Nazwiska Pomorzan na literę M - Ż

Mach - od machać lub od imienia Maciej.

Macheta - od machać lub od imienia Maciej.

Machol - od machać lub od imienia Maciej.

Machola - od machać lub od imienia Maciej.

Macholl - od machać lub od imienia Maciej.

Macholla - od machać lub od imienia Maciej.

Machut - od machać lub od imienia Maciej.

Machuta - od machać lub od imienia Maciej.

Magul - od kaszubskiego nagula ‘dziecko nagie lub w koszuli; człowiek zakładający obuwie na bose nogi; człowiek nie posiadający majątku’.

Magula - od kaszubskiego nagula ‘dziecko nagie lub w koszuli; człowiek zakładający obuwie na bose nogi; człowiek nie posiadający majątku’.

Magulczak - od kaszubskiego nagula ‘dziecko nagie lub w koszuli; człowiek zakładający obuwie na bose nogi; człowiek nie posiadający majątku’.

Magulewicz - od kaszubskiego nagula ‘dziecko nagie lub w koszuli; człowiek zakładający obuwie na bose nogi; człowiek nie posiadający majątku’.

Magulewski - od kaszubskiego nagula ‘dziecko nagie lub w koszuli; człowiek zakładający obuwie na bose nogi; człowiek nie posiadający majątku’.

Magull - od kaszubskiego nagula ‘dziecko nagie lub w koszuli; człowiek zakładający obuwie na bose nogi; człowiek nie posiadający majątku’.

Magulla - od kaszubskiego nagula ‘dziecko nagie lub w koszuli; człowiek zakładający obuwie na bose nogi; człowiek nie posiadający majątku’.

Magulski - od kaszubskiego nagula ‘dziecko nagie lub w koszuli; człowiek zakładający obuwie na bose nogi; człowiek nie posiadający majątku’.

Magus - od kaszubskiego nagula ‘dziecko nagie lub w koszuli; człowiek zakładający obuwie na bose nogi; człowiek nie posiadający majątku’.

Magusiak - od kaszubskiego nagula ‘dziecko nagie lub w koszuli; człowiek zakładający obuwie na bose nogi; człowiek nie posiadający majątku’.

Maguś - od kaszubskiego nagula ‘dziecko nagie lub w koszuli; człowiek zakładający obuwie na bose nogi; człowiek nie posiadający majątku’.

Maguza - od kaszubskiego nagula ‘dziecko nagie lub w koszuli; człowiek zakładający obuwie na bose nogi; człowiek nie posiadający majątku’.

Mahlke - (forma zniemczona) od mały.

Maik - od maj ‘piąty miesiąc w roku, to od imienia rzymskiej bogini przyrody Maja, czczonej jako matka Merkurego’.

Maikowski - od maj ‘piąty miesiąc w roku, to od imienia rzymskiej bogini przyrody Maja, czczonej jako matka Merkurego’.

Maj - od maj ‘piąty miesiąc w roku, to od imienia rzymskiej bogini przyrody Maja, czczonej jako matka Merkurego’.

Majbaum - od nazwy miejscowej Maibaum, dziś Majewo w powiecie elbląskiml nazwa od rzeczownika pospolitego Maibaum ‘czeremcha’.

Majcher - od imienia Melchior lub od późniejszego majcher ‘nóż uzywany w bójkach’.

Majcherczuk - od imienia Melchior lub od późniejszego majcher ‘nóż uzywany w bójkach’.

Majcherczyk - od imienia Melchior lub od późniejszego majcher ‘nóż uzywany w bójkach’.

Majcherek - od imienia Melchior lub od późniejszego majcher ‘nóż uzywany w bójkach’.

Majcherkiewicz - od imienia Melchior lub od późniejszego majcher ‘nóż uzywany w bójkach’.

Majcherowicz - od imienia Melchior lub od późniejszego majcher ‘nóż uzywany w bójkach’.

Majcherowski - od imienia Melchior lub od późniejszego majcher ‘nóż uzywany w bójkach’.

Majcherski - od imienia Melchior lub od późniejszego majcher ‘nóż uzywany w bójkach’.

Majchrzak - od imienia Melchior lub od późniejszego majcher ‘nóż uzywany w bójkach’.

Majda - w grupie nazwisk pochodzących od czasownika majtać ‘machać, wywijać, kiwać’.

Majek - od maj ‘piąty miesiąc w roku, to od imienia rzymskiej bogini przyrody Maja, czczonej jako matka Merkurego’.

Majik - od maj ‘piąty miesiąc w roku, to od imienia rzymskiej bogini przyrody Maja, czczonej jako matka Merkurego’.

Majk - od maj ‘piąty miesiąc w roku, to od imienia rzymskiej bogini przyrody Maja, czczonej jako matka Merkurego’.

Majkowski - od maj ‘piąty miesiąc w roku, to od imienia rzymskiej bogini przyrody Maja, czczonej jako matka Merkurego’.

Majta - w grupie nazwisk pochodzących od czasownika majtać ‘machać, wywijać, kiwać’.

Majtac - w grupie nazwisk pochodzących od czasownika majtać ‘machać, wywijać, kiwać’.

Majtacz - w grupie nazwisk pochodzących od czasownika majtać ‘machać, wywijać, kiwać’.

Mak - od mak.

Makiel - w grupie nazwisk pochodzących od mak, makiełki ‘potrawa wigilijna złożona między innymi z maku’, od imion chrześcijańskich typu Makary, Makryn, Maksym, Maksymilian; od niemieckich nazw osobowych Mackel, Makel, Mäkel, te od Makel ‘plama, brud’; może też od wyrazu łacińskiego macula ‘plama, brud, zakała’.

Makiela - w grupie nazwisk pochodzących od mak, makiełki ‘potrawa wigilijna złożona między innymi z maku’, od imion chrześcijańskich typu Makary, Makryn, Maksym, Maksymilian; od niemieckich nazw osobowych Mackel, Makel, Mäkel, te od Makel ‘plama, brud’; może też od wyrazu łacińskiego macula ‘plama, brud, zakała’.

Makieł - w grupie nazwisk pochodzących od mak, makiełki ‘potrawa wigilijna złożona między innymi z maku’, od imion chrześcijańskich typu Makary, Makryn, Maksym, Maksymilian; od niemieckich nazw osobowych Mackel, Makel, Mäkel, te od Makel ‘plama, brud’; może też od wyrazu łacińskiego macula ‘plama, brud, zakała’.

Makieła - w grupie nazwisk pochodzących od mak, makiełki ‘potrawa wigilijna złożona między innymi z maku’, od imion chrześcijańskich typu Makary, Makryn, Maksym, Maksymilian; od niemieckich nazw osobowych Mackel, Makel, Mäkel, te od Makel ‘plama, brud’; może też od wyrazu łacińskiego macula ‘plama, brud, zakała’.

Makiełła - w grupie nazwisk pochodzących od mak, makiełki ‘potrawa wigilijna złożona między innymi z maku’, od imion chrześcijańskich typu Makary, Makryn, Maksym, Maksymilian; od niemieckich nazw osobowych Mackel, Makel, Mäkel, te od Makel ‘plama, brud’; może też od wyrazu łacińskiego macula ‘plama, brud, zakała’.

Makiełło - w grupie nazwisk pochodzących od mak, makiełki ‘potrawa wigilijna złożona między innymi z maku’, od imion chrześcijańskich typu Makary, Makryn, Maksym, Maksymilian; od niemieckich nazw osobowych Mackel, Makel, Mäkel, te od Makel ‘plama, brud’; może też od wyrazu łacińskiego macula ‘plama, brud, zakała’.

Makieło - w grupie nazwisk pochodzących od mak, makiełki ‘potrawa wigilijna złożona między innymi z maku’, od imion chrześcijańskich typu Makary, Makryn, Maksym, Maksymilian; od niemieckich nazw osobowych Mackel, Makel, Mäkel, te od Makel ‘plama, brud’; może też od wyrazu łacińskiego macula ‘plama, brud, zakała’.

Makilla - w grupie nazwisk pochodzących od mak, makiełki ‘potrawa wigilijna złożona między innymi z maku’, od imion chrześcijańskich typu Makary, Makryn, Maksym, Maksymilian; od niemieckich nazw osobowych Mackel, Makel, Mäkel, te od Makel ‘plama, brud’; może też od wyrazu łacińskiego macula ‘plama, brud, zakała’.

Makiłła - w grupie nazwisk pochodzących od mak, makiełki ‘potrawa wigilijna złożona między innymi z maku’, od imion chrześcijańskich typu Makary, Makryn, Maksym, Maksymilian; od niemieckich nazw osobowych Mackel, Makel, Mäkel, te od Makel ‘plama, brud’; może też od wyrazu łacińskiego macula ‘plama, brud, zakała’.

Makiłła - w grupie nazwisk pochodzących od mak, makiełki ‘potrawa wigilijna złożona między innymi z maku’, od imion chrześcijańskich typu Makary, Makryn, Maksym, Maksymilian; od niemieckich nazw osobowych Mackel, Makel, Mäkel, te od Makel ‘plama, brud’; może też od wyrazu łacińskiego macula ‘plama, brud, zakała’.

Makiło - w grupie nazwisk pochodzących od mak, makiełki ‘potrawa wigilijna złożona między innymi z maku’, od imion chrześcijańskich typu Makary, Makryn, Maksym, Maksymilian; od niemieckich nazw osobowych Mackel, Makel, Mäkel, te od Makel ‘plama, brud’; może też od wyrazu łacińskiego macula ‘plama, brud, zakała’.

Makioła - w grupie nazwisk pochodzących od mak, makiełki ‘potrawa wigilijna złożona między innymi z maku’, od imion chrześcijańskich typu Makary, Makryn, Maksym, Maksymilian; od niemieckich nazw osobowych Mackel, Makel, Mäkel, te od Makel ‘plama, brud’; może też od wyrazu łacińskiego macula ‘plama, brud, zakała’.

Makita - w grupie nazwisk pochodzących od mak, makiełki ‘potrawa wigilijna złożona między innymi z maku’, od imion chrześcijańskich typu Makary, Makryn, Maksym, Maksymilian; od niemieckich nazw osobowych Mackel, Makel, Mäkel, te od Makel ‘plama, brud’; może też od wyrazu łacińskiego macula ‘plama, brud, zakała’.

Makowiak - od mak.

Makowicz - od mak.

Makowik - od mak.

Maks - od Maks, Max zdrobnienie od imienia Maksymilian.

Maksa - od Maks, Max zdrobnienie od imienia Maksymilian.

Maksiak - od Maks, Max zdrobnienie od imienia Maksymilian.

Maksiewicz - od Maks, Max zdrobnienie od imienia Maksymilian.

Maksik - od Maks, Max zdrobnienie od imienia Maksymilian.

Makuracki - od mak + rad ‘rad makowi, cieszący się makiem’.

Makurad - od mak + rad ‘rad makowi, cieszący się makiem’.

Makurat - od mak + rad ‘rad makowi, cieszący się makiem’.

Makurath - od mak + rad ‘rad makowi, cieszący się makiem’.

Malachowski - od nazwy wsi Małachowo w gminie Witkowo w województwie konińskim.

Malaga - od nazwy miasta Malaga w Andaluzji nad Morzem Śródziemnym; też od nazwy dobrego wina deserowego.

Malagowski - od nazwy miasta Malaga w Andaluzji nad Morzem Śródziemnym; też od nazwy dobrego wina deserowego.

Malasa - od nazwy rośliny melisa o łacińskiej botanicznej nazwie Melissa officinalis, stosowanej w lecznictwie, uprawianej w ogrodach lub rosnącej dziko.

Malcan - nazwisko pochodzić może od trzech miejscowości w Maklemburgii: Moltzow, powiat Waren; Molzahn w powiecie Schönberg; Molzahn w powiecie Demmin.

Malcann - nazwisko pochodzić może od trzech miejscowości w Maklemburgii: Moltzow, powiat Waren; Molzahn w powiecie Schönberg; Molzahn w powiecie Demmin.

Malega - od nazwy miasta Malaga w Andaluzji nad Morzem Śródziemnym; też od nazwy dobrego wina deserowego.

Malek - od mały.

Males - od nazwy rośliny melisa o łacińskiej botanicznej nazwie Melissa officinalis, stosowanej w lecznictwie, uprawianej w ogrodach lub rosnącej dziko.

Malesa - od nazwy rośliny melisa o łacińskiej botanicznej nazwie Melissa officinalis, stosowanej w lecznictwie, uprawianej w ogrodach lub rosnącej dziko.

Malesak - od nazwy rośliny melisa o łacińskiej botanicznej nazwie Melissa officinalis, stosowanej w lecznictwie, uprawianej w ogrodach lub rosnącej dziko.

Malesiak - od nazwy rośliny melisa o łacińskiej botanicznej nazwie Melissa officinalis, stosowanej w lecznictwie, uprawianej w ogrodach lub rosnącej dziko.

Malesiewicz - od nazwy rośliny melisa o łacińskiej botanicznej nazwie Melissa officinalis, stosowanej w lecznictwie, uprawianej w ogrodach lub rosnącej dziko.

Malesik - od nazwy rośliny melisa o łacińskiej botanicznej nazwie Melissa officinalis, stosowanej w lecznictwie, uprawianej w ogrodach lub rosnącej dziko.

Malesiński - od nazwy rośliny melisa o łacińskiej botanicznej nazwie Melissa officinalis, stosowanej w lecznictwie, uprawianej w ogrodach lub rosnącej dziko.

Maleski - od nazwy rośliny melisa o łacińskiej botanicznej nazwie Melissa officinalis, stosowanej w lecznictwie, uprawianej w ogrodach lub rosnącej dziko.

Malessa - od nazwy rośliny melisa o łacińskiej botanicznej nazwie Melissa officinalis, stosowanej w lecznictwie, uprawianej w ogrodach lub rosnącej dziko.

Malick - od mały.

Malik - od mały.

Malikowo - od licznych nazw miejscowych z rdzeniem Mal-, Mał-, typu Maliki Dolne, Maliki Górne w gminie St. Kiszewa w powiecie kościerskim, Małków (Cielecki i Nowy) w gminie Turek, Małachowo w powiecie Gniezno, Malchau w Dolnej Saksonii, Malchow w Brandenburgii, na Pomorzu Zachodnim i na Śląsku.

Malikowski - od licznych nazw miejscowych z rdzeniem Mal-, Mał-, typu Maliki Dolne, Maliki Górne w gminie St. Kiszewa w powiecie kościerskim, Małków (Cielecki i Nowy) w gminie Turek, Małachowo w powiecie Gniezno, Malchau w Dolnej Saksonii, Malchow w Brandenburgii, na Pomorzu Zachodnim i na Śląsku.

Malke - od mały.

Malko - od licznych nazw miejscowych z rdzeniem Mal-, Mał-, typu Maliki Dolne, Maliki Górne w gminie St. Kiszewa w powiecie kościerskim, Małków (Cielecki i Nowy) w gminie Turek, Małachowo w powiecie Gniezno, Malchau w Dolnej Saksonii, Malchow w Brandenburgii, na Pomorzu Zachodnim i na Śląsku.

Malkow - od licznych nazw miejscowych z rdzeniem Mal-, Mał-, typu Maliki Dolne, Maliki Górne w gminie St. Kiszewa w powiecie kościerskim, Małków (Cielecki i Nowy) w gminie Turek, Małachowo w powiecie Gniezno, Malchau w Dolnej Saksonii, Malchow w Brandenburgii, na Pomorzu Zachodnim i na Śląsku.

Malkowicz - od licznych nazw miejscowych z rdzeniem Mal-, Mał-, typu Maliki Dolne, Maliki Górne w gminie St. Kiszewa w powiecie kościerskim, Małków (Cielecki i Nowy) w gminie Turek, Małachowo w powiecie Gniezno, Malchau w Dolnej Saksonii, Malchow w Brandenburgii, na Pomorzu Zachodnim i na Śląsku.

Malkowski - od licznych nazw miejscowych z rdzeniem Mal-, Mał-, typu Maliki Dolne, Maliki Górne w gminie St. Kiszewa w powiecie kościerskim, Małków (Cielecki i Nowy) w gminie Turek, Małachowo w powiecie Gniezno, Malchau w Dolnej Saksonii, Malchow w Brandenburgii, na Pomorzu Zachodnim i na Śląsku.

Malków - od licznych nazw miejscowych z rdzeniem Mal-, Mał-, typu Maliki Dolne, Maliki Górne w gminie St. Kiszewa w powiecie kościerskim, Małków (Cielecki i Nowy) w gminie Turek, Małachowo w powiecie Gniezno, Malchau w Dolnej Saksonii, Malchow w Brandenburgii, na Pomorzu Zachodnim i na Śląsku.

Mallek - od mały.

Mallow - od malwa ‘nazwa rośliny; ślaz’.

Mallwitz - od malwa ‘nazwa rośliny; ślaz’.

Maloch - od nazwy wsi Małachowo w gminie Witkowo w województwie konińskim.

Maltzan - nazwisko pochodzić może od trzech miejscowości w Maklemburgii: Moltzow, powiat Waren; Molzahn w powiecie Schönberg; Molzahn w powiecie Demmin.

Malwa - od malwa ‘nazwa rośliny; ślaz’.

Malwe - od malwa ‘nazwa rośliny; ślaz’.

Malwic - od malwa ‘nazwa rośliny; ślaz’.

Malwiński - od malwa ‘nazwa rośliny; ślaz’.

Malwitz - od malwa ‘nazwa rośliny; ślaz’.

Malzahn - nazwisko pochodzić może od trzech miejscowości w Maklemburgii: Moltzow, powiat Waren; Molzahn w powiecie Schönberg; Molzahn w powiecie Demmin.

Małachowski - od nazwy wsi Małachowo w gminie Witkowo w województwie konińskim.

Małcho - od licznych nazw miejscowych z rdzeniem Mal-, Mał-, typu Maliki Dolne, Maliki Górne w gminie St. Kiszewa w powiecie kościerskim, Małków (Cielecki i Nowy) w gminie Turek, Małachowo w powiecie Gniezno, Malchau w Dolnej Saksonii, Malchow w Brandenburgii, na Pomorzu Zachodnim i na Śląsku.

Małchowicz - od licznych nazw miejscowych z rdzeniem Mal-, Mał-, typu Maliki Dolne, Maliki Górne w gminie St. Kiszewa w powiecie kościerskim, Małków (Cielecki i Nowy) w gminie Turek, Małachowo w powiecie Gniezno, Malchau w Dolnej Saksonii, Malchow w Brandenburgii, na Pomorzu Zachodnim i na Śląsku.

Małchowski - od licznych nazw miejscowych z rdzeniem Mal-, Mał-, typu Maliki Dolne, Maliki Górne w gminie St. Kiszewa w powiecie kościerskim, Małków (Cielecki i Nowy) w gminie Turek, Małachowo w powiecie Gniezno, Malchau w Dolnej Saksonii, Malchow w Brandenburgii, na Pomorzu Zachodnim i na Śląsku.

Małek - od mały.

Małko - od licznych nazw miejscowych z rdzeniem Mal-, Mał-, typu Maliki Dolne, Maliki Górne w gminie St. Kiszewa w powiecie kościerskim, Małków (Cielecki i Nowy) w gminie Turek, Małachowo w powiecie Gniezno, Malchau w Dolnej Saksonii, Malchow w Brandenburgii, na Pomorzu Zachodnim i na Śląsku.

Małłek - od mały.

Małoch - od nazwy wsi Małachowo w gminie Witkowo w województwie konińskim.

Małocha - od nazwy wsi Małachowo w gminie Witkowo w województwie konińskim.

Małochowski - od nazwy wsi Małachowo w gminie Witkowo w województwie konińskim.

Małoszycki - od nazwy wsi Małoszyce, stanowiącej własność Lęborka.

Małszycki - od nazwy wsi Małoszyce, stanowiącej własność Lęborka.

Mampa - od przezwiska z rdzeniem Pęp- lub od germańskiego imienia dwuczłonowego Maganperht.

Mampe - od przezwiska z rdzeniem Pęp- lub od germańskiego imienia dwuczłonowego Maganperht.

Mampel - od przezwiska z rdzeniem Pęp- lub od germańskiego imienia dwuczłonowego Maganperht.

Man - od niemieckiego rzeczownika Mann ‘człowiek, mężczyzna’.

Manczykowski - od zdrobnień i spieszczeń imienia Emanuel.

Mandak - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiego Montag, francuskiego Montaque, dolnoniemieckiego Mondak, Mandak ‘poniedziałek’.

Mandywel - od dolnoniemieckiego Manduvel i górnoniemieckiego Mannteufel ‘sługa diabła’.

Mania - od mania ‘lewa ręka’, od mańkut ‘człowiek leworęczny’.

Maniek - od mania ‘lewa ręka’, od mańkut ‘człowiek leworęczny’ lub od zdrobnień i spieszczeń imienia Emanuel.

Mann - od niemieckiego rzeczownika Mann ‘człowiek, mężczyzna’.

Mannteufel - od dolnoniemieckiego Manduvel i górnoniemieckiego Mannteufel ‘sługa diabła’.

Mantefka - od rzeczownika matewka, zdrobnienia od mątew ‘drewniany przyrząd kuchenny do mącenia, bełtania, mieszania zupy, żuru lub zsiadłego mleka’; od kaszubskiego matewka ‘intrygantka’, ‘krzywa, karłowata sosna’.

Manteufel - od dolnoniemieckiego Manduvel i górnoniemieckiego Mannteufel ‘sługa diabła’.

Manteuffel - od dolnoniemieckiego Manduvel i górnoniemieckiego Mannteufel ‘sługa diabła’.

Manteuffell - od dolnoniemieckiego Manduvel i górnoniemieckiego Mannteufel ‘sługa diabła’.

Mantewka - od rzeczownika matewka, zdrobnienia od mątew ‘drewniany przyrząd kuchenny do mącenia, bełtania, mieszania zupy, żuru lub zsiadłego mleka’; od kaszubskiego matewka ‘intrygantka’, ‘krzywa, karłowata sosna’.

Mantewski - od rzeczownika matewka, zdrobnienia od mątew ‘drewniany przyrząd kuchenny do mącenia, bełtania, mieszania zupy, żuru lub zsiadłego mleka’; od kaszubskiego matewka ‘intrygantka’, ‘krzywa, karłowata sosna’.

Mantowski - od rzeczownika matewka, zdrobnienia od mątew ‘drewniany przyrząd kuchenny do mącenia, bełtania, mieszania zupy, żuru lub zsiadłego mleka’; od kaszubskiego matewka ‘intrygantka’, ‘krzywa, karłowata sosna’.

Mańczak - od zdrobnień i spieszczeń imienia Emanuel.

Mańczyk - od zdrobnień i spieszczeń imienia Emanuel.

Mańczykowski - od zdrobnień i spieszczeń imienia Emanuel.

Mańka - od mania ‘lewa ręka’, od mańkut ‘człowiek leworęczny’.

Mańka - od mania ‘lewa ręka’, od mańkut ‘człowiek leworęczny’.

Mańke - od mania ‘lewa ręka’, od mańkut ‘człowiek leworęczny’.

Mańkie - od mania ‘lewa ręka’, od mańkut ‘człowiek leworęczny’.

Mańkowski - od zdrobnień i spieszczeń imienia Emanuel.

Mańkucki - od mania ‘lewa ręka’, od mańkut ‘człowiek leworęczny’.

Mańkus - od mania ‘lewa ręka’, od mańkut ‘człowiek leworęczny’.

Mańkuś - od mania ‘lewa ręka’, od mańkut ‘człowiek leworęczny’.

Mańkut - od mania ‘lewa ręka’, od mańkut ‘człowiek leworęczny’.

Mańsk - od mania ‘lewa ręka’, od mańkut ‘człowiek leworęczny’.

Mańska - od mania ‘lewa ręka’, od mańkut ‘człowiek leworęczny’.

Mańske - od mania ‘lewa ręka’, od mańkut ‘człowiek leworęczny’.

Mański - od mania ‘lewa ręka’, od mańkut ‘człowiek leworęczny’.

Mańskie - od mania ‘lewa ręka’, od mańkut ‘człowiek leworęczny’.

Marchel - od imienia Melchior.

Marchela - od imienia Melchior.

Marchelak - od imienia Melchior.

Marchelek - od imienia Melchior.

Marchelewicz - od imienia Melchior.

Marchelewski - od imienia Melchior.

Marchelski - od imienia Melchior.

Marcheluk - od imienia Melchior.

Marchew - od marchew, marchewka lub od march(a) ‘stary, chudy koń’.

Marchewa - od marchew, marchewka lub od march(a) ‘stary, chudy koń’.

Marchewczuk - od marchew, marchewka lub od march(a) ‘stary, chudy koń’.

Marchewczyk - od marchew, marchewka lub od march(a) ‘stary, chudy koń’.

Marchewicz - od marchew, marchewka lub od march(a) ‘stary, chudy koń’.

Marchewitz - od marchew, marchewka lub od march(a) ‘stary, chudy koń’.

Marchewka - od marchew, marchewka lub od march(a) ‘stary, chudy koń’.

Marchewski - od marchew, marchewka lub od march(a) ‘stary, chudy koń’.

Marchiewicz - od marchew, marchewka lub od march(a) ‘stary, chudy koń’.

Marchwionka - od marchew, marchewka lub od march(a) ‘stary, chudy koń’.

Markel - od imienia Melchior.

Marschal - od marszałek.

Marschall - od marszałek.

Marschałkowski - od marszałek.

Marszal - od marszałek.

Marszalec - od marszałek.

Marszalek - od marszałek.

Marszalik - od marszałek.

Marszall - od marszałek.

Marszalski - od marszałek.

Marszaluk - od marszałek.

Marszał - od marszałek.

Marszałakowski - od marszałek; od nazwy wsi Marszałkowo (Wlkp, gmina Brzeźno).

Marszałek - od marszałek.

Marszałkiewicz - od marszałek.

Marszałkowicz - od marszałek.

Marszałkowski - od marszałek.

Marszałł - od marszałek.

Marszałow - od marszałek.

Marszałowicz - od marszałek.

Marszałowski - od marszałek.

Marzeion - od imienia Marian.

Marzejon - od imienia Marian.

Marzeyon - od imienia Marian.

Marzion - od imienia Marian.

Marzyan - od imienia Marian.

Marzyjon - od imienia Marian.

Maschota - od zdrobnień jakiegoś imienia z rdzeniem Ma-, typu Marcin.

Maschotta - od zdrobnień jakiegoś imienia z rdzeniem Ma-, typu Marcin.

Masloch - od rzeczownika masloch ‘handlarz masłem’.

Masłowski - od nazwy wsi Masłowo, gmina Dolsk, województwo poznańskie, Masłowice, gmina Wieluń, województwo sieradzkie, Masłowice, województwo piotrkowskie, Masłów, województwo kieleckie.

Masow - od dawnej wsi szlacheckiej Maszewo w powiecie lęborskim.

Masowa - od dawnej wsi szlacheckiej Maszewo w powiecie lęborskim.

Masów - od dawnej wsi szlacheckiej Maszewo w powiecie lęborskim.

Massauh - od dawnej wsi szlacheckiej Maszewo w powiecie lęborskim.

Massow - od dawnej wsi szlacheckiej Maszewo w powiecie lęborskim.

Massowa - od dawnej wsi szlacheckiej Maszewo w powiecie lęborskim.

Mastin - od nazwy miejscowej Masten, dziś Masty w powiecie piskim.

Mastyna - od nazwy miejscowej Masten, dziś Masty w powiecie piskim.

Mastyniuk - od nazwy miejscowej Masten, dziś Masty w powiecie piskim.

Mastyń - od nazwy miejscowej Masten, dziś Masty w powiecie piskim.

Mastyński - od nazwy miejscowej Masten, dziś Masty w powiecie piskim.

Maszot - od zdrobnień jakiegoś imienia z rdzeniem Ma-, typu Marcin.

Maszota - od zdrobnień jakiegoś imienia z rdzeniem Ma-, typu Marcin.

Maszotta - od zdrobnień jakiegoś imienia z rdzeniem Ma-, typu Marcin.

Maszotte - od zdrobnień jakiegoś imienia z rdzeniem Ma-, typu Marcin.

Matej - od imion Mateusz, Maciej.

Mateja - od imion Mateusz, Maciej.

Matejak - od imion Mateusz, Maciej.

Matejek - od imion Mateusz, Maciej.

Matewski - od rzeczownika matewka, zdrobnienia od mątew ‘drewniany przyrząd kuchenny do mącenia, bełtania, mieszania zupy, żuru lub zsiadłego mleka’; od kaszubskiego matewka ‘intrygantka’, ‘krzywa, karłowata sosna’.

Mathea - od imion Mateusz, Maciej.

Matij - od imion Mateusz, Maciej.

Matijak - od imion Mateusz, Maciej.

Matijewicz - od imion Mateusz, Maciej.

Matjas - od imion Mateusz, Maciej.

Matjaszewski - od imion Mateusz, Maciej.

Matthea - od imion Mateusz, Maciej.

Matwiej - od wschodniosłowiańskiej postaci imion Mateusz, Maciej.

Matwiejczak - od wschodniosłowiańskiej postaci imion Mateusz, Maciej.

Matwiejczuk - od wschodniosłowiańskiej postaci imion Mateusz, Maciej.

Matwiejczyk - od wschodniosłowiańskiej postaci imion Mateusz, Maciej.

Matwiejszyn - od wschodniosłowiańskiej postaci imion Mateusz, Maciej.

Matwiejuk - od wschodniosłowiańskiej postaci imion Mateusz, Maciej.

Matwij - od wschodniosłowiańskiej postaci imion Mateusz, Maciej.

Matwijewicz - od wschodniosłowiańskiej postaci imion Mateusz, Maciej.

Matwijów - od wschodniosłowiańskiej postaci imion Mateusz, Maciej.

Matwijszyn - od wschodniosłowiańskiej postaci imion Mateusz, Maciej.

Matyasiak - od wschodniosłowiańskiej postaci imion Mateusz, Maciej.

Matyasik - od wschodniosłowiańskiej postaci imion Mateusz, Maciej.

Matyasz - od wschodniosłowiańskiej postaci imion Mateusz, Maciej.

Matyaszczak - od wschodniosłowiańskiej postaci imion Mateusz, Maciej.

Matyaszczyk - od wschodniosłowiańskiej postaci imion Mateusz, Maciej.

Matyaszek - od wschodniosłowiańskiej postaci imion Mateusz, Maciej.

Matyja - od imion Mateusz, Maciej.

Matyjak - od imion Mateusz, Maciej.

Matyjakowski - od imion Mateusz, Maciej.

Matyjas - od imion Mateusz, Maciej.

Matyjasek - od imion Mateusz, Maciej.

Matyjasik - od imion Mateusz, Maciej.

Matyjasz - od imion Mateusz, Maciej.

Matyjaszczuk - od imion Mateusz, Maciej.

Matyjaszczyk - od imion Mateusz, Maciej.

Matyjaszek - od imion Mateusz, Maciej.

Matyjaszkojć - od imion Mateusz, Maciej.

Matyjaszkowicz - od imion Mateusz, Maciej.

Matyjaszys - od imion Mateusz, Maciej.

Matyjaśkiewicz - od imion Mateusz, Maciej.

Matyjek - od imion Mateusz, Maciej.

Matyjewicz - od imion Mateusz, Maciej.

Matyk - od imienia Mateusz.

Matyka - od imienia Mateusz.

Matykiewicz - od imienia Mateusz.

Matyko - od imienia Mateusz.

Matykowski - od imienia Mateusz.

Max - od Maks, Max zdrobnienie od imienia Maksymilian.

Maxa - od Maks, Max zdrobnienie od imienia Maksymilian.

Maxe - od Maks, Max zdrobnienie od imienia Maksymilian.

Mazan - od czasownika mazać.

Mazanowski - od czasownika mazać.

Mazel - od czasownika mazać.

Mazela - od czasownika mazać.

Mazella - od czasownika mazać.

Mazik - od czasownika mazać.

Mąkos - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczowników mąka, męka.

Mąkosa - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczowników mąka, męka.

Mąkoski - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczowników mąka, męka.

Mąkosz - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczowników mąka, męka.

Mąkosza - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczowników mąka, męka.

Mąkoszewski - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczowników mąka, męka.

Mąkoś - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczowników mąka, męka.

Mątewski - od rzeczownika matewka, zdrobnienia od mątew ‘drewniany przyrząd kuchenny do mącenia, bełtania, mieszania zupy, żuru lub zsiadłego mleka’; od kaszubskiego matewka ‘intrygantka’, ‘krzywa, karłowata sosna’.

Mątficki - od rzeczownika matewka, zdrobnienia od mątew ‘drewniany przyrząd kuchenny do mącenia, bełtania, mieszania zupy, żuru lub zsiadłego mleka’; od kaszubskiego matewka ‘intrygantka’, ‘krzywa, karłowata sosna’.

Mątka - od rzeczownika matewka, zdrobnienia od mątew ‘drewniany przyrząd kuchenny do mącenia, bełtania, mieszania zupy, żuru lub zsiadłego mleka’; od kaszubskiego matewka ‘intrygantka’, ‘krzywa, karłowata sosna’.

Mątkiewicz - od rzeczownika matewka, zdrobnienia od mątew ‘drewniany przyrząd kuchenny do mącenia, bełtania, mieszania zupy, żuru lub zsiadłego mleka’; od kaszubskiego matewka ‘intrygantka’, ‘krzywa, karłowata sosna’.

Mątowski - od rzeczownika matewka, zdrobnienia od mątew ‘drewniany przyrząd kuchenny do mącenia, bełtania, mieszania zupy, żuru lub zsiadłego mleka’; od kaszubskiego matewka ‘intrygantka’, ‘krzywa, karłowata sosna’.

Mązik - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika mąż w znaczeniu ‘człowiek’, człowiek płci męskiej, mężczyzna’.

Mąziński - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika mąż w znaczeniu ‘człowiek’, człowiek płci męskiej, mężczyzna’.

Mązyński - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika mąż w znaczeniu ‘człowiek’, człowiek płci męskiej, mężczyzna’.

Mążka - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika mąż w znaczeniu ‘człowiek’, człowiek płci męskiej, mężczyzna’.

Mążych - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika mąż w znaczeniu ‘człowiek’, człowiek płci męskiej, mężczyzna’.

Mążyński - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika mąż w znaczeniu ‘człowiek’, człowiek płci męskiej, mężczyzna’.

Mecger - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiego rzeczownika Metzger ‘rzeźnik’, od średnio-wysoko-niemieckich rzeczowników metzjaere, metzjer, metziger ‘maszarz’, od Metzler ‘rzeźnik’.

Mecgier - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiego rzeczownika Metzger ‘rzeźnik’, od średnio-wysoko-niemieckich rzeczowników metzjaere, metzjer, metziger ‘maszarz’, od Metzler ‘rzeźnik’.

Mecklenburg - od nazwy miejscowej Mäckelburg, dziś Michałowo w powiecie bartoszyckim.

Mejbaum - od nazwy miejscowej Maibaum, dziś Majewo w powiecie elbląskiml nazwa od rzeczownika pospolitego Maibaum ‘czeremcha’.

Mejbum - od nazwy miejscowej Maibaum, dziś Majewo w powiecie elbląskiml nazwa od rzeczownika pospolitego Maibaum ‘czeremcha’.

Mejda - w grupie nazwisk pochodzących od czasownika majtać ‘machać, wywijać, kiwać’.

Mejta - w grupie nazwisk pochodzących od czasownika majtać ‘machać, wywijać, kiwać’.

Mekelburg - od nazwy miejscowej Mäckelburg, dziś Michałowo w powiecie bartoszyckim.

Mekelburk - od nazwy miejscowej Mäckelburg, dziś Michałowo w powiecie bartoszyckim.

Melas - od nazwy rośliny melisa o łacińskiej botanicznej nazwie Melissa officinalis, stosowanej w lecznictwie, uprawianej w ogrodach lub rosnącej dziko.

Melc - od gwarowego melc, mëlc ‘borsuk’.

Melec - od gwarowego melc, mëlc ‘borsuk’.

Melentin - od wschodniosłowiańskiego imienia Malentyj.

Melentyn - od wschodniosłowiańskiego imienia Malentyj.

Meler - (forma spolszczona) od angielskiego miller ‘młynarz’.

Melisa - od nazwy rośliny melisa o łacińskiej botanicznej nazwie Melissa officinalis, stosowanej w lecznictwie, uprawianej w ogrodach lub rosnącej dziko.

Melissa - od nazwy rośliny melisa o łacińskiej botanicznej nazwie Melissa officinalis, stosowanej w lecznictwie, uprawianej w ogrodach lub rosnącej dziko.

Mellentin - od wschodniosłowiańskiego imienia Malentyj.

Melnik - (forma wschodniosłowiańska) od melnik ‘młynarz’.

Melnyczek - (forma wschodniosłowiańska) od melnik ‘młynarz’.

Melnyczenko - (forma wschodniosłowiańska) od melnik ‘młynarz’.

Melnyczuk - (forma wschodniosłowiańska) od melnik ‘młynarz’.

Melnyk - (forma wschodniosłowiańska) od melnik ‘młynarz’.

Memel - od niemieckiej nazwy portu nad Zalewem Kurońskim Memel, dziś Kłajpeda, od czasowników mamlać, memłać, memlać ‘żuć, mlaskać, mącić, mieszać, przerzucać, miąć’.

Mementowski - od łacińskiego wezwania Memento (mori) ‘Pamiętaj, że umrzesz’.

Memlauer - od niemieckiej nazwy portu nad Zalewem Kurońskim Memel, dziś Kłajpeda, od czasowników mamlać, memłać, memlać ‘żuć, mlaskać, mącić, mieszać, przerzucać, miąć’.

Memmel - od niemieckiej nazwy portu nad Zalewem Kurońskim Memel, dziś Kłajpeda, od czasowników mamlać, memłać, memlać ‘żuć, mlaskać, mącić, mieszać, przerzucać, miąć’.

Mencikowski - od zdrobnień i spieszczeń imienia Emanuel.

Mencz - od zdrobnień i spieszczeń imienia Emanuel.

Menczak - od zdrobnień i spieszczeń imienia Emanuel.

Menczel - od zdrobnień i spieszczeń imienia Emanuel.

Menczik - od zdrobnień i spieszczeń imienia Emanuel.

Menczikowski - od zdrobnień i spieszczeń imienia Emanuel.

Mencziński - od zdrobnień i spieszczeń imienia Emanuel.

Menczyk - od zdrobnień i spieszczeń imienia Emanuel.

Menczykowski - od zdrobnień i spieszczeń imienia Emanuel.

Menegon - nazwisko o greckiej strukturze złożonej; w I członie rzeczownik meis lub mën ‘miesiąc’ lub ‘sierp księżyca’; w II członie rzeczownik gonos ‘dziecko, potomek; płeć; ród, plemię; plon przynoszony przez rośliny’. Całe więc imię, a potem nazwisko oznaczało w chwili powstania ‘syna księżyca’.

Merchel - od imienia Melchior.

Merchelek - od imienia Melchior.

Merchlewicz - od imienia Melchior.

Merchlewski - od imienia Melchior.

Merchlowski - od imienia Melchior.

Merhel - od imienia Melchior.

Merkel - od imienia Melchior.

Merkiel - od imienia Melchior.

Meron - od zdrobniałego imienia Mironek, to od Miron.

Meronek - od zdrobniałego imienia Mironek, to od Miron.

Meronicki - od zdrobniałego imienia Mironek, to od Miron.

Meroniecki - od zdrobniałego imienia Mironek, to od Miron.

Meronik - od zdrobniałego imienia Mironek, to od Miron.

Meroniuk - od zdrobniałego imienia Mironek, to od Miron.

Meronk - od zdrobniałego imienia Mironek, to od Miron.

Meronka - od zdrobniałego imienia Mironek, to od Miron.

Meronke - od zdrobniałego imienia Mironek, to od Miron.

Metzeger - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiego rzeczownika Metzger ‘rzeźnik’, od średnio-wysoko-niemieckich rzeczowników metzjaere, metzjer, metziger ‘maszarz’, od Metzler ‘rzeźnik’.

Metzger - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiego rzeczownika Metzger ‘rzeźnik’, od średnio-wysoko-niemieckich rzeczowników metzjaere, metzjer, metziger ‘maszarz’, od Metzler ‘rzeźnik’.

Metzgier - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiego rzeczownika Metzger ‘rzeźnik’, od średnio-wysoko-niemieckich rzeczowników metzjaere, metzjer, metziger ‘maszarz’, od Metzler ‘rzeźnik’.

Metzig - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiego rzeczownika Metzger ‘rzeźnik’, od średnio-wysoko-niemieckich rzeczowników metzjaere, metzjer, metziger ‘maszarz’, od Metzler ‘rzeźnik’.

Metzigier - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiego rzeczownika Metzger ‘rzeźnik’, od średnio-wysoko-niemieckich rzeczowników metzjaere, metzjer, metziger ‘maszarz’, od Metzler ‘rzeźnik’.

Metzker - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiego rzeczownika Metzger ‘rzeźnik’, od średnio-wysoko-niemieckich rzeczowników metzjaere, metzjer, metziger ‘maszarz’, od Metzler ‘rzeźnik’.

Metzler - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiego rzeczownika Metzger ‘rzeźnik’, od średnio-wysoko-niemieckich rzeczowników metzjaere, metzjer, metziger ‘maszarz’, od Metzler ‘rzeźnik’.

Mezger - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiego rzeczownika Metzger ‘rzeźnik’, od średnio-wysoko-niemieckich rzeczowników metzjaere, metzjer, metziger ‘maszarz’, od Metzler ‘rzeźnik’.

Mezgier - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiego rzeczownika Metzger ‘rzeźnik’, od średnio-wysoko-niemieckich rzeczowników metzjaere, metzjer, metziger ‘maszarz’, od Metzler ‘rzeźnik’.

Meżgier - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiego rzeczownika Metzger ‘rzeźnik’, od średnio-wysoko-niemieckich rzeczowników metzjaere, metzjer, metziger ‘maszarz’, od Metzler ‘rzeźnik’.

Męczyk - od zdrobnień i spieszczeń imienia Emanuel.

Męczykowski - od zdrobnień i spieszczeń imienia Emanuel.

Mękaj - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczowników mąka, męka.

Mękała - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczowników mąka, męka.

Mękas - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczowników mąka, męka.

Mękosa - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczowników mąka, męka.

Mękosza - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczowników mąka, męka.

Mękus - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczowników mąka, męka.

Mętel - od motyl.

Męzydło - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika mąż w znaczeniu ‘człowiek’, człowiek płci męskiej, mężczyzna’.

Męźczyźnia - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika mąż w znaczeniu ‘człowiek’, człowiek płci męskiej, mężczyzna’.

Mężak - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika mąż w znaczeniu ‘człowiek’, człowiek płci męskiej, mężczyzna’.

Mężalik - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika mąż w znaczeniu ‘człowiek’, człowiek płci męskiej, mężczyzna’.

Mężał - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika mąż w znaczeniu ‘człowiek’, człowiek płci męskiej, mężczyzna’.

Mężałka - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika mąż w znaczeniu ‘człowiek’, człowiek płci męskiej, mężczyzna’.

Mężatka - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika mąż w znaczeniu ‘człowiek’, człowiek płci męskiej, mężczyzna’.

Mężczyzna - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika mąż w znaczeniu ‘człowiek’, człowiek płci męskiej, mężczyzna’.

Mężek - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika mąż w znaczeniu ‘człowiek’, człowiek płci męskiej, mężczyzna’.

Mężelewski - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika mąż w znaczeniu ‘człowiek’, człowiek płci męskiej, mężczyzna’.

Mężko - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika mąż w znaczeniu ‘człowiek’, człowiek płci męskiej, mężczyzna’.

Mężkowski - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika mąż w znaczeniu ‘człowiek’, człowiek płci męskiej, mężczyzna’.

Mężno - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika mąż w znaczeniu ‘człowiek’, człowiek płci męskiej, mężczyzna’.

Mężny - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika mąż w znaczeniu ‘człowiek’, człowiek płci męskiej, mężczyzna’.

Mężowski - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika mąż w znaczeniu ‘człowiek’, człowiek płci męskiej, mężczyzna’.

Mężyc - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika mąż w znaczeniu ‘człowiek’, człowiek płci męskiej, mężczyzna’.

Mężycki - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika mąż w znaczeniu ‘człowiek’, człowiek płci męskiej, mężczyzna’.

Mężydło - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika mąż w znaczeniu ‘człowiek’, człowiek płci męskiej, mężczyzna’.

Mężyk - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika mąż w znaczeniu ‘człowiek’, człowiek płci męskiej, mężczyzna’.

Mężykowski - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika mąż w znaczeniu ‘człowiek’, człowiek płci męskiej, mężczyzna’.

Mielcarek - od staropolskiego mielcarz ‘słodownik, piwowar’.

Mielcarski - od staropolskiego mielcarz ‘słodownik, piwowar’.

Mielcarz - od staropolskiego mielcarz ‘słodownik, piwowar’.

Mielcasz - od staropolskiego mielcarz ‘słodownik, piwowar’.

Mielcerek - od staropolskiego mielcarz ‘słodownik, piwowar’.

Mielczarczyk - od staropolskiego mielcarz ‘słodownik, piwowar’.

Mielczarek - od staropolskiego mielcarz ‘słodownik, piwowar’.

Mielczarkiewicz - od staropolskiego mielcarz ‘słodownik, piwowar’.

Mielczarkowski - od staropolskiego mielcarz ‘słodownik, piwowar’.

Mielczarz - od staropolskiego mielcarz ‘słodownik, piwowar’.

Mielczorek - od staropolskiego mielcarz ‘słodownik, piwowar’.

Mielewczik - od mielewczik ‘pomocnik młynarza, młynarczyk’.

Mielewczyk - od mielewczik ‘pomocnik młynarza, młynarczyk’.

Mielkau - od zniemczonej nazwy miejscowości Milkau, dziś Miłków w powiecie szprotawskim w województwie zielonogórskim, Milkow, dziś Miłkowo w powiecie wałeckim.

Mielnik - (forma wschodniosłowiańska) od melnik ‘młynarz’.

Miemiec - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy etnicznej Niemiec i jej wariantów ludowych.

Miemietz - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy etnicznej Niemiec i jej wariantów ludowych.

Mienkota - od przymiotnika miętki, miękki ‘nietwardy’, też ‘słaby, chwiejny, niestały, delikatny’.

Mienkott - od przymiotnika miętki, miękki ‘nietwardy’, też ‘słaby, chwiejny, niestały, delikatny’.

Mienkowski - od przymiotnika miętki, miękki ‘nietwardy’, też ‘słaby, chwiejny, niestały, delikatny’.

Mienkuś - od przymiotnika miętki, miękki ‘nietwardy’, też ‘słaby, chwiejny, niestały, delikatny’.

Mientka - od przymiotnika miętki, miękki ‘nietwardy’, też ‘słaby, chwiejny, niestały, delikatny’.

Mientke - od przymiotnika miętki, miękki ‘nietwardy’, też ‘słaby, chwiejny, niestały, delikatny’.

Mientki - od przymiotnika miętki, miękki ‘nietwardy’, też ‘słaby, chwiejny, niestały, delikatny’.

Mientkiewicz - od przymiotnika miętki, miękki ‘nietwardy’, też ‘słaby, chwiejny, niestały, delikatny’.

Mierau - od nazwy wsi Mirowo, po niemiecku Mirau lub Mierau (wiele wsi).

Mierawa - od nazwy wsi Mirowo, po niemiecku Mirau lub Mierau (wiele wsi).

Mierwiak - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczowników mierzwa, z kaszubskiego nierzwa ‘słoma poplątana przeznaczona na ściółkę; obornik, gnój’; też ‘nieład, nieporządek, nierząd; pole zaniedbane, zachwaszczone; kobieta guzdrająca się; partacz, kiepski rzemieślnik’, od czasownika nierzwic ‘targać, czochrać, wichrzyć’.

Mierzwa - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczowników mierzwa, z kaszubskiego nierzwa ‘słoma poplątana przeznaczona na ściółkę; obornik, gnój’; też ‘nieład, nieporządek, nierząd; pole zaniedbane, zachwaszczone; kobieta guzdrająca się; partacz, kiepski rzemieślnik’, od czasownika nierzwic ‘targać, czochrać, wichrzyć’.

Mierzwiak - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczowników mierzwa, z kaszubskiego nierzwa ‘słoma poplątana przeznaczona na ściółkę; obornik, gnój’; też ‘nieład, nieporządek, nierząd; pole zaniedbane, zachwaszczone; kobieta guzdrająca się; partacz, kiepski rzemieślnik’, od czasownika nierzwic ‘targać, czochrać, wichrzyć’.

Mierzwicki - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczowników mierzwa, z kaszubskiego nierzwa ‘słoma poplątana przeznaczona na ściółkę; obornik, gnój’; też ‘nieład, nieporządek, nierząd; pole zaniedbane, zachwaszczone; kobieta guzdrająca się; partacz, kiepski rzemieślnik’, od czasownika nierzwic ‘targać, czochrać, wichrzyć’.

Mierzwik - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczowników mierzwa, z kaszubskiego nierzwa ‘słoma poplątana przeznaczona na ściółkę; obornik, gnój’; też ‘nieład, nieporządek, nierząd; pole zaniedbane, zachwaszczone; kobieta guzdrająca się; partacz, kiepski rzemieślnik’, od czasownika nierzwic ‘targać, czochrać, wichrzyć’.

Mierzwitzka - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczowników mierzwa, z kaszubskiego nierzwa ‘słoma poplątana przeznaczona na ściółkę; obornik, gnój’; też ‘nieład, nieporządek, nierząd; pole zaniedbane, zachwaszczone; kobieta guzdrająca się; partacz, kiepski rzemieślnik’, od czasownika nierzwic ‘targać, czochrać, wichrzyć’.

Mierzwo - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczowników mierzwa, z kaszubskiego nierzwa ‘słoma poplątana przeznaczona na ściółkę; obornik, gnój’; też ‘nieład, nieporządek, nierząd; pole zaniedbane, zachwaszczone; kobieta guzdrająca się; partacz, kiepski rzemieślnik’, od czasownika nierzwic ‘targać, czochrać, wichrzyć’.

Mierzwowicz - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczowników mierzwa, z kaszubskiego nierzwa ‘słoma poplątana przeznaczona na ściółkę; obornik, gnój’; też ‘nieład, nieporządek, nierząd; pole zaniedbane, zachwaszczone; kobieta guzdrająca się; partacz, kiepski rzemieślnik’, od czasownika nierzwic ‘targać, czochrać, wichrzyć’.

Mierżwiak - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczowników mierzwa, z kaszubskiego nierzwa ‘słoma poplątana przeznaczona na ściółkę; obornik, gnój’; też ‘nieład, nieporządek, nierząd; pole zaniedbane, zachwaszczone; kobieta guzdrająca się; partacz, kiepski rzemieślnik’, od czasownika nierzwic ‘targać, czochrać, wichrzyć’.

Miesiac - od rosyjskiego miesjac ‘miesiąc’.

Miesiaczek - od rosyjskiego miesjac ‘miesiąc’.

Miesiaczyk - od rosyjskiego miesjac ‘miesiąc’.

Miesiaczyński - od rosyjskiego miesjac ‘miesiąc’.

Miesiąc - od rzeczownika miesiąc ‘dwunasta część roku’ i ‘księżyc’.

Miesiączek - od rzeczownika miesiąc ‘dwunasta część roku’ i ‘księżyc’; od rzeczownika miesiączek ‘półksiężyc’.

Mięki - od przymiotnika miętki, miękki ‘nietwardy’, też ‘słaby, chwiejny, niestały, delikatny’.

Miękicki - od przymiotnika miętki, miękki ‘nietwardy’, też ‘słaby, chwiejny, niestały, delikatny’.

Miękiewicz - od przymiotnika miętki, miękki ‘nietwardy’, też ‘słaby, chwiejny, niestały, delikatny’.

Miękiński - od przymiotnika miętki, miękki ‘nietwardy’, też ‘słaby, chwiejny, niestały, delikatny’.

Miękisiak - od przymiotnika miętki, miękki ‘nietwardy’, też ‘słaby, chwiejny, niestały, delikatny’.

Miękki - od przymiotnika miętki, miękki ‘nietwardy’, też ‘słaby, chwiejny, niestały, delikatny’.

Miękota - od przymiotnika miętki, miękki ‘nietwardy’, też ‘słaby, chwiejny, niestały, delikatny’.

Miękowski - od przymiotnika miętki, miękki ‘nietwardy’, też ‘słaby, chwiejny, niestały, delikatny’.

Miękuś - od przymiotnika miętki, miękki ‘nietwardy’, też ‘słaby, chwiejny, niestały, delikatny’.

Mięntkowski - od przymiotnika miętki, miękki ‘nietwardy’, też ‘słaby, chwiejny, niestały, delikatny’.

Mięntkowski - od przymiotnika miętki, miękki ‘nietwardy’, też ‘słaby, chwiejny, niestały, delikatny’.

Miętka - od przymiotnika miętki, miękki ‘nietwardy’, też ‘słaby, chwiejny, niestały, delikatny’.

Miętkaś - od przymiotnika miętki, miękki ‘nietwardy’, też ‘słaby, chwiejny, niestały, delikatny’.

Miętke - od przymiotnika miętki, miękki ‘nietwardy’, też ‘słaby, chwiejny, niestały, delikatny’.

Miętki - od przymiotnika miętki, miękki ‘nietwardy’, też ‘słaby, chwiejny, niestały, delikatny’.

Miętkie - od przymiotnika miętki, miękki ‘nietwardy’, też ‘słaby, chwiejny, niestały, delikatny’.

Miętkiewicz - od przymiotnika miętki, miękki ‘nietwardy’, też ‘słaby, chwiejny, niestały, delikatny’.

Miętkiewski - od przymiotnika miętki, miękki ‘nietwardy’, też ‘słaby, chwiejny, niestały, delikatny’.

Miętko - od przymiotnika miętki, miękki ‘nietwardy’, też ‘słaby, chwiejny, niestały, delikatny’.

Miętkowski - od przymiotnika miętki, miękki ‘nietwardy’, też ‘słaby, chwiejny, niestały, delikatny’.

Miętnik - od przymiotnika miętki, miękki ‘nietwardy’, też ‘słaby, chwiejny, niestały, delikatny’.]

Miga - od gwarowego myga ‘komar’, od migać.

Migacki - od gwarowego myga ‘komar’, od migać.

Migacz - od gwarowego myga ‘komar’, od migać.

Migaczew - od gwarowego myga ‘komar’, od migać.

Migaczewski - od gwarowego myga ‘komar’, od migać.

Migaj - od gwarowego myga ‘komar’, od migać.

Migajło - od gwarowego myga ‘komar’, od migać.

Migal - od gwarowego myga ‘komar’, od migać.

Migala - od gwarowego myga ‘komar’, od migać.

Migalewicz - od gwarowego myga ‘komar’, od migać.

Migalski - od gwarowego myga ‘komar’, od migać.

Migała - od gwarowego myga ‘komar’, od migać.

Migałka - od gwarowego myga ‘komar’, od migać.

Migas - od gwarowego myga ‘komar’, od migać.

Miklas - od zdrobnień imienia Mikołaj, Nikołaj, z łacińskiego Nicolaus.

Miklasz - od zdrobnień imienia Mikołaj, Nikołaj, z łacińskiego Nicolaus.

Miklaś - od zdrobnień imienia Mikołaj, Nikołaj, z łacińskiego Nicolaus.

Mikolas - od zdrobnień imienia Mikołaj, Nikołaj, z łacińskiego Nicolaus.

Mikolasch - od zdrobnień imienia Mikołaj, Nikołaj, z łacińskiego Nicolaus.

Mikolasz - od zdrobnień imienia Mikołaj, Nikołaj, z łacińskiego Nicolaus.

Mikołas - od zdrobnień imienia Mikołaj, Nikołaj, z łacińskiego Nicolaus.

Mikołasz - od zdrobnień imienia Mikołaj, Nikołaj, z łacińskiego Nicolaus.

Milan - od imienia Milan i jego zdrobnień, od nazw miejscowych Milanów, Milanowo, Milanowice.

Milanek - od imienia Milan i jego zdrobnień, od nazw miejscowych Milanów, Milanowo, Milanowice.

Milaniak - od imienia Milan i jego zdrobnień, od nazw miejscowych Milanów, Milanowo, Milanowice.

Milanicz - od imienia Milan i jego zdrobnień, od nazw miejscowych Milanów, Milanowo, Milanowice.

Milanik - od imienia Milan i jego zdrobnień, od nazw miejscowych Milanów, Milanowo, Milanowice.

Milanowicz - od imienia Milan i jego zdrobnień, od nazw miejscowych Milanów, Milanowo, Milanowice.

Milanowski - od imienia Milan i jego zdrobnień, od nazw miejscowych Milanów, Milanowo, Milanowice.

Milański - od imienia Milan i jego zdrobnień, od nazw miejscowych Milanów, Milanowo, Milanowice.

Milbradt - od imienia dwuczłonowego Miłobrat.

Milbrand - od imienia dwuczłonowego Miłobrat.

Milbrandt - od imienia dwuczłonowego Miłobrat.

Milbrant - od imienia dwuczłonowego Miłobrat.

Milbrat - od imienia dwuczłonowego Miłobrat.

Milbrod - od imienia dwuczłonowego Miłobrat.

Milbrodt - od imienia dwuczłonowego Miłobrat.

Milbrot - od imienia dwuczłonowego Miłobrat.

Miler - od angielskiego miller ‘młynarz’.

Milert - od angielskiego miller ‘młynarz’.

Milewczyk - od mielewczik ‘pomocnik młynarza, młynarczyk’.

Milhausen - od nazwy miejscowej Mühlhausen po polsku Młynary w powiecie pasłęckim.

Milhauzen - od nazwy miejscowej Mühlhausen po polsku Młynary w powiecie pasłęckim.

Milkau - od zniemczonej nazwy miejscowości Milkau, dziś Miłków w powiecie szprotawskim w województwie zielonogórskim, Milkow, dziś Miłkowo w powiecie wałeckim.

Miller - od angielskiego miller ‘młynarz’.

Mina - od ukraińskiego chrześcijańskiego imienia Myna od greckiego Menas, też od niemieckich zdrobnień Mein, Meyn dwuczłonowego imienia germańskiego Meinhard, a to od magan ‘siła, moc’ i hart ‘twardy, mocny; śmiały’.; może też od minia ‘związek chemiczny, ognistoczerwona farba mineralna służąca do ochronnego malowania konstrukcji żelaznych’.

Minc - od nazwy miejscowej Münz, w powiecie Jülich w Nadrenii, od apelatywu Münze ‘mennica’, od Münzer ‘mincerz’.

Mincberg - od nazwy miejscowej Münz (en)berger pod Brunszwikiem i w Hesji.

Mincberger - od nazwy miejscowej Münz (en)berger pod Brunszwikiem i w Hesji.

Mincbergier - od nazwy miejscowej Münz (en)berger pod Brunszwikiem i w Hesji.

Minceberg - od nazwy miejscowej Münz (en)berger pod Brunszwikiem i w Hesji.

Mind - od notowanych w staropolszczyźnie imion Miń, Min, Minia lub od nazw miejscowych Mind (t)e, Minde, Minden, też Minta, Minten (pod Poznaniem, w Prusach Wschodnich i na Pomorzu).

Minda - od notowanych w staropolszczyźnie imion Miń, Min, Minia lub od nazw miejscowych Mind (t)e, Minde, Minden, też Minta, Minten (pod Poznaniem, w Prusach Wschodnich i na Pomorzu).

Mindach - od notowanych w staropolszczyźnie imion Miń, Min, Minia lub od nazw miejscowych Mind (t)e, Minde, Minden, też Minta, Minten (pod Poznaniem, w Prusach Wschodnich i na Pomorzu).

Mindacki - od notowanych w staropolszczyźnie imion Miń, Min, Minia lub od nazw miejscowych Mind (t)e, Minde, Minden, też Minta, Minten (pod Poznaniem, w Prusach Wschodnich i na Pomorzu).

Mindak - od notowanych w staropolszczyźnie imion Miń, Min, Minia lub od nazw miejscowych Mind (t)e, Minde, Minden, też Minta, Minten (pod Poznaniem, w Prusach Wschodnich i na Pomorzu).

Mindakiewicz - od notowanych w staropolszczyźnie imion Miń, Min, Minia lub od nazw miejscowych Mind (t)e, Minde, Minden, też Minta, Minten (pod Poznaniem, w Prusach Wschodnich i na Pomorzu).

Minde - od notowanych w staropolszczyźnie imion Miń, Min, Minia lub od nazw miejscowych Mind (t)e, Minde, Minden, też Minta, Minten (pod Poznaniem, w Prusach Wschodnich i na Pomorzu).

Mindera - od notowanych w staropolszczyźnie imion Miń, Min, Minia lub od nazw miejscowych Mind (t)e, Minde, Minden, też Minta, Minten (pod Poznaniem, w Prusach Wschodnich i na Pomorzu).

Minderman - od notowanych w staropolszczyźnie imion Miń, Min, Minia lub od nazw miejscowych Mind (t)e, Minde, Minden, też Minta, Minten (pod Poznaniem, w Prusach Wschodnich i na Pomorzu).

Mindermann - od notowanych w staropolszczyźnie imion Miń, Min, Minia lub od nazw miejscowych Mind (t)e, Minde, Minden, też Minta, Minten (pod Poznaniem, w Prusach Wschodnich i na Pomorzu).

Mindewicz - od notowanych w staropolszczyźnie imion Miń, Min, Minia lub od nazw miejscowych Mind (t)e, Minde, Minden, też Minta, Minten (pod Poznaniem, w Prusach Wschodnich i na Pomorzu).

Mindik - od notowanych w staropolszczyźnie imion Miń, Min, Minia lub od nazw miejscowych Mind (t)e, Minde, Minden, też Minta, Minten (pod Poznaniem, w Prusach Wschodnich i na Pomorzu).

Mindok - od notowanych w staropolszczyźnie imion Miń, Min, Minia lub od nazw miejscowych Mind (t)e, Minde, Minden, też Minta, Minten (pod Poznaniem, w Prusach Wschodnich i na Pomorzu).

Mindt - od notowanych w staropolszczyźnie imion Miń, Min, Minia lub od nazw miejscowych Mind (t)e, Minde, Minden, też Minta, Minten (pod Poznaniem, w Prusach Wschodnich i na Pomorzu).

Minduł - od notowanych w staropolszczyźnie imion Miń, Min, Minia lub od nazw miejscowych Mind (t)e, Minde, Minden, też Minta, Minten (pod Poznaniem, w Prusach Wschodnich i na Pomorzu).

Mindyk - od notowanych w staropolszczyźnie imion Miń, Min, Minia lub od nazw miejscowych Mind (t)e, Minde, Minden, też Minta, Minten (pod Poznaniem, w Prusach Wschodnich i na Pomorzu).

Mindykowski - od notowanych w staropolszczyźnie imion Miń, Min, Minia lub od nazw miejscowych Mind (t)e, Minde, Minden, też Minta, Minten (pod Poznaniem, w Prusach Wschodnich i na Pomorzu).

Mindzberg - od nazwy miejscowej Münz (en)berger pod Brunszwikiem i w Hesji.

Ming - od notowanych w staropolszczyźnie zdrobnień imion Miń, Min, Minia lub od nazw miejscowych w Prusach Wschodnich lub nazw terenowych, głównie wodnych, bądź też od dialektalnej formy nazwiska Magnus.

Minga - od notowanych w staropolszczyźnie zdrobnień imion Miń, Min, Minia lub od nazw miejscowych w Prusach Wschodnich lub nazw terenowych, głównie wodnych, bądź też od dialektalnej formy nazwiska Magnus.

Minge - od notowanych w staropolszczyźnie zdrobnień imion Miń, Min, Minia lub od nazw miejscowych w Prusach Wschodnich lub nazw terenowych, głównie wodnych, bądź też od dialektalnej formy nazwiska Magnus.

Mingelewicz - od notowanych w staropolszczyźnie zdrobnień imion Miń, Min, Minia lub od nazw miejscowych w Prusach Wschodnich lub nazw terenowych, głównie wodnych, bądź też od dialektalnej formy nazwiska Magnus.

Mingielewicz - od notowanych w staropolszczyźnie zdrobnień imion Miń, Min, Minia lub od nazw miejscowych w Prusach Wschodnich lub nazw terenowych, głównie wodnych, bądź też od dialektalnej formy nazwiska Magnus.

Mingielowicz - od notowanych w staropolszczyźnie zdrobnień imion Miń, Min, Minia lub od nazw miejscowych w Prusach Wschodnich lub nazw terenowych, głównie wodnych, bądź też od dialektalnej formy nazwiska Magnus.

Mingin - od notowanych w staropolszczyźnie zdrobnień imion Miń, Min, Minia lub od nazw miejscowych w Prusach Wschodnich lub nazw terenowych, głównie wodnych, bądź też od dialektalnej formy nazwiska Magnus.

Minginowicz - od notowanych w staropolszczyźnie zdrobnień imion Miń, Min, Minia lub od nazw miejscowych w Prusach Wschodnich lub nazw terenowych, głównie wodnych, bądź też od dialektalnej formy nazwiska Magnus.

Mingoć - od notowanych w staropolszczyźnie zdrobnień imion Miń, Min, Minia lub od nazw miejscowych w Prusach Wschodnich lub nazw terenowych, głównie wodnych, bądź też od dialektalnej formy nazwiska Magnus.

Minguć - od notowanych w staropolszczyźnie zdrobnień imion Miń, Min, Minia lub od nazw miejscowych w Prusach Wschodnich lub nazw terenowych, głównie wodnych, bądź też od dialektalnej formy nazwiska Magnus.

Minia - od ukraińskiego chrześcijańskiego imienia Myna od greckiego Menas, też od niemieckich zdrobnień Mein, Meyn dwuczłonowego imienia germańskiego Meinhard, a to od magan ‘siła, moc’ i hart ‘twardy, mocny; śmiały’.; może też od minia ‘związek chemiczny, ognistoczerwona farba mineralna służąca do ochronnego malowania konstrukcji żelaznych’.

Miniach - od ukraińskiego chrześcijańskiego imienia Myna od greckiego Menas, też od niemieckich zdrobnień Mein, Meyn dwuczłonowego imienia germańskiego Meinhard, a to od magan ‘siła, moc’ i hart ‘twardy, mocny; śmiały’.; może też od minia ‘związek chemiczny, ognistoczerwona farba mineralna służąca do ochronnego malowania konstrukcji żelaznych’.

Miniacha - od ukraińskiego chrześcijańskiego imienia Myna od greckiego Menas, też od niemieckich zdrobnień Mein, Meyn dwuczłonowego imienia germańskiego Meinhard, a to od magan ‘siła, moc’ i hart ‘twardy, mocny; śmiały’.; może też od minia ‘związek chemiczny, ognistoczerwona farba mineralna służąca do ochronnego malowania konstrukcji żelaznych’.

Miniak - od ukraińskiego chrześcijańskiego imienia Myna od greckiego Menas, też od niemieckich zdrobnień Mein, Meyn dwuczłonowego imienia germańskiego Meinhard, a to od magan ‘siła, moc’ i hart ‘twardy, mocny; śmiały’.; może też od minia ‘związek chemiczny, ognistoczerwona farba mineralna służąca do ochronnego malowania konstrukcji żelaznych’.

Minias - od ukraińskiego chrześcijańskiego imienia Myna od greckiego Menas, też od niemieckich zdrobnień Mein, Meyn dwuczłonowego imienia germańskiego Meinhard, a to od magan ‘siła, moc’ i hart ‘twardy, mocny; śmiały’.; może też od minia ‘związek chemiczny, ognistoczerwona farba mineralna służąca do ochronnego malowania konstrukcji żelaznych’.

Miniat - od ukraińskiego chrześcijańskiego imienia Myna od greckiego Menas, też od niemieckich zdrobnień Mein, Meyn dwuczłonowego imienia germańskiego Meinhard, a to od magan ‘siła, moc’ i hart ‘twardy, mocny; śmiały’.; może też od minia ‘związek chemiczny, ognistoczerwona farba mineralna służąca do ochronnego malowania konstrukcji żelaznych’.

Miniatt - od ukraińskiego chrześcijańskiego imienia Myna od greckiego Menas, też od niemieckich zdrobnień Mein, Meyn dwuczłonowego imienia germańskiego Meinhard, a to od magan ‘siła, moc’ i hart ‘twardy, mocny; śmiały’.; może też od minia ‘związek chemiczny, ognistoczerwona farba mineralna służąca do ochronnego malowania konstrukcji żelaznych’.

Minich - od ukraińskiego chrześcijańskiego imienia Myna od greckiego Menas, też od niemieckich zdrobnień Mein, Meyn dwuczłonowego imienia germańskiego Meinhard, a to od magan ‘siła, moc’ i hart ‘twardy, mocny; śmiały’.; może też od minia ‘związek chemiczny, ognistoczerwona farba mineralna służąca do ochronnego malowania konstrukcji żelaznych’.

Minicz - od ukraińskiego chrześcijańskiego imienia Myna od greckiego Menas, też od niemieckich zdrobnień Mein, Meyn dwuczłonowego imienia germańskiego Meinhard, a to od magan ‘siła, moc’ i hart ‘twardy, mocny; śmiały’.; może też od minia ‘związek chemiczny, ognistoczerwona farba mineralna służąca do ochronnego malowania konstrukcji żelaznych’.

Miniec - od ukraińskiego chrześcijańskiego imienia Myna od greckiego Menas, też od niemieckich zdrobnień Mein, Meyn dwuczłonowego imienia germańskiego Meinhard, a to od magan ‘siła, moc’ i hart ‘twardy, mocny; śmiały’.; może też od minia ‘związek chemiczny, ognistoczerwona farba mineralna służąca do ochronnego malowania konstrukcji żelaznych’.

Miniewicz - od ukraińskiego chrześcijańskiego imienia Myna od greckiego Menas, też od niemieckich zdrobnień Mein, Meyn dwuczłonowego imienia germańskiego Meinhard, a to od magan ‘siła, moc’ i hart ‘twardy, mocny; śmiały’.; może też od minia ‘związek chemiczny, ognistoczerwona farba mineralna służąca do ochronnego malowania konstrukcji żelaznych’.

Miniewski - od ukraińskiego chrześcijańskiego imienia Myna od greckiego Menas, też od niemieckich zdrobnień Mein, Meyn dwuczłonowego imienia germańskiego Meinhard, a to od magan ‘siła, moc’ i hart ‘twardy, mocny; śmiały’.; może też od minia ‘związek chemiczny, ognistoczerwona farba mineralna służąca do ochronnego malowania konstrukcji żelaznych’.

Minik - od ukraińskiego chrześcijańskiego imienia Myna od greckiego Menas, też od niemieckich zdrobnień Mein, Meyn dwuczłonowego imienia germańskiego Meinhard, a to od magan ‘siła, moc’ i hart ‘twardy, mocny; śmiały’.; może też od minia ‘związek chemiczny, ognistoczerwona farba mineralna służąca do ochronnego malowania konstrukcji żelaznych’.

Minio - od ukraińskiego chrześcijańskiego imienia Myna od greckiego Menas, też od niemieckich zdrobnień Mein, Meyn dwuczłonowego imienia germańskiego Meinhard, a to od magan ‘siła, moc’ i hart ‘twardy, mocny; śmiały’.; może też od minia ‘związek chemiczny, ognistoczerwona farba mineralna służąca do ochronnego malowania konstrukcji żelaznych’.

Miniór - od ukraińskiego chrześcijańskiego imienia Myna od greckiego Menas, też od niemieckich zdrobnień Mein, Meyn dwuczłonowego imienia germańskiego Meinhard, a to od magan ‘siła, moc’ i hart ‘twardy, mocny; śmiały’.; może też od minia ‘związek chemiczny, ognistoczerwona farba mineralna służąca do ochronnego malowania konstrukcji żelaznych’.

Miniów - od ukraińskiego chrześcijańskiego imienia Myna od greckiego Menas, też od niemieckich zdrobnień Mein, Meyn dwuczłonowego imienia germańskiego Meinhard, a to od magan ‘siła, moc’ i hart ‘twardy, mocny; śmiały’.; może też od minia ‘związek chemiczny, ognistoczerwona farba mineralna służąca do ochronnego malowania konstrukcji żelaznych’.

Miniuk - od ukraińskiego chrześcijańskiego imienia Myna od greckiego Menas, też od niemieckich zdrobnień Mein, Meyn dwuczłonowego imienia germańskiego Meinhard, a to od magan ‘siła, moc’ i hart ‘twardy, mocny; śmiały’.; może też od minia ‘związek chemiczny, ognistoczerwona farba mineralna służąca do ochronnego malowania konstrukcji żelaznych’.

Miniur - od ukraińskiego chrześcijańskiego imienia Myna od greckiego Menas, też od niemieckich zdrobnień Mein, Meyn dwuczłonowego imienia germańskiego Meinhard, a to od magan ‘siła, moc’ i hart ‘twardy, mocny; śmiały’.; może też od minia ‘związek chemiczny, ognistoczerwona farba mineralna służąca do ochronnego malowania konstrukcji żelaznych’.

Minko - od notowanych w staropolszczyźnie imion Miń, Min, Minia lub od nazw miejscowych Mind (t)e, Minde, Minden, też Minta, Minten (pod Poznaniem, w Prusach Wschodnich i na Pomorzu).

Minsberg - od nazwy miejscowej Münz (en)berger pod Brunszwikiem i w Hesji.

Minta - od notowanych w staropolszczyźnie imion Miń, Min, Minia lub od nazw miejscowych Mind (t)e, Minde, Minden, też Minta, Minten (pod Poznaniem, w Prusach Wschodnich i na Pomorzu).

Mintak - od notowanych w staropolszczyźnie imion Miń, Min, Minia lub od nazw miejscowych Mind (t)e, Minde, Minden, też Minta, Minten (pod Poznaniem, w Prusach Wschodnich i na Pomorzu).

Mintal - od notowanych w staropolszczyźnie imion Miń, Min, Minia lub od nazw miejscowych Mind (t)e, Minde, Minden, też Minta, Minten (pod Poznaniem, w Prusach Wschodnich i na Pomorzu).

Mintek - od notowanych w staropolszczyźnie imion Miń, Min, Minia lub od nazw miejscowych Mind (t)e, Minde, Minden, też Minta, Minten (pod Poznaniem, w Prusach Wschodnich i na Pomorzu).

Mintel - od notowanych w staropolszczyźnie imion Miń, Min, Minia lub od nazw miejscowych Mind (t)e, Minde, Minden, też Minta, Minten (pod Poznaniem, w Prusach Wschodnich i na Pomorzu).

Mintura - od notowanych w staropolszczyźnie imion Miń, Min, Minia lub od nazw miejscowych Mind (t)e, Minde, Minden, też Minta, Minten (pod Poznaniem, w Prusach Wschodnich i na Pomorzu).

Mintzberg - od nazwy miejscowej Münz (en)berger pod Brunszwikiem i w Hesji.

Mintzberger - od nazwy miejscowej Münz (en)berger pod Brunszwikiem i w Hesji.

Miń - od ukraińskiego chrześcijańskiego imienia Myna od greckiego Menas, też od niemieckich zdrobnień Mein, Meyn dwuczłonowego imienia germańskiego Meinhard, a to od magan ‘siła, moc’ i hart ‘twardy, mocny; śmiały’.; może też od minia ‘związek chemiczny, ognistoczerwona farba mineralna służąca do ochronnego malowania konstrukcji żelaznych’.

Miodek - od miód.

Miodenka - od miodunka ‘nazwa rośliny z rodziny szerokolistnych, używanej w lecznictwie’.

Miodona - od miodunka ‘nazwa rośliny z rodziny szerokolistnych, używanej w lecznictwie’.

Miodtke - od miód.

Miodun - od miodunka ‘nazwa rośliny z rodziny szerokolistnych, używanej w lecznictwie’.

Mioduna - od miodunka ‘nazwa rośliny z rodziny szerokolistnych, używanej w lecznictwie’.

Miodunka - od miodunka ‘nazwa rośliny z rodziny szerokolistnych, używanej w lecznictwie’.

Mioduńka - od miodunka ‘nazwa rośliny z rodziny szerokolistnych, używanej w lecznictwie’.

Mioduński - od miodunka ‘nazwa rośliny z rodziny szerokolistnych, używanej w lecznictwie’.

Miołk - od kaszubskiego mołk ’chwilowy bezwład w rękach lub nogach’ od mołknąć ‘drętwieć, cierpniąć’, też ‘milczeć’.

Miołka - od kaszubskiego mołk ’chwilowy bezwład w rękach lub nogach’ od mołknąć ‘drętwieć, cierpniąć’, też ‘milczeć’.

Miotk - od miód.

Miotka - od miód.

Miotke - od miód.

Miotkie - od miód.

Miotko - od miód.

Miódek - od miód.

Mirau - od nazwy wsi Mirowo, po niemiecku Mirau lub Mierau (wiele wsi).

Mischk - od rzeczownika mysz i przydomka rzymskiego Mus oraz zdrobnienia Muscula, Muscukus, Muriculus, Muricellus; od górnoniemieckiego Maus i dolnoniemieckiego Mus ‘mysz’; od skróconych imion typu Mikołaj, staropolskich Myślibor, Mysłogost, Myślimir, też Michał.

Mischka - od rzeczownika mysz i przydomka rzymskiego Mus oraz zdrobnienia Muscula, Muscukus, Muriculus, Muricellus; od górnoniemieckiego Maus i dolnoniemieckiego Mus ‘mysz’; od skróconych imion typu Mikołaj, staropolskich Myślibor, Mysłogost, Myślimir, też Michał.

Mischke - od rzeczownika mysz i przydomka rzymskiego Mus oraz zdrobnienia Muscula, Muscukus, Muriculus, Muricellus; od górnoniemieckiego Maus i dolnoniemieckiego Mus ‘mysz’; od skróconych imion typu Mikołaj, staropolskich Myślibor, Mysłogost, Myślimir, też Michał.

Mischker - od rzeczownika mysz i przydomka rzymskiego Mus oraz zdrobnienia Muscula, Muscukus, Muriculus, Muricellus; od górnoniemieckiego Maus i dolnoniemieckiego Mus ‘mysz’; od skróconych imion typu Mikołaj, staropolskich Myślibor, Mysłogost, Myślimir, też Michał.

Mislisch - od skróconego lub spieszczonego imienia dwuczłonowego z I członem myśli-, typu Miślibor, Miślimir.

Mislisz - od skróconego lub spieszczonego imienia dwuczłonowego z I członem myśli-, typu Miślibor, Miślimir.

Misstal - od średnio-wysoko-niemieckiego mist ‘błoto, brud, gnój, nawóz, śmieci’ lub od imion na Mi- typu Michał, Mikołaj.

Mist - od średnio-wysoko-niemieckiego mist ‘błoto, brud, gnój, nawóz, śmieci’ lub od imion na Mi- typu Michał, Mikołaj.

Mista - od średnio-wysoko-niemieckiego mist ‘błoto, brud, gnój, nawóz, śmieci’ lub od imion na Mi- typu Michał, Mikołaj.

Mistal - od średnio-wysoko-niemieckiego mist ‘błoto, brud, gnój, nawóz, śmieci’ lub od imion na Mi- typu Michał, Mikołaj.

Mistalski - od średnio-wysoko-niemieckiego mist ‘błoto, brud, gnój, nawóz, śmieci’ lub od imion na Mi- typu Michał, Mikołaj.

Mistarz - od hipotetyczniego rzeczownika niemieckiego Mister od czasownika misten ‘nawozić obornikiem’, to od Mist ‘nawóz, gnój’ lub od staro-wysoko-niemieckiego mister ‘uczony, artysta lekarz, urzędnik, też mistrz rzemieślniczy’.

Mistarzak - od hipotetyczniego rzeczownika niemieckiego Mister od czasownika misten ‘nawozić obornikiem’, to od Mist ‘nawóz, gnój’ lub od staro-wysoko-niemieckiego mister ‘uczony, artysta lekarz, urzędnik, też mistrz rzemieślniczy’.

Mistasz - od hipotetyczniego rzeczownika niemieckiego Mister od czasownika misten ‘nawozić obornikiem’, to od Mist ‘nawóz, gnój’ lub od staro-wysoko-niemieckiego mister ‘uczony, artysta lekarz, urzędnik, też mistrz rzemieślniczy’.

Miszek - od zdrobnień, spieszczeń dwuczłonowego imienia Myślibor ‘tego, co myśli o walce’.

Miszi - od rzeczownika mysz i przydomka rzymskiego Mus oraz zdrobnienia Muscula, Muscukus, Muriculus, Muricellus; od górnoniemieckiego Maus i dolnoniemieckiego Mus ‘mysz’; od skróconych imion typu Mikołaj, staropolskich Myślibor, Mysłogost, Myślimir, też Michał.

Miszk - od zdrobnień, spieszczeń dwuczłonowego imienia Myślibor ‘tego, co myśli o walce’.

Miszk - od rzeczownika mysz i przydomka rzymskiego Mus oraz zdrobnienia Muscula, Muscukus, Muriculus, Muricellus; od górnoniemieckiego Maus i dolnoniemieckiego Mus ‘mysz’; od skróconych imion typu Mikołaj, staropolskich Myślibor, Mysłogost, Myślimir, też Michał.

Miszka - od zdrobnień, spieszczeń dwuczłonowego imienia Myślibor ‘tego, co myśli o walce’.

Miszka - od rzeczownika mysz i przydomka rzymskiego Mus oraz zdrobnienia Muscula, Muscukus, Muriculus, Muricellus; od górnoniemieckiego Maus i dolnoniemieckiego Mus ‘mysz’; od skróconych imion typu Mikołaj, staropolskich Myślibor, Mysłogost, Myślimir, też Michał.

Miszke - od zdrobnień, spieszczeń dwuczłonowego imienia Myślibor ‘tego, co myśli o walce’.

Miszke - od rzeczownika mysz i przydomka rzymskiego Mus oraz zdrobnienia Muscula, Muscukus, Muriculus, Muricellus; od górnoniemieckiego Maus i dolnoniemieckiego Mus ‘mysz’; od skróconych imion typu Mikołaj, staropolskich Myślibor, Mysłogost, Myślimir, też Michał.

Miszki - od rzeczownika mysz i przydomka rzymskiego Mus oraz zdrobnienia Muscula, Muscukus, Muriculus, Muricellus; od górnoniemieckiego Maus i dolnoniemieckiego Mus ‘mysz’; od skróconych imion typu Mikołaj, staropolskich Myślibor, Mysłogost, Myślimir, też Michał.

Miszkie - od zdrobnień, spieszczeń dwuczłonowego imienia Myślibor ‘tego, co myśli o walce’.

Miszkie - od rzeczownika mysz i przydomka rzymskiego Mus oraz zdrobnienia Muscula, Muscukus, Muriculus, Muricellus; od górnoniemieckiego Maus i dolnoniemieckiego Mus ‘mysz’; od skróconych imion typu Mikołaj, staropolskich Myślibor, Mysłogost, Myślimir, też Michał.

Miszkier - od rzeczownika mysz i przydomka rzymskiego Mus oraz zdrobnienia Muscula, Muscukus, Muriculus, Muricellus; od górnoniemieckiego Maus i dolnoniemieckiego Mus ‘mysz’; od skróconych imion typu Mikołaj, staropolskich Myślibor, Mysłogost, Myślimir, też Michał.

Miszkowski - od nazw miejscowych Myszki w województwach płockim, poznańskim i suwalskim, Myszkowice w województwach bialskopodlaskim i katowickim, od nazwy miasta Myszków nad Wartą w województwie częstochowskim.

Miszta - od średnio-wysoko-niemieckiego mist ‘błoto, brud, gnój, nawóz, śmieci’ lub od imion na Mi- typu Michał, Mikołaj.

Misztal - od średnio-wysoko-niemieckiego mist ‘błoto, brud, gnój, nawóz, śmieci’ lub od imion na Mi- typu Michał, Mikołaj.

Misztala - od średnio-wysoko-niemieckiego mist ‘błoto, brud, gnój, nawóz, śmieci’ lub od imion na Mi- typu Michał, Mikołaj.

Miszto - od średnio-wysoko-niemieckiego mist ‘błoto, brud, gnój, nawóz, śmieci’ lub od imion na Mi- typu Michał, Mikołaj.

Miśtal - od średnio-wysoko-niemieckiego mist ‘błoto, brud, gnój, nawóz, śmieci’ lub od imion na Mi- typu Michał, Mikołaj.

Miśtalski - od średnio-wysoko-niemieckiego mist ‘błoto, brud, gnój, nawóz, śmieci’ lub od imion na Mi- typu Michał, Mikołaj.

Młyn - od młyn, młynek, młynik ‘mały młyn’.

Młynarczyk - od młynarz, młyn.

Młynarz - od młynarz, młyn.

Młynek - od młyn, młynek, młynik ‘mały młyn’.

Młynik - od młyn, młynek, młynik ‘mały młyn’.

Młyński - od młynarz, młyn.

Modraw - od nazwy szlacheckiej wsi Modrzewo lub Modrzejewo w powiecie bytowskim, zapisywanej Moddrow, Modrow, Moderaw, Modderow, a wyprowadzanej o rzeczownika modrzew lub od nazwy osobowej Modry.

Modrewicz - od nazwy szlacheckiej wsi Modrzewo lub Modrzejewo w powiecie bytowskim, zapisywanej Moddrow, Modrow, Moderaw, Modderow, a wyprowadzanej o rzeczownika modrzew lub od nazwy osobowej Modry.

Modro - od nazwy szlacheckiej wsi Modrzewo lub Modrzejewo w powiecie bytowskim, zapisywanej Moddrow, Modrow, Moderaw, Modderow, a wyprowadzanej o rzeczownika modrzew lub od nazwy osobowej Modry.

Modrof - od nazwy szlacheckiej wsi Modrzewo lub Modrzejewo w powiecie bytowskim, zapisywanej Moddrow, Modrow, Moderaw, Modderow, a wyprowadzanej o rzeczownika modrzew lub od nazwy osobowej Modry.

Modrow - od nazwy szlacheckiej wsi Modrzewo lub Modrzejewo w powiecie bytowskim, zapisywanej Moddrow, Modrow, Moderaw, Modderow, a wyprowadzanej o rzeczownika modrzew lub od nazwy osobowej Modry.

Modrowski - od nazwy szlacheckiej wsi Modrzewo lub Modrzejewo w powiecie bytowskim, zapisywanej Moddrow, Modrow, Moderaw, Modderow, a wyprowadzanej o rzeczownika modrzew lub od nazwy osobowej Modry.

Modrów - od nazwy szlacheckiej wsi Modrzewo lub Modrzejewo w powiecie bytowskim, zapisywanej Moddrow, Modrow, Moderaw, Modderow, a wyprowadzanej o rzeczownika modrzew lub od nazwy osobowej Modry.

Modrzejewski - od nazwy szlacheckiej wsi Modrzewo lub Modrzejewo w powiecie bytowskim, zapisywanej Moddrow, Modrow, Moderaw, Modderow, a wyprowadzanej o rzeczownika modrzew lub od nazwy osobowej Modry.

Modrzejowski - od nazwy szlacheckiej wsi Modrzewo lub Modrzejewo w powiecie bytowskim, zapisywanej Moddrow, Modrow, Moderaw, Modderow, a wyprowadzanej o rzeczownika modrzew lub od nazwy osobowej Modry.

Modrzewski - od nazwy szlacheckiej wsi Modrzewo lub Modrzejewo w powiecie bytowskim, zapisywanej Moddrow, Modrow, Moderaw, Modderow, a wyprowadzanej o rzeczownika modrzew lub od nazwy osobowej Modry.

Moeler - od górnoniemieckiego müller ‘młynarz’.

Mokwa - od mokwa ‘pluta, kałuża’, od czasownika moknąć.

Mokwiński - od mokwa ‘pluta, kałuża’, od czasownika moknąć.

Mol - od mól, od gwarowego mol, mola.

Mola - od mól, od gwarowego mol, mola.

Molas - od mól, od gwarowego mol, mola.

Molasa - od mól, od gwarowego mol, mola.

Molasy - od mól, od gwarowego mol, mola.

Molata - od mól, od gwarowego mol, mola.

Molatta - od mól, od gwarowego mol, mola.

Molawa - od mól, od gwarowego mol, mola.

Moląg - od mól, od gwarowego mol, mola.

Molcan - od ukraińskiego mowczaty ‘milczeć’, mowcan ‘milczek’.

Molcjan - od ukraińskiego mowczaty ‘milczeć’, mowcan ‘milczek’.

Molcon - od ukraińskiego mowczaty ‘milczeć’, mowcan ‘milczek’.

Molczan - od ukraińskiego mowczaty ‘milczeć’, mowcan ‘milczek’.

Molczanowski - od ukraińskiego mowczaty ‘milczeć’, mowcan ‘milczek’.

Molczanów - od ukraińskiego mowczaty ‘milczeć’, mowcan ‘milczek’.

Molczański - od ukraińskiego mowczaty ‘milczeć’, mowcan ‘milczek’.

Molendo - od mól, od gwarowego mol, mola.

Molenga - od mól, od gwarowego mol, mola.

Moler - od górnoniemieckiego müller ‘młynarz’.

Mölerhus - od górnoniemieckiego müller ‘młynarz’.

Moleta - od mól, od gwarowego mol, mola.

Molewicz - od mól, od gwarowego mol, mola.

Molewka - od mól, od gwarowego mol, mola.

Molewski - od mól, od gwarowego mol, mola.

Molęda - od mól, od gwarowego mol, mola.

Molęga - od mól, od gwarowego mol, mola.

Molęnda - od mól, od gwarowego mol, mola.

Molik - od mól, od gwarowego mol, mola.

Molin - od mól, od gwarowego mol, mola.

Molina - od mól, od gwarowego mol, mola.

Molitor - od łacińskiego molitor ‘młynarz’.

Molitorys - od łacińskiego molitor ‘młynarz’.

Molk - od mól, od gwarowego mol, mola.

Molka - od mól, od gwarowego mol, mola.

Molke - od mól, od gwarowego mol, mola.

Molko - od mól, od gwarowego mol, mola.

Moll - od mól, od gwarowego mol, mola.

Möller - od górnoniemieckiego müller ‘młynarz’.

Mollik - od mól, od gwarowego mol, mola.

Mollus - od mól, od gwarowego mol, mola.

Molski - od mól, od gwarowego mol, mola.

Moltzahn - od ukraińskiego mowczaty ‘milczeć’, mowcan ‘milczek’.

Moltzan - od ukraińskiego mowczaty ‘milczeć’, mowcan ‘milczek’.

Molus - od mól, od gwarowego mol, mola.

Molzahn - od ukraińskiego mowczaty ‘milczeć’, mowcan ‘milczek’.

Molzan - od ukraińskiego mowczaty ‘milczeć’, mowcan ‘milczek’.

Mołczan - od ukraińskiego mowczaty ‘milczeć’, mowcan ‘milczek’.

Mołczaniuk - od ukraińskiego mowczaty ‘milczeć’, mowcan ‘milczek’.

Mołczanow - od ukraińskiego mowczaty ‘milczeć’, mowcan ‘milczek’.

Mołczanowicz - od ukraińskiego mowczaty ‘milczeć’, mowcan ‘milczek’.

Mołczun - od ukraińskiego mowczaty ‘milczeć’, mowcan ‘milczek’.

Mołczyk - od ukraińskiego mowczaty ‘milczeć’, mowcan ‘milczek’.

Mołczyn - od ukraińskiego mowczaty ‘milczeć’, mowcan ‘milczek’.

Montag - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiego Montag, francuskiego Montaque, dolnoniemieckiego Mondak, Mandak ‘poniedziałek’.

Montak - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiego Montag, francuskiego Montaque, dolnoniemieckiego Mondak, Mandak ‘poniedziałek’.

Montaque - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiego Montag, francuskiego Montaque, dolnoniemieckiego Mondak, Mandak ‘poniedziałek’.

Montauk - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiego Montag, francuskiego Montaque, dolnoniemieckiego Mondak, Mandak ‘poniedziałek’.

Montewka - od rzeczownika matewka, zdrobnienia od mątew ‘drewniany przyrząd kuchenny do mącenia, bełtania, mieszania zupy, żuru lub zsiadłego mleka’; od kaszubskiego matewka ‘intrygantka’, ‘krzywa, karłowata sosna’.

Montewko - od rzeczownika matewka, zdrobnienia od mątew ‘drewniany przyrząd kuchenny do mącenia, bełtania, mieszania zupy, żuru lub zsiadłego mleka’; od kaszubskiego matewka ‘intrygantka’, ‘krzywa, karłowata sosna’.

Montewski - od rzeczownika matewka, zdrobnienia od mątew ‘drewniany przyrząd kuchenny do mącenia, bełtania, mieszania zupy, żuru lub zsiadłego mleka’; od kaszubskiego matewka ‘intrygantka’, ‘krzywa, karłowata sosna’.

Morąg - od nazwy miasta Morąg w województwie olsztyńskim.

Morągiel - od nazwy miasta Morąg w województwie olsztyńskim.

Morąk - od nazwy miasta Morąg w województwie olsztyńskim.

Morze - od morze, morzyć ‘zadawać śmierć, męczyć, dręczyć’.

Morzec - od morze, morzyć ‘zadawać śmierć, męczyć, dręczyć’.

Morże - od morze, morzyć ‘zadawać śmierć, męczyć, dręczyć’.

Motel - od motyl.

Motyl - od motyl.

Motylica - od motyl, motylica ‘choroba wywołana przez niektóre gatunki motylich larw’.

Mól - od mól, od gwarowego mol, mola.

Móll - od mól, od gwarowego mol, mola.

Mroch - od rzeczowników mrok, mrokota, od imion dwuczłonowych typu Mroczesław, Mroczysław, Mroc (z)sław.

Mroczek - od rzeczowników mrok, mrokota, od imion dwuczłonowych typu Mroczesław, Mroczysław, Mroc (z)sław.

Mroczkiewicz - od rzeczowników mrok, mrokota, od imion dwuczłonowych typu Mroczesław, Mroczysław, Mroc (z)sław.

Mroczko - od rzeczowników mrok, mrokota, od imion dwuczłonowych typu Mroczesław, Mroczysław, Mroc (z)sław.

Mroczkowski - od rzeczowników mrok, mrokota, od imion dwuczłonowych typu Mroczesław, Mroczysław, Mroc (z)sław.

Mroczyński - od rzeczowników mrok, mrokota, od imion dwuczłonowych typu Mroczesław, Mroczysław, Mroc (z)sław.

Mros - od mróz.

Mrosek - od mróz.

Mrosik - od mróz.

Mrosk - od mróz.

Mroske - od mróz.

Mross - od mróz.

Mrosz - od rzeczowników mrok, mrokota, od imion dwuczłonowych typu Mroczesław, Mroczysław, Mroc (z)sław.

Mrozek - od mróz.

Mroziak - od mróz.

Mroziek - od mróz.

Mrozik - od mróz.

Mrozik - od mróz.

Mroziński - od mróz.

Mroziuk - od mróz.

Mroź - od mróz.

Mroźk - od mróz.

Mrów - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika mrówka; od nazw miejscowych Mrowino, gmina Rokietnica, województwo poznańskie, Mrowiniec, gmina Tuchola, województwo bydgoskie, Mrowina, gmina Kluczewsko, województwo piotrkowskie.

Mrówca - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika mrówka; od nazw miejscowych Mrowino, gmina Rokietnica, województwo poznańskie, Mrowiniec, gmina Tuchola, województwo bydgoskie, Mrowina, gmina Kluczewsko, województwo piotrkowskie.

Mrówczacki - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika mrówka; od nazw miejscowych Mrowino, gmina Rokietnica, województwo poznańskie, Mrowiniec, gmina Tuchola, województwo bydgoskie, Mrowina, gmina Kluczewsko, województwo piotrkowskie.

Mrówczak - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika mrówka; od nazw miejscowych Mrowino, gmina Rokietnica, województwo poznańskie, Mrowiniec, gmina Tuchola, województwo bydgoskie, Mrowina, gmina Kluczewsko, województwo piotrkowskie.

Mrówczyk - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika mrówka; od nazw miejscowych Mrowino, gmina Rokietnica, województwo poznańskie, Mrowiniec, gmina Tuchola, województwo bydgoskie, Mrowina, gmina Kluczewsko, województwo piotrkowskie.

Mrówczyński - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika mrówka; od nazw miejscowych Mrowino, gmina Rokietnica, województwo poznańskie, Mrowiniec, gmina Tuchola, województwo bydgoskie, Mrowina, gmina Kluczewsko, województwo piotrkowskie.

Mrówka - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika mrówka; od nazw miejscowych Mrowino, gmina Rokietnica, województwo poznańskie, Mrowiniec, gmina Tuchola, województwo bydgoskie, Mrowina, gmina Kluczewsko, województwo piotrkowskie.

Mrówko - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika mrówka; od nazw miejscowych Mrowino, gmina Rokietnica, województwo poznańskie, Mrowiniec, gmina Tuchola, województwo bydgoskie, Mrowina, gmina Kluczewsko, województwo piotrkowskie.

Mrózek - od mróz.

Mrózik - od mróz.

Mruzek - od mróz.

Much - od mucha.

Mucha - od mucha.

Muchowski - od mucha.

Mueler - od górnoniemieckiego müller ‘młynarz’.

Muerau - od nazwy wsi Mirowo, po niemiecku Mirau lub Mierau (wiele wsi).

Mul - od mól, od gwarowego mol, mola.

Mula - od mól, od gwarowego mol, mola.

Mulk - od kaszubskiego rzeczownika mulk, oznaczającego przede wszystkim ‘osobę ukochaną, tj. narzeczoną, narzeczonego’, poza tym ogólnie ‘chłopca, młodzieńca’.

Mulkiewicz - od kaszubskiego rzeczownika mulk, oznaczającego przede wszystkim ‘osobę ukochaną, tj. narzeczoną, narzeczonego’, poza tym ogólnie ‘chłopca, młodzieńca’.

Mulkowski - od kaszubskiego rzeczownika mulk, oznaczającego przede wszystkim ‘osobę ukochaną, tj. narzeczoną, narzeczonego’, poza tym ogólnie ‘chłopca, młodzieńca’.

Muller - od górnoniemieckiego müller ‘młynarz’.

Müller - od górnoniemieckiego müller ‘młynarz’.

Müllert - od górnoniemieckiego müller ‘młynarz’.

Munski - od młynarz, młyn.

Münz - od nazwy miejscowej Münz, w powiecie Jülich w Nadrenii, od apelatywu Münze ‘mennica’, od Münzer ‘mincerz’.

Munzberger - od nazwy miejscowej Münz (en)berger pod Brunszwikiem i w Hesji.

Münzberger - od nazwy miejscowej Münz (en)berger pod Brunszwikiem i w Hesji.

Muń - od młynarz, młyn.

Muńczak - od młynarz, młyn.

Muńczyk - od młynarz, młyn.

Muński - od młynarz, młyn.

Muszyński - od mucha.

Mutka - od kaszubskiego rzeczownika mutka ‘mała ryba’.

Mutke - od kaszubskiego rzeczownika mutka ‘mała ryba’.

Mutko - od kaszubskiego rzeczownika mutka ‘mała ryba’.

Mutkowski - od kaszubskiego rzeczownika mutka ‘mała ryba’.

Muttke - od kaszubskiego rzeczownika mutka ‘mała ryba’.

Myga - od gwarowego myga ‘komar’, od migać.

Mygga - od gwarowego myga ‘komar’, od migać.

Mygiel - od gwarowego myga ‘komar’, od migać.

Mygielski - od gwarowego myga ‘komar’, od migać.

Mygiewicz - od gwarowego myga ‘komar’, od migać.

Mync - od nazwy miejscowej Münz, w powiecie Jülich w Nadrenii, od apelatywu Münze ‘mennica’, od Münzer ‘mincerz’.

Myschka - od rzeczownika mysz i przydomka rzymskiego Mus oraz zdrobnienia Muscula, Muscukus, Muriculus, Muricellus; od górnoniemieckiego Maus i dolnoniemieckiego Mus ‘mysz’; od skróconych imion typu Mikołaj, staropolskich Myślibor, Mysłogost, Myślimir, też Michał.

Myschker - od rzeczownika mysz i przydomka rzymskiego Mus oraz zdrobnienia Muscula, Muscukus, Muriculus, Muricellus; od górnoniemieckiego Maus i dolnoniemieckiego Mus ‘mysz’; od skróconych imion typu Mikołaj, staropolskich Myślibor, Mysłogost, Myślimir, też Michał.

Myslisz - od skróconego lub spieszczonego imienia dwuczłonowego z I członem myśli-, typu Miślibor, Miślimir.

Mysz - od rzeczownika mysz i przydomka rzymskiego Mus oraz zdrobnienia Muscula, Muscukus, Muriculus, Muricellus; od górnoniemieckiego Maus i dolnoniemieckiego Mus ‘mysz’; od skróconych imion typu Mikołaj, staropolskich Myślibor, Mysłogost, Myślimir, też Michał.

Mysza - od rzeczownika mysz i przydomka rzymskiego Mus oraz zdrobnienia Muscula, Muscukus, Muriculus, Muricellus; od górnoniemieckiego Maus i dolnoniemieckiego Mus ‘mysz’; od skróconych imion typu Mikołaj, staropolskich Myślibor, Mysłogost, Myślimir, też Michał.

Myszek - od zdrobnień, spieszczeń dwuczłonowego imienia Myślibor ‘tego, co myśli o walce’.

Myszi - od rzeczownika mysz i przydomka rzymskiego Mus oraz zdrobnienia Muscula, Muscukus, Muriculus, Muricellus; od górnoniemieckiego Maus i dolnoniemieckiego Mus ‘mysz’; od skróconych imion typu Mikołaj, staropolskich Myślibor, Mysłogost, Myślimir, też Michał.

Myszk - od zdrobnień, spieszczeń dwuczłonowego imienia Myślibor ‘tego, co myśli o walce’.

Myszk - od rzeczownika mysz i przydomka rzymskiego Mus oraz zdrobnienia Muscula, Muscukus, Muriculus, Muricellus; od górnoniemieckiego Maus i dolnoniemieckiego Mus ‘mysz’; od skróconych imion typu Mikołaj, staropolskich Myślibor, Mysłogost, Myślimir, też Michał.

Myszka - od zdrobnień, spieszczeń dwuczłonowego imienia Myślibor ‘tego, co myśli o walce’.

Myszka - od rzeczownika mysz i przydomka rzymskiego Mus oraz zdrobnienia Muscula, Muscukus, Muriculus, Muricellus; od górnoniemieckiego Maus i dolnoniemieckiego Mus ‘mysz’; od skróconych imion typu Mikołaj, staropolskich Myślibor, Mysłogost, Myślimir, też Michał.

Myszke - od zdrobnień, spieszczeń dwuczłonowego imienia Myślibor ‘tego, co myśli o walce’.

Myszke - od rzeczownika mysz i przydomka rzymskiego Mus oraz zdrobnienia Muscula, Muscukus, Muriculus, Muricellus; od górnoniemieckiego Maus i dolnoniemieckiego Mus ‘mysz’; od skróconych imion typu Mikołaj, staropolskich Myślibor, Mysłogost, Myślimir, też Michał.

Myszker - od zdrobnień, spieszczeń dwuczłonowego imienia Myślibor ‘tego, co myśli o walce’.

Myszker - od rzeczownika mysz i przydomka rzymskiego Mus oraz zdrobnienia Muscula, Muscukus, Muriculus, Muricellus; od górnoniemieckiego Maus i dolnoniemieckiego Mus ‘mysz’; od skróconych imion typu Mikołaj, staropolskich Myślibor, Mysłogost, Myślimir, też Michał.

Myszki - od rzeczownika mysz i przydomka rzymskiego Mus oraz zdrobnienia Muscula, Muscukus, Muriculus, Muricellus; od górnoniemieckiego Maus i dolnoniemieckiego Mus ‘mysz’; od skróconych imion typu Mikołaj, staropolskich Myślibor, Mysłogost, Myślimir, też Michał.

Myszkie - od zdrobnień, spieszczeń dwuczłonowego imienia Myślibor ‘tego, co myśli o walce’.

Myszkie - od rzeczownika mysz i przydomka rzymskiego Mus oraz zdrobnienia Muscula, Muscukus, Muriculus, Muricellus; od górnoniemieckiego Maus i dolnoniemieckiego Mus ‘mysz’; od skróconych imion typu Mikołaj, staropolskich Myślibor, Mysłogost, Myślimir, też Michał.

Myszkier - od zdrobnień, spieszczeń dwuczłonowego imienia Myślibor ‘tego, co myśli o walce’.

Myszkier - od rzeczownika mysz i przydomka rzymskiego Mus oraz zdrobnienia Muscula, Muscukus, Muriculus, Muricellus; od górnoniemieckiego Maus i dolnoniemieckiego Mus ‘mysz’; od skróconych imion typu Mikołaj, staropolskich Myślibor, Mysłogost, Myślimir, też Michał.

Myszkiewicz - od zdrobnień, spieszczeń dwuczłonowego imienia Myślibor ‘tego, co myśli o walce’.

Myszkowski - od nazw miejscowych Myszki w województwach płockim, poznańskim i suwalskim, Myszkowice w województwach bialskopodlaskim i katowickim, od nazwy miasta Myszków nad Wartą w województwie częstochowskim.

Myszta - od średnio-wysoko-niemieckiego mist ‘błoto, brud, gnój, nawóz, śmieci’ lub od imion na Mi- typu Michał, Mikołaj.

Mysztal - od średnio-wysoko-niemieckiego mist ‘błoto, brud, gnój, nawóz, śmieci’ lub od imion na Mi- typu Michał, Mikołaj.

Myślisz - od skróconego lub spieszczonego imienia dwuczłonowego z I członem myśli-, typu Miślibor, Miślimir.

Nac - od kaszubskiego rzeczownika nacz. ‘człoweik gościnny’, od zdrobnień imienia Naczk.

Nacht - od niemieckiego rzeczownika Nacht ‘noc’.

Nacke - od kaszubskiego rzeczownika nacz. ‘człoweik gościnny’, od zdrobnień imienia Naczk.

Nacmer - zniemczonego, notowanego na Pomorzu imienia Naczęmir.

Nacz - od kaszubskiego rzeczownika nacz. ‘człoweik gościnny’, od zdrobnień imienia Naczk.

Naczk - od kaszubskiego rzeczownika nacz. ‘człoweik gościnny’, od zdrobnień imienia Naczk.

Naczka - od kaszubskiego rzeczownika nacz. ‘człoweik gościnny’, od zdrobnień imienia Naczk.

Naczke - od kaszubskiego rzeczownika nacz. ‘człoweik gościnny’, od zdrobnień imienia Naczk.

Naczko - od kaszubskiego rzeczownika nacz. ‘człoweik gościnny’, od zdrobnień imienia Naczk.

Naczkow - od kaszubskiego rzeczownika nacz. ‘człoweik gościnny’, od zdrobnień imienia Naczk.

Naczkowiak - od kaszubskiego rzeczownika nacz. ‘człoweik gościnny’, od zdrobnień imienia Naczk.

Naczkowski - od kaszubskiego rzeczownika nacz. ‘człoweik gościnny’, od zdrobnień imienia Naczk.

Naczmański - od kaszubskiego rzeczownika nacz. ‘człoweik gościnny’, od zdrobnień imienia Naczk.

Naczulski - od kaszubskiego rzeczownika nacz. ‘człoweik gościnny’, od zdrobnień imienia Naczk.

Naczycki - od kaszubskiego rzeczownika nacz. ‘człoweik gościnny’, od zdrobnień imienia Naczk.

Naczyk - od kaszubskiego rzeczownika nacz. ‘człoweik gościnny’, od zdrobnień imienia Naczk.

Naczyn - od kaszubskiego rzeczownika nacz. ‘człoweik gościnny’, od zdrobnień imienia Naczk.

Naczyń - od kaszubskiego rzeczownika nacz. ‘człoweik gościnny’, od zdrobnień imienia Naczk.

Naczyński - od kaszubskiego rzeczownika nacz. ‘człoweik gościnny’, od zdrobnień imienia Naczk.

Naczyńsky - od kaszubskiego rzeczownika nacz. ‘człoweik gościnny’, od zdrobnień imienia Naczk.

Nać - od kaszubskiego rzeczownika nacz. ‘człoweik gościnny’, od zdrobnień imienia Naczk.

Nadol - od nazwy wsi Nadole w gminie Gniewino, w województwie gdańskim.

Nadola - od nazwy wsi Nadole w gminie Gniewino, w województwie gdańskim.

Nadolan - od nazwy wsi Nadole w gminie Gniewino, w województwie gdańskim.

Nadolana - od nazwy wsi Nadole w gminie Gniewino, w województwie gdańskim.

Nadolas - od nazwy wsi Nadole w gminie Gniewino, w województwie gdańskim.

Nadolik - od nazwy wsi Nadole w gminie Gniewino, w województwie gdańskim.

Nadolle - od nazwy wsi Nadole w gminie Gniewino, w województwie gdańskim.

Naga - od nagi.

Nagacz - od nagi.

Nagaj - od nagi.

Nagal - od nagi.

Nagi - od nagi.

Nagórski - od wyrażenia na górze.

Nagy - od węgierskiego przymiotnika nagy ‘wielki, duży’.

Naigebauer - od niemieckiego neu ‘nowy; w złożeniach np. od niemieckiego rzeczownika Neubauer ‘nowy gospodarz, rolnik’.

Najbauer - od niemieckiego neu ‘nowy; w złożeniach np. od niemieckiego rzeczownika Neubauer ‘nowy gospodarz, rolnik’.

Najda - w grupie nazwisk pochodzących od najda, najduch, hajduk, znajda ‘dziecko znalezione’, a więc ‘porzucene przez matkę (rodziców)’.

Najdek - w grupie nazwisk pochodzących od najda, najduch, hajduk, znajda ‘dziecko znalezione’, a więc ‘porzucene przez matkę (rodziców)’.

Najder - w grupie nazwisk pochodzących od najda, najduch, hajduk, znajda ‘dziecko znalezione’, a więc ‘porzucene przez matkę (rodziców)’.

Najderek - w grupie nazwisk pochodzących od najda, najduch, hajduk, znajda ‘dziecko znalezione’, a więc ‘porzucene przez matkę (rodziców)’.

Najderk - w grupie nazwisk pochodzących od najda, najduch, hajduk, znajda ‘dziecko znalezione’, a więc ‘porzucene przez matkę (rodziców)’.

Najderowicz - w grupie nazwisk pochodzących od najda, najduch, hajduk, znajda ‘dziecko znalezione’, a więc ‘porzucene przez matkę (rodziców)’.

Najderski - w grupie nazwisk pochodzących od najda, najduch, hajduk, znajda ‘dziecko znalezione’, a więc ‘porzucene przez matkę (rodziców)’.

Najduch - w grupie nazwisk pochodzących od najda, najduch, hajduk, znajda ‘dziecko znalezione’, a więc ‘porzucene przez matkę (rodziców)’.

Najduchowski - w grupie nazwisk pochodzących od najda, najduch, hajduk, znajda ‘dziecko znalezione’, a więc ‘porzucene przez matkę (rodziców)’.

Najduk - w grupie nazwisk pochodzących od najda, najduch, hajduk, znajda ‘dziecko znalezione’, a więc ‘porzucene przez matkę (rodziców)’.

Najdukowicz - w grupie nazwisk pochodzących od najda, najduch, hajduk, znajda ‘dziecko znalezione’, a więc ‘porzucene przez matkę (rodziców)’.

Najgebauer - od niemieckiego neu ‘nowy; w złożeniach np. od niemieckiego rzeczownika Neubauer ‘nowy gospodarz, rolnik’.

Napiątek - od rzeczownika pospolitego napiętek ‘tylna część trzewika, obuwia, część napiętna’, też ‘jedna z kości stępu łącząca goleń ze stopą’.

Napiętek - od rzeczownika pospolitego napiętek ‘tylna część trzewika, obuwia, część napiętna’, też ‘jedna z kości stępu łącząca goleń ze stopą’.

Napiętka - od rzeczownika pospolitego napiętek ‘tylna część trzewika, obuwia, część napiętna’, też ‘jedna z kości stępu łącząca goleń ze stopą’.

Napiontek - od rzeczownika pospolitego napiętek ‘tylna część trzewika, obuwia, część napiętna’, też ‘jedna z kości stępu łącząca goleń ze stopą’.

Narlach - od niemieckiej struktury złożonej z rzeczowników Narr ‘głupiec’ i Loch ‘dziura’.

Narlech - od niemieckiej struktury złożonej z rzeczowników Narr ‘głupiec’ i Loch ‘dziura’.

Narlewski - od niemieckiej struktury złożonej z rzeczowników Narr ‘głupiec’ i Loch ‘dziura’.

Narloch - może od kaszubskiego wyrazu pospolitego nara ‘głupiec, głupota’, też ‘błazen’, od narac, narować ‘ogłupiać’, narowami ‘głupi’, narowatosc ‘głupie zachowanie się’; od nora ‘ziarno w plewach’.

Wg dr Elżbiety Sopranowicz
NARLOCH - najprawdopodobniej spolszczona wersja staroniemieckiego nazwiska NORDLOH, oznaczającego "człowieka mieszkającego na północy". Możliwe również szkockie korzenie nazwiska, na co może wkazywać podobieństwo do szkockich nazwisk BARLOCH, TARLOCH.
Powyższe wyjaśnienie stosuje się również do innych wariantów nazwiska NARLOCH - jak NARLEWSKI, NARŁOWSKI, itd.
inf. Michał

Narloch - od niemieckiej struktury złożonej z rzeczowników Narr ‘głupiec’ i Loch ‘dziura’.

Narłowski - od niemieckiej struktury złożonej z rzeczowników Narr ‘głupiec’ i Loch ‘dziura’.

Nastal - od dawnego imiesłowu czasu przeszłego nastały ‘ten, który nastał, zaistniał’.

Nastala - od dawnego imiesłowu czasu przeszłego nastały ‘ten, który nastał, zaistniał’.

Nastalczyk - od dawnego imiesłowu czasu przeszłego nastały ‘ten, który nastał, zaistniał’.

Nastalczyk - od dawnego imiesłowu czasu przeszłego nastały ‘ten, który nastał, zaistniał’.

Nastalek - od dawnego imiesłowu czasu przeszłego nastały ‘ten, który nastał, zaistniał’.

Nastali - od dawnego imiesłowu czasu przeszłego nastały ‘ten, który nastał, zaistniał’.

Nastalie - od dawnego imiesłowu czasu przeszłego nastały ‘ten, który nastał, zaistniał’.

Nastalik - od dawnego imiesłowu czasu przeszłego nastały ‘ten, który nastał, zaistniał’.

Nastalla - od dawnego imiesłowu czasu przeszłego nastały ‘ten, który nastał, zaistniał’.

Nastaly - od dawnego imiesłowu czasu przeszłego nastały ‘ten, który nastał, zaistniał’.

Nastał - od dawnego imiesłowu czasu przeszłego nastały ‘ten, który nastał, zaistniał’.

Nastała - od dawnego imiesłowu czasu przeszłego nastały ‘ten, który nastał, zaistniał’.

Nastałek - od dawnego imiesłowu czasu przeszłego nastały ‘ten, który nastał, zaistniał’.

Nastały - od dawnego imiesłowu czasu przeszłego nastały ‘ten, który nastał, zaistniał’.

Nastan - od dawnego imiesłowu czasu przeszłego nastały’ w pierwotnym znaczeniu: ten, który zaistniał jako pan, zwierzchnik, proboszcz itp.’, ‘zmęczony’, ‘obecny’.

Nastanek - od dawnego imiesłowu czasu przeszłego nastały’ w pierwotnym znaczeniu: ten, który zaistniał jako pan, zwierzchnik, proboszcz itp.’, ‘zmęczony’, ‘obecny’.

Nastaniak - od dawnego imiesłowu czasu przeszłego nastały’ w pierwotnym znaczeniu: ten, który zaistniał jako pan, zwierzchnik, proboszcz itp.’, ‘zmęczony’, ‘obecny’.

Nastaniuk - od dawnego imiesłowu czasu przeszłego nastały’ w pierwotnym znaczeniu: ten, który zaistniał jako pan, zwierzchnik, proboszcz itp.’, ‘zmęczony’, ‘obecny’.

Nastanowicz - od dawnego imiesłowu czasu przeszłego nastały’ w pierwotnym znaczeniu: ten, który zaistniał jako pan, zwierzchnik, proboszcz itp.’, ‘zmęczony’, ‘obecny’.

Nastańczuk - od dawnego imiesłowu czasu przeszłego nastały’ w pierwotnym znaczeniu: ten, który zaistniał jako pan, zwierzchnik, proboszcz itp.’, ‘zmęczony’, ‘obecny’.

Nastańczyk - od dawnego imiesłowu czasu przeszłego nastały’ w pierwotnym znaczeniu: ten, który zaistniał jako pan, zwierzchnik, proboszcz itp.’, ‘zmęczony’, ‘obecny’.

Natsche - od kaszubskiego rzeczownika nacz. ‘człoweik gościnny’, od zdrobnień imienia Naczk.

Natschke - od kaszubskiego rzeczownika nacz. ‘człoweik gościnny’, od zdrobnień imienia Naczk.

Natzke - od kaszubskiego rzeczownika nacz. ‘człoweik gościnny’, od zdrobnień imienia Naczk.

Natzmer - zniemczonego, notowanego na Pomorzu imienia Naczęmir.

Naus - od nazwy miejscowej Naus pod Trewirem.

Nauser - od nazwy miejscowej Naus pod Trewirem.

Nauś - od nazwy miejscowej Naus pod Trewirem.

Nautz - od nazwy miejscowej Naus pod Trewirem.

Nawrath - oddawnego rzeczownika nawrot, nawrót w znaczeniach: ‘zawracanie; powrót; odstąpienie od złego postępowania i niekatolickiego wyznania; powtórny ożeniek; zwrot rośliny w kierunku słońca’.

Nawratt - oddawnego rzeczownika nawrot, nawrót w znaczeniach: ‘zawracanie; powrót; odstąpienie od złego postępowania i niekatolickiego wyznania; powtórny ożeniek; zwrot rośliny w kierunku słońca’.

Nawrocki - oddawnego rzeczownika nawrot, nawrót w znaczeniach: ‘zawracanie; powrót; odstąpienie od złego postępowania i niekatolickiego wyznania; powtórny ożeniek; zwrot rośliny w kierunku słońca’.

Nawrodzka - oddawnego rzeczownika nawrot, nawrót w znaczeniach: ‘zawracanie; powrót; odstąpienie od złego postępowania i niekatolickiego wyznania; powtórny ożeniek; zwrot rośliny w kierunku słońca’.

Nawrot - oddawnego rzeczownika nawrot, nawrót w znaczeniach: ‘zawracanie; powrót; odstąpienie od złego postępowania i niekatolickiego wyznania; powtórny ożeniek; zwrot rośliny w kierunku słońca’.

Nawroth - oddawnego rzeczownika nawrot, nawrót w znaczeniach: ‘zawracanie; powrót; odstąpienie od złego postępowania i niekatolickiego wyznania; powtórny ożeniek; zwrot rośliny w kierunku słońca’.

Nawrott - oddawnego rzeczownika nawrot, nawrót w znaczeniach: ‘zawracanie; powrót; odstąpienie od złego postępowania i niekatolickiego wyznania; powtórny ożeniek; zwrot rośliny w kierunku słońca’.

Nawrotzki - oddawnego rzeczownika nawrot, nawrót w znaczeniach: ‘zawracanie; powrót; odstąpienie od złego postępowania i niekatolickiego wyznania; powtórny ożeniek; zwrot rośliny w kierunku słońca’.

Nawrót - oddawnego rzeczownika nawrot, nawrót w znaczeniach: ‘zawracanie; powrót; odstąpienie od złego postępowania i niekatolickiego wyznania; powtórny ożeniek; zwrot rośliny w kierunku słońca’.

Nega - nazwisko o charakterze przezwiskowym, pochodzące od nega ‘reszta’; od nega, nyga ‘niedopotki, niedojadki, reszta’.

Negacz - nazwisko o charakterze przezwiskowym, pochodzące od nega ‘reszta’; od nega, nyga ‘niedopotki, niedojadki, reszta’.

Netzlaff - od imienia Niecisław powstałego od podstawy niecić sławę.

Netzlaw - od imienia Niecisław powstałego od podstawy niecić sławę.

Neubarth - od niemieckiego rzeczownika Neubauer ‘nowy gospodarz, rolnik’.

Neubauer - od niemieckiego rzeczownika Neubauer ‘nowy gospodarz, rolnik’.

Neubaum - od niemieckiego rzeczownika Neubauer ‘nowy gospodarz, rolnik’.

Neubaur - od niemieckiego rzeczownika Neubauer ‘nowy gospodarz, rolnik’.

Neuber - od niemieckiego rzeczownika Neubauer ‘nowy gospodarz, rolnik’.

Neubeuer - od niemieckiego rzeczownika Neubauer ‘nowy gospodarz, rolnik’.

Neufeld - od nazwy wsi Neufeld genetycznie niemieckiej lub zniemczonej przez przekład nazwy polskiej Nowe Pole.

Neufeldt - od nazwy wsi Neufeld genetycznie niemieckiej lub zniemczonej przez przekład nazwy polskiej Nowe Pole.

Neugebauer - od niemieckiego rzeczownika Neubauer ‘nowy gospodarz, rolnik’.

Neugebeuer - od niemieckiego rzeczownika Neubauer ‘nowy gospodarz, rolnik’.

Neuhaus - od niemieckiego neu ‘nowy; w złożeniach np. od niemieckiego rzeczownika Neubauer ‘nowy gospodarz, rolnik’.

Neuhof - od niemieckiej nazwy wsi Neuhof lub tłumaczonej z języka polskiego Nowy Dwór.

Neuhoff - od niemieckiej nazwy wsi Neuhof lub tłumaczonej z języka polskiego Nowy Dwór.

Neukrich - od nazwy miejscowości Neukrich, po polsku Nowa Cerkiew (np. parafia Ostaszewo, powiat gdański), Nowy Kościół (powiat złotowski).

Neuland - od niemieckiej nazwy wsi Neuland, po polsku Nowosiółki w powiecie człuchowskim, Nowy świat w powiecie kłodzkim itp.

Neumaier - od niemieckiego neu ‘nowy; w złożeniach np. od niemieckiego rzeczownika Neubauer ‘nowy gospodarz, rolnik’.

Neumajster - od niemieckiego neu ‘nowy; w złożeniach np. od niemieckiego rzeczownika Neubauer ‘nowy gospodarz, rolnik’.

Neuman - od niemieckiego neu ‘nowy; w złożeniach np. od niemieckiego rzeczownika Neubauer ‘nowy gospodarz, rolnik’.

Neumann - od niemieckiego neu ‘nowy; w złożeniach np. od niemieckiego rzeczownika Neubauer ‘nowy gospodarz, rolnik’.

Neumayer - od niemieckiego neu ‘nowy; w złożeniach np. od niemieckiego rzeczownika Neubauer ‘nowy gospodarz, rolnik’.

Neumiler - od niemieckiego neu ‘nowy; w złożeniach np. od niemieckiego rzeczownika Neubauer ‘nowy gospodarz, rolnik’.

Neumiller - od niemieckiego neu ‘nowy; w złożeniach np. od niemieckiego rzeczownika Neubauer ‘nowy gospodarz, rolnik’.

Newel - od nazwy wsi i dóbr Newel nad rzeką Prypecią w powiecie pińskim.

Newell - od nazwy wsi i dóbr Newel nad rzeką Prypecią w powiecie pińskim.

Newelski - od nazwy wsi i dóbr Newel nad rzeką Prypecią w powiecie pińskim.

Neweluk - od nazwy wsi i dóbr Newel nad rzeką Prypecią w powiecie pińskim.

Newlin - od nazwy wsi i dóbr Newel nad rzeką Prypecią w powiecie pińskim.

Newling - od nazwy wsi i dóbr Newel nad rzeką Prypecią w powiecie pińskim.

Newliński - od nazwy wsi i dóbr Newel nad rzeką Prypecią w powiecie pińskim.

Newlyn - od nazwy wsi i dóbr Newel nad rzeką Prypecią w powiecie pińskim.

Nicklas - od zdrobnień imienia Mikołaj, Nikołaj, z łacińskiego Nicolaus.

Nieboraczek - od rzeczownika pospolitego nieborak, nieboraczek, określającego ‘człowieka lub zwierzę z wyrazem litości, współczucia’.

Nieborak - od rzeczownika pospolitego nieborak, nieboraczek, określającego ‘człowieka lub zwierzę z wyrazem litości, współczucia’.

Nieclaw - od imienia Niecisław powstałego od podstawy niecić sławę.

Niecław - od imienia Niecisław powstałego od podstawy niecić sławę.

Niecławski - od imienia Niecisław powstałego od podstawy niecić sławę.

Niediela - od nazwy pierszego (w rozumienia chrześcijan) dnia tygodnia niedziela.

Niedzela - od nazwy pierszego (w rozumienia chrześcijan) dnia tygodnia niedziela.

Niedzelski - od nazwy pierszego (w rozumienia chrześcijan) dnia tygodnia niedziela.

Niedzialek - od nazwy pierszego (w rozumienia chrześcijan) dnia tygodnia niedziela.

Niedziel - od nazwy pierszego (w rozumienia chrześcijan) dnia tygodnia niedziela.

Niedziela - od nazwy pierszego (w rozumienia chrześcijan) dnia tygodnia niedziela.

Niedzielak - od nazwy pierszego (w rozumienia chrześcijan) dnia tygodnia niedziela.

Niedzielec - od nazwy pierszego (w rozumienia chrześcijan) dnia tygodnia niedziela.

Niedzielenko - od nazwy pierszego (w rozumienia chrześcijan) dnia tygodnia niedziela.

Niedzielewski - od nazwy pierszego (w rozumienia chrześcijan) dnia tygodnia niedziela.

Niedzielin - od nazwy pierszego (w rozumienia chrześcijan) dnia tygodnia niedziela.

Niedzielina - od nazwy pierszego (w rozumienia chrześcijan) dnia tygodnia niedziela.

Niedzielka - od nazwy pierszego (w rozumienia chrześcijan) dnia tygodnia niedziela.

Niedzielko - od nazwy pierszego (w rozumienia chrześcijan) dnia tygodnia niedziela.

Niedziella - od nazwy pierszego (w rozumienia chrześcijan) dnia tygodnia niedziela.

Niedzielna - od nazwy pierszego (w rozumienia chrześcijan) dnia tygodnia niedziela.

Niedzielski - od nazwy pierszego (w rozumienia chrześcijan) dnia tygodnia niedziela.

Niedzieluk - od nazwy pierszego (w rozumienia chrześcijan) dnia tygodnia niedziela.

Niedzieła - od nazwy pierszego (w rozumienia chrześcijan) dnia tygodnia niedziela.

Niedziełka - od nazwy pierszego (w rozumienia chrześcijan) dnia tygodnia niedziela.

Niedziełowska - od nazwy pierszego (w rozumienia chrześcijan) dnia tygodnia niedziela.

Niedzila - od nazwy pierszego (w rozumienia chrześcijan) dnia tygodnia niedziela.

Niedzilak - od nazwy pierszego (w rozumienia chrześcijan) dnia tygodnia niedziela.

Niedziłka - od nazwy pierszego (w rozumienia chrześcijan) dnia tygodnia niedziela.

Niedziłko - od nazwy pierszego (w rozumienia chrześcijan) dnia tygodnia niedziela.

Niedziółka - od nazwy pierszego (w rozumienia chrześcijan) dnia tygodnia niedziela.

Niedziółko - od nazwy pierszego (w rozumienia chrześcijan) dnia tygodnia niedziela.

Niedziułka - od nazwy pierszego (w rozumienia chrześcijan) dnia tygodnia niedziela.

Niedziułko - od nazwy pierszego (w rozumienia chrześcijan) dnia tygodnia niedziela.

Niedzołka - od nazwy pierszego (w rozumienia chrześcijan) dnia tygodnia niedziela.

Niedzólka - od nazwy pierszego (w rozumienia chrześcijan) dnia tygodnia niedziela.

Niedzółko - od nazwy pierszego (w rozumienia chrześcijan) dnia tygodnia niedziela.

Niedzułka - od nazwy pierszego (w rozumienia chrześcijan) dnia tygodnia niedziela.

Niemc - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy etnicznej Niemiec i jej wariantów ludowych.

Niemiec - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy etnicznej Niemiec i jej wariantów ludowych.

Niemoth - od kaszubskiego rzeczownika nimota ‘niemoc, słabość’ lub od niemota ‘od niemy’.

Niemotk - od kaszubskiego rzeczownika nimota ‘niemoc, słabość’ lub od niemota ‘od niemy’.

Niemotko - od kaszubskiego rzeczownika nimota ‘niemoc, słabość’ lub od niemota ‘od niemy’.

Niemtz - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy etnicznej Niemiec i jej wariantów ludowych.

Nierzwicki - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczowników mierzwa, z kaszubskiego nierzwa ‘słoma poplątana przeznaczona na ściółkę; obornik, gnój’; też ‘nieład, nieporządek, nierząd; pole zaniedbane, zachwaszczone; kobieta guzdrająca się; partacz, kiepski rzemieślnik’, od czasownika nierzwic ‘targać, czochrać, wichrzyć’.

Nierzwiecki - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczowników mierzwa, z kaszubskiego nierzwa ‘słoma poplątana przeznaczona na ściółkę; obornik, gnój’; też ‘nieład, nieporządek, nierząd; pole zaniedbane, zachwaszczone; kobieta guzdrająca się; partacz, kiepski rzemieślnik’, od czasownika nierzwic ‘targać, czochrać, wichrzyć’.

Nierzwo - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczowników mierzwa, z kaszubskiego nierzwa ‘słoma poplątana przeznaczona na ściółkę; obornik, gnój’; też ‘nieład, nieporządek, nierząd; pole zaniedbane, zachwaszczone; kobieta guzdrająca się; partacz, kiepski rzemieślnik’, od czasownika nierzwic ‘targać, czochrać, wichrzyć’.

Nigaj - nazwisko o charakterze przezwiskowym, pochodzące od nega ‘reszta’; od nega, nyga ‘niedopotki, niedojadki, reszta’.

Nigbar - od niemieckiego neu ‘nowy; w złożeniach np. od niemieckiego rzeczownika Neubauer ‘nowy gospodarz, rolnik’.

Nigbor - od niemieckiego neu ‘nowy; w złożeniach np. od niemieckiego rzeczownika Neubauer ‘nowy gospodarz, rolnik’.

Nigbór - od niemieckiego neu ‘nowy; w złożeniach np. od niemieckiego rzeczownika Neubauer ‘nowy gospodarz, rolnik’.

Nigbur - od niemieckiego neu ‘nowy; w złożeniach np. od niemieckiego rzeczownika Neubauer ‘nowy gospodarz, rolnik’.

Niklarz - od zdrobnień imienia Mikołaj, Nikołaj, z łacińskiego Nicolaus.

Niklas - od zdrobnień imienia Mikołaj, Nikołaj, z łacińskiego Nicolaus.

Niklasch - od zdrobnień imienia Mikołaj, Nikołaj, z łacińskiego Nicolaus.

Niklasz - od zdrobnień imienia Mikołaj, Nikołaj, z łacińskiego Nicolaus.

Niklaus - od zdrobnień imienia Mikołaj, Nikołaj, z łacińskiego Nicolaus.

Nikląsz - od zdrobnień imienia Mikołaj, Nikołaj, z łacińskiego Nicolaus.

Nikles - od zdrobnień imienia Mikołaj, Nikołaj, z łacińskiego Nicolaus.

Nipkow - od czasownika nippen ‘myszkować, szukać, próbować, kosztować’, zapożyczonego z gwar polskich jako nepać, nipać, nypać, nepować.

Nipkowski - od czasownika nippen ‘myszkować, szukać, próbować, kosztować’, zapożyczonego z gwar polskich jako nepać, nipać, nypać, nepować.

Nippa - od czasownika nippen ‘myszkować, szukać, próbować, kosztować’, zapożyczonego z gwar polskich jako nepać, nipać, nypać, nepować.

Nippe - od czasownika nippen ‘myszkować, szukać, próbować, kosztować’, zapożyczonego z gwar polskich jako nepać, nipać, nypać, nepować.

Nippert - od czasownika nippen ‘myszkować, szukać, próbować, kosztować’, zapożyczonego z gwar polskich jako nepać, nipać, nypać, nepować.

Niremberg - od nazwy miasta Nüenberg, po polsku Norymberga w Bawarii.

Nirenberg - od nazwy miasta Nüenberg, po polsku Norymberga w Bawarii.

Nirenberger - od nazwy miasta Nüenberg, po polsku Norymberga w Bawarii.

Nirenberski - od nazwy miasta Nüenberg, po polsku Norymberga w Bawarii.

Nobis - od odpowiedzi litanijnej (orra) pro nobis ‘Módl się za nami’.

Nobisiewicz - od odpowiedzi litanijnej (orra) pro nobis ‘Módl się za nami’.

Nobiś - od odpowiedzi litanijnej (orra) pro nobis ‘Módl się za nami’.

Noch - od rzeczownika pospolitego nos, por. nochal ‘o dużym niekształtnym nosie’ lub od spieszczenia imion Innocenty lub Norbert.

Nocka - od rzeczownika noc.

Nocny - od rzeczownika noc.

Nocun - od rzeczownika noc.

Nody - od węgierskiego przymiotnika nagy ‘wielki, duży’, wymawianego w Polsce Nody.

Nofc - od przymiotnika nowy + przyrostek ec.

Nofer - od przymiotnika nowy + przyrostek ec.

Noffc - od przymiotnika nowy + przyrostek ec.

Nofikow - od przymiotnika nowy + przyrostek ec.

Nofiński - od przymiotnika nowy + przyrostek ec.

Nofski - od przymiotnika nowy + przyrostek ec.

Nofz - od przymiotnika nowy + przyrostek ec.

Noga - od noga.

Nogacki - od nazwy wsi Nogat, gmina Łasin, województwo toruńskie lub gmina Gronowo, województwo elbląskie.

Nogacki - od noga.

Nogajewski - od noga.

Nogajski - od noga.

Nogat - od nazwy wsi Nogat, gmina Łasin, województwo toruńskie lub gmina Gronowo, województwo elbląskie.

Nojbauer - od niemieckiego neu ‘nowy; w złożeniach np. od niemieckiego rzeczownika Neubauer ‘nowy gospodarz, rolnik’.

Nojfeld - od nazwy wsi Neufeld genetycznie niemieckiej lub zniemczonej przez przekład nazwy polskiej Nowe Pole.

Nojhof - od niemieckiej nazwy wsi Neuhof lub tłumaczonej z języka polskiego Nowy Dwór.

Nojkrich - od nazwy miejscowości Neukrich, po polsku Nowa Cerkiew (np. parafia Ostaszewo, powiat gdański), Nowy Kościół (powiat złotowski).

Nojman - od niemieckiego neu ‘nowy; w złożeniach np. od niemieckiego rzeczownika Neubauer ‘nowy gospodarz, rolnik’.

Nojmann - od niemieckiego neu ‘nowy; w złożeniach np. od niemieckiego rzeczownika Neubauer ‘nowy gospodarz, rolnik’.

Noremberg - od nazwy miasta Nüenberg, po polsku Norymberga w Bawarii.

Norenberg - od nazwy miasta Nüenberg, po polsku Norymberga w Bawarii.

Norgberg - od nazwy miasta Nüenberg, po polsku Norymberga w Bawarii.

Norlach - od niemieckiej struktury złożonej z rzeczowników Narr ‘głupiec’ i Loch ‘dziura’.

Norr - od niemieckiej struktury złożonej z rzeczowników Narr ‘głupiec’ i Loch ‘dziura’.

Norra - od niemieckiej struktury złożonej z rzeczowników Narr ‘głupiec’ i Loch ‘dziura’.

Norrek - od niemieckiej struktury złożonej z rzeczowników Narr ‘głupiec’ i Loch ‘dziura’.

Norski - od niemieckiej struktury złożonej z rzeczowników Narr ‘głupiec’ i Loch ‘dziura’.

Norymberczyk - od nazwy miasta Nüenberg, po polsku Norymberga w Bawarii.

Nos - od rzeczownika pospolitego nos.

Nosal - od rzeczownika pospolitego nos.

Nosali - od rzeczownika pospolitego nos.

Nosalski - od rzeczownika pospolitego nos.

Nosarczuk - od rzeczownika pospolitego nos.

Nosarowski - od rzeczownika pospolitego nos.

Nosaruk - od rzeczownika pospolitego nos.

Nosarzewski - od rzeczownika pospolitego nos lub od nazwy miejscowej Nosarzewo.

Nosażewski - od rzeczownika pospolitego nos lub od nazwy miejscowej Nosarzewo.

Nosek - od rzeczownika pospolitego nos.

Nosel - od rzeczownika pospolitego nos.

Nosewicz - od rzeczownika pospolitego nos.

Nosiewicz - od rzeczownika pospolitego nos.

Nosik - od rzeczownika pospolitego nos.

Nosiński - od rzeczownika pospolitego nos.

Nosior - od rzeczownika pospolitego nos.

Noske - od rzeczownika pospolitego nos.

Noski - od rzeczownika pospolitego nos.

Nosko - od rzeczownika pospolitego nos.

Noskow - od rzeczownika pospolitego nos.

Noskowiak - od rzeczownika pospolitego nos.

Nosol - od rzeczownika pospolitego nos.

Nosolenko - od rzeczownika pospolitego nos.

Nosolewicz - od rzeczownika pospolitego nos.

Nosolik - od rzeczownika pospolitego nos.

Nosoroski - od rzeczownika pospolitego nos.

Nosow - od rzeczownika pospolitego nos.

Nosowski - od rzeczownika pospolitego nos.

Nosów - od rzeczownika pospolitego nos.

Nossakowski - od rzeczownika pospolitego nos.

Nossal - od rzeczownika pospolitego nos.

Nossarzewski - od rzeczownika pospolitego nos lub od nazwy miejscowej Nosarzewo.

Nossek - od rzeczownika pospolitego nos.

Nossel - od rzeczownika pospolitego nos.

Nossig - od rzeczownika pospolitego nos.

Nossińska - od rzeczownika pospolitego nos.

Nossmann - od rzeczownika pospolitego nos.

Nossol - od rzeczownika pospolitego nos.

Nossowicz - od rzeczownika pospolitego nos.

Nossowski - od rzeczownika pospolitego nos.

Nostic - od przydomków, jakie gosili Jackowscy Nostitz, Nostycz, te od zniemczonej nazwy wsi Nosacice w powiecie głogowskim.

Nostis - od przydomków, jakie gosili Jackowscy Nostitz, Nostycz, te od zniemczonej nazwy wsi Nosacice w powiecie głogowskim.

Nostitz - od przydomków, jakie gosili Jackowscy Nostitz, Nostycz, te od zniemczonej nazwy wsi Nosacice w powiecie głogowskim.

Nostiz - od przydomków, jakie gosili Jackowscy Nostitz, Nostycz, te od zniemczonej nazwy wsi Nosacice w powiecie głogowskim.

Nosul - od rzeczownika pospolitego nos.

Nosula - od rzeczownika pospolitego nos.

Nosyk - od rzeczownika pospolitego nos.

Nowc - od przymiotnika nowy + przyrostek ec.

Nowca - od przymiotnika nowy + przyrostek ec.

Nowczyk - od przymiotnika nowy + przyrostek ec.

Nowczyn - od przymiotnika nowy + przyrostek ec.

Nowczyński - od przymiotnika nowy + przyrostek ec.

Nowek - od przymiotnika nowy + przyrostek ec.

Nowel - od przymiotnika nowy + przyrostek ec.

Nower - od przymiotnika nowy + przyrostek ec.

Nowerek - od przymiotnika nowy + przyrostek ec.

Nowerman - od przymiotnika nowy + przyrostek ec.

Nowerski - od przymiotnika nowy + przyrostek ec.

Noweta - od przymiotnika nowy + przyrostek ec.

Nowi - od przymiotnika nowy + przyrostek ec.

Nowiec - od przymiotnika nowy + przyrostek ec.

Nowopolski - od nazwy wsi Neufeld genetycznie niemieckiej lub zniemczonej przez przekład nazwy polskiej Nowe Pole.

Nowoświat - od niemieckiej nazwy wsi Neuland, po polsku Nowosiółki w powiecie człuchowskim, Nowy świat w powiecie kłodzkim itp.

Nowoświecki - od niemieckiej nazwy wsi Neuland, po polsku Nowosiółki w powiecie człuchowskim, Nowy świat w powiecie kłodzkim itp.

Nows - od przymiotnika nowy + przyrostek ec.

Nowski - od przymiotnika nowy + przyrostek ec.

Nowy - od przymiotnika nowy + przyrostek ec.

Nóżka - od noga.

Nurenberg - od nazwy miasta Nüenberg, po polsku Norymberga w Bawarii.

Nurnberg - od nazwy miasta Nüenberg, po polsku Norymberga w Bawarii.

Nus - od niemieckiego Nuss ‘orzech’.

Nusbaun - od niemieckiego Nuss ‘orzech’.

Nusbumer - od niemieckiego Nuss ‘orzech’.

Nusenbaum - od niemieckiego Nuss ‘orzech’.

Nuss - od niemieckiego Nuss ‘orzech’.

Nussbaum - od niemieckiego Nuss ‘orzech’.

Nussbaumer - od niemieckiego Nuss ‘orzech’.

Nussbaun - od niemieckiego Nuss ‘orzech’.

Nut - od angielskiego nut ‘orzech’.

Nutt - od angielskiego nut ‘orzech’.

Nużka - od noga.

Nyga - nazwisko o charakterze przezwiskowym, pochodzące od nega ‘reszta’; od nega, nyga ‘niedopotki, niedojadki, reszta’.

Nyklarz - od zdrobnień imienia Mikołaj, Nikołaj, z łacińskiego Nicolaus.

Nyklas - od zdrobnień imienia Mikołaj, Nikołaj, z łacińskiego Nicolaus.

Nyklasz - od zdrobnień imienia Mikołaj, Nikołaj, z łacińskiego Nicolaus.

Nyrneberg - od nazwy miasta Nüenberg, po polsku Norymberga w Bawarii.

Oberczyk - od rzeczownika oberszter, zapożyczonego od niemieckiego Oberst pułkownik’ lub od Oberszter, Ober ‘’nad kimś będący, zwierzchnik’; dziś ‘starszy kelner’.

Oberski - od rzeczownika oberszter, zapożyczonego od niemieckiego Oberst pułkownik’ lub od Oberszter, Ober ‘’nad kimś będący, zwierzchnik’; dziś ‘starszy kelner’.

Oberst - od rzeczownika oberszter, zapożyczonego od niemieckiego Oberst pułkownik’ lub od Oberszter, Ober ‘’nad kimś będący, zwierzchnik’; dziś ‘starszy kelner’.

Oberwas - od kaszubskiego oberwas ‘mięta’.

Oberzig - od rzeczownika oberszter, zapożyczonego od niemieckiego Oberst pułkownik’ lub od Oberszter, Ober ‘’nad kimś będący, zwierzchnik’; dziś ‘starszy kelner’.

Obrocki - od rzeczownika obrok, znaczącego dawniej ‘wszystko, co posila’, a więc ‘wszelki pokarm’, dziś znaxczy tylko ‘pozywienie dla konia’.

Obrok - od rzeczownika obrok, znaczącego dawniej ‘wszystko, co posila’, a więc ‘wszelki pokarm’, dziś znaxczy tylko ‘pozywienie dla konia’.

Obuch - od rzeczownika pospolitego obuch.

Obuchiewicz - od rzeczownika pospolitego obuch.

Obuchow - od rzeczownika pospolitego obuch.

Obuchowicz - od rzeczownika pospolitego obuch.

Obuchowski - od rzeczownika pospolitego obuch.

Obuszek - od rzeczownika pospolitego obuch, obuszek.

Obuszenko - od rzeczownika pospolitego obuch, obuszek.

Obuszewski - od rzeczownika pospolitego obuch, obuszek.

Obuszkiewicz - od rzeczownika pospolitego obuch, obuszek.

Obuszko - od rzeczownika pospolitego obuch, obuszek.

Ochrem - od wschodniosłowiańskiej wersji imienia Efrem, to od rzeczownika ephraim kurz, popiół, piasek, ziemia’. Efrem przyjęte jako Ochrim w języku ukraińskim, jako Ohrem w języku estońskim.

Ochremczuk - od wschodniosłowiańskiej wersji imienia Efrem, to od rzeczownika ephraim kurz, popiół, piasek, ziemia’. Efrem przyjęte jako Ochrim w języku ukraińskim, jako Ohrem w języku estońskim.

Ochremiak - od wschodniosłowiańskiej wersji imienia Efrem, to od rzeczownika ephraim kurz, popiół, piasek, ziemia’. Efrem przyjęte jako Ochrim w języku ukraińskim, jako Ohrem w języku estońskim.

Ochremiuk - od wschodniosłowiańskiej wersji imienia Efrem, to od rzeczownika ephraim kurz, popiół, piasek, ziemia’. Efrem przyjęte jako Ochrim w języku ukraińskim, jako Ohrem w języku estońskim.

Ochremowicz - od wschodniosłowiańskiej wersji imienia Efrem, to od rzeczownika ephraim kurz, popiół, piasek, ziemia’. Efrem przyjęte jako Ochrim w języku ukraińskim, jako Ohrem w języku estońskim.

Ochremuk - od wschodniosłowiańskiej wersji imienia Efrem, to od rzeczownika ephraim kurz, popiół, piasek, ziemia’. Efrem przyjęte jako Ochrim w języku ukraińskim, jako Ohrem w języku estońskim.

Ochrenuk - od wschodniosłowiańskiej wersji imienia Efrem, to od rzeczownika ephraim kurz, popiół, piasek, ziemia’. Efrem przyjęte jako Ochrim w języku ukraińskim, jako Ohrem w języku estońskim.

Ochriem - od wschodniosłowiańskiej wersji imienia Efrem, to od rzeczownika ephraim kurz, popiół, piasek, ziemia’. Efrem przyjęte jako Ochrim w języku ukraińskim, jako Ohrem w języku estońskim.

Ochrimenko - od wschodniosłowiańskiej wersji imienia Efrem, to od rzeczownika ephraim kurz, popiół, piasek, ziemia’. Efrem przyjęte jako Ochrim w języku ukraińskim, jako Ohrem w języku estońskim.

Ochrimienko - od wschodniosłowiańskiej wersji imienia Efrem, to od rzeczownika ephraim kurz, popiół, piasek, ziemia’. Efrem przyjęte jako Ochrim w języku ukraińskim, jako Ohrem w języku estońskim.

Ochrimiuk - od wschodniosłowiańskiej wersji imienia Efrem, to od rzeczownika ephraim kurz, popiół, piasek, ziemia’. Efrem przyjęte jako Ochrim w języku ukraińskim, jako Ohrem w języku estońskim.

Ochrimowicz - od wschodniosłowiańskiej wersji imienia Efrem, to od rzeczownika ephraim kurz, popiół, piasek, ziemia’. Efrem przyjęte jako Ochrim w języku ukraińskim, jako Ohrem w języku estońskim.

Ochrin - od wschodniosłowiańskiej wersji imienia Efrem, to od rzeczownika ephraim kurz, popiół, piasek, ziemia’. Efrem przyjęte jako Ochrim w języku ukraińskim, jako Ohrem w języku estońskim.

Ochrinienko - od wschodniosłowiańskiej wersji imienia Efrem, to od rzeczownika ephraim kurz, popiół, piasek, ziemia’. Efrem przyjęte jako Ochrim w języku ukraińskim, jako Ohrem w języku estońskim.

Ochrom - od wschodniosłowiańskiej wersji imienia Efrem, to od rzeczownika ephraim kurz, popiół, piasek, ziemia’. Efrem przyjęte jako Ochrim w języku ukraińskim, jako Ohrem w języku estońskim.

Ochromowicz - od wschodniosłowiańskiej wersji imienia Efrem, to od rzeczownika ephraim kurz, popiół, piasek, ziemia’. Efrem przyjęte jako Ochrim w języku ukraińskim, jako Ohrem w języku estońskim.

Ochrrym - od wschodniosłowiańskiej wersji imienia Efrem, to od rzeczownika ephraim kurz, popiół, piasek, ziemia’. Efrem przyjęte jako Ochrim w języku ukraińskim, jako Ohrem w języku estońskim.

Ochrymczuk - od wschodniosłowiańskiej wersji imienia Efrem, to od rzeczownika ephraim kurz, popiół, piasek, ziemia’. Efrem przyjęte jako Ochrim w języku ukraińskim, jako Ohrem w języku estońskim.

Ochrymenik - od wschodniosłowiańskiej wersji imienia Efrem, to od rzeczownika ephraim kurz, popiół, piasek, ziemia’. Efrem przyjęte jako Ochrim w języku ukraińskim, jako Ohrem w języku estońskim.

Ochrymiak - od wschodniosłowiańskiej wersji imienia Efrem, to od rzeczownika ephraim kurz, popiół, piasek, ziemia’. Efrem przyjęte jako Ochrim w języku ukraińskim, jako Ohrem w języku estońskim.

Ochrymiec - od wschodniosłowiańskiej wersji imienia Efrem, to od rzeczownika ephraim kurz, popiół, piasek, ziemia’. Efrem przyjęte jako Ochrim w języku ukraińskim, jako Ohrem w języku estońskim.

Ochrymienko - od wschodniosłowiańskiej wersji imienia Efrem, to od rzeczownika ephraim kurz, popiół, piasek, ziemia’. Efrem przyjęte jako Ochrim w języku ukraińskim, jako Ohrem w języku estońskim.

Ochrymiń - od wschodniosłowiańskiej wersji imienia Efrem, to od rzeczownika ephraim kurz, popiół, piasek, ziemia’. Efrem przyjęte jako Ochrim w języku ukraińskim, jako Ohrem w języku estońskim.

Ochrymiuk - od wschodniosłowiańskiej wersji imienia Efrem, to od rzeczownika ephraim kurz, popiół, piasek, ziemia’. Efrem przyjęte jako Ochrim w języku ukraińskim, jako Ohrem w języku estońskim.

Ochrymjuk - od wschodniosłowiańskiej wersji imienia Efrem, to od rzeczownika ephraim kurz, popiół, piasek, ziemia’. Efrem przyjęte jako Ochrim w języku ukraińskim, jako Ohrem w języku estońskim.

Ochrymowicz - od wschodniosłowiańskiej wersji imienia Efrem, to od rzeczownika ephraim kurz, popiół, piasek, ziemia’. Efrem przyjęte jako Ochrim w języku ukraińskim, jako Ohrem w języku estońskim.

Ochrymuk - od wschodniosłowiańskiej wersji imienia Efrem, to od rzeczownika ephraim kurz, popiół, piasek, ziemia’. Efrem przyjęte jako Ochrim w języku ukraińskim, jako Ohrem w języku estońskim.

Oczk - od rzeczownika oko, zdrobnienia oczko, id nazwy miejscowej Oczkowice, gmina Miejska Góra, województwo leszczyńskie, Oczko, gmina Koziegłowy, województwo częstochowskie, bądź Oczków, gmina Gilowice-Ślemień, województwo bielskie.

Oczka - od rzeczownika oko, zdrobnienia oczko, id nazwy miejscowej Oczkowice, gmina Miejska Góra, województwo leszczyńskie, Oczko, gmina Koziegłowy, województwo częstochowskie, bądź Oczków, gmina Gilowice-Ślemień, województwo bielskie.

Oczki - od rzeczownika oko, zdrobnienia oczko, id nazwy miejscowej Oczkowice, gmina Miejska Góra, województwo leszczyńskie, Oczko, gmina Koziegłowy, województwo częstochowskie, bądź Oczków, gmina Gilowice-Ślemień, województwo bielskie.

Oczko - od rzeczownika oko, zdrobnienia oczko, id nazwy miejscowej Oczkowice, gmina Miejska Góra, województwo leszczyńskie, Oczko, gmina Koziegłowy, województwo częstochowskie, bądź Oczków, gmina Gilowice-Ślemień, województwo bielskie.

Oczkoń - od rzeczownika oko, zdrobnienia oczko, id nazwy miejscowej Oczkowice, gmina Miejska Góra, województwo leszczyńskie, Oczko, gmina Koziegłowy, województwo częstochowskie, bądź Oczków, gmina Gilowice-Ślemień, województwo bielskie.

Oczkowski - od rzeczownika oko, zdrobnienia oczko, id nazwy miejscowej Oczkowice, gmina Miejska Góra, województwo leszczyńskie, Oczko, gmina Koziegłowy, województwo częstochowskie, bądź Oczków, gmina Gilowice-Ślemień, województwo bielskie.

Odej - od germańskiego imienia Odo, notowanego w Polsce już od XII wieku jako Oddo, Oto, Otto, Hotto.

Ody - od germańskiego imienia Odo, notowanego w Polsce już od XII wieku jako Oddo, Oto, Otto, Hotto.

Odya - od germańskiego imienia Odo, notowanego w Polsce już od XII wieku jako Oddo, Oto, Otto, Hotto.

Odyas - od germańskiego imienia Odo, notowanego w Polsce już od XII wieku jako Oddo, Oto, Otto, Hotto.

Odyja - od germańskiego imienia Odo, notowanego w Polsce już od XII wieku jako Oddo, Oto, Otto, Hotto.

Odyjas - od germańskiego imienia Odo, notowanego w Polsce już od XII wieku jako Oddo, Oto, Otto, Hotto.

Oelberg - od Őlberg ‘Góra Oliwna w Palestynie, znana Europejczykom z krwawej męki Chrystusa’.

Offenberg - od nazwy miejscowej Offenberg w Nadrenii lub w Bawarii.

Offenborn - od nazwy miejscowej Offenberg w Nadrenii lub w Bawarii.

Ohnesogore - od niemieckiego wyrażenia tłumaczonego ‘bez troski, bez kłopotu’.

Ohnezogora - od niemieckiego wyrażenia tłumaczonego ‘bez troski, bez kłopotu’.

Ohnezogore - od niemieckiego wyrażenia tłumaczonego ‘bez troski, bez kłopotu’.

Ohnsorge - od niemieckiego wyrażenia tłumaczonego ‘bez troski, bez kłopotu’.

Ojczenasz - od początku Modlitwy Pańskiej Pater noster ‘Ojcze nasz’.

Ojczenaszko - od początku Modlitwy Pańskiej Pater noster ‘Ojcze nasz’.

Oko - od rzeczownika oko, zdrobnienia oczko, id nazwy miejscowej Oczkowice, gmina Miejska Góra, województwo leszczyńskie, Oczko, gmina Koziegłowy, województwo częstochowskie, bądź Oczków, gmina Gilowice-Ślemień, województwo bielskie.

Okon - od rzeczownika okoń ‘gatunek ryby’.

Okonek - od rzeczownika okoń ‘gatunek ryby’.

Okonnek - od rzeczownika okoń ‘gatunek ryby’.

Okoń - od rzeczownika okoń ‘gatunek ryby’.

Okoński - od rzeczownika okoń ‘gatunek ryby’.

Okroj - od okroić ‘oberżnąć naokoło, oszczędzić, zmniejszyć coś’.

Okroja - od okroić ‘oberżnąć naokoło, oszczędzić, zmniejszyć coś’.

Okrojek - od okroić ‘oberżnąć naokoło, oszczędzić, zmniejszyć coś’.

Okroy - od okroić ‘oberżnąć naokoło, oszczędzić, zmniejszyć coś’.

Okrój - od okroić ‘oberżnąć naokoło, oszczędzić, zmniejszyć coś’.

Okróy - od okroić ‘oberżnąć naokoło, oszczędzić, zmniejszyć coś’.

Okun - od rzeczownika okoń ‘gatunek ryby’.

Okunek - od rzeczownika okoń ‘gatunek ryby’.

Okuniek - od rzeczownika okoń ‘gatunek ryby’.

Okuniew - od rzeczownika okoń ‘gatunek ryby’.

Okuński - od rzeczownika okoń ‘gatunek ryby’.

Olchowa - od przymiotnika olchowy, olszowy.

Olchowy - od przymiotnika olchowy, olszowy.

Olek - od zdrobnień od imienia Aleksander.

Olik - od zdrobnień od imienia Aleksander.

Olikiewicz - od zdrobnień od imienia Aleksander.

Olikowski - od zdrobnień od imienia Aleksander.

Olików - od zdrobnień od imienia Aleksander.

Olszewy - od przymiotnika olchowy, olszowy.

Olszowy - od przymiotnika olchowy, olszowy.

Olszowyj - od przymiotnika olchowy, olszowy.

Omer - od gwarowego rzeczownika omernik ‘kowal’, w literackiej polszczyźnie hamernik, to od hamernia ‘kuźnia’, od genetycznie niemieckiego rzeczownika Hammer ‘młot; kuźnia’.

Omernik - od gwarowego rzeczownika omernik ‘kowal’, w literackiej polszczyźnie hamernik, to od hamernia ‘kuźnia’, od genetycznie niemieckiego rzeczownika Hammer ‘młot; kuźnia’.

Omerski - od gwarowego rzeczownika omernik ‘kowal’, w literackiej polszczyźnie hamernik, to od hamernia ‘kuźnia’, od genetycznie niemieckiego rzeczownika Hammer ‘młot; kuźnia’.

Onasch - od imienia Jonasz, które nosił prorok biblijny, to od hebrajskiego jonah ‘gołąb’.

Onasz - od imienia Jonasz, które nosił prorok biblijny, to od hebrajskiego jonah ‘gołąb’.

Onasz - od zdrobnień od imienia Andrzej.

Onaszkiewicz - od zdrobnień od imienia Andrzej.

Onaszko - od imienia Jonasz, które nosił prorok biblijny, to od hebrajskiego jonah ‘gołąb’.

Onaszko - od zdrobnień od imienia Andrzej.

Ondrzejewski - (pod wpływem czeskim) od nazwy miejscowej Andrzejewo w gminie Dzierzgoń, województwo elbląskie, w województwie olsztyńskim nad rzeką Brok, w gminie Szypliszki w województwie suwalskim.

Ondrzejowski - (pod wpływem czeskim) od nazwy miejscowej Andrzejewo w gminie Dzierzgoń, województwo elbląskie, w województwie olsztyńskim nad rzeką Brok, w gminie Szypliszki w województwie suwalskim.

Operman - od średnio-dolno-niemieckiego opper, offer ‘ofiara’ i Mann ‘mężczyzna, człowiek’.

Opper - od średnio-dolno-niemieckiego opper, offer ‘ofiara’.

Opperman - od średnio-dolno-niemieckiego opper, offer ‘ofiara’ i Mann ‘mężczyzna, człowiek’.

Oppermann - od średnio-dolno-niemieckiego opper, offer ‘ofiara’ i Mann ‘mężczyzna, człowiek’.

Oremus - od wezwania modlitewnego Oremus ‘Módlmy się’.

Orioł - od rzeczownika orzeł ‘gatunek ptaka’ (fonetyka wschodniosłowiańska).

Oryl - od oryl ‘człowiek trudniący się spławianiem drewna, zajmujący się orylką, flisak’; środowiskowo ‘prostak, cham, grubianin’; też ‘duży, niezgrabny człowiek, drągal’l rodzaj tańca flisackiego’.

Orylewski - od oryl ‘człowiek trudniący się spławianiem drewna, zajmujący się orylką, flisak’; środowiskowo ‘prostak, cham, grubianin’; też ‘duży, niezgrabny człowiek, drągal’l rodzaj tańca flisackiego’.

Orylski - od oryl ‘człowiek trudniący się spławianiem drewna, zajmujący się orylką, flisak’; środowiskowo ‘prostak, cham, grubianin’; też ‘duży, niezgrabny człowiek, drągal’l rodzaj tańca flisackiego’.

Orzech - od rzeczownika orzech ‘ziarno twardą skorupą okryte’.

Orzechowicz - od rzeczownika orzech ‘ziarno twardą skorupą okryte’.

Orzechowski - od rzeczownika orzech ‘ziarno twardą skorupą okryte’.

Orzel - od rzeczownika orzeł ‘gatunek ptaka’.

Orzelski - od rzeczownika orzeł ‘gatunek ptaka’.

Orzeł - od rzeczownika orzeł ‘gatunek ptaka’.

Orzełek - od rzeczownika orzeł ‘gatunek ptaka’.

Orzełkiewicz - od rzeczownika orzeł ‘gatunek ptaka’.

Orzełko - od rzeczownika orzeł ‘gatunek ptaka’.

Orzełowski - od rzeczownika orzeł ‘gatunek ptaka’.

Orzeski - od rzeczownika orzech ‘ziarno twardą skorupą okryte’.

Orzeszak - od rzeczownika orzech ‘ziarno twardą skorupą okryte’.

Orzeszek - od rzeczownika orzech ‘ziarno twardą skorupą okryte’.

Orzeszke - od rzeczownika orzech ‘ziarno twardą skorupą okryte’.

Orzeszko - od rzeczownika orzech ‘ziarno twardą skorupą okryte’.

Orzeszko - od rzeczownika orzech ‘ziarno twardą skorupą okryte’.

Orzeszkowski - od rzeczownika orzech ‘ziarno twardą skorupą okryte’.

Orzeszyna - od rzeczownika orzech ‘ziarno twardą skorupą okryte’; od orzeszyna ‘drzewo orzecha’.

Orzeszyński - od rzeczownika orzech ‘ziarno twardą skorupą okryte’; od orzeszyna ‘drzewo orzecha’.

Orzłowski - od rzeczownika orzeł ‘gatunek ptaka’.

Orzol - od rzeczownika orzeł ‘gatunek ptaka’.

Orzoł - od rzeczownika orzeł ‘gatunek ptaka’.

Orzołek - od rzeczownika orzeł ‘gatunek ptaka’.

Os - od rzeczownika pospolitego oś, po kaszubsku os.

Oss - od rzeczownika pospolitego oś, po kaszubsku os.

Oś - od rzeczownika pospolitego oś, po kaszubsku os.

Ośka - od rzeczownika pospolitego oś, po kaszubsku os.

Ot - od imienia Ot(t)o(n).

Ota - od imienia Ot(t)o(n).

Otak - od imienia Ot(t)o(n).

Otrąba - od rdzenia trąb- występującego w wyrazach trąba, trąbić, trębacz i pochodnych; chodziło o ‘tego, co trąbieniem ogłaszał pewne wiadomości’, może też o ‘plotkarza’.

Otrąbek - od rdzenia trąb- występującego w wyrazach trąba, trąbić, trębacz i pochodnych; chodziło o ‘tego, co trąbieniem ogłaszał pewne wiadomości’, może też o ‘plotkarza’.

Otrąbka - od rdzenia trąb- występującego w wyrazach trąba, trąbić, trębacz i pochodnych; chodziło o ‘tego, co trąbieniem ogłaszał pewne wiadomości’, może też o ‘plotkarza’.

Otrąbowski - od rdzenia trąb- występującego w wyrazach trąba, trąbić, trębacz i pochodnych; chodziło o ‘tego, co trąbieniem ogłaszał pewne wiadomości’, może też o ‘plotkarza’.

Otremba - od rdzenia trąb- występującego w wyrazach trąba, trąbić, trębacz i pochodnych; chodziło o ‘tego, co trąbieniem ogłaszał pewne wiadomości’, może też o ‘plotkarza’.

Otrembiak - od rdzenia trąb- występującego w wyrazach trąba, trąbić, trębacz i pochodnych; chodziło o ‘tego, co trąbieniem ogłaszał pewne wiadomości’, może też o ‘plotkarza’.

Otrembik - od rdzenia trąb- występującego w wyrazach trąba, trąbić, trębacz i pochodnych; chodziło o ‘tego, co trąbieniem ogłaszał pewne wiadomości’, może też o ‘plotkarza’.

Otrembka - od rdzenia trąb- występującego w wyrazach trąba, trąbić, trębacz i pochodnych; chodziło o ‘tego, co trąbieniem ogłaszał pewne wiadomości’, może też o ‘plotkarza’.

Otrembnik - od rdzenia trąb- występującego w wyrazach trąba, trąbić, trębacz i pochodnych; chodziło o ‘tego, co trąbieniem ogłaszał pewne wiadomości’, może też o ‘plotkarza’.

Otrembowski - od rdzenia trąb- występującego w wyrazach trąba, trąbić, trębacz i pochodnych; chodziło o ‘tego, co trąbieniem ogłaszał pewne wiadomości’, może też o ‘plotkarza’.

Otręba - od rdzenia trąb- występującego w wyrazach trąba, trąbić, trębacz i pochodnych; chodziło o ‘tego, co trąbieniem ogłaszał pewne wiadomości’, może też o ‘plotkarza’.

Otrębiak - od rdzenia trąb- występującego w wyrazach trąba, trąbić, trębacz i pochodnych; chodziło o ‘tego, co trąbieniem ogłaszał pewne wiadomości’, może też o ‘plotkarza’.

Otrębnik - od rdzenia trąb- występującego w wyrazach trąba, trąbić, trębacz i pochodnych; chodziło o ‘tego, co trąbieniem ogłaszał pewne wiadomości’, może też o ‘plotkarza’.

Otrębowicz - od rdzenia trąb- występującego w wyrazach trąba, trąbić, trębacz i pochodnych; chodziło o ‘tego, co trąbieniem ogłaszał pewne wiadomości’, może też o ‘plotkarza’.

Otrębowski - od rdzenia trąb- występującego w wyrazach trąba, trąbić, trębacz i pochodnych; chodziło o ‘tego, co trąbieniem ogłaszał pewne wiadomości’, może też o ‘plotkarza’; też może od nazwy miejscowej Otrębów (wieś w powiecie frysztackim, rzeszowskie).

Otrębski - od rdzenia trąb- występującego w wyrazach trąba, trąbić, trębacz i pochodnych; chodziło o ‘tego, co trąbieniem ogłaszał pewne wiadomości’, może też o ‘plotkarza’.

Otrębus - od rdzenia trąb- występującego w wyrazach trąba, trąbić, trębacz i pochodnych; chodziło o ‘tego, co trąbieniem ogłaszał pewne wiadomości’, może też o ‘plotkarza’; też może od nazwy miejscowej Otrębusy.

Otręmbski - od rdzenia trąb- występującego w wyrazach trąba, trąbić, trębacz i pochodnych; chodziło o ‘tego, co trąbieniem ogłaszał pewne wiadomości’, może też o ‘plotkarza’.

Otręmski - od rdzenia trąb- występującego w wyrazach trąba, trąbić, trębacz i pochodnych; chodziło o ‘tego, co trąbieniem ogłaszał pewne wiadomości’, może też o ‘plotkarza’.

Otrępa - od rdzenia trąb- występującego w wyrazach trąba, trąbić, trębacz i pochodnych; chodziło o ‘tego, co trąbieniem ogłaszał pewne wiadomości’, może też o ‘plotkarza’.

Otroba - od rdzenia trąb- występującego w wyrazach trąba, trąbić, trębacz i pochodnych; chodziło o ‘tego, co trąbieniem ogłaszał pewne wiadomości’, może też o ‘plotkarza’.

Otrombka - od rdzenia trąb- występującego w wyrazach trąba, trąbić, trębacz i pochodnych; chodziło o ‘tego, co trąbieniem ogłaszał pewne wiadomości’, może też o ‘plotkarza’.

Otrombke - od rdzenia trąb- występującego w wyrazach trąba, trąbić, trębacz i pochodnych; chodziło o ‘tego, co trąbieniem ogłaszał pewne wiadomości’, może też o ‘plotkarza’.

Otromke - od rdzenia trąb- występującego w wyrazach trąba, trąbić, trębacz i pochodnych; chodziło o ‘tego, co trąbieniem ogłaszał pewne wiadomości’, może też o ‘plotkarza’.

Otrompka - od rdzenia trąb- występującego w wyrazach trąba, trąbić, trębacz i pochodnych; chodziło o ‘tego, co trąbieniem ogłaszał pewne wiadomości’, może też o ‘plotkarza’.

Otrompski - od rdzenia trąb- występującego w wyrazach trąba, trąbić, trębacz i pochodnych; chodziło o ‘tego, co trąbieniem ogłaszał pewne wiadomości’, może też o ‘plotkarza’.

Ott - od imienia Ot(t)o(n).

Otta - od imienia Ot(t)o(n).

Otten - od imienia Ot(t)o(n).

Owanek - od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu ovan ‘piec’.

Owanicki - od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu ovan ‘piec’.

Owanowicz - od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu ovan ‘piec’.

Owen - od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu ovan ‘piec’.

Owener - od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu ovan ‘piec’.

Ower - od niemieckiego apelatywu Au (e) ‘ziemia przesiąknięta wodą’, ‘półwysep’, ‘wyspa’.

Owerek - od niemieckiego apelatywu Au (e) ‘ziemia przesiąknięta wodą’, ‘półwysep’, ‘wyspa’.

Owerrski - od niemieckiego apelatywu Au (e) ‘ziemia przesiąknięta wodą’, ‘półwysep’, ‘wyspa’.

Pabian - od imienia Fabian, utworzonego od nazwy starożytnego patrycjuszowskiego rodu rzymskiego Fabii. Nazwa rodu pochodzi od rzeczownika faba ‘bób’ i oznaczała pierwotnie ‘tego, co uprawia bób’. Imię notowano w Polsce od XIV wieku, najpierw w postaci Pabian. Fabich i Fabiś to genetycznie spieszczone formy imienia Fabian.

Pabianczyk - od imienia Fabian, utworzonego od nazwy starożytnego patrycjuszowskiego rodu rzymskiego Fabii. Nazwa rodu pochodzi od rzeczownika faba ‘bób’ i oznaczała pierwotnie ‘tego, co uprawia bób’. Imię notowano w Polsce od XIV wieku, najpierw w postaci Pabian. Fabich i Fabiś to genetycznie spieszczone formy imienia Fabian.

Pabianek - od imienia Fabian, utworzonego od nazwy starożytnego patrycjuszowskiego rodu rzymskiego Fabii. Nazwa rodu pochodzi od rzeczownika faba ‘bób’ i oznaczała pierwotnie ‘tego, co uprawia bób’. Imię notowano w Polsce od XIV wieku, najpierw w postaci Pabian. Fabich i Fabiś to genetycznie spieszczone formy imienia Fabian.

Pabianik - od imienia Fabian, utworzonego od nazwy starożytnego patrycjuszowskiego rodu rzymskiego Fabii. Nazwa rodu pochodzi od rzeczownika faba ‘bób’ i oznaczała pierwotnie ‘tego, co uprawia bób’. Imię notowano w Polsce od XIV wieku, najpierw w postaci Pabian. Fabich i Fabiś to genetycznie spieszczone formy imienia Fabian.

Pabiańczyk - od imienia Fabian, utworzonego od nazwy starożytnego patrycjuszowskiego rodu rzymskiego Fabii. Nazwa rodu pochodzi od rzeczownika faba ‘bób’ i oznaczała pierwotnie ‘tego, co uprawia bób’. Imię notowano w Polsce od XIV wieku, najpierw w postaci Pabian. Fabich i Fabiś to genetycznie spieszczone formy imienia Fabian.

Pabiański - od imienia Fabian, utworzonego od nazwy starożytnego patrycjuszowskiego rodu rzymskiego Fabii. Nazwa rodu pochodzi od rzeczownika faba ‘bób’ i oznaczała pierwotnie ‘tego, co uprawia bób’. Imię notowano w Polsce od XIV wieku, najpierw w postaci Pabian. Fabich i Fabiś to genetycznie spieszczone formy imienia Fabian.

Pabich - od imienia Fabian, utworzonego od nazwy starożytnego patrycjuszowskiego rodu rzymskiego Fabii. Nazwa rodu pochodzi od rzeczownika faba ‘bób’ i oznaczała pierwotnie ‘tego, co uprawia bób’. Imię notowano w Polsce od XIV wieku, najpierw w postaci Pabian. Fabich i Fabiś to genetycznie spieszczone formy imienia Fabian.

Pabijan - od imienia Fabian, utworzonego od nazwy starożytnego patrycjuszowskiego rodu rzymskiego Fabii. Nazwa rodu pochodzi od rzeczownika faba ‘bób’ i oznaczała pierwotnie ‘tego, co uprawia bób’. Imię notowano w Polsce od XIV wieku, najpierw w postaci Pabian. Fabich i Fabiś to genetycznie spieszczone formy imienia Fabian.

Pabijański - od imienia Fabian, utworzonego od nazwy starożytnego patrycjuszowskiego rodu rzymskiego Fabii. Nazwa rodu pochodzi od rzeczownika faba ‘bób’ i oznaczała pierwotnie ‘tego, co uprawia bób’. Imię notowano w Polsce od XIV wieku, najpierw w postaci Pabian. Fabich i Fabiś to genetycznie spieszczone formy imienia Fabian.

Pabijasz - od imienia Fabian, utworzonego od nazwy starożytnego patrycjuszowskiego rodu rzymskiego Fabii. Nazwa rodu pochodzi od rzeczownika faba ‘bób’ i oznaczała pierwotnie ‘tego, co uprawia bób’. Imię notowano w Polsce od XIV wieku, najpierw w postaci Pabian. Fabich i Fabiś to genetycznie spieszczone formy imienia Fabian.

Pabin - od imienia Fabian, utworzonego od nazwy starożytnego patrycjuszowskiego rodu rzymskiego Fabii. Nazwa rodu pochodzi od rzeczownika faba ‘bób’ i oznaczała pierwotnie ‘tego, co uprawia bób’. Imię notowano w Polsce od XIV wieku, najpierw w postaci Pabian. Fabich i Fabiś to genetycznie spieszczone formy imienia Fabian.

Pabiński - od imienia Fabian, utworzonego od nazwy starożytnego patrycjuszowskiego rodu rzymskiego Fabii. Nazwa rodu pochodzi od rzeczownika faba ‘bób’ i oznaczała pierwotnie ‘tego, co uprawia bób’. Imię notowano w Polsce od XIV wieku, najpierw w postaci Pabian. Fabich i Fabiś to genetycznie spieszczone formy imienia Fabian.

Pabis - od imienia Fabian, utworzonego od nazwy starożytnego patrycjuszowskiego rodu rzymskiego Fabii. Nazwa rodu pochodzi od rzeczownika faba ‘bób’ i oznaczała pierwotnie ‘tego, co uprawia bób’. Imię notowano w Polsce od XIV wieku, najpierw w postaci Pabian. Fabich i Fabiś to genetycznie spieszczone formy imienia Fabian.

Pabisz - od imienia Fabian, utworzonego od nazwy starożytnego patrycjuszowskiego rodu rzymskiego Fabii. Nazwa rodu pochodzi od rzeczownika faba ‘bób’ i oznaczała pierwotnie ‘tego, co uprawia bób’. Imię notowano w Polsce od XIV wieku, najpierw w postaci Pabian. Fabich i Fabiś to genetycznie spieszczone formy imienia Fabian.

Pacierz - od początku Modlitwy Pańskiej Pater noster ‘Ojcze nasz’.

Paciorek - od początku Modlitwy Pańskiej Pater noster ‘Ojcze nasz’.

Paciorkiewicz - od początku Modlitwy Pańskiej Pater noster ‘Ojcze nasz’.

Paciorkowski - od początku Modlitwy Pańskiej Pater noster ‘Ojcze nasz’.

Paciórek - od początku Modlitwy Pańskiej Pater noster ‘Ojcze nasz’.

Pacirek - od początku Modlitwy Pańskiej Pater noster ‘Ojcze nasz’.

Pacwald - od niemieckich imion dwuczłonowych z I członem pochodzącym od imion typu Paweł, Piotr i II pochodzącym od staro-wysoko-niemieckiego czasownika waltan, walten ‘rządzić, panować’.

Paczes - od wychodzącego z użycia rzeczownika paczoska, oznaczającego ‘najwyborniejsza przędza lnu, nici z tych włókien’, też ‘płótno utkane z paczoski’.

Paczesna - od wychodzącego z użycia rzeczownika paczoska, oznaczającego ‘najwyborniejsza przędza lnu, nici z tych włókien’, też ‘płótno utkane z paczoski’.

Paczesniak - od wychodzącego z użycia rzeczownika paczoska, oznaczającego ‘najwyborniejsza przędza lnu, nici z tych włókien’, też ‘płótno utkane z paczoski’.

Paczesny - od wychodzącego z użycia rzeczownika paczoska, oznaczającego ‘najwyborniejsza przędza lnu, nici z tych włókien’, też ‘płótno utkane z paczoski’.

Pacześ - od wychodzącego z użycia rzeczownika paczoska, oznaczającego ‘najwyborniejsza przędza lnu, nici z tych włókien’, też ‘płótno utkane z paczoski’.

Pacześna - od wychodzącego z użycia rzeczownika paczoska, oznaczającego ‘najwyborniejsza przędza lnu, nici z tych włókien’, też ‘płótno utkane z paczoski’.

Pacześnia - od wychodzącego z użycia rzeczownika paczoska, oznaczającego ‘najwyborniejsza przędza lnu, nici z tych włókien’, też ‘płótno utkane z paczoski’.

Pacześniak - od wychodzącego z użycia rzeczownika paczoska, oznaczającego ‘najwyborniejsza przędza lnu, nici z tych włókien’, też ‘płótno utkane z paczoski’.

Pacześniok - (Śl) od wychodzącego z użycia rzeczownika paczoska, oznaczającego ‘najwyborniejsza przędza lnu, nici z tych włókien’, też ‘płótno utkane z paczoski’.

Pacześniowski - od wychodzącego z użycia rzeczownika paczoska, oznaczającego ‘najwyborniejsza przędza lnu, nici z tych włókien’, też ‘płótno utkane z paczoski’.

Pacześny - od wychodzącego z użycia rzeczownika paczoska, oznaczającego ‘najwyborniejsza przędza lnu, nici z tych włókien’, też ‘płótno utkane z paczoski’.

Paczosa - od wychodzącego z użycia rzeczownika paczoska, oznaczającego ‘najwyborniejsza przędza lnu, nici z tych włókien’, też ‘płótno utkane z paczoski’.

Paczoska - od wychodzącego z użycia rzeczownika paczoska, oznaczającego ‘najwyborniejsza przędza lnu, nici z tych włókien’, też ‘płótno utkane z paczoski’.

Paczoska - od wychodzącego z użycia rzeczownika paczoska, oznaczającego ‘najwyborniejsza przędza lnu, nici z tych włókien’, też ‘płótno utkane z paczoski’.

Paczoske - od wychodzącego z użycia rzeczownika paczoska, oznaczającego ‘najwyborniejsza przędza lnu, nici z tych włókien’, też ‘płótno utkane z paczoski’.

Paetz - od niemieckich imion dwuczłonowych z I członem pochodzącym od imion typu Paweł, Piotr i II pochodzącym od staro-wysoko-niemieckiego czasownika waltan, walten ‘rządzić, panować’.

Paetzke - od niemieckich imion dwuczłonowych z I członem pochodzącym od imion typu Paweł, Piotr i II pochodzącym od staro-wysoko-niemieckiego czasownika waltan, walten ‘rządzić, panować’.

Paetzol - od niemieckich imion dwuczłonowych z I członem pochodzącym od imion typu Paweł, Piotr i II pochodzącym od staro-wysoko-niemieckiego czasownika waltan, walten ‘rządzić, panować’.

Paetzold - od niemieckich imion dwuczłonowych z I członem pochodzącym od imion typu Paweł, Piotr i II pochodzącym od staro-wysoko-niemieckiego czasownika waltan, walten ‘rządzić, panować’.

Paga - od dolnoniemieckiego rzeczownika Page ‘koń’ lub od dialektalnej formy niemieckiej Pagel na imię Paweł.

Page - od dolnoniemieckiego rzeczownika Page ‘koń’ lub od dialektalnej formy niemieckiej Pagel na imię Paweł.

Pagel - od dolnoniemieckiego rzeczownika Page ‘koń’ lub od dialektalnej formy niemieckiej Pagel na imię Paweł.

Pager - od dolnoniemieckiego rzeczownika Page ‘koń’ lub od dialektalnej formy niemieckiej Pagel na imię Paweł.

Paget - od dolnoniemieckiego rzeczownika Page ‘koń’ lub od dialektalnej formy niemieckiej Pagel na imię Paweł.

Pagie - od dolnoniemieckiego rzeczownika Page ‘koń’ lub od dialektalnej formy niemieckiej Pagel na imię Paweł.

Pagiel - od dolnoniemieckiego rzeczownika Page ‘koń’ lub od dialektalnej formy niemieckiej Pagel na imię Paweł.

Pagielski - od dolnoniemieckiego rzeczownika Page ‘koń’ lub od dialektalnej formy niemieckiej Pagel na imię Paweł.

Pagieła - od dolnoniemieckiego rzeczownika Page ‘koń’ lub od dialektalnej formy niemieckiej Pagel na imię Paweł.

Pagiełka - od dolnoniemieckiego rzeczownika Page ‘koń’ lub od dialektalnej formy niemieckiej Pagel na imię Paweł.

Pagiełła - od dolnoniemieckiego rzeczownika Page ‘koń’ lub od dialektalnej formy niemieckiej Pagel na imię Paweł.

Pahl - od pal.

Pahlke - od pal.

Pajączek - od rzeczownika pospolitego pająk, pajączek.

Pajączko - od rzeczownika pospolitego pająk, pajączek.

Pająk - od rzeczownika pospolitego pająk.

Pająkiewicz - od rzeczownika pospolitego pająk.

Pająkowski - od rzeczownika pospolitego pająk; od nazwy wsi Pająków, gmina Przyłęk, województwo radomskie, Pająki, Pająkówki (liczne).

Pająski - od rzeczownika pospolitego pająk; od nazwy wsi Pająków, gmina Przyłęk, województwo radomskie, Pająki, Pająkówki (liczne).

Pajuk - od rzeczownika pospolitego pająk.

Pajunk - od rzeczownika pospolitego pająk.

Pajunke - od rzeczownika pospolitego pająk.

Pal - od pal.

Palasz - od rzeczownika pospolitego pałasz ‘broń sieczna, rodzaj prostej szabli’.

Palaszek - od rzeczownika pospolitego pałasz ‘broń sieczna, rodzaj prostej szabli’.

Palaszewski - od rzeczownika pospolitego pałasz ‘broń sieczna, rodzaj prostej szabli’.

Palaszka - od rzeczownika pospolitego pałasz ‘broń sieczna, rodzaj prostej szabli’.

Palaszke - od rzeczownika pospolitego pałasz ‘broń sieczna, rodzaj prostej szabli’.

Palau - od pała, też pałać.

Palbach - od łacińskiego palus ‘słup, kół, pal’ i niemieckiego rzeczownika Bach ‘potok’.

Palberg - od łacińskiego palus ‘słup, kół, pal’ i niemieckiego rzeczownika Berg ‘góra’.

Palcat - od rzeczownika palcat oznaczającego ‘berło’, później ‘kij, laska’, ‘kij do ćwiczeń szermierczych’.

Paliwod - od wyrazu przezwiskowego Paliwoda, o znaczeniu: ‘łgarz, kłamca, blagier’; ‘trzpiot, wietrznik, sowizdrzał, postrzeleniec, narwaniec, raptus itp.’, ‘gwarowo: włóczęga, awanturnik, marnotrawca’; ‘pędziwiatr, trzpiot’.

Paliwoda - od wyrazu przezwiskowego Paliwoda, o znaczeniu: ‘łgarz, kłamca, blagier’; ‘trzpiot, wietrznik, sowizdrzał, postrzeleniec, narwaniec, raptus itp.’, ‘gwarowo: włóczęga, awanturnik, marnotrawca’; ‘pędziwiatr, trzpiot’.

Paliwodziński - od wyrazu przezwiskowego Paliwoda, o znaczeniu: ‘łgarz, kłamca, blagier’; ‘trzpiot, wietrznik, sowizdrzał, postrzeleniec, narwaniec, raptus itp.’, ‘gwarowo: włóczęga, awanturnik, marnotrawca’; ‘pędziwiatr, trzpiot’.

Palkowski - od pal.

Pallas - od rzeczownika pospolitego pałasz ‘broń sieczna, rodzaj prostej szabli’.

Pallasch - od rzeczownika pospolitego pałasz ‘broń sieczna, rodzaj prostej szabli’.

Pallaschke - od rzeczownika pospolitego pałasz ‘broń sieczna, rodzaj prostej szabli’.

Pallasek - od rzeczownika pospolitego pałasz ‘broń sieczna, rodzaj prostej szabli’.

Pallasz - od rzeczownika pospolitego pałasz ‘broń sieczna, rodzaj prostej szabli’.

Pallaszke - od rzeczownika pospolitego pałasz ‘broń sieczna, rodzaj prostej szabli’.

Palos - od rzeczownika pospolitego pałasz ‘broń sieczna, rodzaj prostej szabli’.

Palosz - od rzeczownika pospolitego pałasz ‘broń sieczna, rodzaj prostej szabli’.

Palow - od pała, też pałać.

Palowski - od nazwy miejscowej Palowice, po niemiecku Pallowitz w gminie Leszczyny, w województwie katowickim.

Palów - od pała, też pałać.

Pals - od rzeczownika pospolitego pałasz ‘broń sieczna, rodzaj prostej szabli’.

Palski - od pal.

Palsz - od rzeczownika pospolitego pałasz ‘broń sieczna, rodzaj prostej szabli’.

Paludius - od łacińskiego rzeczownika palus, paludis ‘staw’.

Palumbo - od łacińskiego palumbus ‘dziki gołąb’.

Pała - od pała, też pałać.

Pałarz - od rzeczownika pospolitego pałasz ‘broń sieczna, rodzaj prostej szabli’.

Pałasz - od rzeczownika pospolitego pałasz ‘broń sieczna, rodzaj prostej szabli’.

Pałaszewski - od rzeczownika pospolitego pałasz ‘broń sieczna, rodzaj prostej szabli’.

Pałaszowana - od rzeczownika pospolitego pałasz ‘broń sieczna, rodzaj prostej szabli’.

Pałaszowany - od rzeczownika pospolitego pałasz ‘broń sieczna, rodzaj prostej szabli’.

Pałłasz - od rzeczownika pospolitego pałasz ‘broń sieczna, rodzaj prostej szabli’.

Pałos - od rzeczownika pospolitego pałasz ‘broń sieczna, rodzaj prostej szabli’.

Pałosz - od rzeczownika pospolitego pałasz ‘broń sieczna, rodzaj prostej szabli’.

Pałoś - od rzeczownika pospolitego pałasz ‘broń sieczna, rodzaj prostej szabli’.

Pałowski - od nazwy miejscowej Palowice, po niemiecku Pallowitz w gminie Leszczyny, w województwie katowickim.

Pałsz - od rzeczownika pospolitego pałasz ‘broń sieczna, rodzaj prostej szabli’.

Pan - od pan, pani.

Panek - od pan, pani.

Pankan - prawdopodobnie od imiesłowowego imienia Pękan, to od pękać.

Pankanin - prawdopodobnie od imiesłowowego imienia Pękan, to od pękać.

Pankau - na wschodzie Polski od zdrobnień Panko, Pańko, te od imienia ukraińskiego Pantelejmon.

Pankaw - na wschodzie Polski od zdrobnień Panko, Pańko, te od imienia ukraińskiego Pantelejmon.

Panknin - prawdopodobnie od imiesłowowego imienia Pękan, to od pękać.

Pankonin - prawdopodobnie od imiesłowowego imienia Pękan, to od pękać.

Pankow - na wschodzie Polski od zdrobnień Panko, Pańko, te od imienia ukraińskiego Pantelejmon.

Pankowiak - od pan, pani.

Pankowicz - od pan, pani.

Pankowiecki - od pan, pani.

Pankowski - od pan, pani.

Panków - na wschodzie Polski od zdrobnień Panko, Pańko, te od imienia ukraińskiego Pantelejmon.

Panske - od pan, pani.

Pańczak - od pan, pani.

Pańczakiewicz - od pan, pani.

Pańka - od pan, pani.

Pańkewycz - od pan, pani.

Pańkiewicz - od pan, pani.

Pańko - od pan, pani.

Pańkowicz - od pan, pani.

Pańkowiec - od pan, pani.

Pańkowski - od pan, pani.

Pańków - od pan, pani.

Pański - od pan, pani.

Papenfuhs - niemieckie nazwisko złożone pochodzące od Pape ‘duchowny’, później ‘klecha’ i Fuss ‘stopa, noga’.

Papenfus - niemieckie nazwisko złożone pochodzące od Pape ‘duchowny’, później ‘klecha’ i Fuss ‘stopa, noga’.

Papla - od ludowego papla ‘topola’, od peplać ‘wykonywać po partacku’; od paplać ‘pleść, mówić od rzeczy’.

Paplak - od ludowego papla ‘topola’, od peplać ‘wykonywać po partacku’; od paplać ‘pleść, mówić od rzeczy’.

Paplan - od ludowego papla ‘topola’, od peplać ‘wykonywać po partacku’; od paplać ‘pleść, mówić od rzeczy’.

Pappenfus - niemieckie nazwisko złożone pochodzące od Pape ‘duchowny’, później ‘klecha’ i Fuss ‘stopa, noga’.

Pappenfuss - niemieckie nazwisko złożone pochodzące od Pape ‘duchowny’, później ‘klecha’ i Fuss ‘stopa, noga’.

Parchem - od nazwy powiatowego dziś miasta w Mamlemburgii w obwodzie Schwerin, zwanego współcześnie Parchim, a zapisywanego historycznie też Parchem. Na wschodnich terenach Rzeczypospolitej i wśród ludności przesiedlonej ze wschodu wywodzą się od imienia wschodniosłowiańskiego Parchom (ij), Parchim, Parchym, Parfeniusz, co pochodzi od greckiego parthenios ‘dziewiczy, niewinny’od parthenos ‘panna, dziewica’.

Parchen - od nazwy powiatowego dziś miasta w Mamlemburgii w obwodzie Schwerin, zwanego współcześnie Parchim, a zapisywanego historycznie też Parchem. Na wschodnich terenach Rzeczypospolitej i wśród ludności przesiedlonej ze wschodu wywodzą się od imienia wschodniosłowiańskiego Parchom (ij), Parchim, Parchym, Parfeniusz, co pochodzi od greckiego parthenios ‘dziewiczy, niewinny’od parthenos ‘panna, dziewica’.

Parcheniak - od nazwy powiatowego dziś miasta w Mamlemburgii w obwodzie Schwerin, zwanego współcześnie Parchim, a zapisywanego historycznie też Parchem. Na wschodnich terenach Rzeczypospolitej i wśród ludności przesiedlonej ze wschodu wywodzą się od imienia wschodniosłowiańskiego Parchom (ij), Parchim, Parchym, Parfeniusz, co pochodzi od greckiego parthenios ‘dziewiczy, niewinny’od parthenos ‘panna, dziewica’.

Parchiem - od nazwy powiatowego dziś miasta w Mamlemburgii w obwodzie Schwerin, zwanego współcześnie Parchim, a zapisywanego historycznie też Parchem. Na wschodnich terenach Rzeczypospolitej i wśród ludności przesiedlonej ze wschodu wywodzą się od imienia wschodniosłowiańskiego Parchom (ij), Parchim, Parchym, Parfeniusz, co pochodzi od greckiego parthenios ‘dziewiczy, niewinny’od parthenos ‘panna, dziewica’.

Parchim - od nazwy powiatowego dziś miasta w Mamlemburgii w obwodzie Schwerin, zwanego współcześnie Parchim, a zapisywanego historycznie też Parchem. Na wschodnich terenach Rzeczypospolitej i wśród ludności przesiedlonej ze wschodu wywodzą się od imienia wschodniosłowiańskiego Parchom (ij), Parchim, Parchym, Parfeniusz, co pochodzi od greckiego parthenios ‘dziewiczy, niewinny’od parthenos ‘panna, dziewica’.

Parchimiak - od nazwy powiatowego dziś miasta w Mamlemburgii w obwodzie Schwerin, zwanego współcześnie Parchim, a zapisywanego historycznie też Parchem. Na wschodnich terenach Rzeczypospolitej i wśród ludności przesiedlonej ze wschodu wywodzą się od imienia wschodniosłowiańskiego Parchom (ij), Parchim, Parchym, Parfeniusz, co pochodzi od greckiego parthenios ‘dziewiczy, niewinny’od parthenos ‘panna, dziewica’.

Parchimiuk - od nazwy powiatowego dziś miasta w Mamlemburgii w obwodzie Schwerin, zwanego współcześnie Parchim, a zapisywanego historycznie też Parchem. Na wschodnich terenach Rzeczypospolitej i wśród ludności przesiedlonej ze wschodu wywodzą się od imienia wschodniosłowiańskiego Parchom (ij), Parchim, Parchym, Parfeniusz, co pochodzi od greckiego parthenios ‘dziewiczy, niewinny’od parthenos ‘panna, dziewica’.

Parchimowicz - od nazwy powiatowego dziś miasta w Mamlemburgii w obwodzie Schwerin, zwanego współcześnie Parchim, a zapisywanego historycznie też Parchem. Na wschodnich terenach Rzeczypospolitej i wśród ludności przesiedlonej ze wschodu wywodzą się od imienia wschodniosłowiańskiego Parchom (ij), Parchim, Parchym, Parfeniusz, co pochodzi od greckiego parthenios ‘dziewiczy, niewinny’od parthenos ‘panna, dziewica’.

Parchiniak - od nazwy powiatowego dziś miasta w Mamlemburgii w obwodzie Schwerin, zwanego współcześnie Parchim, a zapisywanego historycznie też Parchem. Na wschodnich terenach Rzeczypospolitej i wśród ludności przesiedlonej ze wschodu wywodzą się od imienia wschodniosłowiańskiego Parchom (ij), Parchim, Parchym, Parfeniusz, co pochodzi od greckiego parthenios ‘dziewiczy, niewinny’od parthenos ‘panna, dziewica’.

Parchinowicz - od nazwy powiatowego dziś miasta w Mamlemburgii w obwodzie Schwerin, zwanego współcześnie Parchim, a zapisywanego historycznie też Parchem. Na wschodnich terenach Rzeczypospolitej i wśród ludności przesiedlonej ze wschodu wywodzą się od imienia wschodniosłowiańskiego Parchom (ij), Parchim, Parchym, Parfeniusz, co pochodzi od greckiego parthenios ‘dziewiczy, niewinny’od parthenos ‘panna, dziewica’.

Parchymowicz - od nazwy powiatowego dziś miasta w Mamlemburgii w obwodzie Schwerin, zwanego współcześnie Parchim, a zapisywanego historycznie też Parchem. Na wschodnich terenach Rzeczypospolitej i wśród ludności przesiedlonej ze wschodu wywodzą się od imienia wschodniosłowiańskiego Parchom (ij), Parchim, Parchym, Parfeniusz, co pochodzi od greckiego parthenios ‘dziewiczy, niewinny’od parthenos ‘panna, dziewica’.

Parchyniak - od nazwy powiatowego dziś miasta w Mamlemburgii w obwodzie Schwerin, zwanego współcześnie Parchim, a zapisywanego historycznie też Parchem. Na wschodnich terenach Rzeczypospolitej i wśród ludności przesiedlonej ze wschodu wywodzą się od imienia wschodniosłowiańskiego Parchom (ij), Parchim, Parchym, Parfeniusz, co pochodzi od greckiego parthenios ‘dziewiczy, niewinny’od parthenos ‘panna, dziewica’.

Pardua - od pardwa ‘nazwa ptaka, gatunek dropia’.

Pardwa - od pardwa ‘nazwa ptaka, gatunek dropia’.

Parsau - od nazwy wsi Parsowo w powiecie koszalińskim, po niemiecku Parsow

Parsow - od nazwy wsi Parsowo w powiecie koszalińskim, po niemiecku Parsow.

Parsz - od parch.

Parsza - od nazw miejscowych Parszewo (gmina Lichnowo, województwo elbląskie; słupskie), Parszów (gmina Wąchock, województwo kieleckie).

Parszewski - od nazwy wsi Parsowo w powiecie koszalińskim, po niemiecku Parsow

Parszewski - od nazw miejscowych Parszewo (gmina Lichnowo, województwo elbląskie; słupskie), Parszów (gmina Wąchock, województwo kieleckie).

Parszo - od ukraińskiego rzeczownika parszuk ‘prosiak’.

Parszowski - od nazw miejscowych Parszewo (gmina Lichnowo, województwo elbląskie; słupskie), Parszów (gmina Wąchock, województwo kieleckie).

Parszuk - od ukraińskiego rzeczownika parszuk ‘prosiak’.

Parteka - od łacińskiego rzeczownika pars, partis ‘część’ oraz od zdrobniałego rzeczownika partykuła, czyli ‘wyrazek’, który przejęliśmy w XIX wieku jako termin gramatyczny.

Partika - od łacińskiego rzeczownika pars, partis ‘część’ oraz od zdrobniałego rzeczownika partykuła, czyli ‘wyrazek’, który przejęliśmy w XIX wieku jako termin gramatyczny.

Partycki - od łacińskiego rzeczownika pars, partis ‘część’ oraz od zdrobniałego rzeczownika partykuła, czyli ‘wyrazek’, który przejęliśmy w XIX wieku jako termin gramatyczny.

Partyczka - od łacińskiego rzeczownika pars, partis ‘część’ oraz od zdrobniałego rzeczownika partykuła, czyli ‘wyrazek’, który przejęliśmy w XIX wieku jako termin gramatyczny.

Partyk - od łacińskiego rzeczownika pars, partis ‘część’ oraz od zdrobniałego rzeczownika partykuła, czyli ‘wyrazek’, który przejęliśmy w XIX wieku jako termin gramatyczny.

Partyka - od łacińskiego rzeczownika pars, partis ‘część’ oraz od zdrobniałego rzeczownika partykuła, czyli ‘wyrazek’, który przejęliśmy w XIX wieku jako termin gramatyczny.

Partykiewicz - od łacińskiego rzeczownika pars, partis ‘część’ oraz od zdrobniałego rzeczownika partykuła, czyli ‘wyrazek’, który przejęliśmy w XIX wieku jako termin gramatyczny.

Partykowski - od łacińskiego rzeczownika pars, partis ‘część’ oraz od zdrobniałego rzeczownika partykuła, czyli ‘wyrazek’, który przejęliśmy w XIX wieku jako termin gramatyczny.

Pasch - od form zdrobniałych od imienia Paweł z przyrostkiem sz.

Pasche - od form zdrobniałych od imienia Paweł z przyrostkiem sz.

Paschek - od form zdrobniałych od imienia Paweł z przyrostkiem sz.

Pastalenc - od wyrazu niemieckiego Pestilenz ‘zaraza, dżuma, epidemia’, od używanego w dawnej polszczyźnie wyrazu pestylencja na oznaczenie ‘pomoru, zarazy, morowego powietrza’.

Pastewiński - od rzeczownika pospolitego pastwa ‘pasza, pokarm dla zwierząt’.

Pastewka - od rzeczownika pospolitego pastwa ‘pasza, pokarm dla zwierząt’.

Pastewski - od rzeczownika pospolitego pastwa ‘pasza, pokarm dla zwierząt’.

Pastilenc - od wyrazu niemieckiego Pestilenz ‘zaraza, dżuma, epidemia’, od używanego w dawnej polszczyźnie wyrazu pestylencja na oznaczenie ‘pomoru, zarazy, morowego powietrza’.

Pastilenz - od wyrazu niemieckiego Pestilenz ‘zaraza, dżuma, epidemia’, od używanego w dawnej polszczyźnie wyrazu pestylencja na oznaczenie ‘pomoru, zarazy, morowego powietrza’.

Pastwa - od rzeczownika pospolitego pastwa ‘pasza, pokarm dla zwierząt’.

Pastwiak - od rzeczownika pospolitego pastwa ‘pasza, pokarm dla zwierząt’.

Pastwik - od rzeczownika pospolitego pastwa ‘pasza, pokarm dla zwierząt’.

Pastwikowski - od rzeczownika pospolitego pastwa ‘pasza, pokarm dla zwierząt’.

Pastwiński - od rzeczownika pospolitego pastwa ‘pasza, pokarm dla zwierząt’.

Pasz - od form zdrobniałych od imienia Paweł z przyrostkiem sz.

Pasza - od form zdrobniałych od imienia Paweł z przyrostkiem sz.

Paszek - od form zdrobniałych od imienia Paweł z przyrostkiem sz.

Paszk - od form zdrobniałych od imienia Paweł z przyrostkiem sz.

Paszke - od form zdrobniałych od imienia Paweł z przyrostkiem sz.

Paszkie - od form zdrobniałych od imienia Paweł z przyrostkiem sz.

Paszko - od form zdrobniałych od imienia Paweł z przyrostkiem sz.

Patel - od wyrazu patela, potem patelnia, zapożyczonego z francuskiego patelle, a tam pochodzi on z łacińskiego patella ‘talerz’; łaciński wyraz patella jest formą zdrobniała od patera.

Patela - od wyrazu patela, potem patelnia, zapożyczonego z francuskiego patelle, a tam pochodzi on z łacińskiego patella ‘talerz’; łaciński wyraz patella jest formą zdrobniała od patera.

Patelak - od wyrazu patela, potem patelnia, zapożyczonego z francuskiego patelle, a tam pochodzi on z łacińskiego patella ‘talerz’; łaciński wyraz patella jest formą zdrobniała od patera.

Patelczyc - od wyrazu patela, potem patelnia, zapożyczonego z francuskiego patelle, a tam pochodzi on z łacińskiego patella ‘talerz’; łaciński wyraz patella jest formą zdrobniała od patera.

Patelczyk - od wyrazu patela, potem patelnia, zapożyczonego z francuskiego patelle, a tam pochodzi on z łacińskiego patella ‘talerz’; łaciński wyraz patella jest formą zdrobniała od patera.

Patelka - od wyrazu patela, potem patelnia, zapożyczonego z francuskiego patelle, a tam pochodzi on z łacińskiego patella ‘talerz’; łaciński wyraz patella jest formą zdrobniała od patera.

Patella - od wyrazu patela, potem patelnia, zapożyczonego z francuskiego patelle, a tam pochodzi on z łacińskiego patella ‘talerz’; łaciński wyraz patella jest formą zdrobniała od patera.

Patelski - od wyrazu patela, potem patelnia, zapożyczonego z francuskiego patelle, a tam pochodzi on z łacińskiego patella ‘talerz’; łaciński wyraz patella jest formą zdrobniała od patera.

Patock - od dawnego rzeczownika pospolitego patoka oznaczającego ‘płynny miód’; też od patok ‘potok’.

Patocki - od dawnego rzeczownika pospolitego patoka oznaczającego ‘płynny miód’; też od patok ‘potok’.

Patocy - od dawnego rzeczownika pospolitego patoka oznaczającego ‘płynny miód’; też od patok ‘potok’.

Patoczka - od dawnego rzeczownika pospolitego patoka oznaczającego ‘płynny miód’; też od patok ‘potok’.

Patoczny - od dawnego rzeczownika pospolitego patoka oznaczającego ‘płynny miód’; też od patok ‘potok’.

Patok - od dawnego rzeczownika pospolitego patoka oznaczającego ‘płynny miód’; też od patok ‘potok’.

Patoka - od dawnego rzeczownika pospolitego patoka oznaczającego ‘płynny miód’; też od patok ‘potok’.

Patoki - od dawnego rzeczownika pospolitego patoka oznaczającego ‘płynny miód’; też od patok ‘potok’.

Patzwald - od niemieckich imion dwuczłonowych z I członem pochodzącym od imion typu Paweł, Piotr i II pochodzącym od staro-wysoko-niemieckiego czasownika waltan, walten ‘rządzić, panować’.

Paw - od rzeczownika paw ‘nazwa ptaka o bogatej symbolice, między innymi symbolu dumy, pychy’.

Pawak - od rzeczownika paw ‘nazwa ptaka o bogatej symbolice, między innymi symbolu dumy, pychy’.

Pawlet - od zdrobnień imienia Paweł dokonanych za pomocą złożonego przyrostka etka lub itka.

Pawleta - od zdrobnień imienia Paweł dokonanych za pomocą złożonego przyrostka etka lub itka.

Pawletko - od zdrobnień imienia Paweł dokonanych za pomocą złożonego przyrostka etka lub itka.

Pawletta - od zdrobnień imienia Paweł dokonanych za pomocą złożonego przyrostka etka lub itka.

Pawlita - od zdrobnień imienia Paweł dokonanych za pomocą złożonego przyrostka etka lub itka.

Pawlitek - od zdrobnień imienia Paweł dokonanych za pomocą złożonego przyrostka etka lub itka.

Pawlitka - od zdrobnień imienia Paweł dokonanych za pomocą złożonego przyrostka etka lub itka.

Pawlitko - od zdrobnień imienia Paweł dokonanych za pomocą złożonego przyrostka etka lub itka.

Pazda - od zdrobnień imienia Paweł.

Pazdra - od zdrobnień imienia Paweł.

Pazdro - od zdrobnień imienia Paweł.

Paźda - od zdrobnień imienia Paweł.

Pecold - od niemieckich imion dwuczłonowych z I członem pochodzącym od imion typu Paweł, Piotr i II pochodzącym od staro-wysoko-niemieckiego czasownika waltan, walten ‘rządzić, panować’.

Pecolt - od niemieckich imion dwuczłonowych z I członem pochodzącym od imion typu Paweł, Piotr i II pochodzącym od staro-wysoko-niemieckiego czasownika waltan, walten ‘rządzić, panować’.

Pedel - od dawnego rzeczownika bedel, pedel oznaczającego ‘woźnego’; dziś po polsku pedel mówimy na ‘pracownika uniwersyteckiego, niosącego berło przed rektorem’.

Pegel - od pieg ‘plama na skórze od słońca’.

Pegel - od nazwy wsi zwanej dziś Goglewo, po niemiecku Pagelow w powiecie stargardzkim, w województwie szczecińskim lub od średnio-dolno-niemieckiego pegel ‘wskaźnik pomiaru wodu’.

Pegiel - od nazwy wsi zwanej dziś Goglewo, po niemiecku Pagelow w powiecie stargardzkim, w województwie szczecińskim lub od średnio-dolno-niemieckiego pegel ‘wskaźnik pomiaru wodu’.

Pegiel - od pieg ‘plama na skórze od słońca’.

Peglan - od pieg ‘plama na skórze od słońca’.

Peglau - od nazwy wsi zwanej dziś Goglewo, po niemiecku Pagelow w powiecie stargardzkim, w województwie szczecińskim lub od średnio-dolno-niemieckiego pegel ‘wskaźnik pomiaru wodu’.

Peglow - od nazwy wsi zwanej dziś Goglewo, po niemiecku Pagelow w powiecie stargardzkim, w województwie szczecińskim lub od średnio-dolno-niemieckiego pegel ‘wskaźnik pomiaru wodu’.

Pekron - pochodzi od przymiotnika piękny, dawniej piękny.

Pekrun - pochodzi od przymiotnika piękny, dawniej piękny.

Pel - od staropolskiego czasownika pielać ‘śpieszyć się’.

Pela - od staropolskiego czasownika pielać ‘śpieszyć się’.

Pelaczyk - od staropolskiego czasownika pielać ‘śpieszyć się’.

Pelak - od staropolskiego czasownika pielać ‘śpieszyć się’.

Pelakowicz - od staropolskiego czasownika pielać ‘śpieszyć się’.

Pelakowski - od staropolskiego czasownika pielać ‘śpieszyć się’.

Pelan - od staropolskiego czasownika pielać ‘śpieszyć się’.

Pelc - od niemieckiego rzeczownika Pelzer ‘kuśnierz’, to od Pelz ‘futro’.

Pelcar - od niemieckiego rzeczownika Pelzer ‘kuśnierz’, to od Pelz ‘futro’.

Pelcel - od niemieckiego rzeczownika Pelzer ‘kuśnierz’, to od Pelz ‘futro’.

Pelcer - od niemieckiego rzeczownika Pelzer ‘kuśnierz’, to od Pelz ‘futro’.

Pelczar - od niemieckiego rzeczownika Pelzer ‘kuśnierz’, to od Pelz ‘futro’.

Pelczarski - od niemieckiego rzeczownika Pelzer ‘kuśnierz’, to od Pelz ‘futro’.

Pelczer - od niemieckiego rzeczownika Pelzer ‘kuśnierz’, to od Pelz ‘futro’.

Pelczor - od niemieckiego rzeczownika Pelzer ‘kuśnierz’, to od Pelz ‘futro’.

Pelczuk - od niemieckiego rzeczownika Pelzer ‘kuśnierz’, to od Pelz ‘futro’.

Pelczyk - od niemieckiego rzeczownika Pelzer ‘kuśnierz’, to od Pelz ‘futro’.

Pell - od staropolskiego czasownika pielać ‘śpieszyć się’.

Pella - od staropolskiego czasownika pielać ‘śpieszyć się’.

Pellach - od staropolskiego czasownika pielać ‘śpieszyć się’.

Pellan - od staropolskiego czasownika pielać ‘śpieszyć się’.

Pelle - od staropolskiego czasownika pielać ‘śpieszyć się’.

Pellowski - od staropolskiego czasownika pielać ‘śpieszyć się’.

Pelpiński - od nazwy wsi, od 1931 roku miasta Pelplin, siedziby cystersów.

Pelpliński - od nazwy wsi, od 1931 roku miasta Pelplin, siedziby cystersów.

Pen - w grupie nazwisk pochodzących od dawniej używanego rzeczownika pena ‘kara pieniężna, grzywna’, od łacińskiego wariantu pinna ‘pióro’, od pień, od kaszubskiego pinol ‘penis’ lub ‘jedna óśma litra wódki’; od nazwy miejscowej Penna pod Lipskiem w Saksonii.

Pena - w grupie nazwisk pochodzących od dawniej używanego rzeczownika pena ‘kara pieniężna, grzywna’, od łacińskiego wariantu pinna ‘pióro’, od pień, od kaszubskiego pinol ‘penis’ lub ‘jedna óśma litra wódki’; od nazwy miejscowej Penna pod Lipskiem w Saksonii.

Penar - w grupie nazwisk pochodzących od dawniej używanego rzeczownika pena ‘kara pieniężna, grzywna’, od łacińskiego wariantu pinna ‘pióro’, od pień, od kaszubskiego pinol ‘penis’ lub ‘jedna óśma litra wódki’; od nazwy miejscowej Penna pod Lipskiem w Saksonii.

Penarski - w grupie nazwisk pochodzących od dawniej używanego rzeczownika pena ‘kara pieniężna, grzywna’, od łacińskiego wariantu pinna ‘pióro’, od pień, od kaszubskiego pinol ‘penis’ lub ‘jedna óśma litra wódki’; od nazwy miejscowej Penna pod Lipskiem w Saksonii.

Penk - od kaszubskiego nazwiska pënk, pënka, zapożyczonego z dolnoniemieckiego pënk, pënka o znaczeniach ‘człowiek mały; mały gwóźdź, ćwieczek; penis’.

Penka - od kaszubskiego nazwiska pënk, pënka, zapożyczonego z dolnoniemieckiego pënk, pënka o znaczeniach ‘człowiek mały; mały gwóźdź, ćwieczek; penis’.

Pennar - w grupie nazwisk pochodzących od dawniej używanego rzeczownika pena ‘kara pieniężna, grzywna’, od łacińskiego wariantu pinna ‘pióro’, od pień, od kaszubskiego pinol ‘penis’ lub ‘jedna óśma litra wódki’; od nazwy miejscowej Penna pod Lipskiem w Saksonii.

Penner - w grupie nazwisk pochodzących od dawniej używanego rzeczownika pena ‘kara pieniężna, grzywna’, od łacińskiego wariantu pinna ‘pióro’, od pień, od kaszubskiego pinol ‘penis’ lub ‘jedna óśma litra wódki’; od nazwy miejscowej Penna pod Lipskiem w Saksonii.

Penno - w grupie nazwisk pochodzących od dawniej używanego rzeczownika pena ‘kara pieniężna, grzywna’, od łacińskiego wariantu pinna ‘pióro’, od pień, od kaszubskiego pinol ‘penis’ lub ‘jedna óśma litra wódki’; od nazwy miejscowej Penna pod Lipskiem w Saksonii.

Peno - w grupie nazwisk pochodzących od dawniej używanego rzeczownika pena ‘kara pieniężna, grzywna’, od łacińskiego wariantu pinna ‘pióro’, od pień, od kaszubskiego pinol ‘penis’ lub ‘jedna óśma litra wódki’; od nazwy miejscowej Penna pod Lipskiem w Saksonii.

Penor - w grupie nazwisk pochodzących od dawniej używanego rzeczownika pena ‘kara pieniężna, grzywna’, od łacińskiego wariantu pinna ‘pióro’, od pień, od kaszubskiego pinol ‘penis’ lub ‘jedna óśma litra wódki’; od nazwy miejscowej Penna pod Lipskiem w Saksonii.

Pepla - od ludowego papla ‘topola’, od peplać ‘wykonywać po partacku’; od paplać ‘pleść, mówić od rzeczy’.

Peplak - od ludowego papla ‘topola’, od peplać ‘wykonywać po partacku’; od paplać ‘pleść, mówić od rzeczy’.

Peplan - od ludowego papla ‘topola’, od peplać ‘wykonywać po partacku’; od paplać ‘pleść, mówić od rzeczy’.

Peplau - od ludowego papla ‘topola’, od peplać ‘wykonywać po partacku’; od paplać ‘pleść, mówić od rzeczy’.

Peplau - od nazwy wsi Peplow w powiecie Wismar w Maklemburgii. Nazwa miejscowa Peplow pochodzi od popiół.

Peplinski - od ludowego papla ‘topola’, od peplać ‘wykonywać po partacku’; od paplać ‘pleść, mówić od rzeczy’.

Pepliński - od ludowego papla ‘topola’, od peplać ‘wykonywać po partacku’; od paplać ‘pleść, mówić od rzeczy’.

Peplok - od ludowego papla ‘topola’, od peplać ‘wykonywać po partacku’; od paplać ‘pleść, mówić od rzeczy’.

Peplow - od ludowego papla ‘topola’, od peplać ‘wykonywać po partacku’; od paplać ‘pleść, mówić od rzeczy’.

Pepluch - od ludowego papla ‘topola’, od peplać ‘wykonywać po partacku’; od paplać ‘pleść, mówić od rzeczy’.

Perch - od czasownika pierzchać.

Percha - od czasownika pierzchać.

Perchał - od czasownika pierzchać.

Perich - od nazwy miasta Pyrzyce w województwie szczecińskim.

Peritz - od nazwy miasta Pyrzyce w województwie szczecińskim.

Perk - od kaszubskiego përk ‘mały śledzik, od gwarowego, głównie wielkopolskiego rzeczownika perka, pyrka, najczęściej używanego w liczbie mnogiej pyrki ‘ziemniak, ziemniaki’, też od średnio-dolno-niemieckiego perk ‘ogrodzenie, zagroda dla owiec’.

Perka - od kaszubskiego përk ‘mały śledzik, od gwarowego, głównie wielkopolskiego rzeczownika perka, pyrka, najczęściej używanego w liczbie mnogiej pyrki ‘ziemniak, ziemniaki’, też od średnio-dolno-niemieckiego perk ‘ogrodzenie, zagroda dla owiec’.

Perke - od kaszubskiego përk ‘mały śledzik, od gwarowego, głównie wielkopolskiego rzeczownika perka, pyrka, najczęściej używanego w liczbie mnogiej pyrki ‘ziemniak, ziemniaki’, też od średnio-dolno-niemieckiego perk ‘ogrodzenie, zagroda dla owiec’.

Perko - od kaszubskiego përk ‘mały śledzik, od gwarowego, głównie wielkopolskiego rzeczownika perka, pyrka, najczęściej używanego w liczbie mnogiej pyrki ‘ziemniak, ziemniaki’, też od średnio-dolno-niemieckiego perk ‘ogrodzenie, zagroda dla owiec’.

Perkowski - od kaszubskiego përk ‘mały śledzik, od gwarowego, głównie wielkopolskiego rzeczownika perka, pyrka, najczęściej używanego w liczbie mnogiej pyrki ‘ziemniak, ziemniaki’, też od średnio-dolno-niemieckiego perk ‘ogrodzenie, zagroda dla owiec’.

Persz - od staropolskiego czasownika pierszyć ‘padać, prószyć (o deszczu, śniegu)’, ‘sypać (o łupieżu)’.

Perszewski - od staropolskiego czasownika pierszyć ‘padać, prószyć (o deszczu, śniegu)’, ‘sypać (o łupieżu)’.

Perszka - od staropolskiego czasownika pierszyć ‘padać, prószyć (o deszczu, śniegu)’, ‘sypać (o łupieżu)’.

Perszke - od staropolskiego czasownika pierszyć ‘padać, prószyć (o deszczu, śniegu)’, ‘sypać (o łupieżu)’.

Perszon - od staropolskiego czasownika pierszyć ‘padać, prószyć (o deszczu, śniegu)’, ‘sypać (o łupieżu)’.

Perszowski - od staropolskiego czasownika pierszyć ‘padać, prószyć (o deszczu, śniegu)’, ‘sypać (o łupieżu)’.

Pestilenc - od wyrazu niemieckiego Pestilenz ‘zaraza, dżuma, epidemia’, od używanego w dawnej polszczyźnie wyrazu pestylencja na oznaczenie ‘pomoru, zarazy, morowego powietrza’.

Pestilenz - od wyrazu niemieckiego Pestilenz ‘zaraza, dżuma, epidemia’, od używanego w dawnej polszczyźnie wyrazu pestylencja na oznaczenie ‘pomoru, zarazy, morowego powietrza’.

Pestolenc - od wyrazu niemieckiego Pestilenz ‘zaraza, dżuma, epidemia’, od używanego w dawnej polszczyźnie wyrazu pestylencja na oznaczenie ‘pomoru, zarazy, morowego powietrza’.

Pestolenz - od wyrazu niemieckiego Pestilenz ‘zaraza, dżuma, epidemia’, od używanego w dawnej polszczyźnie wyrazu pestylencja na oznaczenie ‘pomoru, zarazy, morowego powietrza’.

Pestylenc - od wyrazu niemieckiego Pestilenz ‘zaraza, dżuma, epidemia’, od używanego w dawnej polszczyźnie wyrazu pestylencja na oznaczenie ‘pomoru, zarazy, morowego powietrza’.

Peta - od pięta ‘tylna część stopy’.

Petri - od imienia księcia apostołów św. Piotra.

Petta - od pięta ‘tylna część stopy’.

Petz - od niemieckich imion dwuczłonowych z I członem pochodzącym od imion typu Paweł, Piotr i II pochodzącym od staro-wysoko-niemieckiego czasownika waltan, walten ‘rządzić, panować’.

Petzel - od niemieckich imion dwuczłonowych z I członem pochodzącym od imion typu Paweł, Piotr i II pochodzącym od staro-wysoko-niemieckiego czasownika waltan, walten ‘rządzić, panować’.

Petzolt - od niemieckich imion dwuczłonowych z I członem pochodzącym od imion typu Paweł, Piotr i II pochodzącym od staro-wysoko-niemieckiego czasownika waltan, walten ‘rządzić, panować’.

Pfal - od pal.

Pfau - od rzeczownika paw ‘nazwa ptaka o bogatej symbolice, między innymi symbolu dumy, pychy’.

Pfaum - od górnoniemieckiego Pflaumnaum, dolnoniemieckiego Plumbom ‘nazwa drzewa śliwkowego i jego owocu’.

Pfaume - od górnoniemieckiego Pflaumnaum, dolnoniemieckiego Plumbom ‘nazwa drzewa śliwkowego i jego owocu’.

Pfeifer - od rzeczownika dolnoniemieckiego Pieper ‘trębacz’ lub też ‘grający na piszczałce’.

Pfeiff - od rzeczownika dolnoniemieckiego Pieper ‘trębacz’ lub też ‘grający na piszczałce’.

Pfeiffer - od rzeczownika dolnoniemieckiego Pieper ‘trębacz’ lub też ‘grający na piszczałce’.

Pfejfer - od rzeczownika dolnoniemieckiego Pieper ‘trębacz’ lub też ‘grający na piszczałce’.

Pfejffer - od rzeczownika dolnoniemieckiego Pieper ‘trębacz’ lub też ‘grający na piszczałce’.

Pffeiffer - od rzeczownika dolnoniemieckiego Pieper ‘trębacz’ lub też ‘grający na piszczałce’.

Pfiefer - od rzeczownika dolnoniemieckiego Pieper ‘trębacz’ lub też ‘grający na piszczałce’.

Pflegel - od niemieckiego rzeczownika Pfegel ‘cep’ lub ‘gbur, cham, prostak’.

Pfleger - od niemieckiego rzeczownika Pfegel ‘cep’ lub ‘gbur, cham, prostak’.

Pflegiel - od niemieckiego rzeczownika Pfegel ‘cep’ lub ‘gbur, cham, prostak’.

Pfliger - od niemieckiego rzeczownika Pfegel ‘cep’ lub ‘gbur, cham, prostak’.

Pfloegel - od niemieckiego rzeczownika Pfegel ‘cep’ lub ‘gbur, cham, prostak’.

Pflögel - od niemieckiego rzeczownika Pfegel ‘cep’ lub ‘gbur, cham, prostak’.

Piaseczna - od rzeczownika pospolitego piasek.

Piaseczny - od rzeczownika pospolitego piasek.

Piasek - od rzeczownika pospolitego piasek.

Piask - od rzeczownika pospolitego piasek.

Piaskowski - od nazwy miejscowej Piaski (liczne).

Piatak - od piątek ‘piąty dzień tygodnia’.

Piatczak - od piątek ‘piąty dzień tygodnia’.

Piatczuk - od piątek ‘piąty dzień tygodnia’.

Piatecki - od piątek ‘piąty dzień tygodnia’.

Piatkiewicz - od piątek ‘piąty dzień tygodnia’.

Piatkowski - od piątek ‘piąty dzień tygodnia’.

Piądkowski - od piątek ‘piąty dzień tygodnia’.

Piąntek - od piątek ‘piąty dzień tygodnia’.

Piątczak - od piątek ‘piąty dzień tygodnia’.

Piątczyc - od piątek ‘piąty dzień tygodnia’.

Piątek - od wyrażenia piąty (dzień tygodnia).

Piątek - od piątek ‘piąty dzień tygodnia’.

Piątek - od piątek ‘piąty dzień tygodnia’.

Piątk - od piątek ‘piąty dzień tygodnia’.

Piątke - od wyrażenia piąty (dzień tygodnia).

Piątke - od piątek ‘piąty dzień tygodnia’.

Piątko - od piątek ‘piąty dzień tygodnia’.

Piątkowiak - od piątek ‘piąty dzień tygodnia’.

Piątkowic - od piątek ‘piąty dzień tygodnia’.

Piątkowicz - od piątek ‘piąty dzień tygodnia’.

Piątkowiec - od piątek ‘piąty dzień tygodnia’.

Piątkowski - od wyrażenia piąty (dzień tygodnia).

Piątkowski - od piątek ‘piąty dzień tygodnia’.

Pieckiel - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiego rzeczownika Picke, Bicke ‘motyka, kilof’.

Piegiel - od pieg ‘plama na skórze od słońca’.

Piegon - od pieg ‘plama na skórze od słońca’.

Piegoń - od pieg ‘plama na skórze od słońca’.

Piegow - od pieg ‘plama na skórze od słońca’.

Piegowski - od pieg ‘plama na skórze od słońca’.

Piegus - od pieg ‘plama na skórze od słońca’.

Pieguszewski - od pieg ‘plama na skórze od słońca’.

Piegut - od pieg ‘plama na skórze od słońca’.

Piegutowski - od pieg ‘plama na skórze od słońca’.

Piekut - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika piekut ‘ptak świergotek łąkowy’, też ‘kogut’.

Piekuta - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika piekut ‘ptak świergotek łąkowy’, też ‘kogut’.

Piekuto - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika piekut ‘ptak świergotek łąkowy’, też ‘kogut’.

Piekutowski - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika piekut ‘ptak świergotek łąkowy’, też ‘kogut’.

Pielak - od staropolskiego czasownika pielać ‘śpieszyć się’.

Piele - od staropolskiego czasownika pielać ‘śpieszyć się’.

Pielech - od staropolskiego czasownika pielać ‘śpieszyć się’.

Pielecha - od staropolskiego czasownika pielać ‘śpieszyć się’.

Pielechowicz - od staropolskiego czasownika pielać ‘śpieszyć się’.

Pielechowski - od staropolskiego czasownika pielać ‘śpieszyć się’.

Pieleczek - od staropolskiego czasownika pielać ‘śpieszyć się’.

Pielek - od staropolskiego czasownika pielać ‘śpieszyć się’.

Pielen - od staropolskiego czasownika pielać ‘śpieszyć się’.

Pieniądz - od pieniądz, pieniążek.

Pieniądź - od pieniądz, pieniążek.

Pieniązek - od pieniądz, pieniążek.

Pieniązkiewicz - od pieniądz, pieniążek.

Pieniążczak - od pieniądz, pieniążek.

Pieniążek - od pieniądz, pieniążek.

Pieniążk - od pieniądz, pieniążek.

Pieniążka - od pieniądz, pieniążek.

Pieniążki - od pieniądz, pieniążek.

Pieniążkiewicz - od pieniądz, pieniążek.

Pieniążko - od pieniądz, pieniążek.

Pieniążkowski - od pieniądz, pieniążek.

Pienta - od pięta ‘tylna część stopy’.

Pientka - od pięta ‘tylna część stopy’.

Pieper - od rzeczownika dolnoniemieckiego Pieper ‘trębacz’ lub też ‘grający na piszczałce’.

Piepka - od rzeczownika dolnoniemieckiego Pieper ‘trębacz’ lub też ‘grający na piszczałce’.

Piepke - od rzeczownika dolnoniemieckiego Pieper ‘trębacz’ lub też ‘grający na piszczałce’.

Piepko - od rzeczownika dolnoniemieckiego Pieper ‘trębacz’ lub też ‘grający na piszczałce’.

Pieritz - od nazwy miasta Pyrzyce w województwie szczecińskim.

Piersz - od staropolskiego czasownika pierszyć ‘padać, prószyć (o deszczu, śniegu)’, ‘sypać (o łupieżu)’.

Piersza - od staropolskiego czasownika pierszyć ‘padać, prószyć (o deszczu, śniegu)’, ‘sypać (o łupieżu)’.

Pierszalik - od staropolskiego czasownika pierszyć ‘padać, prószyć (o deszczu, śniegu)’, ‘sypać (o łupieżu)’.

Pierszalski - od staropolskiego czasownika pierszyć ‘padać, prószyć (o deszczu, śniegu)’, ‘sypać (o łupieżu)’.

Pierszewski - od staropolskiego czasownika pierszyć ‘padać, prószyć (o deszczu, śniegu)’, ‘sypać (o łupieżu)’.

Pierzcha - od pierzcha ‘szybka ucieczka’, pierzchać.

Pierzchalski - od czasownika pierzchać.

Pierzchała - od czasownika pierzchać.

Piesak - w grupie nazwisk pochodzących od Pioch, Piech zdrobnionego lub spieszczonego imienia pełnego Piotr.

Piesch - w grupie nazwisk pochodzących od Pioch, Piech zdrobnionego lub spieszczonego imienia pełnego Piotr.

Pieschek - w grupie nazwisk pochodzących od Pioch, Piech zdrobnionego lub spieszczonego imienia pełnego Piotr.

Pieschel - w grupie nazwisk pochodzących od Pioch, Piech zdrobnionego lub spieszczonego imienia pełnego Piotr.

Piesiak - w grupie nazwisk pochodzących od Pioch, Piech zdrobnionego lub spieszczonego imienia pełnego Piotr.

Piesiakowski - w grupie nazwisk pochodzących od Pioch, Piech zdrobnionego lub spieszczonego imienia pełnego Piotr.

Piesiek - w grupie nazwisk pochodzących od Pioch, Piech zdrobnionego lub spieszczonego imienia pełnego Piotr.

Piesiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od Pioch, Piech zdrobnionego lub spieszczonego imienia pełnego Piotr.

Piesik - w grupie nazwisk pochodzących od Pioch, Piech zdrobnionego lub spieszczonego imienia pełnego Piotr.

Piesio - w grupie nazwisk pochodzących od Pioch, Piech zdrobnionego lub spieszczonego imienia pełnego Piotr.

Piesz - w grupie nazwisk pochodzących od Pioch, Piech zdrobnionego lub spieszczonego imienia pełnego Piotr.

Pieszak - w grupie nazwisk pochodzących od Pioch, Piech zdrobnionego lub spieszczonego imienia pełnego Piotr.

Pieszek - w grupie nazwisk pochodzących od Pioch, Piech zdrobnionego lub spieszczonego imienia pełnego Piotr.

Pieszyk - w grupie nazwisk pochodzących od Pioch, Piech zdrobnionego lub spieszczonego imienia pełnego Piotr.

Pieś - w grupie nazwisk pochodzących od Pioch, Piech zdrobnionego lub spieszczonego imienia pełnego Piotr.

Pietrzykiewicz - od imienia pełnego Piotr.

Pięta - od pięta ‘tylna część stopy’.

Piętka - od pięta ‘tylna część stopy’.

Pikiel - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiego rzeczownika Picke, Bicke ‘motyka, kilof’.

Pikielniak - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiego rzeczownika Picke, Bicke ‘motyka, kilof’.

Pikielny - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiego rzeczownika Picke, Bicke ‘motyka, kilof’.

Pikielski - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiego rzeczownika Picke, Bicke ‘motyka, kilof’.

Pikiełek - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiego rzeczownika Picke, Bicke ‘motyka, kilof’.

Pikron - pochodzi od przymiotnika piękny, dawniej piękny.

Pikroń - pochodzi od przymiotnika piękny, dawniej piękny.

Pilat - od Piłat ‘namiestnik rzymski, który zatwierdził wyrok śmierci na Chrystusa, wydany przez Sanhedryn w Jerozolimie’; od łacińskiego pilatus ‘owłosiony, kosmaty’, przenośnie ‘człowik groźny’.

Pilath - od Piłat ‘namiestnik rzymski, który zatwierdził wyrok śmierci na Chrystusa, wydany przez Sanhedryn w Jerozolimie’; od łacińskiego pilatus ‘owłosiony, kosmaty’, przenośnie ‘człowik groźny’.

Pilatowicz - od Piłat ‘namiestnik rzymski, który zatwierdził wyrok śmierci na Chrystusa, wydany przez Sanhedryn w Jerozolimie’; od łacińskiego pilatus ‘owłosiony, kosmaty’, przenośnie ‘człowik groźny’.

Pilatowski - od Piłat ‘namiestnik rzymski, który zatwierdził wyrok śmierci na Chrystusa, wydany przez Sanhedryn w Jerozolimie’; od łacińskiego pilatus ‘owłosiony, kosmaty’, przenośnie ‘człowik groźny’.

Pilch - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego pilch ‘zwierzę należące do gryzoni; prasłowiańska nazwa zwierzątka glis’; od nazwy miejscowej Pilchowice, dziś Pilchowo, w gminie Osięciny, w województwie włocławskim.

Pilcher - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego pilch ‘zwierzę należące do gryzoni; prasłowiańska nazwa zwierzątka glis’; od nazwy miejscowej Pilchowice, dziś Pilchowo, w gminie Osięciny, w województwie włocławskim.

Pilchewicz - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego pilch ‘zwierzę należące do gryzoni; prasłowiańska nazwa zwierzątka glis’; od nazwy miejscowej Pilchowice, dziś Pilchowo, w gminie Osięciny, w województwie włocławskim.

Pilchniewicz - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego pilch ‘zwierzę należące do gryzoni; prasłowiańska nazwa zwierzątka glis’; od nazwy miejscowej Pilchowice, dziś Pilchowo, w gminie Osięciny, w województwie włocławskim.

Pilchoń - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego pilch ‘zwierzę należące do gryzoni; prasłowiańska nazwa zwierzątka glis’; od nazwy miejscowej Pilchowice, dziś Pilchowo, w gminie Osięciny, w województwie włocławskim.

Pilchota - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego pilch ‘zwierzę należące do gryzoni; prasłowiańska nazwa zwierzątka glis’; od nazwy miejscowej Pilchowice, dziś Pilchowo, w gminie Osięciny, w województwie włocławskim.

Pilchowicz - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego pilch ‘zwierzę należące do gryzoni; prasłowiańska nazwa zwierzątka glis’; od nazwy miejscowej Pilchowice, dziś Pilchowo, w gminie Osięciny, w województwie włocławskim.

Pilchowski - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego pilch ‘zwierzę należące do gryzoni; prasłowiańska nazwa zwierzątka glis’; od nazwy miejscowej Pilchowice, dziś Pilchowo, w gminie Osięciny, w województwie włocławskim.

Piłat - od Piłat ‘namiestnik rzymski, który zatwierdził wyrok śmierci na Chrystusa, wydany przez Sanhedryn w Jerozolimie’; od łacińskiego pilatus ‘owłosiony, kosmaty’, przenośnie ‘człowik groźny’.

Piłatek - od Piłat ‘namiestnik rzymski, który zatwierdził wyrok śmierci na Chrystusa, wydany przez Sanhedryn w Jerozolimie’; od łacińskiego pilatus ‘owłosiony, kosmaty’, przenośnie ‘człowik groźny’.

Piłatowicz - od Piłat ‘namiestnik rzymski, który zatwierdził wyrok śmierci na Chrystusa, wydany przez Sanhedryn w Jerozolimie’; od łacińskiego pilatus ‘owłosiony, kosmaty’, przenośnie ‘człowik groźny’.

Piłatowski - od Piłat ‘namiestnik rzymski, który zatwierdził wyrok śmierci na Chrystusa, wydany przez Sanhedryn w Jerozolimie’; od łacińskiego pilatus ‘owłosiony, kosmaty’, przenośnie ‘człowik groźny’.

Pinach - w grupie nazwisk pochodzących od łacińskiego wariantu pinna ‘pióro’, od pień, od kaszubskiego pinol ‘penis’ lub ‘jedna óśma litra wódki’.

Pinak - w grupie nazwisk pochodzących od łacińskiego wariantu pinna ‘pióro’, od pień, od kaszubskiego pinol ‘penis’ lub ‘jedna óśma litra wódki’.

Pinakiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od łacińskiego wariantu pinna ‘pióro’, od pień, od kaszubskiego pinol ‘penis’ lub ‘jedna óśma litra wódki’.

Pinal - w grupie nazwisk pochodzących od dawniej używanego rzeczownika pena ‘kara pieniężna, grzywna’, od łacińskiego wariantu pinna ‘pióro’, od pień, od kaszubskiego pinol ‘penis’ lub ‘jedna óśma litra wódki’; od nazwy miejscowej Penna pod Lipskiem w Saksonii.

Pinan - w grupie nazwisk pochodzących od dawniej używanego rzeczownika pena ‘kara pieniężna, grzywna’, od łacińskiego wariantu pinna ‘pióro’, od pień, od kaszubskiego pinol ‘penis’ lub ‘jedna óśma litra wódki’; od nazwy miejscowej Penna pod Lipskiem w Saksonii.

Pinanowicz - w grupie nazwisk pochodzących od dawniej używanego rzeczownika pena ‘kara pieniężna, grzywna’, od łacińskiego wariantu pinna ‘pióro’, od pień, od kaszubskiego pinol ‘penis’ lub ‘jedna óśma litra wódki’; od nazwy miejscowej Penna pod Lipskiem w Saksonii.

Pinar - w grupie nazwisk pochodzących od łacińskiego wariantu pinna ‘pióro’, od pień, od kaszubskiego pinol ‘penis’ lub ‘jedna óśma litra wódki’.

Pinas - w grupie nazwisk pochodzących od łacińskiego wariantu pinna ‘pióro’, od pień, od kaszubskiego pinol ‘penis’ lub ‘jedna óśma litra wódki’.

Pinaś - w grupie nazwisk pochodzących od łacińskiego wariantu pinna ‘pióro’, od pień, od kaszubskiego pinol ‘penis’ lub ‘jedna óśma litra wódki’.

Pinert - od apelatywu pień.

Piniarz - w grupie nazwisk pochodzących od łacińskiego wariantu pinna ‘pióro’, od pień, od kaszubskiego pinol ‘penis’ lub ‘jedna óśma litra wódki’.

Pink - od dolnoniemieckiego czasownika pinken ‘uderzać młotkiem’; ‘wbijać małe gwoździe, czyli ćwieki’; ‘ćwiek, gwóźdź’.

Pinka - od dolnoniemieckiego czasownika pinken ‘uderzać młotkiem’; ‘wbijać małe gwoździe, czyli ćwieki’; ‘ćwiek, gwóźdź’.

Pinke - od dolnoniemieckiego czasownika pinken ‘uderzać młotkiem’; ‘wbijać małe gwoździe, czyli ćwieki’; ‘ćwiek, gwóźdź’.

Pinker - od dolnoniemieckiego czasownika pinken ‘uderzać młotkiem’; ‘wbijać małe gwoździe, czyli ćwieki’; ‘ćwiek, gwóźdź’.

Pinkert - od dolnoniemieckiego czasownika pinken ‘uderzać młotkiem’; ‘wbijać małe gwoździe, czyli ćwieki’; ‘ćwiek, gwóźdź’.

Pinkier - od dolnoniemieckiego czasownika pinken ‘uderzać młotkiem’; ‘wbijać małe gwoździe, czyli ćwieki’; ‘ćwiek, gwóźdź’.

Pinkiert - od dolnoniemieckiego czasownika pinken ‘uderzać młotkiem’; ‘wbijać małe gwoździe, czyli ćwieki’; ‘ćwiek, gwóźdź’.

Pinkiewicz - od dolnoniemieckiego czasownika pinken ‘uderzać młotkiem’; ‘wbijać małe gwoździe, czyli ćwieki’; ‘ćwiek, gwóźdź’.

Pinkorz - od dolnoniemieckiego czasownika pinken ‘uderzać młotkiem’; ‘wbijać małe gwoździe, czyli ćwieki’; ‘ćwiek, gwóźdź’.

Pinkosz - od dolnoniemieckiego czasownika pinken ‘uderzać młotkiem’; ‘wbijać małe gwoździe, czyli ćwieki’; ‘ćwiek, gwóźdź’.

Pinkowicz - od dolnoniemieckiego czasownika pinken ‘uderzać młotkiem’; ‘wbijać małe gwoździe, czyli ćwieki’; ‘ćwiek, gwóźdź’.

Pinkowski - od dolnoniemieckiego czasownika pinken ‘uderzać młotkiem’; ‘wbijać małe gwoździe, czyli ćwieki’; ‘ćwiek, gwóźdź’.

Pinno - od apelatywu pień.

Pinnow - od apelatywu pień.

Pinów - od apelatywu pień.

Piontczak - od piątek ‘piąty dzień tygodnia’.

Piontecki - od piątek ‘piąty dzień tygodnia’.

Piontek - od wyrażenia piąty (dzień tygodnia).

Piontek - od piątek ‘piąty dzień tygodnia’.

Piontke - od wyrażenia piąty (dzień tygodnia).

Piontke - od piątek ‘piąty dzień tygodnia’.

Piontkowicz - od piątek ‘piąty dzień tygodnia’.

Piontkowski - od wyrażenia piąty (dzień tygodnia).

Piontkowski - od piątek ‘piąty dzień tygodnia’.

Piosek - od rzeczownika pospolitego piasek.

Piossek - od rzeczownika pospolitego piasek.

Piotrzkiewicz - od imienia pełnego Piotr.

Piotrzkowski - od imienia pełnego Piotr.

Piotrzyk - od imienia pełnego Piotr.

Piotrzykiewicz - od imienia pełnego Piotr.

Piotrzykowski - od imienia pełnego Piotr.

Pipa - od rzeczownika dolnoniemieckiego Pieper ‘trębacz’ lub też ‘grający na piszczałce’.

Piper - od rzeczownika dolnoniemieckiego Pieper ‘trębacz’ lub też ‘grający na piszczałce’.

Piperek - od rzeczownika dolnoniemieckiego Pieper ‘trębacz’ lub też ‘grający na piszczałce’.

Piperski - od rzeczownika dolnoniemieckiego Pieper ‘trębacz’ lub też ‘grający na piszczałce’.

Pipka - od rzeczownika dolnoniemieckiego Pieper ‘trębacz’ lub też ‘grający na piszczałce’.

Pipke - od rzeczownika dolnoniemieckiego Pieper ‘trębacz’ lub też ‘grający na piszczałce’.

Pipkowski - od rzeczownika dolnoniemieckiego Pieper ‘trębacz’ lub też ‘grający na piszczałce’.

Pipowski - od rzeczownika dolnoniemieckiego Pieper ‘trębacz’ lub też ‘grający na piszczałce’.

Pipper - od rzeczownika dolnoniemieckiego Pieper ‘trębacz’ lub też ‘grający na piszczałce’.

Pirch - od czasownika pierzchać.

Pirch - od staropolskiego czasownika pierszyć ‘padać, prószyć (o deszczu, śniegu)’, ‘sypać (o łupieżu)’.

Piricki - od nazwy miasta Pyrzyce w województwie szczecińskim.

Piritz - od nazwy miasta Pyrzyce w województwie szczecińskim.

Pirsch - od staropolskiego czasownika pierszyć ‘padać, prószyć (o deszczu, śniegu)’, ‘sypać (o łupieżu)’.

Plac - od placek ‘rodzaj ciasta’.

Placak - od placek ‘rodzaj ciasta’.

Placek - od placek ‘rodzaj ciasta’.

Plack - od placek ‘rodzaj ciasta’.

Plackiewicz - od placek ‘rodzaj ciasta’.

Placko - od placek ‘rodzaj ciasta’.

Plackowiak - od placek ‘rodzaj ciasta’.

Plackowski - od placek ‘rodzaj ciasta’.

Placuch - od placek ‘rodzaj ciasta’.

Placuk - od placek ‘rodzaj ciasta’.

Placuszek - od placek ‘rodzaj ciasta’.

Plat - od niemieckiego przymiotnika platt ‘płaski’.

Plata - od niemieckiego przymiotnika platt ‘płaski’.

Plate - od niemieckiego przymiotnika platt ‘płaski’.

Plater - od niemieckiego przymiotnika platt ‘płaski’.

Plath - od niemieckiego przymiotnika platt ‘płaski’.

Platt - od niemieckiego przymiotnika platt ‘płaski’.

Pleger - od dolnoniemieckiego Pleger ‘zarządca, namiestnik’; ‘opiekun, piastun’.

Plegier - od dolnoniemieckiego Pleger ‘zarządca, namiestnik’; ‘opiekun, piastun’.

Ploc - od placek ‘rodzaj ciasta’.

Plocka - od placek ‘rodzaj ciasta’.

Plocke - od placek ‘rodzaj ciasta’.

Plocke - od placek ‘rodzaj ciasta’.

Plocker - od placek ‘rodzaj ciasta’.

Ploma - od górnoniemieckiego Pflaumnaum, dolnoniemieckiego Plumbom ‘nazwa drzewa śliwkowego i jego owocu’.

Plombaum - od górnoniemieckiego Pflaumnaum, dolnoniemieckiego Plumbom ‘nazwa drzewa śliwkowego i jego owocu’.

Plombon - od górnoniemieckiego Pflaumnaum, dolnoniemieckiego Plumbom ‘nazwa drzewa śliwkowego i jego owocu’.

Plomin - od rzeczownika pospolitego płomień.

Plomkowski - od górnoniemieckiego Pflaumnaum, dolnoniemieckiego Plumbom ‘nazwa drzewa śliwkowego i jego owocu’.

Plota - od niemieckiego przymiotnika platt ‘płaski’.

Plotka - od płotka ‘gatunek ryby’ lub od plotka ‘niesprawdzona lub kłamliwa pogłoska’.

Plotke - od płotka ‘gatunek ryby’ lub od plotka ‘niesprawdzona lub kłamliwa pogłoska’.

Plotkiewicz - od płotka ‘gatunek ryby’ lub od plotka ‘niesprawdzona lub kłamliwa pogłoska’.

Plotko - od płotka ‘gatunek ryby’ lub od plotka ‘niesprawdzona lub kłamliwa pogłoska’.

Plotkowski - od płotka ‘gatunek ryby’ lub od plotka ‘niesprawdzona lub kłamliwa pogłoska’.

Plotta - od niemieckiego przymiotnika platt ‘płaski’.

Plottka - od płotka ‘gatunek ryby’ lub od plotka ‘niesprawdzona lub kłamliwa pogłoska’.

Plottke - od płotka ‘gatunek ryby’ lub od plotka ‘niesprawdzona lub kłamliwa pogłoska’.

Plotzk - od placek ‘rodzaj ciasta’.

Plotzke - od placek ‘rodzaj ciasta’.

Plotzki - od placek ‘rodzaj ciasta’.

Plumbaum - od górnoniemieckiego Pflaumnaum, dolnoniemieckiego Plumbom ‘nazwa drzewa śliwkowego i jego owocu’.

Plumbom - od górnoniemieckiego Pflaumnaum, dolnoniemieckiego Plumbom ‘nazwa drzewa śliwkowego i jego owocu’.

Plumbon - od górnoniemieckiego Pflaumnaum, dolnoniemieckiego Plumbom ‘nazwa drzewa śliwkowego i jego owocu’.

Plume - od górnoniemieckiego Pflaumnaum, dolnoniemieckiego Plumbom ‘nazwa drzewa śliwkowego i jego owocu’.

Plumiński - od górnoniemieckiego Pflaumnaum, dolnoniemieckiego Plumbom ‘nazwa drzewa śliwkowego i jego owocu’.

Plune - od górnoniemieckiego Pflaumnaum, dolnoniemieckiego Plumbom ‘nazwa drzewa śliwkowego i jego owocu’.

Plunowski - od górnoniemieckiego Pflaumnaum, dolnoniemieckiego Plumbom ‘nazwa drzewa śliwkowego i jego owocu’.

Plusk - od wyrazu dźwiękonaśladowczego plusk ‘odgłos uderzenia wody; słota, niepogoda; ogon ryby lub bobra’.

Pluska - od wyrazu dźwiękonaśladowczego plusk ‘odgłos uderzenia wody; słota, niepogoda; ogon ryby lub bobra’.

Pluskała - od wyrazu dźwiękonaśladowczego plusk ‘odgłos uderzenia wody; słota, niepogoda; ogon ryby lub bobra’.

Pluskot - od wyrazu dźwiękonaśladowczego plusk ‘odgłos uderzenia wody; słota, niepogoda; ogon ryby lub bobra’.

Pluskota - od wyrazu dźwiękonaśladowczego plusk ‘odgłos uderzenia wody; słota, niepogoda; ogon ryby lub bobra’.

Pluskota - od wyrazu dźwiękonaśladowczego plusk ‘odgłos uderzenia wody; słota, niepogoda; ogon ryby lub bobra’.

Pluskowski - od wyrazu dźwiękonaśladowczego plusk ‘odgłos uderzenia wody; słota, niepogoda; ogon ryby lub bobra’.

Pluskwa - od pluskwa, co oznacza przenośnie ‘człowieka wścibskiego’.

Plust - od wyrazu dźwiękonaśladowczego plusk ‘odgłos uderzenia wody; słota, niepogoda; ogon ryby lub bobra’.

Plut - od rzeczownika pluta ‘slota, deszcz, szaruga jesienna’, u Kaszubów też ‘kałuża; mały stwaw, małe jezioro’; od rosyjskiego plut ‘szachraj, kanciarz, nabieracz’, ‘spryciarz, cwaniak, filut, szelma, łotrzyk’.

Pluta - od rzeczownika pluta ‘slota, deszcz, szaruga jesienna’, u Kaszubów też ‘kałuża; mały stwaw, małe jezioro’; od rosyjskiego plut ‘szachraj, kanciarz, nabieracz’, ‘spryciarz, cwaniak, filut, szelma, łotrzyk’.

Pluto - od rzeczownika pluta ‘slota, deszcz, szaruga jesienna’, u Kaszubów też ‘kałuża; mały stwaw, małe jezioro’; od rosyjskiego plut ‘szachraj, kanciarz, nabieracz’, ‘spryciarz, cwaniak, filut, szelma, łotrzyk’.

Plutowicz - od rzeczownika pluta ‘slota, deszcz, szaruga jesienna’, u Kaszubów też ‘kałuża; mały stwaw, małe jezioro’; od rosyjskiego plut ‘szachraj, kanciarz, nabieracz’, ‘spryciarz, cwaniak, filut, szelma, łotrzyk’.

Plutowski - od rzeczownika pluta ‘slota, deszcz, szaruga jesienna’, u Kaszubów też ‘kałuża; mały stwaw, małe jezioro’; od rosyjskiego plut ‘szachraj, kanciarz, nabieracz’, ‘spryciarz, cwaniak, filut, szelma, łotrzyk’.

Plutter - od rzeczownika pluta ‘slota, deszcz, szaruga jesienna’, u Kaszubów też ‘kałuża; mały stwaw, małe jezioro’; od rosyjskiego plut ‘szachraj, kanciarz, nabieracz’, ‘spryciarz, cwaniak, filut, szelma, łotrzyk’.

Płasa - od rzeczownika pospolitego płosa ‘pole uprawne, działka ziemi mająca do kilkunastu zagonów, zwykle oddzielna, niełącząca się z resztą gospodarstwa’; płoza, sztaba, drąg żelazny; żelazo długie a wąskie’.

Płasaj - od rzeczownika pospolitego płosa ‘pole uprawne, działka ziemi mająca do kilkunastu zagonów, zwykle oddzielna, niełącząca się z resztą gospodarstwa’; płoza, sztaba, drąg żelazny; żelazo długie a wąskie’.

Płasarek - od rzeczownika pospolitego płosa ‘pole uprawne, działka ziemi mająca do kilkunastu zagonów, zwykle oddzielna, niełącząca się z resztą gospodarstwa’; płoza, sztaba, drąg żelazny; żelazo długie a wąskie’.

Płazak - od rzeczownika pospolitego płosa ‘pole uprawne, działka ziemi mająca do kilkunastu zagonów, zwykle oddzielna, niełącząca się z resztą gospodarstwa’; płoza, sztaba, drąg żelazny; żelazo długie a wąskie’.

Płazek - od rzeczownika pospolitego płosa ‘pole uprawne, działka ziemi mająca do kilkunastu zagonów, zwykle oddzielna, niełącząca się z resztą gospodarstwa’; płoza, sztaba, drąg żelazny; żelazo długie a wąskie’.

Płaziak - od rzeczownika pospolitego płosa ‘pole uprawne, działka ziemi mająca do kilkunastu zagonów, zwykle oddzielna, niełącząca się z resztą gospodarstwa’; płoza, sztaba, drąg żelazny; żelazo długie a wąskie’.

Płocica - od płotka ‘gatunek ryby’ lub od plotka ‘niesprawdzona lub kłamliwa pogłoska’.

Płocicki - od płotka ‘gatunek ryby’ lub od plotka ‘niesprawdzona lub kłamliwa pogłoska’.

Płomień - od rzeczownika pospolitego płomień.

Płomin - od rzeczownika pospolitego płomień.

Płomiński - od rzeczownika pospolitego płomień.

Płosa - od rzeczownika pospolitego płosa ‘pole uprawne, działka ziemi mająca do kilkunastu zagonów, zwykle oddzielna, niełącząca się z resztą gospodarstwa’; płoza, sztaba, drąg żelazny; żelazo długie a wąskie’.

Płosaj - od rzeczownika pospolitego płosa ‘pole uprawne, działka ziemi mająca do kilkunastu zagonów, zwykle oddzielna, niełącząca się z resztą gospodarstwa’; płoza, sztaba, drąg żelazny; żelazo długie a wąskie’.

Płosajkiewicz - od rzeczownika pospolitego płosa ‘pole uprawne, działka ziemi mająca do kilkunastu zagonów, zwykle oddzielna, niełącząca się z resztą gospodarstwa’; płoza, sztaba, drąg żelazny; żelazo długie a wąskie’.

Płosarek - od rzeczownika pospolitego płosa ‘pole uprawne, działka ziemi mająca do kilkunastu zagonów, zwykle oddzielna, niełącząca się z resztą gospodarstwa’; płoza, sztaba, drąg żelazny; żelazo długie a wąskie’.

Płosarz - od rzeczownika pospolitego płosa ‘pole uprawne, działka ziemi mająca do kilkunastu zagonów, zwykle oddzielna, niełącząca się z resztą gospodarstwa’; płoza, sztaba, drąg żelazny; żelazo długie a wąskie’.

Płosejczyk - od rzeczownika pospolitego płosa ‘pole uprawne, działka ziemi mająca do kilkunastu zagonów, zwykle oddzielna, niełącząca się z resztą gospodarstwa’; płoza, sztaba, drąg żelazny; żelazo długie a wąskie’.

Płosiński - od rzeczownika pospolitego płosa ‘pole uprawne, działka ziemi mająca do kilkunastu zagonów, zwykle oddzielna, niełącząca się z resztą gospodarstwa’; płoza, sztaba, drąg żelazny; żelazo długie a wąskie’.

Płosk - od rzeczownika pospolitego płosa ‘pole uprawne, działka ziemi mająca do kilkunastu zagonów, zwykle oddzielna, niełącząca się z resztą gospodarstwa’; płoza, sztaba, drąg żelazny; żelazo długie a wąskie’.

Płoska - od rzeczownika pospolitego płosa ‘pole uprawne, działka ziemi mająca do kilkunastu zagonów, zwykle oddzielna, niełącząca się z resztą gospodarstwa’; płoza, sztaba, drąg żelazny; żelazo długie a wąskie’.

Płoski - od rzeczownika pospolitego płosa ‘pole uprawne, działka ziemi mająca do kilkunastu zagonów, zwykle oddzielna, niełącząca się z resztą gospodarstwa’; płoza, sztaba, drąg żelazny; żelazo długie a wąskie’.

Płotka - od płotka ‘gatunek ryby’ lub od plotka ‘niesprawdzona lub kłamliwa pogłoska’.

Płotke - od płotka ‘gatunek ryby’ lub od plotka ‘niesprawdzona lub kłamliwa pogłoska’.

Płotkowiak - od płotka ‘gatunek ryby’ lub od plotka ‘niesprawdzona lub kłamliwa pogłoska’.

Płózka - od rzeczownika pospolitego płosa ‘pole uprawne, działka ziemi mająca do kilkunastu zagonów, zwykle oddzielna, niełącząca się z resztą gospodarstwa’; płoza, sztaba, drąg żelazny; żelazo długie a wąskie’.

Płus - od rzeczownika pospolitego płosa ‘pole uprawne, działka ziemi mająca do kilkunastu zagonów, zwykle oddzielna, niełącząca się z resztą gospodarstwa’; płoza, sztaba, drąg żelazny; żelazo długie a wąskie’.

Płusa - od rzeczownika pospolitego płosa ‘pole uprawne, działka ziemi mająca do kilkunastu zagonów, zwykle oddzielna, niełącząca się z resztą gospodarstwa’; płoza, sztaba, drąg żelazny; żelazo długie a wąskie’.

Płusiński - od rzeczownika pospolitego płosa ‘pole uprawne, działka ziemi mająca do kilkunastu zagonów, zwykle oddzielna, niełącząca się z resztą gospodarstwa’; płoza, sztaba, drąg żelazny; żelazo długie a wąskie’.

Płusis - od rzeczownika pospolitego płosa ‘pole uprawne, działka ziemi mająca do kilkunastu zagonów, zwykle oddzielna, niełącząca się z resztą gospodarstwa’; płoza, sztaba, drąg żelazny; żelazo długie a wąskie’.

Płusiś - od rzeczownika pospolitego płosa ‘pole uprawne, działka ziemi mająca do kilkunastu zagonów, zwykle oddzielna, niełącząca się z resztą gospodarstwa’; płoza, sztaba, drąg żelazny; żelazo długie a wąskie’.

Płuski - od rzeczownika pospolitego płosa ‘pole uprawne, działka ziemi mająca do kilkunastu zagonów, zwykle oddzielna, niełącząca się z resztą gospodarstwa’; płoza, sztaba, drąg żelazny; żelazo długie a wąskie’.

Płusko - od rzeczownika pospolitego płosa ‘pole uprawne, działka ziemi mająca do kilkunastu zagonów, zwykle oddzielna, niełącząca się z resztą gospodarstwa’; płoza, sztaba, drąg żelazny; żelazo długie a wąskie’.

Płuss - od rzeczownika pospolitego płosa ‘pole uprawne, działka ziemi mająca do kilkunastu zagonów, zwykle oddzielna, niełącząca się z resztą gospodarstwa’; płoza, sztaba, drąg żelazny; żelazo długie a wąskie’.

Płuza - od rzeczownika pospolitego płosa ‘pole uprawne, działka ziemi mająca do kilkunastu zagonów, zwykle oddzielna, niełącząca się z resztą gospodarstwa’; płoza, sztaba, drąg żelazny; żelazo długie a wąskie’.

Płuzka - od rzeczownika pospolitego płosa ‘pole uprawne, działka ziemi mająca do kilkunastu zagonów, zwykle oddzielna, niełącząca się z resztą gospodarstwa’; płoza, sztaba, drąg żelazny; żelazo długie a wąskie’.

Pobanz - etymologia trudna, może od nazwy wsi Pobądz pod Białogardem, niemczonej w ciągu dziejów.

Poch - od zdrobnionego czy spieszczonego imienia Poch, to od imienia chrześcijańskiego Polikarp.

Pocha - od zdrobnionego czy spieszczonego imienia Poch, to od imienia chrześcijańskiego Polikarp.

Pochel - od zdrobnionego czy spieszczonego imienia Poch, to od imienia chrześcijańskiego Polikarp.

Pochelski - od zdrobnionego czy spieszczonego imienia Poch, to od imienia chrześcijańskiego Polikarp.

Pocheł - od zdrobnionego czy spieszczonego imienia Poch, to od imienia chrześcijańskiego Polikarp.

Pochert - od zdrobnionego czy spieszczonego imienia Poch, to od imienia chrześcijańskiego Polikarp.

Podewil - od nazwy wsi notowanej między innymi Podewils, Pudewilsch, zwanej po polsku od 1945 roku Podwilcze w powiecie białogardzkim.

Podewils - od nazwy wsi notowanej między innymi Podewils, Pudewilsch, zwanej po polsku od 1945 roku Podwilcze w powiecie białogardzkim.

Podjacki - od podjadek ‘robak korznie podgryzający’, w odniesieniu do człowieka, który ‘systematycznie jada poza regularnymi posiłkami’, podjada.

Podjadek - od podjadek ‘robak korznie podgryzający’, w odniesieniu do człowieka, który ‘systematycznie jada poza regularnymi posiłkami’, podjada.

Podjatzki - od podjadek ‘robak korznie podgryzający’, w odniesieniu do człowieka, który ‘systematycznie jada poza regularnymi posiłkami’, podjada.

Podkomorzy - od podkomorzy ‘dawny urzędnik dworski’.

Poganka - od rzeczownika pospolitego poganka ‘tatarka, gryka’.

Pohnke - od pan, pani.

Polach - od Polak ‘nazwa narodowości, mieszkaniec Polski’, to od Polak ‘mieszkaniec pól’.

Polachowicz - od Polak ‘nazwa narodowości, mieszkaniec Polski’, to od Polak ‘mieszkaniec pól’.

Polachowski - od Polak ‘nazwa narodowości, mieszkaniec Polski’, to od Polak ‘mieszkaniec pól’.

Polack - od Polak ‘nazwa narodowości, mieszkaniec Polski’, to od Polak ‘mieszkaniec pól’.

Polacki - od Polak ‘nazwa narodowości, mieszkaniec Polski’, to od Polak ‘mieszkaniec pól’.

Polaczek - od Polak ‘nazwa narodowości, mieszkaniec Polski’, to od Polak ‘mieszkaniec pól’.

Polaczkiewicz - od Polak ‘nazwa narodowości, mieszkaniec Polski’, to od Polak ‘mieszkaniec pól’.

Polaczuk - od Polak ‘nazwa narodowości, mieszkaniec Polski’, to od Polak ‘mieszkaniec pól’.

Polaczy - od Polak ‘nazwa narodowości, mieszkaniec Polski’, to od Polak ‘mieszkaniec pól’.

Polaczyk - od Polak ‘nazwa narodowości, mieszkaniec Polski’, to od Polak ‘mieszkaniec pól’.

Polaczyński - od Polak ‘nazwa narodowości, mieszkaniec Polski’, to od Polak ‘mieszkaniec pól’.

Polak - od Polak ‘nazwa narodowości, mieszkaniec Polski’, to od Polak ‘mieszkaniec pól’.

Polakow - od Polak ‘nazwa narodowości, mieszkaniec Polski’, to od Polak ‘mieszkaniec pól’.

Polakowicz - od Polak ‘nazwa narodowości, mieszkaniec Polski’, to od Polak ‘mieszkaniec pól’.

Polakowić - od Polak ‘nazwa narodowości, mieszkaniec Polski’, to od Polak ‘mieszkaniec pól’.

Polakowski - od Polak ‘nazwa narodowości, mieszkaniec Polski’, to od Polak ‘mieszkaniec pól’.

Polaków - od Polak ‘nazwa narodowości, mieszkaniec Polski’, to od Polak ‘mieszkaniec pól’.

Polcik - od pierwotnych zdrobnień od imion pełnych typu Leopold, Hipolit, Apoloniusz.

Polcikiewicz - od pierwotnych zdrobnień od imion pełnych typu Leopold, Hipolit, Apoloniusz.

Polcin - od nazwy współczesnego miasta Połczyn Zdrój w poiwiecie białogardzkim.

Polcoch - od pierwotnych zdrobnień od imion pełnych typu Leopold, Hipolit, Apoloniusz.

Polcuch - od pierwotnych zdrobnień od imion pełnych typu Leopold, Hipolit, Apoloniusz.

Polcyn - od nazwy współczesnego miasta Połczyn Zdrój w poiwiecie białogardzkim.

Polec - od pierwotnych zdrobnień od imion pełnych typu Leopold, Hipolit, Apoloniusz.

Polech - od pierwotnych zdrobnień od imion pełnych typu Leopold, Hipolit, Apoloniusz.

Polej - od polej ‘rodzaj mięty’.

Polejewski - od polej ‘rodzaj mięty’.

Polejowski - od polej ‘rodzaj mięty’.

Poltz - od nazwy miejscowości Polz w Maklemburgii bądź Police, ewentualnie od średnio-wysoko-niemieckiego bolz ‘trzpień, sworzeń; dusza w żelazku; strzała z łuku, pocisk’.

Polum - od połomić ‘połamać’, też od nazwy miejscowej Połom Mały, gmina Czchów, województwo tarnowskie, od dawnego Konopki-Połomia, gmina Zambrów, województwo łomżyńskie.

Polzeniusz - od pierwotnych zdrobnień od imion pełnych typu Leopold, Hipolit, Apoloniusz.

Polzer - od pierwotnych zdrobnień od imion pełnych typu Leopold, Hipolit, Apoloniusz.

Polzin - od nazwy współczesnego miasta Połczyn Zdrój w poiwiecie białogardzkim.

Polzner - od pierwotnych zdrobnień od imion pełnych typu Leopold, Hipolit, Apoloniusz.

Połcyn - od nazwy współczesnego miasta Połczyn Zdrój w poiwiecie białogardzkim.

Połcz - od nazwy miejscowości Polz w Maklemburgii bądź Police, ewentualnie od średnio-wysoko-niemieckiego bolz ‘trzpień, sworzeń; dusza w żelazku; strzała z łuku, pocisk’.

Połłum - od połomić ‘połamać’, też od nazwy miejscowej Połom Mały, gmina Czchów, województwo tarnowskie, od dawnego Konopki-Połomia, gmina Zambrów, województwo łomżyńskie.

Połłun - od połomić ‘połamać’, też od nazwy miejscowej Połom Mały, gmina Czchów, województwo tarnowskie, od dawnego Konopki-Połomia, gmina Zambrów, województwo łomżyńskie.

Połom - od połomić ‘połamać’, też od nazwy miejscowej Połom Mały, gmina Czchów, województwo tarnowskie, od dawnego Konopki-Połomia, gmina Zambrów, województwo łomżyńskie.

Połomiec - od połomić ‘połamać’, też od nazwy miejscowej Połom Mały, gmina Czchów, województwo tarnowskie, od dawnego Konopki-Połomia, gmina Zambrów, województwo łomżyńskie.

Połomka - od połomić ‘połamać’, też od nazwy miejscowej Połom Mały, gmina Czchów, województwo tarnowskie, od dawnego Konopki-Połomia, gmina Zambrów, województwo łomżyńskie.

Połomski - od połomić ‘połamać’, też od nazwy miejscowej Połom Mały, gmina Czchów, województwo tarnowskie, od dawnego Konopki-Połomia, gmina Zambrów, województwo łomżyńskie.

Połum - od połomić ‘połamać’, też od nazwy miejscowej Połom Mały, gmina Czchów, województwo tarnowskie, od dawnego Konopki-Połomia, gmina Zambrów, województwo łomżyńskie.

Pomaz - od czasownika pomazać lub od imiesłowu pomazany ‘potarty maścią, węglem smołą’ lub ‘wybraniec, pomazaniec Boga; namaszczony’.

Pomazana - od czasownika pomazać lub od imiesłowu pomazany ‘potarty maścią, węglem smołą’ lub ‘wybraniec, pomazaniec Boga; namaszczony’.

Pomazanek - od czasownika pomazać lub od imiesłowu pomazany ‘potarty maścią, węglem smołą’ lub ‘wybraniec, pomazaniec Boga; namaszczony’.

Pomazanka - od czasownika pomazać lub od imiesłowu pomazany ‘potarty maścią, węglem smołą’ lub ‘wybraniec, pomazaniec Boga; namaszczony’.

Pomazanko - od czasownika pomazać lub od imiesłowu pomazany ‘potarty maścią, węglem smołą’ lub ‘wybraniec, pomazaniec Boga; namaszczony’.

Pomazany - od czasownika pomazać lub od imiesłowu pomazany ‘potarty maścią, węglem smołą’ lub ‘wybraniec, pomazaniec Boga; namaszczony’.

Pomazański - od czasownika pomazać lub od imiesłowu pomazany ‘potarty maścią, węglem smołą’ lub ‘wybraniec, pomazaniec Boga; namaszczony’.

Pomażański - od czasownika pomazać lub od imiesłowu pomazany ‘potarty maścią, węglem smołą’ lub ‘wybraniec, pomazaniec Boga; namaszczony’.

Pomes - od czasownika pomesiować ‘spędzić czas na mesiowaniu’, czyli robieniu mesiek ‘oczek, pętli na końcu szpagatu, sznurka, bata’.

Pomesna - od czasownika pomesiować ‘spędzić czas na mesiowaniu’, czyli robieniu mesiek ‘oczek, pętli na końcu szpagatu, sznurka, bata’.

Pomesny - od czasownika pomesiować ‘spędzić czas na mesiowaniu’, czyli robieniu mesiek ‘oczek, pętli na końcu szpagatu, sznurka, bata’.

Pomezański - od nazwy historycznej krainy pruskiej Pomezania.

Pomezna - od czasownika pomesiować ‘spędzić czas na mesiowaniu’, czyli robieniu mesiek ‘oczek, pętli na końcu szpagatu, sznurka, bata’.

Pomezny - od czasownika pomesiować ‘spędzić czas na mesiowaniu’, czyli robieniu mesiek ‘oczek, pętli na końcu szpagatu, sznurka, bata’.

Pomężański - od nazwy historycznej krainy pruskiej Pomezania.

Pomorin - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy krainy geograficznej Pomorze i łacińskiej nazwy Pomerania.

Pomorski - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy krainy geograficznej Pomorze i łacińskiej nazwy Pomerania.

Pomoryn - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy krainy geograficznej Pomorze i łacińskiej nazwy Pomerania.

Pomorynko - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy krainy geograficznej Pomorze i łacińskiej nazwy Pomerania.

Pomoryń - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy krainy geograficznej Pomorze i łacińskiej nazwy Pomerania.

Pomorzański - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy krainy geograficznej Pomorze i łacińskiej nazwy Pomerania.

Pomorzewski - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy krainy geograficznej Pomorze i łacińskiej nazwy Pomerania.

Pomorzyński - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy krainy geograficznej Pomorze i łacińskiej nazwy Pomerania.

Poniedziałek - od poniedziałek ‘dzień tygodnia’.

Poniedziela - od poniedziałek ‘dzień tygodnia’.

Poniedzielnik - od poniedziałek ‘dzień tygodnia’.

Poniedzielski - od poniedziałek ‘dzień tygodnia’.

Poniedziełko - od poniedziałek ‘dzień tygodnia’.

Poniedziłek - od poniedziałek ‘dzień tygodnia’.

Ponka - od pan, pani.

Ponke - od pan, pani.

Pop - od pop ‘duchowny prawosławny’, w dawnej polszczyźnie w ogóle ‘duchowny’.

Popek - od zdrobnienie od pop ‘duchowny prawosławny’, w dawnej polszczyźnie w ogóle ‘duchowny’.

Popiel - od popiół ‘kurz, pył, proch’.

Popiel - od popiół.

Popiela - od popiół ‘kurz, pył, proch’.

Popiela - od popiół.

Popielacz - od popiół ‘kurz, pył, proch’.

Popielacz - od popiół.

Popielak - od popiół.

Popielar - od rzeczownika popielarz ‘człowiek, który popiół pali, zbiera, sprzedaje’.

Popielar - od popiół.

Popielarczak - od rzeczownika popielarz ‘człowiek, który popiół pali, zbiera, sprzedaje’.

Popielarczak - od popiół.

Popielarczyk - od rzeczownika popielarz ‘człowiek, który popiół pali, zbiera, sprzedaje’.

Popielarczyk - od popiół.

Popielarek - od rzeczownika popielarz ‘człowiek, który popiół pali, zbiera, sprzedaje’.

Popielarek - od popiół.

Popielarski - od rzeczownika popielarz ‘człowiek, który popiół pali, zbiera, sprzedaje’ lub od nazwy miejscowej Popielarka w gminie Płoniawy-Bramura w województwie ostrołęckim, Popielarnia w gminie Ostrów Mazowiecki, w województwie ostrołęckim, Popielarnia w gminie Wielgomłyn, w województwie piotrkowskim, Popielarze w gminie Tarczym w województwie warszawskim.

Popielarski - od popiół.

Popielarz - od popiół ‘kurz, pył, proch’.

Popielarz - od rzeczownika popielarz ‘człowiek, który popiół pali, zbiera, sprzedaje’.

Popielarz - od popiół.

Popielas - od popiół ‘kurz, pył, proch’.

Popielas - od popiół.

Popielaski - od popiół ‘kurz, pył, proch’.

Popielasta - od popiół.

Popielasty - od popiół.

Popielasz - od rzeczownika popielarz ‘człowiek, który popiół pali, zbiera, sprzedaje’.

Popielec - od popiół ‘kurz, pył, proch’.

Popielnik - od popiół.

Popielorz - od popiół.

Popiełek - od popiół ‘kurz, pył, proch’.

Popiełka - od popiół.

Popil - od popiół.

Popioł - od popiół ‘kurz, pył, proch’.

Popiołek - od popiół ‘kurz, pył, proch’.

Popiołek - od popiół.

Popiołka - od popiół ‘kurz, pył, proch’.

Popiołka - od popiół.

Popiół - od popiół ‘kurz, pył, proch’.

Popko - od zdrobnienie od pop ‘duchowny prawosławny’, w dawnej polszczyźnie w ogóle ‘duchowny’.

Poposki - utworzone od nazwiska Pop za pomocą przyrostka oski, to od pop ‘duchowny prawosławny’, w dawnej polszczyźnie w ogóle ‘duchowny’.

Popowski - utworzone od nazwiska Pop za pomocą przyrostka owski, to od pop ‘duchowny prawosławny’, w dawnej polszczyźnie w ogóle ‘duchowny’.

Porzycki - od nazwy wsi Purzyce w powiecie ciechanowskim.

Posen - od nazwy miasta wojewódzkiego, stolicy Wielkopolski Poznań i jego nazw zniemczonych.

Post - od post, poszczenie ‘powstrzymywanie się od spożywania potraw mięsnych’ lub ‘powściągnienie od rozkosznych potraw, jako mięsa, zwłaszcza czasów od Kościola naznaczonych’.

Postek - od post, poszczenie ‘powstrzymywanie się od spożywania potraw mięsnych’ lub ‘powściągnienie od rozkosznych potraw, jako mięsa, zwłaszcza czasów od Kościola naznaczonych’.

Postel - od apostoł, z greckiego apóstolos ‘posłaniec, poseł’, przejęte do polskiego jako określenie ‘ucznia Chrystusa’.

Postell - od apostoł, z greckiego apóstolos ‘posłaniec, poseł’, przejęte do polskiego jako określenie ‘ucznia Chrystusa’.

Postelska - od apostoł, z greckiego apóstolos ‘posłaniec, poseł’, przejęte do polskiego jako określenie ‘ucznia Chrystusa’.

Poster - od post, poszczenie ‘powstrzymywanie się od spożywania potraw mięsnych’ lub ‘powściągnienie od rozkosznych potraw, jako mięsa, zwłaszcza czasów od Kościola naznaczonych’.

Postnik - od postnik ‘poszczący’.

Postnikoff - od postnik ‘poszczący’.

Postnikow - od postnik ‘poszczący’.

Postol - od gwarowego rzeczownika postoł ‘apostoł’.

Postolak - od gwarowego rzeczownika postoł ‘apostoł’.

Postolenko - od gwarowego rzeczownika postoł ‘apostoł’.

Postolka - od gwarowego rzeczownika postoł ‘apostoł’.

Postolski - od gwarowego rzeczownika postoł ‘apostoł’.

Postoluk - od gwarowego rzeczownika postoł ‘apostoł’.

Postoła - od gwarowego rzeczownika postoł ‘apostoł’.

Postołek - od gwarowego rzeczownika postoł ‘apostoł’.

Postołow - od gwarowego rzeczownika postoł ‘apostoł’.

Postołowicz - od gwarowego rzeczownika postoł ‘apostoł’.

Postołowski - od gwarowego rzeczownika postoł ‘apostoł’.

Postowar - nazwa tego, ‘który gotował, warzył, jak w poście’.

Postowicz - od post, poszczenie ‘powstrzymywanie się od spożywania potraw mięsnych’ lub ‘powściągnienie od rozkosznych potraw, jako mięsa, zwłaszcza czasów od Kościola naznaczonych’.

Postowski - od post, poszczenie ‘powstrzymywanie się od spożywania potraw mięsnych’ lub ‘powściągnienie od rozkosznych potraw, jako mięsa, zwłaszcza czasów od Kościola naznaczonych’.

Potrac - od potracić ‘utracic wszystko po kolei’.

Potraca - od potracić ‘utracic wszystko po kolei’.

Potracki - od potracić ‘utracic wszystko po kolei’.

Potrać - od potracić ‘utracic wszystko po kolei’.

Potratz - od potracić ‘utracic wszystko po kolei’.

Potratzki - od potracić ‘utracic wszystko po kolei’.

Potrukaniec - od rzeczownika pospolitego pokrakus ‘pokraka; z niechęcią ‘dorsz’ lub od imienia Patryk.

Potrukus - od rzeczownika pospolitego pokrakus ‘pokraka; z niechęcią ‘dorsz’ lub od imienia Patryk.

Potrych - od rzeczownika pospolitego pokrakus ‘pokraka; z niechęcią ‘dorsz’ lub od imienia Patryk.

Potryk - od rzeczownika pospolitego pokrakus ‘pokraka; z niechęcią ‘dorsz’ lub od imienia Patryk.

Potryka - od rzeczownika pospolitego pokrakus ‘pokraka; z niechęcią ‘dorsz’ lub od imienia Patryk.

Potrykała - od rzeczownika pospolitego pokrakus ‘pokraka; z niechęcią ‘dorsz’ lub od imienia Patryk.

Potrykas - od rzeczownika pospolitego pokrakus ‘pokraka; z niechęcią ‘dorsz’ lub od imienia Patryk.

Potrykowski - od rzeczownika pospolitego pokrakus ‘pokraka; z niechęcią ‘dorsz’ lub od imienia Patryk.

Potrykus - od rzeczownika pospolitego pokrakus ‘pokraka; z niechęcią ‘dorsz’ lub od imienia Patryk.

Potrykuś - od rzeczownika pospolitego pokrakus ‘pokraka; z niechęcią ‘dorsz’ lub od imienia Patryk.

Pozeń - od nazwy miasta wojewódzkiego, stolicy Wielkopolski Poznań i jego nazw zniemczonych.

Poznań - od nazwy miasta wojewódzkiego, stolicy Wielkopolski Poznań i jego nazw zniemczonych.

Poznański - od nazwy miasta wojewódzkiego, stolicy Wielkopolski Poznań i jego nazw zniemczonych.

Poznar - od nazwy miasta wojewódzkiego, stolicy Wielkopolski Poznań i jego nazw zniemczonych.

Poznarowczyk - od nazwy miasta wojewódzkiego, stolicy Wielkopolski Poznań i jego nazw zniemczonych.

Poznarowicz - od nazwy miasta wojewódzkiego, stolicy Wielkopolski Poznań i jego nazw zniemczonych.

Pozner - od nazwy miasta wojewódzkiego, stolicy Wielkopolski Poznań i jego nazw zniemczonych.

Poznerowicz - od nazwy miasta wojewódzkiego, stolicy Wielkopolski Poznań i jego nazw zniemczonych.

Pożycki - od nazwy wsi Pużyce w powiecie lęborskim.

Półtorak - od rzeczownika polskiego półtorak, półtorak ‘moneta o wartości półtora grosza; gatunek mocnego miodu pitnego; wóz szeroki; duży garnek gliniany; kilkunastoskibowy zagon u drobnej szlachty’.

Półtorakiewicz - od rzeczownika polskiego półtorak, półtorak ‘moneta o wartości półtora grosza; gatunek mocnego miodu pitnego; wóz szeroki; duży garnek gliniany; kilkunastoskibowy zagon u drobnej szlachty’.

Półtorakowski - od rzeczownika polskiego półtorak, półtorak ‘moneta o wartości półtora grosza; gatunek mocnego miodu pitnego; wóz szeroki; duży garnek gliniany; kilkunastoskibowy zagon u drobnej szlachty’.

Półtoranos - od rzeczownika polskiego półtorak, półtorak ‘moneta o wartości półtora grosza; gatunek mocnego miodu pitnego; wóz szeroki; duży garnek gliniany; kilkunastoskibowy zagon u drobnej szlachty’.

Półtorczak - od rzeczownika polskiego półtorak, półtorak ‘moneta o wartości półtora grosza; gatunek mocnego miodu pitnego; wóz szeroki; duży garnek gliniany; kilkunastoskibowy zagon u drobnej szlachty’.

Półtorczyk - od rzeczownika polskiego półtorak, półtorak ‘moneta o wartości półtora grosza; gatunek mocnego miodu pitnego; wóz szeroki; duży garnek gliniany; kilkunastoskibowy zagon u drobnej szlachty’.

Półtorek - od rzeczownika polskiego półtorak, półtorak ‘moneta o wartości półtora grosza; gatunek mocnego miodu pitnego; wóz szeroki; duży garnek gliniany; kilkunastoskibowy zagon u drobnej szlachty’.

Półtorniak - od rzeczownika polskiego półtorak, półtorak ‘moneta o wartości półtora grosza; gatunek mocnego miodu pitnego; wóz szeroki; duży garnek gliniany; kilkunastoskibowy zagon u drobnej szlachty’.

Pradel - od średnio-wysoko-niemieckiego broede, brode ‘kruchy, łamliwy, słaby’.

Pradela - od średnio-wysoko-niemieckiego broede, brode ‘kruchy, łamliwy, słaby’.

Pradelak - od średnio-wysoko-niemieckiego broede, brode ‘kruchy, łamliwy, słaby’.

Pradelis - od średnio-wysoko-niemieckiego broede, brode ‘kruchy, łamliwy, słaby’.

Pradella - od średnio-wysoko-niemieckiego broede, brode ‘kruchy, łamliwy, słaby’.

Pradelles - od średnio-wysoko-niemieckiego broede, brode ‘kruchy, łamliwy, słaby’.

Pradlewski - od średnio-wysoko-niemieckiego broede, brode ‘kruchy, łamliwy, słaby’.

Pranczak - od kaszubskiego pranga ‘pręga’.

Pranczek - od kaszubskiego pranga ‘pręga’.

Pranczk - od kaszubskiego pranga ‘pręga’.

Pranczka - od kaszubskiego pranga ‘pręga’.

Pranczke - od kaszubskiego pranga ‘pręga’.

Pranczyk - od kaszubskiego pranga ‘pręga’.

Pranga - od kaszubskiego pranga ‘pręga’.

Prange - od kaszubskiego pranga ‘pręga’.

Pranschke - od kaszubskiego pranga ‘pręga’.

Pranszchke - od kaszubskiego pranga ‘pręga’.

Pranszke - od kaszubskiego pranga ‘pręga’.

Predal - od średnio-wysoko-niemieckiego broede, brode ‘kruchy, łamliwy, słaby’.

Predalle - od średnio-wysoko-niemieckiego broede, brode ‘kruchy, łamliwy, słaby’.

Predehl - od średnio-wysoko-niemieckiego broede, brode ‘kruchy, łamliwy, słaby’.

Predel - od średnio-wysoko-niemieckiego broede, brode ‘kruchy, łamliwy, słaby’.

Predela - od średnio-wysoko-niemieckiego broede, brode ‘kruchy, łamliwy, słaby’.

Predell - od średnio-wysoko-niemieckiego broede, brode ‘kruchy, łamliwy, słaby’.

Preder - od średnio-wysoko-niemieckiego broede, brode ‘kruchy, łamliwy, słaby’.

Prejna - od kaszubskiego rzeczownika pren, prena, prim ‘duży gwóźdź metalowy lub drewniany kołek’.

Premka - od rzeczownika prymka ‘tytoń używany do żucia’.

Premke - od rzeczownika prymka ‘tytoń używany do żucia’.

Pren - od kaszubskiego rzeczownika pren, prena, prim ‘duży gwóźdź metalowy lub drewniany kołek’.

Prena - od kaszubskiego rzeczownika pren, prena, prim ‘duży gwóźdź metalowy lub drewniany kołek’.

Prengowski - od pręga.

Pręg - od pręga.

Pręga - od pręga.

Pręgal - od pręga.

Pręgowski - od pręga.

Priba - od zdrobnionego imienia Przyb, Przybo lub Przyba, to od staro pomorskich i staropolskich imion typu Przybycześć, Przybygniew, Przybymir, Przybyrad.

Pribbenow - od nazwy wsi Pribbenow pod Stavenhagen w powiecie Malchin w Maklemburgii.

Pribbnow - od nazwy wsi Pribbenow pod Stavenhagen w powiecie Malchin w Maklemburgii.

Pribe - od zdrobnionego imienia Przyb, Przybo lub Przyba, to od staro pomorskich i staropolskich imion typu Przybycześć, Przybygniew, Przybymir, Przybyrad.

Pribnow - od nazwy wsi Pribbenow pod Stavenhagen w powiecie Malchin w Maklemburgii.

Prieba - od zdrobnionego imienia Przyb, Przybo lub Przyba, to od staro pomorskich i staropolskich imion typu Przybycześć, Przybygniew, Przybymir, Przybyrad.

Priebe - od zdrobnionego imienia Przyb, Przybo lub Przyba, to od staro pomorskich i staropolskich imion typu Przybycześć, Przybygniew, Przybymir, Przybyrad.

Pril - od niemieckiego Brühl ‘podmokła łąka porośnięta krzewami’.

Prilewski - od niemieckiego Brühl ‘podmokła łąka porośnięta krzewami’.

Prill - od niemieckiego Brühl ‘podmokła łąka porośnięta krzewami’.

Primka - od rzeczownika prymka ‘tytoń używany do żucia’.

Primke - od rzeczownika prymka ‘tytoń używany do żucia’.

Primko - od rzeczownika prymka ‘tytoń używany do żucia’.

Priner - od kaszubskiego rzeczownika pren, prena, prim ‘duży gwóźdź metalowy lub drewniany kołek’.

Prinke - od kaszubskiego rzeczownika pren, prena, prim ‘duży gwóźdź metalowy lub drewniany kołek’.

Proehnke - od kaszubskiego rzeczownika pren, prena, prim ‘duży gwóźdź metalowy lub drewniany kołek’.

Proemke - od rzeczownika prymka ‘tytoń używany do żucia’.

Proena - od kaszubskiego rzeczownika pren, prena, prim ‘duży gwóźdź metalowy lub drewniany kołek’.

Proma - od rzeczownika prymka ‘tytoń używany do żucia’.

Promień - od rzeczownika pospolitego promień ‘wiązka świetlna wydobywająca się ze świecącego przedmiotu, źródła światła’.

Promieński - od rzeczownika pospolitego promień ‘wiązka świetlna wydobywająca się ze świecącego przedmiotu, źródła światła’.

Promiński - od rzeczownika pospolitego promień ‘wiązka świetlna wydobywająca się ze świecącego przedmiotu, źródła światła’.

Promka - od rzeczownika prymka ‘tytoń używany do żucia’.

Promyk - od rzeczownika pospolitego promień ‘wiązka świetlna wydobywająca się ze świecącego przedmiotu, źródła światła’.

Pron - od kaszubskiego rzeczownika pren, prena, prim ‘duży gwóźdź metalowy lub drewniany kołek’.

Pronka - od kaszubskiego rzeczownika pren, prena, prim ‘duży gwóźdź metalowy lub drewniany kołek’.

Propa - od rzeczownika pospolitego propa, propka ‘korek do zatykania butelki, pławik korkowy lub drewniany u sieci rybackiej’, przenośnie ‘gruba, mała dziewczyna’.

Propaczek - od rzeczownika pospolitego propa, propka ‘korek do zatykania butelki, pławik korkowy lub drewniany u sieci rybackiej’, przenośnie ‘gruba, mała dziewczyna’.

Propaczewski - od rzeczownika pospolitego propa, propka ‘korek do zatykania butelki, pławik korkowy lub drewniany u sieci rybackiej’, przenośnie ‘gruba, mała dziewczyna’.

Prope - od rzeczownika pospolitego propa, propka ‘korek do zatykania butelki, pławik korkowy lub drewniany u sieci rybackiej’, przenośnie ‘gruba, mała dziewczyna’.

Propp - od rzeczownika pospolitego propa, propka ‘korek do zatykania butelki, pławik korkowy lub drewniany u sieci rybackiej’, przenośnie ‘gruba, mała dziewczyna’.

Proppe - od rzeczownika pospolitego propa, propka ‘korek do zatykania butelki, pławik korkowy lub drewniany u sieci rybackiej’, przenośnie ‘gruba, mała dziewczyna’.

Prusał - od zniemczonych form nazwy osobowej Prus.

Prusała - od zniemczonych form nazwy osobowej Prus.

Prusau - od zniemczonych form nazwy osobowej Prus.

Prustk - od nazwy miejscowej Pruszcz.

Pruszcz - od nazwy miejscowej Pruszcz.

Pruszczak - od nazwy miejscowej Pruszcz.

Pruszczeński - od nazwy miejscowej Pruszcz.

Pruszczyński - od nazwy miejscowej Pruszcz.

Pryba - od zdrobnionego imienia Przyb, Przybo lub Przyba, to od staro pomorskich i staropolskich imion typu Przybycześć, Przybygniew, Przybymir, Przybyrad.

Prybe - od zdrobnionego imienia Przyb, Przybo lub Przyba, to od staro pomorskich i staropolskich imion typu Przybycześć, Przybygniew, Przybymir, Przybyrad.

Pryber - od zdrobnionego imienia Przyb, Przybo lub Przyba, to od staro pomorskich i staropolskich imion typu Przybycześć, Przybygniew, Przybymir, Przybyrad.

Prybich - od zdrobnionego imienia Przyb, Przybo lub Przyba, to od staro pomorskich i staropolskich imion typu Przybycześć, Przybygniew, Przybymir, Przybyrad.

Prybicho - od zdrobnionego imienia Przyb, Przybo lub Przyba, to od staro pomorskich i staropolskich imion typu Przybycześć, Przybygniew, Przybymir, Przybyrad.

Pryczek - od kaszubskiego rzeczownika pryk w znaczeniu ‘tyczka, drążek’ lub od pryk ‘lekceważąco o człowieku zniedołężniałym’.

Pryczka - od kaszubskiego rzeczownika pryk w znaczeniu ‘tyczka, drążek’ lub od pryk ‘lekceważąco o człowieku zniedołężniałym’.

Pryczkowski - od kaszubskiego rzeczownika pryk w znaczeniu ‘tyczka, drążek’ lub od pryk ‘lekceważąco o człowieku zniedołężniałym’.

Pryk - od kaszubskiego rzeczownika pryk w znaczeniu ‘tyczka, drążek’ lub od pryk ‘lekceważąco o człowieku zniedołężniałym’.

Pryka - od kaszubskiego rzeczownika pryk w znaczeniu ‘tyczka, drążek’ lub od pryk ‘lekceważąco o człowieku zniedołężniałym’.

Pryl - od niemieckiego Brühl ‘podmokła łąka porośnięta krzewami’.

Pryla - od niemieckiego Brühl ‘podmokła łąka porośnięta krzewami’.

Prylewski - od niemieckiego Brühl ‘podmokła łąka porośnięta krzewami’.

Prymka - od rzeczownika prymka ‘tytoń używany do żucia’.

Przedcieczeński - od Priedtiecza ‘przydomek św. Jana Chrzciciela w Kościele Prawosławnym, czyli po polsku ‘poprzednik, prekursor, zwiastun’.

Przedcieczyński - od Priedtiecza ‘przydomek św. Jana Chrzciciela w Kościele Prawosławnym, czyli po polsku ‘poprzednik, prekursor, zwiastun’.

Przedcieszyński - od Priedtiecza ‘przydomek św. Jana Chrzciciela w Kościele Prawosławnym, czyli po polsku ‘poprzednik, prekursor, zwiastun’.

Przybyciel - od czasownika przybyć.

Przybycien - od przybycień ‘rok przestępny i dzień przestępny’.

Przybycień - od przybycień ‘rok przestępny i dzień przestępny’.

Przybycin - od przybycień ‘rok przestępny i dzień przestępny’.

Przybyl - od czasownika przybyć.

Przybył - od czasownika przybyć.

Przybyła - od czasownika przybyć.

Przybysz - od przybysz.

Przybyszek - od przybysz.

Przybyszewski - od licznych nazw miejscowych typu Przybyszew, Przybyszewo, Przybyszów.

Przysucha - od nazwy miasta Przysucha w województwie radomskim.

Przysuszyński - od nazwy miasta Przysucha w województwie radomskim.

Przytarski - od nazwy miejscowej Przytarnia nad jeziorem Wdzydze, w parafii Wiele.

Pstrąg - od pstrąg ‘nazwa gatunku ryby’.

Pstrągowski - od pstrąg ‘nazwa gatunku ryby’.

Pstrąng - od pstrąg ‘nazwa gatunku ryby’.

Pstręg - od pstrąg ‘nazwa gatunku ryby’.

Pstręgowski - od pstrąg ‘nazwa gatunku ryby’.

Pstronek - od pstrąg ‘nazwa gatunku ryby’.

Pstrong - od pstrąg ‘nazwa gatunku ryby’.

Pstrongowski - od pstrąg ‘nazwa gatunku ryby’.

Ptach - od ptak.

Ptaczek - od ptak.

Ptaczkiewicz - od ptak.

Ptak - od ptak.

Ptasiewicz - od ptak.

Ptasik - od ptak.

Ptasikiewicz - od ptak.

Ptasinski - od ptak.

Ptasiński - od ptak.

Ptaszek - od ptak.

Ptaszewski - od ptak.

Ptaszkiewicz - od ptak.

Ptaszkowski - od ptak.

Pubac - etymologia trudna, może od nazwy wsi Pobądz pod Białogardem, niemczonej w ciągu dziejów.

Pubacki - etymologia trudna, może od nazwy wsi Pobądz pod Białogardem, niemczonej w ciągu dziejów.

Pubanc - etymologia trudna, może od nazwy wsi Pobądz pod Białogardem, niemczonej w ciągu dziejów.

Pubaniewicz - etymologia trudna, może od nazwy wsi Pobądz pod Białogardem, niemczonej w ciągu dziejów.

Pubanz - etymologia trudna, może od nazwy wsi Pobądz pod Białogardem, niemczonej w ciągu dziejów.

Puch - od rzeczownika puch w staropolszczyźnie ‘para, opar, wyziew’; też ‘pukanie, wybuch; puch u gęsi’, też ‘słaby zarost’.

Pucher - od zdrobnionego czy spieszczonego imienia Poch, to od imienia chrześcijańskiego Polikarp.

Pucherski - od zdrobnionego czy spieszczonego imienia Poch, to od imienia chrześcijańskiego Polikarp.

Puchert - od zdrobnionego czy spieszczonego imienia Poch, to od imienia chrześcijańskiego Polikarp.

Puchowicz - od rzeczownika puch w staropolszczyźnie ‘para, opar, wyziew’; też ‘pukanie, wybuch; puch u gęsi’, też ‘słaby zarost’.

Puchowiec - od rzeczownika puch w staropolszczyźnie ‘para, opar, wyziew’; też ‘pukanie, wybuch; puch u gęsi’, też ‘słaby zarost’.

Puchowny - od rzeczownika puch w staropolszczyźnie ‘para, opar, wyziew’; też ‘pukanie, wybuch; puch u gęsi’, też ‘słaby zarost’.

Puchowski - od rzeczownika puch w staropolszczyźnie ‘para, opar, wyziew’; też ‘pukanie, wybuch; puch u gęsi’, też ‘słaby zarost’.

Pudewil - od nazwy wsi notowanej między innymi Podewils, Pudewilsch, zwanej po polsku od 1945 roku Podwilcze w powiecie białogardzkim.

Pudwel - od nazwy wsi notowanej między innymi Podewils, Pudewilsch, zwanej po polsku od 1945 roku Podwilcze w powiecie białogardzkim.

Pułtorak - od rzeczownika polskiego półtorak, półtorak ‘moneta o wartości półtora grosza; gatunek mocnego miodu pitnego; wóz szeroki; duży garnek gliniany; kilkunastoskibowy zagon u drobnej szlachty’.

Pułtorakiewicz - od rzeczownika polskiego półtorak, półtorak ‘moneta o wartości półtora grosza; gatunek mocnego miodu pitnego; wóz szeroki; duży garnek gliniany; kilkunastoskibowy zagon u drobnej szlachty’.

Pułtorakowski - od rzeczownika polskiego półtorak, półtorak ‘moneta o wartości półtora grosza; gatunek mocnego miodu pitnego; wóz szeroki; duży garnek gliniany; kilkunastoskibowy zagon u drobnej szlachty’.

Pułtoranos - od rzeczownika polskiego półtorak, półtorak ‘moneta o wartości półtora grosza; gatunek mocnego miodu pitnego; wóz szeroki; duży garnek gliniany; kilkunastoskibowy zagon u drobnej szlachty’.

Pułtorniak - od rzeczownika polskiego półtorak, półtorak ‘moneta o wartości półtora grosza; gatunek mocnego miodu pitnego; wóz szeroki; duży garnek gliniany; kilkunastoskibowy zagon u drobnej szlachty’.

Pup - od rzeczownika pupa ‘lalka; ukochane dziecko’, zapożyczonego z niemieckiego Puppe.

Pupa - od rzeczownika pupa ‘lalka; ukochane dziecko’, zapożyczonego z niemieckiego Puppe.

Pupacz - od rzeczownika pupa ‘lalka; ukochane dziecko’, zapożyczonego z niemieckiego Puppe.

Pupek - od rzeczownika pupa ‘lalka; ukochane dziecko’, zapożyczonego z niemieckiego Puppe.

Pupel - od rzeczownika pupa ‘lalka; ukochane dziecko’, zapożyczonego z niemieckiego Puppe.

Pupiałło - od rzeczownika pupa ‘lalka; ukochane dziecko’, zapożyczonego z niemieckiego Puppe.

Pupiało - od rzeczownika pupa ‘lalka; ukochane dziecko’, zapożyczonego z niemieckiego Puppe.

Pupiec - od rzeczownika pupa ‘lalka; ukochane dziecko’, zapożyczonego z niemieckiego Puppe.

Pupienin - od rzeczownika pupa ‘lalka; ukochane dziecko’, zapożyczonego z niemieckiego Puppe.

Pupik - od rzeczownika pupa ‘lalka; ukochane dziecko’, zapożyczonego z niemieckiego Puppe.

Pupka - od rzeczownika pupa ‘lalka; ukochane dziecko’, zapożyczonego z niemieckiego Puppe.

Pupkiewcz - od rzeczownika pupa ‘lalka; ukochane dziecko’, zapożyczonego z niemieckiego Puppe.

Pupko - od rzeczownika pupa ‘lalka; ukochane dziecko’, zapożyczonego z niemieckiego Puppe.

Pupkowski - od rzeczownika pupa ‘lalka; ukochane dziecko’, zapożyczonego z niemieckiego Puppe.

Puplewicz - od rzeczownika pupa ‘lalka; ukochane dziecko’, zapożyczonego z niemieckiego Puppe.

Pupp - od rzeczownika pupa ‘lalka; ukochane dziecko’, zapożyczonego z niemieckiego Puppe.

Puppel - od rzeczownika pupa ‘lalka; ukochane dziecko’, zapożyczonego z niemieckiego Puppe.

Purcki - od nazwy wsi Purda.

Purda - od nazwy wsi Purda.

Purdak - od nazwy wsi Purda.

Purdeńko - od nazwy wsi Purda.

Purdewski - od nazwy wsi Purda.

Purdyk - od nazwy wsi Purda.

Purdyn - od nazwy wsi Purda.

Purta - od purtać ‘pierdzieć, zanieczyszczać powietrze’.

Purtak - od purtać ‘pierdzieć, zanieczyszczać powietrze’.

Purtal - od purtać ‘pierdzieć, zanieczyszczać powietrze’.

Purtaś - od purtać ‘pierdzieć, zanieczyszczać powietrze’.

Purtek - od purtać ‘pierdzieć, zanieczyszczać powietrze’.

Purto - od purtać ‘pierdzieć, zanieczyszczać powietrze’.

Purtok - od purtać ‘pierdzieć, zanieczyszczać powietrze’.

Purtoń - od purtać ‘pierdzieć, zanieczyszczać powietrze’.

Purtowski - od purtać ‘pierdzieć, zanieczyszczać powietrze’.

Purtul - od purtać ‘pierdzieć, zanieczyszczać powietrze’.

Purtulak - od purtać ‘pierdzieć, zanieczyszczać powietrze’.

Purzecki - od nazw miejscowych typu Purzec, Purzyce w powiecie rypińskim.

Purzyc - od nazw miejscowych typu Purzec, Purzyce w powiecie rypińskim.

Purzycki - od nazw miejscowych typu Purzec, Purzyce w powiecie rypińskim.

Putkamer - po niemiecku ‘podkomorzy’.

Putorak - od rzeczownika polskiego półtorak, półtorak ‘moneta o wartości półtora grosza; gatunek mocnego miodu pitnego; wóz szeroki; duży garnek gliniany; kilkunastoskibowy zagon u drobnej szlachty’.

Pych - od pych, pycha, pyszka ‘wynoszenie się nad innych, pogardzanie drugimi, nadymanie się’.

Pycha - od pych, pycha, pyszka ‘wynoszenie się nad innych, pogardzanie drugimi, nadymanie się’.

Pyrcha - od czasownika pierzchać.

Pyrich - od nazwy miasta Pyrzyce w województwie szczecińskim.

Pyrk - od kaszubskiego përk ‘mały śledzik, od gwarowego, głównie wielkopolskiego rzeczownika perka, pyrka, najczęściej używanego w liczbie mnogiej pyrki ‘ziemniak, ziemniaki’, też od średnio-dolno-niemieckiego perk ‘ogrodzenie, zagroda dla owiec’.

Pyrka - od kaszubskiego përk ‘mały śledzik, od gwarowego, głównie wielkopolskiego rzeczownika perka, pyrka, najczęściej używanego w liczbie mnogiej pyrki ‘ziemniak, ziemniaki’, też od średnio-dolno-niemieckiego perk ‘ogrodzenie, zagroda dla owiec’.

Pyrkowski - od kaszubskiego përk ‘mały śledzik, od gwarowego, głównie wielkopolskiego rzeczownika perka, pyrka, najczęściej używanego w liczbie mnogiej pyrki ‘ziemniak, ziemniaki’, też od średnio-dolno-niemieckiego perk ‘ogrodzenie, zagroda dla owiec’.

Pyrzewski - od nazwy miasta Pyrzyce w województwie szczecińskim.

Pyrzycki - od nazwy miasta Pyrzyce w województwie szczecińskim.

Pyszałek - od pych, pycha, pyszka ‘wynoszenie się nad innych, pogardzanie drugimi, nadymanie się’.

Pyszka - od pych, pycha, pyszka ‘wynoszenie się nad innych, pogardzanie drugimi, nadymanie się’.

Pyszke - od pych, pycha, pyszka ‘wynoszenie się nad innych, pogardzanie drugimi, nadymanie się’.

Pyszkiewicz - od pych, pycha, pyszka ‘wynoszenie się nad innych, pogardzanie drugimi, nadymanie się’.

Pyszko - od pych, pycha, pyszka ‘wynoszenie się nad innych, pogardzanie drugimi, nadymanie się’.

Pyszkowski - od pych, pycha, pyszka ‘wynoszenie się nad innych, pogardzanie drugimi, nadymanie się’.

Pyszków - od pych, pycha, pyszka ‘wynoszenie się nad innych, pogardzanie drugimi, nadymanie się’.

Pyszny - od pych, pycha, pyszka ‘wynoszenie się nad innych, pogardzanie drugimi, nadymanie się’.

Rabisch - od raba, zdrobniale rabka ‘maciora, świnia prośna, też świnia karmiąca prosięta’, też od gwarowego roba ‘kobieta dorosła; zona; kobieta niechlujna, nieporządna; świnia, świnia prośna, świnia z prosiętami’.

Rabisz - od raba, zdrobniale rabka ‘maciora, świnia prośna, też świnia karmiąca prosięta’, też od gwarowego roba ‘kobieta dorosła; zona; kobieta niechlujna, nieporządna; świnia, świnia prośna, świnia z prosiętami’.

Rabiszka - od raba, zdrobniale rabka ‘maciora, świnia prośna, też świnia karmiąca prosięta’, też od gwarowego roba ‘kobieta dorosła; zona; kobieta niechlujna, nieporządna; świnia, świnia prośna, świnia z prosiętami’.

Rac - od zdrobnień staropolskich imion złożonych typu Radosław, Rościsław.

Rachalski - od nazwy miejscowej Rachow, też Rechau w Saksonii; od imienia Rafał.

Rachał - od nazwy miejscowej Rachow, też Rechau w Saksonii; od imienia Rafał.

Rachała - od nazwy miejscowej Rachow, też Rechau w Saksonii; od imienia Rafał.

Rachau - od nazwy miejscowej Rachow, też Rechau w Saksonii.

Radac - od zdrobnień staropolskiego imienia złożonego Radosław.

Radacz - od zdrobnień staropolskiego imienia złożonego Radosław.

Radatz - od zdrobnień staropolskiego imienia złożonego Radosław.

Raddatz - od zdrobnień staropolskiego imienia złożonego Radosław.

Radek - od zdrobnień imienia Radosław Radek, Raszek.

Rademacher - od niemieckich słów Rad ‘kolo’ i machen ‘robić’.

Radiusz - od łacińskiego radius ‘promień’.

Radjusz - od łacińskiego radius ‘promień’.

Radke - od zdrobnień imienia Radosław Radek, Raszek.

Radki - od zdrobnień imienia Radosław Radek, Raszek.

Radkie - od zdrobnień imienia Radosław Radek, Raszek.

Radko - od zdrobnień imienia Radosław Radek, Raszek.

Radliński - od nazwy wsi Redlin, dziś Redlino w powiecie białogardzkim.

Radom - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy miasta Radom i jego mieszkańców.

Radoma - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy miasta Radom i jego mieszkańców.

Radoman - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy miasta Radom i jego mieszkańców.

Radomańczyk - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy miasta Radom i jego mieszkańców.

Radomiak - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy miasta Radom i jego mieszkańców.

Radomian - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy miasta Radom i jego mieszkańców.

Radomsk - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy miasta Radom i jego mieszkańców.

Radomski - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy miasta Radom i jego mieszkańców.

Radomsko - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy miasta Radom i jego mieszkańców.

Radtka - od zdrobnień imienia Radosław Radek, Raszek.

Radtke - od zdrobnień imienia Radosław Radek, Raszek.

Radtkie - od zdrobnień imienia Radosław Radek, Raszek.

Radtkowski - od zdrobnień imienia Radosław Radek, Raszek.

Radwan - od nazwy herbowej Radwan notowanej od 1409 roku, ta od nazwy osobowej Radwan, a ta od imiesłowu biernego od czasownika radować się.

Radwanek - od nazwy herbowej Radwan notowanej od 1409 roku, ta od nazwy osobowej Radwan, a ta od imiesłowu biernego od czasownika radować się.

Radwaniak - od nazwy herbowej Radwan notowanej od 1409 roku, ta od nazwy osobowej Radwan, a ta od imiesłowu biernego od czasownika radować się.

Radwanic - od nazwy herbowej Radwan notowanej od 1409 roku, ta od nazwy osobowej Radwan, a ta od imiesłowu biernego od czasownika radować się.

Radwaniec - od nazwy herbowej Radwan notowanej od 1409 roku, ta od nazwy osobowej Radwan, a ta od imiesłowu biernego od czasownika radować się.

Radwanik - od nazwy herbowej Radwan notowanej od 1409 roku, ta od nazwy osobowej Radwan, a ta od imiesłowu biernego od czasownika radować się.

Radwanis - od nazwy herbowej Radwan notowanej od 1409 roku, ta od nazwy osobowej Radwan, a ta od imiesłowu biernego od czasownika radować się.

Radwaniuk - od nazwy herbowej Radwan notowanej od 1409 roku, ta od nazwy osobowej Radwan, a ta od imiesłowu biernego od czasownika radować się.

Radwanowicz - od nazwy herbowej Radwan notowanej od 1409 roku, ta od nazwy osobowej Radwan, a ta od imiesłowu biernego od czasownika radować się.

Radwanowski - od nazwy herbowej Radwan notowanej od 1409 roku, ta od nazwy osobowej Radwan, a ta od imiesłowu biernego od czasownika radować się.

Radwańczyk - od nazwy herbowej Radwan notowanej od 1409 roku, ta od nazwy osobowej Radwan, a ta od imiesłowu biernego od czasownika radować się.

Radwański - od nazwy herbowej Radwan notowanej od 1409 roku, ta od nazwy osobowej Radwan, a ta od imiesłowu biernego od czasownika radować się.

Radys - od francuskiego radice, czy niemieckiego Radieschen ‘rzodkiewka’.

Radyszewski - od francuskiego radice, czy niemieckiego Radieschen ‘rzodkiewka’.

Radyszkiewicz - od francuskiego radice, czy niemieckiego Radieschen ‘rzodkiewka’.

Radyszuk - od francuskiego radice, czy niemieckiego Radieschen ‘rzodkiewka’.

Radyza - od francuskiego radice, czy niemieckiego Radieschen ‘rzodkiewka’.

Radzimiński - od nazwy wsi Radzim w powiecie obornickim i w powiecie gnieźnieńskim w Wielkopolsce lub od imienia Radzim.

Radzimski - od nazwy wsi Radzim w powiecie obornickim i w powiecie gnieźnieńskim w Wielkopolsce lub od imienia Radzim.

Raepka - (zniemczone) od wyrazów pospolitych rzepa, rzepka ‘roślina warzywna’.

Raepke - (zniemczone) od wyrazów pospolitych rzepa, rzepka ‘roślina warzywna’.

Raguza - od historycznej łacińskiej nazwy dzisiejszego Dubrownika w Chorwacji Ragusium, po włosku Raguza.

Raguze - od historycznej łacińskiej nazwy dzisiejszego Dubrownika w Chorwacji Ragusium, po włosku Raguza.

Rahmel - od rąb, rąbać.

Rajch - od niemieckiego przymiotnika reich ‘bogaty’, wywodzącego się ze średnio-wysoko-niemieckiego rich (e), rich pierwotnie ‘potężny, silny’.

Rajche - od niemieckiego przymiotnika reich ‘bogaty’, wywodzącego się ze średnio-wysoko-niemieckiego rich (e), rich pierwotnie ‘potężny, silny’.

Rajcher - od niemieckiego przymiotnika reich ‘bogaty’, wywodzącego się ze średnio-wysoko-niemieckiego rich (e), rich pierwotnie ‘potężny, silny’.

Rajchwald - od niemieckiej nazwy wsi Reichwald, dziś Wały w powiecie wołowski, w wokewództwie wrocławskim.

Rajtar - od niemieckiego rzeczownika Reiter ‘jeździec konny’.

Rajter - od niemieckiego rzeczownika Reiter ‘jeździec konny’.

Rajtman - od niemieckiego rzeczownika Reiter ‘jeździec konny’.

Rajtner - od niemieckiego rzeczownika Reiter ‘jeździec konny’.

Rajtor - od niemieckiego rzeczownika Reiter ‘jeździec konny’.

Rajtur - od niemieckiego rzeczownika Reiter ‘jeździec konny’.

Rak - od rak.

Rake - od rak.

Rambiert - od imienia Rambiert.

Ramel - od rąb, rąbać.

Ramel - od rąb, rąbać.

Ramela - od rąb, rąbać.

Ramelow - od rąb, rąbać.

Ramhel - od rąb, rąbać.

Ramla - od rąb, rąbać.

Ramlau - od średnio-dolno-niemieckiego ram ‘baran, skop’.

Ramlow - od średnio-dolno-niemieckiego ram ‘baran, skop’.

Rammel - od rąb, rąbać.

Raneck - od przymiotnika ranny, dawniej rany ‘ranny; wczesny’.

Ranek - od przymiotnika ranny, dawniej rany ‘ranny; wczesny’.

Raniec - od przymiotnika ranny, dawniej rany ‘ranny; wczesny’.

Ranik - od przymiotnika ranny, dawniej rany ‘ranny; wczesny’.

Ranis - od przymiotnika ranny, dawniej rany ‘ranny; wczesny’.

Rankau - od nazwy wsi Rankau, po polsku Ręków w powiecie wrocławskim.

Ranus - od przymiotnika ranny, dawniej rany ‘ranny; wczesny’.

Ranz - od przymiotnika ranny, dawniej rany ‘ranny; wczesny’.

Raschke - od zdrobnień imienia Radosław Radek, Raszek.

Rasmus - od greckiego imienia Erasmós, to od przymiotnika erasmos ‘miły, wdzięcznym przyjemny, upragniony’, a to od czasownika eramai ‘kocham’.

Raszek - od zdrobnień imienia Radosław Radek, Raszek.

Rataj - od dawnego rzeczownika pospolitego rataj ‘oracz, rolnik’.

Ratajczak - od dawnego rzeczownika pospolitego rataj ‘oracz, rolnik’.

Ratajek - od dawnego rzeczownika pospolitego rataj ‘oracz, rolnik’.

Ratajski - od dawnego rzeczownika pospolitego rataj ‘oracz, rolnik’.

Ratenow - od słowiańskiej nazwy miejscowości w Maklemburgii, której nazwa brzmiała Ratenowe, Rathenowe, ta od imienia zdrobnionego Racień, od imion dwuczłonowych typu Racibor, Racimir, Racisław.

Ratenów - od słowiańskiej nazwy miejscowości w Maklemburgii, której nazwa brzmiała Ratenowe, Rathenowe, ta od imienia zdrobnionego Racień, od imion dwuczłonowych typu Racibor, Racimir, Racisław.

Rathenow - od słowiańskiej nazwy miejscowości w Maklemburgii, której nazwa brzmiała Ratenowe, Rathenowe, ta od imienia zdrobnionego Racień, od imion dwuczłonowych typu Racibor, Racimir, Racisław.

Rathnau - od słowiańskiej nazwy miejscowości w Maklemburgii, której nazwa brzmiała Ratenowe, Rathenowe, ta od imienia zdrobnionego Racień, od imion dwuczłonowych typu Racibor, Racimir, Racisław.

Rathnaw - od słowiańskiej nazwy miejscowości w Maklemburgii, której nazwa brzmiała Ratenowe, Rathenowe, ta od imienia zdrobnionego Racień, od imion dwuczłonowych typu Racibor, Racimir, Racisław.

Rathnów - od słowiańskiej nazwy miejscowości w Maklemburgii, której nazwa brzmiała Ratenowe, Rathenowe, ta od imienia zdrobnionego Racień, od imion dwuczłonowych typu Racibor, Racimir, Racisław.

Ratka - od zdrobnień imienia Radosław Radek, Raszek.

Ratke - od zdrobnień imienia Radosław Radek, Raszek.

Ratko - od zdrobnień imienia Radosław Radek, Raszek.

Ratz - od zdrobnień staropolskich imion złożonych typu Radosław, Rościsław.

Rautenberg - od nazwy miejscowej Rautenberg, dziś Radziejewo pod Zblewem w powiecie starogardzkim.

Reberg - od nazwy wsi Rehberg, dziś Jabłonowo w powiecie reszelskim

Rebischke - od raba, zdrobniale rabka ‘maciora, świnia prośna, też świnia karmiąca prosięta’, też od gwarowego roba ‘kobieta dorosła; zona; kobieta niechlujna, nieporządna; świnia, świnia prośna, świnia z prosiętami’.

Rebisz - od raba, zdrobniale rabka ‘maciora, świnia prośna, też świnia karmiąca prosięta’, też od gwarowego roba ‘kobieta dorosła; zona; kobieta niechlujna, nieporządna; świnia, świnia prośna, świnia z prosiętami’.

Rebiszka - od raba, zdrobniale rabka ‘maciora, świnia prośna, też świnia karmiąca prosięta’, też od gwarowego roba ‘kobieta dorosła; zona; kobieta niechlujna, nieporządna; świnia, świnia prośna, świnia z prosiętami’.

Rebiszke - od raba, zdrobniale rabka ‘maciora, świnia prośna, też świnia karmiąca prosięta’, też od gwarowego roba ‘kobieta dorosła; zona; kobieta niechlujna, nieporządna; świnia, świnia prośna, świnia z prosiętami’.

Rechciński - od nazwy miejscowych Reksin, Rzechcino pod Gdańskiem.

Rechta - od nazwy miejscowych Reksin, Rzechcino pod Gdańskiem.

Recke - od nazwy miasta Reda w powiecie wejherowskim.

Recki - od nazwy miasta Reda w powiecie wejherowskim.

Reckie - od nazwy miasta Reda w powiecie wejherowskim.

Reclaf - od wariantów imienia Radosław: Racław, Recław, Reclaw, Retzlaf, Retzlaff.

Reclaff - od wariantów imienia Radosław: Racław, Recław, Reclaw, Retzlaf, Retzlaff.

Reclaw - od wariantów imienia Radosław: Racław, Recław, Reclaw, Retzlaf, Retzlaff.

Recław - od wariantów imienia Radosław: Racław, Recław, Reclaw, Retzlaf, Retzlaff.

Recławocicz - od wariantów imienia Radosław: Racław, Recław, Reclaw, Retzlaf, Retzlaff.

Recławski - od wariantów imienia Radosław: Racław, Recław, Reclaw, Retzlaf, Retzlaff.

Reda - od nazwy miasta Reda w powiecie wejherowskim.

Redak - od nazwy miasta Reda w powiecie wejherowskim.

Rede - od nazwy miasta Reda w powiecie wejherowskim.

Redis - od francuskiego radice, czy niemieckiego Radieschen ‘rzodkiewka’.

Redisz - od francuskiego radice, czy niemieckiego Radieschen ‘rzodkiewka’.

Redlin - od nazwy wsi Redlin, dziś Redlino w powiecie białogardzkim.

Redlina - od nazwy wsi Redlin, dziś Redlino w powiecie białogardzkim.

Redliński - od nazwy wsi Redlin, dziś Redlino w powiecie białogardzkim.

Redwac - od nazwy herbowej Radwan notowanej od 1409 roku, ta od nazwy osobowej Radwan, a ta od imiesłowu biernego od czasownika radować się.

Redwan - od nazwy herbowej Radwan notowanej od 1409 roku, ta od nazwy osobowej Radwan, a ta od imiesłowu biernego od czasownika radować się.

Redwanc - od nazwy herbowej Radwan notowanej od 1409 roku, ta od nazwy osobowej Radwan, a ta od imiesłowu biernego od czasownika radować się.

Redwanowski - od nazwy herbowej Radwan notowanej od 1409 roku, ta od nazwy osobowej Radwan, a ta od imiesłowu biernego od czasownika radować się.

Redwansz - od nazwy herbowej Radwan notowanej od 1409 roku, ta od nazwy osobowej Radwan, a ta od imiesłowu biernego od czasownika radować się.

Redwanz - od nazwy herbowej Radwan notowanej od 1409 roku, ta od nazwy osobowej Radwan, a ta od imiesłowu biernego od czasownika radować się.

Redziak - od nazwy miasta Reda w powiecie wejherowskim.

Redzimski - od nazwy wsi Radzim w powiecie obornickim i w powiecie gnieźnieńskim w Wielkopolsce lub od imienia Radzim.

Redzka - od nazwy miasta Reda w powiecie wejherowskim.

Redzke - od nazwy miasta Reda w powiecie wejherowskim.

Refus - od nazwy wsi Rehfeld (liczne).

Regel - od rygiel ‘zasuwa u drzwi’, też od regiel ‘lesiste zbocza gór’, te od łacińskiego regula ‘prawidło’.

Regiel - od rygiel ‘zasuwa u drzwi’, też od regiel ‘lesiste zbocza gór’, te od łacińskiego regula ‘prawidło’.

Regil - od rygiel ‘zasuwa u drzwi’, też od regiel ‘lesiste zbocza gór’, te od łacińskiego regula ‘prawidło’.

Reglik - od rygiel ‘zasuwa u drzwi’, też od regiel ‘lesiste zbocza gór’, te od łacińskiego regula ‘prawidło’.

Reglin - od rygiel ‘zasuwa u drzwi’, też od regiel ‘lesiste zbocza gór’, te od łacińskiego regula ‘prawidło’.

Regling - od rygiel ‘zasuwa u drzwi’, też od regiel ‘lesiste zbocza gór’, te od łacińskiego regula ‘prawidło’.

Regliński - od rygiel ‘zasuwa u drzwi’, też od regiel ‘lesiste zbocza gór’, te od łacińskiego regula ‘prawidło’.

Regula - od rygiel ‘zasuwa u drzwi’, też od regiel ‘lesiste zbocza gór’, te od łacińskiego regula ‘prawidło’.

Reguleński - od rygiel ‘zasuwa u drzwi’, też od regiel ‘lesiste zbocza gór’, te od łacińskiego regula ‘prawidło’.

Regulewski - od rygiel ‘zasuwa u drzwi’, też od regiel ‘lesiste zbocza gór’, te od łacińskiego regula ‘prawidło’.

Regulicz - od rygiel ‘zasuwa u drzwi’, też od regiel ‘lesiste zbocza gór’, te od łacińskiego regula ‘prawidło’.

Reguła - od rygiel ‘zasuwa u drzwi’, też od regiel ‘lesiste zbocza gór’, te od łacińskiego regula ‘prawidło’.

Regułka - od rygiel ‘zasuwa u drzwi’, też od regiel ‘lesiste zbocza gór’, te od łacińskiego regula ‘prawidło’.

Regyel - od rygiel ‘zasuwa u drzwi’, też od regiel ‘lesiste zbocza gór’, te od łacińskiego regula ‘prawidło’.

Rehberg - od nazwy wsi Rehberg, dziś Jabłonowo w powiecie reszelskim.

Rehfeld - od nazwy wsi Rehfeld (liczne).

Rehfeldt - od nazwy wsi Rehfeld (liczne).

Rehfuss - od nazwy wsi Rehfeld (liczne).

Reich - od niemieckiego przymiotnika reich ‘bogaty’, wywodzącego się ze średnio-wysoko-niemieckiego rich (e), rich pierwotnie ‘potężny, silny’.

Reiche - od niemieckiego przymiotnika reich ‘bogaty’, wywodzącego się ze średnio-wysoko-niemieckiego rich (e), rich pierwotnie ‘potężny, silny’.

Reicher - od niemieckiego przymiotnika reich ‘bogaty’, wywodzącego się ze średnio-wysoko-niemieckiego rich (e), rich pierwotnie ‘potężny, silny’.

Reichwald - od niemieckiej nazwy wsi Reichwald, dziś Wały w powiecie wołowski, w wokewództwie wrocławskim.

Reiter - od niemieckiego rzeczownika Reiter ‘jeździec konny’.

Rejch - od niemieckiego przymiotnika reich ‘bogaty’, wywodzącego się ze średnio-wysoko-niemieckiego rich (e), rich pierwotnie ‘potężny, silny’.

Rejmus - od genetycznego zdrobnienia chrześcijańskiego imienia Remigiusz, to od remex ‘wioślarz’, remigium ‘wiosłować’.

Rejmuza - od genetycznego zdrobnienia chrześcijańskiego imienia Remigiusz, to od remex ‘wioślarz’, remigium ‘wiosłować’.

Rejtar - od niemieckiego rzeczownika Reiter ‘jeździec konny’.

Rejter - od niemieckiego rzeczownika Reiter ‘jeździec konny’.

Rek - od rak.

Reks - od nazwy miejscowych Reksin, Rzechcino pod Gdańskiem.

Reksa - od nazwy miejscowych Reksin, Rzechcino pod Gdańskiem.

Reksiak - od nazwy miejscowych Reksin, Rzechcino pod Gdańskiem.

Reksin - od nazwy miejscowych Reksin, Rzechcino pod Gdańskiem.

Reksiński - od nazwy miejscowych Reksin, Rzechcino pod Gdańskiem.

Reksyn - od nazwy miejscowych Reksin, Rzechcino pod Gdańskiem.

Rembiert - od imienia Rambiert.

Remierz - od genetycznego zdrobnienia chrześcijańskiego imienia Remigiusz, to od remex ‘wioślarz’, remigium ‘wiosłować’.

Remież - od genetycznego zdrobnienia chrześcijańskiego imienia Remigiusz, to od remex ‘wioślarz’, remigium ‘wiosłować’.

Remięga - od genetycznego zdrobnienia chrześcijańskiego imienia Remigiusz, to od remex ‘wioślarz’, remigium ‘wiosłować’.

Remisch - od genetycznego zdrobnienia chrześcijańskiego imienia Remigiusz, to od remex ‘wioślarz’, remigium ‘wiosłować’.

Remisz - od genetycznego zdrobnienia chrześcijańskiego imienia Remigiusz, to od remex ‘wioślarz’, remigium ‘wiosłować’.

Remus - od genetycznego zdrobnienia chrześcijańskiego imienia Remigiusz, to od remex ‘wioślarz’, remigium ‘wiosłować’.

Remuss - od genetycznego zdrobnienia chrześcijańskiego imienia Remigiusz, to od remex ‘wioślarz’, remigium ‘wiosłować’.

Remusz - od genetycznego zdrobnienia chrześcijańskiego imienia Remigiusz, to od remex ‘wioślarz’, remigium ‘wiosłować’.

Remut - od genetycznego zdrobnienia chrześcijańskiego imienia Remigiusz, to od remex ‘wioślarz’, remigium ‘wiosłować’.

Renek - od przymiotnika ranny, dawniej rany ‘ranny; wczesny’.

Reniak - od przymiotnika ranny, dawniej rany ‘ranny; wczesny’.

Reniec - od przymiotnika ranny, dawniej rany ‘ranny; wczesny’.

Renis - od przymiotnika ranny, dawniej rany ‘ranny; wczesny’.

Renisz - od przymiotnika ranny, dawniej rany ‘ranny; wczesny’.

Renk - od przymiotnika ranny, dawniej rany ‘ranny; wczesny’.

Renka - od przymiotnika ranny, dawniej rany ‘ranny; wczesny’.

Renke - od przymiotnika ranny, dawniej rany ‘ranny; wczesny’.

Rentz - od przymiotnika ranny, dawniej rany ‘ranny; wczesny’.

Renusch - od przymiotnika ranny, dawniej rany ‘ranny; wczesny’.

Renusz - od przymiotnika ranny, dawniej rany ‘ranny; wczesny’.

Renz - od przymiotnika ranny, dawniej rany ‘ranny; wczesny’.

Renzmann - od przymiotnika ranny, dawniej rany ‘ranny; wczesny’.

Reńca - od przymiotnika ranny, dawniej rany ‘ranny; wczesny’.

Rep - od nazwy wsi Rzepowo, po niemiecku Reppow w powiecie szczecineckim.

Repa - od wyrazów pospolitych rzepa, rzepka ‘roślina warzywna’.

Repa - od nazwy wsi Rzepowo, po niemiecku Reppow w powiecie szczecineckim.

Repczyński - od wyrazów pospolitych rzepa, rzepka ‘roślina warzywna’.

Repiński - od wyrazów pospolitych rzepa, rzepka ‘roślina warzywna’.

Repiński - od nazwy wsi Rzepowo, po niemiecku Reppow w powiecie szczecineckim.

Repka - od wyrazów pospolitych rzepa, rzepka ‘roślina warzywna’.

Repke - od wyrazów pospolitych rzepa, rzepka ‘roślina warzywna’.

Repko - od wyrazów pospolitych rzepa, rzepka ‘roślina warzywna’.

Repkowski - od wyrazów pospolitych rzepa, rzepka ‘roślina warzywna’.

Replin - od nazwy miejscowej Replino, zniemczonej Repplin, powiat pyrzycki.

Repliński - od nazwy miejscowej Replino, zniemczonej Repplin, powiat pyrzycki.

Repow - od nazwy wsi Rzepowo, po niemiecku Reppow w powiecie szczecineckim.

Repowa - od nazwy wsi Rzepowo, po niemiecku Reppow w powiecie szczecineckim.

Reschel - od nazwy miasta powiatowego Reszel w województwie olsztyńskim.

Reschke - od zdrobnień imienia Radosław Radek, Raszek.

Resel - od nazwy miasta powiatowego Reszel w województwie olsztyńskim.

Reselewski - od nazwy miasta powiatowego Reszel w województwie olsztyńskim.

Resl - od nazwy miasta powiatowego Reszel w województwie olsztyńskim.

Reszel - od nazwy miasta powiatowego Reszel w województwie olsztyńskim.

Reszela - od nazwy miasta powiatowego Reszel w województwie olsztyńskim.

Reszelewski - od nazwy miasta powiatowego Reszel w województwie olsztyńskim.

Reszelski - od nazwy miasta powiatowego Reszel w województwie olsztyńskim.

Reszka - od zdrobnień imienia Radosław Radek, Raszek.

Reszke - od zdrobnień imienia Radosław Radek, Raszek.

Reszkiewicz - od zdrobnień imienia Radosław Radek, Raszek.

Reszko - od zdrobnień imienia Radosław Radek, Raszek.

Reszkowski - od zdrobnień imienia Radosław Radek, Raszek.

Retel - od nazwy miejscowości Rytel w gminie Czersk w powiecie chojnickim, ta od nazwy karczmy Retil, która wzięła nazwę od nazwiska jej właściciela Marcina Retil, tp od reitel ‘laska, kij, pałka’.

Retelewski - od nazwy miejscowości Rytel w gminie Czersk w powiecie chojnickim, ta od nazwy karczmy Retil, która wzięła nazwę od nazwiska jej właściciela Marcina Retil, tp od reitel ‘laska, kij, pałka’.

Retelski - od nazwy miejscowości Rytel w gminie Czersk w powiecie chojnickim, ta od nazwy karczmy Retil, która wzięła nazwę od nazwiska jej właściciela Marcina Retil, tp od reitel ‘laska, kij, pałka’.

Retka - od zdrobnień imienia Radosław Radek, Raszek.

Retzlaf - od wariantów imienia Radosław: Racław, Recław, Reclaw, Retzlaf, Retzlaff.

Retzlaff - od wariantów imienia Radosław: Racław, Recław, Reclaw, Retzlaf, Retzlaff.

Rewa - od nazwy wsi Rewa, w gminie i parafii Kosakowo w powiecie puckim.

Rewacki - od nazwy wsi Rewa, w gminie i parafii Kosakowo w powiecie puckim.

Rewaj - od nazwy wsi Rewa, w gminie i parafii Kosakowo w powiecie puckim.

Rewak - od nazwy wsi Rewa, w gminie i parafii Kosakowo w powiecie puckim.

Rewako - od nazwy wsi Rewa, w gminie i parafii Kosakowo w powiecie puckim.

Rewakowicz - od nazwy wsi Rewa, w gminie i parafii Kosakowo w powiecie puckim.

Rewek - od nazwy wsi Rewa, w gminie i parafii Kosakowo w powiecie puckim.

Rewer - od nazwy wsi Rewa, w gminie i parafii Kosakowo w powiecie puckim.

Rewiński - od nazwy wsi Rewa, w gminie i parafii Kosakowo w powiecie puckim.

Rewner - od nazwy wsi Rewa, w gminie i parafii Kosakowo w powiecie puckim.

Rewo - od nazwy wsi Rewa, w gminie i parafii Kosakowo w powiecie puckim.

Rewski - od nazwy wsi Rewa, w gminie i parafii Kosakowo w powiecie puckim.

Rexin - od nazwy miejscowych Reksin, Rzechcino pod Gdańskiem.

Rhoda - w grupie nazwisk pochodzących od rodzić, ród, rodzic, rodnik ‘krewny’ itp., od średnio-dolno-niemieckiego rode ‘czerwony’.

Rhode - w grupie nazwisk pochodzących od rodzić, ród, rodzic, rodnik ‘krewny’ itp., od średnio-dolno-niemieckiego rode ‘czerwony’.

Ribandt - od nazwy osobowej Ryba, notowanej często na północy i w środku Kaszub.

Ribszleger - od górnoniemieckiego rep-sleger ‘kładący obręcze na beczki, bednarz’ i ‘powroźnik’ od Reif ‘obręcz’.

Ribszlegier - od górnoniemieckiego rep-sleger ‘kładący obręcze na beczki, bednarz’ i ‘powroźnik’ od Reif ‘obręcz’.

Richert - od górnoniemieckiego przymiotnika reich i dolnoniemieckiego rich ‘bogaty’.

Ridwelski - od niemieckiego rzeczownika Rind ‘wół’ lub Ring ‘kolo’ i rzeczownika Welle ‘żródło’, czyli oznacza ‘źródło, z którego pojono zwierzęta lub tego, który w pobliżu tego źródła mieszkał’.

Rieb - od starogermańskiego imienia dwuczłonowego Riebold, to od rihhi ‘potężny, mocy’ i boldo, bold ‘wnet’.

Rieband - od nazwy osobowej Ryba, notowanej często na północy i w środku Kaszub.

Riebandt - od nazwy osobowej Ryba, notowanej często na północy i w środku Kaszub.

Riebant - od nazwy osobowej Ryba, notowanej często na północy i w środku Kaszub.

Riebe - od starogermańskiego imienia dwuczłonowego Riebold, to od rihhi ‘potężny, mocy’ i boldo, bold ‘wnet’.

Rieberk - od starogermańskiego imienia dwuczłonowego Riebold, to od rihhi ‘potężny, mocy’ i boldo, bold ‘wnet’.

Rieboldt - od starogermańskiego imienia dwuczłonowego Riebold, to od rihhi ‘potężny, mocy’ i boldo, bold ‘wnet’.

Riebschläger - od starogermańskiego imienia dwuczłonowego Riebold, to od rihhi ‘potężny, mocy’ i boldo, bold ‘wnet’.

Riebschläger - od górnoniemieckiego rep-sleger ‘kładący obręcze na beczki, bednarz’ i ‘powroźnik’ od Reif ‘obręcz’.

Rieder - od niemieckiego rzeczownika Reiter ‘jeździec konny’.

Riege - od nazwy miasta portowego Łotwy nad Bałtykiem Ryga, pisanego po łotewsku i po rosyjsku Riga, po niemiecku Ri (e)Ge.

Riegel - od rygiel ‘zasuwa u drzwi’, też od regiel ‘lesiste zbocza gór’, te od łacińskiego regula ‘prawidło’.

Rieger - od nazwy miasta portowego Łotwy nad Bałtykiem Ryga, pisanego po łotewsku i po rosyjsku Riga, po niemiecku Ri (e)Ge.

Riegier - od nazwy miasta portowego Łotwy nad Bałtykiem Ryga, pisanego po łotewsku i po rosyjsku Riga, po niemiecku Ri (e)Ge.

Riegiert - od nazwy miasta portowego Łotwy nad Bałtykiem Ryga, pisanego po łotewsku i po rosyjsku Riga, po niemiecku Ri (e)Ge.

Riehn - od nazwy wsi Rynowo, po niemiecku Rienow w powiecie łobeskim.

Rien - od nazwy wsi Rynowo, po niemiecku Rienow w powiecie łobeskim.

Riewald - od nazwy miejscowej Rywałd w powiecie Starogard Gdański.

Riga - od nazwy miasta portowego Łotwy nad Bałtykiem Ryga, pisanego po łotewsku i po rosyjsku Riga, po niemiecku Ri (e)Ge.

Rigga - od nazwy miasta portowego Łotwy nad Bałtykiem Ryga, pisanego po łotewsku i po rosyjsku Riga, po niemiecku Ri (e)Ge.

Rinau - od nazwy wsi Rynowo, po niemiecku Rienow w powiecie łobeskim.

Rinc - od przymiotnika ranny, dawniej rany ‘ranny; wczesny’.

Rinca - od przymiotnika ranny, dawniej rany ‘ranny; wczesny’.

Ringwalski - od niemieckiego rzeczownika Rind ‘wół’ lub Ring ‘kolo’ i rzeczownika Welle ‘żródło’, czyli oznacza ‘źródło, z którego pojono zwierzęta lub tego, który w pobliżu tego źródła mieszkał’.

Ringwelski - od niemieckiego rzeczownika Rind ‘wół’ lub Ring ‘kolo’ i rzeczownika Welle ‘żródło’, czyli oznacza ‘źródło, z którego pojono zwierzęta lub tego, który w pobliżu tego źródła mieszkał’.

Rinn - od nazwy wsi Rynowo, po niemiecku Rienow w powiecie łobeskim.

Rinow - od nazwy wsi Rynowo, po niemiecku Rienow w powiecie łobeskim.

Rintz - od przymiotnika ranny, dawniej rany ‘ranny; wczesny’.

Ristau - od zniemczonej nazwy słowiańskiej Ristow, dziś Ryszczewo w powiecie białogardzkim i w powiecie sławieńskim.

Ristow - od zniemczonej nazwy słowiańskiej Ristow, dziś Ryszczewo w powiecie białogardzkim i w powiecie sławieńskim.

Ristowski - od zniemczonej nazwy słowiańskiej Ristow, dziś Ryszczewo w powiecie białogardzkim i w powiecie sławieńskim.

Riwoldt - od nazwy miejscowej Rywałd w powiecie Starogard Gdański.

Robach - od nazwy wsi niemieckiej Rohrbach, ta od Rohrbach ‘potok płynący wśród trzciny’.

Rocol - od zdrobnień staropolskich imion złożonych typu Radosław, Rościsław.

Roctz - od zdrobnień staropolskich imion złożonych typu Radosław, Rościsław.

Roczek - od rok, roczek.

Roczen - od rok, roczek.

Roczeń - od rok, roczek.

Rod - w grupie nazwisk pochodzących od rodzić, ród, rodzic, rodnik ‘krewny’ itp., od średnio-dolno-niemieckiego rode ‘czerwony’.

Roda - w grupie nazwisk pochodzących od rodzić, ród, rodzic, rodnik ‘krewny’ itp., od średnio-dolno-niemieckiego rode ‘czerwony’.

Rodd - w grupie nazwisk pochodzących od rodzić, ród, rodzic, rodnik ‘krewny’ itp., od średnio-dolno-niemieckiego rode ‘czerwony’.

Rode - w grupie nazwisk pochodzących od rodzić, ród, rodzic, rodnik ‘krewny’ itp., od średnio-dolno-niemieckiego rode ‘czerwony’.

Rodecki - w grupie nazwisk pochodzących od rodzić, ród, rodzic, rodnik ‘krewny’ itp., od średnio-dolno-niemieckiego rode ‘czerwony’.

Rodej - w grupie nazwisk pochodzących od rodzić, ród, rodzic, rodnik ‘krewny’ itp., od średnio-dolno-niemieckiego rode ‘czerwony’.

Rodejko - w grupie nazwisk pochodzących od rodzić, ród, rodzic, rodnik ‘krewny’ itp., od średnio-dolno-niemieckiego rode ‘czerwony’.

Rodek - w grupie nazwisk pochodzących od rodzić, ród, rodzic, rodnik ‘krewny’ itp., od średnio-dolno-niemieckiego rode ‘czerwony’.

Rodenko - w grupie nazwisk pochodzących od rodzić, ród, rodzic, rodnik ‘krewny’ itp., od średnio-dolno-niemieckiego rode ‘czerwony’.

Rodeńko - w grupie nazwisk pochodzących od rodzić, ród, rodzic, rodnik ‘krewny’ itp., od średnio-dolno-niemieckiego rode ‘czerwony’.

Roder - w grupie nazwisk pochodzących od rodzić, ród, rodzic, rodnik ‘krewny’ itp., od średnio-dolno-niemieckiego rode ‘czerwony’.

Rodhe - w grupie nazwisk pochodzących od rodzić, ród, rodzic, rodnik ‘krewny’ itp., od średnio-dolno-niemieckiego rode ‘czerwony’.

Rodkin - w grupie nazwisk pochodzących od rodzić, ród, rodzic, rodnik ‘krewny’ itp., od średnio-dolno-niemieckiego rode ‘czerwony’.

Rodko - w grupie nazwisk pochodzących od rodzić, ród, rodzic, rodnik ‘krewny’ itp., od średnio-dolno-niemieckiego rode ‘czerwony’.

Rodkowski - w grupie nazwisk pochodzących od rodzić, ród, rodzic, rodnik ‘krewny’ itp., od średnio-dolno-niemieckiego rode ‘czerwony’.

Rodo - w grupie nazwisk pochodzących od rodzić, ród, rodzic, rodnik ‘krewny’ itp., od średnio-dolno-niemieckiego rode ‘czerwony’.

Rodon - w grupie nazwisk pochodzących od rodzić, ród, rodzic, rodnik ‘krewny’ itp., od średnio-dolno-niemieckiego rode ‘czerwony’.

Rodowicz - w grupie nazwisk pochodzących od rodzić, ród, rodzic, rodnik ‘krewny’ itp., od średnio-dolno-niemieckiego rode ‘czerwony’.

Rodowski - w grupie nazwisk pochodzących od rodzić, ród, rodzic, rodnik ‘krewny’ itp., od średnio-dolno-niemieckiego rode ‘czerwony’.

Rodzynek - od rodzynek, dawniej rodzynka ‘suche winigrono’.

Rodzynka - od rodzynek, dawniej rodzynka ‘suche winigrono’.

Rodzynkiewicz - od rodzynek, dawniej rodzynka ‘suche winigrono’.

Rodzynko - od rodzynek, dawniej rodzynka ‘suche winigrono’.

Rogen - od Rogen ‘żyto’ i Buk, Bük ‘brzuch, brzuszek’.

Rogenbruk - od Rogen ‘żyto’ i Buk, Bük ‘brzuch, brzuszek’.

Rogenbuch - od Rogen ‘żyto’ i Buk, Bük ‘brzuch, brzuszek’.

Rogenbuck - od Rogen ‘żyto’ i Buk, Bük ‘brzuch, brzuszek’.

Rogenbuk - od Rogen ‘żyto’ i Buk, Bük ‘brzuch, brzuszek’.

Roggen - od Rogen ‘żyto’ i Buk, Bük ‘brzuch, brzuszek’.

Roggenbruch - od Rogen ‘żyto’ i Buk, Bük ‘brzuch, brzuszek’.

Roggenbruk - od Rogen ‘żyto’ i Buk, Bük ‘brzuch, brzuszek’.

Roggenbuch - od Rogen ‘żyto’ i Buk, Bük ‘brzuch, brzuszek’.

Roggenbuck - od Rogen ‘żyto’ i Buk, Bük ‘brzuch, brzuszek’.

Roggenbuk - od Rogen ‘żyto’ i Buk, Bük ‘brzuch, brzuszek’.

Rohda - w grupie nazwisk pochodzących od rodzić, ród, rodzic, rodnik ‘krewny’ itp., od średnio-dolno-niemieckiego rode ‘czerwony’.

Rohde - w grupie nazwisk pochodzących od rodzić, ród, rodzic, rodnik ‘krewny’ itp., od średnio-dolno-niemieckiego rode ‘czerwony’.

Rohdziński - w grupie nazwisk pochodzących od rodzić, ród, rodzic, rodnik ‘krewny’ itp., od średnio-dolno-niemieckiego rode ‘czerwony’.

Rohloff - od rola ‘ziemia uprawna’.

Rohraf - od rola ‘ziemia uprawna’.

Rohraff - od rola ‘ziemia uprawna’.

Rok - od rok, roczek.

Rola - od rzeczownika pospolitego rola.

Rolaff - od rola ‘ziemia uprawna’.

Roland - od imienia chrześcijańskiego Roland, to od niemieckiego Ruhm ‘sława’, i Land ‘kraj, ziemia’.

Rolando - od imienia chrześcijańskiego Roland, to od niemieckiego Ruhm ‘sława’, i Land ‘kraj, ziemia’.

Rolant - od imienia chrześcijańskiego Roland, to od niemieckiego Ruhm ‘sława’, i Land ‘kraj, ziemia’.

Rolbecki - od nazwy wsi królewskiej Rolbik w gminie Brusy, w powiecie chojnickim.

Rolbiecki - od nazwy wsi królewskiej Rolbik w gminie Brusy, w powiecie chojnickim.

Rolik - od rzeczownika pospolitego rola.

Rolikowski - od rzeczownika pospolitego rola.

Rolinowicz - od rzeczownika pospolitego rola.

Roliński - od rzeczownika pospolitego rola.

Rolirad - od rzeczownika pospolitego rola.

Rollof - od rola ‘ziemia uprawna’.

Rolniczak - od rolnik.

Rolnik - od rolnik.

Rolnikowski - od rolnik.

Rolof - od rola ‘ziemia uprawna’.

Roloff - od rola ‘ziemia uprawna’.

Rolow - od rola ‘ziemia uprawna’.

Rolów - od rola ‘ziemia uprawna’.

Rolski - od rzeczownika pospolitego rola.

Rom - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy miasta Rzym, stolicy Włoch i nazwy jego mieszkańców.

Roma - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy miasta Rzym, stolicy Włoch i nazwy jego mieszkańców.

Romak - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy miasta Rzym, stolicy Włoch i nazwy jego mieszkańców.

Rome - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy miasta Rzym, stolicy Włoch i nazwy jego mieszkańców.

Romer - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy miasta Rzym, stolicy Włoch i nazwy jego mieszkańców.

Ropel - od genetycznych zdrobnień lub spieszczeń imion germańskich opartych na staro-wysoko-niemieckim rzeczowniku hröd, dziś w niemczyźnie brzmiącym Ruhm ‘sława’: Roger, Roland, Romuald, Robert, Rupert.

Ropela - od genetycznych zdrobnień lub spieszczeń imion germańskich opartych na staro-wysoko-niemieckim rzeczowniku hröd, dziś w niemczyźnie brzmiącym Ruhm ‘sława’: Roger, Roland, Romuald, Robert, Rupert.

Ropelewski - od genetycznych zdrobnień lub spieszczeń imion germańskich opartych na staro-wysoko-niemieckim rzeczowniku hröd, dziś w niemczyźnie brzmiącym Ruhm ‘sława’: Roger, Roland, Romuald, Robert, Rupert.

Ropell - od genetycznych zdrobnień lub spieszczeń imion germańskich opartych na staro-wysoko-niemieckim rzeczowniku hröd, dziś w niemczyźnie brzmiącym Ruhm ‘sława’: Roger, Roland, Romuald, Robert, Rupert.

Ropella - od genetycznych zdrobnień lub spieszczeń imion germańskich opartych na staro-wysoko-niemieckim rzeczowniku hröd, dziś w niemczyźnie brzmiącym Ruhm ‘sława’: Roger, Roland, Romuald, Robert, Rupert.

Ropelski - od genetycznych zdrobnień lub spieszczeń imion germańskich opartych na staro-wysoko-niemieckim rzeczowniku hröd, dziś w niemczyźnie brzmiącym Ruhm ‘sława’: Roger, Roland, Romuald, Robert, Rupert.

Ropp - od genetycznych zdrobnień lub spieszczeń imion germańskich opartych na staro-wysoko-niemieckim rzeczowniku hröd, dziś w niemczyźnie brzmiącym Ruhm ‘sława’: Roger, Roland, Romuald, Robert, Rupert.

Roppel - od genetycznych zdrobnień lub spieszczeń imion germańskich opartych na staro-wysoko-niemieckim rzeczowniku hröd, dziś w niemczyźnie brzmiącym Ruhm ‘sława’: Roger, Roland, Romuald, Robert, Rupert.

Roppl - od genetycznych zdrobnień lub spieszczeń imion germańskich opartych na staro-wysoko-niemieckim rzeczowniku hröd, dziś w niemczyźnie brzmiącym Ruhm ‘sława’: Roger, Roland, Romuald, Robert, Rupert.

Ropski - od genetycznych zdrobnień lub spieszczeń imion germańskich opartych na staro-wysoko-niemieckim rzeczowniku hröd, dziś w niemczyźnie brzmiącym Ruhm ‘sława’: Roger, Roland, Romuald, Robert, Rupert.

Roraf - od rola ‘ziemia uprawna’.

Roraff - od rola ‘ziemia uprawna’.

Rorand - od imienia chrześcijańskiego Roland, to od niemieckiego Ruhm ‘sława’, i Land ‘kraj, ziemia’.

Rorański - od imienia chrześcijańskiego Roland, to od niemieckiego Ruhm ‘sława’, i Land ‘kraj, ziemia’.

Roschman - od zdrobnienia Rosz, od staropolskiego imienia dwuczłonowego Rościsław lub chrześcijańskiego Roch i niemieckiego Mann ‘człowiek, mężczyzna’ albo od niemieckiego przymiotnika rasch ‘szybki, zwinny, ruchliwy’ i niemieckiego Mann ‘człowiek, mężczyzna’.

Rosembajger - od niemieckiej nazwy wsi Rosenberg, dziś Różyny pod Gdańskiem (od Rose ‘róża’ i Berg ‘góra’).

Rosemberg - od niemieckiej nazwy wsi Rosenberg, dziś Różyny pod Gdańskiem (od Rose ‘róża’ i Berg ‘góra’).

Rosemberger - od niemieckiej nazwy wsi Rosenberg, dziś Różyny pod Gdańskiem (od Rose ‘róża’ i Berg ‘góra’).

Rosenbaiger - od niemieckiej nazwy wsi Rosenberg, dziś Różyny pod Gdańskiem (od Rose ‘róża’ i Berg ‘góra’).

Rosenbaigier - od niemieckiej nazwy wsi Rosenberg, dziś Różyny pod Gdańskiem (od Rose ‘róża’ i Berg ‘góra’).

Rosenbajger - od niemieckiej nazwy wsi Rosenberg, dziś Różyny pod Gdańskiem (od Rose ‘róża’ i Berg ‘góra’).

Rosenbeiger - od niemieckiej nazwy wsi Rosenberg, dziś Różyny pod Gdańskiem (od Rose ‘róża’ i Berg ‘góra’).

Rosenberg - od niemieckiej nazwy wsi Rosenberg, dziś Różyny pod Gdańskiem (od Rose ‘róża’ i Berg ‘góra’).

Rosenberger - od niemieckiej nazwy wsi Rosenberg, dziś Różyny pod Gdańskiem (od Rose ‘róża’ i Berg ‘góra’).

Rosenbergier - od niemieckiej nazwy wsi Rosenberg, dziś Różyny pod Gdańskiem (od Rose ‘róża’ i Berg ‘góra’).

Rosendahl - od niemieckiej nazwy miejscowości Rosenthal, w dolnoniemieckim Rosendal (liczne), np. dziś Bogdanów w powiecie suwalskim, Chude w powiecie wałeckim, Mirosławczyki w powiecie wrocławskim, Mokradl w powiecie świebodzińskim itp.

Rosendal - od niemieckiej nazwy miejscowości Rosenthal, w dolnoniemieckim Rosendal (liczne), np. dziś Bogdanów w powiecie suwalskim, Chude w powiecie wałeckim, Mirosławczyki w powiecie wrocławskim, Mokradl w powiecie świebodzińskim itp.

Rosener - od niemieckiej podstawy Rose ‘róża’.

Rosengart - od nazwy miejscowości Różany w powiecie malborskim.

Rosengart - od nazwy miejscowości Różany w powiecie malborskim.

Rosengarten - od nazwy miejscowości Różany w powiecie malborskim.

Rosenkranc - od niemieckiego Rosenkranz ‘wieniec z róż’, ‘różaniec’.

Rosenkrantz - od niemieckiego Rosenkranz ‘wieniec z róż’, ‘różaniec’.

Rosenkranz - od niemieckiego Rosenkranz ‘wieniec z róż’, ‘różaniec’.

Rosenow - od niemieckiej nazwy wsi Rosenberg, dziś Różyny pod Gdańskiem (od Rose ‘róża’ i Berg ‘góra’).

Rosenowski - od niemieckiej nazwy wsi Rosenberg, dziś Różyny pod Gdańskiem (od Rose ‘róża’ i Berg ‘góra’).

Rosental - od niemieckiej nazwy miejscowości Rosenthal, w dolnoniemieckim Rosendal (liczne), np. dziś Bogdanów w powiecie suwalskim, Chude w powiecie wałeckim, Mirosławczyki w powiecie wrocławskim, Mokradl w powiecie świebodzińskim itp.

Rosenthal - od niemieckiej nazwy miejscowości Rosenthal, w dolnoniemieckim Rosendal (liczne), np. dziś Bogdanów w powiecie suwalskim, Chude w powiecie wałeckim, Mirosławczyki w powiecie wrocławskim, Mokradl w powiecie świebodzińskim itp.

Rostan - od rzeczownika rostań lub rozstanie.

Rostaniec - od rzeczownika rostań lub rozstanie.

Rostankowski - od rzeczownika rostań lub rozstanie.

Rostanowski - od rzeczownika rostań lub rozstanie.

Rostański - od rzeczownika rostań lub rozstanie.

Rosz - od zdrobnienia Rosz, od staropolskiego imienia dwuczłonowego Rościsław lub chrześcijańskiego Roch i niemieckiego Mann ‘człowiek, mężczyzna’ albo od niemieckiego przymiotnika rasch ‘szybki, zwinny, ruchliwy’ i niemieckiego Mann ‘człowiek, mężczyzna’.

Roszak - od zdrobnienia Rosz, od staropolskiego imienia dwuczłonowego Rościsław lub chrześcijańskiego Roch i niemieckiego Mann ‘człowiek, mężczyzna’ albo od niemieckiego przymiotnika rasch ‘szybki, zwinny, ruchliwy’ i niemieckiego Mann ‘człowiek, mężczyzna’.

Roszczyn - od czasownika rozczynić ‘wielokrotnie rozczyniać ciasto, wapno, gips rozrobić, rozgnieść, przegnieść, zaczynić’.

Roszczynala - od czasownika rozczynić ‘wielokrotnie rozczyniać ciasto, wapno, gips rozrobić, rozgnieść, przegnieść, zaczynić’.

Roszczynała - od czasownika rozczynić ‘wielokrotnie rozczyniać ciasto, wapno, gips rozrobić, rozgnieść, przegnieść, zaczynić’.

Roszczynialla - od czasownika rozczynić ‘wielokrotnie rozczyniać ciasto, wapno, gips rozrobić, rozgnieść, przegnieść, zaczynić’.

Roszczynialski - od czasownika rozczynić ‘wielokrotnie rozczyniać ciasto, wapno, gips rozrobić, rozgnieść, przegnieść, zaczynić’.

Roszczynielski - od czasownika rozczynić ‘wielokrotnie rozczyniać ciasto, wapno, gips rozrobić, rozgnieść, przegnieść, zaczynić’.

Roszczyniuk - od czasownika rozczynić ‘wielokrotnie rozczyniać ciasto, wapno, gips rozrobić, rozgnieść, przegnieść, zaczynić’.

Roszczynko - od czasownika rozczynić ‘wielokrotnie rozczyniać ciasto, wapno, gips rozrobić, rozgnieść, przegnieść, zaczynić’.

Roszczyński - od czasownika rozczynić ‘wielokrotnie rozczyniać ciasto, wapno, gips rozrobić, rozgnieść, przegnieść, zaczynić’.

Roszman - od zdrobnienia Rosz, od staropolskiego imienia dwuczłonowego Rościsław lub chrześcijańskiego Roch i niemieckiego Mann ‘człowiek, mężczyzna’ albo od niemieckiego przymiotnika rasch ‘szybki, zwinny, ruchliwy’ i niemieckiego Mann ‘człowiek, mężczyzna’.

Roszmann - od zdrobnienia Rosz, od staropolskiego imienia dwuczłonowego Rościsław lub chrześcijańskiego Roch i niemieckiego Mann ‘człowiek, mężczyzna’ albo od niemieckiego przymiotnika rasch ‘szybki, zwinny, ruchliwy’ i niemieckiego Mann ‘człowiek, mężczyzna’.

Rota - od rzeczownika rota ‘przysięga przed sądem’, ‘oddział wojska’, ‘rodzaj instrumentu muzycznego, poprzednik skrzypiec’; ‘koło; rodzaj tortur’.

Rotkiewicz - od rzeczownika rota ‘przysięga przed sądem’, ‘oddział wojska’, ‘rodzaj instrumentu muzycznego, poprzednik skrzypiec’; ‘koło; rodzaj tortur’.

Rotta - od rzeczownika rota ‘przysięga przed sądem’, ‘oddział wojska’, ‘rodzaj instrumentu muzycznego, poprzednik skrzypiec’; ‘koło; rodzaj tortur’.

Rotzal - od zdrobnień staropolskich imion złożonych typu Radosław, Rościsław.

Rotzel - od zdrobnień staropolskich imion złożonych typu Radosław, Rościsław.

Rotzol - od zdrobnień staropolskich imion złożonych typu Radosław, Rościsław.

Rotzoll - od zdrobnień staropolskich imion złożonych typu Radosław, Rościsław.

Rozenau - od niemieckiej nazwy wsi Rosenberg, dziś Różyny pod Gdańskiem (od Rose ‘róża’ i Berg ‘góra’).

Rozenbaiger - od niemieckiej nazwy wsi Rosenberg, dziś Różyny pod Gdańskiem (od Rose ‘róża’ i Berg ‘góra’).

Rozenbaigier - od niemieckiej nazwy wsi Rosenberg, dziś Różyny pod Gdańskiem (od Rose ‘róża’ i Berg ‘góra’).

Rozenbajger - od niemieckiej nazwy wsi Rosenberg, dziś Różyny pod Gdańskiem (od Rose ‘róża’ i Berg ‘góra’).

Rozenbajgier - od niemieckiej nazwy wsi Rosenberg, dziś Różyny pod Gdańskiem (od Rose ‘róża’ i Berg ‘góra’).

Rozengard - od nazwy miejscowości Różany w powiecie malborskim.

Rozengart - od nazwy miejscowości Różany w powiecie malborskim.

Rozengarten - od nazwy miejscowości Różany w powiecie malborskim.

Rozenkranc - od niemieckiego Rosenkranz ‘wieniec z róż’, ‘różaniec’.

Rozenkranz - od niemieckiego Rosenkranz ‘wieniec z róż’, ‘różaniec’.

Rozenkruz - od niemieckiego Rosenkranz ‘wieniec z róż’, ‘różaniec’.

Rozental - od niemieckiej nazwy miejscowości Rosenthal, w dolnoniemieckim Rosendal (liczne), np. dziś Bogdanów w powiecie suwalskim, Chude w powiecie wałeckim, Mirosławczyki w powiecie wrocławskim, Mokradl w powiecie świebodzińskim itp.

Rozentalski - od niemieckiej nazwy miejscowości Rosenthal, w dolnoniemieckim Rosendal (liczne), np. dziś Bogdanów w powiecie suwalskim, Chude w powiecie wałeckim, Mirosławczyki w powiecie wrocławskim, Mokradl w powiecie świebodzińskim itp.

Rozenthal - od niemieckiej nazwy miejscowości Rosenthal, w dolnoniemieckim Rosendal (liczne), np. dziś Bogdanów w powiecie suwalskim, Chude w powiecie wałeckim, Mirosławczyki w powiecie wrocławskim, Mokradl w powiecie świebodzińskim itp.

Rozmis - od greckiego imienia Erasmós, to od przymiotnika erasmos ‘miły, wdzięcznym przyjemny, upragniony’, a to od czasownika eramai ‘kocham’.

Rozmus - od greckiego imienia Erasmós, to od przymiotnika erasmos ‘miły, wdzięcznym przyjemny, upragniony’, a to od czasownika eramai ‘kocham’.

Rozmys - od greckiego imienia Erasmós, to od przymiotnika erasmos ‘miły, wdzięcznym przyjemny, upragniony’, a to od czasownika eramai ‘kocham’.

Roznar - od niemieckiej podstawy Rose ‘róża’.

Roznarski - od niemieckiej podstawy Rose ‘róża’.

Roznawski - od niemieckiej nazwy wsi Rosenberg, dziś Różyny pod Gdańskiem (od Rose ‘róża’ i Berg ‘góra’).

Rozner - od niemieckiej podstawy Rose ‘róża’.

Roznerski - od niemieckiej podstawy Rose ‘róża’.

Rozonow - od niemieckiej nazwy wsi Rosenberg, dziś Różyny pod Gdańskiem (od Rose ‘róża’ i Berg ‘góra’).

Rozyn - od rodzynek, dawniej rodzynka ‘suche winigrono’.

Rozynek - od rodzynek, dawniej rodzynka ‘suche winigrono’.

Rozynkowski - od rodzynek, dawniej rodzynka ‘suche winigrono’.

Rubach - od nazwy wsi niemieckiej Rohrbach, ta od Rohrbach ‘potok płynący wśród trzciny’.

Ruc - od starogermańskiego imienia złożonego Rudolf, to od staro-wysoko-niemieckiego rzeczownika hröd ‘sława’ i górnoniemieckiego rzeczownika Wolf, dolnoniemieckiego Wulf ‘wilk’.

Ruca - od starogermańskiego imienia złożonego Rudolf, to od staro-wysoko-niemieckiego rzeczownika hröd ‘sława’ i górnoniemieckiego rzeczownika Wolf, dolnoniemieckiego Wulf ‘wilk’.

Ruchalski - od ruch, ruszać.

Ruchała - od ruch, ruszać.

Ruchna - od ruchno ‘szata, odzież’.

Ruchniak - od ruchno ‘szata, odzież’.

Ruchniewicz - od ruchno ‘szata, odzież’.

Ruchno - od ruchno ‘szata, odzież’.

Ruchnowicz - od ruchno ‘szata, odzież’.

Ruchocki - od ruch, ruszać.

Ruchoła - od ruch, ruszać.

Ruchoń - od ruch, ruszać.

Ruchotzki - od ruchno ‘szata, odzież’.

Ruchowicz - od ruchno ‘szata, odzież’.

Ruchowski - od ruchno ‘szata, odzież’.

Rucz - od starogermańskiego imienia złożonego Rudolf, to od staro-wysoko-niemieckiego rzeczownika hröd ‘sława’ i górnoniemieckiego rzeczownika Wolf, dolnoniemieckiego Wulf ‘wilk’.

Rudal - od słowiańskiej nazwy miejscowej podciągniętej do postaci niemieckiej Rudau, po polsku Rudziska w powiecie reszelskim i szczycieńskim.

Rudnik - od staropolskiego rzeczownika rudnik ‘ten, co dobywał rudę’, też od rudnik ‘miejsce, w którym wydobywa się rudę’, czyli kopalnię.

Rudnikowicz - od staropolskiego rzeczownika rudnik ‘ten, co dobywał rudę’, też od rudnik ‘miejsce, w którym wydobywa się rudę’, czyli kopalnię.

Rudnikowski - od staropolskiego rzeczownika rudnik ‘ten, co dobywał rudę’, też od rudnik ‘miejsce, w którym wydobywa się rudę’, czyli kopalnię.

Rudnitzki - od staropolskiego rzeczownika rudnik ‘ten, co dobywał rudę’, też od rudnik ‘miejsce, w którym wydobywa się rudę’, czyli kopalnię.

Rudny - od staropolskiego rzeczownika rudnik ‘ten, co dobywał rudę’, też od rudnik ‘miejsce, w którym wydobywa się rudę’, czyli kopalnię.

Rudow - od słowiańskiej nazwy miejscowej podciągniętej do postaci niemieckiej Rudau, po polsku Rudziska w powiecie reszelskim i szczycieńskim.

Rudowski - od słowiańskiej nazwy miejscowej podciągniętej do postaci niemieckiej Rudau, po polsku Rudziska w powiecie reszelskim i szczycieńskim.

Ruhloff - od rola ‘ziemia uprawna’.

Rulaf - od rola ‘ziemia uprawna’.

Rulaff - od rola ‘ziemia uprawna’.

Rurant - od imienia chrześcijańskiego Roland, to od niemieckiego Ruhm ‘sława’, i Land ‘kraj, ziemia’.

Rus - od przymiotnika rusy ‘czerwony, rudy’, rusawy ‘rudawy’.

Rusek - od przymiotnika rusy ‘czerwony, rudy’, rusawy ‘rudawy’.

Russ - od przymiotnika rusy ‘czerwony, rudy’, rusawy ‘rudawy’.

Russe - od przymiotnika rusy ‘czerwony, rudy’, rusawy ‘rudawy’.

Russek - od przymiotnika rusy ‘czerwony, rudy’, rusawy ‘rudawy’.

Ruthenberg - od nazwy miejscowej Rautenberg, dziś Radziejewo pod Zblewem w powiecie starogardzkim.

Rutsch - od starogermańskiego imienia złożonego Rudolf, to od staro-wysoko-niemieckiego rzeczownika hröd ‘sława’ i górnoniemieckiego rzeczownika Wolf, dolnoniemieckiego Wulf ‘wilk’.

Rutschke - od starogermańskiego imienia złożonego Rudolf, to od staro-wysoko-niemieckiego rzeczownika hröd ‘sława’ i górnoniemieckiego rzeczownika Wolf, dolnoniemieckiego Wulf ‘wilk’.

Rutz - od starogermańskiego imienia złożonego Rudolf, to od staro-wysoko-niemieckiego rzeczownika hröd ‘sława’ i górnoniemieckiego rzeczownika Wolf, dolnoniemieckiego Wulf ‘wilk’.

Ruz - od starogermańskiego imienia złożonego Rudolf, to od staro-wysoko-niemieckiego rzeczownika hröd ‘sława’ i górnoniemieckiego rzeczownika Wolf, dolnoniemieckiego Wulf ‘wilk’.

Ryba - od nazwy osobowej Ryba, notowanej często na północy i w środku Kaszub.

Ryband - od nazwy osobowej Ryba, notowanej często na północy i w środku Kaszub.

Rybandt - od nazwy osobowej Ryba, notowanej często na północy i w środku Kaszub.

Rybant - od nazwy osobowej Ryba, notowanej często na północy i w środku Kaszub.

Rybszleger - od górnoniemieckiego rep-sleger ‘kładący obręcze na beczki, bednarz’ i ‘powroźnik’ od Reif ‘obręcz’.

Rybszlegier - od górnoniemieckiego rep-sleger ‘kładący obręcze na beczki, bednarz’ i ‘powroźnik’ od Reif ‘obręcz’.

Rycer - od niemieckiego rzeczownika Reiter ‘jeździec konny’.

Rycerz - od niemieckiego rzeczownika Reiter ‘jeździec konny’.

Rychert - od górnoniemieckiego przymiotnika reich i dolnoniemieckiego rich ‘bogaty’.

Rydel - od rydel, rydl ‘narzędzie służące do kopania ziemi’.

Rydelak - od rydel, rydl ‘narzędzie służące do kopania ziemi’.

Rydelek - od rydel, rydl ‘narzędzie służące do kopania ziemi’.

Rydelewski - od rydel, rydl ‘narzędzie służące do kopania ziemi’.

Rydell - od rydel, rydl ‘narzędzie służące do kopania ziemi’.

Rydellek - od rydel, rydl ‘narzędzie służące do kopania ziemi’.

Rydelski - od rydel, rydl ‘narzędzie służące do kopania ziemi’.

Rydeł - od rydel, rydl ‘narzędzie służące do kopania ziemi’.

Rydełkiewicz - od rydel, rydl ‘narzędzie służące do kopania ziemi’.

Rydełkowicz - od rydel, rydl ‘narzędzie służące do kopania ziemi’.

Rydełowski - od rydel, rydl ‘narzędzie służące do kopania ziemi’.

Rydwalski - od niemieckiego rzeczownika Rind ‘wół’ lub Ring ‘kolo’ i rzeczownika Welle ‘żródło’, czyli oznacza ‘źródło, z którego pojono zwierzęta lub tego, który w pobliżu tego źródła mieszkał’.

Rydwelski - od niemieckiego rzeczownika Rind ‘wół’ lub Ring ‘kolo’ i rzeczownika Welle ‘żródło’, czyli oznacza ‘źródło, z którego pojono zwierzęta lub tego, który w pobliżu tego źródła mieszkał’.

Ryga - od nazwy miasta portowego Łotwy nad Bałtykiem Ryga, pisanego po łotewsku i po rosyjsku Riga, po niemiecku Ri (e)Ge.

Ryger - od nazwy miasta portowego Łotwy nad Bałtykiem Ryga, pisanego po łotewsku i po rosyjsku Riga, po niemiecku Ri (e)Ge.

Rygge - od nazwy miasta portowego Łotwy nad Bałtykiem Ryga, pisanego po łotewsku i po rosyjsku Riga, po niemiecku Ri (e)Ge.

Rygiel - od rygiel ‘zasuwa u drzwi’, też od regiel ‘lesiste zbocza gór’, te od łacińskiego regula ‘prawidło’.

Rygielski - od rygiel ‘zasuwa u drzwi’, też od regiel ‘lesiste zbocza gór’, te od łacińskiego regula ‘prawidło’.

Rygier - od nazwy miasta portowego Łotwy nad Bałtykiem Ryga, pisanego po łotewsku i po rosyjsku Riga, po niemiecku Ri (e)Ge.

Rygiert - od nazwy miasta portowego Łotwy nad Bałtykiem Ryga, pisanego po łotewsku i po rosyjsku Riga, po niemiecku Ri (e)Ge.

Ryglewicz - od rygiel ‘zasuwa u drzwi’, też od regiel ‘lesiste zbocza gór’, te od łacińskiego regula ‘prawidło’.

Ryglewski - od rygiel ‘zasuwa u drzwi’, też od regiel ‘lesiste zbocza gór’, te od łacińskiego regula ‘prawidło’.

Rygwelski - od niemieckiego rzeczownika Rind ‘wół’ lub Ring ‘kolo’ i rzeczownika Welle ‘żródło’, czyli oznacza ‘źródło, z którego pojono zwierzęta lub tego, który w pobliżu tego źródła mieszkał’.

Ryma - od dawnego polskiego ryma ‘katar’.

Rymsz - nazwisko hybrydalne, to znaczy złożone z elementów dwóch języków: rdzeń Rym pochodzi ze staro-wysoko-niemieckiego rim ‘liczba; linijka tekstu’ i polskiego przyrostka sza.

Rymsza - nazwisko hybrydalne, to znaczy złożone z elementów dwóch języków: rdzeń Rym pochodzi ze staro-wysoko-niemieckiego rim ‘liczba; linijka tekstu’ i polskiego przyrostka sza.

Rymszewicz - nazwisko hybrydalne, to znaczy złożone z elementów dwóch języków: rdzeń Rym pochodzi ze staro-wysoko-niemieckiego rim ‘liczba; linijka tekstu’ i polskiego przyrostka sza.

Rymszewski - nazwisko hybrydalne, to znaczy złożone z elementów dwóch języków: rdzeń Rym pochodzi ze staro-wysoko-niemieckiego rim ‘liczba; linijka tekstu’ i polskiego przyrostka sza.

Rymszonek - nazwisko hybrydalne, to znaczy złożone z elementów dwóch języków: rdzeń Rym pochodzi ze staro-wysoko-niemieckiego rim ‘liczba; linijka tekstu’ i polskiego przyrostka sza.

Rymusz - od genetycznego zdrobnienia chrześcijańskiego imienia Remigiusz, to od remex ‘wioślarz’, remigium ‘wiosłować’.

Rymut - od genetycznego zdrobnienia chrześcijańskiego imienia Remigiusz, to od remex ‘wioślarz’, remigium ‘wiosłować’.

Ryn - od nazwy wsi Rynowo, po niemiecku Rienow w powiecie łobeskim.

Rync - od przymiotnika ranny, dawniej rany ‘ranny; wczesny’.

Rynca - od przymiotnika ranny, dawniej rany ‘ranny; wczesny’.

Ryndwalski - od niemieckiego rzeczownika Rind ‘wół’ lub Ring ‘kolo’ i rzeczownika Welle ‘żródło’, czyli oznacza ‘źródło, z którego pojono zwierzęta lub tego, który w pobliżu tego źródła mieszkał’.

Ryndwelski - od niemieckiego rzeczownika Rind ‘wół’ lub Ring ‘kolo’ i rzeczownika Welle ‘żródło’, czyli oznacza ‘źródło, z którego pojono zwierzęta lub tego, który w pobliżu tego źródła mieszkał’.

Ryngwelski - od niemieckiego rzeczownika Rind ‘wół’ lub Ring ‘kolo’ i rzeczownika Welle ‘żródło’, czyli oznacza ‘źródło, z którego pojono zwierzęta lub tego, który w pobliżu tego źródła mieszkał’.

Rystał - od zniemczonej nazwy słowiańskiej Ristow, dziś Ryszczewo w powiecie białogardzkim i w powiecie sławieńskim.

Rystau - od zniemczonej nazwy słowiańskiej Ristow, dziś Ryszczewo w powiecie białogardzkim i w powiecie sławieńskim.

Rystok - od zniemczonej nazwy słowiańskiej Ristow, dziś Ryszczewo w powiecie białogardzkim i w powiecie sławieńskim.

Rystow - od zniemczonej nazwy słowiańskiej Ristow, dziś Ryszczewo w powiecie białogardzkim i w powiecie sławieńskim.

Rytel - od nazwy miejscowości Rytel w gminie Czersk w powiecie chojnickim, ta od nazwy karczmy Retil, która wzięła nazwę od nazwiska jej właściciela Marcina Retil, tp od reitel ‘laska, kij, pałka’.

Rytele - od nazwy miejscowości Rytel w gminie Czersk w powiecie chojnickim, ta od nazwy karczmy Retil, która wzięła nazwę od nazwiska jej właściciela Marcina Retil, tp od reitel ‘laska, kij, pałka’.

Rytelewski - od nazwy miejscowości Rytel w gminie Czersk w powiecie chojnickim, ta od nazwy karczmy Retil, która wzięła nazwę od nazwiska jej właściciela Marcina Retil, tp od reitel ‘laska, kij, pałka’.

Rytelski - od nazwy miejscowości Rytel w gminie Czersk w powiecie chojnickim, ta od nazwy karczmy Retil, która wzięła nazwę od nazwiska jej właściciela Marcina Retil, tp od reitel ‘laska, kij, pałka’.

Rywold - od nazwy miejscowej Rywałd w powiecie Starogard Gdański.

Rząsa - od rząsa, rzęsa, rząska.

Rząsik - od rząsa, rzęsa, rząska.

Rząsowski - od rząsa, rzęsa, rząska.

Rzepa - od wyrazów pospolitych rzepa, rzepka ‘roślina warzywna’.

Rzepczak - od wyrazów pospolitych rzepa, rzepka ‘roślina warzywna’.

Rzepczuk - od wyrazów pospolitych rzepa, rzepka ‘roślina warzywna’.

Rzepczyk - od wyrazów pospolitych rzepa, rzepka ‘roślina warzywna’.

Rzepczyński - od wyrazów pospolitych rzepa, rzepka ‘roślina warzywna’.

Rzepecki - od wyrazów pospolitych rzepa, rzepka ‘roślina warzywna’.

Rzepedzki - od wyrazów pospolitych rzepa, rzepka ‘roślina warzywna’.

Rzepiak - od wyrazów pospolitych rzepa, rzepka ‘roślina warzywna’.

Rzepka - od wyrazów pospolitych rzepa, rzepka ‘roślina warzywna’.

Rzepke - od wyrazów pospolitych rzepa, rzepka ‘roślina warzywna’.

Rzepkiewicz - od wyrazów pospolitych rzepa, rzepka ‘roślina warzywna’.

Rzepko - od wyrazów pospolitych rzepa, rzepka ‘roślina warzywna’.

Rzepkowski - od wyrazów pospolitych rzepa, rzepka ‘roślina warzywna’.

Rzeppa - od wyrazów pospolitych rzepa, rzepka ‘roślina warzywna’.

Rzeppka - od wyrazów pospolitych rzepa, rzepka ‘roślina warzywna’.

Rzepski - od wyrazów pospolitych rzepa, rzepka ‘roślina warzywna’.

Rzepus - od wyrazów pospolitych rzepa, rzepka ‘roślina warzywna’.

Rzeszet - od rzeczownika pospolitego rzeszoto ‘sito z wielkimi dziurami’.

Rzeszetniak - od rzeczownika pospolitego rzeszoto ‘sito z wielkimi dziurami’.

Rzeszota - od rzeczownika pospolitego rzeszoto ‘sito z wielkimi dziurami’.

Rzeszotarski - od rzeczownika pospolitego rzeszoto ‘sito z wielkimi dziurami’.

Rzeszotek - od rzeczownika pospolitego rzeszoto ‘sito z wielkimi dziurami’.

Rzeszotka - od rzeczownika pospolitego rzeszoto ‘sito z wielkimi dziurami’.

Rzeszotko - od rzeczownika pospolitego rzeszoto ‘sito z wielkimi dziurami’.

Rzeszoto - od rzeczownika pospolitego rzeszoto ‘sito z wielkimi dziurami’.

Rzeszotorski - od rzeczownika pospolitego rzeszoto ‘sito z wielkimi dziurami’.

Rzeszotowski - od rzeczownika pospolitego rzeszoto ‘sito z wielkimi dziurami’.

Rzeszót - od rzeczownika pospolitego rzeszoto ‘sito z wielkimi dziurami’.

Rzeszótek - od rzeczownika pospolitego rzeszoto ‘sito z wielkimi dziurami’.

Rzeszótko - od rzeczownika pospolitego rzeszoto ‘sito z wielkimi dziurami’.

Rzeszudko - od rzeczownika pospolitego rzeszoto ‘sito z wielkimi dziurami’.

Rzeszut - od rzeczownika pospolitego rzeszoto ‘sito z wielkimi dziurami’.

Rzeszutka - od rzeczownika pospolitego rzeszoto ‘sito z wielkimi dziurami’.

Rzeszutko - od rzeczownika pospolitego rzeszoto ‘sito z wielkimi dziurami’.

Rzeszutkowski - od rzeczownika pospolitego rzeszoto ‘sito z wielkimi dziurami’.

Rzeszuto - od rzeczownika pospolitego rzeszoto ‘sito z wielkimi dziurami’.

Rzeszyt - od rzeczownika pospolitego rzeszoto ‘sito z wielkimi dziurami’.

Rzeszyto - od rzeczownika pospolitego rzeszoto ‘sito z wielkimi dziurami’.

Rzęsa - od rząsa, rzęsa, rząska.

Rzodeczko - od rzodkiew, rzodkiewka ‘nazwa rośliny warzywnej’.

Rzodkiew - od rzodkiew, rzodkiewka ‘nazwa rośliny warzywnej’.

Rzodkiewicz - od rzodkiew, rzodkiewka ‘nazwa rośliny warzywnej’.

Rzodkiewka - od rzodkiew, rzodkiewka ‘nazwa rośliny warzywnej’.

Rzodkiewski - od rzodkiew, rzodkiewka ‘nazwa rośliny warzywnej’.

Rzoska - od rząsa, rzęsa, rząska.

Rzóska - od rząsa, rzęsa, rząska.

Rzóstka - od rząsa, rzęsa, rząska.

Rzym - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy miasta Rzym, stolicy Włoch i nazwy jego mieszkańców.

Rzymak - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy miasta Rzym, stolicy Włoch i nazwy jego mieszkańców.

Rzymakowski - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy miasta Rzym, stolicy Włoch i nazwy jego mieszkańców.

Rzyman - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy miasta Rzym, stolicy Włoch i nazwy jego mieszkańców.

Rzymann - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy miasta Rzym, stolicy Włoch i nazwy jego mieszkańców.

Rzymczyk - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy miasta Rzym, stolicy Włoch i nazwy jego mieszkańców.

Rzymek - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy miasta Rzym, stolicy Włoch i nazwy jego mieszkańców.

Rzymian - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy miasta Rzym, stolicy Włoch i nazwy jego mieszkańców.

Rzymowski - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy miasta Rzym, stolicy Włoch i nazwy jego mieszkańców.

Rzymski - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy miasta Rzym, stolicy Włoch i nazwy jego mieszkańców.

Sabat - w grupie nazwisk pochodzących od wyrazu sobota ‘dzień tygodnia przed niedzielą’.

Sabatarz - w grupie nazwisk pochodzących od wyrazu sobota ‘dzień tygodnia przed niedzielą’.

Sabath - w grupie nazwisk pochodzących od wyrazu sobota ‘dzień tygodnia przed niedzielą’.

Sabatka - w grupie nazwisk pochodzących od wyrazu sobota ‘dzień tygodnia przed niedzielą’.

Sabatnik - w grupie nazwisk pochodzących od wyrazu sobota ‘dzień tygodnia przed niedzielą’.

Sabatta - w grupie nazwisk pochodzących od wyrazu sobota ‘dzień tygodnia przed niedzielą’.

Sabis - od imienia zdrobnionego Sobisz jednego z dwuczłonowych imion z zaimkiem sobie- typu Sobierad, Sobiemir, Sobiesław, Sobieżyr, Sobieraj.

Sabisch - od imienia zdrobnionego Sobisz jednego z dwuczłonowych imion z zaimkiem sobie- typu Sobierad, Sobiemir, Sobiesław, Sobieżyr, Sobieraj.

Sabisiak - od imienia zdrobnionego Sobisz jednego z dwuczłonowych imion z zaimkiem sobie- typu Sobierad, Sobiemir, Sobiesław, Sobieżyr, Sobieraj.

Sabiś - od imienia zdrobnionego Sobisz jednego z dwuczłonowych imion z zaimkiem sobie- typu Sobierad, Sobiemir, Sobiesław, Sobieżyr, Sobieraj.

Saj - w grupie nazwisk pochodzących od kaszubskiego saj,sajok, sajoch ‘mańkut, leworęki’, na Kresach Wschodnich od imienia Izajasz, pochodzenia hebrajskiego o znaczeniu ‘Jahwe zbawia’.

Saja - w grupie nazwisk pochodzących od kaszubskiego saj,sajok, sajoch ‘mańkut, leworęki’, na Kresach Wschodnich od imienia Izajasz, pochodzenia hebrajskiego o znaczeniu ‘Jahwe zbawia’.

Sajak - w grupie nazwisk pochodzących od kaszubskiego saj,sajok, sajoch ‘mańkut, leworęki’, na Kresach Wschodnich od imienia Izajasz, pochodzenia hebrajskiego o znaczeniu ‘Jahwe zbawia’.

Sajan - w grupie nazwisk pochodzących od kaszubskiego saj,sajok, sajoch ‘mańkut, leworęki’, na Kresach Wschodnich od imienia Izajasz, pochodzenia hebrajskiego o znaczeniu ‘Jahwe zbawia’.

Sajar - w grupie nazwisk pochodzących od kaszubskiego saj,sajok, sajoch ‘mańkut, leworęki’, na Kresach Wschodnich od imienia Izajasz, pochodzenia hebrajskiego o znaczeniu ‘Jahwe zbawia’.

Sajat - w grupie nazwisk pochodzących od kaszubskiego saj, sajok, sajoch ‘mańkut, leworęki’, na Kresach Wschodnich od imienia Izajasz, pochodzenia hebrajskiego o znaczeniu ‘Jahwe zbawia’.

Sajda - od niemieckiego Sei da! ‘Bądź! Pozostań tam’; może też od od nazw miejscowych Sayda w obwodzie Chemnitz w pobliżu gór Rudawy i Seyda w powiecie Jessen w obwodzie Cottbus; może też od słowiańskiego imienia Zavid.

Sajek - w grupie nazwisk pochodzących od kaszubskiego saj, sajok, sajoch ‘mańkut, leworęki’, na Kresach Wschodnich od imienia Izajasz, pochodzenia hebrajskiego o znaczeniu ‘Jahwe zbawia’.

Sajenko - w grupie nazwisk pochodzących od kaszubskiego saj, sajok, sajoch ‘mańkut, leworęki’, na Kresach Wschodnich od imienia Izajasz, pochodzenia hebrajskiego o znaczeniu ‘Jahwe zbawia’.

Sajewicz - w grupie nazwisk pochodzących od kaszubskiego saj, sajok, sajoch ‘mańkut, leworęki’, na Kresach Wschodnich od imienia Izajasz, pochodzenia hebrajskiego o znaczeniu ‘Jahwe zbawia’.

Sajewski - w grupie nazwisk pochodzących od kaszubskiego saj, sajok, sajoch ‘mańkut, leworęki’, na Kresach Wschodnich od imienia Izajasz, pochodzenia hebrajskiego o znaczeniu ‘Jahwe zbawia’.

Sajka - w grupie nazwisk pochodzących od kaszubskiego saj, sajok, sajoch ‘mańkut, leworęki’, na Kresach Wschodnich od imienia Izajasz, pochodzenia hebrajskiego o znaczeniu ‘Jahwe zbawia’.

Sajkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od kaszubskiego saj, sajok, sajoch ‘mańkut, leworęki’, na Kresach Wschodnich od imienia Izajasz, pochodzenia hebrajskiego o znaczeniu ‘Jahwe zbawia’.

Sajkowicz - w grupie nazwisk pochodzących od kaszubskiego saj, sajok, sajoch ‘mańkut, leworęki’, na Kresach Wschodnich od imienia Izajasz, pochodzenia hebrajskiego o znaczeniu ‘Jahwe zbawia’.

Sajkowski - w grupie nazwisk pochodzących od kaszubskiego saj, sajok, sajoch ‘mańkut, leworęki’, na Kresach Wschodnich od imienia Izajasz, pochodzenia hebrajskiego o znaczeniu ‘Jahwe zbawia’.

Sak - od sak ‘worek’.

Sakiewicz - od sak ‘worek’.

Sakowicz - od sak ‘worek’.

Sakowski - od sak ‘worek’.

Sakwa - od sak ‘worek’.

Sałata - w grupie nazwisk pochodzących od wyrazu sałata, zapożyczonego z włoskiego salata, łacińskiego salata ‘solona potrawa’; od sałatka.

Sałatek - w grupie nazwisk pochodzących od wyrazu sałata, zapożyczonego z włoskiego salata, łacińskiego salata ‘solona potrawa’; od sałatka.

Sałatko - w grupie nazwisk pochodzących od wyrazu sałata, zapożyczonego z włoskiego salata, łacińskiego salata ‘solona potrawa’; od sałatka.

Sałatowicz - w grupie nazwisk pochodzących od wyrazu sałata, zapożyczonego z włoskiego salata, łacińskiego salata ‘solona potrawa’; od sałatka.

Sałatycki - w grupie nazwisk pochodzących od wyrazu sałata, zapożyczonego z włoskiego salata, łacińskiego salata ‘solona potrawa’; od sałatka.

Samek - w grupie nazwisk pochodzących od Samek i innych zdrobnień imion chrześcijańskich typu Samson.

Samkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od Samek i innych zdrobnień imion chrześcijańskich typu Samson.

Samko - w grupie nazwisk pochodzących od Samek i innych zdrobnień imion chrześcijańskich typu Samson.

Samkowa - w grupie nazwisk pochodzących od Samek i innych zdrobnień imion chrześcijańskich typu Samson.

Samkowicz - w grupie nazwisk pochodzących od Samek i innych zdrobnień imion chrześcijańskich typu Samson.

Samkowski - w grupie nazwisk pochodzących od Samek i innych zdrobnień imion chrześcijańskich typu Samson.

Samków - w grupie nazwisk pochodzących od Samek i innych zdrobnień imion chrześcijańskich typu Samson.

Sampson - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Samson, pochodzenia starohebrajskiego, to od starohebrajskiego, šimšon ‘słoneczko’.

Sams - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Samson, pochodzenia starohebrajskiego, to od starohebrajskiego, šimšon ‘słoneczko’.

Samsek - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Samson, pochodzenia starohebrajskiego, to od starohebrajskiego, šimšon ‘słoneczko’.

Samsel - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Samson, pochodzenia starohebrajskiego, to od starohebrajskiego, šimšon ‘słoneczko’.

Samselski - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Samson, pochodzenia starohebrajskiego, to od starohebrajskiego, šimšon ‘słoneczko’.

Samsik - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Samson, pochodzenia starohebrajskiego, to od starohebrajskiego, šimšon ‘słoneczko’.

Samsionek - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Samson, pochodzenia starohebrajskiego, to od starohebrajskiego, šimšon ‘słoneczko’.

Samsol - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Samson, pochodzenia starohebrajskiego, to od starohebrajskiego, šimšon ‘słoneczko’.

Samson - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Samson, pochodzenia starohebrajskiego, to od starohebrajskiego, šimšon ‘słoneczko’.

Samsonik - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Samson, pochodzenia starohebrajskiego, to od starohebrajskiego, šimšon ‘słoneczko’.

Samsoniuk - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Samson, pochodzenia starohebrajskiego, to od starohebrajskiego, šimšon ‘słoneczko’.

Samsonowicz - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Samson, pochodzenia starohebrajskiego, to od starohebrajskiego, šimšon ‘słoneczko’.

Samsonowski - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Samson, pochodzenia starohebrajskiego, to od starohebrajskiego, šimšon ‘słoneczko’.

Samsoń - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Samson, pochodzenia starohebrajskiego, to od starohebrajskiego, šimšon ‘słoneczko’.

Sander - w grupie nazwisk pochodzących od Sander, Cander, Zander, zdrobnień od imienia Aleksander.

Sandera - w grupie nazwisk pochodzących od Sander, Cander, Zander, zdrobnień od imienia Aleksander.

Sanderski - w grupie nazwisk pochodzących od Sander, Cander, Zander, zdrobnień od imienia Aleksander.

Sap - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapa - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapacz - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapak - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapala - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapała - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapało - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapiecha - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapiecho - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapiega - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapiego - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapieha - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapiej - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapieja - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapiel - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapiela - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapiełło - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapig - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapiga - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapija - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapior - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapir - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapis - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapka - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’, sapka ‘katar’.

Sapka - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego sapka ‘katar’.

Sapkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’, sapka ‘katar’.

Sapkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego sapka ‘katar’.

Sapko - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’, sapka ‘katar’.

Sapko - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego sapka ‘katar’.

Sapkowski - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’, sapka ‘katar’.

Sapkowski - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego sapka ‘katar’.

Sapor - od łacińskiego sapor ‘dobry gust, smak’.

Saporek - od łacińskiego sapor ‘dobry gust, smak’.

Sapowski - od nazwy miejscowej Sapowice w gminie Stęszew pod Poznaniem.

Sapuch - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’; od sapuch ‘przewód kominowy’.

Saran - od sarna, saren ‘dawniej samiec sarny’.

Saranek - od sarna, saren ‘dawniej samiec sarny’.

Saranek - od sarna, saren ‘dawniej samiec sarny’.

Sarankiewicz - od sarna, saren ‘dawniej samiec sarny’.

Saranowicz - od sarna, saren ‘dawniej samiec sarny’.

Sarań - od sarna, saren ‘dawniej samiec sarny’.

Sarańczak - od sarna, saren ‘dawniej samiec sarny’.

Sarańczuk - od sarna, saren ‘dawniej samiec sarny’.

Sarańczyk - od sarna, saren ‘dawniej samiec sarny’.

Sarański - od sarna, saren ‘dawniej samiec sarny’.

Saren - od sarna, saren ‘dawniej samiec sarny’.

Sarn - od sarna, saren ‘dawniej samiec sarny’.

Sarn - od sarna ‘nazwa zwierzęcia’.

Sarna - od sarna, saren ‘dawniej samiec sarny’.

Sarna - od sarna ‘nazwa zwierzęcia’.

Sarnacki - od sarna, saren ‘dawniej samiec sarny’.

Sarnacki - od sarna ‘nazwa zwierzęcia’.

Sarnak - od sarna, saren ‘dawniej samiec sarny’.

Sarnak - od sarna ‘nazwa zwierzęcia’.

Sarnakowski - od sarna, saren ‘dawniej samiec sarny’.

Sarnal - od sarna, saren ‘dawniej samiec sarny’.

Sarnall - od sarna, saren ‘dawniej samiec sarny’.

Sarnas - od sarna, saren ‘dawniej samiec sarny’.

Sarnau - od sarna ‘nazwa zwierzęcia’.

Sarnau - w grupie nazwisk pochodzących od nazw miejscowych Sarnowo, Sarnów (powiat gliwicki i powiat kluczborski).

Sarne - od sarna ‘nazwa zwierzęcia’.

Sarnecki - od sarna ‘nazwa zwierzęcia’.

Sarniach - od sarna ‘nazwa zwierzęcia’.

Sarniak - od sarna, saren ‘dawniej samiec sarny’.

Sarniak - od sarna ‘nazwa zwierzęcia’.

Sarnian - od sarna ‘nazwa zwierzęcia’.

Sarnicki - od sarna ‘nazwa zwierzęcia’.

Sarnin - od sarna ‘nazwa zwierzęcia’.

Sarniok - od sarna ‘nazwa zwierzęcia’.

Sarnoch - od sarna, saren ‘dawniej samiec sarny’.

Sarnowski - od sarna ‘nazwa zwierzęcia’.

Sauer - od niemieckiego sauer ‘kwaśny’.

Sauerbier - od niemieckiego sauer ‘kwaśny’.

Sauerland - od niemieckiego sauer ‘kwaśny’.

Sauerman - od niemieckiego sauer ‘kwaśny’.

Sauermann - od niemieckiego sauer ‘kwaśny’.

Sauerwein - od niemieckiego sauer ‘kwaśny’.

Sawacki - (fonetyczny zapis nazwiska Zawadzki) od nazwy wsi Zawada (liczne).

Sayda - od niemieckiego Sei da! ‘Bądź! Pozostań tam’; może też od od nazw miejscowych Sayda w obwodzie Chemnitz w pobliżu gór Rudawy i Seyda w powiecie Jessen w obwodzie Cottbus; może też od słowiańskiego imienia Zavid.

Schaar - od szar ‘szereg, rząd’lub od niemieckiego rzeczownika Schar ‘lemiesz, tj. nóż do pługa’.

Schal - od prasłowiańskiego szalić, szaleć, szalać ‘wariować, głupieć; oszukiwać, zwodzić; żartować; wściekać się’; lub od niemieckiego czasownika schielen ‘patrzyć zezem’ i rzeczownika Schieler ‘zezowaty’.

Schalewski - od prasłowiańskiego szalić, szaleć, szalać ‘wariować, głupieć; oszukiwać, zwodzić; żartować; wściekać się’; lub od niemieckiego czasownika schielen ‘patrzyć zezem’ i rzeczownika Schieler ‘zezowaty’.

Schalicki - od prasłowiańskiego szalić, szaleć, szalać ‘wariować, głupieć; oszukiwać, zwodzić; żartować; wściekać się’; lub od niemieckiego czasownika schielen ‘patrzyć zezem’ i rzeczownika Schieler ‘zezowaty’.

Schalk - od prasłowiańskiego szalić, szaleć, szalać ‘wariować, głupieć; oszukiwać, zwodzić; żartować; wściekać się’; lub od niemieckiego czasownika schielen ‘patrzyć zezem’ i rzeczownika Schieler ‘zezowaty’.

Schalko - od prasłowiańskiego szalić, szaleć, szalać ‘wariować, głupieć; oszukiwać, zwodzić; żartować; wściekać się’; lub od niemieckiego czasownika schielen ‘patrzyć zezem’ i rzeczownika Schieler ‘zezowaty’.

Schalkowski - od prasłowiańskiego szalić, szaleć, szalać ‘wariować, głupieć; oszukiwać, zwodzić; żartować; wściekać się’; lub od niemieckiego czasownika schielen ‘patrzyć zezem’ i rzeczownika Schieler ‘zezowaty’.

Schall - od prasłowiańskiego szalić, szaleć, szalać ‘wariować, głupieć; oszukiwać, zwodzić; żartować; wściekać się’; lub od niemieckiego czasownika schielen ‘patrzyć zezem’ i rzeczownika Schieler ‘zezowaty’.

Schaller - od prasłowiańskiego szalić, szaleć, szalać ‘wariować, głupieć; oszukiwać, zwodzić; żartować; wściekać się’; lub od niemieckiego czasownika schielen ‘patrzyć zezem’ i rzeczownika Schieler ‘zezowaty’.

Schally - od prasłowiańskiego szalić, szaleć, szalać ‘wariować, głupieć; oszukiwać, zwodzić; żartować; wściekać się’; lub od niemieckiego czasownika schielen ‘patrzyć zezem’ i rzeczownika Schieler ‘zezowaty’.

Schałkowski - od prasłowiańskiego szalić, szaleć, szalać ‘wariować, głupieć; oszukiwać, zwodzić; żartować; wściekać się’; lub od niemieckiego czasownika schielen ‘patrzyć zezem’ i rzeczownika Schieler ‘zezowaty’.

Schapira - w grupie nazwisk pochodzących od szafir, też safir, zafir ‘kamień szlachetny’.

Schapirko - w grupie nazwisk pochodzących od szafir, też safir, zafir ‘kamień szlachetny’.

Schapke - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego sapka ‘katar’.

Schar - od szar ‘szereg, rząd’lub od niemieckiego rzeczownika Schar ‘lemiesz, tj. nóż do pługa’.

Scharfenberg - nazwisko odnosi się do wsi Bystra nad Motławą w gminie Pruszcz Gdański, notowanej też jako Scharfenberg, Scharfembergk, Scharpenbergk, od średnio-dolno-niemieckiego scharp ‘bystry, szybki’.

Scharn - od sarna ‘nazwa zwierzęcia’.

Scharna - od sarna ‘nazwa zwierzęcia’.

Scharnau - od sarna ‘nazwa zwierzęcia’.

Scharnau - w grupie nazwisk pochodzących od nazw miejscowych Sarnowo, Sarnów (powiat gliwicki i powiat kluczborski).

Scharnik - od sarna ‘nazwa zwierzęcia’.

Schefka - od górnoniemieckiego przymiotnika schief ‘krzywy; zezowaty’.

Schella - od prasłowiańskiego szalić, szaleć, szalać ‘wariować, głupieć; oszukiwać, zwodzić; żartować; wściekać się’; lub od niemieckiego czasownika schielen ‘patrzyć zezem’ i rzeczownika Schieler ‘zezowaty’.

Schenk - w grupie nazwisk pochodzących od Schenk (e) ‘karczmarz, szynkarz’.

Schenker - w grupie nazwisk pochodzących od Schenk (e) ‘karczmarz, szynkarz’.

Schenkier - w grupie nazwisk pochodzących od Schenk (e) ‘karczmarz, szynkarz’.

Schischke - od rzeczownika pospolitego szyszka.

Schlage - od wyrazu pospolitego szlaga ‘kafar, taran’ lub od kaszubskiego rzeczownika Szlaga, szloga o wieli znaczeniach, między innymi ‘długotrwały deszcz, słota, plucha’.

Schlagowski - od wyrazu pospolitego szlaga ‘kafar, taran’ lub od kaszubskiego rzeczownika Szlaga, szloga o wieli znaczeniach, między innymi ‘długotrwały deszcz, słota, plucha’.

Schlauer - od niemieckiego przymiotnika schlau (er) ‘sprytny, przebiegły’.

Schmaltz - od zapożyczonego do polszczyzny s (z)mal (e)c.

Schmaltz - od niemieckiego schmelzen, schmolz ‘roztopić, przetopić’.

Schmalz - od zapożyczonego do polszczyzny s (z)mal (e)c.

Schmalz - od niemieckiego schmelzen, schmolz ‘roztopić, przetopić’.

Schmejter - od niemieckiego schmelzen, schmolz ‘roztopić, przetopić’.

Schmelcer - od niemieckiego schmelzen, schmolz ‘roztopić, przetopić’.

Schmelter - od niemieckiego schmelzen, schmolz ‘roztopić, przetopić’.

Schmelterowski - od niemieckiego schmelzen, schmolz ‘roztopić, przetopić’.

Schmelz - od niemieckiego schmelzen, schmolz ‘roztopić, przetopić’.

Schmelzer - od niemieckiego schmelzen, schmolz ‘roztopić, przetopić’.

Schmiolt - od dolnoniemieckiego rzeczownika Schmalt, Schmold ‘wytopiony tłuszcz, smalec’.

Schmuda - od czasownika mudzić ‘wahać się, zwlekać’, z kaszubskiego mudzëc ‘tracić, mitrężyć czas’, od rzeczownika żmuda, zmuda ‘strata czasu’, zmudnik ‘nudziarz, maruda’.

Schmudanowski - od czasownika mudzić ‘wahać się, zwlekać’, z kaszubskiego mudzëc ‘tracić, mitrężyć czas’, od rzeczownika żmuda, zmuda ‘strata czasu’, zmudnik ‘nudziarz, maruda’.

Schmude - od czasownika mudzić ‘wahać się, zwlekać’, z kaszubskiego mudzëc ‘tracić, mitrężyć czas’, od rzeczownika żmuda, zmuda ‘strata czasu’, zmudnik ‘nudziarz, maruda’.

Schmukalla - od czasownika smukać ’okazywać komus czułość przez głaskanie po twarzy; lizać’, smukać się ‘wymykać się’, smukarz ‘piększycie’, smukała ‘mężczyzna zalecający się kobietom przez głaskanie po twarzy’.

Schmult - od dolnoniemieckiego rzeczownika Schmalt, Schmold ‘wytopiony tłuszcz, smalec’.

Schmulta - od dolnoniemieckiego rzeczownika Schmalt, Schmold ‘wytopiony tłuszcz, smalec’.

Schmultowa - od dolnoniemieckiego rzeczownika Schmalt, Schmold ‘wytopiony tłuszcz, smalec’.

Schnaasa - od kaszubskiego przymiotnika snaży, gwarowego snazi ‘śliczny, ładny’, też ‘wielki, dobry’ oraz ‘obfity, syty’ i ‘czysty’.

Schnase - od kaszubskiego przymiotnika snaży, gwarowego snazi ‘śliczny, ładny’, też ‘wielki, dobry’ oraz ‘obfity, syty’ i ‘czysty’.

Schock - od schocke, schöcke ‘kopa zboża lub siana’.

Schoczyk - od schocke, schöcke ‘kopa zboża lub siana’.

Schoen - od niemieckiego przymiotnika schön ‘piękny’.

Schoener - od niemieckiego przymiotnika schön ‘piękny’.

Schoenhoff - od nazwy miejscowej Schönhof, dziś Lipowy Dwór w powiecie suskim lub Schönhof, dziś Wisławiec w powiecie nowogardzkim.

Schoenknecht - od niemieckiej struktury złożonej z przymiotnika schön ‘piękny’ i rzeczownika Knecht ‘parobek, sługa’.

Schok - od schocke, schöcke ‘kopa zboża lub siana’.

Scholc - od niemieckiego Schultheiss, Schulze ‘zwierzchnik społeczności wiejskiej, sołtys’.

Scholtis - od niemieckiego Schultheiss, Schulze ‘zwierzchnik społeczności wiejskiej, sołtys’.

Scholtz - od niemieckiego Schultheiss, Schulze ‘zwierzchnik społeczności wiejskiej, sołtys’.

Scholz - od niemieckiego Schultheiss, Schulze ‘zwierzchnik społeczności wiejskiej, sołtys’.

Schomek - od niemieckiej nazwy wsi Schöneck, dziś Piec w powiecie morąskim, też Schöneck,dziś Sójkowo w powiecie pasłęckim; nazwa wsi pochodzi od schöne Ecke ‘piękny zakątek’.

Schön - od niemieckiego przymiotnika schön ‘piękny’.

Schönbeck - od nazwy wsi Schönebeck, po polsku Dzwonowo w powiecie Stargard Szczeciński.

Schoneck - od niemieckiej nazwy wsi Schöneck, dziś Piec w powiecie morąskim, też Schöneck,dziś Sójkowo w powiecie pasłęckim; nazwa wsi pochodzi od schöne Ecke ‘piękny zakątek’.

Schönhofer - od nazwy miejscowej Schönhof, dziś Lipowy Dwór w powiecie suskim lub Schönhof, dziś Wisławiec w powiecie nowogardzkim.

Schönhoff - od nazwy miejscowej Schönhof, dziś Lipowy Dwór w powiecie suskim lub Schönhof, dziś Wisławiec w powiecie nowogardzkim.

Schönhof-Wilkans - od nazwy miejscowej Schönhof, dziś Lipowy Dwór w powiecie suskim lub Schönhof, dziś Wisławiec w powiecie nowogardzkim.

Schönknecht - od niemieckiej struktury złożonej z przymiotnika schön ‘piękny’ i rzeczownika Knecht ‘parobek, sługa’.

Schönnagel - od niemieckiej struktury złożonej z przymiotnika schön ‘piękny’ i Nagel ‘gwóźdź’.

Schönnogel - od niemieckiej struktury złożonej z przymiotnika schön ‘piękny’ i Nagel ‘gwóźdź’.

Schönrock - od niemieckiej struktury złożonej z przymiotnika schön ‘piękny’ i rzeczownika Rock ‘surdut; spódnica’.

Schormak - od sarna ‘nazwa zwierzęcia’.

Schornack - od sarna ‘nazwa zwierzęcia’.

Schorniak - od sarna ‘nazwa zwierzęcia’.

Schrak - od niemieckiego czasownika schrecken ‘przestraszyć kogoś’.

Schreder - od dolnoniemieckiego rzeczownika Schröder ‘krawiec’.

Schreeder - od dolnoniemieckiego rzeczownika Schröder ‘krawiec’.

Schrock - od niemieckiego czasownika schrecken ‘przestraszyć kogoś’.

Schroder - od dolnoniemieckiego rzeczownika Schröder ‘krawiec’.

Schröder - od dolnoniemieckiego rzeczownika Schröder ‘krawiec’.

Schroeder - od dolnoniemieckiego rzeczownika Schröder ‘krawiec’.

Schroeler - od wysokoniemieckiego rzeczownika Schröter ‘krawiec’.

Schroter - od wysokoniemieckiego rzeczownika Schröter ‘krawiec’.

Schrotter - od wysokoniemieckiego rzeczownika Schröter ‘krawiec’.

Schróder - od dolnoniemieckiego rzeczownika Schröder ‘krawiec’.

Schródter - od wysokoniemieckiego rzeczownika Schröter ‘krawiec’.

Schróter - od wysokoniemieckiego rzeczownika Schröter ‘krawiec’.

Schulc - od niemieckiego Schultheiss, Schulze ‘zwierzchnik społeczności wiejskiej, sołtys’.

Schulce - od niemieckiego Schultheiss, Schulze ‘zwierzchnik społeczności wiejskiej, sołtys’.

Schulfer - od średnio-dolno-niemieckiego scholver, schulver ‘kormoran’; pochodzi też od nazwy cechy duchowej człowieka, tj gadatliwości.

Schult - od niemieckiego Schultheiss, Schulze ‘zwierzchnik społeczności wiejskiej, sołtys’.

Schult - od niemieckiego Schultheiss, Schulze ‘zwierzchnik społeczności wiejskiej, sołtys’.

Schulte - od niemieckiego Schultheiss, Schulze ‘zwierzchnik społeczności wiejskiej, sołtys’.

Schulte - od niemieckiego Schultheiss, Schulze ‘zwierzchnik społeczności wiejskiej, sołtys’.

Schulting - od niemieckiego Schultheiss, Schulze ‘zwierzchnik społeczności wiejskiej, sołtys’.

Schulting - od niemieckiego Schultheiss, Schulze ‘zwierzchnik społeczności wiejskiej, sołtys’.

Schultis - od niemieckiego Schultheiss, Schulze ‘zwierzchnik społeczności wiejskiej, sołtys’.

Schultis - od niemieckiego Schultheiss, Schulze ‘zwierzchnik społeczności wiejskiej, sołtys’.

Schultka - od niemieckiego Schultheiss, Schulze ‘zwierzchnik społeczności wiejskiej, sołtys’.

Schultka - od niemieckiego Schultheiss, Schulze ‘zwierzchnik społeczności wiejskiej, sołtys’.

Schulz - od niemieckiego Schultheiss, Schulze ‘zwierzchnik społeczności wiejskiej, sołtys’.

Schulze - od niemieckiego Schultheiss, Schulze ‘zwierzchnik społeczności wiejskiej, sołtys’.

Schur - od północnopolskiego, kaszubskiego szur, szura ‘smarkacz’; od gwarowego szur ‘szczur’.

Schura - od północnopolskiego, kaszubskiego szur, szura ‘smarkacz’; od gwarowego szur ‘szczur’.

Schurkowski - od północnopolskiego, kaszubskiego szur, szura ‘smarkacz’; od gwarowego szur ‘szczur’.

Schusler - od niemieckiego schuster ‘szewc’.

Schuster - od niemieckiego schuster ‘szewc’.

Schut - od przymiotnika szuty ‘gomoły, tj, bez rogów’ (o zwierzętach’).

Schuth - od przymiotnika szuty ‘gomoły, tj, bez rogów’ (o zwierzętach’).

Schutt - od przymiotnika szuty ‘gomoły, tj, bez rogów’ (o zwierzętach’).

Schwab - od nazwy etnicznej Szwab ‘mieszkaniec Szwabii, członek plemienia germańskiego Szwabów’.

Schwaba - od nazwy etnicznej Szwab ‘mieszkaniec Szwabii, członek plemienia germańskiego Szwabów’.

Schwabach - od nazwy miasta Schwabach w Szwajcarii.

Schwartzwald - od niemieckiej nazwy miejscowości Schwarzwald, dziś Czerniok w powiecie mrągowskim i Schwarzwald, dziś Oziąbel w powiecie namysłowskim, w województwie opolskim.

Schwarzwald - od niemieckiej nazwy miejscowości Schwarzwald, dziś Czerniok w powiecie mrągowskim i Schwarzwald, dziś Oziąbel w powiecie namysłowskim, w województwie opolskim.

Schwengel - od niemieckiego wyrazu pospolitego Schwengel ‘żuraw u studni, dźwignia; serce dzwonu’. Nazwisko moglo być odzawodowe i odnosić się do ‘wytwórcy dzwonów, czyli ludwisarza’.

Schwerin - od nazwy miasta Schwerin, stolicy Maklemburgii lub od zverin ‘zwierzyniec’ albo od nazwy miasta Skwierzyna nad Wartą, po niemiecku Schwerin.

Schwoch - prawdopodobnie od zdrobnionego imienia Swoch, może też od niemieckiego przymiotnika schwach ‘słaby, wątły’.

Schwochert - prawdopodobnie od zdrobnionego imienia Swoch, może też od niemieckiego przymiotnika schwach ‘słaby, wątły’.

Sciesiński - od przymiotnika ścisły ‘mocny, spójny, szczelny, ciasny’, ‘wąski, nieszeroki, niewielki’, ‘nieszczodry, mrzygód, liczykrupa’, ‘nieurodzajny, ubogi, skąpy’.

Scislicki - od przymiotnika ścisły ‘mocny, spójny, szczelny, ciasny’, ‘wąski, nieszeroki, niewielki’, ‘nieszczodry, mrzygód, liczykrupa’, ‘nieurodzajny, ubogi, skąpy’.

Scisłowicz - od przymiotnika ścisły ‘mocny, spójny, szczelny, ciasny’, ‘wąski, nieszeroki, niewielki’, ‘nieszczodry, mrzygód, liczykrupa’, ‘nieurodzajny, ubogi, skąpy’.

Scisłowski - od przymiotnika ścisły ‘mocny, spójny, szczelny, ciasny’, ‘wąski, nieszeroki, niewielki’, ‘nieszczodry, mrzygód, liczykrupa’, ‘nieurodzajny, ubogi, skąpy’.

Scisły - od przymiotnika ścisły ‘mocny, spójny, szczelny, ciasny’, ‘wąski, nieszeroki, niewielki’, ‘nieszczodry, mrzygód, liczykrupa’, ‘nieurodzajny, ubogi, skąpy’.

Sebzda - od bździć, bździć ‘pierdzieć, zanieczyszczać powietrze’.

Seglitz - od nazwy miejscowej Żeglica, po niemiecku Seglitz w powiecie szczecińskim.

Seida - od niemieckiego Sei da! ‘Bądź! Pozostań tam’; może też od od nazw miejscowych Sayda w obwodzie Chemnitz w pobliżu gór Rudawy i Seyda w powiecie Jessen w obwodzie Cottbus; może też od słowiańskiego imienia Zavid.

Seide - od niemieckiego rzeczownika Seide ‘jedwab’.

Sejda - od niemieckiego Sei da! ‘Bądź! Pozostań tam’; może też od od nazw miejscowych Sayda w obwodzie Chemnitz w pobliżu gór Rudawy i Seyda w powiecie Jessen w obwodzie Cottbus; może też od słowiańskiego imienia Zavid.

Sejde - od niemieckiego rzeczownika Seide ‘jedwab’.

Sekal - od łacińskiego secale ‘żyto’.

Sekala - od łacińskiego secale ‘żyto’.

Sekalski - od łacińskiego secale ‘żyto’.

Selaf - od zniemczonej formy nazwy wsi szlacheckiej Zelewo, Żelewo w parafii Góra po Wejherowem.

Selau - od zniemczonej formy nazwy wsi szlacheckiej Zelewo, Żelewo w parafii Góra po Wejherowem.

Selin - od zdrobnień staropolskich i staro pomorskich imion dwuczłonowych z rdzeniem żeli-, np. Żelin, Żelek, od prasłowiańskiego czasownika żełati ‘pragnąć’, od rosyjskiego żełat’ ‘pragnąć’.

Selin - od nazwy miejscowej Selin na Pomorzu Środkowym.

Selini - od zdrobnień staropolskich i staro pomorskich imion dwuczłonowych z rdzeniem żeli-, np. Żelin, Żelek, od prasłowiańskiego czasownika żełati ‘pragnąć’, od rosyjskiego żełat’ ‘pragnąć’.

Seliński - od zdrobnień staropolskich i staro pomorskich imion dwuczłonowych z rdzeniem żeli-, np. Żelin, Żelek, od prasłowiańskiego czasownika żełati ‘pragnąć’, od rosyjskiego żełat’ ‘pragnąć’.

Selk - od zdrobnień staropolskich i staro pomorskich imion dwuczłonowych z rdzeniem żeli-, np. Żelin, Żelek, od prasłowiańskiego czasownika żełati ‘pragnąć’, od rosyjskiego żełat’ ‘pragnąć’.

Selka - od zdrobnień staropolskich i staro pomorskich imion dwuczłonowych z rdzeniem żeli-, np. Żelin, Żelek, od prasłowiańskiego czasownika żełati ‘pragnąć’, od rosyjskiego żełat’ ‘pragnąć’.

Selke - od zdrobnień staropolskich i staro pomorskich imion dwuczłonowych z rdzeniem żeli-, np. Żelin, Żelek, od prasłowiańskiego czasownika żełati ‘pragnąć’, od rosyjskiego żełat’ ‘pragnąć’.

Selkonka - od zniemczonych form polskiego i kaszubskiego imienia Sułek, pochodzącego od staropolskich imion dwuczłonowych z rdzeniem Suli-, np. Sulisław, Sulimir.

Selkowicz - od zdrobnień staropolskich i staro pomorskich imion dwuczłonowych z rdzeniem żeli-, np. Żelin, Żelek, od prasłowiańskiego czasownika żełati ‘pragnąć’, od rosyjskiego żełat’ ‘pragnąć’.

Selkowski - od zdrobnień staropolskich i staro pomorskich imion dwuczłonowych z rdzeniem żeli-, np. Żelin, Żelek, od prasłowiańskiego czasownika żełati ‘pragnąć’, od rosyjskiego żełat’ ‘pragnąć’.

Sell - od zdrobnień staropolskich i staro pomorskich imion dwuczłonowych z rdzeniem żeli-, np. Żelin, Żelek, od prasłowiańskiego czasownika żełati ‘pragnąć’, od rosyjskiego żełat’ ‘pragnąć’.

Sellin - od zdrobnień staropolskich i staro pomorskich imion dwuczłonowych z rdzeniem żeli-, np. Żelin, Żelek, od prasłowiańskiego czasownika żełati ‘pragnąć’, od rosyjskiego żełat’ ‘pragnąć’.

Sellin - od nazwy miejscowej Selin na Pomorzu Środkowym.

Sellka - od zdrobnień staropolskich i staro pomorskich imion dwuczłonowych z rdzeniem żeli-, np. Żelin, Żelek, od prasłowiańskiego czasownika żełati ‘pragnąć’, od rosyjskiego żełat’ ‘pragnąć’.

Selonke - od zniemczonych form polskiego i kaszubskiego imienia Sułek, pochodzącego od staropolskich imion dwuczłonowych z rdzeniem Suli-, np. Sulisław, Sulimir.

Selzer - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego kaszubskiego rzeczownika zylc, zylca, oznaczającego ‘galaretę, zimne nóżki’.

Semka - od zniemczonej postaci imienia staropolskiego Siemek, pochodnego od słowiańskich imion z członem siemi-, siemio-; od prasłowiańskiego siem? ‘osoba’, portem ‘rodzina’.

Semke - od zniemczonej postaci imienia staropolskiego Siemek, pochodnego od słowiańskich imion z członem siemi-, siemio-; od prasłowiańskiego siem? ‘osoba’, portem ‘rodzina’.

Semkiewicz - od zniemczonej postaci imienia staropolskiego Siemek, pochodnego od słowiańskich imion z członem siemi-, siemio-; od prasłowiańskiego siem? ‘osoba’, portem ‘rodzina’.

Semko - od zniemczonej postaci imienia staropolskiego Siemek, pochodnego od słowiańskich imion z członem siemi-, siemio-; od prasłowiańskiego siem? ‘osoba’, portem ‘rodzina’.

Semkow - od zniemczonej postaci imienia staropolskiego Siemek, pochodnego od słowiańskich imion z członem siemi-, siemio-; od prasłowiańskiego siem? ‘osoba’, portem ‘rodzina’.

Semków - od zniemczonej postaci imienia staropolskiego Siemek, pochodnego od słowiańskich imion z członem siemi-, siemio-; od prasłowiańskiego siem? ‘osoba’, portem ‘rodzina’.

Sereda - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od rzeczownika środa, dawniej śrzoda, śtrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’.

Seredejko - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od rzeczownika środa, dawniej śrzoda, śtrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’.

Seredeń - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od rzeczownika środa, dawniej śrzoda, śtrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’.

Serediak - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od rzeczownika środa, dawniej śrzoda, śtrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’.

Seredin - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od rzeczownika środa, dawniej śrzoda, śtrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’.

Serediuk - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od rzeczownika środa, dawniej śrzoda, śtrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’.

Seredjuk - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od rzeczownika środa, dawniej śrzoda, śtrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’.

Seroka - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego sroka ‘nazwa ptaka’.

Seyda - od niemieckiego Sei da! ‘Bądź! Pozostań tam’; może też od od nazw miejscowych Sayda w obwodzie Chemnitz w pobliżu gór Rudawy i Seyda w powiecie Jessen w obwodzie Cottbus; może też od słowiańskiego imienia Zavid.

Sędzicki - od nazwy miejscowej Sędzice (powiat lubawski, parafia Lipniki.

Sidowicz - od słowiańskiej nazwy miejscowości Żydowo lub Żydów, zniemczonej do postaci Sydow. (Żydowce pod Szczecinem, Żydowo pod Miastkiem).

Sidowicz - od nazwy wsi Żydowo, zniemczonej do postaci Sydow w powiecie sławieńskim.

Sidowski - od słowiańskiej nazwy miejscowości Żydowo lub Żydów, zniemczonej do postaci Sydow. (Żydowce pod Szczecinem, Żydowo pod Miastkiem).

Siedow - od nazwy wsi Żydowo, zniemczonej do postaci Sydow w powiecie sławieńskim.

Sieloff - od nazwy miejscowej Silowe, Sylow, Sylowe, dziś Zielow w powiecie Waren w Maklemburgii lub od sielawa ‘gatunek ryby’.

Sielow - od nazwy miejscowej Silowe, Sylow, Sylowe, dziś Zielow w powiecie Waren w Maklemburgii lub od sielawa ‘gatunek ryby’.

Sielowski - od nazwy miejscowej Silowe, Sylow, Sylowe, dziś Zielow w powiecie Waren w Maklemburgii lub od sielawa ‘gatunek ryby’.

Sierociński - od sierota, dawniej sirota.

Sierociuk - od sierota, dawniej sirota.

Sierocki - od sierota, dawniej sirota.

Sierodzki - od sierota, dawniej sirota.

Sierotka - od sierota, dawniej sirota.

Sierotkiewicz - od sierota, dawniej sirota.

Sildath - od kaszubskiego, zapożyczonego z niemieckiego rzeczownika soldat, syldat ‘żołnierz’.

Sildatka - od kaszubskiego, zapożyczonego z niemieckiego rzeczownika soldat, syldat ‘żołnierz’.

Sildatke - od kaszubskiego, zapożyczonego z niemieckiego rzeczownika soldat, syldat ‘żołnierz’.

Sildatki - od kaszubskiego, zapożyczonego z niemieckiego rzeczownika soldat, syldat ‘żołnierz’.

Simon - od chrześcijańskiego imienia Szymon, to Simon w języku łacińskim.

Simona - od chrześcijańskiego imienia Szymon, to Simon w języku łacińskim.

Simons - od chrześcijańskiego imienia Szymon, to Simon w języku łacińskim.

Simonsen - od chrześcijańskiego imienia Szymon, to Simon w języku łacińskim.

Simonski - od chrześcijańskiego imienia Szymon, to Simon w języku łacińskim.

Simonsson - od chrześcijańskiego imienia Szymon, to Simon w języku łacińskim.

Simoń - od chrześcijańskiego imienia Szymon, to Simon w języku łacińskim.

Sinak - od spieszczenia synak ‘syn’.

Sinakiewicz - od spieszczenia synak ‘syn’.

Sinakowicz - od spieszczenia synak ‘syn’.

Sirocki - od sierota, dawniej sirota.

Sirodzki - od sierota, dawniej sirota.

Sirota - od sierota, dawniej sirota.

Sit - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego sit ‘sitowie’ lub od sito ‘narzędzie do przesiewania materiałów sypkich’; od sitak, sitarz ‘rzemieślnik wyrabiający sita, sieci’; sitak ‘gatunek grzyba lub gatunek żaby’.

Sita - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego sit ‘sitowie’ lub od sito ‘narzędzie do przesiewania materiałów sypkich’; od sitak, sitarz ‘rzemieślnik wyrabiający sita, sieci’; sitak ‘gatunek grzyba lub gatunek żaby’.

Sitak - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego sit ‘sitowie’ lub od sito ‘narzędzie do przesiewania materiałów sypkich’; od sitak, sitarz ‘rzemieślnik wyrabiający sita, sieci’; sitak ‘gatunek grzyba lub gatunek żaby’.

Sitar - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego sit ‘sitowie’ lub od sito ‘narzędzie do przesiewania materiałów sypkich’; od sitak, sitarz ‘rzemieślnik wyrabiający sita, sieci’; sitak ‘gatunek grzyba lub gatunek żaby’.

Sitarek - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego sit ‘sitowie’ lub od sito ‘narzędzie do przesiewania materiałów sypkich’; od sitak, sitarz ‘rzemieślnik wyrabiający sita, sieci’; sitak ‘gatunek grzyba lub gatunek żaby’.

Sitarz - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego sit ‘sitowie’ lub od sito ‘narzędzie do przesiewania materiałów sypkich’; od sitak, sitarz ‘rzemieślnik wyrabiający sita, sieci’; sitak ‘gatunek grzyba lub gatunek żaby’.

Sitarż - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego sit ‘sitowie’ lub od sito ‘narzędzie do przesiewania materiałów sypkich’; od sitak, sitarz ‘rzemieślnik wyrabiający sita, sieci’; sitak ‘gatunek grzyba lub gatunek żaby’.

Sitasz - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego sit ‘sitowie’ lub od sito ‘narzędzie do przesiewania materiałów sypkich’; od sitak, sitarz ‘rzemieślnik wyrabiający sita, sieci’; sitak ‘gatunek grzyba lub gatunek żaby’.

Sitaż - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego sit ‘sitowie’ lub od sito ‘narzędzie do przesiewania materiałów sypkich’; od sitak, sitarz ‘rzemieślnik wyrabiający sita, sieci’; sitak ‘gatunek grzyba lub gatunek żaby’.

Sitek - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego sit ‘sitowie’ lub od sito ‘narzędzie do przesiewania materiałów sypkich’; od sitak, sitarz ‘rzemieślnik wyrabiający sita, sieci’; sitak ‘gatunek grzyba lub gatunek żaby’.

Sito - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego sit ‘sitowie’ lub od sito ‘narzędzie do przesiewania materiałów sypkich’; od sitak, sitarz ‘rzemieślnik wyrabiający sita, sieci’; sitak ‘gatunek grzyba lub gatunek żaby’.

Sittek - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego sit ‘sitowie’ lub od sito ‘narzędzie do przesiewania materiałów sypkich’; od sitak, sitarz ‘rzemieślnik wyrabiający sita, sieci’; sitak ‘gatunek grzyba lub gatunek żaby’.

Sitterle - od średnio-dolno-niemieckiego sűter ‘krawiec’ lub od łacińskiego sutor ‘szewc’.

Sitterlee - od średnio-dolno-niemieckiego sűter ‘krawiec’ lub od łacińskiego sutor ‘szewc’.

Sitterlef - od średnio-dolno-niemieckiego sűter ‘krawiec’ lub od łacińskiego sutor ‘szewc’.

Sitterlle - od średnio-dolno-niemieckiego sűter ‘krawiec’ lub od łacińskiego sutor ‘szewc’.

Sittke - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego sit ‘sitowie’ lub od sito ‘narzędzie do przesiewania materiałów sypkich’; od sitak, sitarz ‘rzemieślnik wyrabiający sita, sieci’; sitak ‘gatunek grzyba lub gatunek żaby’.

Sittko - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego sit ‘sitowie’ lub od sito ‘narzędzie do przesiewania materiałów sypkich’; od sitak, sitarz ‘rzemieślnik wyrabiający sita, sieci’; sitak ‘gatunek grzyba lub gatunek żaby’.

Siut - od przymiotnika szuty ‘gomoły, tj, bez rogów’ (o zwierzętach’).

Siuta - od przymiotnika szuty ‘gomoły, tj, bez rogów’ (o zwierzętach’).

Skaja - od czasownika skajac ‘przekomarzać się, umizgać się’.

Skajewski - od czasownika skajac ‘przekomarzać się, umizgać się’.

Skajkowski - od czasownika skajac ‘przekomarzać się, umizgać się’.

Skal - od łacińskiego scala, ae ‘drabina’.

Skala - od łacińskiego scala, ae ‘drabina’.

Skale - od łacińskiego scala, ae ‘drabina’.

Skelnik - od pomorskiego wyrażenia przyimkowego z Kielna (pochodzący człowiek).

Skiba - od rzeczownika pospolitego skiba.

Skibba - od rzeczownika pospolitego skiba.

Skibe - od rzeczownika pospolitego skiba.

Skibo - od rzeczownika pospolitego skiba.

Skiellnik - od pomorskiego wyrażenia przyimkowego z Kielna (pochodzący człowiek).

Skielnik - od pomorskiego wyrażenia przyimkowego z Kielna (pochodzący człowiek).

Skierk - od zdrobnionego rzeczownika skra ‘najmniejsza cząstka czegoś’.

Skierka - od zdrobnionego rzeczownika skra ‘najmniejsza cząstka czegoś’.

Skierkiewicz - od zdrobnionego rzeczownika skra ‘najmniejsza cząstka czegoś’.

Skierkowski - od zdrobnionego rzeczownika skra ‘najmniejsza cząstka czegoś’.

Skirka - od zdrobnionego rzeczownika skra ‘najmniejsza cząstka czegoś’.

Skirkiewicz - od zdrobnionego rzeczownika skra ‘najmniejsza cząstka czegoś’.

Skirkowski - od zdrobnionego rzeczownika skra ‘najmniejsza cząstka czegoś’.

Skock - od rzeczownika pospolitego skok ’oderwanie się od ziemi, podstawy; zeskaok’, też ‘taniec’, ‘część nogi od goleni do palców’.

Skocke - od rzeczownika pospolitego skok ’oderwanie się od ziemi, podstawy; zeskaok’, też ‘taniec’, ‘część nogi od goleni do palców’.

Skocki - od rzeczownika pospolitego skok ’oderwanie się od ziemi, podstawy; zeskaok’, też ‘taniec’, ‘część nogi od goleni do palców’.

Skoczek - od rzeczownika pospolitego skoczek ‘gatunek rosliny’.

Skoczka - od pomorskiego wyrażenia przyimkowego z Kielna (pochodzący człowiek).

Skoczke - od pomorskiego wyrażenia przyimkowego z Kielna (pochodzący człowiek).

Skoczkowski - od pomorskiego wyrażenia przyimkowego z Kielna (pochodzący człowiek).

Skok - od rzeczownika pospolitego skok ’oderwanie się od ziemi, podstawy; zeskaok’, też ‘taniec’, ‘część nogi od goleni do palców’.

Skoka - od rzeczownika pospolitego skok ’oderwanie się od ziemi, podstawy; zeskaok’, też ‘taniec’, ‘część nogi od goleni do palców’.

Skokowski - od rzeczownika pospolitego skok ’oderwanie się od ziemi, podstawy; zeskaok’, też ‘taniec’, ‘część nogi od goleni do palców’.

Skrzyp - od ogólnopolskiego określenia skrzyp ‘nazwa rośliny’.

Skrzypiec - od ogólnopolskiego określenia skrzyp ‘nazwa rośliny’.

Skrzypietz - od ogólnopolskiego określenia skrzyp ‘nazwa rośliny’.

Skwiercz - od skwiercz ‘świerszcz’; ‘maleńkie jajo kury’.

Skwierkowski - od skwiercz ‘świerszcz’; ‘maleńkie jajo kury’.

Slazik - od ślaz, szlaz ‘nazwa rośliny malwa’ lub ‘czwarty żołądek zwierząt przeżuwających’.

Slaziński - od ślaz, szlaz ‘nazwa rośliny malwa’ lub ‘czwarty żołądek zwierząt przeżuwających’.

Slazyk - od ślaz, szlaz ‘nazwa rośliny malwa’ lub ‘czwarty żołądek zwierząt przeżuwających’.

Slażewicz - od ślaz, szlaz ‘nazwa rośliny malwa’ lub ‘czwarty żołądek zwierząt przeżuwających’.

Slażyński - od ślaz, szlaz ‘nazwa rośliny malwa’ lub ‘czwarty żołądek zwierząt przeżuwających’.

Sławna - od przymiotnika sławny.

Sławniak - od przymiotnika sławny.

Sławnicz - od przymiotnika sławny.

Sławniewicz - od przymiotnika sławny.

Sławny - od przymiotnika sławny.

Słodki - od słodki.

Słoma - od rzeczownika pospolitego słoma.

Słomak - od rzeczownika pospolitego słoma.

Słomczewski - od rzeczownika pospolitego słoma.

Słomczyk - od rzeczownika pospolitego słoma.

Słomczyński - od rzeczownika pospolitego słoma.

Słomek - od rzeczownika pospolitego słoma.

Słomian - od rzeczownika pospolitego słoma.

Słomianna - od rzeczownika pospolitego słoma.

Słomiany - od rzeczownika pospolitego słoma.

Słominski - od rzeczownika pospolitego słoma, od nazwy miejscowej Słomino, dziś Słomin gmina Raszyn, województwo warszawskie i gmina Wyszogród województwo płockie.

Słomiński - od rzeczownika pospolitego słoma, od nazwy miejscowej Słomino, dziś Słomin gmina Raszyn, województwo warszawskie i gmina Wyszogród województwo płockie.

Słomion - od rzeczownika pospolitego słoma.

Słomka - od rzeczownika pospolitego słoma.

Słomko - od rzeczownika pospolitego słoma.

Słomkowski - od rzeczownika pospolitego słoma.

Słomoński - od rzeczownika pospolitego słoma.

Słomowski - od rzeczownika pospolitego słoma.

Słomski - od rzeczownika pospolitego słoma.

Słowik - od rzeczownika pospolitego słowik ‘nazwa ptaka śpiewającego’.

Słowikowski - od rzeczownika pospolitego słowik ‘nazwa ptaka śpiewającego’ lub od nazwy miejscowej Słowiki w powiecie makowskim, łuckim i bieckim.

Smalc - od zapożyczonego do polszczyzny s (z)mal (e)c.

Smalec - od zapożyczonego do polszczyzny s (z)mal (e)c.

Smalecki - od zapożyczonego do polszczyzny s (z)mal (e)c.

Smant - od kaszubskiego Smatoch, smacëc sa ‘pogrążać się w smutnym nastroju’, smatny ‘smutny’.

Smantek - od kaszubskiego Smatoch, smacëc sa ‘pogrążać się w smutnym nastroju’, smatny ‘smutny’.

Smantoch - od kaszubskiego Smatoch, smacëc sa ‘pogrążać się w smutnym nastroju’, smatny ‘smutny’.

Smedles - od rzeczownika smëdlës ‘nóż o dwóch rękojeściach służący do żłobienia drewnianych łopat, łyżek, warząchwi, niecek do ciasta na chleb i do siekania mięsa, strug’.

Smekciński - od czasownika smektać ‘chlipać, mlaskać, całować’, też ‘głaskać’.

Smekczyński - od czasownika smektać ‘chlipać, mlaskać, całować’, też ‘głaskać’.

Smekot - od czasownika smektać ‘chlipać, mlaskać, całować’, też ‘głaskać’.

Smekta - od czasownika smektać ‘chlipać, mlaskać, całować’, też ‘głaskać’.

Smektalski - od czasownika smektać ‘chlipać, mlaskać, całować’, też ‘głaskać’.

Smektała - od czasownika smektać ‘chlipać, mlaskać, całować’, też ‘głaskać’.

Sment - od kaszubskiego Smatoch, smacëc sa ‘pogrążać się w smutnym nastroju’, smatny ‘smutny’.

Smentek - od kaszubskiego Smatoch, smacëc sa ‘pogrążać się w smutnym nastroju’, smatny ‘smutny’.

Smentewicz - od kaszubskiego Smatoch, smacëc sa ‘pogrążać się w smutnym nastroju’, smatny ‘smutny’.

Smentoch - od kaszubskiego Smatoch, smacëc sa ‘pogrążać się w smutnym nastroju’, smatny ‘smutny’.

Smentowski - od kaszubskiego Smatoch, smacëc sa ‘pogrążać się w smutnym nastroju’, smatny ‘smutny’.

Smetana - od mieść, miotać; od niemieckiej nazwy motyla Schmetterling,

Smęt - od kaszubskiego Smatoch, smacëc sa ‘pogrążać się w smutnym nastroju’, smatny ‘smutny’.

Smętek - od kaszubskiego Smatoch, smacëc sa ‘pogrążać się w smutnym nastroju’, smatny ‘smutny’.

Smętoch - od kaszubskiego Smatoch, smacëc sa ‘pogrążać się w smutnym nastroju’, smatny ‘smutny’.

Smidl - od rzeczownika smëdlës ‘nóż o dwóch rękojeściach służący do żłobienia drewnianych łopat, łyżek, warząchwi, niecek do ciasta na chleb i do siekania mięsa, strug’.

Smietana - od mieść, miotać; od niemieckiej nazwy motyla Schmetterling,

Smietanka - od mieść, miotać; od niemieckiej nazwy motyla Schmetterling,

Smietanko - od mieść, miotać; od niemieckiej nazwy motyla Schmetterling,

Smoczek - od rzeczownika smok ‘dziw bajeczny, bestia na kształt węża skrzydlatego, okrutna, niezwalczona’.

Smoczyk - od rzeczownika smok ‘dziw bajeczny, bestia na kształt węża skrzydlatego, okrutna, niezwalczona’.

Smoczyński - od rzeczownika smok ‘dziw bajeczny, bestia na kształt węża skrzydlatego, okrutna, niezwalczona’.

Smogor - od smogor, smogórz ‘słowiańska nazwa torfu’.

Smogora - od smogor, smogórz ‘słowiańska nazwa torfu’.

Smogorowski - od smogor, smogórz ‘słowiańska nazwa torfu’.

Smogorzewski - od smogor, smogórz ‘słowiańska nazwa torfu’.

Smogór - od smogor, smogórz ‘słowiańska nazwa torfu’.

Smogóra - od smogor, smogórz ‘słowiańska nazwa torfu’.

Smogórzewski - od smogor, smogórz ‘słowiańska nazwa torfu’.

Smogura - od smogor, smogórz ‘słowiańska nazwa torfu’.

Smok - od rzeczownika smok ‘dziw bajeczny, bestia na kształt węża skrzydlatego, okrutna, niezwalczona’.

Smokowski - od rzeczownika smok ‘dziw bajeczny, bestia na kształt węża skrzydlatego, okrutna, niezwalczona’ lub od nazwy miejscowej Smokowo, gmina Stężyca, województwo gdańskie, Smokowy ‘część wsi Bębnów, gmina Konopnica, województwo sieradzkie.

Smolak - od smolnik’ robotnik pracujący w hutach smolnych’.

Smolak - od smolak, smolarz, smolnik ‘ten, co robi smołę’.

Smolar - od smolak, smolarz, smolnik ‘ten, co robi smołę’.

Smolarz - od smolnik’ robotnik pracujący w hutach smolnych’.

Smolarz - od smolak, smolarz, smolnik ‘ten, co robi smołę’.

Smoleń - od smolak, smolarz, smolnik ‘ten, co robi smołę’.

Smolnik - od smolnik’ robotnik pracujący w hutach smolnych’.

Smolnik - od smolak, smolarz, smolnik ‘ten, co robi smołę’.

Smolorz - od smolak, smolarz, smolnik ‘ten, co robi smołę’.

Smoluch - od smolak, smolarz, smolnik ‘ten, co robi smołę’.

Smołuch - od smolak, smolarz, smolnik ‘ten, co robi smołę’.

Smuda - od czasownika mudzić ‘wahać się, zwlekać’, z kaszubskiego mudzëc ‘tracić, mitrężyć czas’, od rzeczownika żmuda, zmuda ‘strata czasu’, zmudnik ‘nudziarz, maruda’.

Smukalla - od czasownika smukać ’okazywać komus czułość przez głaskanie po twarzy; lizać’, smukać się ‘wymykać się’, smukarz ‘piększycie’, smukała ‘mężczyzna zalecający się kobietom przez głaskanie po twarzy’.

Smukalski - od czasownika smukać ’okazywać komus czułość przez głaskanie po twarzy; lizać’, smukać się ‘wymykać się’, smukarz ‘piększycie’, smukała ‘mężczyzna zalecający się kobietom przez głaskanie po twarzy’.

Smukała - od czasownika smukać ’okazywać komus czułość przez głaskanie po twarzy; lizać’, smukać się ‘wymykać się’, smukarz ‘piększycie’, smukała ‘mężczyzna zalecający się kobietom przez głaskanie po twarzy’.

Smycz - w grupie nazwisk pochodzących od smyk (wiele znaczeń), m.in.‘grajek’, smyczek (wiele znaczeń), m.in ‘czółno’, ‘narzędzie do grania na skrzypcach’.

Smyczek - w grupie nazwisk pochodzących od smyk (wiele znaczeń), m.in.‘grajek’, smyczek (wiele znaczeń), m.in ‘czółno’, ‘narzędzie do grania na skrzypcach’.

Smyczka - w grupie nazwisk pochodzących od smyk (wiele znaczeń), m.in.‘grajek’, smyczek (wiele znaczeń), m.in ‘czółno’, ‘narzędzie do grania na skrzypcach’.

Smyczkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od smyk (wiele znaczeń), m.in.‘grajek’, smyczek (wiele znaczeń), m.in ‘czółno’, ‘narzędzie do grania na skrzypcach’.

Smyczko - w grupie nazwisk pochodzących od smyk (wiele znaczeń), m.in.‘grajek’, smyczek (wiele znaczeń), m.in ‘czółno’, ‘narzędzie do grania na skrzypcach’.

Smyczkow - w grupie nazwisk pochodzących od smyk (wiele znaczeń), m.in.‘grajek’, smyczek (wiele znaczeń), m.in ‘czółno’, ‘narzędzie do grania na skrzypcach’.

Smyczyński - w grupie nazwisk pochodzących od smyk (wiele znaczeń), m.in.‘grajek’, smyczek (wiele znaczeń), m.in ‘czółno’, ‘narzędzie do grania na skrzypcach’.

Smydmes - od rzeczownika smëdlës ‘nóż o dwóch rękojeściach służący do żłobienia drewnianych łopat, łyżek, warząchwi, niecek do ciasta na chleb i do siekania mięsa, strug’.

Smyk - w grupie nazwisk pochodzących od smyk (wiele znaczeń), m.in.‘grajek’, smyczek (wiele znaczeń), m.in ‘czółno’, ‘narzędzie do grania na skrzypcach’.

Smyka - w grupie nazwisk pochodzących od smyk (wiele znaczeń), m.in.‘grajek’, smyczek (wiele znaczeń), m.in ‘czółno’, ‘narzędzie do grania na skrzypcach’.

Smykla - w grupie nazwisk pochodzących od smyk (wiele znaczeń), m.in.‘grajek’, smyczek (wiele znaczeń), m.in ‘czółno’, ‘narzędzie do grania na skrzypcach’.

Snasa - od kaszubskiego przymiotnika snaży, gwarowego snazi ‘śliczny, ładny’, też ‘wielki, dobry’ oraz ‘obfity, syty’ i ‘czysty’.

Snaza - od kaszubskiego przymiotnika snaży, gwarowego snazi ‘śliczny, ładny’, też ‘wielki, dobry’ oraz ‘obfity, syty’ i ‘czysty’.

Snażyk - od kaszubskiego przymiotnika snaży, gwarowego snazi ‘śliczny, ładny’, też ‘wielki, dobry’ oraz ‘obfity, syty’ i ‘czysty’.

Snozik - od kaszubskiego przymiotnika snaży, gwarowego snazi ‘śliczny, ładny’, też ‘wielki, dobry’ oraz ‘obfity, syty’ i ‘czysty’.

Snoznik - od kaszubskiego przymiotnika snaży, gwarowego snazi ‘śliczny, ładny’, też ‘wielki, dobry’ oraz ‘obfity, syty’ i ‘czysty’.

Snożnik - od kaszubskiego przymiotnika snaży, gwarowego snazi ‘śliczny, ładny’, też ‘wielki, dobry’ oraz ‘obfity, syty’ i ‘czysty’.

Sobański - od nazwy miejscowej Sobącz (powiat kościerski).

Sobis - od imienia zdrobnionego Sobisz jednego z dwuczłonowych imion z zaimkiem sobie- typu Sobierad, Sobiemir, Sobiesław, Sobieżyr, Sobieraj.

Sobisch - od imienia zdrobnionego Sobisz jednego z dwuczłonowych imion z zaimkiem sobie- typu Sobierad, Sobiemir, Sobiesław, Sobieżyr, Sobieraj.

Sobisiak - od imienia zdrobnionego Sobisz jednego z dwuczłonowych imion z zaimkiem sobie- typu Sobierad, Sobiemir, Sobiesław, Sobieżyr, Sobieraj.

Sobisz - od imienia zdrobnionego Sobisz jednego z dwuczłonowych imion z zaimkiem sobie- typu Sobierad, Sobiemir, Sobiesław, Sobieżyr, Sobieraj.

Sobiszek - od imienia zdrobnionego Sobisz jednego z dwuczłonowych imion z zaimkiem sobie- typu Sobierad, Sobiemir, Sobiesław, Sobieżyr, Sobieraj.

Sobiszewski - od imienia zdrobnionego Sobisz jednego z dwuczłonowych imion z zaimkiem sobie- typu Sobierad, Sobiemir, Sobiesław, Sobieżyr, Sobieraj.

Sobiś - od imienia zdrobnionego Sobisz jednego z dwuczłonowych imion z zaimkiem sobie- typu Sobierad, Sobiemir, Sobiesław, Sobieżyr, Sobieraj.

Sobol - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego soból, po niemiecku Zobel, w zapisie niemieckim i spolszczonym Cobel.

Sobolczak - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego soból, po niemiecku Zobel, w zapisie niemieckim i spolszczonym Cobel.

Sobolczyk - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego soból, po niemiecku Zobel, w zapisie niemieckim i spolszczonym Cobel.

Soboleń - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego soból, po niemiecku Zobel, w zapisie niemieckim i spolszczonym Cobel.

Soboleński - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego soból, po niemiecku Zobel, w zapisie niemieckim i spolszczonym Cobel.

Sobolew - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego soból, po niemiecku Zobel, w zapisie niemieckim i spolszczonym Cobel.

Sobolewski - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego soból, po niemiecku Zobel, w zapisie niemieckim i spolszczonym Cobel; też odmiejscowe.

Soboli - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego soból, po niemiecku Zobel, w zapisie niemieckim i spolszczonym Cobel.

Sobolik - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego soból, po niemiecku Zobel, w zapisie niemieckim i spolszczonym Cobel.

Soboliński - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego soból, po niemiecku Zobel, w zapisie niemieckim i spolszczonym Cobel.

Sobolla - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego soból, po niemiecku Zobel, w zapisie niemieckim i spolszczonym Cobel.

Sobolnicki - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego soból, po niemiecku Zobel, w zapisie niemieckim i spolszczonym Cobel.

Sobolowski - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego soból, po niemiecku Zobel, w zapisie niemieckim i spolszczonym Cobel.

Soboluk - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego soból, po niemiecku Zobel, w zapisie niemieckim i spolszczonym Cobel.

Sobołka - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego soból, po niemiecku Zobel, w zapisie niemieckim i spolszczonym Cobel.

Sobołkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego soból, po niemiecku Zobel, w zapisie niemieckim i spolszczonym Cobel.

Sobota - w grupie nazwisk pochodzących od wyrazu sobota ‘dzień tygodnia przed niedzielą’.

Sobotka - w grupie nazwisk pochodzących od wyrazu sobota ‘dzień tygodnia przed niedzielą’.

Sobotko - w grupie nazwisk pochodzących od wyrazu sobota ‘dzień tygodnia przed niedzielą’.

Sobotowski - w grupie nazwisk pochodzących od wyrazu sobota ‘dzień tygodnia przed niedzielą’.

Sobotski - w grupie nazwisk pochodzących od wyrazu sobota ‘dzień tygodnia przed niedzielą’.

Sobott - w grupie nazwisk pochodzących od wyrazu sobota ‘dzień tygodnia przed niedzielą’.

Sobottka - w grupie nazwisk pochodzących od wyrazu sobota ‘dzień tygodnia przed niedzielą’.

Sobócki - w grupie nazwisk pochodzących od wyrazu sobota ‘dzień tygodnia przed niedzielą’.

Sobódka - w grupie nazwisk pochodzących od wyrazu sobota ‘dzień tygodnia przed niedzielą’.

Soból - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego soból, po niemiecku Zobel, w zapisie niemieckim i spolszczonym Cobel.

Sobóla - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego soból, po niemiecku Zobel, w zapisie niemieckim i spolszczonym Cobel.

Sobół - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego soból, po niemiecku Zobel, w zapisie niemieckim i spolszczonym Cobel.

Socha - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego socha ‘rosochate drzewo do podparcia; gatunek pługa, czyli radło’.

Sochaj - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego socha ‘rosochate drzewo do podparcia; gatunek pługa, czyli radło’.

Sochal - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego socha ‘rosochate drzewo do podparcia; gatunek pługa, czyli radło’.

Sochala - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego socha ‘rosochate drzewo do podparcia; gatunek pługa, czyli radło’.

Sochalec - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego socha ‘rosochate drzewo do podparcia; gatunek pługa, czyli radło’.

Sochalski - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego socha ‘rosochate drzewo do podparcia; gatunek pługa, czyli radło’.

Sochan - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego socha ‘rosochate drzewo do podparcia; gatunek pługa, czyli radło’.

Sochanek - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego socha ‘rosochate drzewo do podparcia; gatunek pługa, czyli radło’.

Sochanowski - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego socha ‘rosochate drzewo do podparcia; gatunek pługa, czyli radło’.

Sochański - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego socha ‘rosochate drzewo do podparcia; gatunek pługa, czyli radło’.

Sochoń - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego socha ‘rosochate drzewo do podparcia; gatunek pługa, czyli radło’.

Sochowski - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego socha ‘rosochate drzewo do podparcia; gatunek pługa, czyli radło’.

Sodoma - od nazwy biblijnego miasta Sodoma, zniszczonego przez Boga ogniem i siarką z powodu grzesznego życia jego mieszkańców.

Sohr - od średnio-wysoko-niemieckiego sor ‘suchy’, przenośnie ‘wyczerpany, bezsilny’.

Sohra - od nazwy wsi Sohra, wywodzącej swą nazwę od rdzenia żar, dziś Żary w województwie zielonogórskim.

Sohre - od nazwy wsi Sohra, wywodzącej swą nazwę od rdzenia żar, dziś Żary w województwie zielonogórskim.

Solata - w grupie nazwisk pochodzących od wyrazu sałata, zapożyczonego z włoskiego salata, łacińskiego salata ‘solona potrawa’; od sałatka.

Solatycki - w grupie nazwisk pochodzących od wyrazu sałata, zapożyczonego z włoskiego salata, łacińskiego salata ‘solona potrawa’; od sałatka.

Solatyński - w grupie nazwisk pochodzących od wyrazu sałata, zapożyczonego z włoskiego salata, łacińskiego salata ‘solona potrawa’; od sałatka.

Som - od nazwy ryby sum, dawniej som.

Som - od nazwy ryby sum, dawniej som.

Somczak - od nazwy ryby sum, dawniej som.

Somczuk - od nazwy ryby sum, dawniej som.

Somczyk - od nazwy ryby sum, dawniej som.

Somiak - od nazwy ryby sum, dawniej som.

Somik - od nazwy ryby sum, dawniej som.

Somińczyk - od nazwy ryby sum, dawniej som.

Somiński - licznych od nazw miejscowych Sominy, gmina Studzienice, powiat bytowski, Sumin, gmina Starogard Gdański, gmina Wierzbinek, województwo konińskie, gmina Biskupiec, województwo toruńskie, gmina Osiek, województwo toruńskie, gmina Kikół, województwo włocławskie, Sumina gmina Lyski, województwo katowickie.

Somionka - od nazwy ryby sum, dawniej som.

Somka - od nazwy ryby sum, dawniej som.

Somke - od nazwy ryby sum, dawniej som.

Somko - od nazwy ryby sum, dawniej som.

Somkowicz - od nazwy ryby sum, dawniej som.

Somkowski - od nazwy ryby sum, dawniej som.

Somm - od nazwy ryby sum, dawniej som.

Somnicki - od staropolskiego i ogólnosłowiańskiego sumnica, sunice, suniczki ‘poziomka’.

Somnitz - od staropolskiego i ogólnosłowiańskiego sumnica, sunice, suniczki ‘poziomka’.

Sopot - od nazwy miejscowej Sopot w województwie gdańskim, wieś Sopot w Radomskiem, osada Sopot w granicach miasta Nisko, osady Sopot Wielki i Sopot Mały w Lubaczowskiem; od sopot ‘potok o wartkim, bystrym biegu’.

Sopota - od nazwy miejscowej Sopot w województwie gdańskim, wieś Sopot w Radomskiem, osada Sopot w granicach miasta Nisko, osady Sopot Wielki i Sopot Mały w Lubaczowskiem; od sopot ‘potok o wartkim, bystrym biegu’.

Sopotnicki - od nazwy miejscowej Sopot w województwie gdańskim, wieś Sopot w Radomskiem, osada Sopot w granicach miasta Nisko, osady Sopot Wielki i Sopot Mały w Lubaczowskiem; od sopot ‘potok o wartkim, bystrym biegu’.

Sopotowicz - od nazwy miejscowej Sopot w województwie gdańskim, wieś Sopot w Radomskiem, osada Sopot w granicach miasta Nisko, osady Sopot Wielki i Sopot Mały w Lubaczowskiem; od sopot ‘potok o wartkim, bystrym biegu’.

Sopott - od nazwy miejscowej Sopot w województwie gdańskim, wieś Sopot w Radomskiem, osada Sopot w granicach miasta Nisko, osady Sopot Wielki i Sopot Mały w Lubaczowskiem; od sopot ‘potok o wartkim, bystrym biegu’.

Sopotuch - od nazwy miejscowej Sopot w województwie gdańskim, wieś Sopot w Radomskiem, osada Sopot w granicach miasta Nisko, osady Sopot Wielki i Sopot Mały w Lubaczowskiem; od sopot ‘potok o wartkim, bystrym biegu’.

Sor - od średnio-wysoko-niemieckiego sor ‘suchy’, przenośnie ‘wyczerpany, bezsilny’.

Sora - od nazwy wsi Sohra, wywodzącej swą nazwę od rdzenia żar, dziś Żary w województwie zielonogórskim.

Soroka - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego sroka ‘nazwa ptaka’.

Soss - od rzeczownika szos ‘podatek od miast, miasteczek, płacony z domów’.

Splet - od dolnoniemieckiego rzeczownika Splett o tym samym znaczeniu, co Splitt; oba pozostają w związku z czasownikiem spleissen ‘łupać’, ‘trzeć na drzazgi, wióry’, co może mieć związek z gonciarstwem, czyli pokrywaniem dachów gontami.

Spletter - od dolnoniemieckiego rzeczownika Splett o tym samym znaczeniu, co Splitt; oba pozostają w związku z czasownikiem spleissen ‘łupać’, ‘trzeć na drzazgi, wióry’, co może mieć związek z gonciarstwem, czyli pokrywaniem dachów gontami.

Split - od dolnoniemieckiego rzeczownika Splett o tym samym znaczeniu, co Splitt; oba pozostają w związku z czasownikiem spleissen ‘łupać’, ‘trzeć na drzazgi, wióry’, co może mieć związek z gonciarstwem, czyli pokrywaniem dachów gontami.

Spliter - od dolnoniemieckiego rzeczownika Splett o tym samym znaczeniu, co Splitt; oba pozostają w związku z czasownikiem spleissen ‘łupać’, ‘trzeć na drzazgi, wióry’, co może mieć związek z gonciarstwem, czyli pokrywaniem dachów gontami.

Splitt - od dolnoniemieckiego rzeczownika Splett o tym samym znaczeniu, co Splitt; oba pozostają w związku z czasownikiem spleissen ‘łupać’, ‘trzeć na drzazgi, wióry’, co może mieć związek z gonciarstwem, czyli pokrywaniem dachów gontami.

Splitter - od dolnoniemieckiego rzeczownika Splett o tym samym znaczeniu, co Splitt; oba pozostają w związku z czasownikiem spleissen ‘łupać’, ‘trzeć na drzazgi, wióry’, co może mieć związek z gonciarstwem, czyli pokrywaniem dachów gontami.

Spohr - od staro-wysoko-niemieckiego, średnio-wysoko-niemieckiego, średnio-dolno-niemieckiego, dolnoniemieckiego spor ‘ostroga’ na ‘tego, co wtrabiał ostrogi’.

Sponka - od szpon ‘pazur ptaka; paznokieć człowieka’.

Sporn - od staro-wysoko-niemieckiego, średnio-wysoko-niemieckiego, średnio-dolno-niemieckiego, dolnoniemieckiego spor ‘ostroga’ na ‘tego, co wtrabiał ostrogi’.

Sporrer - od staro-wysoko-niemieckiego, średnio-wysoko-niemieckiego, średnio-dolno-niemieckiego, dolnoniemieckiego spor ‘ostroga’ na ‘tego, co wtrabiał ostrogi’.

Spors - od staro-wysoko-niemieckiego, średnio-wysoko-niemieckiego, średnio-dolno-niemieckiego, dolnoniemieckiego spor ‘ostroga’ na ‘tego, co wtrabiał ostrogi’.

Sprawka - od rzeczownika pospolitego sprawka, zdrobnienie od sprawa.

Sprawski - od rzeczownika pospolitego sprawka, zdrobnienie od sprawa.

Sprengel - od niemieckiego rzeczownika sprengel ‘pierwotnie: kropidło’, potem ‘okręg, obwód’.

Spritula - od spryt.

Spritulla - od spryt.

Sprytny - od spryt, sprytny.

Sprytula - od spryt.

Sprytula - od spryt.

Sroka - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego sroka ‘nazwa ptaka’.

Srokaczewski - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego sroka ‘nazwa ptaka’.

Srokal - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego sroka ‘nazwa ptaka’.

Srokalski - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego sroka ‘nazwa ptaka’.

Srokasz - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego sroka ‘nazwa ptaka’.

Srokaszewski - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego sroka ‘nazwa ptaka’.

Srokata - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego sroka ‘nazwa ptaka’.

Srokaty - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego sroka ‘nazwa ptaka’.

Srokocz - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego sroka ‘nazwa ptaka’.

Srokol - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego sroka ‘nazwa ptaka’.

Srokorski - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego sroka ‘nazwa ptaka’.

Srokos - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego sroka ‘nazwa ptaka’.

Srokowski - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego sroka ‘nazwa ptaka’.

Stade - od średnio-wysoko-niemieckiego Stade ‘brzeg morza lub jeziora’, od dolnoniemieckiego ‘wygodne miejsce’.

Staden - od średnio-wysoko-niemieckiego Stade ‘brzeg morza lub jeziora’, od dolnoniemieckiego ‘wygodne miejsce’.

Stadie - od średnio-wysoko-niemieckiego Stade ‘brzeg morza lub jeziora’, od dolnoniemieckiego ‘wygodne miejsce’.

Stajnborn - od nazwy wsi Steinborn, dziś Słupia w powiecie człuchowskim lub Steinborn, dziś Kamionka w powiecie kozielskim, w województwie opolskim.

Stancel - od staropolskiego, słowiańskiego i starokaszubskiego imienia Stanisław, przekształconego przez Niemców już w okresie krzyżackim na Stenzel.

Stanek - w grupie nazwisk pochodzących od zdrobnienia imienia Stanisław.

Stangor - od słowiańskiego imienia Stanigor.

Stangora - od słowiańskiego imienia Stanigor.

Stangorra - od słowiańskiego imienia Stanigor.

Staniek - w grupie nazwisk pochodzących od zdrobnienia imienia Stanisław.

Stanisław - od staropolskiego, słowiańskiego i starokaszubskiego imienia Stanisław.

Stanisławski - od nazw miejscowych Stanisław Dolny i Górny, gmina Kalwaria Zebrzydowska, województwo bielskie, gmina Kawęczyn, województwo konińskie, Stanisławie i inne.

Stanke - w grupie nazwisk pochodzących od zdrobnienia imienia Stanisław.

Stankiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od zdrobnienia imienia Stanisław.

Stankowicz - w grupie nazwisk pochodzących od zdrobnienia imienia Stanisław.

Stanzel - od staropolskiego, słowiańskiego i starokaszubskiego imienia Stanisław, przekształconego przez Niemców już w okresie krzyżackim na Stenzel.

Stańkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od zdrobnienia imienia Stanisław.

Stańko - w grupie nazwisk pochodzących od zdrobnienia imienia Stanisław.

Stańkowski - w grupie nazwisk pochodzących od zdrobnienia imienia Stanisław.

Stargard - od nazwy wsi Starogród pod Chełmnem albo od nazwy miasta Starogard, dziś Starogard Gdański.

Starogard - od nazwy wsi Starogród pod Chełmnem albo od nazwy miasta Starogard, dziś Starogard Gdański.

Starogardzki - od nazwy wsi Starogród pod Chełmnem albo od nazwy miasta Starogard, dziś Starogard Gdański; od nazwy wsi Stary Gród, w gminie Kobylin, w województwie leszczyńskim.

Starost - od rzeczownika pospolitego starosta.

Starosta - od rzeczownika pospolitego starosta.

Starostecki - od rzeczownika pospolitego starosta.

Starostienko - od rzeczownika pospolitego starosta.

Starostin - od rzeczownika pospolitego starosta.

Starostina - od rzeczownika pospolitego starosta.

Starostka - od rzeczownika pospolitego starosta.

Starostowicz - od rzeczownika pospolitego starosta.

Starostowski - od rzeczownika pospolitego starosta.

Staroszczak - od rzeczownika pospolitego starosta.

Staroszczik - od rzeczownika pospolitego starosta.

Staroszczuk - od rzeczownika pospolitego starosta.

Staroszczyk - od rzeczownika pospolitego starosta.

Staroszik - od rzeczownika pospolitego starosta.

Staroszko - od rzeczownika pospolitego starosta.

Starościak - od rzeczownika pospolitego starosta.

Starościk - od rzeczownika pospolitego starosta.

Starościn - od rzeczownika pospolitego starosta.

Starościński - od rzeczownika pospolitego starosta.

Starościuk - od rzeczownika pospolitego starosta.

Stawny - od urzeczownikowionego przymiotnika stawny ‘mieszkający nad stawem’.

Stefan - od imienia Stefan.

Stefanowski - od imienia Stefan.

Stefans - od imienia Stefan.

Stefansson - od imienia Stefan.

Stefanus - od imienia Stefan.

Stefański - od imienia Stefan.

Stein - od niemieckiego Stein kamień’.

Steina - od niemieckiego Stein kamień’.

Steinborn - od nazwy wsi Steinborn, dziś Słupia w powiecie człuchowskim lub Steinborn, dziś Kamionka w powiecie kozielskim, w województwie opolskim.

Steine - od niemieckiego Stein kamień’.

Steinert - od niemieckiego Stein kamień’.

Steinhagen - od nazwy miejscowej Steinhagen, dziś Juchnajcie w powiecie gołdapskim, ta od niemieckiego Stein ‘kamień’ i Hagen ‘ogrodzenie’, też ‘stos, gromada’.

Steinhoefer - od nazwy miejscowej Steinhow (8 miejscowości: między innymi Steinhof, od 1945 r. Kamieniec w powiecie strzeleckim, Kamionka w powiecie mrągowskim, Murowaniec w powiecie miasteckim i inne).

Steinhof - od nazwy miejscowej Steinhow (8 miejscowości: między innymi Steinhof, od 1945 r. Kamieniec w powiecie strzeleckim, Kamionka w powiecie mrągowskim, Murowaniec w powiecie miasteckim i inne).

Steinhoff - od nazwy miejscowej Steinhow (8 miejscowości: między innymi Steinhof, od 1945 r. Kamieniec w powiecie strzeleckim, Kamionka w powiecie mrągowskim, Murowaniec w powiecie miasteckim i inne).

Steinhoffer - od nazwy miejscowej Steinhow (8 miejscowości: między innymi Steinhof, od 1945 r. Kamieniec w powiecie strzeleckim, Kamionka w powiecie mrągowskim, Murowaniec w powiecie miasteckim i inne).

Steinke - od nazwy wsi Steinborn, dziś Słupia w powiecie człuchowskim lub Steinborn, dziś Kamionka w powiecie kozielskim, w województwie opolskim.

Steinke - od niemieckiego Stein kamień’.

Steinko - od niemieckiego Stein kamień’.

Stejer - od niemieckiego Steiger, z czego polskie sztygar ‘kierownik oddziału kopalni’.

Stejnhagen - od nazwy miejscowej Steinhagen, dziś Juchnajcie w powiecie gołdapskim, ta od niemieckiego Stein ‘kamień’ i Hagen ‘ogrodzenie’, też ‘stos, gromada’.

Stellmach - od stelmach ‘rzemieślnik wyrabiający pudła do wozów, kolas’.

Stellmacher - od stelmach ‘rzemieślnik wyrabiający pudła do wozów, kolas’.

Stellmachowicz - od stelmach ‘rzemieślnik wyrabiający pudła do wozów, kolas’.

Stellmachowski - od stelmach ‘rzemieślnik wyrabiający pudła do wozów, kolas’.

Stelmach - od stelmach ‘rzemieślnik wyrabiający pudła do wozów, kolas’.

Stelmacher - od stelmach ‘rzemieślnik wyrabiający pudła do wozów, kolas’.

Stelmachniewicz - od stelmach ‘rzemieślnik wyrabiający pudła do wozów, kolas’.

Stelmachowski - od stelmach ‘rzemieślnik wyrabiający pudła do wozów, kolas’.

Stelmachów - od stelmach ‘rzemieślnik wyrabiający pudła do wozów, kolas’.

Stelmaszczyk - od stelmach ‘rzemieślnik wyrabiający pudła do wozów, kolas’.

Stencel - od staropolskiego, słowiańskiego i starokaszubskiego imienia Stanisław, przekształconego przez Niemców już w okresie krzyżackim na Stenzel.

Stenka - od niemieckiego Stein kamień’.

Stenke - od niemieckiego Stein kamień’.

Stenkiewicz - od niemieckiego Stein kamień’.

Stenkowiak - od niemieckiego Stein kamień’.

Stenkowski - od niemieckiego Stein kamień’.

Stenzel - od staropolskiego, słowiańskiego i starokaszubskiego imienia Stanisław, przekształconego przez Niemców już w okresie krzyżackim na Stenzel.

Steńcel - od staropolskiego, słowiańskiego i starokaszubskiego imienia Stanisław, przekształconego przez Niemców już w okresie krzyżackim na Stenzel.

Steńczyk - od niemieckiego Stein kamień’.

Steyer - od niemieckiego Steiger, z czego polskie sztygar ‘kierownik oddziału kopalni’.

Stib - w grupie nazwisk pochodzących od stypa ‘uczta pogrzebowa’.

Stiebe - w grupie nazwisk pochodzących od stypa ‘uczta pogrzebowa’.

Stip - w grupie nazwisk pochodzących od stypa ‘uczta pogrzebowa’.

Stippa - w grupie nazwisk pochodzących od stypa ‘uczta pogrzebowa’.

Stobba - od dolnoniemieckiego Stob lub Stoff, górnoniemieckiego Staub ‘proch, pył, kurz’.

Stobbe - od dolnoniemieckiego Stob lub Stoff, górnoniemieckiego Staub ‘proch, pył, kurz’.

Stobe - od dolnoniemieckiego Stob lub Stoff, górnoniemieckiego Staub ‘proch, pył, kurz’.

Stocki - od nazw miejscowych typu Stok, Stoczek, od rzeczownika pospolitego stok.

Stof - od imienia Krzysztof w brzmieniu niemieckim Christoffer, skróconego do Stoffer.

Stofel - od imienia Krzysztof w brzmieniu niemieckim Christoffer, skróconego do Stoffer.

Stofer - od imienia Krzysztof w brzmieniu niemieckim Christoffer, skróconego do Stoffer.

Stoff - od dolnoniemieckiego Stoff ‘kurz’.

Stoff - od imienia Krzysztof w brzmieniu niemieckim Christoffer, skróconego do Stoffer.

Stoffa - od dolnoniemieckiego Stoff ‘kurz’.

Stoffa - od imienia Krzysztof w brzmieniu niemieckim Christoffer, skróconego do Stoffer.

Stojek - od czasownika stać, od rzeczownika stójka ‘pełniący nocną straż we wsi’ albo od zdrobnionego imienia Stojek, to od jednego ze staropolskich i staro pomorskich imion z rdzeniem stoji-, stoj-, typu Stojmir, Stojgniew, Stojsław.

Stojka - od czasownika stać, od rzeczownika stójka ‘pełniący nocną straż we wsi’ albo od zdrobnionego imienia Stojek, to od jednego ze staropolskich i staro pomorskich imion z rdzeniem stoji-, stoj-, typu Stojmir, Stojgniew, Stojsław.

Stojke - od czasownika stać, od rzeczownika stójka ‘pełniący nocną straż we wsi’ albo od zdrobnionego imienia Stojek, to od jednego ze staropolskich i staro pomorskich imion z rdzeniem stoji-, stoj-, typu Stojmir, Stojgniew, Stojsław.

Stojko - od czasownika stać, od rzeczownika stójka ‘pełniący nocną straż we wsi’ albo od zdrobnionego imienia Stojek, to od jednego ze staropolskich i staro pomorskich imion z rdzeniem stoji-, stoj-, typu Stojmir, Stojgniew, Stojsław.

Stok - od rzeczownika pospolitego stok.

Stoka - od rzeczownika pospolitego stok.

Stolat - od życzeń: ‘Sto lat!’.

Stolatczyk - od życzeń: ‘Sto lat!’.

Stolcman - od górnoniemieckiego stolz ‘pyszny, dumny’ i niemieckiego rzeczownika Mann ‘człowiek, mężczyzna’.

Stolcmann - od górnoniemieckiego stolz ‘pyszny, dumny’ i niemieckiego rzeczownika Mann ‘człowiek, mężczyzna’.

Stolot - od życzeń: ‘Sto lat!’.

Stolp - od stołp, stołpa ‘słup, podpora’.

Stolpa - od stołp, stołpa ‘słup, podpora’.

Stolpe - od stołp, stołpa ‘słup, podpora’.

Stolpek - od stołp, stołpa ‘słup, podpora’.

Stolper - od stołp, stołpa ‘słup, podpora’.

Stolpert - od stołp, stołpa ‘słup, podpora’.

Stolpiak - od stołp, stołpa ‘słup, podpora’.

Stolpiński - od stołp, stołpa ‘słup, podpora’.

Stolpman - od stołp, stołpa ‘słup, podpora’.

Stolpmann - od stołp, stołpa ‘słup, podpora’.

Stoltman - od stołp, stołpa ‘słup, podpora’.

Stoltmann - od stołp, stołpa ‘słup, podpora’.

Stolz - od górnoniemieckiego stolz ‘pyszny, dumny’.

Stolze - od górnoniemieckiego stolz ‘pyszny, dumny’.

Stolzmann - od górnoniemieckiego stolz ‘pyszny, dumny’ i niemieckiego rzeczownika Mann ‘człowiek, mężczyzna’.

Stołp - od stołp, stołpa ‘słup, podpora’.

Stopa - od stopa ‘część nogi’.

Stopa - od rzeczownika pospolitego stopa ‘część nogi’.

Stopaj - od rzeczownika pospolitego stopa ‘część nogi’.

Stopak - od rzeczownika pospolitego stopa ‘część nogi’.

Stopka - od stopa ‘część nogi’.

Stopka - od rzeczownika pospolitego stopa ‘część nogi’.

Stopkiewicz - od stopa ‘część nogi’.

Stopko - od stopa ‘część nogi’.

Stopko - od rzeczownika pospolitego stopa ‘część nogi’.

Stopowski - od rzeczownika pospolitego stopa ‘część nogi’.

Stoppa - od stopa ‘część nogi’.

Stoppa - od rzeczownika pospolitego stopa ‘część nogi’.

Stoppka - od stopa ‘część nogi’.

Stoppka - od rzeczownika pospolitego stopa ‘część nogi’.

Storc - od sztorc oznaczający w dawnej polszczyźnie ‘gzyms nad drzwiami; kant, krawędź; żelazo przygotowane do wyrobu blachy; spiczasty koniec pnia po wyciętym drzewie młodocianym, sterczący nad ziemią; kocioł do gotowania mydła; przecięcie poprzeczne drzewa’; dziś używany w zwrotach frazeologicznych: stanąć sztorcem, postawić się sztorcem ‘sprzeciwić się’, na sztorc ‘na kant.

Storch - w grupie nazwisk pochodzących od górnoniemieckiego rzeczownika Storch i dolnoniemieckiego i angielskiego Stork ‘bocian’.

Storck - w grupie nazwisk pochodzących od górnoniemieckiego rzeczownika Storch i dolnoniemieckiego i angielskiego Stork ‘bocian’.

Stork - w grupie nazwisk pochodzących od górnoniemieckiego rzeczownika Storch i dolnoniemieckiego i angielskiego Stork ‘bocian’.

Strahl - od staro-wysoko-niemieckiego sträla ‘strzała, błyskawica’.

Stral - od staro-wysoko-niemieckiego sträla ‘strzała, błyskawica’.

Strala - od staro-wysoko-niemieckiego sträla ‘strzała, błyskawica’.

Straler - od staro-wysoko-niemieckiego sträla ‘strzała, błyskawica’.

Stralla - od staro-wysoko-niemieckiego sträla ‘strzała, błyskawica’.

Strałka - od staro-wysoko-niemieckiego sträla ‘strzała, błyskawica’.

Strałkowski - od staro-wysoko-niemieckiego sträla ‘strzała, błyskawica’.

Stramel - od zniemczonej słowiańskiej nazwy miejscowości zwanej dziś Strzemiele w powiecie łobeskim, po niemiecku Stramehl.

Stramol - od zniemczonej słowiańskiej nazwy miejscowości zwanej dziś Strzemiele w powiecie łobeskim, po niemiecku Stramehl.

Stranc - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy miejscowej Stranz, po polsku Strączno w powiecie wałeckim, od Strans na Śląsku lub od Stranz w Brandenburgii.

Strancig - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy miejscowej Stranz, po polsku Strączno w powiecie wałeckim, od Strans na Śląsku lub od Stranz w Brandenburgii.

Strankiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od zdrobnienia imienia Stanisław.

Strankowski - w grupie nazwisk pochodzących od zdrobnienia imienia Stanisław.

Strantz - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy miejscowej Stranz, po polsku Strączno w powiecie wałeckim, od Strans na Śląsku lub od Stranz w Brandenburgii.

Stranzenbach - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy miejscowej Stranz, po polsku Strączno w powiecie wałeckim, od Strans na Śląsku lub od Stranz w Brandenburgii.

Stranzig - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy miejscowej Stranz, po polsku Strączno w powiecie wałeckim, od Strans na Śląsku lub od Stranz w Brandenburgii.

Strańczak - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy miejscowej Stranz, po polsku Strączno w powiecie wałeckim, od Strans na Śląsku lub od Stranz w Brandenburgii.

Strańczyk - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy miejscowej Stranz, po polsku Strączno w powiecie wałeckim, od Strans na Śląsku lub od Stranz w Brandenburgii.

Strauch - od dolnoniemieckiego Struk i górnoniemieckiego Strauch ‘krzak, kierz’ i ‘chrust’.

Strauchman - od dolnoniemieckiego Struk i górnoniemieckiego Strauch ‘krzak, kierz’ i ‘chrust’.

Strauchmann - od dolnoniemieckiego Struk i górnoniemieckiego Strauch ‘krzak, kierz’ i ‘chrust’.

Strehlau - w grupie nazwisk pochodzących od zniemczonej nazwy miejscowej Strzelewo pod Wierzchocinem w powiecie lęborski, od Strzelewo pod Nowogardem, Strehlow w powiecie Demmin, obwód Neubrandenburg.

Strejlau - w grupie nazwisk pochodzących od zniemczonej nazwy miejscowej Strzelewo pod Wierzchocinem w powiecie lęborski, od Strzelewo pod Nowogardem, Strehlow w powiecie Demmin, obwód Neubrandenburg.

Strelał - w grupie nazwisk pochodzących od zniemczonej nazwy miejscowej Strzelewo pod Wierzchocinem w powiecie lęborski, od Strzelewo pod Nowogardem, Strehlow w powiecie Demmin, obwód Neubrandenburg.

Strelau - w grupie nazwisk pochodzących od zniemczonej nazwy miejscowej Strzelewo pod Wierzchocinem w powiecie lęborski, od Strzelewo pod Nowogardem, Strehlow w powiecie Demmin, obwód Neubrandenburg.

Strelow - w grupie nazwisk pochodzących od zniemczonej nazwy miejscowej Strzelewo pod Wierzchocinem w powiecie lęborski, od Strzelewo pod Nowogardem, Strehlow w powiecie Demmin, obwód Neubrandenburg.

Stremelow - od zniemczonej słowiańskiej nazwy miejscowości zwanej dziś Trzmielewo, po niemiecku Stremlau w powiecie człuchowskim.

Stremlau - od zniemczonej słowiańskiej nazwy miejscowości zwanej dziś Trzmielewo, po niemiecku Stremlau w powiecie człuchowskim.

Stroicki - od stroić, stroić się.

Stroik - od stroić, stroić się.

Stroike - od stroić, stroić się.

Stroiny - od stroić, stroić się.

Stroiński - od stroić, stroić się.

Stroiski - od stroić, stroić się.

Stroisz - od stroić, stroić się.

Stroiwąs - od stroić, stroić się.

Stroj - od stroić, stroić się.

Stroja - od stroić, stroić się.

Strojczyk - od stroić, stroić się.

Strojec - od stroić, stroić się.

Strojecki - od stroić, stroić się.

Strojek - od stroić, stroić się.

Strojeski - od stroić, stroić się.

Strojk - od stroić, stroić się.

Strojka - od stroić, stroić się.

Strojka - od stroić, stroić się.

Strojke - od stroić, stroić się.

Strojke - od stroić, stroić się.

Strojkiewicz - od stroić, stroić się.

Strojkowicz - od stroić, stroić się.

Strojkowski - od stroić, stroić się.

Strojny - od stroić, stroić się.

Stromski - od strom ,strum ‘mieszkający nad potokiem’.

Struch - od dolnoniemieckiego Struk i górnoniemieckiego Strauch ‘krzak, kierz’ i ‘chrust’.

Struck - od dolnoniemieckiego Struk i górnoniemieckiego Strauch ‘krzak, kierz’ i ‘chrust’.

Strucke - od dolnoniemieckiego Struk i górnoniemieckiego Strauch ‘krzak, kierz’ i ‘chrust’.

Strucki - od dolnoniemieckiego Struk i górnoniemieckiego Strauch ‘krzak, kierz’ i ‘chrust’.

Strug - od strug, struk ‘ten, co się strugiem posługuje’, też ‘gatunek wielkich bark czy galer’.

Strug - od strug ‘narzędzie stolarskie’.

Strugacz - od strug ‘narzędzie stolarskie’.

Strugala - od strug, struk ‘ten, co się strugiem posługuje’, też ‘gatunek wielkich bark czy galer’.

Strugalewicz - od strug, struk ‘ten, co się strugiem posługuje’, też ‘gatunek wielkich bark czy galer’.

Strugalla - od strug, struk ‘ten, co się strugiem posługuje’, też ‘gatunek wielkich bark czy galer’.

Strugalski - od strug, struk ‘ten, co się strugiem posługuje’, też ‘gatunek wielkich bark czy galer’.

Strugał - od strug, struk ‘ten, co się strugiem posługuje’, też ‘gatunek wielkich bark czy galer’.

Strugała - od strug, struk ‘ten, co się strugiem posługuje’, też ‘gatunek wielkich bark czy galer’.

Strugała - od strug ‘narzędzie stolarskie’.

Strugałła - od strug, struk ‘ten, co się strugiem posługuje’, też ‘gatunek wielkich bark czy galer’.

Strugałło - od strug, struk ‘ten, co się strugiem posługuje’, też ‘gatunek wielkich bark czy galer’.

Struk - od dolnoniemieckiego Struk i górnoniemieckiego Strauch ‘krzak, kierz’ i ‘chrust’.

Strukowicz - od dolnoniemieckiego Struk i górnoniemieckiego Strauch ‘krzak, kierz’ i ‘chrust’.

Strukowski - od dolnoniemieckiego Struk i górnoniemieckiego Strauch ‘krzak, kierz’ i ‘chrust’.

Strukus - od dolnoniemieckiego Struk i górnoniemieckiego Strauch ‘krzak, kierz’ i ‘chrust’.

Strumski - od strom ,strum ‘mieszkający nad potokiem’.

Struszk - od strug, struk ‘ten, co się strugiem posługuje’, też ‘gatunek wielkich bark czy galer’.

Stuba - od średnio-dolno-niemieckiego stuve ‘pniak; kikut ręki; niedopałek’, przenośnie ‘człowiek niski, gruby’, od nowo-wysoko-niemieckiego Stube ‘ogrzewany budynek, szczególnie łaźnia’ oraz od średnio-wysoko-niemieckiego stube ‘właściciel łaźni’.

Stube - od średnio-dolno-niemieckiego stuve ‘pniak; kikut ręki; niedopałek’, przenośnie ‘człowiek niski, gruby’, od nowo-wysoko-niemieckiego Stube ‘ogrzewany budynek, szczególnie łaźnia’ oraz od średnio-wysoko-niemieckiego stube ‘właściciel łaźni’.

Stuwa - od średnio-dolno-niemieckiego stuve ‘pniak; kikut ręki; niedopałek’, przenośnie ‘człowiek niski, gruby’, od nowo-wysoko-niemieckiego Stube ‘ogrzewany budynek, szczególnie łaźnia’ oraz od średnio-wysoko-niemieckiego stube ‘właściciel łaźni’.

Stuwe - od średnio-dolno-niemieckiego stuve ‘pniak; kikut ręki; niedopałek’, przenośnie ‘człowiek niski, gruby’, od nowo-wysoko-niemieckiego Stube ‘ogrzewany budynek, szczególnie łaźnia’ oraz od średnio-wysoko-niemieckiego stube ‘właściciel łaźni’.

Styn - od niemieckiego Stein kamień’.

Styna - od niemieckiego Stein kamień’.

Styń - od niemieckiego Stein kamień’.

Styński - od niemieckiego Stein kamień’.

Styp - w grupie nazwisk pochodzących od stypa ‘uczta pogrzebowa’.

Stypa - w grupie nazwisk pochodzących od stypa ‘uczta pogrzebowa’.

Stypik - w grupie nazwisk pochodzących od stypa ‘uczta pogrzebowa’.

Stypka - w grupie nazwisk pochodzących od stypa ‘uczta pogrzebowa’.

Stypko - w grupie nazwisk pochodzących od stypa ‘uczta pogrzebowa’.

Styppa - w grupie nazwisk pochodzących od stypa ‘uczta pogrzebowa’.

Subotka - w grupie nazwisk pochodzących od wyrazu sobota ‘dzień tygodnia przed niedzielą’.

Suboto - w grupie nazwisk pochodzących od wyrazu sobota ‘dzień tygodnia przed niedzielą’.

Suchomski - od nazwy wsi Suchom, w gminie Cekcyn, w powiecie tucholskim.

Suchora - od przymiotnika suchy.

Suchorski - od przymiotnika suchy.

Suchorz - od przymiotnika suchy.

Suchy - od przymiotnika suchy.

Suchyj - od przymiotnika suchy.

Suckau - w grupie nazwisk pochodzących od zniemczonej nazwy miejscowej Żukowo w powiecie sławieńskim Sukow, Żuków w powiecie głogowskim, szprotawskim, pyrzyckim Sukau, też od nazwy osobowej Żuk lub od apelatywu żuk.

Sukow - w grupie nazwisk pochodzących od zniemczonej nazwy miejscowej Żukowo w powiecie sławieńskim Sukow, Żuków w powiecie głogowskim, szprotawskim, pyrzyckim Sukau, też od nazwy osobowej Żuk lub od apelatywu żuk.

Suków - w grupie nazwisk pochodzących od zniemczonej nazwy miejscowej Żukowo w powiecie sławieńskim Sukow, Żuków w powiecie głogowskim, szprotawskim, pyrzyckim Sukau, też od nazwy osobowej Żuk lub od apelatywu żuk.

Sulatycki - w grupie nazwisk pochodzących od wyrazu sałata, zapożyczonego z włoskiego salata, łacińskiego salata ‘solona potrawa’; od sałatka.

Sulewski - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy miejscowej Sulewo, dziś Sueljewo w gminie Brodnica, województwo poznańskie i gmina lipno, województwo leszczyńskie, Sulewo-Kownaty Prusy, gminz Wąsocz, województwo łomżyńskie.

Sulor - od łacińskiego sutor ‘szewc’.

Sulór - od łacińskiego sutor ‘szewc’.

Sum - od nazwy ryby sum, dawniej som.

Sumczyk - od nazwy ryby sum, dawniej som.

Sumczyński - od nazwy ryby sum, dawniej som.

Sumecki - od nazwy ryby sum, dawniej som.

Sumek - od nazwy ryby sum, dawniej som.

Sumela - od nazwy ryby sum, dawniej som.

Sumicki - od nazwy ryby sum, dawniej som.

Sumicz - od nazwy ryby sum, dawniej som.

Sumiec - od nazwy ryby sum, dawniej som.

Sumień - od nazwy ryby sum, dawniej som.

Sumieński - od nazwy ryby sum, dawniej som.

Sumierz - od nazwy ryby sum, dawniej som.

Sumiga - od nazwy ryby sum, dawniej som.

Sumiła - od nazwy ryby sum, dawniej som.

Sumiło - od nazwy ryby sum, dawniej som.

Suminka - od nazwy ryby sum, dawniej som.

Sumiński - licznych od nazw miejscowych Sominy, gmina Studzienice, powiat bytowski, Sumin, gmina Starogard Gdański, gmina Wierzbinek, województwo konińskie, gmina Biskupiec, województwo toruńskie, gmina Osiek, województwo toruńskie, gmina Kikół, województwo włocławskie, Sumina gmina Lyski, województwo katowickie.

Sumionka - od nazwy ryby sum, dawniej som.

Summ - od nazwy ryby sum, dawniej som.

Sumnica - od staropolskiego i ogólnosłowiańskiego sumnica, sunice, suniczki ‘poziomka’.

Susdalcew - od niemieckiego süss ‘słodki’.

Susdalew - od niemieckiego süss ‘słodki’.

Susdorf - od niemieckiego süss ‘słodki’.

Sutor - od łacińskiego sutor ‘szewc’.

Sutorowski - od łacińskiego sutor ‘szewc’.

Swara - od staropolskiego rzeczownika zwara, zwarka ‘gotowanie, warzenie’.

Swarowski - od staropolskiego rzeczownika zwara, zwarka ‘gotowanie, warzenie’.

Swarski - od staropolskiego rzeczownika zwara, zwarka ‘gotowanie, warzenie’.

Swierza - od przymiotnika świeży.

Swierzy - od przymiotnika świeży.

Swoch - prawdopodobnie od zdrobnionego imienia Swoch, może też od niemieckiego przymiotnika schwach ‘słaby, wątły’.

Sycht - od gwarowego czasownika sychtać ‘robić coś powoli; plątać’.

Sychta - od gwarowego czasownika sychtać ‘robić coś powoli; plątać’.

Sychterz - od gwarowego czasownika sychtać ‘robić coś powoli; plątać’.

Sychtorz - od gwarowego czasownika sychtać ‘robić coś powoli; plątać’.

Sychtyrz - od gwarowego czasownika sychtać ‘robić coś powoli; plątać’.

Sychtysz - od gwarowego czasownika sychtać ‘robić coś powoli; plątać’.

Sydow - od nazwy wsi Żydowo, zniemczonej do postaci Sydow w powiecie sławieńskim.

Sydow - od słowiańskiej nazwy miejscowości Żydowo lub Żydów, zniemczonej do postaci Sydow. (Żydowce pod Szczecinem, Żydowo pod Miastkiem).

Sydowicz - od nazwy wsi Żydowo, zniemczonej do postaci Sydow w powiecie sławieńskim.

Sydów - od nazwy wsi Żydowo, zniemczonej do postaci Sydow w powiecie sławieńskim.

Sydów - od słowiańskiej nazwy miejscowości Żydowo lub Żydów, zniemczonej do postaci Sydow. (Żydowce pod Szczecinem, Żydowo pod Miastkiem).

Syldak - od kaszubskiego, zapożyczonego z niemieckiego rzeczownika soldat, syldat ‘żołnierz’.

Syldatek - od kaszubskiego, zapożyczonego z niemieckiego rzeczownika soldat, syldat ‘żołnierz’.

Syldath - od kaszubskiego, zapożyczonego z niemieckiego rzeczownika soldat, syldat ‘żołnierz’.

Syldatk - od kaszubskiego, zapożyczonego z niemieckiego rzeczownika soldat, syldat ‘żołnierz’.

Syldatke - od kaszubskiego, zapożyczonego z niemieckiego rzeczownika soldat, syldat ‘żołnierz’.

Syn - od syn.

Synaczek - od syn.

Synak - od spieszczenia synak ‘syn’.

Synakiewicz - od spieszczenia synak ‘syn’.

Synakowski - od spieszczenia synak ‘syn’.

Synala - od syn.

Sypion - od czasownika sepic ;patrzeć spode łba’.

Syrota - od sierota, dawniej sirota.

Syrotnik - od sierota, dawniej sirota.

Sysdół - od niemieckiego süss ‘słodki’.

Sysduł - od niemieckiego süss ‘słodki’.

Sysek - od niemieckiego süss ‘słodki’.

Syzdoł - od niemieckiego süss ‘słodki’.

Syzdół - od niemieckiego süss ‘słodki’.

Szabarz - w grupie nazwisk pochodzących od wyrazu sobota ‘dzień tygodnia przed niedzielą’.

Szabas - w grupie nazwisk pochodzących od wyrazu sobota ‘dzień tygodnia przed niedzielą’.

Szabat - w grupie nazwisk pochodzących od wyrazu sobota ‘dzień tygodnia przed niedzielą’.

Szabata - w grupie nazwisk pochodzących od wyrazu sobota ‘dzień tygodnia przed niedzielą’.

Szafir - w grupie nazwisk pochodzących od szafir, też safir, zafir ‘kamień szlachetny’.

Szafirko - w grupie nazwisk pochodzących od szafir, też safir, zafir ‘kamień szlachetny’.

Szafiro - w grupie nazwisk pochodzących od szafir, też safir, zafir ‘kamień szlachetny’.

Szafirowicz - w grupie nazwisk pochodzących od szafir, też safir, zafir ‘kamień szlachetny’.

Szafirski - w grupie nazwisk pochodzących od szafir, też safir, zafir ‘kamień szlachetny’.

Szafirszejn - w grupie nazwisk pochodzących od szafir, też safir, zafir ‘kamień szlachetny’.

Szafirsztein - w grupie nazwisk pochodzących od szafir, też safir, zafir ‘kamień szlachetny’.

Szafirt - w grupie nazwisk pochodzących od szafir, też safir, zafir ‘kamień szlachetny’.

Szalewski - od prasłowiańskiego szalić, szaleć, szalać ‘wariować, głupieć; oszukiwać, zwodzić; żartować; wściekać się’; lub od niemieckiego czasownika schielen ‘patrzyć zezem’ i rzeczownika Schieler ‘zezowaty’.

Szalk - od prasłowiańskiego szalić, szaleć, szalać ‘wariować, głupieć; oszukiwać, zwodzić; żartować; wściekać się’; lub od niemieckiego czasownika schielen ‘patrzyć zezem’ i rzeczownika Schieler ‘zezowaty’.

Szalka - od prasłowiańskiego szalić, szaleć, szalać ‘wariować, głupieć; oszukiwać, zwodzić; żartować; wściekać się’; lub od niemieckiego czasownika schielen ‘patrzyć zezem’ i rzeczownika Schieler ‘zezowaty’.

Szalkiewicz - od prasłowiańskiego szalić, szaleć, szalać ‘wariować, głupieć; oszukiwać, zwodzić; żartować; wściekać się’; lub od niemieckiego czasownika schielen ‘patrzyć zezem’ i rzeczownika Schieler ‘zezowaty’.

Szalkowski - od prasłowiańskiego szalić, szaleć, szalać ‘wariować, głupieć; oszukiwać, zwodzić; żartować; wściekać się’; lub od niemieckiego czasownika schielen ‘patrzyć zezem’ i rzeczownika Schieler ‘zezowaty’.

Szall - od prasłowiańskiego szalić, szaleć, szalać ‘wariować, głupieć; oszukiwać, zwodzić; żartować; wściekać się’; lub od niemieckiego czasownika schielen ‘patrzyć zezem’ i rzeczownika Schieler ‘zezowaty’.

Szalla - od prasłowiańskiego szalić, szaleć, szalać ‘wariować, głupieć; oszukiwać, zwodzić; żartować; wściekać się’; lub od niemieckiego czasownika schielen ‘patrzyć zezem’ i rzeczownika Schieler ‘zezowaty’.

Szapek - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego sapka ‘katar’.

Szapirko - w grupie nazwisk pochodzących od szafir, też safir, zafir ‘kamień szlachetny’.

Szapiro - w grupie nazwisk pochodzących od szafir, też safir, zafir ‘kamień szlachetny’.

Szapirowski - w grupie nazwisk pochodzących od szafir, też safir, zafir ‘kamień szlachetny’.

Szapka - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego sapka ‘katar’.

Szapke - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego sapka ‘katar’.

Szapko - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego sapka ‘katar’.

Szapkowicz - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego sapka ‘katar’.

Szapkowski - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego sapka ‘katar’.

Szar - od szar ‘szereg, rząd’lub od niemieckiego rzeczownika Schar ‘lemiesz, tj. nóż do pługa’.

Szarfemberg - nazwisko odnosi się do wsi Bystra nad Motławą w gminie Pruszcz Gdański, notowanej też jako Scharfenberg, Scharfembergk, Scharpenbergk, od średnio-dolno-niemieckiego scharp ‘bystry, szybki’.

Szarfenberg - nazwisko odnosi się do wsi Bystra nad Motławą w gminie Pruszcz Gdański, notowanej też jako Scharfenberg, Scharfembergk, Scharpenbergk, od średnio-dolno-niemieckiego scharp ‘bystry, szybki’.

Szarfęberg - nazwisko odnosi się do wsi Bystra nad Motławą w gminie Pruszcz Gdański, notowanej też jako Scharfenberg, Scharfembergk, Scharpenbergk, od średnio-dolno-niemieckiego scharp ‘bystry, szybki’.

Szarnack - od sarna, saren ‘dawniej samiec sarny’.

Szarnacki - od sarna ‘nazwa zwierzęcia’.

Szarnak - od sarna, saren ‘dawniej samiec sarny’.

Szarnas - od sarna ‘nazwa zwierzęcia’.

Szarnecki - od sarna ‘nazwa zwierzęcia’.

Szarnel - od sarna ‘nazwa zwierzęcia’.

Szarner - od sarna ‘nazwa zwierzęcia’.

Szarnewski - od sarna ‘nazwa zwierzęcia’.

Szarniach - od sarna ‘nazwa zwierzęcia’.

Szarniak - od sarna ‘nazwa zwierzęcia’.

Szarnicki - od sarna ‘nazwa zwierzęcia’.

Szarnowski - od sarna ‘nazwa zwierzęcia’.

Szarstuk - od szar ‘szereg, rząd’lub od niemieckiego rzeczownika Schar ‘lemiesz, tj. nóż do pługa’.

Szarsztuk - od szar ‘szereg, rząd’lub od niemieckiego rzeczownika Schar ‘lemiesz, tj. nóż do pługa’.

Szast - od czasownika szastać ‘wykonywać zamaszyste ruchy; wydawać nieoględnie, rozrzucać, trwonić (pieniądze)’, od szastać się ‘wałęsać się, włóczyć się, szwendać się’.

Szasta - od czasownika szastać ‘wykonywać zamaszyste ruchy; wydawać nieoględnie, rozrzucać, trwonić (pieniądze)’, od szastać się ‘wałęsać się, włóczyć się, szwendać się’.

Szastacz - od czasownika szastać ‘wykonywać zamaszyste ruchy; wydawać nieoględnie, rozrzucać, trwonić (pieniądze)’, od szastać się ‘wałęsać się, włóczyć się, szwendać się’.

Szastaj - od czasownika szastać ‘wykonywać zamaszyste ruchy; wydawać nieoględnie, rozrzucać, trwonić (pieniądze)’, od szastać się ‘wałęsać się, włóczyć się, szwendać się’.

Szastak - od czasownika szastać ‘wykonywać zamaszyste ruchy; wydawać nieoględnie, rozrzucać, trwonić (pieniądze)’, od szastać się ‘wałęsać się, włóczyć się, szwendać się’.

Szastałło - od czasownika szastać ‘wykonywać zamaszyste ruchy; wydawać nieoględnie, rozrzucać, trwonić (pieniądze)’, od szastać się ‘wałęsać się, włóczyć się, szwendać się’.

Szastało - od czasownika szastać ‘wykonywać zamaszyste ruchy; wydawać nieoględnie, rozrzucać, trwonić (pieniądze)’, od szastać się ‘wałęsać się, włóczyć się, szwendać się’.

Szastok - od czasownika szastać ‘wykonywać zamaszyste ruchy; wydawać nieoględnie, rozrzucać, trwonić (pieniądze)’, od szastać się ‘wałęsać się, włóczyć się, szwendać się’.

Szastun - od czasownika szastać ‘wykonywać zamaszyste ruchy; wydawać nieoględnie, rozrzucać, trwonić (pieniądze)’, od szastać się ‘wałęsać się, włóczyć się, szwendać się’.

Szczecin - od nazwy miasta Szczecin, od nazwy wsi Szczecin (gmina Domsin, województwo skierniewickie; gmina Chodec, województwo włocławskie).

Szczeciniak - od nazwy miasta Szczecin, od nazwy wsi Szczecin (gmina Domsin, województwo skierniewickie; gmina Chodec, województwo włocławskie).

Szczeciński - od nazwy miasta Szczecin, od nazwy wsi Szczecin (gmina Domsin, województwo skierniewickie; gmina Chodec, województwo włocławskie).

Szczepan - od imienia Szczepan, wcześniejszej odmianie imienia Stefan.

Szczepanowski - od imienia Szczepan, wcześniejszej odmianie imienia Stefan.

Szczepanski - od imienia Szczepan, wcześniejszej odmianie imienia Stefan.

Szczepański - od imienia Szczepan, wcześniejszej odmianie imienia Stefan.

Szefka - od górnoniemieckiego przymiotnika schief ‘krzywy; zezowaty’.

Szefke - od górnoniemieckiego przymiotnika schief ‘krzywy; zezowaty’.

Szel - od prasłowiańskiego szalić, szaleć, szalać ‘wariować, głupieć; oszukiwać, zwodzić; żartować; wściekać się’; lub od niemieckiego czasownika schielen ‘patrzyć zezem’ i rzeczownika Schieler ‘zezowaty’.

Szela - od prasłowiańskiego szalić, szaleć, szalać ‘wariować, głupieć; oszukiwać, zwodzić; żartować; wściekać się’; lub od niemieckiego czasownika schielen ‘patrzyć zezem’ i rzeczownika Schieler ‘zezowaty’.

Szembek - od nazwy wsi Schönebeck, po polsku Dzwonowo w powiecie Stargard Szczeciński.

Szemer - od niemieckiego przymiotnika schön ‘piękny’.

Szen - od niemieckiego przymiotnika schön ‘piękny’.

Szenagel - od niemieckiej struktury złożonej z przymiotnika schön ‘piękny’ i Nagel ‘gwóźdź’.

Szenek - od niemieckiego przymiotnika schön ‘piękny’.

Szenek - od niemieckiej nazwy wsi Schöneck, dziś Piec w powiecie morąskim, też Schöneck,dziś Sójkowo w powiecie pasłęckim; nazwa wsi pochodzi od schöne Ecke ‘piękny zakątek’.

Szenk - w grupie nazwisk pochodzących od Schenk (e) ‘karczmarz, szynkarz’.

Szenkier - w grupie nazwisk pochodzących od Schenk (e) ‘karczmarz, szynkarz’.

Szenkin - w grupie nazwisk pochodzących od Schenk (e) ‘karczmarz, szynkarz’.

Szenknecht - od niemieckiej struktury złożonej z przymiotnika schön ‘piękny’ i rzeczownika Knecht ‘parobek, sługa’.

Szenknęcht - od niemieckiej struktury złożonej z przymiotnika schön ‘piękny’ i rzeczownika Knecht ‘parobek, sługa’.

Szenko - w grupie nazwisk pochodzących od Schenk (e) ‘karczmarz, szynkarz’.

Szenróch - od niemieckiej struktury złożonej z przymiotnika schön ‘piękny’ i rzeczownika Rock ‘surdut; spódnica’.

Szer - od dolnoniemieckiego rzeczownika Schör ‘skorupa; naczynie gliniane; szczerba’.

Szera - od dolnoniemieckiego rzeczownika Schör ‘skorupa; naczynie gliniane; szczerba’.

Szernrok - od niemieckiej struktury złożonej z przymiotnika schön ‘piękny’ i rzeczownika Rock ‘surdut; spódnica’.

Szetel - od szetel ‘misiarz’.

Szetlak - od szetel ‘misiarz’.

Szettel - od szetel ‘misiarz’.

Szewc - od szewc.

Szewiec - od szewc.

Szewka - od górnoniemieckiego przymiotnika schief ‘krzywy; zezowaty’.

Szir - od dolnoniemieckiego rzeczownika Schör ‘skorupa; naczynie gliniane; szczerba’.

Szlaga - od wyrazu pospolitego szlaga ‘kafar, taran’ lub od kaszubskiego rzeczownika Szlaga, szloga o wieli znaczeniach, między innymi ‘długotrwały deszcz, słota, plucha’.

Szlagan - od rzeczownika szlagon ‘ironicznie o szlachcicu’.

Szlagar - od rzeczownika szlagier ‘człowiek wynajmujący się do bicia kogoś’.

Szlage - od wyrazu pospolitego szlaga ‘kafar, taran’ lub od kaszubskiego rzeczownika Szlaga, szloga o wieli znaczeniach, między innymi ‘długotrwały deszcz, słota, plucha’.

Szlager - od rzeczownika szlagier ‘człowiek wynajmujący się do bicia kogoś’.

Szlagier - od rzeczownika szlagier ‘człowiek wynajmujący się do bicia kogoś’.

Szlagon - od rzeczownika szlagon ‘ironicznie o szlachcicu’.

Szlagor - od rzeczownika szlagier ‘człowiek wynajmujący się do bicia kogoś’.

Szlagorz - od rzeczownika szlagier ‘człowiek wynajmujący się do bicia kogoś’.

Szlagowski - od wyrazu pospolitego szlaga ‘kafar, taran’ lub od kaszubskiego rzeczownika Szlaga, szloga o wieli znaczeniach, między innymi ‘długotrwały deszcz, słota, plucha’.

Szlas - od ślaz, szlaz ‘nazwa rośliny malwa’ lub ‘czwarty żołądek zwierząt przeżuwających’.

Szlasa - od ślaz, szlaz ‘nazwa rośliny malwa’ lub ‘czwarty żołądek zwierząt przeżuwających’.

Szlaski - od ślaz, szlaz ‘nazwa rośliny malwa’ lub ‘czwarty żołądek zwierząt przeżuwających’.

Szlasko - od ślaz, szlaz ‘nazwa rośliny malwa’ lub ‘czwarty żołądek zwierząt przeżuwających’.

Szlaszko - od ślaz, szlaz ‘nazwa rośliny malwa’ lub ‘czwarty żołądek zwierząt przeżuwających’.

Szlauer - od niemieckiego przymiotnika schlau (er) ‘sprytny, przebiegły’.

Szlaur - od niemieckiego przymiotnika schlau (er) ‘sprytny, przebiegły’.

Szlawer - od niemieckiego przymiotnika schlau (er) ‘sprytny, przebiegły’.

Szlaz - od ślaz, szlaz ‘nazwa rośliny malwa’ lub ‘czwarty żołądek zwierząt przeżuwających’.

Szlaza - od ślaz, szlaz ‘nazwa rośliny malwa’ lub ‘czwarty żołądek zwierząt przeżuwających’.

Szmaglik - od czasownika smukać ’okazywać komus czułość przez głaskanie po twarzy; lizać’, smukać się ‘wymykać się’, smukarz ‘piększycie’, smukała ‘mężczyzna zalecający się kobietom przez głaskanie po twarzy’; od smagły.

Szmaj - od szamania ‘lewa ręka; człowiek leworęczny’.

Szmajda - od szamania ‘lewa ręka; człowiek leworęczny’.

Szmalc - od zapożyczonego do polszczyzny s (z)mal (e)c.

Szmalc - od niemieckiego schmelzen, schmolz ‘roztopić, przetopić’.

Szmalec - od zapożyczonego do polszczyzny s (z)mal (e)c.

Szmaltan - od dolnoniemieckiego rzeczownika Schmalt, Schmold ‘wytopiony tłuszcz, smalec’.

Szmalter - od niemieckiego schmelzen, schmolz ‘roztopić, przetopić’.

Szmaltowski - od dolnoniemieckiego rzeczownika Schmalt, Schmold ‘wytopiony tłuszcz, smalec’.

Szmalz - od niemieckiego schmelzen, schmolz ‘roztopić, przetopić’.

Szmańda - od szamania ‘lewa ręka; człowiek leworęczny’.

Szmelcer - od niemieckiego schmelzen, schmolz ‘roztopić, przetopić’.

Szmelcman - od niemieckiego schmelzen, schmolz ‘roztopić, przetopić’.

Szmelcuch - od niemieckiego schmelzen, schmolz ‘roztopić, przetopić’.

Szmelcych - od niemieckiego schmelzen, schmolz ‘roztopić, przetopić’.

Szmelcyrz - od niemieckiego schmelzen, schmolz ‘roztopić, przetopić’.

Szmelczerczyk - od niemieckiego schmelzen, schmolz ‘roztopić, przetopić’.

Szmelczyk - od niemieckiego schmelzen, schmolz ‘roztopić, przetopić’.

Szmelter - od niemieckiego schmelzen, schmolz ‘roztopić, przetopić’.

Szmelterowski - od niemieckiego schmelzen, schmolz ‘roztopić, przetopić’.

Szmidl - od rzeczownika smëdlës ‘nóż o dwóch rękojeściach służący do żłobienia drewnianych łopat, łyżek, warząchwi, niecek do ciasta na chleb i do siekania mięsa, strug’.

Szmolda - od niemieckiego schmelzen, schmolz ‘roztopić, przetopić’.

Szmolter - od niemieckiego schmelzen, schmolz ‘roztopić, przetopić’.

Szmołda - od niemieckiego schmelzen, schmolz ‘roztopić, przetopić’.

Szmuda - od czasownika mudzić ‘wahać się, zwlekać’, z kaszubskiego mudzëc ‘tracić, mitrężyć czas’, od rzeczownika żmuda, zmuda ‘strata czasu’, zmudnik ‘nudziarz, maruda’.

Szmudanowski - od czasownika mudzić ‘wahać się, zwlekać’, z kaszubskiego mudzëc ‘tracić, mitrężyć czas’, od rzeczownika żmuda, zmuda ‘strata czasu’, zmudnik ‘nudziarz, maruda’.

Szmude - od czasownika mudzić ‘wahać się, zwlekać’, z kaszubskiego mudzëc ‘tracić, mitrężyć czas’, od rzeczownika żmuda, zmuda ‘strata czasu’, zmudnik ‘nudziarz, maruda’.

Szmudonowski - od czasownika mudzić ‘wahać się, zwlekać’, z kaszubskiego mudzëc ‘tracić, mitrężyć czas’, od rzeczownika żmuda, zmuda ‘strata czasu’, zmudnik ‘nudziarz, maruda’.

Szmudt - od czasownika mudzić ‘wahać się, zwlekać’, z kaszubskiego mudzëc ‘tracić, mitrężyć czas’, od rzeczownika żmuda, zmuda ‘strata czasu’, zmudnik ‘nudziarz, maruda’.

Szmudziak - od czasownika mudzić ‘wahać się, zwlekać’, z kaszubskiego mudzëc ‘tracić, mitrężyć czas’, od rzeczownika żmuda, zmuda ‘strata czasu’, zmudnik ‘nudziarz, maruda’.

Szmudziński - od czasownika mudzić ‘wahać się, zwlekać’, z kaszubskiego mudzëc ‘tracić, mitrężyć czas’, od rzeczownika żmuda, zmuda ‘strata czasu’, zmudnik ‘nudziarz, maruda’.

Szmukała - od czasownika smukać ’okazywać komus czułość przez głaskanie po twarzy; lizać’, smukać się ‘wymykać się’, smukarz ‘piększycie’, smukała ‘mężczyzna zalecający się kobietom przez głaskanie po twarzy’.

Szmulta - od dolnoniemieckiego rzeczownika Schmalt, Schmold ‘wytopiony tłuszcz, smalec’.

Sznase - od kaszubskiego przymiotnika snaży, gwarowego snazi ‘śliczny, ładny’, też ‘wielki, dobry’ oraz ‘obfity, syty’ i ‘czysty’.

Sznasza - od kaszubskiego przymiotnika snaży, gwarowego snazi ‘śliczny, ładny’, też ‘wielki, dobry’ oraz ‘obfity, syty’ i ‘czysty’.

Sznaza - od kaszubskiego przymiotnika snaży, gwarowego snazi ‘śliczny, ładny’, też ‘wielki, dobry’ oraz ‘obfity, syty’ i ‘czysty’.

Szok - od schocke, schöcke ‘kopa zboża lub siana’.

Szolc - od niemieckiego Schultheiss, Schulze ‘zwierzchnik społeczności wiejskiej, sołtys’.

Szorc - od staropolskiego, a dziś kaszubskiego wyrazu szorc ‘duży fartuch do pasa, ochraniający sukienkę podczas pracy’.

Szorcz - od staropolskiego, a dziś kaszubskiego wyrazu szorc ‘duży fartuch do pasa, ochraniający sukienkę podczas pracy’.

Szorec - od staropolskiego, a dziś kaszubskiego wyrazu szorc ‘duży fartuch do pasa, ochraniający sukienkę podczas pracy’.

Szorek - od staropolskiego, a dziś kaszubskiego wyrazu szorc ‘duży fartuch do pasa, ochraniający sukienkę podczas pracy’.

Szorn - od sarna ‘nazwa zwierzęcia’.

Szornal - od sarna ‘nazwa zwierzęcia’.

Szornel - od sarna ‘nazwa zwierzęcia’.

Szorniak - od sarna ‘nazwa zwierzęcia’.

Szos - od rzeczownika szos ‘podatek od miast, miasteczek, płacony z domów’.

Szoski - od rzeczownika szos ‘podatek od miast, miasteczek, płacony z domów’.

Szpan - od górnoniemieckiego wyrazu Span ‘drzazga, wiór’.

Szpank - od górnoniemieckiego wyrazu Span ‘drzazga, wiór’.

Szpanka - od górnoniemieckiego wyrazu Span ‘drzazga, wiór’.

Szpankiewicz - od górnoniemieckiego wyrazu Span ‘drzazga, wiór’.

Szpankowski - od górnoniemieckiego wyrazu Span ‘drzazga, wiór’.

Szpar - od staro-wysoko-niemieckiego, średnio-wysoko-niemieckiego, średnio-dolno-niemieckiego, dolnoniemieckiego spor ‘ostroga’ na ‘tego, co wtrabiał ostrogi’.

Szpon - od szpon ‘pazur ptaka; paznokieć człowieka’.

Szponar - od szpon ‘pazur ptaka; paznokieć człowieka’.

Szponarowicz - od szpon ‘pazur ptaka; paznokieć człowieka’.

Szponarski - od szpon ‘pazur ptaka; paznokieć człowieka’.

Szponka - od szpon ‘pazur ptaka; paznokieć człowieka’.

Szporer - od staro-wysoko-niemieckiego, średnio-wysoko-niemieckiego, średnio-dolno-niemieckiego, dolnoniemieckiego spor ‘ostroga’ na ‘tego, co wtrabiał ostrogi’.

Szporin - od staro-wysoko-niemieckiego, średnio-wysoko-niemieckiego, średnio-dolno-niemieckiego, dolnoniemieckiego spor ‘ostroga’ na ‘tego, co wtrabiał ostrogi’.

Szporn - od staro-wysoko-niemieckiego, średnio-wysoko-niemieckiego, średnio-dolno-niemieckiego, dolnoniemieckiego spor ‘ostroga’ na ‘tego, co wtrabiał ostrogi’.

Szpur - od staro-wysoko-niemieckiego, średnio-wysoko-niemieckiego, średnio-dolno-niemieckiego, dolnoniemieckiego spor ‘ostroga’ na ‘tego, co wtrabiał ostrogi’.

Szrader - od wysokoniemieckiego rzeczownika Schröter ‘krawiec’.

Szrajda - od dolnoniemieckiego rzeczownika Schröder ‘krawiec’.

Szram - od szram, szrama ‘głęboka blizna, zwłaszcza na twarzy’.

Szrama - od szram, szrama ‘głęboka blizna, zwłaszcza na twarzy’.

Szramek - od szram, szrama ‘głęboka blizna, zwłaszcza na twarzy’.

Szramel - od szram, szrama ‘głęboka blizna, zwłaszcza na twarzy’.

Szramka - od szram, szrama ‘głęboka blizna, zwłaszcza na twarzy’.

Szramke - od szram, szrama ‘głęboka blizna, zwłaszcza na twarzy’.

Szramkowski - od szram, szrama ‘głęboka blizna, zwłaszcza na twarzy’.

Szramków - od szram, szrama ‘głęboka blizna, zwłaszcza na twarzy’.

Szredel - od dolnoniemieckiego rzeczownika Schröder ‘krawiec’.

Szreder - od dolnoniemieckiego rzeczownika Schröder ‘krawiec’.

Szredr - od wysokoniemieckiego rzeczownika Schröter ‘krawiec’.

Szredziński - od rzeczownika środa, dawniej śrzoda, śtrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’.

Szredzki - od rzeczownika środa, dawniej śrzoda, śtrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’.

Szreider - od dolnoniemieckiego rzeczownika Schröder ‘krawiec’.

Szrejder - od dolnoniemieckiego rzeczownika Schröder ‘krawiec’.

Szrejter - od wysokoniemieckiego rzeczownika Schröter ‘krawiec’.

Szrek - od niemieckiego czasownika schrecken ‘przestraszyć kogoś’.

Szroda - od rzeczownika środa, dawniej śrzoda, śtrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’.

Szroder - od wysokoniemieckiego rzeczownika Schröter ‘krawiec’.

Szrodkowski - od rzeczownika środa, dawniej śrzoda, śtrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’.

Szrodoń - od rzeczownika środa, dawniej śrzoda, śtrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’.

Szrodziński - od rzeczownika środa, dawniej śrzoda, śtrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’.

Szroeder - od wysokoniemieckiego rzeczownika Schröter ‘krawiec’.

Szrojder - od wysokoniemieckiego rzeczownika Schröter ‘krawiec’.

Szrok - od niemieckiego czasownika schrecken ‘przestraszyć kogoś’.

Szroka - od niemieckiego czasownika schrecken ‘przestraszyć kogoś’.

Sztajnborn - od nazwy wsi Steinborn, dziś Słupia w powiecie człuchowskim lub Steinborn, dziś Kamionka w powiecie kozielskim, w województwie opolskim.

Sztajnhof - od nazwy miejscowej Steinhow (8 miejscowości: między innymi Steinhof, od 1945 r. Kamieniec w powiecie strzeleckim, Kamionka w powiecie mrągowskim, Murowaniec w powiecie miasteckim i inne).

Sztajno - od nazwy miejscowej Steinhow (8 miejscowości: między innymi Steinhof, od 1945 r. Kamieniec w powiecie strzeleckim, Kamionka w powiecie mrągowskim, Murowaniec w powiecie miasteckim i inne).

Sztanek - w grupie nazwisk pochodzących od zdrobnienia imienia Stanisław.

Sztangórska - od słowiańskiego imienia Stanigor.

Sztejer - od niemieckiego Steiger, z czego polskie sztygar ‘kierownik oddziału kopalni’.

Sztejka - od nazwy wsi Steinborn, dziś Słupia w powiecie człuchowskim lub Steinborn, dziś Kamionka w powiecie kozielskim, w województwie opolskim.

Sztejka - od niemieckiego Stein kamień’.

Sztejke - od niemieckiego Stein kamień’.

Sztejkowski - od niemieckiego Stein kamień’.

Sztejn - od niemieckiego Stein kamień’.

Sztejna - od niemieckiego Stein kamień’.

Sztejner - od niemieckiego Stein kamień’.

Sztejnert - od niemieckiego Stein kamień’.

Sztejnhagen - od nazwy miejscowej Steinhagen, dziś Juchnajcie w powiecie gołdapskim, ta od niemieckiego Stein ‘kamień’ i Hagen ‘ogrodzenie’, też ‘stos, gromada’.

Sztoba - od dolnoniemieckiego Stob lub Stoff, górnoniemieckiego Staub ‘proch, pył, kurz’.

Sztof - od dolnoniemieckiego Stoff ‘kurz’.

Sztof - od imienia Krzysztof w brzmieniu niemieckim Christoffer, skróconego do Stoffer.

Sztofer - od imienia Krzysztof w brzmieniu niemieckim Christoffer, skróconego do Stoffer.

Sztojek - od czasownika stać, od rzeczownika stójka ‘pełniący nocną straż we wsi’ albo od zdrobnionego imienia Stojek, to od jednego ze staropolskich i staro pomorskich imion z rdzeniem stoji-, stoj-, typu Stojmir, Stojgniew, Stojsław.

Sztojer - od czasownika stać, od rzeczownika stójka ‘pełniący nocną straż we wsi’ albo od zdrobnionego imienia Stojek, to od jednego ze staropolskich i staro pomorskich imion z rdzeniem stoji-, stoj-, typu Stojmir, Stojgniew, Stojsław.

Sztojka - od czasownika stać, od rzeczownika stójka ‘pełniący nocną straż we wsi’ albo od zdrobnionego imienia Stojek, to od jednego ze staropolskich i staro pomorskich imion z rdzeniem stoji-, stoj-, typu Stojmir, Stojgniew, Stojsław.

Sztojke - od czasownika stać, od rzeczownika stójka ‘pełniący nocną straż we wsi’ albo od zdrobnionego imienia Stojek, to od jednego ze staropolskich i staro pomorskich imion z rdzeniem stoji-, stoj-, typu Stojmir, Stojgniew, Stojsław.

Sztolcman - od górnoniemieckiego stolz ‘pyszny, dumny’ i niemieckiego rzeczownika Mann ‘człowiek, mężczyzna’.

Sztolcmann - od górnoniemieckiego stolz ‘pyszny, dumny’ i niemieckiego rzeczownika Mann ‘człowiek, mężczyzna’.

Sztoldman - od górnoniemieckiego stolz ‘pyszny, dumny’ i niemieckiego rzeczownika Mann ‘człowiek, mężczyzna’.

Sztoltman - od górnoniemieckiego stolz ‘pyszny, dumny’ i niemieckiego rzeczownika Mann ‘człowiek, mężczyzna’.

Sztorc - od sztorc oznaczający w dawnej polszczyźnie ‘gzyms nad drzwiami; kant, krawędź; żelazo przygotowane do wyrobu blachy; spiczasty koniec pnia po wyciętym drzewie młodocianym, sterczący nad ziemią; kocioł do gotowania mydła; przecięcie poprzeczne drzewa’; dziś używany w zwrotach frazeologicznych: stanąć sztorcem, postawić się sztorcem ‘sprzeciwić się’, na sztorc ‘na kant.

Sztorcz - od sztorc oznaczający w dawnej polszczyźnie ‘gzyms nad drzwiami; kant, krawędź; żelazo przygotowane do wyrobu blachy; spiczasty koniec pnia po wyciętym drzewie młodocianym, sterczący nad ziemią; kocioł do gotowania mydła; przecięcie poprzeczne drzewa’; dziś używany w zwrotach frazeologicznych: stanąć sztorcem, postawić się sztorcem ‘sprzeciwić się’, na sztorc ‘na kant.

Sztranc - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy miejscowej Stranz, po polsku Strączno w powiecie wałeckim, od Strans na Śląsku lub od Stranz w Brandenburgii.

Sztranek - w grupie nazwisk pochodzących od zdrobnienia imienia Stanisław.

Sztuba - od średnio-dolno-niemieckiego stuve ‘pniak; kikut ręki; niedopałek’, przenośnie ‘człowiek niski, gruby’, od nowo-wysoko-niemieckiego Stube ‘ogrzewany budynek, szczególnie łaźnia’ oraz od średnio-wysoko-niemieckiego stube ‘właściciel łaźni’.

Sztube - od średnio-dolno-niemieckiego stuve ‘pniak; kikut ręki; niedopałek’, przenośnie ‘człowiek niski, gruby’, od nowo-wysoko-niemieckiego Stube ‘ogrzewany budynek, szczególnie łaźnia’ oraz od średnio-wysoko-niemieckiego stube ‘właściciel łaźni’.

Sztuwe - od średnio-dolno-niemieckiego stuve ‘pniak; kikut ręki; niedopałek’, przenośnie ‘człowiek niski, gruby’, od nowo-wysoko-niemieckiego Stube ‘ogrzewany budynek, szczególnie łaźnia’ oraz od średnio-wysoko-niemieckiego stube ‘właściciel łaźni’.

Sztyna - od niemieckiego Stein kamień’.

Sztynek - od niemieckiego Stein kamień’.

Sztynio - od niemieckiego Stein kamień’.

Sztynka - od niemieckiego Stein kamień’.

Szucki - od przymiotnika szuty ‘gomoły, tj, bez rogów’ (o zwierzętach’).

Szufla - w grupie nazwisk pochodzących od kaszubskiego i gwarowego polskiego szufla ‘łopata’, przenośnie: ‘szeroki siekacz’ i ‘rogi jelenia’; od niemieckiego Schippe ‘łopata do wszystkich prac gospodarskich’.

Szufliński - w grupie nazwisk pochodzących od kaszubskiego i gwarowego polskiego szufla ‘łopata’, przenośnie: ‘szeroki siekacz’ i ‘rogi jelenia’; od niemieckiego Schippe ‘łopata do wszystkich prac gospodarskich’.

Szulc - od niemieckiego Schultheiss, Schulze ‘zwierzchnik społeczności wiejskiej, sołtys’.

Szulce - od niemieckiego Schultheiss, Schulze ‘zwierzchnik społeczności wiejskiej, sołtys’.

Szulfer - od średnio-dolno-niemieckiego scholver, schulver ‘kormoran’; pochodzi też od nazwy cechy duchowej człowieka, tj gadatliwości.

Szult - od niemieckiego Schultheiss, Schulze ‘zwierzchnik społeczności wiejskiej, sołtys’.

Szulta - od niemieckiego Schultheiss, Schulze ‘zwierzchnik społeczności wiejskiej, sołtys’.

Szulte - od niemieckiego Schultheiss, Schulze ‘zwierzchnik społeczności wiejskiej, sołtys’.

Szultek - od niemieckiego Schultheiss, Schulze ‘zwierzchnik społeczności wiejskiej, sołtys’.

Szultis - od niemieckiego Schultheiss, Schulze ‘zwierzchnik społeczności wiejskiej, sołtys’.

Szultk - od niemieckiego Schultheiss, Schulze ‘zwierzchnik społeczności wiejskiej, sołtys’.

Szultka - od niemieckiego Schultheiss, Schulze ‘zwierzchnik społeczności wiejskiej, sołtys’.

Szultz - od niemieckiego Schultheiss, Schulze ‘zwierzchnik społeczności wiejskiej, sołtys’.

Szulz - od niemieckiego Schultheiss, Schulze ‘zwierzchnik społeczności wiejskiej, sołtys’.

Szur - od północnopolskiego, kaszubskiego szur, szura ‘smarkacz’; od gwarowego szur ‘szczur’.

Szura - od północnopolskiego, kaszubskiego szur, szura ‘smarkacz’; od gwarowego szur ‘szczur’.

Szurka - od północnopolskiego, kaszubskiego szur, szura ‘smarkacz’; od gwarowego szur ‘szczur’.

Szurkowski - od północnopolskiego, kaszubskiego szur, szura ‘smarkacz’; od gwarowego szur ‘szczur’.

Szurowski - od północnopolskiego, kaszubskiego szur, szura ‘smarkacz’; od gwarowego szur ‘szczur’.

Szusler -

Szust - od szustać ‘dać susa, skoczyć’, szust ‘szelest, szmer’.

Szusta - od szustać ‘dać susa, skoczyć’, szust ‘szelest, szmer’.

Szustak - od szustać ‘dać susa, skoczyć’, szust ‘szelest, szmer’.

Szustal - od szustać ‘dać susa, skoczyć’, szust ‘szelest, szmer’.

Szustek - od szustać ‘dać susa, skoczyć’, szust ‘szelest, szmer’.

Szuster - od niemieckiego schuster ‘szewc’.

Szusterman - od niemieckiego schuster ‘szewc’.

Szusterow - od niemieckiego schuster ‘szewc’.

Szusterowicz - od niemieckiego schuster ‘szewc’.

Szusterowski - od niemieckiego schuster ‘szewc’.

Szustka - od szustać ‘dać susa, skoczyć’, szust ‘szelest, szmer’.

Szustowic - od szustać ‘dać susa, skoczyć’, szust ‘szelest, szmer’.

Szut - od przymiotnika szuty ‘gomoły, tj, bez rogów’ (o zwierzętach’).

Szuta - od przymiotnika szuty ‘gomoły, tj, bez rogów’ (o zwierzętach’).

Szutek - od przymiotnika szuty ‘gomoły, tj, bez rogów’ (o zwierzętach’).

Szutka - od przymiotnika szuty ‘gomoły, tj, bez rogów’ (o zwierzętach’).

Szuty - od przymiotnika szuty ‘gomoły, tj, bez rogów’ (o zwierzętach’).

Szwab - od nazwy etnicznej Szwab ‘mieszkaniec Szwabii, członek plemienia germańskiego Szwabów’.

Szwaba - od nazwy etnicznej Szwab ‘mieszkaniec Szwabii, członek plemienia germańskiego Szwabów’.

Szwabach - od nazwy miasta Schwabach w Szwajcarii.

Szwabe - od nazwy etnicznej Szwab ‘mieszkaniec Szwabii, członek plemienia germańskiego Szwabów’.

Szwabowicz - od nazwy etnicznej Szwab ‘mieszkaniec Szwabii, członek plemienia germańskiego Szwabów’.

Szwabowski - od nazwy etnicznej Szwab ‘mieszkaniec Szwabii, członek plemienia germańskiego Szwabów’.

Szwabski - od nazwy etnicznej Szwab ‘mieszkaniec Szwabii, członek plemienia germańskiego Szwabów’.

Szwaby - od nazwy etnicznej Szwab ‘mieszkaniec Szwabii, członek plemienia germańskiego Szwabów’.

Szwarcwald - od niemieckiej nazwy miejscowości Schwarzwald, dziś Czerniok w powiecie mrągowskim i Schwarzwald, dziś Oziąbel w powiecie namysłowskim, w województwie opolskim.

Szwed - od nazwy etnicznej Szwed, Szweda ‘mieszkaniec Szwecji, przedstawiciel narodowości szwedzkiej’.

Szweda - od nazwy etnicznej Szwed, Szweda ‘mieszkaniec Szwecji, przedstawiciel narodowości szwedzkiej’.

Szwedas - od nazwy etnicznej Szwed, Szweda ‘mieszkaniec Szwecji, przedstawiciel narodowości szwedzkiej’.

Szwede - od nazwy etnicznej Szwed, Szweda ‘mieszkaniec Szwecji, przedstawiciel narodowości szwedzkiej’.

Szwedek - od nazwy etnicznej Szwed, Szweda ‘mieszkaniec Szwecji, przedstawiciel narodowości szwedzkiej’.

Szwedo - od nazwy etnicznej Szwed, Szweda ‘mieszkaniec Szwecji, przedstawiciel narodowości szwedzkiej’.

Szwedor - od nazwy etnicznej Szwed, Szweda ‘mieszkaniec Szwecji, przedstawiciel narodowości szwedzkiej’.

Szwedowicz - od nazwy etnicznej Szwed, Szweda ‘mieszkaniec Szwecji, przedstawiciel narodowości szwedzkiej’.

Szwedun - od nazwy etnicznej Szwed, Szweda ‘mieszkaniec Szwecji, przedstawiciel narodowości szwedzkiej’.

Szweida - od nazwy etnicznej Szwed, Szweda ‘mieszkaniec Szwecji, przedstawiciel narodowości szwedzkiej’.

Szweido - od nazwy etnicznej Szwed, Szweda ‘mieszkaniec Szwecji, przedstawiciel narodowości szwedzkiej’.

Szweidzik - od nazwy etnicznej Szwed, Szweda ‘mieszkaniec Szwecji, przedstawiciel narodowości szwedzkiej’.

Szwejda - od nazwy etnicznej Szwed, Szweda ‘mieszkaniec Szwecji, przedstawiciel narodowości szwedzkiej’.

Szwejder - od nazwy etnicznej Szwed, Szweda ‘mieszkaniec Szwecji, przedstawiciel narodowości szwedzkiej’.

Szwengler - od niemieckiego wyrazu pospolitego Schwengel ‘żuraw u studni, dźwignia; serce dzwonu’. Nazwisko moglo być odzawodowe i odnosić się do ‘wytwórcy dzwonów, czyli ludwisarza’.

Szweryn - od nazwy miasta Schwerin, stolicy Maklemburgii lub od zverin ‘zwierzyniec’ albo od nazwy miasta Skwierzyna nad Wartą, po niemiecku Schwerin.

Szweryniak - od nazwy miasta Schwerin, stolicy Maklemburgii lub od zverin ‘zwierzyniec’ albo od nazwy miasta Skwierzyna nad Wartą, po niemiecku Schwerin.

Szwerynowicz - od nazwy miasta Schwerin, stolicy Maklemburgii lub od zverin ‘zwierzyniec’ albo od nazwy miasta Skwierzyna nad Wartą, po niemiecku Schwerin.

Szweryń - od nazwy miasta Schwerin, stolicy Maklemburgii lub od zverin ‘zwierzyniec’ albo od nazwy miasta Skwierzyna nad Wartą, po niemiecku Schwerin.

Szwiec - od szwiec ‘staropolska forma wyrazu szewc’.

Szwieć - od szwiec ‘staropolska forma wyrazu szewc’.

Szwietz - od szwiec ‘staropolska forma wyrazu szewc’.

Szwoch - prawdopodobnie od zdrobnionego imienia Swoch, może też od niemieckiego przymiotnika schwach ‘słaby, wątły’.

Szwocha - prawdopodobnie od zdrobnionego imienia Swoch, może też od niemieckiego przymiotnika schwach ‘słaby, wątły’.

Szwocher - prawdopodobnie od zdrobnionego imienia Swoch, może też od niemieckiego przymiotnika schwach ‘słaby, wątły’.

Szwocherowski - prawdopodobnie od zdrobnionego imienia Swoch, może też od niemieckiego przymiotnika schwach ‘słaby, wątły’.

Szwochert - prawdopodobnie od zdrobnionego imienia Swoch, może też od niemieckiego przymiotnika schwach ‘słaby, wątły’.

Szwochertowski - prawdopodobnie od zdrobnionego imienia Swoch, może też od niemieckiego przymiotnika schwach ‘słaby, wątły’.

Szyp - w grupie nazwisk pochodzących od kaszubskiego i gwarowego polskiego szufla ‘łopata’, przenośnie: ‘szeroki siekacz’ i ‘rogi jelenia’; od niemieckiego Schippe ‘łopata do wszystkich prac gospodarskich’.

Szypa - w grupie nazwisk pochodzących od kaszubskiego i gwarowego polskiego szufla ‘łopata’, przenośnie: ‘szeroki siekacz’ i ‘rogi jelenia’; od niemieckiego Schippe ‘łopata do wszystkich prac gospodarskich’.

Szypelak - w grupie nazwisk pochodzących od kaszubskiego i gwarowego polskiego szufla ‘łopata’, przenośnie: ‘szeroki siekacz’ i ‘rogi jelenia’; od niemieckiego Schippe ‘łopata do wszystkich prac gospodarskich’.

Szypelman - w grupie nazwisk pochodzących od kaszubskiego i gwarowego polskiego szufla ‘łopata’, przenośnie: ‘szeroki siekacz’ i ‘rogi jelenia’; od niemieckiego Schippe ‘łopata do wszystkich prac gospodarskich’.

Szypelow - w grupie nazwisk pochodzących od kaszubskiego i gwarowego polskiego szufla ‘łopata’, przenośnie: ‘szeroki siekacz’ i ‘rogi jelenia’; od niemieckiego Schippe ‘łopata do wszystkich prac gospodarskich’.

Szypelów - w grupie nazwisk pochodzących od kaszubskiego i gwarowego polskiego szufla ‘łopata’, przenośnie: ‘szeroki siekacz’ i ‘rogi jelenia’; od niemieckiego Schippe ‘łopata do wszystkich prac gospodarskich’.

Szypelt - w grupie nazwisk pochodzących od kaszubskiego i gwarowego polskiego szufla ‘łopata’, przenośnie: ‘szeroki siekacz’ i ‘rogi jelenia’; od niemieckiego Schippe ‘łopata do wszystkich prac gospodarskich’.

Szypen - w grupie nazwisk pochodzących od kaszubskiego i gwarowego polskiego szufla ‘łopata’, przenośnie: ‘szeroki siekacz’ i ‘rogi jelenia’; od niemieckiego Schippe ‘łopata do wszystkich prac gospodarskich’.

Szypenbeil - w grupie nazwisk pochodzących od kaszubskiego i gwarowego polskiego szufla ‘łopata’, przenośnie: ‘szeroki siekacz’ i ‘rogi jelenia’; od niemieckiego Schippe ‘łopata do wszystkich prac gospodarskich’.

Szypenbejl - w grupie nazwisk pochodzących od kaszubskiego i gwarowego polskiego szufla ‘łopata’, przenośnie: ‘szeroki siekacz’ i ‘rogi jelenia’; od niemieckiego Schippe ‘łopata do wszystkich prac gospodarskich’.

Szyppritt - od dolnoniemieckiego rzeczownika Schipp ‘czółno, łódź’ i niemieckiego przymiotnika richt ‘prosty’; od dolnoniemieckiego rzeczownika Schipper ‘szyper, dowódca małego statku, dawniej też właściciel małego statku’.

Szypret - od dolnoniemieckiego rzeczownika Schipp ‘czółno, łódź’ i niemieckiego przymiotnika richt ‘prosty’; od dolnoniemieckiego rzeczownika Schipper ‘szyper, dowódca małego statku, dawniej też właściciel małego statku’.

Szypricht - od dolnoniemieckiego rzeczownika Schipp ‘czółno, łódź’ i niemieckiego przymiotnika richt ‘prosty’; od dolnoniemieckiego rzeczownika Schipper ‘szyper, dowódca małego statku, dawniej też właściciel małego statku’.

Szyprit - od dolnoniemieckiego rzeczownika Schipp ‘czółno, łódź’ i niemieckiego przymiotnika richt ‘prosty’; od dolnoniemieckiego rzeczownika Schipper ‘szyper, dowódca małego statku, dawniej też właściciel małego statku’.

Szypryt - od dolnoniemieckiego rzeczownika Schipp ‘czółno, łódź’ i niemieckiego przymiotnika richt ‘prosty’; od dolnoniemieckiego rzeczownika Schipper ‘szyper, dowódca małego statku, dawniej też właściciel małego statku’.

Szyszka - od rzeczownika pospolitego szyszka.

Szyszke - od rzeczownika pospolitego szyszka.

Szyszkiewicz - od rzeczownika pospolitego szyszka.

Szyszko - od rzeczownika pospolitego szyszka.

Szyszkowicz - od rzeczownika pospolitego szyszka.

Szyszkowski - od rzeczownika pospolitego szyszka.

Szyżkowski - od rzeczownika pospolitego szyszka.

Ścisek - od przymiotnika ścisły ‘mocny, spójny, szczelny, ciasny’, ‘wąski, nieszeroki, niewielki’, ‘nieszczodry, mrzygód, liczykrupa’, ‘nieurodzajny, ubogi, skąpy’.

Ścisk - od przymiotnika ścisły ‘mocny, spójny, szczelny, ciasny’, ‘wąski, nieszeroki, niewielki’, ‘nieszczodry, mrzygód, liczykrupa’, ‘nieurodzajny, ubogi, skąpy’.

Ścisławski - od przymiotnika ścisły ‘mocny, spójny, szczelny, ciasny’, ‘wąski, nieszeroki, niewielki’, ‘nieszczodry, mrzygód, liczykrupa’, ‘nieurodzajny, ubogi, skąpy’.

Ścisłek - od przymiotnika ścisły ‘mocny, spójny, szczelny, ciasny’, ‘wąski, nieszeroki, niewielki’, ‘nieszczodry, mrzygód, liczykrupa’, ‘nieurodzajny, ubogi, skąpy’.

Ścisło - od przymiotnika ścisły ‘mocny, spójny, szczelny, ciasny’, ‘wąski, nieszeroki, niewielki’, ‘nieszczodry, mrzygód, liczykrupa’, ‘nieurodzajny, ubogi, skąpy’.

Ścisłowicz - od przymiotnika ścisły ‘mocny, spójny, szczelny, ciasny’, ‘wąski, nieszeroki, niewielki’, ‘nieszczodry, mrzygód, liczykrupa’, ‘nieurodzajny, ubogi, skąpy’.

Ścisłowski - od przymiotnika ścisły ‘mocny, spójny, szczelny, ciasny’, ‘wąski, nieszeroki, niewielki’, ‘nieszczodry, mrzygód, liczykrupa’, ‘nieurodzajny, ubogi, skąpy’.

Ścisły - od przymiotnika ścisły ‘mocny, spójny, szczelny, ciasny’, ‘wąski, nieszeroki, niewielki’, ‘nieszczodry, mrzygód, liczykrupa’, ‘nieurodzajny, ubogi, skąpy’.

Ściślak - od przymiotnika ścisły ‘mocny, spójny, szczelny, ciasny’, ‘wąski, nieszeroki, niewielki’, ‘nieszczodry, mrzygód, liczykrupa’, ‘nieurodzajny, ubogi, skąpy’.

Ściśler - od przymiotnika ścisły ‘mocny, spójny, szczelny, ciasny’, ‘wąski, nieszeroki, niewielki’, ‘nieszczodry, mrzygód, liczykrupa’, ‘nieurodzajny, ubogi, skąpy’.

Ściślewski - od przymiotnika ścisły ‘mocny, spójny, szczelny, ciasny’, ‘wąski, nieszeroki, niewielki’, ‘nieszczodry, mrzygód, liczykrupa’, ‘nieurodzajny, ubogi, skąpy’.

Ślas - od ślaz, szlaz ‘nazwa rośliny malwa’ lub ‘czwarty żołądek zwierząt przeżuwających’.

Ślasik - od ślaz, szlaz ‘nazwa rośliny malwa’ lub ‘czwarty żołądek zwierząt przeżuwających’.

Ślasiński - od ślaz, szlaz ‘nazwa rośliny malwa’ lub ‘czwarty żołądek zwierząt przeżuwających’.

Ślaski - od ślaz, szlaz ‘nazwa rośliny malwa’ lub ‘czwarty żołądek zwierząt przeżuwających’.

Ślaza - od ślaz, szlaz ‘nazwa rośliny malwa’ lub ‘czwarty żołądek zwierząt przeżuwających’.

Ślazik - od ślaz, szlaz ‘nazwa rośliny malwa’ lub ‘czwarty żołądek zwierząt przeżuwających’.

Śliw - od śliwa.

Śliwa - od śliwa.

Śmietana - od mieść, miotać; od niemieckiej nazwy motyla Schmetterling,

Śmiotanko - od mieść, miotać; od niemieckiej nazwy motyla Schmetterling,

Środa - od rzeczownika środa, dawniej śrzoda, śtrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’.

Środan - od rzeczownika środa, dawniej śrzoda, śtrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’.

Środarczyk - od rzeczownika środa, dawniej śrzoda, śtrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’.

Środawa - od rzeczownika środa, dawniej śrzoda, śtrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’.

Środecki - od rzeczownika środa, dawniej śrzoda, śtrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’.

Środek - od rzeczownika środa, dawniej śrzoda, śtrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’.

Środka - od rzeczownika środa, dawniej śrzoda, śtrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’.

Środkowski - od rzeczownika środa, dawniej śrzoda, śtrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’.

Środoń - od rzeczownika środa, dawniej śrzoda, śtrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’.

Środowski - od rzeczownika środa, dawniej śrzoda, śtrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’.

Środula - od rzeczownika środa, dawniej śrzoda, śtrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’.

Środulski - od rzeczownika środa, dawniej śrzoda, śtrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’.

Środziński - od rzeczownika środa, dawniej śrzoda, śtrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’.

Śroga - od rzeczownika środa, dawniej śrzoda, śtrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’.

Śróda - od rzeczownika środa, dawniej śrzoda, śtrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’.

Śródka - od rzeczownika środa, dawniej śrzoda, śtrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’.

Śródoń - od rzeczownika środa, dawniej śrzoda, śtrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’.

Śródziński - od rzeczownika środa, dawniej śrzoda, śtrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’.

Śruda - od rzeczownika środa, dawniej śrzoda, śtrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’.

Śrudecki - od rzeczownika środa, dawniej śrzoda, śtrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’.

Śrudka - od rzeczownika środa, dawniej śrzoda, śtrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’.

Śrudkowski - od rzeczownika środa, dawniej śrzoda, śtrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’.

Świercz - od rzeczownika pospolitego świerszcz ‘konik polny i domowy’.

Świersz - od rzeczownika pospolitego świerszcz ‘konik polny i domowy’.

Świerszcz - od rzeczownika pospolitego świerszcz ‘konik polny i domowy’.

Świerza - od przymiotnika świeży.

Świerzy - od przymiotnika świeży.

Świeża - od przymiotnika świeży.

Świeży - od przymiotnika świeży.

Taborowski - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tajcherski - od niemieckiego rzeczownika Teich ‘staw’.

Tajchert - od niemieckiego rzeczownika Teich ‘staw’.

Tajchman - od niemieckiego rzeczownika Teich ‘staw’.

Tajchmann - od niemieckiego rzeczownika Teich ‘staw’.

Tajchner - od niemieckiego rzeczownika Teich ‘staw’.

Talp - od łacińskiego talpa ‘kret’.

Talpa - od łacińskiego talpa ‘kret’.

Talpiński - od łacińskiego talpa ‘kret’.

Talus - od łacińskiego talus ‘pięta’.

Talusz - od łacińskiego talus ‘pięta’.

Tambor - od tambor ‘żołnierz bijący w bęben’.

Tambur - od tambur ‘rodzaj bębna’.

Tand - od niemieckiego rzeczownika Tand oznaczającego ‘błyskotki, zabawki’, ‘rzeczy błahe, złe, tandetę’, ‘figle, psoty, żarty’.

Tandas - od niemieckiego rzeczownika Tand oznaczającego ‘błyskotki, zabawki’, ‘rzeczy błahe, złe, tandetę’, ‘figle, psoty, żarty’.

Tandeck - od niemieckiego rzeczownika Tand oznaczającego ‘błyskotki, zabawki’, ‘rzeczy błahe, złe, tandetę’, ‘figle, psoty, żarty’.

Tandecki - od niemieckiego rzeczownika Tand oznaczającego ‘błyskotki, zabawki’, ‘rzeczy błahe, złe, tandetę’, ‘figle, psoty, żarty’.

Tandej - od niemieckiego rzeczownika Tand oznaczającego ‘błyskotki, zabawki’, ‘rzeczy błahe, złe, tandetę’, ‘figle, psoty, żarty’.

Tandejko - od niemieckiego rzeczownika Tand oznaczającego ‘błyskotki, zabawki’, ‘rzeczy błahe, złe, tandetę’, ‘figle, psoty, żarty’.

Tandek - od niemieckiego rzeczownika Tand oznaczającego ‘błyskotki, zabawki’, ‘rzeczy błahe, złe, tandetę’, ‘figle, psoty, żarty’.

Tant - od niemieckiego rzeczownika Tand oznaczającego ‘błyskotki, zabawki’, ‘rzeczy błahe, złe, tandetę’, ‘figle, psoty, żarty’.

Tanta - od niemieckiego rzeczownika Tand oznaczającego ‘błyskotki, zabawki’, ‘rzeczy błahe, złe, tandetę’, ‘figle, psoty, żarty’.

Tantała - od niemieckiego rzeczownika Tand oznaczającego ‘błyskotki, zabawki’, ‘rzeczy błahe, złe, tandetę’, ‘figle, psoty, żarty’.

Tantius - od niemieckiego rzeczownika Tand oznaczającego ‘błyskotki, zabawki’, ‘rzeczy błahe, złe, tandetę’, ‘figle, psoty, żarty’.

Tanty - od niemieckiego rzeczownika Tand oznaczającego ‘błyskotki, zabawki’, ‘rzeczy błahe, złe, tandetę’, ‘figle, psoty, żarty’.

Targa - w grupie nazwisk pochodzących od targ, targać, targować.

Targacz - w grupie nazwisk pochodzących od targ, targać, targować.

Targaczewski - w grupie nazwisk pochodzących od targ, targać, targować.

Targała - w grupie nazwisk pochodzących od targ, targać, targować.

Targański - w grupie nazwisk pochodzących od targ, targać, targować; od nazwy miejscowej Targomie, gmina Regimin w województwie ciechanowskim.

Targon - w grupie nazwisk pochodzących od targ, targać, targować.

Targoń - w grupie nazwisk pochodzących od targ, targać, targować.

Targoński - w grupie nazwisk pochodzących od targ, targać, targować; od nazwy miejscowej Targomie, gmina Regimin w województwie ciechanowskim.

Targos - w grupie nazwisk pochodzących od targ, targać, targować.

Targosz - w grupie nazwisk pochodzących od targ, targać, targować.

Targowicki - od nazwy miejscowej Targowiska, gmina Zakrzew, województwo zamojskie.

Targowiski - od nazwy miejscowej Targowiska, gmina Zakrzew, województwo zamojskie.

Targowski - od nazwy miejscowej Targowe, dziś Targówek, część Warszawy.

Targus - w grupie nazwisk pochodzących od targ, targać, targować.

Tarka - od tarka ‘naczynie do tarcia czegoś; narzędzie ślusarskie, którym piłują, trą piłka’; też od tarka ‘w znaczeniu: tarło, tarlisko miejsce, w którym trą się ryby i czas tarcia ryb’, ‘tarnina; owoc ciernia’.

Tatar - od nazwy etnicznej Tatar, od gwarowego tatarka ‘gryka’.

Tatara - od nazwy etnicznej Tatar, od gwarowego tatarka ‘gryka’.

Tatarka - od nazwy etnicznej Tatar, od gwarowego tatarka ‘gryka’.

Taterko - od nazwy etnicznej Tatar, od gwarowego tatarka ‘gryka’.

Tauba - od niemieckiego taube ‘gołąb’.

Taubamann - od niemieckiego taube ‘gołąb’.

Taube - od niemieckiego taube ‘gołąb’.

Taubman - od niemieckiego taube ‘gołąb’.

Taubmann - od niemieckiego taube ‘gołąb’.

Teich - od niemieckiego rzeczownika Teich ‘staw’.

Teichen - od niemieckiego rzeczownika Teich ‘staw’.

Teicher - od niemieckiego rzeczownika Teich ‘staw’.

Teichert - od niemieckiego rzeczownika Teich ‘staw’.

Teichmann - od niemieckiego rzeczownika Teich ‘staw’.

Teichner - od niemieckiego rzeczownika Teich ‘staw’.

Tejchman - od niemieckiego rzeczownika Teich ‘staw’.

Tejchmann - od niemieckiego rzeczownika Teich ‘staw’.

Tejchner - od niemieckiego rzeczownika Teich ‘staw’.

Tendek - od niemieckiego rzeczownika Tand oznaczającego ‘błyskotki, zabawki’, ‘rzeczy błahe, złe, tandetę’, ‘figle, psoty, żarty’.

Tenior - od tenor ‘średni głos męski między sopranem a basem; wysoki głos męski’.

Tenor - od tenor ‘średni głos męski między sopranem a basem; wysoki głos męski’.

Tenorio - od tenor ‘średni głos męski między sopranem a basem; wysoki głos męski’.

Teoplitz - od nazwy miejscowej Cieplice (liczne).

Teper - od górnoniemieckiego Topf ‘garnek’, Töpfer ‘garncarz’.

Teperek - od górnoniemieckiego Topf ‘garnek’, Töpfer ‘garncarz’.

Teperowicz - od górnoniemieckiego Topf ‘garnek’, Töpfer ‘garncarz’.

Teperski - od górnoniemieckiego Topf ‘garnek’, Töpfer ‘garncarz’.

Teplicki - od nazwy miejscowej Cieplice (liczne).

Teplicki - od ciepły.

Tepłycki - od ciepły.

Terka - od tarka ‘naczynie do tarcia czegoś; narzędzie ślusarskie, którym piłują, trą piłka’; też od tarka ‘w znaczeniu: tarło, tarlisko miejsce, w którym trą się ryby i czas tarcia ryb’, ‘tarnina; owoc ciernia’.

Terkala - od tarka ‘naczynie do tarcia czegoś; narzędzie ślusarskie, którym piłują, trą piłka’; też od tarka ‘w znaczeniu: tarło, tarlisko miejsce, w którym trą się ryby i czas tarcia ryb’, ‘tarnina; owoc ciernia’.

Terkalski - od tarka ‘naczynie do tarcia czegoś; narzędzie ślusarskie, którym piłują, trą piłka’; też od tarka ‘w znaczeniu: tarło, tarlisko miejsce, w którym trą się ryby i czas tarcia ryb’, ‘tarnina; owoc ciernia’.

Terkała - od tarka ‘naczynie do tarcia czegoś; narzędzie ślusarskie, którym piłują, trą piłka’; też od tarka ‘w znaczeniu: tarło, tarlisko miejsce, w którym trą się ryby i czas tarcia ryb’, ‘tarnina; owoc ciernia’.

Tędyk - od niemieckiego rzeczownika Tand oznaczającego ‘błyskotki, zabawki’, ‘rzeczy błahe, złe, tandetę’, ‘figle, psoty, żarty’.

Thiel - od starogermańskiego imienia Thilo, to od starogermańskiego diet ‘lud’.

Thurau - od nazwy wsi gminnej Turawa w województwie opolskim.

Thurow - od nazwy wsi gminnej Turawa w województwie opolskim.

Thurów - od nazwy wsi gminnej Turawa w województwie opolskim.

Tibus - w grupie nazwisk pochodzących od zdrobnień imienia Mateusz, typu Theus, Thewes, Tywa, Teus z obocznym b-.

Tinc - od tyn ‘płot, mur’, od dolnoniemieckiego tűn ‘płot, mur’, od gwarowego tynianka ‘deseczka płotu’.

Tincek - od tyn ‘płot, mur’, od dolnoniemieckiego tűn ‘płot, mur’, od gwarowego tynianka ‘deseczka płotu’.

Tincel - od tyn ‘płot, mur’, od dolnoniemieckiego tűn ‘płot, mur’, od gwarowego tynianka ‘deseczka płotu’.

Tischer - od rzeczownika tesarz i jego wariantów zapożyczonych w XIV wieku z języka czeskiego o znaczeniu ‘cieśla’.

Tischler - od rzeczownika tesarz i jego wariantów zapożyczonych w XIV wieku z języka czeskiego o znaczeniu ‘cieśla’.

Tischmann - od rzeczownika tesarz i jego wariantów zapożyczonych w XIV wieku z języka czeskiego o znaczeniu ‘cieśla’.

Tischmer - od rzeczownika tesarz i jego wariantów zapożyczonych w XIV wieku z języka czeskiego o znaczeniu ‘cieśla’.

Tissar - od rzeczownika tesarz i jego wariantów zapożyczonych w XIV wieku z języka czeskiego o znaczeniu ‘cieśla’.

Tissarek - od rzeczownika tesarz i jego wariantów zapożyczonych w XIV wieku z języka czeskiego o znaczeniu ‘cieśla’.

Tissler - od rzeczownika tesarz i jego wariantów zapożyczonych w XIV wieku z języka czeskiego o znaczeniu ‘cieśla’.

Titus - od łacińskiego wyrazu titus ‘dziki gołąb’.

Tobaj - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobajka - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobajko - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobala - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobalczuk - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Toballa - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobalski - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobała - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobałkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobarek - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobasiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobaszewski - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobat - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobbei - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobczyk - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobczyński - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobei - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobej - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobel - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobelek - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobelski - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobera - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Toberski - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobey - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobian - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobiarz - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobiasiński - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobiaski - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobiasz - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobiaszek - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobiaszewicz - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobiaszewski - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobiaszewski - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobiaś - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobieński - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobieński - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobieski - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobijas - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobijasiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobijasiński - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobijaszko - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobik - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobilski - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobiński - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobisiak - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobisz - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobiszewski - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobiszewski - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobiszowski - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobiś - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobjański - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobjarz - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobjas - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobjasz - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobjaszewski - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobka - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Toboja - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobojka - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobojko - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobola - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobolak - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobolewicz - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobolewski - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobolewski - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobolik - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Toboliszewski - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobolla - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobollik - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobolski - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobolszewski - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Toboł - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Toboła - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobołek - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobołka - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobołkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobołowski - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobor - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobora - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Toborek - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Toborowicz - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Toborowski - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Toborski - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Toboszewski - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobota - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobowski - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobólski - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobół - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobór - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobuch - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobulski - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobuła - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobułka - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobuński - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobur - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobus - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Toby - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobys - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobysiak - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Tobyś - w grupie nazwisk pochodzących od biblijnego imienia Tobiasz, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘Bóg jest dobry’, niektóre od toboł, tobół ‘torba’, potem ‘rupiecie’.

Toch - w grupie nazwisk pochodzących od historycznego zdrobnienia imienia biblijnego Tomasz, pochodzenia aramejskiego od thoma ‘bliźniak.

Tocha - w grupie nazwisk pochodzących od historycznego zdrobnienia imienia biblijnego Tomasz, pochodzenia aramejskiego od thoma ‘bliźniak.

Tochman - w grupie nazwisk pochodzących od historycznego zdrobnienia imienia biblijnego Tomasz, pochodzenia aramejskiego od thoma ‘bliźniak.

Tochmann - w grupie nazwisk pochodzących od historycznego zdrobnienia imienia biblijnego Tomasz, pochodzenia aramejskiego od thoma ‘bliźniak.

Tochmanow - w grupie nazwisk pochodzących od historycznego zdrobnienia imienia biblijnego Tomasz, pochodzenia aramejskiego od thoma ‘bliźniak.

Tochmański - w grupie nazwisk pochodzących od historycznego zdrobnienia imienia biblijnego Tomasz, pochodzenia aramejskiego od thoma ‘bliźniak.

Tochnan - w grupie nazwisk pochodzących od historycznego zdrobnienia imienia biblijnego Tomasz, pochodzenia aramejskiego od thoma ‘bliźniak.

Tock - od tok ‘naczynie na płyny, beczka’.

Tocka - od tok ‘naczynie na płyny, beczka’.

Tocke - od tok ‘naczynie na płyny, beczka’.

Tocki - od tok ‘naczynie na płyny, beczka’.

Toczek - od kaszubskiego rzeczownika toczk ‘nornica; kret; przenośnie człowiek otyły i zwierzę dobrze wypasione’ i inne; od toczek ‘krążek. Obwódka, otoczak wokół brodawki piersiowej’.

Toeplitz - od nazwy miejscowej Cieplice (liczne).

Tok - od tok ‘naczynie na płyny, beczka’.

Toka - od tok ‘naczynie na płyny, beczka’.

Tom - od Tomek, co jest zdrobnieniem biblijnego imienia Tomasz.

Toma - od Tomek, co jest zdrobnieniem biblijnego imienia Tomasz.

Tomak - od Tomek, co jest zdrobnieniem biblijnego imienia Tomasz.

Tomczak - od Tomek, co jest zdrobnieniem biblijnego imienia Tomasz.

Tomczakowski - od Tomek, co jest zdrobnieniem biblijnego imienia Tomasz.

Tomczek - od Tomek, co jest zdrobnieniem biblijnego imienia Tomasz.

Tomczenko - od Tomek, co jest zdrobnieniem biblijnego imienia Tomasz.

Tomczok - (Śl) od Tomek, co jest zdrobnieniem biblijnego imienia Tomasz.

Tomczuk - od Tomek, co jest zdrobnieniem biblijnego imienia Tomasz.

Tomczyc - od Tomek, co jest zdrobnieniem biblijnego imienia Tomasz.

Tomczyk - od Tomek, co jest zdrobnieniem biblijnego imienia Tomasz.

Tomeczak - od Tomek, co jest zdrobnieniem biblijnego imienia Tomasz.

Tomek - od Tomek, co jest zdrobnieniem biblijnego imienia Tomasz.

Tomiec - od Tomek, co jest zdrobnieniem biblijnego imienia Tomasz.

Tomik - od Tomek, co jest zdrobnieniem biblijnego imienia Tomasz.

Tomkiewicz - od Tomek, co jest zdrobnieniem biblijnego imienia Tomasz.

Tomkiewicz - od Tomek, co jest zdrobnieniem biblijnego imienia Tomasz.

Tomkojc - od Tomek, co jest zdrobnieniem biblijnego imienia Tomasz.

Tomkowicz - od Tomek, co jest zdrobnieniem biblijnego imienia Tomasz.

Top - od górnoniemieckiego Topf ‘garnek’, Töpfer ‘garncarz’.

Topa - od górnoniemieckiego Topf ‘garnek’, Töpfer ‘garncarz’.

Toper - od górnoniemieckiego Topf ‘garnek’, Töpfer ‘garncarz’.

Toperek - od górnoniemieckiego Topf ‘garnek’, Töpfer ‘garncarz’.

Topf - od górnoniemieckiego Topf ‘garnek’, Töpfer ‘garncarz’.

Topfer - od górnoniemieckiego Topf ‘garnek’, Töpfer ‘garncarz’.

Topka - od górnoniemieckiego Topf ‘garnek’, Töpfer ‘garncarz’.

Topke - od górnoniemieckiego Topf ‘garnek’, Töpfer ‘garncarz’.

Topp - od górnoniemieckiego Topf ‘garnek’, Töpfer ‘garncarz’.

Toppa - od górnoniemieckiego Topf ‘garnek’, Töpfer ‘garncarz’.

Tor - od rzeczownika pospolitego tor, też od imion typu Wiktor, Nestor.

Torek - od rzeczownika pospolitego tor, też od imion typu Wiktor, Nestor.

Tork - od rzeczownika pospolitego tor, też od imion typu Wiktor, Nestor.

Torke - od rzeczownika pospolitego tor, też od imion typu Wiktor, Nestor.

Torko - od rzeczownika pospolitego tor, też od imion typu Wiktor, Nestor.

Torłap - od wyrazów zapożyczonych z Rusi, a tam prawdopodobnie z tureckiego lub tatarskiego o znaczeniu ‘futro’.

Torłopp - od wyrazów zapożyczonych z Rusi, a tam prawdopodobnie z tureckiego lub tatarskiego o znaczeniu ‘futro’.

Torun - od nazwy miasta Toruń.

Torunczak - od nazwy mieszkańca miasta Toruń.

Toruniak - od nazwy mieszkańca miasta Toruń.

Toruniewski - od nazwy mieszkańca miasta Toruń.

Toruń - od nazwy miasta Toruń.

Toruńczak - od nazwy mieszkańca miasta Toruń.

Toruńczyk - od nazwy mieszkańca miasta Toruń.

Toruński - od nazwy mieszkańca miasta Toruń.

Tprłop - od wyrazów zapożyczonych z Rusi, a tam prawdopodobnie z tureckiego lub tatarskiego o znaczeniu ‘futro’.

Tracz - od zawodu tracz ‘robotnik przepiłowujący czy przecinający klody drewniane na deski i tarcicę’; też ‘dawniej tartak’, ‘gatunek ryby morskiej’, ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Traczewski - od zawodu tracz ‘robotnik przepiłowujący czy przecinający klody drewniane na deski i tarcicę’; też ‘dawniej tartak’, ‘gatunek ryby morskiej’, ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Traczyk - od zawodu tracz ‘robotnik przepiłowujący czy przecinający klody drewniane na deski i tarcicę’; też ‘dawniej tartak’, ‘gatunek ryby morskiej’, ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Traczyński - od zawodu tracz ‘robotnik przepiłowujący czy przecinający klody drewniane na deski i tarcicę’; też ‘dawniej tartak’, ‘gatunek ryby morskiej’, ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Tram - od niemieckiego rzeczownika Tram ‘belka’.

Trams - od niemieckiego rzeczownika Tram ‘belka’.

Tran - od niemieckiego rzeczownika Tram ‘belka’.

Trancygier - ‘spławiający belki’.

Trap - od trapić, trapić się, utrapienie; od kaszubskiego trëpa ‘czlowiek powolny, ociężały, flegmatyk’ lub ‘człowiek małego wzrostu; cherlak, chuderlak’.

Trapa - od trapić, trapić się, utrapienie; od kaszubskiego trëpa ‘czlowiek powolny, ociężały, flegmatyk’ lub ‘człowiek małego wzrostu; cherlak, chuderlak’.

Trapacz - od trapić, trapić się, utrapienie; od kaszubskiego trëpa ‘czlowiek powolny, ociężały, flegmatyk’ lub ‘człowiek małego wzrostu; cherlak, chuderlak’.

Trapak - od trapić, trapić się, utrapienie; od kaszubskiego trëpa ‘czlowiek powolny, ociężały, flegmatyk’ lub ‘człowiek małego wzrostu; cherlak, chuderlak’.

Trapczyk - od trapić, trapić się, utrapienie; od kaszubskiego trëpa ‘czlowiek powolny, ociężały, flegmatyk’ lub ‘człowiek małego wzrostu; cherlak, chuderlak’.

Traper - od trapić, trapić się, utrapienie; od kaszubskiego trëpa ‘czlowiek powolny, ociężały, flegmatyk’ lub ‘człowiek małego wzrostu; cherlak, chuderlak’.

Trapiak - od trapić, trapić się, utrapienie; od kaszubskiego trëpa ‘czlowiek powolny, ociężały, flegmatyk’ lub ‘człowiek małego wzrostu; cherlak, chuderlak’.

Trapik - od trapić, trapić się, utrapienie; od kaszubskiego trëpa ‘czlowiek powolny, ociężały, flegmatyk’ lub ‘człowiek małego wzrostu; cherlak, chuderlak’.

Trapiło - od trapić, trapić się, utrapienie; od kaszubskiego trëpa ‘czlowiek powolny, ociężały, flegmatyk’ lub ‘człowiek małego wzrostu; cherlak, chuderlak’.

Trapkiewicz - od trapić, trapić się, utrapienie; od kaszubskiego trëpa ‘czlowiek powolny, ociężały, flegmatyk’ lub ‘człowiek małego wzrostu; cherlak, chuderlak’.

Trapko - od trapić, trapić się, utrapienie; od kaszubskiego trëpa ‘czlowiek powolny, ociężały, flegmatyk’ lub ‘człowiek małego wzrostu; cherlak, chuderlak’.

Trapkowski - od trapić, trapić się, utrapienie; od kaszubskiego trëpa ‘czlowiek powolny, ociężały, flegmatyk’ lub ‘człowiek małego wzrostu; cherlak, chuderlak’.

Trapowicz - od trapić, trapić się, utrapienie; od kaszubskiego trëpa ‘czlowiek powolny, ociężały, flegmatyk’ lub ‘człowiek małego wzrostu; cherlak, chuderlak’.

Trapp - od trapić, trapić się, utrapienie; od kaszubskiego trëpa ‘czlowiek powolny, ociężały, flegmatyk’ lub ‘człowiek małego wzrostu; cherlak, chuderlak’.

Trappa - od trapić, trapić się, utrapienie; od kaszubskiego trëpa ‘czlowiek powolny, ociężały, flegmatyk’ lub ‘człowiek małego wzrostu; cherlak, chuderlak’.

Trapski - od trapić, trapić się, utrapienie; od kaszubskiego trëpa ‘czlowiek powolny, ociężały, flegmatyk’ lub ‘człowiek małego wzrostu; cherlak, chuderlak’.

Trapuk - od trapić, trapić się, utrapienie; od kaszubskiego trëpa ‘czlowiek powolny, ociężały, flegmatyk’ lub ‘człowiek małego wzrostu; cherlak, chuderlak’.

Trapukowicz - od trapić, trapić się, utrapienie; od kaszubskiego trëpa ‘czlowiek powolny, ociężały, flegmatyk’ lub ‘człowiek małego wzrostu; cherlak, chuderlak’.

Treda - od dolnoniemieckiego czasownika treden ‘stąpać, kroczyć; tańczyć’; od dolnoniemieckiego rzeczownika Trieder oznaczającego ‘wędrowca, wałęsę, czyli ‘wędrowca’, ‘człowieka, który nigdzie miejsca nie zagrzeje’.

Trede - od dolnoniemieckiego czasownika treden ‘stąpać, kroczyć; tańczyć’; od dolnoniemieckiego rzeczownika Trieder oznaczającego ‘wędrowca, wałęsę, czyli ‘wędrowca’, ‘człowieka, który nigdzie miejsca nie zagrzeje’.

Treder - od dolnoniemieckiego czasownika treden ‘stąpać, kroczyć; tańczyć’; od dolnoniemieckiego rzeczownika Trieder oznaczającego ‘wędrowca, wałęsę, czyli ‘wędrowca’, ‘człowieka, który nigdzie miejsca nie zagrzeje’.

Treder - od niemieckiego rzeczownika Treter ‘ten, co chodzi, depcze’, od czasownika treten ‘deptać, chodzić’.

Treichel - od rzeczownika niemieckiego Treichel ‘dzwonek zawieszany krowie’; też ‘producent dzwonków’, ‘pijak’.

Treicher - od rzeczownika niemieckiego Treichel ‘dzwonek zawieszany krowie’; też ‘producent dzwonków’, ‘pijak’.

Trejder - od dolnoniemieckiego czasownika treden ‘stąpać, kroczyć; tańczyć’; od dolnoniemieckiego rzeczownika Trieder oznaczającego ‘wędrowca, wałęsę, czyli ‘wędrowca’, ‘człowieka, który nigdzie miejsca nie zagrzeje’.

Trejderowski - od dolnoniemieckiego czasownika treden ‘stąpać, kroczyć; tańczyć’; od dolnoniemieckiego rzeczownika Trieder oznaczającego ‘wędrowca, wałęsę, czyli ‘wędrowca’, ‘człowieka, który nigdzie miejsca nie zagrzeje’.

Trejdowski - od dolnoniemieckiego czasownika treden ‘stąpać, kroczyć; tańczyć’; od dolnoniemieckiego rzeczownika Trieder oznaczającego ‘wędrowca, wałęsę, czyli ‘wędrowca’, ‘człowieka, który nigdzie miejsca nie zagrzeje’.

Trel - od trel ‘świergot ptaka’; od trel, trela ‘lina flisacka’.

Trela - od trel ‘świergot ptaka’; od trel, trela ‘lina flisacka’.

Trelak - od trel ‘świergot ptaka’; od trel, trela ‘lina flisacka’.

Trelek - od trel ‘świergot ptaka’; od trel, trela ‘lina flisacka’.

Treler - od trel ‘świergot ptaka’; od trel, trela ‘lina flisacka’.

Trelewicz - od trel ‘świergot ptaka’; od trel, trela ‘lina flisacka’.

Treliński - od trel ‘świergot ptaka’; od trel, trela ‘lina flisacka’.

Trelka - od trel ‘świergot ptaka’; od trel, trela ‘lina flisacka’.

Trell - od trel ‘świergot ptaka’; od trel, trela ‘lina flisacka’.

Trella - od trel ‘świergot ptaka’; od trel, trela ‘lina flisacka’.

Trelle - od trel ‘świergot ptaka’; od trel, trela ‘lina flisacka’.

Treller - od trel ‘świergot ptaka’; od trel, trela ‘lina flisacka’.

Trelowski - od trel ‘świergot ptaka’; od trel, trela ‘lina flisacka’.

Trelski - od trel ‘świergot ptaka’; od trel, trela ‘lina flisacka’.

Trepczik - od trepka ‘chodak; rodzaj obuwia’.

Trepczyk - od trepka ‘chodak; rodzaj obuwia’.

Trepczyński - od trepka ‘chodak; rodzaj obuwia’.

Trepka - od trepka ‘chodak; rodzaj obuwia’.

Trepke - od trepka ‘chodak; rodzaj obuwia’.

Trepko - od trepka ‘chodak; rodzaj obuwia’.

Trepkowski - od trepka ‘chodak; rodzaj obuwia’.

Trepow - od nazwy miejscowej Trzepowo, gmina Przywidz, województwo poznańskie.

Trepowski - od nazwy miejscowej Trzepowo, gmina Przywidz, województwo poznańskie.

Trepów - od nazwy miejscowej Trzepowo, gmina Przywidz, województwo poznańskie.

Treptau - od dreptać, od staropolskich imion dwuczłonowych typu Trzebigost, Trzebimier, Trzbiemysł.

Treptow - od dreptać, od staropolskich imion dwuczłonowych typu Trzebigost, Trzebimier, Trzbiemysł.

Treter - od dolnoniemieckiego czasownika treden ‘stąpać, kroczyć; tańczyć’; od dolnoniemieckiego rzeczownika Trieder oznaczającego ‘wędrowca, wałęsę, czyli ‘wędrowca’, ‘człowieka, który nigdzie miejsca nie zagrzeje’.

Treter - od niemieckiego rzeczownika Treter ‘ten, co chodzi, depcze’, od czasownika treten ‘deptać, chodzić’.

Tretter - od niemieckiego rzeczownika Treter ‘ten, co chodzi, depcze’, od czasownika treten ‘deptać, chodzić’.

Trippe - od trepka ‘chodak; rodzaj obuwia’.

Troch - od imion Trojan, Trochim, Trofim, to z greckiego Tróphimos ‘odżywiający, pożywny’.

Trocha - od imion Trojan, Trochim, Trofim, to z greckiego Tróphimos ‘odżywiający, pożywny’.

Trochaj - od imion Trojan, Trochim, Trofim, to z greckiego Tróphimos ‘odżywiający, pożywny’.

Trochalla - od imion Trojan, Trochim, Trofim, to z greckiego Tróphimos ‘odżywiający, pożywny’.

Trochalski - od imion Trojan, Trochim, Trofim, to z greckiego Tróphimos ‘odżywiający, pożywny’.

Trochała - od imion Trojan, Trochim, Trofim, to z greckiego Tróphimos ‘odżywiający, pożywny’.

Trochan - od imion Trojan, Trochim, Trofim, to z greckiego Tróphimos ‘odżywiający, pożywny’.

Trochaniak - od imion Trojan, Trochim, Trofim, to z greckiego Tróphimos ‘odżywiający, pożywny’.

Trochanowicz - od imion Trojan, Trochim, Trofim, to z greckiego Tróphimos ‘odżywiający, pożywny’.

Trochanowski - od imion Trojan, Trochim, Trofim, to z greckiego Tróphimos ‘odżywiający, pożywny’.

Troche - od imion Trojan, Trochim, Trofim, to z greckiego Tróphimos ‘odżywiający, pożywny’.

Trochel - od imion Trojan, Trochim, Trofim, to z greckiego Tróphimos ‘odżywiający, pożywny’.

Trochelepszy - od imion Trojan, Trochim, Trofim, to z greckiego Tróphimos ‘odżywiający, pożywny’; od wyrażenia ‘trochę lepszy’.

Trochim - od imion Trojan, Trochim, Trofim, to z greckiego Tróphimos ‘odżywiający, pożywny’.

Trochimczuk - od imion Trojan, Trochim, Trofim, to z greckiego Tróphimos ‘odżywiający, pożywny’.

Trochimczyk - od imion Trojan, Trochim, Trofim, to z greckiego Tróphimos ‘odżywiający, pożywny’.

Trochimiec - od imion Trojan, Trochim, Trofim, to z greckiego Tróphimos ‘odżywiający, pożywny’.

Trocholepszy - od imion Trojan, Trochim, Trofim, to z greckiego Tróphimos ‘odżywiający, pożywny’; od wyrażenia ‘trochę lepszy’.

Trocki - od trok, troki ‘sznur, rzemień’, od kaszubskiego troka ‘pomorska potrawa’.

Trofim - od imion Trojan, Trochim, Trofim, to z greckiego Tróphimos ‘odżywiający, pożywny’.

Trofimiak - od imion Trojan, Trochim, Trofim, to z greckiego Tróphimos ‘odżywiający, pożywny’.

Trofimiec - od imion Trojan, Trochim, Trofim, to z greckiego Tróphimos ‘odżywiający, pożywny’.

Trofimiuk - od imion Trojan, Trochim, Trofim, to z greckiego Tróphimos ‘odżywiający, pożywny’.

Trofimowicz - od imion Trojan, Trochim, Trofim, to z greckiego Tróphimos ‘odżywiający, pożywny’.

Trok - od trok, troki ‘sznur, rzemień’, od kaszubskiego troka ‘pomorska potrawa’.

Troka - od trok, troki ‘sznur, rzemień’, od kaszubskiego troka ‘pomorska potrawa’.

Trokajło - od trok, troki ‘sznur, rzemień’, od kaszubskiego troka ‘pomorska potrawa’.

Trokało - od trok, troki ‘sznur, rzemień’, od kaszubskiego troka ‘pomorska potrawa’.

Trokiel - od trok, troki ‘sznur, rzemień’, od kaszubskiego troka ‘pomorska potrawa’.

Trokielewicz - od trok, troki ‘sznur, rzemień’, od kaszubskiego troka ‘pomorska potrawa’.

Trokki - od trok, troki ‘sznur, rzemień’, od kaszubskiego troka ‘pomorska potrawa’.

Trokowicz - od trok, troki ‘sznur, rzemień’, od kaszubskiego troka ‘pomorska potrawa’.

Trokowski - od trok, troki ‘sznur, rzemień’, od kaszubskiego troka ‘pomorska potrawa’.

Troks - od trok, troki ‘sznur, rzemień’, od kaszubskiego troka ‘pomorska potrawa’.

Trokun - od trok, troki ‘sznur, rzemień’, od kaszubskiego troka ‘pomorska potrawa’.

Trokunowicz - od trok, troki ‘sznur, rzemień’, od kaszubskiego troka ‘pomorska potrawa’.

Trommel - od niemieckiego wyrazu pospolitego Trommel ‘bęben’.

Trun - od niemieckiego rzeczownika Tram ‘belka’.

Truna - od niemieckiego rzeczownika Tram ‘belka’.

Trunek - od niemieckiego rzeczownika Tram ‘belka’.

Trunet - od niemieckiego rzeczownika Tram ‘belka’.

Trunik - od niemieckiego rzeczownika Tram ‘belka’.

Trunin - od niemieckiego rzeczownika Tram ‘belka’.

Trunk - od niemieckiego rzeczownika Tram ‘belka’.

Trunowicz - od niemieckiego rzeczownika Tram ‘belka’.

Trus - od rzeczownika pospolitego truś, trusia, truśka, trus ‘królik w świecie zwierząt’, ‘człowiek tchórzliwy lub cichy; niewiniątko’.

Trusek - od rzeczownika pospolitego truś, trusia, truśka, trus ‘królik w świecie zwierząt’, ‘człowiek tchórzliwy lub cichy; niewiniątko’.

Trusewicz - od rzeczownika pospolitego truś, trusia, truśka, trus ‘królik w świecie zwierząt’, ‘człowiek tchórzliwy lub cichy; niewiniątko’.

Trusiel - od rzeczownika pospolitego truś, trusia, truśka, trus ‘królik w świecie zwierząt’, ‘człowiek tchórzliwy lub cichy; niewiniątko’.

Trusień - od rzeczownika pospolitego truś, trusia, truśka, trus ‘królik w świecie zwierząt’, ‘człowiek tchórzliwy lub cichy; niewiniątko’.

Trusiewicz - od rzeczownika pospolitego truś, trusia, truśka, trus ‘królik w świecie zwierząt’, ‘człowiek tchórzliwy lub cichy; niewiniątko’.

Trusik - od rzeczownika pospolitego truś, trusia, truśka, trus ‘królik w świecie zwierząt’, ‘człowiek tchórzliwy lub cichy; niewiniątko’.

Trusiłło - od rzeczownika pospolitego truś, trusia, truśka, trus ‘królik w świecie zwierząt’, ‘człowiek tchórzliwy lub cichy; niewiniątko’.

Trusina - od rzeczownika pospolitego truś, trusia, truśka, trus ‘królik w świecie zwierząt’, ‘człowiek tchórzliwy lub cichy; niewiniątko’.

Trusiński - od rzeczownika pospolitego truś, trusia, truśka, trus ‘królik w świecie zwierząt’, ‘człowiek tchórzliwy lub cichy; niewiniątko’.

Trusiuk - od rzeczownika pospolitego truś, trusia, truśka, trus ‘królik w świecie zwierząt’, ‘człowiek tchórzliwy lub cichy; niewiniątko’.

Truskawa - od truskawka ‘owoc; dawniej poziomka’.

Truskawicki - od truskawka ‘owoc; dawniej poziomka’.

Truskawiecki - od truskawka ‘owoc; dawniej poziomka’; od nazwy miejscowej Truskawiec, powiat drohobycki.

Truskawka - od truskawka ‘owoc; dawniej poziomka’.

Truskawski - od truskawka ‘owoc; dawniej poziomka’.

Trusow - od rzeczownika pospolitego truś, trusia, truśka, trus ‘królik w świecie zwierząt’, ‘człowiek tchórzliwy lub cichy; niewiniątko’.

Trusowicz - od rzeczownika pospolitego truś, trusia, truśka, trus ‘królik w świecie zwierząt’, ‘człowiek tchórzliwy lub cichy; niewiniątko’.

Trusowski - od rzeczownika pospolitego truś, trusia, truśka, trus ‘królik w świecie zwierząt’, ‘człowiek tchórzliwy lub cichy; niewiniątko’.

Trusów - od rzeczownika pospolitego truś, trusia, truśka, trus ‘królik w świecie zwierząt’, ‘człowiek tchórzliwy lub cichy; niewiniątko’.

Truss - od rzeczownika pospolitego truś, trusia, truśka, trus ‘królik w świecie zwierząt’, ‘człowiek tchórzliwy lub cichy; niewiniątko’.

Trussner - od rzeczownika pospolitego truś, trusia, truśka, trus ‘królik w świecie zwierząt’, ‘człowiek tchórzliwy lub cichy; niewiniątko’.

Truś - od rzeczownika pospolitego truś, trusia, truśka, trus ‘królik w świecie zwierząt’, ‘człowiek tchórzliwy lub cichy; niewiniątko’.

Truzik - od rzeczownika pospolitego truś, trusia, truśka, trus ‘królik w świecie zwierząt’, ‘człowiek tchórzliwy lub cichy; niewiniątko’.

Tryl - od trel ‘świergot ptaka’; od trel, trela ‘lina flisacka’.

Tryla - od trel ‘świergot ptaka’; od trel, trela ‘lina flisacka’.

Tryler - od trel ‘świergot ptaka’; od trel, trela ‘lina flisacka’.

Trylewicz - od trel ‘świergot ptaka’; od trel, trela ‘lina flisacka’.

Tryliński - od trel ‘świergot ptaka’; od trel, trela ‘lina flisacka’.

Tryll - od trel ‘świergot ptaka’; od trel, trela ‘lina flisacka’.

Tryllski - od trel ‘świergot ptaka’; od trel, trela ‘lina flisacka’.

Trylowski - od trel ‘świergot ptaka’; od trel, trela ‘lina flisacka’.

Trylski - od trel ‘świergot ptaka’; od trel, trela ‘lina flisacka’.

Tryluk - od trel ‘świergot ptaka’; od trel, trela ‘lina flisacka’.

Trypa - od trepka ‘chodak; rodzaj obuwia’.

Trypak - od trepka ‘chodak; rodzaj obuwia’.

Trypaluk - od trepka ‘chodak; rodzaj obuwia’.

Trypka - od trepka ‘chodak; rodzaj obuwia’.

Trypke - od trepka ‘chodak; rodzaj obuwia’.

Trypko - od trepka ‘chodak; rodzaj obuwia’.

Trzebiatkowski - od nazwy miejscowej wieś Trzebiatkowa w powiecie bytowskim, parafii Kramarzyny.

Trzebiatowski - od nazwy miejscowej wieś Trzebiatkowa w powiecie bytowskim, parafii Kramarzyny.

Trzebietowski - od nazwy miejscowej wieś Trzebiatkowa w powiecie bytowskim, parafii Kramarzyny.

Trzmiel - od trzmiel ‘nazwa owada’.

Tuchlin - od nazwy wsi historycznie pisanej Tuchlin, dziś Tuchlino w gminie Sierakowice, powiat Kartuzy; od nazwy wsi Tuchlin w gminie Brańszczyk, województwo ostrołęckie i w gminie Orzysz, województwo suwalski.

Tuchliński - od nazwy wsi historycznie pisanej Tuchlin, dziś Tuchlino w gminie Sierakowice, powiat Kartuzy; od nazwy wsi Tuchlin w gminie Brańszczyk, województwo ostrołęckie i w gminie Orzysz, województwo suwalski.

Tumidaj - od licznych nazw miejscowych Tumidaj i od powiedzenia tu mi daj.

Tumidajewicz - od licznych nazw miejscowych Tumidaj i od powiedzenia tu mi daj.

Tumidajewski - od licznych nazw miejscowych Tumidaj i od powiedzenia tu mi daj.

Tumidajowicz - od licznych nazw miejscowych Tumidaj i od powiedzenia tu mi daj.

Tumidajski - od licznych nazw miejscowych Tumidaj i od powiedzenia tu mi daj.

Turau - od nazwy wsi gminnej Turawa w województwie opolskim.

Turawa - od nazwy wsi gminnej Turawa w województwie opolskim.

Turower - od nazwy wsi gminnej Turawa w województwie opolskim.

Tus - od kaszubskiego tus, tusk ‘pies’; od tuski ‘sanie robocze o dwóch parach płóz, sprzężone na sposób wozu’.

Tusak - od kaszubskiego tus, tusk ‘pies’; od tuski ‘sanie robocze o dwóch parach płóz, sprzężone na sposób wozu’.

Tusek - od kaszubskiego tus, tusk ‘pies’; od tuski ‘sanie robocze o dwóch parach płóz, sprzężone na sposób wozu’.

Tusiak - od kaszubskiego tus, tusk ‘pies’; od tuski ‘sanie robocze o dwóch parach płóz, sprzężone na sposób wozu’.

Tusiek - od kaszubskiego tus, tusk ‘pies’; od tuski ‘sanie robocze o dwóch parach płóz, sprzężone na sposób wozu’.

Tusien - od kaszubskiego tus, tusk ‘pies’; od tuski ‘sanie robocze o dwóch parach płóz, sprzężone na sposób wozu’.

Tusień - od kaszubskiego tus, tusk ‘pies’; od tuski ‘sanie robocze o dwóch parach płóz, sprzężone na sposób wozu’.

Tusiewicz - od kaszubskiego tus, tusk ‘pies’; od tuski ‘sanie robocze o dwóch parach płóz, sprzężone na sposób wozu’.

Tusik - od kaszubskiego tus, tusk ‘pies’; od tuski ‘sanie robocze o dwóch parach płóz, sprzężone na sposób wozu’.

Tusin - od kaszubskiego tus, tusk ‘pies’; od tuski ‘sanie robocze o dwóch parach płóz, sprzężone na sposób wozu’.

Tusiński - od kaszubskiego tus, tusk ‘pies’; od tuski ‘sanie robocze o dwóch parach płóz, sprzężone na sposób wozu’.

Tusk - od kaszubskiego tus, tusk ‘pies’; od tuski ‘sanie robocze o dwóch parach płóz, sprzężone na sposób wozu’.

Tuske - od kaszubskiego tus, tusk ‘pies’; od tuski ‘sanie robocze o dwóch parach płóz, sprzężone na sposób wozu’.

Tuski - od kaszubskiego tus, tusk ‘pies’; od tuski ‘sanie robocze o dwóch parach płóz, sprzężone na sposób wozu’.

Tuskowski - od kaszubskiego tus, tusk ‘pies’; od tuski ‘sanie robocze o dwóch parach płóz, sprzężone na sposób wozu’.

Tuss - od kaszubskiego tus, tusk ‘pies’; od tuski ‘sanie robocze o dwóch parach płóz, sprzężone na sposób wozu’.

Tutak - od tutka ‘gatunek jabłka’, ‘pysk krowi’; od kaszubskiego tutkać ‘popijać wódkę’, od tutkacz ‘pijak’; od tutka ‘torebka’.

Tutka - od tutka ‘gatunek jabłka’, ‘pysk krowi’; od kaszubskiego tutkać ‘popijać wódkę’, od tutkacz ‘pijak’; od tutka ‘torebka’.

Tutkaj - od tutka ‘gatunek jabłka’, ‘pysk krowi’; od kaszubskiego tutkać ‘popijać wódkę’, od tutkacz ‘pijak’; od tutka ‘torebka’.

Tutkala - od tutka ‘gatunek jabłka’, ‘pysk krowi’; od kaszubskiego tutkać ‘popijać wódkę’, od tutkacz ‘pijak’; od tutka ‘torebka’.

Tutkalik - od tutka ‘gatunek jabłka’, ‘pysk krowi’; od kaszubskiego tutkać ‘popijać wódkę’, od tutkacz ‘pijak’; od tutka ‘torebka’.

Tutkała - od tutka ‘gatunek jabłka’, ‘pysk krowi’; od kaszubskiego tutkać ‘popijać wódkę’, od tutkacz ‘pijak’; od tutka ‘torebka’.

Tutkiewicz - od tutka ‘gatunek jabłka’, ‘pysk krowi’; od kaszubskiego tutkać ‘popijać wódkę’, od tutkacz ‘pijak’; od tutka ‘torebka’.

Tutko - od tutka ‘gatunek jabłka’, ‘pysk krowi’; od kaszubskiego tutkać ‘popijać wódkę’, od tutkacz ‘pijak’; od tutka ‘torebka’.

Tutkowski - od tutka ‘gatunek jabłka’, ‘pysk krowi’; od kaszubskiego tutkać ‘popijać wódkę’, od tutkacz ‘pijak’; od tutka ‘torebka’.

Tuz - od tuz ‘ktoś znaczy, dygnitarz’, ‘najwyższa karta w grze’.

Tuzel - od tuz ‘ktoś znaczy, dygnitarz’, ‘najwyższa karta w grze’.

Tuziak - od tuz ‘ktoś znaczy, dygnitarz’, ‘najwyższa karta w grze’.

Tuzik - od tuz ‘ktoś znaczy, dygnitarz’, ‘najwyższa karta w grze’.

Tworek - od staropolskich imion z czasownikiem tworzyć w I członie, typu Tworzyjan, Tworzymir.

Twork - od staropolskich imion z czasownikiem tworzyć w I członie, typu Tworzyjan, Tworzymir.

Tworka - od staropolskich imion z czasownikiem tworzyć w I członie, typu Tworzyjan, Tworzymir.

Tworke - od staropolskich imion z czasownikiem tworzyć w I członie, typu Tworzyjan, Tworzymir.

Tworkiewicz - od staropolskich imion z czasownikiem tworzyć w I członie, typu Tworzyjan, Tworzymir.

Tworko - od staropolskich imion z czasownikiem tworzyć w I członie, typu Tworzyjan, Tworzymir.

Tworkowski - od staropolskich imion z czasownikiem tworzyć w I członie, typu Tworzyjan, Tworzymir.

Tybor - od imienia rzymskiego Tiburtius ‘należący do Tyburtusa. Legendarnego założyciela miasta Tibur, dziś Tivoli w okolicach Rzymu’.

Tybora - od imienia rzymskiego Tiburtius ‘należący do Tyburtusa. Legendarnego założyciela miasta Tibur, dziś Tivoli w okolicach Rzymu’.

Tyborczk - od imienia rzymskiego Tiburtius ‘należący do Tyburtusa. Legendarnego założyciela miasta Tibur, dziś Tivoli w okolicach Rzymu’.

Tyborczuk - od imienia rzymskiego Tiburtius ‘należący do Tyburtusa. Legendarnego założyciela miasta Tibur, dziś Tivoli w okolicach Rzymu’.

Tyborczyk - od imienia rzymskiego Tiburtius ‘należący do Tyburtusa. Legendarnego założyciela miasta Tibur, dziś Tivoli w okolicach Rzymu’.

Tyborowicz - od imienia rzymskiego Tiburtius ‘należący do Tyburtusa. Legendarnego założyciela miasta Tibur, dziś Tivoli w okolicach Rzymu’.

Tyborowski - od imienia rzymskiego Tiburtius ‘należący do Tyburtusa. Legendarnego założyciela miasta Tibur, dziś Tivoli w okolicach Rzymu’.

Tyborra - od imienia rzymskiego Tiburtius ‘należący do Tyburtusa. Legendarnego założyciela miasta Tibur, dziś Tivoli w okolicach Rzymu’.

Tyborski - od imienia rzymskiego Tiburtius ‘należący do Tyburtusa. Legendarnego założyciela miasta Tibur, dziś Tivoli w okolicach Rzymu’.

Tybór - od imienia rzymskiego Tiburtius ‘należący do Tyburtusa. Legendarnego założyciela miasta Tibur, dziś Tivoli w okolicach Rzymu’.

Tybórski - od imienia rzymskiego Tiburtius ‘należący do Tyburtusa. Legendarnego założyciela miasta Tibur, dziś Tivoli w okolicach Rzymu’.

Tybur - od imienia rzymskiego Tiburtius ‘należący do Tyburtusa. Legendarnego założyciela miasta Tibur, dziś Tivoli w okolicach Rzymu’.

Tybura - od imienia rzymskiego Tiburtius ‘należący do Tyburtusa. Legendarnego założyciela miasta Tibur, dziś Tivoli w okolicach Rzymu’.

Tyburak - od imienia rzymskiego Tiburtius ‘należący do Tyburtusa. Legendarnego założyciela miasta Tibur, dziś Tivoli w okolicach Rzymu’.

Tyburc - od imienia rzymskiego Tiburtius ‘należący do Tyburtusa. Legendarnego założyciela miasta Tibur, dziś Tivoli w okolicach Rzymu’.

Tyburca - od imienia rzymskiego Tiburtius ‘należący do Tyburtusa. Legendarnego założyciela miasta Tibur, dziś Tivoli w okolicach Rzymu’.

Tyburch - od imienia rzymskiego Tiburtius ‘należący do Tyburtusa. Legendarnego założyciela miasta Tibur, dziś Tivoli w okolicach Rzymu’.

Tyburcy - od imienia rzymskiego Tiburtius ‘należący do Tyburtusa. Legendarnego założyciela miasta Tibur, dziś Tivoli w okolicach Rzymu’.

Tyburcz - od imienia rzymskiego Tiburtius ‘należący do Tyburtusa. Legendarnego założyciela miasta Tibur, dziś Tivoli w okolicach Rzymu’.

Tyburcza - od imienia rzymskiego Tiburtius ‘należący do Tyburtusa. Legendarnego założyciela miasta Tibur, dziś Tivoli w okolicach Rzymu’.

Tyburczak - od imienia rzymskiego Tiburtius ‘należący do Tyburtusa. Legendarnego założyciela miasta Tibur, dziś Tivoli w okolicach Rzymu’.

Tyburczuk - od imienia rzymskiego Tiburtius ‘należący do Tyburtusa. Legendarnego założyciela miasta Tibur, dziś Tivoli w okolicach Rzymu’.

Tyburczyk - od imienia rzymskiego Tiburtius ‘należący do Tyburtusa. Legendarnego założyciela miasta Tibur, dziś Tivoli w okolicach Rzymu’.

Tyburczyn - od imienia rzymskiego Tiburtius ‘należący do Tyburtusa. Legendarnego założyciela miasta Tibur, dziś Tivoli w okolicach Rzymu’.

Tyburkiewicz - od imienia rzymskiego Tiburtius ‘należący do Tyburtusa. Legendarnego założyciela miasta Tibur, dziś Tivoli w okolicach Rzymu’.

Tyburowski - od imienia rzymskiego Tiburtius ‘należący do Tyburtusa. Legendarnego założyciela miasta Tibur, dziś Tivoli w okolicach Rzymu’.

Tyburski - od imienia rzymskiego Tiburtius ‘należący do Tyburtusa. Legendarnego założyciela miasta Tibur, dziś Tivoli w okolicach Rzymu’.

Tyburzec - od imienia rzymskiego Tiburtius ‘należący do Tyburtusa. Legendarnego założyciela miasta Tibur, dziś Tivoli w okolicach Rzymu’.

Tybus - w grupie nazwisk pochodzących od zdrobnień imienia Mateusz, typu Theus, Thewes, Tywa, Teus z obocznym b-.

Tybusek - w grupie nazwisk pochodzących od zdrobnień imienia Mateusz, typu Theus, Thewes, Tywa, Teus z obocznym b-.

Tybuszewski - w grupie nazwisk pochodzących od zdrobnień imienia Mateusz, typu Theus, Thewes, Tywa, Teus z obocznym b-.

Tybuś - w grupie nazwisk pochodzących od zdrobnień imienia Mateusz, typu Theus, Thewes, Tywa, Teus z obocznym b-.

Tyl - od starogermańskiego imienia Thilo, to od starogermańskiego diet ‘lud’.

Tym - od zdrobnienia greckiego imienia Tymoteusz, oznaczającego ‘czciciel Boga’.

Tyma - od zdrobnienia greckiego imienia Tymoteusz, oznaczającego ‘czciciel Boga’.

Tyniec - od tyn ‘płot, mur’, od dolnoniemieckiego tűn ‘płot, mur’, od gwarowego tynianka ‘deseczka płotu’; od nazwy miejscowej Tyniec (liczne), np. przedmieście Kalisza, Tyniec pod Jędrzejowem, Wrocławiem, Legnicą.

Tyniecki - od tyn ‘płot, mur’, od dolnoniemieckiego tűn ‘płot, mur’, od gwarowego tynianka ‘deseczka płotu’; od nazwy miejscowej Tyniec (liczne), np. przedmieście Kalisza, Tyniec pod Jędrzejowem, Wrocławiem, Legnicą.

Tysarczyk - od rzeczownika tesarz i jego wariantów zapożyczonych w XIV wieku z języka czeskiego o znaczeniu ‘cieśla’.

Tysarowski - od rzeczownika tesarz i jego wariantów zapożyczonych w XIV wieku z języka czeskiego o znaczeniu ‘cieśla’.

Tysarski - od rzeczownika tesarz i jego wariantów zapożyczonych w XIV wieku z języka czeskiego o znaczeniu ‘cieśla’.

Tyscher - od rzeczownika tesarz i jego wariantów zapożyczonych w XIV wieku z języka czeskiego o znaczeniu ‘cieśla’.

Tyschler - od rzeczownika tesarz i jego wariantów zapożyczonych w XIV wieku z języka czeskiego o znaczeniu ‘cieśla’.

Tytus - od imienia Tytus.

Tytusz - od imienia Tytus.

Tyws - w grupie nazwisk pochodzących od zdrobnień imienia Mateusz, typu Theus, Thewes, Tywa, Teus z obocznym b-.

Tywusik - w grupie nazwisk pochodzących od zdrobnień imienia Mateusz, typu Theus, Thewes, Tywa, Teus z obocznym b-.

Tywuszyk - w grupie nazwisk pochodzących od zdrobnień imienia Mateusz, typu Theus, Thewes, Tywa, Teus z obocznym b-.

Udo - od udo ‘część nogi’ lub od imienia Odo, Ot(t)o.

Ugowski - od nazwy wsi Ugoszcz pod Bytowem lub od od nazwy wsi Ugowo w poeiwcie białostockim.

Ukleia - od rzeczownika pospolitego uklej, ukleja ‘gatunek ryby’.

Uklej - od rzeczownika pospolitego uklej, ukleja ‘gatunek ryby’.

Ukleja - od rzeczownika pospolitego uklej, ukleja ‘gatunek ryby’.

Uklejewicz - od rzeczownika pospolitego uklej, ukleja ‘gatunek ryby’.

Uklejewski - od rzeczownika pospolitego uklej, ukleja ‘gatunek ryby’.

Uklejka - od rzeczownika pospolitego uklej, ukleja ‘gatunek ryby’.

Uklejowski - od rzeczownika pospolitego uklej, ukleja ‘gatunek ryby’.

Uklejski - od rzeczownika pospolitego uklej, ukleja ‘gatunek ryby’.

Umer - od gwarowego rzeczownika omernik ‘kowal’, w literackiej polszczyźnie hamernik, to od hamernia ‘kuźnia’, od genetycznie niemieckiego rzeczownika Hammer ‘młot; kuźnia’.

Umerski - od gwarowego rzeczownika omernik ‘kowal’, w literackiej polszczyźnie hamernik, to od hamernia ‘kuźnia’, od genetycznie niemieckiego rzeczownika Hammer ‘młot; kuźnia’.

Uszka - od przezwiska Uszko, notowanego na Pomorzu Gdańskim i Kaszubach oraz od rzeczownika pospolitego uszko.

Uszkiewicz - od przezwiska Uszko, notowanego na Pomorzu Gdańskim i Kaszubach oraz od rzeczownika pospolitego uszko.

Uszko - od przezwiska Uszko, notowanego na Pomorzu Gdańskim i Kaszubach oraz od rzeczownika pospolitego uszko.

Uszkorz - od przezwiska Uszko, notowanego na Pomorzu Gdańskim i Kaszubach oraz od rzeczownika pospolitego uszko.

Uszkowski - od przezwiska Uszko, notowanego na Pomorzu Gdańskim i Kaszubach oraz od rzeczownika pospolitego uszko.

Uzdrowek - od typowo kaszubskiego rzeczownika pospolitego uzdrowiorz, uzdrowiórka, oraz uzdrówka ‘znachor, znachorka’, uzdrowski ‘uzdrowiciel’.

Uzdrowicz - od typowo kaszubskiego rzeczownika pospolitego uzdrowiorz, uzdrowiórka, oraz uzdrówka ‘znachor, znachorka’, uzdrowski ‘uzdrowiciel’.

Uzdrowski - od typowo kaszubskiego rzeczownika pospolitego uzdrowiorz, uzdrowiórka, oraz uzdrówka ‘znachor, znachorka’, uzdrowski ‘uzdrowiciel’.

Vergin - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Virginius, a to od łacińskiego przymiotnika virginius, virginia ‘ dziewiczy, dziewicza’, od virgo ‘dziewica’.

Virchow - w grupie nazwisk pochodzących od zniemczonej słowiańskiej nazwy wsi 1. albo Wierzchowa, po niemiecku Firchau w powiecie człuchowskim, albo 2. Wierzchowa, po niemiecku Virchow w powiecie drawskim.

Virchowa - w grupie nazwisk pochodzących od zniemczonej słowiańskiej nazwy wsi 1. albo Wierzchowa, po niemiecku Firchau w powiecie człuchowskim, albo 2. Wierzchowa, po niemiecku Virchow w powiecie drawskim.

Vitkow - w grupie nazwisk pochodzących od zniemczonej na Vietkow nazwy wsi Witkowo w powiecie słupskim lub od nazwy osobowej Witek.

Vohs - od dolnoniemieckiego Voss, górnoniemieckiego Fochs ‘lis’.

Vos - od dolnoniemieckiego Voss, górnoniemieckiego Fochs ‘lis’.

Voss - od dolnoniemieckiego Voss, górnoniemieckiego Fochs ‘lis’.

Wachholc - od nazwy miejscowej Wachholz w Dolnej Saksonii, ta od rzeczownika Wache ‘straż; miejsce stróżowania, czyli wartownia’.

Wachholz - od nazwy miejscowej Wachholz w Dolnej Saksonii, ta od rzeczownika Wache ‘straż; miejsce stróżowania, czyli wartownia’.

Wacholc - od nazwy miejscowej Wachholz w Dolnej Saksonii, ta od rzeczownika Wache ‘straż; miejsce stróżowania, czyli wartownia’.

Wacholz - od nazwy miejscowej Wachholz w Dolnej Saksonii, ta od rzeczownika Wache ‘straż; miejsce stróżowania, czyli wartownia’.

Wagner - od Wagner ‘kolodziej’ lub Wagen ‘wóz’.

Wagnerowicz - od Wagner ‘kolodziej’ lub Wagen ‘wóz’.

Wagnerowski - od Wagner ‘kolodziej’ lub Wagen ‘wóz’.

Wajch - od niemieckiego przymiotnika weich ‘miękki’.

Wajchaus - od niemieckiego przymiotnika weich ‘miękki’.

Wajchbrot - od niemieckiego przymiotnika weich ‘miękki’.

Wajchmacher - od niemieckiego przymiotnika weich ‘miękki’.

Wajer - od niemieckiego rzeczownika pospolitego Weiher ‘sadzawka, staw’.

Wajerak - od niemieckiego rzeczownika pospolitego Weiher ‘sadzawka, staw’.

Wajerczyk - od niemieckiego rzeczownika pospolitego Weiher ‘sadzawka, staw’.

Wajerowicz - od niemieckiego rzeczownika pospolitego Weiher ‘sadzawka, staw’.

Wajerowski - od niemieckiego rzeczownika pospolitego Weiher ‘sadzawka, staw’.

Wajrauch - od niemieckiego apelatywu Weihrauch ‘kadzidło’.

Wajrich - od niemieckiego apelatywu Weihrauch ‘kadzidło’.

Wajroch - od niemieckiego apelatywu Weihrauch ‘kadzidło’.

Wajrych - od niemieckiego apelatywu Weihrauch ‘kadzidło’.

Wald - od przydomka Wald (en), który pochodzi od nazwy miejscowej Wałdówko, po niemiecku Walde, to od niemieckiego rzeczownika Wald ‘las’.

Waldau - od nazwy wsi Wałdowo pod Pruszczem Gdańskim lub od niemieckich rzeczowników Wald ‘las’ i Aue ‘niwa, łąka’.

Walde - od przydomka Wald (en), który pochodzi od nazwy miejscowej Wałdówko, po niemiecku Walde, to od niemieckiego rzeczownika Wald ‘las’.

Walden - od przydomka Wald (en), który pochodzi od nazwy miejscowej Wałdówko, po niemiecku Walde, to od niemieckiego rzeczownika Wald ‘las’.

Walder - od przydomka Wald (en), który pochodzi od nazwy miejscowej Wałdówko, po niemiecku Walde, to od niemieckiego rzeczownika Wald ‘las’.

Waldow - od nazwy wsi Wałdowo pod Pruszczem Gdańskim lub od niemieckich rzeczowników Wald ‘las’ i Aue ‘niwa, łąka’.

Walerak - od imion na Wal-, typu Waler, Waleria, Walery.

Walerek - od imion na Wal-, typu Waler, Waleria, Walery.

Walerski - od imion na Wal-, typu Waler, Waleria, Walery.

Walery - od imion na Wal-, typu Waler, Waleria, Walery.

Walkus - od spieszczenia, zdrobnienia imienia Walenty.

Walkusch - od spieszczenia, zdrobnienia imienia Walenty.

Walkusz - od spieszczenia, zdrobnienia imienia Walenty.

Walkuszewski - od spieszczenia, zdrobnienia imienia Walenty.

Wallau - od nazwy miejscowej Walow w Maklemburgii lub od staropolskiego wał ‘fala’, potem ‘podłuzny nasyp ziemi’.

Wallerand - od imion na Wal-, typu Waler, Waleria, Walery.

Wallerin - od imion na Wal-, typu Waler, Waleria, Walery.

Walleron - od imion na Wal-, typu Waler, Waleria, Walery.

Wallerowicz - od imion na Wal-, typu Waler, Waleria, Walery.

Wallow - od nazwy miejscowej Walow w Maklemburgii lub od staropolskiego wał ‘fala’, potem ‘podłuzny nasyp ziemi’.

Walo - od nazwy miejscowej Walow w Maklemburgii lub od staropolskiego wał ‘fala’, potem ‘podłuzny nasyp ziemi’.

Walowy - od nazwy miejscowej Walow w Maklemburgii lub od staropolskiego wał ‘fala’, potem ‘podłuzny nasyp ziemi’.

Walów - od nazwy miejscowej Walow w Maklemburgii lub od staropolskiego wał ‘fala’, potem ‘podłuzny nasyp ziemi’.

Wałach - od wałach ‘kastrowany koń’, od wałaszyć ‘trzebić’.

Wałachiewicz - od wałach ‘kastrowany koń’, od wałaszyć ‘trzebić’.

Wałachowicz - od wałach ‘kastrowany koń’, od wałaszyć ‘trzebić’.

Wałachowski - od wałach ‘kastrowany koń’, od wałaszyć ‘trzebić’.

Wałaszek - od wałach ‘kastrowany koń’, od wałaszyć ‘trzebić’.

Wałaszewski - od wałach ‘kastrowany koń’, od wałaszyć ‘trzebić’.

Wałaszkiewicz - od wałach ‘kastrowany koń’, od wałaszyć ‘trzebić’.

Wałaszkowski - od wałach ‘kastrowany koń’, od wałaszyć ‘trzebić’.

Wałaszuk - od wałach ‘kastrowany koń’, od wałaszyć ‘trzebić’.

Wałaszyk - od wałach ‘kastrowany koń’, od wałaszyć ‘trzebić’.

Wałaszyński - od wałach ‘kastrowany koń’, od wałaszyć ‘trzebić’.

Wałdowski - od nazwy wsi Wałdowo pod Pruszczem Gdańskim lub od niemieckich rzeczowników Wald ‘las’ i Aue ‘niwa, łąka’.

Wancel - od zniemczonej postaci imienia Więcesław.

Wancel - od staropolskiego, słowiańskiego i starokaszubskiego imienia Więcesław, przekształconego przez Niemców już w okresie krzyżackim na Wenzel.

Wanclik - od zniemczonej postaci imienia Więcesław.

Wancław - od zniemczonej postaci imienia Więcesław.

Wandaw - od litewskiego vanduo ‘fala wodna, woda’, też od imienia Wanda.

Wandowicz - od litewskiego vanduo ‘fala wodna, woda’, też od imienia Wanda.

Wandowski - od litewskiego vanduo ‘fala wodna, woda’, też od imienia Wanda.

Wank - od Waniek, Wańko zdrobnionego imienia rosyjskiego Iwan, wschodniosłowiańskiej formy imienia Jan.

Wanka - od Waniek, Wańko zdrobnionego imienia rosyjskiego Iwan, wschodniosłowiańskiej formy imienia Jan.

Wanke - od Waniek, Wańko zdrobnionego imienia rosyjskiego Iwan, wschodniosłowiańskiej formy imienia Jan.

Wankewycz - od Waniek, Wańko zdrobnionego imienia rosyjskiego Iwan, wschodniosłowiańskiej formy imienia Jan.

Wankiewicz - od Waniek, Wańko zdrobnionego imienia rosyjskiego Iwan, wschodniosłowiańskiej formy imienia Jan.

Wanko - od Waniek, Wańko zdrobnionego imienia rosyjskiego Iwan, wschodniosłowiańskiej formy imienia Jan.

Wankowiak - od Waniek, Wańko zdrobnionego imienia rosyjskiego Iwan, wschodniosłowiańskiej formy imienia Jan.

Wankowicz - od Waniek, Wańko zdrobnionego imienia rosyjskiego Iwan, wschodniosłowiańskiej formy imienia Jan.

Wankowski - od Waniek, Wańko zdrobnionego imienia rosyjskiego Iwan, wschodniosłowiańskiej formy imienia Jan.

Wansel - od zniemczonej postaci imienia Więcesław.

Wanslaw - od zniemczonej postaci imienia Więcesław.

Wanslawowicz - od zniemczonej postaci imienia Więcesław.

Wanslik - od zniemczonej postaci imienia Więcesław.

Wanzel - od staropolskiego, słowiańskiego i starokaszubskiego imienia Więcesław, przekształconego przez Niemców już w okresie krzyżackim na Wenzel.

Wańka - od Waniek, Wańko zdrobnionego imienia rosyjskiego Iwan, wschodniosłowiańskiej formy imienia Jan.

Wańke - od Waniek, Wańko zdrobnionego imienia rosyjskiego Iwan, wschodniosłowiańskiej formy imienia Jan.

Wańkiewicz - od Waniek, Wańko zdrobnionego imienia rosyjskiego Iwan, wschodniosłowiańskiej formy imienia Jan.

Wańko - od Waniek, Wańko zdrobnionego imienia rosyjskiego Iwan, wschodniosłowiańskiej formy imienia Jan.

Wańkowicz - od Waniek, Wańko zdrobnionego imienia rosyjskiego Iwan, wschodniosłowiańskiej formy imienia Jan.

Wańkowski - od Waniek, Wańko zdrobnionego imienia rosyjskiego Iwan, wschodniosłowiańskiej formy imienia Jan.

Wański - od Waniek, Wańko zdrobnionego imienia rosyjskiego Iwan, wschodniosłowiańskiej formy imienia Jan.

Warach - od zdrobnionych imion typu Waras, Waraś, Warat itp. od pełnego imienia dwuczłonowego Warcisław.

Warachewicz - od zdrobnionych imion typu Waras, Waraś, Warat itp. od pełnego imienia dwuczłonowego Warcisław.

Warachowicz - od zdrobnionych imion typu Waras, Waraś, Warat itp. od pełnego imienia dwuczłonowego Warcisław.

Warać - od zdrobnionych imion typu Waras, Waraś, Warat itp. od pełnego imienia dwuczłonowego Warcisław.

Waranka - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego wrona ‘gatunek ptaka’, wronka mała wrona’, od północnopolskiego warna, warnka ‘wrona’, od rosyjskiego woron ‘kruk’.

Warankiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego wrona ‘gatunek ptaka’, wronka mała wrona’, od północnopolskiego warna, warnka ‘wrona’, od rosyjskiego woron ‘kruk’.

Waranko - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego wrona ‘gatunek ptaka’, wronka mała wrona’, od północnopolskiego warna, warnka ‘wrona’, od rosyjskiego woron ‘kruk’.

Waranków - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego wrona ‘gatunek ptaka’, wronka mała wrona’, od północnopolskiego warna, warnka ‘wrona’, od rosyjskiego woron ‘kruk’.

Waras - od zdrobnionych imion typu Waras, Waraś, Warat itp. od pełnego imienia dwuczłonowego Warcisław.

Warasek - od zdrobnionych imion typu Waras, Waraś, Warat itp. od pełnego imienia dwuczłonowego Warcisław.

Warasiecki - od zdrobnionych imion typu Waras, Waraś, Warat itp. od pełnego imienia dwuczłonowego Warcisław.

Waraś - od zdrobnionych imion typu Waras, Waraś, Warat itp. od pełnego imienia dwuczłonowego Warcisław.

Warda - od warda, wardawy ‘mańkut’.

Warda - od warda, wardawy ‘mańkut, leworęki’.

Wardach - od warda, wardawy ‘mańkut, leworęki’.

Wardacki - od warda, wardawy ‘mańkut, leworęki’.

Wardak - od warda, wardawy ‘mańkut, leworęki’.

Wardalacki - od warda, wardawy ‘mańkut, leworęki’.

Wardaliński - od warda, wardawy ‘mańkut, leworęki’.

Wardalski - od warda, wardawy ‘mańkut, leworęki’.

Wardał - od warda, wardawy ‘mańkut, leworęki’.

Wardała - od warda, wardawy ‘mańkut, leworęki’.

Wardanowski - od warda, wardawy ‘mańkut, leworęki’.

Wardański - od warda, wardawy ‘mańkut, leworęki’.

Wardas - od warda, wardawy ‘mańkut, leworęki’.

Wardaszewski - od warda, wardawy ‘mańkut, leworęki’.

Wardaszka - od warda, wardawy ‘mańkut, leworęki’.

Wardaszko - od warda, wardawy ‘mańkut, leworęki’.

Wardawski - od warda, wardawy ‘mańkut, leworęki’.

Wardawy - od warda, wardawy ‘mańkut’.

Warde - od warda, wardawy ‘mańkut, leworęki’.

Wardecki - od warda, wardawy ‘mańkut, leworęki’.

Wardek - od warda, wardawy ‘mańkut, leworęki’.

Wardenga - od rzeczownika wardęga ‘dobytek w ogóle; bydło’, zapożyczonego z niemieckiego Wertung.

Wardeń - od nazwy miejscowej Wardyn, dziś wsie Wardyń Dolny i Wardyń Górny, gmina Połczyn Zdrój, województwo koszalińskie, Wardyń, gmina Choszczno, województwo gorzowskie itp.

Wardeński - od nazwy miejscowej Wardyn, dziś wsie Wardyń Dolny i Wardyń Górny, gmina Połczyn Zdrój, województwo koszalińskie, Wardyń, gmina Choszczno, województwo gorzowskie itp.

Wardęga - od rzeczownika wardęga ‘dobytek w ogóle; bydło’, zapożyczonego z niemieckiego Wertung.

Wardin - od nazwy miejscowej Wardyn, dziś wsie Wardyń Dolny i Wardyń Górny, gmina Połczyn Zdrój, województwo koszalińskie, Wardyń, gmina Choszczno, województwo gorzowskie itp.

Wardyn - od nazwy miejscowej Wardyn, dziś wsie Wardyń Dolny i Wardyń Górny, gmina Połczyn Zdrój, województwo koszalińskie, Wardyń, gmina Choszczno, województwo gorzowskie itp.

Wardyń - od nazwy miejscowej Wardyn, dziś wsie Wardyń Dolny i Wardyń Górny, gmina Połczyn Zdrój, województwo koszalińskie, Wardyń, gmina Choszczno, województwo gorzowskie itp.

Wardyński - od nazwy miejscowej Wardyn, dziś wsie Wardyń Dolny i Wardyń Górny, gmina Połczyn Zdrój, województwo koszalińskie, Wardyń, gmina Choszczno, województwo gorzowskie itp.

Warecki - od nazwy miasta Warka nad Pilicą w województwie radomskim.

Warka - od nazwy miasta Warka nad Pilicą w województwie radomskim.

Warke - od nazwy miasta Warka nad Pilicą w województwie radomskim.

Warmiak - od nazwy krainy geograficznej Warmia.

Warmijak - od nazwy krainy geograficznej Warmia.

Warmiński - od nazwy krainy geograficznej Warmia.

Warmjak - od nazwy krainy geograficznej Warmia.

Warna - od zniemczonej słowiańskiej nazwy miejscowej Wranowo w powiecie wolińskim, w województwie szczecińskim lub od północnopolskiego rzeczownika pospolitego warna ‘wrona’.

Warna - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego wrona ‘gatunek ptaka’, wronka mała wrona’, od północnopolskiego warna, warnka ‘wrona’, od rosyjskiego woron ‘kruk’.

Warnak - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego wrona ‘gatunek ptaka’, wronka mała wrona’, od północnopolskiego warna, warnka ‘wrona’, od rosyjskiego woron ‘kruk’.

Warnas - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego wrona ‘gatunek ptaka’, wronka mała wrona’, od północnopolskiego warna, warnka ‘wrona’, od rosyjskiego woron ‘kruk’.

Warnasz - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego wrona ‘gatunek ptaka’, wronka mała wrona’, od północnopolskiego warna, warnka ‘wrona’, od rosyjskiego woron ‘kruk’.

Warnat - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego wrona ‘gatunek ptaka’, wronka mała wrona’, od północnopolskiego warna, warnka ‘wrona’, od rosyjskiego woron ‘kruk’.

Warnatz - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego wrona ‘gatunek ptaka’, wronka mała wrona’, od północnopolskiego warna, warnka ‘wrona’, od rosyjskiego woron ‘kruk’.

Warnka - od zniemczonej słowiańskiej nazwy miejscowej Wranowo w powiecie wolińskim, w województwie szczecińskim lub od północnopolskiego rzeczownika pospolitego warna ‘wrona’.

Warnka - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego wrona ‘gatunek ptaka’, wronka mała wrona’, od północnopolskiego warna, warnka ‘wrona’, od rosyjskiego woron ‘kruk’.

Warnke - od zniemczonej słowiańskiej nazwy miejscowej Wranowo w powiecie wolińskim, w województwie szczecińskim lub od północnopolskiego rzeczownika pospolitego warna ‘wrona’.

Warnke - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego wrona ‘gatunek ptaka’, wronka mała wrona’, od północnopolskiego warna, warnka ‘wrona’, od rosyjskiego woron ‘kruk’.

Warnkowski - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego wrona ‘gatunek ptaka’, wronka mała wrona’, od północnopolskiego warna, warnka ‘wrona’, od rosyjskiego woron ‘kruk’.

Warnof - od zniemczonej słowiańskiej nazwy miejscowej Wranowo w powiecie wolińskim, w województwie szczecińskim lub od północnopolskiego rzeczownika pospolitego warna ‘wrona’.

Warnow - od zniemczonej słowiańskiej nazwy miejscowej Wranowo w powiecie wolińskim, w województwie szczecińskim lub od północnopolskiego rzeczownika pospolitego warna ‘wrona’.

Warras - od zdrobnionych imion typu Waras, Waraś, Warat itp. od pełnego imienia dwuczłonowego Warcisław.

Warschau - w grupie nazwisk pochodzących od zniemczonej nazwy stolicy Polski Warszawa.

Warschewski - w grupie nazwisk pochodzących od zniemczonej nazwy stolicy Polski Warszawa.

Warsiński - od imienia Warsz, które było zdrobnieniem imienia dwuczłonowego Warcisław, notowanego od XIII wieku.

Warsowicz - od imienia Warsz, które było zdrobnieniem imienia dwuczłonowego Warcisław, notowanego od XIII wieku.

Warszawa - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy stolicy Polski Warszawa.

Warszawer - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy stolicy Polski Warszawa.

Warszawiak - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy stolicy Polski Warszawa.

Warszawian - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy stolicy Polski Warszawa.

Warszawik - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy stolicy Polski Warszawa.

Warszawin - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy stolicy Polski Warszawa.

Warszawski - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy stolicy Polski Warszawa.

Warszewski - od imienia Warsz, które było zdrobnieniem imienia dwuczłonowego Warcisław, notowanego od XIII wieku.

Warszewski - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy stolicy Polski Warszawa.

Warsziński - od imienia Warsz, które było zdrobnieniem imienia dwuczłonowego Warcisław, notowanego od XIII wieku.

Warszowski - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy stolicy Polski Warszawa.

Warszów - od imienia Warsz, które było zdrobnieniem imienia dwuczłonowego Warcisław, notowanego od XIII wieku.

Warzak - od czasownika wielokrotnego warzać.

Warzała - od czasownika wielokrotnego warzać.

Warzani - od czasownika wielokrotnego warzać.

Warzawa - od czasownika wielokrotnego warzać.

Warzec - od czasownika wielokrotnego warzać.

Wawrzon - od imienia Wawrzyniec.

Wawrzyk - od imienia Wawrzyniec.

Wawrzyń - od imienia Wawrzyniec.

Wawrzyńczak - od imienia Wawrzyniec.

Wawrzyńczyk - od imienia Wawrzyniec.

Wawrzyński - od imienia Wawrzyniec.

Wąs - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego wąs ‘zarost pod nosem’.

Wąsak - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego wąs ‘zarost pod nosem’.

Wąsek - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego wąs ‘zarost pod nosem’.

Wąsik - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego wąs ‘zarost pod nosem’.

Wąss - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego wąs ‘zarost pod nosem’.

Weda - od dolnoniemieckiego rzeczownika Wede, który jest odpowiednikiem górnoniemieckiego rzeczownika Wald ‘las’.

Wedda - od dolnoniemieckiego rzeczownika Wede, który jest odpowiednikiem górnoniemieckiego rzeczownika Wald ‘las’.

Wedde - od dolnoniemieckiego rzeczownika Wede, który jest odpowiednikiem górnoniemieckiego rzeczownika Wald ‘las’.

Wede - od dolnoniemieckiego rzeczownika Wede, który jest odpowiednikiem górnoniemieckiego rzeczownika Wald ‘las’.

Wedekind - od dolnoniemieckiego rzeczownika Wede, który jest odpowiednikiem górnoniemieckiego rzeczownika Wald ‘las’.

Wedeking - od dolnoniemieckiego rzeczownika Wede, który jest odpowiednikiem górnoniemieckiego rzeczownika Wald ‘las’.

Wegner - od Wagner ‘kolodziej’ lub Wagen ‘wóz’.

Wegnerowicz - od Wagner ‘kolodziej’ lub Wagen ‘wóz’.

Wegnerowski - od Wagner ‘kolodziej’ lub Wagen ‘wóz’.

Weich - od niemieckiego przymiotnika weich ‘miękki’.

Weichbrodt - od niemieckiego przymiotnika weich ‘miękki’.

Weichbrot - od niemieckiego przymiotnika weich ‘miękki’.

Weichbroth - od niemieckiego przymiotnika weich ‘miękki’.

Weicher - od niemieckiego rzeczownika pospolitego Weiher ‘sadzawka, staw’.

Weichrau - od niemieckiego apelatywu Weihrauch ‘kadzidło’.

Weier - od niemieckiego rzeczownika pospolitego Weiher ‘sadzawka, staw’.

Weirau - od niemieckiego apelatywu Weihrauch ‘kadzidło’.

Weis - od przymiotnika weiss ‘biały’.

Weisbrod - od Weissbrot, Wittbrot od dolnoniemieckiego przymiotnika weiss w wersji górnoniemieckiej i witt w odmianie dolnoniemieckiej oznacza etymologicznie ‘biały chleb’.

Weisbrodt - od Weissbrot, Wittbrot od dolnoniemieckiego przymiotnika weiss w wersji górnoniemieckiej i witt w odmianie dolnoniemieckiej oznacza etymologicznie ‘biały chleb’.

Weisbrot - od Weissbrot, Wittbrot od dolnoniemieckiego przymiotnika weiss w wersji górnoniemieckiej i witt w odmianie dolnoniemieckiej oznacza etymologicznie ‘biały chleb’.

Weisbrott - od Weissbrot, Wittbrot od dolnoniemieckiego przymiotnika weiss w wersji górnoniemieckiej i witt w odmianie dolnoniemieckiej oznacza etymologicznie ‘biały chleb’.

Weisbrót - od Weissbrot, Wittbrot od dolnoniemieckiego przymiotnika weiss w wersji górnoniemieckiej i witt w odmianie dolnoniemieckiej oznacza etymologicznie ‘biały chleb’.

Weiss - od przymiotnika weiss ‘biały’.

Wejcher - od niemieckiego rzeczownika pospolitego Weiher ‘sadzawka, staw’.

Wejcherowski - od niemieckiego rzeczownika pospolitego Weiher ‘sadzawka, staw’; możliwe od nazwy miasta Wejherowo.

Wejer - od niemieckiego rzeczownika pospolitego Weiher ‘sadzawka, staw’.

Wejerowski - od niemieckiego rzeczownika pospolitego Weiher ‘sadzawka, staw’.

Wejers - od niemieckiego rzeczownika pospolitego Weiher ‘sadzawka, staw’.

Wejgand - od staro-wysoko-niemieckiego wigan ‘walczyć’.

Wejher - od niemieckiego rzeczownika pospolitego Weiher ‘sadzawka, staw’.

Wejherowski - od niemieckiego rzeczownika pospolitego Weiher ‘sadzawka, staw’; możliwe od nazwy miasta Wejherowo.

Wejroch - od niemieckiego apelatywu Weihrauch ‘kadzidło’.

Wejrosz - od niemieckiego apelatywu Weihrauch ‘kadzidło’.

Welsand - w grupie nazwisk pochodzących od imion z członem wieli- typu Wielebor, Wielebyt, Wieledrog, Wielemir, Wielemysł, Wielesław, Wielewit i członem II od niemieckiego Sand ‘piasek.

Welsandt - w grupie nazwisk pochodzących od imion z członem wieli- typu Wielebor, Wielebyt, Wieledrog, Wielemir, Wielemysł, Wielesław, Wielewit i członem II od niemieckiego Sand ‘piasek.

Welsant - w grupie nazwisk pochodzących od imion z członem wieli- typu Wielebor, Wielebyt, Wieledrog, Wielemir, Wielemysł, Wielesław, Wielewit i członem II od niemieckiego Sand ‘piasek.

Welzant - w grupie nazwisk pochodzących od imion z członem wieli- typu Wielebor, Wielebyt, Wieledrog, Wielemir, Wielemysł, Wielesław, Wielewit i członem II od niemieckiego Sand ‘piasek.

Wencel - od staropolskiego, słowiańskiego i starokaszubskiego imienia Więcesław, przekształconego przez Niemców już w okresie krzyżackim na Wenzel.

Wendlad - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy krainy geograficznej (Niemcy określali Słowian mianem der Wende, der Wenden) i uproszczonego land ‘ziemia’ i laden ‘ładować’.

Wendladt - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy krainy geograficznej (Niemcy określali Słowian mianem der Wende, der Wenden) i uproszczonego land ‘ziemia’ i laden ‘ładować’.

Wendland - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy krainy geograficznej (Niemcy określali Słowian mianem der Wende, der Wenden) i uproszczonego land ‘ziemia’ i laden ‘ładować’.

Wendlandt - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy krainy geograficznej (Niemcy określali Słowian mianem der Wende, der Wenden) i uproszczonego land ‘ziemia’ i laden ‘ładować’.

Wendlant - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy krainy geograficznej (Niemcy określali Słowian mianem der Wende, der Wenden) i uproszczonego land ‘ziemia’ i laden ‘ładować’.

Wensel - od zniemczonej postaci imienia Więcesław.

Wensel - od staropolskiego, słowiańskiego i starokaszubskiego imienia Więcesław, przekształconego przez Niemców już w okresie krzyżackim na Wenzel.

Wenselowski - od zniemczonej postaci imienia Więcesław.

Wenzel - od staropolskiego, słowiańskiego i starokaszubskiego imienia Więcesław, przekształconego przez Niemców już w okresie krzyżackim na Wenzel.

Wer - od imienia żeńskiego Weronika, będącego fonetyczną odmianą imienia Berenika.

Wera - od imienia żeńskiego Weronika, będącego fonetyczną odmianą imienia Berenika.

Werd - w grupie nazwisk pochodzących od staro-wysoko-niemieckiego warid, werid, od średnio-wysoko-niemieckiego werde ‘wyspa na rzece’, też ‘półwysep’; od nazwy miejscowej Werden w powiecie oleśnickim, dziś Ostrowina.

Werda - w grupie nazwisk pochodzących od staro-wysoko-niemieckiego warid, werid, od średnio-wysoko-niemieckiego werde ‘wyspa na rzece’, też ‘półwysep’; od nazwy miejscowej Werden w powiecie oleśnickim, dziś Ostrowina.

Werden - w grupie nazwisk pochodzących od staro-wysoko-niemieckiego warid, werid, od średnio-wysoko-niemieckiego werde ‘wyspa na rzece’, też ‘półwysep’; od nazwy miejscowej Werden w powiecie oleśnickim, dziś Ostrowina.

Werdeński - w grupie nazwisk pochodzących od staro-wysoko-niemieckiego warid, werid, od średnio-wysoko-niemieckiego werde ‘wyspa na rzece’, też ‘półwysep’; od nazwy miejscowej Werden w powiecie oleśnickim, dziś Ostrowina.

Werdo - w grupie nazwisk pochodzących od staro-wysoko-niemieckiego warid, werid, od średnio-wysoko-niemieckiego werde ‘wyspa na rzece’, też ‘półwysep’; od nazwy miejscowej Werden w powiecie oleśnickim, dziś Ostrowina.

Werdom - w grupie nazwisk pochodzących od staro-wysoko-niemieckiego warid, werid, od średnio-wysoko-niemieckiego werde ‘wyspa na rzece’, też ‘półwysep’; od nazwy miejscowej Werden w powiecie oleśnickim, dziś Ostrowina.

Werdomi - w grupie nazwisk pochodzących od staro-wysoko-niemieckiego warid, werid, od średnio-wysoko-niemieckiego werde ‘wyspa na rzece’, też ‘półwysep’; od nazwy miejscowej Werden w powiecie oleśnickim, dziś Ostrowina.

Werdyn - w grupie nazwisk pochodzących od staro-wysoko-niemieckiego warid, werid, od średnio-wysoko-niemieckiego werde ‘wyspa na rzece’, też ‘półwysep’; od nazwy miejscowej Werden w powiecie oleśnickim, dziś Ostrowina.

Werdyń - w grupie nazwisk pochodzących od staro-wysoko-niemieckiego warid, werid, od średnio-wysoko-niemieckiego werde ‘wyspa na rzece’, też ‘półwysep’; od nazwy miejscowej Werden w powiecie oleśnickim, dziś Ostrowina.

Wergin - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Virginius, a to od łacińskiego przymiotnika virginius, virginia ‘ dziewiczy, dziewicza’, od virgo ‘dziewica’.

Werkos - w grupie nazwisk pochodzących od łacińskiego qatarius, niemieckiego Quartier ‘ćwierć’, potem ‘dzielnica miasta’, wreszcie ‘pomieszczenie noclegowe’.

Wernitc - od nazwy miejscowej Wernitz w Saksonii-Anhalcie, Brandenburgii, Syrii.

Wernitz - od nazwy miejscowej Wernitz w Saksonii-Anhalcie, Brandenburgii, Syrii.

Werowski - od imienia żeńskiego Weronika, będącego fonetyczną odmianą imienia Berenika.

Werra - od imienia żeńskiego Weronika, będącego fonetyczną odmianą imienia Berenika.

Weserling - od nazwy rzeki Wezera (Weser) wpadającej do Morza Północnego pod pod Bremą.

Wesfalski - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy etnicznej Westfal ‘mieszkaniec Westfalii, Westfalczyk’, od West ‘zachód’ i od średnio-wysoko-niemieckiego val, vale ‘pole bitwy’, potem ogólnie ‘pole’.

Wesserling - od nazwy rzeki Wezera (Weser) wpadającej do Morza Północnego pod pod Bremą.

Westfahl - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy etnicznej Westfal ‘mieszkaniec Westfalii, Westfalczyk’, od West ‘zachód’ i od średnio-wysoko-niemieckiego val, vale ‘pole bitwy’, potem ogólnie ‘pole’.

Westfal - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy etnicznej Westfal ‘mieszkaniec Westfalii, Westfalczyk’, od West ‘zachód’ i od średnio-wysoko-niemieckiego val, vale ‘pole bitwy’, potem ogólnie ‘pole’.

Westfalewicz - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy etnicznej Westfal ‘mieszkaniec Westfalii, Westfalczyk’, od West ‘zachód’ i od średnio-wysoko-niemieckiego val, vale ‘pole bitwy’, potem ogólnie ‘pole’.

Westfalewski - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy etnicznej Westfal ‘mieszkaniec Westfalii, Westfalczyk’, od West ‘zachód’ i od średnio-wysoko-niemieckiego val, vale ‘pole bitwy’, potem ogólnie ‘pole’.

Westfel - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy etnicznej Westfal ‘mieszkaniec Westfalii, Westfalczyk’, od West ‘zachód’ i od średnio-wysoko-niemieckiego val, vale ‘pole bitwy’, potem ogólnie ‘pole’.

Westhal - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy etnicznej Westfal ‘mieszkaniec Westfalii, Westfalczyk’, od West ‘zachód’ i od średnio-wysoko-niemieckiego val, vale ‘pole bitwy’, potem ogólnie ‘pole’.

Westlaf - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy etnicznej Westfal ‘mieszkaniec Westfalii, Westfalczyk’, od West ‘zachód’ i od średnio-wysoko-niemieckiego val, vale ‘pole bitwy’, potem ogólnie ‘pole’.

Westphald - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy etnicznej Westfal ‘mieszkaniec Westfalii, Westfalczyk’, od West ‘zachód’ i od średnio-wysoko-niemieckiego val, vale ‘pole bitwy’, potem ogólnie ‘pole’.

Westpkal - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy etnicznej Westfal ‘mieszkaniec Westfalii, Westfalczyk’, od West ‘zachód’ i od średnio-wysoko-niemieckiego val, vale ‘pole bitwy’, potem ogólnie ‘pole’.

Westwal - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy etnicznej Westfal ‘mieszkaniec Westfalii, Westfalczyk’, od West ‘zachód’ i od średnio-wysoko-niemieckiego val, vale ‘pole bitwy’, potem ogólnie ‘pole’.

Westwall - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy etnicznej Westfal ‘mieszkaniec Westfalii, Westfalczyk’, od West ‘zachód’ i od średnio-wysoko-niemieckiego val, vale ‘pole bitwy’, potem ogólnie ‘pole’.

Westwał - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy etnicznej Westfal ‘mieszkaniec Westfalii, Westfalczyk’, od West ‘zachód’ i od średnio-wysoko-niemieckiego val, vale ‘pole bitwy’, potem ogólnie ‘pole’.

Weswalewski - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy etnicznej Westfal ‘mieszkaniec Westfalii, Westfalczyk’, od West ‘zachód’ i od średnio-wysoko-niemieckiego val, vale ‘pole bitwy’, potem ogólnie ‘pole’.

Węcel - od staropolskiego, słowiańskiego i starokaszubskiego imienia Więcesław, przekształconego przez Niemców już w okresie krzyżackim na Wenzel.

Węsel - od staropolskiego, słowiańskiego i starokaszubskiego imienia Więcesław, przekształconego przez Niemców już w okresie krzyżackim na Wenzel.

Węzel - od staropolskiego, słowiańskiego i starokaszubskiego imienia Więcesław, przekształconego przez Niemców już w okresie krzyżackim na Wenzel.

Wibant - od imienia Wybe znanego na Pomorzu.

Wibe - od imienia Wybe znanego na Pomorzu.

Wiber - od imienia Wybe znanego na Pomorzu.

Wibig - od imienia Wybe znanego na Pomorzu.

Wic - w grupie nazwisk pochodzących od skrótów od pełnych imion rozpoczynających się na Wi- lub Fi- z przyrostkiem c-,-cz-, ca-, cza-, tsch-, tz-; mogą to być imiona typu Witosław, Witomysł lub Wincenty, Wiktor i staropolskie imię Więcesław.

Wica - w grupie nazwisk pochodzących od skrótów od pełnych imion rozpoczynających się na Wi- lub Fi- z przyrostkiem c-,-cz-, ca-, cza-, tsch-, tz-; mogą to być imiona typu Witosław, Witomysł lub Wincenty, Wiktor i staropolskie imię Więcesław.

Wichula - od nazwy miejscowej Wichulec, gmina Bobrowo, województwo toruńskie, będącej polską adaptacją nazwy miejscowej Eichholz, od apelatywu Eich (en)holz ‘drzewo dębowe, las dębowy’.

Wichulski - od nazwy miejscowej Wichulec, gmina Bobrowo, województwo toruńskie, będącej polską adaptacją nazwy miejscowej Eichholz, od apelatywu Eich (en)holz ‘drzewo dębowe, las dębowy’.

Wichuła - od nazwy miejscowej Wichulec, gmina Bobrowo, województwo toruńskie, będącej polską adaptacją nazwy miejscowej Eichholz, od apelatywu Eich (en)holz ‘drzewo dębowe, las dębowy’.

Wick - nazwisko wielopochodzeniowe (poligenetyczne) od chrześcijańskiego imienia Wincenty, od imion Witosław, Witold skróconych do podstawy Wit, też od dolnoniemieckiego przymiotnika witt, który jest odpowiednikiem górnoniemieckiego przymiotnika weiss o podstawowym znaczeniu ‘biały’.

Wicka - nazwisko wielopochodzeniowe (poligenetyczne) od chrześcijańskiego imienia Wincenty, od imion Witosław, Witold skróconych do podstawy Wit, też od dolnoniemieckiego przymiotnika witt, który jest odpowiednikiem górnoniemieckiego przymiotnika weiss o podstawowym znaczeniu ‘biały’.

Wicke - nazwisko wielopochodzeniowe (poligenetyczne) od chrześcijańskiego imienia Wincenty, od imion Witosław, Witold skróconych do podstawy Wit, też od dolnoniemieckiego przymiotnika witt, który jest odpowiednikiem górnoniemieckiego przymiotnika weiss o podstawowym znaczeniu ‘biały’.

Wicki - nazwisko wielopochodzeniowe (poligenetyczne) od chrześcijańskiego imienia Wincenty, od imion Witosław, Witold skróconych do podstawy Wit, też od dolnoniemieckiego przymiotnika witt, który jest odpowiednikiem górnoniemieckiego przymiotnika weiss o podstawowym znaczeniu ‘biały’.

Wicki - w grupie nazwisk pochodzących od skrótów od pełnego imienia Wincenty, występującego w polszczyźnie w różnych postaciach: Więceniec, Więcenc, Wicenc, Wicenc, Wicency, Więcency, Wincency.

Wicling - od form imienia Wincenty.

Wicz - w grupie nazwisk pochodzących od skrótów od pełnych imion rozpoczynających się na Wi- lub Fi- z przyrostkiem c-,-cz-, ca-, cza-, tsch-, tz-; mogą to być imiona typu Witosław, Witomysł lub Wincenty, Wiktor i staropolskie imię Więcesław.

Wiczk - w grupie nazwisk pochodzących od skrótów od pełnego imienia Wincenty, występującego w polszczyźnie w różnych postaciach: Więceniec, Więcenc, Wicenc, Wicenc, Wicency, Więcency, Wincency.

Wiczka - w grupie nazwisk pochodzących od skrótów od pełnego imienia Wincenty, występującego w polszczyźnie w różnych postaciach: Więceniec, Więcenc, Wicenc, Wicenc, Wicency, Więcency, Wincency.

Wiczkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od skrótów od pełnego imienia Wincenty, występującego w polszczyźnie w różnych postaciach: Więceniec, Więcenc, Wicenc, Wicenc, Wicency, Więcency, Wincency.

Wiczko - w grupie nazwisk pochodzących od skrótów od pełnego imienia Wincenty, występującego w polszczyźnie w różnych postaciach: Więceniec, Więcenc, Wicenc, Wicenc, Wicency, Więcency, Wincency.

Wiczling - od form imienia Wincenty.

Wiczliński - w grupie nazwisk pochodzących od skrótów od pełnego imienia Wincenty, występującego w polszczyźnie w różnych postaciach: Więceniec, Więcenc, Wicenc, Wicenc, Wicency, Więcency, Wincency.

Wieczor - od wieczór, wieczorek.

Wieczorek - od wieczór, wieczorek.

Wieczór - od wieczór, wieczorek.

Wieler - w grupie nazwisk pochodzących od łacińskiego rzeczownika villarius ‘mieszkaniec wsi’, od dolnoniemieckiego czasownika fillen ‘odzierać ze skóry’, filler ‘hycel, rakarz’.

Więcław - od staropolskiego, słowiańskiego i starokaszubskiego imienia Więcesław, przekształconego przez Niemców już w okresie krzyżackim na Wenzel.

Wigand - od staro-wysoko-niemieckiego wigan ‘walczyć’.

Wigandt - od staro-wysoko-niemieckiego wigan ‘walczyć’.

Wigant - od staro-wysoko-niemieckiego wigan ‘walczyć’.

Wikland - w grupie nazwisk pochodzących od imiesłowu wyklęty.

Wiklendt - w grupie nazwisk pochodzących od imiesłowu wyklęty.

Wiklent - w grupie nazwisk pochodzących od imiesłowu wyklęty.

Wilarski - w grupie nazwisk pochodzących od łacińskiego rzeczownika villarius ‘mieszkaniec wsi’, od dolnoniemieckiego czasownika fillen ‘odzierać ze skóry’, filler ‘hycel, rakarz’.

Wilary - w grupie nazwisk pochodzących od łacińskiego rzeczownika villarius ‘mieszkaniec wsi’, od dolnoniemieckiego czasownika fillen ‘odzierać ze skóry’, filler ‘hycel, rakarz’.

Wilbrand - od starogermańskiego imienia dwuczłonowego Wil(l)brand(t), Wil(l)debrond(t).

Wilbrandt - od starogermańskiego imienia dwuczłonowego Wil(l)brand(t), Wil(l)debrond(t).

Wilbrant - od starogermańskiego imienia dwuczłonowego Wil(l)brand(t), Wil(l)debrond(t).

Wilc - od średnio-wysoko-niemieckiego vilz, nowo-wysoko-niemieckiego Filz ‘filc, pilśń, włochaty materiał’, w przenośni też ‘skąpiec’; współcześnie w niemczyźnie Filz również znaczy ‘skąpiec’.

Wilcz - od średnio-wysoko-niemieckiego vilz, nowo-wysoko-niemieckiego Filz ‘filc, pilśń, włochaty materiał’, w przenośni też ‘skąpiec’; współcześnie w niemczyźnie Filz również znaczy ‘skąpiec’.

Wilczewski - od nazwy miejscowej Wilczewo, powiat sztumski.

Wiler - w grupie nazwisk pochodzących od łacińskiego rzeczownika villarius ‘mieszkaniec wsi’, od dolnoniemieckiego czasownika fillen ‘odzierać ze skóry’, filler ‘hycel, rakarz’.

Wilert - w grupie nazwisk pochodzących od łacińskiego rzeczownika villarius ‘mieszkaniec wsi’, od dolnoniemieckiego czasownika fillen ‘odzierać ze skóry’, filler ‘hycel, rakarz’.

Wilik - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiego rzeczownika pospolitego Hofschulze ‘urząd, który sprawował człowiek z uprawnieniami sędziowskimi w dobrach ziemskich’. Łacińskim odpowiednikiem tej funkcji był villicus.

Wilk - od wilk.

Wilkan - od przezwiska Wilkan, to od wilk.

Wilkaniec - od przezwiska Wilkan, to od wilk.

Wilkanowski - od nazwy miejscowej Wilkanowo, w gminie Mała Wieś, w województwie płockim.

Wilkans - od przezwiska Wilkan, to od wilk.

Wilkański - od przezwiska Wilkan, to od wilk.

Wilke - od wilk.

Wilkowski - od wilk lub od nazwy miejscowej Wilkowo (wieś książęca pod Lęborkiem).

Willart - w grupie nazwisk pochodzących od łacińskiego rzeczownika villarius ‘mieszkaniec wsi’, od dolnoniemieckiego czasownika fillen ‘odzierać ze skóry’, filler ‘hycel, rakarz’.

Wils - od średnio-wysoko-niemieckiego vilz, nowo-wysoko-niemieckiego Filz ‘filc, pilśń, włochaty materiał’, w przenośni też ‘skąpiec’; współcześnie w niemczyźnie Filz również znaczy ‘skąpiec’.

Wilsch - od średnio-wysoko-niemieckiego vilz, nowo-wysoko-niemieckiego Filz ‘filc, pilśń, włochaty materiał’, w przenośni też ‘skąpiec’; współcześnie w niemczyźnie Filz również znaczy ‘skąpiec’.

Wilsz - od średnio-wysoko-niemieckiego vilz, nowo-wysoko-niemieckiego Filz ‘filc, pilśń, włochaty materiał’, w przenośni też ‘skąpiec’; współcześnie w niemczyźnie Filz również znaczy ‘skąpiec’.

Wincel - w grupie nazwisk pochodzących od skrótów od pełnego imienia Wincenty, występującego w polszczyźnie w różnych postaciach: Więceniec, Więcenc, Wicenc, Wicenc, Wicency, Więcency, Wincency.

Wincz - w grupie nazwisk pochodzących od skrótów od pełnego imienia Wincenty, występującego w polszczyźnie w różnych postaciach: Więceniec, Więcenc, Wicenc, Wicenc, Wicency, Więcency, Wincency.

Winczewski - w grupie nazwisk pochodzących od skrótów od pełnego imienia Wincenty, występującego w polszczyźnie w różnych postaciach: Więceniec, Więcenc, Wicenc, Wicenc, Wicency, Więcency, Wincency.

Winczowski - w grupie nazwisk pochodzących od skrótów od pełnego imienia Wincenty, występującego w polszczyźnie w różnych postaciach: Więceniec, Więcenc, Wicenc, Wicenc, Wicency, Więcency, Wincency.

Winek - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczowników wino, wina.

Winiarczuk - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczowników wino, wina.

Winiarczyk - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczowników wino, wina.

Winiarek - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczowników wino, wina.

Winiarka - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczowników wino, wina.

Winiarkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczowników wino, wina.

Winiarski - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczowników wino, wina.

Winiarz - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczowników wino, wina.

Winicki - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczowników wino, wina.

Winiczenko - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczowników wino, wina.

Winiczeńko - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczowników wino, wina.

Winiczuk - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczowników wino, wina.

Winzel - w grupie nazwisk pochodzących od skrótów od pełnego imienia Wincenty, występującego w polszczyźnie w różnych postaciach: Więceniec, Więcenc, Wicenc, Wicenc, Wicency, Więcency, Wincency.

Wiosła - od wiosło, wiosłować.

Wiosło - od wiosło, wiosłować.

Wiosłowski - od wiosło, wiosłować.

Wiosna - od wyrazu pospolitego wiosna ‘nazwa pory roku’.

Wiosnowski - od wyrazu pospolitego wiosna ‘nazwa pory roku’.

Wirchow - w grupie nazwisk pochodzących od zniemczonej słowiańskiej nazwy wsi 1. albo Wierzchowa, po niemiecku Firchau w powiecie człuchowskim, albo 2. Wierzchowa, po niemiecku Virchow w powiecie drawskim.

Wirchowiec - w grupie nazwisk pochodzących od zniemczonej słowiańskiej nazwy wsi 1. albo Wierzchowa, po niemiecku Firchau w powiecie człuchowskim, albo 2. Wierzchowa, po niemiecku Virchow w powiecie drawskim.

Wirchowski - w grupie nazwisk pochodzących od zniemczonej słowiańskiej nazwy wsi 1. albo Wierzchowa, po niemiecku Firchau w powiecie człuchowskim, albo 2. Wierzchowa, po niemiecku Virchow w powiecie drawskim.

Wirkus - w grupie nazwisk pochodzących od łacińskiego qatarius, niemieckiego Quartier ‘ćwierć’, potem ‘dzielnica miasta’, wreszcie ‘pomieszczenie noclegowe’.

Wirkuś - w grupie nazwisk pochodzących od łacińskiego qatarius, niemieckiego Quartier ‘ćwierć’, potem ‘dzielnica miasta’, wreszcie ‘pomieszczenie noclegowe’.

Wirowiński - od nazwy miejscowej Wyrówno w powiecie kościerskim.

Wirt - od niemieckiego rzeczownika Wirt oznaczającego ‘gospodarza, pana domu’, ‘oberżystę, restauratora’, ‘gospodarza wiejskiego’.

Wirtch - od niemieckiego rzeczownika Wirt oznaczającego ‘gospodarza, pana domu’, ‘oberżystę, restauratora’, ‘gospodarza wiejskiego’.

Wirtek - od niemieckiego rzeczownika Wirt oznaczającego ‘gospodarza, pana domu’, ‘oberżystę, restauratora’, ‘gospodarza wiejskiego’.

Wirth - od niemieckiego rzeczownika Wirt oznaczającego ‘gospodarza, pana domu’, ‘oberżystę, restauratora’, ‘gospodarza wiejskiego’.

Wirtt - od niemieckiego rzeczownika Wirt oznaczającego ‘gospodarza, pana domu’, ‘oberżystę, restauratora’, ‘gospodarza wiejskiego’.

Wirus - w grupie nazwisk pochodzących od łacińskiego qatarius, niemieckiego Quartier ‘ćwierć’, potem ‘dzielnica miasta’, wreszcie ‘pomieszczenie noclegowe’.

Wiruszewski - w grupie nazwisk pochodzących od łacińskiego qatarius, niemieckiego Quartier ‘ćwierć’, potem ‘dzielnica miasta’, wreszcie ‘pomieszczenie noclegowe’.

Wiruszyński - w grupie nazwisk pochodzących od łacińskiego qatarius, niemieckiego Quartier ‘ćwierć’, potem ‘dzielnica miasta’, wreszcie ‘pomieszczenie noclegowe’.

Wisłocki - od nazwy rzeki Wisłok, dopływ Sanu; może też od nazwy rzeki Wisła.

Wisłoka - od nazwy rzeki Wisłok, dopływ Sanu; może też od nazwy rzeki Wisła.

Wiszowaty - od wisz ‘zielsko czepiące, zachwaszczone’, też ‘wiszące nad czymś urwisko’.

Wit - od dolnoniemieckiego przymiotnika witt ‘biały’.

Witbrodt - od Weissbrot, Wittbrot od dolnoniemieckiego przymiotnika weiss w wersji górnoniemieckiej i witt w odmianie dolnoniemieckiej oznacza etymologicznie ‘biały chleb’.

Witbrot - od Weissbrot, Wittbrot od dolnoniemieckiego przymiotnika weiss w wersji górnoniemieckiej i witt w odmianie dolnoniemieckiej oznacza etymologicznie ‘biały chleb’.

Witemberg - od nazwy miejscowości Wittenberg, Wittenberga (liczne).

Witemberski - od nazwy miejscowości Wittenberg, Wittenberga (liczne).

Witemborek - od nazwy miejscowości Wittenberg, Wittenberga (liczne).

Witemborski - od nazwy miejscowości Wittenberg, Wittenberga (liczne).

Witkow - w grupie nazwisk pochodzących od zniemczonej na Vietkow nazwy wsi Witkowo w powiecie słupskim lub od nazwy osobowej Witek.

Witków - w grupie nazwisk pochodzących od zniemczonej na Vietkow nazwy wsi Witkowo w powiecie słupskim lub od nazwy osobowej Witek.

Witsztok - od nazwy miejscowej Wittstock (liczne).

Witt - od dolnoniemieckiego przymiotnika witt ‘biały’.

Witta - od nazwy miejscowej Wittstock (liczne), od łacińskiego vitta ‘rzemień, pas, opaska’.

Wittbrod - od Weissbrot, Wittbrot od dolnoniemieckiego przymiotnika weiss w wersji górnoniemieckiej i witt w odmianie dolnoniemieckiej oznacza etymologicznie ‘biały chleb’.

Wittbrodt - od Weissbrot, Wittbrot od dolnoniemieckiego przymiotnika weiss w wersji górnoniemieckiej i witt w odmianie dolnoniemieckiej oznacza etymologicznie ‘biały chleb’.

Wittbrott - od Weissbrot, Wittbrot od dolnoniemieckiego przymiotnika weiss w wersji górnoniemieckiej i witt w odmianie dolnoniemieckiej oznacza etymologicznie ‘biały chleb’.

Wittstock - od nazwy miejscowej Wittstock (liczne).

Wittstok - od nazwy miejscowej Wittstock (liczne).

Wizna - od nazwy wsi gminnej, niegdyś miasta i starożytnego grodu nad Narwią, zwanej Wizną (nazwa ta pochodzi od staropruskiego wizene ‘trawa’).

Wizner - od nazwy wsi gminnej, niegdyś miasta i starożytnego grodu nad Narwią, zwanej Wizną (nazwa ta pochodzi od staropruskiego wizene ‘trawa’).

Wiznier - od nazwy wsi gminnej, niegdyś miasta i starożytnego grodu nad Narwią, zwanej Wizną (nazwa ta pochodzi od staropruskiego wizene ‘trawa’).

Wiźniak - od nazwy wsi gminnej, niegdyś miasta i starożytnego grodu nad Narwią, zwanej Wizną (nazwa ta pochodzi od staropruskiego wizene ‘trawa’).

Wiźnicki - od nazwy wsi gminnej, niegdyś miasta i starożytnego grodu nad Narwią, zwanej Wizną (nazwa ta pochodzi od staropruskiego wizene ‘trawa’).

Wiźniewski - od nazwy wsi gminnej, niegdyś miasta i starożytnego grodu nad Narwią, zwanej Wizną (nazwa ta pochodzi od staropruskiego wizene ‘trawa’).

Wiźnik - od nazwy wsi gminnej, niegdyś miasta i starożytnego grodu nad Narwią, zwanej Wizną (nazwa ta pochodzi od staropruskiego wizene ‘trawa’).

Wiźniuk - od nazwy wsi gminnej, niegdyś miasta i starożytnego grodu nad Narwią, zwanej Wizną (nazwa ta pochodzi od staropruskiego wizene ‘trawa’).

Wiźnowski - od nazwy wsi gminnej, niegdyś miasta i starożytnego grodu nad Narwią, zwanej Wizną (nazwa ta pochodzi od staropruskiego wizene ‘trawa’).

Woelk - od przymiotnika wielki i zdrobnień imienia Walter, dolnoniemieckiego Wolter.

Woelke - od przymiotnika wielki i zdrobnień imienia Walter, dolnoniemieckiego Wolter.

Woelki - od przymiotnika wielki i zdrobnień imienia Walter, dolnoniemieckiego Wolter.

Woelky - od przymiotnika wielki i zdrobnień imienia Walter, dolnoniemieckiego Wolter.

Wohlfahrt - w grupie nazwisk pochodzących od Wolf ‘wilk’ i Rat ‘rada’, czyli ‘wilcza rada’ lub też ‘mpcny jak wilk’.

Wohlfart - w grupie nazwisk pochodzących od Wolf ‘wilk’ i Rat ‘rada’, czyli ‘wilcza rada’ lub też ‘mpcny jak wilk’.

Wohlfarth - w grupie nazwisk pochodzących od Wolf ‘wilk’ i Rat ‘rada’, czyli ‘wilcza rada’ lub też ‘mpcny jak wilk’.

Wohlgefahrt - w grupie nazwisk pochodzących od Wolf ‘wilk’ i Rat ‘rada’, czyli ‘wilcza rada’ lub też ‘mpcny jak wilk’.

Woike - od zdrobnionego imienia Wojt (e)k, to od Wojciech.

Woikie - od zdrobnionego imienia Wojt (e)k, to od Wojciech.

Wojewski - od imienia Wojciech lub od skrótu woj ‘wojownik’.

Wojka - od zdrobnionego imienia Wojt (e)k, to od Wojciech.

Wojke - od zdrobnionego imienia Wojt (e)k, to od Wojciech.

Wojkie - od zdrobnionego imienia Wojt (e)k, to od Wojciech.

Wojowski - od imienia Wojciech lub od skrótu woj ‘wojownik’.

Wolemberg - od nazwy miejscowej Wollenberg w Nadrenii, Badenii i Brandenburgii.

Wolenberg - od nazwy miejscowej Wollenberg w Nadrenii, Badenii i Brandenburgii.

Wolfahrt - w grupie nazwisk pochodzących od Wolf ‘wilk’ i Rat ‘rada’, czyli ‘wilcza rada’ lub też ‘mpcny jak wilk’.

Wolfard - w grupie nazwisk pochodzących od Wolf ‘wilk’ i Rat ‘rada’, czyli ‘wilcza rada’ lub też ‘mpcny jak wilk’.

Wolfart - w grupie nazwisk pochodzących od Wolf ‘wilk’ i Rat ‘rada’, czyli ‘wilcza rada’ lub też ‘mpcny jak wilk’.

Wolfat - w grupie nazwisk pochodzących od Wolf ‘wilk’ i Rat ‘rada’, czyli ‘wilcza rada’ lub też ‘mpcny jak wilk’.

Wolhfahrt - w grupie nazwisk pochodzących od Wolf ‘wilk’ i Rat ‘rada’, czyli ‘wilcza rada’ lub też ‘mpcny jak wilk’.

Wolin - od nazwy miasta Wolin w województwie szczecińskim.

Woliniak - od nazwy miasta Wolin w województwie szczecińskim.

Woliniec - od nazwy miasta Wolin w województwie szczecińskim.

Woliński - od nazwy miasta Wolin w województwie szczecińskim.

Wölk - od przymiotnika wielki i zdrobnień imienia Walter, dolnoniemieckiego Wolter.

Wölki - od przymiotnika wielki i zdrobnień imienia Walter, dolnoniemieckiego Wolter.

Wollenberg - od nazwy miejscowej Wollenberg w Nadrenii, Badenii i Brandenburgii.

Wolszleger - od niemieckich rzeczowników Wolle ‘wełna’ i Schläger ‘ten, co bije’.

Wolszlegier - od niemieckich rzeczowników Wolle ‘wełna’ i Schläger ‘ten, co bije’.

Wołoch - od nazwy krainy historycznej w dzisiejszej Rumii Wołoszczyzna, Wołoch ‘mieszkaniec tej krainy’.

Wołoszyk - od nazwy krainy historycznej w dzisiejszej Rumii Wołoszczyzna, Wołoch ‘mieszkaniec tej krainy’.

Wons - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego wąs ‘zarost pod nosem’.

Wonsak - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego wąs ‘zarost pod nosem’.

Wonsch - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego wąs ‘zarost pod nosem’.

Wonschik - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego wąs ‘zarost pod nosem’.

Wonsik - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego wąs ‘zarost pod nosem’.

Wonsikowski - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego wąs ‘zarost pod nosem’.

Worms - od nazwy miasta Worms w Nadrenii Palatynacie, zwanego po polsku Wormacja.

Worzala - od czasownika wielokrotnego warzać.

Worzała - od czasownika wielokrotnego warzać.

Worzałła - od czasownika wielokrotnego warzać.

Woyk - od zdrobnionego imienia Wojt (e)k, to od Wojciech.

Woyke - od zdrobnionego imienia Wojt (e)k, to od Wojciech.

Woziwoda - od wyrazu pospolitego woziwoda, też woziwod, woziwodczy, wodnik ‘ten, co rozwozi wodę po mieście, dostarcza jej do domów, fabryk’; też w 2 znaczeniu ‘koń lichy, szkapisko, wywłoka’.

Woziwodzki - od wyrazu pospolitego woziwoda, też woziwod, woziwodczy, wodnik ‘ten, co rozwozi wodę po mieście, dostarcza jej do domów, fabryk’; też w 2 znaczeniu ‘koń lichy, szkapisko, wywłoka’.

Woziwódzki - od wyrazu pospolitego woziwoda, też woziwod, woziwodczy, wodnik ‘ten, co rozwozi wodę po mieście, dostarcza jej do domów, fabryk’; też w 2 znaczeniu ‘koń lichy, szkapisko, wywłoka’.

Woźniacki - od woźny ‘pracownik w róznych instytucjach spełniający podrzędne czynności’.

Woźniak - od woźny ‘pracownik w róznych instytucjach spełniający podrzędne czynności’.

Woźny - od woźny ‘pracownik w róznych instytucjach spełniający podrzędne czynności’.

Wresa - nazwisko odetniczne, pochodzące od określenia mieszkańca Fryzji ‘pólnocnej części Holandii’.

Wrese - nazwisko odetniczne, pochodzące od określenia mieszkańca Fryzji ‘pólnocnej części Holandii’.

Wreza - nazwisko odetniczne, pochodzące od określenia mieszkańca Fryzji ‘pólnocnej części Holandii’.

Wreze - nazwisko odetniczne, pochodzące od określenia mieszkańca Fryzji ‘pólnocnej części Holandii’.

Wrona - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego wrona ‘gatunek ptaka’, wronka mała wrona’, od północnopolskiego warna, warnka ‘wrona’, od rosyjskiego woron ‘kruk’.

Wronek - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego wrona ‘gatunek ptaka’, wronka mała wrona’, od północnopolskiego warna, warnka ‘wrona’, od rosyjskiego woron ‘kruk’.

Wroniak - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego wrona ‘gatunek ptaka’, wronka mała wrona’, od północnopolskiego warna, warnka ‘wrona’, od rosyjskiego woron ‘kruk’.

Wroniarczyk - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego wrona ‘gatunek ptaka’, wronka mała wrona’, od północnopolskiego warna, warnka ‘wrona’, od rosyjskiego woron ‘kruk’.

Wroniarski - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego wrona ‘gatunek ptaka’, wronka mała wrona’, od północnopolskiego warna, warnka ‘wrona’, od rosyjskiego woron ‘kruk’.

Wroniewicz - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego wrona ‘gatunek ptaka’, wronka mała wrona’, od północnopolskiego warna, warnka ‘wrona’, od rosyjskiego woron ‘kruk’.

Wroniewski - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego wrona ‘gatunek ptaka’, wronka mała wrona’, od północnopolskiego warna, warnka ‘wrona’, od rosyjskiego woron ‘kruk’.

Wronik - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego wrona ‘gatunek ptaka’, wronka mała wrona’, od północnopolskiego warna, warnka ‘wrona’, od rosyjskiego woron ‘kruk’.

Wronikowski - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego wrona ‘gatunek ptaka’, wronka mała wrona’, od północnopolskiego warna, warnka ‘wrona’, od rosyjskiego woron ‘kruk’.

Wronisz - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego wrona ‘gatunek ptaka’, wronka mała wrona’, od północnopolskiego warna, warnka ‘wrona’, od rosyjskiego woron ‘kruk’.

Wroniszewski - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego wrona ‘gatunek ptaka’, wronka mała wrona’, od północnopolskiego warna, warnka ‘wrona’, od rosyjskiego woron ‘kruk’.

Wronka - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego wrona ‘gatunek ptaka’, wronka mała wrona’, od północnopolskiego warna, warnka ‘wrona’, od rosyjskiego woron ‘kruk’.

Wronkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego wrona ‘gatunek ptaka’, wronka mała wrona’, od północnopolskiego warna, warnka ‘wrona’, od rosyjskiego woron ‘kruk’.

Wronko - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego wrona ‘gatunek ptaka’, wronka mała wrona’, od północnopolskiego warna, warnka ‘wrona’, od rosyjskiego woron ‘kruk’.

Wronkowski - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego wrona ‘gatunek ptaka’, wronka mała wrona’, od północnopolskiego warna, warnka ‘wrona’, od rosyjskiego woron ‘kruk’.

Wrono - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego wrona ‘gatunek ptaka’, wronka mała wrona’, od północnopolskiego warna, warnka ‘wrona’, od rosyjskiego woron ‘kruk’.

Wronowicz - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego wrona ‘gatunek ptaka’, wronka mała wrona’, od północnopolskiego warna, warnka ‘wrona’, od rosyjskiego woron ‘kruk’.

Wronowski - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego wrona ‘gatunek ptaka’, wronka mała wrona’, od północnopolskiego warna, warnka ‘wrona’, od rosyjskiego woron ‘kruk’.

Wronski - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego wrona ‘gatunek ptaka’, wronka mała wrona’, od północnopolskiego warna, warnka ‘wrona’, od rosyjskiego woron ‘kruk’.

Wrończak - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego wrona ‘gatunek ptaka’, wronka mała wrona’, od północnopolskiego warna, warnka ‘wrona’, od rosyjskiego woron ‘kruk’.

Wrońka - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego wrona ‘gatunek ptaka’, wronka mała wrona’, od północnopolskiego warna, warnka ‘wrona’, od rosyjskiego woron ‘kruk’.

Wrońko - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego wrona ‘gatunek ptaka’, wronka mała wrona’, od północnopolskiego warna, warnka ‘wrona’, od rosyjskiego woron ‘kruk’.

Wrońkowski - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego wrona ‘gatunek ptaka’, wronka mała wrona’, od północnopolskiego warna, warnka ‘wrona’, od rosyjskiego woron ‘kruk’.

Wroński - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego wrona ‘gatunek ptaka’, wronka mała wrona’, od północnopolskiego warna, warnka ‘wrona’, od rosyjskiego woron ‘kruk’.

Wrońszczyk - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego wrona ‘gatunek ptaka’, wronka mała wrona’, od północnopolskiego warna, warnka ‘wrona’, od rosyjskiego woron ‘kruk’.

Wrosch - w grupie nazwisk pochodzących od zdrobnienia Wrosz od staropolskiego imienia dwuczłonowego Wrocisław, lub od notowanych później imion Wrocimir, Wrociżyr.

Wrosz - w grupie nazwisk pochodzących od zdrobnienia Wrosz od staropolskiego imienia dwuczłonowego Wrocisław, lub od notowanych później imion Wrocimir, Wrociżyr.

Wroszman - w grupie nazwisk pochodzących od zdrobnienia Wrosz od staropolskiego imienia dwuczłonowego Wrocisław, lub od notowanych później imion Wrocimir, Wrociżyr.

Wrósz - w grupie nazwisk pochodzących od zdrobnienia Wrosz od staropolskiego imienia dwuczłonowego Wrocisław, lub od notowanych później imion Wrocimir, Wrociżyr.

Wruck - od kaszubskiego wruk ‘brukiew’, zapożyczonego z dolnoniemieckiego Wruk ‘brukiew’, wcześniej ‘kloda drzewa’; od średnio-dolno-niemieckiego wruk ‘kłótnia, zwada’.

Wruczyński - od kaszubskiego wruk ‘brukiew’, zapożyczonego z dolnoniemieckiego Wruk ‘brukiew’, wcześniej ‘kloda drzewa’; od średnio-dolno-niemieckiego wruk ‘kłótnia, zwada’.

Wrug - od kaszubskiego wruk ‘brukiew’, zapożyczonego z dolnoniemieckiego Wruk ‘brukiew’, wcześniej ‘kloda drzewa’; od średnio-dolno-niemieckiego wruk ‘kłótnia, zwada’.

Wruk - od kaszubskiego wruk ‘brukiew’, zapożyczonego z dolnoniemieckiego Wruk ‘brukiew’, wcześniej ‘kloda drzewa’; od średnio-dolno-niemieckiego wruk ‘kłótnia, zwada’.

Wruka - od kaszubskiego wruk ‘brukiew’, zapożyczonego z dolnoniemieckiego Wruk ‘brukiew’, wcześniej ‘kloda drzewa’; od średnio-dolno-niemieckiego wruk ‘kłótnia, zwada’.

Wrukowski - od kaszubskiego wruk ‘brukiew’, zapożyczonego z dolnoniemieckiego Wruk ‘brukiew’, wcześniej ‘kloda drzewa’; od średnio-dolno-niemieckiego wruk ‘kłótnia, zwada’.

Wtorek - od nazwy dnia tygodnia wtorek.

Wtorkiewicz - od nazwy dnia tygodnia wtorek.

Wtorkowski - od nazwy dnia tygodnia wtorek.

Wtórkiewicz - od nazwy dnia tygodnia wtorek.

Wtórkowski - od nazwy dnia tygodnia wtorek.

Wybenda - od imienia Wybe znanego na Pomorzu.

Wybęda - od imienia Wybe znanego na Pomorzu.

Wybicki - od formy patronimicznej imienia Wybic lub Wybik, od imienia Wybe znanego na Pomorzu.

Wybig - od imienia Wybe znanego na Pomorzu.

Wyczk - w grupie nazwisk pochodzących od skrótów od pełnego imienia Wincenty, występującego w polszczyźnie w różnych postaciach: Więceniec, Więcenc, Wicenc, Wicenc, Wicency, Więcency, Wincency.

Wyczka - w grupie nazwisk pochodzących od skrótów od pełnego imienia Wincenty, występującego w polszczyźnie w różnych postaciach: Więceniec, Więcenc, Wicenc, Wicenc, Wicency, Więcency, Wincency.

Wyczkowski - w grupie nazwisk pochodzących od skrótów od pełnego imienia Wincenty, występującego w polszczyźnie w różnych postaciach: Więceniec, Więcenc, Wicenc, Wicenc, Wicency, Więcency, Wincency.

Wyczling - od form imienia Wincenty.

Wyczliński - w grupie nazwisk pochodzących od skrótów od pełnego imienia Wincenty, występującego w polszczyźnie w różnych postaciach: Więceniec, Więcenc, Wicenc, Wicenc, Wicency, Więcency, Wincency.

Wykland - w grupie nazwisk pochodzących od imiesłowu wyklęty.

Wyklandt - w grupie nazwisk pochodzących od imiesłowu wyklęty.

Wyklent - w grupie nazwisk pochodzących od imiesłowu wyklęty.

Wyklęt - w grupie nazwisk pochodzących od imiesłowu wyklęty.

Wyrowiński - od nazwy miejscowej Wyrówno w powiecie kościerskim.

Wyrt - od niemieckiego rzeczownika Wirt oznaczającego ‘gospodarza, pana domu’, ‘oberżystę, restauratora’, ‘gospodarza wiejskiego’.

Wyrtek - od niemieckiego rzeczownika Wirt oznaczającego ‘gospodarza, pana domu’, ‘oberżystę, restauratora’, ‘gospodarza wiejskiego’.

Wyrtha - od niemieckiego rzeczownika Wirt oznaczającego ‘gospodarza, pana domu’, ‘oberżystę, restauratora’, ‘gospodarza wiejskiego’.

Wyrtki - od niemieckiego rzeczownika Wirt oznaczającego ‘gospodarza, pana domu’, ‘oberżystę, restauratora’, ‘gospodarza wiejskiego’.

Wyrtykowski - od niemieckiego rzeczownika Wirt oznaczającego ‘gospodarza, pana domu’, ‘oberżystę, restauratora’, ‘gospodarza wiejskiego’.

Zabłotni - od wyrażenia przyimkowego za + błoto, za błotem.

Zabłotnia - od wyrażenia przyimkowego za + błoto, za błotem.

Zabłotniak - od wyrażenia przyimkowego za + błoto, za błotem.

Zabłotnik - od wyrażenia przyimkowego za + błoto, za błotem.

Zabłotny - od wyrażenia przyimkowego za + błoto, za błotem.

Zafir - w grupie nazwisk pochodzących od szafir, też safir, zafir ‘kamień szlachetny’.

Zafira - w grupie nazwisk pochodzących od szafir, też safir, zafir ‘kamień szlachetny’.

Zafiri - w grupie nazwisk pochodzących od szafir, też safir, zafir ‘kamień szlachetny’.

Zafirys - w grupie nazwisk pochodzących od szafir, też safir, zafir ‘kamień szlachetny’.

Zając - od zając.

Zajączek - od zając.

Zajączewski - od zając.

Zajączkiewicz - od zając.

Zajączkowic - od zając.

Zajączkowicz - od zając.

Zajączkowski - od zając.

Zajączowski - od zając.

Zajda - od niemieckiego Sei da! ‘Bądź! Pozostań tam’; może też od od nazw miejscowych Sayda w obwodzie Chemnitz w pobliżu gór Rudawy i Seyda w powiecie Jessen w obwodzie Cottbus; może też od słowiańskiego imienia Zavid.

Zajko - od zając.

Zajkowicz - od zając.

Zamek - w grupie nazwisk pochodzących od Samek i innych zdrobnień imion chrześcijańskich typu Samson; od zamek.

Zamosna - od wyrażenia przyimkowego za + most, za mostem.

Zamosny - od wyrażenia przyimkowego za + most, za mostem.

Zamostna - od wyrażenia przyimkowego za + most, za mostem.

Zamostny - od wyrażenia przyimkowego za + most, za mostem.

Zamostowski - od wyrażenia przyimkowego za + most, za mostem.

Zamościk - od wyrażenia przyimkowego za + most, za mostem.

Zamośna - od wyrażenia przyimkowego za + most, za mostem.

Zamośny - od wyrażenia przyimkowego za + most, za mostem.

Zander - w grupie nazwisk pochodzących od Sander, Cander, Zander, zdrobnień od imienia Aleksander.

Zanderer - w grupie nazwisk pochodzących od Sander, Cander, Zander, zdrobnień od imienia Aleksander.

Zanders - w grupie nazwisk pochodzących od Sander, Cander, Zander, zdrobnień od imienia Aleksander.

Zanderski - w grupie nazwisk pochodzących od Sander, Cander, Zander, zdrobnień od imienia Aleksander.

Zandrejko - w grupie nazwisk pochodzących od Sander, Cander, Zander, zdrobnień od imienia Aleksander.

Zandrowicz - w grupie nazwisk pochodzących od Sander, Cander, Zander, zdrobnień od imienia Aleksander.

Zareba - od zarąbać, zarąbić; jest też herb Zaręba.

Zarebski - od zarąbać, zarąbić; jest też herb Zaręba.

Zaremba - od zarąbać, zarąbić; jest też herb Zaręba.

Zarembecki - od zarąbać, zarąbić; jest też herb Zaręba.

Zarembik - od zarąbać, zarąbić; jest też herb Zaręba.

Zarembiński - od zarąbać, zarąbić; jest też herb Zaręba.

Zarembiuk - od zarąbać, zarąbić; jest też herb Zaręba.

Zarembka - od zarąbać, zarąbić; jest też herb Zaręba.

Zarembkiewicz - od zarąbać, zarąbić; jest też herb Zaręba.

Zarembo - od zarąbać, zarąbić; jest też herb Zaręba.

Zarembowicz - od zarąbać, zarąbić; jest też herb Zaręba.

Zarembowski - od zarąbać, zarąbić; jest też herb Zaręba.

Zarembski - od zarąbać, zarąbić; jest też herb Zaręba.

Zarembuk - od zarąbać, zarąbić; jest też herb Zaręba.

Zaremski - od zarąbać, zarąbić; jest też herb Zaręba.

Zarenba - od zarąbać, zarąbić; jest też herb Zaręba.

Zaręba - od zarąbać, zarąbić; jest też herb Zaręba.

Zarębczan - od zarąbać, zarąbić; jest też herb Zaręba.

Zarębczarz - od zarąbać, zarąbić; jest też herb Zaręba.

Zarębczyn - od zarąbać, zarąbić; jest też herb Zaręba.

Zarębiak - od zarąbać, zarąbić; jest też herb Zaręba.

Zarębicki - od zarąbać, zarąbić; jest też herb Zaręba.

Zarębiec - od zarąbać, zarąbić; jest też herb Zaręba.

Zarębiński - od zarąbać, zarąbić; jest też herb Zaręba.

Zarębiuk - od zarąbać, zarąbić; jest też herb Zaręba.

Zarębka - od zarąbać, zarąbić; jest też herb Zaręba.

Zarębkiewicz - od zarąbać, zarąbić; jest też herb Zaręba.

Zarębo - od zarąbać, zarąbić; jest też herb Zaręba.

Zarębowicz - od zarąbać, zarąbić; jest też herb Zaręba.

Zarębowski - od zarąbać, zarąbić; jest też herb Zaręba.

Zarębski - od zarąbać, zarąbić; jest też herb Zaręba.

Zarębuk - od zarąbać, zarąbić; jest też herb Zaręba.

Zaręmba - od zarąbać, zarąbić; jest też herb Zaręba.

Zaręmbski - od zarąbać, zarąbić; jest też herb Zaręba.

Zastawna - od wyrażenia przyimkowego za + staw, za stawem.

Zastawnik - od wyrażenia przyimkowego za + staw, za stawem.

Zastawny - od wyrażenia przyimkowego za + staw, za stawem.

Zastawski - od wyrażenia przyimkowego za + staw, za stawem.

Zastawy - od wyrażenia przyimkowego za + staw, za stawem.

Zastrau - od nazwy jakiejś słowiańskiej miejscowości, którą autor odtwarza jako Zaostrów lub Ostrów, może od za + ostrów.

Zastrow - od nazwy jakiejś słowiańskiej miejscowości, którą autor odtwarza jako Zaostrów lub Ostrów, może od za + ostrów.

Zastrowski - od nazwy jakiejś słowiańskiej miejscowości, którą autor odtwarza jako Zaostrów lub Ostrów, może od za + ostrów.

Zauer - od niemieckiego sauer ‘kwaśny’.

Zauerman - od niemieckiego sauer ‘kwaśny’.

Zawadzki - od nazwy wsi Zawada (liczne).

Zawrotna - od wyrażenia przyimkowego za + wrota, za wrotami.

Zawrotnik - od wyrażenia przyimkowego za + wrota, za wrotami.

Zawrotny - od wyrażenia przyimkowego za + wrota, za wrotami.

Zdrojek - od nazwiska Zdrój, nadanego ‘temu, co nad zdrojem mieszkał’.

Zdrojeski - od nazwiska Zdrój, nadanego ‘temu, co nad zdrojem mieszkał’; od nazwy miejscowej Zdroje w powiecie płockim, Zdroiki w powiecie rypińskim itp.

Zdrojewski - od nazwiska Zdrój, nadanego ‘temu, co nad zdrojem mieszkał’; od nazwy miejscowej Zdroje w powiecie płockim, Zdroiki w powiecie rypińskim itp.

Zdrojk - od nazwiska Zdrój, nadanego ‘temu, co nad zdrojem mieszkał’.

Zdrojko - od nazwiska Zdrój, nadanego ‘temu, co nad zdrojem mieszkał’.

Zdrojkowski - od nazwiska Zdrój, nadanego ‘temu, co nad zdrojem mieszkał’; od nazwy miejscowej Zdroje w powiecie płockim, Zdroiki w powiecie rypińskim itp.

Zdrojowa - od nazwiska Zdrój, nadanego ‘temu, co nad zdrojem mieszkał’.

Zdrojowski - od nazwiska Zdrój, nadanego ‘temu, co nad zdrojem mieszkał’; od nazwy miejscowej Zdroje w powiecie płockim, Zdroiki w powiecie rypińskim itp.

Zdrojowy - od nazwiska Zdrój, nadanego ‘temu, co nad zdrojem mieszkał’.

Zdrójkowski - od nazwiska Zdrój, nadanego ‘temu, co nad zdrojem mieszkał’; od nazwy miejscowej Zdroje w powiecie płockim, Zdroiki w powiecie rypińskim itp.

Zdrujkowski - od nazwiska Zdrój, nadanego ‘temu, co nad zdrojem mieszkał’; od nazwy miejscowej Zdroje w powiecie płockim, Zdroiki w powiecie rypińskim itp.

Zebzda - od bździć, bździć ‘pierdzieć, zanieczyszczać powietrze’.

Zeigengagen - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy wsi Ziegenhagen (w Saksonii, Hesji i na Pomorzu Zachodnim), ta od Ziege ‘koza’ i Hag ‘ogrodzenie’, też ‘ogrodzone pole’, ‘pastwislko’, ‘żywopłot’.

Zejda - od niemieckiego Sei da! ‘Bądź! Pozostań tam’; może też od od nazw miejscowych Sayda w obwodzie Chemnitz w pobliżu gór Rudawy i Seyda w powiecie Jessen w obwodzie Cottbus; może też od słowiańskiego imienia Zavid.

Zelc - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego kaszubskiego rzeczownika zylc, zylca, oznaczającego ‘galaretę, zimne nóżki’.

Zelcer - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego kaszubskiego rzeczownika zylc, zylca, oznaczającego ‘galaretę, zimne nóżki’.

Zelcz - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego kaszubskiego rzeczownika zylc, zylca, oznaczającego ‘galaretę, zimne nóżki’.

Zelczer - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego kaszubskiego rzeczownika zylc, zylca, oznaczającego ‘galaretę, zimne nóżki’.

Zelin - od zdrobnień staropolskich i staro pomorskich imion dwuczłonowych z rdzeniem żeli-, np. Żelin, Żelek, od prasłowiańskiego czasownika żełati ‘pragnąć’, od rosyjskiego żełat’ ‘pragnąć’.

Zelin - od nazwy miejscowej Selin na Pomorzu Środkowym.

Zeliszak - od zdrobnień staropolskich i staro pomorskich imion dwuczłonowych z rdzeniem żeli-, np. Żelin, Żelek, od prasłowiańskiego czasownika żełati ‘pragnąć’, od rosyjskiego żełat’ ‘pragnąć’.

Zeliszek - od zdrobnień staropolskich i staro pomorskich imion dwuczłonowych z rdzeniem żeli-, np. Żelin, Żelek, od prasłowiańskiego czasownika żełati ‘pragnąć’, od rosyjskiego żełat’ ‘pragnąć’.

Zelk - od zdrobnień staropolskich i staro pomorskich imion dwuczłonowych z rdzeniem żeli-, np. Żelin, Żelek, od prasłowiańskiego czasownika żełati ‘pragnąć’, od rosyjskiego żełat’ ‘pragnąć’.

Zelka - od zdrobnień staropolskich i staro pomorskich imion dwuczłonowych z rdzeniem żeli-, np. Żelin, Żelek, od prasłowiańskiego czasownika żełati ‘pragnąć’, od rosyjskiego żełat’ ‘pragnąć’.

Zelke - od zdrobnień staropolskich i staro pomorskich imion dwuczłonowych z rdzeniem żeli-, np. Żelin, Żelek, od prasłowiańskiego czasownika żełati ‘pragnąć’, od rosyjskiego żełat’ ‘pragnąć’.

Zelkowicz - od zdrobnień staropolskich i staro pomorskich imion dwuczłonowych z rdzeniem żeli-, np. Żelin, Żelek, od prasłowiańskiego czasownika żełati ‘pragnąć’, od rosyjskiego żełat’ ‘pragnąć’.

Zelkowski - od zdrobnień staropolskich i staro pomorskich imion dwuczłonowych z rdzeniem żeli-, np. Żelin, Żelek, od prasłowiańskiego czasownika żełati ‘pragnąć’, od rosyjskiego żełat’ ‘pragnąć’.

Zell - od zdrobnień staropolskich i staro pomorskich imion dwuczłonowych z rdzeniem żeli-, np. Żelin, Żelek, od prasłowiańskiego czasownika żełati ‘pragnąć’, od rosyjskiego żełat’ ‘pragnąć’.

Zella - od zdrobnień staropolskich i staro pomorskich imion dwuczłonowych z rdzeniem żeli-, np. Żelin, Żelek, od prasłowiańskiego czasownika żełati ‘pragnąć’, od rosyjskiego żełat’ ‘pragnąć’.

Zellek - od zdrobnień staropolskich i staro pomorskich imion dwuczłonowych z rdzeniem żeli-, np. Żelin, Żelek, od prasłowiańskiego czasownika żełati ‘pragnąć’, od rosyjskiego żełat’ ‘pragnąć’.

Zels - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego kaszubskiego rzeczownika zylc, zylca, oznaczającego ‘galaretę, zimne nóżki’.

Zelsławski - od zdrobnień staropolskich i staro pomorskich imion dwuczłonowych z rdzeniem żeli-, np. Żelin, Żelek, od prasłowiańskiego czasownika żełati ‘pragnąć’, od rosyjskiego żełat’ ‘pragnąć’.

Zeltzer - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego kaszubskiego rzeczownika zylc, zylca, oznaczającego ‘galaretę, zimne nóżki’.

Zemka - od zniemczonej postaci imienia staropolskiego Siemek, pochodnego od słowiańskich imion z członem siemi-, siemio-; od prasłowiańskiego siem? ‘osoba’, portem ‘rodzina’.

Zemke - od zniemczonej postaci imienia staropolskiego Siemek, pochodnego od słowiańskich imion z członem siemi-, siemio-; od prasłowiańskiego siem? ‘osoba’, portem ‘rodzina’.

Zemko - od zniemczonej postaci imienia staropolskiego Siemek, pochodnego od słowiańskich imion z członem siemi-, siemio-; od prasłowiańskiego siem? ‘osoba’, portem ‘rodzina’.

Zeplin - od nazwy miejscowej Zepelin w Maklemburgii.

Ziebro - od żebro ‘nazwa części ciała, kości’.

Ziegardt - od niemieckiego Ziege ‘koza’.

Ziegart - od niemieckiego Ziege ‘koza’.

Ziegenhagen - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy wsi Ziegenhagen (w Saksonii, Hesji i na Pomorzu Zachodnim), ta od Ziege ‘koza’ i Hag ‘ogrodzenie’, też ‘ogrodzone pole’, ‘pastwislko’, ‘żywopłot’.

Ziegert - od niemieckiego Ziege ‘koza’.

Ziegiert - od niemieckiego Ziege ‘koza’.

Zieleński - od licznych nazw miejscowych z rdzieniem Zielin-, Zielen-, typu Zieleniec, gmina Syców, województwo kaliskie, gmina Swarzędz pod Poznaniem, Zielenice gmina Radziemice, województwo krakowskie, Zieleniec gmina głowaczów, województwo radomskie, gmina Sadowne, województwo siedleckie, Zielina, gmina Strzelczyki, województwo opolskie, Zielińce, Zieleńce na kresach południowo-wschodnich.

Zielinski - od licznych nazw miejscowych z rdzieniem Zielin-, Zielen-, typu Zieleniec, gmina Syców, województwo kaliskie, gmina Swarzędz pod Poznaniem, Zielenice gmina Radziemice, województwo krakowskie, Zieleniec gmina głowaczów, województwo radomskie, gmina Sadowne, województwo siedleckie, Zielina, gmina Strzelczyki, województwo opolskie, Zielińce, Zieleńce na kresach południowo-wschodnich.

Zieliński - od licznych nazw miejscowych z rdzieniem Zielin-, Zielen-, typu Zieleniec, gmina Syców, województwo kaliskie, gmina Swarzędz pod Poznaniem, Zielenice gmina Radziemice, województwo krakowskie, Zieleniec gmina głowaczów, województwo radomskie, gmina Sadowne, województwo siedleckie, Zielina, gmina Strzelczyki, województwo opolskie, Zielińce, Zieleńce na kresach południowo-wschodnich.

Zielke - od zniemczonych form polskiego i kaszubskiego imienia Sułek, pochodzącego od staropolskich imion dwuczłonowych z rdzeniem Suli-, np. Sulisław, Sulimir.

Zielkie - od zniemczonych form polskiego i kaszubskiego imienia Sułek, pochodzącego od staropolskich imion dwuczłonowych z rdzeniem Suli-, np. Sulisław, Sulimir.

Zielonka - od wyrazu pospolitego zielonka ‘gatunek grzyba, zwanego inaczej gąską’.

Zielonke - od zniemczonych form polskiego i kaszubskiego imienia Sułek, pochodzącego od staropolskich imion dwuczłonowych z rdzeniem Suli-, np. Sulisław, Sulimir.

Zielonko - od zniemczonych form polskiego i kaszubskiego imienia Sułek, pochodzącego od staropolskich imion dwuczłonowych z rdzeniem Suli-, np. Sulisław, Sulimir.

Zielonkowski - od zniemczonych form polskiego i kaszubskiego imienia Sułek, pochodzącego od staropolskich imion dwuczłonowych z rdzeniem Suli-, np. Sulisław, Sulimir.

Zielony - od zniemczonych form polskiego i kaszubskiego imienia Sułek, pochodzącego od staropolskich imion dwuczłonowych z rdzeniem Suli-, np. Sulisław, Sulimir; od zielony.

Zieloński - od zniemczonych form polskiego i kaszubskiego imienia Sułek, pochodzącego od staropolskich imion dwuczłonowych z rdzeniem Suli-, np. Sulisław, Sulimir.

Zielowski - od nazwy miejscowej Silowe, Sylow, Sylowe, dziś Zielow w powiecie Waren w Maklemburgii lub od sielawa ‘gatunek ryby’.

Zieman - od zniemczonych form polskiego i kaszubskiego imienia Sułek, pochodzącego od staropolskich imion dwuczłonowych z rdzeniem Suli-, np. Sulisław, Sulimir.

Ziemann - od zniemczonych form polskiego i kaszubskiego imienia Sułek, pochodzącego od staropolskich imion dwuczłonowych z rdzeniem Suli-, np. Sulisław, Sulimir.

Ziemian - od zniemczonych form polskiego i kaszubskiego imienia Sułek, pochodzącego od staropolskich imion dwuczłonowych z rdzeniem Suli-, np. Sulisław, Sulimir.

Ziemianin - od zniemczonych form polskiego i kaszubskiego imienia Sułek, pochodzącego od staropolskich imion dwuczłonowych z rdzeniem Suli-, np. Sulisław, Sulimir.

Ziep - od imienia Cyprian.

Zier - od notowanego przez Słowińców wyrazu cyra ‘brudna, leniwa dziewczyna’, też ‘przezwisko chuderlawej szkapy’, wreszcie ‘koń’.

Ziera - od notowanego przez Słowińców wyrazu cyra ‘brudna, leniwa dziewczyna’, też ‘przezwisko chuderlawej szkapy’, wreszcie ‘koń’.

Zierke - od notowanego przez Słowińców wyrazu cyra ‘brudna, leniwa dziewczyna’, też ‘przezwisko chuderlawej szkapy’, wreszcie ‘koń’.

Zima - od rzeczownika pospolitego zima.

Zimach - od rzeczownika pospolitego zima.

Zimacki - od rzeczownika pospolitego zima.

Zimak - od rzeczownika pospolitego zima.

Zimakiewicz - od rzeczownika pospolitego zima.

Ziman - od zniemczonych form polskiego i kaszubskiego imienia Sułek, pochodzącego od staropolskich imion dwuczłonowych z rdzeniem Suli-, np. Sulisław, Sulimir.

Zimniak - od przymiotnika zimny.

Zimnik - od przymiotnika zimny.

Zimnioch - od przymiotnika zimny.

Zimnoch - od przymiotnika zimny.

Zimny - od przymiotnika zimny.

Ziobro - od żebro ‘nazwa części ciała, kości’.

Ziper - od imienia Cyprian.

Zipper - od imienia Cyprian.

Zira - od notowanego przez Słowińców wyrazu cyra ‘brudna, leniwa dziewczyna’, też ‘przezwisko chuderlawej szkapy’, wreszcie ‘koń’.

Zirra - od notowanego przez Słowińców wyrazu cyra ‘brudna, leniwa dziewczyna’, też ‘przezwisko chuderlawej szkapy’, wreszcie ‘koń’.

Zitermann - od średnio-dolno-niemieckiego sűter ‘krawiec’ lub od łacińskiego sutor ‘szewc’.

Zlosz - od przymiotnika zły.

Złoch - od przymiotnika zły.

Złochowski - od przymiotnika zły.

Złoski - od przymiotnika zły.

Zmud - od czasownika mudzić ‘wahać się, zwlekać’, z kaszubskiego mudzëc ‘tracić, mitrężyć czas’, od rzeczownika żmuda, zmuda ‘strata czasu’, zmudnik ‘nudziarz, maruda’.

Zmuda - od czasownika mudzić ‘wahać się, zwlekać’, z kaszubskiego mudzëc ‘tracić, mitrężyć czas’, od rzeczownika żmuda, zmuda ‘strata czasu’, zmudnik ‘nudziarz, maruda’.

Znajda - w grupie nazwisk pochodzących od najda, najduch, hajduk, znajda ‘dziecko znalezione’, a więc ‘porzucene przez matkę (rodziców)’.

Znajdecki - w grupie nazwisk pochodzących od najda, najduch, hajduk, znajda ‘dziecko znalezione’, a więc ‘porzucene przez matkę (rodziców)’.

Znajdek - w grupie nazwisk pochodzących od najda, najduch, hajduk, znajda ‘dziecko znalezione’, a więc ‘porzucene przez matkę (rodziców)’.

Znajder - w grupie nazwisk pochodzących od najda, najduch, hajduk, znajda ‘dziecko znalezione’, a więc ‘porzucene przez matkę (rodziców)’.

Znajdowicz - w grupie nazwisk pochodzących od najda, najduch, hajduk, znajda ‘dziecko znalezione’, a więc ‘porzucene przez matkę (rodziców)’.

Znajdowski - w grupie nazwisk pochodzących od najda, najduch, hajduk, znajda ‘dziecko znalezione’, a więc ‘porzucene przez matkę (rodziców)’.

Znajduk - w grupie nazwisk pochodzących od najda, najduch, hajduk, znajda ‘dziecko znalezione’, a więc ‘porzucene przez matkę (rodziców)’.

Znajdziński - w grupie nazwisk pochodzących od najda, najduch, hajduk, znajda ‘dziecko znalezione’, a więc ‘porzucene przez matkę (rodziców)’.

Zobek - od zub, zób o wielorakim znaczeniu, od wschodniosłowiańskiego zub ‘ząb’ albo od niemieckiego Zube ‘potoczek, strumień’.

Zobel - od zub, zób o wielorakim znaczeniu, od wschodniosłowiańskiego zub ‘ząb’ albo od niemieckiego Zube ‘potoczek, strumień’.

Zobel - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego soból, po niemiecku Zobel, w zapisie niemieckim i spolszczonym Cobel.

Zobelak - w grupie nazwisk pochodzących od rzeczownika pospolitego soból, po niemiecku Zobel, w zapisie niemieckim i spolszczonym Cobel.

Zop - od zub, zób o wielorakim znaczeniu, od wschodniosłowiańskiego zub ‘ząb’ albo od niemieckiego Zube ‘potoczek, strumień’.

Zopa - od zub, zób o wielorakim znaczeniu, od wschodniosłowiańskiego zub ‘ząb’ albo od niemieckiego Zube ‘potoczek, strumień’.

Zub - od zub, zób o wielorakim znaczeniu, od wschodniosłowiańskiego zub ‘ząb’ albo od niemieckiego Zube ‘potoczek, strumień’.

Zuba - od zub, zób o wielorakim znaczeniu, od wschodniosłowiańskiego zub ‘ząb’ albo od niemieckiego Zube ‘potoczek, strumień’.

Zubacz - od zub, zób o wielorakim znaczeniu, od wschodniosłowiańskiego zub ‘ząb’ albo od niemieckiego Zube ‘potoczek, strumień’.

Zubaczek - od zub, zób o wielorakim znaczeniu, od wschodniosłowiańskiego zub ‘ząb’ albo od niemieckiego Zube ‘potoczek, strumień’.

Zubaczewski - od zub, zób o wielorakim znaczeniu, od wschodniosłowiańskiego zub ‘ząb’ albo od niemieckiego Zube ‘potoczek, strumień’.

Zubaczyk - od zub, zób o wielorakim znaczeniu, od wschodniosłowiańskiego zub ‘ząb’ albo od niemieckiego Zube ‘potoczek, strumień’.

Zubal - od zub, zób o wielorakim znaczeniu, od wschodniosłowiańskiego zub ‘ząb’ albo od niemieckiego Zube ‘potoczek, strumień’.

Zubala - od zub, zób o wielorakim znaczeniu, od wschodniosłowiańskiego zub ‘ząb’ albo od niemieckiego Zube ‘potoczek, strumień’.

Zube - od zub, zób o wielorakim znaczeniu, od wschodniosłowiańskiego zub ‘ząb’ albo od niemieckiego Zube ‘potoczek, strumień’.

Zubek - od zub, zób o wielorakim znaczeniu, od wschodniosłowiańskiego zub ‘ząb’ albo od niemieckiego Zube ‘potoczek, strumień’.

Zubel - od zub, zób o wielorakim znaczeniu, od wschodniosłowiańskiego zub ‘ząb’ albo od niemieckiego Zube ‘potoczek, strumień’.

Zubiak - od zub, zób o wielorakim znaczeniu, od wschodniosłowiańskiego zub ‘ząb’ albo od niemieckiego Zube ‘potoczek, strumień’.

Zubich - od zub, zób o wielorakim znaczeniu, od wschodniosłowiańskiego zub ‘ząb’ albo od niemieckiego Zube ‘potoczek, strumień’.

Zubicz - od zub, zób o wielorakim znaczeniu, od wschodniosłowiańskiego zub ‘ząb’ albo od niemieckiego Zube ‘potoczek, strumień’.

Zubiel - od zub, zób o wielorakim znaczeniu, od wschodniosłowiańskiego zub ‘ząb’ albo od niemieckiego Zube ‘potoczek, strumień’.

Zubień - od zub, zób o wielorakim znaczeniu, od wschodniosłowiańskiego zub ‘ząb’ albo od niemieckiego Zube ‘potoczek, strumień’.

Zubik - od zub, zób o wielorakim znaczeniu, od wschodniosłowiańskiego zub ‘ząb’ albo od niemieckiego Zube ‘potoczek, strumień’.

Zubko - od zub, zób o wielorakim znaczeniu, od wschodniosłowiańskiego zub ‘ząb’ albo od niemieckiego Zube ‘potoczek, strumień’.

Zubok - od zub, zób o wielorakim znaczeniu, od wschodniosłowiańskiego zub ‘ząb’ albo od niemieckiego Zube ‘potoczek, strumień’.

Zubor - od zub, zób o wielorakim znaczeniu, od wschodniosłowiańskiego zub ‘ząb’ albo od niemieckiego Zube ‘potoczek, strumień’.

Zulewski - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy miejscowej Sulewo, dziś Sueljewo w gminie Brodnica, województwo poznańskie i gmina lipno, województwo leszczyńskie, Sulewo-Kownaty Prusy, gminz Wąsocz, województwo łomżyńskie.

Zup - od czasownika czupać, ciupać, cupać ‘przyczaić się, schylić się’, od cupać ‘dybać na kogoś, śledzić kogoś’, od cupnąć ‘kucnąć, przyczaić się’.

Zupa - od czasownika czupać, ciupać, cupać ‘przyczaić się, schylić się’, od cupać ‘dybać na kogoś, śledzić kogoś’, od cupnąć ‘kucnąć, przyczaić się’.

Zuppa - od czasownika czupać, ciupać, cupać ‘przyczaić się, schylić się’, od cupać ‘dybać na kogoś, śledzić kogoś’, od cupnąć ‘kucnąć, przyczaić się’.

Zwara - od staropolskiego rzeczownika zwara, zwarka ‘gotowanie, warzenie’.

Zwaroń - od staropolskiego rzeczownika zwara, zwarka ‘gotowanie, warzenie’.

Zwarowski - od staropolskiego rzeczownika zwara, zwarka ‘gotowanie, warzenie’.

Zwarra - od staropolskiego rzeczownika zwara, zwarka ‘gotowanie, warzenie’.

Zwilich - od drelich ‘nazwa tkaniny’, to ze staro-górno-niemieckiego drilich, od łacińskiego trilix, trilicis ‘utkany z trzech splotów nici, potrójny’, z I członem tres ‘trzy’.

Zydowicz - od nazwy wsi Żydowo, zniemczonej do postaci Sydow w powiecie sławieńskim.

Zygert - od niemieckiego Ziege ‘koza’.

Zygiert - od niemieckiego Ziege ‘koza’.

Zylc - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego kaszubskiego rzeczownika zylc, zylca, oznaczającego ‘galaretę, zimne nóżki’.

Zymek - od zniemczonej postaci imienia staropolskiego Siemek, pochodnego od słowiańskich imion z członem siemi-, siemio-; od prasłowiańskiego siem? ‘osoba’, portem ‘rodzina’.

Zymka - od zniemczonej postaci imienia staropolskiego Siemek, pochodnego od słowiańskich imion z członem siemi-, siemio-; od prasłowiańskiego siem? ‘osoba’, portem ‘rodzina’.

Zymkowski - od zniemczonej postaci imienia staropolskiego Siemek, pochodnego od słowiańskich imion z członem siemi-, siemio-; od prasłowiańskiego siem? ‘osoba’, portem ‘rodzina’.

Zyper - od imienia Cyprian.

Zypper - od imienia Cyprian.

Zyr - od notowanego przez Słowińców wyrazu cyra ‘brudna, leniwa dziewczyna’, też ‘przezwisko chuderlawej szkapy’, wreszcie ‘koń’.

Zyra - od notowanego przez Słowińców wyrazu cyra ‘brudna, leniwa dziewczyna’, też ‘przezwisko chuderlawej szkapy’, wreszcie ‘koń’.

Zysdorf - od niemieckiego süss ‘słodki’.

Zysek - od niemieckiego süss ‘słodki’.

Zyser - od niemieckiego süss ‘słodki’.

Zysser - od niemieckiego süss ‘słodki’.

Żaczek - od rzeczownika pospolitego żak ‘student; rodzaj sieci’.

Żak - od rzeczownika pospolitego żak ‘student; rodzaj sieci’.

Żakiewicz - od rzeczownika pospolitego żak ‘student; rodzaj sieci’.

Żakowski - od rzeczownika pospolitego żak ‘student; rodzaj sieci’.

Żebro - od żebro ‘nazwa części ciała, kości’.

Żebrowski - od żebro ‘nazwa części ciała, kości’.

Żelewski - od nazwy wsi szlacheckiej Zelewo, Żelewo w parafii Góra po Wejherowem.

Żelich - od zdrobnień staropolskich i staro pomorskich imion dwuczłonowych z rdzeniem żeli-, np. Żelin, Żelek, od prasłowiańskiego czasownika żełati ‘pragnąć’, od rosyjskiego żełat’ ‘pragnąć’.

Żelichowicz - od zdrobnień staropolskich i staro pomorskich imion dwuczłonowych z rdzeniem żeli-, np. Żelin, Żelek, od prasłowiańskiego czasownika żełati ‘pragnąć’, od rosyjskiego żełat’ ‘pragnąć’.

Żelik - od zdrobnień staropolskich i staro pomorskich imion dwuczłonowych z rdzeniem żeli-, np. Żelin, Żelek, od prasłowiańskiego czasownika żełati ‘pragnąć’, od rosyjskiego żełat’ ‘pragnąć’.

Żeszot - od rzeczownika pospolitego rzeszoto ‘sito z wielkimi dziurami’.

Żeszota - od rzeczownika pospolitego rzeszoto ‘sito z wielkimi dziurami’.

Żeszotek - od rzeczownika pospolitego rzeszoto ‘sito z wielkimi dziurami’.

Żeszotka - od rzeczownika pospolitego rzeszoto ‘sito z wielkimi dziurami’.

Żeszotowski - od rzeczownika pospolitego rzeszoto ‘sito z wielkimi dziurami’.

Żeszut - od rzeczownika pospolitego rzeszoto ‘sito z wielkimi dziurami’.

Żeszutek - od rzeczownika pospolitego rzeszoto ‘sito z wielkimi dziurami’.

Żmuda - od czasownika mudzić ‘wahać się, zwlekać’, z kaszubskiego mudzëc ‘tracić, mitrężyć czas’, od rzeczownika żmuda, zmuda ‘strata czasu’, zmudnik ‘nudziarz, maruda’.

Żóraw - od żóraw, żuraw ‘nazwa ptaka’.

Żórawski - od żóraw, żuraw ‘nazwa ptaka’ lub od nazw miejscowych Żóraw, Żórawin, Żórawiec.

Żur - od rzeczownika pospolitego żur ‘zupa na zakwasie’.

Żuraw - od żóraw, żuraw ‘nazwa ptaka’.

Żurawski - od żóraw, żuraw ‘nazwa ptaka’ lub od nazw miejscowych Żóraw, Żórawin, Żórawiec.

Żure - od rzeczownika pospolitego żur ‘zupa na zakwasie’.

Żurek - od rzeczownika pospolitego żur ‘zupa na zakwasie’.

Żurka - od rzeczownika pospolitego żur ‘zupa na zakwasie’.

Żurke - od rzeczownika pospolitego żur ‘zupa na zakwasie’.

Żurko - od rzeczownika pospolitego żur ‘zupa na zakwasie’.

Żyd - od nazwy etnicznej Żyd lub od nazwy wyznaniowej żyd ‘wyznawca judaizmu’.

Żydowicz - od nazwy etnicznej Żyd lub od nazwy wyznaniowej żyd ‘wyznawca judaizmu’.

Żydowiec - od nazwy miejscowej Żydowo w gminie Lubraniec w województwie włocławskim.

Żydowo - od nazwy wsi Żydowo, zniemczonej do postaci Sydow w powiecie sławieńskim.

Żydowo - od nazwy miejscowej Żydowo w gminie Lubraniec w województwie włocławskim.

Żydowski - od nazwy miejscowej Żydowo w gminie Lubraniec w województwie włocławskim.

Żynda - od niemieckiego rzeczownika Sund ‘cieśnina morska’ albo od przymiotnika sund ‘zdrów, cały, nieokaleczony’.

Żynde - od niemieckiego rzeczownika Sund ‘cieśnina morska’ albo od przymiotnika sund ‘zdrów, cały, nieokaleczony’.

Żyndel - od niemieckiego rzeczownika Sund ‘cieśnina morska’ albo od przymiotnika sund ‘zdrów, cały, nieokaleczony’.

Żyndol - od niemieckiego rzeczownika Sund ‘cieśnina morska’ albo od przymiotnika sund ‘zdrów, cały, nieokaleczony’.

Żyndowicz - od niemieckiego rzeczownika Sund ‘cieśnina morska’ albo od przymiotnika sund ‘zdrów, cały, nieokaleczony’.

Żyndul - od niemieckiego rzeczownika Sund ‘cieśnina morska’ albo od przymiotnika sund ‘zdrów, cały, nieokaleczony’.

Żyra - od notowanego przez Słowińców wyrazu cyra ‘brudna, leniwa dziewczyna’, też ‘przezwisko chuderlawej szkapy’, wreszcie ‘koń’.

Żyszka - od imion typu Żyrosław, Żygmunt.

Żyszkiewicz - od imion typu Żyrosław, Żygmunt.

Żyszko - od imion typu Żyrosław, Żygmunt.

Żyszkowicz - od imion typu Żyrosław, Żygmunt.

Żyszkowski - od imion typu Żyrosław, Żygmunt.

Żytawa - od nazwy powiatowego miasta Zittau w obwodzie Drezno w Niemczech, położonego nad granicami Niemiec, Polski i Czech. Nazwa jego pochodzi od łużyckiej formy Zitava ‘miejsce obsiane żytem’. Nazwa miejscowości wymawiana była historycznie Cytawa.

Żytna - od żyto, żytni.

Żytny - od żyto, żytni.

Żyto - od żyto, żytni.