Nazwiska na literę St
Staba - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od
niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab
‘laska, kij’.
Stabach - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabaczyński - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabak - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabala - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabała - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabaszewski - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabaś - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabczewska - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabel - od niemieckiej nazwy osobowej Stabel; por. też gwarowe sztabla ‘stos; skład drewna’.
Stabela - od niemieckiej nazwy osobowej Stabel; por. też gwarowe sztabla ‘stos; skład drewna’.
Stabelski - od niemieckiej nazwy osobowej Stabel; por. też gwarowe sztabla ‘stos; skład drewna’.
Staber - od niemieckiej nazwy osobowej Staber.
Stabeusz - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabiak - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabicki - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabiecki - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabiewski - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabik - 1739 od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabikowski - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabiński - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabiszewski - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabko - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabkowicz - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabkowski - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabla - od niemieckiej nazwy osobowej Stabel; por. też gwarowe sztabla ‘stos; skład drewna’.
Stablecki - od niemieckiej nazwy osobowej Stabel; por. też gwarowe sztabla ‘stos; skład drewna’.
Stablewski - od niemieckiej nazwy osobowej Stabel; por. też gwarowe sztabla ‘stos; skład drewna’.
Stabła - od niemieckiej nazwy osobowej Stabel; por. też gwarowe sztabla ‘stos; skład drewna’.
Stabnik - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabno - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Staboń - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Staboński - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabosz - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Staboszewski - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabrała - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.
Stabrałowski - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.
Stabrawa - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.
Stabrowski - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.
Stabryla - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.
Stabryła - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.
Stabryło - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.
Stabryłowski - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.
Stabryn - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.
Stabryń - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.
Stabrzyński - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.
Stabuch - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabulaniec - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabulewicz - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabulewski - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabulski - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stac - 1443 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacel - 1593 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacenko - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacer - od niemieckiej nazwy osobowej Statzer, ta od średnio-wysoko-niemieckiego statzen ‘chełpić się, przechwalać się’.
Stacerz - od niemieckiej nazwy osobowej Statzer, ta od średnio-wysoko-niemieckiego statzen ‘chełpić się, przechwalać się’.
Stacewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacewski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stach - 1373 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacha - 1689 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachacki - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachacz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachaczek - 1638 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachaczewski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachaczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachaczyński - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachaj - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachal - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachalek - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachalski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachaluk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachan - 1442 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachanczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachanowicz - 1448 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachanowski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachań - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachańczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachańczyk-Piłat - złożenia brak; Stachańczyk w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; Piłat 1415 od nazwy osobowej Piłat, znanej z Nowego Testamentu, przenośnie ‘niesprawiedliwy sędzia; człowiek, który nie chce brać odpowiedzialności’.
Stachański - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacharczuk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacharczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacharek - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacharski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacharz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacharzewski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachaszewski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachaszyński - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachciński - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stache - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachecki - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachejko - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachel - 1774 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachela - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachelak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachelczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachelek - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachelicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachelski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacher - 1442 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachera - 1718 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacherczak - 1725 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacherczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacherek - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacherski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacherzak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacherzka - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacherzyński - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacherżak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacheta - od sztacheta ‘listwa w ogrodzeniu drewnianym, dawneij ‘ogrodzenie ze sztachet’.
Stachetka - od sztacheta ‘listwa w ogrodzeniu drewnianym, dawneij ‘ogrodzenie ze sztachet’.
Stachewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachi - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachic - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachiera - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachiewicz - 1466 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachijuk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachila - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachira - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachjuk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachl - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachla - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachlewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachlewski - 1686 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachlicki - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachlik - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachliński - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachła - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachna, m. - 1377 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachnal - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachniak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachniał - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachniałek - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachniar - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachnicki - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachniczak - 1789 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachniczek - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachniewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachniewski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachnik - 1374 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachnikow - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachnio - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachnioł - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachnioła - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachniuk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachno - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachnowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachnowski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacho - 1400 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachocki - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachol - 1527 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacholak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacholec - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacholek - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacholiński - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacholski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachon - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachoniak - 1661 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachoń - 1416 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachoń-Burtek - złożenia brak; Stachoń 1416 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; Burtek od burta, ze staropolskiego borta ‘burta w łodzi, grobla; wróżba’.
Stachończyk - 1664 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachoń-Fedro - złożenia brak; Stachoń 1416 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; Fedro 1418 od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.
Stachoń-Gał - złożenia brak; Stachoń 1416 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; Gał 1635 od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.
Stachoń-Goł - złożenia brak; Stachoń 1416 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; Goł 1470-80 od goły; może też od golić ‘strzyc’.
Stachoń-Groblowy - złożenia brak; Stachoń 1416 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; Groblowy od grobla ‘nasyp ziemi dla zatrzymania wody’.
Stachoń-Grzesiczek - złożenia brak; Stachoń 1416 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; Grzesiczek 1721 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.
Stachoń-Haziak - złożenia brak; Stachoń 1416 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; Haziak 1712 od węgierskiego haz ‘dom’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Has, ta od średniowysokoniemieckiego hase, has ‘zając’.
Stachoń-Koszarek - złożenia brak; Stachoń 1416 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; Koszarek od koszer, koszerny ‘rytualnie czysty, czysty’, z żydowskiego koser, hebrajskiego kaser ‘właściwy, odpowiedni’.
Stachoń-Kuźma - złożenia brak; Stachoń 1416 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; Kuźma 1321 od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.
Stachoński - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachoń-Szymków - złożenia brak; Stachoń 1416 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; Szymków od imienia Szymon, pochodzenia hebrajskiego, gdzie występowało w dwóch formach: Shime’on, Shim’on i znaczyło pierwotnie ‘Bóg wysłuchał’. Dwie formy hebrajskie przekształciły się w dwa imiona: Simon i Simeon. Pierwsze upowszechniło się w Kościele zachodnim, drugie we wschodnim. W Polsce imię notowano od XII wieku. Obok Szymon występują postaci Szyman, Szymun. Od XIV wieku występują w źródłach staropolskich formy zlatynizowaneSimeon, Semeon. W językach wschodniosłowiańskich spotykane są formy Semen, Semien, skąd forma Siemion, używana w średniowieczu na Kresach Wschodnich.
Stachoń-Tutoń - złożenia brak; Stachoń 1416 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; Tutoń od podstawy tut , por. tuta ‘tutaj’, tutać dziecinne ‘pić’, tutaj, tutka ‘pysk krowy; gatunek jabłek’, od niemieckiej nazwy osobowej Tuto, ta od imion na Diet .
Stachoń-Wilk - złożenia brak; Stachoń 1416 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; Wilk XII w. od wilk ‘ssak z rodziny psów’.
Stachor - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachora - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachorowski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachorski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachorzak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachorzecki - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachorzewski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachorzyński - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachoski - od nazw miejscowych Stachowo, Stachów (kilka wsi).
Stachosz - 1389 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachota - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachow - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachowczyk - 1631 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachowiak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachowiak-Walczak - złożenia brak; Stachowiak w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; Walczak od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.
Stachowian - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachowicz - 1346 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachowiec - 1462 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachowiecki - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachowik - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachowna - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachowny - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachowski - 1616 od nazw miejscowych Stachowo, Stachów (kilka wsi).
Stachólec - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachólski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachór - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachórka - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachórko - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachórski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachórzyński - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachów - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachr - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachra - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachrowski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachuca - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachucy - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachucza - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachuczy - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachul - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachula - 1789 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachulak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachulak-Góra - złożenia brak; Stachulak w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; Góra od podstawy gor-, występującej w takich formach, jak góra, gorzeć ‘palic się’, gorzki, w imionach złożonych typu Gorzysław.
Stachulak-Gura - złożenia brak; Stachulak w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; od podstawy gor-, występującej w takich formach, jak góra, gorzeć ‘palic się’, gorzki, w imionach złożonych typu Gorzysław.
Stachulec - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachulko - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachulla - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachulski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachuła - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachunka - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachuń - 1787 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachur - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachura - 1399 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachurczyk - 1644 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachurek - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachurka - 1470-80 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachurka-Geller - złożenia brak; Stachurka 1470-80 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; Geller od niemieckiej nazwy osobowej Geller, ta od średnio-wysoko-niemieckiego gëllen ‘głośno brzmieć’.
Stachurko - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachurowski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachurski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy lub od nazwy miejscowej Stachura (kieleckie, gmina Mniów).
Stachurzecki - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachurzewski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachuski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachuta - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachwiak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachwicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachwiejuk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachwiuk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachy - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachyra - 1431 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachyrska - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachyrz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachyrzak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachyta - od sztacheta ‘listwa w ogrodzeniu drewnianym, dawneij ‘ogrodzenie ze sztachet’.
Stacica - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacina - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacinkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacinkowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacino - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Staciński - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Staciuk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Staciukiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Staciukowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacius - 1396 od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Staciwa - 1469 od staropolskiego staciwa ‘nawój tkacki; warsztat tkaciki’.
Staciwiński - od staropolskiego staciwa ‘nawój tkacki; warsztat tkaciki’.
Staciwo - od staropolskiego staciwa ‘nawój tkacki; warsztat tkaciki’.
Stackiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stackowiak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stackowski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacowiak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacukiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Staculec - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacuła - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacyna - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacyno - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacyszyn - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacywa - 1565 od staropolskiego staciwa ‘nawój tkacki; warsztat tkaciki’.
Stacywik - 1565 od staropolskiego staciwa ‘nawój tkacki; warsztat tkaciki’.
Stacywka - 1639 od staropolskiego staciwa ‘nawój tkacki; warsztat tkaciki’.
Stacz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Staczak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Staczan - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Staczek - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Staczeń - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Staczeński - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Staczewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Staczewski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Staczkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Staczkowski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Staczkun - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Staczkus - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Staczonek - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Staczowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Staczowski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Staczuch - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Staczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Staczykiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Staczyński - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Staćkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stadczuk - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadczyk - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadejek - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadejkowski - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadek - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadka - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadkiewicz - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadko - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadkowski - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadków - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadla - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadler - od niemieckiej nazwy osobowej Städler, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stadelaere ‘ten, kto w majątku ma pieczę nad spichrzem, stodołami’.
Stadlewski - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadlicki - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadło - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’; od stadło ‘para małżeńska’.
Stadniak - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’; od staropolskiego stadnik ‘samiec rozpłodowy; pasterz stada końskiego; kandydat na męża’.
Stadniarz - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadnica - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’; od staropolskiego stadnik ‘samiec rozpłodowy; pasterz stada końskiego; kandydat na męża’.
Stadnicki - 1392 od nazwy miejscowej Stadniki (krakowskie, gmina Dobczyce).
Stadniczek - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’; od staropolskiego stadnik ‘samiec rozpłodowy; pasterz stada końskiego; kandydat na męża’.
Stadniczenko - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadniczeńko - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadniczuk - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadnieczko - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’; od staropolskiego stadnik ‘samiec rozpłodowy; pasterz stada końskiego; kandydat na męża’.
Stadnieczuk - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’; od staropolskiego stadnik ‘samiec rozpłodowy; pasterz stada końskiego; kandydat na męża’.
Stadniewski - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadnik - 1429 od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’; od staropolskiego stadnik ‘samiec rozpłodowy; pasterz stada końskiego; kandydat na męża’.
Stadnikiewicz - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’; od staropolskiego stadnik ‘samiec rozpłodowy; pasterz stada końskiego; kandydat na męża’.
Stadnikow - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’; od staropolskiego stadnik ‘samiec rozpłodowy; pasterz stada końskiego; kandydat na męża’.
Stadnikowski - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’; od staropolskiego stadnik ‘samiec rozpłodowy; pasterz stada końskiego; kandydat na męża’.
Stadników - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’; od staropolskiego stadnik ‘samiec rozpłodowy; pasterz stada końskiego; kandydat na męża’.
Stadniski - 1400 od nazwy miejscowej Stadniki (krakowskie, gmina Dobczyce).
Stadniuk - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’; od staropolskiego stadnik ‘samiec rozpłodowy; pasterz stada końskiego; kandydat na męża’.
Stadno - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadny - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadnyk - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’; od staropolskiego stadnik ‘samiec rozpłodowy; pasterz stada końskiego; kandydat na męża’.
Stadura - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadurski - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadyk - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadyniak - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadysz - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadzierz - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadziesz - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadzik - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadziński - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadzisz - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Staf - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stafa - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stafan - 1385 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stafanek - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stafani - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stafaniak - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stafanides - (Śl) od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stafanik - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stafaniuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stafankiewicz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stafanowicz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stafanowski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stafanów - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stafańczyk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stafański - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stafarczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Steffer, ta od imienia Stephanus.
Stafarski - od niemieckiej nazwy osobowej Steffer, ta od imienia Stephanus.
Stafarzyński - od niemieckiej nazwy osobowej Steffer, ta od imienia Stephanus.
Stafecki - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Staff - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Staffer - od niemieckiej nazwy osobowej Steffer, ta od imienia Stephanus.
Stafi - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stafiak - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stafian - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stafiej - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stafiera - 1787 od stafira ‘paradny woźnica’.
Stafiera - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stafierski - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stafierski - od stafira ‘paradny woźnica’.
Stafii - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stafij - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stafijczuk - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stafijowski - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stafin - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stafiniak - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stafiński - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stafiowski - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stafir - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stafir - od stafira ‘paradny woźnica’.
Stafira - 1789 od stafira ‘paradny woźnica’.
Stafira - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stafirek - 1800 od stafira ‘paradny woźnica’.
Stafirski - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stafirski - od stafira ‘paradny woźnica’.
Stafisz - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stafjowski - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stafniej - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stafrański - od stafira ‘paradny woźnica’.
Stafrowski - od stafira ‘paradny woźnica’.
Stafyniak - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Staga - od sztaga, z gwarowego staga ‘legar, deska w schodach’.
Stagiel - od sztaga, z gwarowego staga ‘legar, deska w schodach’.
Stagienka - od sztaga, z gwarowego staga ‘legar, deska w schodach’.
Stagienta - od sztaga, z gwarowego staga ‘legar, deska w schodach’.
Stagiewicz - od sztaga, z gwarowego staga ‘legar, deska w schodach’.
Stagiński - od sztaga, z gwarowego staga ‘legar, deska w schodach’.
Stagon - od sztaga, z gwarowego staga ‘legar, deska w schodach’.
Stagraczyński - od niemieckiej nazwy osobowej Stäger, ta od średnio-wysoko-niemieckeigo stëc ‘mały mostek, ścieżka’.
Stagrent - od stangret ‘woźnica’.
Stagret - od stangret ‘woźnica’.
Stagroński - od niemieckiej nazwy osobowej Stäger, ta od średnio-wysoko-niemieckeigo stëc ‘mały mostek, ścieżka’.
Stagrowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stäger, ta od średnio-wysoko-niemieckeigo stëc ‘mały mostek, ścieżka’.
Stagun - od sztaga, z gwarowego staga ‘legar, deska w schodach’.
Staguń - od sztaga, z gwarowego staga ‘legar, deska w schodach’.
Staier - od niemieckiej nazwy osobowej Steier, ta od średnio-wysoko-niemieckiego steige ‘strome wzniesienie’.
Staiger - od niemieckiej nazwy osobowej Steiger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego steige ‘strome wzniesienie’ lub od Steiger ‘sztygar’.
Staik - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stain - od niemieckiej nazwy osobowej Stein, ta od Stein ‘kamień’.
Stainda - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Stainer - od niemieckiej nazwy osobowej Steiner (t), ta od średnio-wysoko-niemieckiego steiner ‘układacz kamieni, czyli znakow granicznych na polach’.
Stainke - od stajniak ‘budynek przeznaczony dla koni; też od nazwy osobowej Stajn.
Stais - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Staisch - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Staisczyk - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staisz - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Staiszczyk - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staiś - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Staita - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Staj - 1432 od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stajak - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stajan - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stajanowski - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stajański - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stajaszczak - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stajaszczyk - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stajczak - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stajczyk - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stajda - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stajdak - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stajdel - od niemieckiej nazwy osobowej Steidel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stiudelin, stude ‘krzew, bylina; penis’.
Stajdelman - od niemieckiej nazwy osobowej Steidel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stiudelin, stude ‘krzew, bylina; penis’.
Stajdo - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stajecki - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stajek - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stajenda - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stajer - od niemieckiej nazwy osobowej Steier, ta od średnio-wysoko-niemieckiego steige ‘strome wzniesienie’.
Stajerowski - od niemieckiej nazwy osobowej Steier, ta od średnio-wysoko-niemieckiego steige ‘strome wzniesienie’.
Stajerski - od niemieckiej nazwy osobowej Steier, ta od średnio-wysoko-niemieckiego steige ‘strome wzniesienie’.
Stajewski - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stajger - od niemieckiej nazwy osobowej Steiger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego steige ‘strome wzniesienie’ lub od Steiger ‘sztygar’.
Stajgiel - od niemieckiej nazwy osobowej Steigel.
Stajgl - od niemieckiej nazwy osobowej Steigel.
Stajgli - od niemieckiej nazwy osobowej Steigel.
Stajglik - od niemieckiej nazwy osobowej Steigel.
Stajka - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stajkiewicz - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stajko - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stajkos - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stajkow - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stajkowski - od nazwy miejscowej Stajkowo (pilskie, gmina Lubasz).
Stajkun - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stajn - od niemieckiej nazwy osobowej Stein, ta od Stein ‘kamień’.
Stajner - od niemieckiej nazwy osobowej Steiner (t), ta od średnio-wysoko-niemieckiego steiner ‘układacz kamieni, czyli znakow granicznych na polach’.
Stajniak - od stajniak ‘budynek przeznaczony dla koni; też od nazwy osobowej Stajn.
Stajnic - od stajniak ‘budynek przeznaczony dla koni; też od nazwy osobowej Stajn.
Stajniec - od stajniak ‘budynek przeznaczony dla koni; też od nazwy osobowej Stajn.
Stajniewski - od stajniak ‘budynek przeznaczony dla koni; też od nazwy osobowej Stajn.
Stajnik - od stajniak ‘budynek przeznaczony dla koni; też od nazwy osobowej Stajn.
Stajniok - (Śl) od stajniak ‘budynek przeznaczony dla koni; też od nazwy osobowej Stajn.
Stajniowski - od stajniak ‘budynek przeznaczony dla koni; też od nazwy osobowej Stajn.
Stajnka - od stajniak ‘budynek przeznaczony dla koni; też od nazwy osobowej Stajn.
Stajnke - (Pom) od stajniak ‘budynek przeznaczony dla koni; też od nazwy osobowej Stajn.
Stajnko - od stajniak ‘budynek przeznaczony dla koni; też od nazwy osobowej Stajn.
Stajno - od niemieckiej nazwy osobowej Stein, ta od Stein ‘kamień’.
Stajszczak - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stajszczok - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stajszczyk - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stajsznak - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stajszyk - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stajta - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stajuda - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stajura - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stak - 1407 od niemieckiej nazwy osobowej Stake, ta od średnioniemieckiego stake ‘długa żerdź, tyka’.
Staka - od niemieckiej nazwy osobowej Stake, ta od średnioniemieckiego stake ‘długa żerdź, tyka’.
Stakarz - od niemieckiej nazwy osobowej Stake, ta od średnioniemieckiego stake ‘długa żerdź, tyka’.
Stakiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stake, ta od średnioniemieckiego stake ‘długa żerdź, tyka’.
Stakowiec - od niemieckiej nazwy osobowej Stake, ta od średnioniemieckiego stake ‘długa żerdź, tyka’.
Stakowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stake, ta od średnioniemieckiego stake ‘długa żerdź, tyka’.
Stakuć - od niemieckiej nazwy osobowej Stake, ta od średnioniemieckiego stake ‘długa żerdź, tyka’.
Stakun - od niemieckiej nazwy osobowej Stake, ta od średnioniemieckiego stake ‘długa żerdź, tyka’.
Stakuń - od niemieckiej nazwy osobowej Stake, ta od średnioniemieckiego stake ‘długa żerdź, tyka’.
Stakus - od niemieckiej nazwy osobowej Stake, ta od średnioniemieckiego stake ‘długa żerdź, tyka’.
Stal - 1386 od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stala - 1625 od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalach - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalak - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalar - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.
Stalarczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.
Stalarczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.
Stalarek - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.
Stalarów - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.
Stalarski - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.
Stalarz - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.
Stalarzewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.
Stalbe - od litewskiej nazwy osobowej Stalba.
Stalbowski - od litewskiej nazwy osobowej Stalba.
Stalca - 1508 od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalczewski - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalczyk - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalczyński - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalec - 1738 od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalecki - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalega - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalenga - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Staler - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.
Staleronka - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.
Stalerow - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.
Stalerów - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.
Stalerzuk - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.
Staleski - od nazwy miejscowej Stalewo (elbląskie, gmina Markusy).
Stalewicz - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalewski - 1711 od nazwy miejscowej Stalewo (elbląskie, gmina Markusy).
Stalęga - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Staliar - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.
Stalica - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalicki - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Staliczak - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Staliga - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalinger - od niemieckiej nazwy osobowej Stahling, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stehelin, stahelin ‘stalowy’ lub od Stahlinger, ta od nazwy miejscowej Stahle.
Stalingier - od niemieckiej nazwy osobowej Stahling, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stehelin, stahelin ‘stalowy’ lub od Stahlinger, ta od nazwy miejscowej Stahle.
Stalingowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stahling, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stehelin, stahelin ‘stalowy’ lub od Stahlinger, ta od nazwy miejscowej Stahle.
Staliński - 1786 od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’; od Stalina ‘stearyna’.
Stalis - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Staliszewski - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Staliś - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalka - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalke - (Pom) od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalkiewicz - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalko - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalkowski - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stall - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalla - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stallmach - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stalmac - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stalmach - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stalmachowicz - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stalmachowski - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stalmacki - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stalmaczonek - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stalmaczonok - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stalmajski - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stalmalski - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stalman - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stalmański - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stalmarski - od nazwy miejscowej Stalmierz (włocławskie, gmina Kikół).
Stalmasiak - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stalmasik - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stalmasiński - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stalmaski - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stalmasky - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stalmaszak - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stalmaszczuk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stalmaszczyk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stalmaszek - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stalmaszuk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stalmaszyk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stalmaszyński - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stalmierski - 1640 od nazwy miejscowej Stalmierz (włocławskie, gmina Kikół).
Stalmirski - od nazwy miejscowej Stalmierz (włocławskie, gmina Kikół).
Stalnach - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stalnik - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalny - 1425 od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalo - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Staloch - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalon - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalona - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalonczyk - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalony - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalony-Dobrzański - złożenia brak; Stalony od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’; Dobrzański 1437 od nazwy miejscowej Dobrzany (KrW).
Stalończuk - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalończyk - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalos - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Staloski - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalowa - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalowski - od nazwy miejscowej Stalewo (elbląskie, gmina Markusy).
Stalowy - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalpiński - od nazwy miejscowej Stołpno (białostockie, gmina Międzyrzec Podlaski).
Staluszek - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Staluszka - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Staluszko - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stał - od stały ‘niezmienny’, stać.
Stała - 1789 od stały ‘niezmienny’, stać.
Stałek - od stały ‘niezmienny’, stać.
Stałęga - od stały ‘niezmienny’, stać.
Stałka - od stały ‘niezmienny’, stać.
Stałkiewicz - od stały ‘niezmienny’, stać.
Stałkowski - od stały ‘niezmienny’, stać.
Stało - 1534 od stały ‘niezmienny’, stać.
Stałoń - od stały ‘niezmienny’, stać.
Stałoszczyk - od stały ‘niezmienny’, stać.
Stałowczyk - od stały ‘niezmienny’, stać.
Stałowski - od stały ‘niezmienny’, stać.
Stały - od stały ‘niezmienny’, stać.
Stały Jaje - 1479 od stały ‘niezmienny’, stać.
Stam - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stama - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamach - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamaszek - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamaszkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamaszko - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamber - od niemieckiej nazwy osobowej Steinberg lub od nazwy miejscowej Stamberg, dziś Stążki (elbląskie, gmina Mikołajki Pomorskie).
Stamberg - od niemieckiej nazwy osobowej Steinberg lub od nazwy miejscowej Stamberg, dziś Stążki (elbląskie, gmina Mikołajki Pomorskie).
Stambor - od niemieckiej nazwy osobowej Steinberg lub od nazwy miejscowej Stamberg, dziś Stążki (elbląskie, gmina Mikołajki Pomorskie).
Stamborowski - od niemieckiej nazwy osobowej Steinberg lub od nazwy miejscowej Stamberg, dziś Stążki (elbląskie, gmina Mikołajki Pomorskie).
Stamborski - od niemieckiej nazwy osobowej Steinberg lub od nazwy miejscowej Stamberg, dziś Stążki (elbląskie, gmina Mikołajki Pomorskie).
Stambuli - od wschodniosłowiańskiego stambuł-, por. rosyjskie Stambułka, białoruska nazwa osobowa Stanibuła, te od nazwy miejscowej Stambuł (= Konstantynopol).
Stambuliński - od wschodniosłowiańskiego stambuł-, por. rosyjskie Stambułka, białoruska nazwa osobowa Stanibuła, te od nazwy miejscowej Stambuł (= Konstantynopol).
Stambuła - od wschodniosłowiańskiego stambuł-, por. rosyjskie Stambułka, białoruska nazwa osobowa Stanibuła, te od nazwy miejscowej Stambuł (= Konstantynopol).
Stambułka - od wschodniosłowiańskiego stambuł-, por. rosyjskie Stambułka, białoruska nazwa osobowa Stanibuła, te od nazwy miejscowej Stambuł (= Konstantynopol).
Stambułko - od wschodniosłowiańskiego stambuł-, por. rosyjskie Stambułka, białoruska nazwa osobowa Stanibuła, te od nazwy miejscowej Stambuł (= Konstantynopol).
Stamburski - od niemieckiej nazwy osobowej Steinberg lub od nazwy miejscowej Stamberg, dziś Stążki (elbląskie, gmina Mikołajki Pomorskie).
Stamec - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamek - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamiak - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamiaszczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamiaszek - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamiec - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamiek - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamienda - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamierowski - od nazwy miejscowej Stamirowice (radomskie, gmina Mogielnica; piotrkowskie, gmina Koluszki).
Stamik - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamirowski - od nazwy miejscowej Stamirowice (radomskie, gmina Mogielnica; piotrkowskie, gmina Koluszki).
Stamiuk - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamiul - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamkowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamlewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamm - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamma - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stammoch - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamoch - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamos - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamoszek - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamowiak - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stampin - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stampka - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stampkowski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stampor - od stąpor ‘tłuczek’.
Stampór - od stąpor ‘tłuczek’.
Stampski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stamski - od nazwy miasta Stama (olsztyńskie, gmina Sorkowity).
Stamucha - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamula - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamulczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamur - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stan - 1136 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stana - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanach - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanaczek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanak - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanała - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanałowski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanarski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanarz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanasek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanasiak - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanasik - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanasiok - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanasiuk - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanasz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanaszak - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanaszek - 1499 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanaszkiewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanbuli - od wschodniosłowiańskiego stambuł-, por. rosyjskie Stambułka, białoruska nazwa osobowa Stanibuła, te od nazwy miejscowej Stambuł (= Konstantynopol).
Stanbulski - od wschodniosłowiańskiego stambuł-, por. rosyjskie Stambułka, białoruska nazwa osobowa Stanibuła, te od nazwy miejscowej Stambuł (= Konstantynopol).
Stanbuła - od wschodniosłowiańskiego stambuł-, por. rosyjskie Stambułka, białoruska nazwa osobowa Stanibuła, te od nazwy miejscowej Stambuł (= Konstantynopol).
Stanc - 1347 od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.
Stancel - 1408 od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stancelewicz - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stancelewski - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stancelowski - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stancewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.
Stanch - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stanchly - (Śl) od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stanchła - (Śl) od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stanchły - (Śl) od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stancic - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.
Stanciewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.
Stancik - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.
Stancio - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.
Stanck - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.
Stancki - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.
Stancla - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stanclewicz - XVI w. od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stanclewski - 1661 od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stanclik - 1610 od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stancław - 1386 (forma zgermanizowana) od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.
Stanco - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.
Stancu - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.
Stancula - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stancyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.
Stancyl - 1413 od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stanczak - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanczek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanczew - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanczewa - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanczewski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanczuk - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanczy - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanczyc - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanczyk - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanczykiewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanczykowski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanczyłów - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanczyński - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanczyszyn - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stand - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Standa - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Standar - od sztandar, stendar, stender ‘chorągiew, flaga’.
Standara - od sztandar, stendar, stender ‘chorągiew, flaga’.
Standarowicz - od sztandar, stendar, stender ‘chorągiew, flaga’.
Standarowski - od sztandar, stendar, stender ‘chorągiew, flaga’.
Standarski - od sztandar, stendar, stender ‘chorągiew, flaga’.
Stande - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Standela - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Standełło - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Stander - od sztandar, stendar, stender ‘chorągiew, flaga’.
Standera - od sztandar, stendar, stender ‘chorągiew, flaga’.
Standerowicz - od sztandar, stendar, stender ‘chorągiew, flaga’.
Standerski - 1678 od sztandar, stendar, stender ‘chorągiew, flaga’.
Standewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Stando - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Standon - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Standos - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Standoschek - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Standowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Standreciak - od stangret ‘woźnica’.
Standret - od stangret ‘woźnica’.
Standryciuk - od stangret ‘woźnica’.
Standryk - od sztandar, stendar, stender ‘chorągiew, flaga’.
Standryt - od stangret ‘woźnica’.
Standura - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Standura - od sztandar, stendar, stender ‘chorągiew, flaga’.
Standy - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Standyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Standyło - 1423 od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Standziak - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Standzian - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Standzik - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Standzikowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Standzina, m. - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Standzon - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Standzoń - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Stane - (Śl) od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanecki - od nazwy miejscowej Stanki (częstochowskie, gmina Krzepice).
Stanecko - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staneczek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staneczko - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staneczok - (Śl) od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanejko - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanek - 1265 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanela - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanelik - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanell - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staneta - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanetta - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanetzek - (Śl) od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanew - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanewa - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanewski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanga - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stange - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stanger - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stangerciak - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stangert - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stangierski - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stangiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stangiewski - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stangl - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stanglewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stanglewski - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stangor - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stangora - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stangorra - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stangraciak - od stangret ‘woźnica’.
Stangracki - od stangret ‘woźnica’.
Stangreciak - od stangret ‘woźnica’.
Stangrecik - od stangret ‘woźnica’.
Stangreciuk - 1662 od stangret ‘woźnica’.
Stangrecki - od stangret ‘woźnica’.
Stangreczak - od stangret ‘woźnica’.
Stangred - od stangret ‘woźnica’.
Stangrocki - od stangret ‘woźnica’.
Stangrodzki - od stangret ‘woźnica’.
Stangryciuk - od stangret ‘woźnica’.
Stangrycki - od stangret ‘woźnica’.
Stangryczak - od stangret ‘woźnica’.
Stangryczuk - od stangret ‘woźnica’.
Stangryniuk - od stangret ‘woźnica’.
Stani - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stania - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniach - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniak - 1447 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniana - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanianczyk - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanianek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanianis - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniarczyk - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniarski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniasz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniaszczyk - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniaszek - 1611 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniaszko - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniaszyk - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanibulski - od wschodniosłowiańskiego stambuł-, por. rosyjskie Stambułka, białoruska nazwa osobowa Stanibuła, te od nazwy miejscowej Stambuł (= Konstantynopol).
Stanibuła - od wschodniosłowiańskiego stambuł-, por. rosyjskie Stambułka, białoruska nazwa osobowa Stanibuła, te od nazwy miejscowej Stambuł (= Konstantynopol).
Stanibułka - od wschodniosłowiańskiego stambuł-, por. rosyjskie Stambułka, białoruska nazwa osobowa Stanibuła, te od nazwy miejscowej Stambuł (= Konstantynopol).
Stanic - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanica - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć; od stanica ‘osada kozacka; strażnica graniczna’.
Stanicek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanicewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanich - 1432 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanicha - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanichiewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanicki - od nazw miejscowych Stanice, Stanica (kilka miejscowości).
Stanicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniczak - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniczek - 1622 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniczewski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniczko - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniczok - (Śl) od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniczuk - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniczyk - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniec - 1382 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniecki - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniecki - od nazwy miejscowej Stańki (KrW).
Staniecko - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanieczek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanieczko - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanieda - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanieg - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniejek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniejko - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniek - 1417 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniel - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanielewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanielun - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanieluń - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanieł - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanienda - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanierowski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanierski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanierz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanieski - od nazw miejscowych Staniewice, Staniowice (kilka wsi).
Staniesz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanieszek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanieta - 1478 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniew - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniewicz-Reginis - złożenia brak; Staniewicz od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć; Reginis od imienia Regina, to od łacińskiego regina ‘królowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ragin.
Staniewski - od nazw miejscowych Staniewice, Staniowice (kilka wsi).
Stanięda - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanięta - 1193 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanik - 1375 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanikewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanikiewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanikowski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanikusz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanilewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniłko - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniłło - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniłowicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniłowski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanimer - od imienia złożonego Stanimir, notowanego od XIII wieku.
Stanimir - od imienia złożonego Stanimir, notowanego od XIII wieku.
Stanimirski - 1440 od nazwy miejscowej Stanimirz (KrW).
Staniński - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanio - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanioch - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniocha - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniok - (Śl) od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniol - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanionis - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanior - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniorowski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniorski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanios - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniosz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanioszczyk - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanioszek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanioszka - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanioś - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniow - 1492 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniowski - od nazw miejscowych Staniewice, Staniowice (kilka wsi).
Staniórski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniów - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanis - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanisiak - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanisk - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanislaff - od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.
Stanislaus - od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.
Stanisław - od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.
Stanisława - od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.]
Stanisławaczuk - od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.
Stanisławaczyk - 1660 od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.
Stanisławaitis - (forma zlituanizowana) od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.
Stanisławaitis - (forma zlituanizowana) od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.
Stanisławajtis - (forma zlituanizowana) od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.
Stanisławajtys - (forma zlituanizowana) od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.
Stanisławek - 1471 od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.
Stanisławiak - 1678 od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.
Stanisławicz - od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.
Stanisławiec - 1488 od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.
Stanisławiok - od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.
Stanisławiszyn - od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.
Stanisławiuk - od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.
Stanisławow - od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.
Stanisławowicz - 1440 od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.
Stanisławowski - od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.
Stanisławów - od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.
Stanisławski - 1482 od nazw miejscowych Stanisław, Stanisławice (kilka wsi).
Stanisławszczuk - od nazw miejscowych Stanisław, Stanisławice (kilka wsi).
Stanisławszuk - od nazw miejscowych Stanisław, Stanisławice (kilka wsi).
Stanisłowajtis - (forma zlituanizowana) od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.
Stanisłowski - od nazw miejscowych Stanisław, Stanisławice (kilka wsi).
Stanist - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanisz - 1204 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniszcak - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniszczak - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniszczek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniszczyk - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniszek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniszew - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniszewski - 1446 od nazw miejscowych Staniszewice, Staniszewo (kilka wsi).
Staniszkiewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniszkis - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniszowski - 1499 od nazw miejscowych Staniszewice, Staniszewo (kilka wsi).
Staniś - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanita - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanitzek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanitzok - (Śl) od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniuch - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniucha - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniuk - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniukiewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniukowicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniul - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniulewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniulis - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniuliś - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniulius - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniulonis - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniura - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniurski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniusz - 1489 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniuszek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniuszewski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniuszko - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniuś - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanjec - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanjek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanjura - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanjurski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stank - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanka - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stankala - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stankała - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stankar - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanke - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stankiewicz - 1470 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stankiewicz-Billewicz - złożenia brak; Stankiewicz 1470 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć; Billewicz w grupie nazwisk pochodzących od podstawy biał-, też biel-, bil-, por. biały, biel, bielić, bil ‘biel, tłuszcz’, ukraińskie biłyj, białoruskie beły, czeskie bily.
Stankiewicz-Ciupa - złożenia brak; Stankiewicz 1470 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć; Ciupa 1490 od ciupa ‘niedołęga, niezdara’, ciupać ‘lekko ciąć, uderzać’.
Stankiewicz-Kowalski - złożenia brak; Stankiewicz 1470 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć; Kowalski 1357 od nazwy miejscowej Kowale (częste) lub od kowal.
Stankiewicz-Pupka - złożenia brak; Stankiewicz 1470 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć; Pupka od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp lub od pupka.
Stankiewicz-Szynka - złożenia brak; Stankiewicz 1470 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć; Szynka 1422 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy szynk-, por. szynk ‘karczma, też podczaszy’, szynka ‘w staropolszczyźnie część zbroi; mięso z udźca świni’, od niemieckiej nazwy osobowej Schink (e), Schenk.
Stankis - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stankisz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stankius - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanko - 1233 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stankonowicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stankow - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stankowiak - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stankowicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stankowiec - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stankowski - od nazwy miejscowej Stankowo (kilka wsi).
Stanków - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stankuć - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stankunowicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stankus - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stankusch - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stankusowicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stankusz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stan-Lis - złożenia brak; Stan 1136 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć; Lis 1253 od lis.
Stannek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stannicki - 1465 od nazwy miejscowej Stadniki (krakowskie, gmina Dobczyce).
Stannik - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanno - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanny - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stano - 1222-24 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanoch - 1136 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanoczek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanok - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanokowski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanol - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanolewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanolik - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanos - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanoschek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanosek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanosielec - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanossek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanosser - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanosz - 1408 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanoszek - 1496 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanoszewski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanow - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanowczyk - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanowicz - 1471 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanowiec - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanowin - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanowiński - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanowski - 1394 od nazwy miejscowej Stanowo (płockei, gmina Bodzanów).
Stanóch - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanólewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanów - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanuch - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanuchiewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanuchowski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanul - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanula - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanulanis - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanulczyk - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanulen - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanulewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanulis - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanulla - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanulonis - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanuła - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanurski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanus - 1631 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanusch - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanusiak - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanusz - 1318 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanuszek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanuszewski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanuszkiewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanzel - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stań - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stańce - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stańclik - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stańco - (Śl) od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stańcyk - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stańczak - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stańczek - 1443 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stańczewski - od nazwy miejscowej Stancewicze (Wileńszczyzna).
Stańczko - 1394 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stańczok - (Śl) od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stańczuk - 1477 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stańczul - 1451 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stańczy - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stańczyc - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stańczyk - 1388 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stańczykiewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stańczykowski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stańczyl - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stańczyszyn - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stańczywa - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stańda - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Stańde - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Stańdo - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Stańdos - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Stańdura - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Stańdziak - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Stańdzon - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Stańdzoń - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Stańka - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stańke - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stańkiewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stańko - 1455 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stańkowicz - 1442 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stańkowięta - 1494 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stańkowski - 1633 od nazwy miejscowej Stańkowa (nowosądeckie, gmina Łososina Dolna).
Stańkuć - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stańkun - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stański - 1450 od nazwy miejscowej Stany (kilka wsi).
Stańszczak - od nazwy miejscowej Stany (kilka wsi).
Stap - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stapa - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stapaj - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stapak - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stapała - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stapancewicz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stapanik - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stapaniuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stapański - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stapczyk - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stapczyński - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stape - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stapek - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stapel - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stapf - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stapiak - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stapiński - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stapisz - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stapka - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stapkiewicz - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stapkowicz - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stapkowski - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stapor - od stąpor ‘tłuczek’.
Staporek - od stąpor ‘tłuczek’.
Staporski - od stąpor ‘tłuczek’.
Stapowicz - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stapór - od stąpor ‘tłuczek’.
Stapp - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stapurewicz - od stąpor ‘tłuczek’.
Stapurowicz - od stąpor ‘tłuczek’.
Star - od stary; w pochodnych też od starać się.
Stara - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starachota - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starachowicz - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starachowski - od nazwy miasta Starachowice (kieleckie).
Starak - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starakiewicz - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starała - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staranc - w grupie nazwisk pochodzących od starać się ‘zabiegać o coś; być gorliwym w pracy’, por. staranny ‘sumienny, zapobiegliwy; wykonany dokładnie’.
Staranczak - w grupie nazwisk pochodzących od starać się ‘zabiegać o coś; być gorliwym w pracy’, por. staranny ‘sumienny, zapobiegliwy; wykonany dokładnie’.
Staranczuk - w grupie nazwisk pochodzących od starać się ‘zabiegać o coś; być gorliwym w pracy’, por. staranny ‘sumienny, zapobiegliwy; wykonany dokładnie’.
Staraniec - w grupie nazwisk pochodzących od starać się ‘zabiegać o coś; być gorliwym w pracy’, por. staranny ‘sumienny, zapobiegliwy; wykonany dokładnie’.
Staraniecki - w grupie nazwisk pochodzących od starać się ‘zabiegać o coś; być gorliwym w pracy’, por. staranny ‘sumienny, zapobiegliwy; wykonany dokładnie’.
Staranik - w grupie nazwisk pochodzących od starać się ‘zabiegać o coś; być gorliwym w pracy’, por. staranny ‘sumienny, zapobiegliwy; wykonany dokładnie’.
Starankiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od starać się ‘zabiegać o coś; być gorliwym w pracy’, por. staranny ‘sumienny, zapobiegliwy; wykonany dokładnie’.
Starankowicz - w grupie nazwisk pochodzących od starać się ‘zabiegać o coś; być gorliwym w pracy’, por. staranny ‘sumienny, zapobiegliwy; wykonany dokładnie’.
Staranowicz - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staranowicz - w grupie nazwisk pochodzących od starać się ‘zabiegać o coś; być gorliwym w pracy’, por. staranny ‘sumienny, zapobiegliwy; wykonany dokładnie’.
Staranowicz-Wołoszko - złożenia brak; Staranowicz od stary; w pochodnych też od starać się; Wołoszko 1427 (KrW) od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.
Starań - w grupie nazwisk pochodzących od starać się ‘zabiegać o coś; być gorliwym w pracy’, por. staranny ‘sumienny, zapobiegliwy; wykonany dokładnie’.
Starańczak - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starańczak - w grupie nazwisk pochodzących od starać się ‘zabiegać o coś; być gorliwym w pracy’, por. staranny ‘sumienny, zapobiegliwy; wykonany dokładnie’.
Starańczuk - w grupie nazwisk pochodzących od starać się ‘zabiegać o coś; być gorliwym w pracy’, por. staranny ‘sumienny, zapobiegliwy; wykonany dokładnie’.
Starańczyk - w grupie nazwisk pochodzących od starać się ‘zabiegać o coś; być gorliwym w pracy’, por. staranny ‘sumienny, zapobiegliwy; wykonany dokładnie’.
Starański - w grupie nazwisk pochodzących od starać się ‘zabiegać o coś; być gorliwym w pracy’, por. staranny ‘sumienny, zapobiegliwy; wykonany dokładnie’.
Starasiak - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starasz - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staraszak - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staraszczuk - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staraszewski - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staraszkiewicz - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staraszyński - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starąga - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starba - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego starbać się, starbotać się ‘chwiać się, kołysać się’, por. gwarowe sztarbać się ‘potykać się’.
Starbała - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego starbać się, starbotać się ‘chwiać się, kołysać się’, por. gwarowe sztarbać się ‘potykać się’.
Starbek - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego starbać się, starbotać się ‘chwiać się, kołysać się’, por. gwarowe sztarbać się ‘potykać się’.
Starbotka - 1443 w grupie nazwisk pochodzących od dawnego starbać się, starbotać się ‘chwiać się, kołysać się’, por. gwarowe sztarbać się ‘potykać się’.
Starbowski - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego starbać się, starbotać się ‘chwiać się, kołysać się’, por. gwarowe sztarbać się ‘potykać się’.
Starbuła - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego starbać się, starbotać się ‘chwiać się, kołysać się’, por. gwarowe sztarbać się ‘potykać się’.
Starbyła - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego starbać się, starbotać się ‘chwiać się, kołysać się’, por. gwarowe sztarbać się ‘potykać się’.
Starc - w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.
Starcen - w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.
Starcew - w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.
Starcewicz - w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.
Starcewski - od nazwy miejscowej Starczewo (bydgoskie, gmina Strzelno; ciechanowskie, gmina Dzierzążnia).
Starciak - od starty, to od zetrzeć.
Starciło - od starty, to od zetrzeć.
Starcz - w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.
Starczak - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starczak - w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.
Starczakow - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starczakow - w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.
Starczała - 1700 w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.
Starczan - w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.
Starczawa - w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.
Starczek - w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.
Starczenko - w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.
Starczew - w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.
Starczewski - 1478 od nazwy miejscowej Starczewo (bydgoskie, gmina Strzelno; ciechanowskie, gmina Dzierzążnia).
Starczok - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.
Starczowski - 1424 od nazwy miejscowej Starczewo (bydgoskie, gmina Strzelno; ciechanowskie, gmina Dzierzążnia).
Starczuk - 1662 od stary; w pochodnych też od starać się.
Starczuk - w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.
Starczukowski - w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.
Starczyk - 1751 od stary; w pochodnych też od starać się.
Starczyk - w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.
Starczykowski - w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.
Starczyn - 1393 od stary; w pochodnych też od starać się.
Starczynowic - 1358 od stary; w pochodnych też od starać się.
Starczynowski - 1414 od nazwy miejscowej Starczynowo, dziś Starczanowo (poznańskie, gmina Nekla).
Starczyński - od nazwy miejscowej Starczewo (bydgoskie, gmina Strzelno; ciechanowskie, gmina Dzierzążnia).
Stardyniak - od nazwy miejscowej Sterdyń (siedleckie, gmina Sterdyń).
Stare Mięso - 1369 od stary; w pochodnych też od starać się.
Starec - (Śl) od stary; w pochodnych też od starać się.
Starecek - od stary; w pochodnych też od starać się.
Stareczek - od stary; w pochodnych też od starać się.
Stareda - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starega - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starego - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starejki - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starejko - 1578 od stary; w pochodnych też od starać się.
Starejków - 1578 od stary; w pochodnych też od starać się.
Starek - 1481 od stary; w pochodnych też od starać się.
Starenczak - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starenda - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starenga - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starengowski - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starenka - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starenki - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starenko - od stary; w pochodnych też od starać się.
Stareńczak - od stary; w pochodnych też od starać się.
Stareńczyk - od stary; w pochodnych też od starać się.
Stareńka, m. - 1498 od stary; w pochodnych też od starać się.
Stareńki - od stary; w pochodnych też od starać się.
Stareńko - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starepiwo - od stary; w pochodnych też od starać się.
Stareprawo - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starewicz - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staręda - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staręga - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staręgowski - od stary; w pochodnych też od starać się.
Stargaczyński - od stargać ‘poplątać, zwichrzyć’.
Stargala - od stargać ‘poplątać, zwichrzyć’.
Stargalla - od stargać ‘poplątać, zwichrzyć’.
Stargała - od stargać ‘poplątać, zwichrzyć’.
Stargard - 1407 od nazwy miasta Starogard (gdańskie).
Stargardzki - od nazwy miasta Starogard (gdańskie).
Stargecki - od stargać ‘poplątać, zwichrzyć’.
Stargetzki - od stargać ‘poplątać, zwichrzyć’.
Stargęga - od stargać ‘poplątać, zwichrzyć’.
Stargiński - od stargać ‘poplątać, zwichrzyć’.
Stargolla - od stargać ‘poplątać, zwichrzyć’.
Stargowski - od stargać ‘poplątać, zwichrzyć’.
Stargulewicz - od stargać ‘poplątać, zwichrzyć’.
Stariczenko - od stary; w pochodnych też od starać się.
Stariczenkow - od stary; w pochodnych też od starać się.
Stariczuk - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starik - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starikiewicz - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starikow - od stary; w pochodnych też od starać się.
Stark - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starka, m. - 1786 od stary; w pochodnych też od starać się; od staropolskiego starka ‘stara kobieta, babka’.
Starke - (Pom) od stary; w pochodnych też od starać się; od staropolskiego starka ‘stara kobieta, babka’.
Starkel - od niemieckiej nazwy osobowej Starkel , ta od imion złożonych na Stark-.
Starker - od niemieckiej nazwy osobowej Starker , ta od imion złożonych na Stark-.
Starkiel - od niemieckiej nazwy osobowej Starkel , ta od imion złożonych na Stark-.
Starkiewicz - od stary; w pochodnych też od starać się; od staropolskiego starka ‘stara kobieta, babka’.
Starkman - od niemieckiej nazwy osobowej Starkmann, ta od średnio-wysoko-niemieckiego starc ‘mocny, gwałtowny, silny’.
Starko - 1478 od stary; w pochodnych też od starać się; od staropolskiego starka ‘stara kobieta, babka’.
Starkow - od stary; w pochodnych też od starać się; od staropolskiego starka ‘stara kobieta, babka’.
Starkowicz - od stary; w pochodnych też od starać się; od staropolskiego starka ‘stara kobieta, babka’.
Starkowiec - od stary; w pochodnych też od starać się; od staropolskiego starka ‘stara kobieta, babka’.
Starkowski - od stary; w pochodnych też od starać się; od staropolskiego starka ‘stara kobieta, babka’.
Starków - od stary; w pochodnych też od starać się; od staropolskiego starka ‘stara kobieta, babka’.
Starkula - od stary; w pochodnych też od starać się; od staropolskiego starka ‘stara kobieta, babka’.
Starkulla - od stary; w pochodnych też od starać się; od staropolskiego starka ‘stara kobieta, babka’.
Starkuła - od stary; w pochodnych też od starać się; od staropolskiego starka ‘stara kobieta, babka’.
Starkus - od stary; w pochodnych też od starać się; od staropolskiego starka ‘stara kobieta, babka’.
Starmach - 1647 od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Starmaszak - 1648 od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Starmik - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Starnal - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Starnalski - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Starnawski - 1684 od nazwy miejscowej Tarnawa (kilka wsi).
Starnel - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Starnewski - od nazwy miejscowej Tarnawa (kilka wsi).
Starnicki - od nazwy miejscowej Starniki (Słupskie, gmina Dębnica Kaszubska) lub Sterna (sieradzkie, gmina Brzeźno).
Starniewski - od nazwy miejscowej Tarnawa (kilka wsi).
Starniowski - od nazwy miejscowej Tarnawa (kilka wsi).
Starnowicz - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Starnowski - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Starobrański - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starobrat - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starobrocki - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starobrot - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starobrzański - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starobrzeński - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starobrzyński - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staroch - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starocha - 1404-05 od stary; w pochodnych też od starać się.
Starociak - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starodaj - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starodąb - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starodąs - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starodęb - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starodębski - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starodomski - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starodub - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starodul - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starodumow - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starodupcewa - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starodus - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starogardzki - od nazwy miasta Starogard (gdańskie).
Starogarski - od nazwy miasta Starogard (gdańskie).
Starogrodzki - 1387 od nazwy miejscowej Stary Gród (leszczyńskie, gmina Kobylin).
Starok - (Śl) od stary; w pochodnych też od starać się.
Starolub - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staromak - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staromiejski - 1558 od nazwy miejscowej Stare Miasto (kilka miejscowości)
Staromieski - 1418 od nazwy miejscowej Stare Miasto (kilka miejscowości)
Staromieszczanin - 1636 od nazwy miejscowej Stare Miasto (kilka miejscowości).
Staromłyński - od nazwy miejscowej Stary Młyn (kilka miejscowości).
Staron - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staroniak - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staroniec - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staroniek - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staroniewicz - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staronik - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staronka - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staronowicz - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staroń - 1533 od stary; w pochodnych też od starać się.
Starończyk - 1576 od stary; w pochodnych też od starać się.
Starońko - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staroński - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staroojciec - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staropietka - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staropięta - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staropiętka - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staropilna - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staropilny - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starorypiński - od nazwy miejscowej Starorypin (włocławskie, gmina Rypin).
Staros - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staroscic - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.
Staroscik - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.
Starosczyk - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.
Starosiak - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starosiedlski - 1466 od nazw miejscowych Stare Sioło (KrW), Starosiedlice (radomskie, gmina Iłża).
Starosiek - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starosielec - od nazw miejscowych Stare Sioło (KrW), Starosiedlice (radomskie, gmina Iłża).
Starosielnik - od nazw miejscowych Stare Sioło (KrW), Starosiedlice (radomskie, gmina Iłża).
Starosielski - 1462 od nazw miejscowych Stare Sioło (KrW), Starosiedlice (radomskie, gmina Iłża).
Starosiewicz - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starosik - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starosin - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staroske - (Pom) od stary; w pochodnych też od starać się.
Starosolski - od nazwy miejscowej Starosól (KrW).
Starost - 1414 od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.
Starosta - 1319 od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.
Starostecki - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.
Starostienko - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.
Starostin - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.
Starostina - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.
Starostka - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.
Starosto - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.
Starostowicz - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.
Starostowski - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.
Starosz - 1451 od stary; w pochodnych też od starać się.
Staroszak - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staroszczak - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.
Staroszczik - (Pom) od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.
Staroszczuk - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.
Staroszczyk - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.
Staroszek - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staroszelski - od nazw miejscowych Stare Sioło (KrW), Starosiedlice (radomskie, gmina Iłża).
Staroszik - (Śl) od stary; w pochodnych też od starać się.
Staroszka - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staroszko - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staroszyk - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staroszyński - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staroś - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starościak - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.
Starościc - 1497 od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.
Starościk - 1599 od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.
Starościn - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.
Starościński - 1470-80 od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.
Starościuk - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.
Starow - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starowicki - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starowicz - 1565 od stary; w pochodnych też od starać się.
Starowiejski - 1798 od nazwy miejscowej Stara Wieś (częste).
Starowieski - 1490 od nazwy miejscowej Stara Wieś (częste).
Starowieyski - od nazwy miejscowej Stara Wieś (częste).
Starowin - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starowniak - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starownik - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starowojcienko - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starowojta - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starowojtow - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starowójt - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starożyński - od nazwy miejscowej Starożyńce (suwalskie, gmina Lipsk).
Starożytnik - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starsiak - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starsik - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starski - 1391 od nazwy miejscowej Stare (wiele wsi).
Starsz - od stary; w pochodnych też od starać się; starszy.
Starszak - od stary; w pochodnych też od starać się; starszy.
Starszek - od stary; w pochodnych też od starać się; starszy.
Starszewski - od stary; w pochodnych też od starać się; starszy.
Starszkiewicz - od stary; w pochodnych też od starać się; starszy.
Starszow - od stary; w pochodnych też od starać się; starszy.
Starszuk - od stary; w pochodnych też od starać się; starszy.
Starszy - 1417 od stary; w pochodnych też od starać się; starszy.
Starszyk - od stary; w pochodnych też od starać się; starszy.
Starszyński - od stary; w pochodnych też od starać się; starszy.
Startek - od starty, to od zetrzeć.
Staruch - 1494 od stary; w pochodnych też od starać się; od staruch.
Starucha - od stary; w pochodnych też od starać się; od staruch.
Staruchowicz - od stary; w pochodnych też od starać się; od staruch.
Starug - od stary; w pochodnych też od starać się; od staruch.
Staruk - od stary; w pochodnych też od starać się; od staruch.
Starukiewicz - od stary; w pochodnych też od starać się; od staruch.
Starula - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starulak - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starulewicz - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starulok - (Śl) od stary; w pochodnych też od starać się.
Starun - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starunczak - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starunkiewicz - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starunko - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staruń - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staruńczak - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staruńko - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starus - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starusiewicz - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staruske - (Śl) od stary; w pochodnych też od starać się.
Starusz - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staruszczak - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staruszek - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staruszewicz - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staruszewski - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staruszkiewicz - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staruszko - 1528 od stary; w pochodnych też od starać się.
Staruszniak - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staruś - od stary; w pochodnych też od starać się.
Stary - 1396 od stary; w pochodnych też od starać się.
Stary Brat - 1448 od stary; w pochodnych też od starać się.
Stary Koń - 1473 od stary; w pochodnych też od starać się.
Stary Kot - 1473 od stary; w pochodnych też od starać się.
Stary Kutwa - 1725 od stary; w pochodnych też od starać się.
Stary Pan - 1369 od stary; w pochodnych też od starać się.
Stary Radźca - 1478 od stary; w pochodnych też od starać się.
Stary Wojt - 1606 od stary; w pochodnych też od starać się.
Stary Zamek - 1444 od stary; w pochodnych też od starać się.
Starybat - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starybrant - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starybrat - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starybrot - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starych - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starycha - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staryczanko - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staryczenko - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staryczenkow - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staryczeńko - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staryczko - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staryga - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starygoń - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staryk - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starykiewicz - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starykow - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starykowicz - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starykowski - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staryków - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starynka - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starynowicz - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staryński - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staryńszczak - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starypan - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staryrypiński - 1454 od nazwy miejscowej Starorypin (włocławskie, gmina Rypin).
Starys - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starystach - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staryszak - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staryszczak - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staryszek - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staryś - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starz - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starza - 1425 od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzak - 1469 od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzaliński - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzała - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzałek - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzałka - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzałkowski - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzało - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzałowski - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzanek - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzawski - 1491 od nazwy miejscowej Starzów, też Starzew,dziś Starzawa (przemyskie, gmina Stubno).
Starzec - XV w. od stary; w pochodnych też od starać się; starzec.
Starzecki - 1469 od nazwy miejscowej Starcze (KrW).
Starzejko - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzek - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzelec - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzelik - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzeniec - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzeńczyk - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzeński - 1391 od nazwy miejscowej Starzyny (kilka wsi).
Starzetz - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzetzki - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzewicz - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzewski - 1423 od nazwy miejscowej Starzów, też Starzew,dziś Starzawa (przemyskie, gmina Stubno).
Starzęba - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzębski - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starziczna - (Śl)– od stary; w pochodnych też od starać się.
Starziczny - (Śl) od stary; w pochodnych też od starać się.
Starziński - (Śl) od nazwy miejscowej Starzyny (kilka wsi).
Starzko - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzoch - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzonek - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzowski - 1468 od nazwy miejscowej Starzów, też Starzew,dziś Starzawa (przemyskie, gmina Stubno).
Starzula - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzy - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzyc - 1376 od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzychowicz - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzycki - od nazwy miejscowej Starzyce (piotrkowskie, gmina Tomaszów Mazowiecki).
Starzyczna - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzyczny - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzyk - 1436 od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.
Starzykiewicz - od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.
Starzykowic - 1376 od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.
Starzykowski - 1751 od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.
Starzyn - od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.
Starzyniec - od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.
Starzyńska - od nazwy miejscowej Starzyny (kilka wsi).
Starzyński - 1387 od nazwy miejscowej Starzyny (kilka wsi).
Starzys - od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.
Starzysz - od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.
Starzyszek - od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.
Starża - od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.
Starżak - od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.
Starża-Majewski - złożenia brak; Starża od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk; Majewski 1759 od nazwy miejscowej Majewo (kilka wsi) lub od maj.
Starża-Pisarzewski - złożenia brak; Starża od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk; Pisarzewski od pies, od nazwy osobowej Piesz.
Starżewski - od nazwy miejscowej Starzów, też Starzew,dziś Starzawa (przemyskie, gmina Stubno).
Starżyk - od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.
Starżyński - od nazwy miejscowej Starzyny (kilka wsi).
Stas - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasak - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasal - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasalis - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasała - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasałek - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasch - (Śl) od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staschek - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staschik - (Śl) od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staschiński - od nazwy miejscowej Staszyn (kieleckie, gmina Kozłów), Stasin (kilka wsi).
Staschiok - (Śl) od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staschok - (Śl) od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasczak - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasczyk - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staseczek - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasek - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasel - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasewicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiaczak - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiaczek - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiaczyk - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiak - 1698 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiak-Głowala - złożenia brak; Stasiak 1698 od imion na Sta-, typu Stanisław; Głowala 1552 od głowa.
Stasiakiewicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiakowski - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiał - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiałek - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasian - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasianek - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiańko - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiarczyk - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiarek - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasic - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasica - 1620 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasicki - 1793 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiczak - 1656 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiczek - 1620 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiczeńko - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiczka - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiczko - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiczyn - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiech - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiecki - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasieczak - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasieczek - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasieczko - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiej - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiejko - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiek - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiekiewicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiela - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasielak - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasielich - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasieluk - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasieła - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiełak - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiełko - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasieło - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiełowicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiełuk - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasienczuk - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasieniak - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasieniewicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasieniuk - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasienka - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasienko - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasieńczuk - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasieńko - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasieński - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasierczyk - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasierowski - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasierski - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasietczak - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiew - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiewicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiewski - od nazwy miejscowej Stasiowa (nowosądeckie, gmina Jabłonka).
Stasik - 1608 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasik-Grela - złożenia brak; Stasik 1608 od imion na Sta-, typu Stanisław; Grela 1329 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.
Stasikiewicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasik-Kohut - złożenia brak; Stasik 1608 od imion na Sta-, typu Stanisław; Kohut (Śl) od kogut; od gwarowego kohut ‘kogut; cietrzew’.
Stasikowicz - 1660 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasikowski - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasila - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasilewicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasilonis - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiła - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiło - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiłojć - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiłowicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiłowski - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasin - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasina, m. - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasinczuk - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiniak - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiniewicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiniewski - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasinkiewicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasinowicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasinowski - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasińczuk - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasińkiewicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiński - od nazwy miejscowej Staszyn (kieleckie, gmina Kozłów), Stasin (kilka wsi).
Stasio - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiok - (Śl) od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiołek - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiołka - 1652 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiołok - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiołowicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasionek - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasioński - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasior - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiorczyk - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiorek - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiorowski - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiow - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiowski - 1596 od nazwy miejscowej Stasiowa (nowosądeckie, gmina Jabłonka).
Stasiórka - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiórski - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiów - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasir - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasirowski - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiszyn - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiuczek - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiuczonek - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiuk - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiukiewicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiul - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiulewicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiulka - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiun - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiura - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiurka - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiurkiewicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiurko - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiurski - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiwał - 1786 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiwałak - 1786 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiwicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiwolak - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staska, m. - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staski - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staskiel - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staskiewicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasko - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staskojć - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staskow - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staskowiak - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasor - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasuła - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasyk - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasykiw - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasyszyn - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasz - 1387 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasza - 1399 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszajtis - (forma zlatynizowana) od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszak - 1369 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszałek - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszałk - (Maz) od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszan - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszanek - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszczak - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszczan - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszczek - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszczenko - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszczok - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszczuk - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszczyk - 1677 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszczyński - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszczyszyn - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszecki - 1786 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszeczek - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszeczka - 1800 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszeczko - 1487 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszek - 1317 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszel - 1400 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszelis - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszeliś - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszel-Łatas - złożenia brak; Staszel 1400 od imion na Sta-, typu Stanisław; Łatas 1786 od łata, łatać.
Staszel-Polankowy - złożenia brak; Staszel 1400 od imion na Sta-, typu Stanisław; Polankowy w grupie nazwisk pochodzących od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.
Staszenko - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszeńczyk - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszeńko - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszeński - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszer - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszeski - od nazwy miejscowej Staszów (kilka miejscowości).
Staszewicz - 1477 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszewska - 1455 od nazwy miejscowej Staszów (kilka miejscowości).
Staszewski - 1455 od nazwy miejscowej Staszów (kilka miejscowości).
Staszęta - 1386 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszic - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszica - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasziewicz - (Śl) od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszik - (Śl) od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasziło - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszin - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasziszyn - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszk - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszka, m. - 1787 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszkiel - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszkiewicz - 1664 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszko - 1313 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszkow - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszkowian - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszkowicz - 1388 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszkowski - 1392 od nazwy miejscowej Staszkówka (nowosądeckie, gmina Gorlice).
Staszków - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszkun - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszok - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszowski - 1410 od nazwy miejscowej Staszów (kilka miejscowości).
Staszór - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszów - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszuk - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszulewicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszulonek - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszyc - 1398 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszyca - 1374 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszycki - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszyk - 1489 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszył - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszyn - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszyński - od nazwy miejscowej Staszyn (kieleckie, gmina Kozłów), Stasin (kilka wsi).
Staszysz - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszyszyn - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staś - 1604 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staściuk - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staściulewicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staśczak - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staśczyk - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staśka - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staśkel - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staśkiel - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staśkielun - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staśkielunas - (forma zlatynizowana) od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staśkieło - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staśkiewicz - 1663 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staśko - 1625 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staśkow - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staśkowiak - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staśkowicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staśkowski - od nazwy miejscowej Staszkówka (nowosądeckie, gmina Gorlice).
Staśków - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staślik - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stateczna - 1371 od statek, ze staropolskiego ‘sposób życia; obyczaj; mienie ruchome’; od stateczny dawniej ‘trwały, niezmienny’, później ‘zrównoważony, poważny’.
Stateczny - 1371 od statek, ze staropolskiego ‘sposób życia; obyczaj; mienie ruchome’; od stateczny dawniej ‘trwały, niezmienny’, później ‘zrównoważony, poważny’.
Stateczyński - od statek, ze staropolskiego ‘sposób życia; obyczaj; mienie ruchome’.
Statek - 1486 od statek, ze staropolskiego ‘sposób życia; obyczaj; mienie ruchome’.
Statetzny - (Pom) od statek, ze staropolskiego ‘sposób życia; obyczaj; mienie ruchome’; od stateczny dawniej ‘trwały, niezmienny’, później ‘zrównoważony, poważny’.
Statkiewicz - od statek, ze staropolskiego ‘sposób życia; obyczaj; mienie ruchome’.
Statko - od statek, ze staropolskiego ‘sposób życia; obyczaj; mienie ruchome’.
Statkowski - od statek, ze staropolskiego ‘sposób życia; obyczaj; mienie ruchome’.
Statkun - od statek, ze staropolskiego ‘sposób życia; obyczaj; mienie ruchome’.
Statnicki - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stat-, por. postać, rosyjskie stat’ ‘grund, podstawa’.
Statnik - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stat-, por. postać, rosyjskie stat’ ‘grund, podstawa’.
Statowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stat-, por. postać, rosyjskie stat’ ‘grund, podstawa’.
Statuch - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stat-, por. postać, rosyjskie stat’ ‘grund, podstawa’.
Statucki - od statut ‘zbiór przepisów’.
Statujew - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stat-, por. postać, rosyjskie stat’ ‘grund, podstawa’.
Statulewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stat-, por. postać, rosyjskie stat’ ‘grund, podstawa’.
Statuski - od statut ‘zbiór przepisów’.
Statuta - od statut ‘zbiór przepisów’.
Statyński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stat-, por. postać, rosyjskie stat’ ‘grund, podstawa’.
Statyszyn - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stat-, por. postać, rosyjskie stat’ ‘grund, podstawa’.
Staud - od niemieckiej nazwy osobowej Staude, ta z średnio-wysoko-niemieckiego stude ‘krzew, krzak’.
Staude - od niemieckiej nazwy osobowej Staude, ta z średnio-wysoko-niemieckiego stude ‘krzew, krzak’.
Staudt - od niemieckiej nazwy osobowej Staude, ta z średnio-wysoko-niemieckiego stude ‘krzew, krzak’.
Stauf - od niemieckiej nazwy osobowej Stauf, ta z średnio-wysoko-niemieckiego stouf ‘wystająca skała, wierzchołek góry’ lub od nazwy miejscowej Stauf.
Staufer - od niemieckiej nazwy osobowej Stauf, ta z średnio-wysoko-niemieckiego stouf ‘wystająca skała, wierzchołek góry’ lub od nazwy miejscowej Stauf.
Staufer-Kamiński - złożenia brak; Staufer od niemieckiej nazwy osobowej Stauf, ta z średnio-wysoko-niemieckiego stouf ‘wystająca skała, wierzchołek góry’ lub od nazwy miejscowej Stauf; Kamiński 1398 od nazw miejscowych typu Kamień, Kamienna, Kamieńsko (częste).
Stauferth - od niemieckiej nazwy osobowej Stauf, ta z średnio-wysoko-niemieckiego stouf ‘wystająca skała, wierzchołek góry’ lub od nazwy miejscowej Stauf.
Stauffer - od niemieckiej nazwy osobowej Stauf, ta z średnio-wysoko-niemieckiego stouf ‘wystająca skała, wierzchołek góry’ lub od nazwy miejscowej Stauf.
Staus - od niemieckiej nazwy osobowej Staus, ta z średnio-wysoko-niemieckiego stuz ‘pośladek, koński zad’.
Stauss - od niemieckiej nazwy osobowej Staus, ta z średnio-wysoko-niemieckiego stuz ‘pośladek, koński zad’.
Staut - od niemieckiej nazwy osobowej Staude, ta z średnio-wysoko-niemieckiego stude ‘krzew, krzak’.
Stauth - od niemieckiej nazwy osobowej Staude, ta z średnio-wysoko-niemieckiego stude ‘krzew, krzak’.
Staw - 1469 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawa - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawacki - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawacz - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawak - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawało - 1453 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawan - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawana - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawański - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawar - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawara - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawarczak - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawarczyk - 1681 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawarek - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawarko - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawarło - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawars - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawarski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawaruk - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawarz - 1577 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawarzyński - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawaski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawasz - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawaś - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawawczyk - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Staważ - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawczuk - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawczyk - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawczyński - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawe - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawec - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawecki - od nazwy miejscowej Stawki (częste).
Stawek - 1397 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’; od stawek.
Stawera - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawerski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawiak - 1793 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawian - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawiana - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawianek - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawianka - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawianowski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawiany - 1464 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawiański - 1421 od nazwy miejscowej Stawiany (poznańskie, gmina Skoki; kieleckie, gmina Kije).
Stawiarczyk - 1682 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawiarek - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawiarski - 1692 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawiarz - 1597 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawiasz - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawiaszyński - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawica - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawicki - 1444 od nazwy miejscowej Stawiec (włocławskie, gmina Bądkowo).
Stawiczek - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawiczki - od nazwy miejscowej Stawiec (włocławskie, gmina Bądkowo).
Stawiczna - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawiczny - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawid - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawida - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawidło - 1497 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawiec - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawiecki - 1419 od nazwy miejscowej Stawiec (włocławskie, gmina Bądkowo).
Stawiena - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawienko - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawieny - 1458 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawieński - 1413 od nazwy miejscowej Stawiany (poznańskie, gmina Skoki; kieleckie, gmina Kije).
Stawieraj - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawierej - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawierowski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawierski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawierz - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawik - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawikowski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawin - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawina - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawiniak - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawinoga - 1433 od gwarowego stawinoga ‘chleb; siłacz, żarłok’.
Stawinowski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawinożenko - od gwarowego stawinoga ‘chleb; siłacz, żarłok’.
Stawinożka - 1589 od gwarowego stawinoga ‘chleb; siłacz, żarłok’.
Stawinów - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawiński - 1467 od nazwy miejscowej Stawiany (poznańskie, gmina Skoki; kieleckie, gmina Kije).
Stawiona - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawiony - 1447 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawiorski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawiraj - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawirej - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawirek - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawirowski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawirski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawirz - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawirzyński - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawisiński - od nazwy miasta Stawiszyn (kaliskie).
Stawiski - 1393 od nazwy miasta Stawiszyn (kaliskie), Stawiska (częste).
Stawisz - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawisza - 1398 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawiszewski - od nazwy miejscowej Stawiszowo (KrW).
Stawiszyński - od nazwy miasta Stawiszyn (kaliskie).
Stawitzki - od nazwy miejscowej Stawiec (włocławskie, gmina Bądkowo).
Stawiucha - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawiuk - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawiurski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawka - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawko - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawkowa - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawkowiak - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawkowski - 1488 od nazwy miejscowej Stawkow (wieś zagrodowa, koło Skały, Młp).
Stawluk - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawłowski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawna - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawniak - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawnicki - 1793 od nazwy miejscowej Stawnica (pilskie, gmina Złotów).
Stawnicza - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawniczek - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawniczna - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawniczny - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawniczy - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawniewicz - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawnik - 1445 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawny - 1437 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawoniak - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawonoga - od gwarowego stawinoga ‘chleb; siłacz, żarłok’.
Stawoński - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawor - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Staworko - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Staworowski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Staworski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Staworz - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Staworzyński - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawosek - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawoski - od nazw miejscowych Stawowice (piotrkowskie, gmina Paradyż), Staw, Stawy (częste).
Stawosz - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawoszczyk - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawoszewski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawowa - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawowarczyk - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawowczuk - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawowczyk - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawowiak - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawownik - 1470-80 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawowski - 1654 od nazw miejscowych Stawowice (piotrkowskie, gmina Paradyż), Staw, Stawy (częste).
Stawowy - 1468 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawraski - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.
Stawrew - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.
Stawro - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.
Stawroński - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.
Stawrosiejko - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.
Stawrowski - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.
Stawruk - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.
Stawrusiejko - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.
Stawrylow - 1578 od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.
Stawryłło - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.
Stawryło - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.
Stawski - 1396 od nazw miejscowych Stawowice (piotrkowskie, gmina Paradyż), Staw, Stawy (częste).
Stawszyk - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawujak - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawujek - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawuła - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawuta - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawyski - od nazwy miasta Stawiszyn (kaliskie), Stawiska (częste).
Stays - (Śl) od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Staziecki - od nazwy miejscowej Starcze (KrW).
Staziński - od nazwy miejscowej Starzyny (kilka wsi).
Staż - od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.
Stażewski - od nazwy miejscowej Starzów, też Starzew,dziś Starzawa (przemyskie, gmina Stubno).
Stażkiewicz - od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.
Stażonek - od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.
Stażyc - od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.
Stażycki - od nazwy miejscowej Starzyce (piotrkowskie, gmina Tomaszów Mazowiecki).
Stażyk - od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.
Stażyński - od nazwy miejscowej Starzyny (kilka wsi).
Stąbelski - od niemieckiej nazwy osobowej Stabel; por. też gwarowe sztabla ‘stos; skład drewna’.
Stąberski - od stąpor ‘tłuczek’.
Stąborowski - od stąpor ‘tłuczek’.
Stąbrowski - od stąpor ‘tłuczek’.
Stącel - 1537 od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stąchar - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stącher - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stącherski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stąchor - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stąchór - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stąciwa - od staropolskiego staciwa ‘nawój tkacki; warsztat tkaciki’.
Stącz - od stękać ‘jęczeć’ .
Stączek - od stękać ‘jęczeć’ .
Stączko - od stękać ‘jęczeć’ .
Stączyński - od stękać ‘jęczeć’ .
Stąk - od stękać ‘jęczeć’ .
Stąkowski - od stękać ‘jęczeć’ .
Stąpaj - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stąpak - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stąpala - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stąpała - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stąpar - od stąpor ‘tłuczek’.
Stąparek - od stąpor ‘tłuczek’.
Stąpczak - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stąpczyński - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stąpel - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.
Stąper - od stąpor ‘tłuczek’.
Stąperek - od stąpor ‘tłuczek’.
Stąpień - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stąpierzyński - od stąpor ‘tłuczek’.
Stąpiewski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stąpiński - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stąpioł - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stąpior - od stąpor ‘tłuczek’.
Stąpiór - od stąpor ‘tłuczek’.
Stąpka - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stąpkowicz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stąpkowski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stąpniak - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stąpniakowski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stąpniewski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stąpnik - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stąpniowski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stąpor - 1403 od stąpor ‘tłuczek’.
Stąporek - od stąpor ‘tłuczek’.
Stąporkiewicz - od stąpor ‘tłuczek’.
Stąporków - od stąpor ‘tłuczek’.
Stąporowski - od stąpor ‘tłuczek’.
Stąporski - od stąpor ‘tłuczek’.
Stąpór - od stąpor ‘tłuczek’.
Stąpórek - od stąpor ‘tłuczek’.
Stąprowski - od stąpor ‘tłuczek’.
Stąpur - od stąpor ‘tłuczek’.
Stąpyra - od stąpor ‘tłuczek’.
Steba - od niemieckich nazw osobowych Steb, Stab.
Stebach - od niemieckich nazw osobowych Steb, Stab.
Stebakow - od niemieckich nazw osobowych Steb, Stab.
Stebaków - od niemieckich nazw osobowych Steb, Stab.
Stebalski - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.
Stebar - od niemieckiej nazwy osobowej Steber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego srebaere, steber ‘ten, który w sądzie podpowiada rotę przysięgi’.
Stebart - od niemieckiej nazwy osobowej Steber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego srebaere, steber ‘ten, który w sądzie podpowiada rotę przysięgi’.
Stebbe - od niemieckich nazw osobowych Steb, Stab.
Stebel - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.
Stebeliński - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.
Stebelski - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.
Stebeluk - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.
Stebełko - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.
Steber - od niemieckiej nazwy osobowej Steber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego srebaere, steber ‘ten, który w sądzie podpowiada rotę przysięgi’.
Steberski - od niemieckiej nazwy osobowej Steber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego srebaere, steber ‘ten, który w sądzie podpowiada rotę przysięgi’.
Stebiński - od nazwy miejscowej Stebne (KrW).
Steblaj - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.
Steblecki - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.
Steblej - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.
Steblek - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.
Steblewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.
Steblewski - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.
Steblicki - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.
Steblik - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.
Steblin - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.
Steblin-Kamiński - złożenia brak; Steblin od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’; Kamiński 1398 od nazw miejscowych typu Kamień, Kamienna, Kamieńsko (częste).
Stebliński - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.
Steblis - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.
Steblok - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.
Steblon - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.
Steblowski - od nazwy miejscowej Steblów (KrW).
Stebłowski - od nazwy miejscowej Steblów (KrW).
Stebnicki - 1540 od nazwy miejscowej Stebnik (KrW).
Steborowski - od niemieckiej nazwy osobowej Steber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego srebaere, steber ‘ten, który w sądzie podpowiada rotę przysięgi’.
Steborski - od niemieckiej nazwy osobowej Steber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego srebaere, steber ‘ten, który w sądzie podpowiada rotę przysięgi’.
Stebuła - od niemieckich nazw osobowych Steb, Stab.
Stebułkowski - od niemieckich nazw osobowych Steb, Stab.
Stec - 1554 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steca - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stecek - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stecel - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stecenko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stecewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stech - 1373 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy lub od Stefan.
Stecha - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stechalski - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stechanowicz - 1498 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stechański - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stechecki - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stechel - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stecher - 1372 od niemieckiej nazwy osobowej Stecher, ta od średnioniemieckiego Stecher ‘miedziorytnik; szermierz’.
Stechera - od niemieckiej nazwy osobowej Stecher, ta od średnioniemieckiego Stecher ‘miedziorytnik; szermierz’.
Stecherek - od niemieckiej nazwy osobowej Stecher, ta od średnioniemieckiego Stecher ‘miedziorytnik; szermierz’.
Stecherski - od niemieckiej nazwy osobowej Stecher, ta od średnioniemieckiego Stecher ‘miedziorytnik; szermierz’.
Stechiewicz - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stechla - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stechlarz - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stechlicki - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stechliczek - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stechlik - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stechliński - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stechły - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stechmal - od niemieckiej nazwy osobowej Steckmann.
Stechman - od niemieckiej nazwy osobowej Steckmann.
Stechmiałek - od niemieckiej nazwy osobowej Steckmann.
Stechna, ż. - 1417 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stechnacz - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stechni - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stechniak - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stechnicki - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stechnij - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stechnik - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stechniowski - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stechny - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stecho - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stechow - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stechowicz - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stechulec - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stechulko - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stechun - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stechura - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Steciak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steciąg - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steciewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stecij - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stecik - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stecil - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steciński - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stecio - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steciów - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steciuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steciura - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steciw - od staropolskiego staciwa ‘nawój tkacki; warsztat tkaciki’.
Steciwa - od staropolskiego staciwa ‘nawój tkacki; warsztat tkaciki’.
Steciwka - od staropolskiego staciwa ‘nawój tkacki; warsztat tkaciki’.
Steciwko - od staropolskiego staciwa ‘nawój tkacki; warsztat tkaciki’.
Steck - (Pom) od niemieckiej nazwy osobowej Steck, ta od stecken ‘tkwić’.
Stecka - 1467 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steckel - od niemieckiej nazwy osobowej Steckel.
Stecker - od niemieckiej nazwy osobowej Stecker.
Steckert - od niemieckiej nazwy osobowej Stecker.
Stecki - 1738 od stecki, stedźki ‘torujący sobie drogę, pełzający’ lub od nazwy miejscowej Stecki (KrW).
Steckich - od stecki, stedźki ‘torujący sobie drogę, pełzający’ lub od nazwy miejscowej Stecki (KrW).
Steckiert - od niemieckiej nazwy osobowej Stecker.
Steckiewicz - 1672 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steckin - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steckman - od niemieckiej nazwy osobowej Steckmann.
Steckmann - od niemieckiej nazwy osobowej Steckmann.
Stecko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steckow - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steckowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steckowski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stecków - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stecła - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stec-Nicpoń - złożenia brak; Stec 1554 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan; Nicpoń 1615 od nicpoń ‘człowiek mało wartościowy’.
Stecon - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stecowiat - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stec-Sala - złożenia brak; Stec 1554 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan; Sala 1618 w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.
Steculak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stecuła - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stecun - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stecura - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stecyk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stecyna - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stecynek - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stecyniak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stecyszyn - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stecz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steczak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steczek - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steczeń - w grupie nazwisk pochodzących od styczeń ‘pierwszy miesiąc roku’.
Steczewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steczka - 1631 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steczkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steczko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steczkowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steczkowski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steczniak - w grupie nazwisk pochodzących od styczeń ‘pierwszy miesiąc roku’.
Steczniewski - w grupie nazwisk pochodzących od styczeń ‘pierwszy miesiąc roku’.
Steczo - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steczowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steczuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steczyna - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steczyński - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steczyszyn - 1436 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steć - 1436 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stećka - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stećkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stećko - 1366 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stećkow - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stećkowicz - 1451 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stećków - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stedler - od niemieckiej nazwy osobowej Städler, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stadelaere ‘ten, kto w majątku ma pieczę nad spichrzem, stodołami’.
Stef - 1424 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefa - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefacki - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefak - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefakiewicz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefal - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefalski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefan - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanakis - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefancić - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanczak - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanczuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanczyk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanek - 1464 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanelo - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanenko - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefani - 1688 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefania, m. - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan; od imienia żeńskiego Stefania.
Stefaniak - 1659 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefaniak-Mroczek - złożenia brak; Stefaniak 1659 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan; Mroczek XII w. od mrok, mroczyć, od imienia Mroczesław; lub od mroczek ‘człowiek chorobliwie mrużący oczy’.
Stefanian - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefaniasz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanic - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanicki - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefaniczak - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefaniczek - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefaniczuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefaniczyk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefaniczyn - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanides - (Śl) od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanidis - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefaniec - 1659 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefaniecki - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanienko - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefaniew - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefaniewicz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefaniewicz-Stachowicz - złożenia brak; Stefaniewicz od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan; Stachowicz 1346 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stefanik - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanin - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanina - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanio - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefaniok - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefaniów - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanis - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefaniski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanisz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefaniszak - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefaniszczyk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefaniszek - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefaniszyk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefaniszyn - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefaniuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefaniul - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefaniw - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefankiewicz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanko - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefankowicz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefankowski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanków - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanoff - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanow - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanow-Curew - złożenia brak; Stefanow od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan; Curew brak.
Stefanowic - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanowicz - 1237 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanowski - 1755 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanów - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefans - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanskyj - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefansson - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanu - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanus - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanyk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanyszyn - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefań - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefańcio - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefańczak - 1666 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefańczuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefańczyk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefańkiewicz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefańko - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefański - 1775 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefarski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefarz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefarzyszyn - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefasio - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefaska - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefczuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefczyk - 1787 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefczyszyn - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefecius - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefek - XV w. od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefen - 1480 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefens - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefeński - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefer - od niemieckiej nazwy osobowej Steffer, ta od imienia Stephanus.
Steffan - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Steffann - (Pom) od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Steffanowski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Steffański - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Steffe - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Steffek - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Steffel - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Steffen - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Steffens - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Steffensen - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Steffer - od niemieckiej nazwy osobowej Steffer, ta od imienia Stephanus.
Steffka - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Steffke - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Steffko - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefic - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefiej - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefienta - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefik - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefin - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefiniak - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefiniów - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefiński - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefiszyn - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefiuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefka - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefko - 1369 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefkowicz - 1514 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefkowski - 1575 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefków - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Steflik - 1388 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefniak - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefnik - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefniów - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefniuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefończyk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefowski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefunio - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefunko - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefunyn - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefura - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefurak - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefurek - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefurzyn - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Steg - od niemieckiej nazwy osobowej Stege, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stege ‘schody’, od średnioniemieckiego stege ‘zagroda dla świń, owiec’.
Stega - od niemieckiej nazwy osobowej Stege, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stege ‘schody’, od średnioniemieckiego stege ‘zagroda dla świń, owiec’.
Stegan - od niemieckiej nazwy osobowej Stege, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stege ‘schody’, od średnioniemieckiego stege ‘zagroda dla świń, owiec’.
Stegański - od niemieckiej nazwy osobowej Stege, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stege ‘schody’, od średnioniemieckiego stege ‘zagroda dla świń, owiec’.
Stegar - od niemieckiej nazwy osobowej Steger, ta od apelatywu Steg ‘ścieżka’.
Stegart - od niemieckiej nazwy osobowej Steger, ta od apelatywu Steg ‘ścieżka’.
Stegawski - od niemieckiej nazwy osobowej Stege, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stege ‘schody’, od średnioniemieckiego stege ‘zagroda dla świń, owiec’.
Stege - od niemieckiej nazwy osobowej Stege, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stege ‘schody’, od średnioniemieckiego stege ‘zagroda dla świń, owiec’.
Stegeman - od niemieckiej nazwy osobowej Stegemann, ta od apelatywu Steg ‘ścieżka’.
Stegemann - od niemieckiej nazwy osobowej Stegemann, ta od apelatywu Steg ‘ścieżka’.
Stegemöller - od niemieckiej nazwy osobowej Steg (e)muller.
Stegemuller - od niemieckiej nazwy osobowej Steg (e)muller.
Stegenda - od niemieckiej nazwy osobowej Stege, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stege ‘schody’, od średnioniemieckiego stege ‘zagroda dla świń, owiec’.
Stegenka - od stegno ‘ślad, trop’.
Stegenko - od stegno ‘ślad, trop’.
Stegent - od niemieckiej nazwy osobowej Stege, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stege ‘schody’, od średnioniemieckiego stege ‘zagroda dla świń, owiec’.
Stegenta - od niemieckiej nazwy osobowej Stege, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stege ‘schody’, od średnioniemieckiego stege ‘zagroda dla świń, owiec’.
Steger - od niemieckiej nazwy osobowej Steger, ta od apelatywu Steg ‘ścieżka’.
Stegęda - od niemieckiej nazwy osobowej Stege, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stege ‘schody’, od średnioniemieckiego stege ‘zagroda dla świń, owiec’.
Stegęta - od niemieckiej nazwy osobowej Stege, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stege ‘schody’, od średnioniemieckiego stege ‘zagroda dla świń, owiec’.
Stegienda - od niemieckiej nazwy osobowej Stege, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stege ‘schody’, od średnioniemieckiego stege ‘zagroda dla świń, owiec’.
Stegienka - od stegno ‘ślad, trop’.
Stegienko - od stegno ‘ślad, trop’.
Stegient - od niemieckiej nazwy osobowej Stege, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stege ‘schody’, od średnioniemieckiego stege ‘zagroda dla świń, owiec’.
Stegienta - od niemieckiej nazwy osobowej Stege, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stege ‘schody’, od średnioniemieckiego stege ‘zagroda dla świń, owiec’.
Stegieńko - od stegno ‘ślad, trop’.
Stegiera - od niemieckiej nazwy osobowej Steger, ta od apelatywu Steg ‘ścieżka’.
Stegierski - od niemieckiej nazwy osobowej Steger, ta od apelatywu Steg ‘ścieżka’.
Stegintka - od niemieckiej nazwy osobowej Stege, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stege ‘schody’, od średnioniemieckiego stege ‘zagroda dla świń, owiec’.
Stegiński - od nazwy miejscowej Stegna (kilka miejscowości).
Stegman - od niemieckiej nazwy osobowej Stegemann, ta od apelatywu Steg ‘ścieżka’.
Stegmann - od niemieckiej nazwy osobowej Stegemann, ta od apelatywu Steg ‘ścieżka’.
Stegmiler - od niemieckiej nazwy osobowej Steg (e)muller.
Stegner - od niemieckiej nazwy osobowej Steger, ta od apelatywu Steg ‘ścieżka’.
Stegnerski - od niemieckiej nazwy osobowej Steger, ta od apelatywu Steg ‘ścieżka’.
Stegnicki - od nazwy miejscowej Stegna (kilka miejscowości).
Stegniewski - od nazwy miejscowej Stegna (kilka miejscowości).
Stegowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stege, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stege ‘schody’, od średnioniemieckiego stege ‘zagroda dla świń, owiec’.
Stehla - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stehli - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stehlik - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Steidel - od niemieckiej nazwy osobowej Steidel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stiudelin, stude ‘krzew, bylina; penis’.
Steidl - od niemieckiej nazwy osobowej Steidel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stiudelin, stude ‘krzew, bylina; penis’.
Steier - od niemieckiej nazwy osobowej Steier, ta od średnio-wysoko-niemieckiego steige ‘strome wzniesienie’.
Steiger - 1383 od niemieckiej nazwy osobowej Steiger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego steige ‘strome wzniesienie’ lub od Steiger ‘sztygar’.
Steigert - od niemieckiej nazwy osobowej Steiger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego steige ‘strome wzniesienie’ lub od Steiger ‘sztygar’.
Steigl - od niemieckiej nazwy osobowej Steigel.
Steika - od niemieckiej nazwy osobowej Steuk, ta od słowiańskiego stoj.
Steike - od niemieckiej nazwy osobowej Steuk, ta od słowiańskiego stoj.
Steiko - od niemieckiej nazwy osobowej Steuk, ta od słowiańskiego stoj.
Steikowski - od niemieckiej nazwy osobowej Steuk, ta od słowiańskiego stoj.
Stein - od niemieckiej nazwy osobowej Stein, ta od Stein ‘kamień’.
Steina - od niemieckiej nazwy osobowej Stein, ta od Stein ‘kamień’.
Steinberg - od niemieckiej nazwy osobowej Steinberg lub od nazwy miejscowej Stamberg, dziś Stążki (elbląskie, gmina Mikołajki Pomorskie).
Steinberger - od niemieckiej nazwy osobowej Steinberg lub od nazwy miejscowej Stamberg, dziś Stążki (elbląskie, gmina Mikołajki Pomorskie).
Steiner - od niemieckiej nazwy osobowej Steiner (t), ta od średnio-wysoko-niemieckiego steiner ‘układacz kamieni, czyli znakow granicznych na polach’.
Steinerowski - od niemieckiej nazwy osobowej Steiner (t), ta od średnio-wysoko-niemieckiego steiner ‘układacz kamieni, czyli znakow granicznych na polach’.
Steinicki - od niemieckiej nazwy osobowej Stein, ta od Stein ‘kamień’.
Steinka - od niemieckiej nazwy osobowej Stein, ta od Stein ‘kamień’.
Steinke - od niemieckiej nazwy osobowej Stein, ta od Stein ‘kamień’.
Steiński - od niemieckiej nazwy osobowej Stein, ta od Stein ‘kamień’.
Stejenny - 1473 od stajniak ‘budynek przeznaczony dla koni; też od nazwy osobowej Stajn; od stajenny ‘nadzorca stajni’.
Stejer - od niemieckiej nazwy osobowej Steier, ta od średnio-wysoko-niemieckiego steige ‘strome wzniesienie’.
Stejgert - od niemieckiej nazwy osobowej Steiger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego steige ‘strome wzniesienie’ lub od Steiger ‘sztygar’.
Stejgiert - od niemieckiej nazwy osobowej Steiger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego steige ‘strome wzniesienie’ lub od Steiger ‘sztygar’.
Stejgwiłło - od niemieckiej nazwy osobowej Steiger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego steige ‘strome wzniesienie’ lub od Steiger ‘sztygar’.
Stejka - od niemieckiej nazwy osobowej Steuk, ta od słowiańskiego stoj.
Stejke - od niemieckiej nazwy osobowej Steuk, ta od słowiańskiego stoj.
Stejko - od niemieckiej nazwy osobowej Steuk, ta od słowiańskiego stoj.
Stejkowski - od niemieckiej nazwy osobowej Steuk, ta od słowiańskiego stoj.
Stejn - od niemieckiej nazwy osobowej Stein, ta od Stein ‘kamień’.
Stejna - od niemieckiej nazwy osobowej Stein, ta od Stein ‘kamień’.
Stejniak - od niemieckiej nazwy osobowej Stein, ta od Stein ‘kamień’.
Stejnik - od niemieckiej nazwy osobowej Stein, ta od Stein ‘kamień’.
Stejnka - od niemieckiej nazwy osobowej Stein, ta od Stein ‘kamień’.
Stejnke - od niemieckiej nazwy osobowej Stein, ta od Stein ‘kamień’.
Stejno - od niemieckiej nazwy osobowej Stein, ta od Stein ‘kamień’.
Stek - od niemieckiej nazwy osobowej Steck, ta od stecken ‘tkwić’.
Stek - od stękać ‘jęczeć’ .
Stekała - od stękać ‘jęczeć’ .
Stekel - od niemieckiej nazwy osobowej Steckel.
Steker - od niemieckiej nazwy osobowej Stecker.
Stekiel - od niemieckiej nazwy osobowej Steckel.
Stekla - od niemieckiej nazwy osobowej Steckel.
Steklecki - od niemieckiej nazwy osobowej Steckel.
Steklik - od niemieckiej nazwy osobowej Steckel.
Stekliński - od niemieckiej nazwy osobowej Steckel.
Steklnik - od niemieckiej nazwy osobowej Steckel.
Stekło - od niemieckiej nazwy osobowej Steckel.
Stekman - od niemieckiej nazwy osobowej Steckmann.
Steknik - od stękać ‘jęczeć’ .
Stekowicz - od stękać ‘jęczeć’ .
Stekowski - od stękać ‘jęczeć’ .
Stekun - od stękać ‘jęczeć’ .
Stekwicz - (Pom) od stękać ‘jęczeć’ .
Stel - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stela - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stelach - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stelachowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stelagowski - od nazwy miejscowej Stelągi (siedleckie, gmina Sterdyń).
Stelak - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stelakowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stelamach - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelamasiak - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelamasik - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelamaszak - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelamaszczyk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelarczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.
Stelarczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stelarczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.
Stelarczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stelarski - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.
Stelarski - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stelasiński - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stelaszyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stelaś - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stelągowski - od nazwy miejscowej Stelągi (siedleckie, gmina Sterdyń).
Stelc - od niemieckiej nazwy osobowej Stelc, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stelze ‘szczudło’.
Stelcel - od niemieckiej nazwy osobowej Stelc, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stelze ‘szczudło’; od niemieckiej nazwy osobowej Stelzel.
Stelczak - od niemieckiej nazwy osobowej Stelc, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stelze ‘szczudło’.
Stelczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Stelc, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stelze ‘szczudło’.
Stelczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stelc, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stelze ‘szczudło’.
Stelczyński - od niemieckiej nazwy osobowej Stelc, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stelze ‘szczudło’.
Stelec - od niemieckiej nazwy osobowej Stelc, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stelze ‘szczudło’.
Stelegowski - od nazwy miejscowej Stelągi (siedleckie, gmina Sterdyń).
Stelengowski - od nazwy miejscowej Stelągi (siedleckie, gmina Sterdyń).
Steler - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.
Stelert - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.
Stelewski - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Steleżak - może od niemieckiej nazwy osobowej Stehling, ta od Stahlm ze średnio-wysoko-niemieckeigo stahel, stahl ‘stal’ lub od nazwy miejscowej Stalling.
Steleżuk - może od niemieckiej nazwy osobowej Stehling, ta od Stahlm ze średnio-wysoko-niemieckeigo stahel, stahl ‘stal’ lub od nazwy miejscowej Stalling.
Stelęga - może od niemieckiej nazwy osobowej Stehling, ta od Stahlm ze średnio-wysoko-niemieckeigo stahel, stahl ‘stal’ lub od nazwy miejscowej Stalling.
Stelęgłowski - od nazwy miejscowej Stelągi (siedleckie, gmina Sterdyń).
Stelęgowski - 1569 od nazwy miejscowej Stelągi (siedleckie, gmina Sterdyń).
Stelica - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stelich - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Steliga - może od niemieckiej nazwy osobowej Stehling, ta od Stahlm ze średnio-wysoko-niemieckeigo stahel, stahl ‘stal’ lub od nazwy miejscowej Stalling.
Steligowski - 1662 od nazwy miejscowej Stelągi (siedleckie, gmina Sterdyń).
Stelik - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stelina - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stelingowski - od nazwy miejscowej Stelągi (siedleckie, gmina Sterdyń).
Stelińgowski - od nazwy miejscowej Stelągi (siedleckie, gmina Sterdyń).
Steliński - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Steliziuk - może od niemieckiej nazwy osobowej Stehling, ta od Stahlm ze średnio-wysoko-niemieckeigo stahel, stahl ‘stal’ lub od nazwy miejscowej Stalling.
Stelizuk - może od niemieckiej nazwy osobowej Stehling, ta od Stahlm ze średnio-wysoko-niemieckeigo stahel, stahl ‘stal’ lub od nazwy miejscowej Stalling.
Steliżuk - może od niemieckiej nazwy osobowej Stehling, ta od Stahlm ze średnio-wysoko-niemieckeigo stahel, stahl ‘stal’ lub od nazwy miejscowej Stalling.
Stelka - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stelke - (Pom) od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stelko - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stell - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stella - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stellak - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stella-Łukasiak - złożenia brak; Stella od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’; Łukasiak 1656 od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.
Stellar - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stella-Sawicki - złożenia brak; Stella od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’; Sawicki 1569 od nazwy miejscowej Sawice (siedleckie, gmina Repki).
Stelle - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Steller - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stellert - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stellig - może od niemieckiej nazwy osobowej Stehling, ta od Stahlm ze średnio-wysoko-niemieckeigo stahel, stahl ‘stal’ lub od nazwy miejscowej Stalling.
Stelliga - może od niemieckiej nazwy osobowej Stehling, ta od Stahlm ze średnio-wysoko-niemieckeigo stahel, stahl ‘stal’ lub od nazwy miejscowej Stalling.
Stellmach - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stellmacher - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stellmanchowski - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stellmann - od niemieckiej nazwy osobowej Stellmann.
Stellmaszczyk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stellmaszewski - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stellmaszyk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stellter - od niemieckiej nazwy osobowej Stelter, ta od średnio-wysoko-niermieckiego stelter ‘człowiek z drewnianą nogą, chromy, kulawy’.
Stelma - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmac - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmach - 1547 od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmacha - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmachniewicz - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmachowicz - 1628 od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmachowski - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmachów - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmacz - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmaczczyk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmaczenko - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmaczenok - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmaczonek - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmaczonok - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmaczyk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmajster - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmak - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmakowicz - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelman - od niemieckiej nazwy osobowej Stellmann.
Stelmanek - od niemieckiej nazwy osobowej Stellmann.
Stelmanik - od niemieckiej nazwy osobowej Stellmann.
Stelmann - od niemieckiej nazwy osobowej Stellmann.
Stelmanowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stellmann.
Stelmańczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Stellmann.
Stelmańczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stellmann.
Stelmański - od niemieckiej nazwy osobowej Stellmann.
Stelmaschuk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmasiak - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmasiewicz - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmasik - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmasiński - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmasiuk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmaski - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmaszak - 1631 od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmaszczak - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmaszczak - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmaszczonek - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmaszczuk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmaszczyk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmaszek - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmaszenko - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmaszenok - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmaszew - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmaszewski - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmaszonek - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmaszuk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmaszyk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmaszyński - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmaściuk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmaziak - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmeszyk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmosiak - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmoszczyk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelnicki - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stelniec - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stelnik - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stelongowski - od nazwy miejscowej Stelągi (siedleckie, gmina Sterdyń).
Stelowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stelski - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stelter - od niemieckiej nazwy osobowej Stelter, ta od średnio-wysoko-niermieckiego stelter ‘człowiek z drewnianą nogą, chromy, kulawy’.
Steltzer - od niemieckiej nazwy osobowej Stelc, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stelze ‘szczudło’; od niemieckiej nazwy osobowej Stelzel.
Stelzel - od niemieckiej nazwy osobowej Stelc, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stelze ‘szczudło’; od niemieckiej nazwy osobowej Stelzel.
Stelzer - od niemieckiej nazwy osobowej Stelc, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stelze ‘szczudło’; od niemieckiej nazwy osobowej Stelzel.
Stemarowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stemmer.
Stembarski - od nazwy miejscowej Stębork (olsztyńskie, gmina Grunwald).
Stemberski - od nazwy miejscowej Stębork (olsztyńskie, gmina Grunwald).
Stemborowski - od nazwy miejscowej Stębork (olsztyńskie, gmina Grunwald).
Stemborski - od nazwy miejscowej Stębork (olsztyńskie, gmina Grunwald).
Stemborski - od stąpor ‘tłuczek’.
Stembrowicz - od stąpor ‘tłuczek’.
Stembrowski - od nazwy miejscowej Stębork (olsztyńskie, gmina Grunwald).
Stembrowski - od stąpor ‘tłuczek’.
Stemel - od niemieckiej nazwy osobowej Stemmle, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stemme ‘potomek’.
Stemerowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stemmer.
Stemler - od niemieckiej nazwy osobowej Stemmle, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stameler, stemeler, stemerer ‘jąkała’.
Stemlewski - od niemieckiej nazwy osobowej Stemmle, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stemme ‘potomek’.
Stemlow - od niemieckiej nazwy osobowej Stemmle, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stemme ‘potomek’.
Stemmler - od niemieckiej nazwy osobowej Stemmle, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stameler, stemeler, stemerer ‘jąkała’.
Stemp - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempa - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempak - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempalski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempanek - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempaniewicz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempczak - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempcziński - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempczyk - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempczyński - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempek - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempel - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.
Stempelewski - od nazwy miejscowej Stemplew (konińskie, gmina Świnice Warckie).
Stempelkowski - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.
Stemperowski - od stąpor ‘tłuczek’.
Stemperski - od stąpor ‘tłuczek’.
Stempi - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempiak - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempicki - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempien - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempienik - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempień - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempiewicz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempij - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempik - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempil - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.
Stempin - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempiniewicz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempiń - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempiński - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempion - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempiuk - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempka - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempke - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempkiewicz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempko - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempkowicz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempkowski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stemplak - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.
Stemplewicz - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.
Stemplewski - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.
Stemplik - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.
Stemplikowski - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.
Stemplin - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.
Stempliński - od nazwy miejscowej Stępliny (włocławskie, gmina Lipno).
Stemplowski - od nazwy miejscowej Stemplew (konińskie, gmina Świnice Warckie).
Stempnakowski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempniak - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempniakowski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempniarek - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempnicki - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempniewicz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempniewski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempnik - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempnikowski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempniok - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempniowski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempniuk - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempnowski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempolowski - od nazwy miejscowej Stemplew (konińskie, gmina Świnice Warckie).
Stempolowski - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.
Stempolski - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.
Stempor - od stąpor ‘tłuczek’.
Stemporek - od stąpor ‘tłuczek’.
Stemporowski - od stąpor ‘tłuczek’.
Stemporski - od stąpor ‘tłuczek’.
Stemporzecki - od stąpor ‘tłuczek’.
Stemposz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempowicz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempowski - od nazwy miejscowej Stępowo (włocławskie, gmina Rypin), Stępów (płockie, gmina Kiernozia).
Stempowski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempuchowski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempul - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.
Stempurewicz - od stąpor ‘tłuczek’.
Stempurski - od stąpor ‘tłuczek’.
Stemski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stencek - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.
Stencek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Stencel - 1425 od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stencelek - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stencelewicz - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stencelewski - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stencelski - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stenchlik - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stenchly - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stenchła - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stenchły - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stencl - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stenclewicz - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stenclewski - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stenclik - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stencław - 1387 (forma zgermanizowana) od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.
Stencol - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stencyl - 1416 od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stenczek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Stenczelski - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stenczewski - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.
Stenczewski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Stenczniak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Stenczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.
Stenczyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Stenczykowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.
Stenczykowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Stenczyński - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.
Stenczyński - od stękać ‘jęczeć’ .
Stenczyński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Stendel - od niemieckiej nazwy osobowej Stendel, ta od nazwy miejscowej Stendal.
Stender - od sztandar, stendar, stender ‘chorągiew, flaga’.
Stendera - od sztandar, stendar, stender ‘chorągiew, flaga’.
Stenderski - od sztandar, stendar, stender ‘chorągiew, flaga’.
Stendik - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Stendiuch - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Stendor - od sztandar, stendar, stender ‘chorągiew, flaga’.
Stendziak - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Stendzich - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Stendzina - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Stendziwa - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Stenecki - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Stenek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Stenel - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Stenelik - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Stenga - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stengel - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stenger - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stengerski - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stengert - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stengiel - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stengierski - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stengl - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stengret - od stangret ‘woźnica’.
Stengritt - (Śl) od stangret ‘woźnica’.
Stenia - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Stenicki - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Steniczka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Steniec - 1707 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Steniek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Steniewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Steniewski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Stenik - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Steniszczak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Steniuk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Stenka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Stenke - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Stenkiewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stenkiewicz - od stękać ‘jęczeć’ .
Stenkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Stenko - 1385 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Stenko - 1469 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stenkowiak - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stenkowiak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Stenkowicz - od stękać ‘jęczeć’ .
Stenkowski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stenkowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Steno - 1369 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Steno - 1369 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Stenpien - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stenpień - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stenpin - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stenrzycki - od nazwy miejscowej Stężyca (kilka wsi).
Stensel - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stenszel - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stenślik - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stenyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Stenz - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.
Stenzejko - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.
Stenzel - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stenzik - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.
Stenzk - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.
Stenżalski - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.
Stenżała - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.
Stenżejko - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.
Stenżycki - od nazwy miejscowej Stężyca (kilka wsi).
Steń - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Steńcel - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Steńczak - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.
Steńczak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Steńczewski - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.
Steńczewski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Steńczniak - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.
Steńczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.
Steńczuk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Steńczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.
Steńczyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Steńka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Steńko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Steńkowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Steński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Step - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepa - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepacki - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepaczek - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepaczenko - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepaczuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepak - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepalski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepałkowski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepan - 1387 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepancewicz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepanczak - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepanczenko - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepanczewski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepanczuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepanek - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepaniak - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepanian - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepaniczuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepaniec - 1444 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepanienko - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepanik - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepanin - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepaninko - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepaniuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepankiewicz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepanko - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepanoff - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepanow - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepanowicz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepanowski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepanów - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepanyk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepańczak - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepańczenko - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepańczuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepańczyk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepański - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepas - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepasik - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepasiuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepaś - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepciura - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepcow - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepcza - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepczak - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepczenko - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepczuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepczyk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepczyński - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepecki - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepek - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepel - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Steper - od niemieckiej nazwy osobowej Stepper, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stëppen ‘zszywać’.
Steperek - od niemieckiej nazwy osobowej Stepper, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stëppen ‘zszywać’.
Steperski - od niemieckiej nazwy osobowej Stepper, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stëppen ‘zszywać’.
Stephan - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stephani - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stephanides - (Śl) od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stephanik - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stephaniszyk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stephanowski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stephanus - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stephen - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stephenson - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stephun - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepiak - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepian - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepicki - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepicki - od nazwy miejscowej Stępica (rzeszowskie, gmina Błażowa).
Stepiczew - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepien - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stepieniec - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stepień - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stepin - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stepiń - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stepiński - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepiński - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stepiuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepka - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepkan - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepke - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepkiewicz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepko - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepkow - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepkowicz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepkowski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepków - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepla - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Steplewski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Steplowski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepniak - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stepniarek - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stepniewicz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stepniewski - od nazwy miejscowej Stępień (elbląskie, gmina Braniewo).
Stepnik - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stepniowski - od nazwy miejscowej Stępień (elbląskie, gmina Braniewo).
Stepniuk - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stepno - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stepnowski - od nazwy miejscowej Stępna (kaliskie, gmina Czastary) lub Stępna (ostrołęckie, gmina Olszewo-Borki).
Stepnów - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stepokura - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stepon - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Steponian - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Steponik - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Steponiuk - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stepor - od stąpor ‘tłuczek’.
Stepora - od stąpor ‘tłuczek’.
Steporek - od stąpor ‘tłuczek’.
Steposz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stepowana - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stepowany - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stepowicz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepowik - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepowny - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Steppa - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Steppuhn - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Steppuła - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Steppun - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepszo - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepuch - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepukanis - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepul - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepulak - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepulonek - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepuła - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepułajtys - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepułkowski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepun - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepura - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepurewicz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepurko - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepuro - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepuszyn - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepuś - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Ster - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Stera - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sterak - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Steranczak - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.
Steraniec - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.
Steranik - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.
Steranka - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.
Sterankiewicz - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.
Steranko - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.
Sterankowicz - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.
Steranowicz - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.
Steranowski - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.
Sterańczak - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.
Sterańczyk - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.
Steraszkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sterb - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego starbać się, starbotać się ‘chwiać się, kołysać się’, por. gwarowe sztarbać się ‘potykać się’.
Sterba - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego starbać się, starbotać się ‘chwiać się, kołysać się’, por. gwarowe sztarbać się ‘potykać się’.
Sterbelski - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego starbać się, starbotać się ‘chwiać się, kołysać się’, por. gwarowe sztarbać się ‘potykać się’.
Sterbenz - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od dawnego starbać się, starbotać się ‘chwiać się, kołysać się’, por. gwarowe sztarbać się ‘potykać się’.
Sterbicki - zapewne od nazwy miejscowej Styrbiszki (KrPłn).
Sterc - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Stercel - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Sterchaluk - od gwarowego sterchnąć ‘umrzeć’ lub styrkać ‘wpychać; grzechotać’.
Sterchla - od gwarowego sterchnąć ‘umrzeć’ lub styrkać ‘wpychać; grzechotać’.
Sterciński - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Stercl - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Stercula - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Stercuła - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Stercz - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Sterczak - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Sterczała - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Sterczek - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Sterczeń - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Sterczewski - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Sterczkowski - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Sterczowski - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Sterczuk - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Sterczula - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Sterczuła - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Sterczwał - 1585 od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Sterczyk - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Sterczyło - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Sterczyński - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Sterdyniak - od nazwy miejscowej Sterdyń (siedleckie, gmina Sterdyń).
Stereb - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego starbać się, starbotać się ‘chwiać się, kołysać się’, por. gwarowe sztarbać się ‘potykać się’.
Sterecki - od nazwy miejscowej Sterki (gorzowskie, gmina Międzychód).
Sterejczyk - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sterek - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sterena - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.
Sterenczak - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.
Sterenda - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sterenga - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Stereniczuk - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.
Stereńczak - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.
Stereż - (z fonetyką wschodniosłowiańską) w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.
Stereżyło - (z fonetyką wschodniosłowiańską) w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.
Steręda - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Steręga - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sterha - od gwarowego sterchnąć ‘umrzeć’ lub styrkać ‘wpychać; grzechotać’.
Sterka - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Sterkacz - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Sterke - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Sterkiewicz - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Sterko - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Sterkowicz - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Sterkowiec - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Sterkowski - 1685 od nazwy miejscowej Sterkowiec (tarnowskie, gmina Brzesko).
Sterm - od stermać się ‘piąć się, wdrapywać się’, styrm ‘sterta, kopa’.
Sterma - 1698 od stermać się ‘piąć się, wdrapywać się’, styrm ‘sterta, kopa’.
Stermach - od stermać się ‘piąć się, wdrapywać się’, styrm ‘sterta, kopa’.
Stermich - od stermać się ‘piąć się, wdrapywać się’, styrm ‘sterta, kopa’.
Stermiczuk - od stermać się ‘piąć się, wdrapywać się’, styrm ‘sterta, kopa’.
Stermowski - od stermać się ‘piąć się, wdrapywać się’, styrm ‘sterta, kopa’.
Stermula - od stermać się ‘piąć się, wdrapywać się’, styrm ‘sterta, kopa’.
Stermulewski - od stermać się ‘piąć się, wdrapywać się’, styrm ‘sterta, kopa’.
Stermuła - od stermać się ‘piąć się, wdrapywać się’, styrm ‘sterta, kopa’.
Stern - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.
Sterna - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.
Sternacki - 1699 od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.
Sternad - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Sternadec - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Sternadel - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Sternadl - 1415-16 od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Sternak - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.
Sternak - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Sternakowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.
Sternal - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Sternalski - 1788 od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Sternat - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Sternath - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Sternawski - 1681 od nazwy miejscowej Tarnawa (kilka wsi).
Sterne - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.
Sternek - 1377 od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.
Sternel - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Sterner - od niemieckiej nazwy osobowej Sterner, ta od nazwy miejscowej Stern.
Sternerski - od niemieckiej nazwy osobowej Sterner, ta od nazwy miejscowej Stern.
Sterniak - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.
Sterniak - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sternicki - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sterniczak - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sterniczek - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sterniczuk - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sterniczyk - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sternieński - 1706 od nazwy miejscowej Starniki (Słupskie, gmina Dębnica Kaszubska) lub Sterna (sieradzkie, gmina Brzeźno).
Sterniewski - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.
Sternik - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sternikowski - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sternin - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.
Sterniński - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.
Sternisko - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.
Sterniszuk - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.
Sterniuk - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.
Sterno - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.
Sternol - (Śl) od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Sternowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.
Sternowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.
Steronowicz - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Steroń - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sterowicz - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sterowski - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sterpak - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego styrpać ‘terpać, szarpać, potrząsać’.
Sterpejkowicz - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego styrpać ‘terpać, szarpać, potrząsać’.
Sterpejkowicz-Wersocki - złożenia brak; Sterpejkowicz w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego styrpać ‘terpać, szarpać, potrząsać’; Wersocki od niemieckich nazw osobowych Werse, Wersz-, te od nazw miejscowych Werse, Wersch (e).
Sterpikowicz - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego styrpać ‘terpać, szarpać, potrząsać’.
Sterpiński - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego styrpać ‘terpać, szarpać, potrząsać’.
Sterpniak - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego styrpać ‘terpać, szarpać, potrząsać’.
Sterpowicz - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego styrpać ‘terpać, szarpać, potrząsać’.
Sterta - od sterta, styrta ‘wielka kupa, stóg’.
Stertowski - od sterta, styrta ‘wielka kupa, stóg’.
Steruła - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Steryszyn - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sterz - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sterzecha - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sterzel - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sterzelak - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sterzelecki - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sterzeń - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sterzik - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sterzycki - od nazwy miejscowej Stężyca (kilka wsi).
Sterzycki - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sterzyk - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sterzyński - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sterzysko - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Stes - od imion na Ste-, typu Stefan.
Stesel - od imion na Ste-, typu Stefan.
Stesiak - od imion na Ste-, typu Stefan.
Stesiek - od imion na Ste-, typu Stefan.
Stesik - od imion na Ste-, typu Stefan.
Steskal - od imion na Ste-, typu Stefan.
Steskiewicz - od imion na Ste-, typu Stefan.
Steskowicz - od imion na Ste-, typu Stefan.
Stessel - od imion na Ste-, typu Stefan.
Steszczuk - od imion na Ste-, typu Stefan.
Steszek - 1397 od imion na Ste-, typu Stefan.
Steszenko - od imion na Ste-, typu Stefan.
Steszkiewicz - od imion na Ste-, typu Stefan.
Steszuk - od imion na Ste-, typu Stefan.
Steszyn - od imion na Ste-, typu Stefan.
Steszyński - od imion na Ste-, typu Stefan.
Steś - od imion na Ste-, typu Stefan.
Steśkiewicz - od imion na Ste-, typu Stefan.
Steśkowiak - od imion na Ste-, typu Stefan.
Stetkiewicz - od statek, ze staropolskiego ‘sposób życia; obyczaj; mienie ruchome’.
Stetko - od niemieckiej nazwy osobowej Stett, ta od średnio-wysoko-niemieckiego staete ‘stały, niezmienny’.
Stetko - od statek, ze staropolskiego ‘sposób życia; obyczaj; mienie ruchome’.
Stetkowicz - od statek, ze staropolskiego ‘sposób życia; obyczaj; mienie ruchome’.
Stetler - od niemieckiej nazwy osobowej Stettel (er), ta od średnio-wysoko-niemieckiego steel ‘miasteczko’.
Stetner - od niemieckiej nazwy osobowej Stettner, ta od nazwy miejscowej Stetten.
Stets - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stettler - od niemieckiej nazwy osobowej Stettel (er), ta od średnio-wysoko-niemieckiego steel ‘miasteczko’.
Stettner - od niemieckiej nazwy osobowej Stettner, ta od nazwy miejscowej Stetten.
Stetyszyn - od niemieckiej nazwy osobowej Stett, ta od średnio-wysoko-niemieckiego staete ‘stały, niezmienny’.
Stetz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stetzki - (Pom) od stecki, stedźki ‘torujący sobie drogę, pełzający’ lub od nazwy miejscowej Stecki (KrW).
Steuer - od niemieckiej nazwy osobowej Steuer, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stiure ‘sternik; pomocnik rządcy majątku’.
Stever - od niemieckiej nazwy osobowej Steuer, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stiure ‘sternik; pomocnik rządcy majątku’.
Stewa - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stewa ‘przedłużenie stępki w łodzi’, może też od niemieckich nazw osobowych na Stew-, te od imienia Stephanus.
Stewak - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stewa ‘przedłużenie stępki w łodzi’, może też od niemieckich nazw osobowych na Stew-, te od imienia Stephanus.
Stewczyk - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stewa ‘przedłużenie stępki w łodzi’, może też od niemieckich nazw osobowych na Stew-, te od imienia Stephanus.
Stewek - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stewa ‘przedłużenie stępki w łodzi’, może też od niemieckich nazw osobowych na Stew-, te od imienia Stephanus.
Stewer - od niemieckiej nazwy osobowej Steuer, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stiure ‘sternik; pomocnik rządcy majątku’.
Stewich - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stewa ‘przedłużenie stępki w łodzi’, może też od niemieckich nazw osobowych na Stew-, te od imienia Stephanus.
Stewien - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stewa ‘przedłużenie stępki w łodzi’, może też od niemieckich nazw osobowych na Stew-, te od imienia Stephanus.
Stewień - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stewa ‘przedłużenie stępki w łodzi’, może też od niemieckich nazw osobowych na Stew-, te od imienia Stephanus.
Stewin - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stewa ‘przedłużenie stępki w łodzi’, może też od niemieckich nazw osobowych na Stew-, te od imienia Stephanus.
Stewula - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stewa ‘przedłużenie stępki w łodzi’, może też od niemieckich nazw osobowych na Stew-, te od imienia Stephanus.
Stey - od niemieckiej nazwy osobowej Steuk, ta od słowiańskiego stoj.
Steyczek - od niemieckiej nazwy osobowej Steuk, ta od słowiańskiego stoj.
Steyer - od niemieckiej nazwy osobowej Steier, ta od średnio-wysoko-niemieckiego steige ‘strome wzniesienie’.
Steyka - od niemieckiej nazwy osobowej Steuk, ta od słowiańskiego stoj.
Stezala - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.
Stezel - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.
Steżalski - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.
Steżała - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.
Steżały - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.
Steżko - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.
Steżycki - od nazwy miejscowej Stężyca (kilka wsi).
Steżydziura - 1493 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.
Stębnicki - od nazwy miejscowej Stebnik (KrW).
Stęborowski - od nazwy miejscowej Stębork (olsztyńskie, gmina Grunwald).
Stęborski - od nazwy miejscowej Stębork (olsztyńskie, gmina Grunwald).
Stęc - od stękać ‘jęczeć’ .
Stęcel - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stęcelewicz - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stęchała - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stęchla - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stęchlicki - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stęchlik - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stęchła - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stęchło - 1398 od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stęchły - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stęchor - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stęcik - od stękać ‘jęczeć’ .
Stęckiewicz - od stękać ‘jęczeć’ .
Stęclik - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stęcluk - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stęcyk - od stękać ‘jęczeć’ .
Stęczek - od stękać ‘jęczeć’ .
Stęczelski - od stękać ‘jęczeć’ .
Stęczewski - od stękać ‘jęczeć’ .
Stęczkowski - od stękać ‘jęczeć’ .
Stęczna - od stękać ‘jęczeć’ .
Stęczniak - od stękać ‘jęczeć’ .
Stęczniewski - od stękać ‘jęczeć’ .
Stęczny - od stękać ‘jęczeć’ .
Stęczyk - od stękać ‘jęczeć’ .
Stęczyński - od stękać ‘jęczeć’ .
Stęć - od stękać ‘jęczeć’ .
Stęga - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stęga ‘sztaba; wstęga’, może też od stężeć ‘stwardnieć’.
Stęgel - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stęgiel - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stęgiewski - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stęga ‘sztaba; wstęga’, może też od stężeć ‘stwardnieć’.
Stęgiński - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stęglowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stęgłowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stęgnic - 1491 od stegno ‘ślad, trop’.
Stęgosz - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stęga ‘sztaba; wstęga’, może też od stężeć ‘stwardnieć’.
Stęgowski - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stęga ‘sztaba; wstęga’, może też od stężeć ‘stwardnieć’.
Stęhły - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stęk - od stękać ‘jęczeć’ .
Stękacz - 1471 od stękać ‘jęczeć’ .
Stękalski - od stękać ‘jęczeć’ .
Stękała - 1642 od stękać ‘jęczeć’ .
Stękiel - od stękać ‘jęczeć’ .
Stękiewicz - od stękać ‘jęczeć’ .
Stękowski - od stękać ‘jęczeć’ .
Stękuś - od stękać ‘jęczeć’ .
Stęmpień - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stęmpiński - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stęmpka - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stęmpkowski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stęmplewski - od nazwy miejscowej Stemplew (konińskie, gmina Świnice Warckie).
Stęmpliński - od nazwy miejscowej Stępliny (włocławskie, gmina Lipno).
Stęmplowski - od nazwy miejscowej Stemplew (konińskie, gmina Świnice Warckie).
Stęmpniak - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stęmpnik - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stęp - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępa - 1371 od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępak - 1456 od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępalski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępała - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępana - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stępaniak - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stępaniak - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępaniuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stępanów - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stępasz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępczak - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępczuk - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępczyk - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępczyński - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępek1385 - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępel - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.
Stępeł - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.
Stępeń - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stęperski - od stąpor ‘tłuczek’.
Stępesz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępiak - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępicki - od nazwy miejscowej Stępica (rzeszowskie, gmina Błażowa).
Stępicki - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępiczew - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępie - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępiech - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępien - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępień - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępień-Miernikowski - złożenia brak; Stępień od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’; Miernikowski w grupie nazwisk pochodzących od miara, mierzyć.
Stępieński - 1787 od nazwy miejscowej Stępna (kaliskie, gmina Czastary), Stępina (rzeszowskie, gmina Srysztak).
Stępiesiewicz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępin - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępiń - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępiński - od nazwy miejscowej Stępna (kaliskie, gmina Czastary), Stępina (rzeszowskie, gmina Srysztak).
Stępiorski - od stąpor ‘tłuczek’.
Stępis - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępisiewicz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępiuch - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępiuk - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępka - 1433 od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępkiewicz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępko - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępkowicz - 1698 od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępkowski - 1721 od nazwy miejscowej Stępków (białostockie, gmina Dębowa Kłoda).
Stępków - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stęplak - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.
Stęplewski - od nazwy miejscowej Stemplew (konińskie, gmina Świnice Warckie).
Stęplikowski - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.
Stępliński - od nazwy miejscowej Stępliny (włocławskie, gmina Lipno).
Stępliński - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.
Stęplowski - od nazwy miejscowej Stemplew (konińskie, gmina Świnice Warckie).
Stępna - od wstąpić ‘wejść, kroczyć’, wstęp dawniej ‘wszczęcie czynności procesowej; wejście’, od staropolskiego wstępek ‘wstęp’; od wstępień ‘następca’.
Stępnia - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępniak - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępniakowski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępniarek - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępnicki - od nazwy miejscowej Stępnica (opolskie, gmina Bierawa).
Stępniewicz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępniewski - od nazwy miejscowej Stępień (elbląskie, gmina Braniewo).
Stępniewski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępnik - 1752 od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępnikowski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępniok - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępniowski - od nazwy miejscowej Stępień (elbląskie, gmina Braniewo).
Stępniski - od nazwy miejscowej Stępnica (opolskie, gmina Bierawa).
Stępniuk - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępnowski - od nazwy miejscowej Stępna (kaliskie, gmina Czastary) lub Stępna (ostrołęckie, gmina Olszewo-Borki).
Stępor - od stąpor ‘tłuczek’.
Stępora - od stąpor ‘tłuczek’.
Stęporek - od stąpor ‘tłuczek’.
Stęporowski - od stąpor ‘tłuczek’.
Stęporski - od stąpor ‘tłuczek’.
Stęposz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępowicz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępowski - 1696 od nazwy miejscowej Stępowo (włocławskie, gmina Rypin), Stępów (płockie, gmina Kiernozia).
Stępór - od stąpor ‘tłuczek’.
Stępski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępuch - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępuła - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępuro - od stąpor ‘tłuczek’.
Stępyra - od stąpor ‘tłuczek’.
Stęrzycki - od nazwy miejscowej Stężyca (kilka wsi).
Stęszewski - 1415 od nazwy miasta Sztęszew (poznańskie), Stęszewice (poznańskie, gmina Pobiedziska).
Stęzak - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.
Stęzalski - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.
Stęzała - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.
Stężalski - 1502 od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.
Stężał - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.
Stężała - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.
Stężały - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.
Stężewicz - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.
Stężkiewicz - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.
Stężniok - (Śl) od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.
Stężycki - od nazwy miejscowej Stężyca (kilka wsi).
Stiasna - od szczęście, ze staropolskiego też szczeście ‘pomyślność, zadowolenie’.
Stiasny - od szczęście, ze staropolskiego też szczeście ‘pomyślność, zadowolenie’.
Stiastna - od szczęście, ze staropolskiego też szczeście ‘pomyślność, zadowolenie’.
Stich - od niemieckiej nazwy osobowej Stich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stich ‘ukłucie; miejsce spadziste’ lub od sztych ‘szpic, ostry koniec; pchnięcie białą bronią; obraz wyryty na płycie metalowej lub drewnianej’, dawniej ‘handel wymienny’.
Stieber - od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.
Stiebier - od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.
Stiebor - od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.
Stieborski - od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.
Stiepanczenko - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stiepanczuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stiepaniuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stiepankow - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stiepanow - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stiepanów - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stiepańczuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stiewa - od niemieckiej nazwy osobowej Stiewe, ta od imienia Stephanus.
Stiewe - od niemieckiej nazwy osobowej Stiewe, ta od imienia Stephanus.
Stila - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od sty, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.
Stilarski - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stiller, ta od nazwy miejscowej Still, Stille lub od średnio-wysoko-niemieckiego stillen ‘uspokajać, uciszać’ lub od nazwy osobowej Stieler, a ta od średnio-wysoko-niemieckiego stiel ‘rękojeść; łodyga’.
Stilarz - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stiller, ta od nazwy miejscowej Still, Stille lub od średnio-wysoko-niemieckiego stillen ‘uspokajać, uciszać’ lub od nazwy osobowej Stieler, a ta od średnio-wysoko-niemieckiego stiel ‘rękojeść; łodyga’.
Stilarzewicz - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stiller, ta od nazwy miejscowej Still, Stille lub od średnio-wysoko-niemieckiego stillen ‘uspokajać, uciszać’ lub od nazwy osobowej Stieler, a ta od średnio-wysoko-niemieckiego stiel ‘rękojeść; łodyga’.
Stiler - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stiller, ta od nazwy miejscowej Still, Stille lub od średnio-wysoko-niemieckiego stillen ‘uspokajać, uciszać’ lub od nazwy osobowej Stieler, a ta od średnio-wysoko-niemieckiego stiel ‘rękojeść; łodyga’.
Stilla - w grupie nazwisk pochodzących od sty, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.
Stille - 1363 w grupie nazwisk pochodzących od sty, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.
Stiller - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stiller, ta od nazwy miejscowej Still, Stille lub od średnio-wysoko-niemieckiego stillen ‘uspokajać, uciszać’ lub od nazwy osobowej Stieler, a ta od średnio-wysoko-niemieckiego stiel ‘rękojeść; łodyga’.
Stim - od niemieckiej nazwy osobowej Stimm, ta od nazwy miejscowej Stemmen, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego stimme ‘glos’ lub od styma ‘estyma, powaga, cześć’.
Stima - od niemieckiej nazwy osobowej Stimm, ta od nazwy miejscowej Stemmen, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego stimme ‘glos’ lub od styma ‘estyma, powaga, cześć’.
Stimac - od niemieckiej nazwy osobowej Stimm, ta od nazwy miejscowej Stemmen, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego stimme ‘glos’ lub od styma ‘estyma, powaga, cześć’.
Stimm - od niemieckiej nazwy osobowej Stimm, ta od nazwy miejscowej Stemmen, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego stimme ‘glos’ lub od styma ‘estyma, powaga, cześć’.
Stimma - od niemieckiej nazwy osobowej Stimm, ta od nazwy miejscowej Stemmen, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego stimme ‘glos’ lub od styma ‘estyma, powaga, cześć’.
Stina - od gwarowego styna ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stien, ta od imienia Augustinus.
Stinia - od gwarowego styna ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stien, ta od imienia Augustinus.
Stinka - od gwarowego styna ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stien, ta od imienia Augustinus.
Stipa - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stipal - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stipek - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stippa - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stipura - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stiskal - (Śl) od ściskać ’gnieść, tłoczyć; ściągać; zwierać, zacisnąć; obejmować uściskiem’.
Stiskun - (Śl) od ściskać ’gnieść, tłoczyć; ściągać; zwierać, zacisnąć; obejmować uściskiem’.
Stiwe - od niemieckiej nazwy osobowej Stiewe, ta od imienia Stephanus.
Stłuczeń - od stłuczony ‘rozbity’.
Stłuczony - 1443 od stłuczony ‘rozbity’.
Stoba - od niemieckiej nazwy osobowej Stobbe lub Stob, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stouben ‘kurzyć się’.
Stobach - od niemieckiej nazwy osobowej Stobbe lub Stob, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stouben ‘kurzyć się’.
Stobała - od niemieckiej nazwy osobowej Stobbe lub Stob, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stouben ‘kurzyć się’.
Stobba - od niemieckiej nazwy osobowej Stobbe lub Stob, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stouben ‘kurzyć się’.
Stobbe - od niemieckiej nazwy osobowej Stobbe lub Stob, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stouben ‘kurzyć się’.
Stobe - od niemieckiej nazwy osobowej Stobbe lub Stob, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stouben ‘kurzyć się’.
Stobecki - od nazwy miejscowej Stobiec (tarnobrzeskie, gmina Iwaniska), Stobiecko (piotrkowskie, gmina Ładzice).
Stobel - od niemieckiej nazwy osobowej Stobbe lub Stob, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stouben ‘kurzyć się’.
Stobelski - od niemieckiej nazwy osobowej Stobbe lub Stob, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stouben ‘kurzyć się’.
Stobeluk - od niemieckiej nazwy osobowej Stobbe lub Stob, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stouben ‘kurzyć się’.
Stober - od niemieckiej nazwy osobowej Stober, ta od prasłowiańskiego stoborB ‘wojownik’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego stober ‘pies myśliwski’.
Stöber - od niemieckiej nazwy osobowej Stober, ta od prasłowiańskiego stoborB ‘wojownik’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego stober ‘pies myśliwski’.
Stobernak - od nazwy miejscowej Stobierna (rzeszowskie, gmina Trzebowisko; tarnowskie, gmina Dębica).
Stoberski - od nazwy miejscowej Stobierna (rzeszowskie, gmina Trzebowisko; tarnowskie, gmina Dębica).
Stobicki - od nazwy miejscowej Stobiec (tarnobrzeskie, gmina Iwaniska), Stobiecko (piotrkowskie, gmina Ładzice).
Stobiecki - od nazwy miejscowej Stobiec (tarnobrzeskie, gmina Iwaniska), Stobiecko (piotrkowskie, gmina Ładzice).
Stobiel - 1507 od niemieckiej nazwy osobowej Stobbe lub Stob, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stouben ‘kurzyć się’.
Stobielski - od niemieckiej nazwy osobowej Stobbe lub Stob, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stouben ‘kurzyć się’.
Stobienia - od niemieckiej nazwy osobowej Stobbe lub Stob, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stouben ‘kurzyć się’.
Stobienicki - od nazw miejscowych Stobno, Stobnica (kilka wsi).
Stobieniecki - od nazw miejscowych Stobno, Stobnica (kilka wsi).
Stobiernia - od nazwy miejscowej Stobierna (rzeszowskie, gmina Trzebowisko; tarnowskie, gmina Dębica).
Stobierski - od nazwy miejscowej Stobierna (rzeszowskie, gmina Trzebowisko; tarnowskie, gmina Dębica).
Stobierzanin - od nazwy miejscowej Stobierna (rzeszowskie, gmina Trzebowisko; tarnowskie, gmina Dębica).
Stobik - od niemieckiej nazwy osobowej Stobbe lub Stob, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stouben ‘kurzyć się’.
Stobinecki - od nazw miejscowych Stobno, Stobnica (kilka wsi).
Stobiniecki - od nazw miejscowych Stobno, Stobnica (kilka wsi).
Stobiń - od niemieckiej nazwy osobowej Stobbe lub Stob, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stouben ‘kurzyć się’.
Stobiński - od nazw miejscowych Stobno, Stobnica (kilka wsi).
Stobirski - od nazwy miejscowej Stobierna (rzeszowskie, gmina Trzebowisko; tarnowskie, gmina Dębica).
Stoblecki - od niemieckiej nazwy osobowej Stobbe lub Stob, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stouben ‘kurzyć się’.
Stobniak - od nazw miejscowych Stobno, Stobnica (kilka wsi).
Stobnicki - od nazw miejscowych Stobno, Stobnica (kilka wsi).
Stobniecki - od nazw miejscowych Stobno, Stobnica (kilka wsi).
Stobrawa - od nazwy miejscowej Stobrawa (opolskie, gmina Popielów).
Stobrawe - (Śl) od nazwy miejscowej Stobrawa (opolskie, gmina Popielów).
Stobrawski - od nazwy miejscowej Stobrawa (opolskie, gmina Popielów).
Stobryń - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.
Stocewicz - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stochaj - 1436 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Stochal - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Stochalak - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Stochaliński - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Stochań - 1427 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Stochel - 1614 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Stochelski - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Stochewicz - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Stochla - 1508 od gwarowego stochlić się ‘pysznić się, wywyższać się’.
Stochlak - od gwarowego stochlić się ‘pysznić się, wywyższać się’.
Stochlarz - od gwarowego stochlić się ‘pysznić się, wywyższać się’.
Stochlik - od gwarowego stochlić się ‘pysznić się, wywyższać się’.
Stochliński - od gwarowego stochlić się ‘pysznić się, wywyższać się’.
Stochła - od gwarowego stochlić się ‘pysznić się, wywyższać się’.
Stochło - od gwarowego stochlić się ‘pysznić się, wywyższać się’.
Stochmal - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’
Stochmalski - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’
Stochmał - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’
Stochmałek - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’
Stochmański - od niemieckiej nazwy osobowej Stockmann.
Stochmel - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’
Stochmiał - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’
Stochmiałek - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’
Stoch-Michna - złożenia brak; Stoch brak; Michna m. 1392 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Michał, też od imion na Mi-, typu Miłosław, Mirosław, Mikołaj.
Stochmiel - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’
Stochmol - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’
Stochmołek - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’
Stochna, ż. - 1528 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Stochnal - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’
Stochnał - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’
Stochniak - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’
Stochniak - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Stochnial - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’
Stochniał - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’
Stochniałek - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’
Stochniej - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Stochniel - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’
Stochnij - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Stochniok - (Śl) od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Stochniol - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’
Stochnioł - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’
Stochniołek - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’
Stochoń - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Stochończyk - 1594 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Stochowiak - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Stochowicz - 1764 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Stochowiec - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Stochulski - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Stochwicz - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Stochyra - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Stociak - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stocik - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stociński - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stocis - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stock - od niemieckiej nazwy osobowej Stock, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stoc ‘pień, słup graniczny’.
Stocker - od niemieckiej nazwy osobowej Stocker, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stocker, stoc ‘pniak, kij’.
Stöcker - od niemieckiej nazwy osobowej Stocker, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stocker, stoc ‘pniak, kij’.
Stockfisch - (Śl) od sztokfisz ‘suszona ryba; dorsz’.
Stockfisz - (Śl) od sztokfisz ‘suszona ryba; dorsz’.
Stocki - od nazw miejscowych Stok, Stoki, Stoczek, Stoczki (częste).
Stockinger - od niemieckiej nazwy osobowej Stockinger, ta od nazwy terenowej Stocking ‘miejsce po wyrębie’.
Stockman - od niemieckiej nazwy osobowej Stockmann.
Stockmann - od niemieckiej nazwy osobowej Stockmann.
Stocko - od nazw miejscowych Stok, Stoki, Stoczek, Stoczki (częste).
Stockowski - od nazw miejscowych Stok, Stoki, Stoczek, Stoczki (częste).
Stocz - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stoczek - 1448 w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’, stoczek.
Stoczewski - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stoczik - (Pom) w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stoczkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stoczko - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stoczkowski - od nazw miejscowych Stok, Stoki, Stoczek, Stoczki (częste).
Stoczkun - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stoczyński - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stodolak - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodolica - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodoliński - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodolka - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodolkiewicz - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodolkowicz - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodolna - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodolniak - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodolnik - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodolny - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodolski - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodoła - 1435 od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodołka - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodołkiewicz - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodołowicz - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodowski - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodólna - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodólny - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodólski - 1798 od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodółka - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodółkiewicz - 1387 od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodółko - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodółkowicz - 1613 od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodulewski - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodulkiewicz - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodulna - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodulny - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodulski - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodułka - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodułkiewicz - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodułko - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodupa - 1554 w grupie nazwisk pochodzących od sto + dupa.
Stodupek - 1558 w grupie nazwisk pochodzących od sto + dupa.
Stof - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stoff, ta od imienia Christoph; może też od dolnoniemieckiego stof ‘kurz’.
Stofek - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stoff, ta od imienia Christoph; może też od dolnoniemieckiego stof ‘kurz’.
Stofel - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stoff, ta od imienia Christoph; może też od dolnoniemieckiego stof ‘kurz’.
Stoff - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stoff, ta od imienia Christoph; może też od dolnoniemieckiego stof ‘kurz’.
Stoffa - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stoff, ta od imienia Christoph; może też od dolnoniemieckiego stof ‘kurz’.
Stoffer - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stoff, ta od imienia Christoph; może też od dolnoniemieckiego stof ‘kurz’.
Stofiej - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stoff, ta od imienia Christoph; może też od dolnoniemieckiego stof ‘kurz’.
Stofiński - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stoff, ta od imienia Christoph; może też od dolnoniemieckiego stof ‘kurz’.
Stofkisz - od sztokfisz ‘suszona ryba; dorsz’.
Stofko - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stoff, ta od imienia Christoph; może też od dolnoniemieckiego stof ‘kurz’.
Stoflik - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stoff, ta od imienia Christoph; może też od dolnoniemieckiego stof ‘kurz’.
Stoga - od stóg ‘sterta siana, zboża’.
Stogart - od niemieckiej nazwy osobowej Stöger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stëc, dopełniacz stres ‘ścieżka’.
Stoger - 1383 od niemieckiej nazwy osobowej Stöger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stëc, dopełniacz stres ‘ścieżka’.
Stogerz - od niemieckiej nazwy osobowej Stöger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stëc, dopełniacz stres ‘ścieżka’.
Stogienta - od stóg ‘sterta siana, zboża’.
Stogiera - od niemieckiej nazwy osobowej Stöger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stëc, dopełniacz stres ‘ścieżka’.
Stogierzowic - 1430 od niemieckiej nazwy osobowej Stöger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stëc, dopełniacz stres ‘ścieżka’.
Stogiewicz - od stóg ‘sterta siana, zboża’.
Stogłow - w grupie nazwisk pochodzących od sto + dupa.
Stogłów - w grupie nazwisk pochodzących od sto + dupa.
Stognief - od imion złożonych Stoigniew, Stogniew, notowanych od XII wieku.
Stogniew - od imion złożonych Stoigniew, Stogniew, notowanych od XII wieku.
Stogniewek - 1560 od imion złożonych Stoigniew, Stogniew, notowanych od XII wieku.
Stogniw - od imion złożonych Stoigniew, Stogniew, notowanych od XII wieku.
Stogorz - 1404 od niemieckiej nazwy osobowej Stöger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stëc, dopełniacz stres ‘ścieżka’.
Stogowski - od nazwy miejscowej Stogi (kilka miejscowości).
Stohnij - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Stohno - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Stoik - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stoike - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stois - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stoisiek - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stoisz - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stoiszek - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stoiwąs - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stoj - 1399 w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stoja - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojaczyk - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojak - 1510 w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojakowski - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojałowski - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojan - 1244 w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojana - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojanidis - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojanik - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojaniuk - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojanow - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojanowicz - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojanowski - 1394 od nazwy miejscowej Stojanow (sieradzkie, gmina Goszczanów), Stojanowice (kieleckie, gmina Bejsce).
Stojanów - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojański - 1366 od nazwy miejscowej Stojany (KrW).
Stojba - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojcew - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojcz - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojczew - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojczyk - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojda - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojdanowski - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojeba - w grupie nazwisk pochodzących od sto + dupa.
Stojebak - 1634 w grupie nazwisk pochodzących od sto + dupa.
Stojecki - od nazw miejscowych typu Stójka, Stójki.
Stojek - XII w. w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojenda - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojewski - od nazwy miejscowej Stojowice (krakowskie, gmina Dobczyce), Stojewsko (kieleckie, gmina Krasocin).
Stojka , m. - 1449 w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojke - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojkie - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojko - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojkow - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojkowicz - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojkowiec - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojkowski - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojniak - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojnik - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojny - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojowski - 1432 od nazwy miejscowej Stojowice (krakowskie, gmina Dobczyce), Stojewsko (kieleckie, gmina Krasocin).
Stojszczak - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojszyk - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojwąs - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stok - 1388 w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stoka - 1608 w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stokaisz - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stokalski - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stokaluk - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stokaniuk - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stokarczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stocker, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stocker, stoc ‘pniak, kij’.
Stokarek - od niemieckiej nazwy osobowej Stocker, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stocker, stoc ‘pniak, kij’.
Stokarski - od niemieckiej nazwy osobowej Stocker, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stocker, stoc ‘pniak, kij’.
Stokes - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stokfisz - od sztokfisz ‘suszona ryba; dorsz’.
Stokfiszewski - od sztokfisz ‘suszona ryba; dorsz’.
Stokiera - od niemieckiej nazwy osobowej Stocker, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stocker, stoc ‘pniak, kij’.
Stokiński - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stokira - od niemieckiej nazwy osobowej Stocker, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stocker, stoc ‘pniak, kij’.
Stoklas - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.
Stoklasa - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.
Stoklasek - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.
Stoklassa - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.
Stoklosa - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.
Stoklossa - (Śl) od stoklosa ‘roślina trawiasta’.
Stoklosy - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.
Stokłasa - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.
Stokłasek - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.
Stokłos - 1397 od stoklosa ‘roślina trawiasta’.
Stokłosa - 1480 od stoklosa ‘roślina trawiasta’.
Stokłosik - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.
Stokłosiński - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.
Stokłoska - 1614 od stoklosa ‘roślina trawiasta’.
Stokłossa - (Śl) od stoklosa ‘roślina trawiasta’.
Stokłosz - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.
Stokłowski - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.
Stokłusa - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.
Stokłuska, m. - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.
Stokłuski - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.
Stokołosa - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.
Stokorski - od niemieckiej nazwy osobowej Stocker, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stocker, stoc ‘pniak, kij’.
Stokorz - od niemieckiej nazwy osobowej Stocker, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stocker, stoc ‘pniak, kij’.
Stokosik - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.
Stokosiński - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.
Stokoski - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.
Stokowa - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stokowicz - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stokowiec - 1621 w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stokowski - 1556 od nazw miejscowych Stokowo, Stoki (częste).
Stokowy - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stokrocki - od stokrotka ‘roślina kwiatowa’.
Stokrodka - od stokrotka ‘roślina kwiatowa’.
Stokrotka - od stokrotka ‘roślina kwiatowa’.
Stokrotna - od sto + dupa; stokrotny ‘wielokrotny, występujący po sto razy’.
Stokrotnicki - od sto + dupa; stokrotny ‘wielokrotny, występujący po sto razy’.
Stokrotny - w grupie nazwisk pochodzących od sto + dupa; stokrotny ‘wielokrotny, występujący po sto razy’.
Stoksik - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stok-Stocki - złożenia brak; Stok 1388 w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’; Stocki od nazw miejscowych Stok, Stoki, Stoczek, Stoczki (częste).
Stok-Stokowiec - złożenia brak; Stok 1388 w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’; Stokowiec 1621 w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stokuń - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stokurotka - od stokrotka ‘roślina kwiatowa’.
Stokus - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stokuski - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stokuszewski - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stokwa - od sztokfisz ‘suszona ryba; dorsz’.
Stokwacki - od sztokfisz ‘suszona ryba; dorsz’.
Stokwicz - od sztokfisz ‘suszona ryba; dorsz’.
Stokwisz - od sztokfisz ‘suszona ryba; dorsz’.
Stokwiszewski - od sztokfisz ‘suszona ryba; dorsz’.
Stol - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stola - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stolak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stolan - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stolanka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stolańczyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stolański - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stolar - 1490 od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolarczak - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolarczuk - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolarczyk - 1489 od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolarczyk-Świda - złożenia brak; Stolarczyk 1489 od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’; Świda 1398 od świdwa, także świdba, świd, z gwarowego świdła, świdzina ‘krzew z rodziny dereniowatych’; od świd ‘świdwa, dereń’.
Stolarek - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolarenko - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolarewicz - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolarewski - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolarkiewicz - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolaronek - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolarow - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolarowicz - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolarów - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolarski - 1631 od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolaruczuk - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolaruk - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolaryk - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolarz - 1510 od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolarzak - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolarzczyk - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolarzewicz - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolarzewski - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolarzowicz - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolarzyn - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolas - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolasiński - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolaski - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolasz - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolaś - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolat - w grupie nazwisk pochodzących od sto + dupa.
Stolatczyk - od sto + dupa.
Stolba - (z fonetyką ukraińską) w grupie nazwisk pochodzących od słup, od nazwy miejscowej Słubica, od ukraińskiego stołb.
Stolbiak - (z fonetyką ukraińską) w grupie nazwisk pochodzących od słup, od nazwy miejscowej Słubica, od ukraińskiego stołb.
Stolc - 1382 od niemieckiej nazwy osobowej Stolz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stolz ‘pyszny dumny’.
Stolcman - od niemieckiej nazwy osobowej Stolzmann.
Stolczewski - od niemieckiej nazwy osobowej Stolz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stolz ‘pyszny dumny’.
Stolczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stolz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stolz ‘pyszny dumny’.
Stolczyński - od niemieckiej nazwy osobowej Stolz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stolz ‘pyszny dumny’.
Stolec - od niemieckiej nazwy osobowej Stolz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stolz ‘pyszny dumny’.
Stolecki - od nazwy miejscowej Stolec (sieradzkie,gmina Złoczew).
Stolecki - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stoleczka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stolek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stoleńczyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stolerski - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolerzewski - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolica - od stolica dawniej ‘tron’.
Stolicki - od stolica dawniej ‘tron’.
Stoligrosz - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stolik - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stolikowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stoliński - 1619 od nazwy miejscowej Stolno (toruńskie, gmina Stolno).
Stolka - 1543 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stolkowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stoll - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stolla - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stollak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stollarek - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolle - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stoller - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stollorz - (Śl) od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolmach - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stolmaszek - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stolnica, ż. - 1398 od stolnik w staropolszczyźnie ‘urzędnik sprawujący pieczę nad stołami panującego’, później ‘niższy urzednik ziemski’, także ‘górnik solny’; w staropolszczyźnie stolnica ‘żona stolnika’.
Stolnicki - od stolnik w staropolszczyźnie ‘urzędnik sprawujący pieczę nad stołami panującego’, później ‘niższy urzednik ziemski’, także ‘górnik solny’; w staropolszczyźnie stolnica ‘żona stolnika’.
Stolniczenko - od stolnik w staropolszczyźnie ‘urzędnik sprawujący pieczę nad stołami panującego’, później ‘niższy urzednik ziemski’, także ‘górnik solny’; w staropolszczyźnie stolnica ‘żona stolnika’.
Stolniczeńko - od stolnik w staropolszczyźnie ‘urzędnik sprawujący pieczę nad stołami panującego’, później ‘niższy urzednik ziemski’, także ‘górnik solny’; w staropolszczyźnie stolnica ‘żona stolnika’.
Stolnik - 1391 od stolnik w staropolszczyźnie ‘urzędnik sprawujący pieczę nad stołami panującego’, później ‘niższy urzednik ziemski’, także ‘górnik solny’.
Stolnikowic - 1393 od stolnik w staropolszczyźnie ‘urzędnik sprawujący pieczę nad stołami panującego’, później ‘niższy urzednik ziemski’, także ‘górnik solny’.
Stolniuk - od stolnik w staropolszczyźnie ‘urzędnik sprawujący pieczę nad stołami panującego’, później ‘niższy urzednik ziemski’, także ‘górnik solny’.
Stolo - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stolon - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stolończyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stolor - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolorz - (Śl) od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolot - w grupie nazwisk pochodzących od sto + dupa.
Stolowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stolp - od słup ‘bal; pień drzewa’.
Stolpa - od słup ‘bal; pień drzewa’.
Stolpe - od słup ‘bal; pień drzewa’.
Stolpiak - od słup ‘bal; pień drzewa’.
Stolpiński - od nazwy miejscowej Stołpno (białostockie, gmina Międzyrzec Podlaski).
Stolpniewski - od nazwy miejscowej Stołpno (białostockie, gmina Międzyrzec Podlaski).
Stolpo - od słup ‘bal; pień drzewa’.
Stolt - od niemieckiej nazwy osobowej Stolt, ta od średnioniemieckiego stolt, od średnio-wysoko-niemieckiego stolz ‘pyszny dumny’.
Stoltman - od niemieckiej nazwy osobowej Stolt, ta od średnioniemieckiego stolt, od średnio-wysoko-niemieckiego stolz ‘pyszny dumny’.
Stoltmann - od niemieckiej nazwy osobowej Stolt, ta od średnioniemieckiego stolt, od średnio-wysoko-niemieckiego stolz ‘pyszny dumny’.
Stoltz - od niemieckiej nazwy osobowej Stolz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stolz ‘pyszny dumny’.
Stolze - od niemieckiej nazwy osobowej Stolz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stolz ‘pyszny dumny’.
Stolzman - od niemieckiej nazwy osobowej Stolzmann.
Stolzmann - od niemieckiej nazwy osobowej Stolzmann.
Stoła - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stołak - 1369 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stołaszczuk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stołaś - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stoławski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stołągiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stołba - (z fonetyką ukraińską) w grupie nazwisk pochodzących od słup, od nazwy miejscowej Słubica, od ukraińskiego stołb.
Stołbiak - (z fonetyką ukraińską) w grupie nazwisk pochodzących od słup, od nazwy miejscowej Słubica, od ukraińskiego stołb.
Stołbunik - (z fonetyką ukraińską) w grupie nazwisk pochodzących od słup, od nazwy miejscowej Słubica, od ukraińskiego stołb.
Stołbunow - (z fonetyką ukraińską) w grupie nazwisk pochodzących od słup, od nazwy miejscowej Słubica, od ukraińskiego stołb.
Stołbunów - (z fonetyką ukraińską) w grupie nazwisk pochodzących od słup, od nazwy miejscowej Słubica, od ukraińskiego stołb.
Stołeczek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stołek - 1488 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stołęga - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stołka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stołkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stołko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stołkowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stoło - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stołosz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stołowa - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stołowczyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stołowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stołowski - 1708 od nazwy miejscowej Stołowe (nowosądeckie, gmina Biały Dunajec).
Stołowy - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stołp - 1310 (Śl) od słup ‘bal; pień drzewa’.
Stołpiak - od słup ‘bal; pień drzewa’.
Stołpiec - od słup ‘bal; pień drzewa’.
Stołpniak - od słup ‘bal; pień drzewa’.
Stołpniewski - od nazwy miejscowej Stołpno (białostockie, gmina Międzyrzec Podlaski).
Stołpowski - od słup ‘bal; pień drzewa’.
Stoły - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stołysiak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stoma-Mierzwiński - złożenia brak; Stoma- brak; Mierzwiński 1530 od nazwy miejscowej Mierzwin (białostockie, gmina Wyszki; kieleckie, gmina Imielno).
Stoma-Mirzwiński - złożenia brak; Stoma- brak; Mirzwiński od mierzwa ‘pognieciona słoma; odchody zwierzęce’.
Stombirski - od stąpor ‘tłuczek’.
Stombor - od stąpor ‘tłuczek’.
Stombrowski - od stąpor ‘tłuczek’.
Stomburski - od stąpor ‘tłuczek’.
Stompaj - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stompel - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stompioł - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stompor - od stąpor ‘tłuczek’.
Stomporek - od stąpor ‘tłuczek’.
Stomporkiewicz - od stąpor ‘tłuczek’.
Stomporowski - od stąpor ‘tłuczek’.
Stompór - od stąpor ‘tłuczek’.
Stompur - od stąpor ‘tłuczek’.
Stomski - od nazwy miejscowej Stony (gdańskie, gmina Dziemiany-Lipusz).
Ston - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stonach - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stonasiuk - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stonawski - od nazwy miejscowej Stonawa (Czechy, obwód frysztacki).
Stoncel - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stoncelewski - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stoncol - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stonek - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stonia - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stoniak - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stoniarz - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stonicki - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stonicz - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stoniczak - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stoniczyk - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stoniec - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stoniewski - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stonik - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stonio - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stonis - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stonisz - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stoniszewski - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stoniszko - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stonka - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stonkiewicz - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stonko - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stonkowski - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stonkus - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stono - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stonoch - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stonoga - od stonóg, stonoga ‘skorupiak równonogi’.
Stonończak - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stonóg - 1440 od stonóg, stonoga ‘skorupiak równonogi’.
Stonski - od nazwy miejscowej Stony (gdańskie, gmina Dziemiany-Lipusz).
Stontzol - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stonul - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stonula - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stoń - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stońca - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stończak - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stończok - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stończuk - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stończyk - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stońko - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stoński - od nazwy miejscowej Stony (gdańskie, gmina Dziemiany-Lipusz).
Stopa - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopacz - 1393 od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopaczyński - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopaj - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopak - 1375 od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopar - 1405 w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stopyrzyć, stoperczeć ‘sterczeć’.
Stoparczyk - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stopyrzyć, stoperczeć ‘sterczeć’.
Stoparek - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stopyrzyć, stoperczeć ‘sterczeć’.
Stopczak - 1632 od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopczański - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopczuk - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopczyk - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopczyński - od nazw miejscowych Stopka, Stopki.
Stopczyński - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopecki - od nazw miejscowych Stopka, Stopki.
Stopek - 1522 od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopel - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopeń - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopera - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stopyrzyć, stoperczeć ‘sterczeć’.
Stopiak - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopiał - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopiecki - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopień - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopieński - od nazwy miejscowej Stopin (plockie, gmina Rościszewo).
Stopiera - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stopyrzyć, stoperczeć ‘sterczeć’.
Stopierzyński - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stopyrzyć, stoperczeć ‘sterczeć’.
Stopik - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopikowski - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopiński - od nazwy miejscowej Stopin (plockie, gmina Rościszewo).
Stopisz - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopka - 1386 od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopka-Brzyskowy - złożenia brak; Stopka 1386 od stopa ‘dolna część nogi’; Brzyskowy brak.
Stopka-Faktor - złożenia brak; Stopka 1386 od stopa ‘dolna część nogi’; Faktor od staropolskiego facjata ‘twarz; kształt’, od staropolskiego facka ‘twarz’.
Stopka-Gadeja - złożenia brak; Stopka 1386 od stopa ‘dolna część nogi’; Gadeja od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.
Stopka-Studencki - złożenia brak; Stopka 1386 od stopa ‘dolna część nogi’; Studencki brak.
Stopkiewicz - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopko - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopkowicz - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopkowski - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopla - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stople - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stoploch - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopła - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopniak - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopnicki - od nazwy miejscowej Stopnica (kieleckie, gmina Stopnica).
Stopniecki - od nazwy miejscowej Stopnica (kieleckie, gmina Stopnica).
Stopniewicz - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopnik - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopo - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopok - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopolnik - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopor - od stąpor ‘tłuczek’.
Stoporczyk - od stąpor ‘tłuczek’.
Stoporek - od stąpor ‘tłuczek’.
Stoporkiewicz - od stąpor ‘tłuczek’.
Stoporowicz - od stąpor ‘tłuczek’.
Stoporowski - od stąpor ‘tłuczek’.
Stopow - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopowicz - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopowski - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopowy - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stoppa - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stoppel - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stoppka - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stoppok - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopski - 1445 od nazwy miejscowej Stopin (plockie, gmina Rościszewo).
Stopyra - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stopyrzyć, stoperczeć ‘sterczeć’.
Stopyrczyc - 1396 w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stopyrzyć, stoperczeć ‘sterczeć’.
Stopyrek - 1391 w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stopyrzyć, stoperczeć ‘sterczeć’.
Stopyrka - 1387 w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stopyrzyć, stoperczeć ‘sterczeć’.
Stor - 1427 w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.
Stora - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.
Storan - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.
Storc - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego storczyć ‘sterczeć’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Storz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego storz ‘pień’.
Storch - 1398 od niemieckiej nazwy osobowej Storch, ta od średnio-wysoko-niemieckiego storch ‘bocian’.
Storchyl - 1397 od niemieckiej nazwy osobowej Storch, ta od średnio-wysoko-niemieckiego storch ‘bocian’.
Storcz - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego storczyć ‘sterczeć’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Storz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego storz ‘pień’.
Storczak - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego storczyć ‘sterczeć’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Storz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego storz ‘pień’.
Storczek - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego storczyć ‘sterczeć’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Storz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego storz ‘pień’.
Storczewski - od nazwy miejscowej Starczewo (bydgoskie, gmina Strzelno; ciechanowskie, gmina Dzierzążnia).
Storczowski - od nazwy miejscowej Starczewo (bydgoskie, gmina Strzelno; ciechanowskie, gmina Dzierzążnia).
Storczyk - od storczyk ‘roślina kwiatowa, orchidea’.
Storczyk - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego storczyć ‘sterczeć’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Storz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego storz ‘pień’.
Storczyński - od nazwy miejscowej Starczewo (bydgoskie, gmina Strzelno; ciechanowskie, gmina Dzierzążnia).
Storczysta - 1601 w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego storczyć ‘sterczeć’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Storz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego storz ‘pień’.
Storek - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.
Storey - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.
Storęga - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.
Stork - 1398 od niemieckiej nazwy osobowej Stork, ta od średnio-wysoko-niemieckiego storc ‘bocian’.
Storka - od niemieckiej nazwy osobowej Stork, ta od średnio-wysoko-niemieckiego storc ‘bocian’
Storkas - od niemieckiej nazwy osobowej Stork, ta od średnio-wysoko-niemieckiego storc ‘bocian’
Storkowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stork, ta od średnio-wysoko-niemieckiego storc ‘bocian’
Storm - od niemieckich nazw osobowych Storm, Sturm, lub od sztorm, dawniej szturm ‘silny wiatr na morzu’.
Storma - od niemieckich nazw osobowych Storm, Sturm, lub od sztorm, dawniej szturm ‘silny wiatr na morzu’.
Storman - od sztorman, szturmann ‘oficer okrętowy’.
Stormann - od sztorman, szturmann ‘oficer okrętowy’.
Stormke - od niemieckich nazw osobowych Storm, Sturm, lub od sztorm, dawniej szturm ‘silny wiatr na morzu’.
Stormkie - od niemieckich nazw osobowych Storm, Sturm, lub od sztorm, dawniej szturm ‘silny wiatr na morzu’.
Stormowski - od niemieckich nazw osobowych Storm, Sturm, lub od sztorm, dawniej szturm ‘silny wiatr na morzu’.
Storn - od gwarowego storn, storna ‘gatunek ryby; flądra’, też od stornieć ‘zdrętwieć, zgłupieć’.
Storna - od gwarowego storn, storna ‘gatunek ryby; flądra’, też od stornieć ‘zdrętwieć, zgłupieć’.
Storniak - od gwarowego storn, storna ‘gatunek ryby; flądra’, też od stornieć ‘zdrętwieć, zgłupieć’.
Storno - od gwarowego storn, storna ‘gatunek ryby; flądra’, też od stornieć ‘zdrętwieć, zgłupieć’.
Stornowicz - od gwarowego storn, storna ‘gatunek ryby; flądra’, też od stornieć ‘zdrętwieć, zgłupieć’.
Stornowski - od gwarowego storn, storna ‘gatunek ryby; flądra’, też od stornieć ‘zdrętwieć, zgłupieć’.
Storoch - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.
Storoł - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.
Storoniak - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.
Storonowicz - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.
Storosz - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.
Storoszczuk - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.
Storoszczyk - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.
Storozum - w grupie nazwisk pochodzących od sto + dupa.
Storoż - (z fonetyką ukraińską) od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Storożak - (z fonetyką ukraińską) od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Storożek - (z fonetyką ukraińską) od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Storożenko - (z fonetyką ukraińską) od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Storożuk - (z fonetyką ukraińską) od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Storożyk - (z fonetyką ukraińską) od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Storożyński - (z fonetyką ukraińską) od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Storóż - (z fonetyką ukraińską) od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Storszczuk - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.
Storta - od sterta, styrta ‘wielka kupa, stóg’.
Stortek - od sterta, styrta ‘wielka kupa, stóg’.
Storto - od sterta, styrta ‘wielka kupa, stóg’.
Stortz - (Pom) w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego storczyć ‘sterczeć’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Storz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego storz ‘pień’.
Storuch - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.
Storuga - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.
Storus - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.
Story - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.
Storyczenkow - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.
Storzek - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.
Storzyk - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.
Storzyński - od nazwy miejscowej Stożne (suwalskie, gmina Kalinowo; Kowale Oleckie).
Storzypiętka - 1487 w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.
Storzypyje - 1494 w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.
Storzysz - 1452 w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.
Storżyński - od nazwy miejscowej Stożne (suwalskie, gmina Kalinowo; Kowale Oleckie).
Stos - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stosal - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stosch - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stoschek - (Śl) od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stoschik - (Śl) od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stosek - 1588 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stosel - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stosiak - 1667 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stosic - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stosiek - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stosik - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stosiński - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stosio - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stosiuk - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stosok - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stosor - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stossik - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stosuj - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stosuk - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stosur - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stosyk - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stosz - 1249 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stoszak - 1641 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stoszczyk - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stoszek - 1388 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stoszel - 1469 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stoszewic - 1296 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stoszewski - od nazwy miejscowej Stoszewo (gdańskie, gmina Przywidz).
Stoszka - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stoszkiewicz - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stoszko - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stoszkowski - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stoszkus - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stoszor - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stoszowic - 1254 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stoszowski - od nazwy miejscowej Stoszewo (gdańskie, gmina Przywidz).
Stoś - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stośkiewicz - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stośko - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stoś-Wierzbowski - złożenia brak; Stoś od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’; Wierzbowski 1624 od nazwy miejscowej Wierzbowo (kilka wsi).
Stota - od niemieckiej nazwy osobowej Stot, ta z dolnoniemieckiego stoten ‘pchać, popychać’.
Stotarski - od niemieckiej nazwy osobowej Stot, ta z dolnoniemieckiego stoten ‘pchać, popychać’; od niemieckiej nazwy osobowej Stotter.
Stotek - od niemieckiej nazwy osobowej Stot, ta z dolnoniemieckiego stoten ‘pchać, popychać’.
Stotkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stot, ta z dolnoniemieckiego stoten ‘pchać, popychać’.
Stotko - od niemieckiej nazwy osobowej Stot, ta z dolnoniemieckiego stoten ‘pchać, popychać’.
Stotmann - od niemieckiej nazwy osobowej Stot, ta z dolnoniemieckiego stoten ‘pchać, popychać’.
Stottko - od niemieckiej nazwy osobowej Stot, ta z dolnoniemieckiego stoten ‘pchać, popychać’.
Stow - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stowarczyk - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stowarek - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stowarski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stowaruk - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stowarz - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stowczyk - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stowiak - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stowiarski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stowiarz - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stowik - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stowiok - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stoworz - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stoy - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stoyanow - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stoyke - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stoż - od stóg ‘sterta siana, zboża’.
Stożej - od stóg ‘sterta siana, zboża’.
Stożek - od stóg ‘sterta siana, zboża’.
Stożeński - od nazwy miejscowej Stożne (suwalskie, gmina Kalinowo; Kowale Oleckie).
Stożko - od stóg ‘sterta siana, zboża’.
Stożkowski - od stóg ‘sterta siana, zboża’.
Stożyński - od nazwy miejscowej Stożne (suwalskie, gmina Kalinowo; Kowale Oleckie).
Stóf - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stoff, ta od imienia Christoph; może też od dolnoniemieckiego stof ‘kurz’.
Stóff - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stoff, ta od imienia Christoph; może też od dolnoniemieckiego stof ‘kurz’.
Stóg - od stóg ‘sterta siana, zboża’.
Stój - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stójczyk - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stójka - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stójkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stójko - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stójkowski - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stójwąs - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stólc - od niemieckiej nazwy osobowej Stolz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stolz ‘pyszny dumny’.
Stół - 1418 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stółek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stółka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stópka - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stós - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stósik - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stóś - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stóż - od stóg ‘sterta siana, zboża’.
Stóżczyk - od stóg ‘sterta siana, zboża’.
Stóżek - od stóg ‘sterta siana, zboża’.
Stóżniak - od stóg ‘sterta siana, zboża’.
Stóżyk - od stóg ‘sterta siana, zboża’.
Stóżyński - od nazwy miejscowej Stożne (suwalskie, gmina Kalinowo; Kowale Oleckie).
Stpica - 1437 od szpic, szpica, ze staropolskiego spica‘’ostre zakończenie czegoś; pies pokojowy’.
Stpicki - od szpic, szpica, ze staropolskiego spica‘’ostre zakończenie czegoś; pies pokojowy’.
Stpicki - od nazwy miejscowej Stpice (ciechanowskie, gmina Świercze-Koty).
Stpicznik - 1402 od szpic, szpica, ze staropolskiego spica‘’ostre zakończenie czegoś; pies pokojowy’.
Stpiczyński - od nazwy miejscowej Spiczyn (lubelskie, gmina Spiczyn).
Stpiczyński - od szpic, szpica, ze staropolskiego spica‘’ostre zakończenie czegoś; pies pokojowy’.
Stpiej - 1453 od spinać, od dawnego spina ‘sprzączka; kręgosłup’.
Stpień - 1494 od spinać, od dawnego spina ‘sprzączka; kręgosłup’; od staropolskiego stpień, spień ‘spinka’.
Strab - od straba, straby ‘drzewo budowlane utrzymujące stolce i wiążące słupki’.
Straba - od straba, straby ‘drzewo budowlane utrzymujące stolce i wiążące słupki’.
Strabała - od straba, straby ‘drzewo budowlane utrzymujące stolce i wiążące słupki’.
Strabaniak - od straba, straby ‘drzewo budowlane utrzymujące stolce i wiążące słupki’.
Strabanik - od straba, straby ‘drzewo budowlane utrzymujące stolce i wiążące słupki’.
Strabczyk - od straba, straby ‘drzewo budowlane utrzymujące stolce i wiążące słupki’.
Strabel - od straba, straby ‘drzewo budowlane utrzymujące stolce i wiążące słupki’.
Strabko - od straba, straby ‘drzewo budowlane utrzymujące stolce i wiążące słupki’.
Strabski - od straba, straby ‘drzewo budowlane utrzymujące stolce i wiążące słupki’.
Stracała - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Stracewski - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Strach - 1265 od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.
Stracha - 1295 od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.
Strachacki - od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.
Strachala - od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.
Strachalski - od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.
Strachał - od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.
Strachała - od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.
Strachanowski - od nazwy miejscowej Strachanów (sieradzkie, gmina Goszczanów).
Strachański - od nazwy miejscowej Strachanów (sieradzkie, gmina Goszczanów).
Strachecki - od nazwy miejscowej Strachocice (konińskie, gmina Dobra).
Strachel - od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.
Strachiel - od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.
Strachl - od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.
Strachociak - 1622 od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.
Strachocic - 1392 od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.
Strachocik - 1621 od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.
Strachociński - od nazwy miejscowej Strachocina (krośnieńskie, gmina Sanok).
Strachocki - 1394 od nazwy miejscowej Strachocice (konińskie, gmina Dobra).
Strachoj - od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.
Strachola - od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.
Strachoła - 1720 od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.
Strachoń - od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.
Strachot - 1406 od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.
Strachota - 1224 od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.
Strachowicz - 1351 od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.
Strachowski - 1429 od nazwy miejscowej Strachów, Strachowo (kilka wsi).
Strachul - od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.
Strachulski - od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.
Strachurski - od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.
Stracichleb - 1392 od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Straciczek - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Stracik - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Stracil - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Stracił - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Straciło - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Stracim - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Straciszek - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Straciuk - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Straciwa - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Strack - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Stracke - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Strackiewicz - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Stracuk - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Straczak - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.
Straczan - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.
Straczek - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.
Straczewski - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Straczkowski - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.
Straczuk - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.
Straczycki - zapewne od nazw miejscowych Straczuny, Stracza, Stracze (KrW).
Straczyk - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.
Straczykowski - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.
Straczynowski - zapewne od nazw miejscowych Straczuny, Stracza, Stracze (KrW).
Straczyński - zapewne od nazw miejscowych Straczuny, Stracza, Stracze (KrW).
Strad - 1389 od staropolskiego skradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’.
Strada - od staropolskiego stradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’.
Stradal - od staropolskiego stradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’.
Stradał - od staropolskiego stradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’.
Stradało - od staropolskiego stradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’.
Stradałowicz - od staropolskiego stradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’.
Stradan - od staropolskiego stradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’.
Stradczuk - od staropolskiego stradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’.
Stradecki - od staropolskiego stradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’.
Stradel - od staropolskiego stradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’.
Stradella - od staropolskiego stradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’.
Stradło - od staropolskiego stradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’.
Stradom - 1482 od nazwy miejscowej Stradom (część Krakowa).
Stradomczyk - 1496 od nazwy miejscowej Stradom (część Krakowa).
Stradomski - 1389 od nazwy miejscowej Stradom (część Krakowa).
Stradoń - 1468 od staropolskiego stradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’.
Stradowski - 1397 od nazwy miejscowej Stradów (kieleckie, gmina Czarnocin).
Straduła - 1755 od staropolskiego stradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’.
Stradyń - od staropolskiego stradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’.
Stradz - od staropolskiego stradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’.
Stradza - 1456 od staropolskiego stradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’; od staropolskiego stradza ‘nieszczęście’.
Straf - od niemieckiej nazwy osobowej Straff ,ta od średnio-wysoko-niemieckiego straf ‘napięty, srogi; ostry’, także’ energiczny sprężysty’ lub od Straffe ‘kara’.
Strafalski - od niemieckiej nazwy osobowej Straff ,ta od średnio-wysoko-niemieckiego straf ‘napięty, srogi; ostry’, także’ energiczny sprężysty’ lub od Straffe ‘kara’.
Strafański - od niemieckiej nazwy osobowej Straff ,ta od średnio-wysoko-niemieckiego straf ‘napięty, srogi; ostry’, także’ energiczny sprężysty’ lub od Straffe ‘kara’.
Strafek - od niemieckiej nazwy osobowej Straff ,ta od średnio-wysoko-niemieckiego straf ‘napięty, srogi; ostry’, także’ energiczny sprężysty’ lub od Straffe ‘kara’.
Straffek - od niemieckiej nazwy osobowej Straff ,ta od średnio-wysoko-niemieckiego straf ‘napięty, srogi; ostry’, także’ energiczny sprężysty’ lub od Straffe ‘kara’.
Strafik - od niemieckiej nazwy osobowej Straff ,ta od średnio-wysoko-niemieckiego straf ‘napięty, srogi; ostry’, także’ energiczny sprężysty’ lub od Straffe ‘kara’.
Strag - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strag-, por. stragać ‘płoszyć’, straga ‘korytko do zabijania owiec’.
Straga - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strag-, por. stragać ‘płoszyć’, straga ‘korytko do zabijania owiec’.
Stragala - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strag-, por. stragać ‘płoszyć’, straga ‘korytko do zabijania owiec’.
Stragała - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strag-, por. stragać ‘płoszyć’, straga ‘korytko do zabijania owiec’.
Stragan - 1452 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strag-, por. stragać ‘płoszyć’, straga ‘korytko do zabijania owiec’; od stragan ‘stół, ława z rozłożonym towarem; kram’.
Stragarski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strag-, por. stragać ‘płoszyć’, straga ‘korytko do zabijania owiec’; od tragarz ‘belka w powale’.
Stragarz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strag-, por. stragać ‘płoszyć’, straga ‘korytko do zabijania owiec’; od tragarz ‘belka w powale’.
Stragierowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strag-, por. stragać ‘płoszyć’, straga ‘korytko do zabijania owiec’.
Stragiewski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strag-, por. stragać ‘płoszyć’, straga ‘korytko do zabijania owiec’.
Stragiński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strag-, por. stragać ‘płoszyć’, straga ‘korytko do zabijania owiec’.
Stragowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strag-, por. stragać ‘płoszyć’, straga ‘korytko do zabijania owiec’.
Straha - od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.
Strahałowicz - od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.
Strahl - od niemieckiej nazwy osobowej Strahl, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stral ‘promień, wytrysk’, też od gwarowego stral ‘diabeł’.
Straich - od niemieckiej nazwy osobowej Streich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strich ‘uderzenie, cios’.
Strait - od niemieckiej nazwy osobowej Streit, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strit ‘spór, sprzeczka’.
Straj - od strajać ‘stroić’.
Strajczyk - od strajać ‘stroić’.
Strajk - od strajać ‘stroić’; od strajk ‘zaprzestanie pracy jako forma walki o zrealizowanie żądań’ .
Strajkowski - od strajać ‘stroić’; od strajk ‘zaprzestanie pracy jako forma walki o zrealizowanie żądań’ .
Strajt - od niemieckiej nazwy osobowej Streit, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strit ‘spór, sprzeczka’.
Strak - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.
Straka - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.
Strakacz - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.
Strake - (Pom) od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.
Strakianiec - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.
Strakl - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.
Strakosz - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.
Strakowicz - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.
Strakowski - od nazwy miejscowej Strakowicze (KrW).
Strakula - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.
Strakulski - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.
Stral - od niemieckiej nazwy osobowej Strahl, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stral ‘promień, wytrysk’, też od gwarowego stral ‘diabeł’.
Strala - od niemieckiej nazwy osobowej Strahl, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stral ‘promień, wytrysk’, też od gwarowego stral ‘diabeł’.
Stralczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Strahl, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stral ‘promień, wytrysk’, też od gwarowego stral ‘diabeł’.
Stralich - od niemieckiej nazwy osobowej Strahl, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stral ‘promień, wytrysk’, też od gwarowego stral ‘diabeł’.
Stralk - od niemieckiej nazwy osobowej Strahl, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stral ‘promień, wytrysk’, też od gwarowego stral ‘diabeł’.
Strałka - od niemieckiej nazwy osobowej Strahl, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stral ‘promień, wytrysk’, też od gwarowego stral ‘diabeł’.
Strałkowski - od niemieckiej nazwy osobowej Strahl, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stral ‘promień, wytrysk’, też od gwarowego stral ‘diabeł’.
Stram - od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.
Strama - od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.
Stramczak - 1681 od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.
Stramczewski - od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.
Stramczyk - od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.
Stramecki - od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.
Stramek - 1789 od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.
Stramel - od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.
Stramiak - 1658 od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.
Stramiec - 1707 od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.
Stramik - 1620 od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.
Stramka - od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.
Stramko - od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.
Stramkowski - od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.
Stramol - od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.
Stramowic - 1652 od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.
Stramowski - od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.
Stramski - 1722 od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.
Stran - od gwarowego stranie ‘wymioty’ lub od stranek ‘strach na wróble’; może też od czeskiego i słowackiego strana ‘strona’.
Strana - od gwarowego stranie ‘wymioty’ lub od stranek ‘strach na wróble’; może też od czeskiego i słowackiego strana ‘strona’.
Stranaszek - od gwarowego stranie ‘wymioty’ lub od stranek ‘strach na wróble’; może też od czeskiego i słowackiego strana ‘strona’.
Stranc - od niemieckiej nazwy osobowej Stranz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stracen ‘chełpić się’; może też od strącić.
Strancelewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stranz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stracen ‘chełpić się’; może też od strącić.
Strancich - od niemieckiej nazwy osobowej Stranz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stracen ‘chełpić się’; może też od strącić.
Stranczewski - od niemieckiej nazwy osobowej Stranz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stracen ‘chełpić się’; może też od strącić.
Stranczik - (Śl) od niemieckiej nazwy osobowej Stranz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stracen ‘chełpić się’; może też od strącić.
Stranczka - od niemieckiej nazwy osobowej Stranz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stracen ‘chełpić się’; może też od strącić.
Stranczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stranz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stracen ‘chełpić się’; może też od strącić.
Strand - od niemieckiej nazwy osobowej Strand, ta od strand ‘dąb’, też ‘wybrzeże morskie’.
Strandella - od niemieckiej nazwy osobowej Strand, ta od strand ‘dąb’, też ‘wybrzeże morskie’.
Strandziewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Strand, ta od strand ‘dąb’, też ‘wybrzeże morskie’.
Stranek - od gwarowego stranie ‘wymioty’ lub od stranek ‘strach na wróble’; może też od czeskiego i słowackiego strana ‘strona’.
Strang - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Strange - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Strangin - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Strania - od gwarowego stranie ‘wymioty’ lub od stranek ‘strach na wróble’; może też od czeskiego i słowackiego strana ‘strona’.
Stranianek - od gwarowego stranie ‘wymioty’ lub od stranek ‘strach na wróble’; może też od czeskiego i słowackiego strana ‘strona’.
Stranich - od gwarowego stranie ‘wymioty’ lub od stranek ‘strach na wróble’; może też od czeskiego i słowackiego strana ‘strona’.
Straniec - od gwarowego stranie ‘wymioty’ lub od stranek ‘strach na wróble’; może też od czeskiego i słowackiego strana ‘strona’.
Stranik - od gwarowego stranie ‘wymioty’ lub od stranek ‘strach na wróble’; może też od czeskiego i słowackiego strana ‘strona’.
Stranin - od gwarowego stranie ‘wymioty’ lub od stranek ‘strach na wróble’; może też od czeskiego i słowackiego strana ‘strona’.
Strank - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Strankiewicz - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Strankowski - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Stranowski - od gwarowego stranie ‘wymioty’ lub od stranek ‘strach na wróble’; może też od czeskiego i słowackiego strana ‘strona’.
Stranz - od niemieckiej nazwy osobowej Stranz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stracen ‘chełpić się’; może też od strącić.
Stranzik - (Śl) od niemieckiej nazwy osobowej Stranz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stracen ‘chełpić się’; może też od strącić.
Stranzke - (Śl) od niemieckiej nazwy osobowej Stranz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stracen ‘chełpić się’; może też od strącić.
Strańczak - od niemieckiej nazwy osobowej Stranz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stracen ‘chełpić się’; może też od strącić.
Strańczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stranz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stracen ‘chełpić się’; może też od strącić.
Strański - od gwarowego stranie ‘wymioty’ lub od stranek ‘strach na wróble’; może też od czeskiego i słowackiego strana ‘strona’.
Strap - od strapić się ‘zmartwić, sprawić komuś klopot’, strapać ‘krzątać się’.
Strapa - od strapić się ‘zmartwić, sprawić komuś klopot’, strapać ‘krzątać się’.
Strapczuk - od strapić się ‘zmartwić, sprawić komuś klopot’, strapać ‘krzątać się’; od strap czy ‘prokurator powiatowy w Rosji’.
Strapko - od strapić się ‘zmartwić, sprawić komuś klopot’, strapać ‘krzątać się’.
Stras - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Strasberger - od nazwy miejscowej StraBberg, dziś Ulicko (jel., gmina Świeradów).
Strasburger - od nazwy miejscowej StraBberg, dziś Ulicko (jel., gmina Świeradów).
Straschek - (Śl) od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Strasenburg - od nazwy miejscowej StraBberg, dziś Ulicko (jel., gmina Świeradów).
Strasiak - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Strasic - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Strasik - 1618 od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Strasikiewicz - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Strasiński - od nazwy miejscowej Straszyn (gdańskie, gmina Pruszcz Gdański).
Strasko - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Strassberger - od nazwy miejscowej StraBberg, dziś Ulicko (jel., gmina Świeradów).
Strassburger - od nazwy miejscowej StraBberg, dziś Ulicko (jel., gmina Świeradów).
Strassenberg - od nazwy miejscowej StraBberg, dziś Ulicko (jel., gmina Świeradów).
Strassenburg - od nazwy miejscowej StraBberg, dziś Ulicko (jel., gmina Świeradów).
Strasz - 1248 od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Straszak - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Straszczuk - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Straszczyk - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Straszczyński - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Straszczyszyn - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Straszek - 1289 od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Straszenko - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Straszewicz - 1301 od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Straszewski - 1393 od nazwy miejscowej Straszów (piotrkowskie, gmina Rozprza; kieleckie, gmina Mniów), Straszewo (kilka wsi).
Straszk - (Śl) od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Straszka - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Straszkiewicz - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Straszko - 1368 od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Straszkowski - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Straszna - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’; od straszny.
Straszny - 1493 od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’; od straszny.
Straszok - (Śl) od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Straszow - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Straszowski - 1443 od nazwy miejscowej Straszów (piotrkowskie, gmina Rozprza; kieleckie, gmina Mniów), Straszewo (kilka wsi).
Straszuk - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Straszybucik - 1629 od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Straszybut - 1606 od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Straszydlo - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’; od straszny.
Straszydło - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’; od straszny, straszydlo ‘potwór, monstrum’.
Straszydrożdże - 1464 od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Straszyk - 1755 od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Straszynkiewicz - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Straszyński - 1545 od nazwy miejscowej Straszyn (gdańskie, gmina Pruszcz Gdański).
Straszyryba - 1431 od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Straś - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Straśko - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Strata - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Stratek - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Strateński - od nazwy miejscowej Stratyn (KrW),
Stratew - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Straticzek - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Straticzuk - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Stratij - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Stratijczuk - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Stratil - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Straty - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Stratyj - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Stratyn - 1442 od nazwy miejscowej Stratyn (KrW),
Stratyński - od nazwy miejscowej Stratyn (KrW),
Straub - 1619 od niemeickich nazw osobowych Straub (e), Streub, te od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sztywno się jeżyć (o włosach)’.
Straube - od niemeickich nazw osobowych Straub (e), Streub, te od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sztywno się jeżyć (o włosach)’.
Straubert - od niemeickich nazw osobowych Straub (e), Streub, te od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sztywno się jeżyć (o włosach)’.
Strauch - od niemieckiej nazwy osobowej Strauch, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struch ‘krzew’.
Strauchman - od niemieckiej nazwy osobowej Strauch, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struch ‘krzew’.
Strauchmann - od niemieckiej nazwy osobowej Strauch, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struch ‘krzew’.
Straus - 1405 od niemieckiej nazwy osobowej Strauss, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struz ‘ptak struś; powstanie, walka’.
Strausburger - od nazwy miejscowej StraBberg, dziś Ulicko (jel., gmina Świeradów).
Strauska - od niemieckiej nazwy osobowej Strauss, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struz ‘ptak struś; powstanie, walka’.
Strauske - od niemieckiej nazwy osobowej Strauss, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struz ‘ptak struś; powstanie, walka’.
Strauss - od niemieckiej nazwy osobowej Strauss, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struz ‘ptak struś; powstanie, walka’.
Strausz - od niemieckiej nazwy osobowej Strauss, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struz ‘ptak struś; powstanie, walka’.
Strauś - od niemieckiej nazwy osobowej Strauss, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struz ‘ptak struś; powstanie, walka’.
Strauz - od niemieckiej nazwy osobowej Strauss, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struz ‘ptak struś; powstanie, walka’.
Strawa - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.
Strawarz - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.
Strawc - (Śl) od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.
Strawcich - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.
Strawczynowski - 1601 od nazwy miejscowej Strawczyn (kieleckie, gmina Strawczyn).
Strawczyński - 1679 od nazwy miejscowej Strawczyn (kieleckie, gmina Strawczyn).
Strawiak - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.
Strawianko - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.
Strawiec - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.
Strawienko - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.
Strawik - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.
Strawinko - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.
Strawiński - 1569 zapewne od nazwy miejscowej Strawienniki (KrW).
Strawionko - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.
Strawski - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.
Straz - od straż, ze staropolskiego straża ‘pilnowanie, czuwanie’, też ‘rada królewska w dawnej Polsce’.
Straż - od straż, ze staropolskiego straża ‘pilnowanie, czuwanie’, też ‘rada królewska w dawnej Polsce’.
Straża - od straż, ze staropolskiego straża ‘pilnowanie, czuwanie’, też ‘rada królewska w dawnej Polsce’.
Strażewski - 1700 od nazwy miejscowej Strażów (rzeszowskie, gmina Krasne).
Strażnik - od straż, ze staropolskiego straża ‘pilnowanie, czuwanie’, też ‘rada królewska w dawnej Polsce’.
Strażnikiewicz - od straż, ze staropolskiego straża ‘pilnowanie, czuwanie’, też ‘rada królewska w dawnej Polsce’.
Strażnyk - od straż, ze staropolskiego straża ‘pilnowanie, czuwanie’, też ‘rada królewska w dawnej Polsce’.
Strażowian - od straż, ze staropolskiego straża ‘pilnowanie, czuwanie’, też ‘rada królewska w dawnej Polsce’.
Strażyc - od straż, ze staropolskiego straża ‘pilnowanie, czuwanie’, też ‘rada królewska w dawnej Polsce’.
Strażyc-Krzywda - złożenia brak; Strażyc od straż, ze staropolskiego straża ‘pilnowanie, czuwanie’, też ‘rada królewska w dawnej Polsce’; Krzywda od krzywda, krzywdzić.
Strażyk - od straż, ze staropolskiego straża ‘pilnowanie, czuwanie’, też ‘rada królewska w dawnej Polsce’.
Strażyński - od straż, ze staropolskiego straża ‘pilnowanie, czuwanie’, też ‘rada królewska w dawnej Polsce’.
Strąbek - od strąb ‘rana, zrąb’, strąbić, strębić ‘zwołać trąbieniem’.
Strąbel - od strąb ‘rana, zrąb’, strąbić, strębić ‘zwołać trąbieniem’.
Strąbski - od strąb ‘rana, zrąb’, strąbić, strębić ‘zwołać trąbieniem’.
Strącała - 1789 od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Strącek - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Strącel - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Strąciak - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Strącicki - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Strącik - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Strąciuk - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Strąciwilk - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Strącki - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Strączała - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Strączek - 1402 od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Strączek-Frączek - złożenia brak; Strączek 1402 od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’; Frączek 1411 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyżu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.
Strączek-Helios - złożenia brak; Strączek 1402 od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’; Helios od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.
Strączeński - 1763 od nazwy miejscowej Strączno (pilskie, gmina Wałcz), Stręczyn (chełm., gmina Cyców).
Strączka - 1425 od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Strączkiewicz - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Strączko - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Strączkowiak - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Strączkowski - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Strączuk - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Strączy - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Strączyk - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Strączyński - 1789 od nazwy miejscowej Strączno (pilskie, gmina Wałcz), Stręczyn (chełm., gmina Cyców).
Strączywilk - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Strąg - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Strąga - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Strągiewski - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Strągowski - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Strąk - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Strąka - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Strąkiewicz - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Strąkow - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Strąkowski - 1499 od nazwy miejscowje Strękowo (łomżyńskie, gmina Nur).
Strąków - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Strążek - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Strążewski - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Strążkiewicz - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Strążyc - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Strążyński - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Streb - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strebe - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strebecki - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strebejko - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strebek - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strebel - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strebeyko - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strebko - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strebkow - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strebkowski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Streblow - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Streblów - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strebski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strechler - od niemieckiej nazwy osobowej Strecker, ta od średnioniemieckiego strecken ‘naciągać, rozciągać’.
Streciwilk - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Strecker - od niemieckiej nazwy osobowej Strecker, ta od średnioniemieckiego strecken ‘naciągać, rozciągać’.
Streckier - od niemieckiej nazwy osobowej Strecker, ta od średnioniemieckiego strecken ‘naciągać, rozciągać’.
Streckor - od niemieckiej nazwy osobowej Strecker, ta od średnioniemieckiego strecken ‘naciągać, rozciągać’.
Streczan - od strzekać ‘dokuczać, dręczyć’ .
Streczen - od strzekać ‘dokuczać, dręczyć’ .
Streczeń - od strzekać ‘dokuczać, dręczyć’ .
Streda - w grupie nazwisk pochodzących od stredź ,ze staropolskiego strzedź ‘miód’, także od imion typu Strzeżymir, Strzedziwoj.
Stredulla - w grupie nazwisk pochodzących od stredź ,ze staropolskiego strzedź ‘miód’, także od imion typu Strzeżymir, Strzedziwoj.
Stredziński - w grupie nazwisk pochodzących od stredź ,ze staropolskiego strzedź ‘miód’, także od imion typu Strzeżymir, Strzedziwoj.
Strege - (forma zgermanizowana) od strzegać ‘strzec’, strzega ‘stróżka’.
Stregiel - (forma zgermanizowana) od strzegać ‘strzec’, strzega ‘stróżka’.
Stregl - (forma zgermanizowana) od strzegać ‘strzec’, strzega ‘stróżka’.
Stregł - (forma zgermanizowana) od strzegać ‘strzec’, strzega ‘stróżka’.
Strehl - (forma zgermanizowana) (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strehlak - (forma zgermanizowana) (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strehlau - (forma zgermanizowana) (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strehlka - (forma zgermanizowana) (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strehlke - (forma zgermanizowana) (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strehlow - (forma zgermanizowana) (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strei - od niemieckiej nazwy osobowej Strey, ta od nazwy miejscowej Streu lub od słowiańskich nazw osobowych typu Strzeżysław.
Streibel - od niemeickich nazw osobowych Straub (e), Streub, te od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sztywno się jeżyć (o włosach)’.
Streibon - od niemeickich nazw osobowych Straub (e), Streub, te od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sztywno się jeżyć (o włosach)’.
Streiboń - od niemeickich nazw osobowych Straub (e), Streub, te od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sztywno się jeżyć (o włosach)’.
Streich - od niemieckiej nazwy osobowej Streich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strich ‘uderzenie, cios’.
Streit - od niemieckiej nazwy osobowej Streit, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strit ‘spór, sprzeczka’.
Strej - od niemieckiej nazwy osobowej Strey, ta od nazwy miejscowej Streu lub od słowiańskich nazw osobowych typu Strzeżysław.
Streja - od niemieckiej nazwy osobowej Strey, ta od nazwy miejscowej Streu lub od słowiańskich nazw osobowych typu Strzeżysław.
Strejan - od niemieckiej nazwy osobowej Strey, ta od nazwy miejscowej Streu lub od słowiańskich nazw osobowych typu Strzeżysław.
Strejbel - od niemeickich nazw osobowych Straub (e), Streub, te od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sztywno się jeżyć (o włosach)’.
Strejbon - od niemeickich nazw osobowych Straub (e), Streub, te od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sztywno się jeżyć (o włosach)’.
Strejboń - od niemeickich nazw osobowych Straub (e), Streub, te od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sztywno się jeżyć (o włosach)’.
Strejch - od niemieckiej nazwy osobowej Streich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strich ‘uderzenie, cios’.
Strek - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.
Strekier - od niemieckiej nazwy osobowej Strecker, ta od średnioniemieckiego strecken ‘naciągać, rozciągać’.
Strekowski - od nazwy miejscowej Strakowicze (KrW).
Strel - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strelac - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strelak - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strelał - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strelan - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strelc - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strelcow - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strelcz - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strelczenko - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strelczonek - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strelczuk - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strelczun - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strelczyk - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strelczyn - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strelec - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strelecki - od nazwy miejscowej Strzelce (kilka wsi).
Strelenko - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Streliński - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strelka - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strelke - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strelko - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strelnik - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strelnikow - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strelników - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strelow - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Streluk - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strelus - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strełko - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strełkow - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strełkowski - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strełków - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strema - od niemieckiej nazwy osobowej Stremm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sträm ‘kawałek pola’.
Stremal - od niemieckiej nazwy osobowej Stremm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sträm ‘kawałek pola’.
Strembeluk - od strąb ‘rana, zrąb’, strąbić, strębić ‘zwołać trąbieniem’.
Strembicki - od strąb ‘rana, zrąb’, strąbić, strębić ‘zwołać trąbieniem’.
Strembski - od strąb ‘rana, zrąb’, strąbić, strębić ‘zwołać trąbieniem’.
Stremciwilk - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Stremecki - od niemieckiej nazwy osobowej Stremm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sträm ‘kawałek pola’.
Stremel - od niemieckiej nazwy osobowej Stremm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sträm ‘kawałek pola’.
Stremer - od niemieckiej nazwy osobowej Stremm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sträm ‘kawałek pola’.
Stremich - od niemieckiej nazwy osobowej Stremm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sträm ‘kawałek pola’.
Stremik - od niemieckiej nazwy osobowej Stremm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sträm ‘kawałek pola’.
Stremla - od niemieckiej nazwy osobowej Stremm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sträm ‘kawałek pola’.
Stremlau - od niemieckiej nazwy osobowej Stremm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sträm ‘kawałek pola’.
Stremler - od niemieckiej nazwy osobowej Stremm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sträm ‘kawałek pola’.
Stremowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stremm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sträm ‘kawałek pola’.
Stremp - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strempel - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strempkiewicz - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Stremplewski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strempski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Stremski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strena - od stryj ‘brat ojca’.
Strenal - od stryj ‘brat ojca’.
Strencioch - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Strenciok - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Strenciwilk - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Strenczak - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Strenczek - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Streng - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Strenga - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Strenge - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Strengel - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Streniczuk - od stryj ‘brat ojca’.
Strenikowski - od stryj ‘brat ojca’.
Strenk - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Strenkowski - od nazwy miejscowje Strękowo (łomżyńskie, gmina Nur).
Strent - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Strenzioch - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Strenziok - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Strenzniok - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Strenźniak - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Strenźniok - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Strenżniok - (Śl) od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Strenżniuk - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Streńczak - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Streńkowski - od nazwy miejscowje Strękowo (łomżyńskie, gmina Nur).
Streński - od strzena ‘trzcina’, por. gwarowe strzeń ‘szreń’.
Strep - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strepeniuk - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strepiak - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strepikowski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strepka - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strepko - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strepniak - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strepski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strernach - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Streszewski - od nazwy miejscowej Straszów (piotrkowskie, gmina Rozprza; kieleckie, gmina Mniów), Straszewo (kilka wsi).
Stretecki - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Streteński - od nazwy miejscowej Stratyn (KrW),
Stretowicz - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Stretton - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Stręb - od strąb ‘rana, zrąb’, strąbić, strębić ‘zwołać trąbieniem’.
Strębicki - od strąb ‘rana, zrąb’, strąbić, strębić ‘zwołać trąbieniem’.
Strębowski - od strąb ‘rana, zrąb’, strąbić, strębić ‘zwołać trąbieniem’.
Strębski - od strąb ‘rana, zrąb’, strąbić, strębić ‘zwołać trąbieniem’.
Strębuluk - od strąb ‘rana, zrąb’, strąbić, strębić ‘zwołać trąbieniem’.
Strębyluk - od strąb ‘rana, zrąb’, strąbić, strębić ‘zwołać trąbieniem’.
Stręciwilk - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Stręczak - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Stręczek - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Stręczel - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Stręczelski - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Stręczkowski - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Stręczyński - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Stręczywilk - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Stręg - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Stręga - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Stręgiel - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Stręgowski - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Stręk - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Strękowski - od nazwy miejscowje Strękowo (łomżyńskie, gmina Nur).
Stręp - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strępski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Stręta - 1427 od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Strętkowicz - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Strętkowski - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Stręzioch - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Stręziok - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Strężniok - (Śl) od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Strężyna - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Strib - od strzybać ‘pić coś gęstego, chłeptać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Strieb.
Stricka - od niemieckiej nazwy osobowej Strecker, ta od średnioniemieckiego strecken ‘naciągać, rozciągać’.
Stricke - od niemieckiej nazwy osobowej Strecker, ta od średnioniemieckiego strecken ‘naciągać, rozciągać’.
Stricker - od niemieckiej nazwy osobowej Strecker, ta od średnioniemieckiego strecken ‘naciągać, rozciągać’.
Strigel - od niemieckich nazw osobowych Strieg (e)l, Strigl, te od średnio-wysoko-niemieckiego strigel ‘zgrzebło’.
Strigl - od niemieckich nazw osobowych Strieg (e)l, Strigl, te od średnio-wysoko-niemieckiego strigel ‘zgrzebło’.
Strilciow - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strilciów - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strilciw - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strilcow - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strilec - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Striło - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strisch - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Strisz - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Striszkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Striż - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Striżko - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Striżyk - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Strna - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Strnad - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Strnadel - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Strnadl - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Stroba - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strob-, por. staropolskie postrobić ‘posilic, wzmocnić’, czeskie ostrabiti se ‘odzyskać siły’.
Strobała - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strob-, por. staropolskie postrobić ‘posilic, wzmocnić’, czeskie ostrabiti se ‘odzyskać siły’.
Strobejko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strob-, por. staropolskie postrobić ‘posilic, wzmocnić’, czeskie ostrabiti se ‘odzyskać siły’.
Strobia - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strob-, por. staropolskie postrobić ‘posilic, wzmocnić’, czeskie ostrabiti se ‘odzyskać siły’.
Strobień - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strob-, por. staropolskie postrobić ‘posilic, wzmocnić’, czeskie ostrabiti se ‘odzyskać siły’.
Strobin - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strob-, por. staropolskie postrobić ‘posilic, wzmocnić’, czeskie ostrabiti se ‘odzyskać siły’.
Strobiń - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strob-, por. staropolskie postrobić ‘posilic, wzmocnić’, czeskie ostrabiti se ‘odzyskać siły’.
Strobisz - 1146 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strob-, por. staropolskie postrobić ‘posilic, wzmocnić’, czeskie ostrabiti se ‘odzyskać siły’.
Strobl - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strob-, por. staropolskie postrobić ‘posilic, wzmocnić’, czeskie ostrabiti se ‘odzyskać siły’.
Strobrowa - (Śl) od nazwy miejscowej Stobrawa (opolskie, gmina Popielów).
Stroch - 1440 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Strochalski - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Strochan - 1265 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Strochowski - 1434 od nazwy miejscowej Strochowo (KrW).
Strochowski - 1710 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Strociak - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.
Strocki - od nazwy miejscowej Stroki (KrW).
Stroczak - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.
Stroczan - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.
Stroczański - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.
Stroczko - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.
Stroczkowski - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.
Stroczowski - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.
Stroczuk - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.
Stroczyk - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.
Stroczyński - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.
Strodula - od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’.
Strodziński - od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’.
Strof - od niemieckiej nazwy osobowej Straff ,ta od średnio-wysoko-niemieckiego straf ‘napięty, srogi; ostry’, także’ energiczny sprężysty’ lub od Straffe ‘kara’.
Stroff - od niemieckiej nazwy osobowej Straff ,ta od średnio-wysoko-niemieckiego straf ‘napięty, srogi; ostry’, także’ energiczny sprężysty’ lub od Straffe ‘kara’.
Strofowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Straff ,ta od średnio-wysoko-niemieckiego straf ‘napięty, srogi; ostry’, także’ energiczny sprężysty’ lub od Straffe ‘kara’.
Stroga - 1434 od imion złożonych typu Strogobor, Strogomir lub też od dawnego strogi ‘srogi’.
Stroganow - od imion złożonych typu Strogobor, Strogomir lub też od dawnego strogi ‘srogi’.
Stroganowski - od nazwy miejscowej Strogonowo (KrW).
Strogonowski - od nazwy miejscowej Strogonowo (KrW).
Strogosz - od imion złożonych typu Strogobor, Strogomir lub też od dawnego strogi ‘srogi’.
Strogowski - od imion złożonych typu Strogobor, Strogomir lub też od dawnego strogi ‘srogi’.
Strogulski - od imion złożonych typu Strogobor, Strogomir lub też od dawnego strogi ‘srogi’.
Strogusz - od imion złożonych typu Strogobor, Strogomir lub też od dawnego strogi ‘srogi’.
Strohbach-Gałuszka - złożenia brak; Strohbach- brak; Gałuszka 1607 od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti; lub od gwarowego gałuszka ‘kuleczka’.
Stroicki - 1471 od nazwy miejscowej Strojec (częstochowskie, gmina Praszka).
Stroik - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Stroike - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Stroikowski - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Stroiny - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Stroisz - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Stroiwąs - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Stroiwons - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Stroj - 1125 w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Stroja - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strojak - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strojan - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strojczyk - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strojczyński - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strojec - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strojecki - 1472 od nazwy miejscowej Strojec (częstochowskie, gmina Praszka).
Strojek - 1592 w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strojer - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strojeszyn - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strojewski - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strojk - (Pom) w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strojka - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strojke - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strojkiewicz - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strojkowski - 1684 w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strojn - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strojna - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strojniak - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strojnicki - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strojnik - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strojnowski - od nazwy miejscowej Strojnów (kieleckie, gmina Pierzchnica).
Strojny - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strojs - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strojuk - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strojwas - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strojwąs - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Strojwons - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Strok - 1447 od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.
Stroka - XIII w. od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.
Strokacz - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.
Strokin - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.
Strokocz - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.
Strokol - (Śl) od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.
Strokoń - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.
Strokosz - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.
Strokowicz - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.
Strokowski - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.
Strola - od niemieckiej nazwy osobowej Ströll, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strudel ‘kręcić się, wirować’ lub też od polskiego Strol-, Stral-.
Strolik - od niemieckiej nazwy osobowej Ströll, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strudel ‘kręcić się, wirować’ lub też od polskiego Strol-, Stral-.
Stroła - od niemieckiej nazwy osobowej Ströll, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strudel ‘kręcić się, wirować’ lub też od polskiego Strol-, Stral-.
Strom - od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.
Stroma, m. - od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.
Stromak - od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.
Stromalski - od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.
Stromb - od strąb ‘rana, zrąb’, strąbić, strębić ‘zwołać trąbieniem’.
Strombek - od strąb ‘rana, zrąb’, strąbić, strębić ‘zwołać trąbieniem’.
Strombiński - od strąb ‘rana, zrąb’, strąbić, strębić ‘zwołać trąbieniem’.
Strombowski - od strąb ‘rana, zrąb’, strąbić, strębić ‘zwołać trąbieniem’.
Stromczeński - od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.
Stromczyński - od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.
Stromecki - od nazwy miejscowej Stromiec (radomskie, gmina Stromiec).
Stromek - 1394-95 od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.
Stromiarz - od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.
Stromich - od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.
Stromicki - od nazwy miejscowej Stromiec (radomskie, gmina Stromiec).
Stromiełło - do Polski przyszło z Kresów Wschodnich, zapewne przez pośrednictwo litewskiej nazwy osobowej Stromila, ale do języka litewskiego z języków wschodniosłowiańskich, w których pochodzi od podstawy Strom-.
Stromiło - 1428 do Polski przyszło z Kresów Wschodnich, zapewne przez pośrednictwo litewskiej nazwy osobowej Stromila, ale do języka litewskiego z języków wschodniosłowiańskich, w których pochodzi od podstawy Strom-.
Stromin - od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.
Stromiński - od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.
Stromka - od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.
Stromkie - od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.
Stromkowski - od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.
Stromof - od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.
Stromowski - od nazwy miejscowej Stromowa (KrW).
Strompel - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Stromplewski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strompłoć - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strompoć - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strompowski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Stromski - 1700 od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.
Stromsky - od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.
Stromyło - do Polski przyszło z Kresów Wschodnich, zapewne przez pośrednictwo litewskiej nazwy osobowej Stromila, ale do języka litewskiego z języków wschodniosłowiańskich, w których pochodzi od podstawy Strom-.
Stromzek - (Śl) od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Strona - 1680 w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.
Stronc - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Stronca - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Stroncała - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Stroncik - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Stronciuk - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Stronczak - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Stronczeński - od nazwy miejscowej Strączno (pilskie, gmina Wałcz), Stręczyn (chełm., gmina Cyców).
Stronczyński - od nazwy miejscowej Strączno (pilskie, gmina Wałcz), Stręczyn (chełm., gmina Cyców).
Stronek - 1233 w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.
Strong - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Strongowski - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Stroniak - w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.
Stroniarczyk - w grupie nazwisk pochodzących od struna ‘naciągnięta nić z jelit lub z drutu służąca do wydobywania dźwięku z instrumentu muzycznego’, dawniej też ‘cięciwa w łuku’; od struniarz ‘rzemieślnik naciągający struny’.
Stroniarski - w grupie nazwisk pochodzących od struna ‘naciągnięta nić z jelit lub z drutu służąca do wydobywania dźwięku z instrumentu muzycznego’, dawniej też ‘cięciwa w łuku’; od struniarz ‘rzemieślnik naciągający struny’.
Stroniarz - 1641 w grupie nazwisk pochodzących od struna ‘naciągnięta nić z jelit lub z drutu służąca do wydobywania dźwięku z instrumentu muzycznego’, dawniej też ‘cięciwa w łuku’; od struniarz ‘rzemieślnik naciągający struny’.
Stronias - w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.
Stroniasz - w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.
Stroniawski - od nazw miejscowych Stroniewice (skierniewickie, gmina Domaniewice), Stronowice (KrW).
Stroniczek - w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.
Stroniecki - w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.
Stroniewski - od nazw miejscowych Stroniewice (skierniewickie, gmina Domaniewice), Stronowice (KrW).
Stronik - w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.
Stronikowski - w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.
Stronisz - w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.
Stronk - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Stronka - 1671 w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.
Stronkiewicz - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Stronkowski - od nazwy miejscowje Strękowo (łomżyńskie, gmina Nur).
Stronowicz - w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.
Stroń - 1125 w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.
Strończak - w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.
Strończek - w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.
Strończeński - od nazwy miejscowej Strączno (pilskie, gmina Wałcz), Stręczyn (chełm., gmina Cyców).
Strończyk - w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.
Strończyński - od nazwy miejscowej Strączno (pilskie, gmina Wałcz), Stręczyn (chełm., gmina Cyców).
Stroński - 1501 od nazwy miejscowej Stronie (częste), Strońsko (sieradzkie, gmina Zapolice).
Strop - od strop ‘pułap, powała’.
Stropa - od strop ‘pułap, powała’.
Stropczyński - od strop ‘pułap, powała’.
Stropek - 1463 od strop ‘pułap, powała’.
Stropel - 1754 od strop ‘pułap, powała’.
Stropiński - od strop ‘pułap, powała’.
Stros - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.
Strosberg - 1357 od nazwy miejscowej StraBberg, dziś Ulicko (jel., gmina Świeradów).
Strosberk - 1387 od nazwy miejscowej StraBberg, dziś Ulicko (jel., gmina Świeradów).
Strosik - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.
Strosin - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.
Strosiński - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.
Stroska - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.
Stroske - (Pom) w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.
Strosny - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.
Strosowski - od nazwy miejscowej Stroszowice (opolskie, gmina Lewin Brzeski).
Strossowski - od nazwy miejscowej Stroszowice (opolskie, gmina Lewin Brzeski).
Strosyk - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.
Strosz - 1388 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.
Stroszak - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.
Stroszczak - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.
Stroszczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.
Stroszczyński - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.
Stroszek - 1400 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.
Stroszewski - od nazwy miejscowej Stroszowice (opolskie, gmina Lewin Brzeski).
Stroszowski - od nazwy miejscowej Stroszowice (opolskie, gmina Lewin Brzeski).
Stroszyński - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.
Strot - od śrut, także śrót, srut ‘naboje do broni myśliwskiej’, śruta, ze staropolskiego szrota ‘grube części ziarna pozostałe po pierwszym przemiale; prażone makuchy’.
Strota - od śrut, także śrót, srut ‘naboje do broni myśliwskiej’, śruta, ze staropolskiego szrota ‘grube części ziarna pozostałe po pierwszym przemiale; prażone makuchy’.
Strotyński - od śrut, także śrót, srut ‘naboje do broni myśliwskiej’, śruta, ze staropolskiego szrota ‘grube części ziarna pozostałe po pierwszym przemiale; prażone makuchy’.
Strowa - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.
Strowiak - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.
Strowicki - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.
Strowicz - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.
Strowik - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.
Strowiński - zapewne od nazwy miejscowej Strawienniki (KrW).
Strownik - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.
Strowski - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.
Stroyewski - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Stroyk - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Stroynowski - od nazwy miejscowej Strojnów (kieleckie, gmina Pierzchnica).
Stroz - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strozecki - od nazwy miejscowej Strożyska (kieleckie, gmina Nowy Korczyn).
Strozik - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stroziński - od nazwy miejscowej Stróżna (nowosądeckie, gmina Bobowa).
Stroziuk - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strozyk - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strozyński - od nazwy miejscowej Stróżna (nowosądeckie, gmina Bobowa).
Stroż - 1388 od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strożak - 1492 od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strożczak - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strożczyk - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strożecki - od nazwy miejscowej Strożyska (kieleckie, gmina Nowy Korczyn).
Strożek - 1400 od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strożenko - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strożewski - 1434 od nazwy miejscowej Stróżewo (kilka wsi).
Strożka - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strożkowski - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strożna - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strożniak - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strożny - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strożowski - od nazwy miejscowej Stróżewo (kilka wsi).
Strożuk - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strożycki - 1395 od nazwy miejscowej Strożyska (kieleckie, gmina Nowy Korczyn).
Strożyk - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strożyński - 1463 od nazwy miejscowej Stróżna (nowosądeckie, gmina Bobowa).
Stróbel - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strob-, por. staropolskie postrobić ‘posilic, wzmocnić’, czeskie ostrabiti se ‘odzyskać siły’.
Stróg - od imion złożonych typu Strogobor, Strogomir lub też od dawnego strogi ‘srogi’.
Strógalski - od imion złożonych typu Strogobor, Strogomir lub też od dawnego strogi ‘srogi’.
Strógarek - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strógarski - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strój - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strójecki - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strójka - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strójniak - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strójnowski - od nazwy miejscowej Strojnów (kieleckie, gmina Pierzchnica).
Strójwas - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strójwąs - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strójwęs - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Stróm - od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.
Strómiłło - do Polski przyszło z Kresów Wschodnich, zapewne przez pośrednictwo litewskiej nazwy osobowej Stromila, ale do języka litewskiego z języków wschodniosłowiańskich, w których pochodzi od podstawy Strom-.
Strópek - od strup.
Stróski - 1438 od nazw miejscowych Stróża, Stróże (częste).
Strósz - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.
Strószczak - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.
Strószczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.
Stróś - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.
Stróz - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strózczyk - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strózek - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strózewski - od nazwy miejscowej Stróżewo (kilka wsi).
Stróziak - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strózik - 1673 od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strózikiewicz - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strózikowski - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stróziński - od nazwy miejscowej Stróżna (nowosądeckie, gmina Bobowa).
Strózka - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strózniak - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stróznik - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strózny - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strózyczak - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strózyk - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strózykiewicz - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stróźniak - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stróż - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stróżak - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stróżanowski - od nazwy miejscowej Strużany (Łotwa).
Stróżański - od nazwy miejscowej Strużany (Łotwa).
Stróżczak - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stróżczyk - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stróżecki - od nazwy miejscowej Strożyska (kieleckie, gmina Nowy Korczyn).
Stróżek - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stróżel - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stróżeński - od nazwy miejscowej Stróżna (nowosądeckie, gmina Bobowa).
Stróżeński - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stróżew - od nazwy miejscowej Stróżewo (kilka wsi).
Stróżewski - od nazwy miejscowej Stróżewo (kilka wsi).
Stróżik - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stróżka - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stróżkiewicz - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stróżkowski - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stróżna - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stróżniak - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stróżnik - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stróżny - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stróżowski - od nazwy miejscowej Stróżewo (kilka wsi).
Stróżycki - od nazwy miejscowej Strożyska (kieleckie, gmina Nowy Korczyn).
Stróżyczak - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stróżyczek - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stróżyczyk - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stróżyk - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stróżykiewicz - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stróżykowski - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stróżyna - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Stróżyński - od nazwy miejscowej Stróżna (nowosądeckie, gmina Bobowa).
Strub - od niemieckiej nazwy osobowej Strube, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sterczeć’.
Struba - od niemieckiej nazwy osobowej Strube, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sterczeć’.
Strubal - od niemieckiej nazwy osobowej Strube, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sterczeć’.
Strubane - od niemieckiej nazwy osobowej Strube, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sterczeć’.
Strubczewski - od niemieckiej nazwy osobowej Strube, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sterczeć’.
Strube - od niemieckiej nazwy osobowej Strube, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sterczeć’.
Strubecki - od niemieckiej nazwy osobowej Strube, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sterczeć’.
Strubel - od niemieckiej nazwy osobowej Strube, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sterczeć’; od niemieckiej nazwy osobowej Strubel.
Strubicki - od nazwy miejscowej Strubiny (ciechanowskie, gmina Płońsk; warszawskie, gmina Zakroczym).
Strubiński - od nazwy miejscowej Strubiny (ciechanowskie, gmina Płońsk; warszawskie, gmina Zakroczym).
Strublewski - od niemieckiej nazwy osobowej Strube, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sterczeć’; od niemieckiej nazwy osobowej Strubel.
Struc - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Struca - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Strucala - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Strucek - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Strucel - 1467 od strucel, strucla ‘rodzaj pieczywa’.
Strucelka - 1551 od strucel, strucla ‘rodzaj pieczywa’.
Struch - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego struchły ‘zmurszały, zbutwiały’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Struck, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strüch ‘krzew, zarośla’.
Struchalski - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego struchły ‘zmurszały, zbutwiały’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Struck, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strüch ‘krzew, zarośla’.
Struchańczuk - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego struchły ‘zmurszały, zbutwiały’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Struck, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strüch ‘krzew, zarośla’.
Strucharek - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego struchły ‘zmurszały, zbutwiały’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Struck, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strüch ‘krzew, zarośla’.
Strucharski - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego struchły ‘zmurszały, zbutwiały’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Struck, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strüch ‘krzew, zarośla’.
Struchman - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego struchły ‘zmurszały, zbutwiały’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Struck, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strüch ‘krzew, zarośla’.
Struchmańczuk - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego struchły ‘zmurszały, zbutwiały’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Struck, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strüch ‘krzew, zarośla’.
Struchowicz - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego struchły ‘zmurszały, zbutwiały’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Struck, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strüch ‘krzew, zarośla’.
Struchowski - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego struchły ‘zmurszały, zbutwiały’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Struck, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strüch ‘krzew, zarośla’.
Strucin - od śrut, także śrót, srut ‘naboje do broni myśliwskiej’, śruta, ze staropolskiego szrota ‘grube części ziarna pozostałe po pierwszym przemiale; prażone makuchy’.
Struciński - od nazwy miejscowej Strutyn (KrW).
Struciński - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Struciński - od śrut, także śrót, srut ‘naboje do broni myśliwskiej’, śruta, ze staropolskiego szrota ‘grube części ziarna pozostałe po pierwszym przemiale; prażone makuchy’.
Struciuk - od śrut, także śrót, srut ‘naboje do broni myśliwskiej’, śruta, ze staropolskiego szrota ‘grube części ziarna pozostałe po pierwszym przemiale; prażone makuchy’.
Struck - (Pom) od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Strucke - (Śl) od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Strucki - od nazwy miejscowej Struki (Wileńszczyzna).
Strucla - 1673 od strucel, strucla ‘rodzaj pieczywa’.
Struczak - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Struczał - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Struczek - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Struczewski - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Struczinski - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Struczka - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Struczko - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Struczowski - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Struczuk - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Struczyk - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Struczyński - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Struć - od śrut, także śrót, srut ‘naboje do broni myśliwskiej’, śruta, ze staropolskiego szrota ‘grube części ziarna pozostałe po pierwszym przemiale; prażone makuchy’.
Strudlik - od strudel ‘rodzaj ciasta z jabłkami lub makiem’.
Strudliński - od strudel ‘rodzaj ciasta z jabłkami lub makiem’.
Strudnik - od dawnego strudzić ‘zmęczyć; pozbawić sił’.
Strudowski - od dawnego strudzić ‘zmęczyć; pozbawić sił’.
Strudzik - od dawnego strudzić ‘zmęczyć; pozbawić sił’.
Strudziński - od dawnego strudzić ‘zmęczyć; pozbawić sił’.
Struf - od niemieckiej nazwy osobowej Strufe, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strüf ‘sterczeć’.
Struffe - od niemieckiej nazwy osobowej Strufe, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strüf ‘sterczeć’.
Strug - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Struga - 1436 w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’; od struga ‘potok’.
Strugacz - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strugala - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strugalewicz - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strugalewski - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strugaliński - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strugalla - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strugalski - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strugała - 1395 w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strugałła - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strugałło - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Struganek - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Struganow - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strugar - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strugarek - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strugasek - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strugasiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strugiel - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strugielski - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strugiński - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strugla - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Struglewski - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Struglik - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strugliński - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strugolewski - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strugowski - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strugólewski - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strugulewski - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Struj - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strujew - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strujwąs - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Struk - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Strukało - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Strukan - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Strukiel - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Strukiewicz - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Strukow - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Strukowicz - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Strukowski - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Struków - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Strukulski - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Strukus - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Strulak - od struć ‘zaszkodzić czyjemuś zdrowiu; otruć’, struły ‘struty’.
Strulczyk - od struć ‘zaszkodzić czyjemuś zdrowiu; otruć’, struły ‘struty’.
Strulik - od struć ‘zaszkodzić czyjemuś zdrowiu; otruć’, struły ‘struty’.
Struliński - od struć ‘zaszkodzić czyjemuś zdrowiu; otruć’, struły ‘struty’.
Strulis - od struć ‘zaszkodzić czyjemuś zdrowiu; otruć’, struły ‘struty’.
Strulski - od struć ‘zaszkodzić czyjemuś zdrowiu; otruć’, struły ‘struty’.
Struła - 1520 od struć ‘zaszkodzić czyjemuś zdrowiu; otruć’, struły ‘struty’.
Strułowicz - od struć ‘zaszkodzić czyjemuś zdrowiu; otruć’, struły ‘struty’.
Strułyński - od struć ‘zaszkodzić czyjemuś zdrowiu; otruć’, struły ‘struty’.
Strum - w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.
Struma - w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.
Struman - w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.
Strumecki - w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.
Strumf - od niemieckiej nazwy osobowej Strumpf, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strumpf ‘pniak’.
Strumff - od niemieckiej nazwy osobowej Strumpf, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strumpf ‘pniak’.
Strumiak - w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.
Strumiało - do Polski przyszło z Kresów Wschodnich, zapewne przez pośrednictwo litewskiej nazwy osobowej Stromila, ale do języka litewskiego z języków wschodniosłowiańskich, w których pochodzi od podstawy Strom-.
Strumian - w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.
Strumicki - – w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianom- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.
Strumień - w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.
Strumieński - 1676 od nazwy miejscowej Strumiany (kilka wsi).
Strumiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.
Strumik - w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.
Strumikowski - w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.
Strumił - 1497 do Polski przyszło z Kresów Wschodnich, zapewne przez pośrednictwo litewskiej nazwy osobowej Stromila, ale do języka litewskiego z języków wschodniosłowiańskich, w których pochodzi od podstawy Strom-.
Strumiłko - do Polski przyszło z Kresów Wschodnich, zapewne przez pośrednictwo litewskiej nazwy osobowej Stromila, ale do języka litewskiego z języków wschodniosłowiańskich, w których pochodzi od podstawy Strom-.
Strumiłkowski - do Polski przyszło z Kresów Wschodnich, zapewne przez pośrednictwo litewskiej nazwy osobowej Stromila, ale do języka litewskiego z języków wschodniosłowiańskich, w których pochodzi od podstawy Strom-.
Strumiłło - do Polski przyszło z Kresów Wschodnich, zapewne przez pośrednictwo litewskiej nazwy osobowej Stromila, ale do języka litewskiego z języków wschodniosłowiańskich, w których pochodzi od podstawy Strom-.
Strumiło - 1438 do Polski przyszło z Kresów Wschodnich, zapewne przez pośrednictwo litewskiej nazwy osobowej Stromila, ale do języka litewskiego z języków wschodniosłowiańskich, w których pochodzi od podstawy Strom-.
Strumiłowski - do Polski przyszło z Kresów Wschodnich, zapewne przez pośrednictwo litewskiej nazwy osobowej Stromila, ale do języka litewskiego z języków wschodniosłowiańskich, w których pochodzi od podstawy Strom-.
Strumiński - 1788 od nazwy miejscowej Strumiany (kilka wsi).
Strumk - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.
Strumnik - w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.
Strumowski - w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.
Strumpf - od niemieckiej nazwy osobowej Strumpf, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strumpf ‘pniak’.
Strumph - od niemieckiej nazwy osobowej Strumpf, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strumpf ‘pniak’.
Strumpski - w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.
Strumski - w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.
Strumuński - w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.
Strumyk - 1398 w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.
Struna - 1487 w grupie nazwisk pochodzących od struna ‘naciągnięta nić z jelit lub z drutu służąca do wydobywania dźwięku z instrumentu muzycznego’, dawniej też ‘cięciwa w łuku’.
Strunc - od niemieckiej nazwy osobowej Strunz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strunze ‘pniak’.
Strunciak - od niemieckiej nazwy osobowej Strunz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strunze ‘pniak’.
Strunczak - od niemieckiej nazwy osobowej Strunz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strunze ‘pniak’.
Strunek - w grupie nazwisk pochodzących od struna ‘naciągnięta nić z jelit lub z drutu służąca do wydobywania dźwięku z instrumentu muzycznego’, dawniej też ‘cięciwa w łuku’.
Strunge - od niemieckich nazw osobowych Strunge, Strunk, te od średnio-wysoko-niemieckiego strunc ‘pniak’.
Strungowski - od niemieckich nazw osobowych Strunge, Strunk, te od średnio-wysoko-niemieckiego strunc ‘pniak’.
Struniawski - od nazwy miejscowej Struniawy (ostrołęckie, gmina Goworowo).
Strunic - w grupie nazwisk pochodzących od struna ‘naciągnięta nić z jelit lub z drutu służąca do wydobywania dźwięku z instrumentu muzycznego’, dawniej też ‘cięciwa w łuku’.
Struniec - w grupie nazwisk pochodzących od struna ‘naciągnięta nić z jelit lub z drutu służąca do wydobywania dźwięku z instrumentu muzycznego’, dawniej też ‘cięciwa w łuku’.
Struniewicz - w grupie nazwisk pochodzących od struna ‘naciągnięta nić z jelit lub z drutu służąca do wydobywania dźwięku z instrumentu muzycznego’, dawniej też ‘cięciwa w łuku’.
Struniewski - od nazwy miejscowej Struniawy (ostrołęckie, gmina Goworowo).
Strunik - 1431 w grupie nazwisk pochodzących od struna ‘naciągnięta nić z jelit lub z drutu służąca do wydobywania dźwięku z instrumentu muzycznego’, dawniej też ‘cięciwa w łuku’.
Strunikowski - w grupie nazwisk pochodzących od struna ‘naciągnięta nić z jelit lub z drutu służąca do wydobywania dźwięku z instrumentu muzycznego’, dawniej też ‘cięciwa w łuku’.
Strunk - od niemieckich nazw osobowych Strunge, Strunk, te od średnio-wysoko-niemieckiego strunc ‘pniak’.
Strunka - 1461 w grupie nazwisk pochodzących od struna ‘naciągnięta nić z jelit lub z drutu służąca do wydobywania dźwięku z instrumentu muzycznego’, dawniej też ‘cięciwa w łuku’.
Strunkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od struna ‘naciągnięta nić z jelit lub z drutu służąca do wydobywania dźwięku z instrumentu muzycznego’, dawniej też ‘cięciwa w łuku’.
Strunnik - 1444 w grupie nazwisk pochodzących od struna ‘naciągnięta nić z jelit lub z drutu służąca do wydobywania dźwięku z instrumentu muzycznego’, dawniej też ‘cięciwa w łuku’.
Strunowski - w grupie nazwisk pochodzących od struna ‘naciągnięta nić z jelit lub z drutu służąca do wydobywania dźwięku z instrumentu muzycznego’, dawniej też ‘cięciwa w łuku’.
Strunpf - od niemieckiej nazwy osobowej Strumpf, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strumpf ‘pniak’.
Struń - w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.
Struński - od nazwy miejscowej Stronie (częste), Strońsko (sieradzkie, gmina Zapolice).
Strup - 1385 od strup.
Strupczewski - od nazwy miejscowej Strupczewo (płockie, gmina Brudzeń Duży).
Strupek - od strup.
Strupichowski - od nazwy miejscowej Strupiechów (siedleckie, gmina Wierzbno).
Strupicki - od nazwy miejscowej Strupice (kieleckie, gmina Waśniów).
Strupiechowski - od nazwy miejscowej Strupiechów (siedleckie, gmina Wierzbno).
Strupieniuk - od strup.
Strupieński - od nazwy miejscowej Strupin (chełm., gmina Chełm), Strupiny (sieradzkie, gmina Buczek).
Strupiński - od nazwy miejscowej Strupin (chełm., gmina Chełm), Strupiny (sieradzkie, gmina Buczek).
Strupk - 1411 (KrW) od strup.
Strupkiewicz - od strup.
Strupkowski - od nazwy miejscowej Strupków (KrW).
Strupowiec - od strup.
Strupowski - od strup.
Struppek - (Pom) od strup.
Strupski - od strup.
Strurzyński - od nazwy miejscowej Stróżna (nowosądeckie, gmina Bobowa).
Strus - od struś, ze staropolskiego strus.
Strusch - od struś, ze staropolskiego strus.
Struschka - od struś, ze staropolskiego strus.
Struse - od struś, ze staropolskiego strus.
Strusek - od struś, ze staropolskiego strus.
Strusewicz - od struś, ze staropolskiego strus.
Strusiak - od struś, ze staropolskiego strus.
Strusiewicz - od struś, ze staropolskiego strus.
Strusik - od struś, ze staropolskiego strus.
Strusiński - 1471 od nazwy miejscowej Strusin (ciechanowskie, gmina Sońsk), Strusino (płockie, gmina Bielsk).
Struski - 1495 od nazw miejscowych Stróża, Stróże (częste).
Strusowski - od nazwy miejscowej Strusów (KrW).
Struss - od struś, ze staropolskiego strus.
Strusz - od struś, ze staropolskiego strus.
Struszczak - od struś, ze staropolskiego strus.
Struszczenek - od struś, ze staropolskiego strus.
Struszczyk - od struś, ze staropolskiego strus.
Struszek - od struś, ze staropolskiego strus.
Struszewski - 1456 od nazwy miejscowej Struszewo (słupskie, gmina Borzytuchom).
Struszka - od struś, ze staropolskiego strus.
Struszkiewicz - od struś, ze staropolskiego strus.
Struszkowski - od struś, ze staropolskiego strus.
Struszyński - od nazwy miejscowej Strusin (ciechanowskie, gmina Sońsk), Strusino (płockie, gmina Bielsk).
Struś - 1510 od struś, ze staropolskiego strus.
Struśkowski - od struś, ze staropolskiego strus.
Struśnik - od struś, ze staropolskiego strus.
Strut - od śrut, także śrót, srut ‘naboje do broni myśliwskiej’, śruta, ze staropolskiego szrota ‘grube części ziarna pozostałe po pierwszym przemiale; prażone makuchy’.
Struta - od śrut, także śrót, srut ‘naboje do broni myśliwskiej’, śruta, ze staropolskiego szrota ‘grube części ziarna pozostałe po pierwszym przemiale; prażone makuchy’.
Strutta - od śrut, także śrót, srut ‘naboje do broni myśliwskiej’, śruta, ze staropolskiego szrota ‘grube części ziarna pozostałe po pierwszym przemiale; prażone makuchy’.
Strutwa - od śrut, także śrót, srut ‘naboje do broni myśliwskiej’, śruta, ze staropolskiego szrota ‘grube części ziarna pozostałe po pierwszym przemiale; prażone makuchy’.
Strutyński - 1411 od nazwy miejscowej Strutyn (KrW).
Struwe - od niemieckiej nazwy osobowej Struwe, ta od średnioniemieckiego struf, struve ‘chropowaty, szorstki’.
Struzicki - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Struziczak - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Struzik - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Struzikiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Struziko - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Struzikowski - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Struzil - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Struzin - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Struzina - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Struziński - od nazwy miejscowej Stróżna (nowosądeckie, gmina Bobowa).
Struziński - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Struzyna - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Struzyński - od nazwy miejscowej Stróżna (nowosądeckie, gmina Bobowa).
Struż - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strużak - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strużanowski - od nazwy miejscowej Strużany (Łotwa).
Strużański - od nazwy miejscowej Strużany (Łotwa).
Strużczyk - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strużek - 1471 w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strużeński - od nazwy miejscowej Stróżna (nowosądeckie, gmina Bobowa).
Strużewski - od nazwy miejscowej Stróżewo (kilka wsi).
Strużka - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strużkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strużkowski - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strużna - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strużny - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strużny - 1691– w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strużuk - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strużybełt - 1499 w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’; od struga + bełt ‘strzała, kosa’.
Strużycki - od nazwy miejscowej Strożyska (kieleckie, gmina Nowy Korczyn).
Strużyczak - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strużyk - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strużykiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strużykowski - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strużyn - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strużyna - 1492 w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strużynka - 1621 w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strużyński - od nazwy miejscowej Stróżna (nowosądeckie, gmina Bobowa).
Stryba - od strybać ‘pić coś gęstego, chłeptać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Strieb.
Strybe - od strzybać ‘pić coś gęstego, chłeptać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Strieb.
Strybel - od strzybać ‘pić coś gęstego, chłeptać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Strieb.
Strybelski - od strzybać ‘pić coś gęstego, chłeptać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Strieb.
Strybicki - od strzybać ‘pić coś gęstego, chłeptać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Strieb.
Strybol - od strzybać ‘pić coś gęstego, chłeptać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Strieb.
Strybowski - od strzybać ‘pić coś gęstego, chłeptać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Strieb.
Strybuć - od strzybać ‘pić coś gęstego, chłeptać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Strieb.
Strybulewicz - od strzybać ‘pić coś gęstego, chłeptać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Strieb.
Stryburski - od strzybać ‘pić coś gęstego, chłeptać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Strieb.
Stryc - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Strycalski - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Strycel - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Strych - 1567 od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychacki - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychacz - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychalczuk - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychalczyk - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychalski - 1760 od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychaluk - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychała - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychan - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychaniecki - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychanin - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychanowski - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychanyn - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychar - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strycharczak - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strycharczuk - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strycharczyk - 1516 od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strycharz - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strycharzewski - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychasz - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychaszewski - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychatski - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strycher - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strycherczuk - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strycherski - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychlerz - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strycholski - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strycholuk - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychon - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychoń - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychor - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychorczuk - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychorczyk - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychorski - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychowski - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychulski - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychun - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychuniec - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychuń - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychyniec - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychyrczyk - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strycki - od nazw miejscowych typu Strych, Stryki.
Strycula - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Strycuła - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Strycz - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Stryczak - 1664 od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Stryczalski - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Stryczarczuk - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Stryczarczyk - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Stryczek - 1401 od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Stryczeniewicz - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Stryczewski - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Stryczke - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Stryczko - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Stryczkowski - 1705 od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Stryczna - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Stryczniewicz - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Stryczny - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Stryczowski - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Stryczula - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Stryczula-Maśniak - złożenia brak; Stryczula od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’; Maśniak 1795 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy mast-, por. maścić, o-masta.
Stryczuła - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Stryczyniewicz - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Stryczyński - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Stryek - od stryj ‘brat ojca’.
Stryga - w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.
Strygała - w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.
Stryganek - w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.
Strygl - od niemieckich nazw osobowych Strieg (e)l, Strigl, te od średnio-wysoko-niemieckiego strigel ‘zgrzebło’.
Strygo - w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.
Strygoń - w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.
Strygowicz - w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.
Strygulec - w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.
Strygulski - w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.
Strygun - w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.
Stryguń - w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.
Stryhun - w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.
Stryi - (Śl) od stryj ‘brat ojca’.
Stryiński - od nazwy miejscowej Stryjno (lubelskie, gmina Rybczewice).
Stryj - 1393 od stryj ‘brat ojca’.
Stryja - od stryj ‘brat ojca’.
Stryjak - 1660 od stryj ‘brat ojca’.
Stryjakiewicz - od stryj ‘brat ojca’.
Stryjakowski - od stryj ‘brat ojca’.
Stryjanowski - od stryj ‘brat ojca’.
Stryjas - od stryj ‘brat ojca’.
Stryjasz - od stryj ‘brat ojca’.
Stryjaś - od stryj ‘brat ojca’.
Stryjczak - od stryj ‘brat ojca’.
Stryjczek - od stryj ‘brat ojca’.
Stryjczewski - od stryj ‘brat ojca’.
Stryjczyk - od stryj ‘brat ojca’.
Stryjec - 1386 od stryj ‘brat ojca’.
Stryjecki - od nazwy miejscowej Stryjki (łomżyńskie, gmina Szumowo; ostrołęckie, gmina Tłuszcz).
Stryjek - 1391 od stryj ‘brat ojca’.
Stryjeński - 1442 od nazwy miejscowej Stryjno (lubelskie, gmina Rybczewice).
Stryjewski - 1442 od nazwy miejscowej Stryjewo (ciechanowskie, gmina Grudusk).
Stryjkiewicz - od stryj ‘brat ojca’.
Stryjkowski - 1433 od nazwy miasta Stryjkow, dziś Stryków (łódzkie).
Stryjków - od stryj ‘brat ojca’.
Stryjna, m. - 1467 od stryj ‘brat ojca’.
Stryjniak - od stryj ‘brat ojca’.
Stryjnik - od stryj ‘brat ojca’.
Stryjonek - od stryj ‘brat ojca’.
Stryjowski - 1442 od nazwy miejscowej Stryjewo (ciechanowskie, gmina Grudusk).
Stryjski - 1380 od nazwy miasta Stryj (KrW).
Stryjuda - od stryj ‘brat ojca’.
Stryk - 1397 od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Strykacz - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Strykała - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Strykarski - od niemieckiej nazwy osobowej Strecker, ta od średnioniemieckiego strecken ‘naciągać, rozciągać’.
Strykarski - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Strykier - od niemieckiej nazwy osobowej Strecker, ta od średnioniemieckiego strecken ‘naciągać, rozciągać’.
Strykiewicz - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Strykosz - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Strykowicz - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Strykowiec - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Strykowski - 1729 od nazw miejscowych typu Stryków, Strykowo, Strykowice.
Stryl - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strylak - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strylczuk - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strylewicz - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strylski - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Stryluk - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Stryła - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Stryłko - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Stryło - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strymczyk - w grupie nazwisk pochodzących od strzymać ‘wstrzymać, zatrzymać’.
Strymecki - w grupie nazwisk pochodzących od strzymać ‘wstrzymać, zatrzymać’.
Strymiak - w grupie nazwisk pochodzących od strzymać ‘wstrzymać, zatrzymać’.
Strymiński - w grupie nazwisk pochodzących od strzymać ‘wstrzymać, zatrzymać’.
Strymkowski - w grupie nazwisk pochodzących od strzymać ‘wstrzymać, zatrzymać’.
Stryna - od stryj ‘brat ojca’.
Stryna - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Strynadel - XV w. od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Strynal - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Strynalski - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Strynek - od stryj ‘brat ojca’.
Stryniak - od stryj ‘brat ojca’.
Stryniec - od stryj ‘brat ojca’.
Strynieński - od stryj ‘brat ojca’.
Stryniewski - od stryj ‘brat ojca’.
Strynik - od stryj ‘brat ojca’.
Stryniński - od stryj ‘brat ojca’.
Stryniszewski - od stryj ‘brat ojca’.
Strynk - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Strynkiewicz - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Strynkowski - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Strynowicz - od stryj ‘brat ojca’.
Strynowski - od stryj ‘brat ojca’.
Stryńkowski - od nazwy miasta Stryjkow, dziś Stryków (łódzkie).
Stryński - od nazwy miasta Stryj (KrW).
Strysiak - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Strysik - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Strysiński - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryski - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Strysowski - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Strysz - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryszak - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Stryszawiak - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryszawski - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryszcz - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryszczyk - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryszek - 1619 od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Stryszewski - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryszik - (Pom) w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryszk - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Stryszk - (Pom) w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryszko - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryszkowski - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryszowski - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryszyk - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryszyński - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryś - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Strytyński - od nazwy miejscowej Strutyn (KrW).
Stryza - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryzel - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryzik - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryż - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryża - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryżaczenko - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryżak - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryżej - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryżeń - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryżewski - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryżko - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryżyczak - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryżyk - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Strzabała - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzadała - zapewne od srzędać, zrzędzić ‘narzekać, biadolić’, dawniej też ‘zarządzać’, z wstawnym t-‘.
Strzala - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzalczyk - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzalek - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzaliński - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzalkowski - od nazw miejscowych Strzałkowice, Strzałków (kilka wsi).
Strzalla - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzał - 1360 od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzała - 1311 od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzałba - od strzałba ‘drzewo wichrowate, krzywe’.
Strzałecki - od nazwy miejscowej Strzałki (kilka wsi).
Strzałek - 1136 od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzałka - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzałkiewicz - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzałko - 1246 od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzałkowiec - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzałkowski - 1389 od nazw miejscowych Strzałkowice, Strzałków (kilka wsi).
Strzało - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzałowicz - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzałowski - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzałuch - 1405 od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzaskalik - od strzaskać ‘stłuc, rozbić’.
Strzaskowski - od strzaskać ‘stłuc, rozbić’.
Strzasz - 1452 od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Strząb - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strząbala - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strząbała - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strząbka - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strząbski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strządała - zapewne od srzędać, zrzędzić ‘narzekać, biadolić’, dawniej też ‘zarządzać’, z wstawnym t-‘.
Strząp - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strząpała - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strząpek - 1666 od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strząs - 1385 od trząść, trzęsę ‘ruszać, chwiać’.
Strząski - 1426 od strząsać.
Strzebak - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzebala - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzebała - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzebański - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzebecki - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzebek - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzebicki - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzebiecki - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzebien - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzebieńczyk - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzebin - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzebinczyk - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzebińczyk - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzebiński - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzebkowski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzeblecki - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzeblicki - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzebniczyk - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzebniecki - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzebniok - (Śl) od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzeboński - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzebowski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzebski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzebuchowski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzebuszewski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzech - 1392 od strzecha ‘słomiany dach, szałas’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.
Strzecha - 1397 od strzecha ‘słomiany dach, szałas’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.
Strzechel - od strzecha ‘słomiany dach, szałas’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.
Strzechla - od strzecha ‘słomiany dach, szałas’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.
Strzechna, ż. - 1388 od strzecha ‘słomiany dach, szałas’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.
Strzechowicz - od strzecha ‘słomiany dach, szałas’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.
Strzechowski - od strzecha ‘słomiany dach, szałas’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.
Strzechula - od strzecha ‘słomiany dach, szałas’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.
Strzechuła - od strzecha ‘słomiany dach, szałas’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.
Strzeczon - 1435 od strzekać ‘dokuczać, dręczyć’ .
Strzeczonowicz - 1437 od strzekać ‘dokuczać, dręczyć’ .
Strzednicki - w grupie nazwisk pochodzących od stredź ,ze staropolskiego strzedź ‘miód’, także od imion typu Strzeżymir, Strzedziwoj.
Strzedula - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od stredź ,ze staropolskiego strzedź ‘miód’, także od imion typu Strzeżymir, Strzedziwoj.
Strzedulla - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od stredź ,ze staropolskiego strzedź ‘miód’, także od imion typu Strzeżymir, Strzedziwoj.
Strzeduła - 1691 (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od stredź ,ze staropolskiego strzedź ‘miód’, także od imion typu Strzeżymir, Strzedziwoj.
Strzedz - 1228 w grupie nazwisk pochodzących od stredź ,ze staropolskiego strzedź ‘miód’, także od imion typu Strzeżymir, Strzedziwoj.
Strzedziński - w grupie nazwisk pochodzących od stredź ,ze staropolskiego strzedź ‘miód’, także od imion typu Strzeżymir, Strzedziwoj.
Strzegała - od strzegać ‘strzec’, strzega ‘stróżka’.
Strzegiecki - od nazwy miejscowej Strzegocin (płockie, gmina Kutno; ciechanowskie, gmina Świercze-Koty).
Strzegił - 1427 od strzegać ‘strzec’, strzega ‘stróżka’.
Strzegocki - 1395 od nazwy miejscowej Strzegocin (płockie, gmina Kutno; ciechanowskie, gmina Świercze-Koty).
Strzegolewski - od strzegać ‘strzec’, strzega ‘stróżka’.
Strzegomski - 1383 od nazwy miejscowej Strzegom (tarnobrzeskie, gmina Rytwiany).
Strzegoń - 1361 od strzegać ‘strzec’, strzega ‘stróżka’.
Strzegowski - 1399 od nazwy miejscowej Strzegowa (kaliskie, gmina Nowe Skalmierzyce; katowickie, gmina Wolbrom).
Strzeja - od niemieckiej nazwy osobowej Strey, ta od nazwy miejscowej Streu lub od słowiańskich nazw osobowych typu Strzeżysław.
Strzejewski - od niemieckiej nazwy osobowej Strey, ta od nazwy miejscowej Streu lub od słowiańskich nazw osobowych typu Strzeżysław.
Strzek - 1430 od strzekać ‘dokuczać, dręczyć’ .
Strzekcic - 1420 od strzekać ‘dokuczać, dręczyć’ .
Strzeknik - od strzekać ‘dokuczać, dręczyć’ .
Strzelak - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzelbicki - od nazwy miejscowej Strzelbice (KrW).
Strzelbiecki - od nazwy miejscowej Strzelbice (KrW).
Strzelcki - 1389 od nazwy miejscowej Strzelce (kilka wsi).
Strzelcok - (Śl) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzelcow - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzelczak - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzelczenia - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzelczeń - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzelczewski - od nazwy miejscowej Strzelce (kilka wsi).
Strzelczok - (Śl) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzelczuk - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzelczycki - 1494 od nazwy miejscowej Strzelczyce (KrW).
Strzelczyk - 1647 od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzelczykowski - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzelczyński - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzelczyski - 1490 od nazwy miejscowej Strzelczyce (KrW).
Strzelec - 1397 od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzelecki - 1389 od nazwy miejscowej Strzelce (kilka wsi).
Strzelecki - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzeleczek - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzelenicz - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzeleński - 1441 od nazwy miejscowej, miasta Strzelno (bydgoskie).
Strzeleski - 1488 od nazwy miejscowej Strzelce (kilka wsi).
Strzeleski - 1488 od nazwy miejscowej Strzelce (kilka wsi).
Strzelewicz - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzelewski - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzelichowski - 1751 od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzelicki - 1397 od nazwy miejscowej Strzelice (KrW).
Strzeliczyk - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzelin - 1371-74 od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzeliński - 1419 od nazwy miejscowej, miasta Strzelno (bydgoskie).
Strzelka - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzelkowski - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzelowski - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzeluk - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzełek - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzełkowski - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzembała - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzembeczna - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzembeczny - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzembicki - od nazw miejscowych Strzębiska, Strzębowo.
Strzembkowski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzemboczna - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzemboczny - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzembosz - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzemboszewski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzembowicz - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzembowski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzembski - od nazw miejscowych Strzębiska, Strzębowo.
Strzembusiewski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzemczak - od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.
Strzemczok - (Śl) od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.
Strzemecki - 1731 od nazwy miejscowej Strzemęcin (toruńskie, gmina Grudziądz).
Strzemeczna - od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.
Strzemeczny - od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.
Strzemeski - 1698 od nazw miejscowych Strzemeszna, Trzemeszno (kilka miejscowości).
Strzemęcki - od nazwy miejscowej Strzemęcin (toruńskie, gmina Grudziądz).
Strzemicki - od nazwy miejscowej Strzemieczne (ostrołęckie, gmina Różan).
Strzemiczna - od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.
Strzemiczny - od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.
Strzemiec - 1433 od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.
Strzemiecki - od nazw miejscowych Strzemeszna, Trzemeszno (kilka miejscowości).
Strzemiecki - od nazwy miejscowej Strzemieczne (ostrołęckie, gmina Różan).
Strzemieczna - od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.
Strzemieczny - od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.
Strzemiel - 1677 od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.
Strzemieniecki - od nazwy miejscowej Strzemień (KrW).
Strzemieniowic - 1450 od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.
Strzemień - 1418 od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.
Strzemieńczyk-Gołkowski - złożenia brak; Strzemieńczyk- od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię; Gołkowski 1454 od nazwy miejscowej Gołków (warszawskie, gmina Piaseczno), Gołkowice (kilka wsi).
Strzemieński - 1663 od nazwy miejscowej Strzemień (KrW).
Strzemieski - od nazw miejscowych Strzemeszna, Trzemeszno (kilka miejscowości) lub od nazwy miejscowej Stzrmieszyce (katowickie, gmina Dąbrowa Górnicza).
Strzemieszna - od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.
Strzemieszny - od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.
Strzemię - od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.
Strzemię-Marszyński - złożenia brak; Strzemię od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię; Marszyński w grupie nazwisk pochodzących od imion na Mar-, typu Marcin, Marek.
Strzemikowski - od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.
Strzemin - 1510 od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.
Strzemiński - od nazwy miejscowej Strzemień (KrW).
Strzemkowski - od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.
Strzemp - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzempa - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzempczyk - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzempek - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzempioł - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzempka - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzempkowski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzemplewicz - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzempowicz - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzempski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzemski - od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.
Strzenecki - od strzena ‘trzcina’, por. gwarowe strzeń ‘szreń’.
Strzeniecki - od strzena ‘trzcina’, por. gwarowe strzeń ‘szreń’.
Strzenieczna - od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.
Strzenieczny - od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.
Strzeniewicz - od strzena ‘trzcina’, por. gwarowe strzeń ‘szreń’.
Strzenkowski - od strzena ‘trzcina’, por. gwarowe strzeń ‘szreń’.
Strzeński - od strzena ‘trzcina’, por. gwarowe strzeń ‘szreń’.
Strzep - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzepa - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzepek - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzepka - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzepkowski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzepski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzepuła - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzerzyński - od nazwy miejscowej Strzeżyno (słupskie).
Strzesak - od imion złożonych typu Strzeżysław.
Strzesiak - od imion złożonych typu Strzeżysław.
Strzesiewski - od nazwy miejscowej Strzeszewo (kilka wsi).
Strzesimiech - od strząsać.
Strzesiński - od nazwy miejscowej Strzeszyn (część Poznania; krośnieńskie, gmina Biecz).
Strzeskowski - od nazw miejscowych Strzeszkowice, Strzeszków, Strzeszki.
Strzesok - od imion złożonych typu Strzeżysław.
Strzesz - 1136 od imion złożonych typu Strzeżysław.
Strzeszak - 1392 od imion złożonych typu Strzeżysław.
Strzeszczuk - od imion złożonych typu Strzeżysław.
Strzeszczyński - od imion złożonych typu Strzeżysław.
Strzeszek - 1228 od imion złożonych typu Strzeżysław.
Strzeszewski - 1398 od nazwy miejscowej Strzeszewo (kilka wsi).
Strzeszka - 1272 od imion złożonych typu Strzeżysław.
Strzeszkowicz - 1278 od imion złożonych typu Strzeżysław.
Strzeszkowski - 1391 od nazw miejscowych Strzeszkowice, Strzeszków, Strzeszki.
Strzeszowicz - 1495 od imion złożonych typu Strzeżysław.
Strzeszowski - 1424 od nazwy miejscowej Strzeszewo (kilka wsi).
Strzeszycki - 1561 od nazwy miejscowej Strzeszyce (nowosadeckei, gmina Laskowa).
Strzeszyna - od imion złożonych typu Strzeżysław.
Strzeszyński - 1401 od nazwy miejscowej Strzeszyn (część Poznania; krośnieńskie, gmina Biecz).
Strzewiczak - od gwarowego strzewa, strzewia ‘jelita’.
Strzewiczek - od gwarowego strzewa, strzewia ‘jelita’.
Strzewiczki - od gwarowego strzewa, strzewia ‘jelita’.
Strzewiecki - od gwarowego strzewa, strzewia ‘jelita’.
Strzewin - od gwarowego strzewa, strzewia ‘jelita’.
Strzewiński - od gwarowego strzewa, strzewia ‘jelita’.
Strzewski - od gwarowego strzewa, strzewia ‘jelita’.
Strzezik - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.
Strzeż - 1136 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.
Strzeżak - 1392 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.
Strzeżalski - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.
Strzeżek - 1228 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.
Strzeżeń - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.
Strzeżesz - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.
Strzeżewski - 1398 od nazw miejscowych Strzeżewo, Strzeżów (kilka wsi).
Strzeżka, m. - 1272 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.
Strzeżkowski - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.
Strzeżo - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.
Strzeżon - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.
Strzeżoń - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.
Strzeżowski - 1424 od nazw miejscowych Strzeżewo, Strzeżów (kilka wsi).
Strzeżuch - 1425 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.
Strzeżych - 1492 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.
Strzeżyk - 1235 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.
Strzeżyn - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.
Strzeżyński - od nazwy miejscowej Strzeżyno (słupskie).
Strzeżypicza - 1606 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.
Strzeżys - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.
Strzeżysz - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.
Strzęb - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzębalski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzębała - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzębeczny - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzębicki - od nazw miejscowych Strzębiska, Strzębowo.
Strzębiński - od nazw miejscowych Strzębiska, Strzębowo.
Strzębka - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzębkowski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzębło - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzębnicki - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzęboński - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzębosiewski - od nazwy miejscowej Strzęboszów (kieleckie, gmina Radoszyce).
Strzębosz - 1417 od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzęboszewski - od nazwy miejscowej Strzęboszów (kieleckie, gmina Radoszyce).
Strzębowski - 1623 od nazwy miejscowej Strzembowo (ciechanowskie, gmina Naruszewo).
Strzębski - 1579 od nazw miejscowych Strzębiska, Strzębowo.
Strzębuszewski - od nazwy miejscowej Strzęboszów (kieleckie, gmina Radoszyce).
Strzędała - zapewne od srzędać, zrzędzić ‘narzekać, biadolić’, dawniej też ‘zarządzać’, z wstawnym t-‘.
Strzęmbuszewski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzęmpa - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzęmpek - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzęp - 1680 od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzępa - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzępak - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzępalski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzępała - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzępek - 1666 od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzępeł - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzępioł - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzępka - 1440 od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzępki - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzępko - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzępkowski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzępniak - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzępowicz - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzępowski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzępski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzęs - 1385 od strząsać.
Strzęska, m. - 1441 od strząsać.
Strziga - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.
Strzoda - 1482 (z fonetyką wschodniosłowiańską) w grupie nazwisk pochodzących od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’ lub od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).
Strzodka - (z fonetyką wschodniosłowiańską) w grupie nazwisk pochodzących od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’ lub od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).
Strzodła - (z fonetyką wschodniosłowiańską) w grupie nazwisk pochodzących od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’ lub od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).
Strzodula - (z fonetyką wschodniosłowiańską) w grupie nazwisk pochodzących od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’ lub od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).
Strzok - (Śl) od staropolskiego szczak ‘nocnik’, szczać ‘oddawać mocz’.
Strzondała - zapewne od srzędać, zrzędzić ‘narzekać, biadolić’, dawniej też ‘zarządzać’, z wstawnym t-‘.
Strzonek - od staropolskiego strżeń ‘rdzeń, środek’, od gwarowego strzonek ‘trzonek’.
Strzonka - od staropolskiego strżeń ‘rdzeń, środek’, od gwarowego strzonek ‘trzonek’.
Strzoń - 1427 od staropolskiego strżeń ‘rdzeń, środek’, od gwarowego strzonek ‘trzonek’.
Strzońkowski - od staropolskiego strżeń ‘rdzeń, środek’, od gwarowego strzonek ‘trzonek’.
Strzop - od strzop ‘garnek’.
Strzopa - od strzop ‘garnek’.
Strzódała - (z fonetyką wschodniosłowiańską) w grupie nazwisk pochodzących od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’ lub od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).
Strzódka - (z fonetyką wschodniosłowiańską) w grupie nazwisk pochodzących od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’ lub od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).
Strzóski - 1579 od nazw miejscowych Stróża, Stróże (częste).
Strzumiński - od nazwy miejscowej Strumiany (kilka wsi).
Strzus - od struś, ze staropolskiego strus.
Strzybalski - od srebro, ze staropolskiego śrzebro ‘metal szlachetny’.
Strzyberny - od srebro, ze staropolskiego śrzebro ‘metal szlachetny’.
Strzybiński - od srebro, ze staropolskiego śrzebro ‘metal szlachetny’.
Strzybna - od srebro, ze staropolskiego śrzebro ‘metal szlachetny’.
Strzybnicki - od srebro, ze staropolskiego śrzebro ‘metal szlachetny’.
Strzybniczek - od srebro, ze staropolskiego śrzebro ‘metal szlachetny’.
Strzybny - od srebro, ze staropolskiego śrzebro ‘metal szlachetny’.
Strzychara - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strzycharczyk - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strzycharz - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strzycki - od strzykać, strykać ‘tryskać; boleć przeszywająco; ćwierkać’.
Strzyczek - od strzykać, strykać ‘tryskać; boleć przeszywająco; ćwierkać’.
Strzyczkowski - od strzykać, strykać ‘tryskać; boleć przeszywająco; ćwierkać’.
Strzyga - 1382 w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.
Strzygiecki - w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.
Strzygielski - od nazwy miejscowej Szczygły (siedleckie, gmina Łuków), Szczegło (tarnobrzeskie, gmina Sadowice).
Strzygieł - od szczygieł, dawniej też szczygieł ‘ptak z rodziny łuszczaków’.
Strzygieł - w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.
Strzygocki - w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.
Strzygol - 1564 w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.
Strzygowski - od nazwy miejscowej Strzygi (toruńskie, gmina Osiek; włocławskie, gmina Chodecz).
Strzyja - od stryj ‘brat ojca’.
Strzyjewski - od stryj ‘brat ojca’.
Strzykajski - od strzykać, strykać ‘tryskać; boleć przeszywająco; ćwierkać’.
Strzykalski - od strzykać, strykać ‘tryskać; boleć przeszywająco; ćwierkać’.
Strzykała - od strzykać, strykać ‘tryskać; boleć przeszywająco; ćwierkać’.
Strzykawa - od strzykać, strykać ‘tryskać; boleć przeszywająco; ćwierkać’.
Strzykowski - od strzykać, strykać ‘tryskać; boleć przeszywająco; ćwierkać’.
Strzylak - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzymczak - w grupie nazwisk pochodzących od strzymać ‘wstrzymać, zatrzymać’.
Strzymczok - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od strzymać ‘wstrzymać, zatrzymać’.
Strzymiecki - w grupie nazwisk pochodzących od strzymać ‘wstrzymać, zatrzymać’.
Strzymiński - w grupie nazwisk pochodzących od strzymać ‘wstrzymać, zatrzymać’.
Strzymowski - w grupie nazwisk pochodzących od strzymać ‘wstrzymać, zatrzymać’.
Strzymski - w grupie nazwisk pochodzących od strzymać ‘wstrzymać, zatrzymać’.
Strzymszok - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od strzymać ‘wstrzymać, zatrzymać’.
Strzyn - 1479 od gwarowego strzyna, strzynek ‘trzcina’.
Strzynecki - od gwarowego strzyna, strzynek ‘trzcina’.
Strzynkowski - od gwarowego strzyna, strzynek ‘trzcina’.
Strzyński - od gwarowego strzyna, strzynek ‘trzcina’.
Strzyrzewski - od nazw miejscowych Strzyżowice, Strzyżewice (kilka wsi).
Strzys - zapewne formy wtórne w stosunku do Srzesz, Strzeż.
Strzysio - zapewne formy wtórne w stosunku do Srzesz, Strzeż.
Strzysz - zapewne formy wtórne w stosunku do Srzesz, Strzeż.
Strzyszak - zapewne formy wtórne w stosunku do Srzesz, Strzeż.
Strzyszcz - od sczyszczać ,sczyścić ‘zetrzeć brud’.
Strzyszcz - zapewne formy wtórne w stosunku do Srzesz, Strzeż.
Strzyszewski - od nazw miejscowych Strzyżowice, Strzyżewice (kilka wsi).
Strzyszowski - od nazw miejscowych Strzyżowice, Strzyżewice (kilka wsi).
Strzyszyk - zapewne formy wtórne w stosunku do Srzesz, Strzeż.
Strzyszyński - od nazw miejscowych Strzyżowice, Strzyżewice (kilka wsi).
Strzyś - zapewne formy wtórne w stosunku do Srzesz, Strzeż.
Strzyzewski - od nazw miejscowych Strzyżowice, Strzyżewice (kilka wsi).
Strzyż - od staroposkiego strzyż, strzeż ‘ptak strzyżyk’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.
Strzyżak - od staroposkiego strzyż, strzeż ‘ptak strzyżyk’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.
Strzyżakowski - od staroposkiego strzyż, strzeż ‘ptak strzyżyk’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.
Strzyżanowski - od staroposkiego strzyż, strzeż ‘ptak strzyżyk’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.
Strzyżański - 1705 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.
Strzyżec - od staroposkiego strzyż, strzeż ‘ptak strzyżyk’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.
Strzyżek - 1391 od staroposkiego strzyż, strzeż ‘ptak strzyżyk’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.
Strzyżeń - od staroposkiego strzyż, strzeż ‘ptak strzyżyk’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.
Strzyżeński - od staroposkiego strzyż, strzeż ‘ptak strzyżyk’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.
Strzyżewicz - od staroposkiego strzyż, strzeż ‘ptak strzyżyk’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.
Strzyżewski - od nazw miejscowych Strzyżowice, Strzyżewice (kilka wsi).
Strzyżka - 1564 w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę; strzyżka ‘wycinka’.
Strzyżkowski - od staroposkiego strzyż, strzeż ‘ptak strzyżyk’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.
Strzyżowski - 1437 od nazw miejscowych Strzyżowice, Strzyżewice (kilka wsi).
Strzyżycki - od staroposkiego strzyż, strzeż ‘ptak strzyżyk’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.
Strzyżyk - od staroposkiego strzyż, strzeż ‘ptak strzyżyk’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.
Strzyżys - od staroposkiego strzyż, strzeż ‘ptak strzyżyk’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.
Strzyżysz - od staroposkiego strzyż, strzeż ‘ptak strzyżyk’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.
Stub - od sztuba, stuba ‘izba, pokoj; niższa klasa w szkole’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stube, ta od średnioniemieckiego stubbe ‘kurz, pył, proch’.
Stuba - od sztuba, stuba ‘izba, pokoj; niższa klasa w szkole’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stube, ta od średnioniemieckiego stubbe ‘kurz, pył, proch’.
Stubacz - od sztuba, stuba ‘izba, pokoj; niższa klasa w szkole’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stube, ta od średnioniemieckiego stubbe ‘kurz, pył, proch’.
Stubba - od sztuba, stuba ‘izba, pokoj; niższa klasa w szkole’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stube, ta od średnioniemieckiego stubbe ‘kurz, pył, proch’.
Stubczyk - od sztuba, stuba ‘izba, pokoj; niższa klasa w szkole’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stube, ta od średnioniemieckiego stubbe ‘kurz, pył, proch’.
Stube - od sztuba, stuba ‘izba, pokoj; niższa klasa w szkole’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stube, ta od średnioniemieckiego stubbe ‘kurz, pył, proch’.
Stubecki - od sztuba, stuba ‘izba, pokoj; niższa klasa w szkole’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stube, ta od średnioniemieckiego stubbe ‘kurz, pył, proch’.
Stubelak - od sztuba, stuba ‘izba, pokoj; niższa klasa w szkole’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stube, ta od średnioniemieckiego stubbe ‘kurz, pył, proch’.
Stubenvoll-Hański - złożenia brak; Stubenvoll- brak; Hański 1546 od nazwy miejscowej Hańsk (chełm., gmina Hańsk).
Stuber - od niemieckiej nazwy osobowej Stuber.
Stubieda - od sztuba, stuba ‘izba, pokoj; niższa klasa w szkole’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stube, ta od średnioniemieckiego stubbe ‘kurz, pył, proch’.
Stubieniecki - od nazwy miejscowej Stubno (przemyskie, gmina Stubno).
Stubiński - od nazwy miejscowej Stubno (przemyskie, gmina Stubno).
Stubla - od sztuba, stuba ‘izba, pokoj; niższa klasa w szkole’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stube, ta od średnioniemieckiego stubbe ‘kurz, pył, proch’.
Stuc - od niemieckiej nazwy osobowej Stutz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stuz, stutz ‘uderzenie, pchnięcie’.
Stuce - od niemieckiej nazwy osobowej Stutz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stuz, stutz ‘uderzenie, pchnięcie’.
Stucenko - od niemieckiej nazwy osobowej Stutz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stuz, stutz ‘uderzenie, pchnięcie’.
Stuce-Stuzmania - złożenia brak; Stuce od niemieckiej nazwy osobowej Stutz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stuz, stutz ‘uderzenie, pchnięcie’; Stuzmania brak.
Stucewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stutz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stuz, stutz ‘uderzenie, pchnięcie’.
Stuchel - od gwarowego stuchły ‘stęchły’ lub od gwarowego stuchlić ‘zmiąć, zbrudzić’.
Stuchl - od gwarowego stuchły ‘stęchły’ lub od gwarowego stuchlić ‘zmiąć, zbrudzić’.
Stuchlak - od gwarowego stuchły ‘stęchły’ lub od gwarowego stuchlić ‘zmiąć, zbrudzić’.
Stuchlik - od gwarowego stuchły ‘stęchły’ lub od gwarowego stuchlić ‘zmiąć, zbrudzić’.
Stuchlin - od gwarowego stuchły ‘stęchły’ lub od gwarowego stuchlić ‘zmiąć, zbrudzić’.
Stuchliński - od gwarowego stuchły ‘stęchły’ lub od gwarowego stuchlić ‘zmiąć, zbrudzić’.
Stuchly - od gwarowego stuchły ‘stęchły’ lub od gwarowego stuchlić ‘zmiąć, zbrudzić’.
Stuchła - od gwarowego stuchły ‘stęchły’ lub od gwarowego stuchlić ‘zmiąć, zbrudzić’.
Stuchły - od gwarowego stuchły ‘stęchły’ lub od gwarowego stuchlić ‘zmiąć, zbrudzić’.
Stuciński - od nazwy miejscowej Stuczyn (KrW).
Stuczyński - od nazwy miejscowej Stuczyn (KrW).
Studer - od niemieckiej nazwy osobowej Studer.
Studolski - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Studołka - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Studulski - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stuferski - od niemieckiej nazwy osobowej Stuff, ta od imienia Christophorus lub od stuf, sztof ‘rosyjska miara pojemności’.
Stufiński - od niemieckiej nazwy osobowej Stuff, ta od imienia Christophorus lub od stuf, sztof ‘rosyjska miara pojemności’.
Stufka - od niemieckiej nazwy osobowej Stuff, ta od imienia Christophorus lub od stuf, sztof ‘rosyjska miara pojemności’.
Stuflik - od niemieckiej nazwy osobowej Stuff, ta od imienia Christophorus lub od stuf, sztof ‘rosyjska miara pojemności’.
Stuhr - od gwarowego szurać ‘potrącać’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Stuhr, ta od średnioniemieckiego stur ‘sztywny, twardy, nieprzyjazny’.
Stuhrmann - od gwarowego szurać ‘potrącać’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Stuhr, ta od średnioniemieckiego stur ‘sztywny, twardy, nieprzyjazny’.
Stuj - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stuja - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stujak - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stujkowski - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stujsz - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stukiert - od niemieckiej nazwy osobowej Stücker, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stuck (e), stücke ‘część kawałka ziemi’, por. też szturarz ‘spryciarz’.
Stul - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stula - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stulak - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stulba - od litewskiej nazwy osobowej Stalba.
Stulc - od niemieckiej nazwy osobowej Stolz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stolz ‘pyszny dumny’.
Stulczewski - od niemieckiej nazwy osobowej Stolz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stolz ‘pyszny dumny’.
Stulczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stolz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stolz ‘pyszny dumny’.
Stulczyk - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stulduch - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stuldych - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stulic - 1414 w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stulich - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stuligłowa - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stuligrosz - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stulik - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stulin - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stuliński - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stulka - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stulkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stulkowski - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stulla - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stullech - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stulpa - od litewskiej nazwy osobowej Stalba.
Stuła - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stułka - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stułkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stułko - 1451 w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stułkowski - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stułow - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stułów - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stumbrewicz - od stąpor ‘tłuczek’.
Stummer - od niemieckiej nazwy osobowej Stümmer.
Stumpało - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stumpło - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stumski - od nazwy miasta Sztum (elbląskie).
Stuna - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stunak - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stundis - od litewskich nazw osobowych Stundžia, Stundis.
Stundzia - od litewskich nazw osobowych Stundžia, Stundis.
Stundzik - od litewskich nazw osobowych Stundžia, Stundis.
Stundzio - od litewskich nazw osobowych Stundžia, Stundis.
Stundzis - od litewskich nazw osobowych Stundžia, Stundis.
Stunek - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stunicki - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stuniewicz - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stunio - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stunkiewicz - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stunza - od litewskiej nazwy osobowek Stunža.
Stunża - od litewskiej nazwy osobowek Stunža.
Stunże - od litewskiej nazwy osobowek Stunža.
Stunżo - od litewskiej nazwy osobowek Stunža.
Stunżyn - od litewskiej nazwy osobowek Stunža.
Stuńdzia - od litewskich nazw osobowych Stundžia, Stundis.
Stuńdzio - od litewskich nazw osobowych Stundžia, Stundis.
Stup - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupa - 1662 w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupacki - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupaczuk - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupaczyk - 1662 w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupaczyński - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupaj - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupak - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupakiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupakowski - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupaków - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupal - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupalski - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupała - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupałkowski - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupałowski - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupar - od stuper ‘sadzonka’.
Stuparek - od stuper ‘sadzonka’.
Stupay - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupczuk - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupczy - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupczyk - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupczyński - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupecki - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupek - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupenko - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupeń - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stuper - od stuper ‘sadzonka’.
Stupera - od stuper ‘sadzonka’.
Stuperski - od stuper ‘sadzonka’.
Stupiak - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupianek - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupiec - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupiechowski - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupiecki - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupiel - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupien - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupienko - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupień - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupieńko - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupik - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupin - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupiński - od nazwy miejscowej Stupno (KrW).
Stupir - od stuper ‘sadzonka’.
Stupka - 1558 w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupko - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupkowski - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupniak - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupnicki - od nazwy miejscowej Stupniki (białostockie, gmina Bielsk Podlaski).
Stupniechowski - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupnik - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupnowicz - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupowicz - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stuppek - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupski - od nazwy miejscowej Stupsk (ciechanowskie, gmina Stupsk).
Stupulski - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupułkowski - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupyra - od stuper ‘sadzonka’.
Sturc - od niemieckiej nazwy osobowej Sturz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sturz ‘spadek, upadek’.
Stürc - od niemieckiej nazwy osobowej Sturz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sturz ‘spadek, upadek’.
Sturcel - od niemieckiej nazwy osobowej Sturz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sturz ‘spadek, upadek’.
Sturczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Sturz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sturz ‘spadek, upadek’.
Sturczyński - od niemieckiej nazwy osobowej Sturz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sturz ‘spadek, upadek’.
Sturek - od gwarowego szurać ‘potrącać’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Stuhr, ta od średnioniemieckiego stur ‘sztywny, twardy, nieprzyjazny’.
Sturg - od szturchać, szurgać ‘trącać, uderzać’.
Sturgulewicz - od szturchać, szurgać ‘trącać, uderzać’.
Sturh - od szturchać, szurgać ‘trącać, uderzać’.
Sturk - od gwarowego szurać ‘potrącać’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Stuhr, ta od średnioniemieckiego stur ‘sztywny, twardy, nieprzyjazny’.
Sturm - od niemieckich nazw osobowych Storm, Sturm, lub od sztorm, dawniej szturm ‘silny wiatr na morzu’.
Sturma - od niemieckich nazw osobowych Storm, Sturm, lub od sztorm, dawniej szturm ‘silny wiatr na morzu’.
Sturman - od sztorman, szturmann ‘oficer okrętowy’.
Sturmann - od sztorman, szturmann ‘oficer okrętowy’.
Sturmer - od niemieckiej nazwy osobowej Stümer.
Sturmowski - od niemieckich nazw osobowych Storm, Sturm, lub od sztorm, dawniej szturm ‘silny wiatr na morzu’.
Sturna - od gwarowego szurnąć ‘uderzyć silnie rogami’.
Sturner - od niemieckiej nazwy osobowej Stümer.
Sturomski - od gwarowego szurać ‘potrącać’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Stuhr, ta od średnioniemieckiego stur ‘sztywny, twardy, nieprzyjazny’.
Sturowicz - od gwarowego szurać ‘potrącać’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Stuhr, ta od średnioniemieckiego stur ‘sztywny, twardy, nieprzyjazny’.
Sturski - od gwarowego szurać ‘potrącać’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Stuhr, ta od średnioniemieckiego stur ‘sztywny, twardy, nieprzyjazny’.
Sturus - od gwarowego szurać ‘potrącać’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Stuhr, ta od średnioniemieckiego stur ‘sztywny, twardy, nieprzyjazny’.
Stus - od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.
Stusek - 1614 od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.
Stusiak - od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.
Stusiewicz - od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.
Stusik - od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.
Stusiński - od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.
Stusio - od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.
Stusowicz - od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.
Stusowski - od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.
Stuss - od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.
Stuszałek - od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.
Stuszek - od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.
Stuszewski - od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.
Stusziński - (Pom) od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.
Stuszkiewicz - od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.
Stuszowski - od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.
Stuszyński - od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.
Stuś - od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.
Stutz - (Pom) od niemieckiej nazwy osobowej Stutz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stuz, stutz ‘uderzenie, pchnięcie’.
Stütz - (Pom) od niemieckiej nazwy osobowej Stutz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stuz, stutz ‘uderzenie, pchnięcie’.
Stutzka - (Pom) od niemieckiej nazwy osobowej Stutz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stuz, stutz ‘uderzenie, pchnięcie’.
Stutzke - (Pom) od niemieckiej nazwy osobowej Stutz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stuz, stutz ‘uderzenie, pchnięcie’.
Stuwa - od niemieckiej nazwy osobowej Stuve, ta od stuve ‘reszta, ostatek’.
Stuwczyński - od niemieckiej nazwy osobowej Stuve, ta od stuve ‘reszta, ostatek’.
Stuwe - od niemieckiej nazwy osobowej Stuve, ta od stuve ‘reszta, ostatek’.
Stuz - od gwarowego stużać ‘targać, szarpać’.
Stuzik - od gwarowego stużać ‘targać, szarpać’.
Stuż - od gwarowego stużać ‘targać, szarpać’.
Stużyna - od gwarowego stużać ‘targać, szarpać’.
Stużyński - od nazwy miejscowej Stużno (piotrkowskie, gmina Opoczno).
Stwara - w grupie nazwisk pochodzących od stworzyć ‘powołać do istnienia’, stwora ‘potwór, poczwara’.
Stwarski - w grupie nazwisk pochodzących od stworzyć ‘powołać do istnienia’, stwora ‘potwór, poczwara’.
Stwarz - w grupie nazwisk pochodzących od stworzyć ‘powołać do istnienia’, stwora ‘potwór, poczwara’.
Stwora - w grupie nazwisk pochodzących od stworzyć ‘powołać do istnienia’, stwora ‘potwór, poczwara’.
Stworko - w grupie nazwisk pochodzących od stworzyć ‘powołać do istnienia’, stwora ‘potwór, poczwara’.
Stworowski - w grupie nazwisk pochodzących od stworzyć ‘powołać do istnienia’, stwora ‘potwór, poczwara’.
Stworzański - w grupie nazwisk pochodzących od stworzyć ‘powołać do istnienia’, stwora ‘potwór, poczwara’.
Stworzeński - w grupie nazwisk pochodzących od stworzyć ‘powołać do istnienia’, stwora ‘potwór, poczwara’.
Stworzewicz - w grupie nazwisk pochodzących od stworzyć ‘powołać do istnienia’, stwora ‘potwór, poczwara’.
Stworzjan - od imienia Tworzyjan, stanowiącego staropolską adaptację imienia Floryjan (Florian).
Stworzyciel - 1789 w grupie nazwisk pochodzących od stworzyć ‘powołać do istnienia’, stwora ‘potwór, poczwara’; od stworzyciel.
Stworzydlak - w grupie nazwisk pochodzących od stworzyć ‘powołać do istnienia’, stwora ‘potwór, poczwara’.
Stworzyjan - od imienia Tworzyjan, stanowiącego staropolską adaptację imienia Floryjan (Florian).
Stworzyjanek - od imienia Tworzyjan, stanowiącego staropolską adaptację imienia Floryjan (Florian).
Stworzyjonek - od imienia Tworzyjan, stanowiącego staropolską adaptację imienia Floryjan (Florian).
Stworzyński - w grupie nazwisk pochodzących od stworzyć ‘powołać do istnienia’, stwora ‘potwór, poczwara’.
Stwosz - w grupie nazwisk pochodzących od stworzyć ‘powołać do istnienia’, stwora ‘potwór, poczwara’.
Stwożyjan - od imienia Tworzyjan, stanowiącego staropolską adaptację imienia Floryjan (Florian).
Styba - w grupie nazwisk pochodzących od styba ‘stępa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stieb.
Stybak - w grupie nazwisk pochodzących od styba ‘stępa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stieb.
Stybal - w grupie nazwisk pochodzących od styba ‘stępa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stieb.
Stybałkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od styba ‘stępa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stieb.
Stybaniewicz - w grupie nazwisk pochodzących od styba ‘stępa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stieb.
Stybarski - od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.
Stybel - od stybel ‘but’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stiebel.
Stybelski - od stybel ‘but’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stiebel.
Styber - 1467 od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.
Stybicz - w grupie nazwisk pochodzących od styba ‘stępa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stieb.
Styblewicz - od stybel ‘but’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stiebel.
Styblik - od stybel ‘but’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stiebel.
Stybliński - od stybel ‘but’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stiebel.
Styblo - od stybel ‘but’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stiebel.
Stybnicki - w grupie nazwisk pochodzących od styba ‘stępa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stieb.
Stybniewicz - w grupie nazwisk pochodzących od styba ‘stępa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stieb.
Styboni - w grupie nazwisk pochodzących od styba ‘stępa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stieb.
Stybor - od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.
Styborowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.
Styborski - od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.
Stybowicz - 1571 w grupie nazwisk pochodzących od styba ‘stępa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stieb.
Stybowski - w grupie nazwisk pochodzących od styba ‘stępa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stieb.
Stybór - od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.
Stybrany - od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.
Stybryc - od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.
Stybrych - od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.
Stybrzyński - od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.
Stybułkowski - w grupie nazwisk pochodzących od styba ‘stępa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stieb.
Stybura - od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.
Styburek - od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.
Styburski - od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.
Styc - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Stych - 1413 od niemieckiej nazwy osobowej Stich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stich ‘ukłucie; miejsce spadziste’ lub od sztych ‘szpic, ostry koniec; pchnięcie białą bronią; obraz wyryty na płycie metalowej lub drewnianej’, dawniej ‘handel wymienny’.
Stychacki - od niemieckiej nazwy osobowej Stich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stich ‘ukłucie; miejsce spadziste’ lub od sztych ‘szpic, ostry koniec; pchnięcie białą bronią; obraz wyryty na płycie metalowej lub drewnianej’, dawniej ‘handel wymienny’.
Stychalski - od niemieckiej nazwy osobowej Stich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stich ‘ukłucie; miejsce spadziste’ lub od sztych ‘szpic, ostry koniec; pchnięcie białą bronią; obraz wyryty na płycie metalowej lub drewnianej’, dawniej ‘handel wymienny’.
Stychan - od niemieckiej nazwy osobowej Stich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stich ‘ukłucie; miejsce spadziste’ lub od sztych ‘szpic, ostry koniec; pchnięcie białą bronią; obraz wyryty na płycie metalowej lub drewnianej’, dawniej ‘handel wymienny’.
Stychano - od niemieckiej nazwy osobowej Stich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stich ‘ukłucie; miejsce spadziste’ lub od sztych ‘szpic, ostry koniec; pchnięcie białą bronią; obraz wyryty na płycie metalowej lub drewnianej’, dawniej ‘handel wymienny’.
Stychański - od niemieckiej nazwy osobowej Stich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stich ‘ukłucie; miejsce spadziste’ lub od sztych ‘szpic, ostry koniec; pchnięcie białą bronią; obraz wyryty na płycie metalowej lub drewnianej’, dawniej ‘handel wymienny’.
Stycharczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Sticher lub od sztycharz ‘rytownik’.
Stycharski - od niemieckiej nazwy osobowej Sticher lub od sztycharz ‘rytownik’.
Stycharz - od niemieckiej nazwy osobowej Sticher lub od sztycharz ‘rytownik’.
Stychlerz - od niemieckiej nazwy osobowej Stichler.
Stychlesz - od niemieckiej nazwy osobowej Stichler.
Stychna - od niemieckiej nazwy osobowej Stich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stich ‘ukłucie; miejsce spadziste’ lub od sztych ‘szpic, ostry koniec; pchnięcie białą bronią; obraz wyryty na płycie metalowej lub drewnianej’, dawniej ‘handel wymienny’.
Stychniewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stich ‘ukłucie; miejsce spadziste’ lub od sztych ‘szpic, ostry koniec; pchnięcie białą bronią; obraz wyryty na płycie metalowej lub drewnianej’, dawniej ‘handel wymienny’.
Stychniowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stich ‘ukłucie; miejsce spadziste’ lub od sztych ‘szpic, ostry koniec; pchnięcie białą bronią; obraz wyryty na płycie metalowej lub drewnianej’, dawniej ‘handel wymienny’.
Stychno - od niemieckiej nazwy osobowej Stich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stich ‘ukłucie; miejsce spadziste’ lub od sztych ‘szpic, ostry koniec; pchnięcie białą bronią; obraz wyryty na płycie metalowej lub drewnianej’, dawniej ‘handel wymienny’.
Stychny - od niemieckiej nazwy osobowej Stich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stich ‘ukłucie; miejsce spadziste’ lub od sztych ‘szpic, ostry koniec; pchnięcie białą bronią; obraz wyryty na płycie metalowej lub drewnianej’, dawniej ‘handel wymienny’.
Stychoński - od niemieckiej nazwy osobowej Stich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stich ‘ukłucie; miejsce spadziste’ lub od sztych ‘szpic, ostry koniec; pchnięcie białą bronią; obraz wyryty na płycie metalowej lub drewnianej’, dawniej ‘handel wymienny’.
Stychowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stich ‘ukłucie; miejsce spadziste’ lub od sztych ‘szpic, ostry koniec; pchnięcie białą bronią; obraz wyryty na płycie metalowej lub drewnianej’, dawniej ‘handel wymienny’.
Stychowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stich ‘ukłucie; miejsce spadziste’ lub od sztych ‘szpic, ostry koniec; pchnięcie białą bronią; obraz wyryty na płycie metalowej lub drewnianej’, dawniej ‘handel wymienny’.
Stychurski - od niemieckiej nazwy osobowej Sticher lub od sztycharz ‘rytownik’.
Styciuk - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Styciura - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Stycuła - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Stycunow - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Stycunów - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Stycyna - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Stycynów - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Stycyszyn - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Stycz - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Styczakowski - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Styczek - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Styczen - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Styczenko - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Styczeń - 1629 w grupie nazwisk pochodzących od styczeń ‘pierwszy miesiąc roku’.
Styczeński - w grupie nazwisk pochodzących od styczeń ‘pierwszy miesiąc roku’.
Styczew - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Styczewski - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Styczkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Styczko - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Styczniewicz - w grupie nazwisk pochodzących od styczeń ‘pierwszy miesiąc roku’.
Styczniewski - w grupie nazwisk pochodzących od styczeń ‘pierwszy miesiąc roku’.
Styczula - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Styczyk - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Styczyłów - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Styczyn - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Styczyna - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Styczyński - w grupie nazwisk pochodzących od styczeń ‘pierwszy miesiąc roku’.
Styczyrz - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Styczyszyn - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Styczyszyń - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Styć - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Stydziński - od nazwy miejscowej Stydynie (KrW).
Styga - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy styg-, por. stygnąć, styg ‘zimna woda’.
Stygański - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy styg-, por. stygnąć, styg ‘zimna woda’.
Stygar - od sztygar, ze staropolskiego stygar ‘przełożonyc oddziału w kopalni’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stiger.
Stygarek - od sztygar, ze staropolskiego stygar ‘przełożonyc oddziału w kopalni’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stiger.
Styger - od sztygar, ze staropolskiego stygar ‘przełożonyc oddziału w kopalni’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stiger.
Stygienka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy styg-, por. stygnąć, styg ‘zimna woda’.
Stygienko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy styg-, por. stygnąć, styg ‘zimna woda’.
Stygientka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy styg-, por. stygnąć, styg ‘zimna woda’.
Stygiński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy styg-, por. stygnąć, styg ‘zimna woda’.
Styglic - od niemieckiej nazwy osobowej Stiglitz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stigeliz, stigliz ‘szczygieł’.
Stygliński - od sztygiel ‘dziób bociana’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stiegel.
Stygowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy styg-, por. stygnąć, styg ‘zimna woda’.
Styguła - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy styg-, por. stygnąć, styg ‘zimna woda’.
Styj - od styja ‘zadek’.
Styjek - od styja ‘zadek’.
Styjewski - od styja ‘zadek’.
Styjski - od styja ‘zadek’.
Styk - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Styka - 1560 w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Stykacz - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Stykała - 1687 w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Stykon - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Stykowski - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Stykuć - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Stykul - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Styl - w grupie nazwisk pochodzących od styl, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.
Styla - w grupie nazwisk pochodzących od sty, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.
Stylak - w grupie nazwisk pochodzących od sty, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.
Stylan - w grupie nazwisk pochodzących od sty, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.
Style - w grupie nazwisk pochodzących od styl, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.
Stylec - w grupie nazwisk pochodzących od styl, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.
Styler - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stiller, ta od nazwy miejscowej Still, Stille lub od średnio-wysoko-niemieckiego stillen ‘uspokajać, uciszać’ lub od nazwy osobowej Stieler, a ta od średnio-wysoko-niemieckiego stiel ‘rękojeść; łodyga’.
Stylianow - w grupie nazwisk pochodzących od styl, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.
Styliński - w grupie nazwisk pochodzących od styl, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.
Stylka - w grupie nazwisk pochodzących od styl, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.
Styller - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stiller, ta od nazwy miejscowej Still, Stille lub od średnio-wysoko-niemieckiego stillen ‘uspokajać, uciszać’ lub od nazwy osobowej Stieler, a ta od średnio-wysoko-niemieckiego stiel ‘rękojeść; łodyga’.
Stylo - w grupie nazwisk pochodzących od styl, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.
Styloch - w grupie nazwisk pochodzących od styl, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.
Stylok - w grupie nazwisk pochodzących od styl, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.
Stylski - w grupie nazwisk pochodzących od styl, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.
Styła - w grupie nazwisk pochodzących od styl, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.
Stym - od niemieckiej nazwy osobowej Stimm, ta od nazwy miejscowej Stemmen, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego stimme ‘glos’ lub od styma ‘estyma, powaga, cześć’.
Styma - od niemieckiej nazwy osobowej Stimm, ta od nazwy miejscowej Stemmen, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego stimme ‘glos’ lub od styma ‘estyma, powaga, cześć’.
Stymala - od niemieckiej nazwy osobowej Stimm, ta od nazwy miejscowej Stemmen, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego stimme ‘glos’ lub od styma ‘estyma, powaga, cześć’.
Stymasz - od niemieckiej nazwy osobowej Stimm, ta od nazwy miejscowej Stemmen, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego stimme ‘glos’ lub od styma ‘estyma, powaga, cześć’.
Stymczak - od niemieckiej nazwy osobowej Stimm, ta od nazwy miejscowej Stemmen, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego stimme ‘glos’ lub od styma ‘estyma, powaga, cześć’.
Stymczakowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stimm, ta od nazwy miejscowej Stemmen, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego stimme ‘glos’ lub od styma ‘estyma, powaga, cześć’.
Stymczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Stimm, ta od nazwy miejscowej Stemmen, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego stimme ‘glos’ lub od styma ‘estyma, powaga, cześć’.
Stymela - od niemieckiej nazwy osobowej Stimm, ta od nazwy miejscowej Stemmen, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego stimme ‘glos’ lub od styma ‘estyma, powaga, cześć’.
Stymelski - od niemieckiej nazwy osobowej Stimm, ta od nazwy miejscowej Stemmen, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego stimme ‘glos’ lub od styma ‘estyma, powaga, cześć’.
Stymil - od niemieckiej nazwy osobowej Stimm, ta od nazwy miejscowej Stemmen, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego stimme ‘glos’ lub od styma ‘estyma, powaga, cześć’.
Stymma - od niemieckiej nazwy osobowej Stimm, ta od nazwy miejscowej Stemmen, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego stimme ‘glos’ lub od styma ‘estyma, powaga, cześć’.
Stympin - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stymporowski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Styn - od gwarowego styna ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stien, ta od imienia Augustinus.
Styna - od gwarowego styna ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stien, ta od imienia Augustinus.
Styncel - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Styncz - od niemieckiej nazwy osobowej Stinz, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stinz, stinze ‘ryba stynka’.
Styniec - od niemieckiej nazwy osobowej Stinz, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stinz, stinze ‘ryba stynka’.
Styniewski - od gwarowego styna ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stien, ta od imienia Augustinus.
Stynio - od gwarowego styna ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stien, ta od imienia Augustinus.
Stynka - od gwarowego styna ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stien, ta od imienia Augustinus.
Stynkowiak - od gwarowego styna ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stien, ta od imienia Augustinus.
Styń - od gwarowego styna ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stien, ta od imienia Augustinus.
Styńczyk - od gwarowego styna ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stien, ta od imienia Augustinus.
Styńczykowski - od gwarowego styna ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stien, ta od imienia Augustinus.
Styński - od gwarowego styna ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stien, ta od imienia Augustinus.
Styp - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stypa - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stypak - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stypal - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stypała - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stypałkowski - od nazwy miejscowej Stypułki (łomżyńskie, gmina Kobylin-Borzymy).
Stypałowicz - 1601 od szypuła ‘pałeczka do grania na bębnie’.
Stypara - od niemieckiej nazwy osobowej Stipper, ta od imion złożonych Stidbald, Stidberth.
Styparek - od niemieckiej nazwy osobowej Stipper, ta od imion złożonych Stidbald, Stidberth.
Stypczyc - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stypczyński - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stypek - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stypeński - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Styperek - od niemieckiej nazwy osobowej Stipper, ta od imion złożonych Stidbald, Stidberth.
Stypiak - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stypich - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stypienko - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stypień - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stypieński - od nazwy miejscowej Stypin (konińskie, gmina Babiak).
Stypik - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stypiński - od nazwy miejscowej Stypin (konińskie, gmina Babiak).
Stypka - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stypko - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stypkowski - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stypliński - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stypniasz - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stypniewski - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stypnik - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stypnikowski - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stypółkowski - od nazwy miejscowej Stypułki (łomżyńskie, gmina Kobylin-Borzymy).
Styppa - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Styp-Rekowski - złożenia brak; Styp od stypa ‘uczta pogrzebowa’; Rekowski 1458 od nazw miejscowych Rakowice, Raków, Reków (częste).
Stypski - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stypula - od szypuła ‘pałeczka do grania na bębnie’.
Stypulak - od szypuła ‘pałeczka do grania na bębnie’.
Stypulczak - od szypuła ‘pałeczka do grania na bębnie’.
Stypulewski - od nazwy miejscowej Stypuły (sieradzkie, gmina Sędziejowice).
Stypulicz - 1520 od szypuła ‘pałeczka do grania na bębnie’.
Stypulski - od nazwy miejscowej Stypuły (sieradzkie, gmina Sędziejowice).
Stypuła - 1520 od szypuła ‘pałeczka do grania na bębnie’.
Stypułek - 1580 od szypuła ‘pałeczka do grania na bębnie’.
Stypułka - 1793 od szypuła ‘pałeczka do grania na bębnie’.
Stypułkowski - od nazwy miejscowej Stypułki (łomżyńskie, gmina Kobylin-Borzymy).
Stypułowski - od nazwy miejscowej Stypuły (sieradzkie, gmina Sędziejowice).
Stypurski - od niemieckiej nazwy osobowej Stipper, ta od imion złożonych Stidbald, Stidberth.
Styputa - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stypy - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Styr - 1415 w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Styra - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Styrak - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Styral - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Styralski - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Styran - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.
Styranczak - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.
Styraniec - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.
Styranka - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.
Styranko - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.
Styranowski - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.
Styrańczak - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.
Styrbicki - zapewne od nazwy miejscowej Styrbiszki (KrPłn).
Styrc - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Styrcula - 1786 od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’ lub od słowackiego styrcula ‘wódka, gorzałka’.
Styrcuła - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Styrcz - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Styrcza - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Styrczak - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Styrczewski - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Styrczowski - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Styrczula - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Styrczulak - 1799 od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Styrczula-Maśniak - złożenia brak; Styrczula od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’; Maśniak 1795 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy mast-, por. maścić, o-masta.
Styrczuła - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Styrczyk - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Styrczykij - 1428 od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Styrczyla - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Styrczyński - od nazwy miejscowej Styrczynia (KrW).
Styrć - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Styrenczak - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.
Styreńczak - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.
Styręczak - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.
Styrkacz - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Styrko - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Styrkosz - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Styrkowicz - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Styrkowiecz - 1489 od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Styrkowski - od nazwy miejscowej Sterkowiec (tarnowskie, gmina Brzesko).
Styrma - 1696 od stermać się ‘piąć się, wdrapywać się’, styrm ‘sterta, kopa’.
Styrmal - od stermać się ‘piąć się, wdrapywać się’, styrm ‘sterta, kopa’.
Styrmalski - od stermać się ‘piąć się, wdrapywać się’, styrm ‘sterta, kopa’.
Styrmał - od stermać się ‘piąć się, wdrapywać się’, styrm ‘sterta, kopa’.
Styrmik - od stermać się ‘piąć się, wdrapywać się’, styrm ‘sterta, kopa’.
Styrmol - od stermać się ‘piąć się, wdrapywać się’, styrm ‘sterta, kopa’.
Styrmoll - od stermać się ‘piąć się, wdrapywać się’, styrm ‘sterta, kopa’.
Styrna - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.
Styrnal - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Styrnalski - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Styrnał - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Styrniecki - 1704 od nazwy miejscowej Starniki (Słupskie, gmina Dębnica Kaszubska) lub Sterna (sieradzkie, gmina Brzeźno).
Styrnik - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.
Styrnol - (Śl) od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Styrnoll - (Śl) od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Styrski - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Styrt - od sterta, styrta ‘wielka kupa, stóg’.
Styrta - od sterta, styrta ‘wielka kupa, stóg’.
Styruła - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Styrylski - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Styrzyński - od nazwy miejscowej Styrzyniec (białostockie, gmina Biała Podlaska).
Stys - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.
Stysałowicz - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.
Stysiak - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.
Stysiał - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.
Stysiałowicz - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.
Stysiek - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.
Stysiński - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.
Stysioł - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.
Stysiuk - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.
Styskal - od stykać się ‘użalać się, narzekać’.
Styskał - 1567 od stykać się ‘użalać się, narzekać’.
Styskała - od stykać się ‘użalać się, narzekać’.
Stysko - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.
Stysło - od ścisły ‘dokładny; zwarty, spoisty’; od gwarowego ściślak.
Styss - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.
Stysz - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.
Styszak - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.
Styszek - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.
Styszka - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.
Styszko - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.
Styszuk - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.
Styszyk - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.
Styszyński - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.
Styś - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.
Styśko - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.
Styw - w grupie nazwisk pochodzących od stywa ‘przyrząd do czyszczenia pługa z ziemi’.
Stywa - w grupie nazwisk pochodzących od stywa ‘przyrząd do czyszczenia pługa z ziemi’.
Styza - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego styżyć się ‘stroić się; uciekać, spadać’.
Styziński - od nazwy miejscowej Styrzyniec (białostockie, gmina Biała Podlaska).
Styżaj - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego styżyć się ‘stroić się; uciekać, spadać’.
Styżej - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego styżyć się ‘stroić się; uciekać, spadać’.
Stabach - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabaczyński - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabak - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabala - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabała - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabaszewski - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabaś - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabczewska - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabel - od niemieckiej nazwy osobowej Stabel; por. też gwarowe sztabla ‘stos; skład drewna’.
Stabela - od niemieckiej nazwy osobowej Stabel; por. też gwarowe sztabla ‘stos; skład drewna’.
Stabelski - od niemieckiej nazwy osobowej Stabel; por. też gwarowe sztabla ‘stos; skład drewna’.
Staber - od niemieckiej nazwy osobowej Staber.
Stabeusz - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabiak - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabicki - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabiecki - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabiewski - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabik - 1739 od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabikowski - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabiński - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabiszewski - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabko - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabkowicz - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabkowski - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabla - od niemieckiej nazwy osobowej Stabel; por. też gwarowe sztabla ‘stos; skład drewna’.
Stablecki - od niemieckiej nazwy osobowej Stabel; por. też gwarowe sztabla ‘stos; skład drewna’.
Stablewski - od niemieckiej nazwy osobowej Stabel; por. też gwarowe sztabla ‘stos; skład drewna’.
Stabła - od niemieckiej nazwy osobowej Stabel; por. też gwarowe sztabla ‘stos; skład drewna’.
Stabnik - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabno - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Staboń - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Staboński - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabosz - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Staboszewski - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabrała - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.
Stabrałowski - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.
Stabrawa - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.
Stabrowski - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.
Stabryla - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.
Stabryła - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.
Stabryło - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.
Stabryłowski - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.
Stabryn - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.
Stabryń - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.
Stabrzyński - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.
Stabuch - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabulaniec - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabulewicz - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabulewski - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stabulski - od sztaba ‘płaska szyna metalowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stab, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stap, stab ‘laska, kij’.
Stac - 1443 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacel - 1593 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacenko - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacer - od niemieckiej nazwy osobowej Statzer, ta od średnio-wysoko-niemieckiego statzen ‘chełpić się, przechwalać się’.
Stacerz - od niemieckiej nazwy osobowej Statzer, ta od średnio-wysoko-niemieckiego statzen ‘chełpić się, przechwalać się’.
Stacewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacewski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stach - 1373 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacha - 1689 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachacki - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachacz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachaczek - 1638 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachaczewski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachaczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachaczyński - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachaj - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachal - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachalek - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachalski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachaluk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachan - 1442 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachanczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachanowicz - 1448 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachanowski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachań - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachańczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachańczyk-Piłat - złożenia brak; Stachańczyk w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; Piłat 1415 od nazwy osobowej Piłat, znanej z Nowego Testamentu, przenośnie ‘niesprawiedliwy sędzia; człowiek, który nie chce brać odpowiedzialności’.
Stachański - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacharczuk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacharczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacharek - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacharski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacharz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacharzewski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachaszewski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachaszyński - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachciński - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stache - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachecki - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachejko - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachel - 1774 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachela - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachelak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachelczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachelek - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachelicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachelski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacher - 1442 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachera - 1718 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacherczak - 1725 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacherczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacherek - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacherski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacherzak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacherzka - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacherzyński - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacherżak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacheta - od sztacheta ‘listwa w ogrodzeniu drewnianym, dawneij ‘ogrodzenie ze sztachet’.
Stachetka - od sztacheta ‘listwa w ogrodzeniu drewnianym, dawneij ‘ogrodzenie ze sztachet’.
Stachewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachi - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachic - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachiera - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachiewicz - 1466 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachijuk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachila - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachira - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachjuk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachl - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachla - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachlewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachlewski - 1686 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachlicki - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachlik - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachliński - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachła - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachna, m. - 1377 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachnal - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachniak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachniał - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachniałek - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachniar - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachnicki - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachniczak - 1789 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachniczek - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachniewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachniewski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachnik - 1374 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachnikow - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachnio - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachnioł - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachnioła - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachniuk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachno - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachnowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachnowski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacho - 1400 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachocki - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachol - 1527 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacholak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacholec - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacholek - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacholiński - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacholski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachon - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachoniak - 1661 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachoń - 1416 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachoń-Burtek - złożenia brak; Stachoń 1416 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; Burtek od burta, ze staropolskiego borta ‘burta w łodzi, grobla; wróżba’.
Stachończyk - 1664 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachoń-Fedro - złożenia brak; Stachoń 1416 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; Fedro 1418 od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.
Stachoń-Gał - złożenia brak; Stachoń 1416 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; Gał 1635 od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.
Stachoń-Goł - złożenia brak; Stachoń 1416 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; Goł 1470-80 od goły; może też od golić ‘strzyc’.
Stachoń-Groblowy - złożenia brak; Stachoń 1416 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; Groblowy od grobla ‘nasyp ziemi dla zatrzymania wody’.
Stachoń-Grzesiczek - złożenia brak; Stachoń 1416 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; Grzesiczek 1721 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.
Stachoń-Haziak - złożenia brak; Stachoń 1416 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; Haziak 1712 od węgierskiego haz ‘dom’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Has, ta od średniowysokoniemieckiego hase, has ‘zając’.
Stachoń-Koszarek - złożenia brak; Stachoń 1416 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; Koszarek od koszer, koszerny ‘rytualnie czysty, czysty’, z żydowskiego koser, hebrajskiego kaser ‘właściwy, odpowiedni’.
Stachoń-Kuźma - złożenia brak; Stachoń 1416 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; Kuźma 1321 od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.
Stachoński - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachoń-Szymków - złożenia brak; Stachoń 1416 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; Szymków od imienia Szymon, pochodzenia hebrajskiego, gdzie występowało w dwóch formach: Shime’on, Shim’on i znaczyło pierwotnie ‘Bóg wysłuchał’. Dwie formy hebrajskie przekształciły się w dwa imiona: Simon i Simeon. Pierwsze upowszechniło się w Kościele zachodnim, drugie we wschodnim. W Polsce imię notowano od XII wieku. Obok Szymon występują postaci Szyman, Szymun. Od XIV wieku występują w źródłach staropolskich formy zlatynizowaneSimeon, Semeon. W językach wschodniosłowiańskich spotykane są formy Semen, Semien, skąd forma Siemion, używana w średniowieczu na Kresach Wschodnich.
Stachoń-Tutoń - złożenia brak; Stachoń 1416 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; Tutoń od podstawy tut , por. tuta ‘tutaj’, tutać dziecinne ‘pić’, tutaj, tutka ‘pysk krowy; gatunek jabłek’, od niemieckiej nazwy osobowej Tuto, ta od imion na Diet .
Stachoń-Wilk - złożenia brak; Stachoń 1416 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; Wilk XII w. od wilk ‘ssak z rodziny psów’.
Stachor - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachora - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachorowski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachorski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachorzak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachorzecki - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachorzewski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachorzyński - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachoski - od nazw miejscowych Stachowo, Stachów (kilka wsi).
Stachosz - 1389 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachota - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachow - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachowczyk - 1631 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachowiak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachowiak-Walczak - złożenia brak; Stachowiak w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; Walczak od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.
Stachowian - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachowicz - 1346 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachowiec - 1462 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachowiecki - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachowik - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachowna - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachowny - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachowski - 1616 od nazw miejscowych Stachowo, Stachów (kilka wsi).
Stachólec - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachólski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachór - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachórka - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachórko - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachórski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachórzyński - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachów - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachr - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachra - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachrowski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachuca - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachucy - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachucza - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachuczy - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachul - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachula - 1789 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachulak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachulak-Góra - złożenia brak; Stachulak w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; Góra od podstawy gor-, występującej w takich formach, jak góra, gorzeć ‘palic się’, gorzki, w imionach złożonych typu Gorzysław.
Stachulak-Gura - złożenia brak; Stachulak w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; od podstawy gor-, występującej w takich formach, jak góra, gorzeć ‘palic się’, gorzki, w imionach złożonych typu Gorzysław.
Stachulec - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachulko - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachulla - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachulski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachuła - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachunka - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachuń - 1787 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachur - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachura - 1399 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachurczyk - 1644 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachurek - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachurka - 1470-80 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachurka-Geller - złożenia brak; Stachurka 1470-80 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy; Geller od niemieckiej nazwy osobowej Geller, ta od średnio-wysoko-niemieckiego gëllen ‘głośno brzmieć’.
Stachurko - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachurowski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachurski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy lub od nazwy miejscowej Stachura (kieleckie, gmina Mniów).
Stachurzecki - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachurzewski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachuski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachuta - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachwiak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachwicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachwiejuk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachwiuk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachy - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachyra - 1431 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachyrska - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachyrz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachyrzak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stachyta - od sztacheta ‘listwa w ogrodzeniu drewnianym, dawneij ‘ogrodzenie ze sztachet’.
Stacica - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacina - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacinkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacinkowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacino - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Staciński - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Staciuk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Staciukiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Staciukowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacius - 1396 od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Staciwa - 1469 od staropolskiego staciwa ‘nawój tkacki; warsztat tkaciki’.
Staciwiński - od staropolskiego staciwa ‘nawój tkacki; warsztat tkaciki’.
Staciwo - od staropolskiego staciwa ‘nawój tkacki; warsztat tkaciki’.
Stackiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stackowiak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stackowski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacowiak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacukiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Staculec - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacuła - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacyna - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacyno - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacyszyn - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stacywa - 1565 od staropolskiego staciwa ‘nawój tkacki; warsztat tkaciki’.
Stacywik - 1565 od staropolskiego staciwa ‘nawój tkacki; warsztat tkaciki’.
Stacywka - 1639 od staropolskiego staciwa ‘nawój tkacki; warsztat tkaciki’.
Stacz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Staczak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Staczan - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Staczek - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Staczeń - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Staczeński - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Staczewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Staczewski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Staczkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Staczkowski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Staczkun - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Staczkus - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Staczonek - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Staczowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Staczowski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Staczuch - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Staczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Staczykiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Staczyński - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Staćkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stadczuk - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadczyk - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadejek - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadejkowski - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadek - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadka - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadkiewicz - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadko - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadkowski - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadków - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadla - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadler - od niemieckiej nazwy osobowej Städler, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stadelaere ‘ten, kto w majątku ma pieczę nad spichrzem, stodołami’.
Stadlewski - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadlicki - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadło - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’; od stadło ‘para małżeńska’.
Stadniak - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’; od staropolskiego stadnik ‘samiec rozpłodowy; pasterz stada końskiego; kandydat na męża’.
Stadniarz - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadnica - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’; od staropolskiego stadnik ‘samiec rozpłodowy; pasterz stada końskiego; kandydat na męża’.
Stadnicki - 1392 od nazwy miejscowej Stadniki (krakowskie, gmina Dobczyce).
Stadniczek - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’; od staropolskiego stadnik ‘samiec rozpłodowy; pasterz stada końskiego; kandydat na męża’.
Stadniczenko - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadniczeńko - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadniczuk - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadnieczko - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’; od staropolskiego stadnik ‘samiec rozpłodowy; pasterz stada końskiego; kandydat na męża’.
Stadnieczuk - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’; od staropolskiego stadnik ‘samiec rozpłodowy; pasterz stada końskiego; kandydat na męża’.
Stadniewski - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadnik - 1429 od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’; od staropolskiego stadnik ‘samiec rozpłodowy; pasterz stada końskiego; kandydat na męża’.
Stadnikiewicz - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’; od staropolskiego stadnik ‘samiec rozpłodowy; pasterz stada końskiego; kandydat na męża’.
Stadnikow - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’; od staropolskiego stadnik ‘samiec rozpłodowy; pasterz stada końskiego; kandydat na męża’.
Stadnikowski - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’; od staropolskiego stadnik ‘samiec rozpłodowy; pasterz stada końskiego; kandydat na męża’.
Stadników - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’; od staropolskiego stadnik ‘samiec rozpłodowy; pasterz stada końskiego; kandydat na męża’.
Stadniski - 1400 od nazwy miejscowej Stadniki (krakowskie, gmina Dobczyce).
Stadniuk - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’; od staropolskiego stadnik ‘samiec rozpłodowy; pasterz stada końskiego; kandydat na męża’.
Stadno - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadny - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadnyk - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’; od staropolskiego stadnik ‘samiec rozpłodowy; pasterz stada końskiego; kandydat na męża’.
Stadura - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadurski - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadyk - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadyniak - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadysz - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadzierz - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadziesz - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadzik - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadziński - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Stadzisz - od stado ‘grupa zwierząt jednego gatunku żyjących wspólnie’.
Staf - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stafa - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stafan - 1385 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stafanek - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stafani - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stafaniak - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stafanides - (Śl) od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stafanik - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stafaniuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stafankiewicz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stafanowicz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stafanowski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stafanów - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stafańczyk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stafański - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stafarczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Steffer, ta od imienia Stephanus.
Stafarski - od niemieckiej nazwy osobowej Steffer, ta od imienia Stephanus.
Stafarzyński - od niemieckiej nazwy osobowej Steffer, ta od imienia Stephanus.
Stafecki - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Staff - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Staffer - od niemieckiej nazwy osobowej Steffer, ta od imienia Stephanus.
Stafi - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stafiak - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stafian - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stafiej - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stafiera - 1787 od stafira ‘paradny woźnica’.
Stafiera - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stafierski - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stafierski - od stafira ‘paradny woźnica’.
Stafii - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stafij - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stafijczuk - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stafijowski - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stafin - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stafiniak - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stafiński - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stafiowski - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stafir - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stafir - od stafira ‘paradny woźnica’.
Stafira - 1789 od stafira ‘paradny woźnica’.
Stafira - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stafirek - 1800 od stafira ‘paradny woźnica’.
Stafirski - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stafirski - od stafira ‘paradny woźnica’.
Stafisz - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stafjowski - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stafniej - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stafrański - od stafira ‘paradny woźnica’.
Stafrowski - od stafira ‘paradny woźnica’.
Stafyniak - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Staga - od sztaga, z gwarowego staga ‘legar, deska w schodach’.
Stagiel - od sztaga, z gwarowego staga ‘legar, deska w schodach’.
Stagienka - od sztaga, z gwarowego staga ‘legar, deska w schodach’.
Stagienta - od sztaga, z gwarowego staga ‘legar, deska w schodach’.
Stagiewicz - od sztaga, z gwarowego staga ‘legar, deska w schodach’.
Stagiński - od sztaga, z gwarowego staga ‘legar, deska w schodach’.
Stagon - od sztaga, z gwarowego staga ‘legar, deska w schodach’.
Stagraczyński - od niemieckiej nazwy osobowej Stäger, ta od średnio-wysoko-niemieckeigo stëc ‘mały mostek, ścieżka’.
Stagrent - od stangret ‘woźnica’.
Stagret - od stangret ‘woźnica’.
Stagroński - od niemieckiej nazwy osobowej Stäger, ta od średnio-wysoko-niemieckeigo stëc ‘mały mostek, ścieżka’.
Stagrowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stäger, ta od średnio-wysoko-niemieckeigo stëc ‘mały mostek, ścieżka’.
Stagun - od sztaga, z gwarowego staga ‘legar, deska w schodach’.
Staguń - od sztaga, z gwarowego staga ‘legar, deska w schodach’.
Staier - od niemieckiej nazwy osobowej Steier, ta od średnio-wysoko-niemieckiego steige ‘strome wzniesienie’.
Staiger - od niemieckiej nazwy osobowej Steiger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego steige ‘strome wzniesienie’ lub od Steiger ‘sztygar’.
Staik - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stain - od niemieckiej nazwy osobowej Stein, ta od Stein ‘kamień’.
Stainda - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Stainer - od niemieckiej nazwy osobowej Steiner (t), ta od średnio-wysoko-niemieckiego steiner ‘układacz kamieni, czyli znakow granicznych na polach’.
Stainke - od stajniak ‘budynek przeznaczony dla koni; też od nazwy osobowej Stajn.
Stais - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Staisch - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Staisczyk - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staisz - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Staiszczyk - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staiś - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Staita - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Staj - 1432 od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stajak - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stajan - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stajanowski - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stajański - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stajaszczak - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stajaszczyk - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stajczak - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stajczyk - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stajda - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stajdak - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stajdel - od niemieckiej nazwy osobowej Steidel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stiudelin, stude ‘krzew, bylina; penis’.
Stajdelman - od niemieckiej nazwy osobowej Steidel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stiudelin, stude ‘krzew, bylina; penis’.
Stajdo - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stajecki - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stajek - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stajenda - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stajer - od niemieckiej nazwy osobowej Steier, ta od średnio-wysoko-niemieckiego steige ‘strome wzniesienie’.
Stajerowski - od niemieckiej nazwy osobowej Steier, ta od średnio-wysoko-niemieckiego steige ‘strome wzniesienie’.
Stajerski - od niemieckiej nazwy osobowej Steier, ta od średnio-wysoko-niemieckiego steige ‘strome wzniesienie’.
Stajewski - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stajger - od niemieckiej nazwy osobowej Steiger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego steige ‘strome wzniesienie’ lub od Steiger ‘sztygar’.
Stajgiel - od niemieckiej nazwy osobowej Steigel.
Stajgl - od niemieckiej nazwy osobowej Steigel.
Stajgli - od niemieckiej nazwy osobowej Steigel.
Stajglik - od niemieckiej nazwy osobowej Steigel.
Stajka - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stajkiewicz - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stajko - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stajkos - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stajkow - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stajkowski - od nazwy miejscowej Stajkowo (pilskie, gmina Lubasz).
Stajkun - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stajn - od niemieckiej nazwy osobowej Stein, ta od Stein ‘kamień’.
Stajner - od niemieckiej nazwy osobowej Steiner (t), ta od średnio-wysoko-niemieckiego steiner ‘układacz kamieni, czyli znakow granicznych na polach’.
Stajniak - od stajniak ‘budynek przeznaczony dla koni; też od nazwy osobowej Stajn.
Stajnic - od stajniak ‘budynek przeznaczony dla koni; też od nazwy osobowej Stajn.
Stajniec - od stajniak ‘budynek przeznaczony dla koni; też od nazwy osobowej Stajn.
Stajniewski - od stajniak ‘budynek przeznaczony dla koni; też od nazwy osobowej Stajn.
Stajnik - od stajniak ‘budynek przeznaczony dla koni; też od nazwy osobowej Stajn.
Stajniok - (Śl) od stajniak ‘budynek przeznaczony dla koni; też od nazwy osobowej Stajn.
Stajniowski - od stajniak ‘budynek przeznaczony dla koni; też od nazwy osobowej Stajn.
Stajnka - od stajniak ‘budynek przeznaczony dla koni; też od nazwy osobowej Stajn.
Stajnke - (Pom) od stajniak ‘budynek przeznaczony dla koni; też od nazwy osobowej Stajn.
Stajnko - od stajniak ‘budynek przeznaczony dla koni; też od nazwy osobowej Stajn.
Stajno - od niemieckiej nazwy osobowej Stein, ta od Stein ‘kamień’.
Stajszczak - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stajszczok - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stajszczyk - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stajsznak - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stajszyk - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stajta - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stajuda - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stajura - od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Stak - 1407 od niemieckiej nazwy osobowej Stake, ta od średnioniemieckiego stake ‘długa żerdź, tyka’.
Staka - od niemieckiej nazwy osobowej Stake, ta od średnioniemieckiego stake ‘długa żerdź, tyka’.
Stakarz - od niemieckiej nazwy osobowej Stake, ta od średnioniemieckiego stake ‘długa żerdź, tyka’.
Stakiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stake, ta od średnioniemieckiego stake ‘długa żerdź, tyka’.
Stakowiec - od niemieckiej nazwy osobowej Stake, ta od średnioniemieckiego stake ‘długa żerdź, tyka’.
Stakowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stake, ta od średnioniemieckiego stake ‘długa żerdź, tyka’.
Stakuć - od niemieckiej nazwy osobowej Stake, ta od średnioniemieckiego stake ‘długa żerdź, tyka’.
Stakun - od niemieckiej nazwy osobowej Stake, ta od średnioniemieckiego stake ‘długa żerdź, tyka’.
Stakuń - od niemieckiej nazwy osobowej Stake, ta od średnioniemieckiego stake ‘długa żerdź, tyka’.
Stakus - od niemieckiej nazwy osobowej Stake, ta od średnioniemieckiego stake ‘długa żerdź, tyka’.
Stal - 1386 od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stala - 1625 od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalach - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalak - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalar - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.
Stalarczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.
Stalarczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.
Stalarek - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.
Stalarów - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.
Stalarski - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.
Stalarz - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.
Stalarzewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.
Stalbe - od litewskiej nazwy osobowej Stalba.
Stalbowski - od litewskiej nazwy osobowej Stalba.
Stalca - 1508 od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalczewski - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalczyk - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalczyński - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalec - 1738 od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalecki - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalega - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalenga - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Staler - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.
Staleronka - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.
Stalerow - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.
Stalerów - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.
Stalerzuk - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.
Staleski - od nazwy miejscowej Stalewo (elbląskie, gmina Markusy).
Stalewicz - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalewski - 1711 od nazwy miejscowej Stalewo (elbląskie, gmina Markusy).
Stalęga - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Staliar - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.
Stalica - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalicki - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Staliczak - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Staliga - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalinger - od niemieckiej nazwy osobowej Stahling, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stehelin, stahelin ‘stalowy’ lub od Stahlinger, ta od nazwy miejscowej Stahle.
Stalingier - od niemieckiej nazwy osobowej Stahling, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stehelin, stahelin ‘stalowy’ lub od Stahlinger, ta od nazwy miejscowej Stahle.
Stalingowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stahling, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stehelin, stahelin ‘stalowy’ lub od Stahlinger, ta od nazwy miejscowej Stahle.
Staliński - 1786 od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’; od Stalina ‘stearyna’.
Stalis - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Staliszewski - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Staliś - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalka - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalke - (Pom) od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalkiewicz - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalko - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalkowski - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stall - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalla - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stallmach - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stalmac - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stalmach - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stalmachowicz - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stalmachowski - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stalmacki - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stalmaczonek - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stalmaczonok - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stalmajski - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stalmalski - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stalman - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stalmański - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stalmarski - od nazwy miejscowej Stalmierz (włocławskie, gmina Kikół).
Stalmasiak - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stalmasik - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stalmasiński - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stalmaski - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stalmasky - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stalmaszak - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stalmaszczuk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stalmaszczyk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stalmaszek - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stalmaszuk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stalmaszyk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stalmaszyński - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stalmierski - 1640 od nazwy miejscowej Stalmierz (włocławskie, gmina Kikół).
Stalmirski - od nazwy miejscowej Stalmierz (włocławskie, gmina Kikół).
Stalnach - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stalnik - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalny - 1425 od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalo - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Staloch - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalon - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalona - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalonczyk - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalony - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalony-Dobrzański - złożenia brak; Stalony od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’; Dobrzański 1437 od nazwy miejscowej Dobrzany (KrW).
Stalończuk - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalończyk - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalos - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Staloski - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalowa - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalowski - od nazwy miejscowej Stalewo (elbląskie, gmina Markusy).
Stalowy - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stalpiński - od nazwy miejscowej Stołpno (białostockie, gmina Międzyrzec Podlaski).
Staluszek - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Staluszka - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Staluszko - od stal ‘stop żelaza z węglem’, dawniej też przenośnie ‘biała broń, oręż ze stali’.
Stał - od stały ‘niezmienny’, stać.
Stała - 1789 od stały ‘niezmienny’, stać.
Stałek - od stały ‘niezmienny’, stać.
Stałęga - od stały ‘niezmienny’, stać.
Stałka - od stały ‘niezmienny’, stać.
Stałkiewicz - od stały ‘niezmienny’, stać.
Stałkowski - od stały ‘niezmienny’, stać.
Stało - 1534 od stały ‘niezmienny’, stać.
Stałoń - od stały ‘niezmienny’, stać.
Stałoszczyk - od stały ‘niezmienny’, stać.
Stałowczyk - od stały ‘niezmienny’, stać.
Stałowski - od stały ‘niezmienny’, stać.
Stały - od stały ‘niezmienny’, stać.
Stały Jaje - 1479 od stały ‘niezmienny’, stać.
Stam - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stama - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamach - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamaszek - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamaszkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamaszko - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamber - od niemieckiej nazwy osobowej Steinberg lub od nazwy miejscowej Stamberg, dziś Stążki (elbląskie, gmina Mikołajki Pomorskie).
Stamberg - od niemieckiej nazwy osobowej Steinberg lub od nazwy miejscowej Stamberg, dziś Stążki (elbląskie, gmina Mikołajki Pomorskie).
Stambor - od niemieckiej nazwy osobowej Steinberg lub od nazwy miejscowej Stamberg, dziś Stążki (elbląskie, gmina Mikołajki Pomorskie).
Stamborowski - od niemieckiej nazwy osobowej Steinberg lub od nazwy miejscowej Stamberg, dziś Stążki (elbląskie, gmina Mikołajki Pomorskie).
Stamborski - od niemieckiej nazwy osobowej Steinberg lub od nazwy miejscowej Stamberg, dziś Stążki (elbląskie, gmina Mikołajki Pomorskie).
Stambuli - od wschodniosłowiańskiego stambuł-, por. rosyjskie Stambułka, białoruska nazwa osobowa Stanibuła, te od nazwy miejscowej Stambuł (= Konstantynopol).
Stambuliński - od wschodniosłowiańskiego stambuł-, por. rosyjskie Stambułka, białoruska nazwa osobowa Stanibuła, te od nazwy miejscowej Stambuł (= Konstantynopol).
Stambuła - od wschodniosłowiańskiego stambuł-, por. rosyjskie Stambułka, białoruska nazwa osobowa Stanibuła, te od nazwy miejscowej Stambuł (= Konstantynopol).
Stambułka - od wschodniosłowiańskiego stambuł-, por. rosyjskie Stambułka, białoruska nazwa osobowa Stanibuła, te od nazwy miejscowej Stambuł (= Konstantynopol).
Stambułko - od wschodniosłowiańskiego stambuł-, por. rosyjskie Stambułka, białoruska nazwa osobowa Stanibuła, te od nazwy miejscowej Stambuł (= Konstantynopol).
Stamburski - od niemieckiej nazwy osobowej Steinberg lub od nazwy miejscowej Stamberg, dziś Stążki (elbląskie, gmina Mikołajki Pomorskie).
Stamec - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamek - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamiak - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamiaszczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamiaszek - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamiec - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamiek - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamienda - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamierowski - od nazwy miejscowej Stamirowice (radomskie, gmina Mogielnica; piotrkowskie, gmina Koluszki).
Stamik - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamirowski - od nazwy miejscowej Stamirowice (radomskie, gmina Mogielnica; piotrkowskie, gmina Koluszki).
Stamiuk - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamiul - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamkowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamlewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamm - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamma - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stammoch - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamoch - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamos - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamoszek - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamowiak - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stampin - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stampka - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stampkowski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stampor - od stąpor ‘tłuczek’.
Stampór - od stąpor ‘tłuczek’.
Stampski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stamski - od nazwy miasta Stama (olsztyńskie, gmina Sorkowity).
Stamucha - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamula - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamulczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stamur - od niemieckiej nazwy osobowej Stamm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stamme ‘potomek’.
Stan - 1136 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stana - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanach - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanaczek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanak - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanała - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanałowski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanarski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanarz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanasek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanasiak - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanasik - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanasiok - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanasiuk - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanasz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanaszak - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanaszek - 1499 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanaszkiewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanbuli - od wschodniosłowiańskiego stambuł-, por. rosyjskie Stambułka, białoruska nazwa osobowa Stanibuła, te od nazwy miejscowej Stambuł (= Konstantynopol).
Stanbulski - od wschodniosłowiańskiego stambuł-, por. rosyjskie Stambułka, białoruska nazwa osobowa Stanibuła, te od nazwy miejscowej Stambuł (= Konstantynopol).
Stanbuła - od wschodniosłowiańskiego stambuł-, por. rosyjskie Stambułka, białoruska nazwa osobowa Stanibuła, te od nazwy miejscowej Stambuł (= Konstantynopol).
Stanc - 1347 od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.
Stancel - 1408 od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stancelewicz - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stancelewski - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stancelowski - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stancewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.
Stanch - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stanchly - (Śl) od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stanchła - (Śl) od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stanchły - (Śl) od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stancic - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.
Stanciewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.
Stancik - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.
Stancio - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.
Stanck - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.
Stancki - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.
Stancla - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stanclewicz - XVI w. od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stanclewski - 1661 od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stanclik - 1610 od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stancław - 1386 (forma zgermanizowana) od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.
Stanco - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.
Stancu - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.
Stancula - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stancyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.
Stancyl - 1413 od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stanczak - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanczek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanczew - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanczewa - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanczewski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanczuk - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanczy - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanczyc - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanczyk - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanczykiewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanczykowski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanczyłów - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanczyński - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanczyszyn - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stand - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Standa - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Standar - od sztandar, stendar, stender ‘chorągiew, flaga’.
Standara - od sztandar, stendar, stender ‘chorągiew, flaga’.
Standarowicz - od sztandar, stendar, stender ‘chorągiew, flaga’.
Standarowski - od sztandar, stendar, stender ‘chorągiew, flaga’.
Standarski - od sztandar, stendar, stender ‘chorągiew, flaga’.
Stande - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Standela - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Standełło - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Stander - od sztandar, stendar, stender ‘chorągiew, flaga’.
Standera - od sztandar, stendar, stender ‘chorągiew, flaga’.
Standerowicz - od sztandar, stendar, stender ‘chorągiew, flaga’.
Standerski - 1678 od sztandar, stendar, stender ‘chorągiew, flaga’.
Standewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Stando - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Standon - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Standos - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Standoschek - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Standowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Standreciak - od stangret ‘woźnica’.
Standret - od stangret ‘woźnica’.
Standryciuk - od stangret ‘woźnica’.
Standryk - od sztandar, stendar, stender ‘chorągiew, flaga’.
Standryt - od stangret ‘woźnica’.
Standura - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Standura - od sztandar, stendar, stender ‘chorągiew, flaga’.
Standy - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Standyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Standyło - 1423 od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Standziak - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Standzian - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Standzik - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Standzikowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Standzina, m. - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Standzon - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Standzoń - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Stane - (Śl) od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanecki - od nazwy miejscowej Stanki (częstochowskie, gmina Krzepice).
Stanecko - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staneczek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staneczko - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staneczok - (Śl) od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanejko - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanek - 1265 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanela - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanelik - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanell - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staneta - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanetta - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanetzek - (Śl) od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanew - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanewa - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanewski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanga - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stange - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stanger - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stangerciak - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stangert - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stangierski - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stangiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stangiewski - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stangl - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stanglewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stanglewski - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stangor - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stangora - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stangorra - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stangraciak - od stangret ‘woźnica’.
Stangracki - od stangret ‘woźnica’.
Stangreciak - od stangret ‘woźnica’.
Stangrecik - od stangret ‘woźnica’.
Stangreciuk - 1662 od stangret ‘woźnica’.
Stangrecki - od stangret ‘woźnica’.
Stangreczak - od stangret ‘woźnica’.
Stangred - od stangret ‘woźnica’.
Stangrocki - od stangret ‘woźnica’.
Stangrodzki - od stangret ‘woźnica’.
Stangryciuk - od stangret ‘woźnica’.
Stangrycki - od stangret ‘woźnica’.
Stangryczak - od stangret ‘woźnica’.
Stangryczuk - od stangret ‘woźnica’.
Stangryniuk - od stangret ‘woźnica’.
Stani - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stania - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniach - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniak - 1447 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniana - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanianczyk - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanianek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanianis - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniarczyk - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniarski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniasz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniaszczyk - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniaszek - 1611 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniaszko - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniaszyk - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanibulski - od wschodniosłowiańskiego stambuł-, por. rosyjskie Stambułka, białoruska nazwa osobowa Stanibuła, te od nazwy miejscowej Stambuł (= Konstantynopol).
Stanibuła - od wschodniosłowiańskiego stambuł-, por. rosyjskie Stambułka, białoruska nazwa osobowa Stanibuła, te od nazwy miejscowej Stambuł (= Konstantynopol).
Stanibułka - od wschodniosłowiańskiego stambuł-, por. rosyjskie Stambułka, białoruska nazwa osobowa Stanibuła, te od nazwy miejscowej Stambuł (= Konstantynopol).
Stanic - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanica - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć; od stanica ‘osada kozacka; strażnica graniczna’.
Stanicek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanicewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanich - 1432 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanicha - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanichiewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanicki - od nazw miejscowych Stanice, Stanica (kilka miejscowości).
Stanicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniczak - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniczek - 1622 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniczewski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniczko - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniczok - (Śl) od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniczuk - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniczyk - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniec - 1382 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniecki - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniecki - od nazwy miejscowej Stańki (KrW).
Staniecko - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanieczek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanieczko - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanieda - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanieg - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniejek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniejko - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniek - 1417 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniel - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanielewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanielun - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanieluń - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanieł - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanienda - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanierowski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanierski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanierz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanieski - od nazw miejscowych Staniewice, Staniowice (kilka wsi).
Staniesz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanieszek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanieta - 1478 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniew - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniewicz-Reginis - złożenia brak; Staniewicz od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć; Reginis od imienia Regina, to od łacińskiego regina ‘królowa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ragin.
Staniewski - od nazw miejscowych Staniewice, Staniowice (kilka wsi).
Stanięda - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanięta - 1193 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanik - 1375 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanikewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanikiewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanikowski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanikusz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanilewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniłko - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniłło - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniłowicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniłowski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanimer - od imienia złożonego Stanimir, notowanego od XIII wieku.
Stanimir - od imienia złożonego Stanimir, notowanego od XIII wieku.
Stanimirski - 1440 od nazwy miejscowej Stanimirz (KrW).
Staniński - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanio - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanioch - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniocha - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniok - (Śl) od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniol - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanionis - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanior - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniorowski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniorski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanios - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniosz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanioszczyk - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanioszek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanioszka - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanioś - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniow - 1492 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniowski - od nazw miejscowych Staniewice, Staniowice (kilka wsi).
Staniórski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniów - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanis - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanisiak - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanisk - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanislaff - od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.
Stanislaus - od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.
Stanisław - od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.
Stanisława - od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.]
Stanisławaczuk - od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.
Stanisławaczyk - 1660 od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.
Stanisławaitis - (forma zlituanizowana) od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.
Stanisławaitis - (forma zlituanizowana) od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.
Stanisławajtis - (forma zlituanizowana) od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.
Stanisławajtys - (forma zlituanizowana) od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.
Stanisławek - 1471 od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.
Stanisławiak - 1678 od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.
Stanisławicz - od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.
Stanisławiec - 1488 od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.
Stanisławiok - od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.
Stanisławiszyn - od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.
Stanisławiuk - od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.
Stanisławow - od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.
Stanisławowicz - 1440 od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.
Stanisławowski - od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.
Stanisławów - od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.
Stanisławski - 1482 od nazw miejscowych Stanisław, Stanisławice (kilka wsi).
Stanisławszczuk - od nazw miejscowych Stanisław, Stanisławice (kilka wsi).
Stanisławszuk - od nazw miejscowych Stanisław, Stanisławice (kilka wsi).
Stanisłowajtis - (forma zlituanizowana) od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.
Stanisłowski - od nazw miejscowych Stanisław, Stanisławice (kilka wsi).
Stanist - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanisz - 1204 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniszcak - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniszczak - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniszczek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniszczyk - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniszek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniszew - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniszewski - 1446 od nazw miejscowych Staniszewice, Staniszewo (kilka wsi).
Staniszkiewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniszkis - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniszowski - 1499 od nazw miejscowych Staniszewice, Staniszewo (kilka wsi).
Staniś - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanita - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanitzek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanitzok - (Śl) od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniuch - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniucha - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniuk - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniukiewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniukowicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniul - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniulewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniulis - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniuliś - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniulius - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniulonis - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniura - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniurski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniusz - 1489 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniuszek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniuszewski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniuszko - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Staniuś - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanjec - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanjek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanjura - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanjurski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stank - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanka - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stankala - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stankała - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stankar - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanke - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stankiewicz - 1470 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stankiewicz-Billewicz - złożenia brak; Stankiewicz 1470 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć; Billewicz w grupie nazwisk pochodzących od podstawy biał-, też biel-, bil-, por. biały, biel, bielić, bil ‘biel, tłuszcz’, ukraińskie biłyj, białoruskie beły, czeskie bily.
Stankiewicz-Ciupa - złożenia brak; Stankiewicz 1470 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć; Ciupa 1490 od ciupa ‘niedołęga, niezdara’, ciupać ‘lekko ciąć, uderzać’.
Stankiewicz-Kowalski - złożenia brak; Stankiewicz 1470 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć; Kowalski 1357 od nazwy miejscowej Kowale (częste) lub od kowal.
Stankiewicz-Pupka - złożenia brak; Stankiewicz 1470 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć; Pupka od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp lub od pupka.
Stankiewicz-Szynka - złożenia brak; Stankiewicz 1470 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć; Szynka 1422 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy szynk-, por. szynk ‘karczma, też podczaszy’, szynka ‘w staropolszczyźnie część zbroi; mięso z udźca świni’, od niemieckiej nazwy osobowej Schink (e), Schenk.
Stankis - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stankisz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stankius - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanko - 1233 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stankonowicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stankow - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stankowiak - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stankowicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stankowiec - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stankowski - od nazwy miejscowej Stankowo (kilka wsi).
Stanków - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stankuć - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stankunowicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stankus - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stankusch - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stankusowicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stankusz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stan-Lis - złożenia brak; Stan 1136 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć; Lis 1253 od lis.
Stannek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stannicki - 1465 od nazwy miejscowej Stadniki (krakowskie, gmina Dobczyce).
Stannik - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanno - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanny - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stano - 1222-24 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanoch - 1136 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanoczek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanok - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanokowski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanol - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanolewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanolik - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanos - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanoschek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanosek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanosielec - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanossek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanosser - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanosz - 1408 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanoszek - 1496 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanoszewski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanow - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanowczyk - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanowicz - 1471 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanowiec - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanowin - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanowiński - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanowski - 1394 od nazwy miejscowej Stanowo (płockei, gmina Bodzanów).
Stanóch - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanólewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanów - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanuch - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanuchiewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanuchowski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanul - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanula - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanulanis - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanulczyk - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanulen - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanulewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanulis - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanulla - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanulonis - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanuła - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanurski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanus - 1631 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanusch - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanusiak - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanusz - 1318 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanuszek - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanuszewski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanuszkiewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stanzel - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stań - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stańce - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stańclik - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stańco - (Śl) od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stańcyk - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stańczak - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stańczek - 1443 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stańczewski - od nazwy miejscowej Stancewicze (Wileńszczyzna).
Stańczko - 1394 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stańczok - (Śl) od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stańczuk - 1477 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stańczul - 1451 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stańczy - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stańczyc - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stańczyk - 1388 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stańczykiewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stańczykowski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stańczyl - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stańczyszyn - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stańczywa - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stańda - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Stańde - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Stańdo - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Stańdos - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Stańdura - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Stańdziak - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Stańdzon - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Stańdzoń - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Stańka - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stańke - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stańkiewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stańko - 1455 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stańkowicz - 1442 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stańkowięta - 1494 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stańkowski - 1633 od nazwy miejscowej Stańkowa (nowosądeckie, gmina Łososina Dolna).
Stańkuć - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stańkun - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stański - 1450 od nazwy miejscowej Stany (kilka wsi).
Stańszczak - od nazwy miejscowej Stany (kilka wsi).
Stap - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stapa - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stapaj - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stapak - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stapała - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stapancewicz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stapanik - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stapaniuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stapański - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stapczyk - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stapczyński - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stape - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stapek - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stapel - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stapf - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stapiak - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stapiński - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stapisz - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stapka - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stapkiewicz - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stapkowicz - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stapkowski - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stapor - od stąpor ‘tłuczek’.
Staporek - od stąpor ‘tłuczek’.
Staporski - od stąpor ‘tłuczek’.
Stapowicz - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stapór - od stąpor ‘tłuczek’.
Stapp - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.
Stapurewicz - od stąpor ‘tłuczek’.
Stapurowicz - od stąpor ‘tłuczek’.
Star - od stary; w pochodnych też od starać się.
Stara - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starachota - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starachowicz - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starachowski - od nazwy miasta Starachowice (kieleckie).
Starak - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starakiewicz - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starała - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staranc - w grupie nazwisk pochodzących od starać się ‘zabiegać o coś; być gorliwym w pracy’, por. staranny ‘sumienny, zapobiegliwy; wykonany dokładnie’.
Staranczak - w grupie nazwisk pochodzących od starać się ‘zabiegać o coś; być gorliwym w pracy’, por. staranny ‘sumienny, zapobiegliwy; wykonany dokładnie’.
Staranczuk - w grupie nazwisk pochodzących od starać się ‘zabiegać o coś; być gorliwym w pracy’, por. staranny ‘sumienny, zapobiegliwy; wykonany dokładnie’.
Staraniec - w grupie nazwisk pochodzących od starać się ‘zabiegać o coś; być gorliwym w pracy’, por. staranny ‘sumienny, zapobiegliwy; wykonany dokładnie’.
Staraniecki - w grupie nazwisk pochodzących od starać się ‘zabiegać o coś; być gorliwym w pracy’, por. staranny ‘sumienny, zapobiegliwy; wykonany dokładnie’.
Staranik - w grupie nazwisk pochodzących od starać się ‘zabiegać o coś; być gorliwym w pracy’, por. staranny ‘sumienny, zapobiegliwy; wykonany dokładnie’.
Starankiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od starać się ‘zabiegać o coś; być gorliwym w pracy’, por. staranny ‘sumienny, zapobiegliwy; wykonany dokładnie’.
Starankowicz - w grupie nazwisk pochodzących od starać się ‘zabiegać o coś; być gorliwym w pracy’, por. staranny ‘sumienny, zapobiegliwy; wykonany dokładnie’.
Staranowicz - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staranowicz - w grupie nazwisk pochodzących od starać się ‘zabiegać o coś; być gorliwym w pracy’, por. staranny ‘sumienny, zapobiegliwy; wykonany dokładnie’.
Staranowicz-Wołoszko - złożenia brak; Staranowicz od stary; w pochodnych też od starać się; Wołoszko 1427 (KrW) od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.
Starań - w grupie nazwisk pochodzących od starać się ‘zabiegać o coś; być gorliwym w pracy’, por. staranny ‘sumienny, zapobiegliwy; wykonany dokładnie’.
Starańczak - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starańczak - w grupie nazwisk pochodzących od starać się ‘zabiegać o coś; być gorliwym w pracy’, por. staranny ‘sumienny, zapobiegliwy; wykonany dokładnie’.
Starańczuk - w grupie nazwisk pochodzących od starać się ‘zabiegać o coś; być gorliwym w pracy’, por. staranny ‘sumienny, zapobiegliwy; wykonany dokładnie’.
Starańczyk - w grupie nazwisk pochodzących od starać się ‘zabiegać o coś; być gorliwym w pracy’, por. staranny ‘sumienny, zapobiegliwy; wykonany dokładnie’.
Starański - w grupie nazwisk pochodzących od starać się ‘zabiegać o coś; być gorliwym w pracy’, por. staranny ‘sumienny, zapobiegliwy; wykonany dokładnie’.
Starasiak - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starasz - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staraszak - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staraszczuk - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staraszewski - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staraszkiewicz - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staraszyński - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starąga - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starba - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego starbać się, starbotać się ‘chwiać się, kołysać się’, por. gwarowe sztarbać się ‘potykać się’.
Starbała - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego starbać się, starbotać się ‘chwiać się, kołysać się’, por. gwarowe sztarbać się ‘potykać się’.
Starbek - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego starbać się, starbotać się ‘chwiać się, kołysać się’, por. gwarowe sztarbać się ‘potykać się’.
Starbotka - 1443 w grupie nazwisk pochodzących od dawnego starbać się, starbotać się ‘chwiać się, kołysać się’, por. gwarowe sztarbać się ‘potykać się’.
Starbowski - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego starbać się, starbotać się ‘chwiać się, kołysać się’, por. gwarowe sztarbać się ‘potykać się’.
Starbuła - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego starbać się, starbotać się ‘chwiać się, kołysać się’, por. gwarowe sztarbać się ‘potykać się’.
Starbyła - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego starbać się, starbotać się ‘chwiać się, kołysać się’, por. gwarowe sztarbać się ‘potykać się’.
Starc - w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.
Starcen - w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.
Starcew - w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.
Starcewicz - w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.
Starcewski - od nazwy miejscowej Starczewo (bydgoskie, gmina Strzelno; ciechanowskie, gmina Dzierzążnia).
Starciak - od starty, to od zetrzeć.
Starciło - od starty, to od zetrzeć.
Starcz - w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.
Starczak - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starczak - w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.
Starczakow - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starczakow - w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.
Starczała - 1700 w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.
Starczan - w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.
Starczawa - w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.
Starczek - w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.
Starczenko - w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.
Starczew - w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.
Starczewski - 1478 od nazwy miejscowej Starczewo (bydgoskie, gmina Strzelno; ciechanowskie, gmina Dzierzążnia).
Starczok - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.
Starczowski - 1424 od nazwy miejscowej Starczewo (bydgoskie, gmina Strzelno; ciechanowskie, gmina Dzierzążnia).
Starczuk - 1662 od stary; w pochodnych też od starać się.
Starczuk - w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.
Starczukowski - w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.
Starczyk - 1751 od stary; w pochodnych też od starać się.
Starczyk - w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.
Starczykowski - w grupie nazwisk pochodzących od starczyć ‘nie zabraknąć, podołać’.
Starczyn - 1393 od stary; w pochodnych też od starać się.
Starczynowic - 1358 od stary; w pochodnych też od starać się.
Starczynowski - 1414 od nazwy miejscowej Starczynowo, dziś Starczanowo (poznańskie, gmina Nekla).
Starczyński - od nazwy miejscowej Starczewo (bydgoskie, gmina Strzelno; ciechanowskie, gmina Dzierzążnia).
Stardyniak - od nazwy miejscowej Sterdyń (siedleckie, gmina Sterdyń).
Stare Mięso - 1369 od stary; w pochodnych też od starać się.
Starec - (Śl) od stary; w pochodnych też od starać się.
Starecek - od stary; w pochodnych też od starać się.
Stareczek - od stary; w pochodnych też od starać się.
Stareda - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starega - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starego - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starejki - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starejko - 1578 od stary; w pochodnych też od starać się.
Starejków - 1578 od stary; w pochodnych też od starać się.
Starek - 1481 od stary; w pochodnych też od starać się.
Starenczak - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starenda - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starenga - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starengowski - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starenka - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starenki - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starenko - od stary; w pochodnych też od starać się.
Stareńczak - od stary; w pochodnych też od starać się.
Stareńczyk - od stary; w pochodnych też od starać się.
Stareńka, m. - 1498 od stary; w pochodnych też od starać się.
Stareńki - od stary; w pochodnych też od starać się.
Stareńko - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starepiwo - od stary; w pochodnych też od starać się.
Stareprawo - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starewicz - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staręda - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staręga - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staręgowski - od stary; w pochodnych też od starać się.
Stargaczyński - od stargać ‘poplątać, zwichrzyć’.
Stargala - od stargać ‘poplątać, zwichrzyć’.
Stargalla - od stargać ‘poplątać, zwichrzyć’.
Stargała - od stargać ‘poplątać, zwichrzyć’.
Stargard - 1407 od nazwy miasta Starogard (gdańskie).
Stargardzki - od nazwy miasta Starogard (gdańskie).
Stargecki - od stargać ‘poplątać, zwichrzyć’.
Stargetzki - od stargać ‘poplątać, zwichrzyć’.
Stargęga - od stargać ‘poplątać, zwichrzyć’.
Stargiński - od stargać ‘poplątać, zwichrzyć’.
Stargolla - od stargać ‘poplątać, zwichrzyć’.
Stargowski - od stargać ‘poplątać, zwichrzyć’.
Stargulewicz - od stargać ‘poplątać, zwichrzyć’.
Stariczenko - od stary; w pochodnych też od starać się.
Stariczenkow - od stary; w pochodnych też od starać się.
Stariczuk - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starik - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starikiewicz - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starikow - od stary; w pochodnych też od starać się.
Stark - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starka, m. - 1786 od stary; w pochodnych też od starać się; od staropolskiego starka ‘stara kobieta, babka’.
Starke - (Pom) od stary; w pochodnych też od starać się; od staropolskiego starka ‘stara kobieta, babka’.
Starkel - od niemieckiej nazwy osobowej Starkel , ta od imion złożonych na Stark-.
Starker - od niemieckiej nazwy osobowej Starker , ta od imion złożonych na Stark-.
Starkiel - od niemieckiej nazwy osobowej Starkel , ta od imion złożonych na Stark-.
Starkiewicz - od stary; w pochodnych też od starać się; od staropolskiego starka ‘stara kobieta, babka’.
Starkman - od niemieckiej nazwy osobowej Starkmann, ta od średnio-wysoko-niemieckiego starc ‘mocny, gwałtowny, silny’.
Starko - 1478 od stary; w pochodnych też od starać się; od staropolskiego starka ‘stara kobieta, babka’.
Starkow - od stary; w pochodnych też od starać się; od staropolskiego starka ‘stara kobieta, babka’.
Starkowicz - od stary; w pochodnych też od starać się; od staropolskiego starka ‘stara kobieta, babka’.
Starkowiec - od stary; w pochodnych też od starać się; od staropolskiego starka ‘stara kobieta, babka’.
Starkowski - od stary; w pochodnych też od starać się; od staropolskiego starka ‘stara kobieta, babka’.
Starków - od stary; w pochodnych też od starać się; od staropolskiego starka ‘stara kobieta, babka’.
Starkula - od stary; w pochodnych też od starać się; od staropolskiego starka ‘stara kobieta, babka’.
Starkulla - od stary; w pochodnych też od starać się; od staropolskiego starka ‘stara kobieta, babka’.
Starkuła - od stary; w pochodnych też od starać się; od staropolskiego starka ‘stara kobieta, babka’.
Starkus - od stary; w pochodnych też od starać się; od staropolskiego starka ‘stara kobieta, babka’.
Starmach - 1647 od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Starmaszak - 1648 od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Starmik - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Starnal - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Starnalski - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Starnawski - 1684 od nazwy miejscowej Tarnawa (kilka wsi).
Starnel - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Starnewski - od nazwy miejscowej Tarnawa (kilka wsi).
Starnicki - od nazwy miejscowej Starniki (Słupskie, gmina Dębnica Kaszubska) lub Sterna (sieradzkie, gmina Brzeźno).
Starniewski - od nazwy miejscowej Tarnawa (kilka wsi).
Starniowski - od nazwy miejscowej Tarnawa (kilka wsi).
Starnowicz - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Starnowski - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Starobrański - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starobrat - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starobrocki - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starobrot - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starobrzański - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starobrzeński - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starobrzyński - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staroch - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starocha - 1404-05 od stary; w pochodnych też od starać się.
Starociak - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starodaj - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starodąb - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starodąs - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starodęb - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starodębski - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starodomski - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starodub - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starodul - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starodumow - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starodupcewa - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starodus - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starogardzki - od nazwy miasta Starogard (gdańskie).
Starogarski - od nazwy miasta Starogard (gdańskie).
Starogrodzki - 1387 od nazwy miejscowej Stary Gród (leszczyńskie, gmina Kobylin).
Starok - (Śl) od stary; w pochodnych też od starać się.
Starolub - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staromak - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staromiejski - 1558 od nazwy miejscowej Stare Miasto (kilka miejscowości)
Staromieski - 1418 od nazwy miejscowej Stare Miasto (kilka miejscowości)
Staromieszczanin - 1636 od nazwy miejscowej Stare Miasto (kilka miejscowości).
Staromłyński - od nazwy miejscowej Stary Młyn (kilka miejscowości).
Staron - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staroniak - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staroniec - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staroniek - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staroniewicz - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staronik - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staronka - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staronowicz - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staroń - 1533 od stary; w pochodnych też od starać się.
Starończyk - 1576 od stary; w pochodnych też od starać się.
Starońko - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staroński - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staroojciec - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staropietka - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staropięta - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staropiętka - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staropilna - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staropilny - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starorypiński - od nazwy miejscowej Starorypin (włocławskie, gmina Rypin).
Staros - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staroscic - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.
Staroscik - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.
Starosczyk - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.
Starosiak - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starosiedlski - 1466 od nazw miejscowych Stare Sioło (KrW), Starosiedlice (radomskie, gmina Iłża).
Starosiek - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starosielec - od nazw miejscowych Stare Sioło (KrW), Starosiedlice (radomskie, gmina Iłża).
Starosielnik - od nazw miejscowych Stare Sioło (KrW), Starosiedlice (radomskie, gmina Iłża).
Starosielski - 1462 od nazw miejscowych Stare Sioło (KrW), Starosiedlice (radomskie, gmina Iłża).
Starosiewicz - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starosik - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starosin - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staroske - (Pom) od stary; w pochodnych też od starać się.
Starosolski - od nazwy miejscowej Starosól (KrW).
Starost - 1414 od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.
Starosta - 1319 od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.
Starostecki - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.
Starostienko - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.
Starostin - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.
Starostina - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.
Starostka - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.
Starosto - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.
Starostowicz - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.
Starostowski - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.
Starosz - 1451 od stary; w pochodnych też od starać się.
Staroszak - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staroszczak - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.
Staroszczik - (Pom) od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.
Staroszczuk - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.
Staroszczyk - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.
Staroszek - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staroszelski - od nazw miejscowych Stare Sioło (KrW), Starosiedlice (radomskie, gmina Iłża).
Staroszik - (Śl) od stary; w pochodnych też od starać się.
Staroszka - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staroszko - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staroszyk - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staroszyński - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staroś - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starościak - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.
Starościc - 1497 od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.
Starościk - 1599 od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.
Starościn - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.
Starościński - 1470-80 od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.
Starościuk - od starosta ‘w dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający powiatem, także dzierżawca dóbr królewskich’.
Starow - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starowicki - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starowicz - 1565 od stary; w pochodnych też od starać się.
Starowiejski - 1798 od nazwy miejscowej Stara Wieś (częste).
Starowieski - 1490 od nazwy miejscowej Stara Wieś (częste).
Starowieyski - od nazwy miejscowej Stara Wieś (częste).
Starowin - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starowniak - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starownik - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starowojcienko - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starowojta - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starowojtow - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starowójt - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starożyński - od nazwy miejscowej Starożyńce (suwalskie, gmina Lipsk).
Starożytnik - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starsiak - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starsik - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starski - 1391 od nazwy miejscowej Stare (wiele wsi).
Starsz - od stary; w pochodnych też od starać się; starszy.
Starszak - od stary; w pochodnych też od starać się; starszy.
Starszek - od stary; w pochodnych też od starać się; starszy.
Starszewski - od stary; w pochodnych też od starać się; starszy.
Starszkiewicz - od stary; w pochodnych też od starać się; starszy.
Starszow - od stary; w pochodnych też od starać się; starszy.
Starszuk - od stary; w pochodnych też od starać się; starszy.
Starszy - 1417 od stary; w pochodnych też od starać się; starszy.
Starszyk - od stary; w pochodnych też od starać się; starszy.
Starszyński - od stary; w pochodnych też od starać się; starszy.
Startek - od starty, to od zetrzeć.
Staruch - 1494 od stary; w pochodnych też od starać się; od staruch.
Starucha - od stary; w pochodnych też od starać się; od staruch.
Staruchowicz - od stary; w pochodnych też od starać się; od staruch.
Starug - od stary; w pochodnych też od starać się; od staruch.
Staruk - od stary; w pochodnych też od starać się; od staruch.
Starukiewicz - od stary; w pochodnych też od starać się; od staruch.
Starula - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starulak - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starulewicz - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starulok - (Śl) od stary; w pochodnych też od starać się.
Starun - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starunczak - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starunkiewicz - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starunko - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staruń - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staruńczak - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staruńko - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starus - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starusiewicz - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staruske - (Śl) od stary; w pochodnych też od starać się.
Starusz - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staruszczak - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staruszek - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staruszewicz - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staruszewski - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staruszkiewicz - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staruszko - 1528 od stary; w pochodnych też od starać się.
Staruszniak - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staruś - od stary; w pochodnych też od starać się.
Stary - 1396 od stary; w pochodnych też od starać się.
Stary Brat - 1448 od stary; w pochodnych też od starać się.
Stary Koń - 1473 od stary; w pochodnych też od starać się.
Stary Kot - 1473 od stary; w pochodnych też od starać się.
Stary Kutwa - 1725 od stary; w pochodnych też od starać się.
Stary Pan - 1369 od stary; w pochodnych też od starać się.
Stary Radźca - 1478 od stary; w pochodnych też od starać się.
Stary Wojt - 1606 od stary; w pochodnych też od starać się.
Stary Zamek - 1444 od stary; w pochodnych też od starać się.
Starybat - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starybrant - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starybrat - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starybrot - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starych - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starycha - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staryczanko - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staryczenko - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staryczenkow - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staryczeńko - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staryczko - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staryga - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starygoń - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staryk - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starykiewicz - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starykow - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starykowicz - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starykowski - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staryków - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starynka - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starynowicz - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staryński - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staryńszczak - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starypan - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staryrypiński - 1454 od nazwy miejscowej Starorypin (włocławskie, gmina Rypin).
Starys - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starystach - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staryszak - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staryszczak - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staryszek - od stary; w pochodnych też od starać się.
Staryś - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starz - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starza - 1425 od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzak - 1469 od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzaliński - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzała - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzałek - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzałka - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzałkowski - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzało - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzałowski - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzanek - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzawski - 1491 od nazwy miejscowej Starzów, też Starzew,dziś Starzawa (przemyskie, gmina Stubno).
Starzec - XV w. od stary; w pochodnych też od starać się; starzec.
Starzecki - 1469 od nazwy miejscowej Starcze (KrW).
Starzejko - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzek - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzelec - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzelik - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzeniec - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzeńczyk - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzeński - 1391 od nazwy miejscowej Starzyny (kilka wsi).
Starzetz - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzetzki - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzewicz - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzewski - 1423 od nazwy miejscowej Starzów, też Starzew,dziś Starzawa (przemyskie, gmina Stubno).
Starzęba - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzębski - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starziczna - (Śl)– od stary; w pochodnych też od starać się.
Starziczny - (Śl) od stary; w pochodnych też od starać się.
Starziński - (Śl) od nazwy miejscowej Starzyny (kilka wsi).
Starzko - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzoch - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzonek - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzowski - 1468 od nazwy miejscowej Starzów, też Starzew,dziś Starzawa (przemyskie, gmina Stubno).
Starzula - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzy - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzyc - 1376 od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzychowicz - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzycki - od nazwy miejscowej Starzyce (piotrkowskie, gmina Tomaszów Mazowiecki).
Starzyczna - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzyczny - od stary; w pochodnych też od starać się.
Starzyk - 1436 od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.
Starzykiewicz - od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.
Starzykowic - 1376 od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.
Starzykowski - 1751 od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.
Starzyn - od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.
Starzyniec - od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.
Starzyńska - od nazwy miejscowej Starzyny (kilka wsi).
Starzyński - 1387 od nazwy miejscowej Starzyny (kilka wsi).
Starzys - od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.
Starzysz - od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.
Starzyszek - od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.
Starża - od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.
Starżak - od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.
Starża-Majewski - złożenia brak; Starża od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk; Majewski 1759 od nazwy miejscowej Majewo (kilka wsi) lub od maj.
Starża-Pisarzewski - złożenia brak; Starża od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk; Pisarzewski od pies, od nazwy osobowej Piesz.
Starżewski - od nazwy miejscowej Starzów, też Starzew,dziś Starzawa (przemyskie, gmina Stubno).
Starżyk - od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.
Starżyński - od nazwy miejscowej Starzyny (kilka wsi).
Stas - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasak - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasal - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasalis - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasała - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasałek - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasch - (Śl) od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staschek - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staschik - (Śl) od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staschiński - od nazwy miejscowej Staszyn (kieleckie, gmina Kozłów), Stasin (kilka wsi).
Staschiok - (Śl) od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staschok - (Śl) od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasczak - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasczyk - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staseczek - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasek - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasel - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasewicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiaczak - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiaczek - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiaczyk - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiak - 1698 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiak-Głowala - złożenia brak; Stasiak 1698 od imion na Sta-, typu Stanisław; Głowala 1552 od głowa.
Stasiakiewicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiakowski - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiał - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiałek - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasian - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasianek - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiańko - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiarczyk - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiarek - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasic - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasica - 1620 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasicki - 1793 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiczak - 1656 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiczek - 1620 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiczeńko - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiczka - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiczko - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiczyn - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiech - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiecki - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasieczak - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasieczek - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasieczko - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiej - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiejko - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiek - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiekiewicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiela - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasielak - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasielich - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasieluk - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasieła - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiełak - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiełko - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasieło - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiełowicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiełuk - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasienczuk - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasieniak - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasieniewicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasieniuk - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasienka - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasienko - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasieńczuk - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasieńko - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasieński - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasierczyk - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasierowski - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasierski - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasietczak - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiew - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiewicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiewski - od nazwy miejscowej Stasiowa (nowosądeckie, gmina Jabłonka).
Stasik - 1608 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasik-Grela - złożenia brak; Stasik 1608 od imion na Sta-, typu Stanisław; Grela 1329 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.
Stasikiewicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasik-Kohut - złożenia brak; Stasik 1608 od imion na Sta-, typu Stanisław; Kohut (Śl) od kogut; od gwarowego kohut ‘kogut; cietrzew’.
Stasikowicz - 1660 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasikowski - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasila - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasilewicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasilonis - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiła - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiło - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiłojć - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiłowicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiłowski - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasin - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasina, m. - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasinczuk - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiniak - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiniewicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiniewski - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasinkiewicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasinowicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasinowski - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasińczuk - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasińkiewicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiński - od nazwy miejscowej Staszyn (kieleckie, gmina Kozłów), Stasin (kilka wsi).
Stasio - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiok - (Śl) od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiołek - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiołka - 1652 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiołok - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiołowicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasionek - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasioński - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasior - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiorczyk - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiorek - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiorowski - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiow - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiowski - 1596 od nazwy miejscowej Stasiowa (nowosądeckie, gmina Jabłonka).
Stasiórka - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiórski - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiów - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasir - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasirowski - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiszyn - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiuczek - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiuczonek - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiuk - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiukiewicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiul - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiulewicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiulka - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiun - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiura - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiurka - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiurkiewicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiurko - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiurski - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiwał - 1786 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiwałak - 1786 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiwicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasiwolak - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staska, m. - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staski - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staskiel - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staskiewicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasko - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staskojć - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staskow - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staskowiak - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasor - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasuła - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasyk - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasykiw - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasyszyn - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasz - 1387 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasza - 1399 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszajtis - (forma zlatynizowana) od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszak - 1369 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszałek - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszałk - (Maz) od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszan - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszanek - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszczak - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszczan - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszczek - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszczenko - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszczok - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszczuk - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszczyk - 1677 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszczyński - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszczyszyn - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszecki - 1786 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszeczek - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszeczka - 1800 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszeczko - 1487 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszek - 1317 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszel - 1400 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszelis - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszeliś - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszel-Łatas - złożenia brak; Staszel 1400 od imion na Sta-, typu Stanisław; Łatas 1786 od łata, łatać.
Staszel-Polankowy - złożenia brak; Staszel 1400 od imion na Sta-, typu Stanisław; Polankowy w grupie nazwisk pochodzących od Polak, ze staropolskiego Polanin; niektóre formy od polana.
Staszenko - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszeńczyk - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszeńko - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszeński - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszer - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszeski - od nazwy miejscowej Staszów (kilka miejscowości).
Staszewicz - 1477 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszewska - 1455 od nazwy miejscowej Staszów (kilka miejscowości).
Staszewski - 1455 od nazwy miejscowej Staszów (kilka miejscowości).
Staszęta - 1386 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszic - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszica - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasziewicz - (Śl) od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszik - (Śl) od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasziło - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszin - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stasziszyn - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszk - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszka, m. - 1787 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszkiel - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszkiewicz - 1664 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszko - 1313 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszkow - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszkowian - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszkowicz - 1388 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszkowski - 1392 od nazwy miejscowej Staszkówka (nowosądeckie, gmina Gorlice).
Staszków - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszkun - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszok - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszowski - 1410 od nazwy miejscowej Staszów (kilka miejscowości).
Staszór - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszów - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszuk - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszulewicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszulonek - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszyc - 1398 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszyca - 1374 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszycki - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszyk - 1489 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszył - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszyn - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszyński - od nazwy miejscowej Staszyn (kieleckie, gmina Kozłów), Stasin (kilka wsi).
Staszysz - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staszyszyn - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staś - 1604 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staściuk - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staściulewicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staśczak - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staśczyk - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staśka - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staśkel - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staśkiel - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staśkielun - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staśkielunas - (forma zlatynizowana) od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staśkieło - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staśkiewicz - 1663 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staśko - 1625 od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staśkow - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staśkowiak - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staśkowicz - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staśkowski - od nazwy miejscowej Staszkówka (nowosądeckie, gmina Gorlice).
Staśków - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Staślik - od imion na Sta-, typu Stanisław.
Stateczna - 1371 od statek, ze staropolskiego ‘sposób życia; obyczaj; mienie ruchome’; od stateczny dawniej ‘trwały, niezmienny’, później ‘zrównoważony, poważny’.
Stateczny - 1371 od statek, ze staropolskiego ‘sposób życia; obyczaj; mienie ruchome’; od stateczny dawniej ‘trwały, niezmienny’, później ‘zrównoważony, poważny’.
Stateczyński - od statek, ze staropolskiego ‘sposób życia; obyczaj; mienie ruchome’.
Statek - 1486 od statek, ze staropolskiego ‘sposób życia; obyczaj; mienie ruchome’.
Statetzny - (Pom) od statek, ze staropolskiego ‘sposób życia; obyczaj; mienie ruchome’; od stateczny dawniej ‘trwały, niezmienny’, później ‘zrównoważony, poważny’.
Statkiewicz - od statek, ze staropolskiego ‘sposób życia; obyczaj; mienie ruchome’.
Statko - od statek, ze staropolskiego ‘sposób życia; obyczaj; mienie ruchome’.
Statkowski - od statek, ze staropolskiego ‘sposób życia; obyczaj; mienie ruchome’.
Statkun - od statek, ze staropolskiego ‘sposób życia; obyczaj; mienie ruchome’.
Statnicki - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stat-, por. postać, rosyjskie stat’ ‘grund, podstawa’.
Statnik - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stat-, por. postać, rosyjskie stat’ ‘grund, podstawa’.
Statowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stat-, por. postać, rosyjskie stat’ ‘grund, podstawa’.
Statuch - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stat-, por. postać, rosyjskie stat’ ‘grund, podstawa’.
Statucki - od statut ‘zbiór przepisów’.
Statujew - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stat-, por. postać, rosyjskie stat’ ‘grund, podstawa’.
Statulewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stat-, por. postać, rosyjskie stat’ ‘grund, podstawa’.
Statuski - od statut ‘zbiór przepisów’.
Statuta - od statut ‘zbiór przepisów’.
Statyński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stat-, por. postać, rosyjskie stat’ ‘grund, podstawa’.
Statyszyn - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stat-, por. postać, rosyjskie stat’ ‘grund, podstawa’.
Staud - od niemieckiej nazwy osobowej Staude, ta z średnio-wysoko-niemieckiego stude ‘krzew, krzak’.
Staude - od niemieckiej nazwy osobowej Staude, ta z średnio-wysoko-niemieckiego stude ‘krzew, krzak’.
Staudt - od niemieckiej nazwy osobowej Staude, ta z średnio-wysoko-niemieckiego stude ‘krzew, krzak’.
Stauf - od niemieckiej nazwy osobowej Stauf, ta z średnio-wysoko-niemieckiego stouf ‘wystająca skała, wierzchołek góry’ lub od nazwy miejscowej Stauf.
Staufer - od niemieckiej nazwy osobowej Stauf, ta z średnio-wysoko-niemieckiego stouf ‘wystająca skała, wierzchołek góry’ lub od nazwy miejscowej Stauf.
Staufer-Kamiński - złożenia brak; Staufer od niemieckiej nazwy osobowej Stauf, ta z średnio-wysoko-niemieckiego stouf ‘wystająca skała, wierzchołek góry’ lub od nazwy miejscowej Stauf; Kamiński 1398 od nazw miejscowych typu Kamień, Kamienna, Kamieńsko (częste).
Stauferth - od niemieckiej nazwy osobowej Stauf, ta z średnio-wysoko-niemieckiego stouf ‘wystająca skała, wierzchołek góry’ lub od nazwy miejscowej Stauf.
Stauffer - od niemieckiej nazwy osobowej Stauf, ta z średnio-wysoko-niemieckiego stouf ‘wystająca skała, wierzchołek góry’ lub od nazwy miejscowej Stauf.
Staus - od niemieckiej nazwy osobowej Staus, ta z średnio-wysoko-niemieckiego stuz ‘pośladek, koński zad’.
Stauss - od niemieckiej nazwy osobowej Staus, ta z średnio-wysoko-niemieckiego stuz ‘pośladek, koński zad’.
Staut - od niemieckiej nazwy osobowej Staude, ta z średnio-wysoko-niemieckiego stude ‘krzew, krzak’.
Stauth - od niemieckiej nazwy osobowej Staude, ta z średnio-wysoko-niemieckiego stude ‘krzew, krzak’.
Staw - 1469 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawa - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawacki - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawacz - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawak - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawało - 1453 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawan - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawana - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawański - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawar - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawara - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawarczak - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawarczyk - 1681 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawarek - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawarko - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawarło - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawars - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawarski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawaruk - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawarz - 1577 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawarzyński - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawaski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawasz - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawaś - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawawczyk - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Staważ - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawczuk - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawczyk - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawczyński - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawe - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawec - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawecki - od nazwy miejscowej Stawki (częste).
Stawek - 1397 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’; od stawek.
Stawera - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawerski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawiak - 1793 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawian - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawiana - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawianek - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawianka - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawianowski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawiany - 1464 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawiański - 1421 od nazwy miejscowej Stawiany (poznańskie, gmina Skoki; kieleckie, gmina Kije).
Stawiarczyk - 1682 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawiarek - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawiarski - 1692 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawiarz - 1597 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawiasz - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawiaszyński - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawica - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawicki - 1444 od nazwy miejscowej Stawiec (włocławskie, gmina Bądkowo).
Stawiczek - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawiczki - od nazwy miejscowej Stawiec (włocławskie, gmina Bądkowo).
Stawiczna - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawiczny - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawid - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawida - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawidło - 1497 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawiec - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawiecki - 1419 od nazwy miejscowej Stawiec (włocławskie, gmina Bądkowo).
Stawiena - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawienko - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawieny - 1458 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawieński - 1413 od nazwy miejscowej Stawiany (poznańskie, gmina Skoki; kieleckie, gmina Kije).
Stawieraj - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawierej - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawierowski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawierski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawierz - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawik - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawikowski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawin - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawina - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawiniak - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawinoga - 1433 od gwarowego stawinoga ‘chleb; siłacz, żarłok’.
Stawinowski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawinożenko - od gwarowego stawinoga ‘chleb; siłacz, żarłok’.
Stawinożka - 1589 od gwarowego stawinoga ‘chleb; siłacz, żarłok’.
Stawinów - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawiński - 1467 od nazwy miejscowej Stawiany (poznańskie, gmina Skoki; kieleckie, gmina Kije).
Stawiona - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawiony - 1447 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawiorski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawiraj - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawirej - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawirek - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawirowski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawirski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawirz - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawirzyński - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawisiński - od nazwy miasta Stawiszyn (kaliskie).
Stawiski - 1393 od nazwy miasta Stawiszyn (kaliskie), Stawiska (częste).
Stawisz - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawisza - 1398 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawiszewski - od nazwy miejscowej Stawiszowo (KrW).
Stawiszyński - od nazwy miasta Stawiszyn (kaliskie).
Stawitzki - od nazwy miejscowej Stawiec (włocławskie, gmina Bądkowo).
Stawiucha - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawiuk - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawiurski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawka - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawko - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawkowa - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawkowiak - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawkowski - 1488 od nazwy miejscowej Stawkow (wieś zagrodowa, koło Skały, Młp).
Stawluk - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawłowski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawna - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawniak - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawnicki - 1793 od nazwy miejscowej Stawnica (pilskie, gmina Złotów).
Stawnicza - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawniczek - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawniczna - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawniczny - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawniczy - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawniewicz - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawnik - 1445 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawny - 1437 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawoniak - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawonoga - od gwarowego stawinoga ‘chleb; siłacz, żarłok’.
Stawoński - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawor - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Staworko - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Staworowski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Staworski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Staworz - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Staworzyński - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawosek - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawoski - od nazw miejscowych Stawowice (piotrkowskie, gmina Paradyż), Staw, Stawy (częste).
Stawosz - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawoszczyk - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawoszewski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawowa - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawowarczyk - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawowczuk - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawowczyk - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawowiak - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawownik - 1470-80 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawowski - 1654 od nazw miejscowych Stawowice (piotrkowskie, gmina Paradyż), Staw, Stawy (częste).
Stawowy - 1468 w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawraski - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.
Stawrew - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.
Stawro - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.
Stawroński - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.
Stawrosiejko - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.
Stawrowski - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.
Stawruk - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.
Stawrusiejko - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.
Stawrylow - 1578 od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.
Stawryłło - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.
Stawryło - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.
Stawski - 1396 od nazw miejscowych Stawowice (piotrkowskie, gmina Paradyż), Staw, Stawy (częste).
Stawszyk - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawujak - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawujek - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawuła - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawuta - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stawyski - od nazwy miasta Stawiszyn (kaliskie), Stawiska (częste).
Stays - (Śl) od staropolskiego stajać ‘być, przybywać’, staja ‘dawna miara długości; miejsce przeznaczone na czasowy pobyt’.
Staziecki - od nazwy miejscowej Starcze (KrW).
Staziński - od nazwy miejscowej Starzyny (kilka wsi).
Staż - od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.
Stażewski - od nazwy miejscowej Starzów, też Starzew,dziś Starzawa (przemyskie, gmina Stubno).
Stażkiewicz - od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.
Stażonek - od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.
Stażyc - od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.
Stażycki - od nazwy miejscowej Starzyce (piotrkowskie, gmina Tomaszów Mazowiecki).
Stażyk - od stary; w pochodnych też od starać się; od starzyk.
Stażyński - od nazwy miejscowej Starzyny (kilka wsi).
Stąbelski - od niemieckiej nazwy osobowej Stabel; por. też gwarowe sztabla ‘stos; skład drewna’.
Stąberski - od stąpor ‘tłuczek’.
Stąborowski - od stąpor ‘tłuczek’.
Stąbrowski - od stąpor ‘tłuczek’.
Stącel - 1537 od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stąchar - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stącher - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stącherski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stąchor - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stąchór - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stąciwa - od staropolskiego staciwa ‘nawój tkacki; warsztat tkaciki’.
Stącz - od stękać ‘jęczeć’ .
Stączek - od stękać ‘jęczeć’ .
Stączko - od stękać ‘jęczeć’ .
Stączyński - od stękać ‘jęczeć’ .
Stąk - od stękać ‘jęczeć’ .
Stąkowski - od stękać ‘jęczeć’ .
Stąpaj - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stąpak - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stąpala - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stąpała - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stąpar - od stąpor ‘tłuczek’.
Stąparek - od stąpor ‘tłuczek’.
Stąpczak - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stąpczyński - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stąpel - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.
Stąper - od stąpor ‘tłuczek’.
Stąperek - od stąpor ‘tłuczek’.
Stąpień - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stąpierzyński - od stąpor ‘tłuczek’.
Stąpiewski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stąpiński - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stąpioł - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stąpior - od stąpor ‘tłuczek’.
Stąpiór - od stąpor ‘tłuczek’.
Stąpka - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stąpkowicz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stąpkowski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stąpniak - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stąpniakowski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stąpniewski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stąpnik - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stąpniowski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stąpor - 1403 od stąpor ‘tłuczek’.
Stąporek - od stąpor ‘tłuczek’.
Stąporkiewicz - od stąpor ‘tłuczek’.
Stąporków - od stąpor ‘tłuczek’.
Stąporowski - od stąpor ‘tłuczek’.
Stąporski - od stąpor ‘tłuczek’.
Stąpór - od stąpor ‘tłuczek’.
Stąpórek - od stąpor ‘tłuczek’.
Stąprowski - od stąpor ‘tłuczek’.
Stąpur - od stąpor ‘tłuczek’.
Stąpyra - od stąpor ‘tłuczek’.
Steba - od niemieckich nazw osobowych Steb, Stab.
Stebach - od niemieckich nazw osobowych Steb, Stab.
Stebakow - od niemieckich nazw osobowych Steb, Stab.
Stebaków - od niemieckich nazw osobowych Steb, Stab.
Stebalski - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.
Stebar - od niemieckiej nazwy osobowej Steber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego srebaere, steber ‘ten, który w sądzie podpowiada rotę przysięgi’.
Stebart - od niemieckiej nazwy osobowej Steber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego srebaere, steber ‘ten, który w sądzie podpowiada rotę przysięgi’.
Stebbe - od niemieckich nazw osobowych Steb, Stab.
Stebel - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.
Stebeliński - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.
Stebelski - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.
Stebeluk - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.
Stebełko - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.
Steber - od niemieckiej nazwy osobowej Steber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego srebaere, steber ‘ten, który w sądzie podpowiada rotę przysięgi’.
Steberski - od niemieckiej nazwy osobowej Steber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego srebaere, steber ‘ten, który w sądzie podpowiada rotę przysięgi’.
Stebiński - od nazwy miejscowej Stebne (KrW).
Steblaj - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.
Steblecki - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.
Steblej - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.
Steblek - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.
Steblewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.
Steblewski - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.
Steblicki - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.
Steblik - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.
Steblin - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.
Steblin-Kamiński - złożenia brak; Steblin od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’; Kamiński 1398 od nazw miejscowych typu Kamień, Kamienna, Kamieńsko (częste).
Stebliński - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.
Steblis - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.
Steblok - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.
Steblon - od niemieckiej nazwy osobowej Stebel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stebelin, stebel ‘kijek, drążek, laseczka’ lub od gwarowego stebel ‘szczebel’, sztebel ‘czop zatykający beczkę’.
Steblowski - od nazwy miejscowej Steblów (KrW).
Stebłowski - od nazwy miejscowej Steblów (KrW).
Stebnicki - 1540 od nazwy miejscowej Stebnik (KrW).
Steborowski - od niemieckiej nazwy osobowej Steber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego srebaere, steber ‘ten, który w sądzie podpowiada rotę przysięgi’.
Steborski - od niemieckiej nazwy osobowej Steber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego srebaere, steber ‘ten, który w sądzie podpowiada rotę przysięgi’.
Stebuła - od niemieckich nazw osobowych Steb, Stab.
Stebułkowski - od niemieckich nazw osobowych Steb, Stab.
Stec - 1554 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steca - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stecek - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stecel - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stecenko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stecewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stech - 1373 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy lub od Stefan.
Stecha - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stechalski - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stechanowicz - 1498 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stechański - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stechecki - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stechel - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stecher - 1372 od niemieckiej nazwy osobowej Stecher, ta od średnioniemieckiego Stecher ‘miedziorytnik; szermierz’.
Stechera - od niemieckiej nazwy osobowej Stecher, ta od średnioniemieckiego Stecher ‘miedziorytnik; szermierz’.
Stecherek - od niemieckiej nazwy osobowej Stecher, ta od średnioniemieckiego Stecher ‘miedziorytnik; szermierz’.
Stecherski - od niemieckiej nazwy osobowej Stecher, ta od średnioniemieckiego Stecher ‘miedziorytnik; szermierz’.
Stechiewicz - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stechla - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stechlarz - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stechlicki - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stechliczek - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stechlik - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stechliński - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stechły - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stechmal - od niemieckiej nazwy osobowej Steckmann.
Stechman - od niemieckiej nazwy osobowej Steckmann.
Stechmiałek - od niemieckiej nazwy osobowej Steckmann.
Stechna, ż. - 1417 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stechnacz - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stechni - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stechniak - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stechnicki - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stechnij - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stechnik - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stechniowski - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stechny - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stecho - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stechow - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stechowicz - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stechulec - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stechulko - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stechun - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stechura - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Steciak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steciąg - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steciewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stecij - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stecik - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stecil - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steciński - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stecio - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steciów - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steciuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steciura - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steciw - od staropolskiego staciwa ‘nawój tkacki; warsztat tkaciki’.
Steciwa - od staropolskiego staciwa ‘nawój tkacki; warsztat tkaciki’.
Steciwka - od staropolskiego staciwa ‘nawój tkacki; warsztat tkaciki’.
Steciwko - od staropolskiego staciwa ‘nawój tkacki; warsztat tkaciki’.
Steck - (Pom) od niemieckiej nazwy osobowej Steck, ta od stecken ‘tkwić’.
Stecka - 1467 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steckel - od niemieckiej nazwy osobowej Steckel.
Stecker - od niemieckiej nazwy osobowej Stecker.
Steckert - od niemieckiej nazwy osobowej Stecker.
Stecki - 1738 od stecki, stedźki ‘torujący sobie drogę, pełzający’ lub od nazwy miejscowej Stecki (KrW).
Steckich - od stecki, stedźki ‘torujący sobie drogę, pełzający’ lub od nazwy miejscowej Stecki (KrW).
Steckiert - od niemieckiej nazwy osobowej Stecker.
Steckiewicz - 1672 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steckin - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steckman - od niemieckiej nazwy osobowej Steckmann.
Steckmann - od niemieckiej nazwy osobowej Steckmann.
Stecko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steckow - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steckowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steckowski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stecków - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stecła - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stec-Nicpoń - złożenia brak; Stec 1554 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan; Nicpoń 1615 od nicpoń ‘człowiek mało wartościowy’.
Stecon - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stecowiat - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stec-Sala - złożenia brak; Stec 1554 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan; Sala 1618 w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.
Steculak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stecuła - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stecun - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stecura - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stecyk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stecyna - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stecynek - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stecyniak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stecyszyn - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stecz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steczak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steczek - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steczeń - w grupie nazwisk pochodzących od styczeń ‘pierwszy miesiąc roku’.
Steczewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steczka - 1631 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steczkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steczko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steczkowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steczkowski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steczniak - w grupie nazwisk pochodzących od styczeń ‘pierwszy miesiąc roku’.
Steczniewski - w grupie nazwisk pochodzących od styczeń ‘pierwszy miesiąc roku’.
Steczo - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steczowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steczuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steczyna - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steczyński - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steczyszyn - 1436 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Steć - 1436 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stećka - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stećkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stećko - 1366 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stećkow - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stećkowicz - 1451 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stećków - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stedler - od niemieckiej nazwy osobowej Städler, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stadelaere ‘ten, kto w majątku ma pieczę nad spichrzem, stodołami’.
Stef - 1424 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefa - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefacki - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefak - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefakiewicz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefal - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefalski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefan - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanakis - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefancić - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanczak - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanczuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanczyk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanek - 1464 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanelo - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanenko - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefani - 1688 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefania, m. - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan; od imienia żeńskiego Stefania.
Stefaniak - 1659 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefaniak-Mroczek - złożenia brak; Stefaniak 1659 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan; Mroczek XII w. od mrok, mroczyć, od imienia Mroczesław; lub od mroczek ‘człowiek chorobliwie mrużący oczy’.
Stefanian - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefaniasz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanic - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanicki - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefaniczak - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefaniczek - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefaniczuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefaniczyk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefaniczyn - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanides - (Śl) od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanidis - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefaniec - 1659 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefaniecki - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanienko - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefaniew - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefaniewicz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefaniewicz-Stachowicz - złożenia brak; Stefaniewicz od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan; Stachowicz 1346 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Sta-, typu Stanisław, może też od imienia Eustachy.
Stefanik - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanin - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanina - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanio - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefaniok - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefaniów - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanis - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefaniski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanisz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefaniszak - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefaniszczyk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefaniszek - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefaniszyk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefaniszyn - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefaniuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefaniul - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefaniw - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefankiewicz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanko - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefankowicz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefankowski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanków - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanoff - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanow - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanow-Curew - złożenia brak; Stefanow od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan; Curew brak.
Stefanowic - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanowicz - 1237 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanowski - 1755 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanów - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefans - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanskyj - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefansson - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanu - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanus - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanyk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefanyszyn - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefań - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefańcio - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefańczak - 1666 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefańczuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefańczyk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefańkiewicz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefańko - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefański - 1775 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefarski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefarz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefarzyszyn - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefasio - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefaska - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefczuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefczyk - 1787 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefczyszyn - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefecius - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefek - XV w. od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefen - 1480 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefens - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefeński - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefer - od niemieckiej nazwy osobowej Steffer, ta od imienia Stephanus.
Steffan - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Steffann - (Pom) od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Steffanowski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Steffański - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Steffe - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Steffek - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Steffel - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Steffen - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Steffens - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Steffensen - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Steffer - od niemieckiej nazwy osobowej Steffer, ta od imienia Stephanus.
Steffka - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Steffke - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Steffko - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefic - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefiej - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefienta - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefik - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefin - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefiniak - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefiniów - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefiński - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefiszyn - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefiuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefka - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefko - 1369 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefkowicz - 1514 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefkowski - 1575 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefków - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Steflik - 1388 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefniak - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefnik - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefniów - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefniuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefończyk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefowski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefunio - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefunko - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefunyn - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefura - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefurak - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefurek - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stefurzyn - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Steg - od niemieckiej nazwy osobowej Stege, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stege ‘schody’, od średnioniemieckiego stege ‘zagroda dla świń, owiec’.
Stega - od niemieckiej nazwy osobowej Stege, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stege ‘schody’, od średnioniemieckiego stege ‘zagroda dla świń, owiec’.
Stegan - od niemieckiej nazwy osobowej Stege, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stege ‘schody’, od średnioniemieckiego stege ‘zagroda dla świń, owiec’.
Stegański - od niemieckiej nazwy osobowej Stege, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stege ‘schody’, od średnioniemieckiego stege ‘zagroda dla świń, owiec’.
Stegar - od niemieckiej nazwy osobowej Steger, ta od apelatywu Steg ‘ścieżka’.
Stegart - od niemieckiej nazwy osobowej Steger, ta od apelatywu Steg ‘ścieżka’.
Stegawski - od niemieckiej nazwy osobowej Stege, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stege ‘schody’, od średnioniemieckiego stege ‘zagroda dla świń, owiec’.
Stege - od niemieckiej nazwy osobowej Stege, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stege ‘schody’, od średnioniemieckiego stege ‘zagroda dla świń, owiec’.
Stegeman - od niemieckiej nazwy osobowej Stegemann, ta od apelatywu Steg ‘ścieżka’.
Stegemann - od niemieckiej nazwy osobowej Stegemann, ta od apelatywu Steg ‘ścieżka’.
Stegemöller - od niemieckiej nazwy osobowej Steg (e)muller.
Stegemuller - od niemieckiej nazwy osobowej Steg (e)muller.
Stegenda - od niemieckiej nazwy osobowej Stege, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stege ‘schody’, od średnioniemieckiego stege ‘zagroda dla świń, owiec’.
Stegenka - od stegno ‘ślad, trop’.
Stegenko - od stegno ‘ślad, trop’.
Stegent - od niemieckiej nazwy osobowej Stege, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stege ‘schody’, od średnioniemieckiego stege ‘zagroda dla świń, owiec’.
Stegenta - od niemieckiej nazwy osobowej Stege, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stege ‘schody’, od średnioniemieckiego stege ‘zagroda dla świń, owiec’.
Steger - od niemieckiej nazwy osobowej Steger, ta od apelatywu Steg ‘ścieżka’.
Stegęda - od niemieckiej nazwy osobowej Stege, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stege ‘schody’, od średnioniemieckiego stege ‘zagroda dla świń, owiec’.
Stegęta - od niemieckiej nazwy osobowej Stege, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stege ‘schody’, od średnioniemieckiego stege ‘zagroda dla świń, owiec’.
Stegienda - od niemieckiej nazwy osobowej Stege, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stege ‘schody’, od średnioniemieckiego stege ‘zagroda dla świń, owiec’.
Stegienka - od stegno ‘ślad, trop’.
Stegienko - od stegno ‘ślad, trop’.
Stegient - od niemieckiej nazwy osobowej Stege, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stege ‘schody’, od średnioniemieckiego stege ‘zagroda dla świń, owiec’.
Stegienta - od niemieckiej nazwy osobowej Stege, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stege ‘schody’, od średnioniemieckiego stege ‘zagroda dla świń, owiec’.
Stegieńko - od stegno ‘ślad, trop’.
Stegiera - od niemieckiej nazwy osobowej Steger, ta od apelatywu Steg ‘ścieżka’.
Stegierski - od niemieckiej nazwy osobowej Steger, ta od apelatywu Steg ‘ścieżka’.
Stegintka - od niemieckiej nazwy osobowej Stege, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stege ‘schody’, od średnioniemieckiego stege ‘zagroda dla świń, owiec’.
Stegiński - od nazwy miejscowej Stegna (kilka miejscowości).
Stegman - od niemieckiej nazwy osobowej Stegemann, ta od apelatywu Steg ‘ścieżka’.
Stegmann - od niemieckiej nazwy osobowej Stegemann, ta od apelatywu Steg ‘ścieżka’.
Stegmiler - od niemieckiej nazwy osobowej Steg (e)muller.
Stegner - od niemieckiej nazwy osobowej Steger, ta od apelatywu Steg ‘ścieżka’.
Stegnerski - od niemieckiej nazwy osobowej Steger, ta od apelatywu Steg ‘ścieżka’.
Stegnicki - od nazwy miejscowej Stegna (kilka miejscowości).
Stegniewski - od nazwy miejscowej Stegna (kilka miejscowości).
Stegowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stege, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stege ‘schody’, od średnioniemieckiego stege ‘zagroda dla świń, owiec’.
Stehla - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stehli - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stehlik - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Steidel - od niemieckiej nazwy osobowej Steidel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stiudelin, stude ‘krzew, bylina; penis’.
Steidl - od niemieckiej nazwy osobowej Steidel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stiudelin, stude ‘krzew, bylina; penis’.
Steier - od niemieckiej nazwy osobowej Steier, ta od średnio-wysoko-niemieckiego steige ‘strome wzniesienie’.
Steiger - 1383 od niemieckiej nazwy osobowej Steiger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego steige ‘strome wzniesienie’ lub od Steiger ‘sztygar’.
Steigert - od niemieckiej nazwy osobowej Steiger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego steige ‘strome wzniesienie’ lub od Steiger ‘sztygar’.
Steigl - od niemieckiej nazwy osobowej Steigel.
Steika - od niemieckiej nazwy osobowej Steuk, ta od słowiańskiego stoj.
Steike - od niemieckiej nazwy osobowej Steuk, ta od słowiańskiego stoj.
Steiko - od niemieckiej nazwy osobowej Steuk, ta od słowiańskiego stoj.
Steikowski - od niemieckiej nazwy osobowej Steuk, ta od słowiańskiego stoj.
Stein - od niemieckiej nazwy osobowej Stein, ta od Stein ‘kamień’.
Steina - od niemieckiej nazwy osobowej Stein, ta od Stein ‘kamień’.
Steinberg - od niemieckiej nazwy osobowej Steinberg lub od nazwy miejscowej Stamberg, dziś Stążki (elbląskie, gmina Mikołajki Pomorskie).
Steinberger - od niemieckiej nazwy osobowej Steinberg lub od nazwy miejscowej Stamberg, dziś Stążki (elbląskie, gmina Mikołajki Pomorskie).
Steiner - od niemieckiej nazwy osobowej Steiner (t), ta od średnio-wysoko-niemieckiego steiner ‘układacz kamieni, czyli znakow granicznych na polach’.
Steinerowski - od niemieckiej nazwy osobowej Steiner (t), ta od średnio-wysoko-niemieckiego steiner ‘układacz kamieni, czyli znakow granicznych na polach’.
Steinicki - od niemieckiej nazwy osobowej Stein, ta od Stein ‘kamień’.
Steinka - od niemieckiej nazwy osobowej Stein, ta od Stein ‘kamień’.
Steinke - od niemieckiej nazwy osobowej Stein, ta od Stein ‘kamień’.
Steiński - od niemieckiej nazwy osobowej Stein, ta od Stein ‘kamień’.
Stejenny - 1473 od stajniak ‘budynek przeznaczony dla koni; też od nazwy osobowej Stajn; od stajenny ‘nadzorca stajni’.
Stejer - od niemieckiej nazwy osobowej Steier, ta od średnio-wysoko-niemieckiego steige ‘strome wzniesienie’.
Stejgert - od niemieckiej nazwy osobowej Steiger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego steige ‘strome wzniesienie’ lub od Steiger ‘sztygar’.
Stejgiert - od niemieckiej nazwy osobowej Steiger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego steige ‘strome wzniesienie’ lub od Steiger ‘sztygar’.
Stejgwiłło - od niemieckiej nazwy osobowej Steiger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego steige ‘strome wzniesienie’ lub od Steiger ‘sztygar’.
Stejka - od niemieckiej nazwy osobowej Steuk, ta od słowiańskiego stoj.
Stejke - od niemieckiej nazwy osobowej Steuk, ta od słowiańskiego stoj.
Stejko - od niemieckiej nazwy osobowej Steuk, ta od słowiańskiego stoj.
Stejkowski - od niemieckiej nazwy osobowej Steuk, ta od słowiańskiego stoj.
Stejn - od niemieckiej nazwy osobowej Stein, ta od Stein ‘kamień’.
Stejna - od niemieckiej nazwy osobowej Stein, ta od Stein ‘kamień’.
Stejniak - od niemieckiej nazwy osobowej Stein, ta od Stein ‘kamień’.
Stejnik - od niemieckiej nazwy osobowej Stein, ta od Stein ‘kamień’.
Stejnka - od niemieckiej nazwy osobowej Stein, ta od Stein ‘kamień’.
Stejnke - od niemieckiej nazwy osobowej Stein, ta od Stein ‘kamień’.
Stejno - od niemieckiej nazwy osobowej Stein, ta od Stein ‘kamień’.
Stek - od niemieckiej nazwy osobowej Steck, ta od stecken ‘tkwić’.
Stek - od stękać ‘jęczeć’ .
Stekała - od stękać ‘jęczeć’ .
Stekel - od niemieckiej nazwy osobowej Steckel.
Steker - od niemieckiej nazwy osobowej Stecker.
Stekiel - od niemieckiej nazwy osobowej Steckel.
Stekla - od niemieckiej nazwy osobowej Steckel.
Steklecki - od niemieckiej nazwy osobowej Steckel.
Steklik - od niemieckiej nazwy osobowej Steckel.
Stekliński - od niemieckiej nazwy osobowej Steckel.
Steklnik - od niemieckiej nazwy osobowej Steckel.
Stekło - od niemieckiej nazwy osobowej Steckel.
Stekman - od niemieckiej nazwy osobowej Steckmann.
Steknik - od stękać ‘jęczeć’ .
Stekowicz - od stękać ‘jęczeć’ .
Stekowski - od stękać ‘jęczeć’ .
Stekun - od stękać ‘jęczeć’ .
Stekwicz - (Pom) od stękać ‘jęczeć’ .
Stel - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stela - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stelach - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stelachowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stelagowski - od nazwy miejscowej Stelągi (siedleckie, gmina Sterdyń).
Stelak - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stelakowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stelamach - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelamasiak - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelamasik - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelamaszak - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelamaszczyk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelarczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.
Stelarczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stelarczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.
Stelarczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stelarski - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.
Stelarski - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stelasiński - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stelaszyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stelaś - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stelągowski - od nazwy miejscowej Stelągi (siedleckie, gmina Sterdyń).
Stelc - od niemieckiej nazwy osobowej Stelc, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stelze ‘szczudło’.
Stelcel - od niemieckiej nazwy osobowej Stelc, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stelze ‘szczudło’; od niemieckiej nazwy osobowej Stelzel.
Stelczak - od niemieckiej nazwy osobowej Stelc, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stelze ‘szczudło’.
Stelczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Stelc, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stelze ‘szczudło’.
Stelczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stelc, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stelze ‘szczudło’.
Stelczyński - od niemieckiej nazwy osobowej Stelc, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stelze ‘szczudło’.
Stelec - od niemieckiej nazwy osobowej Stelc, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stelze ‘szczudło’.
Stelegowski - od nazwy miejscowej Stelągi (siedleckie, gmina Sterdyń).
Stelengowski - od nazwy miejscowej Stelągi (siedleckie, gmina Sterdyń).
Steler - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.
Stelert - od niemieckiej nazwy osobowej Stahler, ta od średnioniemieckiego staler ‘sprawdzacz jakości sukna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Staller, a ta od nazw terenowych Stall ’stajnia, obora, chlew’ lub od białoruskiej nazwy osobowej Staliar.
Stelewski - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Steleżak - może od niemieckiej nazwy osobowej Stehling, ta od Stahlm ze średnio-wysoko-niemieckeigo stahel, stahl ‘stal’ lub od nazwy miejscowej Stalling.
Steleżuk - może od niemieckiej nazwy osobowej Stehling, ta od Stahlm ze średnio-wysoko-niemieckeigo stahel, stahl ‘stal’ lub od nazwy miejscowej Stalling.
Stelęga - może od niemieckiej nazwy osobowej Stehling, ta od Stahlm ze średnio-wysoko-niemieckeigo stahel, stahl ‘stal’ lub od nazwy miejscowej Stalling.
Stelęgłowski - od nazwy miejscowej Stelągi (siedleckie, gmina Sterdyń).
Stelęgowski - 1569 od nazwy miejscowej Stelągi (siedleckie, gmina Sterdyń).
Stelica - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stelich - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Steliga - może od niemieckiej nazwy osobowej Stehling, ta od Stahlm ze średnio-wysoko-niemieckeigo stahel, stahl ‘stal’ lub od nazwy miejscowej Stalling.
Steligowski - 1662 od nazwy miejscowej Stelągi (siedleckie, gmina Sterdyń).
Stelik - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stelina - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stelingowski - od nazwy miejscowej Stelągi (siedleckie, gmina Sterdyń).
Stelińgowski - od nazwy miejscowej Stelągi (siedleckie, gmina Sterdyń).
Steliński - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Steliziuk - może od niemieckiej nazwy osobowej Stehling, ta od Stahlm ze średnio-wysoko-niemieckeigo stahel, stahl ‘stal’ lub od nazwy miejscowej Stalling.
Stelizuk - może od niemieckiej nazwy osobowej Stehling, ta od Stahlm ze średnio-wysoko-niemieckeigo stahel, stahl ‘stal’ lub od nazwy miejscowej Stalling.
Steliżuk - może od niemieckiej nazwy osobowej Stehling, ta od Stahlm ze średnio-wysoko-niemieckeigo stahel, stahl ‘stal’ lub od nazwy miejscowej Stalling.
Stelka - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stelke - (Pom) od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stelko - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stell - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stella - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stellak - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stella-Łukasiak - złożenia brak; Stella od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’; Łukasiak 1656 od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.
Stellar - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stella-Sawicki - złożenia brak; Stella od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’; Sawicki 1569 od nazwy miejscowej Sawice (siedleckie, gmina Repki).
Stelle - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Steller - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stellert - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stellig - może od niemieckiej nazwy osobowej Stehling, ta od Stahlm ze średnio-wysoko-niemieckeigo stahel, stahl ‘stal’ lub od nazwy miejscowej Stalling.
Stelliga - może od niemieckiej nazwy osobowej Stehling, ta od Stahlm ze średnio-wysoko-niemieckeigo stahel, stahl ‘stal’ lub od nazwy miejscowej Stalling.
Stellmach - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stellmacher - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stellmanchowski - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stellmann - od niemieckiej nazwy osobowej Stellmann.
Stellmaszczyk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stellmaszewski - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stellmaszyk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stellter - od niemieckiej nazwy osobowej Stelter, ta od średnio-wysoko-niermieckiego stelter ‘człowiek z drewnianą nogą, chromy, kulawy’.
Stelma - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmac - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmach - 1547 od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmacha - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmachniewicz - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmachowicz - 1628 od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmachowski - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmachów - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmacz - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmaczczyk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmaczenko - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmaczenok - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmaczonek - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmaczonok - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmaczyk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmajster - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmak - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmakowicz - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelman - od niemieckiej nazwy osobowej Stellmann.
Stelmanek - od niemieckiej nazwy osobowej Stellmann.
Stelmanik - od niemieckiej nazwy osobowej Stellmann.
Stelmann - od niemieckiej nazwy osobowej Stellmann.
Stelmanowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stellmann.
Stelmańczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Stellmann.
Stelmańczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stellmann.
Stelmański - od niemieckiej nazwy osobowej Stellmann.
Stelmaschuk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmasiak - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmasiewicz - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmasik - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmasiński - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmasiuk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmaski - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmaszak - 1631 od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmaszczak - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmaszczak - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmaszczonek - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmaszczuk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmaszczyk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmaszek - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmaszenko - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmaszenok - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmaszew - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmaszewski - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmaszonek - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmaszuk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmaszyk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmaszyński - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmaściuk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmaziak - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmeszyk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmosiak - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelmoszczyk - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stelnicki - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stelniec - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stelnik - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stelongowski - od nazwy miejscowej Stelągi (siedleckie, gmina Sterdyń).
Stelowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stelski - od niemieckiej nazwy osobowej Stell, ta od apelatywu Stell ‘pastwisko’ lub od stel ‘styl, stela ‘pomnik nagrobny’.
Stelter - od niemieckiej nazwy osobowej Stelter, ta od średnio-wysoko-niermieckiego stelter ‘człowiek z drewnianą nogą, chromy, kulawy’.
Steltzer - od niemieckiej nazwy osobowej Stelc, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stelze ‘szczudło’; od niemieckiej nazwy osobowej Stelzel.
Stelzel - od niemieckiej nazwy osobowej Stelc, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stelze ‘szczudło’; od niemieckiej nazwy osobowej Stelzel.
Stelzer - od niemieckiej nazwy osobowej Stelc, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stelze ‘szczudło’; od niemieckiej nazwy osobowej Stelzel.
Stemarowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stemmer.
Stembarski - od nazwy miejscowej Stębork (olsztyńskie, gmina Grunwald).
Stemberski - od nazwy miejscowej Stębork (olsztyńskie, gmina Grunwald).
Stemborowski - od nazwy miejscowej Stębork (olsztyńskie, gmina Grunwald).
Stemborski - od nazwy miejscowej Stębork (olsztyńskie, gmina Grunwald).
Stemborski - od stąpor ‘tłuczek’.
Stembrowicz - od stąpor ‘tłuczek’.
Stembrowski - od nazwy miejscowej Stębork (olsztyńskie, gmina Grunwald).
Stembrowski - od stąpor ‘tłuczek’.
Stemel - od niemieckiej nazwy osobowej Stemmle, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stemme ‘potomek’.
Stemerowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stemmer.
Stemler - od niemieckiej nazwy osobowej Stemmle, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stameler, stemeler, stemerer ‘jąkała’.
Stemlewski - od niemieckiej nazwy osobowej Stemmle, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stemme ‘potomek’.
Stemlow - od niemieckiej nazwy osobowej Stemmle, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stemme ‘potomek’.
Stemmler - od niemieckiej nazwy osobowej Stemmle, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stameler, stemeler, stemerer ‘jąkała’.
Stemp - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempa - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempak - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempalski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempanek - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempaniewicz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempczak - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempcziński - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempczyk - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempczyński - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempek - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempel - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.
Stempelewski - od nazwy miejscowej Stemplew (konińskie, gmina Świnice Warckie).
Stempelkowski - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.
Stemperowski - od stąpor ‘tłuczek’.
Stemperski - od stąpor ‘tłuczek’.
Stempi - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempiak - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempicki - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempien - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempienik - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempień - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempiewicz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempij - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempik - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempil - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.
Stempin - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempiniewicz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempiń - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempiński - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempion - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempiuk - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempka - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempke - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempkiewicz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempko - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempkowicz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempkowski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stemplak - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.
Stemplewicz - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.
Stemplewski - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.
Stemplik - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.
Stemplikowski - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.
Stemplin - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.
Stempliński - od nazwy miejscowej Stępliny (włocławskie, gmina Lipno).
Stemplowski - od nazwy miejscowej Stemplew (konińskie, gmina Świnice Warckie).
Stempnakowski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempniak - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempniakowski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempniarek - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempnicki - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempniewicz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempniewski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempnik - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempnikowski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempniok - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempniowski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempniuk - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempnowski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempolowski - od nazwy miejscowej Stemplew (konińskie, gmina Świnice Warckie).
Stempolowski - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.
Stempolski - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.
Stempor - od stąpor ‘tłuczek’.
Stemporek - od stąpor ‘tłuczek’.
Stemporowski - od stąpor ‘tłuczek’.
Stemporski - od stąpor ‘tłuczek’.
Stemporzecki - od stąpor ‘tłuczek’.
Stemposz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempowicz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempowski - od nazwy miejscowej Stępowo (włocławskie, gmina Rypin), Stępów (płockie, gmina Kiernozia).
Stempowski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempuchowski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stempul - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.
Stempurewicz - od stąpor ‘tłuczek’.
Stempurski - od stąpor ‘tłuczek’.
Stemski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stencek - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.
Stencek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Stencel - 1425 od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stencelek - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stencelewicz - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stencelewski - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stencelski - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stenchlik - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stenchly - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stenchła - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stenchły - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stencl - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stenclewicz - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stenclewski - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stenclik - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stencław - 1387 (forma zgermanizowana) od imienia złożonego Stanisław, notowanego od XIII wieku.
Stencol - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stencyl - 1416 od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stenczek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Stenczelski - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stenczewski - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.
Stenczewski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Stenczniak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Stenczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.
Stenczyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Stenczykowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.
Stenczykowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Stenczyński - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.
Stenczyński - od stękać ‘jęczeć’ .
Stenczyński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Stendel - od niemieckiej nazwy osobowej Stendel, ta od nazwy miejscowej Stendal.
Stender - od sztandar, stendar, stender ‘chorągiew, flaga’.
Stendera - od sztandar, stendar, stender ‘chorągiew, flaga’.
Stenderski - od sztandar, stendar, stender ‘chorągiew, flaga’.
Stendik - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Stendiuch - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Stendor - od sztandar, stendar, stender ‘chorągiew, flaga’.
Stendziak - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Stendzich - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Stendzina - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Stendziwa - od niemieckiej nazwy osobowej Stand, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stand ‘wielka beczka’.
Stenecki - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Stenek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Stenel - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Stenelik - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Stenga - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stengel - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stenger - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stengerski - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stengert - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stengiel - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stengierski - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stengl - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stengret - od stangret ‘woźnica’.
Stengritt - (Śl) od stangret ‘woźnica’.
Stenia - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Stenicki - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Steniczka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Steniec - 1707 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Steniek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Steniewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Steniewski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Stenik - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Steniszczak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Steniuk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Stenka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Stenke - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Stenkiewicz - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stenkiewicz - od stękać ‘jęczeć’ .
Stenkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Stenko - 1385 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Stenko - 1469 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stenkowiak - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stenkowiak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Stenkowicz - od stękać ‘jęczeć’ .
Stenkowski - od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Stenkowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Steno - 1369 od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz od stanąć.
Steno - 1369 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Stenpien - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stenpień - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stenpin - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stenrzycki - od nazwy miejscowej Stężyca (kilka wsi).
Stensel - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stenszel - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stenślik - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stenyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Stenz - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.
Stenzejko - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.
Stenzel - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stenzik - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.
Stenzk - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.
Stenżalski - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.
Stenżała - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.
Stenżejko - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.
Stenżycki - od nazwy miejscowej Stężyca (kilka wsi).
Steń - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Steńcel - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Steńczak - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.
Steńczak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Steńczewski - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.
Steńczewski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Steńczniak - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.
Steńczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.
Steńczuk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Steńczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stanz, ta od imienia Stanisław.
Steńczyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Steńka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Steńko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Steńkowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Steński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sten-, por. staropolskie Steno, od imienia Stanisław, Stencel, od niemieckiej nazwy osobowej Sten, od Stein, imię żeńskie Stenia, od Stefania.
Step - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepa - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepacki - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepaczek - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepaczenko - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepaczuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepak - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepalski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepałkowski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepan - 1387 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepancewicz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepanczak - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepanczenko - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepanczewski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepanczuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepanek - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepaniak - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepanian - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepaniczuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepaniec - 1444 od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepanienko - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepanik - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepanin - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepaninko - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepaniuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepankiewicz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepanko - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepanoff - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepanow - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepanowicz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepanowski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepanów - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepanyk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepańczak - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepańczenko - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepańczuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepańczyk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepański - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepas - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepasik - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepasiuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepaś - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepciura - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepcow - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepcza - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepczak - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepczenko - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepczuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepczyk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepczyński - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepecki - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepek - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepel - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Steper - od niemieckiej nazwy osobowej Stepper, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stëppen ‘zszywać’.
Steperek - od niemieckiej nazwy osobowej Stepper, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stëppen ‘zszywać’.
Steperski - od niemieckiej nazwy osobowej Stepper, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stëppen ‘zszywać’.
Stephan - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stephani - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stephanides - (Śl) od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stephanik - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stephaniszyk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stephanowski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stephanus - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stephen - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stephenson - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stephun - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepiak - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepian - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepicki - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepicki - od nazwy miejscowej Stępica (rzeszowskie, gmina Błażowa).
Stepiczew - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepien - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stepieniec - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stepień - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stepin - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stepiń - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stepiński - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepiński - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stepiuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepka - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepkan - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepke - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepkiewicz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepko - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepkow - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepkowicz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepkowski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepków - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepla - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Steplewski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Steplowski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepniak - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stepniarek - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stepniewicz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stepniewski - od nazwy miejscowej Stępień (elbląskie, gmina Braniewo).
Stepnik - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stepniowski - od nazwy miejscowej Stępień (elbląskie, gmina Braniewo).
Stepniuk - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stepno - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stepnowski - od nazwy miejscowej Stępna (kaliskie, gmina Czastary) lub Stępna (ostrołęckie, gmina Olszewo-Borki).
Stepnów - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stepokura - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stepon - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Steponian - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Steponik - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Steponiuk - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stepor - od stąpor ‘tłuczek’.
Stepora - od stąpor ‘tłuczek’.
Steporek - od stąpor ‘tłuczek’.
Steposz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stepowana - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stepowany - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stepowicz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepowik - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepowny - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Steppa - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Steppuhn - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Steppuła - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Steppun - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepszo - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepuch - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepukanis - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepul - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepulak - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepulonek - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepuła - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepułajtys - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepułkowski - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepun - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepura - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepurewicz - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepurko - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepuro - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepuszyn - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stepuś - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Ster - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Stera - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sterak - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Steranczak - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.
Steraniec - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.
Steranik - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.
Steranka - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.
Sterankiewicz - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.
Steranko - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.
Sterankowicz - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.
Steranowicz - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.
Steranowski - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.
Sterańczak - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.
Sterańczyk - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.
Steraszkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sterb - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego starbać się, starbotać się ‘chwiać się, kołysać się’, por. gwarowe sztarbać się ‘potykać się’.
Sterba - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego starbać się, starbotać się ‘chwiać się, kołysać się’, por. gwarowe sztarbać się ‘potykać się’.
Sterbelski - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego starbać się, starbotać się ‘chwiać się, kołysać się’, por. gwarowe sztarbać się ‘potykać się’.
Sterbenz - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od dawnego starbać się, starbotać się ‘chwiać się, kołysać się’, por. gwarowe sztarbać się ‘potykać się’.
Sterbicki - zapewne od nazwy miejscowej Styrbiszki (KrPłn).
Sterc - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Stercel - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Sterchaluk - od gwarowego sterchnąć ‘umrzeć’ lub styrkać ‘wpychać; grzechotać’.
Sterchla - od gwarowego sterchnąć ‘umrzeć’ lub styrkać ‘wpychać; grzechotać’.
Sterciński - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Stercl - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Stercula - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Stercuła - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Stercz - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Sterczak - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Sterczała - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Sterczek - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Sterczeń - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Sterczewski - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Sterczkowski - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Sterczowski - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Sterczuk - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Sterczula - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Sterczuła - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Sterczwał - 1585 od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Sterczyk - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Sterczyło - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Sterczyński - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Sterdyniak - od nazwy miejscowej Sterdyń (siedleckie, gmina Sterdyń).
Stereb - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego starbać się, starbotać się ‘chwiać się, kołysać się’, por. gwarowe sztarbać się ‘potykać się’.
Sterecki - od nazwy miejscowej Sterki (gorzowskie, gmina Międzychód).
Sterejczyk - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sterek - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sterena - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.
Sterenczak - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.
Sterenda - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sterenga - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Stereniczuk - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.
Stereńczak - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.
Stereż - (z fonetyką wschodniosłowiańską) w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.
Stereżyło - (z fonetyką wschodniosłowiańską) w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.
Steręda - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Steręga - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sterha - od gwarowego sterchnąć ‘umrzeć’ lub styrkać ‘wpychać; grzechotać’.
Sterka - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Sterkacz - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Sterke - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Sterkiewicz - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Sterko - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Sterkowicz - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Sterkowiec - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Sterkowski - 1685 od nazwy miejscowej Sterkowiec (tarnowskie, gmina Brzesko).
Sterm - od stermać się ‘piąć się, wdrapywać się’, styrm ‘sterta, kopa’.
Sterma - 1698 od stermać się ‘piąć się, wdrapywać się’, styrm ‘sterta, kopa’.
Stermach - od stermać się ‘piąć się, wdrapywać się’, styrm ‘sterta, kopa’.
Stermich - od stermać się ‘piąć się, wdrapywać się’, styrm ‘sterta, kopa’.
Stermiczuk - od stermać się ‘piąć się, wdrapywać się’, styrm ‘sterta, kopa’.
Stermowski - od stermać się ‘piąć się, wdrapywać się’, styrm ‘sterta, kopa’.
Stermula - od stermać się ‘piąć się, wdrapywać się’, styrm ‘sterta, kopa’.
Stermulewski - od stermać się ‘piąć się, wdrapywać się’, styrm ‘sterta, kopa’.
Stermuła - od stermać się ‘piąć się, wdrapywać się’, styrm ‘sterta, kopa’.
Stern - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.
Sterna - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.
Sternacki - 1699 od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.
Sternad - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Sternadec - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Sternadel - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Sternadl - 1415-16 od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Sternak - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.
Sternak - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Sternakowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.
Sternal - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Sternalski - 1788 od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Sternat - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Sternath - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Sternawski - 1681 od nazwy miejscowej Tarnawa (kilka wsi).
Sterne - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.
Sternek - 1377 od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.
Sternel - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Sterner - od niemieckiej nazwy osobowej Sterner, ta od nazwy miejscowej Stern.
Sternerski - od niemieckiej nazwy osobowej Sterner, ta od nazwy miejscowej Stern.
Sterniak - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.
Sterniak - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sternicki - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sterniczak - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sterniczek - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sterniczuk - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sterniczyk - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sternieński - 1706 od nazwy miejscowej Starniki (Słupskie, gmina Dębnica Kaszubska) lub Sterna (sieradzkie, gmina Brzeźno).
Sterniewski - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.
Sternik - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sternikowski - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sternin - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.
Sterniński - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.
Sternisko - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.
Sterniszuk - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.
Sterniuk - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.
Sterno - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.
Sternol - (Śl) od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Sternowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.
Sternowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.
Steronowicz - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Steroń - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sterowicz - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sterowski - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sterpak - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego styrpać ‘terpać, szarpać, potrząsać’.
Sterpejkowicz - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego styrpać ‘terpać, szarpać, potrząsać’.
Sterpejkowicz-Wersocki - złożenia brak; Sterpejkowicz w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego styrpać ‘terpać, szarpać, potrząsać’; Wersocki od niemieckich nazw osobowych Werse, Wersz-, te od nazw miejscowych Werse, Wersch (e).
Sterpikowicz - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego styrpać ‘terpać, szarpać, potrząsać’.
Sterpiński - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego styrpać ‘terpać, szarpać, potrząsać’.
Sterpniak - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego styrpać ‘terpać, szarpać, potrząsać’.
Sterpowicz - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego styrpać ‘terpać, szarpać, potrząsać’.
Sterta - od sterta, styrta ‘wielka kupa, stóg’.
Stertowski - od sterta, styrta ‘wielka kupa, stóg’.
Steruła - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Steryszyn - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sterz - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sterzecha - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sterzel - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sterzelak - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sterzelecki - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sterzeń - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sterzik - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sterzycki - od nazwy miejscowej Stężyca (kilka wsi).
Sterzycki - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sterzyk - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sterzyński - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Sterzysko - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Stes - od imion na Ste-, typu Stefan.
Stesel - od imion na Ste-, typu Stefan.
Stesiak - od imion na Ste-, typu Stefan.
Stesiek - od imion na Ste-, typu Stefan.
Stesik - od imion na Ste-, typu Stefan.
Steskal - od imion na Ste-, typu Stefan.
Steskiewicz - od imion na Ste-, typu Stefan.
Steskowicz - od imion na Ste-, typu Stefan.
Stessel - od imion na Ste-, typu Stefan.
Steszczuk - od imion na Ste-, typu Stefan.
Steszek - 1397 od imion na Ste-, typu Stefan.
Steszenko - od imion na Ste-, typu Stefan.
Steszkiewicz - od imion na Ste-, typu Stefan.
Steszuk - od imion na Ste-, typu Stefan.
Steszyn - od imion na Ste-, typu Stefan.
Steszyński - od imion na Ste-, typu Stefan.
Steś - od imion na Ste-, typu Stefan.
Steśkiewicz - od imion na Ste-, typu Stefan.
Steśkowiak - od imion na Ste-, typu Stefan.
Stetkiewicz - od statek, ze staropolskiego ‘sposób życia; obyczaj; mienie ruchome’.
Stetko - od niemieckiej nazwy osobowej Stett, ta od średnio-wysoko-niemieckiego staete ‘stały, niezmienny’.
Stetko - od statek, ze staropolskiego ‘sposób życia; obyczaj; mienie ruchome’.
Stetkowicz - od statek, ze staropolskiego ‘sposób życia; obyczaj; mienie ruchome’.
Stetler - od niemieckiej nazwy osobowej Stettel (er), ta od średnio-wysoko-niemieckiego steel ‘miasteczko’.
Stetner - od niemieckiej nazwy osobowej Stettner, ta od nazwy miejscowej Stetten.
Stets - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stettler - od niemieckiej nazwy osobowej Stettel (er), ta od średnio-wysoko-niemieckiego steel ‘miasteczko’.
Stettner - od niemieckiej nazwy osobowej Stettner, ta od nazwy miejscowej Stetten.
Stetyszyn - od niemieckiej nazwy osobowej Stett, ta od średnio-wysoko-niemieckiego staete ‘stały, niezmienny’.
Stetz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.
Stetzki - (Pom) od stecki, stedźki ‘torujący sobie drogę, pełzający’ lub od nazwy miejscowej Stecki (KrW).
Steuer - od niemieckiej nazwy osobowej Steuer, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stiure ‘sternik; pomocnik rządcy majątku’.
Stever - od niemieckiej nazwy osobowej Steuer, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stiure ‘sternik; pomocnik rządcy majątku’.
Stewa - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stewa ‘przedłużenie stępki w łodzi’, może też od niemieckich nazw osobowych na Stew-, te od imienia Stephanus.
Stewak - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stewa ‘przedłużenie stępki w łodzi’, może też od niemieckich nazw osobowych na Stew-, te od imienia Stephanus.
Stewczyk - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stewa ‘przedłużenie stępki w łodzi’, może też od niemieckich nazw osobowych na Stew-, te od imienia Stephanus.
Stewek - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stewa ‘przedłużenie stępki w łodzi’, może też od niemieckich nazw osobowych na Stew-, te od imienia Stephanus.
Stewer - od niemieckiej nazwy osobowej Steuer, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stiure ‘sternik; pomocnik rządcy majątku’.
Stewich - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stewa ‘przedłużenie stępki w łodzi’, może też od niemieckich nazw osobowych na Stew-, te od imienia Stephanus.
Stewien - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stewa ‘przedłużenie stępki w łodzi’, może też od niemieckich nazw osobowych na Stew-, te od imienia Stephanus.
Stewień - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stewa ‘przedłużenie stępki w łodzi’, może też od niemieckich nazw osobowych na Stew-, te od imienia Stephanus.
Stewin - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stewa ‘przedłużenie stępki w łodzi’, może też od niemieckich nazw osobowych na Stew-, te od imienia Stephanus.
Stewula - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stewa ‘przedłużenie stępki w łodzi’, może też od niemieckich nazw osobowych na Stew-, te od imienia Stephanus.
Stey - od niemieckiej nazwy osobowej Steuk, ta od słowiańskiego stoj.
Steyczek - od niemieckiej nazwy osobowej Steuk, ta od słowiańskiego stoj.
Steyer - od niemieckiej nazwy osobowej Steier, ta od średnio-wysoko-niemieckiego steige ‘strome wzniesienie’.
Steyka - od niemieckiej nazwy osobowej Steuk, ta od słowiańskiego stoj.
Stezala - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.
Stezel - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.
Steżalski - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.
Steżała - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.
Steżały - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.
Steżko - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.
Steżycki - od nazwy miejscowej Stężyca (kilka wsi).
Steżydziura - 1493 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.
Stębnicki - od nazwy miejscowej Stebnik (KrW).
Stęborowski - od nazwy miejscowej Stębork (olsztyńskie, gmina Grunwald).
Stęborski - od nazwy miejscowej Stębork (olsztyńskie, gmina Grunwald).
Stęc - od stękać ‘jęczeć’ .
Stęcel - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stęcelewicz - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stęchała - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stęchla - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stęchlicki - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stęchlik - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stęchła - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stęchło - 1398 od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stęchły - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stęchor - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stęcik - od stękać ‘jęczeć’ .
Stęckiewicz - od stękać ‘jęczeć’ .
Stęclik - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stęcluk - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stęcyk - od stękać ‘jęczeć’ .
Stęczek - od stękać ‘jęczeć’ .
Stęczelski - od stękać ‘jęczeć’ .
Stęczewski - od stękać ‘jęczeć’ .
Stęczkowski - od stękać ‘jęczeć’ .
Stęczna - od stękać ‘jęczeć’ .
Stęczniak - od stękać ‘jęczeć’ .
Stęczniewski - od stękać ‘jęczeć’ .
Stęczny - od stękać ‘jęczeć’ .
Stęczyk - od stękać ‘jęczeć’ .
Stęczyński - od stękać ‘jęczeć’ .
Stęć - od stękać ‘jęczeć’ .
Stęga - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stęga ‘sztaba; wstęga’, może też od stężeć ‘stwardnieć’.
Stęgel - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stęgiel - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stęgiewski - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stęga ‘sztaba; wstęga’, może też od stężeć ‘stwardnieć’.
Stęgiński - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stęglowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stęgłowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stange, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stange ‘żerdź, tyka’.
Stęgnic - 1491 od stegno ‘ślad, trop’.
Stęgosz - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stęga ‘sztaba; wstęga’, może też od stężeć ‘stwardnieć’.
Stęgowski - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stęga ‘sztaba; wstęga’, może też od stężeć ‘stwardnieć’.
Stęhły - od stęchły ‘zaplesniały, gnijący’, stęchnąć ‘zaśmierdzieć się’.
Stęk - od stękać ‘jęczeć’ .
Stękacz - 1471 od stękać ‘jęczeć’ .
Stękalski - od stękać ‘jęczeć’ .
Stękała - 1642 od stękać ‘jęczeć’ .
Stękiel - od stękać ‘jęczeć’ .
Stękiewicz - od stękać ‘jęczeć’ .
Stękowski - od stękać ‘jęczeć’ .
Stękuś - od stękać ‘jęczeć’ .
Stęmpień - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stęmpiński - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stęmpka - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stęmpkowski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stęmplewski - od nazwy miejscowej Stemplew (konińskie, gmina Świnice Warckie).
Stęmpliński - od nazwy miejscowej Stępliny (włocławskie, gmina Lipno).
Stęmplowski - od nazwy miejscowej Stemplew (konińskie, gmina Świnice Warckie).
Stęmpniak - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stęmpnik - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stęp - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępa - 1371 od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępak - 1456 od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępalski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępała - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępana - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stępaniak - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stępaniak - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępaniuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stępanów - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stępasz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępczak - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępczuk - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępczyk - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępczyński - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępek1385 - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępel - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.
Stępeł - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.
Stępeń - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stęperski - od stąpor ‘tłuczek’.
Stępesz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępiak - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępicki - od nazwy miejscowej Stępica (rzeszowskie, gmina Błażowa).
Stępicki - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępiczew - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępie - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępiech - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępien - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępień - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępień-Miernikowski - złożenia brak; Stępień od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’; Miernikowski w grupie nazwisk pochodzących od miara, mierzyć.
Stępieński - 1787 od nazwy miejscowej Stępna (kaliskie, gmina Czastary), Stępina (rzeszowskie, gmina Srysztak).
Stępiesiewicz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępin - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępiń - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępiński - od nazwy miejscowej Stępna (kaliskie, gmina Czastary), Stępina (rzeszowskie, gmina Srysztak).
Stępiorski - od stąpor ‘tłuczek’.
Stępis - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępisiewicz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępiuch - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępiuk - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępka - 1433 od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępkiewicz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępko - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępkowicz - 1698 od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępkowski - 1721 od nazwy miejscowej Stępków (białostockie, gmina Dębowa Kłoda).
Stępków - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stęplak - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.
Stęplewski - od nazwy miejscowej Stemplew (konińskie, gmina Świnice Warckie).
Stęplikowski - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.
Stępliński - od nazwy miejscowej Stępliny (włocławskie, gmina Lipno).
Stępliński - od stempel, ze staropolskiego stempel ‘pręt metalowy,którym ubijano proch w lufie’; piętno na ciele przestępcy; pieczęć’.
Stęplowski - od nazwy miejscowej Stemplew (konińskie, gmina Świnice Warckie).
Stępna - od wstąpić ‘wejść, kroczyć’, wstęp dawniej ‘wszczęcie czynności procesowej; wejście’, od staropolskiego wstępek ‘wstęp’; od wstępień ‘następca’.
Stępnia - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępniak - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępniakowski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępniarek - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępnicki - od nazwy miejscowej Stępnica (opolskie, gmina Bierawa).
Stępniewicz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępniewski - od nazwy miejscowej Stępień (elbląskie, gmina Braniewo).
Stępniewski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępnik - 1752 od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępnikowski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępniok - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępniowski - od nazwy miejscowej Stępień (elbląskie, gmina Braniewo).
Stępniski - od nazwy miejscowej Stępnica (opolskie, gmina Bierawa).
Stępniuk - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępnowski - od nazwy miejscowej Stępna (kaliskie, gmina Czastary) lub Stępna (ostrołęckie, gmina Olszewo-Borki).
Stępor - od stąpor ‘tłuczek’.
Stępora - od stąpor ‘tłuczek’.
Stęporek - od stąpor ‘tłuczek’.
Stęporowski - od stąpor ‘tłuczek’.
Stęporski - od stąpor ‘tłuczek’.
Stęposz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępowicz - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępowski - 1696 od nazwy miejscowej Stępowo (włocławskie, gmina Rypin), Stępów (płockie, gmina Kiernozia).
Stępór - od stąpor ‘tłuczek’.
Stępski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępuch - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępuła - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stępuro - od stąpor ‘tłuczek’.
Stępyra - od stąpor ‘tłuczek’.
Stęrzycki - od nazwy miejscowej Stężyca (kilka wsi).
Stęszewski - 1415 od nazwy miasta Sztęszew (poznańskie), Stęszewice (poznańskie, gmina Pobiedziska).
Stęzak - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.
Stęzalski - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.
Stęzała - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.
Stężalski - 1502 od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.
Stężał - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.
Stężała - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.
Stężały - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.
Stężewicz - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.
Stężkiewicz - od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.
Stężniok - (Śl) od stężeć ‘stwardnieć’, stężały.
Stężycki - od nazwy miejscowej Stężyca (kilka wsi).
Stiasna - od szczęście, ze staropolskiego też szczeście ‘pomyślność, zadowolenie’.
Stiasny - od szczęście, ze staropolskiego też szczeście ‘pomyślność, zadowolenie’.
Stiastna - od szczęście, ze staropolskiego też szczeście ‘pomyślność, zadowolenie’.
Stich - od niemieckiej nazwy osobowej Stich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stich ‘ukłucie; miejsce spadziste’ lub od sztych ‘szpic, ostry koniec; pchnięcie białą bronią; obraz wyryty na płycie metalowej lub drewnianej’, dawniej ‘handel wymienny’.
Stieber - od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.
Stiebier - od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.
Stiebor - od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.
Stieborski - od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.
Stiepanczenko - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stiepanczuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stiepaniuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stiepankow - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stiepanow - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stiepanów - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stiepańczuk - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stephanos, od stephanus ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII wieku. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich forma Stepan.
Stiewa - od niemieckiej nazwy osobowej Stiewe, ta od imienia Stephanus.
Stiewe - od niemieckiej nazwy osobowej Stiewe, ta od imienia Stephanus.
Stila - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od sty, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.
Stilarski - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stiller, ta od nazwy miejscowej Still, Stille lub od średnio-wysoko-niemieckiego stillen ‘uspokajać, uciszać’ lub od nazwy osobowej Stieler, a ta od średnio-wysoko-niemieckiego stiel ‘rękojeść; łodyga’.
Stilarz - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stiller, ta od nazwy miejscowej Still, Stille lub od średnio-wysoko-niemieckiego stillen ‘uspokajać, uciszać’ lub od nazwy osobowej Stieler, a ta od średnio-wysoko-niemieckiego stiel ‘rękojeść; łodyga’.
Stilarzewicz - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stiller, ta od nazwy miejscowej Still, Stille lub od średnio-wysoko-niemieckiego stillen ‘uspokajać, uciszać’ lub od nazwy osobowej Stieler, a ta od średnio-wysoko-niemieckiego stiel ‘rękojeść; łodyga’.
Stiler - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stiller, ta od nazwy miejscowej Still, Stille lub od średnio-wysoko-niemieckiego stillen ‘uspokajać, uciszać’ lub od nazwy osobowej Stieler, a ta od średnio-wysoko-niemieckiego stiel ‘rękojeść; łodyga’.
Stilla - w grupie nazwisk pochodzących od sty, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.
Stille - 1363 w grupie nazwisk pochodzących od sty, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.
Stiller - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stiller, ta od nazwy miejscowej Still, Stille lub od średnio-wysoko-niemieckiego stillen ‘uspokajać, uciszać’ lub od nazwy osobowej Stieler, a ta od średnio-wysoko-niemieckiego stiel ‘rękojeść; łodyga’.
Stim - od niemieckiej nazwy osobowej Stimm, ta od nazwy miejscowej Stemmen, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego stimme ‘glos’ lub od styma ‘estyma, powaga, cześć’.
Stima - od niemieckiej nazwy osobowej Stimm, ta od nazwy miejscowej Stemmen, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego stimme ‘glos’ lub od styma ‘estyma, powaga, cześć’.
Stimac - od niemieckiej nazwy osobowej Stimm, ta od nazwy miejscowej Stemmen, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego stimme ‘glos’ lub od styma ‘estyma, powaga, cześć’.
Stimm - od niemieckiej nazwy osobowej Stimm, ta od nazwy miejscowej Stemmen, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego stimme ‘glos’ lub od styma ‘estyma, powaga, cześć’.
Stimma - od niemieckiej nazwy osobowej Stimm, ta od nazwy miejscowej Stemmen, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego stimme ‘glos’ lub od styma ‘estyma, powaga, cześć’.
Stina - od gwarowego styna ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stien, ta od imienia Augustinus.
Stinia - od gwarowego styna ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stien, ta od imienia Augustinus.
Stinka - od gwarowego styna ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stien, ta od imienia Augustinus.
Stipa - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stipal - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stipek - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stippa - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stipura - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stiskal - (Śl) od ściskać ’gnieść, tłoczyć; ściągać; zwierać, zacisnąć; obejmować uściskiem’.
Stiskun - (Śl) od ściskać ’gnieść, tłoczyć; ściągać; zwierać, zacisnąć; obejmować uściskiem’.
Stiwe - od niemieckiej nazwy osobowej Stiewe, ta od imienia Stephanus.
Stłuczeń - od stłuczony ‘rozbity’.
Stłuczony - 1443 od stłuczony ‘rozbity’.
Stoba - od niemieckiej nazwy osobowej Stobbe lub Stob, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stouben ‘kurzyć się’.
Stobach - od niemieckiej nazwy osobowej Stobbe lub Stob, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stouben ‘kurzyć się’.
Stobała - od niemieckiej nazwy osobowej Stobbe lub Stob, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stouben ‘kurzyć się’.
Stobba - od niemieckiej nazwy osobowej Stobbe lub Stob, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stouben ‘kurzyć się’.
Stobbe - od niemieckiej nazwy osobowej Stobbe lub Stob, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stouben ‘kurzyć się’.
Stobe - od niemieckiej nazwy osobowej Stobbe lub Stob, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stouben ‘kurzyć się’.
Stobecki - od nazwy miejscowej Stobiec (tarnobrzeskie, gmina Iwaniska), Stobiecko (piotrkowskie, gmina Ładzice).
Stobel - od niemieckiej nazwy osobowej Stobbe lub Stob, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stouben ‘kurzyć się’.
Stobelski - od niemieckiej nazwy osobowej Stobbe lub Stob, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stouben ‘kurzyć się’.
Stobeluk - od niemieckiej nazwy osobowej Stobbe lub Stob, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stouben ‘kurzyć się’.
Stober - od niemieckiej nazwy osobowej Stober, ta od prasłowiańskiego stoborB ‘wojownik’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego stober ‘pies myśliwski’.
Stöber - od niemieckiej nazwy osobowej Stober, ta od prasłowiańskiego stoborB ‘wojownik’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego stober ‘pies myśliwski’.
Stobernak - od nazwy miejscowej Stobierna (rzeszowskie, gmina Trzebowisko; tarnowskie, gmina Dębica).
Stoberski - od nazwy miejscowej Stobierna (rzeszowskie, gmina Trzebowisko; tarnowskie, gmina Dębica).
Stobicki - od nazwy miejscowej Stobiec (tarnobrzeskie, gmina Iwaniska), Stobiecko (piotrkowskie, gmina Ładzice).
Stobiecki - od nazwy miejscowej Stobiec (tarnobrzeskie, gmina Iwaniska), Stobiecko (piotrkowskie, gmina Ładzice).
Stobiel - 1507 od niemieckiej nazwy osobowej Stobbe lub Stob, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stouben ‘kurzyć się’.
Stobielski - od niemieckiej nazwy osobowej Stobbe lub Stob, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stouben ‘kurzyć się’.
Stobienia - od niemieckiej nazwy osobowej Stobbe lub Stob, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stouben ‘kurzyć się’.
Stobienicki - od nazw miejscowych Stobno, Stobnica (kilka wsi).
Stobieniecki - od nazw miejscowych Stobno, Stobnica (kilka wsi).
Stobiernia - od nazwy miejscowej Stobierna (rzeszowskie, gmina Trzebowisko; tarnowskie, gmina Dębica).
Stobierski - od nazwy miejscowej Stobierna (rzeszowskie, gmina Trzebowisko; tarnowskie, gmina Dębica).
Stobierzanin - od nazwy miejscowej Stobierna (rzeszowskie, gmina Trzebowisko; tarnowskie, gmina Dębica).
Stobik - od niemieckiej nazwy osobowej Stobbe lub Stob, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stouben ‘kurzyć się’.
Stobinecki - od nazw miejscowych Stobno, Stobnica (kilka wsi).
Stobiniecki - od nazw miejscowych Stobno, Stobnica (kilka wsi).
Stobiń - od niemieckiej nazwy osobowej Stobbe lub Stob, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stouben ‘kurzyć się’.
Stobiński - od nazw miejscowych Stobno, Stobnica (kilka wsi).
Stobirski - od nazwy miejscowej Stobierna (rzeszowskie, gmina Trzebowisko; tarnowskie, gmina Dębica).
Stoblecki - od niemieckiej nazwy osobowej Stobbe lub Stob, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stouben ‘kurzyć się’.
Stobniak - od nazw miejscowych Stobno, Stobnica (kilka wsi).
Stobnicki - od nazw miejscowych Stobno, Stobnica (kilka wsi).
Stobniecki - od nazw miejscowych Stobno, Stobnica (kilka wsi).
Stobrawa - od nazwy miejscowej Stobrawa (opolskie, gmina Popielów).
Stobrawe - (Śl) od nazwy miejscowej Stobrawa (opolskie, gmina Popielów).
Stobrawski - od nazwy miejscowej Stobrawa (opolskie, gmina Popielów).
Stobryń - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Stawro, ta z greckiego stabros, w wymowie bizantyjskiej stavrós ‘krzyż’.
Stocewicz - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stochaj - 1436 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Stochal - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Stochalak - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Stochaliński - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Stochań - 1427 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Stochel - 1614 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Stochelski - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Stochewicz - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Stochla - 1508 od gwarowego stochlić się ‘pysznić się, wywyższać się’.
Stochlak - od gwarowego stochlić się ‘pysznić się, wywyższać się’.
Stochlarz - od gwarowego stochlić się ‘pysznić się, wywyższać się’.
Stochlik - od gwarowego stochlić się ‘pysznić się, wywyższać się’.
Stochliński - od gwarowego stochlić się ‘pysznić się, wywyższać się’.
Stochła - od gwarowego stochlić się ‘pysznić się, wywyższać się’.
Stochło - od gwarowego stochlić się ‘pysznić się, wywyższać się’.
Stochmal - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’
Stochmalski - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’
Stochmał - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’
Stochmałek - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’
Stochmański - od niemieckiej nazwy osobowej Stockmann.
Stochmel - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’
Stochmiał - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’
Stochmiałek - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’
Stoch-Michna - złożenia brak; Stoch brak; Michna m. 1392 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Michał, też od imion na Mi-, typu Miłosław, Mirosław, Mikołaj.
Stochmiel - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’
Stochmol - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’
Stochmołek - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’
Stochna, ż. - 1528 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Stochnal - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’
Stochnał - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’
Stochniak - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’
Stochniak - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Stochnial - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’
Stochniał - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’
Stochniałek - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’
Stochniej - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Stochniel - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’
Stochnij - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Stochniok - (Śl) od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Stochniol - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’
Stochnioł - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’
Stochniołek - od dawnego stochmal ‘pył z mąki w młynie, piekarni itp.’
Stochoń - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Stochończyk - 1594 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Stochowiak - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Stochowicz - 1764 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Stochowiec - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Stochulski - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Stochwicz - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Stochyra - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Stociak - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stocik - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stociński - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stocis - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stock - od niemieckiej nazwy osobowej Stock, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stoc ‘pień, słup graniczny’.
Stocker - od niemieckiej nazwy osobowej Stocker, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stocker, stoc ‘pniak, kij’.
Stöcker - od niemieckiej nazwy osobowej Stocker, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stocker, stoc ‘pniak, kij’.
Stockfisch - (Śl) od sztokfisz ‘suszona ryba; dorsz’.
Stockfisz - (Śl) od sztokfisz ‘suszona ryba; dorsz’.
Stocki - od nazw miejscowych Stok, Stoki, Stoczek, Stoczki (częste).
Stockinger - od niemieckiej nazwy osobowej Stockinger, ta od nazwy terenowej Stocking ‘miejsce po wyrębie’.
Stockman - od niemieckiej nazwy osobowej Stockmann.
Stockmann - od niemieckiej nazwy osobowej Stockmann.
Stocko - od nazw miejscowych Stok, Stoki, Stoczek, Stoczki (częste).
Stockowski - od nazw miejscowych Stok, Stoki, Stoczek, Stoczki (częste).
Stocz - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stoczek - 1448 w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’, stoczek.
Stoczewski - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stoczik - (Pom) w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stoczkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stoczko - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stoczkowski - od nazw miejscowych Stok, Stoki, Stoczek, Stoczki (częste).
Stoczkun - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stoczyński - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stodolak - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodolica - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodoliński - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodolka - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodolkiewicz - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodolkowicz - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodolna - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodolniak - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodolnik - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodolny - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodolski - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodoła - 1435 od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodołka - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodołkiewicz - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodołowicz - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodowski - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodólna - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodólny - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodólski - 1798 od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodółka - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodółkiewicz - 1387 od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodółko - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodółkowicz - 1613 od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodulewski - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodulkiewicz - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodulna - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodulny - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodulski - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodułka - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodułkiewicz - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodułko - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stodupa - 1554 w grupie nazwisk pochodzących od sto + dupa.
Stodupek - 1558 w grupie nazwisk pochodzących od sto + dupa.
Stof - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stoff, ta od imienia Christoph; może też od dolnoniemieckiego stof ‘kurz’.
Stofek - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stoff, ta od imienia Christoph; może też od dolnoniemieckiego stof ‘kurz’.
Stofel - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stoff, ta od imienia Christoph; może też od dolnoniemieckiego stof ‘kurz’.
Stoff - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stoff, ta od imienia Christoph; może też od dolnoniemieckiego stof ‘kurz’.
Stoffa - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stoff, ta od imienia Christoph; może też od dolnoniemieckiego stof ‘kurz’.
Stoffer - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stoff, ta od imienia Christoph; może też od dolnoniemieckiego stof ‘kurz’.
Stofiej - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stoff, ta od imienia Christoph; może też od dolnoniemieckiego stof ‘kurz’.
Stofiński - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stoff, ta od imienia Christoph; może też od dolnoniemieckiego stof ‘kurz’.
Stofkisz - od sztokfisz ‘suszona ryba; dorsz’.
Stofko - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stoff, ta od imienia Christoph; może też od dolnoniemieckiego stof ‘kurz’.
Stoflik - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stoff, ta od imienia Christoph; może też od dolnoniemieckiego stof ‘kurz’.
Stoga - od stóg ‘sterta siana, zboża’.
Stogart - od niemieckiej nazwy osobowej Stöger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stëc, dopełniacz stres ‘ścieżka’.
Stoger - 1383 od niemieckiej nazwy osobowej Stöger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stëc, dopełniacz stres ‘ścieżka’.
Stogerz - od niemieckiej nazwy osobowej Stöger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stëc, dopełniacz stres ‘ścieżka’.
Stogienta - od stóg ‘sterta siana, zboża’.
Stogiera - od niemieckiej nazwy osobowej Stöger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stëc, dopełniacz stres ‘ścieżka’.
Stogierzowic - 1430 od niemieckiej nazwy osobowej Stöger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stëc, dopełniacz stres ‘ścieżka’.
Stogiewicz - od stóg ‘sterta siana, zboża’.
Stogłow - w grupie nazwisk pochodzących od sto + dupa.
Stogłów - w grupie nazwisk pochodzących od sto + dupa.
Stognief - od imion złożonych Stoigniew, Stogniew, notowanych od XII wieku.
Stogniew - od imion złożonych Stoigniew, Stogniew, notowanych od XII wieku.
Stogniewek - 1560 od imion złożonych Stoigniew, Stogniew, notowanych od XII wieku.
Stogniw - od imion złożonych Stoigniew, Stogniew, notowanych od XII wieku.
Stogorz - 1404 od niemieckiej nazwy osobowej Stöger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stëc, dopełniacz stres ‘ścieżka’.
Stogowski - od nazwy miejscowej Stogi (kilka miejscowości).
Stohnij - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Stohno - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Stoik - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stoike - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stois - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stoisiek - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stoisz - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stoiszek - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stoiwąs - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stoj - 1399 w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stoja - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojaczyk - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojak - 1510 w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojakowski - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojałowski - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojan - 1244 w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojana - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojanidis - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojanik - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojaniuk - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojanow - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojanowicz - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojanowski - 1394 od nazwy miejscowej Stojanow (sieradzkie, gmina Goszczanów), Stojanowice (kieleckie, gmina Bejsce).
Stojanów - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojański - 1366 od nazwy miejscowej Stojany (KrW).
Stojba - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojcew - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojcz - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojczew - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojczyk - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojda - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojdanowski - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojeba - w grupie nazwisk pochodzących od sto + dupa.
Stojebak - 1634 w grupie nazwisk pochodzących od sto + dupa.
Stojecki - od nazw miejscowych typu Stójka, Stójki.
Stojek - XII w. w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojenda - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojewski - od nazwy miejscowej Stojowice (krakowskie, gmina Dobczyce), Stojewsko (kieleckie, gmina Krasocin).
Stojka , m. - 1449 w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojke - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojkie - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojko - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojkow - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojkowicz - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojkowiec - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojkowski - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojniak - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojnik - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojny - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojowski - 1432 od nazwy miejscowej Stojowice (krakowskie, gmina Dobczyce), Stojewsko (kieleckie, gmina Krasocin).
Stojszczak - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojszyk - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stojwąs - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stok - 1388 w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stoka - 1608 w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stokaisz - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stokalski - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stokaluk - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stokaniuk - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stokarczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stocker, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stocker, stoc ‘pniak, kij’.
Stokarek - od niemieckiej nazwy osobowej Stocker, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stocker, stoc ‘pniak, kij’.
Stokarski - od niemieckiej nazwy osobowej Stocker, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stocker, stoc ‘pniak, kij’.
Stokes - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stokfisz - od sztokfisz ‘suszona ryba; dorsz’.
Stokfiszewski - od sztokfisz ‘suszona ryba; dorsz’.
Stokiera - od niemieckiej nazwy osobowej Stocker, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stocker, stoc ‘pniak, kij’.
Stokiński - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stokira - od niemieckiej nazwy osobowej Stocker, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stocker, stoc ‘pniak, kij’.
Stoklas - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.
Stoklasa - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.
Stoklasek - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.
Stoklassa - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.
Stoklosa - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.
Stoklossa - (Śl) od stoklosa ‘roślina trawiasta’.
Stoklosy - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.
Stokłasa - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.
Stokłasek - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.
Stokłos - 1397 od stoklosa ‘roślina trawiasta’.
Stokłosa - 1480 od stoklosa ‘roślina trawiasta’.
Stokłosik - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.
Stokłosiński - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.
Stokłoska - 1614 od stoklosa ‘roślina trawiasta’.
Stokłossa - (Śl) od stoklosa ‘roślina trawiasta’.
Stokłosz - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.
Stokłowski - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.
Stokłusa - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.
Stokłuska, m. - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.
Stokłuski - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.
Stokołosa - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.
Stokorski - od niemieckiej nazwy osobowej Stocker, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stocker, stoc ‘pniak, kij’.
Stokorz - od niemieckiej nazwy osobowej Stocker, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stocker, stoc ‘pniak, kij’.
Stokosik - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.
Stokosiński - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.
Stokoski - od stoklosa ‘roślina trawiasta’.
Stokowa - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stokowicz - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stokowiec - 1621 w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stokowski - 1556 od nazw miejscowych Stokowo, Stoki (częste).
Stokowy - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stokrocki - od stokrotka ‘roślina kwiatowa’.
Stokrodka - od stokrotka ‘roślina kwiatowa’.
Stokrotka - od stokrotka ‘roślina kwiatowa’.
Stokrotna - od sto + dupa; stokrotny ‘wielokrotny, występujący po sto razy’.
Stokrotnicki - od sto + dupa; stokrotny ‘wielokrotny, występujący po sto razy’.
Stokrotny - w grupie nazwisk pochodzących od sto + dupa; stokrotny ‘wielokrotny, występujący po sto razy’.
Stoksik - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stok-Stocki - złożenia brak; Stok 1388 w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’; Stocki od nazw miejscowych Stok, Stoki, Stoczek, Stoczki (częste).
Stok-Stokowiec - złożenia brak; Stok 1388 w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’; Stokowiec 1621 w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stokuń - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stokurotka - od stokrotka ‘roślina kwiatowa’.
Stokus - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stokuski - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stokuszewski - w grupie nazwisk pochodzących od stok w staropolszczyźnie ‘źródło, strumień’, później ‘zbocze’, od stoczyć się’.
Stokwa - od sztokfisz ‘suszona ryba; dorsz’.
Stokwacki - od sztokfisz ‘suszona ryba; dorsz’.
Stokwicz - od sztokfisz ‘suszona ryba; dorsz’.
Stokwisz - od sztokfisz ‘suszona ryba; dorsz’.
Stokwiszewski - od sztokfisz ‘suszona ryba; dorsz’.
Stol - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stola - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stolak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stolan - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stolanka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stolańczyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stolański - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stolar - 1490 od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolarczak - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolarczuk - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolarczyk - 1489 od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolarczyk-Świda - złożenia brak; Stolarczyk 1489 od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’; Świda 1398 od świdwa, także świdba, świd, z gwarowego świdła, świdzina ‘krzew z rodziny dereniowatych’; od świd ‘świdwa, dereń’.
Stolarek - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolarenko - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolarewicz - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolarewski - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolarkiewicz - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolaronek - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolarow - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolarowicz - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolarów - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolarski - 1631 od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolaruczuk - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolaruk - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolaryk - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolarz - 1510 od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolarzak - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolarzczyk - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolarzewicz - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolarzewski - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolarzowicz - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolarzyn - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolas - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolasiński - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolaski - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolasz - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolaś - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolat - w grupie nazwisk pochodzących od sto + dupa.
Stolatczyk - od sto + dupa.
Stolba - (z fonetyką ukraińską) w grupie nazwisk pochodzących od słup, od nazwy miejscowej Słubica, od ukraińskiego stołb.
Stolbiak - (z fonetyką ukraińską) w grupie nazwisk pochodzących od słup, od nazwy miejscowej Słubica, od ukraińskiego stołb.
Stolc - 1382 od niemieckiej nazwy osobowej Stolz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stolz ‘pyszny dumny’.
Stolcman - od niemieckiej nazwy osobowej Stolzmann.
Stolczewski - od niemieckiej nazwy osobowej Stolz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stolz ‘pyszny dumny’.
Stolczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stolz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stolz ‘pyszny dumny’.
Stolczyński - od niemieckiej nazwy osobowej Stolz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stolz ‘pyszny dumny’.
Stolec - od niemieckiej nazwy osobowej Stolz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stolz ‘pyszny dumny’.
Stolecki - od nazwy miejscowej Stolec (sieradzkie,gmina Złoczew).
Stolecki - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stoleczka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stolek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stoleńczyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stolerski - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolerzewski - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolica - od stolica dawniej ‘tron’.
Stolicki - od stolica dawniej ‘tron’.
Stoligrosz - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stolik - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stolikowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stoliński - 1619 od nazwy miejscowej Stolno (toruńskie, gmina Stolno).
Stolka - 1543 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stolkowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stoll - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stolla - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stollak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stollarek - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolle - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stoller - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stollorz - (Śl) od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolmach - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stolmaszek - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Stolnica, ż. - 1398 od stolnik w staropolszczyźnie ‘urzędnik sprawujący pieczę nad stołami panującego’, później ‘niższy urzednik ziemski’, także ‘górnik solny’; w staropolszczyźnie stolnica ‘żona stolnika’.
Stolnicki - od stolnik w staropolszczyźnie ‘urzędnik sprawujący pieczę nad stołami panującego’, później ‘niższy urzednik ziemski’, także ‘górnik solny’; w staropolszczyźnie stolnica ‘żona stolnika’.
Stolniczenko - od stolnik w staropolszczyźnie ‘urzędnik sprawujący pieczę nad stołami panującego’, później ‘niższy urzednik ziemski’, także ‘górnik solny’; w staropolszczyźnie stolnica ‘żona stolnika’.
Stolniczeńko - od stolnik w staropolszczyźnie ‘urzędnik sprawujący pieczę nad stołami panującego’, później ‘niższy urzednik ziemski’, także ‘górnik solny’; w staropolszczyźnie stolnica ‘żona stolnika’.
Stolnik - 1391 od stolnik w staropolszczyźnie ‘urzędnik sprawujący pieczę nad stołami panującego’, później ‘niższy urzednik ziemski’, także ‘górnik solny’.
Stolnikowic - 1393 od stolnik w staropolszczyźnie ‘urzędnik sprawujący pieczę nad stołami panującego’, później ‘niższy urzednik ziemski’, także ‘górnik solny’.
Stolniuk - od stolnik w staropolszczyźnie ‘urzędnik sprawujący pieczę nad stołami panującego’, później ‘niższy urzednik ziemski’, także ‘górnik solny’.
Stolo - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stolon - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stolończyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stolor - od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolorz - (Śl) od stolarz ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna’.
Stolot - w grupie nazwisk pochodzących od sto + dupa.
Stolowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stolp - od słup ‘bal; pień drzewa’.
Stolpa - od słup ‘bal; pień drzewa’.
Stolpe - od słup ‘bal; pień drzewa’.
Stolpiak - od słup ‘bal; pień drzewa’.
Stolpiński - od nazwy miejscowej Stołpno (białostockie, gmina Międzyrzec Podlaski).
Stolpniewski - od nazwy miejscowej Stołpno (białostockie, gmina Międzyrzec Podlaski).
Stolpo - od słup ‘bal; pień drzewa’.
Stolt - od niemieckiej nazwy osobowej Stolt, ta od średnioniemieckiego stolt, od średnio-wysoko-niemieckiego stolz ‘pyszny dumny’.
Stoltman - od niemieckiej nazwy osobowej Stolt, ta od średnioniemieckiego stolt, od średnio-wysoko-niemieckiego stolz ‘pyszny dumny’.
Stoltmann - od niemieckiej nazwy osobowej Stolt, ta od średnioniemieckiego stolt, od średnio-wysoko-niemieckiego stolz ‘pyszny dumny’.
Stoltz - od niemieckiej nazwy osobowej Stolz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stolz ‘pyszny dumny’.
Stolze - od niemieckiej nazwy osobowej Stolz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stolz ‘pyszny dumny’.
Stolzman - od niemieckiej nazwy osobowej Stolzmann.
Stolzmann - od niemieckiej nazwy osobowej Stolzmann.
Stoła - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stołak - 1369 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stołaszczuk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stołaś - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stoławski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stołągiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stołba - (z fonetyką ukraińską) w grupie nazwisk pochodzących od słup, od nazwy miejscowej Słubica, od ukraińskiego stołb.
Stołbiak - (z fonetyką ukraińską) w grupie nazwisk pochodzących od słup, od nazwy miejscowej Słubica, od ukraińskiego stołb.
Stołbunik - (z fonetyką ukraińską) w grupie nazwisk pochodzących od słup, od nazwy miejscowej Słubica, od ukraińskiego stołb.
Stołbunow - (z fonetyką ukraińską) w grupie nazwisk pochodzących od słup, od nazwy miejscowej Słubica, od ukraińskiego stołb.
Stołbunów - (z fonetyką ukraińską) w grupie nazwisk pochodzących od słup, od nazwy miejscowej Słubica, od ukraińskiego stołb.
Stołeczek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stołek - 1488 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stołęga - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stołka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stołkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stołko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stołkowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stoło - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stołosz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stołowa - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stołowczyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stołowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stołowski - 1708 od nazwy miejscowej Stołowe (nowosądeckie, gmina Biały Dunajec).
Stołowy - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stołp - 1310 (Śl) od słup ‘bal; pień drzewa’.
Stołpiak - od słup ‘bal; pień drzewa’.
Stołpiec - od słup ‘bal; pień drzewa’.
Stołpniak - od słup ‘bal; pień drzewa’.
Stołpniewski - od nazwy miejscowej Stołpno (białostockie, gmina Międzyrzec Podlaski).
Stołpowski - od słup ‘bal; pień drzewa’.
Stoły - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stołysiak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stoma-Mierzwiński - złożenia brak; Stoma- brak; Mierzwiński 1530 od nazwy miejscowej Mierzwin (białostockie, gmina Wyszki; kieleckie, gmina Imielno).
Stoma-Mirzwiński - złożenia brak; Stoma- brak; Mirzwiński od mierzwa ‘pognieciona słoma; odchody zwierzęce’.
Stombirski - od stąpor ‘tłuczek’.
Stombor - od stąpor ‘tłuczek’.
Stombrowski - od stąpor ‘tłuczek’.
Stomburski - od stąpor ‘tłuczek’.
Stompaj - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stompel - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stompioł - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stompor - od stąpor ‘tłuczek’.
Stomporek - od stąpor ‘tłuczek’.
Stomporkiewicz - od stąpor ‘tłuczek’.
Stomporowski - od stąpor ‘tłuczek’.
Stompór - od stąpor ‘tłuczek’.
Stompur - od stąpor ‘tłuczek’.
Stomski - od nazwy miejscowej Stony (gdańskie, gmina Dziemiany-Lipusz).
Ston - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stonach - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stonasiuk - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stonawski - od nazwy miejscowej Stonawa (Czechy, obwód frysztacki).
Stoncel - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stoncelewski - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stoncol - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stonek - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stonia - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stoniak - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stoniarz - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stonicki - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stonicz - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stoniczak - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stoniczyk - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stoniec - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stoniewski - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stonik - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stonio - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stonis - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stonisz - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stoniszewski - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stoniszko - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stonka - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stonkiewicz - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stonko - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stonkowski - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stonkus - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stono - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stonoch - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stonoga - od stonóg, stonoga ‘skorupiak równonogi’.
Stonończak - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stonóg - 1440 od stonóg, stonoga ‘skorupiak równonogi’.
Stonski - od nazwy miejscowej Stony (gdańskie, gmina Dziemiany-Lipusz).
Stontzol - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Stonul - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stonula - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stoń - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stońca - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stończak - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stończok - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stończuk - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stończyk - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stońko - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stoński - od nazwy miejscowej Stony (gdańskie, gmina Dziemiany-Lipusz).
Stopa - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopacz - 1393 od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopaczyński - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopaj - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopak - 1375 od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopar - 1405 w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stopyrzyć, stoperczeć ‘sterczeć’.
Stoparczyk - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stopyrzyć, stoperczeć ‘sterczeć’.
Stoparek - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stopyrzyć, stoperczeć ‘sterczeć’.
Stopczak - 1632 od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopczański - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopczuk - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopczyk - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopczyński - od nazw miejscowych Stopka, Stopki.
Stopczyński - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopecki - od nazw miejscowych Stopka, Stopki.
Stopek - 1522 od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopel - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopeń - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopera - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stopyrzyć, stoperczeć ‘sterczeć’.
Stopiak - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopiał - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopiecki - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopień - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopieński - od nazwy miejscowej Stopin (plockie, gmina Rościszewo).
Stopiera - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stopyrzyć, stoperczeć ‘sterczeć’.
Stopierzyński - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stopyrzyć, stoperczeć ‘sterczeć’.
Stopik - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopikowski - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopiński - od nazwy miejscowej Stopin (plockie, gmina Rościszewo).
Stopisz - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopka - 1386 od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopka-Brzyskowy - złożenia brak; Stopka 1386 od stopa ‘dolna część nogi’; Brzyskowy brak.
Stopka-Faktor - złożenia brak; Stopka 1386 od stopa ‘dolna część nogi’; Faktor od staropolskiego facjata ‘twarz; kształt’, od staropolskiego facka ‘twarz’.
Stopka-Gadeja - złożenia brak; Stopka 1386 od stopa ‘dolna część nogi’; Gadeja od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.
Stopka-Studencki - złożenia brak; Stopka 1386 od stopa ‘dolna część nogi’; Studencki brak.
Stopkiewicz - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopko - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopkowicz - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopkowski - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopla - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stople - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stoploch - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopła - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopniak - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopnicki - od nazwy miejscowej Stopnica (kieleckie, gmina Stopnica).
Stopniecki - od nazwy miejscowej Stopnica (kieleckie, gmina Stopnica).
Stopniewicz - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopnik - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopo - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopok - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopolnik - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopor - od stąpor ‘tłuczek’.
Stoporczyk - od stąpor ‘tłuczek’.
Stoporek - od stąpor ‘tłuczek’.
Stoporkiewicz - od stąpor ‘tłuczek’.
Stoporowicz - od stąpor ‘tłuczek’.
Stoporowski - od stąpor ‘tłuczek’.
Stopow - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopowicz - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopowski - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopowy - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stoppa - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stoppel - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stoppka - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stoppok - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stopski - 1445 od nazwy miejscowej Stopin (plockie, gmina Rościszewo).
Stopyra - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stopyrzyć, stoperczeć ‘sterczeć’.
Stopyrczyc - 1396 w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stopyrzyć, stoperczeć ‘sterczeć’.
Stopyrek - 1391 w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stopyrzyć, stoperczeć ‘sterczeć’.
Stopyrka - 1387 w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stopyrzyć, stoperczeć ‘sterczeć’.
Stor - 1427 w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.
Stora - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.
Storan - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.
Storc - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego storczyć ‘sterczeć’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Storz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego storz ‘pień’.
Storch - 1398 od niemieckiej nazwy osobowej Storch, ta od średnio-wysoko-niemieckiego storch ‘bocian’.
Storchyl - 1397 od niemieckiej nazwy osobowej Storch, ta od średnio-wysoko-niemieckiego storch ‘bocian’.
Storcz - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego storczyć ‘sterczeć’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Storz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego storz ‘pień’.
Storczak - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego storczyć ‘sterczeć’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Storz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego storz ‘pień’.
Storczek - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego storczyć ‘sterczeć’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Storz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego storz ‘pień’.
Storczewski - od nazwy miejscowej Starczewo (bydgoskie, gmina Strzelno; ciechanowskie, gmina Dzierzążnia).
Storczowski - od nazwy miejscowej Starczewo (bydgoskie, gmina Strzelno; ciechanowskie, gmina Dzierzążnia).
Storczyk - od storczyk ‘roślina kwiatowa, orchidea’.
Storczyk - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego storczyć ‘sterczeć’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Storz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego storz ‘pień’.
Storczyński - od nazwy miejscowej Starczewo (bydgoskie, gmina Strzelno; ciechanowskie, gmina Dzierzążnia).
Storczysta - 1601 w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego storczyć ‘sterczeć’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Storz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego storz ‘pień’.
Storek - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.
Storey - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.
Storęga - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.
Stork - 1398 od niemieckiej nazwy osobowej Stork, ta od średnio-wysoko-niemieckiego storc ‘bocian’.
Storka - od niemieckiej nazwy osobowej Stork, ta od średnio-wysoko-niemieckiego storc ‘bocian’
Storkas - od niemieckiej nazwy osobowej Stork, ta od średnio-wysoko-niemieckiego storc ‘bocian’
Storkowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stork, ta od średnio-wysoko-niemieckiego storc ‘bocian’
Storm - od niemieckich nazw osobowych Storm, Sturm, lub od sztorm, dawniej szturm ‘silny wiatr na morzu’.
Storma - od niemieckich nazw osobowych Storm, Sturm, lub od sztorm, dawniej szturm ‘silny wiatr na morzu’.
Storman - od sztorman, szturmann ‘oficer okrętowy’.
Stormann - od sztorman, szturmann ‘oficer okrętowy’.
Stormke - od niemieckich nazw osobowych Storm, Sturm, lub od sztorm, dawniej szturm ‘silny wiatr na morzu’.
Stormkie - od niemieckich nazw osobowych Storm, Sturm, lub od sztorm, dawniej szturm ‘silny wiatr na morzu’.
Stormowski - od niemieckich nazw osobowych Storm, Sturm, lub od sztorm, dawniej szturm ‘silny wiatr na morzu’.
Storn - od gwarowego storn, storna ‘gatunek ryby; flądra’, też od stornieć ‘zdrętwieć, zgłupieć’.
Storna - od gwarowego storn, storna ‘gatunek ryby; flądra’, też od stornieć ‘zdrętwieć, zgłupieć’.
Storniak - od gwarowego storn, storna ‘gatunek ryby; flądra’, też od stornieć ‘zdrętwieć, zgłupieć’.
Storno - od gwarowego storn, storna ‘gatunek ryby; flądra’, też od stornieć ‘zdrętwieć, zgłupieć’.
Stornowicz - od gwarowego storn, storna ‘gatunek ryby; flądra’, też od stornieć ‘zdrętwieć, zgłupieć’.
Stornowski - od gwarowego storn, storna ‘gatunek ryby; flądra’, też od stornieć ‘zdrętwieć, zgłupieć’.
Storoch - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.
Storoł - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.
Storoniak - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.
Storonowicz - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.
Storosz - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.
Storoszczuk - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.
Storoszczyk - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.
Storozum - w grupie nazwisk pochodzących od sto + dupa.
Storoż - (z fonetyką ukraińską) od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Storożak - (z fonetyką ukraińską) od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Storożek - (z fonetyką ukraińską) od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Storożenko - (z fonetyką ukraińską) od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Storożuk - (z fonetyką ukraińską) od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Storożyk - (z fonetyką ukraińską) od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Storożyński - (z fonetyką ukraińską) od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Storóż - (z fonetyką ukraińską) od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Storszczuk - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.
Storta - od sterta, styrta ‘wielka kupa, stóg’.
Stortek - od sterta, styrta ‘wielka kupa, stóg’.
Storto - od sterta, styrta ‘wielka kupa, stóg’.
Stortz - (Pom) w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego storczyć ‘sterczeć’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Storz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego storz ‘pień’.
Storuch - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.
Storuga - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.
Storus - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.
Story - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.
Storyczenkow - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.
Storzek - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.
Storzyk - w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.
Storzyński - od nazwy miejscowej Stożne (suwalskie, gmina Kalinowo; Kowale Oleckie).
Storzypiętka - 1487 w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.
Storzypyje - 1494 w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.
Storzysz - 1452 w grupie nazwisk pochodzących od storzyć się ‘stroić się, upiększać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Storr.
Storżyński - od nazwy miejscowej Stożne (suwalskie, gmina Kalinowo; Kowale Oleckie).
Stos - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stosal - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stosch - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stoschek - (Śl) od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stoschik - (Śl) od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stosek - 1588 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stosel - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stosiak - 1667 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stosic - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stosiek - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stosik - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stosiński - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stosio - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stosiuk - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stosok - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stosor - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stossik - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stosuj - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stosuk - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stosur - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stosyk - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stosz - 1249 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stoszak - 1641 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stoszczyk - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stoszek - 1388 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stoszel - 1469 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stoszewic - 1296 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stoszewski - od nazwy miejscowej Stoszewo (gdańskie, gmina Przywidz).
Stoszka - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stoszkiewicz - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stoszko - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stoszkowski - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stoszkus - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stoszor - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stoszowic - 1254 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stoszowski - od nazwy miejscowej Stoszewo (gdańskie, gmina Przywidz).
Stoś - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stośkiewicz - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stośko - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stoś-Wierzbowski - złożenia brak; Stoś od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’; Wierzbowski 1624 od nazwy miejscowej Wierzbowo (kilka wsi).
Stota - od niemieckiej nazwy osobowej Stot, ta z dolnoniemieckiego stoten ‘pchać, popychać’.
Stotarski - od niemieckiej nazwy osobowej Stot, ta z dolnoniemieckiego stoten ‘pchać, popychać’; od niemieckiej nazwy osobowej Stotter.
Stotek - od niemieckiej nazwy osobowej Stot, ta z dolnoniemieckiego stoten ‘pchać, popychać’.
Stotkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stot, ta z dolnoniemieckiego stoten ‘pchać, popychać’.
Stotko - od niemieckiej nazwy osobowej Stot, ta z dolnoniemieckiego stoten ‘pchać, popychać’.
Stotmann - od niemieckiej nazwy osobowej Stot, ta z dolnoniemieckiego stoten ‘pchać, popychać’.
Stottko - od niemieckiej nazwy osobowej Stot, ta z dolnoniemieckiego stoten ‘pchać, popychać’.
Stow - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stowarczyk - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stowarek - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stowarski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stowaruk - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stowarz - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stowczyk - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stowiak - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stowiarski - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stowiarz - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stowik - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stowiok - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stoworz - w grupie nazwisk pochodzących od staw ‘zbiornik wodny; ruchome połączenie kości’, stawać się ‘zdarzać się’.
Stoy - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stoyanow - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stoyke - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stoż - od stóg ‘sterta siana, zboża’.
Stożej - od stóg ‘sterta siana, zboża’.
Stożek - od stóg ‘sterta siana, zboża’.
Stożeński - od nazwy miejscowej Stożne (suwalskie, gmina Kalinowo; Kowale Oleckie).
Stożko - od stóg ‘sterta siana, zboża’.
Stożkowski - od stóg ‘sterta siana, zboża’.
Stożyński - od nazwy miejscowej Stożne (suwalskie, gmina Kalinowo; Kowale Oleckie).
Stóf - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stoff, ta od imienia Christoph; może też od dolnoniemieckiego stof ‘kurz’.
Stóff - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stoff, ta od imienia Christoph; może też od dolnoniemieckiego stof ‘kurz’.
Stóg - od stóg ‘sterta siana, zboża’.
Stój - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stójczyk - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stójka - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stójkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stójko - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stójkowski - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stójwąs - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stólc - od niemieckiej nazwy osobowej Stolz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stolz ‘pyszny dumny’.
Stół - 1418 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stółek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stółka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy stoł-, stol-, por. stół, staropolskie stoła ‘stuła’, niemiecka nazwa osobowa Stoll.
Stópka - od stopa ‘dolna część nogi’.
Stós - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stósik - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stóś - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew; może też od średnio-wysoko-niemieckiego sto? ‘kłótnia, zatarg’.
Stóż - od stóg ‘sterta siana, zboża’.
Stóżczyk - od stóg ‘sterta siana, zboża’.
Stóżek - od stóg ‘sterta siana, zboża’.
Stóżniak - od stóg ‘sterta siana, zboża’.
Stóżyk - od stóg ‘sterta siana, zboża’.
Stóżyński - od nazwy miejscowej Stożne (suwalskie, gmina Kalinowo; Kowale Oleckie).
Stpica - 1437 od szpic, szpica, ze staropolskiego spica‘’ostre zakończenie czegoś; pies pokojowy’.
Stpicki - od szpic, szpica, ze staropolskiego spica‘’ostre zakończenie czegoś; pies pokojowy’.
Stpicki - od nazwy miejscowej Stpice (ciechanowskie, gmina Świercze-Koty).
Stpicznik - 1402 od szpic, szpica, ze staropolskiego spica‘’ostre zakończenie czegoś; pies pokojowy’.
Stpiczyński - od nazwy miejscowej Spiczyn (lubelskie, gmina Spiczyn).
Stpiczyński - od szpic, szpica, ze staropolskiego spica‘’ostre zakończenie czegoś; pies pokojowy’.
Stpiej - 1453 od spinać, od dawnego spina ‘sprzączka; kręgosłup’.
Stpień - 1494 od spinać, od dawnego spina ‘sprzączka; kręgosłup’; od staropolskiego stpień, spień ‘spinka’.
Strab - od straba, straby ‘drzewo budowlane utrzymujące stolce i wiążące słupki’.
Straba - od straba, straby ‘drzewo budowlane utrzymujące stolce i wiążące słupki’.
Strabała - od straba, straby ‘drzewo budowlane utrzymujące stolce i wiążące słupki’.
Strabaniak - od straba, straby ‘drzewo budowlane utrzymujące stolce i wiążące słupki’.
Strabanik - od straba, straby ‘drzewo budowlane utrzymujące stolce i wiążące słupki’.
Strabczyk - od straba, straby ‘drzewo budowlane utrzymujące stolce i wiążące słupki’.
Strabel - od straba, straby ‘drzewo budowlane utrzymujące stolce i wiążące słupki’.
Strabko - od straba, straby ‘drzewo budowlane utrzymujące stolce i wiążące słupki’.
Strabski - od straba, straby ‘drzewo budowlane utrzymujące stolce i wiążące słupki’.
Stracała - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Stracewski - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Strach - 1265 od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.
Stracha - 1295 od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.
Strachacki - od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.
Strachala - od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.
Strachalski - od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.
Strachał - od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.
Strachała - od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.
Strachanowski - od nazwy miejscowej Strachanów (sieradzkie, gmina Goszczanów).
Strachański - od nazwy miejscowej Strachanów (sieradzkie, gmina Goszczanów).
Strachecki - od nazwy miejscowej Strachocice (konińskie, gmina Dobra).
Strachel - od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.
Strachiel - od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.
Strachl - od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.
Strachociak - 1622 od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.
Strachocic - 1392 od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.
Strachocik - 1621 od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.
Strachociński - od nazwy miejscowej Strachocina (krośnieńskie, gmina Sanok).
Strachocki - 1394 od nazwy miejscowej Strachocice (konińskie, gmina Dobra).
Strachoj - od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.
Strachola - od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.
Strachoła - 1720 od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.
Strachoń - od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.
Strachot - 1406 od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.
Strachota - 1224 od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.
Strachowicz - 1351 od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.
Strachowski - 1429 od nazwy miejscowej Strachów, Strachowo (kilka wsi).
Strachul - od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.
Strachulski - od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.
Strachurski - od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.
Stracichleb - 1392 od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Straciczek - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Stracik - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Stracil - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Stracił - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Straciło - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Stracim - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Straciszek - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Straciuk - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Straciwa - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Strack - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Stracke - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Strackiewicz - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Stracuk - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Straczak - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.
Straczan - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.
Straczek - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.
Straczewski - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Straczkowski - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.
Straczuk - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.
Straczycki - zapewne od nazw miejscowych Straczuny, Stracza, Stracze (KrW).
Straczyk - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.
Straczykowski - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.
Straczynowski - zapewne od nazw miejscowych Straczuny, Stracza, Stracze (KrW).
Straczyński - zapewne od nazw miejscowych Straczuny, Stracza, Stracze (KrW).
Strad - 1389 od staropolskiego skradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’.
Strada - od staropolskiego stradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’.
Stradal - od staropolskiego stradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’.
Stradał - od staropolskiego stradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’.
Stradało - od staropolskiego stradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’.
Stradałowicz - od staropolskiego stradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’.
Stradan - od staropolskiego stradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’.
Stradczuk - od staropolskiego stradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’.
Stradecki - od staropolskiego stradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’.
Stradel - od staropolskiego stradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’.
Stradella - od staropolskiego stradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’.
Stradło - od staropolskiego stradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’.
Stradom - 1482 od nazwy miejscowej Stradom (część Krakowa).
Stradomczyk - 1496 od nazwy miejscowej Stradom (część Krakowa).
Stradomski - 1389 od nazwy miejscowej Stradom (część Krakowa).
Stradoń - 1468 od staropolskiego stradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’.
Stradowski - 1397 od nazwy miejscowej Stradów (kieleckie, gmina Czarnocin).
Straduła - 1755 od staropolskiego stradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’.
Stradyń - od staropolskiego stradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’.
Stradz - od staropolskiego stradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’.
Stradza - 1456 od staropolskiego stradać ‘utracić’, strada ‘nieszczęście, bieda’; od staropolskiego stradza ‘nieszczęście’.
Straf - od niemieckiej nazwy osobowej Straff ,ta od średnio-wysoko-niemieckiego straf ‘napięty, srogi; ostry’, także’ energiczny sprężysty’ lub od Straffe ‘kara’.
Strafalski - od niemieckiej nazwy osobowej Straff ,ta od średnio-wysoko-niemieckiego straf ‘napięty, srogi; ostry’, także’ energiczny sprężysty’ lub od Straffe ‘kara’.
Strafański - od niemieckiej nazwy osobowej Straff ,ta od średnio-wysoko-niemieckiego straf ‘napięty, srogi; ostry’, także’ energiczny sprężysty’ lub od Straffe ‘kara’.
Strafek - od niemieckiej nazwy osobowej Straff ,ta od średnio-wysoko-niemieckiego straf ‘napięty, srogi; ostry’, także’ energiczny sprężysty’ lub od Straffe ‘kara’.
Straffek - od niemieckiej nazwy osobowej Straff ,ta od średnio-wysoko-niemieckiego straf ‘napięty, srogi; ostry’, także’ energiczny sprężysty’ lub od Straffe ‘kara’.
Strafik - od niemieckiej nazwy osobowej Straff ,ta od średnio-wysoko-niemieckiego straf ‘napięty, srogi; ostry’, także’ energiczny sprężysty’ lub od Straffe ‘kara’.
Strag - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strag-, por. stragać ‘płoszyć’, straga ‘korytko do zabijania owiec’.
Straga - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strag-, por. stragać ‘płoszyć’, straga ‘korytko do zabijania owiec’.
Stragala - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strag-, por. stragać ‘płoszyć’, straga ‘korytko do zabijania owiec’.
Stragała - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strag-, por. stragać ‘płoszyć’, straga ‘korytko do zabijania owiec’.
Stragan - 1452 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strag-, por. stragać ‘płoszyć’, straga ‘korytko do zabijania owiec’; od stragan ‘stół, ława z rozłożonym towarem; kram’.
Stragarski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strag-, por. stragać ‘płoszyć’, straga ‘korytko do zabijania owiec’; od tragarz ‘belka w powale’.
Stragarz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strag-, por. stragać ‘płoszyć’, straga ‘korytko do zabijania owiec’; od tragarz ‘belka w powale’.
Stragierowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strag-, por. stragać ‘płoszyć’, straga ‘korytko do zabijania owiec’.
Stragiewski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strag-, por. stragać ‘płoszyć’, straga ‘korytko do zabijania owiec’.
Stragiński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strag-, por. stragać ‘płoszyć’, straga ‘korytko do zabijania owiec’.
Stragowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strag-, por. stragać ‘płoszyć’, straga ‘korytko do zabijania owiec’.
Straha - od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.
Strahałowicz - od strach ‘niepokoj’, strachać ‘bać się’.
Strahl - od niemieckiej nazwy osobowej Strahl, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stral ‘promień, wytrysk’, też od gwarowego stral ‘diabeł’.
Straich - od niemieckiej nazwy osobowej Streich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strich ‘uderzenie, cios’.
Strait - od niemieckiej nazwy osobowej Streit, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strit ‘spór, sprzeczka’.
Straj - od strajać ‘stroić’.
Strajczyk - od strajać ‘stroić’.
Strajk - od strajać ‘stroić’; od strajk ‘zaprzestanie pracy jako forma walki o zrealizowanie żądań’ .
Strajkowski - od strajać ‘stroić’; od strajk ‘zaprzestanie pracy jako forma walki o zrealizowanie żądań’ .
Strajt - od niemieckiej nazwy osobowej Streit, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strit ‘spór, sprzeczka’.
Strak - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.
Straka - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.
Strakacz - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.
Strake - (Pom) od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.
Strakianiec - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.
Strakl - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.
Strakosz - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.
Strakowicz - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.
Strakowski - od nazwy miejscowej Strakowicze (KrW).
Strakula - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.
Strakulski - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.
Stral - od niemieckiej nazwy osobowej Strahl, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stral ‘promień, wytrysk’, też od gwarowego stral ‘diabeł’.
Strala - od niemieckiej nazwy osobowej Strahl, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stral ‘promień, wytrysk’, też od gwarowego stral ‘diabeł’.
Stralczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Strahl, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stral ‘promień, wytrysk’, też od gwarowego stral ‘diabeł’.
Stralich - od niemieckiej nazwy osobowej Strahl, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stral ‘promień, wytrysk’, też od gwarowego stral ‘diabeł’.
Stralk - od niemieckiej nazwy osobowej Strahl, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stral ‘promień, wytrysk’, też od gwarowego stral ‘diabeł’.
Strałka - od niemieckiej nazwy osobowej Strahl, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stral ‘promień, wytrysk’, też od gwarowego stral ‘diabeł’.
Strałkowski - od niemieckiej nazwy osobowej Strahl, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stral ‘promień, wytrysk’, też od gwarowego stral ‘diabeł’.
Stram - od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.
Strama - od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.
Stramczak - 1681 od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.
Stramczewski - od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.
Stramczyk - od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.
Stramecki - od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.
Stramek - 1789 od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.
Stramel - od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.
Stramiak - 1658 od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.
Stramiec - 1707 od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.
Stramik - 1620 od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.
Stramka - od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.
Stramko - od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.
Stramkowski - od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.
Stramol - od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.
Stramowic - 1652 od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.
Stramowski - od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.
Stramski - 1722 od strama ‘poprzeczna belka w saniach’.
Stran - od gwarowego stranie ‘wymioty’ lub od stranek ‘strach na wróble’; może też od czeskiego i słowackiego strana ‘strona’.
Strana - od gwarowego stranie ‘wymioty’ lub od stranek ‘strach na wróble’; może też od czeskiego i słowackiego strana ‘strona’.
Stranaszek - od gwarowego stranie ‘wymioty’ lub od stranek ‘strach na wróble’; może też od czeskiego i słowackiego strana ‘strona’.
Stranc - od niemieckiej nazwy osobowej Stranz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stracen ‘chełpić się’; może też od strącić.
Strancelewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stranz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stracen ‘chełpić się’; może też od strącić.
Strancich - od niemieckiej nazwy osobowej Stranz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stracen ‘chełpić się’; może też od strącić.
Stranczewski - od niemieckiej nazwy osobowej Stranz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stracen ‘chełpić się’; może też od strącić.
Stranczik - (Śl) od niemieckiej nazwy osobowej Stranz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stracen ‘chełpić się’; może też od strącić.
Stranczka - od niemieckiej nazwy osobowej Stranz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stracen ‘chełpić się’; może też od strącić.
Stranczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stranz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stracen ‘chełpić się’; może też od strącić.
Strand - od niemieckiej nazwy osobowej Strand, ta od strand ‘dąb’, też ‘wybrzeże morskie’.
Strandella - od niemieckiej nazwy osobowej Strand, ta od strand ‘dąb’, też ‘wybrzeże morskie’.
Strandziewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Strand, ta od strand ‘dąb’, też ‘wybrzeże morskie’.
Stranek - od gwarowego stranie ‘wymioty’ lub od stranek ‘strach na wróble’; może też od czeskiego i słowackiego strana ‘strona’.
Strang - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Strange - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Strangin - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Strania - od gwarowego stranie ‘wymioty’ lub od stranek ‘strach na wróble’; może też od czeskiego i słowackiego strana ‘strona’.
Stranianek - od gwarowego stranie ‘wymioty’ lub od stranek ‘strach na wróble’; może też od czeskiego i słowackiego strana ‘strona’.
Stranich - od gwarowego stranie ‘wymioty’ lub od stranek ‘strach na wróble’; może też od czeskiego i słowackiego strana ‘strona’.
Straniec - od gwarowego stranie ‘wymioty’ lub od stranek ‘strach na wróble’; może też od czeskiego i słowackiego strana ‘strona’.
Stranik - od gwarowego stranie ‘wymioty’ lub od stranek ‘strach na wróble’; może też od czeskiego i słowackiego strana ‘strona’.
Stranin - od gwarowego stranie ‘wymioty’ lub od stranek ‘strach na wróble’; może też od czeskiego i słowackiego strana ‘strona’.
Strank - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Strankiewicz - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Strankowski - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Stranowski - od gwarowego stranie ‘wymioty’ lub od stranek ‘strach na wróble’; może też od czeskiego i słowackiego strana ‘strona’.
Stranz - od niemieckiej nazwy osobowej Stranz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stracen ‘chełpić się’; może też od strącić.
Stranzik - (Śl) od niemieckiej nazwy osobowej Stranz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stracen ‘chełpić się’; może też od strącić.
Stranzke - (Śl) od niemieckiej nazwy osobowej Stranz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stracen ‘chełpić się’; może też od strącić.
Strańczak - od niemieckiej nazwy osobowej Stranz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stracen ‘chełpić się’; może też od strącić.
Strańczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stranz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stracen ‘chełpić się’; może też od strącić.
Strański - od gwarowego stranie ‘wymioty’ lub od stranek ‘strach na wróble’; może też od czeskiego i słowackiego strana ‘strona’.
Strap - od strapić się ‘zmartwić, sprawić komuś klopot’, strapać ‘krzątać się’.
Strapa - od strapić się ‘zmartwić, sprawić komuś klopot’, strapać ‘krzątać się’.
Strapczuk - od strapić się ‘zmartwić, sprawić komuś klopot’, strapać ‘krzątać się’; od strap czy ‘prokurator powiatowy w Rosji’.
Strapko - od strapić się ‘zmartwić, sprawić komuś klopot’, strapać ‘krzątać się’.
Stras - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Strasberger - od nazwy miejscowej StraBberg, dziś Ulicko (jel., gmina Świeradów).
Strasburger - od nazwy miejscowej StraBberg, dziś Ulicko (jel., gmina Świeradów).
Straschek - (Śl) od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Strasenburg - od nazwy miejscowej StraBberg, dziś Ulicko (jel., gmina Świeradów).
Strasiak - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Strasic - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Strasik - 1618 od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Strasikiewicz - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Strasiński - od nazwy miejscowej Straszyn (gdańskie, gmina Pruszcz Gdański).
Strasko - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Strassberger - od nazwy miejscowej StraBberg, dziś Ulicko (jel., gmina Świeradów).
Strassburger - od nazwy miejscowej StraBberg, dziś Ulicko (jel., gmina Świeradów).
Strassenberg - od nazwy miejscowej StraBberg, dziś Ulicko (jel., gmina Świeradów).
Strassenburg - od nazwy miejscowej StraBberg, dziś Ulicko (jel., gmina Świeradów).
Strasz - 1248 od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Straszak - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Straszczuk - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Straszczyk - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Straszczyński - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Straszczyszyn - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Straszek - 1289 od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Straszenko - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Straszewicz - 1301 od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Straszewski - 1393 od nazwy miejscowej Straszów (piotrkowskie, gmina Rozprza; kieleckie, gmina Mniów), Straszewo (kilka wsi).
Straszk - (Śl) od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Straszka - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Straszkiewicz - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Straszko - 1368 od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Straszkowski - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Straszna - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’; od straszny.
Straszny - 1493 od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’; od straszny.
Straszok - (Śl) od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Straszow - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Straszowski - 1443 od nazwy miejscowej Straszów (piotrkowskie, gmina Rozprza; kieleckie, gmina Mniów), Straszewo (kilka wsi).
Straszuk - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Straszybucik - 1629 od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Straszybut - 1606 od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Straszydlo - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’; od straszny.
Straszydło - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’; od straszny, straszydlo ‘potwór, monstrum’.
Straszydrożdże - 1464 od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Straszyk - 1755 od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Straszynkiewicz - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Straszyński - 1545 od nazwy miejscowej Straszyn (gdańskie, gmina Pruszcz Gdański).
Straszyryba - 1431 od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Straś - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Straśko - od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Strata - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Stratek - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Strateński - od nazwy miejscowej Stratyn (KrW),
Stratew - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Straticzek - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Straticzuk - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Stratij - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Stratijczuk - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Stratil - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Straty - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Stratyj - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Stratyn - 1442 od nazwy miejscowej Stratyn (KrW),
Stratyński - od nazwy miejscowej Stratyn (KrW),
Straub - 1619 od niemeickich nazw osobowych Straub (e), Streub, te od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sztywno się jeżyć (o włosach)’.
Straube - od niemeickich nazw osobowych Straub (e), Streub, te od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sztywno się jeżyć (o włosach)’.
Straubert - od niemeickich nazw osobowych Straub (e), Streub, te od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sztywno się jeżyć (o włosach)’.
Strauch - od niemieckiej nazwy osobowej Strauch, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struch ‘krzew’.
Strauchman - od niemieckiej nazwy osobowej Strauch, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struch ‘krzew’.
Strauchmann - od niemieckiej nazwy osobowej Strauch, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struch ‘krzew’.
Straus - 1405 od niemieckiej nazwy osobowej Strauss, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struz ‘ptak struś; powstanie, walka’.
Strausburger - od nazwy miejscowej StraBberg, dziś Ulicko (jel., gmina Świeradów).
Strauska - od niemieckiej nazwy osobowej Strauss, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struz ‘ptak struś; powstanie, walka’.
Strauske - od niemieckiej nazwy osobowej Strauss, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struz ‘ptak struś; powstanie, walka’.
Strauss - od niemieckiej nazwy osobowej Strauss, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struz ‘ptak struś; powstanie, walka’.
Strausz - od niemieckiej nazwy osobowej Strauss, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struz ‘ptak struś; powstanie, walka’.
Strauś - od niemieckiej nazwy osobowej Strauss, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struz ‘ptak struś; powstanie, walka’.
Strauz - od niemieckiej nazwy osobowej Strauss, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struz ‘ptak struś; powstanie, walka’.
Strawa - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.
Strawarz - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.
Strawc - (Śl) od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.
Strawcich - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.
Strawczynowski - 1601 od nazwy miejscowej Strawczyn (kieleckie, gmina Strawczyn).
Strawczyński - 1679 od nazwy miejscowej Strawczyn (kieleckie, gmina Strawczyn).
Strawiak - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.
Strawianko - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.
Strawiec - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.
Strawienko - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.
Strawik - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.
Strawinko - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.
Strawiński - 1569 zapewne od nazwy miejscowej Strawienniki (KrW).
Strawionko - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.
Strawski - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.
Straz - od straż, ze staropolskiego straża ‘pilnowanie, czuwanie’, też ‘rada królewska w dawnej Polsce’.
Straż - od straż, ze staropolskiego straża ‘pilnowanie, czuwanie’, też ‘rada królewska w dawnej Polsce’.
Straża - od straż, ze staropolskiego straża ‘pilnowanie, czuwanie’, też ‘rada królewska w dawnej Polsce’.
Strażewski - 1700 od nazwy miejscowej Strażów (rzeszowskie, gmina Krasne).
Strażnik - od straż, ze staropolskiego straża ‘pilnowanie, czuwanie’, też ‘rada królewska w dawnej Polsce’.
Strażnikiewicz - od straż, ze staropolskiego straża ‘pilnowanie, czuwanie’, też ‘rada królewska w dawnej Polsce’.
Strażnyk - od straż, ze staropolskiego straża ‘pilnowanie, czuwanie’, też ‘rada królewska w dawnej Polsce’.
Strażowian - od straż, ze staropolskiego straża ‘pilnowanie, czuwanie’, też ‘rada królewska w dawnej Polsce’.
Strażyc - od straż, ze staropolskiego straża ‘pilnowanie, czuwanie’, też ‘rada królewska w dawnej Polsce’.
Strażyc-Krzywda - złożenia brak; Strażyc od straż, ze staropolskiego straża ‘pilnowanie, czuwanie’, też ‘rada królewska w dawnej Polsce’; Krzywda od krzywda, krzywdzić.
Strażyk - od straż, ze staropolskiego straża ‘pilnowanie, czuwanie’, też ‘rada królewska w dawnej Polsce’.
Strażyński - od straż, ze staropolskiego straża ‘pilnowanie, czuwanie’, też ‘rada królewska w dawnej Polsce’.
Strąbek - od strąb ‘rana, zrąb’, strąbić, strębić ‘zwołać trąbieniem’.
Strąbel - od strąb ‘rana, zrąb’, strąbić, strębić ‘zwołać trąbieniem’.
Strąbski - od strąb ‘rana, zrąb’, strąbić, strębić ‘zwołać trąbieniem’.
Strącała - 1789 od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Strącek - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Strącel - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Strąciak - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Strącicki - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Strącik - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Strąciuk - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Strąciwilk - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Strącki - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Strączała - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Strączek - 1402 od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Strączek-Frączek - złożenia brak; Strączek 1402 od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’; Frączek 1411 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyżu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.
Strączek-Helios - złożenia brak; Strączek 1402 od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’; Helios od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.
Strączeński - 1763 od nazwy miejscowej Strączno (pilskie, gmina Wałcz), Stręczyn (chełm., gmina Cyców).
Strączka - 1425 od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Strączkiewicz - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Strączko - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Strączkowiak - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Strączkowski - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Strączuk - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Strączy - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Strączyk - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Strączyński - 1789 od nazwy miejscowej Strączno (pilskie, gmina Wałcz), Stręczyn (chełm., gmina Cyców).
Strączywilk - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Strąg - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Strąga - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Strągiewski - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Strągowski - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Strąk - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Strąka - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Strąkiewicz - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Strąkow - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Strąkowski - 1499 od nazwy miejscowje Strękowo (łomżyńskie, gmina Nur).
Strąków - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Strążek - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Strążewski - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Strążkiewicz - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Strążyc - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Strążyński - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Streb - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strebe - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strebecki - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strebejko - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strebek - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strebel - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strebeyko - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strebko - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strebkow - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strebkowski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Streblow - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Streblów - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strebski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strechler - od niemieckiej nazwy osobowej Strecker, ta od średnioniemieckiego strecken ‘naciągać, rozciągać’.
Streciwilk - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Strecker - od niemieckiej nazwy osobowej Strecker, ta od średnioniemieckiego strecken ‘naciągać, rozciągać’.
Streckier - od niemieckiej nazwy osobowej Strecker, ta od średnioniemieckiego strecken ‘naciągać, rozciągać’.
Streckor - od niemieckiej nazwy osobowej Strecker, ta od średnioniemieckiego strecken ‘naciągać, rozciągać’.
Streczan - od strzekać ‘dokuczać, dręczyć’ .
Streczen - od strzekać ‘dokuczać, dręczyć’ .
Streczeń - od strzekać ‘dokuczać, dręczyć’ .
Streda - w grupie nazwisk pochodzących od stredź ,ze staropolskiego strzedź ‘miód’, także od imion typu Strzeżymir, Strzedziwoj.
Stredulla - w grupie nazwisk pochodzących od stredź ,ze staropolskiego strzedź ‘miód’, także od imion typu Strzeżymir, Strzedziwoj.
Stredziński - w grupie nazwisk pochodzących od stredź ,ze staropolskiego strzedź ‘miód’, także od imion typu Strzeżymir, Strzedziwoj.
Strege - (forma zgermanizowana) od strzegać ‘strzec’, strzega ‘stróżka’.
Stregiel - (forma zgermanizowana) od strzegać ‘strzec’, strzega ‘stróżka’.
Stregl - (forma zgermanizowana) od strzegać ‘strzec’, strzega ‘stróżka’.
Stregł - (forma zgermanizowana) od strzegać ‘strzec’, strzega ‘stróżka’.
Strehl - (forma zgermanizowana) (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strehlak - (forma zgermanizowana) (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strehlau - (forma zgermanizowana) (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strehlka - (forma zgermanizowana) (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strehlke - (forma zgermanizowana) (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strehlow - (forma zgermanizowana) (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strei - od niemieckiej nazwy osobowej Strey, ta od nazwy miejscowej Streu lub od słowiańskich nazw osobowych typu Strzeżysław.
Streibel - od niemeickich nazw osobowych Straub (e), Streub, te od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sztywno się jeżyć (o włosach)’.
Streibon - od niemeickich nazw osobowych Straub (e), Streub, te od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sztywno się jeżyć (o włosach)’.
Streiboń - od niemeickich nazw osobowych Straub (e), Streub, te od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sztywno się jeżyć (o włosach)’.
Streich - od niemieckiej nazwy osobowej Streich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strich ‘uderzenie, cios’.
Streit - od niemieckiej nazwy osobowej Streit, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strit ‘spór, sprzeczka’.
Strej - od niemieckiej nazwy osobowej Strey, ta od nazwy miejscowej Streu lub od słowiańskich nazw osobowych typu Strzeżysław.
Streja - od niemieckiej nazwy osobowej Strey, ta od nazwy miejscowej Streu lub od słowiańskich nazw osobowych typu Strzeżysław.
Strejan - od niemieckiej nazwy osobowej Strey, ta od nazwy miejscowej Streu lub od słowiańskich nazw osobowych typu Strzeżysław.
Strejbel - od niemeickich nazw osobowych Straub (e), Streub, te od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sztywno się jeżyć (o włosach)’.
Strejbon - od niemeickich nazw osobowych Straub (e), Streub, te od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sztywno się jeżyć (o włosach)’.
Strejboń - od niemeickich nazw osobowych Straub (e), Streub, te od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sztywno się jeżyć (o włosach)’.
Strejch - od niemieckiej nazwy osobowej Streich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strich ‘uderzenie, cios’.
Strek - od gwarowego straka ‘sroka’, od czeskiego i słowackiego stroka ‘sroka’.
Strekier - od niemieckiej nazwy osobowej Strecker, ta od średnioniemieckiego strecken ‘naciągać, rozciągać’.
Strekowski - od nazwy miejscowej Strakowicze (KrW).
Strel - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strelac - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strelak - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strelał - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strelan - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strelc - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strelcow - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strelcz - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strelczenko - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strelczonek - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strelczuk - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strelczun - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strelczyk - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strelczyn - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strelec - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strelecki - od nazwy miejscowej Strzelce (kilka wsi).
Strelenko - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Streliński - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strelka - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strelke - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strelko - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strelnik - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strelnikow - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strelników - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strelow - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Streluk - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strelus - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strełko - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strełkow - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strełkowski - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strełków - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strema - od niemieckiej nazwy osobowej Stremm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sträm ‘kawałek pola’.
Stremal - od niemieckiej nazwy osobowej Stremm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sträm ‘kawałek pola’.
Strembeluk - od strąb ‘rana, zrąb’, strąbić, strębić ‘zwołać trąbieniem’.
Strembicki - od strąb ‘rana, zrąb’, strąbić, strębić ‘zwołać trąbieniem’.
Strembski - od strąb ‘rana, zrąb’, strąbić, strębić ‘zwołać trąbieniem’.
Stremciwilk - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Stremecki - od niemieckiej nazwy osobowej Stremm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sträm ‘kawałek pola’.
Stremel - od niemieckiej nazwy osobowej Stremm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sträm ‘kawałek pola’.
Stremer - od niemieckiej nazwy osobowej Stremm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sträm ‘kawałek pola’.
Stremich - od niemieckiej nazwy osobowej Stremm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sträm ‘kawałek pola’.
Stremik - od niemieckiej nazwy osobowej Stremm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sträm ‘kawałek pola’.
Stremla - od niemieckiej nazwy osobowej Stremm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sträm ‘kawałek pola’.
Stremlau - od niemieckiej nazwy osobowej Stremm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sträm ‘kawałek pola’.
Stremler - od niemieckiej nazwy osobowej Stremm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sträm ‘kawałek pola’.
Stremowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stremm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sträm ‘kawałek pola’.
Stremp - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strempel - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strempkiewicz - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Stremplewski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strempski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Stremski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strena - od stryj ‘brat ojca’.
Strenal - od stryj ‘brat ojca’.
Strencioch - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Strenciok - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Strenciwilk - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Strenczak - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Strenczek - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Streng - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Strenga - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Strenge - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Strengel - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Streniczuk - od stryj ‘brat ojca’.
Strenikowski - od stryj ‘brat ojca’.
Strenk - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Strenkowski - od nazwy miejscowje Strękowo (łomżyńskie, gmina Nur).
Strent - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Strenzioch - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Strenziok - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Strenzniok - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Strenźniak - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Strenźniok - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Strenżniok - (Śl) od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Strenżniuk - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Streńczak - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Streńkowski - od nazwy miejscowje Strękowo (łomżyńskie, gmina Nur).
Streński - od strzena ‘trzcina’, por. gwarowe strzeń ‘szreń’.
Strep - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strepeniuk - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strepiak - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strepikowski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strepka - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strepko - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strepniak - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strepski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strernach - od stelmach, także stalmach, starnach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’.
Streszewski - od nazwy miejscowej Straszów (piotrkowskie, gmina Rozprza; kieleckie, gmina Mniów), Straszewo (kilka wsi).
Stretecki - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Streteński - od nazwy miejscowej Stratyn (KrW),
Stretowicz - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Stretton - od strata ‘szkoda, ubytek’, stracić ‘ponieśc szkodę, zostać pozbawionym czegoś’.
Stręb - od strąb ‘rana, zrąb’, strąbić, strębić ‘zwołać trąbieniem’.
Strębicki - od strąb ‘rana, zrąb’, strąbić, strębić ‘zwołać trąbieniem’.
Strębowski - od strąb ‘rana, zrąb’, strąbić, strębić ‘zwołać trąbieniem’.
Strębski - od strąb ‘rana, zrąb’, strąbić, strębić ‘zwołać trąbieniem’.
Strębuluk - od strąb ‘rana, zrąb’, strąbić, strębić ‘zwołać trąbieniem’.
Strębyluk - od strąb ‘rana, zrąb’, strąbić, strębić ‘zwołać trąbieniem’.
Stręciwilk - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Stręczak - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Stręczek - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Stręczel - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Stręczelski - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Stręczkowski - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Stręczyński - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Stręczywilk - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Stręg - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Stręga - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Stręgiel - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Stręgowski - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Stręk - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Strękowski - od nazwy miejscowje Strękowo (łomżyńskie, gmina Nur).
Stręp - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strępski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Stręta - 1427 od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Strętkowicz - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Strętkowski - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Stręzioch - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Stręziok - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Strężniok - (Śl) od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Strężyna - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Strib - od strzybać ‘pić coś gęstego, chłeptać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Strieb.
Stricka - od niemieckiej nazwy osobowej Strecker, ta od średnioniemieckiego strecken ‘naciągać, rozciągać’.
Stricke - od niemieckiej nazwy osobowej Strecker, ta od średnioniemieckiego strecken ‘naciągać, rozciągać’.
Stricker - od niemieckiej nazwy osobowej Strecker, ta od średnioniemieckiego strecken ‘naciągać, rozciągać’.
Strigel - od niemieckich nazw osobowych Strieg (e)l, Strigl, te od średnio-wysoko-niemieckiego strigel ‘zgrzebło’.
Strigl - od niemieckich nazw osobowych Strieg (e)l, Strigl, te od średnio-wysoko-niemieckiego strigel ‘zgrzebło’.
Strilciow - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strilciów - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strilciw - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strilcow - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strilec - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Striło - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strisch - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Strisz - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Striszkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Striż - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Striżko - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Striżyk - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Strna - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Strnad - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Strnadel - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Strnadl - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Stroba - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strob-, por. staropolskie postrobić ‘posilic, wzmocnić’, czeskie ostrabiti se ‘odzyskać siły’.
Strobała - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strob-, por. staropolskie postrobić ‘posilic, wzmocnić’, czeskie ostrabiti se ‘odzyskać siły’.
Strobejko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strob-, por. staropolskie postrobić ‘posilic, wzmocnić’, czeskie ostrabiti se ‘odzyskać siły’.
Strobia - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strob-, por. staropolskie postrobić ‘posilic, wzmocnić’, czeskie ostrabiti se ‘odzyskać siły’.
Strobień - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strob-, por. staropolskie postrobić ‘posilic, wzmocnić’, czeskie ostrabiti se ‘odzyskać siły’.
Strobin - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strob-, por. staropolskie postrobić ‘posilic, wzmocnić’, czeskie ostrabiti se ‘odzyskać siły’.
Strobiń - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strob-, por. staropolskie postrobić ‘posilic, wzmocnić’, czeskie ostrabiti se ‘odzyskać siły’.
Strobisz - 1146 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strob-, por. staropolskie postrobić ‘posilic, wzmocnić’, czeskie ostrabiti se ‘odzyskać siły’.
Strobl - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strob-, por. staropolskie postrobić ‘posilic, wzmocnić’, czeskie ostrabiti se ‘odzyskać siły’.
Strobrowa - (Śl) od nazwy miejscowej Stobrawa (opolskie, gmina Popielów).
Stroch - 1440 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Strochalski - od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Strochan - 1265 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Strochowski - 1434 od nazwy miejscowej Strochowo (KrW).
Strochowski - 1710 od imion na Sto-, typu Stoisław, Stoigniew.
Strociak - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.
Strocki - od nazwy miejscowej Stroki (KrW).
Stroczak - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.
Stroczan - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.
Stroczański - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.
Stroczko - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.
Stroczkowski - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.
Stroczowski - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.
Stroczuk - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.
Stroczyk - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.
Stroczyński - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.
Strodula - od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’.
Strodziński - od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’.
Strof - od niemieckiej nazwy osobowej Straff ,ta od średnio-wysoko-niemieckiego straf ‘napięty, srogi; ostry’, także’ energiczny sprężysty’ lub od Straffe ‘kara’.
Stroff - od niemieckiej nazwy osobowej Straff ,ta od średnio-wysoko-niemieckiego straf ‘napięty, srogi; ostry’, także’ energiczny sprężysty’ lub od Straffe ‘kara’.
Strofowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Straff ,ta od średnio-wysoko-niemieckiego straf ‘napięty, srogi; ostry’, także’ energiczny sprężysty’ lub od Straffe ‘kara’.
Stroga - 1434 od imion złożonych typu Strogobor, Strogomir lub też od dawnego strogi ‘srogi’.
Stroganow - od imion złożonych typu Strogobor, Strogomir lub też od dawnego strogi ‘srogi’.
Stroganowski - od nazwy miejscowej Strogonowo (KrW).
Strogonowski - od nazwy miejscowej Strogonowo (KrW).
Strogosz - od imion złożonych typu Strogobor, Strogomir lub też od dawnego strogi ‘srogi’.
Strogowski - od imion złożonych typu Strogobor, Strogomir lub też od dawnego strogi ‘srogi’.
Strogulski - od imion złożonych typu Strogobor, Strogomir lub też od dawnego strogi ‘srogi’.
Strogusz - od imion złożonych typu Strogobor, Strogomir lub też od dawnego strogi ‘srogi’.
Strohbach-Gałuszka - złożenia brak; Strohbach- brak; Gałuszka 1607 od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti; lub od gwarowego gałuszka ‘kuleczka’.
Stroicki - 1471 od nazwy miejscowej Strojec (częstochowskie, gmina Praszka).
Stroik - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Stroike - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Stroikowski - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Stroiny - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Stroisz - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Stroiwąs - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Stroiwons - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Stroj - 1125 w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Stroja - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strojak - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strojan - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strojczyk - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strojczyński - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strojec - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strojecki - 1472 od nazwy miejscowej Strojec (częstochowskie, gmina Praszka).
Strojek - 1592 w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strojer - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strojeszyn - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strojewski - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strojk - (Pom) w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strojka - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strojke - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strojkiewicz - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strojkowski - 1684 w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strojn - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strojna - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strojniak - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strojnicki - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strojnik - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strojnowski - od nazwy miejscowej Strojnów (kieleckie, gmina Pierzchnica).
Strojny - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strojs - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strojuk - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strojwas - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strojwąs - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Strojwons - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Strok - 1447 od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.
Stroka - XIII w. od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.
Strokacz - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.
Strokin - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.
Strokocz - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.
Strokol - (Śl) od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.
Strokoń - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.
Strokosz - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.
Strokowicz - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.
Strokowski - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.
Strola - od niemieckiej nazwy osobowej Ströll, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strudel ‘kręcić się, wirować’ lub też od polskiego Strol-, Stral-.
Strolik - od niemieckiej nazwy osobowej Ströll, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strudel ‘kręcić się, wirować’ lub też od polskiego Strol-, Stral-.
Stroła - od niemieckiej nazwy osobowej Ströll, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strudel ‘kręcić się, wirować’ lub też od polskiego Strol-, Stral-.
Strom - od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.
Stroma, m. - od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.
Stromak - od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.
Stromalski - od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.
Stromb - od strąb ‘rana, zrąb’, strąbić, strębić ‘zwołać trąbieniem’.
Strombek - od strąb ‘rana, zrąb’, strąbić, strębić ‘zwołać trąbieniem’.
Strombiński - od strąb ‘rana, zrąb’, strąbić, strębić ‘zwołać trąbieniem’.
Strombowski - od strąb ‘rana, zrąb’, strąbić, strębić ‘zwołać trąbieniem’.
Stromczeński - od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.
Stromczyński - od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.
Stromecki - od nazwy miejscowej Stromiec (radomskie, gmina Stromiec).
Stromek - 1394-95 od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.
Stromiarz - od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.
Stromich - od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.
Stromicki - od nazwy miejscowej Stromiec (radomskie, gmina Stromiec).
Stromiełło - do Polski przyszło z Kresów Wschodnich, zapewne przez pośrednictwo litewskiej nazwy osobowej Stromila, ale do języka litewskiego z języków wschodniosłowiańskich, w których pochodzi od podstawy Strom-.
Stromiło - 1428 do Polski przyszło z Kresów Wschodnich, zapewne przez pośrednictwo litewskiej nazwy osobowej Stromila, ale do języka litewskiego z języków wschodniosłowiańskich, w których pochodzi od podstawy Strom-.
Stromin - od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.
Stromiński - od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.
Stromka - od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.
Stromkie - od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.
Stromkowski - od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.
Stromof - od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.
Stromowski - od nazwy miejscowej Stromowa (KrW).
Strompel - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Stromplewski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strompłoć - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strompoć - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strompowski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Stromski - 1700 od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.
Stromsky - od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.
Stromyło - do Polski przyszło z Kresów Wschodnich, zapewne przez pośrednictwo litewskiej nazwy osobowej Stromila, ale do języka litewskiego z języków wschodniosłowiańskich, w których pochodzi od podstawy Strom-.
Stromzek - (Śl) od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Strona - 1680 w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.
Stronc - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Stronca - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Stroncała - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Stroncik - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Stronciuk - od strącać, stręcić ‘zepchnąć, zwalić; wydzielać się z roztworu’.
Stronczak - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Stronczeński - od nazwy miejscowej Strączno (pilskie, gmina Wałcz), Stręczyn (chełm., gmina Cyców).
Stronczyński - od nazwy miejscowej Strączno (pilskie, gmina Wałcz), Stręczyn (chełm., gmina Cyców).
Stronek - 1233 w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.
Strong - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Strongowski - od gwarowego strąg ‘pstrąg’, strąga ‘ogrodzone miejsce na polu lub w lesie przeznaczone dla owiec’.
Stroniak - w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.
Stroniarczyk - w grupie nazwisk pochodzących od struna ‘naciągnięta nić z jelit lub z drutu służąca do wydobywania dźwięku z instrumentu muzycznego’, dawniej też ‘cięciwa w łuku’; od struniarz ‘rzemieślnik naciągający struny’.
Stroniarski - w grupie nazwisk pochodzących od struna ‘naciągnięta nić z jelit lub z drutu służąca do wydobywania dźwięku z instrumentu muzycznego’, dawniej też ‘cięciwa w łuku’; od struniarz ‘rzemieślnik naciągający struny’.
Stroniarz - 1641 w grupie nazwisk pochodzących od struna ‘naciągnięta nić z jelit lub z drutu służąca do wydobywania dźwięku z instrumentu muzycznego’, dawniej też ‘cięciwa w łuku’; od struniarz ‘rzemieślnik naciągający struny’.
Stronias - w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.
Stroniasz - w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.
Stroniawski - od nazw miejscowych Stroniewice (skierniewickie, gmina Domaniewice), Stronowice (KrW).
Stroniczek - w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.
Stroniecki - w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.
Stroniewski - od nazw miejscowych Stroniewice (skierniewickie, gmina Domaniewice), Stronowice (KrW).
Stronik - w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.
Stronikowski - w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.
Stronisz - w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.
Stronk - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Stronka - 1671 w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.
Stronkiewicz - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Stronkowski - od nazwy miejscowje Strękowo (łomżyńskie, gmina Nur).
Stronowicz - w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.
Stroń - 1125 w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.
Strończak - w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.
Strończek - w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.
Strończeński - od nazwy miejscowej Strączno (pilskie, gmina Wałcz), Stręczyn (chełm., gmina Cyców).
Strończyk - w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.
Strończyński - od nazwy miejscowej Strączno (pilskie, gmina Wałcz), Stręczyn (chełm., gmina Cyców).
Stroński - 1501 od nazwy miejscowej Stronie (częste), Strońsko (sieradzkie, gmina Zapolice).
Strop - od strop ‘pułap, powała’.
Stropa - od strop ‘pułap, powała’.
Stropczyński - od strop ‘pułap, powała’.
Stropek - 1463 od strop ‘pułap, powała’.
Stropel - 1754 od strop ‘pułap, powała’.
Stropiński - od strop ‘pułap, powała’.
Stros - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.
Strosberg - 1357 od nazwy miejscowej StraBberg, dziś Ulicko (jel., gmina Świeradów).
Strosberk - 1387 od nazwy miejscowej StraBberg, dziś Ulicko (jel., gmina Świeradów).
Strosik - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.
Strosin - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.
Strosiński - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.
Stroska - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.
Stroske - (Pom) w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.
Strosny - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.
Strosowski - od nazwy miejscowej Stroszowice (opolskie, gmina Lewin Brzeski).
Strossowski - od nazwy miejscowej Stroszowice (opolskie, gmina Lewin Brzeski).
Strosyk - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.
Strosz - 1388 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.
Stroszak - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.
Stroszczak - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.
Stroszczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.
Stroszczyński - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.
Stroszek - 1400 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.
Stroszewski - od nazwy miejscowej Stroszowice (opolskie, gmina Lewin Brzeski).
Stroszowski - od nazwy miejscowej Stroszowice (opolskie, gmina Lewin Brzeski).
Stroszyński - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.
Strot - od śrut, także śrót, srut ‘naboje do broni myśliwskiej’, śruta, ze staropolskiego szrota ‘grube części ziarna pozostałe po pierwszym przemiale; prażone makuchy’.
Strota - od śrut, także śrót, srut ‘naboje do broni myśliwskiej’, śruta, ze staropolskiego szrota ‘grube części ziarna pozostałe po pierwszym przemiale; prażone makuchy’.
Strotyński - od śrut, także śrót, srut ‘naboje do broni myśliwskiej’, śruta, ze staropolskiego szrota ‘grube części ziarna pozostałe po pierwszym przemiale; prażone makuchy’.
Strowa - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.
Strowiak - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.
Strowicki - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.
Strowicz - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.
Strowik - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.
Strowiński - zapewne od nazwy miejscowej Strawienniki (KrW).
Strownik - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.
Strowski - od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, strawić.
Stroyewski - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Stroyk - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Stroynowski - od nazwy miejscowej Strojnów (kieleckie, gmina Pierzchnica).
Stroz - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strozecki - od nazwy miejscowej Strożyska (kieleckie, gmina Nowy Korczyn).
Strozik - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stroziński - od nazwy miejscowej Stróżna (nowosądeckie, gmina Bobowa).
Stroziuk - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strozyk - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strozyński - od nazwy miejscowej Stróżna (nowosądeckie, gmina Bobowa).
Stroż - 1388 od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strożak - 1492 od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strożczak - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strożczyk - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strożecki - od nazwy miejscowej Strożyska (kieleckie, gmina Nowy Korczyn).
Strożek - 1400 od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strożenko - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strożewski - 1434 od nazwy miejscowej Stróżewo (kilka wsi).
Strożka - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strożkowski - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strożna - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strożniak - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strożny - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strożowski - od nazwy miejscowej Stróżewo (kilka wsi).
Strożuk - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strożycki - 1395 od nazwy miejscowej Strożyska (kieleckie, gmina Nowy Korczyn).
Strożyk - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strożyński - 1463 od nazwy miejscowej Stróżna (nowosądeckie, gmina Bobowa).
Stróbel - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy strob-, por. staropolskie postrobić ‘posilic, wzmocnić’, czeskie ostrabiti se ‘odzyskać siły’.
Stróg - od imion złożonych typu Strogobor, Strogomir lub też od dawnego strogi ‘srogi’.
Strógalski - od imion złożonych typu Strogobor, Strogomir lub też od dawnego strogi ‘srogi’.
Strógarek - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strógarski - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strój - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strójecki - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strójka - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strójniak - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strójnowski - od nazwy miejscowej Strojnów (kieleckie, gmina Pierzchnica).
Strójwas - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strójwąs - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strójwęs - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Stróm - od stromy ‘pochyły’, strom ‘zbocze’.
Strómiłło - do Polski przyszło z Kresów Wschodnich, zapewne przez pośrednictwo litewskiej nazwy osobowej Stromila, ale do języka litewskiego z języków wschodniosłowiańskich, w których pochodzi od podstawy Strom-.
Strópek - od strup.
Stróski - 1438 od nazw miejscowych Stróża, Stróże (częste).
Strósz - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.
Strószczak - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.
Strószczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.
Stróś - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych na Stro-, por. Strogobor, Stronisław.
Stróz - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strózczyk - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strózek - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strózewski - od nazwy miejscowej Stróżewo (kilka wsi).
Stróziak - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strózik - 1673 od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strózikiewicz - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strózikowski - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stróziński - od nazwy miejscowej Stróżna (nowosądeckie, gmina Bobowa).
Strózka - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strózniak - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stróznik - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strózny - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strózyczak - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strózyk - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strózykiewicz - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stróźniak - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stróż - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stróżak - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stróżanowski - od nazwy miejscowej Strużany (Łotwa).
Stróżański - od nazwy miejscowej Strużany (Łotwa).
Stróżczak - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stróżczyk - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stróżecki - od nazwy miejscowej Strożyska (kieleckie, gmina Nowy Korczyn).
Stróżek - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stróżel - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stróżeński - od nazwy miejscowej Stróżna (nowosądeckie, gmina Bobowa).
Stróżeński - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stróżew - od nazwy miejscowej Stróżewo (kilka wsi).
Stróżewski - od nazwy miejscowej Stróżewo (kilka wsi).
Stróżik - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stróżka - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stróżkiewicz - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stróżkowski - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stróżna - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stróżniak - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stróżnik - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stróżny - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stróżowski - od nazwy miejscowej Stróżewo (kilka wsi).
Stróżycki - od nazwy miejscowej Strożyska (kieleckie, gmina Nowy Korczyn).
Stróżyczak - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stróżyczek - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stróżyczyk - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stróżyk - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stróżykiewicz - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stróżykowski - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Stróżyna - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Stróżyński - od nazwy miejscowej Stróżna (nowosądeckie, gmina Bobowa).
Strub - od niemieckiej nazwy osobowej Strube, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sterczeć’.
Struba - od niemieckiej nazwy osobowej Strube, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sterczeć’.
Strubal - od niemieckiej nazwy osobowej Strube, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sterczeć’.
Strubane - od niemieckiej nazwy osobowej Strube, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sterczeć’.
Strubczewski - od niemieckiej nazwy osobowej Strube, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sterczeć’.
Strube - od niemieckiej nazwy osobowej Strube, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sterczeć’.
Strubecki - od niemieckiej nazwy osobowej Strube, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sterczeć’.
Strubel - od niemieckiej nazwy osobowej Strube, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sterczeć’; od niemieckiej nazwy osobowej Strubel.
Strubicki - od nazwy miejscowej Strubiny (ciechanowskie, gmina Płońsk; warszawskie, gmina Zakroczym).
Strubiński - od nazwy miejscowej Strubiny (ciechanowskie, gmina Płońsk; warszawskie, gmina Zakroczym).
Strublewski - od niemieckiej nazwy osobowej Strube, ta od średnio-wysoko-niemieckiego struben ‘sterczeć’; od niemieckiej nazwy osobowej Strubel.
Struc - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Struca - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Strucala - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Strucek - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Strucel - 1467 od strucel, strucla ‘rodzaj pieczywa’.
Strucelka - 1551 od strucel, strucla ‘rodzaj pieczywa’.
Struch - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego struchły ‘zmurszały, zbutwiały’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Struck, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strüch ‘krzew, zarośla’.
Struchalski - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego struchły ‘zmurszały, zbutwiały’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Struck, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strüch ‘krzew, zarośla’.
Struchańczuk - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego struchły ‘zmurszały, zbutwiały’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Struck, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strüch ‘krzew, zarośla’.
Strucharek - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego struchły ‘zmurszały, zbutwiały’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Struck, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strüch ‘krzew, zarośla’.
Strucharski - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego struchły ‘zmurszały, zbutwiały’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Struck, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strüch ‘krzew, zarośla’.
Struchman - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego struchły ‘zmurszały, zbutwiały’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Struck, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strüch ‘krzew, zarośla’.
Struchmańczuk - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego struchły ‘zmurszały, zbutwiały’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Struck, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strüch ‘krzew, zarośla’.
Struchowicz - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego struchły ‘zmurszały, zbutwiały’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Struck, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strüch ‘krzew, zarośla’.
Struchowski - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego struchły ‘zmurszały, zbutwiały’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Struck, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strüch ‘krzew, zarośla’.
Strucin - od śrut, także śrót, srut ‘naboje do broni myśliwskiej’, śruta, ze staropolskiego szrota ‘grube części ziarna pozostałe po pierwszym przemiale; prażone makuchy’.
Struciński - od nazwy miejscowej Strutyn (KrW).
Struciński - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Struciński - od śrut, także śrót, srut ‘naboje do broni myśliwskiej’, śruta, ze staropolskiego szrota ‘grube części ziarna pozostałe po pierwszym przemiale; prażone makuchy’.
Struciuk - od śrut, także śrót, srut ‘naboje do broni myśliwskiej’, śruta, ze staropolskiego szrota ‘grube części ziarna pozostałe po pierwszym przemiale; prażone makuchy’.
Struck - (Pom) od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Strucke - (Śl) od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Strucki - od nazwy miejscowej Struki (Wileńszczyzna).
Strucla - 1673 od strucel, strucla ‘rodzaj pieczywa’.
Struczak - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Struczał - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Struczek - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Struczewski - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Struczinski - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Struczka - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Struczko - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Struczowski - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Struczuk - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Struczyk - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Struczyński - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Struć - od śrut, także śrót, srut ‘naboje do broni myśliwskiej’, śruta, ze staropolskiego szrota ‘grube części ziarna pozostałe po pierwszym przemiale; prażone makuchy’.
Strudlik - od strudel ‘rodzaj ciasta z jabłkami lub makiem’.
Strudliński - od strudel ‘rodzaj ciasta z jabłkami lub makiem’.
Strudnik - od dawnego strudzić ‘zmęczyć; pozbawić sił’.
Strudowski - od dawnego strudzić ‘zmęczyć; pozbawić sił’.
Strudzik - od dawnego strudzić ‘zmęczyć; pozbawić sił’.
Strudziński - od dawnego strudzić ‘zmęczyć; pozbawić sił’.
Struf - od niemieckiej nazwy osobowej Strufe, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strüf ‘sterczeć’.
Struffe - od niemieckiej nazwy osobowej Strufe, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strüf ‘sterczeć’.
Strug - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Struga - 1436 w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’; od struga ‘potok’.
Strugacz - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strugala - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strugalewicz - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strugalewski - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strugaliński - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strugalla - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strugalski - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strugała - 1395 w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strugałła - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strugałło - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Struganek - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Struganow - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strugar - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strugarek - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strugasek - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strugasiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strugiel - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strugielski - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strugiński - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strugla - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Struglewski - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Struglik - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strugliński - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strugolewski - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strugowski - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strugólewski - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strugulewski - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Struj - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strujew - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Strujwąs - w grupie nazwisk pochodzącyh od stroić, dawniej ‘czynić, robić’, też ‘upiększać, ubierać’.
Struk - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Strukało - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Strukan - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Strukiel - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Strukiewicz - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Strukow - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Strukowicz - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Strukowski - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Struków - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Strukulski - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Strukus - od strukać ‘wydawać głos typowy dla żurawi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sruck.
Strulak - od struć ‘zaszkodzić czyjemuś zdrowiu; otruć’, struły ‘struty’.
Strulczyk - od struć ‘zaszkodzić czyjemuś zdrowiu; otruć’, struły ‘struty’.
Strulik - od struć ‘zaszkodzić czyjemuś zdrowiu; otruć’, struły ‘struty’.
Struliński - od struć ‘zaszkodzić czyjemuś zdrowiu; otruć’, struły ‘struty’.
Strulis - od struć ‘zaszkodzić czyjemuś zdrowiu; otruć’, struły ‘struty’.
Strulski - od struć ‘zaszkodzić czyjemuś zdrowiu; otruć’, struły ‘struty’.
Struła - 1520 od struć ‘zaszkodzić czyjemuś zdrowiu; otruć’, struły ‘struty’.
Strułowicz - od struć ‘zaszkodzić czyjemuś zdrowiu; otruć’, struły ‘struty’.
Strułyński - od struć ‘zaszkodzić czyjemuś zdrowiu; otruć’, struły ‘struty’.
Strum - w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.
Struma - w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.
Struman - w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.
Strumecki - w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.
Strumf - od niemieckiej nazwy osobowej Strumpf, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strumpf ‘pniak’.
Strumff - od niemieckiej nazwy osobowej Strumpf, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strumpf ‘pniak’.
Strumiak - w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.
Strumiało - do Polski przyszło z Kresów Wschodnich, zapewne przez pośrednictwo litewskiej nazwy osobowej Stromila, ale do języka litewskiego z języków wschodniosłowiańskich, w których pochodzi od podstawy Strom-.
Strumian - w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.
Strumicki - – w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianom- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.
Strumień - w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.
Strumieński - 1676 od nazwy miejscowej Strumiany (kilka wsi).
Strumiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.
Strumik - w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.
Strumikowski - w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.
Strumił - 1497 do Polski przyszło z Kresów Wschodnich, zapewne przez pośrednictwo litewskiej nazwy osobowej Stromila, ale do języka litewskiego z języków wschodniosłowiańskich, w których pochodzi od podstawy Strom-.
Strumiłko - do Polski przyszło z Kresów Wschodnich, zapewne przez pośrednictwo litewskiej nazwy osobowej Stromila, ale do języka litewskiego z języków wschodniosłowiańskich, w których pochodzi od podstawy Strom-.
Strumiłkowski - do Polski przyszło z Kresów Wschodnich, zapewne przez pośrednictwo litewskiej nazwy osobowej Stromila, ale do języka litewskiego z języków wschodniosłowiańskich, w których pochodzi od podstawy Strom-.
Strumiłło - do Polski przyszło z Kresów Wschodnich, zapewne przez pośrednictwo litewskiej nazwy osobowej Stromila, ale do języka litewskiego z języków wschodniosłowiańskich, w których pochodzi od podstawy Strom-.
Strumiło - 1438 do Polski przyszło z Kresów Wschodnich, zapewne przez pośrednictwo litewskiej nazwy osobowej Stromila, ale do języka litewskiego z języków wschodniosłowiańskich, w których pochodzi od podstawy Strom-.
Strumiłowski - do Polski przyszło z Kresów Wschodnich, zapewne przez pośrednictwo litewskiej nazwy osobowej Stromila, ale do języka litewskiego z języków wschodniosłowiańskich, w których pochodzi od podstawy Strom-.
Strumiński - 1788 od nazwy miejscowej Strumiany (kilka wsi).
Strumk - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.
Strumnik - w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.
Strumowski - w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.
Strumpf - od niemieckiej nazwy osobowej Strumpf, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strumpf ‘pniak’.
Strumph - od niemieckiej nazwy osobowej Strumpf, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strumpf ‘pniak’.
Strumpski - w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.
Strumski - w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.
Strumuński - w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.
Strumyk - 1398 w grupie nazwisk pochodzących od strumień, strumyk; może też od podstawy strom-, ze zmianą om- w um-, jak w gwarowym słuma ‘słoma’.
Struna - 1487 w grupie nazwisk pochodzących od struna ‘naciągnięta nić z jelit lub z drutu służąca do wydobywania dźwięku z instrumentu muzycznego’, dawniej też ‘cięciwa w łuku’.
Strunc - od niemieckiej nazwy osobowej Strunz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strunze ‘pniak’.
Strunciak - od niemieckiej nazwy osobowej Strunz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strunze ‘pniak’.
Strunczak - od niemieckiej nazwy osobowej Strunz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strunze ‘pniak’.
Strunek - w grupie nazwisk pochodzących od struna ‘naciągnięta nić z jelit lub z drutu służąca do wydobywania dźwięku z instrumentu muzycznego’, dawniej też ‘cięciwa w łuku’.
Strunge - od niemieckich nazw osobowych Strunge, Strunk, te od średnio-wysoko-niemieckiego strunc ‘pniak’.
Strungowski - od niemieckich nazw osobowych Strunge, Strunk, te od średnio-wysoko-niemieckiego strunc ‘pniak’.
Struniawski - od nazwy miejscowej Struniawy (ostrołęckie, gmina Goworowo).
Strunic - w grupie nazwisk pochodzących od struna ‘naciągnięta nić z jelit lub z drutu służąca do wydobywania dźwięku z instrumentu muzycznego’, dawniej też ‘cięciwa w łuku’.
Struniec - w grupie nazwisk pochodzących od struna ‘naciągnięta nić z jelit lub z drutu służąca do wydobywania dźwięku z instrumentu muzycznego’, dawniej też ‘cięciwa w łuku’.
Struniewicz - w grupie nazwisk pochodzących od struna ‘naciągnięta nić z jelit lub z drutu służąca do wydobywania dźwięku z instrumentu muzycznego’, dawniej też ‘cięciwa w łuku’.
Struniewski - od nazwy miejscowej Struniawy (ostrołęckie, gmina Goworowo).
Strunik - 1431 w grupie nazwisk pochodzących od struna ‘naciągnięta nić z jelit lub z drutu służąca do wydobywania dźwięku z instrumentu muzycznego’, dawniej też ‘cięciwa w łuku’.
Strunikowski - w grupie nazwisk pochodzących od struna ‘naciągnięta nić z jelit lub z drutu służąca do wydobywania dźwięku z instrumentu muzycznego’, dawniej też ‘cięciwa w łuku’.
Strunk - od niemieckich nazw osobowych Strunge, Strunk, te od średnio-wysoko-niemieckiego strunc ‘pniak’.
Strunka - 1461 w grupie nazwisk pochodzących od struna ‘naciągnięta nić z jelit lub z drutu służąca do wydobywania dźwięku z instrumentu muzycznego’, dawniej też ‘cięciwa w łuku’.
Strunkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od struna ‘naciągnięta nić z jelit lub z drutu służąca do wydobywania dźwięku z instrumentu muzycznego’, dawniej też ‘cięciwa w łuku’.
Strunnik - 1444 w grupie nazwisk pochodzących od struna ‘naciągnięta nić z jelit lub z drutu służąca do wydobywania dźwięku z instrumentu muzycznego’, dawniej też ‘cięciwa w łuku’.
Strunowski - w grupie nazwisk pochodzących od struna ‘naciągnięta nić z jelit lub z drutu służąca do wydobywania dźwięku z instrumentu muzycznego’, dawniej też ‘cięciwa w łuku’.
Strunpf - od niemieckiej nazwy osobowej Strumpf, ta od średnio-wysoko-niemieckiego strumpf ‘pniak’.
Struń - w grupie nazwisk pochodzącyh od podstawy stron-, por. strona, stronić, ustroń, imiona złożone typu Stronisław.
Struński - od nazwy miejscowej Stronie (częste), Strońsko (sieradzkie, gmina Zapolice).
Strup - 1385 od strup.
Strupczewski - od nazwy miejscowej Strupczewo (płockie, gmina Brudzeń Duży).
Strupek - od strup.
Strupichowski - od nazwy miejscowej Strupiechów (siedleckie, gmina Wierzbno).
Strupicki - od nazwy miejscowej Strupice (kieleckie, gmina Waśniów).
Strupiechowski - od nazwy miejscowej Strupiechów (siedleckie, gmina Wierzbno).
Strupieniuk - od strup.
Strupieński - od nazwy miejscowej Strupin (chełm., gmina Chełm), Strupiny (sieradzkie, gmina Buczek).
Strupiński - od nazwy miejscowej Strupin (chełm., gmina Chełm), Strupiny (sieradzkie, gmina Buczek).
Strupk - 1411 (KrW) od strup.
Strupkiewicz - od strup.
Strupkowski - od nazwy miejscowej Strupków (KrW).
Strupowiec - od strup.
Strupowski - od strup.
Struppek - (Pom) od strup.
Strupski - od strup.
Strurzyński - od nazwy miejscowej Stróżna (nowosądeckie, gmina Bobowa).
Strus - od struś, ze staropolskiego strus.
Strusch - od struś, ze staropolskiego strus.
Struschka - od struś, ze staropolskiego strus.
Struse - od struś, ze staropolskiego strus.
Strusek - od struś, ze staropolskiego strus.
Strusewicz - od struś, ze staropolskiego strus.
Strusiak - od struś, ze staropolskiego strus.
Strusiewicz - od struś, ze staropolskiego strus.
Strusik - od struś, ze staropolskiego strus.
Strusiński - 1471 od nazwy miejscowej Strusin (ciechanowskie, gmina Sońsk), Strusino (płockie, gmina Bielsk).
Struski - 1495 od nazw miejscowych Stróża, Stróże (częste).
Strusowski - od nazwy miejscowej Strusów (KrW).
Struss - od struś, ze staropolskiego strus.
Strusz - od struś, ze staropolskiego strus.
Struszczak - od struś, ze staropolskiego strus.
Struszczenek - od struś, ze staropolskiego strus.
Struszczyk - od struś, ze staropolskiego strus.
Struszek - od struś, ze staropolskiego strus.
Struszewski - 1456 od nazwy miejscowej Struszewo (słupskie, gmina Borzytuchom).
Struszka - od struś, ze staropolskiego strus.
Struszkiewicz - od struś, ze staropolskiego strus.
Struszkowski - od struś, ze staropolskiego strus.
Struszyński - od nazwy miejscowej Strusin (ciechanowskie, gmina Sońsk), Strusino (płockie, gmina Bielsk).
Struś - 1510 od struś, ze staropolskiego strus.
Struśkowski - od struś, ze staropolskiego strus.
Struśnik - od struś, ze staropolskiego strus.
Strut - od śrut, także śrót, srut ‘naboje do broni myśliwskiej’, śruta, ze staropolskiego szrota ‘grube części ziarna pozostałe po pierwszym przemiale; prażone makuchy’.
Struta - od śrut, także śrót, srut ‘naboje do broni myśliwskiej’, śruta, ze staropolskiego szrota ‘grube części ziarna pozostałe po pierwszym przemiale; prażone makuchy’.
Strutta - od śrut, także śrót, srut ‘naboje do broni myśliwskiej’, śruta, ze staropolskiego szrota ‘grube części ziarna pozostałe po pierwszym przemiale; prażone makuchy’.
Strutwa - od śrut, także śrót, srut ‘naboje do broni myśliwskiej’, śruta, ze staropolskiego szrota ‘grube części ziarna pozostałe po pierwszym przemiale; prażone makuchy’.
Strutyński - 1411 od nazwy miejscowej Strutyn (KrW).
Struwe - od niemieckiej nazwy osobowej Struwe, ta od średnioniemieckiego struf, struve ‘chropowaty, szorstki’.
Struzicki - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Struziczak - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Struzik - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Struzikiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Struziko - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Struzikowski - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Struzil - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Struzin - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Struzina - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Struziński - od nazwy miejscowej Stróżna (nowosądeckie, gmina Bobowa).
Struziński - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Struzyna - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Struzyński - od nazwy miejscowej Stróżna (nowosądeckie, gmina Bobowa).
Struż - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strużak - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strużanowski - od nazwy miejscowej Strużany (Łotwa).
Strużański - od nazwy miejscowej Strużany (Łotwa).
Strużczyk - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strużek - 1471 w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strużeński - od nazwy miejscowej Stróżna (nowosądeckie, gmina Bobowa).
Strużewski - od nazwy miejscowej Stróżewo (kilka wsi).
Strużka - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strużkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strużkowski - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strużna - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strużny - od stróż, ze staropolskiego stroż ‘ten, kto strzeże’.
Strużny - 1691– w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strużuk - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strużybełt - 1499 w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’; od struga + bełt ‘strzała, kosa’.
Strużycki - od nazwy miejscowej Strożyska (kieleckie, gmina Nowy Korczyn).
Strużyczak - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strużyk - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strużykiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strużykowski - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strużyn - w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strużyna - 1492 w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strużynka - 1621 w grupie nazwisk pochodzących od strugać ‘wycinać coś z drzewa; zdejmować zewnętrzną warstwę’, strug ‘narzędzie stolarskie, hebel; statek rzeczny, galar; strumień’.
Strużyński - od nazwy miejscowej Stróżna (nowosądeckie, gmina Bobowa).
Stryba - od strybać ‘pić coś gęstego, chłeptać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Strieb.
Strybe - od strzybać ‘pić coś gęstego, chłeptać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Strieb.
Strybel - od strzybać ‘pić coś gęstego, chłeptać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Strieb.
Strybelski - od strzybać ‘pić coś gęstego, chłeptać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Strieb.
Strybicki - od strzybać ‘pić coś gęstego, chłeptać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Strieb.
Strybol - od strzybać ‘pić coś gęstego, chłeptać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Strieb.
Strybowski - od strzybać ‘pić coś gęstego, chłeptać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Strieb.
Strybuć - od strzybać ‘pić coś gęstego, chłeptać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Strieb.
Strybulewicz - od strzybać ‘pić coś gęstego, chłeptać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Strieb.
Stryburski - od strzybać ‘pić coś gęstego, chłeptać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Strieb.
Stryc - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Strycalski - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Strycel - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Strych - 1567 od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychacki - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychacz - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychalczuk - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychalczyk - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychalski - 1760 od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychaluk - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychała - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychan - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychaniecki - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychanin - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychanowski - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychanyn - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychar - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strycharczak - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strycharczuk - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strycharczyk - 1516 od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strycharz - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strycharzewski - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychasz - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychaszewski - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychatski - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strycher - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strycherczuk - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strycherski - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychlerz - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strycholski - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strycholuk - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychon - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychoń - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychor - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychorczuk - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychorczyk - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychorski - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychowski - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychulski - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychun - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychuniec - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychuń - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychyniec - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strychyrczyk - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strycki - od nazw miejscowych typu Strych, Stryki.
Strycula - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Strycuła - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Strycz - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Stryczak - 1664 od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Stryczalski - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Stryczarczuk - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Stryczarczyk - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Stryczek - 1401 od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Stryczeniewicz - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Stryczewski - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Stryczke - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Stryczko - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Stryczkowski - 1705 od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Stryczna - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Stryczniewicz - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Stryczny - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Stryczowski - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Stryczula - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Stryczula-Maśniak - złożenia brak; Stryczula od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’; Maśniak 1795 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy mast-, por. maścić, o-masta.
Stryczuła - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Stryczyniewicz - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Stryczyński - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Stryek - od stryj ‘brat ojca’.
Stryga - w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.
Strygała - w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.
Stryganek - w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.
Strygl - od niemieckich nazw osobowych Strieg (e)l, Strigl, te od średnio-wysoko-niemieckiego strigel ‘zgrzebło’.
Strygo - w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.
Strygoń - w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.
Strygowicz - w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.
Strygulec - w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.
Strygulski - w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.
Strygun - w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.
Stryguń - w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.
Stryhun - w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.
Stryi - (Śl) od stryj ‘brat ojca’.
Stryiński - od nazwy miejscowej Stryjno (lubelskie, gmina Rybczewice).
Stryj - 1393 od stryj ‘brat ojca’.
Stryja - od stryj ‘brat ojca’.
Stryjak - 1660 od stryj ‘brat ojca’.
Stryjakiewicz - od stryj ‘brat ojca’.
Stryjakowski - od stryj ‘brat ojca’.
Stryjanowski - od stryj ‘brat ojca’.
Stryjas - od stryj ‘brat ojca’.
Stryjasz - od stryj ‘brat ojca’.
Stryjaś - od stryj ‘brat ojca’.
Stryjczak - od stryj ‘brat ojca’.
Stryjczek - od stryj ‘brat ojca’.
Stryjczewski - od stryj ‘brat ojca’.
Stryjczyk - od stryj ‘brat ojca’.
Stryjec - 1386 od stryj ‘brat ojca’.
Stryjecki - od nazwy miejscowej Stryjki (łomżyńskie, gmina Szumowo; ostrołęckie, gmina Tłuszcz).
Stryjek - 1391 od stryj ‘brat ojca’.
Stryjeński - 1442 od nazwy miejscowej Stryjno (lubelskie, gmina Rybczewice).
Stryjewski - 1442 od nazwy miejscowej Stryjewo (ciechanowskie, gmina Grudusk).
Stryjkiewicz - od stryj ‘brat ojca’.
Stryjkowski - 1433 od nazwy miasta Stryjkow, dziś Stryków (łódzkie).
Stryjków - od stryj ‘brat ojca’.
Stryjna, m. - 1467 od stryj ‘brat ojca’.
Stryjniak - od stryj ‘brat ojca’.
Stryjnik - od stryj ‘brat ojca’.
Stryjonek - od stryj ‘brat ojca’.
Stryjowski - 1442 od nazwy miejscowej Stryjewo (ciechanowskie, gmina Grudusk).
Stryjski - 1380 od nazwy miasta Stryj (KrW).
Stryjuda - od stryj ‘brat ojca’.
Stryk - 1397 od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Strykacz - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Strykała - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Strykarski - od niemieckiej nazwy osobowej Strecker, ta od średnioniemieckiego strecken ‘naciągać, rozciągać’.
Strykarski - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Strykier - od niemieckiej nazwy osobowej Strecker, ta od średnioniemieckiego strecken ‘naciągać, rozciągać’.
Strykiewicz - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Strykosz - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Strykowicz - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Strykowiec - od stryk, ze staropolskiego ‘stryj’, od strykać ‘stoczyć’.
Strykowski - 1729 od nazw miejscowych typu Stryków, Strykowo, Strykowice.
Stryl - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strylak - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strylczuk - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strylewicz - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strylski - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Stryluk - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Stryła - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Stryłko - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Stryło - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strymczyk - w grupie nazwisk pochodzących od strzymać ‘wstrzymać, zatrzymać’.
Strymecki - w grupie nazwisk pochodzących od strzymać ‘wstrzymać, zatrzymać’.
Strymiak - w grupie nazwisk pochodzących od strzymać ‘wstrzymać, zatrzymać’.
Strymiński - w grupie nazwisk pochodzących od strzymać ‘wstrzymać, zatrzymać’.
Strymkowski - w grupie nazwisk pochodzących od strzymać ‘wstrzymać, zatrzymać’.
Stryna - od stryj ‘brat ojca’.
Stryna - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Strynadel - XV w. od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Strynal - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Strynalski - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Strynek - od stryj ‘brat ojca’.
Stryniak - od stryj ‘brat ojca’.
Stryniec - od stryj ‘brat ojca’.
Strynieński - od stryj ‘brat ojca’.
Stryniewski - od stryj ‘brat ojca’.
Strynik - od stryj ‘brat ojca’.
Stryniński - od stryj ‘brat ojca’.
Stryniszewski - od stryj ‘brat ojca’.
Strynk - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Strynkiewicz - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Strynkowski - od strąk ‘podłużny owoc roślin motylkowatych’.
Strynowicz - od stryj ‘brat ojca’.
Strynowski - od stryj ‘brat ojca’.
Stryńkowski - od nazwy miasta Stryjkow, dziś Stryków (łódzkie).
Stryński - od nazwy miasta Stryj (KrW).
Strysiak - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Strysik - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Strysiński - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryski - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Strysowski - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Strysz - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryszak - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Stryszawiak - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryszawski - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryszcz - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryszczyk - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryszek - 1619 od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Stryszewski - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryszik - (Pom) w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryszk - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Stryszk - (Pom) w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryszko - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryszkowski - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryszowski - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryszyk - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryszyński - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryś - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Strytyński - od nazwy miejscowej Strutyn (KrW).
Stryza - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryzel - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryzik - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryż - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryża - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryżaczenko - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryżak - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryżej - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryżeń - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryżewski - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryżko - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryżyczak - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Stryżyk - w grupie nazwisk pochodzących od dawnego stryż, też strysz ‘kra’; może też od strzyż ‘strzyżyk’.
Strzabała - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzadała - zapewne od srzędać, zrzędzić ‘narzekać, biadolić’, dawniej też ‘zarządzać’, z wstawnym t-‘.
Strzala - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzalczyk - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzalek - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzaliński - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzalkowski - od nazw miejscowych Strzałkowice, Strzałków (kilka wsi).
Strzalla - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzał - 1360 od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzała - 1311 od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzałba - od strzałba ‘drzewo wichrowate, krzywe’.
Strzałecki - od nazwy miejscowej Strzałki (kilka wsi).
Strzałek - 1136 od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzałka - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzałkiewicz - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzałko - 1246 od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzałkowiec - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzałkowski - 1389 od nazw miejscowych Strzałkowice, Strzałków (kilka wsi).
Strzało - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzałowicz - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzałowski - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzałuch - 1405 od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzaskalik - od strzaskać ‘stłuc, rozbić’.
Strzaskowski - od strzaskać ‘stłuc, rozbić’.
Strzasz - 1452 od straszyć ‘budzić zgrozę’, też od strach’.
Strząb - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strząbala - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strząbała - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strząbka - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strząbski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strządała - zapewne od srzędać, zrzędzić ‘narzekać, biadolić’, dawniej też ‘zarządzać’, z wstawnym t-‘.
Strząp - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strząpała - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strząpek - 1666 od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strząs - 1385 od trząść, trzęsę ‘ruszać, chwiać’.
Strząski - 1426 od strząsać.
Strzebak - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzebala - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzebała - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzebański - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzebecki - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzebek - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzebicki - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzebiecki - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzebien - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzebieńczyk - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzebin - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzebinczyk - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzebińczyk - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzebiński - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzebkowski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzeblecki - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzeblicki - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzebniczyk - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzebniecki - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzebniok - (Śl) od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzeboński - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzebowski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzebski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzebuchowski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzebuszewski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzech - 1392 od strzecha ‘słomiany dach, szałas’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.
Strzecha - 1397 od strzecha ‘słomiany dach, szałas’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.
Strzechel - od strzecha ‘słomiany dach, szałas’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.
Strzechla - od strzecha ‘słomiany dach, szałas’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.
Strzechna, ż. - 1388 od strzecha ‘słomiany dach, szałas’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.
Strzechowicz - od strzecha ‘słomiany dach, szałas’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.
Strzechowski - od strzecha ‘słomiany dach, szałas’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.
Strzechula - od strzecha ‘słomiany dach, szałas’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.
Strzechuła - od strzecha ‘słomiany dach, szałas’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.
Strzeczon - 1435 od strzekać ‘dokuczać, dręczyć’ .
Strzeczonowicz - 1437 od strzekać ‘dokuczać, dręczyć’ .
Strzednicki - w grupie nazwisk pochodzących od stredź ,ze staropolskiego strzedź ‘miód’, także od imion typu Strzeżymir, Strzedziwoj.
Strzedula - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od stredź ,ze staropolskiego strzedź ‘miód’, także od imion typu Strzeżymir, Strzedziwoj.
Strzedulla - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od stredź ,ze staropolskiego strzedź ‘miód’, także od imion typu Strzeżymir, Strzedziwoj.
Strzeduła - 1691 (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od stredź ,ze staropolskiego strzedź ‘miód’, także od imion typu Strzeżymir, Strzedziwoj.
Strzedz - 1228 w grupie nazwisk pochodzących od stredź ,ze staropolskiego strzedź ‘miód’, także od imion typu Strzeżymir, Strzedziwoj.
Strzedziński - w grupie nazwisk pochodzących od stredź ,ze staropolskiego strzedź ‘miód’, także od imion typu Strzeżymir, Strzedziwoj.
Strzegała - od strzegać ‘strzec’, strzega ‘stróżka’.
Strzegiecki - od nazwy miejscowej Strzegocin (płockie, gmina Kutno; ciechanowskie, gmina Świercze-Koty).
Strzegił - 1427 od strzegać ‘strzec’, strzega ‘stróżka’.
Strzegocki - 1395 od nazwy miejscowej Strzegocin (płockie, gmina Kutno; ciechanowskie, gmina Świercze-Koty).
Strzegolewski - od strzegać ‘strzec’, strzega ‘stróżka’.
Strzegomski - 1383 od nazwy miejscowej Strzegom (tarnobrzeskie, gmina Rytwiany).
Strzegoń - 1361 od strzegać ‘strzec’, strzega ‘stróżka’.
Strzegowski - 1399 od nazwy miejscowej Strzegowa (kaliskie, gmina Nowe Skalmierzyce; katowickie, gmina Wolbrom).
Strzeja - od niemieckiej nazwy osobowej Strey, ta od nazwy miejscowej Streu lub od słowiańskich nazw osobowych typu Strzeżysław.
Strzejewski - od niemieckiej nazwy osobowej Strey, ta od nazwy miejscowej Streu lub od słowiańskich nazw osobowych typu Strzeżysław.
Strzek - 1430 od strzekać ‘dokuczać, dręczyć’ .
Strzekcic - 1420 od strzekać ‘dokuczać, dręczyć’ .
Strzeknik - od strzekać ‘dokuczać, dręczyć’ .
Strzelak - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzelbicki - od nazwy miejscowej Strzelbice (KrW).
Strzelbiecki - od nazwy miejscowej Strzelbice (KrW).
Strzelcki - 1389 od nazwy miejscowej Strzelce (kilka wsi).
Strzelcok - (Śl) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzelcow - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzelczak - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzelczenia - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzelczeń - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzelczewski - od nazwy miejscowej Strzelce (kilka wsi).
Strzelczok - (Śl) od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzelczuk - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzelczycki - 1494 od nazwy miejscowej Strzelczyce (KrW).
Strzelczyk - 1647 od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzelczykowski - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzelczyński - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzelczyski - 1490 od nazwy miejscowej Strzelczyce (KrW).
Strzelec - 1397 od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzelecki - 1389 od nazwy miejscowej Strzelce (kilka wsi).
Strzelecki - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzeleczek - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzelenicz - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzeleński - 1441 od nazwy miejscowej, miasta Strzelno (bydgoskie).
Strzeleski - 1488 od nazwy miejscowej Strzelce (kilka wsi).
Strzeleski - 1488 od nazwy miejscowej Strzelce (kilka wsi).
Strzelewicz - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzelewski - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzelichowski - 1751 od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzelicki - 1397 od nazwy miejscowej Strzelice (KrW).
Strzeliczyk - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzelin - 1371-74 od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzeliński - 1419 od nazwy miejscowej, miasta Strzelno (bydgoskie).
Strzelka - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzelkowski - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzelowski - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzeluk - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzełek - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzełkowski - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzembała - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzembeczna - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzembeczny - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzembicki - od nazw miejscowych Strzębiska, Strzębowo.
Strzembkowski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzemboczna - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzemboczny - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzembosz - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzemboszewski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzembowicz - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzembowski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzembski - od nazw miejscowych Strzębiska, Strzębowo.
Strzembusiewski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzemczak - od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.
Strzemczok - (Śl) od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.
Strzemecki - 1731 od nazwy miejscowej Strzemęcin (toruńskie, gmina Grudziądz).
Strzemeczna - od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.
Strzemeczny - od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.
Strzemeski - 1698 od nazw miejscowych Strzemeszna, Trzemeszno (kilka miejscowości).
Strzemęcki - od nazwy miejscowej Strzemęcin (toruńskie, gmina Grudziądz).
Strzemicki - od nazwy miejscowej Strzemieczne (ostrołęckie, gmina Różan).
Strzemiczna - od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.
Strzemiczny - od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.
Strzemiec - 1433 od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.
Strzemiecki - od nazw miejscowych Strzemeszna, Trzemeszno (kilka miejscowości).
Strzemiecki - od nazwy miejscowej Strzemieczne (ostrołęckie, gmina Różan).
Strzemieczna - od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.
Strzemieczny - od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.
Strzemiel - 1677 od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.
Strzemieniecki - od nazwy miejscowej Strzemień (KrW).
Strzemieniowic - 1450 od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.
Strzemień - 1418 od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.
Strzemieńczyk-Gołkowski - złożenia brak; Strzemieńczyk- od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię; Gołkowski 1454 od nazwy miejscowej Gołków (warszawskie, gmina Piaseczno), Gołkowice (kilka wsi).
Strzemieński - 1663 od nazwy miejscowej Strzemień (KrW).
Strzemieski - od nazw miejscowych Strzemeszna, Trzemeszno (kilka miejscowości) lub od nazwy miejscowej Stzrmieszyce (katowickie, gmina Dąbrowa Górnicza).
Strzemieszna - od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.
Strzemieszny - od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.
Strzemię - od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.
Strzemię-Marszyński - złożenia brak; Strzemię od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię; Marszyński w grupie nazwisk pochodzących od imion na Mar-, typu Marcin, Marek.
Strzemikowski - od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.
Strzemin - 1510 od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.
Strzemiński - od nazwy miejscowej Strzemień (KrW).
Strzemkowski - od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.
Strzemp - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzempa - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzempczyk - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzempek - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzempioł - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzempka - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzempkowski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzemplewicz - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzempowicz - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzempski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzemski - od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.
Strzenecki - od strzena ‘trzcina’, por. gwarowe strzeń ‘szreń’.
Strzeniecki - od strzena ‘trzcina’, por. gwarowe strzeń ‘szreń’.
Strzenieczna - od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.
Strzenieczny - od strzemię, ze staropolskiego strzemień ‘metalowy uchwyt na stopę jeźdźca przymocowany do siodła’, strzem; od nazwy herbu Strzemię.
Strzeniewicz - od strzena ‘trzcina’, por. gwarowe strzeń ‘szreń’.
Strzenkowski - od strzena ‘trzcina’, por. gwarowe strzeń ‘szreń’.
Strzeński - od strzena ‘trzcina’, por. gwarowe strzeń ‘szreń’.
Strzep - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzepa - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzepek - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzepka - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzepkowski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzepski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzepuła - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzerzyński - od nazwy miejscowej Strzeżyno (słupskie).
Strzesak - od imion złożonych typu Strzeżysław.
Strzesiak - od imion złożonych typu Strzeżysław.
Strzesiewski - od nazwy miejscowej Strzeszewo (kilka wsi).
Strzesimiech - od strząsać.
Strzesiński - od nazwy miejscowej Strzeszyn (część Poznania; krośnieńskie, gmina Biecz).
Strzeskowski - od nazw miejscowych Strzeszkowice, Strzeszków, Strzeszki.
Strzesok - od imion złożonych typu Strzeżysław.
Strzesz - 1136 od imion złożonych typu Strzeżysław.
Strzeszak - 1392 od imion złożonych typu Strzeżysław.
Strzeszczuk - od imion złożonych typu Strzeżysław.
Strzeszczyński - od imion złożonych typu Strzeżysław.
Strzeszek - 1228 od imion złożonych typu Strzeżysław.
Strzeszewski - 1398 od nazwy miejscowej Strzeszewo (kilka wsi).
Strzeszka - 1272 od imion złożonych typu Strzeżysław.
Strzeszkowicz - 1278 od imion złożonych typu Strzeżysław.
Strzeszkowski - 1391 od nazw miejscowych Strzeszkowice, Strzeszków, Strzeszki.
Strzeszowicz - 1495 od imion złożonych typu Strzeżysław.
Strzeszowski - 1424 od nazwy miejscowej Strzeszewo (kilka wsi).
Strzeszycki - 1561 od nazwy miejscowej Strzeszyce (nowosadeckei, gmina Laskowa).
Strzeszyna - od imion złożonych typu Strzeżysław.
Strzeszyński - 1401 od nazwy miejscowej Strzeszyn (część Poznania; krośnieńskie, gmina Biecz).
Strzewiczak - od gwarowego strzewa, strzewia ‘jelita’.
Strzewiczek - od gwarowego strzewa, strzewia ‘jelita’.
Strzewiczki - od gwarowego strzewa, strzewia ‘jelita’.
Strzewiecki - od gwarowego strzewa, strzewia ‘jelita’.
Strzewin - od gwarowego strzewa, strzewia ‘jelita’.
Strzewiński - od gwarowego strzewa, strzewia ‘jelita’.
Strzewski - od gwarowego strzewa, strzewia ‘jelita’.
Strzezik - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.
Strzeż - 1136 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.
Strzeżak - 1392 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.
Strzeżalski - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.
Strzeżek - 1228 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.
Strzeżeń - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.
Strzeżesz - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.
Strzeżewski - 1398 od nazw miejscowych Strzeżewo, Strzeżów (kilka wsi).
Strzeżka, m. - 1272 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.
Strzeżkowski - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.
Strzeżo - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.
Strzeżon - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.
Strzeżoń - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.
Strzeżowski - 1424 od nazw miejscowych Strzeżewo, Strzeżów (kilka wsi).
Strzeżuch - 1425 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.
Strzeżych - 1492 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.
Strzeżyk - 1235 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.
Strzeżyn - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.
Strzeżyński - od nazwy miejscowej Strzeżyno (słupskie).
Strzeżypicza - 1606 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.
Strzeżys - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.
Strzeżysz - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.
Strzęb - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzębalski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzębała - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzębeczny - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzębicki - od nazw miejscowych Strzębiska, Strzębowo.
Strzębiński - od nazw miejscowych Strzębiska, Strzębowo.
Strzębka - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzębkowski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzębło - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzębnicki - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzęboński - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzębosiewski - od nazwy miejscowej Strzęboszów (kieleckie, gmina Radoszyce).
Strzębosz - 1417 od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzęboszewski - od nazwy miejscowej Strzęboszów (kieleckie, gmina Radoszyce).
Strzębowski - 1623 od nazwy miejscowej Strzembowo (ciechanowskie, gmina Naruszewo).
Strzębski - 1579 od nazw miejscowych Strzębiska, Strzębowo.
Strzębuszewski - od nazwy miejscowej Strzęboszów (kieleckie, gmina Radoszyce).
Strzędała - zapewne od srzędać, zrzędzić ‘narzekać, biadolić’, dawniej też ‘zarządzać’, z wstawnym t-‘.
Strzęmbuszewski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzęmpa - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzęmpek - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzęp - 1680 od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzępa - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzępak - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzępalski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzępała - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzępek - 1666 od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzępeł - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzępioł - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzępka - 1440 od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzępki - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzępko - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzępkowski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzępniak - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzępowicz - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzępowski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzępski - od strzęp, też strzęb ‘kawałek’, strzępić, strzębić.
Strzęs - 1385 od strząsać.
Strzęska, m. - 1441 od strząsać.
Strziga - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.
Strzoda - 1482 (z fonetyką wschodniosłowiańską) w grupie nazwisk pochodzących od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’ lub od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).
Strzodka - (z fonetyką wschodniosłowiańską) w grupie nazwisk pochodzących od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’ lub od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).
Strzodła - (z fonetyką wschodniosłowiańską) w grupie nazwisk pochodzących od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’ lub od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).
Strzodula - (z fonetyką wschodniosłowiańską) w grupie nazwisk pochodzących od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’ lub od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).
Strzok - (Śl) od staropolskiego szczak ‘nocnik’, szczać ‘oddawać mocz’.
Strzondała - zapewne od srzędać, zrzędzić ‘narzekać, biadolić’, dawniej też ‘zarządzać’, z wstawnym t-‘.
Strzonek - od staropolskiego strżeń ‘rdzeń, środek’, od gwarowego strzonek ‘trzonek’.
Strzonka - od staropolskiego strżeń ‘rdzeń, środek’, od gwarowego strzonek ‘trzonek’.
Strzoń - 1427 od staropolskiego strżeń ‘rdzeń, środek’, od gwarowego strzonek ‘trzonek’.
Strzońkowski - od staropolskiego strżeń ‘rdzeń, środek’, od gwarowego strzonek ‘trzonek’.
Strzop - od strzop ‘garnek’.
Strzopa - od strzop ‘garnek’.
Strzódała - (z fonetyką wschodniosłowiańską) w grupie nazwisk pochodzących od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’ lub od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).
Strzódka - (z fonetyką wschodniosłowiańską) w grupie nazwisk pochodzących od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’ lub od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).
Strzóski - 1579 od nazw miejscowych Stróża, Stróże (częste).
Strzumiński - od nazwy miejscowej Strumiany (kilka wsi).
Strzus - od struś, ze staropolskiego strus.
Strzybalski - od srebro, ze staropolskiego śrzebro ‘metal szlachetny’.
Strzyberny - od srebro, ze staropolskiego śrzebro ‘metal szlachetny’.
Strzybiński - od srebro, ze staropolskiego śrzebro ‘metal szlachetny’.
Strzybna - od srebro, ze staropolskiego śrzebro ‘metal szlachetny’.
Strzybnicki - od srebro, ze staropolskiego śrzebro ‘metal szlachetny’.
Strzybniczek - od srebro, ze staropolskiego śrzebro ‘metal szlachetny’.
Strzybny - od srebro, ze staropolskiego śrzebro ‘metal szlachetny’.
Strzychara - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strzycharczyk - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strzycharz - od strych ‘poddasze’, dawniej też ‘rodzaj tkaniny; żebrak; stryj’.
Strzycki - od strzykać, strykać ‘tryskać; boleć przeszywająco; ćwierkać’.
Strzyczek - od strzykać, strykać ‘tryskać; boleć przeszywająco; ćwierkać’.
Strzyczkowski - od strzykać, strykać ‘tryskać; boleć przeszywająco; ćwierkać’.
Strzyga - 1382 w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.
Strzygiecki - w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.
Strzygielski - od nazwy miejscowej Szczygły (siedleckie, gmina Łuków), Szczegło (tarnobrzeskie, gmina Sadowice).
Strzygieł - od szczygieł, dawniej też szczygieł ‘ptak z rodziny łuszczaków’.
Strzygieł - w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.
Strzygocki - w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.
Strzygol - 1564 w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę.
Strzygowski - od nazwy miejscowej Strzygi (toruńskie, gmina Osiek; włocławskie, gmina Chodecz).
Strzyja - od stryj ‘brat ojca’.
Strzyjewski - od stryj ‘brat ojca’.
Strzykajski - od strzykać, strykać ‘tryskać; boleć przeszywająco; ćwierkać’.
Strzykalski - od strzykać, strykać ‘tryskać; boleć przeszywająco; ćwierkać’.
Strzykała - od strzykać, strykać ‘tryskać; boleć przeszywająco; ćwierkać’.
Strzykawa - od strzykać, strykać ‘tryskać; boleć przeszywająco; ćwierkać’.
Strzykowski - od strzykać, strykać ‘tryskać; boleć przeszywająco; ćwierkać’.
Strzylak - od strzała ‘pocisk wypuszczany z łuku’, strzelać.
Strzymczak - w grupie nazwisk pochodzących od strzymać ‘wstrzymać, zatrzymać’.
Strzymczok - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od strzymać ‘wstrzymać, zatrzymać’.
Strzymiecki - w grupie nazwisk pochodzących od strzymać ‘wstrzymać, zatrzymać’.
Strzymiński - w grupie nazwisk pochodzących od strzymać ‘wstrzymać, zatrzymać’.
Strzymowski - w grupie nazwisk pochodzących od strzymać ‘wstrzymać, zatrzymać’.
Strzymski - w grupie nazwisk pochodzących od strzymać ‘wstrzymać, zatrzymać’.
Strzymszok - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od strzymać ‘wstrzymać, zatrzymać’.
Strzyn - 1479 od gwarowego strzyna, strzynek ‘trzcina’.
Strzynecki - od gwarowego strzyna, strzynek ‘trzcina’.
Strzynkowski - od gwarowego strzyna, strzynek ‘trzcina’.
Strzyński - od gwarowego strzyna, strzynek ‘trzcina’.
Strzyrzewski - od nazw miejscowych Strzyżowice, Strzyżewice (kilka wsi).
Strzys - zapewne formy wtórne w stosunku do Srzesz, Strzeż.
Strzysio - zapewne formy wtórne w stosunku do Srzesz, Strzeż.
Strzysz - zapewne formy wtórne w stosunku do Srzesz, Strzeż.
Strzyszak - zapewne formy wtórne w stosunku do Srzesz, Strzeż.
Strzyszcz - od sczyszczać ,sczyścić ‘zetrzeć brud’.
Strzyszcz - zapewne formy wtórne w stosunku do Srzesz, Strzeż.
Strzyszewski - od nazw miejscowych Strzyżowice, Strzyżewice (kilka wsi).
Strzyszowski - od nazw miejscowych Strzyżowice, Strzyżewice (kilka wsi).
Strzyszyk - zapewne formy wtórne w stosunku do Srzesz, Strzeż.
Strzyszyński - od nazw miejscowych Strzyżowice, Strzyżewice (kilka wsi).
Strzyś - zapewne formy wtórne w stosunku do Srzesz, Strzeż.
Strzyzewski - od nazw miejscowych Strzyżowice, Strzyżewice (kilka wsi).
Strzyż - od staroposkiego strzyż, strzeż ‘ptak strzyżyk’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.
Strzyżak - od staroposkiego strzyż, strzeż ‘ptak strzyżyk’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.
Strzyżakowski - od staroposkiego strzyż, strzeż ‘ptak strzyżyk’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.
Strzyżanowski - od staroposkiego strzyż, strzeż ‘ptak strzyżyk’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.
Strzyżański - 1705 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Strzeżymir, też od strzec ‘pilnować’, strzegę, ze staropolskiego strzeż ‘ptak strzyżyk’.
Strzyżec - od staroposkiego strzyż, strzeż ‘ptak strzyżyk’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.
Strzyżek - 1391 od staroposkiego strzyż, strzeż ‘ptak strzyżyk’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.
Strzyżeń - od staroposkiego strzyż, strzeż ‘ptak strzyżyk’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.
Strzyżeński - od staroposkiego strzyż, strzeż ‘ptak strzyżyk’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.
Strzyżewicz - od staroposkiego strzyż, strzeż ‘ptak strzyżyk’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.
Strzyżewski - od nazw miejscowych Strzyżowice, Strzyżewice (kilka wsi).
Strzyżka - 1564 w grupie nazwisk pochodzących od strzyga ‘upiór zmarłego dziecka straszący po śmierci’ lub od strzyc, strzygę; strzyżka ‘wycinka’.
Strzyżkowski - od staroposkiego strzyż, strzeż ‘ptak strzyżyk’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.
Strzyżowski - 1437 od nazw miejscowych Strzyżowice, Strzyżewice (kilka wsi).
Strzyżycki - od staroposkiego strzyż, strzeż ‘ptak strzyżyk’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.
Strzyżyk - od staroposkiego strzyż, strzeż ‘ptak strzyżyk’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.
Strzyżys - od staroposkiego strzyż, strzeż ‘ptak strzyżyk’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.
Strzyżysz - od staroposkiego strzyż, strzeż ‘ptak strzyżyk’, też od imion złożonych typu Strzeżymir, Strzeżysław.
Stub - od sztuba, stuba ‘izba, pokoj; niższa klasa w szkole’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stube, ta od średnioniemieckiego stubbe ‘kurz, pył, proch’.
Stuba - od sztuba, stuba ‘izba, pokoj; niższa klasa w szkole’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stube, ta od średnioniemieckiego stubbe ‘kurz, pył, proch’.
Stubacz - od sztuba, stuba ‘izba, pokoj; niższa klasa w szkole’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stube, ta od średnioniemieckiego stubbe ‘kurz, pył, proch’.
Stubba - od sztuba, stuba ‘izba, pokoj; niższa klasa w szkole’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stube, ta od średnioniemieckiego stubbe ‘kurz, pył, proch’.
Stubczyk - od sztuba, stuba ‘izba, pokoj; niższa klasa w szkole’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stube, ta od średnioniemieckiego stubbe ‘kurz, pył, proch’.
Stube - od sztuba, stuba ‘izba, pokoj; niższa klasa w szkole’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stube, ta od średnioniemieckiego stubbe ‘kurz, pył, proch’.
Stubecki - od sztuba, stuba ‘izba, pokoj; niższa klasa w szkole’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stube, ta od średnioniemieckiego stubbe ‘kurz, pył, proch’.
Stubelak - od sztuba, stuba ‘izba, pokoj; niższa klasa w szkole’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stube, ta od średnioniemieckiego stubbe ‘kurz, pył, proch’.
Stubenvoll-Hański - złożenia brak; Stubenvoll- brak; Hański 1546 od nazwy miejscowej Hańsk (chełm., gmina Hańsk).
Stuber - od niemieckiej nazwy osobowej Stuber.
Stubieda - od sztuba, stuba ‘izba, pokoj; niższa klasa w szkole’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stube, ta od średnioniemieckiego stubbe ‘kurz, pył, proch’.
Stubieniecki - od nazwy miejscowej Stubno (przemyskie, gmina Stubno).
Stubiński - od nazwy miejscowej Stubno (przemyskie, gmina Stubno).
Stubla - od sztuba, stuba ‘izba, pokoj; niższa klasa w szkole’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stube, ta od średnioniemieckiego stubbe ‘kurz, pył, proch’.
Stuc - od niemieckiej nazwy osobowej Stutz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stuz, stutz ‘uderzenie, pchnięcie’.
Stuce - od niemieckiej nazwy osobowej Stutz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stuz, stutz ‘uderzenie, pchnięcie’.
Stucenko - od niemieckiej nazwy osobowej Stutz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stuz, stutz ‘uderzenie, pchnięcie’.
Stuce-Stuzmania - złożenia brak; Stuce od niemieckiej nazwy osobowej Stutz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stuz, stutz ‘uderzenie, pchnięcie’; Stuzmania brak.
Stucewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stutz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stuz, stutz ‘uderzenie, pchnięcie’.
Stuchel - od gwarowego stuchły ‘stęchły’ lub od gwarowego stuchlić ‘zmiąć, zbrudzić’.
Stuchl - od gwarowego stuchły ‘stęchły’ lub od gwarowego stuchlić ‘zmiąć, zbrudzić’.
Stuchlak - od gwarowego stuchły ‘stęchły’ lub od gwarowego stuchlić ‘zmiąć, zbrudzić’.
Stuchlik - od gwarowego stuchły ‘stęchły’ lub od gwarowego stuchlić ‘zmiąć, zbrudzić’.
Stuchlin - od gwarowego stuchły ‘stęchły’ lub od gwarowego stuchlić ‘zmiąć, zbrudzić’.
Stuchliński - od gwarowego stuchły ‘stęchły’ lub od gwarowego stuchlić ‘zmiąć, zbrudzić’.
Stuchly - od gwarowego stuchły ‘stęchły’ lub od gwarowego stuchlić ‘zmiąć, zbrudzić’.
Stuchła - od gwarowego stuchły ‘stęchły’ lub od gwarowego stuchlić ‘zmiąć, zbrudzić’.
Stuchły - od gwarowego stuchły ‘stęchły’ lub od gwarowego stuchlić ‘zmiąć, zbrudzić’.
Stuciński - od nazwy miejscowej Stuczyn (KrW).
Stuczyński - od nazwy miejscowej Stuczyn (KrW).
Studer - od niemieckiej nazwy osobowej Studer.
Studolski - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Studołka - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Studulski - od stodoła ‘budynek do przechowywania zboża i słomy’.
Stuferski - od niemieckiej nazwy osobowej Stuff, ta od imienia Christophorus lub od stuf, sztof ‘rosyjska miara pojemności’.
Stufiński - od niemieckiej nazwy osobowej Stuff, ta od imienia Christophorus lub od stuf, sztof ‘rosyjska miara pojemności’.
Stufka - od niemieckiej nazwy osobowej Stuff, ta od imienia Christophorus lub od stuf, sztof ‘rosyjska miara pojemności’.
Stuflik - od niemieckiej nazwy osobowej Stuff, ta od imienia Christophorus lub od stuf, sztof ‘rosyjska miara pojemności’.
Stuhr - od gwarowego szurać ‘potrącać’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Stuhr, ta od średnioniemieckiego stur ‘sztywny, twardy, nieprzyjazny’.
Stuhrmann - od gwarowego szurać ‘potrącać’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Stuhr, ta od średnioniemieckiego stur ‘sztywny, twardy, nieprzyjazny’.
Stuj - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stuja - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stujak - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stujkowski - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stujsz - w grupie nazwisk pochodzących od stojać, stać, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.
Stukiert - od niemieckiej nazwy osobowej Stücker, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stuck (e), stücke ‘część kawałka ziemi’, por. też szturarz ‘spryciarz’.
Stul - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stula - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stulak - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stulba - od litewskiej nazwy osobowej Stalba.
Stulc - od niemieckiej nazwy osobowej Stolz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stolz ‘pyszny dumny’.
Stulczewski - od niemieckiej nazwy osobowej Stolz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stolz ‘pyszny dumny’.
Stulczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Stolz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stolz ‘pyszny dumny’.
Stulczyk - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stulduch - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stuldych - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stulic - 1414 w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stulich - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stuligłowa - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stuligrosz - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stulik - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stulin - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stuliński - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stulka - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stulkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stulkowski - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stulla - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stullech - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stulpa - od litewskiej nazwy osobowej Stalba.
Stuła - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stułka - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stułkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stułko - 1451 w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stułkowski - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stułow - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stułów - w grupie nazwisk pochodzących od stulić ‘zamknąć, skulić’, też od stuła ‘część stroju liturgicznego kapłana katolickiego’, dawniej też ‘pas u siodła rycerskiego’.
Stumbrewicz - od stąpor ‘tłuczek’.
Stummer - od niemieckiej nazwy osobowej Stümmer.
Stumpało - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stumpło - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stumski - od nazwy miasta Sztum (elbląskie).
Stuna - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stunak - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stundis - od litewskich nazw osobowych Stundžia, Stundis.
Stundzia - od litewskich nazw osobowych Stundžia, Stundis.
Stundzik - od litewskich nazw osobowych Stundžia, Stundis.
Stundzio - od litewskich nazw osobowych Stundžia, Stundis.
Stundzis - od litewskich nazw osobowych Stundžia, Stundis.
Stunek - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stunicki - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stuniewicz - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stunio - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stunkiewicz - od staropolskiego ston ‘nacięcie, ślad po uderzeniu’ lub od stonąć ‘utonąć’.
Stunza - od litewskiej nazwy osobowek Stunža.
Stunża - od litewskiej nazwy osobowek Stunža.
Stunże - od litewskiej nazwy osobowek Stunža.
Stunżo - od litewskiej nazwy osobowek Stunža.
Stunżyn - od litewskiej nazwy osobowek Stunža.
Stuńdzia - od litewskich nazw osobowych Stundžia, Stundis.
Stuńdzio - od litewskich nazw osobowych Stundžia, Stundis.
Stup - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupa - 1662 w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupacki - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupaczuk - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupaczyk - 1662 w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupaczyński - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupaj - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupak - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupakiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupakowski - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupaków - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupal - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupalski - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupała - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupałkowski - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupałowski - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupar - od stuper ‘sadzonka’.
Stuparek - od stuper ‘sadzonka’.
Stupay - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupczuk - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupczy - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupczyk - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupczyński - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupecki - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupek - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupenko - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupeń - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stuper - od stuper ‘sadzonka’.
Stupera - od stuper ‘sadzonka’.
Stuperski - od stuper ‘sadzonka’.
Stupiak - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupianek - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupiec - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupiechowski - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupiecki - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupiel - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupien - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupienko - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupień - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupieńko - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupik - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupin - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupiński - od nazwy miejscowej Stupno (KrW).
Stupir - od stuper ‘sadzonka’.
Stupka - 1558 w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupko - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupkowski - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupniak - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupnicki - od nazwy miejscowej Stupniki (białostockie, gmina Bielsk Podlaski).
Stupniechowski - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupnik - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupnowicz - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupowicz - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stuppek - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupski - od nazwy miejscowej Stupsk (ciechanowskie, gmina Stupsk).
Stupulski - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupułkowski - w grupie nazwisk pochodzących od stupać, od gwarowego stupa ‘stępa’.
Stupyra - od stuper ‘sadzonka’.
Sturc - od niemieckiej nazwy osobowej Sturz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sturz ‘spadek, upadek’.
Stürc - od niemieckiej nazwy osobowej Sturz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sturz ‘spadek, upadek’.
Sturcel - od niemieckiej nazwy osobowej Sturz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sturz ‘spadek, upadek’.
Sturczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Sturz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sturz ‘spadek, upadek’.
Sturczyński - od niemieckiej nazwy osobowej Sturz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sturz ‘spadek, upadek’.
Sturek - od gwarowego szurać ‘potrącać’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Stuhr, ta od średnioniemieckiego stur ‘sztywny, twardy, nieprzyjazny’.
Sturg - od szturchać, szurgać ‘trącać, uderzać’.
Sturgulewicz - od szturchać, szurgać ‘trącać, uderzać’.
Sturh - od szturchać, szurgać ‘trącać, uderzać’.
Sturk - od gwarowego szurać ‘potrącać’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Stuhr, ta od średnioniemieckiego stur ‘sztywny, twardy, nieprzyjazny’.
Sturm - od niemieckich nazw osobowych Storm, Sturm, lub od sztorm, dawniej szturm ‘silny wiatr na morzu’.
Sturma - od niemieckich nazw osobowych Storm, Sturm, lub od sztorm, dawniej szturm ‘silny wiatr na morzu’.
Sturman - od sztorman, szturmann ‘oficer okrętowy’.
Sturmann - od sztorman, szturmann ‘oficer okrętowy’.
Sturmer - od niemieckiej nazwy osobowej Stümer.
Sturmowski - od niemieckich nazw osobowych Storm, Sturm, lub od sztorm, dawniej szturm ‘silny wiatr na morzu’.
Sturna - od gwarowego szurnąć ‘uderzyć silnie rogami’.
Sturner - od niemieckiej nazwy osobowej Stümer.
Sturomski - od gwarowego szurać ‘potrącać’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Stuhr, ta od średnioniemieckiego stur ‘sztywny, twardy, nieprzyjazny’.
Sturowicz - od gwarowego szurać ‘potrącać’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Stuhr, ta od średnioniemieckiego stur ‘sztywny, twardy, nieprzyjazny’.
Sturski - od gwarowego szurać ‘potrącać’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Stuhr, ta od średnioniemieckiego stur ‘sztywny, twardy, nieprzyjazny’.
Sturus - od gwarowego szurać ‘potrącać’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Stuhr, ta od średnioniemieckiego stur ‘sztywny, twardy, nieprzyjazny’.
Stus - od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.
Stusek - 1614 od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.
Stusiak - od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.
Stusiewicz - od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.
Stusik - od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.
Stusiński - od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.
Stusio - od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.
Stusowicz - od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.
Stusowski - od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.
Stuss - od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.
Stuszałek - od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.
Stuszek - od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.
Stuszewski - od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.
Stusziński - (Pom) od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.
Stuszkiewicz - od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.
Stuszowski - od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.
Stuszyński - od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.
Stuś - od stus ‘uderzenie; część koła u wozu’, stusić ‘zdusić’.
Stutz - (Pom) od niemieckiej nazwy osobowej Stutz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stuz, stutz ‘uderzenie, pchnięcie’.
Stütz - (Pom) od niemieckiej nazwy osobowej Stutz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stuz, stutz ‘uderzenie, pchnięcie’.
Stutzka - (Pom) od niemieckiej nazwy osobowej Stutz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stuz, stutz ‘uderzenie, pchnięcie’.
Stutzke - (Pom) od niemieckiej nazwy osobowej Stutz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stuz, stutz ‘uderzenie, pchnięcie’.
Stuwa - od niemieckiej nazwy osobowej Stuve, ta od stuve ‘reszta, ostatek’.
Stuwczyński - od niemieckiej nazwy osobowej Stuve, ta od stuve ‘reszta, ostatek’.
Stuwe - od niemieckiej nazwy osobowej Stuve, ta od stuve ‘reszta, ostatek’.
Stuz - od gwarowego stużać ‘targać, szarpać’.
Stuzik - od gwarowego stużać ‘targać, szarpać’.
Stuż - od gwarowego stużać ‘targać, szarpać’.
Stużyna - od gwarowego stużać ‘targać, szarpać’.
Stużyński - od nazwy miejscowej Stużno (piotrkowskie, gmina Opoczno).
Stwara - w grupie nazwisk pochodzących od stworzyć ‘powołać do istnienia’, stwora ‘potwór, poczwara’.
Stwarski - w grupie nazwisk pochodzących od stworzyć ‘powołać do istnienia’, stwora ‘potwór, poczwara’.
Stwarz - w grupie nazwisk pochodzących od stworzyć ‘powołać do istnienia’, stwora ‘potwór, poczwara’.
Stwora - w grupie nazwisk pochodzących od stworzyć ‘powołać do istnienia’, stwora ‘potwór, poczwara’.
Stworko - w grupie nazwisk pochodzących od stworzyć ‘powołać do istnienia’, stwora ‘potwór, poczwara’.
Stworowski - w grupie nazwisk pochodzących od stworzyć ‘powołać do istnienia’, stwora ‘potwór, poczwara’.
Stworzański - w grupie nazwisk pochodzących od stworzyć ‘powołać do istnienia’, stwora ‘potwór, poczwara’.
Stworzeński - w grupie nazwisk pochodzących od stworzyć ‘powołać do istnienia’, stwora ‘potwór, poczwara’.
Stworzewicz - w grupie nazwisk pochodzących od stworzyć ‘powołać do istnienia’, stwora ‘potwór, poczwara’.
Stworzjan - od imienia Tworzyjan, stanowiącego staropolską adaptację imienia Floryjan (Florian).
Stworzyciel - 1789 w grupie nazwisk pochodzących od stworzyć ‘powołać do istnienia’, stwora ‘potwór, poczwara’; od stworzyciel.
Stworzydlak - w grupie nazwisk pochodzących od stworzyć ‘powołać do istnienia’, stwora ‘potwór, poczwara’.
Stworzyjan - od imienia Tworzyjan, stanowiącego staropolską adaptację imienia Floryjan (Florian).
Stworzyjanek - od imienia Tworzyjan, stanowiącego staropolską adaptację imienia Floryjan (Florian).
Stworzyjonek - od imienia Tworzyjan, stanowiącego staropolską adaptację imienia Floryjan (Florian).
Stworzyński - w grupie nazwisk pochodzących od stworzyć ‘powołać do istnienia’, stwora ‘potwór, poczwara’.
Stwosz - w grupie nazwisk pochodzących od stworzyć ‘powołać do istnienia’, stwora ‘potwór, poczwara’.
Stwożyjan - od imienia Tworzyjan, stanowiącego staropolską adaptację imienia Floryjan (Florian).
Styba - w grupie nazwisk pochodzących od styba ‘stępa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stieb.
Stybak - w grupie nazwisk pochodzących od styba ‘stępa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stieb.
Stybal - w grupie nazwisk pochodzących od styba ‘stępa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stieb.
Stybałkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od styba ‘stępa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stieb.
Stybaniewicz - w grupie nazwisk pochodzących od styba ‘stępa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stieb.
Stybarski - od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.
Stybel - od stybel ‘but’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stiebel.
Stybelski - od stybel ‘but’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stiebel.
Styber - 1467 od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.
Stybicz - w grupie nazwisk pochodzących od styba ‘stępa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stieb.
Styblewicz - od stybel ‘but’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stiebel.
Styblik - od stybel ‘but’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stiebel.
Stybliński - od stybel ‘but’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stiebel.
Styblo - od stybel ‘but’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stiebel.
Stybnicki - w grupie nazwisk pochodzących od styba ‘stępa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stieb.
Stybniewicz - w grupie nazwisk pochodzących od styba ‘stępa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stieb.
Styboni - w grupie nazwisk pochodzących od styba ‘stępa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stieb.
Stybor - od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.
Styborowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.
Styborski - od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.
Stybowicz - 1571 w grupie nazwisk pochodzących od styba ‘stępa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stieb.
Stybowski - w grupie nazwisk pochodzących od styba ‘stępa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stieb.
Stybór - od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.
Stybrany - od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.
Stybryc - od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.
Stybrych - od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.
Stybrzyński - od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.
Stybułkowski - w grupie nazwisk pochodzących od styba ‘stępa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stieb.
Stybura - od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.
Styburek - od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.
Styburski - od niemieckiej nazwy osobowej Stieber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stieben ‘szybko biegać; wzniecać kurz’.
Styc - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Stych - 1413 od niemieckiej nazwy osobowej Stich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stich ‘ukłucie; miejsce spadziste’ lub od sztych ‘szpic, ostry koniec; pchnięcie białą bronią; obraz wyryty na płycie metalowej lub drewnianej’, dawniej ‘handel wymienny’.
Stychacki - od niemieckiej nazwy osobowej Stich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stich ‘ukłucie; miejsce spadziste’ lub od sztych ‘szpic, ostry koniec; pchnięcie białą bronią; obraz wyryty na płycie metalowej lub drewnianej’, dawniej ‘handel wymienny’.
Stychalski - od niemieckiej nazwy osobowej Stich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stich ‘ukłucie; miejsce spadziste’ lub od sztych ‘szpic, ostry koniec; pchnięcie białą bronią; obraz wyryty na płycie metalowej lub drewnianej’, dawniej ‘handel wymienny’.
Stychan - od niemieckiej nazwy osobowej Stich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stich ‘ukłucie; miejsce spadziste’ lub od sztych ‘szpic, ostry koniec; pchnięcie białą bronią; obraz wyryty na płycie metalowej lub drewnianej’, dawniej ‘handel wymienny’.
Stychano - od niemieckiej nazwy osobowej Stich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stich ‘ukłucie; miejsce spadziste’ lub od sztych ‘szpic, ostry koniec; pchnięcie białą bronią; obraz wyryty na płycie metalowej lub drewnianej’, dawniej ‘handel wymienny’.
Stychański - od niemieckiej nazwy osobowej Stich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stich ‘ukłucie; miejsce spadziste’ lub od sztych ‘szpic, ostry koniec; pchnięcie białą bronią; obraz wyryty na płycie metalowej lub drewnianej’, dawniej ‘handel wymienny’.
Stycharczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Sticher lub od sztycharz ‘rytownik’.
Stycharski - od niemieckiej nazwy osobowej Sticher lub od sztycharz ‘rytownik’.
Stycharz - od niemieckiej nazwy osobowej Sticher lub od sztycharz ‘rytownik’.
Stychlerz - od niemieckiej nazwy osobowej Stichler.
Stychlesz - od niemieckiej nazwy osobowej Stichler.
Stychna - od niemieckiej nazwy osobowej Stich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stich ‘ukłucie; miejsce spadziste’ lub od sztych ‘szpic, ostry koniec; pchnięcie białą bronią; obraz wyryty na płycie metalowej lub drewnianej’, dawniej ‘handel wymienny’.
Stychniewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stich ‘ukłucie; miejsce spadziste’ lub od sztych ‘szpic, ostry koniec; pchnięcie białą bronią; obraz wyryty na płycie metalowej lub drewnianej’, dawniej ‘handel wymienny’.
Stychniowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stich ‘ukłucie; miejsce spadziste’ lub od sztych ‘szpic, ostry koniec; pchnięcie białą bronią; obraz wyryty na płycie metalowej lub drewnianej’, dawniej ‘handel wymienny’.
Stychno - od niemieckiej nazwy osobowej Stich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stich ‘ukłucie; miejsce spadziste’ lub od sztych ‘szpic, ostry koniec; pchnięcie białą bronią; obraz wyryty na płycie metalowej lub drewnianej’, dawniej ‘handel wymienny’.
Stychny - od niemieckiej nazwy osobowej Stich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stich ‘ukłucie; miejsce spadziste’ lub od sztych ‘szpic, ostry koniec; pchnięcie białą bronią; obraz wyryty na płycie metalowej lub drewnianej’, dawniej ‘handel wymienny’.
Stychoński - od niemieckiej nazwy osobowej Stich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stich ‘ukłucie; miejsce spadziste’ lub od sztych ‘szpic, ostry koniec; pchnięcie białą bronią; obraz wyryty na płycie metalowej lub drewnianej’, dawniej ‘handel wymienny’.
Stychowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Stich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stich ‘ukłucie; miejsce spadziste’ lub od sztych ‘szpic, ostry koniec; pchnięcie białą bronią; obraz wyryty na płycie metalowej lub drewnianej’, dawniej ‘handel wymienny’.
Stychowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stich, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stich ‘ukłucie; miejsce spadziste’ lub od sztych ‘szpic, ostry koniec; pchnięcie białą bronią; obraz wyryty na płycie metalowej lub drewnianej’, dawniej ‘handel wymienny’.
Stychurski - od niemieckiej nazwy osobowej Sticher lub od sztycharz ‘rytownik’.
Styciuk - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Styciura - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Stycuła - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Stycunow - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Stycunów - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Stycyna - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Stycynów - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Stycyszyn - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Stycz - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Styczakowski - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Styczek - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Styczen - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Styczenko - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Styczeń - 1629 w grupie nazwisk pochodzących od styczeń ‘pierwszy miesiąc roku’.
Styczeński - w grupie nazwisk pochodzących od styczeń ‘pierwszy miesiąc roku’.
Styczew - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Styczewski - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Styczkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Styczko - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Styczniewicz - w grupie nazwisk pochodzących od styczeń ‘pierwszy miesiąc roku’.
Styczniewski - w grupie nazwisk pochodzących od styczeń ‘pierwszy miesiąc roku’.
Styczula - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Styczyk - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Styczyłów - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Styczyn - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Styczyna - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Styczyński - w grupie nazwisk pochodzących od styczeń ‘pierwszy miesiąc roku’.
Styczyrz - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Styczyszyn - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Styczyszyń - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Styć - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Stydziński - od nazwy miejscowej Stydynie (KrW).
Styga - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy styg-, por. stygnąć, styg ‘zimna woda’.
Stygański - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy styg-, por. stygnąć, styg ‘zimna woda’.
Stygar - od sztygar, ze staropolskiego stygar ‘przełożonyc oddziału w kopalni’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stiger.
Stygarek - od sztygar, ze staropolskiego stygar ‘przełożonyc oddziału w kopalni’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stiger.
Styger - od sztygar, ze staropolskiego stygar ‘przełożonyc oddziału w kopalni’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stiger.
Stygienka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy styg-, por. stygnąć, styg ‘zimna woda’.
Stygienko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy styg-, por. stygnąć, styg ‘zimna woda’.
Stygientka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy styg-, por. stygnąć, styg ‘zimna woda’.
Stygiński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy styg-, por. stygnąć, styg ‘zimna woda’.
Styglic - od niemieckiej nazwy osobowej Stiglitz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stigeliz, stigliz ‘szczygieł’.
Stygliński - od sztygiel ‘dziób bociana’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stiegel.
Stygowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy styg-, por. stygnąć, styg ‘zimna woda’.
Styguła - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy styg-, por. stygnąć, styg ‘zimna woda’.
Styj - od styja ‘zadek’.
Styjek - od styja ‘zadek’.
Styjewski - od styja ‘zadek’.
Styjski - od styja ‘zadek’.
Styk - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Styka - 1560 w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Stykacz - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Stykała - 1687 w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Stykon - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Stykowski - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Stykuć - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Stykul - w grupie nazwisk pochodzących od stykać ‘powodować zwarcie, zetknięcie’, styk ze staropolskiego ‘narzędzie do zgarniania ziemi z pługa; istyk; kozica’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stick.
Styl - w grupie nazwisk pochodzących od styl, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.
Styla - w grupie nazwisk pochodzących od sty, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.
Stylak - w grupie nazwisk pochodzących od sty, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.
Stylan - w grupie nazwisk pochodzących od sty, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.
Style - w grupie nazwisk pochodzących od styl, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.
Stylec - w grupie nazwisk pochodzących od styl, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.
Styler - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stiller, ta od nazwy miejscowej Still, Stille lub od średnio-wysoko-niemieckiego stillen ‘uspokajać, uciszać’ lub od nazwy osobowej Stieler, a ta od średnio-wysoko-niemieckiego stiel ‘rękojeść; łodyga’.
Stylianow - w grupie nazwisk pochodzących od styl, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.
Styliński - w grupie nazwisk pochodzących od styl, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.
Stylka - w grupie nazwisk pochodzących od styl, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.
Styller - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Stiller, ta od nazwy miejscowej Still, Stille lub od średnio-wysoko-niemieckiego stillen ‘uspokajać, uciszać’ lub od nazwy osobowej Stieler, a ta od średnio-wysoko-niemieckiego stiel ‘rękojeść; łodyga’.
Stylo - w grupie nazwisk pochodzących od styl, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.
Styloch - w grupie nazwisk pochodzących od styl, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.
Stylok - w grupie nazwisk pochodzących od styl, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.
Stylski - w grupie nazwisk pochodzących od styl, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.
Styła - w grupie nazwisk pochodzących od styl, sztyll ‘rylec pisarski; rękojeść łopaty’, też od niemieckiej nazwy osobowej Stille.
Stym - od niemieckiej nazwy osobowej Stimm, ta od nazwy miejscowej Stemmen, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego stimme ‘glos’ lub od styma ‘estyma, powaga, cześć’.
Styma - od niemieckiej nazwy osobowej Stimm, ta od nazwy miejscowej Stemmen, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego stimme ‘glos’ lub od styma ‘estyma, powaga, cześć’.
Stymala - od niemieckiej nazwy osobowej Stimm, ta od nazwy miejscowej Stemmen, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego stimme ‘glos’ lub od styma ‘estyma, powaga, cześć’.
Stymasz - od niemieckiej nazwy osobowej Stimm, ta od nazwy miejscowej Stemmen, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego stimme ‘glos’ lub od styma ‘estyma, powaga, cześć’.
Stymczak - od niemieckiej nazwy osobowej Stimm, ta od nazwy miejscowej Stemmen, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego stimme ‘glos’ lub od styma ‘estyma, powaga, cześć’.
Stymczakowski - od niemieckiej nazwy osobowej Stimm, ta od nazwy miejscowej Stemmen, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego stimme ‘glos’ lub od styma ‘estyma, powaga, cześć’.
Stymczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Stimm, ta od nazwy miejscowej Stemmen, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego stimme ‘glos’ lub od styma ‘estyma, powaga, cześć’.
Stymela - od niemieckiej nazwy osobowej Stimm, ta od nazwy miejscowej Stemmen, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego stimme ‘glos’ lub od styma ‘estyma, powaga, cześć’.
Stymelski - od niemieckiej nazwy osobowej Stimm, ta od nazwy miejscowej Stemmen, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego stimme ‘glos’ lub od styma ‘estyma, powaga, cześć’.
Stymil - od niemieckiej nazwy osobowej Stimm, ta od nazwy miejscowej Stemmen, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego stimme ‘glos’ lub od styma ‘estyma, powaga, cześć’.
Stymma - od niemieckiej nazwy osobowej Stimm, ta od nazwy miejscowej Stemmen, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego stimme ‘glos’ lub od styma ‘estyma, powaga, cześć’.
Stympin - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Stymporowski - od staropolskiego stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pulapka na niedźwiedzia’, też od stąpać ‘kroczyć, iść’.
Styn - od gwarowego styna ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stien, ta od imienia Augustinus.
Styna - od gwarowego styna ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stien, ta od imienia Augustinus.
Styncel - od niemieckich nazw osobowych Stanzel, Stenzel, te od imienia Stanisław.
Styncz - od niemieckiej nazwy osobowej Stinz, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stinz, stinze ‘ryba stynka’.
Styniec - od niemieckiej nazwy osobowej Stinz, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego stinz, stinze ‘ryba stynka’.
Styniewski - od gwarowego styna ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stien, ta od imienia Augustinus.
Stynio - od gwarowego styna ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stien, ta od imienia Augustinus.
Stynka - od gwarowego styna ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stien, ta od imienia Augustinus.
Stynkowiak - od gwarowego styna ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stien, ta od imienia Augustinus.
Styń - od gwarowego styna ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stien, ta od imienia Augustinus.
Styńczyk - od gwarowego styna ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stien, ta od imienia Augustinus.
Styńczykowski - od gwarowego styna ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stien, ta od imienia Augustinus.
Styński - od gwarowego styna ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Stien, ta od imienia Augustinus.
Styp - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stypa - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stypak - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stypal - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stypała - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stypałkowski - od nazwy miejscowej Stypułki (łomżyńskie, gmina Kobylin-Borzymy).
Stypałowicz - 1601 od szypuła ‘pałeczka do grania na bębnie’.
Stypara - od niemieckiej nazwy osobowej Stipper, ta od imion złożonych Stidbald, Stidberth.
Styparek - od niemieckiej nazwy osobowej Stipper, ta od imion złożonych Stidbald, Stidberth.
Stypczyc - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stypczyński - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stypek - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stypeński - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Styperek - od niemieckiej nazwy osobowej Stipper, ta od imion złożonych Stidbald, Stidberth.
Stypiak - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stypich - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stypienko - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stypień - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stypieński - od nazwy miejscowej Stypin (konińskie, gmina Babiak).
Stypik - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stypiński - od nazwy miejscowej Stypin (konińskie, gmina Babiak).
Stypka - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stypko - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stypkowski - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stypliński - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stypniasz - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stypniewski - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stypnik - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stypnikowski - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stypółkowski - od nazwy miejscowej Stypułki (łomżyńskie, gmina Kobylin-Borzymy).
Styppa - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Styp-Rekowski - złożenia brak; Styp od stypa ‘uczta pogrzebowa’; Rekowski 1458 od nazw miejscowych Rakowice, Raków, Reków (częste).
Stypski - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stypula - od szypuła ‘pałeczka do grania na bębnie’.
Stypulak - od szypuła ‘pałeczka do grania na bębnie’.
Stypulczak - od szypuła ‘pałeczka do grania na bębnie’.
Stypulewski - od nazwy miejscowej Stypuły (sieradzkie, gmina Sędziejowice).
Stypulicz - 1520 od szypuła ‘pałeczka do grania na bębnie’.
Stypulski - od nazwy miejscowej Stypuły (sieradzkie, gmina Sędziejowice).
Stypuła - 1520 od szypuła ‘pałeczka do grania na bębnie’.
Stypułek - 1580 od szypuła ‘pałeczka do grania na bębnie’.
Stypułka - 1793 od szypuła ‘pałeczka do grania na bębnie’.
Stypułkowski - od nazwy miejscowej Stypułki (łomżyńskie, gmina Kobylin-Borzymy).
Stypułowski - od nazwy miejscowej Stypuły (sieradzkie, gmina Sędziejowice).
Stypurski - od niemieckiej nazwy osobowej Stipper, ta od imion złożonych Stidbald, Stidberth.
Styputa - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Stypy - od stypa ‘uczta pogrzebowa’.
Styr - 1415 w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Styra - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Styrak - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Styral - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Styralski - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Styran - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.
Styranczak - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.
Styraniec - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.
Styranka - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.
Styranko - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.
Styranowski - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.
Styrańczak - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.
Styrbicki - zapewne od nazwy miejscowej Styrbiszki (KrPłn).
Styrc - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Styrcula - 1786 od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’ lub od słowackiego styrcula ‘wódka, gorzałka’.
Styrcuła - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Styrcz - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Styrcza - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Styrczak - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Styrczewski - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Styrczowski - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Styrczula - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Styrczulak - 1799 od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Styrczula-Maśniak - złożenia brak; Styrczula od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’; Maśniak 1795 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy mast-, por. maścić, o-masta.
Styrczuła - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Styrczyk - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Styrczykij - 1428 od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Styrczyla - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Styrczyński - od nazwy miejscowej Styrczynia (KrW).
Styrć - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Styrenczak - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.
Styreńczak - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.
Styręczak - od sterany ‘przepracowany, zmęczony; zniszczony; roztrwoniony’.
Styrkacz - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Styrko - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Styrkosz - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Styrkowicz - od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Styrkowiecz - 1489 od sterczeć ‘tkwić w miejscu; wystawać nad coś’, też od sterkać ‘utykać’.
Styrkowski - od nazwy miejscowej Sterkowiec (tarnowskie, gmina Brzesko).
Styrma - 1696 od stermać się ‘piąć się, wdrapywać się’, styrm ‘sterta, kopa’.
Styrmal - od stermać się ‘piąć się, wdrapywać się’, styrm ‘sterta, kopa’.
Styrmalski - od stermać się ‘piąć się, wdrapywać się’, styrm ‘sterta, kopa’.
Styrmał - od stermać się ‘piąć się, wdrapywać się’, styrm ‘sterta, kopa’.
Styrmik - od stermać się ‘piąć się, wdrapywać się’, styrm ‘sterta, kopa’.
Styrmol - od stermać się ‘piąć się, wdrapywać się’, styrm ‘sterta, kopa’.
Styrmoll - od stermać się ‘piąć się, wdrapywać się’, styrm ‘sterta, kopa’.
Styrna - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.
Styrnal - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Styrnalski - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Styrnał - od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Styrniecki - 1704 od nazwy miejscowej Starniki (Słupskie, gmina Dębnica Kaszubska) lub Sterna (sieradzkie, gmina Brzeźno).
Styrnik - od niemieckiej nazwy osobowej Stern, ta od średnio-wysoko-niemieckiego stërn ‘gwiazda’.
Styrnol - (Śl) od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Styrnoll - (Śl) od trznadel, ze staropolskiego strnadl ‘gatunek ptaka’.
Styrski - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Styrt - od sterta, styrta ‘wielka kupa, stóg’.
Styrta - od sterta, styrta ‘wielka kupa, stóg’.
Styruła - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Styrylski - w grupie nazwisk pochodzących od ster, ze staropolskiego styr ‘przyrząd do kierowania łodzią, statkiem; też od niemieckich nazw osobowych Ster, Stir.
Styrzyński - od nazwy miejscowej Styrzyniec (białostockie, gmina Biała Podlaska).
Stys - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.
Stysałowicz - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.
Stysiak - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.
Stysiał - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.
Stysiałowicz - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.
Stysiek - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.
Stysiński - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.
Stysioł - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.
Stysiuk - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.
Styskal - od stykać się ‘użalać się, narzekać’.
Styskał - 1567 od stykać się ‘użalać się, narzekać’.
Styskała - od stykać się ‘użalać się, narzekać’.
Stysko - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.
Stysło - od ścisły ‘dokładny; zwarty, spoisty’; od gwarowego ściślak.
Styss - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.
Stysz - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.
Styszak - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.
Styszek - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.
Styszka - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.
Styszko - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.
Styszuk - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.
Styszyk - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.
Styszyński - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.
Styś - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.
Styśko - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego stysić ‘nalegać na kogoś, aby szedł’.
Styw - w grupie nazwisk pochodzących od stywa ‘przyrząd do czyszczenia pługa z ziemi’.
Stywa - w grupie nazwisk pochodzących od stywa ‘przyrząd do czyszczenia pługa z ziemi’.
Styza - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego styżyć się ‘stroić się; uciekać, spadać’.
Styziński - od nazwy miejscowej Styrzyniec (białostockie, gmina Biała Podlaska).
Styżaj - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego styżyć się ‘stroić się; uciekać, spadać’.
Styżej - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego styżyć się ‘stroić się; uciekać, spadać’.
Komentarze
Prześlij komentarz