Nazwiska na literę S

Saar - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Saar - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Saba - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabaciak - od sabat ,szabat, sabas ‘święto żydowskie’.

Sabaciński - od sabat ,szabat, sabas ‘święto żydowskie’.

Sabacki - od sabat ,szabat, sabas ‘święto żydowskie’.

Sabaczyński - od sabat ,szabat, sabas ‘święto żydowskie’.

Sabais - od litewskiej nazwy osobowej Sabaitis.

Sabaj - od litewskiej nazwy osobowej Sabaitis.

Sabajda - od litewskiej nazwy osobowej Sabaitis.

Sabak - (z fonetyką białoruską) od staropolskiego sobaka ‘pies’.

Sabakiewicz - (z fonetyką białoruską) od staropolskiego sobaka ‘pies’.

Sabal - 1612 od słowackiego sabol ‘krawiec’, węgierskiego szabó ‘krawiec’.

Sabala - od słowackiego sabol ‘krawiec’, węgierskiego szabó ‘krawiec’.

Sabalak - 1685 od słowackiego sabol ‘krawiec’, węgierskiego szabó ‘krawiec’.

Sabalczyk - od słowackiego sabol ‘krawiec’, węgierskiego szabó ‘krawiec’.

Sabaleński - od słowackiego sabol ‘krawiec’, węgierskiego szabó ‘krawiec’.

Sabalewicz - od słowackiego sabol ‘krawiec’, węgierskiego szabó ‘krawiec’.

Sabaliński - od słowackiego sabol ‘krawiec’, węgierskiego szabó ‘krawiec’.

Sabalowicz - od słowackiego sabol ‘krawiec’, węgierskiego szabó ‘krawiec’.

Sabalski - od słowackiego sabol ‘krawiec’, węgierskiego szabó ‘krawiec’.

Sabał - od słowackiego sabol ‘krawiec’, węgierskiego szabó ‘krawiec’.

Sabała - 1642 od słowackiego sabol ‘krawiec’, węgierskiego szabó ‘krawiec’.

Sabałan - od słowackiego sabol ‘krawiec’, węgierskiego szabó ‘krawiec’.

Sabała-Sobolewski - złożenia brak; Sabała 1642 od słowackiego sabol ‘krawiec’, węgierskiego szabó ‘krawiec’; Sobolewski w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie, niekiedy też od Sobiestian (= Sebastian).

Sabałek - od słowackiego sabol ‘krawiec’, węgierskiego szabó ‘krawiec’.

Sabało - od słowackiego sabol ‘krawiec’, węgierskiego szabó ‘krawiec’.

Saban - od saban ‘rodzaj pługa’.

Sabanek - od saban ‘rodzaj pługa’.

Sabania - od saban ‘rodzaj pługa’.

Sabaniak - od saban ‘rodzaj pługa’.

Sabanica - od saban ‘rodzaj pługa’.

Sabaniewicz - od saban ‘rodzaj pługa’.

Sabaniewski - od saban ‘rodzaj pługa’.

Sabankiewicz - od saban ‘rodzaj pługa’.

Sabanowski - od saban ‘rodzaj pługa’.

Sabań - od saban ‘rodzaj pługa’.

Sabański - od saban ‘rodzaj pługa’.

Sabar - od litewskiej nazwy osobowej Šabaras.

Sabara - od litewskiej nazwy osobowej Šabaras.

Sabaraj - od litewskiej nazwy osobowej Šabaras.

Sabarański - od litewskiej nazwy osobowej Šabaras.

Sabarkiewicz - od litewskiej nazwy osobowej Šabaras.

Sabarna - od litewskiej nazwy osobowej Šabaras.

Sabas - od szabas ‘święto żydowskie’.

Sabasch - od szabas ‘święto żydowskie’.

Sabasiński - od szabas ‘święto żydowskie’.

Sabastianiuk - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sabastianowicz - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sabastyn - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sabasz - od szabas ‘święto żydowskie’.

Sabaszkiewicz - od szabas ‘święto żydowskie’.

Sabaszyński - od szabas ‘święto żydowskie’.

Sabaś - od szabas ‘święto żydowskie’.

Sabat - od sabat ,szabat, sabas ‘święto żydowskie’.

Sabata - od sabat ,szabat, sabas ‘święto żydowskie’.

Sabatarz - od sabat ,szabat, sabas ‘święto żydowskie’.

Sabath - od sabat ,szabat, sabas ‘święto żydowskie’.

Sabatier - od sabat ,szabat, sabas ‘święto żydowskie’.

Sabatka - od sabat ,szabat, sabas ‘święto żydowskie’.

Sabatkiewicz - od sabat ,szabat, sabas ‘święto żydowskie’.

Sabatkowski - od sabat ,szabat, sabas ‘święto żydowskie’.

Sabatnik - od sabat ,szabat, sabas ‘święto żydowskie’; od sabatnik ‘lichtarz wieloramienny używany podczas szabasu’.

Sabatoński - od sabat ,szabat, sabas ‘święto żydowskie’.

Sabatowicz - od sabat ,szabat, sabas ‘święto żydowskie’.

Sabatowik - od sabat ,szabat, sabas ‘święto żydowskie’.

Sabatowski - od sabat ,szabat, sabas ‘święto żydowskie’.

Sabatt - od sabat ,szabat, sabas ‘święto żydowskie’.

Sabatura - od sabatura ‘pomieszczenie na kule’, dawne szabatura ‘sakiewka’.

Sabaturski - od sabatura ‘pomieszczenie na kule’, dawne szabatura ‘sakiewka’.

Sabba - 1649 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabbo - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabcich - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabczak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabczew - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabczuk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabczyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabczyński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabecki - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabel - 1564 w grupie nazwisk pochodzących od szabla ‘broń sieczna o wygiętej klindze’; w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Schabel, Sabel.

Sabela - 1506 w grupie nazwisk pochodzących od szabla ‘broń sieczna o wygiętej klindze’; w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Schabel, Sabel.

Sabelek - w grupie nazwisk pochodzących od szabla ‘broń sieczna o wygiętej klindze’; w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Schabel, Sabel.

Sabella - w grupie nazwisk pochodzących od szabla ‘broń sieczna o wygiętej klindze’; w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Schabel, Sabel.

Sabellek - w grupie nazwisk pochodzących od szabla ‘broń sieczna o wygiętej klindze’; w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Schabel, Sabel.

Sabelski - w grupie nazwisk pochodzących od szabla ‘broń sieczna o wygiętej klindze’; w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Schabel, Sabel.

Sabeł - w grupie nazwisk pochodzących od szabla ‘broń sieczna o wygiętej klindze’; w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Schabel, Sabel.

Sabełek - w grupie nazwisk pochodzących od szabla ‘broń sieczna o wygiętej klindze’; w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Schabel, Sabel.

Sabełko - w grupie nazwisk pochodzących od szabla ‘broń sieczna o wygiętej klindze’; w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Schabel, Sabel.

Saber - od niemieckich nazw osobowych Schaber, Schabert, te od średnio-wysoko-niemieckiego schaben ‘drapać, skrobać, rytować’.

Saberniak - od niemieckich nazw osobowych Schaber, Schabert, te od średnio-wysoko-niemieckiego schaben ‘drapać, skrobać, rytować’.

Sabernik - od niemieckich nazw osobowych Schaber, Schabert, te od średnio-wysoko-niemieckiego schaben ‘drapać, skrobać, rytować’.

Sabiach - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabiak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabicki - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabiech - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabiechowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabiecki - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabier - od niemieckich nazw osobowych Schaber, Schabert, te od średnio-wysoko-niemieckiego schaben ‘drapać, skrobać, rytować’.

Sabieralski - od niemieckich nazw osobowych Schaber, Schabert, te od średnio-wysoko-niemieckiego schaben ‘drapać, skrobać, rytować’.

Sabierski - od niemieckich nazw osobowych Schaber, Schabert, te od średnio-wysoko-niemieckiego schaben ‘drapać, skrobać, rytować’.

Sabiesiak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabieszek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabik - 1640 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabikowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabin - w grupie nazwisk pochodzących od imienia żeńskiego Sabina. Było też męskie imię Sabin. Oba wywodzą się z łacińskiej nazwy Sabinus, określającej jeden ze szczepów italskich.

Sabina - w grupie nazwisk pochodzących od imienia żeńskiego Sabina. Było też męskie imię Sabin. Oba wywodzą się z łacińskiej nazwy Sabinus, określającej jeden ze szczepów italskich.

Sabinarz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia żeńskiego Sabina. Było też męskie imię Sabin. Oba wywodzą się z łacińskiej nazwy Sabinus, określającej jeden ze szczepów italskich.

Sabinasz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia żeńskiego Sabina. Było też męskie imię Sabin. Oba wywodzą się z łacińskiej nazwy Sabinus, określającej jeden ze szczepów italskich.

Sabinecki - w grupie nazwisk pochodzących od imienia żeńskiego Sabina. Było też męskie imię Sabin. Oba wywodzą się z łacińskiej nazwy Sabinus, określającej jeden ze szczepów italskich.

Sabinek - w grupie nazwisk pochodzących od imienia żeńskiego Sabina. Było też męskie imię Sabin. Oba wywodzą się z łacińskiej nazwy Sabinus, określającej jeden ze szczepów italskich.

Sabiniak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia żeńskiego Sabina. Było też męskie imię Sabin. Oba wywodzą się z łacińskiej nazwy Sabinus, określającej jeden ze szczepów italskich.

Sabiniarz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia żeńskiego Sabina. Było też męskie imię Sabin. Oba wywodzą się z łacińskiej nazwy Sabinus, określającej jeden ze szczepów italskich.

Sabiniasz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia żeńskiego Sabina. Było też męskie imię Sabin. Oba wywodzą się z łacińskiej nazwy Sabinus, określającej jeden ze szczepów italskich.

Sabinicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia żeńskiego Sabina. Było też męskie imię Sabin. Oba wywodzą się z łacińskiej nazwy Sabinus, określającej jeden ze szczepów italskich.

Sabinierz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia żeńskiego Sabina. Było też męskie imię Sabin. Oba wywodzą się z łacińskiej nazwy Sabinus, określającej jeden ze szczepów italskich.

Sabiniewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia żeńskiego Sabina. Było też męskie imię Sabin. Oba wywodzą się z łacińskiej nazwy Sabinus, określającej jeden ze szczepów italskich.

Sabiniok - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od imienia żeńskiego Sabina. Było też męskie imię Sabin. Oba wywodzą się z łacińskiej nazwy Sabinus, określającej jeden ze szczepów italskich.

Sabino - w grupie nazwisk pochodzących od imienia żeńskiego Sabina. Było też męskie imię Sabin. Oba wywodzą się z łacińskiej nazwy Sabinus, określającej jeden ze szczepów italskich.

Sabinus - 1400 w grupie nazwisk pochodzących od imienia żeńskiego Sabina. Było też męskie imię Sabin. Oba wywodzą się z łacińskiej nazwy Sabinus, określającej jeden ze szczepów italskich.

Sabiński - 1656 w grupie nazwisk pochodzących od imienia żeńskiego Sabina. Było też męskie imię Sabin. Oba wywodzą się z łacińskiej nazwy Sabinus, określającej jeden ze szczepów italskich.

Sabis - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabisch - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabisiak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabisz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabiszak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabiszewski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabiś - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabiun - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabkowiak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabkowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabkowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabków - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabla - w grupie nazwisk pochodzących od szabla ‘broń sieczna o wygiętej klindze’; w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Schabel, Sabel.

Sablak - w grupie nazwisk pochodzących od szabla ‘broń sieczna o wygiętej klindze’; w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Schabel, Sabel.

Sablewski - w grupie nazwisk pochodzących od szabla ‘broń sieczna o wygiętej klindze’; w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Schabel, Sabel.

Sablik - w grupie nazwisk pochodzących od szabla ‘broń sieczna o wygiętej klindze’; w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Schabel, Sabel.

Sablin - w grupie nazwisk pochodzących od szabla ‘broń sieczna o wygiętej klindze’; w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Schabel, Sabel.

Sabliński - w grupie nazwisk pochodzących od szabla ‘broń sieczna o wygiętej klindze’; w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Schabel, Sabel.

Sabljak - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od szabla ‘broń sieczna o wygiętej klindze’; w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej Schabel, Sabel.

Sabo - 1605 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabociak - od sobota.

Sabocik - od sobota.

Sabociński - od sobota.

Saboczyński - od sobota.

Sabol - od sobol, dawniej soból ‘gatunek zwierzęcia’.

Sabola - od sobol, dawniej soból ‘gatunek zwierzęcia’.

Sabolak - od sobol, dawniej soból ‘gatunek zwierzęcia’.

Sabolewski - od nazw miejscowych Sobolewo, Sobolów, Sobole (kilka wsi).

Sabon - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Saboniak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabonis - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Saboń - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabor - od niemieckich nazw osobowych Schaber, Schabert, te od średnio-wysoko-niemieckiego schaben ‘drapać, skrobać, rytować’.

Sabora - od niemieckich nazw osobowych Schaber, Schabert, te od średnio-wysoko-niemieckiego schaben ‘drapać, skrobać, rytować’.

Saborin - od niemieckich nazw osobowych Schaber, Schabert, te od średnio-wysoko-niemieckiego schaben ‘drapać, skrobać, rytować’.

Saborowski - od niemieckich nazw osobowych Schaber, Schabert, te od średnio-wysoko-niemieckiego schaben ‘drapać, skrobać, rytować’.

Saboryn - od niemieckich nazw osobowych Schaber, Schabert, te od średnio-wysoko-niemieckiego schaben ‘drapać, skrobać, rytować’.

Saborz - od niemieckich nazw osobowych Schaber, Schabert, te od średnio-wysoko-niemieckiego schaben ‘drapać, skrobać, rytować’.

Sabos - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabosz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Saboś - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabot - od sobota lub od saboty ‘drewniane chodaki’.

Sabotka - od sobota.

Sabotkowski - od sobota.

Sabotowski - od sobota.

Sabowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabór - od niemieckich nazw osobowych Schaber, Schabert, te od średnio-wysoko-niemieckiego schaben ‘drapać, skrobać, rytować’.

Sabra - od niemieckich nazw osobowych Schaber, Schabert, te od średnio-wysoko-niemieckiego schaben ‘drapać, skrobać, rytować’.

Sabrawa - od niemieckich nazw osobowych Schaber, Schabert, te od średnio-wysoko-niemieckiego schaben ‘drapać, skrobać, rytować’.

Sabrek - od niemieckich nazw osobowych Schaber, Schabert, te od średnio-wysoko-niemieckiego schaben ‘drapać, skrobać, rytować’.

Sabrowski - od niemieckich nazw osobowych Schaber, Schabert, te od średnio-wysoko-niemieckiego schaben ‘drapać, skrobać, rytować’.

Sabul - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabula - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabulak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabulis - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabulski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabuła - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabuń - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabuński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabura - od niemieckich nazw osobowych Schaber, Schabert, te od średnio-wysoko-niemieckiego schaben ‘drapać, skrobać, rytować’.

Saburow - od niemieckich nazw osobowych Schaber, Schabert, te od średnio-wysoko-niemieckiego schaben ‘drapać, skrobać, rytować’.

Saburyn - od niemieckich nazw osobowych Schaber, Schabert, te od średnio-wysoko-niemieckiego schaben ‘drapać, skrobać, rytować’.

Saburyń - od niemieckich nazw osobowych Schaber, Schabert, te od średnio-wysoko-niemieckiego schaben ‘drapać, skrobać, rytować’.

Sabus - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabusiak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabuś - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabuta - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sabynicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia żeńskiego Sabina. Było też męskie imię Sabin. Oba wywodzą się z łacińskiej nazwy Sabinus, określającej jeden ze szczepów italskich.

Sabysz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Sab-, ta od imienia Saba, pochodzenia aramejskiego od Saba ‘starzec, dziadek’ przejętego do greckiego jako Sabbas lub Sabas, do łaciny Sabas (wschodniosłowiańskie Sawa), od niemieckich nazw osobowych na Sab- lub od Saba ‘duży buklak do przechowywania mleka’; może też białoruskiego Sab- zamiast polskiego Sob-, węgierskiego Szabó.

Sac - w grupie nazwisk pochodzących od szacać, szacić się ‘ubierać się, stroić’ lub od nazw osobowych na Sza-, Sa-, typu Szaweł, Salomon.

Sacal - w grupie nazwisk pochodzących od szacać, szacić się ‘ubierać się, stroić’ lub od nazw osobowych na Sza-, Sa-, typu Szaweł, Salomon.

Sacała - w grupie nazwisk pochodzących od szacać, szacić się ‘ubierać się, stroić’ lub od nazw osobowych na Sza-, Sa-, typu Szaweł, Salomon.

Sacało - w grupie nazwisk pochodzących od szacać, szacić się ‘ubierać się, stroić’ lub od nazw osobowych na Sza-, Sa-, typu Szaweł, Salomon.

Sacałowski - 1752 w grupie nazwisk pochodzących od szacać, szacić się ‘ubierać się, stroić’ lub od nazw osobowych na Sza-, Sa-, typu Szaweł, Salomon.

Sacałowski - 1752 od nazwy miejscowej Sacały (konińskie, gmina Brudzew).

Sacan - w grupie nazwisk pochodzących od szacać, szacić się ‘ubierać się, stroić’ lub od nazw osobowych na Sza-, Sa-, typu Szaweł, Salomon.

Sacawa - w grupie nazwisk pochodzących od szacać, szacić się ‘ubierać się, stroić’ lub od nazw osobowych na Sza-, Sa-, typu Szaweł, Salomon.

Sacawski - w grupie nazwisk pochodzących od szacać, szacić się ‘ubierać się, stroić’ lub od nazw osobowych na Sza-, Sa-, typu Szaweł, Salomon.

Sacejkowicz - 1560 od nazw osobowych na Sa-, typu Salomon, Isak lub od sak.

Sacek - w grupie nazwisk pochodzących od szacać, szacić się ‘ubierać się, stroić’ lub od nazw osobowych na Sza-, Sa-, typu Szaweł, Salomon.

Sacewa - w grupie nazwisk pochodzących od szacać, szacić się ‘ubierać się, stroić’ lub od nazw osobowych na Sza-, Sa-, typu Szaweł, Salomon.

Sacewicz - w grupie nazwisk pochodzących od szacać, szacić się ‘ubierać się, stroić’ lub od nazw osobowych na Sza-, Sa-, typu Szaweł, Salomon.

Sacewka - w grupie nazwisk pochodzących od szacać, szacić się ‘ubierać się, stroić’ lub od nazw osobowych na Sza-, Sa-, typu Szaweł, Salomon.

Sacewski - w grupie nazwisk pochodzących od szacać, szacić się ‘ubierać się, stroić’ lub od nazw osobowych na Sza-, Sa-, typu Szaweł, Salomon.

Sach - od nazw osobowych na Sa-, typu Sambor, Salomon lub też od niemieckiej nazwy osobowej Sach, ta od imienia Zachariasz.

Sacha - od nazw osobowych na Sa-, typu Sambor, Salomon lub też od niemieckiej nazwy osobowej Sach, ta od imienia Zachariasz.

Sachacz - od nazw osobowych na Sa-, typu Sambor, Salomon lub też od niemieckiej nazwy osobowej Sach, ta od imienia Zachariasz.

Sachaczewski - od nazw osobowych na Sa-, typu Sambor, Salomon lub też od niemieckiej nazwy osobowej Sach, ta od imienia Zachariasz.

Sachaczuk - od nazw osobowych na Sa-, typu Sambor, Salomon lub też od niemieckiej nazwy osobowej Sach, ta od imienia Zachariasz.

Sachagłuch - od szach ‘tytuł monarchy perskiego; figura w szachach’, szachy ‘nazwa gry’ lub od nazw osobowych na Sza-, typu Szaweł.

Sachaj - od nazw osobowych na Sa-, typu Sambor, Salomon lub też od niemieckiej nazwy osobowej Sach, ta od imienia Zachariasz.

Sachajczuk - od nazw osobowych na Sa-, typu Sambor, Salomon lub też od niemieckiej nazwy osobowej Sach, ta od imienia Zachariasz.

Sachajczyk - od nazw osobowych na Sa-, typu Sambor, Salomon lub też od niemieckiej nazwy osobowej Sach, ta od imienia Zachariasz.

Sachajda - od gwarowego sachajda ‘dziewucha; prażucha’.

Sachajdak - od sajdak, sahajdak ‘’futerał na strzały’.

Sachajdakiewicz - od sajdak, sahajdak ‘’futerał na strzały’.

Sachajdakowski - od sajdak, sahajdak ‘’futerał na strzały’.

Sachajdek - od sajdak, sahajdak ‘’futerał na strzały’.

Sachajko - od nazw osobowych na Sa-, typu Sambor, Salomon lub też od niemieckiej nazwy osobowej Sach, ta od imienia Zachariasz.

Sachajski - od nazw osobowych na Sa-, typu Sambor, Salomon lub też od niemieckiej nazwy osobowej Sach, ta od imienia Zachariasz.

Sachally - (Pom) od nazw osobowych na Sa-, typu Sambor, Salomon lub też od niemieckiej nazwy osobowej Sach, ta od imienia Zachariasz.

Sachalski - od nazw osobowych na Sa-, typu Sambor, Salomon lub też od niemieckiej nazwy osobowej Sach, ta od imienia Zachariasz.

Sachaluk - od nazw osobowych na Sa-, typu Sambor, Salomon lub też od niemieckiej nazwy osobowej Sach, ta od imienia Zachariasz.

Sachan - od nazw osobowych na Sa-, typu Sambor, Salomon lub też od niemieckiej nazwy osobowej Sach, ta od imienia Zachariasz.

Sachanek - od nazw osobowych na Sa-, typu Sambor, Salomon lub też od niemieckiej nazwy osobowej Sach, ta od imienia Zachariasz.

Sachanik - od nazw osobowych na Sa-, typu Sambor, Salomon lub też od niemieckiej nazwy osobowej Sach, ta od imienia Zachariasz.

Sachaniuk - od nazw osobowych na Sa-, typu Sambor, Salomon lub też od niemieckiej nazwy osobowej Sach, ta od imienia Zachariasz.

Sachanko - od nazw osobowych na Sa-, typu Sambor, Salomon lub też od niemieckiej nazwy osobowej Sach, ta od imienia Zachariasz.

Sachanowicz - od nazw osobowych na Sa-, typu Sambor, Salomon lub też od niemieckiej nazwy osobowej Sach, ta od imienia Zachariasz.

Sachanowski - od nazw osobowych na Sa-, typu Sambor, Salomon lub też od niemieckiej nazwy osobowej Sach, ta od imienia Zachariasz.

Sachań - od nazw osobowych na Sa-, typu Sambor, Salomon lub też od niemieckiej nazwy osobowej Sach, ta od imienia Zachariasz.

Sachańko - od nazw osobowych na Sa-, typu Sambor, Salomon lub też od niemieckiej nazwy osobowej Sach, ta od imienia Zachariasz.

Sachański - od nazw osobowych na Sa-, typu Sambor, Salomon lub też od niemieckiej nazwy osobowej Sach, ta od imienia Zachariasz.

Sachar - od sachar ‘cukier’, też od niemieckiej nazwt osobowej Sacher, ta od imienia Zacharias.

Sachara - od sachar ‘cukier’, też od niemieckiej nazwt osobowej Sacher, ta od imienia Zacharias.

Sacharaczuk - od sachar ‘cukier’, też od niemieckiej nazwt osobowej Sacher, ta od imienia Zacharias.

Sacharc - od sachar ‘cukier’, też od niemieckiej nazwt osobowej Sacher, ta od imienia Zacharias.

Sacharcuk - od sachar ‘cukier’, też od niemieckiej nazwt osobowej Sacher, ta od imienia Zacharias.

Sacharczak - od sachar ‘cukier’, też od niemieckiej nazwt osobowej Sacher, ta od imienia Zacharias.

Sacharczenko - od sachar ‘cukier’, też od niemieckiej nazwt osobowej Sacher, ta od imienia Zacharias.

Sacharczuk - od sachar ‘cukier’, też od niemieckiej nazwt osobowej Sacher, ta od imienia Zacharias.

Sacharczyk - od sachar ‘cukier’, też od niemieckiej nazwt osobowej Sacher, ta od imienia Zacharias.

Sacharczyński - od sachar ‘cukier’, też od niemieckiej nazwt osobowej Sacher, ta od imienia Zacharias.

Sacharecki - od sachar ‘cukier’, też od niemieckiej nazwt osobowej Sacher, ta od imienia Zacharias.

Sacharek - od sachar ‘cukier’, też od niemieckiej nazwt osobowej Sacher, ta od imienia Zacharias.

Sacharewicz - od sachar ‘cukier’, też od niemieckiej nazwt osobowej Sacher, ta od imienia Zacharias.

Sacharkiewicz - od sachar ‘cukier’, też od niemieckiej nazwt osobowej Sacher, ta od imienia Zacharias.

Sacharko - od sachar ‘cukier’, też od niemieckiej nazwt osobowej Sacher, ta od imienia Zacharias.

Sacharow - od sachar ‘cukier’, też od niemieckiej nazwt osobowej Sacher, ta od imienia Zacharias.

Sacharowski - od sachar ‘cukier’, też od niemieckiej nazwt osobowej Sacher, ta od imienia Zacharias.

Sacharów - od sachar ‘cukier’, też od niemieckiej nazwt osobowej Sacher, ta od imienia Zacharias.

Sacharski - od sachar ‘cukier’, też od niemieckiej nazwt osobowej Sacher, ta od imienia Zacharias.

Sacharuk - od sachar ‘cukier’, też od niemieckiej nazwt osobowej Sacher, ta od imienia Zacharias.

Sacharz - od sachar ‘cukier’, też od niemieckiej nazwt osobowej Sacher, ta od imienia Zacharias.

Sacharzec - od sachar ‘cukier’, też od niemieckiej nazwt osobowej Sacher, ta od imienia Zacharias.

Sacharzewski - od sachar ‘cukier’, też od niemieckiej nazwt osobowej Sacher, ta od imienia Zacharias.

Sachas - (Śl) od sachar ‘cukier’, też od niemieckiej nazwt osobowej Sacher, ta od imienia Zacharias.

Sachaszczyk - (Pom) od sachar ‘cukier’, też od niemieckiej nazwt osobowej Sacher, ta od imienia Zacharias.

Sache - od nazw osobowych na Sa-, typu Sambor, Salomon lub też od niemieckiej nazwy osobowej Sach, ta od imienia Zachariasz.

Sachejko - od nazw osobowych na Sa-, typu Sambor, Salomon lub też od niemieckiej nazwy osobowej Sach, ta od imienia Zachariasz.

Sachenek - od nazw osobowych na Sa-, typu Sambor, Salomon lub też od niemieckiej nazwy osobowej Sach, ta od imienia Zachariasz.

Sacher - od sachar ‘cukier’, też od niemieckiej nazwt osobowej Sacher, ta od imienia Zacharias.

Sacherski - od sachar ‘cukier’, też od niemieckiej nazwt osobowej Sacher, ta od imienia Zacharias.

Sachmac - od wschodniosłowiańskiej nazwy Szachmat, ta od nazwy plemienia tureckiego.

Sachmaciński - od wschodniosłowiańskiej nazwy Szachmat, ta od nazwy plemienia tureckiego.

Sachmal - od niemieckiej nazwy osobowej Sachmann, ta od imienia Zacharias.

Sachmala - od niemieckiej nazwy osobowej Sachmann, ta od imienia Zacharias.

Sachman - od niemieckiej nazwy osobowej Sachmann, ta od imienia Zacharias.

Sachmann - od niemieckiej nazwy osobowej Sachmann, ta od imienia Zacharias.

Sachmata - od wschodniosłowiańskiej nazwy Szachmat, ta od nazwy plemienia tureckiego.

Sachna - od nazw osobowych na Sa-, typu Sambor, Salomon lub też od niemieckiej nazwy osobowej Sach, ta od imienia Zachariasz.

Sachnek - od nazw osobowych na Sa-, typu Sambor, Salomon lub też od niemieckiej nazwy osobowej Sach, ta od imienia Zachariasz.

Sachniak - od nazw osobowych na Sa-, typu Sambor, Salomon lub też od niemieckiej nazwy osobowej Sach, ta od imienia Zachariasz.

Sachnic - 1430 od nazw osobowych na Sa-, typu Sambor, Salomon lub też od niemieckiej nazwy osobowej Sach, ta od imienia Zachariasz.

Sachnienko - od nazw osobowych na Sa-, typu Sambor, Salomon lub też od niemieckiej nazwy osobowej Sach, ta od imienia Zachariasz.

Sachniewicz - od nazw osobowych na Sa-, typu Sambor, Salomon lub też od niemieckiej nazwy osobowej Sach, ta od imienia Zachariasz.

Sachnik - od nazw osobowych na Sa-, typu Sambor, Salomon lub też od niemieckiej nazwy osobowej Sach, ta od imienia Zachariasz.

Sachniowic - 1493 od nazw osobowych na Sa-, typu Sambor, Salomon lub też od niemieckiej nazwy osobowej Sach, ta od imienia Zachariasz.

Sachniuk - od nazw osobowych na Sa-, typu Sambor, Salomon lub też od niemieckiej nazwy osobowej Sach, ta od imienia Zachariasz.

Sachno - od nazw osobowych na Sa-, typu Sambor, Salomon lub też od niemieckiej nazwy osobowej Sach, ta od imienia Zachariasz.

Sachnowicz - 1424 od nazw osobowych na Sa-, typu Sambor, Salomon lub też od niemieckiej nazwy osobowej Sach, ta od imienia Zachariasz.

Sachnowski - od nazw osobowych na Sa-, typu Sambor, Salomon lub też od niemieckiej nazwy osobowej Sach, ta od imienia Zachariasz.

Sacho - od nazw osobowych na Sa-, typu Sambor, Salomon lub też od niemieckiej nazwy osobowej Sach, ta od imienia Zachariasz.

Sachogłuch - od szach ‘tytuł monarchy perskiego; figura w szachach’, szachy ‘nazwa gry’ lub od nazw osobowych na Sza-, typu Szaweł.

Sachogłuchowicz - od szach ‘tytuł monarchy perskiego; figura w szachach’, szachy ‘nazwa gry’ lub od nazw osobowych na Sza-, typu Szaweł.

Sach-Ogłuchowicz - złożenia brak; Sach od szach ‘tytuł monarchy perskiego; figura w szachach’, szachy ‘nazwa gry’ lub od nazw osobowych na Sza-, typu Szaweł. Ogłuchowicz od ogłuch ‘głuchota’.

Sacholski - od nazw osobowych na Sa-, typu Sambor, Salomon lub też od niemieckiej nazwy osobowej Sach, ta od imienia Zachariasz.

Sachon - od nazw osobowych na Sa-, typu Sambor, Salomon lub też od niemieckiej nazwy osobowej Sach, ta od imienia Zachariasz.

Sachonowicz - od nazw osobowych na Sa-, typu Sambor, Salomon lub też od niemieckiej nazwy osobowej Sach, ta od imienia Zachariasz.

Sachoń - 1385 od nazw osobowych na Sa-, typu Sambor, Salomon lub też od niemieckiej nazwy osobowej Sach, ta od imienia Zachariasz.

Sachor - od sachar ‘cukier’, też od niemieckiej nazwt osobowej Sacher, ta od imienia Zacharias.

Sachorczuk - od sachar ‘cukier’, też od niemieckiej nazwt osobowej Sacher, ta od imienia Zacharias.

Sachorski - od sachar ‘cukier’, też od niemieckiej nazwt osobowej Sacher, ta od imienia Zacharias.

Sachorzec - od sachar ‘cukier’, też od niemieckiej nazwt osobowej Sacher, ta od imienia Zacharias.

Sachorzecki - od sachar ‘cukier’, też od niemieckiej nazwt osobowej Sacher, ta od imienia Zacharias.

Sachowicz - od nazw osobowych na Sa-, typu Sambor, Salomon lub też od niemieckiej nazwy osobowej Sach, ta od imienia Zachariasz.

Sachowski - od nazw osobowych na Sa-, typu Sambor, Salomon lub też od niemieckiej nazwy osobowej Sach, ta od imienia Zachariasz.

Sachs - od niemieckiego Sax, Saxe, Sachs, Sachse ‘mieszkaniec Saksonii’.

Sachse - od niemieckiego Sax, Saxe, Sachs, Sachse ‘mieszkaniec Saksonii’.

Sacht - od staropolskiego szachta ‘dół, jama, w której mieści się sól, kruszec’, od niemieckiej nazwy osobowej Schacht.

Sachta - od staropolskiego szachta ‘dół, jama, w której mieści się sól, kruszec’, od niemieckiej nazwy osobowej Schacht.

Sachura - od sachar ‘cukier’, też od niemieckiej nazwt osobowej Sacher, ta od imienia Zacharias.

Sachurak - od sachar ‘cukier’, też od niemieckiej nazwt osobowej Sacher, ta od imienia Zacharias.

Sachurski - od sachar ‘cukier’, też od niemieckiej nazwt osobowej Sacher, ta od imienia Zacharias.

Sachwanowicz - od sakwa ‘wór podróżny; worek na pieniądze’.

Sachweh - od sakwa ‘wór podróżny; worek na pieniądze’.

Sachwek - od sakwa ‘wór podróżny; worek na pieniądze’.

Sachwicki - od sakwa ‘wór podróżny; worek na pieniądze’.

Sachyra - od sachar ‘cukier’, też od niemieckiej nazwt osobowej Sacher, ta od imienia Zacharias.

Saciak - od gwarowego satać ‘bardzo płakać’, może też od szata.

Saciewicz - od gwarowego satać ‘bardzo płakać’, może też od szata.

Sacik - od gwarowego satać ‘bardzo płakać’, może też od szata.

Sacik - od nazw osobowych na Sa-, typu Salomon, Isak lub od sak.

Sacikowski - od gwarowego satać ‘bardzo płakać’, może też od szata.

Saciłowski - w grupie nazwisk pochodzących od szacać, szacić się ‘ubierać się, stroić’ lub od nazw osobowych na Sza-, Sa-, typu Szaweł, Salomon.

Sacinowski - od nazwy miejscowej Sacin (radomskie, gmina Nowe Miasto nad Pilicą).

Saciński - od nazwy miejscowej Sacin (radomskie, gmina Nowe Miasto nad Pilicą).

Sacio - od gwarowego satać ‘bardzo płakać’, może też od szata.

Saciuk - od gwarowego satać ‘bardzo płakać’, może też od szata.

Saciuk - od nazw osobowych na Sa-, typu Salomon, Isak lub od sak.

Sack - od nazw osobowych na Sa-, typu Salomon, Isak lub od sak.

Sackel - od nazw osobowych na Sa-, typu Salomon, Isak lub od sak.

Sacki - od nazwy miejscowej Saczkowce (białostockie, gmina Kuźnice).

Sackiewicz - od nazw osobowych na Sa-, typu Salomon, Isak lub od sak.

Sackiewicz-Steckiewicz - złożenia brak; Sackiewicz od nazw osobowych na Sa-, typu Salomon, Isak lub od sak; Steckiewicz 1672 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Stefan.

Sacko - od nazw osobowych na Sa-, typu Salomon, Isak lub od sak.

Sackowski - od nazwy miejscowej Saczkowce (białostockie, gmina Kuźnice).

Sacla - w grupie nazwisk pochodzących od szacać, szacić się ‘ubierać się, stroić’ lub od nazw osobowych na Sza-, Sa-, typu Szaweł, Salomon.

Sacna - w grupie nazwisk pochodzących od szacać, szacić się ‘ubierać się, stroić’ lub od nazw osobowych na Sza-, Sa-, typu Szaweł, Salomon.

Sacoła - w grupie nazwisk pochodzących od szacać, szacić się ‘ubierać się, stroić’ lub od nazw osobowych na Sza-, Sa-, typu Szaweł, Salomon.

Sacowicz - 1545 od nazw osobowych na Sa-, typu Salomon, Isak lub od sak.

Sacuta - w grupie nazwisk pochodzących od szacać, szacić się ‘ubierać się, stroić’ lub od nazw osobowych na Sza-, Sa-, typu Szaweł, Salomon.

Sacyk - w grupie nazwisk pochodzących od szacać, szacić się ‘ubierać się, stroić’ lub od nazw osobowych na Sza-, Sa-, typu Szaweł, Salomon.

Sacysta - w grupie nazwisk pochodzących od szacać, szacić się ‘ubierać się, stroić’ lub od nazw osobowych na Sza-, Sa-, typu Szaweł, Salomon.

Sacz - 1411 od nazw osobowych na Sa-, typu Salomon, Isak lub od sak.

Saczała - 1394 od nazw osobowych na Sa-, typu Salomon, Isak lub od sak.

Saczan - od nazw osobowych na Sa-, typu Salomon, Isak lub od sak.

Saczanow - od nazw osobowych na Sa-, typu Salomon, Isak lub od sak.

Saczanów - od nazw osobowych na Sa-, typu Salomon, Isak lub od sak.

Saczawa - od nazw osobowych na Sa-, typu Salomon, Isak lub od sak.

Saczek - 1388 od nazw osobowych na Sa-, typu Salomon, Isak lub od sak.

Saczewa - od nazw osobowych na Sa-, typu Salomon, Isak lub od sak.

Saczewicz - 1545 od nazw osobowych na Sa-, typu Salomon, Isak lub od sak.

Saczewka - 1551 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy soczew- , por. soczewica ‘roślina motylkowa o jadalnych nasionach’.

Saczewko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy soczew- , por. soczewica ‘roślina motylkowa o jadalnych nasionach’.

Saczka - 1743 od nazw osobowych na Sa-, typu Salomon, Isak lub od sak.

Saczke - (Pom) od nazw osobowych na Sa-, typu Salomon, Isak lub od sak.

Saczko - 1397 od nazw osobowych na Sa-, typu Salomon, Isak lub od sak.

Saczkow - od nazw osobowych na Sa-, typu Salomon, Isak lub od sak.

Saczkowicz - 1425 od nazw osobowych na Sa-, typu Salomon, Isak lub od sak.

Saczkowski - od nazwy miejscowej Saczkowce (białostockie, gmina Kuźnice).

Saczków - od nazw osobowych na Sa-, typu Salomon, Isak lub od sak.

Saczonek - od nazw osobowych na Sa-, typu Salomon, Isak lub od sak.

Saczowka - 1545 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy soczew- , por. soczewica ‘roślina motylkowa o jadalnych nasionach’.

Saczowski - od nazwy miejscowej Soczewka (płockie, gmina Nowy Duninów), Soczówki (piotrkowskie, gmina Żarnow).

Saczuk - 1662 od nazw osobowych na Sa-, typu Salomon, Isak lub od sak.

Saczyc - 1401 od nazw osobowych na Sa-, typu Salomon, Isak lub od sak.

Saczyk - 1662 od nazw osobowych na Sa-, typu Salomon, Isak lub od sak.

Saczyło - 1580 od nazw osobowych na Sa-, typu Salomon, Isak lub od sak.

Saczyłowicz - od nazw osobowych na Sa-, typu Salomon, Isak lub od sak.

Saczyn - od nazw osobowych na Sa-, typu Salomon, Isak lub od sak.

Saczyna - od nazw osobowych na Sa-, typu Salomon, Isak lub od sak.

Saczysta - od nazw osobowych na Sa-, typu Salomon, Isak lub od sak.

Saczywko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy soczew- , por. soczewica ‘roślina motylkowa o jadalnych nasionach’.

Saczywno - od nazw osobowych na Sa-, typu Salomon, Isak lub od sak.

Sać - od nazw osobowych na Sa-, typu Salomon, Isak lub od sak.

Saćko - od nazw osobowych na Sa-, typu Salomon, Isak lub od sak.

Sad - 1204 w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sada - 1767 w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadach - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadaj - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadaj-Sado - złożenia brak; Sadaj w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’; Sado 1589 w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadajski - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadak - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadakierski - od nazwy miejscowej Sadykierz (kilka wsi).

Sadakieski - od nazwy miejscowej Sadykierz (kilka wsi).

Sadakiewicz - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadakiewski - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadakowski - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadal - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadalski - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadamowicz - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadanowicz - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadaś - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadawa - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadawski - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadawy - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadcza - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadczak - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadczenko - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadczuk - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadczyk - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadczykow - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadczyński - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadeck - (Pom) w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadecki - 1622 od nazw miejscowych Sadek, Sadki, Szadek, Szadki.

Sadej - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadeja - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadek - 1589 w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadel - od niemieckiej nazwy osobowej Sadel, ta od średnioniemieckiego sadel ‘siodło’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego schëdel ‘czaszka’.

Sadelski - od niemieckiej nazwy osobowej Sadel, ta od średnioniemieckiego sadel ‘siodło’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego schëdel ‘czaszka’.

Sadelszczak - 1619 od nazwy miejscowej Sądel (nowosądeckie, gmina Bukowina Tatrzańska).

Sadełko - 1627 od sadło ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Sadełkowicz - 1673 od sadło ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Sadenko - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadeńko - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sader - od niemieckiej nazwy osobowej Schader, ta od średnio-wysoko-niemieckiego schaden ‘robić szkodę, szkodzić’.

Sadera - od niemieckiej nazwy osobowej Schader, ta od średnio-wysoko-niemieckiego schaden ‘robić szkodę, szkodzić’.

Saderski - od niemieckiej nazwy osobowej Schader, ta od średnio-wysoko-niemieckiego schaden ‘robić szkodę, szkodzić’.

Sadetzki - od nazw miejscowych Sadek, Sadki, Szadek, Szadki.

Sadich - (Śl) w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadig - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadik - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadikow - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadisz - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadka - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadke - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadkewicz - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadkierski - od nazwy miejscowej Sadykierz (kilka wsi).

Sadkiewicz - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadko - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadkocha - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadkoń - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadkowiak - od nazw miejscowych typu Sadkowica, Szadkowice, Sadek, Szadek.

Sadkowiak - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadkowicz - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadkowski - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadkowski - 1415 od nazw miejscowych typu Sadkowica, Szadkowice, Sadek, Szadek.

Sadkowszczak - od nazw miejscowych typu Sadkowica, Szadkowice, Sadek, Szadek.

Sadkowy - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadlak - od sadło ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Sadlakowski - od sadło ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Sadlej - 1464 od sadło ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Sadleja - od sadło ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Sadlek - od sadło ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Sadleński - 1418 od nazwy miejscowej Sadlinki (elbląskie, gmina Sadlinki), Sadlno (konińskie, gmina Wierzbinek).

Sadley - od sadło ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Sadlik - od sadło ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Sadlikora - od sadło ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Sadlikowski - od sadło ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Sadliński - 1582 od nazwy miejscowej Sadlinki (elbląskie, gmina Sadlinki), Sadlno (konińskie, gmina Wierzbinek).

Sadlisz - od sadło ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Sadlo - od sadło ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Sadloch - od sadło ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Sadlok - (Śl) od sadło ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Sadlon - od sadło ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Sadloń - od sadło ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Sadlorz - od sadło ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Sadlos - od sadło ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Sadlowski - od nazw miejscowych Sadłowo, Sadłowice (kilka wsi).

Sadluk - 1662 od sadło ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Sadła - od sadło ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Sadłacha - od sadło ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Sadłacz - od sadło ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Sadłak - od sadło ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Sadłakowski - od sadło ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Sadłas - od sadło ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Sadłecki - od sadło ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Sadłek - od sadło ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Sadłko - 1464 od sadło ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Sadło - 1421 od sadło ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Sadłoch - od sadło ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Sadłocha - od sadło ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Sadłok - (Śl) od sadło ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Sadłon - od sadło ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Sadłoń - od sadło ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Sadłos - od sadło ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Sadłoś - od sadło ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Sadłow - od sadło ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Sadłowicz - od sadło ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Sadłowski - 1631 od nazw miejscowych Sadłowo, Sadłowice (kilka wsi).

Sadłowszczak - od nazw miejscowych Sadłowo, Sadłowice (kilka wsi).

Sadłucki - XVIII w. od nazwy miejscowej Sadłuki (elbląskie, gmina Mikołajewo Pomorskie).

Sadług - od sadło ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Sadłyk - od sadło ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Sadnicki - od sadło ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Sadnik - od sadło ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Sadnikow - od sadło ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Sadno - od sadło ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Sadny - 1407 w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’; od sadny ‘sadowy’.

Sado - 1589 w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadoch - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadocha - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadochwiej - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadok - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadokierski - od nazwy miejscowej Sadykierz (kilka wsi).

Sadoleczki - od nazwy miejscowej Sadoleś (siedleckie, gmina Sadownie).

Sadolewski - od nazwy miejscowej Sadoleś (siedleckie, gmina Sadownie).

Sadolik - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadolski - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadoł - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadoła - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadołek - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadołowicz - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadoma - od nazwy biblijnej Sodomy, w przenośni ‘miejsce zgorszenia’.

Sadomirski - od nazwy miasta Sandomierz (tarnobrzeskie).

Sadomlak - od nazwy biblijnej Sodomy, w przenośni ‘miejsce zgorszenia’.

Sadomski - od nazwy biblijnej Sodomy, w przenośni ‘miejsce zgorszenia’.

Sadon - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadonowicz - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadoń - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadoński - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sador - od niemieckiej nazwy osobowej Schader, ta od średnio-wysoko-niemieckiego schaden ‘robić szkodę, szkodzić’.

Sadora - od niemieckiej nazwy osobowej Schader, ta od średnio-wysoko-niemieckiego schaden ‘robić szkodę, szkodzić’.

Sadorski - od niemieckiej nazwy osobowej Schader, ta od średnio-wysoko-niemieckiego schaden ‘robić szkodę, szkodzić’.

Sados - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadoski - od nazw miejscowych typu Sadowo, Sadowie, Sady, Szadów, Szady.

Sadoś - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadow - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadowa - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadowczak - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadowczyk - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadowiak - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadowicz - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadowiczyk - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadowiec - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadowik - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadowiński - od nazwy miejscowej Sadowne (siedleckie, gmina Sadowne).

Sadownicza - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadowniczek - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadowniczka - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadowniczy - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadowniczyk - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadownik - 1398 w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadownikow - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadowników - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadowny - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadowski - 1390 od nazw miejscowych typu Sadowo, Sadowie, Sady, Szadów, Szady.

Sadowsky - od nazw miejscowych typu Sadowo, Sadowie, Sady, Szadów, Szady.

Sadowy - 1408 w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’; od przymiotnika sadowy’.

Sadowy-Sadowski - złożenia brak; Sadowy 1408 w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’; od przymiotnika sadowy’; Sadowski 1390 od nazw miejscowych typu Sadowo, Sadowie, Sady, Szadów, Szady.

Sadra - od niemieckiej nazwy osobowej Schader, ta od średnio-wysoko-niemieckiego schaden ‘robić szkodę, szkodzić’.

Sadrach - od niemieckiej nazwy osobowej Schader, ta od średnio-wysoko-niemieckiego schaden ‘robić szkodę, szkodzić’.

Sadrak - od niemieckiej nazwy osobowej Schader, ta od średnio-wysoko-niemieckiego schaden ‘robić szkodę, szkodzić’.

Sadrakała - od niemieckiej nazwy osobowej Schader, ta od średnio-wysoko-niemieckiego schaden ‘robić szkodę, szkodzić’.

Sadrakuła - od niemieckiej nazwy osobowej Schader, ta od średnio-wysoko-niemieckiego schaden ‘robić szkodę, szkodzić’.

Sadren - od niemieckiej nazwy osobowej Schader, ta od średnio-wysoko-niemieckiego schaden ‘robić szkodę, szkodzić’.

Sadrina - od niemieckiej nazwy osobowej Schader, ta od średnio-wysoko-niemieckiego schaden ‘robić szkodę, szkodzić’.

Sadrończyk - od niemieckiej nazwy osobowej Schader, ta od średnio-wysoko-niemieckiego schaden ‘robić szkodę, szkodzić’.

Sadrowski - od niemieckiej nazwy osobowej Schader, ta od średnio-wysoko-niemieckiego schaden ‘robić szkodę, szkodzić’.

Sadrykuła - od niemieckiej nazwy osobowej Schader, ta od średnio-wysoko-niemieckiego schaden ‘robić szkodę, szkodzić’.

Sadryn - od niemieckiej nazwy osobowej Schader, ta od średnio-wysoko-niemieckiego schaden ‘robić szkodę, szkodzić’.

Sadryna - od niemieckiej nazwy osobowej Schader, ta od średnio-wysoko-niemieckiego schaden ‘robić szkodę, szkodzić’.

Sadryniak - od niemieckiej nazwy osobowej Schader, ta od średnio-wysoko-niemieckiego schaden ‘robić szkodę, szkodzić’.

Sadrzak - od niemieckiej nazwy osobowej Schader, ta od średnio-wysoko-niemieckiego schaden ‘robić szkodę, szkodzić’.

Sadrzyk - od niemieckiej nazwy osobowej Schader, ta od średnio-wysoko-niemieckiego schaden ‘robić szkodę, szkodzić’.

Sadtke - (Pom) w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadto - (Śl) w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Saduch - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Saducha - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadujka - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadujko - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadula - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadulak - 1783 w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadulski - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Saduła - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Saduniowski - od nazwy miejscowej Saduny (olsztyńskie, gmina Korsze).

Saduński - od nazwy miejscowej Saduny (olsztyńskie, gmina Korsze).

Sadur - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadura - 1583 w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadurek - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Saduro - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadurski - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadus - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Saduski - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Saduś - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sady - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadyk - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadykierz - od nazwy miejscowej Sadykierz (kilka wsi).

Sadykiewicz - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadykow - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadyn - od niemieckiej nazwy osobowej Schaden, ta do średnio-wysoko-niemieckiego scheda ‘szkoda, zguba’.

Sadynica - od niemieckiej nazwy osobowej Schaden, ta do średnio-wysoko-niemieckiego scheda ‘szkoda, zguba’.

Sadyń - od niemieckiej nazwy osobowej Schaden, ta do średnio-wysoko-niemieckiego scheda ‘szkoda, zguba’.

Sadyński - od niemieckiej nazwy osobowej Schaden, ta do średnio-wysoko-niemieckiego scheda ‘szkoda, zguba’.

Sadys - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadyś - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadz - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadza - 1582 w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’; też od sadza.

Sadzak - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadzalski - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadzała - 1499 w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadzanowicz - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadzawa - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sadzaw-, por. sadza wica, sadzawka ‘dół z wodą’.

Sadzawica - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sadzaw-, por. sadza wica, sadzawka ‘dół z wodą’.

Sadzawicki - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sadzaw-, por. sadza wica, sadzawka ‘dół z wodą’.

Sadzawiczna - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sadzaw-, por. sadza wica, sadzawka ‘dół z wodą’.

Sadzawiczny - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sadzaw-, por. sadza wica, sadzawka ‘dół z wodą’.

Sadzawiec - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sadzaw-, por. sadza wica, sadzawka ‘dół z wodą’.

Sadzek - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadzenica - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadzeński - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadzewicz - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadzewski - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadzia - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadziak - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadzian - 1790 w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadzic - 1467 w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadziemica - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadzienica - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadziewicz - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadziewski - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadzik - 1270 w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadzikowski - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadzinica - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadziński - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadzis - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadzisz - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadziuga - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadziuk - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadzki - od nazw miejscowych Sadek, Sadki, Szadek, Szadki.

Sadzon - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadzuga - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadzyk - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadzyl - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadzyński - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadź - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadżak - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Sadżuga - w nazwiskach na Sad-, Szad- nastąpiło pomieszanie dwu baz: sad ‘ogród owocowy’, sadzać ‘pomagać komuś usiąść’, osad ‘resztki substancji osadzające się na dnie naczynia lub zbiornika’ i staropolskie szady ‘siwy; pokryty pleśnią; rozczochrany’.

Saeman - od niemieckiej nazwy osobowej Seemann, ta od apelatywu Seemann ‘marynarz’.

Saemann - od niemieckiej nazwy osobowej Seemann, ta od apelatywu Seemann ‘marynarz’.

Saenger - od niemieckiej nazwy osobowej Sänger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sengen ‘opalać, osmalać’, może też od średnio-wysoko-niemieckiego sangen ‘śpiewać’.

Saeter - od niemieckiej nazwy osobowej Schetter, ta od średnioniemieckiego scheten ‘graniczyć’, schetter ‘sąsiad’ lub od seter ‘gatunek wyżła rasy angielskiej’.

Safal - od niemieckich nazw osobowych Schäffel, Scheffel, te od średnio-wysoko-niemieckiego schoefelin, schoefel ‘owieczka’.

Safalski - od niemieckich nazw osobowych Schäffel, Scheffel, te od średnio-wysoko-niemieckiego schoefelin, schoefel ‘owieczka’.

Safan - od imienia Safon, Sofon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Saphonias, z hebrajskiego tsephanyahu ‘Jahwe ukrył’; w Polsce w XIII wieku występowała forma Sofonijasz.

Safaniuk - od imienia Safon, Sofon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Saphonias, z hebrajskiego tsephanyahu ‘Jahwe ukrył’; w Polsce w XIII wieku występowała forma Sofonijasz.

Safanof - od imienia Safon, Sofon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Saphonias, z hebrajskiego tsephanyahu ‘Jahwe ukrył’; w Polsce w XIII wieku występowała forma Sofonijasz.

Safanow - od imienia Safon, Sofon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Saphonias, z hebrajskiego tsephanyahu ‘Jahwe ukrył’; w Polsce w XIII wieku występowała forma Sofonijasz.

Safanowski - od imienia Safon, Sofon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Saphonias, z hebrajskiego tsephanyahu ‘Jahwe ukrył’; w Polsce w XIII wieku występowała forma Sofonijasz.

Safanów - od imienia Safon, Sofon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Saphonias, z hebrajskiego tsephanyahu ‘Jahwe ukrył’; w Polsce w XIII wieku występowała forma Sofonijasz.

Safański - od imienia Safon, Sofon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Saphonias, z hebrajskiego tsephanyahu ‘Jahwe ukrył’; w Polsce w XIII wieku występowała forma Sofonijasz.

Safar - w grupie nazwisk pochodzących od szafarz ‘zarządzający dworem, majątkiem; kupiec; w dawnej Polsce urzędnik podatkowy lub celny’; też od niemieckiej nazwy osobowej Schaffer.

Safarczyk - w grupie nazwisk pochodzących od szafarz ‘zarządzający dworem, majątkiem; kupiec; w dawnej Polsce urzędnik podatkowy lub celny’; też od niemieckiej nazwy osobowej Schaffer.

Safarewicz - w grupie nazwisk pochodzących od szafarz ‘zarządzający dworem, majątkiem; kupiec; w dawnej Polsce urzędnik podatkowy lub celny’; też od niemieckiej nazwy osobowej Schaffer.

Safarik - w grupie nazwisk pochodzących od szafarz ‘zarządzający dworem, majątkiem; kupiec; w dawnej Polsce urzędnik podatkowy lub celny’; też od niemieckiej nazwy osobowej Schaffer.

Safarin - w grupie nazwisk pochodzących od szafarz ‘zarządzający dworem, majątkiem; kupiec; w dawnej Polsce urzędnik podatkowy lub celny’; też od niemieckiej nazwy osobowej Schaffer.

Safarna - w grupie nazwisk pochodzących od szafarz ‘zarządzający dworem, majątkiem; kupiec; w dawnej Polsce urzędnik podatkowy lub celny’; też od niemieckiej nazwy osobowej Schaffer.

Safarowicz - w grupie nazwisk pochodzących od szafarz ‘zarządzający dworem, majątkiem; kupiec; w dawnej Polsce urzędnik podatkowy lub celny’; też od niemieckiej nazwy osobowej Schaffer.

Safaryjski - w grupie nazwisk pochodzących od szafarz ‘zarządzający dworem, majątkiem; kupiec; w dawnej Polsce urzędnik podatkowy lub celny’; też od niemieckiej nazwy osobowej Schaffer.

Safaryn - w grupie nazwisk pochodzących od szafarz ‘zarządzający dworem, majątkiem; kupiec; w dawnej Polsce urzędnik podatkowy lub celny’; też od niemieckiej nazwy osobowej Schaffer.

Safaryński - w grupie nazwisk pochodzących od szafarz ‘zarządzający dworem, majątkiem; kupiec; w dawnej Polsce urzędnik podatkowy lub celny’; też od niemieckiej nazwy osobowej Schaffer.

Safarz - w grupie nazwisk pochodzących od szafarz ‘zarządzający dworem, majątkiem; kupiec; w dawnej Polsce urzędnik podatkowy lub celny’; też od niemieckiej nazwy osobowej Schaffer.

Safarzyński - w grupie nazwisk pochodzących od szafarz ‘zarządzający dworem, majątkiem; kupiec; w dawnej Polsce urzędnik podatkowy lub celny’; też od niemieckiej nazwy osobowej Schaffer.

Saferna - w grupie nazwisk pochodzących od szafarz ‘zarządzający dworem, majątkiem; kupiec; w dawnej Polsce urzędnik podatkowy lub celny’; też od niemieckiej nazwy osobowej Schaffer.

Safernus - w grupie nazwisk pochodzących od szafarz ‘zarządzający dworem, majątkiem; kupiec; w dawnej Polsce urzędnik podatkowy lub celny’; też od niemieckiej nazwy osobowej Schaffer.

Saferski - w grupie nazwisk pochodzących od szafarz ‘zarządzający dworem, majątkiem; kupiec; w dawnej Polsce urzędnik podatkowy lub celny’; też od niemieckiej nazwy osobowej Schaffer.

Saferyjski - w grupie nazwisk pochodzących od szafarz ‘zarządzający dworem, majątkiem; kupiec; w dawnej Polsce urzędnik podatkowy lub celny’; też od niemieckiej nazwy osobowej Schaffer.

Saffarenko - w grupie nazwisk pochodzących od szafarz ‘zarządzający dworem, majątkiem; kupiec; w dawnej Polsce urzędnik podatkowy lub celny’; też od niemieckiej nazwy osobowej Schaffer.

Saffarini - w grupie nazwisk pochodzących od szafarz ‘zarządzający dworem, majątkiem; kupiec; w dawnej Polsce urzędnik podatkowy lub celny’; też od niemieckiej nazwy osobowej Schaffer.

Safi - od imienia Safon, Sofon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Saphonias, z hebrajskiego tsephanyahu ‘Jahwe ukrył’; w Polsce w XIII wieku występowała forma Sofonijasz.

Safiak - od imienia Safon, Sofon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Saphonias, z hebrajskiego tsephanyahu ‘Jahwe ukrył’; w Polsce w XIII wieku występowała forma Sofonijasz.

Safian - od safian, szafian ‘wyprawiona skóra kozia’.

Safianczuk - od safian, szafian ‘wyprawiona skóra kozia’.

Safianek - od safian, szafian ‘wyprawiona skóra kozia’.

Safianik - od safian, szafian ‘wyprawiona skóra kozia’.

Safianiuk - od safian, szafian ‘wyprawiona skóra kozia’.

Safianowicz - od safian, szafian ‘wyprawiona skóra kozia’.

Safianowski - od safian, szafian ‘wyprawiona skóra kozia’.

Safiańczuk - od safian, szafian ‘wyprawiona skóra kozia’.

Safiańczyk - od safian, szafian ‘wyprawiona skóra kozia’.

Safiański - od safian, szafian ‘wyprawiona skóra kozia’.

Safiar - od szafir ‘kamień szlachetny o barwie błękitnej’.

Safiejko - od imienia Safon, Sofon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Saphonias, z hebrajskiego tsephanyahu ‘Jahwe ukrył’; w Polsce w XIII wieku występowała forma Sofonijasz.

Safier - od szafir ‘kamień szlachetny o barwie błękitnej’.

Safijan - od safian, szafian ‘wyprawiona skóra kozia’.

Safijanik - od safian, szafian ‘wyprawiona skóra kozia’.

Safijanowski - od safian, szafian ‘wyprawiona skóra kozia’.

Safijańczuk - od safian, szafian ‘wyprawiona skóra kozia’.

Safijański - od safian, szafian ‘wyprawiona skóra kozia’.

Safin - od imienia Safon, Sofon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Saphonias, z hebrajskiego tsephanyahu ‘Jahwe ukrył’; w Polsce w XIII wieku występowała forma Sofonijasz.

Safin - od imienia Safon, Sofon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Saphonias, z hebrajskiego tsephanyahu ‘Jahwe ukrył’; w Polsce w XIII wieku występowała forma Sofonijasz.

Safinowicz - od imienia Safon, Sofon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Saphonias, z hebrajskiego tsephanyahu ‘Jahwe ukrył’; w Polsce w XIII wieku występowała forma Sofonijasz.

Safinowski - od imienia Safon, Sofon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Saphonias, z hebrajskiego tsephanyahu ‘Jahwe ukrył’; w Polsce w XIII wieku występowała forma Sofonijasz.

Safiński - od imienia Safon, Sofon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Saphonias, z hebrajskiego tsephanyahu ‘Jahwe ukrył’; w Polsce w XIII wieku występowała forma Sofonijasz.

Safionek - od imienia Safon, Sofon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Saphonias, z hebrajskiego tsephanyahu ‘Jahwe ukrył’; w Polsce w XIII wieku występowała forma Sofonijasz.

Safir - od szafir ‘kamień szlachetny o barwie błękitnej’.

Safirowicz - od szafir ‘kamień szlachetny o barwie błękitnej’.

Safisz - od imienia Safon, Sofon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Saphonias, z hebrajskiego tsephanyahu ‘Jahwe ukrył’; w Polsce w XIII wieku występowała forma Sofonijasz.

Safita - od imienia Safon, Sofon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Saphonias, z hebrajskiego tsephanyahu ‘Jahwe ukrył’; w Polsce w XIII wieku występowała forma Sofonijasz.

Safj - od imienia Safon, Sofon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Saphonias, z hebrajskiego tsephanyahu ‘Jahwe ukrył’; w Polsce w XIII wieku występowała forma Sofonijasz.

Safjan - od safian, szafian ‘wyprawiona skóra kozia’.

Safjanik - od safian, szafian ‘wyprawiona skóra kozia’.

Safjanowski - od safian, szafian ‘wyprawiona skóra kozia’.

Safjański - od safian, szafian ‘wyprawiona skóra kozia’.

Saflik - od szaflik ‘okręgłe naczynie drewniane z uchami używane w gospodarstwie wiejskim’.

Safon - od imienia Safon, Sofon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Saphonias, z hebrajskiego tsephanyahu ‘Jahwe ukrył’; w Polsce w XIII wieku występowała forma Sofonijasz.

Safonow - od imienia Safon, Sofon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Saphonias, z hebrajskiego tsephanyahu ‘Jahwe ukrył’; w Polsce w XIII wieku występowała forma Sofonijasz.

Safonowski - od imienia Safon, Sofon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Saphonias, z hebrajskiego tsephanyahu ‘Jahwe ukrył’; w Polsce w XIII wieku występowała forma Sofonijasz.

Safonów - od imienia Safon, Sofon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Saphonias, z hebrajskiego tsephanyahu ‘Jahwe ukrył’; w Polsce w XIII wieku występowała forma Sofonijasz.

Safończyk - od imienia Safon, Sofon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Saphonias, z hebrajskiego tsephanyahu ‘Jahwe ukrył’; w Polsce w XIII wieku występowała forma Sofonijasz.

Safor - w grupie nazwisk pochodzących od szafarz ‘zarządzający dworem, majątkiem; kupiec; w dawnej Polsce urzędnik podatkowy lub celny’; też od niemieckiej nazwy osobowej Schaffer.

Saforek - w grupie nazwisk pochodzących od szafarz ‘zarządzający dworem, majątkiem; kupiec; w dawnej Polsce urzędnik podatkowy lub celny’; też od niemieckiej nazwy osobowej Schaffer.

Saforyn - w grupie nazwisk pochodzących od szafarz ‘zarządzający dworem, majątkiem; kupiec; w dawnej Polsce urzędnik podatkowy lub celny’; też od niemieckiej nazwy osobowej Schaffer.

Saforz - w grupie nazwisk pochodzących od szafarz ‘zarządzający dworem, majątkiem; kupiec; w dawnej Polsce urzędnik podatkowy lub celny’; też od niemieckiej nazwy osobowej Schaffer.

Saft - od niemieckiej nazwy osobowej Saft, ta od średnioniemieckiego safte ‘łagodny, spokojny’.

Safter - od niemieckiej nazwy osobowej Saft, ta od średnioniemieckiego safte ‘łagodny, spokojny’.

Safteruk - od niemieckiej nazwy osobowej Saft, ta od średnioniemieckiego safte ‘łagodny, spokojny’.

Safulak - od saful ‘zamieszanie, hałas’.

Safuler - od saful ‘zamieszanie, hałas’.

Safulera - od saful ‘zamieszanie, hałas’.

Safuryn - w grupie nazwisk pochodzących od szafarz ‘zarządzający dworem, majątkiem; kupiec; w dawnej Polsce urzędnik podatkowy lub celny’; też od niemieckiej nazwy osobowej Schaffer.

Safuta - od imienia Safon, Sofon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Saphonias, z hebrajskiego tsephanyahu ‘Jahwe ukrył’; w Polsce w XIII wieku występowała forma Sofonijasz.

Sag - w grupie nazwisk pochodzących od saga ‘na ukos’, sag ‘płaszcz wojskowy’.

Saga - w grupie nazwisk pochodzących od saga ‘na ukos’, sag ‘płaszcz wojskowy’.

Sagacki - w grupie nazwisk pochodzących od saga ‘na ukos’, sag ‘płaszcz wojskowy’.

Sagadzki - w grupie nazwisk pochodzących od saga ‘na ukos’, sag ‘płaszcz wojskowy’.

Sagaj - w grupie nazwisk pochodzących od saga ‘na ukos’, sag ‘płaszcz wojskowy’.

Sagajewski - od nazwy miejscowej Sagaje (ostrołęckie, gmina Ostrów Mazowiecka).

Sagajłło - w grupie nazwisk pochodzących od saga ‘na ukos’, sag ‘płaszcz wojskowy’.

Sagal - w grupie nazwisk pochodzących od saga ‘na ukos’, sag ‘płaszcz wojskowy’.

Sagala - w grupie nazwisk pochodzących od saga ‘na ukos’, sag ‘płaszcz wojskowy’.

Sagalara - w grupie nazwisk pochodzących od saga ‘na ukos’, sag ‘płaszcz wojskowy’.

Sagalski - w grupie nazwisk pochodzących od saga ‘na ukos’, sag ‘płaszcz wojskowy’.

Sagała - w grupie nazwisk pochodzących od saga ‘na ukos’, sag ‘płaszcz wojskowy’.

Sagałło - w grupie nazwisk pochodzących od saga ‘na ukos’, sag ‘płaszcz wojskowy’.

Sagało - w grupie nazwisk pochodzących od saga ‘na ukos’, sag ‘płaszcz wojskowy’.

Sagan - 1406 od sagan ‘duzy garnek kuchenny; imbryk’.

Sagancewicz - od sagan ‘duzy garnek kuchenny; imbryk’.

Saganek - 1658 od sagan ‘duzy garnek kuchenny; imbryk’.

Saganer - 1352 od niemieckiej nazwy osobowej Sagner, ta od nazwy miejscowej Sagan (Żagań).

Saganiak - od sagan ‘duzy garnek kuchenny; imbryk’.

Saganiewicz - od sagan ‘duzy garnek kuchenny; imbryk’.

Saganik - od sagan ‘duzy garnek kuchenny; imbryk’.

Saganiuk - od sagan ‘duzy garnek kuchenny; imbryk’.

Saganowicz - od sagan ‘duzy garnek kuchenny; imbryk’.

Saganowski - od sagan ‘duzy garnek kuchenny; imbryk’.

Saganty - od sagan ‘duzy garnek kuchenny; imbryk’.

Sagań - od sagan ‘duzy garnek kuchenny; imbryk’.

Sagański - od sagan ‘duzy garnek kuchenny; imbryk’.

Sagarz - od niemieckich nazw osobowych Sager, Sëger, te od średnio-wysoko-niemieckiego sageraere, sager ‘zakrystia’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego seger ‘właściciel tartaku’.

Sagasz - od niemieckich nazw osobowych Sager, Sëger, te od średnio-wysoko-niemieckiego sageraere, sager ‘zakrystia’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego seger ‘właściciel tartaku’.

Sagat - od dawnego sagatys ‘tkanina lniana wyrobu domowego’.

Sagata - od dawnego sagatys ‘tkanina lniana wyrobu domowego’.

Sagatny - od dawnego sagatys ‘tkanina lniana wyrobu domowego’.

Sagatow - od dawnego sagatys ‘tkanina lniana wyrobu domowego’.

Sagatowicz - od dawnego sagatys ‘tkanina lniana wyrobu domowego’.

Sagatowski - od dawnego sagatys ‘tkanina lniana wyrobu domowego’.

Sagatyński - od dawnego sagatys ‘tkanina lniana wyrobu domowego’.

Sagawe - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od saga ‘na ukos’, sag ‘płaszcz wojskowy’.

Sagawy - w grupie nazwisk pochodzących od saga ‘na ukos’, sag ‘płaszcz wojskowy’.

Sage - w grupie nazwisk pochodzących od saga ‘na ukos’, sag ‘płaszcz wojskowy’.

Sager - od niemieckich nazw osobowych Sager, Sëger, te od średnio-wysoko-niemieckiego sageraere, sager ‘zakrystia’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego seger ‘właściciel tartaku’.

Sagerman - od niemieckich nazw osobowych Sager, Sëger, te od średnio-wysoko-niemieckiego sageraere, sager ‘zakrystia’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego seger ‘właściciel tartaku’.

Sagermann - od niemieckich nazw osobowych Sager, Sëger, te od średnio-wysoko-niemieckiego sageraere, sager ‘zakrystia’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego seger ‘właściciel tartaku’.

Sagicki - w grupie nazwisk pochodzących od saga ‘na ukos’, sag ‘płaszcz wojskowy’.

Sagier - od niemieckich nazw osobowych Sager, Sëger, te od średnio-wysoko-niemieckiego sageraere, sager ‘zakrystia’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego seger ‘właściciel tartaku’.

Sagiński - w grupie nazwisk pochodzących od saga ‘na ukos’, sag ‘płaszcz wojskowy’.

Sagirow - od niemieckich nazw osobowych Sager, Sëger, te od średnio-wysoko-niemieckiego sageraere, sager ‘zakrystia’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego seger ‘właściciel tartaku’.

Sagirów - od niemieckich nazw osobowych Sager, Sëger, te od średnio-wysoko-niemieckiego sageraere, sager ‘zakrystia’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego seger ‘właściciel tartaku’.

Sagna - od niemieckiej nazwy osobowej Sagner, ta od nazwy miejscowej Sagan (Żagań).

Sagner - od niemieckiej nazwy osobowej Sagner, ta od nazwy miejscowej Sagan (Żagań).

Sagnowski - od niemieckiej nazwy osobowej Sagner, ta od nazwy miejscowej Sagan (Żagań).

Sagol - w grupie nazwisk pochodzących od saga ‘na ukos’, sag ‘płaszcz wojskowy’.

Sagola - w grupie nazwisk pochodzących od saga ‘na ukos’, sag ‘płaszcz wojskowy’.

Sagoll - w grupie nazwisk pochodzących od saga ‘na ukos’, sag ‘płaszcz wojskowy’.

Sagolla - w grupie nazwisk pochodzących od saga ‘na ukos’, sag ‘płaszcz wojskowy’.

Sagolski - w grupie nazwisk pochodzących od saga ‘na ukos’, sag ‘płaszcz wojskowy’.

Sagoła - w grupie nazwisk pochodzących od saga ‘na ukos’, sag ‘płaszcz wojskowy’.

Sagon - od sagan ‘duzy garnek kuchenny; imbryk’.

Sagoniewicz - od sagan ‘duzy garnek kuchenny; imbryk’.

Sagoreńko - od za + góra ‘mieszkajacy za górą’.

Sagosz - w grupie nazwisk pochodzących od saga ‘na ukos’, sag ‘płaszcz wojskowy’.

Sagowski - w grupie nazwisk pochodzących od saga ‘na ukos’, sag ‘płaszcz wojskowy’.

Sagórski - od za + góra ‘mieszkajacy za górą’.

Sagrmann - od niemieckich nazw osobowych Sager, Sëger, te od średnio-wysoko-niemieckiego sageraere, sager ‘zakrystia’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego seger ‘właściciel tartaku’.

Sagula - w grupie nazwisk pochodzących od saga ‘na ukos’, sag ‘płaszcz wojskowy’.

Sagulski - w grupie nazwisk pochodzących od saga ‘na ukos’, sag ‘płaszcz wojskowy’.

Saguła - 1632 w grupie nazwisk pochodzących od saga ‘na ukos’, sag ‘płaszcz wojskowy’.

Sagun - w grupie nazwisk pochodzących od saga ‘na ukos’, sag ‘płaszcz wojskowy’.

Saguń - w grupie nazwisk pochodzących od saga ‘na ukos’, sag ‘płaszcz wojskowy’.

Sagurna - od za + góra ‘mieszkajacy za górą’.

Sagurski - od za + góra ‘mieszkajacy za górą’.

Sahaj - od gwarowego sachajda ‘dziewucha; prażucha’.

Sahajczuk - od gwarowego sachajda ‘dziewucha; prażucha’.

Sahajda - od gwarowego sachajda ‘dziewucha; prażucha’.

Sahajdaczka - od sajdak, sahajdak ‘’futerał na strzały’.

Sahajdaczna - od sajdak, sahajdak ‘’futerał na strzały’.

Sahajdaczny - od sajdak, sahajdak ‘’futerał na strzały’.

Sahajdak - od sajdak, sahajdak ‘’futerał na strzały’.

Sahajdakiewicz - od sajdak, sahajdak ‘’futerał na strzały’.

Sahajdek - od sajdak, sahajdak ‘’futerał na strzały’.

Sahajko - od gwarowego sachajda ‘dziewucha; prażucha’.

Sahan - od sagan ‘duzy garnek kuchenny; imbryk’.

Sahanek - od sagan ‘duzy garnek kuchenny; imbryk’.

Sahaniuk - od sagan ‘duzy garnek kuchenny; imbryk’.

Sahowicz - od nazw osobowych na Sa-, typu Sambor, Salomon lub też od niemieckiej nazwy osobowej Sach, ta od imienia Zachariasz.

Sahs - od niemieckiego Sax, Saxe, Sachs, Sachse ‘mieszkaniec Saksonii’.

Saiczek - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Saj-, Szaj, por. imię Isaj w dawnej Polsce wschodniej, dawne saja ‘mańkut’, saja, szaja ‘tkanina jedwabna’, niemieckie nazwy osobowe na Schei-.

Said - w grupie nazwisk pochodzących od sajdać się ‘kręcić się’, sajda ‘część warsztatu tkackiego’ od wschodniosłowiańskiego sajda, sojda ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od średnio-wysoko-niemieckiego scheide ‘granica’.

Saida - w grupie nazwisk pochodzących od sajdać się ‘kręcić się’, sajda ‘część warsztatu tkackiego’ od wschodniosłowiańskiego sajda, sojda ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od średnio-wysoko-niemieckiego scheide ‘granica’.

Saide - w grupie nazwisk pochodzących od sajdać się ‘kręcić się’, sajda ‘część warsztatu tkackiego’ od wschodniosłowiańskiego sajda, sojda ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od średnio-wysoko-niemieckiego scheide ‘granica’.

Saidel - od zajdel ‘kufel szklany’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seidel, ta od imienia złożonego Sigifrid.

Saidło - od zajdel ‘kufel szklany’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seidel, ta od imienia złożonego Sigifrid.

Saidok - (Śl) od sajdak, sahajdak ‘’futerał na strzały’.

Saidowski - w grupie nazwisk pochodzących od sajdać się ‘kręcić się’, sajda ‘część warsztatu tkackiego’ od wschodniosłowiańskiego sajda, sojda ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od średnio-wysoko-niemieckiego scheide ‘granica’.

Saif - od niemieckiej nazwy osobowej Seif, ta od imienia Sigifrid (od niemieckiego Seifer (t)).

Saifert - od niemieckiej nazwy osobowej Seif, ta od imienia Sigifrid (od niemieckiego Seifer (t)).

Saik - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Saj-, Szaj, por. imię Isaj w dawnej Polsce wschodniej, dawne saja ‘mańkut’, saja, szaja ‘tkanina jedwabna’, niemieckie nazwy osobowe na Schei-.

Sailer - od niemieckich nazw osobowych Sailer, Seiler, te od średnio-wysoko-niemieckiego seiler ‘powroźnik’.

Saimanowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Seimann, ta od imienia Simon, z hebrajskiego Schimeon.

Saimonowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Seimann, ta od imienia Simon, z hebrajskiego Schimeon.

Sainaga - od gwarowego sajnog, szajnoga ‘krzywonogi’.

Sais - od niemieckiej nazwy osobowej Sei, ta od imion złożonych na Sig-.

Saj - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Saj-, Szaj, por. imię Isaj w dawnej Polsce wschodniej, dawne saja ‘mańkut’, saja, szaja ‘tkanina jedwabna’, niemieckie nazwy osobowe na Schei-.

Saja - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Saj-, Szaj, por. imię Isaj w dawnej Polsce wschodniej, dawne saja ‘mańkut’, saja, szaja ‘tkanina jedwabna’, niemieckie nazwy osobowe na Schei-.

Sajakowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Saj-, Szaj, por. imię Isaj w dawnej Polsce wschodniej, dawne saja ‘mańkut’, saja, szaja ‘tkanina jedwabna’, niemieckie nazwy osobowe na Schei-.

Sajb - od niemieckiej nazwy osobowej Scheib (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego schibe ‘krążek, kromka, plaster’ lub od nazwy miejscowej Scheibe.

Sajbert - od niemieckiej nazwy osobowej Seibert, ta od imienia złożonego Siegbert.

Sajbor - od niemieckiej nazwy osobowej Schauber, ta od apelatywu Schaub ‘wiązka słomy’ lub Scheiber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego schüber ‘gracz w kręgle’.

Sajbura - od niemieckiej nazwy osobowej Schauber, ta od apelatywu Schaub ‘wiązka słomy’ lub Scheiber, ta od średnio-wysoko-niemieckiego schüber ‘gracz w kręgle’.

Sajc - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Saj-, Szaj, por. imię Isaj w dawnej Polsce wschodniej, dawne saja ‘mańkut’, saja, szaja ‘tkanina jedwabna’, niemieckie nazwy osobowe na Schei-.

Sajczak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Saj-, Szaj, por. imię Isaj w dawnej Polsce wschodniej, dawne saja ‘mańkut’, saja, szaja ‘tkanina jedwabna’, niemieckie nazwy osobowe na Schei-.

Sajczuk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Saj-, Szaj, por. imię Isaj w dawnej Polsce wschodniej, dawne saja ‘mańkut’, saja, szaja ‘tkanina jedwabna’, niemieckie nazwy osobowe na Schei-.

Sajczyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Saj-, Szaj, por. imię Isaj w dawnej Polsce wschodniej, dawne saja ‘mańkut’, saja, szaja ‘tkanina jedwabna’, niemieckie nazwy osobowe na Schei-.

Sajda - w grupie nazwisk pochodzących od sajdać się ‘kręcić się’, sajda ‘część warsztatu tkackiego’ od wschodniosłowiańskiego sajda, sojda ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od średnio-wysoko-niemieckiego scheide ‘granica’.

Sajdacz - od sajdak, sahajdak ‘’futerał na strzały’.

Sajdak - 1698 od sajdak, sahajdak ‘’futerał na strzały’.

Sajdakowicz - 1619 od sajdak, sahajdak ‘’futerał na strzały’.

Sajdakowski - od sajdak, sahajdak ‘’futerał na strzały’.

Sajdek - w grupie nazwisk pochodzących od sajdać się ‘kręcić się’, sajda ‘część warsztatu tkackiego’ od wschodniosłowiańskiego sajda, sojda ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od średnio-wysoko-niemieckiego scheide ‘granica’.

Sajdel - od zajdel ‘kufel szklany’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seidel, ta od imienia złożonego Sigifrid.

Sajder - w grupie nazwisk pochodzących od szajder, szajdarz ‘człowiek zbierający odpadki drogich metali’, też od niemieckiej nazwy osobowej Seider, ta od średnio-wysoko-niemieckiego side ‘jedwab’ lub od Scheider, a ta od średnio-wysoko-niemieckiego schideman ‘rozjemca’.

Sajdera - w grupie nazwisk pochodzących od szajder, szajdarz ‘człowiek zbierający odpadki drogich metali’, też od niemieckiej nazwy osobowej Seider, ta od średnio-wysoko-niemieckiego side ‘jedwab’ lub od Scheider, a ta od średnio-wysoko-niemieckiego schideman ‘rozjemca’.

Sajdewicz - w grupie nazwisk pochodzących od sajdać się ‘kręcić się’, sajda ‘część warsztatu tkackiego’ od wschodniosłowiańskiego sajda, sojda ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od średnio-wysoko-niemieckiego scheide ‘granica’.

Sajdler - od zajdel ‘kufel szklany’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seidel, ta od imienia złożonego Sigifrid.

Sajdłowski - od zajdel ‘kufel szklany’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seidel, ta od imienia złożonego Sigifrid.

Sajdoł - od zajdel ‘kufel szklany’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seidel, ta od imienia złożonego Sigifrid.

Sajdor - w grupie nazwisk pochodzących od szajder, szajdarz ‘człowiek zbierający odpadki drogich metali’, też od niemieckiej nazwy osobowej Seider, ta od średnio-wysoko-niemieckiego side ‘jedwab’ lub od Scheider, a ta od średnio-wysoko-niemieckiego schideman ‘rozjemca’.

Sajdowski - w grupie nazwisk pochodzących od sajdać się ‘kręcić się’, sajda ‘część warsztatu tkackiego’ od wschodniosłowiańskiego sajda, sojda ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od średnio-wysoko-niemieckiego scheide ‘granica’.

Sajduk - w grupie nazwisk pochodzących od sajdać się ‘kręcić się’, sajda ‘część warsztatu tkackiego’ od wschodniosłowiańskiego sajda, sojda ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od średnio-wysoko-niemieckiego scheide ‘granica’.

Sajdura - w grupie nazwisk pochodzących od sajdać się ‘kręcić się’, sajda ‘część warsztatu tkackiego’ od wschodniosłowiańskiego sajda, sojda ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od średnio-wysoko-niemieckiego scheide ‘granica’.

Sajdych - w grupie nazwisk pochodzących od sajdać się ‘kręcić się’, sajda ‘część warsztatu tkackiego’ od wschodniosłowiańskiego sajda, sojda ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od średnio-wysoko-niemieckiego scheide ‘granica’.

Sajdyk - w grupie nazwisk pochodzących od sajdać się ‘kręcić się’, sajda ‘część warsztatu tkackiego’ od wschodniosłowiańskiego sajda, sojda ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od średnio-wysoko-niemieckiego scheide ‘granica’.

Sajdzak - w grupie nazwisk pochodzących od sajdać się ‘kręcić się’, sajda ‘część warsztatu tkackiego’ od wschodniosłowiańskiego sajda, sojda ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od średnio-wysoko-niemieckiego scheide ‘granica’.

Sajdziński - w grupie nazwisk pochodzących od sajdać się ‘kręcić się’, sajda ‘część warsztatu tkackiego’ od wschodniosłowiańskiego sajda, sojda ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od średnio-wysoko-niemieckiego scheide ‘granica’.

Sajec - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Saj-, Szaj, por. imię Isaj w dawnej Polsce wschodniej, dawne saja ‘mańkut’, saja, szaja ‘tkanina jedwabna’, niemieckie nazwy osobowe na Schei-.

Sajenczuk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Saj-, Szaj, por. imię Isaj w dawnej Polsce wschodniej, dawne saja ‘mańkut’, saja, szaja ‘tkanina jedwabna’, niemieckie nazwy osobowe na Schei-.

Sajenko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Saj-, Szaj, por. imię Isaj w dawnej Polsce wschodniej, dawne saja ‘mańkut’, saja, szaja ‘tkanina jedwabna’, niemieckie nazwy osobowe na Schei-.

Sajeńczuk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Saj-, Szaj, por. imię Isaj w dawnej Polsce wschodniej, dawne saja ‘mańkut’, saja, szaja ‘tkanina jedwabna’, niemieckie nazwy osobowe na Schei-.

Sajer - od niemieckiej nazwy osobowej Saier, ta od średnio-wysoko-niemieckiego soajaere ‘siewca’.

Sajew - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Saj-, Szaj, por. imię Isaj w dawnej Polsce wschodniej, dawne saja ‘mańkut’, saja, szaja ‘tkanina jedwabna’, niemieckie nazwy osobowe na Schei-.

Sajewin - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Saj-, Szaj, por. imię Isaj w dawnej Polsce wschodniej, dawne saja ‘mańkut’, saja, szaja ‘tkanina jedwabna’, niemieckie nazwy osobowe na Schei-.

Sajewski - od nazwy miejscowej Sojówka (białostockie, gmina Sławatycze).

Sajfer - od niemieckiej nazwy osobowej Seif, ta od imienia Sigifrid (od niemieckiego Seifer (t)).

Sajk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Saj-, Szaj, por. imię Isaj w dawnej Polsce wschodniej, dawne saja ‘mańkut’, saja, szaja ‘tkanina jedwabna’, niemieckie nazwy osobowe na Schei-.

Sajka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Saj-, Szaj, por. imię Isaj w dawnej Polsce wschodniej, dawne saja ‘mańkut’, saja, szaja ‘tkanina jedwabna’, niemieckie nazwy osobowe na Schei-.

Sajko - 1662 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Saj-, Szaj, por. imię Isaj w dawnej Polsce wschodniej, dawne saja ‘mańkut’, saja, szaja ‘tkanina jedwabna’, niemieckie nazwy osobowe na Schei-.

Sajkow - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Saj-, Szaj, por. imię Isaj w dawnej Polsce wschodniej, dawne saja ‘mańkut’, saja, szaja ‘tkanina jedwabna’, niemieckie nazwy osobowe na Schei-.

Sajkowicz - 1679 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Saj-, Szaj, por. imię Isaj w dawnej Polsce wschodniej, dawne saja ‘mańkut’, saja, szaja ‘tkanina jedwabna’, niemieckie nazwy osobowe na Schei-.

Sajkowski - od nazwy miejscowej Sajków (KrW).

Sajków - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Saj-, Szaj, por. imię Isaj w dawnej Polsce wschodniej, dawne saja ‘mańkut’, saja, szaja ‘tkanina jedwabna’, niemieckie nazwy osobowe na Schei-.

Sajler - od niemieckich nazw osobowych Sailer, Seiler, te od średnio-wysoko-niemieckiego seiler ‘powroźnik’.

Sajmbor - od imienia złożonego Sambor, notowanego w źródłach od XII wieku; w nazwiskach pomieszane z niemiecką nazwą osobową Schamber.

Sajmon - od niemieckiej nazwy osobowej Seimann, ta od imienia Simon, z hebrajskiego Schimeon.

Sajmóg - od gwarowego sajnog, szajnoga ‘krzywonogi’.

Sajmug - od gwarowego sajnog, szajnoga ‘krzywonogi’.

Sajmuk - od gwarowego sajnog, szajnoga ‘krzywonogi’.

Sajn - od niemieckiej nazwy osobowej Sein, ta od seine ‘mały, krótki’.

Sajna - od niemieckiej nazwy osobowej Sein, ta od seine ‘mały, krótki’.

Sajnach - od niemieckiej nazwy osobowej Sein, ta od seine ‘mały, krótki’.

Sajnacki - od niemieckiej nazwy osobowej Sein, ta od seine ‘mały, krótki’.

Sajnaga - od gwarowego sajnog, szajnoga ‘krzywonogi’.

Sajnaj - od niemieckiej nazwy osobowej Sein, ta od seine ‘mały, krótki’.

Sajnda - od niemieckiej nazwy osobowej Sein, ta od seine ‘mały, krótki’.

Sajniak - od niemieckiej nazwy osobowej Sein, ta od seine ‘mały, krótki’.

Sajnicki - od niemieckiej nazwy osobowej Sein, ta od seine ‘mały, krótki’.

Sajniok - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Saj-, Szaj, por. imię Isaj w dawnej Polsce wschodniej, dawne saja ‘mańkut’, saja, szaja ‘tkanina jedwabna’, niemieckie nazwy osobowe na Schei-.

Sajniuk - 1662 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Saj-, Szaj, por. imię Isaj w dawnej Polsce wschodniej, dawne saja ‘mańkut’, saja, szaja ‘tkanina jedwabna’, niemieckie nazwy osobowe na Schei-.

Sajno - od niemieckiej nazwy osobowej Sein, ta od seine ‘mały, krótki’.

Sajnog - od gwarowego sajnog, szajnoga ‘krzywonogi’.

Sajnoga - od gwarowego sajnog, szajnoga ‘krzywonogi’.

Sajnok - od gwarowego sajnog, szajnoga ‘krzywonogi’.

Sajnowski - od niemieckiej nazwy osobowej Sein, ta od seine ‘mały, krótki’.

Sajnóg - od gwarowego sajnog, szajnoga ‘krzywonogi’.

Sajnug - od gwarowego sajnog, szajnoga ‘krzywonogi’.

Sajnuk - od gwarowego sajnog, szajnoga ‘krzywonogi’.

Sajok - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Saj-, Szaj, por. imię Isaj w dawnej Polsce wschodniej, dawne saja ‘mańkut’, saja, szaja ‘tkanina jedwabna’, niemieckie nazwy osobowe na Schei-.

Sajons - (Śl) od zając, też zajc, z gwarowego zajk.

Sajonz - (Śl) od zając, też zajc, z gwarowego zajk.

Sajor - od niemieckiej nazwy osobowej Saier, ta od średnio-wysoko-niemieckiego soajaere ‘siewca’.

Sajosch - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Saj-, Szaj, por. imię Isaj w dawnej Polsce wschodniej, dawne saja ‘mańkut’, saja, szaja ‘tkanina jedwabna’, niemieckie nazwy osobowe na Schei-.

Sajoszek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Saj-, Szaj, por. imię Isaj w dawnej Polsce wschodniej, dawne saja ‘mańkut’, saja, szaja ‘tkanina jedwabna’, niemieckie nazwy osobowe na Schei-.

Sajota - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Saj-, Szaj, por. imię Isaj w dawnej Polsce wschodniej, dawne saja ‘mańkut’, saja, szaja ‘tkanina jedwabna’, niemieckie nazwy osobowe na Schei-.

Sajowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Saj-, Szaj, por. imię Isaj w dawnej Polsce wschodniej, dawne saja ‘mańkut’, saja, szaja ‘tkanina jedwabna’, niemieckie nazwy osobowe na Schei-.

Sajowiecki - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Saj-, Szaj, por. imię Isaj w dawnej Polsce wschodniej, dawne saja ‘mańkut’, saja, szaja ‘tkanina jedwabna’, niemieckie nazwy osobowe na Schei-.

Sajowski - od nazwy miejscowej Sojówka (białostockie, gmina Sławatycze).

Sajór - od niemieckiej nazwy osobowej Saier, ta od średnio-wysoko-niemieckiego soajaere ‘siewca’.

Sajów - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Saj-, Szaj, por. imię Isaj w dawnej Polsce wschodniej, dawne saja ‘mańkut’, saja, szaja ‘tkanina jedwabna’, niemieckie nazwy osobowe na Schei-.

Sajp - od niemieckich nazw osobowych Seipelt, Seipeld, Seipold, te od imienia złożonego Sigibald.

Sajpel - od niemieckich nazw osobowych Seipelt, Seipeld, Seipold, te od imienia złożonego Sigibald.

Sajpeld - od niemieckich nazw osobowych Seipelt, Seipeld, Seipold, te od imienia złożonego Sigibald.

Sajpelt - od niemieckich nazw osobowych Seipelt, Seipeld, Seipold, te od imienia złożonego Sigibald.

Sajpolt - od niemieckich nazw osobowych Seipelt, Seipeld, Seipold, te od imienia złożonego Sigibald.

Sajt - od szajt, szajta, sajta ‘polano, szczapa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Scheit.

Sajta - 1667 od szajt, szajta, sajta ‘polano, szczapa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Scheit.

Sajtkowski - od szajt, szajta, sajta ‘polano, szczapa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Scheit.

Sajtur - od szajt, szajta, sajta ‘polano, szczapa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Scheit.

Sajtyna - od szajt, szajta, sajta ‘polano, szczapa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Scheit.

Sajuda - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Saj-, Szaj, por. imię Isaj w dawnej Polsce wschodniej, dawne saja ‘mańkut’, saja, szaja ‘tkanina jedwabna’, niemieckie nazwy osobowe na Schei-.

Sajuk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Saj-, Szaj, por. imię Isaj w dawnej Polsce wschodniej, dawne saja ‘mańkut’, saja, szaja ‘tkanina jedwabna’, niemieckie nazwy osobowe na Schei-.

Sajur - od niemieckiej nazwy osobowej Saier, ta od średnio-wysoko-niemieckiego soajaere ‘siewca’.

Sajura - od niemieckiej nazwy osobowej Saier, ta od średnio-wysoko-niemieckiego soajaere ‘siewca’.

Sajwaj - od niemieckiej nazwy osobowej Scheiwein, ta od Schei-, ze średnio-wysoko-niemieckiego schinken, schiwen ‘bać się, uniknąć czegoś’+ win ‘wino’.

Sajwak - od niemieckiej nazwy osobowej Scheiwein, ta od Schei-, ze średnio-wysoko-niemieckiego schinken, schiwen ‘bać się, uniknąć czegoś’+ win ‘wino’.

Sajwicz - od niemieckiej nazwy osobowej Scheiwein, ta od Schei-, ze średnio-wysoko-niemieckiego schinken, schiwen ‘bać się, uniknąć czegoś’+ win ‘wino’.

Sak - 1388 od sak ‘sieć na ryby; wór; sidła na ptaki’, od imiena Isak lub od niemieckiej nazwy osobowej Schak.

Saka - od sak ‘sieć na ryby; wór; sidła na ptaki’, od imiena Isak lub od niemieckiej nazwy osobowej Schak.

Sakacz - od sak ‘sieć na ryby; wór; sidła na ptaki’, od imiena Isak lub od niemieckiej nazwy osobowej Schak.

Sakaczyński - od sak ‘sieć na ryby; wór; sidła na ptaki’, od imiena Isak lub od niemieckiej nazwy osobowej Schak.

Sakajko - od sak ‘sieć na ryby; wór; sidła na ptaki’, od imiena Isak lub od niemieckiej nazwy osobowej Schak.

Sakal - od sak ‘sieć na ryby; wór; sidła na ptaki’, od imiena Isak lub od niemieckiej nazwy osobowej Schak.

Sakal - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sakal-, por. białoruskie sakal ‘sokół’, od litewskiej nazwy osobowej Sakalas, Sakalis.

Sakalla - od sak ‘sieć na ryby; wór; sidła na ptaki’, od imiena Isak lub od niemieckiej nazwy osobowej Schak.

Sakalla - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sakal-, por. białoruskie sakal ‘sokół’, od litewskiej nazwy osobowej Sakalas, Sakalis.

Sakalski - od sak ‘sieć na ryby; wór; sidła na ptaki’, od imiena Isak lub od niemieckiej nazwy osobowej Schak.

Sakalski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sakal-, por. białoruskie sakal ‘sokół’, od litewskiej nazwy osobowej Sakalas, Sakalis.

Sakaluk - od sak ‘sieć na ryby; wór; sidła na ptaki’, od imiena Isak lub od niemieckiej nazwy osobowej Schak.

Sakaluk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sakal-, por. białoruskie sakal ‘sokół’, od litewskiej nazwy osobowej Sakalas, Sakalis.

Sakalus - od sak ‘sieć na ryby; wór; sidła na ptaki’, od imiena Isak lub od niemieckiej nazwy osobowej Schak.

Sakalus - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sakal-, por. białoruskie sakal ‘sokół’, od litewskiej nazwy osobowej Sakalas, Sakalis.

Sakała - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sakal-, por. białoruskie sakal ‘sokół’, od litewskiej nazwy osobowej Sakalas, Sakalis.

Sakało - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sakal-, por. białoruskie sakal ‘sokół’, od litewskiej nazwy osobowej Sakalas, Sakalis.

Sakałowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sakal-, por. białoruskie sakal ‘sokół’, od litewskiej nazwy osobowej Sakalas, Sakalis.

Sakałus - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sakal-, por. białoruskie sakal ‘sokół’, od litewskiej nazwy osobowej Sakalas, Sakalis.

Sakas - od sak ‘sieć na ryby; wór; sidła na ptaki’, od imiena Isak lub od niemieckiej nazwy osobowej Schak.

Sakaszewski - od sak ‘sieć na ryby; wór; sidła na ptaki’, od imiena Isak lub od niemieckiej nazwy osobowej Schak.

Sakaszkiewicz - od sak ‘sieć na ryby; wór; sidła na ptaki’, od imiena Isak lub od niemieckiej nazwy osobowej Schak.

Sakasznik - od sak ‘sieć na ryby; wór; sidła na ptaki’, od imiena Isak lub od niemieckiej nazwy osobowej Schak.

Sakawczuk - od sak ‘sieć na ryby; wór; sidła na ptaki’, od imiena Isak lub od niemieckiej nazwy osobowej Schak.

Sakciński - od sekta ‘odłam religijny; stronnictwo’.

Sakciuk - od sekta ‘odłam religijny; stronnictwo’.

Sakiel - od sak ‘sieć na ryby; wór; sidła na ptaki’, od imiena Isak lub od niemieckiej nazwy osobowej Schak.

Sakiell - od sak ‘sieć na ryby; wór; sidła na ptaki’, od imiena Isak lub od niemieckiej nazwy osobowej Schak.

Sakiera - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowj Szakir, pochodzenia tureckiego, w dawnym znaczeniu ‘błogosławiony, litościwy’.

Sakierski - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowj Szakir, pochodzenia tureckiego, w dawnym znaczeniu ‘błogosławiony, litościwy’.

Sakiewa - od sakwa ‘wór podróżny; worek na pieniądze’.

Sakiewicz - od sak ‘sieć na ryby; wór; sidła na ptaki’, od imiena Isak lub od niemieckiej nazwy osobowej Schak.

Sakiewicz - od sakwa ‘wór podróżny; worek na pieniądze’.

Sakiewka - od sakwa ‘wór podróżny; worek na pieniądze’.

Sakin - od sak ‘sieć na ryby; wór; sidła na ptaki’, od imiena Isak lub od niemieckiej nazwy osobowej Schak.

Sakłacki - od sakłak ‘staropolska czapka’, też od szakłak ‘gatrunek drzewa lub krzew’ lub od nazwy miejscowej Sakłak (konińskie, gmina Kramsk).

Sakłak - od sakłak ‘staropolska czapka’, też od szakłak ‘gatrunek drzewa lub krzew’.

Sakłaski - od sakłak ‘staropolska czapka’, też od szakłak ‘gatrunek drzewa lub krzew’ lub od nazwy miejscowej Sakłak (konińskie, gmina Kramsk).

Sakławski - od sakłak ‘staropolska czapka’, też od szakłak ‘gatrunek drzewa lub krzew’ lub od nazwy miejscowej Sakłak (konińskie, gmina Kramsk).

Sakłowski - od sakłak ‘staropolska czapka’, też od szakłak ‘gatrunek drzewa lub krzew’ lub od nazwy miejscowej Sakłak (konińskie, gmina Kramsk).

Sakol - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sakal-, por. białoruskie sakal ‘sokół’, od litewskiej nazwy osobowej Sakalas, Sakalis lub od szkal ‘niewielka szczapa; zwierzę drapieżne’.

Sakolewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sakal-, por. białoruskie sakal ‘sokół’, od litewskiej nazwy osobowej Sakalas, Sakalis lub od szkal ‘niewielka szczapa; zwierzę drapieżne’.

Sakolski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sakal-, por. białoruskie sakal ‘sokół’, od litewskiej nazwy osobowej Sakalas, Sakalis lub od szkal ‘niewielka szczapa; zwierzę drapieżne’.

Sakoła - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sakal-, por. białoruskie sakal ‘sokół’, od litewskiej nazwy osobowej Sakalas, Sakalis lub od szkal ‘niewielka szczapa; zwierzę drapieżne’.

Sakołcewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sakal-, por. białoruskie sakal ‘sokół’, od litewskiej nazwy osobowej Sakalas, Sakalis lub od szkal ‘niewielka szczapa; zwierzę drapieżne’.

Sakołek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sakal-, por. białoruskie sakal ‘sokół’, od litewskiej nazwy osobowej Sakalas, Sakalis lub od szkal ‘niewielka szczapa; zwierzę drapieżne’.

Sakos - od sak ‘sieć na ryby; wór; sidła na ptaki’, od imiena Isak lub od niemieckiej nazwy osobowej Schak.

Sakosik - od sak ‘sieć na ryby; wór; sidła na ptaki’, od imiena Isak lub od niemieckiej nazwy osobowej Schak.

Sakow - od sak ‘sieć na ryby; wór; sidła na ptaki’, od imiena Isak lub od niemieckiej nazwy osobowej Schak.

Sakowczuk - od sak ‘sieć na ryby; wór; sidła na ptaki’, od imiena Isak lub od niemieckiej nazwy osobowej Schak.

Sakowicki - od sak ‘sieć na ryby; wór; sidła na ptaki’, od imiena Isak lub od niemieckiej nazwy osobowej Schak.

Sakowicz - 1390 od sak ‘sieć na ryby; wór; sidła na ptaki’, od imiena Isak lub od niemieckiej nazwy osobowej Schak.

Sakowiec - od sak ‘sieć na ryby; wór; sidła na ptaki’, od imiena Isak lub od niemieckiej nazwy osobowej Schak.

Sakowiecki - od sak ‘sieć na ryby; wór; sidła na ptaki’, od imiena Isak lub od niemieckiej nazwy osobowej Schak.

Sakowski - 1728 od nazw miejscowych typu Saki, Sakowo.

Sakól - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sakal-, por. białoruskie sakal ‘sokół’, od litewskiej nazwy osobowej Sakalas, Sakalis lub od szkal ‘niewielka szczapa; zwierzę drapieżne’.

Saków - od sak ‘sieć na ryby; wór; sidła na ptaki’, od imiena Isak lub od niemieckiej nazwy osobowej Schak.

Sakra - od łacińskiej podstawy sacr-, por. sakra ‘święcenia duchowne’, dawniej ‘namaszczenie monarchy’.

Sakrajda - od łacińskiej podstawy sacr-, por. sakra ‘święcenia duchowne’, dawniej ‘namaszczenie monarchy’.

Sakrajecki - od łacińskiej podstawy sacr-, por. sakra ‘święcenia duchowne’, dawniej ‘namaszczenie monarchy’.

Sakrajna - od łacińskiej podstawy sacr-, por. sakra ‘święcenia duchowne’, dawniej ‘namaszczenie monarchy’.

Sakranowicz - od łacińskiej podstawy sacr-, por. sakra ‘święcenia duchowne’, dawniej ‘namaszczenie monarchy’.

Sakrański - od łacińskiej podstawy sacr-, por. sakra ‘święcenia duchowne’, dawniej ‘namaszczenie monarchy’.

Sakreida - od łacińskiej podstawy sacr-, por. sakra ‘święcenia duchowne’, dawniej ‘namaszczenie monarchy’.

Sakrejda - od łacińskiej podstawy sacr-, por. sakra ‘święcenia duchowne’, dawniej ‘namaszczenie monarchy’.

Sakrowski - od łacińskiej podstawy sacr-, por. sakra ‘święcenia duchowne’, dawniej ‘namaszczenie monarchy’.

Sakry - od łacińskiej podstawy sacr-, por. sakra ‘święcenia duchowne’, dawniej ‘namaszczenie monarchy’.

Saks - 1394 od niemieckiego Sax, Saxe, Sachs, Sachse ‘mieszkaniec Saksonii’.

Saksa - XII w. od niemieckiego Sax, Saxe, Sachs, Sachse ‘mieszkaniec Saksonii’.

Saksiński - od niemieckiego Sax, Saxe, Sachs, Sachse ‘mieszkaniec Saksonii’.

Sakso - 1173 od niemieckiego Sax, Saxe, Sachs, Sachse ‘mieszkaniec Saksonii’.

Sakson - od niemieckiego Sax, Saxe, Sachs, Sachse ‘mieszkaniec Saksonii’.

Saksoń - od niemieckiego Sax, Saxe, Sachs, Sachse ‘mieszkaniec Saksonii’.

Saksowski - od niemieckiego Sax, Saxe, Sachs, Sachse ‘mieszkaniec Saksonii’.

Saksun - od niemieckiego Sax, Saxe, Sachs, Sachse ‘mieszkaniec Saksonii’.

Sakszeński - od niemieckiego Sax, Saxe, Sachs, Sachse ‘mieszkaniec Saksonii’.

Saksztein - od niemieckiego Sax, Saxe, Sachs, Sachse ‘mieszkaniec Saksonii’.

Saksztejn - od niemieckiego Sax, Saxe, Sachs, Sachse ‘mieszkaniec Saksonii’.

Saktak - od sekta ‘odłam religijny; stronnictwo’.

Sakulak - od sak ‘sieć na ryby; wór; sidła na ptaki’, od imiena Isak lub od niemieckiej nazwy osobowej Schak.

Sakulas - od sak ‘sieć na ryby; wór; sidła na ptaki’, od imiena Isak lub od niemieckiej nazwy osobowej Schak.

Sakuluk - od sak ‘sieć na ryby; wór; sidła na ptaki’, od imiena Isak lub od niemieckiej nazwy osobowej Schak.

Sakuła - od sak ‘sieć na ryby; wór; sidła na ptaki’, od imiena Isak lub od niemieckiej nazwy osobowej Schak.

Sakun - od sak ‘sieć na ryby; wór; sidła na ptaki’, od imiena Isak lub od niemieckiej nazwy osobowej Schak.

Sakura - od sak ‘sieć na ryby; wór; sidła na ptaki’, od imiena Isak lub od niemieckiej nazwy osobowej Schak.

Sakus - od sak ‘sieć na ryby; wór; sidła na ptaki’, od imiena Isak lub od niemieckiej nazwy osobowej Schak.

Sakuta - od sak ‘sieć na ryby; wór; sidła na ptaki’, od imiena Isak lub od niemieckiej nazwy osobowej Schak.

Sakwa - od sakwa ‘wór podróżny; worek na pieniądze’.

Sakwera - od sakwa ‘wór podróżny; worek na pieniądze’.

Sakwerda - od sakwa ‘wór podróżny; worek na pieniądze’.

Sakwicki - od sakwa ‘wór podróżny; worek na pieniądze’.

Sakwieja - od sakwa ‘wór podróżny; worek na pieniądze’.

Sakwin - od sakwa ‘wór podróżny; worek na pieniądze’.

Sakwiński - od sakwa ‘wór podróżny; worek na pieniądze’.

Sakwura - od sakwa ‘wór podróżny; worek na pieniądze’.

Sakziński - od niemieckiego Sax, Saxe, Sachs, Sachse ‘mieszkaniec Saksonii’.

Sal - 1501 w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Sala - 1618 w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Salach - od salach, salacha ‘kobieta rozpustna’.

Salacha - od salach, salacha ‘kobieta rozpustna’.

Salachna - od salach, salacha ‘kobieta rozpustna’.

Salachnia - od salach, salacha ‘kobieta rozpustna’.

Salachowski - od salach, salacha ‘kobieta rozpustna’.

Salacz - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Saladra - od gwarowego sala dera ‘gatunek rośliny pastewwnej’.

Saladyga - zapewne od litewskiej nazwy osobowej Saladżius.

Saladz - zapewne od litewskiej nazwy osobowej Saladżius.

Salagan - od staropolskiego Szlaga ‘szlachetka’, także ‘mlot, maczuga’, od gwarowego ‘słota, szaruga’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schlag.

Salagara - od szlagier ‘człowiek wynajęty do obicia kogoś’, też ‘modna melodia, przebój’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schlager.

Salagierski - od szlagier ‘człowiek wynajęty do obicia kogoś’, też ‘modna melodia, przebój’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schlager.

Salaj - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Salak - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Salam - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salama - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salamacki - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salamaga - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salamaj - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salamak - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salamaka - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salaman - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salamandra - od salamandra ‘płaz ogoniasty’; też od niemieckiej nazwy osobowej Salamandre, od imienia Salomon.

Salamandry - od salamandra ‘płaz ogoniasty’; też od niemieckiej nazwy osobowej Salamandre, od imienia Salomon.

Salamanowicz - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salamanowski - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salamańczyk - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salamański - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salamaszyński - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salamądra - od salamandra ‘płaz ogoniasty’; też od niemieckiej nazwy osobowej Salamandre, od imienia Salomon.

Salamądry - od salamandra ‘płaz ogoniasty’; też od niemieckiej nazwy osobowej Salamandre, od imienia Salomon.

Salamąndry - od salamandra ‘płaz ogoniasty’; też od niemieckiej nazwy osobowej Salamandre, od imienia Salomon.

Salamczyk - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salamen - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salamendra - od salamandra ‘płaz ogoniasty’; też od niemieckiej nazwy osobowej Salamandre, od imienia Salomon.

Salamenta - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salami - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salamin - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salamiński - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salamom - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salamon - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salamona - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salamonczyk - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salamondra - od salamandra ‘płaz ogoniasty’; też od niemieckiej nazwy osobowej Salamandre, od imienia Salomon.

Salamoniak - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salamonik - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salamoniuk - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salamonowicz - 1527 od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salamonowski - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salamoń - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salamończuk - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salamończyk - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salamoński - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salamow - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salamowicz - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salamuch - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salamucha - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salamucki - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salamun - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salamuńczyk - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salan - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Salanczyk - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Salandra - od salamandra ‘płaz ogoniasty’; też od niemieckiej nazwy osobowej Salamandre, od imienia Salomon.

Salanek - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Salanga - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Salaniec - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Salanik - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Salaniucha - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Salaniuk - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Salanowski - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Salanyk - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Salańczyk - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Salański - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Salapak - od gwarowego szałaput, szałaput ‘człowiek nieopanowany, niesprawny; ociężały’.

Salapski - od gwarowego szałaput, szałaput ‘człowiek nieopanowany, niesprawny; ociężały’.

Salarek - od gwarowego szalar ‘oszust’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Schaler.

Salarewicz - od gwarowego szalar ‘oszust’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Schaler.

Salarski - od gwarowego szalar ‘oszust’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Schaler.

Salarz - od gwarowego szalar ‘oszust’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Schaler.

Salas - od szałas, dawniej sałasz ‘prowizoryczne schronienie; prymitywny dom’.

Salasa - od szałas, dawniej sałasz ‘prowizoryczne schronienie; prymitywny dom’.

Salas-Arieta - złożenia brak; Salas od szałas, dawniej sałasz ‘prowizoryczne schronienie; prymitywny dom’; Arieta brak;

Salasch - (Śl) od szałas, dawniej sałasz ‘prowizoryczne schronienie; prymitywny dom’.

Salassa - od szałas, dawniej sałasz ‘prowizoryczne schronienie; prymitywny dom’.

Salasz - od szałas, dawniej sałasz ‘prowizoryczne schronienie; prymitywny dom’.

Salata - od sałata, z gwarowego szałata ‘warzywo’.

Salatarski - od saletra ‘potoczna nazwa azotanów stosowanych w przemyśle spożywczym lub jako nawóz’.

Salatera - od saletra ‘potoczna nazwa azotanów stosowanych w przemyśle spożywczym lub jako nawóz’.

Salaterski - od saletra ‘potoczna nazwa azotanów stosowanych w przemyśle spożywczym lub jako nawóz’.

Salatonow - od sałata, z gwarowego szałata ‘warzywo’.

Salatowski - od sałata, z gwarowego szałata ‘warzywo’.

Salatycki - od sałata, z gwarowego szałata ‘warzywo’.

Salatyński - od sałata, z gwarowego szałata ‘warzywo’.

Salawa - od szaławiła ‘lekkoduch’.

Salawa - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Salawach - od szaławiła ‘lekkoduch’.

Salawarowicz - od salwirować ‘czatować’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Salver.

Salawerowicz - od salwirować ‘czatować’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Salver.

Salawerski - od salwirować ‘czatować’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Salver.

Salberg - od niemieckiej nazwy osobowej Salbet, ta od imienia złożonego Salipert.

Salbert - od niemieckiej nazwy osobowej Salbet, ta od imienia złożonego Salipert.

Salbierz - od szalbierz ‘krętacz, oszust, kuglarz’.

Salcer - od niemieckiej nazwy osobowej Salz, ta z średnio-wysoko-niemieckiego salz ‘sól’.

Salcewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Salz, ta z średnio-wysoko-niemieckiego salz ‘sól’.

Salczak - od niemieckiej nazwy osobowej Salz, ta z średnio-wysoko-niemieckiego salz ‘sól’.

Salczon - od niemieckiej nazwy osobowej Salz, ta z średnio-wysoko-niemieckiego salz ‘sól’.

Salczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Salz, ta z średnio-wysoko-niemieckiego salz ‘sól’.

Salczyn - od niemieckiej nazwy osobowej Salz, ta z średnio-wysoko-niemieckiego salz ‘sól’.

Salczyński - od niemieckiej nazwy osobowej Salz, ta z średnio-wysoko-niemieckiego salz ‘sól’.

Sald - od niemieckiej nazwy osobowej Sold, ta od apelatywu Sold ‘płaca, żołd’.

Saldak - od niemieckiej nazwy osobowej Sold, ta od apelatywu Sold ‘płaca, żołd’.

Saldał - od niemieckiej nazwy osobowej Sold, ta od apelatywu Sold ‘płaca, żołd’.

Saldan - od niemieckiej nazwy osobowej Sold, ta od apelatywu Sold ‘płaca, żołd’.

Saldat - od sołdat, soldat ‘żołnierz rosyjski’, pogardliwie ‘żołdak’.

Saldatk - (Pom) od sołdat, soldat ‘żołnierz rosyjski’, pogardliwie ‘żołdak’.

Salden - od niemieckiej nazwy osobowej Sold, ta od apelatywu Sold ‘płaca, żołd’.

Saldowski - od niemieckiej nazwy osobowej Sold, ta od apelatywu Sold ‘płaca, żołd’.

Salduk - od niemieckiej nazwy osobowej Sold, ta od apelatywu Sold ‘płaca, żołd’.

Saldzień - od niemieckiej nazwy osobowej Sold, ta od apelatywu Sold ‘płaca, żołd’.

Saldzin - od niemieckiej nazwy osobowej Sold, ta od apelatywu Sold ‘płaca, żołd’.

Saldziun - od niemieckiej nazwy osobowej Sold, ta od apelatywu Sold ‘płaca, żołd’.

Salech - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Saleciak - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Salecki - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Saleczko - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Salej - od szalej ‘roślina zielna; z niektórych gatunkow otrzymuje się truciznę’.

Salejczuk - od szalej ‘roślina zielna; z niektórych gatunkow otrzymuje się truciznę’.

Salejda - od szalej ‘roślina zielna; z niektórych gatunkow otrzymuje się truciznę’.

Salejdowicz - od szalej ‘roślina zielna; z niektórych gatunkow otrzymuje się truciznę’.

Salejew - od szalej ‘roślina zielna; z niektórych gatunkow otrzymuje się truciznę’.

Salejko - od szalej ‘roślina zielna; z niektórych gatunkow otrzymuje się truciznę’.

Salejkowski - od szalej ‘roślina zielna; z niektórych gatunkow otrzymuje się truciznę’.

Salejski - 1790 w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Salek - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Salemendra - od salamandra ‘płaz ogoniasty’; też od niemieckiej nazwy osobowej Salamandre, od imienia Salomon.

Salemoński - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salenda - od wschodniosłowiańskiego szałanda ‘rodzaj statku rzecznego’.

Salenek - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Salenga - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Salenga - od wschodniosłowiańskiego szałanda ‘rodzaj statku rzecznego’.

Saleniak - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Salenicz - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Saleniec - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Salenik - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Saleniuk - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Salenta - od wschodniosłowiańskiego szałanda ‘rodzaj statku rzecznego’.

Salepa - od salep ‘mączka uzyskana z bulw korzeni storczyków, stosowana w lecznictwie i włókiennictwie’.

Saler - od seler, saler ‘roślina warzywna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seller, a ta od górnoniemieckiego seler ‘powróz, rzemień, wyrób rymarski’.

Salera - od seler, saler ‘roślina warzywna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seller, a ta od górnoniemieckiego seler ‘powróz, rzemień, wyrób rymarski’.

Salerek - od seler, saler ‘roślina warzywna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seller, a ta od górnoniemieckiego seler ‘powróz, rzemień, wyrób rymarski’.

Salerno - od seler, saler ‘roślina warzywna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seller, a ta od górnoniemieckiego seler ‘powróz, rzemień, wyrób rymarski’.

Salerno-Kochan - złożenia brak; Salerno od seler, saler ‘roślina warzywna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seller, a ta od górnoniemieckiego seler ‘powróz, rzemień, wyrób rymarski’; Kochan 1136 od kochać, też od niemieckiej nazwy osobowej Koch, ta od średnio- wysoko-niemieckiego koch ‘kucharz’.

Salerowski - od seler, saler ‘roślina warzywna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seller, a ta od górnoniemieckiego seler ‘powróz, rzemień, wyrób rymarski’.

Salerski - od seler, saler ‘roślina warzywna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seller, a ta od górnoniemieckiego seler ‘powróz, rzemień, wyrób rymarski’.

Salerzyński - od seler, saler ‘roślina warzywna’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seller, a ta od górnoniemieckiego seler ‘powróz, rzemień, wyrób rymarski’.

Saleta - od sałata, z gwarowego szałata ‘warzywo’.

Saletis - od sałata, z gwarowego szałata ‘warzywo’.

Saletiz - od sałata, z gwarowego szałata ‘warzywo’.

Saletka - od sałata, z gwarowego szałata ‘warzywo’.

Saletnik - od sałata, z gwarowego szałata ‘warzywo’.

Saletowicz - od sałata, z gwarowego szałata ‘warzywo’.

Saletowski - od sałata, z gwarowego szałata ‘warzywo’.

Saletra - 1500 od saletra ‘potoczna nazwa azotanów stosowanych w przemyśle spożywczym lub jako nawóz’.

Saletrowicz - od saletra ‘potoczna nazwa azotanów stosowanych w przemyśle spożywczym lub jako nawóz’.

Saletry - od saletra ‘potoczna nazwa azotanów stosowanych w przemyśle spożywczym lub jako nawóz’.

Saletryński - od saletra ‘potoczna nazwa azotanów stosowanych w przemyśle spożywczym lub jako nawóz’.

Saletrzyński - od saletra ‘potoczna nazwa azotanów stosowanych w przemyśle spożywczym lub jako nawóz’.

Saletycki - od sałata, z gwarowego szałata ‘warzywo’.

Saletzki - od sałata, z gwarowego szałata ‘warzywo’.

Salewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Salewski - od nazwy miejscowej Salowa (bielskie, gmina Maków Podhalański).

Salicki - od nazwy miejscowej Salicha (KrW).

Salikow - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Salikowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Salim - od wschodniosłowiańskiego Szalim, szalić ‘oszukiwać, kłamać’.

Salimandra - od salamandra ‘płaz ogoniasty’; też od niemieckiej nazwy osobowej Salamandre, od imienia Salomon.

Salimow - od wschodniosłowiańskiego Szalim, szalić ‘oszukiwać, kłamać’.

Salimski - od wschodniosłowiańskiego Szalim, szalić ‘oszukiwać, kłamać’.

Salin - od wschodniosłowiańskiego Szalim, szalić ‘oszukiwać, kłamać’.

Salinger - od niemieckiej nazwy osobowej Salinger, ta od nazwy miejscowej Salingen.

Salingier - od niemieckiej nazwy osobowej Salinger, ta od nazwy miejscowej Salingen.

Saliniewicz - od wschodniosłowiańskiego Szalim, szalić ‘oszukiwać, kłamać’.

Salink - (Śl) od niemieckiej nazwy osobowej Salinger, ta od nazwy miejscowej Salingen.

Salinkiewicz - od wschodniosłowiańskiego Szalim, szalić ‘oszukiwać, kłamać’.

Salinowski - od wschodniosłowiańskiego Szalim, szalić ‘oszukiwać, kłamać’.

Saliński - 1731 od nazwy miejscowej Salino (gdańskie, gmina Gniewino).

Salipiwko - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Salis - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Salisz - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Saliszewski - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Saliś - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Salit - od sałata, z gwarowego szałata ‘warzywo’.

Salita - od sałata, z gwarowego szałata ‘warzywo’.

Salitra - od saletra ‘potoczna nazwa azotanów stosowanych w przemyśle spożywczym lub jako nawóz’.

Salitryński - od saletra ‘potoczna nazwa azotanów stosowanych w przemyśle spożywczym lub jako nawóz’.

Saliwoda - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Salka - 1605 w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Salke - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Salkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Salko - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Salkowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Salków - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Salla - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Saller - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Sallman - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Salm - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salma - 1423 od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salmach - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salmachowicz - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salmaj - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salman - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salmanowicz - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salmanowski - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salmańczyk - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salmański - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salmen - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salmon - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salmonowicz - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salmończyk - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salmoński - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salmucha - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salna - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Salnicki - od nazwy miejscowej Solniki (kilka wsi).

Salniczek - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Salnik - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Salnikow - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Salników - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Salom - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Saloma - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Saloman - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salomańczyk - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salomański - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salomek - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salomeńczyk - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salomeński - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salomon - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salomonczyk - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salomoniak - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salomonik - 1642 od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salomonow - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salomonowicz - 1468 od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salomonowski - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salomoń - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salomończyk - 1631 od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salomoński - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salomucha - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salomun - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salomyk - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salon - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Salonek - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Saloni - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Salonik - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Salonończyk - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Salopa - od gwarowego szałaput, szałaput ‘człowiek nieopanowany, niesprawny; ociężały’; od salopa ‘rodzaj odzieży kobiecej’.

Salosz - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Saloszka - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Salow - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Salowa - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Salowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Salowski - od nazwy miejscowej Salowa (bielskie, gmina Maków Podhalański).

Salowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Sals - od staropolskiego salsa, szałsza ‘ostry sos; polewka rybna; sałata’.

Salt - od salt ‘skok, taniec’.

Saluch - XII-XV w. w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Saluda - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Saluk - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Salus - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Salusza - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Saluszewski - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Saluszka - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Saluś - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Saluta - od salut ‘oddawanie honorów wojskowych’.

Saluter - od saluter, soluter ‘jedyny, egoista’.

Salutryński - od saluter, soluter ‘jedyny, egoista’.

Salutzki - od saluter, soluter ‘jedyny, egoista’.

Saluza - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Salwa - 1500 od łacińskiego salvus ‘zbawiony, ocalony’, późniejsze salwa ‘równoczesny wystrzał z kilku karabinów lub armat’, też od imienia Salwator.

Salwach - od łacińskiego salvus ‘zbawiony, ocalony’, późniejsze salwa ‘równoczesny wystrzał z kilku karabinów lub armat’, też od imienia Salwator.

Salwanowicz - od łacińskiego salvus ‘zbawiony, ocalony’, późniejsze salwa ‘równoczesny wystrzał z kilku karabinów lub armat’, też od imienia Salwator.

Salwanowski - od łacińskiego salvus ‘zbawiony, ocalony’, późniejsze salwa ‘równoczesny wystrzał z kilku karabinów lub armat’, też od imienia Salwator.

Salwarowicz - od salwirować ‘czatować’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Salver.

Salwarowski - od salwirować ‘czatować’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Salver.

Salwecki - od łacińskiego salvus ‘zbawiony, ocalony’, późniejsze salwa ‘równoczesny wystrzał z kilku karabinów lub armat’, też od imienia Salwator.

Salwer - od salwirować ‘czatować’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Salver.

Salwerak - od salwirować ‘czatować’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Salver.

Salwerowicz - od salwirować ‘czatować’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Salver.

Salwerski - od salwirować ‘czatować’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Salver.

Salwiak - od łacińskiego salvus ‘zbawiony, ocalony’, późniejsze salwa ‘równoczesny wystrzał z kilku karabinów lub armat’, też od imienia Salwator.

Salwiak - od salwirować ‘czatować’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Salver.

Salwiarz - od salwirować ‘czatować’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Salver.

Salwicki - od łacińskiego salvus ‘zbawiony, ocalony’, późniejsze salwa ‘równoczesny wystrzał z kilku karabinów lub armat’, też od imienia Salwator.

Salwicz - od łacińskiego salvus ‘zbawiony, ocalony’, późniejsze salwa ‘równoczesny wystrzał z kilku karabinów lub armat’, też od imienia Salwator.

Salwiczek - od łacińskiego salvus ‘zbawiony, ocalony’, późniejsze salwa ‘równoczesny wystrzał z kilku karabinów lub armat’, też od imienia Salwator.

Salwierak - od salwirować ‘czatować’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Salver.

Salwierczak - od salwirować ‘czatować’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Salver.

Salwierek - od salwirować ‘czatować’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Salver.

Salwierz - od salwirować ‘czatować’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Salver.

Salwik - od łacińskiego salvus ‘zbawiony, ocalony’, późniejsze salwa ‘równoczesny wystrzał z kilku karabinów lub armat’, też od imienia Salwator.

Salwin - od łacińskiego salvus ‘zbawiony, ocalony’, późniejsze salwa ‘równoczesny wystrzał z kilku karabinów lub armat’, też od imienia Salwator.

Salwina - od łacińskiego salvus ‘zbawiony, ocalony’, późniejsze salwa ‘równoczesny wystrzał z kilku karabinów lub armat’, też od imienia Salwator.

Salwiński - od łacińskiego salvus ‘zbawiony, ocalony’, późniejsze salwa ‘równoczesny wystrzał z kilku karabinów lub armat’, też od imienia Salwator.

Salwirak - od salwirować ‘czatować’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Salver.

Salwirowicz - od salwirować ‘czatować’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Salver.

Salwista - od łacińskiego salvus ‘zbawiony, ocalony’, późniejsze salwa ‘równoczesny wystrzał z kilku karabinów lub armat’, też od imienia Salwator.

Salwitzek - (Śl) od łacińskiego salvus ‘zbawiony, ocalony’, późniejsze salwa ‘równoczesny wystrzał z kilku karabinów lub armat’, też od imienia Salwator.

Salwocki - od łacińskiego salvus ‘zbawiony, ocalony’, późniejsze salwa ‘równoczesny wystrzał z kilku karabinów lub armat’, też od imienia Salwator.

Salwon - od łacińskiego salvus ‘zbawiony, ocalony’, późniejsze salwa ‘równoczesny wystrzał z kilku karabinów lub armat’, też od imienia Salwator.

Salwoński - od łacińskiego salvus ‘zbawiony, ocalony’, późniejsze salwa ‘równoczesny wystrzał z kilku karabinów lub armat’, też od imienia Salwator.

Salwowicz - od łacińskiego salvus ‘zbawiony, ocalony’, późniejsze salwa ‘równoczesny wystrzał z kilku karabinów lub armat’, też od imienia Salwator.

Salwowski - od łacińskiego salvus ‘zbawiony, ocalony’, późniejsze salwa ‘równoczesny wystrzał z kilku karabinów lub armat’, też od imienia Salwator.

Salwuk - od łacińskiego salvus ‘zbawiony, ocalony’, późniejsze salwa ‘równoczesny wystrzał z kilku karabinów lub armat’, też od imienia Salwator.

Salwuk-Marko - złożenia brak; Salwuk od łacińskiego salvus ‘zbawiony, ocalony’, późniejsze salwa ‘równoczesny wystrzał z kilku karabinów lub armat’, też od imienia Salwator; Marko w grupie nazwisk pochodzących od imienia Marek. Imię pochodzenia łacińskiego, od Marcus, genetycznie związane z bogiem Marsem. W Polsce notowane od XIII wieku.

Salzer - od niemieckiej nazwy osobowej Salz, ta z średnio-wysoko-niemieckiego salz ‘sól’.

Salzman - od niemieckiej nazwy osobowej Salz, ta z średnio-wysoko-niemieckiego salz ‘sól’.

Salzmann - od niemieckiej nazwy osobowej Salz, ta z średnio-wysoko-niemieckiego salz ‘sól’.

Sała - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Sałabaj - od szalaban ‘pijatyka’, od gwarowego szałabajka ‘bajka, opowieść’.

Sałaban - od szalaban ‘pijatyka’, od gwarowego szałabajka ‘bajka, opowieść’.

Sałabon - od szalaban ‘pijatyka’, od gwarowego szałabajka ‘bajka, opowieść’.

Sałaboń - od szalaban ‘pijatyka’, od gwarowego szałabajka ‘bajka, opowieść’.

Sałabski - od szalaban ‘pijatyka’, od gwarowego szałabajka ‘bajka, opowieść’.

Sałabuda - od szalaban ‘pijatyka’, od gwarowego szałabajka ‘bajka, opowieść’.

Sałabun - od szalaban ‘pijatyka’, od gwarowego szałabajka ‘bajka, opowieść’.

Sałaburz - od szalaban ‘pijatyka’, od gwarowego szałabajka ‘bajka, opowieść’.

Sałabut - od szalaban ‘pijatyka’, od gwarowego szałabajka ‘bajka, opowieść’.

Sałach - od sałacha, salacha ‘kobieta rozpustna, lekkomyślna’.

Sałacha - od sałacha, salacha ‘kobieta rozpustna, lekkomyślna’.

Sałachewicz - od sałacha, salacha ‘kobieta rozpustna, lekkomyślna’.

Sałachiewicz - od sałacha, salacha ‘kobieta rozpustna, lekkomyślna’.

Sałachna - od sałacha, salacha ‘kobieta rozpustna, lekkomyślna’.

Sałachowicz - od sałacha, salacha ‘kobieta rozpustna, lekkomyślna’.

Sałaciak - od sałata, z gwarowego szałata ‘warzywo’.

Sałacik - od sałata, z gwarowego szałata ‘warzywo’.

Sałaciński - od sałata, z gwarowego szałata ‘warzywo’.

Sałacki - od sałata, z gwarowego szałata ‘warzywo’.

Sałackiewicz - od sałata, z gwarowego szałata ‘warzywo’.

Sałaczak - od sałata, z gwarowego szałata ‘warzywo’.

Sałaczyński - od sałata, z gwarowego szałata ‘warzywo’.

Sałaga - od sałaga ‘nicpoń, włóczęga’.

Sałagacki - od sałaga ‘nicpoń, włóczęga’.

Sałagadzki - od sałaga ‘nicpoń, włóczęga’.

Sałagaj - od sałaga ‘nicpoń, włóczęga’.

Sałagan - od sałaga ‘nicpoń, włóczęga’.

Sałagocki - od sałaga ‘nicpoń, włóczęga’.

Sałagon - od sałaga ‘nicpoń, włóczęga’.

Sałaguba - od sałaga ‘nicpoń, włóczęga’.

Sałaguby - od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Sołogub, ta od sołogub ‘człowiek o tłustych ustach’.

Sałahub - od sałaga ‘nicpoń, włóczęga’.

Sałajski - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Sałak - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Sałakowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Sałam - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Sałama - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Sałamach - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Sałamach - od sałamacha, szałamacha ‘krupy owsiane lub jęczmienne wypiekane na sadle’.

Sałamacha - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Sałamacha - od sałamacha, szałamacha ‘krupy owsiane lub jęczmienne wypiekane na sadle’.

Sałamacki - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Sałamacki - od sałamacha, szałamacha ‘krupy owsiane lub jęczmienne wypiekane na sadle’.

Sałamaj - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Sałamaj - od szałamaj, szałamaja ‘instrument muzyczny, dudy’.

Sałamaja - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Sałamaja - od szałamaj, szałamaja ‘instrument muzyczny, dudy’.

Sałamak - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Sałamaka - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Sałamaszek - od sałamacha, szałamacha ‘krupy owsiane lub jęczmienne wypiekane na sadle’.

Sałamaszenko - od sałamacha, szałamacha ‘krupy owsiane lub jęczmienne wypiekane na sadle’.

Sałamaszyński - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Sałamaszyński - od sałamacha, szałamacha ‘krupy owsiane lub jęczmienne wypiekane na sadle’.

Sałameszek - od sałamacha, szałamacha ‘krupy owsiane lub jęczmienne wypiekane na sadle’.

Sałamocha - od sałamacha, szałamacha ‘krupy owsiane lub jęczmienne wypiekane na sadle’.

Sałamon - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Sałamonik - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Sałamończyk - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Sałamoński - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Sałamun - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Sałamunia - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Sałan - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sałandyk - od wschodniosłowiańskiego szałanda ‘rodzaj statku rzecznego’.

Sałandziak - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sałandziak - od wschodniosłowiańskiego szałanda ‘rodzaj statku rzecznego’.

Sałaniecki - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sałaniewicz - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sałaniewski - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sałankiewicz - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sałanko - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sałanowicz - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sałanowski - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sałańczów - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sałańdziak - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sałańdziak - od wschodniosłowiańskiego szałanda ‘rodzaj statku rzecznego’.

Sałański - od solić ‘posypywać solą’, sól ‘chlorek sodu’.

Sałapa - od gwarowego szałaput, szałaput ‘człowiek nieopanowany, niesprawny; ociężały’.

Sałapaj - od gwarowego szałaput, szałaput ‘człowiek nieopanowany, niesprawny; ociężały’.

Sałapak - od gwarowego szałaput, szałaput ‘człowiek nieopanowany, niesprawny; ociężały’.

Sałapała - od gwarowego szałaput, szałaput ‘człowiek nieopanowany, niesprawny; ociężały’.

Sałapat - od litewskiej nazwy osobowej Salapeta.

Sałapata - od litewskiej nazwy osobowej Salapeta.

Sałapatek - od litewskiej nazwy osobowej Salapeta.

Sałapiak - od litewskiej nazwy osobowej Salapeta.

Sałapot - od litewskiej nazwy osobowej Salapeta.

Sałapotek - od litewskiej nazwy osobowej Salapeta.

Sałapski - od litewskiej nazwy osobowej Salapeta.

Sałaputa - od litewskiej nazwy osobowej Salapeta.

Sałas - od szałas, dawniej sałasz ‘prowizoryczne schronienie; prymitywny dom’.

Sałasek - od szałas, dawniej sałasz ‘prowizoryczne schronienie; prymitywny dom’.

Sałas-Eysymont - złożenia brak; Sałas od szałas, dawniej sałasz ‘prowizoryczne schronienie; prymitywny dom’; Eysymont od niemieckiej nazwy osobowej Eismund, ta od Eis (en) żelazo + munt ‘obrona, ochrona’.

Sałasiak - od szałas, dawniej sałasz ‘prowizoryczne schronienie; prymitywny dom’.

Sałasiewicz - od szałas, dawniej sałasz ‘prowizoryczne schronienie; prymitywny dom’.

Sałasiński - od szałas, dawniej sałasz ‘prowizoryczne schronienie; prymitywny dom’.

Sałaskiewicz - od szałas, dawniej sałasz ‘prowizoryczne schronienie; prymitywny dom’.

Sałasz - od szałas, dawniej sałasz ‘prowizoryczne schronienie; prymitywny dom’.

Sałaszewicz - od szałas, dawniej sałasz ‘prowizoryczne schronienie; prymitywny dom’.

Sałaszewski - od szałas, dawniej sałasz ‘prowizoryczne schronienie; prymitywny dom’.

Sałaszko - od szałas, dawniej sałasz ‘prowizoryczne schronienie; prymitywny dom’.

Sałasznik - od szałas, dawniej sałasz ‘prowizoryczne schronienie; prymitywny dom’.

Sałasznyk - od szałas, dawniej sałasz ‘prowizoryczne schronienie; prymitywny dom’.

Sałaszyn - od szałas, dawniej sałasz ‘prowizoryczne schronienie; prymitywny dom’.

Sałaś - od szałas, dawniej sałasz ‘prowizoryczne schronienie; prymitywny dom’.

Sałaśkiewicz - od szałas, dawniej sałasz ‘prowizoryczne schronienie; prymitywny dom’.

Sałaśnik - od szałas, dawniej sałasz ‘prowizoryczne schronienie; prymitywny dom’.

Sałat - od sałata, z gwarowego szałata ‘warzywo’.

Sałata - 1569 od sałata, z gwarowego szałata ‘warzywo’.

Sałata-Sałaciński - złożenia brak; Sałata 1569 od sałata, z gwarowego szałata ‘warzywo’; Sałaciński od sałata, z gwarowego szałata ‘warzywo’.

Sałatczyk - od sałata, z gwarowego szałata ‘warzywo’.

Sałatek - od sałata, z gwarowego szałata ‘warzywo’.

Sałatka - od sałata, z gwarowego szałata ‘warzywo’.

Sałatkiewicz - od sałata, z gwarowego szałata ‘warzywo’.

Sałatko - od sałata, z gwarowego szałata ‘warzywo’.

Sałatkowski - od sałata, z gwarowego szałata ‘warzywo’.

Sałatowicz - od sałata, z gwarowego szałata ‘warzywo’.

Sałatowski - od sałata, z gwarowego szałata ‘warzywo’.

Sałatyński - od sałata, z gwarowego szałata ‘warzywo’.

Saława - od szaławiła ‘lekkoduch’.

Saławacki - od szaławiła ‘lekkoduch’.

Saławiła - od szaławiła ‘lekkoduch’.

Sałbut - od szalaban ‘pijatyka’, od gwarowego szałabajka ‘bajka, opowieść’.

Sałciński - od sałata, z gwarowego szałata ‘warzywo’.

Sałciuk - od sałata, z gwarowego szałata ‘warzywo’.

Sałczak - od sałata, z gwarowego szałata ‘warzywo’.

Sałczewski - od sałata, z gwarowego szałata ‘warzywo’.

Sałczyński - od sałata, z gwarowego szałata ‘warzywo’.

Sałega - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Sałegowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Sałej - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Sałek - 1791 w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Sałęga - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Sałęgowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Sałga - od sałaga ‘nicpoń, włóczęga’.

Sałgan - od sałaga ‘nicpoń, włóczęga’.

Sałgań - od sałaga ‘nicpoń, włóczęga’.

Sałgut - od sałaga ‘nicpoń, włóczęga’.

Sałka - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Sałkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Sałkowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Sałkowski - od nazwy miejscowej typu Sałki (płockie, gmina Rataje; radomskie, gmina Pionki), Sałkowice, Szałkowo.

Sałkowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Sałłak - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Sałłata - od sałata, z gwarowego szałata ‘warzywo’.

Sało - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Sałoch - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Sałocha - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Sałoja - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Sałojczyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Sałomacki - od sałamacha, szałamacha ‘krupy owsiane lub jęczmienne wypiekane na sadle’.

Sałomanow - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Sałomczak - od sałamacha, szałamacha ‘krupy owsiane lub jęczmienne wypiekane na sadle’.

Sałomun - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Sałon - ( z fonetyką białoruską) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słon-, por. słonić ‘nachylać, pochylać’, zasłona, słoń, słony.

Sałona - ( z fonetyką białoruską) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słon-, por. słonić ‘nachylać, pochylać’, zasłona, słoń, słony.

Sałoniewicz - ( z fonetyką białoruską) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy słon-, por. słonić ‘nachylać, pochylać’, zasłona, słoń, słony.

Sałosz - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Sałowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Sałowiej - od wschodniosłowiańskiego Sołowiej, ta od sołowiej ‘słowik’.

Sałowin - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Sałowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Sałówka - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Sałs - od staropolskiego salsa, szałsza ‘ostry sos; polewka rybna; sałata’.

Sałtan - od sułtan, ze staropolskiego sołtan ‘władca, panujący w krajach muzułmańskich’, od białoruskiego santon, sułtan.

Sałtanowski - od sułtan, ze staropolskiego sołtan ‘władca, panujący w krajach muzułmańskich’, od białoruskiego santon, sułtan.

Sałtun - od sułtan, ze staropolskiego sołtan ‘władca, panujący w krajach muzułmańskich’, od białoruskiego santon, sułtan.

Sałtys - 1691 od sołtys, dawniej też szołtys ‘zwierzchnik administracji wiejskiej’.

Sałtysik - 1661 od sołtys, dawniej też szołtys ‘zwierzchnik administracji wiejskiej’.

Sałuch - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Sałuda - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Saługa - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Sałuja - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Sałujan - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Sałuk - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Sałuka - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Sałustowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Sałusz - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Sałuszczyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Sałuta - od salut ‘oddawanie honorów wojskowych’.

Sałuta - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Sałwach - od łacińskiego salvus ‘zbawiony, ocalony’, późniejsze salwa ‘równoczesny wystrzał z kilku karabinów lub armat’, też od imienia Salwator.

Sałwiaczek - od łacińskiego salvus ‘zbawiony, ocalony’, późniejsze salwa ‘równoczesny wystrzał z kilku karabinów lub armat’, też od imienia Salwator.

Sałwicki - od łacińskiego salvus ‘zbawiony, ocalony’, późniejsze salwa ‘równoczesny wystrzał z kilku karabinów lub armat’, też od imienia Salwator.

Sałwik - od łacińskiego salvus ‘zbawiony, ocalony’, późniejsze salwa ‘równoczesny wystrzał z kilku karabinów lub armat’, też od imienia Salwator.

Sałwiński - od łacińskiego salvus ‘zbawiony, ocalony’, późniejsze salwa ‘równoczesny wystrzał z kilku karabinów lub armat’, też od imienia Salwator.

Sałwowski - od łacińskiego salvus ‘zbawiony, ocalony’, późniejsze salwa ‘równoczesny wystrzał z kilku karabinów lub armat’, też od imienia Salwator.

Sałyga - od łacińskiego salvus ‘zbawiony, ocalony’, późniejsze salwa ‘równoczesny wystrzał z kilku karabinów lub armat’, też od imienia Salwator.

Sałyga - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Sałygo - od łacińskiego salvus ‘zbawiony, ocalony’, późniejsze salwa ‘równoczesny wystrzał z kilku karabinów lub armat’, też od imienia Salwator.

Sałygo - w grupie nazwisk pochodzących od podstaw sal-, szal-, por. imiona typu Salomon, Salezy, niemiecka nazwa osobowa Sal, szalić ‘oszukiwać, kłamać’, szala ‘część wagi’, szaleć ‘zachowywać się gwałtownie, hulać’, szał ‘atak szaleństwa’.

Sałyk - od łacińskiego salvus ‘zbawiony, ocalony’, późniejsze salwa ‘równoczesny wystrzał z kilku karabinów lub armat’, też od imienia Salwator.

Sam - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samagalski - od smagać, też od gwarowego szmagać ‘bić, chłostać’.

Samagała - od smagać, też od gwarowego szmagać ‘bić, chłostać’.

Samagieł - od smagać, też od gwarowego szmagać ‘bić, chłostać’.

Samagowski - od smagać, też od gwarowego szmagać ‘bić, chłostać’.

Samaj - od dawnego szmajda, szmaja, szamania, sznajda ‘mańkut’.

Samajdak - od dawnego szmajda, szmaja, szamania, sznajda ‘mańkut’.

Samajduch - od dawnego szmajda, szmaja, szamania, sznajda ‘mańkut’.

Samajeden - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samajko - od dawnego szmajda, szmaja, szamania, sznajda ‘mańkut’.

Samajluk - od dawnego szmajda, szmaja, szamania, sznajda ‘mańkut’.

Samajło - od dawnego szmajda, szmaja, szamania, sznajda ‘mańkut’.

Samajłowicz - od dawnego szmajda, szmaja, szamania, sznajda ‘mańkut’.

Samak - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samakiewicz - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samal - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Samal - od niemieckiej nazwy osobowej Samel, ta od imienia Samuel.

Samala - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Samala - od niemieckiej nazwy osobowej Samel, ta od imienia Samuel.

Samalaga - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Samalej - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Samalon - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Samaluk - od niemieckiej nazwy osobowej Samel, ta od imienia Samuel.

Samałej - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Saman - od szaman ‘kapłan i czarownik u niektórych plemion’ lub od wschodniosłowiańskiego saman ‘słoma’.

Samanek - od szaman ‘kapłan i czarownik u niektórych plemion’ lub od wschodniosłowiańskiego saman ‘słoma’.

Samanewicz - 1662 od szaman ‘kapłan i czarownik u niektórych plemion’ lub od wschodniosłowiańskiego saman ‘słoma’.

Samaniewicz - od szaman ‘kapłan i czarownik u niektórych plemion’ lub od wschodniosłowiańskiego saman ‘słoma’.

Samaniszyn - od szaman ‘kapłan i czarownik u niektórych plemion’ lub od wschodniosłowiańskiego saman ‘słoma’.

Samanowicz - od szaman ‘kapłan i czarownik u niektórych plemion’ lub od wschodniosłowiańskiego saman ‘słoma’.

Samańczyk - od szaman ‘kapłan i czarownik u niektórych plemion’ lub od wschodniosłowiańskiego saman ‘słoma’.

Samański - od szaman ‘kapłan i czarownik u niektórych plemion’ lub od wschodniosłowiańskiego saman ‘słoma’.

Samara - od samara, samar ‘juk, tłumok’.

Samaraj - od samara, samar ‘juk, tłumok’.

Samarak - od samara, samar ‘juk, tłumok’.

Samarański - od samara, samar ‘juk, tłumok’.

Samaras - od samara, samar ‘juk, tłumok’.

Samarcew - od samara, samar ‘juk, tłumok’.

Samarczenko - od samara, samar ‘juk, tłumok’.

Samarec - od samara, samar ‘juk, tłumok’.

Samarek - od samara, samar ‘juk, tłumok’.

Samaris - od samara, samar ‘juk, tłumok’.

Samaro - od samara, samar ‘juk, tłumok’.

Samarodna - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samarow - od samara, samar ‘juk, tłumok’.

Samarowicz - od samara, samar ‘juk, tłumok’.

Samarowski - od samara, samar ‘juk, tłumok’.

Samarski - od samara, samar ‘juk, tłumok’.

Samaruk - od samara, samar ‘juk, tłumok’.

Samaryczew - od samara, samar ‘juk, tłumok’.

Samaryczow - od samara, samar ‘juk, tłumok’.

Samaryk - od samara, samar ‘juk, tłumok’.

Samaryn - od samara, samar ‘juk, tłumok’.

Samaryna - od samara, samar ‘juk, tłumok’.

Samarzewski - od samara, samar ‘juk, tłumok’.

Samarzuk - od samara, samar ‘juk, tłumok’.

Samasz - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samaszko - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Sambar - od imienia złożonego Sambor, notowanego w źródłach od XII wieku; w nazwiskach pomieszane z niemiecką nazwą osobową Schamber.

Sambarski - od imienia złożonego Sambor, notowanego w źródłach od XII wieku; w nazwiskach pomieszane z niemiecką nazwą osobową Schamber.

Samber - od imienia złożonego Sambor, notowanego w źródłach od XII wieku; w nazwiskach pomieszane z niemiecką nazwą osobową Schamber.

Sambera - od imienia złożonego Sambor, notowanego w źródłach od XII wieku; w nazwiskach pomieszane z niemiecką nazwą osobową Schamber.

Samberek - od imienia złożonego Sambor, notowanego w źródłach od XII wieku; w nazwiskach pomieszane z niemiecką nazwą osobową Schamber.

Samberger - od imienia złożonego Sambor, notowanego w źródłach od XII wieku; w nazwiskach pomieszane z niemiecką nazwą osobową Schamber.

Samberski - od imienia złożonego Sambor, notowanego w źródłach od XII wieku; w nazwiskach pomieszane z niemiecką nazwą osobową Schamber.

Sambierski - od imienia złożonego Sambor, notowanego w źródłach od XII wieku; w nazwiskach pomieszane z niemiecką nazwą osobową Schamber.

Sambor - od imienia złożonego Sambor, notowanego w źródłach od XII wieku; w nazwiskach pomieszane z niemiecką nazwą osobową Schamber.

Sambora, m. - od imienia złożonego Sambor, notowanego w źródłach od XII wieku; w nazwiskach pomieszane z niemiecką nazwą osobową Schamber.

Samborak - od imienia złożonego Sambor, notowanego w źródłach od XII wieku; w nazwiskach pomieszane z niemiecką nazwą osobową Schamber.

Samborczyk - 1612 od imienia złożonego Sambor, notowanego w źródłach od XII wieku; w nazwiskach pomieszane z niemiecką nazwą osobową Schamber.

Samborecki - 1549 od nazwy miejscowej Samborzec (tarnobrzeskie, gmina Samborzec).

Samborek - od imienia złożonego Sambor, notowanego w źródłach od XII wieku; w nazwiskach pomieszane z niemiecką nazwą osobową Schamber.

Samborko - 1398 od imienia złożonego Sambor, notowanego w źródłach od XII wieku; w nazwiskach pomieszane z niemiecką nazwą osobową Schamber.

Samborowicz - 1283 od imienia złożonego Sambor, notowanego w źródłach od XII wieku; w nazwiskach pomieszane z niemiecką nazwą osobową Schamber.

Samborowski - od nazw miejscowych Sambor, Samborzec, Sambory (kilka miejscowości).

Samborski - 1441 od nazw miejscowych Sambor, Samborzec, Sambory (kilka miejscowości).

Samborzecki - 1473 od nazwy miejscowej Samborzec (tarnobrzeskie, gmina Samborzec).

Samborzyc - 1230 od imienia złożonego Sambor, notowanego w źródłach od XII wieku; w nazwiskach pomieszane z niemiecką nazwą osobową Schamber.

Sambowski - od nazw miejscowych Sambor, Samborzec, Sambory (kilka miejscowości).

Sambożuk - od imienia złożonego Sambor, notowanego w źródłach od XII wieku; w nazwiskach pomieszane z niemiecką nazwą osobową Schamber.

Sambór - od imienia złożonego Sambor, notowanego w źródłach od XII wieku; w nazwiskach pomieszane z niemiecką nazwą osobową Schamber.

Sambórski - od nazw miejscowych Sambor, Samborzec, Sambory (kilka miejscowości).

Sambroszczak - od nazw miejscowych Sambor, Samborzec, Sambory (kilka miejscowości).

Sambrowicz - od nazw miejscowych Sambor, Samborzec, Sambory (kilka miejscowości).

Sambur - od imienia złożonego Sambor, notowanego w źródłach od XII wieku; w nazwiskach pomieszane z niemiecką nazwą osobową Schamber.

Sambura - od imienia złożonego Sambor, notowanego w źródłach od XII wieku; w nazwiskach pomieszane z niemiecką nazwą osobową Schamber.

Samburski - od nazw miejscowych Sambor, Samborzec, Sambory (kilka miejscowości).

Samcewicz - od samica ‘zwierzę płci żeńskiej’; od samiec ‘zwierzę płci męskiej’.

Samcik - od samica ‘zwierzę płci żeńskiej’; od samiec ‘zwierzę płci męskiej’.

Samciuk - od samica ‘zwierzę płci żeńskiej’; od samiec ‘zwierzę płci męskiej’.

Samczak - 1723 od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samczak - od samica ‘zwierzę płci żeńskiej’; od samiec ‘zwierzę płci męskiej’.

Samczewski - od samica ‘zwierzę płci żeńskiej’; od samiec ‘zwierzę płci męskiej’.

Samczuk - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samczuk - od samica ‘zwierzę płci żeńskiej’; od samiec ‘zwierzę płci męskiej’.

Samczyk - 1613 od samica ‘zwierzę płci żeńskiej’; od samiec ‘zwierzę płci męskiej’.

Samczykowski - od samica ‘zwierzę płci żeńskiej’; od samiec ‘zwierzę płci męskiej’.

Samczyński - od samica ‘zwierzę płci żeńskiej’; od samiec ‘zwierzę płci męskiej’.

Samec - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samecki - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Sameczko - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Sameć - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samećko - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samek - 1397 od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samel - od niemieckiej nazwy osobowej Samel, ta od imienia Samuel.

Samel - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samela - od niemieckiej nazwy osobowej Samel, ta od imienia Samuel.

Samela - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samelak - od niemieckiej nazwy osobowej Samel, ta od imienia Samuel.

Samelak - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samelczak - od niemieckiej nazwy osobowej Samel, ta od imienia Samuel.

Samelek - od niemieckiej nazwy osobowej Samel, ta od imienia Samuel.

Samelko - od niemieckiej nazwy osobowej Samel, ta od imienia Samuel.

Samelski - od niemieckiej nazwy osobowej Samel, ta od imienia Samuel.

Sameluk - od niemieckiej nazwy osobowej Samel, ta od imienia Samuel.

Samełko - od niemieckiej nazwy osobowej Samel, ta od imienia Samuel.

Samełko - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samełyk - od niemieckiej nazwy osobowej Samel, ta od imienia Samuel.

Samer - od niemieckiej nazwy osobowej Sämer, ta od same, sam ‘ziarno’.

Sameraj - od niemieckiej nazwy osobowej Sämer, ta od same, sam ‘ziarno’.

Samerajczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Sämer, ta od same, sam ‘ziarno’.

Samerek - od niemieckiej nazwy osobowej Sämer, ta od same, sam ‘ziarno’.

Samerlak - od niemieckiej nazwy osobowej Sämer, ta od same, sam ‘ziarno’.

Samerlik - od niemieckiej nazwy osobowej Sämer, ta od same, sam ‘ziarno’.

Samerski - od niemieckiej nazwy osobowej Sämer, ta od same, sam ‘ziarno’.

Samet - od niemieckiej nazwy osobowej Sam (m)et ,ta z średnio-wysoko-niemieckiego samit, samat ‘aksamit’.

Sametko - od niemieckiej nazwy osobowej Sam (m)et ,ta z średnio-wysoko-niemieckiego samit, samat ‘aksamit’.

Samic - 1444 od samica ‘zwierzę płci żeńskiej’.

Samica - 1440 od samica ‘zwierzę płci żeńskiej’.

Samicki - od samica ‘zwierzę płci żeńskiej’.

Samicz - 1650 od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samiczak - 1786 od samica ‘zwierzę płci żeńskiej’.

Samiczek - od samica ‘zwierzę płci żeńskiej’.

Samiczuk - od samica ‘zwierzę płci żeńskiej’.

Samiec - od samica ‘zwierzę płci żeńskiej’; od samiec ‘zwierzę płci męskiej’.

Samiejew - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samiejko - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samiewicz - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samiewski - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samik - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samila - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samilak - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samilenko - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samilewski - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samiliński - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samilski - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samiluk - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samiła - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samiło - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samiło - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samin - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samiński - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samiński - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samioł - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samioł - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samiołek - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samiołuk - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samionka - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samira - od niemieckiej nazwy osobowej Sämer, ta od same, sam ‘ziarno’.

Samira-Gajny - złożenia brak; Samira od niemieckiej nazwy osobowej Sämer, ta od same, sam ‘ziarno’; Gajny w grupie nazwisk pochodzących od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’; od gajny ‘gajowy’.

Samirowski - od niemieckiej nazwy osobowej Sämer, ta od same, sam ‘ziarno’.

Samiruk - od niemieckiej nazwy osobowej Sämer, ta od same, sam ‘ziarno’.

Samisz - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samka - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samkiewicz - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samko - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samkowa - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samkowicz - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samkowski - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samków - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samkulin - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samla - od niemieckiej nazwy osobowej Samel, ta od imienia Samuel.

Samlec - od niemieckiej nazwy osobowej Samel, ta od imienia Samuel.

Samlecki - od niemieckiej nazwy osobowej Samel, ta od imienia Samuel.

Samlewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Samel, ta od imienia Samuel.

Samlicki - od niemieckiej nazwy osobowej Samel, ta od imienia Samuel.

Samlik - od niemieckiej nazwy osobowej Samel, ta od imienia Samuel.

Samlikowski - od niemieckiej nazwy osobowej Samel, ta od imienia Samuel.

Samluch - od niemieckiej nazwy osobowej Samel, ta od imienia Samuel.

Samluk - od niemieckiej nazwy osobowej Samel, ta od imienia Samuel.

Samluk - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samła - od niemieckiej nazwy osobowej Samel, ta od imienia Samuel.

Samłuk - od niemieckiej nazwy osobowej Samel, ta od imienia Samuel.

Sammel - od niemieckiej nazwy osobowej Samel, ta od imienia Samuel.

Sammer - od niemieckiej nazwy osobowej Sämer, ta od same, sam ‘ziarno’.

Samo - 1459 od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samobor - od nazw miejscowych Sambor, Samborzec, Sambory (kilka miejscowości).

Samoborski - od nazw miejscowych Sambor, Samborzec, Sambory (kilka miejscowości).

Samobyja - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samoc - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samoch - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samocha - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samochocki - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samochowiec - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samochraj - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samochwalenko - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel; też od niemieckiej nzwy osobowej Scham.

Samochwał - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel; też od niemieckiej nzwy osobowej Scham.

Samochwała - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel; też od niemieckiej nzwy osobowej Scham.

Samochwostowski - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel; też od niemieckiej nzwy osobowej Scham.

Samociak - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samocik - 1661 od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samocki - od nazwy miejscowej Samocice (tarnowskie, gmina Bolesław) lub Szamocin (miasto, pilskie).

Samoczko - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samoczwart - 1676 od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samoczyn - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samoć - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samoćko - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samodaj - 1431 od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samodół - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samodulski - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samodur - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samodurow - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samodurów - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samodzewicz - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samodziej - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samofalski - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel; też od niemieckiej nzwy osobowej Scham.

Samofał - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel; też od niemieckiej nzwy osobowej Scham.

Samofałow - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel; też od niemieckiej nzwy osobowej Scham.

Samogórski - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samograjczyk - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samogranicki - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samoicz - 1577 od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samoil - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samoiluk - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samoił - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samoiłło - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samoiłow - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samoiłowicz - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samojca - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samojda - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samojdzin - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samojeden - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samojedna - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samojednik - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samojedny - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samojko - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samojlenko - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samojlik - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samojlis - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samojlowicz - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samojluk - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samojła - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samojło - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samojłow - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samojłowicz - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samojłów - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samojski - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samojuk - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samok - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samokiewicz - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samol - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samol - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samolak - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samolak - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samolczuk - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samolczyk - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samolej - 1793 od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samolenko - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samoleńko - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samolewicz - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samolewicz - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samolewski - 1756 od nazwy miejscowej Samule (łomżyńskie, gmina Turośl).

Samolik - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samolina - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samoliński - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samolis - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samolita - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samoliuk - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samolon - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samolong - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samoluch - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samoluk - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samoluta - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samoła - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samoła - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samołajczyk - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samołajtis - (forma lituanizowana) od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samołaz - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samołazowa - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samoło - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samołowicz - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samołowka - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samołówka - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samołuch - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samołuk - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samołyj - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił

Samołyk - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił

Samołyk-Samotkowski - złożenia brak; Samołyk od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił; Samotkowski pewnie od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samon - od imienia Samon, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzącego od imienia Samuel.

Samonczuk - od imienia Samon, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzącego od imienia Samuel.

Samonek - od imienia Samon, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzącego od imienia Samuel.

Samoniak - od imienia Samon, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzącego od imienia Samuel.

Samonis - od imienia Samon, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzącego od imienia Samuel.

Samonow - od imienia Samon, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzącego od imienia Samuel.

Samonowicz - od imienia Samon, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzącego od imienia Samuel.

Samonowski - od imienia Samon, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzącego od imienia Samuel.

Samoń - od imienia Samon, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzącego od imienia Samuel.

Samońko - od imienia Samon, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzącego od imienia Samuel.

Samor - od samora, samura ‘świnia prośna’.

Samora - od samora, samura ‘świnia prośna’.

Samorąg - od samora, samura ‘świnia prośna’.

Samorek - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samorek - od samora, samura ‘świnia prośna’.

Samorewicz - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samorewicz - od samora, samura ‘świnia prośna’.

Samorodna - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samorodny - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samoron - od samora, samura ‘świnia prośna’.

Samoroński - od samora, samura ‘świnia prośna’.

Samorow - od samora, samura ‘świnia prośna’.

Samorowicz - od samora, samura ‘świnia prośna’.

Samorowski - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samorowski - od samora, samura ‘świnia prośna’.

Samorów - od samora, samura ‘świnia prośna’.

Samorski - od samora, samura ‘świnia prośna’.

Samoruk - od samora, samura ‘świnia prośna’.

Samorus - od samora, samura ‘świnia prośna’.

Samoryn - od samora, samura ‘świnia prośna’.

Samorzewski - od nazwy miejscowej Smorzewo (plockie, gmina Gozdowo).

Samorzyński - od nazwy miejscowej Smorzewo (plockie, gmina Gozdowo).

Samos - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samosąd - 1421 od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samosek - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samosenek - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samosiej - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samosiejko - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samosienko - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samosieńko - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samosiewicz - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samosiewski - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samosik - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samosiński - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samosiuk - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samoson - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samosonek - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samostaj - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samostiak - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samostoj - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samostrzelnik - 1434 od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samoszak - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samoszczuk - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samoszenko - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samoszewski - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samoszkiewicz - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samoszko - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samoszuk - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samoszyn - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samoszyński - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samoś - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samościuk - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samot - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samota - 1425 od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samotach - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samotacha - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samotiuk - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samotka - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samotna - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel; też od niemieckiej nzwy osobowej Scham.

Samotnik - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel; też od niemieckiej nzwy osobowej Scham.

Samotny - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel; też od niemieckiej nzwy osobowej Scham.

Samotoch - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samotus - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samotyj - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samotyja - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samotyjak - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samotyja-Lenczewski - złożenia brak; Samotyja od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel; Lenczewski 1597 od nazwy miejscowej Leńcze (bielskie, gmina Kalwaria Zebrzydowska).

Samotyjek - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samotyj-Leńczewski - złożenia brak; Samotyj od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel; Leńczewski od nazwy miejscowej Leńcze (bielskie, gmina Kalwaria Zebrzydowska).

Samowar - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samowędziuk - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samowicz - 1376 od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samowon - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samowski - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samowtóry - 1621 od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samozwaniec - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samójlik - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samójło - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samójłowicz - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samól - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samólnik - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samólski - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samplacki - od nazwy miejscowej Sampława, dawniej Sępława (olsztyńskie, gmina Lubawa).

Samplowski - od nazwy miejscowej Sampława, dawniej Sępława (olsztyńskie, gmina Lubawa).

Sampławski - 1642 od nazwy miejscowej Sampława, dawniej Sępława (olsztyńskie, gmina Lubawa).

Sampłowski - od nazwy miejscowej Sampława, dawniej Sępława (olsztyńskie, gmina Lubawa).

Sampoliński - od nazwy miasta Sępólno, dziś Sepolno (konińskie).

Samrowski - od niemieckiej nazwy osobowej Sämer, ta od same, sam ‘ziarno’.

Sams - od niemieckiej nazwy osobowej Sams, ta od imienia Samson.

Samsanowski - od niemieckiej nazwy osobowej Sams, ta od imienia Samson.

Samsek - od niemieckiej nazwy osobowej Sams, ta od imienia Samson.

Samsel - od niemieckiej nazwy osobowej Samsel, ta od imienia Samson.

Samselski - od niemieckiej nazwy osobowej Samsel, ta od imienia Samson.

Samsik - od niemieckiej nazwy osobowej Sams, ta od imienia Samson.

Samsin - od niemieckiej nazwy osobowej Sams, ta od imienia Samson.

Samsionek - od niemieckiej nazwy osobowej Sams, ta od imienia Samson.

Samsol - od niemieckiej nazwy osobowej Samsel, ta od imienia Samson.

Samson - od imienia Samson. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šimšon, a to od shemesh ‘słońce’. Do języka polskiego imię przejmowane też jako Samsun, Sampson.

Samsonek - 1567 od imienia Samson. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šimšon, a to od shemesh ‘słońce’. Do języka polskiego imię przejmowane też jako Samsun, Sampson.

Samsonienko - od imienia Samson. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šimšon, a to od shemesh ‘słońce’. Do języka polskiego imię przejmowane też jako Samsun, Sampson.

Samsonik - 1592 od imienia Samson. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šimšon, a to od shemesh ‘słońce’. Do języka polskiego imię przejmowane też jako Samsun, Sampson.

Samsoniuk - od imienia Samson. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šimšon, a to od shemesh ‘słońce’. Do języka polskiego imię przejmowane też jako Samsun, Sampson.

Samsonow - od imienia Samson. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šimšon, a to od shemesh ‘słońce’. Do języka polskiego imię przejmowane też jako Samsun, Sampson.

Samsonowicz - od imienia Samson. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šimšon, a to od shemesh ‘słońce’. Do języka polskiego imię przejmowane też jako Samsun, Sampson.

Samsonowski - od imienia Samson. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šimšon, a to od shemesh ‘słońce’. Do języka polskiego imię przejmowane też jako Samsun, Sampson.

Samsoń - od imienia Samson. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šimšon, a to od shemesh ‘słońce’. Do języka polskiego imię przejmowane też jako Samsun, Sampson.

Samsoński - 1443 od imienia Samson. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šimšon, a to od shemesh ‘słońce’. Do języka polskiego imię przejmowane też jako Samsun, Sampson.

Samsunowic - 1224 od imienia Samson. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šimšon, a to od shemesh ‘słońce’. Do języka polskiego imię przejmowane też jako Samsun, Sampson.

Samsz - 1492 od niemieckiej nazwy osobowej Sams, ta od imienia Samson.

Samsza - XIV w. od niemieckiej nazwy osobowej Sams, ta od imienia Samson.

Samszo - od niemieckiej nazwy osobowej Sams, ta od imienia Samson.

Samszor - od niemieckiej nazwy osobowej Sams, ta od imienia Samson.

Samuc - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samuchow - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samuczonek - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samuć - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samuel - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samuelowicz - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samuels - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samuelsen - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samuelsson - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samuely - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samuił - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samuiła - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samujlicz - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samujlik - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samujluk - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samujła - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samujłło - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samujło - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samujłowicz - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samuk - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samukowicz - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samul - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samul - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samulak - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samulak - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samulczuk - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samulczyk - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samulejczyk - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samulejko - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samulek - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samulewicz - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samulewski - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samulik - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samuliński - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samuljon - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samulkiewicz - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samull - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samulla - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samulnik - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samulok - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samulonis - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samulowicz - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samulowski - od nazwy miejscowej Samule (łomżyńskie, gmina Turośl).

Samulski - 1794 od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samulski - od nazwy miejscowej Samule (łomżyńskie, gmina Turośl).

Samuluk - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samuła - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samuła - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samułczyk - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samułek - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samuło - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samułowicz - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samułowski - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samułów - od imienia Samuel. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šemu’el ‘Bóg wysłuchał’; w Kościele prawosławnym używane w formie Samuił.

Samus - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samusenko - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samusew - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samusiewicz - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samusik - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samusionek - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samusjew - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samuskiewicz - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samusło - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samusz - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samuszewski - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samuszkiewicz - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samuszonek - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samuś - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samuta - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samyk - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samyła - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samyłło - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samyło - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

Samyszyn - od sam ‘samotny, jedyny’, też od imion złożonych typu Sambor, od imion chrześcijańskich typu Samson, Samuel.

San - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sanacz - 1449 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sanaj - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sanajca - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sanajko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sanak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sanakiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sanakowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sanała - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sanator - od senator ‘członek senatu, dygnitarz państwowy’.

Sanatorek - od senator ‘członek senatu, dygnitarz państwowy’.

Sanborski - od nazw miejscowych Sambor, Samborzec, Sambory (kilka miejscowości).

Sanc - od niemieckiej nazwy osobowej Schan (t), ta od nazwy terenowej Schantz, ze średnio-wysoko-niemieckiego schanze ‘umocnieniec ochronne’.

Sanc - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sancak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sancew - 1578 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sancewicz - 1541 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sancewski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sancowicz - 1551 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sanczak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sanczek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sanczenko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sanczuk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sanczyc - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sanczyk - 1565 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sanczyszyn - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sanć - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sand - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand.

Sanda - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand.

Sandach - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand.

Sandacz - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand lub od sandacz ‘gatunek ryby’.

Sandaj - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand.

Sandak - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand.

Sandakow - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand.

Sandakowski - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand.

Sandal - od sandał ‘rodzaj obuwia’.

Sandalak - od sandał ‘rodzaj obuwia’.

Sandalewski - od sandał ‘rodzaj obuwia’.

Sandalski - od sandał ‘rodzaj obuwia’.

Sandaluk - od sandał ‘rodzaj obuwia’.

Sandał - od sandał ‘rodzaj obuwia’.

Sandała - od sandał ‘rodzaj obuwia’.

Sandałak - od sandał ‘rodzaj obuwia’.

Sandałowicz - od sandał ‘rodzaj obuwia’.

Sandałowski - od sandał ‘rodzaj obuwia’.

Sandan - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand.

Sandanus - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand.

Sandar - od niemieckiej nazwy osobowej Sender, Sander , ta od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Sandczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand.

Sandecha - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand.

Sandega - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand.

Sandej - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand.

Sandek - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand.

Sandel - od niemieckiej nazwy osobowej Sandel, ta od imion złożonych na Sand-.

Sandelewski - od niemieckiej nazwy osobowej Sandel, ta od imion złożonych na Sand-.

Sandell - od niemieckiej nazwy osobowej Sandel, ta od imion złożonych na Sand-.

Sandelski - od niemieckiej nazwy osobowej Sandel, ta od imion złożonych na Sand-.

Sander - od niemieckiej nazwy osobowej Sender, Sander , ta od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Sandera - od niemieckiej nazwy osobowej Sender, Sander , ta od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Sanderecki - od niemieckiej nazwy osobowej Sender, Sander , ta od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Sanderek - od niemieckiej nazwy osobowej Sender, Sander , ta od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Sanderowski - od niemieckiej nazwy osobowej Sender, Sander , ta od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Sanders - od niemieckiej nazwy osobowej Sender, Sander , ta od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Sanderski - od niemieckiej nazwy osobowej Sender, Sander , ta od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Sandig - (Śl) od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand.

Sandkowski - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand.

Sandler - od niemieckiej nazwy osobowej Sandel, ta od imion złożonych na Sand-.

Sandlewski - od niemieckiej nazwy osobowej Sandel, ta od imion złożonych na Sand-.

Sandlowski - od niemieckiej nazwy osobowej Sandel, ta od imion złożonych na Sand-.

Sandłak - od niemieckiej nazwy osobowej Sandel, ta od imion złożonych na Sand-.

Sandman - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand.

Sandmann - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand.

Sandner - 1313 od imienia Aleksander. Imię pochodzenia greckiego, od alékso ‘bronię, wspomagam’ + aner, andros ‘mąż’, notowane w Polsce od XII wieku, także w formach obocznych Aleksandr, Aleksendr, Oleksander, Leksander.

Sando - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand.

Sandoch - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand.

Sandok - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand.

Sandolewski - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand.

Sandomier - od imienia złożonego Sędzimir, notowanego w źródłach historycznych od XIV wieku.

Sandomiera - od imienia złożonego Sędzimir, notowanego w źródłach historycznych od XIV wieku.

Sandomierski - od nazwy miasta Sandomierz (tarnobrzeskie).

Sandomierz - od nazwy miasta Sandomierz (tarnobrzeskie).

Sandomir - od imienia złożonego Sędzimir, notowanego w źródłach historycznych od XIV wieku.

Sandomirski - 1580 od nazwy miasta Sandomierz (tarnobrzeskie).

Sandor - od niemieckiej nazwy osobowej Sender, Sander , ta od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Sandorek - od niemieckiej nazwy osobowej Sender, Sander , ta od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Sandorowski - od niemieckiej nazwy osobowej Sender, Sander , ta od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Sandors - od niemieckiej nazwy osobowej Sender, Sander , ta od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Sandorski - 1699 od niemieckiej nazwy osobowej Sender, Sander , ta od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Sandos - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand.

Sandow - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand.

Sandowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand.

Sandowski - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand.

Sandowycz - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand.

Sandra - od niemieckiej nazwy osobowej Sender, Sander , ta od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Sandrak - od niemieckiej nazwy osobowej Sender, Sander , ta od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Sandro - 1320 od imienia Aleksander. Imię pochodzenia greckiego, od alékso ‘bronię, wspomagam’ + aner, andros ‘mąż’, notowane w Polsce od XII wieku, także w formach obocznych Aleksandr, Aleksendr, Oleksander, Leksander.

Sandro - od niemieckiej nazwy osobowej Sender, Sander , ta od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Sandrock - od niemieckiej nazwy osobowej Sender, Sander , ta od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Sandrowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Sender, Sander , ta od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Sandrowski - od niemieckiej nazwy osobowej Sender, Sander , ta od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Sandry - od niemieckiej nazwy osobowej Sender, Sander , ta od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Sandryk - 1424 od imienia Aleksander. Imię pochodzenia greckiego, od alékso ‘bronię, wspomagam’ + aner, andros ‘mąż’, notowane w Polsce od XII wieku, także w formach obocznych Aleksandr, Aleksendr, Oleksander, Leksander.

Sandryk - od niemieckiej nazwy osobowej Sender, Sander , ta od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Sandrykowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Sender, Sander , ta od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Sandrzek - od niemieckiej nazwy osobowej Sender, Sander , ta od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Sandrzik - od niemieckiej nazwy osobowej Sender, Sander , ta od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Sandrzyk - od niemieckiej nazwy osobowej Sender, Sander , ta od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Sandt - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand.

Sandten - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand.

Sanduch - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand.

Sandulak - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand.

Sandulowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand.

Sandulski - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand.

Sanduł - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand.

Sanduła - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand.

Sandułow - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand.

Sandura - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand.

Sandura - od niemieckiej nazwy osobowej Sender, Sander , ta od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Sandurek - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand.

Sandurek - od niemieckiej nazwy osobowej Sender, Sander , ta od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Sanduro - od niemieckiej nazwy osobowej Sender, Sander , ta od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Sandurski - od niemieckiej nazwy osobowej Sender, Sander , ta od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Sandy - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand.

Sandycz - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand.

Sandyk - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand.

Sandylak - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand.

Sandzelewski - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand.

Sandzewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand.

Sandzicki - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand.

Sandziecki - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand.

Sandziewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand.

Sandźmiera - od imienia złożonego Sędzimir, notowanego w źródłach historycznych od XIV wieku.

Sanecki - od nazwy miejscowej Sanka (krakowskie, gmina Krzeszowice), Sanki (radomskie, gmina Promna).

Saneczko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sanecznik - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sanejca - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sanejko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sanek - 1405 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Saneluk - od niemieckiej nazwy osobowej Sanel, ta od imion złozonych na Sani-.

Saneluta - od niemieckiej nazwy osobowej Sanel, ta od imion złozonych na Sani-.

Sanełko - od niemieckiej nazwy osobowej Sanel, ta od imion złozonych na Sani-.

Saner - od niemieckich nazw osobowych Sanner (t), Senner (t), te od imienia złożonego Sanihart lub od imienia Schönhart.

Sanermann - od niemieckich nazw osobowych Sanner (t), Senner (t), te od imienia złożonego Sanihart lub od imienia Schönhart.

Sanetra - od saletra ‘potoczna nazwa azotanów stosowanych w przemyśle spożywczym lub jako nawóz’.

Sanetrnik - od saletra ‘potoczna nazwa azotanów stosowanych w przemyśle spożywczym lub jako nawóz’.

Sanetrznik - od saletra ‘potoczna nazwa azotanów stosowanych w przemyśle spożywczym lub jako nawóz’.

Sanewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sanewski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sangar - od niemieckiej nazwy osobowej Sänger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sengen ‘opalać, osmalać’, może też od średnio-wysoko-niemieckiego sangen ‘śpiewać’.

Sangara - od niemieckiej nazwy osobowej Sänger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sengen ‘opalać, osmalać’, może też od średnio-wysoko-niemieckiego sangen ‘śpiewać’.

Sange - od niemieckiej nazwy osobowej Sange, ta od nazw terenowych na Sang-.

Sanger - od niemieckiej nazwy osobowej Sänger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sengen ‘opalać, osmalać’, może też od średnio-wysoko-niemieckiego sangen ‘śpiewać’.

Sangorski - od niemieckiej nazwy osobowej Sänger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sengen ‘opalać, osmalać’, może też od średnio-wysoko-niemieckiego sangen ‘śpiewać’.

Sangowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Sange, ta od nazw terenowych na Sang-.

Sangowski - od niemieckiej nazwy osobowej Sange, ta od nazw terenowych na Sang-.

Sangórka - od niemieckiej nazwy osobowej Sänger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sengen ‘opalać, osmalać’, może też od średnio-wysoko-niemieckiego sangen ‘śpiewać’.

Sangórski - od niemieckiej nazwy osobowej Sänger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sengen ‘opalać, osmalać’, może też od średnio-wysoko-niemieckiego sangen ‘śpiewać’.

Sangurski - od niemieckiej nazwy osobowej Sänger, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sengen ‘opalać, osmalać’, może też od średnio-wysoko-niemieckiego sangen ‘śpiewać’.

Sani - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sania - 1445 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Saniak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Saniarz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Saniawa - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Saniawski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sanicki - od nazw miejscowych typu Sanka.

Sanicki - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sanicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Saniczak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Saniczkowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Saniec - 1431 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Saniecki - od nazw miejscowych typu Sanka.

Saniecki - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Saniecznik - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Saniel - 1728 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sanietrzyk - od saletra ‘potoczna nazwa azotanów stosowanych w przemyśle spożywczym lub jako nawóz’.

Saniewski - od nazwy miejscowej Szaniawa, dziś Szaniawy (siedleckie, gmina Trzebieszów).

Sanik - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sanikowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sanin - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Saninkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Saninko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Saninowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Saniński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Saniów - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sanisz - 1454 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Saniszek - 1494 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sanit - od saletra ‘potoczna nazwa azotanów stosowanych w przemyśle spożywczym lub jako nawóz’.

Sanitarowicz - od saletra ‘potoczna nazwa azotanów stosowanych w przemyśle spożywczym lub jako nawóz’.

Saniternik - od saletra ‘potoczna nazwa azotanów stosowanych w przemyśle spożywczym lub jako nawóz’.

Sanitra - od saletra ‘potoczna nazwa azotanów stosowanych w przemyśle spożywczym lub jako nawóz’.

Saniuga - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Saniuk - 1549 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Saniukiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Saniukowicz - 1558 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Saniulewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Saniuta - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Saniutkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Saniutycz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Saniutycz-Kuroczycki - złożenia brak; Saniutycz w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie; Kuroczycki w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Sank - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sanka - 1396 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sankala - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sankalla - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sankała - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sankiewicz - 1639 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sanko - 1349 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sankocki - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sankow - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sankowicz - 1487 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sankowski - 1742 od nazwy miejscowej Sanka (krakowskie, gmina Krzeszowice), Sanki (radomskie, gmina Promna).

Sanktas - zapewne od łacińskiego sanctus ‘święty’.

Sankton - 1378 zapewne od łacińskiego sanctus ‘święty’.

Sanktoń - zapewne od łacińskiego sanctus ‘święty’.

Sannemann - od niemieckich nazw osobowych Sanner (t), Senner (t), te od imienia złożonego Sanihart lub od imienia Schönhart.

Sanner - od niemieckich nazw osobowych Sanner (t), Senner (t), te od imienia złożonego Sanihart lub od imienia Schönhart.

Sanocki - 1378 od nazwy miasta Sanok (krośnieńskie).

Sanok - od nazwy miasta Sanok (krośnieńskie).

Sanokowski - od nazwy miasta Sanok (krośnieńskie).

Sanowski - od nazwy miejscowej Sanowo (Wileńszczyzna).

Sansala - od niemieckich nazw osobowych Sans, Sansel.

San-Sebastian - złożenia brak; San w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie; Sebastian od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sansel - od niemieckich nazw osobowych Sans, Sansel.

Sansiewicz - od niemieckich nazw osobowych Sans, Sansel.

Sanszczyk - od niemieckich nazw osobowych Sans, Sansel.

Sanszek - od niemieckich nazw osobowych Sans, Sansel.

Sant - od niemieckich nazw osobowych Sant, Sand, te od imion złożonych na Sand-.

Santa - od niemieckich nazw osobowych Sant, Sand, te od imion złożonych na Sand-.

Santar - od niemieckich nazw osobowych Santer, Sander, te od imienia Alexander; może też od prasłowiańskiego soto??, rosyjskiego sutorit’ ‘pleść głupstwa’.

Santarek - od niemieckich nazw osobowych Santer, Sander, te od imienia Alexander; może też od prasłowiańskiego soto??, rosyjskiego sutorit’ ‘pleść głupstwa’.

Santarius - od niemieckich nazw osobowych Santer, Sander, te od imienia Alexander; może też od prasłowiańskiego soto??, rosyjskiego sutorit’ ‘pleść głupstwa’.

Santariusz - od niemieckich nazw osobowych Santer, Sander, te od imienia Alexander; może też od prasłowiańskiego soto??, rosyjskiego sutorit’ ‘pleść głupstwa’.

Santer - od niemieckich nazw osobowych Santer, Sander, te od imienia Alexander; może też od prasłowiańskiego soto??, rosyjskiego sutorit’ ‘pleść głupstwa’.

Santera - od niemieckich nazw osobowych Santer, Sander, te od imienia Alexander; może też od prasłowiańskiego soto??, rosyjskiego sutorit’ ‘pleść głupstwa’.

Santerek - od niemieckich nazw osobowych Santer, Sander, te od imienia Alexander; może też od prasłowiańskiego soto??, rosyjskiego sutorit’ ‘pleść głupstwa’.

Santi - od niemieckich nazw osobowych Sant, Sand, te od imion złożonych na Sand-.

Santke - od niemieckich nazw osobowych Sant, Sand, te od imion złożonych na Sand-.

Santkiewicz - od niemieckich nazw osobowych Sant, Sand, te od imion złożonych na Sand-.

Santkowski - od niemieckich nazw osobowych Sant, Sand, te od imion złożonych na Sand-.

Santo - od niemieckich nazw osobowych Sant, Sand, te od imion złożonych na Sand-.

Santolak - od niemieckich nazw osobowych Sant, Sand, te od imion złożonych na Sand-.

Santolla - od niemieckich nazw osobowych Sant, Sand, te od imion złożonych na Sand-.

Santor - od niemieckich nazw osobowych Santer, Sander, te od imienia Alexander; może też od prasłowiańskiego soto??, rosyjskiego sutorit’ ‘pleść głupstwa’.

Santorek - od niemieckich nazw osobowych Santer, Sander, te od imienia Alexander; może też od prasłowiańskiego soto??, rosyjskiego sutorit’ ‘pleść głupstwa’.

Santoriak - od niemieckich nazw osobowych Santer, Sander, te od imienia Alexander; może też od prasłowiańskiego soto??, rosyjskiego sutorit’ ‘pleść głupstwa’.

Santorius - od niemieckich nazw osobowych Santer, Sander, te od imienia Alexander; może też od prasłowiańskiego soto??, rosyjskiego sutorit’ ‘pleść głupstwa’.

Santoro - od niemieckich nazw osobowych Santer, Sander, te od imienia Alexander; może też od prasłowiańskiego soto??, rosyjskiego sutorit’ ‘pleść głupstwa’.

Santorowski - od niemieckich nazw osobowych Santer, Sander, te od imienia Alexander; może też od prasłowiańskiego soto??, rosyjskiego sutorit’ ‘pleść głupstwa’.

Santorski - od niemieckich nazw osobowych Santer, Sander, te od imienia Alexander; może też od prasłowiańskiego soto??, rosyjskiego sutorit’ ‘pleść głupstwa’.

Santorz - 1400 od niemieckich nazw osobowych Santer, Sander, te od imienia Alexander; może też od prasłowiańskiego soto??, rosyjskiego sutorit’ ‘pleść głupstwa’.

Santowiak - od niemieckich nazw osobowych Sant, Sand, te od imion złożonych na Sand-.

Santowicz - od niemieckich nazw osobowych Sant, Sand, te od imion złożonych na Sand-.

Santowski - od niemieckich nazw osobowych Sant, Sand, te od imion złożonych na Sand-.

Santór - od niemieckich nazw osobowych Santer, Sander, te od imienia Alexander; może też od prasłowiańskiego soto??, rosyjskiego sutorit’ ‘pleść głupstwa’.

Santracz - od niemieckich nazw osobowych Santer, Sander, te od imienia Alexander; może też od prasłowiańskiego soto??, rosyjskiego sutorit’ ‘pleść głupstwa’.

Santrea - od niemieckich nazw osobowych Santer, Sander, te od imienia Alexander; może też od prasłowiańskiego soto??, rosyjskiego sutorit’ ‘pleść głupstwa’.

Santrek - od niemieckich nazw osobowych Santer, Sander, te od imienia Alexander; może też od prasłowiańskiego soto??, rosyjskiego sutorit’ ‘pleść głupstwa’.

Santruczek - od niemieckich nazw osobowych Santer, Sander, te od imienia Alexander; może też od prasłowiańskiego soto??, rosyjskiego sutorit’ ‘pleść głupstwa’.

Santur - od niemieckich nazw osobowych Santer, Sander, te od imienia Alexander; może też od prasłowiańskiego soto??, rosyjskiego sutorit’ ‘pleść głupstwa’.

Santura - od niemieckich nazw osobowych Santer, Sander, te od imienia Alexander; może też od prasłowiańskiego soto??, rosyjskiego sutorit’ ‘pleść głupstwa’.

Santus - od niemieckich nazw osobowych Sant, Sand, te od imion złożonych na Sand-.

Santy - od niemieckich nazw osobowych Sant, Sand, te od imion złożonych na Sand-.

Santycz - od niemieckich nazw osobowych Sant, Sand, te od imion złożonych na Sand-.

Santyrz - 1437 od niemieckich nazw osobowych Santer, Sander, te od imienia Alexander; może też od prasłowiańskiego soto??, rosyjskiego sutorit’ ‘pleść głupstwa’.

Santysiak - od niemieckich nazw osobowych Sant, Sand, te od imion złożonych na Sand-.

Sanuk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sanul - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sanulski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sanura - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sanus - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sanuś - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sany - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sanyusz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sań - 1402 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sańczenko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sańczuk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sańczyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sańczykowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sańda - od niemieckiej nazwy osobowej Sand, ta od imion złożonych na Sand.

Sańka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sańko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sańkowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy san-, por. Aleksander (często na Kresach Wschodnich), sanie.

Sański - od nazwy miejscowej Sanie (łódzkie, gmina Aleksandrów Łódzki; łomżyńskie, gmina Kołaki Kościelne).

Sańta - od niemieckich nazw osobowych Sant, Sand, te od imion złożonych na Sand-.

Saoma - od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Šelomoh ‘niosący spokój’. Obocznie w języku polskim występowały formy Salamon, Salmon, Salmen.

Sap - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapa - 1381 w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapaciński - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapacz - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapacz-Sapoczyński - złożenia brak; Sapacz w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’; Sapoczyński w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapaczyński - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapak - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapala - 1600 w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapalak - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapalic - 1640 w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapaliński - 1670 w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapalla - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapalski - 1630 w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapała - 1391 w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapało - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapałowski - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapan - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapanowski - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapata - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapatka - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapaty - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapczuk - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapczyński - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapecki - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapeda - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapeja - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapejko - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapek - 1305 w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapel - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapela - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapelak - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapelecki - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapelik - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapelski - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapeluk - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapeła - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapełko - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapenko - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapeńko - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Saper - od saper ‘żołnierz wojsk inżynieryjnych’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schapper.

Sapera - od saper ‘żołnierz wojsk inżynieryjnych’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schapper.

Saperczak - od saper ‘żołnierz wojsk inżynieryjnych’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schapper.

Saperek - od saper ‘żołnierz wojsk inżynieryjnych’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schapper.

Saperski - od saper ‘żołnierz wojsk inżynieryjnych’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schapper.

Sapeta - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapetto - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapewicz - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapeżyński - od białoruskiego Sapega, ta od wschodniosłowiańskiego sopet’ ‘ciężko oddychać, sapać’.

Sapia - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapiała - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapian - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapianik - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapiański - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapiaska - od białoruskiego Sapega, ta od wschodniosłowiańskiego sopet’ ‘ciężko oddychać, sapać’.

Sapiasko - od białoruskiego Sapega, ta od wschodniosłowiańskiego sopet’ ‘ciężko oddychać, sapać’.

Sapiaszka - od białoruskiego Sapega, ta od wschodniosłowiańskiego sopet’ ‘ciężko oddychać, sapać’.

Sapiaszko - od białoruskiego Sapega, ta od wschodniosłowiańskiego sopet’ ‘ciężko oddychać, sapać’.

Sapiazka - od białoruskiego Sapega, ta od wschodniosłowiańskiego sopet’ ‘ciężko oddychać, sapać’.

Sapica - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapich - od białoruskiego Sapega, ta od wschodniosłowiańskiego sopet’ ‘ciężko oddychać, sapać’.

Sapicha - od białoruskiego Sapega, ta od wschodniosłowiańskiego sopet’ ‘ciężko oddychać, sapać’.

Sapichowski - od białoruskiego Sapega, ta od wschodniosłowiańskiego sopet’ ‘ciężko oddychać, sapać’.

Sapicki - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapiczyński - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapiecha - od białoruskiego Sapega, ta od wschodniosłowiańskiego sopet’ ‘ciężko oddychać, sapać’.

Sapiecho - od białoruskiego Sapega, ta od wschodniosłowiańskiego sopet’ ‘ciężko oddychać, sapać’.

Sapiechowski - od białoruskiego Sapega, ta od wschodniosłowiańskiego sopet’ ‘ciężko oddychać, sapać’.

Sapiecki - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapiega - od białoruskiego Sapega, ta od wschodniosłowiańskiego sopet’ ‘ciężko oddychać, sapać’.

Sapiegin - od białoruskiego Sapega, ta od wschodniosłowiańskiego sopet’ ‘ciężko oddychać, sapać’.

Sapiego - od białoruskiego Sapega, ta od wschodniosłowiańskiego sopet’ ‘ciężko oddychać, sapać’.

Sapieha - 1529 od białoruskiego Sapega, ta od wschodniosłowiańskiego sopet’ ‘ciężko oddychać, sapać’.

Sapiej - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapieja - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapiejewski - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapiejka - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapiejko - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapiel - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapiela - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapielak - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapielnikow - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapielski - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapiełkin - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapiełko - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapiełło - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapieło - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapienko - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapieńko - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapieński - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapier - od saper ‘żołnierz wojsk inżynieryjnych’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schapper.

Sapierowski - od saper ‘żołnierz wojsk inżynieryjnych’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schapper.

Sapierów - od saper ‘żołnierz wojsk inżynieryjnych’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schapper.

Sapierz - od saper ‘żołnierz wojsk inżynieryjnych’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schapper.

Sapierzak - od saper ‘żołnierz wojsk inżynieryjnych’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schapper.

Sapierzyna - od białoruskiego Sapega, ta od wschodniosłowiańskiego sopet’ ‘ciężko oddychać, sapać’.

Sapierzyński - od białoruskiego Sapega, ta od wschodniosłowiańskiego sopet’ ‘ciężko oddychać, sapać’.

Sapieska - od białoruskiego Sapega, ta od wschodniosłowiańskiego sopet’ ‘ciężko oddychać, sapać’.

Sapieszczak - od białoruskiego Sapega, ta od wschodniosłowiańskiego sopet’ ‘ciężko oddychać, sapać’.

Sapieszczuk - od białoruskiego Sapega, ta od wschodniosłowiańskiego sopet’ ‘ciężko oddychać, sapać’.

Sapieszek - od białoruskiego Sapega, ta od wschodniosłowiańskiego sopet’ ‘ciężko oddychać, sapać’.

Sapieszka - od białoruskiego Sapega, ta od wschodniosłowiańskiego sopet’ ‘ciężko oddychać, sapać’.

Sapieszko - od białoruskiego Sapega, ta od wschodniosłowiańskiego sopet’ ‘ciężko oddychać, sapać’.

Sapiewak - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapiewko - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapiewski - od nazwy miejscowej Sapy (kilka miejscowości).

Sapiewski - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapieżko - od białoruskiego Sapega, ta od wschodniosłowiańskiego sopet’ ‘ciężko oddychać, sapać’.

Sapieżyński - od białoruskiego Sapega, ta od wschodniosłowiańskiego sopet’ ‘ciężko oddychać, sapać’.

Sapig - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapiga - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapigórski - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapij - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapija - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapijanko - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapijasek - od białoruskiego Sapega, ta od wschodniosłowiańskiego sopet’ ‘ciężko oddychać, sapać’.

Sapijaska - od białoruskiego Sapega, ta od wschodniosłowiańskiego sopet’ ‘ciężko oddychać, sapać’.

Sapijaszka - od białoruskiego Sapega, ta od wschodniosłowiańskiego sopet’ ‘ciężko oddychać, sapać’.

Sapijaszko - od białoruskiego Sapega, ta od wschodniosłowiańskiego sopet’ ‘ciężko oddychać, sapać’.

Sapijazek - od białoruskiego Sapega, ta od wschodniosłowiańskiego sopet’ ‘ciężko oddychać, sapać’.

Sapijewski - od nazwy miejscowej Sapy (kilka miejscowości).

Sapijuk - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapik - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapikowski - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapil - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapilak - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapilewski - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapilowski - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapiłka - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapiłko - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapiło - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapina - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapiniak - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapiński - 1608 od nazwy miejscowej Sapy (kilka miejscowości).

Sapioła - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapiołka - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapiołko - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapior - od saper ‘żołnierz wojsk inżynieryjnych’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schapper.

Sapiorow - od saper ‘żołnierz wojsk inżynieryjnych’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schapper.

Sapir - od saper ‘żołnierz wojsk inżynieryjnych’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schapper.

Sapis - od białoruskiego Sapega, ta od wschodniosłowiańskiego sopet’ ‘ciężko oddychać, sapać’.

Sapiska - od białoruskiego Sapega, ta od wschodniosłowiańskiego sopet’ ‘ciężko oddychać, sapać’.

Sapiszczak - od białoruskiego Sapega, ta od wschodniosłowiańskiego sopet’ ‘ciężko oddychać, sapać’.

Sapiszczuk - od białoruskiego Sapega, ta od wschodniosłowiańskiego sopet’ ‘ciężko oddychać, sapać’.

Sapiszko - od białoruskiego Sapega, ta od wschodniosłowiańskiego sopet’ ‘ciężko oddychać, sapać’.

Sapiuk - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapjuk - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapka - 1436 w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapko - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapkowski - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Saplak - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego szeplić, szepielić, szepleń, szeplenić ‘seplenić, mówić niewyraźnie’, też od niemieckiej nazwy osobowej Scheppel.

Sapleta - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego szeplić, szepielić, szepleń, szeplenić ‘seplenić, mówić niewyraźnie’, też od niemieckiej nazwy osobowej Scheppel.

Sapletta - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego szeplić, szepielić, szepleń, szeplenić ‘seplenić, mówić niewyraźnie’, też od niemieckiej nazwy osobowej Scheppel.

Saplewicz - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego szeplić, szepielić, szepleń, szeplenić ‘seplenić, mówić niewyraźnie’, też od niemieckiej nazwy osobowej Scheppel.

Saplina - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego szeplić, szepielić, szepleń, szeplenić ‘seplenić, mówić niewyraźnie’, też od niemieckiej nazwy osobowej Scheppel.

Saplis - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego szeplić, szepielić, szepleń, szeplenić ‘seplenić, mówić niewyraźnie’, też od niemieckiej nazwy osobowej Scheppel.

Sapliwy - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego szeplić, szepielić, szepleń, szeplenić ‘seplenić, mówić niewyraźnie’, też od niemieckiej nazwy osobowej Scheppel.

Sapnia - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapoch - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapocha - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapociński - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapocki - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapoćko - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapok - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapoliński - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapolski - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapoł - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapołyga - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapon - od imienia Safon, Sofon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Saphonias, z hebrajskiego tsephanyahu ‘Jahwe ukrył’; w Polsce w XIII wieku występowała forma Sofonijasz.

Saponow - od imienia Safon, Sofon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Saphonias, z hebrajskiego tsephanyahu ‘Jahwe ukrył’; w Polsce w XIII wieku występowała forma Sofonijasz.

Saponowicz - 1560 od imienia Safon, Sofon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Saphonias, z hebrajskiego tsephanyahu ‘Jahwe ukrył’; w Polsce w XIII wieku występowała forma Sofonijasz.

Sapoń - od imienia Safon, Sofon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Saphonias, z hebrajskiego tsephanyahu ‘Jahwe ukrył’; w Polsce w XIII wieku występowała forma Sofonijasz.

Sapońko - od imienia Safon, Sofon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Saphonias, z hebrajskiego tsephanyahu ‘Jahwe ukrył’; w Polsce w XIII wieku występowała forma Sofonijasz.

Sapoński - od imienia Safon, Sofon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Saphonias, z hebrajskiego tsephanyahu ‘Jahwe ukrył’; w Polsce w XIII wieku występowała forma Sofonijasz.

Sapor - od saper ‘żołnierz wojsk inżynieryjnych’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schapper.

Sapora - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Saporek - od saper ‘żołnierz wojsk inżynieryjnych’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schapper.

Saporowski - od saper ‘żołnierz wojsk inżynieryjnych’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schapper.

Saporznikow - od wschodniosłowiańskiego sapożnik ‘szewc’.

Saporżnikow - od wschodniosłowiańskiego sapożnik ‘szewc’.

Sapośnik - od wschodniosłowiańskiego sapożnik ‘szewc’.

Sapośnikow - od wschodniosłowiańskiego sapożnik ‘szewc’.

Sapot - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapota - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapował - 1560 od białoruskiego szapował ‘wałkarz, pilśniak’.

Sapowicz - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapowski - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapoźnikow - od wschodniosłowiańskiego sapożnik ‘szewc’.

Sapożnik - od wschodniosłowiańskiego sapożnik ‘szewc’.

Sapożnikow - od wschodniosłowiańskiego sapożnik ‘szewc’.

Sapożników - od wschodniosłowiańskiego sapożnik ‘szewc’.

Sapór - od saper ‘żołnierz wojsk inżynieryjnych’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schapper.

Sappa - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sappek - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sappich - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sappik - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sappok - (Śl)– w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sappol - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapra - od imienia Sofron, Sofronij, Sopron, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego sopchrónios, od sodzo ‘zachować, ocalić’ i phren ‘myśl, umysł’. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich w formach: Sopron, Soprun, Suprom, Supron, Suprum, Suprun, Suprym.

Sapraniuk - od imienia Sofron, Sofronij, Sopron, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego sopchrónios, od sodzo ‘zachować, ocalić’ i phren ‘myśl, umysł’. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich w formach: Sopron, Soprun, Suprom, Supron, Suprum, Suprun, Suprym.

Sapranowski - od imienia Sofron, Sofronij, Sopron, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego sopchrónios, od sodzo ‘zachować, ocalić’ i phren ‘myśl, umysł’. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich w formach: Sopron, Soprun, Suprom, Supron, Suprum, Suprun, Suprym.

Sapron - od imienia Sofron, Sofronij, Sopron, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego sopchrónios, od sodzo ‘zachować, ocalić’ i phren ‘myśl, umysł’. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich w formach: Sopron, Soprun, Suprom, Supron, Suprum, Suprun, Suprym.

Saproń - od imienia Sofron, Sofronij, Sopron, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego sopchrónios, od sodzo ‘zachować, ocalić’ i phren ‘myśl, umysł’. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich w formach: Sopron, Soprun, Suprom, Supron, Suprum, Suprun, Suprym.

Saprończyk - od imienia Sofron, Sofronij, Sopron, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego sopchrónios, od sodzo ‘zachować, ocalić’ i phren ‘myśl, umysł’. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich w formach: Sopron, Soprun, Suprom, Supron, Suprum, Suprun, Suprym.

Sapruch - od imienia Sofron, Sofronij, Sopron, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego sopchrónios, od sodzo ‘zachować, ocalić’ i phren ‘myśl, umysł’. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich w formach: Sopron, Soprun, Suprom, Supron, Suprum, Suprun, Suprym.

Sapruka - od imienia Sofron, Sofronij, Sopron, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego sopchrónios, od sodzo ‘zachować, ocalić’ i phren ‘myśl, umysł’. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich w formach: Sopron, Soprun, Suprom, Supron, Suprum, Suprun, Suprym.

Saprun - od imienia Sofron, Sofronij, Sopron, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego sopchrónios, od sodzo ‘zachować, ocalić’ i phren ‘myśl, umysł’. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich w formach: Sopron, Soprun, Suprom, Supron, Suprum, Suprun, Suprym.

Sapryczyk - 1662 od imienia Sofron, Sofronij, Sopron, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego sopchrónios, od sodzo ‘zachować, ocalić’ i phren ‘myśl, umysł’. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich w formach: Sopron, Soprun, Suprom, Supron, Suprum, Suprun, Suprym.

Sapryga - od imienia Sofron, Sofronij, Sopron, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego sopchrónios, od sodzo ‘zachować, ocalić’ i phren ‘myśl, umysł’. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich w formach: Sopron, Soprun, Suprom, Supron, Suprum, Suprun, Suprym.

Saprygin - od imienia Sofron, Sofronij, Sopron, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego sopchrónios, od sodzo ‘zachować, ocalić’ i phren ‘myśl, umysł’. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich w formach: Sopron, Soprun, Suprom, Supron, Suprum, Suprun, Suprym.

Sapryk - od imienia Sofron, Sofronij, Sopron, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego sopchrónios, od sodzo ‘zachować, ocalić’ i phren ‘myśl, umysł’. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich w formach: Sopron, Soprun, Suprom, Supron, Suprum, Suprun, Suprym.

Sapryka - od imienia Sofron, Sofronij, Sopron, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego sopchrónios, od sodzo ‘zachować, ocalić’ i phren ‘myśl, umysł’. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich w formach: Sopron, Soprun, Suprom, Supron, Suprum, Suprun, Suprym.

Sapryki - od imienia Sofron, Sofronij, Sopron, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego sopchrónios, od sodzo ‘zachować, ocalić’ i phren ‘myśl, umysł’. W Polsce notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich w formach: Sopron, Soprun, Suprom, Supron, Suprum, Suprun, Suprym.

Sapucki - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapulak - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapulski - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapuła - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapun - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapuń - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Saputa - 1400 w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapużak - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapylak - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sapyta - w grupie nazwisk pochodzących od sapać ‘dyszeć’, też od staropolskiego sap ‘syk’.

Sar - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sara - 1776 w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sarab - od białoruskiego šarab, šarabaj ‘napój alkoholowy,wino’.

Saraba - od białoruskiego šarab, šarabaj ‘napój alkoholowy,wino’.

Sarabacha - od białoruskiego šarab, šarabaj ‘napój alkoholowy,wino’.

Sarabaj - od białoruskiego šarab, šarabaj ‘napój alkoholowy,wino’.

Saraban - od białoruskiego šarab, šarabaj ‘napój alkoholowy,wino’.

Sarabasz - od białoruskiego šarab, šarabaj ‘napój alkoholowy,wino’.

Sarabaszjan - od białoruskiego šarab, šarabaj ‘napój alkoholowy,wino’.

Sarabin - od białoruskiego šarab, šarabaj ‘napój alkoholowy,wino’.

Sarabiński - od białoruskiego šarab, šarabaj ‘napój alkoholowy,wino’.

Sarabon - od białoruskiego šarab, šarabaj ‘napój alkoholowy,wino’.

Sarabun - od białoruskiego šarab, šarabaj ‘napój alkoholowy,wino’.

Sarabura - od białoruskiego šarab, šarabaj ‘napój alkoholowy,wino’.

Saraburski - od białoruskiego šarab, šarabaj ‘napój alkoholowy,wino’.

Saraburz - od białoruskiego šarab, šarabaj ‘napój alkoholowy,wino’.

Saracen - od Saracen, grecka i łacińska nazwa członka plemienia arabskiego ,później ogólnie ‘Arab, muzułmanin’.

Saraceń - od Saracen, grecka i łacińska nazwa członka plemienia arabskiego ,później ogólnie ‘Arab, muzułmanin’.

Sarach - od hebrajskiej nazwy osobowej Saraph ‘palący się’, przejętej nazwy osobowej do języka polskiego zapewne przez język jidysz.

Saracha - od hebrajskiej nazwy osobowej Saraph ‘palący się’, przejętej nazwy osobowej do języka polskiego zapewne przez język jidysz.

Sarachanowa - od hebrajskiej nazwy osobowej Saraph ‘palący się’, przejętej nazwy osobowej do języka polskiego zapewne przez język jidysz.

Sarachim - od hebrajskiej nazwy osobowej Saraph ‘palący się’, przejętej nazwy osobowej do języka polskiego zapewne przez język jidysz.

Sarachin - od hebrajskiej nazwy osobowej Saraph ‘palący się’, przejętej nazwy osobowej do języka polskiego zapewne przez język jidysz.

Sarachman - od hebrajskiej nazwy osobowej Saraph ‘palący się’, przejętej nazwy osobowej do języka polskiego zapewne przez język jidysz.

Sarachmann - od hebrajskiej nazwy osobowej Saraph ‘palący się’, przejętej nazwy osobowej do języka polskiego zapewne przez język jidysz.

Sarachmanow - od hebrajskiej nazwy osobowej Saraph ‘palący się’, przejętej nazwy osobowej do języka polskiego zapewne przez język jidysz.

Saracin - od Saracen, grecka i łacińska nazwa członka plemienia arabskiego ,później ogólnie ‘Arab, muzułmanin’.

Saracki - zapewne od szarada ‘rymowana zagadka; dawna gra towarzyska’.

Saracyn - od Saracen, grecka i łacińska nazwa członka plemienia arabskiego ,później ogólnie ‘Arab, muzułmanin’.

Saracyń - od Saracen, grecka i łacińska nazwa członka plemienia arabskiego ,później ogólnie ‘Arab, muzułmanin’.

Saraczen - od Saracen, grecka i łacińska nazwa członka plemienia arabskiego ,później ogólnie ‘Arab, muzułmanin’.

Saraczeń - od Saracen, grecka i łacińska nazwa członka plemienia arabskiego ,później ogólnie ‘Arab, muzułmanin’.

Saraczewski - od Saracen, grecka i łacińska nazwa członka plemienia arabskiego ,później ogólnie ‘Arab, muzułmanin’.

Saraczyn - od Saracen, grecka i łacińska nazwa członka plemienia arabskiego ,później ogólnie ‘Arab, muzułmanin’.

Saraczyński - od Saracen, grecka i łacińska nazwa członka plemienia arabskiego ,później ogólnie ‘Arab, muzułmanin’.

Sarad - zapewne od szarada ‘rymowana zagadka; dawna gra towarzyska’.

Saradow - zapewne od szarada ‘rymowana zagadka; dawna gra towarzyska’.

Saradowski - zapewne od szarada ‘rymowana zagadka; dawna gra towarzyska’.

Saradz - zapewne od szarada ‘rymowana zagadka; dawna gra towarzyska’.

Saradzki - zapewne od szarada ‘rymowana zagadka; dawna gra towarzyska’.

Sarafan - 1645 od sarafan ‘sukmana chłopów rosyjskich’.

Sarafimoski - od imienia Serafin, pochodzenia hebrajskiego, od seraphim ‘płonący, palący’; serafini w Biblii nazwa jednego z chórów anielskich. W Polsce imię znane od XIII wieku, też w obocznych postaciach Serafim, Serefin.

Sarafimowski - od imienia Serafin, pochodzenia hebrajskiego, od seraphim ‘płonący, palący’; serafini w Biblii nazwa jednego z chórów anielskich. W Polsce imię znane od XIII wieku, też w obocznych postaciach Serafim, Serefin.

Sarafin - od imienia Serafin, pochodzenia hebrajskiego, od seraphim ‘płonący, palący’; serafini w Biblii nazwa jednego z chórów anielskich. W Polsce imię znane od XIII wieku, też w obocznych postaciach Serafim, Serefin.

Sarafiniak - od imienia Serafin, pochodzenia hebrajskiego, od seraphim ‘płonący, palący’; serafini w Biblii nazwa jednego z chórów anielskich. W Polsce imię znane od XIII wieku, też w obocznych postaciach Serafim, Serefin.

Sarafinko - od imienia Serafin, pochodzenia hebrajskiego, od seraphim ‘płonący, palący’; serafini w Biblii nazwa jednego z chórów anielskich. W Polsce imię znane od XIII wieku, też w obocznych postaciach Serafim, Serefin.

Sarafinowicz - od imienia Serafin, pochodzenia hebrajskiego, od seraphim ‘płonący, palący’; serafini w Biblii nazwa jednego z chórów anielskich. W Polsce imię znane od XIII wieku, też w obocznych postaciach Serafim, Serefin.

Sarafinowski - od imienia Serafin, pochodzenia hebrajskiego, od seraphim ‘płonący, palący’; serafini w Biblii nazwa jednego z chórów anielskich. W Polsce imię znane od XIII wieku, też w obocznych postaciach Serafim, Serefin.

Sarafińczuk - od imienia Serafin, pochodzenia hebrajskiego, od seraphim ‘płonący, palący’; serafini w Biblii nazwa jednego z chórów anielskich. W Polsce imię znane od XIII wieku, też w obocznych postaciach Serafim, Serefin.

Sarafiński - od imienia Serafin, pochodzenia hebrajskiego, od seraphim ‘płonący, palący’; serafini w Biblii nazwa jednego z chórów anielskich. W Polsce imię znane od XIII wieku, też w obocznych postaciach Serafim, Serefin.

Saraga - od szargać ‘brudzić, niszczyć’, też od sarga ‘dziewka’.

Saragon - od szargać ‘brudzić, niszczyć’, też od sarga ‘dziewka’.

Saraj - od wschodniosłowiańskiego saraj ‘szopa, stodoła’.

Sarajew - od wschodniosłowiańskiego saraj ‘szopa, stodoła’.

Sarajewski - od wschodniosłowiańskiego saraj ‘szopa, stodoła’.

Sarajnikow - od wschodniosłowiańskiego saraj ‘szopa, stodoła’.

Sarak - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sarakowski - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sarakulak - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sarakuła - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sarakun - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Saralewski - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sarał - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sarama - od białoruskiej nazwy osobowej Šaram.

Saramaga - od białoruskiej nazwy osobowej Šaram.

Saramak - od białoruskiej nazwy osobowej Šaram.

Saramaka - od białoruskiej nazwy osobowej Šaram.

Saramała - od białoruskiej nazwy osobowej Šaram.

Saramanowicz - od białoruskiej nazwy osobowej Šaram.

Saramański - od białoruskiej nazwy osobowej Šaram.

Saramek - od białoruskiej nazwy osobowej Šaram.

Saramok - od białoruskiej nazwy osobowej Šaram.

Saramonowicz - od białoruskiej nazwy osobowej Šaram.

Saramowicz - od białoruskiej nazwy osobowej Šaram.

Saran - w grupie nazwisk pochodzących od szaran ‘narybek karpi’, w pochodnych też od szarańcza.

Sarana - w grupie nazwisk pochodzących od szaran ‘narybek karpi’, w pochodnych też od szarańcza.

Saranczuk - w grupie nazwisk pochodzących od szaran ‘narybek karpi’, w pochodnych też od szarańcza.

Saranek - w grupie nazwisk pochodzących od szaran ‘narybek karpi’, w pochodnych też od szarańcza.

Sarania - w grupie nazwisk pochodzących od szaran ‘narybek karpi’, w pochodnych też od szarańcza.

Saraniak - w grupie nazwisk pochodzących od szaran ‘narybek karpi’, w pochodnych też od szarańcza.

Saraniec - w grupie nazwisk pochodzących od szaran ‘narybek karpi’, w pochodnych też od szarańcza.

Saraniecki - w grupie nazwisk pochodzących od szaran ‘narybek karpi’, w pochodnych też od szarańcza.

Saranis - w grupie nazwisk pochodzących od szaran ‘narybek karpi’, w pochodnych też od szarańcza.

Sarankiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od szaran ‘narybek karpi’, w pochodnych też od szarańcza.

Saranowicz - w grupie nazwisk pochodzących od szaran ‘narybek karpi’, w pochodnych też od szarańcza.

Saranowski - w grupie nazwisk pochodzących od szaran ‘narybek karpi’, w pochodnych też od szarańcza.

Sarań - w grupie nazwisk pochodzących od szaran ‘narybek karpi’, w pochodnych też od szarańcza.

Sarańczak - w grupie nazwisk pochodzących od szaran ‘narybek karpi’, w pochodnych też od szarańcza.

Sarańczuk - w grupie nazwisk pochodzących od szaran ‘narybek karpi’, w pochodnych też od szarańcza.

Sarańczyk - w grupie nazwisk pochodzących od szaran ‘narybek karpi’, w pochodnych też od szarańcza.

Sarap - od szarapata, sarapata ‘klopot’.

Sarapak - od szarapata, sarapata ‘klopot’.

Sarapała - od szarapata, sarapata ‘klopot’.

Sarapata - 1788 od szarapata, sarapata ‘klopot’.

Sarapatek - od szarapata, sarapata ‘klopot’.

Sarapicki - od szarapata, sarapata ‘klopot’.

Sarapiuk - od szarapata, sarapata ‘klopot’.

Sarapkiewicz - od szarapata, sarapata ‘klopot’.

Sarapuk - od szarapata, sarapata ‘klopot’.

Sarat - od szarapata, sarapata ‘klopot’.

Sarata - od szarapata, sarapata ‘klopot’.

Saratowicz - od szarapata, sarapata ‘klopot’.

Sarawara - od szarawary, dawniej też szarawara ‘długie i szerokie spodnie o bufiastych nogawkach’.

Sarawski - od szarawary, dawniej też szarawara ‘długie i szerokie spodnie o bufiastych nogawkach’.

Sarb - 1265 od Serb, ze staropolskiego też Sarb ‘mieszkaniec Serbii, też Łużyc’ lub od sarbać, serbić, sorbać ‘siorbać, chlipać’.

Sarba - od Serb, ze staropolskiego też Sarb ‘mieszkaniec Serbii, też Łużyc’ lub od sarbać, serbić, sorbać ‘siorbać, chlipać’.

Sarbach - od Serb, ze staropolskiego też Sarb ‘mieszkaniec Serbii, też Łużyc’ lub od sarbać, serbić, sorbać ‘siorbać, chlipać’.

Sarbak - od Serb, ze staropolskiego też Sarb ‘mieszkaniec Serbii, też Łużyc’ lub od sarbać, serbić, sorbać ‘siorbać, chlipać’.

Sarbal - od Serb, ze staropolskiego też Sarb ‘mieszkaniec Serbii, też Łużyc’ lub od sarbać, serbić, sorbać ‘siorbać, chlipać’.

Sarbański - od Serb, ze staropolskiego też Sarb ‘mieszkaniec Serbii, też Łużyc’ lub od sarbać, serbić, sorbać ‘siorbać, chlipać’.

Sarbek - od Serb, ze staropolskiego też Sarb ‘mieszkaniec Serbii, też Łużyc’ lub od sarbać, serbić, sorbać ‘siorbać, chlipać’.

Sarbian - od Serb, ze staropolskiego też Sarb ‘mieszkaniec Serbii, też Łużyc’ lub od sarbać, serbić, sorbać ‘siorbać, chlipać’.

Sarbicki - od nazwy miejscowej Sarbice (kieleckie, gmina Łopuszno; konińskie, gmina Przykona), Sarbicko (konińskie, gmina Tuliszków).

Sarbiewski - od nazwy miejscowej Sarbiewo (ciechanowskie, gmina Baboszewo; gorzowskie, gmina Zwierzyn).

Sarbijan - od Serb, ze staropolskiego też Sarb ‘mieszkaniec Serbii, też Łużyc’ lub od sarbać, serbić, sorbać ‘siorbać, chlipać’.

Sarbik - 1452 od Serb, ze staropolskiego też Sarb ‘mieszkaniec Serbii, też Łużyc’ lub od sarbać, serbić, sorbać ‘siorbać, chlipać’.

Sarbin - 1204 od Serb, ze staropolskiego też Sarb ‘mieszkaniec Serbii, też Łużyc’ lub od sarbać, serbić, sorbać ‘siorbać, chlipać’.

Sarbinowa - od Serb, ze staropolskiego też Sarb ‘mieszkaniec Serbii, też Łużyc’ lub od sarbać, serbić, sorbać ‘siorbać, chlipać’.

Sarbinowic - 1136 od Serb, ze staropolskiego też Sarb ‘mieszkaniec Serbii, też Łużyc’ lub od sarbać, serbić, sorbać ‘siorbać, chlipać’.

Sarbinowicz - od Serb, ze staropolskiego też Sarb ‘mieszkaniec Serbii, też Łużyc’ lub od sarbać, serbić, sorbać ‘siorbać, chlipać’.

Sarbinowski - od nazwy miejscowej Sarbinowo (kilka wsi).

Sarbinowski - od Serb, ze staropolskiego też Sarb ‘mieszkaniec Serbii, też Łużyc’ lub od sarbać, serbić, sorbać ‘siorbać, chlipać’.

Sarbiński - od nazwy miejscowej Sarbin (wieś zagrodowa, Wlkp).

Sarbiński - od Serb, ze staropolskiego też Sarb ‘mieszkaniec Serbii, też Łużyc’ lub od sarbać, serbić, sorbać ‘siorbać, chlipać’.

Sarbjan - od Serb, ze staropolskiego też Sarb ‘mieszkaniec Serbii, też Łużyc’ lub od sarbać, serbić, sorbać ‘siorbać, chlipać’.

Sarblewski - od nazwy miejscowej Sarbiewo (ciechanowskie, gmina Baboszewo; gorzowskie, gmina Zwierzyn).

Sarbok - (Śl) od Serb, ze staropolskiego też Sarb ‘mieszkaniec Serbii, też Łużyc’ lub od sarbać, serbić, sorbać ‘siorbać, chlipać’.

Sarbolewski - od Serb, ze staropolskiego też Sarb ‘mieszkaniec Serbii, też Łużyc’ lub od sarbać, serbić, sorbać ‘siorbać, chlipać’.

Sarbonowski - od Serb, ze staropolskiego też Sarb ‘mieszkaniec Serbii, też Łużyc’ lub od sarbać, serbić, sorbać ‘siorbać, chlipać’.

Sarboszewski - od Serb, ze staropolskiego też Sarb ‘mieszkaniec Serbii, też Łużyc’ lub od sarbać, serbić, sorbać ‘siorbać, chlipać’.

Sarbowski - od Serb, ze staropolskiego też Sarb ‘mieszkaniec Serbii, też Łużyc’ lub od sarbać, serbić, sorbać ‘siorbać, chlipać’.

Sarbski - od Serb, ze staropolskiego też Sarb ‘mieszkaniec Serbii, też Łużyc’ lub od sarbać, serbić, sorbać ‘siorbać, chlipać’.

Sarbucz - od Serb, ze staropolskiego też Sarb ‘mieszkaniec Serbii, też Łużyc’ lub od sarbać, serbić, sorbać ‘siorbać, chlipać’.

Sarbut - od Serb, ze staropolskiego też Sarb ‘mieszkaniec Serbii, też Łużyc’ lub od sarbać, serbić, sorbać ‘siorbać, chlipać’.

Sarc - od niemieckiej nazwy osobowej Scharz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego scharz ‘skok’.

Sarcen - od niemieckiej nazwy osobowej Scharz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego scharz ‘skok’.

Sarcewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Scharz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego scharz ‘skok’.

Sarczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Scharz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego scharz ‘skok’.

Sarczyk - 1632 w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sarczyn - od niemieckiej nazwy osobowej Scharz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego scharz ‘skok’.

Sarczyński - od niemieckiej nazwy osobowej Scharz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego scharz ‘skok’.

Sard - od niemieckiej nazwy osobowej Schard.

Sarda - od niemieckiej nazwy osobowej Schard.

Sardacki - od niemieckiej nazwy osobowej Schard.

Sardaczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Schard.

Sardakowski - od niemieckiej nazwy osobowej Schard.

Sardecki - od niemieckiej nazwy osobowej Schard.

Sardekowski - od niemieckiej nazwy osobowej Schard.

Sardel - od niemieckiej nazwy osobowej Schard.

Sardoch - od niemieckiej nazwy osobowej Schard.

Sardoń - od niemieckiej nazwy osobowej Schard.

Sardow - od niemieckiej nazwy osobowej Schard.

Sardugiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Schard.

Sardycki - od niemieckiej nazwy osobowej Schard.

Sardyga - od niemieckiej nazwy osobowej Schard.

Sardygiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Schard.

Sardyko - od niemieckiej nazwy osobowej Schard.

Sardykowski - od niemieckiej nazwy osobowej Schard.

Sardyl - od niemieckiej nazwy osobowej Schard.

Sardyło - od niemieckiej nazwy osobowej Schard.

Sardyński - od niemieckiej nazwy osobowej Schard.

Sardys - od niemieckiej nazwy osobowej Schard.

Sardysiak - od niemieckiej nazwy osobowej Schard.

Sardyszko - od niemieckiej nazwy osobowej Schard.

Sarecen - od Saracen, grecka i łacińska nazwa członka plemienia arabskiego ,później ogólnie ‘Arab, muzułmanin’.

Sarecki - od nazw miejscowych Szarki, Szarek, Szarcz, Sarcz (kilka wsi).

Sareczyn - od Saracen, grecka i łacińska nazwa członka plemienia arabskiego ,później ogólnie ‘Arab, muzułmanin’.

Sareda - od niemieckiej nazwy osobowej Schard.

Saredyn - od niemieckiej nazwy osobowej Schard.

Saredzki - od niemieckiej nazwy osobowej Schard.

Sarek - 1629 w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sarełło - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sareło - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sarełow - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sarencki - w grupie nazwisk pochodzących od szaran ‘narybek karpi’, w pochodnych też od szarańcza.

Sarencz - w grupie nazwisk pochodzących od szaran ‘narybek karpi’, w pochodnych też od szarańcza.

Sarencza - w grupie nazwisk pochodzących od szaran ‘narybek karpi’, w pochodnych też od szarańcza.

Sarenecki - w grupie nazwisk pochodzących od szaran ‘narybek karpi’, w pochodnych też od szarańcza.

Sarenka - od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sarenko - od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sareńcza - w grupie nazwisk pochodzących od szaran ‘narybek karpi’, w pochodnych też od szarańcza.

Sareński - od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sareta - od sareta ‘wózek’.

Saretok - od sareta ‘wózek’.

Sarewicz - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Saręczo - w grupie nazwisk pochodzących od szaran ‘narybek karpi’, w pochodnych też od szarańcza.

Saręga - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sarga - od szargać ‘brudzić, niszczyć’, też od sarga ‘dziewka’.

Sargalis - od szargać ‘brudzić, niszczyć’, też od sarga ‘dziewka’.

Sargalski - od szargać ‘brudzić, niszczyć’, też od sarga ‘dziewka’.

Sargała - od szargać ‘brudzić, niszczyć’, też od sarga ‘dziewka’.

Sarganek - od szargać ‘brudzić, niszczyć’, też od sarga ‘dziewka’.

Sarganicki - od szargać ‘brudzić, niszczyć’, też od sarga ‘dziewka’.

Sargielewski - od szargać ‘brudzić, niszczyć’, też od sarga ‘dziewka’.

Sargiewicz - od szargać ‘brudzić, niszczyć’, też od sarga ‘dziewka’.

Sargo - od szargać ‘brudzić, niszczyć’, też od sarga ‘dziewka’.

Sargolski - od szargać ‘brudzić, niszczyć’, też od sarga ‘dziewka’.

Sargowski - od szargać ‘brudzić, niszczyć’, też od sarga ‘dziewka’.

Sargulak - od szargać ‘brudzić, niszczyć’, też od sarga ‘dziewka’.

Sargulski - od szargać ‘brudzić, niszczyć’, też od sarga ‘dziewka’.

Sargun - od szargać ‘brudzić, niszczyć’, też od sarga ‘dziewka’.

Sarjusz-Wolski - złożenia brak; Sarjusz brak; Wolski od nazwy miejscowej Wola (częste).

Sarka - od staropolskiego sarkać, szarkać ‘siorbac, chlipać’, później ‘utyskiwać’.

Sarkał - od staropolskiego sarkać, szarkać ‘siorbac, chlipać’, później ‘utyskiwać’.

Sarkała - 1564 od staropolskiego sarkać, szarkać ‘siorbac, chlipać’, później ‘utyskiwać’.

Sarkan - od staropolskiego sarkać, szarkać ‘siorbac, chlipać’, później ‘utyskiwać’; od sarkany ‘sarkający, narzekający’.

Sarkanowicz - 1601 od staropolskiego sarkać, szarkać ‘siorbac, chlipać’, później ‘utyskiwać’; od sarkany ‘sarkający, narzekający’.

Sarkany - od staropolskiego sarkać, szarkać ‘siorbac, chlipać’, później ‘utyskiwać’; od sarkany ‘sarkający, narzekający’.

Sarkawicz - od staropolskiego sarkać, szarkać ‘siorbac, chlipać’, później ‘utyskiwać’.

Sarkiel - 1564 od staropolskiego sarkać, szarkać ‘siorbac, chlipać’, później ‘utyskiwać’.

Sarkiewicz - od staropolskiego sarkać, szarkać ‘siorbac, chlipać’, później ‘utyskiwać’.

Sarko - 1558 od staropolskiego sarkać, szarkać ‘siorbac, chlipać’, później ‘utyskiwać’.

Sarkos - od staropolskiego sarkać, szarkać ‘siorbac, chlipać’, później ‘utyskiwać’.

Sarkowicz - od staropolskiego sarkać, szarkać ‘siorbac, chlipać’, później ‘utyskiwać’.

Sarkowski - od staropolskiego sarkać, szarkać ‘siorbac, chlipać’, później ‘utyskiwać’.

Sarkuła - od staropolskiego sarkać, szarkać ‘siorbac, chlipać’, później ‘utyskiwać’.

Sarlej - od niemieckiej nazwy osobowej Scharlei, ta od średnio-wysoko-niemieckiego scharlei ‘szkarłat; purpura’.

Sarleja - od niemieckiej nazwy osobowej Scharlei, ta od średnio-wysoko-niemieckiego scharlei ‘szkarłat; purpura’.

Sarlikowski - od niemieckiej nazwy osobowej Scharl, ta od średnio-wysoko-niemieckiego schar ‘lemiesz, nożyce’.

Sarliński - od niemieckiej nazwy osobowej Scharl, ta od średnio-wysoko-niemieckiego schar ‘lemiesz, nożyce’.

Sarma - od niemieckiej nazwy osobowej Schermacher , ta od średnio-wysoko-niemieckiego scher ‘m.in. lemiesz u pługa’ + machen ‘wykorzystać, robić’.

Sarmacew - od niemieckiej nazwy osobowej Schermacher , ta od średnio-wysoko-niemieckiego scher ‘m.in. lemiesz u pługa’ + machen ‘wykorzystać, robić’.

Sarmacewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Schermacher , ta od średnio-wysoko-niemieckiego scher ‘m.in. lemiesz u pługa’ + machen ‘wykorzystać, robić’.

Sarmach - od niemieckiej nazwy osobowej Schermacher , ta od średnio-wysoko-niemieckiego scher ‘m.in. lemiesz u pługa’ + machen ‘wykorzystać, robić’.

Sarmacki - od niemieckiej nazwy osobowej Schermacher , ta od średnio-wysoko-niemieckiego scher ‘m.in. lemiesz u pługa’ + machen ‘wykorzystać, robić’.

Sarmaga - od niemieckiej nazwy osobowej Schermacher , ta od średnio-wysoko-niemieckiego scher ‘m.in. lemiesz u pługa’ + machen ‘wykorzystać, robić’.

Sarmak - od niemieckiej nazwy osobowej Schermacher , ta od średnio-wysoko-niemieckiego scher ‘m.in. lemiesz u pługa’ + machen ‘wykorzystać, robić’.

Sarmanowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Schermann, ta stanowi synonim do Scherer, ze średnio-wysoko-niemieckiego scheraere.

Sarmański - od niemieckiej nazwy osobowej Schermann, ta stanowi synonim do Scherer, ze średnio-wysoko-niemieckiego scheraere.

Sarmatiuk - od niemieckiej nazwy osobowej Schermacher , ta od średnio-wysoko-niemieckiego scher ‘m.in. lemiesz u pługa’ + machen ‘wykorzystać, robić’.

Sarmatowski - od niemieckiej nazwy osobowej Schermacher , ta od średnio-wysoko-niemieckiego scher ‘m.in. lemiesz u pługa’ + machen ‘wykorzystać, robić’.

Sarmecki - od niemieckiej nazwy osobowej Schermacher , ta od średnio-wysoko-niemieckiego scher ‘m.in. lemiesz u pługa’ + machen ‘wykorzystać, robić’.

Sarmiak - od niemieckiej nazwy osobowej Schermacher , ta od średnio-wysoko-niemieckiego scher ‘m.in. lemiesz u pługa’ + machen ‘wykorzystać, robić’.

Sarmicek - od niemieckiej nazwy osobowej Schermacher , ta od średnio-wysoko-niemieckiego scher ‘m.in. lemiesz u pługa’ + machen ‘wykorzystać, robić’.

Sarmiński - od niemieckiej nazwy osobowej Schermacher , ta od średnio-wysoko-niemieckiego scher ‘m.in. lemiesz u pługa’ + machen ‘wykorzystać, robić’.

Sarmow - od niemieckiej nazwy osobowej Schermacher , ta od średnio-wysoko-niemieckiego scher ‘m.in. lemiesz u pługa’ + machen ‘wykorzystać, robić’.

Sarmowski - od niemieckiej nazwy osobowej Schermacher , ta od średnio-wysoko-niemieckiego scher ‘m.in. lemiesz u pługa’ + machen ‘wykorzystać, robić’.

Sarmulejna - od niemieckiej nazwy osobowej Schermacher , ta od średnio-wysoko-niemieckiego scher ‘m.in. lemiesz u pługa’ + machen ‘wykorzystać, robić’.

Sarmulejno - od niemieckiej nazwy osobowej Schermacher , ta od średnio-wysoko-niemieckiego scher ‘m.in. lemiesz u pługa’ + machen ‘wykorzystać, robić’.

Sarn - od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sarna - 1377 od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sarnacin - od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sarnacki - 1525 od nazwy miejscowej Sarnaki (białostockie, gmina Sarnaki).

Sarnak - 1580 od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sarnakowski - od nazwy miejscowej Sarnaki (białostockie, gmina Sarnaki).

Sarnall - od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sarnas - od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sarnaszek - od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sarnat - od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sarnatowicz - od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sarnatowski - od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sarnau - od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sarnawiak - od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sarnawski - od nazw miejscowych typu Sarnów, Sarny.

Sarne - od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sarnecki - 1707 od nazwy miejscowej Sarnki (KrW).

Sarnecko - od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sarneczka - od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sarnek - 1405 od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sarnes - od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sarnet - od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sarneta - od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sarni - 1617 od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’; od przymiotnika sarni.

Sarniach - od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sarniak - 1617 od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’; od sarniak ‘mlody samiec sarny’.

Sarnian - od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sarnicki - 1483 od nazwy miejscowej Sarnice (poznańskie, gmina Miłosław).

Sarnicz - od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sarniecki - od nazwy miejscowej Sarnki (KrW).

Sarniewicz - od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sarniewski - 1393 od nazwy miejscowej Sarniewo (wieś zagrodowa, Wlkp).

Sarnik - 1569 od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sarnikowski - od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sarniński - od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sarnioła - od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sarniuk - od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sarnka - 1414 od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sarnkowski - od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sarno - od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sarnocha - od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sarnok - (Śl) od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sarnos - od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sarnosek - od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sarnoska - od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sarnoszek - 1389 od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sarnot - od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sarnow - od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sarnowiak - od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sarnowicz - 1790 od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sarnowiec - od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sarnowieniec - od sarna ‘ssak z rodziny jeleniowatych’.

Sarnowski - 1371 od nazw miejscowych typu Sarnów, Sarny.

Saro - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sarocen - od Saracen, grecka i łacińska nazwa członka plemienia arabskiego ,później ogólnie ‘Arab, muzułmanin’.

Sarociak - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Saroczyn - od Saracen, grecka i łacińska nazwa członka plemienia arabskiego ,później ogólnie ‘Arab, muzułmanin’.

Saroka - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sarokin - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sarol - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sarola - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Saron - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Saronek - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Saroń - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Saropata - od szarapata, sarapata ‘klopot’.

Sarosiak - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sarosiek - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sarosik - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sarosiuk - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Saroski - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sarosko - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sarosuk - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Saroszek - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Saroszewski - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Saroszuk - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sarot - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sarota - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sarota-Raczek - złożenia brak; Sarota w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’; Raczek 1575 od raczyć lub od rak, raczek ‘mały rak’.

Sarotowicz - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sarowski - od nazwy miejscowej Szarów (sieradzkie, gmina Poddębice; krakowskie, gmina Kłaj).

Saról - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sarski - od nazwy miejscowej Szarów (sieradzkie, gmina Poddębice; krakowskie, gmina Kłaj).

Sarszczok - od nazwy miejscowej Szarów (sieradzkie, gmina Poddębice; krakowskie, gmina Kłaj).

Sart - od niemieckiej nazwy osobowej Schart, ta od średnio-wysoko-niemieckiego schart ‘drobna moneta, pieniążek’.

Sartanowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Schart, ta od średnio-wysoko-niemieckiego schart ‘drobna moneta, pieniążek’.

Sarto - od niemieckiej nazwy osobowej Schart, ta od średnio-wysoko-niemieckiego schart ‘drobna moneta, pieniążek’.

Sartonowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Schart, ta od średnio-wysoko-niemieckiego schart ‘drobna moneta, pieniążek’.

Sartor - 1373 od łacińskiego sartor ‘krawiec’.

Sartori - od łacińskiego sartor ‘krawiec’.

Sartorius - od łacińskiego sartor ‘krawiec’.

Sartowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Schart, ta od średnio-wysoko-niemieckiego schart ‘drobna moneta, pieniążek’.

Sartowski - od niemieckiej nazwy osobowej Schart, ta od średnio-wysoko-niemieckiego schart ‘drobna moneta, pieniążek’.

Sartycz - od niemieckiej nazwy osobowej Schart, ta od średnio-wysoko-niemieckiego schart ‘drobna moneta, pieniążek’.

Sartyński - od niemieckiej nazwy osobowej Schart, ta od średnio-wysoko-niemieckiego schart ‘drobna moneta, pieniążek’.

Sartys - od niemieckiej nazwy osobowej Schart, ta od średnio-wysoko-niemieckiego schart ‘drobna moneta, pieniążek’.

Saruc - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Saruch - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Saruchanowski - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Saruga - od szaruga ‘deszcz, plucha’.

Sarul - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sarulewicz - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sarulis - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sarus - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sarwa - od gwarowego szarwa ‘prosty wóz’ lub od litewskiej nazwy osobowej Sarvatius.

Sarwach - od gwarowego szarwa ‘prosty wóz’ lub od litewskiej nazwy osobowej Sarvatius.

Sarwa-Mulczyk - złożenia brak; Sarwa od gwarowego szarwa ‘prosty wóz’ lub od litewskiej nazwy osobowej Sarvatius; Mulczyk w grupie nazwisk pochodzących od podstawy mul-, por. mulic, muł, niemiecka nazwa osobowa Muhl.

Sarwan - od gwarowego szarwa ‘prosty wóz’ lub od litewskiej nazwy osobowej Sarvatius.

Sarwar - od gwarowego szarwa ‘prosty wóz’ lub od litewskiej nazwy osobowej Sarvatius.

Sarwarym - od gwarowego szarwa ‘prosty wóz’ lub od litewskiej nazwy osobowej Sarvatius.

Sarwaryn - od gwarowego szarwa ‘prosty wóz’ lub od litewskiej nazwy osobowej Sarvatius.

Sarwaryń - od gwarowego szarwa ‘prosty wóz’ lub od litewskiej nazwy osobowej Sarvatius.

Sarwas - od imienia Serwacy. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego; łacińskie Servatius genetycznie związane jest z wyrazem servatus ‘zachowany’.

Sarwuta - od gwarowego szarwa ‘prosty wóz’ lub od litewskiej nazwy osobowej Sarvatius.

Sarycz - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Saryczew - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Saryć - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Saryga - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Saryk - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sarys - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sarysz - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Saryś - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Saryusz - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Saryusz-Romiszewski - złożenia brak; Saryusz w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’; Romiszewski od imion typu Remigiusz, Jeremiasz, od niemieckiej nazwy osobowej Rem.

Saryusz-Szarski - złożenia brak; Saryusz w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’; Szarski 1454 od nazwy miejscowej Szarów (sieradzkie, gmina Poddębice; krakowskie, gmina Kłaj).

Saryusz-Wolski - złożenia brak; Saryusz w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’; Wolski 1381 od nazwy miejscowej Wola (częste).

Saryusz-Zaleski - złożenia brak; Saryusz w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’; Zaleski 1370 od nazwy miejscowej Zalesie (częste).

Sarzakiewicz - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sarzalski - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sarzała - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sarzało - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sarzankiewicz - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sarzec - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sarzeł - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sarzeniak - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sarzewicz - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sarzycki - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sarzyk - 1634 w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sarzyna - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sarzynecki - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sarzyniak - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sarzyniec - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sarzyński - od nazwy miejscowej Szarzyn (słupskie, gmina Bytów), Szarzyn (płockie, gmina Staroźreby), Szarzyna (rzeszowskie, gmina Nowa Szarzyna).

Sarzyński - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sarżała - w nazwiskach na Szar-, Sar- nastąpiło pomieszanie dwóch różnych podstaw: pochodzących od apelatywu szary ‘ciemnopopielaty’ i imienia Sara, notowanego w Pplsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od Sarah ‘księżniczka, panująca’.

Sarżyński - od nazwy miejscowej Szarzyn (słupskie, gmina Bytów), Szarzyn (płockie, gmina Staroźreby), Szarzyna (rzeszowskie, gmina Nowa Szarzyna).

Sas - 1252 od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Sasa - od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Sasak - od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Sasaki - od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Sasal - od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Sasala - od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Sasała - od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Sasanek - od sasanka, dawniej sasanek ‘roślina z rodziny jaskrowatych’.

Sasaniak - od sasanka, dawniej sasanek ‘roślina z rodziny jaskrowatych’.

Sasanka - od sasanka, dawniej sasanek ‘roślina z rodziny jaskrowatych’.

Sasanko - od sasanka, dawniej sasanek ‘roślina z rodziny jaskrowatych’.

Sasanowicz - od sasanka, dawniej sasanek ‘roślina z rodziny jaskrowatych’.

Sasanowski - od sasanka, dawniej sasanek ‘roślina z rodziny jaskrowatych’.

Sasańczyk - od sasanka, dawniej sasanek ‘roślina z rodziny jaskrowatych’.

Sasar - od dawnego szaszor ‘szelest; orzeł’.

Sasar - od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Sasara - od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Sasas - od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Sasasz - od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Sas-Bojarski - złożenia brak; Sas 1252 od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku; Bojarski 1476 od bojar, bojarz, bojarzyn ‘szlachcic z terenu Rusi i Litwy lub od nazwy miejscowej Bojary.

Saschek - od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Sas-Dołżycki - złożenia brak; Sas 1252 od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku; Dołżycki (pod wpływem ukraińskim) od długi.

Sas-Dunajewski - złożenia brak; Sas 1252 od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku; Dunajewski od nazwy miejscowej Dunajów (KrW).

Sasek - od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Sasel - od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Sasela - od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Saseła - od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Saseniuk - od sasanka, dawniej sasanek ‘roślina z rodziny jaskrowatych’.

Sasenka - od sasanka, dawniej sasanek ‘roślina z rodziny jaskrowatych’.

Sasenko - od sasanka, dawniej sasanek ‘roślina z rodziny jaskrowatych’.

Saser - od dawnego szaszor ‘szelest; orzeł’.

Saser - od niemieckiej nazwy osobowej Sasser, ta od Sachse.

Saserski - od niemieckiej nazwy osobowej Sasser, ta od Sachse.

Sasępa - od zasępić się ‘zasmucić się, spoważnieć’.

Sas-Hoszowski - złożenia brak; Sas 1252 od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku; Hoszowski od imion na Go-, typu Gościmir, Gorzysław, Gościsław.

Sasiada - od zasiedzieć ‘nabrać prawa własności przez zasiedzenie’; od dawnego zasiadły ‘osiadły’.

Sasiadek - od zasiedzieć ‘nabrać prawa własności przez zasiedzenie’; od dawnego zasiadły ‘osiadły’.

Sasiak - od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Sasialuk - od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Sasian - od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Sasianowski - od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Sasid - od zasiedzieć ‘nabrać prawa własności przez zasiedzenie’; od dawnego zasiadły ‘osiadły’.

Sasiela - od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Sasieła - od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Sasien - od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Sasienka - od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Sasień - od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Sasiewa - od zasiewać ‘obsiewać’.

Sasik - od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Sasim - 1478 od imienia Sasin, Sosin, Sasim, używanego w Kosciele prawosławnym, to od Sasonij, pochodzącego od hebrajskiego Šošannah ‘lilia’. Na Kresach Wschodnich notowane od XIV wieku.

Sasimowicz - od imienia Sasin, Sosin, Sasim, używanego w Kosciele prawosławnym, to od Sasonij, pochodzącego od hebrajskiego Šošannah ‘lilia’. Na Kresach Wschodnich notowane od XIV wieku.

Sasimowski - od imienia Sasin, Sosin, Sasim, używanego w Kosciele prawosławnym, to od Sasonij, pochodzącego od hebrajskiego Šošannah ‘lilia’. Na Kresach Wschodnich notowane od XIV wieku.

Sasin - 1233 od imienia Sasin, Sosin, Sasim, używanego w Kosciele prawosławnym, to od Sasonij, pochodzącego od hebrajskiego Šošannah ‘lilia’. Na Kresach Wschodnich notowane od XIV wieku.

Sasina - od imienia Sasin, Sosin, Sasim, używanego w Kosciele prawosławnym, to od Sasonij, pochodzącego od hebrajskiego Šošannah ‘lilia’. Na Kresach Wschodnich notowane od XIV wieku.

Sasinak - od imienia Sasin, Sosin, Sasim, używanego w Kosciele prawosławnym, to od Sasonij, pochodzącego od hebrajskiego Šošannah ‘lilia’. Na Kresach Wschodnich notowane od XIV wieku.

Sasinek - od imienia Sasin, Sosin, Sasim, używanego w Kosciele prawosławnym, to od Sasonij, pochodzącego od hebrajskiego Šošannah ‘lilia’. Na Kresach Wschodnich notowane od XIV wieku.

Sasinkowski - od imienia Sasin, Sosin, Sasim, używanego w Kosciele prawosławnym, to od Sasonij, pochodzącego od hebrajskiego Šošannah ‘lilia’. Na Kresach Wschodnich notowane od XIV wieku.

Sasinowicz - 1446 od imienia Sasin, Sosin, Sasim, używanego w Kosciele prawosławnym, to od Sasonij, pochodzącego od hebrajskiego Šošannah ‘lilia’. Na Kresach Wschodnich notowane od XIV wieku.

Sasinowski - 1640 od imienia Sasin, Sosin, Sasim, używanego w Kosciele prawosławnym, to od Sasonij, pochodzącego od hebrajskiego Šošannah ‘lilia’. Na Kresach Wschodnich notowane od XIV wieku.

Sasinowski - od nazwy miejscowej Sasiny (kilka wsi na Podlasiu).

Sasiński - od imienia Sasin, Sosin, Sasim, używanego w Kosciele prawosławnym, to od Sasonij, pochodzącego od hebrajskiego Šošannah ‘lilia’. Na Kresach Wschodnich notowane od XIV wieku.

Sasiński - od nazwy miejscowej Sasiny (kilka wsi na Podlasiu).

Sasiowski - od imienia Sasin, Sosin, Sasim, używanego w Kosciele prawosławnym, to od Sasonij, pochodzącego od hebrajskiego Šošannah ‘lilia’. Na Kresach Wschodnich notowane od XIV wieku.

Sasiowski - od nazwy miejscowej Sasiny (kilka wsi na Podlasiu).

Sasiuk - od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Sas-Jaworski - złożenia brak; Sas 1252 od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku; Jaworski 1386 od nazw miejscowych Jawor, Jaworze (częste).

Saskała - od dawnego szaszek ‘błazen’, szaszkować ‘błaznować’.

Saskała - od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Saski - 1590 od nazwy miejscowej Sasy (kilka miejscowości) lub od Saksonia.

Saski - od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Saskiewicz - od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Sas-Klechniowski - złożenia brak; Sas 1252 od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku; Klechniowski od klecha ‘sługa kościelny, ksiądz (pogardliwie), organista’.

Sasko - od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Sas-Korczyński - złożenia brak; Sas 1252 od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku; Korczyński 1412 od nazwy miejscowej Korczyn (KrW; kieleckie, gmina Strawczyn).

Saskow - od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Saskowicz - 1560 od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Saskowski - od nazwy miejscowej Sasy (kilka miejscowości) lub od Saksonia; od nazwy miejscowej Saski ) nowosądeckie, gmina Ochotnica Dolna).

Saskowski - od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Sasnal - (z fonetyką białoruską) od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sasnolecki - (z fonetyką białoruską) od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sasnowicz - (z fonetyką białoruską) od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sas-Nowosielski - złożenia brak; Sas 1252 od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku; Nowosielski 1497 od nazw miejscowych Nowe Sioło, Nowosielce (kilka wsi).

Sasnowski - (z fonetyką białoruską) od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sasnyk - (z fonetyką białoruską) od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sasol - od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Sasonowicz - od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Sasor - od dawnego szaszor ‘szelest; orzeł’.

Sasorski - od dawnego szaszor ‘szelest; orzeł’.

Sasowiec - od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Sasowski - od nazwy miejscowej Sasy (kilka miejscowości) lub od Saksonia; od nazwy miejscowej Saski ) nowosądeckie, gmina Ochotnica Dolna); od nazwy miejscowej Sasowo (bielskie, gmina Wadowice).

Sasowski - od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Sass - od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Sassak - od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Sasse - od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Sassek - od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Sassi - od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Sassin - od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Sassinek - od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Sas-Skosolas - złożenia brak; Sas 1252 od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku; Skosolas brak.

Sassolas - od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Sassulicz - od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Sassyn - od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Sas-Tatomir - złożenia brak; Sas 1252 od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku; Tatomir od tata ‘ojciec’, też od imion Tatomir, Tatumir.

Sastawna - od staropolskiego zastaw, zastawa ‘rzecz zastawiona’, zastawić; od staropolskiego zastawny ‘dotyczący zastawu’.

Sastawny - od staropolskiego zastaw, zastawa ‘rzecz zastawiona’, zastawić; od staropolskiego zastawny ‘dotyczący zastawu’.

Sas-Topolnicki - złożenia brak; Sas 1252 od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku; TopolnickI od topola ‘drzewo z rodziny wierzbowatych’.

Sas-Uhrynowski - złożenia brak; Sas 1252 od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku; Uhrynowski brak.

Sasula - od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Sasulski - od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Sasuła - od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Sasun - od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku.

Sasur - od dawnego szaszor ‘szelest; orzeł’.

Sas-Wistelnicki - złożenia brak; Sas 1252 od Sas ‘mieszkaniec Saksonii’; też ods nazwy herbu Sas, znanego od XV wieku; Wistelnicki od wist ‘dawna gra w karty’ lub od wistać ‘wymiotować’.

Sasyn - od imienia Sasin, Sosin, Sasim, używanego w Kosciele prawosławnym, to od Sasonij, pochodzącego od hebrajskiego Šošannah ‘lilia’. Na Kresach Wschodnich notowane od XIV wieku.

Sasyniak - od imienia Sasin, Sosin, Sasim, używanego w Kosciele prawosławnym, to od Sasonij, pochodzącego od hebrajskiego Šošannah ‘lilia’. Na Kresach Wschodnich notowane od XIV wieku.

Sasyniuk - od imienia Sasin, Sosin, Sasim, używanego w Kosciele prawosławnym, to od Sasonij, pochodzącego od hebrajskiego Šošannah ‘lilia’. Na Kresach Wschodnich notowane od XIV wieku.

Sasz - 1437 od imion na Sa-, typu Sambor, Salomon, Aleksander.

Saszczak - od imion na Sa-, typu Sambor, Salomon, Aleksander.

Saszczuk - od imion na Sa-, typu Sambor, Salomon, Aleksander.

Saszek - od imion na Sa-, typu Sambor, Salomon, Aleksander.

Saszenda - od imion na Sa-, typu Sambor, Salomon, Aleksander.

Saszewski - od imion na Sa-, typu Sambor, Salomon, Aleksander.

Saszka - od imion na Sa-, typu Sambor, Salomon, Aleksander.

Saszkiewicz - od imion na Sa-, typu Sambor, Salomon, Aleksander.

Saszko - od imion na Sa-, typu Sambor, Salomon, Aleksander.

Saszkowski - od imion na Sa-, typu Sambor, Salomon, Aleksander.

Saszon - od imienia Sasin, Sosin, Sasim, używanego w Kosciele prawosławnym, to od Sasonij, pochodzącego od hebrajskiego Šošannah ‘lilia’. Na Kresach Wschodnich notowane od XIV wieku.

Saszyna - od imienia Sasin, Sosin, Sasim, używanego w Kosciele prawosławnym, to od Sasonij, pochodzącego od hebrajskiego Šošannah ‘lilia’. Na Kresach Wschodnich notowane od XIV wieku.

Saszynek - od imienia Sasin, Sosin, Sasim, używanego w Kosciele prawosławnym, to od Sasonij, pochodzącego od hebrajskiego Šošannah ‘lilia’. Na Kresach Wschodnich notowane od XIV wieku.

Saszyniak - od imienia Sasin, Sosin, Sasim, używanego w Kosciele prawosławnym, to od Sasonij, pochodzącego od hebrajskiego Šošannah ‘lilia’. Na Kresach Wschodnich notowane od XIV wieku.

Saszynowski - od imienia Sasin, Sosin, Sasim, używanego w Kosciele prawosławnym, to od Sasonij, pochodzącego od hebrajskiego Šošannah ‘lilia’. Na Kresach Wschodnich notowane od XIV wieku.

Saszyński - od imienia Sasin, Sosin, Sasim, używanego w Kosciele prawosławnym, to od Sasonij, pochodzącego od hebrajskiego Šošannah ‘lilia’. Na Kresach Wschodnich notowane od XIV wieku.

Saszyński - od nazwy miejscowej Sasiny (kilka wsi na Podlasiu).

Saś - od imion na Sa-, typu Sambor, Salomon, Aleksander.

Saśkiewicz - od imion na Sa-, typu Sambor, Salomon, Aleksander.

Saśko - od imion na Sa-, typu Sambor, Salomon, Aleksander.

Saśniak - (z fonetyką białoruską) od sosna ‘drzewo iglaste’.

Saśnicki - (z fonetyką białoruską) od sosna ‘drzewo iglaste’.

Sat - od gwarowego satać ‘bardzo płakać’, może też od szata.

Satach - od gwarowego satać ‘bardzo płakać’, może też od szata.

Satachal - od gwarowego satać ‘bardzo płakać’, może też od szata.

Satachelek - od gwarowego satać ‘bardzo płakać’, może też od szata.

Sataciak - od gwarowego satać ‘bardzo płakać’, może też od szata.

Sataczewski - od gwarowego satać ‘bardzo płakać’, może też od szata.

Sataja - od gwarowego satać ‘bardzo płakać’, może też od szata.

Sataka - od gwarowego satać ‘bardzo płakać’, może też od szata.

Satakowski - od gwarowego satać ‘bardzo płakać’, może też od szata.

Satalecki - od gwarowego satać ‘bardzo płakać’, może też od szata.

Satała - XVI w. od gwarowego satać ‘bardzo płakać’, może też od szata.

Satan - od szatan ‘zły duch, diabeł’ .

Satanicki - od szatan ‘zły duch, diabeł’ .

Sataniewicz - od szatan ‘zły duch, diabeł’ .

Satanik - od szatan ‘zły duch, diabeł’ .

Satankiewicz - od szatan ‘zły duch, diabeł’ .

Satanowski - od szatan ‘zły duch, diabeł’ .

Satański - od szatan ‘zły duch, diabeł’ .

Satar - od szater, szatra, siatra ‘szałas, obóz cygański’, od gwarowego szatrać ‘baczyć, pamiętać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schatter.

Satara - od szater, szatra, siatra ‘szałas, obóz cygański’, od gwarowego szatrać ‘baczyć, pamiętać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schatter.

Satarnus - od szater, szatra, siatra ‘szałas, obóz cygański’, od gwarowego szatrać ‘baczyć, pamiętać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schatter.

Satarow - od szater, szatra, siatra ‘szałas, obóz cygański’, od gwarowego szatrać ‘baczyć, pamiętać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schatter.

Satarowski - od szater, szatra, siatra ‘szałas, obóz cygański’, od gwarowego szatrać ‘baczyć, pamiętać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schatter.

Satarski - od szater, szatra, siatra ‘szałas, obóz cygański’, od gwarowego szatrać ‘baczyć, pamiętać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schatter.

Satarszak - od szater, szatra, siatra ‘szałas, obóz cygański’, od gwarowego szatrać ‘baczyć, pamiętać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schatter.

Satczek - od gwarowego satać ‘bardzo płakać’, może też od szata.

Satecki - od gwarowego satać ‘bardzo płakać’, może też od szata.

Sateja - od gwarowego satać ‘bardzo płakać’, może też od szata.

Satek - od gwarowego satać ‘bardzo płakać’, może też od szata.

Satel - od niemieckiej nazwy osobowej Sattel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego satel ‘siodło’.

Satelecki - od niemieckiej nazwy osobowej Sattel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego satel ‘siodło’.

Satell - od niemieckiej nazwy osobowej Sattel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego satel ‘siodło’.

Sater - od szater, szatra, siatra ‘szałas, obóz cygański’, od gwarowego szatrać ‘baczyć, pamiętać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schatter.

Satermus - od szater, szatra, siatra ‘szałas, obóz cygański’, od gwarowego szatrać ‘baczyć, pamiętać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schatter.

Saterna - od szater, szatra, siatra ‘szałas, obóz cygański’, od gwarowego szatrać ‘baczyć, pamiętać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schatter.

Saternas - od szater, szatra, siatra ‘szałas, obóz cygański’, od gwarowego szatrać ‘baczyć, pamiętać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schatter.

Saternos - od szater, szatra, siatra ‘szałas, obóz cygański’, od gwarowego szatrać ‘baczyć, pamiętać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schatter.

Saternus - od szater, szatra, siatra ‘szałas, obóz cygański’, od gwarowego szatrać ‘baczyć, pamiętać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schatter.

Saterski - od szater, szatra, siatra ‘szałas, obóz cygański’, od gwarowego szatrać ‘baczyć, pamiętać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schatter.

Saterus - od szater, szatra, siatra ‘szałas, obóz cygański’, od gwarowego szatrać ‘baczyć, pamiętać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schatter.

Satęga - od gwarowego satać ‘bardzo płakać’, może też od szata.

Sather - od szater, szatra, siatra ‘szałas, obóz cygański’, od gwarowego szatrać ‘baczyć, pamiętać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schatter.

Satke - (Pom) od gwarowego satać ‘bardzo płakać’, może też od szata.

Satkiewicz - od gwarowego satać ‘bardzo płakać’, może też od szata.

Satko - od gwarowego satać ‘bardzo płakać’, może też od szata.

Satkowicz - od gwarowego satać ‘bardzo płakać’, może też od szata.

Satkowski - od gwarowego satać ‘bardzo płakać’, może też od szata.

Satler - od niemieckiej nazwy osobowej Sattel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego satel ‘siodło’.

Satnik - od gwarowego satać ‘bardzo płakać’, może też od szata.

Satniszewski - od gwarowego satać ‘bardzo płakać’, może też od szata.

Satno - od gwarowego satać ‘bardzo płakać’, może też od szata.

Sato - od gwarowego satać ‘bardzo płakać’, może też od szata.

Satoka - od gwarowego satać ‘bardzo płakać’, może też od szata.

Satola - od gwarowego satać ‘bardzo płakać’, może też od szata.

Satoła - 1541 od gwarowego satać ‘bardzo płakać’, może też od szata.

Saton - od gwarowego satać ‘bardzo płakać’, może też od szata.

Satonik - od gwarowego satać ‘bardzo płakać’, może też od szata.

Sator - od szater, szatra, siatra ‘szałas, obóz cygański’, od gwarowego szatrać ‘baczyć, pamiętać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schatter.

Satora - od szater, szatra, siatra ‘szałas, obóz cygański’, od gwarowego szatrać ‘baczyć, pamiętać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schatter.

Satorek - od szater, szatra, siatra ‘szałas, obóz cygański’, od gwarowego szatrać ‘baczyć, pamiętać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schatter.

Satory - od szater, szatra, siatra ‘szałas, obóz cygański’, od gwarowego szatrać ‘baczyć, pamiętać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schatter.

Satowski - od gwarowego satać ‘bardzo płakać’, może też od szata.

Satór - od szater, szatra, siatra ‘szałas, obóz cygański’, od gwarowego szatrać ‘baczyć, pamiętać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schatter.

Satra - od szater, szatra, siatra ‘szałas, obóz cygański’, od gwarowego szatrać ‘baczyć, pamiętać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schatter.

Satrapa - od satrapa ‘przenośnie: despota, tyran’.

Satro - od szater, szatra, siatra ‘szałas, obóz cygański’, od gwarowego szatrać ‘baczyć, pamiętać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schatter.

Satron - od szater, szatra, siatra ‘szałas, obóz cygański’, od gwarowego szatrać ‘baczyć, pamiętać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schatter.

Satroń - od szater, szatra, siatra ‘szałas, obóz cygański’, od gwarowego szatrać ‘baczyć, pamiętać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schatter.

Satryk - od szater, szatra, siatra ‘szałas, obóz cygański’, od gwarowego szatrać ‘baczyć, pamiętać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schatter.

Satryn - od szater, szatra, siatra ‘szałas, obóz cygański’, od gwarowego szatrać ‘baczyć, pamiętać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schatter.

Satryń - od szater, szatra, siatra ‘szałas, obóz cygański’, od gwarowego szatrać ‘baczyć, pamiętać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schatter.

Sattar - od szater, szatra, siatra ‘szałas, obóz cygański’, od gwarowego szatrać ‘baczyć, pamiętać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schatter.

Sattel - od niemieckiej nazwy osobowej Sattel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego satel ‘siodło’.

Sattelmajer - od niemieckiej nazwy osobowej Sattel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego satel ‘siodło’.

Sattelmeier - od niemieckiej nazwy osobowej Sattel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego satel ‘siodło’.

Satternus - od szater, szatra, siatra ‘szałas, obóz cygański’, od gwarowego szatrać ‘baczyć, pamiętać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schatter.

Satters - od szater, szatra, siatra ‘szałas, obóz cygański’, od gwarowego szatrać ‘baczyć, pamiętać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schatter.

Sattler - od niemieckiej nazwy osobowej Sattel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego satel ‘siodło’.

Satulak - od gwarowego satać ‘bardzo płakać’, może też od szata.

Satuła - od gwarowego satać ‘bardzo płakać’, może też od szata.

Satur - od imienia Saturnin lub od Saturn ‘nazwa planety’.

Saturczak - od imienia Saturnin lub od Saturn ‘nazwa planety’.

Saturkiewicz - od imienia Saturnin lub od Saturn ‘nazwa planety’.

Saturn - od imienia Saturnin lub od Saturn ‘nazwa planety’.

Saturna - od imienia Saturnin lub od Saturn ‘nazwa planety’.

Saturniewicz - od imienia Saturnin lub od Saturn ‘nazwa planety’.

Saturnik - 1608 od imienia Saturnin lub od Saturn ‘nazwa planety’.

Saturno - od imienia Saturnin lub od Saturn ‘nazwa planety’.

Saturnus - od imienia Saturnin lub od Saturn ‘nazwa planety’.

Saturny - od imienia Saturnin lub od Saturn ‘nazwa planety’.

Saturski - od imienia Saturnin lub od Saturn ‘nazwa planety’.

Satustowicz - od gwarowego satać ‘bardzo płakać’, może też od szata.

Satuszak - od gwarowego satać ‘bardzo płakać’, może też od szata.

Satyga - od gwarowego satać ‘bardzo płakać’, może też od szata.

Satygowski - od gwarowego satać ‘bardzo płakać’, może też od szata.

Satyk - od gwarowego satać ‘bardzo płakać’, może też od szata.

Satykiewicz - od gwarowego satać ‘bardzo płakać’, może też od szata.

Satyła - od gwarowego satać ‘bardzo płakać’, może też od szata.

Satyn - od gwarowego satać ‘bardzo płakać’, może też od szata.

Satyna - od gwarowego satać ‘bardzo płakać’, może też od szata.

Satyński - od gwarowego satać ‘bardzo płakać’, może też od szata.

Satyr - od satyr ‘mitologiczny bożek płodności i urodzaju’, przenośnie ‘człowiek lubieżny’.

Satyra - od satyr ‘mitologiczny bożek płodności i urodzaju’, przenośnie ‘człowiek lubieżny’; od satyra ‘ośmieszenie, krytyka’.

Sauc - (pod wpływem białoruskim) od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sauczek - (pod wpływem białoruskim) od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sauczuk - (pod wpływem białoruskim) od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sauczukiewicz - (pod wpływem białoruskim) od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sauczyn - (pod wpływem białoruskim) od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sauć - (pod wpływem białoruskim) od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sauda - od litewskiej nazwy osobowej Šaudys.

Saudowicz - od litewskiej nazwy osobowej Šaudys.

Saudy - od litewskiej nazwy osobowej Šaudys.

Saudziński - od litewskiej nazwy osobowej Šaudys.

Saudź - od litewskiej nazwy osobowej Šaudys.

Sauer - od niemieckiej nazwy osobowej Sauer, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sür ‘cierpki, gorzki; wściekły, okrutny’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schauer, a ta od średnio-wysoko-niemieckiego schouwaere ‘kontroler jakości żywności’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego schür ‘grad z deszczem’.

Sauerbier - od niemieckiej nazwy osobowej Sauer, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sür ‘cierpki, gorzki; wściekły, okrutny’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schauer, a ta od średnio-wysoko-niemieckiego schouwaere ‘kontroler jakości żywności’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego schür ‘grad z deszczem’.

Sauerland - od niemieckiej nazwy osobowej Sauer, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sür ‘cierpki, gorzki; wściekły, okrutny’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schauer, a ta od średnio-wysoko-niemieckiego schouwaere ‘kontroler jakości żywności’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego schür ‘grad z deszczem’.

Sauerman - od niemieckiej nazwy osobowej Sauer, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sür ‘cierpki, gorzki; wściekły, okrutny’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schauer, a ta od średnio-wysoko-niemieckiego schouwaere ‘kontroler jakości żywności’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego schür ‘grad z deszczem’.

Sauermann - od niemieckiej nazwy osobowej Sauer, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sür ‘cierpki, gorzki; wściekły, okrutny’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schauer, a ta od średnio-wysoko-niemieckiego schouwaere ‘kontroler jakości żywności’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego schür ‘grad z deszczem’.

Sauerwein - od niemieckiej nazwy osobowej Sauer, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sür ‘cierpki, gorzki; wściekły, okrutny’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schauer, a ta od średnio-wysoko-niemieckiego schouwaere ‘kontroler jakości żywności’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego schür ‘grad z deszczem’.

Saul - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Saulewicz - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Saulicz - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Saulis - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Saulski - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Saulus - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sauł - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sauło - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Saurez-Sandi - złożenia brak; Saurez brak; Sandi brak.

Saus - od niemieckiej nazwy osobowej Saus, ta od średnio-wysoko-niemieckiego süs ‘hałas, wrzask’.

Sausel - od niemieckiej nazwy osobowej Saus, ta od średnio-wysoko-niemieckiego süs ‘hałas, wrzask’.

Sausner - od niemieckiej nazwy osobowej Saus, ta od średnio-wysoko-niemieckiego süs ‘hałas, wrzask’.

Sausz - od niemieckiej nazwy osobowej Saus, ta od średnio-wysoko-niemieckiego süs ‘hałas, wrzask’.

Sauszczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Saus, ta od średnio-wysoko-niemieckiego süs ‘hałas, wrzask’.

Sauszyn - od niemieckiej nazwy osobowej Saus, ta od średnio-wysoko-niemieckiego süs ‘hałas, wrzask’.

Sauś - od niemieckiej nazwy osobowej Saus, ta od średnio-wysoko-niemieckiego süs ‘hałas, wrzask’.

Saut - od niemieckiej nazwy osobowej Saut, zapewne pochodzącej od Sauter, a ta od średnio-wysoko-niemieckiego süter, z łacińskiego sutor ‘szewc’.

Sautek - od niemieckiej nazwy osobowej Saut, zapewne pochodzącej od Sauter, a ta od średnio-wysoko-niemieckiego süter, z łacińskiego sutor ‘szewc’.

Sauter - od niemieckiej nazwy osobowej Saut, zapewne pochodzącej od Sauter, a ta od średnio-wysoko-niemieckiego süter, z łacińskiego sutor ‘szewc’.

Sautin - od niemieckiej nazwy osobowej Saut, zapewne pochodzącej od Sauter, a ta od średnio-wysoko-niemieckiego süter, z łacińskiego sutor ‘szewc’.

Sautner - od niemieckiej nazwy osobowej Saut, zapewne pochodzącej od Sauter, a ta od średnio-wysoko-niemieckiego süter, z łacińskiego sutor ‘szewc’.

Sautycz - od niemieckiej nazwy osobowej Saut, zapewne pochodzącej od Sauter, a ta od średnio-wysoko-niemieckiego süter, z łacińskiego sutor ‘szewc’.

Saw - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawa - 1388 od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawa-Borysławski - złożenia brak; Sawa 1388 od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku; Borysławski brak.

Sawach - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawaciuk - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawacki - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawada - od zawada ‘przeszkoda’, dawniej też ‘kora; skaza’ lub od nazwy miejscowej Zawada (liczne).

Sawade - (Śl) od zawada ‘przeszkoda’, dawniej też ‘kora; skaza’ lub od nazwy miejscowej Zawada (liczne).

Sawak - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawakiewicz - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawal - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawala - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawalach - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawalczuk - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawalich - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawalik - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawalisch - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawalisz - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawall - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawalla - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawallach - (Śl) od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawallich - (Śl) od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawalloch - (Śl) od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawaloch - (Śl) od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawalski - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawaluk - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawała - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawan - od białoruskiej nazwy osobowej Sawan, ta od wschodniosłowiańskiego sawan ‘całun, karawan’.

Sawaniec - od białoruskiej nazwy osobowej Sawan, ta od wschodniosłowiańskiego sawan ‘całun, karawan’.

Sawaniewicz - od białoruskiej nazwy osobowej Sawan, ta od wschodniosłowiańskiego sawan ‘całun, karawan’.

Sawaniewski - od białoruskiej nazwy osobowej Sawan, ta od wschodniosłowiańskiego sawan ‘całun, karawan’.

Sawaniowski - od białoruskiej nazwy osobowej Sawan, ta od wschodniosłowiańskiego sawan ‘całun, karawan’.

Sawaniuk - od białoruskiej nazwy osobowej Sawan, ta od wschodniosłowiańskiego sawan ‘całun, karawan’.

Sawanowicz - od białoruskiej nazwy osobowej Sawan, ta od wschodniosłowiańskiego sawan ‘całun, karawan’.

Sawańczuk - od białoruskiej nazwy osobowej Sawan, ta od wschodniosłowiańskiego sawan ‘całun, karawan’.

Sawański - od białoruskiej nazwy osobowej Sawan, ta od wschodniosłowiańskiego sawan ‘całun, karawan’.

Sawara - od imienia Sewer, pochodzenia łacińskiego, od Severus, to od sewerus ‘surowy, poważny’. W Polsce notowane w XV wieku, rzadko używane.

Sawarski - od imienia Sewer, pochodzenia łacińskiego, od Severus, to od sewerus ‘surowy, poważny’. W Polsce notowane w XV wieku, rzadko używane.

Sawary - od imienia Sewer, pochodzenia łacińskiego, od Severus, to od sewerus ‘surowy, poważny’. W Polsce notowane w XV wieku, rzadko używane.

Sawarycz - od imienia Sewer, pochodzenia łacińskiego, od Severus, to od sewerus ‘surowy, poważny’. W Polsce notowane w XV wieku, rzadko używane.

Sawaryn - od imienia Seweryn, pochodzenia łacińskiego; Severinus jest formą wtórną w stosunku do Severus utworzoną przy użyciu przyrostka inus. W Polsce imię notowane od XIV wieku.

Sawaryński - od imienia Seweryn, pochodzenia łacińskiego; Severinus jest formą wtórną w stosunku do Severus utworzoną przy użyciu przyrostka inus. W Polsce imię notowane od XIV wieku.

Sawarysz - od imienia Sewer, pochodzenia łacińskiego, od Severus, to od sewerus ‘surowy, poważny’. W Polsce notowane w XV wieku, rzadko używane.

Sawarzyn - od imienia Seweryn, pochodzenia łacińskiego; Severinus jest formą wtórną w stosunku do Severus utworzoną przy użyciu przyrostka inus. W Polsce imię notowane od XIV wieku.

Sawarzyński - od imienia Seweryn, pochodzenia łacińskiego; Severinus jest formą wtórną w stosunku do Severus utworzoną przy użyciu przyrostka inus. W Polsce imię notowane od XIV wieku.

Sawasiuk - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sawaskiewicz - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sawastian - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sawastianik - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sawastianiuk - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sawastianowicz - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sawastiuk - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sawastjanik - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sawastjanowicz - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sawastynowicz - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sawasz - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawaszczyk - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawaszkiewicz - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawaszyński - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawaścianiak - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sawaścianik - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sawaściej - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sawaściejew - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sawaścik - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sawaściuk - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sawaśko - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sawatej - od imion Sawatij, Sawatej, używanych w Kościele prawosławnym, a te od greckiego Sabbatios, z hebrajskiego Šabbethai, od šabbat ‘sobota’.

Sawatjew - od imion Sawatij, Sawatej, używanych w Kościele prawosławnym, a te od greckiego Sabbatios, z hebrajskiego Šabbethai, od šabbat ‘sobota’.

Sawczak - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawczenko - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawczok - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawczuk - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawczukiewicz - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawczyc - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawczyk - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawczykiewicz - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawczyn - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawczyna - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawczyniak - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawczyniuk - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawczyński - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawczyński - od nazwy miejscowej Sawczyn (KrW).

Sawczyszak - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawczyszyn - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawecki - od nazwy miejscowej Sawki (białostockie, gmina Międzyrzec Podlaski).

Saweczka - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Saweczko - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawejda - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawejko - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawek - 1712 od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawel - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Saweleff - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sawelew - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sawelewicz - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Saweliew - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Saweljew - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sawello - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sawelów - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sawelski - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Saweluk - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Saweła - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sawen - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawenda - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawenek - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawenko - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawer - od imienia Sewer, pochodzenia łacińskiego, od Severus, to od sewerus ‘surowy, poważny’. W Polsce notowane w XV wieku, rzadko używane.

Sawera - od imienia Sewer, pochodzenia łacińskiego, od Severus, to od sewerus ‘surowy, poważny’. W Polsce notowane w XV wieku, rzadko używane.

Sawermann - od imienia Sewer, pochodzenia łacińskiego, od Severus, to od sewerus ‘surowy, poważny’. W Polsce notowane w XV wieku, rzadko używane.

Sawernoga - od imienia Sewer, pochodzenia łacińskiego, od Severus, to od sewerus ‘surowy, poważny’. W Polsce notowane w XV wieku, rzadko używane.

Sawerski - od imienia Sewer, pochodzenia łacińskiego, od Severus, to od sewerus ‘surowy, poważny’. W Polsce notowane w XV wieku, rzadko używane.

Sawert - od niemieckiej nazwy osobowej Sauer, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sür ‘cierpki, gorzki; wściekły, okrutny’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schauer, a ta od średnio-wysoko-niemieckiego schouwaere ‘kontroler jakości żywności’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego schür ‘grad z deszczem’.

Sawerwain - od niemieckiej nazwy osobowej Sauer, ta od średnio-wysoko-niemieckiego sür ‘cierpki, gorzki; wściekły, okrutny’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Schauer, a ta od średnio-wysoko-niemieckiego schouwaere ‘kontroler jakości żywności’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego schür ‘grad z deszczem’.

Saweryn - od imienia Seweryn, pochodzenia łacińskiego; Severinus jest formą wtórną w stosunku do Severus utworzoną przy użyciu przyrostka inus. W Polsce imię notowane od XIV wieku.

Sawerynas - od imienia Seweryn, pochodzenia łacińskiego; Severinus jest formą wtórną w stosunku do Severus utworzoną przy użyciu przyrostka inus. W Polsce imię notowane od XIV wieku.

Saweryński - od imienia Seweryn, pochodzenia łacińskiego; Severinus jest formą wtórną w stosunku do Severus utworzoną przy użyciu przyrostka inus. W Polsce imię notowane od XIV wieku.

Sawestyjaniuk - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sawęda - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawędkowicz - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawędza - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawiacki - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawiak - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawian - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawianowski - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawiany - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawic - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawica - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawicki - 1569 od nazwy miejscowej Sawice (siedleckie, gmina Repki).

Sawicz - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawiczewski - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawicz-Korsak - złożenia brak; Sawicz od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku; Korsak 1414 od korsak ‘gatunek lisa’.

Sawiczuk - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawiczyński - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawicz-Zabłocki - złożenia brak; Sawicz od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku; Zabłocki 1369 od zabłocie (za + błoto) lub od nazwy miejscowej Zabłocie.

Sawidzki - od nazwy miejscowej Sawice (siedleckie, gmina Repki).

Sawiec - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawieczyński - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawiejew - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawiejko - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawiel - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sawielew - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sawielewicz - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sawieliew - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sawieljew - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sawiełajc - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sawiełajć - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sawienia - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawieniuk - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawienko - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawienok - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawieraj - od imienia Sewer, pochodzenia łacińskiego, od Severus, to od sewerus ‘surowy, poważny’. W Polsce notowane w XV wieku, rzadko używane.

Sawierski - od imienia Sewer, pochodzenia łacińskiego, od Severus, to od sewerus ‘surowy, poważny’. W Polsce notowane w XV wieku, rzadko używane.

Sawieta - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawik - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawikowski - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawilejew - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sawilew - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sawilewicz - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sawilski - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sawiłow - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sawiłowicz - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sawin - od sawina ‘jałowiec’; niektóre formy może też od imienia Sawa.

Sawina - 1394 od sawina ‘jałowiec’; niektóre formy może też od imienia Sawa.

Sawincew - od sawina ‘jałowiec’; niektóre formy może też od imienia Sawa.

Sawinda - od sawina ‘jałowiec’; niektóre formy może też od imienia Sawa.

Sawinel - od sawina ‘jałowiec’; niektóre formy może też od imienia Sawa.

Sawini - od sawina ‘jałowiec’; niektóre formy może też od imienia Sawa.

Sawiniak - od sawina ‘jałowiec’; niektóre formy może też od imienia Sawa.

Sawinicz - od sawina ‘jałowiec’; niektóre formy może też od imienia Sawa.

Sawiniec - 1571 od sawina ‘jałowiec’; niektóre formy może też od imienia Sawa lub od nazwy miejscowej Sawino (białostockie, gmina Tykocin).

Sawinik - od sawina ‘jałowiec’; niektóre formy może też od imienia Sawa.

Sawiniuk - od sawina ‘jałowiec’; niektóre formy może też od imienia Sawa.

Sawinko - od sawina ‘jałowiec’; niektóre formy może też od imienia Sawa.

Sawinkow - od sawina ‘jałowiec’; niektóre formy może też od imienia Sawa.

Sawinkowski - od sawina ‘jałowiec’; niektóre formy może też od imienia Sawa.

Sawinow - od sawina ‘jałowiec’; niektóre formy może też od imienia Sawa.

Sawiński - od nazwy miejscowej Sawino (białostockie, gmina Tykocin), Sawin (chełm. gmina Sawin).

Sawionek - od sawina ‘jałowiec’; niektóre formy może też od imienia Sawa.

Sawirowski - od imienia Sewer, pochodzenia łacińskiego, od Severus, to od sewerus ‘surowy, poważny’. W Polsce notowane w XV wieku, rzadko używane.

Sawirski - od imienia Sewer, pochodzenia łacińskiego, od Severus, to od sewerus ‘surowy, poważny’. W Polsce notowane w XV wieku, rzadko używane.

Sawirszenko - od imienia Sewer, pochodzenia łacińskiego, od Severus, to od sewerus ‘surowy, poważny’. W Polsce notowane w XV wieku, rzadko używane.

Sawisz - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawiszewski - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawitzki - od nazwy miejscowej Sawice (siedleckie, gmina Repki).

Sawiuk - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawka - 1422 od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawkiewicz - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawkin - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawko - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawkojć - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawko-Limar - złożenia brak; Sawko od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku; Limar od niemieckiej nazwy osobowej Limmer, ta ze staro-wysoko-niemieckiego Lindbert lub od średnio-wysoko-niemieckiego limmen ‘burczeć, warczeć’.

Sawkow - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawkowicz - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawkowski - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawków - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawkulicz - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawkułycz - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawkun - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawlański - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sawleń - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sawlewicz - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sawlik - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sawliński - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sawluczuk - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sawluczyk - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sawluk - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sawlun - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sawlus - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sawłan - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sawłoga - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sawłoń - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sawłowicz - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sawłowiec - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sawłowski - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sawług - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sawłuk - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sawłukowicz - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sawłyk - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sawo - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawoch - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawoczko - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawodni - od za wodą.

Sawodniok - (Śl) od za wodą.

Sawojka - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawojko - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawojski - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawol - od imienia Szaweł, to od hebrajskiego ša’ul ‘uproszczony, pożądany’. Imię notowane w Polsce od XII wieku; forma spolonizowana Szaweł, spotykana w źródłach od XIII wieku.

Sawon - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawoni - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawoniak - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawoniczek - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawoniewicz - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawoniewski - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawonik - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawoniuk - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawoń - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawończak - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawończuk - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawończyk - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawońko - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawoński - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawoscian - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sawoscianik - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sawosik - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sawoski - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sawosko - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sawosta - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sawostajnik - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sawostan - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sawostian - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sawostianik - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sawostianiuk - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sawosticki - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sawostiuk - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sawostjan - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sawostjanik - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sawosz - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawosz - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sawoszczuk - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawoszczuk - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sawoszczyk - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sawoszewicz - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawoszuk - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawoszuk - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sawoś - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawościak - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sawościan - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sawościanik - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sawościaniuk - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sawościej - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sawościuk - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sawośko - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawośko - od imienia Sebastian, z greckiego Sebastianós, od sebastós ‘czcigodny, dostojny’; w Polsce znane od XII wieku, dawniej jako Sebastyjan, Sabestyjan, Sebestyjan i Bastyjan.

Sawow - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawowski - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawoyka - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawoyka-Sawoya - złożenia brak; Sawoyka od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku; Sawoya od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawółka - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawracki - od imienia Sewer, pochodzenia łacińskiego, od Severus, to od sewerus ‘surowy, poważny’. W Polsce notowane w XV wieku, rzadko używane.

Sawraczyński - od imienia Sewer, pochodzenia łacińskiego, od Severus, to od sewerus ‘surowy, poważny’. W Polsce notowane w XV wieku, rzadko używane.

Sawral - od imienia Sewer, pochodzenia łacińskiego, od Severus, to od sewerus ‘surowy, poważny’. W Polsce notowane w XV wieku, rzadko używane.

Sawran - od imienia Sewer, pochodzenia łacińskiego, od Severus, to od sewerus ‘surowy, poważny’. W Polsce notowane w XV wieku, rzadko używane.

Sawrański - od imienia Sewer, pochodzenia łacińskiego, od Severus, to od sewerus ‘surowy, poważny’. W Polsce notowane w XV wieku, rzadko używane.

Sawras - od imienia Sewer, pochodzenia łacińskiego, od Severus, to od sewerus ‘surowy, poważny’. W Polsce notowane w XV wieku, rzadko używane.

Sawrasewicz - od imienia Sewer, pochodzenia łacińskiego, od Severus, to od sewerus ‘surowy, poważny’. W Polsce notowane w XV wieku, rzadko używane.

Sawrasiewicz - od imienia Sewer, pochodzenia łacińskiego, od Severus, to od sewerus ‘surowy, poważny’. W Polsce notowane w XV wieku, rzadko używane.

Sawraś - od imienia Sewer, pochodzenia łacińskiego, od Severus, to od sewerus ‘surowy, poważny’. W Polsce notowane w XV wieku, rzadko używane.

Sawraza - od imienia Sewer, pochodzenia łacińskiego, od Severus, to od sewerus ‘surowy, poważny’. W Polsce notowane w XV wieku, rzadko używane.

Sawron - od imienia Sewer, pochodzenia łacińskiego, od Severus, to od sewerus ‘surowy, poważny’. W Polsce notowane w XV wieku, rzadko używane.

Sawronek - od imienia Sewer, pochodzenia łacińskiego, od Severus, to od sewerus ‘surowy, poważny’. W Polsce notowane w XV wieku, rzadko używane.

Sawroń - od imienia Sewer, pochodzenia łacińskiego, od Severus, to od sewerus ‘surowy, poważny’. W Polsce notowane w XV wieku, rzadko używane.

Sawros - od imienia Sewer, pochodzenia łacińskiego, od Severus, to od sewerus ‘surowy, poważny’. W Polsce notowane w XV wieku, rzadko używane.

Sawruk - od imienia Sewer, pochodzenia łacińskiego, od Severus, to od sewerus ‘surowy, poważny’. W Polsce notowane w XV wieku, rzadko używane.

Sawrun - od imienia Sewer, pochodzenia łacińskiego, od Severus, to od sewerus ‘surowy, poważny’. W Polsce notowane w XV wieku, rzadko używane.

Sawrutin - od imienia Sewer, pochodzenia łacińskiego, od Severus, to od sewerus ‘surowy, poważny’. W Polsce notowane w XV wieku, rzadko używane.

Sawrycki - od imienia Sewer, pochodzenia łacińskiego, od Severus, to od sewerus ‘surowy, poważny’. W Polsce notowane w XV wieku, rzadko używane.

Sawrymowicz - od imienia Seweryn, pochodzenia łacińskiego; Severinus jest formą wtórną w stosunku do Severus utworzoną przy użyciu przyrostka inus. W Polsce imię notowane od XIV wieku.

Sawrynowicz - od imienia Seweryn, pochodzenia łacińskiego; Severinus jest formą wtórną w stosunku do Severus utworzoną przy użyciu przyrostka inus. W Polsce imię notowane od XIV wieku.

Sawski - 1497 od nazwy miejscowej Sawa (krakowskie, gmina Raciechowice).

Sawszak - od niemieckiej nazwy osobowej Saus, ta od średnio-wysoko-niemieckiego süs ‘hałas, wrzask’.

Sawszczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Saus, ta od średnio-wysoko-niemieckiego süs ‘hałas, wrzask’.

Sawuć - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawuk - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawuka - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawukajtis - od litewskiej nazwy osobowej Savukaitis, ta od imienia Sawa.

Sawukajtys - od litewskiej nazwy osobowej Savukaitis, ta od imienia Sawa.

Sawukanis - od litewskiej nazwy osobowej Savukynas, ta od imienia Sawa.

Sawukinas - od litewskiej nazwy osobowej Savukynas, ta od imienia Sawa.

Sawul - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawula - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawulak - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawulczyk - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawulewicz - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawulicki - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawulis - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawulski - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawuła - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawułka - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawusz - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawuta - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawwa - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawycz - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawyczyn - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawykowski - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawylów - od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejete do greckiego jako Sabas lub Sabbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Sawzdarga - od litewskiej nazwy osobowej Sausdargis, ta od imienia złożonego Saus-dravas.

Sawzdargo - od litewskiej nazwy osobowej Sausdargis, ta od imienia złożonego Saus-dravas.

Sawzdrago - od litewskiej nazwy osobowej Sausdargis, ta od imienia złożonego Saus-dravas.

Sayda - w grupie nazwisk pochodzących od sajdać się ‘kręcić się’, sajda ‘część warsztatu tkackiego’ od wschodniosłowiańskiego sajda, sojda ‘gatunek ryby’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od średnio-wysoko-niemieckiego scheide ‘granica’.

Saydak - od sajdak, sahajdak ‘’futerał na strzały’.

Sayk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Saj-, Szaj, por. imię Isaj w dawnej Polsce wschodniej, dawne saja ‘mańkut’, saja, szaja ‘tkanina jedwabna’, niemieckie nazwy osobowe na Schei-.

Saykiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Saj-, Szaj, por. imię Isaj w dawnej Polsce wschodniej, dawne saja ‘mańkut’, saja, szaja ‘tkanina jedwabna’, niemieckie nazwy osobowe na Schei-.

Sayna - od niemieckiej nazwy osobowej Sein, ta od seine ‘mały, krótki’.

Saynaj - od niemieckiej nazwy osobowej Sein, ta od seine ‘mały, krótki’.

Saynay - od niemieckiej nazwy osobowej Sein, ta od seine ‘mały, krótki’.

Sayor - od niemieckiej nazwy osobowej Scheier, ta od średnio-wysoko-niemieckiego schir ‘czysty, błyszczący’ lub od schiurer ‘obrońca, opiekun’.

Saywald - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy Saj-, Szaj, por. imię Isaj w dawnej Polsce wschodniej, dawne saja ‘mańkut’, saja, szaja ‘tkanina jedwabna’, niemieckie nazwy osobowe na Schei-.

Sazakiewicz - od imienia Sozon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Sodzon ‘zbawiający’.

Sazalska - od imienia Sozon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Sodzon ‘zbawiający’.

Sazała - od imienia Sozon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Sodzon ‘zbawiający’.

Sazan - od imienia Sozon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Sodzon ‘zbawiający’.

Sazaniowicz - od imienia Sozon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Sodzon ‘zbawiający’.

Sazanow - od imienia Sozon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Sodzon ‘zbawiający’.

Sazanowicz - od imienia Sozon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Sodzon ‘zbawiający’.

Sazanów - od imienia Sozon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Sodzon ‘zbawiający’.

Sazeczek - od imienia Sozon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Sodzon ‘zbawiający’.

Sazon - od imienia Sozon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Sodzon ‘zbawiający’.

Sazonienko - od imienia Sozon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Sodzon ‘zbawiający’.

Sazonik - od imienia Sozon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Sodzon ‘zbawiający’.

Sazoniuk - od imienia Sozon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Sodzon ‘zbawiający’.

Sazonow - od imienia Sozon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Sodzon ‘zbawiający’.

Sazonowicz - od imienia Sozon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Sodzon ‘zbawiający’.

Sazoń - od imienia Sozon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Sodzon ‘zbawiający’.

Sazończyk - od imienia Sozon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Sodzon ‘zbawiający’.

Sazoński - od imienia Sozon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Sodzon ‘zbawiający’.

Sazur - od imienia Sozon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Sodzon ‘zbawiający’.

Sazykin - od imienia Sozon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Sodzon ‘zbawiający’.

Sażalski - od imienia Sozon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Sodzon ‘zbawiający’.

Sażała - od imienia Sozon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Sodzon ‘zbawiający’.

Sażański - od imienia Sozon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Sodzon ‘zbawiający’.

Sażański - od niemieckich nazw osobowych Sans, Sansel.

Sażeń - od imienia Sozon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Sodzon ‘zbawiający’.

Sażewicz - od imienia Sozon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Sodzon ‘zbawiający’.

Sażyn - od imienia Sozon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Sodzon ‘zbawiający’.

Sażyński - od imienia Sozon, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Sodzon ‘zbawiający’.

Sącha - od imion złożonych typu Sęczygniew, Sędzigniew.

Sąchocki - 1449 od nazwy miejscowej Sąchocin (siedleckie, gmina Dobre).

Sącio - od niemieckiej nazwy osobowej Senz, ta od imion złozonych na San (i)-.

Sączak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sęcz- lub sęk-, por. sączyć ‘wchłaniać, przenikać’, od nazwy osobowej Sęczygniew, od sęk ‘dolna część gałęzi pozostała przy pniu’; ślad po gałęzi na powierzchni pnia’.

Sączała - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sęcz- lub sęk-, por. sączyć ‘wchłaniać, przenikać’, od nazwy osobowej Sęczygniew, od sęk ‘dolna część gałęzi pozostała przy pniu’; ślad po gałęzi na powierzchni pnia’.

Sączara - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sęcz- lub sęk-, por. sączyć ‘wchłaniać, przenikać’, od nazwy osobowej Sęczygniew, od sęk ‘dolna część gałęzi pozostała przy pniu’; ślad po gałęzi na powierzchni pnia’.

Sączawa - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sęcz- lub sęk-, por. sączyć ‘wchłaniać, przenikać’, od nazwy osobowej Sęczygniew, od sęk ‘dolna część gałęzi pozostała przy pniu’; ślad po gałęzi na powierzchni pnia’.

Sączek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sęcz- lub sęk-, por. sączyć ‘wchłaniać, przenikać’, od nazwy osobowej Sęczygniew, od sęk ‘dolna część gałęzi pozostała przy pniu’; ślad po gałęzi na powierzchni pnia’.

Sączewa - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sęcz- lub sęk-, por. sączyć ‘wchłaniać, przenikać’, od nazwy osobowej Sęczygniew, od sęk ‘dolna część gałęzi pozostała przy pniu’; ślad po gałęzi na powierzchni pnia’.

Sączewski - od nazwy miejscowej Sączów (katowickie, gmina Bobrowniki).

Sączka - 1423 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sęcz- lub sęk-, por. sączyć ‘wchłaniać, przenikać’, od nazwy osobowej Sęczygniew, od sęk ‘dolna część gałęzi pozostała przy pniu’; ślad po gałęzi na powierzchni pnia’.

Sączkowski - od nazw miejscowych Sęczkowo, dziś Saczkowo (leszczyńskie, gmina Przemęt).

Sączkowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sęcz- lub sęk-, por. sączyć ‘wchłaniać, przenikać’, od nazwy osobowej Sęczygniew, od sęk ‘dolna część gałęzi pozostała przy pniu’; ślad po gałęzi na powierzchni pnia’.

Sączowa - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sęcz- lub sęk-, por. sączyć ‘wchłaniać, przenikać’, od nazwy osobowej Sęczygniew, od sęk ‘dolna część gałęzi pozostała przy pniu’; ślad po gałęzi na powierzchni pnia’.

Sączowski - od nazwy miejscowej Sączów (katowickie, gmina Bobrowniki).

Sączuk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sęcz- lub sęk-, por. sączyć ‘wchłaniać, przenikać’, od nazwy osobowej Sęczygniew, od sęk ‘dolna część gałęzi pozostała przy pniu’; ślad po gałęzi na powierzchni pnia’.

Sączyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sęcz- lub sęk-, por. sączyć ‘wchłaniać, przenikać’, od nazwy osobowej Sęczygniew, od sęk ‘dolna część gałęzi pozostała przy pniu’; ślad po gałęzi na powierzchni pnia’.

Sączyna - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sęcz- lub sęk-, por. sączyć ‘wchłaniać, przenikać’, od nazwy osobowej Sęczygniew, od sęk ‘dolna część gałęzi pozostała przy pniu’; ślad po gałęzi na powierzchni pnia’.

Sączyński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sęcz- lub sęk-, por. sączyć ‘wchłaniać, przenikać’, od nazwy osobowej Sęczygniew, od sęk ‘dolna część gałęzi pozostała przy pniu’; ślad po gałęzi na powierzchni pnia’.

Sączys - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy sęcz- lub sęk-, por. sączyć ‘wchłaniać, przenikać’, od nazwy osobowej Sęczygniew, od sęk ‘dolna część gałęzi pozostała przy pniu’; ślad po gałęzi na powierzchni pnia’.

Sąd - 1265 od imion złożonych typu Sędzimir, Sędzisław, też od sąd, sądzić, sędzia.

Sąda - od imion złożonych typu Sędzimir, Sędzisław, też od sąd, sądzić, sędzia.

Sądag - od imion złożonych typu Sędzimir, Sędzisław, też od sąd, sądzić, sędzia.

Sądaj - od imion złożonych typu Sędzimir, Sędzisław, też od sąd, sądzić, sędzia.

Sądak - od imion złożonych typu Sędzimir, Sędzisław, też od sąd, sądzić, sędzia.

Sądal - od imion złożonych typu Sędzimir, Sędzisław, też od sąd, sądzić, sędzia.

Sądaś - od imion złożonych typu Sędzimir, Sędzisław, też od sąd, sądzić, sędzia.

Sądawa - od imion złożonych typu Sędzimir, Sędzisław, też od sąd, sądzić, sędzia.

Sądecki - 1426 od nazwy miasta Sądecz, dziś Nowy i Stary Sącz (nowosądeckie).

Sądecz - 1336-38 od nazwy miasta Sądecz, dziś Nowy i Stary Sącz (nowosądeckie).

Sądej - od imion złożonych typu Sędzimir, Sędzisław, też od sąd, sądzić, sędzia.

Sądek - 1532 od imion złożonych typu Sędzimir, Sędzisław, też od sąd, sądzić, sędzia.

Sądel - od imion złożonych typu Sędzimir, Sędzisław, też od sąd, sądzić, sędzia.

Sądelski - 1617 od nazwy miejscowej Sądel (nowosądeckie, gmina Bukowina Tatrzańska).

Sąder - od niemieckiej nazwy osobowej Sender, Sander , ta od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Sąderowski - od niemieckiej nazwy osobowej Sender, Sander , ta od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Sądkiewicz - od imion złożonych typu Sędzimir, Sędzisław, też od sąd, sądzić, sędzia.

Sądkowski - od imion złożonych typu Sędzimir, Sędzisław, też od sąd, sądzić, sędzia.

Sądlej - od imion złożonych typu Siedlewit’; też od siodło ‘siedzenie ze skóry i włosia wkładane na grzbiet konia’.

Sądłak - od imion złożonych typu Siedlewit’; też od siodło ‘siedzenie ze skóry i włosia wkładane na grzbiet konia’.

Sądłak - (z fonetyką czeską i ukraińską) od staropolskiego siedlak ‘wieśniak, gospodarz’, od staropolskiego sioło ‘wieś; gospodarstwo’.

Sądny - 1425 od imion złożonych typu Sędzimir, Sędzisław, też od sąd, sądzić, sędzia.

Sądo - od imion złożonych typu Sędzimir, Sędzisław, też od sąd, sądzić, sędzia.

Sądor - od niemieckiej nazwy osobowej Sender, Sander , ta od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Sądorowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Sender, Sander , ta od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Sądorowski - od niemieckiej nazwy osobowej Sender, Sander , ta od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Sądowicz - od imion złożonych typu Sędzimir, Sędzisław, też od sąd, sądzić, sędzia.

Sądownicza - od imion złożonych typu Sędzimir, Sędzisław, też od sąd, sądzić, sędzia.

Sądowski - od imion złożonych typu Sędzimir, Sędzisław, też od sąd, sądzić, sędzia.

Sądowski - od nazw miejscowych Sedowice, Sędowo, Sedów (kilka wsi).

Sądowy - 1560 od imion złożonych typu Sędzimir, Sędzisław, też od sąd, sądzić, sędzia.

Sądrowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Sender, Sander , ta od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Sądrowski - od niemieckiej nazwy osobowej Sender, Sander , ta od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Sądrzak - od niemieckiej nazwy osobowej Sender, Sander , ta od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Sądur - od niemieckiej nazwy osobowej Sender, Sander , ta od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Sądurski - od niemieckiej nazwy osobowej Sender, Sander , ta od imienia Aleksander lub od nazwy miejscowej Senden.

Sądy - od imion złożonych typu Sędzimir, Sędzisław, też od sąd, sądzić, sędzia.

Sądziak - od imion złożonych typu Sędzimir, Sędzisław, też od sąd, sądzić, sędzia.

Sądzicki - od Sędzice (kilka wsi).

Sądzik - od imion złożonych typu Sędzimir, Sędzisław, też od sąd, sądzić, sędzia.

Sądzikowski - od imion złożonych typu Sędzimir, Sędzisław, też od sąd, sądzić, sędzia.

Sądziński - od nazwy miejscowej Sędziny (poznańskie, gmina Duszniki).

Sądzion - od imion złożonych typu Sędzimir, Sędzisław, też od sąd, sądzić, sędzia.

Sądzisz - od imion złożonych typu Sędzimir, Sędzisław, też od sąd, sądzić, sędzia.

Sądzyński - od nazwy miejscowej Sędziny (poznańskie, gmina Duszniki).

Sąg - od sąg ‘stos drzewa’.

Sąga - od sąg ‘stos drzewa’.

Sągajłło - od sąg ‘stos drzewa’.

Sągajło - od sąg ‘stos drzewa’.

Sągal - od sąg ‘stos drzewa’.

Sągała - od sąg ‘stos drzewa’.

Sągiejło - od sąg ‘stos drzewa’.

Sągin - od sąg ‘stos drzewa’.

Sągol - od sąg ‘stos drzewa’.

Sągolewski - od nazwy miejscowej Sęgole (siedleckie, gmina Kosów Lacki).

Sągól - od sąg ‘stos drzewa’.

Sąk - od sęk.

Sąkala - od sęk.

Sąkalski - od sęk.

Sąkała - od sęk.

Sąkara - od sęk.

Sąkiewicz - od sęk.

Sąkol - od sęk.

Sąkoł - 1789 od sęk.

Sąkowicz - od sęk.

Sąkowski - od nazw miejscowych Sękowo, Sękowice (kilka wsi).

Sąkól - od sęk.

Sąkół - od sęk.

Sąndej - od imion złożonych typu Sędzimir, Sędzisław, też od sąd, sądzić, sędzia.

Sąp - od sęp ‘ptak drapieżny’, sępić ‘mroczyć, chmurzyć’.

Sąpala - od sęp ‘ptak drapieżny’, sępić ‘mroczyć, chmurzyć’.

Sąpek - od sęp ‘ptak drapieżny’, sępić ‘mroczyć, chmurzyć’.

Sąpich - od sęp ‘ptak drapieżny’, sępić ‘mroczyć, chmurzyć’.

Sąpioło - od sęp ‘ptak drapieżny’, sępić ‘mroczyć, chmurzyć’.

Sąpoliński - od nazwy miasta Sępólno, dziś Sepolno (konińskie).

Sąpolski - od nazwy miejscowej Sępole, dziś Sepółki (sieradzkie, gmina Poddębice).

Sąpołowicz - od sęp ‘ptak drapieżny’, sępić ‘mroczyć, chmurzyć’.

Sąpor - od staropolskiego sąpierz ‘pozwany’, sąprza ‘oskarżyciel’, od gwarowego sępor ‘odludek’.

Sąpora - 1490 od staropolskiego sąpierz ‘pozwany’, sąprza ‘oskarżyciel’, od gwarowego sępor ‘odludek’.

Sąporowski - od staropolskiego sąpierz ‘pozwany’, sąprza ‘oskarżyciel’, od gwarowego sępor ‘odludek’.

Sąpór - od staropolskiego sąpierz ‘pozwany’, sąprza ‘oskarżyciel’, od gwarowego sępor ‘odludek’.

Sąsala - od niemieckich nazw osobowych Sans, Sansel.

Sąsała - od niemieckich nazw osobowych Sans, Sansel.

Sąsara - od gwarowego sosór ‘człowiek nieuprzejmy, naburmuszony’.

Sąsiad - 1439 od sąsiad ‘mieszkający obok’.

Sąsiada - od sąsiad ‘mieszkający obok’.

Sąsiadek - 1488 od sąsiad ‘mieszkający obok’.

Sąsiadło - od sąsiad ‘mieszkający obok’.

Sąsiadowicz - od sąsiad ‘mieszkający obok’.

Sąsiadowski - od sąsiad ‘mieszkający obok’.

Sąsiedzki - od sąsiad ‘mieszkający obok’.

Sąsiek - od sąsiek ‘skrzynia lub przegroda w spichlerzu; przedział w stodole’.

Sąsiela - od niemieckich nazw osobowych Sans, Sansel.

Sąsior - od gwarowego sosór ‘człowiek nieuprzejmy, naburmuszony’.

Sąsiorowski - od gwarowego sosór ‘człowiek nieuprzejmy, naburmuszony’.

Sąspow - 1400 od nazwy miejscowej Sąspów (krakowskie, gmina Jerzmanowice).

Sąspowski - 1434 od nazwy miejscowej Sąspów (krakowskie, gmina Jerzmanowice).

Sątopski - 1636 od nazwy miejscowej Sątopy (poznańskie, gmina Nowy Tomyśl; olsztyńskie, gmina Bisztynek).

Sątor - 1238 od prasłowiańskiego soto??, od sp + terti ‘trzeć’, od rosyjskiego sutorit’ ‘pleść głupstwa’.

Sątorek - od prasłowiańskiego soto??, od sp + terti ‘trzeć’, od rosyjskiego sutorit’ ‘pleść głupstwa’.

Sątorz - 1400 od prasłowiańskiego soto??, od sp + terti ‘trzeć’, od rosyjskiego sutorit’ ‘pleść głupstwa’.

Sątór - od prasłowiańskiego soto??, od sp + terti ‘trzeć’, od rosyjskiego sutorit’ ‘pleść głupstwa’.

Sątur - od prasłowiańskiego soto??, od sp + terti ‘trzeć’, od rosyjskiego sutorit’ ‘pleść głupstwa’.

Sążała - od niemieckich nazw osobowych Sans, Sansel.

Sążański - od niemieckich nazw osobowych Sans, Sansel.

Sążeń - od sążeń ‘miara długości’.