Nazwiska na literę Wa - Wą

Wabel - od wabić ‘nęcić’.

Waberski - od niemieckich nazw osobowych Weber, Wöber, Wäber, te od średniowysokoniemieckiego wëber ‘tkacz’.

Waberzek - od niemieckich nazw osobowych Weber, Wöber, Wäber, te od średniowysokoniemieckiego wëber ‘tkacz’.

Wabia - od wabić ‘nęcić’.

Wabiak - od wabić ‘nęcić’.

Wabich - od wabić ‘nęcić’.

Wabicki - od wabić ‘nęcić’.

Wabicz - od wabić ‘nęcić’.

Wabik - od wabić ‘nęcić’; od wabik ‘przynęta’.

Wabilski - od wabić ‘nęcić’.

Wabin - od wabić ‘nęcić’.

Wabiński - od wabić ‘nęcić’.

Wabisiak - od wabić ‘nęcić’.

Wabisiewicz - od wabić ‘nęcić’.

Wabiszak - od wabić ‘nęcić’.

Wabiszczewicz - od wabić ‘nęcić’.

Wabiszczewski - od wabić ‘nęcić’.

Wabiszczyński - od wabić ‘nęcić’.

Wabiszewicz - od wabić ‘nęcić’.

Wabiszewski - od wabić ‘nęcić’.

Wabniak - od wabić ‘nęcić’; od wabny ‘ponętny’.

Wabnic - 1487 od wabić ‘nęcić’.

Wabnica - od wabić ‘nęcić’.

Wabnicz - od wabić ‘nęcić’.

Wabniec - od wabić ‘nęcić’.

Wabnik - od wabić ‘nęcić’.

Wabnitz - (Śl) od wabić ‘nęcić’.

Wabno - od wabić ‘nęcić’.

Wabnycz - od wabić ‘nęcić’.

Wabolewicz - od wabić ‘nęcić’.

Waboł - od wabić ‘nęcić’.

Waboniewicz - od wabić ‘nęcić’.

Waborski - od niemieckich nazw osobowych Weber, Wöber, Wäber, te od średniowysokoniemieckiego wëber ‘tkacz’.

Wabowski - od wabić ‘nęcić’.

Wabrzaszak - od niemieckich nazw osobowych Weber, Wöber, Wäber, te od średniowysokoniemieckiego wëber ‘tkacz’.

Wabrzaszek - od niemieckich nazw osobowych Weber, Wöber, Wäber, te od średniowysokoniemieckiego wëber ‘tkacz’.

Wabrzek - od niemieckich nazw osobowych Weber, Wöber, Wäber, te od średniowysokoniemieckiego wëber ‘tkacz’.

Wabrzyc - od niemieckich nazw osobowych Weber, Wöber, Wäber, te od średniowysokoniemieckiego wëber ‘tkacz’.

Wabrzycki - od niemieckich nazw osobowych Weber, Wöber, Wäber, te od średniowysokoniemieckiego wëber ‘tkacz’.

Wabrzyk - od niemieckich nazw osobowych Weber, Wöber, Wäber, te od średniowysokoniemieckiego wëber ‘tkacz’.

Wabulis - od wabić ‘nęcić’.

Wabur - od wabić ‘nęcić’.

Wabus - od wabić ‘nęcić’.

Wac - 1405 od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Waca - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Wacach - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Wacan - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Wacarz - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Wacas - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Wacech - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Wacek - 1476 od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Wacel - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Wacera - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Wacerka - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Wacerzak - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Wacewicz - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Wach - 1407 od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wacha - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachacki - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachacz - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachaczewski - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachaczyk - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachadło - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachak - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachakowicz - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachal - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachala - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachalik - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachalski - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachaluk - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachał - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachała - 1620 od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachałek - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachałowicz - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachałowski - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachan - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachanowicz - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachański - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachciński - od wachta dawniej ‘straż, warta’.

Wachczyk - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wache - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachecki - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachek - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachel - 1534 od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachela - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachelka - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachelko - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachelski - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wacheł - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachełka - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachełko - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachenek - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wacheńko - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachewiak - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachewicz - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachiel - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachik - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachilewicz - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachiński - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachira - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachiuk - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachiwicz - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachla - od wachla, dawniej ‘pochodnia’, też wachlarz ‘przedmiot używany do chłodzenia się; ogon głuszca lub cietrzewia’.

Wachlak - od wachla, dawniej ‘pochodnia’, też wachlarz ‘przedmiot używany do chłodzenia się; ogon głusca lub cietrzewia’.

Wachlar - 1457 od wachla, dawniej ‘pochodnia’, też wachlarz ‘przedmiot używany do chłodzenia się; ogon głuszca lub cietrzewia’ lub od niemieckich nazw osobowych Wachler, Fachler.

Wachlarz - od wachla, dawniej ‘pochodnia’, też wachlarz ‘przedmiot używany do chłodzenia się; ogon głuszca lub cietrzewia’.

Wachler - od wachla, dawniej ‘pochodnia’, też wachlarz ‘przedmiot używany do chłodzenia się; ogon głuszca lub cietrzewia’.

Wachlewicz - 1407 od wachla, dawniej ‘pochodnia’, też wachlarz ‘przedmiot używany do chłodzenia się; ogon głuszca lub cietrzewia’.

Wachlewski - od wachla, dawniej ‘pochodnia’, też wachlarz ‘przedmiot używany do chłodzenia się; ogon głuszca lub cietrzewia’.

Wachlik - od wachla, dawniej ‘pochodnia’, też wachlarz ‘przedmiot używany do chłodzenia się; ogon głuszca lub cietrzewia’.

Wachlin - od wachla, dawniej ‘pochodnia’, też wachlarz ‘przedmiot używany do chłodzenia się; ogon głuszca lub cietrzewia’.

Wachling - od wachla, dawniej ‘pochodnia’, też wachlarz ‘przedmiot używany do chłodzenia się; ogon głuszca lub cietrzewia’.

Wachliński - od wachla, dawniej ‘pochodnia’, też wachlarz ‘przedmiot używany do chłodzenia się; ogon głuszca lub cietrzewia’.

Wachlka - od wachla, dawniej ‘pochodnia’, też wachlarz ‘przedmiot używany do chłodzenia się; ogon głuszca lub cietrzewia’.

Wachloc - od wachla, dawniej ‘pochodnia’, też wachlarz ‘przedmiot używany do chłodzenia się; ogon głuszca lub cietrzewia’.

Wachlowski - od wachla, dawniej ‘pochodnia’, też wachlarz ‘przedmiot używany do chłodzenia się; ogon głuszca lub cietrzewia’.

Wachła - od wachla, dawniej ‘pochodnia’, też wachlarz ‘przedmiot używany do chłodzenia się; ogon głuszca lub cietrzewia’.

Wachłaczenko - od wachla, dawniej ‘pochodnia’, też wachlarz ‘przedmiot używany do chłodzenia się; ogon głusca lub cietrzewia’.

Wachłowski - od wachla, dawniej ‘pochodnia’, też wachlarz ‘przedmiot używany do chłodzenia się; ogon głuszca lub cietrzewia’.

Wachmistrowicz - od wachmistrz ‘podoficer kawalerii; komendant posterunku żandarmerii’.

Wachmistrz - 16 1 1 od wachmistrz ‘podoficer kawalerii; komendant posterunku żandarmerii’.

Wachna - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachnia - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachniak - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachnianin - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachnianyn - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachnicki - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachnienko - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachniew - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachniewicz - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachniewski - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachnik - 14 14 od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachnikowic - 14 19 od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachnikowski - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachnio - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachniuk - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachno - 1368 od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachnolz - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachnowicz - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachnowski - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachobow - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachocki - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachocz - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachol - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wacholc - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachole - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wacholec - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wacholik - 1576 od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wacholiński - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wacholski - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wacholuk - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wacholz - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachoł - 1588 od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachołek - 16 17 od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachomin - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachon - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachoniak - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachonin - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachoń - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachoński - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachorski - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachoski - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachota - 1398 od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachotko - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachowczyk - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachowiacz - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachowiak - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachowicz - 1469 od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachowiec - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachowniak - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachowski - 1629 od nazwy miejscowej Wachów (częstochowskie, gmina Olesno).

Wachółka - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wacht - od wachta dawniej ‘straż, warta’.

Wachta - od wachta dawniej ‘straż, warta’.

Wachtarczyk - od wachta dawniej ‘straż, warta’; od dawnego wachlarz ‘strażnik’.

Wachtel - od wachtel ‘przepiórka’.

Wachter - 1739 od wachta dawniej ‘straż, warta’; od dawnego wachlarz ‘strażnik’; od niemieckiej nazwy osobowej Wachter.

Wachterowicz - od wachta dawniej ‘straż, warta’; od dawnego wachlarz ‘strażnik’; od niemieckiej nazwy osobowej Wachter.

Wachterski - od wachta dawniej ‘straż, warta’; od dawnego wachlarz ‘strażnik’; od niemieckiej nazwy osobowej Wachter.

Wachtl - od wachtel ‘przepiórka’.

Wachtor - od wachta dawniej ‘straż, warta’.

Wachtryk - od wachta dawniej ‘straż, warta’.

Wachucik - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachuda - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachul - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachula - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachulak - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachulec - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachulecki - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachulewicz - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachulik - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachulski - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachuła - 1593 od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachułak - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachułka - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachułko - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachułowski - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachura - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachusz - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachuta - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachutski - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachy - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wachyń - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Waciak - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Waciakowski - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Wacial - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Waciał - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Wacianiec - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Waciąga - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Waciega - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Waciel - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Wacienko - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Wacięga - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Wacik - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Wacikiewicz - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Wacikowski - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Wacinkiewicz - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Wacinowski - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Waciński - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Wacioł - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Waciołek - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Wacior - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Wacios - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Waciór - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Waciórski - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Wacisz - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Waciuk - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Waciuła - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Waciuta - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Wacka, m. - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wackan - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wacke - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wacker - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Wackiel - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wackier - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Wackiewicz - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wacko - 1445 od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wackoni - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Wackowiak - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego

Wackowicz - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wackowski - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wackulec - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Waclau - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Waclav - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Waclaw - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Waclawczyk - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Waclawek - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Waclawiak - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Waclawski - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Waclik - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wacław - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wacławczyk - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wacławek - 1457 od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wacławiak - 1663 od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wacławicz - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wacławiec - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wacławik - 163 1 od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wacławinek - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wacławinnek - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wacławko - 1457 od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wacławkowski - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wacławnik - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wacławowicz - 1598 od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wacławski - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wacniak - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wacnik - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wacoń - 1772 od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wacowiak - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wacowicz - 1446 od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wacowski - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Waculik - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wacura - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wacuta - 1498 od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wac-Włodarczyk - złożenia brak; Wac 1405 od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec); Włodarczyk 1527 (z fonetyką ukraińską) od podstawy włod-, por. staropolskie włodać, imiona złożone typu Wlodzisław, Wlodzimir. Pod wpływem czeskim nastąpiła zmiana ło- w ła-, stąd dziś władać ‘sprawować władzę; być właścicielem czegoś’, władza ‘prawo rządzenia; zdolność panowania nad ciałem; moc, siła’; Władysław.

Wacyk - 1405 od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wacykiewicz - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wacyra - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Waczak - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Waczakowski - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Waczek - 1604 od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Waczerek - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Waczew - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Waczko - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Waczkow - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Waczkowiak - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Waczkowski - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Waczków - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Waczór - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Waczuk - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Waczur - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Waczyński - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wać - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Waćkiewicz - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Waćko - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Waćkowiak - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Waćkowski - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wada - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadach - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadacz - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadalewski - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadalski - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadała - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadałek - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadałowski - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadarz - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadas - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadasek - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadasik - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadaszko - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadaszyk - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadaś - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadawiec - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadawski - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Waddeli - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadecki - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadejko - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadejsza - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadek - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadel - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadelik - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadelski - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadeł - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadełek - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadełło - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadeń - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wader - od niemieckiej nazwy osobowej Wäder, ta od imion złożonych na Wad-.

Wadera - od niemieckiej nazwy osobowej Wäder, ta od imion złożonych na Wad-; też od dawnego wadera ‘wilczyca’.

Waderek - od niemieckiej nazwy osobowej Wäder, ta od imion złożonych na Wad-.

Wadermański - od niemieckiej nazwy osobowej Wäder, ta od imion złożonych na Wad-; od niemieckiego Wadermann.

Waderna - od niemieckiej nazwy osobowej Wäder, ta od imion złożonych na Wad-.

Waderski - od niemieckiej nazwy osobowej Wäder, ta od imion złożonych na Wad-.

Wades - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadi - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadiak - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadicki - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadielac - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadiuk - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadjak - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadkiewicz - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadkowiak - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadkowski - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadlerski - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadlewicz - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadlewski - od nazwy miejscowej Wadlew (piotrkowskie, gmina Drużbice).

Wadłowski - od nazwy miejscowej Wadlew (piotrkowskie, gmina Drużbice).

Wadniak - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadnicki - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadnik - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wado - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadoch - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadok - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadolna - od wądół ‘parów, jar; dół, wykrot’.

Wadolny - od wądół ‘parów, jar; dół, wykrot’.

Wadolski - od wądół ‘parów, jar; dół, wykrot’.

Wadołek - od wądół ‘parów, jar; dół, wykrot’.

Wadołkowski - od wądół ‘parów, jar; dół, wykrot’.

Wadołowski - od wądół ‘parów, jar; dół, wykrot’.

Wadomski - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadon - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadoń - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wados - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadoszewski - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadowiak - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadowiarz - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadowicki - 1549 od nazwy miasta Wadowice (bielskie).

Wadowicz - 1629 od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadowiczan - 1666 od nazwy miasta Wadowice (bielskie).

Wadowiec - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadowski - 1445 od nazwy miasta Wadowice (bielskie).

Wadówka - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadra - od niemieckiej nazwy osobowej Wäder, ta od imion złożonych na Wad-.

Wadrański - od niemieckiej nazwy osobowej Wäder, ta od imion złożonych na Wad-.

Wadras - od niemieckiej nazwy osobowej Wäder, ta od imion złożonych na Wad-.

Wadrenga - od niemieckiej nazwy osobowej Wäder, ta od imion złożonych na Wad-.

Wadręcki - od niemieckiej nazwy osobowej Wäder, ta od imion złożonych na Wad-.

Wadręszkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wäder, ta od imion złożonych na Wad-.

Wadryński - od nazwy miejscowej Wędrzyn (gorzowskie, gmina Sulęcin).

Wadrzko - od niemieckiej nazwy osobowej Wäder, ta od imion złożonych na Wad-.

Wadrzyk - od niemieckiej nazwy osobowej Wäder, ta od imion złożonych na Wad-.

Wadrzyński - od nazwy miejscowej Wędrzyn (gorzowskie, gmina Sulęcin).

Wadsenko - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadula - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Waduliński - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadulla - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadulna - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadulski - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Waduła - 17 17 od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadwicz - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadych - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadycki - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadyk - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadykowski - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadyl - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadyniuk - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadyński - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadzel - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadzewicz - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadziak - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadzicki - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadzidis - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadzielski - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadziński - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadzisz - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadziuk - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Wadzyński - od wada ‘przywara, usterka’, wadzić (się) ‘przeszkadzać, kłócić się’.

Waf - 1765 (Młp) od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Wafa - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Waga - 1460 od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Wagachiewicz - od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Wagacz - 1405 od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Wagaj - 1406 od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Wagal - od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Wagan - od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Waganiak - od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Waganow - od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Waganowicz - 145 1 od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Waganowski - od nazwy miejscowej Waganowice (krakowskie, gmina Słomniki).

Wagasewicz - od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Wagasiewicz - od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Wagel - 16 12 od górnoniemieckiej nazwy osobowej Wegel(e), ta od Wagner ‘stelmach, kołodziej’.

Wagelis - od górnoniemieckiej nazwy osobowej Wegel(e), ta od Wagner ‘stelmach, kołodziej’.

Wagels - od górnoniemieckiej nazwy osobowej Wegel(e), ta od Wagner ‘stelmach, kołodziej’.

Wageman - od górnoniemieckiej nazwy osobowej Wegel(e), ta od Wagner ‘stelmach, kołodziej’.

Wagemann - od górnoniemieckiej nazwy osobowej Wegel(e), ta od Wagner ‘stelmach, kołodziej’.

Wagenfeil - od górnoniemieckiej nazwy osobowej Wegel(e), ta od Wagner ‘stelmach, kołodziej’.

Wagenheim - od górnoniemieckiej nazwy osobowej Wegel(e), ta od Wagner ‘stelmach, kołodziej’.

Wagenhejm - od górnoniemieckiej nazwy osobowej Wegel(e), ta od Wagner ‘stelmach, kołodziej’.

Wagenplac - od górnoniemieckiej nazwy osobowej Wegel(e), ta od Wagner ‘stelmach, kołodziej’.

Wager - od niemieckiej nazwy osobowej Wäger, ta od średniowysokoniemieckiego waeger ‘zaprzysiężony wagowy miejski’ lub od wager ‘śmiałek’.

Wagerman - od niemieckiej nazwy osobowej Wäger, ta od średniowysokoniemieckiego waeger ‘zaprzysiężony wagowy miejski’ lub od wager ‘śmiałek’.

Wagga - od górnoniemieckiej nazwy osobowej Wegel(e), ta od Wagner ‘stelmach, kołodziej’.

Wagiel - od węgiel, ze staropolskiego wągiel, wągl.

Wagiełnicki - od węgiel, ze staropolskiego wągiel, wągl.

Wagiera - od niemieckiej nazwy osobowej Wäger, ta od średniowysokoniemieckiego waeger ‘zaprzysiężony wagowy miejski’ lub od wager ‘śmiałek’.

Wagierski - od niemieckiej nazwy osobowej Wäger, ta od średniowysokoniemieckiego waeger ‘zaprzysiężony wagowy miejski’ lub od wager ‘śmiałek’.

Wagil - od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Wagilewicz - od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Wagiła - od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Wagin - od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Wagiński - od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Waglewski - od węgiel, ze staropolskiego wągiel, wągl.

Waglorz - (Śl) od węgiel, ze staropolskiego wągiel, wągl.

Waglowski - od węgiel, ze staropolskiego wągiel, wągl.

Wagner - 1664 od nazwy osobowej Wägner, ta od średniowysokoniemieckiego wagener, niemieckiego Wagner ‘kołodziej, stelmach’.

Wagnerowicz - od nazwy osobowej Wägner, ta od średniowysokoniemieckiego wagener, niemieckiego Wagner ‘kołodziej, stelmach’.

Wagnerowski - od nazwy osobowej Wägner, ta od średniowysokoniemieckiego wagener, niemieckiego Wagner ‘kołodziej, stelmach’.

Wagnesz - (= erz) od nazwy osobowej Wägner, ta od średniowysokoniemieckiego wagener, niemieckiego Wagner ‘kołodziej, stelmach’.

Wagon - od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Wagoniak - od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Wagonowski - od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Wagosz - 17 10 od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Wagowski - od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Wagórek - od węgorz ‘ryba o wężowatym ciele’.

Wagórka - od węgorz ‘ryba o wężowatym ciele’.

Wagrocki - od staropolskiego wągroda ‘ogród; miejsce ogrodzone’.

Wagroda - od staropolskiego wągroda ‘ogród; miejsce ogrodzone’.

Wagrodny - od staropolskiego wągroda ‘ogród; miejsce ogrodzone’.

Wagrodzki - od staropolskiego wągroda ‘ogród; miejsce ogrodzone’.

Waguca - od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Waguła - od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Wagura - od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Wagus - od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’ lub od dawnego wagus ‘włóczęga’.

Wagusewicz - od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’ lub od dawnego wagus ‘włóczęga’.

Waguś - od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’ lub od dawnego wagus ‘włóczęga’.

Wahała - od wąchać, węch ‘zapach’ lub od dawnego wąchacz ‘szpieg’.

Waiczyk - od niemieckich nazw osobowych Wey, Weyh, te od Wiggo, Wego, a te z kolei od imion złożonych na Wig-; możliwe też od imion na Wa-, typu Wawrzyniec.

Waida - od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide.

Waidaugusek - od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide.

Waidebach - od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide.

Waideman - od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide.

Waidemann - od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide.

Waidler - od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide.

Waido - od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide.

Waidyk - od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide.

Waidzik - od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide.

Wain - od niemieckich nazw osobowych Wein, Weine, te od imion złożonych na Win-.

Wainberg - od niemieckich nazw osobowych Wein, Weine, te od imion złożonych na Win-.

Wainberger - od niemieckich nazw osobowych Wein, Weine, te od imion złożonych na Win-.

Wainc - od niemieckich nazw osobowych Wein, Weine, te od imion złożonych na Win-.

Wais - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Waisbek - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Waisenfeld - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Waiser - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Waisman - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Waiss - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Waissberg - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Waissmann - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Waiszczak - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waiz - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Waizer - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Waja - od niemieckich nazw osobowych Wey, Weyh, te od Wiggo, Wego, a te z kolei od imion złożonych na Wig-; możliwe też od imion na Wa-, typu Wawrzyniec.

Wajan - od niemieckich nazw osobowych Wey, Weyh, te od Wiggo, Wego, a te z kolei od imion złożonych na Wig-; możliwe też od imion na Wa-, typu Wawrzyniec.

Wajand - od niemieckich nazw osobowych Wey, Weyh, te od Wiggo, Wego, a te z kolei od imion złożonych na Wig-; możliwe też od imion na Wa-, typu Wawrzyniec.

Wajanowski - od niemieckich nazw osobowych Wey, Weyh, te od Wiggo, Wego, a te z kolei od imion złożonych na Wig-; możliwe też od imion na Wa-, typu Wawrzyniec.

Wajant - od niemieckich nazw osobowych Wey, Weyh, te od Wiggo, Wego, a te z kolei od imion złożonych na Wig-; możliwe też od imion na Wa-, typu Wawrzyniec.

Wajas - od niemieckich nazw osobowych Wey, Weyh, te od Wiggo, Wego, a te z kolei od imion złożonych na Wig-; możliwe też od imion na Wa-, typu Wawrzyniec.

Wajaszczyk - od niemieckich nazw osobowych Wey, Weyh, te od Wiggo, Wego, a te z kolei od imion złożonych na Wig-; możliwe też od imion na Wa-, typu Wawrzyniec.

Wajc - od niemieckiej nazwy osobowej Waltz, ta od zgermanizowanego łużyckiego vajco ‘jajko’ lub od nazwy osobowej Weiz od średniowysokoniemieckiego weitze ‘pszenica’.

Wajcen - od niemieckiej nazwy osobowej Waltz, ta od zgermanizowanego łużyckiego vajco ‘jajko’ lub od nazwy osobowej Weiz od średniowysokoniemieckiego weitze ‘pszenica’.

Wajcher - od niemieckiej nazwy osobowej Weicher, ta od imion złożonych Wig-heri lub Wig-hari.

Wajchrowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Weicher, ta od imion złożonych Wig-heri lub Wig-hari.

Wajchrzak - od niemieckiej nazwy osobowej Weicher, ta od imion złożonych Wig-heri lub Wig-hari.

Wajcowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Waltz, ta od zgermanizowanego łużyckiego vajco ‘jajko’ lub od nazwy osobowej Weiz od średniowysokoniemieckiego weitze ‘pszenica’.

Wajcz - od niemieckiej nazwy osobowej Waltz, ta od zgermanizowanego łużyckiego vajco ‘jajko’ lub od nazwy osobowej Weiz od średniowysokoniemieckiego weitze ‘pszenica’.

Wajczak - od niemieckiej nazwy osobowej Waltz, ta od zgermanizowanego łużyckiego vajco ‘jajko’ lub od nazwy osobowej Weiz od średniowysokoniemieckiego weitze ‘pszenica’.

Wajczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Waltz, ta od zgermanizowanego łużyckiego vajco ‘jajko’ lub od nazwy osobowej Weiz od średniowysokoniemieckiego weitze ‘pszenica’.

Wajd - od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide.

Wajda - 1553 od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide.

Wajdak - od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide.

Wajdala - od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide.

Wajdaliński - od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide.

Wajdała - od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide.

Wajdałowicz - od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide.

Wajdas - od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide.

Wajdasz - od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide.

Wajdat - od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide.

Wajde - od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide.

Wajdebach - od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide

Wajdecki - od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide.

Wajdeczko - od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide.

Wajdeczkula - od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide.

Wajdel - od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide

Wajdeł - od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide

Wajden - od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide

Wajder - od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide

Wajdera - od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide

Wajdon - od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide.

Wajdowicz - 16 1 1 od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide.

Wajdowski - od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide.

Wajduch - 1489 od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide.

Wajduga - od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide.

Wajduk - od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide.

Wajdukiewicz - od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide.

Wajdycz - od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide.

Wajdyga - od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide.

Wajdyk - od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide.

Wajdyła - od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide.

Wajdyło - od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide.

Wajdziak - 1793 od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide.

Wajdziaż - od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide

Wajdzik - 1743 od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide.

Wajdziński - od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide.

Wajer - od niemieckiej nazwy osobowej Weier, ta od imienia złożonego Wig-heri.

Wajerak - od niemieckiej nazwy osobowej Weier, ta od imienia złożonego Wig-heri.

Wajerczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Weier, ta od imienia złożonego Wig-heri.

Wajerowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Weier, ta od imienia złożonego Wig-heri.

Wajerowski - od niemieckiej nazwy osobowej Weier, ta od imienia złożonego Wig-heri.

Wajerski - od niemieckiej nazwy osobowej Weier, ta od imienia złożonego Wig-heri.

Wajert - od niemieckiej nazwy osobowej Weier, ta od imienia złożonego Wig-heri.

Wajewicz - od niemieckich nazw osobowych Wey, Weyh, te od Wiggo, Wego, a te z kolei od imion złożonych na Wig-; możliwe też od imion na Wa-, typu Wawrzyniec.

Wajewski - od niemieckich nazw osobowych Wey, Weyh, te od Wiggo, Wego, a te z kolei od imion złożonych na Wig-; możliwe też od imion na Wa-, typu Wawrzyniec.

Wajg - od niemieckich nazw osobowych Wewig, Weik, te od imion złożonych na Wig-.

Wajgel - 1680 od niemieckiej nazwy osobowej Weigel, ta od imion na Wig-.

Wajgelt - od niemieckiej nazwy osobowej Weigel, ta od imion na Wig-.

Wajgerd - od niemieckich nazw osobowych Wewig, Weik, te od imion złożonych na Wig- lub od Wig-hart.

Wajgert - od niemieckich nazw osobowych Wewig, Weik, te od imion złożonych na Wig-; od niemieckich imion Weigert, Weiekart.

Wajk - od niemieckich nazw osobowych Wewig, Weik, te od imion złożonych na Wig-.

Wajka - od niemieckich nazw osobowych Wey, Weyh, te od Wiggo, Wego, a te z kolei od imion złożonych na Wig-; możliwe też od imion na Wa-, typu Wawrzyniec.

Wajkert - od niemieckich nazw osobowych Wewig, Weik, te od imion złożonych na Wig-.

Wajkiert - od niemieckich nazw osobowych Wewig, Weik, te od imion złożonych na Wig-.

Wajkowski - od niemieckich nazw osobowych Wewig, Weik, te od imion złożonych na Wig-.

Wajkt - od niemieckich nazw osobowych Wewig, Weik, te od imion złożonych na Wig-.

Wajktus - od niemieckich nazw osobowych Wewig, Weik, te od imion złożonych na Wig-.

Wajkut - od niemieckich nazw osobowych Wewig, Weik, te od imion złożonych na Wig-.

Wajn - od niemieckich nazw osobowych Wein, Weine, te od imion złożonych na Win-.

Wajnach - od niemieckich nazw osobowych Wein, Weine, te od imion złożonych na Win-.

Wajnar - od niemieckiej nazwy osobowej Weiner, ta od Wagner lub Wein-.

Wajnar - 14 13 od niemieckiej nazwy osobowej Woiner, ta od Wagner.

Wajnarowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Weiner, ta od Wagner lub Wein-.

Wajnarowski - od niemieckiej nazwy osobowej Weiner, ta od Wagner lub Wein-.

Wajnas - od niemieckich nazw osobowych Wein, Weine, te od imion złożonych na Win-.

Wajnat - od niemieckich nazw osobowych Wein, Weine, te od imion złożonych na Win-.

Wajnberg - od niemieckich nazw osobowych Wein, Weine, te od imion złożonych na Win-.

Wajnberger - od niemieckich nazw osobowych Wein, Weine, te od imion złożonych na Win-.

Wajnbergier - od niemieckich nazw osobowych Wein, Weine, te od imion złożonych na Win-.

Wajnblom - od niemieckich nazw osobowych Wein, Weine, te od imion złożonych na Win-.

Wajnbrener - od niemieckich nazw osobowych Wein, Weine, te od imion złożonych na Win-.

Wajnburg - od niemieckich nazw osobowych Wein, Weine, te od imion złożonych na Win-.

Wajncetel - od niemieckich nazw osobowych Wein, Weine, te od imion złożonych na Win-.

Wajncettel - od niemieckich nazw osobowych Wein, Weine, te od imion złożonych na Win-.

Wajncfeld - od niemieckich nazw osobowych Wein, Weine, te od imion złożonych na Win-.

Wajndich - od niemieckich nazw osobowych Wein, Weine, te od imion złożonych na Win-.

Wajndok - od niemieckich nazw osobowych Wein, Weine, te od imion złożonych na Win-.

Wajndych - od niemieckich nazw osobowych Wein, Weine, te od imion złożonych na Win-.

Wajner - od niemieckiej nazwy osobowej Weiner, ta od Wagner lub Wein-.

Wajner - 1380 od niemieckiej nazwy osobowej Woiner, ta od Wagner.

Wajnerowski - od niemieckiej nazwy osobowej Weiner, ta od Wagner lub Wein-.

Wajnert - od niemieckiej nazwy osobowej Weiner, ta od Wagner lub Wein-.

Wajnoch - od niemieckich nazw osobowych Wein, Weine, te od imion złożonych na Win-.

Wajnor - od niemieckiej nazwy osobowej Weiner, ta od Wagner lub Wein-.

Wajnowski - od niemieckich nazw osobowych Wein, Weine, te od imion złożonych na Win-.

Wajrach - od niemieckiej nazwy osobowej Weier, ta od imienia złożonego Wig-heri.

Wajrak - od niemieckiej nazwy osobowej Weier, ta od imienia złożonego Wig-heri.

Wajran - od niemieckiej nazwy osobowej Weier, ta od imienia złożonego Wig-heri.

Wajrauch - od niemieckiej nazwy osobowej Weier, ta od imienia złożonego Wig-heri.

Wajrich - od niemieckiej nazwy osobowej Weier, ta od imienia złożonego Wig-heri.

Wajroch - od niemieckiej nazwy osobowej Weier, ta od imienia złożonego Wig-heri.

Wajrot - od niemieckiej nazwy osobowej Weier, ta od imienia złożonego Wig-heri.

Wajruch - od niemieckiej nazwy osobowej Weier, ta od imienia złożonego Wig-heri.

Wajrych - od niemieckiej nazwy osobowej Weier, ta od imienia złożonego Wig-heri.

Wajs - 1466 od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wajsa - 1665 od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wajsak - 1743 od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wajsbard - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wajsbart - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wajsbek - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wajsberg - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wajsberger - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wajsbergier - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wajsen - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wajser - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wajsiak - 1787 od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wajsiel - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wajsik - 1656 od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wajsil - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wajske - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wajskop - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wajskopf - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wajsler - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wajsman - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wajsmark - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wajsnis - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wajsowicz - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wajsowski - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wajsprach - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wajsprych - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wajss - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wajst - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wajstak - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wajstok - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wajstuch - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wajswaser - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wajszczak - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan); może od wojski.

Wajszczuk - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wajszczyk - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wajszczykowski - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wajszczyn - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wajszel - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wajszewski - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wajszko - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wajszla - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wajszle - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wajszys - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wajze - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wajzek - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wajzer - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wajzerski - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wajzner - od niemieckiej nazwy osobowej Weisner, ta od nazwy miejscowej Weißen lub od średniowysokoniemieckiego wi?er ‘tynkarz’.

Wajzyk - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wajżer - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wajżyk - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wak - od wakować ‘być nieobsadzonym, wolnym’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wack.

Wakalis - od wakować ‘być nieobsadzonym, wolnym’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wack.

Wakalski - od wakować ‘być nieobsadzonym, wolnym’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wack.

Wakaluk - od wakować ‘być nieobsadzonym, wolnym’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wack.

Wakało - od wakować ‘być nieobsadzonym, wolnym’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wack.

Wakan - od wakować ‘być nieobsadzonym, wolnym’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wack.

Wakar - od niemieckiej nazwy osobowej Wäcker, ta od średniowysokoniemieckiego wacker ‘dzielny, mężny’.

Wakarecy - od niemieckiej nazwy osobowej Wäcker, ta od średniowysokoniemieckiego wacker ‘dzielny, mężny’.
Moje nazwisko wywodzi się z Włoch.
Vaccarecci - tak brzmi jego włoski odpowiednik.
Źródłem jest \'vacca\', czyli krowa :). Przodkowie prawdopodobnie w XVIII wieku przybyli do Polski.
Paweł Wakarecy 11.02.2012


Wakarelski - od niemieckiej nazwy osobowej Wäcker, ta od średniowysokoniemieckiego wacker ‘dzielny, mężny’.

Wakaruk - od niemieckiej nazwy osobowej Wäcker, ta od średniowysokoniemieckiego wacker ‘dzielny, mężny’.

Wakasz - od wakować ‘być nieobsadzonym, wolnym’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wack.

Waker - od niemieckiej nazwy osobowej Wäcker, ta od średniowysokoniemieckiego wacker ‘dzielny, mężny’.

Wakie - od wakować ‘być nieobsadzonym, wolnym’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wack.

Wakiec - od wakować ‘być nieobsadzonym, wolnym’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wack.

Wakieć - od wakować ‘być nieobsadzonym, wolnym’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wack.

Wakienas - od wakować ‘być nieobsadzonym, wolnym’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wack.

Wakier - od niemieckiej nazwy osobowej Wäcker, ta od średniowysokoniemieckiego wacker ‘dzielny, mężny’.

Wakierak - od niemieckiej nazwy osobowej Wäcker, ta od średniowysokoniemieckiego wacker ‘dzielny, mężny’.

Wakieriak - od niemieckiej nazwy osobowej Wäcker, ta od średniowysokoniemieckiego wacker ‘dzielny, mężny’.

Wakoń - od wakować ‘być nieobsadzonym, wolnym’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wack.

Wakor - od niemieckiej nazwy osobowej Wäcker, ta od średniowysokoniemieckiego wacker ‘dzielny, mężny’.

Wakowiak - od wakować ‘być nieobsadzonym, wolnym’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wack.

Wakowicz - od wakować ‘być nieobsadzonym, wolnym’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wack.

Wakowski - od wakować ‘być nieobsadzonym, wolnym’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wack.

Wakółowski - od wakować ‘być nieobsadzonym, wolnym’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wack.

Waków - od wakować ‘być nieobsadzonym, wolnym’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wack.

Wakracy - od niemieckiej nazwy osobowej Wäcker, ta od średniowysokoniemieckiego wacker ‘dzielny, mężny’.

Wakrzyński - od niemieckiej nazwy osobowej Wäcker, ta od średniowysokoniemieckiego wacker ‘dzielny, mężny’.

Waksamundzki - od nazwy miejscowej Waksmund (nowosądeckie, gmina Nowy Targ).

Waksmącki - 1604 od nazwy miejscowej Waksmund (nowosądeckie, gmina Nowy Targ).

Waksmądzki - 1602 od nazwy miejscowej Waksmund (nowosądeckie, gmina Nowy Targ).

Waksmudzki - od nazwy miejscowej Waksmund (nowosądeckie, gmina Nowy Targ).

Waksmund - od nazwy miejscowej Waksmund (nowosądeckie, gmina Nowy Targ).

Waksmundzki - 1726 od nazwy miejscowej Waksmund (nowosądeckie, gmina Nowy Targ).

Waksuncki - 1608 od nazwy miejscowej Waksmund (nowosądeckie, gmina Nowy Targ).

Wakula - od wakować ‘być nieobsadzonym, wolnym’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wack.

Wakulak - od wakować ‘być nieobsadzonym, wolnym’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wack.

Wakulczak - od wakować ‘być nieobsadzonym, wolnym’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wack.

Wakulczuk - od wakować ‘być nieobsadzonym, wolnym’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wack.

Wakulczyk - od wakować ‘być nieobsadzonym, wolnym’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wack.

Wakulczyński - od wakować ‘być nieobsadzonym, wolnym’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wack.

Wakulenko - od wakować ‘być nieobsadzonym, wolnym’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wack.

Wakulewicz - od wakować ‘być nieobsadzonym, wolnym’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wack.

Wakulewski - od wakować ‘być nieobsadzonym, wolnym’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wack.

Wakulicz - od wakować ‘być nieobsadzonym, wolnym’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wack.

Wakulik - od wakować ‘być nieobsadzonym, wolnym’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wack.

Wakulin - od wakować ‘być nieobsadzonym, wolnym’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wack.

Wakuliński - od wakować ‘być nieobsadzonym, wolnym’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wack.

Wakulski - od wakować ‘być nieobsadzonym, wolnym’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wack.

Wakuluk - od wakować ‘być nieobsadzonym, wolnym’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wack.

Wakuł - od wakować ‘być nieobsadzonym, wolnym’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wack.

Wakuła - 1489 od wakować ‘być nieobsadzonym, wolnym’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wack.

Wakułowicz - od wakować ‘być nieobsadzonym, wolnym’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wack.

Wakułowski - od wakować ‘być nieobsadzonym, wolnym’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wack.

Wakun - od wakować ‘być nieobsadzonym, wolnym’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wack.

Wakunik - od wakować ‘być nieobsadzonym, wolnym’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wack.

Wakunowicz - od wakować ‘być nieobsadzonym, wolnym’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wack.

Wakusch - od wakować ‘być nieobsadzonym, wolnym’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wack.

Wakuś - od wakować ‘być nieobsadzonym, wolnym’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wack.

Wakut - 1446 od wakować ‘być nieobsadzonym, wolnym’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wack.

Wal - 1369 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Wala - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walac - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walach - od nazwy etnicznej Wałach ‘pochodzący z Wołoszczyzny’, może też od apelatywu wałach ‘kastrowany samiec konia’.

Walachnia - od nazwy etnicznej Wałach ‘pochodzący z Wołoszczyzny’, może też od apelatywu wałach ‘kastrowany samiec konia’.

Walachniak - od nazwy etnicznej Wałach ‘pochodzący z Wołoszczyzny’, może też od apelatywu wałach ‘kastrowany samiec konia’.

Walachniewicz - od nazwy etnicznej Wałach ‘pochodzący z Wołoszczyzny’, może też od apelatywu wałach ‘kastrowany samiec konia’.

Walachos - od nazwy etnicznej Wałach ‘pochodzący z Wołoszczyzny’, może też od apelatywu wałach ‘kastrowany samiec konia’.

Walachowicz - od nazwy etnicznej Wałach ‘pochodzący z Wołoszczyzny’, może też od apelatywu wałach ‘kastrowany samiec konia’.

Walachowski - od nazwy etnicznej Wałach ‘pochodzący z Wołoszczyzny’, może też od apelatywu wałach ‘kastrowany samiec konia’.

Walaciak - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walacik - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walaciński - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walacy - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walacz - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walaczak - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walaczek - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walaczko - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walaczyk - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walaczyński - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walada - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waladziński - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walak - 1482 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walalis - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walan - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walancik - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walanczewski - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walanczyk - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Waland - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walanda - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walandyk - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walanek - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walango - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walania - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walanin - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walankiewicz - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walanko - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walano - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walanowski - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walanszkowski - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walant - 147 1 od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walantowicz - 15 17 od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walantrzak - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walantus - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walantyk - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walantynowicz - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walanus - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walańczyk - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walańkiewicz - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walański - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walarczyk - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Walarek - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Walarowski - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Walarski - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Walarus - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Walary - 1394 od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Walarz - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Walarzak - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Walas - 1784 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walasa - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walasaczyk - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walasak - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walaschewski - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walasczyk - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walasek - 1604 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walasiak - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walasiek - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walasiewicz - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walasik - 1702 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walasikowski - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walasiński - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walasiuk - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walaski - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walaskowski - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walasow - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walasuk - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walasz - 1686 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walaszak - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walaszczak - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walaszczuk - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walaszczyk - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walaszczyński - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walaszek - 1645 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walaszewski - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walaszka - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walaszkiewicz - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walaszko - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walaszkowski - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walaszuk - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walaszycz - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walaszyk - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walaszyński - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walaś - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walaśkiewicz - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walat - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walata - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walatek - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walawicz - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walawiec - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walawka - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walawko - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walawski - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walazek - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walazewicz - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walazik - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walądek - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walądziak - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waląg - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waląs - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waląszek - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waląszko - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walbach - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walc - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Waltz.

Walcak - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walcel - 1464 od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walcendorf - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walcer - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walcerczak - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walcerowicz - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walcerz - 1388 od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walcerzak - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walcerzowski - 1454 od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walch - od niemieckiej nazwy osobowej Walch, ta od imion na Walch-.

Walcha - od niemieckiej nazwy osobowej Walch, ta od imion na Walch-.

Walcharz - od niemieckiej nazwy osobowej Walch, ta od imion na Walch-.

Walcher - od niemieckiej nazwy osobowej Walch, ta od imion na Walch-; od niemieckiego Walcher.

Walchniewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Walch, ta od imion na Walch-.

Walchnowski - od nazwy miejscowej Walichnowy, dawniej Walknow (katowickie, gmina Sokolniki).

Walchowski - od niemieckiej nazwy osobowej Walch, ta od imion na Walch-.

Walciarek - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walciszek - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walciszewski - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walcok - (Śl) od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walcuch - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walcyrz - 148 1 od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’ lub od dawnego walczerz ‘’walczący, bojownik’, lub od niemieckiej nazwy osobowej Waltzer.

Walcz - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walcza - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walczak - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walczak - 1767 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walczakiewicz - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walczak-Karaś - złożenia brak; Walczak 1767 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’; Karaś 140 1 od karaś ‘ryba z rodziny karpiowatych’.

Walczakowski - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walczakowski - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walczak-Ślusarczyk - złożenia brak; Walczak 1767 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’; Ślusarczyk 1653 od ślusarz, ze staropolskiego ślusarz, ślosar ‘rzemieślnik wyrabiający drobne przedmioty z metalu’.

Walczak-Wójciak - złożenia brak; Walczak 1767 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’; Wójciak 1644 od imienia Wojciech, także od wójt.

Walczański - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walczar - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walczas - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walczek - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walczek - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walczel - 1464 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walczenko - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walczerz - 1488 od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’ lub od dawnego walczerz ‘’walczący, bojownik’, lub od niemieckiej nazwy osobowej Waltzer.

Walczewski - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walczewski - 1755 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walczkiewicz - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walczkowski - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walczok - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walczowski - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walczowski - 1749 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walczuca - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walczuch - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walczuk - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walczuk - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walczuk - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walczukiewicz - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walczuk-Wałczuk - złożenia brak; Walczuk od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’; Wałczuk od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walczy - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walczybok - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walczych - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walczycki - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walczyk - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walczyk - 1603 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walczykiewicz - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walczykiewicz - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walczykowski - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walczykowski - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walczyna - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walczyński - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walczyński - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walczyska - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walczysko - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walczyszewski - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walczyszyn - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walczyszyn - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Wald - od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złozonych na Wald-.

Walda - 1449 od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złozonych na Wald-.

Waldach - 14 19 od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złozonych na Wald-.

Waldan - od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złozonych na Wald-.

Waldanowski - od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złozonych na Wald-.

Waldański - od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złozonych na Wald-.

Waldau - od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złozonych na Wald-.

Waldburg - od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złozonych na Wald-.

Walde - 1442 od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złozonych na Wald-.

Waldech - od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złozonych na Wald-.

Waldeck - od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złozonych na Wald-.

Waldecki - od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złozonych na Wald-.

Waldek - od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złozonych na Wald-.

Waldeker - od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złozonych na Wald-.

Waldemajer - od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złozonych na Wald-.

Waldeman - od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złozonych na Wald-.

Waldemar - od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złozonych na Wald-.

Walden - od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złozonych na Wald-.

Waldkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złozonych na Wald-

Waldko - 1328 od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złozonych na Wald-.

Waldmanowski - od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złozonych na Wald-.

Waldo - od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złozonych na Wald-.

Waldoch - od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złozonych na Wald-.

Waldon - od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złozonych na Wald-.

Waldonek - od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złozonych na Wald-.

Waldoń - od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złozonych na Wald-.

Waldorf - od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złozonych na Wald-.

Waldorff - od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złozonych na Wald-.

Waldosz - od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złozonych na Wald-.

Waldow - od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złozonych na Wald-.

Waldowski - od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złozonych na Wald-.

Waldrowski - od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złozonych na Wald-.

Waldun - od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złozonych na Wald-.

Waldyn - od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złozonych na Wald-.

Waldyniec - od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złozonych na Wald-.

Waldyra - od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złozonych na Wald-.

Waldzieński - od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złozonych na Wald-

Waldziński - od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złozonych na Wald-.

Wale - Xander

Walec - 1470 od walec ‘wał’, dawniej też ‘kłoda’, może też od imienia Walenty.

Walecha - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walechiewicz - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waleciak - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walecik - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Waleciuk - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walecke - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walecki - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walecko - od walec ‘wał’, dawniej też ‘kłoda’, może też od imienia Walenty.

Walecz - od walec ‘wał’, dawniej też ‘kłoda’, może też od imienia Walenty.

Waleczak - od walec ‘wał’, dawniej też ‘kłoda’, może też od imienia Walenty.

Waleczek - od walec ‘wał’, dawniej też ‘kłoda’, może też od imienia Walenty.

Waleczka - od walec ‘wał’, dawniej też ‘kłoda’, może też od imienia Walenty.

Waleczko - od walec ‘wał’, dawniej też ‘kłoda’, może też od imienia Walenty.

Waleczko - 1737 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waleczkowski - od walec ‘wał’, dawniej też ‘kłoda’, może też od imienia Walenty.

Walecz-Majewski - złożenia brak; Walecz od walec ‘wał’, dawniej też ‘kłoda’, może też od imienia Walenty; Majewski 1759 od nazwy miejscowej Majewo (kilka wsi) lub od maj.

Waleczna - od walka ‘bitwa, potyczka; rywalizacja’; od przymiotnika waleczny.

Waleczny - od walka ‘bitwa, potyczka; rywalizacja’; od przymiotnika waleczny.

Waleczyszyn - od walec ‘wał’, dawniej też ‘kłoda’, może też od imienia Walenty.

Waleda - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Waledziak - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Waledziewski - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Waledzik - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Waledziński - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Waledziuk - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Waledzki - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Waledzko - od walec ‘wał’, dawniej też ‘kłoda’, może też od imienia Walenty.

Walega - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walejcio - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walejewski - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walejko - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walejowski - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walejsza - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walejuk - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walek - 1204 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walenc - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walencewicz - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walenci - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walenciak - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walenciej - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walenciejczyk - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walencik - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walencikiewicz - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walencikowski - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walencinowicz - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walenciuk - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walenciukiewicz - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walencki - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walencow - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walenców - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walencukiewicz - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walenczak - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walenczewski - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walenczikowski - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walenczko - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walenczuk - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walenczyk - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walenczykiewicz - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walenczykowski - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walenda - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walender - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walendiak - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walendowicz - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walendowski - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walendowski - od nazwy miejscowej Walendów (warszawskie, gmina Nadarzyn).

Walendukanis - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walendy - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walendykiewicz - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walendzak - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walendzewicz - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walendziak - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walendziewicz - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walendziewski - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walendzik - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walendziński - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walendzis - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walendziuk - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walendzki - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walenga - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walenia - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waleniak - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walenicki - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waleniewicz - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walenik - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walenis - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walenista - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waleniuk - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waleniukiewicz - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walenkiewicz - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walenko - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walenko - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walenkowicz - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walenkowski - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walenowicz - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walenowski - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walens - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walensa - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walensi - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walensiak - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walensiński - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walenski - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walenszczak - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walent - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walenta - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walentak - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walentarski - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walentas - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walentczak - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walentejczyk - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walentek - 1632 od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walentiak - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walentin - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walentinowa - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walentkiewicz - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walentkowski - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walento - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walentonowicz - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walentow - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walentowicz - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walentowski - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walentowski - od nazw miejscowych Walentów, Walentowo (kilka wsi).

Walentów - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walentrzak - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walentukanis - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walentukiewicz - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walenty - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walentykiewicz - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walentyn - 162 1 od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walentynowicz - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walentyński - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walenza - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walenzik - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walenzyk - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walenżyk - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Waleń - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waleńciak - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Waleńciejczyk - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Waleńcik - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Waleńcikiewicz - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Waleńciuk - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Waleńciukiewicz - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Waleńcow - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Waleńców - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Waleńczak - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Waleńczewski - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Waleńczuk - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Waleńczyk - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Waleńczykiewicz - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Waleńczykowski - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Waleńdziak - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Waleńdziewski - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Waleńdzik - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Waleńdziński - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Waleńko - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waleński - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Waleński - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waleńszczak - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waler - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Walera - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Walerak - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Walerczak - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Walerczuk - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Walerczyk - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Walerek - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Walerian - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Walerianczyk - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Walerianowicz - 16 14 od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Waleriańczyk - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Waleriański - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Walerias - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Walerich - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Walerjan - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Walerjanczyk - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Walerjanowicz - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Walerjańczuk - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Walerjańczyk - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Walerjański - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Waleron - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Waleronicz - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Walerowicz - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Walerowski - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Walerski - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Walert - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Waleruk - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Walerus - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Waleruś - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Walery - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Waleryan - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Waleryański - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Walerych - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Waleryczak - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Waleryjańczyk - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Waleryk - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Waleryn - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Waleryński - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Walerys - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Walerysek - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Walerysiak - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Waleryszak - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Waleryszek - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Waleryś - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Walerz - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Walerzak - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Wales - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walesa - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walesek - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walesiak - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walesic - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walesiek - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walesieniuk - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walesiewicz - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walesik - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walesiński - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walesiuk - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waleski - od nazw miejscowych Walew, Walewice, Walowice (kilka wsi).

Waleskiewicz - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walesko - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walessa - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walesz - 1365 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waleszak - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waleszczak - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waleszczuk - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waleszczyk - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waleszczyński - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waleszek - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waleszewicz - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waleszewski - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waleszkiewicz - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waleszko - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waleszkowski - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waleszuk - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waleszyn - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waleszyński - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waleś - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waleśkiewicz - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waleśko - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walet - od walet ‘figura w kartach’, dawniej ‘służący, lokaj’, od dawnego waleta ‘pożegnanie’.

Waleta - od walet ‘figura w kartach’, dawniej ‘służący, lokaj’, od dawnego waleta ‘pożegnanie’.

Waletka - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waletka - od walet ‘figura w kartach’, dawniej ‘służący, lokaj’, od dawnego waleta ‘pożegnanie’.

Waletko - od walet ‘figura w kartach’, dawniej ‘służący, lokaj’, od dawnego waleta ‘pożegnanie’.

Waletrzak - od walet ‘figura w kartach’, dawniej ‘służący, lokaj’, od dawnego waleta ‘pożegnanie’.

Waletzke - od walet ‘figura w kartach’, dawniej ‘służący, lokaj’, od dawnego waleta ‘pożegnanie’.

Waletzki - od walet ‘figura w kartach’, dawniej ‘służący, lokaj’, od dawnego waleta ‘pożegnanie’.

Waletzko - od walet ‘figura w kartach’, dawniej ‘służący, lokaj’, od dawnego waleta ‘pożegnanie’.

Walewacz - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walewicz - 163 1 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walewicz-Antonowicz - złożenia brak; Walewicz 163 1 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’; Antonowicz 1433 od imienia Antoni. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od łacińskiego Antonius. Pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego.

Walewski - 1386 od nazw miejscowych Walew, Walewice, Walowice (kilka wsi).

Waleza - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walezak - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Waleziński - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walezowski - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walezy - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walezyk - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walezyński - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Wależak - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walęciak - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walęciej - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walęcik - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walęcikiewicz - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walęcikowski - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walęciuk - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walęcki - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walęczak - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walęczewski - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walęczkiewicz - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walęczyk - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walęda - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walędzewicz - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walędziak - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walędziewicz - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walędziewski - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walędzik - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walędziński - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walędziuk - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walędzki - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walęsa - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Walęsiak - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Walętek - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walętkowski - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walętowski - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walętrzak - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walętynowicz - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walęza - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walęzak - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walęziak - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walężak - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walgóra - 1479 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walgórski - 1678 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waliak - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walica - 1766 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walich - 1484 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walicha - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walichiewicz - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walichniewicz - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walichnowski - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walichnowski - od nazwy miejscowej Walichnowy, dawniej Walknow (katowickie, gmina Sokolniki).

Walichrad - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walicki - 1766 od nazwy miejscowej Waliska (siedleckie, gmina Latowicz).

Walickiewicz - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waliczak - 1635 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waliczek - 1632 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waliczenka - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waliczenko - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waliczewski - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waliczko - 1645 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waliczok - (Śl) od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walida - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waliduda - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walidura - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walidzewski - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waligora - 1479 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waligorski - 1678 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waligóra - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waligóra-Hańca - złożenia brak; Waligóra od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’; Hańca od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Waligórna - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waligórski - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waligroch - 1589 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waligrodzki - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waligura - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waligurski - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walijewski - od nazw miejscowych Walew, Walewice, Walowice (kilka wsi).

Walik - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walika - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walikiewicz - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walikło - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waliknowski - od nazwy miejscowej Walichnowy, dawniej Walknow (katowickie, gmina Sokolniki).

Walikowiak - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walikowski - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waliła - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waliłko - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waliło - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walimowicz - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walin - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walinak - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walinciak - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walincki - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walinczak - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walinczewski - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walinczyk - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walinek - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waliniak - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waliniowski - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walinoga - 1488 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walinowicz - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walinowski - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walińciak - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walińczak - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Waliński - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walio - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walioszczyk - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walis - 17 13 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walisch - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walisiak - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walisiewicz - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walisiński - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walisiuk - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waliski - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walisko - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walisowski - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walista - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walis-Walisiak - złożenia brak; Walis 17 13 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’; Walisiak od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walisz - 1229 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waliszak - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waliszczak - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waliszczuk - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waliszczyk - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waliszek - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waliszewicz - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waliszewski - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waliszewski - 1397 od nazw miejscowych Waliszew, Waliszewo (kilka wsi).

Waliszka - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waliszkiewicz - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waliszko - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waliszowski - od nazw miejscowych Waliszew, Waliszewo (kilka wsi).

Waliś - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waliśkiewicz - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waliśko - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walitko - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walitów - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walityńska - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walk - od walka ‘bitwa, potyczka; rywalizacja’.

Walka - od walka ‘bitwa, potyczka; rywalizacja’.

Walkan - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walkaniak - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walkarz - od niemieckiej nazwy osobowej Walker, ta od Walch-heri.

Walke - od walka ‘bitwa, potyczka; rywalizacja’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Walke.

Walker - od niemieckiej nazwy osobowej Walker, ta od Walch-heri.

Walkert - od niemieckiej nazwy osobowej Walker, ta od Walch-heri.

Walkewicz - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walkier - od niemieckiej nazwy osobowej Walker, ta od Walch-heri.

Walkierz - od niemieckiej nazwy osobowej Walker, ta od Walch-heri.

Walkiewicz - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walknowski - 1487 od nazwy miejscowej Walichnowy, dawniej Walknow (katowickie, gmina Sokolniki).

Walko - 1362 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walkosiak - 166 1 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walkosik - 1665 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walkoski - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walkosz - 1683 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walkoszak - 169 1 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walkosz-Berda - złożenia brak; 1683 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’; Berda 1447 od barda ‘topór’, od staropolskiego bardo ‘grzebień tkacki’, bard ‘poeta’, od gwarowego bardo ‘wzgórze’.

Walkosz-Biskup - złożenia brak; 1683 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’; Biskup 137 1 od biskup.

Walkosz-Jambor - złożenia brak; 1683 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’; Jambor od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Walkosz-Kleta - złożenia brak; 1683 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’; Kleta 1748 od kleta ‘klita’.

Walkosz-Koślawy - złożenia brak; 1683 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’; Koślawy od gwarowego kośla, koślak ‘człowiek koślawy; mający krzywe nogi’.

Walkosz-Strzelec - złożenia brak; 1683 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’; Strzelec 1397 od strzelec ‘potrafiący strzelać; żołnierz piechoty lekkiej’, dawniej też ‘myśliwy’.

Walkosz-Zmarzły - złożenia brak; 1683 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’; Zmarzły 1683 od zmarznąć ‘ściąć się, skrzepnąć od mrozu; odczuwać zimno (o istotach żywych), zmarzły ‘zmarznięty’.

Walkoś - 1666 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walkow - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walkowc - (Pom) od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walkowiak - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walkowicz - 1522 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walkowiec - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walkownik - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walkowski - 14 1 1 od nazwy miejscowej Walków (sieradzkie, gmina Osjaków).

Walków - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walkówka - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walkus - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walkusch - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walkusz - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walkuszewski - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Wall - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walla - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Wallach - od nazwy etnicznej Wałach ‘pochodzący z Wołoszczyzny’, może też od apelatywu wałach ‘kastrowany samiec konia’.

Wallaczewski - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Wallas - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Wallaszewski - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walle - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Wallek - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Wallentowicz - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Wallerin - od imienia Walery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Wallerowicz - od imienia Walery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Wallis - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Wallisch - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Wallman - od niemieckich nazw osobowych Wollmann, Walimann, te od średniowysokoniemieckiego wolle ‘wełna’.

Wallmann - od niemieckich nazw osobowych Wollmann, Walimann, te od średniowysokoniemieckiego wolle ‘wełna’.

Wallo - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walloch - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Wallocha - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Wallon - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walloń - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walloszek - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Wallus - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Wallusz - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walluszkowski - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walma - od niemieckich nazw osobowych Wollmann, Walimann, te od średniowysokoniemieckiego wolle ‘wełna’.

Walman - 1579 od niemieckich nazw osobowych Wollmann, Walimann, te od średniowysokoniemieckiego wolle ‘wełna’.

Walmczykiewicz - od niemieckich nazw osobowych Wollmann, Walimann, te od średniowysokoniemieckiego wolle ‘wełna’.

Walmian - od niemieckich nazw osobowych Wollmann, Walimann, te od średniowysokoniemieckiego wolle ‘wełna’.

Walmiński - od niemieckich nazw osobowych Wollmann, Walimann, te od średniowysokoniemieckiego wolle ‘wełna’.

Walmont - od niemieckich nazw osobowych Wollmann, Walimann, te od średniowysokoniemieckiego wolle ‘wełna’.

Walmosz - od niemieckich nazw osobowych Wollmann, Walimann, te od średniowysokoniemieckiego wolle ‘wełna’.

Walmot - od niemieckich nazw osobowych Wollmann, Walimann, te od średniowysokoniemieckiego wolle ‘wełna’.

Walmowicz - od niemieckich nazw osobowych Wollmann, Walimann, te od średniowysokoniemieckiego wolle ‘wełna’.

Walmund - od niemieckich nazw osobowych Wollmann, Walimann, te od średniowysokoniemieckiego wolle ‘wełna’.

Walmus - od niemieckich nazw osobowych Wollmann, Walimann, te od średniowysokoniemieckiego wolle ‘wełna’.

Walna - od walny ‘dzielny; gwałtowny; ważny; ogólny’.

Walnak - od walny ‘dzielny; gwałtowny; ważny; ogólny’.

Walnarek - od walny ‘dzielny; gwałtowny; ważny; ogólny’.

Walnecki - od walny ‘dzielny; gwałtowny; ważny; ogólny’.

Walner - od walny ‘dzielny; gwałtowny; ważny; ogólny’.

Walniak - od walny ‘dzielny; gwałtowny; ważny; ogólny’.

Walniakowski - od walny ‘dzielny; gwałtowny; ważny; ogólny’.

Walnicki - od walny ‘dzielny; gwałtowny; ważny; ogólny’.

Walniczak - od walny ‘dzielny; gwałtowny; ważny; ogólny’.

Walniczek - od walny ‘dzielny; gwałtowny; ważny; ogólny’.

Walniewicz - od walny ‘dzielny; gwałtowny; ważny; ogólny’.

Walniewski - od walny ‘dzielny; gwałtowny; ważny; ogólny’.

Walnik - od walny ‘dzielny; gwałtowny; ważny; ogólny’.

Walnikowski - od walny ‘dzielny; gwałtowny; ważny; ogólny’.

Walnisz - od walny ‘dzielny; gwałtowny; ważny; ogólny’.

Walniuk - od walny ‘dzielny; gwałtowny; ważny; ogólny’.

Walnowicki - od walny ‘dzielny; gwałtowny; ważny; ogólny’.

Walnowska - od walny ‘dzielny; gwałtowny; ważny; ogólny’.

Walny - 1464 od walny ‘dzielny; gwałtowny; ważny; ogólny’.

Walnycki - od walny ‘dzielny; gwałtowny; ważny; ogólny’.

Walnyckyj - od walny ‘dzielny; gwałtowny; ważny; ogólny’.

Walo - 1788 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waloch - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walocha - 1770 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walochnik - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waloczek - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walon - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walona - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walonczewski - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walondzik - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Waloniak - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walonik - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walonis - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walontek - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walontowicz - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Walony - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waloń - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walończyk - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waloński - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walor - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Walorczak - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Walorczuk - od imienia Walery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Walorczyk - od imienia Walery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Walorek - od imienia Walery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Walorna - od imienia Walery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Walorny - od imienia Walery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Walorski - od imienia Walery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Walory - od imienia Walery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Walorych - od imienia Walery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Walorysiak - od imienia Walery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Waloryszak - od imienia Walery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Waloryszek - od imienia Walery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Walos - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walosczyk - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walosek - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walosik - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walosiński - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walosz - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waloszak - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waloszczak - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waloszczyk - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waloszczyński - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waloszek - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waloszewski - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waloszik - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waloszka - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waloszke - (Śl) od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waloszkowski - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waloszyk - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waloszyński - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waloś - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walot - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walota - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walotek - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waloti - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walotka - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walotko - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walotys - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walowicz - 1558 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walowik - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walowski - 16 12 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walowski - 139 1 od nazw miejscowych Walew, Walewice, Walowice (kilka wsi).

Walowy - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Walów - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wals - od niemieckich nazw osobowych Wals, Walz, te od nazwy miejscowej Wals lub od Walse, od imion złożonych na Walch-.

Walsas - od niemieckich nazw osobowych Wals, Walz, te od nazwy miejscowej Wals lub od Walse, od imion złożonych na Walch-.

Walschek - od niemieckich nazw osobowych Wals, Walz, te od nazwy miejscowej Wals lub od Walse, od imion złożonych na Walch-.

Walser - od niemieckich nazw osobowych Wals, Walz, te od nazwy miejscowej Wals lub od Walse, od imion złożonych na Walch-.

Walsh - od niemieckich nazw osobowych Wals, Walz, te od nazwy miejscowej Wals lub od Walse, od imion złożonych na Walch-.

Walsiewicz - od niemieckich nazw osobowych Wals, Walz, te od nazwy miejscowej Wals lub od Walse, od imion złożonych na Walch-.

Walsik - od niemieckich nazw osobowych Wals, Walz, te od nazwy miejscowej Wals lub od Walse, od imion złożonych na Walch-.

Walski - od niemieckich nazw osobowych Wals, Walz, te od nazwy miejscowej Wals lub od Walse, od imion złożonych na Walch-.

Walsz - od niemieckich nazw osobowych Wals, Walz, te od nazwy miejscowej Wals lub od Walse, od imion złożonych na Walch-.

Walszak - od niemieckich nazw osobowych Wals, Walz, te od nazwy miejscowej Wals lub od Walse, od imion złożonych na Walch-.

Walszczak - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walszczak - od niemieckich nazw osobowych Wals, Walz, te od nazwy miejscowej Wals lub od Walse, od imion złożonych na Walch-.

Walszczuk - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walszczuk - od niemieckich nazw osobowych Wals, Walz, te od nazwy miejscowej Wals lub od Walse, od imion złożonych na Walch-.

Walszczyk - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walszczyk - od niemieckich nazw osobowych Wals, Walz, te od nazwy miejscowej Wals lub od Walse, od imion złożonych na Walch-.

Walszczyński - od niemieckich nazw osobowych Wals, Walz, te od nazwy miejscowej Wals lub od Walse, od imion złożonych na Walch-.

Walszek - od niemieckich nazw osobowych Wals, Walz, te od nazwy miejscowej Wals lub od Walse, od imion złożonych na Walch-.

Walszewski - od niemieckich nazw osobowych Wals, Walz, te od nazwy miejscowej Wals lub od Walse, od imion złożonych na Walch-.

Walszkowski - od niemieckich nazw osobowych Wals, Walz, te od nazwy miejscowej Wals lub od Walse, od imion złożonych na Walch-.

Walszon - od niemieckich nazw osobowych Wals, Walz, te od nazwy miejscowej Wals lub od Walse, od imion złożonych na Walch-.

Walsztyniak - od niemieckich nazw osobowych Wals, Walz, te od nazwy miejscowej Wals lub od Walse, od imion złożonych na Walch-.

Walszyna - od niemieckich nazw osobowych Wals, Walz, te od nazwy miejscowej Wals lub od Walse, od imion złożonych na Walch-.

Walszyński - od niemieckich nazw osobowych Wals, Walz, te od nazwy miejscowej Wals lub od Walse, od imion złożonych na Walch-.

Walt - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walta - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Waltalski - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Waltański - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Waltar - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Waltarz - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Waltaś - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Waltek - 1439 od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walter - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walterbach - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walter-Croneck - złożenia brak; od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’; Croneck brak.

Walterejt - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walterowicz - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walterowski - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walters - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walterski - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walther - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Waltko - 13 16 od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Waltkowic - 1385 od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walton - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Waltor - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Waltorek - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Waltorowski - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Waltos - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Waltosz - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Waltoś - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Waltrand - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Waltrant - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Waltratus - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Waltrowski - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Waltuch - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Waltus - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Waltynowski - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Waltyr - 1436 od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Waltz - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Waltzer - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Walucewicz - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waluch - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waluchniewicz - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waluchowski - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walud - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waluda - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waludko - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waluga - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walugo - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waluk - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walukiewicz - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walukowicz - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walulewicz - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walulik - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walulis - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walułkiewicz - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walunkiewicz - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walunszek - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waluntkowski - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walura - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waluriewicz - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walus - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walusch - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walusek - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walusiak - 179 1 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walusiek - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walusiewicz - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walusiński - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walusiuk - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waluski - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waluskiewicz - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walusz - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walusza - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waluszczak - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waluszczyk - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waluszczyński - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waluszek - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waluszewski - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waluszkiewicz - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waluszko - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waluszkowski - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waluszyński - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waluś - 1636 od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waluśkiewicz - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waluta - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walutek - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walutys - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walużyniec - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walużyński - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Waly - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walyga - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walytek - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walytko - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Walz - od niemieckich nazw osobowych Wals, Walz, te od nazwy miejscowej Wals lub od Walse, od imion złożonych na Walch-.

Walzak - od niemieckich nazw osobowych Wals, Walz, te od nazwy miejscowej Wals lub od Walse, od imion złożonych na Walch-.

Walź - od niemieckich nazw osobowych Wals, Walz, te od nazwy miejscowej Wals lub od Walse, od imion złożonych na Walch-.

Walżyński - od niemieckich nazw osobowych Wals, Walz, te od nazwy miejscowej Wals lub od Walse, od imion złożonych na Walch-.

Wał - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wała - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałach - 1385 od nazwy etnicznej Wałach ‘pochodzący z Wołoszczyzny’, może też od apelatywu wałach ‘kastrowany samiec konia’.

Wałachanowicz - od nazwy etnicznej Wałach ‘pochodzący z Wołoszczyzny’, może też od apelatywu wałach ‘kastrowany samiec konia’.

Wałachiewicz - od nazwy etnicznej Wałach ‘pochodzący z Wołoszczyzny’, może też od apelatywu wałach ‘kastrowany samiec konia’.

Wałachnia - od nazwy etnicznej Wałach ‘pochodzący z Wołoszczyzny’, może też od apelatywu wałach ‘kastrowany samiec konia’.

Wałachowicz - 1486 od nazwy etnicznej Wałach ‘pochodzący z Wołoszczyzny’, może też od apelatywu wałach ‘kastrowany samiec konia’.

Wałachowski - od nazwy etnicznej Wałach ‘pochodzący z Wołoszczyzny’, może też od apelatywu wałach ‘kastrowany samiec konia’.

Wałas - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałasek - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałasiewicz - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałasik - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałasiński - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałasiuk - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałaski - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałasz - od nazwy etnicznej Wałach ‘pochodzący z Wołoszczyzny’, może też od apelatywu wałach ‘kastrowany samiec konia’.

Wałaszczak - od nazwy etnicznej Wałach ‘pochodzący z Wołoszczyzny’, może też od apelatywu wałach ‘kastrowany samiec konia’.

Wałaszczk - od nazwy etnicznej Wałach ‘pochodzący z Wołoszczyzny’, może też od apelatywu wałach ‘kastrowany samiec konia’.

Wałaszczuk - od nazwy etnicznej Wałach ‘pochodzący z Wołoszczyzny’, może też od apelatywu wałach ‘kastrowany samiec konia’.

Wałaszczyk - od nazwy etnicznej Wałach ‘pochodzący z Wołoszczyzny’, może też od apelatywu wałach ‘kastrowany samiec konia’.

Wałaszek - 1394 od nazwy etnicznej Wałach ‘pochodzący z Wołoszczyzny’, może też od apelatywu wałach ‘kastrowany samiec konia’.

Wałaszeński - od nazwy etnicznej Wałach ‘pochodzący z Wołoszczyzny’, może też od apelatywu wałach ‘kastrowany samiec konia’.

Wałaszewski - od nazwy etnicznej Wałach ‘pochodzący z Wołoszczyzny’, może też od apelatywu wałach ‘kastrowany samiec konia’.

Wałaszkiewicz - od nazwy etnicznej Wałach ‘pochodzący z Wołoszczyzny’, może też od apelatywu wałach ‘kastrowany samiec konia’.

Wałaszkowski - od nazwy etnicznej Wałach ‘pochodzący z Wołoszczyzny’, może też od apelatywu wałach ‘kastrowany samiec konia’.

Wałasztyn - od nazwy etnicznej Wałach ‘pochodzący z Wołoszczyzny’, może też od apelatywu wałach ‘kastrowany samiec konia’.

Wałaszuk - od nazwy etnicznej Wałach ‘pochodzący z Wołoszczyzny’, może też od apelatywu wałach ‘kastrowany samiec konia’.

Wałaszyk - od nazwy etnicznej Wałach ‘pochodzący z Wołoszczyzny’, może też od apelatywu wałach ‘kastrowany samiec konia’.

Wałaszyn - 1440 od nazwy etnicznej Wałach ‘pochodzący z Wołoszczyzny’, może też od apelatywu wałach ‘kastrowany samiec konia’; od nazwy etnicznej Wałaszyn.

Wałaszyński - od nazwy etnicznej Wałach ‘pochodzący z Wołoszczyzny’, może też od apelatywu wałach ‘kastrowany samiec konia’; od nazwy etnicznej Wałaszyn.

Wałaś - od nazwy etnicznej Wałach ‘pochodzący z Wołoszczyzny’, może też od apelatywu wałach ‘kastrowany samiec konia’.

Wałaśkiewicz - od nazwy etnicznej Wałach ‘pochodzący z Wołoszczyzny’, może też od apelatywu wałach ‘kastrowany samiec konia’.

Wałączek - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’; od wałąkać się ‘wałęsać się’.

Wałąg - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’; od wałęgać się ‘wałęsać się’.

Wałąga - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’; od wałęgać się ‘wałęsać się’.

Wałągiewicz - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’; od wałęgać się ‘wałęsać się’.

Wałąkiewicz - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’; od wałęgać się ‘wałęsać się’.

Wałąko - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’; od wałęgać się ‘wałęsać się’.

Wałąsa - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wałąsewicz - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wałąska - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wałc - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Wałcarz - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Wałcas - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Wałcerz - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Wałcyrz - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Wałcz - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Wałczacki - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Wałczak - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Wałczański - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Wałczecki - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Wałczek - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Wałczek - 1390 od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałczerski - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Wałczew - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Wałczewski - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Wałczowski - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Wałczuk - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Wałczy - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałczyk - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałczyna - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Wałczyński - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałczyszewski - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałczyszyn - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Wałda - od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złozonych na Wald-.

Wałdach - od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złozonych na Wald-.

Wałdacz - od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złozonych na Wald-.

Wałdczak - od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złozonych na Wald-.

Wałdoch - od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złozonych na Wald-.

Wałdon - od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złozonych na Wald-.

Wałdoń - od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złozonych na Wald-.

Wałdowski - 1390 od nazwy miejscowej Wałdowo (bydgoskie, gmina Sępólno Krajeńskie).

Wałdych - od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złozonych na Wald-.

Wałdyk - od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złozonych na Wald-.

Wałdykowski - od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złozonych na Wald-.

Wałdziński - od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złozonych na Wald-.

Wałecak - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałecki - od nazwy miejscowej Wałki (białostockie, gmina Milejczyce).

Wałeczak - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałeczek - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałega - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’; od wałęgać się ‘wałęsać się’.

Wałejko - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałejnia - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałek - 1636 od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałeka - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałensiński - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wałesa - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wałesewicz - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wałesiak - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wałesiński - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wałeski - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wałeszczuk - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wałeszczyńska - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wałeza - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wałęcak - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Wałęcewicz - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Wałęcki - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Wałęcz - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Wałędziński - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Wałędzki - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Wałęga - 1398 od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’; od wałęgać się ‘wałęsać się’.

Wałęka - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’; od wałąkać się ‘wałęsać się’.

Wałęko - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’; od wałąkać się ‘wałęsać się’.

Wałęndzis - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wałęsa - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wałęsek - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wałęsewicz - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wałęsiak - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wałęsik - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wałęsiński - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wałęski - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wałęsz - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wałęz - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wałęza - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wałęziak - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wałęzka - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wałęża - od wałęsać się ‘włóczyć się, tułać’.

Wałk - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałka - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałkacz - 1385 od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałkanis - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałkanow - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałkarz - 1536 od wałkarz ‘pilśniarz; bielący płótno’.

Wałkiewicz - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałko - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałkonis - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałkonowski - 1495 od nazwy miejscowej Wałkonowy (częstochowskie, gmina Secemin).

Wałkow - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałkowiak - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałkowicz - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałkowiecki - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałkowiński - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałkownik - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałkowski - 1499 od nazwy miejscowej Wałki (białostockie, gmina Milejczyce).

Wałkówski - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałkucki - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałkulski - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałkusa - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałkuski - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałkuśka - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałłach - od nazwy etnicznej Wałach ‘pochodzący z Wołoszczyzny’, może też od apelatywu wałach ‘kastrowany samiec konia’.

Wałłaczewski - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałłosz - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałłowicz - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałoch - 1389 od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałocha - 1422 od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałochnia - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałoczyk - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałor - od imieniaWalery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Wałos - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałosek - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałosiak - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałosiewicz - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałoski - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałosz - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałoszański - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałoszczyk - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałoszek - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałoszewski - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałoszka - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałoszkiewicz - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałoszyk - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałoszyn - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałoszyński - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałota - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałow - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałowa - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałowiak - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałowicz - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałowiec - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałowik - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałowski - od nazw miejscowych Wałowice, Wały (kilka wsi).

Wałowy - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałów - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałsa - od niemieckich nazw osobowych Wals, Walz, te od nazwy miejscowej Wals lub od Walse, od imion złożonych na Walch-.

Wałsowicz - od niemieckich nazw osobowych Wals, Walz, te od nazwy miejscowej Wals lub od Walse, od imion złożonych na Walch-.

Wałszewski - od niemieckich nazw osobowych Wals, Walz, te od nazwy miejscowej Wals lub od Walse, od imion złożonych na Walch-.

Wałtosz - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Wałtuch - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Wałucha - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Wałucha - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałuda - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Waługa - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałujewicz - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałuka - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałukiewicz - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałusza - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałuszczyk - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałuszka - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałuszko - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałuta - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałuto - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wałyga - od podstawy wał-, por. wał ‘podłuzne usypisko z ziemi, nasyp, szaniec’, od imion na Wal-.

Wampach - od niemieckiej nazwy osobowej Wamp, ta od gockiego wampa ‘wielki brzuch’.

Wampel - od niemieckiej nazwy osobowej Wamp, ta od gockiego wampa ‘wielki brzuch’.

Wamposzczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Wamp, ta od gockiego wampa ‘wielki brzuch’.

Wamposzek - od niemieckiej nazwy osobowej Wamp, ta od gockiego wampa ‘wielki brzuch’.

Wamposzyc - od niemieckiej nazwy osobowej Wamp, ta od gockiego wampa ‘wielki brzuch’.

Wamtuch - od staropolskiego gwarowego wańtuch, wantuch ‘grube płótno’, też ‘duży brzuch’.

Wan - 1430 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Wanacki - od gwarowego wanat ‘próżniak’, wanata ‘gatunek jabłek’.

Wanad - od gwarowego wanat ‘próżniak’, wanata ‘gatunek jabłek’.

Wanadt - od gwarowego wanat ‘próżniak’, wanata ‘gatunek jabłek’.

Wanakowic - 1405 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Wanal - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wanał - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wanała - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wanało - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wanas - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wanasik - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wanasz - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wanaszko - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wanat - 1625 od gwarowego wanat ‘próżniak’, wanata ‘gatunek jabłek’.

Wanatko - od gwarowego wanat ‘próżniak’, wanata ‘gatunek jabłek’.

Wanatowicz - od gwarowego wanat ‘próżniak’, wanata ‘gatunek jabłek’.

Wanatowski - od gwarowego wanat ‘próżniak’, wanata ‘gatunek jabłek’.

Wanatuch - od gwarowego wanat ‘próżniak’, wanata ‘gatunek jabłek’.

Wanca - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wancecki - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wancek - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wancel - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz; niemieckiej nazwy osobowej Wanzel.

Wancers - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Wancerski - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Wancerz - 1392 od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Wancetel - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wancewicz - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wanciak - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wanciarz - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wancicki - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wancienko - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wancik - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wancikowski - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wancio - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wancisiewicz - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wancisz - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wanciszek - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wanciszewicz - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wanciura - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wanciuszewicz - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wancka - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wancke - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wancky - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wanclewski - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wanclik - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wancław - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wancorski - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wancowicz - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wancura - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wancyrz - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Wanczarek - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Wanczaruk - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Wanczasz - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wanczewski - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wanczko - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wanczowski - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wanczuk - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wanczur - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wanczura - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wanczycki - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wanczyk - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwyosobowej Wanz.

Wanczyński - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wanczyszewicz - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wand - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wanda - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandach - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandachowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandachowski - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandacz - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandakiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandal - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka; też od wandal ‘barbarzyńca’.

Wandalak - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka; też od wandal ‘barbarzyńca’.

Wandali - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka; też od wandal ‘barbarzyńca’.

Wandalli - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka; też od wandal ‘barbarzyńca’.

Wandalski - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka; też od wandal ‘barbarzyńca’.

Wandałowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka; też od wandal ‘barbarzyńca’.

Wandałowski - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka; też od wandal ‘barbarzyńca’.

Wandas - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandasiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandasz - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandat - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandatowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandechowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandecki - 1757 od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandek - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandeker - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandekier - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandel - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka; lub od wandel ‘grzywna, kara pieniężna’.

Wandela - 1793 od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka; lub od wandel ‘grzywna, kara pieniężna’.

Wandelewski - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka; lub od wandel ‘grzywna, kara pieniężna’.

Wandeli - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka; lub od wandel ‘grzywna, kara pieniężna’.

Wandelt - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wander - 1706 od wander ‘łazęga’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wander.

Wanderdaum - od wander ‘łazęga’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wander.

Wanderka - od wander ‘łazęga’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wander.

Wanderlich - od wander ‘łazęga’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wander.

Wanderliczko - od wander ‘łazęga’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wander.

Wanderowicz - od wander ‘łazęga’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wander.

Wanders - od wander ‘łazęga’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wander.

Wanderski - od wander ‘łazęga’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wander.

Wandery - od wander ‘łazęga’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wander.

Wandiak - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandich - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandio - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandiuk - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandk - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandka - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandke - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandland - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandlel - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandlewski - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandlik - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandlikowski - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandoch - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandok - (Śl) od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandokanty - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandolski - od wądół ‘parów, jar; dół, wykrot’.

Wandolt - od wądół ‘parów, jar; dół, wykrot’.

Wandołkowski - od wądół ‘parów, jar; dół, wykrot’.

Wandołowicz - od wądół ‘parów, jar; dół, wykrot’.

Wandołowski - od wądół ‘parów, jar; dół, wykrot’.

Wandor - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandos - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandowski - 1783 od nazwy miejscowej Wandowo (elbląskie, gmina Gardeja).

Wandór - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandracek - od niemieckich nazw osobowych na Wandr-, te od Andreas.

Wandrachowicz - od niemieckich nazw osobowych na Wandr-, te od Andreas.

Wandraczek - od niemieckich nazw osobowych na Wandr-, te od Andreas.

Wandraj - od niemieckich nazw osobowych na Wandr-, te od Andreas.

Wandrak - od niemieckich nazw osobowych na Wandr-, te od Andreas.

Wandras - od niemieckich nazw osobowych na Wandr-, te od Andreas.

Wandrasz - od niemieckich nazw osobowych na Wandr-, te od Andreas.

Wandraś - od niemieckich nazw osobowych na Wandr-, te od Andreas.

Wandrei - od niemieckich nazw osobowych na Wandr-, te od Andreas.

Wandrej - od niemieckich nazw osobowych na Wandr-, te od Andreas.

Wandrey - od niemieckich nazw osobowych na Wandr-, te od Andreas.

Wandro - 1624 od wander ‘łazęga’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wander.

Wandror - od wander ‘łazęga’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wander.

Wandrowski - od niemieckich nazw osobowych na Wandr-, te od Andreas.

Wandrych - od niemieckich nazw osobowych na Wandr-, te od Andreas.

Wandrychowski - od niemieckich nazw osobowych na Wandr-, te od Andreas.

Wandryk - od niemieckich nazw osobowych na Wandr-, te od Andreas.

Wandrykow - od niemieckich nazw osobowych na Wandr-, te od Andreas.

Wandryków - od niemieckich nazw osobowych na Wandr-, te od Andreas.

Wandt - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandtka - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandtke - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wanduch - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandul - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandulski - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandur - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandura - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandurowski - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandurski - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandych - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandycz - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandyga - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandyk - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandysz - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandyszewski - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandzak - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandzel - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandzelewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandzelewski - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandzeł - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandzewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandziak - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandzich - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandzicki - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandziel - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandzielewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandziewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandzik - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandzilak - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandziński - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandzio - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandzioch - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandziora - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandziuk - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandziura - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandzlewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wandzlik - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wanecha - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wanecki - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Waneczok - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wanek - 1788 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Wanel - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wanelczyk - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wanelewicz - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wanelewski - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wanelik - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wanelski - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Waner - od niemieckiej nazwy osobowej Wanner, ta od staroniemieckiego imienia złożonego Wan-heri.

Wanerek - od niemieckiej nazwy osobowej Wanner, ta od staroniemieckiego imienia złożonego Wan-heri.

Wanerowski - od niemieckiej nazwy osobowej Wanner, ta od staroniemieckiego imienia złożonego Wan-heri.

Wanerski - od niemieckiej nazwy osobowej Wanner, ta od staroniemieckiego imienia złożonego Wan-heri.

Wang - od niemieckiej nazwy osobowej Wang, ta od Wang ‘zbocze porosłe trawą’.

Wanga - od niemieckiej nazwy osobowej Wang, ta od Wang ‘zbocze porosłe trawą’.

Wange - od niemieckiej nazwy osobowej Wang, ta od Wang ‘zbocze porosłe trawą’.

Wangełow - od niemieckiej nazwy osobowej Wang, ta od Wang ‘zbocze porosłe trawą’.

Wanger - od niemieckiej nazwy osobowej Wang, ta od Wang ‘zbocze porosłe trawą’ lub od Wagner z przestawką.

Wangert - od niemieckiej nazwy osobowej Wang, ta od Wang ‘zbocze porosłe trawą’ lub od Wagner z przestawką.

Wangia - od niemieckiej nazwy osobowej Wang, ta od Wang ‘zbocze porosłe trawą’.

Wangie - od niemieckiej nazwy osobowej Wang, ta od Wang ‘zbocze porosłe trawą’.

Wangiel - od niemieckiej nazwy osobowej Wang, ta od Wang ‘zbocze porosłe trawą’; od niemieckiej nazwy osobowej Wangel lub od polskiego węgieł.

Wangielowski - od niemieckiej nazwy osobowej Wang, ta od Wang ‘zbocze porosłe trawą’; od niemieckiej nazwy osobowej Wangel lub od polskiego węgieł.

Wangieł - od niemieckiej nazwy osobowej Wang, ta od Wang ‘zbocze porosłe trawą’; od niemieckiej nazwy osobowej Wangel lub od polskiego węgieł.

Wangierow - od niemieckiej nazwy osobowej Wang, ta od Wang ‘zbocze porosłe trawą’ lub od Wagner z przestawką.

Wangierski - od niemieckiej nazwy osobowej Wang, ta od Wang ‘zbocze porosłe trawą’ lub od Wagner z przestawką.

Wangiert - od niemieckiej nazwy osobowej Wang, ta od Wang ‘zbocze porosłe trawą’ lub od Wagner z przestawką.

Wangietner - od niemieckiej nazwy osobowej Wang, ta od Wang ‘zbocze porosłe trawą’.

Wangin - od niemieckiej nazwy osobowej Wang, ta od Wang ‘zbocze porosłe trawą’.

Wangisz - od niemieckiej nazwy osobowej Wang, ta od Wang ‘zbocze porosłe trawą’.

Wango - od niemieckiej nazwy osobowej Wang, ta od Wang ‘zbocze porosłe trawą’.

Wangowski - od niemieckiej nazwy osobowej Wang, ta od Wang ‘zbocze porosłe trawą’.

Wangren - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’; od Węgrzyn ‘Węgier’.

Wangrin - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’; od Węgrzyn ‘Węgier’.Wangrowski

Wangryn - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’; od Węgrzyn ‘Węgier’.

Wangrzyn - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’; od Węgrzyn ‘Węgier’.

Wania - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Waniaczuk - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Waniak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Waniak - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Waniarczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Wanner, ta od staroniemieckiego imienia złożonego Wan-heri.

Waniarz - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Waniarz - od niemieckiej nazwy osobowej Wanner, ta od staroniemieckiego imienia złożonego Wan-heri.

Wanias - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Waniaus - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wanic - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Wanich - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wanicki - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Waniczek - 1650 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Waniec - 1477 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Waniech - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Waniecki - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wanieczko - 1638 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Waniek - 1406 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Waniel - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Wanielek - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wanielewski - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wanielik - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wanielis - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wanielista - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wanieł - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wanieńczyk - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wanier - od niemieckiej nazwy osobowej Wanner, ta od staroniemieckiego imienia złożonego Wan-heri.

Wanierke - od niemieckiej nazwy osobowej Wanner, ta od staroniemieckiego imienia złożonego Wan-heri.

Wanierko - od niemieckiej nazwy osobowej Wanner, ta od staroniemieckiego imienia złożonego Wan-heri.

Wanierowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wanner, ta od staroniemieckiego imienia złożonego Wan-heri.

Wanierowski - od niemieckiej nazwy osobowej Wanner, ta od staroniemieckiego imienia złożonego Wan-heri.

Wanierski - od niemieckiej nazwy osobowej Wanner, ta od staroniemieckiego imienia złożonego Wan-heri.

Waniesista - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Waniewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Waniewski - 1495 od nazw miejscowych Waniów, Waniowice (KrW).

Wanik - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Wanikowski - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wanil - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wanilewski - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wanilista - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Waniłko - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Waniło - 1500 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Wanina, m. - 1470 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Waniński - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wanio - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Waniok - (Śl) od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Waniołek - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Waniołka - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wanionek - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wanior - od niemieckiej nazwy osobowej Wanner, ta od staroniemieckiego imienia złożonego Wan-heri

Waniorek - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Waniorek - od niemieckiej nazwy osobowej Wanner, ta od staroniemieckiego imienia złożonego Wan-heri.

Wanioszyn - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Waniowski - 1489 od nazw miejscowych Waniów, Waniowice (KrW).

Wanisch - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wanisek - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wanisiewicz - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Waniski - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wanisławczyk - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wanisz - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Waniszewski - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Waniszyn - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Waniuga - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Waniuk - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Waniuk - 1493 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Waniukiewicz - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Waniura - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Waniurski - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Waniusiak - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wanjanc - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wanjas - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wanjek - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wanjur - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wanjura - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wank - od niemieckiej nazwy osobowej Wank, ta od górnoniemieckiego Wank ‘przecznica’; też może od Wan, to z Iwan (= Jan).

Wanka - od niemieckiej nazwy osobowej Wank, ta od górnoniemieckiego Wank ‘przecznica’; też może od Wan, to z Iwan (= Jan).

Wanke - od niemieckiej nazwy osobowej Wank, ta od górnoniemieckiego Wank ‘przecznica’; też może od Wan, to z Iwan (= Jan).

Wankewycz - od niemieckiej nazwy osobowej Wank, ta od górnoniemieckiego Wank ‘przecznica’; też może od Wan, to z Iwan (= Jan).

Wankiewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Wanko - 1608 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Wankowiak - od niemieckiej nazwy osobowej Wank, ta od górnoniemieckiego Wank ‘przecznica’; też może od Wan, to z Iwan (= Jan).

Wankowicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Wankowski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Wankrac - od imienia Pankracy.Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od łacińskiego Pancratius, to od greckiego Pankratios, od pankrátes ‘wszechmogący, zwycięski’. W staropolszczyźnie odnotowano formy Pankrac, Pangrac, Pankrat.

Wanner - od niemieckiej nazwy osobowej Wanner, ta od staroniemieckiego imienia złożonego Wan-heri.

Wanoch - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wanocha - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wanok - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wanot - od gwarowego wanat ‘próżniak’, wanata ‘gatunek jabłek’.

Wanoth - od gwarowego wanat ‘próżniak’, wanata ‘gatunek jabłek’.

Wanowicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Wanowski - od nazw miejscowych Waniów, Waniowice (KrW).

Wans - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wansacz - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wansław - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wansławowicz - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wansora - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wansorra - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wansowicz - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wanszewicz - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wanszura - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wanszyca - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Want - od dawnego wanta ‘kamień, skała’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Want.

Wanta - od dawnego wanta ‘kamień, skała’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Want.

Wantala - od dawnego wanta ‘kamień, skała’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Want

Wantatuch - od dawnego wanta ‘kamień, skała’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Want.

Wantek - od dawnego wanta ‘kamień, skała’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Want.

Wantel - od dawnego wanta ‘kamień, skała’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Want.

Wantk - (Pom) od dawnego wanta ‘kamień, skała’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Want.

Wantka - od dawnego wanta ‘kamień, skała’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Want.

Wantke - od dawnego wanta ‘kamień, skała’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Want.

Wantkiewicz - od dawnego wanta ‘kamień, skała’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Want.

Wantoch - od staropolskiego gwarowego wańtuch, wantuch ‘grube płótno’, też ‘duży brzuch’.

Wantoch-Rekowski - złożenia brak; od staropolskiego gwarowego wańtuch, wantuch ‘grube płótno’, też ‘duży brzuch’; Rekowski 1458 od nazw miejscowych Rakowice, Raków, Reków (częste).

Wantola - od dawnego wanta ‘kamień, skała’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Want.

Wantoluk - od dawnego wanta ‘kamień, skała’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Want.

Wantoła - od dawnego wanta ‘kamień, skała’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Want.

Wantowicz - od dawnego wanta ‘kamień, skała’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Want.

Wantowski - od dawnego wanta ‘kamień, skała’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Want.

Wantrych - od niemieckich nazw osobowych na Wandr-, te od Andreas.

Wantuch - 1470 od staropolskiego gwarowego wańtuch, wantuch ‘grube płótno’, też ‘duży brzuch’.

Wantuchowicz - od staropolskiego gwarowego wańtuch, wantuch ‘grube płótno’, też ‘duży brzuch’.

Wantuchowski - od staropolskiego gwarowego wańtuch, wantuch ‘grube płótno’, też ‘duży brzuch’.

Wantucz - od dawnego wanta ‘kamień, skała’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Want.

Wantula - od dawnego wanta ‘kamień, skała’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Want.

Wantulak - od dawnego wanta ‘kamień, skała’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Want.

Wantulok - od dawnego wanta ‘kamień, skała’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Want.

Wantuła - od dawnego wanta ‘kamień, skała’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Want.

Wantura - od dawnego wanta ‘kamień, skała’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Want.

Wantusiak - od staropolskiego gwarowego wańtuch, wantuch ‘grube płótno’, też ‘duży brzuch’.

Wantuszak - od staropolskiego gwarowego wańtuch, wantuch ‘grube płótno’, też ‘duży brzuch’.

Wantuszewski - od staropolskiego gwarowego wańtuch, wantuch ‘grube płótno’, też ‘duży brzuch’.

Wantych - od dawnego wanta ‘kamień, skała’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Want.

Wantycz - od dawnego wanta ‘kamień, skała’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Want.

Wantyła - od dawnego wanta ‘kamień, skała’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Want.

Wanucha - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wanukiewicz - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wanusiewicz - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wanuszka - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wanych - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wanzel - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wanzewicz - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wanzke - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wanżewicz - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wańca - 16 15 od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wańcerz - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Wańciak - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wańcik - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wańcio - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wańcisiewicz - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wańciura - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wańcusiewicz - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wańczak - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wańczak - 1456 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Wańczasz - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wańczek - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wańczewski - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wańczę - 1580 od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wańczko - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wańczowski - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wańczowski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Wańczuch - 145 1 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Wańczuk - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wańczuk - 1440 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Wańczukiewicz - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wańczura - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wańczura - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Wańczurowski - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wańczy - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wańczych - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wańczycki - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wańczyk - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wańczyk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Wańczyk - 1636 od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wańczyński - od gwarowego wanc, wanca ‘brzuch’, też od imienia Wan (= Iwan) lub od niemieckiej nazwy osobowej Wanz.

Wańda - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wańdach - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wańdachowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wańdas - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wańdech - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wańdoch - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wańdok - (Śl) od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wańdor - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wańdyga - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wańdzio - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wańdzioch - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wańdziura - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Wańka - od niemieckiej nazwy osobowej Wank, ta od górnoniemieckiego Wank ‘przecznica’; też może od Wan, to z Iwan (= Jan).

Wańke - od niemieckiej nazwy osobowej Wank, ta od górnoniemieckiego Wank ‘przecznica’; też może od Wan, to z Iwan (= Jan).

Wańkiewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Wańko - od niemieckiej nazwy osobowej Wank, ta od górnoniemieckiego Wank ‘przecznica’; też może od Wan, to z Iwan (= Jan).

Wańkop - 1738 od niemieckiej nazwy osobowej Weinkopf, ta od średnioniemieckiego winkop ‘uczta z okazji otwarcia interesu, sklepu’.

Wańkowicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Wańkowski - od niemieckiej nazwy osobowej Wank, ta od górnoniemieckiego Wank ‘przecznica’; też może od Wan, to z Iwan (= Jan).

Wański - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Wańszys - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wańta - od dawnego wanta ‘kamień, skała’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Want.

Wańtowski - od dawnego wanta ‘kamień, skała’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Want.

Wańtrych - od niemieckich nazw osobowych na Wandr-, te od Andreas.

Wańtuch - od staropolskiego gwarowego wańtuch, wantuch ‘grube płótno’, też ‘duży brzuch’.

Wańtuła - od dawnego wanta ‘kamień, skała’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Want.

Wańtuszewski - od staropolskiego gwarowego wańtuch, wantuch ‘grube płótno’, też ‘duży brzuch’.

Wap - od prasłowiańskiego vap? ‘farba’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Wapp.

Wapa - od prasłowiańskiego vap? ‘farba’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Wapp.

Wapała - od prasłowiańskiego vap? ‘farba’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Wapp.

Wapański - od prasłowiańskiego vap? ‘farba’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Wapp.

Wapiel - od prasłowiańskiego vap? ‘farba’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Wapp.

Wapieniarz - od wapno ‘związek wapnia’.

Wapienik - od wapno ‘związek wapnia’.

Wapiennik - 159 1 od wapno ‘związek wapnia’; od wapiennik ‘wapniarz’.

Wapieński - od nazwy miejscowej Wapno (pilskie, gmina Wapno).

Wapiński - 1794 od nazwy miejscowej Wapno (pilskie, gmina Wapno).

Waplak - od prasłowiańskiego vap? ‘farba’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Wapp.

Waplewski - XVIII w. od nazwy miejscowej Waplewo (elbląskie, gmina Stary Targ).

Wapnaruk - od wapno ‘związek wapnia’.

Wapniarczuk - od wapno ‘związek wapnia’.

Wapniarczyk - od wapno ‘związek wapnia’.

Wapniarek - od wapno ‘związek wapnia’.

Wapniarski - od wapno ‘związek wapnia’.

Wapniarz - od wapno ‘związek wapnia’; od dawnego wapniarz ‘robotnik wyrabiający wapno’.

Wapniawski - od wapno ‘związek wapnia’.

Wapnierz - od wapno ‘związek wapnia’.

Wapniewski - od nazwy miejscowej Wapno (pilskie, gmina Wapno).

Wapno - 1477 od wapno ‘związek wapnia’.

Wapnowski - od nazwy miejscowej Wapno (pilskie, gmina Wapno).

Wapowiecki - 139 1 od nazwy miejscowej Wapowce (przemyskie, gmina Przemyśl).

Wapowski - 14 17 od nazwy miejscowej Wapowce (przemyskie, gmina Przemyśl).

Wapp - od prasłowiańskiego vap? ‘farba’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Wapp.

Wappa - od prasłowiańskiego vap? ‘farba’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Wapp.

Wappe - od prasłowiańskiego vap? ‘farba’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Wapp.

Waprzko - od litewskiej nazwy osobowej Vapsa.

Wapsza - od litewskiej nazwy osobowej Vapsa.

Wapszko - od litewskiej nazwy osobowej Vapsa.

Wapszkowicz - od litewskiej nazwy osobowej Vapsa.

Wapych - od prasłowiańskiego vap? ‘farba’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Wapp.

Wara - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warabida - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warabieda - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warabiela - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warabiński - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warac - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warach - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warachewicz - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warachiewicz - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warachim - od imion Warachiił, Warachisij, uzywanych w Kościele prawosławnym, to od hebrajskiego Barak’ el ‘Bóg błogosławił’.

Warachowicz - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warachowski - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warackiewicz - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Waraczewski - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Waraczyński - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warać - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Waraksa - od białoruskiej nazwy osobowej Waraksa, ta od apelatywu waraksa ‘bazgracz’.

Waraksiewicz - od białoruskiej nazwy osobowej Waraksa, ta od apelatywu waraksa ‘bazgracz’.

Warakso - od białoruskiej nazwy osobowej Waraksa, ta od apelatywu waraksa ‘bazgracz’.

Waralik - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Waranica - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Waranka - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warankiewicz - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Waranko - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Waranków - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Waranowicz - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warański - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Waras - od imion Warachiił, Warachisij, uzywanych w Kościele prawosławnym, to od hebrajskiego Barak’ el ‘Bóg błogosławił’.

Warasek - od imion Warachiił, Warachisij, uzywanych w Kościele prawosławnym, to od hebrajskiego Barak’ el ‘Bóg błogosławił’.

Warasicki - od imion Warachiił, Warachisij, uzywanych w Kościele prawosławnym, to od hebrajskiego Barak’ el ‘Bóg błogosławił’.

Warasiecki - od imion Warachiił, Warachisij, uzywanych w Kościele prawosławnym, to od hebrajskiego Barak’ el ‘Bóg błogosławił’.

Warasiewicz - od imion Warachiił, Warachisij, uzywanych w Kościele prawosławnym, to od hebrajskiego Barak’ el ‘Bóg błogosławił’.

Warasiewski - od imion Warachiił, Warachisij, uzywanych w Kościele prawosławnym, to od hebrajskiego Barak’ el ‘Bóg błogosławił’.

Warasim - od imion Warachiił, Warachisij, uzywanych w Kościele prawosławnym, to od hebrajskiego Barak’ el ‘Bóg błogosławił’.

Warasimczyk - od imion Warachiił, Warachisij, uzywanych w Kościele prawosławnym, to od hebrajskiego Barak’ el ‘Bóg błogosławił’.

Warasimiak - od imion Warachiił, Warachisij, uzywanych w Kościele prawosławnym, to od hebrajskiego Barak’ el ‘Bóg błogosławił’.

Warasimiuk - od imion Warachiił, Warachisij, uzywanych w Kościele prawosławnym, to od hebrajskiego Barak’ el ‘Bóg błogosławił’.

Warasimowicz - od imion Warachiił, Warachisij, uzywanych w Kościele prawosławnym, to od hebrajskiego Barak’ el ‘Bóg błogosławił’.

Warasiński - od imion Warachiił, Warachisij, uzywanych w Kościele prawosławnym, to od hebrajskiego Barak’ el ‘Bóg błogosławił’.

Warasymiuk - od imion Warachiił, Warachisij, uzywanych w Kościele prawosławnym, to od hebrajskiego Barak’ el ‘Bóg błogosławił’.

Warasymów - od imion Warachiił, Warachisij, uzywanych w Kościele prawosławnym, to od hebrajskiego Barak’ el ‘Bóg błogosławił’.

Waraszczuk - od imion Warachiił, Warachisij, uzywanych w Kościele prawosławnym, to od hebrajskiego Barak’ el ‘Bóg błogosławił’.

Waraszczyk - od imion Warachiił, Warachisij, uzywanych w Kościele prawosławnym, to od hebrajskiego Barak’ el ‘Bóg błogosławił’.

Waraszek - od imion Warachiił, Warachisij, uzywanych w Kościele prawosławnym, to od hebrajskiego Barak’ el ‘Bóg błogosławił’.

Waraszewski - od imion Warachiił, Warachisij, uzywanych w Kościele prawosławnym, to od hebrajskiego Barak’ el ‘Bóg błogosławił’.

Waraszkiewicz - od imion Warachiił, Warachisij, uzywanych w Kościele prawosławnym, to od hebrajskiego Barak’ el ‘Bóg błogosławił’.

Waraszkiewicz - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Waraszko - od imion Warachiił, Warachisij, uzywanych w Kościele prawosławnym, to od hebrajskiego Barak’ el ‘Bóg błogosławił’.

Waraszyło - od imion Warachiił, Warachisij, uzywanych w Kościele prawosławnym, to od hebrajskiego Barak’ el ‘Bóg błogosławił’.

Warawa - od białoruskiej nazwy osobowej Warawa, ta od imienia Barabas.

Warawan - od białoruskiej nazwy osobowej Warawa, ta od imienia Barabas.

Warawas - od białoruskiej nazwy osobowej Warawa, ta od imienia Barabas.

Wara-Wąsowski - złożenia brak; Wara od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’; Wąsowski 1399 od nazw miejscowych Wąsów, Wąsowo (kilka wsi).

Warawicki - od białoruskiej nazwy osobowej Warawa, ta od imienia Barabas.

Warawida - od białoruskiej nazwy osobowej Warawa, ta od imienia Barabas.

Warawko - od białoruskiej nazwy osobowej Warawa, ta od imienia Barabas.

Warc - 1392 od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warcab - 1470 od warcab ‘figura w grze w warcaby, bierka’.

Warcaba - 1434 od warcab ‘figura w grze w warcaby, bierka’.

Warcabich - od warcab ‘figura w grze w warcaby, bierka’.

Warcabicz - 1452 od warcab ‘figura w grze w warcaby, bierka’.

Warcal - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warcał - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warcawa - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warcecha - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warcek - 1398 od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warcenga - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warceszuk - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warch - od gwarowego warch ‘gniew’.

Warchacz - od gwarowego warch ‘gniew’.

Warchak - od gwarowego warch ‘gniew’.

Warchal - od warchoł ‘wichrzyciel’, dawniej też ‘zamęt’, warcholić ‘wywoływać spory’, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warchala - od warchoł ‘wichrzyciel’, dawniej też ‘zamęt’, warcholić ‘wywoływać spory’, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warchalewski - od warchoł ‘wichrzyciel’, dawniej też ‘zamęt’, warcholić ‘wywoływać spory’, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warchalik - 1576 od warchoł ‘wichrzyciel’, dawniej też ‘zamęt’, warcholić ‘wywoływać spory’, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warchaliński - od warchoł ‘wichrzyciel’, dawniej też ‘zamęt’, warcholić ‘wywoływać spory’, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warchalski - od warchoł ‘wichrzyciel’, dawniej też ‘zamęt’, warcholić ‘wywoływać spory’, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warchaluk - od warchoł ‘wichrzyciel’, dawniej też ‘zamęt’, warcholić ‘wywoływać spory’, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warchał - 1789 od warchoł ‘wichrzyciel’, dawniej też ‘zamęt’, warcholić ‘wywoływać spory’, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warchała - od warchoł ‘wichrzyciel’, dawniej też ‘zamęt’, warcholić ‘wywoływać spory’, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warchałowski - od warchoł ‘wichrzyciel’, dawniej też ‘zamęt’, warcholić ‘wywoływać spory’, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warchański - od gwarowego warch ‘gniew’.

Warchel - 1434 od warchoł ‘wichrzyciel’, dawniej też ‘zamęt’, warcholić ‘wywoływać spory’, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warchla - od warchoł ‘wichrzyciel’, dawniej też ‘zamęt’, warcholić ‘wywoływać spory’, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warchlak - od warchoł ‘wichrzyciel’, dawniej też ‘zamęt’, warcholić ‘wywoływać spory’, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warchlewski - od warchoł ‘wichrzyciel’, dawniej też ‘zamęt’, warcholić ‘wywoływać spory’, może też od imienia złożonego Warcisław. od warchoł ‘wichrzyciel’, dawniej też ‘zamęt’, warcholić ‘wywoływać spory’, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warchocki - od gwarowego warch ‘gniew’.

Warchol - od warchoł ‘wichrzyciel’, dawniej też ‘zamęt’, warcholić ‘wywoływać spory’, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warcholak - od warchoł ‘wichrzyciel’, dawniej też ‘zamęt’, warcholić ‘wywoływać spory’, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warcholik - 1638 od warchoł ‘wichrzyciel’, dawniej też ‘zamęt’, warcholić ‘wywoływać spory’, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warcholiński - od warchoł ‘wichrzyciel’, dawniej też ‘zamęt’, warcholić ‘wywoływać spory’, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warcholski - od warchoł ‘wichrzyciel’, dawniej też ‘zamęt’, warcholić ‘wywoływać spory’, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warchoł - 1395 od warchoł ‘wichrzyciel’, dawniej też ‘zamęt’, warcholić ‘wywoływać spory’, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warchoła - od warchoł ‘wichrzyciel’, dawniej też ‘zamęt’, warcholić ‘wywoływać spory’, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warchołek - od warchoł ‘wichrzyciel’, dawniej też ‘zamęt’, warcholić ‘wywoływać spory’, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warchołowski - 1668 od warchoł ‘wichrzyciel’, dawniej też ‘zamęt’, warcholić ‘wywoływać spory’, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warchomika - od gwarowego warch ‘gniew’.

Warchomy - od gwarowego warch ‘gniew’.

Warchon - od gwarowego warch ‘gniew’.

Warchonowski - od gwarowego warch ‘gniew’.

Warchoń - od gwarowego warch ‘gniew’.

Warchot - od gwarowego warch ‘gniew’.

Warchotowski - od gwarowego warch ‘gniew’.

Warchow - od gwarowego warch ‘gniew’.

Warchowicz - od gwarowego warch ‘gniew’.

Warchowiński - od gwarowego warch ‘gniew’.

Warchowski - od gwarowego warch ‘gniew’.

Warchół - od warchoł ‘wichrzyciel’, dawniej też ‘zamęt’, warcholić ‘wywoływać spory’, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warchuda - od gwarowego warch ‘gniew’.

Warchul - 1563 od warchoł ‘wichrzyciel’, dawniej też ‘zamęt’, warcholić ‘wywoływać spory’, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warchulec - od warchoł ‘wichrzyciel’, dawniej też ‘zamęt’, warcholić ‘wywoływać spory’, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warchuliński - od warchoł ‘wichrzyciel’, dawniej też ‘zamęt’, warcholić ‘wywoływać spory’, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warchulski - od warchoł ‘wichrzyciel’, dawniej też ‘zamęt’, warcholić ‘wywoływać spory’, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warchuł - od warchoł ‘wichrzyciel’, dawniej też ‘zamęt’, warcholić ‘wywoływać spory’, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warchuła - od warchoł ‘wichrzyciel’, dawniej też ‘zamęt’, warcholić ‘wywoływać spory’, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warchyński - od gwarowego warch ‘gniew’.

Warciak - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warciarek - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warcich - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warcichowski - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warcicki - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warcik - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warcikowski - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warcin - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warciński - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warcisz - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warciszek - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warciszewski - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warcki - 1460 od nazwy miasta Warta (sieradzkie).

Warcok - (Śl) od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warcygłowa - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warcz - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warczachowski - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warczacki - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warczak - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warczakoski - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warczakowski - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warczał - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warczarek - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warczek - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warczewski - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warcziński - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warczlak - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warczok - (Śl) od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warczuk - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warczyglowa - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warczygłowa - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warczygłowski - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warczyk - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warczykowski - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warczyłowski - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warczyński - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław lub od nazwy miejscowej Warcz (gdańskie, gmina Trąbki Wielkie).

Ward - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Warda - 1343 od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardach - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardacki - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Warda-Gwarda - złożenia brak; Warda 1343 od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’; Gwarda od gwardian, ze staropolskiego gardian ‘przełożony klasztory w niektórych zakonach’.

Wardak - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardakas - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardakiewicz - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardakowski - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardal - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardaliński - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardalski - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardał - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardała - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardaniecki - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardanowski - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardany - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardański - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardas - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardaszak - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardaszek - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardaszewski - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardaszka - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardaszko - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardaś - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardatzki - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardawa - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardawy - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardayniec - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardącki - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardąga - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’; od staropolskiego wardęga ‘bydło rogate; włóczęga, ogrodnik’.

Warde - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardech - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardecki - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardega - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’; od staropolskiego wardęga ‘bydło rogate; włóczęga, ogrodnik’.

Wardek - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Warden - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardencki - od nazwy miejscowej Wardężyn (konińskie, gmina Rychwał).

Wardenec - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardenga - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’; od staropolskiego wardęga ‘bydło rogate; włóczęga, ogrodnik’.

Wardenowski - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardeń - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardeński - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardeski - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardeszka - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardeszkiewicz - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardeszko - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardeuszkiewicz - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardęba - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardęcki - od nazwy miejscowej Wardężyn (konińskie, gmina Rychwał).

Wardęcki - od nazwy miejscowej Wardężyn (konińskie, gmina Rychwał).

Wardęga - 1665 od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’; od staropolskiego wardęga ‘bydło rogate; włóczęga, ogrodnik’.

Wardęnga - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’; od staropolskiego wardęga ‘bydło rogate; włóczęga, ogrodnik’.

Wardęski - 1497 od nazwy miejscowej Wardężyn (konińskie, gmina Rychwał).

Wardęski - 1497 od nazwy miejscowej Wardężyn (konińskie, gmina Rychwał).

Wardęszkiewicz - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’; od staropolskiego wardęga ‘bydło rogate; włóczęga, ogrodnik’.

Wardężak - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’; od staropolskiego wardęga ‘bydło rogate; włóczęga, ogrodnik’.

Wardężyc - 1426 od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’; od staropolskiego wardęga ‘bydło rogate; włóczęga, ogrodnik’.

Wardliński - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardoch - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardocki - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardoliński - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardonga - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’; od staropolskiego wardęga ‘bydło rogate; włóczęga, ogrodnik’.

Wardonicz - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardoszka - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardowa - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardowicz - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardowski - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardowy - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Warduch - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Warduk - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Warduleński - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Warduliński - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardulski - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Warduszko - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardyba - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardycki - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardyga - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’; od staropolskiego wardęga ‘bydło rogate; włóczęga, ogrodnik’.

Wardylak - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardyła - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardyło - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardyn - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardynga - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’; od staropolskiego wardęga ‘bydło rogate; włóczęga, ogrodnik’.

Wardyniec - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardynszkiewicz - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardyń - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardyński - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardysz - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardyta - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardza - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardzał - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardzała - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardzas - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardzejewski - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardzenski - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardziak - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardziała - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardzichowski - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardziec - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardziejewski - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardzik - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardzinkiewicz - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardziński - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardziuk - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardziukiewicz - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardzoł - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardzyk - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardzyn - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardzyński - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Wardżała - od dawnego warda ‘mańkut’, wardać ‘łazić’.

Warec - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warecha - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warechowicz - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warechowski - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Wareciak - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Wareciuk - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warecki - 1447 od nazwy miasta Warka (radomskie).

Warejko - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warejko-Rowdo - złożenia brak; Warejko od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’; Rowdo od niemieckiej nazwy osobowej Raud, lub od litewskiej nazwy osobowej Rauda, ta od litewskiego rauda ‘płacz, lament’, raudá ‘czerwony barwnik’.

Warek - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warel - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warela - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warelak - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warelas - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warelczuk - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warelich - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warelis - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warelisiak - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Wareliś - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warelski - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Wareluk - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Waren - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warenciak - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warenczak - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warenczuk - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warenda - 1589 od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warenek - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warenica - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warenik - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warenko - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warenow - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Wareńczuk - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Waresiak - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Waresko - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Wareszak - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Wareszczuk - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Wareszka - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Wareszuk - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warewicz - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warg - od warga.

Warga - 1 125 od warga.

Wargacki - 1686 od nazwy miejscowej Wargawka (płockie, gmina Witonia).

Wargacz - 1476 od warga.

Wargal - od warga; od staropolskiego wargal ‘kupiec, handlarz’.

Wargala - od warga; od staropolskiego wargal ‘kupiec, handlarz’.

Wargalla - od warga; od staropolskiego wargal ‘kupiec, handlarz’.

Wargaluk - od warga; od staropolskiego wargal ‘kupiec, handlarz’.

Wargała - od warga; od staropolskiego wargal ‘kupiec, handlarz’.

Wargan - od warga.

Warganiak - od warga.

Warganowski - od warga.

Warganów - od warga.

Wargas - od warga.

Wargaty - od warga.

Wargawiak - od warga.

Wargawski - 1399 od nazwy miejscowej Wargawka (płockie, gmina Witonia).

Wargawy - 1393 od nazwy miejscowej Wargawka (płockie, gmina Witonia).

Wargelia - od warga.

Wargiela - 1759 od warga.

Wargiewicz - od warga.

Wargin - od warga.

Wargo - od warga.

Wargocki - od nazwy miejscowej Wargawka (płockie, gmina Witonia).

Wargocki - od warga.

Wargodzki - od nazwy miejscowej Wargawka (płockie, gmina Witonia).

Wargodzki - od warga.

Wargol - od warga.

Wargola - od warga.

Wargolec - od warga.

Wargoła - od warga.

Wargosz - od warga.

Wargoś - od warga.

Wargowiak - od warga.

Wargowski - 1399 od nazwy miejscowej Wargowo (poznańskie, gmina Oborniki).

Wargulak - od warga.

Wargulec - 1563 od warga.

Wargulewicz - od warga.

Wargulewicz-Malinowski - złożenia brak; Wargulewicz od warga; Malinowski 1442 od nazw miejscowych Malinów ( kilka wsi), Malinówka (krośnieńskie, gmina Haczów).

Wargulewski - od warga.

Wargulski - od warga.

Warguła - od warga.

Wark - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warka - 1652 od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław; od warkać.

Warkalewicz - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław; od warkać.

Warkałło - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław; od warkać.

Warkiewicz - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław; od warkać.

Warkocki - od warkocz ‘splecione pasma włosów’.

Warkocz - 1469 od warkocz ‘splecione pasma włosów’.

Warkoczek - 1467 od warkocz ‘splecione pasma włosów’.

Warkoczewski - od warkocz ‘splecione pasma włosów’.

Warkoczyk - od warkocz ‘splecione pasma włosów’.

Warkoczyński - od warkocz ‘splecione pasma włosów’.

Warkosiewicz - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław; od warkać.

Warkot - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław; od warkać, warkot ‘turkot’, warkotać.

Warkowicz - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław; od warkać.

Warkowski - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław; od warkać.

Warkulewicz - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław; od warkać.

Warkus - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław; od warkać.

Warkusch - od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław; od warkać.

Warkusz - 1437 od warczeć, warknąć, może też od imienia złożonego Warcisław; od warkać.

Warla - od imienia Warłam, uzywanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Varlaám, z aramejskiego Barlaam ‘syn ludu’.

Warlach - od imienia Warłam, uzywanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Varlaám, z aramejskiego Barlaam ‘syn ludu’.

Warlamow - od imienia Warłam, uzywanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Varlaám, z aramejskiego Barlaam ‘syn ludu’.

Warlecha - od imienia Warłam, uzywanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Varlaám, z aramejskiego Barlaam ‘syn ludu’.

Warleczuk - od imienia Warłam, uzywanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Varlaám, z aramejskiego Barlaam ‘syn ludu’.

Warlich - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warlik - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warlikowski - od imienia Warłam, uzywanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Varlaám, z aramejskiego Barlaam ‘syn ludu’.

Warliński - od imienia Warłam, uzywanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Varlaám, z aramejskiego Barlaam ‘syn ludu’.

Warliś - od imienia Warłam, uzywanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Varlaám, z aramejskiego Barlaam ‘syn ludu’.

Warlo - od imienia Warłam, uzywanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Varlaám, z aramejskiego Barlaam ‘syn ludu’.

Warlo - od imienia Warłam, uzywanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Varlaám, z aramejskiego Barlaam ‘syn ludu’.

Warloch - od imienia Warłam, uzywanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Varlaám, z aramejskiego Barlaam ‘syn ludu’.

Warlosz - od imienia Warłam, uzywanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Varlaám, z aramejskiego Barlaam ‘syn ludu’.

Warłam - od imienia Warłam, uzywanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Varlaám, z aramejskiego Barlaam ‘syn ludu’.

Warłamow - od imienia Warłam, uzywanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Varlaám, z aramejskiego Barlaam ‘syn ludu’.

Warło - od imienia Warłam, uzywanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Varlaám, z aramejskiego Barlaam ‘syn ludu’.

Warłos - od imienia Warłam, uzywanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Varlaám, z aramejskiego Barlaam ‘syn ludu’.

Warłowski - od imienia Warłam, uzywanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Varlaám, z aramejskiego Barlaam ‘syn ludu’.

Warłycho - od imienia Warłam, uzywanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Varlaám, z aramejskiego Barlaam ‘syn ludu’.

Warłyga - od imienia Warłam, uzywanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Varlaám, z aramejskiego Barlaam ‘syn ludu’.

Warłygo - od imienia Warłam, uzywanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Varlaám, z aramejskiego Barlaam ‘syn ludu’.

Warłyha - od imienia Warłam, uzywanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Varlaám, z aramejskiego Barlaam ‘syn ludu’.

Warłyho - od imienia Warłam, uzywanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Varlaám, z aramejskiego Barlaam ‘syn ludu’.

Warłyna - od imienia Warłam, uzywanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Varlaám, z aramejskiego Barlaam ‘syn ludu’.

Warm - od niemieckiej nazwy osobowej Warm, ta od imion złożonych na War- lub od warm ‘ciepły’.

Warmachowski - od niemieckiej nazwy osobowej Warm, ta od imion złożonych na War- lub od warm ‘ciepły’.

Warmaz - od warmuz, warmuż ‘rodzaj zupy’.

Warmaziński - od warmuz, warmuż ‘rodzaj zupy’.

Warmeż - od warmuz, warmuż ‘rodzaj zupy’.

Warmiak - od nazwy regionu Warmia.

Warmiejuk - od niemieckiej nazwy osobowej Warm, ta od imion złożonych na War- lub od warm ‘ciepły’.

Warmieło - od niemieckiej nazwy osobowej Warm, ta od imion złożonych na War- lub od warm ‘ciepły’.

Warmijak - od nazwy regionu Warmia.

Warmiłło - od niemieckiej nazwy osobowej Warm, ta od imion złożonych na War- lub od warm ‘ciepły’.

Warmiło - od niemieckiej nazwy osobowej Warm, ta od imion złożonych na War- lub od warm ‘ciepły’.

Warminiec - od nazwy regionu Warmia.

Warmiński - od nazwy regionu Warmia.

Warmjak - od nazwy regionu Warmia.

Warmowski - od niemieckiej nazwy osobowej Warm, ta od imion złożonych na War- lub od warm ‘ciepły’.

Warmula - od niemieckiej nazwy osobowej Warm, ta od imion złożonych na War- lub od warm ‘ciepły’.

Warmulla - od niemieckiej nazwy osobowej Warm, ta od imion złożonych na War- lub od warm ‘ciepły’.

Warmuła - od niemieckiej nazwy osobowej Warm, ta od imion złożonych na War- lub od warm ‘ciepły’.

Warmus - od warmuz, warmuż ‘rodzaj zupy’.

Warmusiński - od warmuz, warmuż ‘rodzaj zupy’.

Warmusz - od warmuz, warmuż ‘rodzaj zupy’.

Warmuszak - od warmuz, warmuż ‘rodzaj zupy’.

Warmuszek - od warmuz, warmuż ‘rodzaj zupy’.

Warmuszok - (Śl) od warmuz, warmuż ‘rodzaj zupy’.

Warmuś - od warmuz, warmuż ‘rodzaj zupy’.

Warmuz - 1635 od warmuz, warmuż ‘rodzaj zupy’.

Warmuzek - od warmuz, warmuż ‘rodzaj zupy’.

Warmuziński - od warmuz, warmuż ‘rodzaj zupy’.

Warmuż - 1388 od warmuz, warmuż ‘rodzaj zupy’.

Warmuża - od warmuz, warmuż ‘rodzaj zupy’.

Warmużek - od warmuz, warmuż ‘rodzaj zupy’.

Warn - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warna - (Pom) od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’; od przymiotnika warny lub też od gwarowego warna ‘wrona’.

Warnacki - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’; od przymiotnika warny lub też od gwarowego warna ‘wrona’.

Warnak - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’; od przymiotnika warny lub też od gwarowego warna ‘wrona’.

Warnas - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’; od przymiotnika warny lub też od gwarowego warna ‘wrona’.

Warnasz - 14 13 od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’; od przymiotnika warny lub też od gwarowego warna ‘wrona’.

Warna-Wiesławski - złożenia brak; Warna (Pom) od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’; od przymiotnika warny lub też od gwarowego warna ‘wrona’; Wiesławski od imienia złożonego Wiesław, poświadczonego w XIV wieku, pochodzącego zapewne od imion typu Wielisław.

Warnawin - od imienia biblijnego Barnabasz. U podstaw aramejskie barnaba ‘syn proroctwa pocieszenia’. W Polsce notowane od XI wieku.

Warnek - 1425 od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’; od przymiotnika warny lub też od gwarowego warna ‘wrona’.

Warnel - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’; od przymiotnika warny lub też od gwarowego warna ‘wrona’.

Warnełło - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’; od przymiotnika warny lub też od gwarowego warna ‘wrona’.

Warneło - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’; od przymiotnika warny lub też od gwarowego warna ‘wrona’.

Warner - 1 148 od niemieckiej nazwy osobowej Werner, ta od imienia złożonego Warnheri.

Warniak - od nazwy regionu Warmia.

Warniałło - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’; od przymiotnika warny lub też od gwarowego warna ‘wrona’.

Warniczek - 1685 od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’; od przymiotnika warny lub też od gwarowego warna ‘wrona’.

Warniel - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’; od przymiotnika warny lub też od gwarowego warna ‘wrona’.

Warniełło - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’; od przymiotnika warny lub też od gwarowego warna ‘wrona’.

Warnieło - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’; od przymiotnika warny lub też od gwarowego warna ‘wrona’.

Warniewski - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’; od przymiotnika warny lub też od gwarowego warna ‘wrona’.

Warnijak - od nazwy regionu Warmia.

Warnik - 1639 od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’; od przymiotnika warny lub też od gwarowego warna ‘wrona’.

Warnikowski - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’; od przymiotnika warny lub też od gwarowego warna ‘wrona’.

Warniłło - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’; od przymiotnika warny lub też od gwarowego warna ‘wrona’.

Warniło - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’; od przymiotnika warny lub też od gwarowego warna ‘wrona’.

Warnis - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’; od przymiotnika warny lub też od gwarowego warna ‘wrona’.

Warniszewski - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’; od przymiotnika warny lub też od gwarowego warna ‘wrona’.

Warnius - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’; od przymiotnika warny lub też od gwarowego warna ‘wrona’.

Warnka - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’; od przymiotnika warny lub też od gwarowego warna ‘wrona’.

Warnke - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’; od przymiotnika warny lub też od gwarowego warna ‘wrona’.

Warnkowski - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’; od przymiotnika warny lub też od gwarowego warna ‘wrona’.

Warnków - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’; od przymiotnika warny lub też od gwarowego warna ‘wrona’.

Warno - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ściać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’; od przymiotnika warny lub też od gwarowego warna ‘wrona’.

Warnowski - 1707 od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’; od przymiotnika warny lub też od gwarowego warna ‘wrona’.

Warnus - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’; od przymiotnika warny lub też od gwarowego warna ‘wrona’.

Warnusz - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’; od przymiotnika warny lub też od gwarowego warna ‘wrona’.

Warnuszok - (Śl) od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’; od przymiotnika warny lub też od gwarowego warna ‘wrona’.

Warobij - (z fonetyką ukraińską) od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Warobiow - (z fonetyką ukraińską) od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Warobjew - (z fonetyką ukraińską) od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Waroch - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warocha - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Waroczewski - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Waroczyk - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warok - (Śl) od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warola - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warolak - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warolewicz - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Waroła - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Waron - (z fonetyką białoruską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Warona - (z fonetyką białoruską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Waronek - (z fonetyką białoruską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Waroniak - (z fonetyką białoruską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Waronicki - (z fonetyką białoruską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Waroniecki - (z fonetyką białoruską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Waronka - (z fonetyką białoruską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Waronko - (z fonetyką białoruską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Waronowicz - (z fonetyką białoruską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Waros - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warosz - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Waroszczak - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Waroszewski - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Waroś - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’ warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warot - (z fonetyką ukraińską) od imion złożonych typu Wrocimir, Wrocisław; też od wrócić, wrota.

Warowa - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warowicz - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warowiec - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’ warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warowna - od warowny ‘zabezpieczony murami, fosą’.

Warowny - od warowny ‘zabezpieczony murami, fosą’.

Warowski - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warowy - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warpa - od dawnego i gwarowego warp, warpa ‘ołótno, samodział’, warpać ‘łatać, szyć’.

Warpacha - 1764 od dawnego i gwarowego warp, warpa ‘ołótno, samodział’, warpać ‘łatać, szyć’.

Warpachowicz - od dawnego i gwarowego warp, warpa ‘ołótno, samodział’, warpać ‘łatać, szyć’.

Warpachowski - od dawnego i gwarowego warp, warpa ‘ołótno, samodział’, warpać ‘łatać, szyć’.

Warpacz - od dawnego i gwarowego warp, warpa ‘ołótno, samodział’, warpać ‘łatać, szyć’.

Warpalski - od dawnego i gwarowego warp, warpa ‘ołótno, samodział’, warpać ‘łatać, szyć’.

Warpas - od dawnego i gwarowego warp, warpa ‘ołótno, samodział’, warpać ‘łatać, szyć’.

Warpasiewicz - od dawnego i gwarowego warp, warpa ‘ołótno, samodział’, warpać ‘łatać, szyć’.

Warpaś - od dawnego i gwarowego warp, warpa ‘ołótno, samodział’, warpać ‘łatać, szyć’.

Warpecha - 1630 od dawnego i gwarowego warp, warpa ‘ołótno, samodział’, warpać ‘łatać, szyć’.

Warpechowski - od dawnego i gwarowego warp, warpa ‘ołótno, samodział’, warpać ‘łatać, szyć’.

Warpecki - od dawnego i gwarowego warp, warpa ‘ołótno, samodział’, warpać ‘łatać, szyć’.

Warpel - od dawnego i gwarowego warp, warpa ‘ołótno, samodział’, warpać ‘łatać, szyć’.

Warpiechowski - od dawnego i gwarowego warp, warpa ‘ołótno, samodział’, warpać ‘łatać, szyć’.

Warpiński - od dawnego i gwarowego warp, warpa ‘ołótno, samodział’, warpać ‘łatać, szyć’.

Warpochowski - od dawnego i gwarowego warp, warpa ‘ołótno, samodział’, warpać ‘łatać, szyć’.

Warpoliński - od dawnego i gwarowego warp, warpa ‘ołótno, samodział’, warpać ‘łatać, szyć’.

Warpuliński - od dawnego i gwarowego warp, warpa ‘ołótno, samodział’, warpać ‘łatać, szyć’.

Warpus - od dawnego i gwarowego warp, warpa ‘ołótno, samodział’, warpać ‘łatać, szyć’.

Wars - od imion złożonych typu Warcisław.

Warsa - od imion złożonych typu Warcisław.

Warsala - od imion złożonych typu Warcisław.

Warsewicz - od imion złożonych typu Warcisław.

Warsiakowski - od imion złożonych typu Warcisław.

Warsic - od imion złożonych typu Warcisław.

Warsicki - od nazwy miejscowej Warszyce (łódzkie, gmina Zgierz).

Warsiewicz - od imion złożonych typu Warcisław.

Warsiński - od imion złożonych typu Warcisław.

Warski - 1454 od nazwy miejscowej Wara (krośnieńskie, gmina Nozdrzec).

Warso - od imion złożonych typu Warcisław.

Warsocki - od imion złożonych typu Warcisław.

Warsowicz - od imion złożonych typu Warcisław.

Warst - od niemieckiej nazwy osobowej Wurst, Worst, ta od średniowysokoniemieckiego wurst, średnioniemieckiego worst ‘kiełbasa’.

Warsta - od niemieckiej nazwy osobowej Wurst, Worst, ta od średniowysokoniemieckiego wurst, średnioniemieckiego worst ‘kiełbasa’.

Warston - od niemieckiej nazwy osobowej Wurst, Worst, ta od średniowysokoniemieckiego wurst, średnioniemieckiego worst ‘kiełbasa’.

Warsz - 1 189 od imion złożonych typu Warcisław.

Warsza - od imion złożonych typu Warcisław.

Warszach - 1426 od imion złożonych typu Warcisław.

Warszada - od imion złożonych typu Warcisław.

Warszak - 1603 od imion złożonych typu Warcisław.

Warszakowski - od imion złożonych typu Warcisław.

Warszaluk - od imion złożonych typu Warcisław.

Warszał - od imion złożonych typu Warcisław.

Warszanik - od imion złożonych typu Warcisław.

Warszawa - od nazwy miejscowej Warszewo (kaliskie, gmina Opatówek), Warszow, dziś Warszówek (kieleckie, gmina Pawłów), w nowszych czasach od nazwy miasta Warszawa, dawniej Warszewa.

Warszawer - od nazwy miejscowej Warszewo (kaliskie, gmina Opatówek), Warszow, dziś Warszówek (kieleckie, gmina Pawłów), w nowszych czasach od nazwy miasta Warszawa, dawniej Warszewa.

Warszawiak - od nazwy miejscowej Warszewo (kaliskie, gmina Opatówek), Warszow, dziś Warszówek (kieleckie, gmina Pawłów), w nowszych czasach od nazwy miasta Warszawa, dawniej Warszewa.

Warszawian - od nazwy miejscowej Warszewo (kaliskie, gmina Opatówek), Warszow, dziś Warszówek (kieleckie, gmina Pawłów), w nowszych czasach od nazwy miasta Warszawa, dawniej Warszewa.

Warszawik - od nazwy miejscowej Warszewo (kaliskie, gmina Opatówek), Warszow, dziś Warszówek (kieleckie, gmina Pawłów), w nowszych czasach od nazwy miasta Warszawa, dawniej Warszewa.

Warszawin - od nazwy miejscowej Warszewo (kaliskie, gmina Opatówek), Warszow, dziś Warszówek (kieleckie, gmina Pawłów), w nowszych czasach od nazwy miasta Warszawa, dawniej Warszewa.

Warszawski - 16 17 od nazwy miejscowej Warszewo (kaliskie, gmina Opatówek), Warszow, dziś Warszówek (kieleckie, gmina Pawłów), w nowszych czasach od nazwy miasta Warszawa, dawniej Warszewa.

Warszczak - od imion złożonych typu Warcisław.

Warszczuk - od imion złożonych typu Warcisław.

Warszczyk - od imion złożonych typu Warcisław.

Warszczyński - od imion złożonych typu Warcisław.

Warszewicz - 137 1 od imion złożonych typu Warcisław.

Warszewik - od nazwy miejscowej Warszewo (kaliskie, gmina Opatówek), Warszow, dziś Warszówek (kieleckie, gmina Pawłów), w nowszych czasach od nazwy miasta Warszawa, dawniej Warszewa.

Warszewski - 1379 od nazwy miejscowej Warszewo (kaliskie, gmina Opatówek), Warszow, dziś Warszówek (kieleckie, gmina Pawłów), w nowszych czasach od nazwy miasta Warszawa, dawniej Warszewa.

Warszko - 144 1 od imion złożonych typu Warcisław.

Warszo - 1278 od imion złożonych typu Warcisław.

Warszol - od imion złożonych typu Warcisław.

Warszol - od warchoł ‘wichrzyciel’, dawniej też ‘zamęt’, warcholić ‘wywoływać spory’, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warszoł - 147 1 od warchoł ‘wichrzyciel’, dawniej też ‘zamęt’, warcholić ‘wywoływać spory’, może też od imienia złożonego Warcisław.

Warszowic - 1385 od imion złożonych typu Warcisław.

Warszowita - 1479 od nazwy miejscowej Warszewo (kaliskie, gmina Opatówek), Warszow, dziś Warszówek (kieleckie, gmina Pawłów), w nowszych czasach od nazwy miasta Warszawa, dawniej Warszewa.

Warszowski - 1375 od nazwy miejscowej Warszewo (kaliskie, gmina Opatówek), Warszow, dziś Warszówek (kieleckie, gmina Pawłów), w nowszych czasach od nazwy miasta Warszawa, dawniej Warszewa.

Warszt - od niemieckiej nazwy osobowej Wurst, Worst, ta od średniowysokoniemieckiego wurst, średnioniemieckiego worst ‘kiełbasa’.

Warszta - od niemieckiej nazwy osobowej Wurst, Worst, ta od średniowysokoniemieckiego wurst, średnioniemieckiego worst ‘kiełbasa’.

Warsztan - od niemieckiej nazwy osobowej Wurst, Worst, ta od średniowysokoniemieckiego wurst, średnioniemieckiego worst ‘kiełbasa’.

Warszton - od niemieckiej nazwy osobowej Wurst, Worst, ta od średniowysokoniemieckiego wurst, średnioniemieckiego worst ‘kiełbasa’.

Warsztoń - od niemieckiej nazwy osobowej Wurst, Worst, ta od średniowysokoniemieckiego wurst, średnioniemieckiego worst ‘kiełbasa’.

Warsztynowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wurst, Worst, ta od średniowysokoniemieckiego wurst, średnioniemieckiego worst ‘kiełbasa’.

Warszyc - od imion złożonych typu Warcisław.

Warszycki - 1393 od nazwy miejscowej Warszyce (łódzkie, gmina Zgierz).

Warszykowski - od imion złożonych typu Warcisław.

Warszylewicz - od imion złożonych typu Warcisław.

Warszywka - od nazwy miejscowej Warszewo (kaliskie, gmina Opatówek), Warszow, dziś Warszówek (kieleckie, gmina Pawłów), w nowszych czasach od nazwy miasta Warszawa, dawniej Warszewa.

Warszywko - od nazwy miejscowej Warszewo (kaliskie, gmina Opatówek), Warszow, dziś Warszówek (kieleckie, gmina Pawłów), w nowszych czasach od nazwy miasta Warszawa, dawniej Warszewa.

Warś - od imion złożonych typu Warcisław.

Wart - od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Warta - 1457 od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Wartach - od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Wartacz - od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Wartaczek - 1646 od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Wartak - od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Wartal - od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Wartalik - od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Wartalka - od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Wartalski - od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Wartała - 1425 od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Wartałka - 1403 od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta lub od staropolskiego wartałka ‘krążek na wrzecionie’.

Wartałowicz - od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Wartałowski - od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Wartanowicz - od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Wartas - od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Wartasz - od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Wartczak - od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Wartecki - od nazwy miasta Warta (sieradzkie).

Wartecz - od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Warteczko - 1487 od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Wartecz-Wartecki - złożenia brak; Wartecz od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta; Wartecki od nazwy miasta Warta (sieradzkie).

Wartega - od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Wartejko - od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Wartel - od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Wartelnik - od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Wartelski - od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Wartemberg - 146 1 od nazwy miasta Wartenberg, dziś Syców (kaliskie).

Wartenberg - od nazwy miasta Wartenberg, dziś Syców (kaliskie).

Wartesiewicz - od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Wartęga - od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Wartke - od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Wartnik - od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Warto - od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Wartogłow - 1608 od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Wartogłowy - 16 12 od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Wartok - (Śl) od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Wartolec - od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Wartolski - od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Wartołowicz - od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Wartołowski - od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Warton - od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Wartonowicz - od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Wartoń - od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Wartos - od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Wartoś - od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Wartowicz - od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Wartownik - od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Wartowski - od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Wartski - od nazwy miasta Warta (sieradzkie).

Wartuch - od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Wartułowicz - od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Wartybut - 1534 od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Wartykiewicz - od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Wartynberg - 1409 od nazwy miasta Wartenberg, dziś Syców (kaliskie).

Wartyni - od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Wartyniak - od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Wartyniuk - od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Wartynowicz - od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Wartynowski - od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Wartyński - od wart(y), wartki ‘szybko płynący’, warta ‘straż’, od nazwy miejscowej Warta.

Waruch - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Waruchewicz - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Waruga - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Waruk - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warulik - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warus - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Waruszak - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Waruszczak - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Waruszewski - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Waruszkiewicz - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Waruś - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warwa - od warwa ‘warstwa, pokład’, warwas stukot, hałas’.

Warwag - od warwa ‘warstwa, pokład’, warwas stukot, hałas’.

Warwał - od warwa ‘warstwa, pokład’, warwas stukot, hałas’.

Warwara - od imienia Barbara. Imię notowane w Polsce od XIV wieku jest pochodzenia greko-łacińskiego od bárbara ‘cudzoziemka’.

Warwarczuk - od imienia Barbara. Imię notowane w Polsce od XIV wieku jest pochodzenia greko-łacińskiego od bárbara ‘cudzoziemka’.

Warwarczuk - od imienia Barbara. Imię notowane w Polsce od XIV wieku jest pochodzenia greko-łacińskiego od bárbara ‘cudzoziemka’.

Warwarczyk - od imienia Barbara. Imię notowane w Polsce od XIV wieku jest pochodzenia greko-łacińskiego od bárbara ‘cudzoziemka’.

Warwarczyn - od imienia Barbara. Imię notowane w Polsce od XIV wieku jest pochodzenia greko-łacińskiego od bárbara ‘cudzoziemka’.

Warwarczyn - od imienia Barbara. Imię notowane w Polsce od XIV wieku jest pochodzenia greko-łacińskiego od bárbara ‘cudzoziemka’.

Warwarko - od imienia Barbara. Imię notowane w Polsce od XIV wieku jest pochodzenia greko-łacińskiego od bárbara ‘cudzoziemka’.

Warwarków - od imienia Barbara. Imię notowane w Polsce od XIV wieku jest pochodzenia greko-łacińskiego od bárbara ‘cudzoziemka’.

Warwarów - od imienia Barbara. Imię notowane w Polsce od XIV wieku jest pochodzenia greko-łacińskiego od bárbara ‘cudzoziemka’.

Warwaruk - od imienia Barbara. Imię notowane w Polsce od XIV wieku jest pochodzenia greko-łacińskiego od bárbara ‘cudzoziemka’.

Warwaryk - od imienia Barbara. Imię notowane w Polsce od XIV wieku jest pochodzenia greko-łacińskiego od bárbara ‘cudzoziemka’.

Warwas - od warwa ‘warstwa, pokład’, warwas stukot, hałas’.

Warwasiewicz - od warwa ‘warstwa, pokład’, warwas stukot, hałas’.

Warwasiński - od warwa ‘warstwa, pokład’, warwas stukot, hałas’.

Warwaszewicz - od warwa ‘warstwa, pokład’, warwas stukot, hałas’.

Warwaszyński - od warwa ‘warstwa, pokład’, warwas stukot, hałas’.

Warwaś - od warwa ‘warstwa, pokład’, warwas stukot, hałas’.

Warwąg - od warwa ‘warstwa, pokład’, warwas stukot, hałas’.

Warwiński - od warwa ‘warstwa, pokład’, warwas stukot, hałas’.

Warwocki - od warwa ‘warstwa, pokład’, warwas stukot, hałas’.

Warych - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warych - od warzocha, warzęcha, warzycha, warząchew ‘duża łyżka drewniana używana przy gotowaniu posiłków’.

Warycha - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warycha - od warzocha, warzęcha, warzycha, warząchew ‘duża łyżka drewniana używana przy gotowaniu posiłków’.

Warychowicz - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Waryda - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Waryga - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Waryk - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warykarz - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warykasz - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warykiewicz - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warykowski - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Waryl - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warylak - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warylewski - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warylik - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Waryła - 1566 od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Waryłkiewicz - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Waryłko - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Waryło - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Waryna - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warynica - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warynicki - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warynicz - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Waryniuk - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warynkiewicz - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warynowski - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warynycia - (ukr.) od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Waryń - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Waryńciuk - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Waryńczuk - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warys - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warysiak - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warysz - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Waryszak - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Waryszczak - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Waryszek - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Waryszewski - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Waryszko - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Waryszuk - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Waryś - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warywocki - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warywoda - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warywodzki - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warywończyk - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzacha - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzachowski - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzak - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzała - 1545 od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzan - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzański - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzaruk - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzaszczak - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzaszka - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzawa - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warząchowski - od nazwy miejscowej Warzechowa (nowosądeckie, gmina Lubień).

Warząszka - od warzocha, warzęcha, warzycha, warząchew ‘duża łyżka drewniana używana przy gotowaniu posiłków’.

Warzec - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzeca - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzech - od warzocha, warzęcha, warzycha, warząchew ‘duża łyżka drewniana używana przy gotowaniu posiłków’.

Warzecha - 14 14 od warzocha, warzęcha, warzycha, warząchew ‘duża łyżka drewniana używana przy gotowaniu posiłków’.

Warzechowicz - 1750 od warzocha, warzęcha, warzycha, warząchew ‘duża łyżka drewniana używana przy gotowaniu posiłków’.

Warzechowski - od nazwy miejscowej Warzechowa (nowosądeckie, gmina Lubień).

Warzecki - 1726 od nazwy miejscowej Warzyce (krośnieńskie, gmina Jasło).

Warzecza - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzeczka - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzejewski - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzejko - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzel - 158 1 od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzela - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzelski - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzenica - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzeniec - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzeń - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzeńczak - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzeńczyk - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzeński - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzesiak - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzeszak - 1646 od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzeszak - 1646 od warzocha, warzęcha, warzycha, warząchew ‘duża łyżka drewniana używana przy gotowaniu posiłków’.

Warzeszka - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzeszka - 1506 od warzocha, warzęcha, warzycha, warząchew ‘duża łyżka drewniana używana przy gotowaniu posiłków’.

Warzeszkiewicz - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzeszyc - 1509 od warzocha, warzęcha, warzycha, warząchew ‘duża łyżka drewniana używana przy gotowaniu posiłków’.

Warzeszyński - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warześniak - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzewski - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzęcha - 1406 od warzocha, warzęcha, warzycha, warząchew ‘duża łyżka drewniana używana przy gotowaniu posiłków’.

Warzic - (Śl) od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzicz - (Śl) od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzin - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzinek - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzkiewicz - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzkowicz - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzkowski - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzków - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzna - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzniak - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warznicki - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzny - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzoch - od warzocha, warzęcha, warzycha, warząchew ‘duża łyżka drewniana używana przy gotowaniu posiłków’.

Warzocha - od warzocha, warzęcha, warzycha, warząchew ‘duża łyżka drewniana używana przy gotowaniu posiłków’.

Warzochowski - od nazwy miejscowej Warzechowa (nowosądeckie, gmina Lubień).

Warzoga - 1707 od warzocha, warzęcha, warzycha, warząchew ‘duża łyżka drewniana używana przy gotowaniu posiłków’.

Warzok - (Śl) od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzola - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzołek - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzonek - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzonkowski - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzoń - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzoszczak - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzuc - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzusiak - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzuszyński - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzybak - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzybek - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzybok - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzyc - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzyca - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzych - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzych - 147 1 od warzocha, warzęcha, warzycha, warząchew ‘duża łyżka drewniana używana przy gotowaniu posiłków’.

Warzycha - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzycha - 1478 od warzocha, warzęcha, warzycha, warząchew ‘duża łyżka drewniana używana przy gotowaniu posiłków’.

Warzychowski - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzycki - 16 19 od nazwy miejscowej Warzyce (krośnieńskie, gmina Jasło).

Warzyczek - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzyć - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzydrąg - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzygarnek - 1453 od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzygorze - 1434 od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzyk - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzykiewicz - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzykowski - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzylak - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzylek - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzyn - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzyniak - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzyniuk - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzynkiewicz - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzynkowski - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzyńczak - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzyńczyk - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzyński - 1607 od nazwy miejscowej Warzyn (kilka wsi).

Warzysiak - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzyszak - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzyszcz - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzywka - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warzywoda - 1492 od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warżała - od warga.

Warżało - od warga.

Warżawa - od warga.

Warżel - od warga.

Warżeń - od warga.

Warżo - od warga.

Warżołek - od warga.

Warżun - od warga.

Warżybok - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Warżyłek - od warga.

Warżyński - od nazwy miejscowej Warzyn (kilka wsi).

Was - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasa - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasacz - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasag - od wasąg ‘wóz, bryczka z wyplatanymi bokami; kosz stanowiący wnętrze bryczki’.

Wasak - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasakowski - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasal - od wasal ‘lennik’.

Wasala - od wasal ‘lennik’.

Wasalek - od wasal ‘lennik’.

Wasaliński - od wasal ‘lennik’.

Wasalski - od wasal ‘lennik’.

Wasaluk - od wasal ‘lennik’.

Wasałyszyn - od wasal ‘lennik’.

Wasanow - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasanowski - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasanów - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasat - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wasatko - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wasażnik - od wasąg ‘wóz, bryczka z wyplatanymi bokami; kosz stanowiący wnętrze bryczki’.

Wasąg - od wasąg ‘wóz, bryczka z wyplatanymi bokami; kosz stanowiący wnętrze bryczki’.

Wasąźnik - od wasąg ‘wóz, bryczka z wyplatanymi bokami; kosz stanowiący wnętrze bryczki’.

Wasążek - od wasąg ‘wóz, bryczka z wyplatanymi bokami; kosz stanowiący wnętrze bryczki’.

Wasążnik - od wasąg ‘wóz, bryczka z wyplatanymi bokami; kosz stanowiący wnętrze bryczki’.

Wascher - od niemieckiej nazwy osobowej Wasser, ta od apelatywu Wasser ‘woda’.

Waschko - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasecki - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Waseczko - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waseczuk - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasek - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasela - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Waselczyk - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Waseleniuk - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Waselewski - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Waselina - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasemann - od niemieckiej nazwy osobowej Wasser, ta od apelatywu Wasser ‘woda’.

Wasenczuk - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasenczuk - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waseńczuk - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waseńczuk - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waseńczyk - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waser - od niemieckiej nazwy osobowej Wasser, ta od apelatywu Wasser ‘woda’.

Waserek - od niemieckiej nazwy osobowej Wasser, ta od apelatywu Wasser ‘woda’.

Waserka - od niemieckiej nazwy osobowej Wasser, ta od apelatywu Wasser ‘woda’.

Waserman - od niemieckiej nazwy osobowej Wasser, ta od apelatywu Wasser ‘woda’.

Wasężnik - od wasąg ‘wóz, bryczka z wyplatanymi bokami; kosz stanowiący wnętrze bryczki’.

Wasiak - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiakowski - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiałkowski - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiar - od niemieckiej nazwy osobowej Wasser, ta od apelatywu Wasser ‘woda’.

Wasiarek - od niemieckiej nazwy osobowej Wasser, ta od apelatywu Wasser ‘woda’.

Wasiatycz - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasica - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasich - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasicionek - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiczanek - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiczek - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiczko - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiczonek - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiczuk - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasidłow - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiec - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasieczka - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasieczko - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasieczuk - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiej - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiejew - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiejko - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiek - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiekiewicz - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiekowski - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiel - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasiela - 1788 od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasielak - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasielczak - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasielczuk - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasielczyk - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasielec - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasieleńko - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasieleski - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasielew - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasielewicz - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasielewski - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasielica - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasielik - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasieliszyn - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasielk - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasielka - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasielke - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasielkiewicz - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasielkowski - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasieloff - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasielonek - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasielowski - 163 1 od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasielski - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasieluk - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasielyszyn - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasiełewski - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasieło - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasieniak - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasienicz - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasieniec - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasienko - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasieńczak - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasieńczuk - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasieńko - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasierski - od niemieckiej nazwy osobowej Wasser, ta od apelatywu Wasser ‘woda’.

Wasierzyński - od niemieckiej nazwy osobowej Wasser, ta od apelatywu Wasser ‘woda’.

Wasieta - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiewicz - 1786 od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiewiec - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiewski - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasij - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasijczuk - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasik - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasikiewicz - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasikowski - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasil - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasila - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasilasz - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasilc - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasilcow - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasilczak - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasilczenko - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasilczuk - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasilczuk - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasilczyk - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasilczyszyn - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasilec - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasileczko - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasilej - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasilejew - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasilejko - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasilek - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasilenczyk - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasilenia - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasileniuk - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasilenko - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasileńczyk - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasileńko - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasileski - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasilew - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasilewczyk - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasilewicz - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasilewski - 1750 od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasiliew - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasiliewski - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasilijew - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasilik - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasilikowski - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasilin - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasilinka - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasilinko - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasiliszyn - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasilk - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasilka - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasilke - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasilkiewicz - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasilkiw - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasilko - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasilkow - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasilkowicz - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasilkowski - 1653 od nazwy miasta Wasilków (białostockie).

Wasilków - od nazwy miasta Wasilków (białostockie).

Wasillew - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasilniaczyk - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasilniak - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasilok - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasilonek - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasilonok - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasilow - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasilowicz - 1707 od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasilowski - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasilów - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasilski - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasiluk - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasiluk - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasiluszko - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasilyszyn - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasiła - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasiłek - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasiłko - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasiłkowski - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasiłków - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasiłowicz - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasiłowski - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasiłowski - od nazwy miasta Wasilków (białostockie).

Wasiłyszyn - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasin - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasincionek - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasinczak - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasinek - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiniak - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiniec - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiniewski - od nazwy miejscowej Waśniewo (olsztyńskie, gmina Janowiec Kościelny), Waśniów (kieleckie, gmina Waśniów).

Wasinkiewicz - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasinkowicz - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasinta - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasińczak - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasińczuk - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiński - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasio - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiocha - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiokiewicz - 1750 od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiola - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasiolek - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasiolewski - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasioł - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasiołek - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasiołka - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasiołko - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasiołkowski - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasiołowski - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasiora - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiota - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiotek - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiowski - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiółka - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasiółkowski - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasiówka - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasir - od niemieckiej nazwy osobowej Wasser, ta od apelatywu Wasser ‘woda’.

Wasirowski - od niemieckiej nazwy osobowej Wasser, ta od apelatywu Wasser ‘woda’.

Wasirug - od niemieckiej nazwy osobowej Wasser, ta od apelatywu Wasser ‘woda’.

Wasiszek - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasita - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiucionek - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiuczyński - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiuk - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiukiewicz - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiukow - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiula - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasiulewicz - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasiulewski - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasiulk - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasiuła - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasiułkiewicz - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiułkowski - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasiułyński - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasiun - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiunic - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiunicz - 1476 od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiuniec - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiunyk - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiura - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiurdziak - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiurski - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiuszkiewicz - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiuszko - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiut - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiuta - 14 19 od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiutek - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiuto - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiutowicz - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiutycz - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiutyk - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasiutyński - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wask - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waskało - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waskan - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waskań - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waskarz - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waskiałło - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waskian - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waskiel - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waskiewicz - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waskin - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waskinowicz - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Wasko - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waskosz - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waskow - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waskowiak - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waskowicz - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waskowicz-Kulczycki - złożenia brak; Waskowicz od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske; Kulczycki 1589 od nazwy miejscowej Kulczyce (KrW).

Waskowski - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waskół - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Wasków - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waskul - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waskuł - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waskuła - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waskunowicz - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waslowicz - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasław - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wasławski - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wasło - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wasłoń - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wasłowicz - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wasłowski - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wasmund - od nazwy miejscowej Waksmund (nowosądeckie, gmina Nowy Targ).

Wasmundzki - od nazwy miejscowej Waksmund (nowosądeckie, gmina Nowy Targ).

Wasniewski - od nazwy miejscowej Waśniewo (olsztyńskie, gmina Janowiec Kościelny), Waśniów (kieleckie, gmina Waśniów).

Wasnik - od waśń, dawniej też waśnia ‘kłótnia, spór’.

Wasnikiewicz - od waśń, dawniej też waśnia ‘kłótnia, spór’.

Wasniowski - od nazwy miejscowej Waśniewo (olsztyńskie, gmina Janowiec Kościelny), Waśniów (kieleckie, gmina Waśniów).

Wasong - od wasąg ‘wóz, bryczka z wyplatanymi bokami; kosz stanowiący wnętrze bryczki’.

Wasora - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasowicz - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wassarab - od nazwy miejscowej krainy Besarabia (część Mołdawii).

Wasser - od niemieckiej nazwy osobowej Wasser, ta od apelatywu Wasser ‘woda’.

Wasserek - od niemieckiej nazwy osobowej Wasser, ta od apelatywu Wasser ‘woda’.

Wasserka - od niemieckiej nazwy osobowej Wasser, ta od apelatywu Wasser ‘woda’.

Wasserman - od niemieckiej nazwy osobowej Wasser, ta od apelatywu Wasser ‘woda’.

Wassermann - od niemieckiej nazwy osobowej Wasser, ta od apelatywu Wasser ‘woda’.

Wassidłow - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wassong - od wasąg ‘wóz, bryczka z wyplatanymi bokami; kosz stanowiący wnętrze bryczki’.

Wast - od niemieckiej nazwy osobowej Wast, ta od imienia Sebastianus.

Wasta - od niemieckiej nazwy osobowej Wast, ta od imienia Sebastianus.

Wastag - od niemieckiej nazwy osobowej Wast, ta od imienia Sebastianus.

Wastak - od niemieckiej nazwy osobowej Wast, ta od imienia Sebastianus.

Wastatko - od niemieckiej nazwy osobowej Wast, ta od imienia Sebastianus.

Wastąg - 1699 od niemieckiej nazwy osobowej Wast, ta od imienia Sebastianus.

Wastek - od niemieckiej nazwy osobowej Wast, ta od imienia Sebastianus.

Wastkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wast, ta od imienia Sebastianus.

Wastkowski - od niemieckiej nazwy osobowej Wast, ta od imienia Sebastianus.

Wastok - od niemieckiej nazwy osobowej Wast, ta od imienia Sebastianus.

Wastowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wast, ta od imienia Sebastianus.

Wastowski - od niemieckiej nazwy osobowej Wast, ta od imienia Sebastianus.

Wastrach - od niemieckich nazw osobowych Westrich, Westreich, te z średniowysokoniemieckiego westerrich ‘państwo na zachodzie’.

Wastrak - od niemieckich nazw osobowych Westrich, Westreich, te z średniowysokoniemieckiego westerrich ‘państwo na zachodzie’.

Wastrowski - od niemieckiej nazwy osobowej Wester, ta od średniowysokoniemieckiego wëster ‘’na zachód, na zachodzie, w kierunku zachodnim’.

Wastrych - od niemieckich nazw osobowych Westrich, Westreich, te z średniowysokoniemieckiego westerrich ‘państwo na zachodzie’.

Wasuk - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasula - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasung - od wasąg ‘wóz, bryczka z wyplatanymi bokami; kosz stanowiący wnętrze bryczki’.

Wasurczak - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasurczyk - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasusza - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasuszko - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasyców - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasyk - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasyl - 1342 od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasylak - 1780 od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasylcio - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasylciów - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasylców - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasylczak - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasylczenko - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasylczuk - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasylczyk - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasylczyszyn - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasylec - 1403 od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasylecki - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasyleczko - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasylejko - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasylek - 1402 od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasylenki - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasylenko - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasyleńko - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasylew - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasylewicz - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasylewski - 1439 od nazwy miejscowej Wasylów (zamojskie, gmina Telatyn).

Wasyli - 1454 od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasyliew - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasylik - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasylikow - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasylin - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasylina - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasylinka - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasylinko - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasyliszczak - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasyliszyn - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasyliw - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasyljew - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasylk - (Pom) od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasylka - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasylke - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasylkie - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasylkiewicz - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasylkin - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasylkiw - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasylko - 1437 od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasylkow - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasylkowicz - 1447 od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasylkowski - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasylków - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasylow - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasylowski - 1469 od nazwy miejscowej Wasylów (zamojskie, gmina Telatyn).

Wasylów - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasyluk - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasylus - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasyluszko - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasylyk - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasylynczuk - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasylynko - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasyłczyn - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasyłeczko - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasyłejko - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasyłek - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasyłenko - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasyłeńko - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasyłew - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasyłowicz - 13 18 od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasyłów - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasyłyk - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasyłyn - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasyłyna - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasyłynka - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasyłyszyn - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wasyna - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasynczuk - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasyniak - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasyniuk - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasyńczuk - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasyńczyk - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Wasz - 1406 od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waszaj - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waszajko - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waszajło - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waszak - 1678 od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waszakowski - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waszał - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waszau - (= ał) od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waszcz - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waszczak - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waszczek - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waszczenik - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waszczeniuk - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waszczenko - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waszczeńczuk - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waszczuk - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waszczun - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waszczur - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waszczuszyn - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waszczyc - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waszczyczyn - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waszczyk - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waszczykowski - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waszczyłko - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waszczyło - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waszczyn - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waszczyna - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waszczyniuk - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waszczyszak - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waszczyszczak - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waszczyszczyn - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waszczyszyn - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waszec - 1446 (KrW) od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waszech - 1265 od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waszecha - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waszeczko - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waszejko - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waszek - 1493 od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waszel - 1387 od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waszelak - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Waszelewski - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Waszeloch - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waszenda - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waszenik - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waszeniuk - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waszeniuta - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waszewicz - 1707 od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waszęda - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waszk - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waszka, m. - 1387 od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waszke - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waszkel - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waszkiel - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waszkielewicz - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waszkielis - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waszkieł - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waszkiewicz - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waszkilewicz - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waszkinel - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waszkis - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waszko - 1366 od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waszkojć - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waszkowiak - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waszkowicz - 1436 od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waszkowski - od nazw miejscowych Waśki, Waszki (kilka wsi).

Waszkowski - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waszkuć - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waszkun - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waszkuń - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waszniewski - od nazwy miejscowej Waśniewo (olsztyńskie, gmina Janowiec Kościelny), Waśniów (kieleckie, gmina Waśniów).

Waszniura - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waszor - 1654 od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waszota - 1393 od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waszowicz - 1596 od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waszt - od niemieckiej nazwy osobowej Wast, ta od imienia Sebastianus.

Waszta - od niemieckiej nazwy osobowej Wast, ta od imienia Sebastianus.

Wasztaj - od niemieckiej nazwy osobowej Wast, ta od imienia Sebastianus.

Wasztajewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wast, ta od imienia Sebastianus.

Wasztajonek - od niemieckiej nazwy osobowej Wast, ta od imienia Sebastianus.

Wasztan - od niemieckiej nazwy osobowej Wast, ta od imienia Sebastianus.

Wasztewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wast, ta od imienia Sebastianus.

Waszton - od niemieckiej nazwy osobowej Wast, ta od imienia Sebastianus.

Wasztyk - od niemieckiej nazwy osobowej Wast, ta od imienia Sebastianus.

Wasztyl - od niemieckiej nazwy osobowej Wast, ta od imienia Sebastianus.

Wasztyn - od niemieckiej nazwy osobowej Wast, ta od imienia Sebastianus.

Waszuk - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waszukiewicz - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waszul - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waszulewski - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waszull - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waszut - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waszuta - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waszyczek - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waszyl - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Waszylewicz - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Waszylewski - od nazwy miejscowej Wasylów (zamojskie, gmina Telatyn).

Waszyliszyn - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Waszylkowski - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Waszyn - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waszynko - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waszyrowski - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waś - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waściak - od niemieckiej nazwy osobowej Wast, ta od imienia Sebastianus.

Waścikowski - od niemieckiej nazwy osobowej Wast, ta od imienia Sebastianus.

Waścionek - od niemieckiej nazwy osobowej Wast, ta od imienia Sebastianus.

Waściszakowski - od niemieckiej nazwy osobowej Wast, ta od imienia Sebastianus.

Waściszek - 1649 od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waściszewski - od niemieckiej nazwy osobowej Wast, ta od imienia Sebastianus.

Waściuśka - od niemieckiej nazwy osobowej Wast, ta od imienia Sebastianus.

Waśk - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waśka - od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Waśkało - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waśkan - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waśkań - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waśkiel - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waśkiewicz - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waśko - 1583 od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waśkow - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waśkowiak - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waśkowicz - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waśkowiec - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waśkowski - od nazw miejscowych Waśki, Waszki (kilka wsi).

Waśków - od waski ‘jeden z was’ lub od waska ‘szaflik’, od nazw osobowych na Wasz- lub od niemieckiej nazwy osobowej Waske.

Waśniak - od waśń, dawniej też waśnia ‘kłótnia, spór’.

Waśnicki - od waśń, dawniej też waśnia ‘kłótnia, spór’.

Waśniczuk - od waśń, dawniej też waśnia ‘kłótnia, spór’.

Waśniewicz - od waśń, dawniej też waśnia ‘kłótnia, spór’.

Waśniewski - od nazwy miejscowej Waśniewo (olsztyńskie, gmina Janowiec Kościelny), Waśniów (kieleckie, gmina Waśniów).

Waśnik - od waśń, dawniej też waśnia ‘kłótnia, spór’; od waśnik ‘kłótnik’.

Waśnikowski - od waśń, dawniej też waśnia ‘kłótnia, spór’.

Waśniowski - 1447 od nazwy miejscowej Waśniewo (olsztyńskie, gmina Janowiec Kościelny), Waśniów (kieleckie, gmina Waśniów).

Waśno - od waśń, dawniej też waśnia ‘kłótnia, spór’.

Waśnowski - od nazwy miejscowej Waśniewo (olsztyńskie, gmina Janowiec Kościelny), Waśniów (kieleckie, gmina Waśniów).

Waśtok - (Śl) od niemieckiej nazwy osobowej Wast, ta od imienia Sebastianus.

Wata - od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Watach - od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Wataci - od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Watacy - od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Watakiewicz - od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Watala - od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Watalski - od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Watała - od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Watamaniak - od wataman ‘zwierzchnik miejski, przewodniczący zgromadzenia’.

Watamaniuk - od wataman ‘zwierzchnik miejski, przewodniczący zgromadzenia’.

Watarka - od niemieckiej nazwy osobowej Water, ta od średnioniemieckiego water ‘woda’.

Watarkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Water, ta od średnioniemieckiego water ‘woda’.

Watarz - od niemieckiej nazwy osobowej Water, ta od średnioniemieckiego water ‘woda’.

Watarzyszyn - od niemieckiej nazwy osobowej Water, ta od średnioniemieckiego water ‘woda’.

Watas - od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Watasiewicz - od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Watasik - od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Wataszek - od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Watczak - od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Watczyk - od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Wateha - może od wataga, wataha ‘herszt eozbójników’.

Watek - od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Watemborski - od nazwy miasta Wartenberg, dziś Syców (kaliskie).

Watenberg - od nazwy miasta Wartenberg, dziś Syców (kaliskie).

Watenborski - od nazwy miasta Wartenberg, dziś Syców (kaliskie).

Water - od niemieckiej nazwy osobowej Water, ta od średnioniemieckiego water ‘woda’.

Watęga - od podstawy wat-, por. gwarowe watolin ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Watiuk - od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Watka - 1497 od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Watkiewicz - od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Watko - od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Watkowski - 1526 od nazwy miejscowej Watkowice (elbląskie, gmina Ryjewo).

Watków - od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Watła - od wątły ‘szczupły, mizerny’.

Watłas - od wątły ‘szczupły, mizerny’.

Watłosz - od wątły ‘szczupły, mizerny’.

Watły - od wątły ‘szczupły, mizerny’.

Watoch - od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Watocha - od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Watoka - od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Watola - od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Watolla - od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Watolski - od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Watoła - 1707 od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Watołło - od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Wator - od wątor ‘wgłębienie w klepkach beczki, do którego wchodzi brzeg dna’.

Watorczyk - od wątor ‘wgłębienie w klepkach beczki, do którego wchodzi brzeg dna’.

Watorek - od wątor ‘wgłębienie w klepkach beczki, do którego wchodzi brzeg dna’.

Watorowski - od wątor ‘wgłębienie w klepkach beczki, do którego wchodzi brzeg dna’.

Watorski - od wątor ‘wgłębienie w klepkach beczki, do którego wchodzi brzeg dna’.

Watowicz - 1448 od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Watór - od wątor ‘wgłębienie w klepkach beczki, do którego wchodzi brzeg dna’.

Watrach - od watra ‘ogień, ognisko’.

Watracz - od watra ‘ogień, ognisko’.

Watraczuk - od watra ‘ogień, ognisko’.

Watrak - od watra ‘ogień, ognisko’.

Watrakiewicz - od watra ‘ogień, ognisko’.

Watral - od watra ‘ogień, ognisko’ lub od watral ‘kij zbójecki’.

Watralik - od watra ‘ogień, ognisko’.

Watrała - 16 10 od watra ‘ogień, ognisko’.

Watras - od watra ‘ogień, ognisko’.

Watrasz - od watra ‘ogień, ognisko’.

Watraszek - od watra ‘ogień, ognisko’.

Watraszyński - od watra ‘ogień, ognisko’.

Watraś - od watra ‘ogień, ognisko’.

Watres - od watra ‘ogień, ognisko’.

Watrias - od watra ‘ogień, ognisko’.

Watroba - od wątroba ‘narząd wewnętrzny u kręgowców’.

Watrobiński - od wątroba ‘narząd wewnętrzny u kręgowców’.

Watrobski - od wątroba ‘narząd wewnętrzny u kręgowców’.

Watros - od watra ‘ogień, ognisko’.

Watrowicz - od watra ‘ogień, ognisko’.

Watróbka - od wątroba ‘narząd wewnętrzny u kręgowców’.

Watrykowski - od watra ‘ogień, ognisko’.

Watta - od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Wattach - od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Watta-Skrzydlewski - złożenia brak; Watta od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat; Skrzydlewski od nazwy miejscowej Skrzydlewo (gorzowskie, gmina Międzychód).

Watula - od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Watuło - od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Watura - od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Watus - od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Watusiak - od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Watuszko - od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Watuś - od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Watych - 1777 od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Watycha - 1473 od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Watychowicz - 1680 od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Watyczuk - od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Watyga - 1765 może od wataga, wataha ‘herszt eozbójników’.

Watykowski - od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Watylak - od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Watyluk - od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Watyśkiewicz - od podstawy wat-, por. gwarowe watolić ‘pleść’, wataha ‘banda, oddział zbrojny’, wata dawniej ‘mała sieć rybacka’, ze staropolskiego weta ‘opłata pobierana przez sędziego na zakończenie procesu’, niemiecka nazwa osobowa Wat.

Watzlawczik - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Watzlawczyk - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Watzlawek - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Watzlawik - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Watzlawski - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Waw - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawa - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawar - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawara - od imienia Barbara. Imię notowane w Polsce od XIV wieku jest pochodzenia greko-łacińskiego od bárbara ‘cudzoziemka’.

Wawara - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawarczyk - od imienia Barbara. Imię notowane w Polsce od XIV wieku jest pochodzenia greko-łacińskiego od bárbara ‘cudzoziemka’.

Wawarczyk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawarko - od imienia Barbara. Imię notowane w Polsce od XIV wieku jest pochodzenia greko-łacińskiego od bárbara ‘cudzoziemka’.

Wawarko - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawarski - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawarzczyk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawel - od nazwy wzgórza i zamku Wawel.

Wawelczyk - od nazwy wzgórza i zamku Wawel.

Wawelski - od nazwy wzgórza i zamku Wawel.

Wawełczyk - od nazwy wzgórza i zamku Wawel.

Wawełka - od nazwy wzgórza i zamku Wawel.

Wawełko - od nazwy wzgórza i zamku Wawel.

Wawer - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawera - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawerczak - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawerczuk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawerczyk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawerek - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawer-Frączyk - złożenia brak; Wawer od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec; Frączyk od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Wawerk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawerka - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawerko - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawerla - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawernia - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawerniuk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawiel - od nazwy wzgórza i zamku Wawel.

Wawiernia - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawierniuk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawierowicz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawierowski - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawilan - od imienia Wawiła, Wawił, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Babylas.

Wawilczenko - od imienia Wawiła, Wawił, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Babylas.

Wawilian - od imienia Wawiła, Wawił, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Babylas.

Wawilin - od imienia Wawiła, Wawił, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Babylas.

Wawiluk - od imienia Wawiła, Wawił, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Babylas.

Wawiłow - od imienia Wawiła, Wawił, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Babylas.

Wawiorka - od dawnego wiewiór ‘rzeżączka’, wiewiórka, z gwarowego wiewiór ‘gryzoń nadrzewny’.

Wawiorko - od dawnego wiewiór ‘rzeżączka’, wiewiórka, z gwarowego wiewiór ‘gryzoń nadrzewny’.

Wawiorowski - od dawnego wiewiór ‘rzeżączka’, wiewiórka, z gwarowego wiewiór ‘gryzoń nadrzewny’.

Wawióra - od dawnego wiewiór ‘rzeżączka’, wiewiórka, z gwarowego wiewiór ‘gryzoń nadrzewny’.

Wawiórka - od dawnego wiewiór ‘rzeżączka’, wiewiórka, z gwarowego wiewiór ‘gryzoń nadrzewny’.

Wawiórko - od dawnego wiewiór ‘rzeżączka’, wiewiórka, z gwarowego wiewiór ‘gryzoń nadrzewny’.

Wawiórkowski - od dawnego wiewiór ‘rzeżączka’, wiewiórka, z gwarowego wiewiór ‘gryzoń nadrzewny’.

Wawiórowski - od dawnego wiewiór ‘rzeżączka’, wiewiórka, z gwarowego wiewiór ‘gryzoń nadrzewny’.

Wawiórski - od dawnego wiewiór ‘rzeżączka’, wiewiórka, z gwarowego wiewiór ‘gryzoń nadrzewny’.

Wawirowicz - od dawnego wiewiór ‘rzeżączka’, wiewiórka, z gwarowego wiewiór ‘gryzoń nadrzewny’.

Wawka - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawkiewicz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawko - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawlak - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawnaszek - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawniek - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawnik - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawnikiewicz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawnos - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawnoszek - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawnuszak - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawoczek - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawoczna - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawoczny - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawoczy - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawok - (Śl) od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawol - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawoł - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawor - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Waworczyk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Waworek - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Waworowski - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Waworski - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawozna - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawoźniak - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawoźny - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawożna - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawr - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawra - 1629 od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrach - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawracki - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawracz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawranek - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawraniuk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawras - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawraszka - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawraszko - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrczyk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrecki - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrecko - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawreczek - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawreczka - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawreczko - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawreczuk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrejko - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrek - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawreniuk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrenta - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrentowicz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrenty - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawreń - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawreńczuk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawreńczyk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawreszek - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawreszlik - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawreszuk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawreta - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawręta - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawręty - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrin - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrinowicz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrka - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrkowski - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawro - 1453 od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawroch - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrocik - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrocki - od nazwy miejscowej Wawrowice (kieleckie, gmina Wiślica).

Wawroczny - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrok - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawron - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawroniak - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawronik - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawroniuk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawronowicz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawronowski - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrony - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawroń - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrończuk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrończyk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawroński - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawros - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawroski - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrosz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawroszak - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawroszek - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawroszko - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawroś - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrośka - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrot - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrotek - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrow - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrowicz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrowski - 1405 od nazwy miejscowej Wawrowice (kieleckie, gmina Wiślica).

Wawrowy - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrów - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrszczyk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawruch - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawruk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrukiewicz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawruniak - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawruniuk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawruń - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrusiak - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrusiewicz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrusz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawruszak - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawruszczak - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawruszczuk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawruszek - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawruszko - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawry - 1667 od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawryc - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawryca - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrych - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrycz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawryczek - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawryczka - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawryczuk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawryk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawryka - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrykiewicz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrykiewycz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrykow - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrykowicz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawryków - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrylak - od ukraińskiej formy Wawryło, Hawryło, pol. Gabriel.

Wawrylakowski - od ukraińskiej formy Wawryło, Hawryło, pol. Gabriel.

Wawrylczak - od ukraińskiej formy Wawryło, Hawryło, pol. Gabriel.

Wawrylczuk - od ukraińskiej formy Wawryło, Hawryło, pol. Gabriel.

Wawrylewicz - od ukraińskiej formy Wawryło, Hawryło, pol. Gabriel.

Wawryluk - od ukraińskiej formy Wawryło, Hawryło, pol. Gabriel.

Wawrył - od ukraińskiej formy Wawryło, Hawryło, pol. Gabriel.

Wawryła - od ukraińskiej formy Wawryło, Hawryło, pol. Gabriel.

Wawryłkiewicz - od ukraińskiej formy Wawryło, Hawryło, pol. Gabriel.

Wawryłko - od ukraińskiej formy Wawryło, Hawryło, pol. Gabriel.

Wawryło - 1474 od ukraińskiej formy Wawryło, Hawryło, pol. Gabriel.

Wawryło - 1474 od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawryłowicz - od ukraińskiej formy Wawryło, Hawryło, pol. Gabriel.

Wawryłowicz - 1687 od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawryn - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrynczuk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrynek - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawryniak - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawryniewicz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawryniok - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawryniuk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrynkewycz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrynkiewicz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrynko - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrynkowski - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrynow - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrynowicz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrynów - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrynuk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawryń - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawryńczuk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrys - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrysiak - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrysiewicz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrysik - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrysiuk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrysko - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrysz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawryszak - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawryszczak - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawryszczuk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawryszewicz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawryszkiewicz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawryszko - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawryszuk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawryszyn - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawryzniak - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzach - 1405 od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzacz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzaczak - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzak - 1380 od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzakowski - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzała - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzan - 1424 od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzanek - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzaniak - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzankiewicz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzankowski - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzańczak - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzańczyk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzas - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzasek - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzaszak - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzaszek - 1454 od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzaszko - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzątko - 1399 od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzczak - 1786 od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzczyk - 1683 od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzec - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzecha - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzecki - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzecki - od nazwy miejscowej Wawrowice (kieleckie, gmina Wiślica).

Wawrzeczak - 1786 od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzeczek - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzeczka - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzeczko - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzeczyk - 1683 od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzek - 1385 od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzekiewicz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzel - 1386 od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzelski - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzeła - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzeło - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzen - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzenczak - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzenczuk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzenczy - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzenczyk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzenek - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzeniak - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzeniec - 1399 od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzeniecki - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzeniuk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzenkiewicz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzenkowski - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzeń - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzeńczak - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzeńczuk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzeńczyk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzeńkowski - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzeński - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzesiak - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzesiński - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzesiszyn - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzesta - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzeszczak - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzeszek - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzeszkiewicz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrześta - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzewski - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzęta - 1285 od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrziczek - (Śl) od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzik - (Śl) od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzin - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzinczyk - (Śl) od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzinek - (Śl) od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzinosek - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzinossek - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzkiewicz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzko - 137 1 od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzkow - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzkowicz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzkowiec - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzków - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzocha - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzok - (Śl) od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzokiewicz - (Śl) od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzoł - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzoła - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzon - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzonek - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzoniak - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzonka - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzonkiewicz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzonkoski - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzonkowski - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzonok - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzonowski - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzoń - 1792 od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzończak - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzos - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzosek - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzosz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzoszek - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzoś - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzowski - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzów - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzuch - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzuchowski - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzuczek - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzujszko - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzuk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzukowski - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzuła - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzun - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzunek - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzuniak - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzunkowski - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzuń - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzuńczak - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzusiak - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzusiczyn - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzusik - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzusin - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzusiszyn - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzuszak - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzuszko - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzuszyn - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzuszyński - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzut - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzuta - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzybok - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Wawrzyc - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyca - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzycek - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzych - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzycha - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzycki - 1674 od nazwy miejscowej Wawrowice (kieleckie, gmina Wiślica).

Wawrzyczak - 1659 od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyczek - 1693 od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyczko - 1646 od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyczna - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyczny - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyczok - (Śl) od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyczuk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyczyk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyczyn - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyk - 1440 od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzykiewicz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyko - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzykowicz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzykowski - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyków - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyła - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyło - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyłowski - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyn - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyna - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzynak - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyncow - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzynczak - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy Miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzynczok - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzynczuk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzynczyk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzynek - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzynia - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyniaczyk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyniak - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyniakowski - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzynicki - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyniczak - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyniczek - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyniczyk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyniec - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyniecki - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyniek - 1599 od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyniewicz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyniewski - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzynik - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzynika - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyniok - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyniska - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyniuk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzynkiewicz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzynko - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzynkowski - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzynosek - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzynow - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzynowicz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzynowski - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzynów - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyń - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyńcak - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyńciak - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyńców - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyńcza - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyńczak - 1585 od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyńczek - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyńczk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyńczok - (Śl) od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyńczuk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyńczyk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyńkiewicz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyński - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyrzkiewicz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzysiak - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzysiszyn - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzysiuk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzysko - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzysz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyszak - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyszcz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyszczak - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyszczek - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyszczuk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyszczyk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyszek - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyszkiewicz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyszko - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyszniewicz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyszuk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyszyn - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyszyński - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzywoda - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Wawrzyźska - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrzyżczak - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawrżkiewicz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawszczak - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawszczenko - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawszczuk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawszczyk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawszczyn - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawszczyński - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawszewski - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawszkiewicz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawszko - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawszkow - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawszkowicz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawszków - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawszonek - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawszyk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawulin - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawulski - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawuła - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawuło - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawułów - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawzyszko - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawżeńczyk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawżyńczak - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wawżyński - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wayda - od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide.

Waydel - od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide.

Waydowicz - od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide.

Waydowski - od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide.

Waydyk - od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide.

Wayer - od niemieckiej nazwy osobowej Weier, ta od imienia złożonego Wig-heri.

Waygart - od niemieckich nazw osobowych Wewig, Weik, te od imion złożonych na Wig-.

Wayna - od niemieckich nazw osobowych Wein, Weine, te od imion złożonych na Win-.

Wayner - od niemieckiej nazwy osobowej Weiner, ta od Wagner lub Wein-.

Ways - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Wayś - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Waz - od waza ‘duże naczynie na zupę’.

Waza - od waza ‘duże naczynie na zupę’.

Wazacz - od waza ‘duże naczynie na zupę’.

Wazagow - od waza ‘duże naczynie na zupę’.

Wazanow - od waza ‘duże naczynie na zupę’.

Wazar - od niemieckiej nazwy osobowej Wasser, ta od apelatywu Wasser ‘woda’.

Wazarewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wasser, ta od apelatywu Wasser ‘woda’.

Wazarowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wasser, ta od apelatywu Wasser ‘woda’.

Wazarz - od niemieckiej nazwy osobowej Wasser, ta od apelatywu Wasser ‘woda’.

Wazer - od niemieckiej nazwy osobowej Wasser, ta od apelatywu Wasser ‘woda’.

Wazerysek - od niemieckiej nazwy osobowej Wasser, ta od apelatywu Wasser ‘woda’.

Wazgo-Majewski - złożenia brak; Wazgo- brak; Majewski 1759 od nazwy miejscowej Majewo (kilka wsi) lub od maj.

Wazia - od waza ‘duże naczynie na zupę’.

Waziak - 1765 od waza ‘duże naczynie na zupę’.

Wazic - od waza ‘duże naczynie na zupę’.

Waziela - od waza ‘duże naczynie na zupę’.

Wazielewski - od waza ‘duże naczynie na zupę’.

Waziewicz - od waza ‘duże naczynie na zupę’.

Wazik - od waza ‘duże naczynie na zupę’.

Waziłko - od waza ‘duże naczynie na zupę’.

Waziński - od waza ‘duże naczynie na zupę’.

Wazio - od waza ‘duże naczynie na zupę’.

Waznik - 1454 od ważny ‘liczący się, doniosły’, dawniej też ‘cięzki’, poważny ‘zachowujący powagę’, dawniej też ‘okazały’ lub od staropolskiego ważnik ‘urzednik pilnujący wagi skarbowej’.

Wazosek - od waza ‘duże naczynie na zupę’.

Wazowczyk - od waza ‘duże naczynie na zupę’.

Wazowicz - od waza ‘duże naczynie na zupę’.

Wazowski - od waza ‘duże naczynie na zupę’.

Wazylewicz - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wazylik - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wazyluk - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wazyra - od niemieckiej nazwy osobowej Wasser, ta od apelatywu Wasser ‘woda’.

Waź - od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Waźka - od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Waźna - od ważny ‘liczący się, doniosły’, dawniej też ‘cięzki’, poważny ‘zachowujący powagę’, dawniej też ‘okazały’.

Waźniaczka - od ważny ‘liczący się, doniosły’, dawniej też ‘cięzki’, poważny ‘zachowujący powagę’, dawniej też ‘okazały’.

Waźniaczuk - od ważny ‘liczący się, doniosły’, dawniej też ‘cięzki’, poważny ‘zachowujący powagę’, dawniej też ‘okazały’.

Waźniak - od ważny ‘liczący się, doniosły’, dawniej też ‘cięzki’, poważny ‘zachowujący powagę’, dawniej też ‘okazały’.

Waźniakowski - od ważny ‘liczący się, doniosły’, dawniej też ‘cięzki’, poważny ‘zachowujący powagę’, dawniej też ‘okazały’.

Waźnica - od ważny ‘liczący się, doniosły’, dawniej też ‘cięzki’, poważny ‘zachowujący powagę’, dawniej też ‘okazały’.

Waźniewicz - od ważny ‘liczący się, doniosły’, dawniej też ‘cięzki’, poważny ‘zachowujący powagę’, dawniej też ‘okazały’.

Waźniewski - od ważny ‘liczący się, doniosły’, dawniej też ‘cięzki’, poważny ‘zachowujący powagę’, dawniej też ‘okazały’.

Waźnikiewicz - od ważny ‘liczący się, doniosły’, dawniej też ‘cięzki’, poważny ‘zachowujący powagę’, dawniej też ‘okazały’.

Waźny - od ważny ‘liczący się, doniosły’, dawniej też ‘cięzki’, poważny ‘zachowujący powagę’, dawniej też ‘okazały’.

Waż - od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Ważdrąg - od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Ważec - od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Ważel - od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Ważeński - od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Ważewski - od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Ważka - od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Ważko - od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Ważkowski - od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Ważna - od ważny ‘liczący się, doniosły’, dawniej też ‘cięzki’, poważny ‘zachowujący powagę’, dawniej też ‘okazały’.

Ważniak - od ważny ‘liczący się, doniosły’, dawniej też ‘cięzki’, poważny ‘zachowujący powagę’, dawniej też ‘okazały’.

Ważniewicz - od ważny ‘liczący się, doniosły’, dawniej też ‘cięzki’, poważny ‘zachowujący powagę’, dawniej też ‘okazały’.

Ważniewski - od ważny ‘liczący się, doniosły’, dawniej też ‘cięzki’, poważny ‘zachowujący powagę’, dawniej też ‘okazały’.

Ważnik - 1602 od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’; od staropolskiego ważnik ‘urzednik pilnujący wagi skarbowej’.

Ważny - 1493 od ważny ‘liczący się, doniosły’, dawniej też ‘cięzki’, poważny ‘zachowujący powagę’, dawniej też ‘okazały’.

Ważocha - od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Ważowski - od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Ważuchowski - od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Ważybok - od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Ważyc - od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Ważycha - od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Ważydrag - od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Ważydrąg - od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Ważyjeje - 1434 (Maz) od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Ważyk - od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Ważyliński - od ważny ‘liczący się, doniosły’, dawniej też ‘cięzki’, poważny ‘zachowujący powagę’, dawniej też ‘okazały’.

Ważyło - 1595 od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Ważyński - od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Ważypiec - 1634 od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Ważywoda - od waga ‘urządzenie do ważenia; ciężar czegoś’, dawniej urzędowe prawo kontrolnego ważenia towarów’, ważyć ‘dokonywać pomiaru ciężaru; odważyć się’, dawniej też ‘cenić, szanować’.

Wąbiowski - 1497 od nazwy miejscowej Wąbiewo (poznańskie, gmina Kamieniec).

Wącek - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wącewicz - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wąch - od wąchać, węch ‘zapach’.

Wąchacz - 14 1 1 od wąchać, węch ‘zapach’ lub od dawnego wąchacz ‘szpieg’.

Wąchadło - od wąchać, węch ‘zapach’ lub od dawnego wąchacz ‘szpieg’.

Wąchal - od wąchać, węch ‘zapach’ lub od dawnego wąchacz ‘szpieg’.

Wąchala - od wąchać, węch ‘zapach’ lub od dawnego wąchacz ‘szpieg’.

Wąchalewski - od wąchać, węch ‘zapach’ lub od dawnego wąchacz ‘szpieg’.

Wąchalski - od wąchać, węch ‘zapach’ lub od dawnego wąchacz ‘szpieg’.

Wąchał - od wąchać, węch ‘zapach’ lub od dawnego wąchacz ‘szpieg’.

Wąchała - 1560 od wąchać, węch ‘zapach’ lub od dawnego wąchacz ‘szpieg’.

Wąchałka - 16 15 od wąchać, węch ‘zapach’ lub od dawnego wąchacz ‘szpieg’.

Wąchara - od wąchać, węch ‘zapach’ lub od dawnego wąchacz ‘szpieg’.

Wąchel - od wąchać, węch ‘zapach’ lub od dawnego wąchacz ‘szpieg’.

Wąchelski - 1748 od wąchać, węch ‘zapach’ lub od dawnego wąchacz ‘szpieg’.

Wąchocki - 1636 od nazwy miejscowej Wąchock (kieleckie, gmina Wąchock).

Wąchol - od wąchać, węch ‘zapach’ lub od dawnego wąchacz ‘szpieg’.

Wącholski - 1755 od wąchać, węch ‘zapach’ lub od dawnego wąchacz ‘szpieg’.

Wąchoła - od wąchać, węch ‘zapach’ lub od dawnego wąchacz ‘szpieg’.

Wąchołowski - od wąchać, węch ‘zapach’ lub od dawnego wąchacz ‘szpieg’.

Wąchoś - 1595 od wąchać, węch ‘zapach’ lub od dawnego wąchacz ‘szpieg’.

Wąchowiak - od wąchać, węch ‘zapach’ lub od dawnego wąchacz ‘szpieg’.

Wąchowicz - od wąchać, węch ‘zapach’ lub od dawnego wąchacz ‘szpieg’.

Wąchowiec - od wąchać, węch ‘zapach’ lub od dawnego wąchacz ‘szpieg’.

Wąchowski - od wąchać, węch ‘zapach’ lub od dawnego wąchacz ‘szpieg’.

Wąchulski - od wąchać, węch ‘zapach’ lub od dawnego wąchacz ‘szpieg’.

Wącia - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wąciarz - od więcierz, także więcierz, wieńcerz, wącior ‘kosz do łowienia ryb w wodach stojących’.

Wącier - od więcierz, także więcierz, wieńcerz, wącior ‘kosz do łowienia ryb w wodach stojących’.

Wącięga - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wącik - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wącior - od więcierz, także więcierz, wieńcerz, wącior ‘kosz do łowienia ryb w wodach stojących’.

Wącirz - od więcierz, także więcierz, wieńcerz, wącior ‘kosz do łowienia ryb w wodach stojących’.

Wącisz - od więcierz, także więcierz, wieńcerz, wącior ‘kosz do łowienia ryb w wodach stojących’.

Wąciur - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wącka - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wąckowiak - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wąckowski - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wąclewicz - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wącław - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wącławczyk - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wącławek - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wącławski - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wącowski - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wącyk - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wączała - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wączek - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wączyna - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wądek - od podstawy węd-, por. wędzić ‘suszyć w dymie’, ze staropolskiego ‘łowić ryby’, później też ‘trapic; osłabiać; kraść’, ze staropolskiego węda ‘haczyk’, wedka ‘przyrząd do łowienia ryb’.

Wądel - od podstawy węd-, por. wędzić ‘suszyć w dymie’, ze staropolskiego ‘łowić ryby’, później też ‘trapic; osłabiać; kraść’, ze staropolskiego węda ‘haczyk’, wedka ‘przyrząd do łowienia ryb’.

Wądelski - od podstawy węd-, por. wędzić ‘suszyć w dymie’, ze staropolskiego ‘łowić ryby’, później też ‘trapic; osłabiać; kraść’, ze staropolskiego węda ‘haczyk’, wedka ‘przyrząd do łowienia ryb’.

Wądko - od podstawy węd-, por. wędzić ‘suszyć w dymie’, ze staropolskiego ‘łowić ryby’, później też ‘trapic; osłabiać; kraść’, ze staropolskiego węda ‘haczyk’, wedka ‘przyrząd do łowienia ryb’.

Wądkowski - od podstawy węd-, por. wędzić ‘suszyć w dymie’, ze staropolskiego ‘łowić ryby’, później też ‘trapic; osłabiać; kraść’, ze staropolskiego węda ‘haczyk’, wedka ‘przyrząd do łowienia ryb’.

Wądol - od wądół ‘parów, jar; dół, wykrot’.

Wądolna - od wądół ‘parów, jar; dół, wykrot’.

Wądolny - od wądół ‘parów, jar; dół, wykrot’.

Wądolski - od wądół ‘parów, jar; dół, wykrot’.

Wądołek - od wądół ‘parów, jar; dół, wykrot’.

Wądołkowski - od wądół ‘parów, jar; dół, wykrot’.

Wądołowicz - od wądół ‘parów, jar; dół, wykrot’.

Wądołowski - od wądół ‘parów, jar; dół, wykrot’.

Wądorowski - od wander ‘łazęga’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wander.

Wądowski - od podstawy węd-, por. wędzić ‘suszyć w dymie’, ze staropolskiego ‘łowić ryby’, później też ‘trapic; osłabiać; kraść’, ze staropolskiego węda ‘haczyk’, wedka ‘przyrząd do łowienia ryb’.

Wądra - od wędrować, może też od niemieckich nazw osobowych na Wandr-, te od Andreas.

Wądraczek - od wędrować, może też od niemieckich nazw osobowych na Wandr-, te od Andreas.

Wądrak - od wędrować, może też od niemieckich nazw osobowych na Wandr-, te od Andreas.

Wądrocha - od wędrować, może też od niemieckich nazw osobowych na Wandr-, te od Andreas.

Wądrowczyk - od wędrować, może też od niemieckich nazw osobowych na Wandr-, te od Andreas.

Wądrucha - od wędrować, może też od niemieckich nazw osobowych na Wandr-, te od Andreas.

Wądrych - od niemieckiej nazwy osobowej Wandrich, ta od łużyckiej realizacji imienia Andreas.

Wądrychowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Wandrich, ta od łużyckiej realizacji imienia Andreas.

Wądrychowski - od niemieckiej nazwy osobowej Wandrich, ta od łużyckiej realizacji imienia Andreas.

Wądryk - od niemieckiej nazwy osobowej Wandrich, ta od łużyckiej realizacji imienia Andreas.

Wądrzych - od wędrować, może też od niemieckich nazw osobowych na Wandr-, te od Andreas.

Wądrzyk - od wędrować, może też od niemieckich nazw osobowych na Wandr-, te od Andreas.

Wądrzyński - od nazwy miejscowej Wędrzyn (gorzowskie, gmina Sulęcin).

Wądzała - od podstawy węd-, por. wędzić ‘suszyć w dymie’, ze staropolskiego ‘łowić ryby’, później też ‘trapic; osłabiać; kraść’, ze staropolskiego węda ‘haczyk’, wedka ‘przyrząd do łowienia ryb’.

Wądzel - od podstawy węd-, por. wędzić ‘suszyć w dymie’, ze staropolskiego ‘łowić ryby’, później też ‘trapic; osłabiać; kraść’, ze staropolskiego węda ‘haczyk’, wedka ‘przyrząd do łowienia ryb’.

Wądzelek - od podstawy węd-, por. wędzić ‘suszyć w dymie’, ze staropolskiego ‘łowić ryby’, później też ‘trapic; osłabiać; kraść’, ze staropolskiego węda ‘haczyk’, wedka ‘przyrząd do łowienia ryb’.

Wądzicha - od podstawy węd-, por. wędzić ‘suszyć w dymie’, ze staropolskiego ‘łowić ryby’, później też ‘trapic; osłabiać; kraść’, ze staropolskiego węda ‘haczyk’, wedka ‘przyrząd do łowienia ryb’.

Wądzina - od podstawy węd-, por. wędzić ‘suszyć w dymie’, ze staropolskiego ‘łowić ryby’, później też ‘trapic; osłabiać; kraść’, ze staropolskiego węda ‘haczyk’, wedka ‘przyrząd do łowienia ryb’.

Wądziński - od podstawy węd-, por. wędzić ‘suszyć w dymie’, ze staropolskiego ‘łowić ryby’, później też ‘trapic; osłabiać; kraść’, ze staropolskiego węda ‘haczyk’, wedka ‘przyrząd do łowienia ryb’.

Wądzonka - od podstawy węd-, por. wędzić ‘suszyć w dymie’, ze staropolskiego ‘łowić ryby’, później też ‘trapic; osłabiać; kraść’, ze staropolskiego węda ‘haczyk’, wedka ‘przyrząd do łowienia ryb’.

Wądzyński - od podstawy węd-, por. wędzić ‘suszyć w dymie’, ze staropolskiego ‘łowić ryby’, później też ‘trapic; osłabiać; kraść’, ze staropolskiego węda ‘haczyk’, wedka ‘przyrząd do łowienia ryb’.

Wągiel - 1547 od węgiel, ze staropolskiego wągiel, wągl.

Wągielewski - od węgiel, ze staropolskiego wągiel, wągl.

Wągier - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Wągierek - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Wągierski - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’

Wągl - 1388 od węgiel, ze staropolskiego wągiel, wągl.

Wąglarz - 1520 od węgiel, ze staropolskiego wągiel, wągl.

Wąglarzy - od węgiel, ze staropolskiego wągiel, wągl.

Wąglec - 1354 od węgiel, ze staropolskiego wągiel, wągl.

Wąglewic - 1399 od węgiel, ze staropolskiego wągiel, wągl.

Wąglewski - od węgiel, ze staropolskiego wągiel, wągl.

Wąglicki - od węgiel, ze staropolskiego wągiel, wągl.

Wąglik - 1396 od węgiel, ze staropolskiego wągiel, wągl, wąglik.

Wąglikowski - 1764 od nazwy miejscowej Wąglikowice (gdańskie, gmina Kościerzyna).

Wągliński - od węgiel, ze staropolskiego wągiel, wągl.

Wąglorz - (Śl) od węgiel, ze staropolskiego wągiel, wągl.

Wąglowic - 139 1 od węgiel, ze staropolskiego wągiel, wągl.

Wąglowiec - 14 17 od węgiel, ze staropolskiego wągiel, wągl.

Wąglowski - od węgiel, ze staropolskiego wągiel, wągl.

Wągorek - od węgorz ‘ryba o wężowatym ciele’.

Wągorkiewicz - od węgorz ‘ryba o wężowatym ciele’.

Wągorowski - od węgorz ‘ryba o wężowatym ciele’.

Wągracki - od staropolskiego wągroda ‘ogród; miejsce ogrodzone’.

Wągradzki - od staropolskiego wągroda ‘ogród; miejsce ogrodzone’.

Wągrecki - od staropolskiego wągroda ‘ogród; miejsce ogrodzone’.

Wągrocki - od staropolskiego wągroda ‘ogród; miejsce ogrodzone’.

Wągroda - od staropolskiego wągroda ‘ogród; miejsce ogrodzone’.

Wągrodka - 158 1 od staropolskiego wągroda ‘ogród; miejsce ogrodzone’.

Wągrodna - od staropolskiego wągroda ‘ogród; miejsce ogrodzone’.

Wągrodny - 1453 od staropolskiego wągroda ‘ogród; miejsce ogrodzone’.

Wągrodzin - 1470-80 od staropolskiego wągroda ‘ogród; miejsce ogrodzone’.

Wągrodzki - od staropolskiego wągroda ‘ogród; miejsce ogrodzone’ lub od nazwy miejscowej Wągroda (leszczyńskie, gmina Niechlów).

Wągrowski - 1473 od nazwy miasta Wągrowiec (pilskie).

Wągrynowicz - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’; od Węgrzyn ‘Węgier’.

Wągrzak - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Wągrzyn - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’; od Węgrzyn ‘Węgier’.

Wągrzyniak - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’; od Węgrzyn ‘Węgier’.

Wągrzynkiewicz - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’; od Węgrzyn ‘Węgier’.

Wągrzynowicz - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’; od Węgrzyn ‘Węgier’.

Wągrzynowski - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’; od Węgrzyn ‘Węgier’.

Wągrzyński - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’; od Węgrzyn ‘Węgier’.

Wąp - 1490 od staropolskiego wąp, wąpie ‘wnętrzności, żołądek’.

Wąpierski - od nazwy miejscowej Wąpiersk (ciechanowskie, gmina Lidzbark).

Wąpieś - od staropolskiego wąp, wąpie ‘wnętrzności, żołądek’.

Wąpołowski - od staropolskiego wąp, wąpie ‘wnętrzności, żołądek’.

Wąpułowski - od staropolskiego wąp, wąpie ‘wnętrzności, żołądek’.

Wąs - 1470-80 od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wąsacz - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wąsak - 150 1 od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wąsal - 1636 od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wąsala - 1564 od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wąsala-Kluczborski - złożenia brak; Wąsala 1564 od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’; Kluczborski od nazwy miasta Kluczbork.

Wąsalski - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wąsał - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wąsała - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wąsat - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wąsata - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’; od wąsaty ‘mający wąsy’.

Wąsaty - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’; od wąsaty ‘mający wąsy’.

Wąsażnik - od wasąg ‘wóz, bryczka z wyplatanymi bokami; kosz stanowiący wnętrze bryczki’.

Wąsąg - od wasąg ‘wóz, bryczka z wyplatanymi bokami; kosz stanowiący wnętrze bryczki’.

Wąsążnik - od wasąg ‘wóz, bryczka z wyplatanymi bokami; kosz stanowiący wnętrze bryczki’.

Wąsewicz - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wąsewski - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wąsiak - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wąsiakowski - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wąsiatycz - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wąsicki - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wąsicz - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wąsiecki - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wąsiek - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wąsiel - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’; od wąsiel ‘choroba’.

Wąsiela - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’; od wąsiel ‘choroba’.

Wąsielak - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’; od wąsiel ‘choroba’.

Wąsielewski - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’; od wąsiel ‘choroba’.

Wąsielski - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’; od wąsiel ‘choroba’.

Wąsieł - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’; od wąsiel ‘choroba’.

Wąsier - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’; od wąsiel ‘choroba’.

Wąsierski - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’; od wąsiel ‘choroba’.

Wąsiew - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wąsiewicz - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wąsiewski - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wąsik - 1224 od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’; od wąsik.

Wąsikiewicz - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’; od wąsik.

Wąsikowicz - 1270 od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’; od wąsik.

Wąsikowski - 1750 od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’; od wąsik.

Wąsik-Winiarek - złożenia brak; Wąsik 1224 od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’; od wąsik; Winiarek od podstawy win-, por. wino ‘napój otrzymywany przez fermentację moszczu z winogron; kolor w kartach, pik’, winić, wina ‘występek, błąd’, dawniej ‘kara pieniężna, grzywna’.

Wąsil - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wąsil - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’; od wąsik.

Wąsilewski - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wąsiluk - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wąsiłek - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wąsin - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’; od wąsik.

Wąsiniak - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’; od wąsik.

Wąsiński - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’; od wąsik.

Wąsioł - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’; od wąsik.

Wąsiołek - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’; od wąsik.

Wąsior - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’; od wąsik.

Wąsiorek - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’; od wąsik.

Wąsiuk - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’; od wąsik.

Wąsiura - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’; od wąsik.

Wąsiuta - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’; od wąsik.

Wąsk - od wąski.

Wąski - od wąski.

Wąskiewicz - od wąski.

Wąskowicz - od wąski.

Wąskowicz - 17 12 od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wąskowik - od wąski.

Wąskowski - od wąski.

Wąsław - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wąsławski - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego.

Wąsłowicz - od imienia Bazyli, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia greckiego od basileus ‘wódz, król’. Na Rusi miało formę Wasilij, Wayl.

Wąsota - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wąsow - 1332 od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wąsowicz - 14 14 od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wąsowski - 1399 od nazw miejscowych Wąsów, Wąsowo (kilka wsi).

Wąss - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wąsyk - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wąszewski - od nazw miejscowych Wąsów, Wąsowo (kilka wsi).

Wąś - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Wątarczyk - od wątor ‘wgłębienie w klepkach beczki, do którego wchodzi brzeg dna’.

Wątarek - od wątor ‘wgłębienie w klepkach beczki, do którego wchodzi brzeg dna’.

Wątarski - od wątor ‘wgłębienie w klepkach beczki, do którego wchodzi brzeg dna’.

Wątek - od wątek ‘nić przewodnia’.

Wąterek - od wątor ‘wgłębienie w klepkach beczki, do którego wchodzi brzeg dna’.

Wąterski - od wątor ‘wgłębienie w klepkach beczki, do którego wchodzi brzeg dna’.

Wątka - od wątek ‘nić przewodnia’.

Wątko - od wątek ‘nić przewodnia’.

Wątkowski - od wątek ‘nić przewodnia’.

Wątlikiewicz - od wątły ‘szczupły, mizerny’.

Wątlikowicz - od wątły ‘szczupły, mizerny’.

Wątlikowski - od wątły ‘szczupły, mizerny’.

Wątła - od wątły ‘szczupły, mizerny’.

Wątły - od wątły ‘szczupły, mizerny’.

Wątor - 1698 od wątor ‘wgłębienie w klepkach beczki, do którego wchodzi brzeg dna’.

Wątora - od wątor ‘wgłębienie w klepkach beczki, do którego wchodzi brzeg dna’.

Wątorczyk - od wątor ‘wgłębienie w klepkach beczki, do którego wchodzi brzeg dna’.

Wątorek - od wątor ‘wgłębienie w klepkach beczki, do którego wchodzi brzeg dna’.

Wątorowski - od wątor ‘wgłębienie w klepkach beczki, do którego wchodzi brzeg dna’.

Wątorski - od wątor ‘wgłębienie w klepkach beczki, do którego wchodzi brzeg dna’.

Wątorzka - od wątor ‘wgłębienie w klepkach beczki, do którego wchodzi brzeg dna’.

Wątór - od wątor ‘wgłębienie w klepkach beczki, do którego wchodzi brzeg dna’.

Wątroba - 14 17 od wątroba ‘narząd wewnętrzny u kręgowców’.

Wątrobicz - od wątroba ‘narząd wewnętrzny u kręgowców’.

Wątrobiński - od wątroba ‘narząd wewnętrzny u kręgowców’.

Wątrobka - od wątroba ‘narząd wewnętrzny u kręgowców’.

Wątrobowicz - od wątroba ‘narząd wewnętrzny u kręgowców’.

Wątrobowski - od wątroba ‘narząd wewnętrzny u kręgowców’.

Wątrobski - od wątroba ‘narząd wewnętrzny u kręgowców’.

Wątrowicz - od wątor ‘wgłębienie w klepkach beczki, do którego wchodzi brzeg dna’.

Wątrowski - od wątor ‘wgłębienie w klepkach beczki, do którego wchodzi brzeg dna’.

Wątróbka - 137 1 od wątroba ‘narząd wewnętrzny u kręgowców’.

Wątróbski - 1670 od wątroba ‘narząd wewnętrzny u kręgowców’.

Wątróch - od wątor ‘wgłębienie w klepkach beczki, do którego wchodzi brzeg dna’.

Wątruch - od wątor ‘wgłębienie w klepkach beczki, do którego wchodzi brzeg dna’.

Wątrucki - od wątor ‘wgłębienie w klepkach beczki, do którego wchodzi brzeg dna’.

Wątruk - od wątor ‘wgłębienie w klepkach beczki, do którego wchodzi brzeg dna’.

Wątur - od wątor ‘wgłębienie w klepkach beczki, do którego wchodzi brzeg dna’.

Wąwerek - od gwarowego wąworek, węgorek ‘drewniane wiaderko do noszenia mleka’.

Wąworek - od gwarowego wąworek, węgorek ‘drewniane wiaderko do noszenia mleka’.

Wąwoźna - od wąwóz ‘głęboka dolina o stromych zboczach’, od przymiotnika wąwoźny.

Wąwoźniak - od wąwóz ‘głęboka dolina o stromych zboczach’, od przymiotnika wąwoźny.

Wąwoźny - od wąwóz ‘głęboka dolina o stromych zboczach’, od przymiotnika wąwoźny.

Wąwożna - od wąwóz ‘głęboka dolina o stromych zboczach’, od przymiotnika wąwoźny.

Wąwożniak - od wąwóz ‘głęboka dolina o stromych zboczach’, od przymiotnika wąwoźny.

Wąwożny - od wąwóz ‘głęboka dolina o stromych zboczach’, od przymiotnika wąwoźny.

Wąwro - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wąwrzonkiewicz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wąwszczak - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Wąz - od wąż ‘gad beznogi’.

Wązek - od wąż ‘gad beznogi’.

Wąziak - od wąż ‘gad beznogi’.

Wązik - od wąż ‘gad beznogi’.

Wąziołek - od wąż ‘gad beznogi’.

Wązowczyk - od wąż ‘gad beznogi’.

Wązowicz - od wąż ‘gad beznogi’.

Wązowski - od wąż ‘gad beznogi’’.

Wąż - 1430 od wąż ‘gad beznogi’.

Wążowski - od wąż ‘gad beznogi’.

Wążyk - od wąż ‘gad beznogi’.