Nazwiska na literę Wj - Wz wraz z uzupełnieniem literki W

Wjecha - od imion na Wie-, typu Wielisław, też od wiecha ‘wiązka, pęk czegoś, wiecheć’.

Wjechnik - od imion na Wie-, typu Wielisław, też od wiecha ‘wiązka, pęk czegoś, wiecheć’.

Wlach - od nazw osobowych na Wła-, typu Władysław.

Wlachnik - od nazw osobowych na Wła-, typu Władysław.

Wlachos - od nazw osobowych na Wła-, typu Władysław.

Wlachus - od nazw osobowych na Wła-, typu Władysław.

Wlaczak - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Wlaczkowski - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Wlaczyk - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Wlaczyński - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Wladacz - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wladała - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wladarz - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wladika - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wladikow - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wladyka - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wlastelicz - (pod wpływem czeskim) od imion złożonych typu Włościbor.

Wlastewicz - (pod wpływem czeskim) od imion złożonych typu Włościbor.

Wlaszczyk - (pod wpływem czeskim) od imion złożonych typu Włościbor.

Wlaz - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Wlazak - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Wlazek - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Wlazel - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Wlazeł - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Wlazełek - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Wlazełko - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Wlazełok - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Wlaziak - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Wlazik - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Wlaziński - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Wlazkowski - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Wlazlak - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Wlazlik - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Wlazliński - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Wlazłek - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Wlazło - 1374 od wleźć ‘wejść’, włazić; od wlazło ‘wszędobylski’.

Wlazło-Walewski - złożenia brak; Wlazło 1374 od wleźć ‘wejść’, włazić; od wlazło ‘wszędobylski’; Walewski 1386 od nazw miejscowych Walew, Walewice, Walowice (kilka wsi).

Wlazłowicz - 1723 od wleźć ‘wejść’, włazić.

Wlazłowski - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Wlazły - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Wlazłyń - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Wlaznik - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Wlazowski - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Wlazył - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Wlaź - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Wlaźlacki - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Wlaźlak - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Wlaźlik - 1664 od wleźć ‘wejść’, włazić.

Wlaźliński - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Wlaźniak - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Wlaźnik - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Wlaż - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Wlażak - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Wlażlacki - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Wlażlak - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Wlażlik - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Wlażliński - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Wlażniak - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Wlażnik - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Wleciał - od wlecieć ‘wbiec, wpaść’.

Wleciałowski - od wlecieć ‘wbiec, wpaść’.

Wleczek - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Wleczyk - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Wlekla - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’; od wlec, wlekę.

Wleklak - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’; od wlec, wlekę.

Wleklek - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’; od wlec, wlekę.

Wleklich - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’; od wlec, wlekę.

Wleklik - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’; od wlec, wlekę.

Wleklin - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’; od wlec, wlekę.

Wlekliński - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’; od wlec, wlekę.

Wlekła - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’; od wlec, wlekę.

Wlekły - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’; od wlec, wlekę.

Wlezien - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Wlezień - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Wleziński - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Wlezło - 1446 (Maz) od wleźć ‘wejść’, włazić.

Wleźlak - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Wleżlak - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Wliszczak - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Wlizła - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Wlizło - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Wlizłowski - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Wlocek - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Wlocka - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Wlocko - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Wloczek - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Wloczka - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Wloczych - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Wloczyk - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Wlodarczak - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wlodarczyk - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wlodarski - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wlodarz - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wlodasz - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wlodek - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wloka - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Wlokas - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Wlokliński - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’; od wlec, wlekę.

Wlokula - 1698 od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Wlosczyk - od włos.

Wlosek - od włos.

Wlosiuk - od włos.

Wlossak - od włos.

Wlossek - od włos.

Wlosz - od imion na Wło-, typu Włodzisław, Włościbor, w pochodnych też od nazwy etnicznej Włoch.

Wlosz - od włos.

Wloszczyk - od imion na Wło-, typu Włodzisław, Włościbor, w pochodnych też od nazwy etnicznej Włoch.

Wloszczyk - od włos.

Wloszik - od włos.

Wloszyk - od imion na Wło-, typu Włodzisław, Włościbor, w pochodnych też od nazwy etnicznej Włoch.

Wloszyk - od włos.

Włach - 14 19 (Wlkp) od nazw osobowych na Wła-, typu Władysław.

Włachowicz - od nazw osobowych na Wła-, typu Władysław.

Włachowski - od nazw osobowych na Wła-, typu Władysław.

Wład - 1424 od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włada - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władacz - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władaczyński - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władała - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władarczak - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władarczyk - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władarkiewicz - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władarski - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władarz - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władasz - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władczak - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władczuk - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władczyk - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władczyn - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władczyński - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władecki - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władejowski - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władek - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władełek - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Właderek - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Właderkiewicz - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władimierow - od imienia Włodzimierz, stanowiącego kontynuację staropolskiego imienia złożonego Włodzimir, notowanego od XII wieku.

Władimirow - od imienia Włodzimierz, stanowiącego kontynuację staropolskiego imienia złożonego Włodzimir, notowanego od XII wieku.

Władimirow - od imienia Włodzimierz, stanowiącego kontynuację staropolskiego imienia złożonego Włodzimir, notowanego od XII wieku.

Władimirów - od imienia Włodzimierz, stanowiącego kontynuację staropolskiego imienia złożonego Włodzimir, notowanego od XII wieku.

Władimirów - od imienia Włodzimierz, stanowiącego kontynuację staropolskiego imienia złożonego Włodzimir, notowanego od XII wieku.

Władimiruk - od imienia Włodzimierz, stanowiącego kontynuację staropolskiego imienia złożonego Włodzimir, notowanego od XII wieku.

Władimiruk - od imienia Włodzimierz, stanowiącego kontynuację staropolskiego imienia złożonego Włodzimir, notowanego od XII wieku.

Władki - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władko - 1447 od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władkowski - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władna - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław; od władny.

Władny - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław; od władny.

Włado - 14 17 od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władomirski - od imienia Włodzimierz, stanowiącego kontynuację staropolskiego imienia złożonego Włodzimir, notowanego od XII wieku.

Władoń - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władosz - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władow - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władowski - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władun - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władych - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władyciuk - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władycz - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władyczak - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władyczański - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władyczek - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władyczka - 1397 (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władyczko - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władyczuk - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władyczyn - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władyczyński - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władyga - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władyka - 143 1 (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władykin - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władyko - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władykowski - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władyłowicz - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władymirek - od imienia Włodzimierz, stanowiącego kontynuację staropolskiego imienia złożonego Włodzimir, notowanego od XII wieku.

Władymirow - od imienia Włodzimierz, stanowiącego kontynuację staropolskiego imienia złożonego Włodzimir, notowanego od XII wieku.

Władymirowicz - od imienia Włodzimierz, stanowiącego kontynuację staropolskiego imienia złożonego Włodzimir, notowanego od XII wieku.

Władymirski - od imienia Włodzimierz, stanowiącego kontynuację staropolskiego imienia złożonego Włodzimir, notowanego od XII wieku.

Władymiruk - od imienia Włodzimierz, stanowiącego kontynuację staropolskiego imienia złożonego Włodzimir, notowanego od XII wieku.

Władyniak - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władyniuk - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władysejko - od imienia Władysław, notowanego w tej postaci już od XII wieku. Jest to wtórna, powstała pod wpływem języka czeskiego, forma imienia Włodzisław.

Władysiak - od imienia Władysław, notowanego w tej postaci już od XII wieku. Jest to wtórna, powstała pod wpływem języka czeskiego, forma imienia Włodzisław.

Władysiuk - od imienia Władysław, notowanego w tej postaci już od XII wieku. Jest to wtórna, powstała pod wpływem języka czeskiego, forma imienia Włodzisław.

Władysław - od imienia Władysław, notowanego w tej postaci już od XII wieku. Jest to wtórna, powstała pod wpływem języka czeskiego, forma imienia Włodzisław.

Władysława - od imienia Władysław, notowanego w tej postaci już od XII wieku. Jest to wtórna, powstała pod wpływem języka czeskiego, forma imienia Włodzisław.

Władysławowski - od imienia Władysław, notowanego w tej postaci już od XII wieku. Jest to wtórna, powstała pod wpływem języka czeskiego, forma imienia Włodzisław.

Władysławski - od imienia Władysław, notowanego w tej postaci już od XII wieku. Jest to wtórna, powstała pod wpływem języka czeskiego, forma imienia Włodzisław.

Władysz - od imienia Władysław, notowanego w tej postaci już od XII wieku. Jest to wtórna, powstała pod wpływem języka czeskiego, forma imienia Włodzisław.

Władyszewski - od imienia Władysław, notowanego w tej postaci już od XII wieku. Jest to wtórna, powstała pod wpływem języka czeskiego, forma imienia Włodzisław.

Władyszowski - od imienia Władysław, notowanego w tej postaci już od XII wieku. Jest to wtórna, powstała pod wpływem języka czeskiego, forma imienia Włodzisław.

Władziak - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władzielczuk - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władzielczyk - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władzielczykow - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władziewicz - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władzikowski - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władzimirow - od imienia Włodzimierz, stanowiącego kontynuację staropolskiego imienia złożonego Włodzimir, notowanego od XII wieku.

Władzimiruk - od imienia Włodzimierz, stanowiącego kontynuację staropolskiego imienia złożonego Włodzimir, notowanego od XII wieku.

Władziński - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Władzisławski - 1477 od nazwy miejscowej Włodzisław, dziś Wodzisław (kieleckie, gmina Wodzisław).

Włak - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Właka - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Włas - (pod wpływem czeskim, słowackim) od włos.

Własak - (pod wpływem czeskim, słowackim) od włos.

Własek - (pod wpływem czeskim, słowackim) od włos.

Własenko - (pod wpływem czeskim, słowackim) od włos.

Właseńko - (pod wpływem czeskim, słowackim) od włos.

Własewicz - (pod wpływem czeskim, słowackim) od włos.

Własiak - (pod wpływem czeskim, słowackim) od włos.

Własienko - (pod wpływem czeskim, słowackim) od włos.

Własiewicz - (pod wpływem czeskim, słowackim) od włos.

Własik - (pod wpływem czeskim, słowackim) od włos.

Własinowicz - (pod wpływem czeskim, słowackim) od włos.

Własiński - (pod wpływem czeskim, słowackim) od włos.

Własiuk - (pod wpływem czeskim, słowackim) od włos.

Własiukiewicz - (pod wpływem czeskim, słowackim) od włos.

Właskiewicz - (pod wpływem czeskim, słowackim) od włos.

Własko - (pod wpływem czeskim, słowackim) od włos.

Własłak - (pod wpływem czeskim, słowackim) od włos.

Własna - od własny ‘swój’, dawniej też ‘właściwy’.

Własniak - od własny ‘swój’, dawniej też ‘właściwy’.

Własnowski - od własny ‘swój’, dawniej też ‘właściwy’.

Własny - od własny ‘swój’, dawniej też ‘właściwy’.

Własow - (pod wpływem czeskim, słowackim) od włos.

Własowicz - (pod wpływem czeskim, słowackim) od włos.

Własowiec - (pod wpływem czeskim, słowackim) od włos.

Własowski - (pod wpływem czeskim, słowackim) od włos.

Własów - (pod wpływem czeskim, słowackim) od włos.

Włast - 1 155 (pod wpływem czeskim) od imion złożonych typu Włościbor.

Włastak - (pod wpływem czeskim) od imion złożonych typu Włościbor.

Włastow - (pod wpływem czeskim) od imion złożonych typu Włościbor.

Włastowski - (pod wpływem czeskim) od imion złożonych typu Włościbor.

Własz - od nazw osobowych na Wła-, typu Władysław.

Właszczak - (pod wpływem czeskim) od imion złożonych typu Włościbor.

Właszczewski - (pod wpływem czeskim) od imion złożonych typu Włościbor.

Właszczuk - (pod wpływem czeskim) od imion złożonych typu Włościbor.

Właszczyk - (pod wpływem czeskim) od imion złożonych typu Włościbor.

Właszczyński - (pod wpływem czeskim) od imion złożonych typu Włościbor.

Właszczyszyn - (pod wpływem czeskim) od imion złożonych typu Włościbor.

Właszewski - od nazw osobowych na Wła-, typu Władysław.

Właszkiewicz - od nazw osobowych na Wła-, typu Władysław.

Właszkowski - od nazw osobowych na Wła-, typu Władysław.

Właszyn - 1438 (KrW) od nazwy etnicznej Wałach ‘pochodzący z Wołoszczyzny’, może też od apelatywu wałach ‘kastrowany samiec konia’.

Właszynowicz - od nazwy etnicznej Wałach ‘pochodzący z Wołoszczyzny’, może też od apelatywu wałach ‘kastrowany samiec konia’.

Właszyński - od nazwy etnicznej Wałach ‘pochodzący z Wołoszczyzny’, może też od apelatywu wałach ‘kastrowany samiec konia’.

Właś - od nazw osobowych na Wła-, typu Władysław.

Właśkiewicz - od nazw osobowych na Wła-, typu Władysław.

Właśniak - od własny ‘swój’, dawniej też ‘właściwy’.

Właśniewski - od własny ‘swój’, dawniej też ‘właściwy’.

Właśniowski - od własny ‘swój’, dawniej też ‘właściwy’.

Włazałek-Błazałek - złożenia brak; Włazałek brak; Błazałek Błazałek od imienia Błażej, notowanego w Polsce od XIII wieku, przejętego z łacińskiego Blasius i Blaseus za pośrednictwem języka czeskiego, od blaesus ‘sepleniący’.

Włazewicz - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Włazik - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Właź - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Właźniak - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Właźnik - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Właż - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Włażewski - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Włażniak - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Włażnik - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Włekło - XVII w. od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’; od wlec, wlekę.

Włocek - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Włoch - 1425 od Włoch ‘mieszkaniec Włoch’, od imion na Wło-; też od włoch ‘włos’.

Włochacz - od Włoch ‘mieszkaniec Włoch’, od imion na Wło-; też od włoch ‘włos’.

Włochal - 1698 od Włoch ‘mieszkaniec Włoch’, od imion na Wło-; też od włoch ‘włos’.

Włocharski - od Włoch ‘mieszkaniec Włoch’, od imion na Wło-; też od włoch ‘włos’.

Włocheń - od Włoch ‘mieszkaniec Włoch’, od imion na Wło-; też od włoch ‘włos’.

Włochiński - od Włoch ‘mieszkaniec Włoch’, od imion na Wło-; też od włoch ‘włos’.

Włochna - od Włoch ‘mieszkaniec Włoch’, od imion na Wło-; też od włoch ‘włos’.

Włochoń - 1580 od Włoch ‘mieszkaniec Włoch’, od imion na Wło-; też od włoch ‘włos’.

Włochowicz - od Włoch ‘mieszkaniec Włoch’, od imion na Wło-; też od włoch ‘włos’.

Włochowik - od Włoch ‘mieszkaniec Włoch’, od imion na Wło-; też od włoch ‘włos’.

Włochowski - od Włoch ‘mieszkaniec Włoch’, od imion na Wło-; też od włoch ‘włos’.

Włoch-Sabo - złożenia brak; Włoch 1425 od Włoch ‘mieszkaniec Włoch’, od imion na Wło-; też od włoch ‘włos’; Sabo 1605 od węgierskiej nazwy osobowej Szabó, ta od szabó ‘krawiec’.

Włochyń - od Włoch ‘mieszkaniec Włoch’, od imion na Wło-; też od włoch ‘włos’.

Włochyński - od Włoch ‘mieszkaniec Włoch’, od imion na Wło-; też od włoch ‘włos’.

Włocich - 1528 od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Włoczak - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Włoczanko - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Włoczek - 145 1 od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Włoczewski - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Włoczka - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Włoczko - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Włoczkowski - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Włoczowski - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Włoczych - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Włoczyk - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Włoczykij - 1483 od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Włoczymądo - 1528 od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Włoczysiak - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Włoczywoda - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Włodaczak - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodaczyk - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodaczyński - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodak - 1387 od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodakiewicz - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodakow - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodakowski - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodaków - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodara - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodarczak - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodarczewski - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodarczok - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodarczuk - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodarczyk - 1527 (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodarczyk-Włodarski - złożenia brak; Włodarczyk 1527 (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław; Włodarek 179 1 (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w

Włodarek - 179 1 (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodarkiewicz - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodarski - 16 17 (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodarz - 1398 (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodarzczyk - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodarzek - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodarzewski - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodarzyk - 1485 (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodasz - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodaszczyk - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodaszewski - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodawczuk - od nazwy miasta Włodawa (chełmskie).

Włodawczyk - od nazwy miasta Włodawa (chełmskie).

Włodawiec - od nazwy miasta Włodawa (chełmskie).

Włodawski - od nazwy miasta Włodawa (chełmskie).

Włodecki - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodek - 1393 od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodek-Bazewicz - złożenia brak; Włodek 1393 od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław; Bazewicz brak.

Włodeyko - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodimirow - od imienia Włodzimierz, stanowiącego kontynuację staropolskiego imienia złożonego Włodzimir, notowanego od XII wieku.

Włodkiewicz - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodko - 1265 od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodkowic - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodkowicz - 1404 od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodkowski - 14 10 od nazw miejscowych Włodki, Włodków (kilka wsi).

Włodno - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodo - 14 13 od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodomirski - od imienia Włodzimierz, stanowiącego kontynuację staropolskiego imienia złożonego Włodzimir, notowanego od XII wieku.

Włodorz - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodowski - od nazwy miejscowej Włodowice (częstochowskie, gmina Włodowice).

Włoduch - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodurski - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodyczak - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodyczko - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodyczuk - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodyga - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodyka - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodykin - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodyko - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodykowicz - 1523 (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodymirski - od imienia Włodzimierz, stanowiącego kontynuację staropolskiego imienia złożonego Włodzimir, notowanego od XII wieku.

Włodyrczyk - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodysiak - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodysiuk - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodyszczuk - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodyszko - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodz - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodzarczyk - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodzarz - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodziak - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodziarek - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodziewicz - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodzik - 1607 od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodzikowski - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodzimierow - od imienia Włodzimierz, stanowiącego kontynuację staropolskiego imienia złożonego Włodzimir, notowanego od XII wieku.

Włodzimierowicz - od imienia Włodzimierz, stanowiącego kontynuację staropolskiego imienia złożonego Włodzimir, notowanego od XII wieku.

Włodzimierski - od imienia Włodzimierz, stanowiącego kontynuację staropolskiego imienia złożonego Włodzimir, notowanego od XII wieku.

Włodzimieruk - od imienia Włodzimierz, stanowiącego kontynuację staropolskiego imienia złożonego Włodzimir, notowanego od XII wieku.

Włodzimierz - od imienia Włodzimierz, stanowiącego kontynuację staropolskiego imienia złożonego Włodzimir, notowanego od XII wieku.

Włodzimirow - od imienia Włodzimierz, stanowiącego kontynuację staropolskiego imienia złożonego Włodzimir, notowanego od XII wieku.

Włodzimirowic - 14 19 od imienia Włodzimierz, stanowiącego kontynuację staropolskiego imienia złożonego Włodzimir, notowanego od XII wieku.

Włodzimirów - od imienia Włodzimierz, stanowiącego kontynuację staropolskiego imienia złożonego Włodzimir, notowanego od XII wieku.

Włodzimirski - od imienia Włodzimierz, stanowiącego kontynuację staropolskiego imienia złożonego Włodzimir, notowanego od XII wieku.

Włodzimiruk - od imienia Włodzimierz, stanowiącego kontynuację staropolskiego imienia złożonego Włodzimir, notowanego od XII wieku.

Włodzisławski - 147 1 od nazwy miejscowej Włodzisław, dziś Wodzisław (kieleckie, gmina Wodzisław).

Włodzisz - 1282 od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodzki - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodzko - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodźko - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włoga - od włogawy, włogaty ‘kulawy (o koniu)’.

Włok - 1437 od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Włoka - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Włos - 1394 od włos.

Włosak - 142 1 od włos; od włosak ‘człowiek porośnięty włosami’.

Włosaty - 1209 od włos; od staropolskiego włosaty ‘mający obfite włosy’.

Włosek - 1486 od włos.

Włoseńko - od włos.

Włosewicz - od włos.

Włosiak - od włos.

Włosian - od włos.

Włosianek - od włos.

Włosiański - 16 10 od nazwy miejscowej Włosań (krakowskie, gmina Mogilany).

Włosiekiewicz - od włos.

Włosieniak - od włos.

Włosiewicz - od włos.

Włosik - od włos.

Włosinek - od włos.

Włosiniak - od włos.

Włosinkiewicz - od włos.

Włosinowicz - od włos.

Włosinowski - od włos.

Włosiński - od włos.

Włosion - od włos.

Włosiuk - od włos.

Włoskiewicz - od włos.

Włoskowicz - 1438 od włos.

Włosnek - od własny ‘swój’, dawniej też ‘właściwy’.

Włosniak - od własny ‘swój’, dawniej też ‘właściwy’.

Włosok - od włos.

Włosow - od włos.

Włosowicz - od włos.

Włosowiec - od włos.

Włosowski - od włos.

Włosów - od włos.

Włost - 1237 od imion złożonych typu Włościbor.

Włostek - 1404 od imion złożonych typu Włościbor.

Włostko - 1350 od imion złożonych typu Włościbor.

Włostkowski - od imion złożonych typu Włościbor.

Włosto - 1 145-66 od imion złożonych typu Włościbor.

Włostowicz - 1224 od imion złożonych typu Włościbor.

Włostowski - 1400 od nazw miejscowych Włostów, Włostowice (kilka wsi).

Włosz - 1394 od imion na Wło-, typu Włodzisław, Włościbor, w pochodnych też od nazwy etnicznej Włoch.

Włoszak - od imion złożonych typu Włościbor.

Włoszak - 142 1 od imion na Wło-, typu Włodzisław, Włościbor, w pochodnych też od nazwy etnicznej Włoch.

Włoszcak - od imion złożonych typu Włościbor.

Włoszczak - od imion złożonych typu Włościbor.

Włoszczakiewicz - od imion złożonych typu Włościbor.

Włoszczal - od imion złożonych typu Włościbor.

Włoszczek - od imion złożonych typu Włościbor.

Włoszczenko - od imion złożonych typu Włościbor.

Włoszczewski - od nazwy miasta Włoszczowa (kieleckie).

Włoszczowski - 1384 od nazwy miasta Włoszczowa (kieleckie).

Włoszczuk - od imion złożonych typu Włościbor.

Włoszczyk - od imion złożonych typu Włościbor.

Włoszczyłło - od imion złożonych typu Włościbor.

Włoszczyna - od imion złożonych typu Włościbor.

Włoszczynowski - 1397 od nazwy miejscowej Włoszynowice, dziś Włosnowice (kieleckie, gmina Solec-Zdrój), Włoszyno, dziś Włoszanowo (bydgoskie, gmina Janowiec).

Włoszczysz - od imion złożonych typu Włościbor.

Włoszek - 1486 od imion na Wło-, typu Włodzisław, Włościbor, w pochodnych też od nazwy etnicznej Włoch.

Włoszka, m. - 1400 od imion na Wło-, typu Włodzisław, Włościbor, w pochodnych też od nazwy etnicznej Włoch.

Włoszkiewicz - od imion na Wło-, typu Włodzisław, Włościbor, w pochodnych też od nazwy etnicznej Włoch.

Włoszkowicz - 1438 od imion na Wło-, typu Włodzisław, Włościbor, w pochodnych też od nazwy etnicznej Włoch.

Włoszowicz - od imion na Wło-, typu Włodzisław, Włościbor, w pochodnych też od nazwy etnicznej Włoch.

Włoszuk - od imion na Wło-, typu Włodzisław, Włościbor, w pochodnych też od nazwy etnicznej Włoch.

Włoszycki - od imion na Wło-, typu Włodzisław, Włościbor, w pochodnych też od nazwy etnicznej Włoch.

Włoszyk - od imion na Wło-, typu Włodzisław, Włościbor, w pochodnych też od nazwy etnicznej Włoch.

Włoszyn - od imion na Wło-, typu Włodzisław, Włościbor, w pochodnych też od nazwy etnicznej Włoch.

Włoszynek - od imion na Wło-, typu Włodzisław, Włościbor, w pochodnych też od nazwy etnicznej Włoch.

Włoszyński - od nazwy miejscowej Włoszynowice, dziś Włosnowice (kieleckie, gmina Solec-Zdrój), Włoszyno, dziś Włoszanowo (bydgoskie, gmina Janowiec).

Włościak - od imion złożonych typu Włościbor.

Włościanko - od imion złożonych typu Włościbor.

Włościenko - od imion złożonych typu Włościbor.

Włościk - 149 1 od imion złożonych typu Włościbor.

Włotkowski - od nazw miejscowych Włodki, Włodków (kilka wsi).

Włottkowski - od nazw miejscowych Włodki, Włodków (kilka wsi).

Włóczanko - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Włóczek - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Włóczewski - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Włóczka - 16 17 od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Włóczko - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Włóczkowski - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Włóczyk - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Włóczyński - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Włóczywoda - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Włóczywodziński - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Włódarczak - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włódarczyk - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włódarek - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włódarkiewicz - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włódarski - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włódarz - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włódarzewski - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włódczak - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włódek - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włódkiewicz - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włódyka - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włódzik - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włóka - 16 16 od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Włuczkowski - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Włuczyk - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Włuczyński - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Włuczywodziński - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Włudan - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włudara - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włudarczak - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włudarczuk - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włudarczyk - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włudarek - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włudarkiewicz - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włudarski - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włudarz - 1797 (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włudarzewski - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włudasz - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włudecki - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włudka - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włudorczyk - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włudyga - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włudyka - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włudzik - od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włuka - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Wnąk - od wnuk, ze staropolskiego wnęk ‘dziecko w stosunku do dziadkow’, dawniej też ‘bratanek, siostrzeniec’.

Wnąta - od wnęta, wnęt ‘to, co wnęca, ponęta, wabik’.

Wnątrzak - od wnętrze ‘środek, z gwarowego też ‘wnętrzności’, ze staropolskiego wnętrek ‘wytrzebiony samiec świni, wieprz’.

Wnek - od wnuk, ze staropolskiego wnęk ‘dziecko w stosunku do dziadkow’, dawniej też ‘bratanek, siostrzeniec’.

Wnenczak - od wnuk, ze staropolskiego wnęk ‘dziecko w stosunku do dziadkow’, dawniej też ‘bratanek, siostrzeniec’.

Wnendt - od wnęta, wnęt ‘to, co wnęca, ponęta, wabik’.

Wnenk - od wnuk, ze staropolskiego wnęk ‘dziecko w stosunku do dziadkow’, dawniej też ‘bratanek, siostrzeniec’.

Wnent - od wnęta, wnęt ‘to, co wnęca, ponęta, wabik’.

Wnentkowski - od wnęta, wnęt ‘to, co wnęca, ponęta, wabik’.

Wnentowski - od wnęta, wnęt ‘to, co wnęca, ponęta, wabik’.

Wnentrzak - od wnętrze ‘środek, z gwarowego też ‘wnętrzności’, ze staropolskiego wnętrek ‘wytrzebiony samiec świni, wieprz’.

Wnet - od wnęta, wnęt ‘to, co wnęca, ponęta, wabik’.

Wneta - od wnęta, wnęt ‘to, co wnęca, ponęta, wabik’.

Wnetkowski - od wnęta, wnęt ‘to, co wnęca, ponęta, wabik’.

Wnetrzak - od wnętrze ‘środek, z gwarowego też ‘wnętrzności’, ze staropolskiego wnętrek ‘wytrzebiony samiec świni, wieprz’.

Wnęcek - od wnuk, ze staropolskiego wnęk ‘dziecko w stosunku do dziadkow’, dawniej też ‘bratanek, siostrzeniec’.

Wnęczak - 1464 od wnuk, ze staropolskiego wnęk ‘dziecko w stosunku do dziadkow’, dawniej też ‘bratanek, siostrzeniec’.

Wnęczek - 1473 od wnuk, ze staropolskiego wnęk ‘dziecko w stosunku do dziadkow’, dawniej też ‘bratanek, siostrzeniec’.

Wnęk - 14 18 od wnuk, ze staropolskiego wnęk ‘dziecko w stosunku do dziadkow’, dawniej też ‘bratanek, siostrzeniec’.

Wnękel - od wnuk, ze staropolskiego wnęk ‘dziecko w stosunku do dziadkow’, dawniej też ‘bratanek, siostrzeniec’.

Wnękiewicz - od wnuk, ze staropolskiego wnęk ‘dziecko w stosunku do dziadkow’, dawniej też ‘bratanek, siostrzeniec’.

Wnęko - od wnuk, ze staropolskiego wnęk ‘dziecko w stosunku do dziadkow’, dawniej też ‘bratanek, siostrzeniec’.

Wnękowicz - od wnuk, ze staropolskiego wnęk ‘dziecko w stosunku do dziadkow’, dawniej też ‘bratanek, siostrzeniec’.

Wnękowski - od wnuk, ze staropolskiego wnęk ‘dziecko w stosunku do dziadkow’, dawniej też ‘bratanek, siostrzeniec’.

Wnęt - od wnęta, wnęt ‘to, co wnęca, ponęta, wabik’.

Wnęta - od wnęta, wnęt ‘to, co wnęca, ponęta, wabik’.

Wnętkowski - od wnęta, wnęt ‘to, co wnęca, ponęta, wabik’.

Wnętowski - od wnęta, wnęt ‘to, co wnęca, ponęta, wabik’.

Wnętrzak - od wnętrze ‘środek, z gwarowego też ‘wnętrzności’, ze staropolskiego wnętrek ‘wytrzebiony samiec świni, wieprz’.

Wnętrzewski - od wnętrze ‘środek, z gwarowego też ‘wnętrzności’, ze staropolskiego wnętrek ‘wytrzebiony samiec świni, wieprz’.

Wnętrzycki - od wnętrze ‘środek, z gwarowego też ‘wnętrzności’, ze staropolskiego wnętrek ‘wytrzebiony samiec świni, wieprz’.

Wnor - 1224 od staropolskiego wnorzyć ‘włożyć do wnętrza; pogrążyć się’, wnor ‘nałóg’.

Wnorowic - 147 1 od staropolskiego wnorzyć ‘włożyć do wnętrza; pogrążyć się’, wnor ‘nałóg’.

Wnorowski - 147 1 od nazwy miejscowej Wnorów (tarnobrzeskie, gmina Koprzywnica).

Wnorzysz - 1204 od staropolskiego wnorzyć ‘włożyć do wnętrza; pogrążyć się’, wnor ‘nałóg’.

Wnos - od wnosić ‘’przenieść coś do środka; przedłożyc, zaenioskować’.

Wnosek - od wnosić ‘’przenieść coś do środka; przedłożyc, zaenioskować’.

Wnosiński - od wnosić ‘’przenieść coś do środka; przedłożyc, zaenioskować’.

Wnók - od wnuk, ze staropolskiego wnęk ‘dziecko w stosunku do dziadkow’, dawniej też ‘bratanek, siostrzeniec’.

Wnuck - od wnuk, ze staropolskiego wnęk ‘dziecko w stosunku do dziadkow’, dawniej też ‘bratanek, siostrzeniec’.

Wnuck-Lipiński - złożenia brak; Wnuck od wnuk, ze staropolskiego wnęk ‘dziecko w stosunku do dziadkow’, dawniej też ‘bratanek, siostrzeniec’; Lipiński 1400 od nazw miejscowych typu Lipno, Lipiny.

Wnuczak - od wnuk, ze staropolskiego wnęk ‘dziecko w stosunku do dziadkow’, dawniej też ‘bratanek, siostrzeniec’.

Wnuczek - 1436 od wnuk, ze staropolskiego wnęk ‘dziecko w stosunku do dziadkow’, dawniej też ‘bratanek, siostrzeniec’.

Wnuczewski - od wnuk, ze staropolskiego wnęk ‘dziecko w stosunku do dziadkow’, dawniej też ‘bratanek, siostrzeniec’.

Wnuczko - 1442 od wnuk, ze staropolskiego wnęk ‘dziecko w stosunku do dziadkow’, dawniej też ‘bratanek, siostrzeniec’.

Wnuczkowski - od wnuk, ze staropolskiego wnęk ‘dziecko w stosunku do dziadkow’, dawniej też ‘bratanek, siostrzeniec’.

Wnuczuk - od wnuk, ze staropolskiego wnęk ‘dziecko w stosunku do dziadkow’, dawniej też ‘bratanek, siostrzeniec’.

Wnuczyński - od wnuk, ze staropolskiego wnęk ‘dziecko w stosunku do dziadkow’, dawniej też ‘bratanek, siostrzeniec’.

Wnuk - 1423 od wnuk, ze staropolskiego wnęk ‘dziecko w stosunku do dziadkow’, dawniej też ‘bratanek, siostrzeniec’.

Wnukiewicz - od wnuk, ze staropolskiego wnęk ‘dziecko w stosunku do dziadkow’, dawniej też ‘bratanek, siostrzeniec’.

Wnuk-Lipiński - złożenia brak; Wnuk 1423 od wnuk, ze staropolskiego wnęk ‘dziecko w stosunku do dziadkow’, dawniej też ‘bratanek, siostrzeniec’; Lipiński 1400 od nazw miejscowych typu Lipno, Lipiny.

Wnukow - od wnuk, ze staropolskiego wnęk ‘dziecko w stosunku do dziadkow’, dawniej też ‘bratanek, siostrzeniec’.

Wnukowicz - od wnuk, ze staropolskiego wnęk ‘dziecko w stosunku do dziadkow’, dawniej też ‘bratanek, siostrzeniec’.

Wnukowiec - od wnuk, ze staropolskiego wnęk ‘dziecko w stosunku do dziadkow’, dawniej też ‘bratanek, siostrzeniec’.

Wnukowski - od wnuk, ze staropolskiego wnęk ‘dziecko w stosunku do dziadkow’, dawniej też ‘bratanek, siostrzeniec’.

Wnusch - od wnuś ‘wnuczek’, może też od nazw osobowych na Wnu-.

Wnuschik - od wnuś ‘wnuczek’, może też od nazw osobowych na Wnu-.

Wnusz - od wnuś ‘wnuczek’, może też od nazw osobowych na Wnu-.

Wnuszka - od wnuś ‘wnuczek’, może też od nazw osobowych na Wnu-.

Wnuszyński - od wnuś ‘wnuczek’, może też od nazw osobowych na Wnu-.

Wnuś - od wnuś ‘wnuczek’, może też od nazw osobowych na Wnu-.

Wnyk - od wnyk ‘pętla uzywana przez kłusowników do chwytania zwierzyny’.

Wnykiewicz - od wnyk ‘pętla uzywana przez kłusowników do chwytania zwierzyny’.

Wnykowicz - od wnyk ‘pętla uzywana przez kłusowników do chwytania zwierzyny’.

Wnykowski - od wnyk ‘pętla uzywana przez kłusowników do chwytania zwierzyny’.

Woba - od niemieckich nazw osobowych Wobbe, Wöb-, te od dialektalnej formy średniowysokoniemieckiego Wober z Weber ‘tkacz’.

Wobak - od niemieckich nazw osobowych Wobbe, Wöb-, te od dialektalnej formy średniowysokoniemieckiego Wober z Weber ‘tkacz’.

Wobbek - od niemieckich nazw osobowych Wobbe, Wöb-, te od dialektalnej formy średniowysokoniemieckiego Wober z Weber ‘tkacz’.

Wobe - od niemieckich nazw osobowych Wobbe, Wöb-, te od dialektalnej formy średniowysokoniemieckiego Wober z Weber ‘tkacz’.

Wober - od niemieckich nazw osobowych Weber, Wöber, Wäber, te od średniowysokoniemieckiego wëber ‘tkacz’.

Wobik - od niemieckich nazw osobowych Wobbe, Wöb-, te od dialektalnej formy średniowysokoniemieckiego Wober z Weber ‘tkacz’.

Wobis - od niemieckich nazw osobowych Wobbe, Wöb-, te od dialektalnej formy średniowysokoniemieckiego Wober z Weber ‘tkacz’.

Wobiszewicz - od niemieckich nazw osobowych Wobbe, Wöb-, te od dialektalnej formy średniowysokoniemieckiego Wober z Weber ‘tkacz’.

Wobrak - od niemieckich nazw osobowych Weber, Wöber, Wäber, te od średniowysokoniemieckiego wëber ‘tkacz’.

Wobrejewicz - od niemieckich nazw osobowych Weber, Wöber, Wäber, te od średniowysokoniemieckiegowëber ‘tkacz’.

Wobro - od niemieckich nazw osobowych Weber, Wöber, Wäber, te od średniowysokoniemieckiego wëber ‘tkacz’.

Woc - od nazw osobowych na Wo-, typu Wijciech i gwarowego Wociech, Wolimir.

Wocak - od nazw osobowych na Wo-, typu Wijciech i gwarowego Wociech, Wolimir.

Wocal - od nazw osobowych na Wo-, typu Wijciech i gwarowego Wociech, Wolimir.

Wocalewski - od nazw osobowych na Wo-, typu Wijciech i gwarowego Wociech, Wolimir.

Wocalski - od nazw osobowych na Wo-, typu Wijciech i gwarowego Wociech, Wolimir.

Wocański - od nazw osobowych na Wo-, typu Wijciech i gwarowego Wociech, Wolimir.

Wocelewski - od nazw osobowych na Wo-, typu Wijciech i gwarowego Wociech, Wolimir.

Woch - 139 1 od imion na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wocha - od imion na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wochacz - od imion na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wochaczewski - od imion na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wochal - od imion na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wochalski - od imion na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wochała - od imion na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wochan - od imion na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wochaniak - od imion na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wochanka - od imion na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Woche - od imion na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wochel - od imion na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wochelski - od imion na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wochen - od imion na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wocheń - od imion na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wochin - od imion na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wochiński - od nazwy miejscowej Wohyń (białostockie, gmina Wohyń).

Wochl - od imion na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wochlik - od imion na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wochn - od imion na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wochna, m. - 14 16 od imion na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wochna, ż. - 1385 od imion na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wochnak - od imion na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wochnia - od imion na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wochniak - od imion na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wochnicki - od imion na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wochnik - 1495 od imion na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wochniuk - od imion na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wochnowicz - od imion na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wochnowski - od imion na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wochol - od imion na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wochoł - od imion na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wochowiak - od imion na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wochowicz - od imion na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wochowiec - od imion na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wocht - od imion na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wochulak - od imion na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wochulec - od imion na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wochus - od imion na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wochusiak - od imion na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wochyn - od nazwy miejscowej Wohyń (białostockie, gmina Wohyń).

Wochyniak - od nazwy miejscowej Wohyń (białostockie, gmina Wohyń).

Wochyń - od nazwy miejscowej Wohyń (białostockie, gmina Wohyń).

Wochyński - od nazwy miejscowej Wohyń (białostockie, gmina Wohyń).

Wocial - od nazw osobowych na Wo-, typu Wijciech i gwarowego Wociech, Wolimir.

Wociał - od nazw osobowych na Wo-, typu Wijciech i gwarowego Wociech, Wolimir.

Wocian - od nazw osobowych na Wo-, typu Wijciech i gwarowego Wociech, Wolimir.

Wocianiec - od nazw osobowych na Wo-, typu Wijciech i gwarowego Wociech, Wolimir.

Wociaszek - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wocic - 1397 od nazw osobowych na Wo-, typu Wijciech i gwarowego Wociech, Wolimir.

Wociechowic - 1440 od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wociechowski - od nazw miejscowych Wojciechowice, Wojciechów (kilka wsi).

Wociek - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wociek - od nazw osobowych na Wo-, typu Wijciech i gwarowego Wociech, Wolimir.

Wociekiewicz - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wociekiewicz - od nazw osobowych na Wo-, typu Wijciech i gwarowego Wociech, Wolimir.

Wociesiak - 1665 od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wocieszak - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wocieszek - 1464 od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wocik - 14 12 od nazw osobowych na Wo-, typu Wijciech i gwarowego Wociech, Wolimir.

Wociol - od nazw osobowych na Wo-, typu Wijciech i gwarowego Wociech, Wolimir.

Wocioł - od nazw osobowych na Wo-, typu Wijciech i gwarowego Wociech, Wolimir.

Wocior - od nazw osobowych na Wo-, typu Wijciech i gwarowego Wociech, Wolimir.

Wociór - od nazw osobowych na Wo-, typu Wijciech i gwarowego Wociech, Wolimir.

Wocis - od nazw osobowych na Wo-, typu Wijciech i gwarowego Wociech, Wolimir.

Wociszek - 1308 od nazw osobowych na Wo-, typu Wijciech i gwarowego Wociech, Wolimir.

Wociur - od nazw osobowych na Wo-, typu Wijciech i gwarowego Wociech, Wolimir.

Wocka - od nazw osobowych na Wo-, typu Wijciech i gwarowego Wociech, Wolimir.

Wocko - 1545 od nazw osobowych na Wo-, typu Wijciech i gwarowego Wociech, Wolimir.

Woclaw - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Woclawek - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Woclawski - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Woclewski - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Woclow - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wocła - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wocław - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wocławek - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wocławik - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wocławski - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wocłow - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Woczal - od nazw osobowych na Wo-, typu Wijciech i gwarowego Wociech, Wolimir.

Woczala - od nazw osobowych na Wo-, typu Wijciech i gwarowego Wociech, Wolimir.

Woczan - od nazw osobowych na Wo-, typu Wijciech i gwarowego Wociech, Wolimir.

Woczek - od nazw osobowych na Wo-, typu Wijciech i gwarowego Wociech, Wolimir.

Woczka - od nazw osobowych na Wo-, typu Wijciech i gwarowego Wociech, Wolimir.

Woczlaw - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Woczlawek - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Woć - od nazw osobowych na Wo-, typu Wijciech i gwarowego Wociech, Wolimir.

Woćka, m. - 1390 od nazw osobowych na Wo-, typu Wijciech i gwarowego Wociech, Wolimir.

Woćko - 1390 od nazw osobowych na Wo-, typu Wijciech i gwarowego Wociech, Wolimir.

Woda - 1250 od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodach - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodacki - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodak - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodalski - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodała - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodało - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodan - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodanka - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodanowicz - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodański - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodara - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wodarczak - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wodarczuk - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wodarczyk - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wodarek - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wodarka - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wodarkiewicz - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wodarski - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wodarz - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wodas - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodasz - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodczak - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodczyc - 14 19 od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodczyk - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodczyński - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodecki - 1444 od nazwy miejscowej Wodcza (wieś zagrodowa, Młp).

Wodejko - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodejszo - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodek - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodel - 1446 od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodelski - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodenka - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodenko - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodeńko - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodeński - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodeyko - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodicz - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodiczka - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodiczko - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodikowski - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodisz - (Śl) od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodka - 1398 od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’; od wódka ‘napój alkoholowy, mocny roztwór spirytusu w wodzie’, dawniej też ‘woda kolońska; środek nasercowy’.

Wodkiewicz - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’; od wódka ‘napój alkoholowy, mocny roztwór spirytusu w wodzie’, dawniej też ‘woda kolońska; środek nasercowy’.

Wodkowic - 1453 od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’; od wódka ‘napój alkoholowy, mocny roztwór spirytusu w wodzie’, dawniej też ‘woda kolońska; środek nasercowy’.

Wodkowski - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’; od wódka ‘napój alkoholowy, mocny roztwór spirytusu w wodzie’, dawniej też ‘woda kolońska; środek nasercowy’.

Wodna - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodnak - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodnar - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodnarowski - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodnia - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodniak - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodniakowski - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodnica - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodnicki - 1443 od nazwy miejscowej Wodniki (KrW).

Wodniczak - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodniczek - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodniczko - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodniecki - od nazwy miejscowej Wodniki (KrW).

Wodnik - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodnikowski - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodniok - (Śl) od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodniowski - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodny - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodo - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodoch - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodok - (Śl) od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodoleja - 1454 od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodolski - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodonos - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodopian - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodoracki - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’; może od Hodor.

Wodorowski - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodosławski - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodowiak - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodowicz - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodowiec - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodowiński - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodowóz - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodowski - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodschak - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodszak - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Woduna - 1426 od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodyczko - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodyk - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodyl - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodylak - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodyła - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodyński - od nazwy miejscowej Wodna (kilka wsi).

Wodz - od wódz ‘dowódca wojsk’.

Wodzak - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodziak - 163 1 od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodziakiewicz - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodziana - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodzianicki - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodzianowski - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodziany - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodziański - 1650 od nazwy miejscowej Wodna (kilka wsi).

Wodziański - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodzic - 1440 od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodziczka - 1346 od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodziczko - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodziejko - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodziela - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodzielak - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodzień - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodzieński - 1762 od nazwy miejscowej Wodna (kilka wsi).

Wodziesz - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodziewicz - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodzik - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodzikiewicz - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodzikowski - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodziłek - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodzin - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodzinowski - od nazwy miejscowej Wodzin (piotrkowskie, gmina Tuszyn).

Wodziński - 1683 od nazwy miejscowej Wodna (kilka wsi).

Wodzioch - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodzisławski - od nazwy miejscowej Włodzisław, dziś Wodzisław (kieleckie, gmina Wodzisław).

Wodzisz - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodziszewski - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodziuk - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodzka - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodzyń - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wodzyński - od nazwy miejscowej Wodna (kilka wsi).

Woga - od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Wogacki - od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Wogal - od niemieckiej nazwy osobowej Vogel, ta od apelatywu Vogel ‘ptak’.

Wogel - od niemieckiej nazwy osobowej Vogel, ta od apelatywu Vogel ‘ptak’.

Wogiel - od niemieckiej nazwy osobowej Vogel, ta od apelatywu Vogel ‘ptak’.

Wogielski - od niemieckiej nazwy osobowej Vogel, ta od apelatywu Vogel ‘ptak’.

Wogiński - od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Woglik - od niemieckiej nazwy osobowej Vogel, ta od apelatywu Vogel ‘ptak’.

Wogner - 1500 od nazwy osobowej Wägner, ta od średniowysokoniemieckiego wagener, niemieckiego Wagner ‘kołodziej, stelmach’.

Wogorka - od węgorz ‘ryba o wężowatym ciele’.

Wogórka - od węgorz ‘ryba o wężowatym ciele’.

Wogórko - od węgorz ‘ryba o wężowatym ciele’.

Wogrodna - od staropolskiego wągroda ‘ogród; miejsce ogrodzone’.

Wogrodny - od staropolskiego wągroda ‘ogród; miejsce ogrodzone’.

Woicki - od nazwy miejscowej Wójcza (kieleckie, gmina Pacanów).

Woiczik - (Śl) od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Woiczyk - (Śl) od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Woida - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Woikowski - (Śl) od nazwy miejscowej Wojkowice, Wojkowo (kilka wsi).

Woinarowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Woiner, ta od Wagner.

Woinicz - od nazwy miasta Wojnicz (tarnowskie).

Woinicz - od wojna ‘walka zbrojna’.

Woiniewicz - od wojna ‘walka zbrojna’.

Woinka - od wojna ‘walka zbrojna’.

Woino - od wojna ‘walka zbrojna’.

Woiny - od wojna ‘walka zbrojna’.

Woiński - od nazwy miejscowej Wojny (łomżyńskie, gmina Szepietowo-Stacja).

Wois - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Woisch - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Woischczyk - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Woisczyk - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Woisek - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Woissa - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Woisz - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Woiszewski - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Woit - od imienia Wojciech, także od wójt.

Woitacha - od imienia Wojciech, także od wójt.

Woitacki - od imienia Wojciech, także od wójt.

Woitalla - od imienia Wojciech, także od wójt.

Woitas - od imienia Wojciech, także od wójt.

Woitaschek - (Śl) od imienia Wojciech, także od wójt.

Woitaschik - (Śl) od imienia Wojciech, także od wójt.

Woitasiok - (Śl) od imienia Wojciech, także od wójt.

Woitasiuk - (Śl) od imienia Wojciech, także od wójt.

Woitaś - od imienia Wojciech, także od wójt.

Woitczak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Woitczyk - od imienia Wojciech, także od wójt.

Woiteczek - od imienia Wojciech, także od wójt.

Woitek - od imienia Wojciech, także od wójt.

Woitena - od imienia Wojciech, także od wójt.

Woithal - od imienia Wojciech, także od wójt.

Woithe - od imienia Wojciech, także od wójt.

Woitinkowski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Woitke - od imienia Wojciech, także od wójt.

Woitko - od imienia Wojciech, także od wójt.

Woitkowiak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Woitmann - od imienia Wojciech, także od wójt.

Woitok - (Śl) od imienia Wojciech, także od wójt.

Woitowicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Woitukiewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Woitun - od imienia Wojciech, także od wójt.

Woitunik - od imienia Wojciech, także od wójt.

Woituń - od imienia Wojciech, także od wójt.

Woitynek - od imienia Wojciech, także od wójt.

Woityniak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Woitzik - od imienia Wojciech, także od wójt.

Woja - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’.

Wojach - 1247 od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’.

Wojachnio - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’.

Wojacik - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’.

Wojacki - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’.

Wojaczek - 1493 od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojaczyk - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojaczyński - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojak - 1368 od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojakiewicz - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojakowicz - 1400 od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojakowski - 1559 od nazwy miejscowej Wojakowa (tarnowskie, gmina Czchów).

Wojalik - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojalski - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojan - 1 136 od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojanczyk - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojanek - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojanowski - od nazwy miejscowej Wojanowo (gdańskie, gmina Pruszcz Gdański).

Wojańczyk - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojański - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojar - od dawnego wojarz ‘wojownik, rycerz’.

Wojarek - od dawnego wojarz ‘wojownik, rycerz’.

Wojarnik - od dawnego wojarz ‘wojownik, rycerz’.

Wojarowicz - od dawnego wojarz ‘wojownik, rycerz’.

Wojarowski - od dawnego wojarz ‘wojownik, rycerz’.

Wojarski - od dawnego wojarz ‘wojownik, rycerz’.

Wojarz - od dawnego wojarz ‘wojownik, rycerz’.

Wojas - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojasczyk - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojasiak - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojasiewicz - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojasiński - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojasz - 1265 od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojaszak - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojaszczuk - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojaszczyk - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojaszczyński - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojaszek - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojaszkowicz - 1723 od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojata - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojatyk - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojc - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojcak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojcal - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojcech - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wojcechowicz - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wojcechowski - od nazw miejscowych Wojciechowice, Wojciechów (kilka wsi).

Wojcel - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojcenko - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojceszak - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wojceszuk - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wojch - 1293 od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojchalski - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojchan - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojchański - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojciaczyk - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojciak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojciakiewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojciakowski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojcianiec - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojcianis - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojcianowski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojciarczyk - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojciarowski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojciaszczyk - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wojciaszek - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wojciaszuk - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wojcic - 1390 od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojcicki - od nazwy miejscowej Wójcice (kilka wsi).

Wojciech - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wojciechewicz - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wojciechow - 1392 od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wojciechowicz - 1386 od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wojciechowski - 1389 od nazw miejscowych Wojciechowice, Wojciechów (kilka wsi).

Wojciechów - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wojciecki - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojcieczak - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wojcieczek - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wojcieczkiewicz - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wojcieczko - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wojciek - 1399 od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojciek - 1399 od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wojcieka - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wojciekan - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wojciekany - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wojciekian - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wojciekien - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wojciekiewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojciekiewicz - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wojciekjan - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojciel - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojcielewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojcielon - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojcielonek - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojcielonis - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojcieloń - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojcienga - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojcierowski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojcierski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojciesz - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wojciesz - 1230 od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojcieszak - 1666 od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wojcieszan - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wojcieszanek - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wojcieszczak - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wojcieszczuk - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wojcieszczyk - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wojcieszek - 1235 od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wojcieszenko - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wojcieszewski - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wojcieszka - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wojcieszke - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wojcieszki - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wojcieszkiewicz - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wojcieszko - 1260 od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wojcieszko-Kowalski - złożenia brak; Wojcieszko 1260 od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech; Kowalski 1357 od nazwy miejscowej Kowale (częste) lub od kowal.

Wojcieszkowicz - 1407 od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wojcieszok - (Śl) od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wojcieszonek - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wojcieszonko - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wojcieszuk - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wojcieszyk - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wojcieszyn - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wojcieszynko - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wojcieszyński - od nazwy miejscowej Wojcieszyn (warszawskie, gmina Stare Babice; lubelskie, gmina Bełżyce).

Wojcięga - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojcięgowski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojciga - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojcik - 139 1 od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojcikiewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojcikowski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojcin - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojcinek - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojcinkiewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojcinowicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojciński - od nazwy miejscowej Wójcin (kilka wsi).

Wojcio - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojcioszek - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wojciow - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojciók - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojciów - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojcis - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojcisz - 1400 od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojciszak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojciszek - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojciszka - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojciszke - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojciszkiewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojciszko - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojciszonek - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojciszyn - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojciuch - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojciuk - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojciukiewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojciukowicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojciul - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojciula - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojciulan - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojciulanis - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojciulewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojciulik - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojciuliński - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojciulo - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojciuluk - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojciuł - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojciun - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojciusz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojciuszkiewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojciuszko - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojcowicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojcukiewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojcul - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojculewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojculik - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojcynowicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojcza - 1436 od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojczaczek - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojczak - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojczakowski - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojczal - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojczał - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojczech - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojczechowski - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojczek - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojczekowski - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojczenko - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojczeszak - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojczewski - od nazwy miejscowej Wójcza (kieleckie, gmina Pacanów).

Wojczol - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojczowic - 1436 od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojczuch - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojczuk - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojczul - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojczulan - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojczulanio - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojczulanis - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojczulewicz - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojczun - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojczyk - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojczyn - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojczyński - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojczys - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojczyszyn - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojćko - 14 10 od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojda - 1478 od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdach - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdachowicz - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdacki - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdacz - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdaczka - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdag - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdak - 1399 od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdakowicz - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdakowski - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdal - 1423 od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdala - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdalak - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdaliński - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdalski - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdał - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdała - 1752 od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdałowicz - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdan - 1698 od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdania - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdanowicz - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdanowski - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdas - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdasiewicz - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdasz - 1737 od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdaszek - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdaszewicz - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdaszka - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdaszko - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdaś - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdat - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdczak - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdecki - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdeczka - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdeczko - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdek - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdela - 1605 od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdelka - 1567 od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdelski - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdeł - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdełko - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdełowicz - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdeński - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdesiewicz - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdka - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdkowski - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdo - 14 14 od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdoła - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdołowicz - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdon - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdoń - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdosz - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdot - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdotowicz - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdowicz - 1528 od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdowski - 1580 od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojduchowicz - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojduka - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdul - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdulak - 1763 od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdulanis - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojduła - 1762 od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojduszka - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdyczko - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdyga - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdygo - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdygowski - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdyk - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdyka - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdyko - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdyla - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdylak - 1647 od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdylewicz - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdylewski - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdylo - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdył - 1534 od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdyła - 1473 od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdyłko - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdyłła - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdyłło - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdyło - 1385 od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdyłowicz - 1406 od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdyłowski - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdyn - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdyna, m. - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdyniak - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdyno - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdyń - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdyński - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdys - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdysa - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdysiak - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdyta - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdyto - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdziak - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdzik - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdziński - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojdzisz - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wojec - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojech - 1265 od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojecki - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojeczko - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojek - 1204 od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojełko - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojen - 1204 od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojenek - od wojna ‘walka zbrojna’.

Wojenik - od wojna ‘walka zbrojna’.

Wojenka - od wojna ‘walka zbrojna’.

Wojenko - od wojna ‘walka zbrojna’.

Wojenkowski - od wojna ‘walka zbrojna’.

Wojenowski - od nazwy miejscowej Wojny (łomżyńskie, gmina Szepietowo-Stacja).

Wojeński - od nazwy miejscowej Wojny (łomżyńskie, gmina Szepietowo-Stacja).

Wojerski - od dawnego wojarz ‘wojownik, rycerz’.

Wojerz - od dawnego wojarz ‘wojownik, rycerz’.

Wojes - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojesz - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojewnik - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojewnik - od wojna ‘walka zbrojna’; od wojownik.

Wojewoda - 1384 od wojewoda ‘w dawnej Polsce najwyższy urzędnik królewski dowodzący wojskiem i zarządzający dworem; naczelnik województwa’.

Wojewodka - od wojewoda ‘w dawnej Polsce najwyższy urzędnik królewski dowodzący wojskiem i zarządzający dworem; naczelnik województwa’.

Wojewodko - od wojewoda ‘w dawnej Polsce najwyższy urzędnik królewski dowodzący wojskiem i zarządzający dworem; naczelnik województwa’.

Wojewodzi - 1393 od wojewoda ‘w dawnej Polsce najwyższy urzędnik królewski dowodzący wojskiem i zarządzający dworem; naczelnik województwa’.

Wojewodzic - od wojewoda ‘w dawnej Polsce najwyższy urzędnik królewski dowodzący wojskiem i zarządzający dworem; naczelnik województwa’.

Wojewodziec - od wojewoda ‘w dawnej Polsce najwyższy urzędnik królewski dowodzący wojskiem i zarządzający dworem; naczelnik województwa’.

Wojewodzik - od wojewoda ‘w dawnej Polsce najwyższy urzędnik królewski dowodzący wojskiem i zarządzający dworem; naczelnik województwa’.

Wojewodzki - od wojewoda ‘w dawnej Polsce najwyższy urzędnik królewski dowodzący wojskiem i zarządzający dworem; naczelnik województwa’.

Wojewojski - od wojewoda ‘w dawnej Polsce najwyższy urzędnik królewski dowodzący wojskiem i zarządzający dworem; naczelnik województwa’.

Wojewotka - od wojewoda ‘w dawnej Polsce najwyższy urzędnik królewski dowodzący wojskiem i zarządzający dworem; naczelnik województwa’.

Wojewód - od wojewoda ‘w dawnej Polsce najwyższy urzędnik królewski dowodzący wojskiem i zarządzający dworem; naczelnik województwa’.

Wojewóda - od wojewoda ‘w dawnej Polsce najwyższy urzędnik królewski dowodzący wojskiem i zarządzający dworem; naczelnik województwa’.

Wojewódczenko - od wojewoda ‘w dawnej Polsce najwyższy urzędnik królewski dowodzący wojskiem i zarządzający dworem; naczelnik województwa’.

Wojewódka - 1399 od wojewoda ‘w dawnej Polsce najwyższy urzędnik królewski dowodzący wojskiem i zarządzający dworem; naczelnik województwa’.

Wojewódki - od wojewoda ‘w dawnej Polsce najwyższy urzędnik królewski dowodzący wojskiem i zarządzający dworem; naczelnik województwa’.

Wojewódko - od wojewoda ‘w dawnej Polsce najwyższy urzędnik królewski dowodzący wojskiem i zarządzający dworem; naczelnik województwa’.

Wojewódzic - od wojewoda ‘w dawnej Polsce najwyższy urzędnik królewski dowodzący wojskiem i zarządzający dworem; naczelnik województwa’.

Wojewódzki - od wojewoda ‘w dawnej Polsce najwyższy urzędnik królewski dowodzący wojskiem i zarządzający dworem; naczelnik województwa’.

Wojewudzki - od wojewoda ‘w dawnej Polsce najwyższy urzędnik królewski dowodzący wojskiem i zarządzający dworem; naczelnik województwa’.

Wojgenic - od litewskiej nazwy osobowej Voigenis, Vaiginas.

Wojgenica - od litewskiej nazwy osobowej Voigenis, Vaiginas.

Wojgianica - od litewskiej nazwy osobowej Voigenis, Vaiginas.

Wojgien - od litewskiej nazwy osobowej Voigenis, Vaiginas.

Wojgienic - od litewskiej nazwy osobowej Voigenis, Vaiginas.

Wojgienica - od litewskiej nazwy osobowej Voigenis, Vaiginas.

Wojgieniec - od litewskiej nazwy osobowej Voigenis, Vaiginas.

Wojgień - od litewskiej nazwy osobowej Voigenis, Vaiginas.

Wojginica - od litewskiej nazwy osobowej Voigenis, Vaiginas.

Wojiński - 1423 od nazwy miejscowej Wojny (łomżyńskie, gmina Szepietowo-Stacja).

Wojka - 1265 od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojke - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojki - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojkie - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojkiełło - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojkiewicz - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojko - 1265 od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojkos - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojkow - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojkowiak - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojkowicz - 1224 od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojkowski - 1398 od nazwy miejscowej Wojkowice, Wojkowo (kilka wsi).

Wojków - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojkówka - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojma - od imienia złożonego Wojmir, notowanego od XIII wieku.

Wojmas - od imienia złożonego Wojmir, notowanego od XIII wieku.

Wojmir - od imienia złożonego Wojmir, notowanego od XIII wieku.

Wojmirowski - od imienia złożonego Wojmir, notowanego od XIII wieku.

Wojmowski - od imienia złożonego Wojmir, notowanego od XIII wieku.

Wojna - 1396 od wojna ‘walka zbrojna’.

Wojnach - od wojna ‘walka zbrojna’.

Wojnacki - od wojna ‘walka zbrojna’.

Wojnaczyk - od wojna ‘walka zbrojna’.

Wojnak - 1440 od wojna ‘walka zbrojna’.

Wojnakowski - od wojna ‘walka zbrojna’.

Wojnałowicz - od wojna ‘walka zbrojna’.

Wojnar - 1424 od niemieckiej nazwy osobowej Woiner, ta od Wagner.

Wojnaralski - od niemieckiej nazwy osobowej Woiner, ta od Wagner.

Wojnarek - od niemieckiej nazwy osobowej Woiner, ta od Wagner.

Wojnarewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Woiner, ta od Wagner.

Wojnarowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Woiner, ta od Wagner.

Wojnarowski - 1443 od nazwy miejscowej Wojnarowa (nowosądeckie, gmina Korzenna).

Wojnarski - od niemieckiej nazwy osobowej Woiner, ta od Wagner.

Wojnas - od wojna ‘walka zbrojna’.

Wojnaszewski - od wojna ‘walka zbrojna’.

Wojnaś - od wojna ‘walka zbrojna’.

Wojnat - od wojna ‘walka zbrojna’.

Wojnatowicz - od wojna ‘walka zbrojna’.

Wojnatowski - od wojna ‘walka zbrojna’.

Wojna-Włodarczyk - złożenia brak; Wojna 1396 od wojna ‘walka zbrojna’; Włodarczyk 1527 (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wojnecki - 1655 od wojna ‘walka zbrojna’.

Wojnek - od wojna ‘walka zbrojna’.

Wojnel - od wojna ‘walka zbrojna’.

Wojner - od niemieckiej nazwy osobowej Woiner, ta od Wagner.

Wojnerowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Woiner, ta od Wagner.

Wojnerowski - od nazwy miejscowej Wojnarowa (nowosądeckie, gmina Korzenna).

Wojniak - od wojna ‘walka zbrojna’.

Wojniakiewicz - od wojna ‘walka zbrojna’.

Wojniakowski - od wojna ‘walka zbrojna’.

Wojniarkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Woiner, ta od Wagner.

Wojniarski - od niemieckiej nazwy osobowej Woiner, ta od Wagner.

Wojniasz - od wojna ‘walka zbrojna’.

Wojniat - od wojna ‘walka zbrojna’.

Wojnicki - 1405 od nazwy miasta Wojnicz (tarnowskie).

Wojnicz - 1346 od nazwy miasta Wojnicz (tarnowskie).

Wojnicz-Sianożęcki - złożenia brak; Wojnicz 1346 od nazwy miasta Wojnicz (tarnowskie); Sianożęcki od siano ‘zżęta i wysuszona trawa’.

Wojniewicz - od wojna ‘walka zbrojna’.

Wojnik - od wojna ‘walka zbrojna’.

Wojnikiewicz - od wojna ‘walka zbrojna’.

Wojnikonis - od wojna ‘walka zbrojna’.

Wojnikow - od wojna ‘walka zbrojna’.

Wojnikowicz - od wojna ‘walka zbrojna’.

Wojniłko - od wojna ‘walka zbrojna’.

Wojniłło - od wojna ‘walka zbrojna’.

Wojniłłowicz - od wojna ‘walka zbrojna’.

Wojniło - od wojna ‘walka zbrojna’.

Wojniłowicz - 166 1-65 od wojna ‘walka zbrojna’.

Wojnir - od niemieckiej nazwy osobowej Woiner, ta od Wagner.

Wojnisz - od wojna ‘walka zbrojna’.

Wojniszko - od wojna ‘walka zbrojna’.

Wojniszonek - od wojna ‘walka zbrojna’.

Wojniszyk - od wojna ‘walka zbrojna’.

Wojniusz - od wojna ‘walka zbrojna’.

Wojnko - 1394 od wojna ‘walka zbrojna’.

Wojno - od wojna ‘walka zbrojna’.

Wojno - 1277 od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojnoch - od wojna ‘walka zbrojna’.

Wojno-Orański - złożenia brak; Wojno 1277 od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’; Orański od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Wojnor - od niemieckiej nazwy osobowej Woiner, ta od Wagner.

Wojnorowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Woiner, ta od Wagner.

Wojnorowski - od niemieckiej nazwy osobowej Woiner, ta od Wagner.

Wojnorski - od niemieckiej nazwy osobowej Woiner, ta od Wagner.

Wojno-Sidorowicz - złożenia brak; Wojno 1277 od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’; Sidorowicz od imienia Izydor. Imię, znane w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Wojnow - od wojna ‘walka zbrojna’.

Wojnowiak - od wojna ‘walka zbrojna’.

Wojnowicz - 1473 od wojna ‘walka zbrojna’.

Wojnowski - 1388 od nazwy miejscowej Wojny (łomżyńskie, gmina Szepietowo-Stacja).

Wojnusz - od wojna ‘walka zbrojna’.

Wojny - od wojna ‘walka zbrojna’.

Wojo - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojoczek - (Śl) od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojok - (Śl) od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojon - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojor - 1378 od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojow - 1288 od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojowicz - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojownik - od wojna ‘walka zbrojna’; od wojownik.

Wojs - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojs - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wojsa - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojsa - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wojsak - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wojsała - 1688 od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojsiak - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wojsiewicz - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wojsik - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wojsik - 1655 od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojski - 1377 od wojski ‘dawny urzędnik ziemski sprawujący w czasie pospolitego ruszenia pieczę nad mieniem i rodzinami szlachty’.

Wojskiewicz - od wojski ‘dawny urzędnik ziemski sprawujący w czasie pospolitego ruszenia pieczę nad mieniem i rodzinami szlachty’.

Wojskołowicz - od wojski ‘dawny urzędnik ziemski sprawujący w czasie pospolitego ruszenia pieczę nad mieniem i rodzinami szlachty’.

Wojskonowicz - od wojski ‘dawny urzędnik ziemski sprawujący w czasie pospolitego ruszenia pieczę nad mieniem i rodzinami szlachty’.

Wojskowiak - od wojski ‘dawny urzędnik ziemski sprawujący w czasie pospolitego ruszenia pieczę nad mieniem i rodzinami szlachty’.

Wojskowicz - od wojski ‘dawny urzędnik ziemski sprawujący w czasie pospolitego ruszenia pieczę nad mieniem i rodzinami szlachty’.

Wojskowski - od wojski ‘dawny urzędnik ziemski sprawujący w czasie pospolitego ruszenia pieczę nad mieniem i rodzinami szlachty’.

Wojskunowicz - od wojski ‘dawny urzędnik ziemski sprawujący w czasie pospolitego ruszenia pieczę nad mieniem i rodzinami szlachty’.

Wojsła - od imienia złożonego Wojsław, też Wosław, notowanego od XIII wieku.

Wojsław - od imienia złożonego Wojsław, też Wosław, notowanego od XIII wieku.

Wojsławicz - 1389 od imienia złożonego Wojsław, też Wosław, notowanego od XIII wieku.

Wojsławowicz - 142 1 od imienia złożonego Wojsław, też Wosław, notowanego od XIII wieku.

Wojsławski - 1394 od nazwy miejscowej Wojsławice (kilka wsi).

Wojsło - od imienia złozonego Wojsław, też Wosław, notowanego od XIII wieku.

Wojsłowicz - od imienia złożonego Wojsław, też Wosław, notowanego od XIII wieku.

Wojsowicz - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wojsuk - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wojsyk - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojsyk - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wojsym-Antoniewicz - złożenia brak; Wojsym od niemieckiego weiss ‘biały’. Antoniewicz od imienia Antoni. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od łacińskiego Antonius. Pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego.

Wojsz - 1456 od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojsza - 1388 od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojszak - 1320 od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojszat - 1388 od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojszcz - od wojski ‘dawny urzędnik ziemski sprawujący w czasie pospolitego ruszenia pieczę nad mieniem i rodzinami szlachty’.

Wojszczak - od wojski ‘dawny urzędnik ziemski sprawujący w czasie pospolitego ruszenia pieczę nad mieniem i rodzinami szlachty’.

Wojszczuk - od wojski ‘dawny urzędnik ziemski sprawujący w czasie pospolitego ruszenia pieczę nad mieniem i rodzinami szlachty’.

Wojszczyk - od wojski ‘dawny urzędnik ziemski sprawujący w czasie pospolitego ruszenia pieczę nad mieniem i rodzinami szlachty’.

Wojszczykowski - od wojski ‘dawny urzędnik ziemski sprawujący w czasie pospolitego ruszenia pieczę nad mieniem i rodzinami szlachty’.

Wojszczyn - 1433 od wojski ‘dawny urzędnik ziemski sprawujący w czasie pospolitego ruszenia pieczę nad mieniem i rodzinami szlachty’.

Wojszek - 1438 od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojszel - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojszewicz - 1483 od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojszka, m. - 1463 od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojszkiewicz - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojszko - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojszkowicz - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojszkun - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojszkuń - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojsznia - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojsznic - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojsznis - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojsznisz - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojszy - 1397 od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojszyc - 1387 od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojszycki - 139 1 od nazwy miejscowej Wojszyce (płockie, gmina Bedlno).

Wojszyk - 1389 od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojszyło - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojś - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojt - 1382 od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojta - 1265 od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtach - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtacha - 1737 od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtachna - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtachni - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtachnia - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtachniak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtachnic - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtachnik - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtachnio - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtachno - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtachny - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtachowski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtacki - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtacz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtaczak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtaczek - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtaczka - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtaczko - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtaczuk - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtak - 138 1 od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtakiewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtakowiak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtakowicz - 1744 od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtakowski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtal - 1368 od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtala - 1465 od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtalak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtalaś - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtalczyk - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtalewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtalewski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtalik - 1764 od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtalla - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtalowicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtalski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtaluk - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtaluk-Boczkaluk - złożenia brak; Wojtaluk od imienia Wojciech, także od wójt; Boczkaluk od bok, boczyć się.

Wojtał - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtała - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtałek - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtało - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtałowicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtałów - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtan - 152 1 od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtana - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtanek - 1472 od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtania - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtaniak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtanicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtaniec - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtaniewski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtanik - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtanio - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtanis - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtaniszak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtanka - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtanko - 1762 od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtanowicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtanowski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtanów - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtań - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtańczyk - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtański - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtar - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtara - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtarak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtarek - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtarewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtarkowski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtarowicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtarowicz-Kujat - złożenia brak; Wojtarowicz od imienia Wojciech, także od wójt; Kujat od prasłowiańskiego kujati ‘utyskiwać’, od kuć, kuję.

Wojtarski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtarz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtarzewski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtas - 1776 od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtasa - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtasczyk - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtasek - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtasiak - 1705 od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtasiek - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtasiewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtasik - 1703 od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtasikiewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtasiński - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtasiok - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtasiuk - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtaskiewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtasow - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtassek - (Śl) od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtasz - 1428 od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtaszak - 1790 od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtaszczak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtaszczek - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtaszczyk - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtaszek - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtaszewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtaszewski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtaszka, m. - 14 18 od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtaszkiewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtaszko - 1640 od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtaszok - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtaszowicz - 1459 od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtaszowski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtaszuk - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtaszyk - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtaszyn - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtaszyński - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtaś - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtaśkiewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtat - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtatowicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtaw - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtawa - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtawicki - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtawicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtczak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtczak-Nowak - złożenia brak; Wojtczak od imienia Wojciech, także od wójt; Nowak od nowy, nowak ‘człowiek nowy, przybysz’.

Wojtczan - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtczek - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtczok - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtczuk - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtczyk - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtczyn - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtecki - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojteczek - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojteczko - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojteczuk - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtek - 1382 od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtekun - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtel - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtela - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtelewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtelewski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojten - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtena - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtenek - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtenka - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtenko - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojter - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtera - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojterek - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojterkowski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojterowicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojterowski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojterski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojterzak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojteszczyk - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojteszek - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtis - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtiszek - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtiś - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtiuk - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtiukiewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtjuk - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtka, m. - 1427 od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtke - (Śl) od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtkielewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtkieło - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtkiewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtko - 1385 od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtkow - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtkowiak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtkowicz - 14 17 od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtkowiec - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtkowik - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtkowski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtków - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtkumski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtkun - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtkuński - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtkus - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtkuś - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtłowski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtłów - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtniewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtnik - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojto - 1252 od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtok - (Śl) od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtol - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtola - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtolak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtolewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtoll - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtołowicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojton - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtona - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtoniak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtonicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtoniszak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtoniś - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtonowicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtonowski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtoń - 1578 od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtora - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtorowicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtorz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtos - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtosiak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtosiewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtosik - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtosz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtoszek - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtoszowicz - 1456 od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtoszyński - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtościszyn - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtow - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtowiak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtowicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtowicz-Praga - złożenia brak; Wojtowicz od imienia Wojciech, także od wójt; Praga 1265 od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Wojtowiec - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtowiecki - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtowik - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtowski - 1553 od imienia Wojciech, także od wójt lub od nazwy miejscowej Wójtowa (krośnieńskie, gmina Lipniki).

Wojtowycz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtóń - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtów - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtuch - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtuchowicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtuchów - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtuciszyn - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtucki - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtuczuk - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtuk - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtukiewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtukowicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtul - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtula - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtulak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtulanis - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtulek - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtulewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtulewski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtulik - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtulonis - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtulski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtuła - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtun - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtunek - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtuniak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtuniecki - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtunik - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtuniszak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtuniuk - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtuń - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtuński - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtur - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtura - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojturski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtus - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtusciszyn - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtusiak - 168 1 od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtusiewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtusik - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtusiński - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtusionek - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtusiszyn - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtusz - 1334 od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtuszak - 168 1 od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtuszczak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtuszczyn - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtuszek - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtuszewski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtusziszin - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtusziszyn - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtuszkiewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtuszko - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtuszyk - 1475 od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtuś - 1763 od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtuścin - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtuściszyn - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtyca - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtych - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtycha - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtycki - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtycko - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtycz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtycza - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtyczak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtyczek - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtyczka - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtyczki - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtyczko - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtyczok - (Śl) od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtyga - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtyk - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtyka - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtykaj - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtyko - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtyl - 1425 od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtyla - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtylak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtylas - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtylewski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtylik - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtylko - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtylla - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtylo - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtylski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtyła - 1440 od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtyłka - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtyłko - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtyłła - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtyłło - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtyło - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtyłowicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtyłów - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtyn - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtyna - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtynas - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtynek - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtynia - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtyniak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtyniaszek - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtyniec - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtyniewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtynik - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtyniuk - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtynka, m. - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtynkiewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtynko - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtynkowski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtynow - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtynowicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtynowski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtynów - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtyń - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtyński - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtyra - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtyrak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtyrek - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtyro - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtyrowski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtyrzak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtys - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtysak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtysek - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtysiak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtysiak-Wojtczak - złożenia brak; Wojtysiak od imienia Wojciech, także od wójt; Wojtczak od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtysik - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtysiński - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtysiuk - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtyska - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtysko - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtysz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtyszak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtyszczak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtyszczyk - 1626 od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtyszek - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtyszka - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtyszkiewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtyszko - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtyszkowiak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtyszyn - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtyś - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtytko - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtyto - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtyzka - (Śl) od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojtyżak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wojucki - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojuć - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojuk - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojuszyn - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojut - 1265 od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojutycki - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojutyński - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojwod - od wojewoda ‘w dawnej Polsce najwyższy urzędnik królewski dowodzący wojskiem i zarządzający dworem; naczelnik województwa’.

Wojwód - od wojewoda ‘w dawnej Polsce najwyższy urzędnik królewski dowodzący wojskiem i zarządzający dworem; naczelnik województwa’.

Wojza - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wojzania - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wojzyczka - (Śl) od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wojzyk - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wok - 1402 od niemieckiej nazwy osobowej Wok, ta od imienia złożonego Wocard lub od słowiańskich nazw osobowych na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wokacz - od niemieckiej nazwy osobowej Wok, ta od imienia złożonego Wocard lub od słowiańskich nazw osobowych na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wokal - od niemieckiej nazwy osobowej Wok, ta od imienia złożonego Wocard lub od słowiańskich nazw osobowych na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wokalski - od niemieckiej nazwy osobowej Wok, ta od imienia złożonego Wocard lub od słowiańskich nazw osobowych na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wokan - od niemieckiej nazwy osobowej Wok, ta od imienia złożonego Wocard lub od słowiańskich nazw osobowych na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wokasz - od niemieckiej nazwy osobowej Wok, ta od imienia złożonego Wocard lub od słowiańskich nazw osobowych na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wokniewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wok, ta od imienia złożonego Wocard lub od słowiańskich nazw osobowych na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wokołowski - od niemieckiej nazwy osobowej Wok, ta od imienia złożonego Wocard lub od słowiańskich nazw osobowych na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wokosz - od niemieckiej nazwy osobowej Wok, ta od imienia złożonego Wocard lub od słowiańskich nazw osobowych na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wokoszczakiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wok, ta od imienia złożonego Wocard lub od słowiańskich nazw osobowych na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wokoszewski - od niemieckiej nazwy osobowej Wok, ta od imienia złożonego Wocard lub od słowiańskich nazw osobowych na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wokoszkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wok, ta od imienia złożonego Wocard lub od słowiańskich nazw osobowych na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wokoszyn - od niemieckiej nazwy osobowej Wok, ta od imienia złożonego Wocard lub od słowiańskich nazw osobowych na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wokowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wok, ta od imienia złożonego Wocard lub od słowiańskich nazw osobowych na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wokowski - od niemieckiej nazwy osobowej Wok, ta od imienia złożonego Wocard lub od słowiańskich nazw osobowych na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wokraj - od okrój ‘krój’, okroić.

Wokroj - od okrój ‘krój’, okroić.

Wokrój - od okrój ‘krój’, okroić.

Wokulenko - od niemieckiej nazwy osobowej Wok, ta od imienia złożonego Wocard lub od słowiańskich nazw osobowych na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wokulik - od niemieckiej nazwy osobowej Wok, ta od imienia złożonego Wocard lub od słowiańskich nazw osobowych na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wokuliński - od niemieckiej nazwy osobowej Wok, ta od imienia złożonego Wocard lub od słowiańskich nazw osobowych na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wokulski - od niemieckiej nazwy osobowej Wok, ta od imienia złożonego Wocard lub od słowiańskich nazw osobowych na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wokuluk - od niemieckiej nazwy osobowej Wok, ta od imienia złożonego Wocard lub od słowiańskich nazw osobowych na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wokunowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wok, ta od imienia złożonego Wocard lub od słowiańskich nazw osobowych na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wokurka - od niemieckiej nazwy osobowej Wok, ta od imienia złożonego Wocard lub od słowiańskich nazw osobowych na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wol - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wola - 14 19 od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolach - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolacz - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolaczuk - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolaczyk - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolaczyński - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolada - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolak - 1600 od nazwy miejscowej Wola (częste).

Wolak - 1607 od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’ lub od nazwy miejscowej Wola (częste).

Wolakiewicz - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’ lub od nazwy miejscowej Wola (częste).

Wolakowski - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’ lub od nazwy miejscowej Wola (częste).

Wolakowski - 1628 od nazwy miejscowej Wolaki (nowosądeckie, gmina Łącko), Wolakówka (nowosądeckie, gmina Grybów).

Wolan - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’ lub od nazwy miejscowej Wola (częste).

Wolancik - od niemieckich nazw osobowych Folant, Fa (h)land.

Wolanciuk - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolanciuk - od niemieckiej nazwy osobowej Voland, ta od imienia złożonego Volknand lub od Fahland, ze średniowysokoniemieckiego valant ‘diabeł’.

Wolanczyk - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Woland - od niemieckich nazw osobowych Folant, Fa (h)land.

Woland - od niemieckiej nazwy osobowej Voland, ta od imienia złożonego Volknand lub od Fahland, ze średniowysokoniemieckiego valant ‘diabeł’.

Wolandt - od niemieckich nazw osobowych Folant, Fa (h)land.

Wolandzki - od niemieckich nazw osobowych Folant, Fa (h)land.

Wolanek - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolaniak - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolanian - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolanicki - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolanicz - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolaniczak - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolaniecki - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolanik - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolanin - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolanina - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolaniuk - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolaniuk - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolank - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolankiewicz - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolankiewicz - od nazwy miejscowej Wola (częste).

Wolankowicz - 1679 od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolano - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolanowski - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolanowski - 139 1 od nazwy miejscowej Wolanów (radomskie, gmina Wolanów), Wolanowice (wieś zagrodowa, Wlkp).

Wolant - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolantkowski - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolany - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolanyk - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolań - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolańciuk - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolańciuk - od niemieckiej nazwy osobowej Voland, ta od imienia złożonego Volknand lub od Fahland, ze średniowysokoniemieckiego valant ‘diabeł’.

Wolańczak - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolańczak - od niemieckiej nazwy osobowej Voland, ta od imienia złożonego Volknand lub od Fahland, ze średniowysokoniemieckiego valant ‘diabeł’.

Wolańczuk - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolańczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Voland, ta od imienia złożonego Volknand lub od Fahland, ze średniowysokoniemieckiego valant ‘diabeł’.

Wolańczyk - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolańczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Voland, ta od imienia złożonego Volknand lub od Fahland, ze średniowysokoniemieckiego valant ‘diabeł’.

Wolański - 1444 od nazwy miejscowej Wola (liczne) lub Wolany.

Wolar - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wolarczak - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wolarczyk - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wolarek - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wolarski - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wolarz - 1599 od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wolas - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolasik - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolasiński - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolasz - 1489 od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolasza - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolaszak - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolaszczak - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolaszczuk - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolaszczyk - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolaszek - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolaszkiewicz - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolaszkiewicz - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wolaś - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolat - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolatka - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Woląg - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Woląsewicz - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolberg - od niemieckiej nazwy osobowej Volberg, ta od nazwy miejscowej Volberg.

Wolbergier - od niemieckiej nazwy osobowej Volberg, ta od nazwy miejscowej Volberg.

Wolborski - od nazwy miejscowej Wolbórz (piotrkowskie, gmina Wolbórz).

Wolborz - 1489 od nazwy miejscowej Wolbórz (piotrkowskie, gmina Wolbórz).

Wolbram - 1393 od nazwy miasta Wolbrom, dawniej Wolfram, Wolbram (katowickie), ta od Wolframa, osadnika z XIV wieku.

Wolbramski - 1464 od nazwy miasta Wolbrom, dawniej Wolfram, Wolbram (katowickie), ta od Wolframa, osadnika z XIV wieku.

Wolbrański - 1464 od nazwy miasta Wolbrom, dawniej Wolfram, Wolbram (katowickie), ta od Wolframa, osadnika z XIV wieku.

Wolbromski - 1624 od nazwy miasta Wolbrom, dawniej Wolfram, Wolbram (katowickie), ta od Wolframa, osadnika z XIV wieku.

Wolbrycht - 1670 od niemieckiej nazwy osobowej Vollbrecht, ta od imienia złożonego Folk berath.

Wolburg - od niemieckiej nazwy osobowej Volberg, ta od nazwy miejscowej Volberg.

Wolcerz - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Wolczak - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolczański - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolczarek - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Wolczarski - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Wolczek - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolczenko - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolczewski - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolczko - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolczkowski - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolczoch - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolczok - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolczok - (Śl) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wolczuk - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolczyk - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolczyn - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolczyński - od nazwy miejscowej Wołczyn (KrW).

Wolczyszyn - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Woldach - od niemieckiej nazwy osobowej Wohld, ta od średniodolnoniemieckiego wold ‘las’.

Woldan - od niemieckiej nazwy osobowej Woldan, ta od średniowysokoniemieckiego volgetaene ‘piękny kształt, postać’.

Woldanowski - od niemieckiej nazwy osobowej Woldan, ta od średniowysokoniemieckiego volgetaene ‘piękny kształt, postać’.

Woldań - od niemieckiej nazwy osobowej Woldan, ta od średniowysokoniemieckiego volgetaene ‘piękny kształt, postać’.

Woldański - od niemieckiej nazwy osobowej Woldan, ta od średniowysokoniemieckiego volgetaene ‘piękny kształt, postać’.

Woldek - od niemieckiej nazwy osobowej Wohld, ta od średniodolnoniemieckiego wold ‘las’.

Woldeński - od niemieckiej nazwy osobowej Woldan, ta od średniowysokoniemieckiego volgetaene ‘piękny kształt, postać’.

Woldon - od niemieckiej nazwy osobowej Woldan, ta od średniowysoko niemieckiego volgetaene ‘piękny kształt, postać’.

Woldoński - od niemieckiej nazwy osobowej Woldan, ta od średniowysokoniemieckiego volgetaene ‘piękny kształt, postać’.

Woldow - od niemieckiej nazwy osobowej Wohld, ta od średniodolnoniemieckiego wold ‘las’.

Woldt - od niemieckiej nazwy osobowej Wohld, ta od średniodolnoniemieckiego wold ‘las’.

Woldy - 1393 od niemieckiej nazwy osobowej Wohld, ta od średniodolnoniemieckiego wold ‘las’.

Woldyło - od niemieckiej nazwy osobowej Wohld, ta od średniodolnoniemieckiego wold ‘las’.

Woldyn - od niemieckiej nazwy osobowej Wohld, ta od średniodolnoniemieckiego wold ‘las’.

Woldz - od niemieckiej nazwy osobowej Wohld, ta od średniodolnoniemieckiego wold ‘las’.

Woldź - od niemieckiej nazwy osobowej Wohld, ta od średniodolnoniemieckiego wold ‘las’.

Woleczek - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolej - 1409 od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolejko - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolek - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolenc - od niemieckiej nazwy osobowej Voland, ta od imienia złożonego Volknand lub od Fahland, ze średniowysokoniemieckiego valant ‘diabeł’.

Wolencik - od niemieckiej nazwy osobowej Voland, ta od imienia złożonego Volknand lub od Fahland, ze średniowysokoniemieckiego valant ‘diabeł’.

Wolendowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Voland, ta od imienia złożonego Volknand lub od Fahland, ze średniowysokoniemieckiego valant ‘diabeł’.

Wolendowski - od niemieckiej nazwy osobowej Voland, ta od imienia złożonego Volknand lub od Fahland, ze średniowysokoniemieckiego valant ‘diabeł’.

Woleniuk - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolenkiewicz - od nazwy miejscowej Wola (częste).

Wolenta - od niemieckiej nazwy osobowej Voland, ta od imienia złożonego Volknand lub od Fahland, ze średniowysokoniemieckiego valant ‘diabeł’.

Wolentarski - od nazwy miejscowej Wolental(gdańskie, gmina Skórcz).

Wolentarski - od niemieckiej nazwy osobowej Voland, ta od imienia złożonego Volknand lub od Fahland, ze średniowysokoniemieckiego valant ‘diabeł’.

Wolentek - od niemieckiej nazwy osobowej Voland, ta od imienia złożonego Volknand lub od Fahland, ze średniowysokoniemieckiego valant ‘diabeł’.

Wolenter - od niemieckiej nazwy osobowej Voland, ta od imienia złożonego Volknand lub od Fahland, ze średniowysokoniemieckiego valant ‘diabeł’.

Wolenterski - od niemieckiej nazwy osobowej Voland, ta od imienia złożonego Volknand lub od Fahland, ze średniowysokoniemieckiego valant ‘diabeł’.

Wolentowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Voland, ta od imienia złożonego Volknand lub od Fahland, ze średniowysokoniemieckiego valant ‘diabeł’.

Woleń - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Woleńczyk - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Woleński - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Woleński - od nazwy miejscowej Wola (liczne) lub Wolany.

Woleński - 14 12 od nazwy miasta Zwoleń, dawniej Woleń (radomskie).

Woleńszczak - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Woleńszczak - od nazwy miejscowej Wola (liczne) lub Wolany.

Woler - od niemieckiej nazwy osobowej Wohler, ta od licznych nazw etnicznych Wohlan, Wohlen lub od imienia złożonego Wolhart, lub od imienia Walery.

Wolerczak - od niemieckiej nazwy osobowej Wohler, ta od licznych nazw etnicznych Wohlan, Wohlen lub od imienia złożonego Wolhart, lub od imienia Walery.

Wolerczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Wohler, ta od licznych nazw etnicznych Wohlan, Wohlen lub od imienia złożonego Wolhart, lub od imienia Walery.

Woleryś - od niemieckiej nazwy osobowej Wohler, ta od licznych nazw etnicznych Wohlan, Wohlen lub od imienia złożonego Wolhart, lub od imienia Walery.

Wolerz - od niemieckiej nazwy osobowej Wohler, ta od licznych nazw etnicznych Wohlan, Wohlen lub od imienia złożonego Wolhart, lub od imienia Walery.

Wolesz - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Woleszczuk - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolewicz - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolęcki - od niemieckiej nazwy osobowej Voland, ta od imienia złożonego Volknand lub od Fahland, ze średniowysokoniemieckiego valant ‘diabeł’.

Wolęczek - od niemieckiej nazwy osobowej Voland, ta od imienia złożonego Volknand lub od Fahland, ze średniowysokoniemieckiego valant ‘diabeł’.

Wolędzik - od niemieckiej nazwy osobowej Voland, ta od imienia złożonego Volknand lub od Fahland, ze średniowysokoniemieckiego valant ‘diabeł’.

Wolędzki - od niemieckiej nazwy osobowej Voland, ta od imienia złożonego Volknand lub od Fahland, ze średniowysokoniemieckiego valant ‘diabeł’.

Wolętek - od niemieckiej nazwy osobowej Voland, ta od imienia złożonego Volknand lub od Fahland, ze średniowysokoniemieckiego valant ‘diabeł’.

Wolf - 1400 od niemieckiej nazwy osobowej Wolf, ta od apelatywu Wolf ‘wilk’.

Wolfam - od nazwy miasta Wolbrom, dawniej Wolfram, Wolbram (katowickie), ta od Wolframa, osadnika z XIV wieku.

Wolfek - 1327 od niemieckiej nazwy osobowej Wolf, ta od apelatywu Wolf ‘wilk’.

Wolff - od niemieckiej nazwy osobowej Wolf, ta od apelatywu Wolf ‘wilk’.

Wolff-Zdzienicki - złożenia brak; Wolff od niemieckiej nazwy osobowej Wolf, ta od apelatywu Wolf ‘wilk’; Zdzienicki od nazwy miejscowej Zdzienice, dziś Żdżenice (konińskie, gmina Malanów).

Wolfka - od niemieckiej nazwy osobowej Wolf, ta od apelatywu Wolf ‘wilk’.

Wolfke - od niemieckiej nazwy osobowej Wolf, ta od apelatywu Wolf ‘wilk’.

Wolfl - od niemieckiej nazwy osobowej Wolf, ta od apelatywu Wolf ‘wilk’.

Wolfla - od niemieckiej nazwy osobowej Wolf, ta od apelatywu Wolf ‘wilk’.

Wolfowicz - 1450 od niemieckiej nazwy osobowej Wolf, ta od apelatywu Wolf ‘wilk’.

Wolfowski - od niemieckiej nazwy osobowej Wolf, ta od apelatywu Wolf ‘wilk’.

Wolfram - 1393 od nazwy miasta Wolbrom, dawniej Wolfram, Wolbram (katowickie), ta od Wolframa, osadnika z XIV wieku.

Wolfram-Jaroszyński - złożenia brak; Wolfram 1393 od nazwy miasta Wolbrom, dawniej Wolfram, Wolbram (katowickie), ta od Wolframa, osadnika z XIV wieku; Jaroszyński 1487 od nazw miejscowych Jaroszewo, Jaroszów, Jaroszewice (kilka wsi).

Wolframski - 1426 od nazwy miasta Wolbrom, dawniej Wolfram, Wolbram (katowickie), ta od Wolframa, osadnika z XIV wieku.

Wolfran - od nazwy miasta Wolbrom, dawniej Wolfram, Wolbram (katowickie), ta od Wolframa, osadnika z XIV wieku.

Wolga - od nazwy rzeki Wołga, też od białoruskiej nazwy osobowej Wołga.

Wolgin - od nazwy rzeki Wołga, też od białoruskiej nazwy osobowej Wołga.

Wolgos - od nazwy rzeki Wołga, też od białoruskiej nazwy osobowej Wołga.

Wolgosiewicz - od nazwy rzeki Wołga, też od białoruskiej nazwy osobowej Wołga.

Wolha - 1465 od nazwy rzeki Wołga, też od białoruskiej nazwy osobowej Wołga.

Wolica - 1428 od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’ lub od nazwy miejscowej Wolica (liczne).

Wolich - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolicki - 1398 od nazwy miejscowej Wolica (liczne).

Woliczak - 1793 od nazwy miejscowej Wolica (liczne).

Woliczko - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolik - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolikowski - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolikowski - 1394 od nazwy miejscowej Wolkowo, dawniej Wolikowo (poznańskie, gmina Kamieniec).

Wolin - 139 1 od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Woliniak - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Woliniec - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Woliniewicz - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Woliński - 1595 od nazwy miasta Zwoleń, dawniej Woleń (radomskie).

Wolisek - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Woliska - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolisz - 1 136 od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Woliszyn - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Woliś - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolitek - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Woliwiak - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Woliwoda - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolk - od niemieckiej nazwy osobowej Wolk- lub od nazw. Wołk (z Wilk).

Wölk - od niemieckiej nazwy osobowej Wolk- lub od nazw. Wołk (z Wilk).

Wolka - od niemieckiej nazwy osobowej Wolk- lub od nazw. Wołk (z Wilk).

Wolkanowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wolk- lub od nazw. Wołk (z Wilk).

Wolke - od niemieckiej nazwy osobowej Wolk- lub od nazw. Wołk (z Wilk).

Wolkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wolk- lub od nazw. Wołk (z Wilk).

Wolkner - od niemieckiej nazwy osobowej Folkmar.

Wolko - od niemieckiej nazwy osobowej Wolk- lub od nazw. Wołk (z Wilk).

Wolkowiak - od niemieckiej nazwy osobowej Wolk- lub od nazw. Wołk (z Wilk).

Wolkowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wolk- lub od nazw. Wołk (z Wilk).

Wolkownik - od niemieckiej nazwy osobowej Wolk- lub od nazw. Wołk (z Wilk).

Wolkowski - 1486 od nazwy miejscowej Wolkowo, dawniej Wolikowo (poznańskie, gmina Kamieniec).

Wollak - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolland - od niemieckiej nazwy osobowej Voland, ta od imienia złożonego Volknand lub od Fahland, ze średniowysokoniemieckiego valant ‘diabeł’.

Wollandt - od niemieckiej nazwy osobowej Voland, ta od imienia złożonego Volknand lub od Fahland, ze średniowysokoniemieckiego valant ‘diabeł’.

Wollant - od niemieckiej nazwy osobowej Voland, ta od imienia złożonego Volknand lub od Fahland, ze średniowysokoniemieckiego valant ‘diabeł’.

Woller - od niemieckiej nazwy osobowej Wohler, ta od licznych nazw etnicznych Wohlan, Wohlen lub od imienia złożonego Wolhart, lub od imienia Walery.

Wöller - od niemieckiej nazwy osobowej Wohler, ta od licznych nazw etnicznych Wohlan, Wohlen lub od imienia złożonego Wolhart, lub od imienia Walery.

Wollf - od niemieckiej nazwy osobowej Wolf, ta od apelatywu Wolf ‘wilk’.

Wollik - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wollin - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wollman - od niemieckich nazw osobowych Wollmann, Walimann, te od średniowysokoniemieckiego wolle ‘wełna’.

Wollmann - od niemieckich nazw osobowych Wollmann, Walimann, te od średniowysokoniemieckiego wolle ‘wełna’.

Wollmar - od niemieckiej nazwy osobowej Folkmar.

Wollmer - od niemieckiej nazwy osobowej Folkmar.

Wöllmer - od niemieckiej nazwy osobowej Folkmar.

Wolma - od niemieckich nazw osobowych Wollmann, Walimann, te od średniowysokoniemieckiego wolle ‘wełna’.

Wolman - 1578 od niemieckich nazw osobowych Wollmann, Walimann, te od średniowysokoniemieckiego wolle ‘wełna’.

Wolmann - od niemieckich nazw osobowych Wollmann, Walimann, te od średniowysokoniemieckiego wolle ‘wełna’.

Wolmań - od niemieckich nazw osobowych Wollmann, Walimann, te od średniowysokoniemieckiego wolle ‘wełna’.

Wolmański - od niemieckich nazw osobowych Wollmann, Walimann, te od średniowysokoniemieckiego wolle ‘wełna’.

Wolmarski - od niemieckiej nazwy osobowej Folkmar.

Wolmer - od niemieckiej nazwy osobowej Folkmar.

Wölmer - od niemieckiej nazwy osobowej Folkmar.

Wolmik - od niemieckich nazw osobowych Wollmann, Walimann, te od średniowysokoniemieckiego wolle ‘wełna’.

Wolna - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolnak - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolnan - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolnar - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolnarek - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolner - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolnia - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolniacz - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolniaczek - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolniaczyk - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolniak - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolniakiewicz - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolniakowski - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolnian - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolniarczyk - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolniarski - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolniarzek - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolniaszczyk - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolniaszek - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolnic - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolnica - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolnicki - od nazwy miejscowej Wolnica (kilka wsi).

Wolnicz - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolniczak - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolniczek - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolniczyk - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolnik - 1727 od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolnikiewicz - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolniok - (Śl) od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolniszewski - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolniuk - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolnomiejski - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolnoszek - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolnowski - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolny - 1346 od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolo - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Woloch - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolochnik - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolojewicz - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolok - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Woloniewicz - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolonin - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolonkiewicz - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolonowski - 1400 od nazwy miejscowej Wolanów (radomskie, gmina Wolanów), Wolanowice (wieś zagrodowa, Wlkp).

Wolontkowski - od niemieckiej nazwy osobowej Voland, ta od imienia złożonego Volknand lub od Fahland, ze średniowysokoniemieckiego valant ‘diabeł’.

Wolorczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Wohler, ta od licznych nazw etnicznych Wohlan, Wohlen lub od imienia złożonego Wolhart, lub od imienia Walery.

Wolosek - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolosz - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Woloszak - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Woloszczak - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Woloszczuk - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Woloszczyk - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Woloszek - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Woloszko - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Woloszyk - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Woloszyn - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolota - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolotek - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolowczak - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolowczyk - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolowiak - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolowiec - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolowina - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wolowski - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wolów - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolsek - 1602 od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Wolski - 138 1 od nazwy miejscowej Wola (częste).

Wolsza - 1577 od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Wolszak - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Wolszakiewicz - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Wolszan - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Wolszczak - od nazwy miejscowej Wola (częste).

Wolszczak - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Wolszczakiewicz - od nazwy miejscowej Wola (częste).

Wolszczakiewicz - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Wolszczakowski - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Wolszczakowskie - od nazwy miejscowej Wola (częste).

Wolszczan - od nazwy miejscowej Wola (częste).

Wolszczan - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Wolszczuk - od nazwy miejscowej Wola (częste).

Wolszczuk - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Wolszczyk - od nazwy miejscowej Wola (częste).

Wolszczyk - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Wolszczyniak - od nazwy miejscowej Wolsztyn (zielonogórskie) lub od Olsztyn.

Wolszczyniak - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Wolszczyński - od nazwy miejscowej Wolsztyn (zielonogórskie) lub od Olsztyn.

Wolszczyński - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Wolszeniewicz - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Wolszewski - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Wolszka - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Wolszkiewicz - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Wolszon - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Wolszowski - od nazw miejscowych Olszowa, Olszewo (częste).

Wolszteński - 1499 od nazwy miejscowej Wolsztyn (zielonogórskie) lub od Olsztyn.

Wolsztyn - 1440 od nazwy miejscowej Wolsztyn (zielonogórskie) lub od Olsztyn.

Wolsztyniak - od nazwy miejscowej Wolsztyn (zielonogórskie) lub od Olsztyn.

Wolsztyński - 147 1 od nazwy miejscowej Wolsztyn (zielonogórskie) lub od Olsztyn.

Wolszyk - 16 1 1 od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Wolszyn - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Wolszyniak - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Wolt - od niemieckich nazw osobowych Wolt, Wold, te od imion złożonych na Walt-, te od średnioniemieckiego wold ‘las’.

Wolta - od niemieckich nazw osobowych Wolt, Wold, te od imion złożonych na Walt-, te od średnioniemieckiego wold ‘las’.

Woltal - od niemieckich nazw osobowych Wolt, Wold, te od imion złożonych na Walt-, te od średnioniemieckiego wold ‘las’.

Woltala - od niemieckich nazw osobowych Wolt, Wold, te od imion złożonych na Walt-, te od średnioniemieckiego wold ‘las’.

Woltalewicz - od niemieckich nazw osobowych Wolt, Wold, te od imion złożonych na Walt-, te od średnioniemieckiego wold ‘las’.

Woltanowski - od niemieckich nazw osobowych Wolt, Wold, te od imion złożonych na Walt-, te od średnioniemieckiego wold ‘las’.

Woltański - od niemieckich nazw osobowych Wolt, Wold, te od imion złożonych na Walt-, te od średnioniemieckiego wold ‘las’.

Wolter - od niemieckich nazw osobowych Wolt, Wold, te od imion złożonych na Walt-, te od średnioniemieckiego wold ‘las’.

Woltman - od niemieckiej nazwy osobowej Woltmann, ta od średnioniemieckiego woltman ‘robotnik leśny’.

Woltmann - od niemieckiej nazwy osobowej Woltmann, ta od średnioniemieckiego woltman ‘robotnik leśny’.

Woltmanowski - od niemieckiej nazwy osobowej Woltmann, ta od średnioniemieckiego woltman ‘robotnik leśny’.

Wolton - od niemieckich nazw osobowych Wolt, Wold, te od imion złożonych na Walt-, te od średnioniemieckiego wold ‘las’.

Woltowicz - od niemieckich nazw osobowych Wolt, Wold, te od imion złożonych na Walt-, te od średnioniemieckiego wold ‘las’.

Woltyński - od niemieckich nazw osobowych Wolt, Wold, te od imion złożonych na Walt-, te od średnioniemieckiego wold ‘las’.

Woluch - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Woluda - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolukiewicz - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Woluniewicz - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolunin - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolus - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Woluszewski - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Woluszko - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Woluszyński - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Woluta - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolutek - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wolw - od niemieckiej nazwy osobowej Wolf, ta od apelatywu Wolf ‘wilk’.

Wolwan - od niemieckiej nazwy osobowej Wolf, ta od apelatywu Wolf ‘wilk’.

Wolwark - od folwark.

Wolwczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Wolf, ta od apelatywu Wolf ‘wilk’.

Wolwiak - od niemieckiej nazwy osobowej Wolf, ta od apelatywu Wolf ‘wilk’.

Wolwiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wolf, ta od apelatywu Wolf ‘wilk’.

Wolwowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wolf, ta od apelatywu Wolf ‘wilk’.

Wolwram - 1394 od nazwy miasta Wolbrom, dawniej Wolfram, Wolbram (katowickie), ta od Wolframa, osadnika z XIV wieku.

Wolwramski - 1463 od nazwy miasta Wolbrom, dawniej Wolfram, Wolbram (katowickie), ta od Wolframa, osadnika z XIV wieku.

Wolyniec - od nazwy regionu Wołyń.

Wolyniecki - od nazwy regionu Wołyń.

Wolynko - od nazwy regionu Wołyń.

Wolyński - 1478 od nazwy regionu Wołyń.

Woł - 1362 od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wołak - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wołakiewicz - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wołas - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wołasewicz - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wołasiak - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wołasiewicz - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wołasz - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wołaszczak - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wołaszek - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wołaszyn - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wołaszynowicz - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wołaś - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Woława - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Woławczyk - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Woławiec - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wołącewicz - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wołąga - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wołągiewicz - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wołąkiewicz - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wołąs - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wołąsewicz - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wołąsiewicz - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wołąsowicz - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wołąsz - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wołąz - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wołązewicz - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wołąziewicz - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wołc - (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wołcerz - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Wołcun - (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wołcyrz - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Wołcyrz - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Wołcz - (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wołczacki - (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wołczak - (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wołczan - (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wołczańczyk - (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wołczański - (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wołczaski - (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wołczasta - (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wołczasty - (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wołczecki - (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wołczek - 1439 (KrW) (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wołczenko - 1488 (KrW) (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wołczew - (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wołczewski - (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wołczkiewicz - (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wołczko - 1404 (KrW) (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wołczkow - (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wołczkowicz - (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wołczków - (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wołczok - (Śl) (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wołczowski - (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wołczuk - (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wołczuk - (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wołczyk - (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wołczyk - 1640 od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wołczyn - (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wołczyński - (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wołczyński - 1695 od nazwy miejscowej Wołczyn (KrW).

Wołczysz - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Wołczyż - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Wołdoch - od niemieckiej nazwy osobowej Wohld, ta od średniodolnoniemieckiego wold ‘las’.

Wołdziński - od niemieckiej nazwy osobowej Wohld, ta od średniodolnoniemieckiego wold ‘las’.

Wołejko - od litewskich nazw osobowych Voleika, Valeika.

Wołejkowicz - od litewskich nazw osobowych Voleika, Valeika.

Wołejko-Wołejszo - złożenia brak; Wołejko od litewskich nazw osobowych Voleika, Valeika; Wołejszo od litewskich nazw osobowych Voleika, Valeika.

Wołejsza - od litewskich nazw osobowych Voleisa, Valeiša.

Wołejszko - od litewskich nazw osobowych Voleisa, Valeiša.

Wołejszo - od litewskich nazw osobowych Voleisa, Valeiša.

Wołejszo-Wołejko - złożenia brak; Wołejszo od litewskich nazw osobowych Voleisa, Valeiša; Wołejko od litewskich nazw osobowych Voleika, Valeika.

Wołek - 1423 od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wołenkiewicz - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wołęga - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wołęgewicz - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wołęgiewicz - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wołękiewicz - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wołęsiewicz - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wołęsowicz - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wołga - od nazwy rzeki Wołga, też od białoruskiej nazwy osobowej Wołga.

Wołgajew - od nazwy rzeki Wołga, też od białoruskiej nazwy osobowej Wołga.

Wołgin - od nazwy rzeki Wołga, też od białoruskiej nazwy osobowej Wołga.

Wołgusiak - od nazwy rzeki Wołga, też od białoruskiej nazwy osobowej Wołga.

Wołk - 1443 (KrW) (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wołkaniec - (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wołkanin - (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wołkanowicz - 1435 (KrW) (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wołkanowski - (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wołkiewicz - (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wołk-Jankowski - złożenia brak; Wołk 1443 (KrW) (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’; Jankowski 1388 od nazw miejscowych Jankowo, Jankowice, Jankówki (częste).

Wołk-Karaczewski - złożenia brak; Wołk 1443 (KrW) (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’; Karaczewski 1383 od nazwy miejscowej Karabczewo, też Korabczewo (KrW).

Wołk-Karczewski - złożenia brak; Wołk 1443 (KrW) (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’; Karczewski 1388 od nazw miejscowych Karczewo, Karczowice (kilka wsi).

Wołk-Lewanowicz - złożenia brak; Wołk 1443 (KrW) (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’; Lewanowicz od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Wołk-Łaniewski - złożenia brak; Wołk 1443 (KrW) (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’; Łaniewski od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Wołko - 1377 od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wołko - 1443 (KrW) (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wołkołowski - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wołkonin - (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wołkonowski - (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wołkoński - (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wołkosz - 1388 (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wołkow - 1422 (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wołkowiak - (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wołkowicki - (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wołkowicz - 160 1 od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wołkowicz - 1436 (KrW) (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wołkowiecki - (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wołkowiński - (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wołkowski - 1594 od nazwy miejscowej Wołkowa (kilka wsi na KrW).

Wołków - (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wołkun - (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wołk-Wołkow - złożenia brak; Wołk 1443 (KrW) (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’; Wołkow 1422 (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wołłejko - od litewskich nazw osobowych Voleika, Valeika.

Wołłejszo - od litewskich nazw osobowych Voleisa, Valeiša.

Wołłk - (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wołłk-Lewonowicz - złożenia brak; Wołłk (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’; Lewonowicz od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Wołłk-Łaniewski - złożenia brak; Wołłk (z fonetyką ukraińską) od wilk ‘ssak z rodziny psów’; Łaniewski od łania ‘samica jelenia’, od łan ‘pole, rola, niwa’.

Wołłoćko - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wołłodko - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wołłodźko - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wołłosiecki - (pod wpływem ukraińskim) od włos.

Wołłosowicz - (pod wpływem ukraińskim) od włos.

Wołna - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wołniuk - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wołny - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wołnysz - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wołoboj - 1400 od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-; od gwarowego wołobój ‘rzeźnik’.

Wołoch - od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołocha - od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołochacz - od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołochow - od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołochowicz - 1465 (KrW) od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołochowski - od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołochyński - od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołocz - (z fonetyką ukraińską) od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’; od wlec, wlekę.

Wołoczacki - (z fonetyką ukraińską) od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’; od wlec, wlekę.

Wołoczek - (z fonetyką ukraińską) od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’; od wlec, wlekę.

Wołoczewski - (z fonetyką ukraińską) od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’; od wlec, wlekę.

Wołoczkiewicz - (z fonetyką ukraińską) od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’; od wlec, wlekę.

Wołoczko - (z fonetyką ukraińską) od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’; od wlec, wlekę.

Wołoczkowicz - (z fonetyką ukraińską) od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’; od wlec, wlekę.

Wołocznik - (z fonetyką ukraińską) od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’; od wlec, wlekę.

Wołoczuk - (z fonetyką ukraińską) od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’; od wlec, wlekę.

Wołoczyk - (z fonetyką ukraińską) od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’; od wlec, wlekę.

Wołoczyński - (z fonetyką ukraińską) od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’; od wlec, wlekę.

Wołoćka - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wołoćko - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wołodarski - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wołodczenko - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wołodin - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wołodkiewicz - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wołodkiewicz-Donimirska - złożenia brak; Wołodkiewicz (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław; Donimirski 1748 od nazwy miejscowej Donimierz (gdańskie, gmina Szemud).

Wołodko - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wołodkowicz - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wołodyń - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wołodyński - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wołodzik - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wołodzin - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wołodzka - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wołodzko - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wołodźko - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wołodźko-Wołodkiewicz - złożenia brak; Wołodźko (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław; Wołodkiewicz (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wołodżko - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wołojewicz - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wołojuch - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wołongiewicz - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wołonkiewicz - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wołons - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wołonsewicz - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wołonsiewicz - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wołos - (pod wpływem ukraińskim) od włos.

Wołosaczenko - (pod wpływem ukraińskim) od włos.

Wołosaczonek - (pod wpływem ukraińskim) od włos.

Wołosatow - (pod wpływem ukraińskim) od włos.

Wołosatów - (pod wpływem ukraińskim) od włos.

Wołosek - (pod wpływem ukraińskim) od włos.

Wołosewicz - (pod wpływem ukraińskim) od włos.

Wołosiak - (pod wpływem ukraińskim) od włos.

Wołosianka - (pod wpływem ukraińskim) od włos.

Wołosianko - (pod wpływem ukraińskim) od włos.

Wołosiański - (pod wpływem ukraińskim) od włos.

Wołosicki - (pod wpływem ukraińskim) od włos.

Wołosiecki - (pod wpływem ukraińskim) od włos.

Wołosiewicz - (pod wpływem ukraińskim) od włos.

Wołosik - (pod wpływem ukraińskim) od włos.

Wołosin - od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołosin - (pod wpływem ukraińskim) od włos.

Wołosinowicz - (pod wpływem ukraińskim) od włos.

Wołosiński - (pod wpływem ukraińskim) od włos.

Wołosiuk - (pod wpływem ukraińskim) od włos.

Wołoski - od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołosko - (pod wpływem ukraińskim) od włos.

Wołoskowicz - (pod wpływem ukraińskim) od włos.

Wołoskowski - (pod wpływem ukraińskim) od włos.

Wołosowicz - (pod wpływem ukraińskim) od włos.

Wołosowski - (pod wpływem ukraińskim) od włos.

Wołos-Wołosiuk - złożenia brak; Wołos (pod wpływem ukraińskim) od włos; Wołosiuk (pod wpływem ukraińskim) od włos.

Wołosz - 1442 (KrW) od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołoszanin - od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołoszanowicz - od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołoszanowski - od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołoszański - od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołoszczak - od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołoszczakiewicz - od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołoszczenko - od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołoszczuk - od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołoszczyk - od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołoszczyn - od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołoszczynek - od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołoszczyniak - od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołoszczyński - od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołoszek - od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołoszenko - od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołoszewicz - od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołoszewski - od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołoszka - od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołoszkiewicz - od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołoszko - 1427 (KrW) od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołoszowski - od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołoszuk - od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołoszun - od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołoszyk - od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołoszyn - od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołoszyn - 1359 (KrW) od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołoszynek - od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołoszyniak - od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołoszyniec - od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołoszyniuk - od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołoszynowicz - od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołoszynowski - od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołoszynów - od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołoszyń - od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołoszyński - od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołoś - od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołośko - od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołot - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wołotka - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wołotkiewicz - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wołotko - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wołotkowicz - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wołotowski - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wołow - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wołowa Dupa - 1425 od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wołowa Dusza - 1425 od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wołowacz - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wołowaty - 1629 od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wołowczuk - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wołowczyk - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wołowic - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wołowicki - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wołowicz - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wołowiec - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wołowiec - 1440 od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wołowiecki - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wołowik - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wołowin - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wołowiński - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wołownik - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wołowski - 14 10 od nazw miejscowych Wołowice, Wołów (kilka wsi).

Wołowski - 1642 od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wołowy - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wołożko - od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołożonek - od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołsz - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Wołszczyk - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Wołszko - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Wołszun - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Wołszyk - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Wołszyn - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Wołta - od niemieckich nazw osobowych Wolt, Wold, te od imion złożonych na Walt-, te od średnioniemieckiego wold ‘las’.

Wołtasz - od niemieckich nazw osobowych Wolt, Wold, te od imion złożonych na Walt-, te od średnioniemieckiego wold ‘las’.

Wołtosz - od niemieckich nazw osobowych Wolt, Wold, te od imion złożonych na Walt-, te od średnioniemieckiego wold ‘las’.

Wołtowicz - od niemieckich nazw osobowych Wolt, Wold, te od imion złożonych na Walt-, te od średnioniemieckiego wold ‘las’.

Wołuch - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wołujcewicz - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wołujczyk - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wołujewicz - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wołujski - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wołunkiewicz - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wołuń - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wołuszko - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wołyn - od nazwy regionu Wołyń.

Wołynas - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wołyncewicz - od nazwy regionu Wołyń.

Wołynczuk - od nazwy regionu Wołyń.

Wołynek - od nazwy regionu Wołyń.

Wołynia - od nazwy regionu Wołyń.

Wołyniak - od nazwy regionu Wołyń.

Wołynic - od nazwy regionu Wołyń.

Wołynicz - od nazwy regionu Wołyń.

Wołyniec - 1476 od nazwy regionu Wołyń.

Wołynik - od nazwy regionu Wołyń.

Wołyniuk - od nazwy regionu Wołyń.

Wołynka - od nazwy regionu Wołyń.

Wołynkiewicz - od nazwy regionu Wołyń.

Wołynko - od nazwy regionu Wołyń.

Wołynszczak - od nazwy regionu Wołyń.

Wołyń - od nazwy regionu Wołyń.

Wołyńcewicz - od nazwy regionu Wołyń.

Wołyńczak - od nazwy regionu Wołyń.

Wołyńczuk - od nazwy regionu Wołyń.

Wołyńczyc - od nazwy regionu Wołyń.

Wołyńczyk - od nazwy regionu Wołyń.

Wołyńko - od nazwy regionu Wołyń.

Wołyński - 1478 od nazwy regionu Wołyń.

Wołyńszczak - od nazwy regionu Wołyń.

Wołysz - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wołyszko - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wołyszyn - od wół ‘kastrowany baran’, też od podstawy Wol-.

Wona - od wonieć ‘pachnieć, wydzielać zapach’.

Wonar - od niemieckiej nazwy osobowej Wonhar(d)t, Wonber, te od imion złożonych Wunnhar(d)t, Wumnnheri.

Wonarowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wonhar(d)t, Wonber, te od imion złożonych Wunnhar(d)t, Wumnnheri.

Wonarski - od niemieckiej nazwy osobowej Wonhar(d)t, Wonber, te od imion złożonych Wunnhar(d)t, Wumnnheri.

Wonaszek - od wonieć ‘pachnieć, wydzielać zapach’.

Wonat - od gwarowego wanat ‘próżniak’, wanata ‘gatunek jabłek’.

Wonatowski - od gwarowego wanat ‘próżniak’, wanata ‘gatunek jabłek’.

Woncek - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wonchalla - od wąchać, węch ‘zapach’ lub od dawnego wąchacz ‘szpieg’.

Wonchała - od wąchać, węch ‘zapach’ lub od dawnego wąchacz ‘szpieg’.

Wonchocki - od nazwy miejscowej Wąchock (kieleckie, gmina Wąchock).

Woncina - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Woncior - od więcierz, także więcierz, wieńcerz, wącior ‘kosz do łowienia ryb w wodach stojących’.

Wonciorek - od więcierz, także więcierz, wieńcerz, wącior ‘kosz do łowienia ryb w wodach stojących’.

Woncisz - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Woncław - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wonda - od podstawy węd-, por. wędzić ‘suszyć w dymie’, ze staropolskiego ‘łowić ryby’, później też ‘trapic; osłabiać; kraść’, ze staropolskiego węda ‘haczyk’, wedka ‘przyrząd do łowienia ryb’.

Wondachowicz - od podstawy węd-, por. wędzić ‘suszyć w dymie’, ze staropolskiego ‘łowić ryby’, później też ‘trapic; osłabiać; kraść’, ze staropolskiego węda ‘haczyk’, wedka ‘przyrząd do łowienia ryb’.

Wondal - od podstawy węd-, por. wędzić ‘suszyć w dymie’, ze staropolskiego ‘łowić ryby’, później też ‘trapic; osłabiać; kraść’, ze staropolskiego węda ‘haczyk’, wedka ‘przyrząd do łowienia ryb’.

Wondalewski - od podstawy węd-, por. wędzić ‘suszyć w dymie’, ze staropolskiego ‘łowić ryby’, później też ‘trapic; osłabiać; kraść’, ze staropolskiego węda ‘haczyk’, wedka ‘przyrząd do łowienia ryb’.

Wondałowski - od podstawy węd-, por. wędzić ‘suszyć w dymie’, ze staropolskiego ‘łowić ryby’, później też ‘trapic; osłabiać; kraść’, ze staropolskiego węda ‘haczyk’, wedka ‘przyrząd do łowienia ryb’.

Wondas - od podstawy węd-, por. wędzić ‘suszyć w dymie’, ze staropolskiego ‘łowić ryby’, później też ‘trapic; osłabiać; kraść’, ze staropolskiego węda ‘haczyk’, wedka ‘przyrząd do łowienia ryb’.

Wondek - od podstawy węd-, por. wędzić ‘suszyć w dymie’, ze staropolskiego ‘łowić ryby’, później też ‘trapic; osłabiać; kraść’, ze staropolskiego węda ‘haczyk’, wedka ‘przyrząd do łowienia ryb’.

Wondel - od podstawy węd-, por. wędzić ‘suszyć w dymie’, ze staropolskiego ‘łowić ryby’, później też ‘trapic; osłabiać; kraść’, ze staropolskiego węda ‘haczyk’, wedka ‘przyrząd do łowienia ryb’.

Wondelski - od podstawy węd-, por. wędzić ‘suszyć w dymie’, ze staropolskiego ‘łowić ryby’, później też ‘trapic; osłabiać; kraść’, ze staropolskiego węda ‘haczyk’, wedka ‘przyrząd do łowienia ryb’.

Wonder - od wander ‘łazęga’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wander.

Wonderzy - od wander ‘łazęga’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wander.

Wondkowski - od podstawy węd-, por. wędzić ‘suszyć w dymie’, ze staropolskiego ‘łowić ryby’, później też ‘trapic; osłabiać; kraść’, ze staropolskiego węda ‘haczyk’, wedka ‘przyrząd do łowienia ryb’.

Wondollek - od wądół ‘parów, jar; dół, wykrot’.

Wondolski - od wądół ‘parów, jar; dół, wykrot’.

Wondołkowski - od wądół ‘parów, jar; dół, wykrot’.

Wondołowski - od wądół ‘parów, jar; dół, wykrot’.

Wondorowski - od wander ‘łazęga’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wander.

Wondra - od wędrować, może też od niemieckich nazw osobowych na Wandr-, te od Andreas.

Wondracek - od wędrować, może też od niemieckich nazw osobowych na Wandr-, te od Andreas.

Wondraczek - od wędrować, może też od niemieckich nazw osobowych na Wandr-, te od Andreas.

Wondrak - od wędrować, może też od niemieckich nazw osobowych na Wandr-, te od Andreas.

Wondraszek - od wędrować, może też od niemieckich nazw osobowych na Wandr-, te od Andreas.

Wondrych - od wędrować, może też od niemieckich nazw osobowych na Wandr-, te od Andreas.

Wondzonka - od podstawy węd-, por. wędzić ‘suszyć w dymie’, ze staropolskiego ‘łowić ryby’, później też ‘trapic; osłabiać; kraść’, ze staropolskiego węda ‘haczyk’, wedka ‘przyrząd do łowienia ryb’.

Wondzyński - od podstawy węd-, por. wędzić ‘suszyć w dymie’, ze staropolskiego ‘łowić ryby’, później też ‘trapic; osłabiać; kraść’, ze staropolskiego węda ‘haczyk’, wedka ‘przyrząd do łowienia ryb’.

Woner - od niemieckiej nazwy osobowej Wonhar(d)t, Wonber, te od imion złożonych Wunnhar(d)t, Wumnnheri.

Wonerowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wonhar(d)t, Wonber, te od imion złożonych Wunnhar(d)t, Wumnnheri.

Wonerski - od niemieckiej nazwy osobowej Wonhar(d)t, Wonber, te od imion złożonych Wunnhar(d)t, Wumnnheri.

Wongler - od węgiel, ze staropolskiego wągiel, wągl.

Wonglorz - od węgiel, ze staropolskiego wągiel, wągl.

Wongrodzki - od staropolskiego wągroda ‘ogród; miejsce ogrodzone’.

Wongrowski - od nazwy miasta Wągrowiec (pilskie).

Wonia - od wonieć ‘pachnieć, wydzielać zapach’.

Woniaczuk - od wonieć ‘pachnieć, wydzielać zapach’.

Woniak - od wonieć ‘pachnieć, wydzielać zapach’.

Woniakowski - od wonieć ‘pachnieć, wydzielać zapach’.

Woniarowski - od niemieckiej nazwy osobowej Wonhar(d)t, Wonber, te od imion złożonych Wunnhar(d)t, Wumnnheri.

Woniawski - od wonieć ‘pachnieć, wydzielać zapach’.

Wonic - od wonieć ‘pachnieć, wydzielać zapach’.

Wonica - od wonieć ‘pachnieć, wydzielać zapach’.

Wonicki - 1593 od wonieć ‘pachnieć, wydzielać zapach’.

Woniczek - od wonieć ‘pachnieć, wydzielać zapach’.

Woniec - 144 1 od wonieć ‘pachnieć, wydzielać zapach’.

Wonieczna - od wonieć ‘pachnieć, wydzielać zapach’.

Wonieczny - od wonieć ‘pachnieć, wydzielać zapach’.

Woniek - od wonieć ‘pachnieć, wydzielać zapach’.

Woniewicz - od wonieć ‘pachnieć, wydzielać zapach’.

Wonik - od wonieć ‘pachnieć, wydzielać zapach’.

Wonikow - od wonieć ‘pachnieć, wydzielać zapach’.

Wonikowicz - od wonieć ‘pachnieć, wydzielać zapach’.

Wonikowski - od wonieć ‘pachnieć, wydzielać zapach’.

Wonio - od wonieć ‘pachnieć, wydzielać zapach’.

Woniok - (Śl) od wonieć ‘pachnieć, wydzielać zapach’.

Wonisławczyk - od wonieć ‘pachnieć, wydzielać zapach’.

Wonisz - od wonieć ‘pachnieć, wydzielać zapach’.

Woniszczuk - od wonieć ‘pachnieć, wydzielać zapach’.

Wonitow - może od dawnego womity ‘wymioty’, womitować.

Wonitowa - może od dawnego womity ‘wymioty’, womitować.

Wonitowy - może od dawnego womity ‘wymioty’, womitować.

Wonka - od wonieć ‘pachnieć, wydzielać zapach’.

Wonko - od wonieć ‘pachnieć, wydzielać zapach’.

Wonner - od niemieckiej nazwy osobowej Wonhar(d)t, Wonber, te od imion złożonych Wunnhar(d)t, Wumnnheri.

Wonnerski - od niemieckiej nazwy osobowej Wonhar(d)t, Wonber, te od imion złożonych Wunnhar(d)t, Wumnnheri.

Wonorowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wonhar(d)t, Wonber, te od imion złożonych Wunnhar(d)t, Wumnnheri.

Wonorski - od niemieckiej nazwy osobowej Wonhar(d)t, Wonber, te od imion złożonych Wunnhar(d)t, Wumnnheri.

Wonowski - od wonieć ‘pachnieć, wydzielać zapach’.

Wons - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wonsacz - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wonsak - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wonsala - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wonsewicz - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wonsiakowski - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wonsiel - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wonsiewicz - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wonsik - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wonsikowski - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wonsiołek - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wonsławowicz - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wonsowicz - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wonsowski - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wontar - od wątor ‘wgłębienie w klepkach beczki, do którego wchodzi brzeg dna’.

Wontarczyk - od wątor ‘wgłębienie w klepkach beczki, do którego wchodzi brzeg dna’.

Wontarski - od wątor ‘wgłębienie w klepkach beczki, do którego wchodzi brzeg dna’.

Wontek - od wątek ‘nić przewodnia’.

Wonter - od wątor ‘wgłębienie w klepkach beczki, do którego wchodzi brzeg dna’.

Wontka - od wątek ‘nić przewodnia’.

Wontkowski - od wątek ‘nić przewodnia’.

Wontor - od wątor ‘wgłębienie w klepkach beczki, do którego wchodzi brzeg dna’.

Wontora - od wątor ‘wgłębienie w klepkach beczki, do którego wchodzi brzeg dna’.

Wontorczyk - od wątor ‘wgłębienie w klepkach beczki, do którego wchodzi brzeg dna’.

Wontorek - od wątor ‘wgłębienie w klepkach beczki, do którego wchodzi brzeg dna’.

Wontorowski - od wątor ‘wgłębienie w klepkach beczki, do którego wchodzi brzeg dna’.

Wontorski - od wątor ‘wgłębienie w klepkach beczki, do którego wchodzi brzeg dna’.

Wontroba - od wątroba ‘narząd wewnętrzny u kręgowców’.

Wontrobiński - od wątroba ‘narząd wewnętrzny u kręgowców’.

Wontrobski - od wątroba ‘narząd wewnętrzny u kręgowców’.

Wonuczka-Wnuk - złożenia brak; Wonuczka brak; Wnuk 1423 od wnuk, ze staropolskiego wnęk ‘dziecko w stosunku do dziadkow’, dawniej też ‘bratanek, siostrzeniec’.

Wonworek - od gwarowego wąworek, węgorek ‘drewniane wiaderko do noszenia mleka’.

Wonwoźna - od wąwóz ‘głęboka dolina o stromych zboczach’, od przymiotnika wąwoźny.

Wonwoźny - od wąwóz ‘głęboka dolina o stromych zboczach’, od przymiotnika wąwoźny.

Wonwożna - od wąwóz ‘głęboka dolina o stromych zboczach’, od przymiotnika wąwoźny.

Wonwożny - od wąwóz ‘głęboka dolina o stromych zboczach’, od przymiotnika wąwoźny.

Wońkiewicz - od wonieć ‘pachnieć, wydzielać zapach’.

Wońko - od wonieć ‘pachnieć, wydzielać zapach’.

Wop - od niemieckiej nazwy osobowej Wopp.

Wopa - od niemieckiej nazwy osobowej Wopp.

Wopaliński - od niemieckiej nazwy osobowej Wopp.

Wopała - od niemieckiej nazwy osobowej Wopp.

Wopiennik - od wapno ‘związek wapnia’.

Wopiński - od nazwy miejscowej Wapno (pilskie, gmina Wapno).

Wopis - od niemieckiej nazwy osobowej Wopp.

Wopka - od niemieckiej nazwy osobowej Wopp.

Wopkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wopp.

Wopkowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wopp.

Wopp - od niemieckiej nazwy osobowej Wopp.

Wor - od wór, worek ‘torba z płótna, papieru itp.’, dawniej ‘sakiewka na pieniądze’.

Worach - od wór, worek ‘torba z płótna, papieru itp.’, dawniej ‘sakiewka na pieniądze’.

Woracz - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyi ‘‘zburzyć, zniszczyć’.

Woracz - od wór, worek ‘torba z płótna, papieru itp.’, dawniej ‘sakiewka na pieniądze’.

Woraczek - od wór, worek ‘torba z płótna, papieru itp.’, dawniej ‘sakiewka na pieniądze’.

Woraczyński - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘‘zburzyć, zniszczyć’.

Worak - od wór, worek ‘torba z płótna, papieru itp.’, dawniej ‘sakiewka na pieniądze’.

Worakowski - od wór, worek ‘torba z płótna, papieru itp.’, dawniej ‘sakiewka na pieniądze’.

Worankowicz - od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Worasz - 1446 od wór, worek ‘torba z płótna, papieru itp.’, dawniej ‘sakiewka na pieniądze’.

Worąg - od wór, worek ‘torba z płótna, papieru itp.’, dawniej ‘sakiewka na pieniądze’.

Worąkowicz - od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Worcel - od niemieckich nazw osobowych Wurzel, Worzel, te od Wurzel ‘korzeń’, to od Wurz, ze średniowysokoniemieckiego wurz ‘przyprawa korzenna; roślina; korzeń’.

Worczak - 1653 od wór, worek ‘torba z płótna, papieru itp.’, dawniej ‘sakiewka na pieniądze’.

Worczyk - od wór, worek ‘torba z płótna, papieru itp.’, dawniej ‘sakiewka na pieniądze’.

Worczyński - od wór, worek ‘torba z płótna, papieru itp.’, dawniej ‘sakiewka na pieniądze’.

Worda - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wordak - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wordas - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wordaszko - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wordecha - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wordecki - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wordęcki - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wordęga - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wordowicz - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wordus - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wordysz - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wordzała - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wordziak - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wordziński - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Worecki - od wór, worek ‘torba z płótna, papieru itp.’, dawniej ‘sakiewka na pieniądze’.

Woreczek - od wór, worek ‘torba z płótna, papieru itp.’, dawniej ‘sakiewka na pieniądze’.

Worek - 1653 od wór, worek ‘torba z płótna, papieru itp.’, dawniej ‘sakiewka na pieniądze’.

Worgacki - od warga.

Worgacz - od warga.

Worgan - od warga.

Worgul - od warga.

Worgulewski - od warga.

Worgull - od warga.

Worhacz - od warga.

Workiewicz - od wór, worek ‘torba z płótna, papieru itp.’, dawniej ‘sakiewka na pieniądze’.

Worko - od wór, worek ‘torba z płótna, papieru itp.’, dawniej ‘sakiewka na pieniądze’.

Workowicz - od wór, worek ‘torba z płótna, papieru itp.’, dawniej ‘sakiewka na pieniądze’.

Workowski - od wór, worek ‘torba z płótna, papieru itp.’, dawniej ‘sakiewka na pieniądze’.

Workun - od wór, worek ‘torba z płótna, papieru itp.’, dawniej ‘sakiewka na pieniądze’.

Workusz - od wór, worek ‘torba z płótna, papieru itp.’, dawniej ‘sakiewka na pieniądze’.

Worlicki - od imienia Warłam, uzywanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Varlaám, z aramejskiego Barlaam ‘syn ludu’.

Worliczek - od imienia Warłam, uzywanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Varlaám, z aramejskiego Barlaam ‘syn ludu’.

Worlikowski - od imienia Warłam, uzywanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Varlaám, z aramejskiego Barlaam ‘syn ludu’.

Worliszek - od imienia Warłam, uzywanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Varlaám, z aramejskiego Barlaam ‘syn ludu’.

Worloch - od imienia Warłam, uzywanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Varlaám, z aramejskiego Barlaam ‘syn ludu’.

Worłowski - od imienia Warłam, uzywanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Varlaám, z aramejskiego Barlaam ‘syn ludu’.

Worm - od niemieckiej nazwy osobowej Wurm, ta od apelatywu Wurm ‘robak’.

Wormek - od niemieckiej nazwy osobowej Wurm, ta od apelatywu Wurm ‘robak’.

Wormiczek - od niemieckiej nazwy osobowej Wurm, ta od apelatywu Wurm ‘robak’.

Worniak - (z fonetyką ukraińską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Worniałło - (z fonetyką ukraińską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wornicki - (z fonetyką ukraińską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Worniczek - (z fonetyką ukraińską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Worniewski - (z fonetyką ukraińską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wornik - (z fonetyką ukraińską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wornikowski - (z fonetyką ukraińską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Worno - (z fonetyką ukraińską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wornowicz - (z fonetyką ukraińską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wornowski - (z fonetyką ukraińską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Worobczuk - (z fonetyką ukraińską) od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Worobec - (z fonetyką ukraińską) od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Worobecki - (z fonetyką ukraińską) od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Worobeć - (z fonetyką ukraińską) od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Worobej - (z fonetyką ukraińską) od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Worobel - (z fonetyką ukraińską) od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Worobiak - (z fonetyką ukraińską) od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Worobicki - (z fonetyką ukraińską) od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Worobicz - (z fonetyką ukraińską) od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Worobiczak - (z fonetyką ukraińską) od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Worobiczuk - (z fonetyką ukraińską) od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Worobiec - (z fonetyką ukraińską) od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Worobiej - (z fonetyką ukraińską) od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Worobiejczyk - (z fonetyką ukraińską) od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Worobiew - (z fonetyką ukraińską) od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Worobij - (z fonetyką ukraińską) od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Worobijew - (z fonetyką ukraińską) od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Worobik - (z fonetyką ukraińską) od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Worobion - (z fonetyką ukraińską) od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Worobiow - (z fonetyką ukraińską) od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Worobiowski - (z fonetyką ukraińską) od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Worobjew - (z fonetyką ukraińską) od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Worobjow - (z fonetyką ukraińską) od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Worobkiewicz - (z fonetyką ukraińską) od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Woroboniec - (z fonetyką ukraińską) od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Woroby - (z fonetyką ukraińską) od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Worobżej - (z fonetyką ukraińską) od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Woroch - od wór, worek ‘torba z płótna, papieru itp.’, dawniej ‘sakiewka na pieniądze’ lub od ukraińskiego vóroch.

Worochowski - od wór, worek ‘torba z płótna, papieru itp.’, dawniej ‘sakiewka na pieniądze’ lub od ukraińskiego vóroch.

Woron - 1596 (z fonetyką ukraińską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Worona - (z fonetyką ukraińską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Woroncow - (z fonetyką ukraińską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Woronczak - (z fonetyką ukraińską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Woronczuk - (z fonetyką ukraińską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Woronecki - od nazwy miejscowej Woroniec (kilka wsi na KrW).

Woronek - (z fonetyką ukraińską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Woroniak - (z fonetyką ukraińską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Woronicki - od nazwy miejscowej Woroniec (kilka wsi na KrW).

Woroniecki - 1529 od nazwy miejscowej Woroniec (kilka wsi na KrW).

Woronienko - (z fonetyką ukraińską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Woroniewicz - (z fonetyką ukraińską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Woroniewski - (z fonetyką ukraińską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Woronik - (z fonetyką ukraińską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Woroniszcza - (z fonetyką ukraińską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Woroniszcze - (z fonetyką ukraińską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Woroniszczy - (z fonetyką ukraińską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Woroniuch - (z fonetyką ukraińską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Woroniuk - (z fonetyką ukraińską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Woronka - (z fonetyką ukraińską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Woronkiewicz - (z fonetyką ukraińską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Woronkin - (z fonetyką ukraińską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Woronko - (z fonetyką ukraińską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Woronkow - (z fonetyką ukraińską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Woronkowicz - (z fonetyką ukraińską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Woronkowski - (z fonetyką ukraińską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Worono - (z fonetyką ukraińską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Woronok - (z fonetyką ukraińską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Woronow - (z fonetyką ukraińską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Woronowicz - (z fonetyką ukraińską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Woronowski - (z fonetyką ukraińską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Woronów - (z fonetyką ukraińską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Worontkiewicz - (z fonetyką ukraińską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Worony - (z fonetyką ukraińską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Woroń - (z fonetyką ukraińską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Worońcow - (z fonetyką ukraińską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Worońcuk - (z fonetyką ukraińską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Worończak - (z fonetyką ukraińską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Worończuk - (z fonetyką ukraińską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Worońko - (z fonetyką ukraińską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Woroński - (z fonetyką ukraińską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Woropa - od wschodniosłowiańskiego woropaj ‘epitet narzeczonego’.

Woropaj - 1639 od wschodniosłowiańskiego woropaj ‘epitet narzeczonego’.

Woropajew - od wschodniosłowiańskiego woropaj ‘epitet narzeczonego’.

Woropaj-Hordziejewicz - złożenia brak; Woropaj 1639 od wschodniosłowiańskiego woropaj ‘epitet narzeczonego’; Hordziejewicz od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Woropajski - od wschodniosłowiańskiego woropaj ‘epitet narzeczonego’.

Woropay - od wschodniosłowiańskiego woropaj ‘epitet narzeczonego’.

Woropay-Hordziejewicz - złożenia brak; Woropay od wschodniosłowiańskiego woropaj ‘epitet narzeczonego’; Hordziejewicz od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Woropejski - od wschodniosłowiańskiego woropaj ‘epitet narzeczonego’.

Woropiński - od wschodniosłowiańskiego woropaj ‘epitet narzeczonego’.

Woropoj - od wschodniosłowiańskiego woropaj ‘epitet narzeczonego’.

Woros - od ukraińskiego worošyty ‘grzebać, gmerać’, od polskiego gwarowego woroszyć ‘niszczyć’.

Worosilak - od ukraińskiego worošyty ‘grzebać, gmerać’, od polskiego gwarowego woroszyć ‘niszczyć’.

Worosylak - od ukraińskiego worošyty ‘grzebać, gmerać’, od polskiego gwarowego woroszyć ‘niszczyć’.

Worosz - od ukraińskiego worošyty ‘grzebać, gmerać’, od polskiego gwarowego woroszyć ‘niszczyć’.

Woroszczak - od ukraińskiego worošyty ‘grzebać, gmerać’, od polskiego gwarowego woroszyć ‘niszczyć’.

Woroszczuk - od ukraińskiego worošyty ‘grzebać, gmerać’, od polskiego gwarowego woroszyć ‘niszczyć’.

Woroszczyński - od ukraińskiego worošyty ‘grzebać, gmerać’, od polskiego gwarowego woroszyć ‘niszczyć’.

Woroszka - od ukraińskiego worošyty ‘grzebać, gmerać’, od polskiego gwarowego woroszyć ‘niszczyć’.

Woroszkiewicz - od ukraińskiego worošyty ‘grzebać, gmerać’, od polskiego gwarowego woroszyć ‘niszczyć’.

Woroszko - od ukraińskiego worošyty ‘grzebać, gmerać’, od polskiego gwarowego woroszyć ‘niszczyć’.

Woroszyk - od ukraińskiego worošyty ‘grzebać, gmerać’, od polskiego gwarowego woroszyć ‘niszczyć’.

Woroszylak - od ukraińskiego worošyty ‘grzebać, gmerać’, od polskiego gwarowego woroszyć ‘niszczyć’.

Woroszylski - od ukraińskiego worošyty ‘grzebać, gmerać’, od polskiego gwarowego woroszyć ‘niszczyć’.

Woroszył - od ukraińskiego worošyty ‘grzebać, gmerać’, od polskiego gwarowego woroszyć ‘niszczyć’.

Woroszyłło - od ukraińskiego worošyty ‘grzebać, gmerać’, od polskiego gwarowego woroszyć ‘niszczyć’.

Woroszyło - 1483 od ukraińskiego worošyty ‘grzebać, gmerać’, od polskiego gwarowego woroszyć ‘niszczyć’.

Woroszyłów - 1578 od ukraińskiego worošyty ‘grzebać, gmerać’, od polskiego gwarowego woroszyć ‘niszczyć’.

Woroszyn - od ukraińskiego worošyty ‘grzebać, gmerać’, od polskiego gwarowego woroszyć ‘niszczyć’.

Woroszyński - od ukraińskiego worošyty ‘grzebać, gmerać’, od polskiego gwarowego woroszyć ‘niszczyć’.

Worotko - (z fonetyką ukraińską) od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Worotniak - (z fonetyką ukraińską) od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Worotnicki - (z fonetyką ukraińską) od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Worotnik - (z fonetyką ukraińską) od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Worotniuk - (z fonetyką ukraińską) od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Worotyłko - (z fonetyką ukraińską) od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Worotyło - (z fonetyką ukraińską) od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Worotyniec - (z fonetyką ukraińską) od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Worotyński - (z fonetyką ukraińską) od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Worowicz - od wór, worek ‘torba z płótna, papieru itp.’, dawniej ‘sakiewka na pieniądze’.

Worowiec - od wór, worek ‘torba z płótna, papieru itp.’, dawniej ‘sakiewka na pieniądze’.

Worowna - od wór, worek ‘torba z płótna, papieru itp.’, dawniej ‘sakiewka na pieniądze’.

Worowny - od wór, worek ‘torba z płótna, papieru itp.’, dawniej ‘sakiewka na pieniądze’.

Worowski - od wór, worek ‘torba z płótna, papieru itp.’, dawniej ‘sakiewka na pieniądze’.

Worowy - 1395 od wór, worek ‘torba z płótna, papieru itp.’, dawniej ‘sakiewka na pieniądze’; od przymiotnika worowy.

Woroz - od podstawy wróż-, wróg-, por. wróż ‘wróżbita’, wróżyć ‘przepowiadać przyszłość; zapowiadać coś’, wróg ‘nieprzyjaciel, przeciwnik’.

Worozański - od podstawy wróż-, wróg-, por. wróż ‘wróżbita’, wróżyć ‘przepowiadać przyszłość; zapowiadać coś’, wróg ‘nieprzyjaciel, przeciwnik’.

Woroźbian - od podstawy wróż-, wróg-, por. wróż ‘wróżbita’, wróżyć ‘przepowiadać przyszłość; zapowiadać coś’, wróg ‘nieprzyjaciel, przeciwnik’.

Woroźbit - od podstawy wróż-, wróg-, por. wróż ‘wróżbita’, wróżyć ‘przepowiadać przyszłość; zapowiadać coś’, wróg ‘nieprzyjaciel, przeciwnik’.

Woroźko - od podstawy wróż-, wróg-, por. wróż ‘wróżbita’, wróżyć ‘przepowiadać przyszłość; zapowiadać coś’, wróg ‘nieprzyjaciel, przeciwnik’.

Worożański - od podstawy wróż-, wróg-, por. wróż ‘wróżbita’, wróżyć ‘przepowiadać przyszłość; zapowiadać coś’, wróg ‘nieprzyjaciel, przeciwnik’.

Worożbicki - od podstawy wróż-, wróg-, por. wróż ‘wróżbita’, wróżyć ‘przepowiadać przyszłość; zapowiadać coś’, wróg ‘nieprzyjaciel, przeciwnik’.

Worożbit - od podstawy wróż-, wróg-, por. wróż ‘wróżbita’, wróżyć ‘przepowiadać przyszłość; zapowiadać coś’, wróg ‘nieprzyjaciel, przeciwnik’.

Worożbyt - od podstawy wróż-, wróg-, por. wróż ‘wróżbita’, wróżyć ‘przepowiadać przyszłość; zapowiadać coś’, wróg ‘nieprzyjaciel, przeciwnik’.

Worożewicz - od podstawy wróż-, wróg-, por. wróż ‘wróżbita’, wróżyć ‘przepowiadać przyszłość; zapowiadać coś’, wróg ‘nieprzyjaciel, przeciwnik’.

Worożko - od podstawy wróż-, wróg-, por. wróż ‘wróżbita’, wróżyć ‘przepowiadać przyszłość; zapowiadać coś’, wróg ‘nieprzyjaciel, przeciwnik’.

Worożyński - od podstawy wróż-, wróg-, por. wróż ‘wróżbita’, wróżyć ‘przepowiadać przyszłość; zapowiadać coś’, wróg ‘nieprzyjaciel, przeciwnik’.

Wors - od imion złożonych typu Warcisław.

Worsa - od imion złożonych typu Warcisław.

Worsilak - od imion złożonych typu Warcisław.

Worski - od imion złożonych typu Warcisław.

Worsław - od imion złożonych typu Warcisław.

Worso - od imion złożonych typu Warcisław.

Worsowicz - od imion złożonych typu Warcisław.

Worst - 1377 od niemieckiej nazwy osobowej Wurst, Worst, ta od średniowysokoniemieckiego wurst, średnioniemieckiego worst ‘kiełbasa’.

Worszczak - od niemieckiej nazwy osobowej Wurst, Worst, ta od średniowysokoniemieckiego wurst, średnioniemieckiego worst ‘kiełbasa’.

Worszowski - od imion złożonych typu Warcisław.

Worszt - od niemieckiej nazwy osobowej Wurst, Worst, ta od średniowysokoniemieckiego wurst, średnioniemieckiego worst ‘kiełbasa’.

Worsztan - od niemieckiej nazwy osobowej Wurst, Worst, ta od średniowysokoniemieckiego wurst, średnioniemieckiego worst ‘kiełbasa’.

Worsztynowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wurst, Worst, ta od średniowysokoniemieckiego wurst, średnioniemieckiego worst ‘kiełbasa’.

Worszycki - od imion złożonych typu Warcisław.

Worszyk - 1577 od imion złożonych typu Warcisław.

Wort - od niemieckiej nazwy osobowej Wort, ta od średniowysokoniemieckiego wort, wurt ‘wzniesienie’; też od polskiej podstawy wort-.

Wortkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wort, ta od średniowysokoniemieckiego wort, wurt ‘wzniesienie’; też od polskiej podstawy wort-.

Wortman - od niemieckiej nazwy osobowej Wort, ta od średniowysokoniemieckiego wort, wurt ‘wzniesienie’; też od polskiej podstawy wort-.

Wortmann - od niemieckiej nazwy osobowej Wort, ta od średniowysokoniemieckiego wort, wurt ‘wzniesienie’; też od polskiej podstawy wort-.

Wortnicki - od niemieckiej nazwy osobowej Wort, ta od średniowysokoniemieckiego wort, wurt ‘wzniesienie’; też od polskiej podstawy wort-.

Wortowski - od niemieckiej nazwy osobowej Wort, ta od średniowysokoniemieckiego wort, wurt ‘wzniesienie’; też od polskiej podstawy wort-.

Wortykiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wort, ta od średniowysokoniemieckiego wort, wurt ‘wzniesienie’; też od polskiej podstawy wort-.

Worusz - od wór, worek ‘torba z płótna, papieru itp.’, dawniej ‘sakiewka na pieniądze’.

Woruszew - od wór, worek ‘torba z płótna, papieru itp.’, dawniej ‘sakiewka na pieniądze’.

Woruszka - od wór, worek ‘torba z płótna, papieru itp.’, dawniej ‘sakiewka na pieniądze’.

Woruszyn - od wór, worek ‘torba z płótna, papieru itp.’, dawniej ‘sakiewka na pieniądze’.

Worutowicz - od wór, worek ‘torba z płótna, papieru itp.’, dawniej ‘sakiewka na pieniądze’.

Worwa - 1779 od warwa ‘warstwa, pokład’, warwas stukot, hałas’.

Worwag - od warwa ‘warstwa, pokład’, warwas stukot, hałas’.

Worwas - od warwa ‘warstwa, pokład’, warwas stukot, hałas’.

Worwasz - od warwa ‘warstwa, pokład’, warwas stukot, hałas’.

Worwąg - od warwa ‘warstwa, pokład’, warwas stukot, hałas’.

Worwęg - od warwa ‘warstwa, pokład’, warwas stukot, hałas’.

Worwik - od warwa ‘warstwa, pokład’, warwas stukot, hałas’.

Worwul - od warwa ‘warstwa, pokład’, warwas stukot, hałas’.

Worycza - od wór, worek ‘torba z płótna, papieru itp.’, dawniej ‘sakiewka na pieniądze’.

Woryczka - od wór, worek ‘torba z płótna, papieru itp.’, dawniej ‘sakiewka na pieniądze’.

Woryk - od wór, worek ‘torba z płótna, papieru itp.’, dawniej ‘sakiewka na pieniądze’.

Worykiewicz - od wór, worek ‘torba z płótna, papieru itp.’, dawniej ‘sakiewka na pieniądze’.

Woryl - od wór, worek ‘torba z płótna, papieru itp.’, dawniej ‘sakiewka na pieniądze’.

Woryłko - od wór, worek ‘torba z płótna, papieru itp.’, dawniej ‘sakiewka na pieniądze’.

Woryn - od wór, worek ‘torba z płótna, papieru itp.’, dawniej ‘sakiewka na pieniądze’.

Woryna - od wór, worek ‘torba z płótna, papieru itp.’, dawniej ‘sakiewka na pieniądze’.

Woryń - od wór, worek ‘torba z płótna, papieru itp.’, dawniej ‘sakiewka na pieniądze’.

Woryńczak - od wór, worek ‘torba z płótna, papieru itp.’, dawniej ‘sakiewka na pieniądze’.

Woryński - od wór, worek ‘torba z płótna, papieru itp.’, dawniej ‘sakiewka na pieniądze’.

Worysz - od wór, worek ‘torba z płótna, papieru itp.’, dawniej ‘sakiewka na pieniądze’.

Woryta - od wór, worek ‘torba z płótna, papieru itp.’, dawniej ‘sakiewka na pieniądze’.

Worytkiewicz - od wór, worek ‘torba z płótna, papieru itp.’, dawniej ‘sakiewka na pieniądze’.

Worytko - od wór, worek ‘torba z płótna, papieru itp.’, dawniej ‘sakiewka na pieniądze’.

Worzakowski - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Worzala - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Worzała - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Worzałła - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Worzanowski - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Worzowicz - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Worzuła - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Worzybok - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Worzyński - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Worzysz - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Worzyszyński - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Worżała - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Wos - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Wosak - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Wosal - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Wosallo - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Wosatka - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wosatko - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wosążnik - od wasąg ‘wóz, bryczka z wyplatanymi bokami; kosz stanowiący wnętrze bryczki’.

Wosch - od imion na Wo-, typu Wojciech.

Woschek - od imion na Wo-, typu Wojciech.

Wosek - od wosk ‘topliwa substancja pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego’.

Wosenko - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Wosewicz - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Wosiak - od imion na Wo-, typu Wojciech.

Wosiak - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Wosiakowski - od imion na Wo-, typu Wojciech.

Wosial - od imion na Wo-, typu Wojciech.

Wosian - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Wosianek - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Wosicki - 167 1 od imion na Wo-, typu Wojciech.

Wosieczko - od imion na Wo-, typu Wojciech.

Wosiek - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Wosiek - 1699 od imion na Wo-, typu Wojciech.

Wosiewicz - od imion na Wo-, typu Wojciech.

Wosik - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Wosik - 1639 od imion na Wo-, typu Wojciech.

Wosikowski - od imion na Wo-, typu Wojciech.

Wosin - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Wosinak - od imion na Wo-, typu Wojciech.

Wosinek - od imion na Wo-, typu Wojciech.

Wosinek - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Wosiniak - od imion na Wo-, typu Wojciech.

Wosinkiewicz - od imion na Wo-, typu Wojciech.

Wosiński - od nazw miejscowych Osina, Osiny, Ośno (częste).

Wosio - od imion na Wo-, typu Wojciech.

Wosion - od imion na Wo-, typu Wojciech.

Wosiuk - od imion na Wo-, typu Wojciech.

Wosiura - od imion na Wo-, typu Wojciech.

Wosk - od wosk ‘topliwa substancja pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego’.

Woskało - od wosk ‘topliwa substancja pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego’.

Woskanian - od wosk ‘topliwa substancja pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego’.

Woske - od wosk ‘topliwa substancja pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego’.

Woski - od wosk ‘topliwa substancja pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego’.

Woskiewicz - od wosk ‘topliwa substancja pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego’.

Wosko - od wosk ‘topliwa substancja pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego’.

Woskoboj - od wosk ‘topliwa substancja pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego’; od staropolskiego woskobojnia ‘miejsce obróbki wosku’, woskobojnik ‘człowiek zajmujący się obróbką wosku’.

Woskobojna - od wosk ‘topliwa substancja pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego’; od staropolskiego woskobojnia ‘miejsce obróbki wosku’, woskobojnik ‘człowiek zajmujący się obróbką wosku’.

Woskobojnik - 1435 (KrW) od wosk ‘topliwa substancja pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego’; od staropolskiego woskobojnia ‘miejsce obróbki wosku’, woskobojnik ‘człowiek zajmujący się obróbką wosku’.

Woskobojnikow - od wosk ‘topliwa substancja pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego’; od staropolskiego woskobojnia ‘miejsce obróbki wosku’, woskobojnik ‘człowiek zajmujący się obróbką wosku’.

Woskolej - od wosk ‘topliwa substancja pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego’; od staropolskiego woskobojnia ‘miejsce obróbki wosku’, woskobojnik ‘człowiek zajmujący się obróbką wosku’.

Woskowiak - od wosk ‘topliwa substancja pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego’.

Woskowicz - 1642 od wosk ‘topliwa substancja pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego’.

Woskowski - od wosk ‘topliwa substancja pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego’.

Woskunowicz - od wosk ‘topliwa substancja pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego’.

Wosław - 1394 od imienia złożonego Wojsław, też Wosław, notowanego od XIII wieku.

Wosławek - od imienia złożonego Wojsław, też Wosław, notowanego od XIII wieku.

Wosławski - od imienia złożonego Wojsław, też Wosław, notowanego od XIII wieku.

Wosłowicz - od imienia złożonego Wojsław, też Wosław, notowanego od XIII wieku.

Wosnek - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’; od woźnica w staropolszczyźnie ‘woźny sądowy’, też ‘ton, kto powozi końmi’.

Wosniak - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’; od woźnica w staropolszczyźnie ‘woźny sądowy’, też ‘ton, kto powozi końmi’.

Wosnica - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’; od woźnica w staropolszczyźnie ‘woźny sądowy’, też ‘ton, kto powozi końmi’.

Wosniczek - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’; od woźnica w staropolszczyźnie ‘woźny sądowy’, też ‘ton, kto powozi końmi’.

Wosniczka - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’; od woźnica w staropolszczyźnie ‘woźny sądowy’, też ‘ton, kto powozi końmi’.

Wosnitza - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’; od woźnica w staropolszczyźnie ‘woźny sądowy’, też ‘ton, kto powozi końmi’.

Wosnitzka - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’; od woźnica w staropolszczyźnie ‘woźny sądowy’, też ‘ton, kto powozi końmi’.

Wosno - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’; od woźnica w staropolszczyźnie ‘woźny sądowy’, też ‘ton, kto powozi końmi’.

Wosny - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’; od woźnica w staropolszczyźnie ‘woźny sądowy’, też ‘ton, kto powozi końmi’.

Wosog - od wasąg ‘wóz, bryczka z wyplatanymi bokami; kosz stanowiący wnętrze bryczki’.

Wosowicz - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Woss - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Wossel - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Wost - 1497 od niemieckiej nazwy osobowej Wöst, ta od średnioniemieckiego wöst ‘nieporządek, śmieci, brud’ lub od średnioniemieckiego wöste ‘bezludny, niezamieszkały’.

Wostak - od niemieckiej nazwy osobowej Wöst, ta od średnioniemieckiego wöst ‘nieporządek, śmieci, brud’ lub od średnioniemieckiego wöste ‘bezludny, niezamieszkały’.

Wostal - od niemieckiej nazwy osobowej Wöst, ta od średnioniemieckiego wöst ‘nieporządek, śmieci, brud’ lub od średnioniemieckiego wöste ‘bezludny, niezamieszkały’.

Wostalewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wöst, ta od średnioniemieckiego wöst ‘nieporządek, śmieci, brud’ lub od średnioniemieckiego wöste ‘bezludny, niezamieszkały’.

Wostalewski - od niemieckiej nazwy osobowej Wöst, ta od średnioniemieckiego wöst ‘nieporządek, śmieci, brud’ lub od średnioniemieckiego wöste ‘bezludny, niezamieszkały’.

Wostalowski - od niemieckiej nazwy osobowej Wöst, ta od średnioniemieckiego wöst ‘nieporządek, śmieci, brud’ lub od średnioniemieckiego wöste ‘bezludny, niezamieszkały’.

Wostas - od niemieckiej nazwy osobowej Wöst, ta od średnioniemieckiego wöst ‘nieporządek, śmieci, brud’ lub od średnioniemieckiego wöste ‘bezludny, niezamieszkały’.

Wostaszczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Wöst, ta od średnioniemieckiego wöst ‘nieporządek, śmieci, brud’ lub od średnioniemieckiego wöste ‘bezludny, niezamieszkały’.

Wostek - od niemieckiej nazwy osobowej Wöst, ta od średnioniemieckiego wöst ‘nieporządek, śmieci, brud’ lub od średnioniemieckiego wöste ‘bezludny, niezamieszkały’.

Wostel - od niemieckiej nazwy osobowej Wöst, ta od średnioniemieckiego wöst ‘nieporządek, śmieci, brud’ lub od średnioniemieckiego wöste ‘bezludny, niezamieszkały’.

Wostko - 1498 od niemieckiej nazwy osobowej Wöst, ta od średnioniemieckiego wöst ‘nieporządek, śmieci, brud’ lub od średnioniemieckiego wöste ‘bezludny, niezamieszkały’.

Wostkowski - od niemieckiej nazwy osobowej Wöst, ta od średnioniemieckiego wöst ‘nieporządek, śmieci, brud’ lub od średnioniemieckiego wöste ‘bezludny, niezamieszkały’.

Wosto - od niemieckiej nazwy osobowej Wöst, ta od średnioniemieckiego wöst ‘nieporządek, śmieci, brud’ lub od średnioniemieckiego wöste ‘bezludny, niezamieszkały’.

Wostowski - od niemieckiej nazwy osobowej Wöst, ta od średnioniemieckiego wöst ‘nieporządek, śmieci, brud’ lub od średnioniemieckiego wöste ‘bezludny, niezamieszkały’.

Wostyczka - od niemieckiej nazwy osobowej Wöst, ta od średnioniemieckiego wöst ‘nieporządek, śmieci, brud’ lub od średnioniemieckiego wöste ‘bezludny, niezamieszkały’.

Wostyła - od niemieckiej nazwy osobowej Wöst, ta od średnioniemieckiego wöst ‘nieporządek, śmieci, brud’ lub od średnioniemieckiego wöste ‘bezludny, niezamieszkały’.

Wostyniak - od niemieckiej nazwy osobowej Wöst, ta od średnioniemieckiego wöst ‘nieporządek, śmieci, brud’ lub od średnioniemieckiego wöste ‘bezludny, niezamieszkały’.

Wosul - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Wosz - 1425 od imion na Wo-, typu Wojciech.

Woszak - 1427 od imion na Wo-, typu Wojciech.

Woszakowski - od imion na Wo-, typu Wojciech.

Woszczak - od wosk ‘topliwa substancja pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego’.

Woszczal - 1398 od wosk ‘topliwa substancja pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego’.

Woszczalski - od wosk ‘topliwa substancja pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego’ lub od nazwy miejscowej Woszczele (suwalskie, gmina Ełk).

Woszczejko - od wosk ‘topliwa substancja pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego’.

Woszczek - 1480 od wosk ‘topliwa substancja pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego’.

Woszczek - 1488 od imion na Wo-, typu Wojciech.

Woszczen - od wosk ‘topliwa substancja pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego’.

Woszczeniak - od wosk ‘topliwa substancja pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego’.

Woszczeniuk - od wosk ‘topliwa substancja pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego’.

Woszczenko - od wosk ‘topliwa substancja pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego’.

Woszczeński - 1449 od nazwy miejscowej Woszczyn, obocznej formy nazwy miejscowej Boszczyn.

Woszczewski - od wosk ‘topliwa substancja pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego’.

Woszczkowicz - 1668 od imion na Wo-, typu Wojciech.

Woszczowski - od wosk ‘topliwa substancja pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego’.

Woszczuk - od wosk ‘topliwa substancja pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego’.

Woszczuła - od wosk ‘topliwa substancja pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego’.

Woszczyk - od wosk ‘topliwa substancja pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego’.

Woszczyl - od wosk ‘topliwa substancja pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego’.

Woszczył - od wosk ‘topliwa substancja pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego’.

Woszczyło - od wosk ‘topliwa substancja pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego’.

Woszczyłowicz - od wosk ‘topliwa substancja pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego’.

Woszczyna, m. - 140 1 od wosk ‘topliwa substancja pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego’; od woszczyna ‘plaster pszczeli; woskowina’.

Woszczyniak - od wosk ‘topliwa substancja pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego’; od woszczyna ‘plaster pszczeli; woskowina’.

Woszczynin - od wosk ‘topliwa substancja pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego’; od woszczyna ‘plaster pszczeli; woskowina’.

Woszczyńczuk - od wosk ‘topliwa substancja pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego’; od woszczyna ‘plaster pszczeli; woskowina’.

Woszczyński - 1470 od nazwy miejscowej Woszczyn, obocznej formy nazwy miejscowej Boszczyn.

Woszczyszyn - od wosk ‘topliwa substancja pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego’; od woszczyna ‘plaster pszczeli; woskowina’.

Woszczyzna - od wosk ‘topliwa substancja pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego’; od woszczyna ‘plaster pszczeli; woskowina’.

Woszek - 1494 od imion na Wo-, typu Wojciech.

Woszeń - 1445 od imion na Wo-, typu Wojciech.

Woszewic - 1482 od imion na Wo-, typu Wojciech.

Woszewski - od imion na Wo-, typu Wojciech.

Woszka - od imion na Wo-, typu Wojciech.

Woszke - od imion na Wo-, typu Wojciech.

Woszkiewicz - od imion na Wo-, typu Wojciech.

Woszko - 14 16 od imion na Wo-, typu Wojciech.

Woszkowiak - od imion na Wo-, typu Wojciech.

Woszkowski - od imion na Wo-, typu Wojciech.

Woszlik - od imion na Wo-, typu Wojciech.

Woszolski - od imion na Wo-, typu Wojciech.

Woszowic - 1439 od imion na Wo-, typu Wojciech.

Wosztak - od niemieckiej nazwy osobowej Wöst, ta od średnioniemieckiego wöst ‘nieporządek, śmieci, brud’ lub od średnioniemieckiego wöste ‘bezludny, niezamieszkały’.

Wosztal - od niemieckiej nazwy osobowej Wöst, ta od średnioniemieckiego wöst ‘nieporządek, śmieci, brud’ lub od średnioniemieckiego wöste ‘bezludny, niezamieszkały’.

Wosztel - od niemieckiej nazwy osobowej Wöst, ta od średnioniemieckiego wöst ‘nieporządek, śmieci, brud’ lub od średnioniemieckiego wöste ‘bezludny, niezamieszkały’.

Wosztewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wöst, ta od średnioniemieckiego wöst ‘nieporządek, śmieci, brud’ lub od średnioniemieckiego wöste ‘bezludny, niezamieszkały’.

Woszto - od niemieckiej nazwy osobowej Wöst, ta od średnioniemieckiego wöst ‘nieporządek, śmieci, brud’ lub od średnioniemieckiego wöste ‘bezludny, niezamieszkały’.

Wosztyk - od niemieckiej nazwy osobowej Wöst, ta od średnioniemieckiego wöst ‘nieporządek, śmieci, brud’ lub od średnioniemieckiego wöste ‘bezludny, niezamieszkały’.

Wosztyl - od niemieckiej nazwy osobowej Wöst, ta od średnioniemieckiego wöst ‘nieporządek, śmieci, brud’ lub od średnioniemieckiego wöste ‘bezludny, niezamieszkały’.

Woszuk - od imion na Wo-, typu Wojciech.

Woszyk - 142 1 od imion na Wo-, typu Wojciech.

Woszyna - od imion na Wo-, typu Wojciech.

Woszyński - od imion na Wo-, typu Wojciech.

Woś - 1692 od imion na Wo-, typu Wojciech.

Wościło - od niemieckiej nazwy osobowej Wöst, ta od średnioniemieckiego wöst ‘nieporządek, śmieci, brud’ lub od średnioniemieckiego wöste ‘bezludny, niezamieszkały’.

Wościłowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wöst, ta od średnioniemieckiego wöst ‘nieporządek, śmieci, brud’ lub od średnioniemieckiego wöste ‘bezludny, niezamieszkały’.

Woś-Jezierski - złożenia brak; Woś 1692 od imion na Wo-, typu Wojciech; Jezierski 1400 od nazw miejscowych typu Jezioro, Jeziory (częste).

Wośk - od wosk ‘topliwa substancja pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego’.

Wośka - od wosk ‘topliwa substancja pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego’.

Wośkało - od wosk ‘topliwa substancja pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego’.

Wośkiewicz - od wosk ‘topliwa substancja pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego’

Wośko - od imion na Wo-, typu Wojciech.

Wośko - od wosk ‘topliwa substancja pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego’.

Wośkow - od wosk ‘topliwa substancja pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego’.

Wośkowiak - od imion na Wo-, typu Wojciech.

Wośkowiak - od wosk ‘topliwa substancja pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego’.

Wośkowicz - od wosk ‘topliwa substancja pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego’.

Wośkowski - od imion na Wo-, typu Wojciech.

Wośkowski - od wosk ‘topliwa substancja pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego’.

Wośniak - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’; od woźnica w staropolszczyźnie ‘woźny sądowy’, też ‘ton, kto powozi końmi’.

Wośnica - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’; od woźnica w staropolszczyźnie ‘woźny sądowy’, też ‘ton, kto powozi końmi’.

Wośniczko - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’; od woźnica w staropolszczyźnie ‘woźny sądowy’, też ‘ton, kto powozi końmi’.

Wośniewski - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’; od woźnica w staropolszczyźnie ‘woźny sądowy’, też ‘ton, kto powozi końmi’.

Wośnik - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’; od woźnica w staropolszczyźnie ‘woźny sądowy’, też ‘ton, kto powozi końmi’.

Wośtak - od niemieckiej nazwy osobowej Wöst, ta od średnioniemieckiego wöst ‘nieporządek, śmieci, brud’ lub od średnioniemieckiego wöste ‘bezludny, niezamieszkały’.

Wośtal - od niemieckiej nazwy osobowej Wöst, ta od średnioniemieckiego wöst ‘nieporządek, śmieci, brud’ lub od średnioniemieckiego wöste ‘bezludny, niezamieszkały’.

Wośto - od niemieckiej nazwy osobowej Wöst, ta od średnioniemieckiego wöst ‘nieporządek, śmieci, brud’ lub od średnioniemieckiego wöste ‘bezludny, niezamieszkały’.

Wośtowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wöst, ta od średnioniemieckiego wöst ‘nieporządek, śmieci, brud’ lub od średnioniemieckiego wöste ‘bezludny, niezamieszkały’.

Wot - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wota - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wotal - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wotalski - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wotasiak - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wotasik - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wotasiński - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wotasiuk - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wotasz - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wotaszak - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wotaszek - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wotaś - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wotczak - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wotczenko - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wotczuk - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wotejka - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wotejko - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wotejnia - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wotek - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wotk - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wotka - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wotkiewicz - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wotkowiak - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wotkowski - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wotkun - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wotliński - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wotłosz - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wotniak - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wotnica - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Woto - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wotoczek - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Woton - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wotoniec - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wotos - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wotosko - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wotoszka - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wotoszko - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wotoszyn - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wotoszyński - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wotowczyk - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wotowicz - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wotowiec - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wotowski - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wotruba - od wątroba ‘narząd wewnętrzny u kręgowców’.

Wott - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wotta - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wottalik - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wottka - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wottke - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wotus - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wotylak - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wotyła - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wotyło - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wotyłyk - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wowacki - od wowa ‘uzbrojona postać; wilk’.

Wowak - od wowa ‘uzbrojona postać; wilk’.

Wowczak - od wowa ‘uzbrojona postać; wilk’.

Wowczakowski - od wowa ‘uzbrojona postać; wilk’.

Wowczeniuk - od wowa ‘uzbrojona postać; wilk’.

Wowczenko - od wowa ‘uzbrojona postać; wilk’.

Wowczko - od wowa ‘uzbrojona postać; wilk’.

Wowczuch - od wowa ‘uzbrojona postać; wilk’.

Wowczuk - od wowa ‘uzbrojona postać; wilk’.

Wowczyk - od wowa ‘uzbrojona postać; wilk’.

Wowczyniuk - od wowa ‘uzbrojona postać; wilk’.

Wowczyński - od wowa ‘uzbrojona postać; wilk’.

Wowda - 1473 od wowa ‘uzbrojona postać; wilk’.

Wowek - od wowa ‘uzbrojona postać; wilk’.

Wower - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wowerka - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wowerko - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wowianka - od wowa ‘uzbrojona postać; wilk’.

Wowianko - od wowa ‘uzbrojona postać; wilk’.

Wowik - od wowa ‘uzbrojona postać; wilk’.

Wowiński - od wowa ‘uzbrojona postać; wilk’.

Wowk - od wowa ‘uzbrojona postać; wilk’.

Wowka - od wowa ‘uzbrojona postać; wilk’.

Wowko - od wowa ‘uzbrojona postać; wilk’.

Wowkonowicz - od wowa ‘uzbrojona postać; wilk’.

Wowków - od wowa ‘uzbrojona postać; wilk’.

Wowkun - od wowa ‘uzbrojona postać; wilk’.

Wowkuniec - od wowa ‘uzbrojona postać; wilk’.

Wowna - od wowa ‘uzbrojona postać; wilk’.

Wowniak - od wowa ‘uzbrojona postać; wilk’.

Wownianko - od wowa ‘uzbrojona postać; wilk’.

Wownienko - od wowa ‘uzbrojona postać; wilk’.

Wowniuk - od wowa ‘uzbrojona postać; wilk’.

Wowny - od wowa ‘uzbrojona postać; wilk’.

Wownysz - od wowa ‘uzbrojona postać; wilk’.

Wowosza - od wowa ‘uzbrojona postać; wilk’.

Wowra - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wowreczek - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wowreczko - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wowrek - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wowro - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wowros - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wowrosch - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wowrosz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wowry - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wowryło - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wowrzecki - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wowrzeczka - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wowrzik - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wowrzyc - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wowrzyk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wowrzysz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wowyk - od wowa ‘uzbrojona postać; wilk’.

Woy - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Woycicki - od nazwy miejscowej Wójcice (kilka wsi).

Woyciechowski - od nazw miejscowych Wojciechowice, Wojciechów (kilka wsi).

Woyczak - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Woyczikowski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Woyczyński - od nazwy miejscowej Wójcin (kilka wsi).

Woyda - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Woyde - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Woydowicz - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Woydt - od imienia Wojciech, także od wójt.

Woydylak - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Woydyła - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Woydyłło - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Woydyło - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Woydyno - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Woyke - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Woyna - od wojna ‘walka zbrojna’.

Woyna-Orlewicz - złożenia brak; Woyna od wojna ‘walka zbrojna’; Orlewicz od orzeł.

Woynar - od niemieckiej nazwy osobowej Woiner, ta od Wagner.

Woynarowski - od nazwy miejscowej Wojnarowa (nowosądeckie, gmina Korzenna).

Woyniak - od wojna ‘walka zbrojna’.

Woynicz - od nazwy miasta Wojnicz (tarnowskie).

Woyno - od wojna ‘walka zbrojna’.

Woynorowski - od niemieckiej nazwy osobowej Woiner, ta od Wagner.

Woynowski - od wojna ‘walka zbrojna’.

Woysław - od imienia złozonego Wojsław, też Wosław, notowanego od XIII wieku.

Woyszycki - od nazwy miejscowej Wojszyce (płockie, gmina Bedlno).

Woyt - od imienia Wojciech, także od wójt.

Woytal - od imienia Wojciech, także od wójt.

Woytalewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Woytalik - od imienia Wojciech, także od wójt.

Woytan - od imienia Wojciech, także od wójt.

Woytas - od imienia Wojciech, także od wójt.

Woytasiak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Woytaszyk - od imienia Wojciech, także od wójt.

Woytczak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Woytke - od imienia Wojciech, także od wójt.

Woytkowiak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Woytkowski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Woytol - od imienia Wojciech, także od wójt.

Woyton - od imienia Wojciech, także od wójt.

Woytoń - od imienia Wojciech, także od wójt.

Woytowicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Woytyla - od imienia Wojciech, także od wójt.

Woytynek - od imienia Wojciech, także od wójt.

Woytyniak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Woytynowski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Woytyński - od imienia Wojciech, także od wójt.

Woytysiak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Woy-Wojciechowski - złożenia brak; Woy od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’; Wojciechowski 1389 od nazw miejscowych Wojciechowice, Wojciechów (kilka wsi).

Woz - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Wozaczyński - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Wozak - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Wozakowski - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Wozański - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Wozba - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’; od woźba ‘wożenie, przewóz; woźnica, furman’.

Wozbanowicz - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’; od woźba ‘wożenie, przewóz; woźnica, furman’.

Wozbonowicz - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’; od woźba ‘wożenie, przewóz; woźnica, furman’.

Wozek - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Woziak - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Woziakowski - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Wozignoj - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Wozignój - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Wozignuj - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Wozikowski - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Wozimąka - 148 1 od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Wozinek - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Woziniak - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Wozinko - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Woziński - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Wozipiwo - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Wozisz - 1497 od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Woziwoda - 1450 od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’; od woziwoda ‘ten, kto rozwozi wodę’.

Woziwodzki - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’; od woziwoda ‘ten, kto rozwozi wodę’.

Woziwódzki - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’; od woziwoda ‘ten, kto rozwozi wodę’.

Woznicki - od nazwy miejscowej Woźniki (kilka wsi).

Wozniczak - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’; od woźnica w staropolszczyźnie ‘woźny sądowy’, też ‘ton, kto powozi końmi’.

Wozniczek - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’; od woźnica w staropolszczyźnie ‘woźny sądowy’, też ‘ton, kto powozi końmi’.

Wozniczka - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’; od woźnica w staropolszczyźnie ‘woźny sądowy’, też ‘ton, kto powozi końmi’.

Wozniczko - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’; od woźnica w staropolszczyźnie ‘woźny sądowy’, też ‘ton, kto powozi końmi’.

Wozniczok - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’; od woźnica w staropolszczyźnie ‘woźny sądowy’, też ‘ton, kto powozi końmi’.

Wozniczyszyn - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’; od woźnica w staropolszczyźnie ‘woźny sądowy’, też ‘ton, kto powozi końmi’.

Woznikiewicz - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Wozofczyk - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Wozowczyk - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Wozowicz - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Wozowski - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Wozowy - 1607 od wozowy ‘ten, kto jeździ wozem’.

Woztal - od niemieckiej nazwy osobowej Wöst, ta od średnioniemieckiego wöst ‘nieporządek, śmieci, brud’ lub od średnioniemieckiego wöste ‘bezludny, niezamieszkały’.

Woztyl - od niemieckiej nazwy osobowej Wöst, ta od średnioniemieckiego wöst ‘nieporządek, śmieci, brud’ lub od średnioniemieckiego wöste ‘bezludny, niezamieszkały’.

Woź - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Woźbiak - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’; od woźba ‘wożenie, przewóz; woźnica, furman’.

Woźbiński - od nazwy miejscowej Woźbin (siedleckie, gmina Cegłów).

Woźkowiak - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Woźna - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’.

Woźnak - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’.

Woźnakowski - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’.

Woźnia - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’.

Woźniacki - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’.

Woźniaczak - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’.

Woźniaczek - 1685 od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’.

Woźniaczka - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’.

Woźniaczko - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’.

Woźniaczuk - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’.

Woźniak - 1754 od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’ lub od woźniak ‘koń pociągowy’.

Woźniakiewicz - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’ lub od woźniak ‘koń pociągowy’.

Woźniakowski - 1703 od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’ lub od woźniak ‘koń pociągowy’.

Woźniak-Wójcik - złożenia brak; Woźniak 1754 od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’ lub od woźniak ‘koń pociągowy’; Wójcik 1560 od imienia Wojciech, także od wójt.

Woźniał - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’.

Woźniar - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’.

Woźniarowski - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’.

Woźniarski - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’.

Woźnica - 1480 od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’; od woźnica w staropolszczyźnie ‘woźny sądowy’, też ‘ton, kto powozi końmi’.

Woźnicki - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’; od woźnica w staropolszczyźnie ‘woźny sądowy’, też ‘ton, kto powozi końmi’.

Woźnicki - 1392 od nazwy miejscowej Woźniki (kilka wsi).

Woźniczak - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’; od woźnica w staropolszczyźnie ‘woźny sądowy’, też ‘ton, kto powozi końmi’.

Woźniczka - 1629 od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’; od woźnica w staropolszczyźnie ‘woźny sądowy’, też ‘ton, kto powozi końmi’.

Woźniczko - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’; od woźnica w staropolszczyźnie ‘woźny sądowy’, też ‘ton, kto powozi końmi’.

Woźniczuk - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’; od woźnica w staropolszczyźnie ‘woźny sądowy’, też ‘ton, kto powozi końmi’.

Woźniel - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’.

Woźniesieński - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’.

Woźniesiński - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’.

Woźnieszczyk - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’.

Woźniewicz - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’.

Woźniewski - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’.

Woźnik - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’.

Woźnika - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’.

Woźnikiewicz - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’.

Woźnikowski - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’.

Woźniński - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’.

Woźniok - (Śl) od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’.

Woźniowski - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’.

Woźniszczuk - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’.

Woźniuk - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’.

Woźnowski - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’.

Woźny - 1394 od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’.

Wożakowski - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Wożała - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Wożański - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Wożbiński - od nazwy miejscowej Woźbin (siedleckie, gmina Cegłów).

Wożek - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Wożenczuk - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Wożeński - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Wożna - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’.

Wożniewicz - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’.

Wożniok - (Śl) od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’.

Wożniszczuk - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’.

Wożny - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’.

Wożydrąg - od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Wożyński - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Wócicki - od nazwy miejscowej Wójcice (kilka wsi).

Wócik - od nazw osobowych na Wo-, typu Wijciech i gwarowego Wociech, Wolimir.

Wócikiewicz - od nazw osobowych na Wo-, typu Wijciech i gwarowego Wociech, Wolimir.

Wódarczak - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wódarczyk - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wódarkiewicz - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wódarski - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wódczak - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’; od wódka.

Wódczyński - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’; od wódka.

Wódecki - od nazwy miejscowej Wodcza (wieś zagrodowa, Młp).

Wódeczka - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wódka - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’; od wódka.

Wódke - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’; od wódka.

Wódkiewicz - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’; od wódka.

Wódkowski - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’; od wódka.

Wódyński - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wódz - od wódz ‘dowódca wojsk’.

Wódzik - od wódz ‘dowódca wojsk’.

Wódzki - od wódz ‘dowódca wojsk’.

Wódź - od wódz ‘dowódca wojsk’.

Wój - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wójaczek - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wójak - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wójcak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójci - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójciaczyk - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójciak - 1644 od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójciakowski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójciak-Pęk - złożenia brak; Wójciak 1644 od imienia Wojciech, także od wójt; Pęk 1405 od pęk ‘wiązka’, pęczek, pękać, od imion złożonych typu Pękosław.

Wójciarczyk - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójcicki - 1387 od nazwy miejscowej Wójcice (kilka wsi).

Wójcicki - 1634 od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójciechowski - od nazw miejscowych Wojciechowice, Wojciechów (kilka wsi).

Wójcieczyk - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójciek - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójciek - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wójciekiewicz - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wójcieski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójcieszak - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wójcieszek - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wójcieszkiewicz - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wójcieszko - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wójcieszonek - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wójcieszuk - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wójcieszyn - od imienia złożonego Wojciech, notowanego od XI wieku. W staropolszczyźnie na północy Polski obocznie występowała forma Wociech.

Wójciga - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójcik - 1560 od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójcik-Cieślak - złożenia brak; Wójcik 1560 od imienia Wojciech, także od wójt; Cieślak 1646 w grupie nazwisk pochodzących od cieśla.

Wójcikiewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójcik-Mirski - złożenia brak; Wójcik 1560 od imienia Wojciech, także od wójt; Mirski 1398 od nazwy miejscowej Mirzyn, dziś Mierzyn (piotrkowskie, gmina Rozprza).

Wójcikowicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójcikowski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójcinowicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójciński - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójciński - od nazwy miejscowej Wójcin (kilka wsi).

Wójcio - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójciów - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójciów - od wuj, w staropolszczyźnie też uj ‘brat matki lub mąż ciotki’.

Wójcis - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójciszek - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójciszewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójciszkiewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójciszko - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójciszyn - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójciuk - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójciukiewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójciul - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójciulewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójciur - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójck - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójcki - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójckiewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójckowski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójczak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójczyk - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójczyński - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójda - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wójdak - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wójdowicz - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wójdowski - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wójdziak - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wójdzik - od węgierskiego wojda ‘wojewoda’, w staropolszczyźnie też od imion na Woj.-.

Wójec - od wuj, w staropolszczyźnie też uj ‘brat matki lub mąż ciotki’; od wujek.

Wójeczko - od wuj, w staropolszczyźnie też uj ‘brat matki lub mąż ciotki’; od wujek.

Wójek - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’; od wujek ‘brat matki; mąż ciotki’.

Wójek - od wuj, w staropolszczyźnie też uj ‘brat matki lub mąż ciotki’; od wujek.

Wójik - od wuj, w staropolszczyźnie też uj ‘brat matki lub mąż ciotki’; od wujek.

Wójikiewicz - od wuj, w staropolszczyźnie też uj ‘brat matki lub mąż ciotki’; od wujek.

Wójka - od wuj, w staropolszczyźnie też uj ‘brat matki lub mąż ciotki’; od wujek.

Wójkie - od wuj, w staropolszczyźnie też uj ‘brat matki lub mąż ciotki’; od wujek.

Wójkiewicz - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wójkiewicz - od wuj, w staropolszczyźnie też uj ‘brat matki lub mąż ciotki’; od wujek.

Wójko - od wuj, w staropolszczyźnie też uj ‘brat matki lub mąż ciotki’; od wujek.

Wójkowski - od wuj, w staropolszczyźnie też uj ‘brat matki lub mąż ciotki’; od wujek.

Wójnarowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Woiner, ta od Wagner.

Wójnicki - od nazwy miasta Wojnicz (tarnowskie).

Wójnicz - od nazwy miasta Wojnicz (tarnowskie).

Wójowicz - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wójs - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj? ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wójs - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wójsik - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wójsiuk - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wójsowicz - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wójś - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wójt - 1657 od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójta - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtacki - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtal - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtala - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtalewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtalik - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtaluk - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtan - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtanicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtanowicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtanowski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtarowicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtas - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtasiewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtasik - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtasiński - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtaś - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtczak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtczyk - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtecki - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtek - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtiuk - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtka - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtkiewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtko - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtkowiak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtkowicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtkowski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtołowicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtoń - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtow - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtowiak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtowicki - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtowicz - 16 14 od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtowicz-Hrebelko - złożenia brak; Wójtowicz 16 14 od imienia Wojciech, także od wójt; Hrebelko od podstawy greb-, por. grzebać, grzebień, grzebło.

Wójtowicz-Zaręba - złożenia brak; Wójtowicz 16 14 od imienia Wojciech, także od wójt; Zaręba 1352 od staropolskiego zaręba, zarąb ‘miejsce po wyciętych zaroślach’, zarąbać ‘wyrabać; zabić bronią sieczną’, też od nazwy herbu Zaręba.

Wójtowiec - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtowiecki - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtowski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtowycz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtów - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtusik - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtuściszyn - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtwicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtych - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtycz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtyczka - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtyczko - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtyczok - (Śl) od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtyniak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtynowski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtysiak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtyszek - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wójtyś - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wólczyk - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wólczyk - od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wólczyński - od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wólf - od niemieckiej nazwy osobowej Wolf, ta od apelatywu Wolf ‘wilk’.

Wólk - od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wólkiewicz - od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wólkowski - od nazwy miejscowej Wólka (częste).

Wólnik - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wólny - od imion złożonych typu Wolimir lub od woleć ‘dawać czemuś pierwszeństwo’, wola dawniej ‘zwolnienie od powinności wobec właściciela ziemi’, też ‘zdolność do świadomego wyboru’, w pochodnych też od wół ‘kastrowany byk hodowany jako zwierzę robocze’.

Wółczyk - od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wółczyński - od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wółka - od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wółkiewicz - od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wółkowicki - od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wółkowicz - od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wółkowiecki - od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wór - 1652 od wór, worek ‘torba z płótna, papieru itp.’, dawniej ‘sakiewka na pieniądze’.

Wórwa - od warwa ‘warstwa, pokład’, warwas stukot, hałas’.

Wós - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Wósik - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Wósikowski - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Wóstowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wöst, ta od średnioniemieckiego wöst ‘nieporządek, śmieci, brud’ lub od średnioniemieckiego wöste ‘bezludny, niezamieszkały’.

Wótka - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wótke - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wótkiewicz - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wótkowski - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wótowicz - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wótroba - od wątroba ‘narząd wewnętrzny u kręgowców’.

Wówczak - od wowa ‘uzbrojona postać; wilk’.

Wówiński - od wowa ‘uzbrojona postać; wilk’.

Wóycicki - od nazwy miejscowej Wójcice (kilka wsi).

Wóz - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Wózek - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Wóziak - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Wózik - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Wóznicki - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Wóźniak - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’.

Wóźnicki - od nazwy miejscowej Woźniki (kilka wsi).

Wóźniczka - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Wóżycki - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Wpłszakowski - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Wrabec - od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Wrabel - od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Wrabiec - od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Wrablewski - 1598 od nazw miejscowych Wróblewo, Wróblowice (kilka wsi).

Wracek - 1460 od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Wracki - od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Wracławek - od imienia złożonego Wrocisław, Wroc(s)ław, ta ostatnia forma notowana do XIII wieku lub od nazwy miasta Wrocław.

Wradzidło - od wroda ‘brzydal, człowiek odrażający’.

Wraga - od wręga ‘rowek, wcięcie’.

Wramba - od wrąbać ‘dawniej wyciąć w czymś wgłębienie’, wrąb ‘nacięcie; krawędź’, dawniej też ‘prawo wyrębu drzew w lesie’.

Wrambel - od wrąbać ‘dawniej wyciąć w czymś wgłębienie’, wrąb ‘nacięcie; krawędź’, dawniej też ‘prawo wyrębu drzew w lesie’.

Wrambier - od wrąbać ‘dawniej wyciąć w czymś wgłębienie’, wrąb ‘nacięcie; krawędź’, dawniej też ‘prawo wyrębu drzew w lesie’.

Wrana - (z fonetyką czeską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wranczak - (z fonetyką czeską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wrani - (z fonetyką czeską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wraniak - (z fonetyką czeską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wranic - (z fonetyką czeską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wranicz - (z fonetyką czeską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wraniec - (z fonetyką czeską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wranik - (z fonetyką czeską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wranis - (z fonetyką czeską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wraniszewski - (z fonetyką czeską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wranka - (z fonetyką czeską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wrankowski - (z fonetyką czeską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wraszek - 1445 od imion na Wro-, typu Wrocisław.

Wraszko - od imion na Wro-, typu Wrocisław.

Wratacz - od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Wratny - od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Wraza - od wrazić, wrażać ‘wcisnąć, wszczepić coś komuś’.

Wrazidło - od wrazić, wrażać ‘wcisnąć, wszczepić coś komuś’.

Wrazień - od wrazić, wrażać ‘wcisnąć, wszczepić coś komuś’.

Wrazioło - od wrazić, wrażać ‘wcisnąć, wszczepić coś komuś’.

Wrazkiewicz - od wrazić, wrażać ‘wcisnąć, wszczepić coś komuś’.

Wrazło - od wrazić, wrażać ‘wcisnąć, wszczepić coś komuś’.

Wrazowski - od wrazić, wrażać ‘wcisnąć, wszczepić coś komuś’.

Wrazy - od wrazić, wrażać ‘wcisnąć, wszczepić coś komuś’.

Wraża - od wrazić, wrażać ‘wcisnąć, wszczepić coś komuś’.

Wrażej - od wrazić, wrażać ‘wcisnąć, wszczepić coś komuś’.

Wrażen - od wrazić, wrażać ‘wcisnąć, wszczepić coś komuś’.

Wrażeń - od wrazić, wrażać ‘wcisnąć, wszczepić coś komuś’.

Wrażka - od wrazić, wrażać ‘wcisnąć, wszczepić coś komuś’.

Wraży - od wrazić, wrażać ‘wcisnąć, wszczepić coś komuś’; od wraży ‘wrogi’.

Wrąba - od wrąbać ‘dawniej wyciąć w czymś wgłębienie’, wrąb ‘nacięcie; krawędź’, dawniej też ‘prawo wyrębu drzew w lesie’.

Wrąbel - od wrąbać ‘dawniej wyciąć w czymś wgłębienie’, wrąb ‘nacięcie; krawędź’, dawniej też ‘prawo wyrębu drzew w lesie’.

Wrąbiak - od wrąbać ‘dawniej wyciąć w czymś wgłębienie’, wrąb ‘nacięcie; krawędź’, dawniej też ‘prawo wyrębu drzew w lesie’.

Wrąbkiewicz - od wrąbać ‘dawniej wyciąć w czymś wgłębienie’, wrąb ‘nacięcie; krawędź’, dawniej też ‘prawo wyrębu drzew w lesie’.

Wrbka - od wierzba, od staropolskiego wirzba, od gwarowego wierba ‘drzewo lub krzew’.

Wrbniak - od wierzba, od staropolskiego wirzba, od gwarowego wierba ‘drzewo lub krzew’.

Wrebel - od wrąbać ‘dawniej wyciąć w czymś wgłębienie’, wrąb ‘nacięcie; krawędź’, dawniej też ‘prawo wyrębu drzew w lesie’.

Wrebenko - od wrąbać ‘dawniej wyciąć w czymś wgłębienie’, wrąb ‘nacięcie; krawędź’, dawniej też ‘prawo wyrębu drzew w lesie’.

Wrebiak - od wrąbać ‘dawniej wyciąć w czymś wgłębienie’, wrąb ‘nacięcie; krawędź’, dawniej też ‘prawo wyrębu drzew w lesie’.

Wrebiakowski - od wrąbać ‘dawniej wyciąć w czymś wgłębienie’, wrąb ‘nacięcie; krawędź’, dawniej też ‘prawo wyrębu drzew w lesie’.

Wrebski - od wrąbać ‘dawniej wyciąć w czymś wgłębienie’, wrąb ‘nacięcie; krawędź’, dawniej też ‘prawo wyrębu drzew w lesie’.

Wrecz - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wrecza - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wreczicz - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wreczycki - od nazwy miejscowej Wręczyca (częstochowskie, gmina Pajęczno, Wręczyca Wielka).

Wrega - od wręga ‘rowek, wcięcie’.

Wrejka - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wremba - od wrąbać ‘dawniej wyciąć w czymś wgłębienie’, wrąb ‘nacięcie; krawędź’, dawniej też ‘prawo wyrębu drzew w lesie’.

Wrembel - od wrąbać ‘dawniej wyciąć w czymś wgłębienie’, wrąb ‘nacięcie; krawędź’, dawniej też ‘prawo wyrębu drzew w lesie’.

Wrembiak - od wrąbać ‘dawniej wyciąć w czymś wgłębienie’, wrąb ‘nacięcie; krawędź’, dawniej też ‘prawo wyrębu drzew w lesie’.

Wremblewski - od wrąbać ‘dawniej wyciąć w czymś wgłębienie’, wrąb ‘nacięcie; krawędź’, dawniej też ‘prawo wyrębu drzew w lesie’.

Wrembski - od wrąbać ‘dawniej wyciąć w czymś wgłębienie’, wrąb ‘nacięcie; krawędź’, dawniej też ‘prawo wyrębu drzew w lesie’.

Wrencek - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wrenczak - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wrenczycki - od nazwy miejscowej Wręczyca (częstochowskie, gmina Pajęczno, Wręczyca Wielka).

Wrenczyk - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wreżel - od wręga ‘rowek, wcięcie’.

Wrębel - od wrąbać ‘dawniej wyciąć w czymś wgłębienie’, wrąb ‘nacięcie; krawędź’, dawniej też ‘prawo wyrębu drzew w lesie’.

Wrębiak - od wrąbać ‘dawniej wyciąć w czymś wgłębienie’, wrąb ‘nacięcie; krawędź’, dawniej też ‘prawo wyrębu drzew w lesie’.

Wrębiakowski - od wrąbać ‘dawniej wyciąć w czymś wgłębienie’, wrąb ‘nacięcie; krawędź’, dawniej też ‘prawo wyrębu drzew w lesie’.

Wrębicki - od wrąbać ‘dawniej wyciąć w czymś wgłębienie’, wrąb ‘nacięcie; krawędź’, dawniej też ‘prawo wyrębu drzew w lesie’.

Wrębikowski - od wrąbać ‘dawniej wyciąć w czymś wgłębienie’, wrąb ‘nacięcie; krawędź’, dawniej też ‘prawo wyrębu drzew w lesie’.

Wręblak - od wrąbać ‘dawniej wyciąć w czymś wgłębienie’, wrąb ‘nacięcie; krawędź’, dawniej też ‘prawo wyrębu drzew w lesie’.

Wręblewski - od wrąbać ‘dawniej wyciąć w czymś wgłębienie’, wrąb ‘nacięcie; krawędź’, dawniej też ‘prawo wyrębu drzew w lesie’.

Wręcki - 1443 od nazwy miejscowej Wręczyca (częstochowskie, gmina Pajęczno, Wręczyca Wielka); od nazwy miejscowej Wręcza (skierniewickie, gmina Radziejowice).

Wręczyca - od nazwy miejscowej Wręczyca (częstochowskie, gmina Pajęczno, Wręczyca Wielka).

Wręczycki - od nazwy miejscowej Wręczyca (częstochowskie, gmina Pajęczno, Wręczyca Wielka).

Wręga - od wręga ‘rowek, wcięcie’.

Wręzel - od wręga ‘rowek, wcięcie’.

Wręzkiewicz - od wręga ‘rowek, wcięcie’.

Wręzlewicz - od wręga ‘rowek, wcięcie’.

Wręźlewicz - od wręga ‘rowek, wcięcie’.

Wrężal - od wręga ‘rowek, wcięcie’.

Wrężel - od wręga ‘rowek, wcięcie’.

Wrężlewicz - od wręga ‘rowek, wcięcie’.

Wrężlewski - od wręga ‘rowek, wcięcie’.

Wricz - od gwarowego wrykać ‘łajać, krzyczeć’.

Wricz-Rekowski - złożenia brak; Wricz od gwarowego wrykać ‘łajać, krzyczeć’; Rekowski 1458 od nazw miejscowych Rakowice, Raków, Reków (częste).

Writz-Rekowski - złożenia brak; Writz od gwarowego wrykać ‘łajać, krzyczeć’; Rekowski 1458 od nazw miejscowych Rakowice, Raków, Reków (częste).

Wrobek - od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Wrobel - od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Wrobelko - 1396 od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Wroben - od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Wrobiec - od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Wrobik - od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Wrobiński - od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Wrobl - 12 16 od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Wroblak - od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Wroblewicz - od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Wroblewski - od nazw miejscowych Wróblewo, Wróblowice (kilka wsi).

Wroblik - od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Wroblikowic - 1399 od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Wroblowski - od nazw miejscowych Wróblewo, Wróblowice (kilka wsi).

Wroc - 1396 od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Wroca - od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Wrocek - 1420 od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Wroceński - od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Wroch - 1396 od imion złożonych typu Wrocimir.

Wrocha - od imion złożonych typu Wrocimir.

Wrochej - 1470-80 od imion złożonych typu Wrocimir.

Wrocheń - 1427 od imion złożonych typu Wrocimir.

Wrochna, m. - 17 17 od imion złożonych typu Wrocimir.

Wrochna, ż. - 1388 od imion złożonych typu Wrocimir.

Wrochniak - od imion złożonych typu Wrocimir.

Wrochniewski - od imion złożonych typu Wrocimir.

Wrochnik - 1420 od imion złożonych typu Wrocimir.

Wrochnin - 1422 od imion złożonych typu Wrocimir.

Wrochno - 1356 od imion złożonych typu Wrocimir.

Wrochnowic - 1399 od imion złożonych typu Wrocimir.

Wrochnowski - od imion złożonych typu Wrocimir.

Wrociak - od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Wrociński - od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Wrocław - od imienia złożonego Wrocisław, Wroc(s)ław, ta ostatnia forma notowana do XIII wieku lub od nazwy miasta Wrocław.

Wrocławczyk - od imienia złożonego Wrocisław, Wroc(s)ław, ta ostatnia forma notowana do XIII wieku lub od nazwy miasta Wrocław.

Wrocławek - od imienia złożonego Wrocisław, Wroc(s)ław, ta ostatnia forma notowana do XIII wieku lub od nazwy miasta Wrocław.

Wrocławiak - od imienia złożonego Wrocisław, Wroc(s)ław, ta ostatnia forma notowana do XIII wieku lub od nazwy miasta Wrocław.

Wrocławski - od nazwy miasta Wrocław lub od nazwy miejscowej Wrocławek (elbląskie, gmina Gardeja).

Wrodaczyk - 1777 od wroda ‘brzydal, człowiek odrażający’.

Wrodarczyk - od wroda ‘brzydal, człowiek odrażający’.

Wrodecki - od wroda ‘brzydal, człowiek odrażający’.

Wroderski - od wroda ‘brzydal, człowiek odrażający’.

Wrodowicz - od wroda ‘brzydal, człowiek odrażający’.

Wrodycki - od wroda ‘brzydal, człowiek odrażający’.

Wrom - od niemieckich nazw osobowych Fromm, Fröhm, Frumo.

Wroma - od niemieckich nazw osobowych Fromm, Fröhm, Frumo.

Wromak - od niemieckich nazw osobowych Fromm, Fröhm, Frumo.

Wrombel - od wrąbać ‘dawniej wyciąć w czymś wgłębienie’, wrąb ‘nacięcie; krawędź’, dawniej też ‘prawo wyrębu drzew w lesie’.

Wromisz - od niemieckich nazw osobowych Fromm, Fröhm, Frumo.

Wromka - od niemieckich nazw osobowych Fromm, Fröhm, Frumo.

Wromkowski - od niemieckich nazw osobowych Fromm, Fröhm, Frumo.

Wron - 14 17 od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’; od staropolskiego wron ‘kruk’.

Wrona - 1374 od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wronarowicz - od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wronarski - od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wroncz - od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wronczak - od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wronczewski - od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wronczyk - 16 17 od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wronecki - 140 1 od nazwy miejscowej Wronczyn (poznańskie, gmina Stęszew), Wronki (miasto, pilskie).

Wronek - od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wroniak - od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wroniarski - od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wronic - 1344 od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wronicz - od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wroniczewski - od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wroniec - 1583 od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wroniecki - od nazwy miejscowej Wronczyn (poznańskie, gmina Stęszew), Wronki (miasto, pilskie).

Wronierski - od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wroniewicz - od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wroniewski - od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wronik - od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wronikowski - 1399 od nazwy miejscowej Wroników (piotrkowskie, gmina Rozprza).

Wroniński - 1434 od nazwy miejscowej Wronin (krakowskie, gmina Koniusza).

Wronisz - od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wroniszczy - od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wroniszewski - od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wroniuk - od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wronk - 1485 od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wronka - 1427 od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wronkiewicz - od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wronko - od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wronkowicz - od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wronkowski - od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wrono - od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wronowicz - 1442 od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wronowski - 1403 od nazw miejscowych Wronów, Wronowice (kilka wsi).

Wronulin - od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wrończak - od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wrońka - od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wrońko - od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wrońkowski - od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Wroński - 140 1 od nazw miejscowych Wrońsko (sieradzkie, gmina Konopnica), Wrona (ciechanowskie, gmina Załuski).

Wrońszczyk - od nazw miejscowych Wrońsko (sieradzkie, gmina Konopnica), Wrona (ciechanowskie, gmina Załuski).

Wroscz - od imion na Wro-, typu Wrocisław.

Wrosek - od imion na Wro-, typu Wrocisław.

Wrosz - 1473 od imion na Wro-, typu Wrocisław.

Wroszcz - od imion na Wro-, typu Wrocisław.

Wroszek - od imion na Wro-, typu Wrocisław.

Wroszko - 1386 od imion na Wro-, typu Wrocisław.

Wroszkowski - od imion na Wro-, typu Wrocisław.

Wroś - od imion na Wro-, typu Wrocisław.

Wrot - od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Wrotecki - od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Wrotek - 1204 od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Wrotkowski - od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Wrotna - od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Wrotnik - od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Wrotnowski - od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Wrotny - 1632 od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Wrotoń - od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Wrotowski - od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Wrotyński - od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Wroza - od podstawy wróż-, wróg-, por. wróż ‘wróżbita’, wróżyć ‘przepowiadać przyszłość; zapowiadać coś’, wróg ‘nieprzyjaciel, przeciwnik’.

Wroźna - od podstawy wróż-, wróg-, por. wróż ‘wróżbita’, wróżyć ‘przepowiadać przyszłość; zapowiadać coś’, wróg ‘nieprzyjaciel, przeciwnik’.

Wroż - od podstawy wróż-, wróg-, por. wróż ‘wróżbita’, wróżyć ‘przepowiadać przyszłość; zapowiadać coś’, wróg ‘nieprzyjaciel, przeciwnik’.

Wroża - od podstawy wróż-, wróg-, por. wróż ‘wróżbita’, wróżyć ‘przepowiadać przyszłość; zapowiadać coś’, wróg ‘nieprzyjaciel, przeciwnik’.

Wrożecki - od podstawy wróż-, wróg-, por. wróż ‘wróżbita’, wróżyć ‘przepowiadać przyszłość; zapowiadać coś’, wróg ‘nieprzyjaciel, przeciwnik’.

Wrożek - od podstawy wróż-, wróg-, por. wróż ‘wróżbita’, wróżyć ‘przepowiadać przyszłość; zapowiadać coś’, wróg ‘nieprzyjaciel, przeciwnik’.

Wrożena - od podstawy wróż-, wróg-, por. wróż ‘wróżbita’, wróżyć ‘przepowiadać przyszłość; zapowiadać coś’, wróg ‘nieprzyjaciel, przeciwnik’.

Wrożyna, m. - od podstawy wróż-, wróg-, por. wróż ‘wróżbita’, wróżyć ‘przepowiadać przyszłość; zapowiadać coś’, wróg ‘nieprzyjaciel, przeciwnik’.

Wrożyński - od podstawy wróż-, wróg-, por. wróż ‘wróżbita’, wróżyć ‘przepowiadać przyszłość; zapowiadać coś’, wróg ‘nieprzyjaciel, przeciwnik’.

Wróbel - 1424 od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Wróbel-Chomicz - złożenia brak; Wróbel 1424 od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’; Chomicz 1399 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwóch postaciach Tomasz i Toma. Wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. W Kościele prawosławnym od formy greckiej Thomas utworzono imiona Foma, Choma.

Wróbel-Muskała - złożenia brak; Wróbel 1424 od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’; Muskała 1460- od muskać ‘dotykać, całować’.

Wróbelna - od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Wróbelny - od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Wróbelski - od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Wróblak - 1656 od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Wróblecki - od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Wróbleski - od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Wróblewski - 1394 od nazw miejscowych Wróblewo, Wróblowice (kilka wsi).

Wróblicki - od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Wróblik - 1602 od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Wróbliński - od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Wróblowski - 1435 od nazw miejscowych Wróblewo, Wróblowice (kilka wsi).

Wrósz - od imion na Wro-, typu Wrocisław.

Wrószcz - od imion na Wro-, typu Wrocisław.

Wrószczak - od imion na Wro-, typu Wrocisław.

Wrót - od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Wrótkowski - od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Wrótna - od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Wrótniak - od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Wrótny - od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Wróz - od podstawy wróż-, wróg-, por. wróż ‘wróżbita’, wróżyć ‘przepowiadać przyszłość; zapowiadać coś’, wróg ‘nieprzyjaciel, przeciwnik’.

Wrózek - od podstawy wróż-, wróg-, por. wróż ‘wróżbita’, wróżyć ‘przepowiadać przyszłość; zapowiadać coś’, wróg ‘nieprzyjaciel, przeciwnik’.

Wrózyna - od podstawy wróż-, wróg-, por. wróż ‘wróżbita’, wróżyć ‘przepowiadać przyszłość; zapowiadać coś’, wróg ‘nieprzyjaciel, przeciwnik’.

Wróź - od podstawy wróż-, wróg-, por. wróż ‘wróżbita’, wróżyć ‘przepowiadać przyszłość; zapowiadać coś’, wróg ‘nieprzyjaciel, przeciwnik’.

Wróźkowiak - od podstawy wróż-, wróg-, por. wróż ‘wróżbita’, wróżyć ‘przepowiadać przyszłość; zapowiadać coś’, wróg ‘nieprzyjaciel, przeciwnik’.

Wróż - od podstawy wróż-, wróg-, por. wróż ‘wróżbita’, wróżyć ‘przepowiadać przyszłość; zapowiadać coś’, wróg ‘nieprzyjaciel, przeciwnik’.

Wróża - od podstawy wróż-, wróg-, por. wróż ‘wróżbita’, wróżyć ‘przepowiadać przyszłość; zapowiadać coś’, wróg ‘nieprzyjaciel, przeciwnik’.

Wróżbit - od podstawy wróż-, wróg-, por. wróż ‘wróżbita’, wróżyć ‘przepowiadać przyszłość; zapowiadać coś’, wróg ‘nieprzyjaciel, przeciwnik’.

Wróżczak - 1788 od podstawy wróż-, wróg-, por. wróż ‘wróżbita’, wróżyć ‘przepowiadać przyszłość; zapowiadać coś’, wróg ‘nieprzyjaciel, przeciwnik’.

Wróżek - od podstawy wróż-, wróg-, por. wróż ‘wróżbita’, wróżyć ‘przepowiadać przyszłość; zapowiadać coś’, wróg ‘nieprzyjaciel, przeciwnik’.

Wróżkowiak - od podstawy wróż-, wróg-, por. wróż ‘wróżbita’, wróżyć ‘przepowiadać przyszłość; zapowiadać coś’, wróg ‘nieprzyjaciel, przeciwnik’.

Wróżniak - od podstawy wróż-, wróg-, por. wróż ‘wróżbita’, wróżyć ‘przepowiadać przyszłość; zapowiadać coś’, wróg ‘nieprzyjaciel, przeciwnik’.

Wróżyna - od podstawy wróż-, wróg-, por. wróż ‘wróżbita’, wróżyć ‘przepowiadać przyszłość; zapowiadać coś’, wróg ‘nieprzyjaciel, przeciwnik’.

Wróżyński - od podstawy wróż-, wróg-, por. wróż ‘wróżbita’, wróżyć ‘przepowiadać przyszłość; zapowiadać coś’, wróg ‘nieprzyjaciel, przeciwnik’.

Wrubel - od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Wrubiński - od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Wrublewski - od nazw miejscowych Wróblewo, Wróblowice (kilka wsi).

Wrubliński - od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Wrucha - od imion złożonych typu Wrocimir.

Wruczak - od gwarowego wruk, wruka, wruczek ‘kapusta’.

Wruczyński - od gwarowego wruk, wruka, wruczek ‘kapusta’.

Wrug - od gwarowego wruk, wruka, wruczek ‘kapusta’.

Wruk - od gwarowego wruk, wruka, wruczek ‘kapusta’.

Wruka - od gwarowego wruk, wruka, wruczek ‘kapusta’.

Wrukowski - od gwarowego wruk, wruka, wruczek ‘kapusta’.

Wrumbel - od wrąbać ‘dawniej wyciąć w czymś wgłębienie’, wrąb ‘nacięcie; krawędź’, dawniej też ‘prawo wyrębu drzew w lesie’.

Wrusch - od staropolskiego wruszyć ‘zgłosić przeszkody prawne utrudniające dochodzenie jakiegoś uprawnienia’.

Wruszak - od staropolskiego wruszyć ‘zgłosić przeszkody prawne utrudniające dochodzenie jakiegoś uprawnienia’.

Wruszczak - od staropolskiego wruszyć ‘zgłosić przeszkody prawne utrudniające dochodzenie jakiegoś uprawnienia’.

Wruszkowiak - od staropolskiego wruszyć ‘zgłosić przeszkody prawne utrudniające dochodzenie jakiegoś uprawnienia’.

Wruszt - od staropolskiego wruszyć ‘zgłosić przeszkody prawne utrudniające dochodzenie jakiegoś uprawnienia’.

Wruś - od staropolskiego wruszyć ‘zgłosić przeszkody prawne utrudniające dochodzenie jakiegoś uprawnienia’.

Wrutna - od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Wrutniak - od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Wrutny - od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Wruż - od podstawy wróż-, wróg-, por. wróż ‘wróżbita’, wróżyć ‘przepowiadać przyszłość; zapowiadać coś’, wróg ‘nieprzyjaciel, przeciwnik’.

Wrużek - od podstawy wróż-, wróg-, por. wróż ‘wróżbita’, wróżyć ‘przepowiadać przyszłość; zapowiadać coś’, wróg ‘nieprzyjaciel, przeciwnik’.

Wrycz - od gwarowego wrykać ‘łajać, krzyczeć’.

Wrycza - od gwarowego wrykać ‘łajać, krzyczeć’.

Wrycza-Rekowski - złożenia brak; Wrycza od gwarowego wrykać ‘łajać, krzyczeć’; Rekowski 1458 od nazw miejscowych Rakowice, Raków, Reków (częste).

Wrycz-Rekowski - złożenia brak; Wrycz od gwarowego wrykać ‘łajać, krzyczeć’; Rekowski 1458 od nazw miejscowych Rakowice, Raków, Reków (częste).

Wryk - od gwarowego wrykać ‘łajać, krzyczeć’.

Wryłka - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wrza - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wrzachol - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wrzachoł - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wrzak - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wrzal - 1564 od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wrzalik - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wrzaliński - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wrzal-Kosowski - złożenia brak; Wrzal 1564 od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’; Kosowski 1387 od nazw miejscowych Kosów, Kosowa (kilka wsi).

Wrzall - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wrzalski - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wrzał - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wrzała - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wrzałek - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wrzałka - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wrzałko - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wrzałkowski - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wrzało - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wrzasek - od wrzask ‘głośny, przeraźliwy krzyk’, wrzeszczeć; od wrzeszcz ‘krzykacz’.

Wrzask - 1478 od wrzask ‘głośny, przeraźliwy krzyk’, wrzeszczeć.

Wrzaskała - 1620 od wrzask ‘głośny, przeraźliwy krzyk’, wrzeszczeć.

Wrzaskoła - od wrzask ‘głośny, przeraźliwy krzyk’, wrzeszczeć.

Wrzaskoń - 17 12 od wrzask ‘głośny, przeraźliwy krzyk’, wrzeszczeć.

Wrzaskowski - od wrzask ‘głośny, przeraźliwy krzyk’, wrzeszczeć.

Wrzasło - od wrzask ‘głośny, przeraźliwy krzyk’, wrzeszczeć; od wrzeszcz ‘krzykacz’.

Wrzasok - (Śl) od wrzask ‘głośny, przeraźliwy krzyk’, wrzeszczeć; od wrzeszcz ‘krzykacz’.

Wrzaszcz - od wrzask ‘głośny, przeraźliwy krzyk’, wrzeszczeć; od wrzeszcz ‘krzykacz’.

Wrzaszczak - od wrzask ‘głośny, przeraźliwy krzyk’, wrzeszczeć; od wrzeszcz ‘krzykacz’.

Wrzaszczewicz - od wrzask ‘głośny, przeraźliwy krzyk’, wrzeszczeć; od wrzeszcz ‘krzykacz’.

Wrzaszczk - od wrzask ‘głośny, przeraźliwy krzyk’, wrzeszczeć; od wrzeszcz ‘krzykacz’.

Wrzaszczyk - od wrzask ‘głośny, przeraźliwy krzyk’, wrzeszczeć; od wrzeszcz ‘krzykacz’.

Wrzau - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wrzaua - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wrzawa - od wrzawa ‘krzyk, zgiełk, niepokój’.

Wrzawiński - od wrzawa ‘krzyk, zgiełk, niepokój’.

Wrząca - 1493 od nazwy miejscowej Wrząca (kilka wsi).

Wrząchal - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wrząchol - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wrzącki - 1394 od nazwy miejscowej Wrząca (kilka wsi).

Wrzączewski - od nazwy miejscowej Wrząca (kilka wsi).

Wrzączycki - od nazwy miejscowej Wrząca (kilka wsi).

Wrzątek - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wrzecian - od wrzeciono ‘drewniany przyrząd do przędzenia’.

Wrzecianowski - od wrzeciono ‘drewniany przyrząd do przędzenia’.

Wrzecień - od wrzeciono ‘drewniany przyrząd do przędzenia’.

Wrzecin - od wrzeciono ‘drewniany przyrząd do przędzenia’.

Wrzecinkowski - od wrzeciono ‘drewniany przyrząd do przędzenia’.

Wrzecino - od wrzeciono ‘drewniany przyrząd do przędzenia’.

Wrzecion - od wrzeciono ‘drewniany przyrząd do przędzenia’.

Wrzeciona - od wrzeciono ‘drewniany przyrząd do przędzenia’.

Wrzecionek - od wrzeciono ‘drewniany przyrząd do przędzenia’.

Wrzecioniarz - 1798 od wrzeciono ‘drewniany przyrząd do przędzenia’; od wrzecioniarz ‘rzemieślnik robiący wrzeciona’.

Wrzecionkiewicz - od wrzeciono ‘drewniany przyrząd do przędzenia’.

Wrzecionko - 1497 od wrzeciono ‘drewniany przyrząd do przędzenia’.

Wrzecionkowski - od wrzeciono ‘drewniany przyrząd do przędzenia’.

Wrzeciono - 1639 od wrzeciono ‘drewniany przyrząd do przędzenia’.

Wrzecionowski - od wrzeciono ‘drewniany przyrząd do przędzenia’.

Wrzeczycki - od nazwy miejscowej Wręczyca (częstochowskie, gmina Pajęczno, Wręczyca Wielka).

Wrzel - 1382 od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wrzelaki - od wszelaki ‘każdy, jakikolwiek; różnorodny’.

Wrzeliński - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wrzelski - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wrzesek - od wrzos, też wrzost ‘krzewinka o liliowych kwiatach’.

Wrzesiak - od wrzos, też wrzost ‘krzewinka o liliowych kwiatach’.

Wrzesiałek - od wrzos, też wrzost ‘krzewinka o liliowych kwiatach’.

Wrzesien - od wrzesień ‘’dziewiąty miesiąc roku’.

Wrzesień - od wrzesień ‘’dziewiąty miesiąc roku’.

Wrzesieński - 1397 od nazwy miasta Września (poznańskie).

Wrzesiewski - od wrzos, też wrzost ‘krzewinka o liliowych kwiatach’.

Wrzesin - od wrzesień ‘’dziewiąty miesiąc roku’.

Wrzesiński - 1393 od nazwy miasta Września (poznańskie).

Wrzesiok - od wrzos, też wrzost ‘krzewinka o liliowych kwiatach’.

Wrzesniak - od wrzesień ‘’dziewiąty miesiąc roku’.

Wrzesniewski - od wrzesień ‘’dziewiąty miesiąc roku’.

Wrzesniowski - od wrzesień ‘’dziewiąty miesiąc roku’.

Wrzesz - w grupie nazwisk od różnych podstaw na wrze-, wre-.

Wrzeszcz - 1 136 od wrzask ‘głośny, przeraźliwy krzyk’, wrzeszczeć; od wrzeszcz ‘krzykacz’.

Wrzeszczak - 139 1 od wrzask ‘głośny, przeraźliwy krzyk’, wrzeszczeć; od wrzeszcz ‘krzykacz’.

Wrzeszczek - 1666 od wrzask ‘głośny, przeraźliwy krzyk’, wrzeszczeć; od wrzeszcz ‘krzykacz’.

Wrzeszczeński - od wrzask ‘głośny, przeraźliwy krzyk’, wrzeszczeć; od wrzeszcz ‘krzykacz’.

Wrzeszczewicz - od wrzask ‘głośny, przeraźliwy krzyk’, wrzeszczeć; od wrzeszcz ‘krzykacz’.

Wrzeszczko - 1459 od wrzask ‘głośny, przeraźliwy krzyk’, wrzeszczeć; od wrzeszcz ‘krzykacz’.

Wrzeszczkowski - 148 1 od wrzask ‘głośny, przeraźliwy krzyk’, wrzeszczeć; od wrzeszcz ‘krzykacz’.

Wrzeszczowicz - 1556 od wrzask ‘głośny, przeraźliwy krzyk’, wrzeszczeć; od wrzeszcz ‘krzykacz’.

Wrzeszczowski - od wrzask ‘głośny, przeraźliwy krzyk’, wrzeszczeć; od wrzeszcz ‘krzykacz’.

Wrzeszczyk - 1407 od wrzask ‘głośny, przeraźliwy krzyk’, wrzeszczeć; od wrzeszcz ‘krzykacz’.

Wrzeszczykowski - od wrzask ‘głośny, przeraźliwy krzyk’, wrzeszczeć; od wrzeszcz ‘krzykacz’.

Wrzeszczyński - od wrzask ‘głośny, przeraźliwy krzyk’, wrzeszczeć; od wrzeszcz ‘krzykacz’.

Wrzeszewski - w grupie nazwisk od różnych podstaw na wrze-, wre-.

Wrzeszkiewicz - w grupie nazwisk od różnych podstaw na wrze-, wre-.

Wrzeszkowicz - w grupie nazwisk od różnych podstaw na wrze-, wre-.

Wrzeszkowski - w grupie nazwisk od różnych podstaw na wrze-, wre-.

Wrzeszowski - w grupie nazwisk od różnych podstaw na wrze-, wre-.

Wrzeszykowski - w grupie nazwisk od różnych podstaw na wrze-, wre-.

Wrzeszyński - w grupie nazwisk od różnych podstaw na wrze-, wre-.

Wrześkiewicz - w grupie nazwisk od różnych podstaw na wrze-, wre-.

Wrześniacki - od wrzesień ‘’dziewiąty miesiąc roku’.

Wrześniak - od wrzesień ‘’dziewiąty miesiąc roku’.

Wrześniakowski - od wrzesień ‘’dziewiąty miesiąc roku’.

Wrześniewicz - od wrzesień ‘’dziewiąty miesiąc roku’.

Wrześniewski - od wrzesień ‘’dziewiąty miesiąc roku’.

Wrześnik - od wrzesień ‘’dziewiąty miesiąc roku’.

Wrześnikowski - od wrzesień ‘’dziewiąty miesiąc roku’.

Wrześniok - (Śl) od wrzesień ‘’dziewiąty miesiąc roku’.

Wrześniowski - od wrzesień ‘’dziewiąty miesiąc roku’.

Wrześniów - od wrzesień ‘’dziewiąty miesiąc roku’.

Wrzeźniak - od wrzesień ‘’dziewiąty miesiąc roku’.

Wrzęszcz - od wrzask ‘głośny, przeraźliwy krzyk’, wrzeszczeć; od wrzeszcz ‘krzykacz’.

Wrzęszczak - od wrzask ‘głośny, przeraźliwy krzyk’, wrzeszczeć; od wrzeszcz ‘krzykacz’.

Wrzęta - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wrzochal - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wrzochalski - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wrzochał - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wrzochol - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wrzocholski - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wrzochoł - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wrzochowski - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wrzochól - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wrzochul - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wrzochuł - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wrzod - w grupie nazwisk od wrzód ‘czyrak’.

Wrzodak - w grupie nazwisk od wrzód ‘czyrak’.

Wrzodek - w grupie nazwisk od wrzód ‘czyrak’.

Wrzol - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wrzolek - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wrzoł - (Śl) od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wrzoła - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wrzołak - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wrzołek - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wrzołka - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wrzoń - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wrzoński - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wrzos - od wrzos, też wrzost ‘krzewinka o liliowych kwiatach’.

Wrzosak - od wrzos, też wrzost ‘krzewinka o liliowych kwiatach’.

Wrzosek - 1399 od wrzos, też wrzost ‘krzewinka o liliowych kwiatach’.

Wrzosiak - od wrzos, też wrzost ‘krzewinka o liliowych kwiatach’.

Wrzosik - od wrzos, też wrzost ‘krzewinka o liliowych kwiatach’.

Wrzosiński - od wrzos, też wrzost ‘krzewinka o liliowych kwiatach’.

Wrzosk - od wrzask ‘głośny, przeraźliwy krzyk’, wrzeszczeć.

Wrzoska - od wrzask ‘głośny, przeraźliwy krzyk’, wrzeszczeć.

Wrzoskała - od wrzask ‘głośny, przeraźliwy krzyk’, wrzeszczeć.

Wrzoskiewicz - od wrzask ‘głośny, przeraźliwy krzyk’, wrzeszczeć.

Wrzoskowicz - od wrzask ‘głośny, przeraźliwy krzyk’, wrzeszczeć.

Wrzoskowicz - od wrzos, też wrzost ‘krzewinka o liliowych kwiatach’.

Wrzoskowski - od wrzask ‘głośny, przeraźliwy krzyk’, wrzeszczeć.

Wrzosok - (Śl) od wrzos, też wrzost ‘krzewinka o liliowych kwiatach’.

Wrzosowski - od wrzos, też wrzost ‘krzewinka o liliowych kwiatach’.

Wrzossok - (Śl) od wrzos, też wrzost ‘krzewinka o liliowych kwiatach’.

Wrzost - od wrzos, też wrzost ‘krzewinka o liliowych kwiatach’.

Wrzostek - od wrzos, też wrzost ‘krzewinka o liliowych kwiatach’.

Wrzostkiewicz - od wrzos, też wrzost ‘krzewinka o liliowych kwiatach’.

Wrzostkowicz - od wrzos, też wrzost ‘krzewinka o liliowych kwiatach’.

Wrzoś - od wrzos, też wrzost ‘krzewinka o liliowych kwiatach’.

Wrzośkiewicz - od wrzos, też wrzost ‘krzewinka o liliowych kwiatach’.

Wrzotka - w grupie nazwisk od wrzód ‘czyrak’.

Wrzód - w grupie nazwisk od wrzód ‘czyrak’.

Wrzuś - od wrzos, też wrzost ‘krzewinka o liliowych kwiatach’.

Wrzyciel - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wrzyscz - od wrzask ‘głośny, przeraźliwy krzyk’, wrzeszczeć; od wrzeszcz ‘krzykacz’.

Wrzyszcz - od wrzask ‘głośny, przeraźliwy krzyk’, wrzeszczeć; od wrzeszcz ‘krzykacz’.

Wrzyszczyński - od wrzask ‘głośny, przeraźliwy krzyk’, wrzeszczeć; od wrzeszcz ‘krzykacz’.

Wrżal - od wrzeć ‘gotować się; burzyc się, kłębić’.

Wsciło - od wściskać, wścisnąć.

Wscisłek - od wściskać, wścisnąć.

Wscisło - od wściskać, wścisnąć.

Wscisłowicz - od wściskać, wścisnąć.

Wscisłowski - od wściskać, wścisnąć.

Wsciubiak - od wściubiać (się) ‘wmieszać się, wpychać się’.

Wsczołek - od wszoł ‘wesz głowowa, bydlęca’.

Wsdun - 1626 od zdun ‘człowiek wyrabiający piece’.

Wsiak - od wieś ‘osada rolnicza’, wioska.

Wsiaka - od wieś ‘osada rolnicza’, wioska.

Wsiaki - od wieś ‘osada rolnicza’, wioska.

Wsiołek - od wszoł ‘wesz głowowa, bydlęca’.

Wsolak - od wszoł ‘wesz głowowa, bydlęca’.

Wsoł - od wszoł ‘wesz głowowa, bydlęca’.

Wsołczyk - od wszoł ‘wesz głowowa, bydlęca’.

Wsołek - od wszoł ‘wesz głowowa, bydlęca’.

Wsołowski - od wszoł ‘wesz głowowa, bydlęca’.

Wsól - od wszoł ‘wesz głowowa, bydlęca’.

Wsół - od wszoł ‘wesz głowowa, bydlęca’.

Wsółek - od wszoł ‘wesz głowowa, bydlęca’.

Wspała - 150 1– od spalić ‘poddać coś działaniu ognia, ciepła’, też od spać, (o)spały.

Wspałka - 1490 od spalić ‘poddać coś działaniu ognia, ciepła’, też od spać, (o)spały.

Wspaniała - od wspaniały ‘znakomity, doskonały; bogaty, wystawny; łaskawy, hojny’.

Wspaniały - od wspaniały ‘znakomity, doskonały; bogaty, wystawny; łaskawy, hojny’.

Wspinek - 1527 od wspinek ‘ten, co się wspina’.

Wstawski - od nazw miejscowych Stawowice (piotrkowskie, gmina Paradyż), Staw, Stawy (częste).

Wstepnik - od wstąpić ‘wejść, kroczyć’, wstęp dawniej ‘wszczęcie czynności procesowej; wejście’, od staropolskiego wstępek ‘wstęp’; od wstępnik ‘ten, co ma prawo wstępu do cudzej własności’.

Wstęchlo - 1552 od wstęchły ‘cuchnący, psujący się’.

Wstępek - 1425 od wstąpić ‘wejść, kroczyć’, wstęp dawniej ‘wszczęcie czynności procesowej; wejście’, od staropolskiego wstępek ‘wstęp’.

Wstępień - 1468 od wstąpić ‘wejść, kroczyć’, wstęp dawniej ‘wszczęcie czynności procesowej; wejście’, od staropolskiego wstępek ‘wstęp’; od wstępień ‘następca’.

Wstępiński - 1736 od wstąpić ‘wejść, kroczyć’, wstęp dawniej ‘wszczęcie czynności procesowej; wejście’, od staropolskiego wstępek ‘wstęp’; od wstępnik ‘ten, co ma prawo wstępu do cudzej własności’.

Wstępna Środa - 1447 od wstąpić ‘wejść, kroczyć’, wstęp dawniej ‘wszczęcie czynności procesowej; wejście’, od staropolskiego wstępek ‘wstęp’; od wstępnik ‘ten, co ma prawo wstępu do cudzej własności’.

Wstępnik - 16 14 od wstąpić ‘wejść, kroczyć’, wstęp dawniej ‘wszczęcie czynności procesowej; wejście’, od staropolskiego wstępek ‘wstęp’; od wstępnik ‘ten, co ma prawo wstępu do cudzej własności’.

Wsuł - od wszoł ‘wesz głowowa, bydlęca’.

Wsułek - od wszoł ‘wesz głowowa, bydlęca’.

Wszaborek - 1497 od imienia złożonego Wszebor, notowanego od XII wieku.

Wszak - od wszoł ‘wesz głowowa, bydlęca’.

Wszal - od wszoł ‘wesz głowowa, bydlęca’.

Wszala - od wszoł ‘wesz głowowa, bydlęca’.

Wszalek - od wszoł ‘wesz głowowa, bydlęca’.

Wszał - od wszoł ‘wesz głowowa, bydlęca’.

Wszała - od wszoł ‘wesz głowowa, bydlęca’.

Wszałek - od wszoł ‘wesz głowowa, bydlęca’.

Wszczel - 1403 od pszczoła, od staropolskiego pczoła ‘owad zbierający miód’.

Wszczela - 1397 od pszczoła, od staropolskiego pczoła ‘owad zbierający miód’.

Wszczele - 1400 od pszczoła, od staropolskiego pczoła ‘owad zbierający miód’; od nazwy herbu Wszczele.

Wszczelic - XIV w. od pszczoła, od staropolskiego pczoła ‘owad zbierający miód’; od nazwy herbu Wszczele.

Wszczelowic - 1453 od pszczoła, od staropolskiego pczoła ‘owad zbierający miód’; od nazwy herbu Wszczele.

Wszebor - od imienia złożonego Wszebor, notowanego od XII wieku.

Wszeborek - 1394 od imienia złożonego Wszebor, notowanego od XII wieku.

Wszeborowski - od imienia złożonego Wszebor, notowanego od XII wieku.

Wszeborski - od imienia złożonego Wszebor, notowanego od XII wieku.

Wszeborz - 1390 od imienia złożonego Wszebor, notowanego od XII wieku.

Wszebór - od imienia złożonego Wszebor, notowanego od XII wieku.

Wszechmocek - od wszechmocny.

Wszedybył - od dawnego wszędybyły, wszędobyły ‘człowiek, którego wszędzie pełno, włóczęga, pędziwiatr’.

Wszedyrówna - od wszędzie równy.

Wszedyrówny - od wszędzie równy.

Wszel - 1440 od wszelaki ‘każdy, jakikolwiek; różnorodny’.

Wszelaczyński - od wszelaki ‘każdy, jakikolwiek; różnorodny’.

Wszelak - od wszelaki ‘każdy, jakikolwiek; różnorodny’.

Wszelaka - od wszelaki ‘każdy, jakikolwiek; różnorodny’.

Wszelaki - od wszelaki ‘każdy, jakikolwiek; różnorodny’.

Wszelko - 139 1 od wszelaki ‘każdy, jakikolwiek; różnorodny’.

Wszendybył - od dawnego wszędybyły, wszędobyły ‘człowiek, którego wszędzie pełno, włóczęga, pędziwiatr’.

Wszendyrówna - od wszędzie równy.

Wszendyrówny - od wszędzie równy.

Wszędbył - od dawnego wszędybyły, wszędobyły ‘człowiek, którego wszędzie pełno, włóczęga, pędziwiatr’.

Wszędobyl - od dawnego wszędybyły, wszędobyły ‘człowiek, którego wszędzie pełno, włóczęga, pędziwiatr’.

Wszędobylski - od dawnego wszędybyły, wszędobyły ‘człowiek, którego wszędzie pełno, włóczęga, pędziwiatr’.

Wszędobył - od dawnego wszędybyły, wszędobyły ‘człowiek, którego wszędzie pełno, włóczęga, pędziwiatr’.

Wszędorówna - od wszędzie równy.

Wszędorówny - od wszędzie równy.

Wszędybał - od dawnego wszędybyły, wszędobyły ‘człowiek, którego wszędzie pełno, włóczęga, pędziwiatr’.

Wszędybyl - od dawnego wszędybyły, wszędobyły ‘człowiek, którego wszędzie pełno, włóczęga, pędziwiatr’.

Wszędybył - od dawnego wszędybyły, wszędobyły ‘człowiek, którego wszędzie pełno, włóczęga, pędziwiatr’.

Wszędyrówna - od wszędzie równy.

Wszędyrówny - od wszędzie równy.

Wszolak - 1632 od wszoł ‘wesz głowowa, bydlęca’.

Wszolik - 1524 od wszoł ‘wesz głowowa, bydlęca’.

Wszoł - 1788 od wszoł ‘wesz głowowa, bydlęca’.

Wszoła - 1678 od wszoł ‘wesz głowowa, bydlęca’.

Wszołczyk - od wszoł ‘wesz głowowa, bydlęca’.

Wszołczyk-Lipka - złożenia brak; Wszołczyk od wszoł ‘wesz głowowa, bydlęca’; Lipka 1396 od lipka.

Wszołek - 1598 od wszoł ‘wesz głowowa, bydlęca’.

Wszołkowicz - 174 1 od wszoł ‘wesz głowowa, bydlęca’.

Wszołkowski - od wszoł ‘wesz głowowa, bydlęca’.

Wszoniak - 1787 od wszoł ‘wesz głowowa, bydlęca’.

Wszółek - od wszoł ‘wesz głowowa, bydlęca’.

Wszyndybył - od dawnego wszędybyły, wszędobyły ‘człowiek, którego wszędzie pełno, włóczęga, pędziwiatr’.

Wszystko - od wszytek, wszystek.

Wszytko - od wszytek, wszystek.

Wścibiak - od wściubiać (się) ‘wmieszać się, wpychać się’.

Wścibski - od wściubiać (się) ‘wmieszać się, wpychać się’.

Wścieklica - 1396 od wściekly ‘zły, okrutny’; od nazwy herbu Wścieklica.

Wścieklicki - 1403 od nazwy miejscowej Wścieklice (wieś zagrodowa pod Taczałami, Wlkp).

Wściekliński - od nazwy miejscowej Wścieklice (wieś zagrodowa pod Taczałami, Wlkp).

Wściekło - 1426 od wściekly ‘zły, okrutny’.

Wściekły - 1476 od wściekly ‘zły, okrutny’.

Wściłowicz - od wściskać, wścisnąć.

Wściseł - od wściskać, wścisnąć.

Wściska - od wściskać, wścisnąć.

Wścisłek - od wściskać, wścisnąć.

Wścisło - od wciskać, wcisnąć ‘wtłoczyć, wepchnąć’, obcisły ‘ściśle przylegający’.

Wścisłowicz - 1766 od wciskać, wcisnąć ‘wtłoczyć, wepchnąć’, obcisły ‘ściśle przylegający’.

Wścisłowski - od wciskać, wcisnąć ‘wtłoczyć, wepchnąć’, obcisły ‘ściśle przylegający’.

Wścisły - od wciskać, wcisnąć ‘wtłoczyć, wepchnąć’, obcisły ‘ściśle przylegający’.

Wściślak - od wciskać, wcisnąć ‘wtłoczyć, wepchnąć’, obcisły ‘ściśle przylegający’.

Wściślik - 1624 od wciskać, wcisnąć ‘wtłoczyć, wepchnąć’, obcisły ‘ściśle przylegający’.

Wściśliński - od wciskać, wcisnąć ‘wtłoczyć, wepchnąć’, obcisły ‘ściśle przylegający’.

Wściubia - od wściubiać (się) ‘wmieszać się, wpychać się’.

Wściubiak - od wściubiać (się) ‘wmieszać się, wpychać się’.

Wtorczyk - od wtorek ‘drugi dzień tygodnia’.

Wtorek - od wtorek ‘drugi dzień tygodnia’.

Wtorkiewicz - od wtorek ‘drugi dzień tygodnia’.

Wtorkowski - od wtorek ‘drugi dzień tygodnia’.

Wtorow - od wtorek ‘drugi dzień tygodnia’; od wtóry ‘drugi’.

Wtorowski - od wtorek ‘drugi dzień tygodnia’; od wtóry ‘drugi’.

Wtorzecki - od wtorek ‘drugi dzień tygodnia’; od wtóry ‘drugi’.

Wtórkiewicz - od wtorek ‘drugi dzień tygodnia’; od wtóry ‘drugi’.

Wtórkowski - od wtorek ‘drugi dzień tygodnia’; od wtóry ‘drugi’.

Wtórniak - od wtorek ‘drugi dzień tygodnia’; od wtóry ‘drugi’.

Wtulich - od wtulić ‘wcisnąć’.

Wtulisiak - od wtulić ‘wcisnąć’.

Wtulisik - od wtulić ‘wcisnąć’.

Wtulusiak - od wtulić ‘wcisnąć’.

Wturski - od wtorek ‘drugi dzień tygodnia’; od wtóry ‘drugi’.

Wtykało - od wtykać ‘wkładać; natknąć się’.

Wtykło - od wtykać ‘wkładać; natknąć się’.

Wuchalski - od wąchać, węch ‘zapach’ lub od dawnego wąchacz ‘szpieg’.

Wuda - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wudaczyk - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wudajka - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wudajko - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wudala - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wudalas - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wudalewicz - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wudała - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wudara - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wudarczak - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wudarczyk - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wudarek - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wudarkiewicz - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wudarowicz - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wudarski - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wudarzewski - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wudasz - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wudaszewski - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wudczewski - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wude - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wudecki - od nazwy miejscowej Wodcza (wieś zagrodowa, Młp).

Wudejko - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wudel - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wudenek - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wudenka - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wuderczyk - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wuderkiewicz - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wuderko - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wuderowicz - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wuderski - (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wudka - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wudke - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wudkiewicz - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wudkin - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wudkowicz - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wudkowski - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wudniak - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wudz - od wódz ‘dowódca wojsk’.

Wudzik - od wódz ‘dowódca wojsk’.

Wudziński - od nazwy miejscowej Wodna (kilka wsi).

Wudzyński - od nazwy miejscowej Wodna (kilka wsi).

Wuj - 1427 od wuj, w staropolszczyźnie też uj ‘brat matki lub mąż ciotki’.

Wujaczek - od wuj, w staropolszczyźnie też uj ‘brat matki lub mąż ciotki’.

Wujaczka - od wuj, w staropolszczyźnie też uj ‘brat matki lub mąż ciotki’.

Wujak - od wuj, w staropolszczyźnie też uj ‘brat matki lub mąż ciotki’.

Wujakowski - od wuj, w staropolszczyźnie też uj ‘brat matki lub mąż ciotki’.

Wujanicz - od wuj, w staropolszczyźnie też uj ‘brat matki lub mąż ciotki’.

Wujanowski - od wuj, w staropolszczyźnie też uj ‘brat matki lub mąż ciotki’.

Wujas - od wuj, w staropolszczyźnie też uj ‘brat matki lub mąż ciotki’.

Wujasz - od wuj, w staropolszczyźnie też uj ‘brat matki lub mąż ciotki’.

Wujaszek - od wuj, w staropolszczyźnie też uj ‘brat matki lub mąż ciotki’.

Wujaszka - od wuj, w staropolszczyźnie też uj ‘brat matki lub mąż ciotki’.

Wujaś - od wuj, w staropolszczyźnie też uj ‘brat matki lub mąż ciotki’.

Wujciak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wujciakowski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wujcicki - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wujciewski - od wuj, w staropolszczyźnie też uj ‘brat matki lub mąż ciotki’.

Wujcik - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wujcikiewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wujcikowski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wujciński - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wujciów - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wujciszyn - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wujciuk - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wujczak - od wuj, w staropolszczyźnie też uj ‘brat matki lub mąż ciotki’.

Wujczyk - od wuj, w staropolszczyźnie też uj ‘brat matki lub mąż ciotki’.

Wujec - od wuj, w staropolszczyźnie też uj ‘brat matki lub mąż ciotki’.

Wujecki - od wuj, w staropolszczyźnie też uj ‘brat matki lub mąż ciotki’.

Wujeczko - od wuj, w staropolszczyźnie też uj ‘brat matki lub mąż ciotki’.

Wujek - 149 1 od wuj, w staropolszczyźnie też uj ‘brat matki lub mąż ciotki’; od wujek.

Wujewski - od wuj, w staropolszczyźnie też uj ‘brat matki lub mąż ciotki’.

Wujka - od wuj, w staropolszczyźnie też uj ‘brat matki lub mąż ciotki’; od wujek.

Wujke - od wuj, w staropolszczyźnie też uj ‘brat matki lub mąż ciotki’; od wujek.

Wujkiewicz - od wuj, w staropolszczyźnie też uj ‘brat matki lub mąż ciotki’; od wujek.

Wujko - od wuj, w staropolszczyźnie też uj ‘brat matki lub mąż ciotki’; od wujek.

Wujkowski - od wuj, w staropolszczyźnie też uj ‘brat matki lub mąż ciotki’; od wujek.

Wujków - od wuj, w staropolszczyźnie też uj ‘brat matki lub mąż ciotki’; od wujek.

Wujner - 1408 od niemieckiej nazwy osobowej Woiner, ta od Wagner.

Wujowski - od wuj, w staropolszczyźnie też uj ‘brat matki lub mąż ciotki’.

Wujt - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wujta - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wujtak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wujtala - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wujtczyk - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wujtewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wujtiuk - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wujtka - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wujtkiewicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wujtko - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wujtkowski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wujtowicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wujtów - od imienia Wojciech, także od wójt.

Wulczak - od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wulczek - od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wulczyc - od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wulczyn - od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wulczyński - od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wulf - 16 15 od niemieckiej nazwy osobowej Wolf, ta od apelatywu Wolf ‘wilk’.

Wulff - od niemieckiej nazwy osobowej Wolf, ta od apelatywu Wolf ‘wilk’.

Wulfowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wolf, ta od apelatywu Wolf ‘wilk’.

Wulfowski - od niemieckiej nazwy osobowej Wolf, ta od apelatywu Wolf ‘wilk’.

Wulkan - od wulkan.

Wulkiewicz - od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wulko - od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wulkowiak - od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wulkowicz - od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wulski - od nazwy miejscowej Wola (częste).

Wulw - od niemieckiej nazwy osobowej Wolf, ta od apelatywu Wolf ‘wilk’.

Wułczko - 1406 (KrW) od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wułkiewicz - od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wundrak - od wędrować, może też od niemieckich nazw osobowych na Wandr-, te od Andreas.

Wunia - od wonieć ‘pachnieć, wydzielać zapach’.

Wunikowski - od wonieć ‘pachnieć, wydzielać zapach’.

Wur - od wór, worek ‘torba z płótna, papieru itp.’, dawniej ‘sakiewka na pieniądze’.

Wurcel - od niemieckich nazw osobowych Wurzel, Worzel, te od Wurzel ‘korzeń’, to od Wurz, ze średniowysokoniemieckiego wurz ‘przyprawa korzenna; roślina; korzeń’.

Wurm - od niemieckiej nazwy osobowej Wurm, ta od apelatywu Wurm ‘robak’.

Wurman - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Wurmański - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Wurst - 1395 od niemieckiej nazwy osobowej Wurst, Worst, ta od średniowysokoniemieckiego wurst, średnioniemieckiego worst ‘kiełbasa’.

Wurster - od niemieckiej nazwy osobowej Wurst, Worst, ta od średniowysokoniemieckiego wurst, średnioniemieckiego worst ‘kiełbasa’.

Wurszt - od niemieckiej nazwy osobowej Wurst, Worst, ta od średniowysokoniemieckiego wurst, średnioniemieckiego worst ‘kiełbasa’.

Wurwa - od warwa ‘warstwa, pokład’, warwas stukot, hałas’.

Wurzel - od niemieckich nazw osobowych Wurzel, Worzel, te od Wurzel ‘korzeń’, to od Wurz, ze średniowysokoniemieckiego wurz ‘przyprawa korzenna; roślina; korzeń’.

Wus - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wusata - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wusatowski - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wusaty - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wusek - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wusiewicz - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wusik - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wusyk - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wuszt - od niemieckiej nazwy osobowej Wurst, Worst, ta od średniowysokoniemieckiego wurst, średnioniemieckiego worst ‘kiełbasa’.

Wuszter - od niemieckiej nazwy osobowej Wurst, Worst, ta od średniowysokoniemieckiego wurst, średnioniemieckiego worst ‘kiełbasa’.

Wuś - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wutka - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wutke - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wutkie - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wutkiewicz - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wutko - 14 15 od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wutkowski - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wutowicz - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wutrych - od niemieckiej nazwy osobowej Wittrich.

Wuttka - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wuttke - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wuttkie - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wuttko - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wuttkowski - od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wuttrich - od niemieckiej nazwy osobowej Wittrich.

Wuwar - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wuwarowicz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wuwer - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wuzek - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Wuziak - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Wuzień - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Wuzik - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Wuzin - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Wuziński - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Wużyk - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Wużykowski - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Wużyński - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Wybacz - od wybaczyć.

Wybaczów - od wybaczyć.

Wyban - od wy + prasłowiańskie baniti ‘myć, kąpać’, bania, Ban ‘namiestnik turecki’ lub niemiecka nazwa osobowa Ban.

Wybaniec - od wy + prasłowiańskie baniti ‘myć, kąpać’, bania, Ban ‘namiestnik turecki’ lub niemiecka nazwa osobowa Ban.

Wybań - od wy + prasłowiańskie baniti ‘myć, kąpać’, bania, Ban ‘namiestnik turecki’ lub niemiecka nazwa osobowa Ban.

Wybańczyk - od wy + prasłowiańskie baniti ‘myć, kąpać’, bania, Ban ‘namiestnik turecki’ lub niemiecka nazwa osobowa Ban.

Wybański - od wy + prasłowiańskie baniti ‘myć, kąpać’, bania, Ban ‘namiestnik turecki’ lub niemiecka nazwa osobowa Ban.

Wybenda - od wy + będ-, wybyć.

Wybęda - od wy + będ-, wybyć.

Wybicki - 16 19 od nazwy miejscowej Wybicko (elbląskie, gmina Stegna).

Wybiera - od wybierać ‘wyjmować; obierać’.

Wybieracki - od wybierać ‘wyjmować; obierać’.

Wybieradzki - od wybierać ‘wyjmować; obierać’.

Wybierak - 17 16 od wybierać ‘wyjmować; obierać’.

Wybieralski - od wybierać ‘wyjmować; obierać’.

Wybierał - od wybierać ‘wyjmować; obierać’.

Wybierała - od wybierać ‘wyjmować; obierać’.

Wybieraniec - od wybierać ‘wyjmować; obierać’.

Wybierany - 16 14 od wybierać ‘wyjmować; obierać’; od wybierany.

Wybieraski - od wybierać ‘wyjmować; obierać’.

Wybierek - od wybierać ‘wyjmować; obierać’.

Wybierski - 1655 od wybierać ‘wyjmować; obierać’.

Wybierzyński - od wybierać ‘wyjmować; obierać’.

Wybirał - od wybierać ‘wyjmować; obierać’.

Wybodek - od gwarowego wybodać ‘przebić, przedziurawić’.

Wybodeł - od gwarowego wybodać ‘przebić, przedziurawić’.

Wybodowski - od gwarowego wybodać ‘przebić, przedziurawić’.

Wybor - od wybierać ‘wyjmować; obierać’.

Wyborek - od wybierać ‘wyjmować; obierać’.

Wyborna - od wybierać ‘wyjmować; obierać’.

Wyborny - od wybierać ‘wyjmować; obierać’.

Wyborowski - od wybierać ‘wyjmować; obierać’.

Wyborski - od wybierać ‘wyjmować; obierać’.

Wybór - od wybierać ‘wyjmować; obierać’.

Wybracz - od wybierać ‘wyjmować; obierać’.

Wybranek - od wybierać ‘wyjmować; obierać’.

Wybraniak - od wybierać ‘wyjmować; obierać’.

Wybraniec - 16 10 od wybierać ‘wyjmować; obierać’; od dawnego wybraniec ‘wzięty przymusowo do wojska’.

Wybranowski - od wybierać ‘wyjmować; obierać’.

Wybrańczyk - od wybierać ‘wyjmować; obierać’.

Wybrański - od wybierać ‘wyjmować; obierać’.

Wybrowski - od wybierać ‘wyjmować; obierać’.

Wybrzak - od wybierać ‘wyjmować; obierać’.

Wybyrana - od wybierać ‘wyjmować; obierać’.

Wybyrany - od wybierać ‘wyjmować; obierać’.

Wycech - od wycechować ‘oznaczyć cechą’.

Wych - od imion złożonych na Wy-, typu Wyszemir.

Wycha - od imion złożonych na Wy-, typu Wyszemir.

Wychaczyk - od imion złożonych na Wy-, typu Wyszemir.

Wychałyk - od imion złożonych na Wy-, typu Wyszemir.

Wychelewski - od imion złożonych na Wy-, typu Wyszemir.

Wychlewski - od imion złożonych na Wy-, typu Wyszemir.

Wychła - od imion złożonych na Wy-, typu Wyszemir.

Wychłacz - od imion złożonych na Wy-, typu Wyszemir.

Wychło - od imion złożonych na Wy-, typu Wyszemir.

Wychnik - od imion złożonych na Wy-, typu Wyszemir.

Wychocki - od nazwy miejscowej Wychody (zamojskie, gmina Zamość).

Wychodzki - od nazwy miejscowej Wychody (zamojskie, gmina Zamość).

Wychota - od imion złożonych na Wy-, typu Wyszemir.

Wychoto - od imion złożonych na Wy-, typu Wyszemir.

Wychowałek - od wychowaniec ‘wzięty pod czyjąś opiekę’, wychować ‘zapewnić opiekę; wykształcić (o dziecku)’.

Wychowanec - od wychowaniec ‘wzięty pod czyjąś opiekę’, wychować ‘zapewnić opiekę; wykształcić (o dziecku)’.

Wychowanek - od wychowaniec ‘wzięty pod czyjąś opiekę’, wychować ‘zapewnić opiekę; wykształcić (o dziecku)’.

Wychowaniak - od wychowaniec ‘wzięty pod czyjąś opiekę’, wychować ‘zapewnić opiekę; wykształcić (o dziecku)’.

Wychowaniec - 1572 od wychowaniec ‘wzięty pod czyjąś opiekę’, wychować ‘zapewnić opiekę; wykształcić (o dziecku)’.

Wychowański - od wychowaniec ‘wzięty pod czyjąś opiekę’, wychować ‘zapewnić opiekę; wykształcić (o dziecku)’.

Wychowatek - od wychowaniec ‘wzięty pod czyjąś opiekę’, wychować ‘zapewnić opiekę; wykształcić (o dziecku)’.

Wychowiak - od wychowaniec ‘wzięty pod czyjąś opiekę’, wychować ‘zapewnić opiekę; wykształcić (o dziecku)’.

Wychowianiec - od wychowaniec ‘wzięty pod czyjąś opiekę’, wychować ‘zapewnić opiekę; wykształcić (o dziecku)’.

Wychowicz - od imion złożonych na Wy-, typu Wyszemir.

Wychowski - od imion złożonych na Wy-, typu Wyszemir.

Wychowski - od wychowaniec ‘wzięty pod czyjąś opiekę’, wychować ‘zapewnić opiekę; wykształcić (o dziecku)’.

Wychódzki - od nazwy miejscowej Wychody (zamojskie, gmina Zamość).

Wychucki - od nazwy miejscowej Wychody (zamojskie, gmina Zamość).

Wychudzki - od nazwy miejscowej Wychody (zamojskie, gmina Zamość).

Wycichel - od gwarowego wycichnąć ‘ucichnąć’.

Wycichło - od gwarowego wycichnąć ‘ucichnąć’.

Wycichowski - od gwarowego wycichnąć ‘ucichnąć’.

Wyciech - od wycechować ‘oznaczyć cechą’.

Wyciechowski - od wycechować ‘oznaczyć cechą’.

Wyciekły - 1787 od wyciec ‘wypłynąć’, wyciekły ‘który wyciekł’.

Wyciety - od wycięty, wyciąć ‘wyciosać’.

Wycięta - od wycięty, wyciąć ‘wyciosać’.

Wycięty - od wycięty, wyciąć ‘wyciosać’.

Wycinek - od wycinek ‘część wycięta z całości’.

Wycinka - od wycinek ‘część wycięta z całości’.

Wycinkiewicz - od wycinek ‘część wycięta z całości’.

Wyciński - od wycinek ‘część wycięta z całości’.

Wycisk - 1634 od wycisk, wyciskać.

Wyciskalski - od wycisk, wyciskać.

Wyciski - od wycisk, wyciskać.

Wyciskiewicz - od wycisk, wyciskać.

Wycislik - od wycisk, wyciskać.

Wycisło - 1459 od wycisk, wyciskać; od wycisły ‘wyciśnięty’.

Wycisłowski - od wycisk, wyciskać.

Wyciścik - od wycisk, wyciskać.

Wyciśkiewicz - od wycisk, wyciskać.

Wyciśla - od wycisk, wyciskać.

Wyciślak - od wycisk, wyciskać.

Wyciślik - od wycisk, wyciskać.

Wyciślok - (Śl) od wycisk, wyciskać.

Wycykał - od gwarowego wycykać ‘oszukać’.

Wycz - od postawy wyk-, por. staropolskie wyknąć ‘uczyć się’, też na-wyk ‘zwyczaj’, wyka ‘roślina motylkowa’.

Wyczaj - od postawy wyk-, por. staropolskie wyknąć ‘uczyć się’, też na-wyk ‘zwyczaj’, wyka ‘roślina motylkowa’; od staropolskiego wyczaj ‘zwyczaj’.

Wyczałek - od postawy wyk-, por. staropolskie wyknąć ‘uczyć się’, też na-wyk ‘zwyczaj’, wyka ‘roślina motylkowa’.

Wyczałkowski - od postawy wyk-, por. staropolskie wyknąć ‘uczyć się’, też na-wyk ‘zwyczaj’, wyka ‘roślina motylkowa’.

Wyczałkowski - 1585 od nazwy miejscowej Wyczałkowo (wlocławskie, gmina Tłuchowo).

Wyczałowski - od postawy wyk-, por. staropolskie wyknąć ‘uczyć się’, też na-wyk ‘zwyczaj’, wyka ‘roślina motylkowa’.

Wyczanowski - od postawy wyk-, por. staropolskie wyknąć ‘uczyć się’, też na-wyk ‘zwyczaj’, wyka ‘roślina motylkowa’.

Wyczechowski - 1747 od nazwy miejscowej Wyczechowo (gdańskie, gmina Somonino).

Wyczinka - (Pom) od wycinek ‘część wycięta z całości’.

Wyczisk - od wycisk, wyciskać.

Wyczislok - od wycisk, wyciskać.

Wycziślok - od wycisk, wyciskać.

Wyczk - (Pom) od postawy wyk-, por. staropolskie wyknąć ‘uczyć się’, też na-wyk ‘zwyczaj’, wyka ‘roślina motylkowa’.

Wyczka - 1455 od postawy wyk-, por. staropolskiewyknąć ‘uczyć się’, też na-wyk ‘zwyczaj’, wyka ‘roślina motylkowa’.

Wyczke - od postawy wyk-, por. staropolskie wyknąć ‘uczyć się’, też na-wyk ‘zwyczaj’, wyka ‘roślina motylkowa’.

Wyczkowski - od postawy wyk-, por. staropolskie wyknąć ‘uczyć się’, też na-wyk ‘zwyczaj’, wyka ‘roślina motylkowa’.

Wyczołkowski - od nazwy miejscowej Wyczółki (kilka wsi).

Wyczółkowski - od nazwy miejscowej Wyczółki (kilka wsi).

Wyczułkowski - od nazwy miejscowej Wyczółki (kilka wsi).

Wyczynek - od wycinek ‘część wycięta z całości’.

Wyczynka - od wycinek ‘część wycięta z całości’.

Wyćków - od postawy wyk-, por. staropolskie wyknąć ‘uczyć się’, też na-wyk ‘zwyczaj’, wyka ‘roślina motylkowa’.

Wyćwicki - 1683 od nazwy miejscowej Wyćwicze (osada między Poroninem a Zakopanem).

Wyda - od wydać ‘dać; przydzielić; ogłosić; urządzić’.

Wydachiewicz - od wydać ‘dać; przydzielić; ogłosić; urządzić’.

Wydaj - od wydać ‘dać; przydzielić; ogłosić; urządzić’.

Wydajewski - od wydać ‘dać; przydzielić; ogłosić; urządzić’.

Wydał - 1520 od wydać ‘dać; przydzielić; ogłosić; urządzić’; od dawnego wydały ‘dumny, wyniosły’.

Wydałka - od wydać ‘dać; przydzielić; ogłosić; urządzić’; od dawnego wydały ‘dumny, wyniosły’.

Wydankowicz - 169 1 od wydać ‘dać; przydzielić; ogłosić; urządzić’.

Wydański - od wydać ‘dać; przydzielić; ogłosić; urządzić’.

Wydarczyk - od wydra ‘zwierzę z rodziny kunowatych’, też od wydrzeć, wydrzyć ‘zabrać coś siłą, podrzeć, zniszczyć’.

Wydarkiewicz - od wydra ‘zwierzę z rodziny kunowatych’, też od wydrzeć, wydrzyć ‘zabrać coś siłą, podrzeć, zniszczyć’.

Wydarski - od wydra ‘zwierzę z rodziny kunowatych’, też od wydrzeć, wydrzyć ‘zabrać coś siłą, podrzeć, zniszczyć’.

Wydarta - od wydra ‘zwierzę z rodziny kunowatych’, też od wydrzeć, wydrzyć ‘zabrać coś siłą, podrzeć, zniszczyć’.

Wydarty - od wydra ‘zwierzę z rodziny kunowatych’, też od wydrzeć, wydrzyć ‘zabrać coś siłą, podrzeć, zniszczyć’.

Wyder - od wydra ‘zwierzę z rodziny kunowatych’, też od wydrzeć, wydrzyć ‘zabrać coś siłą, podrzeć, zniszczyć’.

Wydera - od wydra ‘zwierzę z rodziny kunowatych’, też od wydrzeć, wydrzyć ‘zabrać coś siłą, podrzeć, zniszczyć’.

Wyderek - od wydra ‘zwierzę z rodziny kunowatych’, też od wydrzeć, wydrzyć ‘zabrać coś siłą, podrzeć, zniszczyć’.

Wyderka - od wydra ‘zwierzę z rodziny kunowatych’, też od wydrzeć, wydrzyć ‘zabrać coś siłą, podrzeć, zniszczyć’.

Wyderkiewicz - od wydra ‘zwierzę z rodziny kunowatych’, też od wydrzeć, wydrzyć ‘zabrać coś siłą, podrzeć, zniszczyć’.

Wyderko - od wydra ‘zwierzę z rodziny kunowatych’, też od wydrzeć, wydrzyć ‘zabrać coś siłą, podrzeć, zniszczyć’.

Wyderkowski - od wydra ‘zwierzę z rodziny kunowatych’, też od wydrzeć, wydrzyć ‘zabrać coś siłą, podrzeć, zniszczyć’.

Wyderski - od wydra ‘zwierzę z rodziny kunowatych’, też od wydrzeć, wydrzyć ‘zabrać coś siłą, podrzeć, zniszczyć’.

Wydka - od wydać ‘dać; przydzielić; ogłosić; urządzić’.

Wydkowski - od wydać ‘dać; przydzielić; ogłosić; urządzić’.

Wydm - od wydmuch dawniej ‘wydma, zaspa; podmuch, wiatr’, wydmuchać.

Wydmański - od wydmuch dawniej ‘wydma, zaspa; podmuch, wiatr’, wydmuchać; od wydma ‘pagórek z piasku naniesionego przez wiatr’.

Wydmóch - od wydmuch dawniej ‘wydma, zaspa; podmuch, wiatr’, wydmuchać.

Wydmuch - od wydmuch dawniej ‘wydma, zaspa; podmuch, wiatr’, wydmuchać.

Wydmus - od wydmuch dawniej ‘wydma, zaspa; podmuch, wiatr’, wydmuchać.

Wydmuszek - od wydmuch dawniej ‘wydma, zaspa; podmuch, wiatr’, wydmuchać; od wydmuszek, wydmuszka ‘skorupka jajka, z której wydmuchano zawartość’.

Wydomski - od wydymać ‘nadmuchać, nadąć; wydmuchać’.

Wydor - od wydra ‘zwierzę z rodziny kunowatych’, też od wydrzeć, wydrzyć ‘zabrać coś siłą, podrzeć, zniszczyć’.

Wydornik - od wydra ‘zwierzę z rodziny kunowatych’, też od wydrzeć, wydrzyć ‘zabrać coś siłą, podrzeć, zniszczyć’.

Wydorski - od wydra ‘zwierzę z rodziny kunowatych’, też od wydrzeć, wydrzyć ‘zabrać coś siłą, podrzeć, zniszczyć’.

Wydra - 1447 od wydra ‘zwierzę z rodziny kunowatych’, też od wydrzeć, wydrzyć ‘zabrać coś siłą, podrzeć, zniszczyć’.

Wydrachowski - od wydra ‘zwierzę z rodziny kunowatych’, też od wydrzeć, wydrzyć ‘zabrać coś siłą, podrzeć, zniszczyć’.

Wydran - od wydra ‘zwierzę z rodziny kunowatych’, też od wydrzeć, wydrzyć ‘zabrać coś siłą, podrzeć, zniszczyć’.

Wydrasek - od wydra ‘zwierzę z rodziny kunowatych’, też od wydrzeć, wydrzyć ‘zabrać coś siłą, podrzeć, zniszczyć’.

Wydraszek - od wydra ‘zwierzę z rodziny kunowatych’, też od wydrzeć, wydrzyć ‘zabrać coś siłą, podrzeć, zniszczyć’.

Wydriński - od nazwy miejscowej Wydrzno (toruńskie, gmina Łasin), Wydrzyn (kilka wsi).

Wydro - od wydra ‘zwierzę z rodziny kunowatych’, też od wydrzeć, wydrzyć ‘zabrać coś siłą, podrzeć, zniszczyć’.

Wydrok - (Śl) od wydra ‘zwierzę z rodziny kunowatych’, też od wydrzeć, wydrzyć ‘zabrać coś siłą, podrzeć, zniszczyć’.

Wydronek - od wydra ‘zwierzę z rodziny kunowatych’, też od wydrzeć, wydrzyć ‘zabrać coś siłą, podrzeć, zniszczyć’.

Wydrowski - od wydra ‘zwierzę z rodziny kunowatych’, też od wydrzeć, wydrzyć ‘zabrać coś siłą, podrzeć, zniszczyć’.

Wydrych - od wydra ‘zwierzę z rodziny kunowatych’, też od wydrzeć, wydrzyć ‘zabrać coś siłą, podrzeć, zniszczyć’.

Wydrychewicz - od wydra ‘zwierzę z rodziny kunowatych’, też od wydrzeć, wydrzyć ‘zabrać coś siłą, podrzeć, zniszczyć’.

Wydrychiewicz - od wydra ‘zwierzę z rodziny kunowatych’, też od wydrzeć, wydrzyć ‘zabrać coś siłą, podrzeć, zniszczyć’.

Wydrychowicz - 1656 od wydra ‘zwierzę z rodziny kunowatych’, też od wydrzeć, wydrzyć ‘zabrać coś siłą, podrzeć, zniszczyć’.

Wydrychowski - od wydra ‘zwierzę z rodziny kunowatych’, też od wydrzeć, wydrzyć ‘zabrać coś siłą, podrzeć, zniszczyć’.

Wydryk - od wydra ‘zwierzę z rodziny kunowatych’, też od wydrzeć, wydrzyć ‘zabrać coś siłą, podrzeć, zniszczyć’.

Wydryński - od nazwy miejscowej Wydrzno (toruńskie, gmina Łasin), Wydrzyn (kilka wsi).

Wydryński - od wydra ‘zwierzę z rodziny kunowatych’, też od wydrzeć, wydrzyć ‘zabrać coś siłą, podrzeć, zniszczyć’.

Wydryszek - od wydra ‘zwierzę z rodziny kunowatych’, też od wydrzeć, wydrzyć ‘zabrać coś siłą, podrzeć, zniszczyć’.

Wydrzel - od wydra ‘zwierzę z rodziny kunowatych’, też od wydrzeć, wydrzyć ‘zabrać coś siłą, podrzeć, zniszczyć’.

Wydrzycki - od wydra ‘zwierzę z rodziny kunowatych’, też od wydrzeć, wydrzyć ‘zabrać coś siłą, podrzeć, zniszczyć’.

Wydrzyduch - 16 16 od wydra ‘zwierzę z rodziny kunowatych’, też od wydrzeć, wydrzyć ‘zabrać coś siłą, podrzeć, zniszczyć’.

Wydrzyłój - 1429 od wydra ‘zwierzę z rodziny kunowatych’, też od wydrzeć, wydrzyć ‘zabrać coś siłą, podrzeć, zniszczyć’.

Wydrzymądo - 1437 od wydra ‘zwierzę z rodziny kunowatych’, też od wydrzeć, wydrzyć ‘zabrać coś siłą, podrzeć, zniszczyć’.

Wydrzyński - od nazwy miejscowej Wydrzno (toruńskie, gmina Łasin), Wydrzyn (kilka wsi).

Wydrzyoko - 1470-80 od wydra ‘zwierzę z rodziny kunowatych’, też od wydrzeć, wydrzyć ‘zabrać coś siłą, podrzeć, zniszczyć’.

Wydrzyszek - od wydra ‘zwierzę z rodziny kunowatych’, też od wydrzeć, wydrzyć ‘zabrać coś siłą, podrzeć, zniszczyć’.

Wydymański - od wydymać ‘nadmuchać, nadąć; wydmuchać’.

Wydymski - od wydymać ‘nadmuchać, nadąć; wydmuchać’.

Wydymus - od wydymać ‘nadmuchać, nadąć; wydmuchać’.

Wydzgowski - od wyżgać ‘wypalić, zniszczyć ogniem’, wyźgać ‘wykluć, wydźgać’.

Wydziałkiewicz - od wydzielić ‘wyliczać, wyodrębniać’, dawniej ‘rozdawać’ lub od staropolskiego wydziałać ‘zrobić, wykonać’.

Wydziałkowicz - od wydzielić ‘wyliczać, wyodrębniać’, dawniej ‘rozdawać’ lub od staropolskiego wydziałać ‘zrobić, wykonać’.

Wydziałkowski - od wydzielić ‘wyliczać, wyodrębniać’, dawniej ‘rozdawać’ lub od staropolskiego wydziałać ‘zrobić, wykonać’.

Wydzieła - od wydzielić ‘wyliczać, wyodrębniać’, dawniej ‘rozdawać’ lub od staropolskiego wydziałać ‘zrobić, wykonać’.

Wydźga - od wyżgać ‘wypalić, zniszczyć ogniem’, wyźgać ‘wykluć, wydźgać’.

Wydźgowski - od wyżgać ‘wypalić, zniszczyć ogniem’, wyźgać ‘wykluć, wydźgać’.

Wydżga - 1239 od wyżgać ‘wypalić, zniszczyć ogniem’, wyźgać ‘wykluć, wydźgać’.

Wydżgo - 1222 od wyżgać ‘wypalić, zniszczyć ogniem’, wyźgać ‘wykluć, wydźgać’.

Wyga - 1552 od wyga ‘człowiek obrotny, spryciarz’.

Wygachielewicz - od wyga ‘człowiek obrotny, spryciarz’.

Wygachiewicz - od wyga ‘człowiek obrotny, spryciarz’.

Wygachniewicz - od wyga ‘człowiek obrotny, spryciarz’.

Wyganowicz - od wygnać, wygnany ‘zmusić kogoś do wyjścia; skazać na banicję’; od wygonić, wygon ‘miejsce wyganiania bydła; wspólne pastwisko’.

Wyganowski - 1397 od nazwy miejscowej Wyganów (leszczyńskie, gmina Kobylin).

Wygań - od wygnać, wygnany ‘zmusić kogoś do wyjścia; skazać na banicję’; od wygonić, wygon ‘miejsce wyganiania bydła; wspólne pastwisko’.

Wygas - od wygasić, wygaszać ‘stłumić ogień’.

Wygasz - od wygasić, wygaszać ‘stłumić ogień’.

Wygaś - od wygasić, wygaszać ‘stłumić ogień’.

Wygędziony - 1594 od wygąść, wygędzić, wygądł ‘wygrać; wygadać’.

Wygiel - 175 1 od wyga ‘człowiek obrotny, spryciarz’.

Wyginał - od wyginać ‘wykrzywiać, zginać’.

Wygladacz - od wyglądać, wyględać ‘patrzeć, oczekiwać kogoś’.

Wygladalski - od wyglądać, wyględać ‘patrzeć, oczekiwać kogoś’.

Wygladała - od wyglądać, wyględać ‘patrzeć, oczekiwać kogoś’.

Wyglądacz - od wyglądać, wyględać ‘patrzeć, oczekiwać kogoś’.

Wyglądalski - 1565 od wyglądać, wyględać ‘patrzeć, oczekiwać kogoś’.

Wyglądała - 1565 od wyglądać, wyględać ‘patrzeć, oczekiwać kogoś’.

Wyglądało - od wyglądać, wyględać ‘patrzeć, oczekiwać kogoś’.

Wyglądarski - od wyglądać, wyględać ‘patrzeć, oczekiwać kogoś’.

Wyglądasz - od wyglądać, wyględać ‘patrzeć, oczekiwać kogoś’.

Wyglenda - od wyglądać, wyględać ‘patrzeć, oczekiwać kogoś’.

Wyglendacz - od wyglądać, wyględać ‘patrzeć, oczekiwać kogoś’.

Wyglendowski - od wyglądać, wyględać ‘patrzeć, oczekiwać kogoś’.

Wyględa - od wyglądać, wyględać ‘patrzeć, oczekiwać kogoś’.

Wyględacz - od wyglądać, wyględać ‘patrzeć, oczekiwać kogoś’.

Wyględała - od wyglądać, wyględać ‘patrzeć, oczekiwać kogoś’.

Wyględasz - od wyglądać, wyględać ‘patrzeć, oczekiwać kogoś’.

Wyględowski - od wyglądać, wyględać ‘patrzeć, oczekiwać kogoś’.

Wygnal - od wygnać, wygnany ‘zmusić kogoś do wyjścia; skazać na banicję’.

Wygnalski - od wygnać, wygnany ‘zmusić kogoś do wyjścia; skazać na banicję’.

Wygnał - od wygnać, wygnany ‘zmusić kogoś do wyjścia; skazać na banicję’.

Wygnała - od wygnać, wygnany ‘zmusić kogoś do wyjścia; skazać na banicję’.

Wygnan - 1065 od wygnać, wygnany ‘zmusić kogoś do wyjścia; skazać na banicję’.

Wygnaniec - od wygnać, wygnany ‘zmusić kogoś do wyjścia; skazać na banicję’.

Wygnanowski - od wygnać, wygnany ‘zmusić kogoś do wyjścia; skazać na banicję’.

Wygnańczuk - od wygnać, wygnany ‘zmusić kogoś do wyjścia; skazać na banicję’.

Wygnański - od wygnać, wygnany ‘zmusić kogoś do wyjścia; skazać na banicję’; od wygonić, wygon ‘miejsce wyganiania bydła; wspólne pastwisko’.

Wygnowski - 1393 od nazwy miejscowej Wyganów (leszczyńskie, gmina Kobylin).

Wygocki - od nazwy miejscowej Wygoda (częste).

Wygoda - od wygoda.

Wygodna - od wygoda, wygodny.

Wygodnik - od wygoda, wygodny.

Wygodny - od wygoda, wygodny.

Wygodzki - od nazwy miejscowej Wygoda (częste).

Wygon - 1265 od wygnać, wygnany ‘zmusić kogoś do wyjścia; skazać na banicję’; od wygonić, wygon ‘miejsce wyganiania bydła; wspólne pastwisko’.

Wygona - od wygnać, wygnany ‘zmusić kogoś do wyjścia; skazać na banicję’; od wygonić, wygon ‘miejsce wyganiania bydła; wspólne pastwisko’.

Wygonik - od wygnać, wygnany ‘zmusić kogoś do wyjścia; skazać na banicję’; od wygonić, wygon ‘miejsce wyganiania bydła; wspólne pastwisko’.

Wygonna - od wygnać, wygnany ‘zmusić kogoś do wyjścia; skazać na banicję’; od wygonić, wygon ‘miejsce wyganiania bydła; wspólne pastwisko’.

Wygonny - 160 1 od wygnać, wygnany ‘zmusić kogoś do wyjścia; skazać na banicję’; od wygonić, wygon ‘miejsce wyganiania bydła; wspólne pastwisko’; od wygonny ‘przebywający na wygonie’.

Wygonowski - od wygnać, wygnany ‘zmusić kogoś do wyjścia; skazać na banicję’; od wygonić, wygon ‘miejsce wyganiania bydła; wspólne pastwisko’.

Wygoński - od wygnać, wygnany ‘zmusić kogoś do wyjścia; skazać na banicję’; od wygonić, wygon ‘miejsce wyganiania bydła; wspólne pastwisko’.

Wygoński - 1662 od nazwy miejscowej Wygon (częste) lub od wygon.

Wygońszczak - 1690 od nazwy miejscowej Wygon (częste) lub od wygon.

Wygos - od wyga ‘człowiek obrotny, spryciarz’.

Wygosz - od wyga ‘człowiek obrotny, spryciarz’.

Wygoś - od wyga ‘człowiek obrotny, spryciarz’.

Wygrab - od wygrabać, wygrabić ‘usunąć coś grabiami’.

Wygrabek - od wygrabać, wygrabić ‘usunąć coś grabiami’.

Wygralak - od wygrać ‘zwyciężyć w grze’, wygrany.

Wygrała - od wygrać ‘zwyciężyć w grze’, wygrany.

Wygrys - od wygryz ‘coś wygryzionego’, wygryzać.

Wygryz - od wygryz ‘coś wygryzionego’, wygryzać.

Wygryzowski - od wygryz ‘coś wygryzionego’, wygryzać.

Wyj - od wyć, wyję ‘głośno krzyczeć; wydać jęk, skowyt’.

Wyjaczka - od wyć, wyję ‘głośno krzyczeć; wydać jęk, skowyt’.

Wyjas - od wyć, wyję ‘głośno krzyczeć; wydać jęk, skowyt’.

Wyjechaniec - 1597 od wyjechać.

Wyjek - od wyć, wyję ‘głośno krzyczeć; wydać jęk, skowyt’.

Wyk - od postawy wyk-, por. staropolskie wyknąć ‘uczyć się’, też na-wyk ‘zwyczaj’, wyka ‘roślina motylkowa’.

Wyka - od postawy wyk-, por. staropolskie wyknąć ‘uczyć się’, też na-wyk ‘zwyczaj’, wyka ‘roślina motylkowa’.

Wyka-Czarnowski - złożenia brak; Wyka od postawy wyk-, por. staropolskie wyknąć ‘uczyć się’, też na-wyk ‘zwyczaj’, wyka ‘roślina motylkowa’; Czarnowski 14 10 od nazw miejscowych Czarnów, Czarnowo (częste).

Wykała - 1446 od postawy wyk-, por. staropolskie wyknąć ‘uczyć się’, też na-wyk ‘zwyczaj’, wyka ‘roślina motylkowa’.

Wykland - (Pom) od wyklęt(y), wykląć ‘wyrzec się, potępić kogoś; rzucić klątwę kościelną’.

Wyklandt - (Pom) od wyklęt(y), wykląć ‘wyrzec się, potępić kogoś; rzucić klątwę kościelną’.

Wyklent - od wyklęt(y), wykląć ‘wyrzec się, potępić kogoś; rzucić klątwę kościelną’.

Wyklewicz - od wyklęt(y), wykląć ‘wyrzec się, potępić kogoś; rzucić klątwę kościelną’.

Wyklęt - od wyklęt(y), wykląć ‘wyrzec się, potępić kogoś; rzucić klątwę kościelną’.

Wykoł - 1539 od postawy wyk-, por. staropolskie wyknąć ‘uczyć się’, też na-wyk ‘zwyczaj’, wyka ‘roślina motylkowa’.

Wykos - od postawy wyk-, por. staropolskie wyknąć ‘uczyć się’, też na-wyk ‘zwyczaj’, wyka ‘roślina motylkowa’.

Wykowski - od postawy wyk-, por. staropolskie wyknąć ‘uczyć się’, też na-wyk ‘zwyczaj’, wyka ‘roślina motylkowa’.

Wykpis - od wykpis, wykpisz ‘kpiarz, szyderca’.

Wykpisz - od wykpis, wykpisz ‘kpiarz, szyderca’.

Wykrent - od wykręt ‘wybieg, manewr’, dawniej ‘zawijas’, wykręcać (się) ‘zmieniać kierunek biegu; unikać czegoś’.

Wykrentowicz - od wykręt ‘wybieg, manewr’, dawniej ‘zawijas’, wykręcać (się) ‘zmieniać kierunek biegu; unikać czegoś’.

Wykret - od wykręt ‘wybieg, manewr’, dawniej ‘zawijas’, wykręcać (się) ‘zmieniać kierunek biegu; unikać czegoś’.

Wykretek - od wykręt ‘wybieg, manewr’, dawniej ‘zawijas’, wykręcać (się) ‘zmieniać kierunek biegu; unikać czegoś’.

Wykretowicz - od wykręt ‘wybieg, manewr’, dawniej ‘zawijas’, wykręcać (się) ‘zmieniać kierunek biegu; unikać czegoś’.

Wykręcik - 1576 od wykręt ‘wybieg, manewr’, dawniej ‘zawijas’, wykręcać (się) ‘zmieniać kierunek biegu; unikać czegoś’.

Wykręt - 1559 od wykręt ‘wybieg, manewr’, dawniej ‘zawijas’, wykręcać (się) ‘zmieniać kierunek biegu; unikać czegoś’.

Wykrętak - od wykręt ‘wybieg, manewr’, dawniej ‘zawijas’, wykręcać (się) ‘zmieniać kierunek biegu; unikać czegoś’.

Wykrętek - od wykręt ‘wybieg, manewr’, dawniej ‘zawijas’, wykręcać (się) ‘zmieniać kierunek biegu; unikać czegoś’.

Wykrętowicz - od wykręt ‘wybieg, manewr’, dawniej ‘zawijas’, wykręcać (się) ‘zmieniać kierunek biegu; unikać czegoś’.

Wykręt-Semilski - złożenia brak; Wykręt 1559 od wykręt ‘wybieg, manewr’, dawniej ‘zawijas’, wykręcać (się) ‘zmieniać kierunek biegu; unikać czegoś’; Semilski brak.

Wykrot - od staropolskiego wykrot ‘drzewo wyrwane z korzeniami’.

Wykrota - od staropolskiego wykrot ‘drzewo wyrwane z korzeniami’.

Wykrotka - od staropolskiego wykrot ‘drzewo wyrwane z korzeniami’.

Wykrynt - od wykręt ‘wybieg, manewr’, dawniej ‘zawijas’, wykręcać (się) ‘zmieniać kierunek biegu; unikać czegoś’.

Wykrzyk - od wykrzyk ‘wybuch krzyku, okrzyk’.

Wykrzykacz - od wykrzyk ‘wybuch krzyku, okrzyk’.

Wykrzykiewicz - od wykrzyk ‘wybuch krzyku, okrzyk’.

Wykrzykowski - od wykrzyk ‘wybuch krzyku, okrzyk’.

Wykurz - od wykurzyć ‘wypłoszyć za pomocą dymu; otrzepywać z kurzu’.

Wykus - od wykurzyć ‘wypłoszyć za pomocą dymu; otrzepywać z kurzu’.

Wykusz - od wykurzyć ‘wypłoszyć za pomocą dymu; otrzepywać z kurzu’.

Wykuś - od wykurzyć ‘wypłoszyć za pomocą dymu; otrzepywać z kurzu’.

Wykuż - od wykurzyć ‘wypłoszyć za pomocą dymu; otrzepywać z kurzu’.

Wylamowski - 1676 od nazw miejscowych Wilamowice, Wilamów (kilka wsi).

Wylaz - od wyleźć ‘wejść wysoko; wydostać się’.

Wylazła - 1403 od wyleźć ‘wejść wysoko; wydostać się’.

Wylazło - 1403 od wyleźć ‘wejść wysoko; wydostać się’; od wylazły.

Wylazłowski - od wyleźć ‘wejść wysoko; wydostać się’; od wylazły.

Wylazowski - od wyleźć ‘wejść wysoko; wydostać się’.

Wylaź - od wyleźć ‘wejść wysoko; wydostać się’.

Wylaż - od wyleźć ‘wejść wysoko; wydostać się’.

Wyląg - od wylęgać się ‘rodzić się, wykluwać się z jaja’, dawniej też ‘wylegiwać się’.

Wylągała - od wylęgać się ‘rodzić się, wykluwać się z jaja’, dawniej też ‘wylegiwać się’.

Wylążak - od wylęgać się ‘rodzić się, wykluwać się z jaja’, dawniej też ‘wylegiwać się’.

Wylążek - od wylęgać się ‘rodzić się, wykluwać się z jaja’, dawniej też ‘wylegiwać się’.

Wylcz - od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wylczak - od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wylczuch - od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wylczuk - od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wylczyk - od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wylczykiewicz - od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wylczyński - od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wyleciał - od wylecieć ‘wzbijać się w górę’.

Wyleciała - od wylecieć ‘wzbijać się w górę’.

Wyleciałek - 1567 od wylecieć ‘wzbijać się w górę’.

Wyleciol - (Śl) od wylecieć ‘wzbijać się w górę’.

Wylecioł - (Śl) od wylecieć ‘wzbijać się w górę’.

Wylega - od wylegać (się) ‘wylegiwać się’.

Wylegala - od wylegać (się) ‘wylegiwać się’.

Wylegalla - od wylegać (się) ‘wylegiwać się’.

Wylegalski - od wylegać (się) ‘wylegiwać się’.

Wylegała - od wylegać (się) ‘wylegiwać się’.

Wylegałła - od wylegać (się) ‘wylegiwać się’.

Wylegiol - od wylegać (się) ‘wylegiwać się’.

Wyległy - od wylegać (się) ‘wylegiwać się’.

Wylenga - od wylęgać się ‘rodzić się, wykluwać się z jaja’, dawniej też ‘wylegiwać się’.

Wylengowski - od wylęgać się ‘rodzić się, wykluwać się z jaja’, dawniej też ‘wylegiwać się’.

Wylenzek - od wylęgać się ‘rodzić się, wykluwać się z jaja’, dawniej też ‘wylegiwać się’.

Wylenżek - od wylęgać się ‘rodzić się, wykluwać się z jaja’, dawniej też ‘wylegiwać się’.

Wyleńżek - od wylęgać się ‘rodzić się, wykluwać się z jaja’, dawniej też ‘wylegiwać się’.

Wylezek - od wyleźć ‘wejść wysoko; wydostać się’.

Wylezeł - od wyleźć ‘wejść wysoko; wydostać się’.

Wylezich - od wyleźć ‘wejść wysoko; wydostać się’.

Wylezik - od wyleźć ‘wejść wysoko; wydostać się’.

Wyleziński - od wyleźć ‘wejść wysoko; wydostać się’.

Wylezioł - od wyleźć ‘wejść wysoko; wydostać się’.

Wylezol - (Śl) od wylegać (się) ‘wylegiwać się’.

Wylezoł - (Śl) od wylegać (się) ‘wylegiwać się’.

Wylezuch - od wylegać (się) ‘wylegiwać się’.

Wyleżał - od wylegać (się) ‘wylegiwać się’.

Wyleżała - od wylegać (się) ‘wylegiwać się’.

Wyleżałek - od wylegać (się) ‘wylegiwać się’.

Wyleżek - od wylegać (się) ‘wylegiwać się’.

Wyleżich - od wylegać (się) ‘wylegiwać się’.

Wyleżok - (Śl) od wylegać (się) ‘wylegiwać się’.

Wyleżol - (Śl) od wylegać (się) ‘wylegiwać się’.

Wyleżoll - (Śl) od wylegać (się) ‘wylegiwać się’.

Wyleżoł - (Śl) od wylegać (się) ‘wylegiwać się’.

Wyleżuch - od wylegać (się) ‘wylegiwać się’.

Wyleżych - od wylegać (się) ‘wylegiwać się’.

Wyleżyk - od wylegać (się) ‘wylegiwać się’.

Wyleżyński - od wylegać (się) ‘wylegiwać się’.

Wylęga - od wylęgać się ‘rodzić się, wykluwać się z jaja’, dawniej też ‘wylegiwać się’.

Wylęgala - od wylęgać się ‘rodzić się, wykluwać się z jaja’, dawniej też ‘wylegiwać się’.

Wylęgalski - od wylęgać się ‘rodzić się, wykluwać się z jaja’, dawniej też ‘wylegiwać się’.

Wylęgała - XVI w. od wylęgać się ‘rodzić się, wykluwać się z jaja’, dawniej też ‘wylegiwać się’.

Wylęgałka - od wylęgać się ‘rodzić się, wykluwać się z jaja’, dawniej też ‘wylegiwać się’.

Wylęgła - od wylęgać się ‘rodzić się, wykluwać się z jaja’, dawniej też ‘wylegiwać się’; od wylęgły.

Wylęgły - od wylęgać się ‘rodzić się, wykluwać się z jaja’, dawniej też ‘wylegiwać się’; od wylęgły.

Wylęgowski - od wylęgać się ‘rodzić się, wykluwać się z jaja’, dawniej też ‘wylegiwać się’.

Wylęnżek - od wylęgać się ‘rodzić się, wykluwać się z jaja’, dawniej też ‘wylegiwać się’.

Wylęrzałek - od wylęgać się ‘rodzić się, wykluwać się z jaja’, dawniej też ‘wylegiwać się’.

Wylężak - od wylęgać się ‘rodzić się, wykluwać się z jaja’, dawniej też ‘wylegiwać się’.

Wylężał - od wylęgać się ‘rodzić się, wykluwać się z jaja’, dawniej też ‘wylegiwać się’.

Wylężałek - od wylęgać się ‘rodzić się, wykluwać się z jaja’, dawniej też ‘wylegiwać się’.

Wylężek - od wylęgać się ‘rodzić się, wykluwać się z jaja’, dawniej też ‘wylegiwać się’.

Wylężoł - od wylęgać się ‘rodzić się, wykluwać się z jaja’, dawniej też ‘wylegiwać się’.

Wylężyk - od wylęgać się ‘rodzić się, wykluwać się z jaja’, dawniej też ‘wylegiwać się’.

Wylężyński - od wylęgać się ‘rodzić się, wykluwać się z jaja’, dawniej też ‘wylegiwać się’.

Wyligała - od wylegać (się) ‘wylegiwać się’; od gwarowego ligać ‘wierzgać, kopać’.

Wyligałka - od wylegać (się) ‘wylegiwać się’; od gwarowego ligać ‘wierzgać, kopać’.

Wyligało - od wylegać (się) ‘wylegiwać się’; od gwarowego ligać ‘wierzgać, kopać’.

Wylimczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Willmann, ta od imienia złożonego Will(e)man.

Wylk - od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wylkuch - od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wyllmann - od niemieckiej nazwy osobowej Willmann, ta od imienia złożonego Will(e)man.

Wylma - od niemieckiej nazwy osobowej Willmann, ta od imienia złożonego Will(e)man.

Wylman - od niemieckiej nazwy osobowej Willmann, ta od imienia złożonego Will(e)man.

Wylmanowski - od niemieckiej nazwy osobowej Willmann, ta od imienia złożonego Will(e)man.

Wylmański - od niemieckiej nazwy osobowej Willmann, ta od imienia złożonego Will(e)man.

Wylong - od wylęgać się ‘rodzić się, wykluwać się z jaja’, dawniej też ‘wylegiwać się’.

Wylonk - od wylęgać się ‘rodzić się, wykluwać się z jaja’, dawniej też ‘wylegiwać się’.

Wylot - od wylecieć ‘wzbijać się w górę’; od wylot ‘odlot’.

Wylota - od wylecieć ‘wzbijać się w górę’; od wylot ‘odlot’.

Wylotek - od wylecieć ‘wzbijać się w górę’; od wylot ‘odlot’.

Wyłam - od imienia Wilhelm, notowanego w Polsce od XiI wieku, pochodzenia germańskiego, od wil- ‘chęć, wola’+ helm ‘hełm’. W Polsce w średniowieczu imię wykazywało wahania fonetyczne, występowały też formy: Willehelm, Wilaham, Wilheln, Wiliam, Wilam, Wilum, Wilun.

Wyłaź - od wyleźć ‘wejść wysoko; wydostać się’.

Wyłczew - od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wyłkow - od wilk ‘ssak z rodziny psów’.

Wyłuda - od dawnego wyłuda ‘wyłudzenie’, wyłudzić ‘zdobywać coś podstępem’.

Wyłudek - od dawnego wyłuda ‘wyłudzenie’, wyłudzić ‘zdobywać coś podstępem’.

Wyłup - od wyłupić ‘wydłubać, wydrzeć’, dawniej też ‘ograbić’.

Wyłupek - 1586 od wyłupić ‘wydłubać, wydrzeć’, dawniej też ‘ograbić’; od wyłupek ‘niedołęga; Żyd obrzezany’.

Wyłupka - od wyłupić ‘wydłubać, wydrzeć’, dawniej też ‘ograbić’.

Wyłupski - od wyłupić ‘wydłubać, wydrzeć’, dawniej też ‘ograbić’.

Wymazał - od wymazać ‘zetrzeć; wysmarować’.

Wymazała - od wymazać ‘zetrzeć; wysmarować’.

Wymiatał - od wymiatać ‘zamiatać’, dawniej też ‘miotać’.

Wymiatałek - od wymiatać ‘zamiatać’, dawniej też ‘miotać’.

Wymietał - od wymiatać ‘zamiatać’, dawniej też ‘miotać’.

Wymiota - od wymiatać ‘zamiatać’, dawniej też ‘miotać’.

Wymlatil - od wymiatać ‘zamiatać’, dawniej też ‘miotać’.

Wymoczył - od wymoczyć.

Wymoczyło - od wymoczyć.

Wymoklik - 1657 od wymoczyć; od wymokły.

Wymyslak - od wymysł ‘zamyślenie, urojenie; przekleństwo’, dawniej też ‘zbytek, wyrafinowanie; pomysłowość’, wymyśleć.

Wymysła - od wymysł ‘zamyślenie, urojenie; przekleństwo’, dawniej też ‘zbytek, wyrafinowanie; pomysłowość’, wymyśleć.

Wymysławski - od wymysł ‘zamyślenie, urojenie; przekleństwo’, dawniej też ‘zbytek, wyrafinowanie; pomysłowość’, wymyśleć.

Wymysło - od wymysł ‘zamyślenie, urojenie; przekleństwo’, dawniej też ‘zbytek, wyrafinowanie; pomysłowość’, wymyśleć.

Wymysłowski - 169 1 od wymysł ‘zamyślenie, urojenie; przekleństwo’, dawniej też ‘zbytek, wyrafinowanie; pomysłowość’, wymyśleć; lub od nazwy miejscowej Wymysłów (częste).

Wymyślak - od wymysł ‘zamyślenie, urojenie; przekleństwo’, dawniej też ‘zbytek, wyrafinowanie; pomysłowość’, wymyśleć.

Wynalezieniec - 1569 od wynaleziony, wynaleźć ‘wyszperać, stworzyć coś nowego’.

Wynar - od podstawy win-, por. wino ‘napój otrzymywany przez fermentację moszczu z winogron; kolor w kartach, pik’, winić, wina ‘występek, błąd’, dawniej ‘kara pieniężna, grzywna’.

Wynarczyk - od podstawy win-, por. wino ‘napój otrzymywany przez fermentację moszczu z winogron; kolor w kartach, pik’, winić, wina ‘występek, błąd’, dawniej ‘kara pieniężna, grzywna’.

Wynarowicz - od podstawy win-, por. wino ‘napój otrzymywany przez fermentację moszczu z winogron; kolor w kartach, pik’, winić, wina ‘występek, błąd’, dawniej ‘kara pieniężna, grzywna’.

Wynarski - od podstawy win-, por. wino ‘napój otrzymywany przez fermentację moszczu z winogron; kolor w kartach, pik’, winić, wina ‘występek, błąd’, dawniej ‘kara pieniężna, grzywna’.

Wyndrowna - od wędrować, może też od niemieckich nazw osobowych na Wandr-, te od Andreas.

Wyndrowny - od wędrować, może też od niemieckich nazw osobowych na Wandr-, te od Andreas.

Wynikło - 1598 od wynikły ‘ten, który wynikł z czegoś’, wynikać ‘być następstwem czegoś’, dawniej też ‘wydobywać się’.

Wypadlak - od wypadły ‘który wypadł’, wypadać.

Wypadlok - (Śl) od wypadły ‘który wypadł’, wypadać.

Wypadło - od wypadły ‘który wypadł’, wypadać.

Wypar - od wyprzeć (się) ‘usuwać; wyrzekać się czegoś’, wyparty.

Wypard - od wyprzeć (się) ‘usuwać; wyrzekać się czegoś’, wyparty.

Wyparło - od wyprzeć (się) ‘usuwać; wyrzekać się czegoś’, wyparty.

Wypart - od wyprzeć (się) ‘usuwać; wyrzekać się czegoś’, wyparty.

Wyparto - od wyprzeć (się) ‘usuwać; wyrzekać się czegoś’, wyparty.

Wypartowicz - od wyprzeć (się) ‘usuwać; wyrzekać się czegoś’, wyparty.

Wypasek - od wypas ‘wypasanie, pastwisko’, wypasać ‘karmić bydło’.

Wypchal - od wypchać ‘usunąć, wyrzucić’.

Wypchalak - od wypchać ‘usunąć, wyrzucić’.

Wypchał - 1759 od wypchać ‘usunąć, wyrzucić’.

Wypchało - od wypchać ‘usunąć, wyrzucić’.

Wypchałowski - od wypchać ‘usunąć, wyrzucić’.

Wypchlak - od wypchać ‘usunąć, wyrzucić’.

Wypchlo - od wypchać ‘usunąć, wyrzucić’.

Wypchła - od wypchać ‘usunąć, wyrzucić’.

Wypchło - od wypchać ‘usunąć, wyrzucić’.

Wypchłowski - od wypchać ‘usunąć, wyrzucić’.

Wypchły - od wypchać ‘usunąć, wyrzucić’.

Wypchol - (Śl) od wypchać ‘usunąć, wyrzucić’.

Wypchoł - (Śl) od wypchać ‘usunąć, wyrzucić’.

Wypchylak - od wypchać ‘usunąć, wyrzucić’.

Wypel - od niemieckiej nazwy osobowej Wippel, ta od imienia złożonego Wigbald.

Wyperowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wipper, ta od imienia złożonego Wigbert.

Wypierczyk - od wypiór ‘ptak w czasie porastania piórami’.

Wypierowski - od wypiór ‘ptak w czasie porastania piórami’.

Wypierski - od wypiór ‘ptak w czasie porastania piórami’.

Wypierzony - 155 1 od wypiór ‘ptak w czasie porastania piórami’; od wypierzony.

Wypiewski - od wypijać, wypić.

Wypij - od wypijać, wypić.

Wypijacz - od wypijać, wypić.

Wypijewski - od wypijać, wypić.

Wypijowski - od wypijać, wypić.

Wypior - 1596 od wypiór ‘ptak w czasie porastania piórami’.

Wypiorczyk - od wypiór ‘ptak w czasie porastania piórami’.

Wypiorczyn - od wypiór ‘ptak w czasie porastania piórami’.

Wypiorek - 162 1 od wypiór ‘ptak w czasie porastania piórami’.

Wypiór - od wypiór ‘ptak w czasie porastania piórami’.

Wypiórczyk - od wypiór ‘ptak w czasie porastania piórami’.

Wypiórkiewicz - od wypiór ‘ptak w czasie porastania piórami’.

Wypiórkowicz - od wypiór ‘ptak w czasie porastania piórami’.

Wypiórkowski - od wypiór ‘ptak w czasie porastania piórami’.

Wypka - od wypchać ‘usunąć, wyrzucić’.

Wypkła - od wypchać ‘usunąć, wyrzucić’.

Wypkło - od wypchać ‘usunąć, wyrzucić’.

Wypkły - od wypchać ‘usunąć, wyrzucić’.

Wypko - od wypchać ‘usunąć, wyrzucić’.

Wypler - 1720 od niemieckiej nazwy osobowej Wippler, ta od imienia złożonego Wigbald.

Wypłos - od dawnego wypłosz ‘lekkoduch; pies gończy’, wypłoszyć.

Wypłosz - od dawnego wypłosz ‘lekkoduch; pies gończy’, wypłoszyć.

Wypor - od wyprzeć (się) ‘usuwać; wyrzekać się czegoś’, wyparty.

Wyporczyk - od wyprzeć (się) ‘usuwać; wyrzekać się czegoś’, wyparty.

Wyporek - od wyprzeć (się) ‘usuwać; wyrzekać się czegoś’, wyparty.

Wyporkiewicz - od wyprzeć (się) ‘usuwać; wyrzekać się czegoś’, wyparty.

Wyporny - od wyprzeć (się) ‘usuwać; wyrzekać się czegoś’, wyparty.

Wyporowicz - od wyprzeć (się) ‘usuwać; wyrzekać się czegoś’, wyparty.

Wyporowski - od wyprzeć (się) ‘usuwać; wyrzekać się czegoś’, wyparty.

Wyporski - od wyprzeć (się) ‘usuwać; wyrzekać się czegoś’, wyparty.

Wypój - od wypijać, wypić.

Wypór - od wyprzeć (się) ‘usuwać; wyrzekać się czegoś’, wyparty.

Wyppler - od niemieckiej nazwy osobowej Wippler, ta od imienia złożonego Wigbald.

Wyprzał - od wyprzały ‘wyłysiały; spróchniały’, wyprzeć.

Wyprzało - 1564 od wyprzały ‘wyłysiały; spróchniały’, wyprzeć.

Wyprzelec - 1444 od wyprzeć (się) ‘usuwać; wyrzekać się czegoś’, wyparty.

Wypukał - od wypukać ‘wywołać pukaniem; wybić’.

Wypukol - (Śl) od wypukać ‘wywołać pukaniem; wybić’.

Wypukoł - (Śl) od wypukać ‘wywołać pukaniem; wybić’.

Wypust - od wypust ‘wypuszczenie; pęk; odbyt’.

Wypustek - od wypust ‘wypuszczenie; pęk; odbyt’; od staropolskiego wypustek ‘cielak jednoroczny’.

Wypuszcz - od wypust ‘wypuszczenie; pęk; odbyt’.

Wypuszczak - od wypust ‘wypuszczenie; pęk; odbyt’.

Wypuść - od wypust ‘wypuszczenie; pęk; odbyt’.

Wypych - 1442 od wypych ‘człowiek mieszkający poza wsią’, wypychać ‘wypełniać; usuwać siłą’.

Wypychacz - od wypych ‘człowiek mieszkający poza wsią’, wypychać ‘wypełniać; usuwać siłą’.

Wypychaj - od wypych ‘człowiek mieszkający poza wsią’, wypychać ‘wypełniać; usuwać siłą’.

Wypychał - 1748 od wypych ‘człowiek mieszkający poza wsią’, wypychać ‘wypełniać; usuwać siłą’.

Wypychała - 1559 od wypych ‘człowiek mieszkający poza wsią’, wypychać ‘wypełniać; usuwać siłą’.

Wypychewicz - od wypych ‘człowiek mieszkający poza wsią’, wypychać ‘wypełniać; usuwać siłą’.

Wypychiewicz - od wypych ‘człowiek mieszkający poza wsią’, wypychać ‘wypełniać; usuwać siłą’.

Wypychlak - od wypych ‘człowiek mieszkający poza wsią’, wypychać ‘wypełniać; usuwać siłą’.

Wypychło - od wypych ‘człowiek mieszkający poza wsią’, wypychać ‘wypełniać; usuwać siłą’.

Wypychowicz - od wypych ‘człowiek mieszkający poza wsią’, wypychać ‘wypełniać; usuwać siłą’.

Wypychowski - od wypych ‘człowiek mieszkający poza wsią’, wypychać ‘wypełniać; usuwać siłą’.

Wypychy - od wypych ‘człowiek mieszkający poza wsią’, wypychać ‘wypełniać; usuwać siłą’.

Wypyszak - od wypych ‘człowiek mieszkający poza wsią’, wypychać ‘wypełniać; usuwać siłą’.

Wypyszczak - od wypych ‘człowiek mieszkający poza wsią’, wypychać ‘wypełniać; usuwać siłą’.

Wypyszczyk - od wypych ‘człowiek mieszkający poza wsią’, wypychać ‘wypełniać; usuwać siłą’.

Wypyszek - od wypych ‘człowiek mieszkający poza wsią’, wypychać ‘wypełniać; usuwać siłą’.

Wypyszewski - od wypych ‘człowiek mieszkający poza wsią’, wypychać ‘wypełniać; usuwać siłą’.

Wypyszka - od wypych ‘człowiek mieszkający poza wsią’, wypychać ‘wypełniać; usuwać siłą’.

Wypyszyński - 1565 od wypych ‘człowiek mieszkający poza wsią’, wypychać ‘wypełniać; usuwać siłą’ lub od nazwy miejscowej Wypychy (kilka miejscowości).

Wyra - od wyra ‘smycz’.

Wyrabkiewicz - od wyrąbać, wyrąb ‘miejsce wyrąbane w lesie; wyrąbywanie drzew’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Wyrąb.

Wyras - od wyraz ‘slowo; zewnętrzny obraz czegoś; wizerunek’, wyrażać ‘oznaczać; być wyobrażeniem czegoś’.

Wyrasik - od wyraz ‘slowo; zewnętrzny obraz czegoś; wizerunek’, wyrażać ‘oznaczać; być wyobrażeniem czegoś’.

Wyraszko - od wyraz ‘slowo; zewnętrzny obraz czegoś; wizerunek’, wyrażać ‘oznaczać; być wyobrażeniem czegoś’.

Wyraz - od wyraz ‘slowo; zewnętrzny obraz czegoś; wizerunek’, wyrażać ‘oznaczać; być wyobrażeniem czegoś’.

Wyrazik - od wyraz ‘slowo; zewnętrzny obraz czegoś; wizerunek’, wyrażać ‘oznaczać; być wyobrażeniem czegoś’.

Wyrazny - od wyraz ‘slowo; zewnętrzny obraz czegoś; wizerunek’, wyrażać ‘oznaczać; być wyobrażeniem czegoś’; od wyraźny ‘zrozumiały, jasny, trafny’.

Wyraźna - od wyraz ‘slowo; zewnętrzny obraz czegoś; wizerunek’, wyrażać ‘oznaczać; być wyobrażeniem czegoś’; od wyraźny ‘zrozumiały, jasny, trafny’.

Wyraźniak - od wyraz ‘slowo; zewnętrzny obraz czegoś; wizerunek’, wyrażać ‘oznaczać; być wyobrażeniem czegoś’; od wyraźny ‘zrozumiały, jasny, trafny’.

Wyraźny - od wyraz ‘slowo; zewnętrzny obraz czegoś; wizerunek’, wyrażać ‘oznaczać; być wyobrażeniem czegoś’; od wyraźny ‘zrozumiały, jasny, trafny’.

Wyrażna - od wyraz ‘slowo; zewnętrzny obraz czegoś; wizerunek’, wyrażać ‘oznaczać; być wyobrażeniem czegoś’; od wyraźny ‘zrozumiały, jasny, trafny’.

Wyrażniak - od wyraz ‘slowo; zewnętrzny obraz czegoś; wizerunek’, wyrażać ‘oznaczać; być wyobrażeniem czegoś’; od wyraźny ‘zrozumiały, jasny, trafny’.

Wyrażyński - od wyraz ‘slowo; zewnętrzny obraz czegoś; wizerunek’, wyrażać ‘oznaczać; być wyobrażeniem czegoś’; od wyraźny ‘zrozumiały, jasny, trafny’.

Wyrąbek - 1493 od wyrąbać, wyrąb ‘miejsce wyrąbane w lesie; wyrąbywanie drzew’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Wyrąb.

Wyrąbel - od wyrąbać, wyrąb ‘miejsce wyrąbane w lesie; wyrąbywanie drzew’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Wyrąb.

Wyrąbkiewicz - od wyrąbać, wyrąb ‘miejsce wyrąbane w lesie; wyrąbywanie drzew’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Wyrąb.

Wyrąbkowicz - od wyrąbać, wyrąb ‘miejsce wyrąbane w lesie; wyrąbywanie drzew’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Wyrąb.

Wyrebak - od wyrąbać, wyrąb ‘miejsce wyrąbane w lesie; wyrąbywanie drzew’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Wyrąb.

Wyrebek - od wyrąbać, wyrąb ‘miejsce wyrąbane w lesie; wyrąbywanie drzew’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Wyrąb.

Wyrebkiewicz - od wyrąbać, wyrąb ‘miejsce wyrąbane w lesie; wyrąbywanie drzew’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Wyrąb.

Wyrebowski - od wyrąbać, wyrąb ‘miejsce wyrąbane w lesie; wyrąbywanie drzew’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Wyrąb.

Wyrebski - od wyrąbać, wyrąb ‘miejsce wyrąbane w lesie; wyrąbywanie drzew’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Wyrąb.

Wyrek - od wyra ‘smycz’.

Wyremba - od wyrąbać, wyrąb ‘miejsce wyrąbane w lesie; wyrąbywanie drzew’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Wyrąb.

Wyrembak - od wyrąbać, wyrąb ‘miejsce wyrąbane w lesie; wyrąbywanie drzew’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Wyrąb.

Wyrembalski - od wyrąbać, wyrąb ‘miejsce wyrąbane w lesie; wyrąbywanie drzew’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Wyrąb.

Wyrembał - od wyrąbać, wyrąb ‘miejsce wyrąbane w lesie; wyrąbywanie drzew’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Wyrąb.

Wyrembek - od wyrąbać, wyrąb ‘miejsce wyrąbane w lesie; wyrąbywanie drzew’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Wyrąb.

Wyrembelski - od wyrąbać, wyrąb ‘miejsce wyrąbane w lesie; wyrąbywanie drzew’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Wyrąb.

Wyrembik - od wyrąbać, wyrąb ‘miejsce wyrąbane w lesie; wyrąbywanie drzew’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Wyrąb.

Wyrembkiewicz - od wyrąbać, wyrąb ‘miejsce wyrąbane w lesie; wyrąbywanie drzew’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Wyrąb.

Wyremblak - od wyrąbać, wyrąb ‘miejsce wyrąbane w lesie; wyrąbywanie drzew’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Wyrąb.

Wyremblewski - od wyrąbać, wyrąb ‘miejsce wyrąbane w lesie; wyrąbywanie drzew’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Wyrąb.

Wyrembowski - od wyrąbać, wyrąb ‘miejsce wyrąbane w lesie; wyrąbywanie drzew’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Wyrąb.

Wyrembski - od wyrąbać, wyrąb ‘miejsce wyrąbane w lesie; wyrąbywanie drzew’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Wyrąb.

Wyręba - od wyrąbać, wyrąb ‘miejsce wyrąbane w lesie; wyrąbywanie drzew’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Wyrąb.

Wyrębak - 1697 od wyrąbać, wyrąb ‘miejsce wyrąbane w lesie; wyrąbywanie drzew’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Wyrąb.

Wyrębek - od wyrąbać, wyrąb ‘miejsce wyrąbane w lesie; wyrąbywanie drzew’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Wyrąb.

Wyrębiak - od wyrąbać, wyrąb ‘miejsce wyrąbane w lesie; wyrąbywanie drzew’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Wyrąb.

Wyrębkiewicz - od wyrąbać, wyrąb ‘miejsce wyrąbane w lesie; wyrąbywanie drzew’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Wyrąb.

Wyrębko - od wyrąbać, wyrąb ‘miejsce wyrąbane w lesie; wyrąbywanie drzew’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Wyrąb.

Wyrębkowski - od wyrąbać, wyrąb ‘miejsce wyrąbane w lesie; wyrąbywanie drzew’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Wyrąb.

Wyręblewski - od wyrąbać, wyrąb ‘miejsce wyrąbane w lesie; wyrąbywanie drzew’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Wyrąb.

Wyrębowski - od wyrąbać, wyrąb ‘miejsce wyrąbane w lesie; wyrąbywanie drzew’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Wyrąb.

Wyrębski - od wyrąbać, wyrąb ‘miejsce wyrąbane w lesie; wyrąbywanie drzew’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Wyrąb.

Wyrgacki - od wierzgać ‘podskakiwać, kopać (o koniu)’.

Wyrka - od wyra ‘smycz’; od wyrkać ‘warczeć’.

Wyrka - 1743 od żeńskiego imienia Weronika. W staropolszczyźnie obok formy Weronika, też Weronija; obie notowane od XIV wieku. Imie pochodzenia łacińskiego, stanowi też nawiązanie do greckiego imienia Berenika, Ferenike, to od féro ‘niosę’ + nike ‘zwycięstwo’; od Werka = Weronika.

Wyrkowski - od wyra ‘smycz’; od wyrkać ‘warczeć’.

Wyrkus - od wyra ‘smycz’; od wyrkać ‘warczeć’.

Wyrob - 1689 od wyrobić ‘produkować; doskonalić coś; nadawać czemuś kształt’, wyrób ‘produkt; produkcja’.

Wyroba - 1672 od wyrobić ‘produkować; doskonalić coś; nadawać czemuś kształt’, wyrób ‘produkt; produkcja’.

Wyrobczyk - od wyrobić ‘produkować; doskonalić coś; nadawać czemuś kształt’, wyrób ‘produkt; produkcja’.

Wyrobek - 1654 od wyrobić ‘produkować; doskonalić coś; nadawać czemuś kształt’, wyrób ‘produkt; produkcja’; od dawnego wyrobek ‘wyrób, dorobek’.

Wyrobiak - 17 19 od wyrobić ‘produkować; doskonalić coś; nadawać czemuś kształt’, wyrób ‘produkt; produkcja’.

Wyrobiec - od wyrobić ‘produkować; doskonalić coś; nadawać czemuś kształt’, wyrób ‘produkt; produkcja’.

Wyrobiej - od wyrobić ‘produkować; doskonalić coś; nadawać czemuś kształt’, wyrób ‘produkt; produkcja’.

Wyrobij - od wyrobić ‘produkować; doskonalić coś; nadawać czemuś kształt’, wyrób ‘produkt; produkcja’.

Wyrobisz - od wyrobić ‘produkować; doskonalić coś; nadawać czemuś kształt’, wyrób ‘produkt; produkcja’.

Wyrobk - od wyrobić ‘produkować; doskonalić coś; nadawać czemuś kształt’, wyrób ‘produkt; produkcja’.

Wyrobkiewicz - od wyrobić ‘produkować; doskonalić coś; nadawać czemuś kształt’, wyrób ‘produkt; produkcja’.

Wyrobko - od wyrobić ‘produkować; doskonalić coś; nadawać czemuś kształt’, wyrób ‘produkt; produkcja’.

Wyrobkula - od wyrobić ‘produkować; doskonalić coś; nadawać czemuś kształt’, wyrób ‘produkt; produkcja’.

Wyrobna - od wyrobić ‘produkować; doskonalić coś; nadawać czemuś kształt’, wyrób ‘produkt; produkcja’; od wyrobny ‘obrobiony’.

Wyrobnik - 1536 od wyrobić ‘produkować; doskonalić coś; nadawać czemuś kształt’, wyrób ‘produkt; produkcja’; od wyrobnik.

Wyrobny - od wyrobić ‘produkować; doskonalić coś; nadawać czemuś kształt’, wyrób ‘produkt; produkcja’; od wyrobny ‘obrobiony’.

Wyrod - od wyrodzić (się) ‘wydawać na świat; rodzić się gorszym’.

Wyroda - od wyrodzić (się) ‘wydawać na świat; rodzić się gorszym’.

Wyrodek - 1608 od wyrodzić (się) ‘wydawać na świat; rodzić się gorszym’; od wyrodek ‘zakała rodziny’.

Wyrodniak - od wyrodzić (się) ‘wydawać na świat; rodzić się gorszym’; od wyrodek ‘zakała rodziny’.

Wyrodnik - od wyrodzić (się) ‘wydawać na świat; rodzić się gorszym’; od wyrodek ‘zakała rodziny’.

Wyrodow - od wyrodzić (się) ‘wydawać na świat; rodzić się gorszym’.

Wyrodow-Rakowski - złożenia brak; Wyrodow od wyrodzić (się) ‘wydawać na świat; rodzić się gorszym’; Rakowski 1387 od nazw miejscowych Rakowice, Raków, Reków (częste).

Wyromb - od wyrąbać, wyrąb ‘miejsce wyrąbane w lesie; wyrąbywanie drzew’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Wyrąb.

Wyrombek - od wyrąbać, wyrąb ‘miejsce wyrąbane w lesie; wyrąbywanie drzew’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Wyrąb.

Wyroslak - od wyrost dawniej ‘rośnięcie; wzrost’, wyrostek ‘młokos’; od wyrosły.

Wyrosławski - od wyrost dawniej ‘rośnięcie; wzrost’, wyrostek ‘młokos’; od wyrosły.

Wyrosłek - od wyrost dawniej ‘rośnięcie; wzrost’, wyrostek ‘młokos’; od wyrosły.

Wyrosłowski - od wyrost dawniej ‘rośnięcie; wzrost’, wyrostek ‘młokos’; od wyrosły.

Wyrosły - 1570 od wyrost dawniej ‘rośnięcie; wzrost’, wyrostek ‘młokos’; od wyrosły.

Wyrost - od wyrost dawniej ‘rośnięcie; wzrost’, wyrostek ‘młokos’.

Wyrostek - 16 17 od wyrost dawniej ‘rośnięcie; wzrost’, wyrostek ‘młokos’.

Wyrostkiewicz - od wyrost dawniej ‘rośnięcie; wzrost’, wyrostek ‘młokos’.

Wyrostko - od wyrost dawniej ‘rośnięcie; wzrost’, wyrostek ‘młokos’.

Wyrościak - 169 1 od wyrost dawniej ‘rośnięcie; wzrost’, wyrostek ‘młokos’.

Wyrośla - od wyrost dawniej ‘rośnięcie; wzrost’, wyrostek ‘młokos’; od wyrosły.

Wyroślak - od wyrost dawniej ‘rośnięcie; wzrost’, wyrostek ‘młokos’; od wyrosły.

Wyroślek - od wyrost dawniej ‘rośnięcie; wzrost’, wyrostek ‘młokos’; od wyrosły.

Wyrozebski - od nazwy miejscowej Wyrozęby (siedleckie, gmina Repki).

Wyrozembski - 1662 od nazwy miejscowej Wyrozęby (siedleckie, gmina Repki).

Wyrozębski - 15 19 od nazwy miejscowej Wyrozęby (siedleckie, gmina Repki).

Wyroziemski - od nazwy miejscowej Wyrozęby (siedleckie, gmina Repki).

Wyrozomski - od nazwy miejscowej Wyrozęby (siedleckie, gmina Repki).

Wyrozumski - od nazwy miejscowej Wyrozęby (siedleckie, gmina Repki).

Wyrożebski - od nazwy miejscowej Wyrozęby (siedleckie, gmina Repki).

Wyrożembski - od nazwy miejscowej Wyrozęby (siedleckie, gmina Repki).

Wyrożemski - od nazwy miejscowej Wyrozęby (siedleckie, gmina Repki).

Wyrożębski - od nazwy miejscowej Wyrozęby (siedleckie, gmina Repki).

Wyróba - od wyrobić ‘produkować; doskonalić coś; nadawać czemuś kształt’, wyrób ‘produkt; produkcja’.

Wyród - od wyrodzić (się) ‘wydawać na świat; rodzić się gorszym’.

Wyrt - od wyrt ‘wir’, wyrtnąć ‘przewrócić’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wirt, Würth, te od średniowysokoniemieckiego wirt ‘małżonek; gospodarz, pan domu’.

Wyrtek - od wyrt ‘wir’, wyrtnąć ‘przewrócić’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wirt, Würth, te od średniowysokoniemieckiego wirt ‘małżonek; gospodarz, pan domu’.

Wyrtel - od wyrt ‘wir’, wyrtnąć ‘przewrócić’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wirt, Würth, te od średniowysokoniemieckiego wirt ‘małżonek; gospodarz, pan domu’.

Wyrtka - od wyrt ‘wir’, wyrtnąć ‘przewrócić’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wirt, Würth, te od średniowysokoniemieckiego wirt ‘małżonek; gospodarz, pan domu’.

Wyrtki - od wyrt ‘wir’, wyrtnąć ‘przewrócić’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wirt, Würth, te od średniowysokoniemieckiego wirt ‘małżonek; gospodarz, pan domu’.

Wyrtykowski - od wyrt ‘wir’, wyrtnąć ‘przewrócić’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wirt, Würth, te od średniowysokoniemieckiego wirt ‘małżonek; gospodarz, pan domu’.

Wyruch - od wyra ‘smycz’.

Wyruszyński - od wyra ‘smycz’.

Wyrwa - 16 17 od wyrwać ‘wyszarpać; uwolnić’, wyrwa ‘dziura’.

Wyrwal - od wyrwać ‘wyszarpać; uwolnić’, wyrwa ‘dziura’.

Wyrwalec - od wyrwać ‘wyszarpać; uwolnić’, wyrwa ‘dziura’.

Wyrwalski - od wyrwać ‘wyszarpać; uwolnić’, wyrwa ‘dziura’.

Wyrwał - 1497 od wyrwać ‘wyszarpać; uwolnić’, wyrwa ‘dziura’.

Wyrwała - od wyrwać ‘wyszarpać; uwolnić’, wyrwa ‘dziura’.

Wyrwałowski - od wyrwać ‘wyszarpać; uwolnić’, wyrwa ‘dziura’.

Wyrwas - od wyrwać ‘wyszarpać; uwolnić’, wyrwa ‘dziura’.

Wyrwaszewski - od wyrwać ‘wyszarpać; uwolnić’, wyrwa ‘dziura’.

Wyrwaś - od wyrwać ‘wyszarpać; uwolnić’, wyrwa ‘dziura’.

Wyrwa-Wojtkowski - złożenia brak; Wyrwa 16 17 od wyrwać ‘wyszarpać; uwolnić’, wyrwa ‘dziura’; Wojtkowski od imienia Wojciech, także od wójt.

Wyrwiak - 17 12 od wyrwać ‘wyszarpać; uwolnić’, wyrwa ‘dziura’.

Wyrwich - 159 1 od wyrwać ‘wyszarpać; uwolnić’, wyrwa ‘dziura’.

Wyrwichwost - od wyrwać ‘wyszarpać; uwolnić’, wyrwa ‘dziura’.

Wyrwicki - od wyrwać ‘wyszarpać; uwolnić’, wyrwa ‘dziura’.

Wyrwicz - od wyrwać ‘wyszarpać; uwolnić’, wyrwa ‘dziura’.

Wyrwidąb - 1497 od wyrwać ‘wyszarpać; uwolnić’, wyrwa ‘dziura’.

Wyrwidęb - od wyrwać ‘wyszarpać; uwolnić’, wyrwa ‘dziura’.

Wyrwiel - od wyrwać ‘wyszarpać; uwolnić’, wyrwa ‘dziura’.

Wyrwik - od wyrwać ‘wyszarpać; uwolnić’, wyrwa ‘dziura’.

Wyrwinski - od wyrwać ‘wyszarpać; uwolnić’, wyrwa ‘dziura’.

Wyrwiński - od wyrwać ‘wyszarpać; uwolnić’, wyrwa ‘dziura’.

Wyrwis - od wyrwać ‘wyszarpać; uwolnić’, wyrwa ‘dziura’.

Wyrwisz - 1440 od wyrwać ‘wyszarpać; uwolnić’, wyrwa ‘dziura’.

Wyrwok - (Śl) od wyrwać ‘wyszarpać; uwolnić’, wyrwa ‘dziura’.

Wyrwol - (Śl) od wyrwać ‘wyszarpać; uwolnić’, wyrwa ‘dziura’.

Wyrwoll - (Śl) od wyrwać ‘wyszarpać; uwolnić’, wyrwa ‘dziura’.

Wyrwoł - (Śl) od wyrwać ‘wyszarpać; uwolnić’, wyrwa ‘dziura’.

Wyrwoń - od wyrwać ‘wyszarpać; uwolnić’, wyrwa ‘dziura’.

Wyrwół - (Śl) od wyrwać ‘wyszarpać; uwolnić’, wyrwa ‘dziura’.

Wyrwuł - (Śl) od wyrwać ‘wyszarpać; uwolnić’, wyrwa ‘dziura’.

Wyrwy - od wyrwać ‘wyszarpać; uwolnić’, wyrwa ‘dziura’.

Wyrwys - od wyrwać ‘wyszarpać; uwolnić’, wyrwa ‘dziura’.

Wyrzgała - (Śl) od wierzgać ‘podskakiwać, kopać (o koniu)’.

Wyrzgol - (Śl) od wierzgać ‘podskakiwać, kopać (o koniu)’.

Wyrzgoł - (Śl) od wierzgać ‘podskakiwać, kopać (o koniu)’.

Wyrzuc - 155 1 od wyrzucać ‘usuwać; podrzucać, miotać; robić wyrzuty’.

Wyrzucek - 1552 od wyrzucać ‘usuwać; podrzucać, miotać; robić wyrzuty’.

Wyrzuciński - od wyrzucać ‘usuwać; podrzucać, miotać; robić wyrzuty’.

Wyrzucki - od wyrzucać ‘usuwać; podrzucać, miotać; robić wyrzuty’.

Wyrzuckowicz - 1629 od wyrzucać ‘usuwać; podrzucać, miotać; robić wyrzuty’.

Wyrzucowicz - 1640 od wyrzucać ‘usuwać; podrzucać, miotać; robić wyrzuty’.

Wyrzucyk - 1582 od wyrzucać ‘usuwać; podrzucać, miotać; robić wyrzuty’.

Wyrzuć - od wyrzucać ‘usuwać; podrzucać, miotać; robić wyrzuty’.

Wyrzutowicz - od wyrzucać ‘usuwać; podrzucać, miotać; robić wyrzuty’.

Wyrzyc - od wyra ‘smycz’; od wyrkać ‘warczeć’.

Wyrzych - od wyra ‘smycz’.

Wyrzychowski - od nazwy miejscowej Wyrzyki (kilka wsi, Maz).

Wyrzycki - od wyra ‘smycz’; od wyrkać ‘warczeć’.

Wyrzygoł - od wyra ‘smycz’; od wyrkać ‘warczeć’.

Wyrzyk - 1403 od wyra ‘smycz’.

Wyrzykiewicz - od wyra ‘smycz’.

Wyrzykowicz - od wyra ‘smycz’.

Wyrzykowski - 1467 od nazwy miejscowej Wyrzyki (kilka wsi, Maz).

Wyrzyn - od wyrzynać ‘wycinać; wymordować’.

Wyrzynowicz - od wyrzynać ‘wycinać; wymordować’.

Wyrzyński - od wyrzynać ‘wycinać; wymordować’.

Wysak - od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir.

Wysakow - od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir.

Wysakowicz - od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir.

Wysakowski - od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir.

Wysaków - od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir.

Wysaków-Chrybojedów - złożenia brak; Wysaków od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir; Chrybojedów brak.

Wysga - od wyżgać ‘wypalić, zniszczyć ogniem’, wyźgać ‘wykluć, wydźgać’.

Wysgala - od wyżgać ‘wypalić, zniszczyć ogniem’, wyźgać ‘wykluć, wydźgać’.

Wysgol - od wyżgać ‘wypalić, zniszczyć ogniem’, wyźgać ‘wykluć, wydźgać’.

Wysiadecki - od wysiadły ‘ten ,który wysiadł; wyniosły, wydatny’.

Wysiadła - od wysiadły ‘ten ,który wysiadł; wyniosły, wydatny’.

Wysiadłowski - od wysiadły ‘ten ,który wysiadł; wyniosły, wydatny’.

Wysiadły - od wysiadły ‘ten ,który wysiadł; wyniosły, wydatny’.

Wysk - 1569 od staropolskiego wysk ‘krzyk, wycie’, dawniej ‘wymiotować; wyzłościć się’, wyskać ‘wykrzykiwać głośno’.

Wyskan - 1065 od staropolskiego wysk ‘krzyk, wycie’, dawniej ‘wymiotować; wyzłościć się’, wyskać ‘wykrzykiwać głośno’.

Wyski - od staropolskiego wysk ‘krzyk, wycie’, dawniej ‘wymiotować; wyzłościć się’, wyskać ‘wykrzykiwać głośno’.

Wyskicki - 1680 od gwarowego wyskida ‘kupa kamieni na polu ornym’.

Wyskida - od gwarowego wyskida ‘kupa kamieni na polu ornym’.

Wyskiel - od staropolskiego wysk ‘krzyk, wycie’, dawniej ‘wymiotować; wyzłościć się’, wyskać ‘wykrzykiwać głośno’.

Wyskielski - od staropolskiego wysk ‘krzyk, wycie’, dawniej ‘wymiotować; wyzłościć się’, wyskać ‘wykrzykiwać głośno’.

Wyskieł - od staropolskiego wysk ‘krzyk, wycie’, dawniej ‘wymiotować; wyzłościć się’, wyskać ‘wykrzykiwać głośno’.

Wyskil - od staropolskiego wysk ‘krzyk, wycie’, dawniej ‘wymiotować; wyzłościć się’, wyskać ‘wykrzykiwać głośno’.

Wyskił - od staropolskiego wysk ‘krzyk, wycie’, dawniej ‘wymiotować; wyzłościć się’, wyskać ‘wykrzykiwać głośno’.

Wyskocic - 1406 od staropolskiego wysk ‘krzyk, wycie’, dawniej ‘wymiotować; wyzłościć się’, wyskać ‘wykrzykiwać głośno’.

Wyskocz - od wyskoczyć ‘wykonac skok; pobiec dokądś’.

Wyskoczka - od wyskoczyć ‘wykonac skok; pobiec dokądś’.

Wyskoczuł - od wyskoczyć ‘wykonac skok; pobiec dokądś’.

Wyskoczył - od wyskoczyć ‘wykonac skok; pobiec dokądś’.

Wyskoczyński - od wyskoczyć ‘wykonac skok; pobiec dokądś’.

Wyskok - od wyskoczyć ‘wykonac skok; pobiec dokądś’; od wyskok.

Wyskot - 1406 od staropolskiego wysk ‘krzyk, wycie’, dawniej ‘wymiotować; wyzłościć się’, wyskać ‘wykrzykiwać głośno’.

Wyskota - 1348 od staropolskiego wysk ‘krzyk, wycie’, dawniej ‘wymiotować; wyzłościć się’, wyskać ‘wykrzykiwać głośno’; też ‘nazwa herbu Wyskota’.

Wyskowan - 1499 od staropolskiego wysk ‘krzyk, wycie’, dawniej ‘wymiotować; wyzłościć się’, wyskać ‘wykrzykiwać głośno’.

Wyskowicz - od staropolskiego wysk ‘krzyk, wycie’, dawniej ‘wymiotować; wyzłościć się’, wyskać ‘wykrzykiwać głośno’.

Wyskowiec - 1286 od staropolskiego wysk ‘krzyk, wycie’, dawniej ‘wymiotować; wyzłościć się’, wyskać ‘wykrzykiwać głośno’.

Wyskowski - od staropolskiego wysk ‘krzyk, wycie’, dawniej ‘wymiotować; wyzłościć się’, wyskać ‘wykrzykiwać głośno’.

Wyskucha - od staropolskiego wysk ‘krzyk, wycie’, dawniej ‘wymiotować; wyzłościć się’, wyskać ‘wykrzykiwać głośno’.

Wyskwar - od wyskwarzyć, wyskwarzać ‘wysmażyć; przypiec się na słońcu’.

Wyskwarcki - od wyskwarzyć, wyskwarzać ‘wysmażyć; przypiec się na słońcu’.

Wyskwarowski - od wyskwarzyć, wyskwarzać ‘wysmażyć; przypiec się na słońcu’.

Wyskwarski - od wyskwarzyć, wyskwarzać ‘wysmażyć; przypiec się na słońcu’.

Wysławski - 1753 od nazwy miejscowej Wysławice (poznańskie, gmina Dominowo) lub od wysławiać.

Wysmalek - od dawnego wysmołek ‘brudas, smoluch’, wysmolić, wysmalać ‘wysmarować; pokryć smołą’.

Wysmałek - od dawnego wysmołek ‘brudas, smoluch’, wysmolić, wysmalać ‘wysmarować; pokryć smołą’.

Wysmolec - od dawnego wysmołek ‘brudas, smoluch’, wysmolić, wysmalać ‘wysmarować; pokryć smołą’.

Wysmolek - od dawnego wysmołek ‘brudas, smoluch’, wysmolić, wysmalać ‘wysmarować; pokryć smołą’.

Wysmoliński - od dawnego wysmołek ‘brudas, smoluch’, wysmolić, wysmalać ‘wysmarować; pokryć smołą’.

Wysmołek - od dawnego wysmołek ‘brudas, smoluch’, wysmolić, wysmalać ‘wysmarować; pokryć smołą’.

Wysmólski - od dawnego wysmołek ‘brudas, smoluch’, wysmolić, wysmalać ‘wysmarować; pokryć smołą’.

Wysmółek - od dawnego wysmołek ‘brudas, smoluch’, wysmolić, wysmalać ‘wysmarować; pokryć smołą’.

Wysmulek - od dawnego wysmołek ‘brudas, smoluch’, wysmolić, wysmalać ‘wysmarować; pokryć smołą’.

Wysmulski - od dawnego wysmołek ‘brudas, smoluch’, wysmolić, wysmalać ‘wysmarować; pokryć smołą’.

Wysmułek - od dawnego wysmołek ‘brudas, smoluch’, wysmolić, wysmalać ‘wysmarować; pokryć smołą’.

Wysmych - od wysmykać, wysmyknąć (się) ‘wysunąć się; wymykać się’.

Wysmyk - od wysmykać, wysmyknąć (się) ‘wysunąć się; wymykać się’.

Wysocki - 1399 od nazwy miejscowej Wysoka (częste).

Wysoczan - od nazwy miejscowej Wysoczany (krośnieńskie, gmina Komańcza).

Wysoczański - 1444 od nazwy miejscowej Wysoczany (krośnieńskie, gmina Komańcza).

Wysoczek - 1424 od wysoki.

Wysoczeński - 1452 od nazwy miejscowej Wysoczany (krośnieńskie, gmina Komańcza).

Wysoczka - 144 1 od wysoki.

Wysoczyński - od nazwy miejscowej Wysoczany (krośnieńskie, gmina Komańcza).

Wysodzki - od nazwy miejscowej Wysoka (częste).

Wysoglad - od wysoki.

Wysogląd - od wysoki.

Wysogłąd - od wysoki.

Wysogrocki - od nazwy miejscowej Wyszogród, dawniej Wyszegród (wieś, kieleckie, gmina Opatowiec; miasto, płockie).

Wysogrodzki - od nazwy miejscowej Wyszogród, dawniej Wyszegród (wieś, kieleckie, gmina Opatowiec; miasto, płockie).

Wysok - od wysoki.

Wysoka - od wysoki.

Wysoka Myśl - 145 1 od wysoki.

Wysoka Ręka - 1484 od wysoki.

Wysoki - 1644 od wysoki.

Wysokiński - 1436 od nazwy miejscowej Wysokienice (skierniewickie, gmina Głuchów).

Wysokowski - od wysoki.

Wysomierski - od nazwy miejscowej Wyszomierz, dawniej Wyszemirz (łomżyńskie, gmina Szumowo).

Wysopolski - od nazwy miejscowej Wyszopole (nowosądeckie, gmina Łącko).

Wysoska - od wysoki.

Wysot - 1459 od wysoki.

Wysota - XII w. od wysoki.

Wysotek - 1393 od wysoki.

Wysotka - 1394 od wysoki.

Wysowianin - 1644 od nazwy miejscowej Wysowa (nowosądeckie, gmina Uście Gorlickie).

Wysowicz - od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir.

Wysowski - 1475 od nazwy miejscowej Wysowa (nowosądeckie, gmina Uście Gorlickie).

Wystalski - od wystać ‘wytrwać na stojąco’.

Wystał - od wystać ‘wytrwać na stojąco’.

Wystański - od wystać ‘wytrwać na stojąco’.

Wystawiał - od wystawiać.

Wystawił - od wystawiać.

Wystąp - od występ ‘wystająca część czegoś; popis publiczny’, dawniej też ‘wystąpienie publiczne; wystawność, okazałość’, wystąpić.

Wystembski - od występ ‘wystająca część czegoś; popis publiczny’, dawniej też ‘wystąpienie publiczne; wystawność, okazałość’, wystąpić.

Wystemp - od występ ‘wystająca część czegoś; popis publiczny’, dawniej też ‘wystąpienie publiczne; wystawność, okazałość’, wystąpić.

Wystempski - od występ ‘wystająca część czegoś; popis publiczny’, dawniej też ‘wystąpienie publiczne; wystawność, okazałość’, wystąpić.

Wystemski - od występ ‘wystająca część czegoś; popis publiczny’, dawniej też ‘wystąpienie publiczne; wystawność, okazałość’, wystąpić.

Wystep - od występ ‘wystająca część czegoś; popis publiczny’, dawniej też ‘wystąpienie publiczne; wystawność, okazałość’, wystąpić.

Wystepski - od występ ‘wystająca część czegoś; popis publiczny’, dawniej też ‘wystąpienie publiczne; wystawność, okazałość’, wystąpić; od nazwy miejscowej Występy (kieleckie, gmina Krasocin).

Występ - 1494 od występ ‘wystająca część czegoś; popis publiczny’, dawniej też ‘wystąpienie publiczne; wystawność, okazałość’, wystąpić.

Występek - od występ ‘wystająca część czegoś; popis publiczny’, dawniej też ‘wystąpienie publiczne; wystawność, okazałość’, wystąpić.

Występski - 1608 od występ ‘wystająca część czegoś; popis publiczny’, dawniej też ‘wystąpienie publiczne; wystawność, okazałość’, wystąpić; od nazwy miejscowej Występy (kieleckie, gmina Krasocin).

Wystrach - od wystrychać, wystraszyć ‘wzbudzić strach’, dawniej też ‘wymóc na kimś strachem’.

Wystrachowski - od wystrychać, wystraszyć ‘wzbudzić strach’, dawniej też ‘wymóc na kimś strachem’.

Wystraszewski - od wystrychać, wystraszyć ‘wzbudzić strach’, dawniej też ‘wymóc na kimś strachem’.

Wystrych - od wystrychać, wystrychnąć ‘wystawić, wypędzić’.

Wystrychenko - od wystrychać, wystrychnąć ‘wystawić, wypędzić’.

Wystrychowski - od wystrychać, wystrychnąć ‘wystawić, wypędzić’.

Wystryk - od wystrychać, wystrychnąć ‘wystawić, wypędzić’.

Wystrykowski - od wystrychać, wystrychnąć ‘wystawić, wypędzić’.

Wystrzycki - 1792 od nazwy miejscowej Wystrzyca (częstochowskie, gmina Dobrodzień).

Wystub - od występ ‘wystająca część czegoś; popis publiczny’, dawniej też ‘wystąpienie publiczne; wystawność, okazałość’, wystąpić.

Wystuba - od występ ‘wystająca część czegoś; popis publiczny’, dawniej też ‘wystąpienie publiczne; wystawność, okazałość’, wystąpić.

Wystup - 1740 od występ ‘wystająca część czegoś; popis publiczny’, dawniej też ‘wystąpienie publiczne; wystawność, okazałość’, wystąpić.

Wystygło - od wystygły, wystygnąć ‘stawać się zimniejszym’.

Wysypał - od wysypać.

Wysypek - od wysypać.

Wysypka - od wysypać; wysypka ‘wykwit skórny’.

Wysypok - (Śl) od wysypać.

Wysypol - (Śl) od wysypać.

Wysz - 1270 od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir.

Wysza - 1267 od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir.

Wyszach - 1392 od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir.

Wyszachowic - 1399 od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir.

Wyszaczewski - od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir.

Wyszadkiewicz - od białoruskiej nazwy osobowej Wyszadka.

Wyszadko - od białoruskiej nazwy osobowej Wyszadka.

Wyszak - 1372 od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir.

Wyszakowic - 1398 od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir.

Wyszakowski - od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir.

Wyszal - 1428 od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir.

Wyszała - od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir.

Wyszałkowski - od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir.

Wyszanowic - 1397 od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir.

Wyszanowski - od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir.

Wyszatkiewicz - od białoruskiej nazwy osobowej Wyszadka.

Wyszatko - od białoruskiej nazwy osobowej Wyszadka.

Wyszatycki - od białoruskiej nazwy osobowej Wyszadka.

Wyszcz - 139 1 od staropolskiego wysk ‘krzyk, wycie’, dawniej ‘wymiotować; wyzłościć się’, wyskać ‘wykrzykiwać głośno’.

Wyszczałka - 1402 od staropolskiego wysk ‘krzyk, wycie’, dawniej ‘wymiotować; wyzłościć się’, wyskać ‘wykrzykiwać głośno’.

Wyszczela - 1478 od staropolskiego wysk ‘krzyk, wycie’, dawniej ‘wymiotować; wyzłościć się’, wyskać ‘wykrzykiwać głośno’.

Wyszczelic - 1324 od staropolskiego wysk ‘krzyk, wycie’, dawniej ‘wymiotować; wyzłościć się’, wyskać ‘wykrzykiwać głośno’.

Wyszczelski - od staropolskiego wysk ‘krzyk, wycie’, dawniej ‘wymiotować; wyzłościć się’, wyskać ‘wykrzykiwać głośno’.

Wyszczepan - od imienia Stefan, pochodzenia greckiego Stéphanos, od stéphanos ‘wieniec, korona’. Łacińska forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię, znane w Polsce od XII wieku, postać Szczepan poświadczona na początku XIII wieku; na Kresach Wschodnich występuje forma Stepan.

Wyszczyk - od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir.

Wyszczykowski - od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir.

Wyszczyński - od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir.

Wyszech - 1228 od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir.

Wyszegrodzki - 1429 od nazwy miejscowej Wyszogród, dawniej Wyszegród (wieś, kieleckie, gmina Opatowiec; miasto, płockie).

Wyszegród - 144 1 od nazwy miejscowej Wyszogród, dawniej Wyszegród (wieś, kieleckie, gmina Opatowiec; miasto, płockie).

Wyszek - XIII w. od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir.

Wyszel - 1478 od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir.

Wyszela - 1268 od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir.

Wyszelic - 1268 od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir.

Wyszemierski - od nazwy miejscowej Wyszomierz, dawniej Wyszemirz (łomżyńskie, gmina Szumowo).

Wyszemirski - 1456 od nazwy miejscowej Wyszomierz, dawniej Wyszemirz (łomżyńskie, gmina Szumowo).

Wyszeniowic - 1428 od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir.

Wyszenko - od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir.

Wyszeńko - od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir.

Wyszeński - 1400 od nazw miejscowych Wyszyna, Wyszyny (kilka wsi).

Wyszęta - 1 189 od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir.

Wyszk - 1476 (Pom) od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir.

Wyszka - 1448 od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir.

Wyszkida - od gwarowego wyskida ‘kupa kamieni na polu ornym’.

Wyszkiewicz - od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir.

Wyszko - 1229 od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir.

Wyszkon - od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir.

Wyszkonc - od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir.

Wyszkoni - od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir.

Wyszkoń - od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir.

Wyszkow - 1364 od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir.

Wyszkowicz - 1436 od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir.

Wyszkowski - 1398 od nazw miejscowych Wyszków, Wyszki (kilka miejscowości).

Wyszków - od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir.

Wyszmierski - od nazwy miejscowej Wyszomierz, dawniej Wyszemirz (łomżyńskie, gmina Szumowo).

Wyszmirski - od nazwy miejscowej Wyszomierz, dawniej Wyszemirz (łomżyńskie, gmina Szumowo).

Wyszo - 1328 od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir.

Wyszoczyński - od nazwy miejscowej Wysoczany (krośnieńskie, gmina Komańcza).

Wyszogrodzki - 1463 od nazwy miejscowej Wyszogród, dawniej Wyszegród (wieś, kieleckie, gmina Opatowiec; miasto, płockie).

Wyszogród - od nazwy miejscowej Wyszogród, dawniej Wyszegród (wieś, kieleckie, gmina Opatowiec; miasto, płockie).

Wyszołmierski - od nazwy miejscowej Wyszomierz, dawniej Wyszemirz (łomżyńskie, gmina Szumowo).

Wyszołmirski - od nazwy miejscowej Wyszomierz, dawniej Wyszemirz (łomżyńskie, gmina Szumowo).

Wyszołomierski - od nazwy miejscowej Wyszomierz, dawniej Wyszemirz (łomżyńskie, gmina Szumowo).

Wyszołomirski - od nazwy miejscowej Wyszomierz, dawniej Wyszemirz (łomżyńskie, gmina Szumowo).

Wyszomierski - od nazwy miejscowej Wyszomierz, dawniej Wyszemirz (łomżyńskie, gmina Szumowo).

Wyszomirski - od nazwy miejscowej Wyszomierz, dawniej Wyszemirz (łomżyńskie, gmina Szumowo).

Wyszon - 1220 od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir.

Wyszonierski - od nazwy miejscowej Wyszomierz, dawniej Wyszemirz (łomżyńskie, gmina Szumowo).

Wyszonirski - od nazwy miejscowej Wyszomierz, dawniej Wyszemirz (łomżyńskie, gmina Szumowo).

Wyszonowic - 1426 od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir.

Wyszopolski - od nazwy miejscowej Wyszopole (nowosądeckie, gmina Łącko).

Wyszow - 1375 od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir.

Wyszowicz - 1496 od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir.

Wyszpolski - od nazwy miejscowej Wyszopole (nowosądeckie, gmina Łącko).

Wyszt - od wist ‘dawna gra w karty’ lub od wistać ‘wymiotować’.

Wyszta - od wist ‘dawna gra w karty’ lub od wistać ‘wymiotować’.

Wysztal - od wist ‘dawna gra w karty’ lub od wistać ‘wymiotować’.

Wyszumierski - od nazwy miejscowej Wyszomierz, dawniej Wyszemirz (łomżyńskie, gmina Szumowo).

Wyszumirski - od nazwy miejscowej Wyszomierz, dawniej Wyszemirz (łomżyńskie, gmina Szumowo).

Wyszycz - 1497 od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir.

Wyszyk - 1425 od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir.

Wyszyma - 1 136 od imion złożonych typu Wyszebor, Wyszemir.

Wyszymierski - od nazwy miejscowej Wyszomierz, dawniej Wyszemirz (łomżyńskie, gmina Szumowo).

Wyszymirski - od nazwy miejscowej Wyszomierz, dawniej Wyszemirz (łomżyńskie, gmina Szumowo).

Wyszyński - 1428 od nazw miejscowych Wyszyna, Wyszyny (kilka wsi).

Wyszywacz - od wyszywacz ‘hafciarz’, wyszywać.

Wyszywana - od wyszywacz ‘hafciarz’, wyszywać; wyszywany.

Wyszywaniuk - od wyszywacz ‘hafciarz’, wyszywać.

Wyszywany - 1484 od wyszywacz ‘hafciarz’, wyszywać; wyszywany.

Wyszywata - od wyszywacz ‘hafciarz’, wyszywać.

Wyszywaty - od wyszywacz ‘hafciarz’, wyszywać.

Wyśk - od staropolskiego wysk ‘krzyk, wycie’, dawniej ‘wymiotować; wyzłościć się’, wyskać ‘wykrzykiwać głośno’.

Wyśkiewicz - od staropolskiego wysk ‘krzyk, wycie’, dawniej ‘wymiotować; wyzłościć się’, wyskać ‘wykrzykiwać głośno’.

Wyśkwar - od wyskwarzyć, wyskwarzać ‘wysmażyć; przypiec się na słońcu’.

Wyślizło - 1485 od wyśliz(g)ły ‘śliski, gładki’.

Wyśmiał - 146 1 od wyśmiały ‘wyśmiany’.

Wyśmiałowski - od wyśmiały ‘wyśmiany’.

Wyśmierski - od nazwy miejscowej Wyszomierz, dawniej Wyszemirz (łomżyńskie, gmina Szumowo).

Wyśmiołek - od wyśmiały ‘wyśmiany’.

Wyśmirski - od nazwy miejscowej Wyszomierz, dawniej Wyszemirz (łomżyńskie, gmina Szumowo).

Wyśniał - od wyśmiały ‘wyśmiany’.

Wyt - od imienia Wit, także od Witold, witać ‘pozdrawiać kogoś przy spotkaniu’, dawniej ‘przybywać’.

Wytacek - od imienia Wit, także od Witold, witać ‘pozdrawiać kogoś przy spotkaniu’, dawniej ‘przybywać’.

Wytak - od imienia Wit, także od Witold, witać ‘pozdrawiać kogoś przy spotkaniu’, dawniej ‘przybywać’.

Wytka - od imienia Wit, także od Witold, witać ‘pozdrawiać kogoś przy spotkaniu’, dawniej ‘przybywać’.

Wytkin - od imienia Wit, także od Witold, witać ‘pozdrawiać kogoś przy spotkaniu’, dawniej ‘przybywać’.

Wytko - od imienia Wit, także od Witold, witać ‘pozdrawiać kogoś przy spotkaniu’, dawniej ‘przybywać’.

Wytrwa - od wytrwać ‘przebyć coś do końca’, dawniej też ‘wytrzymać, znieść’.

Wytrwak - od wytrwać ‘przebyć coś do końca’, dawniej też ‘wytrzymać, znieść’.

Wytrwalski - od wytrwać ‘przebyć coś do końca’, dawniej też ‘wytrzymać, znieść’; od wytrwały.

Wytrwał - od wytrwać ‘przebyć coś do końca’, dawniej też ‘wytrzymać, znieść’; od wytrwały.

Wytrwała - od wytrwać ‘przebyć coś do końca’, dawniej też ‘wytrzymać, znieść’; od wytrwały.

Wytrych - od niemieckiej nazwy osobowej Wittrich.

Wytrychiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wittrich.

Wytrychowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wittrich.

Wytrychowski - od niemieckiej nazwy osobowej Wittrich.

Wytrykiewicz - od niemieckiego imienia Dietrich, to od Theodoricus, z germańskiego Theudo ‘lud’ + rihhi ‘potężny’.

Wytrykosz - od wytrykusz ‘posługujący w kościele’.

Wytrykowski - od wytrykusz ‘posługujący w kościele’.

Wytrykuk - od wytrykusz ‘posługujący w kościele’.

Wytrykus - od wytrykusz ‘posługujący w kościele’.

Wytrykusz - od wytrykusz ‘posługujący w kościele’.

Wytryszcz - od wytrykusz ‘posługujący w kościele’.

Wytrząs - od wytrząsać, wytrząść ‘wyrzucić, wyróżnić coś’, dawniej też ‘rozważać, roztrząsać’.

Wytrzens - od wytrząsać, wytrząść ‘wyrzucić, wyróżnić coś’, dawniej też ‘rozważać, roztrząsać’.

Wytrzęs - od wytrząsać, wytrząść ‘wyrzucić, wyróżnić coś’, dawniej też ‘rozważać, roztrząsać’.

Wytrzęś - od wytrząsać, wytrząść ‘wyrzucić, wyróżnić coś’, dawniej też ‘rozważać, roztrząsać’.

Wytrzymalski - od wytrzymały ‘silny, wytrwały, odporny’.

Wytrzymała - od wytrzymały ‘silny, wytrwały, odporny’.

Wytrzymały - od wytrzymały ‘silny, wytrwały, odporny’.

Wytrzyszcz - od staropolskiego wytrzyszcz, wytrzeszcz ‘człowiek z wytrzeszczonymi, wypukłymi oczami’, też ‘ryś’.

Wytrzyszczak - od staropolskiego wytrzyszcz, wytrzeszcz ‘człowiek z wytrzeszczonymi, wypukłymi oczami’, też ‘ryś’.

Wytrzyszczewski - od staropolskiego wytrzyszcz, wytrzeszcz ‘człowiek z wytrzeszczonymi, wypukłymi oczami’, też ‘ryś’.

Wytt - od imienia Wit, także od Witold, witać ‘pozdrawiać kogoś przy spotkaniu’, dawniej ‘przybywać’.

Wyttych - od niemieckiej nazwy osobowej Witig, ta od imion złożonych na Wit-.

Wyttyg - od niemieckiej nazwy osobowej Witig, ta od imion złożonych na Wit-.

Wyttyk - od wytykać ‘wysunąć, wychylić; wytyczyć; zrobić zarzut’.

Wytych - od niemieckiej nazwy osobowej Witig, ta od imion złożonych na Wit-.

Wytyczak - od wytykać ‘wysunąć, wychylić; wytyczyć; zrobić zarzut’.

Wytyczuk - od wytykać ‘wysunąć, wychylić; wytyczyć; zrobić zarzut’.

Wytyk - od wytykać ‘wysunąć, wychylić; wytyczyć; zrobić zarzut’.

Wytykło - od wytykać ‘wysunąć, wychylić; wytyczyć; zrobić zarzut’.

Wytykowski - od wytykać ‘wysunąć, wychylić; wytyczyć; zrobić zarzut’.

Wywelski - 1420 od nazwy miejscowej Wywla (kieleckie, gmina Słupia).

Wywial - od wywiać ‘wydmuchać, ulecieć z wiatrem’.

Wywiał - 1789 od wywiać ‘wydmuchać, ulecieć z wiatrem’.

Wywiała - od wywiać ‘wydmuchać, ulecieć z wiatrem’.

Wywiałek - od wywiać ‘wydmuchać, ulecieć z wiatrem’.

Wywiałkowski - od wywiać ‘wydmuchać, ulecieć z wiatrem’.

Wywias - od wywijać ‘odwinąć; wymachiwać’, dawniej też ‘kręcić się’.

Wywijał - od wywijać ‘odwinąć; wymachiwać’, dawniej też ‘kręcić się’.

Wywijałek - od wywijać ‘odwinąć; wymachiwać’, dawniej też ‘kręcić się’.

Wywijas - od wywijać ‘odwinąć; wymachiwać’, dawniej też ‘kręcić się’; od wywijas ‘zakrętas; wymachiwanie czymś; szybki, skoczny taniec’.

Wywiło - 15 19 od wywijać ‘odwinąć; wymachiwać’, dawniej też ‘kręcić się’; od wywił ‘’duch siedzący pod powałą izby’.

Wywiol - (Śl) od wywiać ‘wydmuchać, ulecieć z wiatrem’.

Wywioł - (Śl) od wywiać ‘wydmuchać, ulecieć z wiatrem’.

Wywiołek - od wywiać ‘wydmuchać, ulecieć z wiatrem’.

Wywiół - (Śl) od wywiać ‘wydmuchać, ulecieć z wiatrem’.

Wywiór - od dawnego wiewiór ‘rzeżączka’, wiewiórka, z gwarowego wiewiór ‘gryzoń nadrzewny’.

Wywióra - od dawnego wiewiór ‘rzeżączka’, wiewiórka, z gwarowego wiewiór ‘gryzoń nadrzewny’.

Wywiórka - od dawnego wiewiór ‘rzeżączka’, wiewiórka, z gwarowego wiewiór ‘gryzoń nadrzewny’.

Wywiórny - od dawnego wiewiór ‘rzeżączka’, wiewiórka, z gwarowego wiewiór ‘gryzoń nadrzewny’.

Wywiórski - od dawnego wiewiór ‘rzeżączka’, wiewiórka, z gwarowego wiewiór ‘gryzoń nadrzewny’.

Wywiuł - od wywiać ‘wydmuchać, ulecieć z wiatrem’.

Wywiura - od dawnego wiewiór ‘rzeżączka’, wiewiórka, z gwarowego wiewiór ‘gryzoń nadrzewny’.

Wywla - 138 1 od nazwy miejscowej Wywla (kieleckie, gmina Słupia).

Wywra - od wywreć, wywrzeć ‘działać na kogoś; sprawiać, wywoływać’, dawniej ‘wydostawać’.

Wywras - od wywreć, wywrzeć ‘działać na kogoś; sprawiać, wywoływać’, dawniej ‘wydostawać’.

Wywręta - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wywrocki - od wywrót, wywrot ‘drzewo wywrócone z korzeniami przez wiatr; wywrócenie czegoś; przewrót; rewolucja’.

Wywrot - od wywrót, wywrot ‘drzewo wywrócone z korzeniami przez wiatr; wywrócenie czegoś; przewrót; rewolucja’.

Wywrót - od wywrót, wywrot ‘drzewo wywrócone z korzeniami przez wiatr; wywrócenie czegoś; przewrót; rewolucja’.

Wywryczuk - od wywreć, wywrzeć ‘działać na kogoś; sprawiać, wywoływać’, dawniej ‘wydostawać’.

Wywryn - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wywryniuk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wywrzak - od wywreć, wywrzeć ‘działać na kogoś; sprawiać, wywoływać’, dawniej ‘wydostawać’.

Wywrzało - 1534 od wywreć, wywrzeć ‘działać na kogoś; sprawiać, wywoływać’, dawniej ‘wydostawać’; od wywrzały ‘ten, co wywrzał’.

Wywrzeńczyk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wywrzycki - od wywreć, wywrzeć ‘działać na kogoś; sprawiać, wywoływać’, dawniej ‘wydostawać’.

Wywrzynek - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wywrzyniak - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wywrzyniec - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wywrzynkiewicz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wywrzynowicz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wywrzyńczak - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wywrzyńczyk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wywrzyński - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wyza - od gwarowego wyż, wyża ‘wysokość’.

Wyze - od gwarowego wyż, wyża ‘wysokość’.

Wyzga - od wyżgać ‘wypalić, zniszczyć ogniem’, wyźgać ‘wykluć, wydźgać’.

Wyzgal - od wyżgać ‘wypalić, zniszczyć ogniem’, wyźgać ‘wykluć, wydźgać’.

Wyzgala - od wyżgać ‘wypalić, zniszczyć ogniem’, wyźgać ‘wykluć, wydźgać’.

Wyzgalski - od wyżgać ‘wypalić, zniszczyć ogniem’, wyźgać ‘wykluć, wydźgać’.

Wyzgał - od wyżgać ‘wypalić, zniszczyć ogniem’, wyźgać ‘wykluć, wydźgać’.

Wyzgała - od wyżgać ‘wypalić, zniszczyć ogniem’, wyźgać ‘wykluć, wydźgać’.

Wyzgo - od wyżgać ‘wypalić, zniszczyć ogniem’, wyźgać ‘wykluć, wydźgać’.

Wyzgol - od wyżgać ‘wypalić, zniszczyć ogniem’, wyźgać ‘wykluć, wydźgać’.

Wyzgolik - od wyżgać ‘wypalić, zniszczyć ogniem’, wyźgać ‘wykluć, wydźgać’.

Wyzgoł - od wyżgać ‘wypalić, zniszczyć ogniem’, wyźgać ‘wykluć, wydźgać’.

Wyzgowski - od wyżgać ‘wypalić, zniszczyć ogniem’, wyźgać ‘wykluć, wydźgać’.

Wyzina - od gwarowego wyż, wyża ‘wysokość’.

Wyzinkiewicz - od gwarowego wyż, wyża ‘wysokość’.

Wyziński - od gwarowego wyż, wyża ‘wysokość’.

Wyzio - od gwarowego wyż, wyża ‘wysokość’.

Wyzna - od gwarowego wyż, wyża ‘wysokość’.

Wyzniekiewicz - od gwarowego wyż, wyża ‘wysokość’.

Wyznikiewicz - od gwarowego wyż, wyża ‘wysokość’.

Wyzny - od gwarowego wyż, wyża ‘wysokość’.

Wyzuj - od wyzuc, wyzuję ‘pozbawić czegoś, wywłaszczyć’.

Wyzujak - od wyzuc, wyzuję ‘pozbawić czegoś, wywłaszczyć’.

Wyzujek - od wyzuc, wyzuję ‘pozbawić czegoś, wywłaszczyć’.

Wyzysk - 1629 od wyzysk, wyzyskać.

Wyźga - od wyżgać ‘wypalić, zniszczyć ogniem’, wyźgać ‘wykluć, wydźgać’.

Wyźgol - od wyżgać ‘wypalić, zniszczyć ogniem’, wyźgać ‘wykluć, wydźgać’.

Wyźgoł - od wyżgać ‘wypalić, zniszczyć ogniem’, wyźgać ‘wykluć, wydźgać’.

Wyźkiewicz - od gwarowego wyż, wyża ‘wysokość’.

Wyźle - od wyżeł ‘pies myśliwski’.

Wyźlic - od wyżeł ‘pies myśliwski’.

Wyźlik - od wyżeł ‘pies myśliwski’.

Wyźliński - od wyżeł ‘pies myśliwski’.

Wyźnikiewicz - od gwarowego wyż, wyża ‘wysokość’.

Wyż - od gwarowego wyż, wyża ‘wysokość’.

Wyża - od gwarowego wyż, wyża ‘wysokość’.

Wyżak - od gwarowego wyż, wyża ‘wysokość’.

Wyżga - 1456 od wyżgać ‘wypalić, zniszczyć ogniem’, wyźgać ‘wykluć, wydźgać’.

Wyżgala - od wyżgać ‘wypalić, zniszczyć ogniem’, wyźgać ‘wykluć, wydźgać’.

Wyżgalski - od wyżgać ‘wypalić, zniszczyć ogniem’, wyźgać ‘wykluć, wydźgać’.

Wyżgał - 1550 od wyżgać ‘wypalić, zniszczyć ogniem’, wyźgać ‘wykluć, wydźgać’.

Wyżgała - 1687 od wyżgać ‘wypalić, zniszczyć ogniem’, wyźgać ‘wykluć, wydźgać’.

Wyżgo - 125 1 od wyżgać ‘wypalić, zniszczyć ogniem’, wyźgać ‘wykluć, wydźgać’.

Wyżgol - od wyżgać ‘wypalić, zniszczyć ogniem’, wyźgać ‘wykluć, wydźgać’.

Wyżgoli - od wyżgać ‘wypalić, zniszczyć ogniem’, wyźgać ‘wykluć, wydźgać’.

Wyżgolik - od wyżgać ‘wypalić, zniszczyć ogniem’, wyźgać ‘wykluć, wydźgać’.

Wyżgoł - od wyżgać ‘wypalić, zniszczyć ogniem’, wyźgać ‘wykluć, wydźgać’.

Wyżgoński - 1720 od wyżgać ‘wypalić, zniszczyć ogniem’, wyźgać ‘wykluć, wydźgać’.

Wyżgowiec - od wyżgać ‘wypalić, zniszczyć ogniem’, wyźgać ‘wykluć, wydźgać’.

Wyżgowski - od wyżgać ‘wypalić, zniszczyć ogniem’, wyźgać ‘wykluć, wydźgać’.

Wyżgół - od wyżgać ‘wypalić, zniszczyć ogniem’, wyźgać ‘wykluć, wydźgać’.

Wyżina - od gwarowego wyż, wyża ‘wysokość’.

Wyżiński - od gwarowego wyż, wyża ‘wysokość’.

Wyżkiewicz - od gwarowego wyż, wyża ‘wysokość’.

Wyżkowski - od gwarowego wyż, wyża ‘wysokość’.

Wyżlic - od wyżeł ‘pies myśliwski’.

Wyżlik - od wyżeł ‘pies myśliwski’.

Wyżliński - od wyżeł ‘pies myśliwski’.

Wyżn - od gwarowego wyż, wyża ‘wysokość’.

Wyżna - od gwarowego wyż, wyża ‘wysokość’.

Wyżnicki - od gwarowego wyż, wyża ‘wysokość’.

Wyżnikiewicz - od gwarowego wyż, wyża ‘wysokość’.

Wyżny - od gwarowego wyż, wyża ‘wysokość’.

Wyżuj - od wyzuc, wyzuję ‘pozbawić czegoś, wywłaszczyć’.

Wyżycki - 1444 od nazwy miejscowej Wyżyce (krakowskie, gmina Drwina).

Wyżyczanin - od nazwy miejscowej Wyżyce (krakowskie, gmina Drwina).

Wyżykiewicz - od gwarowego wyż, wyża ‘wysokość’.

Wyżykowski - od gwarowego wyż, wyża ‘wysokość’.

Wyżyn - od gwarowego wyż, wyża ‘wysokość’.

Wyżyna - od gwarowego wyż, wyża ‘wysokość’.

Wyżyniak - od gwarowego wyż, wyża ‘wysokość’.

Wyżynis - od gwarowego wyż, wyża ‘wysokość’.

Wyżynkiewicz - od gwarowego wyż, wyża ‘wysokość’.

Wyżyński - od gwarowego wyż, wyża ‘wysokość’.

Wzgarda - od wzgarda ‘lekceważenie’, wzgardzić.

Wziatek - od wziątek ‘łup; wiano; dziedzictwo; zapłata; wzięcie czegoś’, wzięty, wziąć.

Wziątek - od wziątek ‘łup; wiano; dziedzictwo; zapłata; wzięcie czegoś’, wzięty, wziąć.

Wziątka - od wziątek ‘łup; wiano; dziedzictwo; zapłata; wzięcie czegoś’, wzięty, wziąć.

Wziątko - od wziątek ‘łup; wiano; dziedzictwo; zapłata; wzięcie czegoś’, wzięty, wziąć.

Wziental - od wziątek ‘łup; wiano; dziedzictwo; zapłata; wzięcie czegoś’, wzięty, wziąć.

Wzientalski - od wziątek ‘łup; wiano; dziedzictwo; zapłata; wzięcie czegoś’, wzięty, wziąć.

Wzientek - od wziątek ‘łup; wiano; dziedzictwo; zapłata; wzięcie czegoś’, wzięty, wziąć.

Wzientek - od wziątek ‘łup; wiano; dziedzictwo; zapłata; wzięcie czegoś’, wzięty, wziąć.

Wzientoszczak - od wziątek ‘łup; wiano; dziedzictwo; zapłata; wzięcie czegoś’, wzięty, wziąć.

Wzietalski - od wziątek ‘łup; wiano; dziedzictwo; zapłata; wzięcie czegoś’, wzięty, wziąć.

Wzietek - od wziątek ‘łup; wiano; dziedzictwo; zapłata; wzięcie czegoś’, wzięty, wziąć.

Wzietoszczak - od wziątek ‘łup; wiano; dziedzictwo; zapłata; wzięcie czegoś’, wzięty, wziąć.

Wzięntek - od wziątek ‘łup; wiano; dziedzictwo; zapłata; wzięcie czegoś’, wzięty, wziąć.

Wziętal - od wziątek ‘łup; wiano; dziedzictwo; zapłata; wzięcie czegoś’, wzięty, wziąć.

Wziętalski - od wziątek ‘łup; wiano; dziedzictwo; zapłata; wzięcie czegoś’, wzięty, wziąć.

Wziętek - od wziątek ‘łup; wiano; dziedzictwo; zapłata; wzięcie czegoś’, wzięty, wziąć.

Wziętkowiak - od wziątek ‘łup; wiano; dziedzictwo; zapłata; wzięcie czegoś’, wzięty, wziąć.

Wziętoszczak - od wziątek ‘łup; wiano; dziedzictwo; zapłata; wzięcie czegoś’, wzięty, wziąć.

Wziontek - od wziątek ‘łup; wiano; dziedzictwo; zapłata; wzięcie czegoś’, wzięty, wziąć.

Wzorek - od wzorek, wzór.

Wzorski - od wzorek, wzór.




UZUPEŁNIENIE


Wajsaczek - 1654 od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wakuniak - od wakować ‘być nieobsadzonym, wolnym’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wack.

Waldak - 1471 od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złożonych na Wald-.

Waldowic - 1445 od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złożonych na Wald-.

Wałacha - 1620 od nazwy etnicznej Wałach ‘pochodzący z Wołoszczyzny’, może też od apelatywu wałach ‘kastrowany samiec konia’.

Wałensa - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wandrichowski - od niemieckich nazw osobowych na Wandr-, te od Andreas.

Wantała - od dawnego wanta ‘kamień, skała’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Want.

Wantułak - od dawnego wanta ‘kamień, skała’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Want.

Wańcowicz - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wańtuchowicz - od staropolskiego gwarowego wańtuch, wantuch ‘grube płótno’, też ‘duży brzuch’.

Warchliński - od warchoł ‘wichrzyciel’, dawniej też ‘zamęt’, warcholić ‘wywoływać spory’, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warcielski - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław.

Wardałka - XVI w. od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardzic - 1399 od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardziczka - 1490 od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardziechowski - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Warenica - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warenicz - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Wareniewicz - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Wareniuk - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warenkieiwcz - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Wargaczowic - 1441 od warga.

Wargynia - 1228 od warga.

Warko - 1456 od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warkoczkowic - 1405 od warkocz ‘splecione pasma włosów’.

Warlewski - od imienia Warłam, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Varlaám, z aramejskiego Barlaam ‘syn ludu’.

Warniczak - 1797 od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warniczko - 1621 od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warnycia - (ukr.) od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warpan - 1497 od dawnego i gwarowego warp, warpa ‘płótno, samodział’, warpać ‘łatać, szyć’.

Warpeszak - 1620 od dawnego i gwarowego warp, warpa ‘płótno, samodział’, warpać ‘łatać, szyć’.

Warpeszka - 1577 od dawnego i gwarowego warp, warpa ‘płótno, samodział’, warpać ‘łatać, szyć’.

Warpęcha - od dawnego i gwarowego warp, warpa ‘płótno, samodział’, warpać ‘łatać, szyć’.

Warpęchowski - 1576 od dawnego i gwarowego warp, warpa ‘płótno, samodział’, warpać ‘łatać, szyć’.

Warpęga - 1405 od dawnego i gwarowego warp, warpa ‘płótno, samodział’, warpać ‘łatać, szyć’.

Warpęs - 1396 od dawnego i gwarowego warp, warpa ‘płótno, samodział’, warpać ‘łatać, szyć’.

Warpęszak - 1631 od dawnego i gwarowego warp, warpa ‘płótno, samodział’, warpać ‘łatać, szyć’.

Warpężak - 1692 od dawnego i gwarowego warp, warpa ‘płótno, samodział’, warpać ‘łatać, szyć’.

Warpon - 1497 od dawnego i gwarowego warp, warpa ‘płótno, samodział’, warpać ‘łatać, szyć’.

Warpun - 1341 od dawnego i gwarowego warp, warpa ‘płótno, samodział’, warpać ‘łatać, szyć’.

Warszała - 1546 od imion złożonych typu Warcisław.

Warszanik - od imion złożonych typu Warcisław.

Warszel - 1399 od imion złożonych typu Warcisław.

Wartemborski - od nazwy miasta Wartenberg, dziś Syców (kaliskie).

Wartenborski - od nazwy miasta Wartenberg, dziś Syców (kaliskie).

Waruszko - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warywoński - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzala - 1545 od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzał - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzecny - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warznik - 1697 od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzoła - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzyłek - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzym - 1400 od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzynowski - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzysz - 1497 od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzywko - 1670 od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’; od warzywo.

Waszczeniak - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Wataj - 1384 od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Watalewski - od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Watan - 1381 od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Wateski - może od wataga, wataha ‘herszt rozbójników’.

Watesko - może od wataga, wataha ‘herszt rozbójników’.

Watezka - może od wataga, wataha ‘herszt rozbójników’.

Watulak - od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Watulewicz - od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Watuła - 1789 od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Watychiewicz - 1795 od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Watyszak - 1679 od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Wąder - od wander ‘łazęga’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wander.

Wądereusz - od wander ‘łazęga’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wander.

Wąderski - od wander ‘łazęga’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wander.

Wątorkowicz - 1577 od wątor ‘wgłębienie w klepkach beczki, do którego wchodzi brzeg dna’.

Wciesel - od wciskać, wcisnąć ‘wtłoczyć, wepchnąć’, obcisły ‘ściśle przylegający’.

Weć - od niemieckiej nazwy osobowej Wetz, ta między innymi od Wenzel.

Wegienek - od niemieckich nazw osobowych Weg, Weggen, te od średniowysokoniemieckiego weg ’droga’.

Wegienka - od niemieckich nazw osobowych Weg, Weggen, te od średniowysokoniemieckiego weg ’droga’.

Wegienko - od niemieckich nazw osobowych Weg, Weggen, te od średniowysokoniemieckiego weg ’droga’.

Wehmann - od niemieckiej nazwy osobowej Weichmann, ta od imienia złożonego Wigmann.

Welgosz - od wielki, ze staropolskiego też wieliki, wieligi, wielgi.

Welgus - od wielki, ze staropolskiego też wieliki, wieligi, wielgi.

Welgusz - od wielki, ze staropolskiego też wieliki, wieligi, wielgi.

Welguś - od wielki, ze staropolskiego też wieliki, wieligi, wielgi.

Wełnierz - 1385 od wełna ‘włosie pokrywające skóre niektórych zwierząt; tkanina z tego włosia’ lub od wełniak ‘tkanina z nici lnianych lub wełnianych’.

Wendowski - od niemieckich nazw osobowych Wend, Wende, Went, te ze średnioniemieckiego Went ‘Słowianin, obcy, osiedleniec ze wschodu’.

Weńc - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Werchracki - 1785 od nazwy miejscowej Werchrata (przemyskie, gmina Horyniec).

Werowski - od wschodniosłowiańskiego imienia Wera, polskiego Wera od Weronika, od niemieckich nazw osobowych na Wer-.

Werunik - od żeńskiego imienia Weronika. W staropolszczyźnie obok formy Weronika, też Weronija; obie notowane od XIV wieku. Imie pochodzenia łacińskiego, stanowi też nawiązanie do greckiego imienia Berenika, Ferenike, to od féro ‘niosę’ + nike ‘zwycięstwo’.

Weryczko - od wschodniosłowiańskiego imienia Wera, polskiego Wera od Weronika, od niemieckich nazw osobowych na Wer-.

Weryga - 1437 od wschodniosłowiańskiego imienia Wera, polskiego Wera od Weronika, od niemieckich nazw osobowych na Wer-.

Wesniak - od wieś ‘osada rolnicza’, wioska.

Wesnor - od niemieckiej nazwy osobowej Wesner.

Wetła - od wetknąć, z gwarowego wetchnąć ‘włożyć, wcisnąć; nadziać’.

Wezeł - od węzeł.

Wędrzec - 1413 od wędrować, może też od niemieckich nazw osobowych na Wandr-, te od Andreas.

Wędrzyc - 1400 od wędrować, może też od niemieckich nazw osobowych na Wandr-, te od Andreas.

Wiazał - 1564 od wiązać ‘łączyć dwa końce czegoś’.

Wiązaliński - 1558-59 od wiązać ‘łączyć dwa końce czegoś’.

Wichel - 1248 od imion na Wi-, typu Wirzchosław, Wiktor, też od niemieckien nazwy osobowej Wich.

Wichiciel - od imion na Wi-, typu Wirzchosław, Wiktor, też od niemieckien nazwy osobowej Wich.

Wichniowicz - 1759 od niemieckiej nazwy osobowej Wich lub od Wiech (e)n, te od imion złożonych na Wig-.

Wichniowski - 1762 od niemieckiej nazwy osobowej Wich lub od Wiech (e)n, te od imion złożonych na Wig-.

Wicholski - 1790 od imion na Wi-, typu Wirzchosław, Wiktor, też od niemieckien nazwy osobowej Wich.

Wichota - 1384 od imion na Wi-, typu Wirzchosław, Wiktor, też od niemieckien nazwy osobowej Wich.

Wichtorek - 1607 od imienia Wiktor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego od victor ‘zwycięzca’.

Wichulec - od imion na Wi-, typu Wirzchosław, Wiktor, też od niemieckien nazwy osobowej Wich.

Wichurzyński - od wicher ‘gwałtowny wiatr’, dawniej też ‘człowiek o niespokojnym usposobieniu’; może też od niemieckich nazw osobowych Wicher, Wiecher, te od imienia złożonego Wig + heri.

Wickowicz - 1372 od imion na Wi-, typu Wit, Wincenty, Wiktor.

Wickula - od imion na Wi-, typu Wit, Wincenty, Wiktor.

Wicuch - 1444 od imion na Wi-, typu Wit, Wincenty, Wiktor.

Wicusz - 1444 od imion na Wi-, typu Wit, Wincenty, Wiktor.

Widal - 1520 od widać, widz ‘przyglądający się’, widzieć.

Widł - od widły ‘narzędzie rolnicze’.

Widłowicz - 1682 od widły ‘narzędzie rolnicze’.

Widorczyk - od niemieckich nazw osobowych typu Wieder, ta od nazw osobowych typu Wiederandrew, Wiederwach, Wiederkeler.

Widór - od niemieckich nazw osobowych typu Wieder, ta od nazw osobowych typu Wiederandrew, Wiederwach, Wiederkeler.

Widzgowski - od nazwy miejscowej Widźgowo (białostockie, gmina Brańsk).

Widzięta - 1277 od widać, widz ‘przyglądający się’, widzieć.

Widzimek - 1473 od widać, widz ‘przyglądający się’, widzieć.

Widzowic - 1398 od widać, widz ‘przyglądający się’, widzieć.

Wiechcioski - 1799 od wiecheć ‘wiązka słomy lub chrustu’, też ‘nicpoń, gałgan’.

Wiechciowski - 1795 od wiecheć ‘wiązka słomy lub chrustu’, też ‘nicpoń, gałgan’.

Wiechel - od imion na Wie-, typu Wielisław, też od wiecha ‘wiązka, pęk czegoś, wiecheć’.

Wiechelek - 1520 od imion na Wie-, typu Wielisław, też od wiecha ‘wiązka, pęk czegoś, wiecheć’.

Wiechetkowa, ż. - 1490 od imion na Wie-, typu Wielisław, też od wiecha ‘wiązka, pęk czegoś, wiecheć’.

Wiechnowic - 1400 od imion na Wie-, typu Wielisław, też od wiecha ‘wiązka, pęk czegoś, wiecheć’.

Wiechrowski - od wicher ‘gwałtowny wiatr’, dawniej też ‘człowiek o niespokojnym usposobieniu’; może też od niemieckich nazw osobowych Wicher, Wiecher, te od imienia złożonego Wig + heri.

Wiechtek - 1430 od imion na Wie-, typu Wielisław, też od wiecha ‘wiązka, pęk czegoś, wiecheć’.

Wieczerzyc - 1445 od wieczór.

Wieczorczyk - 1646 od wieczór.

Wieczorem - od wieczór.

Wiedicha - od wiedzieć ‘być świadomym czegoś’, dawniej ‘znać’; też od niemieckich nazw osobowych na Wied-.

Wiedłocha - od widły ‘narzędzie rolnicze’.

Wieger - od niemieckiej nazwy osobowej Wieger, ta od imienia złożonego Wigheri; też od nazwy jeziora Wigry.

Wielątko - 1470 od imion złożonych typu Wielimir, Wielisław, też od wiele.

Wielbik - od wielbić ‘czcić, szanować, wychwalać’.

Wielgierz - 1408 od wielki, ze staropolskiego też wieliki, wieligi, wielgi.

Wielgiewic - 1442 od wielki, ze staropolskiego też wieliki, wieligi, wielgi.

Wielgoszowski - 1687 od wielki, ze staropolskiego też wieliki, wieligi, wielgi.

Wielguch - 1420 od wielki, ze staropolskiego też wieliki, wieligi, wielgi.

Wieliczkow - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy miasta Wieliczka (krakowskie), niektóre formy też od staropolskiego wieliki ‘wielki’.

Wieliczkow - w grupie nazwisk pochodzących od nazwy miasta Wieliczka (krakowskie), niektóre formy też od staropolskiego wieliki ‘wielki’.

Wieliczonowa, ż. - 1371 od wielki, ze staropolskiego też wieliki, wieligi, wielgi.

Wieliczonowa, ż. - 1371 od wielki, ze staropolskiego też wieliki, wieligi, wielgi.

Wieliczonowa, ż. - 1371 od wielki, ze staropolskiego też wieliki, wieligi, wielgi.

Wieliga - od wielki, ze staropolskiego też wieliki, wieligi, wielgi.

Wieligi - 14966 od wielki, ze staropolskiego też wieliki, wieligi, wielgi.

Wieligus - od wielki, ze staropolskiego też wieliki, wieligi, wielgi.

Wielikaniec - od wielki, ze staropolskiego też wieliki, wieligi, wielgi.

Wieliki - 1419 od wielki, ze staropolskiego też wieliki, wieligi, wielgi.

Wielowiecki - 1470-80 od nazwy miejscowej Wielowieś (kilka wsi).

Wieniak - od podstaw wian-, wien-, por. wianek ‘splot kwiatów’, dawniej też ‘posag’, wiano ‘posag’, wiany, wieniec ‘wiązanka z kwiatów lub liści spleciona w kształcie koła’, też z gwarowego ‘dożynki’, dawne ‘koniec, uwieńczenie czegoś’.

Wierażka - od wiara ‘ufność, wierność; religia; obrządek’, także od imion typu Wierusz, Weronika, także od Wiernierz, Werner.

Wierąszko - od wiara ‘ufność, wierność; religia; obrządek’, także od imion typu Wierusz, Weronika, także od Wiernierz, Werner.

Wierzakowski - od wiara ‘ufność, wierność; religia; obrządek’, także od imion typu Wierusz, Weronika, także od Wiernierz, Werner.

Wierzko - 1391 od wiara ‘ufność, wierność; religia; obrządek’, także od imion typu Wierusz, Weronika, także od Wiernierz, Werner.

Wierzkowic - 1389 od wiara ‘ufność, wierność; religia; obrządek’, także od imion typu Wierusz, Weronika, także od Wiernierz, Werner.

Wierzno - 1420 od wiara ‘ufność, wierność; religia; obrządek’, także od imion typu Wierusz, Weronika, także od Wiernierz, Werner.

Wierzykowic - 1398 od wiara ‘ufność, wierność; religia; obrządek’, także od imion typu Wierusz, Weronika, także od Wiernierz, Werner.

Wierzyn - od wiara ‘ufność, wierność; religia; obrządek’, także od imion typu Wierusz, Weronika, także od Wiernierz, Werner.

Wiestek - XIII w. od wieść ‘wiadomość, nowina’, dawniej ‘podanie, legenda’.

Wieszkowic - 1415 od imion na Wie-, typu Wielisław, też od wieszać ‘zaczepiać coś w pozycji zwisającej; uśmiercać przez powieszenie’, dawniej też ‘zawisnąć w powietrzu’.

Wietnich - 1473 od prasłowiańskiego vet’, vet’chn, od staropolskiego wiochty ‘stary, dawny’.

Wietny - 1596 od prasłowiańskiego vet’, vet’chn, od staropolskiego wiochty ‘stary, dawny’.

Wietoła - od prasłowiańskiego vet’, vet’chn, od staropolskiego wiochty ‘stary, dawny’.

Wietoszczyc - 1558 od prasłowiańskiego vet’, vet’chn, od staropolskiego wiochty ‘stary, dawny’.

Wietoszka - 1560 od prasłowiańskiego vet’, vet’chn, od staropolskiego wiochty ‘stary, dawny’.

Wietrzyński - od nazwy miejscowej Wietrzno (krośnieńskie, gmina Dukla).

Wieżny - 1368 od wieża ‘wysoka budowla’, dawniej też ‘więzienie znajdujące się w wieży’; od staropolskiego wieżny ‘nadzorca więzienia’.

Więcelski - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Więciech - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Więciorak - 1483 od więcierz, także więcierz, wieńcerz, wącior ‘kosz do łowienia ryb w wodach stojących’.

Więcszek - 1436 od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Więcszyk - 1434 od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Więcuła - 1748 od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Więzan - 1065 od wiązać ‘łączyć dwa końce czegoś’.

Więzarz - 1477 od wiązać ‘łączyć dwa końce czegoś’ lub od więzar, więzarz ‘element konstrukcji dachu’.

Wiglo - 1382 od niemieckiej nazwy osobowej Weigel, ta od imion na Wig-.

Wikłaj - od wikłać, też wichłać ‘plątać, gmatwać’.

Wikta - od imienia Wiktor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego od victor ‘zwycięzca’.

Wiktacz - od imienia Wiktor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego od victor ‘zwycięzca’.

Wiktoryjczyk - od imienia Wiktor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego od victor ‘zwycięzca’ lub od imienia żeńskiego Wiktoria.

Wiktoryn - 1383 od imienia Wiktor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego od victor ‘zwycięzca’ lub od imienia Wiktoryn.

Wiktuk - 1666 od imienia Wiktor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego od victor ‘zwycięzca’.

Wilczowski - od nazwy miejscowej Wilczewo (gdańskie, gmina Dziemiany-Lipusz).

Wilembarek - od niemieckiej nazwy osobowej Wilemberg, ta zapewne od nazwy miejscowej Wilemberg.

Willand - od niemieckiej nazwy osobowej Wieland, ta od germańskiego vël ‘kowal, kuć’.

Willandt - od niemieckiej nazwy osobowej Wieland, ta od germańskiego vël ‘kowal, kuć’.

Winde - 1413 od niemieckiej nazwy osobowej Wind, ta od średniowysokoniemieckiego Wint, Winde ‘Łużyczanin, Słowianin’, może też od niemieckiego Wind ‘wiatr’.

Wirzbięcic - 1394 od wierzba, od staropolskiego wirzba, od gwarowego wierba ‘drzewo lub krzew’.

Wirzbięt - 1336 od wierzba, od staropolskiego wirzba, od gwarowego wierba ‘drzewo lub krzew’.

Wirzbięta - 1203 od wierzba, od staropolskiego wirzba, od gwarowego wierba ‘drzewo lub krzew’.

Wirzbka - 1384 od wierzba, od staropolskiego wirzba, od gwarowego wierba ‘drzewo lub krzew’.

Wisowski - od nazwy miejscowej Wisowa (płockie, gmina Iłów).

Wiszorek - od wisieć ‘być zawieszonym; ponieść śmierć przez powieszenie’, od dawnego wisieć ‘zwisać’; od wisior.

Wiszorowski - od wisieć ‘być zawieszonym; ponieść śmierć przez powieszenie’, od dawnego wisieć ‘zwisać’; od wisior.

Witałys - od imienia Witalis, notowanego od XIII wieku, to od vitalis ‘żywotny; życiodajny’.

Witorzeńc - od imienia Wiktor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego od victor ‘zwycięzca’.

Witorzeńć - od imienia Wiktor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego od victor ‘zwycięzca’.

Wittrich - od wiatr ‘poziomy ruch powietrza’.

Wlaźlikowski - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Wluka - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Włassak - od włos.

Włastek - 1302 od imion złożonych typu Włościbor.

Włażliński - od wleźć ‘wejść’, włazić.

Włociszek - 1551 od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Włocko - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Włockowicz - od włok, włók ‘sieć rybacka wleczona za statkiem; włóczęga’, włoka, włóka ‘dawne narzędzie rolnicze; miara powierzchni gruntu ornego; włóczykij’; włóczyć ‘’ciągnąć po ziemi, wlec; spulchniać ziemię za pomocą włóki’.

Włodaczka - 1401 od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Włodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włodaj - 1390 od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Włodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Włosko - 1446 od włos.

Włoskowski - od włos.

Włostowiec - 1397 od imion złożonych typu Włościbor.

Włoszczowic - 1134 od imion złożonych typu Włościbor.

Włoszynowski - 1397 od nazwy miejscowej Włoszynowice, dziś Włosnowice (kieleckie, gmina Solec-Zdrój), Włoszyno, dziś Włoszanowo (bydgoskie, gmina Janowiec).

Włościch - 1491 od imion złożonych typu Włościbor.

Włościej - 1252 od imion złożonych typu Włościbor.

Wochela - od imion na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wochno - 1473 od imion na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wochtylak - od imion na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wodziej - 1423 od woda, w pochodnych też od wodzić ‘prowadzić; przewodzić’.

Wojczulis - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wojniczewski - od nazwy miasta Wojnicz (tarnowskie).

Wojsczyk - od wojski ‘dawny urzędnik ziemski sprawujący w czasie pospolitego ruszenia pieczę nad mieniem i rodzinami szlachty’.

Wojuta - 1403 od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Woko - 1340 od niemieckiej nazwy osobowej Wok, ta od imienia złożonego Wocard lub od słowiańskich nazw osobowych na Wo-, typu Wojciech, Wolimir.

Wolańcik - od niemieckiej nazwy osobowej Voland, ta od imienia złożonego Volknand lub od Fahland, ze średniowysokoniemieckiego valant ‘diabeł’.

Wolfan - od nazwy miasta Wolbrom, dawniej Wolfram, Wolbram (katowickie), ta od Wolframa, osadnika z XIV wieku. ]

Wolwin - 1371 od niemieckiej nazwy osobowej Wolf, ta od apelatywu Wolf ‘wilk’.

Wołęcki - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wołochowiec - 1442 (KrW) od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołoszczanek - od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wołoszowicz - 1473 (KrW) od Wołoch ‘członek ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’.

Wordela - 1617 od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Worobjew vel Wróblewska - od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Worotylko - (z fonetyką ukraińską) od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Worwicz - 1795 od warwa ‘warstwa, pokład’, warwas stukot, hałas’.

Worwong - od warwa ‘warstwa, pokład’, warwas stukot, hałas’.

Woszkowic - 1455 od imion na Wo-, typu Wojciech.

Woszniok - (Śl) od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’; od woźnica w staropolszczyźnie ‘woźny sądowy’, też ‘ten, kto powozi końmi’.

Woś - 1692 od imion na Wo-, typu Wojciech.

Wotyniak - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wotyniec - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wotysiak - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Wozich - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Wozik - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Woziniakowski - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Wozna - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’; od woźnica w staropolszczyźnie ‘woźny sądowy’, też ‘ten, kto powozi końmi’.

Wozniacki - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’; od woźnica w staropolszczyźnie ‘woźny sądowy’, też ‘ten, kto powozi końmi’.

Wozniak - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’; od woźnica w staropolszczyźnie ‘woźny sądowy’, też ‘ten, kto powozi końmi’.

Woznikiewicz - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’; od woźnica w staropolszczyźnie ‘woźny sądowy’, też ‘ten, kto powozi końmi’.

Wozniok - (Śl) od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’; od woźnica w staropolszczyźnie ‘woźny sądowy’, też ‘ten, kto powozi końmi’.

Woznowski - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’; od woźnica w staropolszczyźnie ‘woźny sądowy’, też ‘ten, kto powozi końmi’.

Wozny - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’; od woźnica w staropolszczyźnie ‘woźny sądowy’, też ‘ten, kto powozi końmi’.

Wozonkiewicz - od wozić, wóz ‘pojazd zaprzężony w konie, służący jako środek transportu’.

Woźnic - 1427 od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’; od woźnica w staropolszczyźnie ‘woźny sądowy’, też ‘ten, kto powozi końmi’.

Woźnicko - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’; od woźnica w staropolszczyźnie ‘woźny sądowy’, też ‘ten, kto powozi końmi’.

Woźnickowski - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’; od woźnica w staropolszczyźnie ‘woźny sądowy’, też ‘ten, kto powozi końmi’.

Wożniczak - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’; od woźnica w staropolszczyźnie ‘woźny sądowy’, też ‘ten, kto powozi końmi’.

Wożniczka - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’; od woźnica w staropolszczyźnie ‘woźny sądowy’, też ‘ten, kto powozi końmi’.

Wożniczki - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’; od woźnica w staropolszczyźnie ‘woźny sądowy’, też ‘ten, kto powozi końmi’.

Wożniczko - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’; od woźnica w staropolszczyźnie ‘woźny sądowy’, też ‘ten, kto powozi końmi’.

Wożniczoniec - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’; od woźnica w staropolszczyźnie ‘woźny sądowy’, też ‘ten, kto powozi końmi’.

Wożniczuk - od woźny ‘w dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy’; od woźnica w staropolszczyźnie ‘woźny sądowy’, też ‘ten, kto powozi końmi’.

Wójczkowski - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Wracisz - 1265 od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Wrębakowski - od wrąbać ‘dawniej wyciąć w czymś wgłębienie’, wrąb ‘nacięcie; krawędź’, dawniej też ‘prawo wyrębu drzew w lesie’.

Wrocica - 1365 od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Wrocik - 1239 od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Wrocimowic - 1332 od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Wrocisz - 1136 od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Wrociszyc - 1397 od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Wrockowic - 1381 od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Wrocowic - 1385 od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Wrotko - 1388 od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Wrotni - 1698 od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Wrotniak - od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Wrotnicki - od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Wrotniewski - od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Wroto - XII w. od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Wróblewicz - od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Wrzaszczek - 1680 od wrzask ‘głośny, przeraźliwy krzyk’, wrzeszczeć.

Wrząchał - od wrzeć ‘gotować się; burzyć się, kłębić’.

Wrząchoł - od wrzeć ‘gotować się; burzyć się, kłębić’.

Wrżał - od wrzeć ‘gotować się; burzyć się, kłębić’.

Wszałkowski - od wszoł ‘wesz głowowa, bydlęca’.

Wszół - od wszoł ‘wesz głowowa, bydlęca’.

Wujęcic - 1351 od wuj, w staropolszczyźnie też uj ‘brat matki lub mąż ciotki’.

Wybraniec - 1610 od dawnego wybieraniec ‘wzięty przymusowo do wojska’.

Wychlak - od imion złożonych na Wy-, typu Wyszemir.

Wycisczok - (Śl) od wycisk, wyciskać.

Wyciścik - od wycisk, wyciskać.

Wydorka - od wydra ‘zwierzę z rodziny kunowatych’, też od wydrzeć, wydrzyć ‘zabrać coś siłą, podrzeć, zniszczyć’.

Wydrowicz - 1656 od wydra ‘zwierzę z rodziny kunowatych’, też od wydrzeć, wydrzyć ‘zabrać coś siłą, podrzeć, zniszczyć’.

Wydrzyłoj - 1429 od wydra ‘zwierzę z rodziny kunowatych’, też od wydrzeć, wydrzyć ‘zabrać coś siłą, podrzeć, zniszczyć’.

Wydrzyszek - od wydra ‘zwierzę z rodziny kunowatych’, też od wydrzeć, wydrzyć ‘zabrać coś siłą, podrzeć, zniszczyć’.

Wydziela - od wydzielić ‘wyliczać, wyodrębniać’, dawniej ‘rozdawać’ lub od staropolskiego wydziałać ‘zrobić, wykonać’.

Wylegioł - od wylegać (się) ‘wylegiwać się’.

Wyrambik - od wyrąbać, wyrąb ‘miejsce wyrąbane w lesie; wyrąbywanie drzew’, w pochodnych też od nazwy miejscowej Wyrąb.

Wyrylak - od wyryty, wyryć.

Wyryłka - od wyryty, wyryć.

Wyryt - od wyryty, wyryć.

Wysokowicz - od wysoki.

Wysypoł - (Śl) od wysypać.

Wyszoczański - od nazwy miejscowej Wysoczany (krośnieńskie, gmina Komańcza).

Wyżyk - od gwarowego wyż, wyża ‘wysokość’.