Nazwiska na literę Sn - Sr

Snacha - od gwarowego snach, w związku wyrazowym: kupujcie łachy, snachy.

Snachowski - od gwarowego snach, w związku wyrazowym: kupujcie łachy, snachy.

Snada - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy snad-, por. dawne snadź ‘zapewne; zaraz, w tej chwili’, snadki ‘miałki, płytko, snadny ‘łatwy’, snadzić ‘ćwiczyć’.

Snadek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy snad-, por. dawne snadź ‘zapewne; zaraz, w tej chwili’, snadki ‘miałki, płytko, snadny ‘łatwy’, snadzić ‘ćwiczyć’.

Snadna - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy snad-, por. dawne snadź ‘zapewne; zaraz, w tej chwili’, snadki ‘miałki, płytko, snadny ‘łatwy’, snadzić ‘ćwiczyć’.

Snadny - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy snad-, por. dawne snadź ‘zapewne; zaraz, w tej chwili’, snadki ‘miałki, płytko, snadny ‘łatwy’, snadzić ‘ćwiczyć’.

Snaga - od snaga ‘czystość’, snażyć ‘czyścić się’, snażyć się ‘starać się’.

Snagalski - od snaga ‘czystość’, snażyć ‘czyścić się’, snażyć się ‘starać się’.

Snaglewski - od snaga ‘czystość’, snażyć ‘czyścić się’, snażyć się ‘starać się’.

Snajczuk - od znać ‘mieć pewien zasób wiedzy; umieć coś’, dawniej ‘wiedziec coś’, też znajomy, znany.

Snajdar - od niemieckiego apelatywu Schneider, średnio-wysoko-niemieckiego schnider ‘krawiec’ i od nazwy osobowej Schneider.

Snajdrzik - od niemieckiego apelatywu Schneider, średnio-wysoko-niemieckiego schnider ‘krawiec’ i od nazwy osobowej Schneider.

Snajek - od znać ‘mieć pewien zasób wiedzy; umieć coś’, dawniej ‘wiedziec coś’, też znajomy, znany.

Snala - od gwarowego sznal ‘nożyk garncarski’.

Snap - od sznapa, sznapka ‘wódka, gorzałka’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schnapp.

Snapka - od sznapa, sznapka ‘wódka, gorzałka’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schnapp.

Snapko - od sznapa, sznapka ‘wódka, gorzałka’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schnapp.

Snay - od znać ‘mieć pewien zasób wiedzy; umieć coś’, dawniej ‘wiedziec coś’, też znajomy, znany.

Snaza - od snaga ‘czystość’, snażyć ‘czyścić się’, snażyć się ‘starać się’.

Snazyk - od snaga ‘czystość’, snażyć ‘czyścić się’, snażyć się ‘starać się’.

Snażyk - od snaga ‘czystość’, snażyć ‘czyścić się’, snażyć się ‘starać się’.

Sneider - od niemieckiego apelatywu Schneider, średnio-wysoko-niemieckiego schnider ‘krawiec’ i od nazwy osobowej Schneider.

Sneja - od znać ‘mieć pewien zasób wiedzy; umieć coś’, dawniej ‘wiedziec coś’, też znajomy, znany.

Snek - od niemieckiej nazwy osobowej Schneck, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego snecke ‘ślimak’.

Sneka - od niemieckiej nazwy osobowej Schneck, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego snecke ‘ślimak’.

Snekoń - od niemieckiej nazwy osobowej Schneck, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego snecke ‘ślimak’.

Snel - od niemieckiej nazwy osobowej Schnell, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego snel ‘szybki, mocny; dzielny’.

Snela - od niemieckiej nazwy osobowej Schnell, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego snel ‘szybki, mocny; dzielny’.

Snelawski - od niemieckiej nazwy osobowej Schnell, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego snel ‘szybki, mocny; dzielny’.

Snelewski - od niemieckiej nazwy osobowej Schnell, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego snel ‘szybki, mocny; dzielny’.

Sneliński - od niemieckiej nazwy osobowej Schnell, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego snel ‘szybki, mocny; dzielny’.

Snella - od niemieckiej nazwy osobowej Schnell, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego snel ‘szybki, mocny; dzielny’.

Snelowski - od niemieckiej nazwy osobowej Schnell, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego snel ‘szybki, mocny; dzielny’.

Sniada - od śniady ‘mający ciemną cerę’.

Sniadach - od śniady ‘mający ciemną cerę’.

Sniadak - od śniady ‘mający ciemną cerę’.

Sniadala - od dawnego śniadać ‘jeść śniadanie’, od prasłowiańskiego sněda ‘jedzenie’, od śniedny ‘jadalny’.

Sniadała - od dawnego śniadać ‘jeść śniadanie’, od prasłowiańskiego sněda ‘jedzenie’, od śniedny ‘jadalny’.

Sniadek - od śniady ‘mający ciemną cerę’.

Sniadewicz - od śniady ‘mający ciemną cerę’.

Sniadkowski - od nazwy miejscowej Śniadków (siedleckie, gmina Sobienie-Jeziory; radomskie, gmina Orońsko).

Sniadoch - od śniady ‘mający ciemną cerę’.

Sniady - od śniady ‘mający ciemną cerę’.

Sniak - od siny ‘niebieskofioletowy’, też od imienia wschodniosłowiańskiego Sinia (Siemion).

Sniarkowski - od staropolskiego śmiara ‘uległość, pokora, cierpliwość’, od dawnego śmierzyć ‘poskramiać, tłumić’.

Sniarowski - od staropolskiego śmiara ‘uległość, pokora, cierpliwość’, od dawnego śmierzyć ‘poskramiać, tłumić’.

Sniatacz - od dawnego śniat ‘pień krzewu, drzewa’.

Sniatała - od dawnego śniat ‘pień krzewu, drzewa’.

Sniatecki - od nazwy miejscowej Śniatycze (zamojskie, gmina Komorów-Osada).

Sniatek - od dawnego śniat ‘pień krzewu, drzewa’.

Sniateńczuk - od dawnego śniat ‘pień krzewu, drzewa’.

Sniatkowski - od nazwy miejscowej Śniadków (siedleckie, gmina Sobienie-Jeziory; radomskie, gmina Orońsko).

Sniatowski - od nazwy miejscowej Śniatowa (łódzkie, gmina Parzęczew).

Sniatyński - od nazwy miejscowej Śniatyń (KrW).

Sniaz - od gwarowego snażyć ‘czyścić, chędożyć’.

Snica - od śnica ‘jeden z dwóch drążków w przedniej części wozu, stanowiących osadę dyszla’.

Snichta - od śmiech.

Snichur - od śmiech.

Snida - od dawnego śniadać ‘jeść śniadanie’, od prasłowiańskiego sněda ‘jedzenie’, od śniedny ‘jadalny’.

Snidaj - od dawnego śniadać ‘jeść śniadanie’, od prasłowiańskiego sněda ‘jedzenie’, od śniedny ‘jadalny’.

Snidak - od dawnego śniadać ‘jeść śniadanie’, od prasłowiańskiego sněda ‘jedzenie’, od śniedny ‘jadalny’.

Snidek - od dawnego śniadać ‘jeść śniadanie’, od prasłowiańskiego sněda ‘jedzenie’, od śniedny ‘jadalny’.

Snidkowski - od dawnego śniadać ‘jeść śniadanie’, od prasłowiańskiego sněda ‘jedzenie’, od śniedny ‘jadalny’.

Snidowicz - od dawnego śniadać ‘jeść śniadanie’, od prasłowiańskiego sněda ‘jedzenie’, od śniedny ‘jadalny’.

Sniec - od śnieć, śniedź ‘grzyb wywołujący chorobę zbóż’, też od śniedź ‘nalot na metalach, patyna’.

Sniech - od śmiech.

Sniecha - od śmiech.

Sniechota - od śmiech.

Sniechowski - od śmiech.

Sniechórski - od śmiech.

Sniechur - od śmiech.

Sniecikowski - od śnieć, śniedź ‘grzyb wywołujący chorobę zbóż’, też od śniedź ‘nalot na metalach, patyna’.

Snieciński - od śnieć, śniedź ‘grzyb wywołujący chorobę zbóż’, też od śniedź ‘nalot na metalach, patyna’.

Snieć - od śnieć, śniedź ‘grzyb wywołujący chorobę zbóż’, też od śniedź ‘nalot na metalach, patyna’.

Snieda - od dawnego śniadać ‘jeść śniadanie’, od prasłowiańskiego sněda ‘jedzenie’, od śniedny ‘jadalny’.

Sniedz - od dawnego śniadać ‘jeść śniadanie’, od prasłowiańskiego sněda ‘jedzenie’, od śniedny ‘jadalny’.

Sniedz - od śnieć, śniedź ‘grzyb wywołujący chorobę zbóż’, też od śniedź ‘nalot na metalach, patyna’.

Sniedziewski - od śnieć, śniedź ‘grzyb wywołujący chorobę zbóż’, też od śniedź ‘nalot na metalach, patyna’.

Sniedź - od śnieć, śniedź ‘grzyb wywołujący chorobę zbóż’, też od śniedź ‘nalot na metalach, patyna’.

Snieg - od śnieg ‘zimowy opad atmosferyczny’.

Sniega - od śnieg ‘zimowy opad atmosferyczny’.

Sniegocki - od nazwy miejscowej Śniegocin (plockie, gmina Radzanowo).

Sniegon - od śnieg ‘zimowy opad atmosferyczny’.

Sniegoń - od śnieg ‘zimowy opad atmosferyczny’.

Sniegowicz - od śnieg ‘zimowy opad atmosferyczny’.

Sniegowski - od śnieg ‘zimowy opad atmosferyczny’.

Sniególski - od śnieg ‘zimowy opad atmosferyczny’.

Sniegóła - od śnieg ‘zimowy opad atmosferyczny’.

Sniegółka - od śnieg ‘zimowy opad atmosferyczny’.

Sniegów - od śnieg ‘zimowy opad atmosferyczny’.

Sniegucki - od nazwy miejscowej Śniegocin (plockie, gmina Radzanowo).

Sniegula - od śnieg ‘zimowy opad atmosferyczny’.

Sniegulski - od śnieg ‘zimowy opad atmosferyczny’.

Snieguła - od śnieg ‘zimowy opad atmosferyczny’.

Snieja - od staropolskiego śmiejać się ‘ śmiać się’.

Snierski - od staropolskiego śmiara ‘uległość, pokora, cierpliwość’, od dawnego śmierzyć ‘poskramiać, tłumić’.

Snierzek - od staropolskiego śmiara ‘uległość, pokora, cierpliwość’, od dawnego śmierzyć ‘poskramiać, tłumić’.

Snierzyk - od staropolskiego śmiara ‘uległość, pokora, cierpliwość’, od dawnego śmierzyć ‘poskramiać, tłumić’.

Snierzyński - od nazwy miejscowej Śnieżna (KrW).

Snieszek - od śmiech.

Snieszka - od śmiech.

Snieszko - od śmiech.

Snietek - od dawnego śniat ‘pień krzewu, drzewa’.

Snietka - od dawnego śniat ‘pień krzewu, drzewa’.

Snietura - od dawnego śniat ‘pień krzewu, drzewa’.

Sniezek - od śnieg ‘zimowy opad atmosferyczny’.

Sniezewski - od śnieg ‘zimowy opad atmosferyczny’.

Sniezko - od śnieg ‘zimowy opad atmosferyczny’.

Snieżak - od śnieg ‘zimowy opad atmosferyczny’.

Snieżakowski - od śnieg ‘zimowy opad atmosferyczny’.

Snieżawski - od śnieg ‘zimowy opad atmosferyczny’.

Snieżek - od śnieg ‘zimowy opad atmosferyczny’.

Snieżewski - od śnieg ‘zimowy opad atmosferyczny’.

Snieżko - od śnieg ‘zimowy opad atmosferyczny’.

Snieżna - od śnieg ‘zimowy opad atmosferyczny’.

Snieżny - od śnieg ‘zimowy opad atmosferyczny’.

Snieżycki - od śnieg ‘zimowy opad atmosferyczny’.

Snieżyk - od śnieg ‘zimowy opad atmosferyczny’.

Snieżyński - od nazwy miejscowej Śnieżna (KrW).

Snigier - od niemieckiej nazwy osobowej Schnigger, ta od średnioniemieckiego snigge, wysokoniemieckiego Schnecke ‘ślimak’.

Snigirow - od niemieckiej nazwy osobowej Schnigger, ta od średnioniemieckiego snigge, wysokoniemieckiego Schnecke ‘ślimak’.

Snigocki - od nazwy miejscowej Śniegocin (plockie, gmina Radzanowo).

Snigucki - od nazwy miejscowej Śniegocin (plockie, gmina Radzanowo).

Snigulski - od śnieg ‘zimowy opad atmosferyczny’.

Snilik - w grupie nazwisk pochodzących od sen.

Sniło - w grupie nazwisk pochodzących od sen.

Snioch - w grupie nazwisk pochodzących od sen.

Sniołuch - w grupie nazwisk pochodzących od sen.

Snip - od gwarowego sznyp ‘przytyk, szczutek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schnipp, ta od średnio-wysoko-niemieckiego snippe ‘ptak; bekas, słonka’.

Snipka - od gwarowego sznyp ‘przytyk, szczutek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schnipp, ta od średnio-wysoko-niemieckiego snippe ‘ptak; bekas, słonka’.

Snips - od gwarowego sznyp ‘przytyk, szczutek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schnipp, ta od średnio-wysoko-niemieckiego snippe ‘ptak; bekas, słonka’.

Sniszczoł - (Pom) od zniszczały ‘zniszczony’, zniszczyć ‘unicestwić, uczynić bezużytecznym’.

Sniszczyński - od zniszczały ‘zniszczony’, zniszczyć ‘unicestwić, uczynić bezużytecznym’.

Sniściński - od zniszczały ‘zniszczony’, zniszczyć ‘unicestwić, uczynić bezużytecznym’.

Snit - od sznyt, sznit, śnit ‘wytworność, elegancja’, dawniej też ‘cięcie; odcięty płat’.

Snita - od sznyt, sznit, śnit ‘wytworność, elegancja’, dawniej też ‘cięcie; odcięty płat’.

Snitczuk - od sznyt, sznit, śnit ‘wytworność, elegancja’, dawniej też ‘cięcie; odcięty płat’.

Snitek - od sznyt, sznit, śnit ‘wytworność, elegancja’, dawniej też ‘cięcie; odcięty płat’.

Snitka - od sznyt, sznit, śnit ‘wytworność, elegancja’, dawniej też ‘cięcie; odcięty płat’.

Snitkiewicz - od sznyt, sznit, śnit ‘wytworność, elegancja’, dawniej też ‘cięcie; odcięty płat’.

Snitko - od sznyt, sznit, śnit ‘wytworność, elegancja’, dawniej też ‘cięcie; odcięty płat’.

Snitko-Pleszko - złożenia brak; Snitko od sznyt, sznit, śnit ‘wytworność, elegancja’, dawniej też ‘cięcie; odcięty płat’; Pleszko od staropolskiego plesz ‘tonsura na głowie duchownego; miejsce gołe, nieporośnięte’.

Snitkowski - od sznyt, sznit, śnit ‘wytworność, elegancja’, dawniej też ‘cięcie; odcięty płat’.

Snitowski - od sznyt, sznit, śnit ‘wytworność, elegancja’, dawniej też ‘cięcie; odcięty płat’.

Snobek - od gwarowego sznoba, sznobel ‘ryj świni’; od snob.

Snobel - od gwarowego sznoba, sznobel ‘ryj świni’.

Snoch - 1637 w grupie nazwisk pochodzących od sen.

Snocha - w grupie nazwisk pochodzących od sen.

Snochowicz - w grupie nazwisk pochodzących od sen.

Snochowski - 1604 od nazwy miejscowej Snochowice (kieleckie, gmina Łopuszno; poznańskie, gmina Poznań).

Snochowski - w grupie nazwisk pochodzących od sen.

Snop - 1380 od snop ‘wiązka ściętego zboża lu słomy’.

Snopa - 1447 od snop ‘wiązka ściętego zboża lu słomy’.

Snopczuk - od snop ‘wiązka ściętego zboża lub słomy’.

Snopczyk - od snop ‘wiązka ściętego zboża lub słomy’.

Snopczyński - od snop ‘wiązka ściętego zboża lub słomy’.

Snopek - 1252 od snop ‘wiązka ściętego zboża lub słomy’.

Snopik - 1655 od snop ‘wiązka ściętego zboża lub słomy’.

Snopin - od snop ‘wiązka ściętego zboża lub słomy’.

Snopiński - od snop ‘wiązka ściętego zboża lub słomy’.

Snopka - od snop ‘wiązka ściętego zboża lub słomy’.

Snopkiewicz - od snop ‘wiązka ściętego zboża lub słomy’.

Snopkiewski - od snop ‘wiązka ściętego zboża lub słomy’.

Snopko - 1398 od snop ‘wiązka ściętego zboża lub słomy’.

Snopkowicz - od snop ‘wiązka ściętego zboża lub słomy’.

Snopkowski - 1481 od nazwy miejscowej Snopków (lubelskie, gmina Jastków).

Snopowski - od snop ‘wiązka ściętego zboża lu słomy’.

Snosala - od dawnego znosek, zniosek ‘ostatnie dziecko’.

Snosek - od dawnego znosek, zniosek ‘ostatnie dziecko’.

Snoszek - od dawnego znosek, zniosek ‘ostatnie dziecko’.

Snot - od niemieckiej nazwy osobowej Snot, ta od starowysokoniemieckiego snot ‘mądry’.

Snota - od niemieckiej nazwy osobowej Snot, ta od starowysokoniemieckiego snot ‘mądry’.

Snotała - od niemieckiej nazwy osobowej Snot, ta od starowysokoniemieckiego snot ‘mądry’.

Snowalski - od snowarka ‘wał obrotowy służący do nawijania osnowy w maszynie tkackiej’, por. gwarowe snowarz.

Snowarek - od snowarka ‘wał obrotowy służący do nawijania osnowy w maszynie tkackiej’, por. gwarowe snowarz.

Snowarski - od snowarka ‘wał obrotowy służący do nawijania osnowy w maszynie tkackiej’, por. gwarowe snowarz.

Snowerski - od snowarka ‘wał obrotowy służący do nawijania osnowy w maszynie tkackiej’, por. gwarowe snowarz.

Snowid - 1136 w grupie nazwisk pochodzących od sen.

Snowyda - w grupie nazwisk pochodzących od sen.

Snozik - od snoza, snóza, snuża ‘deska poprzeczna w ulu, do której pszczoły przylepiają plaster’.

Snoznik - od snoza, snóza, snuża ‘deska poprzeczna w ulu, do której pszczoły przylepiają plaster’.

Snożnik - od snoza, snóza, snuża ‘deska poprzeczna w ulu, do której pszczoły przylepiają plaster’.

Snukiewicz - od gwarowego snuk ‘śpiew ptaka’, snukać ‘cerować’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schnück.

Snur - od sznur, dawniej sznór ‘cienki powróz’, też ‘dawna miara długości’.

Snurawa - od sznur, dawniej sznór ‘cienki powróz’, też ‘dawna miara długości’.

Snurek - od sznur, dawniej sznór ‘cienki powróz’, też ‘dawna miara długości’.

Snurkowski - od sznur, dawniej sznór ‘cienki powróz’, też ‘dawna miara długości’.

Snurski - od sznur, dawniej sznór ‘cienki powróz’, też ‘dawna miara długości’.

Snuzik - od snoza, snóza, snuża ‘deska poprzeczna w ulu, do której pszczoły przylepiają plaster’.

Snuż - od snoza, snóza, snuża ‘deska poprzeczna w ulu, do której pszczoły przylepiają plaster’.

Snużka - od snoza, snóza, snuża ‘deska poprzeczna w ulu, do której pszczoły przylepiają plaster’.

Snużyński - od snoza, snóza, snuża ‘deska poprzeczna w ulu, do której pszczoły przylepiają plaster’.

Snycer - od snycerz, sznicer ‘rzemieślnik artysta rzeźbiący w drzewie’.

Snycerek - od snycerz, sznicer ‘rzemieślnik artysta rzeźbiący w drzewie’.

Snycerski - od snycerz, sznicer ‘rzemieślnik artysta rzeźbiący w drzewie’.

Snycerz - 1637 od snycerz, sznicer ‘rzemieślnik artysta rzeźbiący w drzewie’.

Snych - od gwarowego snykać ‘smykać’, też snyk ‘jedynka, stopień szkolny’.

Snycierz - 1634 od snycerz, sznicer ‘rzemieślnik artysta rzeźbiący w drzewie’.

Snyczak - od gwarowego snykać ‘smykać’, też snyk ‘jedynka, stopień szkolny’.

Snyczek - od gwarowego snykać ‘smykać’, też snyk ‘jedynka, stopień szkolny’.

Snyczniewicz - od gwarowego snykać ‘smykać’, też snyk ‘jedynka, stopień szkolny’.

Snyk - od gwarowego snykać ‘smykać’, też snyk ‘jedynka, stopień szkolny’.

Snykowski - od gwarowego snykać ‘smykać’, też snyk ‘jedynka, stopień szkolny’.

Snyła - w grupie nazwisk pochodzących od sen.

Snyp - od gwarowego sznyp ‘przytyk, szczutek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schnipp, ta od średnio-wysoko-niemieckiego snippe ‘ptak; bekas, słonka’.

Snypik - od gwarowego sznyp ‘przytyk, szczutek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schnipp, ta od średnio-wysoko-niemieckiego snippe ‘ptak; bekas, słonka’.

Soba - 1136 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobacha - od staropolskiego sobaka ‘pies’.

Sobaciński - od staropolskiego sobaka ‘pies’.

Sobacki - 1735 od staropolskiego sobaka ‘pies’.

Sobaczak - 1786 od staropolskiego sobaka ‘pies’.

Sobaczek - od staropolskiego sobaka ‘pies’.

Sobaczewski - od staropolskiego sobaka ‘pies’.

Sobaczka - 1477 od staropolskiego sobaka ‘pies’.

Sobaczyk - 1640 od staropolskiego sobaka ‘pies’.

Sobaczyna, m. - 1560 od staropolskiego sobaka ‘pies’.

Sobaczyński - od staropolskiego sobaka ‘pies’.

Sobaiński - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobaj - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobajda - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobajko - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobajtis - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobajtys - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobak - 1410 od staropolskiego sobaka ‘pies’.

Sobaka - 1789 od staropolskiego sobaka ‘pies’.

Sobakowski - 1761 od nazwy miejscowej Sobaków (piotrkowskie, gmina Gorzkowice).

Sobal - 1612 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobala - 1635 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobalak - 1705 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobalczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobalewski - 1730 od nazw miejscowych Sobale, Sobalowa (kilka miejscowości) lub od nazwy osobowej Sobal.

Sobalik - 1687-88 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobaliński - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobalka - 1638 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobalkowski - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Soballa - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobalski - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobała - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Soban - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobana - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobanda - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobanek - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobania - 1469 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobaniak - 1726 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobaniec - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobanik - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobanin - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobaniuk - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobankiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobanta - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobantka - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobanty - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobań - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobańda - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobański - 1626 od nazw miejscowych Sobącz (gdańskie, gmina Nowa Karczma-Liniewo), Sobanice (ciechanowskie, gmina Naruszewo).

Sobańtka - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobara - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobarczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobarnia - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobas - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sobas - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobasiak - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sobasiak - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobasik - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sobasik - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobasiński - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sobasiński - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobastyańczyk - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sobasz - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sobasz - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobaszczyk - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sobaszek - 1602 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobaszek - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sobaszkiewicz - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sobaszkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobaś - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sobaś - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobat - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobata - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobatka - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobatkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobatnik - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobatny - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobatowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobatowski - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobczak - 1666 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobczan - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobczek - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobczenko - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobczeński - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobczewski - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobczka - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobczuk - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobczyk - 1604 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobczykiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobczyn - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobczyń - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobczyński - od nazwy miejscowej Sobczyna (kaliskie, gmina Ostrów Wielkopolski).

Sobczyszak - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobczyszczak - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobczyszyn - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobda - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobe - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobechowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobecki - od nazwy miejscowej Sobki (kilka miejscowości).

Sobecko - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobeczek - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobeczka - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobeczko - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobejka - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobejko - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobek - 1393 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobel - 1712 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobela - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobelewski - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobelski - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobeł - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobenko - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobeń - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobeńko - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sober - od niemieckiej nazwy osobowej Schober, ta z średnio-wysoko-niemieckiego schober ‘stóg, sterta’.

Sobera - od niemieckiej nazwy osobowej Schober, ta z średnio-wysoko-niemieckiego schober ‘stóg, sterta’.

Soberka - od niemieckiej nazwy osobowej Schober, ta z średnio-wysoko-niemieckiego schober ‘stóg, sterta’.

Soberko - od niemieckiej nazwy osobowej Schober, ta z średnio-wysoko-niemieckiego schober ‘stóg, sterta’.

Soberski - od niemieckiej nazwy osobowej Schober, ta z średnio-wysoko-niemieckiego schober ‘stóg, sterta’.

Sobesiński - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sobesiuk - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sobeski - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sobesko - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sobesta - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sobestan - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sobestańczuk - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sobestian - 1555 od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sobestianczuk - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sobestiańczuk - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sobestiańczyk - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sobestiański - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sobestiończyk - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sobestjanczuk - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sobestjanczyk - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sobestjańczuk - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sobestjańczyk - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sobestjański - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sobestko - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sobesto - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sobestyan - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sobestyanczyk - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sobestyańczyk - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sobestyański - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sobestyjańczyk - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sobeszek - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sobeszuk - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sobeścijański - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sobeścijański - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sobetyański - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sobetyniuk - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sobetzko - (Śl) od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sobez - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sobezak - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sobezka - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sobezyk - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sobeżak - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sobiach - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiak - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobian - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobianek - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobianowski - od nazwy miejscowej Sobianowice (lubelskie, gmina Wólka).

Sobiański - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobias - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiasz - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiaszek - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiaszewski - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobich - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobichowski - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiciński - od nazwy miejscowej Sobiecin (przemyskie, gmina Jarosław).

Sobicki - od nazw miejscowych Sobicze (siedleckie, gmina Zbuczyn Poduchowny), Sobiczewy (włocławskie, gmina Chodecz).

Sobicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiczeński - od nazwy miejscowej Sobiecin (przemyskie, gmina Jarosław).

Sobiczewski - 1580 od nazw miejscowych Sobicze (siedleckie, gmina Zbuczyn Poduchowny), Sobiczewy (włocławskie, gmina Chodecz).

Sobiczyński - od nazwy miejscowej Sobiecin (przemyskie, gmina Jarosław).

Sobida - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiec - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiech - 1387 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiecha - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiechart - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiechowski - od nazwy miejscowej Sobiechy (suwalskie, gmina Budry).

Sobieciński - od nazwy miejscowej Sobiecin (przemyskie, gmina Jarosław).

Sobiecki - od nazwy miejscowej Sobiecin (przemyskie, gmina Jarosław).

Sobieczek - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobieczewski - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobieczka - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobieczko - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiegala - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiegalla - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiegała - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiegląd - 1388 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiegorz - 1425 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiegraj - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiegrał - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiej - 1498 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobieja - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiejewski - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiejko - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiejucha - 1347-52 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiek - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiekiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiel - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiela - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobielak - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobielarski - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobielewski - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobielga - 1386 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobielis - 1388 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobielowski - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobielski - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobieło - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiemądr - 1436 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiemęda - 1434 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobien - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobienczuk - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobienczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobienek - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobienia - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobieniak - 1619 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobieniawski - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobieniecki - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobieniek - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobieniewski - od nazw miejscowych typu Sobień, Sobienie.

Sobienikow - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobieniowski - od nazw miejscowych typu Sobień, Sobienie.

Sobienka - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobienko - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobień - 1204 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobieńka - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobieńko - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobieński - 1445 od nazw miejscowych typu Sobień, Sobienie.

Sobiepan - 1418 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian); od sobiepan ‘człowiek samowolny, nie liczący się z nikim’.

Sobiepanek - 1418 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian); od sobiepan ‘człowiek samowolny, nie liczący się z nikim’.

Sobiepanowic - 1420 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian); od sobiepan ‘człowiek samowolny, nie liczący się z nikim’.

Sobiepanów - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian); od sobiepan ‘człowiek samowolny, nie liczący się z nikim’.

Sobiepań - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian); od sobiepan ‘człowiek samowolny, nie liczący się z nikim’.

Sobiepański - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian); od sobiepan ‘człowiek samowolny, nie liczący się z nikim’.

Sobieradzki - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobieraj - 1548 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobierajczak - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobierajczyk - 1583 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobierajek - 1650 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobierajewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobierajewski - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobierajowski - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobierajski - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobierak - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobierak - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobieralski - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobierała - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobieran - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobieranek - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobierański - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobierka - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobieroj - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobierski - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobieryn - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobieryń - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobierzak - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobierzek - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobierzeński - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobierzewski - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobies - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiesak - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiesąd - 1426 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiesądowic - 1489 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiesek - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiesiak - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiesiek - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiesierński - 1497 od nazwy miejscowej Sobiesiernie (poznańskie, gmina Września; bydgoskie, gmina Dąbrowa Biskupia), Sobiesierzno (toruńskie, gmina Brodnica).

Sobiesierski - od nazwy miejscowej Sobiesiernie (poznańskie, gmina Września; bydgoskie, gmina Dąbrowa Biskupia), Sobiesierzno (toruńskie, gmina Brodnica).

Sobiesik - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiesiński - od nazwy miejscowej Sobieszyn (lubelskie, gmina Ułęż).

Sobiesirński - 1499 od nazwy miejscowej Sobiesiernie (poznańskie, gmina Września; bydgoskie, gmina Dąbrowa Biskupia), Sobiesierzno (toruńskie, gmina Brodnica).

Sobiesirski - 1489 od nazwy miejscowej Sobiesiernie (poznańskie, gmina Września; bydgoskie, gmina Dąbrowa Biskupia), Sobiesierzno (toruńskie, gmina Brodnica).

Sobiesiuk - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobieska - od nazwy miejscowej Sobieszyn (lubelskie, gmina Ułęż).

Sobieski - 1470-80 od nazwy miejscowej Sobieszyn (lubelskie, gmina Ułęż).

Sobiesz - 1247 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobieszak - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobieszański - od nazwy miejscowej Sobieszczany (lubelskie, gmina Niedrzwica Duża).

Sobieszcz - 1430 od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan lub od imion typu Sobiesław.

Sobieszczak - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan lub od imion typu Sobiesław.

Sobieszczański - od nazwy miejscowej Sobieszczany (lubelskie, gmina Niedrzwica Duża).

Sobieszczek - 1434 od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan lub od imion typu Sobiesław.

Sobieszczka - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan lub od imion typu Sobiesław.

Sobieszczok - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan lub od imion typu Sobiesław.

Sobieszczoński - od nazwy miejscowej Sobieszczany (lubelskie, gmina Niedrzwica Duża).

Sobieszczuk - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan lub od imion typu Sobiesław.

Sobieszczyk - 1646 od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan lub od imion typu Sobiesław.

Sobieszczyński - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan lub od imion typu Sobiesław.

Sobieszek - 1616 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobieszek - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan lub od imion typu Sobiesław.

Sobieszewski - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan lub od imion typu Sobiesław.

Sobieszewski - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobieszko - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan lub od imion typu Sobiesław.

Sobieszko - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobieszkoda - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobieszuk - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan lub od imion typu Sobiesław.

Sobieszuk - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobieszyczyk - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan lub od imion typu Sobiesław.

Sobieszyk - 1660 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobieszyk - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan lub od imion typu Sobiesław.

Sobieszyński - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan lub od imion typu Sobiesław.

Sobieszyński - od nazwy miejscowej Sobieszyn (lubelskie, gmina Ułęż).

Sobieszyński - od nazwy miejscowej Sobieszyn (lubelskie, gmina Ułęż).

Sobieś - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan lub od imion typu Sobiesław.

Sobieś - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobieściak - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan lub od imion typu Sobiesław.

Sobieściański - od nazwy miejscowej Sobieszczany (lubelskie, gmina Niedrzwica Duża).

Sobieścijański - od nazwy miejscowej Sobieszczany (lubelskie, gmina Niedrzwica Duża).

Sobieta - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiewarza - 1401 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiewolski - 1673 od nazwy miejscowej Sobiewola (elbląskie, gmina Kisielice).

Sobieżyr - XII w. w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobigraj - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobijanek - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobik - 1415 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiko - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobikowski - 1415 od nazwy miejscowej Sobików (warszawskie, gmina Góra Kalwaria).

Sobil - 1449 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiłło - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiło - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobin - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobina - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobinek - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiniak - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiniarz - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiniewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobino - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobinski - od nazw miejscowych typu Sobień, Sobienie.

Sobiń - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiński - 1447 od nazw miejscowych typu Sobień, Sobienie.

Sobipan - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian); od sobiepan ‘człowiek samowolny, nie liczący się z nikim’.

Sobipanów - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian); od sobiepan ‘człowiek samowolny, nie liczący się z nikim’.

Sobiraj - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobirajczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobirajski - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiralski - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiran - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobirański - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobirey - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobis - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobisch - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobisek - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobisiak - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobisz - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiszczański - od nazwy miejscowej Sobieszczany (lubelskie, gmina Niedrzwica Duża).

Sobiszczuk - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan lub od imion typu Sobiesław.

Sobiszczyk - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan lub od imion typu Sobiesław.

Sobiszek - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiszewski - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiszyński - od nazwy miejscowej Sobieszyn (lubelskie, gmina Ułęż).

Sobiś - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobiściański - od nazwy miejscowej Sobieszczany (lubelskie, gmina Niedrzwica Duża).

Sobit - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobita - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobjak - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobjanek - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobjanowski - od nazwy miejscowej Sobianowice (lubelskie, gmina Wólka).

Sobjecki - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobka, m. - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobke - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobko - 1293 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobkow - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobkowiacz - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobkowiak - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobkowicz - 1388 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobkowski - od nazwy miejscowej Sobków (kieleckie, gmina Sobków), Sobki (piotrkowskie, gmina Zelów).

Sobków - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobkula - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Soblewski - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Soblik - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobliński - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobliów - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobłowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobłów - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobna - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobniarz - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobnicki - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobniewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobo - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobocan - od sobota.

Sobocha - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobociak - od sobota.

Sobocian - od sobota.

Sobocik - od sobota.

Sobocin - 1379 od sobota.

Sobociński - 1663 od nazwy miejscowej Sobocin (kaliskie, gmina Godzisze Wielkie).

Sobocki - 1751 od nazw miejscowych Sobocin, Sobota (kilka wsi).

Sobocyk - od sobota.

Sobocz - od sobota.

Soboczewski - od sobota.

Soboczyk - od sobota.

Soboczyński - od sobota.

Soboczyszyn - od sobota.

Soboćko - od sobota.

Sobodko - od sobota.

Sobogląd - 1405 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Soboj - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobojda - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobok - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobokowiak - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Soboków - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobol - 1376 od sobol, dawniej soból ‘gatunek zwierzęcia’.

Sobola - 1789 od sobol, dawniej soból ‘gatunek zwierzęcia’.

Sobolak - od sobol, dawniej soból ‘gatunek zwierzęcia’.

Sobolczyk - od sobol, dawniej soból ‘gatunek zwierzęcia’.

Sobolenko - od sobol, dawniej soból ‘gatunek zwierzęcia’.

Soboleń - od sobol, dawniej soból ‘gatunek zwierzęcia’.

Soboleński - od sobol, dawniej soból ‘gatunek zwierzęcia’.

Soboles - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobolew - 1578 od sobol, dawniej soból ‘gatunek zwierzęcia’.

Sobolewicz - od sobol, dawniej soból ‘gatunek zwierzęcia’.

Sobolewski - 1399 od nazw miejscowych Sobolewo, Sobolów, Sobole (kilka wsi).

Sobolik - od sobol, dawniej soból ‘gatunek zwierzęcia’.

Soboliński - od sobol, dawniej soból ‘gatunek zwierzęcia’.

Soboliz - 1460 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobolka, m. - 1486 od sobol, dawniej soból ‘gatunek zwierzęcia’.

Soboll - od sobol, dawniej soból ‘gatunek zwierzęcia’.

Sobolla - od sobol, dawniej soból ‘gatunek zwierzęcia’.

Sobolowski - 1400 od nazw miejscowych Sobolewo, Sobolów, Sobole (kilka wsi).

Sobolski - od nazw miejscowych Sobolewo, Sobolów, Sobole (kilka wsi).

Soboluk - od sobol, dawniej soból ‘gatunek zwierzęcia’.

Soboła - od sobol, dawniej soból ‘gatunek zwierzęcia’.

Sobołka - od sobol, dawniej soból ‘gatunek zwierzęcia’.

Sobołkiewicz - od sobol, dawniej soból ‘gatunek zwierzęcia’.

Soboło - od sobol, dawniej soból ‘gatunek zwierzęcia’.

Sobomierz - od imienia złożonego Sobomier.

Sobomirski - od imienia złożonego Sobomier.

Sobon - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Soboni - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Soboniak - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Soboniec - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobonis - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobonkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobonow - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Soboń - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobońkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Soboński - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobor - od sobór ‘zjazd wyższych duchownych; prawosławna katedra’.

Sobora - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobora - od sobór ‘zjazd wyższych duchownych; prawosławna katedra’.

Soborak - od sobór ‘zjazd wyższych duchownych; prawosławna katedra’.

Soborczyk - od sobór ‘zjazd wyższych duchownych; prawosławna katedra’.

Soborek - od sobór ‘zjazd wyższych duchownych; prawosławna katedra’.

Soborka - od sobór ‘zjazd wyższych duchownych; prawosławna katedra’.

Soborna - od sobór ‘zjazd wyższych duchownych; prawosławna katedra’; od przymiotnika soborny.

Soborny - od sobór ‘zjazd wyższych duchownych; prawosławna katedra’; od przymiotnika soborny.

Soborok - od sobór ‘zjazd wyższych duchownych; prawosławna katedra’.

Soborowski - od sobór ‘zjazd wyższych duchownych; prawosławna katedra’.

Soborski - od sobór ‘zjazd wyższych duchownych; prawosławna katedra’.

Soboryk - od sobór ‘zjazd wyższych duchownych; prawosławna katedra’.

Soboryn - od sobór ‘zjazd wyższych duchownych; prawosławna katedra’.

Soborzyk - od sobór ‘zjazd wyższych duchownych; prawosławna katedra’.

Soborzyński - od sobór ‘zjazd wyższych duchownych; prawosławna katedra’.

Sobos - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobosczyk - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan lub od imion typu Sobiesław.

Sobosik - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobosiński - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Soboski - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobosz - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Soboszczak - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan lub od imion typu Sobiesław.

Soboszczko - 1391 od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan lub od imion typu Sobiesław.

Soboszczyk - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan lub od imion typu Sobiesław.

Soboszek - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Soboszewski - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Soboś - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobot - od sobota.

Sobota - 1418 od sobota.

Sobotak - od sobota.

Sobotek - od sobota.

Sobotel - od sobota.

Sobotiak - od sobota.

Sobotin - od sobota.

Sobotka - 1265 od sobota.

Sobotkiewicz - od sobota.

Sobotko - 1367 od sobota.

Sobotkowski - od sobota.

Sobotniak - od sobota.

Sobotnicki - od sobota.

Sobotnik - od sobota.

Soboto - od sobota.

Sobotor - od sobota.

Sobotowicz - od sobota.

Sobotowski - od sobota.

Sobotór - od sobota.

Sobott - od sobota.

Sobotta - od sobota.

Sobottka - od sobota.

Sobowcew - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobowiak - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobowiec - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobowski - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobócik - od sobota.

Sobócki - od sobota.

Sobódka - od sobota.

Soból - 1620 od sobol, dawniej soból ‘gatunek zwierzęcia’.

Sobóla - od sobol, dawniej soból ‘gatunek zwierzęcia’.

Sobólski - od sobol, dawniej soból ‘gatunek zwierzęcia’.

Sobół - od sobol, dawniej soból ‘gatunek zwierzęcia’.

Sobór - od sobór ‘zjazd wyższych duchownych; prawosławna katedra’.

Sobórek - od sobór ‘zjazd wyższych duchownych; prawosławna katedra’.

Sobórka - od sobór ‘zjazd wyższych duchownych; prawosławna katedra’.

Sobóta - od sobota.

Sobótek - od sobota.

Sobótka - 1623 od sobota.

Sobótkiewicz - od sobota.

Sobótko - od sobota.

Sobótkowiak - od sobota.

Sobótkowski - od sobota.

Sobów - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobski - od nazwy miejscowej Szubsk (płockie, gmina Krośniewice).

Sobsz - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobszak - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobszek - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobucha - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobuciński - od nazwy miejscowej Sobuczyna (częstochowskie, gmina Poczesna).

Sobucki - od nazwy miejscowej Sobuczyna (częstochowskie, gmina Poczesna).

Sobuda - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobudzki - od nazwy miejscowej Sobuczyna (częstochowskie, gmina Poczesna).

Sobul - od sobol, dawniej soból ‘gatunek zwierzęcia’.

Sobula - od sobol, dawniej soból ‘gatunek zwierzęcia’.

Sobulski - od sobol, dawniej soból ‘gatunek zwierzęcia’.

Sobuła - od sobol, dawniej soból ‘gatunek zwierzęcia’.

Sobun - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobuniak - 1794 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobuniewski - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobunko - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobuń - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobuńko - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobur - od sobór ‘zjazd wyższych duchownych; prawosławna katedra’.

Sobura - od sobór ‘zjazd wyższych duchownych; prawosławna katedra’.

Sobus - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobusiak - 1713 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobusik - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobuszek - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobuś - 1795 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobut - od sobota.

Sobuta - od sobota.

Sobutek - od sobota.

Sobutka - od sobota.

Sobutkiewicz - od sobota.

Sobutko - od sobota.

Sobutkowski - od sobota.

Sobutów - od sobota.

Sobylak - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobylok - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobyra - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobyrajski - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobyrayski - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobysiak - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sobyś - w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Soc - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego socić ‘pchać, popychać’, od sotać się ‘strzępić się’.

Soca - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego socić ‘pchać, popychać’, od sotać się ‘strzępić się’.

Socalski - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego socić ‘pchać, popychać’, od sotać się ‘strzępić się’.

Socała - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego socić ‘pchać, popychać’, od sotać się ‘strzępić się’.

Socawa - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy soczew- , por. soczewica ‘roślina motylkowa o jadalnych nasionach’.

Socewicz - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego socić ‘pchać, popychać’, od sotać się ‘strzępić się’.

Soch - 1377 w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Socha - 1369 w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Socha-Bystroń - złożenia brak; Socha 1369 w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław; Bystroń 1390 od bystry.

Sochacik - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Sochacki - 1443 od nazwy miejscowej Sochacz (krośnieńskie, gmina Lipniki).

Sochacz - 1398 w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Sochaczek - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Sochaczewski - od nazwy miasta Sochaczew (skierniewickie).

Sochaczowski - 1471 od nazwy miasta Sochaczew (skierniewickie).

Sochaczuk - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Sochadzki - od nazwy miejscowej Sochacz (krośnieńskie, gmina Lipniki).

Sochaj - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Socha-Jakubowski - złożenia brak; Socha 1369 w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław; Jakubowski 1393 od nazw miejscowych Jakubów, Jakubowice (częste).

Sochajczuk - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Sochajda - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Sochajdak - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Sochajko - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Sochajski - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Sochal - 1539 w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Sochala - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Sochalec - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Sochalewski - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Sochalski - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Sochał - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Sochała - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Sochan - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Sochanczak - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Sochanczuk - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Sochanecki - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Sochanek - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Sochania - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Sochaniewicz - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Sochanik - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Sochanko - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Sochanowicz - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Sochanowski - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Sochań - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Sochańczak - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Sochańczyk - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Sochański - od nazwy miejscowej Suchanie, też Sochanie (wieś zagrodowa, ciechanowskie).

Sochar - od socharz ‘kij, drąg, na którym wieszało się mięso’, też od niemieckiej nazwy osobowej Socher, ta z łużyckiego sochor ‘socha’.

Socharczenko - od socharz ‘kij, drąg, na którym wieszało się mięso’, też od niemieckiej nazwy osobowej Socher, ta z łużyckiego sochor ‘socha’.

Socharczuk - od socharz ‘kij, drąg, na którym wieszało się mięso’, też od niemieckiej nazwy osobowej Socher, ta z łużyckiego sochor ‘socha’.

Socharczyński - od socharz ‘kij, drąg, na którym wieszało się mięso’, też od niemieckiej nazwy osobowej Socher, ta z łużyckiego sochor ‘socha’.

Socharka - od socharz ‘kij, drąg, na którym wieszało się mięso’, też od niemieckiej nazwy osobowej Socher, ta z łużyckiego sochor ‘socha’.

Socharski - od nazwy miejscowej Suchary (bydgoskie, gmina Nakło nad Notecią; konińskie, gmina Wilczyn).

Socharz - od socharz ‘kij, drąg, na którym wieszało się mięso’, też od niemieckiej nazwy osobowej Socher, ta z łużyckiego sochor ‘socha’.

Socharzec - od socharz ‘kij, drąg, na którym wieszało się mięso’, też od niemieckiej nazwy osobowej Socher, ta z łużyckiego sochor ‘socha’.

Socharzewski - od socharz ‘kij, drąg, na którym wieszało się mięso’, też od niemieckiej nazwy osobowej Socher, ta z łużyckiego sochor ‘socha’.

Sochażewski - od socharz ‘kij, drąg, na którym wieszało się mięso’, też od niemieckiej nazwy osobowej Socher, ta z łużyckiego sochor ‘socha’.

Sochecki - od nazwy miejscowej Sochacz (krośnieńskie, gmina Lipniki).

Sochel - 1515 w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Socher - od socharz ‘kij, drąg, na którym wieszało się mięso’, też od niemieckiej nazwy osobowej Socher, ta z łużyckiego sochor ‘socha’.

Sochiera - od socharz ‘kij, drąg, na którym wieszało się mięso’, też od niemieckiej nazwy osobowej Socher, ta z łużyckiego sochor ‘socha’.

Sochin - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Sochiński - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Sochira - od socharz ‘kij, drąg, na którym wieszało się mięso’, też od niemieckiej nazwy osobowej Socher, ta z łużyckiego sochor ‘socha’.

Sochmal - od gwarowego suchmiel, suchmiał ‘człowiek suchy’.

Sochman - od niemieckiej nazwy osobowej Suchmann, ta od średnio-wysoko-niemieckiego suochman ‘naganiacz’, też od gwarowego suchman ‘sukmana’.

Sochmiał - od gwarowego suchmiel, suchmiał ‘człowiek suchy’.

Sochna, m. - 1481 w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Sochnacki - od gwarowego suchnąć, suchny, suchniały ‘suchy, jałowy’.

Sochniak - od gwarowego suchnąć, suchny, suchniały ‘suchy, jałowy’.

Sochnik - od gwarowego suchnąć, suchny, suchniały ‘suchy, jałowy’.

Sochnio - od gwarowego suchnąć, suchny, suchniały ‘suchy, jałowy’.

Sochnowski - od gwarowego suchnąć, suchny, suchniały ‘suchy, jałowy’.

Socho - 1377 w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Sochocki - od nazwy miejscowej Sochocin (ciechanowskie, gmina Sochocin), Sochocino (płockie, gmina Bulkowo).

Sochol - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Socholewski - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Socholik - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Socholski - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Sochołczek - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Sochon - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Sochonek - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Sochoniewicz - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Sochoń - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Sochor - od socharz ‘kij, drąg, na którym wieszało się mięso’, też od niemieckiej nazwy osobowej Socher, ta z łużyckiego sochor ‘socha’.

Sochorowski - od socharz ‘kij, drąg, na którym wieszało się mięso’, też od niemieckiej nazwy osobowej Socher, ta z łużyckiego sochor ‘socha’.

Sochorski - od socharz ‘kij, drąg, na którym wieszało się mięso’, też od niemieckiej nazwy osobowej Socher, ta z łużyckiego sochor ‘socha’.

Sochowicz - 1489 w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Sochowski - od nazwy miejscowej Sochów (kieleckie, gmina Strawczyn).

Sochół - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Sochór - od socharz ‘kij, drąg, na którym wieszało się mięso’, też od niemieckiej nazwy osobowej Socher, ta z łużyckiego sochor ‘socha’.

Sochran - od imienia Sofron, Sofronij, Sopron, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego sopchrónios, od sodzo ‘zachować, ocalić’ i phren ‘myśl, umysł’. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich w formach: Sopron, Soprun, Suprom, Supron, Suprum, Suprun, Suprym.

Sochulak - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Sochuń - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Sochur - od socharz ‘kij, drąg, na którym wieszało się mięso’, też od niemieckiej nazwy osobowej Socher, ta z łużyckiego sochor ‘socha’.

Sochura - od socharz ‘kij, drąg, na którym wieszało się mięso’, też od niemieckiej nazwy osobowej Socher, ta z łużyckiego sochor ‘socha’.

Sochy - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Sociak - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego socić ‘pchać, popychać’, od sotać się ‘strzępić się’.

Sociech - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego socić ‘pchać, popychać’, od sotać się ‘strzępić się’.

Sociera - od zacierać ‘zamazywać, tuszować; ucierać, sporządzać zacier’.

Socieraj - od zacierać ‘zamazywać, tuszować; ucierać, sporządzać zacier’.

Socik - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego socić ‘pchać, popychać’, od sotać się ‘strzępić się’.

Sociołek - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego socić ‘pchać, popychać’, od sotać się ‘strzępić się’.

Sociuk - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego socić ‘pchać, popychać’, od sotać się ‘strzępić się’.

Sociusz - od łacińskiego socius ‘sąsiad, wspólnik’.

Socjusz - od łacińskiego socius ‘sąsiad, wspólnik’.

Socka - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego socić ‘pchać, popychać’, od sotać się ‘strzępić się’.

Socki - od nazwy miejscowej Soce (białostockie, gmina Narew) lub od socki ‘sołtysi’.

Sockiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego socić ‘pchać, popychać’, od sotać się ‘strzępić się’.

Socko - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego socić ‘pchać, popychać’, od sotać się ‘strzępić się’.

Socyjas - 1523 od łacińskiego socius ‘sąsiad, wspólnik’.

Socyjasek - 1544 od łacińskiego socius ‘sąsiad, wspólnik’.

Socyjasz - 1523 od łacińskiego socius ‘sąsiad, wspólnik’.

Socyjaszek - 1544 od łacińskiego socius ‘sąsiad, wspólnik’.

Socz - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw socz-, sok-, por. staropolskie soczyć ‘zastawiać sidła; oczerniać’, także ‘wytłaczać sok’, sok, ze staropolskiego soczca ‘oszczerca’.

Soczalski - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw socz-, sok-, por. staropolskie soczyć ‘zastawiać sidła; oczerniać’, także ‘wytłaczać sok’, sok, ze staropolskiego soczca ‘oszczerca’.

Soczała - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw socz-, sok-, por. staropolskie soczyć ‘zastawiać sidła; oczerniać’, także ‘wytłaczać sok’, sok, ze staropolskiego soczca ‘oszczerca’.

Soczawa - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy soczew- , por. soczewica ‘roślina motylkowa o jadalnych nasionach’.

Soczek - 1425 w grupie nazwisk pochodzących od podstaw socz-, sok-, por. staropolskie soczyć ‘zastawiać sidła; oczerniać’, także ‘wytłaczać sok’, sok, ze staropolskiego soczca ‘oszczerca’.

Soczeski - od nazwy miejscowej Soczewka (płockie, gmina Nowy Duninów), Soczówki (piotrkowskie, gmina Żarnow).

Soczewa - 1498 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy soczew- , por. soczewica ‘roślina motylkowa o jadalnych nasionach’.

Soczewica - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy soczew- , por. soczewica ‘roślina motylkowa o jadalnych nasionach’.

Soczewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy soczew- , por. soczewica ‘roślina motylkowa o jadalnych nasionach’.

Soczewicza - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy soczew- , por. soczewica ‘roślina motylkowa o jadalnych nasionach’.

Soczewiński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy soczew- , por. soczewica ‘roślina motylkowa o jadalnych nasionach’.

Soczewka - 1369 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy soczew- , por. soczewica ‘roślina motylkowa o jadalnych nasionach’; od soczewka dawniej ‘ziarno soczewicy’.

Soczewko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy soczew- , por. soczewica ‘roślina motylkowa o jadalnych nasionach’; od soczewka dawniej ‘ziarno soczewicy’.

Soczewo - 1426 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy soczew- , por. soczewica ‘roślina motylkowa o jadalnych nasionach’.

Soczewski - od nazwy miejscowej Soczewka (płockie, gmina Nowy Duninów), Soczówki (piotrkowskie, gmina Żarnow).

Soczewycz - 1390 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy soczew- , por. soczewica ‘roślina motylkowa o jadalnych nasionach’.

Soczka - 1551 w grupie nazwisk pochodzących od podstaw socz-, sok-, por. staropolskie soczyć ‘zastawiać sidła; oczerniać’, także ‘wytłaczać sok’, sok, ze staropolskiego soczca ‘oszczerca’; od soczka ‘soczewica’.

Soczkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw socz-, sok-, por. staropolskie soczyć ‘zastawiać sidła; oczerniać’, także ‘wytłaczać sok’, sok, ze staropolskiego soczca ‘oszczerca’.

Soczko - 1405 w grupie nazwisk pochodzących od podstaw socz-, sok-, por. staropolskie soczyć ‘zastawiać sidła; oczerniać’, także ‘wytłaczać sok’, sok, ze staropolskiego soczca ‘oszczerca’.

Soczkowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw socz-, sok-, por. staropolskie soczyć ‘zastawiać sidła; oczerniać’, także ‘wytłaczać sok’, sok, ze staropolskiego soczca ‘oszczerca’.

Soczków - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw socz-, sok-, por. staropolskie soczyć ‘zastawiać sidła; oczerniać’, także ‘wytłaczać sok’, sok, ze staropolskiego soczca ‘oszczerca’.

Soczoł - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od podstaw socz-, sok-, por. staropolskie soczyć ‘zastawiać sidła; oczerniać’, także ‘wytłaczać sok’, sok, ze staropolskiego soczca ‘oszczerca’.

Soczowka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy soczew- , por. soczewica ‘roślina motylkowa o jadalnych nasionach’.

Soczowski - od nazwy miejscowej Soczewka (płockie, gmina Nowy Duninów), Soczówki (piotrkowskie, gmina Żarnow).

Soczówka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy soczew- , por. soczewica ‘roślina motylkowa o jadalnych nasionach’.

Soczujewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw socz-, sok-, por. staropolskie soczyć ‘zastawiać sidła; oczerniać’, także ‘wytłaczać sok’, sok, ze staropolskiego soczca ‘oszczerca’.

Soczuk - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw socz-, sok-, por. staropolskie soczyć ‘zastawiać sidła; oczerniać’, także ‘wytłaczać sok’, sok, ze staropolskiego soczca ‘oszczerca’.

Soczwa - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy soczew- , por. soczewica ‘roślina motylkowa o jadalnych nasionach’.

Soczwicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy soczew- , por. soczewica ‘roślina motylkowa o jadalnych nasionach’.

Soczyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw socz-, sok-, por. staropolskie soczyć ‘zastawiać sidła; oczerniać’, także ‘wytłaczać sok’, sok, ze staropolskiego soczca ‘oszczerca’.

Soczykrowa - 1516 w grupie nazwisk pochodzących od podstaw socz-, sok-, por. staropolskie soczyć ‘zastawiać sidła; oczerniać’, także ‘wytłaczać sok’, sok, ze staropolskiego soczca ‘oszczerca’.

Soczyna, m. - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw socz-, sok-, por. staropolskie soczyć ‘zastawiać sidła; oczerniać’, także ‘wytłaczać sok’, sok, ze staropolskiego soczca ‘oszczerca’.

Soczysta - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw socz-, sok-, por. staropolskie soczyć ‘zastawiać sidła; oczerniać’, także ‘wytłaczać sok’, sok, ze staropolskiego soczca ‘oszczerca’.

Soczywko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy soczew- , por. soczewica ‘roślina motylkowa o jadalnych nasionach’.

Soćka - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw socz-, sok-, por. staropolskie soczyć ‘zastawiać sidła; oczerniać’, także ‘wytłaczać sok’, sok, ze staropolskiego soczca ‘oszczerca’.

Soćkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw socz-, sok-, por. staropolskie soczyć ‘zastawiać sidła; oczerniać’, także ‘wytłaczać sok’, sok, ze staropolskiego soczca ‘oszczerca’.

Soćko - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw socz-, sok-, por. staropolskie soczyć ‘zastawiać sidła; oczerniać’, także ‘wytłaczać sok’, sok, ze staropolskiego soczca ‘oszczerca’.

Sod - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sod-, por. soda ‘weglan sodu, substancja otrzymywana z soli kuchennej’, też od gwarowego sod (= sad); od niemieckiej nazwy osobowej Sod.

Soda - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sod-, por. soda ‘weglan sodu, substancja otrzymywana z soli kuchennej’, też od gwarowego sod (= sad); od niemieckiej nazwy osobowej Sod.

Sodakowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sod-, por. soda ‘weglan sodu, substancja otrzymywana z soli kuchennej’, też od gwarowego sod (= sad); od niemieckiej nazwy osobowej Sod.

Sodal - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sod-, por. soda ‘weglan sodu, substancja otrzymywana z soli kuchennej’, też od gwarowego sod (= sad); od niemieckiej nazwy osobowej Sod.

Sodalski - 1699 od nazwy miejscowej Sodale (KrW).

Sodański - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sod-, por. soda ‘weglan sodu, substancja otrzymywana z soli kuchennej’, też od gwarowego sod (= sad); od niemieckiej nazwy osobowej Sod.

Sodczyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sod-, por. soda ‘weglan sodu, substancja otrzymywana z soli kuchennej’, też od gwarowego sod (= sad); od niemieckiej nazwy osobowej Sod.

Sodecki - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sod-, por. soda ‘weglan sodu, substancja otrzymywana z soli kuchennej’, też od gwarowego sod (= sad); od niemieckiej nazwy osobowej Sod.

Sodel - od niemieckiej nazwy osobowej Södel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego soedelin ‘zupka; rosół; sos’ lub od modzel, szodziel ‘wrzód’.

Sodka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sod-, por. soda ‘weglan sodu, substancja otrzymywana z soli kuchennej’, też od gwarowego sod (= sad); od niemieckiej nazwy osobowej Sod.

Sodkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sod-, por. soda ‘weglan sodu, substancja otrzymywana z soli kuchennej’, też od gwarowego sod (= sad); od niemieckiej nazwy osobowej Sod.

Sodkowiak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sod-, por. soda ‘weglan sodu, substancja otrzymywana z soli kuchennej’, też od gwarowego sod (= sad); od niemieckiej nazwy osobowej Sod.

Sodlak - od niemieckiej nazwy osobowej Södel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego soedelin ‘zupka; rosół; sos’ lub od modzel, szodziel ‘wrzód’.

Sodleja - od niemieckiej nazwy osobowej Södel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego soedelin ‘zupka; rosół; sos’ lub od modzel, szodziel ‘wrzód’.

Sodokierski - od nazwy miejscowej Sadykierz (kilka wsi).

Sodol - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sod-, por. soda ‘weglan sodu, substancja otrzymywana z soli kuchennej’, też od gwarowego sod (= sad); od niemieckiej nazwy osobowej Sod.

Sodolewski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sod-, por. soda ‘weglan sodu, substancja otrzymywana z soli kuchennej’, też od gwarowego sod (= sad); od niemieckiej nazwy osobowej Sod.

Sodolini - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sod-, por. soda ‘weglan sodu, substancja otrzymywana z soli kuchennej’, też od gwarowego sod (= sad); od niemieckiej nazwy osobowej Sod.

Sodolski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sod-, por. soda ‘weglan sodu, substancja otrzymywana z soli kuchennej’, też od gwarowego sod (= sad); od niemieckiej nazwy osobowej Sod.

Sodoł - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sod-, por. soda ‘weglan sodu, substancja otrzymywana z soli kuchennej’, też od gwarowego sod (= sad); od niemieckiej nazwy osobowej Sod.

Sodołkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sod-, por. soda ‘weglan sodu, substancja otrzymywana z soli kuchennej’, też od gwarowego sod (= sad); od niemieckiej nazwy osobowej Sod.

Sodołowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sod-, por. soda ‘weglan sodu, substancja otrzymywana z soli kuchennej’, też od gwarowego sod (= sad); od niemieckiej nazwy osobowej Sod.

Sodoma - od nazwy biblijnej Sodomy, w przenośni ‘miejsce zgorszenia’.

Sodomiak - od nazwy biblijnej Sodomy, w przenośni ‘miejsce zgorszenia’.

Sodomierski - od nazwy miasta Sandomierz (tarnobrzeskie).

Sodomir - od imienia złożonego Sędzimir, notowanego w źródłach historycznych od XIV wieku.

Sodomirski - od nazwy miasta Sandomierz (tarnobrzeskie).

Sodomlak - od nazwy biblijnej Sodomy, w przenośni ‘miejsce zgorszenia’.

Sodomski - od nazwy biblijnej Sodomy, w przenośni ‘miejsce zgorszenia’.

Sodor - od niemieckiej nazwy osobowej Schoder, ta z średnio-wysoko-niemieckiego schuder ‘derka na konia’.

Sodorczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Schoder, ta z średnio-wysoko-niemieckiego schuder ‘derka na konia’.

Sodorski - od niemieckiej nazwy osobowej Schoder, ta z średnio-wysoko-niemieckiego schuder ‘derka na konia’.

Sodos - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sod-, por. soda ‘weglan sodu, substancja otrzymywana z soli kuchennej’, też od gwarowego sod (= sad); od niemieckiej nazwy osobowej Sod.

Sodosz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sod-, por. soda ‘weglan sodu, substancja otrzymywana z soli kuchennej’, też od gwarowego sod (= sad); od niemieckiej nazwy osobowej Sod.

Sodoś - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sod-, por. soda ‘weglan sodu, substancja otrzymywana z soli kuchennej’, też od gwarowego sod (= sad); od niemieckiej nazwy osobowej Sod.

Sodownik - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sodowski - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sodowy - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sodólski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sod-, por. soda ‘weglan sodu, substancja otrzymywana z soli kuchennej’, też od gwarowego sod (= sad); od niemieckiej nazwy osobowej Sod.

Sodół - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sod-, por. soda ‘weglan sodu, substancja otrzymywana z soli kuchennej’, też od gwarowego sod (= sad); od niemieckiej nazwy osobowej Sod.

Sodór - od niemieckiej nazwy osobowej Schoder, ta z średnio-wysoko-niemieckiego schuder ‘derka na konia’.

Sodra - od niemieckiej nazwy osobowej Schoder, ta z średnio-wysoko-niemieckiego schuder ‘derka na konia’; od gwarowego sodra ‘szynka’.

Sodulski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sod-, por. soda ‘weglan sodu, substancja otrzymywana z soli kuchennej’, też od gwarowego sod (= sad); od niemieckiej nazwy osobowej Sod.

Soduł - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sod-, por. soda ‘weglan sodu, substancja otrzymywana z soli kuchennej’, też od gwarowego sod (= sad); od niemieckiej nazwy osobowej Sod.

Soduła - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sod-, por. soda ‘weglan sodu, substancja otrzymywana z soli kuchennej’, też od gwarowego sod (= sad); od niemieckiej nazwy osobowej Sod.

Sodur - od niemieckiej nazwy osobowej Schoder, ta z średnio-wysoko-niemieckiego schuder ‘derka na konia’.

Sodurski - od niemieckiej nazwy osobowej Schoder, ta z średnio-wysoko-niemieckiego schuder ‘derka na konia’.

Sodus - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sod-, por. soda ‘weglan sodu, substancja otrzymywana z soli kuchennej’, też od gwarowego sod (= sad); od niemieckiej nazwy osobowej Sod.

Sodusz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sod-, por. soda ‘weglan sodu, substancja otrzymywana z soli kuchennej’, też od gwarowego sod (= sad); od niemieckiej nazwy osobowej Sod.

Soduś - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sod-, por. soda ‘weglan sodu, substancja otrzymywana z soli kuchennej’, też od gwarowego sod (= sad); od niemieckiej nazwy osobowej Sod.

Sodza - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sod-, por. soda ‘weglan sodu, substancja otrzymywana z soli kuchennej’, też od gwarowego sod (= sad); od niemieckiej nazwy osobowej Sod.

Sodzawica - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sadzaw-, por. sadza wica, sadzawka ‘dół z wodą’.

Sodzawiczna - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sadzaw-, por. sadza wica, sadzawka ‘dół z wodą’.

Sodzawiczny - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sadzaw-, por. sadza wica, sadzawka ‘dół z wodą’.

Sodzawiczy - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sadzaw-, por. sadza wica, sadzawka ‘dół z wodą’.

Sodzawniczna - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sadzaw-, por. sadza wica, sadzawka ‘dół z wodą’.

Sodzawniczy - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sadzaw-, por. sadza wica, sadzawka ‘dół z wodą’.

Sodzewiczny - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sadzaw-, por. sadza wica, sadzawka ‘dół z wodą’.

Sodziak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sod-, por. soda ‘weglan sodu, substancja otrzymywana z soli kuchennej’, też od gwarowego sod (= sad); od niemieckiej nazwy osobowej Sod.

Sofczyński - od nazwy miejscowej Sowczyn (KrW), Sufczyn (tarnowskie, gmina Dębno), Sufczyna (przemyskie, gmina Bircza).

Soffer - od szofer ‘prowadzący pojazd’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schöffer, ta z Schäffer ‘owczarz’.

Soffert - od szofer ‘prowadzący pojazd’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schöffer, ta z Schäffer ‘owczarz’.

Soffke - od imienia żeńskiego Zofia, ze staropolskiego Zofija, pochodzenia greckiego, od sophia ‘mądrość’, znanego w Polsce od XII wieku.

Soffner - od szafner ‘szafarz, zaopatrzeniowiec’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Scheffner.

Sofian - od imienia Safon, Sofon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Saphonias, z hebrajskiego tsephanyahu ‘Jahwe ukrył’; w Polsce w XIII wieku występowała forma Sofonijasz.

Sofian - od imienia żeńskiego Zofia, ze staropolskiego Zofija, pochodzenia greckiego, od sophia ‘mądrość’, znanego w Polsce od XII wieku.

Sofianowicz - od imienia Safon, Sofon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Saphonias, z hebrajskiego tsephanyahu ‘Jahwe ukrył’; w Polsce w XIII wieku występowała forma Sofonijasz.

Sofianowicz - od imienia żeńskiego Zofia, ze staropolskiego Zofija, pochodzenia greckiego, od sophia ‘mądrość’, znanego w Polsce od XII wieku.

Sofiańczuk - od imienia Safon, Sofon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Saphonias, z hebrajskiego tsephanyahu ‘Jahwe ukrył’; w Polsce w XIII wieku występowała forma Sofonijasz.

Sofiańczuk - od imienia żeńskiego Zofia, ze staropolskiego Zofija, pochodzenia greckiego, od sophia ‘mądrość’, znanego w Polsce od XII wieku.

Sofiański - od imienia Safon, Sofon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Saphonias, z hebrajskiego tsephanyahu ‘Jahwe ukrył’; w Polsce w XIII wieku występowała forma Sofonijasz.

Sofiański - od imienia żeńskiego Zofia, ze staropolskiego Zofija, pochodzenia greckiego, od sophia ‘mądrość’, znanego w Polsce od XII wieku.

Sofiejko - od imienia żeńskiego Zofia, ze staropolskiego Zofija, pochodzenia greckiego, od sophia ‘mądrość’, znanego w Polsce od XII wieku.

Sofij - od imienia żeńskiego Zofia, ze staropolskiego Zofija, pochodzenia greckiego, od sophia ‘mądrość’, znanego w Polsce od XII wieku.

Sofijew - od imienia żeńskiego Zofia, ze staropolskiego Zofija, pochodzenia greckiego, od sophia ‘mądrość’, znanego w Polsce od XII wieku.

Sofijski - od imienia żeńskiego Zofia, ze staropolskiego Zofija, pochodzenia greckiego, od sophia ‘mądrość’, znanego w Polsce od XII wieku.

Sofin - od imienia żeńskiego Zofia, ze staropolskiego Zofija, pochodzenia greckiego, od sophia ‘mądrość’, znanego w Polsce od XII wieku.

Sofinowski - od imienia żeńskiego Zofia, ze staropolskiego Zofija, pochodzenia greckiego, od sophia ‘mądrość’, znanego w Polsce od XII wieku.

Sofiński - od imienia żeńskiego Zofia, ze staropolskiego Zofija, pochodzenia greckiego, od sophia ‘mądrość’, znanego w Polsce od XII wieku.

Sofka - (Śl) od imienia żeńskiego Zofia, ze staropolskiego Zofija, pochodzenia greckiego, od sophia ‘mądrość’, znanego w Polsce od XII wieku.

Sofner - od szafner ‘szafarz, zaopatrzeniowiec’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Scheffner.

Sofniewicz - od imienia żeńskiego Zofia, ze staropolskiego Zofija, pochodzenia greckiego, od sophia ‘mądrość’, znanego w Polsce od XII wieku.

Sofon - od imienia Safon, Sofon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Saphonias, z hebrajskiego tsephanyahu ‘Jahwe ukrył’; w Polsce w XIII wieku występowała forma Sofonijasz.

Soforek - od szofer ‘prowadzący pojazd’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schöffer, ta z Schäffer ‘owczarz’.

Sofran - od imienia Sofron, Sofronij, Sopron, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego sopchrónios, od sodzo ‘zachować, ocalić’ i phren ‘myśl, umysł’. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich w formach: Sopron, Soprun, Suprom, Supron, Suprum, Suprun, Suprym.

Sofraniuk - od imienia Sofron, Sofronij, Sopron, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego sopchrónios, od sodzo ‘zachować, ocalić’ i phren ‘myśl, umysł’. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich w formach: Sopron, Soprun, Suprom, Supron, Suprum, Suprun, Suprym.

Sofranów - od imienia Sofron, Sofronij, Sopron, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego sopchrónios, od sodzo ‘zachować, ocalić’ i phren ‘myśl, umysł’. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich w formach: Sopron, Soprun, Suprom, Supron, Suprum, Suprun, Suprym.

Sofroniew - od imienia Sofron, Sofronij, Sopron, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego sopchrónios, od sodzo ‘zachować, ocalić’ i phren ‘myśl, umysł’. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich w formach: Sopron, Soprun, Suprom, Supron, Suprum, Suprun, Suprym.

Sofroniuk - od imienia Sofron, Sofronij, Sopron, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego sopchrónios, od sodzo ‘zachować, ocalić’ i phren ‘myśl, umysł’. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich w formach: Sopron, Soprun, Suprom, Supron, Suprum, Suprun, Suprym.

Sofronow - od imienia Sofron, Sofronij, Sopron, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego sopchrónios, od sodzo ‘zachować, ocalić’ i phren ‘myśl, umysł’. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich w formach: Sopron, Soprun, Suprom, Supron, Suprum, Suprun, Suprym.

Sofronowicz - 1690 od imienia Sofron, Sofronij, Sopron, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego sopchrónios, od sodzo ‘zachować, ocalić’ i phren ‘myśl, umysł’. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich w formach: Sopron, Soprun, Suprom, Supron, Suprum, Suprun, Suprym.

Sofronów - od imienia Sofron, Sofronij, Sopron, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego sopchrónios, od sodzo ‘zachować, ocalić’ i phren ‘myśl, umysł’. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich w formach: Sopron, Soprun, Suprom, Supron, Suprum, Suprun, Suprym.

Sog - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od saga ‘na ukos’, sag ‘płaszcz wojskowy’.

Soga - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od saga ‘na ukos’, sag ‘płaszcz wojskowy’.

Sogala - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od saga ‘na ukos’, sag ‘płaszcz wojskowy’.

Sogalla - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od saga ‘na ukos’, sag ‘płaszcz wojskowy’.

Sogalski - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od saga ‘na ukos’, sag ‘płaszcz wojskowy’.

Sogała - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od saga ‘na ukos’, sag ‘płaszcz wojskowy’.

Sogałła - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od saga ‘na ukos’, sag ‘płaszcz wojskowy’.

Sogan - w grupie nazwisk pochodzących od saga ‘na ukos’, sag ‘płaszcz wojskowy’.

Sogiński - w grupie nazwisk pochodzących od saga ‘na ukos’, sag ‘płaszcz wojskowy’.

Soglowek - (Śl) od zagłówek ‘poduszka; podgłówek’.

Sogornik - (Śl) od za + góra ‘mieszkajacy za górą’.

Sogorski - (Śl)- od za + góra ‘mieszkajacy za górą’.

Sogórniak - od za + góra ‘mieszkajacy za górą’.

Sogórnik - (Śl) od za + góra ‘mieszkajacy za górą’.

Sogórski - (Śl) od za + góra ‘mieszkajacy za górą’.

Soha - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Sohaj - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Sohajka - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Sohajko - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Sohoń - w grupie nazwisk pochodzących od socha ‘rozwidlona gałąź; prymitywne narzędzie orne’; w pochodnych też od imion na So-, typu Sobiesław.

Sohor - od socharz ‘kij, drąg, na którym wieszało się mięso’, też od niemieckiej nazwy osobowej Socher, ta z łużyckiego sochor ‘socha’.

Soica - od soja, sojka, sójka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Soida - w grupie nazwisk pochodzących od sajdać się ‘kręcić się’, sajda ‘część warsztatu tkackiego’ od wschodniosłowiańskiego sajda, sojda ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od średnio-wysoko-niemieckiego scheide ‘granica’.

Soika - (Pom) od soja, sojka, sójka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Soin - od niemieckiej nazwy osobowej Sein, ta od seine ‘mały, krótki’.

Soiński - 1672 od nazwy miejscowej Soino (KrW).

Soitz - (Pom) od soja, sojka, sójka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Soj - 1492 od soja, sojka, sójka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Soja - 1250 od soja, sojka, sójka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Sojak - od soja, sojka, sójka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Sojc - (Pom) od soja, sojka, sójka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Sojcz - 1545 od soja, sojka, sójka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Sojczyc - 1475 od soja, sojka, sójka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Sojczyński - od nazwy miejscowej Sojczyn (łomżyńskie, gmina Grajewo).

Sojda - w grupie nazwisk pochodzących od sajdać się ‘kręcić się’, sajda ‘część warsztatu tkackiego’ od wschodniosłowiańskiego sajda, sojda ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od średnio-wysoko-niemieckiego scheide ‘granica’.

Sojdak - w grupie nazwisk pochodzących od sajdać się ‘kręcić się’, sajda ‘część warsztatu tkackiego’ od wschodniosłowiańskiego sajda, sojda ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od średnio-wysoko-niemieckiego scheide ‘granica’.

Sojecki - od nazwy miejscowej Sójki (kilka miejscowości).

Sojewski - od nazwy miejscowej Soje (ostrołęckie, gmina Czerwonka).

Sojk - (Pom) od soja, sojka, sójka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Sojka - 1389 od soja, sojka, sójka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Sojke - (Pom) od soja, sojka, sójka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Sojkiewicz - od soja, sojka, sójka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Sojkin - od soja, sojka, sójka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Sojko - od soja, sojka, sójka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Sojkowicz - od soja, sojka, sójka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Sojkowski - od soja, sojka, sójka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Sojkula - od soja, sojka, sójka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Sojn - od niemieckiej nazwy osobowej Sein, ta od seine ‘mały, krótki’.

Sojna - od niemieckiej nazwy osobowej Sein, ta od seine ‘mały, krótki’.

Sojnacki - od niemieckiej nazwy osobowej Sein, ta od seine ‘mały, krótki’.

Sojnowski - od niemieckiej nazwy osobowej Sein, ta od seine ‘mały, krótki’.

Sojowski - od nazwy miejscowej Soje (ostrołęckie, gmina Czerwonka).

Sojski - od nazwy miejscowej Soje (ostrołęckie, gmina Czerwonka).

Sojta - od soja, sojka, sójka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Sojur - od soja, sojka, sójka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Sok - od sok ‘płyn otrzymywany z owoców lub jarzyn; wydzielina gruczołów trawiennych u zwierząt’, też ze staropolskiego ‘oszczerca’.

Sokacz - od sok ‘płyn otrzymywany z owoców lub jarzyn; wydzielina gruczołów trawiennych u zwierząt’, też ze staropolskiego ‘oszczerca’.

Sokal - od wschodniosłowiańskiego sokal ‘jedzenie, kuchnia’.

Sokala - od wschodniosłowiańskiego sokal ‘jedzenie, kuchnia’.

Sokalczak - od wschodniosłowiańskiego sokal ‘jedzenie, kuchnia’.

Sokalczuk - od wschodniosłowiańskiego sokal ‘jedzenie, kuchnia’.

Sokalewicz - od wschodniosłowiańskiego sokal ‘jedzenie, kuchnia’.

Sokalik - od wschodniosłowiańskiego sokal ‘jedzenie, kuchnia’.

Sokaliński - od wschodniosłowiańskiego sokal ‘jedzenie, kuchnia’.

Sokalski - 1662 od nazwy miejscowej Sokal (KrW).

Sokalszczuk - od nazwy miejscowej Sokal (KrW).

Sokaluk - od wschodniosłowiańskiego sokal ‘jedzenie, kuchnia’.

Sokał - od wschodniosłowiańskiego sokal ‘jedzenie, kuchnia’.

Sokała - od wschodniosłowiańskiego sokal ‘jedzenie, kuchnia’.

Sokił - (z fonetyką ukraińską) od sokól ‘ptak drapieżny’.

Sokiłowski - (z fonetyką ukraińską) od sokól ‘ptak drapieżny’.

Sokira - (z fonetyką ukraińską) od sokora, z gwarowego sokor ‘topola czarna’.

Sokirko - (z fonetyką ukraińską) od sokora, z gwarowego sokor ‘topola czarna’.

Sokłowski - od nazwy miejscowej Sokowicze (KrW).

Sokoducha - od sok ‘płyn otrzymywany z owoców lub jarzyn; wydzielina gruczołów trawiennych u zwierząt’, też ze staropolskiego ‘oszczerca’.

Sokol - od sokól ‘ptak drapieżny’.

Sokolak - 1462 od sokól ‘ptak drapieżny’.

Sokolan - od sokól ‘ptak drapieżny’.

Sokolarz - od sokól ‘ptak drapieżny’.

Sokolek - od sokól ‘ptak drapieżny’.

Sokolenko - od sokól ‘ptak drapieżny’.

Sokoleńko - od sokól ‘ptak drapieżny’.

Sokolewicz - od sokól ‘ptak drapieżny’.

Sokoli - od sokól ‘ptak drapieżny’.

Sokolic - od sokól ‘ptak drapieżny’.

Sokolicki - od sokól ‘ptak drapieżny’.

Sokolicz - od sokól ‘ptak drapieżny’.

Sokolik - 1435 od sokól ‘ptak drapieżny’.

Sokoliński - od nazwy miejscowej Sokolina (kieleckie, gmina Czarnocin).

Sokolis - od sokól ‘ptak drapieżny’.

Sokoll - od sokól ‘ptak drapieżny’.

Sokolla - od sokól ‘ptak drapieżny’.

Sokollik - od sokól ‘ptak drapieżny’.

Sokolnicki - 1386 od nazw miejscowych Sokolniki, Sokolnik (częste).

Sokolnik - 1429 od sokól ‘ptak drapieżny’.

Sokolniski - 1392 od nazw miejscowych Sokolniki, Sokolnik (częste).

Sokolowski - od nazw miejscowych Sokołów, Sokołowice (częste).

Sokolski - od nazw miejscowych Sokole, Sokule (kilka miejscowości).

Sokoluk - od sokól ‘ptak drapieżny’.

Sokoł - od sokól ‘ptak drapieżny’.

Sokoła - od sokól ‘ptak drapieżny’.

Sokołanko - od sokól ‘ptak drapieżny’.

Sokołek - 1400 od sokól ‘ptak drapieżny’.

Sokołenko - od sokól ‘ptak drapieżny’.

Sokołow - od sokól ‘ptak drapieżny’.

Sokołowicz - 1445 od sokól ‘ptak drapieżny’.

Sokołowski - 1392 od nazw miejscowych Sokołów, Sokołowice (częste).

Sokołów - od sokól ‘ptak drapieżny’.

Sokołucha - od sokól ‘ptak drapieżny’.

Sokołuk - od sokól ‘ptak drapieżny’.

Sokołycz - od sokól ‘ptak drapieżny’.

Sokołyk - od sokól ‘ptak drapieżny’.

Sokor - od sokora, z gwarowego sokor ‘topola czarna’.

Sokora - 1565 od sokora, z gwarowego sokor ‘topola czarna’.

Sokorowski - od sokora, z gwarowego sokor ‘topola czarna’.

Sokorski - od sokora, z gwarowego sokor ‘topola czarna’ lub od nazwy miejscowej Sokur (KrW).

Sokowicz - 1359 od sok ‘płyn otrzymywany z owoców lub jarzyn; wydzielina gruczołów trawiennych u zwierząt’, też ze staropolskiego ‘oszczerca’.

Sokowiński - od sok ‘płyn otrzymywany z owoców lub jarzyn; wydzielina gruczołów trawiennych u zwierząt’, też ze staropolskiego ‘oszczerca’.

Sokowski - 1485 od nazwy miejscowej Sokowicze (KrW).

Sokól - od sokól ‘ptak drapieżny’.

Sokólnicki - od nazw miejscowych Sokolniki, Sokolnik (częste).

Sokólski - od nazw miejscowych Sokole, Sokule (kilka miejscowości).

Sokół - 1125 od sokól ‘ptak drapieżny’.

Sokóła - od sokól ‘ptak drapieżny’.

Sokółek - od sokól ‘ptak drapieżny’.

Sokółka - od sokól ‘ptak drapieżny’.

Sokółko - od sokól ‘ptak drapieżny’.

Sokółł - od sokól ‘ptak drapieżny’.

Sokół-Szahin - złożenia brak; Sokół 1125 od sokól ‘ptak drapieżny’; Szahin brak.

Sokór - od sokora, z gwarowego sokor ‘topola czarna’.

Soków - od sok ‘płyn otrzymywany z owoców lub jarzyn; wydzielina gruczołów trawiennych u zwierząt’, też ze staropolskiego ‘oszczerca’.

Sokul - od sok ‘płyn otrzymywany z owoców lub jarzyn; wydzielina gruczołów trawiennych u zwierząt’, też ze staropolskiego ‘oszczerca’.

Sokul - od sokól ‘ptak drapieżny’.

Sokula - 1392 od sok ‘płyn otrzymywany z owoców lub jarzyn; wydzielina gruczołów trawiennych u zwierząt’, też ze staropolskiego ‘oszczerca’.

Sokula - od sokól ‘ptak drapieżny’.

Sokulski - od nazw miejscowych Sokole, Sokule (kilka miejscowości).

Sokuł - od sokól ‘ptak drapieżny’.

Sokuła - od sokól ‘ptak drapieżny’.

Sokułka - od sokól ‘ptak drapieżny’.

Sokun - od sok ‘płyn otrzymywany z owoców lub jarzyn; wydzielina gruczołów trawiennych u zwierząt’, też ze staropolskiego ‘oszczerca’.

Sokuń - od sok ‘płyn otrzymywany z owoców lub jarzyn; wydzielina gruczołów trawiennych u zwierząt’, też ze staropolskiego ‘oszczerca’.

Sokur - od sokora, z gwarowego sokor ‘topola czarna’.

Sokurenko - od sokora, z gwarowego sokor ‘topola czarna’.

Sokyra - (z fonetyką ukraińską) od sokora, z gwarowego sokor ‘topola czarna’.

Sol - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sola - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solach - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solachewicz - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solachow - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solachowicz - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solajowic - 1396 od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solak - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solakiewicz - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solala - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solan - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solana - 1715 od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solanek - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solanik - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solanikow - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solanin - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solaniuk - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solanka - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solanki - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solankiewicz - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solanko - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solanowski - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solań - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solańczyk - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solański - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solar - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solarczek - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solarczuk - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solarczyk - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solarek - 1615 od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solarewicz - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solarik - (Śl) od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solaris - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solarowicz - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solarski - 1673 od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solarz - 1471 od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solarzyk - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solas - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solasa - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solasz - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solatycki - od nazwy miejscowej Sulatycze (KrW).

Solatyński - od nazwy miejscowej Sulatycze (KrW).

Solawa - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solawik - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solawski - 1733 od nazwy miejscowej Solawa (Śl).

Solc - od niemieckiej nazwy osobowej Scholz, ta stanowi odpowiednik wysokoniemieckiego Schulz, z średnio-wysoko-niemieckiego schuthei?e ‘sołtys’.

Solc - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solca - 1377 od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solczak - od niemieckiej nazwy osobowej Scholz, ta stanowi odpowiednik wysokoniemieckiego Schulz, z średnio-wysoko-niemieckiego schuthei?e ‘sołtys’.

Solczak - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Scholz, ta stanowi odpowiednik wysokoniemieckiego Schulz, z średnio-wysoko-niemieckiego schuthei?e ‘sołtys’.

Solczyk - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solczyński - od niemieckiej nazwy osobowej Scholz, ta stanowi odpowiednik wysokoniemieckiego Schulz, z średnio-wysoko-niemieckiego schuthei?e ‘sołtys’.

Solczyński - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sold - od niemieckiej nazwy osobowej Sold, ta od apelatywu Sold ‘płaca, żołd’.

Solda - od niemieckiej nazwy osobowej Sold, ta od apelatywu Sold ‘płaca, żołd’.

Soldak - od niemieckiej nazwy osobowej Sold, ta od apelatywu Sold ‘płaca, żołd’.

Soldan - od niemieckiej nazwy osobowej Sold, ta od apelatywu Sold ‘płaca, żołd’.

Soldas - od niemieckiej nazwy osobowej Sold, ta od apelatywu Sold ‘płaca, żołd’.

Soldat - od sołdat, soldat ‘żołnierz rosyjski’, pogardliwie ‘żołdak’.

Soldatenko - od sołdat, soldat ‘żołnierz rosyjski’, pogardliwie ‘żołdak’.

Soldatk - (Pom) od sołdat, soldat ‘żołnierz rosyjski’, pogardliwie ‘żołdak’.

Soldatka - od sołdat, soldat ‘żołnierz rosyjski’, pogardliwie ‘żołdak’.

Soldatke - od sołdat, soldat ‘żołnierz rosyjski’, pogardliwie ‘żołdak’.

Soldaty - od sołdat, soldat ‘żołnierz rosyjski’, pogardliwie ‘żołdak’.

Soldecki - od niemieckiej nazwy osobowej Sold, ta od apelatywu Sold ‘płaca, żołd’.

Soldek - od niemieckiej nazwy osobowej Sold, ta od apelatywu Sold ‘płaca, żołd’.

Soldo - od niemieckiej nazwy osobowej Sold, ta od apelatywu Sold ‘płaca, żołd’.

Solec - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solech - 1475 od imion złożonych typu Sulisław, Sulimir.

Solecki - 1393 od nazwy miejscowej Solec, Solca (kilka wsi).

Solej - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solejda - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solejdowicz - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solejewski - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solejko - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solejowski - 1396 od nazw miejscowych Sulejow, Sulejewo (kilka miejscowości).

Solejski - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solek - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solenic - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Soleniec - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Soleniewicz - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solenik - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Soleniuk - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solenko - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solenta - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Soleńkow - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Soleński - 1479 od nazwy miejscowej Solina (krośnieńskie, gmina Solina), Soliny (suwalskie, gmina Wiżajny).

Soler - od niemieckiej nazwy osobowej Scholer, ta z średnio-wysoko-niemieckiego schellen ‘wydawać dźwięki’.

Soler - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Soleta - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Soletta - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solewicz - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solewski - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Soley - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solf - od niemieckiej nazwy osobowej Solf, ta od imienia złożonego Sigiwolf.

Solibieda - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solibioda - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solica - 1433 od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solich - 1562 od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Soliera - od niemieckiej nazwy osobowej Scholer, ta z średnio-wysoko-niemieckiego schellen ‘wydawać dźwięki’.

Solik - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solikiewicz - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solikotczyc - 1450 od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solikotka - 1431 od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solikowski - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solilak - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Soliło - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solima - od niemieckich nazw osobowych Schulmann, Scholmann, te od średnio-wysoko-niemieckiego scholle, schulle ‘gruda ziemi, darnina’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego schulle ‘grubianin, gbur’.

Soliman - od niemieckich nazw osobowych Schulmann, Scholmann, te od średnio-wysoko-niemieckiego scholle, schulle ‘gruda ziemi, darnina’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego schulle ‘grubianin, gbur’.

Soling - od niemieckich nazw osobowych Soling, Solinger, te od nazwy miejscowej Solingen.

Solinga - od niemieckich nazw osobowych Soling, Solinger, te od nazwy miejscowej Solingen.

Solinger - od niemieckich nazw osobowych Soling, Solinger, te od nazwy miejscowej Solingen.

Solingera - od niemieckich nazw osobowych Soling, Solinger, te od nazwy miejscowej Solingen.

Soliniak - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solinica - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solinko - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Soliński - 1634 od nazwy miejscowej Solina (krośnieńskie, gmina Solina), Soliny (suwalskie, gmina Wiżajny).

Solipies - 1402 od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solipiwko - 1595 od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solipiwkowski - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solipiwo - 1595 od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solis - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solisch - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solisz - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Soliszewicz - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Soliszewski - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Soliszko - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Soliszyc - 1498 od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Soliś - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Soliwocki - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Soliwoda - 1570 od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Soliwodowski - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Soliwodzki - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solka - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solkan - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solkiewicz - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solko - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solkon - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solkowski - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Soll - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solla - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sölle - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solli - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sollich - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sollik - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sollnik - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solloch - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sollorz - (Śl)– od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sollosz - (Śl) od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solman - od niemieckich nazw osobowych Schulmann, Scholmann, te od średnio-wysoko-niemieckiego scholle, schulle ‘gruda ziemi, darnina’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego schulle ‘grubianin, gbur’.

Solmiński - od niemieckich nazw osobowych Schulmann, Scholmann, te od średnio-wysoko-niemieckiego scholle, schulle ‘gruda ziemi, darnina’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego schulle ‘grubianin, gbur’.

Solmisz - od niemieckich nazw osobowych Schulmann, Scholmann, te od średnio-wysoko-niemieckiego scholle, schulle ‘gruda ziemi, darnina’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego schulle ‘grubianin, gbur’.

Solmoński - od niemieckich nazw osobowych Schulmann, Scholmann, te od średnio-wysoko-niemieckiego scholle, schulle ‘gruda ziemi, darnina’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego schulle ‘grubianin, gbur’.

Solmowski - od niemieckich nazw osobowych Schulmann, Scholmann, te od średnio-wysoko-niemieckiego scholle, schulle ‘gruda ziemi, darnina’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego schulle ‘grubianin, gbur’.

Solnich - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solnicki - od nazwy miejscowej Solniki (kilka wsi).

Solniczak - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solniczek - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solniczka - 1603 od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solniczuk - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solniewski - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solnik - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solnikowski - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solny - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Soloch - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solochewicz - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solochowicz - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solom - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Soloma - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Solomanow - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Solomanowski - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Solomenko - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Solomon - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Solomonczyk - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Solomonik - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Solomończyk - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Solomoński - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Solomos - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Solon - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’; od solony.

Solonek - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Soloniewicz - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Soloniuk - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solonko - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solonowski - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Soloń - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solorek - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solorski - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solorz - (Śl) od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solosz - (Śl) od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solowiak - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solowian - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solowicz - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solowiej - od wschodniosłowiańskiego Sołowiej, ta od sołowiej ‘słowik’.

Solowski - od nazw miejscowych Sołowa, Solowicze, Solowie (KrW).

Solpa - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od słop ‘potrzask na zwierzęta’.

Solski - 1639 od nazwy miejscowej Sól (kilka wsi).

Soltarski - od niemieckiej nazwy osobowej Solter, ta od średnioniemieckiego solter ‘sprzedawca soli’.

Soltek - od niemieckiej nazwy osobowej Scholte, ta od Scholz.

Solter - od niemieckiej nazwy osobowej Solter, ta od średnioniemieckiego solter ‘sprzedawca soli’.

Soltis - od sołtys, dawniej też szołtys ‘zwierzchnik administracji wiejskiej’.

Soltke - od niemieckiej nazwy osobowej Scholte, ta od Scholz.

Solty - od niemieckiej nazwy osobowej Scholte, ta od Scholz.

Soltys - od sołtys, dawniej też szołtys ‘zwierzchnik administracji wiejskiej’.

Soltysiak - od sołtys, dawniej też szołtys ‘zwierzchnik administracji wiejskiej’.

Soltysik - od sołtys, dawniej też szołtys ‘zwierzchnik administracji wiejskiej’.

Soltysikowski - od sołtys, dawniej też szołtys ‘zwierzchnik administracji wiejskiej’.

Soluba - (z fonetyką wschodniosłowiańską) w grupie nazwisk pochodzących od słup, od nazwy miejscowej Słubica, od ukraińskiego stołb.

Solubek - (z fonetyką wschodniosłowiańską) w grupie nazwisk pochodzących od słup, od nazwy miejscowej Słubica, od ukraińskiego stołb.

Soluch - 1477 od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solucz - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Soluk - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Soluński - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solus - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solut - 1400 od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solutko - 1448 od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Solwa - od łacińskiego salvus ‘zbawiony, ocalony’, późniejsze salwa ‘równoczesny wystrzał z kilku karabinów lub armat’, też od imienia Salwator.

Solwański - od łacińskiego salvus ‘zbawiony, ocalony’, późniejsze salwa ‘równoczesny wystrzał z kilku karabinów lub armat’, też od imienia Salwator.

Solwar - od niemieckich nazw osobowych Scholwer, Schulwer ,te od średnioniemieckiego scholver, schulver ‘kormoran’ lub też od Salwier.

Solwer - od niemieckich nazw osobowych Scholwer, Schulwer ,te od średnioniemieckiego scholver, schulver ‘kormoran’ lub też od Salwier.

Solwerowicz - od niemieckich nazw osobowych Scholwer, Schulwer ,te od średnioniemieckiego scholver, schulver ‘kormoran’ lub też od Salwier.

Solwestruk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Sylwester, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego. Łacińskie imię Silvester utworzone zostalo od przymiotnika silvestris ‘leśny’.

Solwicki - od łacińskiego salvus ‘zbawiony, ocalony’, późniejsze salwa ‘równoczesny wystrzał z kilku karabinów lub armat’, też od imienia Salwator.

Solwin - od łacińskiego salvus ‘zbawiony, ocalony’, późniejsze salwa ‘równoczesny wystrzał z kilku karabinów lub armat’, też od imienia Salwator.

Solwiński - od łacińskiego salvus ‘zbawiony, ocalony’, późniejsze salwa ‘równoczesny wystrzał z kilku karabinów lub armat’, też od imienia Salwator.

Solwon - od łacińskiego salvus ‘zbawiony, ocalony’, późniejsze salwa ‘równoczesny wystrzał z kilku karabinów lub armat’, też od imienia Salwator.

Solych - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Soła - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’; od soła ‘słona woda’.

Sołaj - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sołajczyk - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sołak - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sołaniewicz - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sołanko - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sołański - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sołarz - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sołasiński - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sołasz - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sołczak - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sołczyk - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sołczykiewicz - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sołczyński - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sołd - od niemieckiej nazwy osobowej Sold, ta od apelatywu Sold ‘płaca, żołd’.

Sołda - od niemieckiej nazwy osobowej Sold, ta od apelatywu Sold ‘płaca, żołd’.

Sołdacik - od sołdat, soldat ‘żołnierz rosyjski’, pogardliwie ‘żołdak’.

Sołdacki - od sołdat, soldat ‘żołnierz rosyjski’, pogardliwie ‘żołdak’.

Sołdaczewski - od niemieckiej nazwy osobowej Sold, ta od apelatywu Sold ‘płaca, żołd’.

Sołdaczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Sold, ta od apelatywu Sold ‘płaca, żołd’.

Sołdaj - od niemieckiej nazwy osobowej Sold, ta od apelatywu Sold ‘płaca, żołd’.

Sołdak - od niemieckiej nazwy osobowej Sold, ta od apelatywu Sold ‘płaca, żołd’.

Sołdan - od niemieckiej nazwy osobowej Sold, ta od apelatywu Sold ‘płaca, żołd’.

Sołdański - od nazwy miejscowej Sołdany (suwalskie, gmina Giżycko).

Sołdat - od sołdat, soldat ‘żołnierz rosyjski’, pogardliwie ‘żołdak’.

Sołdatkowski - od sołdat, soldat ‘żołnierz rosyjski’, pogardliwie ‘żołdak’.

Sołdatow - od sołdat, soldat ‘żołnierz rosyjski’, pogardliwie ‘żołdak’.

Sołdatowski - od sołdat, soldat ‘żołnierz rosyjski’, pogardliwie ‘żołdak’.

Sołdatów - od sołdat, soldat ‘żołnierz rosyjski’, pogardliwie ‘żołdak’.

Sołdecki - od niemieckiej nazwy osobowej Sold, ta od apelatywu Sold ‘płaca, żołd’.

Sołdek - od niemieckiej nazwy osobowej Sold, ta od apelatywu Sold ‘płaca, żołd’.

Sołdon - od niemieckiej nazwy osobowej Sold, ta od apelatywu Sold ‘płaca, żołd’.

Sołdoń - od niemieckiej nazwy osobowej Sold, ta od apelatywu Sold ‘płaca, żołd’.

Sołdowski - od niemieckiej nazwy osobowej Sold, ta od apelatywu Sold ‘płaca, żołd’.

Sołdra - od szołdra, sołodra ‘szynka wieprzowa, słonina; tyłek’, też ‘złodziej; Szwab’.

Sołdrek - od szołdra, sołodra ‘szynka wieprzowa, słonina; tyłek’, też ‘złodziej; Szwab’.

Sołdrowski - od szołdra, sołodra ‘szynka wieprzowa, słonina; tyłek’, też ‘złodziej; Szwab’.

Sołdryk - od szołdra, sołodra ‘szynka wieprzowa, słonina; tyłek’, też ‘złodziej; Szwab’.

Sołdrzycki - od szołdra, sołodra ‘szynka wieprzowa, słonina; tyłek’, też ‘złodziej; Szwab’.

Sołdrzyński - od szołdra, sołodra ‘szynka wieprzowa, słonina; tyłek’, też ‘złodziej; Szwab’.

Sołducha - od sołoducha ‘rodzaj słodkiej zupy’.

Sołducho - od sołoducha ‘rodzaj słodkiej zupy’.

Sołducki - od sołoducha ‘rodzaj słodkiej zupy’.

Sołduszkiewicz - od sołoducha ‘rodzaj słodkiej zupy’.

Sołdyga - od niemieckiej nazwy osobowej Sold, ta od apelatywu Sold ‘płaca, żołd’.

Sołdyk - od niemieckiej nazwy osobowej Sold, ta od apelatywu Sold ‘płaca, żołd’.

Sołdyka - od niemieckiej nazwy osobowej Sold, ta od apelatywu Sold ‘płaca, żołd’.

Sołecki - od nazwy miejscowej Solec, Solca (kilka wsi).

Sołek - 1533 od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sołenczew - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sołka - 1381 od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sołkan - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sołkiewicz - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sołko - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sołkowicz - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sołkowski - od nazw miejscowych typu Sułkowice, Sułków, Sułkowo.

Sołłohub - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Sołogub, ta od sołogub ‘człowiek o tłustych ustach’.

Sołoch - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sołocha - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sołochub - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Sołogub, ta od sołogub ‘człowiek o tłustych ustach’.

Sołociewicz - (z fonetyką wschodnioslowiańską) w grupie nazwisk pochodzących od słota ‘plucha, długotrwały deszcz’.

Sołociński - (z fonetyką wschodnioslowiańską) w grupie nazwisk pochodzących od słota ‘plucha, długotrwały deszcz’.

Sołoczyński - (z fonetyką wschodnioslowiańską) w grupie nazwisk pochodzących od słota ‘plucha, długotrwały deszcz’.

Sołodczuk - (pod wpływem wschodniosłowiańskim) (pod wpływem czeskim) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słod-, por. słodzić, słód ‘skiełkowane ziarno zbóż ,surowiec w piwowarstwie’, słodki.

Sołodka - (pod wpływem wschodniosłowiańskim) (pod wpływem czeskim) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słod-, por. słodzić, słód ‘skiełkowane ziarno zbóż ,surowiec w piwowarstwie’, słodki.

Sołodki - (pod wpływem wschodniosłowiańskim) (pod wpływem czeskim) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słod-, por. słodzić, słód ‘skiełkowane ziarno zbóż ,surowiec w piwowarstwie’, słodki.

Sołodkiewicz - (pod wpływem wschodniosłowiańskim) (pod wpływem czeskim) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słod-, por. słodzić, słód ‘skiełkowane ziarno zbóż ,surowiec w piwowarstwie’, słodki.

Sołodkij - (pod wpływem wschodniosłowiańskim) (pod wpływem czeskim) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słod-, por. słodzić, słód ‘skiełkowane ziarno zbóż ,surowiec w piwowarstwie’, słodki.

Sołodkin - (pod wpływem wschodniosłowiańskim) (pod wpływem czeskim) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słod-, por. słodzić, słód ‘skiełkowane ziarno zbóż ,surowiec w piwowarstwie’, słodki.

Sołodko - (pod wpływem wschodniosłowiańskim) (pod wpływem czeskim) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słod-, por. słodzić, słód ‘skiełkowane ziarno zbóż ,surowiec w piwowarstwie’, słodki.

Sołodkowicz - (pod wpływem wschodniosłowiańskim) (pod wpływem czeskim) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słod-, por. słodzić, słód ‘skiełkowane ziarno zbóż ,surowiec w piwowarstwie’, słodki.

Sołodkowski - (pod wpływem wschodniosłowiańskim) (pod wpływem czeskim) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słod-, por. słodzić, słód ‘skiełkowane ziarno zbóż ,surowiec w piwowarstwie’, słodki.

Sołodowczuk - (pod wpływem wschodniosłowiańskim) (pod wpływem czeskim) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słod-, por. słodzić, słód ‘skiełkowane ziarno zbóż ,surowiec w piwowarstwie’, słodki.

Sołodowczyk - (pod wpływem wschodniosłowiańskim) (pod wpływem czeskim) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słod-, por. słodzić, słód ‘skiełkowane ziarno zbóż ,surowiec w piwowarstwie’, słodki.

Sołodowski - (pod wpływem wschodniosłowiańskim) (pod wpływem czeskim) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słod-, por. słodzić, słód ‘skiełkowane ziarno zbóż ,surowiec w piwowarstwie’, słodki.

Sołoduch - od sołoducha ‘rodzaj słodkiej zupy’.

Sołoduch - (pod wpływem wschodniosłowiańskim) (pod wpływem czeskim) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słod-, por. słodzić, słód ‘skiełkowane ziarno zbóż ,surowiec w piwowarstwie’, słodki.

Sołoducha - od sołoducha ‘rodzaj słodkiej zupy’.

Sołoducha - (pod wpływem wschodniosłowiańskim) (pod wpływem czeskim) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słod-, por. słodzić, słód ‘skiełkowane ziarno zbóż ,surowiec w piwowarstwie’, słodki.

Sołoduchin - od sołoducha ‘rodzaj słodkiej zupy’.

Sołoduchin - (pod wpływem wschodniosłowiańskim) (pod wpływem czeskim) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słod-, por. słodzić, słód ‘skiełkowane ziarno zbóż ,surowiec w piwowarstwie’, słodki.

Sołoduchno - od sołoducha ‘rodzaj słodkiej zupy’.

Sołoducho - od sołoducha ‘rodzaj słodkiej zupy’.

Sołoducho - (pod wpływem wschodniosłowiańskim) (pod wpływem czeskim) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słod-, por. słodzić, słód ‘skiełkowane ziarno zbóż ,surowiec w piwowarstwie’, słodki.

Sołoducki - od sołoducha ‘rodzaj słodkiej zupy’.

Sołoducki - (pod wpływem wschodniosłowiańskim) (pod wpływem czeskim) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słod-, por. słodzić, słód ‘skiełkowane ziarno zbóż ,surowiec w piwowarstwie’, słodki.

Sołoducko - od sołoducha ‘rodzaj słodkiej zupy’.

Sołoducko - (pod wpływem wschodniosłowiańskim) (pod wpływem czeskim) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słod-, por. słodzić, słód ‘skiełkowane ziarno zbóż ,surowiec w piwowarstwie’, słodki.

Sołodujew - (pod wpływem wschodniosłowiańskim) (pod wpływem czeskim) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słod-, por. słodzić, słód ‘skiełkowane ziarno zbóż ,surowiec w piwowarstwie’, słodki.

Sołoduszka - 1662 (pod wpływem wschodniosłowiańskim) (pod wpływem czeskim) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słod-, por. słodzić, słód ‘skiełkowane ziarno zbóż ,surowiec w piwowarstwie’, słodki.

Sołoduszkiewicz - od sołoducha ‘rodzaj słodkiej zupy’.

Sołoduszkiewicz - (pod wpływem wschodniosłowiańskim) (pod wpływem czeskim) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słod-, por. słodzić, słód ‘skiełkowane ziarno zbóż ,surowiec w piwowarstwie’, słodki.

Sołodycha - od sołoducha ‘rodzaj słodkiej zupy’.

Sołodycha - (pod wpływem wschodniosłowiańskim) (pod wpływem czeskim) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słod-, por. słodzić, słód ‘skiełkowane ziarno zbóż ,surowiec w piwowarstwie’, słodki.

Sołodyna - (pod wpływem wschodniosłowiańskim) (pod wpływem czeskim) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słod-, por. słodzić, słód ‘skiełkowane ziarno zbóż ,surowiec w piwowarstwie’, słodki.

Sołodyński - (pod wpływem wschodniosłowiańskim) (pod wpływem czeskim) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słod-, por. słodzić, słód ‘skiełkowane ziarno zbóż ,surowiec w piwowarstwie’, słodki.

Sołodzień - (pod wpływem wschodniosłowiańskim) (pod wpływem czeskim) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słod-, por. słodzić, słód ‘skiełkowane ziarno zbóż ,surowiec w piwowarstwie’, słodki.

Sołodziński - (pod wpływem wschodniosłowiańskim) (pod wpływem czeskim) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słod-, por. słodzić, słód ‘skiełkowane ziarno zbóż ,surowiec w piwowarstwie’, słodki.

Sołogub - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Sołogub, ta od sołogub ‘człowiek o tłustych ustach’.

Sołoguba - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Sołogub, ta od sołogub ‘człowiek o tłustych ustach’.

Sołogubik - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Sołogub, ta od sołogub ‘człowiek o tłustych ustach’.

Sołohub - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Sołogub, ta od sołogub ‘człowiek o tłustych ustach’.

Sołohuba - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Sołogub, ta od sołogub ‘człowiek o tłustych ustach’.

Sołohubiak - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Sołogub, ta od sołogub ‘człowiek o tłustych ustach’.

Sołohubik - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Sołogub, ta od sołogub ‘człowiek o tłustych ustach’.

Sołoma - XV w. (z fonetyką ukraińską) od słoma ‘wysuszone źdźbła zbóż’.

Sołomaniuk - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Sołomanow - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Sołomczak - (z fonetyką ukraińską) od słoma ‘wysuszone źdźbła zbóż’.

Sołomczuk - (z fonetyką ukraińską) od słoma ‘wysuszone źdźbła zbóż’.

Sołomiako - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Sołomianiuk - (z fonetyką ukraińską) od słoma ‘wysuszone źdźbła zbóż’.

Sołomianko - (z fonetyką ukraińską) od słoma ‘wysuszone źdźbła zbóż’.

Sołomiej - (z fonetyką ukraińską) od słoma ‘wysuszone źdźbła zbóż’.

Sołomieniuk - (z fonetyką ukraińską) od słoma ‘wysuszone źdźbła zbóż’.

Sołomiewicz - (z fonetyką ukraińską) od słoma ‘wysuszone źdźbła zbóż’.

Sołomin - (z fonetyką ukraińską) od słoma ‘wysuszone źdźbła zbóż’.

Sołomina - (z fonetyką ukraińską) od słoma ‘wysuszone źdźbła zbóż’.

Sołominko - (z fonetyką ukraińską) od słoma ‘wysuszone źdźbła zbóż’.

Sołomiński - (z fonetyką ukraińską) od słoma ‘wysuszone źdźbła zbóż’.

Sołomko - (z fonetyką ukraińską) od słoma ‘wysuszone źdźbła zbóż’.

Sołomonik - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Sołomoniuk - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Sołomonow - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Sołomonowicz - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Sołomowicz - (z fonetyką ukraińską) od słoma ‘wysuszone źdźbła zbóż’.

Sołon - (z fonetyką ukraińską) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słon-, por. słonić ‘nachylać, pochylać’, zasłona, słoń, słony; od wschodniosłowiańskiego sołonyj ‘słony’.

Sołona - (z fonetyką ukraińską) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słon-, por. słonić ‘nachylać, pochylać’, zasłona, słoń, słony; od wschodniosłowiańskiego sołonyj ‘słony’.

Sołonczak - (z fonetyką ukraińską) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słon-, por. słonić ‘nachylać, pochylać’, zasłona, słoń, słony; od wschodniosłowiańskiego sołonyj ‘słony’.

Sołonczuk - (z fonetyką ukraińską) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słon-, por. słonić ‘nachylać, pochylać’, zasłona, słoń, słony; od wschodniosłowiańskiego sołonyj ‘słony’.

Sołonecki - (z fonetyką ukraińską) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słon-, por. słonić ‘nachylać, pochylać’, zasłona, słoń, słony; od wschodniosłowiańskiego sołonyj ‘słony’.

Sołonia - (z fonetyką ukraińską) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słon-, por. słonić ‘nachylać, pochylać’, zasłona, słoń, słony; od wschodniosłowiańskiego sołonyj ‘słony’.

Sołonicki - (z fonetyką ukraińską) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słon-, por. słonić ‘nachylać, pochylać’, zasłona, słoń, słony; od wschodniosłowiańskiego sołonyj ‘słony’.

Sołoniej - (z fonetyką ukraińską) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słon-, por. słonić ‘nachylać, pochylać’, zasłona, słoń, słony; od wschodniosłowiańskiego sołonyj ‘słony’.

Sołonienko - (z fonetyką ukraińską) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słon-, por. słonić ‘nachylać, pochylać’, zasłona, słoń, słony; od wschodniosłowiańskiego sołonyj ‘słony’.

Sołoniewicz - (z fonetyką ukraińską) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słon-, por. słonić ‘nachylać, pochylać’, zasłona, słoń, słony; od wschodniosłowiańskiego sołonyj ‘słony’.

Sołonin - (z fonetyką ukraińską) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słon-, por. słonić ‘nachylać, pochylać’, zasłona, słoń, słony; od wschodniosłowiańskiego sołonyj ‘słony’.

Sołoninko - (z fonetyką ukraińską) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słon-, por. słonić ‘nachylać, pochylać’, zasłona, słoń, słony; od wschodniosłowiańskiego sołonyj ‘słony’.

Sołoniowski - (z fonetyką ukraińską) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słon-, por. słonić ‘nachylać, pochylać’, zasłona, słoń, słony; od wschodniosłowiańskiego sołonyj ‘słony’.

Sołoniuk - (z fonetyką ukraińską) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słon-, por. słonić ‘nachylać, pochylać’, zasłona, słoń, słony; od wschodniosłowiańskiego sołonyj ‘słony’.

Sołonka - (z fonetyką ukraińską) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słon-, por. słonić ‘nachylać, pochylać’, zasłona, słoń, słony; od wschodniosłowiańskiego sołonyj ‘słony’.

Sołonko - (z fonetyką ukraińską) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słon-, por. słonić ‘nachylać, pochylać’, zasłona, słoń, słony; od wschodniosłowiańskiego sołonyj ‘słony’.

Sołonowicz - (z fonetyką ukraińską) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słon-, por. słonić ‘nachylać, pochylać’, zasłona, słoń, słony; od wschodniosłowiańskiego sołonyj ‘słony’.

Sołony - (z fonetyką ukraińską) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słon-, por. słonić ‘nachylać, pochylać’, zasłona, słoń, słony; od wschodniosłowiańskiego sołonyj ‘słony’.

Sołonyka - (z fonetyką ukraińską) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słon-, por. słonić ‘nachylać, pochylać’, zasłona, słoń, słony; od wschodniosłowiańskiego sołonyj ‘słony’.

Sołonyko - (z fonetyką ukraińską) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słon-, por. słonić ‘nachylać, pochylać’, zasłona, słoń, słony; od wschodniosłowiańskiego sołonyj ‘słony’.

Sołonynka - (z fonetyką ukraińską) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słon-, por. słonić ‘nachylać, pochylać’, zasłona, słoń, słony; od wschodniosłowiańskiego sołonyj ‘słony’.

Sołonynko - (z fonetyką ukraińską) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słon-, por. słonić ‘nachylać, pochylać’, zasłona, słoń, słony; od wschodniosłowiańskiego sołonyj ‘słony’.

Sołonyszyn - (z fonetyką ukraińską) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słon-, por. słonić ‘nachylać, pochylać’, zasłona, słoń, słony; od wschodniosłowiańskiego sołonyj ‘słony’.

Sołoń - (z fonetyką ukraińską) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słon-, por. słonić ‘nachylać, pochylać’, zasłona, słoń, słony; od wschodniosłowiańskiego sołonyj ‘słony’.

Sołończuk - (z fonetyką ukraińską) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słon-, por. słonić ‘nachylać, pochylać’, zasłona, słoń, słony; od wschodniosłowiańskiego sołonyj ‘słony’.

Sołończyk - (z fonetyką ukraińską) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słon-, por. słonić ‘nachylać, pochylać’, zasłona, słoń, słony; od wschodniosłowiańskiego sołonyj ‘słony’.

Sołop - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od słop ‘potrzask na zwierzęta’.

Sołopa - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od słop ‘potrzask na zwierzęta’.

Sołopatycz - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od słop ‘potrzask na zwierzęta’.

Sołopienko - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od słop ‘potrzask na zwierzęta’.

Sołoszek - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sołoszenko - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sołota - (z fonetyką wschodnioslowiańską) w grupie nazwisk pochodzących od słota ‘plucha, długotrwały deszcz’.

Sołotowski - (z fonetyką wschodnioslowiańską) w grupie nazwisk pochodzących od słota ‘plucha, długotrwały deszcz’.

Sołotwa - od nazw miejscowych Słotwiny, Słotwina (kilka wsi).

Sołotwiej - od wschodniosłowiańskiego Sołowiej, ta od sołowiej ‘słowik’.

Sołotwiński - od nazw miejscowych Słotwiny, Słotwina (kilka wsi).

Sołowaniuk - od Słowianin.

Sołowej - od wschodniosłowiańskiego Sołowiej, ta od sołowiej ‘słowik’.

Sołowejko - od wschodniosłowiańskiego Sołowiej, ta od sołowiej ‘słowik’.

Sołowian - od Słowianin.

Sołowianin - od Słowianin.

Sołowianiuk - od Słowianin.

Sołowianowicz - od Słowianin.

Sołowicki - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sołowicz - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sołowiej - od wschodniosłowiańskiego Sołowiej, ta od sołowiej ‘słowik’.

Sołowiejaniuk - od wschodniosłowiańskiego Sołowiej, ta od sołowiej ‘słowik’.

Sołowiejczyk - od wschodniosłowiańskiego Sołowiej, ta od sołowiej ‘słowik’.

Sołowiejko - od wschodniosłowiańskiego Sołowiej, ta od sołowiej ‘słowik’.

Sołowiew - od wschodniosłowiańskiego Sołowiej, ta od sołowiej ‘słowik’.

Sołowij - od wschodniosłowiańskiego Sołowiej, ta od sołowiej ‘słowik’.

Sołowiński - od wschodniosłowiańskiego Sołowiej, ta od sołowiej ‘słowik’.

Sołowiow - od wschodniosłowiańskiego Sołowiej, ta od sołowiej ‘słowik’.

Sołowiów - od wschodniosłowiańskiego Sołowiej, ta od sołowiej ‘słowik’.

Sołowjan - od wschodniosłowiańskiego Sołowiej, ta od sołowiej ‘słowik’.

Sołowjaniuk - od wschodniosłowiańskiego Sołowiej, ta od sołowiej ‘słowik’.

Sołowjew - od wschodniosłowiańskiego Sołowiej, ta od sołowiej ‘słowik’.

Sołowjow - od wschodniosłowiańskiego Sołowiej, ta od sołowiej ‘słowik’.

Sołowjów - od wschodniosłowiańskiego Sołowiej, ta od sołowiej ‘słowik’.

Sołowow - od wschodniosłowiańskiego Sołowiej, ta od sołowiej ‘słowik’.

Sołowój - od wschodniosłowiańskiego Sołowiej, ta od sołowiej ‘słowik’.

Sołowski - od nazw miejscowych Sołowa, Solowicze, Solowie (KrW).

Sołowyj - od wschodniosłowiańskiego Sołowiej, ta od sołowiej ‘słowik’.

Sołpiniec - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od słop ‘potrzask na zwierzęta’.

Sołtan - od sułtan, ze staropolskiego sołtan ‘władca, panujący w krajach muzułmańskich’, od białoruskiego santon, sułtan.

Sołtanik - 1565 od sułtan, ze staropolskiego sołtan ‘władca, panujący w krajach muzułmańskich’, od białoruskiego santon, sułtan.

Sołtaniuk - od sułtan, ze staropolskiego sołtan ‘władca, panujący w krajach muzułmańskich’, od białoruskiego santon, sułtan.

Sołtanowicz - 1551 od sułtan, ze staropolskiego sołtan ‘władca, panujący w krajach muzułmańskich’, od białoruskiego santon, sułtan.

Sołtanowski - 1560 od nazwy miejscowej Sołtany (suwalskie, gmina Kruklanki; Prostki), Sołtanów (KrW).

Sołtarz - od niemieckiej nazwy osobowej Solter, ta od średnioniemieckiego solter ‘sprzedawca soli’.

Sołtasiak - od niemieckiej nazwy osobowej Scholte, ta od Scholz.

Sołtasik - od niemieckiej nazwy osobowej Scholte, ta od Scholz.

Sołtasiński - od niemieckiej nazwy osobowej Scholte, ta od Scholz.

Sołtek - od niemieckiej nazwy osobowej Scholte, ta od Scholz.

Sołten - od sułtan, ze staropolskiego sołtan ‘władca, panujący w krajach muzułmańskich’, od białoruskiego santon, sułtan.

Sołtkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Scholte, ta od Scholz.

Sołton - od sułtan, ze staropolskiego sołtan ‘władca, panujący w krajach muzułmańskich’, od białoruskiego santon, sułtan.

Sołtonowicz - od sułtan, ze staropolskiego sołtan ‘władca, panujący w krajach muzułmańskich’, od białoruskiego santon, sułtan.

Sołtoń - od sułtan, ze staropolskiego sołtan ‘władca, panujący w krajach muzułmańskich’, od białoruskiego santon, sułtan.

Sołtowski - od niemieckiej nazwy osobowej Scholte, ta od Scholz.

Sołtruk - od niemieckiej nazwy osobowej Solter, ta od średnioniemieckiego solter ‘sprzedawca soli’.

Sołtrukowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Solter, ta od średnioniemieckiego solter ‘sprzedawca soli’.

Sołtuk - od niemieckiej nazwy osobowej Scholte, ta od Scholz.

Sołtun - od sułtan, ze staropolskiego sołtan ‘władca, panujący w krajach muzułmańskich’, od białoruskiego santon, sułtan.

Sołtuniak - od sułtan, ze staropolskiego sołtan ‘władca, panujący w krajach muzułmańskich’, od białoruskiego santon, sułtan.

Sołtusik - od niemieckiej nazwy osobowej Scholte, ta od Scholz.

Sołtyc - od niemieckiej nazwy osobowej Scholte, ta od Scholz.

Sołtycki - od niemieckiej nazwy osobowej Scholte, ta od Scholz.

Sołtycz - od niemieckiej nazwy osobowej Scholte, ta od Scholz.

Sołtyga - od niemieckiej nazwy osobowej Scholte, ta od Scholz.

Sołtyk - od niemieckiej nazwy osobowej Scholte, ta od Scholz.

Sołtyka - od niemieckiej nazwy osobowej Scholte, ta od Scholz.

Sołtykiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Scholte, ta od Scholz.

Sołtykow - od niemieckiej nazwy osobowej Scholte, ta od Scholz.

Sołtykowski - od niemieckiej nazwy osobowej Scholte, ta od Scholz.

Sołtyków - od niemieckiej nazwy osobowej Scholte, ta od Scholz.

Sołtyk-Sołtycki - złożenia brak; Sołtyk od niemieckiej nazwy osobowej Scholte, ta od Scholz; Sołtycki od niemieckiej nazwy osobowej Scholte, ta od Scholz.

Sołtyn - od sułtan, ze staropolskiego sołtan ‘władca, panujący w krajach muzułmańskich’, od białoruskiego santon, sułtan.

Sołtyniak - od sułtan, ze staropolskiego sołtan ‘władca, panujący w krajach muzułmańskich’, od białoruskiego santon, sułtan.

Sołtynik - od sułtan, ze staropolskiego sołtan ‘władca, panujący w krajach muzułmańskich’, od białoruskiego santon, sułtan.

Sołtyń - od sułtan, ze staropolskiego sołtan ‘władca, panujący w krajach muzułmańskich’, od białoruskiego santon, sułtan.

Sołtyński - od sułtan, ze staropolskiego sołtan ‘władca, panujący w krajach muzułmańskich’, od białoruskiego santon, sułtan.

Sołtys - 1608 od sołtys, dawniej też szołtys ‘zwierzchnik administracji wiejskiej’.

Sołtysak - od sołtys, dawniej też szołtys ‘zwierzchnik administracji wiejskiej’.

Sołtysek - 1616 od sołtys, dawniej też szołtys ‘zwierzchnik administracji wiejskiej’.

Sołtysiak - od sołtys, dawniej też szołtys ‘zwierzchnik administracji wiejskiej’.

Sołtysiewicz - od sołtys, dawniej też szołtys ‘zwierzchnik administracji wiejskiej’.

Sołtysik - 1604 od sołtys, dawniej też szołtys ‘zwierzchnik administracji wiejskiej’.

Sołtysikiewicz - od sołtys, dawniej też szołtys ‘zwierzchnik administracji wiejskiej’.

Sołtysikowski - od sołtys, dawniej też szołtys ‘zwierzchnik administracji wiejskiej’.

Sołtysiński - od sołtys, dawniej też szołtys ‘zwierzchnik administracji wiejskiej’.

Sołtysiuk - od sołtys, dawniej też szołtys ‘zwierzchnik administracji wiejskiej’.

Sołtyski - od sołtys, dawniej też szołtys ‘zwierzchnik administracji wiejskiej’.

Sołtyskiewicz - od sołtys, dawniej też szołtys ‘zwierzchnik administracji wiejskiej’.

Sołtys-Kulinicz - złożenia brak; Sołtys 1608 od sołtys, dawniej też szołtys ‘zwierzchnik administracji wiejskiej’; od niemieckich nazw osobowych Kohlmann, Kuhlmann, Kolm, Kulm, te od Kuhl.

Sołtysów - od sołtys, dawniej też szołtys ‘zwierzchnik administracji wiejskiej’.

Sołtysz - od sołtys, dawniej też szołtys ‘zwierzchnik administracji wiejskiej’.

Sołtyszak - od sołtys, dawniej też szołtys ‘zwierzchnik administracji wiejskiej’.

Sołtyszczak - od sołtys, dawniej też szołtys ‘zwierzchnik administracji wiejskiej’.

Sołtyszewski - od sołtys, dawniej też szołtys ‘zwierzchnik administracji wiejskiej’.

Sołtyś - od sołtys, dawniej też szołtys ‘zwierzchnik administracji wiejskiej’.

Sołtyśkiewicz - od sołtys, dawniej też szołtys ‘zwierzchnik administracji wiejskiej’.

Sołub - (z fonetyką wschodniosłowiańską) w grupie nazwisk pochodzących od słup, od nazwy miejscowej Słubica, od ukraińskiego stołb.

Sołuba - (z fonetyką wschodniosłowiańską) w grupie nazwisk pochodzących od słup, od nazwy miejscowej Słubica, od ukraińskiego stołb.

Sołucki - (z fonetyką wschodniosłowiańską) w grupie nazwisk pochodzących od słuda ‘skała, zbocze’.

Sołuda - (z fonetyką wschodniosłowiańską) w grupie nazwisk pochodzących od słuda ‘skała, zbocze’.

Sołudczyk - (z fonetyką wschodniosłowiańską) w grupie nazwisk pochodzących od słuda ‘skała, zbocze’.

Sołudniak - (z fonetyką wschodniosłowiańską) w grupie nazwisk pochodzących od słuda ‘skała, zbocze’.

Soług - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Soługa - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sołuk - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sołup - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od słop ‘potrzask na zwierzęta’.

Sołupiak - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od słop ‘potrzask na zwierzęta’.

Sołuszka - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sołuszko - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sołyga - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sołygaj - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sołygowski - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sołyń - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sołypa - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od słop ‘potrzask na zwierzęta’.

Sołys - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sołysiak - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sołysik - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sołyszko - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Som - 1414 od staropolskiego som ‘ryba; sum’.

Somach - 1569 od staropolskiego som ‘ryba; sum’.

Somak - 1464 od staropolskiego som ‘ryba; sum’.

Somakowicz - 1464 od staropolskiego som ‘ryba; sum’.

Somala - 1712 od staropolskiego som ‘ryba; sum’.

Somaliszek - od staropolskiego som ‘ryba; sum’.

Somar - od niemieckiej nazwy osobowej Sommer, ta od apelatywu Sommer ‘lato’.

Somarczenko - od niemieckiej nazwy osobowej Sommer, ta od apelatywu Sommer ‘lato’.

Somarski - od niemieckiej nazwy osobowej Sommer, ta od apelatywu Sommer ‘lato’.

Somaruk - od niemieckiej nazwy osobowej Sommer, ta od apelatywu Sommer ‘lato’.

Somaszko - 1569 od staropolskiego som ‘ryba; sum’.

Somaszkowicz - 1565 od staropolskiego som ‘ryba; sum’.

Sombar - od imienia złożonego Sambor, notowanego w źródłach od XII wieku; w nazwiskach pomieszane z niemiecką nazwą osobową Schamber.

Somber - od imienia złożonego Sambor, notowanego w źródłach od XII wieku; w nazwiskach pomieszane z niemiecką nazwą osobową Schamber.

Sombor - od imienia złożonego Sambor, notowanego w źródłach od XII wieku; w nazwiskach pomieszane z niemiecką nazwą osobową Schamber.

Somborowski - od imienia złożonego Sambor, notowanego w źródłach od XII wieku; w nazwiskach pomieszane z niemiecką nazwą osobową Schamber.

Somborski - od imienia złożonego Sambor, notowanego w źródłach od XII wieku; w nazwiskach pomieszane z niemiecką nazwą osobową Schamber.

Sombrawski - od imienia złożonego Sambor, notowanego w źródłach od XII wieku; w nazwiskach pomieszane z niemiecką nazwą osobową Schamber.

Sombrowski - od imienia złożonego Sambor, notowanego w źródłach od XII wieku; w nazwiskach pomieszane z niemiecką nazwą osobową Schamber.

Somczak - od staropolskiego som ‘ryba; sum’.

Somczuk - od staropolskiego som ‘ryba; sum’.

Somczyk - od staropolskiego som ‘ryba; sum’.

Somczyński - od staropolskiego som ‘ryba; sum’.

Somecki - od staropolskiego som ‘ryba; sum’.

Someczko - od staropolskiego som ‘ryba; sum’.

Somek - od staropolskiego som ‘ryba; sum’.

Somela - od staropolskiego som ‘ryba; sum’.

Somer - od niemieckiej nazwy osobowej Sommer, ta od apelatywu Sommer ‘lato’.

Somerbawer - od niemieckiej nazwy osobowej Sommer, ta od apelatywu Sommer ‘lato’.

Somerek - od niemieckiej nazwy osobowej Sommer, ta od apelatywu Sommer ‘lato’.

Somerfeld - od niemieckiej nazwy osobowej Sommer, ta od apelatywu Sommer ‘lato’.

Somerski - od niemieckiej nazwy osobowej Sommer, ta od apelatywu Sommer ‘lato’.

Somertag - od niemieckiej nazwy osobowej Sommer, ta od apelatywu Sommer ‘lato’.

Someryło - od niemieckiej nazwy osobowej Sommer, ta od apelatywu Sommer ‘lato’.

Somiak - od staropolskiego som ‘ryba; sum’.

Somik - 1662 od staropolskiego som ‘ryba; sum’.

Somka - od staropolskiego som ‘ryba; sum’.

Somko - od staropolskiego som ‘ryba; sum’.

Somkowicz - od staropolskiego som ‘ryba; sum’.

Somkowski - od staropolskiego som ‘ryba; sum’.

Somla - od staropolskiego som ‘ryba; sum’.

Somm - od staropolskiego som ‘ryba; sum’.

Sommarfeld - od niemieckiej nazwy osobowej Sommer, ta od apelatywu Sommer ‘lato’.

Sommer - od niemieckiej nazwy osobowej Sommer, ta od apelatywu Sommer ‘lato’.

Sommerey - od niemieckiej nazwy osobowej Sommer, ta od apelatywu Sommer ‘lato’.

Sommerfeld - od niemieckiej nazwy osobowej Sommer, ta od apelatywu Sommer ‘lato’.

Sommerfeldt - od niemieckiej nazwy osobowej Sommer, ta od apelatywu Sommer ‘lato’.

Sommerla - od niemieckiej nazwy osobowej Sommer, ta od apelatywu Sommer ‘lato’.

Sommerschmied - od niemieckiej nazwy osobowej Sommer, ta od apelatywu Sommer ‘lato’.

Sommertag - od niemieckiej nazwy osobowej Sommer, ta od apelatywu Sommer ‘lato’.

Sommerteld - od niemieckiej nazwy osobowej Sommer, ta od apelatywu Sommer ‘lato’.

Somner - od niemieckiej nazwy osobowej Sommer, ta od apelatywu Sommer ‘lato’.

Somol - od staropolskiego som ‘ryba; sum’.

Somola - od staropolskiego som ‘ryba; sum’.

Somolewicz - od staropolskiego som ‘ryba; sum’.

Somolewski - od staropolskiego som ‘ryba; sum’.

Somoliński - od staropolskiego som ‘ryba; sum’.

Somolski - od staropolskiego som ‘ryba; sum’.

Somorowski - od niemieckiej nazwy osobowej Sommer, ta od apelatywu Sommer ‘lato’.

Somow - od staropolskiego som ‘ryba; sum’.

Somowicz - 1551 od staropolskiego som ‘ryba; sum’.

Somól - od staropolskiego som ‘ryba; sum’.

Sompel - od sęp ‘ptak drapieżny’, sępić ‘mroczyć, chmurzyć’.

Sompławski - od sęp ‘ptak drapieżny’, sępić ‘mroczyć, chmurzyć’.

Sompol - od sęp ‘ptak drapieżny’, sępić ‘mroczyć, chmurzyć’.

Sompolewski - od nazwy miejscowej Sępole, dziś Sepółki (sieradzkie, gmina Poddębice).

Sompoliński - od nazwy miasta Sępólno, dziś Sepolno (konińskie).

Sompolski - od nazwy miejscowej Sępole, dziś Sepółki (sieradzkie, gmina Poddębice).

Sompor - od staropolskiego sąpierz ‘pozwany’, sąprza ‘oskarżyciel’, od gwarowego sępor ‘odludek’.

Somporowski - od staropolskiego sąpierz ‘pozwany’, sąprza ‘oskarżyciel’, od gwarowego sępor ‘odludek’.

Sompur - od staropolskiego sąpierz ‘pozwany’, sąprza ‘oskarżyciel’, od gwarowego sępor ‘odludek’.

Somrowski - od niemieckiej nazwy osobowej Sommer, ta od apelatywu Sommer ‘lato’.

Somsiadek - od sąsiad ‘mieszkający obok’.

Somsior - od gwarowego sosór ‘człowiek nieuprzejmy, naburmuszony’.

Somszor - od gwarowego sosór ‘człowiek nieuprzejmy, naburmuszony’.

Somula - od staropolskiego som ‘ryba; sum’.

Somulak - od staropolskiego som ‘ryba; sum’.

Somułka - od staropolskiego som ‘ryba; sum’.

Somyk - od staropolskiego som ‘ryba; sum’.

Somysz - od staropolskiego som ‘ryba; sum’.

Son - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy son-, por. niemiecka nazwa osobowa Sohn, Schon, wschodniosłowiańskie imię Sonia.

Sona - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy son-, por. niemiecka nazwa osobowa Sohn, Schon, wschodniosłowiańskie imię Sonia.

Sonak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy son-, por. niemiecka nazwa osobowa Sohn, Schon, wschodniosłowiańskie imię Sonia.

Sonakowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy son-, por. niemiecka nazwa osobowa Sohn, Schon, wschodniosłowiańskie imię Sonia.

Sonalski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy son-, por. niemiecka nazwa osobowa Sohn, Schon, wschodniosłowiańskie imię Sonia.

Sonar - od niemieckiej nazwy osobowej Söhner.

Sonarski - od niemieckiej nazwy osobowej Söhner.

Sonat - od sonata ‘rodzaj utworu muzycznego’.

Sonata - od sonata ‘rodzaj utworu muzycznego’.

Sonczak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy son-, por. niemiecka nazwa osobowa Sohn, Schon, wschodniosłowiańskie imię Sonia.

Sonczek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy son-, por. niemiecka nazwa osobowa Sohn, Schon, wschodniosłowiańskie imię Sonia.

Sonczowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy son-, por. niemiecka nazwa osobowa Sohn, Schon, wschodniosłowiańskie imię Sonia.

Sonczuk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy son-, por. niemiecka nazwa osobowa Sohn, Schon, wschodniosłowiańskie imię Sonia.

Sonczyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy son-, por. niemiecka nazwa osobowa Sohn, Schon, wschodniosłowiańskie imię Sonia.

Sonczykowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy son-, por. niemiecka nazwa osobowa Sohn, Schon, wschodniosłowiańskie imię Sonia.

Sonczyszyn - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy son-, por. niemiecka nazwa osobowa Sohn, Schon, wschodniosłowiańskie imię Sonia.

Sonda - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sond-, por. sonda ‘przyrząd do mierzenia głębokości; przyrząd lekarski’, niemiecka nazwa osobowa Sond lub od Sąd-.

Sondaj - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sond-, por. sonda ‘przyrząd do mierzenia głębokości; przyrząd lekarski’, niemiecka nazwa osobowa Sond lub od Sąd-.

Sondak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sond-, por. sonda ‘przyrząd do mierzenia głębokości; przyrząd lekarski’, niemiecka nazwa osobowa Sond lub od Sąd-.

Sondej - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sond-, por. sonda ‘przyrząd do mierzenia głębokości; przyrząd lekarski’, niemiecka nazwa osobowa Sond lub od Sąd-.

Sondejowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sond-, por. sonda ‘przyrząd do mierzenia głębokości; przyrząd lekarski’, niemiecka nazwa osobowa Sond lub od Sąd-.

Sondek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sond-, por. sonda ‘przyrząd do mierzenia głębokości; przyrząd lekarski’, niemiecka nazwa osobowa Sond lub od Sąd-.

Sondel - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sond-, por. sonda ‘przyrząd do mierzenia głębokości; przyrząd lekarski’, niemiecka nazwa osobowa Sond lub od Sąd-.

Sondelewski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sond-, por. sonda ‘przyrząd do mierzenia głębokości; przyrząd lekarski’, niemiecka nazwa osobowa Sond lub od Sąd-.

Sondelski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sond-, por. sonda ‘przyrząd do mierzenia głębokości; przyrząd lekarski’, niemiecka nazwa osobowa Sond lub od Sąd-.

Sonder - 1792 od imienia Aleksander. Imię pochodzenia greckiego, od alékso ‘bronię, wspomagam’ + aner, andros ‘mąż’, notowane w Polsce od XII wieku, także w formach obocznych Aleksandr, Aleksendr, Oleksander, Leksander.

Sonder - od niemieckiej nazwy osobowej Sender, Sander , ta od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Sonderek - od niemieckiej nazwy osobowej Sender, Sander , ta od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Sondey - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sond-, por. sonda ‘przyrząd do mierzenia głębokości; przyrząd lekarski’, niemiecka nazwa osobowa Sond lub od Sąd-.

Sondij - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sond-, por. sonda ‘przyrząd do mierzenia głębokości; przyrząd lekarski’, niemiecka nazwa osobowa Sond lub od Sąd-.

Sondka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sond-, por. sonda ‘przyrząd do mierzenia głębokości; przyrząd lekarski’, niemiecka nazwa osobowa Sond lub od Sąd-.

Sondkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sond-, por. sonda ‘przyrząd do mierzenia głębokości; przyrząd lekarski’, niemiecka nazwa osobowa Sond lub od Sąd-.

Sondlewski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sond-, por. sonda ‘przyrząd do mierzenia głębokości; przyrząd lekarski’, niemiecka nazwa osobowa Sond lub od Sąd-.

Sondor - od niemieckiej nazwy osobowej Sender, Sander , ta od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Sondos - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sond-, por. sonda ‘przyrząd do mierzenia głębokości; przyrząd lekarski’, niemiecka nazwa osobowa Sond lub od Sąd-.

Sondowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sond-, por. sonda ‘przyrząd do mierzenia głębokości; przyrząd lekarski’, niemiecka nazwa osobowa Sond lub od Sąd-.

Sondowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sond-, por. sonda ‘przyrząd do mierzenia głębokości; przyrząd lekarski’, niemiecka nazwa osobowa Sond lub od Sąd-.

Sondór - od niemieckiej nazwy osobowej Sender, Sander , ta od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Sondur - od niemieckiej nazwy osobowej Sender, Sander , ta od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Sondy - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sond-, por. sonda ‘przyrząd do mierzenia głębokości; przyrząd lekarski’, niemiecka nazwa osobowa Sond lub od Sąd-.

Sondych - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sond-, por. sonda ‘przyrząd do mierzenia głębokości; przyrząd lekarski’, niemiecka nazwa osobowa Sond lub od Sąd-.

Sondyj - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sond-, por. sonda ‘przyrząd do mierzenia głębokości; przyrząd lekarski’, niemiecka nazwa osobowa Sond lub od Sąd-.

Sondyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sond-, por. sonda ‘przyrząd do mierzenia głębokości; przyrząd lekarski’, niemiecka nazwa osobowa Sond lub od Sąd-.

Sondyl - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sond-, por. sonda ‘przyrząd do mierzenia głębokości; przyrząd lekarski’, niemiecka nazwa osobowa Sond lub od Sąd-.

Sonej - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy son-, por. niemiecka nazwa osobowa Sohn, Schon, wschodniosłowiańskie imię Sonia.

Sonek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy son-, por. niemiecka nazwa osobowa Sohn, Schon, wschodniosłowiańskie imię Sonia.

Sonelski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy son-, por. niemiecka nazwa osobowa Sohn, Schon, wschodniosłowiańskie imię Sonia.

Songajłło - od sąg ‘stos drzewa’.

Songajło - od sąg ‘stos drzewa’.

Songala - od sąg ‘stos drzewa’.

Songała - od sąg ‘stos drzewa’.

Songan - od sąg ‘stos drzewa’.

Songin - od sąg ‘stos drzewa’.

Songowicz - od sąg ‘stos drzewa’.

Soni - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy son-, por. niemiecka nazwa osobowa Sohn, Schon, wschodniosłowiańskie imię Sonia.

Sonia - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy son-, por. niemiecka nazwa osobowa Sohn, Schon, wschodniosłowiańskie imię Sonia.

Soniak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy son-, por. niemiecka nazwa osobowa Sohn, Schon, wschodniosłowiańskie imię Sonia.

Soniec - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy son-, por. niemiecka nazwa osobowa Sohn, Schon, wschodniosłowiańskie imię Sonia.

Soniecki - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy son-, por. niemiecka nazwa osobowa Sohn, Schon, wschodniosłowiańskie imię Sonia.

Soniewicki - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy son-, por. niemiecka nazwa osobowa Sohn, Schon, wschodniosłowiańskie imię Sonia.

Soniewiecki - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy son-, por. niemiecka nazwa osobowa Sohn, Schon, wschodniosłowiańskie imię Sonia.

Soniewski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy son-, por. niemiecka nazwa osobowa Sohn, Schon, wschodniosłowiańskie imię Sonia.

Sonik - 1662 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy son-, por. niemiecka nazwa osobowa Sohn, Schon, wschodniosłowiańskie imię Sonia.

Sonikowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy son-, por. niemiecka nazwa osobowa Sohn, Schon, wschodniosłowiańskie imię Sonia.

Soniński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy son-, por. niemiecka nazwa osobowa Sohn, Schon, wschodniosłowiańskie imię Sonia.

Soniuk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy son-, por. niemiecka nazwa osobowa Sohn, Schon, wschodniosłowiańskie imię Sonia.

Sonka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy son-, por. niemiecka nazwa osobowa Sohn, Schon, wschodniosłowiańskie imię Sonia.

Sonko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy son-, por. niemiecka nazwa osobowa Sohn, Schon, wschodniosłowiańskie imię Sonia.

Sonkol - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy son-, por. niemiecka nazwa osobowa Sohn, Schon, wschodniosłowiańskie imię Sonia.

Sonkowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy son-, por. niemiecka nazwa osobowa Sohn, Schon, wschodniosłowiańskie imię Sonia.

Sonkól - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy son-, por. niemiecka nazwa osobowa Sohn, Schon, wschodniosłowiańskie imię Sonia.

Sonkul - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy son-, por. niemiecka nazwa osobowa Sohn, Schon, wschodniosłowiańskie imię Sonia.

Sonn - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy son-, por. niemiecka nazwa osobowa Sohn, Schon, wschodniosłowiańskie imię Sonia.

Sonnack - (Pom) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy son-, por. niemiecka nazwa osobowa Sohn, Schon, wschodniosłowiańskie imię Sonia.

Sonnak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy son-, por. niemiecka nazwa osobowa Sohn, Schon, wschodniosłowiańskie imię Sonia.

Sonneck - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy son-, por. niemiecka nazwa osobowa Sohn, Schon, wschodniosłowiańskie imię Sonia.

Sonnek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy son-, por. niemiecka nazwa osobowa Sohn, Schon, wschodniosłowiańskie imię Sonia.

Sonniak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy son-, por. niemiecka nazwa osobowa Sohn, Schon, wschodniosłowiańskie imię Sonia.

Sonoń - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy son-, por. niemiecka nazwa osobowa Sohn, Schon, wschodniosłowiańskie imię Sonia.

Sonowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy son-, por. niemiecka nazwa osobowa Sohn, Schon, wschodniosłowiańskie imię Sonia.

Sonsala - od niemieckich nazw osobowych Sans, Sansel.

Sonsalla - od niemieckich nazw osobowych Sans, Sansel.

Sonsała - od niemieckich nazw osobowych Sans, Sansel.

Sonsara - od gwarowego sosór ‘człowiek nieuprzejmy, naburmuszony’.

Sonta - od niemieckiej nazwy osobowej Sent, ta od imion złożonych na Sand-, te od średnio-wysoko-niemieckiego sent ‘wzrok’ lub sente ‘święty’.

Sontag - od niemieckiej nazwy osobowej Son (n)tag, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sunnetac ‘niedziela’.

Sontala - od niemieckiej nazwy osobowej Sent, ta od imion złożonych na Sand-, te od średnio-wysoko-niemieckiego sent ‘wzrok’ lub sente ‘święty’.

Sontka - od niemieckiej nazwy osobowej Sent, ta od imion złożonych na Sand-, te od średnio-wysoko-niemieckiego sent ‘wzrok’ lub sente ‘święty’.

Sontkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Sent, ta od imion złożonych na Sand-, te od średnio-wysoko-niemieckiego sent ‘wzrok’ lub sente ‘święty’.

Sontkowski - od niemieckiej nazwy osobowej Sent, ta od imion złożonych na Sand-, te od średnio-wysoko-niemieckiego sent ‘wzrok’ lub sente ‘święty’.

Sontopski - od nazwy miejscowej Sątopy (poznańskie, gmina nowy Tomyśl; olsztyńskie, gmina Bisztynek).

Sontor - od niemieckich nazw osobowych Santer, Sander, te od imienia Alexander; może też od prasłowiańskiego soto??, rosyjskiego sutorit’ ‘pleść głupstwa’.

Sontorek - od niemieckich nazw osobowych Santer, Sander, te od imienia Alexander; może też od prasłowiańskiego soto??, rosyjskiego sutorit’ ‘pleść głupstwa’.

Sontowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Sent, ta od imion złożonych na Sand-, te od średnio-wysoko-niemieckiego sent ‘wzrok’ lub sente ‘święty’.

Sontowski - od niemieckiej nazwy osobowej Sent, ta od imion złożonych na Sand-, te od średnio-wysoko-niemieckiego sent ‘wzrok’ lub sente ‘święty’.

Sonul - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy son-, por. niemiecka nazwa osobowa Sohn, Schon, wschodniosłowiańskie imię Sonia.

Sonuła - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy son-, por. niemiecka nazwa osobowa Sohn, Schon, wschodniosłowiańskie imię Sonia.

Soń - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy son-, por. niemiecka nazwa osobowa Sohn, Schon, wschodniosłowiańskie imię Sonia.

Sończuk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy son-, por. niemiecka nazwa osobowa Sohn, Schon, wschodniosłowiańskie imię Sonia.

Sończyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy son-, por. niemiecka nazwa osobowa Sohn, Schon, wschodniosłowiańskie imię Sonia.

Sończykowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy son-, por. niemiecka nazwa osobowa Sohn, Schon, wschodniosłowiańskie imię Sonia.

Sońdka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sond-, por. sonda ‘przyrząd do mierzenia głębokości; przyrząd lekarski’, niemiecka nazwa osobowa Sond lub od Sąd-.

Sońdko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sond-, por. sonda ‘przyrząd do mierzenia głębokości; przyrząd lekarski’, niemiecka nazwa osobowa Sond lub od Sąd-.

Sońka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy son-, por. niemiecka nazwa osobowa Sohn, Schon, wschodniosłowiańskie imię Sonia.

Sońko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy son-, por. niemiecka nazwa osobowa Sohn, Schon, wschodniosłowiańskie imię Sonia.

Soński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy son-, por. niemiecka nazwa osobowa Sohn, Schon, wschodniosłowiańskie imię Sonia.

Sońta - od niemieckich nazw osobowych Sant, Sand, te od imion złożonych na Sand- lub od sońta, suńta ‘gatunek mięty’.

Sońtka - od niemieckich nazw osobowych Sant, Sand, te od imion złożonych na Sand- lub od sońta, suńta ‘gatunek mięty’.

Sop - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopa - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopacz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopaczyński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopala - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopalak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopalek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopalewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopaliński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopalla - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopalski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopański - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopcza - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopczak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopczuk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopczyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopczyn - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopczyński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopecki - od nazw miejscowych typu Szopy, Szopowe, Szopienice.

Sopek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopel - 1637 od sopel ‘zwisający wydłużony kawałek zamarzniętej wody’, też od prasłowiańskiego sopel? ‘piszczałka’.

Sopelak - od sopel ‘zwisający wydłużony kawałek zamarzniętej wody’, też od prasłowiańskiego sopel? ‘piszczałka’.

Sopelewski - od sopel ‘zwisający wydłużony kawałek zamarzniętej wody’, też od prasłowiańskiego sopel? ‘piszczałka’.

Sopeliński - od sopel ‘zwisający wydłużony kawałek zamarzniętej wody’, też od prasłowiańskiego sopel? ‘piszczałka’.

Sopella - od sopel ‘zwisający wydłużony kawałek zamarzniętej wody’, też od prasłowiańskiego sopel? ‘piszczałka’.

Sopeluk - od sopel ‘zwisający wydłużony kawałek zamarzniętej wody’, też od prasłowiańskiego sopel? ‘piszczałka’.

Sopeła - od sopel ‘zwisający wydłużony kawałek zamarzniętej wody’, też od prasłowiańskiego sopel? ‘piszczałka’.

Sopełka - od sopel ‘zwisający wydłużony kawałek zamarzniętej wody’, też od prasłowiańskiego sopel? ‘piszczałka’.

Sopełowski - od sopel ‘zwisający wydłużony kawałek zamarzniętej wody’, też od prasłowiańskiego sopel? ‘piszczałka’.

Sopiak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopiarz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopiasz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopicha - 1491 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopicki - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopiech - od białoruskiego Sapega, ta od wschodniosłowiańskiego sopet’ ‘ciężko oddychać, sapać’.

Sopiecha - od białoruskiego Sapega, ta od wschodniosłowiańskiego sopet’ ‘ciężko oddychać, sapać’.

Sopieha - 1639 od białoruskiego Sapega, ta od wschodniosłowiańskiego sopet’ ‘ciężko oddychać, sapać’.

Sopieja - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopiejewski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopiejka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopiejko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopiel - od sopel ‘zwisający wydłużony kawałek zamarzniętej wody’, też od prasłowiańskiego sopel? ‘piszczałka’.

Sopiela - od sopel ‘zwisający wydłużony kawałek zamarzniętej wody’, też od prasłowiańskiego sopel? ‘piszczałka’.

Sopielewski - od sopel ‘zwisający wydłużony kawałek zamarzniętej wody’, też od prasłowiańskiego sopel? ‘piszczałka’.

Sopielnikow - od sopel ‘zwisający wydłużony kawałek zamarzniętej wody’, też od prasłowiańskiego sopel? ‘piszczałka’.

Sopielowicz - 1491 od sopel ‘zwisający wydłużony kawałek zamarzniętej wody’, też od prasłowiańskiego sopel? ‘piszczałka’.

Sopieło - od sopel ‘zwisający wydłużony kawałek zamarzniętej wody’, też od prasłowiańskiego sopel? ‘piszczałka’.

Sopienko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopija - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopik - 1688 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopikowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopil - od sopel ‘zwisający wydłużony kawałek zamarzniętej wody’, też od prasłowiańskiego sopel? ‘piszczałka’.

Sopilniak - od sopel ‘zwisający wydłużony kawałek zamarzniętej wody’, też od prasłowiańskiego sopel? ‘piszczałka’.

Sopilnik - od sopel ‘zwisający wydłużony kawałek zamarzniętej wody’, też od prasłowiańskiego sopel? ‘piszczałka’.

Sopiło - od sopel ‘zwisający wydłużony kawałek zamarzniętej wody’, też od prasłowiańskiego sopel? ‘piszczałka’.

Sopiński - od nazw miejscowych typu Szopy, Szopowe, Szopienice.

Sopioł - od sopel ‘zwisający wydłużony kawałek zamarzniętej wody’, też od prasłowiańskiego sopel? ‘piszczałka’.

Sopioło - od sopel ‘zwisający wydłużony kawałek zamarzniętej wody’, też od prasłowiańskiego sopel? ‘piszczałka’.

Sopk - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopke - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopkowiak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopkowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopkowski - od nazw miejscowych typu Szopy, Szopowe, Szopienice.

Soplak - od sopel ‘zwisający wydłużony kawałek zamarzniętej wody’, też od prasłowiańskiego sopel? ‘piszczałka’.

Soplica - od sopel ‘zwisający wydłużony kawałek zamarzniętej wody’, też od prasłowiańskiego sopel? ‘piszczałka’.

Soplicki - od sopel ‘zwisający wydłużony kawałek zamarzniętej wody’, też od prasłowiańskiego sopel? ‘piszczałka’.

Soplin - 1532 od sopel ‘zwisający wydłużony kawałek zamarzniętej wody’, też od prasłowiańskiego sopel? ‘piszczałka’.

Sopliński - od sopel ‘zwisający wydłużony kawałek zamarzniętej wody’, też od prasłowiańskiego sopel? ‘piszczałka’.

Sopliwko - (Śl) od sopel ‘zwisający wydłużony kawałek zamarzniętej wody’, też od prasłowiańskiego sopel? ‘piszczałka’.

Sopociak - w grupie nazwisk pochodzących od sopot ‘źródlo, wytrysk wody’; też od gwarowego sopić ‘obruszyć się, rzucać się’.

Sopocik - w grupie nazwisk pochodzących od sopot ‘źródlo, wytrysk wody’; też od gwarowego sopić ‘obruszyć się, rzucać się’.

Sopociński - w grupie nazwisk pochodzących od sopot ‘źródlo, wytrysk wody’; też od gwarowego sopić ‘obruszyć się, rzucać się’.

Sopocka - w grupie nazwisk pochodzących od sopot ‘źródlo, wytrysk wody’; też od gwarowego sopić ‘obruszyć się, rzucać się’.

Sopocko - w grupie nazwisk pochodzących od sopot ‘źródlo, wytrysk wody’; też od gwarowego sopić ‘obruszyć się, rzucać się’.

Sopoćko - w grupie nazwisk pochodzących od sopot ‘źródlo, wytrysk wody’; też od gwarowego sopić ‘obruszyć się, rzucać się’.

Sopok - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopol - od sopel ‘zwisający wydłużony kawałek zamarzniętej wody’, też od prasłowiańskiego sopel? ‘piszczałka’.

Sopola - od sopel ‘zwisający wydłużony kawałek zamarzniętej wody’, też od prasłowiańskiego sopel? ‘piszczałka’.

Sopolak - od sopel ‘zwisający wydłużony kawałek zamarzniętej wody’, też od prasłowiańskiego sopel? ‘piszczałka’.

Sopolewski - od sopel ‘zwisający wydłużony kawałek zamarzniętej wody’, też od prasłowiańskiego sopel? ‘piszczałka’.

Sopoliński - od sopel ‘zwisający wydłużony kawałek zamarzniętej wody’, też od prasłowiańskiego sopel? ‘piszczałka’.

Sopolski - od sopel ‘zwisający wydłużony kawałek zamarzniętej wody’, też od prasłowiańskiego sopel? ‘piszczałka’.

Sopoła - od sopel ‘zwisający wydłużony kawałek zamarzniętej wody’, też od prasłowiańskiego sopel? ‘piszczałka’.

Sopołowski - od sopel ‘zwisający wydłużony kawałek zamarzniętej wody’, też od prasłowiańskiego sopel? ‘piszczałka’.

Sopon - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopoń - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopoński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopora - od saper ‘żołnierz wojsk inżynieryjnych’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schapper.

Soporek - od saper ‘żołnierz wojsk inżynieryjnych’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schapper.

Soporka - od saper ‘żołnierz wojsk inżynieryjnych’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schapper.

Soporowski - od saper ‘żołnierz wojsk inżynieryjnych’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schapper.

Soporski - od saper ‘żołnierz wojsk inżynieryjnych’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schapper.

Sopot - w grupie nazwisk pochodzących od sopot ‘źródlo, wytrysk wody’; też od gwarowego sopić ‘obruszyć się, rzucać się’.

Sopota - w grupie nazwisk pochodzących od sopot ‘źródlo, wytrysk wody’; też od gwarowego sopić ‘obruszyć się, rzucać się’.

Sopoth - w grupie nazwisk pochodzących od sopot ‘źródlo, wytrysk wody’; też od gwarowego sopić ‘obruszyć się, rzucać się’.

Sopotnicki - od nazwy miejscowej Sopotnia (bielskie, gmina Jeleśnia) lub Sopotnik (KrW).

Sopotowicz - w grupie nazwisk pochodzących od sopot ‘źródlo, wytrysk wody’; też od gwarowego sopić ‘obruszyć się, rzucać się’.

Sopott - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od sopot ‘źródlo, wytrysk wody’; też od gwarowego sopić ‘obruszyć się, rzucać się’.

Sopotuch - w grupie nazwisk pochodzących od sopot ‘źródlo, wytrysk wody’; też od gwarowego sopić ‘obruszyć się, rzucać się’.

Sopow - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopowiński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopór - od saper ‘żołnierz wojsk inżynieryjnych’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schapper.

Sopów - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Soppa - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Soppoth - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od sopot ‘źródlo, wytrysk wody’; też od gwarowego sopić ‘obruszyć się, rzucać się’.

Sopraniuk - od imienia Sofron, Sofronij, Sopron, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego sopchrónios, od sodzo ‘zachować, ocalić’ i phren ‘myśl, umysł’. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich w formach: Sopron, Soprun, Suprom, Supron, Suprum, Suprun, Suprym.

Soprek - od imienia Sofron, Sofronij, Sopron, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego sopchrónios, od sodzo ‘zachować, ocalić’ i phren ‘myśl, umysł’. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich w formach: Sopron, Soprun, Suprom, Supron, Suprum, Suprun, Suprym.

Sopron - od imienia Sofron, Sofronij, Sopron, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego sopchrónios, od sodzo ‘zachować, ocalić’ i phren ‘myśl, umysł’. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich w formach: Sopron, Soprun, Suprom, Supron, Suprum, Suprun, Suprym.

Soproniuk - od imienia Sofron, Sofronij, Sopron, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego sopchrónios, od sodzo ‘zachować, ocalić’ i phren ‘myśl, umysł’. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich w formach: Sopron, Soprun, Suprom, Supron, Suprum, Suprun, Suprym.

Soproń - od imienia Sofron, Sofronij, Sopron, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego sopchrónios, od sodzo ‘zachować, ocalić’ i phren ‘myśl, umysł’. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich w formach: Sopron, Soprun, Suprom, Supron, Suprum, Suprun, Suprym.

Soprun - od imienia Sofron, Sofronij, Sopron, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego sopchrónios, od sodzo ‘zachować, ocalić’ i phren ‘myśl, umysł’. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich w formach: Sopron, Soprun, Suprom, Supron, Suprum, Suprun, Suprym.

Soprunowicz - od imienia Sofron, Sofronij, Sopron, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego sopchrónios, od sodzo ‘zachować, ocalić’ i phren ‘myśl, umysł’. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich w formach: Sopron, Soprun, Suprom, Supron, Suprum, Suprun, Suprym.

Soprych - od imienia Sofron, Sofronij, Sopron, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego sopchrónios, od sodzo ‘zachować, ocalić’ i phren ‘myśl, umysł’. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich w formach: Sopron, Soprun, Suprom, Supron, Suprum, Suprun, Suprym.

Sopryn - 1562 od imienia Sofron, Sofronij, Sopron, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego sopchrónios, od sodzo ‘zachować, ocalić’ i phren ‘myśl, umysł’. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich w formach: Sopron, Soprun, Suprom, Supron, Suprum, Suprun, Suprym.

Sopuch - 1325 w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sopulak - od sopel ‘zwisający wydłużony kawałek zamarzniętej wody’, też od prasłowiańskiego sopel? ‘piszczałka’.

Sopulski - od sopel ‘zwisający wydłużony kawałek zamarzniętej wody’, też od prasłowiańskiego sopel? ‘piszczałka’.

Sopulski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopuł - od sopel ‘zwisający wydłużony kawałek zamarzniętej wody’, też od prasłowiańskiego sopel? ‘piszczałka’.

Sopuł - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopuła - od sopel ‘zwisający wydłużony kawałek zamarzniętej wody’, też od prasłowiańskiego sopel? ‘piszczałka’.

Sopur - od saper ‘żołnierz wojsk inżynieryjnych’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schapper.

Sopuszyński - 1488 od nazwy miejscowej Sopuszyn (KrW).

Sopycha - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopyko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sopylak - od sopel ‘zwisający wydłużony kawałek zamarzniętej wody’, też od prasłowiańskiego sopel? ‘piszczałka’.

Sopyła - od sopel ‘zwisający wydłużony kawałek zamarzniętej wody’, też od prasłowiańskiego sopel? ‘piszczałka’.

Sopyła - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sopyłło - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sopyło - od sopel ‘zwisający wydłużony kawałek zamarzniętej wody’, też od prasłowiańskiego sopel? ‘piszczałka’.

Sopyło - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sor - w grupie nazwisk pochodzących od wschodniosłowiańskiego sor ‘kurz, brud, śmieci’, por. też gwarowe sora ‘cholewka buta’.

Sör - w grupie nazwisk pochodzących od wschodniosłowiańskiego sor ‘kurz, brud, śmieci’, por. też gwarowe sora ‘cholewka buta’.

Sora - w grupie nazwisk pochodzących od wschodniosłowiańskiego sor ‘kurz, brud, śmieci’, por. też gwarowe sora ‘cholewka buta’.

Sorach - w grupie nazwisk pochodzących od wschodniosłowiańskiego sor ‘kurz, brud, śmieci’, por. też gwarowe sora ‘cholewka buta’.

Soraczak - w grupie nazwisk pochodzących od wschodniosłowiańskiego sor ‘kurz, brud, śmieci’, por. też gwarowe sora ‘cholewka buta’.

Soraczewski - w grupie nazwisk pochodzących od wschodniosłowiańskiego sor ‘kurz, brud, śmieci’, por. też gwarowe sora ‘cholewka buta’.

Soraczyński - w grupie nazwisk pochodzących od wschodniosłowiańskiego sor ‘kurz, brud, śmieci’, por. też gwarowe sora ‘cholewka buta’.

Soral - w grupie nazwisk pochodzących od wschodniosłowiańskiego sor ‘kurz, brud, śmieci’, por. też gwarowe sora ‘cholewka buta’.

Soralski - w grupie nazwisk pochodzących od wschodniosłowiańskiego sor ‘kurz, brud, śmieci’, por. też gwarowe sora ‘cholewka buta’.

Sorała - 1722 od szor ‘rodzaj uprzęży końskiej’.

Sorba - od Serb, ze staropolskiego też Sarb ‘mieszkaniec Serbii, też Łużyc’ lub od sarbać, serbić, sorbać ‘siorbać, chlipać’.

Sorbaj - od Serb, ze staropolskiego też Sarb ‘mieszkaniec Serbii, też Łużyc’ lub od sarbać, serbić, sorbać ‘siorbać, chlipać’.

Sorbak - od Serb, ze staropolskiego też Sarb ‘mieszkaniec Serbii, też Łużyc’ lub od sarbać, serbić, sorbać ‘siorbać, chlipać’.

Sorbal - od Serb, ze staropolskiego też Sarb ‘mieszkaniec Serbii, też Łużyc’ lub od sarbać, serbić, sorbać ‘siorbać, chlipać’.

Sorban - od Serb, ze staropolskiego też Sarb ‘mieszkaniec Serbii, też Łużyc’ lub od sarbać, serbić, sorbać ‘siorbać, chlipać’.

Sorbel - od Serb, ze staropolskiego też Sarb ‘mieszkaniec Serbii, też Łużyc’ lub od sarbać, serbić, sorbać ‘siorbać, chlipać’.

Sorbiak - od Serb, ze staropolskiego też Sarb ‘mieszkaniec Serbii, też Łużyc’ lub od sarbać, serbić, sorbać ‘siorbać, chlipać’.

Sorbian - od Serb, ze staropolskiego też Sarb ‘mieszkaniec Serbii, też Łużyc’ lub od sarbać, serbić, sorbać ‘siorbać, chlipać’.

Sorbiana - od Serb, ze staropolskiego też Sarb ‘mieszkaniec Serbii, też Łużyc’ lub od sarbać, serbić, sorbać ‘siorbać, chlipać’.

Sorbiarz - od Serb, ze staropolskiego też Sarb ‘mieszkaniec Serbii, też Łużyc’ lub od sarbać, serbić, sorbać ‘siorbać, chlipać’.

Sorbicki - od nazwy miejscowej Sarbice (kieleckie, gmina Łopuszno; konińskie, gmina Przykona), Sarbicko (konińskie, gmina Tuliszków).

Sorbijan - od Serb, ze staropolskiego też Sarb ‘mieszkaniec Serbii, też Łużyc’ lub od sarbać, serbić, sorbać ‘siorbać, chlipać’.

Sorbin - od Serb, ze staropolskiego też Sarb ‘mieszkaniec Serbii, też Łużyc’ lub od sarbać, serbić, sorbać ‘siorbać, chlipać’.

Sorbion - od Serb, ze staropolskiego też Sarb ‘mieszkaniec Serbii, też Łużyc’ lub od sarbać, serbić, sorbać ‘siorbać, chlipać’.

Sorbjan - od Serb, ze staropolskiego też Sarb ‘mieszkaniec Serbii, też Łużyc’ lub od sarbać, serbić, sorbać ‘siorbać, chlipać’.

Sorbo - od Serb, ze staropolskiego też Sarb ‘mieszkaniec Serbii, też Łużyc’ lub od sarbać, serbić, sorbać ‘siorbać, chlipać’.

Sorby - od Serb, ze staropolskiego też Sarb ‘mieszkaniec Serbii, też Łużyc’ lub od sarbać, serbić, sorbać ‘siorbać, chlipać’.

Sorbyl - od Serb, ze staropolskiego też Sarb ‘mieszkaniec Serbii, też Łużyc’ lub od sarbać, serbić, sorbać ‘siorbać, chlipać’.

Sorcz - od staropolskiego szorc ‘część zbroi’, od gwarowego szorc, sorc ‘fartuch, zapaska’.

Sorczuk - od staropolskiego szorc ‘część zbroi’, od gwarowego szorc, sorc ‘fartuch, zapaska’.

Sorczyca - od staropolskiego szorc ‘część zbroi’, od gwarowego szorc, sorc ‘fartuch, zapaska’.

Sorczyk - 1663 w grupie nazwisk pochodzących od wschodniosłowiańskiego sor ‘kurz, brud, śmieci’, por. też gwarowe sora ‘cholewka buta’.

Sorczyk - od staropolskiego szorc ‘część zbroi’, od gwarowego szorc, sorc ‘fartuch, zapaska’.

Sorczyński - od staropolskiego szorc ‘część zbroi’, od gwarowego szorc, sorc ‘fartuch, zapaska’.

Sordal - od dawnego siurdać, szurdać ‘dąsać się’, od łacińskiego surdus ‘głuchy’.

Sordecki - od dawnego siurdać, szurdać ‘dąsać się’, od łacińskiego surdus ‘głuchy’.

Sordel - od dawnego siurdać, szurdać ‘dąsać się’, od łacińskiego surdus ‘głuchy’.

Sordon - od dawnego siurdać, szurdać ‘dąsać się’, od łacińskiego surdus ‘głuchy’.

Sordoń - od dawnego siurdać, szurdać ‘dąsać się’, od łacińskiego surdus ‘głuchy’.

Sordyk - od dawnego siurdać, szurdać ‘dąsać się’, od łacińskiego surdus ‘głuchy’.

Sorecki - w grupie nazwisk pochodzących od wschodniosłowiańskiego sor ‘kurz, brud, śmieci’, por. też gwarowe sora ‘cholewka buta’.

Sorek - w grupie nazwisk pochodzących od wschodniosłowiańskiego sor ‘kurz, brud, śmieci’, por. też gwarowe sora ‘cholewka buta’.

Soremba - (Śl) od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Sorembik - (Śl) od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Sorembski - (Śl) od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Soremski - (Śl) od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Soreś - w grupie nazwisk pochodzących od wschodniosłowiańskiego sor ‘kurz, brud, śmieci’, por. też gwarowe sora ‘cholewka buta’.

Sorga - od niemieckiej nazwy osobowej Sorge, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sorgo ‘troska, niepokój, obawa’.

Sorgacz - (Śl) od niemieckiej nazwy osobowej Sorge, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sorgo ‘troska, niepokój, obawa’.

Sorgała - od niemieckiej nazwy osobowej Sorge, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sorgo ‘troska, niepokój, obawa’.

Sorgatz - od niemieckiej nazwy osobowej Sorge, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sorgo ‘troska, niepokój, obawa’.

Sorge - od niemieckiej nazwy osobowej Sorge, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sorgo ‘troska, niepokój, obawa’.

Sorger - od niemieckiej nazwy osobowej Sorge, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sorgo ‘troska, niepokój, obawa’.

Sorgier - od niemieckiej nazwy osobowej Sorge, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sorgo ‘troska, niepokój, obawa’.

Sorgowicki - od niemieckiej nazwy osobowej Sorge, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sorgo ‘troska, niepokój, obawa’.

Sorich - (Śl) od staropolskiego narychtować ‘przygotować, nastawić’.

Sorichta - (Śl) od staropolskiego narychtować ‘przygotować, nastawić’.

Sorka - w grupie nazwisk pochodzących od wschodniosłowiańskiego sor ‘kurz, brud, śmieci’, por. też gwarowe sora ‘cholewka buta’.

Sorkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od wschodniosłowiańskiego sor ‘kurz, brud, śmieci’, por. też gwarowe sora ‘cholewka buta’.

Sorko - 1560 w grupie nazwisk pochodzących od wschodniosłowiańskiego sor ‘kurz, brud, śmieci’, por. też gwarowe sora ‘cholewka buta’.

Sorkowicz - w grupie nazwisk pochodzących od wschodniosłowiańskiego sor ‘kurz, brud, śmieci’, por. też gwarowe sora ‘cholewka buta’.

Sorkowski - w grupie nazwisk pochodzących od wschodniosłowiańskiego sor ‘kurz, brud, śmieci’, por. też gwarowe sora ‘cholewka buta’.

Sorma - od surma ‘dawny nstrument dęty’.

Sormacz - od surma ‘dawny nstrument dęty’.

Sorn - od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sorna - od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sornak - od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sornat - od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sornek - (Śl) od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sornik - od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sornot - od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sornowski - od nazw miejscowych typu Sarnów, Sarny.

Sorociński - od nazwy miejscowej Soroczyn (KrW).

Sorocki - od nazw miejscowych Sorocko, Sorocze (KrW).

Sorocyński - od nazwy miejscowej Soroczyn (KrW).

Soroczak - (z fonetyką wschodnioslowiańską) od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Soroczan - (z fonetyką wschodnioslowiańską) od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Soroczek - (z fonetyką wschodnioslowiańską) od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Soroczko - (z fonetyką wschodnioslowiańską) od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Soroczuk - (z fonetyką wschodnioslowiańską) od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Soroczycz - 1366 (KrW) (z fonetyką wschodnioslowiańską) od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Soroczyński - od nazwy miejscowej Soroczyn (KrW).

Sorok - (z fonetyką wschodnioslowiańską) od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Soroka - 1417 (KrW) (z fonetyką wschodnioslowiańską) od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Sorokanicz - (z fonetyką wschodnioslowiańską) od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Sorokanycz - (z fonetyką wschodnioslowiańską) od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Sorokata - (z fonetyką wschodnioslowiańską) od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Sorokaty - (z fonetyką wschodnioslowiańską) od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Sorokiewicz - (z fonetyką wschodnioslowiańską) od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Sorokin - (z fonetyką wschodnioslowiańską) od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Sorokina - (z fonetyką wschodnioslowiańską) od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Sorokiń - (z fonetyką wschodnioslowiańską) od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Soroko - (z fonetyką wschodnioslowiańską) od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Sorokoń - (z fonetyką wschodnioslowiańską) od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Sorokos - (z fonetyką wschodnioslowiańską) od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Sorokosz - (z fonetyką wschodnioslowiańską) od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Sorokosza - (z fonetyką wschodnioslowiańską) od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Sorokowik - (z fonetyką wschodnioslowiańską) od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Sorokowski - (z fonetyką wschodnioslowiańską) od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Soroków - (z fonetyką wschodnioslowiańską) od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Sorokulski - (z fonetyką wschodnioslowiańską) od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Sorol - w grupie nazwisk pochodzących od wschodniosłowiańskiego sor ‘kurz, brud, śmieci’, por. też gwarowe sora ‘cholewka buta’.

Sorola - w grupie nazwisk pochodzących od wschodniosłowiańskiego sor ‘kurz, brud, śmieci’, por. też gwarowe sora ‘cholewka buta’.

Soroła - w grupie nazwisk pochodzących od wschodniosłowiańskiego sor ‘kurz, brud, śmieci’, por. też gwarowe sora ‘cholewka buta’.

Sorołowicz - w grupie nazwisk pochodzących od wschodniosłowiańskiego sor ‘kurz, brud, śmieci’, por. też gwarowe sora ‘cholewka buta’.

Soron - od gwarowego soroń ‘prostacki człowiek’.

Soronowicz - od gwarowego soroń ‘prostacki człowiek’.

Soroń - od gwarowego soroń ‘prostacki człowiek’.

Sorowa - (Śl) od surowy ‘pozostający w stanie naturalnym; poważny; oszczędny’.

Sorowiak - od surowy ‘pozostający w stanie naturalnym; poważny; oszczędny’.

Sorowiec - (Śl) od surowy ‘pozostający w stanie naturalnym; poważny; oszczędny’.

Sorowiszczak - (Śl) od surowy ‘pozostający w stanie naturalnym; poważny; oszczędny’.

Sorowka - (Śl) od surowy ‘pozostający w stanie naturalnym; poważny; oszczędny’.

Sorowski - (Śl) od surowy ‘pozostający w stanie naturalnym; poważny; oszczędny’.

Sorówka - (Śl) od surowy ‘pozostający w stanie naturalnym; poważny; oszczędny’.

Sors - od niemieckiej nazwy osobowej Schorß, ta od Schorß ‘łyko drzewne’ lub od łużyckiego škorc ‘szpak’.

Sorsa - od niemieckiej nazwy osobowej Schorß, ta od Schorß ‘łyko drzewne’ lub od łużyckiego škorc ‘szpak’.

Sortiuk - w grupie nazwisk pochodzących od sort, sorta ‘gatunek’ lub od szort ‘spódnica’.

Sortowicz - w grupie nazwisk pochodzących od sort, sorta ‘gatunek’ lub od szort ‘spódnica’.

Sortyka - w grupie nazwisk pochodzących od sort, sorta ‘gatunek’ lub od szort ‘spódnica’.

Sortysiak - w grupie nazwisk pochodzących od sort, sorta ‘gatunek’ lub od szort ‘spódnica’.

Soruchta - (Śl) od staropolskiego narychtować ‘przygotować, nastawić’.

Soruczuk - w grupie nazwisk pochodzących od wschodniosłowiańskiego sor ‘kurz, brud, śmieci’, por. też gwarowe sora ‘cholewka buta’.

Sorun - w grupie nazwisk pochodzących od wschodniosłowiańskiego sor ‘kurz, brud, śmieci’, por. też gwarowe sora ‘cholewka buta’.

Soruń - w grupie nazwisk pochodzących od wschodniosłowiańskiego sor ‘kurz, brud, śmieci’, por. też gwarowe sora ‘cholewka buta’.

Sorus - w grupie nazwisk pochodzących od wschodniosłowiańskiego sor ‘kurz, brud, śmieci’, por. też gwarowe sora ‘cholewka buta’.

Sorwa - od gwarowego szarwa ‘prosty wóz’ lub od litewskiej nazwy osobowej Sarvatius.

Sorwek - od gwarowego szarwa ‘prosty wóz’ lub od litewskiej nazwy osobowej Sarvatius.

Sorwin - od gwarowego szarwa ‘prosty wóz’ lub od litewskiej nazwy osobowej Sarvatius.

Sorwiński - od gwarowego szarwa ‘prosty wóz’ lub od litewskiej nazwy osobowej Sarvatius.

Sory - w grupie nazwisk pochodzących od wschodniosłowiańskiego sor ‘kurz, brud, śmieci’, por. też gwarowe sora ‘cholewka buta’.

Sorychta - (Śl) od staropolskiego narychtować ‘przygotować, nastawić’.

Sorycz - w grupie nazwisk pochodzących od wschodniosłowiańskiego sor ‘kurz, brud, śmieci’, por. też gwarowe sora ‘cholewka buta’.

Soryl - w grupie nazwisk pochodzących od wschodniosłowiańskiego sor ‘kurz, brud, śmieci’, por. też gwarowe sora ‘cholewka buta’.

Soryła - w grupie nazwisk pochodzących od wschodniosłowiańskiego sor ‘kurz, brud, śmieci’, por. też gwarowe sora ‘cholewka buta’.

Sorys - od niemieckiej nazwy osobowej Sorries, ta od imienia Sergius.

Sorysiak - od niemieckiej nazwy osobowej Sorries, ta od imienia Sergius.

Sorysz - od niemieckiej nazwy osobowej Sorries, ta od imienia Sergius.

Sorzycki - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sorzyński - od nazwy miejscowej Szarzyn (słupskie, gmina Bytów), Szarzyn (płockie, gmina Staroźreby), Szarzyna (rzeszowskie, gmina Nowa Szarzyna).

Sorżycki - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sos - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sos-, szos-, por. sos ‘płynny dodatek do potraw; pęd rośliny’, soś, sośka ‘sosna’, szos dawniej ‘podatek miejski od domów i warsztatów rzemieślniczych’.

Sosa - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sos-, szos-, por. sos ‘płynny dodatek do potraw; pęd rośliny’, soś, sośka ‘sosna’, szos dawniej ‘podatek miejski od domów i warsztatów rzemieślniczych’.

Sosada - (Śl) od zasada ‘reguła, sposób postępowania’, dawniej ‘podstawa, fundament; przyczyna’.

Sosade - (Śl) od zasada ‘reguła, sposób postępowania’, dawniej ‘podstawa, fundament; przyczyna’.

Sosadzin - (Śl) od zasada ‘reguła, sposób postępowania’, dawniej ‘podstawa, fundament; przyczyna’.

Sosak - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sos-, szos-, por. sos ‘płynny dodatek do potraw; pęd rośliny’, soś, sośka ‘sosna’, szos dawniej ‘podatek miejski od domów i warsztatów rzemieślniczych’.

Sosanczyn - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sosanka - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sosanowski - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sosch - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sos-, szos-, por. sos ‘płynny dodatek do potraw; pęd rośliny’, soś, sośka ‘sosna’, szos dawniej ‘podatek miejski od domów i warsztatów rzemieślniczych’.

Soschinka - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Soschiński - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Soschka - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sos-, szos-, por. sos ‘płynny dodatek do potraw; pęd rośliny’, soś, sośka ‘sosna’, szos dawniej ‘podatek miejski od domów i warsztatów rzemieślniczych’.

Soschniak - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sos-, szos-, por. sos ‘płynny dodatek do potraw; pęd rośliny’, soś, sośka ‘sosna’, szos dawniej ‘podatek miejski od domów i warsztatów rzemieślniczych’.

Sosek - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sos-, szos-, por. sos ‘płynny dodatek do potraw; pęd rośliny’, soś, sośka ‘sosna’, szos dawniej ‘podatek miejski od domów i warsztatów rzemieślniczych’.

Sosenka - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sosenkiewicz - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sosenko - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sosenkowski - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Soseńko - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Soseński - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sosewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sos-, szos-, por. sos ‘płynny dodatek do potraw; pęd rośliny’, soś, sośka ‘sosna’, szos dawniej ‘podatek miejski od domów i warsztatów rzemieślniczych’.

Sosgornik - (Śl) od za + góra ‘mieszkajacy za górą’.

Sosgórniak - od za + góra ‘mieszkajacy za górą’.

Sosgórnik - (Śl) od za + góra ‘mieszkajacy za górą’.

Sosiak - 1682 w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sos-, szos-, por. sos ‘płynny dodatek do potraw; pęd rośliny’, soś, sośka ‘sosna’, szos dawniej ‘podatek miejski od domów i warsztatów rzemieślniczych’.

Sosialuk - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sos-, szos-, por. sos ‘płynny dodatek do potraw; pęd rośliny’, soś, sośka ‘sosna’, szos dawniej ‘podatek miejski od domów i warsztatów rzemieślniczych’.

Sosic - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sos-, szos-, por. sos ‘płynny dodatek do potraw; pęd rośliny’, soś, sośka ‘sosna’, szos dawniej ‘podatek miejski od domów i warsztatów rzemieślniczych’.

Sosicki - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sos-, szos-, por. sos ‘płynny dodatek do potraw; pęd rośliny’, soś, sośka ‘sosna’, szos dawniej ‘podatek miejski od domów i warsztatów rzemieślniczych’.

Sosiecki - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sos-, szos-, por. sos ‘płynny dodatek do potraw; pęd rośliny’, soś, sośka ‘sosna’, szos dawniej ‘podatek miejski od domów i warsztatów rzemieślniczych’.

Sosiela - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sos-, szos-, por. sos ‘płynny dodatek do potraw; pęd rośliny’, soś, sośka ‘sosna’, szos dawniej ‘podatek miejski od domów i warsztatów rzemieślniczych’.

Sosien - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sosieniak - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sosienka - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sosienko - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sosień - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sosień - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sos-, szos-, por. sos ‘płynny dodatek do potraw; pęd rośliny’, soś, sośka ‘sosna’, szos dawniej ‘podatek miejski od domów i warsztatów rzemieślniczych’.

Sosieński - 1471 od nazwy miejscowej Sosna (kilka wsi).

Sosiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sos-, szos-, por. sos ‘płynny dodatek do potraw; pęd rośliny’, soś, sośka ‘sosna’, szos dawniej ‘podatek miejski od domów i warsztatów rzemieślniczych’.

Sosik - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sos-, szos-, por. sos ‘płynny dodatek do potraw; pęd rośliny’, soś, sośka ‘sosna’, szos dawniej ‘podatek miejski od domów i warsztatów rzemieślniczych’.

Sosim - od imienia Zosim, używanego w Kościele prawosławnym, to z greckiego Zosimos, od zosis ‘pas, rzemień’ + przyrostek imos.

Sosimowicz - od imienia Zosim, używanego w Kościele prawosławnym, to z greckiego Zosimos, od zosis ‘pas, rzemień’ + przyrostek imos.

Sosimowski - od imienia Zosim, używanego w Kościele prawosławnym, to z greckiego Zosimos, od zosis ‘pas, rzemień’ + przyrostek imos.

Sosimski - od imienia Zosim, używanego w Kościele prawosławnym, to z greckiego Zosimos, od zosis ‘pas, rzemień’ + przyrostek imos.

Sosin - od imienia Sasin, Sosin, Sasim, używanego w Kosciele prawosławnym, to od Sasonij, pochodzącego od hebrajskiego Šošannah ‘lilia’. Na Kresach Wschodnich notowane od XIV wieku.

Sosin - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sos-, szos-, por. sos ‘płynny dodatek do potraw; pęd rośliny’, soś, sośka ‘sosna’, szos dawniej ‘podatek miejski od domów i warsztatów rzemieślniczych’.

Sosina - od imienia Sasin, Sosin, Sasim, używanego w Kosciele prawosławnym, to od Sasonij, pochodzącego od hebrajskiego Šošannah ‘lilia’. Na Kresach Wschodnich notowane od XIV wieku.

Sosina - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sosinek - od imienia Sasin, Sosin, Sasim, używanego w Kosciele prawosławnym, to od Sasonij, pochodzącego od hebrajskiego Šošannah ‘lilia’. Na Kresach Wschodnich notowane od XIV wieku.

Sosiniak - od imienia Sasin, Sosin, Sasim, używanego w Kosciele prawosławnym, to od Sasonij, pochodzącego od hebrajskiego Šošannah ‘lilia’. Na Kresach Wschodnich notowane od XIV wieku.

Sosinka - od imienia Sasin, Sosin, Sasim, używanego w Kosciele prawosławnym, to od Sasonij, pochodzącego od hebrajskiego Šošannah ‘lilia’. Na Kresach Wschodnich notowane od XIV wieku.

Sosinka - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sosinko - od imienia Sasin, Sosin, Sasim, używanego w Kosciele prawosławnym, to od Sasonij, pochodzącego od hebrajskiego Šošannah ‘lilia’. Na Kresach Wschodnich notowane od XIV wieku.

Sosinowicz - od imienia Sasin, Sosin, Sasim, używanego w Kosciele prawosławnym, to od Sasonij, pochodzącego od hebrajskiego Šošannah ‘lilia’. Na Kresach Wschodnich notowane od XIV wieku.

Sosinowski - od imienia Sasin, Sosin, Sasim, używanego w Kosciele prawosławnym, to od Sasonij, pochodzącego od hebrajskiego Šošannah ‘lilia’. Na Kresach Wschodnich notowane od XIV wieku.

Sosinowski - od nazwy miejscowej Sasiny (kilka wsi na Podlasiu).

Sosiński - od nazwy miejscowej Sasiny (kilka wsi na Podlasiu).

Sosiński - od nazwy miejscowej Sosna (kilka wsi).

Sosiur - od gwarowego sosór ‘człowiek nieuprzejmy, naburmuszony’.

Soska, m. - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sos-, szos-, por. sos ‘płynny dodatek do potraw; pęd rośliny’, soś, sośka ‘sosna’, szos dawniej ‘podatek miejski od domów i warsztatów rzemieślniczych’.

Soski - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sos-, szos-, por. sos ‘płynny dodatek do potraw; pęd rośliny’, soś, sośka ‘sosna’, szos dawniej ‘podatek miejski od domów i warsztatów rzemieślniczych’.

Sosko - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sos-, szos-, por. sos ‘płynny dodatek do potraw; pęd rośliny’, soś, sośka ‘sosna’, szos dawniej ‘podatek miejski od domów i warsztatów rzemieślniczych’.

Soskow - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sos-, szos-, por. sos ‘płynny dodatek do potraw; pęd rośliny’, soś, sośka ‘sosna’, szos dawniej ‘podatek miejski od domów i warsztatów rzemieślniczych’.

Soskowiak - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sos-, szos-, por. sos ‘płynny dodatek do potraw; pęd rośliny’, soś, sośka ‘sosna’, szos dawniej ‘podatek miejski od domów i warsztatów rzemieślniczych’.

Sosków - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sos-, szos-, por. sos ‘płynny dodatek do potraw; pęd rośliny’, soś, sośka ‘sosna’, szos dawniej ‘podatek miejski od domów i warsztatów rzemieślniczych’.

Sosler - od niemieckiej nazwy osobowej Schößler, ta od wysokoniemieckiego schü??eler ‘ten, co wyrabia drewniane miski’.

Sosna - 1386 od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sosnak - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sosnal - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sosnala - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sosnalski - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sosna-Sarno - złożenia brak; Sosna 1386 od sosna ‘drzewo iglaste’; Sarno od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sosnecki - od nazwy miejscowej Sosnka, dziś Sanka (krakowskie, gmina Krzeszowice).

Sosniak - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sosnian - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sosnica - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sosnicki - od nazwy miejscowej Sośnica (kilka wsi).

Sosnicz - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sosniczka - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sosniecki - od nazwy miejscowej Sosnka, dziś Sanka (krakowskie, gmina Krzeszowice).

Sosnierz - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sosniesz - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sosnik - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sosnin - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sosniński - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sosniok - (Śl) od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sosniuk - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sosnkowski - 1478 od nazwy miejscowej Sosnkowo, dziś Sosenkowo (ciechanowskie, gmina Naruszewo).

Sosno - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sosnora - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sosnorski - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sosnowa - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sosnowicki - od nazwy miejscowej Sosnowica (chełm., gmina Sosnowica).

Sosnowicz - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sosnowiec - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sosnowiecki - od nazwy miejscowej Sosnowiec (kilka miejscowości).

Sosnowik - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sosnowka - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sosnowski - 1396 od nazwy miejscowej Sosnowice, Sosnowo (kilka wsi).

Sosnowski - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sosnowy - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sosnów - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sosnówka - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sosoł - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sos-, szos-, por. sos ‘płynny dodatek do potraw; pęd rośliny’, soś, sośka ‘sosna’, szos dawniej ‘podatek miejski od domów i warsztatów rzemieślniczych’.

Sosonka - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sosowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sos-, szos-, por. sos ‘płynny dodatek do potraw; pęd rośliny’, soś, sośka ‘sosna’, szos dawniej ‘podatek miejski od domów i warsztatów rzemieślniczych’.

Sosór - od gwarowego sosór ‘człowiek nieuprzejmy, naburmuszony’.

Soss - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sos-, szos-, por. sos ‘płynny dodatek do potraw; pęd rośliny’, soś, sośka ‘sosna’, szos dawniej ‘podatek miejski od domów i warsztatów rzemieślniczych’.

Sossalla - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sos-, szos-, por. sos ‘płynny dodatek do potraw; pęd rośliny’, soś, sośka ‘sosna’, szos dawniej ‘podatek miejski od domów i warsztatów rzemieślniczych’.

Sossinka - od imienia Sasin, Sosin, Sasim, używanego w Kosciele prawosławnym, to od Sasonij, pochodzącego od hebrajskiego Šošannah ‘lilia’. Na Kresach Wschodnich notowane od XIV wieku.

Sossiński - od nazwy miejscowej Sasiny (kilka wsi na Podlasiu).

Sossna - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sossnkowski - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sossnowski - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sosso - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sos-, szos-, por. sos ‘płynny dodatek do potraw; pęd rośliny’, soś, sośka ‘sosna’, szos dawniej ‘podatek miejski od domów i warsztatów rzemieślniczych’.

Sostak - w grupie nazwisk pochodzących od szósty, też od szost ‘drąg’, szostać ‘szastać’.

Sostakiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od szósty, też od szost ‘drąg’, szostać ‘szastać’.

Sostar - od szuster ‘szewc (z niemieckiego)’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schuster.

Sostaszko - w grupie nazwisk pochodzących od szósty, też od szost ‘drąg’, szostać ‘szastać’.

Sostek - w grupie nazwisk pochodzących od szósty, też od szost ‘drąg’, szostać ‘szastać’.

Sostok - w grupie nazwisk pochodzących od szósty, też od szost ‘drąg’, szostać ‘szastać’.

Sostowski - w grupie nazwisk pochodzących od szósty, też od szost ‘drąg’, szostać ‘szastać’.

Sosula - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sos-, szos-, por. sos ‘płynny dodatek do potraw; pęd rośliny’, soś, sośka ‘sosna’, szos dawniej ‘podatek miejski od domów i warsztatów rzemieślniczych’.

Sosulski - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sos-, szos-, por. sos ‘płynny dodatek do potraw; pęd rośliny’, soś, sośka ‘sosna’, szos dawniej ‘podatek miejski od domów i warsztatów rzemieślniczych’.

Sosur - od gwarowego sosór ‘człowiek nieuprzejmy, naburmuszony’.

Sosz - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sos-, szos-, por. sos ‘płynny dodatek do potraw; pęd rośliny’, soś, sośka ‘sosna’, szos dawniej ‘podatek miejski od domów i warsztatów rzemieślniczych’.

Soszalski - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sos-, szos-, por. sos ‘płynny dodatek do potraw; pęd rośliny’, soś, sośka ‘sosna’, szos dawniej ‘podatek miejski od domów i warsztatów rzemieślniczych’.

Soszek - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sos-, szos-, por. sos ‘płynny dodatek do potraw; pęd rośliny’, soś, sośka ‘sosna’, szos dawniej ‘podatek miejski od domów i warsztatów rzemieślniczych’.

Soszka - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sos-, szos-, por. sos ‘płynny dodatek do potraw; pęd rośliny’, soś, sośka ‘sosna’, szos dawniej ‘podatek miejski od domów i warsztatów rzemieślniczych’.

Soszke - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sos-, szos-, por. sos ‘płynny dodatek do potraw; pęd rośliny’, soś, sośka ‘sosna’, szos dawniej ‘podatek miejski od domów i warsztatów rzemieślniczych’.

Soszkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sos-, szos-, por. sos ‘płynny dodatek do potraw; pęd rośliny’, soś, sośka ‘sosna’, szos dawniej ‘podatek miejski od domów i warsztatów rzemieślniczych’.

Soszko - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sos-, szos-, por. sos ‘płynny dodatek do potraw; pęd rośliny’, soś, sośka ‘sosna’, szos dawniej ‘podatek miejski od domów i warsztatów rzemieślniczych’.

Soszkowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sos-, szos-, por. sos ‘płynny dodatek do potraw; pęd rośliny’, soś, sośka ‘sosna’, szos dawniej ‘podatek miejski od domów i warsztatów rzemieślniczych’.

Soszler - od niemieckiej nazwy osobowej Schößler, ta od wysokoniemieckiego schü??eler ‘ten, co wyrabia drewniane miski’.

Sosznik - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Soszniowski - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Soszycz - 1392 w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sos-, szos-, por. sos ‘płynny dodatek do potraw; pęd rośliny’, soś, sośka ‘sosna’, szos dawniej ‘podatek miejski od domów i warsztatów rzemieślniczych’.

Soszyn - 1497 w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sos-, szos-, por. sos ‘płynny dodatek do potraw; pęd rośliny’, soś, sośka ‘sosna’, szos dawniej ‘podatek miejski od domów i warsztatów rzemieślniczych’.

Soszyna - od imienia Sasin, Sosin, Sasim, używanego w Kosciele prawosławnym, to od Sasonij, pochodzącego od hebrajskiego Šošannah ‘lilia’. Na Kresach Wschodnich notowane od XIV wieku.

Soszyński - od nazwy miejscowej Sasiny (kilka wsi na Podlasiu).

Soś - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sos-, szos-, por. sos ‘płynny dodatek do potraw; pęd rośliny’, soś, sośka ‘sosna’, szos dawniej ‘podatek miejski od domów i warsztatów rzemieślniczych’.

Sościowski - w grupie nazwisk pochodzących od szósty, też od szost ‘drąg’, szostać ‘szastać’.

Sościółek - w grupie nazwisk pochodzących od szósty, też od szost ‘drąg’, szostać ‘szastać’.

Sośka - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sos-, szos-, por. sos ‘płynny dodatek do potraw; pęd rośliny’, soś, sośka ‘sosna’, szos dawniej ‘podatek miejski od domów i warsztatów rzemieślniczych’.

Sośko - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sos-, szos-, por. sos ‘płynny dodatek do potraw; pęd rośliny’, soś, sośka ‘sosna’, szos dawniej ‘podatek miejski od domów i warsztatów rzemieślniczych’.

Sośków - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sos-, szos-, por. sos ‘płynny dodatek do potraw; pęd rośliny’, soś, sośka ‘sosna’, szos dawniej ‘podatek miejski od domów i warsztatów rzemieślniczych’.

Sośler - od niemieckiej nazwy osobowej Schößler, ta od wysokoniemieckiego schü??eler ‘ten, co wyrabia drewniane miski’.

Sośmierz - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sośmiesz - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sośna - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sośnia - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sośniak - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sośniarz - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sośnica - 1467 od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sośnicki - 1382 od nazwy miejscowej Sośnica (kilka wsi).

Sośnicza - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sośniecki - 1470-80 od nazwy miejscowej Sosnka, dziś Sanka (krakowskie, gmina Krzeszowice).

Sośnierz - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sośniesz - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sośniewski - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sośnik - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sośnikowski - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sośnin - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sośniok - (Śl) od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sośniowski - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sośnirz - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sośniuk - od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sot - w grupie nazwisk pochodzących od sotać ‘strzępić się’, socić ‘pchać, popychać’, też od gwarowego zot ‘żołądek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sott, ta z dolnoniemieckiego sot ‘studnia, źródło’ lub od sot ‘zupa, rosół’ albo od średnioniemieckiego sote ‘słodki, miły, przyjemny’.

Sota - w grupie nazwisk pochodzących od sotać ‘strzępić się’, socić ‘pchać, popychać’, też od gwarowego zot ‘żołądek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sott, ta z dolnoniemieckiego sot ‘studnia, źródło’ lub od sot ‘zupa, rosół’ albo od średnioniemieckiego sote ‘słodki, miły, przyjemny’.

Sotala - w grupie nazwisk pochodzących od sotać ‘strzępić się’, socić ‘pchać, popychać’, też od gwarowego zot ‘żołądek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sott, ta z dolnoniemieckiego sot ‘studnia, źródło’ lub od sot ‘zupa, rosół’ albo od średnioniemieckiego sote ‘słodki, miły, przyjemny’.

Sotalski - w grupie nazwisk pochodzących od sotać ‘strzępić się’, socić ‘pchać, popychać’, też od gwarowego zot ‘żołądek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sott, ta z dolnoniemieckiego sot ‘studnia, źródło’ lub od sot ‘zupa, rosół’ albo od średnioniemieckiego sote ‘słodki, miły, przyjemny’.

Sotała - w grupie nazwisk pochodzących od sotać ‘strzępić się’, socić ‘pchać, popychać’, też od gwarowego zot ‘żołądek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sott, ta z dolnoniemieckiego sot ‘studnia, źródło’ lub od sot ‘zupa, rosół’ albo od średnioniemieckiego sote ‘słodki, miły, przyjemny’.

Sotański - w grupie nazwisk pochodzących od sotać ‘strzępić się’, socić ‘pchać, popychać’, też od gwarowego zot ‘żołądek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sott, ta z dolnoniemieckiego sot ‘studnia, źródło’ lub od sot ‘zupa, rosół’ albo od średnioniemieckiego sote ‘słodki, miły, przyjemny’.

Sotara - od sotór ‘torba, sakwa ciesielska’, szotor, szótor ‘łachman, szmata’.

Sotarczyk - od sotór ‘torba, sakwa ciesielska’, szotor, szótor ‘łachman, szmata’.

Sotarz - od sotór ‘torba, sakwa ciesielska’, szotor, szótor ‘łachman, szmata’.

Sotek - w grupie nazwisk pochodzących od sotać ‘strzępić się’, socić ‘pchać, popychać’, też od gwarowego zot ‘żołądek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sott, ta z dolnoniemieckiego sot ‘studnia, źródło’ lub od sot ‘zupa, rosół’ albo od średnioniemieckiego sote ‘słodki, miły, przyjemny’.

Sotel - w grupie nazwisk pochodzących od sotać ‘strzępić się’, socić ‘pchać, popychać’, też od gwarowego zot ‘żołądek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sott, ta z dolnoniemieckiego sot ‘studnia, źródło’ lub od sot ‘zupa, rosół’ albo od średnioniemieckiego sote ‘słodki, miły, przyjemny’.

Soter - od sotór ‘torba, sakwa ciesielska’, szotor, szótor ‘łachman, szmata’.

Soterski - od sotór ‘torba, sakwa ciesielska’, szotor, szótor ‘łachman, szmata’.

Sotfin - od gwarowego sotwa ‘trudno, ciężko’ lub też od sotwina ‘kwaśne źródło’.

Sothaj - w grupie nazwisk pochodzących od sotać ‘strzępić się’, socić ‘pchać, popychać’, też od gwarowego zot ‘żołądek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sott, ta z dolnoniemieckiego sot ‘studnia, źródło’ lub od sot ‘zupa, rosół’ albo od średnioniemieckiego sote ‘słodki, miły, przyjemny’.

Sotirow - od sotór ‘torba, sakwa ciesielska’, szotor, szótor ‘łachman, szmata’.

Sotkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od sotać ‘strzępić się’, socić ‘pchać, popychać’, też od gwarowego zot ‘żołądek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sott, ta z dolnoniemieckiego sot ‘studnia, źródło’ lub od sot ‘zupa, rosół’ albo od średnioniemieckiego sote ‘słodki, miły, przyjemny’.

Sotko - w grupie nazwisk pochodzących od sotać ‘strzępić się’, socić ‘pchać, popychać’, też od gwarowego zot ‘żołądek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sott, ta z dolnoniemieckiego sot ‘studnia, źródło’ lub od sot ‘zupa, rosół’ albo od średnioniemieckiego sote ‘słodki, miły, przyjemny’.

Sotkowski - w grupie nazwisk pochodzących od sotać ‘strzępić się’, socić ‘pchać, popychać’, też od gwarowego zot ‘żołądek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sott, ta z dolnoniemieckiego sot ‘studnia, źródło’ lub od sot ‘zupa, rosół’ albo od średnioniemieckiego sote ‘słodki, miły, przyjemny’.

Sotłowski - od nazwy miejscowej Sotowica (KrW).

Sotnicki - od dawnego sotnik ‘dowódca sotni kozackiej’.

Sotniczenko - od dawnego sotnik ‘dowódca sotni kozackiej’.

Sotniczuk - od dawnego sotnik ‘dowódca sotni kozackiej’.

Sotniczyk - od dawnego sotnik ‘dowódca sotni kozackiej’.

Sotnik - od dawnego sotnik ‘dowódca sotni kozackiej’.

Sotnikow - od dawnego sotnik ‘dowódca sotni kozackiej’.

Soto - w grupie nazwisk pochodzących od sotać ‘strzępić się’, socić ‘pchać, popychać’, też od gwarowego zot ‘żołądek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sott, ta z dolnoniemieckiego sot ‘studnia, źródło’ lub od sot ‘zupa, rosół’ albo od średnioniemieckiego sote ‘słodki, miły, przyjemny’.

Sotoła - w grupie nazwisk pochodzących od sotać ‘strzępić się’, socić ‘pchać, popychać’, też od gwarowego zot ‘żołądek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sott, ta z dolnoniemieckiego sot ‘studnia, źródło’ lub od sot ‘zupa, rosół’ albo od średnioniemieckiego sote ‘słodki, miły, przyjemny’.

Soton - w grupie nazwisk pochodzących od sotać ‘strzępić się’, socić ‘pchać, popychać’, też od gwarowego zot ‘żołądek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sott, ta z dolnoniemieckiego sot ‘studnia, źródło’ lub od sot ‘zupa, rosół’ albo od średnioniemieckiego sote ‘słodki, miły, przyjemny’.

Sotonynko - w grupie nazwisk pochodzących od sotać ‘strzępić się’, socić ‘pchać, popychać’, też od gwarowego zot ‘żołądek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sott, ta z dolnoniemieckiego sot ‘studnia, źródło’ lub od sot ‘zupa, rosół’ albo od średnioniemieckiego sote ‘słodki, miły, przyjemny’.

Sotoń - w grupie nazwisk pochodzących od sotać ‘strzępić się’, socić ‘pchać, popychać’, też od gwarowego zot ‘żołądek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sott, ta z dolnoniemieckiego sot ‘studnia, źródło’ lub od sot ‘zupa, rosół’ albo od średnioniemieckiego sote ‘słodki, miły, przyjemny’.

Sotor - od sotór ‘torba, sakwa ciesielska’, szotor, szótor ‘łachman, szmata’.

Sotora - od sotór ‘torba, sakwa ciesielska’, szotor, szótor ‘łachman, szmata’.

Sotorek - od sotór ‘torba, sakwa ciesielska’, szotor, szótor ‘łachman, szmata’.

Sotorski - od sotór ‘torba, sakwa ciesielska’, szotor, szótor ‘łachman, szmata’.

Sotoszek - w grupie nazwisk pochodzących od sotać ‘strzępić się’, socić ‘pchać, popychać’, też od gwarowego zot ‘żołądek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sott, ta z dolnoniemieckiego sot ‘studnia, źródło’ lub od sot ‘zupa, rosół’ albo od średnioniemieckiego sote ‘słodki, miły, przyjemny’.

Sotowicz - w grupie nazwisk pochodzących od sotać ‘strzępić się’, socić ‘pchać, popychać’, też od gwarowego zot ‘żołądek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sott, ta z dolnoniemieckiego sot ‘studnia, źródło’ lub od sot ‘zupa, rosół’ albo od średnioniemieckiego sote ‘słodki, miły, przyjemny’.

Sotowski - od nazwy miejscowej Sotowica (KrW).

Sotowski - w grupie nazwisk pochodzących od sotać ‘strzępić się’, socić ‘pchać, popychać’, też od gwarowego zot ‘żołądek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sott, ta z dolnoniemieckiego sot ‘studnia, źródło’ lub od sot ‘zupa, rosół’ albo od średnioniemieckiego sote ‘słodki, miły, przyjemny’.

Sotój - w grupie nazwisk pochodzących od sotać ‘strzępić się’, socić ‘pchać, popychać’, też od gwarowego zot ‘żołądek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sott, ta z dolnoniemieckiego sot ‘studnia, źródło’ lub od sot ‘zupa, rosół’ albo od średnioniemieckiego sote ‘słodki, miły, przyjemny’.

Sotrowski - od sotór ‘torba, sakwa ciesielska’, szotor, szótor ‘łachman, szmata’.

Sott - w grupie nazwisk pochodzących od sotać ‘strzępić się’, socić ‘pchać, popychać’, też od gwarowego zot ‘żołądek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sott, ta z dolnoniemieckiego sot ‘studnia, źródło’ lub od sot ‘zupa, rosół’ albo od średnioniemieckiego sote ‘słodki, miły, przyjemny’.

Sottan - w grupie nazwisk pochodzących od sotać ‘strzępić się’, socić ‘pchać, popychać’, też od gwarowego zot ‘żołądek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sott, ta z dolnoniemieckiego sot ‘studnia, źródło’ lub od sot ‘zupa, rosół’ albo od średnioniemieckiego sote ‘słodki, miły, przyjemny’.

Sottek - w grupie nazwisk pochodzących od sotać ‘strzępić się’, socić ‘pchać, popychać’, też od gwarowego zot ‘żołądek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sott, ta z dolnoniemieckiego sot ‘studnia, źródło’ lub od sot ‘zupa, rosół’ albo od średnioniemieckiego sote ‘słodki, miły, przyjemny’.

Sottor - od sotór ‘torba, sakwa ciesielska’, szotor, szótor ‘łachman, szmata’.

Sotuł - w grupie nazwisk pochodzących od sotać ‘strzępić się’, socić ‘pchać, popychać’, też od gwarowego zot ‘żołądek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sott, ta z dolnoniemieckiego sot ‘studnia, źródło’ lub od sot ‘zupa, rosół’ albo od średnioniemieckiego sote ‘słodki, miły, przyjemny’.

Sotuła - w grupie nazwisk pochodzących od sotać ‘strzępić się’, socić ‘pchać, popychać’, też od gwarowego zot ‘żołądek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sott, ta z dolnoniemieckiego sot ‘studnia, źródło’ lub od sot ‘zupa, rosół’ albo od średnioniemieckiego sote ‘słodki, miły, przyjemny’.

Sotur - od sotór ‘torba, sakwa ciesielska’, szotor, szótor ‘łachman, szmata’.

Soturczak - od sotór ‘torba, sakwa ciesielska’, szotor, szótor ‘łachman, szmata’.

Soturzyn - od sotór ‘torba, sakwa ciesielska’, szotor, szótor ‘łachman, szmata’.

Sotwin - od gwarowego sotwa ‘trudno, ciężko’ lub też od sotwina ‘kwaśne źródło’.

Sotwinek - od gwarowego sotwa ‘trudno, ciężko’ lub też od sotwina ‘kwaśne źródło’.

Sotwiński - od gwarowego sotwa ‘trudno, ciężko’ lub też od sotwina ‘kwaśne źródło’.

Sotyka - w grupie nazwisk pochodzących od sotać ‘strzępić się’, socić ‘pchać, popychać’, też od gwarowego zot ‘żołądek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sott, ta z dolnoniemieckiego sot ‘studnia, źródło’ lub od sot ‘zupa, rosół’ albo od średnioniemieckiego sote ‘słodki, miły, przyjemny’.

Sotyn - w grupie nazwisk pochodzących od sotać ‘strzępić się’, socić ‘pchać, popychać’, też od gwarowego zot ‘żołądek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sott, ta z dolnoniemieckiego sot ‘studnia, źródło’ lub od sot ‘zupa, rosół’ albo od średnioniemieckiego sote ‘słodki, miły, przyjemny’.

Sotyń - w grupie nazwisk pochodzących od sotać ‘strzępić się’, socić ‘pchać, popychać’, też od gwarowego zot ‘żołądek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Sott, ta z dolnoniemieckiego sot ‘studnia, źródło’ lub od sot ‘zupa, rosół’ albo od średnioniemieckiego sote ‘słodki, miły, przyjemny’.

Sotyrowski - od sotór ‘torba, sakwa ciesielska’, szotor, szótor ‘łachman, szmata’.

Sotys - od sołtys, dawniej też szołtys ‘zwierzchnik administracji wiejskiej’.

Sotysiak - od sołtys, dawniej też szołtys ‘zwierzchnik administracji wiejskiej’.

Sotysik - (Śl) od sołtys, dawniej też szołtys ‘zwierzchnik administracji wiejskiej’.

Sotyszewski - od sołtys, dawniej też szołtys ‘zwierzchnik administracji wiejskiej’.

Sova - od sowa ‘ptak’.

Sowa - 1404 od sowa ‘ptak’.

Sowacki - od zawada ‘przeszkoda’, dawniej też ‘kora; skaza’ lub od nazwy miejscowej Zawada (liczne).

Sowacz - od sowa ‘ptak’.

Sowada - od zawada ‘przeszkoda’, dawniej też ‘kora; skaza’ lub od nazwy miejscowej Zawada (liczne).

Sowadski - od zawada ‘przeszkoda’, dawniej też ‘kora; skaza’ lub od nazwy miejscowej Zawada (liczne).

Sowadzki - od zawada ‘przeszkoda’, dawniej też ‘kora; skaza’ lub od nazwy miejscowej Zawada (liczne).

Sowak - 1478 od sowa ‘ptak’.

Sowal - od sowa ‘ptak’.

Sowala - od sowa ‘ptak’.

Sowalewski - od sowa ‘ptak’.

Sowalisz - od sowa ‘ptak’.

Sowalski - od sowa ‘ptak’.

Sowała - od sowa ‘ptak’.

Sowałka - 1474 od sowa ‘ptak’.

Sowaniec - od schować ‘ukryć’; od gwarowego sować ‘schować’, od staropolskiego schowaniec ‘sługa’.

Sowaniewski - od schować ‘ukryć’; od gwarowego sować ‘schować’, od staropolskiego schowaniec ‘sługa’.

Sowaniuk - od schować ‘ukryć’; od gwarowego sować ‘schować’, od staropolskiego schowaniec ‘sługa’.

Sowański - od schować ‘ukryć’; od gwarowego sować ‘schować’, od staropolskiego schowaniec ‘sługa’.

Sowastianik - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sowastjanow - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sowaściuk - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sowaśko - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sowczak - od sowa ‘ptak’.

Sowczenko - od sowa ‘ptak’.

Sowczuk - od sowa ‘ptak’.

Sowczyk - od sowa ‘ptak’.

Sowczyński - 1662 od nazwy miejscowej Sowczyn (KrW), Sufczyn (tarnowskie, gmina Dębno), Sufczyna (przemyskie, gmina Bircza).

Sowecki - od nazwy miejscowej Sowczyce (częstochowskie, gmina Olesno) lub Sowice (katowickie, gmina Tarnowskie Góry).

Sowejko - od sowa ‘ptak’.

Sowek - od sowa ‘ptak’.

Sowestjanow - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sowiak - 1719 od sowa ‘ptak’.

Sowiakowski - od sowa ‘ptak’.

Sowiało - od sowa ‘ptak’.

Sowian - od sowa ‘ptak’.

Sowianka, m. - 1409 od sowa ‘ptak’.

Sowianko - 1497 od sowa ‘ptak’.

Sowic - 1406 od sowa ‘ptak’.

Sowicki - od nazwy miejscowej Sowczyce (częstochowskie, gmina Olesno) lub Sowice (katowickie, gmina Tarnowskie Góry).

Sowicz - od sowa ‘ptak’.

Sowiczak - od sowa ‘ptak’.

Sowidzki - od nazwy miejscowej Sowczyce (częstochowskie, gmina Olesno) lub Sowice (katowickie, gmina Tarnowskie Góry).

Sowiec - 1398 od sowa ‘ptak’.

Sowiecki - od nazwy miejscowej Sowczyce (częstochowskie, gmina Olesno) lub Sowice (katowickie, gmina Tarnowskie Góry).

Sowiej - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sowieja - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sowielarski - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sowielew - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sowielski - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce odXII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sowieński - 1786 od nazw miejscowych Sowin, Sowiny, Sowiniec (kilka wsi).

Sowietzki - (Śl) od nazwy miejscowej Sowczyce (częstochowskie, gmina Olesno) lub Sowice (katowickie, gmina Tarnowskie Góry).

Sowijak - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sowik - 1738 od sowa ‘ptak’.

Sowikowski - od sowa ‘ptak’.

Sowilarski - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sowilo - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sowilski - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sowilski - od sowa ‘ptak’.

Sowił - 1400 (KrW) od sowa ‘ptak’.

Sowiło - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sowin - 1497 od sowa ‘ptak’.

Sowina, m. - 1412 od sowa ‘ptak’.

Sowino - 1445 od sowa ‘ptak’.

Sowinzek - od zawiązały ‘krępy, przysadzisty’, zawiązać ‘zrobić supeł, węzeł; zorganizować, utworzyć; łączyć się w grupę’.

Sowiński - 1432 od nazw miejscowych Sowin, Sowiny, Sowiniec (kilka wsi).

Sowioł - od sowa ‘ptak’.

Sowionsek - (Śl) od zawiązały ‘krępy, przysadzisty’, zawiązać ‘zrobić supeł, węzeł; zorganizować, utworzyć; łączyć się w grupę’.

Sowionzek - (Śl) od zawiązały ‘krępy, przysadzisty’, zawiązać ‘zrobić supeł, węzeł; zorganizować, utworzyć; łączyć się w grupę’.

Sowiralski - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sowirzdżał - od sowizdrzał, sowiźrał ‘lekkoduch, awanturnik, błazen’.

Sowirżał - od sowizdrzał, sowiźrał ‘lekkoduch, awanturnik, błazen’.

Sowiska - od sowa ‘ptak’.

Sowisko - (Śl) od sowa ‘ptak’.

Sowislo - (Śl) od zawisać, zawisnąć ‘zostać powieszonym’, zawisły ‘podlegający czemuś, podległy’.

Sowislok - (Śl) od zawisać, zawisnąć ‘zostać powieszonym’, zawisły ‘podlegający czemuś, podległy’.

Sowisł - od zawisać, zawisnąć ‘zostać powieszonym’, zawisły ‘podlegający czemuś, podległy’.

Sowisło - (Śl) od zawisać, zawisnąć ‘zostać powieszonym’, zawisły ‘podlegający czemuś, podległy’.

Sowisłok - (Śl) od zawisać, zawisnąć ‘zostać powieszonym’, zawisły ‘podlegający czemuś, podległy’.

Sowisz - od sowa ‘ptak’.

Sowiszok - (Śl) od sowa ‘ptak’.

Sowiślak - (Śl) od nazwy rzeki Wisła.

Sowiślo - (Śl) od nazwy rzeki Wisła.

Sowiślok - (Śl) od nazwy rzeki Wisła.

Sowizdraniuk - od sowizdrzał, sowiźrał ‘lekkoduch, awanturnik, błazen’.

Sowizdrzał - 1613 od sowizdrzał, sowiźrał ‘lekkoduch, awanturnik, błazen’.

Sowizdzał - od sowizdrzał, sowiźrał ‘lekkoduch, awanturnik, błazen’.

Sowizdział - od sowizdrzał, sowiźrał ‘lekkoduch, awanturnik, błazen’.

Sowizdżał - od sowizdrzał, sowiźrał ‘lekkoduch, awanturnik, błazen’.

Sowizrał - od sowizdrzał, sowiźrał ‘lekkoduch, awanturnik, błazen’.

Sowiźdrzał - od sowizdrzał, sowiźrał ‘lekkoduch, awanturnik, błazen’.

Sowiźrał - od sowizdrzał, sowiźrał ‘lekkoduch, awanturnik, błazen’.

Sowiżdrzał - od sowizdrzał, sowiźrał ‘lekkoduch, awanturnik, błazen’.

Sowiżdżał - od sowizdrzał, sowiźrał ‘lekkoduch, awanturnik, błazen’.

Sowiżrał - od sowizdrzał, sowiźrał ‘lekkoduch, awanturnik, błazen’.

Sowjak - (Śl) od sowa ‘ptak’.

Sowka - od sowa ‘ptak’.

Sowko - od sowa ‘ptak’.

Sowliński - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sowluk - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sowłaszkow - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sowłowiec - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sowo - od sowa ‘ptak’.

Sowoda - od za wodą.

Sowodnik - od za wodą.

Sowon - 1545 od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sowonczyc - 1551 od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sowoniewicz - 1551 od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sowonik - 1662 od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sowonikowicz - 1560 od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sowoniuk - 1662 od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sowonkowicz - 1560 od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sowosta - od sowa ‘ptak’.

Sowosz - od sowa ‘ptak’.

Sowościanik - 1639 od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sowowski - od sowa ‘ptak’.

Sowól - od sowa ‘ptak’.

Sowół - od sowa ‘ptak’.

Sowul - od sowa ‘ptak’.

Sowula - 1492 od sowa ‘ptak’.

Sowulak - 1796 od sowa ‘ptak’.

Sowulewska - od sowa ‘ptak’.

Sowulewski - od sowa ‘ptak’.

Sowulski - od sowa ‘ptak’.

Sowuła - od sowa ‘ptak’.

Sowycz - od sowa ‘ptak’.

Sowyczko - od sowa ‘ptak’.

Soyk - (Pom) od soja, sojka, sójka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Soyka - (Pom) od soja, sojka, sójka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Soyke - (Pom) od soja, sojka, sójka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Soyta - od gwarowego sujta ‘roślina podobna do pokrzywy’.

Soza - od imienia Sozon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Sodzon ‘zbawiający’.

Sozan - od imienia Sozon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Sodzon ‘zbawiający’.

Sozaniuk - od imienia Sozon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Sodzon ‘zbawiający’.

Sozanow - od imienia Sozon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Sodzon ‘zbawiający’.

Sozanowicz - od imienia Sozon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Sodzon ‘zbawiający’.

Sozański - od imienia Sozon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Sodzon ‘zbawiający’.

Sozi - od imienia Sozon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Sodzon ‘zbawiający’.

Sozniuk - od imienia Sozon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Sodzon ‘zbawiający’.

Sozon - od imienia Sozon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Sodzon ‘zbawiający’.

Sozoniuk - od imienia Sozon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Sodzon ‘zbawiający’.

Sozonowicz - od imienia Sozon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Sodzon ‘zbawiający’.

Sozonuk - od imienia Sozon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Sodzon ‘zbawiający’.

Sozoński - od imienia Sozon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Sodzon ‘zbawiający’.

Sozul - od imienia Sozon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Sodzon ‘zbawiający’.

Sozuniak - od imienia Sozon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Sodzon ‘zbawiający’.

Sozuniuk - od imienia Sozon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Sodzon ‘zbawiający’.

Sozyko - od imienia Sozon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Sodzon ‘zbawiający’.

Soźnicki - od nazwy miejscowej Sośnica (kilka wsi).

Sożański - od imienia Sozon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Sodzon ‘zbawiający’.

Sożek - od imienia Sozon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Sodzon ‘zbawiający’.

Sożeń - od imienia Sozon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Sodzon ‘zbawiający’.

Sożko - od imienia Sozon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Sodzon ‘zbawiający’.

Sożycki - od imienia Sozon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Sodzon ‘zbawiający’.

Sożyński - od imienia Sozon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Sodzon ‘zbawiający’.

Sófczyński - od nazwy miejscowej Sowczyn (KrW), Sufczyn (tarnowskie, gmina Dębno), Sufczyna (przemyskie, gmina Bircza).

Sój - od soja, sojka, sójka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Sójak - od soja, sojka, sójka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Sójecki - 1664 od nazwy miejscowej Sójki (kilka miejscowości).

Sójka - od soja, sojka, sójka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Sójko - od soja, sojka, sójka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Sójkowski - od soja, sojka, sójka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Sójta - od gwarowego sujta ‘roślina podobna do pokrzywy’.

Sól - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sólak - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sólecki - od nazwy miejscowej Solec, Solca (kilka wsi).

Sólkowski - od nazw miejscowych typu Sułkowice, Sułków, Sułkowo.

Sólnica - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sółek - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sółka - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sółkiewicz - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sółkowicz - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sółkowski - od nazw miejscowych typu Sułkowice, Sułków, Sułkowo.

Sółkowski - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sółtan - od sułtan, ze staropolskiego sołtan ‘władca, panujący w krajach muzułmańskich’, od białoruskiego santon, sułtan.

Sółtanowski - od sułtan, ze staropolskiego sołtan ‘władca, panujący w krajach muzułmańskich’, od białoruskiego santon, sułtan.

Sółtowski - od niemieckiej nazwy osobowej Scholte, ta od Scholz.

Sółtys - od sołtys, dawniej też szołtys ‘zwierzchnik administracji wiejskiej’.

Sópeła - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sop-, por. skopać ‘tkać’, sopić się ‘obruszać się, rzucać się’, sopać ‘sapać’, wschodniosłowiańskie sop ‘mogiła’.

Sóra - w grupie nazwisk pochodzących od wschodniosłowiańskiego sor ‘kurz, brud, śmieci’, por. też gwarowe sora ‘cholewka buta’.

Sóras - w grupie nazwisk pochodzących od wschodniosłowiańskiego sor ‘kurz, brud, śmieci’, por. też gwarowe sora ‘cholewka buta’.

Sórma - od surma ‘dawny nstrument dęty’.

Sórówka - od surowy ‘pozostający w stanie naturalnym; poważny; oszczędny’.

Sórówski - od surowy ‘pozostający w stanie naturalnym; poważny; oszczędny’.

Sós - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sos-, szos-, por. sos ‘płynny dodatek do potraw; pęd rośliny’, soś, sośka ‘sosna’, szos dawniej ‘podatek miejski od domów i warsztatów rzemieślniczych’.

Sóska - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sos-, szos-, por. sos ‘płynny dodatek do potraw; pęd rośliny’, soś, sośka ‘sosna’, szos dawniej ‘podatek miejski od domów i warsztatów rzemieślniczych’.

Sószyński - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sos-, szos-, por. sos ‘płynny dodatek do potraw; pęd rośliny’, soś, sośka ‘sosna’, szos dawniej ‘podatek miejski od domów i warsztatów rzemieślniczych’.

Sówczyk - 1669 od sowa ‘ptak’.

Sówiński - od nazwy miejscowej Suwin (ostrołęckie, gmina Somianka).

Sówka - od sowa ‘ptak’.

Sówka-Sowiński - złożenia brak; Sówka od sowa ‘ptak’; Sowiński 1432 od nazw miejscowych Sowin, Sowiny, Sowiniec (kilka wsi).

Sówko - od sowa ‘ptak’.

Spac - od niemieckiej nazwy osobowej Spatz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spatz, spatze ‘wróbel’, może też od szpak.

Spacer - od niemieckiej nazwy osobowej Spazier, ta od Spa (t)zier (e) ‘spacerujący’.

Spacewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Spatz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spatz, spatze ‘wróbel’, może też od szpak.

Spach - od staropolskiego spachać ‘uczynić, zrobić’.

Spachacz - od staropolskiego spachać ‘uczynić, zrobić’.

Spacharz - od staropolskiego spachać ‘uczynić, zrobić’.

Spachowski - od staropolskiego spachać ‘uczynić, zrobić’.

Spacht - od niemieckiej nazwy osobowej Specht, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spaht ‘dzięcioł’, też od gwarowego szpecht, specht ‘dzięcioł’.

Spacier - od niemieckiej nazwy osobowej Spazier, ta od Spa (t)zier (e) ‘spacerujący’.

Spacir - od niemieckiej nazwy osobowej Spazier, ta od Spa (t)zier (e) ‘spacerujący’.

Spacjer - od niemieckiej nazwy osobowej Spazier, ta od Spa (t)zier (e) ‘spacerujący’.

Spaczek - od szpak ‘ptak’.

Spaczewski - od szpak ‘ptak’.

Spaczyński - od szpak ‘ptak’.

Spadaj - od spadać ‘opuszczać się na dół’; stawać się czyjąś własnością w drodze spadku’, spadły ‘otrzymany w spadku; ‘chudy (o zwierzynie łownej)’.

Spadała - od spadać ‘opuszczać się na dół’; stawać się czyjąś własnością w drodze spadku’, spadły ‘otrzymany w spadku; ‘chudy (o zwierzynie łownej)’.

Spadek - 1598 od spadać ‘opuszczać się na dół’; stawać się czyjąś własnością w drodze spadku’, spadły ‘otrzymany w spadku; ‘chudy (o zwierzynie łownej)’.

Spadkiewicz - od spadać ‘opuszczać się na dół’; stawać się czyjąś własnością w drodze spadku’, spadły ‘otrzymany w spadku; ‘chudy (o zwierzynie łownej)’.

Spadko - od spadać ‘opuszczać się na dół’; stawać się czyjąś własnością w drodze spadku’, spadły ‘otrzymany w spadku; ‘chudy (o zwierzynie łownej)’.

Spadkowski - od spadać ‘opuszczać się na dół’; stawać się czyjąś własnością w drodze spadku’, spadły ‘otrzymany w spadku; ‘chudy (o zwierzynie łownej)’.

Spadliński - od spadać ‘opuszczać się na dół’; stawać się czyjąś własnością w drodze spadku’, spadły ‘otrzymany w spadku; ‘chudy (o zwierzynie łownej)’.

Spadła - od spadać ‘opuszczać się na dół’; stawać się czyjąś własnością w drodze spadku’, spadły ‘otrzymany w spadku; ‘chudy (o zwierzynie łownej)’.

Spadło - od spadać ‘opuszczać się na dół’; stawać się czyjąś własnością w drodze spadku’, spadły ‘otrzymany w spadku; ‘chudy (o zwierzynie łownej)’.

Spadły - od spadać ‘opuszczać się na dół’; stawać się czyjąś własnością w drodze spadku’, spadły ‘otrzymany w spadku; ‘chudy (o zwierzynie łownej)’.

Spadniewski - od spadać ‘opuszczać się na dół’; stawać się czyjąś własnością w drodze spadku’, spadły ‘otrzymany w spadku; ‘chudy (o zwierzynie łownej)’.

Spadzieński - od spadać ‘opuszczać się na dół’; stawać się czyjąś własnością w drodze spadku’, spadły ‘otrzymany w spadku; ‘chudy (o zwierzynie łownej)’.

Spadzik - od spadać ‘opuszczać się na dół’; stawać się czyjąś własnością w drodze spadku’, spadły ‘otrzymany w spadku; ‘chudy (o zwierzynie łownej)’.

Spadziński - od spadać ‘opuszczać się na dół’; stawać się czyjąś własnością w drodze spadku’, spadły ‘otrzymany w spadku; ‘chudy (o zwierzynie łownej)’.

Spaier - od niemieckiej nazwy osobowej Speier, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spire ‘jaskółka murówka; jerzyk’.

Spaiser - od niemieckiej nazwy osobowej Speiser, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spisaere ‘podczaszy na dworach odpowiedzialny za przygotowanie posiłkow’.

Spaizer - od niemieckiej nazwy osobowej Speiser, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spisaere ‘podczaszy na dworach odpowiedzialny za przygotowanie posiłkow’.

Spaja - od spajać ‘łączyć’.

Spajer - od niemieckiej nazwy osobowej Speier, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spire ‘jaskółka murówka; jerzyk’.

Spak - od szpak ‘ptak’.

Spakowski - od nazwy miejscowej Szpakowo (białostockie, gmina Jaświły).

Spala - 1512 od spalić ‘poddać cos działaniu ognia, ciepła’, też od spać, ospały.

Spalak - od spalić ‘poddać cos działaniu ognia, ciepła’, też od spać, ospały.

Spalczyński - od spalić ‘poddać cos działaniu ognia, ciepła’, też od spać, ospały.

Spalek - od spalić ‘poddać cos działaniu ognia, ciepła’, też od spać, ospały.

Spaleniak - od spalić ‘poddać cos działaniu ognia, ciepła’, też od spać, ospały.

Spaleniec - od spalić ‘poddać cos działaniu ognia, ciepła’, też od spać, ospały.

Spalenik - od spalić ‘poddać cos działaniu ognia, ciepła’, też od spać, ospały.

Spaleny - od spalić ‘poddać cos działaniu ognia, ciepła’, też od spać, ospały.

Spalik - 1577 od spalić ‘poddać cos działaniu ognia, ciepła’, też od spać, ospały.

Spaliniak - od spalić ‘poddać cos działaniu ognia, ciepła’, też od spać, ospały.

Spaliński - od nazwy miejscowej Spaliny (ostrołęckie, gmina Rozgor).

Spalitabaka - od spalić ‘poddać cos działaniu ognia, ciepła’, też od spać, ospały.

Spallek - od spalić ‘poddać cos działaniu ognia, ciepła’, też od spać, ospały.

Spaller - od szpaler ‘tkanina dekoracyjna; dwa równoległe szeregi ustawione po obu stronach alei, ulicy’.

Spalona - od spalić ‘poddać cos działaniu ognia, ciepła’, też od spać, ospały.

Spaloniak - od spalić ‘poddać cos działaniu ognia, ciepła’, też od spać, ospały.

Spalony - od spalić ‘poddać cos działaniu ognia, ciepła’, też od spać, ospały.

Spalski - od spalić ‘poddać cos działaniu ognia, ciepła’, też od spać, ospały.

Spaltabaka - od spalić ‘poddać cos działaniu ognia, ciepła’, też od spać, ospały.

Spaluch - od spalić ‘poddać cos działaniu ognia, ciepła’, też od spać, ospały.

Spała - 1577 od spalić ‘poddać cos działaniu ognia, ciepła’, też od spać, ospały.

Spałak - od spalić ‘poddać cos działaniu ognia, ciepła’, też od spać, ospały.

Spała-Kaniewski - złożenia brak; Spała 1577 od spalić ‘poddać cos działaniu ognia, ciepła’, też od spać, ospały; Kaniewski 1498 od nazwy miejscowej Kaniewo (włocławskie, gmina Lubraniec).

Spaławski - od spalić ‘poddać cos działaniu ognia, ciepła’, też od spać, ospały.

Spałek - 1566 od spalić ‘poddać cos działaniu ognia, ciepła’, też od spać, ospały.

Spałka - od spalić ‘poddać cos działaniu ognia, ciepła’, też od spać, ospały.

Spałkowski - od spalić ‘poddać cos działaniu ognia, ciepła’, też od spać, ospały.

Span - 1243 od niemieckiej nazwy osobowej Span, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spän ‘drzazga’, przenośnie ‘mały człowiek’ lub od apelatywu typu spanie, spanować ‘opanować’.

Spancerka - od spencer ‘kurtka, surdut’.

Spancerski - od spencer ‘kurtka, surdut’.

Spandek - od niemieckiej nazwy osobowej Spond, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sponde ‘łózko bez pościeli’, też od spąd.

Spandel - od niemieckiej nazwy osobowej Spöndel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spän ‘drzazga ,wiór’.

Spander - od szponder ‘mięso wołowe z grzbietu’.

Spandlik - od niemieckiej nazwy osobowej Spöndel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spän ‘drzazga ,wiór’.

Spandlowski - od niemieckiej nazwy osobowej Spöndel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spän ‘drzazga ,wiór’.

Spandowski - od niemieckiej nazwy osobowej Spond, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sponde ‘łózko bez pościeli’, też od spąd.

Spandrzyk - od szponder ‘mięso wołowe z grzbietu’.

Spanek - od niemieckiej nazwy osobowej Span, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spän ‘drzazga’, przenośnie ‘mały człowiek’ lub od apelatywu typu spanie, spanować ‘opanować’.

Spanel - od spaniel ‘pies myśliwski lub pokojowy’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Spanel, , ta od średnio-wysoko-niemieckiego spaenelin, spaenel ‘kędzierzawienie włosów’.

Spaner - od niemieckiej nazwy osobowej Spannera, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spanner ‘właściciel furmanki’ lub od niemieckiego Spanier ‘Hiszpan’.

Spangehl - od niemieckiej nazwy osobowej Spengel, ta od spengel ‘gatunek sokoła’.

Spanhel - od niemieckiej nazwy osobowej Spengel, ta od spengel ‘gatunek sokoła’.

Spanialski - od wspaniały ‘znakomity, doskonały; bogaty, wystawny; łaskawy, hojny’.

Spaniał - od wspaniały ‘znakomity, doskonały; bogaty, wystawny; łaskawy, hojny’.

Spaniały - 1643 od wspaniały ‘znakomity, doskonały; bogaty, wystawny; łaskawy, hojny’.

Spaniczok - (Śl) od niemieckiej nazwy osobowej Span, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spän ‘drzazga’, przenośnie ‘mały człowiek’ lub od apelatywu typu spanie, spanować ‘opanować’.

Spaniel - od spaniel ‘pies myśliwski lub pokojowy’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Spanel, , ta od średnio-wysoko-niemieckiegospaenelin, spaenel ‘kędzierzawienie włosów’.

Spanielewski - od spaniel ‘pies myśliwski lub pokojowy’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Spanel, , ta od średnio-wysoko-niemieckiegospaenelin, spaenel ‘kędzierzawienie włosów’.

Spanielski - od spaniel ‘pies myśliwski lub pokojowy’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Spanel, , ta od średnio-wysoko-niemieckiegospaenelin, spaenel ‘kędzierzawienie włosów’.

Spanier - od niemieckiej nazwy osobowej Spannera, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spanner ‘właściciel furmanki’ lub od niemieckiego Spanier ‘Hiszpan’.

Spanili - od wspaniały ‘znakomity, doskonały; bogaty, wystawny; łaskawy, hojny’.

Spanily - od wspaniały ‘znakomity, doskonały; bogaty, wystawny; łaskawy, hojny’.

Spaniol - od wspaniały ‘znakomity, doskonały; bogaty, wystawny; łaskawy, hojny’.

Spankiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Span, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spän ‘drzazga’, przenośnie ‘mały człowiek’ lub od apelatywu typu spanie, spanować ‘opanować’.

Spankowski - od niemieckiej nazwy osobowej Span, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spän ‘drzazga’, przenośnie ‘mały człowiek’ lub od apelatywu typu spanie, spanować ‘opanować’.

Spanner - od niemieckiej nazwy osobowej Spannera, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spanner ‘właściciel furmanki’ lub od niemieckiego Spanier ‘Hiszpan’.

Spano - od niemieckiej nazwy osobowej Span, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spän ‘drzazga’, przenośnie ‘mały człowiek’ lub od apelatywu typu spanie, spanować ‘opanować’.

Spanowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Span, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spän ‘drzazga’, przenośnie ‘mały człowiek’ lub od apelatywu typu spanie, spanować ‘opanować’.

Spanowski - od niemieckiej nazwy osobowej Span, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spän ‘drzazga’, przenośnie ‘mały człowiek’ lub od apelatywu typu spanie, spanować ‘opanować’.

Spańczak - od niemieckiej nazwy osobowej Span, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spän ‘drzazga’, przenośnie ‘mały człowiek’ lub od apelatywu typu spanie, spanować ‘opanować’.

Spańczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Span, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spän ‘drzazga’, przenośnie ‘mały człowiek’ lub od apelatywu typu spanie, spanować ‘opanować’.

Spański - od niemieckiej nazwy osobowej Span, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spän ‘drzazga’, przenośnie ‘mały człowiek’ lub od apelatywu typu spanie, spanować ‘opanować’.

Sparda - od s + pardać ‘pierdzieć’.

Sparna - od spierać ‘przeć, spychać; wspierać’, por. wspierać, wesprzeć’.

Sparniak - od spierać ‘przeć, spychać; wspierać’, por. wspierać, wesprzeć’.

Sparnik - od spierać ‘przeć, spychać; wspierać’, por. wspierać, wesprzeć’.

Sparniuk - od spierać ‘przeć, spychać; wspierać’, por. wspierać, wesprzeć’.

Sparny - od spierać ‘przeć, spychać; wspierać’, por. wspierać, wesprzeć’.

Sparta - od spierać ‘przeć, spychać; wspierać’, por. wspierać, wesprzeć’.

Spartak - od spierać ‘przeć, spychać; wspierać’, por. wspierać, wesprzeć’.

Spartek - od spierać ‘przeć, spychać; wspierać’, por. wspierać, wesprzeć’.

Sparty - od spierać ‘przeć, spychać; wspierać’, por. wspierać, wesprzeć’.

Spartyński - od spierać ‘przeć, spychać; wspierać’, por. wspierać, wesprzeć’.

Sparzak - od spierać ‘przeć, spychać; wspierać’, por. wspierać, wesprzeć’.

Sparzyński - od spierać ‘przeć, spychać; wspierać’, por. wspierać, wesprzeć’.

Spas - od spas ‘żart’, spasać ‘zużytkować jako paszę; tuczyć’’, od staropolskiego spas ‘zbawiciel’, spaś ‘wypasienie’.

Spasiak - od spas ‘żart’, spasać ‘zużytkować jako paszę; tuczyć’’, od staropolskiego spas ‘zbawiciel’, spaś ‘wypasienie’.

Spasibionek - od wschodniosłowiańskiego spasibo ‘dziękuję’; od rosyjskiej nazwy osobowej Spasibenok.

Spasibowicz - od wschodniosłowiańskiego spasibo ‘dziękuję’.

Spasiewicz - od spas ‘żart’, spasać ‘zużytkować jako paszę; tuczyć’’, od staropolskiego spas ‘zbawiciel’, spaś ‘wypasienie’.

Spasiewski - od spas ‘żart’, spasać ‘zużytkować jako paszę; tuczyć’’, od staropolskiego spas ‘zbawiciel’, spaś ‘wypasienie’.

Spasik - od spas ‘żart’, spasać ‘zużytkować jako paszę; tuczyć’’, od staropolskiego spas ‘zbawiciel’, spaś ‘wypasienie’.

Spasiński - od spas ‘żart’, spasać ‘zużytkować jako paszę; tuczyć’’, od staropolskiego spas ‘zbawiciel’, spaś ‘wypasienie’.

Spasiony - od spas ‘żart’, spasać ‘zużytkować jako paszę; tuczyć’’, od staropolskiego spas ‘zbawiciel’, spaś ‘wypasienie’.

Spasiuk - od spas ‘żart’, spasać ‘zużytkować jako paszę; tuczyć’’, od staropolskiego spas ‘zbawiciel’, spaś ‘wypasienie’.

Spasow - od spas ‘żart’, spasać ‘zużytkować jako paszę; tuczyć’’, od staropolskiego spas ‘zbawiciel’, spaś ‘wypasienie’.

Spasowicz - od spas ‘żart’, spasać ‘zużytkować jako paszę; tuczyć’’, od staropolskiego spas ‘zbawiciel’, spaś ‘wypasienie’.

Spasowski - od spas ‘żart’, spasać ‘zużytkować jako paszę; tuczyć’’, od staropolskiego spas ‘zbawiciel’, spaś ‘wypasienie’.

Spasówka - od spas ‘żart’, spasać ‘zużytkować jako paszę; tuczyć’’, od staropolskiego spas ‘zbawiciel’, spaś ‘wypasienie’.

Spassówka - od spas ‘żart’, spasać ‘zużytkować jako paszę; tuczyć’’, od staropolskiego spas ‘zbawiciel’, spaś ‘wypasienie’.

Spasuwka - od spas ‘żart’, spasać ‘zużytkować jako paszę; tuczyć’’, od staropolskiego spas ‘zbawiciel’, spaś ‘wypasienie’.

Spaszak - od spas ‘żart’, spasać ‘zużytkować jako paszę; tuczyć’’, od staropolskiego spas ‘zbawiciel’, spaś ‘wypasienie’.

Spaszewski - od spas ‘żart’, spasać ‘zużytkować jako paszę; tuczyć’’, od staropolskiego spas ‘zbawiciel’, spaś ‘wypasienie’.

Spat - od szpat ‘narośl na stawie skokowym konia, łogawizna’.

Spata - od szpat ‘narośl na stawie skokowym konia, łogawizna’.

Spath - od szpat ‘narośl na stawie skokowym konia, łogawizna’.

Späth - od szpat ‘narośl na stawie skokowym konia, łogawizna’.

Spatkowski - od szpat ‘narośl na stawie skokowym konia, łogawizna’.

Spatuszko - od szpat ‘narośl na stawie skokowym konia, łogawizna’.

Spatuśko - od szpat ‘narośl na stawie skokowym konia, łogawizna’.

Spatylak - od szpat ‘narośl na stawie skokowym konia, łogawizna’.

Spatzier - (Pom) od niemieckiej nazwy osobowej Spazier, ta od Spa (t)zier (e) ‘spacerujący’.

Spaulenok - od spalić ‘poddać cos działaniu ognia, ciepła’, też od spać, ospały.

Spaulonek - od spalić ‘poddać cos działaniu ognia, ciepła’, też od spać, ospały.

Spawlenok - od spalić ‘poddać cos działaniu ognia, ciepła’, też od spać, ospały.

Spawlonek - od spalić ‘poddać cos działaniu ognia, ciepła’, też od spać, ospały.

Spayek - od spajać ‘łączyć’.

Spąd - 1428 od spąd ‘staropolska jednostka miary’, spędzać ‘zganiać; zgromadzic; przebywać’.

Spądek - 1343 od spąd ‘staropolska jednostka miary’, spędzać ‘zganiać; zgromadzic; przebywać’.

Spądowski - 1411 od nazwy miejscowej Spądowo, dziś Szpondowo (ciechanowskie, gmina Płońsk).

Spech - od spychać, też od imion na Spy-, typu Spycigniew.

Spechalski - od spychać, też od imion na Spy-, typu Spycigniew.

Spechciński - od spychać, też od imion na Spy-, typu Spycigniew.

Specht - od niemieckiej nazwy osobowej Specht, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spaht ‘dzięcioł’, też od gwarowego szpecht, specht ‘dzięcioł’.

Special - od specjał ‘smakołyk, coś specjalnego’.

Speciał - od specjał ‘smakołyk, coś specjalnego’.

Specjal - od specjał ‘smakołyk, coś specjalnego’.

Specjalna - od specjał ‘smakołyk, coś specjalnego’; od specjalny.

Specjalny - od specjał ‘smakołyk, coś specjalnego’; od specjalny.

Specjalski - od specjał ‘smakołyk, coś specjalnego’.

Specjał - od specjał ‘smakołyk, coś specjalnego’.

Specyalski - od specjał ‘smakołyk, coś specjalnego’.

Specyał - od specjał ‘smakołyk, coś specjalnego’.

Specyial - od specjał ‘smakołyk, coś specjalnego’.

Specylak-Skrzypecki - złożenia brak; Specylak brak; Skrzypecki od skrzypieć ‘piszczeć, chrzęścić’, skrzyp ‘odgłos skrzypienia; roślina zielna’.

Speda - od spąd ‘staropolska jednostka miary’, spędzać ‘zganiać; zgromadzic; przebywać’.

Spedenkiewicz - od spąd ‘staropolska jednostka miary’, spędzać ‘zganiać; zgromadzic; przebywać’.

Spedowski - od spąd ‘staropolska jednostka miary’, spędzać ‘zganiać; zgromadzic; przebywać’.

Spedzia - od spąd ‘staropolska jednostka miary’, spędzać ‘zganiać; zgromadzic; przebywać’.

Spedzik - od spąd ‘staropolska jednostka miary’, spędzać ‘zganiać; zgromadzic; przebywać’.

Speicher - od niemieckiej nazwy osobowej Speicher, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spicher ‘miejsce składowania żyta, spichlerz’.

Speichert - od niemieckiej nazwy osobowej Speicher, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spicher ‘miejsce składowania żyta, spichlerz’.

Speichler - od niemieckiej nazwy osobowej Speicher, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spicher ‘miejsce składowania żyta, spichlerz’.

Speidel - od niemieckiej nazwy osobowej Speidel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spidel ‘klin’, przenośnie ‘mocny, krzepki chłop’.

Speier - od niemieckiej nazwy osobowej Speier, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spire ‘jaskółka murówka; jerzyk’.

Speir - od niemieckiej nazwy osobowej Speier, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spire ‘jaskółka murówka; jerzyk’.

Speiser - od niemieckiej nazwy osobowej Speiser, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spisaere ‘podczaszy na dworach odpowiedzialny za przygotowanie posiłkow’.

Speizer - od niemieckiej nazwy osobowej Speiser, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spisaere ‘podczaszy na dworach odpowiedzialny za przygotowanie posiłkow’.

Spejchert - od niemieckiej nazwy osobowej Speicher, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spicher ‘miejsce składowania żyta, spichlerz’.

Spejdel - od niemieckiej nazwy osobowej Speidel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spidel ‘klin’, przenośnie ‘mocny, krzepki chłop’.

Spejer - od niemieckiej nazwy osobowej Speier, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spire ‘jaskółka murówka; jerzyk’.

Spek - od szpek ‘słonina’.

Spelten - od niemieckiej nazwy osobowej Spelt, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spelte ‘kawałek czegoś odłubanego’.

Spencer - od spencer ‘kurtka, surdut’.

Spencerski - od spencer ‘kurtka, surdut’.

Spendal - od niemieckiej nazwy osobowej Spöndel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spän ‘drzazga ,wiór’.

Spende - od spąd ‘staropolska jednostka miary’, spędzać ‘zganiać; zgromadzic; przebywać’.

Spendel - od niemieckiej nazwy osobowej Spöndel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spän ‘drzazga ,wiór’.

Spender - od szponder ‘mięso wołowe z grzbietu’.

Spendowski - od nazwy miejscowej Spądowo, dziś Szpondowo (ciechanowskie, gmina Płońsk).

Spengel - od niemieckiej nazwy osobowej Spengel, ta od spengel ‘gatunek sokoła’.

Spengiel - od niemieckiej nazwy osobowej Spengel, ta od spengel ‘gatunek sokoła’.

Spentana - od spętany, spętać.

Spentany - od spętany, spętać.

Sper - od szperać ‘szukać, gmerać, zgłębiać, badać coś’, por. też staropolskie i gwarowe szpera, spera ‘napiwek dla dozorcy’, szperka, sperka, spyrka ‘słonina’.

Spera - 1676 od szperać ‘szukać, gmerać, zgłębiać, badać coś’, por. też staropolskie i gwarowe szpera, spera ‘napiwek dla dozorcy’, szperka, sperka, spyrka ‘słonina’.

Speraj - od spierać ‘przeć, spychać; wspierać’, por. wspierać, wesprzeć’.

Sperczak - od szperać ‘szukać, gmerać, zgłębiać, badać coś’, por. też staropolskie i gwarowe szpera, spera ‘napiwek dla dozorcy’, szperka, sperka, spyrka ‘słonina’.

Sperczyński - od szperać ‘szukać, gmerać, zgłębiać, badać coś’, por. też staropolskie i gwarowe szpera, spera ‘napiwek dla dozorcy’, szperka, sperka, spyrka ‘słonina’.

Sperka - 1601 od szperać ‘szukać, gmerać, zgłębiać, badać coś’, por. też staropolskie i gwarowe szpera, spera ‘napiwek dla dozorcy’, szperka, sperka, spyrka ‘słonina’.

Sperkiewicz - od szperać ‘szukać, gmerać, zgłębiać, badać coś’, por. też staropolskie i gwarowe szpera, spera ‘napiwek dla dozorcy’, szperka, sperka, spyrka ‘słonina’.

Sperkowski - od szperać ‘szukać, gmerać, zgłębiać, badać coś’, por. też staropolskie i gwarowe szpera, spera ‘napiwek dla dozorcy’, szperka, sperka, spyrka ‘słonina’.

Sperl - od szperać ‘szukać, gmerać, zgłębiać, badać coś’, por. też staropolskie i gwarowe szpera, spera ‘napiwek dla dozorcy’, szperka, sperka, spyrka ‘słonina’.

Sperlak - od szperać ‘szukać, gmerać, zgłębiać, badać coś’, por. też staropolskie i gwarowe szpera, spera ‘napiwek dla dozorcy’, szperka, sperka, spyrka ‘słonina’.

Sperlan - od szperać ‘szukać, gmerać, zgłębiać, badać coś’, por. też staropolskie i gwarowe szpera, spera ‘napiwek dla dozorcy’, szperka, sperka, spyrka ‘słonina’.

Sperlen - od szperać ‘szukać, gmerać, zgłębiać, badać coś’, por. też staropolskie i gwarowe szpera, spera ‘napiwek dla dozorcy’, szperka, sperka, spyrka ‘słonina’.

Sperlich - od szperać ‘szukać, gmerać, zgłębiać, badać coś’, por. też staropolskie i gwarowe szpera, spera ‘napiwek dla dozorcy’, szperka, sperka, spyrka ‘słonina’.

Sperlik - od szperać ‘szukać, gmerać, zgłębiać, badać coś’, por. też staropolskie i gwarowe szpera, spera ‘napiwek dla dozorcy’, szperka, sperka, spyrka ‘słonina’.

Sperling - od niemieckiej nazwy osobowej Sperling, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sperlinc ‘wróbel’.

Spernoga - od szperać ‘szukać, gmerać, zgłębiać, badać coś’, por. też staropolskie i gwarowe szpera, spera ‘napiwek dla dozorcy’, szperka, sperka, spyrka ‘słonina’.

Spero - od szperać ‘szukać, gmerać, zgłębiać, badać coś’, por. też staropolskie i gwarowe szpera, spera ‘napiwek dla dozorcy’, szperka, sperka, spyrka ‘słonina’.

Sperol - od szperać ‘szukać, gmerać, zgłębiać, badać coś’, por. też staropolskie i gwarowe szpera, spera ‘napiwek dla dozorcy’, szperka, sperka, spyrka ‘słonina’.

Sperr - od szperać ‘szukać, gmerać, zgłębiać, badać coś’, por. też staropolskie i gwarowe szpera, spera ‘napiwek dla dozorcy’, szperka, sperka, spyrka ‘słonina’.

Sperra - od szperać ‘szukać, gmerać, zgłębiać, badać coś’, por. też staropolskie i gwarowe szpera, spera ‘napiwek dla dozorcy’, szperka, sperka, spyrka ‘słonina’.

Sperro - od szperać ‘szukać, gmerać, zgłębiać, badać coś’, por. też staropolskie i gwarowe szpera, spera ‘napiwek dla dozorcy’, szperka, sperka, spyrka ‘słonina’.

Sperski - od szperać ‘szukać, gmerać, zgłębiać, badać coś’, por. też staropolskie i gwarowe szpera, spera ‘napiwek dla dozorcy’, szperka, sperka, spyrka ‘słonina’.

Speruda - od szperać ‘szukać, gmerać, zgłębiać, badać coś’, por. też staropolskie i gwarowe szpera, spera ‘napiwek dla dozorcy’, szperka, sperka, spyrka ‘słonina’.

Sperz - od szperać ‘szukać, gmerać, zgłębiać, badać coś’, por. też staropolskie i gwarowe szpera, spera ‘napiwek dla dozorcy’, szperka, sperka, spyrka ‘słonina’.

Sperzyński - od szperać ‘szukać, gmerać, zgłębiać, badać coś’, por. też staropolskie i gwarowe szpera, spera ‘napiwek dla dozorcy’, szperka, sperka, spyrka ‘słonina’.

Spet - 1678 od zzpet, szpetny ‘człowiek brzydki’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Speth, ta od średnioniemieckiego spet ‘dzida’ lub od górniniemieckiego odpowiednika średnio-wysoko-niemieckiego spaete ‘późny’.

Spetal - od zzpet, szpetny ‘człowiek brzydki’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Speth, ta od średnioniemieckiego spet ‘dzida’ lub od górniniemieckiego odpowiednika średnio-wysoko-niemieckiego spaete ‘późny’.

Spete - od zzpet, szpetny ‘człowiek brzydki’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Speth, ta od średnioniemieckiego spet ‘dzida’ lub od górniniemieckiego odpowiednika średnio-wysoko-niemieckiego spaete ‘późny’.

Speth - od zzpet, szpetny ‘człowiek brzydki’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Speth, ta od średnioniemieckiego spet ‘dzida’ lub od górniniemieckiego odpowiednika średnio-wysoko-niemieckiego spaete ‘późny’.

Spetkowski - od zzpet, szpetny ‘człowiek brzydki’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Speth, ta od średnioniemieckiego spet ‘dzida’ lub od górniniemieckiego odpowiednika średnio-wysoko-niemieckiego spaete ‘późny’.

Spett - od zzpet, szpetny ‘człowiek brzydki’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Speth, ta od średnioniemieckiego spet ‘dzida’ lub od górniniemieckiego odpowiednika średnio-wysoko-niemieckiego spaete ‘późny’.

Spęcerski - od spencer ‘kurtka, surdut’.

Spędowski - od nazwy miejscowej Spądowo, dziś Szpondowo (ciechanowskie, gmina Płońsk).

Spędzia - od spąd ‘staropolska jednostka miary’, spędzać ‘zganiać; zgromadzic; przebywać’.

Spędzik - od spąd ‘staropolska jednostka miary’, spędzać ‘zganiać; zgromadzic; przebywać’.

Spędziński - od spąd ‘staropolska jednostka miary’, spędzać ‘zganiać; zgromadzic; przebywać’.

Spętana - od spętany, spętać.

Spętany - od spętany, spętać.

Spętkowski - od spętany, spętać.

Spiaczka - od śpioch ‘człowiek lubiący spać; zając’.

Spiak - od gwarowego śpiak ‘śpioch’.

Spiałek - od gwarowego śpiały ‘dojrzały’, śpiać ‘pospieszać; być wolnym’.

Spiączka - od śpioch ‘człowiek lubiący spać; zając’.

Spic - od szpic, szpica, ze staropolskiego spica‘’ostre zakończenie czegoś; pies pokojowy’.

Spica - 1489 od szpic, szpica, ze staropolskiego spica‘’ostre zakończenie czegoś; pies pokojowy’.

Spicak - od szpic, szpica, ze staropolskiego spica‘’ostre zakończenie czegoś; pies pokojowy’.

Spicer - od niemieckiej nazwy osobowej Spitzer, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spitze ‘ostry koniec’, spitzer ‘robiący szpice’.

Spicera - od niemieckiej nazwy osobowej Spitzer, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spitze ‘ostry koniec’, spitzer ‘robiący szpice’.

Spicewicz - od szpic, szpica, ze staropolskiego spica‘’ostre zakończenie czegoś; pies pokojowy’.

Spich - od spychać, też od imion na Spy-, typu Spycigniew.

Spicha - od spychać, też od imion na Spy-, typu Spycigniew.

Spichaj - od spychać, też od imion na Spy-, typu Spycigniew.

Spichal - od spychać, też od imion na Spy-, typu Spycigniew.

Spichalski - od spychać, też od imion na Spy-, typu Spycigniew.

Spichał - od spychać, też od imion na Spy-, typu Spycigniew.

Spichała - od spychać, też od imion na Spy-, typu Spycigniew.

Spicher - od niemieckiej nazwy osobowej Spicher, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spicher ‘spichlerz’.

Spichowicz - od spychać, też od imion na Spy-, typu Spycigniew.

Spicker - od niemieckiej nazwy osobowej Spiekker, Spiecker, te od średnio-wysoko-niemieckiego spiker ‘żelazny gwóźdź’ lub od średnioniemieckiego spiker ‘spirzch’.

Spicki - 1711 od nazwy miejscowej Spiczki (białostockie, gmina Orla).

Spicyn - od nazwy miejscowej Spiczyn (lubelskie, gmina Spiczyn).

Spicyń - od nazwy miejscowej Spiczyn (lubelskie, gmina Spiczyn).

Spicz - od szpic, szpica, ze staropolskiego spica‘’ostre zakończenie czegoś; pies pokojowy’.

Spiczak - od szpic, szpica, ze staropolskiego spica‘’ostre zakończenie czegoś; pies pokojowy’.

Spiczak-Brzeziński - złożenia brak; Spiczak od szpic, szpica, ze staropolskiego spica‘’ostre zakończenie czegoś; pies pokojowy’; Brzeziński od brzoza ‘gatunek drzewa’; od brzezina ‘las brzozowy’.

Spiczakowski - od szpic, szpica, ze staropolskiego spica‘’ostre zakończenie czegoś; pies pokojowy’.

Spiczek - od szpic, szpica, ze staropolskiego spica‘’ostre zakończenie czegoś; pies pokojowy’.

Spiczka - od szpic, szpica, ze staropolskiego spica‘’ostre zakończenie czegoś; pies pokojowy’.

Spiczko - od szpic, szpica, ze staropolskiego spica‘’ostre zakończenie czegoś; pies pokojowy’.

Spicznik, ż. - 1436 od szpic, szpica, ze staropolskiego spica‘’ostre zakończenie czegoś; pies pokojowy’.

Spiczonek - od szpic, szpica, ze staropolskiego spica‘’ostre zakończenie czegoś; pies pokojowy’.

Spiczyk - od szpic, szpica, ze staropolskiego spica‘’ostre zakończenie czegoś; pies pokojowy’.

Spiczyn - od nazwy miejscowej Spiczyn (lubelskie, gmina Spiczyn).

Spiczyński - 1390 od nazwy miejscowej Spiczyn (lubelskie, gmina Spiczyn).

Spidz - od szpic, szpica, ze staropolskiego spica‘’ostre zakończenie czegoś; pies pokojowy’.

Spiech - od pośpiech, śpieszyć się, śpiech ‘pośpiech’.

Spiecha - od pośpiech, śpieszyć się, śpiech ‘pośpiech’.

Spiecho - od pośpiech, śpieszyć się, śpiech ‘pośpiech’.

Spiecholski - od pośpiech, śpieszyć się, śpiech ‘pośpiech’.

Spiechow - od pośpiech, śpieszyć się, śpiech ‘pośpiech’.

Spiechowicz - od pośpiech, śpieszyć się, śpiech ‘pośpiech’.

Spiechowski - od pośpiech, śpieszyć się, śpiech ‘pośpiech’.

Spieck - (Pom) od dawnego spiek ‘upał’, od staropolskiego spiec ‘upiec’.

Spieczek - 1614 od dawnego spiek ‘upał’, od staropolskiego spiec ‘upiec’.

Spieczna - od dawnego spiek ‘upał’, od staropolskiego spiec ‘upiec’.

Spieczny - od dawnego spiek ‘upał’, od staropolskiego spiec ‘upiec’.

Spieczonek - od dawnego spiek ‘upał’, od staropolskiego spiec ‘upiec’.

Spieczyk - 1610 od dawnego spiek ‘upał’, od staropolskiego spiec ‘upiec’.

Spieczyński - od dawnego spiek ‘upał’, od staropolskiego spiec ‘upiec’.

Spieć - od dawnego spiek ‘upał’, od staropolskiego spiec ‘upiec’.

Spieg - od szpieg, dawniej śpieg ‘agent tajnej policji; ten, co szpieguje.

Spiegel - od gwarowego szpigiel ‘lustro’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Spiegel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spiegel ‘zwierciadło, wzór’.

Spiegiel - od gwarowego szpigiel ‘lustro’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Spiegel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spiegel ‘zwierciadło, wzór’.

Spiegiewicz - od szpieg, dawniej śpieg ‘agent tajnej policji; ten, co szpieguje.

Spiegła - od gwarowego szpigiel ‘lustro’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Spiegel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spiegel ‘zwierciadło, wzór’.

Spiegolski - od gwarowego szpigiel ‘lustro’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Spiegel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spiegel ‘zwierciadło, wzór’.

Spiegowski - od szpieg, dawniej śpieg ‘agent tajnej policji; ten, co szpieguje.

Spiek - 1411 od dawnego spiek ‘upał’, od staropolskiego spiec ‘upiec’.

Spiekalik - od dawnego spiek ‘upał’, od staropolskiego spiec ‘upiec’.

Spiel - od szpila, w staropolszczyźnie ‘przedmiot drwin’, szpilka, też od niemieckiej nazwy osobowej Spille.

Spielman - od niemieckiej nazwy osobowej Spielmann, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spilman ‘muzykant, kuglarz’, też od gwarowego szpilman ‘muzyk grający zawodowo’.

Spielmann - od niemieckiej nazwy osobowej Spielmann, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spilman ‘muzykant, kuglarz’, też od gwarowego szpilman ‘muzyk grający zawodowo’.

Spień - od gwarowego spień, szpień ‘iglica, szpilka’.

Spieralski - od spierać ‘przeć, spychać; wspierać’, por. wspierać, wesprzeć’.

Spierawka - od gwarowego spierewka ‘człowiek kłótliwy’.

Spierawka - od gwarowego spierewka ‘człowiek kłótliwy’.

Spierawski - od gwarowego spierewka ‘człowiek kłótliwy’.

Spierawski - od gwarowego spierewka ‘człowiek kłótliwy’.

Spierewka - od gwarowego spierewka ‘człowiek kłótliwy’.

Spierewski - od gwarowego spierewka ‘człowiek kłótliwy’.

Spierewski - od gwarowego spierewka ‘człowiek kłótliwy’.

Spierz - 1466-73 od spierać ‘przeć, spychać; wspierać’, por. wspierać, wesprzeć’.

Spierzak - od spierać ‘przeć, spychać; wspierać’, por. wspierać, wesprzeć’.

Spierzewski - od spierać ‘przeć, spychać; wspierać’, por. wspierać, wesprzeć’.

Spies - od niemieckiej nazwy osobowej SpieB, ta z średnio-wysoko-niemieckiego spiez ‘włócznia’.

Spieske - od niemieckiej nazwy osobowej SpieB, ta z średnio-wysoko-niemieckiego spiez ‘włócznia’.

Spiesko - od niemieckiej nazwy osobowej SpieB, ta z średnio-wysoko-niemieckiego spiez ‘włócznia’.

Spiesky - od niemieckiej nazwy osobowej SpieB, ta z średnio-wysoko-niemieckiego spiez ‘włócznia’.

Spiess - od niemieckiej nazwy osobowej SpieB, ta z średnio-wysoko-niemieckiego spiez ‘włócznia’.

Spiesz - od pośpiech, śpieszyć się, śpiech ‘pośpiech’.

Spieszalski - od pośpiech, śpieszyć się, śpiech ‘pośpiech’.

Spieszna - od pośpiech, śpieszyć się, śpiech ‘pośpiech’.

Spieszny - od pośpiech, śpieszyć się, śpiech ‘pośpiech’.

Spietz - (Śl) od dawnego spiek ‘upał’, od staropolskiego spiec ‘upiec’.

Spiewaczek - od śpiew, z gwarowego też śpiewa.

Spiewak - od śpiew, z gwarowego też śpiewa.

Spiewakiewicz - od śpiew, z gwarowego też śpiewa.

Spiewakowski - od śpiew, z gwarowego też śpiewa.

Spiewanek - od śpiew, z gwarowego też śpiewa.

Spiewankiewicz - od śpiew, z gwarowego też śpiewa.

Spiewanowski - od śpiew, z gwarowego też śpiewa.

Spiewek - od śpiew, z gwarowego też śpiewa.

Spiewiński - od śpiew, z gwarowego też śpiewa.

Spiewka - od śpiew, z gwarowego też śpiewa.

Spiewla - od śpiew, z gwarowego też śpiewa.

Spiewok - (Śl) od śpiew, z gwarowego też śpiewa.

Spież - od spiż ‘stop miedzi, cyny i cynku z domieszką ołowiu; przedmiot odlany ze spiżu, np. dzwon lub działo’.

Spieżak - od spiż ‘stop miedzi, cyny i cynku z domieszką ołowiu; przedmiot odlany ze spiżu, np. dzwon lub działo’.

Spigel - od gwarowego szpigiel ‘lustro’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Spiegel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spiegel ‘zwierciadło, wzór’.

Spigiel - od gwarowego szpigiel ‘lustro’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Spiegel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spiegel ‘zwierciadło, wzór’.

Spijołek - od spijać ‘dużo pić’.

Spik - od szpik ‘substancja wypełniająca przestrzenie w kościach’, ze staropolskiego szpik, śpik ‘mózg koci używany jako środek nasenny’.

Spika - od szpik ‘substancja wypełniająca przestrzenie w kościach’, ze staropolskiego szpik, śpik ‘mózg koci używany jako środek nasenny’.

Spikarski - od szpik ‘substancja wypełniająca przestrzenie w kościach’, ze staropolskiego szpik, śpik ‘mózg koci używany jako środek nasenny’.

Spiker - od niemieckiej nazwy osobowej Spiekker, Spiecker, te od średnio-wysoko-niemieckiego spiker ‘żelazny gwóźdź’ lub od średnioniemieckiego spiker ‘spirzch’.

Spikier - od niemieckiej nazwy osobowej Spiekker, Spiecker, te od średnio-wysoko-niemieckiego spiker ‘żelazny gwóźdź’ lub od średnioniemieckiego spiker ‘spirzch’.

Spikoński - od szpik ‘substancja wypełniająca przestrzenie w kościach’, ze staropolskiego szpik, śpik ‘mózg koci używany jako środek nasenny’.

Spikowski - od szpik ‘substancja wypełniająca przestrzenie w kościach’, ze staropolskiego szpik, śpik ‘mózg koci używany jako środek nasenny’.

Spikuła - od szpik ‘substancja wypełniająca przestrzenie w kościach’, ze staropolskiego szpik, śpik ‘mózg koci używany jako środek nasenny’.

Spil - od szpila, w staropolszczyźnie ‘przedmiot drwin’, szpilka, też od niemieckiej nazwy osobowej Spille.

Spila - od szpila, w staropolszczyźnie ‘przedmiot drwin’, szpilka, też od niemieckiej nazwy osobowej Spille.

Spilaszek - od szpila, w staropolszczyźnie ‘przedmiot drwin’, szpilka, też od niemieckiej nazwy osobowej Spille.

Spiler - od niemieckiej nazwy osobowej Spiller, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spille ‘wrzeciono; wałek’, lub od Spieller, od średnio-wysoko-niemieckiego spilaere ‘grajek’.

Spilis - od szpila, w staropolszczyźnie ‘przedmiot drwin’, szpilka, też od niemieckiej nazwy osobowej Spille.

Spiliszewski - od szpila, w staropolszczyźnie ‘przedmiot drwin’, szpilka, też od niemieckiej nazwy osobowej Spille.

Spilka - od szpila, w staropolszczyźnie ‘przedmiot drwin’, szpilka, też od niemieckiej nazwy osobowej Spille.

Spilkowski - od szpila, w staropolszczyźnie ‘przedmiot drwin’, szpilka, też od niemieckiej nazwy osobowej Spille.

Spill - od szpila, w staropolszczyźnie ‘przedmiot drwin’, szpilka, też od niemieckiej nazwy osobowej Spille.

Spilla - od szpila, w staropolszczyźnie ‘przedmiot drwin’, szpilka, też od niemieckiej nazwy osobowej Spille.

Spiller - od niemieckiej nazwy osobowej Spiller, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spille ‘wrzeciono; wałek’, lub od Spieller, od średnio-wysoko-niemieckiego spilaere ‘grajek’.

Spillmann - od niemieckiej nazwy osobowej Spielmann, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spilman ‘muzykant, kuglarz’, też od gwarowego szpilman ‘muzyk grający zawodowo’.

Spilman - od niemieckiej nazwy osobowej Spielmann, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spilman ‘muzykant, kuglarz’, też od gwarowego szpilman ‘muzyk grający zawodowo’.

Spilnik - od szpila, w staropolszczyźnie ‘przedmiot drwin’, szpilka, też od niemieckiej nazwy osobowej Spille.

Spilnyk - od szpila, w staropolszczyźnie ‘przedmiot drwin’, szpilka, też od niemieckiej nazwy osobowej Spille.

Spilok - (Śl) od szpila, w staropolszczyźnie ‘przedmiot drwin’, szpilka, też od niemieckiej nazwy osobowej Spille.

Spilszewski - od szpila, w staropolszczyźnie ‘przedmiot drwin’, szpilka, też od niemieckiej nazwy osobowej Spille.

Spina - 1734 od spinać, od dawnego spina ‘sprzączka; kręgosłup’.

Spinak - od spinać, od dawnego spina ‘sprzączka; kręgosłup’.

Spinalski - od spinać, od dawnego spina ‘sprzączka; kręgosłup’.

Spinarski - od niemieckiej nazwy osobowej Spinner, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spinne ‘przędza’.

Spinczek - od spinać, od dawnego spina ‘sprzączka; kręgosłup’.

Spinczyk - 1726 od spinać, od dawnego spina ‘sprzączka; kręgosłup’.

Spinda - od gwarowego szpind ‘szafa’.

Spindel - od gwarowego szpind ‘szafa’.

Spindler - od gwarowego szpind ‘szafa’.

Spinek - 1418 od spinać, od dawnego spina ‘sprzączka; kręgosłup’.

Spiner - od niemieckiej nazwy osobowej Spinner, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spinne ‘przędza’.

Spineter - od szpinet, spinet ‘dawny instrument klawiszowy; rodzaj klawesynu’.

Spink - od spinać, od dawnego spina ‘sprzączka; kręgosłup’.

Spinka - od spinać, od dawnego spina ‘sprzączka; kręgosłup’.

Spinkiewicz - od spinać, od dawnego spina ‘sprzączka; kręgosłup’.

Spinko - 1470-80 od spinać, od dawnego spina ‘sprzączka; kręgosłup’.

Spinkowski - od spinać, od dawnego spina ‘sprzączka; kręgosłup’.

Spinner - od niemieckiej nazwy osobowej Spinner, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spinne ‘przędza’.

Spintzyk - (Śl) od spinać, od dawnego spina ‘sprzączka; kręgosłup’.

Spińczek - od spinać, od dawnego spina ‘sprzączka; kręgosłup’.

Spińczyk - od spinać, od dawnego spina ‘sprzączka; kręgosłup’.

Spioch - od śpioch ‘człowiek lubiący spać; zając’.

Spiolek - od śpioch ‘człowiek lubiący spać; zając’.

Spiołek - od śpioch ‘człowiek lubiący spać; zając’.

Spionek - od spinać, od dawnego spina ‘sprzączka; kręgosłup’.

Spionkowski - od spinać, od dawnego spina ‘sprzączka; kręgosłup’.

Spira - od spierać ‘przeć, spychać; wspierać’, por. wspierać, wesprzeć’.

Spiralewicz - od spierać ‘przeć, spychać; wspierać’, por. wspierać, wesprzeć’.

Spiralski - od spierać ‘przeć, spychać; wspierać’, por. wspierać, wesprzeć’.

Spirała - 1435 od spierać ‘przeć, spychać; wspierać’, por. wspierać, wesprzeć’.

Spirawka - od spierać ‘przeć, spychać; wspierać’, por. wspierać, wesprzeć’.

Spirczak - od spierać ‘przeć, spychać; wspierać’, por. wspierać, wesprzeć’.

Spirczyk - od spierać ‘przeć, spychać; wspierać’, por. wspierać, wesprzeć’.

Spirenko - od spierać ‘przeć, spychać; wspierać’, por. wspierać, wesprzeć’.

Spirenkow - od spierać ‘przeć, spychać; wspierać’, por. wspierać, wesprzeć’.

Spirewka - od spierać ‘przeć, spychać; wspierać’, por. wspierać, wesprzeć’.

Spirewski - od spierać ‘przeć, spychać; wspierać’, por. wspierać, wesprzeć’.

Spiridon - od imienia Spirydon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Spyridon, ukraińskiego Spiridon, Spiryd. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich.

Spiridonow - od imienia Spirydon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Spyridon, ukraińskiego Spiridon, Spiryd. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich.

Spiridoński - od imienia Spirydon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Spyridon, ukraińskiego Spiridon, Spiryd. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich.

Spiridowicz - od imienia Spirydon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Spyridon, ukraińskiego Spiridon, Spiryd. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich.

Spirin - od imienia Spirydon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Spyridon, ukraińskiego Spiridon, Spiryd. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich.

Spirina - od imienia Spirydon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Spyridon, ukraińskiego Spiridon, Spiryd. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich.

Spirka - od spierać ‘przeć, spychać; wspierać’, por. wspierać, wesprzeć’.

Spirke - od spierać ‘przeć, spychać; wspierać’, por. wspierać, wesprzeć’.

Spirkowicz - od spierać ‘przeć, spychać; wspierać’, por. wspierać, wesprzeć’.

Spiro - od spierać ‘przeć, spychać; wspierać’, por. wspierać, wesprzeć’.

Spirowski - od spierać ‘przeć, spychać; wspierać’, por. wspierać, wesprzeć’.

Spiruła - od spierać ‘przeć, spychać; wspierać’, por. wspierać, wesprzeć’.

Spirychowicz - od spierać ‘przeć, spychać; wspierać’, por. wspierać, wesprzeć’.

Spirydo - od imienia Spirydon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Spyridon, ukraińskiego Spiridon, Spiryd. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich.

Spirydon - od imienia Spirydon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Spyridon, ukraińskiego Spiridon, Spiryd. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich.

Spirydoniuk - od imienia Spirydon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Spyridon, ukraińskiego Spiridon, Spiryd. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich.

Spirydonow - od imienia Spirydon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Spyridon, ukraińskiego Spiridon, Spiryd. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich.

Spirydonowicz - od imienia Spirydon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Spyridon, ukraińskiego Spiridon, Spiryd. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich.

Spirydonów - od imienia Spirydon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Spyridon, ukraińskiego Spiridon, Spiryd. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich.

Spirydoń - od imienia Spirydon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Spyridon, ukraińskiego Spiridon, Spiryd. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich.

Spirydoński - od imienia Spirydon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Spyridon, ukraińskiego Spiridon, Spiryd. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich.

Spirydow - od imienia Spirydon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Spyridon, ukraińskiego Spiridon, Spiryd. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich.

Spirydowicz - od imienia Spirydon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Spyridon, ukraińskiego Spiridon, Spiryd. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich.

Spirydowski - od imienia Spirydon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Spyridon, ukraińskiego Spiridon, Spiryd. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich.

Spirydów - od imienia Spirydon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Spyridon, ukraińskiego Spiridon, Spiryd. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich.

Spirydynow - od imienia Spirydon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Spyridon, ukraińskiego Spiridon, Spiryd. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich.

Spiryn - od imienia Spirydon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Spyridon, ukraińskiego Spiridon, Spiryd. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich.

Spirynkow - od imienia Spirydon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Spyridon, ukraińskiego Spiridon, Spiryd. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich.

Spirytulski - od spirytus ‘wysokoprocentowy roztwór alkoholu etylowego’.

Spirytus - od spirytus ‘wysokoprocentowy roztwór alkoholu etylowego’.

Spirytuś - od spirytus ‘wysokoprocentowy roztwór alkoholu etylowego’.

Spirz - od spierać ‘przeć, spychać; wspierać’, por. wspierać, wesprzeć’.

Spirzak - od spierać ‘przeć, spychać; wspierać’, por. wspierać, wesprzeć’.

Spirzewski - od spierać ‘przeć, spychać; wspierać’, por. wspierać, wesprzeć’.

Spirzyk - od spierać ‘przeć, spychać; wspierać’, por. wspierać, wesprzeć’.

Spis - od spisać dawniej ‘zaciągnąć do wojska’, też ‘sporządzić spis; ulożyć tekst’, też od spis ‘rejestr, wykaz’, spisa ‘dawna broń kłująca; dzida’.

Spisacki - od spisać dawniej ‘zaciągnąć do wojska’, też ‘sporządzić spis; ulożyć tekst’, też od spis ‘rejestr, wykaz’, spisa ‘dawna broń kłująca; dzida’.

Spisak - 1471 od spisać dawniej ‘zaciągnąć do wojska’, też ‘sporządzić spis; ulożyć tekst’, też od spis ‘rejestr, wykaz’, spisa ‘dawna broń kłująca; dzida’ lub od nazwy regionu Spisz.

Spisak-Spisacki - złożenia brak; Spisak 1471 od spisać dawniej ‘zaciągnąć do wojska’, też ‘sporządzić spis; ulożyć tekst’, też od spis ‘rejestr, wykaz’, spisa ‘dawna broń kłująca; dzida’ lub od nazwy regionu Spisz; Spisacki od spisać dawniej ‘zaciągnąć do wojska’, też ‘sporządzić spis; ulożyć tekst’, też od spis ‘rejestr, wykaz’, spisa ‘dawna broń kłująca; dzida’.

Spisala - od spisać dawniej ‘zaciągnąć do wojska’, też ‘sporządzić spis; ulożyć tekst’, też od spis ‘rejestr, wykaz’, spisa ‘dawna broń kłująca; dzida’.

Spisał - od spisać dawniej ‘zaciągnąć do wojska’, też ‘sporządzić spis; ulożyć tekst’, też od spis ‘rejestr, wykaz’, spisa ‘dawna broń kłująca; dzida’.

Spisała - od spisać dawniej ‘zaciągnąć do wojska’, też ‘sporządzić spis; ulożyć tekst’, też od spis ‘rejestr, wykaz’, spisa ‘dawna broń kłująca; dzida’.

Spisan - od spisać dawniej ‘zaciągnąć do wojska’, też ‘sporządzić spis; ulożyć tekst’, też od spis ‘rejestr, wykaz’, spisa ‘dawna broń kłująca; dzida’.

Spisek - od spisać dawniej ‘zaciągnąć do wojska’, też ‘sporządzić spis; ulożyć tekst’, też od spis ‘rejestr, wykaz’, spisa ‘dawna broń kłująca; dzida’.

Spisla - (Śl) od spisać dawniej ‘zaciągnąć do wojska’, też ‘sporządzić spis; ulożyć tekst’, też od spis ‘rejestr, wykaz’, spisa ‘dawna broń kłująca; dzida’.

Spisła - (Śl) od spisać dawniej ‘zaciągnąć do wojska’, też ‘sporządzić spis; ulożyć tekst’, też od spis ‘rejestr, wykaz’, spisa ‘dawna broń kłująca; dzida’.

Spiss - od spisać dawniej ‘zaciągnąć do wojska’, też ‘sporządzić spis; ulożyć tekst’, też od spis ‘rejestr, wykaz’, spisa ‘dawna broń kłująca; dzida’.

Spisz - 1431 (Wlkp, nowsze Śl) od spisać dawniej ‘zaciągnąć do wojska’, też ‘sporządzić spis; ulożyć tekst’, też od spis ‘rejestr, wykaz’, spisa ‘dawna broń kłująca; dzida’.

Spiszak - 1546 od spisać dawniej ‘zaciągnąć do wojska’, też ‘sporządzić spis; ulożyć tekst’, też od spis ‘rejestr, wykaz’, spisa ‘dawna broń kłująca; dzida’.

Spiszek - od spisać dawniej ‘zaciągnąć do wojska’, też ‘sporządzić spis; ulożyć tekst’, też od spis ‘rejestr, wykaz’, spisa ‘dawna broń kłująca; dzida’.

Spiszków - od spisać dawniej ‘zaciągnąć do wojska’, też ‘sporządzić spis; ulożyć tekst’, też od spis ‘rejestr, wykaz’, spisa ‘dawna broń kłująca; dzida’.

Spiszyk - od spisać dawniej ‘zaciągnąć do wojska’, też ‘sporządzić spis; ulożyć tekst’, też od spis ‘rejestr, wykaz’, spisa ‘dawna broń kłująca; dzida’.

Spiśla - od spisać dawniej ‘zaciągnąć do wojska’, też ‘sporządzić spis; ulożyć tekst’, też od spis ‘rejestr, wykaz’, spisa ‘dawna broń kłująca; dzida’.

Spit - 1664 od niemieckiej nazwy osobowej Spieth, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spuot ‘szybki, żwawy’.

Spital - od szpital ‘zakład leczniczy’, dawniej też ‘przytułek’.

Spitalna - od szpital ‘zakład leczniczy’, dawniej też ‘przytułek’.

Spitalniak - od szpital ‘zakład leczniczy’, dawniej też ‘przytułek’.

Spitalnik - od szpital ‘zakład leczniczy’, dawniej też ‘przytułek’.

Spitalny - od szpital ‘zakład leczniczy’, dawniej też ‘przytułek’.

Spitol - (Śl) od szpital ‘zakład leczniczy’, dawniej też ‘przytułek’.

Spitoł - od szpital ‘zakład leczniczy’, dawniej też ‘przytułek’.

Spittal - od szpital ‘zakład leczniczy’, dawniej też ‘przytułek’.

Spitulski - od szpital ‘zakład leczniczy’, dawniej też ‘przytułek’.

Spitz - od szpic, szpica, ze staropolskiego spica‘’ostre zakończenie czegoś; pies pokojowy’.

Spitza - od szpic, szpica, ze staropolskiego spica‘’ostre zakończenie czegoś; pies pokojowy’.

Spitzak - od szpic, szpica, ze staropolskiego spica‘’ostre zakończenie czegoś; pies pokojowy’.

Spitzer - od niemieckiej nazwy osobowej Spitzer, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spitze ‘ostry koniec’, spitzer ‘robiący szpice’.

Spitzera - od niemieckiej nazwy osobowej Spitzer, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spitze ‘ostry koniec’, spitzer ‘robiący szpice’.

Spitziar - od niemieckiej nazwy osobowej Spitzer, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spitze ‘ostry koniec’, spitzer ‘robiący szpice’.

Spitzier - od niemieckiej nazwy osobowej Spitzer, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spitze ‘ostry koniec’, spitzer ‘robiący szpice’.

Spitzka - od szpic, szpica, ze staropolskiego spica‘’ostre zakończenie czegoś; pies pokojowy’.

Spiwak - od śpiew, z gwarowego też śpiewa.

Spiwczyk - od śpiew, z gwarowego też śpiewa.

Spiwek - od śpiew, z gwarowego też śpiewa.

Spizak - od spiż ‘stop miedzi, cyny i cynku z domieszką ołowiu; przedmiot odlany ze spiżu, np. dzwon lub działo’.

Spizarny - od spiżarnia ‘pomieszczenie domowe służące do przechowywania żywności; od przymiotnika spiżarny’.

Spizewski - od spiż ‘stop miedzi, cyny i cynku z domieszką ołowiu; przedmiot odlany ze spiżu, np. dzwon lub działo’.

Spiż - od spiż ‘stop miedzi, cyny i cynku z domieszką ołowiu; przedmiot odlany ze spiżu, np. dzwon lub działo’.

Spiżak - od spiż ‘stop miedzi, cyny i cynku z domieszką ołowiu; przedmiot odlany ze spiżu, np. dzwon lub działo’.

Spiżarna - od spiżarnia ‘pomieszczenie domowe służące do przechowywania żywności; od przymiotnika spiżarny’.

Spiżarny - od spiżarnia ‘pomieszczenie domowe służące do przechowywania żywności; od przymiotnika spiżarny’.

Spiżarski - od spiżarnia ‘pomieszczenie domowe służące do przechowywania żywności; od przymiotnika spiżarny’.

Spiżek - od spiż ‘stop miedzi, cyny i cynku z domieszką ołowiu; przedmiot odlany ze spiżu, np. dzwon lub działo’.

Spiżewski - od spiż ‘stop miedzi, cyny i cynku z domieszką ołowiu; przedmiot odlany ze spiżu, np. dzwon lub działo’.

Spiżowski - od spiż ‘stop miedzi, cyny i cynku z domieszką ołowiu; przedmiot odlany ze spiżu, np. dzwon lub działo’.

Spiżyk - od spiż ‘stop miedzi, cyny i cynku z domieszką ołowiu; przedmiot odlany ze spiżu, np. dzwon lub działo’.

Splawski - od nazwy miejscowej Spławie (kilka wsi).

Splecer - od niemieckiej nazwy osobowej Splett, ta ze średnioniemieckiego splete ‘drzazga, rysa, szczelina’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Spletter, ta z dolnoniemieckiego splettere ‘drzazga, trzaska, szczapa’.

Spleciniak - od gwarowego spleciniec, splecionek ‘płot pleciony z chrustu’.

Splejsarz - od splejser, z gwarowego splejzerować ‘zranić’.

Splejserczyk - 1635 od splejser, z gwarowego splejzerować ‘zranić’.

Splejserz - 1633 od splejser, z gwarowego splejzerować ‘zranić’.

Splesarz - 1609 od splejser, z gwarowego splejzerować ‘zranić’.

Spleserz - 1609 od splejser, z gwarowego splejzerować ‘zranić’.

Splesniak - od spleśnieć ‘okryć się pleśnią’, spleśniały.

Splesniały - od spleśnieć ‘okryć się pleśnią’, spleśniały.

Spleśniak - od spleśnieć ‘okryć się pleśnią’, spleśniały.

Spleśniała - od spleśnieć ‘okryć się pleśnią’, spleśniały.

Spleśniały - od spleśnieć ‘okryć się pleśnią’, spleśniały.

Splet - od niemieckiej nazwy osobowej Splett, ta ze średnioniemieckiego splete ‘drzazga, rysa, szczelina’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Spletter, ta z dolnoniemieckiego splettere ‘drzazga, trzaska, szczapa’.

Spleter - od niemieckiej nazwy osobowej Splett, ta ze średnioniemieckiego splete ‘drzazga, rysa, szczelina’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Spletter, ta z dolnoniemieckiego splettere ‘drzazga, trzaska, szczapa’.

Splett - od niemieckiej nazwy osobowej Splett, ta ze średnioniemieckiego splete ‘drzazga, rysa, szczelina’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Spletter, ta z dolnoniemieckiego splettere ‘drzazga, trzaska, szczapa’.

Spletter - od niemieckiej nazwy osobowej Splett, ta ze średnioniemieckiego splete ‘drzazga, rysa, szczelina’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Spletter, ta z dolnoniemieckiego splettere ‘drzazga, trzaska, szczapa’.

Spletzer - od niemieckiej nazwy osobowej Splett, ta ze średnioniemieckiego splete ‘drzazga, rysa, szczelina’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Spletter, ta z dolnoniemieckiego splettere ‘drzazga, trzaska, szczapa’.

Splewiński - od nazwy miejscowej Plewnia (kaliskie, gmina Ceków-Kolonia).

Split - od niemieckiej nazwy osobowej Splitt, ta z średnioniemieckiego splitten ‘dzielić na kawałki’.

Spliter - od niemieckiej nazwy osobowej Splitt, ta z średnioniemieckiego splitten ‘dzielić na kawałki’.

Splitt - od niemieckiej nazwy osobowej Splitt, ta z średnioniemieckiego splitten ‘dzielić na kawałki’.

Splitter - od niemieckiej nazwy osobowej Splitt, ta z średnioniemieckiego splitten ‘dzielić na kawałki’.

Spluwacz - od spluwacz ‘ten, co pluje’.

Spława - od spławać, spławić.

Spława-Neyman - złożenia brak; Spława od spławać, spławić; Neyman od niemieckiej nazwy osobowej Neuman, ta od Neuman ‘człowiek młody, przybysz, nowoosiadły’.

Spławiec - od spławać, spławić.

Spławik - od spławać, spławić.

Spławiński - od nazw miejscowych typu Pławin, Pławna, Pławno.

Spławnik - od spławać, spławić.

Spławski - 1387 od nazwy miejscowej Spławie (kilka wsi).

Spłocharski - od płochy ‘swawolny, lekkomyślny’, płocha ‘grzebień tkacki’.

Spłocherski - od płochy ‘swawolny, lekkomyślny’, płocha ‘grzebień tkacki’.

Spłowiec - od spławać, spławić.

Spłowiejko - od spławać, spławić.

Spływacz - od spływacz ‘gatunek rośliny, łopian’, spływać.

Spoch - od gwarowego spocha ‘metrowy kawałek drewna’, spochacz ‘pług’.

Spochacz - od gwarowego spocha ‘metrowy kawałek drewna’, spochacz ‘pług’.

Spochaczyk - od gwarowego spocha ‘metrowy kawałek drewna’, spochacz ‘pług’.

Spociński - od nazwy miejscowej Spoczynek (włocławskie, gmina Koneck).

Spoczek - od szpak ‘ptak’.

Spoczyński - od nazwy miejscowej Spoczynek (włocławskie, gmina Koneck).

Spod - od spód, dawniej ‘pod spodem, z odwrotnej strony’, też ‘podstawa, dno’, por. spodni ‘leżący pod czymś; dolny, niższy’.

Spodalik - od spadać ‘opuszczać się na dół’; stawać się czyjąś własnością w drodze spadku’, spadły ‘otrzymany w spadku; ‘chudy (o zwierzynie łownej)’.

Spodar - od ukraińskiego spodar ‘gospodarz’.

Spodarczuk - od ukraińskiego spodar ‘gospodarz’.

Spodarczyk - od ukraińskiego spodar ‘gospodarz’.

Spodarec - od ukraińskiego spodar ‘gospodarz’.

Spodarek - od ukraińskiego spodar ‘gospodarz’.

Spodaryk - od ukraińskiego spodar ‘gospodarz’.

Spodarzewski - od ukraińskiego spodar ‘gospodarz’.

Spodek - od spód, dawniej ‘pod spodem, z odwrotnej strony’, też ‘podstawa, dno’, por. spodni ‘leżący pod czymś; dolny, niższy’; od spodek.

Spodenkiewicz - od spód, dawniej ‘pod spodem, z odwrotnej strony’, też ‘podstawa, dno’, por. spodni ‘leżący pod czymś; dolny, niższy’.

Spodenko - od spód, dawniej ‘pod spodem, z odwrotnej strony’, też ‘podstawa, dno’, por. spodni ‘leżący pod czymś; dolny, niższy’.

Spodenkowicz - od spód, dawniej ‘pod spodem, z odwrotnej strony’, też ‘podstawa, dno’, por. spodni ‘leżący pod czymś; dolny, niższy’.

Spodka - 1488 od spód, dawniej ‘pod spodem, z odwrotnej strony’, też ‘podstawa, dno’, por. spodni ‘leżący pod czymś; dolny, niższy’.

Spodło - od spodleć ‘stać się podłym’.

Spodniewski - od spód, dawniej ‘pod spodem, z odwrotnej strony’, też ‘podstawa, dno’, por. spodni ‘leżący pod czymś; dolny, niższy’.

Spodnik - od spód, dawniej ‘pod spodem, z odwrotnej strony’, też ‘podstawa, dno’, por. spodni ‘leżący pod czymś; dolny, niższy’.

Spodoba - od ukraińskiego spodar ‘gospodarz’.

Spodobalski - od ukraińskiego spodar ‘gospodarz’.

Spodor - od ukraińskiego spodar ‘gospodarz’.

Spodorczyk - od ukraińskiego spodar ‘gospodarz’.

Spodorek - od ukraińskiego spodar ‘gospodarz’.

Spodowicz - od spód, dawniej ‘pod spodem, z odwrotnej strony’, też ‘podstawa, dno’, por. spodni ‘leżący pod czymś; dolny, niższy’.

Spodowski - od spód, dawniej ‘pod spodem, z odwrotnej strony’, też ‘podstawa, dno’, por. spodni ‘leżący pod czymś; dolny, niższy’.

Spodynek - od spód, dawniej ‘pod spodem, z odwrotnej strony’, też ‘podstawa, dno’, por. spodni ‘leżący pod czymś; dolny, niższy’.

Spodzieja - od spodziewać się ‘oczekiwać, przypuszczać’; od gwarowego spodziewać się, spodzieja ‘spodziewać się’.

Spodziewała - od spodziewać się ‘oczekiwać, przypuszczać’.

Spodziewański - od spodziewać się ‘oczekiwać, przypuszczać’.

Spodziński - od spód, dawniej ‘pod spodem, z odwrotnej strony’, też ‘podstawa, dno’, por. spodni ‘leżący pod czymś; dolny, niższy’.

Spodzisz - od spód, dawniej ‘pod spodem, z odwrotnej strony’, też ‘podstawa, dno’, por. spodni ‘leżący pod czymś; dolny, niższy’.

Spodziwała - od spodziewać się ‘oczekiwać, przypuszczać’.

Spohn - od szpon, szpona, dawniej spona ‘pazur’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Spo (h)n, ta od średnioniemieckiego spön ‘drzazga, wiór’.

Spohr - od staropolskiego spora, spór ‘zatarg’, spory dawniej ‘prędki, chętny, wydajny’, też ‘dość duży’; od niemieckich nazw osobowych na Spor-, Sporn-.

Spojanowski - od spoić ‘złączyć; zjednoczyć’, spojać, spójny ‘ściśle spojony, złączony, zwarty’.

Spok - od szpak ‘ptak’.

Spolak - od podstaw spol-, społ-, por. staropolskie społu ‘razem z innymi’, spólny ‘wspólny’.

Spolankiewicz - od podstaw spol-, społ-, por. staropolskie społu ‘razem z innymi’, spólny ‘wspólny’.

Spolik - od podstaw spol-, społ-, por. staropolskie społu ‘razem z innymi’, spólny ‘wspólny’.

Spoliniak - od podstaw spol-, społ-, por. staropolskie społu ‘razem z innymi’, spólny ‘wspólny’.

Spoliński - od podstaw spol-, społ-, por. staropolskie społu ‘razem z innymi’, spólny ‘wspólny’.

Spolna - od podstaw spol-, społ-, por. staropolskie społu ‘razem z innymi’, spólny ‘wspólny’.

Spolniewski - od podstaw spol-, społ-, por. staropolskie społu ‘razem z innymi’, spólny ‘wspólny’.

Spolnik - od podstaw spol-, społ-, por. staropolskie społu ‘razem z innymi’, spólny ‘wspólny’.

Spolny - od podstaw spol-, społ-, por. staropolskie społu ‘razem z innymi’, spólny ‘wspólny’.

Spolski - od podstaw spol-, społ-, por. staropolskie społu ‘razem z innymi’, spólny ‘wspólny’.

Społa - od podstaw spol-, społ-, por. staropolskie społu ‘razem z innymi’, spólny ‘wspólny’.

Społek - od podstaw spol-, społ-, por. staropolskie społu ‘razem z innymi’, spólny ‘wspólny’.

Społka - od podstaw spol-, społ-, por. staropolskie społu ‘razem z innymi’, spólny ‘wspólny’.

Społna - od podstaw spol-, społ-, por. staropolskie społu ‘razem z innymi’, spólny ‘wspólny’.

Społnik - od podstaw spol-, społ-, por. staropolskie społu ‘razem z innymi’, spólny ‘wspólny’.

Społny - od podstaw spol-, społ-, por. staropolskie społu ‘razem z innymi’, spólny ‘wspólny’.

Społnycki - od podstaw spol-, społ-, por. staropolskie społu ‘razem z innymi’, spólny ‘wspólny’.

Społowicz - od podstaw spol-, społ-, por. staropolskie społu ‘razem z innymi’, spólny ‘wspólny’.

Spon - od szpon, szpona, dawniej spona ‘pazur’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Spo (h)n, ta od średnioniemieckiego spön ‘drzazga, wiór’.

Spond - od niemieckiej nazwy osobowej Spond, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sponde ‘łózko bez pościeli’, też od spąd.

Sponda - od niemieckiej nazwy osobowej Spond, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sponde ‘łózko bez pościeli’, też od spąd.

Spondar - od szponder ‘mięso wołowe z grzbietu’.

Sponder - od szponder ‘mięso wołowe z grzbietu’.

Sponek - od szpon, szpona, dawniej spona ‘pazur’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Spo (h)n, ta od średnioniemieckiego spön ‘drzazga, wiór’.

Sponik - od szpon, szpona, dawniej spona ‘pazur’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Spo (h)n, ta od średnioniemieckiego spön ‘drzazga, wiór’.

Sponikowski - od szpon, szpona, dawniej spona ‘pazur’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Spo (h)n, ta od średnioniemieckiego spön ‘drzazga, wiór’.

Spontana - od spętany, spętać.

Spontany - od spętany, spętać.

Spor - od staropolskiego spora, spór ‘zatarg’, spory dawniej ‘prędki, chętny, wydajny’, też ‘dość duży’; od niemieckich nazw osobowych na Spor-, Sporn-.

Spora - 1388 od staropolskiego spora, spór ‘zatarg’, spory dawniej ‘prędki, chętny, wydajny’, też ‘dość duży’; od niemieckich nazw osobowych na Spor-, Sporn-.

Sporak - od staropolskiego spora, spór ‘zatarg’, spory dawniej ‘prędki, chętny, wydajny’, też ‘dość duży’; od niemieckich nazw osobowych na Spor-, Sporn-.

Sporakowski - od staropolskiego spora, spór ‘zatarg’, spory dawniej ‘prędki, chętny, wydajny’, też ‘dość duży’; od niemieckich nazw osobowych na Spor-, Sporn-.

Sporan - od staropolskiego spora, spór ‘zatarg’, spory dawniej ‘prędki, chętny, wydajny’, też ‘dość duży’; od niemieckich nazw osobowych na Spor-, Sporn-.

Sporczyk - od staropolskiego spora, spór ‘zatarg’, spory dawniej ‘prędki, chętny, wydajny’, też ‘dość duży’; od niemieckich nazw osobowych na Spor-, Sporn-.

Sporecki - od staropolskiego spora, spór ‘zatarg’, spory dawniej ‘prędki, chętny, wydajny’, też ‘dość duży’; od niemieckich nazw osobowych na Spor-, Sporn-.

Sporek - od staropolskiego spora, spór ‘zatarg’, spory dawniej ‘prędki, chętny, wydajny’, też ‘dość duży’; od niemieckich nazw osobowych na Spor-, Sporn-.

Sporelski - od staropolskiego spora, spór ‘zatarg’, spory dawniej ‘prędki, chętny, wydajny’, też ‘dość duży’; od niemieckich nazw osobowych na Spor-, Sporn-.

Spork - od staropolskiego spora, spór ‘zatarg’, spory dawniej ‘prędki, chętny, wydajny’, też ‘dość duży’; od niemieckich nazw osobowych na Spor-, Sporn-.

Sporka - 1675 od staropolskiego spora, spór ‘zatarg’, spory dawniej ‘prędki, chętny, wydajny’, też ‘dość duży’; od niemieckich nazw osobowych na Spor-, Sporn-.

Sporn - od staropolskiego spora, spór ‘zatarg’, spory dawniej ‘prędki, chętny, wydajny’, też ‘dość duży’; od niemieckich nazw osobowych na Spor-, Sporn-.

Sporna - od staropolskiego spora, spór ‘zatarg’, spory dawniej ‘prędki, chętny, wydajny’, też ‘dość duży’; od niemieckich nazw osobowych na Spor-, Sporn-.

Sporniak - od staropolskiego spora, spór ‘zatarg’, spory dawniej ‘prędki, chętny, wydajny’, też ‘dość duży’; od niemieckich nazw osobowych na Spor-, Sporn-.

Sporny - od staropolskiego spora, spór ‘zatarg’, spory dawniej ‘prędki, chętny, wydajny’, też ‘dość duży’; od niemieckich nazw osobowych na Spor-, Sporn-.

Sporoń - od staropolskiego spora, spór ‘zatarg’, spory dawniej ‘prędki, chętny, wydajny’, też ‘dość duży’; od niemieckich nazw osobowych na Spor-, Sporn-.

Sport - od szportać ‘szperać, grzebać’.

Sportek - od szportać ‘szperać, grzebać’.

Sporych - od staropolskiego spora, spór ‘zatarg’, spory dawniej ‘prędki, chętny, wydajny’, też ‘dość duży’; od niemieckich nazw osobowych na Spor-, Sporn-.

Sporycz - od staropolskiego spora, spór ‘zatarg’, spory dawniej ‘prędki, chętny, wydajny’, też ‘dość duży’; od niemieckich nazw osobowych na Spor-, Sporn-.

Sporyn - od staropolskiego spora, spór ‘zatarg’, spory dawniej ‘prędki, chętny, wydajny’, też ‘dość duży’; od niemieckich nazw osobowych na Spor-, Sporn-.

Sporyń - od staropolskiego spora, spór ‘zatarg’, spory dawniej ‘prędki, chętny, wydajny’, też ‘dość duży’; od niemieckich nazw osobowych na Spor-, Sporn-.

Sporys - od staropolskiego spora, spór ‘zatarg’, spory dawniej ‘prędki, chętny, wydajny’, też ‘dość duży’; od niemieckich nazw osobowych na Spor-, Sporn-.

Sporysek - od sporysz, dawniej sporzysz ‘grzyb pasożytujący na zbożu i trawach’.

Sporysek - od staropolskiego spora, spór ‘zatarg’, spory dawniej ‘prędki, chętny, wydajny’, też ‘dość duży’; od niemieckich nazw osobowych na Spor-, Sporn-.

Sporysiak - od sporysz, dawniej sporzysz ‘grzyb pasożytujący na zbożu i trawach’.

Sporysz - od sporysz, dawniej sporzysz ‘grzyb pasożytujący na zbożu i trawach’.

Sporysz - od staropolskiego spora, spór ‘zatarg’, spory dawniej ‘prędki, chętny, wydajny’, też ‘dość duży’; od niemieckich nazw osobowych na Spor-, Sporn-.

Sporyszkiewicz - od staropolskiego spora, spór ‘zatarg’, spory dawniej ‘prędki, chętny, wydajny’, też ‘dość duży’; od niemieckich nazw osobowych na Spor-, Sporn-.

Sporyszkiewicz - od sporysz, dawniej sporzysz ‘grzyb pasożytujący na zbożu i trawach’.

Sporyszko - od sporysz, dawniej sporzysz ‘grzyb pasożytujący na zbożu i trawach’.

Sporyszko - od staropolskiego spora, spór ‘zatarg’, spory dawniej ‘prędki, chętny, wydajny’, też ‘dość duży’; od niemieckich nazw osobowych na Spor-, Sporn-.

Sporyszyk - 1662 od sporysz, dawniej sporzysz ‘grzyb pasożytujący na zbożu i trawach’.

Sporyś - od sporysz, dawniej sporzysz ‘grzyb pasożytujący na zbożu i trawach’.

Sporyś - od staropolskiego spora, spór ‘zatarg’, spory dawniej ‘prędki, chętny, wydajny’, też ‘dość duży’; od niemieckich nazw osobowych na Spor-, Sporn-.

Sporz - od staropolskiego spora, spór ‘zatarg’, spory dawniej ‘prędki, chętny, wydajny’, też ‘dość duży’; od niemieckich nazw osobowych na Spor-, Sporn-.

Sporzecki - od staropolskiego spora, spór ‘zatarg’, spory dawniej ‘prędki, chętny, wydajny’, też ‘dość duży’; od niemieckich nazw osobowych na Spor-, Sporn-.

Sporzyński - od staropolskiego spora, spór ‘zatarg’, spory dawniej ‘prędki, chętny, wydajny’, też ‘dość duży’; od niemieckich nazw osobowych na Spor-, Sporn-.

Sporzysz - 1368 od sporysz, dawniej sporzysz ‘grzyb pasożytujący na zbożu i trawach’.

Sposob - od sposób w staropolszczyźnie ‘kształt’, sposobić ‘przygotowywać.

Sposobin - od sposób w staropolszczyźnie ‘kształt’, sposobić ‘przygotowywać.

Sposób - od sposób w staropolszczyźnie ‘kształt’, sposobić ‘przygotowywać.

Sposzek - od szpos, szpas ‘żart ,figiel’.

Spot - 1506 od staropolskiego Szpot, spot ‘narośl kostna na nodze konia’; od niemieckiej nazwy osobowej Spott, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spot ‘drwina, figiel’.

Spotan - od staropolskiego Szpot, spot ‘narośl kostna na nodze konia’; od niemieckiej nazwy osobowej Spott, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spot ‘drwina, figiel’.

Spotański - od staropolskiego Szpot, spot ‘narośl kostna na nodze konia’; od niemieckiej nazwy osobowej Spott, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spot ‘drwina, figiel’.

Spotek - od staropolskiego Szpot, spot ‘narośl kostna na nodze konia’; od niemieckiej nazwy osobowej Spott, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spot ‘drwina, figiel’.

Spot-Gliszczyński - złożenia brak; Spot 1506 od staropolskiego Szpot, spot ‘narośl kostna na nodze konia’; od niemieckiej nazwy osobowej Spott, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spot ‘drwina, figiel’; Gliszczyński 1550 od nazwy miejscowej Gliszcz (bydgoskie, gmina Sicienko).

Spoth - od staropolskiego Szpot, spot ‘narośl kostna na nodze konia’; od niemieckiej nazwy osobowej Spott, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spot ‘drwina, figiel’.

Spotka - 1488 od staropolskiego Szpot, spot ‘narośl kostna na nodze konia’; od niemieckiej nazwy osobowej Spott, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spot ‘drwina, figiel’.

Spotke - od staropolskiego Szpot, spot ‘narośl kostna na nodze konia’; od niemieckiej nazwy osobowej Spott, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spot ‘drwina, figiel’.

Spoton - od staropolskiego Szpot, spot ‘narośl kostna na nodze konia’; od niemieckiej nazwy osobowej Spott, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spot ‘drwina, figiel’.

Spotoń - od staropolskiego Szpot, spot ‘narośl kostna na nodze konia’; od niemieckiej nazwy osobowej Spott, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spot ‘drwina, figiel’.

Spotowski - od staropolskiego Szpot, spot ‘narośl kostna na nodze konia’; od niemieckiej nazwy osobowej Spott, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spot ‘drwina, figiel’.

Spott - od staropolskiego Szpot, spot ‘narośl kostna na nodze konia’; od niemieckiej nazwy osobowej Spott, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spot ‘drwina, figiel’.

Spottek - od staropolskiego Szpot, spot ‘narośl kostna na nodze konia’; od niemieckiej nazwy osobowej Spott, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spot ‘drwina, figiel’.

Spottke - od staropolskiego Szpot, spot ‘narośl kostna na nodze konia’; od niemieckiej nazwy osobowej Spott, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spot ‘drwina, figiel’.

Spotys - od staropolskiego Szpot, spot ‘narośl kostna na nodze konia’; od niemieckiej nazwy osobowej Spott, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spot ‘drwina, figiel’.

Spoździał - od gwarowego spoździć się ‘spóxnić się’.

Spożdział - od gwarowego spoździć się ‘spóxnić się’.

Spójnik - od spoić ‘złączyć; zjednoczyć’, spojać, spójny ‘ściśle spojony, złączony, zwarty’.

Spólak - od podstaw spol-, społ-, por. staropolskie społu ‘razem z innymi’, spólny ‘wspólny’.

Spólna - od podstaw spol-, społ-, por. staropolskie społu ‘razem z innymi’, spólny ‘wspólny’.

Spólniak - od podstaw spol-, społ-, por. staropolskie społu ‘razem z innymi’, spólny ‘wspólny’.

Spólnicki - od podstaw spol-, społ-, por. staropolskie społu ‘razem z innymi’, spólny ‘wspólny’.

Spólniewski - od podstaw spol-, społ-, por. staropolskie społu ‘razem z innymi’, spólny ‘wspólny’.

Spólnik - od podstaw spol-, społ-, por. staropolskie społu ‘razem z innymi’, spólny ‘wspólny’.

Spólny - od podstaw spol-, społ-, por. staropolskie społu ‘razem z innymi’, spólny ‘wspólny’.

Spółczyński - od podstaw spol-, społ-, por. staropolskie społu ‘razem z innymi’, spólny ‘wspólny’.

Spółka - od podstaw spol-, społ-, por. staropolskie społu ‘razem z innymi’, spólny ‘wspólny’.

Spór - od staropolskiego spora, spór ‘zatarg’, spory dawniej ‘prędki, chętny, wydajny’, też ‘dość duży’; od niemieckich nazw osobowych na Spor-, Sporn-.

Spórek - od staropolskiego spora, spór ‘zatarg’, spory dawniej ‘prędki, chętny, wydajny’, też ‘dość duży’; od niemieckich nazw osobowych na Spor-, Sporn-.

Spórka - od staropolskiego spora, spór ‘zatarg’, spory dawniej ‘prędki, chętny, wydajny’, też ‘dość duży’; od niemieckich nazw osobowych na Spor-, Sporn-.

Spórna - od staropolskiego spora, spór ‘zatarg’, spory dawniej ‘prędki, chętny, wydajny’, też ‘dość duży’; od niemieckich nazw osobowych na Spor-, Sporn-.

Spórno - od staropolskiego spora, spór ‘zatarg’, spory dawniej ‘prędki, chętny, wydajny’, też ‘dość duży’; od niemieckich nazw osobowych na Spor-, Sporn-.

Spórnosz - 1669 od staropolskiego spora, spór ‘zatarg’, spory dawniej ‘prędki, chętny, wydajny’, też ‘dość duży’; od niemieckich nazw osobowych na Spor-, Sporn-.

Spórny - od staropolskiego spora, spór ‘zatarg’, spory dawniej ‘prędki, chętny, wydajny’, też ‘dość duży’; od niemieckich nazw osobowych na Spor-, Sporn-.

Spót - od staropolskiego Szpot, spot ‘narośl kostna na nodze konia’; od niemieckiej nazwy osobowej Spott, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spot ‘drwina, figiel’.

Spóździał - od gwarowego spoździć się ‘spóźnić się’.

Sprach - od niemieckiej nazwy osobowej Sprach, ta od sprechen ‘mówić’.

Spracha - od niemieckiej nazwy osobowej Sprach, ta od sprechen ‘mówić’.

Spracher - od niemieckiej nazwy osobowej Sprach, ta od sprechen ‘mówić’.

Sprałek - od sprać ‘wyprać; zbić’.

Sprancel - od niemieckiej nazwy osobowej Sprentzel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sprenze, spranzel ‘fircyk, modniś’.

Sprangel - od niemieckich nazw osobowych na Sprang-, Spreng-, Spring-.

Spranger - od niemieckich nazw osobowych na Sprang-, Spreng-, Spring-.

Spranzel - od niemieckiej nazwy osobowej Sprentzel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sprenze, spranzel ‘fircyk, modniś’.

Spraski - od nazwy miejscowej Praga (część Warszawy, dzielnica Praga-Północ).

Sprawa - 1593 od sprawa dawniej ‘kierowanie, umowa’.

Sprawca - 1593 od sprawa dawniej ‘kierowanie, umowa’.

Sprawka - od sprawa dawniej ‘kierowanie, umowa’.

Sprawna - od sprawa dawniej ‘kierowanie, umowa’; od sprawny, w staropolszczyźnie ‘sprawiedliwy, uczciwy’.

Sprawny - 1500 od sprawa dawniej ‘kierowanie, umowa’; od sprawny, w staropolszczyźnie ‘sprawiedliwy, uczciwy’.

Sprawski - od sprawa dawniej ‘kierowanie, umowa’.

Sprażyński - od sprężyna.

Sprącel - od niemieckiej nazwy osobowej Sprentzel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sprenze, spranzel ‘fircyk, modniś’.

Sprążyna - od sprężyna.

Sprążyński - od sprężyna.

Sprecel - od niemieckiej nazwy osobowej Sprentzel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sprenze, spranzel ‘fircyk, modniś’.

Sprecher - od niemieckiej nazwy osobowej Sprach, ta od sprechen ‘mówić’.

Spreda - od niemieckiej nazwy osobowej Spröde, ta od spröde ‘łamliwy, kruchy, słaby’.

Sprei - – od niemieckiej nazwy osobowej Sprey, ta od nazwy miejscowej Sprey (Śląsk).

Spreier - – od niemieckiej nazwy osobowej Sprey, ta od nazwy miejscowej Sprey (Śląsk).

Sprej - – od niemieckiej nazwy osobowej Sprey, ta od nazwy miejscowej Sprey (Śląsk).

Sprejer - – od niemieckiej nazwy osobowej Sprey, ta od nazwy miejscowej Sprey (Śląsk).

Sprencel - od niemieckiej nazwy osobowej Sprentzel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sprenze, spranzel ‘fircyk, modniś’.

Sprengel - od niemieckich nazw osobowych na Sprang-, Spreng-, Spring-.

Sprenger - od niemieckich nazw osobowych na Sprang-, Spreng-, Spring-.

Sprengiel - od niemieckich nazw osobowych na Sprang-, Spreng-, Spring-.

Sprengler - od niemieckich nazw osobowych na Sprang-, Spreng-, Spring-.

Sprenglewski - od niemieckich nazw osobowych na Sprang-, Spreng-, Spring-.

Sprentzel - od niemieckiej nazwy osobowej Sprentzel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sprenze, spranzel ‘fircyk, modniś’.

Sprenzel - (Śl) od niemieckiej nazwy osobowej Sprentzel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sprenze, spranzel ‘fircyk, modniś’.

Sprenżyna - od sprężyna.

Spreżyna - od sprężyna.

Spręgiel - od niemieckich nazw osobowych na Sprang-, Spreng-, Spring-.

Spręglewski - od niemieckich nazw osobowych na Sprang-, Spreng-, Spring-.

Spręngel - od niemieckich nazw osobowych na Sprang-, Spreng-, Spring-.

Sprężyna - od sprężyna.

Sprężyński - od sprężyna.

Springel - od niemieckich nazw osobowych na Sprang-, Spreng-, Spring-.

Springer - 1535 od niemieckich nazw osobowych na Sprang-, Spreng-, Spring-.

Springiel - od niemieckich nazw osobowych na Sprang-, Spreng-, Spring-.

Springiel - od niemieckich nazw osobowych na Sprang-, Spreng-, Spring-.

Springier - 1565 od niemieckich nazw osobowych na Sprang-, Spreng-, Spring-.

Sprisz - od sprys ‘podpora z drzewa do umocnienia ścian; żerdź do podpierania łodzi’.

Spriszyński - od sprys ‘podpora z drzewa do umocnienia ścian; żerdź do podpierania łodzi’.

Sproch - 1653 od szprochy, szpruchy, spróchy ‘dowcipy, gwary’.

Sproszak - 1683 od szprochy, szpruchy, spróchy ‘dowcipy, gwary’.

Sprot - od szprot ‘mała rybka śledziowata’.

Sprotowski - od szprot ‘mała rybka śledziowata’.

Sprott - od szprot ‘mała rybka śledziowata’.

Spruch - 1683 od szprochy, szpruchy, spróchy ‘dowcipy, gwary’.

Spruszczak - 1785 od szprochy, szpruchy, spróchy ‘dowcipy, gwary’.

Sprut - od gwarowego szprut ‘ocet’.

Spruta - od gwarowego szprut ‘ocet’.

Sprutacz - od gwarowego szprut ‘ocet’.

Sprutta - od gwarowego szprut ‘ocet’.

Sprych - od szprycha, dawniej też szprych ‘pręt łączący piastę koła z jego obwodem’.

Sprycha - od szprycha, dawniej też szprych ‘pręt łączący piastę koła z jego obwodem’.

Sprychała - od szprycha, dawniej też szprych ‘pręt łączący piastę koła z jego obwodem’.

Spryczak - od szpryca, spryca ‘strzykawka’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Spritz, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego spritz ‘drzazga, odprysk, wiór’.

Sprys - od sprys ‘podpora z drzewa do umocnienia ścian; żerdź do podpierania łodzi’.

Sprysak - od sprys ‘podpora z drzewa do umocnienia ścian; żerdź do podpierania łodzi’.

Sprysek - od sprys ‘podpora z drzewa do umocnienia ścian; żerdź do podpierania łodzi’.

Sprysiak - od sprys ‘podpora z drzewa do umocnienia ścian; żerdź do podpierania łodzi’.

Sprysiński - od sprys ‘podpora z drzewa do umocnienia ścian; żerdź do podpierania łodzi’.

Sprysz - od sprys ‘podpora z drzewa do umocnienia ścian; żerdź do podpierania łodzi’.

Spryszak - od sprys ‘podpora z drzewa do umocnienia ścian; żerdź do podpierania łodzi’.

Spryszewski - od sprys ‘podpora z drzewa do umocnienia ścian; żerdź do podpierania łodzi’.

Spryszyński - od sprys ‘podpora z drzewa do umocnienia ścian; żerdź do podpierania łodzi’.

Spryś - od sprys ‘podpora z drzewa do umocnienia ścian; żerdź do podpierania łodzi’.

Spryt - od spryt ‘zręczność, przebiegłość’.

Sprytny - od spryt ‘zręczność, przebiegłość’; od sprytny.

Sprytula - od spryt ‘zręczność, przebiegłość’.

Sprzaczka - od sprzęgać ‘złączyć, skojarzyć; połączyć w zaprzęgu zwierzęta pociągowe’.

Sprzaczkowski - od sprzęgać ‘złączyć, skojarzyć; połączyć w zaprzęgu zwierzęta pociągowe’.

Sprzączka - od sprzęgać ‘złączyć, skojarzyć; połączyć w zaprzęgu zwierzęta pociągowe’.

Sprzączko - od sprzęgać ‘złączyć, skojarzyć; połączyć w zaprzęgu zwierzęta pociągowe’.

Sprzączkowski - od sprzęgać ‘złączyć, skojarzyć; połączyć w zaprzęgu zwierzęta pociągowe’.

Sprzątczak - od sprzęgać ‘złączyć, skojarzyć; połączyć w zaprzęgu zwierzęta pociągowe’.

Sprzążak - od sprzęgać ‘złączyć, skojarzyć; połączyć w zaprzęgu zwierzęta pociągowe’.

Sprzążek - od sprzęgać ‘złączyć, skojarzyć; połączyć w zaprzęgu zwierzęta pociągowe’.

Sprzążka - od sprzęgać ‘złączyć, skojarzyć; połączyć w zaprzęgu zwierzęta pociągowe’.

Sprzęczak - od sprzęgać ‘złączyć, skojarzyć; połączyć w zaprzęgu zwierzęta pociągowe’.

Sprzęczka - od sprzęgać ‘złączyć, skojarzyć; połączyć w zaprzęgu zwierzęta pociągowe’.

Sprzęczkowski - od sprzęgać ‘złączyć, skojarzyć; połączyć w zaprzęgu zwierzęta pociągowe’.

Sprzęgalski - od sprzęgać ‘złączyć, skojarzyć; połączyć w zaprzęgu zwierzęta pociągowe’.

Sprzęgała - od sprzęgać ‘złączyć, skojarzyć; połączyć w zaprzęgu zwierzęta pociągowe’.

Sprzęgiewski - od sprzęgać ‘złączyć, skojarzyć; połączyć w zaprzęgu zwierzęta pociągowe’.

Sprzonczak - od sprzęgać ‘złączyć, skojarzyć; połączyć w zaprzęgu zwierzęta pociągowe’.

Sprzyczka - od sprzęgać ‘złączyć, skojarzyć; połączyć w zaprzęgu zwierzęta pociągowe’.

Sprzyszak - od sprys ‘podpora z drzewa do umocnienia ścian; żerdź do podpierania łodzi’.

Spuchała - od spuchać ‘spuchnąć’.

Spudowski - od wschodniosłowiańskiego spud ‘pół korca’.

Spudy - od wschodniosłowiańskiego spud ‘pół korca’.

Spudych - od wschodniosłowiańskiego spud ‘pół korca’.

Spudzisz - od wschodniosłowiańskiego spud ‘pół korca’.

Spula - od podstaw spol-, społ-, por. staropolskie społu ‘razem z innymi’, spólny ‘wspólny’.

Spulak - od podstaw spol-, społ-, por. staropolskie społu ‘razem z innymi’, spólny ‘wspólny’.

Spulikowski - od podstaw spol-, społ-, por. staropolskie społu ‘razem z innymi’, spólny ‘wspólny’.

Spulna - od podstaw spol-, społ-, por. staropolskie społu ‘razem z innymi’, spólny ‘wspólny’.

Spulniak - od podstaw spol-, społ-, por. staropolskie społu ‘razem z innymi’, spólny ‘wspólny’.

Spulnik - od podstaw spol-, społ-, por. staropolskie społu ‘razem z innymi’, spólny ‘wspólny’.

Spulny - od podstaw spol-, społ-, por. staropolskie społu ‘razem z innymi’, spólny ‘wspólny’.

Spuła - od podstaw spol-, społ-, por. staropolskie społu ‘razem z innymi’, spólny ‘wspólny’.

Spułczyński - od podstaw spol-, społ-, por. staropolskie społu ‘razem z innymi’, spólny ‘wspólny’.

Spułek - od podstaw spol-, społ-, por. staropolskie społu ‘razem z innymi’, spólny ‘wspólny’.

Spuło - od podstaw spol-, społ-, por. staropolskie społu ‘razem z innymi’, spólny ‘wspólny’.

Spułowicz - od podstaw spol-, społ-, por. staropolskie społu ‘razem z innymi’, spólny ‘wspólny’.

Spułtowski - od podstaw spol-, społ-, por. staropolskie społu ‘razem z innymi’, spólny ‘wspólny’.

Spunak - od szpon, szpona, dawniej spona ‘pazur’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Spo (h)n, ta od średnioniemieckiego spön ‘drzazga, wiór’.

Spunda - od niemieckiej nazwy osobowej Spond, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sponde ‘łózko bez pościeli’, też od spąd.

Spur - od staropolskiego spora, spór ‘zatarg’, spory dawniej ‘prędki, chętny, wydajny’, też ‘dość duży’; od niemieckich nazw osobowych na Spor-, Sporn-.

Spura - od staropolskiego spora, spór ‘zatarg’, spory dawniej ‘prędki, chętny, wydajny’, też ‘dość duży’; od niemieckich nazw osobowych na Spor-, Sporn-.

Spurak - od staropolskiego spora, spór ‘zatarg’, spory dawniej ‘prędki, chętny, wydajny’, też ‘dość duży’; od niemieckich nazw osobowych na Spor-, Sporn-.

Spurek - od staropolskiego spora, spór ‘zatarg’, spory dawniej ‘prędki, chętny, wydajny’, też ‘dość duży’; od niemieckich nazw osobowych na Spor-, Sporn-.

Spurka - od staropolskiego spora, spór ‘zatarg’, spory dawniej ‘prędki, chętny, wydajny’, też ‘dość duży’; od niemieckich nazw osobowych na Spor-, Sporn-.

Spurna - od staropolskiego spora, spór ‘zatarg’, spory dawniej ‘prędki, chętny, wydajny’, też ‘dość duży’; od niemieckich nazw osobowych na Spor-, Sporn-.

Spurniak - od staropolskiego spora, spór ‘zatarg’, spory dawniej ‘prędki, chętny, wydajny’, też ‘dość duży’; od niemieckich nazw osobowych na Spor-, Sporn-.

Spurny - od staropolskiego spora, spór ‘zatarg’, spory dawniej ‘prędki, chętny, wydajny’, też ‘dość duży’; od niemieckich nazw osobowych na Spor-, Sporn-.

Spurtacz - od s + purtać ‘pierdzieć, laksować’ .

Spurzyński - od staropolskiego spora, spór ‘zatarg’, spory dawniej ‘prędki, chętny, wydajny’, też ‘dość duży’; od niemieckich nazw osobowych na Spor-, Sporn-.

Spus - od spuszeć ‘spleśnieć, zatęchnąć’.

Spusiak - od spuszeć ‘spleśnieć, zatęchnąć’.

Spust - od spust ‘spuszczenie wody; odpływ, śluza; część broni palnej, cyngiel’, spuścić.

Spustacz - od spust ‘spuszczenie wody; odpływ, śluza; część broni palnej, cyngiel’, spuścić.

Spustak - od spust ‘spuszczenie wody; odpływ, śluza; część broni palnej, cyngiel’, spuścić.

Spustek - od spust ‘spuszczenie wody; odpływ, śluza; część broni palnej, cyngiel’, spuścić.

Spustka - od spust ‘spuszczenie wody; odpływ, śluza; część broni palnej, cyngiel’, spuścić.

Spustowski - od spust ‘spuszczenie wody; odpływ, śluza; część broni palnej, cyngiel’, spuścić.

Spustych - od spust ‘spuszczenie wody; odpływ, śluza; część broni palnej, cyngiel’, spuścić.

Spuszewski - od spuszeć ‘spleśnieć, zatęchnąć’.

Spuszka - od spuszeć ‘spleśnieć, zatęchnąć’.

Spuś - od spuszeć ‘spleśnieć, zatęchnąć’.

Spuścizna - od spust ‘spuszczenie wody; odpływ, śluza; część broni palnej, cyngiel’, spuścić; od spuścizna ‘spadek, dziedzictwo’.

Spuz-Szpos - złożenia brak; Spuz brak; Szpos od szpos, szpas ‘żart ,figiel’.

Spych - od spychać, też od imion na Spy-, typu Spycigniew.

Spycha - od spychać, też od imion na Spy-, typu Spycigniew.

Spychaj - od spychać, też od imion na Spy-, typu Spycigniew.

Spychala - od spychać, też od imion na Spy-, typu Spycigniew.

Spychalla - od spychać, też od imion na Spy-, typu Spycigniew.

Spychalski - 1724 od spychać, też od imion na Spy-, typu Spycigniew.

Spychał - od spychać, też od imion na Spy-, typu Spycigniew.

Spychała - 1677 od spychać, też od imion na Spy-, typu Spycigniew.

Spychało - od spychać, też od imion na Spy-, typu Spycigniew.

Spychałowicz - od spychać, też od imion na Spy-, typu Spycigniew.

Spychański - od spychać, też od imion na Spy-, typu Spycigniew.

Spychara - od niemieckiej nazwy osobowej Spicher, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spicher ‘spichlerz’.

Spychara - od spychać, też od imion na Spy-, typu Spycigniew.

Spycharz - od niemieckiej nazwy osobowej Spicher, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spicher ‘spichlerz’.

Spycharz - od spychać, też od imion na Spy-, typu Spycigniew.

Spychawski - od spychać, też od imion na Spy-, typu Spycigniew.

Spychel - od spychać, też od imion na Spy-, typu Spycigniew.

Spycher - od niemieckiej nazwy osobowej Spicher, ta od średnio-wysoko-niemieckiego spicher ‘spichlerz’.

Spychła - od spychać, też od imion na Spy-, typu Spycigniew.

Spychniak - od spychać, też od imion na Spy-, typu Spycigniew.

Spychowicz - 1736 od spychać, też od imion na Spy-, typu Spycigniew.

Spychowski - od nazwy miejscowej Spychowo (olsztyńskie, gmina Świętajno) lub od nazwy osobowej Spych.

Spycialski - od imion złożonych typu Spycigniew, Spycimir.

Spyciesz - 1393 od imion złożonych typu Spycigniew, Spycimir.

Spycisz - 1296 od imion złożonych typu Spycigniew, Spycimir.

Spyczyński - od nazwy miejscowej Spiczyn (lubelskie, gmina Spiczyn).

Spyker - od niemieckiej nazwy osobowej Spiekker, Spiecker, te od średnio-wysoko-niemieckiego spiker ‘żelazny gwóźdź’ lub od średnioniemieckiego spiker ‘spirzch’.

Spylczyn - od spylić dawniej ‘zetrzeć na pył; zburzyć; zbić z tropu, zakłopotać’.

Spylnyk - (Śl) od spylić dawniej ‘zetrzeć na pył; zburzyć; zbić z tropu, zakłopotać’.

Spylok - (Śl) od spylić dawniej ‘zetrzeć na pył; zburzyć; zbić z tropu, zakłopotać’.

Spyła - od spylić dawniej ‘zetrzeć na pył; zburzyć; zbić z tropu, zakłopotać’.

Spyłek - od spylić dawniej ‘zetrzeć na pył; zburzyć; zbić z tropu, zakłopotać’.

Spyr - od szperać ‘szukać, gmerać, zgłębiać, badać coś’, por. też staropolskie i gwarowe szpera, spera ‘napiwek dla dozorcy’, szperka, sperka, spyrka ‘słonina’.

Spyra - od szperać ‘szukać, gmerać, zgłębiać, badać coś’, por. też staropolskie i gwarowe szpera, spera ‘napiwek dla dozorcy’, szperka, sperka, spyrka ‘słonina’.

Spyrała - od szperać ‘szukać, gmerać, zgłębiać, badać coś’, por. też staropolskie i gwarowe szpera, spera ‘napiwek dla dozorcy’, szperka, sperka, spyrka ‘słonina’.

Spyrczak - od szperać ‘szukać, gmerać, zgłębiać, badać coś’, por. też staropolskie i gwarowe szpera, spera ‘napiwek dla dozorcy’, szperka, sperka, spyrka ‘słonina’.

Spyrczek - od szperać ‘szukać, gmerać, zgłębiać, badać coś’, por. też staropolskie i gwarowe szpera, spera ‘napiwek dla dozorcy’, szperka, sperka, spyrka ‘słonina’.

Spyrczyński - od szperać ‘szukać, gmerać, zgłębiać, badać coś’, por. też staropolskie i gwarowe szpera, spera ‘napiwek dla dozorcy’, szperka, sperka, spyrka ‘słonina’.

Spyrek - od szperać ‘szukać, gmerać, zgłębiać, badać coś’, por. też staropolskie i gwarowe szpera, spera ‘napiwek dla dozorcy’, szperka, sperka, spyrka ‘słonina’.

Spyrka - od szperać ‘szukać, gmerać, zgłębiać, badać coś’, por. też staropolskie i gwarowe szpera, spera ‘napiwek dla dozorcy’, szperka, sperka, spyrka ‘słonina’.

Spyrko - od szperać ‘szukać, gmerać, zgłębiać, badać coś’, por. też staropolskie i gwarowe szpera, spera ‘napiwek dla dozorcy’, szperka, sperka, spyrka ‘słonina’.

Spyrko-Śmietanko - złożenia brak; Spyrko od szperać ‘szukać, gmerać, zgłębiać, badać coś’, por. też staropolskie i gwarowe szpera, spera ‘napiwek dla dozorcy’, szperka, sperka, spyrka ‘słonina’; Śmietanko od śmietana ‘tłusta substancja zbierająca się na powierzchni mleka’; od śmietanka.

Spyrła - od szperać ‘szukać, gmerać, zgłębiać, badać coś’, por. też staropolskie i gwarowe szpera, spera ‘napiwek dla dozorcy’, szperka, sperka, spyrka ‘słonina’.

Spyrłak - od szperać ‘szukać, gmerać, zgłębiać, badać coś’, por. też staropolskie i gwarowe szpera, spera ‘napiwek dla dozorcy’, szperka, sperka, spyrka ‘słonina’.

Spyrtek - od gwarowego spytać ‘spychać; zbierać’.

Spyrz - od szperać ‘szukać, gmerać, zgłębiać, badać coś’, por. też staropolskie i gwarowe szpera, spera ‘napiwek dla dozorcy’, szperka, sperka, spyrka ‘słonina’.

Spyrzewski - od szperać ‘szukać, gmerać, zgłębiać, badać coś’, por. też staropolskie i gwarowe szpera, spera ‘napiwek dla dozorcy’, szperka, sperka, spyrka ‘słonina’.

Spyrzyński - od szperać ‘szukać, gmerać, zgłębiać, badać coś’, por. też staropolskie i gwarowe szpera, spera ‘napiwek dla dozorcy’, szperka, sperka, spyrka ‘słonina’.

Spyska - od imion złożonych typu Spycigniew.

Spysz - od imion złożonych typu Spycigniew.

Spyszkiewicz - od imion złożonych typu Spycigniew.

Spyt - 1497 od imion złożonych typu Spycigniew, Spycimir.

Spyta - od imion złożonych typu Spycigniew, Spycimir.

Spytak - 1384 od imion złożonych typu Spycigniew, Spycimir.

Spytek - 1396 od imion złożonych typu Spycigniew, Spycimir.

Spytel - 1437 od imion złożonych typu Spycigniew, Spycimir.

Spyth - od imion złożonych typu Spycigniew, Spycimir.

Spytka - od imion złożonych typu Spycigniew, Spycimir.

Spytko - 1319 od imion złożonych typu Spycigniew, Spycimir.

Spytkow - 1427 od imion złożonych typu Spycigniew, Spycimir.

Spytkowski - 1663 od nazwy miejscowej Spytkowice (kilka wsi).

" Jego zaś córka Jadwiga, dziedziczka wsi Zyelancze była za Mikołajem Skowrodyńskim , i ona to właśnie w roku 1529 i dalszych, dowodziła swych praw wła-
sności do wsi Wróblowiec, które odziedziczyła po ojcu Marcinie i po Dorocie, córce Dymitra Kierdeja, jej dziada. Owej zaś Dorocie, po mężu Spytkowskiej, Dymitr Kierdej zapisał był posagu 50 kóp groszy polskich.\"(s.179)SZKICE I POSZUKIWANIA HISTORYCZNE SERYA TRZECIA Henryk Cieśliński Poznań Spółka Wydawnicza Polska w Krakowie
Tekst ten dowodzi istnienia nazwiska Spytkowski przed rokiem 1663.
inf. Marcin Sekala

Spytuła - od imion złożonych typu Spycigniew, Spycimir.

Srach - w grupie nazwisk pochodzących od srać ‘wyprózniać się’, sracz ‘ustęp’, sral ‘pierdoła’, sraka ‘pośladki’.

Sracherski - w grupie nazwisk pochodzących od srać ‘wyprózniać się’, sracz ‘ustęp’, sral ‘pierdoła’, sraka ‘pośladki’.

Srachowicz - w grupie nazwisk pochodzących od srać ‘wyprózniać się’, sracz ‘ustęp’, sral ‘pierdoła’, sraka ‘pośladki’.

Sracz - 1489 w grupie nazwisk pochodzących od srać ‘wyprózniać się’, sracz ‘ustęp’, sral ‘pierdoła’, sraka ‘pośladki’.

Sraczek - 1512 w grupie nazwisk pochodzących od srać ‘wyprózniać się’, sracz ‘ustęp’, sral ‘pierdoła’, sraka ‘pośladki’.

Sraczyk - w grupie nazwisk pochodzących od srać ‘wyprózniać się’, sracz ‘ustęp’, sral ‘pierdoła’, sraka ‘pośladki’.

Sraga - od gwarowego szragi, srogi ‘nogi stołowe’, sraga, szraga ‘biegun u kołyski lub fotela bujanego’, od staropolskiego szraga ‘mary; rodzaj wieszadła’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schrage.

Sragowicz - od gwarowego szragi, srogi ‘nogi stołowe’, sraga, szraga ‘biegun u kołyski lub fotela bujanego’, od staropolskiego szraga ‘mary; rodzaj wieszadła’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schrage.

Srajek - w grupie nazwisk pochodzących od srać ‘wyprózniać się’, sracz ‘ustęp’, sral ‘pierdoła’, sraka ‘pośladki’.

Srajer - od niemieckiej nazwy osobowej Schrei, ta stanowi synonim nazwy osobowej Schreier, od średnio-wysoko-niemieckiego schrier ‘herold, obwoływacz publiczny’.

Srak - w grupie nazwisk pochodzących od srać ‘wyprózniać się’, sracz ‘ustęp’, sral ‘pierdoła’, sraka ‘pośladki’.

Sraka - 1500 w grupie nazwisk pochodzących od srać ‘wyprózniać się’, sracz ‘ustęp’, sral ‘pierdoła’, sraka ‘pośladki’.

Srakulski - w grupie nazwisk pochodzących od srać ‘wyprózniać się’, sracz ‘ustęp’, sral ‘pierdoła’, sraka ‘pośladki’.

Srakuła - w grupie nazwisk pochodzących od srać ‘wyprózniać się’, sracz ‘ustęp’, sral ‘pierdoła’, sraka ‘pośladki’.

Sral - 1628 w grupie nazwisk pochodzących od srać ‘wyprózniać się’, sracz ‘ustęp’, sral ‘pierdoła’, sraka ‘pośladki’.

Srala - 1594 w grupie nazwisk pochodzących od srać ‘wyprózniać się’, sracz ‘ustęp’, sral ‘pierdoła’, sraka ‘pośladki’.

Sralica - w grupie nazwisk pochodzących od srać ‘wyprózniać się’, sracz ‘ustęp’, sral ‘pierdoła’, sraka ‘pośladki’.

Sralik - 1665 w grupie nazwisk pochodzących od srać ‘wyprózniać się’, sracz ‘ustęp’, sral ‘pierdoła’, sraka ‘pośladki’.

Sralka - w grupie nazwisk pochodzących od srać ‘wyprózniać się’, sracz ‘ustęp’, sral ‘pierdoła’, sraka ‘pośladki’.

Sram - od szrama, ze staropolskiego szram ‘blizna, znamię’; też od niemieckiej nazwy osobowej Schram (m).

Srama - od szrama, ze staropolskiego szram ‘blizna, znamię’; też od niemieckiej nazwy osobowej Schram (m).

Sramkiewicz - od szrama, ze staropolskiego szram ‘blizna, znamię’; też od niemieckiej nazwy osobowej Schram (m).

Sramkowski - od szrama, ze staropolskiego szram ‘blizna, znamię’; też od niemieckiej nazwy osobowej Schram (m).

Sramowski - od szrama, ze staropolskiego szram ‘blizna, znamię’; też od niemieckiej nazwy osobowej Schram (m).

Sramski - od szrama, ze staropolskiego szram ‘blizna, znamię’; też od niemieckiej nazwy osobowej Schram (m).

Sramula - od szrama, ze staropolskiego szram ‘blizna, znamię’; też od niemieckiej nazwy osobowej Schram (m).

Sranek - w grupie nazwisk pochodzących od srać ‘wyprózniać się’, sracz ‘ustęp’, sral ‘pierdoła’, sraka ‘pośladki’.

Srankiewicz - od staropolskiego szrank ‘ogrodzenie; granica; krata’.

Sranosz - w grupie nazwisk pochodzących od srać ‘wyprózniać się’, sracz ‘ustęp’, sral ‘pierdoła’, sraka ‘pośladki’.

Srańczak - od staropolskiego szrank ‘ogrodzenie; granica; krata’.

Srańczyk - od staropolskiego szrank ‘ogrodzenie; granica; krata’.

Srąbacz - od zrąbać, zrąbać ‘ściąć; poranić kogoś bronią sieczną’.

Srączek - od staropolskiego zręczyć, zrękować ‘zaręczyć, odbyć zrękowiny’.

Srączewski - od staropolskiego zręczyć, zrękować ‘zaręczyć, odbyć zrękowiny’.

Srączyński - od staropolskiego zręczyć, zrękować ‘zaręczyć, odbyć zrękowiny’.

Srąk - od staropolskiego zręczyć, zrękować ‘zaręczyć, odbyć zrękowiny’.

Srebak - od źrebię, ze staropolskiego źrzebię, źrzebiec, także źróbek ‘młode zwierząt jednokopytnych’.

Sreber - od niemieckiej nazwy osobowej Schreib.

Sreberski - od niemieckiej nazwy osobowej Schreib.

Srebna - od srebro, ze staropolskiego śrzebro ‘metal szlachetny’.

Srebniak - od srebro, ze staropolskiego śrzebro ‘metal szlachetny’.

Srebnica - od srebro, ze staropolskiego śrzebro ‘metal szlachetny’.

Srebnicki - od srebro, ze staropolskiego śrzebro ‘metal szlachetny’.

Srebnik - od srebro, ze staropolskiego śrzebro ‘metal szlachetny’.

Srebny - od srebro, ze staropolskiego śrzebro ‘metal szlachetny’.

Srebr - od srebro, ze staropolskiego śrzebro ‘metal szlachetny’.

Srebra - od srebro, ze staropolskiego śrzebro ‘metal szlachetny’.

Srebrakowski - od srebro, ze staropolskiego śrzebro ‘metal szlachetny’.

Srebranowski - od srebro, ze staropolskiego śrzebro ‘metal szlachetny’.

Srebrna - od srebro, ze staropolskiego śrzebro ‘metal szlachetny’.

Srebrniak - od srebro, ze staropolskiego śrzebro ‘metal szlachetny’.

Srebrnicki - od srebro, ze staropolskiego śrzebro ‘metal szlachetny’.

Srebrnik - od srebro, ze staropolskiego śrzebro ‘metal szlachetny’; od srebrnik ‘dawny pieniądz srebrny’.

Srebrniuk - od srebro, ze staropolskiego śrzebro ‘metal szlachetny’.

Srebrny - 1539 od srebro, ze staropolskiego śrzebro ‘metal szlachetny’; od przymiotnika srebrny.

Srebro - od srebro, ze staropolskiego śrzebro ‘metal szlachetny’.

Sredniak - w grupie nazwisk pochodzących od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’ lub od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).

Sredniawa - w grupie nazwisk pochodzących od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’ lub od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).

Sredniawski - w grupie nazwisk pochodzących od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’ lub od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).

Srednicki - w grupie nazwisk pochodzących od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’ lub od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).

Sredniewski - w grupie nazwisk pochodzących od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’ lub od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).

Sredura - w grupie nazwisk pochodzących od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’ lub od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).

Sredzewski - w grupie nazwisk pochodzących od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’ lub od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).

Sredzieński - od nazwy miejscowej Śrędziny (tarnowskie, gmina Skrzyszów; białostockie, gmina Suraż), Średnia (kilka miejscowości).

Sredzieński - w grupie nazwisk pochodzących od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’ lub od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).

Sredziński - od nazwy miejscowej Śrędziny (tarnowskie, gmina Skrzyszów; białostockie, gmina Suraż), Średnia (kilka miejscowości).

Sredziński - w grupie nazwisk pochodzących od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’ lub od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).

Sredzki - od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).

Srega - od niemieckiej nazwy osobowej Schrage, Schreger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego schrage ‘płot, skrzyżowane pale’.

Sregar - od niemieckiej nazwy osobowej Schrage, Schreger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego schrage ‘płot, skrzyżowane pale’.

Sregorczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Schrage, Schreger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego schrage ‘płot, skrzyżowane pale’.

Srek - od niemieckiej nazwy osobowej Schreck, ta od średnio-wysoko-niemieckiego schrëcke ‘strach’; por. też gwarowe szrek ‘skośnie’.

Srekowski - od niemieckiej nazwy osobowej Schreck, ta od średnio-wysoko-niemieckiego schrëcke ‘strach’; por. też gwarowe szrek ‘skośnie’.

Sremba - od zrąbać, zrąbać ‘ściąć; poranić kogoś bronią sieczną’.

Srembowata - od zrąbać, zrąbać ‘ściąć; poranić kogoś bronią sieczną’.

Srembowski - od zrąbać, zrąbać ‘ściąć; poranić kogoś bronią sieczną’.

Sremski - od nazwy miasta Śrem (poznańskie).

Sreniawa - od nazwy miejscowej Śreniawa, dawniej Śrzeniawa (krakowskie, gmina Gołcza), ta od nazwy rzeki Szreniawa; też od nazwy herbu Szreniawa.

Sreniawski - od nazwy miejscowej Śreniawa, dawniej Śrzeniawa (krakowskie, gmina Gołcza), ta od nazwy rzeki Szreniawa; też od nazwy herbu Szreniawa.

Sręba - od zrąbać, zrąbać ‘ściąć; poranić kogoś bronią sieczną’.

Srębacz - od zrąbać, zrąbać ‘ściąć; poranić kogoś bronią sieczną’.

Srębowata - od zrąbać, zrąbać ‘ściąć; poranić kogoś bronią sieczną’.

Srębowaty - od zrąbać, zrąbać ‘ściąć; poranić kogoś bronią sieczną’.

Sręk - od staropolskiego zręczyć, zrękować ‘zaręczyć, odbyć zrękowiny’.

Sribna - od srebro, ze staropolskiego śrzebro ‘metal szlachetny’.

Sribniak - od srebro, ze staropolskiego śrzebro ‘metal szlachetny’.

Sribrna - od srebro, ze staropolskiego śrzebro ‘metal szlachetny’.

Srobak - od zrobek ‘bydlę niezdolne do pracy po przemęczeniu’.

Srobczak - od zrobek ‘bydlę niezdolne do pracy po przemęczeniu’.

Srobka - od zrobek ‘bydlę niezdolne do pracy po przemęczeniu’.

Srobosz - od zrobek ‘bydlę niezdolne do pracy po przemęczeniu’.

Srobowski - od zrobek ‘bydlę niezdolne do pracy po przemęczeniu’.

Sroch - od gwarowego sroch ‘dziecko’.

Srochalski - od gwarowego sroch ‘dziecko’.

Srock - od nazwy miejscowej Srock (piotrkowskie, gmina Moszczenica), Srocko (kilka wsi).

Srocki - od nazwy miejscowej Srock (piotrkowskie, gmina Moszczenica), Srocko (kilka wsi).

Sroczak - 1608 od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Sroczek - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Sroczka - 1397 od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Sroczko - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Sroczkowski - 1469 od nazwy miejscowej Sroczków (kieleckie, gmina Oleśnica).

Sroczyk - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Sroczyński - 1397 od nazwy miejscowej Sroczyn (poznańskie, gmina Kiszkowo).

Sroczyska - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Srod - w grupie nazwisk pochodzących od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’ lub od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).

Sroda - w grupie nazwisk pochodzących od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’ lub od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).

Srodecki - w grupie nazwisk pochodzących od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’ lub od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).

Srodek - w grupie nazwisk pochodzących od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’ lub od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).

Srodka - w grupie nazwisk pochodzących od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’ lub od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).

Srodkowski - w grupie nazwisk pochodzących od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’ lub od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).

Srodon - w grupie nazwisk pochodzących od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’ lub od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).

Srodoń - w grupie nazwisk pochodzących od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’ lub od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).

Srodowski - w grupie nazwisk pochodzących od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’ lub od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).

Srodula - w grupie nazwisk pochodzących od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’ lub od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).

Srodulski - w grupie nazwisk pochodzących od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’ lub od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).

Srodziewicz - w grupie nazwisk pochodzących od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’ lub od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).

Srodziński - w grupie nazwisk pochodzących od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’ lub od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).

Sroga, m. - od srogi ‘groźny, okrutny; ogromny’.

Srogasz - od srogi ‘groźny, okrutny; ogromny’.

Srogi - od srogi ‘groźny, okrutny; ogromny’.

Srogoń - 1660 od srogi ‘groźny, okrutny; ogromny’.

Srogorz - od srogi ‘groźny, okrutny; ogromny’.

Srogosz - od srogi ‘groźny, okrutny; ogromny’.

Srogowicz - od srogi ‘groźny, okrutny; ogromny’.

Srogowski - 1469 od nazwy miejscowej Srogów (krośnieńskie, gmina Sanok).

Srok - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Sroka - 1395 od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Srokacz - 1617 od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Srokaczewski - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Srokal - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Sroka-Lewosz - złożenia brak; Sroka 1395 od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’; Lewosz 1238 od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Srokalski - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Srokasz - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Srokata - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Srokaty - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Sroko - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Srokocz - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Srokol - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Srokos - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Srokosch - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Srokosz - 1414 od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Srokoszewski - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Srokoszyk - od sroka ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Srol - od niemieckiej nazwy osobowej Schroll, ta od średnio-wysoko-niemieckiego Schrolle ‘gruda, bryła ziemi, rola’.

Srolik - od niemieckiej nazwy osobowej Schroll, ta od średnio-wysoko-niemieckiego Schrolle ‘gruda, bryła ziemi, rola’.

Sroll - od niemieckiej nazwy osobowej Schroll, ta od średnio-wysoko-niemieckiego Schrolle ‘gruda, bryła ziemi, rola’.

Sroma - od staropolskiego srom ‘wstyd’, sromać ‘wstydzić się’.

Sromak - od staropolskiego srom ‘wstyd’, sromać ‘wstydzić się’.

Sromaka - od staropolskiego srom ‘wstyd’, sromać ‘wstydzić się’.

Sromala - od staropolskiego srom ‘wstyd’, sromać ‘wstydzić się’.

Sromalla - od staropolskiego srom ‘wstyd’, sromać ‘wstydzić się’.

Sromała - od staropolskiego srom ‘wstyd’, sromać ‘wstydzić się’.

Sromczyk - od staropolskiego srom ‘wstyd’, sromać ‘wstydzić się’.

Sromczyński - od staropolskiego srom ‘wstyd’, sromać ‘wstydzić się’.

Sromecki - od staropolskiego srom ‘wstyd’, sromać ‘wstydzić się’.

Sromek - 1597 od staropolskiego srom ‘wstyd’, sromać ‘wstydzić się’.

Sromicki - od staropolskiego srom ‘wstyd’, sromać ‘wstydzić się’.

Sromik - 1787 od staropolskiego srom ‘wstyd’, sromać ‘wstydzić się’.

Sromka - od staropolskiego srom ‘wstyd’, sromać ‘wstydzić się’.

Sromoła - od staropolskiego srom ‘wstyd’, sromać ‘wstydzić się’.

Sromoski - 1770 od nazwy miejscowej Sromowce (nowosądeckie, gmina Czorsztyn).

Sromowaty - 1628 od staropolskiego srom ‘wstyd’, sromać ‘wstydzić się’; od staropolskiego sromowaty ‘wstydliwy’.

Sromowski - 1588 od nazwy miejscowej Sromowce (nowosądeckie, gmina Czorsztyn).

Sromski - od staropolskiego srom ‘wstyd’, sromać ‘wstydzić się’.

Sron - od szron, ze staropolskiego śron ‘osad lodowy’.

Sronek - od szron, ze staropolskiego śron ‘osad lodowy’.

Sroniak - od szron, ze staropolskiego śron ‘osad lodowy’.

Sronkowski - od szron, ze staropolskiego śron ‘osad lodowy’.

Sroń - od szron, ze staropolskiego śron ‘osad lodowy’.

Sroński - od szron, ze staropolskiego śron ‘osad lodowy’.

Sropa - od staropolskiego szropa ‘zgrzebło’.

Sropiński - od staropolskiego szropa ‘zgrzebło’.

Sroslak - od zrost ‘zrośnięcie się’, zróść.

Sroszlak - od zrost ‘zrośnięcie się’, zróść.

Sroślak - od zrost ‘zrośnięcie się’, zróść.

Srot - od śrut, także śrót, srut ‘naboje do broni myśliwskiej’, śruta, ze staropolskiego szrota ‘grube części ziarna pozostałe po pierwszym przemiale; prażone makuchy’.

Sroter - od niemieckiej nazwy osobowej Schrëter, ta od średnio-wysoko-niemieckiego schröder, schräder ‘woźnica’.

Srożak - od srogi ‘groźny, okrutny; ogromny’.

Srożek - od srogi ‘groźny, okrutny; ogromny’.

Sróbka - od śruba ‘pręt z gwintem służący do łączenia elementów konstrukcji’.

Sróda - w grupie nazwisk pochodzących od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’ lub od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).

Sródecki - w grupie nazwisk pochodzących od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’ lub od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).

Sródka - w grupie nazwisk pochodzących od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’ lub od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).

Sródkowski - w grupie nazwisk pochodzących od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’ lub od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).

Sródowski - w grupie nazwisk pochodzących od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’ lub od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).

Sródziński - w grupie nazwisk pochodzących od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’ lub od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).

Srójek - w grupie nazwisk pochodzących od srać ‘wyprózniać się’, sracz ‘ustęp’, sral ‘pierdoła’, sraka ‘pośladki’.

Sról - (Śl) od niemieckiej nazwy osobowej Schrull, do tej nazwy osobowej por. z jidysz Srul, Srol, od Israel.

Srólik - od niemieckiej nazwy osobowej Schrull, do tej nazwy osobowej por. z jidysz Srul, Srol, od Israel.

Srót - od śrut, także śrót, srut ‘naboje do broni myśliwskiej’, śruta, ze staropolskiego szrota ‘grube części ziarna pozostałe po pierwszym przemiale; prażone makuchy’.

Srótkowski - od śrut, także śrót, srut ‘naboje do broni myśliwskiej’, śruta, ze staropolskiego szrota ‘grube części ziarna pozostałe po pierwszym przemiale; prażone makuchy’.

Srótowski - od śrut, także śrót, srut ‘naboje do broni myśliwskiej’, śruta, ze staropolskiego szrota ‘grube części ziarna pozostałe po pierwszym przemiale; prażone makuchy’.

Srótwa - od śrut, także śrót, srut ‘naboje do broni myśliwskiej’, śruta, ze staropolskiego szrota ‘grube części ziarna pozostałe po pierwszym przemiale; prażone makuchy’.

Sróżak - od srogi ‘groźny, okrutny; ogromny’.

Sróżyk - od srogi ‘groźny, okrutny; ogromny’.

Sróżyński - od srogi ‘groźny, okrutny; ogromny’.

Sruba - od śruba ‘pręt z gwintem służący do łączenia elementów konstrukcji’.

Srubarczyk - od śruba ‘pręt z gwintem służący do łączenia elementów konstrukcji’.

Srubarz - od śruba ‘pręt z gwintem służący do łączenia elementów konstrukcji’.

Srubas - od śruba ‘pręt z gwintem służący do łączenia elementów konstrukcji’.

Srubicki - od śruba ‘pręt z gwintem służący do łączenia elementów konstrukcji’.

Srubieniec - od śruba ‘pręt z gwintem służący do łączenia elementów konstrukcji’.

Srubka - od śruba ‘pręt z gwintem służący do łączenia elementów konstrukcji’.

Srubkowski - od śruba ‘pręt z gwintem służący do łączenia elementów konstrukcji’.

Srubo - od śruba ‘pręt z gwintem służący do łączenia elementów konstrukcji’.

Sruborz - (Śl) od śruba ‘pręt z gwintem służący do łączenia elementów konstrukcji’.

Srudka - w grupie nazwisk pochodzących od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’ lub od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).

Srudkowski - w grupie nazwisk pochodzących od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’ lub od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).

Srudo - w grupie nazwisk pochodzących od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’ lub od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).

Srudziński - w grupie nazwisk pochodzących od środa, ze staropolskiego śrzoda ‘środkowy dzień tygodnia’, środek ‘punkt centralny; wnętrze; sposób; narzędzie’ lub od nazwy miejscowej Środa (kilka miejscowości).

Srul - od niemieckiej nazwy osobowej Schrull, do tej nazwy osobowej por. z jidysz Srul, Srol, od Israel.

Srulek - od niemieckiej nazwy osobowej Schrull, do tej nazwy osobowej por. z jidysz Srul, Srol, od Israel.

Srupka - od śruba ‘pręt z gwintem służący do łączenia elementów konstrukcji’.

Srusz - od zruszyć ‘poruszyć’.

Sruś - od zruszyć ‘poruszyć’.

Srut - od śrut, także śrót, srut ‘naboje do broni myśliwskiej’, śruta, ze staropolskiego szrota ‘grube części ziarna pozostałe po pierwszym przemiale; prażone makuchy’.

Sruta - od śrut, także śrót, srut ‘naboje do broni myśliwskiej’, śruta, ze staropolskiego szrota ‘grube części ziarna pozostałe po pierwszym przemiale; prażone makuchy’.

Srutek - od śrut, także śrót, srut ‘naboje do broni myśliwskiej’, śruta, ze staropolskiego szrota ‘grube części ziarna pozostałe po pierwszym przemiale; prażone makuchy’.

Srutka - od śrut, także śrót, srut ‘naboje do broni myśliwskiej’, śruta, ze staropolskiego szrota ‘grube części ziarna pozostałe po pierwszym przemiale; prażone makuchy’.

Srutkowski - od śrut, także śrót, srut ‘naboje do broni myśliwskiej’, śruta, ze staropolskiego szrota ‘grube części ziarna pozostałe po pierwszym przemiale; prażone makuchy’.

Srutowski - od śrut, także śrót, srut ‘naboje do broni myśliwskiej’, śruta, ze staropolskiego szrota ‘grube części ziarna pozostałe po pierwszym przemiale; prażone makuchy’.

Srutt - od śrut, także śrót, srut ‘naboje do broni myśliwskiej’, śruta, ze staropolskiego szrota ‘grube części ziarna pozostałe po pierwszym przemiale; prażone makuchy’.

Srutwa - od śrut, także śrót, srut ‘naboje do broni myśliwskiej’, śruta, ze staropolskiego szrota ‘grube części ziarna pozostałe po pierwszym przemiale; prażone makuchy’.

Srutyński - od śrut, także śrót, srut ‘naboje do broni myśliwskiej’, śruta, ze staropolskiego szrota ‘grube części ziarna pozostałe po pierwszym przemiale; prażone makuchy’.

Srzednicki - od nazwy miejscowej Średnica (łomżyńskie, gmina Szepietowo-Stacja).

Srzedziński - od nazwy miejscowej Śrędziny (tarnowskie, gmina Skrzyszów; białostockie, gmina Suraż), Średnia (kilka miejscowości).