Nazwiska na literę V

Vaber - od łacińskiego faber ‘kowal, cieśla, rzemieślnik’.

Vabera - od łacińskiego faber ‘kowal, cieśla, rzemieślnik’.

Vaberski - od łacińskiego faber ‘kowal, cieśla, rzemieślnik’.

Vach - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Vacha - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Vachalik - od imion na Wa-, typu Wacław, Wawrzyniec.

Vacula - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Vagner - od nazwy osobowej Wägner, ta od średniowysokoniemieckiego wagener, niemieckiego Wagner ‘kołodziej, stelmach’.

Vaina - od niemieckich nazw osobowych Wein, Weine, te od imion złożonych na Win-.

Vajda - od dawnego (z węgierskiego) wajda ‘dowódca’, w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Weide.

Vakaresku - od niemieckiej nazwy osobowej Wäcker, ta od średniowysokoniemieckiego wacker ‘dzielny, mężny’.

Vala - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Valde-Nowak - złożenia brak; Valde od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złożonych na Wald-; Nowak 1335 od nowy; od nowak ‘człowiek nowy, przybysz’.

Valdes - od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złożonych na Wald-.

Valdez - od niemieckiej nazwy osobowej Wald, ta od apelatywu Wald ‘las’ lub od imion złożonych na Wald-.

Valek - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Valencia - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Valent - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Valenta - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Valente - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Valentin - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W języku łacińskim znane też było imię Valentinus, od którego pochodzi polskie Walentyn.

Valerio - od imienia Walery, dość późno notowanego w Polsce, pochodzącego od łacińskiego Valerius. Oznaczało pierwotnie ‘człowieka z rodu Valeria’. Obocznie występuje postać Walerian (z łacińskiego Valerianus).

Valis - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Valis-Majewski - złożenia brak; Valisod imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’; Majewski 1759 od nazwy miejscowej Majewo (kilka wsi) lub od maj.

Valle - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Valnet - od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać, sunąć powoli, ociężale’.

Vandalli - od niemieckiej nazwy osobowej Wand, ta od staroniemieckiego wand ‘miedza’ lub od imienia Wanda imię postaci legendarnej, wymyślone przez kronikarza Wincentego Kadłubka.

Van-Dessel - złożenia brak; Van od nazwy osobowej Iwan (= Jan); Dessel brak.

Vanecek - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Vanek - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Vanik - od nazwy osobowej Iwan (= Jan).

Van-Selow - złożenia brak; Van od nazwy osobowej Iwan (= Jan); Selow brak.

Van-Snick - złożenia brak; Van od nazwy osobowej Iwan (= Jan); Snick w grupie nazwisk pochodzących od sen.

Var - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Varanka - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Varga - od warga

Vargas - od warga.

Varin - od podstawy war-, por. war ‘ukrop, wrzątek; upał; ilość piwa otrzymana z jednorazowego warzenia’, warzyć ‘gotować; ścinać się’, dawniej też ‘kłębić się, zbijać’.

Vater - od niemieckiej nazwy osobowej Water, ta od średnioniemieckiego water ‘woda’.

Vaterkowski - od niemieckiej nazwy osobowej Water, ta od średnioniemieckiego water ‘woda’.

Vaterowski - od niemieckiej nazwy osobowej Water, ta od średnioniemieckiego water ‘woda’.

Vedral - od niemieckiej nazwy osobowej Wäder, ta od imion złożonych na Wad-.

Veit - od niemieckiej nazwy osobowej Weit, ta od weit ‘daleki’.

Veith - od niemieckiej nazwy osobowej Weit, ta od weit ‘daleki’.

Vel - od imion złożonych typu Wielimir, Wielisław, też od wiele.

Velski - od imion złożonych typu Wielimir, Wielisław, też od wiele.

Veltuzen - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Veltze - od imienia Walter, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia germańskiego. Nawiązuje do walt- ‘rządzić, panować’ + heri ‘wojsko’.

Ventura - od niemieckich nazw osobwych Wend, Wende, Went, te ze średnioniemieckiego Went ‘Słowianin, obcy, osiedleniec ze wschodu’.

Ventzke - od niemieckich nazw osobwych Wend, Wende, Went, te ze średnioniemieckiego Went ‘Słowianin, obcy, osiedleniec ze wschodu’.

Vera - od wschodniosłowiańskiego imienia Wera, polskiego Wera od Weronika, od niemieckich nazw osobowych na Wer-.

Vera-Murawski - złożenia brak; Vera od wschodniosłowiańskiego imienia Wera, polskiego Wera od Weronika, od niemieckich nazw osobowych na Wer-; Murawski 1627 od murawa ‘gęsta trawa pokrywająca jakąś przestrzeń’.

Veranneman-Vatervliet - złożenia brak; Veranneman od wschodniosłowiańskiego imienia Wera, polskiego Wera od Weronika, od niemieckich nazw osobowych na Wer-; Vatervliet brak.

Verhoeven - od wierzch ‘zewnętrzna warstwa; pokrycie’, dawniej też ‘jazda na grzbiecie zwierzęcia’, też od imion złożonych typu Wierzchosław.

Vermessy-Gruber - złożenia brak; Vermessy od niemieckiej nazwy osobowej Warm, ta od imion złożonych na War- lub od warm ‘ciepły’; Gruber od niemieckiej nazwy osobowej Gruber (t), ta od Grube ‘dół’.

Vermeulen - od niemieckiej nazwy osobowej Warm, ta od imion złożonych na War- lub od warm ‘ciepły’.

Vertun - od wertać ‘obracać, wracać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Wert.

Vesa - od niemieckiej nazwy osobowej Wes, ta od średnioniemieckiego wese ‘łąka’.

Veseli - od wesoły, ze staropolskiego wiesioły.

Veselik - od wesoły, ze staropolskiego wiesioły.

Veselji - od wesoły, ze staropolskiego wiesioły.

Vesely - od wesoły, ze staropolskiego wiesioły.

Vesper - od imienia Vespasianus pochodzenia łacińskiego vespa ‘osa’.

Vespero - od imienia Vespasianus pochodzenia łacińskiego vespa ‘osa’.

Vestberg - od niemieckiego West ‘zachód’ lub od niemieckiej nazwy osobowej West.

Vester - od niemieckiego West ‘zachód’ lub od niemieckiej nazwy osobowej West.

Vesterberg - od niemieckiego West ‘zachód’ lub od niemieckiej nazwy osobowej West.

Vesterfors - od niemieckiego West ‘zachód’ lub od niemieckiej nazwy osobowej West.

Vestergaard - od niemieckiego West ‘zachód’ lub od niemieckiej nazwy osobowej West.

Vesterinen - od niemieckiego West ‘zachód’ lub od niemieckiej nazwy osobowej West.

Vestin - od niemieckiego West ‘zachód’ lub od niemieckiej nazwy osobowej West.

Vestling - od niemieckiego West ‘zachód’ lub od niemieckiej nazwy osobowej West.

Veścicik - od niemieckiego West ‘zachód’ lub od niemieckiej nazwy osobowej West.

Veter - od niemieckiej nazwy osobowej Wetter, ta od średniowysokoniemieckiego wëter, wëtter ‘pogoda’.

Vetter - od niemieckiej nazwy osobowej Wetter, ta od średniowysokoniemieckiego wëter, wëtter ‘pogoda’.

Vetulani - od łacińskiego wetula ‘staruszka’, też od wetula, z gwarowego betula ‘młoda koza lub owca’.

Vibert - od niemieckich nazw osobowych Wieber, Wiber, te od imienia złożonego Wigbart.

Vica - od imion na Wi-, typu Wit, Wincenty, Wiktor.

Vican - od imion na Wi-, typu Wit, Wincenty, Wiktor.

Vicenti - od imienia Wincenty, znanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia łacińskiego, od vinco, vincere ‘zwyciężać’. W Polsce imię wykazywało wahania fonetyczne; obocznie występowały formy: Więcency, Więcenc, Więceniec.

Vicentini - od imienia Wincenty, znanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia łacińskiego, od vinco, vincere ‘zwyciężać’. W Polsce imię wykazywało wahania fonetyczne; obocznie występowały formy: Więcency, Więcenc, Więceniec.

Vicenzin - od imienia Wincenty, znanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia łacińskiego, od vinco, vincere ‘zwyciężać’. W Polsce imię wykazywało wahania fonetyczne; obocznie występowały formy: Więcency, Więcenc, Więceniec.

Vicenzino - od imienia Wincenty, znanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia łacińskiego, od vinco, vincere ‘zwyciężać’. W Polsce imię wykazywało wahania fonetyczne; obocznie występowały formy: Więcency, Więcenc, Więceniec.

Vicha - od imion na Wi-, typu Wirzchosław, Wiktor, też od niemieckien nazwy osobowej Wich.

Vichos - - od imion na Wi-, typu Wirzchosław, Wiktor, też od niemieckien nazwy osobowej Wich.

Vickers - od imion na Wi-, typu Wit, Wincenty, Wiktor.

Vickery - od imion na Wi-, typu Wit, Wincenty, Wiktor.

Victor - od imienia Wiktor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego od victor ‘zwycięzca’.

Victor-Hansen - złożenia brak; Victor- od imienia Wiktor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego od victor ‘zwycięzca’; Hansen od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Victoriano - od imienia Wiktor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego od victor ‘zwycięzca’.

Victorini - od imienia Wiktor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego od victor ‘zwycięzca’.

Vida - od widać, widz ‘przyglądający się’, widzieć.

Vidal - od widać, widz ‘przyglądający się’, widzieć.

Videll - od widać, widz ‘przyglądający się’, widzieć.

Videńska - od widać, widz ‘przyglądający się’, widzieć.

Vidić - od widać, widz ‘przyglądający się’, widzieć.

Vidotti - od widać, widz ‘przyglądający się’, widzieć.

Vidura - od niemieckich nazw osobowych typu Wieder, ta od nazw osobowych typu Wiederandrew, Wiederwach, Wiederkeler.

Viebig - od niemieckich nazw osobowych Wibbe, Wiebe, te od imion złożonych typu Wigbald. Wigbart,

Viel - od imion złożonych typu Wielimir, Wielisław, też od wiele.

Vielhauer - od imion złożonych typu Wielimir, Wielisław, też od wiele.

Vielrose - od imion złożonych typu Wielimir, Wielisław, też od wiele.

Vierek - od wiara ‘ufność, wierność; religia; obrządek’, także od imion typu Wierusz, Weronika, także od Wiernierz, Werner.

Vierl - od wiara ‘ufność, wierność; religia; obrządek’, także od imion typu Wierusz, Weronika, także od Wiernierz, Werner.

Vierling - od wiara ‘ufność, wierność; religia; obrządek’, także od imion typu Wierusz, Weronika, także od Wiernierz, Werner.

Viertel - od dawnego wiertel ‘miara zboża; czwarta część grzywny; dzielnica miasta’.

Viertler - od dawnego wiertel ‘miara zboża; czwarta część grzywny; dzielnica miasta’.

Vierus - od wiara ‘ufność, wierność; religia; obrządek’, także od imion typu Wierusz, Weronika, także od Wiernierz, Werner.

Viest - od wieść ‘wiadomość, nowina’, dawniej ‘podanie, legenda’.

Vieten - od wieść ‘wiadomość, nowina’, dawniej ‘podanie, legenda’.

Vieth - od prasłowiańskiego vet’, vet’chn, od staropolskiego wiochty ‘stary, dawny’.

Vietor - - od prasłowiańskiego vet’, vet’chn, od staropolskiego wiochty ‘stary, dawny’.

Vigna - od niemieckiej nazwy osobowej Weigel, ta od imion na Wig-.

Viklund - od wikłac, też wichłać ‘plątać, gmatwać’.

Viktor - od imienia Wiktor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego od victor ‘zwycięzca’.

Viktora - od imienia Wiktor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego od victor ‘zwycięzca’.

Viktorini - od imienia Wiktor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego od victor ‘zwycięzca’.

Villa - od imienia Wilhelm, notowanego w Polsce od XiI wieku, pochodzenia germańskiego, od wil- ‘chęć, wola’+ helm ‘hełm’. W Polsce w średniowieczu imię wykazywało wahania fonetyczne, występowały też formy: Willehelm, Wilaham, Wilheln, Wiliam, Wilam, Wilum, Wilun.

Ville - od imienia Wilhelm, notowanego w Polsce od XiI wieku, pochodzenia germańskiego, od wil- ‘chęć, wola’+ helm ‘hełm’. W Polsce w średniowieczu imię wykazywało wahania fonetyczne, występowały też formy: Willehelm, Wilaham, Wilheln, Wiliam, Wilam, Wilum, Wilun.

Vincent - od imienia Wincenty, znanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia łacińskiego, od vinco, vincere ‘zwyciężać’. W Polsce imię wykazywało wahania fonetyczne; obocznie występowały formy: Więcency, Więcenc, Więceniec.

Vincenz - od imienia Wincenty, znanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia łacińskiego, od vinco, vincere ‘zwyciężać’. W Polsce imię wykazywało wahania fonetyczne; obocznie występowały formy: Więcency, Więcenc, Więceniec.

Vincze - od imienia Wincenty, znanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia łacińskiego, od vinco, vincere ‘zwyciężać’. W Polsce imię wykazywało wahania fonetyczne; obocznie występowały formy: Więcency, Więcenc, Więceniec.

Vinogradoff - od podstawy win-, por. wino ‘napój otrzymywany przez fermentację moszczu z winogron; kolor w kartach, pik’, winić, wina ‘występek, błąd’, dawniej ‘kara pieniężna, grzywna’.

Vinohradnik - od podstawy win-, por. wino ‘napój otrzymywany przez fermentację moszczu z winogron; kolor w kartach, pik’, winić, wina ‘występek, błąd’, dawniej ‘kara pieniężna, grzywna’.]

Virkus - od wir ‘szybki, gwałtowny ruch obrotowy; kłębowisko’, wirować ‘nadawać czemuś ruch wirowy; obracać się wokół własnej osi’.

Visioli - od wisieć ‘być zawieszonym; ponieść śmierć przez powieszenie’, od dawnego wisieć ‘zwisać’.

Visor - od wisieć ‘być zawieszonym; ponieść śmierć przez powieszenie’, od dawnego wisieć ‘zwisać’.

Visser - od wisieć ‘być zawieszonym; ponieść śmierć przez powieszenie’, od dawnego wisieć ‘zwisać’.

Vitali - od imienia Wit, także od Witold, witać ‘pozdrawiać kogoś przy spotkaniu’, dawniej ‘przybywać’.

Vitalini - od imienia Wit, także od Witold, witać ‘pozdrawiać kogoś przy spotkaniu’, dawniej ‘przybywać’.

Vitz - od imienia Wit, także od Witold, witać ‘pozdrawiać kogoś przy spotkaniu’, dawniej ‘przybywać’.

Vivat - od wiwat!, to z łacińskiego vivat ‘niech żyje!’

Vlach - od nazw osobowych na Wła-, typu Władysław.

Vladescu - od nazw osobowych na Wła-, typu Władysław.

Vlasak - (pod wpływem czeskim, słowackim) od włos.

Vogel - od niemieckiej nazwy osobowej Vogel, ta od apelatywu Vogel ‘ptak’.

Vogelgesang - od niemieckiej nazwy osobowej Vogel, ta od apelatywu Vogel ‘ptak’.

Vogelgezang - od niemieckiej nazwy osobowej Vogel, ta od apelatywu Vogel ‘ptak’.

Vogelgsang - od niemieckiej nazwy osobowej Vogel, ta od apelatywu Vogel ‘ptak’.

Vogels - od niemieckiej nazwy osobowej Vogel, ta od apelatywu Vogel ‘ptak’.

Vogelsang - od niemieckiej nazwy osobowej Vogel, ta od apelatywu Vogel ‘ptak’.

Vogelsinger - od niemieckiej nazwy osobowej Vogel, ta od apelatywu Vogel ‘ptak’.

Vogelsteller - od niemieckiej nazwy osobowej Vogel, ta od apelatywu Vogel ‘ptak’.

Vogiel - od niemieckiej nazwy osobowej Vogel, ta od apelatywu Vogel ‘ptak’.

Vogl - od niemieckiej nazwy osobowej Vogel, ta od apelatywu Vogel ‘ptak’.

Vogler - od niemieckiej nazwy osobowej Vogel, ta od apelatywu Vogel ‘ptak’.

Voinea - od wojna ‘walka zbrojna’.

Voise - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Voisot - od niemieckiego weiss ‘biały’.

Voit - od imienia Wojciech, także od wójt.

Volf - od niemieckiej nazwy osobowej Wolf, ta od apelatywu Wolf ‘wilk’.

Volk - od niemieckiej nazwy osobowej Wolf, ta od apelatywu Wolf ‘wilk’.

Volke - od niemieckiej nazwy osobowej Wolf, ta od apelatywu Wolf ‘wilk’.

Völkel - od niemieckiej nazwy osobowej Wolf, ta od apelatywu Wolf ‘wilk’.

Volker - od niemieckiej nazwy osobowej Wolf, ta od apelatywu Wolf ‘wilk’.

Völker - od niemieckiej nazwy osobowej Wolf, ta od apelatywu Wolf ‘wilk’.

Volkert - od niemieckiej nazwy osobowej Wolf, ta od apelatywu Wolf ‘wilk’.

Volkman - od niemieckiej nazwy osobowej Volkman.

Volkmann - od niemieckiej nazwy osobowej Volkman.

Volkmar - od niemieckiej nazwy osobowej Folkmar.

Volkmer - od niemieckiej nazwy osobowej Folkmar.

Volkner - od niemieckiej nazwy osobowej Folkmar.

Völkner - od niemieckiej nazwy osobowej Folkmar.

Volkommen - od niemieckiej nazwy osobowej Folkmar.

Vollman - od niemieckich nazw osobowych Wollmann, Walimann, te od średniowysokoniemieckiego wolle ‘wełna’.

Vollmar - od niemieckiej nazwy osobowej Folkmar.

Vollmer - od niemieckiej nazwy osobowej Folkmar.

Vollmüller - od niemieckiej nazwy osobowej Folkmar.

Volmar - od niemieckiej nazwy osobowej Folkmar.

Volmer - od niemieckiej nazwy osobowej Folkmar.

Volter - od niemieckich nazw osobowych Wolt, Wold, te od imion złożonych na Walt-, te od średnioniemieckiego wold ‘las’.

Voltz - od niemieckich nazw osobowych Wolt, Wold, te od imion złożonych na Walt-, te od średnioniemieckiego wold ‘las’.

Voncina - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Vonczina - od imienia Wacław, które stanowi nowszą postać imienia złożonego Więcesław, Więcław. Zmiana nastąpiła w okresie średniowiecza pod wpływem języka czeskiego (od imion Wacław, Wasyl, Wawrzyniec).

Vonderschmitt - od podstawy węd-, por. wędzić ‘suszyć w dymie’, ze staropolskiego ‘łowić ryby’, później też ‘trapić; osłabiać; kraść’, ze staropolskiego węda ‘haczyk’, wędka ‘przyrząd do łowienia ryb’.

Vondracek - od wędrować, może też od niemieckich nazw osobowych na Wandr-, te od Andreas.

Vonk - od wonieć ‘pachnieć, wydzielać zapach’.

Vons - od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Vorlauf - od imienia Warłam, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Varlaám, z aramejskiego Barlaam ‘syn ludu’.

Vormelker - od niemieckiej nazwy osobowej Wurm, ta od apelatywu Wurm ‘robak’.

Vorwerk - od warwa ‘warstwa, pokład’, warwas stukot, hałas’.

Vos - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Voss - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Voth - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Votka - od wotum, z łacińskiego votum ‘przedmiot dziękczynny umieszczany w kościele’, dawniej też ‘uroczysty ślub, przyrzeczenie’, od dawnego wotować ‘ślubować, głosować, uchwalać’.

Votruba - od wątroba ‘narząd wewnętrzny u kręgowców’.

Voves - od wowa ‘uzbrojona postać; wilk’.

Vowie - od wowa ‘uzbrojona postać; wilk’.

Voye - od imion złożonych typu Wojciech, Wojsław, też od prasłowiańskiego voj’ ‘wojownik’ lub od wojak żartobliwie ‘żołnierz’.

Vrabetz - od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Vranic - (z fonetyką czeską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Vranić - (z fonetyką czeską) od wrona ‘ptak z rodziny krukowatych’.

Vrba - od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Vrobel - od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.

Vrubel - od wróbel, ze staropolskiego wróbl ‘mały ptak z rodziny łuszczaków’.