Zubariew - od zuber ‘skała solna’, też ‘śrutownik’.

Zubaszczyk - 1703 (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubaszek - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubaszenko - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubaszewski - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubcow - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubczak - 1628 (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubczenko - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubczewski - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubczuk - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubczyc - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubczyć - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubczyk - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubczyński - 1737 (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubek - 1462 (KrW) (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubel - 1522 (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubelewicz - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubelik - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubelski - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubenko - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zuber - od zuber ‘skała solna’, też ‘śrutownik’.

Zuberda - od zuber ‘skała solna’, też ‘śrutownik’.

Zuberek - od zuber ‘skała solna’, też ‘śrutownik’.

Zuberko - 1417 (KrW) od zuber ‘skała solna’, też ‘śrutownik’.

Zubernik - od zuber ‘skała solna’, też ‘śrutownik’.

Zuberski - 1786 od zuber ‘skała solna’, też ‘śrutownik’.

Zubert - od niemieckiej nazwy osobowej Schubert, ta od średnio-wysoko-niemieckiego schuowürthe ‘szewc’.

Zubertowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Schubert, ta od średnio-wysoko-niemieckiego schuowürthe ‘szewc’.

Zubertowski - od niemieckiej nazwy osobowej Schubert, ta od średnio-wysoko-niemieckiego schuowürthe ‘szewc’.

Zubiak1721 - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubich - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubicki - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubicz - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubiel - 1596 (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubielew - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubielewicz - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubielik - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubienko - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubień - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubik - 1662 (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubikiewicz - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubikowski - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubil - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubilewicz - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubin - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubiński - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubka - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubke - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubkiewicz - 1763 (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubko - 1662 (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubkow - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubkowicz - 1763 (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubkowski - 1756 od nazwy miejscowej Zubki (kilka wsi).

Zubków - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zublewicz - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zublewski - od zubel ‘kawałek’.

Zublik - 1667 (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zublikowicz - 1697 (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubo - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubok - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubolewicz - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubor - od zuber ‘skała solna’, też ‘śrutownik’.

Zuborowski - od zuber ‘skała solna’, też ‘śrutownik’.

Zuborski - od zuber ‘skała solna’, też ‘śrutownik’.

Zubow - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubowicz - 1558 (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubowiecki - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubowski - od nazwy miejscowej Zubowice (zamojskie, gmina Komarów-Osada), Zubowo (białostockie, gmina Bielsk Podlaski).

Zubr - od żubr, zubr ‘zwierzę z rodziny pustorożców’.

Zubraj - od żubr, zubr ‘zwierzę z rodziny pustorożców’.

Zubrański - od żubr, zubr ‘zwierzę z rodziny pustorożców’.

Zubrewicz - od żubr, zubr ‘zwierzę z rodziny pustorożców’.

Zubrikowski - od żubr, zubr ‘zwierzę z rodziny pustorożców’.

Zubrowicz - od żubr, zubr ‘zwierzę z rodziny pustorożców’.

Zubrowski - od żubr, zubr ‘zwierzę z rodziny pustorożców’.

Zubrucki - od żubr, zubr ‘zwierzę z rodziny pustorożców’.

Zubrycki - od nazw miejscowych Zubrzyca, Zubrzyce (kilka wsi).

Zubryd - od żubr, zubr ‘zwierzę z rodziny pustorożców’.

Zubryjczuk - od żubr, zubr ‘zwierzę z rodziny pustorożców’.

Zubryjewicz - od żubr, zubr ‘zwierzę z rodziny pustorożców’.

Zubryk - od żubr, zubr ‘zwierzę z rodziny pustorożców’.

Zubryka - od żubr, zubr ‘zwierzę z rodziny pustorożców’.

Zubrykowski - od żubr, zubr ‘zwierzę z rodziny pustorożców’.

Zubryn - od żubr, zubr ‘zwierzę z rodziny pustorożców’.

Zubryniewicz - od żubr, zubr ‘zwierzę z rodziny pustorożców’.

Zubrynowicz - od żubr, zubr ‘zwierzę z rodziny pustorożców’.

Zubrzak - od żubr, zubr ‘zwierzę z rodziny pustorożców’.

Zubrzyc - od żubr, zubr ‘zwierzę z rodziny pustorożców’.

Zubrzycki - 1490 od nazw miejscowych Zubrzyca, Zubrzyce (kilka wsi).

Zubrzyk - od żubr, zubr ‘zwierzę z rodziny pustorożców’.

Zubrzyński - od żubr, zubr ‘zwierzę z rodziny pustorożców’.

Zubski - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubura - od ząb.

Zuby - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubyk - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zubylewicz - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od ząb.

Zuc - od żuk ‘chrabąszcz; wół czarny’.

Zucek - od żuk ‘chrabąszcz; wół czarny’.

Zuch - 1794 od zuch ‘człowiek odważny, zaradny’.

Zucha - od zuch ‘człowiek odważny, zaradny’.

Zuchaj - od zuch ‘człowiek odważny, zaradny’.

Zuchajewicz - od zuch ‘człowiek odważny, zaradny’.

Zuchal - od zuch ‘człowiek odważny, zaradny’.

Zuchalski - od zuch ‘człowiek odważny, zaradny’.

Zuchała - 1788 od zuch ‘człowiek odważny, zaradny’.

Zuchanek - od zuch ‘człowiek odważny, zaradny’.

Zuchaniak - od zuch ‘człowiek odważny, zaradny’.

Zuchaniewicz - od zuch ‘człowiek odważny, zaradny’.

Zuchaniewski - od zuch ‘człowiek odważny, zaradny’.

Zuchantke - od zuch ‘człowiek odważny, zaradny’.

Zuchański - od zuch ‘człowiek odważny, zaradny’.

Zuchara - od niemieckiej nazwy osobowej Sucher.

Zucharski - od niemieckiej nazwy osobowej Sucher.

Zuchejda - od zuch ‘człowiek odważny, zaradny’.

Zuchel - od zuch ‘człowiek odważny, zaradny’.

Zuchelkowski - od zuch ‘człowiek odważny, zaradny’.

Zucher - od niemieckiej nazwy osobowej Sucher.

Zuchera - od niemieckiej nazwy osobowej Sucher.

Zuchewicz - od zuch ‘człowiek odważny, zaradny’.

Zuchiewicz - od zuch ‘człowiek odważny, zaradny’.

Zuchiński - od zuch ‘człowiek odważny, zaradny’.

Zuchliński - od zuch ‘człowiek odważny, zaradny’.

Zuchlke - od zuch ‘człowiek odważny, zaradny’.

Zuchman - od niemieckiej nazwy osobowej Suchmann, ta od średnio-wysoko-niemieckiego suochman ‘naganiacz’, też od gwarowego suchman ‘sukmana’.

Zuchmanowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Suchmann, ta od średnio-wysoko-niemieckiego suochman ‘naganiacz’, też od gwarowego suchman ‘sukmana’.

Zuchmantowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Suchmann, ta od średnio-wysoko-niemieckiego suochman ‘naganiacz’, też od gwarowego suchman ‘sukmana’.

Zuchmański - od niemieckiej nazwy osobowej Suchmann, ta od średnio-wysoko-niemieckiego suochman ‘naganiacz’, też od gwarowego suchman ‘sukmana’.

Zuchmatowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Suchmann, ta od średnio-wysoko-niemieckiego suochman ‘naganiacz’, też od gwarowego suchman ‘sukmana’.

Zuchmiarek - od niemieckiej nazwy osobowej Suchmann, ta od średnio-wysoko-niemieckiego suochman ‘naganiacz’, też od gwarowego suchman ‘sukmana’.

Zuchmontowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Suchmann, ta od średnio-wysoko-niemieckiego suochman ‘naganiacz’, też od gwarowego suchman ‘sukmana’.

Züchner - od niemieckiej nazwy osobowej Suchner, ta od nazwy miejscowej Suchan.

Zuchniak - od zuch ‘człowiek odważny, zaradny’.

Zuchniarek - od niemieckiej nazwy osobowej Suchner, ta od nazwy miejscowej Suchan.

Zuchniarz - od niemieckiej nazwy osobowej Suchner, ta od nazwy miejscowej Suchan.

Zuchnicki - od zuch ‘człowiek odważny, zaradny’.

Zuchniewicz - od zuch ‘człowiek odważny, zaradny’.

Zuchniewski - od zuch ‘człowiek odważny, zaradny’.

Zuchnik - od zuch ‘człowiek odważny, zaradny’.

Zucholl - od zuch ‘człowiek odważny, zaradny’.

Zucholla - od zuch ‘człowiek odważny, zaradny’.

Zuchoł - 1792 od zuch ‘człowiek odważny, zaradny’.

Zuchora - od niemieckiej nazwy osobowej Sucher.

Zuchorski - od niemieckiej nazwy osobowej Sucher.

Zuchowicz - od zuch ‘człowiek odważny, zaradny’.

Zuchowiec - od zuch ‘człowiek odważny, zaradny’.

Zuchowski - od zuch ‘człowiek odważny, zaradny’.

Zuchwalski - od zuchwały ‘osznaczający się aroganckim sposobem bycia; ryzykant’.

Zuchwałowicz - od zuchwały ‘osznaczający się aroganckim sposobem bycia; ryzykant’.

Zuchwicz - od żuchwa ‘szczęka’.

Zuczek - od żuk ‘chrabąszcz; wół czarny’.

Zuczkiewicz - od żuk ‘chrabąszcz; wół czarny’.

Zuczkowski - od żuk ‘chrabąszcz; wół czarny’.

Zuczonkow - od żuk ‘chrabąszcz; wół czarny’.

Zuda - od litewskiej nazwy osobowej Žudys lub Zudas.

Zudai - od litewskiej nazwy osobowej Žudys lub Zudas.

Zuder - od niemieckich nazw osobowych Suder, Sudor, te od średnio-wysoko-niemieckiego süter ‘szewc, krawiec’ lub od średnioniemieckiego suder ‘południowy, po południowej stronie’, albo sudra, sudro ‘zniszczona odzież’, sudrać, szudrać ‘drapać; może też od niemieckiej nazwy osobowej Schuder, a ta od średnioniemieckiego schudden ‘potrząsać, głównie głową’.

Zudin - od litewskiej nazwy osobowej Žudys lub Zudas.

Zudnek - od litewskiej nazwy osobowej Žudys lub Zudas.

Zudowicz - od litewskiej nazwy osobowej Žudys lub Zudas.

Zudro - od niemieckich nazw osobowych Suder, Sudor, te od średnio-wysoko-niemieckiego süter ‘szewc, krawiec’ lub od średnioniemieckiego suder ‘południowy, po południowej stronie’, albo sudra, sudro ‘zniszczona odzież’, sudrać, szudrać ‘drapać; może też od niemieckiej nazwy osobowej Schuder, a ta od średnioniemieckiego schudden ‘potrząsać, głównie głową’.

Zudziewicz - od litewskiej nazwy osobowej Žudys lub Zudas.

Zudzin - od litewskiej nazwy osobowej Žudys lub Zudas.

Zufka - 1788 od zupa.

Zug - od niemieckiej nazwy osobowej Schug, ta od górnoniemieckiego schug(g), wysokoniemieckiego schuoch ‘but’, też od gwarowego sugać ‘skakać’.

Zuga - od niemieckiej nazwy osobowej Schug, ta od górnoniemieckiego schug(g), wysokoniemieckiego schuoch ‘but’, też od gwarowego sugać ‘skakać’.

Zugaj - od niemieckiej nazwy osobowej Schug, ta od górnoniemieckiego schug(g), wysokoniemieckiego schuoch ‘but’, też od gwarowego sugać ‘skakać’.

Zugajewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Schug, ta od górnoniemieckiego schug(g), wysokoniemieckiego schuoch ‘but’, też od gwarowego sugać ‘skakać’.

Zugalski - od niemieckiej nazwy osobowej Schug, ta od górnoniemieckiego schug(g), wysokoniemieckiego schuoch ‘but’, też od gwarowego sugać ‘skakać’.

Zugał - od niemieckiej nazwy osobowej Schug, ta od górnoniemieckiego schug(g), wysokoniemieckiego schuoch ‘but’, też od gwarowego sugać ‘skakać’.

Zugała - od niemieckiej nazwy osobowej Schug, ta od górnoniemieckiego schug(g), wysokoniemieckiego schuoch ‘but’, też od gwarowego sugać ‘skakać’.

Zuger - od górnoniemieckiej nazwy osobowej Suger, ta od górnoniemieckiego schuger ‘szewc’.

Züger - od górnoniemieckiej nazwy osobowej Suger, ta od górnoniemieckiego schuger ‘szewc’.

Zuggermeier - od górnoniemieckiej nazwy osobowej Suger, ta od górnoniemieckiego schuger ‘szewc’.

Zugmunt - od imienia Zygmunt, ze staropolskiego też Żygmunt. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, genetycznie germańskie, od sigi ‘zwycięstwo’ + mund ‘opieka, pomoc’.

Zuj - od żuć ‘powoli gryźć pokarm’, żuję.

Zuja - od żuć ‘powoli gryźć pokarm’, żuję.

Zujew - od żuć ‘powoli gryźć pokarm’, żuję.

Zujewicz - od żuć ‘powoli gryźć pokarm’, żuję.

Zujewski - od żuć ‘powoli gryźć pokarm’, żuję.

Zujk - od żuć ‘powoli gryźć pokarm’, żuję.

Zujkiewicz - od żuć ‘powoli gryźć pokarm’, żuję.

Zujko - od żuć ‘powoli gryźć pokarm’, żuję.

Zujonok - od żuć ‘powoli gryźć pokarm’, żuję.

Zujus - od żuć ‘powoli gryźć pokarm’, żuję.

Zujwoda - od żuć ‘powoli gryźć pokarm’, żuję.

Zuk - od żuk ‘chrabąszcz; wół czarny’.

Zukaczewski - od żuk ‘chrabąszcz; wół czarny’.

Zukal - od żuk ‘chrabąszcz; wół czarny’.

Zukaroli - od żuk ‘chrabąszcz; wół czarny’.

Zukarolli - od żuk ‘chrabąszcz; wół czarny’.

Zukawski - od żuk ‘chrabąszcz; wół czarny’.

Zuker - od niemieckich nazw osobowych Schucker, Schuckert, te od imienia złożonego Schukhart lub Sucker, ta od średniodolnoniemieckiego sucker ‘cukier’.

Zukier - od niemieckich nazw osobowych Schucker, Schuckert, te od imienia złożonego Schukhart lub Sucker, ta od średniodolnoniemieckiego sucker ‘cukier’.

Zukierberg - od niemieckich nazw osobowych Schucker, Schuckert, te od imienia złożonego Schukhart lub Sucker, ta od średniodolnoniemieckiego sucker ‘cukier’.

Zukierman - od niemieckich nazw osobowych Schucker, Schuckert, te od imienia złożonego Schukhart lub Sucker, ta od średniodolnoniemieckiego sucker ‘cukier’.

Zukierski - od niemieckich nazw osobowych Schucker, Schuckert, te od imienia złożonego Schukhart lub Sucker, ta od średniodolnoniemieckiego sucker ‘cukier’.

Zukiert - od niemieckich nazw osobowych Schucker, Schuckert, te od imienia złożonego Schukhart lub Sucker, ta od średniodolnoniemieckiego sucker ‘cukier’.

Zukiewicz - od żuk ‘chrabąszcz; wół czarny’.

Zukliński - od żuk ‘chrabąszcz; wół czarny’.

Zukoszek - od żuk ‘chrabąszcz; wół czarny’.

Zukow - od żuk ‘chrabąszcz; wół czarny’.

Zukowicz - od żuk ‘chrabąszcz; wół czarny’.

Zukowiecki - od żuk ‘chrabąszcz; wół czarny’.

Zukowski - od nazw miejscowych Żukowice, Żuków, Żukowo (kilka wsi).

Zuków - od żuk ‘chrabąszcz; wół czarny’.

Zukrowski - od niemieckich nazw osobowych Schucker, Schuckert, te od imienia złożonego Schukhart lub Sucker, ta od średniodolnoniemieckiego sucker ‘cukier’.

Zuks - od żuk ‘chrabąszcz; wół czarny’.

Zukuł - od żuk ‘chrabąszcz; wół czarny’.

Zukuło - od żuk ‘chrabąszcz; wół czarny’.

Zulak - od żuł ‘osad naniesiony przez wodę; szlam’, od gwarowego ‘żółw’, od zula ‘źródło wody słonej’.

Zulakowski - od żuł ‘osad naniesiony przez wodę; szlam’, od gwarowego ‘żółw’, od zula ‘źródło wody słonej’.

Zulas - od żuł ‘osad naniesiony przez wodę; szlam’, od gwarowego ‘żółw’, od zula ‘źródło wody słonej’.

Zulauf - od żuł ‘osad naniesiony przez wodę; szlam’, od gwarowego ‘żółw’, od zula ‘źródło wody słonej’.

Zulc - od żuł ‘osad naniesiony przez wodę; szlam’, od gwarowego ‘żółw’, od zula ‘źródło wody słonej’.

Zulczyk - od żuł ‘osad naniesiony przez wodę; szlam’, od gwarowego ‘żółw’, od zula ‘źródło wody słonej’.

Zulecki - od żuł ‘osad naniesiony przez wodę; szlam’, od gwarowego ‘żółw’, od zula ‘źródło wody słonej’.

Zulejko - od żuł ‘osad naniesiony przez wodę; szlam’, od gwarowego ‘żółw’, od zula ‘źródło wody słonej’.

Zulewicz - od żuł ‘osad naniesiony przez wodę; szlam’, od gwarowego ‘żółw’, od zula ‘źródło wody słonej’.

Zulewski - od żuł ‘osad naniesiony przez wodę; szlam’, od gwarowego ‘żółw’, od zula ‘źródło wody słonej’.

Zulich - od żuł ‘osad naniesiony przez wodę; szlam’, od gwarowego ‘żółw’, od zula ‘źródło wody słonej’.

Zulichowski - od żuł ‘osad naniesiony przez wodę; szlam’, od gwarowego ‘żółw’, od zula ‘źródło wody słonej’.

Zulić - od żuł ‘osad naniesiony przez wodę; szlam’, od gwarowego ‘żółw’, od zula ‘źródło wody słonej’.

Zulik - od żuł ‘osad naniesiony przez wodę; szlam’, od gwarowego ‘żółw’, od zula ‘źródło wody słonej’.

Zulin - od żuł ‘osad naniesiony przez wodę; szlam’, od gwarowego ‘żółw’, od zula ‘źródło wody słonej’.

Zuliński - od żuł ‘osad naniesiony przez wodę; szlam’, od gwarowego ‘żółw’, od zula ‘źródło wody słonej’.

Zülka - od żuł ‘osad naniesiony przez wodę; szlam’, od gwarowego ‘żółw’, od zula ‘źródło wody słonej’.

Zulowicz - od żuł ‘osad naniesiony przez wodę; szlam’, od gwarowego ‘żółw’, od zula ‘źródło wody słonej’.

Zulowski - od żuł ‘osad naniesiony przez wodę; szlam’, od gwarowego ‘żółw’, od zula ‘źródło wody słonej’.

Zulpa - od żuł ‘osad naniesiony przez wodę; szlam’, od gwarowego ‘żółw’, od zula ‘źródło wody słonej’.

Zulpo - od żuł ‘osad naniesiony przez wodę; szlam’, od gwarowego ‘żółw’, od zula ‘źródło wody słonej’.

Zulski - od żuł ‘osad naniesiony przez wodę; szlam’, od gwarowego ‘żółw’, od zula ‘źródło wody słonej’.

Zułaj - od żuć ‘powoli gryźć pokarm’, żuję.

Zuława - od żuława ‘obszar powstały przy ujściu rzeki do morza’.

Zuławnik - od żuława ‘obszar powstały przy ujściu rzeki do morza’.

Zuławski - od żuława ‘obszar powstały przy ujściu rzeki do morza’.

Zułkiewicz - od żółty.

Zułkowski - od żółty.

Zułtak - od żółty.

Zułtyński - od żółty.

Zuma - od zumieć ‘zdumieć’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Summ, ta ze słowiańskiego sum ‘ryba’ lub z dolnoniemieckiego süm, to od summen ‘zwlekać, ociągać się’.

Zumach - od zumieć ‘zdumieć’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Summ, ta ze słowiańskiego sum ‘ryba’ lub z dolnoniemieckiego süm, to od summen ‘zwlekać, ociągać się’.

Zumis - od zumieć ‘zdumieć’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Summ, ta ze słowiańskiego sum ‘ryba’ lub z dolnoniemieckiego süm, to od summen ‘zwlekać, ociągać się’.

Zumiś - od zumieć ‘zdumieć’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Summ, ta ze słowiańskiego sum ‘ryba’ lub z dolnoniemieckiego süm, to od summen ‘zwlekać, ociągać się’.

Zumko - od zumieć ‘zdumieć’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Summ, ta ze słowiańskiego sum ‘ryba’ lub z dolnoniemieckiego süm, to od summen ‘zwlekać, ociągać się’.

Zumkowski - od zumieć ‘zdumieć’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Summ, ta ze słowiańskiego sum ‘ryba’ lub z dolnoniemieckiego süm, to od summen ‘zwlekać, ociągać się’.

Zumski - od zumieć ‘zdumieć’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Summ, ta ze słowiańskiego sum ‘ryba’ lub z dolnoniemieckiego süm, to od summen ‘zwlekać, ociągać się’.

Zun - od sunąć ‘szybko ruszyć z miejsca, popychać; przemieszczać się’, suna ‘skurzana sakwa’, też może od niemieckiej nazwy osobowej Sun, ta od imion złożonych na Sun-.

Zunda - od niemieckiej nazwy osobowej Sund, ta od imion złozonych na Sund-.

Zunde - od niemieckiej nazwy osobowej Sund, ta od imion złozonych na Sund-.

Zundel - od niemieckiej nazwy osobowej Sund, ta od imion złozonych na Sund-.

Zundelewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Sund, ta od imion złozonych na Sund-.

Zundo - od niemieckiej nazwy osobowej Sund, ta od imion złozonych na Sund-.

Zunek - od sunąć ‘szybko ruszyć z miejsca, popychać; przemieszczać się’, suna ‘skurzana sakwa’, też może od niemieckiej nazwy osobowej Sun, ta od imion złożonych na Sun-.

Zunger - może od sunąć ‘szybko ruszyć z miejsca, popychać; przemieszczać się’, suna ‘skurzana sakwa’, też może od niemieckiej nazwy osobowej Sun, ta od imion złożonych na Sun-.

Zuniga - może od sunąć ‘szybko ruszyć z miejsca, popychać; przemieszczać się’, suna ‘skurzana sakwa’, też może od niemieckiej nazwy osobowej Sun, ta od imion złożonych na Sun-.

Zunis - od sunąć ‘szybko ruszyć z miejsca, popychać; przemieszczać się’, suna ‘skurzana sakwa’, też może od niemieckiej nazwy osobowej Sun, ta od imion złożonych na Sun-.

Zunkiewicz - od sunąć ‘szybko ruszyć z miejsca, popychać; przemieszczać się’, suna ‘skurzana sakwa’, też może od niemieckiej nazwy osobowej Sun, ta od imion złożonych na Sun-.

Zunkowski - od sunąć ‘szybko ruszyć z miejsca, popychać; przemieszczać się’, suna ‘skurzana sakwa’, też może od niemieckiej nazwy osobowej Sun, ta od imion złożonych na Sun-.

Zuntag - 1391 od niemieckiej nazwy osobowej Son(n)tag, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sunnemtac ‘niedziela’.

Zuń - od sunąć ‘szybko ruszyć z miejsca, popychać; przemieszczać się’, suna ‘skurzana sakwa’, też może od niemieckiej nazwy osobowej Sun, ta od imion złożonych na Sun-.

Zup - od żupa ‘dawna kopalnia soli; skład solny’, też jednostka terytorialna u Słowian we wczesnym średniowieczu’ lub od zupa.

Zupa - od zupa.

Zupalla - od zupa.

Zupała - 1500 od zupa.

Zupan - od żupan ‘staropolski ubiór męski’, też ‘naczelnik żupy (okręgu)’.

Zupaniec - od żupan ‘staropolski ubiór męski’, też ‘naczelnik żupy (okręgu)’.

Zupańczyk - od żupan ‘staropolski ubiór męski’, też ‘naczelnik żupy (okręgu)’.

Zupański - od żupan ‘staropolski ubiór męski’, też ‘naczelnik żupy (okręgu)’.

Zupcic - od żupa ‘dawna kopalnia soli; skład solny’, też jednostka terytorialna u Słowian we wczesnym średniowieczu’

Zupczyński - od żupa ‘dawna kopalnia soli; skład solny’, też jednostka terytorialna u Słowian we wczesnym średniowieczu’

Zupek - od zupa.

Zuper - od żupa ‘dawna kopalnia soli; skład solny’, też jednostka terytorialna u Słowian we wczesnym średniowieczu’

Zupiecki - od żupa ‘dawna kopalnia soli; skład solny’, też jednostka terytorialna u Słowian we wczesnym średniowieczu’

Zupiński - od żupa ‘dawna kopalnia soli; skład solny’, też jednostka terytorialna u Słowian we wczesnym średniowieczu’

Zupka - 1599 od zupa, zupka.

Zupke - od zupa, zupka.

Zupkowicz - od zupa, zupka.

Zupkowski - od zupa, zupka.

Zupnik - od żupa ‘dawna kopalnia soli; skład solny’, też jednostka terytorialna u Słowian we wczesnym średniowieczu’

Zupok - (Śl) od zupa.

Zuppa - od zupa.

Zuppke - od zupa, zupka.

Zuprański - od żupa ‘dawna kopalnia soli; skład solny’, też jednostka terytorialna u Słowian we wczesnym średniowieczu’

Zur - od żur ‘rodzaj zupy’.

Zura - od żur ‘rodzaj zupy’.

Zurad - od nazwy miejscowej Żurada (katowickie, gmina Olkusz).

Zurada - od nazwy miejscowej Żurada (katowickie, gmina Olkusz).

Zuradzki - od nazwy miejscowej Żurada (katowickie, gmina Olkusz).

Zurak - od żur ‘rodzaj zupy’.

Zurakowski - od żur ‘rodzaj zupy’.

Zuralski - od żur ‘rodzaj zupy’.

Zurański - od żur ‘rodzaj zupy’.

Zuraszek - od żur ‘rodzaj zupy’.

Zurat - od żur ‘rodzaj zupy’.

Zuraw - od żuraw, ze staropolskiego żoraw ‘gatunek ptaka’, także ‘przyrząd do wyciągania wody ze studni’.

Zurawa - od żuraw, ze staropolskiego żoraw ‘gatunek ptaka’, także ‘przyrząd do wyciągania wody ze studni’.

Zurawczyk - od żuraw, ze staropolskiego żoraw ‘gatunek ptaka’, także ‘przyrząd do wyciągania wody ze studni’.

Zurawicki - od żuraw, ze staropolskiego żoraw ‘gatunek ptaka’, także ‘przyrząd do wyciągania wody ze studni’.

Zurawicz - od żuraw, ze staropolskiego żoraw ‘gatunek ptaka’, także ‘przyrząd do wyciągania wody ze studni’.

Zurawiecki - od żuraw, ze staropolskiego żoraw ‘gatunek ptaka’, także ‘przyrząd do wyciągania wody ze studni’.

Zurawik - od żuraw, ze staropolskiego żoraw ‘gatunek ptaka’, także ‘przyrząd do wyciągania wody ze studni’.

Zurawka - od żuraw, ze staropolskiego żoraw ‘gatunek ptaka’, także ‘przyrząd do wyciągania wody ze studni’.

Zurawlew - od żuraw, ze staropolskiego żoraw ‘gatunek ptaka’, także ‘przyrząd do wyciągania wody ze studni’.

Zurawski - od nazwy miejscowej Żuraw, dawniej Żoraw też Żurawia, Żurawica (kilka wsi).

Zurczak - od żur ‘rodzaj zupy’.

Zurecki - od żur ‘rodzaj zupy’.

Zurek - od żur ‘rodzaj zupy’.

Zurel - od żur ‘rodzaj zupy’.

Zurell - od żur ‘rodzaj zupy’.

Zureńczewski - od żur ‘rodzaj zupy’.

Zurka - od żur ‘rodzaj zupy’.

Zurke - od żur ‘rodzaj zupy’.

Zurko - od żur ‘rodzaj zupy’.

Zurkowski - od żur ‘rodzaj zupy’.

Zurman - od niemieckiej nazwy osobowej Surmann, ta do średnio-wysoko-niemieckiego sür, süwer ‘kwaśny, gorzki’, też od gwarowego surman ‘grający na surmie’.

Zurmanek - od niemieckiej nazwy osobowej Surmann, ta do średnio-wysoko-niemieckiego sür, süwer ‘kwaśny, gorzki’, też od gwarowego surman ‘grający na surmie’.

Zuromski - od nazwy miasta Żuromin (ciechanowskie).

Zurowiec - od żur ‘rodzaj zupy’.

Zurowski - od nazw miejscowych Żurów, Żurowice (kilka miejscowości).

Zuryn - od żur ‘rodzaj zupy’.

Zuryń - od żur ‘rodzaj zupy’.

Zuryński - od żur ‘rodzaj zupy’.

Zuryszak - od żur ‘rodzaj zupy’.

Zurzańska - od żur ‘rodzaj zupy’.

Zurzewicz - od żur ‘rodzaj zupy’.

Zurzewski - od żur ‘rodzaj zupy’.

Zurzycki - od żur ‘rodzaj zupy’.

Zus - od różnych podstaw na zu-, od imienia Zuzanna lub od niemieckiej nazwy osobowej Suß, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego sües ‘miły, przyjemny’.

Zusa - od różnych podstaw na zu-, od imienia Zuzanna lub od niemieckiej nazwy osobowej Suß, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego sües ‘miły, przyjemny’.

Zusan - od różnych podstaw na zu-, od imienia Zuzanna lub od niemieckiej nazwy osobowej Suß, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego sües ‘miły, przyjemny’.

Zusel - od różnych podstaw na zu-, od imienia Zuzanna lub od niemieckiej nazwy osobowej Suß, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego sües ‘miły, przyjemny’.

Zusiak - od różnych podstaw na zu-, od imienia Zuzanna lub od niemieckiej nazwy osobowej Suß, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego sües ‘miły, przyjemny’.

Zusiewicz - od różnych podstaw na zu-, od imienia Zuzanna lub od niemieckiej nazwy osobowej Suß, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego sües ‘miły, przyjemny’.

Zusik - od różnych podstaw na zu-, od imienia Zuzanna lub od niemieckiej nazwy osobowej Suß, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego sües ‘miły, przyjemny’.

Zusin - od różnych podstaw na zu-, od imienia Zuzanna lub od niemieckiej nazwy osobowej Suß, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego sües ‘miły, przyjemny’.

Zuske - od różnych podstaw na zu-, od imienia Zuzanna lub od niemieckiej nazwy osobowej Suß, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego sües ‘miły, przyjemny’.

Zuski - od różnych podstaw na zu-, od imienia Zuzanna lub od niemieckiej nazwy osobowej Suß, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego sües ‘miły, przyjemny’.

Zuskiewicz - od różnych podstaw na zu-, od imienia Zuzanna lub od niemieckiej nazwy osobowej Suß, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego sües ‘miły, przyjemny’.

Zusko - od różnych podstaw na zu-, od imienia Zuzanna lub od niemieckiej nazwy osobowej Suß, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego sües ‘miły, przyjemny’.

Zusman - od różnych podstaw na zu-, od imienia Zuzanna lub od niemieckiej nazwy osobowej Suß, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego sües ‘miły, przyjemny’.

Zusowski - od różnych podstaw na zu-, od imienia Zuzanna lub od niemieckiej nazwy osobowej Suß, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego sües ‘miły, przyjemny’.

Zuszczak - od różnych podstaw na zu-, od imienia Zuzanna lub od niemieckiej nazwy osobowej Suß, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego sües ‘miły, przyjemny’.

Zuszczyk - od różnych podstaw na zu-, od imienia Zuzanna lub od niemieckiej nazwy osobowej Suß, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego sües ‘miły, przyjemny’.

Zuszek - od różnych podstaw na zu-, od imienia Zuzanna lub od niemieckiej nazwy osobowej Suß, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego sües ‘miły, przyjemny’.

Zuszma - od różnych podstaw na zu-, od imienia Zuzanna lub od niemieckiej nazwy osobowej Suß, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego sües ‘miły, przyjemny’.

Zuszman - od różnych podstaw na zu-, od imienia Zuzanna lub od niemieckiej nazwy osobowej Suß, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego sües ‘miły, przyjemny’.

Zuśka - od różnych podstaw na zu-, od imienia Zuzanna lub od niemieckiej nazwy osobowej Suß, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego sües ‘miły, przyjemny’.

Zuślik - od różnych podstaw na zu-, od imienia Zuzanna lub od niemieckiej nazwy osobowej Suß, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego sües ‘miły, przyjemny’.

Zuter - może od niemieckiej nazwy osobowej Schutter, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego schüt(e) ‘wyspa oblana wodą’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego schüt(t)er ‘zbieracz żołędzi’; też od szuter, szut ‘żwir’.

Zuterek - może od niemieckiej nazwy osobowej Schutter, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego schüt(e) ‘wyspa oblana wodą’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego schüt(t)er ‘zbieracz żołędzi’; też od szuter, szut ‘żwir’.

Zuwaka - od żuć ‘powoli gryźć pokarm’, żuję.

Zuwal - od żuć ‘powoli gryźć pokarm’, żuję.

Zuwala - od żuć ‘powoli gryźć pokarm’, żuję.

Zuwalski - od żuć ‘powoli gryźć pokarm’, żuję.

Zuwała - od żuć ‘powoli gryźć pokarm’, żuję.

Zuwara - od żuć ‘powoli gryźć pokarm’, żuję.

Zuwawa - od żuć ‘powoli gryźć pokarm’, żuję.

Zuz - od imienia żeńskiego Zuzanna, znanego w Polsce od XIII wieku, pochodzącego od hebrajskiego šušhan ‘lilia’.

Zuza - od imienia żeńskiego Zuzanna, znanego w Polsce od XIII wieku, pochodzącego od hebrajskiego šušhan ‘lilia’.

Zuzak - od imienia żeńskiego Zuzanna, znanego w Polsce od XIII wieku, pochodzącego od hebrajskiego šušhan ‘lilia’.

Zuzalak - od imienia żeńskiego Zuzanna, znanego w Polsce od XIII wieku, pochodzącego od hebrajskiego šušhan ‘lilia’.

Zuzalek - od imienia żeńskiego Zuzanna, znanego w Polsce od XIII wieku, pochodzącego od hebrajskiego šušhan ‘lilia’.

Zuzalin - od imienia żeńskiego Zuzanna, znanego w Polsce od XIII wieku, pochodzącego od hebrajskiego šušhan ‘lilia’.

Zuzalski - od imienia żeńskiego Zuzanna, znanego w Polsce od XIII wieku, pochodzącego od hebrajskiego šušhan ‘lilia’.

Zuzałek - od imienia żeńskiego Zuzanna, znanego w Polsce od XIII wieku, pochodzącego od hebrajskiego šušhan ‘lilia’.

Zuzan - od imienia żeńskiego Zuzanna, znanego w Polsce od XIII wieku, pochodzącego od hebrajskiego šušhan ‘lilia’.

Zuzaniak - od imienia żeńskiego Zuzanna, znanego w Polsce od XIII wieku, pochodzącego od hebrajskiego šušhan ‘lilia’.

Zuzaniuk - od imienia żeńskiego Zuzanna, znanego w Polsce od XIII wieku, pochodzącego od hebrajskiego šušhan ‘lilia’.

Zuzankiewicz - od imienia żeńskiego Zuzanna, znanego w Polsce od XIII wieku, pochodzącego od hebrajskiego šušhan ‘lilia’.

Zuzańczyk - od imienia żeńskiego Zuzanna, znanego w Polsce od XIII wieku, pochodzącego od hebrajskiego šušhan ‘lilia’.

Zuzański - od imienia żeńskiego Zuzanna, znanego w Polsce od XIII wieku, pochodzącego od hebrajskiego šušhan ‘lilia’.

Zuzek - od imienia żeńskiego Zuzanna, znanego w Polsce od XIII wieku, pochodzącego od hebrajskiego šušhan ‘lilia’.

Zuzel - od imienia żeńskiego Zuzanna, znanego w Polsce od XIII wieku, pochodzącego od hebrajskiego šušhan ‘lilia’.

Zuzela - od imienia żeńskiego Zuzanna, znanego w Polsce od XIII wieku, pochodzącego od hebrajskiego šušhan ‘lilia’.

Zuzelski - od imienia żeńskiego Zuzanna, znanego w Polsce od XIII wieku, pochodzącego od hebrajskiego šušhan ‘lilia’.

Zuzewicz - od imienia żeńskiego Zuzanna, znanego w Polsce od XIII wieku, pochodzącego od hebrajskiego šušhan ‘lilia’.

Zuzia - od imienia żeńskiego Zuzanna, znanego w Polsce od XIII wieku, pochodzącego od hebrajskiego šušhan ‘lilia’.

Zuziak - 1768 od imienia żeńskiego Zuzanna, znanego w Polsce od XIII wieku, pochodzącego od hebrajskiego šušhan ‘lilia’.

Zuziakowski - od imienia żeńskiego Zuzanna, znanego w Polsce od XIII wieku, pochodzącego od hebrajskiego šušhan ‘lilia’.

Zuzian - od imienia żeńskiego Zuzanna, znanego w Polsce od XIII wieku, pochodzącego od hebrajskiego šušhan ‘lilia’.

Zuzik - od imienia żeńskiego Zuzanna, znanego w Polsce od XIII wieku, pochodzącego od hebrajskiego šušhan ‘lilia’.

Zuzin - od imienia żeńskiego Zuzanna, znanego w Polsce od XIII wieku, pochodzącego od hebrajskiego šušhan ‘lilia’.

Zuziński - od imienia żeńskiego Zuzanna, znanego w Polsce od XIII wieku, pochodzącego od hebrajskiego šušhan ‘lilia’.

Zuzio - od imienia żeńskiego Zuzanna, znanego w Polsce od XIII wieku, pochodzącego od hebrajskiego šušhan ‘lilia’.

Zuzlik - od imienia żeńskiego Zuzanna, znanego w Polsce od XIII wieku, pochodzącego od hebrajskiego šušhan ‘lilia’.

Zuzło - od imienia żeńskiego Zuzanna, znanego w Polsce od XIII wieku, pochodzącego od hebrajskiego šušhan ‘lilia’.

Zuzo - od imienia żeńskiego Zuzanna, znanego w Polsce od XIII wieku, pochodzącego od hebrajskiego šušhan ‘lilia’.

Zuzok - (Śl) od imienia żeńskiego Zuzanna, znanego w Polsce od XIII wieku, pochodzącego od hebrajskiego šušhan ‘lilia’.

Zuzoł - od zazula, zezula ‘kukułka’.

Zuzula - od zazula, zezula ‘kukułka’.

Zuzulak - od zazula, zezula ‘kukułka’.

Zuzulek - od zazula, zezula ‘kukułka’.

Zuzuliński - od zazula, zezula ‘kukułka’.

Zuźka - od imienia żeńskiego Zuzanna, znanego w Polsce od XIII wieku, pochodzącego od hebrajskiego šušhan ‘lilia’.

Zuźlik - od imienia żeńskiego Zuzanna, znanego w Polsce od XIII wieku, pochodzącego od hebrajskiego šušhan ‘lilia’.

Zużałek - od imienia żeńskiego Zuzanna, znanego w Polsce od XIII wieku, pochodzącego od hebrajskiego šušhan ‘lilia’.

Zużewicz - od imienia żeńskiego Zuzanna, znanego w Polsce od XIII wieku, pochodzącego od hebrajskiego šušhan ‘lilia’.

Zużlik - od imienia żeńskiego Zuzanna, znanego w Polsce od XIII wieku, pochodzącego od hebrajskiego šušhan ‘lilia’.

Zużniew - od imienia żeńskiego Zuzanna, znanego w Polsce od XIII wieku, pochodzącego od hebrajskiego šušhan ‘lilia’.

Zużydło - od imienia żeńskiego Zuzanna, znanego w Polsce od XIII wieku, pochodzącego od hebrajskiego šušhan ‘lilia’.

Zwabiak - od zwabić.

Zwaczek - od żuć ‘powoli gryźć pokarm’, żuję.

Zwaczkiewicz - od żuć ‘powoli gryźć pokarm’, żuję.

Zwaczko - od żuć ‘powoli gryźć pokarm’, żuję.

Zwada - od zwada ‘kłotnia’, swada ‘rozmach, werwa’, zwadzić ‘skłócić’.

Zwadlo - od zwada ‘kłotnia’, swada ‘rozmach, werwa’, zwadzić ‘skłócić’.

Zwadło - od zwada ‘kłotnia’, swada ‘rozmach, werwa’, zwadzić ‘skłócić’.

Zwadowski - od zwada ‘kłotnia’, swada ‘rozmach, werwa’, zwadzić ‘skłócić’.

Zwaduch - od zwada ‘kłotnia’, swada ‘rozmach, werwa’, zwadzić ‘skłócić’.

Zwadziszewski - od zwada ‘kłotnia’, swada ‘rozmach, werwa’, zwadzić ‘skłócić’.

Zwadziuch - od zwada ‘kłotnia’, swada ‘rozmach, werwa’, zwadzić ‘skłócić’.

Zwadzki - od zwada ‘kłotnia’, swada ‘rozmach, werwa’, zwadzić ‘skłócić’.

Zwak - od żuć ‘powoli gryźć pokarm’, żuję.

Zwaka - od żuć ‘powoli gryźć pokarm’, żuję.

Zwakuła - od żuć ‘powoli gryźć pokarm’, żuję.

Zwalak - od zwalić ‘zepchnąć, obalić’, dawniej też ‘zapaść się’, zwał, zwała ‘stos czegoś’, dawniej też ‘ciżba, tłok’.

Zwalczuk - od zwalić ‘zepchnąć, obalić’, dawniej też ‘zapaść się’, zwał, zwała ‘stos czegoś’, dawniej też ‘ciżba, tłok’.

Zwalczuk - od zwalić ‘zepchnąć, obalić’, dawniej też ‘zapaść się’, zwał, zwała ‘stos czegoś’, dawniej też ‘ciżba, tłok’.

Zwalewski - od zwalić ‘zepchnąć, obalić’, dawniej też ‘zapaść się’, zwał, zwała ‘stos czegoś’, dawniej też ‘ciżba, tłok’.

Zwalich - od zwalić ‘zepchnąć, obalić’, dawniej też ‘zapaść się’, zwał, zwała ‘stos czegoś’, dawniej też ‘ciżba, tłok’.

Zwaliczuk - od zwalić ‘zepchnąć, obalić’, dawniej też ‘zapaść się’, zwał, zwała ‘stos czegoś’, dawniej też ‘ciżba, tłok’.

Zwalik - od zwalić ‘zepchnąć, obalić’, dawniej też ‘zapaść się’, zwał, zwała ‘stos czegoś’, dawniej też ‘ciżba, tłok’.

Zwalikowski - od zwalić ‘zepchnąć, obalić’, dawniej też ‘zapaść się’, zwał, zwała ‘stos czegoś’, dawniej też ‘ciżba, tłok’.

Zwalina - od zwalić ‘zepchnąć, obalić’, dawniej też ‘zapaść się’, zwał, zwała ‘stos czegoś’, dawniej też ‘ciżba, tłok’.

Zwaliński - od zwalić ‘zepchnąć, obalić’, dawniej też ‘zapaść się’, zwał, zwała ‘stos czegoś’, dawniej też ‘ciżba, tłok’.

Zwalski - od zwalić ‘zepchnąć, obalić’, dawniej też ‘zapaść się’, zwał, zwała ‘stos czegoś’, dawniej też ‘ciżba, tłok’.

Zwała - od zwalić ‘zepchnąć, obalić’, dawniej też ‘zapaść się’, zwał, zwała ‘stos czegoś’, dawniej też ‘ciżba, tłok’.

Zwałek - od zwalić ‘zepchnąć, obalić’, dawniej też ‘zapaść się’, zwał, zwała ‘stos czegoś’, dawniej też ‘ciżba, tłok’.

Zwałowski - od zwalić ‘zepchnąć, obalić’, dawniej też ‘zapaść się’, zwał, zwała ‘stos czegoś’, dawniej też ‘ciżba, tłok’.

Zwan - 1210

Zwania - 1438 od zwan, zwany ‘nazywać’.

Zwanicki - od zwan, zwany ‘nazywać’.

Zwaniec - 1437 od zwan, zwany ‘nazywać’.

Zwaniecki - od zwan, zwany ‘nazywać’.

Zwaniewic - 1409 od zwan, zwany ‘nazywać’.

Zwaniewski - od zwan, zwany ‘nazywać’.

Zwanitaj - od zwan, zwany ‘nazywać’.

Zwaniuk - od zwan, zwany ‘nazywać’.

Zwanko - 1370 od zwan, zwany ‘nazywać’.

Zwano - 1274 od zwan, zwany ‘nazywać’.

Zwanowic - 1393 od zwan, zwany ‘nazywać’.

Zwań - od zwan, zwany ‘nazywać’.

Zwańczyk - od zwan, zwany ‘nazywać’.

Zwańko - od zwan, zwany ‘nazywać’.

Zwański - od zwan, zwany ‘nazywać’.

Zwar - od zwarzyć ‘ugotować, przyrządzić gorącą potrawę’.

Zwara - od zwarzyć ‘ugotować, przyrządzić gorącą potrawę’.

Zwarcz - od zwarzyć ‘ugotować, przyrządzić gorącą potrawę’.

Zwarczyk - od zwarzyć ‘ugotować, przyrządzić gorącą potrawę’.

Zwarło - od zwarzyć ‘ugotować, przyrządzić gorącą potrawę’.

Zwarnas - od zwarzyć ‘ugotować, przyrządzić gorącą potrawę’.

Zwaroń - od zwarzyć ‘ugotować, przyrządzić gorącą potrawę’.

Zwarra - od zwarzyć ‘ugotować, przyrządzić gorącą potrawę’.

Zwarski - od zwarzyć ‘ugotować, przyrządzić gorącą potrawę’.

Zwaruń - od zwarzyć ‘ugotować, przyrządzić gorącą potrawę’.

Zwarusz - od zwarzyć ‘ugotować, przyrządzić gorącą potrawę’.

Zwarycz - od zwarzyć ‘ugotować, przyrządzić gorącą potrawę’; od zarycz, zwarysz ‘robotnik w warzelni soli’.

Zwaryczak - od zwarzyć ‘ugotować, przyrządzić gorącą potrawę’; od zarycz, zwarysz ‘robotnik w warzelni soli’.

Zwaryczowicz - od zwarzyć ‘ugotować, przyrządzić gorącą potrawę’; od zarycz, zwarysz ‘robotnik w warzelni soli’.

Zwaryczuk - od zwarzyć ‘ugotować, przyrządzić gorącą potrawę’; od zarycz, zwarysz ‘robotnik w warzelni soli’.

Zwarysiewicz - od zwarzyć ‘ugotować, przyrządzić gorącą potrawę’; od zarycz, zwarysz ‘robotnik w warzelni soli’.

Zwarysz - od zwarzyć ‘ugotować, przyrządzić gorącą potrawę’; od zarycz, zwarysz ‘robotnik w warzelni soli’.

Zwarzana - od zwarzyć ‘ugotować, przyrządzić gorącą potrawę’.

Zwarzany - od zwarzyć ‘ugotować, przyrządzić gorącą potrawę’.

Zwarzyński - od zwarzyć ‘ugotować, przyrządzić gorącą potrawę’.

Zwawa - od żwawy ‘żywotny, ruchliwy’, dawniej ‘zacięty, burzliwy’.

Zwawczyk - od żwawy ‘żywotny, ruchliwy’, dawniej ‘zacięty, burzliwy’.

Zwawiak - od żwawy ‘żywotny, ruchliwy’, dawniej ‘zacięty, burzliwy’.

Zwawiec - od żwawy ‘żywotny, ruchliwy’, dawniej ‘zacięty, burzliwy’.

Zwawik - od żwawy ‘żywotny, ruchliwy’, dawniej ‘zacięty, burzliwy’.

Zwawy - od żwawy ‘żywotny, ruchliwy’, dawniej ‘zacięty, burzliwy’.

Zwegliński - od nazw miejscowych typu Węglin, Węgliniec.

Zwegrodzki - od staropolskiego wągroda ‘ogród, miejsce ogrodzony’.

Zwęgliński - od nazw miejscowych typu Węglin, Węgliniec.

Zwęgrodzki - od staropolskiego wągroda ‘ogród, miejsce ogrodzony’.

Zwiaszczykiewicz - od związek, związać.

Zwiazek - od związek, związać.

Zwiąszczyk - od związek, związać.

Związalec - od związek, związać.

Związała - od związek, związać.

Związałek - od związek, związać.

Związek - od związek, związać.

Związkiewicz - od związek, związać.

Związko - od związek, związać.

Związkowski - od związek, związać.

Zwiefka - od zwiewać ‘unosic coś wiejąc (o wietrze), zwiać, zwieję.

Zwiefko - od zwiewać ‘unosic coś wiejąc (o wietrze), zwiać, zwieję.

Zwieja - od zwiewać ‘unosic coś wiejąc (o wietrze), zwiać, zwieję.

Zwiejka - od zwiewać ‘unosic coś wiejąc (o wietrze), zwiać, zwieję.

Zwiejski - od zwiewać ‘unosic coś wiejąc (o wietrze), zwiać, zwieję.

Zwienczak - od zwieńczyć ‘ozdobić wieńcem; zakończyć’.

Zwieńczak - od zwieńczyć ‘ozdobić wieńcem; zakończyć’.

Zwieńczek - od zwieńczyć ‘ozdobić wieńcem; zakończyć’.

Zwieracz - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’; od zwieracz ‘ten, kto zwiera’.

Zwierało - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwierałowicz - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwiercan - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwierczyk - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwierełło - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwiereło - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwierew - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwierewicz - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwierko - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwierkowski - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwierłło - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwierniak - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’; od dawnego zwiernik ‘dozorca zwierząt w zwierzyńcu’.

Zwiernicki - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwiernik - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’; od dawnego zwiernik ‘dozorca zwierząt w zwierzyńcu’.

Zwierok - (Śl) od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwierow - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwierowicz - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwierowski - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwierów - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwiers - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwierski - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwiersz - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwierucha - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwierucho - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwieruho - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwieryna - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwieryńczyk - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwierz - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwierza - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwierzak - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwierzański - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwierzchowski - 1705 od nazwy miejscowej Zwierzchów (piotrkowskie, gmina Bełchatów).

Zwierzek - 1516 od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwierzew - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwierzewicz - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwierzewski - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwierzewski - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwierzęcki - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwierzina - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwierzkowski - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwierzlewski - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwierzniak - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwierzowicz - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwierzowski - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwierzuchowski - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwierzychowski - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwierzycki - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwierzyk - 1607 od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwierzykowski - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwierzyna - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwierzyniec - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwierzyniecki - 1720 od nazwy miejscowej Zwierzyniec (część Krakowa).

Zwierzyński - od nazwy miejscowej Zwierzyniec (część Krakowa).

Zwiesigęba - od zwisły ‘opuszczony ku dołowi; zwisający’.

Zwiewka - od zwiewać ‘unosic coś wiejąc (o wietrze), zwiać, zwieję.

Zwiewko - od zwiewać ‘unosic coś wiejąc (o wietrze), zwiać, zwieję.

Zwiewski - od zwiewać ‘unosic coś wiejąc (o wietrze), zwiać, zwieję.

Zwięczak - od zwięk ‘dźwięk’.

Zwięgliński - od nazw miejscowych typu Węglin, Węgliniec.

Zwięk - od zwięk ‘dźwięk’.

Zwięzek - od związek, związać.

Zwięzko - od związek, związać.

Zwifka - od zwiewać ‘unosic coś wiejąc (o wietrze), zwiać, zwieję.

Zwigliński - od nazw miejscowych typu Węglin, Węgliniec.

Zwijacz - 1647 od zwijacz ‘człowiek, który coś zwija’, zwijać ‘skręcać; likwidować’.

Zwijaczak - 1666 od zwijacz ‘człowiek, który coś zwija’, zwijać ‘skręcać; likwidować’.

Zwijak - 1736 od zwijacz ‘człowiek, który coś zwija’, zwijać ‘skręcać; likwidować’.

Zwijakowski - od zwijacz ‘człowiek, który coś zwija’, zwijać ‘skręcać; likwidować’.

Zwijalski - od zwijacz ‘człowiek, który coś zwija’, zwijać ‘skręcać; likwidować’.

Zwijas - 1677 od zwijacz ‘człowiek, który coś zwija’, zwijać ‘skręcać; likwidować’.

Zwijasiak - od zwijacz ‘człowiek, który coś zwija’, zwijać ‘skręcać; likwidować’.

Zwiła - 1687 od zwijacz ‘człowiek, który coś zwija’, zwijać ‘skręcać; likwidować’.

Zwinczak - od zwięk ‘dźwięk’.

Zwinklewicz - od zwięk ‘dźwięk’.

Zwińczak - od zwięk ‘dźwięk’.

Zwionzek - (Śl) od związek, związać.

Zwior - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwiorek - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwiór - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwir - od żwir ‘gruboziarnisty piasek’.

Zwirek - od żwir ‘gruboziarnisty piasek’.

Zwirko - od żwir ‘gruboziarnisty piasek’.

Zwirkowski - od żwir ‘gruboziarnisty piasek’.

Zwirowicz - od żwir ‘gruboziarnisty piasek’.

Zwirowski - od żwir ‘gruboziarnisty piasek’.

Zwirski - od żwir ‘gruboziarnisty piasek’.

Zwiruk - od żwir ‘gruboziarnisty piasek’.

Zwirydowski - od imienia Spirydon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Spyridon, ukraińskiego Spiridon, Spiryd. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich.

Zwirz - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwirzchowski - od nazwy miejscowej Zwierzchów (piotrkowskie, gmina Bełchatów).

Zwirzyk - od zwierz, dawniej też źwierz, w pochodnych też od zwierać ‘sczepić dwie części przedmiotu’.

Zwirzyniecki - 1719 od nazwy miejscowej Zwierzyniec (część Krakowa).

Zwirzyński - od nazwy miejscowej Zwierzyniec (część Krakowa).

Zwisło - od zwisły ‘opuszczony ku dołowi; zwisający’.

Zwisłowski - od zwisły ‘opuszczony ku dołowi; zwisający’.

Zwiślak - od zwisły ‘opuszczony ku dołowi; zwisający’.

Zwiślan - od zwisły ‘opuszczony ku dołowi; zwisający’.

Zwiślewski - od zwisły ‘opuszczony ku dołowi; zwisający’.

Zwitek - od zwijacz ‘człowiek, który coś zwija’, zwijać ‘skręcać; likwidować’; zwitek.

Zwitowski - od zwijacz ‘człowiek, który coś zwija’, zwijać ‘skręcać; likwidować’; zwitek.

Zwizło - od zwisły ‘opuszczony ku dołowi; zwisający’.

Zwizłowski - od zwisły ‘opuszczony ku dołowi; zwisający’.

Zwodniak - od zwodzić ‘wprowadzić w błąd’, dawniej też ‘opuścić w dół; przywieść; zawieść’, od dawnego zwodny ‘zwodniczy.

Zwodzijasz - od zwodzić ‘wprowadzić w błąd’, dawniej też ‘opuścić w dół; przywieść; zawieść’, od dawnego zwodny ‘zwodniczy’; od staropolskiego zwodzijasz ‘dzień 1 kwietnia’.

Zwodziński - od zwodzić ‘wprowadzić w błąd’, dawniej też ‘opuścić w dół; przywieść; zawieść’, od dawnego zwodny ‘zwodniczy.

Zwoiński - od zwodzić ‘wprowadzić w błąd’, dawniej też ‘opuścić w dół; przywieść; zawieść’, od dawnego zwodny ‘zwodniczy’.

Zwoj - 1428 od zwój ‘coś zwiniętego, rola, bela’.

Zwojak - 1736 od zwodzić ‘wprowadzić w błąd’, dawniej też ‘opuścić w dół; przywieść; zawieść’, od dawnego zwodny ‘zwodniczy’.

Zwojasiak - od zwodzić ‘wprowadzić w błąd’, dawniej też ‘opuścić w dół; przywieść; zawieść’, od dawnego zwodny ‘zwodniczy’.

Zwojek - od zwodzić ‘wprowadzić w błąd’, dawniej też ‘opuścić w dół; przywieść; zawieść’, od dawnego zwodny ‘zwodniczy’; od zwojek.

Zwojewski - od zwodzić ‘wprowadzić w błąd’, dawniej też ‘opuścić w dół; przywieść; zawieść’, od dawnego zwodny ‘zwodniczy’.

Zwojszczyk - od zwodzić ‘wprowadzić w błąd’, dawniej też ‘opuścić w dół; przywieść; zawieść’, od dawnego zwodny ‘zwodniczy’.

Zwol - 1328 od staropolskiego zwolić ‘zezwolić, pozwolic; oswobodzić’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Zwola (kilka wsi).

Zwola - 1319 od staropolskiego zwolić ‘zezwolić, pozwolic; oswobodzić’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Zwola (kilka wsi); od gwarowego zwola ‘swoboda’.

Zwolak - od staropolskiego zwolić ‘zezwolić, pozwolic; oswobodzić’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Zwola (kilka wsi); od gwarowego zwola ‘swoboda’.

Zwolakiewicz - od staropolskiego zwolić ‘zezwolić, pozwolic; oswobodzić’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Zwola (kilka wsi); od gwarowego zwola ‘swoboda’.

Zwolakowski - od staropolskiego zwolić ‘zezwolić, pozwolic; oswobodzić’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Zwola (kilka wsi); od gwarowego zwola ‘swoboda’.

Zwolał - od staropolskiego zwolić ‘zezwolić, pozwolic; oswobodzić’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Zwola (kilka wsi).

Zwolan - od staropolskiego zwolić ‘zezwolić, pozwolic; oswobodzić’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Zwola (kilka wsi).

Zwolana - od staropolskiego zwolić ‘zezwolić, pozwolic; oswobodzić’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Zwola (kilka wsi).

Zwolanek - od staropolskiego zwolić ‘zezwolić, pozwolic; oswobodzić’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Zwola (kilka wsi).

Zwolankiewicz - od staropolskiego zwolić ‘zezwolić, pozwolic; oswobodzić’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Zwola (kilka wsi).

Zwolankowski - od staropolskiego zwolić ‘zezwolić, pozwolic; oswobodzić’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Zwola (kilka wsi).

Zwolanowski - od staropolskiego zwolić ‘zezwolić, pozwolic; oswobodzić’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Zwola (kilka wsi).

Zwolań - od staropolskiego zwolić ‘zezwolić, pozwolic; oswobodzić’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Zwola (kilka wsi).

Zwolański - od staropolskiego zwolić ‘zezwolić, pozwolic; oswobodzić’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Zwola (kilka wsi).

Zwolek - 1462 od staropolskiego zwolić ‘zezwolić, pozwolic; oswobodzić’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Zwola (kilka wsi).

Zwolen - od staropolskiego zwolić ‘zezwolić, pozwolic; oswobodzić’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Zwola (kilka wsi); od staropolskiego zwolen ‘zniewolony; przekonany’.

Zwolena - od staropolskiego zwolić ‘zezwolić, pozwolic; oswobodzić’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Zwola (kilka wsi); od staropolskiego zwolen ‘zniewolony; przekonany’.

Zwoleniak - od staropolskiego zwolić ‘zezwolić, pozwolic; oswobodzić’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Zwola (kilka wsi); od staropolskiego zwolen ‘zniewolony; przekonany’.

Zwoleniewicz - od staropolskiego zwolić ‘zezwolić, pozwolic; oswobodzić’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Zwola (kilka wsi); od staropolskiego zwolen ‘zniewolony; przekonany’.

Zwolenik - od staropolskiego zwolić ‘zezwolić, pozwolic; oswobodzić’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Zwola (kilka wsi); od staropolskiego zwolen ‘zniewolony; przekonany’.

Zwolenkiewicz - od staropolskiego zwolić ‘zezwolić, pozwolic; oswobodzić’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Zwola (kilka wsi); od staropolskiego zwolen ‘zniewolony; przekonany’.

Zwolennik - od staropolskiego zwolić ‘zezwolić, pozwolic; oswobodzić’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Zwola (kilka wsi); od staropolskiego zwolen ‘zniewolony; przekonany’.

Zwoleń - od staropolskiego zwolić ‘zezwolić, pozwolic; oswobodzić’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Zwola (kilka wsi); od staropolskiego zwolen ‘zniewolony; przekonany’.

Zwoleński - 1540 od nazwy miasta Zwoleń, dawniej Woleń (radomskie).

Zwoliański - od staropolskiego zwolić ‘zezwolić, pozwolic; oswobodzić’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Zwola (kilka wsi); od staropolskiego zwolen ‘zniewolony; przekonany’.

Zwolicki - od staropolskiego zwolić ‘zezwolić, pozwolic; oswobodzić’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Zwola (kilka wsi); od staropolskiego zwolen ‘zniewolony; przekonany’.

Zwolik - od staropolskiego zwolić ‘zezwolić, pozwolic; oswobodzić’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Zwola (kilka wsi).

Zwoliński - 1654 od nazwy miasta Zwoleń, dawniej Woleń (radomskie).

Zwolnicki - od staropolskiego zwolić ‘zezwolić, pozwolic; oswobodzić’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Zwola (kilka wsi); od staropolskiego zwolen ‘zniewolony; przekonany’.

Zwolo - 1314 od staropolskiego zwolić ‘zezwolić, pozwolic; oswobodzić’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Zwola (kilka wsi).

Zwolocki - od staropolskiego zwolić ‘zezwolić, pozwolic; oswobodzić’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Zwola (kilka wsi).

Zwoloński - od staropolskiego zwolić ‘zezwolić, pozwolic; oswobodzić’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Zwola (kilka wsi).

Zwolski - 1455 od nazw miejscowych Zwola, Wola (częste).

Zwołak - od staropolskiego zwolić ‘zezwolić, pozwolic; oswobodzić’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Zwola (kilka wsi).

Zwon - od dzwonek, dzwon.

Zwonar - od dzwonek, dzwon.

Zwonarski - od dzwonek, dzwon.

Zwonaruk - od dzwonek, dzwon.

Zwonarz - od dzwonek, dzwon.

Zwonek - od dzwonek, dzwon.

Zwoniarek - od dzwonek, dzwon.

Zwoniarkiewicz - od dzwonek, dzwon.

Zwoniarski - od dzwonek, dzwon.

Zwoniczenko - od dzwonek, dzwon.

Zwoniecki - od dzwonek, dzwon.

Zwonik - od dzwonek, dzwon.

Zwonkowski - od dzwonek, dzwon.

Zwor - od zwora ‘element łączący dwie części urządzenia, np. klamra, rygiel’.

Zwora - od zwora ‘element łączący dwie części urządzenia, np. klamra, rygiel’.

Zworecki - od zwora ‘element łączący dwie części urządzenia, np. klamra, rygiel’.

Zworek - od zwora ‘element łączący dwie części urządzenia, np. klamra, rygiel’.

Zworko - od zwora ‘element łączący dwie części urządzenia, np. klamra, rygiel’.

Zworniakiewicz - od zwora ‘element łączący dwie części urządzenia, np. klamra, rygiel’.

Zwornicki - od zwora ‘element łączący dwie części urządzenia, np. klamra, rygiel’.

Zwornik - 1377 od zwora ‘element łączący dwie części urządzenia, np. klamra, rygiel’ lub od zwornik.

Zworowski - od zwora ‘element łączący dwie części urządzenia, np. klamra, rygiel’.

Zworra - od zwora ‘element łączący dwie części urządzenia, np. klamra, rygiel’.

Zworski - od zwora ‘element łączący dwie części urządzenia, np. klamra, rygiel’.

Zwośkiewicz - od zwoźny ‘woźnica; to, co ma być zwożone’.

Zwośko - od zwoźny ‘woźnica; to, co ma być zwożone’.

Zwozniak - od zwoźny ‘woźnica; to, co ma być zwożone’.

Zwoźna - od zwoźny ‘woźnica; to, co ma być zwożone’.

Zwoźniak - od zwoźny ‘woźnica; to, co ma być zwożone’.

Zwoźny - od zwoźny ‘woźnica; to, co ma być zwożone’.

Zwożna - od zwoźny ‘woźnica; to, co ma być zwożone’.

Zwożniak - od zwoźny ‘woźnica; to, co ma być zwożone’.

Zwożny - od zwoźny ‘woźnica; to, co ma być zwożone’.

Zwrotna - od zwrotny ‘zręczny, zwinny’.

Zwrotniak - od zwrotny ‘zręczny, zwinny’.

Zwrotnicki - od zwrotny ‘zręczny, zwinny’.

Zwrotnik - od zwrotny ‘zręczny, zwinny’.

Zwrotny - od zwrotny ‘zręczny, zwinny’.

Zyba - od zybać ‘gibnąć, chwiać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sibol.

Zybach - od zybać ‘gibnąć, chwiać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sibol.

Zybacki - od zybać ‘gibnąć, chwiać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sibol.

Zybaczyński - od zybać ‘gibnąć, chwiać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sibol.

Zybajło - od zybać ‘gibnąć, chwiać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sibol.

Zybak - od zybać ‘gibnąć, chwiać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sibol.

Zybala - od zybać ‘gibnąć, chwiać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sibol.

Zybał - od zybać ‘gibnąć, chwiać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sibol.

Zybała - od zybać ‘gibnąć, chwiać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sibol.

Zybar - od niemieckich nazw osobowych Siber, Sieber, te od imienia złożonego Siegbert.

Zybartowicz - od niemieckich nazw osobowych Siber, Sieber, te od imienia złożonego Siegbert.

Zybek - od zybać ‘gibnąć, chwiać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sibol.

Zybel - od zybać ‘gibnąć, chwiać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sibol.

Zybelewicz - od zybać ‘gibnąć, chwiać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sibol.

Zyber - od niemieckich nazw osobowych Siber, Sieber, te od imienia złożonego Siegbert.

Zyberek - od niemieckich nazw osobowych Siber, Sieber, te od imienia złożonego Siegbert.

Zyberski - od niemieckich nazw osobowych Siber, Sieber, te od imienia złożonego Siegbert.

Zybert - od niemieckich nazw osobowych Siber, Sieber, te od imienia złożonego Siegbert.

Zybertowicz - od niemieckich nazw osobowych Siber, Sieber, te od imienia złożonego Siegbert.

Zyberyng - od niemieckich nazw osobowych Siber, Sieber, te od imienia złożonego Siegbert.

Zybin - od zybać ‘gibnąć, chwiać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sibol.

Zybiński - od zybać ‘gibnąć, chwiać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sibol.

Zybiuk - od zybać ‘gibnąć, chwiać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sibol.

Zybkiewicz - od zybać ‘gibnąć, chwiać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sibol.

Zybko - od zybać ‘gibnąć, chwiać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sibol.

Zybkow - od zybać ‘gibnąć, chwiać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sibol.

Zybkowicz - od zybać ‘gibnąć, chwiać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sibol.

Zybocic - 1228 od zybać ‘gibnąć, chwiać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sibol.

Zybol - 1414 od zybać ‘gibnąć, chwiać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sibol.

Zyboła - od zybać ‘gibnąć, chwiać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sibol.

Zybon - od zybać ‘gibnąć, chwiać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sibol.

Zyboń - od zybać ‘gibnąć, chwiać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sibol.

Zybor - od niemieckich nazw osobowych Siber, Sieber, te od imienia złożonego Siegbert.

Zybora - od niemieckich nazw osobowych Siber, Sieber, te od imienia złożonego Siegbert.

Zyborowicz - od zybać ‘gibnąć, chwiać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sibol.

Zyborowski - od niemieckich nazw osobowych Siber, Sieber, te od imienia złożonego Siegbert.

Zyborski - od niemieckich nazw osobowych Siber, Sieber, te od imienia złożonego Siegbert.

Zybot - 1265 od zybać ‘gibnąć, chwiać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sibol.

Zybowicz - od zybać ‘gibnąć, chwiać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sibol.

Zybowski - od zybać ‘gibnąć, chwiać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sibol.

Zybrzyd - 1391 od niemieckich nazw osobowych Siegfried, Sigifrith.

Zybul - od zybać ‘gibnąć, chwiać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sibol.

Zybulewicz - od zybać ‘gibnąć, chwiać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sibol.

Zybulski - od zybać ‘gibnąć, chwiać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sibol.

Zybuła - od zybać ‘gibnąć, chwiać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sibol.

Zybułek - od zybać ‘gibnąć, chwiać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sibol.

Zybura - od zybać ‘gibnąć, chwiać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sibol.

Zyburda - od niemieckich nazw osobowych Siber, Sieber, te od imienia złożonego Siegbert.

Zyburski - od niemieckich nazw osobowych Siber, Sieber, te od imienia złożonego Siegbert.

Zyburt - od niemieckich nazw osobowych Siber, Sieber, te od imienia złożonego Siegbert.

Zyburtowicz - od niemieckich nazw osobowych Siber, Sieber, te od imienia złożonego Siegbert.

Zybutko - od zybać ‘gibnąć, chwiać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sibol.

Zybutowicz - od zybać ‘gibnąć, chwiać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sibol.

Zybyk - od zybać ‘gibnąć, chwiać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sibol.

Zybyła - od zybać ‘gibnąć, chwiać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sibol.

Zybyński - od zybać ‘gibnąć, chwiać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sibol.

Zyc - od zyc ‘kurzajka’.

Zycek - od zyc ‘kurzajka’.

Zych - 1398 od imion na Zy-, typu Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt, też od imion typu Żyrosław.

Zycha - od imion na Zy-, typu Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt, też od imion typu Żyrosław.

Zychajło - od imion na Zy-, typu Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt, też od imion typu Żyrosław.

Zychal - od imion na Zy-, typu Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt, też od imion typu Żyrosław.

Zychalak - od imion na Zy-, typu Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt, też od imion typu Żyrosław.

Zychalski - od imion na Zy-, typu Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt, też od imion typu Żyrosław.

Zychaluk - od imion na Zy-, typu Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt, też od imion typu Żyrosław.

Zychał - od imion na Zy-, typu Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt, też od imion typu Żyrosław.

Zychar - od niemieckiej nazwy osobowej Sicher, ta od imienia złożonego Sigiheri.

Zychard - od niemieckiej nazwy osobowej Sichert, ta od imienia złożonego Sigihart.

Zycharo - od niemieckiej nazwy osobowej Sicher, ta od imienia złożonego Sigiheri.

Zycharski - od niemieckiej nazwy osobowej Sicher, ta od imienia złożonego Sigiheri.

Zycher - od niemieckiej nazwy osobowej Sicher, ta od imienia złożonego Sigiheri.

Zychera - od niemieckiej nazwy osobowej Sicher, ta od imienia złożonego Sigiheri.

Zychert - od niemieckiej nazwy osobowej Sichert, ta od imienia złożonego Sigihart.

Zychetczyk - 1617 od imion na Zy-, typu Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt, też od imion typu Żyrosław.

Zychetka - 1616 od imion na Zy-, typu Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt, też od imion typu Żyrosław.

Zychetkowic - 1661 od imion na Zy-, typu Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt, też od imion typu Żyrosław.

Zychewicz - od imion na Zy-, typu Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt, też od imion typu Żyrosław.

Zychiewicz - od imion na Zy-, typu Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt, też od imion typu Żyrosław.

Zychla - od imion na Zy-, typu Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt, też od imion typu Żyrosław.

Zychlak - od imion na Zy-, typu Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt, też od imion typu Żyrosław.

Zychler - od niemieckiej nazwy osobowej Sicher, ta od imienia złożonego Sigiheri.

Zychlewicz - od imion na Zy-, typu Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt, też od imion typu Żyrosław.

Zychliński - od imion na Zy-, typu Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt, też od imion typu Żyrosław.

Zychła - od imion na Zy-, typu Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt, też od imion typu Żyrosław.

Zychma - od imion na Zy-, typu Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt, też od imion typu Żyrosław.

Zychna - od imion na Zy-, typu Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt, też od imion typu Żyrosław.

Zychniewicz - od imion na Zy-, typu Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt, też od imion typu Żyrosław.

Zychnowicz - od imion na Zy-, typu Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt, też od imion typu Żyrosław.

Zychnowski - od imion na Zy-, typu Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt, też od imion typu Żyrosław.

Zychol - od imion na Zy-, typu Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt, też od imion typu Żyrosław.

Zychon - od imion na Zy-, typu Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt, też od imion typu Żyrosław.

Zychoniuk - od imion na Zy-, typu Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt, też od imion typu Żyrosław.

Zychoń - od imion na Zy-, typu Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt, też od imion typu Żyrosław.

Zychor - od niemieckiej nazwy osobowej Sicher, ta od imienia złożonego Sigiheri.

Zychora - od niemieckiej nazwy osobowej Sicher, ta od imienia złożonego Sigiheri.

Zychorski - od niemieckiej nazwy osobowej Sicher, ta od imienia złożonego Sigiheri.

Zychowicz - 1598 od imion na Zy-, typu Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt, też od imion typu Żyrosław.

Zychowiecki - od imion na Zy-, typu Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt, też od imion typu Żyrosław.

Zychowski - od imion na Zy-, typu Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt, też od imion typu Żyrosław.

Zychów - od imion na Zy-, typu Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt, też od imion typu Żyrosław.

Zychówka - od imion na Zy-, typu Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt, też od imion typu Żyrosław.

Zychra - 1438 od imion na Zy-, typu Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt, też od imion typu Żyrosław.

Zychski - od nazwy miejscowej Żychce (słupskie, gmina Konarzyny).

Zychulski - od imion na Zy-, typu Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt, też od imion typu Żyrosław.

Zychuła - od imion na Zy-, typu Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt, też od imion typu Żyrosław.

Zyciński - od nazw miejscowych Życiny (kieleckie, gmina Raków), Życzyn (siedleckie, gmina Trojanów) lub Żytna, Żytno, Żytnia (kilka wsi).

Zycki - od zyc ‘kurzajka’.

Zycnal - od zyc ‘kurzajka’.

Zycz - od zyc ‘kurzajka’; lub od życzyć.

Zyczak - od zyc ‘kurzajka’.

Zyczko - od zyc ‘kurzajka’.

Zyczkowski - od zyc ‘kurzajka’.

Zyczuk - od zyc ‘kurzajka’.

Zyczyński - od nazw miejscowych Życiny (kieleckie, gmina Raków), Życzyn (siedleckie, gmina Trojanów) lub Żytna, Żytno, Żytnia (kilka wsi).

Zydaczewski - od nazwy miasta Żydaczew (KrW).

Zydak - od Żyd.

Zydarczyk - od imienia Izydor. Imię, znane w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Zydarek - od imienia Izydor. Imię, znane w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Zydczak - od Żyd.

Zydczyk - od Żyd.

Zydecki - od Żyd.

Zydek - od Żyd.

Zydel - 1325 od zydel ‘stołek lub ławka z poręczą’.

Zydenko - od Żyd.

Zyder - od imienia Izydor. Imię, znane w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Zyderczak - od imienia Izydor. Imię, znane w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Zyderczyk - od imienia Izydor. Imię, znane w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Zyderowicz - od imienia Izydor. Imię, znane w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Zydkiewicz - od Żyd.

Zydko - od Żyd.

Zydkowiak - od Żyd.

Zydlarz - 1605 od zydel ‘stołek lub ławka z poręczą’.

Zydlarzowicz - 1644 od zydel ‘stołek lub ławka z poręczą’.

Zydler - od zydel ‘stołek lub ławka z poręczą’.

Zydlewicz - od zydel ‘stołek lub ławka z poręczą’.

Zydlewski - od zydel ‘stołek lub ławka z poręczą’.

Zydlik - od zydel ‘stołek lub ławka z poręczą’.

Zydło - od zydel ‘stołek lub ławka z poręczą’.

Zydok - od Żyd.

Zydoń - od Żyd.

Zydor - od imienia Izydor. Imię, znane w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Zydorczak - od imienia Izydor. Imię, znane w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Zydorczuk - od imienia Izydor. Imię, znane w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Zydorczyk - od imienia Izydor. Imię, znane w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Zydorek - od imienia Izydor. Imię, znane w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Zydorkiewicz - od imienia Izydor. Imię, znane w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Zydorow - od imienia Izydor. Imię, znane w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Zydorowicz - od imienia Izydor. Imię, znane w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Zydorów - od imienia Izydor. Imię, znane w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Zydowicz - od Żyd.

Zydór - od imienia Izydor. Imię, znane w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Zydra - od imienia Izydor. Imię, znane w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Zydrań - od imienia Izydor. Imię, znane w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Zydrański - od imienia Izydor. Imię, znane w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Zydrek - od imienia Izydor. Imię, znane w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Zydreń - od imienia Izydor. Imię, znane w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Zydron - od imienia Izydor. Imię, znane w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Zydroń - od imienia Izydor. Imię, znane w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Zydrowicz - od imienia Izydor. Imię, znane w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Zydrowin - od imienia Izydor. Imię, znane w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Zyduch - od Żyd.

Zydyk - od Żyd.

Zydylak - od zydel ‘stołek lub ławka z poręczą’.

Zydziak - od Żyd.

Zydzik - od Żyd.

Zydziok - od Żyd.

Zyfka - od żywy.

Zyfryt - 1230 od niemieckich nazw osobowych Siegfried, sigifrith.

Zyg - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zyga - 1600 od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygacki - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygadko - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygadlewicz - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygadlik - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygadliński - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygadło - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygadłowicz - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygadłowski - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygaj - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygajda - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygajdowski - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygaliński - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygalski - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygaluk - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygał - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygała - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygałko - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygałkowicz - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygałło - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygało - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygan - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zyganek - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zyganowski - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygański - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygar - od zegar, ze staropolskiego zeger, zygar, niektóre formy od niemieckiej nazwy osobowej Sieger.

Zygard - od niemieckich nazw osobowych Sieghard, Sieg(h)art.

Zygardowicz - od niemieckich nazw osobowych Sieghard, Sieg(h)art.

Zygarek - od zegar, ze staropolskiego zeger, zygar, niektóre formy od niemieckiej nazwy osobowej Sieger.

Zygarewicz - od zegar, ze staropolskiego zeger, zygar, niektóre formy od niemieckiej nazwy osobowej Sieger.

Zygarkowski - od zegar, ze staropolskiego zeger, zygar, niektóre formy od niemieckiej nazwy osobowej Sieger.

Zygarlicki - od zegar, ze staropolskiego zeger, zygar, niektóre formy od niemieckiej nazwy osobowej Sieger.

Zygarliński - od zegar, ze staropolskiego zeger, zygar, niektóre formy od niemieckiej nazwy osobowej Sieger.

Zygarłowicz - od zegar, ze staropolskiego zeger, zygar, niektóre formy od niemieckiej nazwy osobowej Sieger.

Zygarłowski - od zegar, ze staropolskiego zeger, zygar, niektóre formy od niemieckiej nazwy osobowej Sieger.

Zygarmistrz - 1607 od zegar, ze staropolskiego zeger, zygar, niektóre formy od niemieckiej nazwy osobowej Sieger.

Zygarowicz - od zegar, ze staropolskiego zeger, zygar, niektóre formy od niemieckiej nazwy osobowej Sieger.

Zygarowski - od zegar, ze staropolskiego zeger, zygar, niektóre formy od niemieckiej nazwy osobowej Sieger.

Zygarski - od zegar, ze staropolskiego zeger, zygar, niektóre formy od niemieckiej nazwy osobowej Sieger.

Zygart - od niemieckich nazw osobowych Sieghard, Sieg(h)art.

Zygartowicz - od niemieckich nazw osobowych Sieghard, Sieg(h)art.

Zygartowski - od niemieckich nazw osobowych Sieghard, Sieg(h)art.

Zygaryn - od zegar, ze staropolskiego zeger, zygar, niektóre formy od niemieckiej nazwy osobowej Sieger.

Zygas - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygata - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygatowski - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygawski - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygelski - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zyger - od zegar, ze staropolskiego zeger, zygar, niektóre formy od niemieckiej nazwy osobowej Sieger.

Zygerowicz - od zegar, ze staropolskiego zeger, zygar, niektóre formy od niemieckiej nazwy osobowej Sieger.

Zygert - od niemieckich nazw osobowych Sieghard, Sieg(h)art.

Zygertowski - od niemieckich nazw osobowych Sieghard, Sieg(h)art.

Zygfryd - od niemieckich nazw osobowych Siegfried, sigifrith.

Zygfryt - 1302 od niemieckich nazw osobowych Siegfried, sigifrith.

Zygiel - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygielewicz - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygiello - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygielski - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygieł - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygieło - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygier - od zegar, ze staropolskiego zeger, zygar, niektóre formy od niemieckiej nazwy osobowej Sieger.

Zygierd - od niemieckich nazw osobowych Sieghard, Sieg(h)art.

Zygierewicz - od zegar, ze staropolskiego zeger, zygar, niektóre formy od niemieckiej nazwy osobowej Sieger.

Zygiern-Korn - złożenia brak; Zygiern- brak; Korn 1788 od kornik ‘chrząszcz gryzący drzewo’, od korny ‘pokorny’, od niemieckiej nazwy osobowej Korn.

Zygierski - od zegar, ze staropolskiego zeger, zygar, niektóre formy od niemieckiej nazwy osobowej Sieger.

Zygiert - od niemieckich nazw osobowych Sieghard, Sieg(h)art.

Zygiewicz - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygla - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zyglarewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Siegler, ta od średnio-wysoko-niemieckiego siegeler ‘zwycięzca’.

Zyglarski - od niemieckiej nazwy osobowej Siegler, ta od średnio-wysoko-niemieckiego siegeler ‘zwycięzca’.

Zygler - od niemieckiej nazwy osobowej Siegler, ta od średnio-wysoko-niemieckiego siegeler ‘zwycięzca’.

Zyglerowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Siegler, ta od średnio-wysoko-niemieckiego siegeler ‘zwycięzca’.

Zyglewicz - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zyglewski - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zyglicki - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygliński - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygła - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygłowicz - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygma - 1635 od imienia Zygmunt, ze staropolskiego też Żygmunt. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, genetycznie germańskie, od sigi ‘zwycięstwo’ + mund ‘opieka, pomoc’.

Zygmała - od imienia Zygmunt, ze staropolskiego też Żygmunt. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, genetycznie germańskie, od sigi ‘zwycięstwo’ + mund ‘opieka, pomoc’.

Zygman - od niemieckiej nazwy osobowej Siegmann, ta od imienia złożonego Sigiman.

Zygmanek - od niemieckiej nazwy osobowej Siegmann, ta od imienia złożonego Sigiman.

Zygmaniak - od niemieckiej nazwy osobowej Siegmann, ta od imienia złożonego Sigiman.

Zygmaniuk - od niemieckiej nazwy osobowej Siegmann, ta od imienia złożonego Sigiman.

Zygmann - od niemieckiej nazwy osobowej Siegmann, ta od imienia złożonego Sigiman.

Zygmanowski - od niemieckiej nazwy osobowej Siegmann, ta od imienia złożonego Sigiman.

Zygmant - od imienia Zygmunt, ze staropolskiego też Żygmunt. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, genetycznie germańskie, od sigi ‘zwycięstwo’ + mund ‘opieka, pomoc’.

Zygmantowski - od imienia Zygmunt, ze staropolskiego też Żygmunt. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, genetycznie germańskie, od sigi ‘zwycięstwo’ + mund ‘opieka, pomoc’.

Zygmańczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Siegmann, ta od imienia złożonego Sigiman.

Zygmański - od niemieckiej nazwy osobowej Siegmann, ta od imienia złożonego Sigiman.

Zygmat - od imienia Zygmunt, ze staropolskiego też Żygmunt. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, genetycznie germańskie, od sigi ‘zwycięstwo’ + mund ‘opieka, pomoc’.

Zygmąciak - od imienia Zygmunt, ze staropolskiego też Żygmunt. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, genetycznie germańskie, od sigi ‘zwycięstwo’ + mund ‘opieka, pomoc’.

Zygmąt - 1788 od imienia Zygmunt, ze staropolskiego też Żygmunt. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, genetycznie germańskie, od sigi ‘zwycięstwo’ + mund ‘opieka, pomoc’.

Zygmind - od imienia Zygmunt, ze staropolskiego też Żygmunt. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, genetycznie germańskie, od sigi ‘zwycięstwo’ + mund ‘opieka, pomoc’.

Zygmińczuk - od imienia Zygmunt, ze staropolskiego też Żygmunt. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, genetycznie germańskie, od sigi ‘zwycięstwo’ + mund ‘opieka, pomoc’.

Zygmińczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Siegmann, ta od imienia złożonego Sigiman.

Zygmonczuk - od imienia Zygmunt, ze staropolskiego też Żygmunt. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, genetycznie germańskie, od sigi ‘zwycięstwo’ + mund ‘opieka, pomoc’.

Zygmond - od imienia Zygmunt, ze staropolskiego też Żygmunt. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, genetycznie germańskie, od sigi ‘zwycięstwo’ + mund ‘opieka, pomoc’.

Zygmoniak - od niemieckiej nazwy osobowej Siegmann, ta od imienia złożonego Sigiman.

Zygmont - 1797 od imienia Zygmunt, ze staropolskiego też Żygmunt. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, genetycznie germańskie, od sigi ‘zwycięstwo’ + mund ‘opieka, pomoc’.

Zygmontczuk - od imienia Zygmunt, ze staropolskiego też Żygmunt. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, genetycznie germańskie, od sigi ‘zwycięstwo’ + mund ‘opieka, pomoc’.

Zygmontowicz - 1790 od imienia Zygmunt, ze staropolskiego też Żygmunt. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, genetycznie germańskie, od sigi ‘zwycięstwo’ + mund ‘opieka, pomoc’.

Zygmończuk - od imienia Zygmunt, ze staropolskiego też Żygmunt. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, genetycznie germańskie, od sigi ‘zwycięstwo’ + mund ‘opieka, pomoc’.

Zygmotczuk - od imienia Zygmunt, ze staropolskiego też Żygmunt. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, genetycznie germańskie, od sigi ‘zwycięstwo’ + mund ‘opieka, pomoc’.

Zygmuł - od imienia Zygmunt, ze staropolskiego też Żygmunt. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, genetycznie germańskie, od sigi ‘zwycięstwo’ + mund ‘opieka, pomoc’.

Zygmułczyk - od imienia Zygmunt, ze staropolskiego też Żygmunt. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, genetycznie germańskie, od sigi ‘zwycięstwo’ + mund ‘opieka, pomoc’.

Zygmułka - od imienia Zygmunt, ze staropolskiego też Żygmunt. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, genetycznie germańskie, od sigi ‘zwycięstwo’ + mund ‘opieka, pomoc’.

Zygmun - od imienia Zygmunt, ze staropolskiego też Żygmunt. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, genetycznie germańskie, od sigi ‘zwycięstwo’ + mund ‘opieka, pomoc’.

Zygmunciak - 1631 od imienia Zygmunt, ze staropolskiego też Żygmunt. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, genetycznie germańskie, od sigi ‘zwycięstwo’ + mund ‘opieka, pomoc’.

Zygmuncik1641 - od imienia Zygmunt, ze staropolskiego też Żygmunt. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, genetycznie germańskie, od sigi ‘zwycięstwo’ + mund ‘opieka, pomoc’.

Zygmunczyk - od imienia Zygmunt, ze staropolskiego też Żygmunt. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, genetycznie germańskie, od sigi ‘zwycięstwo’ + mund ‘opieka, pomoc’.

Zygmund - od imienia Zygmunt, ze staropolskiego też Żygmunt. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, genetycznie germańskie, od sigi ‘zwycięstwo’ + mund ‘opieka, pomoc’.

Zygmundczyk - od imienia Zygmunt, ze staropolskiego też Żygmunt. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, genetycznie germańskie, od sigi ‘zwycięstwo’ + mund ‘opieka, pomoc’.

Zygmundt - od imienia Zygmunt, ze staropolskiego też Żygmunt. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, genetycznie germańskie, od sigi ‘zwycięstwo’ + mund ‘opieka, pomoc’.

Zygmundzik - od imienia Zygmunt, ze staropolskiego też Żygmunt. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, genetycznie germańskie, od sigi ‘zwycięstwo’ + mund ‘opieka, pomoc’.

Zygmuniak - od imienia Zygmunt, ze staropolskiego też Żygmunt. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, genetycznie germańskie, od sigi ‘zwycięstwo’ + mund ‘opieka, pomoc’.

Zygmunt - od imienia Zygmunt, ze staropolskiego też Żygmunt. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, genetycznie germańskie, od sigi ‘zwycięstwo’ + mund ‘opieka, pomoc’.

Zygmuntczyk - od imienia Zygmunt, ze staropolskiego też Żygmunt. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, genetycznie germańskie, od sigi ‘zwycięstwo’ + mund ‘opieka, pomoc’.

Zygmuntek - 1550 od imienia Zygmunt, ze staropolskiego też Żygmunt. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, genetycznie germańskie, od sigi ‘zwycięstwo’ + mund ‘opieka, pomoc’.

Zygmuntowicz - 1471 od imienia Zygmunt, ze staropolskiego też Żygmunt. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, genetycznie germańskie, od sigi ‘zwycięstwo’ + mund ‘opieka, pomoc’.

Zygmuntowski - od imienia Zygmunt, ze staropolskiego też Żygmunt. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, genetycznie germańskie, od sigi ‘zwycięstwo’ + mund ‘opieka, pomoc’.

Zygmuntów - od imienia Zygmunt, ze staropolskiego też Żygmunt. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, genetycznie germańskie, od sigi ‘zwycięstwo’ + mund ‘opieka, pomoc’.

Zygmuntt - od imienia Zygmunt, ze staropolskiego też Żygmunt. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, genetycznie germańskie, od sigi ‘zwycięstwo’ + mund ‘opieka, pomoc’.

Zygmuńciak - od imienia Zygmunt, ze staropolskiego też Żygmunt. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, genetycznie germańskie, od sigi ‘zwycięstwo’ + mund ‘opieka, pomoc’.

Zygmuńczyk - od imienia Zygmunt, ze staropolskiego też Żygmunt. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, genetycznie germańskie, od sigi ‘zwycięstwo’ + mund ‘opieka, pomoc’.

Zygmuński - od imienia Zygmunt, ze staropolskiego też Żygmunt. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, genetycznie germańskie, od sigi ‘zwycięstwo’ + mund ‘opieka, pomoc’.

Zygmut - 1438 od imienia Zygmunt, ze staropolskiego też Żygmunt. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, genetycznie germańskie, od sigi ‘zwycięstwo’ + mund ‘opieka, pomoc’.

Zygmutczyk - od imienia Zygmunt, ze staropolskiego też Żygmunt. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, genetycznie germańskie, od sigi ‘zwycięstwo’ + mund ‘opieka, pomoc’.

Zygmynt - od imienia Zygmunt, ze staropolskiego też Żygmunt. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, genetycznie germańskie, od sigi ‘zwycięstwo’ + mund ‘opieka, pomoc’.

Zygnarowicz - zapewne od podstawy sygnał, por. sygnarek ‘mały dzwonek; sygnaturka’.

Zygnarowski - zapewne od podstawy sygnał, por. sygnarek ‘mały dzwonek; sygnaturka’.

Zygnarski - zapewne od podstawy sygnał, por. sygnarek ‘mały dzwonek; sygnaturka’.

Zygner - zapewne od podstawy sygnał, por. sygnarek ‘mały dzwonek; sygnaturka’.

Zygnerski - zapewne od podstawy sygnał, por. sygnarek ‘mały dzwonek; sygnaturka’.

Zygnierski - zapewne od podstawy sygnał, por. sygnarek ‘mały dzwonek; sygnaturka’.

Zygo - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygocki - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygol - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygolewski - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygon - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygoń - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygor - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygora - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygorowski - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygosz - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygota - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygowiec - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygowski - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygucki - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zyguć - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygud - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygul - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygula - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygulis - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygulski - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zyguła - 1606 od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygunowski - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygusz - 1438 od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zyguszka - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zyguś - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zyguta - 1645 od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygutko - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygutowski - od dawnego zygać ‘drażnić kogoś, dokuczać’, w pochodnych też od Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt.

Zygward - od niemieckiej nazwy osobowej Siegward, ta od imienia złożonego Sigiwart.

Zyjak - od żyć, żyję.

Zyjer - od żyć, żyję.

Zyjewski - od żyć, żyję.

Zyjko - od żyć, żyję.

Zyk - od życzyć.

Zyka - od życzyć.

Zykiert - od życzyć.

Zykin - od życzyć.

Zyko - od życzyć.

Zykow - od życzyć.

Zykowicz - od życzyć.

Zykowski - od życzyć.

Zyków - od życzyć.

Zyktor - od życzyć.

Zykubek - od życzyć.

Zykun - od życzyć.

Zykus - od życzyć.

Zyl - od żyła ‘naczynie krwionośne doprowadzające krew do serca’.

Zyla - od żyła ‘naczynie krwionośne doprowadzające krew do serca’.

Zylak - od żyła ‘naczynie krwionośne doprowadzające krew do serca’.

Zylanka - od żyła ‘naczynie krwionośne doprowadzające krew do serca’.

Zylański - od żyła ‘naczynie krwionośne doprowadzające krew do serca’.

Zylber - od niemieckiej nazwy osobowej Silber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego silber ‘srebro’.

Zylbera - od niemieckiej nazwy osobowej Silber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego silber ‘srebro’.

Zylberberg - od niemieckiej nazwy osobowej Silber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego silber ‘srebro’.

Zylberfenig - od niemieckiej nazwy osobowej Silber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego silber ‘srebro’.

Zylberg - od niemieckiej nazwy osobowej Silber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego silber ‘srebro’.

Zylberglajt - od niemieckiej nazwy osobowej Silber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego silber ‘srebro’.

Zylberman - od niemieckiej nazwy osobowej Silber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego silber ‘srebro’.

Zylberswech - od niemieckiej nazwy osobowej Silber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego silber ‘srebro’.

Zylberswech - od niemieckiej nazwy osobowej Silber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego silber ‘srebro’.

Zylbersztajn - od niemieckiej nazwy osobowej Silber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego silber ‘srebro’.

Zylbersztejn - od niemieckiej nazwy osobowej Silber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego silber ‘srebro’.

Zylbert - od niemieckiej nazwy osobowej Silber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego silber ‘srebro’.

Zylbertal - od niemieckiej nazwy osobowej Silber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego silber ‘srebro’.

Zylberyng - od niemieckiej nazwy osobowej Silber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego silber ‘srebro’.

Zylc - od żyła ‘naczynie krwionośne doprowadzające krew do serca’.

Zylczuk - od żyła ‘naczynie krwionośne doprowadzające krew do serca’.

Zylewicz - od żyła ‘naczynie krwionośne doprowadzające krew do serca’.

Zylicz - od żyła ‘naczynie krwionośne doprowadzające krew do serca’.

Zylik - od żyła ‘naczynie krwionośne doprowadzające krew do serca’.

Zylin - od żyła ‘naczynie krwionośne doprowadzające krew do serca’.

Zyliński - od nazwy miejscowej Żyliny (suwalskie, gmina Bakałarzewo).

Zylis - od żyła ‘naczynie krwionośne doprowadzające krew do serca’.

Zylka - od żyła ‘naczynie krwionośne doprowadzające krew do serca’.

Zylke - od żyła ‘naczynie krwionośne doprowadzające krew do serca’.

Zylkowski - od żyła ‘naczynie krwionośne doprowadzające krew do serca’.

Zylla - od żyła ‘naczynie krwionośne doprowadzające krew do serca’.

Zylm - od niemieckiej nazwy osobowej Sielmann, ta od średnio-dolno-niemieckiego sil ‘śluza, kanał’.

Zylmański - od niemieckiej nazwy osobowej Sielmann, ta od średnio-dolno-niemieckiego sil ‘śluza, kanał’.

Zylmowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Sielmann, ta od średnio-dolno-niemieckiego sil ‘śluza, kanał’.

Zylowski - od żyła ‘naczynie krwionośne doprowadzające krew do serca’.

Zylski - od żyła ‘naczynie krwionośne doprowadzające krew do serca’.

Zyluk - od żyła ‘naczynie krwionośne doprowadzające krew do serca’.

Zylut - od żyła ‘naczynie krwionośne doprowadzające krew do serca’.

Zylwiński - od żyła ‘naczynie krwionośne doprowadzające krew do serca’.

Zylwis - od żyła ‘naczynie krwionośne doprowadzające krew do serca’.

Zyła - od żyła ‘naczynie krwionośne doprowadzające krew do serca’.

Zyłak - od żyła ‘naczynie krwionośne doprowadzające krew do serca’.

Zyłanis - od żyła ‘naczynie krwionośne doprowadzające krew do serca’.

Zyława - od żyła ‘naczynie krwionośne doprowadzające krew do serca’.

Zyławy - od żyła ‘naczynie krwionośne doprowadzające krew do serca’.

Zyłka - od żyła ‘naczynie krwionośne doprowadzające krew do serca’.

Zyłkiewicz - od żyła ‘naczynie krwionośne doprowadzające krew do serca’.

Zyłko - od żyła ‘naczynie krwionośne doprowadzające krew do serca’.

Zyłkowski - od żyła ‘naczynie krwionośne doprowadzające krew do serca’.

Zyłowicz - od żyła ‘naczynie krwionośne doprowadzające krew do serca’.

Zyłowski - od żyła ‘naczynie krwionośne doprowadzające krew do serca’.

Zym - od niemieckich nazw osobowych Ziemann, Siemann, te od imienia złożonego Sigimann.

Zyma - od niemieckich nazw osobowych Ziemann, Siemann, te od imienia złożonego Sigimann.

Zymak - od niemieckich nazw osobowych Ziemann, Siemann, te od imienia złożonego Sigimann.

Zymalski - od niemieckich nazw osobowych Ziemann, Siemann, te od imienia złożonego Sigimann.

Zymałkowski - od niemieckich nazw osobowych Ziemann, Siemann, te od imienia złożonego Sigimann.

Zyman - od niemieckich nazw osobowych Ziemann, Siemann, te od imienia złożonego Sigimann.

Zymancik - od niemieckich nazw osobowych Ziemann, Siemann, te od imienia złożonego Sigimann.

Zymanek - 1623 od niemieckich nazw osobowych Ziemann, Siemann, te od imienia złożonego Sigimann.

Zymankiewicz - od niemieckich nazw osobowych Ziemann, Siemann, te od imienia złożonego Sigimann.

Zymankowski - od niemieckich nazw osobowych Ziemann, Siemann, te od imienia złożonego Sigimann.

Zymanowski - od niemieckich nazw osobowych Ziemann, Siemann, te od imienia złożonego Sigimann.

Zymań - od niemieckich nazw osobowych Ziemann, Siemann, te od imienia złożonego Sigimann.

Zymańczuk - od niemieckich nazw osobowych Ziemann, Siemann, te od imienia złożonego Sigimann.

Zymańczyk - od niemieckich nazw osobowych Ziemann, Siemann, te od imienia złożonego Sigimann.

Zymański - od niemieckich nazw osobowych Ziemann, Siemann, te od imienia złożonego Sigimann.

Zymbak - od niemieckiej nazwy osobowej Schön(e)beck, ta od nazwy miejscowej Schönnebeck.

Zymborowski - od niemieckiej nazwy osobowej Schönber, ta od staro wysokoniemieckiego imienia złożonego Schonibert, też od imion słowiańskich typu Sambor, Siębor.

Zymbski - od ząb.

Zymek - od niemieckich nazw osobowych Ziemann, Siemann, te od imienia złożonego Sigimann.

Zymela - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Zymelka - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Zymelke - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Zymella - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Zymelman - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Zymelski - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Zymeła - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Zymełka - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Zymełko - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Zymer - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Zymerman - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Zymiak - od niemieckich nazw osobowych Ziemann, Siemann, te od imienia złożonego Sigimann.

Zymianek - od niemieckich nazw osobowych Ziemann, Siemann, te od imienia złożonego Sigimann.

Zymicki - od niemieckich nazw osobowych Ziemann, Siemann, te od imienia złożonego Sigimann.

Zymienicz - od niemieckich nazw osobowych Ziemann, Siemann, te od imienia złożonego Sigimann.

Zymiera - od niemieckich nazw osobowych Ziemann, Siemann, te od imienia złożonego Sigimann.

Zymik - od niemieckich nazw osobowych Ziemann, Siemann, te od imienia złożonego Sigimann.

Zymis - od niemieckich nazw osobowych Ziemann, Siemann, te od imienia złożonego Sigimann.

Zymisz - od niemieckich nazw osobowych Ziemann, Siemann, te od imienia złożonego Sigimann.

Zymka - od niemieckich nazw osobowych Ziemann, Siemann, te od imienia złożonego Sigimann.

Zymko - od niemieckich nazw osobowych Ziemann, Siemann, te od imienia złożonego Sigimann.

Zymkowski - od niemieckich nazw osobowych Ziemann, Siemann, te od imienia złożonego Sigimann.

Zymla - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Zymler - od niemieckich nazw osobowych Ziemann, Siemann, te od imienia złożonego Sigimann.

Zymlik - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Zymliński - od niemieckich nazw osobowych Ziemann, Siemann, te od imienia złożonego Sigimann.

Zymlok - (Śl) od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Zymła - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Zymna - od zima; od przymiotnika zimny.

Zymni - od zima; od przymiotnika zimny.

Zymniak - od zima; od przymiotnika zimny.

Zymny - od zima; od przymiotnika zimny.

Zymolka - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Zymołka - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Zymon - od niemieckich nazw osobowych Ziemann, Siemann, te od imienia złożonego Sigimann.

Zymonik - od niemieckich nazw osobowych Ziemann, Siemann, te od imienia złożonego Sigimann.

Zymoń - od niemieckich nazw osobowych Ziemann, Siemann, te od imienia złożonego Sigimann.

Zymowski - od niemieckich nazw osobowych Ziemann, Siemann, te od imienia złożonego Sigimann.

Zymróz - od imienia Ambroży, z łacińskiego Zmbrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Zyms - od niemieckich nazw osobowych Ziemann, Siemann, te od imienia złożonego Sigimann.

Zymula - od niemieckich nazw osobowych Ziemann, Siemann, te od imienia złożonego Sigimann.

Zymuła - od niemieckich nazw osobowych Ziemann, Siemann, te od imienia złożonego Sigimann.

Zymyn - od niemieckich nazw osobowych Ziemann, Siemann, te od imienia złożonego Sigimann.

Zymza - od niemieckich nazw osobowych Ziemann, Siemann, te od imienia złożonego Sigimann.

Zyn - od niemieckiej nazwy osobowej Sin, ta od imion złożonych na Sin-.

Zyna - od niemieckiej nazwy osobowej Sin, ta od imion złożonych na Sin-.

Zynczewski - od niemieckiej nazwy osobowej Sin, ta od imion złożonych na Sin-.

Zynda - od niemieckiej nazwy osobowej Zindel, ta od apelatywu Zindel ‘tafta’.

Zyndakiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Sind(t), ta od imion złożonych na Sind- lub od nazwy osobowej Schind, a ta od schinden ‘łupić, grabić’, też szynd ‘łupież, grabież’, szynkować ‘łupić, grabić’.

Zyndel - od niemieckiej nazwy osobowej Zindel, ta od apelatywu Zindel ‘tafta’.

Zynder - od niemieckiej nazwy osobowej Sinder, ta od imienia złożonego Sindheri lub od gwarowego szynder ‘rakarz, hycel’.

Zynderman - od niemieckiej nazwy osobowej Sinder, ta od imienia złożonego Sindheri lub od gwarowego szynder ‘rakarz, hycel’.

Zynderwald - od niemieckiej nazwy osobowej Sinder, ta od imienia złożonego Sindheri lub od gwarowego szynder ‘rakarz, hycel’.

Zyndkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Zindel, ta od apelatywu Zindel ‘tafta’.

Zyndol - od niemieckiej nazwy osobowej Zindel, ta od apelatywu Zindel ‘tafta’.

Zyndor - od niemieckiej nazwy osobowej Sinder, ta od imienia złożonego Sindheri lub od gwarowego szynder ‘rakarz, hycel’.

Zyndra - od niemieckiej nazwy osobowej Sinder, ta od imienia złożonego Sindheri lub od gwarowego szynder ‘rakarz, hycel’.

Zyndram - od niemieckiej nazwy osobowej Sinder, ta od imienia złożonego Sindheri lub od gwarowego szynder ‘rakarz, hycel’.

Zyndul - od niemieckiej nazwy osobowej Zindel, ta od apelatywu Zindel ‘tafta’.

Zynek - od niemieckiej nazwy osobowej Sin, ta od imion złożonych na Sin-.

Zynel - od niemieckiej nazwy osobowej Sin, ta od imion złożonych na Sin-.

Zynelt - od niemieckiej nazwy osobowej Sin, ta od imion złożonych na Sin-.

Zyner - od niemieckiej nazwy osobowej Sin, ta od imion złożonych na Sin-.

Zynger - od niemieckiej nazwy osobowej Singer, ta od średnio-wysoko-niemieckiego singaere ‘śpiewak, poeta liryczny; kantor’.

Zyngerman - od niemieckiej nazwy osobowej Singer, ta od średnio-wysoko-niemieckiego singaere ‘śpiewak, poeta liryczny; kantor’.

Zyngert - od niemieckiej nazwy osobowej Singer, ta od średnio-wysoko-niemieckiego singaere ‘śpiewak, poeta liryczny; kantor’.

Zyngiel - od niemieckiej nazwy osobowej Zingel, od niemieckiego Zingel ‘mur warowny’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego zungel, züngel ‘języczek’.

Zyngielewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Zingel, od niemieckiego Zingel ‘mur warowny’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego zungel, züngel ‘języczek’.

Zyngielewski - od niemieckiej nazwy osobowej Zingel, od niemieckiego Zingel ‘mur warowny’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego zungel, züngel ‘języczek’.

Zyngier - od niemieckiej nazwy osobowej Singer, ta od średnio-wysoko-niemieckiego singaere ‘śpiewak, poeta liryczny; kantor’.

Zyngler - od niemieckiej nazwy osobowej Singler, ta od nazwy terenowej Singelle.

Zyniak - od niemieckiej nazwy osobowej Sin, ta od imion złożonych na Sin-.

Zynicha - od niemieckiej nazwy osobowej Sin, ta od imion złożonych na Sin-.

Zynicki - od niemieckiej nazwy osobowej Sin, ta od imion złożonych na Sin-.

Zyniewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Sin, ta od imion złożonych na Sin-.

Zyniewski - od niemieckiej nazwy osobowej Sin, ta od imion złożonych na Sin-.

Zynis - od niemieckiej nazwy osobowej Sin, ta od imion złożonych na Sin-.

Zynka - od niemieckiej nazwy osobowej Sin, ta od imion złożonych na Sin-.

Zynkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Sin, ta od imion złożonych na Sin-.

Zynko - od niemieckiej nazwy osobowej Sin, ta od imion złożonych na Sin-.

Zynkowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Sin, ta od imion złożonych na Sin-.

Zynkowski - od niemieckiej nazwy osobowej Sin, ta od imion złożonych na Sin-.

Zynków - od niemieckiej nazwy osobowej Sin, ta od imion złożonych na Sin-.

Zynot - od niemieckiej nazwy osobowej Sin, ta od imion złożonych na Sin-.

Zyntek - od niemieckiej nazwy osobowej Sin, ta od imion złożonych na Sin-.

Zynter - od niemieckiej nazwy osobowej Sinter, ta od imienia Sindhari.

Zyntera - od niemieckiej nazwy osobowej Sinter, ta od imienia Sindhari.

Zynwala - od niemieckiej nazwy osobowej Sin, ta od imion złożonych na Sin-.

Zyń - od niemieckiej nazwy osobowej Sin, ta od imion złożonych na Sin-.

Zyńgier - od niemieckiej nazwy osobowej Singer, ta od średnio-wysoko-niemieckiego singaere ‘śpiewak, poeta liryczny; kantor’.

Zypser - od niemieckiej nazwy osobowej Zips, ta od nazwy regionu Spisz.

Zyr - od żer, ze staropolskiego żyr ‘pokarm zwierzęcy’; też może od imion złożonych typu Żyrosław, Żyromir.

Zyra - od żer, ze staropolskiego żyr ‘pokarm zwierzęcy’; też może od imion złożonych typu Żyrosław, Żyromir.

Zyrak - od żer, ze staropolskiego żyr ‘pokarm zwierzęcy’; też może od imion złożonych typu Żyrosław, Żyromir.

Zyran - od żer, ze staropolskiego żyr ‘pokarm zwierzęcy’; też może od imion złożonych typu Żyrosław, Żyromir.

Zyranek - od żer, ze staropolskiego żyr ‘pokarm zwierzęcy’; też może od imion złożonych typu Żyrosław, Żyromir.

Zyrczuk - od żer, ze staropolskiego żyr ‘pokarm zwierzęcy’; też może od imion złożonych typu Żyrosław, Żyromir.

Zyrek - od żer, ze staropolskiego żyr ‘pokarm zwierzęcy’; też może od imion złożonych typu Żyrosław, Żyromir.

Zyrka - od żer, ze staropolskiego żyr ‘pokarm zwierzęcy’; też może od imion złożonych typu Żyrosław, Żyromir.

Zyrkow - od żer, ze staropolskiego żyr ‘pokarm zwierzęcy’; też może od imion złożonych typu Żyrosław, Żyromir.

Zyro - od żer, ze staropolskiego żyr ‘pokarm zwierzęcy’; też może od imion złożonych typu Żyrosław, Żyromir.

Zyrolis - od żer, ze staropolskiego żyr ‘pokarm zwierzęcy’; też może od imion złożonych typu Żyrosław, Żyromir.

Zyrów - od żer, ze staropolskiego żyr ‘pokarm zwierzęcy’; też może od imion złożonych typu Żyrosław, Żyromir.

Zyrych - od żer, ze staropolskiego żyr ‘pokarm zwierzęcy’; też może od imion złożonych typu Żyrosław, Żyromir.

Zyrychta - od staropolskiego narychtować ‘przygotować, nastawić’.

Zyrzyński - od żer, ze staropolskiego żyr ‘pokarm zwierzęcy’; też może od imion złożonych typu Żyrosław, Żyromir.

Zys - od zys ‘orzeł przedni’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sis, ta od Siso z Sigismunt.

Zysakowski - od zys ‘orzeł przedni’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sis, ta od Siso z Sigismunt.

Zysek - od zys ‘orzeł przedni’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sis, ta od Siso z Sigismunt.

Zyser - od zys ‘orzeł przedni’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sis, ta od Siso z Sigismunt.

Zysiak - od zys ‘orzeł przedni’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sis, ta od Siso z Sigismunt.

Zysiek - od zys ‘orzeł przedni’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sis, ta od Siso z Sigismunt.

Zysik - od zys ‘orzeł przedni’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sis, ta od Siso z Sigismunt.

Zysiński - od zys ‘orzeł przedni’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sis, ta od Siso z Sigismunt.

Zysk - od zyskać ‘osiągnąć korzyść’, zysk ‘dochód, korzyść, pożytek’.

Zyskany - 1484 od zyskać ‘osiągnąć korzyść’, zysk ‘dochód, korzyść, pożytek’, zyskany.

Zyskawa - od zyskać ‘osiągnąć korzyść’, zysk ‘dochód, korzyść, pożytek’.

Zyskawski - od zyskać ‘osiągnąć korzyść’, zysk ‘dochód, korzyść, pożytek’.

Zyski - od zyskać ‘osiągnąć korzyść’, zysk ‘dochód, korzyść, pożytek’.

Zyskind - od zyskać ‘osiągnąć korzyść’, zysk ‘dochód, korzyść, pożytek’.

Zysko - od zyskać ‘osiągnąć korzyść’, zysk ‘dochód, korzyść, pożytek’.

Zyskowicz - od zyskać ‘osiągnąć korzyść’, zysk ‘dochód, korzyść, pożytek’.

Zyskowski - od zyskać ‘osiągnąć korzyść’, zysk ‘dochód, korzyść, pożytek’.

Zysk-Zychowiecki - złożenia brak; Zysk od zyskać ‘osiągnąć korzyść’, zysk ‘dochód, korzyść, pożytek’; Zychowiecki od imion na Zy-, typu Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt, też od imion typu Żyrosław.

Zysman - może od niemieckiej nazwy osobowej Sismann lub od Süßman, por. w jidysz nazwa osobowa Zysman.

Zysmanowicz - może od niemieckiej nazwy osobowej Sismann lub od Süßman, por. w jidysz nazwa osobowa Zysman.

Zysowski - od zys ‘orzeł przedni’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sis, ta od Siso z Sigismunt.

Zyss - od zys ‘orzeł przedni’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sis, ta od Siso z Sigismunt.

Zysser - od zys ‘orzeł przedni’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sis, ta od Siso z Sigismunt.

Zyszak - 1789 od imion na Zy-, typu Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt, też od imion typu Żyrosław.

Zyszczak - od zyskać ‘osiągnąć korzyść’, zysk ‘dochód, korzyść, pożytek’.

Zyszczek - od zyskać ‘osiągnąć korzyść’, zysk ‘dochód, korzyść, pożytek’.

Zyszczuk - od zyskać ‘osiągnąć korzyść’, zysk ‘dochód, korzyść, pożytek’.

Zyszczydura - 1497 od zyskać ‘osiągnąć korzyść’, zysk ‘dochód, korzyść, pożytek’.

Zyszczyk - od zyskać ‘osiągnąć korzyść’, zysk ‘dochód, korzyść, pożytek’.

Zyszczyński - od zyskać ‘osiągnąć korzyść’, zysk ‘dochód, korzyść, pożytek’.

Zyszek - 1796 od imion na Zy-, typu Zygmunt, ze staropolskiego Żygmunt, też od imion typu Żyrosław.

Zyszka - od zyskać ‘osiągnąć korzyść’, zysk ‘dochód, korzyść, pożytek’.

Zyszkiewicz - od zyskać ‘osiągnąć korzyść’, zysk ‘dochód, korzyść, pożytek’.

Zyszko - od zyskać ‘osiągnąć korzyść’, zysk ‘dochód, korzyść, pożytek’.

Zyszkowicz - od zyskać ‘osiągnąć korzyść’, zysk ‘dochód, korzyść, pożytek’.

Zyszkowski - od zyskać ‘osiągnąć korzyść’, zysk ‘dochód, korzyść, pożytek’.

Zyszyński - od zyskać ‘osiągnąć korzyść’, zysk ‘dochód, korzyść, pożytek’.

Zyś - od zys ‘orzeł przedni’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sis, ta od Siso z Sigismunt.

Zyśk - od zyskać ‘osiągnąć korzyść’, zysk ‘dochód, korzyść, pożytek’.

Zyśka - od zyskać ‘osiągnąć korzyść’, zysk ‘dochód, korzyść, pożytek’.

Zyśkiewicz - od zyskać ‘osiągnąć korzyść’, zysk ‘dochód, korzyść, pożytek’.

Zyśko - od zyskać ‘osiągnąć korzyść’, zysk ‘dochód, korzyść, pożytek’.

Zyśkowicz - od zyskać ‘osiągnąć korzyść’, zysk ‘dochód, korzyść, pożytek’.

Zyśkowski - od zyskać ‘osiągnąć korzyść’, zysk ‘dochód, korzyść, pożytek’.

Zyta - od imienia żeńskiego Zyta, pochodzenia włoskiego, od zitta ‘dziewczyna’.

Zytczak - od imienia żeńskiego Zyta, pochodzenia włoskiego, od zitta ‘dziewczyna’.

Zytek - od imienia żeńskiego Zyta, pochodzenia włoskiego, od zitta ‘dziewczyna’.

Zytelewski - od imienia żeńskiego Zyta, pochodzenia włoskiego, od zitta ‘dziewczyna’.

Zytka - od imienia żeńskiego Zyta, pochodzenia włoskiego, od zitta ‘dziewczyna’.

Zytke - od imienia żeńskiego Zyta, pochodzenia włoskiego, od zitta ‘dziewczyna’.

Zytkiewicz - 1777 od imienia żeńskiego Zyta, pochodzenia włoskiego, od zitta ‘dziewczyna’.

Zytkin - od imienia żeńskiego Zyta, pochodzenia włoskiego, od zitta ‘dziewczyna’.

Zytko - od imienia żeńskiego Zyta, pochodzenia włoskiego, od zitta ‘dziewczyna’.

Zytkow - od imienia żeńskiego Zyta, pochodzenia włoskiego, od zitta ‘dziewczyna’.

Zytkowiak - od imienia żeńskiego Zyta, pochodzenia włoskiego, od zitta ‘dziewczyna’.

Zytkowicz - od imienia żeńskiego Zyta, pochodzenia włoskiego, od zitta ‘dziewczyna’.

Zytnicki - od żyto ‘gatunek zboża’.

Zytniewski - od żyto ‘gatunek zboża’.

Zytny - od żyto ‘gatunek zboża’.

Zytomski - od żyto ‘gatunek zboża’.

Zyw - od żywy.

Zywakowski - od żywy.

Zywalewski - od żywy.

Zywalski - od żywy.

Zywanowski - od żywy.

Zywański - od żywy.

Zywar - od niemieckich nazw osobowych Siever, Ziefer, Siffer, te od imienia złożonego Sigifrith.

Zywarski - od niemieckich nazw osobowych Siever, Ziefer, Siffer, te od imienia złożonego Sigifrith.

Zywczak - od żywy.

Zywczok - (Śl) od żywy.

Zywczyk - od żywy.

Zywer - od niemieckich nazw osobowych Siever, Ziefer, Siffer, te od imienia złożonego Sigifrith.

Zywert - od niemieckich nazw osobowych Siever, Ziefer, Siffer, te od imienia złożonego Sigifrith.

Zywertowski - od niemieckich nazw osobowych Siever, Ziefer, Siffer, te od imienia złożonego Sigifrith.

Zywiałkowski - od żywy.

Zywica - od żywy.

Zywicki - od nazwy miasta Żywiec (bielskie).

Zywiczka - od żywy.

Zywiczyński - od żywy.

Zywiec - od nazwy miasta Żywiec (bielskie).

Zywiecki - od nazwy miasta Żywiec (bielskie).

Zywiol - od żywy.

Zywioł - od żywy.

Zywiołek - od żywy.

Zywko - od żywy.

Zywna - od żywy.

Zywner - od żywy.

Zywolewski - od żywy.

Zyworonek - od żywy.

Zywort - od żywy.

Zywot - od żywy.

Zywrzyd - 1236 od niemieckich nazw osobowych Siegfried, Sigifrith.

Zywulski - od żywy.

Zywuszko - od żywy.

Zyz - od zyzać ‘zygać, drażnić’.

Zyza - od zyzać ‘zygać, drażnić’.

Zyzak - od zyzać ‘zygać, drażnić’.

Zyzała - od zyzać ‘zygać, drażnić’.

Zyzało - od zyzać ‘zygać, drażnić’.

Zyzański - od zyzać ‘zygać, drażnić’.

Zyzda - od zez ‘zaburzenie wzroku’, w staropolszczyźnie też (z niemieckiego) ‘sześć punktów na kostce do gry’.

Zyzek - od zyzać ‘zygać, drażnić’.

Zyzenek - 1645 od żyzny ‘urodzajny’, dawniej też ‘pożywny’.

Zyzeński - od zyzać ‘zygać, drażnić’.

Zyziak - od zyzać ‘zygać, drażnić’.

Zyziański - od zyzać ‘zygać, drażnić’.

Zyzik - 1714 od zyzać ‘zygać, drażnić’.

Zyziński - od zyzać ‘zygać, drażnić’.

Zyziuk - od zyzać ‘zygać, drażnić’.

Zyzk - od zyskać ‘osiągnąć korzyść’, zysk ‘dochód, korzyść, pożytek’.

Zyzkowski - od zyskać ‘osiągnąć korzyść’, zysk ‘dochód, korzyść, pożytek’.

Zyzman - może od niemieckiej nazwy osobowej Sismann lub od Süßman, por. w jidysz nazwa osobowa Zysman.

Zyzna - od żyzny ‘urodzajny’, dawniej też ‘pożywny’.

Zyznar - od żyzny ‘urodzajny’, dawniej też ‘pożywny’.

Zyznarski - od żyzny ‘urodzajny’, dawniej też ‘pożywny’.

Zyznawski - od nazwy miejscowej Żyznów, dziś Żyzniewo (ostrołęckie, gmina Troszyn).

Zyzner - od żyzny ‘urodzajny’, dawniej też ‘pożywny’.

Zyzniewski - od nazwy miejscowej Żyznów, dziś Żyzniewo (ostrołęckie, gmina Troszyn).

Zyzno - 1615 od żyzny ‘urodzajny’, dawniej też ‘pożywny’.

Zyznowski - od nazwy miejscowej Żyznów, dziś Żyzniewo (ostrołęckie, gmina Troszyn).

Zyzny - od żyzny ‘urodzajny’, dawniej też ‘pożywny’.

Zyzoń - od zyzać ‘zygać, drażnić’.

Zyzula - od zyzać ‘zygać, drażnić’; od zyzula ‘kukułka’.

Zyzulak - od zyzać ‘zygać, drażnić’; od zyzula ‘kukułka’.

Zyzulewski - od zyzać ‘zygać, drażnić’; od zyzula ‘kukułka’.

Zyzyk - od zyzać ‘zygać, drażnić’.

Zyźk - od zyzać ‘zygać, drażnić’.

Zyźniak - od żyzny ‘urodzajny’, dawniej też ‘pożywny’.

Zyźniewski - od nazwy miejscowej Żyznów, dziś Żyzniewo (ostrołęckie, gmina Troszyn).

Zyż - od zyzać ‘zygać, drażnić’.

Zyża - od zyzać ‘zygać, drażnić’.

Zyżak - od zyzać ‘zygać, drażnić’.

Zyżański - od zyzać ‘zygać, drażnić’.

Zyżel - od zyzać ‘zygać, drażnić’.

Zyżelewicz - od zyzać ‘zygać, drażnić’.

Zyżniewski - od nazwy miejscowej Żyznów, dziś Żyzniewo (ostrołęckie, gmina Troszyn).

Zyżniowski - od nazwy miejscowej Żyznów, dziś Żyzniewo (ostrołęckie, gmina Troszyn).

Zyżnowski - od nazwy miejscowej Żyznów, dziś Żyzniewo (ostrołęckie, gmina Troszyn).

Zyżyk - od zyzać ‘zygać, drażnić’.

Zyżyński - od zyzać ‘zygać, drażnić’.






UZUPEŁNIENIE




Zabawiony - od zabawa ‘rozrywka; bal’, dawniej też ‘zajęcie, praca; zwłoka; opóźnienie’ lub od nazwy miejscowej Zabawa (tarnowskie, gmina Radłów; krakowskie, gmina Wieliczka) lub też od nazwy herbu Zabawa lub od zabawiony.

Zabrank - 1442 (Maz) od zabierać, zabrać ‘pozbawić kogoś czegoś; brać ze sobą; zajmować coś, wypełniać’, dawniej też ‘wyrobić w sobie coś; wyruszyć z kimś’; od dawnego zabierak ‘ten, kto zabiera’.

Zachodzyło - od zachód ‘chwila, w której słońce przecina horyzont; strona świata’, dawniej też ‘zabieg, staranie’, zachodzić.

Zadorycz - 1551 od zadra, też zadzier, zadzior ‘drzazga; kolec’.

Zagorzały - od zagorzały ‘zapalony; żarliwy, zawzięty’.

Zagorzelski - od zagorzały ‘zapalony; żarliwy, zawzięty’.

Zagorzełek - od zagorzały ‘zapalony; żarliwy, zawzięty’.

Zagozdzian - od za + dawne gozd las, gaj’.

Zagóżdżan - od za + dawne gozd las, gaj’.

Zagurowczyk - 1595 od za + góra ‘mieszkajacy za górą’.

Zakowski - od nazw miejscowych Żakowo, Żakowice (kilka wsi).

Zaręmba - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zasługa - od zasługa ‘to, co godne uznania’, dawniej też ‘zapłata’.

Zasłużna - od zasłużny ‘zasłużony’.

Zawiefka - od zawieja ‘śnieżyca połączona z silnym wiatrem; wichura’.

Zawrycz - od zawrzeć ‘gotować się, zamknąć’.

Zawryn - od zawrzeć ‘gotować się, zamknąć’.

Zuzul - 1412 od zazula, zezula ‘kukułka’.