Nazwiska na literę U

Uba - - od imion złożonych typu Ubysław lub też od dawnego ubać się ‘przestraszyć się’.

Ubacz - - od imion złożonych typu Ubysław lub też od dawnego ubać się ‘przestraszyć się’ lub od ubaczyć ‘dostrzec’.

Ubaczek - - od imion złożonych typu Ubysław lub też od dawnego ubać się ‘przestraszyć się’ lub od ubaczyć ‘dostrzec’.

Ubaka - - od imion złożonych typu Ubysław lub też od dawnego ubać się ‘przestraszyć się’.

Ubala - - od imion złożonych typu Ubysław lub też od dawnego ubać się ‘przestraszyć się’.

Ubaniak - - prawdopodobnie od imion złożonych typu Ubysław lub też od dawnego ubać się ‘przestraszyć się’.

Ubaniewicz - - prawdopodobnie od imion złożonych typu Ubysław lub też od dawnego ubać się ‘przestraszyć się’.

Ubanow - - prawdopodobnie od imion złożonych typu Ubysław lub też od dawnego ubać się ‘przestraszyć się’.

Ubanowicz - - prawdopodobnie od imion złożonych typu Ubysław lub też od dawnego ubać się ‘przestraszyć się’.

Ubanowski - - prawdopodobnie od imion złożonych typu Ubysław lub też od dawnego ubać się ‘przestraszyć się’.

Ubański - - prawdopodobnie od imion złożonych typu Ubysław lub też od dawnego ubać się ‘przestraszyć się’.

Ubars - - prawdopodobnie od imion złożonych typu Ubysław lub też od dawnego ubać się ‘przestraszyć się’.

Ubas - - od imion złożonych typu Ubysław lub też od dawnego ubać się ‘przestraszyć się’.

Ubasiewicz - - od imion złożonych typu Ubysław lub też od dawnego ubać się ‘przestraszyć się’.

Ubawski - - prawdopodobnie od imion złożonych typu Ubysław lub też od dawnego ubać się ‘przestraszyć się’.

Ubczyński - - prawdopodobnie od imion złożonych typu Ubysław lub też od dawnego ubać się ‘przestraszyć się’.

Uber - - od niemieckiej nazwy osobowej Uber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego uober ‘czynny, aktywny’.

Ubera - - od niemieckiej nazwy osobowej Uber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego uober ‘czynny, aktywny’.

Uberall - - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Uber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego uober ‘czynny, aktywny’.

Uberbacher - - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Uber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego uober ‘czynny, aktywny’.

Uberda - - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Uber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego uober ‘czynny, aktywny’.

Uberek - - od niemieckiej nazwy osobowej Uber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego uober ‘czynny, aktywny’.

Uberkowski - - od niemieckiej nazwy osobowej Uber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego uober ‘czynny, aktywny’.

Uberle - - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Uber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego uober ‘czynny, aktywny’.

Uberman - - od niemieckiej nazwy osobowej Ubermann, ta od Übermann ‘najwyższy sędzia’.

Ubermann - - od niemieckiej nazwy osobowej Ubermann, ta od Übermann ‘najwyższy sędzia’.

Ubermanowicz - - od niemieckiej nazwy osobowej Ubermann, ta od Übermann ‘najwyższy sędzia’.

Ubermon - - od niemieckiej nazwy osobowej Ubermann, ta od Übermann ‘najwyższy sędzia’.

Uberna - - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Uber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego uober ‘czynny, aktywny’.

Uberowicz - - od niemieckiej nazwy osobowej Uber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego uober ‘czynny, aktywny’.

Uberreiter - - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Uber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego uober ‘czynny, aktywny’.

Ubert - - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Uber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego uober ‘czynny, aktywny’.

Ubertowski - - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Uber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego uober ‘czynny, aktywny’.

Uberuk - - od niemieckiej nazwy osobowej Uber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego uober ‘czynny, aktywny’.

Ubik - - od imion złożonych typu Ubysław lub też od dawnego ubać się ‘przestraszyć się’.

Ubikiewicz - - od imion złożonych typu Ubysław lub też od dawnego ubać się ‘przestraszyć się’.

Ubiński - - prawdopodobnie od imion złożonych typu Ubysław lub też od dawnego ubać się ‘przestraszyć się’.

Ubiorski - - od imion złożonych typu Ubysław lub też od dawnego ubać się ‘przestraszyć się’.

Ubirek - - od niemieckiej nazwy osobowej Uber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego uober ‘czynny, aktywny’.

Ubizski - - od imion złożonych typu Ubysław lub też od dawnego ubać się ‘przestraszyć się’.

Ubkiewicz - - od imion złożonych typu Ubysław lub też od dawnego ubać się ‘przestraszyć się’.

Uboga - - od ubogi ‘biedny, skromny’.

Ubogi - 1621 - od ubogi ‘biedny, skromny’.

Uboski - - od ubogi ‘biedny, skromny’.

Ubowicz - - od imion złożonych typu Ubysław lub też od dawnego ubać się ‘przestraszyć się’.

Ubowski - – prawdopodobnie od ubogi ‘biedny, skromny’.

Ubożak - - od ubogi ‘biedny, skromny’.

Ubożek - - od ubogi ‘biedny, skromny’.

Ubrich - - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berth ‘jasny, sławny’. W dialektach staroniemieckich uległo przekształceniu w Adalberth, Adalbert, Albert. Do staropolszczyzny imię zostało przejęte

Ubrych - - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berth ‘jasny, sławny’. W dialektach staroniemieckich uległo przekształceniu w Adalberth, Adalbert, Albert. Do staropolszczyzny imię zostało przejęte

Ubryk - 1387 - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berth ‘jasny, sławny’. W dialektach staroniemieckich uległo przekształceniu w Adalberth, Adalbert, Albert. Do staropolszczyzny imię zostało przejęte

Ubsiak - - od imion złożonych typu Ubysław lub też od dawnego ubać się ‘przestraszyć się’.

Ubski - - od imion złożonych typu Ubysław lub też od dawnego ubać się ‘przestraszyć się’.

Ubych - - od imion złożonych typu Ubysław lub też od dawnego ubać się ‘przestraszyć się’.

Ubycha - - od imion złożonych typu Ubysław lub też od dawnego ubać się ‘przestraszyć się’.

Ubystek - 1415 - od imion złożonych typu Ubysław lub też od dawnego ubać się ‘przestraszyć się’.

Ubysz - 1391 - od imion złożonych typu Ubysław lub też od dawnego ubać się ‘przestraszyć się’.

Ubyszek - 1396 - od imion złożonych typu Ubysław lub też od dawnego ubać się ‘przestraszyć się’.

Ubyszewski - - od imion złożonych typu Ubysław lub też od dawnego ubać się ‘przestraszyć się’.

Ubyszkowic - 1393 - od imion złożonych typu Ubysław lub też od dawnego ubać się ‘przestraszyć się’.

Ucek - - prawdopodobnie od uczyć ‘przekazywać komuś wiedzę’.

Ucha - - od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Uchacki - 1702 – od nazwy miejscowej Uchacze (siedleckie, gmina Maciejowice).

Uchacz - 1293 – od uchacz ‘dzban z uchami’.

Uchaczek - - od uchacz ‘dzban z uchami’.

Uchaczewski - - od uchacz ‘dzban z uchami’.

Uchal - 1652 - od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Uchalic - 1416 - od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Uchaluk - - od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Uchał - - od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Uchan - - od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Uchancik - – prawdopodobnie od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Uchaniuk - - od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Uchanowicz - - od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Uchański - – od nazwy miejscowej Uchań (skierniewickie, gmina Łyszkowice), Uchanie (zamojskie, gmina Uchanie).

Uchata - – od uchata ‘mająca ucha (o naczyniu)’.

Uchaty - – od uchaty ‘mający ucha (o naczyniu)’.

Uchelski - – prawdopodobnie od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Ucher - – od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Ucherek - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Ucherski - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Uchimiak - - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Hofmann, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘dworzanin’.

Uchimowicz - - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Hofmann, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘dworzanin’.

Uchlarz - – od węgiel, ze staropolskiego wągiel, wągl.

Uchlenberg - – prawdopodobnie od węgiel, ze staropolskiego wągiel, wągl.

Uchler - - od węgiel, ze staropolskiego wągiel, wągl.

Uchlerz - - od węgiel, ze staropolskiego wągiel, wągl.

Uchlik - – prawdopodobnie od węgiel, ze staropolskiego wągiel, wągl.

Uchlorz - - od węgiel, ze staropolskiego wągiel, wągl.

Uchman - – od niemieckich nazw osobowych Hofmann, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘dworzanin’.

Uchmaniuk - - od niemieckich nazw osobowych Hofmann, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘dworzanin’.

Uchman-Mularczyk - – złożenia brak; Uchman – od niemieckich nazw osobowych Hofmann, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘dworzanin’; Mularczyk 1622 – od mur lub od murarczyk ‘uczeń murarski’.

Uchmann - - od niemieckich nazw osobowych Hofmann, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘dworzanin’.

Uchmann - - od niemieckich nazw osobowych Hofmann, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘dworzanin’.

Uchmanowicz - - od niemieckich nazw osobowych Hofmann, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘dworzanin’.

Uchmań - - od niemieckich nazw osobowych Hofmann, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘dworzanin’.

Uchmański - - od niemieckich nazw osobowych Hofmann, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘dworzanin’.

Uchmast - - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Hofmann, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘dworzanin’.

Uchmiak - - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Hofmann, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘dworzanin’.

Uchnas - – prawdopodobnie od jucha ‘krew zwierzęca’.

Uchnast - – prawdopodobnie od jucha ‘krew zwierzęca’.

Uchnastki - – prawdopodobnie od jucha ‘krew zwierzęca’.

Uchnasz - – prawdopodobnie od jucha ‘krew zwierzęca’.

Uchniak - – prawdopodobnie od jucha ‘krew zwierzęca’.

Uchniat - - prawdopodobnie od jucha ‘krew zwierzęca’.

Uchniewski - - prawdopodobnie od jucha ‘krew zwierzęca’.

Uchniowski - - prawdopodobnie od jucha ‘krew zwierzęca’.

Uchno - 1474 (KrW) – od jucha ‘krew zwierzęca’.

Ucho - 1447 – od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Uchocki - - prawdopodobnie od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Uchol - - prawdopodobnie od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Ucholc - - prawdopodobnie od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Uchoński - - prawdopodobnie od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Uchorczak - - prawdopodobnie od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Uchornicka - - prawdopodobnie od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Uchosyt - - prawdopodobnie od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Uchowicz - - od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Uchowski - - prawdopodobnie od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Uchrański - - prawdopodobnie od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Uchrin - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Uchroński - - prawdopodobnie od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Uchry - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Uchryn - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Uchrynczuk - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Uchrynowicz - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Uchrynowski - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Uchryń - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Uchryńczuk - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Uchta - - od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Uchto - - od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Uchura - - od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Uchwal - – od uchwalić ‘postanowić, podjąć decyzję w wyniku narady’, uchwała ‘postanowienie’.

Uchwał - - od uchwalić ‘postanowić, podjąć decyzję w wyniku narady’, uchwała ‘postanowienie’.

Uchwała - - od uchwalić ‘postanowić, podjąć decyzję w wyniku narady’, uchwała ‘postanowienie’.

Uchwast - – od uchwacić ‘uchwycić’, też od chwacić, ochwacić ‘powodować ochwat u konia’.

Uchwat - - od uchwacić ‘uchwycić’, też od chwacić, ochwacić ‘powodować ochwat u konia’.

Uchylski - – od uchylać ‘schylić, zgiąć’, też ‘chronić kogoś, odbierać coś komuś; rozchylać’.

Uchyła - - od uchylać ‘schylić, zgiąć’, też ‘chronić kogoś, odbierać coś komuś; rozchylać’.

Uchyło - - od uchylać ‘schylić, zgiąć’, też ‘chronić kogoś, odbierać coś komuś; rozchylać’.

Uchymiak - - prawdopodobnie od uchylać ‘schylić, zgiąć’, też ‘chronić kogoś, odbierać coś komuś; rozchylać’.

Uchyniak - - prawdopodobnie od uchylać ‘schylić, zgiąć’, też ‘chronić kogoś, odbierać coś komuś; rozchylać’.

Uchyra - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Uciakiewicz - – prawdopodobnie od uciekać ‘oddalać się biegiem; odwołać się do kogoś’ (od uciekły ‘zbiegły’).

Uciakowski - - prawdopodobnie od uciekać ‘oddalać się biegiem; odwołać się do kogoś’ (od uciekły ‘zbiegły’).

Ucichowski - – prawdopodobnie od uciecha ‘radość, pociecha’.

Uciech - 1265 - od uciecha ‘radość, pociecha’.

Uciecha - – od uciecha ‘radość, pociecha’.

Uciechowic - 1397 - od uciecha ‘radość, pociecha’.

Uciechowski - 1492 – od nazwy miejscowej Uciechowice (KrW).

Uciekałek - - od uciekać ‘oddalać się biegiem; odwołać się do kogoś’.

Uciekiewicz - – od uciekać ‘oddalać się biegiem; odwołać się do kogoś’.

Ucieklak - - od uciekać ‘oddalać się biegiem; odwołać się do kogoś’ (od uciekły ‘zbiegły’).

Ucieński - - prawdopodobnie od uciekać ‘oddalać się biegiem; odwołać się do kogoś’ (od uciekły ‘zbiegły’).

Ucieszek - 1623 - od uciecha ‘radość, pociecha’.

Ucieszny - 1369 – od ucieszny ‘przyjemny, wesoły’.

Ucieszyński - - od uciecha ‘radość, pociecha’.

Ucikiewicz - – prawdopodobnie od uciekać ‘oddalać się biegiem; odwołać się do kogoś’ (od uciekły ‘zbiegły’).

Ucinek - – od ucinek ‘ścinek; fragment; przytyk’, też od ucinać’.

Uciniak - - od ucinek ‘ścinek; fragment; przytyk’, też od ucinać’.

Ucink - – prawdopodobnie od ucinek ‘ścinek; fragment; przytyk’, też od ucinać’.

Ucinyk - - prawdopodobnie od ucinek ‘ścinek; fragment; przytyk’, też od ucinać’.

Uciński - - od ucinek ‘ścinek; fragment; przytyk’, też od ucinać’.

Ucisko - – od uciskać ‘ugniatać; gnębić’.

Ucisło - – od ucisły ‘ciasny, obcisły’.

Ucyk - – prawdopodobnie od uczyć ‘przekazywać komuś wiedzę’.

Ucz - – od uczyć ‘przekazywać komuś wiedzę’.

Uczak - - od uczyć ‘przekazywać komuś wiedzę’.

Uczakowski - - od uczyć ‘przekazywać komuś wiedzę’.

Uczarczyk - - od uczyć ‘przekazywać komuś wiedzę’.

Uczciwek - – od uczciwy ‘rzetelny, prawy’, dawniej też ‘godziwy’.

Uczek - - od uczyć ‘przekazywać komuś wiedzę’.

Uczenik - – 1645 – od uczenik ‘uczeń’.

Uczennik - – od uczennik ‘‘ten, kto się uczy; zwolennik’.

Uczeń - 1605 – od uczeń ‘ten, kto się uczy; zwolennik’.

Uczka - - od uczyć ‘przekazywać komuś wiedzę’.

Uczkiewicz - - od uczyć ‘przekazywać komuś wiedzę’.

Uczko - - od uczyć ‘przekazywać komuś wiedzę’.

Uczkoronic - - prawdopodobnie od uczyć ‘przekazywać komuś wiedzę’.

Uczkoronis - - prawdopodobnie od uczyć ‘przekazywać komuś wiedzę’.

Uczkowski - – prawdopodobnie od uczyć ‘przekazywać komuś wiedzę’.

Uczkuronic - - prawdopodobnie od uczyć ‘przekazywać komuś wiedzę’.

Uczkuronis - - prawdopodobnie od uczyć ‘przekazywać komuś wiedzę’.

Uczniak - - od uczeń ‘ten, kto się uczy; zwolennik’.

Uczulski - - od uczulić ‘rozczulić, rozrzewnić’, uczuły ‘uczuciowy’.

Uczuła - – od uczulić ‘rozczulić, rozrzewnić’, uczuły ‘uczuciowy’.

Uczułka - - od uczulić ‘rozczulić, rozrzewnić’, uczuły ‘uczuciowy’.

Uczułko - - od uczulić ‘rozczulić, rozrzewnić’, uczuły ‘uczuciowy’.

Uczycki - – prawdopodobnie od uczyć ‘przekazywać komuś wiedzę’.

Uczyk - - od uczyć ‘przekazywać komuś wiedzę’.

Uczykowski - - od uczyć ‘przekazywać komuś wiedzę’.

Uczyński - – od nazwy miejscowej Łuczyńce (KrW).

Uczywek - - od uczciwy ‘rzetelny, prawy’, dawniej też ‘godziwy’.

Ućniewski - - prawdopodobnie od uczyć ‘przekazywać komuś wiedzę’.

Udaka - - prawdopodobnie od staropolskiego udały ‘udany; silny, mocny’:

Udakowski - – prawdopodobnie od staropolskiego udały ‘udany; silny, mocny’:

Udalski - - od staropolskiego udały ‘udany; silny, mocny’:

Udała - , m. 1626 – od staropolskiego udały ‘udany; silny, mocny’:

Udało - - od staropolskiego udały ‘udany; silny, mocny’:

Udałoj - - od staropolskiego udały ‘udany; silny, mocny’:

Udałow - - prawdopodobnie od staropolskiego udały ‘udany; silny, mocny’:

Udałowski - - od staropolskiego udały ‘udany; silny, mocny’:

Udawa - – od udawać.

Udko - - od udo ‘część nogi między biodrem a kolanem’, może też od udać ‘symulować; oskarżyć kogoś fałszywie’ (lub od udko).

Udo - - od udo ‘część nogi między biodrem a kolanem’, może też od udać ‘symulować; oskarżyć kogoś fałszywie’.

Udowczyk - - od udo ‘część nogi między biodrem a kolanem’, może też od udać ‘symulować; oskarżyć kogoś fałszywie’.

Udowiak - - od udo ‘część nogi między biodrem a kolanem’, może też od udać ‘symulować; oskarżyć kogoś fałszywie’.

Udowicki - - od udo ‘część nogi między biodrem a kolanem’, może też od udać ‘symulować; oskarżyć kogoś fałszywie’.

Udowicz - - od udo ‘część nogi między biodrem a kolanem’, może też od udać ‘symulować; oskarżyć kogoś fałszywie’.

Udowieni - - od udo ‘część nogi między biodrem a kolanem’, może też od udać ‘symulować; oskarżyć kogoś fałszywie’.

Udowienko - - od udo ‘część nogi między biodrem a kolanem’, może też od udać ‘symulować; oskarżyć kogoś fałszywie’.

Udowieńko - - prawdopodobnie od udo ‘część nogi między biodrem a kolanem’, może też od udać ‘symulować; oskarżyć kogoś fałszywie’.

Udowik - - od udo ‘część nogi między biodrem a kolanem’, może też od udać ‘symulować; oskarżyć kogoś fałszywie’.

Udowiuk - - od udo ‘część nogi między biodrem a kolanem’, może też od udać ‘symulować; oskarżyć kogoś fałszywie’.

Udowolski - - od udo ‘część nogi między biodrem a kolanem’, może też od udać ‘symulować; oskarżyć kogoś fałszywie’.

Udra - - od udrzeć ‘oderwać’, dawniej też ‘uderzyć’.

Udro - - od udrzeć ‘oderwać’, dawniej też ‘uderzyć’.

Udroń - - od udrzeć ‘oderwać’, dawniej też ‘uderzyć’.

Udrycki - - prawdopodobnie od udrzeć ‘oderwać’, dawniej też ‘uderzyć’.

Udrysz - - od udrzeć ‘oderwać’, dawniej też ‘uderzyć’.

Uduk - - od udo ‘część nogi między biodrem a kolanem’, może też od udać ‘symulować; oskarżyć kogoś fałszywie’.

Udycz - - od udo ‘część nogi między biodrem a kolanem’, może też od udać ‘symulować; oskarżyć kogoś fałszywie’.

Udyło - - od udo ‘część nogi między biodrem a kolanem’, może też od udać ‘symulować; oskarżyć kogoś fałszywie’.

Udysz - - od udo ‘część nogi między biodrem a kolanem’, może też od udać ‘symulować; oskarżyć kogoś fałszywie’.

Udziak - - od udo ‘część nogi między biodrem a kolanem’, może też od udać ‘symulować; oskarżyć kogoś fałszywie’.

Udziakiewicz - - od udo ‘część nogi między biodrem a kolanem’, może też od udać ‘symulować; oskarżyć kogoś fałszywie’.

Udziałko - - prawdopodobnie od udzielić ‘dostarczyć coś; użyczyć’.

Udziel - - od udzielić ‘dostarczyć coś; użyczyć’.

Udziela - 1698 - od udzielić ‘dostarczyć coś; użyczyć’.

Udzielak - - od udzielić ‘dostarczyć coś; użyczyć’.

Udzik - - od udo ‘część nogi między biodrem a kolanem’, może też od udać ‘symulować; oskarżyć kogoś fałszywie’ (lub od udzik ‘małe udo’).

Udziński - - od udo ‘część nogi między biodrem a kolanem’, może też od udać ‘symulować; oskarżyć kogoś fałszywie’.

Udzyński - - od udo ‘część nogi między biodrem a kolanem’, może też od udać ‘symulować; oskarżyć kogoś fałszywie’.

Ufa - - od ufać ‘wierzyć, mieć nadzieję’.

Ufer - - od niemieckiej nazwy osobowej Ufer, ta od późno-średnio-wysoko-niemieckiego ouver ‘brzeg’, od niemieckiego Ufer ‘brzeg morza, rzeki’.

Ufier - - od niemieckiej nazwy osobowej Ufer, ta od późno-średnio-wysoko-niemieckiego ouver ‘brzeg’, od niemieckiego Ufer ‘brzeg morza, rzeki’.

Ufior - - od niemieckiej nazwy osobowej Ufer, ta od późno-średnio-wysoko-niemieckiego ouver ‘brzeg’, od niemieckiego Ufer ‘brzeg morza, rzeki’.

Ufir - - od niemieckiej nazwy osobowej Ufer, ta od późno-średnio-wysoko-niemieckiego ouver ‘brzeg’, od niemieckiego Ufer ‘brzeg morza, rzeki’.

Ufka - - od ufać ‘wierzyć, mieć nadzieję’.

Ufnal - 1657 - od hufnal, ufnal ‘gwóźdź do podkowy’, to do niemieckiego Hufnagel.

Ufnalewski - - od hufnal, ufnal ‘gwóźdź do podkowy’, to do niemieckiego Hufnagel.

Ufnalowski - - od hufnal, ufnal ‘gwóźdź do podkowy’, to do niemieckiego Hufnagel.

Ufnalski - - od hufnal, ufnal ‘gwóźdź do podkowy’, to do niemieckiego Hufnagel.

Ufnarski - - od hufnal, ufnal ‘gwóźdź do podkowy’, to do niemieckiego Hufnagel.

Ufnat - - prawdopodobnie od hufnal, ufnal ‘gwóźdź do podkowy’, to do niemieckiego Hufnagel.

Ufniak - - od ufać ‘wierzyć, mieć nadzieję’ (od ufny ‘pewny czegoś’).

Ufniarski - - od hufnal, ufnal ‘gwóźdź do podkowy’, to do niemieckiego Hufnagel.

Ufniarz - - od hufnal, ufnal ‘gwóźdź do podkowy’, to do niemieckiego Hufnagel.

Ufniasz - - od hufnal, ufnal ‘gwóźdź do podkowy’, to do niemieckiego Hufnagel.

Ufnierz - - od hufnal, ufnal ‘gwóźdź do podkowy’, to do niemieckiego Hufnagel.

Ufnowski - - od ufać ‘wierzyć, mieć nadzieję’.

Uganiewicz - - od Jugo, Igo jarzmo’, też od imienia niemieckiego Hugo.

Uganowski - - od Jugo, Igo jarzmo’, też od imienia niemieckiego Hugo.

Ugarenko - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Ugarynko - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Uggla - - z fonetyką ukraińską od węgiel, od staropolskiego wągiel, wągl.

Ugha - - prawdopodobnie od Jugo, Igo jarzmo’, też od imienia niemieckiego Hugo.

Ugielski - - prawdopodobnie od Jugo, Igo jarzmo’, też od imienia niemieckiego Hugo.

Ugiewicz - - prawdopodobnie od Jugo, Igo jarzmo’, też od imienia niemieckiego Hugo.

Ugiński - - prawdopodobnie od Jugo, Igo jarzmo’, też od imienia niemieckiego Hugo.

Ugla - - z fonetyką ukraińską od węgiel, od staropolskiego wągiel, wągl.

Uglanica - - z fonetyką ukraińską od węgiel, od staropolskiego wągiel, wągl.

Uglaniec - - z fonetyką ukraińską od węgiel, od staropolskiego wągiel, wągl.

Uglar - - z fonetyką ukraińską od węgiel, od staropolskiego wągiel, wągl.

Uglarenko - - z fonetyką ukraińską od węgiel, od staropolskiego wągiel, wągl.

Uglenica - - z fonetyką ukraińską od węgiel, od staropolskiego wągiel, wągl.

Ugliczek - - z fonetyką ukraińską od węgiel, od staropolskiego wągiel, wągl.

Uglik - - z fonetyką ukraińską od węgiel, od staropolskiego wągiel, wągl.

Uglis - - prawdopodobnie z fonetyką ukraińską od węgiel, od staropolskiego wągiel, wągl.

Uglorz - - z fonetyką ukraińską od węgiel, od staropolskiego wągiel, wągl.

Ugner - - prawdopodobnie od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Ugnienko - - prawdopodobnie od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Ugniewski - - prawdopodobnie od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Ugo - - od Jugo, Igo jarzmo’, też od imienia niemieckiego Hugo.

Ugoda - - od ugoda ‘porozumienie; ustępliwość, kompromisowość’, ugodzić ‘uderzyć’; dawniej ‘dopasować; dogodzić’.

Ugodowski - - od ugoda ‘porozumienie; ustępliwość, kompromisowość’, ugodzić ‘uderzyć’; dawniej ‘dopasować; dogodzić’.

Ugodziński - - od ugoda ‘porozumienie; ustępliwość, kompromisowość’, ugodzić ‘uderzyć’; dawniej ‘dopasować; dogodzić’.

Ugolik - - od ugolić ‘uciąć, urżnąć’.

Ugolnik - - od ugolić ‘uciąć, urżnąć’.

Ugoł - - od ugolić ‘uciąć, urżnąć’.

Ugonowicz - - od Jugo, Igo jarzmo’, też od imienia niemieckiego Hugo.

Ugonowski - - od Jugo, Igo jarzmo’, też od imienia niemieckiego Hugo.

Ugorczak - - od ugór ‘pole niezaorane’.

Ugorek - - od ugór ‘pole niezaorane’; od ugorek.

Ugorenko - - od ugór ‘pole niezaorane’.

Ugorna - - od ugór ‘pole niezaorane’; od ugorna ‘leżąca odłogiem’.

Ugorny - - od ugór ‘pole niezaorane’; od ugorny ‘leżący odłogiem’.

Ugorowicz - - od ugór ‘pole niezaorane’.

Ugorowski - - od ugór ‘pole niezaorane’.

Ugorski - - od ugór ‘pole niezaorane’.

Ugorzewski - - od ugór ‘pole niezaorane’.

Ugowski - - od nazwy miejscowej Ugoszcz (słupskie, gmina Studzienice).

Ugórowski - - prawdopodobnie od ugór ‘pole niezaorane’.

Ugrewicz - - prawdopodobnie od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Ugriczicz - - prawdopodobnie od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Ugrin - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Ugryn - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Ugrynowicz - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Uharenko - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Uharynko - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Uher - 1771 - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Uhera - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Uherek - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Uherik - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Uherski - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Uhilg - - prawdopodobnie z fonetyką ukraińską od węgiel, od staropolskiego wągiel, wągl.

Uhl - - z fonetyką ukraińską od węgiel, od staropolskiego wągiel, wągl.

Uhlarz - - z fonetyką ukraińską od węgiel, od staropolskiego wągiel, wągl.

Uhle - - z fonetyką ukraińską od węgiel, od staropolskiego wągiel, wągl.

Uhlerz - - z fonetyką ukraińską od węgiel, od staropolskiego wągiel, wągl.

Uhlig - - z fonetyką ukraińską od węgiel, od staropolskiego wągiel, wągl.

Uhlik - - z fonetyką ukraińską od węgiel, od staropolskiego wągiel, wągl.

Uhlir - - prawdopodobnie z fonetyką ukraińską od węgiel, od staropolskiego wągiel, wągl.

Uhlirz - - prawdopodobnie z fonetyką ukraińską od węgiel, od staropolskiego wągiel, wągl.

Uhlke - - prawdopodobnie z fonetyką ukraińską od węgiel, od staropolskiego wągiel, wągl.

Uhlmann - - prawdopodobnie z fonetyką ukraińską od węgiel, od staropolskiego wągiel, wągl.

Uhorczak - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Uhorczuk - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Uhornicki - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Uhorski - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Uhrin - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Uhrym - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Uhrymowicz - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Uhryn - 1381 - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Uhrynczuk - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Uhryniuk - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Uhrynowicz - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Uhrynowski - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Uhryń - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Uhryńczuk - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Uhryński - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Uja - - od wuj, ze staropolskiego też uj ‘brat matki lub mąż ciotki’.

Ujas - - od wuj, ze staropolskiego też uj ‘brat matki lub mąż ciotki’.

Ujasik - - od wuj, ze staropolskiego też uj ‘brat matki lub mąż ciotki’.

Ujasz - - od wuj, ze staropolskiego też uj ‘brat matki lub mąż ciotki’.

Ujaszew - - od wuj, ze staropolskiego też uj ‘brat matki lub mąż ciotki’.

Ujazdowski - 1472 - od nazwy miejscowej Ujazdów, Ujazdowo (kilka wsi).

Ujczak - - od wuj, ze staropolskiego też uj ‘brat matki lub mąż ciotki’.

Ujda - - od ujść ‘odejść, zbiec; ulotnić się; wyciec’.

Ujdak - - od ujść ‘odejść, zbiec; ulotnić się; wyciec’.

Ujdera - - prawdopodobnie od ujść ‘odejść, zbiec; ulotnić się; wyciec’.

Ujec - - od wuj, ze staropolskiego też uj ‘brat matki lub mąż ciotki’.

Ujejski - 1462 - od licznych nazw miejscowych typu Ujście, Ujazd.

Ujek - - od wuj, ze staropolskiego też uj ‘brat matki lub mąż ciotki’.

Ujeński - - prawdopodobnie od licznych nazw miejscowych typu Ujście, Ujazd.

Ujeski - 1490 - od licznych nazw miejscowych typu Ujście, Ujazd.

Ujewski - - prawdopodobnie od licznych nazw miejscowych typu Ujście, Ujazd.

Ujezdzki - 1406 - prawdopodobnie od licznych nazw miejscowych typu Ujście, Ujazd.

Ujezowska - - prawdopodobnie od licznych nazw miejscowych typu Ujście, Ujazd.

Ujma - 1602 - od ujma ‘uszczerbek na honorze; strata, szkoda’.

Ujmański - - prawdopodobnie od ujma ‘uszczerbek na honorze; strata, szkoda’.

Ujmek - - od ujma ‘uszczerbek na honorze; strata, szkoda’.

Ujmiak - - od ujma ‘uszczerbek na honorze; strata, szkoda’.

Ujmicki - - prawdopodobnie od ujma ‘uszczerbek na honorze; strata, szkoda’.

Ujmowicz - - od ujma ‘uszczerbek na honorze; strata, szkoda’.

Ujściak - - prawdopodobnie od licznych nazw miejscowych typu Ujście, Ujazd.

Ujzada - - prawdopodobnie od licznych nazw miejscowych typu Ujście, Ujazd.

Ukarma - - od ukarm ‘opas’, ukarmić ‘utuczyć’.

Ukasiak - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Ukasiewicz - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Ukasik - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Ukasiński - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Ukasiuk - - od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Ukaszewicz - - prawdopodobnie od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Ukaszewski - - prawdopodobnie od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Ukawski - - prawdopodobnie od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lukas, greckiego Laukas, adaptowane jako Łukasz, Łuka.

Uklaj - - od ukleja ‘ryba z rodziny karpiowatych’.

Uklajewska - - od ukleja ‘ryba z rodziny karpiowatych’.

Ukleia - - prawdopodobnie od ukleja ‘ryba z rodziny karpiowatych’.

Uklej - 1476 - od ukleja ‘ryba z rodziny karpiowatych’.

Ukleja - 1400 - od ukleja ‘ryba z rodziny karpiowatych’.

Uklejewicz - - od ukleja ‘ryba z rodziny karpiowatych’.

Uklejewski - - od ukleja ‘ryba z rodziny karpiowatych’.

Uklejka - - od ukleja ‘ryba z rodziny karpiowatych’.

Uklejma - - prawdopodobnie od ukleja ‘ryba z rodziny karpiowatych’.

Uklejowski - - od ukleja ‘ryba z rodziny karpiowatych’.

Uklejski - - od ukleja ‘ryba z rodziny karpiowatych’.

Ukłaj - - od ukleja ‘ryba z rodziny karpiowatych’.

Ukłajewski - - od ukleja ‘ryba z rodziny karpiowatych’.

Ukrainczyk - - od nazwy etnicznej Ukrainiec ‘mieszkaniec Ukrainy’.

Ukrainetz - - prawdopodobnie od nazwy etnicznej Ukrainiec ‘mieszkaniec Ukrainy’.

Ukrainiec - - od nazwy etnicznej Ukrainiec ‘mieszkaniec Ukrainy’.

Ukraiński - - od nazwy etnicznej Ukrainiec ‘mieszkaniec Ukrainy’.

Ukrop 1479 - - od ukrop ‘wrzątek’.

Ukropczyk - - od ukrop ‘wrzątek’.

Ukropek - - od ukrop ‘wrzątek’ (od ukropek ‘rodzaj zupy’).

Ukropiec - 1405 - od ukrop ‘wrzątek’.

Ukryn - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Ukryńczuk - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Ukrzesik - - prawdopodobnie od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Ukrzewski - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Ukrzys - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Ukrzyski - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Ul - 1451 - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ula - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulach - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulacha - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulachowski - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulaciuk - - prawdopodobnie od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulaczyk - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulajewski - - prawdopodobnie od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulak - - prawdopodobnie od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulakarski - - prawdopodobnie od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulan 1398 - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulanczyk - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulandowski - - prawdopodobnie od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulanecki - - prawdopodobnie od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulanek - - prawdopodobnie od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulanicki - - prawdopodobnie od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulaniecki - - prawdopodobnie od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulaniewicz - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulanik - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulaniuk - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulankiewicz - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulanowicz - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulanowski - 1389 - od nazwy miejscowej Ulanów (skierniewickie, gmina Nowy Kawęczyn).

Ulantowski - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulańczyk - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulański - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulas - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulasek - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulasiewicz - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulasik - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulasiński - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulasiuk - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulaski - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulasowicz - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulasowiec - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

UlasowskI - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulass - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulasz - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulaszczak - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulaszczykowski - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulaszek - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulaszewski - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulaszkiewicz - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulaszko - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulaszyk - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulaś - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulatowicz - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulatowski - - od nazwy miejscowej Ulatowo (ostrołęckie, gmina Krzynowłoga Mała).

Ulawski - - prawdopodobnie od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulażek - - od ulęgnąć ‘urodzić, wylęgnąć’.

Ulażka - - od ulęgnąć ‘urodzić, wylęgnąć’.

Ulażowski - - od ulęgnąć ‘urodzić, wylęgnąć’.

Uląska - - od ulęgnąć ‘urodzić, wylęgnąć’.

Ulązka - - od ulęgnąć ‘urodzić, wylęgnąć’.

Ulążałka - - od ulężałka, ulęgałka ‘ owoc dzikiej gruszy jadalny po dłuższym leżeniu’.

Ulążek - - od ulęgnąć ‘urodzić, wylęgnąć’.

Ulążka - - od ulęgnąć ‘urodzić, wylęgnąć’.

Ulbach - - od imienia Albert, notowanego w Polsce od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berth ‘jasny, sławny’.

Ulber - - prawdopodobnie od imienia Albert, notowanego w Polsce od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berth ‘jasny, sławny’.

Ulberski - - prawdopodobnie od imienia Albert, notowanego w Polsce od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berth ‘jasny, sławny’.

Ulbert - - od imienia Albert, notowanego w Polsce od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berth ‘jasny, sławny’.

Ulbertyn - 1344 - od imienia Albert, notowanego w Polsce od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berth ‘jasny, sławny’.

Ulbik - - od imienia Albert, notowanego w Polsce od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berth ‘jasny, sławny’.

Ulbin - - od imienia Albert, notowanego w Polsce od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berth ‘jasny, sławny’.

Ulbińska - - prawdopodobnie od imienia Albert, notowanego w Polsce od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berth ‘jasny, sławny’.

Ulbrech - 1470-80 - od imienia Albert, notowanego w Polsce od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berth ‘jasny, sławny’.

Ulbrecht - - od imienia Albert, notowanego w Polsce od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berth ‘jasny, sławny’.

Ulbrich - - od imienia Albert, notowanego w Polsce od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berth ‘jasny, sławny’.

Ulbricht - - od imienia Albert, notowanego w Polsce od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berth ‘jasny, sławny’.

Ulbrych - - od imienia Albert, notowanego w Polsce od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berth ‘jasny, sławny’.

Ulbrycht - - od imienia Albert, notowanego w Polsce od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berth ‘jasny, sławny’.

Ulbrzych - - od imienia Albert, notowanego w Polsce od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berth ‘jasny, sławny’.

Ulbych - - od imienia Albert, notowanego w Polsce od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berth ‘jasny, sławny’.

Ulc - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulchurski - - prawdopodobnie od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulcyfer - - od lucyfer, lucyper ‘diabeł, czart’.

Ulczak - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulczek - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulczewski - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulczkowicz - 1487 - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulczok - (Śl) - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulczukiewicz - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulczyc - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulczycki - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulczyk - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulczyński - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulec - 1488 - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulecht - prawdopodobnie od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulecki - - prawdopodobnie od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulej - - od ulać ‘wylać, odlać’.

Ulejasz - - od ulać ‘wylać, odlać’.

Ulejczak - - od ulać ‘wylać, odlać’.

Ulejczuk - - od ulać ‘wylać, odlać’.

Ulejczyk - - od ulać ‘wylać, odlać’.

Ulejko - - od ulać ‘wylać, odlać’.

Ulejna - - od ulać ‘wylać, odlać’.

Ulejniczak - - od ulać ‘wylać, odlać’.

Ulejnik - - od ulać ‘wylać, odlać’.

Ulejski - - prawdopodobnie od ulać ‘wylać, odlać’.

Ulek - 1437 - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulenrzałka - -od ulężałka, ulęgałka ‘ owoc dzikiej gruszy jadalny po dłuższym leżeniu’.

Ulenzałka - - od ulężałka, ulęgałka ‘ owoc dzikiej gruszy jadalny po dłuższym leżeniu’.

Ulenżałka - - od ulężałka, ulęgałka ‘ owoc dzikiej gruszy jadalny po dłuższym leżeniu’.

Uler - - od niemieckich nazw osobowych Ulrich, Ulerich, te od imienia złożonego Uodalrich.

Ulerych - - od niemieckich nazw osobowych Ulrich, Ulerich, te od imienia złożonego Uodalrich.

Uleryk - - od niemieckich nazw osobowych Ulrich, Ulerich, te od imienia złożonego Uodalrich.

Ulesz - 1453 - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulesza - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Uleszek - 1489 - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Uleszyńska - - prawdopodobnie od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Uleś - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulewak - - od ulewać ‘odlewać, wylewać’.

Ulewicz - 1443 - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula;

Ulewicz - - od ulewać ‘odlewać, wylewać’.

Ulewiński - - od ulewać ‘odlewać, wylewać’.

Ulewski - - od ulewać ‘odlewać, wylewać’.

Uleyski - - prawdopodobnie prawdopodobnie od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Uleżałka - - od ulężałka, ulęgałka ‘ owoc dzikiej gruszy jadalny po dłuższym leżeniu’.

Uleżałko - - od ulężałka, ulęgałka ‘ owoc dzikiej gruszy jadalny po dłuższym leżeniu’.

Uleżko - - od ulężałka, ulęgałka ‘ owoc dzikiej gruszy jadalny po dłuższym leżeniu’.

Ulężałek - - od ulężałka, ulęgałka ‘ owoc dzikiej gruszy jadalny po dłuższym leżeniu’.

Ulężałka - - od ulężałka, ulęgałka ‘ owoc dzikiej gruszy jadalny po dłuższym leżeniu’.

Ulężałko - - od ulężałka, ulęgałka ‘ owoc dzikiej gruszy jadalny po dłuższym leżeniu’.

Ulężyk - -- od ulężałka, ulęgałka ‘ owoc dzikiej gruszy jadalny po dłuższym leżeniu’.

Uli - - od imienia Julian lub Juliusz, z łacińskiego Iulianus, Iulius. Oba imiona znane w Polsce od średniowiecza.

Ulian - - od imienia Julian lub Juliusz, z łacińskiego Iulianus, Iulius. Oba imiona znane w Polsce od średniowiecza.

Ulianicki - - od imienia Julian lub Juliusz, z łacińskiego Iulianus, Iulius. Oba imiona znane w Polsce od średniowiecza.

Ulianiuk - - od imienia Julian lub Juliusz, z łacińskiego Iulianus, Iulius. Oba imiona znane w Polsce od średniowiecza.

Ulianow - - od imienia Julian lub Juliusz, z łacińskiego Iulianus, Iulius. Oba imiona znane w Polsce od średniowiecza.

Ulianowicki - - od imienia Julian lub Juliusz, z łacińskiego Iulianus, Iulius. Oba imiona znane w Polsce od średniowiecza.

Ulianowicz - - od imienia Julian lub Juliusz, z łacińskiego Iulianus, Iulius. Oba imiona znane w Polsce od średniowiecza.

Ulianowski - - od imienia Julian lub Juliusz, z łacińskiego Iulianus, Iulius. Oba imiona znane w Polsce od średniowiecza.

Uliańczak - 1652 - od imienia Julian lub Juliusz, z łacińskiego Iulianus, Iulius. Oba imiona znane w Polsce od średniowiecza.

Uliańczyk - 1656 - od imienia Julian lub Juliusz, z łacińskiego Iulianus, Iulius. Oba imiona znane w Polsce od średniowiecza.

Uliański - - od imienia Julian lub Juliusz, z łacińskiego Iulianus, Iulius. Oba imiona znane w Polsce od średniowiecza.

Uliarczyk - - prawdopodobnie od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula

Uliarewicz - - prawdopodobnie od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula

Uliarz - - prawdopodobnie od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula

Ulias - - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’; notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Ilijasz, Ilija, Hilijasz, Ulijasz.

Uliasz - - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’; notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Ilijasz, Ilija, Hilijasz, Ulijasz.

Uliaszów - - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’; notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Ilijasz, Ilija, Hilijasz, Ulijasz.

Uliaszyk - - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’; notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Ilijasz, Ilija, Hilijasz, Ulijasz.

Ulic - - od ulica ‘wydzielony pas ruchu w mieście’.

Ulica - - od ulica ‘wydzielony pas ruchu w mieście’.

Ulich - 1223 - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulich - 1223 - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulicha - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulichman - - prawdopodobnie od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula

Ulichnowski - - prawdopodobnie od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula

Ulichowski - - prawdopodobnie od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula

Ulicki - - od ulica ‘wydzielony pas ruchu w mieście’.

Ulicner - - od ulica ‘wydzielony pas ruchu w mieście’.

Ulicyn - - od ulica ‘wydzielony pas ruchu w mieście’.

Ulicz - - od ulica ‘wydzielony pas ruchu w mieście’.

Uliczek - - od ulica ‘wydzielony pas ruchu w mieście’.

Uliczenko - - od ulica ‘wydzielony pas ruchu w mieście’.

Uliczka - - od ulica ‘wydzielony pas ruchu w mieście’.

Uliczko - - od ulica ‘wydzielony pas ruchu w mieście’.

Uliczkowski - - od ulica ‘wydzielony pas ruchu w mieście’.

Uliczna - - od ulica ‘wydzielony pas ruchu w mieście’.

Uliczny - - od ulica ‘wydzielony pas ruchu w mieście’.

Ulij - - od imienia Julian lub Juliusz, z łacińskiego Iulianus, Iulius. Oba imiona znane w Polsce od średniowiecza.

Ulij - - od imienia Julian lub Juliusz, z łacińskiego Iulianus, Iulius. Oba imiona znane w Polsce od średniowiecza.

Ulijach - 1442 - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’; notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Ilijasz, Ilija, Hilijasz, Ulijasz.

Ulijan - 1403 - od imienia Julian lub Juliusz, z łacińskiego Iulianus, Iulius. Oba imiona znane w Polsce od średniowiecza.

Ulijan - 1403 - od imienia Julian lub Juliusz, z łacińskiego Iulianus, Iulius. Oba imiona znane w Polsce od średniowiecza.

Ulijana - , m. 1480 - od imienia Julian lub Juliusz, z łacińskiego Iulianus, Iulius. Oba imiona znane w Polsce od średniowiecza.

Ulijana - , m. 1480 - od imienia Julian lub Juliusz, z łacińskiego Iulianus, Iulius. Oba imiona znane w Polsce od średniowiecza.

Ulijanic - 1362 - od imienia Julian lub Juliusz, z łacińskiego Iulianus, Iulius. Oba imiona znane w Polsce od średniowiecza.

Ulijanic - 1362 - od imienia Julian lub Juliusz, z łacińskiego Iulianus, Iulius. Oba imiona znane w Polsce od średniowiecza.

Ulijaniuk - - od imienia Julian lub Juliusz, z łacińskiego Iulianus, Iulius. Oba imiona znane w Polsce od średniowiecza.

Ulijaniuk - - od imienia Julian lub Juliusz, z łacińskiego Iulianus, Iulius. Oba imiona znane w Polsce od średniowiecza.

Ulijanow - - od imienia Julian lub Juliusz, z łacińskiego Iulianus, Iulius. Oba imiona znane w Polsce od średniowiecza.

Ulijanowicki - - od imienia Julian lub Juliusz, z łacińskiego Iulianus, Iulius. Oba imiona znane w Polsce od średniowiecza.

Ulijanowicz - - od imienia Julian lub Juliusz, z łacińskiego Iulianus, Iulius. Oba imiona znane w Polsce od średniowiecza.

Ulijanowicz - - od imienia Julian lub Juliusz, z łacińskiego Iulianus, Iulius. Oba imiona znane w Polsce od średniowiecza.

Ulijanowski - - od imienia Julian lub Juliusz, z łacińskiego Iulianus, Iulius. Oba imiona znane w Polsce od średniowiecza.

Ulijanowski - - od imienia Julian lub Juliusz, z łacińskiego Iulianus, Iulius. Oba imiona znane w Polsce od średniowiecza.

Ulijanów - - od imienia Julian lub Juliusz, z łacińskiego Iulianus, Iulius. Oba imiona znane w Polsce od średniowiecza.

Ulijański - - od imienia Julian lub Juliusz, z łacińskiego Iulianus, Iulius. Oba imiona znane w Polsce od średniowiecza.

Ulijański - - od imienia Julian lub Juliusz, z łacińskiego Iulianus, Iulius. Oba imiona znane w Polsce od średniowiecza.

Ulijarczyk - - od imienia Julian lub Juliusz, z łacińskiego Iulianus, Iulius. Oba imiona znane w Polsce od średniowiecza.

Ulijas - - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’; notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Ilijasz, Ilija, Hilijasz, Ulijasz.

Ulijasz - - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’; notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Ilijasz, Ilija, Hilijasz, Ulijasz.

Ulijaszowicz - 1496 - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’; notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Ilijasz, Ilija, Hilijasz, Ulijasz.

Ulijaszyk - - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’; notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Ilijasz, Ilija, Hilijasz, Ulijasz.

Ulik - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulikian - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulikowski - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Uliński - 1400 - od nazwy miejscowej Ulina (krakowskie, gmina Gołcza’).

Ulis - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulisch - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulisiak - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulisiewicz - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulisz - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Uliszak - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Uliszczak - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Uliszek - 1200 - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Uliszewski - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulitza - (Śl) - od ulica ‘wydzielony pas ruchu w mieście’.

Ulitzka - (Śl) - od ulica ‘wydzielony pas ruchu w mieście’.

Ulitzna - (Śl) - od ulica ‘wydzielony pas ruchu w mieście’.

Ulitzner - - od ulica ‘wydzielony pas ruchu w mieście’.

Ulitzny - (Śl) - od ulica ‘wydzielony pas ruchu w mieście’.

Uliwiak - - od uliwać ‘ulewać’.

Uljanicki - - prawdopodobnie od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula

Uljanicki - - od imienia Julian lub Juliusz, z łacińskiego Iulianus, Iulius. Oba imiona znane w Polsce od średniowiecza.

Uljaniuk - - od imienia Julian lub Juliusz, z łacińskiego Iulianus, Iulius. Oba imiona znane w Polsce od średniowiecza.

Uljanow - - od imienia Julian lub Juliusz, z łacińskiego Iulianus, Iulius. Oba imiona znane w Polsce od średniowiecza.

Uljanowicki - - od imienia Julian lub Juliusz, z łacińskiego Iulianus, Iulius. Oba imiona znane w Polsce od średniowiecza.

Uljanowicz - - od imienia Julian lub Juliusz, z łacińskiego Iulianus, Iulius. Oba imiona znane w Polsce od średniowiecza.

Uljanowski - - od imienia Julian lub Juliusz, z łacińskiego Iulianus, Iulius. Oba imiona znane w Polsce od średniowiecza.

Uljanów - - od imienia Julian lub Juliusz, z łacińskiego Iulianus, Iulius. Oba imiona znane w Polsce od średniowiecza.

Uljański - - od imienia Julian lub Juliusz, z łacińskiego Iulianus, Iulius. Oba imiona znane w Polsce od średniowiecza.

Uljarczyk - - prawdopodobnie od imienia Julian lub Juliusz, z łacińskiego Iulianus, Iulius. Oba imiona znane w Polsce od średniowiecza.

Uljasz - - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’; notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Ilijasz, Ilija, Hilijasz, Ulijasz.

Uljaszow - - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’; notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Ilijasz, Ilija, Hilijasz, Ulijasz.

Uljaszów - - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’; notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Ilijasz, Ilija, Hilijasz, Ulijasz.

Uljewicz - - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’; notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Ilijasz, Ilija, Hilijasz, Ulijasz.

Uljianicki - - od imienia Julian lub Juliusz, z łacińskiego Iulianus, Iulius. Oba imiona znane w Polsce od średniowiecza.

Ulk (Pom) - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulka - 1499 - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulke - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulkie - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulko - 1354-55 - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulkowski - 1586 - od nazwy miejscowej Ulkowy (gdańskie, gmina Pszczółki).

Ull - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ullas - - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’; notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Ilijasz, Ilija, Hilijasz, Ulijasz.

Ullm - - od niemieckiej nazwy osobowej Ulmann, ta od imienia złożonego Uodalmamm.

Ullman - - od niemieckiej nazwy osobowej Ulmann, ta od imienia złożonego Uodalmamm.

Ullmann - - od niemieckiej nazwy osobowej Ulmann, ta od imienia złożonego Uodalmamm.

Ullrich - - od niemieckich nazw osobowych Ulrich, Ulerich, te od imienia złożonego Uodalrich.

Ulm - - od niemieckiej nazwy osobowej Ulmann, ta od imienia złożonego Uodalmamm.

Ulma - - od niemieckiej nazwy osobowej Ulmann, ta od imienia złożonego Uodalmamm.

Ulman - 1318 - od niemieckiej nazwy osobowej Ulmann, ta od imienia złożonego Uodalmamm.

Ulmanek - 1462 - od niemieckiej nazwy osobowej Ulmann, ta od imienia złożonego Uodalmamm.

Ulmaniec - - od niemieckiej nazwy osobowej Ulmann, ta od imienia złożonego Uodalmamm.

Ulmann - - od niemieckiej nazwy osobowej Ulmann, ta od imienia złożonego Uodalmamm.

Ulman-Ulmański - – złożenia brak; Ulman 1318 - od niemieckiej nazwy osobowej Ulmann, ta od imienia złożonego Uodalmamm. Ulmański - od niemieckiej nazwy osobowej Ulmann, ta od imienia złożonego Uodalmamm.

Ulmański - - od niemieckiej nazwy osobowej Ulmann, ta od imienia złożonego Uodalmamm.

Ulowicz - 1443 - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulowski - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ulrich - 1563 - od niemieckich nazw osobowych Ulrich, Ulerich, te od imienia złożonego Uodalrich.

Ulrichs - - od niemieckich nazw osobowych Ulrich, Ulerich, te od imienia złożonego Uodalrich.

Ulrych - 1400 - od niemieckich nazw osobowych Ulrich, Ulerich, te od imienia złożonego Uodalrich.

Ulryk - 1145 - od niemieckich nazw osobowych Ulrich, Ulerich, te od imienia złożonego Uodalrich.

Ulusz - 1362 - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Uluszczak - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ułamek - - od ułamek, ułomek ‘odłamek, część’, ze staropolskiego też ‘człowiek wolny, ale bez ziemi’.

Ułan - - od ułan ‘żołnierz lekkiej kawalerii’, dawniej ‘książę tatarski’.

Ułanek - - od ułan ‘żołnierz lekkiej kawalerii’, dawniej ‘książę tatarski’.

Ułaniak - - od ułan ‘żołnierz lekkiej kawalerii’, dawniej ‘książę tatarski’.

Ułanicki - - od ułan ‘żołnierz lekkiej kawalerii’, dawniej ‘książę tatarski’.

Ułanow - - od ułan ‘żołnierz lekkiej kawalerii’, dawniej ‘książę tatarski’.

Ułanowicz - - od ułan ‘żołnierz lekkiej kawalerii’, dawniej ‘książę tatarski’.

Ułanowski - - od ułan ‘żołnierz lekkiej kawalerii’, dawniej ‘książę tatarski’.

Ułanów - - od ułan ‘żołnierz lekkiej kawalerii’, dawniej ‘książę tatarski’.

Ułański - - od ułan ‘żołnierz lekkiej kawalerii’, dawniej ‘książę tatarski’ (od przymiotnika ułański).

Ułas - - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’; notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Ilijasz, Ilija, Hilijasz, Ulijasz.

Ułasewicz - - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’; notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Ilijasz, Ilija, Hilijasz, Ulijasz.

Ułasiak - - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’; notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Ilijasz, Ilija, Hilijasz, Ulijasz.

Ułasień - - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’; notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Ilijasz, Ilija, Hilijasz, Ulijasz.

Ułasiewicz - - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’; notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Ilijasz, Ilija, Hilijasz, Ulijasz.

Ułasik - - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’; notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Ilijasz, Ilija, Hilijasz, Ulijasz.

Ułasiuk - - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’; notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Ilijasz, Ilija, Hilijasz, Ulijasz.

Ułasowicz - - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’; notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Ilijasz, Ilija, Hilijasz, Ulijasz.

Ułasowiec - - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’; notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Ilijasz, Ilija, Hilijasz, Ulijasz.

Ułaszczuk - - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’; notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Ilijasz, Ilija, Hilijasz, Ulijasz.

Ułaszek - - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’; notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Ilijasz, Ilija, Hilijasz, Ulijasz.

Ułaszewski - - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’; notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Ilijasz, Ilija, Hilijasz, Ulijasz.

Ułaszkiewicz - - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’; notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Ilijasz, Ilija, Hilijasz, Ulijasz.

Ułaszonek - - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’; notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Ilijasz, Ilija, Hilijasz, Ulijasz.

Ułaszyn - - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’; notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Ilijasz, Ilija, Hilijasz, Ulijasz.

Ułaś - - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’; notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Ilijasz, Ilija, Hilijasz, Ulijasz.

Ułłowicz - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ułoga - - od ułoga ‘ułożenie, odłożenie na bok’.

Ułomek - - od ułamek, ułomek ‘odłamek, część’, ze staropolskiego też ‘człowiek wolny, ale bez ziemi’.

Ułowicz - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ułowski - - od podstawy ul-, p. ul ‘pomieszczenie dla pszczół’, ulać ‘wylać trochę płynu; odlać coś z kruszcu, od imion na –Ul, np. Ulryk, z niemieckiego Uodal + rich, Ulian z Julian, imienia żeńskiego Ula.

Ułyczna - - od ulica ‘wydzielony pas ruchu w mieście’.

Ułyczny - - od ulica ‘wydzielony pas ruchu w mieście’.

Umecki - - od nazwy miejscowej Umieszcz (krośnieńskie, gmina Tarnowiec).

Umer - - od gwarowego umer ‘umarł’.

Umerek - - od gwarowego umer ‘umarł’.

Umerla - - od gwarowego umarły ‘zmarły’.

Umerle - - od gwarowego umarły ‘zmarły’.

Umerli - – od gwarowego umarły ‘zmarły’.

Umerlich - - od gwarowego umarły ‘zmarły’.

Umerlik - - od gwarowego umarły ‘zmarły’.

Umerowicz - - od gwarowego umer ‘umarł’.

Umerski - - od gwarowego umer ‘umarł’.

Umiecki - 1562 - od nazwy miejscowej Umieszcz (krośnieńskie, gmina Tarnowiec).

Umierski - - od gwarowego umarły ‘zmarły’.

Umiński - 1673 - od nazwy miejscowej Umienino (płockie, gmina Bielsk).

Umirski - - od gwarowego umarły ‘zmarły’.

Umlas - - od niemieckiej nazwy osobowej Umlauf(f), ta od Umlauf ‘dozorca, strażnik’.

Umlauf - - od niemieckiej nazwy osobowej Umlauf(f), ta od Umlauf ‘dozorca, strażnik’.

Umlauft - - od niemieckiej nazwy osobowej Umlauf(f), ta od Umlauf ‘dozorca, strażnik’.

Umlaut - - od niemieckiej nazwy osobowej Umlauf(f), ta od Umlauf ‘dozorca, strażnik’.

Umorski - - od gwarowego umarły ‘zmarły’.

Umywalnik - - od umywalnik ‘umywalnia, miednica’.

Underka - - od niemieckiej nazwy osobowej Under, ta od dolno-niemieckiego under, unter ‘poniżej’.

Underko - - od niemieckiej nazwy osobowej Under, ta od dolno-niemieckiego under, unter ‘poniżej’.

Underlich - - od niemieckiej nazwy osobowej Under, ta od dolno-niemieckiego under, unter ‘poniżej’.

Underlik - - od niemieckiej nazwy osobowej Under, ta od dolno-niemieckiego under, unter ‘poniżej’.

Underman - - od niemieckiej nazwy osobowej Under, ta od dolno-niemieckiego under, unter ‘poniżej’.

Underowicz - - od niemieckiej nazwy osobowej Under, ta od dolno-niemieckiego under, unter ‘poniżej’.

Underuk - - od niemieckiej nazwy osobowej Under, ta od dolno-niemieckiego under, unter ‘poniżej’.

Underys - - od niemieckiej nazwy osobowej Under, ta od dolno-niemieckiego under, unter ‘poniżej’.

Undra - - od niemieckiej nazwy osobowej Under, ta od dolno-niemieckiego under, unter ‘poniżej’.

Undrewicz - - od niemieckiej nazwy osobowej Under, ta od dolno-niemieckiego under, unter ‘poniżej’.

Undro - - od niemieckiej nazwy osobowej Under, ta od dolno-niemieckiego under, unter ‘poniżej’.

Undrowin - - od niemieckiej nazwy osobowej Under, ta od dolno-niemieckiego under, unter ‘poniżej’.

Undruch - - od niemieckiej nazwy osobowej Under, ta od dolno-niemieckiego under, unter ‘poniżej’.

Undrul - - od niemieckiej nazwy osobowej Under, ta od dolno-niemieckiego under, unter ‘poniżej’.

Undrych - - od niemieckiej nazwy osobowej Under, ta od dolno-niemieckiego under, unter ‘poniżej’.

Ungar - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Ungarenko - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Ungarus - 1542 - od łacińskiego Hungarus (= Węgier).

Ungarus - 1612 - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Ungarynko - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Ungcheuer - - od niemieckiej nazwy osobowej Ungeheuer, ta od średnio-wysoko-niemieckiego ungehiure ‘nieprzyjazny, okropny’.

Ungecheuer - - od niemieckiej nazwy osobowej Ungeheuer, ta od średnio-wysoko-niemieckiego ungehiure ‘nieprzyjazny, okropny’.

Ungechojer - - od niemieckiej nazwy osobowej Ungeheuer, ta od średnio-wysoko-niemieckiego ungehiure ‘nieprzyjazny, okropny’.

Ungehajer - - od niemieckiej nazwy osobowej Ungeheuer, ta od średnio-wysoko-niemieckiego ungehiure ‘nieprzyjazny, okropny’.

Ungehauer - - od niemieckiej nazwy osobowej Ungeheuer, ta od średnio-wysoko-niemieckiego ungehiure ‘nieprzyjazny, okropny’.

Ungeheier - - od niemieckiej nazwy osobowej Ungeheuer, ta od średnio-wysoko-niemieckiego ungehiure ‘nieprzyjazny, okropny’.

Ungeheuer - - od niemieckiej nazwy osobowej Ungeheuer, ta od średnio-wysoko-niemieckiego ungehiure ‘nieprzyjazny, okropny’.

Ungehojer - - od niemieckiej nazwy osobowej Ungeheuer, ta od średnio-wysoko-niemieckiego ungehiure ‘nieprzyjazny, okropny’.

Unger - 1604 - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’; od niemieckiego Unger ‘Węgier’.

Ungerat - – prawdopodobnie od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Ungerath - - prawdopodobnie od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Ungerek - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Ungerfeld - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Ungerman - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Ungerski - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Ungert - - prawdopodobnie od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Ungier - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Ungierat - - prawdopodobnie od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Ungierek - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Ungierowicz - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Ungierski - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Ungiert - - prawdopodobnie od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Ungor - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Ungorowicz - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Ungr - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Ungrad - - prawdopodobnie od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Ungrat - - prawdopodobnie od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Ungrich - - prawdopodobnie od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Ungrowski - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Ungur - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Unguran - - prawdopodobnie od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Unguranin - - prawdopodobnie od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Ungurenko - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Ungurewicz - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Ungurian - - prawdopodobnie od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Ungurowicz - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Uniak - - od imion złożonych typu Uniesław, Uniedrog.

Uniast - 1278 - od imion złożonych typu Uniesław, Uniedrog.

Uniatowicz - - od imion złożonych typu Uniesław, Uniedrog.

Uniatycki - 1437 - od nazwy miejscowej Uniatycze (KrW).

Unic - 1424 - od imion złożonych typu Uniesław, Uniedrog.

Unich - - od imion złożonych typu Uniesław, Uniedrog.

Unichowski - - od imion złożonych typu Uniesław, Uniedrog.

Uniechowicz - - od imion złożonych typu Uniesław, Uniedrog.

Uniej - 1455 - od imion złożonych typu Uniesław, Uniedrog.

Uniejewski - - od nazwy miejscowej Uniejewo (płockie, gmina Brudzeń Duży), Uniejów (kieleckie, gmina Charsznica).

Uniejowski - - od nazwy miejscowej Uniejewo (płockie, gmina Brudzeń Duży), Uniejów (kieleckie, gmina Charsznica).

Uniema - 1411 - od imion złożonych typu Uniesław, Uniedrog.

Unierzycki - - od nazwy miejscowej Unierzyż, dawniej Unieżyrz (ciechanowskie, gmina Strzegowo-Osada).

Unierzyski - - od nazwy miejscowej Unierzyż, dawniej Unieżyrz (ciechanowskie, gmina Strzegowo-Osada).

Uniesz - 1125 - od imion złożonych typu Uniesław, Uniedrog.

Unieszek - 1420 - od imion złożonych typu Uniesław, Uniedrog.

Unieszko - 1418 - od imion złożonych typu Uniesław, Uniedrog.

Uniewicz - - od imion złożonych typu Uniesław, Uniedrog.

Uniewski - - od nazwy miejscowej Uniejewo (płockie, gmina Brudzeń Duży), Uniejów (kieleckie, gmina Charsznica).

Unieżycki - - od nazwy miejscowej Unierzyż, dawniej Unieżyrz (ciechanowskie, gmina Strzegowo-Osada).

Unieżyrski - 1497 - od nazwy miejscowej Unierzyż, dawniej Unieżyrz (ciechanowskie, gmina Strzegowo-Osada).

Unieżyski - - od nazwy miejscowej Unierzyż, dawniej Unieżyrz (ciechanowskie, gmina Strzegowo-Osada).

Unięta - 1294 - od imion złożonych typu Uniesław, Uniedrog.

Unijewski - - od nazwy miejscowej Uniejewo (płockie, gmina Brudzeń Duży), Uniejów (kieleckie, gmina Charsznica).

Unik - 1125 - od imion złożonych typu Uniesław, Uniedrog.

Unikiewicz - - od imion złożonych typu Uniesław, Uniedrog.

Unim - 1187 - od imion złożonych typu Uniesław, Uniedrog.

Unima - 1176 - od imion złożonych typu Uniesław, Uniedrog.

Unimic - 1218-33 - od imion złożonych typu Uniesław, Uniedrog.

Unimka - 1219-20 - od imion złożonych typu Uniesław, Uniedrog.

Unirzycki - - od nazwy miejscowej Unierzyż, dawniej Unieżyrz (ciechanowskie, gmina Strzegowo-Osada).

Unis - - od imion złożonych typu Uniesław, Uniedrog.

Uniszczuk - - od imion złożonych typu Uniesław, Uniedrog.

Uniszkiewicz - - od imion złożonych typu Uniesław, Uniedrog.

Uniszyn - - od imion złożonych typu Uniesław, Uniedrog.

Uniś - - od imion złożonych typu Uniesław, Uniedrog.

Uniśkiewicz - - od imion złożonych typu Uniesław, Uniedrog.

Uniśko - - od imion złożonych typu Uniesław, Uniedrog.

Uniwersal - od uniwersał ‘w dawnej Polsce odezwa królewska do narodu’.

Uniwersał - - od uniwersał ‘w dawnej Polsce odezwa królewska do narodu’.

Uniżycki - - od nazwy miejscowej Unierzyż, dawniej Unieżyrz (ciechanowskie, gmina Strzegowo-Osada).

Unka - 1136 - od imion złożonych typu Uniesław, Uniedrog.

Unkiewicz - - od imion złożonych typu Uniesław, Uniedrog.

Uno - 1394 - od imion złożonych typu Uniesław, Uniedrog.

Unoch - 1125 - od imion złożonych typu Uniesław, Uniedrog.

Unosz - 1218 - od imion złożonych typu Uniesław, Uniedrog.

Unruch - - od niemieckich nazw osobowych Unruh, Unrug, te od średnio-wysoko-niemieckiego unruowe ‘niedbały, niestaranny’.

Unrug - - od niemieckich nazw osobowych Unruh, Unrug, te od średnio-wysoko-niemieckiego unruowe ‘niedbały, niestaranny’.

Unruh - - prawdopodobnie - od niemieckich nazw osobowych Unruh, Unrug, te od średnio-wysoko-niemieckiego unruowe ‘niedbały, niestaranny’.

Unruk - - od niemieckich nazw osobowych Unruh, Unrug, te od średnio-wysoko-niemieckiego unruowe ‘niedbały, niestaranny’.

Unryk - - od niemieckich nazw osobowych Unruh, Unrug, te od średnio-wysoko-niemieckiego unruowe ‘niedbały, niestaranny’.

Unuczek - - od imion złożonych typu Uniesław, Uniedrog.

Unuk - - od imion złożonych typu Uniesław, Uniedrog.

Unukowski - - od imion złożonych typu Uniesław, Uniedrog.

Unysko - - od imion złożonych typu Uniesław, Uniedrog.

Unyszkiewicz - - od imion złożonych typu Uniesław, Uniedrog.

Unyśko - - od imion złożonych typu Uniesław, Uniedrog.

Upadek - - od upadek ‘upadnięcie; klęska; występek’.

Upława - - od upław ‘wyciek, wydzielina’.

Upławski - - od upław ‘wyciek, wydzielina’.

Uracz - - od uraczyć (się) ‘ugościć’, dawniej też ‘upić się’.

Uraczyńcow - - od uraczyć (się) ‘ugościć’, dawniej też ‘upić się’.

Uraczyńców - - od uraczyć (się) ‘ugościć’, dawniej też ‘upić się’.

Uraczyński - - od uraczyć (się) ‘ugościć’, dawniej też ‘upić się’.

Uradnik - - od urząd ‘ustalony porządek; urządzenie; stanowisko; organ władzy publicznej’.

Uran - - od uran ‘metal ciężki’ lub od uranić ‘zranić, skaleczyć’.

Uranek - - od uran ‘metal ciężki’ lub od uranić ‘zranić, skaleczyć’.

Uraniak - - od uran ‘metal ciężki’ lub od uranić ‘zranić, skaleczyć’.

Uranik - - od uran ‘metal ciężki’ lub od uranić ‘zranić, skaleczyć’.

Uranin - - od uran ‘metal ciężki’ lub od uranić ‘zranić, skaleczyć’.

Uranowicz - - od uran ‘metal ciężki’ lub od uranić ‘zranić, skaleczyć’.

Uranowski - - od uran ‘metal ciężki’ lub od uranić ‘zranić, skaleczyć’.

Urańczyk - - od uran ‘metal ciężki’ lub od uranić ‘zranić, skaleczyć’.

Urański - - od uran ‘metal ciężki’ lub od uranić ‘zranić, skaleczyć’.

Uras - - od urazić ‘zranić; spowodować przykrość’, uraz.

Urasiński - - od urazić ‘zranić; spowodować przykrość’, uraz.

Uraski - - od urazić ‘zranić; spowodować przykrość’, uraz.

Uraszewski - - od urazić ‘zranić; spowodować przykrość’, uraz.

Uraś - - od urazić ‘zranić; spowodować przykrość’, uraz.

Uraz - - od urazić ‘zranić; spowodować przykrość’, uraz.

Urazek - - od urazić ‘zranić; spowodować przykrość’, uraz.

Urazik - - od urazić ‘zranić; spowodować przykrość’, uraz.

Uraziński - - od urazić ‘zranić; spowodować przykrość’, uraz.

Uraziuk - - od urazić ‘zranić; spowodować przykrość’, uraz.

Urba - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbaal - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbacek - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbach - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbaciński - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbacki - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbacz - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbaczek - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbaczewski - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbaczka - , m. - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbain - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbainczyk - (Śl) - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbainski - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbaińczyk - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbais - (Śl) - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbal - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbala - 1785 - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbalewicz - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbalewski - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urban - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’. - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec

Urbanajc - (Śl) - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbanajć - (Śl) - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbanak - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbanas - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbanczuk - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbanczyk - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbanec - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbanek - 1464 - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbanelis - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbanellis - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbanetz - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbani - 1698 - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbaniak - 1786 - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbanicki - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbanicz - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbaniec - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbanietz - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbaniewicz - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbanik - 1622 - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbanikiewicz - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbaniok - (Śl) - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbaniuk - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbanka - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbanke - (Śl) - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbankiewicz - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbankowicz - 1596 - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbankowski - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbano - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbanojć - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbanow - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbanowicz - 1416 - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbanowicz-Urbański - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’; Urbański 1634 - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’ lub od nazwy miejscowej Urbanice (sieradzkie, gmina Wieluń).

Urbanowski - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbanski - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urban-Taraszkiewicz - złożenia brak; - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’; Taraszkiewiczod imienia Taras, używanego na Rusi, z greckiego Taras, możliwe też od apelatywu taras ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Urbanuch - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbanyi - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbanyj - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbań - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbańczak - 1685 - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbańczuk - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbańczyk - 1596 - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbańczyk-Zajączkowska - złożenia brak; Urbańczyk 1596- od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’; Zajączkowski 1387 - od nazwy miejscowej Zajączków (piotrkowskie, gmina Mniszków), Zajączkowo (poznańskie, gmina Pniewy).

Urbańka - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbańska - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbański - 1634 - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’ lub od nazwy miejscowej Urbanice (sieradzkie, gmina Wieluń).

Urbas - 1698 - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbasek - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbasiak - 1788 - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbasik - 1786 - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbasz - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbaszek - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbaszewski - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbaszkiewicz - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbaś - 1599 - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbat - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbath - - prawdopodobnie od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbatzki - - prawdopodobnie od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbauer - - prawdopodobnie od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbaź - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbel - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbelewicz - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbelis - - prawdopodobnie od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbesik - - prawdopodobnie od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbeś - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbiak - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbich - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbicki - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbiczek - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbiel - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbielewicz - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbielowicz - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbik - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbiński - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbis - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbisch - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbisz - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbiś - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urblik - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbo - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbom - - prawdopodobnie od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbon - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbonek - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbos - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbowicz - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbowski - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbrych - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbsik - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbszat - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbszo - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbszys - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbus - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urbuś - - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego – Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Urda - - od urda ‘serwatka z owczego sera’.

Urdanik - - prawdopodobnie od urda ‘serwatka z owczego sera’.

Urdański - - prawdopodobnie od urda ‘serwatka z owczego sera’.

Urdas - - od urda ‘serwatka z owczego sera’.

Urdzela - - od urda ‘serwatka z owczego sera’.

Urdzeń - - od urda ‘serwatka z owczego sera’.

Urdziela - - od urda ‘serwatka z owczego sera’.

Urdzon - - od urda ‘serwatka z owczego sera’.

Urdzoń - - od urda ‘serwatka z owczego sera’.

Urga - - od urgać ‘gruchać’.

Urgacz - - od urgać ‘gruchać’.

Urgal - - od urgać ‘gruchać’.

Urgalski - - od urgać ‘gruchać’.

Urganiak - - od urgać ‘gruchać’.

Urgański - - od urgać ‘gruchać’.

Urgasz - - od urgać ‘gruchać’.

Urgatz (Śl) - - od urgać ‘gruchać’.

Urgoł - - od urgać ‘gruchać’.

Uriadka - - od urząd ‘ustalony porządek; urządzenie; stanowisko; organ władzy publicznej’.

Uriadko - - od urząd ‘ustalony porządek; urządzenie; stanowisko; organ władzy publicznej’.

Urig - - od łacińskiego auriga ‘woźnica, furman’.

Uriga - - od łacińskiego auriga ‘woźnica, furman’.

Url - od orzeł.

Urla - - od niemieckiej nazwy osobowej Urla, ta od Urla ‘ugór, odłóg’ lub od imion Urlich, Ulrich, te od Uodalrich.

Urlacz - - od niemieckiej nazwy osobowej Urla, ta od Urla ‘ugór, odłóg’ lub od imion Urlich, Ulrich, te od Uodalrich.

Urlewicz - - od niemieckiej nazwy osobowej Urla, ta od Urla ‘ugór, odłóg’ lub od imion Urlich, Ulrich, te od Uodalrich.

Urlich - - od niemieckich nazw osobowych Ulrich, Ulerich, te od imienia złożonego Uodalrich; (od niemieckiej nazwy osobowej Urlich)

Urlichs - - od niemieckich nazw osobowych Ulrich, Ulerich, te od imienia złożonego Uodalrich.

Urlicht - - od niemieckich nazw osobowych Ulrich, Ulerich, te od imienia złożonego Uodalrich.

Urlicki - 1771 - od nazwy miejscowej Urle (siedleckie, gmina Jadów).

Urlik - od orzeł.

Urlikowski - - od niemieckiej nazwy osobowej Urla, ta od Urla ‘ugór, odłóg’ lub od imion Urlich, Ulrich, te od Uodalrich.

Urliksen - prawdopodobnie od orzeł.

Urliński - prawdopodobnie od orzeł.

Urluk - - od niemieckiej nazwy osobowej Urla, ta od Urla ‘ugór, odłóg’ lub od imion Urlich, Ulrich, te od Uodalrich.

Urlych - - od niemieckich nazw osobowych Ulrich, Ulerich, te od imienia złożonego Uodalrich.

Urłaub - - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Ulrich, Ulerich, te od imienia złożonego Uodalrich.

Urło - - od niemieckiej nazwy osobowej Urla, ta od Urla ‘ugór, odłóg’ lub od imion Urlich, Ulrich, te od Uodalrich.

Urman - - od niemieckiej nazwy osobowej Uhrmann, ta od Uhrmann ‘zegarmistrz’.

Urmaniak - - od niemieckiej nazwy osobowej Uhrmann, ta od Uhrmann ‘zegarmistrz’.

Urmanin - - od niemieckiej nazwy osobowej Uhrmann, ta od Uhrmann ‘zegarmistrz’.

Urmanowicz - - od niemieckiej nazwy osobowej Uhrmann, ta od Uhrmann ‘zegarmistrz’.

Urmanowski - - od niemieckiej nazwy osobowej Uhrmann, ta od Uhrmann ‘zegarmistrz’.

Urmańczyk - - od niemieckiej nazwy osobowej Uhrmann, ta od Uhrmann ‘zegarmistrz’.

Urmański - - od niemieckiej nazwy osobowej Uhrmann, ta od Uhrmann ‘zegarmistrz’.

Urn - -od urna ‘naczynie na prochy nieboszczyka; skrzynka na kartki wyborcze (dawniej gałki), dawna miara miodu’.

Urna - -od urna ‘naczynie na prochy nieboszczyka; skrzynka na kartki wyborcze (dawniej gałki), dawna miara miodu’.

Urnański - - od urna ‘naczynie na prochy nieboszczyka; skrzynka na kartki wyborcze (dawniej gałki), dawna miara miodu’.

Urniarz - - od urna ‘naczynie na prochy nieboszczyka; skrzynka na kartki wyborcze (dawniej gałki), dawna miara miodu’.

Urniasz - od urna ‘naczynie na prochy nieboszczyka; skrzynka na kartki wyborcze (dawniej gałki), dawna miara miodu’.

Urniaź - - od urna ‘naczynie na prochy nieboszczyka; skrzynka na kartki wyborcze (dawniej gałki), dawna miara miodu’.

Urniaż - - od urna ‘naczynie na prochy nieboszczyka; skrzynka na kartki wyborcze (dawniej gałki), dawna miara miodu’.

Urnowicz - - od urna ‘naczynie na prochy nieboszczyka; skrzynka na kartki wyborcze (dawniej gałki), dawna miara miodu’.

Urny - - od urna ‘naczynie na prochy nieboszczyka; skrzynka na kartki wyborcze (dawniej gałki), dawna miara miodu’.

Urnys - - od urna ‘naczynie na prochy nieboszczyka; skrzynka na kartki wyborcze (dawniej gałki), dawna miara miodu’.

Urocki - – od urok ‘wdzięk, czar; zła moc’, uroczy.

Urocz - – od urok ‘wdzięk, czar; zła moc’, uroczy.

Uroczek - – od urok ‘wdzięk, czar; zła moc’, uroczy; od uroczek.

Uroczka - – od urok ‘wdzięk, czar; zła moc’, uroczy.

Uroczyński - – od urok ‘wdzięk, czar; zła moc’, uroczy.

Uroda - - od uroda ‘urodzaj; piękno’.

Urodow - - od uroda ‘urodzaj; piękno’.

Urodzoń - - od uroda ‘urodzaj; piękno’.

Ursal - - od imienia Ursyn, to od łacińskiego ursus ‘niedźwiedź’.

Ursalis - - od imienia Ursyn, to od łacińskiego ursus ‘niedźwiedź’.

Ursen - - od imienia Ursyn, to od łacińskiego ursus ‘niedźwiedź’.

Ursiak - - od imienia Ursyn, to od łacińskiego ursus ‘niedźwiedź’.

Ursini - - od imienia Ursyn, to od łacińskiego ursus ‘niedźwiedź’.

Ursinus - - od imienia Ursyn, to od łacińskiego ursus ‘niedźwiedź’.

Ursiński - - od imienia Ursyn, to od łacińskiego ursus ‘niedźwiedź’.

Urson - - od imienia Ursyn, to od łacińskiego ursus ‘niedźwiedź’.

Ursoń - - od imienia Ursyn, to od łacińskiego ursus ‘niedźwiedź’.

Ursul - - od imienia żeńskiego Urszula, pochodzenia łacińskiego Ursula, od ursus ‘niedźwiedź’. W Polsce w średniowieczu obok formy Urszula występowała postać Orszula.

Ursule - - od imienia żeńskiego Urszula, pochodzenia łacińskiego Ursula, od ursus ‘niedźwiedź’. W Polsce w średniowieczu obok formy Urszula występowała postać Orszula.

Ursus - - od imienia Ursyn, to od łacińskiego ursus ‘niedźwiedź’ (od imienia Ursus).

Ursyn - - od imienia Ursyn, to od łacińskiego ursus ‘niedźwiedź’.

Ursyni - - od imienia Ursyn, to od łacińskiego ursus ‘niedźwiedź’.

Ursyn-Niemcewicz - złożenia brak; Ursyn- od imienia Ursyn, to od łacińskiego ursus ‘niedźwiedź’; Niemcewicz 1432 - od Niemiec, ze staropolskiego Miemiec.

Ursynowicz - - od imienia Ursyn, to od łacińskiego ursus ‘niedźwiedź’.

Urszel - - od imienia Ursyn, to od łacińskiego ursus ‘niedźwiedź’.

Urszul - - od imienia żeńskiego Urszula, pochodzenia łacińskiego Ursula, od ursus ‘niedźwiedź’. W Polsce w średniowieczu obok formy Urszula występowała postać Orszula.

Urszula - - od imienia żeńskiego Urszula, pochodzenia łacińskiego Ursula, od ursus ‘niedźwiedź’. W Polsce w średniowieczu obok formy Urszula występowała postać Orszula.

Urszulak - 1638 - od imienia żeńskiego Urszula, pochodzenia łacińskiego Ursula, od ursus ‘niedźwiedź’. W Polsce w średniowieczu obok formy Urszula występowała postać Orszula.

Urszulanka - , m. 1406 - od imienia żeńskiego Urszula, pochodzenia łacińskiego Ursula, od ursus ‘niedźwiedź’. W Polsce w średniowieczu obok formy Urszula występowała postać Orszula.

Urszulik - - od imienia żeńskiego Urszula, pochodzenia łacińskiego Ursula, od ursus ‘niedźwiedź’. W Polsce w średniowieczu obok formy Urszula występowała postać Orszula.

Urszulin - - od imienia żeńskiego Urszula, pochodzenia łacińskiego Ursula, od ursus ‘niedźwiedź’. W Polsce w średniowieczu obok formy Urszula występowała postać Orszula.

Urszulski - - od imienia żeńskiego Urszula, pochodzenia łacińskiego Ursula, od ursus ‘niedźwiedź’. W Polsce w średniowieczu obok formy Urszula występowała postać Orszula.

Urszyc - - od imienia Ursyn, to od łacińskiego ursus ‘niedźwiedź’.

Urszyn - - od imienia Ursyn, to od łacińskiego ursus ‘niedźwiedź’.

Urszyński - - od imienia Ursyn, to od łacińskiego ursus ‘niedźwiedź’.

Uruga - - od łacińskiego auriga ‘woźnica, furman’.

Urwalski - - od urwać ‘oderwać, zmniejszyć coś’.

Urwan - - od urwać ‘oderwać, zmniejszyć coś’; od urwany ‘oderwany’)

Urwanow - - od urwać ‘oderwać, zmniejszyć coś’.

Urwanow-Dryhusz - złożenia brak; Urwanow - od urwać ‘oderwać, zmniejszyć coś’; Dryhusz - prawdopodobnie od staropolskiego drygać ‘trząść się’.

Urwanowicz - - od urwać ‘oderwać, zmniejszyć coś’.

Urwant - - prawdopodobnie od urwać ‘oderwać, zmniejszyć coś’.

Urwantowicz - - prawdopodobnie od urwać ‘oderwać, zmniejszyć coś’.

Urwań - - od urwać ‘oderwać, zmniejszyć coś’.

Urwentowicz - - prawdopodobnie od urwać ‘oderwać, zmniejszyć coś’.

Urwicz - - od urwać ‘oderwać, zmniejszyć coś’.

Urwin - - prawdopodobnie od urwać ‘oderwać, zmniejszyć coś’.

Urwis 1670 - - od urwać ‘oderwać, zmniejszyć coś’; od urwis ‘łobuz’.

Uryga 1634 - - od łacińskiego auriga ‘woźnica, furman’.

Urymiak - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Urymiuk - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Urymkowski - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Urymowicz - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Uryn - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Urynek - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Uryniak - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Uryniecki - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Uryniuk - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Urynowicz - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Urynowik - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Uryń - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Uryński - - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Urządek - - od urząd ‘ustalony porządek; urządzenie; stanowisko; organ władzy publicznej’.

Urzedniczok - (Śl) od urzędniczek.

Urzednik - - od urząd ‘ustalony porządek; urządzenie; stanowisko; organ władzy publicznej’.

Urzedowski - - od urząd ‘ustalony porządek; urządzenie; stanowisko; organ władzy publicznej’.

Urzendowski - - od urząd ‘ustalony porządek; urządzenie; stanowisko; organ władzy publicznej’.

Urzenicok - od urzędniczek.

Urzeniczok - od urzędniczek.

Urzenitzak - od urzędniczek.

Urzenitzok - od urzędniczek.

Urzenniczak - od urzędniczek.

Urzenniczok - od urzędniczek.

Urzeński - - od urząd ‘ustalony porządek; urządzenie; stanowisko; organ władzy publicznej’.

Urzędniczak - od urzędniczek.

Urzędniczak - od urzędniczek.

Urzędniczek - od urzędniczek.

Urzędniczek - od urzędniczek.

Urzędniczok - od urzędniczek.

Urzędnik - 1598 – od urzędnik.

Urzędowicz - - od urząd ‘ustalony porządek; urządzenie; stanowisko; organ władzy publicznej’.

Urzędowski - - od nazwy miejscowej Urzędów (lubelskie, gmina Urzędów).

Urzędziński - - od urząd ‘ustalony porządek; urządzenie; stanowisko; organ władzy publicznej’.

Urzęniczok - (Śl) od urzędniczek.

Urzynicek - - od urząd ‘ustalony porządek; urządzenie; stanowisko; organ władzy publicznej’.

Urzynicok - - od urząd ‘ustalony porządek; urządzenie; stanowisko; organ władzy publicznej’.

Urzyniczok - - od urząd ‘ustalony porządek; urządzenie; stanowisko; organ władzy publicznej’.

Us - - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych na Us-, te od us ‘wąs’.

Usa - - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych na Us-, te od us ‘wąs’.

Usacz - - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych na Us-, te od us ‘wąs’.

Usaczew - - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych na Us-, te od us ‘wąs’.

Usaczow - - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych na Us-, te od us ‘wąs’.

Usaczowski - - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych na Us-, te od us ‘wąs’.

Usaczuk - - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych na Us-, te od us ‘wąs’.

Usaczyk - - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych na Us-, te od us ‘wąs’.

Usaj - - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych na Us-, te od us ‘wąs’.

Usajewicz - - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych na Us-, te od us ‘wąs’.

Usak - - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych na Us-, te od us ‘wąs’.

Usakiewicz - - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych na Us-, te od us ‘wąs’.

Usakowski - - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych na Us-, te od us ‘wąs’.

Usan - - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych na Us-, te od us ‘wąs’.

Usaniewicz - - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych na Us-, te od us ‘wąs’.

Usar - - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Usarczyk - - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Usarek - - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Usarewicz - - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Usarkiewicz - - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Usarowicz - - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Usarowski - - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Usarz - 1636 - od husarz, ze staropolskiego usarz ‘żołnierz ciężkiej jazdy w XVI-XVIII wieku’.

Usarzewicz - - od husarz, ze staropolskiego usarz ‘żołnierz ciężkiej jazdy w XVI-XVIII wieku’.

Usarzewski - - od husarz, ze staropolskiego usarz ‘żołnierz ciężkiej jazdy w XVI-XVIII wieku’.

Usas - - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Usasz - - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Usaszewski - - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Usażewicz - - od husarz, ze staropolskiego usarz ‘żołnierz ciężkiej jazdy w XVI-XVIII wieku’.

Uscien - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Usciena - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Uscienna - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Uscienny - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Uscijan - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Uscijaniuk - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Uscin - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Usciniak - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Uscinowicz - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Usciński - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Usenko - - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych na Us-, te od us ‘wąs’.

Usenko - - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych na Us-, te od us ‘wąs’.

Usewicz - - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych na Us-, te od us ‘wąs’.

Usiaczyk - - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych na Us-, te od us ‘wąs’.

Usiadacz - - od usiadać ‘siadać’.

Usiadczyk - - od usiadać ‘siadać’.

Usiadek - - od usiadać ‘siadać’.

Usiak - - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych na Us-, te od us ‘wąs’.

Usiarczyk - - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Usiądek - - od usiadać ‘siadać’ (od usiąść).

Usiej - - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych na Us-, te od us ‘wąs’.

Usien - - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych na Us-, te od us ‘wąs’.

Usienko - - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych na Us-, te od us ‘wąs’.

Usień - - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych na Us-, te od us ‘wąs’.

Usiewała - - od usiewać ‘obsiać, zasiać’.

Usiewicz - - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych na Us-, te od us ‘wąs’.

Usik - - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych na Us-, te od us ‘wąs’.

Usikiewicz - - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych na Us-, te od us ‘wąs’.

Usikow - - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych na Us-, te od us ‘wąs’.

Usin - - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych na Us-, te od us ‘wąs’.

Usiniuk - - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych na Us-, te od us ‘wąs’.

Usinowicz - - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych na Us-, te od us ‘wąs’.

Usiukiewicz - - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych na Us-, te od us ‘wąs’.

Usman - - od nazwy etnicznej Osman lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ossmann, ta od dolno-niemieckiego osse(n)mann ‘parobek do wołów’.

Usmanow - - od nazwy etnicznej Osman lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ossmann, ta od dolno-niemieckiego osse(n)mann ‘parobek do wołów’.

Usmiał - - od uśmiać się ‘naśmiać się do woli’.

Usow - - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych na Us-, te od us ‘wąs’.

Usowicz - - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych na Us-, te od us ‘wąs’.

Usowiec - - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych na Us-, te od us ‘wąs’.

Usowski - - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych na Us-, te od us ‘wąs’.

Usów - - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych na Us-, te od us ‘wąs’.

Usraniec - 1591 - od usrany ‘wątłej budowy, słaby’.

Uss - - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych na Us-, te od us ‘wąs’.

Ussa - - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych na Us-, te od us ‘wąs’.

Ussakowski - - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych na Us-, te od us ‘wąs’.

Ussarek - - od husarz, ze staropolskiego usarz ‘żołnierz ciężkiej jazdy w XVI-XVIII wieku’.

Ussarz - - od husarz, ze staropolskiego usarz ‘żołnierz ciężkiej jazdy w XVI-XVIII wieku’.

Ussarzewski - - od husarz, ze staropolskiego usarz ‘żołnierz ciężkiej jazdy w XVI-XVIII wieku’.

Ussowicz - - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych na Us-, te od us ‘wąs’.

Ussowski - - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych na Us-, te od us ‘wąs’.

Uss-Wąsowicz - złożenia brak; Uss - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych na Us-, te od us ‘wąs’; Wąsowicz 1414 – od wąs ‘zarost nad górną wargą u mężczyzn’.

Ust - - od usta, z prasłowiańskiego ustiti ‘pobudzać’, też od imion Uściwoj, Eustachy, August.

Usta - - od usta, z prasłowiańskiego ustiti ‘pobudzać’, też od imion Uściwoj, Eustachy, August.

Ustach - - od usta, z prasłowiańskiego ustiti ‘pobudzać’, też od imion Uściwoj, Eustachy, August.

Ustal - 1393 od ustać.

Ustalic - 1204 od ustać.

Ustał - od ustać.

Ustap - - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem E

Ustapczuk - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Ustapczuk - - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem E

Ustapiuk - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Ustapiuk - - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem E

Ustasiak - - od usta, z prasłowiańskiego ustiti ‘pobudzać’, też od imion Uściwoj, Eustachy, August.

Ustech - - od usta, z prasłowiańskiego ustiti ‘pobudzać’, też od imion Uściwoj, Eustachy, August.

Ustek - 1146 - od usta, z prasłowiańskiego ustiti ‘pobudzać’, też od imion Uściwoj, Eustachy, August.

Ustian - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Ustianek - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Ustianowicz - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Ustianowski - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Ustianycz - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Ustiena - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Ustienny - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Ustiennyj - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Ustijan - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Ustijanczuk - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Ustijanicz - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Ustijaniuk - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Ustijanowski - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Ustimenko - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Ustimenko-Warski - złożenia brak; Ustimenko - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy); Warski -

Ustimiuk - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Ustimow - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Ustimowicz - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Ustimów - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Ustinienko - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Ustiniuk - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Ustinow - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Ustinowicz - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Ustjan - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Ustjanczuk - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Ustjanicz - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Ustjaniuk - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Ustjanowski - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Ustjanycz - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Ustjańczuk - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Ustjańczyk - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Usto - - od usta, z prasłowiańskiego ustiti ‘pobudzać’, też od imion Uściwoj, Eustachy, August.

Ustoch - 1453 - od usta, z prasłowiańskiego ustiti ‘pobudzać’, też od imion Uściwoj, Eustachy, August.

Ustoń - 1136 - od usta, z prasłowiańskiego ustiti ‘pobudzać’, też od imion Uściwoj, Eustachy, August.

Ustosik - - od usta, z prasłowiańskiego ustiti ‘pobudzać’, też od imion Uściwoj, Eustachy, August.

Ustroński - 1723 - od nazwy miejscowej Ustroń, Ustronie (kilka wsi).

Ustrzycki - - od nazwy miasta Ustrzyki (krośnieńskie).

Ustupicki - - od nazwy miejscowej Ustup (część Zakopanego).

Ustupski - 1683 - od nazwy miejscowej Ustup (część Zakopanego).

Ustupszczak - 1726 - od nazwy miejscowej Ustup (część Zakopanego).

Ustyjanczuk - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Ustyjanowicz - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Ustyjanowski - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Ustyjańczuk - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Ustyjańczyk - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Ustymczak - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Ustymczuk - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Ustymenko - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Ustymiuk - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Ustymowicz - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Ustyniak - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Ustyniuk - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Ustynowicz - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Usyk - - od wschodniosłowiańskich nazw osobowych na Us-, te od us ‘wąs’.

Usz - – od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Usza - - od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Uszac - - od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Uszacki - – prawdopodobnie od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Uszaczek - 1447 - od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Uszak - - od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’; też od uszak ‘uchwyt, zawias; nauszniki’.

Uszakiewicz - - od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Uszakow - - od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Uszakowicz - - od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Uszaków - - od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Uszalewski - - od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Uszał - – prawdopodobnie od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Uszałkowski - - prawdopodobnie od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Uszałowicz - - prawdopodobnie od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Uszana - - prawdopodobnie od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Uszanow - - prawdopodobnie od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Uszański - - prawdopodobnie od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Uszarek -

Uszaruk -

Uszaty - – od uszaty ‘mający duże uszy (o człowieku lub o zwierzęciu)’.

Uszcz - - od uszczać ‘oblać moczem’.

Uszczak - - od uszczać ‘oblać moczem’.

Uszczek - - od uszczać ‘oblać moczem’.

Uszczoń - - od uszczać ‘oblać moczem’.

Uszczuk - - od uszczać ‘oblać moczem’.

Uszczyk - - od uszczać ‘oblać moczem’.

Uszczyn - - od uszczać ‘oblać moczem’.

Uszczyna - - od uszczać ‘oblać moczem’.

Uszczyński - - od nazwy miejscowej Uszczyn (piotrkowskie, gmina Sulejów).

Uszecki - - prawdopodobnie od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Uszek - - prawdopodobnie od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Uszelewicz - - prawdopodobnie od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Uszeński - - prawdopodobnie od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Uszewski - 1630 - od nazwy miejscowej Uszew (tarnowskie, gmina Gnojnik).

Uszka - - prawdopodobnie od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Uszkarz - - prawdopodobnie od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Uszkiewicz - - prawdopodobnie od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Uszko - 1495 - od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’; od uszko.

Uszkowski - - prawdopodobnie od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Uszman - - od nazwy etnicznej Osman lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ossmann, ta od dolno-niemieckiego osse(n)mann ‘parobek do wołów’.

Uszok - - prawdopodobnie od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Uszycki - – od nazwy miejscowej Uszyce (częstochowskie, gmina Gorzów Śląski).

Uszyj - od uszyć.

Uszyk - 1370 - od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Uszyłło - od uszyć.

Uszyło - od uszyć.

Uszyłow - od uszyć.

Uszyński - - prawdopodobnie od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Uszywiec - od uszyć.

Uściak - - od usta, z prasłowiańskiego ustiti ‘pobudzać’, też od imion Uściwoj, Eustachy, August.

Uścian - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Uścianiak - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Uścianiuk - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Uścianowicz - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Uścianowski - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Uściec - 1452 - od usta, z prasłowiańskiego ustiti ‘pobudzać’, też od imion Uściwoj, Eustachy, August.

Uściech - 1136 - od usta, z prasłowiańskiego ustiti ‘pobudzać’, też od imion Uściwoj, Eustachy, August.

Uścienna - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Uścienny - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Uścięt - 1382 - od usta, z prasłowiańskiego ustiti ‘pobudzać’, też od imion Uściwoj, Eustachy, August.

Uścięta - 1325 - od usta, z prasłowiańskiego ustiti ‘pobudzać’, też od imion Uściwoj, Eustachy, August.

Uścijaniuk - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Uścin - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Uściniak - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Uściniuk - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Uścino - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Uścinowicz - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Uścinowski - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Uściński - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Uścio - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Uścjaniuk - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Uść - - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (iustus ‘sprawiedliwy).

Uśmiał - - od uśmiać się ‘naśmiać się do woli’.

Ut - - od niemieckich nazw osobowych Ute, Uta, te od imion złożonych na Od-, z germańskiego audha ‘posiadanie, własność’.

Uta - - od niemieckich nazw osobowych Ute, Uta, te od imion złożonych na Od-, z germańskiego audha ‘posiadanie, własność’.

Utan - - od niemieckich nazw osobowych Ute, Uta, te od imion złożonych na Od-, z germańskiego audha ‘posiadanie, własność’.

Utans - - od niemieckich nazw osobowych Ute, Uta, te od imion złożonych na Od-, z germańskiego audha ‘posiadanie, własność’.

Utań - - od niemieckich nazw osobowych Ute, Uta, te od imion złożonych na Od-, z germańskiego audha ‘posiadanie, własność’.

Utart -

Utas - - od niemieckich nazw osobowych Ute, Uta, te od imion złożonych na Od-, z germańskiego audha ‘posiadanie, własność’.

Utasowicz - - od niemieckich nazw osobowych Ute, Uta, te od imion złożonych na Od-, z germańskiego audha ‘posiadanie, własność’.

Utaszewski - - od niemieckich nazw osobowych Ute, Uta, te od imion złożonych na Od-, z germańskiego audha ‘posiadanie, własność’.

Utczyk - - od niemieckich nazw osobowych Ute, Uta, te od imion złożonych na Od-, z germańskiego audha ‘posiadanie, własność’.

Utek - - od niemieckich nazw osobowych Ute, Uta, te od imion złożonych na Od-, z germańskiego audha ‘posiadanie, własność’.

Uteka - - od niemieckich nazw osobowych Ute, Uta, te od imion złożonych na Od-, z germańskiego audha ‘posiadanie, własność’.

Utel - - od utyć ‘zgrubnąć’.

Uteł - - od utyć ‘zgrubnąć’.

Utełko - 1657 - od utyć ‘zgrubnąć’.

Utikal - - od utykać ‘kuleć; zawadzać o coś nogą’.

Utkała - - od utykać ‘kuleć; zawadzać o coś nogą’.

Utkiewicz - - od niemieckich nazw osobowych Ute, Uta, te od imion złożonych na Od-, z germańskiego audha ‘posiadanie, własność’.

Utko - - od niemieckich nazw osobowych Ute, Uta, te od imion złożonych na Od-, z germańskiego audha ‘posiadanie, własność’.

Utowka - - od niemieckich nazw osobowych Ute, Uta, te od imion złożonych na Od-, z germańskiego audha ‘posiadanie, własność’.

Utowko - - od niemieckich nazw osobowych Ute, Uta, te od imion złożonych na Od-, z germańskiego audha ‘posiadanie, własność’.

Utowko - - od niemieckich nazw osobowych Ute, Uta, te od imion złożonych na Od-, z germańskiego audha ‘posiadanie, własność’.

Utowko - - od niemieckich nazw osobowych Ute, Uta, te od imion złożonych na Od-, z germańskiego audha ‘posiadanie, własność’.

Utowko - - od niemieckich nazw osobowych Ute, Uta, te od imion złożonych na Od-, z germańskiego audha ‘posiadanie, własność’.

Utowko - - od niemieckich nazw osobowych Ute, Uta, te od imion złożonych na Od-, z germańskiego audha ‘posiadanie, własność’.

Utowko - - od niemieckich nazw osobowych Ute, Uta, te od imion złożonych na Od-, z germańskiego audha ‘posiadanie, własność’.

Utowko - - od niemieckich nazw osobowych Ute, Uta, te od imion złożonych na Od-, z germańskiego audha ‘posiadanie, własność’.

Utraciak - - od utrata ‘strata’, też ‘marnotrawstwo, rozrzutność’, utracić.

Utracik - - od utrata ‘strata’, też ‘marnotrawstwo, rozrzutność’, utracić.

Utracisz - - od utrata ‘strata’, też ‘marnotrawstwo, rozrzutność’, utracić.

Utracki - - od utrata ‘strata’, też ‘marnotrawstwo, rozrzutność’, utracić.

Utraczyk - - od utrata ‘strata’, też ‘marnotrawstwo, rozrzutność’, utracić.

Utrafny - - od utrafny ‘utrafiony, trafny’.

Utraiczak - - od utrata ‘strata’, też ‘marnotrawstwo, rozrzutność’, utracić.

Utrajczak - - od utrata ‘strata’, też ‘marnotrawstwo, rozrzutność’, utracić.

Utrajczuk - - od utrata ‘strata’, też ‘marnotrawstwo, rozrzutność’, utracić.

Utrajczyk - - od utrata ‘strata’, też ‘marnotrawstwo, rozrzutność’, utracić.

Utrat - - od utrata ‘strata’, też ‘marnotrawstwo, rozrzutność’, utracić.

Utrata - 1627 - od utrata ‘strata’, też ‘marnotrawstwo, rozrzutność’, utracić.

Utrata-Scholl - - złożenia brak; Utrata 1627 - od utrata ‘strata’, też ‘marnotrawstwo, rozrzutność’, utracić.

Utratna - - od dawnego utratny ‘marnotrawny; przemijający’.

Utratny - - od dawnego utratny ‘marnotrawny; przemijający’.

Utt - Utowka - od niemieckich nazw osobowych Ute, Uta, te od imion złożonych na Od-, z germańskiego audha ‘posiadanie, własność’.

Utta - Utowka - od niemieckich nazw osobowych Ute, Uta, te od imion złożonych na Od-, z germańskiego audha ‘posiadanie, własność’.

Uttka - Utowka - od niemieckich nazw osobowych Ute, Uta, te od imion złożonych na Od-, z germańskiego audha ‘posiadanie, własność’.

Uttke - Utowka - od niemieckich nazw osobowych Ute, Uta, te od imion złożonych na Od-, z germańskiego audha ‘posiadanie, własność’.

Uttko - Utowka - od niemieckich nazw osobowych Ute, Uta, te od imion złożonych na Od-, z germańskiego audha ‘posiadanie, własność’.

Uttych - Utowka - od niemieckich nazw osobowych Ute, Uta, te od imion złożonych na Od-, z germańskiego audha ‘posiadanie, własność’.

Utycht - Utowka - od niemieckich nazw osobowych Ute, Uta, te od imion złożonych na Od-, z germańskiego audha ‘posiadanie, własność’.

Utykal - - od utykać ‘kuleć; zawadzać o coś nogą’.

Utykalski - - od utykać ‘kuleć; zawadzać o coś nogą’.

Utykał - - od utykać ‘kuleć; zawadzać o coś nogą’.

Utykański - - od utykać ‘kuleć; zawadzać o coś nogą’.

Utylski - 1700 - od utyć ‘zgrubnąć’.

Utyła - 1686 - od utyć ‘zgrubnąć’.

Utyra - - od utyrać ‘zmęczyć się; zużyć, stracić’.

Utyro - - od utyrać ‘zmęczyć się; zużyć, stracić’.

Uwara - - od dawnego gwarowego uwarzyć ‘ugotować’.

Uwarkin - - od dawnego gwarowego uwarzyć ‘ugotować’.

Uwarow - - od dawnego gwarowego uwarzyć ‘ugotować’.

Uwarów - - od dawnego gwarowego uwarzyć ‘ugotować’.

Uwarzyński - - od dawnego gwarowego uwarzyć ‘ugotować’.

Uważana - - od uważny ‘przezorny, skupiony’, dawniej ‘sznowny’.

Uważna - - od uważny ‘przezorny, skupiony’, dawniej ‘sznowny’.

Uważny - - od uważny ‘przezorny, skupiony’, dawniej ‘sznowny’.

Uważyński - - od dawnego gwarowego uwarzyć ‘ugotować’.

Uwiera - - od uwierać ‘uciskać’.

Uwijak - - od uwijać się ‘spieszyć się; otulić’.

Uwijała - - od uwijać się ‘spieszyć się; otulić’.

Uwijało - - od uwijać się ‘spieszyć się; otulić’.

Uwira - - od uwierać ‘uciskać’.

Uzar - - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Uzarczyk - - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Uzarek - - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Uzarewicz - - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Uzarkiewicz - - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Uzarowicz - - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Uzarowski - - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Uzars - - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Uzarski - - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Uzdalewicz - - od uzda ‘część uprzęży nakładana na głowę konia’, uzdać ‘zakładać uzdę; kiełznać’.

Uzdanowicz - - od uzda ‘część uprzęży nakładana na głowę konia’, uzdać ‘zakładać uzdę; kiełznać’.

Uzdanowski - - od uzda ‘część uprzęży nakładana na głowę konia’, uzdać ‘zakładać uzdę; kiełznać’.

Uzdański - - od uzda ‘część uprzęży nakładana na głowę konia’, uzdać ‘zakładać uzdę; kiełznać’.

Uzdejczyk - - od uzda ‘część uprzęży nakładana na głowę konia’, uzdać ‘zakładać uzdę; kiełznać’.

Uzdek - 1408 - od uzda ‘część uprzęży nakładana na głowę konia’, uzdać ‘zakładać uzdę; kiełznać’.

Uzdel - - od uzda ‘część uprzęży nakładana na głowę konia’, uzdać ‘zakładać uzdę; kiełznać’.

Uzdelewicz - - od uzda ‘część uprzęży nakładana na głowę konia’, uzdać ‘zakładać uzdę; kiełznać’.

Uzdin - - prawdopodobnie od uzda ‘część uprzęży nakładana na głowę konia’, uzdać ‘zakładać uzdę; kiełznać’.

Uzdnik - - od uzda ‘część uprzęży nakładana na głowę konia’, uzdać ‘zakładać uzdę; kiełznać’.

Uzdowski - - od nazwy miejscowej Uzdowo (ciechanowskie, gmina Działdowo).

Uzdzelewicz - - od uzda ‘część uprzęży nakładana na głowę konia’, uzdać ‘zakładać uzdę; kiełznać’.

Uzdzicki - - od uzda ‘część uprzęży nakładana na głowę konia’, uzdać ‘zakładać uzdę; kiełznać’.

Uzdzieł - - od uzda ‘część uprzęży nakładana na głowę konia’, uzdać ‘zakładać uzdę; kiełznać’.

Uzdziło - - od uzda ‘część uprzęży nakładana na głowę konia’, uzdać ‘zakładać uzdę; kiełznać’.

Uzdziński - - od uzda ‘część uprzęży nakładana na głowę konia’, uzdać ‘zakładać uzdę; kiełznać’.

Uziebło - - od dawnego uziębić ‘zziębnąć’.

Uziembło - - od dawnego uziębić ‘zziębnąć’.

Uziębło - - od dawnego uziębić ‘zziębnąć’.

Uzięmbło - - od dawnego uziębić ‘zziębnąć’.

Uzor - - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Uzor, ta od uzor ‘przystrojenie’.

Uzorek - - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Uzor, ta od uzor ‘przystrojenie’.

Uzorka - - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Uzor, ta od uzor ‘przystrojenie’.

Uzorko - - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Uzor, ta od uzor ‘przystrojenie’.

Uzorski - - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Uzor, ta od uzor ‘przystrojenie’.

Użar - - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Użarek - - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Użarewicz - - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Użarkiewicz - - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Użarowski - - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Użarski - - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Użytczuk - - od użytek ‘używanie, korzyść; teren nadający się do uprawy’, dawniej też ‘dochód, zysk’.

Użytek - - od użytek ‘używanie, korzyść; teren nadający się do uprawy’, dawniej też ‘dochód, zysk’.

Używała - 1717 - od używać ‘żyć dobrze, wyżyć; posługiwać się czymś’.

---

UZUPEŁNIENIE


Uszan - od ucho ‘narząd słuchu u kręgowców; uchwyt w kształcie koła’.

Uchorczyk - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Uhrzak - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Ungierhajer - od niemieckiej nazwy osobowej Ungeheuer, ta od średnio-wysoko-niemieckiego ungehiure ‘nieprzyjazny, okropny’.

Ungryn - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Ungryniak - od Węgier ‘członek ludu ugrofińskiego zamieszkującego tereny dzisiejszych Węgier’.

Uniowski - od nazwy miejscowej Uniejewo (płockie, gmina Brudzeń Duży), Uniejów (kieleckie, gmina Charsznica).

Ursel - od imienia Ursyn, to od łacińskiego ursus ‘niedźwiedź’.

Uscjan - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (od iustus ‘sprawiedliwy).

Uscjanowicz - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (od iustus ‘sprawiedliwy).

Usmędka - 1702 od usmędzić ‘opiec’.

Ustyanczyk - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (od iustus ‘sprawiedliwy).

Ustyanowicz - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (od iustus ‘sprawiedliwy).

Uszarek - od husarz, ze staropolskiego usarz ‘żołnierz ciężkiej jazdy w XVI-XVIII wieku’.

Uszaruk - od husarz, ze staropolskiego usarz ‘żołnierz ciężkiej jazdy w XVI-XVIII wieku’.

Uszczowicz - od uszczać ‘oblać moczem’.

Uścimiak - od imienia Justyn. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Justinus, od Justus (od iustus ‘sprawiedliwy).

Utikala - od utykać ‘kuleć; zawadzać o coś nogą’.

Utman - od niemieckiej nazwy osobowej Utmann, ta od nazw osobowych na Ut-.

Utmańczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Utmann, ta od nazw osobowych na Ut-.

Utna - od huta ‘zakład, w którym wytapia się metale lub szkło’.

Utniewicz - od huta ‘zakład, w którym wytapia się metale lub szkło’.

Utnowski - od huta ‘zakład, w którym wytapia się metale lub szkło’.

Utratka - 1633 od utrata ‘strata’, też ‘marnotrawstwo, rozrzutność’, utracić.

Użysk - od użytek ‘używanie, korzyść; teren nadający się do uprawy’, dawniej też ‘dochód, zysk’.