Nazwiska na literę Ł

Łab - 1478 - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łaba - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabaciej - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabaciński - - prawdopodobnie od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabacki - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabacz - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabaczewski - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabaczuk - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabaczyk - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabadz - - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łabadziński - - prawdopodobnie od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’; może być odmiejscowe.

Łabadzki - - prawdopodobnie od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’; może być odmiejscowe.

Łabadź - - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łabaj - 1444 - od dawnego łabaj ‘wielki pies’.

Łabajczuk - - od dawnego łabaj ‘wielki pies’.

Łabajczyk - - od dawnego łabaj ‘wielki pies’.

Łabajczyn - - od dawnego łabaj ‘wielki pies’.

Łabajewski - - od dawnego łabaj ‘wielki pies’.

Łabajko - - od dawnego łabaj ‘wielki pies’.

Łabajski - 1511 - od dawnego łabaj ‘wielki pies’.

Łabala - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łaban - 1413 - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabanarski - - prawdopodobnie od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’; może być odmiejscowe.

Łabanc - - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łaband - - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łabanda - - prawdopodobnie od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łabaniec - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabanow - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabanowicz - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabanowski - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabanów - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim ps

Łabant - - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łabań - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabańciów - - prawdopodobnie od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabańczyk - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabański - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabarczuk - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabarewicz - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabarowicz - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabarowski - - prawdopodobnie od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabarzewski - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabas - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabasiak - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabasiewicz - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabasiuk - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabasz - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabaszczuk - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabaszewski - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabaś - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabata - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabatczak - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabatczuk - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabatczuk - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabatczyk - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabatiuk - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabatiuk - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabaty - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’; od gwarowego łabaty ‘mający duże ręce’.

Łabaz - -od staropolskiego łobuz, łabuz ‘chwast, krzak’.

Łabaza - -od staropolskiego łobuz, łabuz ‘chwast, krzak’.

Łabaziewicz - - od staropolskiego łobuz, łabuz ‘chwast, krzak’.

Łabaziński - - od staropolskiego łobuz, łabuz ‘chwast, krzak’.

Łabazowicz - - od staropolskiego łobuz, łabuz ‘chwast, krzak’.

Łabazy - - od staropolskiego łobuz, łabuz ‘chwast, krzak’.

Łabazyszyn - - od staropolskiego łobuz, łabuz ‘chwast, krzak’.

Łabażewicz - - od staropolskiego łobuz, łabuz ‘chwast, krzak’.

Łabażewski - - od staropolskiego łobuz, łabuz ‘chwast, krzak’.

Łabącki - - prawdopodobnie od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łabądz - - prawdopodobnie od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łabądzki - - prawdopodobnie od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’; może być odmiejscowe.

Łabądź - - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łabąziewicz - - prawdopodobnie od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łabczuk - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabecki - 1386 - od nazw miejscowych typu Łabędzie, Łabędzin, Łabędź.

Łabeda - - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łabedz - - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łabedziński - - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łabedzki - - od nazw miejscowych typu Łabędzie, Łabędzin, Łabędź.

Łabedź - - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łabej - - od dawnego łabaj ‘wielki pies’.

Łabejko - - od dawnego łabaj ‘wielki pies’.

Łabejsza - - od dawnego łabaj ‘wielki pies’.

Łabejszo - - od dawnego łabaj ‘wielki pies’.

Łabek - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabenc - - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łabencki - - od nazw miejscowych typu Łabędzie, Łabędzin, Łabędź.

Łabenda - - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łabendowicz - - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łabendz - - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

ŁabendzickI - - prawdopodobnie od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łabendziewski - - prawdopodobnie od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łabendziński - - od nazwy miejscowej Łabędzin (włocławskie, gmina Piotrków Kujawski).

Łabendzki - - od nazw miejscowych typu Łabędzie, Łabędzin, Łabędź.

Łabendź - - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łabenko - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabenski - - od nazw miejscowych typu Łabędzie, Łabędzin, Łabędź.

Łabenta - - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łabentowicz - - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łabentzki - - prawdopodobnie od nazw miejscowych typu Łabędzie, Łabędzin, Łabędź.

Łabenz - - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łabeńdziński - - od nazwy miejscowej Łabędzin (włocławskie, gmina Piotrków Kujawski).

Łabeńdź - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łabeński - - prawdopodobnie od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łabeski - - od nazw miejscowych typu Łabędzie, Łabędzin, Łabędź.

Łabeta - - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łabetowicz - - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łabeź - - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łabęba - - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łabęcha - - prawdopodobnie od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łabęcki - 1513 - od nazw miejscowych typu Łabędzie, Łabędzin, Łabędź.

Łabęć - 1413 od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łabęda - - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łabędka - - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łabędkowski - - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łabędowicz - - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łabędowski - - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łabędz - - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łabędzia - - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łabędziewicz - - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łabędziewski - - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łabędzik - - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łabędziński - - od nazwy miejscowej Łabędzin (włocławskie, gmina Piotrków Kujawski).

Łabędziowski - - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łabędzki - - od nazw miejscowych typu Łabędzie, Łabędzin, Łabędź.

Łabędź - - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łabęncki - - od nazw miejscowych typu Łabędzie, Łabędzin, Łabędź.

Łabęski - 1393 - od nazw miejscowych typu Łabędzie, Łabędzin, Łabędź.

Łabęta - 1440 - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łabętowicz - - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łabęź - - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łabiak - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabianiec - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabich - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabicki - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabicun - - prawdopodobnie od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabiczek - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabid - - prawdopodobnie od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabida - - prawdopodobnie od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabidz - - prawdopodobnie od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabiech - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabieda - 1738 - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabiedzik - - prawdopodobnie od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabiega - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabienic - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabienicz - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabieniec - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabieński - - prawdopodobnie od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabiga - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabij - - od dawnego łabaj ‘wielki pies’.

Łabik - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabiniec - - prawdopodobnie od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabinowicz - -od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabiński - - prawdopodobnie od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabiowski - - prawdopodobnie od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabis - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabisch - - prawdopodobnie od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabisiewicz - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabisz - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabiszak - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabiszczak - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabiszewic - 1480 - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabiszewicz - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabiszewski - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabiszyc - 1435 - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabiszyn - 1483 - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’ lub od nazwy miasta Łabiszyn (bydgoskie, poznańskie, gmina Gniezno).

Łabiś - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabiuk - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabka - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabko - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabna - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabno - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabnola - - prawdopodobnie od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabnowicz - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabnowski - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabo - 1484 - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabocki - - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.-

Łaboda - - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.-

Łabodziński - - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.-

Łabodź - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łaboj - - od dawnego łabaj ‘wielki pies’.

Łabojewski - - od dawnego łabaj ‘wielki pies’.

Łabojko - - od dawnego łabaj ‘wielki pies’.

Łabonowicz - - prawdopodobnie od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łaboń - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łaboński - - prawdopodobnie od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabor - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łaborewicz - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łaborski - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabos - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabosz - 1382 - prawdopodobnie od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łaboszczak - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łaboty - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabow - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabowicz - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabowicz-Dymanus - – złożenia brak; Łabowicz od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’; Dymanus

Łabowicz-Sajkiewicz - złożenia brak; Łabowicz- od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’; Sajkiewicz - od imienia Isaj w dawnej Polsce wschodniej, od dawnego saja ‘mańkut’, saja, szaja ‘tkanina jedwabna’ lub od niemieckich nazw osobowych na Schei-.

Łabowiecki - - prawdopodobnie od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabowski - 1612 - od nazwy miejscowej Łabowa (nowosądeckie, gmina Łabowa).

Łaboz - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łaboza - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łabozek - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łaboziewicz - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łabój - - od dawnego łabaj ‘wielki pies’.

Łabójewski - - od dawnego łabaj ‘wielki pies’.

Łabójko - - od dawnego łabaj ‘wielki pies’.

Łabór - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabówka - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabro - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Łabrosiewicz - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Łabroszewicz - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Łabrowski - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Łabrzycki - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Łabsz - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabszak - 1470 - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabszycki - - prawdopodobnie od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabszyński - - prawdopodobnie od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabuch - - prawdopodobnie od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabucha - 1449 - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabuchin - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabucin - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabucki - - prawdopodobnie od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabuć - - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łabud - - od łabudać ‘biedować, ciułać’, labuda ‘człowiek ociężały’.

Łabuda - 1629 - od łabudać ‘biedować, ciułać’, labuda ‘człowiek ociężały’.

Łabudek - - od łabudać ‘biedować, ciułać’, labuda ‘człowiek ociężały’.

Łabudka - - od łabudać ‘biedować, ciułać’, labuda ‘człowiek ociężały’.

Łabudula - - od łabudać ‘biedować, ciułać’, labuda ‘człowiek ociężały’.

Łabudz - - od łabudać ‘biedować, ciułać’, labuda ‘człowiek ociężały’.

Łabudziak - 1724 - od łabudać ‘biedować, ciułać’, labuda ‘człowiek ociężały’.

Łabudzik - - od łabudać ‘biedować, ciułać’, labuda ‘człowiek ociężały’.

Łabudziński - - od łabudać ‘biedować, ciułać’, labuda ‘człowiek ociężały’.

Łabudź - - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łabuk - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabuko - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabul - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabun - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabuna - 1410 - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabunarski - - prawdopodobnie od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabuniak - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabunka - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabunowicz - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabunowski - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabuń - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabuńka - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabuńko - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabuński - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łaburski - - prawdopodobnie od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabus - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabus - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’

Łabusek - - prawdopodobnie od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabusek - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łabusiewicz - - prawdopodobnie od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabusiewicz - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łabusiński - - prawdopodobnie od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabusiński - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łabusz - - prawdopodobnie od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabusz - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łabuszczuk - - prawdopodobnie od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabuszczuk - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łabuszek - - prawdopodobnie od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabuszek - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łabuszewski - - prawdopodobnie od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabuszewski - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łabuszko - - prawdopodobnie od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabuszko - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łabuszyński - - prawdopodobnie od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabuszyński - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łabuś - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabut - - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łabutin - - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łabutka - - od łabudać ‘biedować, ciułać’, labuda ‘człowiek ociężały’.

Łabutyn - - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łabuz - 1497 od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’; od gwarowego łabuź ‘włóczęga, hulaka’.

Łabuza - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łabuzek - 1755 - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łabuzga - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łabuziewicz - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łabuzik - 1670 - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łabuziński - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łabuzowski - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łabuzuk - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łabuź - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łabuż - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łabużek - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łaby - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabycha - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabycz - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabyk - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabynicz - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabys - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabyś - - od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’.

Łabz - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łabza - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łabzak - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łabzda - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łabzik - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łabzuk - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łac - - od staropolskiego łacny ‘łatwy’, łaczny ‘spragniony, głodny’, łaknąć, łata.

Łaca - - od staropolskiego łacny ‘łatwy’, łaczny ‘spragniony, głodny’, łaknąć, łata.

Łacak - - od staropolskiego łacny ‘łatwy’, łaczny ‘spragniony, głodny’, łaknąć, łata.

Łacarz - - od staropolskiego łacny ‘łatwy’, łaczny ‘spragniony, głodny’, łaknąć, łata.

Łacasewicz - - od staropolskiego łacny ‘łatwy’, łaczny ‘spragniony, głodny’, łaknąć, łata.

Łacaś - - od staropolskiego łacny ‘łatwy’, łaczny ‘spragniony, głodny’, łaknąć, łata.

Łacek - - od staropolskiego łacny ‘łatwy’, łaczny ‘spragniony, głodny’, łaknąć, łata.

Łaceniak - - od staropolskiego łacny ‘łatwy’, łaczny ‘spragniony, głodny’, łaknąć, łata.

Łacenko - - od staropolskiego łacny ‘łatwy’, łaczny ‘spragniony, głodny’, łaknąć, łata.

Łacewicz - - od staropolskiego łacny ‘łatwy’, łaczny ‘spragniony, głodny’, łaknąć, łata.

Łacfik - - od łatwy ‘nietrudny, zrozumiały’.

Łach - - od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać’.

Łacha - - od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać’.

Łachaciński - - od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać’.

Łachacki - - od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać’.

Łachacz - - od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać’.

Łachaj - - od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać’.

Łachajczak - - od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać’.

Łachajczyk - - od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać’.

Łachajewicz - - od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać’.

Łachan - - od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać’.

Łachań - - od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać’; może też od łachań ‘misa’.

Łachańczuk - - od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać’.

Łachański - - od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać’.

Łachat - - od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać’.

Łachciak - - od dawnego łachać, łachotać ‘łaskotać’.

Łachcik - - od dawnego łachać, łachotać ‘łaskotać’.

Łacheciński - - od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać’.

Łachecki - - od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać’.

Łacheński - - prawdopodobnie od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać’.

Łacheta - 1401- od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać (lub od dawnego łacheta ‘obdartus’).

Łachiewicz - - od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać’.

Łachinowicz - - od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać’.

Łachiński - - prawdopodobnie od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać’.

Łachmacki - - prawdopodobnie od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać’.

Łachman - - od łachman ‘zniszczone ubranie, szmata’.

Łachmanczuk - - od łachman ‘zniszczone ubranie, szmata’.

Łachmanek - - od łachman ‘zniszczone ubranie, szmata’.

Łachmaniczek - - od łachman ‘zniszczone ubranie, szmata’.

Łachmanik - - od łachman ‘zniszczone ubranie, szmata’.

Łachmaniuk - - od łachman ‘zniszczone ubranie, szmata’.

Łachmanowicz - - od łachman ‘zniszczone ubranie, szmata’.

Łachmańczuk - - od łachman ‘zniszczone ubranie, szmata’.

Łachmańczyk - - od łachman ‘zniszczone ubranie, szmata’.

Łachmański - 1762 - od łachman ‘zniszczone ubranie, szmata’.

Łachmarz - - od łachman ‘zniszczone ubranie, szmata’.

Łachmicki - - od łachman ‘zniszczone ubranie, szmata’.

Łachnacki - - od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać’.

Łachniak - - od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać’.

Łachniecki - - od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać’.

Łachnik - - od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać’.

Łachno - - od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać’.

Łachnow - - od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać’.

Łachnowicz - - od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać’.

Łachociński - - od dawnego łachać, łachotać ‘łaskotać’.

Łachocki - 1749 - od dawnego łachać, łachotać ‘łaskotać’.

Łachoda - - od dawnego łachać, łachotać ‘łaskotać’.

Łachodiak - - od dawnego łachać, łachotać ‘łaskotać’.

Łachodziak - - od dawnego łachać, łachotać ‘łaskotać’.

Łachojczyk - - prawdopodobnie od dawnego łachać, łachotać ‘łaskotać’.

Łachol - - od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać’.

Łachon - - od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać’.

Łachonicki - - od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać’.

Łachoński - - od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać’.

Łachota - - od dawnego łachać, łachotać ‘łaskotać’.

Łachotkiewicz - - od dawnego łachać, łachotać ‘łaskotać’.

Łachow - - od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać’.

Łachowicz - - od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać’.

Łachowiec - - od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać’.

Łachowski - 1746 - od nazwy miejscowej Łachowo (bydgoskie, gmina Szubin).

Łachta - - od dawnego łachać, łachotać ‘łaskotać’ (od łachtać).

Łachtaj - - od dawnego łachać, łachotać ‘łaskotać’.

Łachtański - - od dawnego łachać, łachotać ‘łaskotać’.

Łachtiuk - - od dawnego łachać, łachotać ‘łaskotać’.

Łachucik - - od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać’.

Łachucki - - od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać’.

Łachuczewski - - od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać’.

Łachunowicz - - od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać’.

Łachuń - - od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać’.

Łachut - - od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać’.

Łachuta - - od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać’.

Łachutko - - od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać’.

Łachwa - - od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać’.

Łachwacki - - od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać’.

Łachwicki - - od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać’.

Łachwicz - - od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać’.

Łachwierowicz - - od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać’.

Łachyn - - od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać’.

Łachyński - - od łach ‘stare zniszczone odzienie’, może też od staropolskiego łachać ‘łgać’.

Łaciak - - od łata, łatać.

Łaciak - 1680 od łata, łatać.

Łaciarz - - od łata, łatać; od łaciarz ‘krawiec zajmujący się łataniem, biedak’.

Łacic - 1391 od łata, łatać.

Łaciena - 1322 - od łacina ‘język łaciński’.

Łacik - - od łata, łatać.

Łacina - 1389 - od łacina ‘język łaciński’.

Łaciniak - - od łacina ‘język łaciński’.

Łacinik - - od łacina ‘język łaciński’.

Łacinniak - - od łacina ‘język łaciński’.

Łacinnik - - od łacina ‘język łaciński’; od łacinnik ‘umiejący po łacinie; literat’.

Łacinowski - - od łacina ‘język łaciński’.

Łaciński - - od łacina ‘język łaciński’.

Łaciok - (Śl) - od łata, łatać.

Łaciska - - od łata, łatać.

Łacisz - - od łata, łatać.

Łaciuch - - od łata, łatać.

Łaciuk - - od łata, łatać.

Łacki - - od staropolskiego łacny ‘łatwy’, łaczny ‘spragniony, głodny’, łaknąć, łata.

Łackiewicz - - od staropolskiego łacny ‘łatwy’, łaczny ‘spragniony, głodny’, łaknąć, łata.

Łacko - - od staropolskiego łacny ‘łatwy’, łaczny ‘spragniony, głodny’, łaknąć, łata.

Łackowski - - od staropolskiego łacny ‘łatwy’, łaczny ‘spragniony, głodny’, łaknąć, łata.

Łacków - - od staropolskiego łacny ‘łatwy’, łaczny ‘spragniony, głodny’, łaknąć, łata.

Łacna - - od staropolskiego łacny ‘łatwy’; w pochodnych też od staropolskiego łaczny ‘głodny’.

Łacnak - - od staropolskiego łacny ‘łatwy’; w pochodnych też od staropolskiego łaczny ‘głodny’.

Łacniak - - od staropolskiego łacny ‘łatwy’; w pochodnych też od staropolskiego łaczny ‘głodny’.

Łacno - 1472 - od staropolskiego łacny ‘łatwy’; w pochodnych też od staropolskiego łaczny ‘głodny’.

Łacny - 1438 - od staropolskiego łacny ‘łatwy’; w pochodnych też od staropolskiego łaczny ‘głodny’.

Łacoszniak - - od staropolskiego łacny ‘łatwy’, łaczny ‘spragniony, głodny’, łaknąć, łata.

Łacowski - - od staropolskiego łacny ‘łatwy’, łaczny ‘spragniony, głodny’, łaknąć, łata.

Łacuga - - od staropolskiego łacny ‘łatwy’, łaczny ‘spragniony, głodny’, łaknąć, łata.

Łacwik - - od łatwy ‘nietrudny, zrozumiały’; od staropolskiego łacwi ‘łatwy’.

Łacyk - - od staropolskiego łacny ‘łatwy’, łaczny ‘spragniony, głodny’, łaknąć, łata.

Łacyna - - od łacina ‘język łaciński’.

Łacz - - od staropolskiego łacny ‘łatwy’, łaczny ‘spragniony, głodny’, łaknąć, łata.

Łaczak - - od staropolskiego łacny ‘łatwy’, łaczny ‘spragniony, głodny’, łaknąć, łata.

Łaczek - 1698 - od staropolskiego łacny ‘łatwy’, łaczny ‘spragniony, głodny’, łaknąć, łata.

Łaczka - - od staropolskiego łacny ‘łatwy’, łaczny ‘spragniony, głodny’, łaknąć, łata.

Łaczkiewicz - - od staropolskiego łacny ‘łatwy’, łaczny ‘spragniony, głodny’, łaknąć, łata.

Łaczko - - od staropolskiego łacny ‘łatwy’, łaczny ‘spragniony, głodny’, łaknąć, łata.

Łaczkowiak - - od staropolskiego łacny ‘łatwy’, łaczny ‘spragniony, głodny’, łaknąć, łata.

Łaczkowicz - - od staropolskiego łacny ‘łatwy’, łaczny ‘spragniony, głodny’, łaknąć, łata.

Łaczkowski - - od staropolskiego łacny ‘łatwy’, łaczny ‘spragniony, głodny’, łaknąć, łata lub od nazwy miejscowej Łaczki.

Łaczna - - od staropolskiego łacny ‘łatwy’; w pochodnych też od staropolskiego łaczny ‘głodny’.

Łaczniak - 1787 - od staropolskiego łacny ‘łatwy’; w pochodnych też od staropolskiego łaczny ‘głodny’.

Łacznik - - od staropolskiego łacny ‘łatwy’; w pochodnych też od staropolskiego łaczny ‘głodny’.

Łaczny - 1789 - od staropolskiego łacny ‘łatwy’; w pochodnych też od staropolskiego łaczny ‘głodny’.

Łaczyca - - od staropolskiego łacny ‘łatwy’, łaczny ‘spragniony, głodny’, łaknąć, łata.

Łaczyk - - od staropolskiego łacny ‘łatwy’, łaczny ‘spragniony, głodny’, łaknąć, łata.

Łaczyński - - od staropolskiego łacny ‘łatwy’, łaczny ‘spragniony, głodny’, łaknąć, łata.

Łaczyszyn - - od staropolskiego łacny ‘łatwy’, łaczny ‘spragniony, głodny’, łaknąć, łata.

Łać - - od staropolskiego łacny ‘łatwy’, łaczny ‘spragniony, głodny’, łaknąć, łata.

Łaćko - - od staropolskiego łacny ‘łatwy’, łaczny ‘spragniony, głodny’, łaknąć, łata.

Łaćwik - - od łatwy ‘nietrudny, zrozumiały’; od staropolskiego łaćwi ‘łatwy’.

Łada - 1425 - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładach - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładachowski - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładacki - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładacz - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładak - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładan - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładanaj - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładanek - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładanowski - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładański - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładarz - 1570 - od ładarz ‘ten, który ładuje’.

Ładasz - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładaszek - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładczuk - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładecki - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładej - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładejski - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładek - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładewski - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładęda - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładiuk - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładka - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładkiewicz - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładko - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładkowski - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładna - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładniak - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładnicki - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładnik - 1611 - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładniuk - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładno - 1607 - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładnowski - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładny - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Łado - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładoch - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładocha - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładoga - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładojko - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładon - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładoń - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładoński - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Łados - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładosz - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładoszek - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładoszyn - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładoś - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładow - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładowski - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładóg - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładuch - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładuda - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładuga - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładuniak - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładuniuk - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładuński - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładura - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładusiak - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładusz - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładuszkiewicz - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładwich - od imienia Ludwik. Imię o genezie germańskiej, od hlud ‘sławny’ + wig ‘walka’. W Polsce notowane od XIII wieku, wykazywało znaczne wahania fonetyczne. Obok postaci Ludwik spotyka się Łodwik, Łodwik, Lodwich, Łodwig, Lodwig, Ludwich.

Ładwig - - od imienia Ludwik. Imię o genezie germańskiej, od hlud ‘sławny’ + wig ‘walka. W Polsce notowane od XIII wieku; obok postaci Ludwik spotyka się Łodwik, Lodwik, Łodwich, Lodwich, Łodwig, Lodwig, Ludwich.

Ładwig - od imienia Ludwik. Imię o genezie germańskiej, od hlud ‘sławny’ + wig ‘walka’. W Polsce notowane od XIII wieku, wykazywało znaczne wahania fonetyczne. Obok postaci Ludwik spotyka się Łodwik, Łodwik, Lodwich, Łodwig, Lodwig, Ludwich.

Ładwik - - od imienia Ludwik. Imię o genezie germańskiej, od hlud ‘sławny’ + wig ‘walka. W Polsce notowane od XIII wieku; obok postaci Ludwik spotyka się Łodwik, Lodwik, Łodwich, Lodwich, Łodwig, Lodwig, Ludwich.

Ładwik - od imienia Ludwik. Imię o genezie germańskiej, od hlud ‘sławny’ + wig ‘walka’. W Polsce notowane od XIII wieku, wykazywało znaczne wahania fonetyczne. Obok postaci Ludwik spotyka się Łodwik, Łodwik, Lodwich, Łodwig, Lodwig, Ludwich.

Ładwikowski - - od imienia Ludwik. Imię o genezie germańskiej, od hlud ‘sławny’ + wig ‘walka. W Polsce notowane od XIII wieku; obok postaci Ludwik spotyka się Łodwik, Lodwik, Łodwich, Lodwich, Łodwig, Lodwig, Ludwich.

Ładwikowski - od imienia Ludwik. Imię o genezie germańskiej, od hlud ‘sławny’ + wig ‘walka’. W Polsce notowane od XIII wieku, wykazywało znaczne wahania fonetyczne. Obok postaci Ludwik spotyka się Łodwik, Łodwik, Lodwich, Łodwig, Lodwig, Ludwich.

Ładwiniec - od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ładwoń - od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ładycha - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładycki - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładyczko - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładydo - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładyga - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładygin - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładygo - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado, łada.

Ładygowski - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado, łada.

Ładyk - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładyka - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładyko - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładykowski - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładynicki - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładyński - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładysowski - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładysz - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada lub od ładysz ‘gładysz’.

Ładyszak - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładyszewski - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładyszkowski - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładyzyński - - od nazwy miejscowej Ładyżyn (KrW).

Ładyżański - - od nazwy miejscowej Ładyżyn (KrW).

Ładyżycki - - od nazwy miejscowej Ładyżyn (KrW).

Ładyżyński - 1510 - od nazwy miejscowej Ładyżyn (KrW).

Ładziak - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładzic - 1434 - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładzik - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładzikowski - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładzin - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładziński - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładziński - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado, łada; od nazwy miejscowej Ładzin, dziś Ladzin (krośnieńskie, gmina Rymanów).

Ładziuk - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładzyn - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Ładzyński - - od ładzić ‘porządkować’, ładny, od staropolskiego okrzyku łado łada.

Łag - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łaga - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagacz - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagaczow - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagada - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagan - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łaganek - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łaganowicz - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łaganowski - 1490 od nazwy miejscowej Łaganów (krakowskie, gmina Proszowice).

Łagań - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagas - 1791 - od gwarowego łagas ‘włóczęga’.

Łagasz - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagida - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagieda - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagiedo - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagien - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagienowicz - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagieńczuk - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagiewa - - od staropolskiego łagiew, łagwa ‘naczynie na płyny’.

Łagiewa - - od staropolskiego łagiew, łagwa ‘naczynie na płyny’.

Łagiewczyk - - od staropolskiego łagiew, łagwa ‘naczynie na płyny’.

Łagiewczyk - - od staropolskiego łagiew, łagwa ‘naczynie na płyny’.

Łagiewicz - - od staropolskiego łagiew, łagwa ‘naczynie na płyny’.

Łagiewicz - - od staropolskiego łagiew, łagwa ‘naczynie na płyny’.

Łagiewka - - od staropolskiego łagiew, łagwa ‘naczynie na płyny’.

Łagiewka - - od łągiew ‘pręt żelazny łączący ramę wozu z jego przednią częścią’.

Łagiewnicki - 1389 - od nazwy miejscowej Łagiewniki (częste).

Łagiewnicki - 1389 - od nazwy miejscowej Łagiewniki (częste).

Łagiewnik - - od staropolskiego łagiew, łagwa ‘naczynie na płyny’.

Łagiewnik - - od staropolskiego łagiew, łagwa ‘naczynie na płyny’.

Łagiewniski - 1385 - od nazwy miejscowej Łagiewniki (częste).

Łagiewniski - 1385 - od nazwy miejscowej Łagiewniki (częste).

Łagiewski - - od staropolskiego łagiew, łagwa ‘naczynie na płyny’.

Łagiewski - - od staropolskiego łagiew, łagwa ‘naczynie na płyny’.

Łagin - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łaginow - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łaginowicz - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagiński - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagisz - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagiszyniec - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagniewka - - od staropolskiego łagiewnik ‘człowiek wyrabiający beczki, trudniący się warzeniem piwa, syceniem miodu’.

Łago - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagocin - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagocki - 1700 - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagoczew - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagod - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagoda - 1406 - od staropolskiego łagoda ‘łagodność’.

Łagodan - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagodka - 1441 - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagodko - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagodna - od łagodny.

Łagodny - od łagodny.

Łagodowicz - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagodycz - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagodysz - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagodza - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagodzic - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagodziec - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagodziewicz - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagodzik - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagodzin - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagodziński - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagodziuk - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagodzki - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagojda - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagon - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagona - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagoniak - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagonowicz - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagonowski - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagoń - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagoński - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagos - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagosz - 1651 - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagoszowic - 1332 - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagoszowiec - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagoszyn - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagoś - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagot - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagota - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagotka - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagotko - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagowiec - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagownicki - 1389 - od nazwy miejscowej Łagiewniki (częste).

Łagowniczek - 1386 - od staropolskiego łagiewnik ‘człowiek wyrabiający beczki, trudniący się warzeniem piwa, syceniem miodu’.

Łagownik - 1401 - od staropolskiego łagiewnik ‘człowiek wyrabiający beczki, trudniący się warzeniem piwa, syceniem miodu’.

Łagowski - 1425 - od nazwy miejscowej Łagów (kilka wsi).

Łagoza - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagozin - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagoziński - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagozna - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagozny - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagoźna - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagoźny - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagożna - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagożny - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagód - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagódka - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagódko - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagót - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagótko - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagucik - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagucin - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łaguciuk - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagucka - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagud - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łaguda - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagudka - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagudza - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagun - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łaguna - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łaguniak - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagunionek - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagunionok - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagunioszek - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagunowic - 1414 - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagunowicz - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagunowski - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagunów - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łaguń - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łaguński - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagur - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagurko - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagus - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagusiak - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagusz - 1298 - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagut - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagutin - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagutka - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagutko - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łaguto - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagutowski - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łaguz - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łaguza - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łaguziński - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łagwa - 1396 - od staropolskiego łagiew, łagwa ‘naczynie na płyny’.

Łagwiniuk - - od staropolskiego łagiew, łagwa ‘naczynie na płyny’.

Łagwinowicz - - od staropolskiego łagiew, łagwa ‘naczynie na płyny’.

Łahoda - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łahodiuk - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łahodyński - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łahoła - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łahota - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łahucik - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łahun - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łahunowicz - - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łais - - od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te ze średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’.

Łaj - - od łajać ‘strofować’.

Łaja - - od łajać ‘strofować’; od staropolskiego łaja ‘psia sfora’, prasłowiańskiego laja ‘szczekanie’.

Łajac - - od łajać ‘strofować’.

Łajas - - od łajać ‘strofować’.

Łajaszczuk - - od łajać ‘strofować’.

Łajbiak - - od łajba ‘licha łódź’ lub od niemieckich nazw osobowych Leib, Leip-.

Łajbis - - od łajba ‘licha łódź’ lub od niemieckich nazw osobowych Leib, Leip-.

Łajc - - od łajać ‘strofować’.

Łajca - - od łajać ‘strofować’.

Łajczak - 1718 - od łajać ‘strofować’.

Łajczakowicz - 1726 - od łajać ‘strofować’.

Łajczan - - od łajać ‘strofować’.

Łajczek - - od łajać ‘strofować’.

Łajczok - - od łajać ‘strofować’.

Łajczonek - - od łajać ‘strofować’.

Łajczyk - - od łajać ‘strofować’.

Łajd - - od łajda ‘łajdak’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Leid.

Łajdanowicz - - od łajda ‘łajdak’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Leid.

Łajdecki - - od łajda ‘łajdak’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Leid.

Łajdonowicz - - od łajda ‘łajdak’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Leid.

Łajduch - - od łajda ‘łajdak’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Leid.

Łajdych - - od łajda ‘łajdak’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Leid.

Łajdyk - - od łajda ‘łajdak’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Leid.

Łajdziak - - od łajda ‘łajdak’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Leid.

Łajek - - od łajać ‘strofować’.

Łajewski - - od łajać ‘strofować’.

Łajka - 1652 - od łajać ‘strofować’ lub od łajka ‘skóra barania’).

Łajkat - - od łajać ‘strofować’.

Łajkiewicz - - od łajać ‘strofować’.

Łajkisz - - od łajać ‘strofować’.

Łajko - - od łajać ‘strofować’.

Łajkosz - - od łajać ‘strofować’.

Łajkowicz - - od łajać ‘strofować’.

Łajkowski - - od łajać ‘strofować’.

Łajkun - - od łajać ‘strofować’.

Łajn - - od łajnać ‘wydalać łajno’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lein.

Łajnaruk - - od łajnać ‘wydalać łajno’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lein.

Łajnicki - - od łajnać ‘wydalać łajno’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lein.

Łajnowicz - - od łajnać ‘wydalać łajno’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lein.

Łajo - - od łajać ‘strofować’.

Łajos - - od łajać ‘strofować’.

Łajp - - od łajba ‘licha łódź’ lub od niemieckich nazw osobowych Leib, Leip-.

Łajs - - od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te ze średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’.

Łajsz - - od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te ze średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’.

Łajsza - - od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te ze średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’.

Łajszak - - od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te ze średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’.

Łajszczak - - od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te ze średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’.

Łajszczek - - od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te ze średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’.

Łajszczuk - - od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te ze średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’.

Łajszczyk - - od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te ze średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’.

Łajszyk - - od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te ze średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’.

Łajś - - od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te ze średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’.

Łajtar - - od niemieckiej nazwy osobowej Leuter, ta od Leuter ‘przewodnik’.

Łajtor - - od niemieckiej nazwy osobowej Leuter, ta od Leuter ‘przewodnik’.

Łajus - - od łajać ‘strofować’.

Łak - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łaka - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakacz - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakaj - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakas - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakasiak - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakasiewicz - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakasik - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakasiuk - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakaszewicz - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakaszewski - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakaszuk - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakaszyn - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakawa - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakcewicz - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakienczuk - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakiewicz - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakiński - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakis - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakisz - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakiszuk - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakiszyk - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakiś - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakoć - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’; od łakocie ‘słodycze’.

Łakoma - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakomczak - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakomczyk - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakomecki - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakomek - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakomiak - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakomicki - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakomiec - 1632 - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakomiecki - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakomik - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakomow - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakomów - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakomski - 1787 - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakomsky - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakomy - 1409 - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakoniak - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakoniec - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakos - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakoszewski - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakoś - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakota - 1421 - od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakotka - - od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakotko - - od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakotosz - - od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakow - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakowa - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakowiak - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakowicz - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakowiec - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakowiecki - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakowski - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łaks - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łaksa - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakucewicz - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakus - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakusiewicz - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakusta - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakuszewski - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakuściak - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakuta - - od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakutin - - od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łakwa - - od łaknąć, od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Łalinowski - od łałok, łała ‘odbwisła skóra podgardla wołów’.

Łaliszewski - od łałok, łała ‘odbwisła skóra podgardla wołów’.

Łałak - - od łałok, łała ‘odbwisła skóra podgardla wołów’.

Łałosz - - od łałok, łała ‘odbwisła skóra podgardla wołów’.

Łałowski - - od łałok, łała ‘odbwisła skóra podgardla wołów’.

Łałyko - - od łałok, łała ‘odbwisła skóra podgardla wołów’.

Łamacz - 1677 - od łamać; od łamacz ‘ten, co łamie’.

Łaman - od łamać.

Łamaniec - 1514 od łamać.

Łamankiewicz - od łamać.

Łamanos - od łamać.

Łamanowski - od łamać.

Łamań - od łamać.

Łamański - od łamać.

Łamarski - od łamać.

Łamarz - od łamać.

Łamasz - od łamać.

Łamaszewicz - od łamać.

Łamaszewski - od łamać.

Łamaszkiewicz - od łamać.

Łambęcki - 1392 - od nazw miejscowych typu Łabędzie, Łabędzin, Łabędź.

Łambęć - 1444 - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łambęski - 1386 - od nazw miejscowych typu Łabędzie, Łabędzin, Łabędź.

Łambęta - 1438 - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łambow - - od niemieckich nazw osobowych Lamp, Lamp.

Łambucha - - od niemieckich nazw osobowych Lamp, Lamp.

Łambucki - - od niemieckich nazw osobowych Lamp, Lamp.

Łamczyk - od łamać.

Łamecki - od łamać.

Łamej - od łamać.

Łamejka - od łamać.

Łamejko - od łamać.

Łamek - od łamać.

Łameko - od łamać.

Łamewicz - od łamać.

Łamęcki - od łamać.

Łamicki - od łamać.

Łamiec - od łamać.

Łamiejko - od łamać.

Łamierz - od łamać.

Łamik - od łamać.

Łamikowski - od łamać.

Łamiński - od łamać.

Łamla - od łamać.

Łamocha - od łamać.

Łamoński - od łamać.

Łampa - - od niemieckich nazw osobowych Lamp, Lamp.

Łampieś - - od niemieckich nazw osobowych Lamp, Lamp.

Łampika - - od niemieckich nazw osobowych Lamp, Lamp.

Łampisz - - od niemieckich nazw osobowych Lamp, Lamp.

Łampkowski - - od niemieckich nazw osobowych Lamp, Lamp.

Łampski - - od niemieckich nazw osobowych Lamp, Lamp.

Łampysz - - od niemieckich nazw osobowych Lamp, Lamp.

Łamucha - od łamać.

Łamus - od łamać.

Łan - - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łanc - - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łancewicz - - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łancuch - od łańcuch.

Łancucki - - od nazwy miasta Łańcut (rzeszowskie).

Łancut - od nazwy miasta Łańcut (rzeszowskie).

Łancuta - od nazwy miasta Łańcut (rzeszowskie).

Łanczak - - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łanczek - - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łanczkowski - - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łanczont - - od nazwy miasta Łańcut (rzeszowskie).

Łanczot - - od nazwy miasta Łańcut (rzeszowskie).

Łanczura - - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łanczyk - - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łanczykowski - - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łanda - - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’.

Łander - - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’.

Łandij - - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’.

Łando - - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’.

Łanduch - - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’.

Łandwijt - - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’.

Łandwójt - od staropolskiego (z niemieckiego) landwojt ‘przewodniczący w sądach prawa niemieckiego, wójt ziemski’.

Łandyszko - - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’.

Łandziak - - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’.

Łandziej - - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’.

Łandziora - - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’.

Łanek - 1406 - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łangiewczyk - - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika Lang(e) ‘długi’.

Łangiewicz - - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika Lang(e) ‘długi’.

Łangowicz - - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika Lang(e) ‘długi’.

Łangowski - - od nazwy miejscowej Łęgowo (kilka wsi).

Łangwa - - od łągiew ‘pręt żelazny łączący ramę wozu z jego przednią częścią’.

Łangwiński - - od łągiew ‘pręt żelazny łączący ramę wozu z jego przednią częścią’.

Łania - - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łaniak - - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łanic - 1420 - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łanica - - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łanicki - - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łaniczak - - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łaniczka - - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łaniec - 1437 - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’; od staropolskiego łaniec ‘miara powierzchni pola, pole’.

Łaniek - - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łaniera - - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łaniewicz - 1385 - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łaniewski - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łanik - 1391 - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łanikowski - - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łanin - 1441- od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łaninek - - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łanino - - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łanio - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łaniocha - - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łaniosz - - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łaniowicz - 1494 - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łaniszewski - - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łaniucha - - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łaniuchna - - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łaniusz - - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łaniut - - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łanka - - od łąka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’.

Łankiewicz - - od łąka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’.

Łankin - - od łąka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’.

Łanko - - od łąka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’.

Łankosz - - od łąka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’.

Łankowski - - od łąka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’.

Łankuć - - od łąka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’.

Łankut - - od łąka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’.

Łannik - - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łanoch - - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łanocha - - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łanoszka - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łanowa - - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’; od przymiotnika łanowy.

Łanowy - - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’; od przymiotnika łanowy.

Łanuch - - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łanucha - - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łanuszewski - - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łanuszka - - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łanuszny - - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łanwa - 1470-80 - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’ lub od łanwa ‘sznur łączący orczyk z wozem’; od staropolskiego łanwa ‘wić, ogniwo’.

Łanyk - - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łań - 1438 - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łańcewicz - - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łańcow - - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łańcuch - od łańcuch.

Łańcuchowski - od łańcuch.

Łańcucki - 1679 - od nazwy miasta Łańcut (rzeszowskie).

Łańcuski - 1436 - od nazwy miasta Łańcut (rzeszowskie).

Łańcuszek - 1655 - od łańcuch, łańcuszek.

Łańcut - 1426 - od nazwy miasta Łańcut (rzeszowskie).

Łańcuta - - od nazwy miasta Łańcut (rzeszowskie).

Łańczak - - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łańczkowski - - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łańczot - - od nazwy miasta Łańcut (rzeszowskie).

Łańczuk - - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łańczyk - - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łańda - - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’.

Łańdach - - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’.

Łańdak - - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’.

Łańdoch - - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’.

Łańduch - - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’.

Łańdziak - - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’.

Łańka - - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łańko - 1470 - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łańkow - - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łańkowski - - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łańków - - od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Łapa - 1434 - od łapa, łapać.

Łapach - - od łapa, łapać.

Łapachowicz - - od łapa, łapać.

Łapachowski - - od łapa, łapać.

Łapaciej - - od łapa, łapać.

Łapaciński - - od łapa, łapać.

Łapaciuch - - od łapa, łapać.

Łapaciuk - - od łapa, łapać.

Łapacki - - od łapa, łapać.

Łapacz - - od łapa, łapać; od łapacz ‘ten, co łapie’.

Łapaczewski - - od łapa, łapać; od łapacz ‘ten, co łapie’.

Łapaczka - 1449 - od łapa, łapać; od staropolskiego łapaczka ‘pułapka’.

Łapaczyk - - od łapa, łapać; od łapacz ‘ten, co łapie’.

Łapaczyński - - od łapa, łapać.

Łapać - - od łapa, łapać.

Łapaj - 1412 - od łapa, łapać; od łapaj ‘pies gończy’.

Łapajczyk - - od łapa, łapać.

Łapajski - - od łapa, łapać.

Łapak - - od łapa, łapać.

Łapała - - od łapa, łapać.

Łapało - - od łapa, łapać.

Łapan - - od łapa, łapać.

Łapana - - od łapa, łapać.

Łapaniuk - - od łapa, łapać.

Łapanow - - od łapa, łapać.

Łapanowski - 1398 od nazwy miejscowej Łapanów (tarnowskie, gmina Łapanów).

Łapański - - od łapa, łapać.

Łaparewicz - - od łapa, łapać.

Łapasek - - od łapa, łapać.

Łapasz - - od łapa, łapać.

Łapaszewicz - - od łapa, łapać.

Łapawa - - od łapa, łapać.

Łapawczyk - - od łapa, łapać.

Łapawiec - - od łapa, łapać.

Łapay - - od łapa, łapać.

Łapąg - - od łapa, łapać.

Łapceń - - od łapa, łapać.

Łapcewicz - - od łapa, łapać.

Łapciak - - od łapeć ‘prymitywne obuwie’.

Łapciew - - od łapeć ‘prymitywne obuwie’.

Łapcik - - od łapeć ‘prymitywne obuwie’.

Łapciński - - od łapeć ‘prymitywne obuwie’.

Łapcio - - od łapeć ‘prymitywne obuwie’.

Łapcionek - - od łapeć ‘prymitywne obuwie’.

Łapciuch - - od łapeć ‘prymitywne obuwie’.

Łapciuk - - od łapeć ‘prymitywne obuwie’.

Łapczak - - od łapa, łapać.

Łapczewicz - - od łapa, łapać.

Łapczuk - - od łapa, łapać.

Łapczy - - od łapa, łapać.

Łapczycki - 1483 od nazwy miejscowej Łapczyca (tarnowskie, gmina Bochnia).

Łapczyk - - od łapa, łapać.

Łapczyński - - od łapa, łapać.

Łapczyski - 1498 od nazwy miejscowej Łapczyca (tarnowskie, gmina Bochnia).

Łapeć - - od łapeć ‘prymitywne obuwie’.

Łapejko - - od łapa, łapać.

Łapek - - od łapa, łapać.

Łapela - - od łapa, łapać.

Łapeta - - od łapeć ‘prymitywne obuwie’.

Łapetka - - od łapeć ‘prymitywne obuwie’.

Łapiak - - od łapeć ‘prymitywne obuwie’.

Łapiak - od łapa, łapać.

Łapian - - od łapa, łapać.

Łapias - - od łapa, łapać.

Łapica - 1385 - od łapa, łapać.

Łapicz - - od łapa, łapać.

Łapiczak - - od łapa, łapać.

Łapiczewski - - od łapa, łapać.

Łapiduda - 1487 - od łapa, łapać.

Łapiec - - od łapa, łapać.

Łapiej - - od łapa, łapać.

Łapiejko - - od łapa, łapać.

Łapiela - - od łapa, łapać.

Łapienicki - - od łapa, łapać.

Łapieniecki - - od łapa, łapać.

Łapienko - - od łapa, łapać.

Łapienkow - - od łapa, łapać.

Łapień - - od łapa, łapać.

Łapieńko - - od łapa, łapać.

Łapier - - od łapa, łapać.

Łapierz - - od łapa, łapać.

Łapies - - od łapa, łapać.

Łapiesz - - od łapa, łapać.

Łapieś - - od łapa, łapać.

Łapieta - 1740 - od łapa, łapać.

Łapiga - - od łapa, łapać.

Łapigrosz - - od łapa, łapać.

Łapiguz - - od łapa, łapać.

Łapij (= iej) - - od łapa, łapać.

Łapik - - od łapa, łapać.

Łapikasza - - od łapa, łapać.

Łapikocki - - od łapa, łapać.

Łapin - - od łapa, łapać.

Łapina - - od łapa, łapać.

Łapiniak - - od łapa, łapać.

Łapiniewicz - - od łap- od łapa, łapać. a, łapać.

Łapinis - - od łapa, łapać.

Łapinkiewicz - - od łapa, łapać.

Łapinos - - od łapa, łapać.

Łapinowic - od łapa, łapać.

Łapinski - od łapa, łapać.

Łapiń - - od łapa, łapać.

Łapiński - 1608 od nazwy miejscowej Łapino (gdańskie, gmina Kolbudy Górne).

Łapion - - od łapa, łapać.

Łapisz - - od łapa, łapać.

Łapiszczak - - od łapa, łapać.

Łapiszewski - - od łapa, łapać.

Łapiszka - - od łapa, łapać.

Łapiszko - - od łapa, łapać.

Łapiś - - od łapa, łapać.

Łapiuk - - od łapa, łapać.

Łapiwoda - 1607 - od łapa, łapać.

Łapiwodowicz - 1656 od łapa, łapać.

Łapiwodzik - 1606 - od łapa, łapać.

Łapka - 1419 - od łapa, łapać; od łapka.

Łapkiewicz - - od łapa, łapać.

Łapkin - - od łapa, łapać.

Łapko - 1443 - od łapa, łapać.

Łapkowski - - od łapa, łapać.

Łapniewicz - - od łapa, łapać.

Łapniewski - - od łapa, łapać.

Łapo - - od łapa, łapać.

Łapoc - - od łapa, łapać.

Łapocha - - od łapa, łapać.

Łapoczkin - - od łapa, łapać.

Łapoć - - od łapa, łapać.

Łapok - - od łapa, łapać.

Łaponoga - - od łapa, łapać.

Łapoń - - od łapa, łapać.

Łapora - - od łapa, łapać.

Łaposek - - od łapa, łapać.

Łaposzko - - od łapa, łapać.

Łapot - - od łapa, łapać.

Łapota - - od łapa, łapać.

Łapott - - od łapa, łapać.

Łapow - - od łapa, łapać.

Łapowiec - - od łapa, łapać.

Łapów - - od łapa, łapać.

Łappa - - od łapa, łapać.

Łappo - - od łapa, łapać.

Łaps - - od łapa, łapać; od łaps ‘łap!’

Łapsa - - od łapa, łapać; od łaps ‘łap!’

Łapsieński - 1761 - od nazwy miejscowej Łapsze (nowosądeckie, gmina Łapsze Niżne).

Łapsiński - 1725 - od nazwy miejscowej Łapsze (nowosądeckie, gmina Łapsze Niżne).

Łapski - - od łapa, łapać; od łaps ‘łap!’

Łapsz - - od łapa, łapać.

Łapsza - 1686 - od łapa, łapać.

Łapszański - 1607 - od nazwy miejscowej Łapsze (nowosądeckie, gmina Łapsze Niżne).

Łapszewicz - - od łapa, łapać.

Łapszo - - od łapa, łapać.

Łapszow - - od łapa, łapać.

Łapszycki - 1491 od nazwy miejscowej Łapczyca (tarnowskie, gmina Bochnia).

Łapszyn - - od łapa, łapać.

Łapszyna - - od łapa, łapać.

Łapszyński - - od łapa, łapać.

Łapszys - - od łapa, łapać.

Łaptacz - - od łapeć ‘prymitywne obuwie’.

Łaptas - - od łapeć ‘prymitywne obuwie’.

Łaptaszyński - - od łapeć ‘prymitywne obuwie’.

Łaptaś - - od łapeć ‘prymitywne obuwie’.

Łaptiew - - od łapeć ‘prymitywne obuwie’.

Łaptik - - od łapeć ‘prymitywne obuwie’.

Łaptos - - od łapeć ‘prymitywne obuwie’.

Łaptosz - - od łapeć ‘prymitywne obuwie’.

Łaptoś - - od łapeć ‘prymitywne obuwie’.

Łaptuch - - od łapeć ‘prymitywne obuwie’.

Łaptus - - od łapeć ‘prymitywne obuwie’.

Łaptus - od łapa, łapać.

Łaptuta - - od łapeć ‘prymitywne obuwie’.

Łaptyszyński - - od łapeć ‘prymitywne obuwie’.

Łaptyś - - od łapeć ‘prymitywne obuwie’.

Łapuc - od łapa, łapać.

Łapucewicz - - od łapa, łapać.

Łapuch - - od łapa, łapać.

Łapucha - - od łapa, łapać.

Łapuchowski - - od łapa, łapać.

Łapuchów - - od łapa, łapać.

Łapucza - - od łapa, łapać.

Łapuczyński - - od łapa, łapać.

Łapuć - - od łapa, łapać.

Łapuga - - od łapa, łapać.

Łapuk - - od łapa, łapać.

Łapuka - - od łapa, łapać.

Łapun - - od łapa, łapać.

Łapunia - - od łapa, łapać.

Łapuń - - od łapa, łapać.

Łapuńka - - od łapa, łapać.

Łapus - - od łapa, łapać.

Łapusiak - - od łapa, łapać.

Łapusiewicz - - od łapa, łapać.

Łapusiński - - od łapa, łapać.

Łapuszek - - od łapa, łapać.

Łapuszewski - - od łapa, łapać.

Łapuszko - - od łapa, łapać.

Łapuś - - od łapa, łapać.

Łaput - - od łapa, łapać.

Łaputa - - od łapa, łapać.

Łaputko - - od łapa, łapać.

Łapyr - - od łapa, łapać.

Łapysz - - od łapa, łapać.

Łarianow - - od imienia Hilary, notowanego w Polsce od XIII wieku, w staropolszczyźnie Hilarzy 1397, Ilarzy 1388, pochodzenia łacińskiego od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Łarianów - - od imienia Hilary, notowanego w Polsce od XIII wieku, w staropolszczyźnie Hilarzy 1397, Ilarzy 1388, pochodzenia łacińskiego od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Łarin - - od imienia Hilary, notowanego w Polsce od XIII wieku, w staropolszczyźnie Hilarzy 1397, Ilarzy 1388, pochodzenia łacińskiego od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Łarinow - - od imienia Hilary, notowanego w Polsce od XIII wieku, w staropolszczyźnie Hilarzy 1397, Ilarzy 1388, pochodzenia łacińskiego od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Łarionow - - od imienia Hilary, notowanego w Polsce od XIII wieku, w staropolszczyźnie Hilarzy 1397, Ilarzy 1388, pochodzenia łacińskiego od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Łarionów - - od imienia Hilary, notowanego w Polsce od XIII wieku, w staropolszczyźnie Hilarzy 1397, Ilarzy 1388, pochodzenia łacińskiego od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Łarjanów - - od imienia Hilary, notowanego w Polsce od XIII wieku, w staropolszczyźnie Hilarzy 1397, Ilarzy 1388, pochodzenia łacińskiego od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Łarjonow - - od imienia Hilary, notowanego w Polsce od XIII wieku, w staropolszczyźnie Hilarzy 1397, Ilarzy 1388, pochodzenia łacińskiego od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Łaryn - - od imienia Hilary, notowanego w Polsce od XIII wieku, w staropolszczyźnie Hilarzy 1397, Ilarzy 1388, pochodzenia łacińskiego od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Łarynow - - od imienia Hilary, notowanego w Polsce od XIII wieku, w staropolszczyźnie Hilarzy 1397, Ilarzy 1388, pochodzenia łacińskiego od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Łaryń - - od imienia Hilary, notowanego w Polsce od XIII wieku, w staropolszczyźnie Hilarzy 1397, Ilarzy 1388, pochodzenia łacińskiego od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Łaryonowicz - - od imienia Hilary, notowanego w Polsce od XIII wieku, w staropolszczyźnie Hilarzy 1397, Ilarzy 1388, pochodzenia łacińskiego od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Łaryssa - - od imienia Hilary, notowanego w Polsce od XIII wieku, w staropolszczyźnie Hilarzy 1397, Ilarzy 1388, pochodzenia łacińskiego od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Łarysz - - od imienia Hilary, notowanego w Polsce od XIII wieku, w staropolszczyźnie Hilarzy 1397, Ilarzy 1388, pochodzenia łacińskiego od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Łaryś - - od imienia Hilary, notowanego w Polsce od XIII wieku, w staropolszczyźnie Hilarzy 1397, Ilarzy 1388, pochodzenia łacińskiego od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Łas - - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łasa - - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łasaj - - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łasak - - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łasakowski - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łasanowski - - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łasańczuk - - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łasarz - - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łasasz - - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łasek - 1604 - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łasewicz - - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łasia - - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łasiak - 1668 - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łasiakowski - - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łasica - 1409 - od nazwy miejscowej Łasice (warszawskie, gmina Tułowice).

Łasicki - 1486 - od nazwy miejscowej Łasice (warszawskie, gmina Tułowice).

Łasicz - - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łasiczny - - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łasiczuk - - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łasiec - - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łasiek - 1608 - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łasień - - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łasiewicki - - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łasiewicz - - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łasiewski - - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łasik - 1632 - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łasikiewicz - - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łasikowski - - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łasin - - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łasinowicz - - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łasiński - 1711 - od nazwy miasta Łasin (toruńskie).

Łasisz - - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łasiuk - - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łasiula - - od imion na Ła-, typu Łazarz, Łaskarz.

Łasiuta - - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łask - - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łaska - , m. 1607 - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łaskary - - od imienia Łaskarz, to zaś jest adaptacją imienia łacińskiego Lascarius, z greckiego Laskarios (etymologia niejasna). Imię Lascarius notowane jest Polsce od XIII wieku, forma Łaskarz od XIV wieku.

Łaskarz - - od imienia Łaskarz, to zaś jest adaptacją imienia łacińskiego Lascarius, z greckiego Laskarios (etymologia niejasna). Imię Lascarius notowane jest Polsce od XIII wieku, forma Łaskarz od XIV wieku.

Łaskarzewski - - od imienia Łaskarz, to zaś jest adaptacją imienia łacińskiego Lascarius, z greckiego Laskarios (etymologia niejasna). Imię Lascarius notowane jest Polsce od XIII wieku, forma Łaskarz od XIV wieku.

Łaskarzewski - 1776 - od nazwy miasta Łaskarzew (siedleckie).

Łaskasz - - od imienia Łaskarz, to zaś jest adaptacją imienia łacińskiego Lascarius, z greckiego Laskarios (etymologia niejasna). Imię Lascarius notowane jest Polsce od XIII wieku, forma Łaskarz od XIV wieku.

Łaskaszewski - - od imienia Łaskarz, to zaś jest adaptacją imienia łacińskiego Lascarius, z greckiego Laskarios (etymologia niejasna). Imię Lascarius notowane jest Polsce od XIII wieku, forma Łaskarz od XIV wieku.

Łaskawa - od łaskawy

Łaskawiec - od łaskawy

Łaskawiecki - od łaskawy

Łaskawski - od łaskawy

Łaskawy - od łaskawy

Łaskażewski - - od imienia Łaskarz, to zaś jest adaptacją imienia łacińskiego Lascarius, z greckiego Laskarios (etymologia niejasna). Imię Lascarius notowane jest Polsce od XIII wieku, forma Łaskarz od XIV wieku.

Łaski 1393 - - od nazwy miasta Łask (sieradzkie), Łazy (częste).

Łaskiewicz - - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łaskin - - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łasko - 1698 - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łaskorzewski - - od imienia Łaskarz, to zaś jest adaptacją imienia łacińskiego Lascarius, z greckiego Laskarios (etymologia niejasna). Imię Lascarius notowane jest Polsce od XIII wieku, forma Łaskarz od XIV wieku.

Łaskosz - 1490 - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łaskosza - 1424 - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łaskoś - - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łaskot - - od łaskotać ‘łechtać’.

Łaskota - - od łaskotać ‘łechtać’.

Łaskow - - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łaskowicz - 1628 - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łaskowiec - - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łaskowski - 1666 - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łaskowy - - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łaskożewski - - od imienia Łaskarz, to zaś jest adaptacją imienia łacińskiego Lascarius, z greckiego Laskarios (etymologia niejasna). Imię Lascarius notowane jest Polsce od XIII wieku, forma Łaskarz od XIV wieku.

Łaskuda - - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łaskusz - 1491 - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łaskut - - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łasoch - - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łasocha - - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łasoń - - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łasowicz - - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łasowski - - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łassa, ż. - - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łassak - - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łassowski - - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łastawa - - od staropolskiego łaszt ‘miara objętości’.

Łastawiecki - - od staropolskiego łaszt ‘miara objętości’.

Łastawski - - od staropolskiego łaszt ‘miara objętości’.

Łastewski - - od staropolskiego łaszt ‘miara objętości’.

Łastik - - od staropolskiego łaszt ‘miara objętości’.

Łastkiewicz - - od staropolskiego łaszt ‘miara objętości’.

Łastkowski - - od staropolskiego łaszt ‘miara objętości’.

Łastowecki - - od staropolskiego łaszt ‘miara objętości’.

Łastowicki - - od staropolskiego łaszt ‘miara objętości’.

Łastowicz - - od staropolskiego łaszt ‘miara objętości’.

Łastowiecki - - od staropolskiego łaszt ‘miara objętości’.

Łastowski - - od staropolskiego łaszt ‘miara objętości’.

Łastówka - 1443 - od staropolskiego łaszt ‘miara objętości’.

Łastówko - - od staropolskiego łaszt ‘miara objętości’.

Łastun - - od staropolskiego łaszt ‘miara objętości’.

Łasun - - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łasuń - 1439 - od łasuń ‘człowiek łakomy’.

Łasut - - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łasyczko - - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łasyk - - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łasynkiewicz - - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Łasz - 1438 - od imion na Ła-, typu Łazarz, Łaskarz.

Łaszak - - od imion na Ła-, typu Łazarz, Łaskarz.

Łaszakiewicz - - od imion na Ła-, typu Łazarz, Łaskarz.

Łaszas - - od imion na Ła-, typu Łazarz, Łaskarz.

Łaszcz - 1241 od imienia Łaskarz, to zaś jest adaptacją imienia łacińskiego Lascarius, z greckiego Laskarios (etymologia niejasna). Imię Lascarius notowane jest Polsce od XIII wieku, forma Łaskarz od XIV wieku; od dawnego łaszczyć się ‘łakomić się na coś’.

Łaszczak - - od imienia Łaskarz, to zaś jest adaptacją imienia łacińskiego Lascarius, z greckiego Laskarios (etymologia niejasna). Imię Lascarius notowane jest Polsce od XIII wieku, forma Łaskarz od XIV wieku.

Łaszczarz - - od imienia Łaskarz, to zaś jest adaptacją imienia łacińskiego Lascarius, z greckiego Laskarios (etymologia niejasna). Imię Lascarius notowane jest Polsce od XIII wieku, forma Łaskarz od XIV wieku.

Łaszczenko - - od imienia Łaskarz, to zaś jest adaptacją imienia łacińskiego Lascarius, z greckiego Laskarios (etymologia niejasna). Imię Lascarius notowane jest Polsce od XIII wieku, forma Łaskarz od XIV wieku.

Łaszczenkow - - od imienia Łaskarz, to zaś jest adaptacją imienia łacińskiego Lascarius, z greckiego Laskarios (etymologia niejasna). Imię Lascarius notowane jest Polsce od XIII wieku, forma Łaskarz od XIV wieku.

Łaszczeńska -

Łaszczewic - 1318 - od imienia Łaskarz, to zaś jest adaptacją imienia łacińskiego Lascarius, z greckiego Laskarios (etymologia niejasna). Imię Lascarius notowane jest Polsce od XIII wieku, forma Łaskarz od XIV wieku.

Łaszczewski - - od imienia Łaskarz, to zaś jest adaptacją imienia łacińskiego Lascarius, z greckiego Laskarios (etymologia niejasna). Imię Lascarius notowane jest Polsce od XIII wieku, forma Łaskarz od XIV wieku.

Łaszczka - - od imienia Łaskarz, to zaś jest adaptacją imienia łacińskiego Lascarius, z greckiego Laskarios (etymologia niejasna). Imię Lascarius notowane jest Polsce od XIII wieku, forma Łaskarz od XIV wieku.

Łaszczkowski - - od imienia Łaskarz, to zaś jest adaptacją imienia łacińskiego Lascarius, z greckiego Laskarios (etymologia niejasna). Imię Lascarius notowane jest Polsce od XIII wieku, forma Łaskarz od XIV wieku.

Łaszczok - (Śl) - od imienia Łaskarz, to zaś jest adaptacją imienia łacińskiego Lascarius, z greckiego Laskarios (etymologia niejasna). Imię Lascarius notowane jest Polsce od XIII wieku, forma Łaskarz od XIV wieku.

Łaszczotka - - od imienia Łaskarz, to zaś jest adaptacją imienia łacińskiego Lascarius, z greckiego Laskarios (etymologia niejasna). Imię Lascarius notowane jest Polsce od XIII wieku, forma Łaskarz od XIV wieku.

Łaszczotko - - od imienia Łaskarz, to zaś jest adaptacją imienia łacińskiego Lascarius, z greckiego Laskarios (etymologia niejasna). Imię Lascarius notowane jest Polsce od XIII wieku, forma Łaskarz od XIV wieku.

Łaszczowski - - od imienia Łaskarz, to zaś jest adaptacją imienia łacińskiego Lascarius, z greckiego Laskarios (etymologia niejasna). Imię Lascarius notowane jest Polsce od XIII wieku, forma Łaskarz od XIV wieku.

Łaszczuk - - od imienia Łaskarz, to zaś jest adaptacją imienia łacińskiego Lascarius, z greckiego Laskarios (etymologia niejasna). Imię Lascarius notowane jest Polsce od XIII wieku, forma Łaskarz od XIV wieku.

Łaszczukowski - - od imienia Łaskarz, to zaś jest adaptacją imienia łacińskiego Lascarius, z greckiego Laskarios (etymologia niejasna). Imię Lascarius notowane jest Polsce od XIII wieku, forma Łaskarz od XIV wieku.

Łaszczyc - - od imienia Łaskarz, to zaś jest adaptacją imienia łacińskiego Lascarius, z greckiego Laskarios (etymologia niejasna). Imię Lascarius notowane jest Polsce od XIII wieku, forma Łaskarz od XIV wieku.

Łaszczyca - - od imienia Łaskarz, to zaś jest adaptacją imienia łacińskiego Lascarius, z greckiego Laskarios (etymologia niejasna). Imię Lascarius notowane jest Polsce od XIII wieku, forma Łaskarz od XIV wieku.

Łaszczych - - od imienia Łaskarz, to zaś jest adaptacją imienia łacińskiego Lascarius, z greckiego Laskarios (etymologia niejasna). Imię Lascarius notowane jest Polsce od XIII wieku, forma Łaskarz od XIV wieku.

Łaszczycz - - od imienia Łaskarz, to zaś jest adaptacją imienia łacińskiego Lascarius, z greckiego Laskarios (etymologia niejasna). Imię Lascarius notowane jest Polsce od XIII wieku, forma Łaskarz od XIV wieku.

Łaszczyk - - od imienia Łaskarz, to zaś jest adaptacją imienia łacińskiego Lascarius, z greckiego Laskarios (etymologia niejasna). Imię Lascarius notowane jest Polsce od XIII wieku, forma Łaskarz od XIV wieku.

Łaszczykiewicz - - od imienia Łaskarz, to zaś jest adaptacją imienia łacińskiego Lascarius, z greckiego Laskarios (etymologia niejasna). Imię Lascarius notowane jest Polsce od XIII wieku, forma Łaskarz od XIV wieku.

Łaszczyński - 1400 - od nazwy miejscowej Łaszczyno, dziś Łaszczyn (leszczyńskie, gmina Rawicz).

Łaszek - 1612 - od imion na Ła-, typu Łazarz, Łaskarz lub od łaszek ‘kuglarz’.

Łaszel - - od imion na Ła-, typu Łazarz, Łaskarz.

Łaszeniuk - - od imion na Ła-, typu Łazarz, Łaskarz.

Łaszenko - - od imion na Ła-, typu Łazarz, Łaskarz.

Łaszenkow - - od imion na Ła-, typu Łazarz, Łaskarz.

Łaszewicz - - od imion na Ła-, typu Łazarz, Łaskarz.

Łaszewski - 1478 - od nazwy miejscowej Łaszewo (ciechanowskie, gmina Siemiątkowo Koziebrodzkie), Łaszczów (kieleckie, gmina Racławice-Pałecznica).

Łaszka - - od imion na Ła-, typu Łazarz, Łaskarz.

Łaszkiewicz - - od imion na Ła-, typu Łazarz, Łaskarz.

Łaszko - - od imion na Ła-, typu Łazarz, Łaskarz.

Łaszkow - - od imion na Ła-, typu Łazarz, Łaskarz.

Łaszkowicz - - od imion na Ła-, typu Łazarz, Łaskarz.

Łaszkowski - - od imion na Ła-, typu Łazarz, Łaskarz.

Łaszków - - od imion na Ła-, typu Łazarz, Łaskarz.

Łaszniewski - - od imion na Ła-, typu Łazarz, Łaskarz.

Łaszok - - od imion na Ła-, typu Łazarz, Łaskarz.

Łaszoński - - od imion na Ła-, typu Łazarz, Łaskarz.

Łaszor - - od imion na Ła-, typu Łazarz, Łaskarz.

Łaszowicz - - od imion na Ła-, typu Łazarz, Łaskarz.

Łaszowski - 1405 - od nazwy miejscowej Łaszewo (ciechanowskie, gmina Siemiątkowo Koziebrodzkie), Łaszczów (kieleckie, gmina Racławice-Pałecznica).

Łaszt - 1498 - od staropolskiego łaszt ‘miara objętości’.

Łaszta - - od staropolskiego łaszt ‘miara objętości’.

Łasztun - - od staropolskiego łaszt ‘miara objętości’.

Łasztyn - - od staropolskiego łaszt ‘miara objętości’.

Łaszuk - - od imion na Ła-, typu Łazarz, Łaskarz.

Łaszutko - - od imion na Ła-, typu Łazarz, Łaskarz.

Łaszyca - - od imion na Ła-, typu Łazarz, Łaskarz.

Łaszych - - od imion na Ła-, typu Łazarz, Łaskarz.

Łaszyk - - od imion na Ła-, typu Łazarz, Łaskarz.

Łaszyn - 1480 - od imion na Ła-, typu Łazarz, Łaskarz.

Łaszyński - - od imion na Ła-, typu Łazarz, Łaskarz.

Łaś - - od imion na Ła-, typu Łazarz, Łaskarz.

Łaś - 1608 od imion na Ła-, typu Łazarz, Łaskarz.

Łaśka - - od imion na Ła-, typu Łazarz, Łaskarz.

Łaśkarzewski - - od imion na Ła-, typu Łazarz, Łaskarz.

Łaśkiewicz - - od imion na Ła-, typu Łazarz, Łaskarz.

Łaśko - - od imion na Ła-, typu Łazarz, Łaskarz.

Łaśków - - od imion na Ła-, typu Łazarz, Łaskarz.

Łaśniewski - - od imion na Ła-, typu Łazarz, Łaskarz.

Łaświcz - - od imion na Ła-, typu Łazarz, Łaskarz.

Łat - - od łata, łatać.

Łata - 1325 - od łata, łatać.

Łatach - - od łata, łatać.

Łatacha - - od łata, łatać.

Łatacki - - od łata, łatać.

Łatacz - - od łata, łatać lub od łatacz ‘ten, co łata’.

Łataj - 1630 - od łata, łatać.

Łatak - - od łata, łatać.

Łatakiewicz - - od łata, łatać.

Łatalaki - 1619 - od łata, łatać.

Łatał - 1568 - od łata, łatać.

Łatała - - od łata, łatać.

Łatan - 1446 - od łata, łatać.

Łatanek - 1638 - od łata, łatać.

Łataniecki - - od łata, łatać.

Łatanik - 1617 - od łata, łatać.

Łataniszyn - - od łata, łatać.

Łatanowicz - 1446 - od łata, łatać.

Łatanowski - - od łata, łatać.

Łatany - 1636 od łata, łatać, łatany.

Łatany - 1636

Łatanyszyn - - od łata, łatać.

Łatas - 1786 - od łata, łatać.

Łatasiewicz - 1762 - od łata, łatać.

Łatasz - - od łata, łatać.

Łataszyński - - od łata, łatać.

Łataś - - od łata, łatać.

Łatciak - 1680 - od łata, łatać.

Łatcic - 1391 - od łata, łatać.

Łatciński - - od łata, łatać.

Łatczak - - od łata, łatać.

Łatczuk - - od łata, łatać.

Łatczyc - 1373 - od łata, łatać.

Łatczyk - - od łata, łatać.

Łatczyszyn - - od łata, łatać.

Łatecki - - od łata, łatać.

Łatecz - - od łata, łatać lub od łatacz ‘ten, co łata’.

Łatek - 1623 - od łata, łatać.

Łatka - 1372 - od łata, łatać lub od łatka

Łatkiewicz - 1653 - od łata, łatać.

Łatko - - od łata, łatać.

Łatkowiak - - od łata, łatać.

Łatkowicz - 1630 - od łata, łatać.

Łatkowski - - od łata, łatać.

Łatniak - - od łata, łatać.

Łatnik - - od łata, łatać.

Łatocha - - od łata, łatać.

Łatocki - - od łata, łatać.

Łatoń - 1719 - od łata, łatać.

Łatopolska -

Łatos - - od łata, łatać.

Łatosek - - od łata, łatać.

Łatosiewicz - - od łata, łatać.

Łatosiński - - od łata, łatać.

Łatosz - - od łata, łatać.

Łatoszek - - od łata, łatać.

Łatoszyński - - od łata, łatać.

Łatoś - - od łata, łatać.

Łatowski - - od łata, łatać.

Łatuchowski - - od łata, łatać.

Łatunowicz - - od łata, łatać.

Łatusek - - od łata, łatać.

Łatusik - - od łata, łatać.

Łatuszek - - od łata, łatać.

Łatuszkiewicz - - od łata, łatać.

Łatuszkin - - od łata, łatać.

Łatuszko - - od łata, łatać.

Łatuszyński - - od łata, łatać.

Łatuś - - od łata, łatać.

Łatwiński - - od łatwy ‘nietrudny, zrozumiały’.

Łatwis - - od łatwy ‘nietrudny, zrozumiały’.

Łatyfowicz -

Łatyk - - od łata, łatać.

Łatyn - - od łata, łatać.

Łatyński - - od łata, łatać.

Łatysiewicz - - od łata, łatać.

Łatysz - - od łata, łatać.

Łatyszek - - od łata, łatać.

Łatyszew - - od łata, łatać.

Łatyszewicz - - od łata, łatać.

Łatyszewski - - od łata, łatać.

Łatyszkiewicz - - od łata, łatać.

Łatyszojc - - od łata, łatać.

Łatyszojć - - od łata, łatać.

Łatyszonek - - od łata, łatać.

Łatyszow - - od łata, łatać.

Łatyszowicz - - od łata, łatać.

Łatyszów - - od łata, łatać.

Ława - - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’.

Ławacz - - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’.

Ławan - - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’.

Ławański - - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’.

Ławasiuk - - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’.

Ławcel - - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’.

Ławcewicz - - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’.

Ławczak - - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’.

Ławczenko - - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’.

Ławczyk - - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’.

Ławczynowski - - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’.

Ławczyński - - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’.

Ławczys - - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’.

Ławecki - - od nazwy miejscowej Ławki (kilka wsi).

Ławeczka - - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’ lub od ławeczka.

Ławeczko - - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’.

Ławer - 1611 - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławereszuk - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławerski - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławiak - - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’ lub od nazwy miejscowej Ławy.

Ławica - - od ławica ‘ława; wydma; warstwa, piętro’.

Ławicki - 1495 - od nazwy miejscowej Ławica (poznańskie, gmina Sieraków).

Ławicz - - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’.

Ławiczak - - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’.

Ławiczek - - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’.

Ławiczewski - - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’.

Ławida - - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’.

Ławiec - - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’.

Ławiecki - - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’.

Ławiecki - od nazwy miejscowej Ławki (kilka wsi).

Ławieński - - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’.

Ławier - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławik - - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’.

Ławin - 1388 - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’.

Ławina - - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’.

Ławinczak - - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’.

Ławiniczak - - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’.

Ławinkowska - - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’.

Ławka - - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’ lub od ławka.

Ławkiel - - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’ lub od ławka.

Ławkowicz - 1497 - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’ lub od ławka.

Ławkowski - - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’ lub od ławka.

Ławna - - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’ lub od ławka lub od przymiotnika ławny.

Ławnic - 1428 - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’ lub od ławka lub od przymiotnika ławny.

Ławnicki - - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’ lub od ławka lub od przymiotnika ławny.

Ławniczak - - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’ lub od ławka lub od przymiotnika ławny.

Ławniczek - - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’ lub od ławka lub od przymiotnika ławny.

Ławniczuk - - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’ lub od ławka lub od przymiotnika ławny.

Ławnik - 1596 - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’ lub od ławka lub od przymiotnika ławny (od ławnik ‘członek rady miejskiej lub sądu’)

Ławnikiewicz - - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’ lub od ławka lub od przymiotnika ławny.

Ławnikowicz - - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’ lub od ławka lub od przymiotnika ławny.

Ławnikowski - - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’ lub od ławka lub od przymiotnika ławny.

Ławniszak - - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’ lub od ławka lub od przymiotnika ławny.

Ławniuczuk - - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’ lub od ławka lub od przymiotnika ławny.

Ławniuk - - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’ lub od ławka lub od przymiotnika ławny.

Ławny - - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’ lub od ławka lub od przymiotnika ławny.

Ławoński - - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’.

Ławor - - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’.

Ławowski - - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’.

Ławowy - - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’.

Ławr - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławraniec - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrantiew - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrecki - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrek - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławren - 1442 - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrenczuk - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrenczyk - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławreniak - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrenin - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławreniuk - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrenko - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrenow - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrenowas - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrenowicz - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrenowski - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrentiew - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrentiuk - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrentjew - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrentowicz - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławreńczuk - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławreńczyk - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławresz - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławreszczuk - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławreszuk - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławreszukk - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławręc - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławręczak - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławręczuk - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrianiec - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrientiew - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławriętiew - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrijenko - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrik - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrinowicz - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrisz - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławriwski - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławro - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrocki - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrok - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrończyk - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławroński - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrosewicz - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrosiewicz - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrosz - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrow - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrowicz - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrowski - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrów - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrówianiec - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrski - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławruk - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrukaitis - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrukajtis - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrukaniec - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrukiewicz - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrukjaniec - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrukowski - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrunkiewicz - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrunowicz - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrusewicz - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrusiewicz - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrusik - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławruszczak - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławruszczuk - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławruszczyk - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławruszkiewicz - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławruszko - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławruszonis - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrych - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławryczko - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławryj - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławryjaniec - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławryjenko - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławryk - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrykow - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrykowicz - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrykowski - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławryków - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrymowicz - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławryn - 1396 - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławryna - 1396 - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrynczuk - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrynczyk - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrynek - 1610 - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrynian - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławryniec - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrynienko - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrynin - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławryniuk - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrynkiewicz - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrynkowicz - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrynkowski - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrynow - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrynowicz - 1442 - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrynowiecz - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrynowski - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrynów - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławryntiuk - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławryńczuk - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławryńczyk - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławryński - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrysiuk - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrysz - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławryszczuk - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławryszek - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławryszewicz - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławryszuk - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławryszyn - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławryś - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrytan - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrywianiec - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrywjaniec - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrzecki - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrzel - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrzniak - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrzyk - 1445 - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrzyniak - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrzyniec - 1224 - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrzyniuk - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrzynowicz - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrzyńcowic - 1224 - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrzysz - 1204 - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławrzyszek - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Ławski - 1460 od nazwy miejscowej Ławy (kilka wsi).

Ławysz - - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’.

Ławyszko - - od ława ‘sprzęt domowy służący do siedzenia’, dawniej też ‘kładka; stragan’.

Łaz - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łaza - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazachiewicz - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazacz - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazaczek - 1415 - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazaj - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazak - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazakowicz - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazan - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazanek - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazanowicz - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazanowski - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazany - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazański - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazar - 1492 - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazarczak - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazarczuk - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazarczy - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazarczyk - 1654 - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazarecki - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazarek - 1408 - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazarenko - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazarew - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazarewicz - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazarka - 1493 - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazarkiewicz - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazarko - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazarkowski - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazaronek - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazarow - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazarowicz - 1441 - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazarowski - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazarów - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazarski - 1621 - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazaruk - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazaryszak - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazaryszyn - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazarz - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazarzewicz - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazarzewski - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazarzski - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazarzyk - 1496 - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazasz - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazawa - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazaz - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazeba - - od łaźnia ‘pomieszczenie przeznaczone do kąpieli’.

Łazecki - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazeczko - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazek - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazencki - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazenta - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazeński - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazer - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazerenko - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazerewicz - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazerski - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazewicz - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazewski - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazęba - - od łaźnia ‘pomieszczenie przeznaczone do kąpieli’.

Łazęcki - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazęga - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazęka - 1339 - od staropolskiego łazęka ‘chłop nieosiadły, karczujący lasy’.

Łazia - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łaziak - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazian - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazica - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazicha - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazichiewicz - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazicki - 1558 - od nazw miejscowych Łaziska, Łazisko (kilka wsi).

Łaziczna - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łaziczny - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łaziczonek - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazieba - - od łaźnia ‘pomieszczenie przeznaczone do kąpieli’.

Łaziebnik - 1536 - od łaziebnik ‘’posługacz w łaźni’.

Łazienicki - - od łaźnia ‘pomieszczenie przeznaczone do kąpieli’.

Łazienka - 1621 - od łaźnia ‘pomieszczenie przeznaczone do kąpieli’; od łazienka.

Łazienkiewicz - - od łaźnia ‘pomieszczenie przeznaczone do kąpieli’.

Łazienko - - od łaźnia ‘pomieszczenie przeznaczone do kąpieli’.

Łazienkowski - - od łaźnia ‘pomieszczenie przeznaczone do kąpieli’.

Łazieny - - od staropolskiego łaziebny.

Łazik - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazikiewicz - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazikowski - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazina - 1136 - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazinek - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazinka - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazinowski - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łaziński - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazio - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łaziuchiewicz - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łaziuk - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazka - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazkiewicz - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazko - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazkowski - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazna - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łaznia - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazniak - - od łaźnia ‘pomieszczenie przeznaczone do kąpieli’.

Łazniewski - - od łaźnia ‘pomieszczenie przeznaczone do kąpieli’.

Łazniowski - - od łaźnia ‘pomieszczenie przeznaczone do kąpieli’.

Łaznowski - - od łaźnia ‘pomieszczenie przeznaczone do kąpieli’.

Łazonczyk - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazonko - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazor - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazorczak - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazorczyk - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazorek - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazorenko - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazorewicz - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazorka - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazorki - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazorko - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazorow - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazorowski - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazorski - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazoruk - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazoryk - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazorynczak - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazoryniak - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazorysiak - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazoryszak - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazoryszczak - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazoryszek - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazoryszyn - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazowa - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazowicki - - od nazw miejscowych typu Łazy, Łazów.

Łazowiecki - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazowik - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazownik - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazowski - - od nazw miejscowych typu Łazy, Łazów.

Łazowski - 1578 od nazw miejscowych typu Łazy, Łazów.

Łazowy - 1498 - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazór - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazórko - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazuba - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazuch - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazuchewicz - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazuchiewicz - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazuchniewicz - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazuchowicz - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazuckiewicz - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazuczak - 1699 - od staropolskiego łazuka ‘włóczęga; szpieg’.

Łazudziewicz - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazuga - - od staropolskiego łazuka ‘włóczęga; szpieg’.

Łazuk - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’; od staropolskiego łazuka ‘włóczęga; szpieg’.

Łazuka - 1687 - od staropolskiego łazuka ‘włóczęga; szpieg’.

Łazukiewicz - - od staropolskiego łazuka ‘włóczęga; szpieg’.

Łazuko - - od staropolskiego łazuka ‘włóczęga; szpieg’.

Łazunda - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazur - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazurak - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazurczak - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazurczyk - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazurek - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazurkiewicz - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazurko - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazuro - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazurowicz - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazurowin - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazurski - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazuryszyn - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łazuta - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazutka - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łazutko - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łaźna - - od łaźnia ‘pomieszczenie przeznaczone do kąpieli’.

Łaźnia - 1388 - od łaźnia ‘pomieszczenie przeznaczone do kąpieli’.

Łaźniak - - od łaźnia ‘pomieszczenie przeznaczone do kąpieli’.

Łaźnicki - - od łaźnia ‘pomieszczenie przeznaczone do kąpieli’.

Łaźniczka - - od łaźnia ‘pomieszczenie przeznaczone do kąpieli’.

Łaźniewski - - od łaźnia ‘pomieszczenie przeznaczone do kąpieli’.

Łaźniewski - - od łaźnia ‘pomieszczenie przeznaczone do kąpieli’.

Łaźnik - - od łaźnia ‘pomieszczenie przeznaczone do kąpieli’.

Łaźnikowski - - od łaźnia ‘pomieszczenie przeznaczone do kąpieli’.

Łaźnikowski - - od łaźnia ‘pomieszczenie przeznaczone do kąpieli’.

Łaźniowski - 1588 - od łaźnia ‘pomieszczenie przeznaczone do kąpieli’.

Łaźny - - od łaźnia ‘pomieszczenie przeznaczone do kąpieli’.

Łaż - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łażaj - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łażarowicz - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łażeczko - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łażewnik - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łażewski - - od nazw miejscowych typu Łazy, Łazów.

Łażko - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łażna - - od łaźnia ‘pomieszczenie przeznaczone do kąpieli’.

Łażnia - - od łaźnia ‘pomieszczenie przeznaczone do kąpieli’.

Łażniak - - od łaźnia ‘pomieszczenie przeznaczone do kąpieli’.

Łażniczka - - od łaźnia ‘pomieszczenie przeznaczone do kąpieli’.

Łażniewski - - od łaźnia ‘pomieszczenie przeznaczone do kąpieli’.

Łażniowski - - od łaźnia ‘pomieszczenie przeznaczone do kąpieli’.

Łażny - - od łaźnia ‘pomieszczenie przeznaczone do kąpieli’.

Łażor - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łażorko - - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Łażowski - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łażuch - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łażuk - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łażunda - - od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Łażycki - - od nazw miejscowych Łaziska, Łazisko (kilka wsi).

Łąbęcki - - od nazw miejscowych typu Łabędzie, Łabędzin, Łabędź.

Łąbęda - - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łąbędzki - - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łąbędź - - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łąbędż - - prawdopodobnie od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łąc - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łąca - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łącała - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łącic - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łącik - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łącki - 1387 - od nazw miejscowych typu Łęki, Łącko

Łącz - 1578 od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łączak - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łączaszek - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łączek - 1421 - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łączewna - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łączewny - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łączka - 1385 - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka lub od łączka.

Łączkiewicz - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łączko - XV w. - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łączkowiak - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łączkowicz - 1392 - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łączkowski - 1553 - od nazw miejscowych Łączkowice (piotrkowskie, gmina Masłowice, Ujazd), Łączki (częste).

Łączna - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łączni - 1600 - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łączniak - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łącznik - 1452 - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łączno - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łączny - 1561 - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka lub od przymiotnika łączny ‘łąkowy, łączny ‘człowiek pilnujący łąki’, też ‘połączony, wspólny’.

Łączuk - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łączycki - - od nazwy miejscowej Łęczyca (sieradzkie, gmina Pęczniew).

Łączyk - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łączykowski - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łączyna - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łączyński - 1616 - od nazw miejscowych typu Łączyn, Łączna.

Łądka - - od staropolskiego łątka ‘lalka, kukiełka’, też ‘nazwa owada’.

Łądkiewicz - - od staropolskiego łątka ‘lalka, kukiełka’, też ‘nazwa owada’.

Łąg - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łągan - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łągawa - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łągiel - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łągiewczuk - - od łągiew ‘pręt żelazny łączący ramę wozu z jego przednią częścią’.

Łągiewczyk - - od łągiew ‘pręt żelazny łączący ramę wozu z jego przednią częścią’.

Łągiewicz - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łągiewiczyk - - od łągiew ‘pręt żelazny łączący ramę wozu z jego przednią częścią’.

Łągiewka - - od łągiew ‘pręt żelazny łączący ramę wozu z jego przednią częścią’.

Łągiewski - - od łągiew ‘pręt żelazny łączący ramę wozu z jego przednią częścią’.

Łągosz - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łągota - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łągowik - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łągowski - - od nazwy miejscowej Łęgowo (kilka wsi).

Łągwa - 1476 - od łągiew ‘pręt żelazny łączący ramę wozu z jego przednią częścią’.

Łągwiński - - od łągiew ‘pręt żelazny łączący ramę wozu z jego przednią częścią’.

Łąk - - od łaka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’.

Łąka - 1325 - od łaka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’.

Łąkas - - od łaka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’.

Łąkawa - - od łąka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’; od staropolskiego łękawa ‘coś na kształt łuku’.

Łąki - - od łaka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’.

Łąkiert - - prawdopodobnie od łąka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’.

Łąkiewicz - - od łąka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’.

Łąkocy - - od łąka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’.

Łąkoczy - - od łąka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’.

Łąkol - - od łąka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’.

Łąkomek - - prawdopodobnie od łąka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’.

Łąkoś - - od łąka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’.

Łąkota - - od łąka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’.

Łąkowic - 1413 - od łąka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’.

Łąkowiec - 1631 od łąka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’.

Łąkowski - - od nazw miejscowych typu Łęki, Łękowica, Łękowo.

Łąkwic - od łąka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’.

Łąnczny - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łąpicki - - od nazwy miejscowej Łępice (ciechanowskie, gmina Pokrzywnica).

Łąpień - - od łęp ‘niedołęga’, łępać ‘walić, uderzać’.

Łąpierz - - od łęp ‘niedołęga’, łępać ‘walić, uderzać’.

Łąpies - - od łęp ‘niedołęga’, łępać ‘walić, uderzać’.

Łąpiesz - - od łęp ‘niedołęga’, łępać ‘walić, uderzać’.

Łąpieś - - od łęp ‘niedołęga’, łępać ‘walić, uderzać’.

Łąpiński - - od łęp ‘niedołęga’, łępać ‘walić, uderzać’.

Łąpisz - - od łęp ‘niedołęga’, łępać ‘walić, uderzać’.

Łąski - 1397 od nazw miejscowych typu Łęki, Łącko.

Łąsoski - - od nazw miejscowych typu Łęki, Łącko.

Łąta - - od łęt ‘łodyga kartofla’.

Łątacz - - od łęt ‘łodyga kartofla’.

Łątak - - od łęt ‘łodyga kartofla’.

Łątas - - od łęt ‘łodyga kartofla’.

Łątczyk - - od staropolskiego łątka ‘lalka, kukiełka’, też ‘nazwa owada’.

Łątka - 1374 - od staropolskiego łątka ‘lalka, kukiełka’, też ‘nazwa owada’.

Łątkiewicz - - od staropolskiego łątka ‘lalka, kukiełka’, też ‘nazwa owada’.

Łątko - 1401 - od staropolskiego łątka ‘lalka, kukiełka’, też ‘nazwa owada’.

Łątkowski - 1711 - od nazw miejscowych Łętków (płockie, gmina Góra Świętej Małgorzaty), Łętkowice (krakowskie, gmina Radziemice).

Łątowski - - od nazw miejscowych Łętowo, Łętów (kilka wsi).

Łąz - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łązka - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łążak - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łążewski - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łążniak - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łążyk - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łążyński - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łbik - - od łeb ‘głowa, łebek’.

Łeb - - od łeb ‘głowa, łebek’.

Łebak - - od łeb ‘głowa, łebek’.

Łebed - - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łebedowicz - - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łebedowski - - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łebedyk - - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łebedyński - - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łebek - 1558 - od łeb ‘głowa, łebek’.

Łebiak - - od łeb ‘głowa, łebek’.

Łebicz - - od łeb ‘głowa, łebek’.

Łebiedź - - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Łebiński - 1762 od nazwy miejscowej Łebień (słupskie, gmina Damnica, Nowa Wieś Lęborska), Łebno (gdańskie, gmina Szemud).

Łebka - 1497- od łeb ‘głowa, łebek’; od łebka ‘rodzaj hełmu’.

Łebko - - od łeb ‘głowa, łebek’.

Łebkowicz - 1654 - od łeb ‘głowa, łebek’.

Łebkowski - 1439 - od nazwy miejscowej Łebki (ciechanowskie, gmina Strzegowo-Osada).

Łebowski - - od łeb ‘głowa, łebek’.

Łebski - - od łeb ‘głowa, łebek’; od łebski ‘zdolny, sprytny’.

Łebskoń - od łeb ‘głowa, łebek’.

Łebskoń - od łebski koń.

Łebuch - - od łeb ‘głowa, łebek’.

Łebzuch - - od łeb ‘głowa, łebek’.

Łebżuch - - od łeb ‘głowa, łebek’.

Łec - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łechatański - -od łechtać ‘łaskotać; nęcić’.

Łecheta - -od łechtać ‘łaskotać; nęcić’.

Łechman - - od łachman ‘zniszczone ubranie, szmata’; od ukraińskiego łochman ‘łachman’.

Łechmanek - - od łachman ‘zniszczone ubranie, szmata’; od ukraińskiego łochman ‘łachman’.

Łechta - -od łechtać ‘łaskotać; nęcić’.

Łechtański - -od łechtać ‘łaskotać; nęcić’.

Łechtoński - -od łechtać ‘łaskotać; nęcić’.

Łechtowski - -od łechtać ‘łaskotać; nęcić’.

Łecki - - od nazw miejscowych typu Łęki, Łącko.

Łecyk - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łeczek - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łeczuk - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łeczycki - - od nazwy miejscowej Łęczyca (sieradzkie, gmina Pęczniew).

Łeczyński - - od nazw miejscowych Łączkowice (piotrkowskie, gmina Masłowice, Ujazd), Łączki (częste).

Łedwon - od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Łega - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe pastwisko’.

Łegin - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łegosz - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łegowiak - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łegowik - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łegowski - - od nazwy miejscowej Łęgowo (kilka wsi).

Łegowy - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łej - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Łejb - od imienia żydowskiego Lejb lub od niemieckiego Leib, to od imion na Leub-.

Łek - - od łąka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’.

Łekawa - - od łąka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’.

Łekawski - 1466 - od nazwy miejscowej Łękawa (kilka wsi).

Łekieński - 1497 - od nazwy miejscowej Łekna, dziś Łekno (pilskie, gmina Wągrowiec).

Łekiński - 1396 - od nazwy miejscowej Łekna, dziś Łekno (pilskie, gmina Wągrowiec).

Łekna - 1492 - od nazwy miejscowej Łekna, dziś Łekno (pilskie, gmina Wągrowiec).

Łekowski - - od łąka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’.

Łel - - od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’ lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Łelewicz - - od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’ lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Łelis - - od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’ lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Łełyk - - od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’ lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Łem - - od niemieckiej nazwy osobowej Lehm, ta od leimen ‘kleić’.

Łem - - od niemieckiej nazwy osobowej Lehm, ta od leimen ‘kleić’;

Łemczak - - od niemieckiej nazwy osobowej Lehm, ta od leimen ‘kleić’.

Łemech - - od niemieckiej nazwy osobowej Lehm, ta od leimen ‘kleić’.

Łemecha - - od niemieckiej nazwy osobowej Lehm, ta od leimen ‘kleić’.

Łemek - - od niemieckiej nazwy osobowej Lehm, ta od leimen ‘kleić’.

Łemisz - - od niemieckiej nazwy osobowej Lehm, ta od leimen ‘kleić’.

Łemiszka - - od niemieckiej nazwy osobowej Lehm, ta od leimen ‘kleić’.

Łemiszko - - od niemieckiej nazwy osobowej Lehm, ta od leimen ‘kleić’.

Łemko - - od niemieckiej nazwy osobowej Lehm, ta od leimen ‘kleić’; może od nazwy etnicznej Łemek.

Łemkowski - - od niemieckiej nazwy osobowej Lehm, ta od leimen ‘kleić’; może od nazwy etnicznej Łemek.

Łempa - - od łęp ‘niedołęga’, łępać ‘walić, uderzać’.

Łempecki - - od nazwy miejscowej Łępice (ciechanowskie, gmina Pokrzywnica).

Łempic - - od łęp ‘niedołęga’, łępać ‘walić, uderzać’.

Łempicki - - od nazwy miejscowej Łępice (ciechanowskie, gmina Pokrzywnica).

Łempicz - - od łęp ‘niedołęga’, łępać ‘walić, uderzać’.

Łempiecki - - od nazwy miejscowej Łępice (ciechanowskie, gmina Pokrzywnica).

Łempiński - - od nazwy miejscowej Łępino, dziś Łempino (ciechanowskie, gmian Raciąż).

Łempio - - od łęp ‘niedołęga’, łępać ‘walić, uderzać’.

Łempo - - od łęp ‘niedołęga’, łępać ‘walić, uderzać’.

Łen - - od niemieckiej nazwy osobowej Lehn(e), ta z średnio-wysoko-niemieckiego lehn, len ‘lenno’ lub od imienia Leonhard.

Łenc - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łencio - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łencyk - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łenczak - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łenczek - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łenczuk - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łenczycki - - od nazwy miejscowej Łęczyca (sieradzkie, gmina Pęczniew).

Łenczyk - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łenczyn - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łenczyszyn - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łenek - - od niemieckiej nazwy osobowej Lehn(e), ta z średnio-wysoko-niemieckiego lehn, len ‘lenno’ lub od imienia Leonhard.

Łeng - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łengosz - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łengowicz - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łengowik - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łengowski - - od nazwy miejscowej Łęgowo (kilka wsi).

Łenik - - od niemieckiej nazwy osobowej Lehn(e), ta z średnio-wysoko-niemieckiego lehn, len ‘lenno’ lub od imienia Leonhard.

Łeniów - - od niemieckiej nazwy osobowej Lehn(e), ta z średnio-wysoko-niemieckiego lehn, len ‘lenno’ lub od imienia Leonhard.

Łenka - - od łąka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’.

Łenkawa - - od łąka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’.

Łenko - - od łąka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’.

Łenkowski - - od łąka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’.

Łent - od łęt ‘łodyga kartofla’.

Łentek - od łęt ‘łodyga kartofla’.

Łentka - - od staropolskiego łątka ‘lalka, kukiełka’, też ‘nazwa owada’.

Łentkowski - - od nazw miejscowych Łętków (płockie, gmina Góra Świętej Małgorzaty), Łętkowice (krakowskie, gmina Radziemice).

Łentowski - - od nazw miejscowych Łętowo, Łętów (kilka wsi).

Łenyk - - od niemieckiej nazwy osobowej Lehn(e), ta z średnio-wysoko-niemieckiego lehn, len ‘lenno’ lub od imienia Leonhard.

Łeń - - od niemieckiej nazwy osobowej Lehn(e), ta z średnio-wysoko-niemieckiego lehn, len ‘lenno’ lub od imienia Leonhard.

Łeńca - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łeńczuk - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łeńczyk - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łeńko - - od niemieckiej nazwy osobowej Lehn(e), ta z średnio-wysoko-niemieckiego lehn, len ‘lenno’ lub od imienia Leonhard.

Łeński - - od niemieckiej nazwy osobowej Lehn(e), ta z średnio-wysoko-niemieckiego lehn, len ‘lenno’ lub od imienia Leonhard.

Łep - - od łeb ‘głowa, łebek’ lub od łepać.

Łepa - - od łeb ‘głowa, łebek’ lub od łepać.

Łepacki - - od łeb ‘głowa, łebek’ lub od łepać.

Łepak - - od łeb ‘głowa, łebek’ lub od łepać.

Łepakowski - - od łeb ‘głowa, łebek’ lub od łepać.

Łepalczyk - - od łeb ‘głowa, łebek’ lub od łepać.

Łepcio - - od łeb ‘głowa, łebek’ lub od łepać.

Łepczak - - od łeb ‘głowa, łebek’ lub od łepać.

Łepczyk - - od łeb ‘głowa, łebek’ lub od łepać.

Łepczyński - - od łeb ‘głowa, łebek’ lub od łepać.

Łepech - - od łeb ‘głowa, łebek’ lub od łepać.

Łepeta - - od łeb ‘głowa, łebek’ lub od łepać.

Łepiak - - od łeb ‘głowa, łebek’ lub od łepać.

Łepian - - od łeb ‘głowa, łebek’ lub od łepać.

Łepień - - od łeb ‘głowa, łebek’ lub od łepać.

Łepik - - od łeb ‘głowa, łebek’ lub od łepać.

Łepiński - - od łeb ‘głowa, łebek’ lub od łepać.

Łepka - - od łeb ‘głowa, łebek’ lub od łepać.

Łepki - - od łeb ‘głowa, łebek’ lub od łepać.

Łepkiewicz - - od łeb ‘głowa, łebek’ lub od łepać.

Łepko - - od łeb ‘głowa, łebek’ lub od łepać.

Łepkowicz - - od łeb ‘głowa, łebek’ lub od łepać.

Łepkowski - - od nazwy miejscowej Łebki (ciechanowskie, gmina Strzegowo-Osada).

Łepoń - - od łeb ‘głowa, łebek’ lub od łepać.

Łepowski - - od łeb ‘głowa, łebek’ lub od łepać.

Łeppak - - od łeb ‘głowa, łebek’ lub od łepać.

Łeppek - - od łeb ‘głowa, łebek’ lub od łepać.

Łepski - - od łeb ‘głowa, łebek’ lub od łepać.

Łeptacz - - od staropolskiego deptać, łopotać ‘pić głośno, chciwie, chłeptać’.

Łeptowski - - od staropolskiego deptać, łopotać ‘pić głośno, chciwie, chłeptać’.

Łeptuch - - od staropolskiego deptać, łopotać ‘pić głośno, chciwie, chłeptać’.

Łepuch - od łeb ‘głowa’, łebek.

Łepuszyński - od łeb ‘głowa’, łebek.

Łet - - od łęt ‘łodyga kartofla’.

Łetek - - od łęt ‘łodyga kartofla’.

Łeteś - - od łęt ‘łodyga kartofla’.

Łetkiewicz - - od łęt ‘łodyga kartofla’.

Łetkowski - - od nazw miejscowych Łętków (płockie, gmina Góra Świętej Małgorzaty), Łętkowice (krakowskie, gmina Radziemice).

Łetocha - - od łęt ‘łodyga kartofla’.

Łetos - - od łęt ‘łodyga kartofla’.

Łetowski - od nazw miejscowych Łętowo, Łętów (kilka wsi).

Łetyk - - od łęt ‘łodyga kartofla’.

Łezka - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’

Łezki - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’

Łezowicz - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’

Łeżak - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’ lub od staropolskiego łeż ‘kłamstwo’.

Łeżniak - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’

Łeżny - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’

Łeżowski - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’ lub od staropolskiego łeż ‘kłamstwo’.

Łeżyk - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’ lub od staropolskiego łeż ‘kłamstwo’.

Łębek - - od łeb ‘głowa, łebek’ lub od łepać.

Łębkowski - - od łeb ‘głowa, łebek’ lub od łepać.

Łębzuch - - od łeb ‘głowa, łebek’ lub od łepać.

Łęc - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łęcicki - - od nazwy miejscowej Łęczyca (sieradzkie, gmina Pęczniew).

Łęcik - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łęciński - - od nazw miejscowych Łączkowice (piotrkowskie, gmina Masłowice, Ujazd), Łączki (częste).

Łęcki - 1576 - od nazw miejscowych typu Łęki, Łącko.

Łęcz - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łęczak - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łęczczak - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łęczek - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka lub od staropolskiego łęczek ‘łuk’.

Łęczewski - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łęczkowski - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łęczkowski - - od nazw miejscowych Łączkowice (piotrkowskie, gmina Masłowice, Ujazd), Łączki (częste).

Łęcznar - - od niemieckich nazw osobowych Lenzer, Lenzner, te od nazw miejscowych Lenz, Lenze.

Łęcznarowicz - - od niemieckich nazw osobowych Lenzer, Lenzner, te od nazw miejscowych Lenz, Lenze.

Łęczner - - od niemieckich nazw osobowych Lenzer, Lenzner, te od nazw miejscowych Lenz, Lenze.

Łęczniak - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łęczny - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łęczowski - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łęczuk - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łęczyca - 1368 - od nazwy miejscowej Łęczyca (sieradzkie, gmina Pęczniew).

Łęczycki - 1387 - od nazwy miejscowej Łęczyca (sieradzkie, gmina Pęczniew).

Łęczyczan - 1396 - od nazwy miejscowej Łęczyca (sieradzkie, gmina Pęczniew).

Łęczyk - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łęczykowski - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łęczyn - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łęczyński - 1698 - od nazw miejscowych Łączkowice (piotrkowskie, gmina Masłowice, Ujazd), Łączki (częste).

Łęczyski - 1432 - od nazwy miejscowej Łęczyca (sieradzkie, gmina Pęczniew).

Łęczyszyn - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łędka - - od staropolskiego łątka ‘lalka, kukiełka’, też ‘nazwa owada’.

Łędkowski - - od nazw miejscowych Łętków (płockie, gmina Góra Świętej Małgorzaty), Łętkowice (krakowskie, gmina Radziemice).

Łędzian - 1616 - od lędzian, lędźwian ‘gatunek groszku’.

Łęg - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łęga - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łęgacz - 1437 - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łęgal - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łęgas - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łęgasz - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łęgawa - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łęgieć - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łęgiewicz - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łęgiewski - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łęgna - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łęgniewski - - od nazwy miejscowej Łęgnowo (bydgoskie, gmina Bydgoszcz).

Łęgno - 1452 - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’ lub od nazwy miejscowej Łęgno.

Łęgnowski - - od nazwy miejscowej Łęgnowo (bydgoskie, gmina Bydgoszcz).

Łęgocki - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łęgorz - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łęgosz - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łęgoszewski - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łęgoszowski - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łęgowa - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łęgowiak - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łęgowiak - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łęgowicz - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łęgowiecki - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łęgowik - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łęgownik - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łęgowski - 1393 - od nazwy miejscowej Łęgowo (kilka wsi).

Łęgowy - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łęk - 1321 - od łąka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’; od staropolskiego łęk ‘wygięta do góry część siodła’.

Łęka - 1265 - od łąka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’; od staropolskiego łęk ‘wygięta do góry część siodła’.

Łękarski - - od łąka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’; od staropolskiego łęk ‘wygięta do góry część siodła’.

Łękas - - od łąka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’; od staropolskiego łęk ‘wygięta do góry część siodła’.

Łękasz - 1468 - od łąka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’; od staropolskiego łęk ‘wygięta do góry część siodła’.

Łękaś - - od łąka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’; od staropolskiego łęk ‘wygięta do góry część siodła’.

Łękawa - 1388 - od łąka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’; od staropolskiego łękawa ‘coś na kształt łuku’.

Łękawica - - od łąka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’; od staropolskiego łękawa ‘coś na kształt łuku’.

Łękawka - - od łąka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’; od staropolskiego łękawa ‘coś na kształt łuku’.

Łękawski - 1466 od nazwy miejscowej Łękawa (kilka wsi).

Łękiewicz - - od łąka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’; od staropolskiego łęk ‘wygięta do góry część siodła’.

Łękiewski - - od łąka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’; od staropolskiego łęk ‘wygięta do góry część siodła’.

Łękisz - 1428 - od łąka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’; od staropolskiego łęk ‘wygięta do góry część siodła’.

Łękosz - 1402 - od łąka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’; od staropolskiego łęk ‘wygięta do góry część siodła’.

Łękowski - 1415 - od nazw miejscowych typu Łęki, Łękowica, Łękowo.

Łękuna - 1457 - od łąka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’; od staropolskiego łęk ‘wygięta do góry część siodła’.

Łękunic - 1443 - od łąka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’; od staropolskiego łęk ‘wygięta do góry część siodła’.

Łękusz - 1385 - od łąka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’; od staropolskiego łęk ‘wygięta do góry część siodła’.

Łękuś - - od łąka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’; od staropolskiego łęk ‘wygięta do góry część siodła’.

Łęmpa - - od łęp ‘niedołęga’, łępać ‘walić, uderzać’.

Łęmpic - - od łęp ‘niedołęga’, łępać ‘walić, uderzać’.

Łęmpicki - 1486 - od nazwy miejscowej Łępice (ciechanowskie, gmina Pokrzywnica).

Łęmpicz - - od łęp ‘niedołęga’, łępać ‘walić, uderzać’.

Łępa - - od łęp ‘niedołęga’, łępać ‘walić, uderzać’.

Łępecki - - od nazwy miejscowej Łępice (ciechanowskie, gmina Pokrzywnica).

Łępek - - od łęp ‘niedołęga’, łępać ‘walić, uderzać’.

Łępica - 1393 - od łęp ‘niedołęga’, łępać ‘walić, uderzać’ lub od nazwy miejscowej Łępice.

Łępicki - 1486 - od nazwy miejscowej Łępice (ciechanowskie, gmina Pokrzywnica).

Łępicz - - od łęp ‘niedołęga’, łępać ‘walić, uderzać’.

Łępiecki - - od nazwy miejscowej Łępice (ciechanowskie, gmina Pokrzywnica).

Łępik - - od łęp ‘niedołęga’, łępać ‘walić, uderzać’.

Łępiński - 1533 - od nazwy miejscowej Łępino, dziś Łempino (ciechanowskie, gmian Raciąż).

Łępski - - od łęp ‘niedołęga’, łępać ‘walić, uderzać’.

Łęski - 1387 - od nazwy miejscowej Łęg (częste).

Łęt - - od łęt ‘łodyga kartofla’.

Łętak - - od łęt ‘łodyga kartofla’.

Łętek - - od łęt ‘łodyga kartofla’.

Łętka - - od staropolskiego łątka ‘lalka, kukiełka’, też ‘nazwa owada’.

Łętkiewicz - - od staropolskiego łątka ‘lalka, kukiełka’, też ‘nazwa owada’.

Łętkowski - 1388 - od nazw miejscowych Łętków (płockie, gmina Góra Świętej Małgorzaty), Łętkowice (krakowskie, gmina Radziemice).

Łętoch - 1439 - od łęt ‘łodyga kartofla’.

Łętocha - - od łęt ‘łodyga kartofla’.

Łętos - - od łęt ‘łodyga kartofla’.

Łętoś - - od łęt ‘łodyga kartofla’.

Łętowski - - od nazw miejscowych Łętowo, Łętów (kilka wsi).

Łętowski - 1438 od nazw miejscowych Łętowo, Łętów (kilka wsi).

Łętus - - od łęt ‘łodyga kartofla’.

Łęzak - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łęzka - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łęzna - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łęźna - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łęźniak - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łęźno - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łęźny - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łęża - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łężak - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łężna - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łężniak - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łężno - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łężny - 1723 - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łężowski - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łężyc - 1380 od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe pastwisko’.

Łężyk - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe pastwisko’.

Łężyński - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe pastwisko’.

Łisiński - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Łu-, typu Łucjan, Łukasz.

Łoba - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobacewicz - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobach - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobacki - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobacz - 1437 (KrW) - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobaczewski - 1668 - od nazwy miejscowej Łobaczew (białostockie, gmina Terespol).

Łobaczów - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobaczuk - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobaczyk - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobacz-Żuczenko - – złożenia brak; Łobacz 1437 (KrW) od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob. Żuczenko - od żuk ‘chrabąszcz; wół czarny’.B2365

Łobada - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobadecki - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobadyński - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobadziński - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobaj - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobak - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobała - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łoban - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobanow - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobanowicz - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobanowski - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobanów - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobań - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobańczuk - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobański - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobas - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobasewski - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobasiewicz - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobasiuk - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobasz - 1490 (KrW) - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobaszczuk - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobaszewski - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobaś - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobata - - od łobaty ‘mający duży łeb’.

Łobatczuk - - od łobaty ‘mający duży łeb’.

Łobatiuk - - od łobaty ‘mający duży łeb’.

Łobaty - - od łobaty ‘mający duży łeb’.

Łobaz - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łobaza - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łobaziewicz - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łobaziuk - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łobazy - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łobażewicz - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łobczak - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobczowski - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobczuk - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobczyk - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobecki - 1390 - od nazwy miejscowej Łobez (kaliskie, gmina Jaraczewo).

Łobecz - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobejko - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobejo - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobejszo - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobek - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobenda - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobez - 1391 - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łobęda - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobędzki - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobiak - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobicz - 1707 - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobida - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobiejko - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobień - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobik - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobina - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobiński - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobka - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobko - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobkowicz - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobkowski - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobnik - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobno - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łoboch - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobocki - - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Łobocki - - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Łobocz - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łoboda - 1382 - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Łoboda - 1382 - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Łobodarz - - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Łobodarz - - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Łobodas - - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Łobodas - - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Łobodecki - - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Łobodecki - - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Łobodiuk - - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Łobodiuk - - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Łobodowski - - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Łobodowski - - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Łobodycz - - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Łobodycz - - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Łobodyński - - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Łobodyński - - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Łobodz - - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Łobodz - - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Łobodziak - - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Łobodziak - - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Łobodzic - - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Łobodzic - - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Łobodziec - - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Łobodziec - - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Łobodzień - - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Łobodzień - - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Łobodziewicz - - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Łobodziewicz - - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Łobodzin - - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Łobodzin - - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Łobodziński - - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Łobodziński - - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Łobodziska - - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Łobodziska - - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Łobodzki - - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Łobodzki - - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Łobojko - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łoboń - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobos - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobosz - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łoboszewski - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łoboś - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobow - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobowicz - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łoboz - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łoboza - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łobozek - 1424 - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łoboziak - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łoboziewicz - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łoboziński - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łobozowski - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łoboź - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łoboż - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łobożek - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łobożewicz - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łobożyński - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łobóz - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łobóź - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łobucki - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobucz - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobuczak - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobuczewski - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobuczyk - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobuć - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobud - - od łabudać ‘biedować, ciułać’, labuda ‘człowiek ociężały’.

Łobuda - - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.-

Łobudek - - od łabudać ‘biedować, ciułać’, labuda ‘człowiek ociężały’.

Łobudziński - - od łabudać ‘biedować, ciułać’, labuda ‘człowiek ociężały’.

Łobudzki - - od łabudać ‘biedować, ciułać’, labuda ‘człowiek ociężały’.

Łobur - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łoburski - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobus - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobuszewski - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobuszko - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobuś - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobuz - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łobuza - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łobuzek - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łobuziński - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łobużek - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łobyk - - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Łobza - 1418 - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łobziak - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łobzin - 1470-80 - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łobzuch - - od staropolskiego łabuz ‘chwast, krzak’.

Łoc - - od niemieckiej nazwy osobowej Lotz, ta od imienia Hlüdwig.

Łocan - - od niemieckiej nazwy osobowej Lotz, ta od imienia Hlüdwig.

Łocek - - od niemieckiej nazwy osobowej Lotz, ta od imienia Hlüdwig.

Łoch - 1627 - od gwarowego łoch ‘grubianin, cham’.

Łocha - - od gwarowego łoch ‘grubianin, cham’.

Łochacki - - od gwarowego łoch ‘grubianin, cham’.

Łochacz - - od gwarowego łoch ‘grubianin, cham’.

Łochajewski - - od gwarowego łoch ‘grubianin, cham’.

Łochan - - od gwarowego łoch ‘grubianin, cham’.

Łochański - - od gwarowego łoch ‘grubianin, cham’.

Łochawski - - od gwarowego łoch ‘grubianin, cham’.

Łochaza - - od gwarowego łoch ‘grubianin, cham’.

Łochendzan - - od gwarowego łoch ‘grubianin, cham’.

Łocheński - - od gwarowego łoch ‘grubianin, cham’.

Łocheta - - od gwarowego łoch ‘grubianin, cham’.

Łochin - - od gwarowego łoch ‘grubianin, cham’.

Łochina - - od gwarowego łoch ‘grubianin, cham’.

Łochinowicz - - od gwarowego łoch ‘grubianin, cham’.

Łochiński - - od nazwy miejscowej Łochyńsko (piotrkowskie, gmina Rozprza).

Łochmaczyk - - od łachman ‘zniszczone ubranie, szmata’; od ukraińskiego łochman ‘łachman’.

Łochman - - od łachman ‘zniszczone ubranie, szmata’; od ukraińskiego łochman ‘łachman’.

Łochmańczyk - - od łachman ‘zniszczone ubranie, szmata’; od ukraińskiego łochman ‘łachman’.

Łochmicki - od łachman ‘zniszczone ubranie, szmata’; od ukraińskiego łochman ‘łachman’.

Łochna - - od gwarowego łoch ‘grubianin, cham’.

Łochnia - - od gwarowego łoch ‘grubianin, cham’.

Łochnicki - - od gwarowego łoch ‘grubianin, cham’.

Łochniewicz - - od gwarowego łoch ‘grubianin, cham’.

Łochnowicz - - od gwarowego łoch ‘grubianin, cham’.

Łochnowski - - od gwarowego łoch ‘grubianin, cham’.

Łochocki - 1463 - od nazwy miejscowej Łochocino (włocławskie, gmina Lipno).

Łochodzik - - od gwarowego łoch ‘grubianin, cham’.

Łochodzki - - od nazwy miejscowej Łochocino (włocławskie, gmina Lipno).

Łochow - - od gwarowego łoch ‘grubianin, cham’.

Łochowicz - - od gwarowego łoch ‘grubianin, cham’.

Łochowski - 1446 - od nazwy miejscowej Łochów (piotrkowskie, gmina Żelechlinek).

Łochunko - - od gwarowego łoch ‘grubianin, cham’.

Łochutko - - od gwarowego łoch ‘grubianin, cham’.

Łochyn - - od gwarowego łoch ‘grubianin, cham’.

Łochyniec - 1484 - od łogawy ‘kulawy’, od łogosz ‘luźny koń w zaprzęgu’ lub od łochynia ‘borówka bagienna’.

Łochyń - - od gwarowego łoch ‘grubianin, cham’ lub od łochynia ‘borówka bagienna’.

Łochyński - 1571 - od nazwy miejscowej Łochyńsko (piotrkowskie, gmina Rozprza).

Łocik - - od niemieckiej nazwy osobowej Lotz, ta od imienia Hlüdwig.

Łocisz - - od niemieckiej nazwy osobowej Lotz, ta od imienia Hlüdwig.

Łockiewicz - - od niemieckiej nazwy osobowej Lotz, ta od imienia Hlüdwig.

Łocny - - od staropolskiego łacny ‘łatwy’; w pochodnych też od staropolskiego łaczny ‘głodny’.

Łocowicz - - od niemieckiej nazwy osobowej Lotz, ta od imienia Hlüdwig.

Łocwi - (Śl) - od łatwy ‘nietrudny, zrozumiały’.

Łocwik - - od łatwy ‘nietrudny, zrozumiały’.

Łocwin - - od łatwy ‘nietrudny, zrozumiały’.

Łocwy - (śl) - od łatwy ‘nietrudny, zrozumiały’.

Łocz - - od niemieckiej nazwy osobowej Lotz, ta od imienia Hlüdwig.

Łoczak - - od niemieckiej nazwy osobowej Lotz, ta od imienia Hlüdwig.

Łoczewski - - od niemieckiej nazwy osobowej Lotz, ta od imienia Hlüdwig.

Łoczkowski - - od niemieckiej nazwy osobowej Lotz, ta od imienia Hlüdwig.

Łoczyński - - od niemieckiej nazwy osobowej Lotz, ta od imienia Hlüdwig.

Łoćwin - - od łatwy ‘nietrudny, zrozumiały’.

Łoda - - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia lub od niemieckiej nazwy osobowej Lod.

Łodaj - - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia lub od niemieckiej nazwy osobowej Lod.

Łodak - - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia lub od niemieckiej nazwy osobowej Lod.

Łodarski - – od włodać, od imion złożonych typu Włodzisław, Wlodzimir.

Łodczyk - - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia lub od niemieckiej nazwy osobowej Lod.

Łodej - - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia lub od niemieckiej nazwy osobowej Lod.

Łodejski - - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia lub od niemieckiej nazwy osobowej Lod.

Łodel - - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia lub od niemieckiej nazwy osobowej Lod.

Łodka - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia lub od niemieckiej nazwy osobowej Lod.

Łodko - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia lub od niemieckiej nazwy osobowej Lod.

Łodkowski - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia lub od niemieckiej nazwy osobowej Lod.

Łodo - - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia lub od niemieckiej nazwy osobowej Lod.

Łodowicz - - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia lub od niemieckiej nazwy osobowej Lod.

Łodtka - - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia lub od niemieckiej nazwy osobowej Lod.

Łodtka - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia lub od niemieckiej nazwy osobowej Lod.

Łoduga - - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia lub od niemieckiej nazwy osobowej Lod.

Łodwig - od imienia Ludwik. Imię o genezie germańskiej, od hlud ‘sławny’ + wig ‘walka’. W Polsce notowane od XIII wieku, wykazywało znaczne wahania fonetyczne. Obok postaci Ludwik spotyka się Łodwik, Łodwik, Lodwich, Łodwig, Lodwig, Ludwich.

Łodwiga, m. - 1476 od imienia Ludwik. Imię o genezie germańskiej, od hlud ‘sławny’ + wig ‘walka’. W Polsce notowane od XIII wieku, wykazywało znaczne wahania fonetyczne. Obok postaci Ludwik spotyka się Łodwik, Łodwik, Lodwich, Łodwig, Lodwig, Ludwich.

Łodyga - 1494 - od łodyga ‘część rośliny’.

Łodygo - - od łodyga ‘część rośliny’.

Łodygowiec - - od łodyga ‘część rośliny’.

Łodygowski - - od łodyga ‘część rośliny’ lub od nazwy miejscowej Łodygowo (kilka wsi).

Łodyj - - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia lub od niemieckiej nazwy osobowej Lod.

Łodyko - - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia lub od niemieckiej nazwy osobowej Lod.

Łodykowski - - od łodyga ‘część rośliny’ lub od nazwy miejscowej Łodygowo (kilka wsi).

Łodyń - - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia lub od niemieckiej nazwy osobowej Lod.

Łodyński - - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia lub od niemieckiej nazwy osobowej Lod.

Łodysowski - - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia lub od niemieckiej nazwy osobowej Lod.

Łodysz - - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia lub od niemieckiej nazwy osobowej Lod.

Łodzana - - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia.

Łodzia - 1355 - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia.

Łodziak - - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia.

Łodzian - - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia.

Łodziana - , m. - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia.

Łodzianna - - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia.

Łodziano - - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia.

Łodzia-Poniński - złożenia brak; Łodzia 1355- od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia; Poniński 1598 - od nazwy miejscowej Ponin (leszczyńskie, gmina Kościan).

Łodziarek - - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia.

Łodziarz - - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia.

Łodziatko - - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia.

Łodziato - - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia.

Łodziatto - - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia.

Łodziawa - - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia.

Łodzicki - - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia.

Łodziewski - - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia.

Łodzik - - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia.

Łodzikowski - - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia.

Łodzina - 1443 - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia lub od nazwy miejscowej Łodzina.

Łodziński - 1624 - od nazwy miejscowej Łodzina (krośnieńskie, gmina Sanok).

Łodziorek - - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia.

Łodzirek - - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia.

Łodziuk - - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia.

Łodzkiewicz - - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia.

Łodzyński - - od nazwy miejscowej Łodzina (krośnieńskie, gmina Sanok).

Łoga - - od łogawy ‘kulawy’, od łogosz ‘luźny koń w zaprzęgu’.

Łogacz - - od łogawy ‘kulawy’, od łogosz ‘luźny koń w zaprzęgu’.

Łogaczew - - od łogawy ‘kulawy’, od łogosz ‘luźny koń w zaprzęgu’.

Łogaczow - - od łogawy ‘kulawy’, od łogosz ‘luźny koń w zaprzęgu’.

Łogaj - - od łogawy ‘kulawy’, od łogosz ‘luźny koń w zaprzęgu’.

Łogasz - - od łogawy ‘kulawy’, od łogosz ‘luźny koń w zaprzęgu’.

Łogeń - - od łogawy ‘kulawy’, od łogosz ‘luźny koń w zaprzęgu’.

Łogiewa - - od staropolskiego łagiew, łagwa ‘naczynie na płyny’.

Łogiewa - - od staropolskiego łagiew, łagwa ‘naczynie na płyny’.

Łogiewka - - od staropolskiego łagiew, łagwa ‘naczynie na płyny’.

Łogiewka - - od staropolskiego łagiew, łagwa ‘naczynie na płyny’.

Łogin - - od łogawy ‘kulawy’, od łogosz ‘luźny koń w zaprzęgu’.

Łoginoff - - od łogawy ‘kulawy’, od łogosz ‘luźny koń w zaprzęgu’.

Łoginow - - od łogawy ‘kulawy’, od łogosz ‘luźny koń w zaprzęgu’.

Łoginowicz - - od łogawy ‘kulawy’, od łogosz ‘luźny koń w zaprzęgu’.

Łoginowski - - od łogawy ‘kulawy’, od łogosz ‘luźny koń w zaprzęgu’.

Łoginów - - od łogawy ‘kulawy’, od łogosz ‘luźny koń w zaprzęgu’.

Łogiński - - od łogawy ‘kulawy’, od łogosz ‘luźny koń w zaprzęgu’.

Łogisz - - od łogawy ‘kulawy’, od łogosz ‘luźny koń w zaprzęgu’.

Łogiszyniec - - od łogawy ‘kulawy’, od łogosz ‘luźny koń w zaprzęgu’.

Łognowicz - - od łogawy ‘kulawy’, od łogosz ‘luźny koń w zaprzęgu’.

Łognowski -

Łogoda - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łogodiuk - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łogodziński - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Łogonowicz - od łogawy ‘kulawy’, od łogosz ‘luźny koń w zaprzęgu’.

Łogorzny - - od łogawy ‘kulawy’, od łogosz ‘luźny koń w zaprzęgu’.

Łogosz - - od łogawy ‘kulawy’, od łogosz ‘luźny koń w zaprzęgu’.

Łogowiec - - od łogawy ‘kulawy’, od łogosz ‘luźny koń w zaprzęgu’.

Łogowski - - od łogawy ‘kulawy’, od łogosz ‘luźny koń w zaprzęgu’.

Łogun - - od łogawy ‘kulawy’, od łogosz ‘luźny koń w zaprzęgu’.

Łogunko - - od łogawy ‘kulawy’, od łogosz ‘luźny koń w zaprzęgu’.

Łogunow - - od łogawy ‘kulawy’, od łogosz ‘luźny koń w zaprzęgu’.

Łogunowicz - - od łogawy ‘kulawy’, od łogosz ‘luźny koń w zaprzęgu’.

Łogunów - - od łogawy ‘kulawy’, od łogosz ‘luźny koń w zaprzęgu’.

Łogusz - - od łogawy ‘kulawy’, od łogosz ‘luźny koń w zaprzęgu’.

Łogut - - od łogawy ‘kulawy’, od łogosz ‘luźny koń w zaprzęgu’.

Łogutko - - od łogawy ‘kulawy’, od łogosz ‘luźny koń w zaprzęgu’.

Łogwin - - od staropolskiego łagiew, łagwa ‘naczynie na płyny’.

Łogwin - - od staropolskiego łagiew, łagwa ‘naczynie na płyny’.

Łogwinczuk - - od staropolskiego łagiew, łagwa ‘naczynie na płyny’.

Łogwinczuk - - od staropolskiego łagiew, łagwa ‘naczynie na płyny’.

Łogwinienko - - od staropolskiego łagiew, łagwa ‘naczynie na płyny’.

Łogwinienko - - od staropolskiego łagiew, łagwa ‘naczynie na płyny’.

Łogwinik - - od staropolskiego łagiew, łagwa ‘naczynie na płyny’.

Łogwinik - - od staropolskiego łagiew, łagwa ‘naczynie na płyny’.

Łogwiniuk - - od staropolskiego łagiew, łagwa ‘naczynie na płyny’.

Łogwiniuk - - od staropolskiego łagiew, łagwa ‘naczynie na płyny’.

Łogwinow - - od staropolskiego łagiew, łagwa ‘naczynie na płyny’.

Łogwinow - - od staropolskiego łagiew, łagwa ‘naczynie na płyny’.

Łogwinowicz - - od staropolskiego łagiew, łagwa ‘naczynie na płyny’.

Łogwinowicz - - od staropolskiego łagiew, łagwa ‘naczynie na płyny’.

Łogwiński - od staropolskiego łagiew, łagwa ‘naczynie na płyny’.

Łoha - - od łogawy ‘kulawy’, od łogosz ‘luźny koń w zaprzęgu’.

Łohan - - od łogawy ‘kulawy’, od łogosz ‘luźny koń w zaprzęgu’.

Łohin - - od łogawy ‘kulawy’, od łogosz ‘luźny koń w zaprzęgu’.

Łohinowicz - - od łogawy ‘kulawy’, od łogosz ‘luźny koń w zaprzęgu’.

Łohunko - - od łogawy ‘kulawy’, od łogosz ‘luźny koń w zaprzęgu’.

Łohunowicz - - od łogawy ‘kulawy’, od łogosz ‘luźny koń w zaprzęgu’.

Łohuńko - - od łogawy ‘kulawy’, od łogosz ‘luźny koń w zaprzęgu’.

Łohutko - - od łogawy ‘kulawy’, od łogosz ‘luźny koń w zaprzęgu’.

Łohyn - 1421 - od łogawy ‘kulawy’, od łogosz ‘luźny koń w zaprzęgu’ lub od łochynia ‘borówka bagienna’.

Łohyniec - 1484 od łogawy ‘kulawy’, od łogosz ‘luźny koń w zaprzęgu’ lub od łochynia ‘borówka bagienna’.

Łohynowicz - - od łogawy ‘kulawy’, od łogosz ‘luźny koń w zaprzęgu’ lub od łochynia ‘borówka bagienna’.

Łohyń - - od łogawy ‘kulawy’, od łogosz ‘luźny koń w zaprzęgu’ lub od łochynia ‘borówka bagienna’.

Łoik - - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Łoin - - od łono, od dawnego łoni ‘zeszłego roku’, łoński ‘zeszłoroczny’.

Łoiński - 1405 - od łono, od dawnego łoni ‘zeszłego roku’, łoński ‘zeszłoroczny’.

Łoisz - - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Łoj - 1356 - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Łojak - 1770 - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Łojakiewicz - 1795 - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Łojakowski - - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Łojan - - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Łojanek - - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Łojanowicz - - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Łojanowski - - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Łojanta - - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Łojarz - 1705 - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Łojas - 1633 - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Łojasiak - 1644 - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Łojasiewicz - 1786 - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Łojasik - 1633 - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Łojasz - 1614 - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Łojaszczek - 1764 - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Łojaszczyk - 1663 - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Łojaszczyk - 1663 - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Łojaszek - 1764 - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Łojaszewicz - 1792 - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Łojaszewicz - 1792 - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Łojaś - - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Łojczuk - - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Łojczyk - - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Łojeczko - - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Łojek - 1471 - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Łojenko - - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Łojewicz - 1366 - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Łojewski - 1577 - od nazw miejscowych Łojów, Łoje (kilka wsi).

Łojk - - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Łojka - - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Łojke - - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Łojkiewicz - - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Łojko - 1471 - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Łojkowicz - 1490 - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Łojkowski - - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Łojków - - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Łojkuc - - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Łojkuć - - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Łojowicz - 1378 - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Łojowski - 1565 - od nazw miejscowych Łojów, Łoje (kilka wsi).

Łojscarz - - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Łojsczyk - - od łono, od dawnego łoni ‘zeszłego roku’, łoński ‘zeszłoroczny’.

Łojsza - - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Łojszczak - - od łono, od dawnego łoni ‘zeszłego roku’, łoński ‘zeszłoroczny’.

Łojszczyk - - od łono, od dawnego łoni ‘zeszłego roku’, łoński ‘zeszłoroczny’.

Łojuk - - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Łoka - - od łokać ‘pić łapczywie, chłeptać’.

Łokacki - - od łokać ‘pić łapczywie, chłeptać’.

Łokacz - - od łokać ‘pić łapczywie, chłeptać’ lub od staropolskiego łokacz ‘żarłok’.

Łokaj - - od lokaj, dawniej też łokaj.

Łokajczyk - - od lokaj, dawniej też łokaj.

Łokana - 1136 - od staropolskiego łokany ‘pity łapczywie’.

Łokas - - od łokać ‘pić łapczywie, chłeptać’.

Łokasik - - od łokać ‘pić łapczywie, chłeptać’.

Łokata - od łokać ‘pić łapczywie, chłeptać’.

Łokatek - - od łokać ‘pić łapczywie, chłeptać’.

Łokatka - - od łokać ‘pić łapczywie, chłeptać’.

Łokatosz - - od łokać ‘pić łapczywie, chłeptać’.

Łokcewicz - - od łokieć ‘staw łączący ramię z przedramieniem’.

Łokciański - 1612 od nazwy miejscowej Łokcza (Orawa, Słowacja).

Łokciewicz - - od łokieć ‘staw łączący ramię z przedramieniem’.

Łokcik - - od łokieć ‘staw łączący ramię z przedramieniem’.

Łokciński - - od łokieć ‘staw łączący ramię z przedramieniem’.

Łokczewski - - od łokieć ‘staw łączący ramię z przedramieniem’.

Łokić - - od łokieć ‘staw łączący ramię z przedramieniem’.

Łokiec - - od łokieć ‘staw łączący ramię z przedramieniem’.

Łokieć - 1469 - od łokieć ‘staw łączący ramię z przedramieniem’.

Łokietek - 1431 - od łokieć ‘staw łączący ramię z przedramieniem’, też od staropolskiego Łoktek, ok.1331.

Łokietk - 1294 - od łokieć ‘staw łączący ramię z przedramieniem’, też od staropolskiego Łoktek, ok.1331.

Łokietka - - od łokieć ‘staw łączący ramię z przedramieniem’, też od staropolskiego Łoktek, ok.1331.

Łokietko - 1320 - od łokieć ‘staw łączący ramię z przedramieniem’, też od staropolskiego Łoktek, ok.1331.

Łokin - - od łokać ‘pić łapczywie, chłeptać’.

Łokinowicz - - od łokać ‘pić łapczywie, chłeptać’.

Łokiński - - od łokać ‘pić łapczywie, chłeptać’.

Łokisz - - od łokać ‘pić łapczywie, chłeptać’.

Łokitek - - od łokieć ‘staw łączący ramię z przedramieniem’, też od staropolskiego Łoktek, ok.1331.

Łokkaj - - od lokaj, dawniej też łokaj.

Łoknicki - - od łokać ‘pić łapczywie, chłeptać’.

Łokocik - - od łokać ‘pić łapczywie, chłeptać’.

Łokocki - - od łokać ‘pić łapczywie, chłeptać’.

Łokocz - - od łokać ‘pić łapczywie, chłeptać’.

Łokoć - - od łokać ‘pić łapczywie, chłeptać’.

Łokos - - od łokać ‘pić łapczywie, chłeptać’.

Łokosiewicz - - od łokać ‘pić łapczywie, chłeptać’.

Łokosik - - od łokać ‘pić łapczywie, chłeptać’.

Łokosz - - od łokać ‘pić łapczywie, chłeptać’.

Łokoś - - od łokać ‘pić łapczywie, chłeptać’.

Łokot - 1673 - od łokać ‘pić łapczywie, chłeptać’.

Łokota - - od łokać ‘pić łapczywie, chłeptać’.

Łokotko - - od łokać ‘pić łapczywie, chłeptać’.

Łoks - - od niemieckich nazw osobowych Löx, Löchs, te od imienia Alexius.

Łoksak - - od niemieckich nazw osobowych Löx, Löchs, te od imienia Alexius.

Łoksin - - od niemieckich nazw osobowych Löx, Löchs, te od imienia Alexius.

Łoksz - - od niemieckich nazw osobowych Löx, Löchs, te od imienia Alexius.

Łokszyn - - od niemieckich nazw osobowych Löx, Löchs, te od imienia Alexius.

Łokś - - od niemieckich nazw osobowych Löx, Löchs, te od imienia Alexius.

Łoktiew - - od łokieć ‘staw łączący ramię z przedramieniem’, też od staropolskiego Łoktek, ok.1331.

Łoktysz - - od łokieć ‘staw łączący ramię z przedramieniem’, też od staropolskiego Łoktek, ok.1331.

Łokucewicz - - od łokać ‘pić łapczywie, chłeptać’.

Łokuciejewski - - od łokać ‘pić łapczywie, chłeptać’.

Łokuciewski - - od łokać ‘pić łapczywie, chłeptać’.

Łokucijewski - - od łokać ‘pić łapczywie, chłeptać’.

Łokuciński - - od łokać ‘pić łapczywie, chłeptać’.

Łokucjewski - - od łokać ‘pić łapczywie, chłeptać’.

Łokuć - - od łokać ‘pić łapczywie, chłeptać’.

Łokutin - - od łokać ‘pić łapczywie, chłeptać’.

Łokyń - - od łokać ‘pić łapczywie, chłeptać’.

Łolik - - od gwarowego lol, lola ‘człowiek zły, nicpoń’.

Łoła - - od gwarowego lol, lola ‘człowiek zły, nicpoń’.

Łołek - - od gwarowego lol, lola ‘człowiek zły, nicpoń’.

Łołka - - od gwarowego lol, lola ‘człowiek zły, nicpoń’.

Łołko - - od gwarowego lol, lola ‘człowiek zły, nicpoń’.

Łołkowski - - od gwarowego lol, lola ‘człowiek zły, nicpoń’.

Łoma - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łomacki - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łomacz - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’; od łomacz ‘połamane gałęzie’.

Łomaczewski - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łomaga - - od łamaga ‘niezdara’.

Łomak - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’; od łomak ‘połamane gałęzie’.

Łomakin - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’; od łomak ‘połamane gałęzie’.

Łomako - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’; od łomak ‘połamane gałęzie’.

Łomakowski - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łoman - - od staropolskiego łomany ‘łamany’.

Łomanik - - od staropolskiego łomany ‘łamany’.

Łomanio - - od staropolskiego łomany ‘łamany’.

Łomankiewicz - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łomanko - - od staropolskiego łomany ‘łamany’.

Łomanow - - od staropolskiego łomany ‘łamany’.

Łomanowicz - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łomanowski - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łomanów - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łomańczyk - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łomański - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łomasiński - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łomasko - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łomasz - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łomaszewicz - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łomaszewski - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łomaszkiewicz - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łomaza - - od łomaz ‘chrust’.

Łomazga - 1390 - od gwarowego łomozg ‘małe gałązki, drzazgi’.

Łomaziej - - od łomaz ‘chrust’.

Łomazka - - od łomaz ‘chrust’.

Łomaździc - 1401 - od łomaz ‘chrust’.

Łomaż - - od łomaz ‘chrust’.

Łomczyk - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łomczykowski - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łomecki - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łomeczek - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łomeć - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łomej - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łomejko - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łomek - 1411 - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łomiak - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łomiański - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łomicki - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łomicz - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łomiec - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łomik - 1445 - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łomikoń - 1430 - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łomikowic - 1419 - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łomikowski - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łomilas - 1429 - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łominek - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łominoga - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łomniak - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łomnicki - 1609 - od nazwy miejscowej Łomnica (kilka wsi).

Łomniczak - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łomny - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łomociński - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łomoć - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łomoj - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łomonkiewicz - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łomonos - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łomonowicz - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łomonowski - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łomoński - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łomot - - od łomot ‘huk, łoskot’.

Łomot-Łuszkiewicz - – złożenia brak; Łomot od łomot ‘huk, łoskot’; Łuszkiewicz- od imion na Łu-, typu Łucjan, Łukasz.F2943

Łomotowski - - od łomot ‘huk, łoskot’.

Łomott - - od łomot ‘huk, łoskot’.

Łomozik - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łompara - - od imiena Lambert. Imię, znane w Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie. Pochodzi od land ‘kraj’ oraz berth ‘sławny’.

Łomper - - od imiena Lambert. Imię, znane w Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie. Pochodzi od land ‘kraj’ oraz berth ‘sławny’.

Łompierz - - od imiena Lambert. Imię, znane w Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie. Pochodzi od land ‘kraj’ oraz berth ‘sławny’.

Łompies - - od imiena Lambert. Imię, znane w Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie. Pochodzi od land ‘kraj’ oraz berth ‘sławny’.

Łompiesz - - od imiena Lambert. Imię, znane w Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie. Pochodzi od land ‘kraj’ oraz berth ‘sławny’.

Łompieś - - od imiena Lambert. Imię, znane w Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie. Pochodzi od land ‘kraj’ oraz berth ‘sławny’.

Łomski - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łomsza - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łomszewicz - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łomucha - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łomuć - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łomysz - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łomzikowski -

Łomża - 1470 od nazwy miasta Łomża.

Łomżyński - od nazwy miasta Łomża.

Łon - - od łono, od dawnego łoni ‘zeszłego roku’, łoński ‘zeszłoroczny’.

Łonak - - od łono, od dawnego łoni ‘zeszłego roku’, łoński ‘zeszłoroczny’.

Łoncz - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łonczak - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łonczek - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łonczkowski - - od nazw miejscowych Łączkowice (piotrkowskie, gmina Masłowice, Ujazd), Łączki (częste).

Łonczna - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łonczny - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łonczont - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łonczuk - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łonczyk - - od łącz ‘gatunek turzycy’, łączyć, łączka, łąka.

Łonczyński - - od nazw miejscowych Łączkowice (piotrkowskie, gmina Masłowice, Ujazd), Łączki (częste).

Łondka - - od staropolskiego łątka ‘lalka, kukiełka’, też ‘nazwa owada’.

Łondkowski - - od nazw miejscowych Łętków (płockie, gmina Góra Świętej Małgorzaty), Łętkowice (krakowskie, gmina Radziemice).

Łongiewczyk - - od łągiew ‘pręt żelazny łączący ramę wozu z jego przednią częścią’.

Łongiewka - - od łągiew ‘pręt żelazny łączący ramę wozu z jego przednią częścią’.

Łongosz - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łongowicz - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łongowik - - od łęgi ‘gibki, zwinny’, łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka, podmokłe patwisko’.

Łongwa - - od łągiew ‘pręt żelazny łączący ramę wozu z jego przednią częścią’.

Łongwicz - od łągiew ‘pręt żelazny łączący ramę wozu z jego przednią częścią’.

Łoniak - - od łono, od dawnego łoni ‘zeszłego roku’, łoński ‘zeszłoroczny’.

Łoniec - - od łono, od dawnego łoni ‘zeszłego roku’, łoński ‘zeszłoroczny’.

Łoniek - - od łono, od dawnego łoni ‘zeszłego roku’, łoński ‘zeszłoroczny’.

Łoniewicz - - od łono, od dawnego łoni ‘zeszłego roku’, łoński ‘zeszłoroczny’.

Łoniewski - - od łono, od dawnego łoni ‘zeszłego roku’, łoński ‘zeszłoroczny’.

Łonik - - od łono, od dawnego łoni ‘zeszłego roku’, łoński ‘zeszłoroczny’.

Łonin - - od łono, od dawnego łoni ‘zeszłego roku’, łoński ‘zeszłoroczny’.

Łonis - - od łono, od dawnego łoni ‘zeszłego roku’, łoński ‘zeszłoroczny’.

Łonisz - - od łono, od dawnego łoni ‘zeszłego roku’, łoński ‘zeszłoroczny’.

Łoniszyn - - od łono, od dawnego łoni ‘zeszłego roku’, łoński ‘zeszłoroczny’.

Łoniś - - od łono, od dawnego łoni ‘zeszłego roku’, łoński ‘zeszłoroczny’.

Łoniuk - - od łono, od dawnego łoni ‘zeszłego roku’, łoński ‘zeszłoroczny’.

Łonkiewicz - - od łąka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’.

Łonko - - od łąka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’.

Łonkowski - - od łąka, od imion złożonych typu Łękomir oraz od łęk ‘łuk’.

Łonocha - od łono, od dawnego łoni ‘zeszłego roku’, łoński ‘zeszłoroczny’.

Łonoszka - - od łono, od dawnego łoni ‘zeszłego roku’, łoński ‘zeszłoroczny’.

Łonoszyn - - od łono, od dawnego łoni ‘zeszłego roku’, łoński ‘zeszłoroczny’.

Łonowicz - - od łono, od dawnego łoni ‘zeszłego roku’, łoński ‘zeszłoroczny’.

Łonszczak - - od łono, od dawnego łoni ‘zeszłego roku’, łoński ‘zeszłoroczny’.

Łontka - - od staropolskiego łątka ‘lalka, kukiełka’, też ‘nazwa owada’.

Łontkowski - - od nazw miejscowych Łętków (płockie, gmina Góra Świętej Małgorzaty), Łętkowice (krakowskie, gmina Radziemice).

Łontowski - - od nazw miejscowych Łętowo, Łętów (kilka wsi).

Łonyszyn - - od łono, od dawnego łoni ‘zeszłego roku’, łoński ‘zeszłoroczny’.

Łoń - - od łono, od dawnego łoni ‘zeszłego roku’, łoński ‘zeszłoroczny’.

Łończuk - - od łono, od dawnego łoni ‘zeszłego roku’, łoński ‘zeszłoroczny’.

Łończyk - - od łono, od dawnego łoni ‘zeszłego roku’, łoński ‘zeszłoroczny’.

Łoński - 1405 od łono, od dawnego łoni ‘zeszłego roku’, łoński ‘zeszłoroczny’.

Łońszczak - 1479 - od łono, od dawnego łoni ‘zeszłego roku’, łoński ‘zeszłoroczny’ lub od staropolskiego łońszczak ‘cielak lub źrebię zeszłoroczne, roczniak’.

Łońszczę - 1395 - od łono, od dawnego łoni ‘zeszłego roku’, łoński ‘zeszłoroczny’.

Łońszczyniec - 1496 - od łono, od dawnego łoni ‘zeszłego roku’, łoński ‘zeszłoroczny’.

Łopa - - od łopać ‘łopotać’.

Łopaciak - 1647 - od łopata ‘narzędzie służące do kopania’.

Łopacian - - od łopata ‘narzędzie służące do kopania’.

Łopacic - 1250 - od łopata ‘narzędzie służące do kopania’.

Łopaciej - - od łopata ‘narzędzie służące do kopania’.

Łopacieński - - od łopata ‘narzędzie służące do kopania’.

Łopacin - - od łopata ‘narzędzie służące do kopania’.

Łopaciński - - od łopata ‘narzędzie służące do kopania’.

Łopaciuch - - od łopata ‘narzędzie służące do kopania’.

Łopaciuk - - od łopata ‘narzędzie służące do kopania’.

Łopacki - 1592 - od łopata ‘narzędzie służące do kopania’ lub od nazwy miejscowej Łopata (kilka miejscowości).

Łopacz - - od łopać ‘łopotać’.

Łopaczak - - od łopać ‘łopotać’.

Łopaczek - - od łopać ‘łopotać’.

Łopaczewski - - od łopać ‘łopotać’.

Łopaczuk - - od łopać ‘łopotać’.

Łopaczyk - - od łopać ‘łopotać’.

Łopaczyński - - od łopać ‘łopotać’.

Łopadczak - - od łopata ‘narzędzie służące do kopania’.

Łopadka - - od łopata ‘narzędzie służące do kopania’.

Łopadko - - od łopata ‘narzędzie służące do kopania’.

Łopalewski - - od łopać ‘łopotać’.

Łopała - - od łopać ‘łopotać’.

Łopałka - - od łopać ‘łopotać’.

Łopałło - - od łopać ‘łopotać’.

Łopało - - od łopać ‘łopotać’.

Łopano - - od łopać ‘łopotać’.

Łopanowski - - od łopać ‘łopotać’.

Łopański - - od łopać ‘łopotać’.

Łoparecki - - od łopać ‘łopotać’.

Łoparowicz - - od łopać ‘łopotać’.

Łopaszewski - - od łopać ‘łopotać’.

Łopaszko - - od łopać ‘łopotać’.

Łopaszyński - - od łopać ‘łopotać’.

Łopaś - - od łopać ‘łopotać’.

Łopat - - od łopata ‘narzędzie służące do kopania’.

Łopata - 1244 - od łopata ‘narzędzie służące do kopania’.

Łopatczak - - od łopata ‘narzędzie służące do kopania’.

Łopatecki - - od łopata ‘narzędzie służące do kopania’.

Łopatek - - od łopata ‘narzędzie służące do kopania’.

Łopater - - od łopata ‘narzędzie służące do kopania’.

Łopatiak - - od łopata ‘narzędzie służące do kopania’.

Łopatin - - od łopata ‘narzędzie służące do kopania’.

Łopatiuk - - od łopata ‘narzędzie służące do kopania’.

Łopatka - 1369 - od łopata ‘narzędzie służące do kopania’.

Łopatki - - od łopata ‘narzędzie służące do kopania’.

Łopatkiewicz - 1678 - od łopata ‘narzędzie służące do kopania’.

Łopatko - - od łopata ‘narzędzie służące do kopania’.

Łopatkowski - - od łopata ‘narzędzie służące do kopania’.

Łopatnik - - od łopata ‘narzędzie służące do kopania’; od łopatnik ‘wyrabiający łopaty’.

Łopatniuk - - od łopata ‘narzędzie służące do kopania’.

Łopato - - od łopata ‘narzędzie służące do kopania’.

Łopatowicz - 1437 - od łopata ‘narzędzie służące do kopania’.

Łopatowski - - od łopata ‘narzędzie służące do kopania’.

Łopatta - - od łopata ‘narzędzie służące do kopania’.

Łopatto - - od łopata ‘narzędzie służące do kopania’.

Łopatycz - od łopata ‘narzędzie służące do kopania’.

Łopatyn - - od łopata ‘narzędzie służące do kopania’.

Łopatyńska - - od łopata ‘narzędzie służące do kopania’.

Łopatyński - - od łopata ‘narzędzie służące do kopania’.

Łopawa - - od łopać ‘łopotać’.

Łopąg - - od łopać ‘łopotać’.

Łopciak - - od staropolskiego deptać, łopotać ‘pić głośno, chciwie, chłeptać’.

Łopcik - - od staropolskiego deptać, łopotać ‘pić głośno, chciwie, chłeptać’.

Łopcio - - od staropolskiego deptać, łopotać ‘pić głośno, chciwie, chłeptać’.

Łopczyk - - od staropolskiego deptać, łopotać ‘pić głośno, chciwie, chłeptać’.

Łopecki - 1651 - od nazwy miejscowej Łopcza (Orawa, Słowacja).

Łopeć - - od łopać ‘łopotać’.

Łopek - - od łopać ‘łopotać’.

Łopian - 1443 - od łopian ‘roślina o dużych sercowatych liściach stosowana w lecznictwie’.

Łopianecki - - od łopian ‘roślina o dużych sercowatych liściach stosowana w lecznictwie’.

Łopianiak - - od łopian ‘roślina o dużych sercowatych liściach stosowana w lecznictwie’.

Łopianowski - - od łopian ‘roślina o dużych sercowatych liściach stosowana w lecznictwie’.

Łopiany - - od łopian ‘roślina o dużych sercowatych liściach stosowana w lecznictwie’.

Łopiąg - - od łopać ‘łopotać’.

Łopich - 1628 - od łopać ‘łopotać’.

Łopiejko - - od łopać ‘łopotać’.

Łopienik - 1497 - od łopian ‘roślina o dużych sercowatych liściach stosowana w lecznictwie’.

Łopieński - 1414 - od nazwy miejscowej Łopienno (poznańskie, gmina Mieleszyn).

Łopiewska -

Łopik - - od łopać ‘łopotać’.

Łopin - - od łopać ‘łopotać’.

Łopiński - od nazwy miejscowej Łopienno (poznańskie, gmina Mieleszyn).

Łopiołek - - od łopać ‘łopotać’.

Łopion - - od łopian ‘roślina o dużych sercowatych liściach stosowana w lecznictwie’.

Łopionowski - - od łopian ‘roślina o dużych sercowatych liściach stosowana w lecznictwie’.

Łopiszczak - - od łopać ‘łopotać’.

Łopiwoda - 1606 - od łapa, łapać.

Łopka - - od łopać ‘łopotać’.

Łopkiewicz - - od łopać ‘łopotać’.

Łopko - - od łopać ‘łopotać’.

Łopkowski - - od łopać ‘łopotać’.

Łopoch - - od łopać ‘łopotać’.

Łopociński - - od łopać ‘łopotać’.

Łopocki - od łopać ‘łopotać’.

Łopocz - - od łopać ‘łopotać’.

Łopoczyńska - - od łopać ‘łopotać’.

Łopog - - od łopać ‘łopotać’.

Łopok - - od łopać ‘łopotać’.

Łopoka - - od łopać ‘łopotać’.

Łopong - - od łopać ‘łopotać’.

Łoposiewicz - - od łopać ‘łopotać’.

Łoposzko - - od łopać ‘łopotać’.

Łoposzyński - - od łopać ‘łopotać’.

Łopot - 1506 - od łopot ‘odgłos powstający wskutek uderzenia jakiejś płaszczyzny o powietrze’, łopotać.

Łopota - - od łopot ‘odgłos powstający wskutek uderzenia jakiejś płaszczyzny o powietrze’, łopotać.

Łopotecki - - od łopot ‘odgłos powstający wskutek uderzenia jakiejś płaszczyzny o powietrze’, łopotać.

Łopotka - - od łopot ‘odgłos powstający wskutek uderzenia jakiejś płaszczyzny o powietrze’, łopotać.

Łopotko - - od łopot ‘odgłos powstający wskutek uderzenia jakiejś płaszczyzny o powietrze’, łopotać.

Łopott - - od łopot ‘odgłos powstający wskutek uderzenia jakiejś płaszczyzny o powietrze’, łopotać.

Łopotycz - - od łopot ‘odgłos powstający wskutek uderzenia jakiejś płaszczyzny o powietrze’, łopotać.

Łopsz - - od łopać ‘łopotać’.

Łopszak - - od łopać ‘łopotać’.

Łopszański - - od łopać ‘łopotać’.

Łopszyc - - od łopać ‘łopotać’.

Łoptacz - - od staropolskiego deptać, łopotać ‘pić głośno, chciwie, chłeptać’.

Łoptas - - od staropolskiego deptać, łopotać ‘pić głośno, chciwie, chłeptać’.

Łoptaszyński - od staropolskiego deptać, łopotać ‘pić głośno, chciwie, chłeptać’.

Łoptos - - od staropolskiego deptać, łopotać ‘pić głośno, chciwie, chłeptać’.

Łopuc - - od łopać ‘łopotać’.

Łopuch - 1415 - od łopuch ‘łopian’.

Łopucha - 1455 - od łopuch ‘łopian’.

Łopuchin - - od łopuch ‘łopian’.

Łopuchow - - od łopuch ‘łopian’.

Łopuchowicz - - od łopuch ‘łopian’.

Łopuć - - od łopać ‘łopotać’.

Łopulski - - od łopać ‘łopotać’.

Łopung - - od łopać ‘łopotać’.

Łopusiak - 1689 - od łopuch ‘łopian’.

Łopusiewicz - - od łopuch ‘łopian’.

Łopusiński - - od nazwy miejscowej Łopuszno (kieleckie, gmina Łopuszno).

Łopuski - 1443 - od nazwy miejscowej Łopuszka (przemyskie, gmina Kańczuga).

Łopuszak - - od łopuch ‘łopian’.

Łopuszański - 1600 - od nazwy miejscowej Łopuszno (kieleckie, gmina Łopuszno).

Łopuszczyński - 1392 - od nazwy miejscowej Łopuszno (kieleckie, gmina Łopuszno).

Łopuszek - - od łopuch ‘łopian’.

Łopuszeński - - od nazwy miejscowej Łopuszno (kieleckie, gmina Łopuszno).

Łopuszewicz - - od łopuch ‘łopian’.

Łopuszka - 1439 - od łopuch ‘łopian’.

Łopuszko - - od łopuch ‘łopian’.

Łopuszniak - 1786 - od nazwy miejscowej Łopuszno (kieleckie, gmina Łopuszno).

Łopuszyński - 1392 od nazwy miejscowej Łopuszno (kieleckie, gmina Łopuszno).

Łopuśniak - 1788 - od nazwy miejscowej Łopuszno (kieleckie, gmina Łopuszno).

Łoputkiewicz - - od łopot ‘odgłos powstający wskutek uderzenia jakiejś płaszczyzny o powietrze’, łopotać.

Łoputko - - od łopot ‘odgłos powstający wskutek uderzenia jakiejś płaszczyzny o powietrze’, łopotać.

Łopyta - - od łopot ‘odgłos powstający wskutek uderzenia jakiejś płaszczyzny o powietrze’, łopotać.

Łopyto - - od łopot ‘odgłos powstający wskutek uderzenia jakiejś płaszczyzny o powietrze’, łopotać.

Łoryś - od niemieckiej nazwy osobowej Lorenz, ta od imienia Laurentius.

Łos - od łoś.

Łosak - od łoś.

Łosakiewicz - - od łoś; od łoszak ‘młody łoś’.

Łosek - od łoś.

Łosewicz - od łoś.

Łosewski - od łoś.

Łosia - od łoś.

Łosiaczyk - od łoś.

Łosiak - od łoś.

Łosiakowski - od łoś.

Łosian - od łoś.

Łosiaty - od łoś.

Łosica - od łoś.

Łosicki - od łoś.

Łosicz - od łoś.

Łosiecki - od łoś.

Łosiecz - od łoś.

Łosieczka - od łoś.

Łosieczko - od łoś.

Łosieczny - od łoś.

Łosiek - od łoś.

Łosien - od łoś.

Łosień - od łoś.

Łosiew - od łoś.

Łosiewicki - od łoś.

Łosiewicz - 1426 od łoś.

Łosik - 1485 od łoś.

Łosin - 1426 od łoś.

Łosinecki - od łoś.

Łosiń - od łoś.

Łosiok - od łoś.

Łosionek - od łoś.

Łosior - od łoś.

Łosiow - 1500 od łoś.

Łosiowicz - 1393 od łoś.

Łosiowski - od łoś.

Łosiów - od łoś.

Łosiuk - od łoś.

Łoski - 1428 - od nazwy miejscowej Łosie (łomżyńskie, gmina Zambrów), może też od Łoś (warszawskie, gmina Prażmów).

Łoskiewicz - od łoś.

Łosko - od łoś.

Łoskociński - - od łoskot ‘hałas, odgłos upadku’.

Łoskoczyński - - od łoskot ‘hałas, odgłos upadku’.

Łoskot - - od łoskot ‘hałas, odgłos upadku’.

Łoskowski - od łoś.

Łosniak - od łoś.

Łosoń - od łoś.

Łosos - - od łosoś ‘gatunek ryby’.

Łososiński - - od łosoś ‘gatunek ryby’.

Łosoś - 1258 - od łosoś ‘gatunek ryby’.

Łosowicki - od łoś.

Łosowik - od łoś.

Łosowski - od łoś.

Łoss - od łoś.

Łossan - od łoś.

Łossowski - od łoś.

Łosyk - od łoś.

Łosyn - od łoś.

Łosz - od łoś.

Łosza - 1469 - od łoś; łosza, łoszyca ‘samica łosia’.

Łoszajc - od łoś.

Łoszajć - od łoś.

Łoszak - 1309 - od łoś; od łoszak ‘młody łoś’.

Łoszakiewicz - - od łoś; od łoszak ‘młody łoś’.

Łoszek - 1421 - od łoś; od łoszak ‘młody łoś’.

Łoszewski - od łoś.

Łoszka - 1381 - od łoś; od łoszak ‘młody łoś’.

Łoszkiewicz - - od łoś; od łoszak ‘młody łoś’.

Łoszko - 1436 - od łoś; od łoszak ‘młody łoś’.

Łoszkowski - - od łoś; od łoszak ‘młody łoś’.

Łoszyca - - od łoś; od łoszyca ‘samica łosia’.

Łoszycia - - od łoś; od łoszyca ‘samica łosia’.

Łoszyk - od łoś.

Łoszyn - od łoś.

Łoszyń - od łoś.

Łoszyński - od łoś.

Łoś - 1393 od łoś.

Łośka - od łoś.

Łośko - od łoś.

Łośniak - od łoś.

Łośniewski - od łoś.

Łoś-Tynowski - - złożenia brak; Łoś 1393 - od łoś. Tynowski – od staropolskiego tyn ‘płot, ogrodzenie’.

Łot - - od lot ‘przemieszczanie się w powietrzu, w przestrzeni’.

Łota - - od lot ‘przemieszczanie się w powietrzu, w przestrzeni’.

Łotach - - od lot ‘przemieszczanie się w powietrzu, w przestrzeni’.

Łotacz - - od lot ‘przemieszczanie się w powietrzu, w przestrzeni’.

Łotak - - od lot ‘przemieszczanie się w powietrzu, w przestrzeni’.

Łotaków - - od lot ‘przemieszczanie się w powietrzu, w przestrzeni’.

Łotar - od niemieckiej nazwy osobowej Lottrer, ta od staro-wysoko-niemieckiego imienia (H)lutheri lub średnio-wysoko-niemieckiego loter ‘kuglarz, magik’.

Łotarewicz - - od niemieckiej nazwy osobowej Lotter, ta od staro-wysoko-niemieckiego imienia (H)lutheri lub od średnio-wysoko-niemieckiego loter ‘kuglarz, magik’.

Łotarewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Lottrer, ta od staro-wysoko-niemieckiego imienia (H)lutheri lub średnio-wysoko-niemieckiego loter ‘kuglarz, magik’.

Łotarowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Lottrer, ta od staro-wysoko-niemieckiego imienia (H)lutheri lub średnio-wysoko-niemieckiego loter ‘kuglarz, magik’.

Łotarski - - od niemieckiej nazwy osobowej Lotter, ta od staro-wysoko-niemieckiego imienia (H)lutheri lub od średnio-wysoko-niemieckiego loter ‘kuglarz, magik’.

Łotarski - od niemieckiej nazwy osobowej Lottrer, ta od staro-wysoko-niemieckiego imienia (H)lutheri lub średnio-wysoko-niemieckiego loter ‘kuglarz, magik’.

Łotasiński - - od lot ‘przemieszczanie się w powietrzu, w przestrzeni’.

Łotasz - - od lot ‘przemieszczanie się w powietrzu, w przestrzeni’.

Łotaszewski - - od lot ‘przemieszczanie się w powietrzu, w przestrzeni’.

Łotaszyński - - od lot ‘przemieszczanie się w powietrzu, w przestrzeni’.

Łotaś - - od lot ‘przemieszczanie się w powietrzu, w przestrzeni’.

Łoteczko - - od lot ‘przemieszczanie się w powietrzu, w przestrzeni’.

Łotek - - od lot ‘przemieszczanie się w powietrzu, w przestrzeni’.

Łotka - - od lot ‘przemieszczanie się w powietrzu, w przestrzeni’.

Łotkiewicz - - od lot ‘przemieszczanie się w powietrzu, w przestrzeni’.

Łotko - - od lot ‘przemieszczanie się w powietrzu, w przestrzeni’.

Łotkow - - od lot ‘przemieszczanie się w powietrzu, w przestrzeni’.

Łotkowski - - od lot ‘przemieszczanie się w powietrzu, w przestrzeni’.

Łotoczko - - od lot ‘przemieszczanie się w powietrzu, w przestrzeni’.

Łotoczuk - - od lot ‘przemieszczanie się w powietrzu, w przestrzeni’.

Łotoczyński - - od lot ‘przemieszczanie się w powietrzu, w przestrzeni’.

Łotong - - od lot ‘przemieszczanie się w powietrzu, w przestrzeni’.

Łotorewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Lottrer, ta od staro-wysoko-niemieckiego imienia (H)lutheri lub średnio-wysoko-niemieckiego loter ‘kuglarz, magik’.

Łotosz - - od lot ‘przemieszczanie się w powietrzu, w przestrzeni’.

Łotoszczyńska - - od lot ‘przemieszczanie się w powietrzu, w przestrzeni’.

Łotoszyński - - od lot ‘przemieszczanie się w powietrzu, w przestrzeni’.

Łotoś - - od lot ‘przemieszczanie się w powietrzu, w przestrzeni’.

Łotowicz - - od lot ‘przemieszczanie się w powietrzu, w przestrzeni’.

Łotuk - - od lot ‘przemieszczanie się w powietrzu, w przestrzeni’.

Łotuszka - - od Łotysz ‘człowiek pochodzący z Łotwy’.

Łotuszko - - od Łotysz ‘człowiek pochodzący z Łotwy’.

Łotuszyński - - od Łotysz ‘człowiek pochodzący z Łotwy’.

Łotycz - - od lot ‘przemieszczanie się w powietrzu, w przestrzeni’.

Łotynia - - od lot ‘przemieszczanie się w powietrzu, w przestrzeni’.

Łotys - - od Łotysz ‘człowiek pochodzący z Łotwy’.

Łotysz - - od Łotysz ‘człowiek pochodzący z Łotwy’.

Łotyszewicz - - od Łotysz ‘człowiek pochodzący z Łotwy’.

Łotyszewski - - od Łotysz ‘człowiek pochodzący z Łotwy’.

Łotyszojc - (Pom) - od Łotysz ‘człowiek pochodzący z Łotwy’.

Łotyszojć - (Pom) - od Łotysz ‘człowiek pochodzący z Łotwy’.

Łotyszonek - - od Łotysz ‘człowiek pochodzący z Łotwy’.

Łotyszonok - - od Łotysz ‘człowiek pochodzący z Łotwy’.

Łotyszyński - - od Łotysz ‘człowiek pochodzący z Łotwy’.

Łotyś - - od Łotysz ‘człowiek pochodzący z Łotwy’.

Łowacki - - od łowić ‘chwytać, polować’.

Łowacz - - od łowić ‘chwytać, polować’.

Łowaczak - - od łowić ‘chwytać, polować’.

Łowak - - od łowić ‘chwytać, polować’.

Łowalczyk - - od łowić ‘chwytać, polować’.

Łowas - - od łowić ‘chwytać, polować’.

Łowca - 1733 - od łowca ‘myśliwy’.

Łowcewicz - - od łowić ‘chwytać, polować’.

Łowcorz - (Śl) - od łowić ‘chwytać, polować’.

Łowcza - - od łowca ‘myśliwy’.

Łowczak - - od łowca ‘myśliwy’.

Łowczan - - od łowca ‘myśliwy’.

Łowczanin - - od łowca ‘myśliwy’.

Łowczarz - - od łowca ‘myśliwy’.

Łowcze - 1489 - od łowca ‘myśliwy’.

Łowczecki - - od łowca ‘myśliwy’.

Łowczewicz - 1501 - od łowca ‘myśliwy’.

Łowczon - - od łowca ‘myśliwy’.

Łowczowic - 1284 - od łowca ‘myśliwy’.

Łowczuk - - od łowca ‘myśliwy’.

Łowczy - 1371 - od łowca ‘myśliwy’.

Łowczyc - - od łowca ‘myśliwy’.

Łowczycki - - od łowca ‘myśliwy’.

Łowczycz - 1400 - od łowca ‘myśliwy’.

Łowczyk - - od łowca ‘myśliwy’.

Łowczykowski - - od łowca ‘myśliwy’.

Łowczynowski - - od łowca ‘myśliwy’.

Łowczyński - - od łowca ‘myśliwy’.

Łowejko - - od łowić ‘chwytać, polować’.

Łowek - 1404 - od łowić ‘chwytać, polować’.

Łowęta - 1136 - od łowić ‘chwytać, polować’.

Łowica - - od łowić ‘chwytać, polować’.

Łowicki - 1411 - od nazwy miasta Łowicz (skierniewickie).

Łowicz - 1459 - od nazwy miasta Łowicz (skierniewickie).

Łowiczyk - - od łowić ‘chwytać, polować’.

Łowiduch - - od łowić ‘chwytać, polować’.

Łowiduch - od łowić ‘chwytać, polować’.

Łowiec - 1513 - od łowca ‘myśliwy’.

Łowiecki - - od łowca ‘myśliwy’.

Łowiejko - - od łowić ‘chwytać, polować’.

Łowiejski - - od łowić ‘chwytać, polować’.

Łowiel - - od łowić ‘chwytać, polować’.

Łowieński - 1503 - od nazwy miejscowej Łowinia (kieleckie, gmina Sędziszów).

Łowiesz - 1419 - od łowić ‘chwytać, polować’.

Łowiesza - 1404 - od łowić ‘chwytać, polować’.

Łowigus - - od łowić ‘chwytać, polować’.

Łowik - - od łowić ‘chwytać, polować’.

Łowin - - od łowić ‘chwytać, polować’.

Łowinia - 1401 - od nazwy miejscowej Łowinia (kieleckie, gmina Sędziszów).

Łowinienko - - od łowić ‘chwytać, polować’.

Łowiński - - od nazwy miejscowej Łowinia (kieleckie, gmina Sędziszów).

Łowis - - od łowić ‘chwytać, polować’.

Łowisiak - 1713 - od łowić ‘chwytać, polować’.

Łowisz - 1787 - od łowić ‘chwytać, polować’.

Łowiszko - 1389 od łowić ‘chwytać, polować’.

Łowiś - - od łowić ‘chwytać, polować’.

Łowka - - od gwarowego łowka ‘łowy’.

Łowkiel - - od gwarowego łowka ‘łowy’.

Łowkiewicz - - od gwarowego łowka ‘łowy’.

Łowkis - - od gwarowego łowka ‘łowy’.

Łowko - 1469 - od gwarowego łowka ‘łowy’.

Łowniczak - - od łowca ‘myśliwy’.

Łowniczek - - od łowca ‘myśliwy’.

Łowny - 1434 - od łowca ‘myśliwy’; od łowny ‘dobrze łowiący’.

Łowor - - od łowić ‘chwytać, polować’.

Łowrynowicz - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Łowrynowski - - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Łowski - od łowić ‘chwytać, polować’.

Łowszynowska - - od łowić ‘chwytać, polować’.

Łowysz - - od łowić ‘chwytać, polować’.

Łoyko - - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Łoykuć - - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Łoza - 1320 od łoza ‘wierzba szara, krzew z rodziny wierzbowatych’.

Łozak - 1309 od łoza ‘wierzba szara, krzew z rodziny wierzbowatych’.

Łozan - 1698 od łoza ‘wierzba szara, krzew z rodziny wierzbowatych’.

Łozanow - od łoza ‘wierzba szara, krzew z rodziny wierzbowatych’.

Łozański - od łoza ‘wierzba szara, krzew z rodziny wierzbowatych’.

Łozar - od dawnego lozar, luzar ‘szydło’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Luser.

Łozarczyk - od dawnego lozar, luzar ‘szydło’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Luser.

Łozarewicz - od dawnego lozar, luzar ‘szydło’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Luser.

Łozarowicz - od dawnego lozar, luzar ‘szydło’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Luser.

Łozarski - od dawnego lozar, luzar ‘szydło’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Luser.

Łozaryszak - od dawnego lozar, luzar ‘szydło’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Luser.

Łozarz - od dawnego lozar, luzar ‘szydło’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Luser.

Łozecki - od łoza ‘wierzba szara, krzew z rodziny wierzbowatych’.

Łozek - 1421 od łoza ‘wierzba szara, krzew z rodziny wierzbowatych’.

Łozewicz - od łoza ‘wierzba szara, krzew z rodziny wierzbowatych’.

Łozewski - od łoza ‘wierzba szara, krzew z rodziny wierzbowatych’.

Łoziarczyk - od dawnego lozar, luzar ‘szydło’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Luser.

Łozik - od łoza ‘wierzba szara, krzew z rodziny wierzbowatych’.

Łozikowski - od łoza ‘wierzba szara, krzew z rodziny wierzbowatych’.

Łozina - od łoza ‘wierzba szara, krzew z rodziny wierzbowatych’.

Łozinkiewicz - od łoza ‘wierzba szara, krzew z rodziny wierzbowatych’.

Łozinko - od łoza ‘wierzba szara, krzew z rodziny wierzbowatych’.

Łozinoga - od łoza ‘wierzba szara, krzew z rodziny wierzbowatych’.

Łoziński - 1493 od nazwy miejscowej Łozina (KrW).

Łozio - od łoza ‘wierzba szara, krzew z rodziny wierzbowatych’.

Łozioczonek - od łoza ‘wierzba szara, krzew z rodziny wierzbowatych’.

Łoziuk - od łoza ‘wierzba szara, krzew z rodziny wierzbowatych’.

Łozki - od łoza ‘wierzba szara, krzew z rodziny wierzbowatych’.

Łozny - od łoza ‘wierzba szara, krzew z rodziny wierzbowatych’.

Łozon - od łoza ‘wierzba szara, krzew z rodziny wierzbowatych’.

Łozor - od dawnego lozar, luzar ‘szydło’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Luser.

Łozorek - od dawnego lozar, luzar ‘szydło’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Luser.

Łozorko - od dawnego lozar, luzar ‘szydło’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Luser.

Łozorowicz - od dawnego lozar, luzar ‘szydło’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Luser.

Łozoryk - od dawnego lozar, luzar ‘szydło’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Luser.

Łozow - od łoza ‘wierzba szara, krzew z rodziny wierzbowatych’.

Łozowa - od łoza ‘wierzba szara, krzew z rodziny wierzbowatych’.

Łozowicki - 1494 od nazwy miejscowej Łozowica (KrW).

Łozowicz - od łoza ‘wierzba szara, krzew z rodziny wierzbowatych’.

Łozowiecki - od nazwy miejscowej Łozina (KrW).

Łozowik - od łoza ‘wierzba szara, krzew z rodziny wierzbowatych’.

Łozowy - od łoza ‘wierzba szara, krzew z rodziny wierzbowatych’.

Łozyk - od łoza ‘wierzba szara, krzew z rodziny wierzbowatych’.

Łozynek - od łoza ‘wierzba szara, krzew z rodziny wierzbowatych’.

Łozyniak - od łoza ‘wierzba szara, krzew z rodziny wierzbowatych’.

Łozynko - od łoza ‘wierzba szara, krzew z rodziny wierzbowatych’.

Łozyński - od nazwy miejscowej Łozina (KrW).

Łoźko - od łoza ‘wierzba szara, krzew z rodziny wierzbowatych’.

Łoźnikow - od łoza ‘wierzba szara, krzew z rodziny wierzbowatych’.

Łoźny - 1570 od łoza ‘wierzba szara, krzew z rodziny wierzbowatych’.

Łoża - w grupie nazwisk pochodzących od łożyć ‘kłaść’, też od łóżko.

Łożak - w grupie nazwisk pochodzących od łożyć ‘kłaść’, też od łóżko.

Łożański - w grupie nazwisk pochodzących od łożyć ‘kłaść’, też od łóżko.

Łożca - w grupie nazwisk pochodzących od łożyć ‘kłaść’, też od łóżko.

Łożecki - w grupie nazwisk pochodzących od łożyć ‘kłaść’, też od łóżko.

Łożecznik - w grupie nazwisk pochodzących od łożyć ‘kłaść’, też od łóżko.

Łożek - w grupie nazwisk pochodzących od łożyć ‘kłaść’, też od łóżko.

Łożeński - od nazwy miejscowej Łozina (KrW).

Łożewicz - w grupie nazwisk pochodzących od łożyć ‘kłaść’, też od łóżko.

Łożko - w grupie nazwisk pochodzących od łożyć ‘kłaść’, też od łóżko.

Łożniak - w grupie nazwisk pochodzących od łożyć ‘kłaść’, też od łóżko.

Łożnikow - w grupie nazwisk pochodzących od łożyć ‘kłaść’, też od łóżko.

Łożny - 1460 w grupie nazwisk pochodzących od łożyć ‘kłaść’, też od łóżko; od łożny ‘dworzanin zajmujący się sypialnią królewską bądź książęcą’.

Łożuch - w grupie nazwisk pochodzących od łożyć ‘kłaść’, też od łóżko.

Łożuk - w grupie nazwisk pochodzących od łożyć ‘kłaść’, też od łóżko.

Łożyca - w grupie nazwisk pochodzących od łożyć ‘kłaść’, też od łóżko.

Łożyczka - w grupie nazwisk pochodzących od łożyć ‘kłaść’, też od łóżko.

Łożyk - w grupie nazwisk pochodzących od łożyć ‘kłaść’, też od łóżko.

Łożykiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od łożyć ‘kłaść’, też od łóżko.

Łożykowski - w grupie nazwisk pochodzących od łożyć ‘kłaść’, też od łóżko.

Łożynek - w grupie nazwisk pochodzących od łożyć ‘kłaść’, też od łóżko.

Łożyniak - w grupie nazwisk pochodzących od łożyć ‘kłaść’, też od łóżko.

Łożynko - w grupie nazwisk pochodzących od łożyć ‘kłaść’, też od łóżko.

Łożyński - od nazwy miejscowej Łozina (KrW).

Łożys - w grupie nazwisk pochodzących od łożyć ‘kłaść’, też od łóżko.

Łożysz - w grupie nazwisk pochodzących od łożyć ‘kłaść’, też od łóżko.

Łódka - - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia.

Łódkiewicz - - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia.

Łódkowski - - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia.

Łódtka - - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia.

Łódz - - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia.

Łódzki - 1585 - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia.

Łódzkiewicz - - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia.

Łódź - - od staropolskiego łodzia, łódź, też od nazwy miasta Łódź, dawniej Łodzia.

Łógowy - - od łogawy ‘kulawy’, od łogosz ‘luźny koń w zaprzęgu’.

Łój - - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Łóś - od łoś.

Łótka - - od lot ‘przemieszczanie się w powietrzu, w przestrzeni’.

Łóżecki - w grupie nazwisk pochodzących od łożyć ‘kłaść’, też od łóżko.

Łóżewicz - w grupie nazwisk pochodzących od łożyć ‘kłaść’, też od łóżko.

Łóżko - w grupie nazwisk pochodzących od łożyć ‘kłaść’, też od łóżko.

Łóżny - w grupie nazwisk pochodzących od łożyć ‘kłaść’, też od łóżko.

Łóżyński - od nazwy miejscowej Łozina (KrW).

Łub - 1599 od łub ‘kora drzewa’.

Łuba - 1390 od łub ‘kora drzewa’.

Łubach - od łub ‘kora drzewa’.

Łubacki - od łub ‘kora drzewa’.

Łubacz - od łub ‘kora drzewa’.

Łubaczuk - od łub ‘kora drzewa’.

Łubak - od łub ‘kora drzewa’.

Łubakowski - od łub ‘kora drzewa’.

Łubaniak - od łub ‘kora drzewa’.

Łubas - od łub ‘kora drzewa’.

Łubasiak - od łub ‘kora drzewa’.

Łubasiewicz - od łub ‘kora drzewa’.

Łubasiński - od łub ‘kora drzewa’.

Łubaszewicz - od łub ‘kora drzewa’.

Łubaszewski - od łub ‘kora drzewa’.

Łubaś - od łub ‘kora drzewa’.

Łubawa - od łub ‘kora drzewa’.

Łubczak - od łub ‘kora drzewa’.

Łubczonek - od łub ‘kora drzewa’.

Łubczonok - (Śl) od łub ‘kora drzewa’.

Łubczyk - od łub ‘kora drzewa’.

Łubczyński - od łub ‘kora drzewa’.

Łubecki - od łub ‘kora drzewa’.

Łubeczko - od łub ‘kora drzewa’.

Łubek - od łub ‘kora drzewa’.

Łubiach - od łub ‘kora drzewa’.

Łubiaczyk - od łub ‘kora drzewa’.

Łubiak - od łub ‘kora drzewa’.

Łubiakowski - od łub ‘kora drzewa’.

Łubian - od łub ‘kora drzewa’.

Łubianek - od łub ‘kora drzewa’.

Łubianka - od łub ‘kora drzewa’.

Łubianko - od łub ‘kora drzewa’.

Łubiań - od łub ‘kora drzewa’.

Łubiarz - od łub ‘kora drzewa’; od łubiarz ‘ten, kto wyrabia przedmioty z kory’.

Łubiasz - od łub ‘kora drzewa’; od łubiarz ‘ten, kto wyrabia przedmioty z kory’.

Łubica - od łub ‘kora drzewa’.

Łubich - od łub ‘kora drzewa’.

Łubiech - od łub ‘kora drzewa’.

Łubiejewski - od łub ‘kora drzewa’.

Łubiela - od łub ‘kora drzewa’.

Łubieniec - od łub ‘kora drzewa’.

Łubieniecki - od łub ‘kora drzewa’.

Łubieniewski - od łub ‘kora drzewa’.

Łubień - od łub ‘kora drzewa’.

Łubieński - 1482 od nazw miejscowych Łubna, Łubno (kilka wsi).

Łubieszko - od łub ‘kora drzewa’.

Łubik - 1637 od łub ‘kora drzewa’.

Łubikowski - od łub ‘kora drzewa’.

Łubin - od łub ‘kora drzewa’; od łubin ‘gatunek rośliny’.

Łubina - od łub ‘kora drzewa’; od łubin ‘gatunek rośliny’.

Łubinicki - od łub ‘kora drzewa’; od łubin ‘gatunek rośliny’.

Łubiniecki - od łub ‘kora drzewa’; od łubin ‘gatunek rośliny’.

Łubiniewicz - od łub ‘kora drzewa’.

Łubiński - 1691 od nazw miejscowych Łubna, Łubno (kilka wsi) lub od łubin.

Łubis - od łub ‘kora drzewa’.

Łubisz - od łub ‘kora drzewa’.

Łubiszewski - od łub ‘kora drzewa’.

Łubiś - od łub ‘kora drzewa’.

Łubka - od łub ‘kora drzewa’.

Łubkiewicz - od łub ‘kora drzewa’.

Łubko - od łub ‘kora drzewa’.

Łubkowicz - od łub ‘kora drzewa’.

Łubkowski - 1415 od nazwy miejscowej Łubki (kilka wsi).

Łubków - od łub ‘kora drzewa’.

Łubniewicz - od łub ‘kora drzewa’.

Łubniewski - od łub ‘kora drzewa’.

Łubno - 1292 od łub ‘kora drzewa’.

Łubo - od łub ‘kora drzewa’.

Łubocki - od łub ‘kora drzewa’.

Łuboczko - od łub ‘kora drzewa’.

Łubosik - od łub ‘kora drzewa’.

Łubosz - od łub ‘kora drzewa’.

Łuboszko - od łub ‘kora drzewa’.

Łuboś - od łub ‘kora drzewa’.

Łubowiak - od łub ‘kora drzewa’.

Łubowicz - od łub ‘kora drzewa’.

Łubowiecki - od łub ‘kora drzewa’.

Łubów - od łub ‘kora drzewa’.

Łubul - od łub ‘kora drzewa’.

Łubuński - od łub ‘kora drzewa’.

Łubyk - od łub ‘kora drzewa’.

Łubysz - od łub ‘kora drzewa’.

Łuc - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łucak - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łucakiewicz - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łucan - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łucaniec - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łucarz - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łucas - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łucaś - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łucejko - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łucek - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łucen - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łucenia - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łucenko - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łuceń - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łucewicz - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuch - od imion na Łu-, typu Łuczan, Łukasz.

Łucha - od imion na Łu-, typu Łuczan, Łukasz.

Łuchiewicz - od imion na Łu-, typu Łuczan, Łukasz.

Łuchniak - od imion na Łu-, typu Łuczan, Łukasz.

Łuchowiak - od imion na Łu-, typu Łuczan, Łukasz.

Łuchowicz - od imion na Łu-, typu Łuczan, Łukasz.

Łuchowski - od imion na Łu-, typu Łuczan, Łukasz.

Łuchowy - od imion na Łu-, typu Łuczan, Łukasz.

Łuchów - od imion na Łu-, typu Łuczan, Łukasz.

Łucht - od niemieckiej nazwy osobowej Lucht, ta od dolno-niemieckiego lucht ‘powietrze; okno; lekki’.

Łuchtaj - od niemieckiej nazwy osobowej Lucht, ta od dolno-niemieckiego lucht ‘powietrze; okno; lekki’.

Łuciak - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuciakiewicz - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuciankiewicz - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łuciarz - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuciejko - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łucik - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łucikiewicz - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łucikowiak - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łucina - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuciniec - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łucinkiewicz - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuciński - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łucio - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuciow - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuciów - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuciuk - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuciukiewicz - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuciuł - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łucjan - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łucjanek - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łucjanik - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łucjanow - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łucka, m. - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łucki - 1459 od nazw miejscowych Łuka, Łucki (KrW).

Łuckiewicz - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łucko - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuckoć - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuckos - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuckosz - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuckoś - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuckow - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuckowicz - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuckowski - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łucków - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuckula - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuców - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łucuk - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łucuszyn - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łucyan - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łucyarz - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łucyga - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łucyjanek - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łucyk - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łucykiewicz - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łucyków - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łucyn - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łucyniak - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łucyń - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łucypera - - od lucyfer, lucyper ‘diabeł, czart’.

Łucysz - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łucyszyn - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łucz - 1424 od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łucza, m. - 1388 od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczaj - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczajko - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczak - 1490 od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczakiewicz - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczakowski - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczan - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łuczanko - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łuczański - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łuczański - 1634 od nazwy miejscowej Łuczyńce (KrW).

Łuczarz - 1680 od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczas - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczasz - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczczak - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczczycz - 1439 od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczecki - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczeczko - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczejka - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczejko - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczek - 1309 od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’ lub od łuczek ‘mały łuk’.

Łuczenczyn - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczenko - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczeńczyk - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczeński - 1505 od nazwy miejscowej Łuczyńce (KrW).

Łuczer - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczewicz - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczewski - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczka, m. - 1558 od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczkanin - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczkiewicz - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczkin - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczko - 1139 od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczkosiński - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczkoś - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczkow - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczkowiak - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczkowicz - 1451 od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczkowiec - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczkowski - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczków - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczniak - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczniewicz - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczniewski - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łucznik - 1464 od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’; od łucznik ‘strzelający z łuku’.

Łuczok - (Śl) od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczon - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łuczowicz - 1389 od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczów - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczuk - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczun - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczuński - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczyc - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczyca - 1438 od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczycki - 1418 od nazwy miejscowej Łuczyce (krakowskie, gmina Kocmyrzów-Luborzyca; przemyskie, gmina Przemyśl).

Łuczycz - 1421 od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczyk - 1463 od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczykiewicz - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczykowski - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczyków - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczyn - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczyna - 1420 od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczynek - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczyniak - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczyniec - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczynin - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczynowicz - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczyńczyk - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczyński - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczyński - 1444 od nazwy miejscowej Łuczyńce (KrW).

Łuczyszyn - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łuczywek - od łuczywo ‘kawałek smolnego drzewa, dawniej służący do oświetlania’.

Łuczywionko - 1494 od łuczywo ‘kawałek smolnego drzewa, dawniej służący do oświetlania’.

Łuczywko - 1340 od łuczywo ‘kawałek smolnego drzewa, dawniej służący do oświetlania’; od łuczywko ‘małe łuczywo’.

Łuczywkowicz - 1443 od łuczywo ‘kawałek smolnego drzewa, dawniej służący do oświetlania’.

Łuczywo - 1405 od łuczywo ‘kawałek smolnego drzewa, dawniej służący do oświetlania’.

Łuć - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łućko - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łućkoś - od podstawy łucz-, por. imiona Łukasz, Łucja, staropolskie Łuczan (= Lucjan) oraz wyrazy łuk, łuczyć ‘rzucać do celu’.

Łud - od podstawy łud-, por. łudzić ‘oszukiwać, zwodzić’, obłuda.

Łuda - od podstawy łud-, por. łudzić ‘oszukiwać, zwodzić’, obłuda.

Łudala - od podstawy łud-, por. łudzić ‘oszukiwać, zwodzić’, obłuda.

Łudała - od podstawy łud-, por. łudzić ‘oszukiwać, zwodzić’, obłuda.

Łudczak - od podstawy łud-, por. łudzić ‘oszukiwać, zwodzić’, obłuda.

Łudczyk - od podstawy łud-, por. łudzić ‘oszukiwać, zwodzić’, obłuda.

Łudek - od podstawy łud-, por. łudzić ‘oszukiwać, zwodzić’, obłuda.

Łudka - od podstawy łud-, por. łudzić ‘oszukiwać, zwodzić’, obłuda.

Łudkiewicz - od podstawy łud-, por. łudzić ‘oszukiwać, zwodzić’, obłuda.

Łudko - od podstawy łud-, por. łudzić ‘oszukiwać, zwodzić’, obłuda.

Łudkowski - od podstawy łud-, por. łudzić ‘oszukiwać, zwodzić’, obłuda.

Łudojć - od podstawy łud-, por. łudzić ‘oszukiwać, zwodzić’, obłuda.

Łuduk - od podstawy łud-, por. łudzić ‘oszukiwać, zwodzić’, obłuda.

Łudwiczak - - od imienia Ludwik. Imię o genezie germańskiej, od hlud ‘sławny’ + wig ‘walka. W Polsce notowane od XIII wieku; obok postaci Ludwik spotyka się Łodwik, Lodwik, Łodwich, Lodwich, Łodwig, Lodwig, Ludwich.

Łudwiczak - od imienia Ludwik. Imię o genezie germańskiej, od hlud ‘sławny’ + wig ‘walka’. W Polsce notowane od XIII wieku, wykazywało znaczne wahania fonetyczne. Obok postaci Ludwik spotyka się Łodwik, Łodwik, Lodwich, Łodwig, Lodwig, Ludwich.

Łudyn - od podstawy łud-, por. łudzić ‘oszukiwać, zwodzić’, obłuda.

Łudyń - od podstawy łud-, por. łudzić ‘oszukiwać, zwodzić’, obłuda.

Łudzań - od podstawy łud-, por. łudzić ‘oszukiwać, zwodzić’, obłuda.

Łudzen - od podstawy łud-, por. łudzić ‘oszukiwać, zwodzić’, obłuda.

Łudzeń - od podstawy łud-, por. łudzić ‘oszukiwać, zwodzić’, obłuda.

Łudziak - od podstawy łud-, por. łudzić ‘oszukiwać, zwodzić’, obłuda.

Łudzicz - od podstawy łud-, por. łudzić ‘oszukiwać, zwodzić’, obłuda.

Łudzień - od podstawy łud-, por. łudzić ‘oszukiwać, zwodzić’, obłuda.

Łudzik - od podstawy łud-, por. łudzić ‘oszukiwać, zwodzić’, obłuda.

Łudzikowski - od podstawy łud-, por. łudzić ‘oszukiwać, zwodzić’, obłuda.

Łudzin - od podstawy łud-, por. łudzić ‘oszukiwać, zwodzić’, obłuda.

Łudzinowski - od podstawy łud-, por. łudzić ‘oszukiwać, zwodzić’, obłuda.

Łudziński - od podstawy łud-, por. łudzić ‘oszukiwać, zwodzić’, obłuda.

Łudziuk - od podstawy łud-, por. łudzić ‘oszukiwać, zwodzić’, obłuda.

Łudź - od podstawy łud-, por. łudzić ‘oszukiwać, zwodzić’, obłuda.

Ług - od ług ‘roztwór chemiczny, środek do bielenia bielizny’, dawniej też ‘kara pieniężna lub to samo, co łęg’.

Ługa - od ług ‘roztwór chemiczny, środek do bielenia bielizny’, dawniej też ‘kara pieniężna lub to samo, co łęg’.

Ługacz - od ług ‘roztwór chemiczny, środek do bielenia bielizny’, dawniej też ‘kara pieniężna lub to samo, co łęg’.

Ługaj - od ług ‘roztwór chemiczny, środek do bielenia bielizny’, dawniej też ‘kara pieniężna lub to samo, co łęg’.

Ługas - od ług ‘roztwór chemiczny, środek do bielenia bielizny’, dawniej też ‘kara pieniężna lub to samo, co łęg’.

Ługasiewicz - od ług ‘roztwór chemiczny, środek do bielenia bielizny’, dawniej też ‘kara pieniężna lub to samo, co łęg’.

Ługawiak - od ług ‘roztwór chemiczny, środek do bielenia bielizny’, dawniej też ‘kara pieniężna lub to samo, co łęg’.

Ługe - od ług ‘roztwór chemiczny, środek do bielenia bielizny’, dawniej też ‘kara pieniężna lub to samo, co łęg’.

Ługiewicz - od ług ‘roztwór chemiczny, środek do bielenia bielizny’, dawniej też ‘kara pieniężna lub to samo, co łęg’.

Ługin - od ług ‘roztwór chemiczny, środek do bielenia bielizny’, dawniej też ‘kara pieniężna lub to samo, co łęg’.

Ługiński - od ług ‘roztwór chemiczny, środek do bielenia bielizny’, dawniej też ‘kara pieniężna lub to samo, co łęg’.

Ługniewicz - od ług ‘roztwór chemiczny, środek do bielenia bielizny’, dawniej też ‘kara pieniężna lub to samo, co łęg’.

Ługosz - od ług ‘roztwór chemiczny, środek do bielenia bielizny’, dawniej też ‘kara pieniężna lub to samo, co łęg’.

Ługowiak - od ług ‘roztwór chemiczny, środek do bielenia bielizny’, dawniej też ‘kara pieniężna lub to samo, co łęg’.

Ługowicz - od ług ‘roztwór chemiczny, środek do bielenia bielizny’, dawniej też ‘kara pieniężna lub to samo, co łęg’.

Ługowiec - od ług ‘roztwór chemiczny, środek do bielenia bielizny’, dawniej też ‘kara pieniężna lub to samo, co łęg’.

Ługowienko - od ług ‘roztwór chemiczny, środek do bielenia bielizny’, dawniej też ‘kara pieniężna lub to samo, co łęg’.

Ługowik - od ług ‘roztwór chemiczny, środek do bielenia bielizny’, dawniej też ‘kara pieniężna lub to samo, co łęg’.

Ługownik - od ług ‘roztwór chemiczny, środek do bielenia bielizny’, dawniej też ‘kara pieniężna lub to samo, co łęg’.

Ługowy - od ług ‘roztwór chemiczny, środek do bielenia bielizny’, dawniej też ‘kara pieniężna lub to samo, co łęg’.

Ługun - od ług ‘roztwór chemiczny, środek do bielenia bielizny’, dawniej też ‘kara pieniężna lub to samo, co łęg’.

Łuhowy - od ług ‘roztwór chemiczny, środek do bielenia bielizny’, dawniej też ‘kara pieniężna lub to samo, co łęg’.

Łuk - 1463 od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łuka - 1470 od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukacewicz - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukacki - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukacz - 1449 - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukaczak - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukaczek - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukaczewicz - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukaczewski - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukaczow - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukaczowicz - 1457 - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukaczów - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukaczyk - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukaczyn - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukaczyński - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukać - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukaj - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukajanczuk - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukajaniec - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukajanik - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukajaniuk - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukajczuk - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukajczyk - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukajenko - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukajewicz - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukajko - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukajniuk - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukajnowicz - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukalski - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukała - (= Lucjan).

Łukan - od imienia Łukan, to od łacińskiego Lucanus, to od starożytnej prowincji Lucania w Italii.

Łukan - 1398 od imienia Łukan, to od łacińskiego Lucanus, to od starożytnej prowincji Lucania w Italii.

Łukanczuk - od imienia Łukan, to od łacińskiego Lucanus, to od starożytnej prowincji Lucania w Italii.

Łukanczyk - od imienia Łukan, to od łacińskiego Lucanus, to od starożytnej prowincji Lucania w Italii.

Łukanek - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan

Łukaniak - od imienia Łukan, to od łacińskiego Lucanus, to od starożytnej prowincji Lucania w Italii.

Łukaniec - 1499 od imienia Łukan, to od łacińskiego Lucanus, to od starożytnej prowincji Lucania w Italii.

Łukaniecki - od imienia Łukan, to od łacińskiego Lucanus, to od starożytnej prowincji Lucania w Italii.

Łukaniewicz - od imienia Łukan, to od łacińskiego Lucanus, to od starożytnej prowincji Lucania w Italii.

Łukanin - od imienia Łukan, to od łacińskiego Lucanus, to od starożytnej prowincji Lucania w Italii.

Łukaniowski - od imienia Łukan, to od łacińskiego Lucanus, to od starożytnej prowincji Lucania w Italii.

Łukaniszyn - od imienia Łukan, to od łacińskiego Lucanus, to od starożytnej prowincji Lucania w Italii.

Łukaniuk - od imienia Łukan, to od łacińskiego Lucanus, to od starożytnej prowincji Lucania w Italii.

Łukanko - od imienia Łukan, to od łacińskiego Lucanus, to od starożytnej prowincji Lucania w Italii.

Łukankow - od imienia Łukan, to od łacińskiego Lucanus, to od starożytnej prowincji Lucania w Italii.

Łukanowicz - 1503 od imienia Łukan, to od łacińskiego Lucanus, to od starożytnej prowincji Lucania w Italii.

Łukanowski - od imienia Łukan, to od łacińskiego Lucanus, to od starożytnej prowincji Lucania w Italii.

Łukansiewicz - 1656 od imienia Łukan, to od łacińskiego Lucanus, to od starożytnej prowincji Lucania w Italii.

Łukanty - od imienia Łukan, to od łacińskiego Lucanus, to od starożytnej prowincji Lucania w Italii.

Łukanus - 1613 od imienia Łukan, to od łacińskiego Lucanus, to od starożytnej prowincji Lucania w Italii.

Łukanuszowicz - 1724 od imienia Łukan, to od łacińskiego Lucanus, to od starożytnej prowincji Lucania w Italii.

Łukańczuk - od imienia Łukan, to od łacińskiego Lucanus, to od starożytnej prowincji Lucania w Italii.

Łukańczyk - od imienia Łukan, to od łacińskiego Lucanus, to od starożytnej prowincji Lucania w Italii.

Łukańko - od imienia Łukan, to od łacińskiego Lucanus, to od starożytnej prowincji Lucania w Italii.

Łukański - 1769 od imienia Łukan, to od łacińskiego Lucanus, to od starożytnej prowincji Lucania w Italii.

Łukański - – od imienia Łukan, to od łacińskiego Lucanus, to od starożytnej prowincji Lucania w Italii.

Łukarewski - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukarowski - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukarski - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukarski - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukarz - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukarzewicz - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukarzewski - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukarzyński - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukas - 1666 - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukasczyk - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukasek - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukasewicz - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukasiak - 1565 - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukasiak - 1656 - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukasiewicz - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukasiewicz - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukasiewski - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukasik - 1597 - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukasin - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukasiński - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukasiuk - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukaski - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukaskiewicz - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukassek - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukassiak - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukasz - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukasza, m. - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukaszak - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukaszaniec - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukaszczak - 1678 - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukaszczewski - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukaszczow - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukaszczuk - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukaszczyk - 1659 - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukaszczykiewicz - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukaszejko - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukaszek - 1579 - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukaszenia - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukaszeniec - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukaszenin - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukaszenko - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukaszew - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukaszewicz - 1377 - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukaszewski - 1613 od nazw miejscowych Łukaszewo, Łukaszów (kilka wsi).

Łukaszka - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukaszkiewicz - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukaszko - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukaszkowicz - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukaszo - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukaszonek - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukaszow - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukaszowicz - 1220 - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukaszowski - 1711 od nazw miejscowych Łukaszewo, Łukaszów (kilka wsi).

Łukaszów - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukaszuk - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukaszun - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukaszus - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukaszyk - 1556 - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukaszyn - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukaszyna - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukaszynin - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukaszyński - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukawa - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukawczyk - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukawiec - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukawniuk - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukawski - 1476 od nazw miejscowych Łukawa, Łukawica (kilka wsi).

Łukawszczyk - od nazw miejscowych Łukawa, Łukawica (kilka wsi).

Łukawy - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukian - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łukianiec - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łukianienko - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łukianionek - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łukianiuk - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łukianonek - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łukianow - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łukianowicz - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łukianowski - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łukianów - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łukiańczuk - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łukiańczyk - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łukiański - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łukicz - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukiczew - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukiejczuk - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukienczuk - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łukieniszyn - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łukieńczak - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łukieńczuk - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łukiewicz - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukiewiczow - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukiewski - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukijan - 1406 od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łukijanczuk - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łukijanczyk - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łukijaniec - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łukijaniuk - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łukijanów - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łukijańczuk - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łukijańczyk - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łukijański - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łukin - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łukina - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łukinczyk - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łukiniak - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łukinow - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łukińczuk - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łukiński - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łukisz - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukjan - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łukjanczuk - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łukjanek - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łukjaniec - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łukjanienko - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łukjanik - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łukjanionek - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łukjaniuk - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łukjanow - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łukjanowicz - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łukjanowski - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łukjanów - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łukjańczuk - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łukjańczyk - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łukjański - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łukjonow - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łukjończyk - od imienia Łucjan. Imię pochodzenia łacińskiego, od lux ‘światło, blask’, znane w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było Łucyjan, Łuczan, na Kresach Wschodnich Łukijan,

Łukniewicz - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łuko - 1400 od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukocz - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukoć - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukoj - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukojc - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukojciów - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukojć - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukojko - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukomaski - od nazwy miejscowej Łukom (konińskie, gmina Zagórów).

Łukomowski - od nazwy miejscowej Łukom (konińskie, gmina Zagórów).

Łukomski - 1391 od nazwy miejscowej Łukom (konińskie, gmina Zagórów).

Łukonek - od imienia Łukan, to od łacińskiego Lucanus, to od starożytnej prowincji Lucania w Italii.

Łukoniak - od imienia Łukan, to od łacińskiego Lucanus, to od starożytnej prowincji Lucania w Italii.

Łukonicz - od imienia Łukan, to od łacińskiego Lucanus, to od starożytnej prowincji Lucania w Italii.

Łukoniec - od imienia Łukan, to od łacińskiego Lucanus, to od starożytnej prowincji Lucania w Italii.

Łukoniec - od imienia Łukan, to od łacińskiego Lucanus, to od starożytnej prowincji Lucania w Italii.

Łukonowicz - od imienia Łukan, to od łacińskiego Lucanus, to od starożytnej prowincji Lucania w Italii.

Łukoński - od imienia Łukan, to od łacińskiego Lucanus, to od starożytnej prowincji Lucania w Italii.

Łukos - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukoschek - (Śl) - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukosik - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukosz - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukoszczuk - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukoszczuk - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukoszczyk - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukoszek - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukoszewicz - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukoszewski - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukoszius - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukoszko - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukoszuk - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukoszuk - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukoszun - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukoszun - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukoszyk - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukoś - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Łukow - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukowczyk - od nazwy miejscowej Łukowa, Łuków (kilka miejscowości).

Łukowiak - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukowiak - od nazwy miejscowej Łukowa, Łuków (kilka miejscowości).

Łukowicz - 1366 od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukowiec - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukowiecki - 1631 od nazwy miejscowej Łukowiec (kilka wsi).

Łukowienko - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukowski - 1387 od nazwy miejscowej Łukowa, Łuków (kilka miejscowości).

Łukowszczyk - od nazwy miejscowej Łukowa, Łuków (kilka miejscowości).

Łukowy - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łuków - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łuks - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łuksa - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łuksiak - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łuksiewicz - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łuksik - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łuksin - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łuksio - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łuksz - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łuksza - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukszan - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukszaniec - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukszczyc - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukszek - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukszewicz - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukszewski - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukszo - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukszy - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukszyn - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukszyński - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukuc - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukucewicz - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukuczka - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukuć - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukula - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukus - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukusik - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łukuś - od łuk ‘krzywizna wygięta półkoliście; dawna broń; niekiedy też od odimienia Łukasz oraz od staropolskiego imienia Łukan (= Lucjan).

Łulczyk - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Łulewicz - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Łulężałka - - od ulężałka, ulęgałka ‘ owoc dzikiej gruszy jadalny po dłuższym leżeniu’.

Łulik - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Łulis - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Łuliszak - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Łułka - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Łumas - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łumiak - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łumianek - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łumiewski - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łumiński - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łumniewski - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łumowski - - od łoma ‘bryła, odłam skalny’, łomić się ‘mocować się’.

Łun - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łun-, por. łuna ‘odblask ognia’, łunak ‘ptak, kania ruda’, łuń ‘rodzaj sieci rybackiej’.

Łuna - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łun-, por. łuna ‘odblask ognia’, łunak ‘ptak, kania ruda’, łuń ‘rodzaj sieci rybackiej’.

Łunak - 1403 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łun-, por. łuna ‘odblask ognia’, łunak ‘ptak, kania ruda’, łuń ‘rodzaj sieci rybackiej’ lub od łunak ‘kania ruda’.

Łunarski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łun-, por. łuna ‘odblask ognia’, łunak ‘ptak, kania ruda’, łuń ‘rodzaj sieci rybackiej’.

Łunarzewski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łun-, por. łuna ‘odblask ognia’, łunak ‘ptak, kania ruda’, łuń ‘rodzaj sieci rybackiej’.

Łunecki - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łun-, por. łuna ‘odblask ognia’, łunak ‘ptak, kania ruda’, łuń ‘rodzaj sieci rybackiej’.

Łuneczko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łun-, por. łuna ‘odblask ognia’, łunak ‘ptak, kania ruda’, łuń ‘rodzaj sieci rybackiej’.

Łunej - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łun-, por. łuna ‘odblask ognia’, łunak ‘ptak, kania ruda’, łuń ‘rodzaj sieci rybackiej’.

Łunek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łun-, por. łuna ‘odblask ognia’, łunak ‘ptak, kania ruda’, łuń ‘rodzaj sieci rybackiej’.

Łuner - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łun-, por. łuna ‘odblask ognia’, łunak ‘ptak, kania ruda’, łuń ‘rodzaj sieci rybackiej’.

Łunert - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łun-, por. łuna ‘odblask ognia’, łunak ‘ptak, kania ruda’, łuń ‘rodzaj sieci rybackiej’.

Łunia - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łun-, por. łuna ‘odblask ognia’, łunak ‘ptak, kania ruda’, łuń ‘rodzaj sieci rybackiej’.

Łuniak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łun-, por. łuna ‘odblask ognia’, łunak ‘ptak, kania ruda’, łuń ‘rodzaj sieci rybackiej’.

Łunicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łun-, por. łuna ‘odblask ognia’, łunak ‘ptak, kania ruda’, łuń ‘rodzaj sieci rybackiej’.

Łuniew - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łun-, por. łuna ‘odblask ognia’, łunak ‘ptak, kania ruda’, łuń ‘rodzaj sieci rybackiej’.

Łuniewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łun-, por. łuna ‘odblask ognia’, łunak ‘ptak, kania ruda’, łuń ‘rodzaj sieci rybackiej’.

Łuniewski - 1711 od nazwy miejscowej Łuniewo (łomżyńskie, gmina Klukowo).

Łunina - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łun-, por. łuna ‘odblask ognia’, łunak ‘ptak, kania ruda’, łuń ‘rodzaj sieci rybackiej’.

Łunio - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łun-, por. łuna ‘odblask ognia’, łunak ‘ptak, kania ruda’, łuń ‘rodzaj sieci rybackiej’.

Łuniowicz - 1400 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łun-, por. łuna ‘odblask ognia’, łunak ‘ptak, kania ruda’, łuń ‘rodzaj sieci rybackiej’.

Łuniowski - od nazwy miejscowej Łuniewo (łomżyńskie, gmina Klukowo).

Łuniów - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łun-, por. łuna ‘odblask ognia’, łunak ‘ptak, kania ruda’, łuń ‘rodzaj sieci rybackiej’.

Łunis - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łun-, por. łuna ‘odblask ognia’, łunak ‘ptak, kania ruda’, łuń ‘rodzaj sieci rybackiej’.

Łunkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łun-, por. łuna ‘odblask ognia’, łunak ‘ptak, kania ruda’, łuń ‘rodzaj sieci rybackiej’.

Łunow - 1323 od nazwy miejscowej Łunow, dziś Łojewo (elbląskie, gmina Płoskinia).

Łunyszyn - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łun-, por. łuna ‘odblask ognia’, łunak ‘ptak, kania ruda’, łuń ‘rodzaj sieci rybackiej’.

Łuń - 1400 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łun-, por. łuna ‘odblask ognia’, łunak ‘ptak, kania ruda’, łuń ‘rodzaj sieci rybackiej’.

Łuńczyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łun-, por. łuna ‘odblask ognia’, łunak ‘ptak, kania ruda’, łuń ‘rodzaj sieci rybackiej’.

Łuńkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łun-, por. łuna ‘odblask ognia’, łunak ‘ptak, kania ruda’, łuń ‘rodzaj sieci rybackiej’.

Łuński - - od łono, od dawnego łoni ‘zeszłego roku’, łoński ‘zeszłoroczny’.

Łup - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić.

Łupa - 1446 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić.

Łupaczewski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić; łupacz ‘ryba z rodziny dorszowatych’.

Łupaczyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić.

Łupaczyński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić.

Łupaj - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić.

Łupak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić.

Łupała - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić.

Łupało - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić.

Łupan - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić.

Łupanow - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić.

Łupanowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić.

Łupanów - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić.

Łupas - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić.

Łupaszewski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić.

Łupawka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić.

Łupczak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić.

Łupczyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić.

Łupek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić.

Łupiak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić.

Łupianek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić.

Łupich - 1494 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić.

Łupichuj - 1471 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić.

Łupicki - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić.

Łupicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić.

Łupiecki - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić.

Łupiejczyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić.

Łupieniak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić, łupień ze staropolskiego ‘koper; podbiał’, dać łupnia.

Łupienko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić.

Łupień - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić, łupień ze staropolskiego ‘koper; podbiał’, dać łupnia.

Łupierz - od dawnego łupierz ‘oprawca, rakarz, człowiek okrutny’.

Łupierzowiec - od dawnego łupierz ‘oprawca, rakarz, człowiek okrutny’.

Łupies - od dawnego łupierz ‘oprawca, rakarz, człowiek okrutny’.

Łupiesz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić.

Łupieszko - od dawnego łupierz ‘oprawca, rakarz, człowiek okrutny’.

Łupiez - od dawnego łupierz ‘oprawca, rakarz, człowiek okrutny’.

Łupież - (= erz) od dawnego łupierz ‘oprawca, rakarz, człowiek okrutny’.

Łupieżowicz - od dawnego łupierz ‘oprawca, rakarz, człowiek okrutny’.

Łupieżowiec - od dawnego łupierz ‘oprawca, rakarz, człowiek okrutny’.

Łupij - (= iej) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić.

Łupik - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić.

Łupikarz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić.

Łupikasz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić.

Łupikasza - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić.

Łupikoza - 1471 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić.

Łupin - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić, łupina ‘skóra owocu’.

Łupina - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić, łupina ‘skóra owocu’.

Łupiniak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić, łupina ‘skóra owocu’.

Łupiniec - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić, łupina ‘skóra owocu’.

Łupinka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić, łupina ‘skóra owocu’.

Łupinko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić, łupina ‘skóra owocu’.

Łupinkowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić, łupina ‘skóra owocu’.

Łupinos - 1429 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić.

Łupiński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić.

Łupipyje - 1471 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić.

Łupiryba - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić.

Łupisz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić.

Łupisza - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić.

Łupiszyński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić.

Łupka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić, łupka ‘łupa’.

Łupko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić, łupka ‘łupa’.

Łupkowski - od nazwy miejscowej Łubki (kilka wsi).

Łupnia - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić.

Łupniak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić.

Łupnicki - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić.

Łupnik - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić.

Łupniowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić.

Łupow - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić.

Łupowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić.

Łupów - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łup-, por. łup, łupać, łupić.

Łus - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Łu-, typu Łucjan, Łukasz.

Łusa - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Łu-, typu Łucjan, Łukasz.

Łusak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Łu-, typu Łucjan, Łukasz.

Łusakowski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Łu-, typu Łucjan, Łukasz.

Łusek - od dawnego łuska ‘sucha skóra; pokrycie ryby’, też od łuskać ‘obierać’.

Łusek - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Łu-, typu Łucjan, Łukasz.

Łusek - od dawnego łuska ‘sucha skóra; pokrycie ryby’, też od łuskać ‘obierać’.

Łusenki - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łusewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Łu-, typu Łucjan, Łukasz.

Łusiaczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Łu-, typu Łucjan, Łukasz.

Łusiak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Łu-, typu Łucjan, Łukasz.

Łusiakowski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Łu-, typu Łucjan, Łukasz.

Łusiarczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Łu-, typu Łucjan, Łukasz.

Łusicki - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Łu-, typu Łucjan, Łukasz.

Łusiecki - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Łu-, typu Łucjan, Łukasz.

Łusiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Łu-, typu Łucjan, Łukasz.

Łusik - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Łu-, typu Łucjan, Łukasz.

Łusiuk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Łu-, typu Łucjan, Łukasz.

Łuska - od dawnego łuska ‘sucha skóra; pokrycie ryby’, też od łuskać ‘obierać’.

Łuskawa - od dawnego łuska ‘sucha skóra; pokrycie ryby’, też od łuskać ‘obierać’.

Łuskiewicz - od dawnego łuska ‘sucha skóra; pokrycie ryby’, też od łuskać ‘obierać’.

Łuskoś - od dawnego łuska ‘sucha skóra; pokrycie ryby’, też od łuskać ‘obierać’.

Łuskowic - od dawnego łuska ‘sucha skóra; pokrycie ryby’, też od łuskać ‘obierać’.

Łuskowski - od dawnego łuska ‘sucha skóra; pokrycie ryby’, też od łuskać ‘obierać’.

Łuskwin - 1400 od dawnego łuska ‘sucha skóra; pokrycie ryby’, też od łuskać ‘obierać’; od gwarowego łuskwina ‘skóra owocu’.

Łuskwinowic - 1403 od dawnego łuska ‘sucha skóra; pokrycie ryby’, też od łuskać ‘obierać’; od gwarowego łuskwina ‘skóra owocu’.

Łusoń - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Łu-, typu Łucjan, Łukasz.

Łustacz - od gwarowego łusta ‘kromka chleba’.

Łustyński - od gwarowego łusta ‘kromka chleba’.

Łusyszyn - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Łu-, typu Łucjan, Łukasz.

Łusz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Łu-, typu Łucjan, Łukasz.

Łuszacki - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Łu-, typu Łucjan, Łukasz.

Łuszaj - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Łu-, typu Łucjan, Łukasz.

Łuszak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Łu-, typu Łucjan, Łukasz.

Łuszakiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Łu-, typu Łucjan, Łukasz.

Łuszanek - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Łu-, typu Łucjan, Łukasz.

Łuszcz - 1454 od dawnego łuska ‘sucha skóra; pokrycie ryby’, też od łuskać ‘obierać’; od staropolskiego łuszcz ‘roślina, szelążnik’.

Łuszczacz - od dawnego łuska ‘sucha skóra; pokrycie ryby’, też od łuskać ‘obierać’; od staropolskiego łuszcz ‘roślina, szelążnik’.

Łuszczak - 1764 od dawnego łuska ‘sucha skóra; pokrycie ryby’, też od łuskać ‘obierać’ lub od dawnego łuszczak ‘orzech laskowy’.

Łuszczakiewicz - od dawnego łuska ‘sucha skóra; pokrycie ryby’, też od łuskać ‘obierać’ lub od dawnego łuszczak ‘orzech laskowy’.

Łuszczakowski - od dawnego łuska ‘sucha skóra; pokrycie ryby’, też od łuskać ‘obierać’ lub od dawnego łuszczak ‘orzech laskowy’.

Łuszczanica - od dawnego łuska ‘sucha skóra; pokrycie ryby’, też od łuskać ‘obierać’.

Łuszczaniec - od dawnego łuska ‘sucha skóra; pokrycie ryby’, też od łuskać ‘obierać’.

Łuszczański - od dawnego łuska ‘sucha skóra; pokrycie ryby’, też od łuskać ‘obierać’.

Łuszczarek - od dawnego łuska ‘sucha skóra; pokrycie ryby’, też od łuskać ‘obierać’.

Łuszczarz - od dawnego łuska ‘sucha skóra; pokrycie ryby’, też od łuskać ‘obierać’.

Łuszczek - 1398 od dawnego łuska ‘sucha skóra; pokrycie ryby’, też od łuskać ‘obierać’; od łuszczek ‘szczypiorek’.

Łuszczeński - 1664 od nazwy miejscowej Łuszczyn (częstochowskie, gmina Mstów).

Łuszczew - od dawnego łuska ‘sucha skóra; pokrycie ryby’, też od łuskać ‘obierać’.

Łuszczewski - od nazw miejscowych Łuszczów, Łuszczewo (kilka wsi).

Łuszczka - od dawnego łuska ‘sucha skóra; pokrycie ryby’, też od łuskać ‘obierać’.

Łuszczki - od dawnego łuska ‘sucha skóra; pokrycie ryby’, też od łuskać ‘obierać’.

Łuszczkiewicz - od dawnego łuska ‘sucha skóra; pokrycie ryby’, też od łuskać ‘obierać’.

Łuszczko - od dawnego łuska ‘sucha skóra; pokrycie ryby’, też od łuskać ‘obierać’.

Łuszczowski - 1432 od nazw miejscowych Łuszczów, Łuszczewo (kilka wsi).

Łuszczuk - od dawnego łuska ‘sucha skóra; pokrycie ryby’, też od łuskać ‘obierać’.

Łuszczyc - od dawnego łuska ‘sucha skóra; pokrycie ryby’, też od łuskać ‘obierać’.

Łuszczych - 1498 od dawnego łuska ‘sucha skóra; pokrycie ryby’, też od łuskać ‘obierać’.

Łuszczycki - od dawnego łuska ‘sucha skóra; pokrycie ryby’, też od łuskać ‘obierać’.

Łuszczycz - 1419 od dawnego łuska ‘sucha skóra; pokrycie ryby’, też od łuskać ‘obierać’.

Łuszczyk - od dawnego łuska ‘sucha skóra; pokrycie ryby’, też od łuskać ‘obierać’.

Łuszczykiewicz - od dawnego łuska ‘sucha skóra; pokrycie ryby’, też od łuskać ‘obierać’.

Łuszczykowski - od dawnego łuska ‘sucha skóra; pokrycie ryby’, też od łuskać ‘obierać’.

Łuszczyków - od dawnego łuska ‘sucha skóra; pokrycie ryby’, też od łuskać ‘obierać’.

Łuszczymak - od dawnego łuska ‘sucha skóra; pokrycie ryby’, też od łuskać ‘obierać’.

Łuszczyn - od dawnego łuska ‘sucha skóra; pokrycie ryby’, też od łuskać ‘obierać’; od staropolskiego łuszczyna ‘łupina’.

Łuszczyna, m. - od dawnego łuska ‘sucha skóra; pokrycie ryby’, też od łuskać ‘obierać’; od staropolskiego łuszczyna ‘łupina’.

Łuszczyński - od dawnego łuska ‘sucha skóra; pokrycie ryby’, też od łuskać ‘obierać’; od staropolskiego łuszczyna ‘łupina’.

Łuszczyński - 1621 od nazwy miejscowej Łuszczyn (częstochowskie, gmina Mstów).

Łuszczyszyn - od dawnego łuska ‘sucha skóra; pokrycie ryby’, też od łuskać ‘obierać’.

Łuszewski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Łu-, typu Łucjan, Łukasz.

Łuszkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Łu-, typu Łucjan, Łukasz.

Łuszkin - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Łu-, typu Łucjan, Łukasz.

Łuszko - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Łu-, typu Łucjan, Łukasz.

Łuszkowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Łu-, typu Łucjan, Łukasz.

Łuszkowski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Łu-, typu Łucjan, Łukasz.

Łuszniak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Łu-, typu Łucjan, Łukasz.

Łusznienko - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Łu-, typu Łucjan, Łukasz.

Łusztak - od gwarowego łusta ‘kromka chleba’.

Łusztakiewicz - od gwarowego łusta ‘kromka chleba’.

Łuś - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Łu-, typu Łucjan, Łukasz.

Łuścik - od gwarowego łusta ‘kromka chleba’.

Łuściuk - od gwarowego łusta ‘kromka chleba’.

Łuśnin - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Łu-, typu Łucjan, Łukasz.

Łut - od łut ‘dawna jednostka wagi’.

Łutaj - od łut ‘dawna jednostka wagi’.

Łutczak - od łut ‘dawna jednostka wagi’.

Łutczenko - od łut ‘dawna jednostka wagi’.

Łutczyk - od łut ‘dawna jednostka wagi’.

Łutczyk - od łut ‘dawna jednostka wagi’.

Łutek - od łut ‘dawna jednostka wagi’.

Łutka - od łut ‘dawna jednostka wagi’.

Łutkiewicz - od łut ‘dawna jednostka wagi’.

Łutkow - od łut ‘dawna jednostka wagi’.

Łutkow - od łut ‘dawna jednostka wagi’.

Łutkowski - od łut ‘dawna jednostka wagi’.

Łutkowski - od łut ‘dawna jednostka wagi’.

Łutnik - od łut ‘dawna jednostka wagi’; od łutnik ‘sprzedający na łuty’.

Łutowicz - od łut ‘dawna jednostka wagi’.

Łutyński - od łut ‘dawna jednostka wagi’.

Łuza - od gwarowego łuzać się ‘łuszczyć się’.

Łuzak - od gwarowego łuzać się ‘łuszczyć się’.

Łuzan - od gwarowego łuzać się ‘łuszczyć się’.

Łuziak - od gwarowego łuzać się ‘łuszczyć się’.

Łuzina - od gwarowego łuzać się ‘łuszczyć się’.

Łuziński - od nazwy miejscowej Łużna (nowosądeckie, gmina Łużna).

Łuzniak - od ług ‘roztwór chemiczny, środek do bielenia bielizny’, dawniej też ‘kara pieniężna lub to samo, co łęg’.

Łuźniak - od ług ‘roztwór chemiczny, środek do bielenia bielizny’, dawniej też ‘kara pieniężna lub to samo, co łęg’.

Łuźnik - od ług ‘roztwór chemiczny, środek do bielenia bielizny’, dawniej też ‘kara pieniężna lub to samo, co łęg’.

Łuża - od gwarowego łuzać się ‘łuszczyć się’ lub od gwarowego łuża ‘jama, nora’.

Łużak - od gwarowego łuzać się ‘łuszczyć się’ lub od gwarowego łuża ‘jama, nora’.

Łużecki - od gwarowego łuzać się ‘łuszczyć się’ lub od gwarowego łuża ‘jama, nora’.

Łużek - od gwarowego łuzać się ‘łuszczyć się’ lub od gwarowego łuża ‘jama, nora’; łużek ‘mały ług’.

Łużeński - 1601 od nazwy miejscowej Łużna (nowosądeckie, gmina Łużna).

Łużewicz - od gwarowego łuzać się ‘łuszczyć się’ lub od gwarowego łuża ‘jama, nora’.

Łużniak - od ług ‘roztwór chemiczny, środek do bielenia bielizny’, dawniej też ‘kara pieniężna lub to samo, co łęg’.

Łużnicki - od ług ‘roztwór chemiczny, środek do bielenia bielizny’, dawniej też ‘kara pieniężna lub to samo, co łęg’.

Łużnik - od ług ‘roztwór chemiczny, środek do bielenia bielizny’, dawniej też ‘kara pieniężna lub to samo, co łęg’.

Łużny - 1477 od ług ‘roztwór chemiczny, środek do bielenia bielizny’, dawniej też ‘kara pieniężna lub to samo, co łęg’.

Łużycki - od gwarowego łuzać się ‘łuszczyć się’ lub od gwarowego łuża ‘jama, nora’.

Łużyn - od gwarowego łuzać się ‘łuszczyć się’ lub od gwarowego łuża ‘jama, nora’.

Łużyna - od gwarowego łuzać się ‘łuszczyć się’ lub od gwarowego łuża ‘jama, nora’.

Łużyński - 1603 od nazwy miejscowej Łużna (nowosądeckie, gmina Łużna).

Łużys - od gwarowego łuzać się ‘łuszczyć się’ lub od gwarowego łuża ‘jama, nora’.

Łyc - w grupie nazwisk pochodzących od łyko ‘więzy, pęta; kora drzewna’, w pochodnych też od łykać, łycać ‘hycać, skakać’, też ‘szlochać’.

Łyca - w grupie nazwisk pochodzących od łyko ‘więzy, pęta; kora drzewna’, w pochodnych też od łykać, łycać ‘hycać, skakać’, też ‘szlochać’.

Łycek - w grupie nazwisk pochodzących od łyko ‘więzy, pęta; kora drzewna’, w pochodnych też od łykać, łycać ‘hycać, skakać’, też ‘szlochać’.

Łych - od łych ‘łupina’, niekiedy też od lichy lub od niemieckiej nazwy osobowej Lich.

Łycha - od łych ‘łupina’, niekiedy też od lichy lub od niemieckiej nazwy osobowej Lich.

Łychacz - od łych ‘łupina’, niekiedy też od lichy lub od niemieckiej nazwy osobowej Lich.

Łychicki - od łych ‘łupina’, niekiedy też od lichy lub od niemieckiej nazwy osobowej Lich.

Łychin - od łych ‘łupina’, niekiedy też od lichy lub od niemieckiej nazwy osobowej Lich.

Łychoński - od łych ‘łupina’, niekiedy też od lichy lub od niemieckiej nazwy osobowej Lich.

Łychosiak - od łych ‘łupina’, niekiedy też od lichy lub od niemieckiej nazwy osobowej Lich.

Łychoszewski - od łych ‘łupina’, niekiedy też od lichy lub od niemieckiej nazwy osobowej Lich.

Łychowski - 1421 od nazwy miejscowej Łychów (radomskie, gmina Jasieniec).

Łychwa - od łych ‘łupina’, niekiedy też od lichy lub od niemieckiej nazwy osobowej Lich; też od lichwa.

Łyciak - w grupie nazwisk pochodzących od łyko ‘więzy, pęta; kora drzewna’, w pochodnych też od łykać, łycać ‘hycać, skakać’, też ‘szlochać’.

Łyciek - w grupie nazwisk pochodzących od łyko ‘więzy, pęta; kora drzewna’, w pochodnych też od łykać, łycać ‘hycać, skakać’, też ‘szlochać’.

Łyciuk - w grupie nazwisk pochodzących od łyko ‘więzy, pęta; kora drzewna’, w pochodnych też od łykać, łycać ‘hycać, skakać’, też ‘szlochać’.

Łycur - w grupie nazwisk pochodzących od łyko ‘więzy, pęta; kora drzewna’, w pochodnych też od łykać.

Łycuś - w grupie nazwisk pochodzących od łyko ‘więzy, pęta; kora drzewna’, w pochodnych też od łykać.

Łycykiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od łyko ‘więzy, pęta; kora drzewna’, w pochodnych też od łykać.

Łycyniak - w grupie nazwisk pochodzących od łyko ‘więzy, pęta; kora drzewna’, w pochodnych też od łykać.

Łycz - w grupie nazwisk pochodzących od łyko ‘więzy, pęta; kora drzewna’, w pochodnych też od łykać.

Łyczag - w grupie nazwisk pochodzących od łyko ‘więzy, pęta; kora drzewna’, w pochodnych też od łykać.

Łyczak - 1608 w grupie nazwisk pochodzących od łyko ‘więzy, pęta; kora drzewna’, w pochodnych też od łykać, łyczak ‘’mieszczuch; powróz z łyka’.

Łyczakiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od łyko ‘więzy, pęta; kora drzewna’, w pochodnych też od łykać.

Łyczakowski - w grupie nazwisk pochodzących od łyko ‘więzy, pęta; kora drzewna’, w pochodnych też od łykać.

Łyczany - w grupie nazwisk pochodzących od łyko ‘więzy, pęta; kora drzewna’, w pochodnych też od łykać, łyczany ‘zrobiony z łyka’.

Łyczar - w grupie nazwisk pochodzących od łyko ‘więzy, pęta; kora drzewna’, w pochodnych też od łykać.

Łyczarz - w grupie nazwisk pochodzących od łyko ‘więzy, pęta; kora drzewna’, w pochodnych też od łykać.

Łyczek - w grupie nazwisk pochodzących od łyko ‘więzy, pęta; kora drzewna’, w pochodnych też od łykać; łyczek ‘mały łyk’.

Łyczeński - 1497 od nazwy miejscowej Łyczyn (warszawskie, gmina Konstancin-Jeziorna).

Łyczewski - od nazwy miejscowej Łyczewo (ciechanowskie, gmina Raciąż).

Łyczka - 1482 w grupie nazwisk pochodzących od łyko ‘więzy, pęta; kora drzewna’, w pochodnych też od łykać lub od łyczko ‘zdrobnienie od łyko’.

Łyczko - 1389 w grupie nazwisk pochodzących od łyko ‘więzy, pęta; kora drzewna’, w pochodnych też od łykać lub od łyczko ‘zdrobnienie od łyko’.

Łyczkowski - 1388 od nazwy miejscowej Łyczki (Maz.), Łyczkowo (KrW) lub od apelatywów łyczek, łyko.

Łyczków - w grupie nazwisk pochodzących od łyko ‘więzy, pęta; kora drzewna’, w pochodnych też od łykać lub od łyczko ‘zdrobnienie od łyko’.

Łyczna - od nazwy miejscowej Łyczki (Maz.), Łyczkowo (KrW) lub od apelatywów łyczek, łyko, łyczny ‘niełamliwy’,

Łyczno - od nazwy miejscowej Łyczki (Maz.), Łyczkowo (KrW) lub od apelatywów łyczek, łyko, łyczny ‘niełamliwy’,

Łyczuk - w grupie nazwisk pochodzących od łyko ‘więzy, pęta; kora drzewna’, w pochodnych też od łykać.

Łyczuk - w grupie nazwisk pochodzących od łyko ‘więzy, pęta; kora drzewna’, w pochodnych też od łykać.

Łyczyk - 1494 w grupie nazwisk pochodzących od łyko ‘więzy, pęta; kora drzewna’, w pochodnych też od łykać.

Łyczykowski - w grupie nazwisk pochodzących od łyko ‘więzy, pęta; kora drzewna’, w pochodnych też od łykać.

Łyczyński - 1471 od nazwy miejscowej Łyczyn (warszawskie, gmina Konstancin-Jeziorna).

Łyczyszyński - w grupie nazwisk pochodzących od łyko ‘więzy, pęta; kora drzewna’, w pochodnych też od łykać.

Łyczywek - w grupie nazwisk pochodzących od łyko ‘więzy, pęta; kora drzewna’, w pochodnych też od łykać.

Łyczywek - od łuczywo ‘kawałek smolnego drzewa, dawniej służący do oświetlania’.

Łyczywko - od łuczywo ‘kawałek smolnego drzewa, dawniej służący do oświetlania’.

Łyd - od łyda, łydka ‘tylna mięsista część nogi pomiędzy kolanem a stopą’.

Łyda - od łyda, łydka ‘tylna mięsista część nogi pomiędzy kolanem a stopą’.

Łydak - od łyda, łydka ‘tylna mięsista część nogi pomiędzy kolanem a stopą’.

Łydek - od łyda, łydka ‘tylna mięsista część nogi pomiędzy kolanem a stopą’.

Łydka - od łyda, łydka ‘tylna mięsista część nogi pomiędzy kolanem a stopą’.

Łydko - od łyda, łydka ‘tylna mięsista część nogi pomiędzy kolanem a stopą’.

Łydkowski - od łyda, łydka ‘tylna mięsista część nogi pomiędzy kolanem a stopą’.

Łydno - od łyda, łydka ‘tylna mięsista część nogi pomiędzy kolanem a stopą’.

Łydo - od łyda, łydka ‘tylna mięsista część nogi pomiędzy kolanem a stopą’.

Łyduch - od łyda, łydka ‘tylna mięsista część nogi pomiędzy kolanem a stopą’.

Łydzich - od łyda, łydka ‘tylna mięsista część nogi pomiędzy kolanem a stopą’.

Łydzieński - od łyda, łydka ‘tylna mięsista część nogi pomiędzy kolanem a stopą’.

Łydzik - od łyda, łydka ‘tylna mięsista część nogi pomiędzy kolanem a stopą’.

Łydziński - od łyda, łydka ‘tylna mięsista część nogi pomiędzy kolanem a stopą’.

Łyga - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łyg-, por. łygać ‘kłamać’, też ‘łykać’, od gwarowego łyga ‘łydka’.

Łygan - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łyg-, por. łygać ‘kłamać’, też ‘łykać’, od gwarowego łyga ‘łydka’.

Łygańczyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łyg-, por. łygać ‘kłamać’, też ‘łykać’, od gwarowego łyga ‘łydka’.

Łygański - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łyg-, por. łygać ‘kłamać’, też ‘łykać’, od gwarowego łyga ‘łydka’.

Łygas - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łyg-, por. łygać ‘kłamać’, też ‘łykać’, od gwarowego łyga ‘łydka’.

Łygaś - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łyg-, por. łygać ‘kłamać’, też ‘łykać’, od gwarowego łyga ‘łydka’.

Łygo - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łyg-, por. łygać ‘kłamać’, też ‘łykać’, od gwarowego łyga ‘łydka’.

Łygonowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łyg-, por. łygać ‘kłamać’, też ‘łykać’, od gwarowego łyga ‘łydka’.

Łygoń - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łyg-, por. łygać ‘kłamać’, też ‘łykać’, od gwarowego łyga ‘łydka’; od łygoń ‘próżniak’.

Łygoński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łyg-, por. łygać ‘kłamać’, też ‘łykać’, od gwarowego łyga ‘łydka’; od łygoń ‘próżniak’.

Łygowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łyg-, por. łygać ‘kłamać’, też ‘łykać’, od gwarowego łyga ‘łydka’.

Łygowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łyg-, por. łygać ‘kłamać’, też ‘łykać’, od gwarowego łyga ‘łydka’.

Łyk - w grupie nazwisk pochodzących od łyko ‘więzy, pęta; kora drzewna’, w pochodnych też od łykać.

Łyka - 1269 w grupie nazwisk pochodzących od łyko ‘więzy, pęta; kora drzewna’, w pochodnych też od łykać.

Łykała - w grupie nazwisk pochodzących od łyko ‘więzy, pęta; kora drzewna’, w pochodnych też od łykać.

Łykawiec - 1607 w grupie nazwisk pochodzących od łyko ‘więzy, pęta; kora drzewna’, w pochodnych też od łykać; od łykawiec ‘sznur, powróz’.

Łykawka - w grupie nazwisk pochodzących od łyko ‘więzy, pęta; kora drzewna’, w pochodnych też od łykać.

Łykawski - 1617 od nazwy miejscowej Łyków (konińskie, gmina Świnice Warckie).

Łyko - 1273 w grupie nazwisk pochodzących od łyko ‘więzy, pęta; kora drzewna’, w pochodnych też od łykać.

Łykoń - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy łyg-, por. łygać ‘kłamać’, też ‘łykać’, od gwarowego łyga ‘łydka’; od łygoń ‘próżniak’.

Łykos - w grupie nazwisk pochodzących od łyko ‘więzy, pęta; kora drzewna’, w pochodnych też od łykać.

Łykow - w grupie nazwisk pochodzących od łyko ‘więzy, pęta; kora drzewna’, w pochodnych też od łykać.

Łykowicz - 1409 w grupie nazwisk pochodzących od łyko ‘więzy, pęta; kora drzewna’, w pochodnych też od łykać.

Łykowiec - 1416 w grupie nazwisk pochodzących od łyko ‘więzy, pęta; kora drzewna’, w pochodnych też od łykać.

Łykowski - 1389 od nazwy miejscowej Łyków (konińskie, gmina Świnice Warckie).

Łyków - w grupie nazwisk pochodzących od łyko ‘więzy, pęta; kora drzewna’, w pochodnych też od łykać.

Łykus - w grupie nazwisk pochodzących od łyko ‘więzy, pęta; kora drzewna’, w pochodnych też od łykać.

Łylo - od łyła ‘człowiek rozlazły, niezgrabny’.

Łylowski - od łyła ‘człowiek rozlazły, niezgrabny’.

Łyluk - od łyła ‘człowiek rozlazły, niezgrabny’.

Łyłka - od łyła ‘człowiek rozlazły, niezgrabny’.

Łyłko - od łyła ‘człowiek rozlazły, niezgrabny’.

Łyłyk - od łyła ‘człowiek rozlazły, niezgrabny’; od łyłyk ‘nietoperz’.

Łyłysz - od łyła ‘człowiek rozlazły, niezgrabny’.

Łyn - od łynąć ‘lunąć’.

Łynczek - od łynąć ‘lunąć’.

Łynda - od łynda ‘włóczęga’.

Łyndo - od łynda ‘włóczęga’.

Łyniec - od łynąć ‘lunąć’.

Łyniewski - od łynąć ‘lunąć’.

Łynio - od łynąć ‘lunąć’.

Łyniuk - od łynąć ‘lunąć’.

Łynka - od łynąć ‘lunąć’.

Łynko - od łynąć ‘lunąć’.

Łynkowski - od łynąć ‘lunąć’.

Łyno - od łynąć ‘lunąć’.

Łynsza - od łynąć ‘lunąć’.

Łyńka - od łynąć ‘lunąć’.

Łyński - - od łono, od dawnego łoni ‘zeszłego roku’, łoński ‘zeszłoroczny’.

Łyp - w grupie nazwisk pochodzących od łypać ‘zerkać, podglądać’, też od gwarowego łypa ‘wystająca warga’.

Łypa - w grupie nazwisk pochodzących od łypać ‘zerkać, podglądać’, też od gwarowego łypa ‘wystająca warga’.

Łypacewicz - w grupie nazwisk pochodzących od łypać ‘zerkać, podglądać’, też od gwarowego łypa ‘wystająca warga’.

Łypacz - w grupie nazwisk pochodzących od łypać ‘zerkać, podglądać’, też od gwarowego łypa ‘wystająca warga’.

Łypaczewski - w grupie nazwisk pochodzących od łypać ‘zerkać, podglądać’, też od gwarowego łypa ‘wystająca warga’.

Łypakowski - w grupie nazwisk pochodzących od łypać ‘zerkać, podglądać’, też od gwarowego łypa ‘wystająca warga’.

Łypczak - w grupie nazwisk pochodzących od łypać ‘zerkać, podglądać’, też od gwarowego łypa ‘wystająca warga’.

Łypeć - w grupie nazwisk pochodzących od łypać ‘zerkać, podglądać’, też od gwarowego łypa ‘wystająca warga’.

Łypek - w grupie nazwisk pochodzących od łypać ‘zerkać, podglądać’, też od gwarowego łypa ‘wystająca warga’.

Łypeń - w grupie nazwisk pochodzących od łypać ‘zerkać, podglądać’, też od gwarowego łypa ‘wystająca warga’.

Łypiak - w grupie nazwisk pochodzących od łypać ‘zerkać, podglądać’, też od gwarowego łypa ‘wystająca warga’.

Łypian - w grupie nazwisk pochodzących od łypać ‘zerkać, podglądać’, też od gwarowego łypa ‘wystająca warga’.

Łypień - w grupie nazwisk pochodzących od łypać ‘zerkać, podglądać’, też od gwarowego łypa ‘wystająca warga’.

Łypik - w grupie nazwisk pochodzących od łypać ‘zerkać, podglądać’, też od gwarowego łypa ‘wystająca warga’.

Łypiński - w grupie nazwisk pochodzących od łypać ‘zerkać, podglądać’, też od gwarowego łypa ‘wystająca warga’.

Łypka - w grupie nazwisk pochodzących od łypać ‘zerkać, podglądać’, też od gwarowego łypa ‘wystająca warga’.

Łypko - w grupie nazwisk pochodzących od łypać ‘zerkać, podglądać’, też od gwarowego łypa ‘wystająca warga’.

Łypkowski - w grupie nazwisk pochodzących od łypać ‘zerkać, podglądać’, też od gwarowego łypa ‘wystająca warga’.

Łypna - w grupie nazwisk pochodzących od łypać ‘zerkać, podglądać’, też od gwarowego łypa ‘wystająca warga’.

Łypnik - w grupie nazwisk pochodzących od łypać ‘zerkać, podglądać’, też od gwarowego łypa ‘wystająca warga’.

Łys - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysa, m. - 1456 od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysaczenko - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysagórski - od nazwy miejscowej Łysa Góra (częste).

Łysak - 1484 od łysy ‘pozbawiony włosów’; od łysak ‘łysy’.

Łysakiewicz - od łysy ‘pozbawiony włosów’; od łysak ‘łysy’.

Łysakowic - 1477 od łysy ‘pozbawiony włosów’; od łysak ‘łysy’.

Łysakowski - 1436 od nazwy miejscowej Łysaków (kilka wsi).

Łysaków - od łysy ‘pozbawiony włosów’; od łysak ‘łysy’.

Łysanczuk - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysaniuk - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysanowicz - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysanowski - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysanów - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysańczuk - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysańczyk - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysawa - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysawka - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysawski - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łyscarz - od łyżczarz ‘wyrabiający łyżki’.

Łyscorz - (Śl) od łyżczarz ‘wyrabiający łyżki’.

Łyscz - od łyskać się ‘błyskać się’, łyska ‘ptak wodny’.

Łysczasz - od łyżczarz ‘wyrabiający łyżki’.

Łysecki - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łyseczko - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysejko - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysek - 1481 od łysy ‘pozbawiony włosów’ lub od staropolskiego łysek ‘obelżywie: człowiek łysy’.

Łysenko - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łyseń - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łyseńka - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łyseńko - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łyseński - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysiak - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysiakiewicz - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysiakowski - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysianik - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysiarz - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysic - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysica - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysiejko - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysiek - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysiel - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysien - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysienia - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysienko - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysień - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysieńka - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysieńki - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysiewicz - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysiewko - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysik - 1720 od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysikiewicz - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysikow - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysikowski - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysin - od łysy ‘pozbawiony włosów’, od łysina.

Łysina - 1714 od łysy ‘pozbawiony włosów’, od łysina.

Łysiński - od łysy ‘pozbawiony włosów’, od łysina.

Łysio - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysionek - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysiuk - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysiula - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysk - (Pom) od łyskać się ‘błyskać się’, łyska ‘ptak wodny’.

Łyska - od łyskać się ‘błyskać się’, łyska ‘ptak wodny’.

Łyskała - od łyskać się ‘błyskać się’, łyska ‘ptak wodny’.

Łyskaniuk - od łyskać się ‘błyskać się’, łyska ‘ptak wodny’.

Łyskanka - od łyskać się ‘błyskać się’, łyska ‘ptak wodny’.

Łyskanowski - od łyskać się ‘błyskać się’, łyska ‘ptak wodny’.

Łyskanycz - od łyskać się ‘błyskać się’, łyska ‘ptak wodny’.

Łyskawa, m. - od łyskać się ‘błyskać się’, łyska ‘ptak wodny’.

Łyskawiński - od łyskać się ‘błyskać się’, łyska ‘ptak wodny’.

Łyskawski - od łyskać się ‘błyskać się’, łyska ‘ptak wodny’.

Łyskawy - od łyskać się ‘błyskać się’, łyska ‘ptak wodny’.

Łyskiewicz - od łyskać się ‘błyskać się’, łyska ‘ptak wodny’.

Łysko - od łyskać się ‘błyskać się’, łyska ‘ptak wodny’.

Łyskojc - (Pom) od łyskać się ‘błyskać się’, łyska ‘ptak wodny’.

Łyskojć - (Pom) od łyskać się ‘błyskać się’, łyska ‘ptak wodny’.

Łyskoś - od łyskać się ‘błyskać się’, łyska ‘ptak wodny’.

Łyskowicz - 1660 od łyskać się ‘błyskać się’, łyska ‘ptak wodny’.

Łyskowka - od łyskać się ‘błyskać się’, łyska ‘ptak wodny’.

Łyskowski - od łyskać się ‘błyskać się’, łyska ‘ptak wodny’.

Łyskowski - 1526 od nazwy miejscowej Łyskowo (bydgoskie, gmina Gostycyn).

Łysków - od łyskać się ‘błyskać się’, łyska ‘ptak wodny’.

Łyskówka - od łyskać się ‘błyskać się’, łyska ‘ptak wodny’.

Łysogóra - od nazwy miejscowej Łysa Góra (częste).

Łysogórski - 1621 od nazwy miejscowej Łysa Góra (częste).

Łysomicki - 1667 od nazwy miejscowej Łysomice (toruńskie, gmina Łysomice).

Łyson - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysonek - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysonia - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysoniak - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysoniek - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysoniewski - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysonik - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysoń - 1800 od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysopal - 1577 od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysopalica - 1668 od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysopalik - 1619 od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysopał - 1614 od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysopała - 1670 od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysopałka - 1469 od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysow - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysowiak - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysów - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łyssy - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysuniak - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysuniec - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysuniek - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysy - 1414 od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysy Koń - 1434 od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysyk - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysykowicz - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysyszyn - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łysz - od łysy ‘pozbawiony włosów’, od łysina.

Łyszak - od łysy ‘pozbawiony włosów’, od łysina.

Łyszakowski - od łysy ‘pozbawiony włosów’, od łysina.

Łyszcz - 1391 od łyskać się ‘błyskać się’, łyska ‘ptak wodny’; od łyszczeć ‘świecić jasno, błyszczeć’.

Łyszczacz - od łyskać się ‘błyskać się’, łyska ‘ptak wodny’; od łyszczeć ‘świecić jasno, błyszczeć’.

Łyszczak - od łyskać się ‘błyskać się’, łyska ‘ptak wodny’; od łyszczak ‘gatunek rośliny; ptak morski’.

Łyszczan - od łyskać się ‘błyskać się’, łyska ‘ptak wodny’; od łyszczeć ‘świecić jasno, błyszczeć’.

Łyszczarczyk - od łyżczarz ‘wyrabiający łyżki’.

Łyszczarek - od łyżczarz ‘wyrabiający łyżki’.

Łyszczaryk - od łyżczarz ‘wyrabiający łyżki’.

Łyszczarz - od łyżczarz ‘wyrabiający łyżki’.

Łyszczasz - od łyżczarz ‘wyrabiający łyżki’.

Łyszczek - od łyskać się ‘błyskać się’, łyska ‘ptak wodny’; od łyszczeć ‘świecić jasno, błyszczeć’.

Łyszczenko - od łyskać się ‘błyskać się’, łyska ‘ptak wodny’; od łyszczeć ‘świecić jasno, błyszczeć’.

Łyszczerz - od łyżczarz ‘wyrabiający łyżki’.

Łyszczewski - od łyskać się ‘błyskać się’, łyska ‘ptak wodny’; od łyszczeć ‘świecić jasno, błyszczeć’.

Łyszczkowicz - od łyskać się ‘błyskać się’, łyska ‘ptak wodny’; od łyszczeć ‘świecić jasno, błyszczeć’.

Łyszczkowski - od łyskać się ‘błyskać się’, łyska ‘ptak wodny’; od łyszczeć ‘świecić jasno, błyszczeć’.

Łyszczorz - (Śl) od łyżczarz ‘wyrabiający łyżki’.

Łyszczuk - od łyskać się ‘błyskać się’, łyska ‘ptak wodny’; od łyszczeć ‘świecić jasno, błyszczeć’.

Łyszczyk - od łyskać się ‘błyskać się’, łyska ‘ptak wodny’; od łyszczeć ‘świecić jasno, błyszczeć’.

Łyszczyna - od łyskać się ‘błyskać się’, łyska ‘ptak wodny’; od łyszczeć ‘świecić jasno, błyszczeć’.

Łyszczyński - od łyskać się ‘błyskać się’, łyska ‘ptak wodny’; od łyszczeć ‘świecić jasno, błyszczeć’.

Łyszczyrz - od łyżczarz ‘wyrabiający łyżki’.

Łyszczyrzyk - 1722 od łyżczarz ‘wyrabiający łyżki’.

Łyszczyszyn - od łyskać się ‘błyskać się’, łyska ‘ptak wodny’; od łyszczeć ‘świecić jasno, błyszczeć’.

Łyszega - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łyszejko - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łyszek - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łyszewski - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łyszęga - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łyszk - od łyżka.

Łyszka - od łyżka.

Łyszkiewicz - od łyżka.

Łyszko - od łyżka.

Łyszkowicz - od łyżka.

Łyszkowski - 1552 od nazwy miejscowej Łyszkowice (kilka wsi).

Łyszowicz - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łyszyk - od łysy ‘pozbawiony włosów’.

Łyś - 1788 od łysy ‘pozbawiony włosów’, od łyś ‘człowiek łysy’.

Łyśkiewicz - od łysy ‘pozbawiony włosów’, od łyś ‘człowiek łysy’.

Łyśkow - od łysy ‘pozbawiony włosów’, od łyś ‘człowiek łysy’.

Łyśniewski - 1764 od nazwy miejscowej Łyśniewo (gdańskie, gmina Sierakowice).

Łyta - 1489 od łyda, łydka ‘tylna mięsista część nogi pomiędzy kolanem a stopą’; od gwarowego łyta ‘łydka’.

Łytek - od łyda, łydka ‘tylna mięsista część nogi pomiędzy kolanem a stopą’.

Łytka - od łyda, łydka ‘tylna mięsista część nogi pomiędzy kolanem a stopą’.

Łytkiewicz - od łyda, łydka ‘tylna mięsista część nogi pomiędzy kolanem a stopą’.

Łytkin - od łyda, łydka ‘tylna mięsista część nogi pomiędzy kolanem a stopą’.

Łytko - od łyda, łydka ‘tylna mięsista część nogi pomiędzy kolanem a stopą’.

Łytkow - od łyda, łydka ‘tylna mięsista część nogi pomiędzy kolanem a stopą’.

Łytkowski - od łyda, łydka ‘tylna mięsista część nogi pomiędzy kolanem a stopą’.

Łytniak - od łyda, łydka ‘tylna mięsista część nogi pomiędzy kolanem a stopą’.

Łytow - od łyda, łydka ‘tylna mięsista część nogi pomiędzy kolanem a stopą’.

Łytwyn - od nazwy Litwa.

Łytysz - od łyda, łydka ‘tylna mięsista część nogi pomiędzy kolanem a stopą’.

Łyza - od łyża ‘łyżwa; narta’.

Łyzak - - od łyża ‘łyżwa; narta’.

Łyzak - od łyża ‘łyżwa; narta’.

Łyzakowski - od łyża ‘łyżwa; narta’.

Łyzan - od łyża ‘łyżwa; narta’.

Łyzanczuk - od łyża ‘łyżwa; narta’.

Łyzeń - od łyża ‘łyżwa; narta’.

Łyziak - od łyża ‘łyżwa; narta’.

Łyzień - od łyża ‘łyżwa; narta’.

Łyzik - od łyża ‘łyżwa; narta’.

Łyzin - od łyża ‘łyżwa; narta’.

Łyziński - od łyża ‘łyżwa; narta’.

Łyzko - od łyża ‘łyżwa; narta’.

Łyzon - od łyża ‘łyżwa; narta’.

Łyzoń - od łyża ‘łyżwa; narta’.

Łyzun - od łyża ‘łyżwa; narta’.

Łyzuń - od łyża ‘łyżwa; narta’.

Łyźniak - od łyźnia ‘część żaren, młynka’.

Łyźnik - od łyźnia ‘część żaren, młynka’.

Łyż - od łyża ‘łyżwa; narta’.

Łyżak - od łyża ‘łyżwa; narta’.

Łyżczarczyk - 1664 od łyżczarz ‘wyrabiający łyżki’.

Łyżczarz - 1630 od łyżczarz ‘wyrabiający łyżki’.

Łyżeczko - od łyżka.

Łyżeń - od łyża ‘łyżwa; narta’.

Łyżewski - od łyża ‘łyżwa; narta’.

Łyżka - 1635 od łyżka.

Łyżkiewicz - od łyżka.

Łyżkowicz - od łyżka.

Łyżkowski - od łyżka.

Łyżniak - od łyża ‘łyżwa; narta’.

Łyżnicki - od łyża ‘łyżwa; narta’.

Łyżniewski - od łyża ‘łyżwa; narta’.

Łyżnik - od łyża ‘łyżwa; narta’.

Łyżny - od łyża ‘łyżwa; narta’.

Łyżoń - od łyża ‘łyżwa; narta’.

Łyżun - od łyża ‘łyżwa; narta’.

Łyżycki - od łyża ‘łyżwa; narta’.

Łyżyczka - od łyża ‘łyżwa; narta’.

Łyżykiewicz - od łyża ‘łyżwa; narta’.

Łyżyn - od łyża ‘łyżwa; narta’.

Łyżyń - od łyża ‘łyżwa; narta’.

Łyżyński - od łyża ‘łyżwa; narta’.