Nazwiska na literę Za - Zą

Zaba - od żaba ‘pospolitry płaz’.

Zabacki - od żaba ‘pospolitry płaz’.

Zabad - od imienia Zebedeusz, ze staropolskiego Zebedej, pochodzenia hebrajskiego, od Zebadejahu ‘dar Jahwe’.

Zabadaj - od imienia Zebedeusz, ze staropolskiego Zebedej, pochodzenia hebrajskiego, od Zebadejahu ‘dar Jahwe’.

Zabadała - od imienia Zebedeusz, ze staropolskiego Zebedej, pochodzenia hebrajskiego, od Zebadejahu ‘dar Jahwe’.

Zabadeusz - od imienia Zebedeusz, ze staropolskiego Zebedej, pochodzenia hebrajskiego, od Zebadejahu ‘dar Jahwe’.

Zabagła - od dawnego zabagać, zabażyć (się) ‘zachcieć się’.

Zabagło - 1470 80 od dawnego zabagać, zabażyć (się) ‘zachcieć się’.

Zabagoński - od dawnego zabłagać, zabażyć (się) ‘zachcieć się’.

Zabandzała - od za + będa, por. będę, być.

Zabandżała - od za + będa, por. będę, być.

Zabaryła - od za + baryła ‘beczka’.

Zabaryłło - od za + baryła ‘beczka’.

Zabaryło - od za + baryła ‘beczka’.

Zabawa - od zabawa ‘rozrywka; bal’, dawniej też ‘zajęcie, praca; zwłoka; opóźnienie’ lub od nazwy miejscowej Zabawa (tarnowskie, gmina Radłów; krakowskie, gmina Wieliczka) lub też od nazwy herbu Zabawa.

Zabawczuk - od zabawa ‘rozrywka; bal’, dawniej też ‘zajęcie, praca; zwłoka; opóźnienie’ lub od nazwy miejscowej Zabawa (tarnowskie, gmina Radłów; krakowskie, gmina Wieliczka) lub też od nazwy herbu Zabawa.

Zabawczyk - 1538 od zabawa ‘rozrywka; bal’, dawniej też ‘zajęcie, praca; zwłoka; opóźnienie’ lub od nazwy miejscowej Zabawa (tarnowskie, gmina Radłów; krakowskie, gmina Wieliczka) lub też od nazwy herbu Zabawa.

Zabawicz - od zabawa ‘rozrywka; bal’, dawniej też ‘zajęcie, praca; zwłoka; opóźnienie’ lub od nazwy miejscowej Zabawa (tarnowskie, gmina Radłów; krakowskie, gmina Wieliczka) lub też od nazwy herbu Zabawa.

Zabawiński - od zabawa ‘rozrywka; bal’, dawniej też ‘zajęcie, praca; zwłoka; opóźnienie’ lub od nazwy miejscowej Zabawa (tarnowskie, gmina Radłów; krakowskie, gmina Wieliczka) lub też od nazwy herbu Zabawa.

Zabawiona - od zabawa ‘rozrywka; bal’, dawniej też ‘zajęcie, praca; zwłoka; opóźnienie’ lub od nazwy miejscowej Zabawa (tarnowskie, gmina Radłów; krakowskie, gmina Wieliczka) lub też od nazwy herbu Zabawa lub od zabawiony.

Zabawka - od zabawa ‘rozrywka; bal’, dawniej też ‘zajęcie, praca; zwłoka; opóźnienie’ lub od nazwy miejscowej Zabawa (tarnowskie, gmina Radłów; krakowskie, gmina Wieliczka) lub też od nazwy herbu Zabawa lub od zabawka ‘przedmiot służący dzieciom do zabawy; błahostka, igraszka’.

Zabawniuk - od zabawa ‘rozrywka; bal’, dawniej też ‘zajęcie, praca; zwłoka; opóźnienie’ lub od nazwy miejscowej Zabawa (tarnowskie, gmina Radłów; krakowskie, gmina Wieliczka) lub też od nazwy herbu Zabawa lub od zabawny ‘budzący wesołość; zajmujący’.

Zabawski - 1388 (= de Zabawa) od zabawa ‘rozrywka; bal’, dawniej też ‘zajęcie, praca; zwłoka; opóźnienie’ lub od nazwy miejscowej Zabawa (tarnowskie, gmina Radłów; krakowskie, gmina Wieliczka) lub też od nazwy herbu Zabawa.

Zabczak - od żaba ‘pospolitry płaz’.

Zabczuk - od żaba ‘pospolitry płaz’.

Zabczyk - od żaba ‘pospolitry płaz’.

Zabczyński - od żaba ‘pospolitry płaz’.

Zabdaj - 1387 od imienia Zebedeusz, ze staropolskiego Zebedej, pochodzenia hebrajskiego, od Zebadejahu ‘dar Jahwe’.

Zabder - od za + bzdyr ‘głupstwo’, w pochodnych może też od imienia Zebedeusz.

Zabderz - od za + bzdyr ‘głupstwo’, w pochodnych może też od imienia Zebedeusz.

Zabdyr - od za + bzdyr ‘głupstwo’, w pochodnych może też od imienia Zebedeusz.

Zabdyrski - od za + bzdyr ‘głupstwo’, w pochodnych może też od imienia Zebedeusz.

Zabdyrz - od za + bzdyr ‘głupstwo’, w pochodnych może też od imienia Zebedeusz.

Zabecki - od żaba ‘pospolitry płaz’.

Zabek - od żaba ‘pospolitry płaz’.

Zabel - od szabla ‘broń sieczna o wygiętej klindze’; w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Schabel lub Sabel.

Zabelicki - od szabla ‘broń sieczna o wygiętej klindze’; w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Schabel lub Sabel.

Zabelik - od szabla ‘broń sieczna o wygiętej klindze’; w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Schabel lub Sabel.

Zabell - od szabla ‘broń sieczna o wygiętej klindze’; w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Schabel lub Sabel.

Zabelnik - od szabla ‘broń sieczna o wygiętej klindze’; w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Schabel lub Sabel.

Zabelski - od szabla ‘broń sieczna o wygiętej klindze’; w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Schabel lub Sabel.

Zabęcki - od za + będa, por. będę, być.

Zabęda - od za + będa, por. będę, być.

Zabędzki - od za + będa, por. będę, być.

Zabęski - od za + będa, por. będę, być.

Zabialski - od za + dawne biel ‘błoto’ lub od zabielić lub od nazwa miejscowa Biała, Biel.

Zabiałowicz - od za + dawne biel ‘błoto’ lub od zabielić lub od nazwa miejscowa Biała, Biel.

Zabicki - od nazwy miejscowej Żabice, dziś Żabiczki (łódzkie, gmina Konstantynów Łódzki).

Zabiczek - od żaba ‘pospolitry płaz’.

Zabiecki - od nazwy miejscowej Żabice, dziś Żabiczki (łódzkie, gmina Konstantynów Łódzki).

Zabiega - od zabiegać ‘dotrzeć gdzieś biegnąc; wpaść; zastąpić drogę’, dawniej też ‘wypełnić się, nabrzmieć (krwią, łzami); zapobiec, przeszkodzić; uzyskać coś zabiegami’.

Zabiegacz - 1590 od zabiegać ‘dotrzeć gdzieś biegnąc; wpaść; zastąpić drogę’, dawniej też ‘wypełnić się, nabrzmieć (krwią, łzami); zapobiec, przeszkodzić; uzyskać coś zabiegami’ lub od zabiegacz ‘ten, co zabiega o coś’.

Zabiegaj - od zabiegać ‘dotrzeć gdzieś biegnąc; wpaść; zastąpić drogę’, dawniej też ‘wypełnić się, nabrzmieć (krwią, łzami); zapobiec, przeszkodzić; uzyskać coś zabiegami’.

Zabiegajło - od zabiegać ‘dotrzeć gdzieś biegnąc; wpaść; zastąpić drogę’, dawniej też ‘wypełnić się, nabrzmieć (krwią, łzami); zapobiec, przeszkodzić; uzyskać coś zabiegami’.

Zabiegalik - od zabiegać ‘dotrzeć gdzieś biegnąc; wpaść; zastąpić drogę’, dawniej też ‘wypełnić się, nabrzmieć (krwią, łzami); zapobiec, przeszkodzić; uzyskać coś zabiegami’.

Zabiegaliński - od zabiegać ‘dotrzeć gdzieś biegnąc; wpaść; zastąpić drogę’, dawniej też ‘wypełnić się, nabrzmieć (krwią, łzami); zapobiec, przeszkodzić; uzyskać coś zabiegami’.

Zabiegalski - od zabiegać ‘dotrzeć gdzieś biegnąc; wpaść; zastąpić drogę’, dawniej też ‘wypełnić się, nabrzmieć (krwią, łzami); zapobiec, przeszkodzić; uzyskać coś zabiegami’.

Zabiegała - 1534 od zabiegać ‘dotrzeć gdzieś biegnąc; wpaść; zastąpić drogę’, dawniej też ‘wypełnić się, nabrzmieć (krwią, łzami); zapobiec, przeszkodzić; uzyskać coś zabiegami’.

Zabiegało - 1594 od zabiegać ‘dotrzeć gdzieś biegnąc; wpaść; zastąpić drogę’, dawniej też ‘wypełnić się, nabrzmieć (krwią, łzami); zapobiec, przeszkodzić; uzyskać coś zabiegami’.

Zabiegałowski - od zabiegać ‘dotrzeć gdzieś biegnąc; wpaść; zastąpić drogę’, dawniej też ‘wypełnić się, nabrzmieć (krwią, łzami); zapobiec, przeszkodzić; uzyskać coś zabiegami’.

Zabiegały - od zabiegać ‘dotrzeć gdzieś biegnąc; wpaść; zastąpić drogę’, dawniej też ‘wypełnić się, nabrzmieć (krwią, łzami); zapobiec, przeszkodzić; uzyskać coś zabiegami’.

Zabieglik - od zabiegać ‘dotrzeć gdzieś biegnąc; wpaść; zastąpić drogę’, dawniej też ‘wypełnić się, nabrzmieć (krwią, łzami); zapobiec, przeszkodzić; uzyskać coś zabiegami’.

Zabiegliński - od zabiegać ‘dotrzeć gdzieś biegnąc; wpaść; zastąpić drogę’, dawniej też ‘wypełnić się, nabrzmieć (krwią, łzami); zapobiec, przeszkodzić; uzyskać coś zabiegami’.

Zabiegła - od zabiegać ‘dotrzeć gdzieś biegnąc; wpaść; zastąpić drogę’, dawniej też ‘wypełnić się, nabrzmieć (krwią, łzami); zapobiec, przeszkodzić; uzyskać coś zabiegami’; od zabiegły dawniej ‘daleki, oddalony’, też ‘zapobiegliwy’.

Zabiegło - od zabiegać ‘dotrzeć gdzieś biegnąc; wpaść; zastąpić drogę’, dawniej też ‘wypełnić się, nabrzmieć (krwią, łzami); zapobiec, przeszkodzić; uzyskać coś zabiegami’; od zabiegły dawniej ‘daleki, oddalony’, też ‘zapobiegliwy’.

Zabiegłowski - od zabiegać ‘dotrzeć gdzieś biegnąc; wpaść; zastąpić drogę’, dawniej też ‘wypełnić się, nabrzmieć (krwią, łzami); zapobiec, przeszkodzić; uzyskać coś zabiegami’; od zabiegły dawniej ‘daleki, oddalony’, też ‘zapobiegliwy’.

Zabiegły - od zabiegać ‘dotrzeć gdzieś biegnąc; wpaść; zastąpić drogę’, dawniej też ‘wypełnić się, nabrzmieć (krwią, łzami); zapobiec, przeszkodzić; uzyskać coś zabiegami’; od zabiegły dawniej ‘daleki, oddalony’, też ‘zapobiegliwy’.

Zabielan - od za + dawne biel ‘błoto’ lub od zabielić lub od nazwa miejscowa Biała, Biel.

Zabielana - od za + dawne biel ‘błoto’ lub od zabielić lub od nazwa miejscowa Biała, Biel.

Zabielany - od za + dawne biel ‘błoto’ lub od zabielić lub od nazwa miejscowa Biała, Biel.

Zabielewicz - od za + dawne biel ‘błoto’ lub od zabielić lub od nazwa miejscowa Biała, Biel.

Zabielik - od za + dawne biel ‘błoto’ lub od zabielić lub od nazwa miejscowa Biała, Biel.

Zabielin - od za + dawne biel ‘błoto’ lub od zabielić lub od nazwa miejscowa Biała, Biel.

Zabielna - od za + dawne biel ‘błoto’ lub od zabielić lub od nazwa miejscowa Biała, Biel.

Zabielny - od za + dawne biel ‘błoto’ lub od zabielić lub od nazwa miejscowa Biała, Biel.

Zabielski - 1391 od nazw miejscowych Zabiele (łomżyńskie, gmina Kolno), Biała (częste).

Zabiełło - od za + dawne biel ‘błoto’ lub od zabielić lub od nazwa miejscowa Biała, Biel.

Zabieło - od za + dawne biel ‘błoto’ lub od zabielić lub od nazwa miejscowa Biała, Biel.

Zabiełowicz - od za + dawne biel ‘błoto’ lub od zabielić lub od nazwa miejscowa Biała, Biel.

Zabiełowski - od za + dawne biel ‘błoto’ lub od zabielić lub od nazwa miejscowa Biała, Biel.

Zabieły - od za + dawne biel ‘błoto’ lub od zabielić lub od nazwa miejscowa Biała, Biel.

Zabierak - od zabierać, zabrać ‘pozbawic kogoś czegoś; brać ze soba; zajmować coś, wypełniać’, dawniej też ‘wyrobić w sobie coś; wyruszyć z kimś’; od dawnego zabierak ‘ten, kto zabiera’.

Zabieralski - od zabierać, zabrać ‘pozbawic kogoś czegoś; brać ze soba; zajmować coś, wypełniać’, dawniej też ‘wyrobić w sobie coś; wyruszyć z kimś’.

Zabierek - od zabierać, zabrać ‘pozbawic kogoś czegoś; brać ze soba; zajmować coś, wypełniać’, dawniej też ‘wyrobić w sobie coś; wyruszyć z kimś’.

Zabierkowski - od zabierać, zabrać ‘pozbawic kogoś czegoś; brać ze soba; zajmować coś, wypełniać’, dawniej też ‘wyrobić w sobie coś; wyruszyć z kimś’.

Zabierowski - od zabierać, zabrać ‘pozbawic kogoś czegoś; brać ze soba; zajmować coś, wypełniać’, dawniej też ‘wyrobić w sobie coś; wyruszyć z kimś’.

Zabierski - od zabierać, zabrać ‘pozbawic kogoś czegoś; brać ze soba; zajmować coś, wypełniać’, dawniej też ‘wyrobić w sobie coś; wyruszyć z kimś’.

Zabierty - od zabierać, zabrać ‘pozbawic kogoś czegoś; brać ze soba; zajmować coś, wypełniać’, dawniej też ‘wyrobić w sobie coś; wyruszyć z kimś’.

Zabierza - 1467 od zabierać, zabrać ‘pozbawic kogoś czegoś; brać ze soba; zajmować coś, wypełniać’, dawniej też ‘wyrobić w sobie coś; wyruszyć z kimś’.

Zabierzanek - od zabierać, zabrać ‘pozbawic kogoś czegoś; brać ze soba; zajmować coś, wypełniać’, dawniej też ‘wyrobić w sobie coś; wyruszyć z kimś’.

Zabierzański - od zabierać, zabrać ‘pozbawic kogoś czegoś; brać ze soba; zajmować coś, wypełniać’, dawniej też ‘wyrobić w sobie coś; wyruszyć z kimś’.

Zabierzewski - od nazwy miejscowej Zabierzów (krakowskie, gmina Niepolomice, Zabierzów).

Zabierzowski - 1476 od nazwy miejscowej Zabierzów (krakowskie, gmina Niepolomice, Zabierzów).

Zabierzyński - od zabierać, zabrać ‘pozbawic kogoś czegoś; brać ze soba; zajmować coś, wypełniać’, dawniej też ‘wyrobić w sobie coś; wyruszyć z kimś’.

Zabigaj - od zabiegać ‘dotrzeć gdzieś biegnąc; wpaść; zastąpić drogę’, dawniej też ‘wypełnić się, nabrzmieć (krwią, łzami); zapobiec, przeszkodzić; uzyskać coś zabiegami’.

Zabijak - od zabijaka ‘awanturnik’, zabić ‘spowodować śmierć’.

Zabijaka - od zabijaka ‘awanturnik’, zabić ‘spowodować śmierć’.

Zabijdyabeł - 1439 od zabijaka ‘awanturnik’, zabić ‘spowodować śmierć’.

Zabijkoń - 1497 od zabijaka ‘awanturnik’, zabić ‘spowodować śmierć’.

Zabijkot - 1443 od zabijaka ‘awanturnik’, zabić ‘spowodować śmierć’.

Zabilski - od zabijaka ‘awanturnik’, zabić ‘spowodować śmierć’.

Zabiński - od nazwy miejscowej Żabno (poznańskie, gmina Brodnica; miasto, tarnowskie; tarnobrzeskie, gmina Radomyśl).

Zabiorowski - 1470-80 od nazwy miejscowej Zabierzów (krakowskie, gmina Niepolomice, Zabierzów).

Zabirek - od zabierać, zabrać ‘pozbawic kogoś czegoś; brać ze soba; zajmować coś, wypełniać’, dawniej też ‘wyrobić w sobie coś; wyruszyć z kimś’; od dawnego zabierak ‘ten, kto zabiera’.

Zabirka - od zabierać, zabrać ‘pozbawic kogoś czegoś; brać ze soba; zajmować coś, wypełniać’, dawniej też ‘wyrobić w sobie coś; wyruszyć z kimś’; od dawnego zabierak ‘ten, kto zabiera’.

Zabirna - od zabierać, zabrać ‘pozbawic kogoś czegoś; brać ze soba; zajmować coś, wypełniać’, dawniej też ‘wyrobić w sobie coś; wyruszyć z kimś’; od dawnego zabierak ‘ten, kto zabiera’.

Zabirniak - od zabierać, zabrać ‘pozbawic kogoś czegoś; brać ze soba; zajmować coś, wypełniać’, dawniej też ‘wyrobić w sobie coś; wyruszyć z kimś’; od dawnego zabierak ‘ten, kto zabiera’.

Zabirowicz - od zabierać, zabrać ‘pozbawic kogoś czegoś; brać ze soba; zajmować coś, wypełniać’, dawniej też ‘wyrobić w sobie coś; wyruszyć z kimś’.

Zabirowski - od zabierać, zabrać ‘pozbawic kogoś czegoś; brać ze soba; zajmować coś, wypełniać’, dawniej też ‘wyrobić w sobie coś; wyruszyć z kimś’.

Zabirski - od zabierać, zabrać ‘pozbawic kogoś czegoś; brać ze soba; zajmować coś, wypełniać’, dawniej też ‘wyrobić w sobie coś; wyruszyć z kimś’.

Zabirzewski - od nazwy miejscowej Zabierzów (krakowskie, gmina Niepolomice, Zabierzów).

Zabirzowski - 1484 od nazwy miejscowej Zabierzów (krakowskie, gmina Niepolomice, Zabierzów).

Zabiszak - od żaba ‘pospolitry płaz’.

Zabiszek - od żaba ‘pospolitry płaz’.

Zabiszewski - od szabla ‘broń sieczna o wygiętej klindze’; w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Schabel lub Sabel.

Zabka - od żaba ‘pospolitry płaz’.

Zabkiewicz - od żaba ‘pospolitry płaz’.

Zabko - od żaba ‘pospolitry płaz’.

Zabkowski - od żaba ‘pospolitry płaz’.

Zableński - od szabla ‘broń sieczna o wygiętej klindze’; w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Schabel lub Sabel.

Zablewski - od szabla ‘broń sieczna o wygiętej klindze’; w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Schabel lub Sabel.

Zabliński - od szabla ‘broń sieczna o wygiętej klindze’; w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Schabel lub Sabel.

Zabluk - od szabla ‘broń sieczna o wygiętej klindze’; w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Schabel lub Sabel.

Zabłoca - od zabłocie (za + błoto) lub od nazwy miejscowej Zabłocie.

Zabłociak - od zabłocie (za + błoto) lub od nazwy miejscowej Zabłocie.

Zabłocki - 1369 od zabłocie (za + błoto) lub od nazwy miejscowej Zabłocie.

Zabłodzki - od zabłocie (za + błoto) lub od nazwy miejscowej Zabłocie.

Zabłoński - od za błoniem lub od nazwy miejscowej Zabłonie (kilka miejscowości).

Zabłoski - 1467 od zabłocie (za + błoto) lub od nazwy miejscowej Zabłocie.

Zabłota - od zabłocie (za + błoto) lub od nazwy miejscowej Zabłocie.

Zabłotna - od zabłocie (za + błoto) lub od nazwy miejscowej Zabłocie.

Zabłotni - 1581– od zabłocie (za + błoto) lub od nazwy miejscowej Zabłocie; od dawnego zabłotni ‘dozorca stawów).

Zabłotnia - od zabłocie (za + błoto) lub od nazwy miejscowej Zabłocie; od dawnego zabłotni ‘dozorca stawów).

Zabłotniak - od zabłocie (za + błoto) lub od nazwy miejscowej Zabłocie; od dawnego zabłotni ‘dozorca stawów).

Zabłotnik - od zabłocie (za + błoto) lub od nazwy miejscowej Zabłocie; od dawnego zabłotni ‘dozorca stawów).

Zabłotny - 1474 od zabłocie (za + błoto) lub od nazwy miejscowej Zabłocie.

Zabłotnyj - od zabłocie (za + błoto) lub od nazwy miejscowej Zabłocie.

Zabłotowicz - od zabłocie (za + błoto) lub od nazwy miejscowej Zabłocie.

Zabłotowski - 1460 od nazwy miejscowej Zabłotowce (KrW).

Zabłuda - od zabłuda ‘roślina trawiasta’.

Zabłudowski - 1668 od nazwy miasta Zabłudów (białostockie).

Zaboina - od dawnego zabój ‘zabicie, zabójstwo’.

Zaboja - od dawnego zabój ‘zabicie, zabójstwo’.

Zabojak - od dawnego zabój ‘zabicie, zabójstwo’.

Zabojaszcz - od dawnego zabój ‘zabicie, zabójstwo’.

Zabojek - od dawnego zabój ‘zabicie, zabójstwo’.

Zabojsc - od dawnego zabój ‘zabicie, zabójstwo’.

Zabojsca - od dawnego zabój ‘zabicie, zabójstwo’.

Zabojscz - od dawnego zabój ‘zabicie, zabójstwo’.

Zabojski - 1630 od nazwy miejscowej Zawoja (bielskie, gmina Zawoja).

Zabojski - od dawnego zabój ‘zabicie, zabójstwo’.

Zabojszcz - od dawnego zabój ‘zabicie, zabójstwo’.

Zabojszcza - od dawnego zabój ‘zabicie, zabójstwo’.

Zabojszczyk - od dawnego zabój ‘zabicie, zabójstwo’.

Zabojść - od dawnego zabój ‘zabicie, zabójstwo’.

Zaboklicki - od żaba ‘pospolitry płaz’; od staropolskiego klik ‘krzyk’.

Zabokrzecki - od nazwy miejscowej Żabokrzeki (płockie, gmina Daszyna, gmina Piątek).

Zabokrzycki - od nazwy miejscowej Żabokrzeki (płockie, gmina Daszyna, gmina Piątek).

Zabolewicz - od żaba ‘pospolitry płaz’.

Zabolicki - od żaba ‘pospolitry płaz’.

Zabolski - od żaba ‘pospolitry płaz’.

Zabołotna - od zabłocie (za + błoto) lub od nazwy miejscowej Zabłocie; od dawnego zabłotni ‘dozorca stawów).

Zabołotny - od zabłocie (za + błoto) lub od nazwy miejscowej Zabłocie; od dawnego zabłotni ‘dozorca stawów).

Zabor - od imienia złożonego Zabor, znanego od XII wieku lub też od za + bor ‘las’.

Zabora - od imienia złożonego Zabor, znanego od XII wieku lub też od za + bor ‘las’.

Zaborak - od imienia złożonego Zabor, znanego od XII wieku lub też od za + bor ‘las’.

Zaboraś - od imienia złożonego Zabor, znanego od XII wieku lub też od za + bor ‘las’.

Zaborczyk - od imienia złożonego Zabor, znanego od XII wieku lub też od za + bor ‘las’.

Zaborek - od imienia złożonego Zabor, znanego od XII wieku lub też od za + bor ‘las’.

Zaborewicz - od imienia złożonego Zabor, znanego od XII wieku lub też od za + bor ‘las’.

Zaborna - od imienia złożonego Zabor, znanego od XII wieku lub też od za + bor ‘las’; od zaborny ‘leżący za borem’.

Zaborni - 1618 od imienia złożonego Zabor, znanego od XII wieku lub też od za + bor ‘las’; od zaborny ‘leżący za borem’.

Zaborniak - od imienia złożonego Zabor, znanego od XII wieku lub też od za + bor ‘las’; od zaborny ‘leżący za borem’.

Zaborny - 1618 od imienia złożonego Zabor, znanego od XII wieku lub też od za + bor ‘las’; od zaborny ‘leżący za borem’.

Zaboronek - od imienia złożonego Zabor, znanego od XII wieku lub też od za + bor ‘las’.

Zaboros - od imienia złożonego Zabor, znanego od XII wieku lub też od za + bor ‘las’.

Zaboroski - 1395 od nazw miejscowych Zaborów, Zaborowie (kilka wsi).

Zaborosz - od imienia złożonego Zabor, znanego od XII wieku lub też od za + bor ‘las’.

Zaboroś - od imienia złożonego Zabor, znanego od XII wieku lub też od za + bor ‘las’.

Zaborowicz - od imienia złożonego Zabor, znanego od XII wieku lub też od za + bor ‘las’.

Zaborowski - 1387 od nazw miejscowych Zaborów, Zaborowie (kilka wsi).

Zaborski - 1400 od imienia złożonego Zabor, znanego od XII wieku lub też od za + bor ‘las’ lub od nazwy miejscowej Zaborze (częste).

Zaborszczyk - od imienia złożonego Zabor, znanego od XII wieku lub też od za + bor ‘las’ lub od nazwy miejscowej Zaborze (częste).

Zabort - od imienia złożonego Zabor, znanego od XII wieku lub też od za + bor ‘las’ lub od nazwy miejscowej Zaborze (częste).

Zaborzęcki - od imienia złożonego Zabor, znanego od XII wieku lub też od za + bor ‘las’ lub od nazwy miejscowej Zaborze (częste).

Zaborzycki - od imienia złożonego Zabor, znanego od XII wieku lub też od za + bor ‘las’ lub od nazwy miejscowej Zaborze (częste).

Zabowa - od żaba ‘pospolitry płaz’.

Zabowicz - od żaba ‘pospolitry płaz’.

Zabowski - od żaba ‘pospolitry płaz’.

Zabój - od dawnego zabój ‘zabicie, zabójstwo’.

Zabójczyk - od dawnego zabój ‘zabicie, zabójstwo’.

Zabójski - od dawnego zabój ‘zabicie, zabójstwo’.

Zabójszcz - od dawnego zabój ‘zabicie, zabójstwo’.

Zabójszczyk - od dawnego zabój ‘zabicie, zabójstwo’.

Zabójść - od dawnego zabój ‘zabicie, zabójstwo’.

Zabólski - od imienia złożonego Zabor, znanego od XII wieku lub też od za + bor ‘las’ lub od nazwy miejscowej Zaborze (częste).

Zabór - od imienia złożonego Zabor, znanego od XII wieku lub też od za + bor ‘las’.

Zabórski - od imienia złożonego Zabor, znanego od XII wieku lub też od za + bor ‘las’ lub od nazwy miejscowej Zaborze (częste).

Zabówka - od żaba ‘pospolitry płaz’.

Zabramna - od za bramą.

Zabramny - od za bramą.

Zabramski - od za bramą.

Zabrana - od zabierać, zabrać ‘pozbawic kogoś czegoś; brać ze soba; zajmować coś, wypełniać’, dawniej też ‘wyrobić w sobie coś; wyruszyć z kimś’; od dawnego zabierak ‘ten, kto zabiera’.

Zabraniak - od zabierać, zabrać ‘pozbawic kogoś czegoś; brać ze soba; zajmować coś, wypełniać’, dawniej też ‘wyrobić w sobie coś; wyruszyć z kimś’; od dawnego zabierak ‘ten, kto zabiera’.

Zabranik - od zabierać, zabrać ‘pozbawic kogoś czegoś; brać ze soba; zajmować coś, wypełniać’, dawniej też ‘wyrobić w sobie coś; wyruszyć z kimś’; od dawnego zabierak ‘ten, kto zabiera’.

Zabrany - od zabierać, zabrać ‘pozbawic kogoś czegoś; brać ze soba; zajmować coś, wypełniać’, dawniej też ‘wyrobić w sobie coś; wyruszyć z kimś’; od dawnego zabierak ‘ten, kto zabiera’.

Zabrat - 1269 od za + brat, zbratać ‘zbratać, zaprzyjaźnić się’.

Zabratański - od za + brat, zbratać ‘zbratać, zaprzyjaźnić się’.

Zabratowski - od za + brat, zbratać ‘zbratać, zaprzyjaźnić się’.

Zabratyński - od za + brat, zbratać ‘zbratać, zaprzyjaźnić się’.

Zabrocki - 1540 od nazw miejscowych Zabrodzie, Zabrody (częste).

Zabrodin - od nazw miejscowych Zabrodzie, Zabrody (częste).

Zabrodzin - od nazw miejscowych Zabrodzie, Zabrody (częste).

Zabrodzki - od nazw miejscowych Zabrodzie, Zabrody (częste).

Zabron - od zabronić ‘zakazać’.

Zabronek - od zabronić ‘zakazać’.

Zabroni - od zabronić ‘zakazać’.

Zabroniak - od zabronić ‘zakazać’.

Zabronna - od zabronić ‘zakazać’; od zabronny ‘zabroniony’.

Zabronny - od zabronić ‘zakazać’; od zabronny ‘zabroniony’.

Zabroń - od zabronić ‘zakazać’.

Zabroński - od zabronić ‘zakazać’.

Zabrorniak - od zabronić ‘zakazać’.

Zabrowarna - od za + browar.

Zabrowarny - od za + browar.

Zabrożek - od za + bróg.

Zabrożyński - od za + bróg.

Zabryd - zapewne od dawnego zabrzydzić ‘zabrudzić, zanieczyścić’.

Zabrydna - zapewne od dawnego zabrzydzić ‘zabrudzić, zanieczyścić’.

Zabrydni - zapewne od dawnego zabrzydzić ‘zabrudzić, zanieczyścić’.

Zabrydny - zapewne od dawnego zabrzydzić ‘zabrudzić, zanieczyścić’.

Zabrzak - od nazwy miasta Zabrze (katowickie).

Zabrzański - od nazwy miasta Zabrze (katowickie).

Zabrzecki - od nazw miejscowych typu Zabrzeg, Zabrzeże.

Zabrzejewski - od nazw miejscowych typu Zabrzeg, Zabrzeże.

Zabrzeński - 1385 od nazwy miasta Zabrze (katowickie).

Zabrzeski - 1587- od nazw miejscowych typu Zabrzeg, Zabrzeże.

Zabrzewicz - od nazw miejscowych typu Zabrzeg, Zabrzeże.

Zabrzewski - od nazw miejscowych typu Zabrzeg, Zabrzeże.

Zabrzezna - od zabrzeżny ‘połozony za brzegiem’.

Zabrzezny - od zabrzeżny ‘połozony za brzegiem’.

Zabrzeźna - od zabrzeżny ‘połozony za brzegiem’.

Zabrzeźniak - od zabrzeżny ‘połozony za brzegiem’.

Zabrzeźny - od zabrzeżny ‘połozony za brzegiem’.

Zabrzeżny - od zabrzeżny ‘połozony za brzegiem’.

Zabrzochowic - 1476 od staropolskiego ząbr ‘choroba dziąseł’, też od staropolskiego ząbrz, ząbr ‘żubr’.

Zabrzyński - od nazwy miasta Zabrze (katowickie).

Zabrzyski - od nazw miejscowych typu Zabrzeg, Zabrzeże.

Zabuda - od zabud, zabudź ‘zapomnienie’.

Zabudek - od zabud, zabudź ‘zapomnienie’; od zabudko ‘zapominalski’.

Zabudowski - od zabud, zabudź ‘zapomnienie’; od zabudko ‘zapominalski’.

Zabudź - od zabud, zabudź ‘zapomnienie’.

Zabuga - od za + nazwa rzeki Bug.

Zabujski - od dawnego zabój ‘zabicie, zabójstwo’.

Zabujść - od dawnego zabój ‘zabicie, zabójstwo’.

Zabul - od za + prasłowiańskie buliti ‘wytrzeszczać oczy, pęcznieć’.

Zabula - od za + prasłowiańskie buliti ‘wytrzeszczać oczy, pęcznieć’.

Zabulewicz - od za + prasłowiańskie buliti ‘wytrzeszczać oczy, pęcznieć’.

Zabulis - od za + prasłowiańskie buliti ‘wytrzeszczać oczy, pęcznieć’.

Zabulski - od za + prasłowiańskie buliti ‘wytrzeszczać oczy, pęcznieć’.

Zabuła - od za + prasłowiańskie buliti ‘wytrzeszczać oczy, pęcznieć’.

Zabur - od imienia złożonego Zabor, znanego od XII wieku lub też od za + bor ‘las’.

Zaburko - od imienia złożonego Zabor, znanego od XII wieku lub też od za + bor ‘las’.

Zaburna - od imienia złożonego Zabor, znanego od XII wieku lub też od za + bor ‘las’; od zaborny ‘leżący za borem’.

Zaburny - od imienia złożonego Zabor, znanego od XII wieku lub też od za + bor ‘las’; od zaborny ‘leżący za borem’.

Zaburski - od imienia złożonego Zabor, znanego od XII wieku lub też od za + bor ‘las’ lub od nazwy miejscowej Zaborze (częste).

Zabuski - od za + nazwa rzeki Bug.

Zabuznik - 1565 od za + nazwa rzeki Bug.

Zabuzny - 1565 od za + nazwa rzeki Bug.

Zabza - od za + bzdyr ‘głupstwo’, w pochodnych może też od imienia Zebedeusz.

Zabzda - od za + bzdyr ‘głupstwo’, w pochodnych może też od imienia Zebedeusz.

Zabzdur - od za + bzdyr ‘głupstwo’, w pochodnych może też od imienia Zebedeusz.

Zabzdyl - od za + bzdyr ‘głupstwo’, w pochodnych może też od imienia Zebedeusz.

Zabzdyr - od za + bzdyr ‘głupstwo’, w pochodnych może też od imienia Zebedeusz.

Zabzecki - od za + bzdyr ‘głupstwo’, w pochodnych może też od imienia Zebedeusz.

Zabża - od za + bzdyr ‘głupstwo’, w pochodnych może też od imienia Zebedeusz.

Zabżdyr - od za + bzdyr ‘głupstwo’, w pochodnych może też od imienia Zebedeusz.

Zach - 1136 od imion na Za-, typu Zachariasz, Zacheusz, Zabor, Zasław.

Zacha - od imion na Za-, typu Zachariasz, Zacheusz, Zabor, Zasław.

Zachacz - od imion na Za-, typu Zachariasz, Zacheusz, Zabor, Zasław.

Zachaczewski - od imion na Za-, typu Zachariasz, Zacheusz, Zabor, Zasław.

Zachaczowski - od imion na Za-, typu Zachariasz, Zacheusz, Zabor, Zasław.

Zachaj - od imienia Zacheusz, od łacińskiego Zacheus, to z hebrajskiego zakkaj ‘czysty, błyszczący, bez winy’.

Zachajczuk - od imienia Zacheusz, od łacińskiego Zacheus, to z hebrajskiego zakkaj ‘czysty, błyszczący, bez winy’.

Zachajczyk - od imienia Zacheusz, od łacińskiego Zacheus, to z hebrajskiego zakkaj ‘czysty, błyszczący, bez winy’.

Zachajewicz - od imienia Zacheusz, od łacińskiego Zacheus, to z hebrajskiego zakkaj ‘czysty, błyszczący, bez winy’.

Zachajka - od imienia Zacheusz, od łacińskiego Zacheus, to z hebrajskiego zakkaj ‘czysty, błyszczący, bez winy’.

Zachajkiewicz - od imienia Zacheusz, od łacińskiego Zacheus, to z hebrajskiego zakkaj ‘czysty, błyszczący, bez winy’.

Zachajko - od imienia Zacheusz, od łacińskiego Zacheus, to z hebrajskiego zakkaj ‘czysty, błyszczący, bez winy’.

Zachajski - od imienia Zacheusz, od łacińskiego Zacheus, to z hebrajskiego zakkaj ‘czysty, błyszczący, bez winy’.

Zachajusz - od imienia Zacheusz, od łacińskiego Zacheus, to z hebrajskiego zakkaj ‘czysty, błyszczący, bez winy’.

Zachalski - od imion na Za-, typu Zachariasz, Zacheusz, Zabor, Zasław.

Zachaluk - od imion na Za-, typu Zachariasz, Zacheusz, Zabor, Zasław.

Zachała - 1737 od imion na Za-, typu Zachariasz, Zacheusz, Zabor, Zasław.

Zachan - 1391 od imion na Za-, typu Zachariasz, Zacheusz, Zabor, Zasław.

Zachanek - od imion na Za-, typu Zachariasz, Zacheusz, Zabor, Zasław.

Zachanik - od imion na Za-, typu Zachariasz, Zacheusz, Zabor, Zasław.

Zachanowicz - od imion na Za-, typu Zachariasz, Zacheusz, Zabor, Zasław.

Zachanowski - od imion na Za-, typu Zachariasz, Zacheusz, Zabor, Zasław.

Zachar - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachara - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharasiewicz - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharasz - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharaśkiewicz - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharcew - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharczak - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharczenko - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharczewski - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharczonek - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharczowski - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharczuk - 1662 od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharczyk - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharczyszyn - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharec - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharecki - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachareicz - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharejko - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharek - 1446 od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharenko - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachareń - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharew - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharewicz - 1796 od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharewski - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharia - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachariadze - (?)– od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharian - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharianowicz - 1551 od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharias - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachariasiewicz - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachariasik - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachariasz - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachariaszcyk - 1662 od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachariaszonek - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachariaszowicz - 1565 od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachariaszyk - 1662 od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachariewicz - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharion - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharis - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharisz - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachariusz - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharjasiecien - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharjasiewicz - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharjasik - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharjasz - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharjaszonek - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharka, m. - 1440 od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharkiew - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharkiewicz - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharkiw - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharko - 1639 od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharkow - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharkowicz - 1560 od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharków - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharmin - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharo - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharoczkin - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharonek - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharonko - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharoszczuk - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharow - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharowicz - 1789 od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharowski - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharów - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharski - 1434 od nazwy miejscowej Zacharzew (kaliskie, gmina Ostrów Wielkopolski), Zacharzów (radomskie, gmina Radzanów).

Zacharuk - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharus - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharuś - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachary - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharyasiewicz - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharyasz - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharycz - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharyga - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharyja - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharyjasz - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharyjaszek - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharysz - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharz - 1386 od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharzewski - 1500 od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharzewski - 1500 od nazwy miejscowej Zacharzew (kaliskie, gmina Ostrów Wielkopolski), Zacharzów (radomskie, gmina Radzanów).

Zacharzowski - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharzuk - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharzyński - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacharżewski - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachas - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachaszcz - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachaszewski - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachaś - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachażewski - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachciał - od zechciec ‘zapragnąć’, zachcieć ‘nabrać ochoty’.

Zachczyński - od zechciec ‘zapragnąć’, zachcieć ‘nabrać ochoty’.

Zachej - od imienia Zacheusz, od łacińskiego Zacheus, to z hebrajskiego zakkaj ‘czysty, błyszczący, bez winy’.

Zacheja - od imienia Zacheusz, od łacińskiego Zacheus, to z hebrajskiego zakkaj ‘czysty, błyszczący, bez winy’.

Zachel - od imion na Za-, typu Zachariasz, Zacheusz, Zabor, Zasław.

Zachełmski - od nazwy miejscowej Zachełmna (bielskie, gmina Budzów).

Zachemski - 1581 od nazwy miejscowej Zachełmna (bielskie, gmina Budzów).

Zacher - 1634 od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachera - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacherczak - 1706 od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacherczuk - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacherek - 1679 od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacherniak - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachernik - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacherowski - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacherski - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zacheusz - od imion na Za-, typu Zachariasz, Zacheusz, Zabor, Zasław.

Zachewicz - od imion na Za-, typu Zachariasz, Zacheusz, Zabor, Zasław.

Zachewitz - od imion na Za-, typu Zachariasz, Zacheusz, Zabor, Zasław.

Zachey - od imienia Zacheusz, od łacińskiego Zacheus, to z hebrajskiego zakkaj ‘czysty, błyszczący, bez winy’.

Zachęcki - od zachęcić, też zachęta ‘impuls, podnieta’.

Zachęć - od zachęcić, też zachęta ‘impuls, podnieta’.

Zachęś - od zachęcić, też zachęta ‘impuls, podnieta’.

Zachlebowski - od za chlebem.

Zachlod - od zachlodzić ‘ochłodzić, ostudzić’.

Zachlód - od zachlodzić ‘ochłodzić, ostudzić’.

Zachłod - od zachlodzić ‘ochłodzić, ostudzić’.

Zachłód - od zachlodzić ‘ochłodzić, ostudzić’.

Zachma - od niemieckiej nazwy osobowej Sachmann, ta od imienia Zacharias.

Zachmac - od niemieckiej nazwy osobowej Sachmann, ta od imienia Zacharias.

Zachmacz - od niemieckiej nazwy osobowej Sachmann, ta od imienia Zacharias.

Zachman - od niemieckiej nazwy osobowej Sachmann, ta od imienia Zacharias.

Zachmann - od niemieckiej nazwy osobowej Sachmann, ta od imienia Zacharias.

Zachmast - od niemieckiej nazwy osobowej Sachmann, ta od imienia Zacharias.

Zachmastski - od niemieckiej nazwy osobowej Sachmann, ta od imienia Zacharias.

Zachmoc - od niemieckiej nazwy osobowej Sachmann, ta od imienia Zacharias.

Zachmost - od niemieckiej nazwy osobowej Sachmann, ta od imienia Zacharias.

Zachmyc - od niemieckiej nazwy osobowej Sachmann, ta od imienia Zacharias.

Zachmyć - od niemieckiej nazwy osobowej Sachmann, ta od imienia Zacharias.

Zachmyst - od niemieckiej nazwy osobowej Sachmann, ta od imienia Zacharias.

Zachno - 1540 od imion na Za-, typu Zachariasz, Zacheusz, Zabor, Zasław.

Zachodna - od zachód ‘chwila, w której słońce przecina horyzont; strona swiata’, dawniej też ‘zabieg, staranie’, zachodzić; od zachodni.

Zachodni - od zachód ‘chwila, w której słońce przecina horyzont; strona swiata’, dawniej też ‘zabieg, staranie’, zachodzić; od zachodni.

Zachodnia - od zachód ‘chwila, w której słońce przecina horyzont; strona swiata’, dawniej też ‘zabieg, staranie’, zachodzić; od zachodni.

Zachodniak - od zachód ‘chwila, w której słońce przecina horyzont; strona swiata’, dawniej też ‘zabieg, staranie’, zachodzić; od zachodni.

Zachodnik - od zachód ‘chwila, w której słońce przecina horyzont; strona swiata’, dawniej też ‘zabieg, staranie’, zachodzić; od zachodni.

Zachodny - od zachód ‘chwila, w której słońce przecina horyzont; strona swiata’, dawniej też ‘zabieg, staranie’, zachodzić; od zachodni.

Zachodyło - od zachód ‘chwila, w której słońce przecina horyzont; strona swiata’, dawniej też ‘zabieg, staranie’, zachodzić.

Zachol - od imion na Za-, typu Zachariasz, Zacheusz, Zabor, Zasław.

Zacholski - 1786 od imion na Za-, typu Zachariasz, Zacheusz, Zabor, Zasław.

Zachoła - od imion na Za-, typu Zachariasz, Zacheusz, Zabor, Zasław.

Zachon - od imion na Za-, typu Zachariasz, Zacheusz, Zabor, Zasław.

Zachoń - od imion na Za-, typu Zachariasz, Zacheusz, Zabor, Zasław.

Zachoński - od imion na Za-, typu Zachariasz, Zacheusz, Zabor, Zasław.

Zachor - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachora - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachora-Buławski - złożenia brak; Zachora od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz; Buławski 1484 od buława.

Zachorbeński - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachorczuk - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachorczyk - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachorczyński - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachorek - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachorenko - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachorilko - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachorko - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachorlik - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachorodna - od zagroda ‘miejsce ogrodzone; gospodarstwo wiejskie; parkan, płot’ też od nazwy miejscowej Zagroda (częste)

Zachorodny - od zagroda ‘miejsce ogrodzone; gospodarstwo wiejskie; parkan, płot’ też od nazwy miejscowej Zagroda (częste)

Zachorowicz - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachorowski - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachorski - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachorujko - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachoruś - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachorzewski - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachos - od imion na Za-, typu Zachariasz, Zacheusz, Zabor, Zasław.

Zachoszcz - od imion na Za-, typu Zachariasz, Zacheusz, Zabor, Zasław.

Zachowajko - od zachować ‘zatrzymać, przechować’.

Zachowal - od zachować ‘zatrzymać, przechować’.

Zachowicz - 1449 od imion na Za-, typu Zachariasz, Zacheusz, Zabor, Zasław.

Zachowiecki - od zachować ‘zatrzymać, przechować’.

Zachowski - od imion na Za-, typu Zachariasz, Zacheusz, Zabor, Zasław.

Zachowski - od zachować ‘zatrzymać, przechować’.

Zachód - od zachód ‘chwila, w której słońce przecina horyzont; strona swiata’, dawniej też ‘zabieg, staranie’, zachodzić.

Zachórzok - (Śl) od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachra - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachrabelny - od za grobla, zagroble ‘miejsce za groblą’.

Zachradniczek - od zagroda ‘miejsce ogrodzone; gospodarstwo wiejskie; parkan, płot’ też od nazwy miejscowej Zagroda (częste).

Zachradnik - od zagroda ‘miejsce ogrodzone; gospodarstwo wiejskie; parkan, płot’ też od nazwy miejscowej Zagroda (częste).

Zachradny - od zagroda ‘miejsce ogrodzone; gospodarstwo wiejskie; parkan, płot’ też od nazwy miejscowej Zagroda (częste).

Zachrebelny - od za grobla, zagroble ‘miejsce za groblą’.

Zachrek - od imieniaZachariasz, pochodzenia biblijnego, odZeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jakoZachryasz iZacharz.

Zachrewicz - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachriasiewicz - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachriasz - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachris - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachrjasz - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachrkiewicz - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachrobelny - od za grobla, zagroble ‘miejsce za groblą’.

Zachrodna - pod wpływem czeskim od zagroda ‘miejsce ogrodzone; gospodarstwo wiejskie; parkan, płot’ też od nazwy miejscowej Zagroda (częste)

Zachrodny - pod wpływem czeskim od zagroda ‘miejsce ogrodzone; gospodarstwo wiejskie; parkan, płot’ też od nazwy miejscowej Zagroda (częste)

Zachroński - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachrowiec - 1669 od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachruk - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachryczek - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachryczuk - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachucic - 1464 od imion na Za-, typu Zachariasz, Zacheusz, Zabor, Zasław.

Zachulak - od imion na Za-, typu Zachariasz, Zacheusz, Zabor, Zasław.

Zachulski - od imion na Za-, typu Zachariasz, Zacheusz, Zabor, Zasław.

Zachuń - od imion na Za-, typu Zachariasz, Zacheusz, Zabor, Zasław.

Zachura - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachurzak - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachurzek - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachurzewski - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachurzok - (Śl) od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zachut - od zachęcić, też zachęta ‘impuls, podnieta’.

Zachuta - od imion na Za-, typu Zachariasz, Zacheusz, Zabor, Zasław.

Zachuta - od zachęcić, też zachęta ‘impuls, podnieta’.

Zachwej - od zawieja ‘śnieżyca połączona z silnym wiatrem; wichura’; od zachwieja ‘zawieja’.

Zachweja - od zawieja ‘śnieżyca połączona z silnym wiatrem; wichura’; od zachwieja ‘zawieja’.

Zachwey - od zawieja ‘śnieżyca połączona z silnym wiatrem; wichura’; od zachwieja ‘zawieja’.

Zachwiej - od zawieja ‘śnieżyca połączona z silnym wiatrem; wichura’; od zachwieja ‘zawieja’.

Zachwieja - 1553 od zawieja ‘śnieżyca połączona z silnym wiatrem; wichura’; od zachwieja ‘zawieja’.

Zachwiejak - od zawieja ‘śnieżyca połączona z silnym wiatrem; wichura’; od zachwieja ‘zawieja’.

Zachwija - od zawieja ‘śnieżyca połączona z silnym wiatrem; wichura’; od zachwieja ‘zawieja’.

Zachycz - od imion na Za-, typu Zachariasz, Zacheusz, Zabor, Zasław.

Zachyla - od zachylić ‘zachwiać; zakrzywić’.

Zachylski - od zachylić ‘zachwiać; zakrzywić’.

Zacichło - 1579 od zacichać, zacichnąć ‘uciszyc się, uspokoić’.

Zaciera - od zacierać ‘zamazywać, tuszować; ucierać, sporządzać zacier’.

Zacierka - od zacierać ‘zamazywać, tuszować; ucierać, sporządzać zacier’; od zacierka ‘potrawa z drobnych klusek gotowanych na mleku lub wodzie’.

Zacierkowski - od zacierać ‘zamazywać, tuszować; ucierać, sporządzać zacier’; od zacierka ‘potrawa z drobnych klusek gotowanych na mleku lub wodzie’.

Zacierowski - od zacierać ‘zamazywać, tuszować; ucierać, sporządzać zacier’.

Zacierski - od zacierać ‘zamazywać, tuszować; ucierać, sporządzać zacier’.

Zacieski - od zacios ‘karb na drzewie wykonany siekierą’, dawniej ‘raz, cięcie’, zaciosać ‘zaciąć siekierą, zaostrzyć’.

Zaciewski - od zacios ‘karb na drzewie wykonany siekierą’, dawniej ‘raz, cięcie’, zaciosać ‘zaciąć siekierą, zaostrzyć’.

Zaciński - od zacios ‘karb na drzewie wykonany siekierą’, dawniej ‘raz, cięcie’, zaciosać ‘zaciąć siekierą, zaostrzyć’.

Zaciora - od zacierać ‘zamazywać, tuszować; ucierać, sporządzać zacier’.

Zacios - od zacios ‘karb na drzewie wykonany siekierą’, dawniej ‘raz, cięcie’, zaciosać ‘zaciąć siekierą, zaostrzyć’.

Zacira - od zacierać ‘zamazywać, tuszować; ucierać, sporządzać zacier’.

Zacirka - od zacierać ‘zamazywać, tuszować; ucierać, sporządzać zacier’.

Zaciura - od zacierać ‘zamazywać, tuszować; ucierać, sporządzać zacier’.

Zacki - od żak ‘student, uczeń’, dawniej też ‘duchowny mający niższe święcenia’.

Zackiewicz - od żak ‘student, uczeń’, dawniej też ‘duchowny mający niższe święcenia’.

Zacko - od żak ‘student, uczeń’, dawniej też ‘duchowny mający niższe święcenia’.

Zackowski - od żak ‘student, uczeń’, dawniej też ‘duchowny mający niższe święcenia’.

Zacloński - od zasłona ‘tkanina zasłaniająca’, też ze staropolskiego ‘niejasność, sen’, z gwarowego zacłona, zasłonić ‘zakryć’.

Zacłona - od zasłona ‘tkanina zasłaniająca’, też ze staropolskiego ‘niejasność, sen’, z gwarowego zacłona, zasłonić ‘zakryć’.

Zacłoński - od zasłona ‘tkanina zasłaniająca’, też ze staropolskiego ‘niejasność, sen’, z gwarowego zacłona, zasłonić ‘zakryć’.

Zacmiński - od zaćmić.

Zacna - od zacny ‘szlachetny’, dawniej ‘w dobrym gatunku’.

Zacniewski - od zacny ‘szlachetny’, dawniej ‘w dobrym gatunku’.

Zacny - od zacny ‘szlachetny’, dawniej ‘w dobrym gatunku’.

Zacz - od zaczarować, z gwarowego Zacharzyc, czarzyć ‘czynić czary, rzucać urok’, dawniej ‘oczarować, zadziwić’.

Zaczara - od zaczarować, z gwarowego Zacharzyc, czarzyć ‘czynić czary, rzucać urok’, dawniej ‘oczarować, zadziwić’.

Zaczarczuk - od zaczarować, z gwarowego Zacharzyc, czarzyć ‘czynić czary, rzucać urok’, dawniej ‘oczarować, zadziwić’.

Zaczarczyk - od zaczarować, z gwarowego Zacharzyc, czarzyć ‘czynić czary, rzucać urok’, dawniej ‘oczarować, zadziwić’.

Zaczarewicz - od zaczarować, z gwarowego Zacharzyc, czarzyć ‘czynić czary, rzucać urok’, dawniej ‘oczarować, zadziwić’.

Zaczarowski - od zaczarować, z gwarowego Zacharzyc, czarzyć ‘czynić czary, rzucać urok’, dawniej ‘oczarować, zadziwić’.

Zaczarzewski - od zaczarować, z gwarowego Zacharzyc, czarzyć ‘czynić czary, rzucać urok’, dawniej ‘oczarować, zadziwić’.

Zaczek - od żak ‘student, uczeń’, dawniej też ‘duchowny mający niższe święcenia’.

Zaczepiło - od zaczepić.

Zaczkiewicz - od żak ‘student, uczeń’, dawniej też ‘duchowny mający niższe święcenia’.

Zaczko - od żak ‘student, uczeń’, dawniej też ‘duchowny mający niższe święcenia’.

Zaczkowiak - od żak ‘student, uczeń’, dawniej też ‘duchowny mający niższe święcenia’.

Zaczkowicz - od żak ‘student, uczeń’, dawniej też ‘duchowny mający niższe święcenia’.

Zaczkowski - od żak ‘student, uczeń’, dawniej też ‘duchowny mający niższe święcenia’.

Zaczor - od zaczarować, z gwarowego Zacharzyc, czarzyć ‘czynić czary, rzucać urok’, dawniej ‘oczarować, zadziwić’.

Zaczyk - od żak ‘student, uczeń’, dawniej też ‘duchowny mający niższe święcenia’.

Zaczykiewicz - od żak ‘student, uczeń’, dawniej też ‘duchowny mający niższe święcenia’.

Zaczyński - 1612 od zaczyn ‘zakwas’, przenośnie ‘zaczątek, zarodek’, zaczynać.

Zaczyński - od żak ‘student, uczeń’, dawniej też ‘duchowny mający niższe święcenia’.

Zaćmiński - od zaćmić.

Zad - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’.

Zadach - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’.

Zadadzki - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’.

Zadaj - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’.

Zadajewski - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’.

Zadak - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’.

Zadala - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’.

Zadalin - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’.

Zadała - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’.

Zadan - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’ lub od zadany.

Zadanowicz - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’ lub od zadany.

Zadanowski - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’ lub od zadany.

Zadańkowski - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’ lub od zadany.

Zadański - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’ lub od zadany.

Zadara - od zadra, też zadzier, zadzior ‘drzazga; kolec’.

Zadarecki - od zadra, też zadzier, zadzior ‘drzazga; kolec’.

Zadarko - od zadra, też zadzier, zadzior ‘drzazga; kolec’.

Zadarło - 1596 od zadra, też zadzier, zadzior ‘drzazga; kolec’.

Zadarnowski - od żandar, żandarm ‘policjant’.

Zadart - od zadra, też zadzier, zadzior ‘drzazga; kolec’.

Zadawa - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’ lub od zadany.

Zadawaj - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’ lub od zadany.

Zadbyr - od za + bzdyr ‘głupstwo’, w pochodnych może też od imienia Zebedeusz.

Zadeberna - od za + dawne debra, debrza ‘parów, wąwóz; nierówność terenu’.

Zadeberny - od za + dawne debra, debrza ‘parów, wąwóz; nierówność terenu’.

Zadebrana - od za + dawne debra, debrza ‘parów, wąwóz; nierówność terenu’.

Zadebrany - od za + dawne debra, debrza ‘parów, wąwóz; nierówność terenu’.

Zadecki - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’ lub od zadany.

Zadek - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’.

Zader - od zadra, też zadzier, zadzior ‘drzazga; kolec’.

Zadera - od zadra, też zadzier, zadzior ‘drzazga; kolec’.

Zaderajkiewicz - od zadra, też zadzier, zadzior ‘drzazga; kolec’.

Zaderecki - od zadra, też zadzier, zadzior ‘drzazga; kolec’.

Zaderej - od zadra, też zadzier, zadzior ‘drzazga; kolec’.

Zadernowski - od żandar, żandarm ‘policjant’.

Zaderski - od zadra, też zadzier, zadzior ‘drzazga; kolec’.

Zadka, m. - 1680 od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’.

Zadke - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’.

Zadkiewicz - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’.

Zadko - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’.

Zadkowski - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’.

Zadler - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’.

Zadlewski - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’.

Zadlic - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’.

Zadlo - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’.

Zadlok - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’.

Zadło - 1608 od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’.

Zadłowski - 1760 od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’.

Zadłuźny - od zadłużyc ‘obciążyć długami’.

Zadłużna - od zadłużyc ‘obciążyć długami’.

Zadłużny - od zadłużyc ‘obciążyć długami’.

Zadnica - 1538 od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’; od gwarowego zadnica ‘tyłek’.

Zadnowicz - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’; od zadny ‘tylni’.

Zadnowski - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’; od zadny ‘tylni’.

Zado - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’.

Zadolinny - od zadolny ‘mieszkający za dołem’.

Zadolna - od zadolny ‘mieszkający za dołem’.

Zadolny - od zadolny ‘mieszkający za dołem’.

Zadolski - od zadolny ‘mieszkający za dołem’.

Zadołynny - od zadolny ‘mieszkający za dołem’.

Zadomski - od za + dom.

Zadon - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’.

Zadonowicz - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’.

Zadoń - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’.

Zadoński - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’.

Zador - 1505 od zadra, też zadzier, zadzior ‘drzazga; kolec’.

Zadora - od zadra, też zadzier, zadzior ‘drzazga; kolec’; lub od ukraińskiego zadora ‘kłótnica’.

Zadora-Łączkowski - złożenia brak; Zadora od zadra, też zadzier, zadzior ‘drzazga; kolec’; lub od ukraińskiego zadora ‘kłótnica’; Łączkowski 1553 od nazw miejscowych Łączkowice (piotrkowskie, gmina Masłowice, Ujazd), Łączki (częste).

Zadorański - od zadra, też zadzier, zadzior ‘drzazga; kolec’; lub od ukraińskiego zadora ‘kłótnica’.

Zadora-Przyłęcki - złożenia brak; Zadora od zadra, też zadzier, zadzior ‘drzazga; kolec’; lub od ukraińskiego zadora ‘kłótnica’; Przyłęcki 1623 od nazwy miejscowej Przyłęk (kilka wsi).

Zadorczak - od zadra, też zadzier, zadzior ‘drzazga; kolec’.

Zadorecki - od zadra, też zadzier, zadzior ‘drzazga; kolec’.

Zadorek - od zadra, też zadzier, zadzior ‘drzazga; kolec’.

Zadorin - od zadra, też zadzier, zadzior ‘drzazga; kolec’.

Zadorko - od zadra, też zadzier, zadzior ‘drzazga; kolec’.

Zadorocki - od zadra, też zadzier, zadzior ‘drzazga; kolec’.

Zadorowicz - od zadra, też zadzier, zadzior ‘drzazga; kolec’.

Zadoroźna - (z fonetyką ukraińską) od za drogą; od zadrożny ‘leżący za drogą’.

Zadoroźny - (z fonetyką ukraińską) od za drogą; od zadrożny ‘leżący za drogą’.

Zadorożna - (z fonetyką ukraińską) od za drogą; od zadrożny ‘leżący za drogą’.

Zadorożny - (z fonetyką ukraińską) od za drogą; od zadrożny ‘leżący za drogą’.

Zadorożnyj - (z fonetyką ukraińską) od za drogą; od zadrożny ‘leżący za drogą’.

Zadorski - od zadra, też zadzier, zadzior ‘drzazga; kolec’.

Zadoryn - od zadra, też zadzier, zadzior ‘drzazga; kolec’.

Zadow - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’.

Zadowa - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’.

Zadowoj - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’.

Zadowski - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’.

Zadów - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’.

Zadra - od zadra, też zadzier, zadzior ‘drzazga; kolec’.

Zadrach - od zadra, też zadzier, zadzior ‘drzazga; kolec’.

Zadran - od zadra, też zadzier, zadzior ‘drzazga; kolec’.

Zadranowicz - od zadra, też zadzier, zadzior ‘drzazga; kolec’.

Zadranowski - od zadra, też zadzier, zadzior ‘drzazga; kolec’.

Zadrażny - od za drogą; od zadrożny ‘leżący za drogą’.

Zadrażyński - od za drogą; od zadrożny ‘leżący za drogą’.

Zadrejko - od zadra, też zadzier, zadzior ‘drzazga; kolec’.

Zadrejkowski - od zadra, też zadzier, zadzior ‘drzazga; kolec’.

Zadroga - od za drogą.

Zadros - od za drogą.

Zadrosz - od za drogą.

Zadroś - od za drogą.

Zadrośna - od za drogą.

Zadroz - od za drogą.

Zadroziński - od za drogą.

Zadrozna - od za drogą; od zadrożny ‘leżący za drogą’.

Zadrozny - od za drogą; od zadrożny ‘leżący za drogą’.

Zadroźna - od za drogą; od zadrożny ‘leżący za drogą’.

Zadroźniak - od za drogą; od zadrożny ‘leżący za drogą’.

Zadroźny - od za drogą; od zadrożny ‘leżący za drogą’.

Zadroż - od za drogą.

Zadrożna - od za drogą.

Zadrożniak - od za drogą; od zadrożny ‘leżący za drogą’.

Zadrożnik - od za drogą; od zadrożny ‘leżący za drogą’.

Zadrożny - 1576 od za drogą; od zadrożny ‘leżący za drogą’.

Zadrożyn - od za drogą.

Zadrożyński - od za drogą.

Zadróźna - od za drogą; od zadrożny ‘leżący za drogą’.

Zadróźny - od za drogą; od zadrożny ‘leżący za drogą’.

Zadróż - od za drogą.

Zadróżna - od za drogą; od zadrożny ‘leżący za drogą’.

Zadróżniak - od za drogą; od zadrożny ‘leżący za drogą’.

Zadróżny - od za drogą; od zadrożny ‘leżący za drogą’.

Zadruś - od za drogą.

Zadrużeński - od za drogą; od zadrożny ‘leżący za drogą’.

Zadrużna - od za drogą; od zadrożny ‘leżący za drogą’.

Zadrużniak - od za drogą; od zadrożny ‘leżący za drogą’.

Zadrużny - od za drogą; od zadrożny ‘leżący za drogą’.

Zadrużyński - od za drogą; od zadrożny ‘leżący za drogą’.

Zadryna - od zadra, też zadzier, zadzior ‘drzazga; kolec’.

Zadryński - od zadra, też zadzier, zadzior ‘drzazga; kolec’.

Zadrzyński - od zadra, też zadzier, zadzior ‘drzazga; kolec’.

Zadt - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’.

Zadtka - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’.

Zadunajski - od za + nazwa rzeki Dunaj lub Dunajec.

Zadunayski - od za + nazwa rzeki Dunaj lub Dunajec.

Zadura - od dawnego zadurzyć, zadurzeć ‘ogłuszyć; upoić, zawrócić głowę’, może też od za + staropolskie dura ‘dziura’.

Zadurowicz - od dawnego zadurzyć, zadurzeć ‘ogłuszyć; upoić, zawrócić głowę’, może też od za + staropolskie dura ‘dziura’.

Zadurski - od dawnego zadurzyć, zadurzeć ‘ogłuszyć; upoić, zawrócić głowę’, może też od za + staropolskie dura ‘dziura’.

Zadurzajski - od dawnego zadurzyć, zadurzeć ‘ogłuszyć; upoić, zawrócić głowę’, może też od za + staropolskie dura ‘dziura’.

Zadworna - od dawnego zadworny ‘idący za dworem królewskim; związany z dworem’, zadworski ‘leżący za dworem’.

Zadworny - 1577 od dawnego zadworny ‘idący za dworem królewskim; związany z dworem’, zadworski ‘leżący za dworem’.

Zadworski - od dawnego zadworny ‘idący za dworem królewskim; związany z dworem’, zadworski ‘leżący za dworem’.

Zadworzański - od dawnego zadworny ‘idący za dworem królewskim; związany z dworem’, zadworski ‘leżący za dworem’.

Zadwórna - od dawnego zadworny ‘idący za dworem królewskim; związany z dworem’, zadworski ‘leżący za dworem’.

Zadwórny - od dawnego zadworny ‘idący za dworem królewskim; związany z dworem’, zadworski ‘leżący za dworem’.

Zadyniec - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’.

Zadyński - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’.

Zadyr - od zadra, też zadzier, zadzior ‘drzazga; kolec’.

Zadyrko - od zadra, też zadzier, zadzior ‘drzazga; kolec’.

Zadyrowicz - od zadra, też zadzier, zadzior ‘drzazga; kolec’.

Zadyrski - od zadra, też zadzier, zadzior ‘drzazga; kolec’.

Zadzdyr - od za + bzdyr ‘głupstwo’, w pochodnych może też od imienia Zebedeusz.

Zadziak - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’.

Zadziarski - od zadra, też zadzier, zadzior ‘drzazga; kolec’.

Zadziel - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’.

Zadzielski - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’.

Zadziełło - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’.

Zadziełło-Zieliński - złożenia brak; Zadziełło od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’; Zieliński 1424 od nazw miejscowych Zieleń, Zieleniec (kilka wsi).

Zadzik - 1634 od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’.

Zadziła - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’.

Zadziłko - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’.

Zadziorka - od zadra, też zadzier, zadzior ‘drzazga; kolec’.

Zadziorko - od zadra, też zadzier, zadzior ‘drzazga; kolec’.

Zadziorski - od zadra, też zadzier, zadzior ‘drzazga; kolec’.

Zadziuk - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’.

Zafir - od imienia Zefiryn, to od łacińskiego Zephyrinus, z greckiego Dzéphyros.

Zafira - od imienia Zefiryn, to od łacińskiego Zephyrinus, z greckiego Dzéphyros.

Zafirakis - od imienia Zefiryn, to od łacińskiego Zephyrinus, z greckiego Dzéphyros.

Zafiri - od imienia Zefiryn, to od łacińskiego Zephyrinus, z greckiego Dzéphyros.

Zafirys - od imienia Zefiryn, to od łacińskiego Zephyrinus, z greckiego Dzéphyros.

Zaga - od żaga ‘piła do drzewa’, może też od podstawy żeg-.

Zagaciak - 1661 od zagata ‘pokrycie dachu, okrycie domu słomą’.

Zagacki - od za + gać ‘grobla’ lub od nazwy miejscowej Zagacie (kilka wsi).

Zagacz - od zagata ‘pokrycie dachu, okrycie domu słomą’.

Zagada - od zagadać.

Zagadan - od zagadać.

Zagadański - od zagadać.

Zagadka - od zagadać; od zagadka.

Zagadlewicz - od zagadać.

Zagadlik - od zagadać.

Zagadliński - od zagadać.

Zagadło - od zagadać.

Zagadłowicz - od zagadać.

Zagadzaj - od zagadać.

Zagadzajski - od zagadać.

Zagadzki - od zagadać.

Zagaj - 1423 od dawnego zagaj ‘lasek, gaj’, może też od nazwy miejscowej Zagaj.

Zagaja - 1429 od dawnego zagaj ‘lasek, gaj’, może też od nazwy miejscowej Zagaj.

Zagajczyk - od dawnego zagaj ‘lasek, gaj’, może też od nazwy miejscowej Zagaj.

Zagajewicz - od dawnego zagaj ‘lasek, gaj’, może też od nazwy miejscowej Zagaj.

Zagajewski - 1402 od nazw miejscowych typu Zagajew, Zagajów, Zagajewice.

Zagajna - od dawnego zagaj ‘lasek, gaj’, może też od nazwy miejscowej Zagaj.

Zagajny - od dawnego zagaj ‘lasek, gaj’, może też od nazwy miejscowej Zagaj.

Zagajowski - 1424 od nazw miejscowych typu Zagajew, Zagajów, Zagajewice.

Zagajski - 1586 od dawnego zagaj ‘lasek, gaj’, może też od nazwy miejscowej Zagaj.

Zagala - od żaga ‘piła do drzewa’, może też od podstawy żeg-.

Zagalak - od żaga ‘piła do drzewa’, może też od podstawy żeg-.

Zagalewski - od żaga ‘piła do drzewa’, może też od podstawy żeg-.

Zagalski - od żaga ‘piła do drzewa’, może też od podstawy żeg-.

Zagała - od żaga ‘piła do drzewa’, może też od podstawy żeg-.

Zagałak - od żaga ‘piła do drzewa’, może też od podstawy żeg-.

Zagałkiewicz - od żaga ‘piła do drzewa’, może też od podstawy żeg-.

Zagałkowicz - od żaga ‘piła do drzewa’, może też od podstawy żeg-.

Zagałło - od żaga ‘piła do drzewa’, może też od podstawy żeg-.

Zagało - od żaga ‘piła do drzewa’, może też od podstawy żeg-.

Zagałow - od żaga ‘piła do drzewa’, może też od podstawy żeg-.

Zagan - od zaganiać ‘zapędzać; przynaglać’, od dawnego zaganiacz ‘pastuch’.

Zagana - od zaganiać ‘zapędzać; przynaglać’, od dawnego zaganiacz ‘pastuch’.

Zaganas - od zaganiać ‘zapędzać; przynaglać’, od dawnego zaganiacz ‘pastuch’.

Zaganczyk - od zaganiać ‘zapędzać; przynaglać’, od dawnego zaganiacz ‘pastuch’.

Zaganek - od zaganiać ‘zapędzać; przynaglać’, od dawnego zaganiacz ‘pastuch’.

Zaganiacki - od zaganiać ‘zapędzać; przynaglać’, od dawnego zaganiacz ‘pastuch’.

Zaganiacz - 1449 od zaganiać ‘zapędzać; przynaglać’, od dawnego zaganiacz ‘pastuch’.

Zaganiaczyk - od zaganiać ‘zapędzać; przynaglać’, od dawnego zaganiacz ‘pastuch’.

Zaganiaszczyk - od zaganiać ‘zapędzać; przynaglać’, od dawnego zaganiacz ‘pastuch’.

Zaganiczyk - od zaganiać ‘zapędzać; przynaglać’, od dawnego zaganiacz ‘pastuch’.

Zaganiec - 1447 od zaganiać ‘zapędzać; przynaglać’, od dawnego zaganiacz ‘pastuch’.

Zagańczyk - od zaganiać ‘zapędzać; przynaglać’, od dawnego zaganiacz ‘pastuch’.

Zagański - od zaganiać ‘zapędzać; przynaglać’, od dawnego zaganiacz ‘pastuch’.

Zagarda - 1795 od zagarda ‘zapał; zapole, sąsiek’.

Zagardło - od zagarda ‘zapał; zapole, sąsiek’.

Zagardowicz - 1772 od zagarda ‘zapał; zapole, sąsiek’.

Zagarowski - od żagary ‘szczapy’ lub od zagar ‘zgorzel, zaczadzenie’.

Zagarów - od żagary ‘szczapy’ lub od zagar ‘zgorzel, zaczadzenie’.

Zagarski - od żagary ‘szczapy’ lub od zagar ‘zgorzel, zaczadzenie’.

Zagarzewski - od żagary ‘szczapy’ lub od zagar ‘zgorzel, zaczadzenie’.

Zagata - 1608 od zagata ‘pokrycie dachu, okrycie domu słomą’.

Zagatowicz - 1692 od zagata ‘pokrycie dachu, okrycie domu słomą’.

Zagawa - od żaga ‘piła do drzewa’, może też od podstawy żeg-; też od żagwić się ‘żarzyć się, płonąć’.

Zagawałko - od żaga ‘piła do drzewa’, może też od podstawy żeg-; też od żagwić się ‘żarzyć się, płonąć’.

Zagawski - od żaga ‘piła do drzewa’, może też od podstawy żeg-; też od żagwić się ‘żarzyć się, płonąć’.

Zager - od niemieckich nazw osobowych Sager, Sëger, te od średnio-wysoko-niemieckiego sageraere, sager ‘zakrystia’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego seger ‘właściciel tartaku’.

Zagerłowski - od niemieckich nazw osobowych Sager, Sëger, te od średnio-wysoko-niemieckiego sageraere, sager ‘zakrystia’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego seger ‘właściciel tartaku’.

Zagerman - od niemieckich nazw osobowych Sager, Sëger, te od średnio-wysoko-niemieckiego sageraere, sager ‘zakrystia’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego seger ‘właściciel tartaku’.

Zagermann - od niemieckich nazw osobowych Sager, Sëger, te od średnio-wysoko-niemieckiego sageraere, sager ‘zakrystia’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego seger ‘właściciel tartaku’.

Zagerowicz - od niemieckich nazw osobowych Sager, Sëger, te od średnio-wysoko-niemieckiego sageraere, sager ‘zakrystia’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego seger ‘właściciel tartaku’.

Zagerowicz - od niemieckich nazw osobowych Sager, Sëger, te od średnio-wysoko-niemieckiego sageraere, sager ‘zakrystia’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego seger ‘właściciel tartaku’.

Zagiel - od żagiel.

Zagiell - od żagiel.

Zagier - od niemieckich nazw osobowych Sager, Sëger, te od średnio-wysoko-niemieckiego sageraere, sager ‘zakrystia’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego seger ‘właściciel tartaku’.

Zagierłowski - od niemieckich nazw osobowych Sager, Sëger, te od średnio-wysoko-niemieckiego sageraere, sager ‘zakrystia’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego seger ‘właściciel tartaku’.

Zagierski - od niemieckich nazw osobowych Sager, Sëger, te od średnio-wysoko-niemieckiego sageraere, sager ‘zakrystia’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego seger ‘właściciel tartaku’.

Zagiertowiski - od niemieckich nazw osobowych Sager, Sëger, te od średnio-wysoko-niemieckiego sageraere, sager ‘zakrystia’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego seger ‘właściciel tartaku’.

Zaglewicz - od żagiel.

Zaglewski - od żagiel.

Zagłoba - od dawnego zagłoba ‘przeszkoda; troska, kłopot; nicpoń’, zagłobić ‘zabić; zaklinować’.

Zagłoba-Sochacki - złożenia brak; Zagłoba od dawnego zagłoba ‘przeszkoda; troska, kłopot; nicpoń’, zagłobić ‘zabić; zaklinować’; Sochacki 1443 od nazwy miejscowej Sochacz (krośnieńskie, gmina Lipinki).

Zagłoba-Zygler - złożenia brak; Zagłoba od dawnego zagłoba ‘przeszkoda; troska, kłopot; nicpoń’, zagłobić ‘zabić; zaklinować’; Zygler od niemieckiej nazwy osobowej Siegler, ta od średnio-wysoko-niemieckiego siegeler ‘zwycięzca’.

Zagłobicki - od dawnego zagłoba ‘przeszkoda; troska, kłopot; nicpoń’, zagłobić ‘zabić; zaklinować’.

Zagłobiecki - od dawnego zagłoba ‘przeszkoda; troska, kłopot; nicpoń’, zagłobić ‘zabić; zaklinować’.

Zagłobiński - od dawnego zagłoba ‘przeszkoda; troska, kłopot; nicpoń’, zagłobić ‘zabić; zaklinować’ lub od nazwy miejscowej Zagłobin (lubelskie, gmina Opole Lubelskie).

Zagłobski - od dawnego zagłoba ‘przeszkoda; troska, kłopot; nicpoń’, zagłobić ‘zabić; zaklinować’ lub od nazwy miejscowej Zagłoba (lubelskie, gmina Wilków; łódzkie, gmina Stryków).

Zagłowek - od zagłówek ‘poduszka; podgłówek’.

Zagłówek - od zagłówek ‘poduszka; podgłówek’.

Zagmant - od imienia Zygmunt, ze staropolskiego też Żygmunt. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, genetycznie germańskie, od sigi ‘zwycięstwo’ + mund ‘opieka, pomoc’.

Zagminciak - od imienia Zygmunt, ze staropolskiego też Żygmunt. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, genetycznie germańskie, od sigi ‘zwycięstwo’ + mund ‘opieka, pomoc’.

Zagmuncik - od imienia Zygmunt, ze staropolskiego też Żygmunt. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, genetycznie germańskie, od sigi ‘zwycięstwo’ + mund ‘opieka, pomoc’.

Zagmunt - od imienia Zygmunt, ze staropolskiego też Żygmunt. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, genetycznie germańskie, od sigi ‘zwycięstwo’ + mund ‘opieka, pomoc’.

Zagnański - 1605 od nazwy miejscowej Zagnańsk (kieleckie, gmina Zagnańsk).

Zagner - od niemieckiej nazwy osobowej Sagner, ta od nazwy miejscowej Sagan (dziś Żagań).

Zagnieński - od nazwy miejscowej Zagnańsk (kieleckie, gmina Zagnańsk).

Zagniński - od nazwy miejscowej Zagnańsk (kieleckie, gmina Zagnańsk).

Zagoda - od dawnego zagoda ‘załagodzenie sporu’, zagodzić ‘pogodzić, pojednać’.

Zagodza - od dawnego zagoda ‘załagodzenie sporu’, zagodzić ‘pogodzić, pojednać’.

Zagodziński - od dawnego zagoda ‘załagodzenie sporu’, zagodzić ‘pogodzić, pojednać’.

Zagodzki - od dawnego zagoda ‘załagodzenie sporu’, zagodzić ‘pogodzić, pojednać’.

Zagoj - od zagoić ‘uleczyć’.

Zagojewski - od zagoić ‘uleczyć’.

Zagojski - od zagoić ‘uleczyć’ lub od nazwy miejscowej Zagość (szczecińskie, gmina Kobylanka), Zagoździe (siedleckie, gmina Stanin).

Zagol - od żaga ‘piła do drzewa’, może też od podstawy żeg-.

Zagola - 1412 od żaga ‘piła do drzewa’, może też od podstawy żeg-; lub od za golą, od gola ‘miejsce gołe’.

Zagolla - od żaga ‘piła do drzewa’, może też od podstawy żeg-; lub od za golą, od gola ‘miejsce gołe’.

Zagolski - od żaga ‘piła do drzewa’, może też od podstawy żeg-; lub od za golą, od gola ‘miejsce gołe’.

Zagoł - od żaga ‘piła do drzewa’, może też od podstawy żeg-; lub od za golą, od gola ‘miejsce gołe’.

Zagoła - od żaga ‘piła do drzewa’, może też od podstawy żeg-; lub od za golą, od gola ‘miejsce gołe’.

Zagon - od zagon ‘wąski pas ziemi uprawnej; oddział wojska zapuszczający się w głąb obcego terytorium’, zagonić.

Zagoń - od zagon ‘wąski pas ziemi uprawnej; oddział wojska zapuszczający się w głąb obcego terytorium’, zagonić.

Zagończyk - od zagon ‘wąski pas ziemi uprawnej; oddział wojska zapuszczający się w głąb obcego terytorium’, zagonić; od zagończyk ‘żołnierz doświadczony w zwalczaniu zagonów tatarskich’.

Zagoński - od zagon ‘wąski pas ziemi uprawnej; oddział wojska zapuszczający się w głąb obcego terytorium’, zagonić.

Zagor - od za + góra ‘mieszkajacy za górą’.

Zagora - od za + góra ‘mieszkajacy za górą’.

Zagorda - 1662 od zagarda ‘zapał; zapole, sąsiek’.

Zagorec - od za + góra ‘mieszkajacy za górą’.

Zagorna - od za + góra ‘mieszkajacy za górą’.

Zagornik - (Śl) od za + góra ‘mieszkajacy za górą’.

Zagorny - od za + góra ‘mieszkajacy za górą’.

Zagorowicz - od za + góra ‘mieszkajacy za górą’.

Zagorowski - od nazwy miejscowej Zagórowa (krakowskie, gmina Trzyciąż).

Zagorski - od za + góra ‘mieszkajacy za górą’.

Zagorzycki - od nazwy miejscowej Zagorzyce (kilka wsi).

Zagozd - od za + dawne gozd las, gaj’.

Zagozda - od za + dawne gozd las, gaj’.

Zagozdan - od za + dawne gozd las, gaj’.

Zagozdon - od za + dawne gozd las, gaj’.

Zagozdoń - od za + dawne gozd las, gaj’.

Zagozdun - od za + dawne gozd las, gaj’.

Zagozdziński - od za + dawne gozd las, gaj’.

Zagozdzion - od za + dawne gozd las, gaj’.

Zagozdzon - od za + dawne gozd las, gaj’.

Zagozdźon - od za + dawne gozd las, gaj’.

Zagozdżan - od za + dawne gozd las, gaj’.

Zagoźdzen - od za + dawne gozd las, gaj’.

Zagoździan - od za + dawne gozd las, gaj’.

Zagoździński - od za + dawne gozd las, gaj’.

Zagoździon - od za + dawne gozd las, gaj’.

Zagoźdzon - od za + dawne gozd las, gaj’.

Zagoźdzoń - od za + dawne gozd las, gaj’.

Zagoźdżan - od za + dawne gozd las, gaj’.

Zagoźdżon - od za + dawne gozd las, gaj’.

Zagoźdżoń - od za + dawne gozd las, gaj’.

Zagożdan - od za + dawne gozd las, gaj’.

Zagożdon - od za + dawne gozd las, gaj’.

Zagożdzan - od za + dawne gozd las, gaj’.

Zagożdziński - od za + dawne gozd las, gaj’.

Zagożdzion - od za + dawne gozd las, gaj’.

Zagożdzon - od za + dawne gozd las, gaj’.

Zagożdzoń - od za + dawne gozd las, gaj’.

Zagożdżan - od za + dawne gozd las, gaj’.

Zagożdżon - od za + dawne gozd las, gaj’.

Zagożdżoń - od za + dawne gozd las, gaj’.

Zagódka - od dawnego zagoda ‘załagodzenie sporu’, zagodzić ‘pogodzić, pojednać’.

Zagój - od zagoić ‘uleczyć’.

Zagójski - od zagoić ‘uleczyć’.

Zagól - od żaga ‘piła do drzewa’, może też od podstawy żeg-.

Zagólnik - od żaga ‘piła do drzewa’, może też od podstawy żeg-.

Zagólski - od żaga ‘piła do drzewa’, może też od podstawy żeg-.

Zagóła - od żaga ‘piła do drzewa’, może też od podstawy żeg-.

Zagór - 1786 od za + góra ‘mieszkajacy za górą’.

Zagóra - 1578 od za + góra ‘mieszkajacy za górą’.

Zagórczyk - 1625 od za + góra ‘mieszkajacy za górą’.

Zagórda - od zagarda ‘zapał; zapole, sąsiek’.

Zagórecki - od za + góra ‘mieszkajacy za górą’.

Zagórek - 1602 od za + góra ‘mieszkajacy za górą’.

Zagórewicz - od za + góra ‘mieszkajacy za górą’.

Zagórka - od za + góra ‘mieszkajacy za górą’.

Zagórna - od dawnego zagórny ‘mieszkający, położony za górą’.

Zagórniak - od dawnego zagórny ‘mieszkający, położony za górą’.

Zagórnik - od dawnego zagórny ‘mieszkający, położony za górą’.

Zagórny - 1614 od dawnego zagórny ‘mieszkający, położony za górą’.

Zagórowczyk - 1595 od nazwy miejscowej Zagórowa (krakowskie, gmina Trzyciąż).

Zagórowicz - od za + góra ‘mieszkajacy za górą’.

Zagórowski - 1398 od nazwy miejscowej Zagórowa (krakowskie, gmina Trzyciąż).

Zagórski - 1398 od za + góra ‘mieszkajacy za górą’ lub od nazwy miejscowej Zagórze (częste).

Zagórszczak - od za + góra ‘mieszkajacy za górą’.

Zagórzak - od za + góra ‘mieszkajacy za górą’.

Zagórzański - 1470 od nazwy miejscowej Zagórzany (kilka wsi).

Zagórzecki - od nazwy miejscowej Zagorzyce (kilka wsi).

Zagórzeński - 1446 od nazwy miejscowej Zagórzany (kilka wsi).

Zagórzycki - od nazwy miejscowej Zagorzyce (kilka wsi).

Zagórzyński - 1444 od nazwy miejscowej Zagórzany (kilka wsi) lub od nazwy miejscowej Zagórzyn.

Zagózdziński - od za + dawne gozd las, gaj’.

Zagózdżan - od za + dawne gozd las, gaj’.

Zagóźdzan - od za + dawne gozd las, gaj’.

Zagraba - 1436 od zagrabić ‘wyrównać grabiami; zagarnąć’.

Zagrabczyński - od zagrabić ‘wyrównać grabiami; zagarnąć’.

Zagrabe - od zagrabić ‘wyrównać grabiami; zagarnąć’.

Zagrabelna - od za grobla, zagroble ‘miejsce za groblą’.

Zagrabelny - od za grobla, zagroble ‘miejsce za groblą’.

Zagrabelski - od za grobla, zagroble ‘miejsce za groblą’.

Zagrabiński - od zagrabić ‘wyrównać grabiami; zagarnąć’.

Zagrabowicz - od zagrabić ‘wyrównać grabiami; zagarnąć’.

Zagrabski - od zagrabić ‘wyrównać grabiami; zagarnąć’.

Zagradka - od zagroda ‘miejsce ogrodzone; gospodarstwo wiejskie; parkan, płot’ też od nazwy miejscowej Zagroda (częste).

Zagradnik - od zagroda ‘miejsce ogrodzone; gospodarstwo wiejskie; parkan, płot’ też od nazwy miejscowej Zagroda (częste).

Zagraj - od zagrać.

Zagraja - od zagrać.

Zagrajczuk - od zagrać.

Zagrajczyk - od zagrać.

Zagrajek - od zagrać.

Zagrajewski - od zagrać.

Zagralski - od zagrać.

Zagrał - od zagrać.

Zagraniczna - od zagraniczny ‘cudzoziemski’.

Zagraniczny - od zagraniczny ‘cudzoziemski’.

Zagray - od zagrać.

Zagreba - od zagrabić ‘wyrównać grabiami; zagarnąć’.

Zagrebski - od zagrabić ‘wyrównać grabiami; zagarnąć’.

Zagrednik - od zagroda ‘miejsce ogrodzone; gospodarstwo wiejskie; parkan, płot’ też od nazwy miejscowej Zagroda (częste).

Zagroba - 1443 od zagrabić ‘wyrównać grabiami; zagarnąć’.

Zagrobelna - od za grobla, zagroble ‘miejsce za groblą’.

Zagrobelny - od za grobla, zagroble ‘miejsce za groblą’.

Zagrobelski - od za grobla, zagroble ‘miejsce za groblą’.

Zagrobic - 1484 od zagrabić ‘wyrównać grabiami; zagarnąć’.

Zagrobielna - od za grobla, zagroble ‘miejsce za groblą’.

Zagrobielny - od za grobla, zagroble ‘miejsce za groblą’.

Zagrobielski - od za grobla, zagroble ‘miejsce za groblą’.

Zagrobik - 1569 od zagrabić ‘wyrównać grabiami; zagarnąć’.

Zagrobski - 1418 od zagrabić ‘wyrównać grabiami; zagarnąć’ lub od nazwy miejscowej Zagrobki (wieś zagrodowa, Maz).

Zagrocki - 1794 od zagroda ‘miejsce ogrodzone; gospodarstwo wiejskie; parkan, płot’ też od nazwy miejscowej Zagroda (częste)

Zagroda - 1450 od zagroda ‘miejsce ogrodzone; gospodarstwo wiejskie; parkan, płot’ też od nazwy miejscowej Zagroda (częste)

Zagrodka - 1461 od zagroda ‘miejsce ogrodzone; gospodarstwo wiejskie; parkan, płot’ też od nazwy miejscowej Zagroda (częste)

Zagrodna - od zagroda ‘miejsce ogrodzone; gospodarstwo wiejskie; parkan, płot’ też od nazwy miejscowej Zagroda (częste)

Zagrodniak - od zagroda ‘miejsce ogrodzone; gospodarstwo wiejskie; parkan, płot’ też od nazwy miejscowej Zagroda (częste)

Zagrodnicki - od zagroda ‘miejsce ogrodzone; gospodarstwo wiejskie; parkan, płot’ też od nazwy miejscowej Zagroda (częste)

Zagrodniczak - od zagroda ‘miejsce ogrodzone; gospodarstwo wiejskie; parkan, płot’ też od nazwy miejscowej Zagroda (częste); od staropolskiego zagrodnik ‘chłop bezrolny, użytkujący tylko zagrodę i niewielką działkę’.

Zagrodniczek - 1686 od zagroda ‘miejsce ogrodzone; gospodarstwo wiejskie; parkan, płot’ też od nazwy miejscowej Zagroda (częste); od staropolskiego zagrodnik ‘chłop bezrolny, użytkujący tylko zagrodę i niewielką działkę’.

Zagrodniec - od zagroda ‘miejsce ogrodzone; gospodarstwo wiejskie; parkan, płot’ też od nazwy miejscowej Zagroda (częste)

Zagrodnik - 1435 od zagroda ‘miejsce ogrodzone; gospodarstwo wiejskie; parkan, płot’ też od nazwy miejscowej Zagroda (częste); od staropolskiego zagrodnik ‘chłop bezrolny, użytkujący tylko zagrodę i niewielką działkę’.

Zagrodnikow - od zagroda ‘miejsce ogrodzone; gospodarstwo wiejskie; parkan, płot’ też od nazwy miejscowej Zagroda (częste); od staropolskiego zagrodnik ‘chłop bezrolny, użytkujący tylko zagrodę i niewielką działkę’.

Zagrodny - od zagroda ‘miejsce ogrodzone; gospodarstwo wiejskie; parkan, płot’ też od nazwy miejscowej Zagroda (częste)

Zagrodowski - od zagroda ‘miejsce ogrodzone; gospodarstwo wiejskie; parkan, płot’ też od nazwy miejscowej Zagroda (częste)

Zagrody - od zagroda ‘miejsce ogrodzone; gospodarstwo wiejskie; parkan, płot’ też od nazwy miejscowej Zagroda (częste)

Zagrodzak - od zagroda ‘miejsce ogrodzone; gospodarstwo wiejskie; parkan, płot’ też od nazwy miejscowej Zagroda (częste)

Zagrodzik - od zagroda ‘miejsce ogrodzone; gospodarstwo wiejskie; parkan, płot’ też od nazwy miejscowej Zagroda (częste)

Zagrodziński - 1597 od zagroda ‘miejsce ogrodzone; gospodarstwo wiejskie; parkan, płot’ też od nazwy miejscowej Zagroda (częste)

Zagrodzki - 1698 od zagroda ‘miejsce ogrodzone; gospodarstwo wiejskie; parkan, płot’ też od nazwy miejscowej Zagroda (częste)

Zagrojek - od zagrać.

Zagrojski - od zagrać.

Zagrol - (Śl) od zagrać.

Zagroł - (Śl) od zagrać.

Zagróbka - od zagrabić ‘wyrównać grabiami; zagarnąć’.

Zagróbski - od zagrabić ‘wyrównać grabiami; zagarnąć’.

Zagródek - od zagroda ‘miejsce ogrodzone; gospodarstwo wiejskie; parkan, płot’ też od nazwy miejscowej Zagroda (częste)

Zagródka - od zagroda ‘miejsce ogrodzone; gospodarstwo wiejskie; parkan, płot’ też od nazwy miejscowej Zagroda (częste)

Zagródzki - od zagroda ‘miejsce ogrodzone; gospodarstwo wiejskie; parkan, płot’ też od nazwy miejscowej Zagroda (częste)

Zagruba - od zagrabić ‘wyrównać grabiami; zagarnąć’.

Zagrubka - od zagrabić ‘wyrównać grabiami; zagarnąć’.

Zagrubski - od zagrabić ‘wyrównać grabiami; zagarnąć’.

Zagrywaj - od zagrać; od zagrywać.

Zagrywyj - od zagrać; od zagrywać.

Zagrzajek - od zagrzać ‘podnieść temperaturę przez ogrzewanie’, zagrzewać ‘pobudzić, zachęcić’.

Zagrzebna - od dawnego zagrzebny ‘mogący być zagrzebany’, zagrzebać ‘zasypać, zakopać’, zagrzeb ‘nieład’.

Zagrzebnicki - od dawnego zagrzebny ‘mogący być zagrzebany’, zagrzebać ‘zasypać, zakopać’, zagrzeb ‘nieład’.

Zagrzebniok - od dawnego zagrzebny ‘mogący być zagrzebany’, zagrzebać ‘zasypać, zakopać’, zagrzeb ‘nieład’.

Zagrzebny - od dawnego zagrzebny ‘mogący być zagrzebany’, zagrzebać ‘zasypać, zakopać’, zagrzeb ‘nieład’.

Zagrzebowski - od dawnego zagrzebny ‘mogący być zagrzebany’, zagrzebać ‘zasypać, zakopać’, zagrzeb ‘nieład’.

Zagrzebski - 1624 od dawnego zagrzebny ‘mogący być zagrzebany’, zagrzebać ‘zasypać, zakopać’, zagrzeb ‘nieład’ lub od nazwy miasta Zagrzeb.

Zagrzecki - od zagrzać ‘podnieść temperaturę przez ogrzewanie’, zagrzewać ‘pobudzić, zachęcić’.

Zagrzejek - od zagrzać ‘podnieść temperaturę przez ogrzewanie’, zagrzewać ‘pobudzić, zachęcić’.

Zagrzejewski - od zagrzać ‘podnieść temperaturę przez ogrzewanie’, zagrzewać ‘pobudzić, zachęcić’.

Zagrzelski - od zagrzać ‘podnieść temperaturę przez ogrzewanie’, zagrzewać ‘pobudzić, zachęcić’.

Zagrzewski - od zagrzać ‘podnieść temperaturę przez ogrzewanie’, zagrzewać ‘pobudzić, zachęcić’ lub od nazwy miasta Zagrzewo (olsztyńskie, gmina Nidzica).

Zaguba - od dawnego zaguba ‘zagłada’.

Zagubien - od dawnego zaguba ‘zagłada’.

Zagubieniak - od dawnego zaguba ‘zagłada’.

Zagubień - od dawnego zaguba ‘zagłada’.

Zagubin - od dawnego zaguba ‘zagłada’.

Zagubiniak - od dawnego zaguba ‘zagłada’.

Zagubiń - od dawnego zaguba ‘zagłada’.

Zagul - od za + guła ‘kulista narośl, guz’.

Zagulajew - od za + guła ‘kulista narośl, guz’.

Zagulak - od za + guła ‘kulista narośl, guz’.

Zagulin - od za + guła ‘kulista narośl, guz’.

Zagulski - od za + guła ‘kulista narośl, guz’.

Zaguła - od za + guła ‘kulista narośl, guz’.

Zagułła - od za + guła ‘kulista narośl, guz’.

Zagumna - od zagumny ‘mieszkający za gumnem’.

Zagumny - od zagumny ‘mieszkający za gumnem’.

Zagun - od zagon ‘wąski pas ziemi uprawnej; oddział wojska zapuszczający się w głąb obcego terytorium’, zagonić

Zagunis - od zagon ‘wąski pas ziemi uprawnej; oddział wojska zapuszczający się w głąb obcego terytorium’, zagonić

Zaguń - od zagon ‘wąski pas ziemi uprawnej; oddział wojska zapuszczający się w głąb obcego terytorium’, zagonić

Zagura - od za + góra ‘mieszkajacy za górą’.

Zagurda - 1662 od zagarda ‘zapał; zapole, sąsiek’.

Zagurdowicz - 1632 od zagarda ‘zapał; zapole, sąsiek’.

Zagurdzik - 1601 od zagarda ‘zapał; zapole, sąsiek’.

Zagurowicz - od za + góra ‘mieszkajacy za górą’.

Zagurowski - od nazwy miejscowej Zagórowa (krakowskie, gmina Trzyciąż).

Zagurski - od za + góra ‘mieszkajacy za górą’.

Zagwałko - od żaga ‘piła do drzewa’, może też od podstawy żeg-; też od żagwić się ‘żarzyć się, płonąć’.

Zagwoźdżan - od za + dawne gozd las, gaj’.

Zagwożdzan - od za + dawne gozd las, gaj’.

Zagwożdżon - od za + dawne gozd las, gaj’.

Zagział - od zagzić ‘począć gzić; zapalić’.

Zagzieł - od zagzić ‘począć gzić; zapalić’.

Zagzik - od zagzić ‘począć gzić; zapalić’.

Zagzil - od zagzić ‘począć gzić; zapalić’.

Zagził - od zagzić ‘począć gzić; zapalić’.

Zagziłł - od zagzić ‘począć gzić; zapalić’.

Zagzioł - od zagzić ‘począć gzić; zapalić’.

Zahaj - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od dawnego zagaj ‘lasek, gaj’, może też od nazwy miejscowej Zagaj.

Zahajczuk - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od dawnego zagaj ‘lasek, gaj’, może też od nazwy miejscowej Zagaj.

Zahajewicz - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od dawnego zagaj ‘lasek, gaj’, może też od nazwy miejscowej Zagaj.

Zahajewski - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od dawnego zagaj ‘lasek, gaj’, może też od nazwy miejscowej Zagaj.

Zahajka - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od dawnego zagaj ‘lasek, gaj’, może też od nazwy miejscowej Zagaj.

Zahajkiewicz - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od dawnego zagaj ‘lasek, gaj’, może też od nazwy miejscowej Zagaj.

Zahajko - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od dawnego zagaj ‘lasek, gaj’, może też od nazwy miejscowej Zagaj.

Zahajkowiec - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od dawnego zagaj ‘lasek, gaj’, może też od nazwy miejscowej Zagaj.

Zahajna - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od dawnego zagaj ‘lasek, gaj’, może też od nazwy miejscowej Zagaj.

Zahajny - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od dawnego zagaj ‘lasek, gaj’, może też od nazwy miejscowej Zagaj.

Zahajski - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od dawnego zagaj ‘lasek, gaj’, może też od nazwy miejscowej Zagaj.

Zahar - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zahara - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zaharański - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zaharenko - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zaharko - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zaharniczek - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zaharnik - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zaharowicz - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zaharowski - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zaharski - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zaharuk - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zahir - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zahl - od żagiel.

Zahn - od niemieckiej nazwy osobowej Zahn, ta od apelatywu Zahn ‘ząb’.

Zahnar - od niemieckiej nazwy osobowej Zahn, ta od apelatywu Zahn ‘ząb’.

Zahnd - od niemieckiej nazwy osobowej Zahn, ta od apelatywu Zahn ‘ząb’.

Zahner - od niemieckiej nazwy osobowej Zahn, ta od apelatywu Zahn ‘ząb’.

Zahno - od niemieckiej nazwy osobowej Zahn, ta od apelatywu Zahn ‘ząb’.

Zahoń - od zagon ‘wąski pas ziemi uprawnej; oddział wojska zapuszczający się w głąb obcego terytorium’, zagonić

Zahor - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zahora - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zahora-Buławski - złożenia brak; Zahora od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz; Buławski 1484 od buława.

Zahorański - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zahorbeński - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zahorcak - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zahorecki - od za + góra ‘mieszkajacy za górą’ (z fonetyką czeska lub ukraińską).

Zahorenko - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zahoreńko - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zahoroda - z fonetyką wschodniosłowiańską od zagroda ‘miejsce ogrodzone; gospodarstwo wiejskie; parkan, płot’ też od nazwy miejscowej Zagroda (częste)

Zahorodna - z fonetyką wschodniosłowiańską od zagroda ‘miejsce ogrodzone; gospodarstwo wiejskie; parkan, płot’ też od nazwy miejscowej Zagroda (częste)

Zahorodny - z fonetyką wschodniosłowiańską od zagroda ‘miejsce ogrodzone; gospodarstwo wiejskie; parkan, płot’ też od nazwy miejscowej Zagroda (częste)

Zahorowicz - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zahorowski - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zahorski - 1534 od za + góra ‘mieszkajacy za górą’ lub od nazwy miejscowej Zahorze.

Zahradnicek - pod wpływem czeskim od zagroda ‘miejsce ogrodzone; gospodarstwo wiejskie; parkan, płot’ też od nazwy miejscowej Zagroda (częste)

Zahradniczek - pod wpływem czeskim od zagroda ‘miejsce ogrodzone; gospodarstwo wiejskie; parkan, płot’ też od nazwy miejscowej Zagroda (częste)

Zahradnik - 1769 pod wpływem czeskim od zagroda ‘miejsce ogrodzone; gospodarstwo wiejskie; parkan, płot’ też od nazwy miejscowej Zagroda (częste)

Zahraj - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od zagrać.

Zahran - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od zagrać.

Zahray - (z fonetyką czeską lub ukraińską) od zagrać.

Zahubień - od dawnego zaguba ‘zagłada’.

Zahubiniak - od dawnego zaguba ‘zagłada’.

Zahubiński - od dawnego zaguba ‘zagłada’.

Zahuta - od zachęcić, też zachęta ‘impuls, podnieta’.

Zahutyński - 1432 od nazwy miejscowej Zahutyń (krośnieńskie, gmina Zagórz).

Zaiać - 1652 (z fonetyką wschodniosłowiańską) od zięć ‘mąż córki’.

Zaibert - od niemieckiej nazwy osobowej Seibert, ta od imienia złożonego Siegbert.

Zaic - od zając, też zajc, z gwarowego zajk (genetycznie czeskie lub ukraińskie).

Zaiczek - od zając, też zajc, z gwarowego zajk (genetycznie czeskie lub ukraińskie).

Zaiczyk - od zając, też zajc, z gwarowego zajk (genetycznie czeskie lub ukraińskie).

Zaidan - od zajść, zajdę lub od staropolskiego Zajda ‘kosa’, też ‘płachta do noszenia siana’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od apelatywu Seide ‘jedwab’.

Zaidel - od zajdel ‘kufel szklany’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seidel, ta od imienia złożonego Sigifrid.

Zaidler - od zajdel ‘kufel szklany’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seidel, ta od imienia złożonego Sigifrid.

Zaidlewicz - od zajdel ‘kufel szklany’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seidel, ta od imienia złożonego Sigifrid.

Zaidlitz - od zajdel ‘kufel szklany’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seidel, ta od imienia złożonego Sigifrid.

Zaidowicz - od zajść, zajdę lub od staropolskiego Zajda ‘kosa’, też ‘płachta do noszenia siana’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od apelatywu Seide ‘jedwab’.

Zaidych - od zajść, zajdę lub od staropolskiego Zajda ‘kosa’, też ‘płachta do noszenia siana’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od apelatywu Seide ‘jedwab’.

Zaif - od niemieckich nazw osobowych Siegfried, Sigifrith.

Zaiferdt - od niemieckich nazw osobowych Siegfried, Sigifrith.

Zaifert - od niemieckich nazw osobowych Siegfried, Sigifrith.

Zaik - 1782 od zając, też zajc, z gwarowego zajk (od kaszubskiego zajk ‘zając’).

Zaika - od zając, też zajc, z gwarowego zajk (od kaszubskiego zajk ‘zając’).

Zaikin - od zając, też zajc, z gwarowego zajk (od kaszubskiego zajk ‘zając’).

Zaikowski - od nazwy miejscowej Zajki (łomżyńskie, gmina Trzcianne).

Zaikowski - od zając, też zajc, z gwarowego zajk (od kaszubskiego zajk ‘zając’).

Zaim - od dawnego zajmać, zaimać ‘chwytać, łapać; zająć; objąć’.

Zaima - od dawnego zajmać, zaimać ‘chwytać, łapać; zająć; objąć’.

Zaimski - od dawnego zajmać, zaimać ‘chwytać, łapać; zająć; objąć’.

Zaionc - od zając, też zajc, z gwarowego zajk.

Zaist - zapewne od zaist-, por. zaistnieć ‘pojawić się’, zawistny ‘istotny’; od dawnego zaiste ‘zaprawdę’, isty ‘istotny’.

Zaistowski - zapewne od zaist-, por. zaistnieć ‘pojawić się’, zawistny ‘istotny’; od dawnego zaiste ‘zaprawdę’, isty ‘istotny’.

Zaisz - od niemieckiej nazwy osobowej Sei, ta od imion złożonych na Sig-.

Zaitz - od niemieckiej nazwy osobowej Sei, ta od imion złożonych na Sig-.

Zaj - od zaj ‘uczestnik gry w zająca’, od staropolskiego zajać ‘zajechać’.

Zaja - od zaj ‘uczestnik gry w zająca’, od staropolskiego zajać ‘zajechać’.

Zajac - od zając, też zajc, z gwarowego zajk (genetycznie czeskie lub ukraińskie).

Zajaczek - od zając, też zajc, z gwarowego zajk (genetycznie czeskie lub ukraińskie).

Zajaczewski - od zając, też zajc, z gwarowego zajk (genetycznie czeskie lub ukraińskie).

Zajaczkiewicz - od zając, też zajc, z gwarowego zajk (genetycznie czeskie lub ukraińskie).

Zajaczkowski - od nazw miejscowych Zajączków (piotrkowskie, gmina Mniszków), Zajączkowo (poznańskie, gmina Pniewy).

Zajad - od zajadać ‘jeść ze smakiem’.

Zajada - od zajadać ‘jeść ze smakiem’.

Zajadacz - od zajadać ‘jeść ze smakiem’.

Zajadak - od zajadać ‘jeść ze smakiem’.

Zajadał XVIII w. - od zajadać ‘jeść ze smakiem’.

Zajadlak - od zajadać ‘jeść ze smakiem’.

Zajadlik - od zajadać ‘jeść ze smakiem’; od zajadły ‘zawzięty, zapamiętały’.

Zajadła - od zajadać ‘jeść ze smakiem’; od zajadły ‘zawzięty, zapamiętały’.

Zajadło - od zajadać ‘jeść ze smakiem’; od zajadły ‘zawzięty, zapamiętały’.

Zajadły - od zajadać ‘jeść ze smakiem’; od zajadły ‘zawzięty, zapamiętały’.

Zajadowicz - od zajadać ‘jeść ze smakiem’.

Zajadowski - od zajadać ‘jeść ze smakiem’.

Zajadzik - od zajadać ‘jeść ze smakiem’.

Zajadziński - od zajadać ‘jeść ze smakiem’.

Zajak - od zaj ‘uczestnik gry w zająca’, od staropolskiego zajać ‘zajechać’.

Zajan - od zaj ‘uczestnik gry w zająca’, od staropolskiego zajać ‘zajechać’.

Zajas - od zaj ‘uczestnik gry w zająca’, od staropolskiego zajać ‘zajechać’.

Zając - 1313 od zając, też zajc, z gwarowego zajk.

Zającki - od zając, też zajc, z gwarowego zajk.

Zającz - od zając, też zajc, z gwarowego zajk.

Zajączakowski - od zając, też zajc, z gwarowego zajk.

Zajączek - 1257 od zając, też zajc, z gwarowego zajk; od zajączek.

Zajączewski - 1400 od nazwy miejscowej Zającowo, dziś Zajączkowo (poznańskie, gmina Pniewy).

Zajączkiewicz - od zając, też zajc, z gwarowego zajk; od zajączek.

Zajączkowicz - 1428 od zając, też zajc, z gwarowego zajk; od zajączek.

Zajączkowski - 1387 od nazw miejscowych Zajączków (piotrkowskie, gmina Mniszków), Zajączkowo (poznańskie, gmina Pniewy).

Zajączowski - 1387 od nazwy miejscowej Zającowo, dziś Zajączkowo (poznańskie, gmina Pniewy).

Zajączyk - 1665 od zając, też zajc, z gwarowego zajk.

Zajączyński - od nazwy miejscowej Zającowo, dziś Zajączkowo (poznańskie, gmina Pniewy).

Zająk - od dawnego zająkać się ‘zacinać się w mowie’.

Zająkała - 1419 od dawnego zająkać się ‘zacinać się w mowie’, też od gwarowego zająkała ‘jąkała’.

Zająkałła - od dawnego zająkać się ‘zacinać się w mowie’, też od gwarowego zająkała ‘jąkała’.

Zająkiel - 1427 od dawnego zająkać się ‘zacinać się w mowie’, też od gwarowego zająkała ‘jąkała’.

Zająkowski - od dawnego zająkać się ‘zacinać się w mowie’, też od gwarowego zająkała ‘jąkała’.

Zajber - od niemieckiej nazwy osobowej Schauber, ta od apelatywu Schaub ‘wiązka słomy’ lub od Scheiber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego schiber ‘gracz w kręgle’.

Zajbert - od niemieckiej nazwy osobowej Seibert, ta od imienia złożonego Siegbert.

Zajc - od zając, też zajc, z gwarowego zajk (genetycznie czeskie lub ukraińskie).

Zajcew - od zając, też zajc, z gwarowego zajk (genetycznie czeskie lub ukraińskie).

Zajch - od niemieckiej nazwy osobowej Seich(e), ta od Seiche ‘głębokie mokradło’.

Zajchowski - od niemieckiej nazwy osobowej Seich(e), ta od Seiche ‘głębokie mokradło’.

Zajcow - od zając, też zajc, z gwarowego zajk (genetycznie czeskie lub ukraińskie).

Zajców - od zając, też zajc, z gwarowego zajk (genetycznie czeskie lub ukraińskie).

Zajcz - od zając, też zajc, z gwarowego zajk (genetycznie czeskie lub ukraińskie).

Zajczek - od zając, też zajc, z gwarowego zajk (genetycznie czeskie lub ukraińskie).

Zajczenko - od zając, też zajc, z gwarowego zajk (genetycznie czeskie lub ukraińskie).

Zajczewski - od zając, też zajc, z gwarowego zajk (genetycznie czeskie lub ukraińskie).

Zajczęta - 1560 od zając, też zajc, z gwarowego zajk (genetycznie czeskie lub ukraińskie).

Zajczonko - od zając, też zajc, z gwarowego zajk (genetycznie czeskie lub ukraińskie).

Zajczuk - 1662 od zając, też zajc, z gwarowego zajk (genetycznie czeskie lub ukraińskie).

Zajczyk - od zając, też zajc, z gwarowego zajk (genetycznie czeskie lub ukraińskie).

Zajczyk-Zańczak - złożenia brak; Zajczyk od zając, też zajc, z gwarowego zajk (genetycznie czeskie lub ukraińskie); Zańczak od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zajd - od zajść, zajdę lub od staropolskiego Zajda ‘kosa’, też ‘płachta do noszenia siana’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od apelatywu Seide ‘jedwab’.

Zajda - 1435 od zajść, zajdę lub od staropolskiego Zajda ‘kosa’, też ‘płachta do noszenia siana’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od apelatywu Seide ‘jedwab’.

Zajdak - od zajść, zajdę lub od staropolskiego Zajda ‘kosa’, też ‘płachta do noszenia siana’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od apelatywu Seide ‘jedwab’.

Zajday - od zajść, zajdę lub od staropolskiego Zajda ‘kosa’, też ‘płachta do noszenia siana’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od apelatywu Seide ‘jedwab’.

Zajdecki - od zajść, zajdę lub od staropolskiego Zajda ‘kosa’, też ‘płachta do noszenia siana’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od apelatywu Seide ‘jedwab’.

Zajdek - od zajść, zajdę lub od staropolskiego Zajda ‘kosa’, też ‘płachta do noszenia siana’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od apelatywu Seide ‘jedwab’.

Zajdel - od zajdel ‘kufel szklany’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seidel, ta od imienia złożonego Sigifrid.

Zajdewicz - od zajść, zajdę lub od staropolskiego Zajda ‘kosa’, też ‘płachta do noszenia siana’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od apelatywu Seide ‘jedwab’.

Zajdkowski - od zajść, zajdę lub od staropolskiego Zajda ‘kosa’, też ‘płachta do noszenia siana’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od apelatywu Seide ‘jedwab’.

Zajdl - od zajdel ‘kufel szklany’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seidel, ta od imienia złożonego Sigifrid.

Zajdla - od zajdel ‘kufel szklany’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seidel, ta od imienia złożonego Sigifrid.

Zajdlak - od zajdel ‘kufel szklany’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seidel, ta od imienia złożonego Sigifrid.

Zajdler - od zajdel ‘kufel szklany’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seidel, ta od imienia złożonego Sigifrid.

Zajdlewicz - od zajdel ‘kufel szklany’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seidel, ta od imienia złożonego Sigifrid.

Zajdlic - od zajdel ‘kufel szklany’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seidel, ta od imienia złożonego Sigifrid.

Zajdlicz - od zajdel ‘kufel szklany’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seidel, ta od imienia złożonego Sigifrid.

Zajdlitz - od zajdel ‘kufel szklany’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seidel, ta od imienia złożonego Sigifrid.

Zajdok - (Śl) od zajść, zajdę lub od staropolskiego Zajda ‘kosa’, też ‘płachta do noszenia siana’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od apelatywu Seide ‘jedwab’.

Zajdowicz - od zajść, zajdę lub od staropolskiego Zajda ‘kosa’, też ‘płachta do noszenia siana’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od apelatywu Seide ‘jedwab’.

Zajdowski - od zajść, zajdę lub od staropolskiego Zajda ‘kosa’, też ‘płachta do noszenia siana’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od apelatywu Seide ‘jedwab’.

Zajdul - od zajść, zajdę lub od staropolskiego Zajda ‘kosa’, też ‘płachta do noszenia siana’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od apelatywu Seide ‘jedwab’.

Zajdych - od zajść, zajdę lub od staropolskiego Zajda ‘kosa’, też ‘płachta do noszenia siana’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od apelatywu Seide ‘jedwab’.

Zajdzik - od zajść, zajdę lub od staropolskiego Zajda ‘kosa’, też ‘płachta do noszenia siana’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od apelatywu Seide ‘jedwab’.

Zajdzikowski - od zajść, zajdę lub od staropolskiego Zajda ‘kosa’, też ‘płachta do noszenia siana’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od apelatywu Seide ‘jedwab’.

Zajdziński - od zajść, zajdę lub od staropolskiego Zajda ‘kosa’, też ‘płachta do noszenia siana’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od apelatywu Seide ‘jedwab’.

Zajec - (genetycznie czeskie lub ukraińskie) od zając, też zajc, z gwarowego zajk.

Zajeczkowski - od nazw miejscowych Zajączków (piotrkowskie, gmina Mniszków), Zajączkowo (poznańskie, gmina Pniewy).

Zajedziński - od zajadać ‘jeść ze smakiem’; od zajadły ‘zawzięty, zapamiętały’.

Zajenczyk - od zając, też zajc, z gwarowego zajk (genetycznie czeskie lub ukraińskie).

Zajenkowski - od dawnego zająkać się ‘zacinać się w mowie’, też od gwarowego zająkała ‘jąkała’.

Zajew - od zaj ‘uczestnik gry w zająca’, od staropolskiego zajać ‘zajechać’.

Zajewicz - od zaj ‘uczestnik gry w zająca’, od staropolskiego zajać ‘zajechać’.

Zajewski - od zaj ‘uczestnik gry w zająca’, od staropolskiego zajać ‘zajechać’.

Zajezierski - od nazwy miejscowej Zajezierze (częste).

Zajęc - od zając, też zajc, z gwarowego zajk.

Zajęcki - od zając, też zajc, z gwarowego zajk.

Zajęców - od zając, też zajc, z gwarowego zajk.

Zajęczak - od zając, też zajc, z gwarowego zajk.

Zajęczek - od zając, też zajc, z gwarowego zajk.

Zajęczewski - od zając, też zajc, z gwarowego zajk.

Zajęczkowski - od nazw miejscowych Zajączków (piotrkowskie, gmina Mniszków), Zajączkowo (poznańskie, gmina Pniewy).

Zajęczyk - 1618 od zając, też zajc, z gwarowego zajk.

Zajęczykowski - od zając, też zajc, z gwarowego zajk.

Zajękała - od dawnego zająkać się ‘zacinać się w mowie’, też od gwarowego zająkała ‘jąkała’.

Zajękowski - od dawnego zająkać się ‘zacinać się w mowie’, też od gwarowego zająkała ‘jąkała’.

Zajęski - od dawnego zająkać się ‘zacinać się w mowie’, też od gwarowego zająkała ‘jąkała’.

Zajfer - od niemieckich nazw osobowych Siegfried, Sigifrith.

Zajferd - od niemieckich nazw osobowych Siegfried, Sigifrith.

Zajferdt - od niemieckich nazw osobowych Siegfried, Sigifrith.

Zajfert - od niemieckich nazw osobowych Siegfried, Sigifrith.

Zajfred - od niemieckich nazw osobowych Siegfried, Sigifrith.

Zajfret - 1471 od niemieckich nazw osobowych Siegfried, Sigifrith.

Zajfried - od niemieckich nazw osobowych Siegfried, Sigifrith.

Zajfryd - od niemieckich nazw osobowych Siegfried, Sigifrith.

Zajgla - od niemieckiej nazwy osobowej Seigel, ta od imion złożonych na Sig-.

Zajglic - od niemieckiej nazwy osobowej Seigel, ta od imion złożonych na Sig-.

Zajglicz - od niemieckiej nazwy osobowej Seigel, ta od imion złożonych na Sig-.

Zajgła - od niemieckiej nazwy osobowej Seigel, ta od imion złożonych na Sig-.

Zajic - od zając, też zajc, z gwarowego zajk (genetycznie czeskie lub ukraińskie).

Zajicek - od zając, też zajc, z gwarowego zajk (genetycznie czeskie lub ukraińskie).

Zajiczek - 1313 (Śl) od zając, też zajc, z gwarowego zajk (genetycznie czeskie lub ukraińskie).

Zajić - od zając, też zajc, z gwarowego zajk (genetycznie czeskie lub ukraińskie).

Zajk - od zając, też zajc, z gwarowego zajk (od kaszubskiego zajk ‘zając’).

Zajka - od zając, też zajc, z gwarowego zajk (od kaszubskiego zajk ‘zając’).

Zajke - od zając, też zajc, z gwarowego zajk (od kaszubskiego zajk ‘zając’).

Zajkiewicz - 1567 od zając, też zajc, z gwarowego zajk (od kaszubskiego zajk ‘zając’).

Zajkin - od zając, też zajc, z gwarowego zajk (od kaszubskiego zajk ‘zając’).

Zajko - od zając, też zajc, z gwarowego zajk (od kaszubskiego zajk ‘zając’).

Zajko-Ignatowicz - złożenia brak; Zajko od zając, też zajc, z gwarowego zajk (od kaszubskiego zajk ‘zając’); Ignatowicz 1498 (KrW) od imienia Ignacy, to od Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku, początkowo na Kresach Wschodnich jako Ignat, Ignac, Inac, Inat.

Zajkowicz - 1558 od zając, też zajc, z gwarowego zajk (od kaszubskiego zajk ‘zając’).

Zajkowski - 1676 od zając, też zajc, z gwarowego zajk (od kaszubskiego zajk ‘zając’).

Zajkowski - 1711 od nazwy miejscowej Zajki (łomżyńskie, gmina Trzcianne).

Zajm - od dawnego zajmać, zaimać ‘chwytać, łapać; zająć; objąć’.

Zajma - od dawnego zajmać, zaimać ‘chwytać, łapać; zająć; objąć’.

Zajmała - od dawnego zajmać, zaimać ‘chwytać, łapać; zająć; objąć’.

Zajmało - od dawnego zajmać, zaimać ‘chwytać, łapać; zająć; objąć’.

Zajmałowski - od dawnego zajmać, zaimać ‘chwytać, łapać; zająć; objąć’.

Zajman - od dawnego zajmać, zaimać ‘chwytać, łapać; zająć; objąć’.

Zajonc - od zając, też zajc, z gwarowego zajk.

Zajonczkowski - od zając, też zajc, z gwarowego zajk.

Zajons - od zając, też zajc, z gwarowego zajk.

Zajonskowski - od zając, też zajc, z gwarowego zajk.

Zajontz - od zając, też zajc, z gwarowego zajk (forma zgermanizowana).

Zajonz - od zając, też zajc, z gwarowego zajk (forma zgermanizowana).

Zajóc - od zając, też zajc, z gwarowego zajk.

Zajst - zapewne od zaist-, por. zaistnieć ‘pojawić się’, zawistny ‘istotny’; od dawnego zaiste ‘zaprawdę’, isty ‘istotny’.

Zajsz - od niemieckiej nazwy osobowej Sei, ta od imion złożonych na Sig-.

Zajszczak - od zaszły ‘który zaszedł; zestarzały’.

Zajszła - od zaszły ‘który zaszedł; zestarzały’.

Zajszły - od zaszły ‘który zaszedł; zestarzały’.

Zajtz - od niemieckiej nazwy osobowej Sei, ta od imion złożonych na Sig-.

Zajuk - 1662 od zaj ‘uczestnik gry w zająca’, od staropolskiego zajać ‘zajechać’.

Zajunc - od zając, też zajc, z gwarowego zajk.

Zajutrek - od zajutro, zajutrze ‘dzień następny’; od zajutrek ‘ranek’.

Zajutro - od zajutro, zajutrze ‘dzień następny’.

Zajutrzniak - od zajutro, zajutrze ‘dzień następny’; od zajutrzny ‘jutrzejszy’.

Zajwert - 1722 od niemieckich nazw osobowych Siegfried, Sigifrith.

Zak - od żak ‘student, uczeń’, dawniej też ‘duchowny mający niższe święcenia’.

Zaka - od żak ‘student, uczeń’, dawniej też ‘duchowny mający niższe święcenia’.

Zakabłuk - od za + kabłąk, kłobuk ‘dawne nakrycie głowy; zły duch’.

Zakabłukowski - od za + kabłąk, kłobuk ‘dawne nakrycie głowy; zły duch’.

Zakal - od zakalić ‘zabrudzić’, od zakała ‘nieczystość, hańba’.

Zakalak - od zakalić ‘zabrudzić’, od zakała ‘nieczystość, hańba’.

Zakaliński - od zakalić ‘zabrudzić’, od zakała ‘nieczystość, hańba’.

Zakalski - od zakalić ‘zabrudzić’, od zakała ‘nieczystość, hańba’.

Zakaluk - od zakalić ‘zabrudzić’, od zakała ‘nieczystość, hańba’.

Zakała - od zakalić ‘zabrudzić’, od zakała ‘nieczystość, hańba’.

Zakałek - od zakalić ‘zabrudzić’, od zakała ‘nieczystość, hańba’.

Zakało - od zakalić ‘zabrudzić’, od zakała ‘nieczystość, hańba’.

Zakałużna - od za + kałuża ‘płytkie zagłębienie z wodą pochodzącą z opadów’.

Zakałużny - od za + kałuża ‘płytkie zagłębienie z wodą pochodzącą z opadów’.

Zakałużny-Żerebecki - złożenia brak; Zakałużny od za + kałuża ‘płytkie zagłębienie z wodą pochodzącą z opadów’; Żerebecki od źrebię, ze staropolskiego źrzebię, źrzebiec, także źróbek ‘młode zwierząt jednokopytnych’ (z fonetyką ukraińską).

Zakarczemna - od zakarczemny ‘leżący za karczmą’.

Zakarczemny - od zakarczemny ‘leżący za karczmą’.

Zakarczewna - od zakarczemny ‘leżący za karczmą’.

Zakarczewny - od zakarczemny ‘leżący za karczmą’.

Zakarczmenny - od zakarczemny ‘leżący za karczmą’.

Zakarczmiany - od zakarczemny ‘leżący za karczmą’.

Zakaria - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zakarzewicz - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zakarzewski - od imienia Zachariasz, pochodzenia biblijnego, od Zeakharejahu ‘Jahwe pamięta’. W Polsce imię to notowane jest od XII wieku jako Zachryasz i Zacharz.

Zakens - od zakęs ‘zagryzka’, zakąsić ‘zjeść coś po wypiciu’.

Zakenś - od zakęs ‘zagryzka’, zakąsić ‘zjeść coś po wypiciu’.

Zakerski - od za + kierz, krzak.

Zakes - od zakęs ‘zagryzka’, zakąsić ‘zjeść coś po wypiciu’.

Zakęć - od zakęs ‘zagryzka’, zakąsić ‘zjeść coś po wypiciu’.

Zakępski - od nazwy miejscowej Zakępie (kilka miejscowości) lub od za kępą.

Zakęs - od zakęs ‘zagryzka’, zakąsić ‘zjeść coś po wypiciu’.

Zakęś - od zakęs ‘zagryzka’, zakąsić ‘zjeść coś po wypiciu’.

Zakierski - od za + kierz, krzak.

Zakieta - od żakiet, dawniej żakieta ‘wierzchnie okrycie damskie’.

Zakiewicz - od żak ‘student, uczeń’, dawniej też ‘duchowny mający niższe święcenia’.

Zaklepa - od zaklepać ‘przymocować coś klepaniem’.

Zaklicki - od za + dawne klik, klicz ‘zawołanie, krzyk’.

Zakliczyński - od nazwy miejscowej Zakliczyn (kilka wsi).

Zaklik - 1489 od za + dawne klik, klicz ‘zawołanie, krzyk’.

Zaklika - 1345 od za + dawne klik, klicz ‘zawołanie, krzyk’.

Zaklikiewicz - od za + dawne klik, klicz ‘zawołanie, krzyk’.

Zaklikocki - od za + dawne klik, klicz ‘zawołanie, krzyk’.

Zaklikowicz - od za + dawne klik, klicz ‘zawołanie, krzyk’.

Zaklikowski - od nazwy miejscowej Zaklików (tarnobrzeskie, gmina Zaklików).

Zakluczyński - od nazwy miejscowej Zakliczyn (kilka wsi).

Zaklukiewicz - od za + dawne klik, klicz ‘zawołanie, krzyk’.

Zaklykowski - od nazwy miejscowej Zaklików (tarnobrzeskie, gmina Zaklików).

Zakłada - od zakładać ‘urządzać, organizować; planować; wnosić’, dawniej ‘opierać się na czymś; zastanawiać się’, zakład dawniej ‘zastaw, gwarancja; fundacja; oddział wojskowy’.

Zakładowski - od zakładać ‘urządzać, organizować; planować; wnosić’, dawniej ‘opierać się na czymś; zastanawiać się’, zakład dawniej ‘zastaw, gwarancja; fundacja; oddział wojskowy’.

Zakłodkin - od zakładać ‘urządzać, organizować; planować; wnosić’, dawniej ‘opierać się na czymś; zastanawiać się’, zakład dawniej ‘zastaw, gwarancja; fundacja; oddział wojskowy’.

Zakobielski - 1425 od nazwy miejscowej Zakobiel (ciechanowskie, gmina Nowe Miasto).

Zakolicki - od zakole, dawniej zakoł ‘półkolisty zakręt; obręcz’.

Zakoll - od zakole, dawniej zakoł ‘półkolisty zakręt; obręcz’.

Zakolnicki - od zakole, dawniej zakoł ‘półkolisty zakręt; obręcz’.

Zakolski - od zakole, dawniej zakoł ‘półkolisty zakręt; obręcz’.

Zakołodkin - od zakładać ‘urządzać, organizować; planować; wnosić’, dawniej ‘opierać się na czymś; zastanawiać się’, zakład dawniej ‘zastaw, gwarancja; fundacja; oddział wojskowy’.

Zakołodna - od zakładać ‘urządzać, organizować; planować; wnosić’, dawniej ‘opierać się na czymś; zastanawiać się’, zakład dawniej ‘zastaw, gwarancja; fundacja; oddział wojskowy’.

Zakołodny - od zakładać ‘urządzać, organizować; planować; wnosić’, dawniej ‘opierać się na czymś; zastanawiać się’, zakład dawniej ‘zastaw, gwarancja; fundacja; oddział wojskowy’.

Zakołodzieżna - od zakładać ‘urządzać, organizować; planować; wnosić’, dawniej ‘opierać się na czymś; zastanawiać się’, zakład dawniej ‘zastaw, gwarancja; fundacja; oddział wojskowy’.

Zakołodzieżny - od zakładać ‘urządzać, organizować; planować; wnosić’, dawniej ‘opierać się na czymś; zastanawiać się’, zakład dawniej ‘zastaw, gwarancja; fundacja; oddział wojskowy’.

Zakon - 1497 od zakon ‘zbiór przepisów; zgromadzenie religijne’.

Zakonek - od zakon ‘zbiór przepisów; zgromadzenie religijne’.

Zakonicz - od zakon ‘zbiór przepisów; zgromadzenie religijne’.

Zakoniecki - od zakon ‘zbiór przepisów; zgromadzenie religijne’.

Zakonnik - 1612 od zakon ‘zbiór przepisów; zgromadzenie religijne’; od zakonnik.

Zakonnikowic - 1558 od zakon ‘zbiór przepisów; zgromadzenie religijne’; od zakonnik.

Zakończyk - od zakon ‘zbiór przepisów; zgromadzenie religijne’.

Zakoński - od zakon ‘zbiór przepisów; zgromadzenie religijne’.

Zakopian - 1762 od nazwy miasta Zakopane (nowosądeckie).

Zakopiec - od nazwy miasta Zakopane (nowosądeckie).

Zakopiek - od nazwy miasta Zakopane (nowosądeckie).

Zakorczemenny - od zakarczemny ‘leżący za karczmą’.

Zakorczemny - od zakarczemny ‘leżący za karczmą’.

Zakorczmenna - od zakarczemny ‘leżący za karczmą’.

Zakorczmenny - od zakarczemny ‘leżący za karczmą’.

Zakordański - od za kordonem, od dawnego zakordonowiec ‘człowiek pochodzący zza kordonu, z zagranicy’.

Zakordoniec - od za kordonem, od dawnego zakordonowiec ‘człowiek pochodzący zza kordonu, z zagranicy’.

Zakordoński - od za kordonem, od dawnego zakordonowiec ‘człowiek pochodzący zza kordonu, z zagranicy’.

Zakostowicz - od zakosztować ‘skosztować, spróbować’.

Zakosztowicz - od zakosztować ‘skosztować, spróbować’.

Zakościelna - od zakościelny ‘położony za kościołem’.

Zakościelny - od zakościelny ‘położony za kościołem’.

Zakowana - od dawnego zakować ‘zakuć w kajdany; zakończyć metalowym okuciem’.

Zakowany - od dawnego zakować ‘zakuć w kajdany; zakończyć metalowym okuciem’.

Zakowiak - od żak ‘student, uczeń’, dawniej też ‘duchowny mający niższe święcenia’.

Zakowicz - od żak ‘student, uczeń’, dawniej też ‘duchowny mający niższe święcenia’.

Zakowiec - od żak ‘student, uczeń’, dawniej też ‘duchowny mający niższe święcenia’.

Zakowiecki - od żak ‘student, uczeń’, dawniej też ‘duchowny mający niższe święcenia’.

Zakowny - od dawnego zakować ‘zakuć w kajdany; zakończyć metalowym okuciem’.

Zakowski - od żak ‘student, uczeń’, dawniej też ‘duchowny mający niższe święcenia’.

Zakólski - od zakole, dawniej zakoł ‘półkolisty zakręt; obręcz’.

Zakrajda - od zakrajać, zakroić, zakrawać dawniej ‘zamierzać; odkrawać’.

Zakrajewski - od zakrajać, zakroić, zakrawać dawniej ‘zamierzać; odkrawać’.

Zakrajko - od zakrajać, zakroić, zakrawać dawniej ‘zamierzać; odkrawać’.

Zakrawacz - od zakrajać, zakroić, zakrawać dawniej ‘zamierzać; odkrawać’.

Zakrawiec - od zakrajać, zakroić, zakrawać dawniej ‘zamierzać; odkrawać’.

Zakrecki - od zakręt ‘zmiana kierunku; zaginający się odcinek drogi, rzeki’, dawniej też ‘krzątanina, zawijas’.

Zakrejko - od zakrajać, zakroić, zakrawać dawniej ‘zamierzać; odkrawać’.

Zakrent - od zakręt ‘zmiana kierunku; zaginający się odcinek drogi, rzeki’, dawniej też ‘krzątanina, zawijas’.

Zakreta - od zakręt ‘zmiana kierunku; zaginający się odcinek drogi, rzeki’, dawniej też ‘krzątanina, zawijas’.

Zakretow - od zakręt ‘zmiana kierunku; zaginający się odcinek drogi, rzeki’, dawniej też ‘krzątanina, zawijas’.

Zakręcki - od zakręt ‘zmiana kierunku; zaginający się odcinek drogi, rzeki’, dawniej też ‘krzątanina, zawijas’.

Zakręt - od zakręt ‘zmiana kierunku; zaginający się odcinek drogi, rzeki’, dawniej też ‘krzątanina, zawijas’.

Zakręta - od zakręt ‘zmiana kierunku; zaginający się odcinek drogi, rzeki’, dawniej też ‘krzątanina, zawijas’.

Zakrętny - 1420 od zakręt ‘zmiana kierunku; zaginający się odcinek drogi, rzeki’, dawniej też ‘krzątanina, zawijas’.

Zakrocki - 1536 od nazwy miasta Zakroczym, dawniej Zakroczyn (warszawskie).

Zakroczymski - 1640 od nazwy miasta Zakroczym, dawniej Zakroczyn (warszawskie).

Zakroczyński - od nazwy miasta Zakroczym, dawniej Zakroczyn (warszawskie).

Zakrojczyk - od zakrajać, zakroić, zakrawać dawniej ‘zamierzać; odkrawać’.

Zakrojko - od zakrajać, zakroić, zakrawać dawniej ‘zamierzać; odkrawać’.

Zakrojszczyk - od zakrajać, zakroić, zakrawać dawniej ‘zamierzać; odkrawać’.

Zakruczymski - od nazwy miasta Zakroczym, dawniej Zakroczyn (warszawskie).

Zakruczyński - od nazwy miasta Zakroczym, dawniej Zakroczyn (warszawskie).

Zakrys - od gwarowego zakryszka ‘warzywo do gotowania; cebula’.

Zakryszka - od gwarowego zakryszka ‘warzywo do gotowania; cebula’.

Zakryszko - od gwarowego zakryszka ‘warzywo do gotowania; cebula’.

Zakryś - od gwarowego zakryszka ‘warzywo do gotowania; cebula’.

Zakrz - od za + kierz, krzak.

Zakrzacki - od za + kierz, krzak.

Zakrzański - od nazwy regionu Zawkrze (Maz).

Zakrzawski - od nazw miejscowych Zakrzewo, Zakrzów (częste).

Zakrzecki - od za + kierz, krzak.

Zakrzeczkowski - od za + kierz, krzak.

Zakrzeczna - od za + kierz, krzak.

Zakrzeczniak - od za + kierz, krzak.

Zakrzeczny - od za + kierz, krzak.

Zakrzeński - od nazwy regionu Zawkrze (Maz).

Zakrzeski - od nazw miejscowych Zakrzewo, Zakrzów (częste).

Zakrzesz - 1434 od za + kierz, krzak.

Zakrzewicki - od nazwy miejscowej Zakrzewice (poznańskie, gmina Książ Wielkopolski).

Zakrzewicz - 1703 od za + kierz, krzak.

Zakrzewski - 1390 od nazw miejscowych Zakrzewo, Zakrzów (częste).

Zakrzowiecki - od nazwy miejscowej Zakrzewice (poznańskie, gmina Książ Wielkopolski).

Zakrzowski - 1392 od nazw miejscowych Zakrzewo, Zakrzów (częste).

Zakrzycki - od za + krzyk.

Zakrzyczkowski - od za + krzyk.

Zakrzyczny - od za + krzyk.

Zakrzyk - od za + krzyk.

Zakrzyński - od nazwy regionu Zawkrze (Maz).

Zaks - od niemieckiego Sax, Saxe, Sachs, Sachse ‘mieszkaniec Saksonii’.

Zakstankiewicz - od niemieckiego Sax, Saxe, Sachs, Sachse ‘mieszkaniec Saksonii’.

Zakszawski - od nazw miejscowych Zakrzewo, Zakrzów (częste).

Zakszewski - od nazw miejscowych Zakrzewo, Zakrzów (częste).

Zakszyk - od za + krzyk.

Zakulec - od zakulić ‘skulić’.

Zakulecki - od zakulić ‘skulić’.

Zakulewicz - od zakulić ‘skulić’.

Zakulski - od zakulić ‘skulić’.

Zakuła - 1760 od zakulić ‘skulić’.

Zakuło - od zakulić ‘skulić’.

Zakurzawski - od nazwy miejscowej Zakurzewo (toruńskie, gmina Grudziądz).

Zakurzewski - od nazwy miejscowej Zakurzewo (toruńskie, gmina Grudziądz).

Zakusił - 1609 od zakusić ‘zakąsić’, zakuszać ‘zagryzać’.

Zakusiłło - od zakusić ‘zakąsić’, zakuszać ‘zagryzać’.

Zakusiło - od zakusić ‘zakąsić’, zakuszać ‘zagryzać’.

Zakuska - od zakusić ‘zakąsić’, zakuszać ‘zagryzać’.

Zakusza - od zakusić ‘zakąsić’, zakuszać ‘zagryzać’.

Zakuszewski - od zakusić ‘zakąsić’, zakuszać ‘zagryzać’.

Zakużewski - od nazwy miejscowej Zakurzewo (toruńskie, gmina Grudziądz).

Zakwieja - od zawieja ‘śnieżyca połączona z silnym wiatrem; wichura’.

Zal - od żal ‘smutek; skrucha; uraza’.

Zala - od żal ‘smutek; skrucha; uraza’.

Zalach - od żal ‘smutek; skrucha; uraza’.

Zalas - 1388 od za + las, za lasem, też od nazwy miejscowej Zalas.

Zalasa - od za + las, za lasem, też od nazwy miejscowej Zalas.

Zalasek - od za + las, za lasem, też od nazwy miejscowej Zalas.

Zalasiak - od za + las, za lasem, też od nazwy miejscowej Zalas.

Zalasiewicz - od za + las, za lasem, też od nazwy miejscowej Zalas.

Zalasik - od za + las, za lasem, też od nazwy miejscowej Zalas.

Zalasiński - od za + las, za lasem, też od nazwy miejscowej Zalas.

Zalaskiewicz - od za + las, za lasem, też od nazwy miejscowej Zalas.

Zalaskowski - od nazw miejscowych Zalasek, Zalaski (kilka miejscowości).

Zalasowski - 1424 od nazw miejscowych Zalasowa (tarnowskie, gmina Ryglice), Zalasewo (poznańskie, gmina Swarzędz).

Zalass - od za + las, za lasem, też od nazwy miejscowej Zalas.

Zalassowski - od za + las, za lasem, też od nazwy miejscowej Zalas.

Zalaszczyk - od za + las, za lasem, też od nazwy miejscowej Zalas.

Zalaszewski - od za + las, za lasem, też od nazwy miejscowej Zalas.

Zalaś - od za + las, za lasem, też od nazwy miejscowej Zalas.

Zalaśkiewicz - od za + las, za lasem, też od nazwy miejscowej Zalas.

Zalaśna - od za + las, za lasem, też od nazwy miejscowej Zalas.

Zalaśny - od za + las, za lasem, też od nazwy miejscowej Zalas.

Zalaza - od załazić dawniej ‘zapełniać się, pokryć się czymś’.

Zalazek - od załazić dawniej ‘zapełniać się, pokryć się czymś’.

Zalazowski - od załazić dawniej ‘zapełniać się, pokryć się czymś’.

Zalc - 1409 od niemieckiej nazwy osobowej Salz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego salz ‘sól’.

Zalcek - od niemieckiej nazwy osobowej Salz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego salz ‘sól’; od zalcek ‘rodzaj placka’.

Zalcewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Salz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego salz ‘sól’.

Zalczak - od niemieckiej nazwy osobowej Salz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego salz ‘sól’.

Zalczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Salz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego salz ‘sól’.

Zalczyk - 1676 od niemieckiej nazwy osobowej Salz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego salz ‘sól’.

Zalec - od niemieckiej nazwy osobowej Salz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego salz ‘sól’.

Zalech - od żal ‘smutek; skrucha; uraza’.

Zaleciało - od zalecieć ‘’dotrzeć gdzieś lecąc; dobiegnąć’.

Zaleciłło - od zalecieć ‘’dotrzeć gdzieś lecąc; dobiegnąć’.

Zaleciło - od zalecieć ‘’dotrzeć gdzieś lecąc; dobiegnąć’.

Zaleciński - od zalecieć ‘’dotrzeć gdzieś lecąc; dobiegnąć’.

Zalecki - od zalecieć ‘’dotrzeć gdzieś lecąc; dobiegnąć’.

Zalega - od zalega ‘długość’, zalegać ‘wypełnić jakąś przestrzeń; opóźniać płatność’.

Zalej - od za + staropolskie lejać ‘lać’.

Zalejarz - od za + staropolskie lejać ‘lać’.

Zalejasz - od za + staropolskie lejać ‘lać’.

Zalejewski - od za + staropolskie lejać ‘lać’.

Zalejko - od za + staropolskie lejać ‘lać’.

Zalejski - 1600 od nazwy miejscowej Zalesie (częste).

Zalejszczak - 1574 od nazwy miejscowej Zalesie (częste).

Zalenga - od zalęgać ‘rozplenić się; zostać zapłodnionym (o jaju)’.

Zaleński - 1761 od nazwy miejscowej Zalesie (częste).

Zalep - od zalepa, zalep ‘coś zalepionego; coś czym się zalepia’, zalepić, zalepiać ‘zaklejać, zatykać coś; pokrywać powierzchnię czymś przyklejonym’.

Zalepa - od zalepa, zalep ‘coś zalepionego; coś czym się zalepia’, zalepić, zalepiać ‘zaklejać, zatykać coś; pokrywać powierzchnię czymś przyklejonym’.

Zalepiński - od zalepa, zalep ‘coś zalepionego; coś czym się zalepia’, zalepić, zalepiać ‘zaklejać, zatykać coś; pokrywać powierzchnię czymś przyklejonym’.

Zalesiak - od za + las, za lasem, też od nazwy miejscowej Zalas; od zalesie ‘miejsce za lasem; zagajnik’ i od nazwy miejscowej Zalesie (częste).

Zalesie - 1478 od za + las, za lasem, też od nazwy miejscowej Zalas; od zalesie ‘miejsce za lasem; zagajnik’ i od nazwy miejscowej Zalesie (częste).

Zalesiewicz - od za + las, za lasem, też od nazwy miejscowej Zalas; od zalesie ‘miejsce za lasem; zagajnik’ i od nazwy miejscowej Zalesie (częste).

Zalesik - od za + las, za lasem, też od nazwy miejscowej Zalas; od zalesie ‘miejsce za lasem; zagajnik’ i od nazwy miejscowej Zalesie (częste).

Zalesiński - od za + las, za lasem, też od nazwy miejscowej Zalas; od zalesie ‘miejsce za lasem; zagajnik’ i od nazwy miejscowej Zalesie (częste).

Zaleski - 1370 od nazwy miejscowej Zalesie (częste).

Zaleskie - 1458 od za + las, za lasem, też od nazwy miejscowej Zalas.

Zaleskiewicz - od za + las, za lasem, też od nazwy miejscowej Zalas.

Zalesko - od za + las, za lasem, też od nazwy miejscowej Zalas.

Zalesna - od za + las, za lasem, też od nazwy miejscowej Zalas.

Zalesny - od za + las, za lasem, też od nazwy miejscowej Zalas.

Zalesowski - 1431 od nazw miejscowych Zalasowa (tarnowskie, gmina Ryglice), Zalasewo (poznańskie, gmina Swarzędz).

Zalesz - od za + las, za lasem, też od nazwy miejscowej Zalas.

Zaleszcz - od za + las, za lasem, też od nazwy miejscowej Zalas.

Zaleszczak - 1684 od nazwy miejscowej Zalesie (częste).

Zaleszczak - od za + las, za lasem, też od nazwy miejscowej Zalas.

Zaleszczenko - od za + las, za lasem, też od nazwy miejscowej Zalas.

Zaleszczko - od za + las, za lasem, też od nazwy miejscowej Zalas.

Zaleszczuk - od za + las, za lasem, też od nazwy miejscowej Zalas.

Zaleszczyk - od za + las, za lasem, też od nazwy miejscowej Zalas.

Zaleszczyński - od za + las, za lasem, też od nazwy miejscowej Zalas.

Zaleszewski - od za + las, za lasem, też od nazwy miejscowej Zalas.

Zaleszki - od nazwy miejscowej Zalesie (częste).

Zaleszkiewicz - od za + las, za lasem, też od nazwy miejscowej Zalas.

Zaleszko - od za + las, za lasem, też od nazwy miejscowej Zalas.

Zaleszna - od za + las, za lasem, też od nazwy miejscowej Zalas.

Zaleszny - od za + las, za lasem, też od nazwy miejscowej Zalas.

Zaleś - 1396 (= de Zalesie) od za + las, za lasem, też od nazwy miejscowej Zalas.

Zaleśkiewicz - od za + las, za lasem, też od nazwy miejscowej Zalas.

Zaleśna - od za + las, za lasem, też od nazwy miejscowej Zalas.

Zaleśna-Zaleska - złożenia brak; Zaleśna od za + las, za lasem, też od nazwy miejscowej Zalas; Zaleska 1370 od nazwy miejscowej Zalesie (częste);

Zaleśniakow - od za + las, za lasem, też od nazwy miejscowej Zalas.

Zaleśniaków - od za + las, za lasem, też od nazwy miejscowej Zalas.

Zaleśnikow - od za + las, za lasem, też od nazwy miejscowej Zalas.

Zaleśny - 1450 od za + las, za lasem, też od nazwy miejscowej Zalas.

Zaleśny-Zaleski - złożenia brak; Zaleśny 1450 od za + las, za lasem, też od nazwy miejscowej Zalas; Zaleski 1370 od nazwy miejscowej Zalesie (częste).

Zaleta - od zaleta ‘cnota dodatnia’, dawniej też ‘pochwała; zaszczyt; uznanie, szacunek’.

Zaletański - od zaleta ‘cnota dodatnia’, dawniej też ‘pochwała; zaszczyt; uznanie, szacunek’.

Zaleta-Zaletański - złożenia brak; Zaleta od zaleta ‘cnota dodatnia’, dawniej też ‘pochwała; zaszczyt; uznanie, szacunek’; Zaletański od zaleta ‘cnota dodatnia’, dawniej też ‘pochwała; zaszczyt; uznanie, szacunek’.

Zalewa - 1763 od zalewać, zaliwać.

Zalewajko - od zalewać, zaliwać.

Zalewajski - od zalewać, zaliwać.

Zalewart - od zalewać, zaliwać.

Zalewczak - od zalewać, zaliwać.

Zalewicz - od zalewać, zaliwać.

Zalewiński - od zalewać, zaliwać.

Zalewkowski - od zalewać, zaliwać.

Zalewski - od nazwy miejscowej Zalew (sieradzkie, gmina Lutomiersk).

Zalężny - od zalęgać ‘rozplenić się; zostać zapłodnionym (o jaju)’.

Zalfresso-Jundziłło - złożenia brak; Zalfresso brak; Jundziłło od litewskich nazw osobowych Jundzila, Jundzil, te od jundilas ‘(człowiek) niespokojny, ciągle szukający’.

Zalich - od żal ‘smutek; skrucha; uraza’.

Zaliczek - od żal ‘smutek; skrucha; uraza’.

Zalik - od żal ‘smutek; skrucha; uraza’.

Zalikowski - od żal ‘smutek; skrucha; uraza’.

Zaliński - 1655 od nazwy miejscowej Zalesie (częste).

Zalipa - od nazwy miejscowej Zalipie (kilka miejscowości) lub od wyrażenia za lipą.

Zalipski - od nazwy miejscowej Zalipie (kilka miejscowości) lub od wyrażenia za lipą.

Zalis - od żal ‘smutek; skrucha; uraza’.

Zalisik - od żal ‘smutek; skrucha; uraza’.

Zaliski - od żal ‘smutek; skrucha; uraza’.

Zalisko - od żal ‘smutek; skrucha; uraza’.

Zalisz - od żal ‘smutek; skrucha; uraza’.

Zaliszczak - od żal ‘smutek; skrucha; uraza’.

Zaliszczok - od żal ‘smutek; skrucha; uraza’.

Zaliszczuk - od żal ‘smutek; skrucha; uraza’.

Zaliszewski - od żal ‘smutek; skrucha; uraza’.

Zaliwajko - od zalewać, zaliwać.

Zaliwczak - od zalewać, zaliwać.

Zaliwicki - 1526 od nazwy miejscowej Zaliwice (wieś zagrodowa koło Kwidzyna).

Zaliwko - od zalewać, zaliwać.

Zaliwkowski - od zalewać, zaliwać.

Zaliwski - 1497 od nazwy miejscowej Zaliwie (siedleckie, gmina Mokobody).

Zaloch - od żal ‘smutek; skrucha; uraza’.

Załan - od za + łan ‘obszar pola uprawnego’ (mieszkający za łanem).

Załanowski - od za + łan ‘obszar pola uprawnego’ (mieszkający za łanem).

Zaław - od za + ława ‘most, kładka’ (mieszkający za ławą).

Zaława - od za + ława ‘most, kładka’ (mieszkający za ławą).

Załawka - od za + ława ‘most, kładka’ (mieszkający za ławą).

Załawski - 1399 od nazwy miejscowej Załawie (wieś zagrodowa, Wlkp).

Załącki - od za + staropolskie łęk ‘wygięta część siodła’, też od nazwy miejscowej Załęcze (kilka wsi).

Załączkowski - od za + staropolskie łęk ‘wygięta część siodła’, też od nazwy miejscowej Załęcze (kilka wsi).

Załecki - od za + staropolskie łęk ‘wygięta część siodła’, też od nazwy miejscowej Załęcze (kilka wsi).

Załeczna - od za + staropolskie łęk ‘wygięta część siodła’, też od nazwy miejscowej Załęcze (kilka wsi).

Załeczny - od za + staropolskie łęk ‘wygięta część siodła’, też od nazwy miejscowej Załęcze (kilka wsi).

Załega - od za + staropolskie łęg, ług ‘łąka’, od gwarowego załęga ‘pole za łąkami’, też od nazwy miejscowej Załęg (krakowskie, gmina Czernichów).

Załegowski - od za + staropolskie łęg, ług ‘łąka’, od gwarowego załęga ‘pole za łąkami’, też od nazwy miejscowej Załęg (krakowskie, gmina Czernichów).

Załencki - od za + staropolskie łęk ‘wygięta część siodła’, też od nazwy miejscowej Załęcze (kilka wsi).

Załencki - od za + staropolskie łęk ‘wygięta część siodła’, też od nazwy miejscowej Załęcze (kilka wsi).

Załenski - od za + staropolskie łęk ‘wygięta część siodła’, też od nazwy miejscowej Załęcze (kilka wsi).

Załeski - od nazwy miejscowej Załęże (kilka wsi).

Załęcki - od za + staropolskie łęk ‘wygięta część siodła’, też od nazwy miejscowej Załęcze (kilka wsi).

Załęcz XV w. - od za + staropolskie łęk ‘wygięta część siodła’, też od nazwy miejscowej Załęcze (kilka wsi).

Załęczna - od za + staropolskie łęk ‘wygięta część siodła’, też od nazwy miejscowej Załęcze (kilka wsi).

Załęczny - od za + staropolskie łęk ‘wygięta część siodła’, też od nazwy miejscowej Załęcze (kilka wsi).

Załędzki - od za + staropolskie łęk ‘wygięta część siodła’, też od nazwy miejscowej Załęcze (kilka wsi).

Załęga - 1497 od za + staropolskie łęg, ług ‘łąka’, od gwarowego załęga ‘pole za łąkami’, też od nazwy miejscowej Załęg (krakowskie, gmina Czernichów).

Załęgowski - od za + staropolskie łęg, ług ‘łąka’, od gwarowego załęga ‘pole za łąkami’, też od nazwy miejscowej Załęg (krakowskie, gmina Czernichów).

Załęski - 1498 od nazwy miejscowej Załęże (kilka wsi).

Załęzki - od nazwy miejscowej Załęże (kilka wsi).

Załężna - od za + staropolskie łęg, ług ‘łąka’, od gwarowego załęga ‘pole za łąkami’, też od nazwy miejscowej Załęg (krakowskie, gmina Czernichów).

Załężny - od za + staropolskie łęg, ług ‘łąka’, od gwarowego załęga ‘pole za łąkami’, też od nazwy miejscowej Załęg (krakowskie, gmina Czernichów).

Załka - od żal ‘smutek; skrucha; uraza’.

Załko - od żal ‘smutek; skrucha; uraza’.

Załoba - od żałoba ‘żal, smutek po stracie kogoś bliskiego’, dawniej też ‘skarga, zażalenie’.

Załobak - od żałoba ‘żal, smutek po stracie kogoś bliskiego’, dawniej też ‘skarga, zażalenie’.

Załobicki - od żałoba ‘żal, smutek po stracie kogoś bliskiego’, dawniej też ‘skarga, zażalenie’.

Załobiński - od żałoba ‘żal, smutek po stracie kogoś bliskiego’, dawniej też ‘skarga, zażalenie’.

Załobka - od żałoba ‘żal, smutek po stracie kogoś bliskiego’, dawniej też ‘skarga, zażalenie’.

Załobniak - od żałoba ‘żal, smutek po stracie kogoś bliskiego’, dawniej też ‘skarga, zażalenie’.

Załocha - od żal ‘smutek; skrucha; uraza’.

Załochowski - od żal ‘smutek; skrucha; uraza’.

Załog - od załoga ze staropolskiego ‘fundament; pożyczka; zastaw; ozdoba kobieca’, też ‘podstęp’, założyć.

Załoga - 1401 od załoga ze staropolskiego ‘fundament; pożyczka; zastaw; ozdoba kobieca’, też ‘podstęp’, założyć.

Załogowicz - od załoga ze staropolskiego ‘fundament; pożyczka; zastaw; ozdoba kobieca’, też ‘podstęp’, założyć.

Załogowski - od załoga ze staropolskiego ‘fundament; pożyczka; zastaw; ozdoba kobieca’, też ‘podstęp’, założyć.

Załomski - od załom ‘zapadnięcie, obniżenie’ lub od nazwy miejscowej Załom (pilskie, gmina Człopa).

Załostowicz - od żal ‘smutek; skrucha; uraza’.

Załoziński - od załoga ze staropolskiego ‘fundament; pożyczka; zastaw; ozdoba kobieca’, też ‘podstęp’, założyć.

Założecki - od załoga ze staropolskiego ‘fundament; pożyczka; zastaw; ozdoba kobieca’, też ‘podstęp’, założyć.

Założna - od załoga ze staropolskiego ‘fundament; pożyczka; zastaw; ozdoba kobieca’, też ‘podstęp’, założyć.

Założny - od załoga ze staropolskiego ‘fundament; pożyczka; zastaw; ozdoba kobieca’, też ‘podstęp’, założyć.

Założuk - od załoga ze staropolskiego ‘fundament; pożyczka; zastaw; ozdoba kobieca’, też ‘podstęp’, założyć.

Założyc - od załoga ze staropolskiego ‘fundament; pożyczka; zastaw; ozdoba kobieca’, też ‘podstęp’, założyć.

Założyk - od załoga ze staropolskiego ‘fundament; pożyczka; zastaw; ozdoba kobieca’, też ‘podstęp’, założyć.

Założyński - od załoga ze staropolskiego ‘fundament; pożyczka; zastaw; ozdoba kobieca’, też ‘podstęp’, założyć.

Załóg - od załoga ze staropolskiego ‘fundament; pożyczka; zastaw; ozdoba kobieca’, też ‘podstęp’, założyć.

Załuba - od załupa ‘cymbał, gamoń’.

Załubak - od załupa ‘cymbał, gamoń’.

Załubieniak - od załupa ‘cymbał, gamoń’.

Załubiniak - od załupa ‘cymbał, gamoń’.

Załubka - od załupa ‘cymbał, gamoń’.

Załubko - od załupa ‘cymbał, gamoń’.

Załubski - od załupa ‘cymbał, gamoń’.

Załucki - od nazwy miejscowej Załuki (białostockie, gmina Gródek) lub od za + łuka ‘łaka’.

Załuczkowski - od nazwy miejscowej Załuki (białostockie, gmina Gródek) lub od za + łuka ‘łaka’.

Załudziewicz - od nazwy miejscowej Załuki (białostockie, gmina Gródek) lub od za + łuka ‘łaka’.

Załudzki - od nazwy miejscowej Załuki (białostockie, gmina Gródek) lub od za + łuka ‘łaka’.

Załudź - od żołądź ‘owoc dębu; kolor w kartach, trefl’.

Załug - od za + staropolskie łęg, ług ‘łąka’, od gwarowego załęga ‘pole za łąkami’, też od nazwy miejscowej Załęg (krakowskie, gmina Czernichów).

Załuga - od za + staropolskie łęg, ług ‘łąka’, od gwarowego załęga ‘pole za łąkami’, też od nazwy miejscowej Załęg (krakowskie, gmina Czernichów).

Załugowicz - od za + staropolskie łęg, ług ‘łąka’, od gwarowego załęga ‘pole za łąkami’, też od nazwy miejscowej Załęg (krakowskie, gmina Czernichów).

Załuha - od za + staropolskie łęg, ług ‘łąka’, od gwarowego załęga ‘pole za łąkami’, też od nazwy miejscowej Załęg (krakowskie, gmina Czernichów).

Załuk - od nazwy miejscowej Załuki (białostockie, gmina Gródek) lub od za + łuka ‘łaka’.

Załupka - od załupa ‘cymbał, gamoń’.

Załupki - od załupa ‘cymbał, gamoń’.

Załupski - od załupa ‘cymbał, gamoń’.

Załuski - 1640 od nazwy miejscowej Załusków (płockie, gmina Iłów), Załuszkowo (włocławskie, gmina Kowal).

Załuskowski - od nazwy miejscowej Załusków (płockie, gmina Iłów), Załuszkowo (włocławskie, gmina Kowal).

Załużniak - od za + staropolskie łęg, ług ‘łąka’, od gwarowego załęga ‘pole za łąkami’, też od nazwy miejscowej Załęg (krakowskie, gmina Czernichów).

Załużny - od za + staropolskie łęg, ług ‘łąka’, od gwarowego załęga ‘pole za łąkami’, też od nazwy miejscowej Załęg (krakowskie, gmina Czernichów).

Załyga - od za + staropolskie łęg, ług ‘łąka’, od gwarowego załęga ‘pole za łąkami’, też od nazwy miejscowej Załęg (krakowskie, gmina Czernichów).

Zamach - od zamach ‘szybki, energiczny ruch; machnięcie, rozmach’, zamachać, zamachnąć się.

Zamachaj - od zamach ‘szybki, energiczny ruch; machnięcie, rozmach’, zamachać, zamachnąć się; od zamachaj ‘ogon’.

Zamachowski - od zamach ‘szybki, energiczny ruch; machnięcie, rozmach’, zamachać, zamachnąć się.

Zaman - od zamanać ‘natrafić, napaść’.

Zamana - od zamanać ‘natrafić, napaść’.

Zamanek - od zamanać ‘natrafić, napaść’.

Zamankiewicz - od zamanać ‘natrafić, napaść’.

Zamara - od zamarać ‘zabrudzić’, zamara ‘poczwarka chrabąszcza’.

Zamarek - od zamarać ‘zabrudzić’, zamara ‘poczwarka chrabąszcza’.

Zamarlik - 1799 od zamarły ‘zmarły; zastygły; zakrzepły’, dawniej zamarty.

Zamarła - od zamarły ‘zmarły; zastygły; zakrzepły’, dawniej zamarty.

Zamarło - od zamarły ‘zmarły; zastygły; zakrzepły’, dawniej zamarty.

Zamarły - od zamarły ‘zmarły; zastygły; zakrzepły’, dawniej zamarty.

Zamaro - od zamarać ‘zabrudzić’, zamara ‘poczwarka chrabąszcza’.

Zamarowski - od zamarać ‘zabrudzić’, zamara ‘poczwarka chrabąszcza’.

Zamarzlak - 1800 od zamarzły ‘zamarznięty, zmrożony’.

Zamarzlik - od zamarzły ‘zamarznięty, zmrożony’.

Zamarzła - od zamarzły ‘zamarznięty, zmrożony’.

Zamarzły - 1614 od zamarzły ‘zamarznięty, zmrożony’.

Zambala - od ząb.

Zambała - od ząb.

Zambik - od ząb.

Zambo - od ząb.

Zambok - (Śl) od ząb.

Zambol - od ząb.

Zambon - od ząb.

Zambro - od staropolskiego ząbr ‘choroba dziąseł’, też od staropolskiego ząbrz, ząbr ‘żubr’.

Zambron - od staropolskiego ząbr ‘choroba dziąseł’, też od staropolskiego ząbrz, ząbr ‘żubr’.

Zambroń - od staropolskiego ząbr ‘choroba dziąseł’, też od staropolskiego ząbrz, ząbr ‘żubr’.

Zambrowicz - od staropolskiego ząbr ‘choroba dziąseł’, też od staropolskiego ząbrz, ząbr ‘żubr’.

Zambrowski - od nazwy miasta Zambrów (łomżyńskie).

Zambroziewicz - od zamróz ‘szadź’, dawniej ‘chłód, mróz’.

Zambrucki - od nazw miejscowych Zembrzyce, Zambrzyce (Maz), Ząbrzyca.

Zambrycki - od nazw miejscowych Zembrzyce, Zambrzyce (Maz), Ząbrzyca.

Zambrzucki - od nazwy miejscowej Zambrzus (ciechanowskie, gmina Czernice Borowe).

Zambrzuski - od nazwy miejscowej Zambrzus (ciechanowskie, gmina Czernice Borowe).

Zambrzycki - od nazw miejscowych Zembrzyce, Zambrzyce (Maz), Ząbrzyca.

Zambrzydzki - od nazw miejscowych Zembrzyce, Zambrzyce (Maz), Ząbrzyca.

Zamczuk - od zamek ‘urządzenie do zamykania; część broni palnej; gród warowny; pałac’.

Zamczyk - od zamek ‘urządzenie do zamykania; część broni palnej; gród warowny; pałac’.

Zamczyński - od zamek ‘urządzenie do zamykania; część broni palnej; gród warowny; pałac’.

Zamecki - od zamek ‘urządzenie do zamykania; część broni palnej; gród warowny; pałac’.

Zamecznik - od zamek ‘urządzenie do zamykania; część broni palnej; gród warowny; pałac’.

Zameć - od zamęt, ze staropolskiego ‘strapienie, ucisk’, zamącić ‘spowodować zmętnienie cieczy, zakłócić’ lub od zamęć ‘zamęt’.

Zamek - od zamek ‘urządzenie do zamykania; część broni palnej; gród warowny; pałac’.

Zamek-Gliszczyński - złożenia brak; Zamek od zamek ‘urządzenie do zamykania; część broni palnej; gród warowny; pałac’; Gliszczyński 1550 od nazwy miejscowej Gliszcz (bydgoskie, gmina Sicienko).

Zamel - od niemieckiej nazwy osobowej Samel, ta od imienia Samuel.

Zamela - od niemieckiej nazwy osobowej Samel, ta od imienia Samuel.

Zamelak - od niemieckiej nazwy osobowej Samel, ta od imienia Samuel.

Zamelczak - od niemieckiej nazwy osobowej Samel, ta od imienia Samuel.

Zamelczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Samel, ta od imienia Samuel.

Zamelek - od niemieckiej nazwy osobowej Samel, ta od imienia Samuel.

Zamelski - od niemieckiej nazwy osobowej Samel, ta od imienia Samuel.

Zamełka - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Zamełko - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Zamełło - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Zameło - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Zamencki - od zamęt, ze staropolskiego ‘strapienie, ucisk’, zamącić ‘spowodować zmętnienie cieczy, zakłócić’ lub od nazwy miejscowej Zamęty (kaliskie, gmina Mycielin).

Zamerlak - od zamarły ‘zmarły; zastygły; zakrzepły’, dawniej zamarty.

Zamerluk - od zamarły ‘zmarły; zastygły; zakrzepły’, dawniej zamarty.

Zamerta - od zamarły ‘zmarły; zastygły; zakrzepły’, dawniej zamarty.

Zamerty - od zamarły ‘zmarły; zastygły; zakrzepły’, dawniej zamarty.

Zamęcki - od zamęt, ze staropolskiego ‘strapienie, ucisk’, zamącić ‘spowodować zmętnienie cieczy, zakłócić’ lub od nazwy miejscowej Zamęty (kaliskie, gmina Mycielin).

Zamędzki - od zamęt, ze staropolskiego ‘strapienie, ucisk’, zamącić ‘spowodować zmętnienie cieczy, zakłócić’ lub od nazwy miejscowej Zamęty (kaliskie, gmina Mycielin).

Zamęt - od zamęt, ze staropolskiego ‘strapienie, ucisk’, zamącić ‘spowodować zmętnienie cieczy, zakłócić’.

Zamęta - od zamęt, ze staropolskiego ‘strapienie, ucisk’, zamącić ‘spowodować zmętnienie cieczy, zakłócić’.

Zamętowic - 1482 od zamęt, ze staropolskiego ‘strapienie, ucisk’, zamącić ‘spowodować zmętnienie cieczy, zakłócić’.

Zamiana - od zamiana ‘otrzymywanie czegoś za coś; przekształcenie czegoś’, zamienić.

Zamianowski - od zamiana ‘otrzymywanie czegoś za coś; przekształcenie czegoś’, zamienić.

Zamiar - od zamiar ‘intencja, plan’, dawniej też ‘wymiar, zasięg’.

Zamiara - od zamiar ‘intencja, plan’, dawniej też ‘wymiar, zasięg’.

Zamiarski - od zamiar ‘intencja, plan’, dawniej też ‘wymiar, zasięg’.

Zamiat - od zamiatać.

Zamiata - od zamiatać.

Zamiatała - od zamiatać.

Zamiatnin - od zamiatać.

Zamiatowski - od zamiatać.

Zamieciński - od zamiatać.

Zamiecki - od zamiatać.

Zamieczyński - od zamiatać.

Zamiejski - od zamiejski ‘leżący za miastem’.

Zamiel - od niemieckiej nazwy osobowej Samel, ta od imienia Samuel.

Zamiela - od niemieckiej nazwy osobowej Samel, ta od imienia Samuel.

Zamielak - od niemieckiej nazwy osobowej Samel, ta od imienia Samuel.

Zamielski - od niemieckiej nazwy osobowej Samel, ta od imienia Samuel.

Zamiera - od zamierać dawniej ‘przestać żyć’, później też ‘nieruchomieć’.

Zamierczyk - od zamierać dawniej ‘przestać żyć’, później też ‘nieruchomieć’.

Zamierowski - od zamierać dawniej ‘przestać żyć’, później też ‘nieruchomieć’.

Zamierski - od zamierać dawniej ‘przestać żyć’, później też ‘nieruchomieć’.

Zamieszka - od zamieszkały, w staropolszczyźnie ‘powolny, nieporadny’.

Zamieszkała - 1559 od zamieszkały, w staropolszczyźnie ‘powolny, nieporadny’.

Zamięcki - od zamęt, ze staropolskiego ‘strapienie, ucisk’, zamącić ‘spowodować zmętnienie cieczy, zakłócić’ lub od nazwy miejscowej Zamęty (kaliskie, gmina Mycielin).

Zamięszka - 1448 od zamieszka, ze staropolskiego ‘ucisk, udręka; zamęt’.

Zamiętny - od zamęt, ze staropolskiego ‘strapienie, ucisk’, zamącić ‘spowodować zmętnienie cieczy, zakłócić’.

Zamijski - od zamiejski ‘leżący za miastem’.

Zamiora - od zamierać dawniej ‘przestać żyć’, później też ‘nieruchomieć’.

Zamiorowski - od zamierać dawniej ‘przestać żyć’, później też ‘nieruchomieć’.

Zamirczuk - od zamierać dawniej ‘przestać żyć’, później też ‘nieruchomieć’.

Zamirowski - od zamierać dawniej ‘przestać żyć’, później też ‘nieruchomieć’.

Zamirski - od zamierać dawniej ‘przestać żyć’, później też ‘nieruchomieć’.

Zamka - od zamek ‘urządzenie do zamykania; część broni palnej; gród warowny; pałac’.

Zamkiewicz - od zamek ‘urządzenie do zamykania; część broni palnej; gród warowny; pałac’.

Zamko - od zamek ‘urządzenie do zamykania; część broni palnej; gród warowny; pałac’.

Zamkowicz - od zamek ‘urządzenie do zamykania; część broni palnej; gród warowny; pałac’.

Zamkowski - od zamek ‘urządzenie do zamykania; część broni palnej; gród warowny; pałac’.

Zamkowy - od zamek ‘urządzenie do zamykania; część broni palnej; gród warowny; pałac’; od przymiotnika zamkowy.

Zamków - od zamek ‘urządzenie do zamykania; część broni palnej; gród warowny; pałac’.

Zamla - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Zamlak - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Zamlecki - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Zamlewski - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Zamła - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Zamłyn - od za + młyn, za młynem.

Zamłynna - od za + młyn, za młynem.

Zamłynny - od za + młyn, za młynem.

Zamłyny - od za + młyn, za młynem.

Zamłyński - od za + młyn, za młynem.

Zammel - 1329 od niemieckiej nazwy osobowej Samel, ta od imienia Samuel.

Zamojski - 1426 od nazwy miejscowej Zamoście, potem Zamość (częste).

Zamoliński - od zamulić ‘zatkać mułem, skalić’.

Zamolski - od zamulić ‘zatkać mułem, skalić’.

Zamoluk - od zamulić ‘zatkać mułem, skalić’.

Zamoński - od nazwy miejscowej Zamoście, potem Zamość (częste).

Zamor - od zamora, zamor ‘środek nasenny’, zamorzyć ‘doprowadzić kogoś do stanu wycieńczenia’, dawniej też ‘zabić’.

Zamora - od zamora, zamor ‘środek nasenny’, zamorzyć ‘doprowadzić kogoś do stanu wycieńczenia’, dawniej też ‘zabić’.

Zamorek - od zamora, zamor ‘środek nasenny’, zamorzyć ‘doprowadzić kogoś do stanu wycieńczenia’, dawniej też ‘zabić’.

Zamorenko - od zamora, zamor ‘środek nasenny’, zamorzyć ‘doprowadzić kogoś do stanu wycieńczenia’, dawniej też ‘zabić’.

Zamoro - od zamora, zamor ‘środek nasenny’, zamorzyć ‘doprowadzić kogoś do stanu wycieńczenia’, dawniej też ‘zabić’.

Zamorowski - od zamora, zamor ‘środek nasenny’, zamorzyć ‘doprowadzić kogoś do stanu wycieńczenia’, dawniej też ‘zabić’.

Zamorski - od zamora, zamor ‘środek nasenny’, zamorzyć ‘doprowadzić kogoś do stanu wycieńczenia’, dawniej też ‘zabić’, od przymiotnika zamorski.

Zamoryło - od zamora, zamor ‘środek nasenny’, zamorzyć ‘doprowadzić kogoś do stanu wycieńczenia’, dawniej też ‘zabić’.

Zamoryn - od zamora, zamor ‘środek nasenny’, zamorzyć ‘doprowadzić kogoś do stanu wycieńczenia’, dawniej też ‘zabić’.

Zamorzyński - od zamora, zamor ‘środek nasenny’, zamorzyć ‘doprowadzić kogoś do stanu wycieńczenia’, dawniej też ‘zabić’.

Zamoski - 1441 od nazwy miejscowej zamoście, potem Zamość (częste).

Zamosny - od zamoście, za mostem.

Zamostna - od zamoście, za mostem.

Zamostny - od zamoście, za mostem.

Zamostowski - od zamoście, za mostem.

Zamościański - od zamoście, za mostem.

Zamościk - od zamoście, za mostem.

Zamościński - od zamoście, za mostem.

Zamośćski - 1437 od nazwy miejscowej zamoście, potem Zamość (częste).

Zamośna - od zamoście, za mostem.

Zamośny - od zamoście, za mostem.

Zamoyski - od nazwy miejscowej Zamoście, potem Zamość (częste).

Zamozniak - od zamożny ‘bpgaty’, dawniej też ‘potężny’.

Zamozniewicz - od zamożny ‘bpgaty’, dawniej też ‘potężny’.

Zamozny - od zamożny ‘bpgaty’, dawniej też ‘potężny’.

Zamoźniak - od zamożny ‘bpgaty’, dawniej też ‘potężny’.

Zamoźniewicz - od zamożny ‘bpgaty’, dawniej też ‘potężny’.

Zamoźny - od zamożny ‘bpgaty’, dawniej też ‘potężny’.

Zamożna - od zamożny ‘bpgaty’, dawniej też ‘potężny’.

Zamożniak - od zamożny ‘bpgaty’, dawniej też ‘potężny’.

Zamożniewicz - od zamożny ‘bpgaty’, dawniej też ‘potężny’.

Zamożny - 1497 od zamożny ‘bpgaty’, dawniej też ‘potężny’.

Zamólski - od zamulić ‘zatkać mułem, skalić’.

Zamór - od zamora, zamor ‘środek nasenny’, zamorzyć ‘doprowadzić kogoś do stanu wycieńczenia’, dawniej też ‘zabić’.

Zamórski - od zamora, zamor ‘środek nasenny’, zamorzyć ‘doprowadzić kogoś do stanu wycieńczenia’, dawniej też ‘zabić’.

Zamroz - od zamróz ‘szadź’, dawniej ‘chłód, mróz’.

Zamroziewicz - od zamróz ‘szadź’, dawniej ‘chłód, mróz’.

Zamrozik - od zamróz ‘szadź’, dawniej ‘chłód, mróz’.

Zamroźniak - od zamróz ‘szadź’, dawniej ‘chłód, mróz’.

Zamrożniak - od zamróz ‘szadź’, dawniej ‘chłód, mróz’.

Zamróz - od zamróz ‘szadź’, dawniej ‘chłód, mróz’.

Zamróż - od zamróz ‘szadź’, dawniej ‘chłód, mróz’.

Zamrzycki - od nazw miejscowych Zembrzyce, Zambrzyce (Maz), Ząbrzyca.

Zams - od zamsz ‘odpowiednio wyprawiona skóra o włochatej powierzchni’, też od dawnego zamszyć ‘pokryć mchem’.

Zamski - od zamsz ‘odpowiednio wyprawiona skóra o włochatej powierzchni’, też od dawnego zamszyć ‘pokryć mchem’.

Zamsz - 1699 od zamsz ‘odpowiednio wyprawiona skóra o włochatej powierzchni’.

Zamsza - 1558 od zamsz ‘odpowiednio wyprawiona skóra o włochatej powierzchni’.

Zamszał - od zamsz ‘odpowiednio wyprawiona skóra o włochatej powierzchni’, też od dawnego zamszyć ‘pokryć mchem’.

Zamszyn - od zamsz ‘odpowiednio wyprawiona skóra o włochatej powierzchni’, też od dawnego zamszyć ‘pokryć mchem’.

Zamula - od zamulić ‘zatkać mułem, skalić’.

Zamulak - od zamulić ‘zatkać mułem, skalić’.

Zamulański - od zamulić ‘zatkać mułem, skalić’.

Zamulewicz - od zamulić ‘zatkać mułem, skalić’.

Zamulewski - od zamulić ‘zatkać mułem, skalić’.

Zamuliński - od zamulić ‘zatkać mułem, skalić’.

Zamulski - od zamulić ‘zatkać mułem, skalić’.

Zamuła - od zamulić ‘zatkać mułem, skalić’.

Zamułka - od zamulić ‘zatkać mułem, skalić’.

Zamułko - od zamulić ‘zatkać mułem, skalić’.

Zamur - od zamora, zamor ‘środek nasenny’, zamorzyć ‘doprowadzić kogoś do stanu wycieńczenia’, dawniej też ‘zabić’.

Zamusiak - od za + musieć.

Zamusik - od za + musieć.

Zamuszko - od za + musieć.

Zamyłek - od dawnego zamylić, zamylać ‘zmylić’.

Zamyłka - od dawnego zamylić, zamylać ‘zmylić’.

Zamyłko - od dawnego zamylić, zamylać ‘zmylić’.

Zamyło - od dawnego zamylić, zamylać ‘zmylić’.

Zamyslewski - od zamyślić w staropolszczyźnie ‘powiedzieć coś z namysłem’, zamysł ‘zamiar’, ze staropolskiego zamyślny ‘rozważny’.

Zamysławski - od zamyślić w staropolszczyźnie ‘powiedzieć coś z namysłem’, zamysł ‘zamiar’, ze staropolskiego zamyślny ‘rozważny’.

Zamysło - od zamyślić w staropolszczyźnie ‘powiedzieć coś z namysłem’, zamysł ‘zamiar’, ze staropolskiego zamyślny ‘rozważny’.

Zamysłowski - od zamyślić w staropolszczyźnie ‘powiedzieć coś z namysłem’, zamysł ‘zamiar’, ze staropolskiego zamyślny ‘rozważny’.

Zamyślewski - od zamyślić w staropolszczyźnie ‘powiedzieć coś z namysłem’, zamysł ‘zamiar’, ze staropolskiego zamyślny ‘rozważny’.

Zamyślony - od zamyślić w staropolszczyźnie ‘powiedzieć coś z namysłem’, zamysł ‘zamiar’, ze staropolskiego zamyślny ‘rozważny’; od zamyślony.

Zamzel - od niemieckiej nazwy osobowej Samsel, ta od imienia Samson.

Zamżycki - od nazw miejscowych Zembrzyce, Zambrzyce (Maz), Ząbrzyca.

Zan - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zan - od sandał ‘rodzaj obuwia’.

Zancew - 1578 od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zancewicz - 1560 od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zanczak - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zanczewicz - 1560 od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zanczuk - 1662 od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zand - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand-, niektóre formy też od graficznych realizacji polskiego Sąd-.

Zandał - od sandał ‘rodzaj obuwia’.

Zandarnowski - od żandar, żandarm ‘policjant’.

Zandarowski - od żandar, żandarm ‘policjant’.

Zandarski - od żandar, żandarm ‘policjant’.

Zandecki - od nazwy miasta Sadecz, dziś Nowy i Stary Sącz (nowosądeckie).

Zandek - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand-, niektóre formy też od graficznych realizacji polskiego Sąd-.

Zander - od niemieckich nazw osobowych Sender, Sander, te od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Zanderski - od niemieckich nazw osobowych Sender, Sander, te od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Zandkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand-, niektóre formy też od graficznych realizacji polskiego Sąd-.

Zandr - od niemieckich nazw osobowych Sender, Sander, te od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Zandrejko - od niemieckich nazw osobowych Sender, Sander, te od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Zandrowicz - od niemieckich nazw osobowych Sender, Sander, te od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Zandrowski - od niemieckich nazw osobowych Sender, Sander, te od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Zanewczyk - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zaniak - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zaniat - od wschodniosłowiańskiego zaniat’ ‘zająć’.

Zanic - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zanicki - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zaniec - 1478 od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zaniek - 1478 od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zaniela - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zaniew - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zaniewczyk - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zaniewicki - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zaniewicz - 1545 od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zaniewiecki - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zaniewski - 1794 od nazwy miejscowej Zanie (kilka wsi).

Zaniewski - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zanin - 1441 od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zanink - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zaniński - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zanio - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zaniowski - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zanis - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zanisenko - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zanistowski - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zanisza - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zanit - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zanitkowski - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zaniuk - 1662 od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zanjat - od wschodniosłowiańskiego zaniat’ ‘zająć’.

Zank - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zanki - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zankiewicz - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zanko - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zankowicz - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zankowski - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zann - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zanora - od zanorzyć ‘zanurzyć, zatopić, pogrążyć’.

Zanorowski - od zanorzyć ‘zanurzyć, zatopić, pogrążyć’.

Zanorski - od zanorzyć ‘zanurzyć, zatopić, pogrążyć’.

Zanorza - od zanorzyć ‘zanurzyć, zatopić, pogrążyć’.

Zanowicz - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zanowski - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zanoza - od zanorza ‘rodzaj sworznia, zatyczka’.

Zanozik - od zanorza ‘rodzaj sworznia, zatyczka’.

Zanozik-Lipka - złożenia brak; Zanozik od zanorza ‘rodzaj sworznia, zatyczka’; Lipka 1396 od lipka.

Zanoziński - od zanorza ‘rodzaj sworznia, zatyczka’.

Zanoża - od zanorza ‘rodzaj sworznia, zatyczka’.

Zantar - od niemieckich nazw osobowych Santer, Sander, te od imienia Alexander; może też od rosyjskiego sutorit’ ‘pleść głupstwa’.

Zantara - od niemieckich nazw osobowych Santer, Sander, te od imienia Alexander; może też od rosyjskiego sutorit’ ‘pleść głupstwa’.

Zanter - od niemieckich nazw osobowych Santer, Sander, te od imienia Alexander; może też od rosyjskiego sutorit’ ‘pleść głupstwa’.

Zantkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand-, niektóre formy też od graficznych realizacji polskiego Sąd-.

Zanto - od niemieckich nazw osobowych Sant, Sand, te od imion złożonych na Sand-.

Zantonowicz - od niemieckich nazw osobowych Sant, Sand, te od imion złożonych na Sand-.

Zantor - od niemieckich nazw osobowych Santer, Sander, te od imienia Alexander; może też od rosyjskiego sutorit’ ‘pleść głupstwa’.

Zantorski - od niemieckich nazw osobowych Santer, Sander, te od imienia Alexander; może też od rosyjskiego sutorit’ ‘pleść głupstwa’.

Zantour - od niemieckich nazw osobowych Santer, Sander, te od imienia Alexander; może też od rosyjskiego sutorit’ ‘pleść głupstwa’.

Zantow - od niemieckich nazw osobowych Sant, Sand, te od imion złożonych na Sand-.

Zantowicz - od niemieckich nazw osobowych Sant, Sand, te od imion złożonych na Sand-.

Zantowski - od niemieckich nazw osobowych Sant, Sand, te od imion złożonych na Sand-.

Zań - 1444 od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zańczak - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zańczuk - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zańczyk - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zańka - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zańko - 1487 od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zańkowski - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zański - od imion na Za-, typu Zachariasz. Nazwiska na Zan- występowały głównie na Kresach Wschodnich.

Zaoborna - od za + obora ‘budynek dla bydła rogatego’, też dawny przymiotnik oborny.

Zaoborny - od za + obora ‘budynek dla bydła rogatego’, też dawny przymiotnik oborny.

Zaoborski - od za + obora ‘budynek dla bydła rogatego’, też dawny przymiotnik oborny.

Zaor - od zaorać.

Zaorał - od zaorać.

Zaorka - od zaorać; od zaorka ‘zaoranie’.

Zaorowski - od zaorać.

Zaorski - 1534 od za + góra ‘mieszkajacy za górą’.

Zaorz - 1493 od zaorać.

Zap - od niemieckiej nazwy osobowej Sap, ta od imienia złożonego Sacbert.

Zapa - od niemieckiej nazwy osobowej Sap, ta od imienia złożonego Sacbert.

Zapadka - od zapadka ‘urządzenie blokujące mechanizm; prymitywny zamek’, zapadać ‘zagłębiać się, pogrążać; tracić zdrowie; zbliżać się; opadać’.

Zapadko - od zapadka ‘urządzenie blokujące mechanizm; prymitywny zamek’, zapadać ‘zagłębiać się, pogrążać; tracić zdrowie; zbliżać się; opadać’.

Zapadliński - od zapadka ‘urządzenie blokujące mechanizm; prymitywny zamek’, zapadać ‘zagłębiać się, pogrążać; tracić zdrowie; zbliżać się; opadać’.

Zapadła - od zapadka ‘urządzenie blokujące mechanizm; prymitywny zamek’, zapadać ‘zagłębiać się, pogrążać; tracić zdrowie; zbliżać się; opadać’; od zapadły ‘odległy, odludny’.

Zapadło - 1416 od zapadka ‘urządzenie blokujące mechanizm; prymitywny zamek’, zapadać ‘zagłębiać się, pogrążać; tracić zdrowie; zbliżać się; opadać’; od zapadły ‘odległy, odludny’.

Zapadnia - od zapadka ‘urządzenie blokujące mechanizm; prymitywny zamek’, zapadać ‘zagłębiać się, pogrążać; tracić zdrowie; zbliżać się; opadać’; od dawnego zapadni ‘zapadły’.

Zapala - od zapał ‘chęć, ochota’, dawniej też ‘miłość, namiętność’, zapalić ‘rozniecić ogień; budzić zapał’, dawniej też ‘wywoływać gorączkę, zaogniać’.

Zapalec - od zapał ‘chęć, ochota’, dawniej też ‘miłość, namiętność’, zapalić ‘rozniecić ogień; budzić zapał’, dawniej też ‘wywoływać gorączkę, zaogniać’.

Zapalik - od zapał ‘chęć, ochota’, dawniej też ‘miłość, namiętność’, zapalić ‘rozniecić ogień; budzić zapał’, dawniej też ‘wywoływać gorączkę, zaogniać’.

Zapalnik - od zapał ‘chęć, ochota’, dawniej też ‘miłość, namiętność’, zapalić ‘rozniecić ogień; budzić zapał’, dawniej też ‘wywoływać gorączkę, zaogniać’; od zapalnik ‘mechanizm powodujący wybuch’.

Zapalony - od zapał ‘chęć, ochota’, dawniej też ‘miłość, namiętność’, zapalić ‘rozniecić ogień; budzić zapał’, dawniej też ‘wywoływać gorączkę, zaogniać’; od zapalony ‘pełen zapału’, dawniej ‘dotknięty chorobą’.

Zapalski - od zapał ‘chęć, ochota’, dawniej też ‘miłość, namiętność’, zapalić ‘rozniecić ogień; budzić zapał’, dawniej też ‘wywoływać gorączkę, zaogniać’.

Zapał - od zapał ‘chęć, ochota’, dawniej też ‘miłość, namiętność’, zapalić ‘rozniecić ogień; budzić zapał’, dawniej też ‘wywoływać gorączkę, zaogniać’.

Zapała - 1764 od zapał ‘chęć, ochota’, dawniej też ‘miłość, namiętność’, zapalić ‘rozniecić ogień; budzić zapał’, dawniej też ‘wywoływać gorączkę, zaogniać’; od nazwy herbu Zapała.

Zapałac - od zapał ‘chęć, ochota’, dawniej też ‘miłość, namiętność’, zapalić ‘rozniecić ogień; budzić zapał’, dawniej też ‘wywoływać gorączkę, zaogniać’; od nazwy herbu Zapała.

Zapałacz - od zapał ‘chęć, ochota’, dawniej też ‘miłość, namiętność’, zapalić ‘rozniecić ogień; budzić zapał’, dawniej też ‘wywoływać gorączkę, zaogniać’; od nazwy herbu Zapała.

Zapałka - od zapał ‘chęć, ochota’, dawniej też ‘miłość, namiętność’, zapalić ‘rozniecić ogień; budzić zapał’, dawniej też ‘wywoływać gorączkę, zaogniać’; od zapałka.

Zapałkowski - od zapał ‘chęć, ochota’, dawniej też ‘miłość, namiętność’, zapalić ‘rozniecić ogień; budzić zapał’, dawniej też ‘wywoływać gorączkę, zaogniać’; od zapałka.

Zapałła - od zapał ‘chęć, ochota’, dawniej też ‘miłość, namiętność’, zapalić ‘rozniecić ogień; budzić zapał’, dawniej też ‘wywoływać gorączkę, zaogniać’.

Zapałowicz - od zapał ‘chęć, ochota’, dawniej też ‘miłość, namiętność’, zapalić ‘rozniecić ogień; budzić zapał’, dawniej też ‘wywoływać gorączkę, zaogniać’.

Zapałowski - od zapał ‘chęć, ochota’, dawniej też ‘miłość, namiętność’, zapalić ‘rozniecić ogień; budzić zapał’, dawniej też ‘wywoływać gorączkę, zaogniać’.

Zapałyła - od zapał ‘chęć, ochota’, dawniej też ‘miłość, namiętność’, zapalić ‘rozniecić ogień; budzić zapał’, dawniej też ‘wywoływać gorączkę, zaogniać’.

Zapałyło - od zapał ‘chęć, ochota’, dawniej też ‘miłość, namiętność’, zapalić ‘rozniecić ogień; budzić zapał’, dawniej też ‘wywoływać gorączkę, zaogniać’.

Zapar - od zapar ‘para, wyziew’, zaparzyć ‘zalewać wrzątkiem’.

Zapara - 1552 od zapar ‘para, wyziew’, zaparzyć ‘zalewać wrzątkiem’.

Zaparaniuk - od zapar ‘para, wyziew’, zaparzyć ‘zalewać wrzątkiem’.

Zaparka - od zapar ‘para, wyziew’, zaparzyć ‘zalewać wrzątkiem’.

Zaparko - od zapar ‘para, wyziew’, zaparzyć ‘zalewać wrzątkiem’.

Zaparniuk - od zapar ‘para, wyziew’, zaparzyć ‘zalewać wrzątkiem’.

Zaparowicz - od zapar ‘para, wyziew’, zaparzyć ‘zalewać wrzątkiem’.

Zaparski - od zapar ‘para, wyziew’, zaparzyć ‘zalewać wrzątkiem’.

Zapart - 1393 od staropolskiego zaparty ‘zamknięty, zatkany’.

Zaparta - od staropolskiego zaparty ‘zamknięty, zatkany’.

Zapartek - od staropolskiego zaparty ‘zamknięty, zatkany’.

Zapartka - od staropolskiego zaparty ‘zamknięty, zatkany’.

Zaparto - 1394 od staropolskiego zaparty ‘zamknięty, zatkany’.

Zapartowicz - 1592 od staropolskiego zaparty ‘zamknięty, zatkany’.

Zaparty - 1445 od staropolskiego zaparty ‘zamknięty, zatkany’.

Zaparucha - od zapar ‘para, wyziew’, zaparzyć ‘zalewać wrzątkiem’.

Zaparuszewski - od zapar ‘para, wyziew’, zaparzyć ‘zalewać wrzątkiem’.

Zaparzalski - od zapar ‘para, wyziew’, zaparzyć ‘zalewać wrzątkiem’.

Zaparzała - od zapar ‘para, wyziew’, zaparzyć ‘zalewać wrzątkiem’.

Zaparzałek - od zapar ‘para, wyziew’, zaparzyć ‘zalewać wrzątkiem’.

Zaparzewicz - od zapar ‘para, wyziew’, zaparzyć ‘zalewać wrzątkiem’.

Zapasa - od zapas ‘zasób’, zapasać ‘opasać, przepasać’.

Zapasek - od zapas ‘zasób’, zapasać ‘opasać, przepasać’; od zapasek ‘zapas’.

Zapasiewicz - od zapas ‘zasób’, zapasać ‘opasać, przepasać’.

Zapasiński - od zapas ‘zasób’, zapasać ‘opasać, przepasać’.

Zapaska - od zapas ‘zasób’, zapasać ‘opasać, przepasać’; od zapaska ‘fartuch noszony przez kobiety wiejskie jako okrycie wierzchnie’.

Zapasnik - od zapas ‘zasób’, zapasać ‘opasać, przepasać’; od zapaśnik.

Zapaśnik - od zapas ‘zasób’, zapasać ‘opasać, przepasać’ od zapaśnik.

Zapat - od zapatać ‘zawalić, zapaćkać’.

Zapata - od zapatać ‘zawalić, zapaćkać’.

Zapatero - od staropolskiego zaparty ‘zamknięty, zatkany’.

Zapatka - od zapatać ‘zawalić, zapaćkać’.

Zapatko - od zapatać ‘zawalić, zapaćkać’.

Zapatoczna - od zapotoczny ‘mieszkający za potokiem’.

Zapatoczny - od zapotoczny ‘mieszkający za potokiem’.

Zapendowski - od nazwy miejscowej Zapędowo (bydgoskie, gmina Czersk).

Zapert - (z północnopolską zamianą ar- w er) od staropolskiego zaparty ‘zamknięty, zatkany’.

Zaperta - (z północnopolską zamianą ar- w er) od staropolskiego zaparty ‘zamknięty, zatkany’.

Zapertka - (z północnopolską zamianą ar- w er) od staropolskiego zaparty ‘zamknięty, zatkany’.

Zaperty - (z północnopolską zamianą ar- w er) od staropolskiego zaparty ‘zamknięty, zatkany’.

Zapęcki - od nazwy miejscowej Zapędowo (bydgoskie, gmina Czersk).

Zapędowski - 1631 od nazwy miejscowej Zapędowo (bydgoskie, gmina Czersk).

Zapędzki - od nazwy miejscowej Zapędowo (bydgoskie, gmina Czersk).

Zapiec - od dawnego zapiec ‘legowisko za piecem; zapiecek’.

Zapiecki - od dawnego zapiec ‘legowisko za piecem; zapiecek’.

Zapiera - od zapierać ‘wstrzymywać’, dawniej też ‘wypierać się; odmawiać’.

Zapieraczyński - od zapierać ‘wstrzymywać’, dawniej też ‘wypierać się; odmawiać’.

Zapierał - od dawnego zaprzały ‘spleśniały’ lub od zaprzeć się ‘nie przyznać się do czegoś; zamknąć się’; od zapierać.

Zapierczyński - od zapierać ‘wstrzymywać’, dawniej też ‘wypierać się; odmawiać’.

Zapierkowski - od zapierać ‘wstrzymywać’, dawniej też ‘wypierać się; odmawiać’.

Zapierowski - od zapierać ‘wstrzymywać’, dawniej też ‘wypierać się; odmawiać’.

Zapior - od zapierać ‘wstrzymywać’, dawniej też ‘wypierać się; odmawiać’.

Zapiorkowski - od zapierać ‘wstrzymywać’, dawniej też ‘wypierać się; odmawiać’.

Zapiór - od zapierać ‘wstrzymywać’, dawniej też ‘wypierać się; odmawiać’.

Zapióra - od zapierać ‘wstrzymywać’, dawniej też ‘wypierać się; odmawiać’.

Zapiórk - od zapierać ‘wstrzymywać’, dawniej też ‘wypierać się; odmawiać’.

Zapiórkowski - od zapierać ‘wstrzymywać’, dawniej też ‘wypierać się; odmawiać’.

Zapiórowski - od zapierać ‘wstrzymywać’, dawniej też ‘wypierać się; odmawiać’.

Zapisek - od zapisek ‘notatka’, zapisać.

Zapisko - od zapisek ‘notatka’, zapisać.

Zapisz - od zapisek ‘notatka’, zapisać.

Zapka - od niemieckiej nazwy osobowej Sap, ta od imienia złożonego Sacbert.

Zapke - od niemieckiej nazwy osobowej Sap, ta od imienia złożonego Sacbert.

Zapkowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Sap, ta od imienia złożonego Sacbert.

Zaplata - od zaplatać, zapletać ‘łączyć pasma w splot’.

Zaplatalski - od zaplatać, zapletać ‘łączyć pasma w splot’.

Zaplatał - od zaplatać, zapletać ‘łączyć pasma w splot’.

Zaplatolski - od zaplatać, zapletać ‘łączyć pasma w splot’.

Zaplecek - 1354 od dawnego zaplecek ‘oparcie dla pleców; plecy’;

Zapleta - od zaplatać, zapletać ‘łączyć pasma w splot’.

Zapletak - od zaplatać, zapletać ‘łączyć pasma w splot’.

Zapletal - od zaplatać, zapletać ‘łączyć pasma w splot’.

Zapletał - od zaplatać, zapletać ‘łączyć pasma w splot’.

Zapłacina - od zapłata ‘należność za coś’, zapłacić.

Zapłaciński - od zapłata ‘należność za coś’, zapłacić.

Zapłacki - od zapłata ‘należność za coś’, zapłacić.

Zapłata - od zapłata ‘należność za coś’, zapłacić.

Zapłatka - od zapłata ‘należność za coś’, zapłacić.

Zapłatna - od zapłata ‘należność za coś’, zapłacić.

Zapłatnik - od zapłata ‘należność za coś’, zapłacić; od zapłaty ‘godny zapłaty’.

Zapłatny - od zapłata ‘należność za coś’, zapłacić; od zapłaty ‘godny zapłaty’.

Zapłatyński - od zapłata ‘należność za coś’, zapłacić.

Zapława - od zapław ‘to, co się zatapia’, zapławić ‘zalać, pochłonąć’.

Zapławski - od zapław ‘to, co się zatapia’, zapławić ‘zalać, pochłonąć’.

Zapłociński - od za + płot, zapłotki ‘zapłocie’, za płotem; od zapłotny ‘będący za płotem’.

Zapłotka - od za + płot, zapłotki ‘zapłocie’, za płotem.

Zapłotna - od za + płot, zapłotki ‘zapłocie’, za płotem; od zapłotny ‘będący za płotem’.

Zapłotniak - od za + płot, zapłotki ‘zapłocie’, za płotem; od zapłotny ‘będący za płotem’.

Zapłotnik - od za + płot, zapłotki ‘zapłocie’, za płotem; od zapłotny ‘będący za płotem’.

Zapłotny - od za + płot, zapłotki ‘zapłocie’, za płotem; od zapłotny ‘będący za płotem’.

Zapłotyński - od za + płot, zapłotki ‘zapłocie’, za płotem.

Zapłowski - od zapław ‘to, co się zatapia’, zapławić ‘zalać, pochłonąć’.

Zapolec - 1394 od dawnego zapole ‘miejsce za polem; sąsiek’ lub od nazwy miejscowej Zapole (kilka miejscowości).

Zapolka - od dawnego zapole ‘miejsce za polem; sąsiek’ lub od nazwy miejscowej Zapole (kilka miejscowości).

Zapolna - od dawnego zapole ‘miejsce za polem; sąsiek’ lub od nazwy miejscowej Zapole (kilka miejscowości); też od przymiotnika zapolny.

Zapolniew - od dawnego zapole ‘miejsce za polem; sąsiek’ lub od nazwy miejscowej Zapole (kilka miejscowości).

Zapolnik - od dawnego zapole ‘miejsce za polem; sąsiek’ lub od nazwy miejscowej Zapole (kilka miejscowości).

Zapolny - od dawnego zapole ‘miejsce za polem; sąsiek’ lub od nazwy miejscowej Zapole (kilka miejscowości); też od przymiotnika zapolny.

Zapolski - 1783 od dawnego zapole ‘miejsce za polem; sąsiek’ lub od nazwy miejscowej Zapole (kilka miejscowości).

Zapolya - od dawnego zapole ‘miejsce za polem; sąsiek’ lub od nazwy miejscowej Zapole (kilka miejscowości).

Zapoła - od zapał ‘chęć, ochota’, dawniej też ‘miłość, namiętność’, zapalić ‘rozniecić ogień; budzić zapał’, dawniej też ‘wywoływać gorączkę, zaogniać’.

Zapołka - od zapał ‘chęć, ochota’, dawniej też ‘miłość, namiętność’, zapalić ‘rozniecić ogień; budzić zapał’, dawniej też ‘wywoływać gorączkę, zaogniać’.

Zapołoch - od zapał ‘chęć, ochota’, dawniej też ‘miłość, namiętność’, zapalić ‘rozniecić ogień; budzić zapał’, dawniej też ‘wywoływać gorączkę, zaogniać’.

Zapołoczna - od zapał ‘chęć, ochota’, dawniej też ‘miłość, namiętność’, zapalić ‘rozniecić ogień; budzić zapał’, dawniej też ‘wywoływać gorączkę, zaogniać’.

Zapołoczny - od zapał ‘chęć, ochota’, dawniej też ‘miłość, namiętność’, zapalić ‘rozniecić ogień; budzić zapał’, dawniej też ‘wywoływać gorączkę, zaogniać’.

Zapołowicz - od zapał ‘chęć, ochota’, dawniej też ‘miłość, namiętność’, zapalić ‘rozniecić ogień; budzić zapał’, dawniej też ‘wywoływać gorączkę, zaogniać’.

Zapołowski - od zapał ‘chęć, ochota’, dawniej też ‘miłość, namiętność’, zapalić ‘rozniecić ogień; budzić zapał’, dawniej też ‘wywoływać gorączkę, zaogniać’.

Zapołuch - od zapał ‘chęć, ochota’, dawniej też ‘miłość, namiętność’, zapalić ‘rozniecić ogień; budzić zapał’, dawniej też ‘wywoływać gorączkę, zaogniać’.

Zapor - od zapora, zapor ‘przeszkoda; zasuwa w drzwiach’.

Zapora - od zapora, zapor ‘przeszkoda; zasuwa w drzwiach’.

Zaporoski - od zapora, zapor ‘przeszkoda; zasuwa w drzwiach’.

Zaporoszczenko - od zapora, zapor ‘przeszkoda; zasuwa w drzwiach’.

Zaporowicz - od zapora, zapor ‘przeszkoda; zasuwa w drzwiach’.

Zaporowski - od zapora, zapor ‘przeszkoda; zasuwa w drzwiach’.

Zaporski - od zapora, zapor ‘przeszkoda; zasuwa w drzwiach’.

Zaport - od zapora, zapor ‘przeszkoda; zasuwa w drzwiach’.

Zapotocki - od zapotoczny ‘mieszkający za potokiem’.

Zapotocky - od zapotoczny ‘mieszkający za potokiem’.

Zapotoczna - od zapotoczny ‘mieszkający za potokiem’.

Zapotoczni - 1700 od zapotoczny ‘mieszkający za potokiem’.

Zapotoczniak - 1718 od zapotoczny ‘mieszkający za potokiem’.

Zapotoczny - 1690 od zapotoczny ‘mieszkający za potokiem’.

Zapotoczny-Lisowski - złożenia brak; Zapotoczny 1690 od zapotoczny ‘mieszkający za potokiem’; Lisowski 1424 od nazw miejscowych Lisów, Lisowo, Lisowice (kilka wsi).

Zapowiedź - 1505 od zapowiedź ‘ogłoszenie czegoś, co ma nastąpić’, dawniej ‘wyzwanie, klątwa’.

Zapór - od zapora, zapor ‘przeszkoda; zasuwa w drzwiach’.

Zapp - od niemieckiej nazwy osobowej Sap, ta od imienia złożonego Sacbert.

Zappa - od niemieckiej nazwy osobowej Sap, ta od imienia złożonego Sacbert.

Zappe - od niemieckiej nazwy osobowej Sap, ta od imienia złożonego Sacbert.

Zappek - od niemieckiej nazwy osobowej Sap, ta od imienia złożonego Sacbert.

Zappel - od niemieckiej nazwy osobowej Sap, ta od imienia złożonego Sacbert.

Zaprawa - od zaprawa ‘przyprawa; podnieta, zachęta’.

Zaprawda - od za + prawda, zaprawdę ‘istotnie, rzeczywiście’.

Zaprzala - od dawnego zaprzały ‘spleśniały’ lub od zaprzeć się ‘nie przyznać się do czegoś; zamknąć się’.

Zaprzalski - od dawnego zaprzały ‘spleśniały’ lub od zaprzeć się ‘nie przyznać się do czegoś; zamknąć się’.

Zaprzaluk - od dawnego zaprzały ‘spleśniały’ lub od zaprzeć się ‘nie przyznać się do czegoś; zamknąć się’.

Zaprzał - od dawnego zaprzały ‘spleśniały’ lub od zaprzeć się ‘nie przyznać się do czegoś; zamknąć się’.

Zaprzała - od dawnego zaprzały ‘spleśniały’ lub od zaprzeć się ‘nie przyznać się do czegoś; zamknąć się’.

Zaprzałek XVI w. - od dawnego zaprzały ‘spleśniały’ lub od zaprzeć się ‘nie przyznać się do czegoś; zamknąć się’.

Zaprzałka - od dawnego zaprzały ‘spleśniały’ lub od zaprzeć się ‘nie przyznać się do czegoś; zamknąć się’.

Zaprzałkiewicz - od dawnego zaprzały ‘spleśniały’ lub od zaprzeć się ‘nie przyznać się do czegoś; zamknąć się’.

Zaprzałko - od dawnego zaprzały ‘spleśniały’ lub od zaprzeć się ‘nie przyznać się do czegoś; zamknąć się’.

Zaprzałkowski - od dawnego zaprzały ‘spleśniały’ lub od zaprzeć się ‘nie przyznać się do czegoś; zamknąć się’.

Zaprzelski - od dawnego zaprzały ‘spleśniały’ lub od zaprzeć się ‘nie przyznać się do czegoś; zamknąć się’.

Zaprzeła - od dawnego zaprzały ‘spleśniały’ lub od zaprzeć się ‘nie przyznać się do czegoś; zamknąć się’.

Zaprzoł - (Śl) od dawnego zaprzały ‘spleśniały’ lub od zaprzeć się ‘nie przyznać się do czegoś; zamknąć się’.

Zaprzoła - od dawnego zaprzały ‘spleśniały’ lub od zaprzeć się ‘nie przyznać się do czegoś; zamknąć się’.

Zaprzołek - od dawnego zaprzały ‘spleśniały’ lub od zaprzeć się ‘nie przyznać się do czegoś; zamknąć się’.

Zaprzołka - od dawnego zaprzały ‘spleśniały’ lub od zaprzeć się ‘nie przyznać się do czegoś; zamknąć się’.

Zapszaluk - od dawnego zaprzały ‘spleśniały’ lub od zaprzeć się ‘nie przyznać się do czegoś; zamknąć się’.

Zapszał - od dawnego zaprzały ‘spleśniały’ lub od zaprzeć się ‘nie przyznać się do czegoś; zamknąć się’.

Zapszała - od dawnego zaprzały ‘spleśniały’ lub od zaprzeć się ‘nie przyznać się do czegoś; zamknąć się’.

Zapszałek - od dawnego zaprzały ‘spleśniały’ lub od zaprzeć się ‘nie przyznać się do czegoś; zamknąć się’.

Zapszyński - od dawnego zaprzały ‘spleśniały’ lub od zaprzeć się ‘nie przyznać się do czegoś; zamknąć się’.

Zapura - od zapora, zapor ‘przeszkoda; zasuwa w drzwiach’.

Zapurowicz - od zapora, zapor ‘przeszkoda; zasuwa w drzwiach’.

Zapust - od zapust, zapusty ‘ostatnie dni karnawału’, zapuścić.

Zapusta - od zapust, zapusty ‘ostatnie dni karnawału’, zapuścić.

Zapustowski - od zapust, zapusty ‘ostatnie dni karnawału’, zapuścić.

Zapytowski - od zapytać się.

Zar - od żar ‘rozżarzone węgle; wysoka temperatura; upał’.

Zara - od żar ‘rozżarzone węgle; wysoka temperatura; upał’.

Zarabin - od nazwy miejscowej Zarabie (kilka miejscowości; krakowskie, nowosądeckie).

Zarabski - 1698 od nazwy miejscowej Zarabie (kilka miejscowości; krakowskie, nowosądeckie).

Zarach - od żar ‘rozżarzone węgle; wysoka temperatura; upał’.

Zarach-Czapiewski - złożenia brak; Zarach od żar ‘rozżarzone węgle; wysoka temperatura; upał’; Czapiewski 1733 od nazwy miejscowej Czapiewice (bydgoskie, gmina Brusy).

Zarachowicz - od żar ‘rozżarzone węgle; wysoka temperatura; upał’.

Zaracki - od dawnego zarada ‘środek zaradczy’, zaradzić.

Zaracz - od żar ‘rozżarzone węgle; wysoka temperatura; upał’.

Zaraczyński - od żar ‘rozżarzone węgle; wysoka temperatura; upał’.

Zarada - od dawnego zarada ‘środek zaradczy’, zaradzić.

Zaradecki - od dawnego zarada ‘środek zaradczy’, zaradzić.

Zaradka - od dawnego zarada ‘środek zaradczy’, zaradzić.

Zaradkiewicz - od dawnego zarada ‘środek zaradczy’, zaradzić.

Zaradkowicz - od dawnego zarada ‘środek zaradczy’, zaradzić.

Zaradna - od dawnego zarada ‘środek zaradczy’, zaradzić; od zaradny ‘przedsębiorczy, sprytny’.

Zaradniak - od dawnego zarada ‘środek zaradczy’, zaradzić; od zaradny ‘przedsębiorczy, sprytny’.

Zaradniewicz - od dawnego zarada ‘środek zaradczy’, zaradzić; od zaradny ‘przedsębiorczy, sprytny’.

Zaradnik - od dawnego zarada ‘środek zaradczy’, zaradzić; od zaradny ‘przedsębiorczy, sprytny’.

Zaradny - od dawnego zarada ‘środek zaradczy’, zaradzić; od zaradny ‘przedsębiorczy, sprytny’.

Zaradowski - od dawnego zarada ‘środek zaradczy’, zaradzić.

Zaradzki - od dawnego zarada ‘środek zaradczy’, zaradzić.

Zaraja - od zarajać ‘poraić, swatać’.

Zarajczek - od zarajać ‘poraić, swatać’.

Zarajczuk - od zarajać ‘poraić, swatać’.

Zarajczyk - od zarajać ‘poraić, swatać’.

Zarajewski - od zarajać ‘poraić, swatać’.

Zarako - od ziarno, ze staropolskiego zarno ‘nasienie zboża’; od gwarowego zarko ‘ziarnko’.

Zarakowski - od ziarno, ze staropolskiego zarno ‘nasienie zboża’; od gwarowego zarko ‘ziarnko’.

Zarako-Zarakowski - złożenia brak; Zarako od ziarno, ze staropolskiego zarno ‘nasienie zboża’; od gwarowego zarko ‘ziarnko’; Zarakowski od ziarno, ze staropolskiego zarno ‘nasienie zboża’; od gwarowego zarko ‘ziarnko’.

Zarała - od żar ‘rozżarzone węgle; wysoka temperatura; upał’.

Zarałko - od żar ‘rozżarzone węgle; wysoka temperatura; upał’.

Zarambik - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zaran - od zarań, zaranek, zaranie ‘początek dnia’.

Zaranek - 1616 od zarań, zaranek, zaranie ‘początek dnia’.

Zaranewicz - od zarań, zaranek, zaranie ‘początek dnia’.

Zarankiewicz - od zarań, zaranek, zaranie ‘początek dnia’.

Zaranko - od zarań, zaranek, zaranie ‘początek dnia’.

Zarankow - od zarań, zaranek, zaranie ‘początek dnia’.

Zarankowski - od zarań, zaranek, zaranie ‘początek dnia’.

Zaranowicz - od zarań, zaranek, zaranie ‘początek dnia’.

Zaranowski - od zarań, zaranek, zaranie ‘początek dnia’.

Zarań - 1634 od zarań, zaranek, zaranie ‘początek dnia’.

Zarańczuk - od zarań, zaranek, zaranie ‘początek dnia’.

Zarański - od zarań, zaranek, zaranie ‘początek dnia’.

Zaras - od zaraza ‘choroba zakaźna występująca masowo’, zarazić zakazić’, też od nazwy herbu Zaraza.

Zaraska - od zaraza ‘choroba zakaźna występująca masowo’, zarazić zakazić’, też od nazwy herbu Zaraza.

Zaraś - od zaraza ‘choroba zakaźna występująca masowo’, zarazić zakazić’, też od nazwy herbu Zaraza.

Zaraśnik - od zaraza ‘choroba zakaźna występująca masowo’, zarazić zakazić’, też od nazwy herbu Zaraza.

Zarawski - od za (rzeką) Rawą.

Zaraza - od zaraza ‘choroba zakaźna występująca masowo’, zarazić zakazić’, też od nazwy herbu Zaraza.

Zarazek - od zaraza ‘choroba zakaźna występująca masowo’, zarazić zakazić’, też od nazwy herbu Zaraza.

Zarazik - od zaraza ‘choroba zakaźna występująca masowo’, zarazić zakazić’, też od nazwy herbu Zaraza.

Zarazin - od zaraza ‘choroba zakaźna występująca masowo’, zarazić zakazić’, też od nazwy herbu Zaraza.

Zaraziński - od zaraza ‘choroba zakaźna występująca masowo’, zarazić zakazić’, też od nazwy herbu Zaraza.

Zarazka - od zaraza ‘choroba zakaźna występująca masowo’, zarazić zakazić’, też od nazwy herbu Zaraza; od zarazka ‘zaraza’.

Zarazowski - od zaraza ‘choroba zakaźna występująca masowo’, zarazić zakazić’, też od nazwy herbu Zaraza.

Zarąba - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zarąbski - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zarcza - od żar ‘rozżarzone węgle; wysoka temperatura; upał’.

Zarczański - od żar ‘rozżarzone węgle; wysoka temperatura; upał’.

Zarczuk - od żar ‘rozżarzone węgle; wysoka temperatura; upał’.

Zarczyk - od żar ‘rozżarzone węgle; wysoka temperatura; upał’.

Zarczykowski - od żar ‘rozżarzone węgle; wysoka temperatura; upał’.

Zarczyński - od żar ‘rozżarzone węgle; wysoka temperatura; upał’.

Zardzawiecki - od zardzewiały, zardzewieć.

Zardzelewicz - od zardzewiały, zardzewieć.

Zardzewiał - od zardzewiały, zardzewieć.

Zardzewiała - od zardzewiały, zardzewieć.

Zardzewiały - od zardzewiały, zardzewieć.

Zardzewiecki - od zardzewiały, zardzewieć.

Zardzewski - od zardzewiały, zardzewieć.

Zardzielewicz - od zardzewiały, zardzewieć.

Zareba - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zarebczan - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zarebecki - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zarebiński - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zarebka - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zarebski - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zarecki - od żar ‘rozżarzone węgle; wysoka temperatura; upał’.

Zarecz - od żar ‘rozżarzone węgle; wysoka temperatura; upał’.

Zarek - od żar ‘rozżarzone węgle; wysoka temperatura; upał’.

Zaremb - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zaremba - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zaremba-Czereyski - złożenia brak; Zaremba od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba; Czereyski brak.

Zaremba-Ociepka - złożenia brak; Zaremba od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba; Ociepka 1441 od ociepa ‘człowiek ciężki, krępy’, od gwarowego ociepać; od staropolskiego ociepka ‘snopek’.

Zaremba-Śmietański - złożenia brak; Zaremba od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba; Śmietański od śmietana ‘tłusta substancja zbierająca się na powierzchni mleka’.

Zaremba-Wyczliński - złożenia brak; Zaremba od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba; Wyczliński brak.

Zarembczan - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zarembecki - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zarembik - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zarembiński - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zarembiuk - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zarembka - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zarembkiewicz - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zarembo - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zarembowicz - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zarembowski - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zarembów - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zarembski - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zarembuk - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zaremski - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zarenba - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zarenka - od zarań, zaranek, zaranie ‘początek dnia’.

Zarenkiewicz - od zarań, zaranek, zaranie ‘początek dnia’.

Zareń - od zarań, zaranek, zaranie ‘początek dnia’.

Zarewa - od żar ‘rozżarzone węgle; wysoka temperatura; upał’.

Zarewicz - od żar ‘rozżarzone węgle; wysoka temperatura; upał’.

Zaręba - 1352 od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zarębczak - 1722 od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zarębczan - 1765 od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zarębczyn - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zarębiak - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zarębicki - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zarębicz - 1411 od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zarębiec - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zarębiński - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zarębiuk - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zarębka - 1335 od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba; od gwarowego zarębka ‘wieś w lesie’.

Zarębkiewicz - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba; od gwarowego zarębka ‘wieś w lesie’.

Zarębkowicz - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba; od gwarowego zarębka ‘wieś w lesie’.

Zarębnik - 1602 od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zarębo - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zarębowicz - 1707 od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zarębowski - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zarębska - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba lub od nazwy miejscowej Zaręby (częste).

Zarębski - 1746 od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba lub od nazwy miejscowej Zaręby (częste).

Zarębuk - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zarękiewicz - od dawnego zaręka ‘poreka, gwarancja’.

Zaria - brak;

Zaria-Zarine - złożenia brak; Zaria brak; Zarine brak.

Zariczański - (z fonetyką ukraińską) od dawnego zarzecze ‘miejsce za rzeką’ lub od nazwy miejscowej Zarzecze (częste).

Zariczańskyj - (z fonetyką ukraińską) od dawnego zarzecze ‘miejsce za rzeką’ lub od nazwy miejscowej Zarzecze (częste).

Zariczna - (z fonetyką ukraińską) od dawnego zarzecze ‘miejsce za rzeką’ lub od nazwy miejscowej Zarzecze (częste).

Zariczniak - (z fonetyką ukraińską) od dawnego zarzecze ‘miejsce za rzeką’ lub od nazwy miejscowej Zarzecze (częste).

Zaricznik - (z fonetyką ukraińską) od dawnego zarzecze ‘miejsce za rzeką’ lub od nazwy miejscowej Zarzecze (częste).

Zariczny - (z fonetyką ukraińską) od dawnego zarzecze ‘miejsce za rzeką’ lub od nazwy miejscowej Zarzecze (częste).

Zariczuk - (z fonetyką ukraińską) od dawnego zarzecze ‘miejsce za rzeką’ lub od nazwy miejscowej Zarzecze (częste).

Zark - od żar ‘rozżarzone węgle; wysoka temperatura; upał’.

Zarka - od żar ‘rozżarzone węgle; wysoka temperatura; upał’.

Zarkiewicz - od żar ‘rozżarzone węgle; wysoka temperatura; upał’.

Zarko - od żar ‘rozżarzone węgle; wysoka temperatura; upał’.

Zarkocz - od żar ‘rozżarzone węgle; wysoka temperatura; upał’.

Zarkow - od żar ‘rozżarzone węgle; wysoka temperatura; upał’.

Zarkowski - od żar ‘rozżarzone węgle; wysoka temperatura; upał’.

Zarlak - od żarło ‘pokarm’, żreć ‘jeść chciwie; trawić, niszczyć’.

Zarlok - od żarło ‘pokarm’, żreć ‘jeść chciwie; trawić, niszczyć’.

Zarłok - od żarło ‘pokarm’, żreć ‘jeść chciwie; trawić, niszczyć’.

Zarna - od żarna ‘prymitywne urządzenie do mielenia’, od staropolskiego żarny ‘gorący’.

Zarnawski - od żarna ‘prymitywne urządzenie do mielenia’, od staropolskiego żarny ‘gorący’.

Zarnecki - 1767 od żarna ‘prymitywne urządzenie do mielenia’, od staropolskiego żarny ‘gorący’.

Zarnek - od żarna ‘prymitywne urządzenie do mielenia’, od staropolskiego żarny ‘gorący’.

Zarniak - od żarna ‘prymitywne urządzenie do mielenia’, od staropolskiego żarny ‘gorący’.

Zarnicki - od żarna ‘prymitywne urządzenie do mielenia’, od staropolskiego żarny ‘gorący’.

Zarniewicz - od żarna ‘prymitywne urządzenie do mielenia’, od staropolskiego żarny ‘gorący’.

Zarniewski - od żarna ‘prymitywne urządzenie do mielenia’, od staropolskiego żarny ‘gorący’.

Zarnik - od żarna ‘prymitywne urządzenie do mielenia’, od staropolskiego żarny ‘gorący’.

Zarnoch - od żarna ‘prymitywne urządzenie do mielenia’, od staropolskiego żarny ‘gorący’.

Zarnowiecki - od nazwy miejscowej Żarnowiec (krośnieńskie, gmina Jedlicze).

Zarnowski - od nazw miejscowych Żarnowo, Żarnów (kilka miejscowości).

Zarobczyński - od zarobek ‘wynagroszenie za pracę; zysk’, zarobić ‘otrzymać zapłatę za pracę; mieć zysk’.

Zarobek - od zarobek ‘wynagroszenie za pracę; zysk’, zarobić ‘otrzymać zapłatę za pracę; mieć zysk’.

Zarobiak - od zarobek ‘wynagroszenie za pracę; zysk’, zarobić ‘otrzymać zapłatę za pracę; mieć zysk’.

Zarobkiewicz - od zarobek ‘wynagroszenie za pracę; zysk’, zarobić ‘otrzymać zapłatę za pracę; mieć zysk’.

Zarobnik - od zarobek ‘wynagroszenie za pracę; zysk’, zarobić ‘otrzymać zapłatę za pracę; mieć zysk’; od dawna zarobnik ‘robotnik sezonowy’.

Zarobny - od zarobek ‘wynagroszenie za pracę; zysk’, zarobić ‘otrzymać zapłatę za pracę; mieć zysk’; od dawnego zarobny ‘zarobkowy’.

Zarobowicz - od zarobek ‘wynagroszenie za pracę; zysk’, zarobić ‘otrzymać zapłatę za pracę; mieć zysk’.

Zarobski - od zarobek ‘wynagroszenie za pracę; zysk’, zarobić ‘otrzymać zapłatę za pracę; mieć zysk’.

Zarod - od zaród ‘zarodek, początek’, zarodzić ‘zapłopdnić, obrodzić’.

Zaroda - od zaród ‘zarodek, początek’, zarodzić ‘zapłopdnić, obrodzić’.

Zarodkiewicz - od zaród ‘zarodek, początek’, zarodzić ‘zapłopdnić, obrodzić’.

Zarodna - od zaród ‘zarodek, początek’, zarodzić ‘zapłopdnić, obrodzić’.

Zarodniak - od zaród ‘zarodek, początek’, zarodzić ‘zapłopdnić, obrodzić’.

Zarodniewicz - od zaród ‘zarodek, początek’, zarodzić ‘zapłopdnić, obrodzić’.

Zarodnik - od zaród ‘zarodek, początek’, zarodzić ‘zapłopdnić, obrodzić’.

Zarodny - od zaród ‘zarodek, początek’, zarodzić ‘zapłopdnić, obrodzić’.

Zarodziński - od zaród ‘zarodek, początek’, zarodzić ‘zapłopdnić, obrodzić’.

Zaron - od zarań, zaranek, zaranie ‘początek dnia’.

Zaronowicz - od zarań, zaranek, zaranie ‘początek dnia’.

Zaroń - od zarań, zaranek, zaranie ‘początek dnia’; od zaroń ‘odłóg’.

Zaroński - od zarań, zaranek, zaranie ‘początek dnia’; od zaroń ‘odłóg’.

Zaros - od zarosić ‘pokryc rosą, wilgocią’.

Zarosa - od zarosić ‘pokryc rosą, wilgocią’.

Zarosiak - od zarosić ‘pokryc rosą, wilgocią’.

Zarosiński - od zarosić ‘pokryc rosą, wilgocią’.

Zaroski - od zarosić ‘pokryc rosą, wilgocią’.

Zaroslak - od zarosły ‘zarośnięty’.

Zarosły - 1604 od zarosły ‘zarośnięty’.

Zarosski - od zarosić ‘pokryc rosą, wilgocią’.

Zarosta - od zarosić ‘pokryc rosą, wilgocią’.

Zaroślak - od zarosły ‘zarośnięty’.

Zarośliński - od zarosły ‘zarośnięty’.

Zarowna - od dawnego zarówny ‘równy, jednakowy’.

Zarowny - od dawnego zarówny ‘równy, jednakowy’.

Zaroźny - od za rogiem.

Zarożna - od za rogiem.

Zarożny - od za rogiem.

Zaróbiak - od zarobek ‘wynagroszenie za pracę; zysk’, zarobić ‘otrzymać zapłatę za pracę; mieć zysk’.

Zaród - od zaród ‘zarodek, początek’, zarodzić ‘zapłopdnić, obrodzić’.

Zaródzki - od zaród ‘zarodek, początek’, zarodzić ‘zapłopdnić, obrodzić’.

Zaróg - od za rogiem.

Zarów - od dawnego zarówny ‘równy, jednakowy’; od gwarowego zarów ‘żóraw’.

Zarówna - od dawnego zarówny ‘równy, jednakowy’.

Zarówny - od dawnego zarówny ‘równy, jednakowy’.

Zarski - od nazw miejscowych Żary, Żdżary (kilka miejscowości).

Zarszyn - 1500 od nazwy miejscowej Zarszyn )krośnieńskie, gmina Zarszyn).

Zarszyński - 1467 od nazwy miejscowej Zarszyn )krośnieńskie, gmina Zarszyn).

Zart - od żart ‘dowcip’.

Zartkowiak - od żart ‘dowcip’.

Zartt - od żart ‘dowcip’.

Zaruba - (z fonetyką ukraińską lub czeską) 1437 (KrW) od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zarubajko - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zarubek - (Śl) 1460 od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zarubiak - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zarubicz - 1411 (KrW) od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zarubiej - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zarubin - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zarubiński - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zarucha - od dawnego zaruchać ‘poruszyć, zachwiać’.

Zaruchta - od dawnego zaruchać ‘poruszyć, zachwiać’.

Zarucki - od nazwy miejscowej Zarudce (KrW).

Zaruczuk - od dawnego zaręka ‘poreka, gwarancja’.

Zaruczyński - od dawnego zaręka ‘poreka, gwarancja’.

Zarudna - od zaród ‘zarodek, początek’, zarodzić ‘zapłopdnić, obrodzić’.

Zarudny - od zaród ‘zarodek, początek’, zarodzić ‘zapłopdnić, obrodzić’.

Zarudski - od zaród ‘zarodek, początek’, zarodzić ‘zapłopdnić, obrodzić’.

Zarudziński - od zaród ‘zarodek, początek’, zarodzić ‘zapłopdnić, obrodzić’.

Zarudzki - 1443 od nazwy miejscowej Zarudce (KrW).

Zaruk - od dawnego zaręka ‘poreka, gwarancja’.

Zarukiewicz - od dawnego zaręka ‘poreka, gwarancja’.

Zaruski - od nazwy miejscowej Zarudce (KrW).

Zarwalski - od zarwać ‘urwać, porwać’, dawniej też ‘zaczepić, zahaczyć’.

Zarwański - od zarwać ‘urwać, porwać’, dawniej też ‘zaczepić, zahaczyć’; od dawnego zarwański ‘pełen zamętu’.

Zarwas - od zarwać ‘urwać, porwać’, dawniej też ‘zaczepić, zahaczyć’.

Zarych - od żar ‘rozżarzone węgle; wysoka temperatura; upał’.

Zarychczyński - od żar ‘rozżarzone węgle; wysoka temperatura; upał’.

Zarychla - od żar ‘rozżarzone węgle; wysoka temperatura; upał’.

Zarycht - od staropolskiego narychtować ‘przygotować, nastawić’.

Zarychta - 1437 od staropolskiego narychtować ‘przygotować, nastawić’.

Zarychto - od staropolskiego narychtować ‘przygotować, nastawić’.

Zaryciak - 1693 od nazwy miejscowej Zaryte (nowosądeckie, gmina Rabka).

Zaryciński - (z fonetyką ukraińską) od dawnego zarzecze ‘miejsce za rzeką’ lub od nazwy miejscowej Zarzecze (częste).

Zarycki - 1644 od nazwy miejscowej Zaryte (nowosądeckie, gmina Rabka).

Zarycz - (z fonetyką ukraińską) od dawnego zarzecze ‘miejsce za rzeką’ lub od nazwy miejscowej Zarzecze (częste).

Zaryczański - (z fonetyką ukraińską) od dawnego zarzecze ‘miejsce za rzeką’ lub od nazwy miejscowej Zarzecze (częste).

Zaryczna - (z fonetyką ukraińską) od dawnego zarzecze ‘miejsce za rzeką’ lub od nazwy miejscowej Zarzecze (częste).

Zaryczniak - (z fonetyką ukraińską) od dawnego zarzecze ‘miejsce za rzeką’ lub od nazwy miejscowej Zarzecze (częste).

Zaryczny - (z fonetyką ukraińską) od dawnego zarzecze ‘miejsce za rzeką’ lub od nazwy miejscowej Zarzecze (częste).

Zaryczoński - (z fonetyką ukraińską) od dawnego zarzecze ‘miejsce za rzeką’ lub od nazwy miejscowej Zarzecze (częste).

Zarymbski - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zarymski - od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Zaryn - od żar ‘rozżarzone węgle; wysoka temperatura; upał’.

Zarynkiewicz - od żar ‘rozżarzone węgle; wysoka temperatura; upał’.

Zaryń - od żar ‘rozżarzone węgle; wysoka temperatura; upał’.

Zaryński - od żar ‘rozżarzone węgle; wysoka temperatura; upał’.

Zarys - od zarys ‘plan, kontur; sylwetka’, zarysować ‘’naszkicować; zrobić rysę’.

Zarysiński - od zarys ‘plan, kontur; sylwetka’, zarysować ‘’naszkicować; zrobić rysę’.

Zaryski - od zarys ‘plan, kontur; sylwetka’, zarysować ‘’naszkicować; zrobić rysę’.

Zarysz - od zarys ‘plan, kontur; sylwetka’, zarysować ‘’naszkicować; zrobić rysę’.

Zaryszewski - od zarys ‘plan, kontur; sylwetka’, zarysować ‘’naszkicować; zrobić rysę’.

Zaryszka - od zarys ‘plan, kontur; sylwetka’, zarysować ‘’naszkicować; zrobić rysę’.

Zaryszkiewicz - od zarys ‘plan, kontur; sylwetka’, zarysować ‘’naszkicować; zrobić rysę’.

Zarywczyński - od zarywać ‘targać, szarpać’, dawniej też ‘udawać kogoś lub coś’.

Zarywka - od zarywać ‘targać, szarpać’, dawniej też ‘udawać kogoś lub coś’; od zarywka ‘strumyk’.

Zarywna - od zarywać ‘targać, szarpać’, dawniej też ‘udawać kogoś lub coś’.

Zarywny - od zarywać ‘targać, szarpać’, dawniej też ‘udawać kogoś lub coś’.

Zarywski - od zarywać ‘targać, szarpać’, dawniej też ‘udawać kogoś lub coś’.

Zarzakiewicz - od żar ‘rozżarzone węgle; wysoka temperatura; upał’.

Zarzałek - od żar ‘rozżarzone węgle; wysoka temperatura; upał’.

Zarzanek - od żar ‘rozżarzone węgle; wysoka temperatura; upał’.

Zarzawa - od żar ‘rozżarzone węgle; wysoka temperatura; upał’.

Zarzawiecki - od żar ‘rozżarzone węgle; wysoka temperatura; upał’.

Zarzecki - 1447 od dawnego zarzecze ‘miejsce za rzeką’ lub od nazwy miejscowej Zarzecze (częste).

Zarzeczak - 1685 od dawnego zarzecze ‘miejsce za rzeką’ lub od nazwy miejscowej Zarzecze (częste).

Zarzeczański - od dawnego zarzecze ‘miejsce za rzeką’ lub od nazwy miejscowej Zarzecze (częste).

Zarzeczna - od dawnego zarzecze ‘miejsce za rzeką’ lub od nazwy miejscowej Zarzecze (częste); od dawnego przymiotnika zarzeczny ‘leżący za rzeką’.

Zarzeczniak - od dawnego zarzecze ‘miejsce za rzeką’ lub od nazwy miejscowej Zarzecze (częste); od dawnego przymiotnika zarzeczny ‘leżący za rzeką’.

Zarzeczny - 1400 od dawnego zarzecze ‘miejsce za rzeką’ lub od nazwy miejscowej Zarzecze (częste); od dawnego przymiotnika zarzeczny ‘leżący za rzeką’.

Zarzeczyński - od dawnego zarzecze ‘miejsce za rzeką’ lub od nazwy miejscowej Zarzecze (częste).

Zarzeka - od dawnego zarzecze ‘miejsce za rzeką’ lub od nazwy miejscowej Zarzecze (częste); od dawnego przymiotnika zarzeczny ‘leżący za rzeką’.

Zarzyc - od dawnego zarzecze ‘miejsce za rzeką’ lub od nazwy miejscowej Zarzecze (częste); od dawnego przymiotnika zarzeczny ‘leżący za rzeką’.

Zarzycki - 1582 od dawnego zarzecze ‘miejsce za rzeką’ lub od nazwy miejscowej Zarzecze (częste); od dawnego przymiotnika zarzeczny ‘leżący za rzeką’.

Zarzyczański - od dawnego zarzecze ‘miejsce za rzeką’ lub od nazwy miejscowej Zarzecze (częste); od dawnego przymiotnika zarzeczny ‘leżący za rzeką’.

Zarzyczna - od dawnego zarzecze ‘miejsce za rzeką’ lub od nazwy miejscowej Zarzecze (częste); od dawnego przymiotnika zarzeczny ‘leżący za rzeką’.

Zarzyczny - od dawnego zarzecze ‘miejsce za rzeką’ lub od nazwy miejscowej Zarzecze (częste); od dawnego przymiotnika zarzeczny ‘leżący za rzeką’.

Zarzyka - od dawnego zarzecze ‘miejsce za rzeką’ lub od nazwy miejscowej Zarzecze (częste); od dawnego przymiotnika zarzeczny ‘leżący za rzeką’.

Zarzykowski - od dawnego zarzecze ‘miejsce za rzeką’ lub od nazwy miejscowej Zarzecze (częste); od dawnego przymiotnika zarzeczny ‘leżący za rzeką’.

Zarzyna - od żar ‘rozżarzone węgle; wysoka temperatura; upał’.

Zarzyński - 1798 od dawnego zarzecze ‘miejsce za rzeką’ lub od nazwy miejscowej Zarzecze (częste); od dawnego przymiotnika zarzeczny ‘leżący za rzeką’.

Zarzyński - od żar ‘rozżarzone węgle; wysoka temperatura; upał’.

Zarżał - 1679 od zarżeć ‘odezwać się rżeniem (o koniu).

Zasacki - od zasada ‘reguła, sposób postępowania’, dawniej ‘podstawa, fundament; przyczyna’; od nazwy miejscowej Zasadne (nowosądeckie, gmina Kamienica).

Zasad - od zasada ‘reguła, sposób postępowania’, dawniej ‘podstawa, fundament; przyczyna’.

Zasada - 1419 od zasada ‘reguła, sposób postępowania’, dawniej ‘podstawa, fundament; przyczyna’.

Zasadka - 1361 od zasada ‘reguła, sposób postępowania’, dawniej ‘podstawa, fundament; przyczyna’.

Zasadna - od zasada ‘reguła, sposób postępowania’, dawniej ‘podstawa, fundament; przyczyna’; od przymiotnika zasadny ‘uzasadniony’.

Zasadni - 1698 od zasada ‘reguła, sposób postępowania’, dawniej ‘podstawa, fundament; przyczyna’.

Zasadnia - od zasada ‘reguła, sposób postępowania’, dawniej ‘podstawa, fundament; przyczyna’.

Zasadniewski - od zasada ‘reguła, sposób postępowania’, dawniej ‘podstawa, fundament; przyczyna’.

Zasadnik - od zasada ‘reguła, sposób postępowania’, dawniej ‘podstawa, fundament; przyczyna’.

Zasadny - 1681 od zasada ‘reguła, sposób postępowania’, dawniej ‘podstawa, fundament; przyczyna’; od przymiotnika zasadny ‘uzasadniony’.

Zasadowski - od zasada ‘reguła, sposób postępowania’, dawniej ‘podstawa, fundament; przyczyna’.

Zasadzeń - od zasada ‘reguła, sposób postępowania’, dawniej ‘podstawa, fundament; przyczyna’.

Zasadziak - od zasada ‘reguła, sposób postępowania’, dawniej ‘podstawa, fundament; przyczyna’.

Zasadzień - 1682 od zasada ‘reguła, sposób postępowania’, dawniej ‘podstawa, fundament; przyczyna’.

Zasadzik - od zasada ‘reguła, sposób postępowania’, dawniej ‘podstawa, fundament; przyczyna’.

Zasadzin - od zasada ‘reguła, sposób postępowania’, dawniej ‘podstawa, fundament; przyczyna’.

Zasadziński - od zasada ‘reguła, sposób postępowania’, dawniej ‘podstawa, fundament; przyczyna’.

Zasadzki - 1703 od zasada ‘reguła, sposób postępowania’, dawniej ‘podstawa, fundament; przyczyna’; od nazwy miejscowej Zasadne (nowosądeckie, gmina Kamienica).

Zasan - od za + (rzeką) Sanem.

Zasański - od za + (rzeką) Sanem.

Zasempa - od zasępić się ‘zasmucić się, spoważnieć’.

Zasepa - od zasępić się ‘zasmucić się, spoważnieć’.

Zasępa - od zasępić się ‘zasmucić się, spoważnieć’.

Zasępiło - od zasępić się ‘zasmucić się, spoważnieć’.

Zasiadczak - od zasiedzieć ‘nabrać prawa własności przez zasiedzenie’.

Zasiadczuk - od zasiedzieć ‘nabrać prawa własności przez zasiedzenie’.

Zasiadczyk - od zasiedzieć ‘nabrać prawa własności przez zasiedzenie’.

Zasiadkiewicz - od zasiedzieć ‘nabrać prawa własności przez zasiedzenie’.

Zasiadko - od zasiedzieć ‘nabrać prawa własności przez zasiedzenie’.

Zasiadła - od zasiedzieć ‘nabrać prawa własności przez zasiedzenie’; od dawnego zasiadły ‘osiadły’.

Zasiadło - od zasiedzieć ‘nabrać prawa własności przez zasiedzenie’; od dawnego zasiadły ‘osiadły’.

Zasiadły - od zasiedzieć ‘nabrać prawa własności przez zasiedzenie’; od dawnego zasiadły ‘osiadły’.

Zasidko - od zasiedzieć ‘nabrać prawa własności przez zasiedzenie’.

Zasieczna - od zasiek ‘sąsiek; przeszkoda lub ogrodzenie ze ściętych drzew’, dawniej też ‘wyrąbany znak, wrąb’, zasiekać ’naciąć; zabić’; od zasieczny.

Zasieczny - od zasiek ‘sąsiek; przeszkoda lub ogrodzenie ze ściętych drzew’, dawniej też ‘wyrąbany znak, wrąb’, zasiekać ’naciąć; zabić’; od zasieczny.

Zasied - od zasiedzieć ‘nabrać prawa własności przez zasiedzenie’.

Zasiedka - od zasiedzieć ‘nabrać prawa własności przez zasiedzenie’.

Zasiedko - od zasiedzieć ‘nabrać prawa własności przez zasiedzenie’.

Zasiek - od zasiek ‘sąsiek; przeszkoda lub ogrodzenie ze ściętych drzew’, dawniej też ‘wyrąbany znak, wrąb’, zasiekać ’naciąć; zabić’.

Zasiekacz - 1452 od zasiek ‘sąsiek; przeszkoda lub ogrodzenie ze ściętych drzew’, dawniej też ‘wyrąbany znak, wrąb’, zasiekać ’naciąć; zabić’.

Zasietko - od zasiedzieć ‘nabrać prawa własności przez zasiedzenie’.

Zasiewski - od zasiewać ‘obsiewać’.

Zasięgała - 1670 od zasięgać ‘czerpać coś z czegoś’, dawniej też ‘oganiać’.

Zasim - od imienia Zosim, używanego w Kościele prawosławnym, to z greckiego Zosimos, od zosis ‘pas, rzemień’ + przyrostek imos.

Zasimiuk - od imienia Zosim, używanego w Kościele prawosławnym, to z greckiego Zosimos, od zosis ‘pas, rzemień’ + przyrostek imos.

Zasimowicz - od imienia Zosim, używanego w Kościele prawosławnym, to z greckiego Zosimos, od zosis ‘pas, rzemień’ + przyrostek imos.

Zasimowski - od imienia Zosim, używanego w Kościele prawosławnym, to z greckiego Zosimos, od zosis ‘pas, rzemień’ + przyrostek imos.

Zasimski - od imienia Zosim, używanego w Kościele prawosławnym, to z greckiego Zosimos, od zosis ‘pas, rzemień’ + przyrostek imos.

Zasimuk - od imienia Zosim, używanego w Kościele prawosławnym, to z greckiego Zosimos, od zosis ‘pas, rzemień’ + przyrostek imos.

Zasin - od imienia Zosim, używanego w Kościele prawosławnym, to z greckiego Zosimos, od zosis ‘pas, rzemień’ + przyrostek imos.

Zasina - od imienia Zosim, używanego w Kościele prawosławnym, to z greckiego Zosimos, od zosis ‘pas, rzemień’ + przyrostek imos.

Zasińczuk - od imienia Zosim, używanego w Kościele prawosławnym, to z greckiego Zosimos, od zosis ‘pas, rzemień’ + przyrostek imos.

Zasiński - od imienia Zosim, używanego w Kościele prawosławnym, to z greckiego Zosimos, od zosis ‘pas, rzemień’ + przyrostek imos.

Zaskalski - 1761 od nazwy miejscowej Zaskale (nowosądeckie, gmina Biały Dunajec).

Zaskarski - od za skórą, zaskórny ‘znajdujący się pod skórą’.

Zaskorski - od za skórą, zaskórny ‘znajdujący się pod skórą’.

Zaskórnik - od za skórą, zaskórny ‘znajdujący się pod skórą’; od zaskórnik ‘wągier’, dawniej też ‘pasożyt skóry’.

Zaskórski - od za skórą, zaskórny ‘znajdujący się pod skórą’.

Zaskurski - od za skórą, zaskórny ‘znajdujący się pod skórą’.

Zasława - od za + (rzeką) Sławą.

Zasławna - od za + (rzeką) Sławą.

Zasławniak - od za + (rzeką) Sławą.

Zasławny - od za + (rzeką) Sławą.

Zasławski - od za + (rzeką) Sławą.

Zasłona - 1456 od zasłona ‘tkanina zasłaniająca’, też ze staropolskiego ‘niejasność, sen’, z gwarowego zacłona, zasłonić ‘zakryć’.

Zasłonek - od zasłona ‘tkanina zasłaniająca’, też ze staropolskiego ‘niejasność, sen’, z gwarowego zacłona, zasłonić ‘zakryć’.

Zasłonka - od zasłona ‘tkanina zasłaniająca’, też ze staropolskiego ‘niejasność, sen’, z gwarowego zacłona, zasłonić ‘zakryć’; od zasłonka.

Zasłonko - od zasłona ‘tkanina zasłaniająca’, też ze staropolskiego ‘niejasność, sen’, z gwarowego zacłona, zasłonić ‘zakryć’; od zasłonka.

Zasłonowski - od zasłona ‘tkanina zasłaniająca’, też ze staropolskiego ‘niejasność, sen’, z gwarowego zacłona, zasłonić ‘zakryć’.

Zasłoń - od zasłona ‘tkanina zasłaniająca’, też ze staropolskiego ‘niejasność, sen’, z gwarowego zacłona, zasłonić ‘zakryć’.

Zasług - od zasługa ‘to, co godne uznania’, dawniej też ‘zapłata’.

Zasłużny - od zasługa ‘to, co godne uznania’, dawniej też ‘zapłata’; od zasłużny ‘zasłużony’.

Zasobniak - od zasobny ‘będący z tyłu, zadni; zamozny’.

Zason - od zasunąć ‘zasłonić coś; zamknąć za pomocą zasuwy’.

Zasoniewicz - od zasunąć ‘zasłonić coś; zamknąć za pomocą zasuwy’.

Zasoń - od zasunąć ‘zasłonić coś; zamknąć za pomocą zasuwy’.

Zasoński - od zasunąć ‘zasłonić coś; zamknąć za pomocą zasuwy’.

Zasowa - od zasuwa, ze staropolskiego też zasowa ‘rygiel; zasuwana zasłona’.

Zasowski - 1427 od nazwy miejscowej Zasów (tarnowskie, gmina Żyraków).

Zasóń - od zasunąć ‘zasłonić coś; zamknąć za pomocą zasuwy’.

Zasówa - od zasuwa, ze staropolskiego też zasowa ‘rygiel; zasuwana zasłona’.

Zaspa - od zaspa ‘pagórek utworzony przez padający śnieg’, może też zasypać ‘wypełnić coś, przykryć sypiąc’.

Zaspicz - od zaspa ‘pagórek utworzony przez padający śnieg’, może też zasypać ‘wypełnić coś, przykryć sypiąc’.

Zassowski - od nazwy miejscowej Zasów (tarnowskie, gmina Żyraków).

Zastapiło - od zastęp ‘oddział wojska’, dawniej też ‘wał ochronny’, zastąpić.

Zastawa - od staropolskiego zastaw, zastawa ‘rzecz zastawiona’, zastawić.

Zastawiak - od staropolskiego zastaw, zastawa ‘rzecz zastawiona’, zastawić.

Zastawik - od staropolskiego zastaw, zastawa ‘rzecz zastawiona’, zastawić.

Zastawna - od staropolskiego zastaw, zastawa ‘rzecz zastawiona’, zastawić; od staropolskiego zastawny ‘dotyczący zastawu’.

Zastawniak - od staropolskiego zastaw, zastawa ‘rzecz zastawiona’, zastawić; od staropolskiego zastawny ‘dotyczący zastawu’.

Zastawnik - od staropolskiego zastaw, zastawa ‘rzecz zastawiona’, zastawić; od staropolskiego zastawny ‘dotyczący zastawu’; od zastawnik ‘ten, kto przyjął zastaw’, dawniej też ‘zakładnik’.

Zastawny - 1463 od staropolskiego zastaw, zastawa ‘rzecz zastawiona’, zastawić; od staropolskiego zastawny ‘dotyczący zastawu’.

Zastawski - od staropolskiego zastaw, zastawa ‘rzecz zastawiona’, zastawić.

Zastawy - od staropolskiego zastaw, zastawa ‘rzecz zastawiona’, zastawić.

Zastąpiłło - od zastęp ‘oddział wojska’, dawniej też ‘wał ochronny’, zastąpić.

Zastąpiło - od zastęp ‘oddział wojska’, dawniej też ‘wał ochronny’, zastąpić.

Zastempowski - od zastęp ‘oddział wojska’, dawniej też ‘wał ochronny’, zastąpić.

Zastepa - od zastęp ‘oddział wojska’, dawniej też ‘wał ochronny’, zastąpić.

Zastepca - od zastęp ‘oddział wojska’, dawniej też ‘wał ochronny’, zastąpić; od zastępca ‘osoba zastępująca kogoś’.

Zastepiński - od zastęp ‘oddział wojska’, dawniej też ‘wał ochronny’, zastąpić.

Zastepowski - od zastęp ‘oddział wojska’, dawniej też ‘wał ochronny’, zastąpić.

Zastęp - 1391 od zastęp ‘oddział wojska’, dawniej też ‘wał ochronny’, zastąpić.

Zastępa - od zastęp ‘oddział wojska’, dawniej też ‘wał ochronny’, zastąpić.

Zastępiński - od zastęp ‘oddział wojska’, dawniej też ‘wał ochronny’, zastąpić.

Zastępowic - 1398 od zastęp ‘oddział wojska’, dawniej też ‘wał ochronny’, zastąpić.

Zastępowski - od zastęp ‘oddział wojska’, dawniej też ‘wał ochronny’, zastąpić.

Zastępski - od zastęp ‘oddział wojska’, dawniej też ‘wał ochronny’, zastąpić.

Zastocki - od nazwy miejscowej Zastocze (kilka miejscowości).

Zastrozna - od za strugą.

Zastrozny - od za strugą.

Zastrożna - od za strugą.

Zastrożny - od za strugą.

Zastróźna - od za strugą.

Zastróźny - od za strugą.

Zastróżna - od za strugą.

Zastróżny - od za strugą.

Zastruszna - od za strugą.

Zastruszny - od za strugą.

Zastrużna - od za strugą.

Zastrużny - 1612 od za strugą.

Zastryżna - od za strugą.

Zastryżny - od za strugą.

Zasucha - od za + nazwa miejscowa Sucha.

Zasun - od zasunąć ‘zasłonić coś; zamknąć za pomocą zasuwy’.

Zasuniak - od zasunąć ‘zasłonić coś; zamknąć za pomocą zasuwy’.

Zasuń - od zasunąć ‘zasłonić coś; zamknąć za pomocą zasuwy’.

Zasuński - od zasunąć ‘zasłonić coś; zamknąć za pomocą zasuwy’.

Zasuw - od zasuwa, ze staropolskiego też zasowa ‘rygiel; zasuwana zasłona’.

Zasuwa - od zasuwa, ze staropolskiego też zasowa ‘rygiel; zasuwana zasłona’.

Zasuwiak - od zasuwa, ze staropolskiego też zasowa ‘rygiel; zasuwana zasłona’.

Zasuwik - od zasuwa, ze staropolskiego też zasowa ‘rygiel; zasuwana zasłona’.

Zaswek - 1608 od za swe ‘za swoje, np. dziecko’.

Zasybski - od zasypka ‘substancja miałka’, zasypać.

Zasypka - od zasypka ‘substancja miałka’, zasypać.

Zasypski - od zasypka ‘substancja miałka’, zasypać.

Zaszczak - od imion na Za-, typu Zachariasz.

Zaszczok - (Śl) od imion na Za-, typu Zachariasz.

Zaszczuk - od imion na Za-, typu Zachariasz.

Zaszewicz - od imion na Za-, typu Zachariasz.

Zaszewski - od imion na Za-, typu Zachariasz.

Zaszkiewicz - od imion na Za-, typu Zachariasz.

Zaszkowicz - od imion na Za-, typu Zachariasz.

Zaszkowski - od imion na Za-, typu Zachariasz.

Zaszła - od zaszły ‘który zaszedł; zestarzały’.

Zaszły - od zaszły ‘który zaszedł; zestarzały’.

Zaszna - 1399 od imion na Za-, typu Zachariasz.

Zaśkiewicz - od imion na Za-, typu Zachariasz.

Zaśko - od imienia Zosim, używanego w Kościele prawosławnym, to z greckiego Zosimos, od zosis ‘pas, rzemień’ + przyrostek imos.

Zaśpiał - od zaspa ‘pagórek utworzony przez padający śnieg’, może też zasypać ‘wypełnić coś, przykryć sypiąc’.

Zaśpicz - od zaspa ‘pagórek utworzony przez padający śnieg’, może też zasypać ‘wypełnić coś, przykryć sypiąc’.

Zataj - od zataić ‘utrzymać w tajemnicy’.

Zatajczak - od zataić ‘utrzymać w tajemnicy’.

Zatajski - od zataić ‘utrzymać w tajemnicy’.

Zatar - od zator ‘zastawa, zapora’ lub od nazwy miasta Zator (katowickie) lub od za torem.

Zatara - od zator ‘zastawa, zapora’ lub od nazwy miasta Zator (katowickie) lub od za torem.

Zatarski - od zator ‘zastawa, zapora’ lub od nazwy miasta Zator (katowickie) lub od za torem.

Zatka - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’.

Zatke - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’.

Zatkiewicz - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’.

Zatko - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’.

Zatkowski - od zad ‘pośladki’, dawniej też ‘tył’ lub też od zadać ‘dać z góry; wyznaczyc coś; dać do zażycia’, dawniej też ‘oskarżyć; dać, oddać; wyłożyć kartę w grze’.

Zatłoka - 1642 od zatłóka ‘omasta z sadła’, zatłoczyć ‘zapchać’.

Zatłokiewicz - od zatłóka ‘omasta z sadła’, zatłoczyć ‘zapchać’.

Zatłokowicz - 1683 od zatłóka ‘omasta z sadła’, zatłoczyć ‘zapchać’.

Zatoka - od zatoka ‘zakręt, zakole’, zatoczyć.

Zaton - od zatonąć; toń ‘głębia wodna’, dawniej przenośnie też ‘krytyczne położenie’.

Zatonow - od zatonąć; toń ‘głębia wodna’, dawniej przenośnie też ‘krytyczne położenie’.

Zatoń - od zatonąć; toń ‘głębia wodna’, dawniej przenośnie też ‘krytyczne położenie’.

Zatoński - od zatonąć; toń ‘głębia wodna’, dawniej przenośnie też ‘krytyczne położenie’.

Zator - od zator ‘zastawa, zapora’ lub od nazwy miasta Zator (katowickie) lub od za torem.

Zatora - od zator ‘zastawa, zapora’ lub od nazwy miasta Zator (katowickie) lub od za torem.

Zatorka - od zator ‘zastawa, zapora’ lub od nazwy miasta Zator (katowickie) lub od za torem.

Zatorki - od zator ‘zastawa, zapora’ lub od nazwy miasta Zator (katowickie) lub od za torem.

Zatorowski - od zator ‘zastawa, zapora’ lub od nazwy miasta Zator (katowickie) lub od za torem.

Zatorski - 1415 od zator ‘zastawa, zapora’ lub od nazwy miasta Zator (katowickie) lub od za torem.

Zaturski - od zator ‘zastawa, zapora’ lub od nazwy miasta Zator (katowickie) lub od za torem.

Zatwardnicki - od zatwardzać, zatwardnieć.

Zatwardowicz - od zatwardzać, zatwardnieć.

Zatwardzicki - od zatwardzać, zatwardnieć.

Zatwardziński - od zatwardzać, zatwardnieć.

Zatwarnicki - od zatwardzać, zatwardnieć.

Zatwarski - od zatwardzać, zatwardnieć.

Zatwornicki - od zatwardzać, zatwardnieć.

Zatycki - od zatykać ‘zamknąć otwór; umieścić coś’, dawniej też ‘wyznaczyć, wytknąć; zamknąć’, zatyka ‘zatyczka’.

Zatyczyc - od zatykać ‘zamknąć otwór; umieścić coś’, dawniej też ‘wyznaczyć, wytknąć; zamknąć’, zatyka ‘zatyczka’.

Zatyka - od zatykać ‘zamknąć otwór; umieścić coś’, dawniej też ‘wyznaczyć, wytknąć; zamknąć’, zatyka ‘zatyczka’.

Zatylna - od dawnego zatylny ‘tylny’.

Zatylny - od dawnego zatylny ‘tylny’.

Zatyna - od za + dawne tyn, tyna ‘ogrodzenie z gałęzi’.

Zatynajko - od za + dawne tyn, tyna ‘ogrodzenie z gałęzi’.

Zatynna - od za + dawne tyn, tyna ‘ogrodzenie z gałęzi’.

Zatynny - od za + dawne tyn, tyna ‘ogrodzenie z gałęzi’.

Zauliczna - od zauliczny ‘leżący za ulicą’.

Zauliczny - od zauliczny ‘leżący za ulicą’.

Zaus - od niemieckiej nazwy osobowej Saus, ta od średnio-wysoko-niemieckiego süs ‘hałas, wrzask’.

Zauss - od niemieckiej nazwy osobowej Saus, ta od średnio-wysoko-niemieckiego süs ‘hałas, wrzask’.

Zausz - od niemieckiej nazwy osobowej Saus, ta od średnio-wysoko-niemieckiego süs ‘hałas, wrzask’.

Zauszkiewicz - od zausznik, zauszek ‘powiernik’, dawniej też ‘kolczyk’.

Zauszniewski - od zausznik, zauszek ‘powiernik’, dawniej też ‘kolczyk’.

Zausznik - od zausznik, zauszek ‘powiernik’, dawniej też ‘kolczyk’.

Zautyński - 1432 od nazwy miejscowej Zahutyń (krośnieńskie, gmina Zagórz).

Zautyński - od nazwy miejscowej Zahutyń (krośnieńskie, gmina Zagórz).

Zawacki - od zawada ‘przeszkoda’, dawniej też ‘kora; skaza’ lub od nazwy miejscowej Zawada (liczne).

Zawada - 1410 od zawada ‘przeszkoda’, dawniej też ‘kora; skaza’ lub od nazwy miejscowej Zawada (liczne).

Zawadaj - od zawada ‘przeszkoda’, dawniej też ‘kora; skaza’ lub od nazwy miejscowej Zawada (liczne).

Zawadecki - od zawada ‘przeszkoda’, dawniej też ‘kora; skaza’ lub od nazwy miejscowej Zawada (liczne).

Zawadewicz - od zawada ‘przeszkoda’, dawniej też ‘kora; skaza’ lub od nazwy miejscowej Zawada (liczne).

Zawadiak - od zawada ‘przeszkoda’, dawniej też ‘kora; skaza’ lub od nazwy miejscowej Zawada (liczne).

Zawadija - od zawada ‘przeszkoda’, dawniej też ‘kora; skaza’ lub od nazwy miejscowej Zawada (liczne).

Zawadil - od zawada ‘przeszkoda’, dawniej też ‘kora; skaza’ lub od nazwy miejscowej Zawada (liczne).

Zawadjasz - od zawada ‘przeszkoda’, dawniej też ‘kora; skaza’ lub od nazwy miejscowej Zawada (liczne).

Zawadka - 1553 od zawada ‘przeszkoda’, dawniej też ‘kora; skaza’ lub od nazwy miejscowej Zawada (liczne); od Zawadka.

Zawadki - od zawada ‘przeszkoda’, dawniej też ‘kora; skaza’ lub od nazwy miejscowej Zawada (liczne); od zawadka.

Zawadkiewicz - od zawada ‘przeszkoda’, dawniej też ‘kora; skaza’ lub od nazwy miejscowej Zawada (liczne); od Zawadka.

Zawadko - od zawada ‘przeszkoda’, dawniej też ‘kora; skaza’ lub od nazwy miejscowej Zawada (liczne); od zawadka.

Zawadło - od zawada ‘przeszkoda’, dawniej też ‘kora; skaza’ lub od nazwy miejscowej Zawada (liczne); od zawadło ‘zawada; brzemię’.

Zawadnik - od zawada ‘przeszkoda’, dawniej też ‘kora; skaza’ lub od nazwy miejscowej Zawada (liczne); od dawnego zawadny ‘zawadzający’.

Zawadny XV w. - od zawada ‘przeszkoda’, dawniej też ‘kora; skaza’ lub od nazwy miejscowej Zawada (liczne); od dawnego zawadny ‘zawadzający’.

Zawado - od zawada ‘przeszkoda’, dawniej też ‘kora; skaza’ lub od nazwy miejscowej Zawada (liczne); od zawadka.

Zawadowicz - od zawada ‘przeszkoda’, dawniej też ‘kora; skaza’ lub od nazwy miejscowej Zawada (liczne); od zawadka.

Zawadowski - 1736 od zawada ‘przeszkoda’, dawniej też ‘kora; skaza’ lub od nazwy miejscowej Zawada (liczne); od nazwy miejscowej Zawadów (lubelskie, gmina Puchaczów).

Zawadów - od zawada ‘przeszkoda’, dawniej też ‘kora; skaza’ lub od nazwy miejscowej Zawada (liczne); od nazwy miejscowej Zawadów (lubelskie, gmina Puchaczów).

Zawadski - od zawada ‘przeszkoda’, dawniej też ‘kora; skaza’ lub od nazwy miejscowej Zawada (liczne).

Zawaduch - od zawada ‘przeszkoda’, dawniej też ‘kora; skaza’ lub od nazwy miejscowej Zawada (liczne).

Zawadyl - od zawada ‘przeszkoda’, dawniej też ‘kora; skaza’ lub od nazwy miejscowej Zawada (liczne).

Zawadyński - od zawada ‘przeszkoda’, dawniej też ‘kora; skaza’ lub od nazwy miejscowej Zawada (liczne).

Zawadzak - od zawada ‘przeszkoda’, dawniej też ‘kora; skaza’ lub od nazwy miejscowej Zawada (liczne).

Zawadzanko - od zawada ‘przeszkoda’, dawniej też ‘kora; skaza’ lub od nazwy miejscowej Zawada (liczne).

Zawadziak - od zawada ‘przeszkoda’, dawniej też ‘kora; skaza’ lub od nazwy miejscowej Zawada (liczne).

Zawadzicz - od zawada ‘przeszkoda’, dawniej też ‘kora; skaza’ lub od nazwy miejscowej Zawada (liczne).

Zawadzik - 1489 od zawada ‘przeszkoda’, dawniej też ‘kora; skaza’ lub od nazwy miejscowej Zawada (liczne).

Zawadziłło - od zawada ‘przeszkoda’, dawniej też ‘kora; skaza’ lub od nazwy miejscowej Zawada (liczne).

Zawadziło - 1469 (KrW) od zawada ‘przeszkoda’, dawniej też ‘kora; skaza’ lub od nazwy miejscowej Zawada (liczne).

Zawadziński - od zawada ‘przeszkoda’, dawniej też ‘kora; skaza’ lub od nazwy miejscowej Zawada (liczne).

Zawadzki - 1382 od zawada ‘przeszkoda’, dawniej też ‘kora; skaza’ lub od nazwy miejscowej Zawada (liczne).

Zawal - od zawał, od staropolskiego zawała ‘zawalenie się’, zawalić ‘zasypać, ukryć’.

Zawala - od zawał, od staropolskiego zawała ‘zawalenie się’, zawalić ‘zasypać, ukryć’.

Zawalak - od zawał, od staropolskiego zawała ‘zawalenie się’, zawalić ‘zasypać, ukryć’.

Zawalanka - od zawał, od staropolskiego zawała ‘zawalenie się’, zawalić ‘zasypać, ukryć’.

Zawaleń - od zawał, od staropolskiego zawała ‘zawalenie się’, zawalić ‘zasypać, ukryć’.

Zawaleński - od zawał, od staropolskiego zawała ‘zawalenie się’, zawalić ‘zasypać, ukryć’.

Zawalewski - od zawał, od staropolskiego zawała ‘zawalenie się’, zawalić ‘zasypać, ukryć’.

Zawali - od zawał, od staropolskiego zawała ‘zawalenie się’, zawalić ‘zasypać, ukryć’.

Zawalich - od zawał, od staropolskiego zawała ‘zawalenie się’, zawalić ‘zasypać, ukryć’.

Zawalidroga - od zawał, od staropolskiego zawała ‘zawalenie się’, zawalić ‘zasypać, ukryć’.

Zawalij - od zawał, od staropolskiego zawała ‘zawalenie się’, zawalić ‘zasypać, ukryć’.

Zawalik - od zawał, od staropolskiego zawała ‘zawalenie się’, zawalić ‘zasypać, ukryć’.

Zawalinoga - 1489 od zawał, od staropolskiego zawała ‘zawalenie się’, zawalić ‘zasypać, ukryć’.

Zawaliński - od zawał, od staropolskiego zawała ‘zawalenie się’, zawalić ‘zasypać, ukryć’.

Zawalis - od zawał, od staropolskiego zawała ‘zawalenie się’, zawalić ‘zasypać, ukryć’.

Zawalisz - od zawał, od staropolskiego zawała ‘zawalenie się’, zawalić ‘zasypać, ukryć’.

Zawaliszyn - od zawał, od staropolskiego zawała ‘zawalenie się’, zawalić ‘zasypać, ukryć’.

Zawaliuch - od zawał, od staropolskiego zawała ‘zawalenie się’, zawalić ‘zasypać, ukryć’.

Zawall - od zawał, od staropolskiego zawała ‘zawalenie się’, zawalić ‘zasypać, ukryć’.

Zawallich - od zawał, od staropolskiego zawała ‘zawalenie się’, zawalić ‘zasypać, ukryć’.

Zawalna - od zawał, od staropolskiego zawała ‘zawalenie się’, zawalić ‘zasypać, ukryć’.

Zawalniak - od zawał, od staropolskiego zawała ‘zawalenie się’, zawalić ‘zasypać, ukryć’.

Zawalnicki - od zawał, od staropolskiego zawała ‘zawalenie się’, zawalić ‘zasypać, ukryć’.

Zawalnik - od zawał, od staropolskiego zawała ‘zawalenie się’, zawalić ‘zasypać, ukryć’.

Zawalniuk - od zawał, od staropolskiego zawała ‘zawalenie się’, zawalić ‘zasypać, ukryć’.

Zawalny - od zawał, od staropolskiego zawała ‘zawalenie się’, zawalić ‘zasypać, ukryć’.

Zawalo - od zawał, od staropolskiego zawała ‘zawalenie się’, zawalić ‘zasypać, ukryć’.

Zawalonka, m. - od zawał, od staropolskiego zawała ‘zawalenie się’, zawalić ‘zasypać, ukryć’.

Zawalski - 1683 od zawał, od staropolskiego zawała ‘zawalenie się’, zawalić ‘zasypać, ukryć’ lub od nazwy miejscowej Zawale (kilak miejscowości).

Zawaluk - od zawał, od staropolskiego zawała ‘zawalenie się’, zawalić ‘zasypać, ukryć’.

Zawał - 1347 od zawał, od staropolskiego zawała ‘zawalenie się’, zawalić ‘zasypać, ukryć’.

Zawała - 1424 od zawał, od staropolskiego zawała ‘zawalenie się’, zawalić ‘zasypać, ukryć’.

Zawałczycz - 1467 (KrW) od zawał, od staropolskiego zawała ‘zawalenie się’, zawalić ‘zasypać, ukryć’.

Zawałek - od zawał, od staropolskiego zawała ‘zawalenie się’, zawalić ‘zasypać, ukryć’.

Zawałka - od zawał, od staropolskiego zawała ‘zawalenie się’, zawalić ‘zasypać, ukryć’.

Zawałkiewicz - od zawał, od staropolskiego zawała ‘zawalenie się’, zawalić ‘zasypać, ukryć’.

Zawałko - 1439 (KrW) od zawał, od staropolskiego zawała ‘zawalenie się’, zawalić ‘zasypać, ukryć’.

Zawałło - od zawał, od staropolskiego zawała ‘zawalenie się’, zawalić ‘zasypać, ukryć’.

Zawało - od zawał, od staropolskiego zawała ‘zawalenie się’, zawalić ‘zasypać, ukryć’.

Zawałowicz - od zawał, od staropolskiego zawała ‘zawalenie się’, zawalić ‘zasypać, ukryć’.

Zawałowski - od zawał, od staropolskiego zawała ‘zawalenie się’, zawalić ‘zasypać, ukryć’.

Zawar - od dawnego zawarzyć ‘zagotować się, zawrzeć’, zawar ‘coś wygotowanego’.

Zawara - od dawnego zawarzyć ‘zagotować się, zawrzeć’, zawar ‘coś wygotowanego’.

Zawaracki - od dawnego zawarzyć ‘zagotować się, zawrzeć’, zawar ‘coś wygotowanego’.

Zawarczyński - od zawarty ‘znajdujący się w czymś; zamknięty, skryty’.

Zawardka - od zawarty ‘znajdujący się w czymś; zamknięty, skryty’.

Zawardko - od zawarty ‘znajdujący się w czymś; zamknięty, skryty’.

Zawardziej - od zawarty ‘znajdujący się w czymś; zamknięty, skryty’.

Zawardzin - od zawarty ‘znajdujący się w czymś; zamknięty, skryty’.

Zawarski - od dawnego zawarzyć ‘zagotować się, zawrzeć’, zawar ‘coś wygotowanego’.

Zawartczyński - od zawarty ‘znajdujący się w czymś; zamknięty, skryty’.

Zawarti - od zawarty ‘znajdujący się w czymś; zamknięty, skryty’.

Zawartka - od zawarty ‘znajdujący się w czymś; zamknięty, skryty’.

Zawartko - od zawarty ‘znajdujący się w czymś; zamknięty, skryty’.

Zawartowicz - od zawarty ‘znajdujący się w czymś; zamknięty, skryty’.

Zawartowski - od zawarty ‘znajdujący się w czymś; zamknięty, skryty’.

Zawarty - 1430 od zawarty ‘znajdujący się w czymś; zamknięty, skryty’.

Zawarus - od dawnego zawarzyć ‘zagotować się, zawrzeć’, zawar ‘coś wygotowanego’.

Zawaryński - od dawnego zawarzyć ‘zagotować się, zawrzeć’, zawar ‘coś wygotowanego’.

Zawatka - od zawada ‘przeszkoda’, dawniej też ‘kora; skaza’ lub od nazwy miejscowej Zawada (liczne).

Zawatkiewicz - od zawada ‘przeszkoda’, dawniej też ‘kora; skaza’ lub od nazwy miejscowej Zawada (liczne).

Zawer - od zawierać dawniej ‘zamykać’.

Zaweracz - od zawierać dawniej ‘zamykać’.

Zawerski - od zawierać dawniej ‘zamykać’ lub od nazwy miejscowej Zawierów (rzeszowskie, gmina Wielopole Skrzyńskie).

Zawerta - od zawarty ‘znajdujący się w czymś; zamknięty, skryty’.

Zawerty - od zawarty ‘znajdujący się w czymś; zamknięty, skryty’.

Zawerucha - od zawierucha ‘silny wiatr’, dawniej też ‘człowiek porywczy, zawadiaka’.

Zawialicz - od zawiać, zawiany ‘pijany’.

Zawialow - od zawiać, zawiany ‘pijany’.

Zawialów - od zawiać, zawiany ‘pijany’.

Zawialski - od zawiać, zawiany ‘pijany’.

Zawiała - od zawiać, zawiany ‘pijany’.

Zawiałow - od zawiać, zawiany ‘pijany’.

Zawiałów - od zawiać, zawiany ‘pijany’.

Zawias - od zawiasa, zawias ‘przegub metalowy do zawieszania drzwi i okien’ też ‘staw kostny’, zawiesić ‘umocować coś w pozycji wiszącej; wstrzymać, odłożyć na później’.

Zawiasa - od zawiasa, zawias ‘przegub metalowy do zawieszania drzwi i okien’ też ‘staw kostny’, zawiesić ‘umocować coś w pozycji wiszącej; wstrzymać, odłożyć na później’.

Zawiasiński - od zawiasa, zawias ‘przegub metalowy do zawieszania drzwi i okien’ też ‘staw kostny’, zawiesić ‘umocować coś w pozycji wiszącej; wstrzymać, odłożyć na później’.

Zawiasko - od zawiasa, zawias ‘przegub metalowy do zawieszania drzwi i okien’ też ‘staw kostny’, zawiesić ‘umocować coś w pozycji wiszącej; wstrzymać, odłożyć na później’.

Zawiasz - od zawiasa, zawias ‘przegub metalowy do zawieszania drzwi i okien’ też ‘staw kostny’, zawiesić ‘umocować coś w pozycji wiszącej; wstrzymać, odłożyć na później’.

Zawiązała - od zawiązały ‘krępy, przysadzisty’, zawiązać ‘zrobic supeł, węzeł; zorganizować, utworzyć; łączyć się w grupę’.

Zawiązałek - od zawiązały ‘krępy, przysadzisty’, zawiązać ‘zrobic supeł, węzeł; zorganizować, utworzyć; łączyć się w grupę’.

Zawiązały - od zawiązały ‘krępy, przysadzisty’, zawiązać ‘zrobic supeł, węzeł; zorganizować, utworzyć; łączyć się w grupę’.

Zawichoski - 1324 od nazwy mioasta Zawichost (tarnobrzeskie).

Zawichost - 1333 od nazwy mioasta Zawichost (tarnobrzeskie).

Zawichowski - od nazwy mioasta Zawichost (tarnobrzeskie).

Zawicki - od nazwy miejscowej Zawidz (płockie, gmina Zawidz).

Zawidczak - od staropolskiego zawidzieć, zawidować ‘zazdrościć’.

Zawidla - od staropolskiego zawidzieć, zawidować ‘zazdrościć’, od zawidlewy ‘zawistnik’.

Zawidlak - od staropolskiego zawidzieć, zawidować ‘zazdrościć’, od zawidlewy ‘zawistnik’.

Zawidło - od staropolskiego zawidzieć, zawidować ‘zazdrościć’, od zawidlewy ‘zawistnik’.

Zawidniak - od staropolskiego zawidzieć, zawidować ‘zazdrościć’.

Zawidow - od staropolskiego zawidzieć, zawidować ‘zazdrościć’.

Zawidowicz - od staropolskiego zawidzieć, zawidować ‘zazdrościć’.

Zawidowski - od staropolskiego zawidzieć, zawidować ‘zazdrościć’.

Zawidzki - od nazwy miejscowej Zawidz (płockie, gmina Zawidz).

Zawieja - od zawieja ‘śnieżyca połączona z silnym wiatrem; wichura’.

Zawiejski - od zawieja ‘śnieżyca połączona z silnym wiatrem; wichura’ lub od przymiotnika zawiejski ‘ znajdujący się poza wsią’.

Zawiela - od zawiać, zawiany ‘pijany’.

Zawielak - od zawiać, zawiany ‘pijany’.

Zawielew - od zawiać, zawiany ‘pijany’.

Zawieliński - od zawiać, zawiany ‘pijany’.

Zawielski - 1756 od zawiać, zawiany ‘pijany’.

Zawieluk - od zawiać, zawiany ‘pijany’.

Zawiera - od zawierać dawniej ‘zamykać’.

Zawieracz - od zawierać dawniej ‘zamykać’; od zawieracz ‘ten, co zamyka’.

Zawierajko - od zawierać dawniej ‘zamykać’.

Zawierski - 1628 od zawierać dawniej ‘zamykać’ lub od nazwy miejscowej Zawierów (rzeszowskie, gmina Wielopole Skrzyńskie).

Zawiert - od zawarty ‘znajdujący się w czymś; zamknięty, skryty’.

Zawierta - od zawarty ‘znajdujący się w czymś; zamknięty, skryty’.

Zawiertowski - od zawarty ‘znajdujący się w czymś; zamknięty, skryty’.

Zawieruch - od zawierucha ‘silny wiatr’, dawniej też ‘człowiek porywczy, zawadiaka’.

Zawierucha - od zawierucha ‘silny wiatr’, dawniej też ‘człowiek porywczy, zawadiaka’.

Zawierucho - od zawierucha ‘silny wiatr’, dawniej też ‘człowiek porywczy, zawadiaka’.

Zawieruchowski - od zawierucha ‘silny wiatr’, dawniej też ‘człowiek porywczy, zawadiaka’.

Zawieruszka - od zawierucha ‘silny wiatr’, dawniej też ‘człowiek porywczy, zawadiaka’.

Zawieruszko - od zawierucha ‘silny wiatr’, dawniej też ‘człowiek porywczy, zawadiaka’.

Zawieruszyński - od zawierucha ‘silny wiatr’, dawniej też ‘człowiek porywczy, zawadiaka’.

Zawierycha - od zawierucha ‘silny wiatr’, dawniej też ‘człowiek porywczy, zawadiaka’.

Zawierzucha - od zawierucha ‘silny wiatr’, dawniej też ‘człowiek porywczy, zawadiaka’.

Zawiesienko - od zawiasa, zawias ‘przegub metalowy do zawieszania drzwi i okien’ też ‘staw kostny’, zawiesić ‘umocować coś w pozycji wiszącej; wstrzymać, odłożyć na później’.

Zawiesigęba - 1460 od zawiasa, zawias ‘przegub metalowy do zawieszania drzwi i okien’ też ‘staw kostny’, zawiesić ‘umocować coś w pozycji wiszącej; wstrzymać, odłożyć na później’.

Zawiesimost - 1423 od zawiasa, zawias ‘przegub metalowy do zawieszania drzwi i okien’ też ‘staw kostny’, zawiesić ‘umocować coś w pozycji wiszącej; wstrzymać, odłożyć na później’.

Zawiesiński - od zawiasa, zawias ‘przegub metalowy do zawieszania drzwi i okien’ też ‘staw kostny’, zawiesić ‘umocować coś w pozycji wiszącej; wstrzymać, odłożyć na później’.

Zawieska, m. - od zawiasa, zawias ‘przegub metalowy do zawieszania drzwi i okien’ też ‘staw kostny’, zawiesić ‘umocować coś w pozycji wiszącej; wstrzymać, odłożyć na później’.

Zawiesko - 1577 od zawiasa, zawias ‘przegub metalowy do zawieszania drzwi i okien’ też ‘staw kostny’, zawiesić ‘umocować coś w pozycji wiszącej; wstrzymać, odłożyć na później’.

Zawiesny - od zawiasa, zawias ‘przegub metalowy do zawieszania drzwi i okien’ też ‘staw kostny’, zawiesić ‘umocować coś w pozycji wiszącej; wstrzymać, odłożyć na później’.

Zawieszewski - od zawiasa, zawias ‘przegub metalowy do zawieszania drzwi i okien’ też ‘staw kostny’, zawiesić ‘umocować coś w pozycji wiszącej; wstrzymać, odłożyć na później’.

Zawieszowski - od zawiasa, zawias ‘przegub metalowy do zawieszania drzwi i okien’ też ‘staw kostny’, zawiesić ‘umocować coś w pozycji wiszącej; wstrzymać, odłożyć na później’.

Zawieszyński - od zawiasa, zawias ‘przegub metalowy do zawieszania drzwi i okien’ też ‘staw kostny’, zawiesić ‘umocować coś w pozycji wiszącej; wstrzymać, odłożyć na później’.

Zawija - od zawijać ‘otulac, owijać w coś; podwijać brzeg’.

Zawijacz - od zawijać ‘otulac, owijać w coś; podwijać brzeg’; od zawijacz ‘ten, kto zawija’.

Zawikost - 1333 od nazwy mioasta Zawichost (tarnobrzeskie).

Zawikowski - od nazwy mioasta Zawichost (tarnobrzeskie).

Zawila - od zawijać ‘otulac, owijać w coś; podwijać brzeg’; od zawiły ‘trudny; kręty’.

Zawilak - od zawijać ‘otulac, owijać w coś; podwijać brzeg’; od zawiły ‘trudny; kręty’.

Zawilewicz - od zawijać ‘otulac, owijać w coś; podwijać brzeg’; od zawiły ‘trudny; kręty’.

Zawilik - od zawijać ‘otulac, owijać w coś; podwijać brzeg’; od zawiły ‘trudny; kręty’.

Zawiliński - od zawijać ‘otulac, owijać w coś; podwijać brzeg’; od zawiły ‘trudny; kręty’.

Zawilla - (Śl) od zawijać ‘otulac, owijać w coś; podwijać brzeg’; od zawiły ‘trudny; kręty’.

Zawilski - od zawijać ‘otulac, owijać w coś; podwijać brzeg’; od zawiły ‘trudny; kręty’.

Zawiła, m. - 1673 od zawijać ‘otulac, owijać w coś; podwijać brzeg’; od zawiły ‘trudny; kręty’.

Zawiła-Michoń - złożenia brak; Zawiła, m. 1673 od zawijać ‘otulac, owijać w coś; podwijać brzeg’; od zawiły ‘trudny; kręty’; Michoń 1399 od imienia Michał, też od imion na Mi-, typu Miłosław, Mirosław.

Zawiła-Niedźwiecki - złożenia brak; Zawiła, m. 1673 od zawijać ‘otulac, owijać w coś; podwijać brzeg’; od zawiły ‘trudny; kręty’; Niedźwiecki 1565 od nazw miejscowych typu Niedźwiada, Niedźwiedź (kilka wsi).

Zawiłek - 1500 od zawijać ‘otulac, owijać w coś; podwijać brzeg’; od zawiły ‘trudny; kręty’.

Zawiłkowski - od zawijać ‘otulac, owijać w coś; podwijać brzeg’; od zawiły ‘trudny; kręty’.

Zawiłła - od zawijać ‘otulac, owijać w coś; podwijać brzeg’; od zawiły ‘trudny; kręty’.

Zawiłło - od zawijać ‘otulac, owijać w coś; podwijać brzeg’; od zawiły ‘trudny; kręty’.

Zawiło - 1449 od zawijać ‘otulac, owijać w coś; podwijać brzeg’; od zawiły ‘trudny; kręty’.

Zawiłowicz - od zawijać ‘otulac, owijać w coś; podwijać brzeg’; od zawiły ‘trudny; kręty’.

Zawiłowski - od zawijać ‘otulac, owijać w coś; podwijać brzeg’; od zawiły ‘trudny; kręty’.

Zawiłów - od zawijać ‘otulac, owijać w coś; podwijać brzeg’; od zawiły ‘trudny; kręty’.

Zawiły - 1470 od zawijać ‘otulac, owijać w coś; podwijać brzeg’; od zawiły ‘trudny; kręty’.

Zawiola - od zawiać, zawiany ‘pijany’.

Zawiolak - od zawiać, zawiany ‘pijany’.

Zawiolla - od zawiać, zawiany ‘pijany’.

Zawioła - od zawiać, zawiany ‘pijany’.

Zawiołka - od zawiać, zawiany ‘pijany’.

Zawiołkowski - od zawiać, zawiany ‘pijany’.

Zawionsek - (Śl) od zawiązały ‘krępy, przysadzisty’, zawiązać ‘zrobic supeł, węzeł; zorganizować, utworzyć; łączyć się w grupę’.

Zawionzek - (Śl) od zawiązały ‘krępy, przysadzisty’, zawiązać ‘zrobic supeł, węzeł; zorganizować, utworzyć; łączyć się w grupę’.

Zawiór - od zawierać dawniej ‘zamykać’.

Zawira - od zawierać dawniej ‘zamykać’.

Zawirczuk - od zawierać dawniej ‘zamykać’.

Zawirecki - od zawierać dawniej ‘zamykać’.

Zawirowski - od zawierać dawniej ‘zamykać’.

Zawirski - od zawierać dawniej ‘zamykać’ lub od nazwy miejscowej Zawierów (rzeszowskie, gmina Wielopole Skrzyńskie).

Zawirucha - od zawierucha ‘silny wiatr’, dawniej też ‘człowiek porywczy, zawadiaka’.

Zawis - od zawisać, zawisnąć ‘zostać powieszonym’, zawisły ‘podlegający czemuś, podległy’.

Zawisa - od zawisać, zawisnąć ‘zostać powieszonym’, zawisły ‘podlegający czemuś, podległy’.

Zawisiak - od zawisać, zawisnąć ‘zostać powieszonym’, zawisły ‘podlegający czemuś, podległy’.

Zawisiakiewicz - od zawisać, zawisnąć ‘zostać powieszonym’, zawisły ‘podlegający czemuś, podległy’.

Zawisiański - od zawisać, zawisnąć ‘zostać powieszonym’, zawisły ‘podlegający czemuś, podległy’.

Zawisiński - od zawisać, zawisnąć ‘zostać powieszonym’, zawisły ‘podlegający czemuś, podległy’.

Zawisiukiewicz - od zawisać, zawisnąć ‘zostać powieszonym’, zawisły ‘podlegający czemuś, podległy’.

Zawiski - od zawisać, zawisnąć ‘zostać powieszonym’, zawisły ‘podlegający czemuś, podległy’.

Zawisko - od zawisać, zawisnąć ‘zostać powieszonym’, zawisły ‘podlegający czemuś, podległy’.

Zawisla - od zawisać, zawisnąć ‘zostać powieszonym’, zawisły ‘podlegający czemuś, podległy’ lub od za + nazwa (rzeki) Wisłą.

Zawislak - od zawisać, zawisnąć ‘zostać powieszonym’, zawisły ‘podlegający czemuś, podległy’ lub od za + nazwa (rzeki) Wisłą.

Zawislan - od zawisać, zawisnąć ‘zostać powieszonym’, zawisły ‘podlegający czemuś, podległy’ lub od za + nazwa (rzeki) Wisłą.

Zawislański - od zawisać, zawisnąć ‘zostać powieszonym’, zawisły ‘podlegający czemuś, podległy’ lub od za + nazwa (rzeki) Wisłą.

Zawisliński - od zawisać, zawisnąć ‘zostać powieszonym’, zawisły ‘podlegający czemuś, podległy’ lub od za + nazwa (rzeki) Wisłą.

Zawislok - (Śl) od zawisać, zawisnąć ‘zostać powieszonym’, zawisły ‘podlegający czemuś, podległy’ lub od za + nazwa (rzeki) Wisłą.

Zawisła - od zawisać, zawisnąć ‘zostać powieszonym’, zawisły ‘podlegający czemuś, podległy’ lub od za + nazwa (rzeki) Wisłą.

Zawisłański - od zawisać, zawisnąć ‘zostać powieszonym’, zawisły ‘podlegający czemuś, podległy’ lub od za + nazwa (rzeki) Wisłą.

Zawisław - od zawisać, zawisnąć ‘zostać powieszonym’, zawisły ‘podlegający czemuś, podległy’ lub od za + nazwa (rzeki) Wisłą; od zawisły z nawiązaniem do nazw osobowych na sław.

Zawisławski - od zawisać, zawisnąć ‘zostać powieszonym’, zawisły ‘podlegający czemuś, podległy’ lub od za + nazwa (rzeki) Wisłą; od zawisły z nawiązaniem do nazw osobowych na sław.

Zawisło - od zawisać, zawisnąć ‘zostać powieszonym’, zawisły ‘podlegający czemuś, podległy’ lub od za + nazwa (rzeki) Wisłą.

Zawisłok - od zawisać, zawisnąć ‘zostać powieszonym’, zawisły ‘podlegający czemuś, podległy’ lub od za + nazwa (rzeki) Wisłą.

Zawisłowski - od zawisać, zawisnąć ‘zostać powieszonym’, zawisły ‘podlegający czemuś, podległy’ lub od za + nazwa (rzeki) Wisłą; od zawisły z nawiązaniem do nazw osobowych na sław.

Zawist XII w. - od zawiść, ze staropolskiego zawiścić ‘zazdrościć’, też od zawistny ‘czujący nienawiść, zazdrość’.

Zawista - od zawiść, ze staropolskiego zawiścić ‘zazdrościć’, też od zawistny ‘czujący nienawiść, zazdrość’.

Zawistański - od nazwy miejscowej Zawisty (kilka wsi, Maz).

Zawistewski - od nazwy miejscowej Zawisty (kilka wsi, Maz).

Zawistowicz - od zawiść, ze staropolskiego zawiścić ‘zazdrościć’, też od zawistny ‘czujący nienawiść, zazdrość’.

Zawistowski - 1466 od nazwy miejscowej Zawisty (kilka wsi, Maz).

Zawisz - 1352 od zawiszać, zawisać ‘zawieszać’.

Zawisza - 1214 od zawiszać, zawisać ‘zawieszać’.

Zawisza-Jarecki - złożenia brak; Zawisza 1214 od zawiszać, zawisać ‘zawieszać’; Jarecki 1600 od nazwy miejscowej Jarki (bydgoskie, gmina Rojewo).

Zawiszak - od zawiszać, zawisać ‘zawieszać’.

Zawiszewic - 1432 od zawiszać, zawisać ‘zawieszać’.

Zawiszewski - od zawiszać, zawisać ‘zawieszać’.

Zawiszka - 1392 od zawiszać, zawisać ‘zawieszać’.

Zawiszko - 1428 od zawiszać, zawisać ‘zawieszać’.

Zawiszlak - od za Wisłą.

Zawiszowski - od zawiszać, zawisać ‘zawieszać’.

Zawiszyc - 1443 od zawiszać, zawisać ‘zawieszać’.

Zawiszyn - 1431 od zawiszać, zawisać ‘zawieszać’.

Zawiślak - 1741 od za Wisłą.

Zawiślakiewicz - od za Wisłą.

Zawiślan - od za Wisłą.

Zawiślański - od za Wisłą.

Zawiślarz - od za Wisłą.

Zawiślewski - od za Wisłą.

Zawiśliński - od za Wisłą.

Zawiślok - (Śl) od za Wisłą.

Zawita - od zawitać ‘przybyć’.

Zawitaj - od zawitać ‘przybyć’.

Zawitalski - od zawitać ‘przybyć’.

Zawitarz - od zawitać ‘przybyć’.

Zawitasz - od zawitać ‘przybyć’.

Zawitaż - od zawitać ‘przybyć’.

Zawitek - od zawitać ‘przybyć’.

Zawitkowski - od zawitać ‘przybyć’.

Zawitniewicz - od zawitać ‘przybyć’.

Zawitowski - od zawitać ‘przybyć’.

Zawitus - od zawitać ‘przybyć’.

Zawłocki - od staropolskiego zawłoka ‘powłoka’, też ‘włóczęga’.

Zawłodzki - od staropolskiego zawłoka ‘powłoka’, też ‘włóczęga’.

Zawłoka - 1408 od staropolskiego zawłoka ‘powłoka’, też ‘włóczęga’.

Zawoda - (Śl) od za wodą lub od zawada ‘przeszkoda’.

Zawodka - (Śl) od za wodą lub od zawada ‘przeszkoda’.

Zawodna - od za wodą; od zawodny ‘leżący za wodą’.

Zawodni - 1625 od za wodą; od zawodny ‘leżący za wodą’.

Zawodnia - od za wodą; od zawodny ‘leżący za wodą’.

Zawodniak - 1786 od za wodą; od zawodny ‘leżący za wodą’.

Zawodnik - od za wodą; od zawodny ‘leżący za wodą’ lub od zawodnik ‘biorący udział w zawodach’.

Zawodniok - (Śl) od za wodą; od zawodny ‘leżący za wodą’.

Zawodny - od za wodą; od zawodny ‘leżący za wodą’.

Zawodowicz - od za wodą.

Zawodowski - od za wodą.

Zawodziak - od za wodą.

Zawodzian - od za wodą.

Zawodzijasz - od za wodą.

Zawodzik - od za wodą.

Zawodziński - od za wodą.

Zawodzki - od za wodą.

Zawodzyński - od za wodą.

Zawojak - od nazwy miejscowej Zawoja (bielskie, gmina Zawoja).

Zawojek - od nazwy miejscowej Zawoja (bielskie, gmina Zawoja); lub od zawojek ‘kobiecy strój na głowę’.

Zawojowski - od nazwy miejscowej Zawoja (bielskie, gmina Zawoja).

Zawojski - 1488 od nazwy miejscowej Zawoja (bielskie, gmina Zawoja).

Zawol - od zawołać ‘krzyknąć’, dawniej ‘powołać na stanowisko’.

Zawolas - od zawołać ‘krzyknąć’, dawniej ‘powołać na stanowisko’.

Zawoleński - od zawołać ‘krzyknąć’, dawniej ‘powołać na stanowisko’.

Zawolik - od zawołać ‘krzyknąć’, dawniej ‘powołać na stanowisko’.

Zawoliński - od zawołać ‘krzyknąć’, dawniej ‘powołać na stanowisko’.

Zawolniak - od zawołać ‘krzyknąć’, dawniej ‘powołać na stanowisko’.

Zawolnik - od zawołać ‘krzyknąć’, dawniej ‘powołać na stanowisko’.

Zawolski - od zawołać ‘krzyknąć’, dawniej ‘powołać na stanowisko’.

Zawoluk - od zawołać ‘krzyknąć’, dawniej ‘powołać na stanowisko’.

Zawoł - od zawołać ‘krzyknąć’, dawniej ‘powołać na stanowisko’.

Zawołański - od zawołać ‘krzyknąć’, dawniej ‘powołać na stanowisko’.

Zawołek - od zawołać ‘krzyknąć’, dawniej ‘powołać na stanowisko’.

Zawołoka - od staropolskiego zawłoka ‘powłoka’, też ‘włóczęga’.

Zawołokin - od staropolskiego zawłoka ‘powłoka’, też ‘włóczęga’.

Zawołowicz - od zawołać ‘krzyknąć’, dawniej ‘powołać na stanowisko’.

Zawor - 1427 od zawora, ze staropolskiego zawor ‘zasuwa drewniana; miejsce zamknięte’.

Zawora - 1430 od zawora, ze staropolskiego zawor ‘zasuwa drewniana; miejsce zamknięte’.

Zaworek - od zawora, ze staropolskiego zawor ‘zasuwa drewniana; miejsce zamknięte’.

Zaworka - od zawora, ze staropolskiego zawor ‘zasuwa drewniana; miejsce zamknięte’.

Zaworotiuk - od zawrót ‘zawrócenie; nawrócenie; zmiana kierunku ruchu’.

Zaworotna - od zawrót ‘zawrócenie; nawrócenie; zmiana kierunku ruchu’.

Zaworotniak - od zawrót ‘zawrócenie; nawrócenie; zmiana kierunku ruchu’.

Zaworotnik - od zawrót ‘zawrócenie; nawrócenie; zmiana kierunku ruchu’.

Zaworowski - od nazwy miejscowej Zawory (poznańskie, gmina Książ Wielkopolski).

Zaworski - 1454 od nazwy miejscowej Zawory (poznańskie, gmina Książ Wielkopolski).

Zawort - od zawrót ‘zawrócenie; nawrócenie; zmiana kierunku ruchu’.

Zaworta - od zawrót ‘zawrócenie; nawrócenie; zmiana kierunku ruchu’.

Zawortowicz - od zawrót ‘zawrócenie; nawrócenie; zmiana kierunku ruchu’.

Zawół - od zawołać ‘krzyknąć’, dawniej ‘powołać na stanowisko’.

Zawór - od zawora, ze staropolskiego zawor ‘zasuwa drewniana; miejsce zamknięte’.

Zawórka - od zawora, ze staropolskiego zawor ‘zasuwa drewniana; miejsce zamknięte’.

Zawrocki - od zawrót ‘zawrócenie; nawrócenie; zmiana kierunku ruchu’.

Zawrot - 1386 od zawrót ‘zawrócenie; nawrócenie; zmiana kierunku ruchu’.

Zawrotiuk - od zawrót ‘zawrócenie; nawrócenie; zmiana kierunku ruchu’.

Zawrotna - od zawrót ‘zawrócenie; nawrócenie; zmiana kierunku ruchu’.

Zawrotniak - od zawrót ‘zawrócenie; nawrócenie; zmiana kierunku ruchu’.

Zawrotnik - od zawrót ‘zawrócenie; nawrócenie; zmiana kierunku ruchu’.

Zawrotny - od zawrót ‘zawrócenie; nawrócenie; zmiana kierunku ruchu’.

Zawryd - od niemieckich nazw osobowych Siegfried, Sigifrith.

Zawrynowicz - od zawrzeć ‘gotować się, zamknąć’.

Zawrysiewicz - od zawrzeć ‘gotować się, zamknąć’.

Zawrzał - od zawrzeć ‘gotować się, zamknąć’.

Zawrzek - 1479 od zawrzeć ‘gotować się, zamknąć’.

Zawrzel - od zawrzeć ‘gotować się, zamknąć’.

Zawrzeł - od zawrzeć ‘gotować się, zamknąć’.

Zawrzewski - od zawrzeć ‘gotować się, zamknąć’.

Zawrzy - 1464 od zawrzeć ‘gotować się, zamknąć’.

Zawrzygraj - od zawrzeć ‘gotować się, zamknąć’.

Zawrzyjata - 1453 od zawrzeć ‘gotować się, zamknąć’.

Zawrzyk - od zawrzeć ‘gotować się, zamknąć’.

Zawrzykaj - od zawrzeć ‘gotować się, zamknąć’.

Zawrzykraj - 1395 od zawrzeć ‘gotować się, zamknąć’.

Zawrzykrajowic - 1427 od zawrzeć ‘gotować się, zamknąć’.

Zawrzykrak - od zawrzeć ‘gotować się, zamknąć’.

Zawrzykrej - (Pom) od zawrzeć ‘gotować się, zamknąć’.

Zawrzykrój - od zawrzeć ‘gotować się, zamknąć’.

Zawrzyński - od zawrzeć ‘gotować się, zamknąć’.

Zawuł - od zawołać ‘krzyknąć’, dawniej ‘powołać na stanowisko’.

Zawuła - od zawołać ‘krzyknąć’, dawniej ‘powołać na stanowisko’.

Zawuszczak - od zawołać ‘krzyknąć’, dawniej ‘powołać na stanowisko’.

Zawył - 1706 od zawyć.

Zaza - od gwarowego zaza, zaża ‘zorza, łuna na niebie’.

Zazel - od gwarowego zaza, zaża ‘zorza, łuna na niebie’.

Zazgórnik - (Śl) od za + góra ‘mieszkajacy za górą’.

Zaziabło - od zaziębły ‘zaziębiony, zastygły’, zaziębić.

Zaziąbł - od zaziębły ‘zaziębiony, zastygły’, zaziębić.

Zaziąbła - od zaziębły ‘zaziębiony, zastygły’, zaziębić.

Zaziąbło - 1523 od zaziębły ‘zaziębiony, zastygły’, zaziębić.

Zaziel - od zazula, zezula ‘kukułka’.

Zaziembłowski - od zaziębły ‘zaziębiony, zastygły’, zaziębić.

Zaziębła - od zaziębły ‘zaziębiony, zastygły’, zaziębić.

Zaziębło - 1488 od zaziębły ‘zaziębiony, zastygły’, zaziębić.

Zaziębłowski - od zaziębły ‘zaziębiony, zastygły’, zaziębić.

Zaziński - od zazula, zezula ‘kukułka’.

Zazio - od gwarowego zaza, zaża ‘zorza, łuna na niebie’.

Zazon - od gwarowego zaza, zaża ‘zorza, łuna na niebie’.

Zazoniak - od gwarowego zaza, zaża ‘zorza, łuna na niebie’.

Zazoniuk - od gwarowego zaza, zaża ‘zorza, łuna na niebie’.

Zazoń - od gwarowego zaza, zaża ‘zorza, łuna na niebie’.

Zazula - od zazula, zezula ‘kukułka’.

Zazulak - od zazula, zezula ‘kukułka’.

Zazulczak - od zazula, zezula ‘kukułka’.

Zazulicz - 1551 od zazula, zezula ‘kukułka’.

Zazulin - od zazula, zezula ‘kukułka’.

Zazuliński - od zazula, zezula ‘kukułka’.

Zazulka - od zazula, zezula ‘kukułka’.

Zazulkiewicz - od zazula, zezula ‘kukułka’.

Zazulok - od zazula, zezula ‘kukułka’.

Zazulski - od zazula, zezula ‘kukułka’.

Zazułczak - od zazula, zezula ‘kukułka’.

Zazun - od gwarowego zaza, zaża ‘zorza, łuna na niebie’.

Zazuniak - od gwarowego zaza, zaża ‘zorza, łuna na niebie’.

Zazuniuk - od gwarowego zaza, zaża ‘zorza, łuna na niebie’.

Zazyla - od zazula, zezula ‘kukułka’.

Zazylicz - od zazula, zezula ‘kukułka’.

Zaźdzyk - od zazula, zezula ‘kukułka’.

Zaźko - od gwarowego zaza, zaża ‘zorza, łuna na niebie’.

Zaźlak - od zazula, zezula ‘kukułka’.

Zaża - od gwarowego zaza, zaża ‘zorza, łuna na niebie’.

Zażdrzyk - od gwarowego zaza, zaża ‘zorza, łuna na niebie’.

Zażdzyk - od gwarowego zaza, zaża ‘zorza, łuna na niebie’.

Zażdzykowski - od gwarowego zaza, zaża ‘zorza, łuna na niebie’.

Zażdżyk - od gwarowego zaza, zaża ‘zorza, łuna na niebie’.

Zażdżykowski - od gwarowego zaza, zaża ‘zorza, łuna na niebie’.

Zażecki - od dawnego zarzecze ‘miejsce za rzeką’ lub od nazwy miejscowej Zarzecze (częste).

Zażembłowski - od zaziębły ‘zaziębiony, zastygły’, zaziębić.

Zażko - od gwarowego zaza, zaża ‘zorza, łuna na niebie’.

Zażkowski - od gwarowego zaza, zaża ‘zorza, łuna na niebie’.

Zażlak - od zazula, zezula ‘kukułka’.

Zażnicki - od gwarowego zaza, zaża ‘zorza, łuna na niebie’.

Zażulak - od zazula, zezula ‘kukułka’.

Zażuliński - od zazula, zezula ‘kukułka’.

Zażycki - od dawnego zarzecze ‘miejsce za rzeką’ lub od nazwy miejscowej Zarzecze (częste).

Zażykowski - od gwarowego zaza, zaża ‘zorza, łuna na niebie’.

Ząb - 1285 od ząb.

Ząbakowski - od ząb.

Ząbal - od ząb.

Ząbala - od ząb.

Ząbalski - od ząb.

Ząbała - od ząb.

Ząbarski - od ząb.

Ząbczak - od ząb.

Ząbczuk - od ząb.

Ząbczyk - od ząb.

Ząbczyński - od ząb.

Ząbec - od ząb.

Ząbecki - od nazwy miejscowej Ząbki (wieś, skierniewickie, gmina Domosin; miasto, warszawskie, gmina Zabki).

Ząbek - 1400 od ząb; ząbek.

Ząber - 1601 od staropolskiego ząbr ‘choroba dziąseł’, też od staropolskiego ząbrz, ząbr ‘żubr’.

Ząberek - od staropolskiego ząbr ‘choroba dziąseł’, też od staropolskiego ząbrz, ząbr ‘żubr’.

Ząbicki - od ząb.

Ząbiec - 1403 od ząb.

Ząbielski - od ząb.

Ząbik - 1595 od ząb.

Ząbkiewicz - od ząb.

Ząbko - 1421 od ząb.

Ząbkowicz - 1697 od ząb.

Ząbkowski - 1406 od nazw miejscowych typu Ząbki, Ząbków, Ząbkowice.

Ząbol - od ząb.

Ząboł - od ząb.

Ząborek - od staropolskiego ząbr ‘choroba dziąseł’, też od staropolskiego ząbrz, ząbr ‘żubr’.

Ząborowski - od staropolskiego ząbr ‘choroba dziąseł’, też od staropolskiego ząbrz, ząbr ‘żubr’.

Ząbowicz - od ząb.

Ząbr - 1398 od staropolskiego ząbr ‘choroba dziąseł’, też od staropolskiego ząbrz, ząbr ‘żubr’.

Ząbrek - 1532 od staropolskiego ząbr ‘choroba dziąseł’, też od staropolskiego ząbrz, ząbr ‘żubr’.

Ząbron - od staropolskiego ząbr ‘choroba dziąseł’, też od staropolskiego ząbrz, ząbr ‘żubr’.

Ząbroń - od staropolskiego ząbr ‘choroba dziąseł’, też od staropolskiego ząbrz, ząbr ‘żubr’.

Ząbrowicz - od staropolskiego ząbr ‘choroba dziąseł’, też od staropolskiego ząbrz, ząbr ‘żubr’.

Ząbrowski - 1631 od nazwy miejscowej Ząbrowo (kilka miejscowości).

Ząbrski - 1394 od nazwy miejscowej Ząbrsko, dziś Zemsko (gorzowskie, gmina Bledzew).

Ząbrzec - 1441 od staropolskiego ząbr ‘choroba dziąseł’, też od staropolskiego ząbrz, ząbr ‘żubr’.

Ząbrzoch - 1454 od staropolskiego ząbr ‘choroba dziąseł’, też od staropolskiego ząbrz, ząbr ‘żubr’.

Ząbrzosz - 1402 od staropolskiego ząbr ‘choroba dziąseł’, też od staropolskiego ząbrz, ząbr ‘żubr’.

Ząbrzowic - 1441 od staropolskiego ząbr ‘choroba dziąseł’, też od staropolskiego ząbrz, ząbr ‘żubr’.

Ząbrzuch - 1466 od staropolskiego ząbr ‘choroba dziąseł’, też od staropolskiego ząbrz, ząbr ‘żubr’.

Ząbrzyc - 1470 od staropolskiego ząbr ‘choroba dziąseł’, też od staropolskiego ząbrz, ząbr ‘żubr’.

Ząbrzych - 1628 od staropolskiego ząbr ‘choroba dziąseł’, też od staropolskiego ząbrz, ząbr ‘żubr’.

Ząbrzyk - od staropolskiego ząbr ‘choroba dziąseł’, też od staropolskiego ząbrz, ząbr ‘żubr’.

Ząbski - od ząb.

Ządałek - od żądać ‘domagać się’, dawniej ‘pragnąć; pożądać’.

Ządek - od żądać ‘domagać się’, dawniej ‘pragnąć; pożądać’.

Ządełek - od żądło ‘narząd kłujący u samic niektórych owadów’.

Ządka - od żądać ‘domagać się’, dawniej ‘pragnąć; pożądać’.

Ządlak - od żądło ‘narząd kłujący u samic niektórych owadów’.

Ządło - od żądło ‘narząd kłujący u samic niektórych owadów’.

Ządłowski - od żądło ‘narząd kłujący u samic niektórych owadów’.

Ządziuk - od żądać ‘domagać się’, dawniej ‘pragnąć; pożądać’.

Zątak - od żąć ‘ścinać zboże’, żęć ‘skoszone zboże’, żęty.

Zątek - od żąć ‘ścinać zboże’, żęć ‘skoszone zboże’, żęty.

Zązel - 1683 od zązel ‘nudziarz, gderacz’.