Nazwiska na literę Ta - Tę

Taba - od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Tabacarz - od tabak, tabaka, tabak ‘sproszkowany tytoń; dawniej też tytoń fajkowy’.

Tabacharniuk - od tabak, tabaka, tabak ‘sproszkowany tytoń; dawniej też tytoń fajkowy’.

Tabacharski - od tabak, tabaka, tabak ‘sproszkowany tytoń; dawniej też tytoń fajkowy’.

Tabachowicz - od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Tabaciński - od tabak, tabaka, tabak ‘sproszkowany tytoń; dawniej też tytoń fajkowy’.

Tabacki - od tabak, tabaka, tabak ‘sproszkowany tytoń; dawniej też tytoń fajkowy’.

Tabacz - od tabak, tabaka, tabak ‘sproszkowany tytoń; dawniej też tytoń fajkowy’.

Tabaczak - od tabak, tabaka, tabak ‘sproszkowany tytoń; dawniej też tytoń fajkowy’.

Tabaczar - od tabak, tabaka, tabak ‘sproszkowany tytoń; dawniej też tytoń fajkowy’.

Tabaczek - od tabak, tabaka, tabak ‘sproszkowany tytoń; dawniej też tytoń fajkowy’.

Tabaczewski - od tabak, tabaka, tabak ‘sproszkowany tytoń; dawniej też tytoń fajkowy’.

Tabaczka - od tabak, tabaka, tabak ‘sproszkowany tytoń; dawniej też tytoń fajkowy’.

Tabaczkiewicz - od tabak, tabaka, tabak ‘sproszkowany tytoń; dawniej też tytoń fajkowy’.

Tabaczko - od tabak, tabaka, tabak ‘sproszkowany tytoń; dawniej też tytoń fajkowy’.

Tabaczkowski - od tabak, tabaka, tabak ‘sproszkowany tytoń; dawniej też tytoń fajkowy’.

Tabaczna - od tabak, tabaka, tabak ‘sproszkowany tytoń; dawniej też tytoń fajkowy’.

Tabacznik - od tabak, tabaka, tabak ‘sproszkowany tytoń; dawniej też tytoń fajkowy’.

Tabaczniuk - od tabak, tabaka, tabak ‘sproszkowany tytoń; dawniej też tytoń fajkowy’.

Tabaczny - od tabak, tabaka, tabak ‘sproszkowany tytoń; dawniej też tytoń fajkowy’.

Tabaczuk - od tabak, tabaka, tabak ‘sproszkowany tytoń; dawniej też tytoń fajkowy’.

Tabaczyk - od tabak, tabaka, tabak ‘sproszkowany tytoń; dawniej też tytoń fajkowy’.

Tabaczyński - od tabak, tabaka, tabak ‘sproszkowany tytoń; dawniej też tytoń fajkowy’.

Tabaczyszyn - od tabak, tabaka, tabak ‘sproszkowany tytoń; dawniej też tytoń fajkowy’.

Tabaj - 1389 od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Tabak - od tabak, tabaka, tabak ‘sproszkowany tytoń; dawniej też tytoń fajkowy’.

Tabaka - od tabak, tabaka, tabak ‘sproszkowany tytoń; dawniej też tytoń fajkowy’.

Tabakar - od tabak, tabaka, tabak ‘sproszkowany tytoń; dawniej też tytoń fajkowy’.

Tabakiernik - od tabak, tabaka, tabak ‘sproszkowany tytoń; dawniej też tytoń fajkowy’.

Tabakiewicz - od tabak, tabaka, tabak ‘sproszkowany tytoń; dawniej też tytoń fajkowy’.

Tabako - od tabak, tabaka, tabak ‘sproszkowany tytoń; dawniej też tytoń fajkowy’.

Tabakow - od tabak, tabaka, tabak ‘sproszkowany tytoń; dawniej też tytoń fajkowy’.

Tabakowski - od tabak, tabaka, tabak ‘sproszkowany tytoń; dawniej też tytoń fajkowy’.

Tabaków - od tabak, tabaka, tabak ‘sproszkowany tytoń; dawniej też tytoń fajkowy’.

Tabalski - od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Tabał - od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Tabała - 1424 od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Taban - od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Tabańczuk - od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Tabański - od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Tabar - od tabor ‘warowny obóz wojskowy; gromada przemieszczających się koczowników’; możliwe też od nazwy góry Tabor, znanej z Pisma Świętego.

Tabara - od tabor ‘warowny obóz wojskowy; gromada przemieszczających się koczowników’; możliwe też od nazwy góry Tabor, znanej z Pisma Świętego.

Tabarkiewicz - od tabor ‘warowny obóz wojskowy; gromada przemieszczających się koczowników’; możliwe też od nazwy góry Tabor, znanej z Pisma Świętego.

Tabarkowski - od tabor ‘warowny obóz wojskowy; gromada przemieszczających się koczowników’; możliwe też od nazwy góry Tabor, znanej z Pisma Świętego.

Tabaro - od tabor ‘warowny obóz wojskowy; gromada przemieszczających się koczowników’; możliwe też od nazwy góry Tabor, znanej z Pisma Świętego.

Tabarowski - od tabor ‘warowny obóz wojskowy; gromada przemieszczających się koczowników’; możliwe też od nazwy góry Tabor, znanej z Pisma Świętego.

Tabarski - od tabor ‘warowny obóz wojskowy; gromada przemieszczających się koczowników’; możliwe też od nazwy góry Tabor, znanej z Pisma Świętego.

Tabarzyński - od tabor ‘warowny obóz wojskowy; gromada przemieszczających się koczowników’; możliwe też od nazwy góry Tabor, znanej z Pisma Świętego.

Tabas - od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Tabasik - 1629 od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Tabasiński - od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Tabasz - 1332 od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Tabaszek - 1633 od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Tabaszewski - od nazwy miejscowej Tabaszowa (nowosądeckie, gmina Łososina Dolna).

Tabaszowicz - 1442 od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Tabaszowski - 1491 od nazwy miejscowej Tabaszowa (nowosądeckie, gmina Łososina Dolna).

Tabaśni - 1640 od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Tabat - od niemieckiej nazwy osobowej Tubatt, ta od imienia Tac, ze starosaskiego dag ‘jasny, sławny’ + bre (ch)t.

Tabath - od niemieckiej nazwy osobowej Tubatt, ta od imienia Tac, ze starosaskiego dag ‘jasny, sławny’ + bre (ch)t.

Tabatowski - od niemieckiej nazwy osobowej Tubatt, ta od imienia Tac, ze starosaskiego dag ‘jasny, sławny’ + bre (ch)t.

Tabatt - od niemieckiej nazwy osobowej Tubatt, ta od imienia Tac, ze starosaskiego dag ‘jasny, sławny’ + bre (ch)t.

Tabeczuk - od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Tabel - od niemieckiej nazwy osobowej Tabel, ta do imion złożonych na Dag .

Tabelski - od niemieckiej nazwy osobowej Tabel, ta do imion złożonych na Dag .

Tabencki - od nazwy miejscowej Tabędz (łomżyńskie, gmina Zambrów).

Taber - od tabor ‘warowny obóz wojskowy; gromada przemieszczających się koczowników’; możliwe też od nazwy góry Tabor, znanej z Pisma Świętego.

Tabera - od tabor ‘warowny obóz wojskowy; gromada przemieszczających się koczowników’; możliwe też od nazwy góry Tabor, znanej z Pisma Świętego.

Tabernacki - od tabor ‘warowny obóz wojskowy; gromada przemieszczających się koczowników’; możliwe też od nazwy góry Tabor, znanej z Pisma Świętego.

Tabero - od tabor ‘warowny obóz wojskowy; gromada przemieszczających się koczowników’; możliwe też od nazwy góry Tabor, znanej z Pisma Świętego.

Taberski - od tabor ‘warowny obóz wojskowy; gromada przemieszczających się koczowników’; możliwe też od nazwy góry Tabor, znanej z Pisma Świętego.

Tabert - od tabor ‘warowny obóz wojskowy; gromada przemieszczających się koczowników’; możliwe też od nazwy góry Tabor, znanej z Pisma Świętego.

Tabęcki - od nazwy miejscowej Tabędz (łomżyńskie, gmina Zambrów).

Tabędzki - 1466 od nazwy miejscowej Tabędz (łomżyńskie, gmina Zambrów).

Tabiak - od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Tabian - od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Tabianowski - od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Tabiańczyk - od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

TabiańskI - od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Tabiasz - od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Tabich - od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodziod hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Tabielewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Tabel, ta do imion złożonych na Dag .

Tabienko - od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Tabień - od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Tabijan - od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Tabijańczyk - od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Tabijas - od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Tabin - od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Tabiniak - od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Tabinowski - od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Tabiński - od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Tabis - od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Tabisiak - od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Tabisiewicz - od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Tabisz - 1419 (KrW) od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz; też od imienia tatarskiego Tabisz.

Tabiszak - od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Tabiszewski - od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Tabiszowski - od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Tabiś - od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Tabiź - od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Tabjan - od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Tabkowski - od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Tabla - od niemieckiej nazwy osobowej Tabel, ta do imion złożonych na Dag .

Tableau - od niemieckiej nazwy osobowej Tabel, ta do imion złożonych na Dag .

Tableński - od niemieckiej nazwy osobowej Tabel, ta do imion złożonych na Dag .

Tablewski - od niemieckiej nazwy osobowej Tabel, ta do imion złożonych na Dag .

Tablica - 1480 od tablica ‘płyta, tafla; deska do pisania kreda w szkole; tableta’, ze staropolskiego też ‘obraz, malowidło; drogi kamień’.

Tablicznik - 1384 od tablica ‘płyta, tafla; deska do pisania kreda w szkole; tableta’, ze staropolskiego też ‘obraz, malowidło; drogi kamień’.

Tabliński - od niemieckiej nazwy osobowej Tabel, ta do imion złożonych na Dag .

Tablowski - od niemieckiej nazwy osobowej Tabel, ta do imion złożonych na Dag .

Taboczuk - od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Tabog - od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Tabojka - od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Tabok - od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Taboka - od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Tabol - od staropolskiego toboła, też tobola ‘torba podróżna’.

Tabolicz - od staropolskiego toboła, też tobola ‘torba podróżna’.

Tabolik - od staropolskiego toboła, też tobola ‘torba podróżna’.

Tabolina - od staropolskiego toboła, też tobola ‘torba podróżna’.

Tabolski - od staropolskiego toboła, też tobola ‘torba podróżna’.

Taboluk - od staropolskiego toboła, też tobola ‘torba podróżna’.

Taboł - od staropolskiego toboła, też tobola ‘torba podróżna’.

Taboła - od staropolskiego toboła, też tobola ‘torba podróżna’.

TabońskI - od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Tabor - 1431 od tabor ‘warowny obóz wojskowy; gromada przemieszczających się koczowników’; możliwe też od nazwy góry Tabor, znanej z Pisma Świętego.

Tabora - od tabor ‘warowny obóz wojskowy; gromada przemieszczających się koczowników’; możliwe też od nazwy góry Tabor, znanej z Pisma Świętego.

Taborczyk - od tabor ‘warowny obóz wojskowy; gromada przemieszczających się koczowników’; możliwe też od nazwy góry Tabor, znanej z Pisma Świętego.

Taborek - 1731 od tabor ‘warowny obóz wojskowy; gromada przemieszczających się koczowników’; możliwe też od nazwy góry Tabor, znanej z Pisma Świętego.

Taborewicz - od tabor ‘warowny obóz wojskowy; gromada przemieszczających się koczowników’; możliwe też od nazwy góry Tabor, znanej z Pisma Świętego.

Taborowicz - 1495 od tabor ‘warowny obóz wojskowy; gromada przemieszczających się koczowników’; możliwe też od nazwy góry Tabor, znanej z Pisma Świętego.

Taborowski - od tabor ‘warowny obóz wojskowy; gromada przemieszczających się koczowników’; możliwe też od nazwy góry Tabor, znanej z Pisma Świętego.

Taborski - od tabor ‘warowny obóz wojskowy; gromada przemieszczających się koczowników’; możliwe też od nazwy góry Tabor, znanej z Pisma Świętego.

Taboryski - od tabor ‘warowny obóz wojskowy; gromada przemieszczających się koczowników’; możliwe też od nazwy góry Tabor, znanej z Pisma Świętego.

Tabosz - od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Taboszewski - od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Tabot - od niemieckiej nazwy osobowej Tubatt, ta od imienia Tac, ze starosaskiego dag ‘jasny, sławny’ + bre (ch)t.

Tabota - od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Tabota - od niemieckiej nazwy osobowej Tubatt, ta od imienia Tac, ze starosaskiego dag ‘jasny, sławny’ + bre (ch)t.

Tabowski - od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Tabór - od tabor ‘warowny obóz wojskowy; gromada przemieszczających się koczowników’; możliwe też od nazwy góry Tabor, znanej z Pisma Świętego.

Tabórz - od tabor ‘warowny obóz wojskowy; gromada przemieszczających się koczowników’; możliwe też od nazwy góry Tabor, znanej z Pisma Świętego.

Tabów - od imienia Tobiasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, które pochodzi od XIII wieku, które pochodzi od hebrajskiego tobi jjah ‘Bóg jest dobry’. W średniowieczu imię w Polsce było wymawiane Tobijasz, Tobija, Tabasz.

Tabr - od tabor ‘warowny obóz wojskowy; gromada przemieszczających się koczowników’; możliwe też od nazwy góry Tabor, znanej z Pisma Świętego.

Tabrowski - od tabor ‘warowny obóz wojskowy; gromada przemieszczających się koczowników’; możliwe też od nazwy góry Tabor, znanej z Pisma Świętego.

Tabula - od tablica ‘płyta, tafla; deska do pisania kreda w szkole; tableta’, ze staropolskiego też ‘obraz, malowidło; drogi kamień’; od łacińskiego tabula ‘tablica’.

Tabulski - od tablica ‘płyta, tafla; deska do pisania kreda w szkole; tableta’, ze staropolskiego też ‘obraz, malowidło; drogi kamień’; od łacińskiego tabula ‘tablica’.

Tabuła - od tablica ‘płyta, tafla; deska do pisania kreda w szkole; tableta’, ze staropolskiego też ‘obraz, malowidło; drogi kamień’; od łacińskiego tabula ‘tablica’.

Tabur - od tabor ‘warowny obóz wojskowy; gromada przemieszczających się koczowników’; możliwe też od nazwy góry Tabor, znanej z Pisma Świętego.

Taburczyk - od tabor ‘warowny obóz wojskowy; gromada przemieszczających się koczowników’; możliwe też od nazwy góry Tabor, znanej z Pisma Świętego.

Taburek - od tabor ‘warowny obóz wojskowy; gromada przemieszczających się koczowników’; możliwe też od nazwy góry Tabor, znanej z Pisma Świętego.

Taburski - od tabor ‘warowny obóz wojskowy; gromada przemieszczających się koczowników’; możliwe też od nazwy góry Tabor, znanej z Pisma Świętego.

Tac - od taczać ‘turlać; tarzać się; iść chwiejnym krokiem’ lub od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Taca - od taczać ‘turlać; tarzać się; iść chwiejnym krokiem’ lub od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Tacak - od taczać ‘turlać; tarzać się; iść chwiejnym krokiem’ lub od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Tacakiewicz - od taczać ‘turlać; tarzać się; iść chwiejnym krokiem’ lub od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Tacakowicz - od taczać ‘turlać; tarzać się; iść chwiejnym krokiem’ lub od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Tacała - od taczać ‘turlać; tarzać się; iść chwiejnym krokiem’ lub od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Tacejko - od taczać ‘turlać; tarzać się; iść chwiejnym krokiem’ lub od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Tacek - od taczać ‘turlać; tarzać się; iść chwiejnym krokiem’ lub od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Tacewicz - od taczać ‘turlać; tarzać się; iść chwiejnym krokiem’ lub od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Tach - 1403 od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Tachaczyk - od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Tachala - od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Tachała - od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Tachara - od staropolskiego tacher ‘tuzin, dwanaście sztuk’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Tacher.

Tacharek - od staropolskiego tacher ‘tuzin, dwanaście sztuk’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Tacher.

Tachasiak - od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Tachasiuk - od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Tachawa - 1419 od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Tachelczyk - od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Tacher - od staropolskiego tacher ‘tuzin, dwanaście sztuk’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Tacher.

Tacherzyc - 1442 od staropolskiego tacher ‘tuzin, dwanaście sztuk’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Tacher.

Tachler - od staropolskiego tacher ‘tuzin, dwanaście sztuk’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Tacher; od niemieckiej nazwy osobowej Tachler.

Tachmann - od niemieckiej nazwy osobowej Tachmann, ta od imion złożonych na Dag .

Tachmański - od niemieckiej nazwy osobowej Tachmann, ta od imion złożonych na Dag .

Tachnowicz - od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Tacholak - od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Tacholewicz - od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Tacholorz - (Śl) od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Tacholski - od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Tachowiak - od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Tachowicz - od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Tachowski - od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Tachuk - od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Tachulski - od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Taciak - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tacica - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Taciej - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tacij - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tacik - 1402 od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tacikiewicz - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tacikowski - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tacikulin - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tacina - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Taciński - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Taciok - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Taciuch - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Taciuk - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tack - od taczać ‘turlać; tarzać się; iść chwiejnym krokiem’ lub od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Tacki - od taczać ‘turlać; tarzać się; iść chwiejnym krokiem’ lub od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Tackiewicz - od taczać ‘turlać; tarzać się; iść chwiejnym krokiem’ lub od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Tackowiak - od taczać ‘turlać; tarzać się; iść chwiejnym krokiem’ lub od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Tackowski - od taczać ‘turlać; tarzać się; iść chwiejnym krokiem’ lub od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Tacław - od zgermanizowanej nazwy osobowej Tetzlaff, ta od słowiańskiego imienia złożonego Teslav, bądź Těchoslav, od staropolskiech imion Ciesław, Ciechosław.

Tacowicz - od taczać ‘turlać; tarzać się; iść chwiejnym krokiem’ lub od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Tacyk - od taczać ‘turlać; tarzać się; iść chwiejnym krokiem’ lub od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Tacyn - od taczać ‘turlać; tarzać się; iść chwiejnym krokiem’ lub od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Tacyń - od taczać ‘turlać; tarzać się; iść chwiejnym krokiem’ lub od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Tacz - 1393 od taczać ‘turlać; tarzać się; iść chwiejnym krokiem’ lub od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Tacza - od taczać ‘turlać; tarzać się; iść chwiejnym krokiem’ lub od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Taczak - od taczać ‘turlać; tarzać się; iść chwiejnym krokiem’ lub od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Taczalski - od taczać ‘turlać; tarzać się; iść chwiejnym krokiem’ lub od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Taczała - 1390 od taczać ‘turlać; tarzać się; iść chwiejnym krokiem’ lub od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Taczałka - od taczać ‘turlać; tarzać się; iść chwiejnym krokiem’ lub od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Taczanowski - 1397 od nazwy miejscowej Taczanów (kaloskie, gmina Pleszew).

Taczański - od nazwy miejscowej Taczanów (kaloskie, gmina Pleszew).

Taczar - od niemieckiej nazwy osobowej Tatzer, ta od imion złożonych na Theud .

Taczarek - od niemieckiej nazwy osobowej Tatzer, ta od imion złożonych na Theud .

Taczata - od taczać ‘turlać; tarzać się; iść chwiejnym krokiem’ lub od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Taczek - 1466 od taczać ‘turlać; tarzać się; iść chwiejnym krokiem’ lub od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Taczel - 1402 od taczać ‘turlać; tarzać się; iść chwiejnym krokiem’ lub od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Taczelski - 1418 od nazwy miejscowej Taczały (wieś zagrodowa, poznańskie).

Taczelski - od taczać ‘turlać; tarzać się; iść chwiejnym krokiem’ lub od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Taczewski - od nazwy miejscowej Taczanów (kaloskie, gmina Pleszew).

Taczka - od taczać ‘turlać; tarzać się; iść chwiejnym krokiem’ lub od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Taczkiewicz - od taczać ‘turlać; tarzać się; iść chwiejnym krokiem’ lub od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Taczko - 1399 od taczać ‘turlać; tarzać się; iść chwiejnym krokiem’ lub od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Taczkow - od taczać ‘turlać; tarzać się; iść chwiejnym krokiem’ lub od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Taczkowski - od taczać ‘turlać; tarzać się; iść chwiejnym krokiem’ lub od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Taczlaski - 1420 od nazwy miejscowej Taczały (wieś zagrodowa, poznańskie).

Tacznowski - od nazwy miejscowej Taczanów (kaloskie, gmina Pleszew).

Taczonowski - 1395 od nazwy miejscowej Taczanów (kaloskie, gmina Pleszew).

Taczowski - 1398 od nazwy miejscowej Taczanów (kaloskie, gmina Pleszew).

Taczuch - od taczać ‘turlać; tarzać się; iść chwiejnym krokiem’ lub od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Taczuk - od taczać ‘turlać; tarzać się; iść chwiejnym krokiem’ lub od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Taczyca - od taczać ‘turlać; tarzać się; iść chwiejnym krokiem’ lub od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Taczyk - od taczać ‘turlać; tarzać się; iść chwiejnym krokiem’ lub od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Taczykowski - od taczać ‘turlać; tarzać się; iść chwiejnym krokiem’ lub od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Taczylew - od taczać ‘turlać; tarzać się; iść chwiejnym krokiem’ lub od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Taczylow - od taczać ‘turlać; tarzać się; iść chwiejnym krokiem’ lub od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Taczyn - od taczać ‘turlać; tarzać się; iść chwiejnym krokiem’ lub od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Taczyna - 1475 od taczać ‘turlać; tarzać się; iść chwiejnym krokiem’ lub od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Taczyniec - od taczać ‘turlać; tarzać się; iść chwiejnym krokiem’ lub od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Taczynowski - 1399 od nazwy miejscowej Taczanów (kaloskie, gmina Pleszew).

Tać - od taczać ‘turlać; tarzać się; iść chwiejnym krokiem’ lub od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Taćkiewicz - od taczać ‘turlać; tarzać się; iść chwiejnym krokiem’ lub od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Taćkowiak - od taczać ‘turlać; tarzać się; iść chwiejnym krokiem’ lub od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Taćkowski - od taczać ‘turlać; tarzać się; iść chwiejnym krokiem’ lub od imion na Ta , typu Tadeusz, Tatumir.

Tada - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadaj - 1430 od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadajczyk - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadajewski - od nazwy miejscowej Tadajewo (włocławskie, gmina Rogowo; toruńskie, gmina Osiek).

Tadajski - od nazwy miejscowej Tadajewo (włocławskie, gmina Rogowo; toruńskie, gmina Osiek).

Tadak - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadaniewicz - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadanowicz - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadarowski - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadasiewicz - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadaszak - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadaszczak - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadaszek - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadaszyk - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadda - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadday - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Taddey - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tade - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadea - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadej - 1339 od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadeja - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadejczyk - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadejewski - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadejko - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadejski - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadek - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadeksiak - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadel - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadelewicz - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadelis - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadenczak - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadeniewicz - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadensiak - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tader XIII w. - (Wlkp) w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Tadera - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Taderowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Taderski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Tadeus - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadeusiak - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadeusiewicz - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadeusik - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadeusz - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadeuszak - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadeuszczak - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadeuszczyk - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadeuszewski - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadeuszowski - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadeuszów - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadeuszuk - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadeuszyk - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadewicz - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadko - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadkowski - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadla - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadle - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadlewski - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadlicki - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadoch - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tador - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Tadorowski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Tados - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadowski - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadra - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Tadraj - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Tadrak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Tadrała - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Tadrało - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Tadro - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Tadros - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Tadrowski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Tadrzak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Tadrzyk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Tadrzyński - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Taduch - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadul - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadula - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadulewicz - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadus - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadusik - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadusz - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Taduszewski - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadych - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadyga - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadyj - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadyk - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadyniewicz - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadynowicz - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadyr - 1403 (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Tadys - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadysiak - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadysz - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadyszak - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadyszek - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadyszewski - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadziak - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadzic - 1334 od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadziejko - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadziewski - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadzik - 1424 od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tadżyk - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Taf - od niemieckiej nazwy osobowej Taffe, ta od imienia złożonego Theudo frid.

Tafalski - od tafla ‘płyta z gładkiego materiału’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Tafel.

Tafan - od niemieckiej nazwy osobowej Taffe, ta od imienia złożonego Theudo frid.

Tafara - od niemieckiej nazwy osobowej Teffer.

Tafarczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Teffer.

Tafarewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Teffer.

Tafejko - od niemieckiej nazwy osobowej Taffe, ta od imienia złożonego Theudo frid.

Tafel - od tafla ‘płyta z gładkiego materiału’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Tafel.

Tafelski - od tafla ‘płyta z gładkiego materiału’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Tafel.

Taff - od niemieckiej nazwy osobowej Taffe, ta od imienia złożonego Theudo frid.

Taffel - od tafla ‘płyta z gładkiego materiału’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Tafel.

Tafikowski - od niemieckiej nazwy osobowej Taffe, ta od imienia złożonego Theudo frid.

Tafil - od tafla ‘płyta z gładkiego materiału’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Tafel.

Tafiliński - od tafla ‘płyta z gładkiego materiału’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Tafel.

Tafilow - od tafla ‘płyta z gładkiego materiału’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Tafel.

Tafilowski - od tafla ‘płyta z gładkiego materiału’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Tafel.

Tafił - od tafla ‘płyta z gładkiego materiału’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Tafel.

Tafiło - od tafla ‘płyta z gładkiego materiału’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Tafel.

Tafiłowski - od tafla ‘płyta z gładkiego materiału’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Tafel.

Tafiński - od niemieckiej nazwy osobowej Taffe, ta od imienia złożonego Theudo frid.

Tafl - od tafla ‘płyta z gładkiego materiału’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Tafel.

Taflichan - od tafla ‘płyta z gładkiego materiału’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Tafel.

Taflik - od tafla ‘płyta z gładkiego materiału’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Tafel.

Tafliński - od tafla ‘płyta z gładkiego materiału’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Tafel.

Tafur - od niemieckiej nazwy osobowej Teffer.

Tag - od niemieckiej nazwy osobowej Tag, ta od imion złożonych na Dag .

Taganow - od wschodniosłowiańskiego tagan ‘podstawka; żelazny trójnóg’.

Taganowicz - od wschodniosłowiańskiego tagan ‘podstawka; żelazny trójnóg’.

Tagas - od niemieckiej nazwy osobowej Tag, ta od imion złożonych na Dag .

Tagiejew - od niemieckiej nazwy osobowej Tag, ta od imion złożonych na Dag .

Tagiew - od niemieckiej nazwy osobowej Tag, ta od imion złożonych na Dag .

Tagil - od niemieckiej nazwy osobowej Tag, ta od imion złożonych na Dag .

Taglewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Tag, ta od imion złożonych na Dag .

Taglewski - od niemieckiej nazwy osobowej Tag, ta od imion złożonych na Dag .

Tagliber - od niemieckiej nazwy osobowej Tag, ta od imion złożonych na Dag .

Taglieber - od niemieckiej nazwy osobowej Tag, ta od imion złożonych na Dag .

Tagoda - od niemieckiej nazwy osobowej Tag, ta od imion złożonych na Dag .

Tagowski - od niemieckiej nazwy osobowej Tag, ta od imion złożonych na Dag .

Taichman - od niemieckiej nazwy osobowej Teichmann, ta od średniowysoko niemieckiego tich ‘grobla, tama’.

Tais - od niemieckiej nazwy osobowej Theis, ta od imienia Mathias.

Taisner - od niemieckiej nazwy osobowej Theis, ta od imienia Mathias.

Taiss - od niemieckiej nazwy osobowej Theis, ta od imienia Mathias.

Taister - od tajstra ‘dawna torba na żywność (myśliwska lub żołnierska)’.

Taistra - od tajstra ‘dawna torba na żywność (myśliwska lub żołnierska)’.

Taisz - 1136 od taić ‘ukrywać’, też od staropolskiego ‘udawać obłąkanego’.

Taja - od taić ‘ukrywać’, też od staropolskiego ‘udawać obłąkanego’.

Tajak - od taić ‘ukrywać’, też od staropolskiego ‘udawać obłąkanego’.

Tajanko - od taić ‘ukrywać’, też od staropolskiego ‘udawać obłąkanego’.

Tajanowicz - od taić ‘ukrywać’, też od staropolskiego ‘udawać obłąkanego’.

Tajcher - od niemieckiej nazwy osobowej Teicher, ta od nazwy miejscowej Teicha (Saksonia, Śląsk).

Tajcherski - od niemieckiej nazwy osobowej Teicher, ta od nazwy miejscowej Teicha (Saksonia, Śląsk).

Tajchert - od niemieckiej nazwy osobowej Teicher, ta od nazwy miejscowej Teicha (Saksonia, Śląsk).

Tajchert - Stawicki złożenia brak; Tajchert od niemieckiej nazwy osobowej Teicher, ta od nazwy miejscowej Teicha (Saksonia, Śląsk); Stawicki 1444 od nazwy miejscowej Stawiec (włocławskie, gmina Bądkowo).

Tajchman - od niemieckiej nazwy osobowej Teichmann, ta od średniowysoko niemieckiego tich ‘grobla, tama’.

Tajchmann - od niemieckiej nazwy osobowej Teichmann, ta od średniowysoko niemieckiego tich ‘grobla, tama’.

Tajdel - może od niemieckiej nazwy osobowej Tendel, ta od Dendel, te od imion złozonych na Diot , Diet .

Tajdelski - może od niemieckiej nazwy osobowej Tendel, ta od Dendel, te od imion złozonych na Diot , Diet .

Tajdowski - może od niemieckiej nazwy osobowej Tendel, ta od Dendel, te od imion złozonych na Diot , Diet .

Tajdus - może od niemieckiej nazwy osobowej Tendel, ta od Dendel, te od imion złozonych na Diot , Diet .

Tajduś - może od niemieckiej nazwy osobowej Tendel, ta od Dendel, te od imion złozonych na Diot , Diet .

Tajenko - od taić ‘ukrywać’, też od staropolskiego ‘udawać obłąkanego’.

Tajewski - od taić ‘ukrywać’, też od staropolskiego ‘udawać obłąkanego’.

Tajis - od niemieckiej nazwy osobowej Theis, ta od imienia Mathias.

Tajka - 1690 od taić ‘ukrywać’, też od staropolskiego ‘udawać obłąkanego’.

Tajkiewicz - od taić ‘ukrywać’, też od staropolskiego ‘udawać obłąkanego’.

Tajkowski - od taić ‘ukrywać’, też od staropolskiego ‘udawać obłąkanego’.

Tajn - od tajny ‘tajemny, skryty’, dawniej też ‘nieodgadniony’.

Tajnowicz - od tajny ‘tajemny, skryty’, dawniej też ‘nieodgadniony’.

Tajnowski - od tajny ‘tajemny, skryty’, dawniej też ‘nieodgadniony’.

Tajs - od niemieckiej nazwy osobowej Theis, ta od imienia Mathias.

Tajs - Zieliński złożenia brak; Tajs od niemieckiej nazwy osobowej Theis, ta od imienia Mathias; Zieliński 1424 od nazw miejscowych Zieleń, Zieleniec (kilka wsi).

Tajsiak - od niemieckiej nazwy osobowej Theis, ta od imienia Mathias.

Tajsich - od niemieckiej nazwy osobowej Theis, ta od imienia Mathias.

Tajster - od tajstra ‘dawna torba na żywność (myśliwska lub żołnierska)’.

Tajstra - od tajstra ‘dawna torba na żywność (myśliwska lub żołnierska)’.

Tajstrzyk - od tajstra ‘dawna torba na żywność (myśliwska lub żołnierska)’.

Tajszyc - 1316 od taić ‘ukrywać’, też od staropolskiego ‘udawać obłąkanego’.

Tak - od taki ‘taki sam, identyczny’.

Takacz - od taki ‘taki sam, identyczny’.

Takaczyk - od taki ‘taki sam, identyczny’.

Takać - od taki ‘taki sam, identyczny’.

Takajko - od taki ‘taki sam, identyczny’.

Takajuk - od taki ‘taki sam, identyczny’.

Takała - od taki ‘taki sam, identyczny’.

Takan - od taki ‘taki sam, identyczny’.

Takar - od tokarz ‘rzemieślnik specjalizujący się w obróbce drzewa’.

Takarczuk - od tokarz ‘rzemieślnik specjalizujący się w obróbce drzewa’.

Takarczyk - od tokarz ‘rzemieślnik specjalizujący się w obróbce drzewa’.

Takarek - od tokarz ‘rzemieślnik specjalizujący się w obróbce drzewa’.

Takarski - od tokarz ‘rzemieślnik specjalizujący się w obróbce drzewa’.

Takczyk - od taki ‘taki sam, identyczny’.

Taki - od taki ‘taki sam, identyczny’.

Takiel - od węgierskiej nazwy osobowej Tekely.

Takiela - od węgierskiej nazwy osobowej Tekely.

Takielak - od węgierskiej nazwy osobowej Tekely.

Takielski - od węgierskiej nazwy osobowej Tekely.

Takielun - od węgierskiej nazwy osobowej Tekely.

Takień - od taki ‘taki sam, identyczny’.

Taklak - od imienia żeńskiego Tekla. Imię, genetycznie greckie Thékla, z Theókela, to od theós ‘Bóg’ + kléos ‘sława’, znane w Polsce od XIII wieku.

Taklewicz - od imienia żeńskiego Tekla. Imię, genetycznie greckie Thékla, z Theókela, to od theós ‘Bóg’ + kléos ‘sława’, znane w Polsce od XIII wieku.

Takliński - od imienia żeńskiego Tekla. Imię, genetycznie greckie Thékla, z Theókela, to od theós ‘Bóg’ + kléos ‘sława’, znane w Polsce od XIII wieku.

Takłowicz - od imienia żeńskiego Tekla. Imię, genetycznie greckie Thékla, z Theókela, to od theós ‘Bóg’ + kléos ‘sława’, znane w Polsce od XIII wieku.

Takowicz - od taki ‘taki sam, identyczny’.

Takowski - od taki ‘taki sam, identyczny’.

Takulski - od taki ‘taki sam, identyczny’.

Takunow - od taki ‘taki sam, identyczny’.

Takuski - od taki ‘taki sam, identyczny’; od gwarowego takuśki ‘taki’.

Takusz - od taki ‘taki sam, identyczny’.

Takuszewicz - od taki ‘taki sam, identyczny’.

Takuśczak - 1686 od taki ‘taki sam, identyczny’; od gwarowego takuśki ‘taki’.

Takuśka - od taki ‘taki sam, identyczny’.

Takuśki - 1628 od taki ‘taki sam, identyczny’; od gwarowego takuśki ‘taki’.

Tal - 1453 od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Talach - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Talacha - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Talachowski - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal

Talacz - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Talaczek - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Talaczko - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Talaczyński - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Talaga - 1678 od telega, też dawne kresowe (z rosyjskiego) telaga, telęga, talaga, teliga ‘prosty wóz gospodarski’.

Talago - od telega, też dawne kresowe (z rosyjskiego) telaga, telęga, talaga, teliga ‘prosty wóz gospodarski’.

Talago - Sławoj złożenia brak; Talago od telega, też dawne kresowe (z rosyjskiego) telaga, telęga, talaga, teliga ‘prosty wóz gospodarski’; Sławoj od sławić, sława, też od imion złożonych typu Sławomir.

Talak - 1442 od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Talan - od talent, też talant ‘nieprzeciętna zdolność’, dawniej też ‘przedmiot nauczania należący do dziedziny sztuki, np. muzyka, taniec’.

Talanda - od talent, też talant ‘nieprzeciętna zdolność’, dawniej też ‘przedmiot nauczania należący do dziedziny sztuki, np. muzyka, taniec’.

Talandziewicz - od talent, też talant ‘nieprzeciętna zdolność’, dawniej też ‘przedmiot nauczania należący do dziedziny sztuki, np. muzyka, taniec’.

Talandziuk - 1662 od tałędać się ‘wałęsać się, włóczyć się’.

Talant - od talent, też talant ‘nieprzeciętna zdolność’, dawniej też ‘przedmiot nauczania należący do dziedziny sztuki, np. muzyka, taniec’.

Talański - od talent, też talant ‘nieprzeciętna zdolność’, dawniej też ‘przedmiot nauczania należący do dziedziny sztuki, np. muzyka, taniec’.

Talapa - od białoruskiego tałapa ‘pluskanie się’, ukraińskiego talapati ‘chlapać się’.

Talapin - od białoruskiego tałapa ‘pluskanie się’, ukraińskiego talapati ‘chlapać się’.

Talapka - od białoruskiego tałapa ‘pluskanie się’, ukraińskiego talapati ‘chlapać się’.

Talapski - od białoruskiego tałapa ‘pluskanie się’, ukraińskiego talapati ‘chlapać się’.

Talar - 1598 od talar, też taler ‘moneta srebrna’.

Talara - od talar, też taler ‘moneta srebrna’.

Talarczak - od talar, też taler ‘moneta srebrna’.

Talarczuk - od talar, też taler ‘moneta srebrna’.

Talarczyk - od talar, też taler ‘moneta srebrna’.

Talarek - od talar, też taler ‘moneta srebrna’.

Talarewski - od talar, też taler ‘moneta srebrna’.

Talarka, m. - od talar, też taler ‘moneta srebrna’.

Talarkiewicz - od talar, też taler ‘moneta srebrna’.

Talarko - od talar, też taler ‘moneta srebrna’.

Talarkowski - od talar, też taler ‘moneta srebrna’.

Talaronek - od talar, też taler ‘moneta srebrna’.

Talarowicz - 1603 od talar, też taler ‘moneta srebrna’.

Talarowski - od talar, też taler ‘moneta srebrna’.

Talarski - od talar, też taler ‘moneta srebrna’.

Talarszyk - od talar, też taler ‘moneta srebrna’.

Talarz - od talar, też taler ‘moneta srebrna’.

Talarzak - 1726 od talar, też taler ‘moneta srebrna’.

Talas - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Talasa - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Talasiuk - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Talaska, m. - od telega, też dawne kresowe (z rosyjskiego) telaga, telęga, talaga, teliga ‘prosty wóz gospodarski’.

Talasko - od telega, też dawne kresowe (z rosyjskiego) telaga, telęga, talaga, teliga ‘prosty wóz gospodarski’.

Talasowicz - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Talasz - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Talaszek - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Talaszewski - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Talaszka - od telega, też dawne kresowe (z rosyjskiego) telaga, telęga, talaga, teliga ‘prosty wóz gospodarski’.

Talaś - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Talaśka - od telega, też dawne kresowe (z rosyjskiego) telaga, telęga, talaga, teliga ‘prosty wóz gospodarski’.

Talaśko - od telega, też dawne kresowe (z rosyjskiego) telaga, telęga, talaga, teliga ‘prosty wóz gospodarski’.

Talatycki - od nazwy miejscowej Telatycze (KrW; białostockie, gmina Nurzec Stacja).

Talatyński - od nazwy miejscowej Telatyn (zamojskie, gmina Telatyn).

Talażka - 1685 od telega, też dawne kresowe (z rosyjskiego) telaga, telęga, talaga, teliga ‘prosty wóz gospodarski’; od talażka ‘lichy wóz’.

Talążka - od telega, też dawne kresowe (z rosyjskiego) telaga, telęga, talaga, teliga ‘prosty wóz gospodarski’.

Talek - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Talencik - od talent, też talant ‘nieprzeciętna zdolność’, dawniej też ‘przedmiot nauczania należący do dziedziny sztuki, np. muzyka, taniec’.

Talenda - od talent, też talant ‘nieprzeciętna zdolność’, dawniej też ‘przedmiot nauczania należący do dziedziny sztuki, np. muzyka, taniec’.

Talenga - od telega, też dawne kresowe (z rosyjskiego) telaga, telęga, talaga, teliga ‘prosty wóz gospodarski’.

Talent - od talent, też talant ‘nieprzeciętna zdolność’, dawniej też ‘przedmiot nauczania należący do dziedziny sztuki, np. muzyka, taniec’.

Talenta - od talent, też talant ‘nieprzeciętna zdolność’, dawniej też ‘przedmiot nauczania należący do dziedziny sztuki, np. muzyka, taniec’.

Talentowski - od talent, też talant ‘nieprzeciętna zdolność’, dawniej też ‘przedmiot nauczania należący do dziedziny sztuki, np. muzyka, taniec’.

Taler - 1605 od talar, też taler ‘moneta srebrna’.

Talerczyk - 1623 od talar, też taler ‘moneta srebrna’.

Taleronek - od talar, też taler ‘moneta srebrna’.

Talerowicz - od talar, też taler ‘moneta srebrna’.

Talerski - od talar, też taler ‘moneta srebrna’.

Talerzak - od talar, też taler ‘moneta srebrna’.

Talerzowski - od talar, też taler ‘moneta srebrna’.

Taleszak - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Talewicz - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Talewski - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Talęga - 1425 od telega, też dawne kresowe (z rosyjskiego) telaga, telęga, talaga, teliga ‘prosty wóz gospodarski’.

Talężek - od telega, też dawne kresowe (z rosyjskiego) telaga, telęga, talaga, teliga ‘prosty wóz gospodarski’.

Taliczan - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Talik - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Talikowski - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Talimon - od wschodniosłowiańskiego imienia Telimon, to od Pantelejmon lub od niemieckiej nazwy osobowej Theleman.

Talimonczuk - od wschodniosłowiańskiego imienia Telimon, to od Pantelejmon lub od niemieckiej nazwy osobowej Theleman.

Talinowski - od wschodniosłowiańskiego imienia Telimon, to od Pantelejmon lub od niemieckiej nazwy osobowej Theleman.

Taliński - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Talip - od telepać ‘trząść się; iść powoli, ociężale’.

Talipijski - od telepać ‘trząść się; iść powoli, ociężale’.

Talipiński - od telepać ‘trząść się; iść powoli, ociężale’.

Talipowski - od telepać ‘trząść się; iść powoli, ociężale’.

Talipski - od telepać ‘trząść się; iść powoli, ociężale’.

Talisz - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Taliszewski - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Talka - 1403 od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal lub od gwarowego talka ‘motowidło do motania przędzy; motek nici zdjęty z motowidła’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Talke.

Talke - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Talkiewicz - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Talko - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Talkowski - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Tall - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Talla - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Tallar - od talar, też taler ‘moneta srebrna’.

Tallarczyk - od talar, też taler ‘moneta srebrna’.

Tallarek - od talar, też taler ‘moneta srebrna’.

Tallat - Kiełpsz złożenia brak; Tallat brak; Kiełpsz od gwarowego kiełp ‘łabędź’.

Taller - od talar, też taler ‘moneta srebrna’.

Tallman - od niemieckiej nazwy osobowej Talmann, ta od średniowysokoniemieckiego talman ‘osiedleniec mieszkający w dolinie’.

Talma - od niemieckiej nazwy osobowej Talmann, ta od średniowysokoniemieckiego talman ‘osiedleniec mieszkający w dolinie’.

Talman - od niemieckiej nazwy osobowej Talmann, ta od średniowysokoniemieckiego talman ‘osiedleniec mieszkający w dolinie’.

Talmon - od niemieckiej nazwy osobowej Talmann, ta od średniowysokoniemieckiego talman ‘osiedleniec mieszkający w dolinie’.

Talmont - od niemieckiej nazwy osobowej Talmann, ta od średniowysokoniemieckiego talman ‘osiedleniec mieszkający w dolinie’.

Talmot - od niemieckiej nazwy osobowej Talmann, ta od średniowysokoniemieckiego talman ‘osiedleniec mieszkający w dolinie’.

Taloga - od telega, też dawne kresowe (z rosyjskiego) telaga, telęga, talaga, teliga ‘prosty wóz gospodarski’.

Talor - od talar, też taler ‘moneta srebrna’.

Talorkiewicz - od talar, też taler ‘moneta srebrna’.

Talorowski - od talar, też taler ‘moneta srebrna’.

Talos - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Talośka - od telega, też dawne kresowe (z rosyjskiego) telaga, telęga, talaga, teliga ‘prosty wóz gospodarski’.

Talowski - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Talp - od tołpa (z rosyjskiego) ‘uformowana bryłka soli’.

Talpa - od tołpa (z rosyjskiego) ‘uformowana bryłka soli’.

Talpiński - od tołpa (z rosyjskiego) ‘uformowana bryłka soli’.

Taluch - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Taluk - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Talun - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Taluniewicz - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Taluń - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Talus - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Talusz - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Talwik - od tołpa (z rosyjskiego) ‘uformowana bryłka soli’.

Talwin - od tołpa (z rosyjskiego) ‘uformowana bryłka soli’.

Talwiński - od nazwy miejscowej Tołwin (białostockie, gmina Siemiatycze).

Tała - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Tałac - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Tałach - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Tałada - od tałędać się ‘wałęsać się, włóczyć się’.

Taładaj - od tałędać się ‘wałęsać się, włóczyć się’.

Tałady - od tałędać się ‘wałęsać się, włóczyć się’.

Tałaj - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Tałajczyk - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Tałajko - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Tałajkowski - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Tałan - od talent, też talant ‘nieprzeciętna zdolność’, dawniej też ‘przedmiot nauczania należący do dziedziny sztuki, np. muzyka, taniec’.

Tałanda - od tałędać się ‘wałęsać się, włóczyć się’.

Tałanda - od talent, też talant ‘nieprzeciętna zdolność’, dawniej też ‘przedmiot nauczania należący do dziedzinysztuki, np. muzyka, taniec’.

Tałandis - od tałędać się ‘wałęsać się, włóczyć się’.

Tałandis - od talent, też talant ‘nieprzeciętna zdolność’, dawniej też ‘przedmiot nauczania należący do dziedziny sztuki, np. muzyka, taniec’.

Tałandowski - od tałędać się ‘wałęsać się, włóczyć się’.

Tałandowski - od talent, też talant ‘nieprzeciętna zdolność’, dawniej też ‘przedmiot nauczania należący do dziedziny sztuki, np. muzyka, taniec’.

Tałandziewicz - od tałędać się ‘wałęsać się, włóczyć się’.

Tałandziewicz - od talent, też talant ‘nieprzeciętna zdolność’, dawniej też ‘przedmiot nauczania należący do dziedziny sztuki, np. muzyka, taniec’.

Tałandzis - od tałędać się ‘wałęsać się, włóczyć się’.

Tałandzis - od talent, też talant ‘nieprzeciętna zdolność’, dawniej też ‘przedmiot nauczania należący do dziedziny sztuki, np. muzyka, taniec’.

Tałankiewicz - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Tałanow - Geydary złożenia brak; Tałanow od talent, też talant ‘nieprzeciętna zdolność’, dawniej też ‘przedmiot nauczania należący do dziedziny sztuki, np. muzyka, taniec’; Geydary brak.

Tałanow - od talent, też talant ‘nieprzeciętna zdolność’, dawniej też ‘przedmiot nauczania należący do dziedziny sztuki, np. muzyka, taniec’.

Tałanta - od talent, też talant ‘nieprzeciętna zdolność’, dawniej też ‘przedmiot nauczania należący do dziedziny sztuki, np. muzyka, taniec’.

Tałańczuk - od talent, też talant ‘nieprzeciętna zdolność’, dawniej też ‘przedmiot nauczania należący dodziedziny sztuki, np. muzyka, taniec’.

Tałańczyk - od talent, też talant ‘nieprzeciętna zdolność’, dawniej też ‘przedmiot nauczania należący do dziedziny sztuki, np. muzyka, taniec’.

Tałapin - od białoruskiego tałapa ‘pluskanie się’, ukraińskiego talapati ‘chlapać się’.

Tałasiewicz - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Tałaszek - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Tałaszka - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Tałaszkiewicz - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Tałenda - od tałędać się ‘wałęsać się, włóczyć się’.

Tałocha - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Tałow - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Tałpa - od tołpa (z rosyjskiego) ‘uformowana bryłka soli’.

Tałpasz - od tołpa (z rosyjskiego) ‘uformowana bryłka soli’.

Tałuc - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Tałuch - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Tałuć - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Tałunda - od tałędać się ‘wałęsać się, włóczyć się’.

Tałundziewicz - od tałędać się ‘wałęsać się, włóczyć się’.

Tałusiewicz - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Tałwiński - od nazwy miejscowej Tołwin (białostockie, gmina Siemiatycze).

Tałyga - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Tałysz - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Tałyszkiewicz - od podstawy tal , por. talać ‘toczyć’, tal ‘kawałek gruntu’, od niemieckiej nazwy osobowej Tal.

Tam - od tama, też tam ‘budowla zatrzymująca bieg wody’.

Tama - od tama, też tam ‘budowla zatrzymująca bieg wody’.

Tamach - od tama, też tam ‘budowla zatrzymująca bieg wody’.

Tamal - od tama, też tam ‘budowla zatrzymująca bieg wody’.

Tamala - od tama, też tam ‘budowla zatrzymująca bieg wody’.

Tamalak - od tama, też tam ‘budowla zatrzymująca bieg wody’.

Tamalski - od tama, też tam ‘budowla zatrzymująca bieg wody’.

Tamała - od tama, też tam ‘budowla zatrzymująca bieg wody’.

Tamana - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Tamaniak - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Tamań - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Tamański - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Tamar - od wschodniosłowiańskiego imienia Tamara, pochodzenia hebrajskiego, od t ámar ‘palma’; też od apelatywu tamar ‘rodzaj strzały’.

Tamara - od wschodniosłowiańskiego imienia Tamara, pochodzenia hebrajskiego, od t ámar ‘palma’; też od apelatywu tamar ‘rodzaj strzały’.

Tamarewicz - od wschodniosłowiańskiego imienia Tamara, pochodzenia hebrajskiego, od t ámar ‘palma’; też od apelatywu tamar ‘rodzaj strzały’.

Tamas - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Tamasek - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Tamasi - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Tamasiak - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Tamasiewicz - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Tamasik - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Tamasiński - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Tamasiuk - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Tamaszewski - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Tamaszkiewicz - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Tamaszko - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Tamaszyniec - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Tamaś - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Tamczak - od tama, też tam ‘budowla zatrzymująca bieg wody’.

Tamczuk - od tama, też tam ‘budowla zatrzymująca bieg wody’.

Tamczyk - od tama, też tam ‘budowla zatrzymująca bieg wody’.

Tamecki - od tama, też tam ‘budowla zatrzymująca bieg wody’.

Tameczka - od tama, też tam ‘budowla zatrzymująca bieg wody’.

Tamela - od tama, też tam ‘budowla zatrzymująca bieg wody’.

Tamelka - od tama, też tam ‘budowla zatrzymująca bieg wody’.

Tamer - od wschodniosłowiańskiego imienia Tamara, pochodzenia hebrajskiego, od t ámar ‘palma’; też od apelatywu tamar ‘rodzaj strzały’.

Tamera - od wschodniosłowiańskiego imienia Tamara, pochodzenia hebrajskiego, od t ámar ‘palma’; też od apelatywu tamar ‘rodzaj strzały’.

Tamerski - od wschodniosłowiańskiego imienia Tamara, pochodzenia hebrajskiego, od t ámar ‘palma’; też od apelatywu tamar ‘rodzaj strzały’.

Tamiała - od tama, też tam ‘budowla zatrzymująca bieg wody’.

Tamiałowicz - od tama, też tam ‘budowla zatrzymująca bieg wody’.

Tamida - od powiedzenia tu mi daj lub od nazwy miejscowej Tumidaj (kilka miejscowości).

Tamidaj - od powiedzenia tu mi daj lub od nazwy miejscowej Tumidaj (kilka miejscowości).

Tamidajewicz - od powiedzenia tu mi daj lub od nazwy miejscowej Tumidaj (kilka miejscowości).

Tamila - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Tamilewski - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Tamilin - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Tamilla - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Tamilski - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Tamiła - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Tamiłło - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Tamiło - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Tamiłowicz - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Tamiłowski - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Tamin - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Tamiński - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Tamiola - od tama, też tam ‘budowla zatrzymująca bieg wody’.

Tamioła - od tama, też tam ‘budowla zatrzymująca bieg wody’.

Tamka - od tama, też tam ‘budowla zatrzymująca bieg wody’.

Tamkowski - od tama, też tam ‘budowla zatrzymująca bieg wody’.

Tamkun - od tama, też tam ‘budowla zatrzymująca bieg wody’.

Tamkuń - od tama, też tam ‘budowla zatrzymująca bieg wody’.

Tamkusz - od tama, też tam ‘budowla zatrzymująca bieg wody’.

Tamm - od tama, też tam ‘budowla zatrzymująca bieg wody’.

Tammi - od tama, też tam ‘budowla zatrzymująca bieg wody’.

Tamoj - od tama, też tam ‘budowla zatrzymująca bieg wody’; od gwarowego tamoj ‘tam’.

Tamol - od tama, też tam ‘budowla zatrzymująca bieg wody’.

Tamoła - od tama, też tam ‘budowla zatrzymująca bieg wody’.

Tamor - od wschodniosłowiańskiego imienia Tamara, pochodzenia hebrajskiego, od t ámar ‘palma’; też od apelatywu tamar ‘rodzaj strzały’.

Tamorowski - od wschodniosłowiańskiego imienia Tamara, pochodzenia hebrajskiego, od t ámar ‘palma’; też od apelatywu tamar ‘rodzaj strzały’.

Tamowicz - od tama, też tam ‘budowla zatrzymująca bieg wody’.

Tamowski - od nazwy miejscowej Tam, dziś Grobelno (elbląskie, gmina Malbork).

Tamoy - od tama, też tam ‘budowla zatrzymująca bieg wody’.

Tamól - od tama, też tam ‘budowla zatrzymująca bieg wody’.

Tampa - od tępy ‘niemający ostrego zakończenia; apatyczny, bierny’.

Tampolski - od tępy ‘niemający ostrego zakończenia; apatyczny, bierny’.

Tamporowski - od niemieckiej nazwy osobowej Temper, ta od imienia złożonego Degan berth.

Tampór - od niemieckiej nazwy osobowej Temper, ta od imienia złożonego Degan berth.

Tamski - od nazwy miejscowej Tam, dziś Grobelno (elbląskie, gmina Malbork).

Tamuc - od tama, też tam ‘budowla zatrzymująca bieg wody’.

Tamuć - od tama, też tam ‘budowla zatrzymująca bieg wody’.

Tamukiewicz - od tama, też tam ‘budowla zatrzymująca bieg wody’.

Tamul - od tama, też tam ‘budowla zatrzymująca bieg wody’.

Tamulec - od tama, też tam ‘budowla zatrzymująca bieg wody’.

Tamuleński - od tama, też tam ‘budowla zatrzymująca bieg wody’.

Tamulewicz - od tama, też tam ‘budowla zatrzymująca bieg wody’.

Tamulis - od tama, też tam ‘budowla zatrzymująca bieg wody’.

Tamulka - od tama, też tam ‘budowla zatrzymująca bieg wody’.

Tamulonek - od tama, też tam ‘budowla zatrzymująca bieg wody’.

Tamulowicz - od tama, też tam ‘budowla zatrzymująca bieg wody’.

Tamulski - od tama, też tam ‘budowla zatrzymująca bieg wody’.

Tamuła - od tama, też tam ‘budowla zatrzymująca bieg wody’.

Tamusik - od tama, też tam ‘budowla zatrzymująca bieg wody’.

Tan - 1372 od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Tana - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Tanach - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Tanacha - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Tanalski - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Tanan - od litewskiej nazwy osobowej Tananas.

Tanana - od litewskiej nazwy osobowej Tananas.

Tananiewicz - od litewskiej nazwy osobowej Tananas.

Tananis - od litewskiej nazwy osobowej Tananas.

Tananko - od litewskiej nazwy osobowej Tananas.

Tanano - od litewskiej nazwy osobowej Tananas.

Tananowicz - od litewskiej nazwy osobowej Tananas.

Tananuszko - od litewskiej nazwy osobowej Tananas.

Tanas - od imienia Atanazy, to z łacińskiego Athanasius, do łaciny z języka greckiego przejęte jako Athanasios, od rzeczownika athanasia ‘nieśmiertelność’. W językach wschodniosłowiańskich przejęte jako Afanasij, Apanas.

Tanasiczuk - od imienia Atanazy, to z łacińskiego Athanasius, do łaciny z języka greckiego przejęte jako Athanasios, od rzeczownika athanasia ‘nieśmiertelność’. W językach wschodniosłowiańskich przejęte jako Afanasij, Apanas.

Tanasieńko - od imienia Atanazy, to z łacińskiego Athanasius, do łaciny z języka greckiego przejęte jako Athanasios, od rzeczownika athanasia ‘nieśmiertelność’. W językach wschodniosłowiańskich przejęte jako Afanasij, Apanas.

Tanasiewicz - od imienia Atanazy, to z łacińskiego Athanasius, do łaciny z języka greckiego przejęte jako Athanasios, od rzeczownika athanasia ‘nieśmiertelność’. W językach wschodniosłowiańskich przejęte jako Afanasij, Apanas.

Tanasijczuk - od imienia Atanazy, to z łacińskiego Athanasius, do łaciny z języka greckiego przejęte jako Athanasios, od rzeczownika athanasia ‘nieśmiertelność’. W językach wschodniosłowiańskich przejęte jako Afanasij, Apanas.

Tanasijuk - od imienia Atanazy, to z łacińskiego Athanasius, do łaciny z języka greckiego przejęte jako Athanasios, od rzeczownika athanasia ‘nieśmiertelność’. W językach wschodniosłowiańskich przejęte jako Afanasij, Apanas.

Tanasis - od imienia Atanazy, to z łacińskiego Athanasius, do łaciny z języka greckiego przejęte jako Athanasios, od rzeczownika athanasia ‘nieśmiertelność’. W językach wschodniosłowiańskich przejęte jako Afanasij, Apanas.

Tanasow - od imienia Atanazy, to z łacińskiego Athanasius, do łaciny z języka greckiego przejęte jako Athanasios, od rzeczownika athanasia ‘nieśmiertelność’. W językach wschodniosłowiańskich przejęte jako Afanasij, Apanas.

Tanasyszyn - od imienia Atanazy, to z łacińskiego Athanasius, do łaciny z języka greckiego przejęte jako Athanasios, od rzeczownika athanasia ‘nieśmiertelność’. W językach wschodniosłowiańskich przejęte jako Afanasij, Apanas.

Tanaszczuk - od imienia Atanazy, to z łacińskiego Athanasius, do łaciny z języka greckiego przejęte jako Athanasios, od rzeczownika athanasia ‘nieśmiertelność’. W językach wschodniosłowiańskich przejęte jako Afanasij, Apanas.

Tanaszewicz - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Tanaszewicz - od imienia Atanazy, to z łacińskiego Athanasius, do łaciny z języka greckiego przejęte jako Athanasios, od rzeczownika athanasia ‘nieśmiertelność’. W językach wschodniosłowiańskich przejęte jako Afanasij, Apanas.

Tanaszyk - od imienia Atanazy, to z łacińskiego Athanasius, do łaciny z języka greckiego przejęte jako Athanasios, od rzeczownika athanasia ‘nieśmiertelność’. W językach wschodniosłowiańskich przejęte jako Afanasij, Apanas.

Tanaś - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Tanaś - od imienia Atanazy, to z łacińskiego Athanasius, do łaciny z języka greckiego przejęte jako Athanasios, od rzeczownika athanasia ‘nieśmiertelność’. W językach wschodniosłowiańskich przejęte jako Afanasij, Apanas.

Tancowany - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Tancowicz - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Tancowna - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Tancowny - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Tancura - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Tanczer - od niemieckiej nazwy osobowej Tenzer, ta od średniowysokoniemieckiego tanzer, tenzer ‘tancerz’.

Tanczuk - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Tanczura - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Tanczyk - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Tanczykowski - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Tanczyn - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Tanczyna - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Tandalski - od tandać ‘szarpać, ciągnąć’.

Tandas - od tandać ‘szarpać, ciągnąć’.

Tandaszyk - od tandać ‘szarpać, ciągnąć’.

Tandeck - od tandać ‘szarpać, ciągnąć’.

Tandecki - od tandać ‘szarpać, ciągnąć’.

Tandej - od tandać ‘szarpać, ciągnąć’.

Tandejko - od tandać ‘szarpać, ciągnąć’.

Tandek - od tandać ‘szarpać, ciągnąć’.

Tandelewski - od tandać ‘szarpać, ciągnąć’.

Tandelski - od tandać ‘szarpać, ciągnąć’.

Tander - od niemieckiej nazwy osobowej Tender, ta od Tänder ‘drobny kupiec’ oraz od tędrać, tądrać ‘mruczeć pod nosem’.

Tandera - od niemieckiej nazwy osobowej Tender, ta od Tänder ‘drobny kupiec’ oraz od tędrać, tądrać ‘mruczeć pod nosem’.

Tanderak - od niemieckiej nazwy osobowej Tender, ta od Tänder ‘drobny kupiec’ oraz od tędrać, tądrać ‘mruczeć pod nosem’.

Tandereszczak - od niemieckiej nazwy osobowej Tender, ta od Tänder ‘drobny kupiec’ oraz od tędrać, tądrać ‘mruczeć pod nosem’.

Tanderowski - od niemieckiej nazwy osobowej Tender, ta od Tänder ‘drobny kupiec’ oraz od tędrać, tądrać ‘mruczeć pod nosem’.

Tanderski - od niemieckiej nazwy osobowej Tender, ta od Tänder ‘drobny kupiec’ oraz od tędrać, tądrać ‘mruczeć pod nosem’.

Tanderszczak - od niemieckiej nazwy osobowej Tender, ta od Tänder ‘drobny kupiec’ oraz od tędrać, tądrać ‘mruczeć pod nosem’.

Tanderys - od niemieckiej nazwy osobowej Tender, ta od Tänder ‘drobny kupiec’ oraz od tędrać, tądrać ‘mruczeć pod nosem’.

Tandetnik - od tandetnik ‘handlujący starzyzną’.

Tandewiak - od tandać ‘szarpać, ciągnąć’.

Tandol - od tandać ‘szarpać, ciągnąć’.

Tandos - od tandać ‘szarpać, ciągnąć’.

Tandrowski - od niemieckiej nazwy osobowej Tender, ta od Tänder ‘drobny kupiec’ oraz od tędrać, tądrać ‘mruczeć pod nosem’.

Tandrych - od niemieckiej nazwy osobowej Tender, ta od Tänder ‘drobny kupiec’ oraz od tędrać, tądrać ‘mruczeć pod nosem’.

Tanduk - od tandać ‘szarpać, ciągnąć’.

Tandul - od tandać ‘szarpać, ciągnąć’.

Tandula - od tandać ‘szarpać, ciągnąć’.

Tandygroch - od tandać ‘szarpać, ciągnąć’.

Tandyniak - od tandać ‘szarpać, ciągnąć’.

Tandyrak - od niemieckiej nazwy osobowej Tender, ta od Tänder ‘drobny kupiec’ oraz od tędrać, tądrać ‘mruczeć pod nosem’.

Tandysiewicz - od tandać ‘szarpać, ciągnąć’.

Tandytko - od tandać ‘szarpać, ciągnąć’.

Tandziński - od tandać ‘szarpać, ciągnąć’.

Tanecki - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Taneczek - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Tanecznik - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Tania - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Taniaczkiewicz - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Taniak - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciaławykonywany w takt muzyki’.

Tanianka - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Tanic - 1292 od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Tanicki - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Taniec - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Taniecznik - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Tanielski - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Tanienka - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Taniewicz - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Taniewski - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Taniga - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Tanik - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Tanikowski - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Taninkiewicz - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Tanioła - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Taniukiewicz - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Tank - od niemieckien nazwy osobowej Tank, ta od imion na Dank .

Tanke - od niemieckien nazwy osobowej Tank, ta od imion na Dank .

Tankiel - od niemieckien nazwy osobowej Tank, ta od imion na Dank lub od niemieckiej nazwy osobowej Tankel.

Tankielin - od niemieckien nazwy osobowej Tank, ta od imion na Dank lub od niemieckiej nazwy osobowej Tankel.

Tankielon - od niemieckien nazwy osobowej Tank, ta od imion na Dank lub od niemieckiej nazwy osobowej Tankel.

Tankielum - od niemieckien nazwy osobowej Tank, ta od imion na Dank lub od niemieckiej nazwy osobowej Tankel.

Tankielun - od niemieckien nazwy osobowej Tank, ta od imion na Dank lub od niemieckiej nazwy osobowej Tankel.

Tankieluń - od niemieckien nazwy osobowej Tank, ta od imion na Dank lub od niemieckiej nazwy osobowej Tankel.

Tankiewicz - od niemieckien nazwy osobowej Tank, ta od imion na Dank .

Tankowski - od niemieckien nazwy osobowej Tank, ta od imion na Dank .

Tanków - od niemieckien nazwy osobowej Tank, ta od imion na Dank .

Tann - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Tanon - od litewskiej nazwy osobowej Tananas.

Tanona - od litewskiej nazwy osobowej Tananas.

Tanos - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Tanow - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Tanowiak - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Tanowski - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Tanski - od nazwy miejscowej Tańsk (ciechanowskie, gmina Dzierzgowo).

Tant - od niemieckiej nazwy osobowej Tant, ta od średniowysokoniemieckiego tant ‘czcza gadanina’.

Tanta - od niemieckiej nazwy osobowej Tant, ta od średniowysokoniemieckiego tant ‘czcza gadanina’.

Tantała - od niemieckiej nazwy osobowej Tant, ta od średniowysokoniemieckiego tant ‘czcza gadanina’.

Tantius - od niemieckiej nazwy osobowej Tant, ta od średniowysokoniemieckiego tant ‘czcza gadanina’.

Tantlewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Tant, ta od średniowysokoniemieckiego tant ‘czcza gadanina’.

Tantona - od niemieckiej nazwy osobowej Tant, ta od średniowysokoniemieckiego tant ‘czcza gadanina’.

Tanty - od niemieckiej nazwy osobowej Tant, ta od średniowysokoniemieckiego tant ‘czcza gadanina’.

Tanus - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Tanusz - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Tanycz - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Tanzyna - od tęgi ‘otyły, dorodny; silny, wybitny’, od staropolskiego tęga ‘zmartwienie, udręka’.

Tanżyna - od tęgi ‘otyły, dorodny; silny, wybitny’, od staropolskiego tęga ‘zmartwienie, udręka’.

Tańcowany - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Tańcula - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Tańculski - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Tańcuła - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Tańczak - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Tańczowski - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Tańczuk - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Tańczyk - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Tańczyn - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Tańczyński - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Tańka - 1469 od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Tańko - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Tańkowski - od podstawy tan , por. tani ‘niewiele kosztujący; niegodny szacunku’, taniec ‘rytmiczny ruch ciała wykonywany w takt muzyki’.

Tański - 1581 od nazwy miejscowej Tańsk (ciechanowskie, gmina Dzierzgowo).

Tapa - od gwarowego tapać ‘stąpać, grzęznąć’.

Tapala - od gwarowego tapać ‘stąpać, grzęznąć’.

Tapałaj - od gwarowego tapać ‘stąpać, grzęznąć’.

Taparek - od gwarowego tapać ‘stąpać, grzęznąć’.

Tapczak - od gwarowego tapać ‘stąpać, grzęznąć’.

Tapczewski - od gwarowego tapać ‘stąpać, grzęznąć’.

Tapczyński - od gwarowego tapać ‘stąpać, grzęznąć’.

Tapek - od gwarowego tapać ‘stąpać, grzęznąć’.

Taper - od taper ‘pianista grający na balach’.

Taperek - od taper ‘pianista grający na balach’.

Taperk - (Maz) od taper ‘pianista grający na balach’.

Taperowicz - od taper ‘pianista grający na balach’.

Tapert - od taper ‘pianista grający na balach’.

Tapia - od gwarowego tapać ‘stąpać, grzęznąć’.

Tapierowski - od taper ‘pianista grający na balach’.

Tapisz - od gwarowego tapać ‘stąpać, grzęznąć’.

Tapiszewski - od gwarowego tapać ‘stąpać, grzęznąć’.

Tapka - od gwarowego tapać ‘stąpać, grzęznąć’.

Tapkowski - od gwarowego tapać ‘stąpać, grzęznąć’.

Taplarek - od niemieckiej nazwy osobowej Teppler, ta zapewne od czeskiego teply ‘ciepły’.

Taplich - od taplać ‘maczać, pławić’.

Taplik - od taplać ‘maczać, pławić’.

Tapliński - od taplać ‘maczać, pławić’.

Tapnik - od gwarowego tapać ‘stąpać, grzęznąć’.

Taporek - od taper ‘pianista grający na balach’.

Taporkiewicz - od taper ‘pianista grający na balach’.

Taporowski - od taper ‘pianista grający na balach’.

Tapowski - od gwarowego tapać ‘stąpać, grzęznąć’.

Tapól - od topola ‘drzewo z rodziny wierzbowatych’.

Tapólniak - od topola ‘drzewo z rodziny wierzbowatych’.

Tapper - od taper ‘pianista grający na balach’.

Tappert - od taper ‘pianista grający na balach’.

Taprowski - od taper ‘pianista grający na balach’.

Tapski - od gwarowego tapać ‘stąpać, grzęznąć’.

Tapułek - 1593 od taplać ‘maczać, pławić’.

Tar - 1453 od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Tara - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Taraba - od dawnego tarabanić (się) ‘bębnić, gramo;ić się’, od czeskiego taraba ‘niezgrabny’.

Tarabacz - od dawnego tarabanić (się) ‘bębnić, gramo;ić się’, od czeskiego taraba ‘niezgrabny’.

Tarabaj - 1662 od dawnego tarabanić (się) ‘bębnić, gramo;ić się’, od czeskiego taraba ‘niezgrabny’.

Tarabała - 1426 od dawnego tarabanić (się) ‘bębnić, gramo;ić się’, od czeskiego taraba ‘niezgrabny’.

Taraban - od dawnego tarabanić (się) ‘bębnić, gramo;ić się’, od czeskiego taraba ‘niezgrabny’; od taraban ‘wielki bęben używany w dawnym wojsku’.

Tarabańka - od dawnego tarabanić (się) ‘bębnić, gramo;ić się’, od czeskiego taraba ‘niezgrabny’; od taraban ‘wielki bęben używany w dawnym wojsku’.

Tarabański - od dawnego tarabanić (się) ‘bębnić, gramo;ić się’, od czeskiego taraba ‘niezgrabny’; od taraban ‘wielki bęben używany w dawnym wojsku’.

Tarabarz - od dawnego tarabanić (się) ‘bębnić, gramo;ić się’, od czeskiego taraba ‘niezgrabny’.

Tarabas - od dawnego tarabanić (się) ‘bębnić, gramo;ić się’, od czeskiego taraba ‘niezgrabny’; od wschodniosłowiańskiego tarabasit’ ‘mówić, rozmawiać’.

Tarabasz - od dawnego tarabanić (się) ‘bębnić, gramo;ić się’, od czeskiego taraba ‘niezgrabny’.

Tarabczyński - od dawnego tarabanić (się) ‘bębnić, gramo;ić się’, od czeskiego taraba ‘niezgrabny’.

Tarabesz - od dawnego tarabanić (się) ‘bębnić, gramo;ić się’, od czeskiego taraba ‘niezgrabny’.

Tarabiasz - od dawnego tarabanić (się) ‘bębnić, gramo;ić się’, od czeskiego taraba ‘niezgrabny’.

Tarabin - od dawnego tarabanić (się) ‘bębnić, gramo;ić się’, od czeskiego taraba ‘niezgrabny’; od taraban ‘wielki bęben używany w dawnym wojsku’.

Tarabolski - od dawnego tarabanić (się) ‘bębnić, gramo;ić się’, od czeskiego taraba ‘niezgrabny’.

Tarabos - od dawnego tarabanić (się) ‘bębnić, gramo;ić się’, od czeskiego taraba ‘niezgrabny’.

Tarabosz - od dawnego tarabanić (się) ‘bębnić, gramo;ić się’, od czeskiego taraba ‘niezgrabny’.

Tarabuła - od dawnego tarabanić (się) ‘bębnić, gramo;ić się’, od czeskiego taraba ‘niezgrabny’.

Tarabura - 1680 od dawnego tarabanić (się) ‘bębnić, gramo;ić się’, od czeskiego taraba ‘niezgrabny’.

Taraburski - od dawnego tarabanić (się) ‘bębnić, gramo;ić się’, od czeskiego taraba ‘niezgrabny’.

Tarabuta - od dawnego tarabanić (się) ‘bębnić, gramo;ić się’, od czeskiego taraba ‘niezgrabny’.

Tarach - 1454 od tarach ‘wykręt; drobiazg; plewy’.

Taracha - od tarach ‘wykręt; drobiazg; plewy’.

Tarachanowicz - od tarach ‘wykręt; drobiazg; plewy’.

Tarachimowicz - od tarach ‘wykręt; drobiazg; plewy’.

Tarachonowicz - od tarach ‘wykręt; drobiazg; plewy’.

Tarachoń - od tarach ‘wykręt; drobiazg; plewy’.

Tarachowicz - od tarach ‘wykręt; drobiazg; plewy’.

Tarachowski - od tarach ‘wykręt; drobiazg; plewy’.

Tarachtiejew - od tarach ‘wykręt; drobiazg; plewy’.

Tarachulski - od tarach ‘wykręt; drobiazg; plewy’.

Taracki - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Taracz - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Taraczewski - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Taraczka - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Taraczuk - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Taraczyk - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Taraczyński - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Tarada - od tarada, taradaj ‘gaduła’.

Taradaj - od tarada, taradaj ‘gaduła’.

Taradajczyk - od tarada, taradaj ‘gaduła’.

Taradajka - od tarada, taradaj ‘gaduła’.

Taradajko - od tarada, taradaj ‘gaduła’.

Taraday - od tarada, taradaj ‘gaduła’.

Taradej - 1560 od tarada, taradaj ‘gaduła’.

Taradeja - od tarada, taradaj ‘gaduła’.

Taradejko - od tarada, taradaj ‘gaduła’.

Taradejna - od tarada, taradaj ‘gaduła’.

Taradejny - od tarada, taradaj ‘gaduła’.

Taradowski - od tarada, taradaj ‘gaduła’.

Taradyna - od tarada, taradaj ‘gaduła’.

Taradynko - od tarada, taradaj ‘gaduła’.

Taradys - od tarada, taradaj ‘gaduła’.

Taradyś - od tarada, taradaj ‘gaduła’.

Taraj - 1618 od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Tarajczak - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Tarajkiewicz - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Tarajko - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Tarajkowicz - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Tarajkowski - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Tarajło - od podstawy tar, por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Tarak - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Taraka - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Tarakiewicz - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Tarakota - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Tarakowicz - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Tarakowski - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Taralas - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Taralczak - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Tarała - 1432 od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Tarało - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Taramas - od tarmosić ‘szarpać’.

Taramasz - od tarmosić ‘szarpać’.

Taramaś - od tarmosić ‘szarpać’.

Taramina - od tarmosić ‘szarpać’.

Taran - od taran ‘średniowieczna machina wojenna; człowiek silny’.

Taranas - od taran ‘średniowieczna machina wojenna; człowiek silny’.

Tarancy - 1560 od tarant ‘pies lub koń o maści białej z ciemnymi plamami’; może też od imienia Terentij.

Taranczewski - od taran ‘średniowieczna machina wojenna; człowiek silny’.

Taranczuk - od taran ‘średniowieczna machina wojenna; człowiek silny’.

Taranda - od tarant ‘pies lub koń o maści białej z ciemnymi plamami’; może też od imienia Terentij.

Tarandi - od tarant ‘pies lub koń o maści białej z ciemnymi plamami’; może też od imienia Terentij.

Tarandij - od tarant ‘pies lub koń o maści białej z ciemnymi plamami’; może też od imienia Terentij.

Tarando - od tarant ‘pies lub koń o maści białej z ciemnymi plamami’; może też od imienia Terentij.

Tarandt - od tarant ‘pies lub koń o maści białej z ciemnymi plamami’; może też od imienia Terentij.

Tarandzio - od tarant ‘pies lub koń o maści białej z ciemnymi plamami’; może też od imienia Terentij.

Taranek - od taran ‘średniowieczna machina wojenna; człowiek silny’.

Taraneńko - od taran ‘średniowieczna machina wojenna; człowiek silny’.

Taranienko - od taran ‘średniowieczna machina wojenna; człowiek silny’.

Taraniewski - od taran ‘średniowieczna machina wojenna; człowiek silny’.

Taranik - 1622 od taran ‘średniowieczna machina wojenna; człowiek silny’.

Taraniuk - od taran ‘średniowieczna machina wojenna; człowiek silny’.

Tarankiewicz - od taran ‘średniowieczna machina wojenna; człowiek silny’.

Taranko - od taran ‘średniowieczna machina wojenna; człowiek silny’.

Taranow - od taran ‘średniowieczna machina wojenna; człowiek silny’.

Taranowicz - od taran ‘średniowieczna machina wojenna; człowiek silny’.

Taranowski - od taran ‘średniowieczna machina wojenna; człowiek silny’.

Taranów - od taran ‘średniowieczna machina wojenna; człowiek silny’

Tarant - od tarant ‘pies lub koń o maści białej z ciemnymi plamami’; może też od imienia Terentij.

Taranta - od tarant ‘pies lub koń o maści białej z ciemnymi plamami’; może też od imienia Terentij.

Tarantajewski - od tarant ‘pies lub koń o maści białej z ciemnymi plamami’; może też od imienia Terentij.

Tarantiuk - od tarant ‘pies lub koń o maści białej z ciemnymi plamami’; może też od imienia Terentij.

Taranto - od tarant ‘pies lub koń o maści białej z ciemnymi plamami’; może też od imienia Terentij.

Tarantowicz - od tarant ‘pies lub koń o maści białej z ciemnymi plamami’; może też od imienia Terentij.

Taranus - od taran ‘średniowieczna machina wojenna; człowiek silny’.

Taranuszyński - od taran ‘średniowieczna machina wojenna; człowiek silny’.

Tarań - od taran ‘średniowieczna machina wojenna; człowiek silny’.

Tarańczak - od taran ‘średniowieczna machina wojenna; człowiek silny’.

Tarańczuk - od taran ‘średniowieczna machina wojenna; człowiek silny’.

Tarańko - od taran ‘średniowieczna machina wojenna; człowiek silny’.

Tarański - od taran ‘średniowieczna machina wojenna; człowiek silny’.

Tarapacki - od tarapata, tarapacz ‘hałas; kłopot; trudna sytuacja’.

Tarapacz - od tarapata, tarapacz ‘hałas; kłopot; trudna sytuacja’.

Tarapan - od tarapata, tarapacz ‘hałas; kłopot; trudna sytuacja’.

Tarapat - od tarapata, tarapacz ‘hałas; kłopot; trudna sytuacja’.

Tarapata - od tarapata, tarapacz ‘hałas; kłopot; trudna sytuacja’.

Tarapczyński - od tarapata, tarapacz ‘hałas; kłopot; trudna sytuacja’.

Tarapecki - od tarapata, tarapacz ‘hałas; kłopot; trudna sytuacja’.

Tarapicki - od tarapata, tarapacz ‘hałas; kłopot; trudna sytuacja’.

Tarara - od tarara ‘odgłos trąb’.

Tararaj - od tarara ‘odgłos trąb’.

Tararczak - od tarara ‘odgłos trąb’.

Tararej - od tarara ‘odgłos trąb’.

Tararewicz - od tarara ‘odgłos trąb’.

Tararowicz - od tarara ‘odgłos trąb’.

Tararuj - od tarara ‘odgłos trąb’.

Tarary - od tarara ‘odgłos trąb’.

Tararyj - od tarara ‘odgłos trąb’.

Taras - 1551 to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Tarasa - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Tarasalewski - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Tarasek - 1580 to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Tarasenko - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Tarasewicz - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Tarasiak - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Tarasicki - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Tarasiej - 1437 (KrW) to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’; też od wschodniosłowiańskiego Tarasij.

Tarasiejski - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Tarasienko - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Tarasieńko - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Tarasiewicz - 1486 to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Tarasik - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Tarasin - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Tarasinko - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Tarasiński - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Tarasionek - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Tarasiuk - 1662 to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Tarasjuk - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Taraska - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Taraski - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Taraskiewicz - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Tarasko - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Taraskowski - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Tarasow - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Tarasowicz - 1398 to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Tarasowiec - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Tarasowski - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Tarasów - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Tarassiewicz - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Tarassow - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Tarasz - 1420 to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Taraszczkiewicz - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Taraszczuk - 1662 to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Taraszczyk - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Taraszecki - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Taraszek - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Taraszewicz - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Taraszewski - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Taraszka - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Taraszkiewicz - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Taraszkiewicz - Sirotski złożenia brak; Taraszkiewicz to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’; Sirotski może od sito ‘narzędzie do przesiewania materiałów sypkich’.

Taraszko - 1441 (KrW) to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Taraszkowski - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Taraszuk - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Taraszy - 1441 (KrW) to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Taraszyński - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Taraś - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Taraśka - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Taraśkiewicz - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Taraśkowski - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Taraśnik - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Tarat - od tarata, taratan ‘odgłos trąb’.

Taratajcio - od tarata, taratan ‘odgłos trąb’.

Taratajczak - od tarata, taratan ‘odgłos trąb’.

Taratan - od tarata, taratan ‘odgłos trąb’.

Taratkiewicz - od tarata, taratan ‘odgłos trąb’.

Taratuj - od tarata, taratan ‘odgłos trąb’.

Taratula - od tarata, taratan ‘odgłos trąb’.

Taratuła - od tarata, taratan ‘odgłos trąb’.

Taratułło - od tarata, taratan ‘odgłos trąb’.

Taratuta - od tarata, taratan ‘odgłos trąb’.

Taratuto - od tarata, taratan ‘odgłos trąb’.

Taratycki - od tarata, taratan ‘odgłos trąb’.

Taratyka - od tarata, taratan ‘odgłos trąb’.

Taratynowicz - od tarata, taratan ‘odgłos trąb’.

Tarawa - od białoruskiego tarawy ‘szczodry’, por. ros. torowatyj ‘szczodry’.

Tarawczyk - od białoruskiego tarawy ‘szczodry’, por. ros. torowatyj ‘szczodry’.

Tarawiński - od białoruskiego tarawy ‘szczodry’, por. ros. torowatyj ‘szczodry’.

Tarawski - od białoruskiego tarawy ‘szczodry’, por. ros. torowatyj ‘szczodry’.

Taraza - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Tarazewicz - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Tarazi - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Taraziewicz - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Taraziński - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Tarazny - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Tarazona - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Taraźniewicz - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Taraźniewski - to od imienia Taras, używanego na Rusi, z greckeigo Táras, możliwe też od apelatywu taras, ze staropolskiego ‘więzienie, grobla’.

Tarba - od torba ‘worek, sakiewka’, dawniej ‘część żołądka’; od białoruskiego tarba ‘torba’.

Tarbaj - od torba ‘worek, sakiewka’, dawniej ‘część żołądka’; od białoruskiego tarba ‘torba’.

Tarbasz - od torba ‘worek, sakiewka’, dawniej ‘część żołądka’; od białoruskiego tarba ‘torba’.

Tarbicki - od torba ‘worek, sakiewka’, dawniej ‘część żołądka’; od białoruskiego tarba ‘torba’.

Tarbicz - od torba ‘worek, sakiewka’, dawniej ‘część żołądka’; od białoruskiego tarba ‘torba’.

Tarbiejew - od torba ‘worek, sakiewka’, dawniej ‘część żołądka’; od białoruskiego tarba ‘torba’.

Tarbiński - od torba ‘worek, sakiewka’, dawniej ‘część żołądka’; od białoruskiego tarba ‘torba’.

Tarbuła - od torba ‘worek, sakiewka’, dawniej ‘część żołądka’; od białoruskiego tarba ‘torba’.

Tarbus - od torba ‘worek, sakiewka’, dawniej ‘część żołądka’; od białoruskiego tarba ‘torba’.

Tarcha - od tarchać ‘gadać, przebąkiwać; czochrać; targać’.

Tarchala - od tarchać ‘gadać, przebąkiwać; czochrać; targać’.

Tarchalin - 1398 od tarchać ‘gadać, przebąkiwać; czochrać; targać’.

Tarchalski - od tarchać ‘gadać, przebąkiwać; czochrać; targać’.

Tarchała - 1261 od tarchać ‘gadać, przebąkiwać; czochrać; targać’.

Tarchało - od tarchać ‘gadać, przebąkiwać; czochrać; targać’.

Tarchan - od tarchać ‘gadać, przebąkiwać; czochrać; targać’.

Tarchanow - od tarchać ‘gadać, przebąkiwać; czochrać; targać’.

Tarchanów - od tarchać ‘gadać, przebąkiwać; czochrać; targać’.

Tarchocik - od tarchać ‘gadać, przebąkiwać; czochrać; targać’.

Tarchola - od tarchać ‘gadać, przebąkiwać; czochrać; targać’.

Tarcholik - 1608 od tarchać ‘gadać, przebąkiwać; czochrać; targać’.

Tarcholski - od tarchać ‘gadać, przebąkiwać; czochrać; targać’.

Tarchoł - 1558 od tarchać ‘gadać, przebąkiwać; czochrać; targać’.

Tarchot - 1415 od turkot, turkotać, ze staropolskiego tarkot, tarkotać ‘hałasować, stukać’.

Tarchowski - od tarchać ‘gadać, przebąkiwać; czochrać; targać’.

Tarchuł - od tarchać ‘gadać, przebąkiwać; czochrać; targać’.

Tarciak - od tarty, trzeć ‘pocierać, rozdrabniać na cząstki; kłócić się’.

Tarcicki - od tarty, trzeć ‘pocierać, rozdrabniać na cząstki; kłócić się’.

Tarcik - od tarty, trzeć ‘pocierać, rozdrabniać na cząstki; kłócić się’.

Tarcikiewicz - od tarty, trzeć ‘pocierać, rozdrabniać na cząstki; kłócić się’.

Tarcikowski - od tarty, trzeć ‘pocierać, rozdrabniać na cząstki; kłócić się’.

Tarciłek - 1774 od tarty, trzeć ‘pocierać, rozdrabniać na cząstki; kłócić się’.

Tarcinek - od tarty, trzeć ‘pocierać, rozdrabniać na cząstki; kłócić się’.

Tarciński - od tarty, trzeć ‘pocierać, rozdrabniać na cząstki; kłócić się’.

Tarciukiewicz - od tarty, trzeć ‘pocierać, rozdrabniać na cząstki; kłócić się’.

Tarcykiewicz - od tarty, trzeć ‘pocierać, rozdrabniać na cząstki; kłócić się’.

Tarcz - od tarcza, ze staropolskiego tarcz, też od gwarowego tarczeć.

Tarcza - 1453 od tarcza, ze staropolskiego tarcz, też od gwarowego tarczeć.

Tarczakowicz - od tarcza, ze staropolskiego tarcz, też od gwarowego tarczeć.

Tarczakowski - od tarcza, ze staropolskiego tarcz, też od gwarowego tarczeć.

Tarczała - 1663 od tarcza, ze staropolskiego tarcz, też od gwarowego tarczeć.

Tarczałowicz - od tarcza, ze staropolskiego tarcz, też od gwarowego tarczeć.

Tarczan - od tarcza, ze staropolskiego tarcz, też od gwarowego tarczeć.

Tarczewski - od nazwy miejscowej Tarcze (siedleckie, gmina Zbuczyn Poduchowny).

Tarczkowski - od tarcza, ze staropolskiego tarcz, też od gwarowego tarczeć.

Tarczon - od tarcza, ze staropolskiego tarcz, też od gwarowego tarczeć.

Tarczoń - od tarcza, ze staropolskiego tarcz, też od gwarowego tarczeć.

Tarczowski - od nazwy miejscowej Tarcze (siedleckie, gmina Zbuczyn Poduchowny).

Tarczuk - od tarcza, ze staropolskiego tarcz, też od gwarowego tarczeć.

Tarczyca - od tarcza, ze staropolskiego tarcz, też od gwarowego tarczeć.

Tarczydło - od tarcza, ze staropolskiego tarcz, też od gwarowego tarczeć.

Tarczyk - od tarcza, ze staropolskiego tarcz, też od gwarowego tarczeć.

Tarczykiewicz - od tarcza, ze staropolskiego tarcz, też od gwarowego tarczeć.

Tarczykowski - od tarcza, ze staropolskiego tarcz, też od gwarowego tarczeć.

Tarczyluk - od tarcza, ze staropolskiego tarcz, też od gwarowego tarczeć.

Tarczył - od tarcza, ze staropolskiego tarcz, też od gwarowego tarczeć.

Tarczyło - od tarcza, ze staropolskiego tarcz, też od gwarowego tarczeć.

Tarczyn - 1398 od tarcza, ze staropolskiego tarcz, też od gwarowego tarczeć.

Tarczynowicz - od tarcza, ze staropolskiego tarcz, też od gwarowego tarczeć.

Tarczynowski - od nazwy miejscowej Tarczyn (warszawskie, gmina Tarczyn).

Tarczyński - 1478 od nazwy miejscowej Tarczyn (warszawskie, gmina Tarczyn).

Tarda - od tardować ‘opóźniać, zatrzymywać’ lub od twardy.

Tardajko - od tardować ‘opóźniać, zatrzymywać’ lub od twardy.

Tardała - od tardować ‘opóźniać, zatrzymywać’ lub od twardy.

Tardecki - od tardować ‘opóźniać, zatrzymywać’ lub od twardy.

Tardojko - od tardować ‘opóźniać, zatrzymywać’ lub od twardy.

Tardoński - od tardować ‘opóźniać, zatrzymywać’ lub od twardy.

Tardosz - od tardować ‘opóźniać, zatrzymywać’ lub od twardy.

Tardowski - od tardować ‘opóźniać, zatrzymywać’ lub od twardy.

Tardy - od tardować ‘opóźniać, zatrzymywać’ lub od twardy.

Tardyś - od tardować ‘opóźniać, zatrzymywać’ lub od twardy.

Tarek - od tarka ‘przyrząd do tarcia’ lub od tarkać ‘gadać, przebąkiwać’.

Tarenć - od tarant ‘pies lub koń o maści białej z ciemnymi plamami’; może też od imienia Terentij.

Tarenda - od tarant ‘pies lub koń o maści białej z ciemnymi plamami’; może też od imienia Terentij.

Tarendź - od tarant ‘pies lub koń o maści białej z ciemnymi plamami’; może też od imienia Terentij.

Tarent - od tarant ‘pies lub koń o maści białej z ciemnymi plamami’; może też od imienia Terentij.

Tarentowicz - od tarant ‘pies lub koń o maści białej z ciemnymi plamami’; może też od imienia Terentij.

Tarędź - od tarant ‘pies lub koń o maści białej z ciemnymi plamami’; może też od imienia Terentij.

Tarętowicz - od tarant ‘pies lub koń o maści białej z ciemnymi plamami’; może też od imienia Terentij.

Targ - od targ ‘wymiana towarów; rynek; jarmark’, targać ‘rwać, szarpać’.

Targa - 1433 od targ ‘wymiana towarów; rynek; jarmark’, targać ‘rwać, szarpać’.

Targacz - od targ ‘wymiana towarów; rynek; jarmark’, targać ‘rwać, szarpać’.

Targaczewski - od targ ‘wymiana towarów; rynek; jarmark’, targać ‘rwać, szarpać’.

Targała - od targ ‘wymiana towarów; rynek; jarmark’, targać ‘rwać, szarpać’.

Targan - od targ ‘wymiana towarów; rynek; jarmark’, targać ‘rwać, szarpać’.

Targaniec - 1642 od targ ‘wymiana towarów; rynek; jarmark’, targać ‘rwać, szarpać’.

Targaniewski - od targ ‘wymiana towarów; rynek; jarmark’, targać ‘rwać, szarpać’.

Targanowski - od targ ‘wymiana towarów; rynek; jarmark’, targać ‘rwać, szarpać’.

Targanus - od targ ‘wymiana towarów; rynek; jarmark’, targać ‘rwać, szarpać’.

Targański - od targ ‘wymiana towarów; rynek; jarmark’, targać ‘rwać, szarpać’.

Targarz - od targ ‘wymiana towarów; rynek; jarmark’, targać ‘rwać, szarpać’.

Targas - od targ ‘wymiana towarów; rynek; jarmark’, targać ‘rwać, szarpać’.

Targasiński - od targ ‘wymiana towarów; rynek; jarmark’, targać ‘rwać, szarpać’.

Targaszewski - od targ ‘wymiana towarów; rynek; jarmark’, targać ‘rwać, szarpać’.

Targaś - od targ ‘wymiana towarów; rynek; jarmark’, targać ‘rwać, szarpać’.

Targiel - od targ ‘wymiana towarów; rynek; jarmark’, targać ‘rwać, szarpać’.

Targielski - od targ ‘wymiana towarów; rynek; jarmark’, targać ‘rwać, szarpać’.

Targiński - od targ ‘wymiana towarów; rynek; jarmark’, targać ‘rwać, szarpać’.

Targisz - 1433 od targ ‘wymiana towarów; rynek; jarmark’, targać ‘rwać, szarpać’.

Targon - od targ ‘wymiana towarów; rynek; jarmark’, targać ‘rwać, szarpać’.

Targoni - od targ ‘wymiana towarów; rynek; jarmark’, targać ‘rwać, szarpać’.

Targonia - 1424 od targ ‘wymiana towarów; rynek; jarmark’, targać ‘rwać, szarpać’.

Targonij - od targ ‘wymiana towarów; rynek; jarmark’, targać ‘rwać, szarpać’.

Targoń - od targ ‘wymiana towarów; rynek; jarmark’, targać ‘rwać, szarpać’.

Targoński - 1482 od nazwy miejscowej Targonie (ciechanowskie, gmina Regimin).

Targorz - od targ ‘wymiana towarów; rynek; jarmark’, targać ‘rwać, szarpać’.

Targos - od targ ‘wymiana towarów; rynek; jarmark’, targać ‘rwać, szarpać’.

Targosiński - od nazwy miejscowej Targoszyna (krakowskie, gmina Dobczyce).

Targosz - od targ ‘wymiana towarów; rynek; jarmark’, targać ‘rwać, szarpać’.

Targosza - 1136 od targ ‘wymiana towarów; rynek; jarmark’, targać ‘rwać, szarpać’.

Targoszewski - od targ ‘wymiana towarów; rynek; jarmark’, targać ‘rwać, szarpać’.

Targoszyński - 1579 od nazwy miejscowej Targoszyna (krakowskie, gmina Dobczyce).

Targoś - od targ ‘wymiana towarów; rynek; jarmark’, targać ‘rwać, szarpać’.

Targowicki - 1471 od nazw miejscowych Targowisko, Targowiska ,Targowe (kilka wsi).

Targowicz - 1374 od targ ‘wymiana towarów; rynek; jarmark’, targać ‘rwać, szarpać’.

Targowiecki - od nazw miejscowych Targowisko, Targowiska ,Targowe (kilka wsi).

Targowiński - od nazw miejscowych Targowisko, Targowiska ,Targowe (kilka wsi).

Targowiski - 1447 od nazw miejscowych Targowisko, Targowiska ,Targowe (kilka wsi).

Targownik - od targ ‘wymiana towarów; rynek; jarmark’, targać ‘rwać, szarpać’; od targownik ‘handlarz’.

Targowski - 1434 od nazw miejscowych Targowisko, Targowiska ,Targowe (kilka wsi).

Targulski - od targ ‘wymiana towarów; rynek; jarmark’, targać ‘rwać, szarpać’.

Targuła - 1764 od targ ‘wymiana towarów; rynek; jarmark’, targać ‘rwać, szarpać’.

Targus - od targ ‘wymiana towarów; rynek; jarmark’, targać ‘rwać, szarpać’.

Targusiński - od targ ‘wymiana towarów; rynek; jarmark’, targać ‘rwać, szarpać’.

Tarhacz - 1444 (KrW) od targ ‘wymiana towarów; rynek; jarmark’, targać ‘rwać, szarpać’.

Tarka - od tarka ‘przyrząd do tarcia’ lub od tarkać ‘gadać, przebąkiwać’.

Tarkała - 1487 od tarka ‘przyrząd do tarcia’ lub od tarkać ‘gadać, przebąkiwać’.

Tarkan - od tarka ‘przyrząd do tarcia’ lub od tarkać ‘gadać, przebąkiwać’.

Tarkas - od tarka ‘przyrząd do tarcia’ lub od tarkać ‘gadać, przebąkiwać’.

Tarkawian - od nazwy miejscowej Tarkowo (bydgoskie, gmina Złotniki Kujawskie).

Tarkawski - od nazwy miejscowej Tarkowo (bydgoskie, gmina Złotniki Kujawskie).

Tarki - 1392 od tarka ‘przyrząd do tarcia’ lub od tarkać ‘gadać, przebąkiwać’.

Tarkiewicz - od tarka ‘przyrząd do tarcia’ lub od tarkać ‘gadać, przebąkiwać’.

Tarko - od tarka ‘przyrząd do tarcia’ lub od tarkać ‘gadać, przebąkiwać’.

Tarkoński - od tarka ‘przyrząd do tarcia’ lub od tarkać ‘gadać, przebąkiwać’.

Tarkosz - od tarka ‘przyrząd do tarcia’ lub od tarkać ‘gadać, przebąkiwać’.

Tarkosza - 1443 od tarka ‘przyrząd do tarcia’ lub od tarkać ‘gadać, przebąkiwać’.

Tarkot - 1415 od turkot, turkotać, ze staropolskiego tarkot, tarkotać ‘hałasować, stukać’.

Tarkota - od turkot, turkotać, ze staropolskiego tarkot, tarkotać ‘hałasować, stukać’.

Tarkotka - od turkot, turkotać, ze staropolskiego tarkot, tarkotać ‘hałasować, stukać’.

Tarkotowic - 1410 od turkot, turkotać, ze staropolskiego tarkot, tarkotać ‘hałasować, stukać’.

Tarkow - od tarka ‘przyrząd do tarcia’ lub od tarkać ‘gadać, przebąkiwać’.

Tarkowian - od nazwy miejscowej Tarkowo (bydgoskie, gmina Złotniki Kujawskie).

Tarkowski - 1497 od nazwy miejscowej Tarkowo (bydgoskie, gmina Złotniki Kujawskie).

Tarków - od tarka ‘przyrząd do tarcia’ lub od tarkać ‘gadać, przebąkiwać’.

Tarlach - od staropolskiego tarło ‘przyrząd do uierania’, tarla ‘część zbroi’.

Tarladzi - od terlagi ‘taczki’.

Tarlaga - od terlagi ‘taczki’.

Tarlak - 1736 od staropolskiego tarło ‘przyrząd do uierania’, tarla ‘część zbroi’ lub od tarlak ‘ryba w porze tarła’.

Tarlandzi - od terlagi ‘taczki’.

Tarlecki - od staropolskiego tarło ‘przyrząd do uierania’, tarla ‘część zbroi’.

Tarlicz - od staropolskiego tarło ‘przyrząd do uierania’, tarla ‘część zbroi’.

Tarliński - od staropolskiego tarło ‘przyrząd do uierania’, tarla ‘część zbroi’.

Tarła - od staropolskiego tarło ‘przyrząd do uierania’, tarla ‘część zbroi’.

Tarłaga - od terlagi ‘taczki’.

Tarłek - 1424 od staropolskiego tarło ‘przyrząd do uierania’, tarla ‘część zbroi’.

Tarło - 1431 od staropolskiego tarło ‘przyrząd do uierania’, tarla ‘część zbroi’.

Tarło - Jawtok złożenia brak; Tarło 1431 od staropolskiego tarło ‘przyrząd do uierania’, tarla ‘część zbroi’; Jawtok może od wschodniosłowiańskiego imienia Jewtuchij, to z greckiego Eutuchios od eu ‘dobrze’ + tuche ‘dola, los’.

spolszczona wersja szlacheckiego litewskiego nazwiska Jautakas/~is/~os
http://archiver.rootsweb.ancestry.com/th/read/LITHUANIA/2002-03/1017244444
inf. Justyna Walkowiak

Tarłow - od staropolskiego tarło ‘przyrząd do uierania’, tarla ‘część zbroi’.

Tarłowski - od staropolskiego tarło ‘przyrząd do uierania’, tarla ‘część zbroi’.

Tarma - od tarmosić ‘szarpać’.

Tarmachowicz - od tarmosić ‘szarpać’.

Tarmacki - od nazw miejscowych typu Tarnka, Terki, Tarnice.

Tarmanowski - od niemieckiej nazwy osobowej Tormann, ta od średniowysokoniemieckiego tor ‘brama’.

Tarmas - od tarmosić ‘szarpać’.

Tarmasewicz - od tarmosić ‘szarpać’.

Tarmasiewicz - od tarmosić ‘szarpać’.

Tarmaszewski - od tarmosić ‘szarpać’.

Tarmionek - od tarmosić ‘szarpać’.

Tarmochoła - od tarmosić ‘szarpać’.

Tarmos - od tarmosić ‘szarpać’.

Tarmosewicz - od tarmosić ‘szarpać’.

Tarmosiuk - od tarmosić ‘szarpać’.

Tarmowski - od tarmosić ‘szarpać’.

Tarn - 1497 od staropolskiego tarn ‘cierń’.

Tarna - od staropolskiego tarn ‘cierń’.

Tarnachiewicz - od staropolskiego tarn ‘cierń’.

Tarnachowicz - od staropolskiego tarn ‘cierń’.

Tarnachowski - od staropolskiego tarn ‘cierń’.

Tarnacki - od nazw miejscowych typu Tarnka, Terki, Tarnice.

Tarnaczewski - od staropolskiego tarn ‘cierń’.

Tarnakowicz - od staropolskiego tarn ‘cierń’.

Tarnarzewski - od staropolskiego tarn ‘cierń’.

Tarnas - od staropolskiego tarn ‘cierń’.

Tarnasiewicz - od staropolskiego tarn ‘cierń’.

Tarnasiewicz - Heldut złożenia brak; Tarnasiewicz od staropolskiego tarn ‘cierń’; Heldut od niemieckich nazw osobowych Held, Helt, te od średniowysokoniemieckiego held, helde ‘bohater’.

Tarnasiuk - od staropolskiego tarn ‘cierń’.

Tarnaski - od staropolskiego tarn ‘cierń’.

Tarnaszewski - od staropolskiego tarn ‘cierń’.

Tarnaś - od staropolskiego tarn ‘cierń’.

Tarnawa - od nazwy miejscowej Tarnawa (kilka wsi).

Tarnawa - Zajączkowski złożenia brak; Tarnawa od nazwy miejscowej Tarnawa (kilka wsi); Zajączkowski od zając, też zajc, z gwarowego zajk.

Tarnawczyk - od nazwy miejscowej Tarnawa (kilka wsi).

Tarnawiecki - od nazwy miejscowej Tarnawa (kilka wsi).

Tarnawski - 1682 od nazwy miejscowej Tarnawa (kilka wsi).

Tarnawy - od nazwy miejscowej Tarnawa (kilka wsi).

Tarnażewski - od staropolskiego tarn ‘cierń’.

Tarnecki - od nazw miejscowych typu Tarnka, Terki, Tarnice.

Tarneczka - pod wpływen czeskim od staropolskiego tarn ‘cierń’.

Tarniawa - od nazwy miejscowej Tarnawa (kilka wsi).

Tarnicki - od nazw miejscowych typu Tarnka, Terki, Tarnice.

Tarniewicz - od staropolskiego tarn ‘cierń’.

Tarniewski - od nazwy miejscowej Tarnawa (kilka wsi).

Tarnik - od staropolskiego tarn ‘cierń’.

Tarnionek - od staropolskiego tarn ‘cierń’.

Tarnka - 1402 od staropolskiego tarn ‘cierń’; od tarnka ‘tarnina’.

Tarnkowski - od staropolskiego tarn ‘cierń’; od tarnka ‘tarnina’.

Tarno - od staropolskiego tarn ‘cierń’.

Tarnocic - 1388 od staropolskiego tarn ‘cierń’.

Tarnogorski - od nazw miejscowych typu Tarnogóra (kilka miejscowości).

Tarnogórski - od nazw miejscowych typu Tarnogóra (kilka miejscowości).

Tarnogradzki - od nazwy miejscowej Tarnogród (zamojskie, gmina Tarnogród).

Tarnogrocki - od nazwy miejscowej Tarnogród (zamojskie, gmina Tarnogród).

Tarnogrodzki - od nazwy miejscowej Tarnogród (zamojskie, gmina Tarnogród).

Tarnogród - od nazwy miejscowej Tarnogród (zamojskie, gmina Tarnogród).

Tarnopolski - od nazw miejscowych Tarnopol, Tarnopole.

Tarnos - od staropolskiego tarn ‘cierń’.

Tarnoski - 1400 od nazw miejscowych Tarnów, Tarnowo (częste).

Tarnow - 1391 od nazw miejscowych Tarnów, Tarnowo (częste).

Tarnowczyk - 1484 od nazw miejscowych Tarnów, Tarnowo (częste).

Tarnowianin - 1631 od nazw miejscowych Tarnów, Tarnowo (częste).

Tarnowicki - od nazwy miejscowej Tarnowiec (kilka miejscowości).

Tarnowicz - od staropolskiego tarn ‘cierń’.

Tarnowiec - od staropolskiego tarn ‘cierń’.

Tarnowiecki - od nazwy miejscowej Tarnowiec (kilka miejscowości).

Tarnowik - od staropolskiego tarn ‘cierń’.

Tarnowka - od staropolskiego tarn ‘cierń’.

Tarnowski - od nazw miejscowych Tarnów, Tarnowo (częste).

Tarnowy - od staropolskiego tarn ‘cierń’.

Tarnówka - od staropolskiego tarn ‘cierń’.

Tarnuchowski - od staropolskiego tarn ‘cierń’.

Tarń - od staropolskiego tarn ‘cierń’.

Taroch - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Tarochowski - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Taron - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Taroni - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Taroniczak - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Taronionek - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Taroń - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Tarończak - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Tarończuk - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Taroński - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Taros - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Tarosewicz - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Tarosiewicz - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Tarosz - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Taroszewicz - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Taroszewski - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Taroszyński - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Tarów - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Tars - od różnych nazw osobowych na Tar .

Tarsa - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Tarsalewicz - od różnych nazw osobowych na Tar .

Tarsalewski - od różnych nazw osobowych na Tar .

Tarsała - od różnych nazw osobowych na Tar .

Tarsewicz - od różnych nazw osobowych na Tar .

Tarsia - od różnych nazw osobowych na Tar .

Tarsiewicz - od różnych nazw osobowych na Tar .

Tarsiński - od różnych nazw osobowych na Tar .

Tarsiuk - od różnych nazw osobowych na Tar .

Tarski - od różnych nazw osobowych na Tar .

Tarsow - od różnych nazw osobowych na Tar .

Tarszakiewicz - od różnych nazw osobowych na Tar .

Tarszewski - od nazwy miejscowej Tarszewo (konińskie, gmina Zagórów).

Tarszka - od różnych nazw osobowych na Tar .

Tarszkiewicz - od różnych nazw osobowych na Tar .

Tarszyński - od różnych nazw osobowych na Tar .

Tarszys - od różnych nazw osobowych na Tar .

Tartaczyński - od tarty, trzeć ‘pocierać, rozdrabniać na cząstki; kłócić się’; od tartak ‘zakład zajmujący się przecieraniem drzewa na tarcicę, przenośnie też ‘gaduła, pleciuga’.

Tartak - od tarty, trzeć ‘pocierać, rozdrabniać na cząstki; kłócić się’; od tartak ‘zakład zajmujący się przecieraniem drzewa na tarcicę, przenośnie też ‘gaduła, pleciuga’.

Tartakowski - od tarty, trzeć ‘pocierać, rozdrabniać na cząstki; kłócić się’; od tartak ‘zakład zajmujący się przecieraniem drzewa na tarcicę, przenośnie też ‘gaduła, pleciuga’.

Tartała XV w. - od tarty, trzeć ‘pocierać, rozdrabniać na cząstki; kłócić się’.

Tartania - od tartan ‘szkocka tkanina wełniana w kratę’.

Tartanis - od tartan ‘szkocka tkanina wełniana w kratę’.

Tartanus - od tartan ‘szkocka tkanina wełniana w kratę’.

Tartanusz - od tartan ‘szkocka tkanina wełniana w kratę’.

Tartanuś - od tartan ‘szkocka tkanina wełniana w kratę’.

Tartar - 1319 od nazwy etnicznej Tatar.

Tartara - od nazwy etnicznej Tatar.

Tartarczyk - od nazwy etnicznej Tatar.

Tartas - od dawnego tartas ‘hałas’.

Tartaś - od dawnego tartas ‘hałas’.

Tartuła - od tarty, trzeć ‘pocierać, rozdrabniać na cząstki; kłócić się’.

Tartycki - od tarty, trzeć ‘pocierać, rozdrabniać na cząstki; kłócić się’.

Tartyka - od tarty, trzeć ‘pocierać, rozdrabniać na cząstki; kłócić się’.

Taruc - od litewskich nazw osobowych Tarútis, Taručius.

Tarucin - od litewskich nazw osobowych Tarútis, Taručius.

Taruć - od litewskich nazw osobowych Tarútis, Taručius.

Tarud - od litewskich nazw osobowych Tarútis, Taručius.

Tarulewicz - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Tarulewski - od nazwy miejscowej Tarule (białostockie).

Tarułka - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Tarun - 1390 od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Tarunka - 1497 od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Tarunt - od litewskich nazw osobowych Tarútis, Taručius.

Taruń - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Taruński - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Taruńt - od litewskich nazw osobowych Tarútis, Taručius.

Tarusiewicz - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Taruszewski - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Taruszko - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Tarutin - od litewskich nazw osobowych Tarútis, Taručius.

Tarutis - od litewskich nazw osobowych Tarútis, Taručius.

Tarwid - od litewskich nazw osobowych Tárvidas, Tárvydas.

Taryłło - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Taryma - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Taryna - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Tarynowski - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Taryński - od podstawy tar , por. tar ‘tor’, tara ‘waga opakowania towaru; czasza’, od gwarowego tarać ;plotkować, tarzać się’.

Tarz - od tarzać ‘taczać się, walać’.

Tarza - od tarzać ‘taczać się, walać’.

Tarzacha - od tarzać ‘taczać się, walać’.

Tarzanowski - od tarzać ‘taczać się, walać’.

Tarzański - od tarzać ‘taczać się, walać’.

Tarzaś - od tarzać ‘taczać się, walać’.

Tarzawa - od tarzać ‘taczać się, walać’.

Tarzawski - od tarzać ‘taczać się, walać’.

Tarzecki - od tarzać ‘taczać się, walać’.

Tarzewicz - od tarzać ‘taczać się, walać’.

Tarzych - od tarzać ‘taczać się, walać’.

Tarzyniec - od tarzać ‘taczać się, walać’.

Tarzyński - od tarzać ‘taczać się, walać’.

Tarż - 1243 od targ ‘wymiana towarów; rynek; jarmark’, targać ‘rwać, szarpać’; od tarżyć ‘targować’.

Tarża - od targ ‘wymiana towarów; rynek; jarmark’, targać ‘rwać, szarpać’; od tarżyć ‘targować’.

Tarżczyn - 1243 od targ ‘wymiana towarów; rynek; jarmark’, targać ‘rwać, szarpać’; od tarżyć ‘targować’.

Tarżek - 1415 od targ ‘wymiana towarów; rynek; jarmark’, targać ‘rwać, szarpać’; od tarżyć ‘targować’.

Tarżyc - 1314 od targ ‘wymiana towarów; rynek; jarmark’, targać ‘rwać, szarpać’; od tarżyć ‘targować’.

Tas - od tas, tasz ‘kram pod namiotem, stragan’.

Tasak - od tasak ‘broń sieczna, krótki miecz; narzędzie kuchenne’.

Tasakowski - od tasak ‘broń sieczna, krótki miecz; narzędzie kuchenne’.

Tasarczyk - od tas, tasz ‘kram pod namiotem, stragan’.

Tasarek - od tas, tasz ‘kram pod namiotem, stragan’.

Tasarewicz - od tas, tasz ‘kram pod namiotem, stragan’.

Tasarski - od tas, tasz ‘kram pod namiotem, stragan’.

Tasarz - od tas, tasz ‘kram pod namiotem, stragan’; od tasarz, taszarz ‘kramarz’.

Tasasz - od tas, tasz ‘kram pod namiotem, stragan’.

Tascher - od tas, tasz ‘kram pod namiotem, stragan’.

Tasel - od tas, tasz ‘kram pod namiotem, stragan’.

Taserek - od tas, tasz ‘kram pod namiotem, stragan’.

Tasianek - od tas, tasz ‘kram pod namiotem, stragan’.

Tasiecki - od tas, tasz ‘kram pod namiotem, stragan’.

Tasiemski - od taśma ‘pas; wstęga’.

Tasiewicz - od tas, tasz ‘kram pod namiotem, stragan’.

Tasik - od tas, tasz ‘kram pod namiotem, stragan’.

Tasimski - od taśma ‘pas; wstęga’.

Tasina - od tas, tasz ‘kram pod namiotem, stragan’.

Tasinkiewicz - od tas, tasz ‘kram pod namiotem, stragan’.

Tasiński - od tas, tasz ‘kram pod namiotem, stragan’.

Tasior - od tas, tasz ‘kram pod namiotem, stragan’.

Tasiorowski - od tas, tasz ‘kram pod namiotem, stragan’.

Tasiuk - od tas, tasz ‘kram pod namiotem, stragan’.

Tasiukiewicz - od tas, tasz ‘kram pod namiotem, stragan’.

Tasiur - od tas, tasz ‘kram pod namiotem, stragan’.

Taska - od tas, tasz ‘kram pod namiotem, stragan’; od taska ‘filiżanka’.

Taskajew - od tas, tasz ‘kram pod namiotem, stragan’; od taska ‘filiżanka’.

Taskowski - od tas, tasz ‘kram pod namiotem, stragan’; od taska ‘filiżanka’.

Tasner - od niemieckich nazw osobowych Teschner, Taschner, te od nazwy miejscowej Teschnau lub odTaschenmacher ‘kaletnik’.

Tasowski - od tas, tasz ‘kram pod namiotem, stragan’; od taska ‘filiżanka’.

Tass - od tas, tasz ‘kram pod namiotem, stragan’; od taska ‘filiżanka’.

Tassak - od tasak ‘broń sieczna, krótki miecz; narzędzie kuchenne’.

Tassan - od tas, tasz ‘kram pod namiotem, stragan’.

Tassarek - od tas, tasz ‘kram pod namiotem, stragan’.

Tassarz - od tas, tasz ‘kram pod namiotem, stragan’.

Tastarczyk - od taster ‘przyrząd do mierzenai grubości drzewa’.

Taster - od taster ‘przyrząd do mierzenai grubości drzewa’.

Tasuk - od tas, tasz ‘kram pod namiotem, stragan’; od taska ‘filiżanka’.

Tasz - 1388 od imion na Ta , typu Tatumir, Tadeusz.

Tasza - 1303 od imion na Ta , typu Tatumir, Tadeusz.

Taszak - od imion na Ta , typu Tatumir, Tadeusz.

Taszakowski - od imion na Ta , typu Tatumir, Tadeusz.

Taszal - od imion na Ta , typu Tatumir, Tadeusz.

Taszała - 1438 od imion na Ta , typu Tatumir, Tadeusz.

Taszar - 1421 od staropolskiego tesarz ‘cieśla, stolarz’, z czeskiego tesar.

Taszarek - od tas, tasz ‘kram pod namiotem, stragan’.

Taszarski - od tas, tasz ‘kram pod namiotem, stragan’.

Taszarz - od tas, tasz ‘kram pod namiotem, stragan’.

Taszczyk - od imion na Ta , typu Tatumir, Tadeusz.

Taszek - od imion na Ta , typu Tatumir, Tadeusz.

Taszka - 1426 od imion na Ta , typu Tatumir, Tadeusz; od staropolskiego taszka ‘sakiewka’.

Taszke - od imion na Ta , typu Tatumir, Tadeusz; od staropolskiego taszka ‘sakiewka’.

Taszkiewicz - od imion na Ta , typu Tatumir, Tadeusz; od staropolskiego taszka ‘sakiewka’.

Taszkin - od imion na Ta , typu Tatumir, Tadeusz; od staropolskiego taszka ‘sakiewka’.

Taszko - 1413 od imion na Ta , typu Tatumir, Tadeusz; od staropolskiego taszka ‘sakiewka’.

Taszkun - od imion na Ta , typu Tatumir, Tadeusz; od staropolskiego taszka ‘sakiewka’.

Taszkuń - od imion na Ta , typu Tatumir, Tadeusz; od staropolskiego taszka ‘sakiewka’.

Taszlik - 1464 od imion na Ta , typu Tatumir, Tadeusz.

Tasznar - 1421 od niemieckich nazw osobowych Teschner, Taschner, te od nazwy miejscowej Teschnau lub od Taschenmacher ‘kaletnik’.

Taszner - 1399 od niemieckich nazw osobowych Teschner, Taschner, te od nazwy miejscowej Teschnau lub od Taschenmacher ‘kaletnik’.

Taszo - 1294 od imion na Ta , typu Tatumir, Tadeusz.

Taszowic - 1388 od imion na Ta , typu Tatumir, Tadeusz.

Taszta - 1440 od imion na Ta , typu Tatumir, Tadeusz.

Taszukiewicz - od imion na Ta , typu Tatumir, Tadeusz.

Taszyc - 1315 od imion na Ta , typu Tatumir, Tadeusz.

Taszycki - 1461 od nazwy miejscowej Taszyce (krakowskie, gmina Wieliczka).

Taszykowski - od imion na Ta , typu Tatumir, Tadeusz.

Taszylik - 1470 od imion na Ta , typu Tatumir, Tadeusz.

Taszyniec - od imion na Ta , typu Tatumir, Tadeusz.

Taszyński - od imion na Ta , typu Tatumir, Tadeusz.

Taś - od imion na Ta , typu Tatumir, Tadeusz.

Taśka - od imion na Ta , typu Tatumir, Tadeusz.

Taśkowiak - od imion na Ta , typu Tatumir, Tadeusz.

Taśma - od taśma ‘pas; wstęga’.

Taśmin - od taśma ‘pas; wstęga’.

Taśmiński - od taśma ‘pas; wstęga’.

Taśner - od niemieckich nazw osobowych Teschner, Taschner, te od nazwy miejscowej Teschnau lub od Taschenmacher ‘kaletnik’.

Tata - 1486 od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatady - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tataj - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatajczyk - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatajewicz - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatajewski - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatajko - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatak - 1437 od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tataka - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatakowski - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatal - 1564 od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatala - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tataluk - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatała - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatałaj - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatało - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatamir - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatan - 1386 od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatań - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatańczuk - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatar - 1313 od nazwy etnicznej Tatar.

Tatara - 1451 od nazwy etnicznej Tatar.

Tatarak - od nazwy etnicznej Tatar lub od tatarak ‘roślina porastająca brzegi stawów i potoków’.

Tatarancew - od nazwy etnicznej Tatar.

Tataranian - od nazwy etnicznej Tatar.

Tatarankow - od nazwy etnicznej Tatar.

Tataranowicz - od nazwy etnicznej Tatar.

Tatarczak - 1726 od nazwy etnicznej Tatar.

Tatarczana - od nazwy etnicznej Tatar.

Tatarczany - 1669 od nazwy etnicznej Tatar.

Tatarczewski - od nazwy etnicznej Tatar.

Tatarczuch - 1600 od nazwy etnicznej Tatar.

Tatarczuk - od nazwy etnicznej Tatar.

Tatarczy - 1383 od nazwy etnicznej Tatar.

Tatarczyk - 1660 od nazwy etnicznej Tatar.

Tatarczyński - od nazwy etnicznej Tatar.

Tatarek - od nazwy etnicznej Tatar.

Tatarenko - od nazwy etnicznej Tatar.

Tatareńko - od nazwy etnicznej Tatar.

Tatarewicz - od nazwy etnicznej Tatar.

Tatarka - 1422 od nazwy etnicznej Tatar.

Tatarkiewicz - 1722 od nazwy etnicznej Tatar.

Tatarkin - od nazwy etnicznej Tatar.

Tatarkowski - od nazwy etnicznej Tatar.

Tatarnik - od nazwy etnicznej Tatar.

Tatarnowski - od nazwy etnicznej Tatar.

Tataro - od nazwy etnicznej Tatar.

Tataronicz - od nazwy etnicznej Tatar.

Tataronis - od nazwy etnicznej Tatar.

Tatarow - od nazwy etnicznej Tatar.

Tatarowicz - od nazwy etnicznej Tatar.

Tatarowitz - od nazwy etnicznej Tatar.

Tatarowski - od nazwy etnicznej Tatar.

Tatarów - od nazwy etnicznej Tatar.

Tatarski - 1369 od nazwy etnicznej Tatar.

Tataruch - 1782 od nazwy etnicznej Tatar.

Tataruda - od nazwy etnicznej Tatar.

Tataruk - od nazwy etnicznej Tatar.

Tatarunowicz - od nazwy etnicznej Tatar.

Tatary - od nazwy etnicznej Tatar.

Tatarycz - od nazwy etnicznej Tatar.

Tataryn - od nazwy etnicznej Tatar.

Tatarynow - od nazwy etnicznej Tatar.

Tatarynowicz - od nazwy etnicznej Tatar.

Tatarz - od nazwy etnicznej Tatar.

Tatarzak - 1655 od nazwy etnicznej Tatar.

Tatarzczak - od nazwy etnicznej Tatar.

Tatarzuch - od nazwy etnicznej Tatar.

Tatarzycki - od nazwy etnicznej Tatar.

Tatarzyk - 1660 od nazwy etnicznej Tatar.

Tatarzyn - 1439 od nazwy etnicznej Tatar.

Tatarzyński - od nazwy etnicznej Tatar.

Tatasiewicz - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatczak - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatczyn - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatej - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tateja - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatek - 1452 od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatel - od niemieckich nazw osobowych Tattel, Dattel ,te od imion złożonych na Theud .

Tatela - od niemieckich nazw osobowych Tattel, Dattel ,te od imion złożonych na Theud .

Tatelczyk - od niemieckich nazw osobowych Tattel, Dattel ,te od imion złożonych na Theud .

Tater - 1377 od nazwy etnicznej Tatar lub od niemieckiej nazwy osobowej Tatter.

Tatera - od nazwy etnicznej Tatar.

Taterczuk - od nazwy etnicznej Tatar.

Taterczyński - od nazwy etnicznej Tatar.

Taterewicz - od nazwy etnicznej Tatar.

Taterka - od nazwy etnicznej Tatar.

Taterski - od nazwy etnicznej Tatar.

Taterycz - od nazwy etnicznej Tatar.

Tatka - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatkiewicz - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatko - 1786 od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatkonski - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatkowski - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatla - od niemieckich nazw osobowych Tattel, Dattel ,te od imion złożonych na Theud .

Tatlak - od niemieckich nazw osobowych Tattel, Dattel ,te od imion złożonych na Theud .

Tatlik - od niemieckich nazw osobowych Tattel, Dattel ,te od imion złożonych na Theud .

Tatoj - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatol - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatola - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatoła - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatomir - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatomirz - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatomisz - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Taton - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatonicz - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatoń - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tator - od nazwy etnicznej Tatar.

Tatoranowicz - od nazwy etnicznej Tatar.

Tatorek - od nazwy etnicznej Tatar.

Tatorowski - od nazwy etnicznej Tatar.

Tatos - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatosz - 1479 od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatow - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatowicz - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatowski - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatr - od tatrać się ‘grzebać się’.

Tatra - od tatrać się ‘grzebać się’.

Tatrczuch - od tatrać się ‘grzebać się’.

Tatrczuk - od tatrać się ‘grzebać się’.

Tatrczyk - od tatrać się ‘grzebać się’.

Tatrocki - od tatrać się ‘grzebać się’.

Tatrowski - od tatrać się ‘grzebać się’.

Tatruch - od tatrać się ‘grzebać się’.

Tatryn - od tatrać się ‘grzebać się’.

Tatrynowicz - od tatrać się ‘grzebać się’.

Tatrys - od tatrać się ‘grzebać się’.

Tatrysiak - 1683 od tatrać się ‘grzebać się’.

Tatrzański - od przymiotnika tatrzański, ten od Tatry.

Tatrzynowicz - od tatrać się ‘grzebać się’.

Tatuch - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatucha - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatuczak - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatul - 1470 od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatula - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatuliński - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatulla - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatuła - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatułak - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatun - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatunczak - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatuń - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatuńczak - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatur - 1471 od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir

Tatura - 1427 od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatus - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatusch - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatusiak - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatusz - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatuszek - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatuszka - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatuś - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatuśko - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatych - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatyga - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatyr - 1477 od nazwy etnicznej Tatar.

Tatyra - od nazwy etnicznej Tatar.

Tatyrak - od nazwy etnicznej Tatar.

Tatyrza - od nazwy etnicznej Tatar.

Tatys - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatysiak - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatysiuk - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatysz - od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Tatzlaw - od zgermanizowanej nazwy osobowej Tetzlaff, ta od słowiańskiego imienia złożonego Teslav, bądź Těchoslav, od staropolskiech imion Ciesław, Ciechosław.

Tatzłaff - od zgermanizowanej nazwy osobowej Tetzlaff, ta od słowiańskiego imienia złożonego Teslav, bądź Těchoslav, od staropolskiech imion Ciesław, Ciechosław.

Taub - od niemieckich nazw osobowych Taub, Taube, te od śrdniowysokoniemieckiego tübe ‘gołąb’.

Tauba - od niemieckich nazw osobowych Taub, Taube, te od śrdniowysokoniemieckiego tübe ‘gołąb’.

Taube - od niemieckich nazw osobowych Taub, Taube, te od śrdniowysokoniemieckiego tübe ‘gołąb’.

Tauber - Ziółkowski złożenia brak; Tauber brak; Ziółkowski 1630 od nazw miejscowych Ziółków, Ziółkowo (kilka wsi).

Taubic - od niemieckich nazw osobowych Taub, Taube, te od śrdniowysokoniemieckiego tübe ‘gołąb’.

Taubman - od niemieckich nazw osobowych Taub, Taube, te od śrdniowysokoniemieckiego tübe ‘gołąb’; od niemieckiej nazwy osobowej Taubmann.

Taubmann - od niemieckich nazw osobowych Taub, Taube, te od śrdniowysokoniemieckiego tübe ‘gołąb’; od niemieckiej nazwy osobowej Taubmann.

Taubo - od niemieckich nazw osobowych Taub, Taube, te od śrdniowysokoniemieckiego tübe ‘gołąb’.

Taurogiński - od nazwy miejscowej Taurogi (KrPłn).

Tausch - od niemieckiej nazwy osobowej Tausch, ta od średniowysoko niemieckiego tüsch ‘żart, drwiny’.

Tauschnik - od niemieckiej nazwy osobowej Tausch, ta od średniowysoko niemieckiego tüsch ‘żart, drwiny’.

Tausiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Tausch, ta od średniowysoko niemieckiego tüsch ‘żart, drwiny’.

Tausz - od niemieckiej nazwy osobowej Tausch, ta od średniowysoko niemieckiego tüsch ‘żart, drwiny’.

Tauszkanów - od niemieckiej nazwy osobowej Tausch, ta od średniowysoko niemieckiego tüsch ‘żart, drwiny’.

Tausznik - od niemieckiej nazwy osobowej Tausch, ta od średniowysoko niemieckiego tüsch ‘żart, drwiny’.

Tauszyński - od niemieckiej nazwy osobowej Tausch, ta od średniowysoko niemieckiego tüsch ‘żart, drwiny’.

Tauz - od niemieckiej nazwy osobowej Tausch, ta od średniowysoko niemieckiego tüsch ‘żart, drwiny’.

Tauzik - od niemieckiej nazwy osobowej Tausch, ta od średniowysoko niemieckiego tüsch ‘żart, drwiny’.

Tauzowski - od niemieckiej nazwy osobowej Tausch, ta od średniowysoko niemieckiego tüsch ‘żart, drwiny’.

Taużeski - od niemieckiej nazwy osobowej Tausch, ta od średniowysoko niemieckiego tüsch ‘żart, drwiny’.

Taużewski - od niemieckiej nazwy osobowej Tausch, ta od średniowysoko niemieckiego tüsch ‘żart, drwiny’.

Taw - od niemieckich nazw osobowych Taw, Tau, Dau .

Tawaniuk - od niemieckich nazw osobowych Taw, Tau, Dau .

Tawasiewicz - od niemieckich nazw osobowych Taw, Tau, Dau .

Tawicki - od niemieckich nazw osobowych Taw, Tau, Dau .

Tawiec - od niemieckich nazw osobowych Taw, Tau, Dau .

Tawień - od niemieckich nazw osobowych Taw, Tau, Dau .

Tawiński - od niemieckich nazw osobowych Taw, Tau, Dau .

Tawrogiński - od nazwy miejscowej Taurogi (KrPłn).

Tazber - od tazbir, taśbir, tyśbier ‘liche piwo’, to z niemieckiego Tischbier.

Tazbier - 1663 od tazbir, taśbir, tyśbier ‘liche piwo’, to z niemieckiego Tischbier.

Tazbierczak - 1791 od tazbir, taśbir, tyśbier ‘liche piwo’, to z niemieckiego Tischbier.

Tazbierek - 1690 od tazbir, taśbir, tyśbier ‘liche piwo’, to z niemieckiego Tischbier.

Tazbierski - od tazbir, taśbir, tyśbier ‘liche piwo’, to z niemieckiego Tischbier.

Tazbir - od tazbir, taśbir, tyśbier ‘liche piwo’, to z niemieckiego Tischbier.

Taźbir - od tazbir, taśbir, tyśbier ‘liche piwo’, to z niemieckiego Tischbier.

Taźbirek - od tazbir, taśbir, tyśbier ‘liche piwo’, to z niemieckiego Tischbier.

Taźbirk - od tazbir, taśbir, tyśbier ‘liche piwo’, to z niemieckiego Tischbier.

Taźbirowski - od tazbir, taśbir, tyśbier ‘liche piwo’, to z niemieckiego Tischbier.

Tażbier - od tazbir, taśbir, tyśbier ‘liche piwo’, to z niemieckiego Tischbier.

Tażbierek - od tazbir, taśbir, tyśbier ‘liche piwo’, to z niemieckiego Tischbier.

Tażbierski - od tazbir, taśbir, tyśbier ‘liche piwo’, to z niemieckiego Tischbier.

Tażbir - od tazbir, taśbir, tyśbier ‘liche piwo’, to z niemieckiego Tischbier.

Tażbirek - od tazbir, taśbir, tyśbier ‘liche piwo’, to z niemieckiego Tischbier.

Tażbirowski - od tazbir, taśbir, tyśbier ‘liche piwo’, to z niemieckiego Tischbier.

Tażbirski - od tazbir, taśbir, tyśbier ‘liche piwo’, to z niemieckiego Tischbier.

Tąbaka - od tabak, tabaka, tabak ‘sproszkowany tytoń; dawniej też tytoń fajkowy’.

Tąbecki - od nazwy miejscowej Tabędz (łomżyńskie, gmina Zambrów).

Tąbor - od tabor ‘warowny obóz wojskowy; gromada przemieszczających się koczowników’; możliwe też od nazwy góry Tabor, znanej z Pisma Świętego.

Tąborek - od tabor ‘warowny obóz wojskowy; gromada przemieszczających się koczowników’; możliwe też od nazwy góry Tabor, znanej z Pisma Świętego.

Tąder - od niemieckiej nazwy osobowej Tender, ta od Tänder ‘drobny kupiec’ oraz od tędrać, tądrać ‘mruczeć pod nosem’.

Tądera - od niemieckiej nazwy osobowej Tender, ta od Tänder ‘drobny kupiec’ oraz od tędrać, tądrać ‘mruczeć pod nosem’.

Tąderewski - od niemieckiej nazwy osobowej Tender, ta od Tänder ‘drobny kupiec’ oraz od tędrać, tądrać ‘mruczeć pod nosem’.

Tąderowski - od niemieckiej nazwy osobowej Tender, ta od Tänder ‘drobny kupiec’ oraz od tędrać, tądrać ‘mruczeć pod nosem’.

Tąderski - od niemieckiej nazwy osobowej Tender, ta od Tänder ‘drobny kupiec’ oraz od tędrać, tądrać ‘mruczeć pod nosem’.

Tądorowski - od niemieckiej nazwy osobowej Tender, ta od Tänder ‘drobny kupiec’ oraz od tędrać, tądrać ‘mruczeć pod nosem’.

Tądrowski - od niemieckiej nazwy osobowej Tender, ta od Tänder ‘drobny kupiec’ oraz od tędrać, tądrać ‘mruczeć pod nosem’.

Tąf - od niemieckiej nazwy osobowej Taffe, ta od imienia złożonego Theudo frid.

Tąga - od tęgi ‘otyły, dorodny; silny, wybitny’, od staropolskiego tęga ‘zmartwienie, udręka’.

Tągos - od tęgi ‘otyły, dorodny; silny, wybitny’, od staropolskiego tęga ‘zmartwienie, udręka’

Tągowski - od tęgi ‘otyły, dorodny; silny, wybitny’, od staropolskiego tęga ‘zmartwienie, udręka’.

Tąkiel - od imienia żeńskiego Tekla. Imię, genetycznie greckie Thékla, z Theókela, to od theós ‘Bóg’ + kléos ‘sława’, znane w Polsce od XIII wieku.

Tąklewicz - od imienia żeńskiego Tekla. Imię, genetycznie greckie Thékla, z Theókela, to od theós ‘Bóg’ + kléos ‘sława’, znane w Polsce od XIII wieku.

Tąpora - od topór ‘rodzaj siekiery, dawna broń obuchowa, później narzędzie do rąbania’ lub od nazwy herbowej Topór’.

Tąporek - od topór ‘rodzaj siekiery, dawna broń obuchowa, później narzędzie do rąbania’ lub od nazwy herbowej Topór’.

Tąporkiewicz - od topór ‘rodzaj siekiery, dawna broń obuchowa, później narzędzie do rąbania’ lub od nazwy herbowej Topór’.

Tąporowski - od topór ‘rodzaj siekiery, dawna broń obuchowa, później narzędzie do rąbania’ lub od nazwy herbowej Topór’.

Tąporski - od topór ‘rodzaj siekiery, dawna broń obuchowa, później narzędzie do rąbania’ lub od nazwy herbowej Topór’.

Tąpól - od topola ‘drzewo z rodziny wierzbowatych’.

Tąta - od tątać ‘szukać, krzątać się’.

Tątała - od tątać ‘szukać, krzątać się’.

Tątarski - od nazwy etnicznej Tatar.

Tążowski - 1626 od nazwy miejscowej Tążów (katowickie, gmina Zawiercie).

Tchan - od dech.

Tchon - od dech.

Tchoń - od dech.

Tchor - od tchórz, ze staropolskiego tchórz ‘człowiek strachliwy; ssak drapieżny z rodziny kun’.

Tchorak - od tchórz, ze staropolskiego tchórz ‘człowiek strachliwy; ssak drapieżny z rodziny kun’.

Tchorczak - od tchórz, ze staropolskiego tchórz ‘człowiek strachliwy; ssak drapieżny z rodziny kun’.

Tchorek - od tchórz, ze staropolskiego tchórz ‘człowiek strachliwy; ssak drapieżny z rodziny kun’.

Tchorewski - od tchórz, ze staropolskiego tchórz ‘człowiek strachliwy; ssak drapieżny z rodziny kun’.

Tchorik - od tchórz, ze staropolskiego tchórz ‘człowiek strachliwy; ssak drapieżny z rodziny kun’.

Tchorowski - od tchórz, ze staropolskiego tchórz ‘człowiek strachliwy; ssak drapieżny z rodziny kun’.

Tchoruk - od tchórz, ze staropolskiego tchórz ‘człowiek strachliwy; ssak drapieżny z rodziny kun’.

Tchoryk - od tchórz, ze staropolskiego tchórz ‘człowiek strachliwy; ssak drapieżny z rodziny kun’.

Tchorz - od tchórz, ze staropolskiego tchórz ‘człowiek strachliwy; ssak drapieżny z rodziny kun’.

Tchorzelewski - od tchórz, ze staropolskiego tchórz ‘człowiek strachliwy; ssak drapieżny z rodziny kun’.

Tchorzelski - od tchórz, ze staropolskiego tchórz ‘człowiek strachliwy; ssak drapieżny z rodziny kun’.

Tchorzewski - pd nazwy miejscowej Tchórzew (kilka wsi).

Tchorznicki - od tchórz, ze staropolskiego tchórz ‘człowiek strachliwy; ssak drapieżny z rodziny kun’.

Tchowicz - od dech.

Tchórewski - od tchórz, ze staropolskiego tchórz ‘człowiek strachliwy; ssak drapieżny z rodziny kun’.

Tchórowski - od tchórz, ze staropolskiego tchórz ‘człowiek strachliwy; ssak drapieżny z rodziny kun’.

Tchórz - 1797 od tchórz, ze staropolskiego tchórz ‘człowiek strachliwy; ssak drapieżny z rodziny kun’.

Tchórzański - od tchórz, ze staropolskiego tchórz ‘człowiek strachliwy; ssak drapieżny z rodziny kun’.

Tchórzewski - 1397 pd nazwy miejscowej Tchórzew (kilka wsi).

Tchórzka - od tchórz, ze staropolskiego tchórz ‘człowiek strachliwy; ssak drapieżny z rodziny kun’.

Tchórzko - od tchórz, ze staropolskiego tchórz ‘człowiek strachliwy; ssak drapieżny z rodziny kun’.

Tchórznicki - od tchórz, ze staropolskiego tchórz ‘człowiek strachliwy; ssak drapieżny z rodziny kun’.

Tchórzowski - od tchórz, ze staropolskiego tchórz ‘człowiek strachliwy; ssak drapieżny z rodziny kun’.

Tchórzyk - 1527 od tchórz, ze staropolskiego tchórz ‘człowiek strachliwy; ssak drapieżny z rodziny kun’.

Tchurz - od tchórz, ze staropolskiego tchórz ‘człowiek strachliwy; ssak drapieżny z rodziny kun’.

Tchurzek - od tchórz, ze staropolskiego tchórz ‘człowiek strachliwy; ssak drapieżny z rodziny kun’.

Tchurzewski - od nazwy miejscowej Tchórzew (kilka wsi).

Tchurznicki - od tchórz, ze staropolskiego tchórz ‘człowiek strachliwy; ssak drapieżny z rodziny kun’.

Tchurzowski - od nazwy miejscowej Tchórzew (kilka wsi).

Tchurzyk - od tchórz, ze staropolskiego tchórz ‘człowiek strachliwy; ssak drapieżny z rodziny kun’.

Tchusz - od tchórz, ze staropolskiego tchórz ‘człowiek strachliwy; ssak drapieżny z rodziny kun’.

Tczewski - od nazwy miasta Tczew (gdańskie).

Tebel - od dawnego tebel, tybel ‘czop, klin’.

Tec - od niemieckiej nazwy osobowej Tetz, ta od imion złożonych na Theud lub od imion na Te , typu Teodor, Teofil.

Teca - od niemieckiej nazwy osobowej Tetz, ta od imion złożonych na Theud lub od imion na Te , typu Teodor, Teofil.

Tecajko - od niemieckiej nazwy osobowej Tetz, ta od imion złożonych na Theud lub od imion na Te , typu Teodor, Teofil.

Tecał - od niemieckiej nazwy osobowej Tetz, ta od imion złożonych na Theud lub od imion na Te , typu Teodor, Teofil.

Tecel - od niemieckiej nazwy osobowej Tetz, ta od imion złożonych na Theud lub od imion na Te , typu Teodor, Teofil.

Tech - od imion na Te , typu Teodor, Teofil lub od niemieckiej nazwy osobowej Tech.

Techanowicz - od imion na Te , typu Teodor, Teofil lub od niemieckiej nazwy osobowej Tech.

Techer - od niemieckiej nazwy osobowej Techer, ta od średnioniemieckiego tehge, teche ‘cecha, znak’.

Techerowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Techer, ta od średnioniemieckiego tehge, teche ‘cecha, znak’.

Techlewicz - od imion na Te , typu Teodor, Teofil lub od niemieckiej nazwy osobowej Tech.

Techlowicz - od imion na Te , typu Teodor, Teofil lub od niemieckiej nazwy osobowej Tech.

Techlowiec - od imion na Te , typu Teodor, Teofil lub od niemieckiej nazwy osobowej Tech.

Techman - od niemieckiej nazwy osobowej Teichmann, ta od średniowysoko niemieckiego tich ‘grobla, tama’.

Techmanowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Teichmann, ta od średniowysoko niemieckiego tich ‘grobla, tama’.

Techmański - od niemieckiej nazwy osobowej Teichmann, ta od średniowysoko niemieckiego tich ‘grobla, tama’.

Techmiański - od niemieckiej nazwy osobowej Teichmann, ta od średniowysoko niemieckiego tich ‘grobla, tama’.

Techner - od niemieckiej nazwy osobowej Teichner.

Techno - 1594 od imion na Te , typu Teodor, Teofil lub od niemieckiej nazwy osobowej Tech.

Technowicz - od imion na Te , typu Teodor, Teofil lub od niemieckiej nazwy osobowej Tech.

Techow - od imion na Te , typu Teodor, Teofil lub od niemieckiej nazwy osobowej Tech.

Tecl - od zgermanizowanej nazwy osobowej Tetzlaff, ta od słowiańskiego imienia złożonego Teslav, bądź Těchoslav, od staropolskiech imion Ciesław, Ciechosław.

Teclaf - od zgermanizowanej nazwy osobowej Tetzlaff, ta od słowiańskiego imienia złożonego Teslav, bądź Těchoslav, od staropolskiech imion Ciesław, Ciechosław.

Teclaff - od zgermanizowanej nazwy osobowej Tetzlaff, ta od słowiańskiego imienia złożonego Teslav, bądź Těchoslav, od staropolskiech imion Ciesław, Ciechosław.

Teclaw - od zgermanizowanej nazwy osobowej Tetzlaff, ta od słowiańskiego imienia złożonego Teslav, bądź Těchoslav, od staropolskiech imion Ciesław, Ciechosław.

Teclew - od zgermanizowanej nazwy osobowej Tetzlaff, ta od słowiańskiego imienia złożonego Teslav, bądź Těchoslav, od staropolskiech imion Ciesław, Ciechosław.

Tecłaf - od zgermanizowanej nazwy osobowej Tetzlaff, ta od słowiańskiego imienia złożonego Teslav, bądź Těchoslav, od staropolskiech imion Ciesław, Ciechosław.

Tecław - od zgermanizowanej nazwy osobowej Tetzlaff, ta od słowiańskiego imienia złożonego Teslav, bądź Těchoslav, od staropolskiech imion Ciesław, Ciechosław.

Tecz - od tęcza ‘zjawisko świetlne w postaci barwnego łuku na niebie’.

Tecza - od tęcza ‘zjawisko świetlne w postaci barwnego łuku na niebie’.

Teczak - od tęcza ‘zjawisko świetlne w postaci barwnego łuku na niebie’.

Teczar - od niemieckiej nazwy osobowej Tenzer, ta od średniowysokoniemieckiego tanzer, tenzer ‘tancerz’.

Teczarski - od niemieckiej nazwy osobowej Tenzer, ta od średniowysokoniemieckiego tanzer, tenzer ‘tancerz’.

Teczek - od tęcza ‘zjawisko świetlne w postaci barwnego łuku na niebie’.

Teczke - od tęcza ‘zjawisko świetlne w postaci barwnego łuku na niebie’.

Teczkowski - od tęcza ‘zjawisko świetlne w postaci barwnego łuku na niebie’.

Teczyński - od nazwy miejscowej Tęczyn, dziś Tenczynek (krakowskie, gmina Krzeszowice).

Teczyski - od nazwy miejscowej Tęczyn, dziś Tenczynek (krakowskie, gmina Krzeszowice).

Tećkowski - od tęcza ‘zjawisko świetlne w postaci barwnego łuku na niebie’.

Teda - od niemieckiej nazwy osobowej Ted , ta od podstawy Diet ; może też od teda ‘tutaj’.

Tedajewski - od niemieckiej nazwy osobowej Ted , ta od podstawy Diet ; może też od teda ‘tutaj’.

Tedak - od niemieckiej nazwy osobowej Ted , ta od podstawy Diet ; może też od teda ‘tutaj’.

Tedalis - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi ono od aramejskiego thad daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Tedasz - od niemieckiej nazwy osobowej Ted , ta od podstawy Diet ; może też od teda ‘tutaj’.

Tedaszko - od niemieckiej nazwy osobowej Ted , ta od podstawy Diet ; może też od teda ‘tutaj’.

Tede - od niemieckiej nazwy osobowej Ted , ta od podstawy Diet ; może też od teda ‘tutaj’.

Teder - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Tederczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Tederka - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Tederke - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Tederko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Tederowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Tederski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Tedla - od niemieckiej nazwy osobowej Ted , ta od podstawy Diet ; może też od teda ‘tutaj’.

Tedola - od niemieckiej nazwy osobowej Ted , ta od podstawy Diet ; może też od teda ‘tutaj’.

Tedor - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Tedorczak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Tedorczuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Tedorczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Tedorka - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Tedorko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Tedorowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Tedorowski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Tedoruk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Tedro - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Tedrowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Teduka - od niemieckiej nazwy osobowej Ted , ta od podstawy Diet ; może też od teda ‘tutaj’.

Teduła - od niemieckiej nazwy osobowej Ted , ta od podstawy Diet ; może też od teda ‘tutaj’.

Teduniak - od niemieckiej nazwy osobowej Ted , ta od podstawy Diet ; może też od teda ‘tutaj’.

Tedurczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Tedurek - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Tedy - od niemieckiej nazwy osobowej Ted , ta od podstawy Diet ; może też od teda ‘tutaj’.

Tedyk - od niemieckiej nazwy osobowej Ted , ta od podstawy Diet ; może też od teda ‘tutaj’.

Tedys - od niemieckiej nazwy osobowej Ted , ta od podstawy Diet ; może też od teda ‘tutaj’.

Tedyś - od niemieckiej nazwy osobowej Ted , ta od podstawy Diet ; może też od teda ‘tutaj’.

Tefelin - od niemieckiej nazwy osobowej Teffel, ta od imion złożonych na Diet .

Tefelski - od niemieckiej nazwy osobowej Teffel, ta od imion złożonych na Diet .

Tefer - od niemieckiej nazwy osobowej Teffer, ta od imienia złożonego Theudofrid.

Tefera - od niemieckiej nazwy osobowej Teffer, ta od imienia złożonego Theudofrid.

Teferowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Teffer, ta od imienia złożonego Theudofrid.

Tefil - od imienia Teofil, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzącego od greckiego Theóphilos, to od theos ‘Bóg’ + philos ‘przyjaciel’.

Tefilak - od imienia Teofil, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzącego od greckiego Theóphilos, to od theos ‘Bóg’ + philos ‘przyjaciel’.

Tefilak - od niemieckiej nazwy osobowej Teffel, ta od imion złożonych na Diet .

Tefliński - od niemieckiej nazwy osobowej Teffel, ta od imion złożonych na Diet .

Tega - od niemieckiej nazwy osobowej Tegge lub Teege, te od imion złożonych na Theud .

Tege - od niemieckiej nazwy osobowej Tegge lub Teege, te od imion złożonych na Theud .

Tegel - 1416 od tygiel, ze staropolskiego tegiel ‘naczynie do przetapiania metali’, dawniej też ‘naczynie kuchenne’.

Tegiel - od tygiel, ze staropolskiego tegiel ‘naczynie do przetapiania metali’, dawniej też ‘naczynie kuchenne’.

Tegielski - od tygiel, ze staropolskiego tegiel ‘naczynie do przetapiania metali’, dawniej też ‘naczynie kuchenne’.

Tegos - od niemieckiej nazwy osobowej Tegge lub Teege, te od imion złożonych na Theud .

Tegowski - od niemieckiej nazwy osobowej Tegge lub Teege, te od imion złożonych na Theud .

Teich - od niemieckiej nazwy osobowej Teicher, ta od nazwy miejscowej Teicha (Saksonia, Śląsk).

Teichen - od niemieckiej nazwy osobowej Teicher, ta od nazwy miejscowej Teicha (Saksonia, Śląsk).

Teicher - od niemieckiej nazwy osobowej Teicher, ta od nazwy miejscowej Teicha (Saksonia, Śląsk).

Teichert - od niemieckiej nazwy osobowej Teicher, ta od nazwy miejscowej Teicha (Saksonia, Śląsk).

Teichman - od niemieckiej nazwy osobowej Teichmann, ta od średniowysoko niemieckiego tich ‘grobla, tama’.

Teichmann - od niemieckiej nazwy osobowej Teichmann, ta od średniowysoko niemieckiego tich ‘grobla, tama’.

Teichner - od niemieckiej nazwy osobowej Techner.

Teiman - od niemieckiej nazwy osobowej Teichmann, ta od średniowysoko niemieckiego tich ‘grobla, tama’.

Teiner - od niemieckiej nazwy osobowej Teiner (t), ta od imienia złożonego Degan hart.

Teinert - od niemieckiej nazwy osobowej Teiner (t), ta od imienia złożonego Degan hart.

Teis - od niemieckiej nazwy osobowej Theis, ta od imienia Mathias.

Tejcha - od niemieckiej nazwy osobowej Teicher, ta od nazwy miejscowej Teicha (Saksonia, Śląsk).

Tejcher - od niemieckiej nazwy osobowej Teicher, ta od nazwy miejscowej Teicha (Saksonia, Śląsk).

Tejchert - od niemieckiej nazwy osobowej Teicher, ta od nazwy miejscowej Teicha (Saksonia, Śląsk).

Tejchma - od niemieckiej nazwy osobowej Teichmann, ta od średniowysoko niemieckiego tich ‘grobla, tama’.

Tejchman - od niemieckiej nazwy osobowej Teichmann, ta od średniowysoko niemieckiego tich ‘grobla, tama’.

Tejchmanowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Teichmann, ta od średniowysoko niemieckiego tich ‘grobla, tama’.

Tejchner - od niemieckiej nazwy osobowej Teichner.

Tejka - od niemieckiej nazwy osobowej Teik, ta od imion złożonych na Theud .

Tejkiel - od niemieckiej nazwy osobowej Teik, ta od imion złożonych na Theud .

Tejkowski - od niemieckiej nazwy osobowej Teik, ta od imion złożonych na Theud .

Tejman - od niemieckiej nazwy osobowej Teichmann, ta od średniowysoko niemieckiego tich ‘grobla, tama’.

Tejs - 1491 od niemieckiej nazwy osobowej Theis, ta od imienia Mathias.

Tejza - od niemieckiej nazwy osobowej Theis, ta od imienia Mathias.

Tejże - od niemieckiej nazwy osobowej Theis, ta od imienia Mathias.

Tekalewicz - od imienia żeńskiego Tekla. Imię, genetycznie greckie Thékla, z Theókela, to od theós ‘Bóg’ + kléos ‘sława’, znane w Polsce od XIII wieku.

Tekało - od imienia żeńskiego Tekla. Imię, genetycznie greckie Thékla, z Theókela, to od theós ‘Bóg’ + kléos‘sława’, znane w Polsce od XIII wieku.

Tekel - od węgierskiej nazwy osobowej Tekely.

Tekelak - od węgierskiej nazwy osobowej Tekely.

Tekeli - od węgierskiej nazwy osobowej Tekely.

Tekelny - od węgierskiej nazwy osobowej Tekely.

Tekely - od węgierskiej nazwy osobowej Tekely.

Tekiel - od węgierskiej nazwy osobowej Tekely.

Tekiela - 1416 od węgierskiej nazwy osobowej Tekely.

Tekielak - od węgierskiej nazwy osobowej Tekely.

Tekiele - od węgierskiej nazwy osobowej Tekely.

Tekieli - 1740 od węgierskiej nazwy osobowej Tekely.

Tekielowski - 1608 od węgierskiej nazwy osobowej Tekely.

Tekielski - od węgierskiej nazwy osobowej Tekely.

Tekien - od imienia żeńskiego Tekla. Imię, genetycznie greckie Thékla, z Theókela, to od theós ‘Bóg’ + kléos ‘sława’, znane w Polsce od XIII wieku.

Tekieniewicz - od imienia żeńskiego Tekla. Imię, genetycznie greckie Thékla, z Theókela, to od theós ‘Bóg’ + kléos ‘sława’, znane w Polsce od XIII wieku.

Tekieniewski - od imienia żeńskiego Tekla. Imię, genetycznie greckie Thékla, z Theókela, to od theós ‘Bóg’ + kléos ‘sława’, znane w Polsce od XIII wieku.

Tekień - od imienia żeńskiego Tekla. Imię, genetycznie greckie Thékla, z Theókela, to od theós ‘Bóg’ + kléos ‘sława’, znane w Polsce od XIII wieku.

Tekiewicz - od imienia żeńskiego Tekla. Imię, genetycznie greckie Thékla, z Theókela, to od theós ‘Bóg’ + kléos ‘sława’, znane w Polsce od XIII wieku.

Tekiewski - od imienia żeńskiego Tekla. Imię, genetycznie greckie Thékla, z Theókela, to od theós ‘Bóg’ + kléos ‘sława’, znane w Polsce od XIII wieku.

Tekila - od węgierskiej nazwy osobowej Tekely.

Tekin - od imienia żeńskiego Tekla. Imię, genetycznie greckie Thékla, z Theókela, to od theós ‘Bóg’ + kléos ‘sława’, znane w Polsce od XIII wieku.

Tekiński - od imienia żeńskiego Tekla. Imię, genetycznie greckie Thékla, z Theókela, to od theós ‘Bóg’ + kléos ‘sława’, znane w Polsce od XIII wieku.

Tekla - od imienia żeńskiego Tekla. Imię, genetycznie greckie Thékla, z Theókela, to od theós ‘Bóg’ + kléos ‘sława’, znane w Polsce od XIII wieku.

Teklak - od imienia żeńskiego Tekla. Imię, genetycznie greckie Thékla, z Theókela, to od theós ‘Bóg’ + kléos ‘sława’, znane w Polsce od XIII wieku.

Tekleński - od imienia żeńskiego Tekla. Imię, genetycznie greckie Thékla, z Theókela, to od theós ‘Bóg’ + kléos ‘sława’, znane w Polsce od XIII wieku.

Teklesik - 1789 od imienia żeńskiego Tekla. Imię, genetycznie greckie Thékla, z Theókela, to od theós ‘Bóg’ + kléos ‘sława’, znane w Polsce od XIII wieku.

Tekli - od imienia żeńskiego Tekla. Imię, genetycznie greckie Thékla, z Theókela, to od theós ‘Bóg’ + kléos ‘sława’, znane w Polsce od XIII wieku.

Teklicki - od imienia żeńskiego Tekla. Imię, genetycznie greckie Thékla, z Theókela, to od theós ‘Bóg’ + kléos ‘sława’, znane w Polsce od XIII wieku.

Teklik - od imienia żeńskiego Tekla. Imię, genetycznie greckie Thékla, z Theókela, to od theós ‘Bóg’ + kléos ‘sława’, znane w Polsce od XIII wieku.

Tekliński - od imienia żeńskiego Tekla. Imię, genetycznie greckie Thékla, z Theókela, to od theós ‘Bóg’ + kléos ‘sława’, znane w Polsce od XIII wieku.

Teklock - od imienia żeńskiego Tekla. Imię, genetycznie greckie Thékla, z Theókela, to od theós ‘Bóg’ + kléos ‘sława’, znane w Polsce od XIII wieku.

Teklowski - od imienia żeńskiego Tekla. Imię, genetycznie greckie Thékla, z Theókela, to od theós ‘Bóg’ + kléos ‘sława’, znane w Polsce od XIII wieku.

Tekluk - od imienia żeńskiego Tekla. Imię, genetycznie greckie Thékla, z Theókela, to od theós ‘Bóg’ + kléos ‘sława’, znane w Polsce od XIII wieku.

Tekowski - od imienia żeńskiego Tekla. Imię, genetycznie greckie Thékla, z Theókela, to od theós ‘Bóg’ + kléos ‘sława’, znane w Polsce od XIII wieku.

Tel - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Tela - 1481 (KrW) z fonetyką ukraińską od cielę.

Tela - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telachowski - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telacki - 1453 od nazwy miejscowej Telatycze (KrW; białostockie, gmina Nurzec Stacja).

Telaczyński - od nazwy miejscowej Telatyn (zamojskie, gmina Telatyn).

Telaga - od telega, też dawne kresowe (z rosyjskiego) telaga, telęga, talaga, teliga ‘prosty wóz gospodarski’.

Telak - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telakowiec - z fonetyką ukraińską od cielę.

Telakowski - z fonetyką ukraińską od cielę.

Telasz - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telaszczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telaśka - od telega, też dawne kresowe (z rosyjskiego) telaga, telęga, talaga, teliga ‘prosty wóz gospodarski’.

Telatnik - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telatycki - od nazwy miejscowej Telatycze (KrW; białostockie, gmina Nurzec Stacja).

Telatyński - od nazwy miejscowej Telatyn (zamojskie, gmina Telatyn).

Telażka - od telega, też dawne kresowe (z rosyjskiego) telaga, telęga, talaga, teliga ‘prosty wóz gospodarski’.

Teląg - od telega, też dawne kresowe (z rosyjskiego) telaga, telęga, talaga, teliga ‘prosty wóz gospodarski’.

Teląszka - od telega, też dawne kresowe (z rosyjskiego) telaga, telęga, talaga, teliga ‘prosty wóz gospodarski’.

Telązka - od telega, też dawne kresowe (z rosyjskiego) telaga, telęga, talaga, teliga ‘prosty wóz gospodarski’.

Teląźka - od telega, też dawne kresowe (z rosyjskiego) telaga, telęga, talaga, teliga ‘prosty wóz gospodarski’.

Telążak - od telega, też dawne kresowe (z rosyjskiego) telaga, telęga, talaga, teliga ‘prosty wóz gospodarski’.

Telążek - od telega, też dawne kresowe (z rosyjskiego) telaga, telęga, talaga, teliga ‘prosty wóz gospodarski’.

Telążka - od telega, też dawne kresowe (z rosyjskiego) telaga, telęga, talaga, teliga ‘prosty wóz gospodarski’.

Telbanowicz - od telbuch ‘trzęsący się brzuch’, telbuszyć ‘trząść’.

Telbuch - od telbuch ‘trzęsący się brzuch’, telbuszyć ‘trząść’.

Telbusiewicz - od telbuch ‘trzęsący się brzuch’, telbuszyć ‘trząść’.

Telbuszewicz - od telbuch ‘trzęsący się brzuch’, telbuszyć ‘trząść’.

Telbyło - od telbuch ‘trzęsący się brzuch’, telbuszyć ‘trząść’.

Telc - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telcz - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telczak - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telczykowski - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telczyński - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Tele - 1491 od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telebuch - od telbuch ‘trzęsący się brzuch’, telbuszyć ‘trząść’.

Telebusiewicz - od telbuch ‘trzęsący się brzuch’, telbuszyć ‘trząść’.

Telec - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telec - z fonetyką ukraińską od cielę.

Teleca - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telech - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telechewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telechiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telechon - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telechoń - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telechowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telechowiec - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telechowski - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telechun - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telecki - 1770 od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telecki - od nazwy miejscowej Telatycze (KrW; białostockie, gmina Nurzec Stacja).

Teleczko - 1445 (KrW) z fonetyką ukraińską od cielę.

Telefus - od telefus ‘niezgrabny’.

Telega - od telega, też dawne kresowe (z rosyjskiego) telaga, telęga, talaga, teliga ‘prosty wóz gospodarski’.

Telegaj - od telega, też dawne kresowe (z rosyjskiego) telaga, telęga, talaga, teliga ‘prosty wóz gospodarski’.

Telegiej - od telega, też dawne kresowe (z rosyjskiego) telaga, telęga, talaga, teliga ‘prosty wóz gospodarski’.

Telegin - od telega, też dawne kresowe (z rosyjskiego) telaga, telęga, talaga, teliga ‘prosty wóz gospodarski’.

Telego - od telega, też dawne kresowe (z rosyjskiego) telaga, telęga, talaga, teliga ‘prosty wóz gospodarski’.

Teleguj - od telega, też dawne kresowe (z rosyjskiego) telaga, telęga, talaga, teliga ‘prosty wóz gospodarski’.

Telej - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telejko - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telejko - z fonetyką ukraińską od cielę.

Telek - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telekała - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telekało - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telekowiec - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Teleman - od wschodniosłowiańskiego imienia Telimon, to od Pantelejmon lub od niemieckiej nazwy osobowej Theleman.

Telemczuk - od wschodniosłowiańskiego imienia Telimon, to od Pantelejmon lub od niemieckiej nazwy osobowej Theleman.

Telemko - od wschodniosłowiańskiego imienia Telimon, to od Pantelejmon lub od niemieckiej nazwy osobowej Theleman.

Telemoniuk - od wschodniosłowiańskiego imienia Telimon, to od Pantelejmon lub od niemieckiej nazwy osobowej Theleman.

Telen - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telenga - od telega, też dawne kresowe (z rosyjskiego) telaga, telęga, talaga, teliga ‘prosty wóz gospodarski’.

Telenik - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Teleniuk - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telenkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telentejuk - od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Telentiuk - od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Teleńczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Teleńga - od telega, też dawne kresowe (z rosyjskiego) telaga, telęga, talaga, teliga ‘prosty wóz gospodarski’.

Teleńko - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telep - od telepać ‘trząść się; iść powoli, ociężale’.

Telepa - od telepać ‘trząść się; iść powoli, ociężale’.

Telepka - od telepać ‘trząść się; iść powoli, ociężale’.

Telepko - od telepać ‘trząść się; iść powoli, ociężale’.

Telepski - od telepać ‘trząść się; iść powoli, ociężale’.

Teler - od talar, też taler ‘moneta srebrna’.

Telerman - od talar, też taler ‘moneta srebrna’.

Telerzewski - od talar, też taler ‘moneta srebrna’.

Telerzyński - od talar, też taler ‘moneta srebrna’.

Teles - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telesiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telesnicki - od nazwy miejscowej Teleśnica (krośnieńskie, gmina Solina).

Telesz - 1441 (KrW) z fonetyką ukraińską od cielę.

Telesz - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telesza - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Teleszek - 1441 (KrW) z fonetyką ukraińską od cielę.

Teleszewicz - 1450 (KrW) z fonetyką ukraińską od cielę.

Teleszewski - od nazwy miejscowej Telesze (KrW).

Teleszkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Teleszko - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Teleszowicz - 1456 (KrW) z fonetyką ukraińską od cielę.

Teleszuk - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Teleś - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Teleśkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Teleśnicki - od nazwy miejscowej Teleśnica (krośnieńskie, gmina Solina).

Teletnik - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Teletycki - od nazwy miejscowej Telatycze (KrW; białostockie, gmina Nurzec Stacja).

Teletyński - od nazwy miejscowej Telatyn (zamojskie, gmina Telatyn).

Teleżanko - od telega, też dawne kresowe (z rosyjskiego) telaga, telęga, talaga, teliga ‘prosty wóz gospodarski’.

Teleżenko - od telega, też dawne kresowe (z rosyjskiego) telaga, telęga, talaga, teliga ‘prosty wóz gospodarski’.

Teleżnikow - od telega, też dawne kresowe (z rosyjskiego) telaga, telęga, talaga, teliga ‘prosty wóz gospodarski’.

Teleżyński - od telega, też dawne kresowe (z rosyjskiego) telaga, telęga, talaga, teliga ‘prosty wóz gospodarski’.

Telęga - 1475 od telega, też dawne kresowe (z rosyjskiego) telaga, telęga, talaga, teliga ‘prosty wóz gospodarski’.

Telęgowski - od telega, też dawne kresowe (z rosyjskiego) telaga, telęga, talaga, teliga ‘prosty wóz gospodarski’.

Telężka - od telega, też dawne kresowe (z rosyjskiego) telaga, telęga, talaga, teliga ‘prosty wóz gospodarski’.

Telica - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telich - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telicha - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telichowski - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Teliczak - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Teliczan - z fonetyką ukraińską od cielę.

Teliczek - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Teliczka - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Teliczka - z fonetyką ukraińską od cielę.

Teliczko - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Teliga - od telega, też dawne kresowe (z rosyjskiego) telaga, telęga, talaga, teliga ‘prosty wóz gospodarski’.

Telinga - od telega, też dawne kresowe (z rosyjskiego) telaga, telęga, talaga, teliga ‘prosty wóz gospodarski’.

Telingo - od telega, też dawne kresowe (z rosyjskiego) telaga, telęga, talaga, teliga ‘prosty wóz gospodarski’.

Telip - od telepać ‘trząść się; iść powoli, ociężale’.

Telipiak - od telepać ‘trząść się; iść powoli, ociężale’.

Telipski - od telepać ‘trząść się; iść powoli, ociężale’.

Telisz - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Teliszczak - z fonetyką ukraińską od cielę.

Teliszewski - od nazwy miejscowej Telesze (KrW).

Telizyn - od telega, też dawne kresowe (z rosyjskiego) telaga, telęga, talaga, teliga ‘prosty wóz gospodarski’.

Teliżewski - od nazwy miejscowej Telesze (KrW).

Teliżyn - od telega, też dawne kresowe (z rosyjskiego) telaga, telęga, talaga, teliga ‘prosty wóz gospodarski’.

Telk - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telka - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telka - z fonetyką ukraińską od cielę.

Telko - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telko - z fonetyką ukraińską od cielę.

Telkowski - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Tell - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Tellek - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Teller - od talar, też taler ‘moneta srebrna’.

Tellman - od niemieckich nazw osobowych Theleman, Thelemann, te od imion złożonych na Diet .

Tellmann - od niemieckich nazw osobowych Theleman, Thelemann, te od imion złożonych na Diet .

Tellos - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Tellos - z fonetyką ukraińską od cielę.

Telloś - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telluk - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Tellus - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telma - od niemieckich nazw osobowych Theleman, Thelemann, te od imion złożonych na Diet .

Telman - od niemieckich nazw osobowych Theleman, Thelemann, te od imion złożonych na Diet .

Telmanowski - od niemieckich nazw osobowych Theleman, Thelemann, te od imion złożonych na Diet

Telmany - od niemieckich nazw osobowych Theleman, Thelemann, te od imion złożonych na Diet .

Telmaszewski - od niemieckich nazw osobowych Theleman, Thelemann, te od imion złożonych na Diet .

Telmen - od niemieckich nazw osobowych Theleman, Thelemann, te od imion złożonych na Diet .

Telmiak - od niemieckich nazw osobowych Theleman, Thelemann, te od imion złożonych na Diet .

Telmiński - od niemieckich nazw osobowych Theleman, Thelemann, te od imion złożonych na Diet .

Telok - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telok - (Śl) od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telonek - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telonkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telonkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telszewski - od nazwy miejscowej Telesze (KrW).

Teluch - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telug - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Teluk - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telus - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telus - z fonetyką ukraińską od cielę.

Telusiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Teluś - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telutka - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Telutki - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’; od gwarowego tylutki ‘taki’.

Tełech - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Tełeńczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Tełeńko - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Tełep - od telepać ‘trząść się; iść powoli, ociężale’.

Tełewiak - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Tełuszko - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też od ukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Tełyczka - od niemieckiej nazwy osobowej Tell, ta od imion złożonych na Dal ; w pochodnych też odukraińskiego tel’ a, czeskiego tele ‘cielę’.

Temczuk - od imienia Tymoteusz, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia greckiego Thimótheos, od timé ‘cześć’ + theos ‘Bóg’, przejmowanego we wschodniej Slowiańszczyźnie jako Tymofiej.

Temczyk - od imienia Tymoteusz, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia greckiego Thimótheos, od timé ‘cześć’ + theos ‘Bóg’, przejmowanego we wschodniej Slowiańszczyźnie jako Tymofiej.

Temczyszyn - od imienia Tymoteusz, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia greckiego Thimótheos, od timé ‘cześć’ + theos ‘Bóg’, przejmowanego we wschodniej Slowiańszczyźnie jako Tymofiej.

Temech - od imienia Tymoteusz, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia greckiego Thimótheos, od timé ‘cześć’ + theos ‘Bóg’, przejmowanego we wschodniej Slowiańszczyźnie jako Tymofiej.

Temeczka - od imienia Tymoteusz, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia greckiego Thimótheos, od timé ‘cześć’ + theos ‘Bóg’, przejmowanego we wschodniej Slowiańszczyźnie jako Tymofiej.

Temeczko - od imienia Tymoteusz, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia greckiego Thimótheos, od timé ‘cześć’ + theos ‘Bóg’, przejmowanego we wschodniej Slowiańszczyźnie jako Tymofiej.

Temejko - od imienia Tymoteusz, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia greckiego Thimótheos, od timé ‘cześć’ + theos ‘Bóg’, przejmowanego we wschodniej Slowiańszczyźnie jako Tymofiej.

Temeriusz - Temerius od zlatynizowanej formy genetycznie niemieckiej nazwy osobowej Temer.

Temerjusz - Temerius od zlatynizowanej formy genetycznie niemieckiej nazwy osobowej Temer.

Temi - od imienia Tymoteusz, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia greckiego Thimótheos, od timé ‘cześć’ + theos ‘Bóg’, przejmowanego we wschodniej Slowiańszczyźnie jako Tymofiej.

Temich - od imienia Tymoteusz, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia greckiego Thimótheos, od timé ‘cześć’ + theos ‘Bóg’, przejmowanego we wschodniej Slowiańszczyźnie jako Tymofiej.

Temkowicz - od imienia Tymoteusz, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia greckiego Thimótheos, od timé ‘cześć’ + theos ‘Bóg’, przejmowanego we wschodniej Slowiańszczyźnie jako Tymofiej.

Temo - 1242 od imienia Tymoteusz, notowanego w Polsce od średniowiecza, pochodzenia greckiego Thimótheos, od timé ‘cześć’ + theos ‘Bóg’, przejmowanego we wschodniej Slowiańszczyźnie jako Tymofiej.

Temp - od tępy ‘niemający ostrego zakończenia; apatyczny, bierny’.

Tempalski - od tępy ‘niemający ostrego zakończenia; apatyczny, bierny’.

Tempało - od tępy ‘niemający ostrego zakończenia; apatyczny, bierny’.

Tempas - od tępy ‘niemający ostrego zakończenia; apatyczny, bierny’.

Tempczak - od tępy ‘niemający ostrego zakończenia; apatyczny, bierny’.

Tempczyk - od tępy ‘niemający ostrego zakończenia; apatyczny, bierny’.

Tempel - od niemieckiej nazwy osobowej Tempel, ta od imienia złożonego Degan bald.

Tempelmann - od niemieckiej nazwy osobowej Tempel, ta od imienia złożonego Degan bald.

Temper - od niemieckiej nazwy osobowej Temper, ta od imienia złożonego Degan berth.

Temperowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Temper, ta od imienia złożonego Degan berth.

Temperowski - od niemieckiej nazwy osobowej Temper, ta od imienia złożonego Degan berth.

Tempiak - od tępy ‘niemający ostrego zakończenia; apatyczny, bierny’.

Tempich - od tępy ‘niemający ostrego zakończenia; apatyczny, bierny’.

Tempin - od tępy ‘niemający ostrego zakończenia; apatyczny, bierny’.

Tempiński - od tępy ‘niemający ostrego zakończenia; apatyczny, bierny’.

Tempka - od tępy ‘niemający ostrego zakończenia; apatyczny, bierny’.

Tempko - od tępy ‘niemający ostrego zakończenia; apatyczny, bierny’.

Temple - od niemieckiej nazwy osobowej Tempel, ta od imienia złożonego Degan bald.

Templer - od niemieckiej nazwy osobowej Tempel, ta od imienia złożonego Degan bald.

Templewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Tempel, ta od imienia złożonego Degan bald.

Templi - od niemieckiej nazwy osobowej Tempel, ta od imienia złożonego Degan bald.

Templin - od niemieckiej nazwy osobowej Tempel, ta od imienia złożonego Degan bald.

Templiński - od niemieckiej nazwy osobowej Tempel, ta od imienia złożonego Degan bald.

Tempłowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Tempel, ta od imienia złożonego Degan bald.

Tempolin - od niemieckiej nazwy osobowej Tempel, ta od imienia złożonego Degan bald.

Temporek - od stąpor ‘tłuczek’.

Temporowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Temper, ta od imienia złożonego Degan berth.

Temporowski - od niemieckiej nazwy osobowej Temper, ta od imienia złożonego Degan berth.

Temporowski - od stąpor ‘tłuczek’.

Tempski - 1620 od nazwy miejscowej Tępcz (gdańskie, gmina Luzino).

Temski - od nazwy miejscowej Tępcz (gdańskie, gmina Luzino).

Tenar - od niemieckiej nazwy osobowej Tenner, ta od nazwy, miejscowej Tenna.

Tenarowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Tenner, ta od nazwy, miejscowej Tenna.

Tenarowski - od niemieckiej nazwy osobowej Tenner, ta od nazwy, miejscowej Tenna.

Tencer - od niemieckiej nazwy osobowej Tenzer, ta od średniowysokoniemieckiego tanzer, tenzer ‘tancerz’.

Tencza - od tęcza ‘zjawisko świetlne w postaci barwnego łuku na niebie’.

Tenczak - od tęcza ‘zjawisko świetlne w postaci barwnego łuku na niebie’.

Tenczar - od niemieckiej nazwy osobowej Tenzer, ta od średniowysokoniemieckiego tanzer, tenzer ‘tancerz’.

Tenczarski - od niemieckiej nazwy osobowej Tenzer, ta od średniowysokoniemieckiego tanzer, tenzer ‘tancerz

Tenczer - od niemieckiej nazwy osobowej Tenzer, ta od średniowysokoniemieckiego tanzer, tenzer ‘tancerz’.

Tenczert - od niemieckiej nazwy osobowej Tenzer, ta od średniowysokoniemieckiego tanzer, tenzer ‘tancerz’.

Tenczyk - od tęcza ‘zjawisko świetlne w postaci barwnego łuku na niebie’.

Tenczyński - od nazwy miejscowej Tęczyn, dziś Tenczynek (krakowskie, gmina Krzeszowice).

Tenczyszyn - od tęcza ‘zjawisko świetlne w postaci barwnego łuku na niebie’.

Tendaj - od tenda ‘zasłona, kotara’.

Tendal - od tenda ‘zasłona, kotara’.

Tendalski - od tenda ‘zasłona, kotara’.

Tendej - od tenda ‘zasłona, kotara’.

Tendek - od tenda ‘zasłona, kotara’.

Tendel - od tenda ‘zasłona, kotara’.

Tendelski - od tenda ‘zasłona, kotara’.

Tender - od niemieckiej nazwy osobowej Tender, ta od Tänder ‘drobny kupiec’ oraz od tędrać, tądrać ‘mruczeć pod nosem’.

Tendera - od niemieckiej nazwy osobowej Tender, ta od Tänder ‘drobny kupiec’ oraz od tędrać, tądrać ‘mruczeć pod nosem’.

Tenderanda - od tyndyrynda ‘stępa, w której wyrabia się kaszę’; także ‘okrzyk’.

Tenderenda - od tyndyrynda ‘stępa, w której wyrabia się kaszę’; także ‘okrzyk’.

Tenderowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Tender, ta od Tänder ‘drobny kupiec’ oraz od tędrać, tądrać ‘mruczeć pod nosem’.

Tenderowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Tender, ta od Tänder ‘drobny kupiec’ oraz od tędrać, tądrać ‘mruczeć pod nosem’.

Tenderowski - od niemieckiej nazwy osobowej Tender, ta od Tänder ‘drobny kupiec’ oraz od tędrać, tądrać ‘mruczeć pod nosem’.

Tenderynda - od tyndyrynda ‘stępa, w której wyrabia się kaszę’; także ‘okrzyk’.

Tenderys - od niemieckiej nazwy osobowej Tender, ta od Tänder ‘drobny kupiec’ oraz od tędrać, tądrać ‘mruczeć pod nosem’.

Tendetnik - od tandetnik ‘handlujący starzyzną’.

Tendoj - od tenda ‘zasłona, kotara’.

Tendora - od niemieckiej nazwy osobowej Tender, ta od Tänder ‘drobny kupiec’ oraz od tędrać, tądrać ‘mruczeć pod nosem’.

Tendora - od niemieckiej nazwy osobowej Tender, ta od Tänder ‘drobny kupiec’ oraz od tędrać, tądrać ‘mruczeć pod nosem’.

Tendorowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Tender, ta od Tänder ‘drobny kupiec’ oraz od tędrać, tądrać ‘mruczeć pod nosem’.

Tendorowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Tender, ta od Tänder ‘drobny kupiec’ oraz od tędrać, tądrać ‘mruczeć pod nosem’.

Tendowicz - od tenda ‘zasłona, kotara’.

Tendyk - od tenda ‘zasłona, kotara’.

Tendykiewicz - od tenda ‘zasłona, kotara’.

Tendykowski - od tenda ‘zasłona, kotara’.

Tendyra - od niemieckiej nazwy osobowej Tender, ta od Tänder ‘drobny kupiec’ oraz od tędrać, tądrać ‘mruczeć pod nosem’.

Tenek - od niemieckiej nazwy osobowej Thien.

Tenerowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Tenner, ta od nazwy, miejscowej Tenna.

Tenerowski - od niemieckiej nazwy osobowej Tenner, ta od nazwy, miejscowej Tenna.

Tenert - od niemieckiej nazwy osobowej Tenner, ta od nazwy, miejscowej Tenna.

Teng - od tęgi ‘otyły, dorodny; silny, wybitny’, od staropolskiego tęga ‘zmartwienie, udręka’.

Tengosz - od tęgi ‘otyły, dorodny; silny, wybitny’, od staropolskiego tęga ‘zmartwienie, udręka’.

Tengowski - od tęgi ‘otyły, dorodny; silny, wybitny’, od staropolskiego tęga ‘zmartwienie, udręka’.

Teniszczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Thien.

Teniuch - od niemieckiej nazwy osobowej Thien.

Teniuk - od niemieckiej nazwy osobowej Thien.

Tenkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Thien.

Tenner - od niemieckiej nazwy osobowej Tenner, ta od nazwy, miejscowej Tenna.

Tennert - od niemieckiej nazwy osobowej Tenner, ta od nazwy, miejscowej Tenna.

Tennort - od niemieckiej nazwy osobowej Tenner, ta od nazwy, miejscowej Tenna.

Tenor - od niemieckiej nazwy osobowej Tenner, ta od nazwy, miejscowej Tenna.

Tenorczyk - 1722 od niemieckiej nazwy osobowej Tenner, ta od nazwy, miejscowej Tenna.

Tenorowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Tenner, ta od nazwy, miejscowej Tenna.

Tenta - od niemieckiej nazwy osobowej Tent, ta od imion złozonych na Dand .

Tental - od niemieckiej nazwy osobowej Tent, ta od imion złozonych na Dand .

Tentlewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Tent, ta od imion złozonych na Dand .

Tentyszyn - od niemieckiej nazwy osobowej Tent, ta od imion złozonych na Dand .

Tenus - od niemieckiej nazwy osobowej Thien.

Tenyszyn - od niemieckiej nazwy osobowej Thien.

Tenżyna - od tęgi ‘otyły, dorodny; silny, wybitny’, od staropolskiego tęga ‘zmartwienie, udręka’.

Teńcza - od tęcza ‘zjawisko świetlne w postaci barwnego łuku na niebie’.

Teńczyk - od tęcza ‘zjawisko świetlne w postaci barwnego łuku na niebie’.

Teńczyński - od nazwy miejscowej Tęczyn, dziś Tenczynek (krakowskie, gmina Krzeszowice).

Teodarczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Teoderka - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Teoderowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Teoderski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Teodor - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Teodorak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Teodorczak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Teodorczek - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Teodorczuk - Pilipiuk złożenia brak; Teodorczuk w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder; Pilipiuk od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Teodorczuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Teodorczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Teodorek - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Teodorkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Teodorko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Teodorkowski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Teodoro - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Teodorow - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Teodorowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Teodorowski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Teodorów - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Teodorski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Teodoru - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Teodoruk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Teodoryczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Teodziecki - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Teofialak - od imienia Teofil, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzącego od greckiego Theóphilos, to od theos ‘Bóg’ + philos ‘przyjaciel’.

Teofil - od imienia Teofil, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzącego od greckiego Theóphilos, to od theos ‘Bóg’ + philos ‘przyjaciel’.

Teofila - od imienia Teofil, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzącego od greckiego Theóphilos, to od theos ‘Bóg’ + philos ‘przyjaciel’.

Teofilak - od imienia Teofil, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzącego od greckiego Theóphilos, to od theos ‘Bóg’ + philos ‘przyjaciel’.

Teofilewicz - od imienia Teofil, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzącego od greckiego Theóphilos, to od theos ‘Bóg’ + philos ‘przyjaciel’.

Teofilewski - od imienia Teofil, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzącego od greckiego Theóphilos, to od theos ‘Bóg’ + philos ‘przyjaciel’.

Teofilow - od imienia Teofil, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzącego od greckiego Theóphilos, to od theos ‘Bóg’ + philos ‘przyjaciel’.

Teofilowicz - od imienia Teofil, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzącego od greckiego Theóphilos, to od theos ‘Bóg’ + philos ‘przyjaciel’.

Teofilski - od imienia Teofil, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzącego od greckiego Theóphilos, to od theos ‘Bóg’ + philos ‘przyjaciel’.

Teofiluk - od imienia Teofil, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzącego od greckiego Theóphilos, to od theos ‘Bóg’ + philos ‘przyjaciel’.

Tepa - od tępać ‘bić, uciskać, chłostać’.

Tepak - od tępać ‘bić, uciskać, chłostać’.

Tepczyk - od tępać ‘bić, uciskać, chłostać’.

Tepczyński - od tępać ‘bić, uciskać, chłostać’.

Teper - od niemieckiej nazwy osobowej Tepper, ta od średnioniemieckiego tepper ‘szynkarz’.

Teperek - od niemieckiej nazwy osobowej Tepper, ta od średnioniemieckiego tepper ‘szynkarz’.

Teperkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Tepper, ta od średnioniemieckiego tepper ‘szynkarz’.

Teperowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Tepper, ta od średnioniemieckiego tepper ‘szynkarz’.

Teperowski - od niemieckiej nazwy osobowej Tepper, ta od średnioniemieckiego tepper ‘szynkarz’.

Teperski - od niemieckiej nazwy osobowej Tepper, ta od średnioniemieckiego tepper ‘szynkarz’.

Teperuk - od niemieckiej nazwy osobowej Tepper, ta od średnioniemieckiego tepper ‘szynkarz’.

Tepesz - od tępać ‘bić, uciskać, chłostać’.

Tepieluk - z fonetyką ukraińską od ciepły.

Tepiło - z fonetyką ukraińską od ciepły.

Tepiński - od tępać ‘bić, uciskać, chłostać’.

Tepka - od tępać ‘bić, uciskać, chłostać’.

Teplar - 1470 80 od niemieckiej nazwy osobowej Teppler, ta zapewne od czeskiego teply ‘ciepły’.

Teplarek - od niemieckiej nazwy osobowej Teppler, ta zapewne od czeskiego teply ‘ciepły’.

Tepler - 1393 od niemieckiej nazwy osobowej Teppler, ta zapewne od czeskiego teply ‘ciepły’.

Tepli - z fonetyką czeską od ciepły.

Teplicki - z fonetyką czeską od ciepły.

Tepluch - 1367 z fonetyką ukraińską od ciepły.

Tepluk - 1452 (KrW) z fonetyką ukraińską od ciepły.

Teplukowicz - 1375 (KrW) z fonetyką ukraińską od ciepły.

Tepluszka - 1437 (KrW) z fonetyką ukraińską od ciepły.

Tepper - od niemieckiej nazwy osobowej Tepper, ta od średnioniemieckiego tepper ‘szynkarz’.

Teprak - od niemieckiej nazwy osobowej Tepper, ta od średnioniemieckiego tepper ‘szynkarz’.

Tepurski - od niemieckiej nazwy osobowej Tepper, ta od średnioniemieckiego tepper ‘szynkarz’.

Ter - od podstawy ter , por. wschodniosłowiańskie tierat’ ‘trzeć’, od niemieckich nazw osobowych na Ter , od łacińskiego terra ‘ziemia’, od ormiańskich nazw osobowych na Ter .

Tera - od podstawy ter , por. wschodniosłowiańskie tierat’ ‘trzeć’, od niemieckich nazw osobowych na Ter , od łacińskiego terra ‘ziemia’, od ormiańskich nazw osobowych na Ter .

Terajewicz - od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Terakowski - od podstawy ter , por. wschodniosłowiańskie tierat’ ‘trzeć’, od niemieckich nazw osobowych na Ter , od łacińskiego terra ‘ziemia’, od ormiańskich nazw osobowych na Ter .

Teral - od podstawy ter , por. wschodniosłowiańskie tierat’ ‘trzeć’, od niemieckich nazw osobowych na Ter , od łacińskiego terra ‘ziemia’, od ormiańskich nazw osobowych na Ter .

Terala - od podstawy ter , por. wschodniosłowiańskie tierat’ ‘trzeć’, od niemieckich nazw osobowych na Ter , od łacińskiego terra ‘ziemia’, od ormiańskich nazw osobowych na Ter .

Teralski - od podstawy ter , por. wschodniosłowiańskie tierat’ ‘trzeć’, od niemieckich nazw osobowych na Ter , od łacińskiego terra ‘ziemia’, od ormiańskich nazw osobowych na Ter .

Terała - od podstawy ter , por. wschodniosłowiańskie tierat’ ‘trzeć’, od niemieckich nazw osobowych na Ter , od łacińskiego terra ‘ziemia’, od ormiańskich nazw osobowych na Ter .

Teranowicz - od podstawy ter , por. wschodniosłowiańskie tierat’ ‘trzeć’, od niemieckich nazw osobowych na Ter , od łacińskiego terra ‘ziemia’, od ormiańskich nazw osobowych na Ter .

Terantowicz - od podstawy ter , por. wschodniosłowiańskie tierat’ ‘trzeć’, od niemieckich nazw osobowych na Ter , od łacińskiego terra ‘ziemia’, od ormiańskich nazw osobowych na Ter .

Terański - od podstawy ter , por. wschodniosłowiańskie tierat’ ‘trzeć’, od niemieckich nazw osobowych na Ter , od łacińskiego terra ‘ziemia’, od ormiańskich nazw osobowych na Ter .

Teras - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne; od formy Tereska.

Terasa - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne; od formy Tereska.

Terasek - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne; od formy Tereska.

Terasiewicz - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne; od formy Tereska.

Terasiński - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne; od formy Tereska.

Teraska - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne; od formy Tereska.

Terasowicz - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne; od formy Tereska.

Teraszkiewicz - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne; od formy Tereska.

Teraz - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne; od formy Tereska.

Teraźniewski - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne; od formy Tereska.

Terażniewski - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne; od formy Tereska.

Terba - od terpać, tyrpać ‘szarpać, potrząsać’.

Terbecki - od terpać, tyrpać ‘szarpać, potrząsać’.

Terbek - od terpać, tyrpać ‘szarpać, potrząsać’.

Terbieniec - od terpać, tyrpać ‘szarpać, potrząsać’.

Terbiński - od terpać, tyrpać ‘szarpać, potrząsać’.

Terbisz - od terpać, tyrpać ‘szarpać, potrząsać’.

Terbuniak - od terpać, tyrpać ‘szarpać, potrząsać’.

Terc - od nazwy osobowej Tercyjan, z łacińskiego Tertianus, notowanej w Polsce od XV wieku.

Terch - od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Tercha - od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Tercha - Natkaniec złożenia brak; Tercha od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios; Natkaniec od natkać ‘napełnić, najeść się’, natkany ‘wypełniony’.

Terchalski - od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Terchała - od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Terciak - 1661 od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Terciak - od nazwy osobowej Tercyjan, z łacińskiego Tertianus, notowanej w Polsce od XV wieku.

Terciński - od nazwy osobowej Tercyjan, z łacińskiego Tertianus, notowanej w Polsce od XV wieku.

Tercjak - od nazwy osobowej Tercyjan, z łacińskiego Tertianus, notowanej w Polsce od XV wieku.

Tercki - od nazwy osobowej Tercyjan, z łacińskiego Tertianus, notowanej w Polsce od XV wieku.

Tercyak - od nazwy osobowej Tercyjan, z łacińskiego Tertianus, notowanej w Polsce od XV wieku.

Tercz - od nazwy osobowej Tercyjan, z łacińskiego Tertianus, notowanej w Polsce od XV wieku.

Terczak - od nazwy osobowej Tercyjan, z łacińskiego Tertianus, notowanej w Polsce od XV wieku.

Terczakowski - od nazwy osobowej Tercyjan, z łacińskiego Tertianus, notowanej w Polsce od XV wieku.

Terczewski - od nazwy osobowej Tercyjan, z łacińskiego Tertianus, notowanej w Polsce od XV wieku.

Terczyk - od nazwy osobowej Tercyjan, z łacińskiego Tertianus, notowanej w Polsce od XV wieku.

Terczyński - od nazwy osobowej Tercyjan, z łacińskiego Tertianus, notowanej w Polsce od XV wieku.

Tereba - z fonetyką ukraińską od podstawy trzeb , por. imiona złożone typu Trzebiesław, Trzebomysł oraz trzeba ‘potrzeba; należy’; trzebić.

Terebecki - z fonetyką ukraińską od podstawy trzeb , por. imiona złożone typu Trzebiesław, Trzebomysł oraz trzeba ‘potrzeba; należy’; trzebić.

Terebelski - z fonetyką ukraińską od podstawy trzeb , por. imiona złożone typu Trzebiesław, Trzebomysł oraz trzeba ‘potrzeba; należy’; trzebić.

Terebesz - z fonetyką ukraińską od podstawy trzeb , por. imiona złożone typu Trzebiesław, Trzebomysł oraz trzeba ‘potrzeba; należy’; trzebić.

Terebiec - z fonetyką ukraińską od podstawy trzeb , por. imiona złożone typu Trzebiesław, Trzebomysł oraz trzeba ‘potrzeba; należy’; trzebić.

Terebieniec - z fonetyką ukraińską od podstawy trzeb , por. imiona złożone typu Trzebiesław, Trzebomysł oraz trzeba ‘potrzeba; należy’; trzebić.

Terebiłow - z fonetyką ukraińską od podstawy trzeb , por. imiona złożone typu Trzebiesław, Trzebomysł oraz trzeba ‘potrzeba; należy’; trzebić.

Terebiłów - z fonetyką ukraińską od podstawy trzeb , por. imiona złożone typu Trzebiesław, Trzebomysł oraz trzeba ‘potrzeba; należy’; trzebić.

Terebiniec - z fonetyką ukraińską od podstawy trzeb , por. imiona złożone typu Trzebiesław, Trzebomysł oraz trzeba ‘potrzeba; należy’; trzebić.

Terebiński - z fonetyką ukraińską od podstawy trzeb , por. imiona złożone typu Trzebiesław, Trzebomysł oraz trzeba ‘potrzeba; należy’; trzebić.

Terebka - z fonetyką ukraińską od podstawy trzeb , por. imiona złożone typu Trzebiesław, Trzebomysł oraz trzeba ‘potrzeba; należy’; trzebić.

Terebko - z fonetyką ukraińską od podstawy trzeb , por. imiona złożone typu Trzebiesław, Trzebomysł oraz trzeba ‘potrzeba; należy’; trzebić.

Terebucha - z fonetyką ukraińską od podstawy trzeb , por. imiona złożone typu Trzebiesław, Trzebomysł oraz trzeba ‘potrzeba; należy’; trzebić.

Terebuła - z fonetyką ukraińską od podstawy trzeb , por. imiona złożone typu Trzebiesław, Trzebomysł oraz trzeba ‘potrzeba; należy’; trzebić.

Terebun - z fonetyką ukraińską od podstawy trzeb , por. imiona złożone typu Trzebiesław, Trzebomysł oraz trzeba ‘potrzeba; należy’; trzebić.

Terebuń - z fonetyką ukraińską od podstawy trzeb , por. imiona złożone typu Trzebiesław, Trzebomysł oraz trzeba ‘potrzeba; należy’; trzebić.

Terebus - z fonetyką ukraińską od podstawy trzeb , por. imiona złożone typu Trzebiesław, Trzebomysł oraz trzeba ‘potrzeba; należy’; trzebić.

Terebusz - z fonetyką ukraińską od podstawy trzeb , por. imiona złożone typu Trzebiesław, Trzebomysł oraz trzeba ‘potrzeba; należy’; trzebić.

Terebuszko - z fonetyką ukraińską od podstawy trzeb , por. imiona złożone typu Trzebiesław, Trzebomysł oraz trzeba ‘potrzeba; należy’; trzebić.

Terebuz - z fonetyką ukraińską od podstawy trzeb , por. imiona złożone typu Trzebiesław, Trzebomysł oraz trzeba ‘potrzeba; należy’; trzebić.

Terech - 1444 od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Terecha - od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Terechowicz - 1551 od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Terechowski - od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Terechów - od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Tereda - od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Teredij - od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Teredo - od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Teredowski - od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Terej - od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Terejak - od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Terejko - od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Terejkowicz - od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Terek - od podstawy ter , por. wschodniosłowiańskie tierat’ ‘trzeć’, od niemieckich nazw osobowych na Ter , od łacińskiego terra ‘ziemia’, od ormiańskich nazw osobowych na Ter .

Terela - 1679 od podstawy ter , por. wschodniosłowiańskie tierat’ ‘trzeć’, od niemieckich nazw osobowych na Ter , od łacińskiego terra ‘ziemia’, od ormiańskich nazw osobowych na Ter ; od tyrać ‘ciężko pracować; niszczyć, zużywać’, też od litewskiej nazwy osobowej Teréla.

Terela - może od litewskiej nazwy osobowej Terela.

Terelak - może od litewskiej nazwy osobowej Terela.

Terelak - od podstawy ter , por. wschodniosłowiańskie tierat’ ‘trzeć’, od niemieckich nazw osobowych na Ter , od łacińskiego terra ‘ziemia’, od ormiańskich nazw osobowych na Ter ; od tyrać ‘ciężko pracować; niszczyć, zużywać’, też od litewskiej nazwy osobowej Teréla.

Terelecki - może od litewskiej nazwy osobowej Terela.

Terelek - 1521 od podstawy ter , por. wschodniosłowiańskie tierat’ ‘trzeć’, od niemieckich nazw osobowych na Ter , od łacińskiego terra ‘ziemia’, od ormiańskich nazw osobowych na Ter ; od tyrać ‘ciężko pracować; niszczyć, zużywać’, też od litewskiej nazwy osobowej Teréla.

Tereliński - może od litewskiej nazwy osobowej Terela.

Terelis - może od litewskiej nazwy osobowej Terela.

Terelka - może od litewskiej nazwy osobowej Terela.

Terelka - od podstawy ter , por. wschodniosłowiańskie tierat’ ‘trzeć’, od niemieckich nazw osobowych na Ter , od łacińskiego terra ‘ziemia’, od ormiańskich nazw osobowych na Ter ; od tyrać ‘ciężko pracować; niszczyć, zużywać’, też od litewskiej nazwy osobowej Teréla.

Terełło - może od litewskiej nazwy osobowej Terela.

Terenc - od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Terenciuk - od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Terenczuk - od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Terenczyk - od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Terenda - od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Terendij - od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Terendy - od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Terendyj - od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Tereniak - od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Tereniec - od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Tereniuk - od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Terenka - od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Terenkiewicz - od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Terenko - od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Terenowicz - od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Terenowski - od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Terens - od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Terensowicz - od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Terenti - od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Terentiew - od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Terentiewicz - od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Terentiuk - od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Terentjew - od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Terentkiewicz - od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Terentkowicz - od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Terentowicz - od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Tereń - od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Tereńczuk - od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Tereńdij - od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Tereńko - 1483 (KrW) od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Tereński - od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Terepa - z fonetyką ukraińską od trzepać ‘uderzać’.

Terepanowski - z fonetyką ukraińską od trzepać ‘uderzać’.

Terepaszko - z fonetyką ukraińską od trzepać ‘uderzać’.

Terepecki - od terpać, tyrpać ‘szarpać, potrząsać’.

Terepek - z fonetyką ukraińską od trzepać ‘uderzać’.

Terepet - od tarapata, tarapacz ‘hałas; kłopot; trudna sytuacja’.

Terepeta - od tarapata, tarapacz ‘hałas; kłopot; trudna sytuacja’.

Terepiał - z fonetyką ukraińską od trzepać ‘uderzać’.

Terepiet - od tarapata, tarapacz ‘hałas; kłopot; trudna sytuacja’.

Terepin - z fonetyką ukraińską od trzepać ‘uderzać’.

Terepka - z fonetyką ukraińską od trzepać ‘uderzać’.

Terepko - z fonetyką ukraińską od trzepać ‘uderzać’.

Terepora - z fonetyką ukraińską od trzepać ‘uderzać’.

Teres - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne.

Teresa - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne.

Teresak - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne.

Teresiak - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne.

Teresiewicz - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne.

Teresik - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne.

Teresiński - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne.

Tereska - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne.

Tereskiewicz - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne.

Teresko - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne.

Tereszak - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne.

Tereszczak - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne; od formy Tereska.

Tereszczenko - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne; od formy Tereska.

Tereszczkowski - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne; od formy Tereska.

Tereszczuk - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne; od formy Tereska.

Tereszczyk - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne; od formy Tereska.

Tereszczyn - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne; od formy Tereska.

Tereszczyński - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne; od formy Tereska.

Tereszewski - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne.

Tereszka - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne.

Tereszkiewicz - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne.

Tereszko - 1420 (KrW) od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Tereszkowicz - 1421 (KrW) od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Tereszkowski - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne.

Tereszków - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne.

Tereszowski - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne.

Tereszuk - 1662 od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Tereszyński - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne.

Tereś - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne; od formy Tereska.

Tereśkiewicz - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne; od formy Tereska.

Tereśniak - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne; od formy Tereska.

Terez - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne; od formy Tereska.

Tereziński - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne; od formy Tereska.

Terezow - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne; od formy Tereska.

Terezyński - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne; od formy Tereska.

Terętowicz - od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Terientiew - od imienia Terentius, notowanego na Kresach Wschodnich od XV wieku, to od łacińskiego Terentius, greckiego Teréntios.

Terk - od terkać, tyrkać ‘dotykać czegoś; terkotać’.

Terka - od terkać, tyrkać ‘dotykać czegoś; terkotać’.

Terkalak - od terkać, tyrkać ‘dotykać czegoś; terkotać’.

Terkalski - od terkać, tyrkać ‘dotykać czegoś; terkotać’.

Terkała - 1669 od terkać, tyrkać ‘dotykać czegoś; terkotać’.

Terkaniuk - od terkać, tyrkać ‘dotykać czegoś; terkotać’.

Terkiel - od terkać, tyrkać ‘dotykać czegoś; terkotać’.

Terkieli - od terkać, tyrkać ‘dotykać czegoś; terkotać’.

Terkiewicz - od terkać, tyrkać ‘dotykać czegoś; terkotać’.

Terko - od terkać, tyrkać ‘dotykać czegoś; terkotać’.

Terkowski - od terkać, tyrkać ‘dotykać czegoś; terkotać’.

Terl - od staropolskiego tarło ‘przyrząd do uierania’, tarla ‘część zbroi’.

Terla - od staropolskiego tarło ‘przyrząd do uierania’, tarla ‘część zbroi’.

Terlacki - od staropolskiego tarło ‘przyrząd do uierania’, tarla ‘część zbroi’.

Terlaga - od terlagi ‘taczki’.

Terlak - od staropolskiego tarło ‘przyrząd do uierania’, tarla ‘część zbroi’.

Terlecki - od nazwy miejscowej Terliczka (rzeszowskie, gmina Trzebownisko).

Terlećkyj - od nazwy miejscowej Terliczka (rzeszowskie, gmina Trzebownisko).

Terlega - od terlagi ‘taczki’.

Terlewicz - od staropolskiego tarło ‘przyrząd do uierania’, tarla ‘część zbroi’.

Terlicki - od nazwy miejscowej Terliczka (rzeszowskie, gmina Trzebownisko).

Terlicz - od staropolskiego tarło ‘przyrząd do uierania’, tarla ‘część zbroi’.

Terliczak - od staropolskiego tarło ‘przyrząd do uierania’, tarla ‘część zbroi’.

Terlik - od staropolskiego tarło ‘przyrząd do uierania’, tarla ‘część zbroi’.

Terlikiewicz - od staropolskiego tarło ‘przyrząd do uierania’, tarla ‘część zbroi’.

Terlikowski - od staropolskiego tarło ‘przyrząd do uierania’, tarla ‘część zbroi’.

Terliński - od staropolskiego tarło ‘przyrząd do uierania’, tarla ‘część zbroi’.

Terluk - od staropolskiego tarło ‘przyrząd do uierania’, tarla ‘część zbroi’.

Terła - od staropolskiego tarło ‘przyrząd do uierania’, tarla ‘część zbroi’.

Terłak - od staropolskiego tarło ‘przyrząd do uierania’, tarla ‘część zbroi’.

Terło - 1427 od staropolskiego tarło ‘przyrząd do uierania’, tarla ‘część zbroi’.

Terłow - od staropolskiego tarło ‘przyrząd do uierania’, tarla ‘część zbroi’.

Terłowski - od staropolskiego tarło ‘przyrząd do uierania’, tarla ‘część zbroi’.

Terman - od niemieckiej nazwy osobowej Törman, ta od imion złożonych na Tiur .

Termana - od niemieckiej nazwy osobowej Törman, ta od imion złożonych na Tiur .

Termann - od niemieckiej nazwy osobowej Törman, ta od imion złożonych na Tiur .

Termanowski - od niemieckiej nazwy osobowej Törman, ta od imion złożonych na Tiur .

Termańczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Törman, ta od imion złożonych na Tiur .

Termena - od niemieckiej nazwy osobowej Törman, ta od imion złożonych na Tiur .

Termeno - od niemieckiej nazwy osobowej Törman, ta od imion złożonych na Tiur .

Termin - od termin ‘określony czas, nauka rzemiosła u majstra; posiedzenie sądu; krytyczne położenie; granica’.

Termina - od termin ‘określony czas, nauka rzemiosła u majstra; posiedzenie sądu; krytyczne położenie; granica’.

Termiński - od termin ‘określony czas, nauka rzemiosła u majstra; posiedzenie sądu; krytyczne położenie; granica’.

Termyna - od termin ‘określony czas, nauka rzemiosła u majstra; posiedzenie sądu; krytyczne położenie; granica’.

Ternal - pod wpływen wschodniosłowiańskim od staropolskiego tarn ‘cierń’.

Ternali - pod wpływen wschodniosłowiańskim od staropolskiego tarn ‘cierń’.

Ternecki - od nazw miejscowych typu Tarnka, Terki, Tarnice.

Ternicki - od nazw miejscowych typu Tarnka, Terki, Tarnice.

Ternik - pod wpływen wschodniosłowiańskim od staropolskiego tarn ‘cierń’.

Ternka - pod wpływen wschodniosłowiańskim od staropolskiego tarn ‘cierń’.

Terno - pod wpływen wschodniosłowiańskim od staropolskiego tarn ‘cierń’.

Ternowic - 1654 pod wpływen wschodniosłowiańskim od staropolskiego tarn ‘cierń’.

Ternowik - pod wpływen wschodniosłowiańskim od staropolskiego tarn ‘cierń’.

Ternowski - od nazw miejscowych Tarnów, Tarnowo (częste).

Teropetko - od tarapata, tarapacz ‘hałas; kłopot; trudna sytuacja’.

Terpa - od terpać, tyrpać ‘szarpać, potrząsać’.

Terpak - od terpać, tyrpać ‘szarpać, potrząsać’.

Terpeluk - od terpać, tyrpać ‘szarpać, potrząsać’.

Terpiał - od terpać, tyrpać ‘szarpać, potrząsać’.

Terpic - od terpać, tyrpać ‘szarpać, potrząsać’.

Terpicz - od terpać, tyrpać ‘szarpać, potrząsać’.

Terpiel - od terpać, tyrpać ‘szarpać, potrząsać’.

Terpielowski - od nazwy miejscowej Terpiłów (KrW).

Terpień - od terpać, tyrpać ‘szarpać, potrząsać’.

Terpil - od terpać, tyrpać ‘szarpać, potrząsać’.

Terpilak - od terpać, tyrpać ‘szarpać, potrząsać’.

Terpilowski - od terpać, tyrpać ‘szarpać, potrząsać’.

Terpił - od terpać, tyrpać ‘szarpać, potrząsać’.

Terpiłowicz - od terpać, tyrpać ‘szarpać, potrząsać’.

Terpiłowski - od nazwy miejscowej Terpiłów (KrW).

Terpin - od terpać, tyrpać ‘szarpać, potrząsać’.

Terpiński - od terpać, tyrpać ‘szarpać, potrząsać’.

Terpis - od terpać, tyrpać ‘szarpać, potrząsać’.

Terpitz - od terpać, tyrpać ‘szarpać, potrząsać’.

Terpko - od terpać, tyrpać ‘szarpać, potrząsać’.

Terra - 1326 28 od podstawy ter , por. wschodniosłowiańskie tierat’ ‘trzeć’, od niemieckich nazw osobowych na Ter , od łacińskiego terra ‘ziemia’, od ormiańskich nazw osobowych na Ter ; od tyrać ‘ciężko pracować; niszczyć, zużywać’, też od litewskiej nazwy osobowej Teréla; od niemieckiego Tier ‘zwierzę’.

Terra Sancra - 1325 27 od podstawy ter , por. wschodniosłowiańskie tierat’ ‘trzeć’, od niemieckich nazw osobowych na Ter , od łacińskiego terra ‘ziemia’, od ormiańskich nazw osobowych na Ter ; od tyrać ‘ciężko pracować; niszczyć, zużywać’, też od litewskiej nazwy osobowej Teréla; od niemieckiego Tier ‘zwierzę’; od łacińskiego Terra Sancta ‘Ziemia Święta’.

Tersa - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne; od formy Tereska.

Tersak - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne; od formy Tereska.

Terski - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne; od formy Tereska.

Terski - od podstawy ter , por. wschodniosłowiańskie tierat’ ‘trzeć’, od niemieckich nazw osobowych na Ter , od łacińskiego terra ‘ziemia’, od ormiańskich nazw osobowych na Ter ; od tyrać ‘ciężko pracować; niszczyć, zużywać’, też od litewskiej nazwy osobowej Teréla.

Terszak - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne; od formy Tereska.

Terszakowiec - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne; od formy Tereska.

Terszczenko - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne; od formy Tereska.

Terszczuk - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne; od formy Tereska.

Terszczyński - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne; od formy Tereska.

Terścienko - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne; od formy Tereska.

Terściński - od imienia żeńskiego Teresa, późno notowanego w Polscr. Pochodzenie imienia niejasne; od formy Tereska.

Tert - od tarty, trzeć ‘pocierać, rozdrabniać na cząstki; kłócić się’.

Tertacz - od tarty, trzeć ‘pocierać, rozdrabniać na cząstki; kłócić się’.

Tertała - od tarty, trzeć ‘pocierać, rozdrabniać na cząstki; kłócić się’.

Tertej - od tarty, trzeć ‘pocierać, rozdrabniać na cząstki; kłócić się’.

Tertel - od niemieckiej nazwy osobowej Tertel, ta od dolnoniemieckiego tertel ‘delikatny, subtelny’.

Tertelis - od niemieckiej nazwy osobowej Tertel, ta od dolnoniemieckiego tertel ‘delikatny, subtelny’.

Terteń - od tarty, trzeć ‘pocierać, rozdrabniać na cząstki; kłócić się’.

Tertil - od niemieckiej nazwy osobowej Tertel, ta od dolnoniemieckiego tertel ‘delikatny, subtelny’.

Terton - od tarty, trzeć ‘pocierać, rozdrabniać na cząstki; kłócić się’.

Tertoń - od tarty, trzeć ‘pocierać, rozdrabniać na cząstki; kłócić się’.

Tertuła - od tarty, trzeć ‘pocierać, rozdrabniać na cząstki; kłócić się’.

Teruszko - od podstawy ter , por. wschodniosłowiańskie tierat’ ‘trzeć’, od niemieckich nazw osobowych na Ter , od łacińskiego terra ‘ziemia’, od ormiańskich nazw osobowych na Ter ; od tyrać ‘ciężko pracować; niszczyć, zużywać’, też od litewskiej nazwy osobowej Teréla.

Terziman - od niemieckiej nazwy osobowej Törman, ta od imion złożonych na Tiur .

Terzimann - od niemieckiej nazwy osobowej Törman, ta od imion złożonych na Tiur .

Terzyk - od podstawy ter , por. wschodniosłowiańskie tierat’ ‘trzeć’, od niemieckich nazw osobowych na Ter , od łacińskiego terra ‘ziemia’, od ormiańskich nazw osobowych na Ter ; od tyrać ‘ciężko pracować; niszczyć, zużywać’, też od litewskiej nazwy osobowej Teréla.

Terżyk - od podstawy ter , por. wschodniosłowiańskie tierat’ ‘trzeć’, od niemieckich nazw osobowych na Ter , od łacińskiego terra ‘ziemia’, od ormiańskich nazw osobowych na Ter ; od tyrać ‘ciężko pracować; niszczyć, zużywać’, też od litewskiej nazwy osobowej Teréla.

Tes - od wschodniosłowiańskiego Tesz (polskie Ciesz) lub od niemieckich nazw osobowych Tesch, Tes.

Tesa - od wschodniosłowiańskiego Tesz (polskie Ciesz) lub od niemieckich nazw osobowych Tesch, Tes.

Tesacz - od wschodniosłowiańskiego Tesz (polskie Ciesz) lub od niemieckich nazw osobowych Tesch, Tes.

Tesak - od wschodniosłowiańskiego Tesz (polskie Ciesz) lub od niemieckich nazw osobowych Tesch, Tes.

Tesan - od wschodniosłowiańskiego Tesz (polskie Ciesz) lub od niemieckich nazw osobowych Tesch, Tes.

Tesar - od staropolskiego tesarz ‘cieśla, stolarz’, z czeskiego tesar.

Tesarczuk - od staropolskiego tesarz ‘cieśla, stolarz’, z czeskiego tesar.

Tesarczyk - od staropolskiego tesarz ‘cieśla, stolarz’, z czeskiego tesar.

Tesarek - od staropolskiego tesarz ‘cieśla, stolarz’, z czeskiego tesar.

Tesarewicz - od staropolskiego tesarz ‘cieśla, stolarz’, z czeskiego tesar.

Tesarowicz - 1623 od staropolskiego tesarz ‘cieśla, stolarz’, z czeskiego tesar.

Tesarowski - od staropolskiego tesarz ‘cieśla, stolarz’, z czeskiego tesar.

Tesarski - od staropolskiego tesarz ‘cieśla, stolarz’, z czeskiego tesar.

Tesarz - 1649 od staropolskiego tesarz ‘cieśla, stolarz’, z czeskiego tesar.

Tesch - od wschodniosłowiańskiego Tesz (polskie Ciesz) lub od niemieckich nazw osobowych Tesch, Tes.

Teschalik - od wschodniosłowiańskiego Tesz (polskie Ciesz) lub od niemieckich nazw osobowych Tesch, Tes.

Teschka - od wschodniosłowiańskiego Tesz (polskie Ciesz) lub od niemieckich nazw osobowych Tesch, Tes.

Teschke - od wschodniosłowiańskiego Tesz (polskie Ciesz) lub od niemieckich nazw osobowych Tesch, Tes.

Teschlik - od wschodniosłowiańskiego Tesz (polskie Ciesz) lub od niemieckich nazw osobowych Tesch, Tes.

Teselski - od cieśla.

Teser - od staropolskiego tesarz ‘cieśla, stolarz’, z czeskiego tesar.

Teserowicz - od staropolskiego tesarz ‘cieśla, stolarz’, z czeskiego tesar.

Teserski - od staropolskiego tesarz ‘cieśla, stolarz’, z czeskiego tesar.

Tesiorowski - od staropolskiego tesarz ‘cieśla, stolarz’, z czeskiego tesar.

Teska - od wschodniosłowiańskiego Tesz (polskie Ciesz) lub od niemieckich nazw osobowych Tesch, Tes.

Teske - od wschodniosłowiańskiego Tesz (polskie Ciesz) lub od niemieckich nazw osobowych Tesch, Tes.

Teski - od wschodniosłowiańskiego Tesz (polskie Ciesz) lub od niemieckich nazw osobowych Tesch, Tes.

Tesko - od wschodniosłowiańskiego Tesz (polskie Ciesz) lub od niemieckich nazw osobowych Tesch, Tes.

Teskowski - od wschodniosłowiańskiego Tesz (polskie Ciesz) lub od niemieckich nazw osobowych Tesch, Tes.

Tesla - od cieśla.

Teslar - od cieśla.

Teslar - od niemieckiej nazwy osobowej Tischler, ta od Tischler ‘stolarz’.

Teslenko - od cieśla.

Tesler - od cieśla.

Tesler - od niemieckiej nazwy osobowej Tischler, ta od Tischler ‘stolarz’.

Teslik - od cieśla.

Tesluk - od cieśla.

Tesław - od zgermanizowanej nazwy osobowej Tetzlaff, ta od słowiańskiego imienia złożonego Teslav, bądź Těchoslav, od staropolskiech imion Ciesław, Ciechosław.

Tesławski - od zgermanizowanej nazwy osobowej Tetzlaff, ta od słowiańskiego imienia złożonego Teslav, bądźTěchoslav, od staropolskiech imion Ciesław, Ciechosław.

Tesman - od niemieckiej nazwy osobowej Teßmann, ta od imion słowiańskich na Těch .

Tesmann - od niemieckiej nazwy osobowej Teßmann, ta od imion słowiańskich na Těch .

Tesmanowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Teßmann, ta od imion słowiańskich na Těch .

Tesmar - od niemieckiej nazwy osobowej Teßmer, stanowiącej zgermanizowaną postać nazwy osobowej Těšimir.

Tesmer - od niemieckiej nazwy osobowej Teßmer, stanowiącej zgermanizowaną postać nazwy osobowej Těšimir.

Tesna - od tęskny ‘żałosny, rzewny; tęskniący; gnuśny’.

Tesnarzewski - od niemieckich nazw osobowych Teschner, Taschner, te od nazwy miejscowej Teschnau lub od Taschenmacher ‘kaletnik’.

Tesner - od niemieckich nazw osobowych Teschner, Taschner, te od nazwy miejscowej Teschnau lub od Taschenmacher ‘kaletnik’.

Tesniacz - od tęskny ‘żałosny, rzewny; tęskniący; gnuśny’.

Tesnowski - od tęskny ‘żałosny, rzewny; tęskniący; gnuśny’.

Tesny - od tęskny ‘żałosny, rzewny; tęskniący; gnuśny’.

Tesolin - od wschodniosłowiańskiego Tesz (polskie Ciesz) lub od niemieckich nazw osobowych Tesch, Tes.

Tesolin - od wschodniosłowiańskiego Tesz (polskie Ciesz) lub od niemieckich nazw osobowych Tesch, Tes.

Tessa - od wschodniosłowiańskiego Tesz (polskie Ciesz) lub od niemieckich nazw osobowych Tesch, Tes.

Tessak - od wschodniosłowiańskiego Tesz (polskie Ciesz) lub od niemieckich nazw osobowych Tesch, Tes.

Tessar - od staropolskiego tesarz ‘cieśla, stolarz’, z czeskiego tesar.

Tessarczik - (Śl) od staropolskiego tesarz ‘cieśla, stolarz’, z czeskiego tesar.

Tessarczyk - od staropolskiego tesarz ‘cieśla, stolarz’, z czeskiego tesar.

Tessarek - od staropolskiego tesarz ‘cieśla, stolarz’, z czeskiego tesar.

Tessaro - od staropolskiego tesarz ‘cieśla, stolarz’, z czeskiego tesar.

Tessarowicz - od staropolskiego tesarz ‘cieśla, stolarz’, z czeskiego tesar.

Tessarzik - od staropolskiego tesarz ‘cieśla, stolarz’, z czeskiego tesar.

Tessen - Węsierski złożenia brak; Tessen brak; Węsierski 1766 od nazwy miejscowej Węsiory (gdańskie, gmina Sulęczyno).

Tesser - od staropolskiego tesarz ‘cieśla, stolarz’, z czeskiego tesar.

Tesserowicz - od staropolskiego tesarz ‘cieśla, stolarz’, z czeskiego tesar.

Tessier - od staropolskiego tesarz ‘cieśla, stolarz’, z czeskiego tesar.

Tessikowski - od wschodniosłowiańskiego Tesz (polskie Ciesz) lub od niemieckich nazw osobowych Tesch, Tes.

Tessmar - od niemieckiej nazwy osobowej Teßmer, stanowiącej zgermanizowaną postać nazwy osobowej Těšimir.

Tessmer - od niemieckiej nazwy osobowej Teßmer, stanowiącej zgermanizowaną postać nazwy osobowej Těšimir.

Tessner - od niemieckich nazw osobowych Teschner, Taschner, te od nazwy miejscowej Teschnau lub od Taschenmacher ‘kaletnik’.

Test - od niemieckiej nazwy osobowej Test, ta od bawarskiego test ‘garnek; głowa’.

Testa - od niemieckiej nazwy osobowej Test, ta od bawarskiego test ‘garnek; głowa’.

Testani - od niemieckiej nazwy osobowej Test, ta od bawarskiego test ‘garnek; głowa’.

Testewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Test, ta od bawarskiego test ‘garnek; głowa’.

Testka - od niemieckiej nazwy osobowej Test, ta od bawarskiego test ‘garnek; głowa’.

Tesyna - od wschodniosłowiańskiego Tesz (polskie Ciesz) lub od niemieckich nazw osobowych Tesch, Tes.

Tesynia - od wschodniosłowiańskiego Tesz (polskie Ciesz) lub od niemieckich nazw osobowych Tesch, Tes.

Tesz - od wschodniosłowiańskiego Tesz (polskie Ciesz) lub od niemieckichnazw osobowych Tesch, Tes.

Teszarek - 1485 od staropolskiego tesarz ‘cieśla, stolarz’, z czeskiego tesar.

Teszarz - 1471 od staropolskiego tesarz ‘cieśla, stolarz’, z czeskiego tesar.

Teszbir - od tazbir, taśbir, tyśbier ‘liche piwo’, to z niemieckiego Tischbier.

Teszczuk - od wschodniosłowiańskiego Tesz (polskie Ciesz) lub od niemieckich nazw osobowych Tesch, Tes.

Teszczyński - od wschodniosłowiańskiego Tesz (polskie Ciesz) lub od niemieckich nazw osobowych Tesch, Tes.

Teszer - 1435 od staropolskiego tesarz ‘cieśla, stolarz’, z czeskiego tesar.

Teszka - od imion na Ta , typu Tatumir, Tadeusz.

Teszke - od wschodniosłowiańskiego Tesz (polskie Ciesz) lub od niemieckich nazw osobowych Tesch, Tes.

Teszko - od wschodniosłowiańskiego Tesz (polskie Ciesz) lub od niemieckich nazw osobowych Tesch, Tes.

Teszkowski - od wschodniosłowiańskiego Tesz (polskie Ciesz) lub od niemieckich nazw osobowych Tesch, Tes.

Teszler - od niemieckiej nazwy osobowej Tischler, ta od Tischler ‘stolarz’.

Teszna, m. - 1452 od wschodniosłowiańskiego Tesz (polskie Ciesz) lub od niemieckich nazw osobowych Tesch, Tes.

Tesznar - 1412 od niemieckich nazw osobowych Teschner, Taschner, te od nazwy miejscowej Teschnau lub od Taschenmacher ‘kaletnik’.

Teszner - 1373 od niemieckich nazw osobowych Teschner, Taschner, te od nazwy miejscowej Teschnau lub od Taschenmacher ‘kaletnik’.

Tesznik - 1607 od wschodniosłowiańskiego Tesz (polskie Ciesz) lub od niemieckich nazw osobowych Tesch, Tes.

Teszno - 1607 od wschodniosłowiańskiego Tesz (polskie Ciesz) lub od niemieckich nazw osobowych Tesch, Tes.

Teś - od wschodniosłowiańskiego Tesz (polskie Ciesz) lub od niemieckich nazw osobowych Tesch, Tes.

Teśla - od cieśla.

Teślak - od cieśla.

Teślik - od cieśla.

Teśluk - od cieśla.

Teśman - od niemieckiej nazwy osobowej Teßmann, ta od imion słowiańskich na Těch .

Teśner - od niemieckich nazw osobowych Teschner, Taschner, te od nazwy miejscowej Teschnau lub od Taschenmacher ‘kaletnik’.

Teśniarz - od niemieckich nazw osobowych Teschner, Taschner, te od nazwy miejscowej Teschnau lub od Taschenmacher ‘kaletnik’.

Teta - od niemieckich nazw osobowych Tett, Dett, te od imion złożonych na Theud .

Tetak - od niemieckich nazw osobowych Tett, Dett, te od imion złożonych na Theud .

Tetar - od nazwy etnicznej Tatar.

Tetara - od nazwy etnicznej Tatar.

Tete - od nazwy etnicznej Tatar.

Tete - od niemieckich nazw osobowych Tett, Dett, te od imion złożonych na Theud .

Tetej - od niemieckich nazw osobowych Tett, Dett, te od imion złożonych na Theud .

Tetela - od niemieckiej nazwy osobowej Tötel, ta os średniowysoko niemieckiego tote, totte ‘chrzcielnica; ojciec chrzestny’.

Tetelewski - od niemieckiej nazwy osobowej Tötel, ta os średniowysoko niemieckiego tote, totte ‘chrzcielnica; ojciec chrzestny’.

Tetelowski - od niemieckiej nazwy osobowej Tötel, ta os średniowysoko niemieckiego tote, totte ‘chrzcielnica; ojciec chrzestny’.

Tetena - od niemieckich nazw osobowych Tett, Dett, te od imion złożonych na Theud .

Tetenicz - od niemieckich nazw osobowych Tett, Dett, te od imion złożonych na Theud .

Tetenka - od niemieckich nazw osobowych Tett, Dett, te od imion złożonych na Theud .

Teter - od nazwy etnicznej Tatar.

Tetera - od nazwy etnicznej Tatar.

Teterczyk - od nazwy etnicznej Tatar.

Teterczyn - od nazwy etnicznej Tatar.

Teterczyński - od nazwy etnicznej Tatar.

Teterka - od nazwy etnicznej Tatar.

Teterko - od nazwy etnicznej Tatar.

Teternak - od nazwy etnicznej Tatar.

Teterowicz - od nazwy etnicznej Tatar.

Teterski - od nazwy etnicznej Tatar.

Teteruk - od nazwy etnicznej Tatar.

Teterus - od nazwy etnicznej Tatar.

Teterych - od nazwy etnicznej Tatar.

Teterycz - od nazwy etnicznej Tatar.

Teteryczka - od nazwy etnicznej Tatar.

Teteryczko - od nazwy etnicznej Tatar.

Teteryz - od nazwy etnicznej Tatar.

Tetik - od niemieckich nazw osobowych Tett, Dett, te od imion złożonych na Theud .

Tetiuk - od niemieckich nazw osobowych Tett, Dett, te od imion złożonych na Theud .

Tetka - od niemieckich nazw osobowych Tett, Dett, te od imion złożonych na Theud .

Tetke - od niemieckich nazw osobowych Tett, Dett, te od imion złożonych na Theud .

Tetkiewicz - od niemieckich nazw osobowych Tett, Dett, te od imion złożonych na Theud .

Tetkowski - od niemieckich nazw osobowych Tett, Dett, te od imion złożonych na Theud .

Tetla - od tetlić ‘miętosić’, od dawnego tetlać, tytlać ‘brudzić, robić cos neidbale’.

Tetlak - od tetlić ‘miętosić’, od dawnego tetlać, tytlać ‘brudzić, robić cos neidbale’.

Tetloch - od tetlić ‘miętosić’, od dawnego tetlać, tytlać ‘brudzić, robić cos neidbale’.

Tetlok - od tetlić ‘miętosić’, od dawnego tetlać, tytlać ‘brudzić, robić cos neidbale’.

Tetła - od tetlić ‘miętosić’, od dawnego tetlać, tytlać ‘brudzić, robić cos neidbale’.

Tetłak - od tetlić ‘miętosić’, od dawnego tetlać, tytlać ‘brudzić, robić cos neidbale’.

Tetmajer - od niemieckiej nazwy osobowej Tet (t)meyer.

Tetmer - od niemieckiej nazwy osobowej Tet (t)meyer.

Tetra - od tetrać ‘wiercić’.

Tetrak - od tetrać ‘wiercić’.

Tetraś - od tetrać ‘wiercić’.

Tetroń - od tetrać ‘wiercić’.

Tetrycz - od tetrać ‘wiercić’.

Tetryń - od tetrać ‘wiercić’.

Tetrzona - od tetrać ‘wiercić’.

Tetrzyk - od tetrać ‘wiercić’.

Tetrzyński - od tetrać ‘wiercić’.

Tettmer - od niemieckiej nazwy osobowej Tet (t)meyer.

Tetzal - od zgermanizowanej nazwy osobowej Tetzlaff, ta od słowiańskiego imienia złożonego Teslav, bądź Těchoslav, od staropolskiech imion Ciesław, Ciechosław.

Tetzel - od zgermanizowanej nazwy osobowej Tetzlaff, ta od słowiańskiego imienia złożonego Teslav, bądź Těchoslav, od staropolskiech imion Ciesław, Ciechosław.

Tetzlaf - od zgermanizowanej nazwy osobowej Tetzlaff, ta od słowiańskiego imienia złożonego Teslav, bądź Těchoslav, od staropolskiech imion Ciesław, Ciechosław.

Tetzlaff - od zgermanizowanej nazwy osobowej Tetzlaff, ta od słowiańskiego imienia złożonego Teslav, bądź Těchoslav, od staropolskiech imion Ciesław, Ciechosław.

Tetzlaft - od zgermanizowanej nazwy osobowej Tetzlaff, ta od słowiańskiego imienia złożonego Teslav, bądź Těchoslav, od staropolskiech imion Ciesław, Ciechosław.

Tetzlaw - od zgermanizowanej nazwy osobowej Tetzlaff, ta od słowiańskiego imienia złożonego Teslav, bądź Těchoslav, od staropolskiech imion Ciesław, Ciechosław.

Tetzłaff - od zgermanizowanej nazwy osobowej Tetzlaff, ta od słowiańskiego imienia złożonego Teslav, bądź Těchoslav, od staropolskiech imion Ciesław, Ciechosław.

Tetzław - od zgermanizowanej nazwy osobowej Tetzlaff, ta od słowiańskiego imienia złożonego Teslav, bądź Těchoslav, od staropolskiech imion Ciesław, Ciechosław.

Tewel - od niemieckiej nazwy osobowej Teufel.

Tewesz - 1371 od niemieckiej nazwy osobowej Teves, ta od imienia Matthaus.

Tewiaszew - od niemieckiej nazwy osobowej Teves, ta od imienia Matthaus.

Tewil - 1450 od niemieckiej nazwy osobowej Teufel.

Tewiński - od niemieckiej nazwy osobowej Teves, ta od imienia Matthaus.

Tewoniuk - od cywun, ciwun, cywan staropolskiego, gwarowego (z białoruskiego) ‘ekonom’.

Tewończuk - od cywun, ciwun, cywan staropolskiego, gwarowego (z białoruskiego) ‘ekonom’.

Teysler - od niemieckiej nazwy osobowej Tischler, ta od Tischler ‘stolarz’.

Też - od tęgi ‘otyły, dorodny; silny, wybitny’, od staropolskiego tęga ‘zmartwienie, udręka’.

Teżewski - od tęgi ‘otyły, dorodny; silny, wybitny’, od staropolskiego tęga ‘zmartwienie, udręka’.

Teżycki - od tęgi ‘otyły, dorodny; silny, wybitny’, od staropolskiego tęga ‘zmartwienie, udręka’.

Teżyk - od tęgi ‘otyły, dorodny; silny, wybitny’, od staropolskiego tęga ‘zmartwienie, udręka’.

Tęclaw - od zgermanizowanej nazwy osobowej Tetzlaff, ta od słowiańskiego imienia złożonego Teslav, bądź Těchoslav, od staropolskiech imion Ciesław, Ciechosław.

Tęcław - od zgermanizowanej nazwy osobowej Tetzlaff, ta od słowiańskiego imienia złożonego Teslav, bądź Těchoslav, od staropolskiech imion Ciesław, Ciechosław.

Tęcz - od tęcza ‘zjawisko świetlne w postaci barwnego łuku na niebie’.

Tęcza - 1339 od tęcza ‘zjawisko świetlne w postaci barwnego łuku na niebie

Tęczak - od tęcza ‘zjawisko świetlne w postaci barwnego łuku na niebie’.

Tęczar - od niemieckiej nazwy osobowej Tenzer, ta od średniowysokoniemieckiego tanzer, tenzer ‘tancerz’.

Tęczarski - od niemieckiej nazwy osobowej Tenzer, ta od średniowysokoniemieckiego tanzer, tenzer ‘tancerz’.

Tęczor - od niemieckiej nazwy osobowej Tenzer, ta od średniowysokoniemieckiego tanzer, tenzer ‘tancerz’.

Tęczyc - 1368 od tęcza ‘zjawisko świetlne w postaci barwnego łuku na niebie’.

Tęczyn - 1391 od nazwy miejscowej Tęczyn, dziś Tenczynek (krakowskie, gmina Krzeszowice).

Tęczyński - 1430 od nazwy miejscowej Tęczyn, dziś Tenczynek (krakowskie, gmina Krzeszowice).

Tęder - od niemieckiej nazwy osobowej Tender, ta od Tänder ‘drobny kupiec’ oraz od tędrać, tądrać ‘mruczeć pod nosem’.

Tędera - od niemieckiej nazwy osobowej Tender, ta od Tänder ‘drobny kupiec’ oraz od tędrać, tądrać ‘mruczeć pod nosem’.

Tęderowski - od niemieckiej nazwy osobowej Tender, ta od Tänder ‘drobny kupiec’ oraz od tędrać, tądrać ‘mruczeć pod nosem’.

Tędrowski - od niemieckiej nazwy osobowej Tender, ta od Tänder ‘drobny kupiec’ oraz od tędrać, tądrać ‘mruczeć pod nosem’.

Tęga - od tęgi ‘otyły, dorodny; silny, wybitny’, od staropolskiego tęga ‘zmartwienie, udręka’.

Tęgi - od tęgi ‘otyły, dorodny; silny, wybitny’, od staropolskiego tęga ‘zmartwienie, udręka’.

Tęgiewicz - od tęgi ‘otyły, dorodny; silny, wybitny’, od staropolskiego tęga ‘zmartwienie, udręka’.

Tęgoborski - 1442 od nazwy miejscowej Tęgobórz (częstochowskie, gmina Szczękociny).

Tęgos - od tęgi ‘otyły, dorodny; silny, wybitny’, od staropolskiego tęga ‘zmartwienie, udręka’.

Tęgosik - od tęgi ‘otyły, dorodny; silny, wybitny’, od staropolskiego tęga ‘zmartwienie, udręka’.

Tęgosz - od tęgi ‘otyły, dorodny; silny, wybitny’, od staropolskiego tęga ‘zmartwienie, udręka’.

Tęgowicz - od tęgi ‘otyły, dorodny; silny, wybitny’, od staropolskiego tęga ‘zmartwienie, udręka’.

Tęgowski - od tęgi ‘otyły, dorodny; silny, wybitny’, od staropolskiego tęga ‘zmartwienie, udręka’.

Tępalski - od tępy ‘niemający ostrego zakończenia; apatyczny, bierny’.

Tępczyk - od tępy ‘niemający ostrego zakończenia; apatyczny, bierny’.

Tępiak - od tępy ‘niemający ostrego zakończenia; apatyczny, bierny’.

Tępica - 1494 od tępy ‘niemający ostrego zakończenia; apatyczny, bierny’.

Tępiński - od tępy ‘niemający ostrego zakończenia; apatyczny, bierny’.

Tępka - od tępy ‘niemający ostrego zakończenia; apatyczny, bierny’.

Tępkowski - od tępy ‘niemający ostrego zakończenia; apatyczny, bierny’.

Tęplicki - od niemieckiej nazwy osobowej Tempel, ta od imienia złożonego Degan bald.

Tęplin - od niemieckiej nazwy osobowej Tempel, ta od imienia złożonego Degan bald.

Tępowski - od tępy ‘niemający ostrego zakończenia; apatyczny, bierny’.

Tępy - 1395 od tępy ‘niemający ostrego zakończenia; apatyczny, bierny’.

Tęskna - od tęskny ‘żałosny, rzewny; tęskniący; gnuśny’.

Tęskny - od tęskny ‘żałosny, rzewny; tęskniący; gnuśny’.

Tęsna - od tęskny ‘żałosny, rzewny; tęskniący; gnuśny’.

Tęsny - od tęskny ‘żałosny, rzewny; tęskniący; gnuśny’.

Tętlewicz - od podstawy tęt , por. tętnić, tętent.

Tętnik - od podstawy tęt , por. tętnić, tętent.

Tętnowski - 1608 od nazwy miejscowej Tętnów (nowosądeckie, gmina Nowy Targ).

Tężak - od tęgi ‘otyły, dorodny; silny, wybitny’, od staropolskiego tęga ‘zmartwienie, udręka’.

Tężel - 1450 od tęgi ‘otyły, dorodny; silny, wybitny’, od staropolskiego tęga ‘zmartwienie, udręka’.

Tężycki - od tęgi ‘otyły, dorodny; silny, wybitny’, od staropolskiego tęga ‘zmartwienie, udręka’.

Tężyk - od tęgi ‘otyły, dorodny; silny, wybitny’, od staropolskiego tęga ‘zmartwienie, udręka’.

Tężyński - od tęgi ‘otyły, dorodny; silny, wybitny’, od staropolskiego tęga ‘zmartwienie, udręka’.