Nazwiska na literę Ru - Rż wraz z uzupełnieniem literki R

Rub - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Ruba - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubach - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubacha - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubachin - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubachow - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubacki - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubacz - 1601 od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubaczewski - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubaczyński - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubaj - 1640 od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubajczuk - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubajczyk - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubak - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubakowski - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubal - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubala - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubalec - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubalewski - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubalik - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubałko - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Ruban - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubaniak - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubaniec - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubanienko - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubanik - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubaniuk - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubanowicz - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubanowski - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubań - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubański - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubarczyk - od imienia Robert. Imię, pochodzenia germańskiego, od hrod ‘sława’ + berth ‘znakomity’, notowane w Polsce od średniowiecza jako Robert, Ropert, Rubert, Rupert, Rypert.

Rubarkiewicz - od imienia Robert. Imię, pochodzenia germańskiego, od hrod ‘sława’ + berth ‘znakomity’, notowane w Polsce od średniowiecza jako Robert, Ropert, Rubert, Rupert, Rypert.

Rubarz - od imienia Robert. Imię, pochodzenia germańskiego, od hrod ‘sława’ + berth ‘znakomity’, notowane w Polsce od średniowiecza jako Robert, Ropert, Rubert, Rupert, Rypert.

Rubarzewski - od imienia Robert. Imię, pochodzenia germańskiego, od hrod ‘sława’ + berth ‘znakomity’, notowane w Polsce od średniowiecza jako Robert, Ropert, Rubert, Rupert, Rypert.

Rubas - 1561 od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubasa - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubasek - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubasik - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubasiński - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubasz - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubasza - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubaszczuk - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubaszek - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubaszewski - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubaszka - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubaszkiewicz - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubaszko - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubaszna - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubaszniak - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubaszny - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubaszowski - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubaszyn - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubaszyński - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubaś - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubaśniak - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubay - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubażewicz - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubciak - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubczak - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubczewski - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubczycki - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubczyński - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubecki - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubek - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubel - 1335 starsze nazwiska od niemieckiej nazwy osobowej Rubel, nowsze od rubel ‘pieniądz, jednostka monetarna’.

Rubelek - starsze nazwiska od niemieckiej nazwy osobowej Rubel, nowsze od rubel ‘pieniądz, jednostka monetarna’.

Rubelowski - starsze nazwiska od niemieckiej nazwy osobowej Rubel, nowsze od rubel ‘pieniądz, jednostka monetarna’.

Rubenczyk - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubenda - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubeniuk - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubeńczyk - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Ruber - 1485 od imienia Robert. Imię, pochodzenia germańskiego, od hrod ‘sława’ + berth ‘znakomity’, notowane w Polsce od średniowiecza jako Robert, Ropert, Rubert, Rupert, Rypert.

Rubersz - od imienia Robert. Imię, pochodzenia germańskiego, od hrod ‘sława’ + berth ‘znakomity’, notowane w Polsce od średniowiecza jako Robert, Ropert, Rubert, Rupert, Rypert.

Rubert - od imienia Robert. Imię, pochodzenia germańskiego, od hrod ‘sława’ + berth ‘znakomity’, notowane w Polsce od średniowiecza jako Robert, Ropert, Rubert, Rupert, Rypert.

Rubęda - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubiak - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubianiak - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubica - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubicki - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubicko - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubicz - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubiec - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubiec - Masalski złożenia brak; Rubiec od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin; Masalski w grupie nazwisk pochodzących od masa lub od wschodniosłowiańskiego imienia Mosiej (= Mojżesz).

Rubiecki - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubieczak - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubieć - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubiej - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubiel - starsze nazwiska od niemieckiej nazwy osobowej Rubel, nowsze od rubel ‘pieniądz, jednostka monetarna’.

Rubienczyk - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubieniec - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubieńczyk - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubieński - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubiesz - 1571 od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubieszewski - 1476 od nazwy miasta Hrubieszów (zamojskie).

Rubieszowic - 1571 od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubieszowski - 1497 od nazwy miasta Hrubieszów (zamojskie).

Rubij - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubik - 1471 od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin; lub od Robert.

Rubikowski - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubil - starsze nazwiska od niemieckiej nazwy osobowej Rubel, nowsze od rubel ‘pieniądz, jednostka monetarna’.

Rubiłko - starsze nazwiska od niemieckiej nazwy osobowej Rubel, nowsze od rubel ‘pieniądz, jednostka monetarna’.

Rubin - 1398 od rubin ‘kamień szlachetny’, może też od żydowskiego Ruben.

Rubinek - 1769 od rubin ‘kamień szlachetny’, może też od żydowskiego Ruben.

Rubiniak - 1723 od rubin ‘kamień szlachetny’, może też od żydowskiego Ruben.

Rubiniec - od rubin ‘kamień szlachetny’, może też od żydowskiego Ruben.

Rubinkiewicz - od rubin ‘kamień szlachetny’, może też od żydowskiego Ruben.

Rubinkowicz - od rubin ‘kamień szlachetny’, może też od żydowskiego Ruben.

Rubinkowski - 1640 od rubin ‘kamień szlachetny’, może też od żydowskiego Ruben.

Rubinow - od rubin ‘kamień szlachetny’, może też od żydowskiego Ruben.

Rubinowicz - 1221 od rubin ‘kamień szlachetny’, może też od żydowskiego Ruben.

Rubinowski - od rubin ‘kamień szlachetny’, może też od żydowskiego Ruben.

Rubinstein - od niemieckiej nazwy osobowej Rubinstein, ta od Rubinstein ‘kamień szlachetny’.

Rubinsztain - od niemieckiej nazwy osobowej Rubinstein, ta od Rubinstein ‘kamień szlachetny’.

Rubinsztajn - od niemieckiej nazwy osobowej Rubinstein, ta od Rubinstein ‘kamień szlachetny’.

Rubinsztein - od niemieckiej nazwy osobowej Rubinstein, ta od Rubinstein ‘kamień szlachetny’.

Rubinsztejn - od niemieckiej nazwy osobowej Rubinstein, ta od Rubinstein ‘kamień szlachetny’.

Rubińczyk - od rubin ‘kamień szlachetny’, może też od żydowskiego Ruben.

Rubińkiewicz - od rubin ‘kamień szlachetny’, może też od żydowskiego Ruben.

Rubiński - od rubin ‘kamień szlachetny’, może też od żydowskiego Ruben.

Rubio - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubis - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubisch - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubisiak - 1793 od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubisz - 1308 od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubiszewski - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubiś - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubka - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubkiewicz - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rublew - starsze nazwiska od niemieckiej nazwy osobowej Rubel, nowsze od rubel ‘pieniądz, jednostka monetarna’.

Rublewski - starsze nazwiska od niemieckiej nazwy osobowej Rubel, nowsze od rubel ‘pieniądz, jednostka monetarna’.

Rublik - starsze nazwiska od niemieckiej nazwy osobowej Rubel, nowsze od rubel ‘pieniądz, jednostka monetarna’.

Rublikowski - starsze nazwiska od niemieckiej nazwy osobowej Rubel, nowsze od rubel ‘pieniądz, jednostka monetarna’.

Rublowski - starsze nazwiska od niemieckiej nazwy osobowej Rubel, nowsze od rubel ‘pieniądz, jednostka monetarna’.

Rubnik - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubnikiewicz - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubnikowicz - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubnowicz - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubo - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubocha - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubon - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Ruboń - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Ruborz - (Śl) od imienia Robert. Imię, pochodzenia germańskiego, od hrod ‘sława’ + berth ‘znakomity’, notowane w Polsce od średniowiecza jako Robert, Ropert, Rubert, Rupert, Rypert.

Rubosiński - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubowicz - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubowski - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubów - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubus - 1611 od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin lub od łacińskiego rubus ‘czerwony’.

Ruby - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubys - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubysz - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Rubyś - od podstawy rub , por. gwarowe rubać ‘rąbać’, ruby ‘gruby’ (z fonetyką ukraińską), rubacha ‘grubianin’; też od nazwy osobowej Rubin.

Ruc - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Ruca - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rucaj - od ruczaj ‘potok, struga’.

Rucek - 1265 od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rucel - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rucewicz - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Ruch - od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Rucha - od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Ruchaczewski - od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Ruchaj - 1513 od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Ruchajski - od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Ruchal - od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Ruchala - od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Ruchalewicz - od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Ruchalewski - od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Ruchalowski - od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Ruchalski - 1497 od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Ruchała - 1410 od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Ruchałowski - od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Rucharczak - od niemieckiej nazwy osobowej Ruchert, ta od imienia Hrohhart.

Rucharczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Ruchert, ta od imienia Hrohhart.

Rucharski - od niemieckiej nazwy osobowej Ruchert, ta od imienia Hrohhart.

Ruchart - od niemieckiej nazwy osobowej Ruchert, ta od imienia Hrohhart.

Rucharzewski - od niemieckiej nazwy osobowej Ruchert, ta od imienia Hrohhart.

Ruchas - od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Ruchcicki - od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Ruchciński - od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Ruchel - od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Ruchert - od niemieckiej nazwy osobowej Ruchert, ta od imienia Hrohhart.

Ruchewicz - od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Ruchiewicz - od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Ruchla - od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Ruchlewicz - od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Ruchlewski - od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Ruchlica - od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Ruchlicki - od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Ruchlik - od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Ruchła - od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Ruchna, ż. - 1482 od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Ruchniak - od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Ruchniasz - od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Ruchniewicz - od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Ruchniewski - od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Ruchnik - od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Ruchno - od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Rucho - 1498 od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Ruchocki - 1395 od nazw miejscowych Ruchocice (poznańskie, gmina Rakoniewice), Ruchocin (konińskie, gmina Witkowo).

Ruchol - od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Rucholski - od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Ruchoła - od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Ruchomski - od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Ruchoń - 1497 od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Ruchota - 1497 od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Ruchotzki - od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Ruchowicz - od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Ruchowiecki - od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Ruchowski - od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Rucht - od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Ruchta - 1462 od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Ruchtarczyk - od staropolskiego rychtarz ‘wójt, przewodniczący sądu prawa niemieckiego’.

Ruchter - od staropolskiego rychtarz ‘wójt, przewodniczący sądu prawa niemieckiego’.

Ruchti - od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Ruchuj - od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Ruchul - od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Ruchwa - od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Ruchwało - od ruchać ‘ruszać’, ruch, rucho ‘ruch; ubranie, spódnica’.

Ruciak - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rucidło - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Ruciech - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Ruciek - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rucieniewicz - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rucik - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rucikiewicz - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rucikowski - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rucin - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rucinowski - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rucinski - od nazwy miejscowej Rucin (włocławskie, gmina Topólka) lub Ruciany (siedleckie, gmina Bielany).

Ruciński - 1640 od nazwy miejscowej Rucin (włocławskie, gmina Topólka) lub Ruciany (siedleckie, gmina Bielany).

Rucioch - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rucis - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rucker - od niemieckich nazw osobowych Rücker, Ricker, te od średniowysokoniemieckiego imienia złożonego Rich , Ric heri.

Rücker - od niemieckich nazw osobowych Rücker, Ricker, te od średniowysokoniemieckiego imienia złożonego Rich , Ric heri.

Ruckert - od niemieckich nazw osobowych Rücker, Ricker, te od średniowysokoniemieckiego imienia złożonego Rich , Ric heri.

Rückert - od niemieckich nazw osobowych Rücker, Ricker, te od średniowysokoniemieckiego imienia złożonego Rich , Ric heri.

Rucki - od nazwy miejscowej Ruda (częste) lub od nazwy miejscowej Ruta (olsztyńskie, gmina Barciany).

Rucla - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Ruclak - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rucło - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rucyk - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rucz - 1448 od wschodniosłowiańskiego ruka ‘ręka’ lub od rukać ‘huczeć, kwiczeć’.

Rucza - 1470 od wschodniosłowiańskiego ruka ‘ręka’ lub od rukać ‘huczeć, kwiczeć’.

Ruczaj - od ruczaj ‘potok, struga’.

Ruczajewicz - od ruczaj ‘potok, struga’.

Ruczajewski - od ruczaj ‘potok, struga’.

Ruczajski - od ruczaj ‘potok, struga’.

Ruczak - 1577 od wschodniosłowiańskiego ruka ‘ręka’ lub od rukać ‘huczeć, kwiczeć’.

Ruczakowski - od wschodniosłowiańskiego ruka ‘ręka’ lub od rukać ‘huczeć, kwiczeć’.

Ruczek - od wschodniosłowiańskiego ruka ‘ręka’ lub od rukać ‘huczeć, kwiczeć’.

Ruczel - od wschodniosłowiańskiego ruka ‘ręka’ lub od rukać ‘huczeć, kwiczeć’.

Ruczewski - od wschodniosłowiańskiego ruka ‘ręka’ lub od rukać ‘huczeć, kwiczeć’.

Ruczka - 1607 od wschodniosłowiańskiego ruka ‘ręka’ lub od rukać ‘huczeć, kwiczeć’.

Ruczkal - od wschodniosłowiańskiego ruka ‘ręka’ lub od rukać ‘huczeć, kwiczeć’.

Ruczkiewicz - od wschodniosłowiańskiego ruka ‘ręka’ lub od rukać ‘huczeć, kwiczeć’.

Ruczkin - od wschodniosłowiańskiego ruka ‘ręka’ lub od rukać ‘huczeć, kwiczeć’.

Ruczko - od wschodniosłowiańskiego ruka ‘ręka’ lub od rukać ‘huczeć, kwiczeć’.

Ruczkowicz - 1545 od wschodniosłowiańskiego ruka ‘ręka’ lub od rukać ‘huczeć, kwiczeć’.

Ruczkowski - od wschodniosłowiańskiego ruka ‘ręka’ lub od rukać ‘huczeć, kwiczeć’.

Ruczora - od wschodniosłowiańskiego ruka ‘ręka’ lub od rukać ‘huczeć, kwiczeć’.

Ruczyk - od wschodniosłowiańskiego ruka ‘ręka’ lub od rukać ‘huczeć, kwiczeć’.

Ruczyło - od wschodniosłowiańskiego ruka ‘ręka’ lub od rukać ‘huczeć, kwiczeć’.

Ruczyn - 1578 od wschodniosłowiańskiego ruka ‘ręka’ lub od rukać ‘huczeć, kwiczeć’.

Ruczyński - od nazwy miejscowej Rucin (włocławskie, gmina Topólka) lub Ruciany (siedleckie, gmina Bielany).

Ruć - od wschodniosłowiańskiego ruka ‘ręka’ lub od rukać ‘huczeć, kwiczeć’.

Rućkowski - od wschodniosłowiańskiego ruka ‘ręka’ lub od rukać ‘huczeć, kwiczeć’.

Rud - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Ruda, m. - 1410 od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudacki - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudajcio - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudajko - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudak - 1437 od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudakiewicz - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudakow - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudakowski - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudaków - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudal - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudalewicz - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudalski - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudał - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudała - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudan - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudanicz - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudaniec - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudaniecki - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudany - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudanycz - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudań - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudarowicz - od dolnoniemieckiej nazwy osobowej Ruder, ta od średniowysokoniemieckiego riutaere ‘karczownik’.

Rudarski - od dolnoniemieckiej nazwy osobowej Ruder, ta od średniowysokoniemieckiego riutaere ‘karczownik’.

Rudas - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudasz - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudaszewski - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudaś - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudat - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudawski - 1371 od nazwy miejscowej Rudawa (krakowskie, gmina Zabierzów).

Rudczak - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudczenko - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudczewski - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudczik - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudczuk - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudczyk - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudczyński - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudec - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudecki - 1470 od nazwy miejscowej Rudka (tarnowskie, gmina Wojnicz i kilka innych wsi).

Rudeczko - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudeger - 1390 od niemieckiej nazwy osobowej Rüdiger, ta od imienia złożonego Hrödger.

Rudek - 1415 od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudel - 1360 od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf; od staropolskiego rudel ‘wiosło’.

Rudelicz - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudelski - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudeł - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudełko - od rudło ‘ster, wiosło’.

Rudełko - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudenko - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudenok - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudeńko - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudeński - od nazw miejscowych Rudna, Rudno (częste).

Ruder - od dolnoniemieckiej nazwy osobowej Ruder, ta od średniowysokoniemieckiego riutaere ‘karczownik’.

Rudera - od dolnoniemieckiej nazwy osobowej Ruder, ta od średniowysokoniemieckiego riutaere ‘karczownik’.

Ruderman - od dolnoniemieckiej nazwy osobowej Ruder, ta od średniowysokoniemieckiego riutaere ‘karczownik’.

Rudeszko - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudewicz - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudger - 1261 od niemieckiej nazwy osobowej Rüdiger, ta od imienia złożonego Hrödger.

Rudgierz - 1394 od niemieckiej nazwy osobowej Rüdiger, ta od imienia złożonego Hrödger.

Rudiak - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudieczko - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudiger - 1454 od niemieckiej nazwy osobowej Rüdiger, ta od imienia złożonego Hrödger.

Rüdiger - od niemieckiej nazwy osobowej Rüdiger, ta od imienia złożonego Hrödger.

Rudigier - od niemieckiej nazwy osobowej Rüdiger, ta od imienia złożonego Hrödger.

Rüdigier - od niemieckiej nazwy osobowej Rüdiger, ta od imienia złożonego Hrödger.

Rudin - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudinger - 1398 od niemieckiej nazwy osobowej Rüdiger, ta od imienia złożonego Hrödger.

Rudis - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudisch - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudisz - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudiuk - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudka - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudke - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudkiewicz - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudko - 1415 od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudkow - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudkowicz - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudkowski - 1394 od nazw miejscowych Rudków, Rudka, Rudki (częste).

Rudków - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudla - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudlak - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudleczko - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudlewicz - 1390 od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudlewski - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudlicki - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudlik - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudliński - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudła - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudło - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudłowski - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudman - 1380 od nazwy osobowej Rudermann, ta od imion złożonych na Hrod .

Rudna - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudner - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudnia - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudniak - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudnianin - od nazw miejscowych Rudna, Rudno (częste).

Rudniański - od nazw miejscowych Rudna, Rudno (częste).

Rudnicki - 1389 od nazw miejscowych Rudniki, Rudnik (liczne).

Rudniczka - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudnieczko - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudniew - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudniewicz - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudniewski - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudnik - 1370 od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf; od staropolskiego rudnik ‘wydobywający rudę’.

Rudnikiewicz - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudnikow - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudnikowicz - 1390 od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudnikowski - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudniowski - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudniski - 1453 od nazw miejscowych Rudniki, Rudnik (liczne).

Rudnitzki - od nazw miejscowych Rudniki, Rudnik (liczne).

Rudniuk - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudno - Rudziński złożenia brak; Rudno od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf; Rudziński 1616 od nazw miejscowych Rudna, Rudno (częste).

Rudno - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudnow - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudny - 1499 od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudo - od imienia Rudolf, znanego w Polsce od średniowiecza, pochodzącego z germańskiego imienia złożonego Hrod wolf.

Rudoff - od imienia Rudolf, znanego w Polsce od średniowiecza, pochodzącego z germańskiego imienia złożonego Hrod wolf.

Rudol - od imienia Rudolf, znanego w Polsce od średniowiecza, pochodzącego z germańskiego imienia złożonego Hrod wolf.

Rudol - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudolewicz - od imienia Rudolf, znanego w Polsce od średniowiecza, pochodzącego z germańskiego imienia złożonego Hrod wolf.

Rudolf - 1397 od imienia Rudolf, znanego w Polsce od średniowiecza, pochodzącego z germańskiego imienia złożonego Hrod wolf.

Rudolff - od imienia Rudolf, znanego w Polsce od średniowiecza, pochodzącego z germańskiego imienia złożonego Hrod wolf.

Rudolph - od imienia Rudolf, znanego w Polsce od średniowiecza, pochodzącego z germańskiego imienia złożonego Hrod wolf.

Rudolski - od imienia Rudolf, znanego w Polsce od średniowiecza, pochodzącego z germańskiego imienia złożonego Hrod wolf.

Rudoł - od imienia Rudolf, znanego w Polsce od średniowiecza, pochodzącego z germańskiego imienia złożonego Hrod wolf.

Rudołowski - 1414 od nazwy miejscowej Rudołowice (przemyskie, gmina Roźwienica).

Rudołtowski - 1400 od nazwy miejscowej Rudołtowice (katowickie, gmina Pszczyna).

Rudoman - od nazwy osobowej Rudermann, ta od imion złożonych na Hrod .

Rudomenko - od nazwy osobowej Rudermann, ta od imion złożonych na Hrod .

Rudomicz - 1622 od rudomina ‘ruina, rudera’.

Rudomin - od rudomina ‘ruina, rudera’.

Rudomina - 1628 od rudomina ‘ruina, rudera’.

Rudomina - Dusiatski złożenia brak; Rudomina 1628 od rudomina ‘ruina, rudera’; Dusiatski brak.

Rudomino - od rudomina ‘ruina, rudera’.

Rudomski - od rudomina ‘ruina, rudera’.

Rudoszański - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudoszewski - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudoszko - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudoś - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudow - 1350 od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudowicz - 1439 od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudowiec - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudowiecki - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudownik - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudowski - 1359 od nazwy miejscowej Rudowo (ciechanowskie, gmina Strzegowo Osada; płockie, gmina Bielsk).

Rudólf - od imienia Rudolf, znanego w Polsce od średniowiecza, pochodzącego z germańskiego imienia złożonego Hrod wolf.

Rudólff - od imienia Rudolf, znanego w Polsce od średniowiecza, pochodzącego z germańskiego imienia złożonego Hrod wolf.

Rudtka - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Ruducan - od nazwy miejscowej Rudusk (wlocławskie, gmina Zbójno).

Ruducki - od nazwy miejscowej Rudusk (wlocławskie, gmina Zbójno).

Rudul - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudulf - 1388 od imienia Rudolf, znanego w Polsce od średniowiecza, pochodzącego z germańskiego imienia złożonego Hrod wolf.

Rudułtowski - od nazwy miejscowej Rudołtowice (katowickie, gmina Pszczyna).

Rudus - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Ruduś - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudy - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudy - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudy - Rudkowski złożenia brak; Rudy od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf; Rudkowski 1394 od nazw miejscowych Rudków, Rudka, Rudki (częste).

Rudych - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudyczuk - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudyj - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudyk - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudynek - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudynkowski - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudyński - 1497 od nazw miejscowych Rudna, Rudno (częste).

Rudysz - 1373 od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudyszyn - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudz - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudzak - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudzenia - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudzewicz - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudziak - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudziakowicz - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudzianiec - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudzianowski - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudziarczyk - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudziaszek - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudzic - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudzica - 1440 od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudzich - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudzicki - 1490 od nazwy miejscowej Rudzica (bielskie, gmina Jasienica; konińskie, gmina Kramsk).

Rudzicz - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudziec - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudziecki - od nazwy miejscowej Rudzica (bielskie, gmina Jasienica; konińskie, gmina Kramsk).

Rudzieczko - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudziejewicz - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudziejewski - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudziejowski - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudzielewicz - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudzienek - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudzieniak - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudzieniec - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudzienik - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudzienko - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudzieński - 1357 od nazw miejscowych Rudna, Rudno (częste).

Rudziewicz - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudziewski - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudzik - 1389 od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudzikiewicz - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudzikowski - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudziks - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudzin - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudziniak - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudziński - 1616 od nazw miejscowych Rudna, Rudno (częste).

Rudziok - (Śl) od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudzionek - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudzis - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudziski - 1401 od nazwy miejscowej Rudzica (bielskie, gmina Jasienica; konińskie, gmina Kramsk).

Rudzisz - 1510 od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudziszewski - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudziszkiewicz - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudziś - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudziuk - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudzki - 1700 od nazwy miejscowej Ruda (częste).

Rudzkiewicz - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudzko - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudzok - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudzwa - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudzy - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudzyn - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudzyń - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudzyński - od nazw miejscowych Rudna, Rudno (częste).

Rudź - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudźko - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Rudż - od rudy ‘koloru rdzy, czerwono brązowy’, też od ruda ‘surowiec mineralny’, od imienia Rudolf.

Ruecker - od niemieckich nazw osobowych Rücker, Ricker, te od średniowysokoniemieckiego imienia złożonego Rich , Ric heri.

Rueckert - od niemieckich nazw osobowych Rücker, Ricker, te od średniowysokoniemieckiego imienia złożonego Rich , Ric heri.

Ruediger - od niemieckiej nazwy osobowej Rüdiger, ta od imienia złożonego Hrödger.

Ruedigier - od niemieckiej nazwy osobowej Rüdiger, ta od imienia złożonego Hrödger.

Rueger - od niemieckich nazw osobowych Rüger, Rieger, te od starowysokoniemieckiego imienia złożonego Hruod (i)ger.

Ruf - od imienia Rufus, to od łacińskiego rufus ‘czerwony, rudy, ryży’.

Rufa - od imienia Rufus, to od łacińskiego rufus ‘czerwony, rudy, ryży’.

Rufer - od niemieckiej nazwy osobowej Ruf (f)er, ta od średniowysokoniemieckiego ruofaere ‘herold’.

Ruff - 1617 od imienia Rufus, to od łacińskiego rufus ‘czerwony, rudy, ryży’; od niemieckiej nazwy osobowej Ruff, ta od Rufus.

Ruffer - od niemieckiej nazwy osobowej Ruf (f)er, ta od średniowysokoniemieckiego ruofaere ‘herold’.

Ruffin - od imienia Rufin, to od łacińskiego Rufinus.

Rufin - 1421 od imienia Rufin, to od łacińskiego Rufinus.

Rufiński - od imienia Rufin, to od łacińskiego Rufinus.

Rufka - od imienia Rufus, to od łacińskiego rufus ‘czerwony, rudy, ryży’.

Rufkiewicz - od imienia Rufus, to od łacińskiego rufus ‘czerwony, rudy, ryży’.

Rufus - 1219 od imienia Rufus, to od łacińskiego rufus ‘czerwony, rudy, ryży’.

Rug - od ruga ‘besztanie, łajanie’, rugować ‘usuwać’, od gwarowego rugać ‘besztać, wymyślać komuś’.

Ruga - od ruga ‘besztanie, łajanie’, rugować ‘usuwać’, od gwarowego rugać ‘besztać, wymyślać komuś’.

Rugal - od ruga ‘besztanie, łajanie’, rugować ‘usuwać’, od gwarowego rugać ‘besztać, wymyślać komuś’.

Rugalic - 1398 od ruga ‘besztanie, łajanie’, rugować ‘usuwać’, od gwarowego rugać ‘besztać, wymyślać komuś’.

Rugalski - od ruga ‘besztanie, łajanie’, rugować ‘usuwać’, od gwarowego rugać ‘besztać, wymyślać komuś’.

Rugał - 1368 od ruga ‘besztanie, łajanie’, rugować ‘usuwać’, od gwarowego rugać ‘besztać, wymyślać komuś’.

Rugała - 1426 od ruga ‘besztanie, łajanie’, rugować ‘usuwać’, od gwarowego rugać ‘besztać, wymyślać komuś’.

Ruger - od niemieckich nazw osobowych Rüger, Rieger, te od starowysokoniemieckiego imienia złożonego Hruod (i)ger.

Rugiel - XVI w. od ruga ‘besztanie, łajanie’, rugować ‘usuwać’, od gwarowego rugać ‘besztać, wymyślać komuś’.

Rugieł - od ruga ‘besztanie, łajanie’, rugować ‘usuwać’, od gwarowego rugać ‘besztać, wymyślać komuś’.

Rugiełło - od ruga ‘besztanie, łajanie’, rugować ‘usuwać’, od gwarowego rugać ‘besztać, wymyślać komuś’.

Rugień - od ruga ‘besztanie, łajanie’, rugować ‘usuwać’, od gwarowego rugać ‘besztać, wymyślać komuś’.

Rugier - od niemieckich nazw osobowych Rüger, Rieger, te od starowysokoniemieckiego imienia złożonego Hruod (i)ger.

Rugiero - od niemieckich nazw osobowych Rüger, Rieger, te od starowysokoniemieckiego imienia złożonego Hruod (i)ger.

Rugociński - od ruga ‘besztanie, łajanie’, rugować ‘usuwać’, od gwarowego rugać ‘besztać, wymyślać komuś’.

Rugol - od ruga ‘besztanie, łajanie’, rugować ‘usuwać’, od gwarowego rugać ‘besztać, wymyślać komuś’.

Rugoła - 1721 od ruga ‘besztanie, łajanie’, rugować ‘usuwać’, od gwarowego rugać ‘besztać, wymyślać komuś’.

Rugor - od niemieckich nazw osobowych Rüger, Rieger, te od starowysokoniemieckiego imienia złożonego Hruod (i)ger.

Rugowski - od ruga ‘besztanie, łajanie’, rugować ‘usuwać’, od gwarowego rugać ‘besztać, wymyślać komuś’.

Rugór - od niemieckich nazw osobowych Rüger, Rieger, te od starowysokoniemieckiego imienia złożonego Hruod (i)ger.

Rugulski - od ruga ‘besztanie, łajanie’, rugować ‘usuwać’, od gwarowego rugać ‘besztać, wymyślać komuś’.

Ruguła - od ruga ‘besztanie, łajanie’, rugować ‘usuwać’, od gwarowego rugać ‘besztać, wymyślać komuś’.

Rugus - od ruga ‘besztanie, łajanie’, rugować ‘usuwać’, od gwarowego rugać ‘besztać, wymyślać komuś’.

Rui - od rujam ruj ‘okres godowy u samic niektórych zwierząt’.

Ruj - od rujam ruj ‘okres godowy u samic niektórych zwierząt’.

Rujak - od rujam ruj ‘okres godowy u samic niektórych zwierząt’.

Rujalski - od rujam ruj ‘okres godowy u samic niektórych zwierząt’.

Rujan - od rujam ruj ‘okres godowy u samic niektórych zwierząt’.

Rujewski - od rujam ruj ‘okres godowy u samic niektórych zwierząt’.

Rujna - od rujam ruj ‘okres godowy u samic niektórych zwierząt’ lub od ruina.

Rujnowicz - od rujam ruj ‘okres godowy u samic niektórych zwierząt’.

Ruk - od wschodniosłowiańskiego ruka ‘ręka’ lub od rukać ‘huczeć, kwiczeć’.

Ruka - od wschodniosłowiańskiego ruka ‘ręka’ lub od rukać ‘huczeć, kwiczeć’.

Rukalic - 1412 od wschodniosłowiańskiego ruka ‘ręka’ lub od rukać ‘huczeć, kwiczeć’.

Rukalski - od wschodniosłowiańskiego ruka ‘ręka’ lub od rukać ‘huczeć, kwiczeć’.

Rukała - 1401 od wschodniosłowiańskiego ruka ‘ręka’ lub od rukać ‘huczeć, kwiczeć’.

Rukało - od wschodniosłowiańskiego ruka ‘ręka’ lub od rukać ‘huczeć, kwiczeć’.

Rukar - od niemieckich nazw osobowych Rücker, Ricker, te od średniowysokoniemieckiego imienia złożonego Rich , Ric heri.

Rukarsz - od niemieckich nazw osobowych Rücker, Ricker, te od średniowysokoniemieckiego imienia złożonego Rich , Ric heri.

Rukarz - od niemieckich nazw osobowych Rücker, Ricker, te od średniowysokoniemieckiego imienia złożonego Rich , Ric heri.

Rukas - od wschodniosłowiańskiego ruka ‘ręka’ lub od rukać ‘huczeć, kwiczeć’.

Rukasz - od wschodniosłowiańskiego ruka ‘ręka’ lub od rukać ‘huczeć, kwiczeć’.

Rukaszowicz - od wschodniosłowiańskiego ruka ‘ręka’ lub od rukać ‘huczeć, kwiczeć’.

Rukawiczkin - od ręka, rękawiczka.

Rukawisznikow - od ręka, rękawiczka.

Rukieć - od wschodniosłowiańskiego ruka ‘ręka’ lub od rukać ‘huczeć, kwiczeć’.

Rukiel - 1452 od wschodniosłowiańskiego ruka ‘ręka’ lub od rukać ‘huczeć, kwiczeć’.

Rukiert - od niemieckich nazw osobowych Rücker, Ricker, te od średniowysokoniemieckiego imienia złożonego Rich , Ric heri.

Rukiewicz - od wschodniosłowiańskiego ruka ‘ręka’ lub od rukać ‘huczeć, kwiczeć’.

Rukojć - od wschodniosłowiańskiego ruka ‘ręka’ lub od rukać ‘huczeć, kwiczeć’.

Rukowiak - od wschodniosłowiańskiego ruka ‘ręka’ lub od rukać ‘huczeć, kwiczeć’.

Rukowicz - od wschodniosłowiańskiego ruka ‘ręka’ lub od rukać ‘huczeć, kwiczeć’.

Rukowiecki - od wschodniosłowiańskiego ruka ‘ręka’ lub od rukać ‘huczeć, kwiczeć’.

Rukowski - od wschodniosłowiańskiego ruka ‘ręka’ lub od rukać ‘huczeć, kwiczeć’.

Ruks - od litewskiego Rukša.

Ruksa - od litewskiego Rukša.

Ruksande - od litewskiego Rukša.

Ruksande - Ruszkowski złożenia brak; Ruksande od litewskiego Rukša; Ruszkowski 1394 od nazw miejscowych Ruszkowice, Ruszków (kilka wsi).

Ruksza - od litewskiego Rukša.

Rukszan - od litewskiego Rukša.

Rukszanów - od litewskiego Rukša.

Rukszta - od litewskiej nazwy osobowej Rukšta.

Rukszteła - od litewskiej nazwy osobowej Rukštele.

Ruksztełko - od litewskiej nazwy osobowej Rukštele.

Ruksztełło - od litewskiej nazwy osobowej Rukštele.

Rukszteło - od litewskiej nazwy osobowej Rukštele.

Rukszto - od litewskiej nazwy osobowej Rukšta.

Rukściński - od litewskiej nazwy osobowej Rukšta.

Rukść - od litewskiej nazwy osobowej Rukšta.

Rukuł - od wschodniosłowiańskiego ruka ‘ręka’ lub od rukać ‘huczeć, kwiczeć’.

Rukuszewicz - od wschodniosłowiańskiego ruka ‘ręka’ lub od rukać ‘huczeć, kwiczeć’.

Rul - od ruła ‘rura’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ruhl, też od Ruland.

Rula - od ruła ‘rura’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ruhl, też od Ruland.

Rulaf - od niemieckiej nazwy osobowej Ro (h)luff, ta od Hrodwulf.

Rulaff - od niemieckiej nazwy osobowej Ro (h)luff, ta od Hrodwulf.

Rulak - od ruła ‘rura’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ruhl, też od Ruland.

Rulan - od imienia Roland, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia germańskiego Hrodland, od (h)ruod ‘sława, zwycięstwo’ + landa ‘kraj, ziemia’.

Ruland - od imienia Roland, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia germańskiego Hrodland, od (h)ruod ‘sława, zwycięstwo’ + landa ‘kraj, ziemia’.

Rulc - od niemieckiej nazwy osobowej Rölz, ta od imion złożonych na Hrod .

Rulczak - od niemieckiej nazwy osobowej Rölz, ta od imion złożonych na Hrod .

Rulczak - od ruła ‘rura’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ruhl, też od Ruland.

Rulczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Rölz, ta od imion złożonych na Hrod .

Rulczyk - od ruła ‘rura’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ruhl, też od Ruland.

Rulczyński - od niemieckiej nazwy osobowej Rölz, ta od imion złożonych na Hrod .

Rulczyński - od ruła ‘rura’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ruhl, też od Ruland.

Rulecki - od ruła ‘rura’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ruhl, też od Ruland.

Rulenc - od imienia Roland, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia germańskiego Hrodland, od (h)ruod ‘sława, zwycięstwo’ + landa ‘kraj, ziemia’.

Rulewicz - od ruła ‘rura’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ruhl, też od Ruland.

Rulewski - od nazwy miejscowej Rulewo (bydgoskie, gmina Warlubie).

Ruli - od ruła ‘rura’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ruhl, też od Ruland.

Rulik - od ruła ‘rura’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ruhl, też od Ruland.

Rulikowski - od ruła ‘rura’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ruhl, też od Ruland.

Rulinek - od ruła ‘rura’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ruhl, też od Ruland.

Ruliński - od nazw miejscowych Rola, Role (liczne).

Rulis - od ruła ‘rura’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ruhl, też od Ruland.

Rulka - od ruła ‘rura’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ruhl, też od Ruland.

Rulkiewicz - od ruła ‘rura’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ruhl, też od Ruland.

Rulko - 1306 8 od ruła ‘rura’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ruhl, też od Ruland.

Rulkowski - od ruła ‘rura’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ruhl, też od Ruland.

Rulnicki - od nazw miejscowych Rola, Role (liczne).

Rulof - od niemieckiej nazwy osobowej Ro (h)luff, ta od Hrodwulf.

Ruloff - od niemieckiej nazwy osobowej Ro (h)luff, ta od Hrodwulf.

Rulow - od niemieckiej nazwy osobowej Ro (h)luff, ta od Hrodwulf.

Rulski - od ruła ‘rura’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ruhl, też od Ruland.

Ruła - od ruła ‘rura’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ruhl, też od Ruland.

Rułan - od imienia Roland, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia germańskiego Hrodland, od (h)ruod ‘sława, zwycięstwo’ + landa ‘kraj, ziemia’.

Rułana - od imienia Roland, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia germańskiego Hrodland, od (h)ruod ‘sława, zwycięstwo’ + landa ‘kraj, ziemia’.

Rułasiewicz - od ruła ‘rura’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ruhl, też od Ruland.

Rułaś - od ruła ‘rura’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ruhl, też od Ruland.

Rułka - od ruła ‘rura’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ruhl, też od Ruland.

Rułko - od ruła ‘rura’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ruhl, też od Ruland.

Rułkowski - od ruła ‘rura’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ruhl, też od Ruland.

Rułło - od ruła ‘rura’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ruhl, też od Ruland.

Rułowski - od ruła ‘rura’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ruhl, też od Ruland.

Rum - 1494 od rum, w staropolszczyźnie ‘materiał budowlany’, obecnie ‘gatunek alkoholu’.

Rumaczyk - od rum, w staropolszczyźnie ‘materiał budowlany’, obecnie ‘gatunek alkoholu’.

Rumak - 1697 od rum, w staropolszczyźnie ‘materiał budowlany’, obecnie ‘gatunek alkoholu’; może od rumak ‘koń’.

Rumakowski - od rum, w staropolszczyźnie ‘materiał budowlany’, obecnie ‘gatunek alkoholu’.

Ruman - 1669 od imienia Roman, notowanego w Polsce od początku XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika Romanus 'rzymski'; Rzymianin; w Polsce też herb Roman.

Rumanek - od imienia Roman, notowanego w Polsce od początku XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika Romanus 'rzymski'; Rzymianin; w Polsce też herb Roman.

Rumaniak - 1705 od imienia Roman, notowanego w Polsce od początku XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika Romanus 'rzymski'; Rzymianin; w Polsce też herb Roman.

Rumaniec - od imienia Roman, notowanego w Polsce od początku XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika Romanus 'rzymski'; Rzymianin; w Polsce też herb Roman.

Rumanik - od imienia Roman, notowanego w Polsce od początku XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika Romanus 'rzymski'; Rzymianin; w Polsce też herb Roman.

Rumaniuk - od imienia Roman, notowanego w Polsce od początku XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika Romanus 'rzymski'; Rzymianin; w Polsce też herb Roman.

Rumann - od imienia Roman, notowanego w Polsce od początku XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika Romanus 'rzymski'; Rzymianin; w Polsce też herb Roman.

Rumanowski - od imienia Roman, notowanego w Polsce od początku XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika Romanus 'rzymski'; Rzymianin; w Polsce też herb Roman.

Rumańcew - od imienia Roman, notowanego w Polsce od początku XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika Romanus 'rzymski'; Rzymianin; w Polsce też herb Roman.

Rumański - 1696 od imienia Roman, notowanego w Polsce od początku XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika Romanus 'rzymski'; Rzymianin; w Polsce też herb Roman.

Rumarczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Romer, ta z Röme lub Röhmer ‘pielgrzym do Rzymu’.

Rumarowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Romer, ta z Röme lub Röhmer ‘pielgrzym do Rzymu’.

Rumasz - od rum, w staropolszczyźnie ‘materiał budowlany’, obecnie ‘gatunek alkoholu’.

Rumaszek - od rum, w staropolszczyźnie ‘materiał budowlany’, obecnie ‘gatunek alkoholu’.

Rumaszewski - od rum, w staropolszczyźnie ‘materiał budowlany’, obecnie ‘gatunek alkoholu’.

Rumaś - od rum, w staropolszczyźnie ‘materiał budowlany’, obecnie ‘gatunek alkoholu’.

Rumczak - od rum, w staropolszczyźnie ‘materiał budowlany’, obecnie ‘gatunek alkoholu’.

Rumczuk - od rum, w staropolszczyźnie ‘materiał budowlany’, obecnie ‘gatunek alkoholu’.

Rumczyk - od rum, w staropolszczyźnie ‘materiał budowlany’, obecnie ‘gatunek alkoholu’.

Rumecz - od rum, w staropolszczyźnie ‘materiał budowlany’, obecnie ‘gatunek alkoholu’.

Rumega - od rum, w staropolszczyźnie ‘materiał budowlany’, obecnie ‘gatunek alkoholu’.

Rumek - 1443 od rum, w staropolszczyźnie ‘materiał budowlany’, obecnie ‘gatunek alkoholu’.

Rumel - od niemieckiej nazwy osobowej Rommel, Rummel, te od średniowysokoniemieckiego rummeln, rumplen ‘łomotać, łoskotać’.

Rumel - Czarnowski złożenia brak; Rumel od niemieckiej nazwy osobowej Rommel, Rummel, te od średniowysokoniemieckiego rummeln, rumplen ‘łomotać, łoskotać’; Czarnowski 1410 od nazw miejscowych Czarnów, Czarnowo (częste).

Rumelczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Rommel, Rummel, te od średniowysokoniemieckiego rummeln, rumplen ‘łomotać, łoskotać’.

Rumelski - od niemieckiej nazwy osobowej Rommel, Rummel, te od średniowysokoniemieckiego rummeln, rumplen ‘łomotać, łoskotać’.

Rumelt - od niemieckiej nazwy osobowej Rommel, Rummel, te od średniowysokoniemieckiego rummeln, rumplen ‘łomotać, łoskotać’.

Rumen - od imienia Roman, notowanego w Polsce od początku XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika Romanus 'rzymski'; Rzymianin; w Polsce też herb Roman.

Rumer - od niemieckiej nazwy osobowej Romer, ta z Röme lub Röhmer ‘pielgrzym do Rzymu’.

Rumia - od rum, w staropolszczyźnie ‘materiał budowlany’, obecnie ‘gatunek alkoholu’.

Rumiak - od rum, w staropolszczyźnie ‘materiał budowlany’, obecnie ‘gatunek alkoholu’.

Rumian - od rumiany ‘zaczerwieniony’.

Rumiancew - od rumiany ‘zaczerwieniony’.

Rumiancow - od rumiany ‘zaczerwieniony’.

Rumianek - od rumiany ‘zaczerwieniony’ lub od rumianek ‘gatunek rośliny’.

Rumianiak - od rumiany ‘zaczerwieniony’.

Rumianiec - od rumiany ‘zaczerwieniony’.

Rumianiewski - od rumiany ‘zaczerwieniony’.

Rumiankowski - od rumiany ‘zaczerwieniony’.

Rumianna - od rumiany ‘zaczerwieniony’.

Rumianowicz - od rumiany ‘zaczerwieniony’.

Rumianowski - od rumiany ‘zaczerwieniony’.

Rumiany - 1494 od rumiany ‘zaczerwieniony’.

Rumiańcew - od rumiany ‘zaczerwieniony’.

Rumiański - od rumiany ‘zaczerwieniony’.

Rumiec - od rum, w staropolszczyźnie ‘materiał budowlany’, obecnie ‘gatunek alkoholu’.

Rumiej - od rum, w staropolszczyźnie ‘materiał budowlany’, obecnie ‘gatunek alkoholu’.

Rumiejewski - od rum, w staropolszczyźnie ‘materiał budowlany’, obecnie ‘gatunek alkoholu’.

Rumiejko - od rum, w staropolszczyźnie ‘materiał budowlany’, obecnie ‘gatunek alkoholu’.

Rumiejowski - od rum, w staropolszczyźnie ‘materiał budowlany’, obecnie ‘gatunek alkoholu’.

Rumien - od rumiany ‘zaczerwieniony’.

Rumieniak - od rumiany ‘zaczerwieniony’.

Rumieniec - od rumiany ‘zaczerwieniony’.

Rumieniecki - od rumiany ‘zaczerwieniony’.

Rumieniuch - od rumiany ‘zaczerwieniony’.

Rumienkiewicz - od rumiany ‘zaczerwieniony’.

Rumień - od rumiany ‘zaczerwieniony’.

Rumieńczyk - od rumiany ‘zaczerwieniony’.

Rumieńkiewicz - od rumiany ‘zaczerwieniony’.

Rumieński - od rumiany ‘zaczerwieniony’.

Rumier - od niemieckiej nazwy osobowej Romer, ta z Röme lub Röhmer ‘pielgrzym do Rzymu’.

Rumierz - od niemieckiej nazwy osobowej Romer, ta z Röme lub Röhmer ‘pielgrzym do Rzymu’.

Rumiewicz - od rum, w staropolszczyźnie ‘materiał budowlany’, obecnie ‘gatunek alkoholu’.

Rumiewski - od nazwy miasta Rumia (gdańskie).

Rumież - od niemieckiej nazwy osobowej Romer, ta z Röme lub Röhmer ‘pielgrzym do Rzymu’.

Rumik - od rum, w staropolszczyźnie ‘materiał budowlany’, obecnie ‘gatunek alkoholu’.

Rumikiewicz - od rum, w staropolszczyźnie ‘materiał budowlany’, obecnie ‘gatunek alkoholu’.

Rumikowski - od rum, w staropolszczyźnie ‘materiał budowlany’, obecnie ‘gatunek alkoholu’.

Rumin - od ruminować ‘rozważać, projektować’, ruminować się ‘rujnować się’.

Ruminak - od ruminować ‘rozważać, projektować’, ruminować się ‘rujnować się’.

Ruminiak - od ruminować ‘rozważać, projektować’, ruminować się ‘rujnować się’.

Ruminiecki - od ruminować ‘rozważać, projektować’, ruminować się ‘rujnować się’.

Ruminiewicz - od ruminować ‘rozważać, projektować’, ruminować się ‘rujnować się’.

Ruminkiewicz - od ruminować ‘rozważać, projektować’, ruminować się ‘rujnować się’.

Ruminowicz - od ruminować ‘rozważać, projektować’, ruminować się ‘rujnować się’.

Ruminowski - od ruminować ‘rozważać, projektować’, ruminować się ‘rujnować się’.

Rumińczyk - od ruminować ‘rozważać, projektować’, ruminować się ‘rujnować się’.

Rumińkiewicz - od ruminować ‘rozważać, projektować’, ruminować się ‘rujnować się’.

Rumiński - od nazwy miejscowej Rumienica (olsztyńskie, gmina Lubawa).

Rumiuk - od rum, w staropolszczyźnie ‘materiał budowlany’, obecnie ‘gatunek alkoholu’.

Rumka - od rum, w staropolszczyźnie ‘materiał budowlany’, obecnie ‘gatunek alkoholu’.

Rumkiewicz - od rum, w staropolszczyźnie ‘materiał budowlany’, obecnie ‘gatunek alkoholu’.

Rumkowski - od rum, w staropolszczyźnie ‘materiał budowlany’, obecnie ‘gatunek alkoholu’.

Ruml - od niemieckiej nazwy osobowej Rommel, Rummel, te od średniowysokoniemieckiego rummeln, rumplen ‘łomotać, łoskotać’.

Rumler - od niemieckiej nazwy osobowej Rommel, Rummel, te od średniowysokoniemieckiego rummeln, rumplen ‘łomotać, łoskotać’.

Rumlik - 1355 od imienia Roman, notowanego w Polsce od początku XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika Romanus 'rzymski'; Rzymianin; w Polsce też herb Roman.

Rumlik - 1355 od niemieckiej nazwy osobowej Rommel, Rummel, te od średniowysokoniemieckiego rummeln, rumplen ‘łomotać, łoskotać’.

Rummel - od niemieckiej nazwy osobowej Rommel, Rummel, te od średniowysokoniemieckiego rummeln, rumplen ‘łomotać, łoskotać’.

Rummler - od niemieckiej nazwy osobowej Rommel, Rummel, te od średniowysokoniemieckiego rummeln, rumplen ‘łomotać, łoskotać’.

Rumniak - od rum, w staropolszczyźnie ‘materiał budowlany’, obecnie ‘gatunek alkoholu’.

Rumnik - od rum, w staropolszczyźnie ‘materiał budowlany’, obecnie ‘gatunek alkoholu’.

Rumnowski - od rum, w staropolszczyźnie ‘materiał budowlany’, obecnie ‘gatunek alkoholu’.

Rumocki - od nazwy miejscowej Rumoka (ciechanowskie, gmina Glinojeck).

Rumon - 1711 od imienia Roman, notowanego w Polsce od początku XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika Romanus 'rzymski'; Rzymianin; w Polsce też herb Roman.

Rumoń - od imienia Roman, notowanego w Polsce od początku XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika Romanus 'rzymski'; Rzymianin; w Polsce też herb Roman.

Rumowicz - od rum, w staropolszczyźnie ‘materiał budowlany’, obecnie ‘gatunek alkoholu’.

Rump - od gwarowego rąpać, rąpić ‘urągać’.

Rumpa - od gwarowego rąpać, rąpić ‘urągać’.

Rumpca - od gwarowego rąpać, rąpić ‘urągać’.

Rumpczick - od gwarowego rąpać, rąpić ‘urągać’.

Rumpczik - od gwarowego rąpać, rąpić ‘urągać’.

Rumpczyk - od gwarowego rąpać, rąpić ‘urągać’.

Rumpel - od gwarowego rąpać, rąpić ‘urągać’.

Rumplewicz - od gwarowego rąpać, rąpić ‘urągać’.

Rumptza - (Pom) od gwarowego rąpać, rąpić ‘urągać’.

Rumpza - (Pom) od gwarowego rąpać, rąpić ‘urągać’.

Rums - od niemieckich nazw osobowych Roms, Rums, te od Rumm, pochodna od Hröm .

Rumsak - od niemieckich nazw osobowych Roms, Rums, te od Rumm, pochodna od Hröm .

Rumschek - od niemieckich nazw osobowych Roms, Rums, te od Rumm, pochodna od Hröm .

Rumsicki - od niemieckich nazw osobowych Roms, Rums, te od Rumm, pochodna od Hröm .

Rumsza - od niemieckich nazw osobowych Roms, Rums, te od Rumm, pochodna od Hröm .

Rumszek - od niemieckich nazw osobowych Roms, Rums, te od Rumm, pochodna od Hröm .

Rumszewicz - od niemieckich nazw osobowych Roms, Rums, te od Rumm, pochodna od Hröm .

Rumszik - (Pom) od niemieckich nazw osobowych Roms, Rums, te od Rumm, pochodna od Hröm .

Rumszus - od niemieckich nazw osobowych Roms, Rums, te od Rumm, pochodna od Hröm .

Rumun - od nazwy etnicznej Rumun ‘pochodzący z Rumunii’.

Rumunkiewicz - od nazwy etnicznej Rumun ‘pochodzący z Rumunii’.

Rumuński - od nazwy etnicznej Rumun ‘pochodzący z Rumunii’.

Rumus - od rum, w staropolszczyźnie ‘materiał budowlany’, obecnie ‘gatunek alkoholu’.

Rumuś - od rum, w staropolszczyźnie ‘materiał budowlany’, obecnie ‘gatunek alkoholu’.

Run - od runo ‘ostrzyżona owcza wełna’.

Runal - od runo ‘ostrzyżona owcza wełna’.

Runc - od niemieckich nazw osobowych Ronz, Runz, te od imion złożonych na Run , niektóre też od Rącz .

Runce - od niemieckich nazw osobowych Ronz, Runz, te od imion złożonych na Run , niektóre też od Rącz .

Runcer - od niemieckich nazw osobowych Ronz, Runz, te od imion złożonych na Run , niektóre też od Rącz .

Rund - od niemieckich nazw osobowych Rond, Rund, te od imion złożonych na Rund ; też od rondo.

Runda - od niemieckich nazw osobowych Rond, Rund, te od imion złożonych na Rund ; też od rondo.

Rundak - od niemieckich nazw osobowych Rond, Rund, te od imion złożonych na Rund ; też od rondo.

Runde - od niemieckich nazw osobowych Rond, Rund, te od imion złożonych na Rund ; też od rondo.

Rundkowski - od niemieckich nazw osobowych Rond, Rund, te od imion złożonych na Rund ; też od rondo.

Rundo - od niemieckich nazw osobowych Rond, Rund, te od imion złożonych na Rund ; też od rondo.

Rundt - (Pom) od niemieckich nazw osobowych Rond, Rund, te od imion złożonych na Rund ; też od rondo.

Rundzia - od niemieckich nazw osobowych Rond, Rund, te od imion złożonych na Rund ; też od rondo.

Rundzio - od niemieckich nazw osobowych Rond, Rund, te od imion złożonych na Rund ; też od rondo.

Rune - od runo ‘ostrzyżona owcza wełna’.

Runek - 1421 od runo ‘ostrzyżona owcza wełna’.

Runewicz - od runo ‘ostrzyżona owcza wełna’.

Rung - od niemieckich nazw osobowych Rong, Rung, te od imienia złożonego Runger.

Runga - od niemieckich nazw osobowych Rong, Rung, te od imienia złożonego Runger.

Runge - od niemieckich nazw osobowych Rong, Rung, te od imienia złożonego Runger.

Rungel - od niemieckich nazw osobowych Rong, Rung, te od imienia złożonego Runger.

Rüngel - od niemieckich nazw osobowych Rong, Rung, te od imienia złożonego Runger.

Runger - od niemieckich nazw osobowych Rong, Rung, te od imienia złożonego Runger (od niemieckiej nazwy osobowej Rungger).

Rungo - od niemieckich nazw osobowych Rong, Rung, te od imienia złożonego Runger.

Runiak - od runo ‘ostrzyżona owcza wełna’.

Runicki - od runo ‘ostrzyżona owcza wełna’.

Runicz - od runo ‘ostrzyżona owcza wełna’.

Runiczewski - od runo ‘ostrzyżona owcza wełna’.

Runiec - od runo ‘ostrzyżona owcza wełna’.

Runiewicz - od runo ‘ostrzyżona owcza wełna’.

Runiewski - od runo ‘ostrzyżona owcza wełna’.

Runik - 1420 od runo ‘ostrzyżona owcza wełna’.

Runin - od runo ‘ostrzyżona owcza wełna’.

Runiński - od runo ‘ostrzyżona owcza wełna’.

Runisz - od runo ‘ostrzyżona owcza wełna’.

Runk - od runo ‘ostrzyżona owcza wełna’.

Runka - od runo ‘ostrzyżona owcza wełna’.

Runke - od runo ‘ostrzyżona owcza wełna’.

Runkiewicz - od runo ‘ostrzyżona owcza wełna’.

Runkowski - od runo ‘ostrzyżona owcza wełna’.

Runkwicz - od runo ‘ostrzyżona owcza wełna’.

Runo - 1409 od runo ‘ostrzyżona owcza wełna’.

Runowicz - od runo ‘ostrzyżona owcza wełna’.

Runowiecki - od runo ‘ostrzyżona owcza wełna’.

Runowski - 1389 od nazwy miejscowej Runowo (kilka wsi).

Ruń - od runo ‘ostrzyżona owcza wełna’.

Ruńdzia - od niemieckich nazw osobowych Rond, Rund, te od imion złożonych na Rund ; też od rondo.

Ruńdzio - od niemieckich nazw osobowych Rond, Rund, te od imion złożonych na Rund ; też od rondo.

Ruńka - od runo ‘ostrzyżona owcza wełna’.

Ruńko - od runo ‘ostrzyżona owcza wełna’.

Rup - 1384 od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Rupa - od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Rupacki - od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Rupacz - od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Rupak - od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Rupala - od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Rupalski - 1591 od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Rupała - od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Rupało - od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Rupan - od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Rupański - od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Rupar - od imienia Robert. Imię, pochodzenia germańskiego, od hrod ‘sława’ + berth ‘znakomity’, notowane w Polsce od średniowiecza jako Robert, Ropert, Rubert, Rupert, Rypert.

Ruparewicz - od imienia Robert. Imię, pochodzenia germańskiego, od hrod ‘sława’ + berth ‘znakomity’, notowane w Polsce od średniowiecza jako Robert, Ropert, Rubert, Rupert, Rypert.

Rupart - od imienia Robert. Imię, pochodzenia germańskiego, od hrod ‘sława’ + berth ‘znakomity’, notowane w Polsce od średniowiecza jako Robert, Ropert, Rubert, Rupert, Rypert.

Rupaszewski - od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Rupca - od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Rupchert - od imienia Robert. Imię, pochodzenia germańskiego, od hrod ‘sława’ + berth ‘znakomity’, notowane w Polsce od średniowiecza jako Robert, Ropert, Rubert, Rupert, Rypert.

Rupciak - od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Rupczak - od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Rupczewicz - od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Rupczewski - od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Rupec - od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Rupecht - od imienia Robert. Imię, pochodzenia germańskiego, od hrod ‘sława’ + berth ‘znakomity’, notowane w Polsce od średniowiecza jako Robert, Ropert, Rubert, Rupert, Rypert.

Rupeć - od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Rupejko - od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Rupek - 1388 od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Rupel - od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Rupental - od niemieckiej nazwy osobowej Rup (p)enthal, ta od imion złożonych na Hruod + tal ‘dolina’.

Rupentalski - od niemieckiej nazwy osobowej Rup (p)enthal, ta od imion złożonych na Hruod + tal ‘dolina’.

Rupenthal - od niemieckiej nazwy osobowej Rup (p)enthal, ta od imion złożonych na Hruod + tal ‘dolina’.

Rupenthel - od niemieckiej nazwy osobowej Rup (p)enthal, ta od imion złożonych na Hruod + tal ‘dolina’.

Ruper - od imienia Robert. Imię, pochodzenia germańskiego, od hrod ‘sława’ + berth ‘znakomity’, notowane w Polsce od średniowiecza jako Robert, Ropert, Rubert, Rupert, Rypert.

Ruperewicz - od imienia Robert. Imię, pochodzenia germańskiego, od hrod ‘sława’ + berth ‘znakomity’, notowane w Polsce od średniowiecza jako Robert, Ropert, Rubert, Rupert, Rypert.

Rupert - od imienia Robert. Imię, pochodzenia germańskiego, od hrod ‘sława’ + berth ‘znakomity’, notowane w Polsce od średniowiecza jako Robert, Ropert, Rubert, Rupert, Rypert.

Rupet - od imienia Robert. Imię, pochodzenia germańskiego, od hrod ‘sława’ + berth ‘znakomity’, notowane w Polsce od średniowiecza jako Robert, Ropert, Rubert, Rupert, Rypert.

Rupeta - od imienia Robert. Imię, pochodzenia germańskiego, od hrod ‘sława’ + berth ‘znakomity’, notowane w Polsce od średniowiecza jako Robert, Ropert, Rubert, Rupert, Rypert.

Rupich - od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Rupiciak - od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Rupicz - od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Rupiczak - od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Rupiczan - od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Rupiczek - od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Rupidura - od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Rupiec - od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Rupieć - od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Rupiejko - od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Rupiela - od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Rupieniewski - od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Rupieński - 1500 od nazwy miejscowej Rupin (ostrołęckie, gmina Baranowo, Różan; łomżyńskie, gmina Kolno).

Rupieta - od imienia Robert. Imię, pochodzenia germańskiego, od hrod ‘sława’ + berth ‘znakomity’, notowane w Polsce od średniowiecza jako Robert, Ropert, Rubert, Rupert, Rypert.

Rupiewicz - od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Rupiewski - od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Rupik - 1494 od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Rupikowski - od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Rupiński - od nazwy miejscowej Rupin (ostrołęckie, gmina Baranowo, Różan; łomżyńskie, gmina Kolno).

Rupka - od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Rupkiewicz - od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Rupla - od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Rupniak - od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Rupnicki - od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Rupniewicz - od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Rupniewski - od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Rupniewski - 1616 od nazwy miejscowej Rupinów (nowosądeckie, gmina Limanowa).

Rupnik - od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Rupniowski - 1386 od nazwy miejscowej Rupinów (nowosądeckie, gmina Limanowa).

Rupno - 1608 od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert); od rupny ‘zadbany, barwny’.

Rupnowski - od nazwy miejscowej Rupinów (nowosądeckie, gmina Limanowa).

Rupo - od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Rupola - od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Rupor - od imienia Robert. Imię, pochodzenia germańskiego, od hrod ‘sława’ + berth ‘znakomity’, notowane w Polsce od średniowiecza jako Robert, Ropert, Rubert, Rupert, Rypert.

Rupowski - od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Ruppe - od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Ruppental - od niemieckiej nazwy osobowej Rup (p)enthal, ta od imion złożonych na Hruod + tal ‘dolina’.

Ruppenthal - od niemieckiej nazwy osobowej Rup (p)enthal, ta od imion złożonych na Hruod + tal ‘dolina’.

Ruppenthel - od niemieckiej nazwy osobowej Rup (p)enthal, ta od imion złożonych na Hruod + tal ‘dolina’.

Ruppert - od imienia Robert. Imię, pochodzenia germańskiego, od hrod ‘sława’ + berth ‘znakomity’, notowane w Polsce od średniowiecza jako Robert, Ropert, Rubert, Rupert, Rypert.

Ruppik - od podstawy rup , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupiec ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Rupprecht - od imienia Robert. Imię, pochodzenia germańskiego, od hrod ‘sława’ + berth ‘znakomity’, notowane w Polsce od średniowiecza jako Robert, Ropert, Rubert, Rupert, Rypert.

Ruprecht - od imienia Robert. Imię, pochodzenia germańskiego, od hrod ‘sława’ + berth ‘znakomity’, notowane w Polsce od średniowiecza jako Robert, Ropert, Rubert, Rupert, Rypert.

Ruprich - od imienia Robert. Imię, pochodzenia germańskiego, od hrod ‘sława’ + berth ‘znakomity’, notowane w Polsce od średniowiecza jako Robert, Ropert, Rubert, Rupert, Rypert.

Ruprik - od imienia Robert. Imię, pochodzenia germańskiego, od hrod ‘sława’ + berth ‘znakomity’, notowane w Polsce od średniowiecza jako Robert, Ropert, Rubert, Rupert, Rypert.

Ruprych - od imienia Robert. Imię, pochodzenia germańskiego, od hrod ‘sława’ + berth ‘znakomity’, notowane w Polsce od średniowiecza jako Robert, Ropert, Rubert, Rupert, Rypert.

Ruprycht - od imienia Robert. Imię, pochodzenia germańskiego, od hrod ‘sława’ + berth ‘znakomity’, notowane w Polsce od średniowiecza jako Robert, Ropert, Rubert, Rupert, Rypert.

Rura - 1634 od rura ‘metalowy przewód do transportu cieczy i gazów’.

Rurac - od rura ‘metalowy przewód do transportu cieczy i gazów’.

Ruracz - od rura ‘metalowy przewód do transportu cieczy i gazów’.

Ruradz - od rura ‘metalowy przewód do transportu cieczy i gazów’.

Ruraj - 1561 od rura ‘metalowy przewód do transportu cieczy i gazów’.

Rurak - od rura ‘metalowy przewód do transportu cieczy i gazów’.

Rurakiewicz - od rura ‘metalowy przewód do transportu cieczy i gazów’.

Rurała - od rura ‘metalowy przewód do transportu cieczy i gazów’.

Ruran - od imienia Roland, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia germańskiego Hrodland, od (h)ruod ‘sława, zwycięstwo’ + landa ‘kraj, ziemia’.

Rurant - od imienia Roland, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia germańskiego Hrodland, od (h)ruod ‘sława, zwycięstwo’ + landa ‘kraj, ziemia’.

Rurański - od imienia Roland, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia germańskiego Hrodland, od (h)ruod ‘sława, zwycięstwo’ + landa ‘kraj, ziemia’.

Rurarczyk - od rura ‘metalowy przewód do transportu cieczy i gazów’.

Rurarz - od rura ‘metalowy przewód do transportu cieczy i gazów’; od rurarz ‘wyrabiające rury’.

Rurasz - od rura ‘metalowy przewód do transportu cieczy i gazów’.

Ruraszkiewicz - od rura ‘metalowy przewód do transportu cieczy i gazów’.

Rurawski - od rura ‘metalowy przewód do transportu cieczy i gazów’.

Ruraż - od rura ‘metalowy przewód do transportu cieczy i gazów’.

Ruraż - Lipiński złożenia brak; Ruraż od rura ‘metalowy przewód do transportu cieczy i gazów’; Lipiński 1400 od nazw miejscowych typu Lipno, Lipiny.

Rurczak - od rura ‘metalowy przewód do transportu cieczy i gazów’.

Rurczyński - od rura ‘metalowy przewód do transportu cieczy i gazów’.

Rurek - od rura ‘metalowy przewód do transportu cieczy i gazów’.

Rurewicz - od rura ‘metalowy przewód do transportu cieczy i gazów’.

Rurik - od rura ‘metalowy przewód do transportu cieczy i gazów’.

Rurka - 1635 od rura ‘metalowy przewód do transportu cieczy i gazów’ lub od rurka.

Rurkiewicz - od rura ‘metalowy przewód do transportu cieczy i gazów’ lub od rurka.

Rurko - od rura ‘metalowy przewód do transportu cieczy i gazów’ lub od rurka.

Rurkowski - od rura ‘metalowy przewód do transportu cieczy i gazów’ lub od rurka.

Rurmistrz - 1601 od rura ‘metalowy przewód do transportu cieczy i gazów’; od rurmistrz ‘dozorca wodociągu’.

Rurna - od rura ‘metalowy przewód do transportu cieczy i gazów’; od przymiotnika rurny.

Rurny - od rura ‘metalowy przewód do transportu cieczy i gazów’; od przymiotnika rurny.

Ruro - 1472 od rura ‘metalowy przewód do transportu cieczy i gazów’.

Rurok - od rura ‘metalowy przewód do transportu cieczy i gazów’.

Rurowicz - od rura ‘metalowy przewód do transportu cieczy i gazów’.

Rurowski - od rura ‘metalowy przewód do transportu cieczy i gazów’.

Rurski - od rura ‘metalowy przewód do transportu cieczy i gazów’.

Ruryk - od rura ‘metalowy przewód do transportu cieczy i gazów’.

Rurynkiewicz - od rura ‘metalowy przewód do transportu cieczy i gazów’.

Rurys - od rura ‘metalowy przewód do transportu cieczy i gazów’.

Ruryś - od rura ‘metalowy przewód do transportu cieczy i gazów’.

Rurzak - od rura ‘metalowy przewód do transportu cieczy i gazów’.

Rurzek - od rura ‘metalowy przewód do transportu cieczy i gazów’.

Rurzkiewicz - od rura ‘metalowy przewód do transportu cieczy i gazów’.

Rurzyński - od rura ‘metalowy przewód do transportu cieczy i gazów’.

Rus - 1136 od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusa - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusachowicz - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusacz - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusaczek - 1684 od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusaczonek - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusaczyk - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusaj - 1613 od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusajczuk - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusajczyk - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusak - 1427 od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusakiewicz - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusakow - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusakowicz - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusakowski - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusaków - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusal - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusał - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusałek - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusałowicz - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusałowski - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusaniewicz - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusanow - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusanowicz - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusanowski - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusarczyk - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusarz - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusawa - XII w. od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusawy - 1479 od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’; od dawnego rudawy ‘rudawy’.

Rusch - od ruszać.

Rusche - od ruszać.

Ruschel - od ruszać.

Ruscheński - od ruszać.

Ruschewski - od ruszać.

Ruschke - od ruszać.

Ruschkiewicz - od ruszać.

Rusczyk - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusecki - od nazwy miejscowej Ruszcza, Rusiec (kilka wsi).

Rusejko - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusek - 1420 od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusek - Wolski złożenia brak; Rusek 1420 od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’; Wolski 1381 od nazwy miejscowej Wola (częste).

Rusel - 1407 od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Ruselewicz - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Ruselik - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusenko - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusewicz - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusia - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusiacki - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusiak - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusiakiewicz - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusialczyk - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusian - od rusjan ‘nierządnik; gbur, zuchwalec’. - patrz - komentarz zamieszczony przy nazwisku "Rusjan"

Rusianiak - od rusjan ‘nierządnik; gbur, zuchwalec’. - patrz - komentarz zamieszczony przy nazwisku "Rusjan"

Rusianko - od rusjan ‘nierządnik; gbur, zuchwalec’. - patrz - komentarz zamieszczony przy nazwisku "Rusjan"

Rusicki - od nazwy miejscowej Ruszcza, Rusiec (kilka wsi).

Rusiczek - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusiecki - 1406 od nazwy miejscowej Ruszcza, Rusiec (kilka wsi).

Rusiedzki - od nazwy miejscowej Ruszcza, Rusiec (kilka wsi).

Rusiek - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusiekiewicz - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusiel - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusielewicz - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusielik - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusienek - od Rusin ‘Ukrainiec’.

Rusieńczyk - od Rusin ‘Ukrainiec’.

Rusiewicz - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusiewicz - Rusiński złożenia brak; Rusiewicz od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’; Rusiński od Rusin ‘Ukrainiec’.

Rusik - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusikiewicz - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusikoń - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusikowski - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusilewicz - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusilowicz - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusiłko - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusiłło - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusiło - 1339 od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusiłowicz - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusiłowski - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusin - 1343 od Rusin ‘Ukrainiec’.

Rusinak - od Rusin ‘Ukrainiec’.

Rusinek - 1456 od Rusin ‘Ukrainiec’.

Rusinel - 1494 od Rusin ‘Ukrainiec’.

Rusiniak - od Rusin ‘Ukrainiec’.

Rusiniec - 1591 od Rusin ‘Ukrainiec’.

Rusiniek - od Rusin ‘Ukrainiec’.

Rusiniewicz - od Rusin ‘Ukrainiec’.

Rusiniok - (Śl) od Rusin ‘Ukrainiec’.

Rusiniuk - od Rusin ‘Ukrainiec’.

Rusinkiewicz - od Rusin ‘Ukrainiec’.

Rusinko - od Rusin ‘Ukrainiec’.

Rusinkowic - 1427 od Rusin ‘Ukrainiec’.

Rusinkowski - od Rusin ‘Ukrainiec’.

Rusinow - od Rusin ‘Ukrainiec’.

Rusinowicz - od Rusin ‘Ukrainiec’.

Rusinowski - 1634 od Rusin ‘Ukrainiec’.

Rusinów - od Rusin ‘Ukrainiec’.

Rusiński - od Rusin ‘Ukrainiec’.

Rusionek - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusior - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusiukiewicz - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.


Rusjan - od rusjan ‘nierządnik; gbur, zuchwalec’.
Przy budowie drzewa genealogicznego zachciało mi się poznać pochodzenie nazwiska. Wiem od p. Ewy Szczodruch, a teraz z Pana Strony,że RUSJAN pochodzi od: nierządnik... Odnalazłem w słowniku Lindego t.5 str.140: "RUFIAN,RUFIIAN...kurwigospodarz...albo russian, iak niektórzy piszą..." Na Stronie jest 7 nazwisk z rusjanem: RUSIAN,RUSIANIAK,RUSIANKO,RUSJAN,RUSSJAN, RUSSYAN,RUSYAN. Pani Szczodruch pisała mi, że opiera się na książkach. Poprosiłem więc Instytut Języka Polskiego IPN w Krakowie o podanie tych "niektórych". Na koniec pozwalam sobie dołączyć odpowiedź .Nierządnik "ozdabiający" nasze nazwiska obraża wielu prostych, szlachetnych, dostojnych, dobrych, wykształconych już nieżyjących i nas ok.240 żyjących w Polsce. Przeglądając zamieszczone opracowanie nazwisk, gorszego "dodatku" nie zauważyłem. Ci nieżyjący to: w 1537r. płacący podatek rogowy od 2 krów w Wieprzu Wielkim Russyan raczej gospodarz,a nie "kurwigospodarz', szlachta Podola h. Nałęcz, Rafał z Worochty /darczyńca 50.000złp dla klasztoru w Podkamieniu/, o.Henryk-przer dominikański, mjr Franciszek-z Dwernickim pod Stoczkiem, aptekarze, urzędnicy, właściciele kamienic w W-wie, Cezary fizyk-matematyk i inni. Gdyby wtedy nasze nazwisko kojarzono z nierządnikem, to szlachta, przeor, major, profesor i wielu przez wieki chciało je nosić? Chyba ktoś seplenił, a ktoś pisał i poszło.
Piotr Henryk Rusjan

Szanowny Panie,
ma Pan niewątpliwie rację, że rufjan i rusjan to nie to samo. Jakkolwiek w przeszłości pisarze mogli błędnie odczytywać ff jako ss (w dawnej grafii tzw. s długie).
Książka prof. K. Rymuta jest dziełem autorskim, w którym profesor oparł się na uwadze zamieszczonej w słownikach Lindego i tzw. Warszawskim (J. Karłowicza, A. Kryńskiego, W. Niedźwiedzkiego): Rufjan albo rusjan, jak niektórzy piszą.
Nazwisko Rusjan można natomiast objaśnić jako pochodzące z pierwotnego zestawienia Rusy Jan, w którym część pierwsza pochodzi od przymiotnika rusy ‘jasno-kasztanowy, rudawy (o włosach)’ (por. Słownik Języka Polskiego J. Karłowicza, A. Kryńskiego, W. Niedźwiedzkiego) + imię Jan. To zestawienie przekształciło się w zrost Rusjan (lub Russjan – sprawa grafii, w dawnej pisowni Russian przez ss długie nie Ruffian). Tego typu zestawienia w funkcji przezwisk znane były już w średniowieczu, np. Biały Jan (1453 r.) mógł określać osobę z jasnymi (białymi) włosami, Czarnym Janem (1499 r.) mogła być przezywana osoba z ciemnymi (czarnymi) włosami. Polecam książkę prof. M. Malec Imiona chrześcijańskie w średniowiecznej Polsce, gdzie na s. 249-250 mamy podobnego rodzaju przykłady. Niestety brak tu Rusego Jana. Interesującym zestawieniem jest Goły Jan, które się przekształciło w zrost Golijan, Golian i jest poświadczone w Słowniku staropolskich nazw osobowych.
dr Elena Palinciuc z Pracowni Antropologicznej IJP PAN w Krakowie.                


Rusk - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’; od przymiotnika ruski.

Ruska - 1787 od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’; od przymiotnika ruski.

Ruskan - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’; od przymiotnika ruski.

Ruskań - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’; od przymiotnika ruski.

Ruske - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’; od przymiotnika ruski.

Ruski - 1455 od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’; od przymiotnika ruski.

Ruskiewicz - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’; od przymiotnika ruski.

Rusko - 1407 od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’; od przymiotnika ruski.

Ruskowiak - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’; od przymiotnika ruski.

Ruskowicz - 1672 od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’; od przymiotnika ruski.

Ruskowski - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’; od przymiotnika ruski.

Ruskul - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’; od przymiotnika ruski.

Rusłaniec - od imienia Rosłan, znanego w Polsce od XVI wieku, głównie we wschodniej części kraju. Pochodzi zapewne od występującego na Rusi imienia Rusłan, zapewne o genezie tatarskiej, od arslan ‘lew’.

Rusmaczek - od Rusnak ‘Rusin; członek Kościoła wschodniego’.

Rusmaczenko - od Rusnak ‘Rusin; członek Kościoła wschodniego’.

Rusmak - od Rusnak ‘Rusin; członek Kościoła wschodniego’.

Rusnaczek - od Rusnak ‘Rusin; członek Kościoła wschodniego’.

Rusnaczenko - od Rusnak ‘Rusin; członek Kościoła wschodniego’.

Rusnaczyk - 1604 od Rusnak ‘Rusin; członek Kościoła wschodniego’.

Rusnak - 1579 od Rusnak ‘Rusin; członek Kościoła wschodniego’.

Rusnarczyk - od Rusnak ‘Rusin; członek Kościoła wschodniego’.

Rusniak - od Rusnak ‘Rusin; członek Kościoła wschodniego’.

Rusnikiewicz - od Rusnak ‘Rusin; członek Kościoła wschodniego’.

Rusniok - (Śl) od Rusnak ‘Rusin; członek Kościoła wschodniego’.

Rusnok - (Śl) od Rusnak ‘Rusin; członek Kościoła wschodniego’.

Rusociński - 1381 od nazwy miejscowej Rusocin (gdańskie, gmina Pruszcz Gdański).

Rusocki - 1404 od nazwy miejscowej Rusocice (konińskie, gmina Władysławów; krakowskie, gmina Czernichów).

Rusok - (Śl) od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusolak - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusolski - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusoł - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusołowski - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Ruson - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusoń - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusow - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusowiak - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusowicz - 1136 od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusowski - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusów - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Russ - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Russa - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Russak - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Russalski - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Russanowski - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Russe - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Russek - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Russel - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Russell - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Russin - od Rusin ‘Ukrainiec’.

Russinow - od Rusin ‘Ukrainiec’.

Russjan - od rusjan ‘nierządnik; gbur, zuchwalec’. - patrz - komentarz zamieszczony przy nazwisku "Rusjan"

Russko - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’; od przymiotnika ruski.

Russkowski - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’; od przymiotnika ruski.

Russo - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Russocki - od nazwy miejscowej Rusocice (konińskie, gmina Władysławów; krakowskie, gmina Czernichów).

Russok - (Śl) od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Russyan - od rusjan ‘nierządnik; gbur, zuchwalec’. - patrz - komentarz zamieszczony przy nazwisku "Rusjan"

Russyniak - od Rusin ‘Ukrainiec’.

Rust - od ruszt, rust ‘część paleniska; powała; krzywica’.

Rusta - od ruszt, rust ‘część paleniska; powała; krzywica’.

Rustacz - od ruszt, rust ‘część paleniska; powała; krzywica’.

Rustak - od ruszt, rust ‘część paleniska; powała; krzywica’.

Rustanowicz - od ruszt, rust ‘część paleniska; powała; krzywica’.

Rustarz - od ruszt, rust ‘część paleniska; powała; krzywica’.

Rustecki - od ruszt, rust ‘część paleniska; powała; krzywica’.

Rustejko - od ruszt, rust ‘część paleniska; powała; krzywica’.

Rustek - 1569 od ruszt, rust ‘część paleniska; powała; krzywica’.

Rusten - od ruszt, rust ‘część paleniska; powała; krzywica’.

Rustkowski - od ruszt, rust ‘część paleniska; powała; krzywica’.

Rustowicz - od ruszt, rust ‘część paleniska; powała; krzywica’.

Rustowski - od ruszt, rust ‘część paleniska; powała; krzywica’.

Rustyn - od ruszt, rust ‘część paleniska; powała; krzywica’.

Rusyan - od rusjan ‘nierządnik; gbur, zuchwalec’. - patrz - komentarz zamieszczony przy nazwisku "Rusjan"

Rusyn - od Rusin ‘Ukrainiec’.

Rusyniak - od Rusin ‘Ukrainiec’.

Rusynik - od Rusin ‘Ukrainiec’.

Rusynko - od Rusin ‘Ukrainiec’.

Rusynyk - od Rusin ‘Ukrainiec’.

Rusz - od ruszać.

Rusza - od ruszać.

Ruszak - od ruszać.

Ruszal - od ruszać.

Ruszala - od ruszać.

Ruszalak - od ruszać.

Ruszał - od ruszać.

Ruszała - od ruszać.

Ruszało - od ruszać.

Ruszałowski - od ruszać.

Ruszar - od ruszać.

Ruszat - od ruszać.

Ruszcz - od ruszt, rust ‘część paleniska; powała; krzywica’.

Ruszczak - od ruszać lub od Rusek.

Ruszczak - od ruszt, rust ‘część paleniska; powała; krzywica’.

Ruszczewicz - od ruszt, rust ‘część paleniska; powała; krzywica’.

Ruszczewski - od ruszt, rust ‘część paleniska; powała; krzywica’.

Ruszczka - od ruszt, rust ‘część paleniska; powała; krzywica’.

Ruszczkiewicz - od ruszt, rust ‘część paleniska; powała; krzywica’.

Ruszczok - (Śl) od ruszt, rust ‘część paleniska; powała; krzywica’.

Ruszczonek - od ruszt, rust ‘część paleniska; powała; krzywica’.

Ruszczuk - od ruszt, rust ‘część paleniska; powała; krzywica’.

Ruszczyc - od ruszt, rust ‘część paleniska; powała; krzywica’.

Ruszczycki - od ruszt, rust ‘część paleniska; powała; krzywica’.

Ruszczyk - 1676 od ruszt, rust ‘część paleniska; powała; krzywica’.

Ruszczykowski - od ruszt, rust ‘część paleniska; powała; krzywica’.

Ruszczyna - od ruszt, rust ‘część paleniska; powała; krzywica’.

Ruszczyński - od nazwy miejscowej Ruszczyn (piotrkowskie, gmina Kamieńsk).

Ruszczyszyn - od ruszt, rust ‘część paleniska; powała; krzywica’.

Ruszecki - od nazwy miejscowej Ruszcza, Rusiec (kilka wsi).

Ruszek - od ruszać.

Ruszel - od ruszać.

Ruszelak - od ruszać.

Ruszenik - od ruszać.

Ruszenkiewicz - od ruszać.

Ruszenko - od ruszać.

Ruszer - od niemieckiej nazwy osobowej Rüscher.

Ruszewicz - 1400 od ruszać.

Ruszewski - od nazwy miejscowej Ruszów (zamojskie, gmina Łabunie).

Ruszka - 1449 od ruszać lub od ruszka ‘zasłona’.

Ruszkal - od ruszać lub od ruszka ‘zasłona’.

Ruszkarski - od ruszać lub od ruszka ‘zasłona’.

Ruszkawski - od ruszać lub od ruszka ‘zasłona’.

Ruszke - od ruszać lub od ruszka ‘zasłona’.

Ruszkewicz - od ruszać lub od ruszka ‘zasłona’.

Ruszkin - od ruszać lub od ruszka ‘zasłona’.

Ruszko - od ruszać lub od ruszka ‘zasłona’.

Ruszkowicz - od ruszać lub od ruszka ‘zasłona’.

Ruszkowski - 1394 od nazw miejscowych Ruszkowice, Ruszków (kilka wsi).

Ruszla - od ruszać.

Ruszlak - od ruszać.

Ruszlewicz - od ruszać.

Ruszlewski - od ruszać.

Ruszłowicz - od ruszać.

Rusznic - 1442 od rusznica, ruśnia ‘dawna ręczna broń palna’.

Rusznica - od rusznica, ruśnia ‘dawna ręczna broń palna’.

Rusznicki - od rusznica, ruśnia ‘dawna ręczna broń palna’.

Ruszo - od ruszać.

Ruszowski - od nazwy miejscowej Ruszów (zamojskie, gmina Łabunie).

Ruszpel - od niemieckiej nazwy osobowej Ruspel.

Ruszplo - od niemieckiej nazwy osobowej Ruspel.

Rusztak - od ruszt, rust ‘część paleniska; powała; krzywica’.

Rusztecki - od ruszt, rust ‘część paleniska; powała; krzywica’.

Rusztejko - od ruszt, rust ‘część paleniska; powała; krzywica’.

Rusztełło - od ruszt, rust ‘część paleniska; powała; krzywica’.

Rusztowicz - od ruszt, rust ‘część paleniska; powała; krzywica’.

Rusztyk - od ruszt, rust ‘część paleniska; powała; krzywica’.

Rusztyn - od ruszt, rust ‘część paleniska; powała; krzywica’.

Ruszuk - od ruszać.

Ruszycki - od ruszać.

Ruszyn - od Rusin ‘Ukrainiec’.

Ruszyński - od Rusin ‘Ukrainiec’.

Ruś - od ruszać.

Ruścian - od ruszt, rust ‘część paleniska; powała; krzywica’.

Ruścicki - od ruszt, rust ‘część paleniska; powała; krzywica’.

Ruścieński - od ruszt, rust ‘część paleniska; powała; krzywica’.

Ruściński - od ruszt, rust ‘część paleniska; powała; krzywica’.

Ruść - od ruszt, rust ‘część paleniska; powała; krzywica’.

Ruśkiewicz - od ruszać.

Ruśkowiak - od ruszać.

Ruśkowski - od nazw miejscowych Ruszkowice, Ruszków (kilka wsi).

Ruśnarczyk - od rusznica, ruśnia ‘dawna ręczna broń palna’.

Ruśniaczek - od rusznica, ruśnia ‘dawna ręczna broń palna’.

Ruśniak - 1649 od Rusnak ‘Rusin; członek Kościoła wschodniego’.

Ruśniarczyk - od rusznica, ruśnia ‘dawna ręczna broń palna’.

Ruśnica - od rusznica, ruśnia ‘dawna ręczna broń palna’.

Ruśnicki - od rusznica, ruśnia ‘dawna ręczna broń palna’.

Ruśnik - od rusznica, ruśnia ‘dawna ręczna broń palna’.

Ruśnikiewicz - od rusznica, ruśnia ‘dawna ręczna broń palna’.

Ruśplo - od niemieckiej nazwy osobowej Ruspel.

Rut - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Ruta - 1403 od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rutaj - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rutajczak - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rutak - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rutan - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rutana - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rutański - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rutar - od niemieckiej nazwy osobowej Ruter, od imienia złożonego Hruod heri.

Rutasiewicz - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rutaski - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rutawski - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rutczak - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rutczuk - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rutczyk - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rutczyn - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rutczyński - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rutecki - od nazwy miejscowej Rutki (kilak wsi).

Rutek - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rutel - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Ruter - 1265 od niemieckiej nazwy osobowej Ruter, od imienia złożonego Hruod heri.

Rüter - od niemieckiej nazwy osobowej Ruter, od imienia złożonego Hruod heri.

Rutera - od niemieckiej nazwy osobowej Ruter, od imienia złożonego Hruod heri.

Ruterski - od niemieckiej nazwy osobowej Ruter, od imienia złożonego Hruod heri.

Ruth - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rutha - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Ruthe - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Ruthke - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rutir - 1407 od niemieckiej nazwy osobowej Ruter, od imienia złożonego Hruod heri.

Rutka - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rutkay - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rutke - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rutkiewicz - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rutko - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rutkowiak - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rutkowicz - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rutkowski - 1462 od nazwy miejscowej Rutki (częste), Rutkowice (kilka wsi).

Rutla - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rutlewski - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rutlowski - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rutna - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rutnicki - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rutniewski - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rutnowski - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rutow - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rutowicz - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rutowski - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rutt - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rutta - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Ruttar - od niemieckiej nazwy osobowej Ruter, od imienia złożonego Hruod heri.

Rutte - od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rutter - od niemieckiej nazwy osobowej Ruter, od imienia złożonego Hruod heri.

Rütter - od niemieckiej nazwy osobowej Ruter, od imienia złożonego Hruod heri.

Ruttka - (Śl) od ruta ‘roślina używana dawniej na wianki ślubne’, może też od imienia Ruta.

Rutyn - od rutyna ‘dobra umiejętność’.

Rutyna - od rutyna ‘dobra umiejętność’.

Rutynia - od rutyna ‘dobra umiejętność’.

Rutyniak - od rutyna ‘dobra umiejętność’.

Rutyno - od rutyna ‘dobra umiejętność’.

Rutynowski - od rutyna ‘dobra umiejętność’.

Rutyński - od rutyna ‘dobra umiejętność’.

Ruwienicz - od podstawy row , por. rów, równy.

Ruwiński - od nazw miejscowych Równa, Rówień (kilka wsi).

Ruwnicki - od podstawy row , por. rów, równy.

Ruz - od róża ‘roślina ozdobna’, też od imienia żeńskiego Róża.

Ruzamski - od róża ‘roślina ozdobna’, też od imienia żeńskiego Róża.

Ruzański - od nazw miejscowych typu Różan, Różany, Różanka, Różanna lub od różany.

Ruzecki - od róża ‘roślina ozdobna’, też od imienia żeńskiego Róża.

Ruzek - od róża ‘roślina ozdobna’, też od imienia żeńskiego Róża.

Ruzga - od rózga ‘cienka gałązka bez liści’.

Ruzgis - od rózga ‘cienka gałązka bez liści’.

Ruzgis - Jackiewicz złożenia brak; Ruzgis od rózga ‘cienka gałązka bez liści’; Jackiewicz 1489 od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskim znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek.

Ruzgiś - od rózga ‘cienka gałązka bez liści’.

Ruziak - od róża ‘roślina ozdobna’, też od imienia żeńskiego Róża.

Ruzicki - od nazw miejscowych Różyce (łódzkie, gmina Parzęczew), Różyca (piotrkowskie, gmina Koluszki).

Ruziczka - od róża ‘roślina ozdobna’, też od imienia żeńskiego Róża.

Ruzićka - od róża ‘roślina ozdobna’, też od imienia żeńskiego Róża.

Ruziewicz - od róża ‘roślina ozdobna’, też od imienia żeńskiego Róża.

Ruzik - od róża ‘roślina ozdobna’, też od imienia żeńskiego Róża.

Ruzikowski - od róża ‘roślina ozdobna’, też od imienia żeńskiego Róża.

Ruziński - od nazwy miejscowej Rużyńsk (suwalskie, gmina Ełk, Prostki).

Ruzok - (Śl) od róża ‘roślina ozdobna’, też od imienia żeńskiego Róża.

Ruźniak - od różny ‘inny, odmienny’, też od staropolskiego rożny ‘przymiotnik od róg’.

Ruźniarz - od różny ‘inny, odmienny’, też od staropolskiego rożny ‘przymiotnik od róg’.

Ruźnik - od różny ‘inny, odmienny’, też od staropolskiego rożny ‘przymiotnik od róg’.

Rużak - od róża ‘roślina ozdobna’, też od imienia żeńskiego Róża.

Rużalski - od róża ‘roślina ozdobna’, też od imienia żeńskiego Róża.

Rużała - od róża ‘roślina ozdobna’, też od imienia żeńskiego Róża.

Rużany - od róża ‘roślina ozdobna’, też od imienia żeńskiego Róża.

Rużański - od nazw miejscowych typu Różan, Różany, Różanka, Różanna lub od różany.

Rużczyk - od róża ‘roślina ozdobna’, też od imienia żeńskiego Róża.

Rużczyński - od róża ‘roślina ozdobna’, też od imienia żeńskiego Róża.

Rużek - od róża ‘roślina ozdobna’, też od imienia żeńskiego Róża.

Rużeński - od nazw miejscowych typu Różan, Różany, Różanka, Różanna lub od różany.

Rużewicz - od róża ‘roślina ozdobna’, też od imienia żeńskiego Róża.

Rużewski - od róża ‘roślina ozdobna’, też od imienia żeńskiego Róża.

Rużło - od róża ‘roślina ozdobna’, też od imienia żeńskiego Róża.

Rużok - (Śl) od róża ‘roślina ozdobna’, też od imienia żeńskiego Róża.

Rużyc - od róża ‘roślina ozdobna’, też od imienia żeńskiego Róża.

Rużycki - od nazw miejscowych Różyce (łódzkie, gmina Parzęczew), Różyca (piotrkowskie, gmina Koluszki).

Rużyczka - od róża ‘roślina ozdobna’, też od imienia żeńskiego Róża.

Rużyk - od róża ‘roślina ozdobna’, też od imienia żeńskiego Róża.

Rużył - od róża ‘roślina ozdobna’, też od imienia żeńskiego Róża.

Rużyła - od róża ‘roślina ozdobna’, też od imienia żeńskiego Róża.

Rużyłło - od róża ‘roślina ozdobna’, też od imienia żeńskiego Róża.

Rużyło - od róża ‘roślina ozdobna’, też od imienia żeńskiego Róża.

Rużyłowicz - od róża ‘roślina ozdobna’, też od imienia żeńskiego Róża.

Rużyński - od nazwy miejscowej Rużyńsk (suwalskie, gmina Ełk, Prostki).

Rużyta - od róża ‘roślina ozdobna’, też od imienia żeńskiego Róża.

Rwaczew - od rwacz ‘ten, co rwie’.

Ryba - 1461 od ryba.

Ryba - Romanowski złożenia brak; Ryba 1461 od ryba; Romanowski 1439 od nazwy miejscowej Romanów (zamojskie, gmina Izbica).

Rybach - 1379 od ryba.

Rybacha - od ryba.

Rybacki - 1497 od nazwy miejscowej Rybaki (ołockie, gmina Gostynin) lub od nazwy osobowej Rybak.

Rybacuk - od ryba.

Rybacz - od ryba, rybak ‘człowiek łowiący ryby’.

Rybaczak - od ryba, rybak ‘człowiek łowiący ryby’.

Rybaczek - 1647 od ryba, rybak ‘człowiek łowiący ryby’.

Rybaczenko - od ryba, rybak ‘człowiek łowiący ryby’.

Rybaczewski - od nazwy miejscowej Rybaczów (krakowskie, gmina Kłaj).

Rybaczkowski - od ryba, rybak ‘człowiek łowiący ryby’.

Rybaczok - (Śl) od ryba, rybak ‘człowiek łowiący ryby’.

Rybaczonek - od ryba, rybak ‘człowiek łowiący ryby’.

Rybaczuk - od ryba, rybak ‘człowiek łowiący ryby’.

Rybaczyk - od ryba, rybak ‘człowiek łowiący ryby’.

Rybaczyński - od nazwy miejscowej Rybka (kaliskie, gmina Galewice).

Rybaczyński - od ryba, rybak ‘człowiek łowiący ryby’.

Rybaj - od ryba.

Rybajczyk - od ryba.

Rybak - 1494 od ryba, rybak ‘człowiek łowiący ryby’.

Rybakiewicz - od ryba, rybak ‘człowiek łowiący ryby’.

Rybakow - od ryba, rybak ‘człowiek łowiący ryby’.

Rybakowicz - od ryba, rybak ‘człowiek łowiący ryby’.

Rybakowski - od ryba, rybak ‘człowiek łowiący ryby’.

Rybaków - od ryba, rybak ‘człowiek łowiący ryby’.

Rybalczyk - od ryba.

Rybale - od ryba.

Rybalski - od ryba.

Rybalt - od staropolskiego rybałt ‘średniowieczny śpiewak kościelny; wędrowny aktor’, później pogardliwie ‘nauczyciel szkoły parafialnej’.

Rybał - od ryba.

Rybał - od staropolskiego rybałt ‘średniowieczny śpiewak kościelny; wędrowny aktor’, później pogardliwie ‘nauczyciel szkoły parafialnej’.

Rybała - 1754 od ryba.

Rybałczenko - od staropolskiego rybałt ‘średniowieczny śpiewak kościelny; wędrowny aktor’, później pogardliwie ‘nauczyciel szkoły parafialnej’.

Rybałek - od staropolskiego rybałt ‘średniowieczny śpiewak kościelny; wędrowny aktor’, później pogardliwie ‘nauczyciel szkoły parafialnej’.

Rybałka - od ryba.

Rybałka - od staropolskiego rybałt ‘średniowieczny śpiewak kościelny; wędrowny aktor’, później pogardliwie ‘nauczyciel szkoły parafialnej’.

Rybałkiewicz - od staropolskiego rybałt ‘średniowieczny śpiewak kościelny; wędrowny aktor’, później pogardliwie ‘nauczyciel szkoły parafialnej’.

Rybałkin - od staropolskiego rybałt ‘średniowieczny śpiewak kościelny; wędrowny aktor’, później pogardliwie ‘nauczyciel szkoły parafialnej’.

Rybałko - od ryba.

Rybałko - od staropolskiego rybałt ‘średniowieczny śpiewak kościelny; wędrowny aktor’, później pogardliwie ‘nauczyciel szkoły parafialnej’.

Rybałkowski - od staropolskiego rybałt ‘średniowieczny śpiewak kościelny; wędrowny aktor’, później pogardliwie ‘nauczyciel szkoły parafialnej’.

Rybałło - od staropolskiego rybałt ‘średniowieczny śpiewak kościelny; wędrowny aktor’, później pogardliwie ‘nauczyciel szkoły parafialnej’.

Rybałow - od ryba.

Rybałow - od staropolskiego rybałt ‘średniowieczny śpiewak kościelny; wędrowny aktor’, później pogardliwie ‘nauczyciel szkoły parafialnej’.

Rybałowicz - od staropolskiego rybałt ‘średniowieczny śpiewak kościelny; wędrowny aktor’, później pogardliwie ‘nauczyciel szkoły parafialnej’.

Rybałowski - od nazwy miejscowej Rybałty (białostockie, gmina Grodzisk).

Rybałów - od staropolskiego rybałt ‘średniowieczny śpiewak kościelny; wędrowny aktor’, później pogardliwie ‘nauczyciel szkoły parafialnej’.

Rybałt - 1456 od staropolskiego rybałt ‘średniowieczny śpiewak kościelny; wędrowny aktor’, później pogardliwie ‘nauczyciel szkoły parafialnej’.

Rybałtkowski - od staropolskiego rybałt ‘średniowieczny śpiewak kościelny; wędrowny aktor’, później pogardliwie ‘nauczyciel szkoły parafialnej’.

Rybałtowicz - 1498 od staropolskiego rybałt ‘średniowieczny śpiewak kościelny; wędrowny aktor’, później pogardliwie ‘nauczyciel szkoły parafialnej’.

Rybałtowski - 1569 od nazwy miejscowej Rybałty (białostockie, gmina Grodzisk).

Rybałtowski - od staropolskiego rybałt ‘średniowieczny śpiewak kościelny; wędrowny aktor’, później pogardliwie ‘nauczyciel szkoły parafialnej’.

Ryban - od ryba.

Rybanek - od ryba.

Rybaniak - od ryba.

Rybaniec - od ryba.

Rybanik - od ryba.

Rybankiewicz - od ryba.

Rybanowicz - od ryba.

Rybar - 1580 od ryba.

Rybarczak - od ryba.

Rybarczek - od ryba.

Rybarczuk - od ryba.

Rybarczyk - od ryba, rybarczyk ‘syn rybaka’.

Rybarek - od ryba.

Rybark - od ryba.

Rybarkiewicz - od ryba.

Rybarko - od ryba.

Rybarski - 1656 od ryba; od przymiotnika rybarski.

Rybaruk - od ryba.

Rybarz - od ryba, rybarz ‘rybak’.

Rybarza - od ryba, rybarz ‘rybak’.

Rybarzewski - od ryba, rybarz ‘rybak’.

Rybas - od ryba.

Rybasch - od ryba.

Rybasek - od ryba.

Rybasiewicz - od ryba.

Rybasiński - od ryba.

Rybasow - od ryba.

Rybasz - od ryba, rybarz ‘rybak’.

Rybaszek - od ryba, rybarz ‘rybak’.

Rybaszewski - od ryba, rybarz ‘rybak’.

Rybaszko - od ryba, rybarz ‘rybak’.

Rybaszyński - od ryba, rybarz ‘rybak’.

Rybatycki - od nazwy miejscowej Rybotycze (przemyskie, gmina Fredropol).

Rybaudt - od staropolskiego rybałt ‘średniowieczny śpiewak kościelny; wędrowny aktor’, później pogardliwie ‘nauczyciel szkoły parafialnej’.

Rybciak - od ryba.

Rybciński - od nazwy miejscowej Rybka (kaliskie, gmina Galewice).

Rybczak - od ryba.

Rybczański - od ryba.

Rybczek - od ryba.

Rybczenko - od ryba.

Rybczewski - od ryba.

Rybczonek - od ryba.

Rybczuk - od ryba.

Rybczyk - od ryba.

Rybczyński - 1764 od nazwy miejscowej Rybka (kaliskie, gmina Galewice).

Rybecki - od ryba.

Rybeczka - od ryba.

Rybeczko - od ryba.

Rybeczuk - od ryba.

Rybek - od ryba.

Rybel - od ryba.

Rybelski - od ryba.

Rybeński - od nazw miejscowych Rybna, Rybno (kilka wsi).

Rybi - od ryba; od przymiotnika rybi.

Rybiacki - od ryba.

Rybiak - od ryba.

Rybiakowski - od ryba.

Rybiałek - od ryba.

Rybianek - od ryba.

Rybianow - od ryba.

Rybiański - od ryba.

Rybiarczyk - od ryba, rybarczyk ‘syn rybaka’.

Rybica - od ryba.

Rybich - od ryba.

Rybicha - od ryba.

Rybicki - 1486 od nazwy miejscowej Rybice, dziś Rybitwy (płockie, gmina Witonia).

Rybiczek - od ryba.

Rybiec - od ryba.

Rybienik - od ryba.

Rybień - 1065 od ryba.

Rybieński - 1497 od nazw miejscowych Rybna, Rybno (kilka wsi).

Rybierski - od ryba.

Rybiewski - od ryba.

Rybij - od ryba.

Rybija - od ryba.

Rybik - 1464 od ryba; rybik ‘owad, szkodnik zboża i skóry’.

Rybikowski - od ryba; rybik ‘owad, szkodnik zboża i skóry’.

Rybin - 1480 od ryba.

Rybinczuk - od ryba.

Rybinek - od ryba.

Rybinkiewicz - od ryba.

Rybinkowski - od ryba.

Rybińczuk - od ryba.

Rybiński - 1464 od nazw miejscowych Rybna, Rybno (kilka wsi).

Rybiołek - od ryba.

Rybionek - od ryba.

Rybiorz - (Śl) od ryba.

Rybis - od ryba.

Rybisiak - od ryba.

Rybisiewicz - od ryba.

Rybisz - od ryba.

Rybiszewski - od ryba.

Rybiś - od ryba.

Rybitw - 1479 od ryba; od staoropolskiego rybitw ‘rybak’.

Rybitwa - od ryba; od rybitwa ‘gatunek ptaka’.

Rybka - 1485 od ryba, rybka.

Rybka - Zabawski złożenia brak; Rybka 1485 od ryba, rybka; Zabawski 1388 (= de Zabawa) od zabawa ‘rozrywka; bal’, dawniej też ‘zajęcie, praca; zwłoka; opóźnienie’ lub od nazwy miejscowej Zabawa (tarnowskie, gmina Radłów; krakowskie, gmina Wieliczka) lub też od nazwy herbu Zabawa.

Rybkiewicz - od ryba.

Rybkin - od ryba.

Rybko - od ryba.

Rybkowiak - od ryba.

Rybkowski - 1633 od ryba.

Ryblewski - od ryba.

Rybła - od ryba.

Rybłowicz - od ryba.

Rybłowski - od ryba.

Rybniak - od ryba.

Rybnicki - 1483 od nazwy miasta Rybnik (katowickie).

Rybnik - 1372 od ryba lub od rybnik ‘sadzawka, staw’.

Rybnikow - od ryba.

Rybnowski - od ryba.

Rybojad - od ryba.

Rybojedzki - 1391 od nazwy miejscowej Rybojedzko (poznańskie, gmina Stęszew).

Rybojewski - 1390 od nazwy miejscowej Rybojedzko (poznańskie, gmina Stęszew).

Rybok - (Śl) od ryba, rybak ‘człowiek łowiący ryby’.

Rybokiewicz - od ryba, rybak ‘człowiek łowiący ryby’.

Rybol - od ryba.

Rybold - od staropolskiego rybałt ‘średniowieczny śpiewak kościelny; wędrowny aktor’, później pogardliwie ‘nauczyciel szkoły parafialnej’.

Ryboł - od ryba.

Rybołowicz - od ryba.

Rybołowik - od ryba.

Rybołowski - od ryba.

Rybonicz - od ryba.

Ryboń - od ryba.

Rybor - od ryba.

Ryborczyk - od ryba.

Ryborkiewicz - od ryba.

Ryborski - od ryba.

Ryborz - (Śl) od ryba.

Rybosz - od ryba.

Rybot - od ryba.

Rybota - 1381 od ryba.

Rybotycki - 1359 od nazwy miejscowej Rybotycze (przemyskie, gmina Rybotycze).

Rybowiak - od ryba.

Rybowicz - od ryba.

Rybowiecki - od ryba.

Rybowski - 1391 od nazwy miejscowej Rybowo (pilskie, gmina Gołańcz).

Rybów - od ryba.

Rybski - od nazwy miejscowej Rybie (kilka wsi).

Rybulski - 1722 od ryba.

Rybus - od ryba.

Rybusiewicz - od ryba.

Rybusiński - od ryba.

Rybusz - od ryba.

Rybuszewski - od ryba.

Rybuś - od ryba.

Rybys - od ryba.

Rybyszewski - od ryba.

Rybyść - od ryba.

Ryc - 1591 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Ryc - od niemieckiej nazwy osobowej Ritz, ta os starowysokoniemieckiego Richizo, od imion złożonych na Rich , też od ukraińskiego Hryć, ta od Hryhor (= Grzegorz).

Ryca - od niemieckiej nazwy osobowej Ritz, ta os starowysokoniemieckiego Richizo, od imion złożonych na Rich , też od ukraińskiego Hryć, ta od Hryhor (= Grzegorz).

Ryca - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Rycabel - od gwarowego rycąbel ‘ruchoma ławka z kłonicami przymocowana sworzniem do osi przedniej wozu, rycząg, kierownik’.

Rycaj - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Rycak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Rycalewski - od niemieckiej nazwy osobowej Ritz, ta os starowysokoniemieckiego Richizo, od imion złożonych na Rich , też od ukraińskiego Hryć, ta od Hryhor (= Grzegorz).

Rycan - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Rycar - od rycerz ‘członek uprzywilejowanej warstwy wojowników’, z niemieckiego Ritter; od niemieckiej nazwy osobowej Ryter; od rycerzyk.

Rycarz - od rycerz ‘członek uprzywilejowanej warstwy wojowników’, z niemieckiego Ritter; od niemieckiej nazwy osobowej Ryter; od rycerzyk.

Rycąbel - od gwarowego rycąbel ‘ruchoma ławka z kłonicami przymocowana sworzniem do osi przedniej wozu, rycząg, kierownik’.

Rycej - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Rycek - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Rycel - 1459 od niemieckiej nazwy osobowej Ritz, ta os starowysokoniemieckiego Richizo, od imion złożonych na Rich , też od ukraińskiego Hryć, ta od Hryhor (= Grzegorz).

Rycelski - od niemieckiej nazwy osobowej Ritz, ta os starowysokoniemieckiego Richizo, od imion złożonych na Rich , też od ukraińskiego Hryć, ta od Hryhor (= Grzegorz).

Rycembel - od gwarowego rycąbel ‘ruchoma ławka z kłonicami przymocowana sworzniem do osi przedniej wozu, rycząg, kierownik’.

Rycember - od gwarowego rycąbel ‘ruchoma ławka z kłonicami przymocowana sworzniem do osi przedniej wozu, rycząg, kierownik’.

Rycer - od rycerz ‘członek uprzywilejowanej warstwy wojowników’, z niemieckiego Ritter; od niemieckiej nazwy osobowej Ryter.

Rycerski - od rycerz ‘członek uprzywilejowanej warstwy wojowników’, z niemieckiego Ritter; od niemieckiej nazwy osobowej Ryter; od przymiotnika rycerski.

Rycerz - 1333 od rycerz ‘członek uprzywilejowanej warstwy wojowników’, z niemieckiego Ritter; od niemieckiej nazwy osobowej Ryter.

Rycerzewicz - 1499 od rycerz ‘członek uprzywilejowanej warstwy wojowników’, z niemieckiego Ritter; od niemieckiej nazwy osobowej Ryter.

Rycerzowski - 1479 od rycerz ‘członek uprzywilejowanej warstwy wojowników’, z niemieckiego Ritter; od niemieckiej nazwy osobowej Ryter.

Rycerzyk - 1471 od rycerz ‘członek uprzywilejowanej warstwy wojowników’, z niemieckiego Ritter; od niemieckiej nazwy osobowej Ryter; od rycerzyk.

Rycewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Rycewski - od niemieckiej nazwy osobowej Ritz, ta os starowysokoniemieckiego Richizo, od imion złożonych na Rich , też od ukraińskiego Hryć, ta od Hryhor (= Grzegorz).

Rycębel - od gwarowego rycąbel ‘ruchoma ławka z kłonicami przymocowana sworzniem do osi przedniej wozu, rycząg, kierownik’.

Rych - 1339 od niemieckiej nazwy osobowej Reich, ta od średniowysokoniemieckiego riche, rich ‘wysoko urodzony, dostojny, szlachetny’.

Rycha - od niemieckiej nazwy osobowej Reich, ta od średniowysokoniemieckiego riche, rich ‘wysoko urodzony, dostojny, szlachetny’.

Rychaczewski - od niemieckiej nazwy osobowej Reich, ta od średniowysokoniemieckiego riche, rich ‘wysoko urodzony, dostojny, szlachetny’.

Rychal - od niemieckiej nazwy osobowej Reich, ta od średniowysokoniemieckiego riche, rich ‘wysoko urodzony, dostojny, szlachetny’.

Rychala - od niemieckiej nazwy osobowej Reich, ta od średniowysokoniemieckiego riche, rich ‘wysoko urodzony, dostojny, szlachetny’.

Rychalak - od niemieckiej nazwy osobowej Reich, ta od średniowysokoniemieckiego riche, rich ‘wysoko urodzony, dostojny, szlachetny’.

Rychald - 1238 od niemieckiej nazwy osobowej Reicheld, ta od imienia złożonego Riewaldan.

Rychalik - od niemieckiej nazwy osobowej Reich, ta od średniowysokoniemieckiego riche, rich ‘wysoko urodzony, dostojny, szlachetny’.

Rychaliński - od niemieckiej nazwy osobowej Reich, ta od średniowysokoniemieckiego riche, rich ‘wysoko urodzony, dostojny, szlachetny’.

Rychalk - od niemieckiej nazwy osobowej Reich, ta od średniowysokoniemieckiego riche, rich ‘wysoko urodzony, dostojny, szlachetny’.

Rychalski - 1688 od niemieckiej nazwy osobowej Reich, ta od średniowysokoniemieckiego riche, rich ‘wysoko urodzony, dostojny, szlachetny’.

Rychaluk - od niemieckiej nazwy osobowej Reich, ta od średniowysokoniemieckiego riche, rich ‘wysoko urodzony, dostojny, szlachetny’.

Rychała - od niemieckiej nazwy osobowej Reich, ta od średniowysokoniemieckiego riche, rich ‘wysoko urodzony, dostojny, szlachetny’.

Rychałkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Reich, ta od średniowysokoniemieckiego riche, rich ‘wysoko urodzony, dostojny, szlachetny’.

Rychałt - 1402 od niemieckiej nazwy osobowej Reicheld, ta od imienia złożonego Riewaldan.

Rychan - od niemieckiej nazwy osobowej Reich, ta od średniowysokoniemieckiego riche, rich ‘wysoko urodzony, dostojny, szlachetny’.

Rychanicz - od niemieckiej nazwy osobowej Reich, ta od średniowysokoniemieckiego riche, rich ‘wysoko urodzony, dostojny, szlachetny’.

Rychański - od niemieckiej nazwy osobowej Reich, ta od średniowysokoniemieckiego riche, rich ‘wysoko urodzony, dostojny, szlachetny’.

Rychard - 1222 od niemieckich nazw osobowych Reichard, Reichart, te od imienia złożonego Rihhart.

Rychardt - od niemieckich nazw osobowych Reichard, Reichart, te od imienia złożonego Rihhart.

Rycharski - od niemieckich nazw osobowych Reichard, Reichart, te od imienia złożonego Rihhart.

Rychart - 1372 od niemieckich nazw osobowych Reichard, Reichart, te od imienia złożonego Rihhart.

Rychciak - od rychtować ‘przygotowywać’, rycht ‘ład’, też od niemieckiego imienia Richt.

Rychcicki - od rychtować ‘przygotowywać’, rycht ‘ład’, też od niemieckiego imienia Richt.

Rychcik - od rychtować ‘przygotowywać’, rycht ‘ład’, też od niemieckiego imienia Richt.

Rychciński - od rychtować ‘przygotowywać’, rycht ‘ład’, też od niemieckiego imienia Richt.

Rychczyk - od rychtować ‘przygotowywać’, rycht ‘ład’, też od niemieckiego imienia Richt.

Rychczyński - od rychtować ‘przygotowywać’, rycht ‘ład’, też od niemieckiego imienia Richt.

Rychec - od niemieckiej nazwy osobowej Reich, ta od średniowysokoniemieckiego riche, rich ‘wysoko urodzony, dostojny, szlachetny’.

Rycher - od niemieckich nazw osobowych Reichard, Reichart, te od imienia złożonego Rihhart.

Rycherd - od niemieckich nazw osobowych Reichard, Reichart, te od imienia złożonego Rihhart.

Rycherski - od niemieckich nazw osobowych Reichard, Reichart, te od imienia złożonego Rihhart.

Rychert - od niemieckich nazw osobowych Reichard, Reichart, te od imienia złożonego Rihhart.

Rychet - od niemieckich nazw osobowych Reichard, Reichart, te od imienia złożonego Rihhart.

Rychla - od rychły dawniej ‘wczesny’, też ‘mający nadejść’.

Rychlak - od rychły dawniej ‘wczesny’, też ‘mający nadejść’.

Rychlawski - od rychły dawniej ‘wczesny’, też ‘mający nadejść’.

Rychlec - 1698 od rychły dawniej ‘wczesny’, też ‘mający nadejść’.

Rychleński - od rychły dawniej ‘wczesny’, też ‘mający nadejść’.

Rychlewicz - od rychły dawniej ‘wczesny’, też ‘mający nadejść’.

Rychlewski - od rychły dawniej ‘wczesny’, też ‘mający nadejść’.

Rychli - od rychły dawniej ‘wczesny’, też ‘mający nadejść’.

Rychlica - od rychły dawniej ‘wczesny’, też ‘mający nadejść’.

Rychlich - 1442 od rychły dawniej ‘wczesny’, też ‘mający nadejść’.

Rychlicki - 1515 od nazwy miejscowej Rychlik (pilskie, gmina Trzcianka).

Rychlicz - 1426 od rychły dawniej ‘wczesny’, też ‘mający nadejść’.

Rychliczak - od rychły dawniej ‘wczesny’, też ‘mający nadejść’.

Rychliczek - 1631 od rychły dawniej ‘wczesny’, też ‘mający nadejść’.

Rychlik - 1436 od rychły dawniej ‘wczesny’, też ‘mający nadejść’.

Rychlikow - od rychły dawniej ‘wczesny’, też ‘mający nadejść’.

Rychlikowski - od rychły dawniej ‘wczesny’, też ‘mający nadejść’.

Rychlin - od rychły dawniej ‘wczesny’, też ‘mający nadejść’.

Rychliński - od rychły dawniej ‘wczesny’, też ‘mający nadejść’.

Rychlowski - od rychły dawniej ‘wczesny’, też ‘mający nadejść’.

Rychluk - od rychły dawniej ‘wczesny’, też ‘mający nadejść’.

Rychly - od rychły dawniej ‘wczesny’, też ‘mający nadejść’.

Rychła - od rychły dawniej ‘wczesny’, też ‘mający nadejść’.

Rychławski - od rychły dawniej ‘wczesny’, też ‘mający nadejść’.

Rychło - od rychły dawniej ‘wczesny’, też ‘mający nadejść’.

Rychłobogat - 1394 od rychły dawniej ‘wczesny’, też ‘mający nadejść’.

Rychłosz - 1490 od rychły dawniej ‘wczesny’, też ‘mający nadejść’.

Rychłoszek - 1527 od rychły dawniej ‘wczesny’, też ‘mający nadejść’.

Rychłowicz - od rychły dawniej ‘wczesny’, też ‘mający nadejść’.

Rychłowiec - 1430 od rychły dawniej ‘wczesny’, też ‘mający nadejść’.

Rychłowski - 1627 od nazwy miejscowej Rychłowice (sieradzkie, gmina Wieluń).

Rychły - 1428 od rychły dawniej ‘wczesny’, też ‘mający nadejść’.

Rychnicki - od niemieckiej nazwy osobowej Reich, ta od średniowysokoniemieckiego riche, rich ‘wysoko urodzony, dostojny, szlachetny’.

Rychnik - od niemieckiej nazwy osobowej Reich, ta od średniowysokoniemieckiego riche, rich ‘wysoko urodzony, dostojny, szlachetny’.

Rychnowski - od niemieckiej nazwy osobowej Reich, ta od średniowysokoniemieckiego riche, rich ‘wysoko urodzony, dostojny, szlachetny’.

Rychol - od niemieckiej nazwy osobowej Reich, ta od średniowysokoniemieckiego riche, rich ‘wysoko urodzony, dostojny, szlachetny’.

Rychold - od niemieckiej nazwy osobowej Reich, ta od średniowysokoniemieckiego riche, rich ‘wysoko urodzony, dostojny, szlachetny’.

Rycholski - od niemieckiej nazwy osobowej Reich, ta od średniowysokoniemieckiego riche, rich ‘wysoko urodzony, dostojny, szlachetny’.

Rychołd - 1319 od niemieckiej nazwy osobowej Reicheld, ta od imienia złożonego Riewaldan.

Rychołt - 1386 od niemieckiej nazwy osobowej Reicheld, ta od imienia złożonego Riewaldan.

Rychorczuk - od niemieckich nazw osobowych Reichard, Reichart, te od imienia złożonego Rihhart.

Rychorowicz - od niemieckich nazw osobowych Reichard, Reichart, te od imienia złożonego Rihhart.

Rychorski - od niemieckich nazw osobowych Reichard, Reichart, te od imienia złożonego Rihhart.

Rychow - od niemieckiej nazwy osobowej Reich, ta od średniowysokoniemieckiego riche, rich ‘wysoko urodzony, dostojny, szlachetny’.

Rychowski - od niemieckiej nazwy osobowej Reich, ta od średniowysokoniemieckiego riche, rich ‘wysoko urodzony, dostojny, szlachetny’.

Rycht - 1388 od rychtować ‘przygotowywać’, rycht ‘ład’, też od niemieckiego imienia Richt.

Rychta - 1471 od rychtować ‘przygotowywać’, rycht ‘ład’, też od niemieckiego imienia Richt.

Rychtalski - od niemieckiej nazwy osobowej Reich, ta od średniowysokoniemieckiego riche, rich ‘wysoko urodzony, dostojny, szlachetny’.

Rychtalski - od rychtować ‘przygotowywać’, rycht ‘ład’, też od niemieckiego imienia Richt.

Rychtanek - od rychtować ‘przygotowywać’, rycht ‘ład’, też od niemieckiego imienia Richt.

Rychtanowski - od rychtować ‘przygotowywać’, rycht ‘ład’, też od niemieckiego imienia Richt.

Rychtar - od staropolskiego rychtarz ‘wójt, przewodniczący sądu prawa niemieckiego’.

Rychtarczyk - 1724 od staropolskiego rychtarz ‘wójt, przewodniczący sądu prawa niemieckiego’.

Rychtarski - od staropolskiego rychtarz ‘wójt, przewodniczący sądu prawa niemieckiego’.

Rychtarz - 1608 od staropolskiego rychtarz ‘wójt, przewodniczący sądu prawa niemieckiego’.

Rychtecki - od rychtować ‘przygotowywać’, rycht ‘ład’, też od niemieckiego imienia Richt.

Rychtel - od staropolskiego rychtarz ‘wójt, przewodniczący sądu prawa niemieckiego’.

Rychtelski - od staropolskiego rychtarz ‘wójt, przewodniczący sądu prawa niemieckiego’.

Rychter - 1407 od staropolskiego rychtarz ‘wójt, przewodniczący sądu prawa niemieckiego’.

Rychtera - od staropolskiego rychtarz ‘wójt, przewodniczący sądu prawa niemieckiego’.

Rychterczyk - od staropolskiego rychtarz ‘wójt, przewodniczący sądu prawa niemieckiego’.

Rychterewicz - od staropolskiego rychtarz ‘wójt, przewodniczący sądu prawa niemieckiego’.

Rychterowicz - od staropolskiego rychtarz ‘wójt, przewodniczący sądu prawa niemieckiego’.

Rychterski - od staropolskiego rychtarz ‘wójt, przewodniczący sądu prawa niemieckiego’.

Rychtik - od rychtować ‘przygotowywać’, rycht ‘ład’, też od niemieckiego imienia Richt; od rychtyk ‘akurat, własnie tak; dokładnie’.

Rychtor - od staropolskiego rychtarz ‘wójt, przewodniczący sądu prawa niemieckiego’.

Rychtowicz - 1414 od rychtować ‘przygotowywać’, rycht ‘ład’, też od niemieckiego imienia Richt.

Rychtowski - od rychtować ‘przygotowywać’, rycht ‘ład’, też od niemieckiego imienia Richt.

Rychty - od rychtować ‘przygotowywać’, rycht ‘ład’, też od niemieckiego imienia Richt; od rychtyk ‘akurat, własnie tak; dokładnie’.

Rychtyk - od rychtować ‘przygotowywać’, rycht ‘ład’, też od niemieckiego imienia Richt; od rychtyk ‘akurat, własnie tak; dokładnie’.

Rychuk - od niemieckiej nazwy osobowej Reich, ta od średniowysokoniemieckiego riche, rich ‘wysoko urodzony, dostojny, szlachetny’.

Rychułka - od niemieckiej nazwy osobowej Reich, ta od średniowysokoniemieckiego riche, rich ‘wysoko urodzony, dostojny, szlachetny’.

Rychwa - od rychwa ‘opaska żelazna’.

Rychwalik - od niemieckich nazw osobowych Richwald, Reichwald.

Rychwalski - 1495 od nazwy miejscowej Ryngwałd, dziś Rynwałd (gdańskie, gmina Starogard Gdański; toruńskie, gmina Radzyń Chełmiński).

Rychwał - od niemieckich nazw osobowych Richwald, Reichwald.

Rychwałek - 1688 od niemieckich nazw osobowych Richwald, Reichwald.

Rychwałkiewicz - od niemieckich nazw osobowych Richwald, Reichwald.

Rychwicki - od rychwa ‘opaska żelazna’.

Rychwiński - od rychwa ‘opaska żelazna’.

Ryciak - od imienia żeńskiego Ryta, skróconej formy od Margaritta; w formach pochodnych też od ryć.

Ryciak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Rycianowski - od imienia żeńskiego Ryta, skróconej formy od Margaritta; w formach pochodnych też od ryć.

Rycicki - od imienia żeńskiego Ryta, skróconej formy od Margaritta; w formach pochodnych też od ryć.

Ryciek - od imienia żeńskiego Ryta, skróconej formy od Margaritta; w formach pochodnych też od ryć.

Ryciek - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Rycielski - od imienia żeńskiego Ryta, skróconej formy od Margaritta; w formach pochodnych też od ryć.

Rycik - od imienia żeńskiego Ryta, skróconej formy od Margaritta; w formach pochodnych też od ryć.

Rycik - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Ryciński - od imienia żeńskiego Ryta, skróconej formy od Margaritta; w formach pochodnych też od ryć.

Rycio - od imienia żeńskiego Ryta, skróconej formy od Margaritta; w formach pochodnych też od ryć.

Rycio - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Rycioł - od imienia żeńskiego Ryta, skróconej formy od Margaritta; w formach pochodnych też od ryć.

Rycioł - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Rycirz - 1504 od rycerz ‘członek uprzywilejowanej warstwy wojowników’, z niemieckiego Ritter; od niemieckiej nazwy osobowej Ryter; od rycerzyk.

Ryciuch - od imienia żeńskiego Ryta, skróconej formy od Margaritta; w formach pochodnych też od ryć.

Ryciuch - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Ryciuk - od imienia żeńskiego Ryta, skróconej formy od Margaritta; w formach pochodnych też od ryć.

Ryciuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Rycke - od niemieckiej nazwy osobowej Ritz, ta os starowysokoniemieckiego Richizo, od imion złożonych na Rich , też od ukraińskiego Hryć, ta od Hryhor (= Grzegorz).

Rycki - od nazwy miasta Ryki (lubelskie).

Rycki - od niemieckiej nazwy osobowej Ritz, ta os starowysokoniemieckiego Richizo, od imion złożonych na Rich , też od ukraińskiego Hryć, ta od Hryhor (= Grzegorz).

Ryckie - od niemieckiej nazwy osobowej Ritz, ta os starowysokoniemieckiego Richizo, od imion złożonych na Rich , też od ukraińskiego Hryć, ta od Hryhor (= Grzegorz).

Ryckiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Rycko - 1591 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Ryckowski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Rycman - od niemieckiej nazwy osobowej Ritzmann, ta od Ritz + mann lub od rycman ‘ruchoma ławka z kłonicami przymocowana sworzniem do osi przedniej wozu’.

Rycombel - od gwarowego rycąbel ‘ruchoma ławka z kłonicami przymocowana sworzniem do osi przedniej wozu, rycząg, kierownik’.

Rycombell - od gwarowego rycąbel ‘ruchoma ławka z kłonicami przymocowana sworzniem do osi przedniej wozu, rycząg, kierownik’.

Rycomber - od gwarowego rycąbel ‘ruchoma ławka z kłonicami przymocowana sworzniem do osi przedniej wozu, rycząg, kierownik’.

Ryconiak - od niemieckiej nazwy osobowej Ritz, ta os starowysokoniemieckiego Richizo, od imion złożonych na Rich , też od ukraińskiego Hryć, ta od Hryhor (= Grzegorz).

Rycowski - od niemieckiej nazwy osobowej Ritz, ta os starowysokoniemieckiego Richizo, od imion złożonych na Rich , też od ukraińskiego Hryć, ta od Hryhor (= Grzegorz).

Rycul - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Rycuniak - od niemieckiej nazwy osobowej Ritz, ta os starowysokoniemieckiego Richizo, od imion złożonych na Rich , też od ukraińskiego Hryć, ta od Hryhor (= Grzegorz).

Rycy - od niemieckiej nazwy osobowej Ritz, ta os starowysokoniemieckiego Richizo, od imion złożonych na Rich , też od ukraińskiego Hryć, ta od Hryhor (= Grzegorz).

Rycyk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Rycyrs - od rycerz ‘członek uprzywilejowanej warstwy wojowników’, z niemieckiego Ritter; od niemieckiej nazwy osobowej Ryter; od rycerzyk.

Rycyrz - od rycerz ‘członek uprzywilejowanej warstwy wojowników’, z niemieckiego Ritter; od niemieckiej nazwy osobowej Ryter; od rycerzyk.

Rycz - 1639 od ryczeć ‘wydawać donośny, przeciągły głos’.

Ryczaj - od ryczeć ‘wydawać donośny, przeciągły głos’.

Ryczajewicz - od ryczeć ‘wydawać donośny, przeciągły głos’.

Ryczak - od ryczeć ‘wydawać donośny, przeciągły głos’.

Ryczakowicz - od ryczeć ‘wydawać donośny, przeciągły głos’.

Ryczakowski - od ryczeć ‘wydawać donośny, przeciągły głos’.

Ryczał - 1452 od ryczeć ‘wydawać donośny, przeciągły głos’.

Ryczała - 1743 od ryczeć ‘wydawać donośny, przeciągły głos’.

Ryczałek - od ryczeć ‘wydawać donośny, przeciągły głos’.

Ryczałowski - od ryczeć ‘wydawać donośny, przeciągły głos’.

Ryczan - od ryczeć ‘wydawać donośny, przeciągły głos’.

Ryczanik - od ryczeć ‘wydawać donośny, przeciągły głos’.

Ryczaniuk - od ryczeć ‘wydawać donośny, przeciągły głos’.

Ryczanowski - od ryczeć ‘wydawać donośny, przeciągły głos’.

Ryczańczuk - od ryczeć ‘wydawać donośny, przeciągły głos’.

Ryczańczyk - od ryczeć ‘wydawać donośny, przeciągły głos’.

Ryczczak - od ryczeć ‘wydawać donośny, przeciągły głos’.

Ryczek - 1399 od ryczeć ‘wydawać donośny, przeciągły głos’.

Ryczel - od ryczeć ‘wydawać donośny, przeciągły głos’.

Ryczer - od rycerz ‘członek uprzywilejowanej warstwy wojowników’, z niemieckiego Ritter; od niemieckiej nazwy osobowej Ryter; od rycerzyk.

Ryczewski - od nazwy miejscowej Ryczów (bielskie, gmina Spytkowice).

Ryczka - od ryczeć ‘wydawać donośny, przeciągły głos’.

Ryczkiewicz - od ryczeć ‘wydawać donośny, przeciągły głos’.

Ryczko - 1385 od ryczeć ‘wydawać donośny, przeciągły głos’.

Ryczkowic - 1441 od ryczeć ‘wydawać donośny, przeciągły głos’.

Ryczkowski - 1494 od nazwy miejscowej Ryczków (kaliskie, gmina Krotoszyn).

Ryczman - od niemieckiej nazwy osobowej Ritzmann, ta od Ritz + mann lub od rycman ‘ruchoma ławka z kłonicami przymocowana sworzniem do osi przedniej wozu’.

Ryczon - od ryczeć ‘wydawać donośny, przeciągły głos’.

Ryczowski - 1441 od nazwy miejscowej Ryczów (bielskie, gmina Spytkowice).

Ryczuk - od ryczeć ‘wydawać donośny, przeciągły głos’.

Ryczyca - 1429 od ryczeć ‘wydawać donośny, przeciągły głos’.

Ryczydło - od ryczeć ‘wydawać donośny, przeciągły głos’.

Ryczyk - od ryczeć ‘wydawać donośny, przeciągły głos’.

Ryczykowicz - 1788 od ryczeć ‘wydawać donośny, przeciągły głos’.

Ryczyłło - od ryczeć ‘wydawać donośny, przeciągły głos’.

Ryczyński - od nazwy miejscowej Ryczyna (zamojskie, gmina Łaszczów).

Ryczyrz - od rycerz ‘członek uprzywilejowanej warstwy wojowników’, z niemieckiego Ritter; od niemieckiej nazwy osobowej Ryter; od rycerzyk.

Ryczywoda - 1460 od ryczeć ‘wydawać donośny, przeciągły głos’.

Ryczywolski - od ryczeć ‘wydawać donośny, przeciągły głos’.

Ryczywoł - 1471 od ryczeć ‘wydawać donośny, przeciągły głos’.

Ryczywół - od ryczeć ‘wydawać donośny, przeciągły głos’.

Ryć - 1437 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Ryćka - 1493 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Ryćko - 1436 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Ryćkowicz - 1475 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Ryćkowski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Ryd - od niemieckiej nazwy osobowej Ried, ta od Ruod, Rüd, te od imion złożonych na Hruod .

Ryda - od niemieckiej nazwy osobowej Ried, ta od Ruod, Rüd, te od imion złożonych na Hruod .

Rydak - od niemieckiej nazwy osobowej Ried, ta od Ruod, Rüd, te od imion złożonych na Hruod .

Rydal - od niemieckiej nazwy osobowej Ried, ta od Ruod, Rüd, te od imion złożonych na Hruod .

Rydalski - od niemieckiej nazwy osobowej Ried, ta od Ruod, Rüd, te od imion złożonych na Hruod .

Rydałowski - od niemieckiej nazwy osobowej Ried, ta od Ruod, Rüd, te od imion złożonych na Hruod .

Rydarczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Rieder, ta od nazwy miejscowej Ried.

Rydarowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Rieder, ta od nazwy miejscowej Ried.

Rydarowski - od niemieckiej nazwy osobowej Rieder, ta od nazwy miejscowej Ried.

Rydasz - od niemieckiej nazwy osobowej Ried, ta od Ruod, Rüd, te od imion złożonych na Hruod .

Rydczak - od niemieckiej nazwy osobowej Ried, ta od Ruod, Rüd, te od imion złożonych na Hruod .

Rydczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Ried, ta od Ruod, Rüd, te od imion złożonych na Hruod .

Rydczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Ried, ta od Ruod, Rüd, te od imion złożonych na Hruod .

Rydek - od niemieckiej nazwy osobowej Ried, ta od Ruod, Rüd, te od imion złożonych na Hruod .

Rydel - 1439 od rydel ‘wąska łopata o spiczastym lib okrągłym ostrzu’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ried (e) l.

Rydelak - od rydel ‘wąska łopata o spiczastym lib okrągłym ostrzu’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ried (e) l.

Rydelek - od rydel ‘wąska łopata o spiczastym lib okrągłym ostrzu’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ried (e) l.

Rydelewski - od rydel ‘wąska łopata o spiczastym lib okrągłym ostrzu’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ried (e) l.

Rydelin - od rydel ‘wąska łopata o spiczastym lib okrągłym ostrzu’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ried (e) l.

Rydelkiewicz - od rydel ‘wąska łopata o spiczastym lib okrągłym ostrzu’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ried (e) l.

Rydell - od rydel ‘wąska łopata o spiczastym lib okrągłym ostrzu’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ried (e) l.

Rydellek - od rydel ‘wąska łopata o spiczastym lib okrągłym ostrzu’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ried (e) l.

Rydelski - od rydel ‘wąska łopata o spiczastym lib okrągłym ostrzu’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ried (e) l.

Rydeł - od rydel ‘wąska łopata o spiczastym lib okrągłym ostrzu’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ried (e) l.

Rydełkiewicz - od rydel ‘wąska łopata o spiczastym lib okrągłym ostrzu’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ried (e) l.

Rydełkowicz - od rydel ‘wąska łopata o spiczastym lib okrągłym ostrzu’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ried (e) l.

Rydełowski - od rydel ‘wąska łopata o spiczastym lib okrągłym ostrzu’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ried (e) l.

Ryden - od niemieckiej nazwy osobowej Ried, ta od Ruod, Rüd, te od imion złożonych na Hruod .

Rydeń - od niemieckiej nazwy osobowej Ried, ta od Ruod, Rüd, te od imion złożonych na Hruod .

Ryder - od niemieckiej nazwy osobowej Rieder, ta od nazwy miejscowej Ried.

Ryderowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Rieder, ta od nazwy miejscowej Ried.

Rydgier - od niemieckiej nazwy osobowej Rüdiger, ta od imienia złożonego Hrödger.

Rydier - od niemieckiej nazwy osobowej Rieder, ta od nazwy miejscowej Ried.

Rydiger - 1678 od niemieckiej nazwy osobowej Rüdiger, ta od imienia złożonego Hrödger.

Rydigier - od niemieckiej nazwy osobowej Rüdiger, ta od imienia złożonego Hrödger.

Rydjer - od niemieckiej nazwy osobowej Rieder, ta od nazwy miejscowej Ried.

Rydka - od niemieckiej nazwy osobowej Ried, ta od Ruod, Rüd, te od imion złożonych na Hruod .

Rydkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Ried, ta od Ruod, Rüd, te od imion złożonych na Hruod .

Rydko - od niemieckiej nazwy osobowej Ried, ta od Ruod, Rüd, te od imion złożonych na Hruod .

Rydl - 1497 od rydel ‘wąska łopata o spiczastym lib okrągłym ostrzu’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ried (e) l.

Rydlak - od rydel ‘wąska łopata o spiczastym lib okrągłym ostrzu’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ried (e) l.

Rydlakowski - od rydel ‘wąska łopata o spiczastym lib okrągłym ostrzu’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ried (e) l.

Rydlecki - od rydel ‘wąska łopata o spiczastym lib okrągłym ostrzu’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ried (e) l.

Rydleski - od rydel ‘wąska łopata o spiczastym lib okrągłym ostrzu’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ried (e) l.

Rydlewicz - od rydel ‘wąska łopata o spiczastym lib okrągłym ostrzu’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ried (e) l.

Rydlewski - od rydel ‘wąska łopata o spiczastym lib okrągłym ostrzu’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ried (e) l.

Rydlichowski - od rydel ‘wąska łopata o spiczastym lib okrągłym ostrzu’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ried (e) l.

Rydlicki - od rydel ‘wąska łopata o spiczastym lib okrągłym ostrzu’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ried (e) l.

Rydlik - od rydel ‘wąska łopata o spiczastym lib okrągłym ostrzu’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ried (e) l.

Rydlikowski - od rydel ‘wąska łopata o spiczastym lib okrągłym ostrzu’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ried (e) l.

Rydlin - od rydel ‘wąska łopata o spiczastym lib okrągłym ostrzu’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ried (e) l.

Rydliński - od rydel ‘wąska łopata o spiczastym lib okrągłym ostrzu’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ried (e) l.

Rydłoń - od rydel ‘wąska łopata o spiczastym lib okrągłym ostrzu’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ried (e) l.

Rydłowski - od rydel ‘wąska łopata o spiczastym lib okrągłym ostrzu’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ried (e) l.

Rydner - od niemieckiej nazwy osobowej Riedner.

Rydol - od rydel ‘wąska łopata o spiczastym lib okrągłym ostrzu’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ried (e) l.

Rydołowski - od rydel ‘wąska łopata o spiczastym lib okrągłym ostrzu’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ried (e) l.

Rydorowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Rieder, ta od nazwy miejscowej Ried.

Rydosz - od niemieckiej nazwy osobowej Ried, ta od Ruod, Rüd, te od imion złożonych na Hruod .

Rydry - od niemieckiej nazwy osobowej Riedrich, ta od starowysokoniemieckiego imienia złożonego Hruodrich.

Rydrych - od niemieckiej nazwy osobowej Riedrich, ta od starowysokoniemieckiego imienia złożonego Hruodrich.

Rydryński - od niemieckiej nazwy osobowej Riedrich, ta od starowysokoniemieckiego imienia złożonego Hruodrich.

Ryducan - od niemieckiej nazwy osobowej Ried, ta od Ruod, Rüd, te od imion złożonych na Hruod .

Ryducha - od niemieckiej nazwy osobowej Ried, ta od Ruod, Rüd, te od imion złożonych na Hruod .

Ryduchawski - od niemieckiej nazwy osobowej Ried, ta od Ruod, Rüd, te od imion złożonych na Hruod .

Ryduchowski - od niemieckiej nazwy osobowej Ried, ta od Ruod, Rüd, te od imion złożonych na Hruod .

Rydusz - od niemieckiej nazwy osobowej Ried, ta od Ruod, Rüd, te od imion złożonych na Hruod .

Rydwalski - od rydwan ‘wóz kryty’.

Rydwan - od rydwan ‘wóz kryty’.

Rydwanowski - od rydwan ‘wóz kryty’.

Rydwański - od rydwan ‘wóz kryty’.

Rydwelski - od rydwan ‘wóz kryty’.

Rydy - od niemieckiej nazwy osobowej Ried, ta od Ruod, Rüd, te od imion złożonych na Hruod .

Rydyger - od niemieckiej nazwy osobowej Rüdiger, ta od imienia złożonego Hrödger.

Rydygiel - od niemieckiej nazwy osobowej Rüdiger, ta od imienia złożonego Hrödger.

Rydygier - od niemieckiej nazwy osobowej Rüdiger, ta od imienia złożonego Hrödger.

Rydyk - od niemieckiej nazwy osobowej Ried, ta od Ruod, Rüd, te od imion złożonych na Hruod .

Rydyk - od niemieckiej nazwy osobowej Riedig, ta od staro wysokoniemieckiego Hruod ichi, od imienia złożonego na Hroud .

Rydykiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Ried, ta od Ruod, Rüd, te od imion złożonych na Hruod .

Rydykiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Riedig, ta od staro wysokoniemieckiego Hruod ichi, od imienia złożonego na Hroud .

Rydykow - od niemieckiej nazwy osobowej Ried, ta od Ruod, Rüd, te od imion złożonych na Hruod .

Rydykow - od niemieckiej nazwy osobowej Riedig, ta od staro wysokoniemieckiego Hruod ichi, od imienia złożonego na Hroud .

Rydykowski - od niemieckiej nazwy osobowej Ried, ta od Ruod, Rüd, te od imion złożonych na Hruod .

Rydykowski - od niemieckiej nazwy osobowej Riedig, ta od staro wysokoniemieckiego Hruod ichi, od imienia złożonego na Hroud .

Rydyński - od niemieckiej nazwy osobowej Ried, ta od Ruod, Rüd, te od imion złożonych na Hruod .

Rydyszewski - od niemieckiej nazwy osobowej Ried, ta od Ruod, Rüd, te od imion złożonych na Hruod .

Rydyś - od niemieckiej nazwy osobowej Ried, ta od Ruod, Rüd, te od imion złożonych na Hruod .

Rydz - 1386 od rydz ‘gatunek grzyba’, też od rydzy ‘rdzawy’.

Rydz - Niczyporuk złożenia brak; Rydz 1386 od rydz ‘gatunek grzyba’, też od rydzy ‘rdzawy’; Niczyporuk od imienia Nikifor. Imię pochodzenia greckiego niképhóros ‘przynoszący zwycięstwo, zwycięski’. W Polsce notowane późno, głównie na Kresach Wschodnich.

Rydza - od rydz ‘gatunek grzyba’, też od rydzy ‘rdzawy’.

Rydzaj - od rydz ‘gatunek grzyba’, też od rydzy ‘rdzawy’.

Rydzak - od rydz ‘gatunek grzyba’, też od rydzy ‘rdzawy’.

Rydzakowski - od rydz ‘gatunek grzyba’, też od rydzy ‘rdzawy’.

Rydzała - od rydz ‘gatunek grzyba’, też od rydzy ‘rdzawy’.

Rydzanek - od rydz ‘gatunek grzyba’, też od rydzy ‘rdzawy’.

Rydzanicz - od rydz ‘gatunek grzyba’, też od rydzy ‘rdzawy’.

Rydzanowicz - od rydz ‘gatunek grzyba’, też od rydzy ‘rdzawy’.

Rydzanowski - od rydz ‘gatunek grzyba’, też od rydzy ‘rdzawy’.

Rydzanycz - od rydz ‘gatunek grzyba’, też od rydzy ‘rdzawy’.

Rydzański - od rydz ‘gatunek grzyba’, też od rydzy ‘rdzawy’.

Rydzawicz - od rydz ‘gatunek grzyba’, też od rydzy ‘rdzawy’.

Rydzek - 1414 od rydz ‘gatunek grzyba’, też od rydzy ‘rdzawy’.

Rydzel - od rydel ‘wąska łopata o spiczastym lib okrągłym ostrzu’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ried (e) l.

Rydzeń - od rydz ‘gatunek grzyba’, też od rydzy ‘rdzawy’.

Rydzeński - od nazwy miasta Rydzyna (leszczyńskie).

Rydzeski - od nazw miejscowych Rydzew, Rydzów (kilka wsi).

Rydzewicz - od rydz ‘gatunek grzyba’, też od rydzy ‘rdzawy’.

Rydzewski - 1411 od nazw miejscowych Rydzew, Rydzów (kilka wsi).

Rydziak - od rydz ‘gatunek grzyba’, też od rydzy ‘rdzawy’.

Rydzicki - od rydz ‘gatunek grzyba’, też od rydzy ‘rdzawy’.

Rydziel - od rydel ‘wąska łopata o spiczastym lib okrągłym ostrzu’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ried (e) l.

Rydziewicz - od rydz ‘gatunek grzyba’, też od rydzy ‘rdzawy’.

Rydziewski - od nazw miejscowych Rydzew, Rydzów (kilka wsi).

Rydzik - od rydz ‘gatunek grzyba’, też od rydzy ‘rdzawy’.

Rydzikowski - od rydz ‘gatunek grzyba’, też od rydzy ‘rdzawy’.

Rydziński - od nazwy miasta Rydzyna (leszczyńskie).

Rydzio - od rydz ‘gatunek grzyba’, też od rydzy ‘rdzawy’.

Rydzki - od nazw miejscowych typu Rydze, Rydzyn.

Rydzko - od rydz ‘gatunek grzyba’, też od rydzy ‘rdzawy’.

Rydzkowicz - 1611 od rydz ‘gatunek grzyba’, też od rydzy ‘rdzawy’.

Rydzkowski - od rydz ‘gatunek grzyba’, też od rydzy ‘rdzawy’.

Rydzlik - od rydel ‘wąska łopata o spiczastym lib okrągłym ostrzu’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ried (e) l.

Rydzo - od rydz ‘gatunek grzyba’, też od rydzy ‘rdzawy’.

Rydzon - od rydz ‘gatunek grzyba’, też od rydzy ‘rdzawy’.

Rydzoń - od rydz ‘gatunek grzyba’, też od rydzy ‘rdzawy’.

Rydzowski - od nazw miejscowych Rydzew, Rydzów (kilka wsi).

Rydzowski - od rydz ‘gatunek grzyba’, też od rydzy ‘rdzawy’.

Rydzów - od rydz ‘gatunek grzyba’, też od rydzy ‘rdzawy’.

Rydzula - 1606 od rydz ‘gatunek grzyba’, też od rydzy ‘rdzawy’.

Rydzy - 1448 od rydz ‘gatunek grzyba’, też od rydzy ‘rdzawy’.

Rydzyk - 1558 od rydz ‘gatunek grzyba’, też od rydzy ‘rdzawy’.

Rydzykowicz - 1641 od rydz ‘gatunek grzyba’, też od rydzy ‘rdzawy’.

Rydzykowski - od rydz ‘gatunek grzyba’, też od rydzy ‘rdzawy’.

Rydzyn - od rydz ‘gatunek grzyba’, też od rydzy ‘rdzawy’.

Rydzynkiewicz - od rodzynek, rodzynka, ze staropolskiego też rozenka, rozynka ‘suszony owoc winnej latorośli’.

Rydzyński - 1422 od nazwy miasta Rydzyna (leszczyńskie).

Rydź - od rydz ‘gatunek grzyba’, też od rydzy ‘rdzawy’.

Rydż - od rydz ‘gatunek grzyba’, też od rydzy ‘rdzawy’.

Rydżak - od rydz ‘gatunek grzyba’, też od rydzy ‘rdzawy’.

Rydżanow - od rydz ‘gatunek grzyba’, też od rydzy ‘rdzawy’.

Rydżkowski - od rydz ‘gatunek grzyba’, też od rydzy ‘rdzawy’.

Ryfa - 1441 od imienia Rafał, też od rafa dawniej ‘siatka druciana’, ryfa ‘metalowa obręcz na kole’, rafać ‘obrywać’.

Ryfczak - od imienia Rafał, też od rafa dawniej ‘siatka druciana’, ryfa ‘metalowa obręcz na kole’, rafać ‘obrywać’.

Ryfczyński - od imienia Rafał, też od rafa dawniej ‘siatka druciana’, ryfa ‘metalowa obręcz na kole’, rafać ‘obrywać’.

Ryffa - od imienia Rafał, też od rafa dawniej ‘siatka druciana’, ryfa ‘metalowa obręcz na kole’, rafać ‘obrywać’.

Ryffert - od niemieckiej nazwy osobowej Riffler, ta od imienia złożonego Hruod frid.

Ryfiak - od imienia Rafał, też od rafa dawniej ‘siatka druciana’, ryfa ‘metalowa obręcz na kole’, rafać ‘obrywać’.

Ryfiński - od imienia Rafał, też od rafa dawniej ‘siatka druciana’, ryfa ‘metalowa obręcz na kole’, rafać ‘obrywać’.

Ryfka - od imienia Rafał, też od rafa dawniej ‘siatka druciana’, ryfa ‘metalowa obręcz na kole’, rafać ‘obrywać’.

Ryfko - od imienia Rafał, też od rafa dawniej ‘siatka druciana’, ryfa ‘metalowa obręcz na kole’, rafać ‘obrywać’.

Ryfky - od imienia Rafał, też od rafa dawniej ‘siatka druciana’, ryfa ‘metalowa obręcz na kole’, rafać ‘obrywać’.

Ryfla - od niemieckiej nazwy osobowej Riffler, ta od imienia złożonego Hruod frid.

Ryfler - od niemieckiej nazwy osobowej Riffler, ta od imienia złożonego Hruod frid.

Ryfliński - od imienia Rafał, też od rafa dawniej ‘siatka druciana’, ryfa ‘metalowa obręcz na kole’, rafać ‘obrywać’.

Ryftarczyk - od staropolskiego rychtarz ‘wójt, przewodniczący sądu prawa niemieckiego’.

Ryfun - od imienia Rafał, też od rafa dawniej ‘siatka druciana’, ryfa ‘metalowa obręcz na kole’, rafać ‘obrywać’.

Ryfuń - od imienia Rafał, też od rafa dawniej ‘siatka druciana’, ryfa ‘metalowa obręcz na kole’, rafać ‘obrywać’.

Ryga - 1460 od rygać ‘rzygać, kaszleć’, też od niemieckiej nazwy osobowej Rieg.

Rygacki - od rygać ‘rzygać, kaszleć’, też od niemieckiej nazwy osobowej Rieg.

Rygajło - od rygać ‘rzygać, kaszleć’, też od niemieckiej nazwy osobowej Rieg.

Rygal - od rygać ‘rzygać, kaszleć’, też od niemieckiej nazwy osobowej Rieg.

Rygalik - od rygać ‘rzygać, kaszleć’, też od niemieckiej nazwy osobowej Rieg.

Rygalski - 1793 od rygać ‘rzygać, kaszleć’, też od niemieckiej nazwy osobowej Rieg.

Rygał - 1787 od rygać ‘rzygać, kaszleć’, też od niemieckiej nazwy osobowej Rieg.

Rygała - od rygać ‘rzygać, kaszleć’, też od niemieckiej nazwy osobowej Rieg.

Rygałło - od rygać ‘rzygać, kaszleć’, też od niemieckiej nazwy osobowej Rieg.

Rygało - od rygać ‘rzygać, kaszleć’, też od niemieckiej nazwy osobowej Rieg.

Rygałyk - od rygać ‘rzygać, kaszleć’, też od niemieckiej nazwy osobowej Rieg.

Rygan - 1426 od rygać ‘rzygać, kaszleć’, też od niemieckiej nazwy osobowej Rieg.

Ryganów - od rygać ‘rzygać, kaszleć’, też od niemieckiej nazwy osobowej Rieg.

Rygas - 1419 od rygać ‘rzygać, kaszleć’, też od niemieckiej nazwy osobowej Rieg.

Rygasiewicz - od rygać ‘rzygać, kaszleć’, też od niemieckiej nazwy osobowej Rieg.

Rygaś - od rygać ‘rzygać, kaszleć’, też od niemieckiej nazwy osobowej Rieg.

Rygaz - od rygać ‘rzygać, kaszleć’, też od niemieckiej nazwy osobowej Rieg.

Rygaziewicz - od rygać ‘rzygać, kaszleć’, też od niemieckiej nazwy osobowej Rieg.

Rygel - od rygiel, dawniej też regiel ‘zasuwa, zamknięcie’, też od niemieckiej nazwy osobowej Ri (e)gel.

Rygelski - od rygiel, dawniej też regiel ‘zasuwa, zamknięcie’, też od niemieckiej nazwy osobowej Ri (e)gel.

Ryger - od niemieckich nazw osobowych Rüger, Rieger, te od starowysokoniemieckiego imienia złożonego Hruod (i)ger.

Rygiel - 1481 od rygiel, dawniej też regiel ‘zasuwa, zamknięcie’, też od niemieckiej nazwy osobowej Ri (e)gel.

Rygieł - od rygiel, dawniej też regiel ‘zasuwa, zamknięcie’, też od niemieckiej nazwy osobowej Ri (e)gel.

Rygier - od niemieckich nazw osobowych Rüger, Rieger, te od starowysokoniemieckiego imienia złożonego Hruod (i)ger.

Rygierski - od niemieckich nazw osobowych Rüger, Rieger, te od starowysokoniemieckiego imienia złożonego Hruod (i)ger.

Rygiert - od niemieckich nazw osobowych Rüger, Rieger, te od starowysokoniemieckiego imienia złożonego Hruod (i)ger.

Rygiewicz - od rygać ‘rzygać, kaszleć’, też od niemieckiej nazwy osobowej Rieg.

Rygiol - od rygiel, dawniej też regiel ‘zasuwa, zamknięcie’, też od niemieckiej nazwy osobowej Ri (e)gel.

Rygioł - od rygiel, dawniej też regiel ‘zasuwa, zamknięcie’, też od niemieckiej nazwy osobowej Ri (e)gel.

Ryglewicz - od rygiel, dawniej też regiel ‘zasuwa, zamknięcie’, też od niemieckiej nazwy osobowej Ri (e)gel.

Ryglewski - od rygiel, dawniej też regiel ‘zasuwa, zamknięcie’, też od niemieckiej nazwy osobowej Ri (e)gel.

Ryglicki - od nazwy miejscowej Ryglice (tarnowskie, gmina Ryglice).

Ryglik - od rygiel, dawniej też regiel ‘zasuwa, zamknięcie’, też od niemieckiej nazwy osobowej Ri (e)gel.

Rygliński - od rygiel, dawniej też regiel ‘zasuwa, zamknięcie’, też od niemieckiej nazwy osobowej Ri (e)gel.

Rygliszyn - od rygiel, dawniej też regiel ‘zasuwa, zamknięcie’, też od niemieckiej nazwy osobowej Ri (e)gel.

Ryglowicz - od rygiel, dawniej też regiel ‘zasuwa, zamknięcie’, też od niemieckiej nazwy osobowej Ri (e)gel.

Ryglowski - od rygiel, dawniej też regiel ‘zasuwa, zamknięcie’, też od niemieckiej nazwy osobowej Ri (e)gel.

Rygła - od rygiel, dawniej też regiel ‘zasuwa, zamknięcie’, też od niemieckiej nazwy osobowej Ri (e)gel.

Rygłowski - od rygiel, dawniej też regiel ‘zasuwa, zamknięcie’, też od niemieckiej nazwy osobowej Ri (e)gel.

Rygocki - od rygać ‘rzygać, kaszleć’, też od niemieckiej nazwy osobowej Rieg.

Rygol - od rygiel, dawniej też regiel ‘zasuwa, zamknięcie’, też od niemieckiej nazwy osobowej Ri (e)gel.

Rygolik - od rygać ‘rzygać, kaszleć’, też od niemieckiej nazwy osobowej Rieg.

Rygoll - (Śl) od rygać ‘rzygać, kaszleć’, też od niemieckiej nazwy osobowej Rieg.

Rygollo - (Śl) od rygać ‘rzygać, kaszleć’, też od niemieckiej nazwy osobowej Rieg.

Rygolski - (Śl) od rygać ‘rzygać, kaszleć’, też od niemieckiej nazwy osobowej Rieg.

Rygoł - (Śl) od rygać ‘rzygać, kaszleć’, też od niemieckiej nazwy osobowej Rieg.

Rygor - od niemieckich nazw osobowych Rüger, Rieger, te od starowysokoniemieckiego imienia złożonego Hruod (i)ger.

Rygorczuk - od niemieckich nazw osobowych Rüger, Rieger, te od starowysokoniemieckiego imienia złożonego Hruod (i)ger.

Rygorczyk - od niemieckich nazw osobowych Rüger, Rieger, te od starowysokoniemieckiego imienia złożonego Hruod (i)ger.

Rygorowicz - od niemieckich nazw osobowych Rüger, Rieger, te od starowysokoniemieckiego imienia złożonego Hruod (i)ger.

Rygoruk - od niemieckich nazw osobowych Rüger, Rieger, te od starowysokoniemieckiego imienia złożonego Hruod (i)ger.

Rygos - od rygać ‘rzygać, kaszleć’, też od niemieckiej nazwy osobowej Rieg.

Rygosik - od rygać ‘rzygać, kaszleć’, też od niemieckiej nazwy osobowej Rieg.

Rygosz - 1460 od rygać ‘rzygać, kaszleć’, też od niemieckiej nazwy osobowej Rieg.

Rygowicz - od rygać ‘rzygać, kaszleć’, też od niemieckiej nazwy osobowej Rieg.

Rygowski - od rygać ‘rzygać, kaszleć’, też od niemieckiej nazwy osobowej Rieg.

Ryguc - od rygać ‘rzygać, kaszleć’, też od niemieckiej nazwy osobowej Rieg.

Rygucki - od rygać ‘rzygać, kaszleć’, też od niemieckiej nazwy osobowej Rieg.

Rygula - od reguła ‘zbiór przepisów; obowiązująca zasada’.

Rygula - od rygać ‘rzygać, kaszleć’, też od niemieckiej nazwy osobowej Rieg.

Rygulla - od reguła ‘zbiór przepisów; obowiązująca zasada’.

Rygullo - od rygać ‘rzygać, kaszleć’, też od niemieckiej nazwy osobowej Rieg.

Rygulski - od reguła ‘zbiór przepisów; obowiązująca zasada’.

Rygulski - od rygać ‘rzygać, kaszleć’, też od niemieckiej nazwy osobowej Rieg.

Ryguła - 1564 od rygać ‘rzygać, kaszleć’, też od niemieckiej nazwy osobowej Rieg.

Ryguła - od reguła ‘zbiór przepisów; obowiązująca zasada’.

Rygus - od rygać ‘rzygać, kaszleć’, też od niemieckiej nazwy osobowej Rieg.

Rygusiak - od rygać ‘rzygać, kaszleć’, też od niemieckiej nazwy osobowej Rieg.

Rygusik - od rygać ‘rzygać, kaszleć’, też od niemieckiej nazwy osobowej Rieg.

Rygusiński - od rygać ‘rzygać, kaszleć’, też od niemieckiej nazwy osobowej Rieg.

Rygusz - 1497 od rygać ‘rzygać, kaszleć’, też od niemieckiej nazwy osobowej Rieg.

Ryguścik - od rygać ‘rzygać, kaszleć’, też od niemieckiej nazwy osobowej Rieg.

Rygwa - 1393 od rygać ‘rzygać, kaszleć’, też od niemieckiej nazwy osobowej Rieg.

Rygwelski - od nazwy miejscowej Ryngwałd, dziś Rynwałd (gdańskie, gmina Starogard Gdański; toruńskie, gmina Radzyń Chełmiński).

Ryhanicz - od niemieckiej nazwy osobowej Reich, ta od średniowysokoniemieckiego riche, rich ‘wysoko urodzony, dostojny, szlachetny’.

Ryhanycz - od niemieckiej nazwy osobowej Reich, ta od średniowysokoniemieckiego riche, rich ‘wysoko urodzony, dostojny, szlachetny’.

Ryhczak - od niemieckiej nazwy osobowej Reich, ta od średniowysokoniemieckiego riche, rich ‘wysoko urodzony, dostojny, szlachetny’.

Ryhiałek - od niemieckiej nazwy osobowej Reich, ta od średniowysokoniemieckiego riche, rich ‘wysoko urodzony, dostojny, szlachetny’.

Ryhlik - od rychły dawniej ‘wczesny’, też ‘mający nadejść’.

Ryhlik - od rychły dawniej ‘wczesny’, też ‘mający nadejść’.

Ryicki - od ryj ‘przedłużenie przedniego odcinka szczęki i żuchwy u zwierząt’.

Ryj - 1426 od ryj ‘przedłużenie przedniego odcinka szczęki i żuchwy u zwierząt’.

Ryja - od ryj ‘przedłużenie przedniego odcinka szczęki i żuchwy u zwierząt’; też od ryja ‘dół z wodą’.

Ryjak - od ryj ‘przedłużenie przedniego odcinka szczęki i żuchwy u zwierząt’.

Ryjczykiewicz - od ryj ‘przedłużenie przedniego odcinka szczęki i żuchwy u zwierząt’.

Ryjek - od ryj ‘przedłużenie przedniego odcinka szczęki i żuchwy u zwierząt’.

Ryjewski - od nazwy miejscowej Ryjewo (elbląskie, gmina Ryjewo).

Ryjka - od ryj ‘przedłużenie przedniego odcinka szczęki i żuchwy u zwierząt’.

Ryjnycz - od ryj ‘przedłużenie przedniego odcinka szczęki i żuchwy u zwierząt’.

Ryjo - od ryj ‘przedłużenie przedniego odcinka szczęki i żuchwy u zwierząt’.

Ryjoch - od ryj ‘przedłużenie przedniego odcinka szczęki i żuchwy u zwierząt’.

Ryjowski - od nazwy miejscowej Ryjewo (elbląskie, gmina Ryjewo).

Ryk - od ryk ‘donośny, przeciągły głos’, też staropolski termin sądowy, rykać, ryknąć.

Ryka - 1423 od ryk ‘donośny, przeciągły głos’, też staropolski termin sądowy, rykać, ryknąć.

Rykacz - 1436 od ryk ‘donośny, przeciągły głos’, też staropolski termin sądowy, rykać, ryknąć.

Rykaczewski - 1455 od nazw miejscowych Rykaczewo (białostockie, gmina Korycin; ciechanowskie, gmina Ciechanów), Rykacze (łomżyńskie, gmina Zambrów).

Rykaczowski - od nazw miejscowych Rykaczewo (białostockie, gmina Korycin; ciechanowskie, gmina Ciechanów), Rykacze (łomżyńskie, gmina Zambrów).

Rykal - od ryk ‘donośny, przeciągły głos’, też staropolski termin sądowy, rykać, ryknąć.

Rykala - od ryk ‘donośny, przeciągły głos’, też staropolski termin sądowy, rykać, ryknąć.

Rykalic - 1318 od ryk ‘donośny, przeciągły głos’, też staropolski termin sądowy, rykać, ryknąć.

Rykall - od ryk ‘donośny, przeciągły głos’, też staropolski termin sądowy, rykać, ryknąć.

Rykalski - XVI w. od ryk ‘donośny, przeciągły głos’, też staropolski termin sądowy, rykać, ryknąć.

Rykaluk - od ryk ‘donośny, przeciągły głos’, też staropolski termin sądowy, rykać, ryknąć.

Rykał - od ryk ‘donośny, przeciągły głos’, też staropolski termin sądowy, rykać, ryknąć.

Rykała - 1407 od ryk ‘donośny, przeciągły głos’, też staropolski termin sądowy, rykać, ryknąć.

Rykało - od ryk ‘donośny, przeciągły głos’, też staropolski termin sądowy, rykać, ryknąć.

Rykałowski - od ryk ‘donośny, przeciągły głos’, też staropolski termin sądowy, rykać, ryknąć.

Rykard - 1212 od niemieckich nazw osobowych Reichard, Reichart, te od imienia złożonego Rihhart.

Rykarski - od ryk ‘donośny, przeciągły głos’, też staropolski termin sądowy, rykać, ryknąć.

Rykarzewski - od ryk ‘donośny, przeciągły głos’, też staropolski termin sądowy, rykać, ryknąć.

Rykaszewski - od ryk ‘donośny, przeciągły głos’, też staropolski termin sądowy, rykać, ryknąć.

Rykat - od ryk ‘donośny, przeciągły głos’, też staropolski termin sądowy, rykać, ryknąć.

Rykata - od ryk ‘donośny, przeciągły głos’, też staropolski termin sądowy, rykać, ryknąć.

Rykel - od ryk ‘donośny, przeciągły głos’, też staropolski termin sądowy, rykać, ryknąć.

Ryker - od niemieckich nazw osobowych Rücker, Ricker, te od średniowysokoniemieckiego imienia złożonego Rich , Ric heri.

Rykert - od niemieckich nazw osobowych Rücker, Ricker, te od średniowysokoniemieckiego imienia złożonego Rich , Ric heri; od niemieckich nazw osobowych Ricker (t), Rieker (t).

Rykfa - od rychwa ‘opaska żelazna’.

Rykfiński - od rychwa ‘opaska żelazna’.

Rykiel - od ryk ‘donośny, przeciągły głos’, też staropolski termin sądowy, rykać, ryknąć.

Rykiela - od ryk ‘donośny, przeciągły głos’, też staropolski termin sądowy, rykać, ryknąć.

Rykier - od niemieckich nazw osobowych Rücker, Ricker, te od średniowysokoniemieckiego imienia złożonego Rich , Ric heri.

Rykiewicz - od ryk ‘donośny, przeciągły głos’, też staropolski termin sądowy, rykać, ryknąć.

Rykl - od ryk ‘donośny, przeciągły głos’, też staropolski termin sądowy, rykać, ryknąć.

Rykojc - od ryk ‘donośny, przeciągły głos’, też staropolski termin sądowy, rykać, ryknąć.

Rykojć - od ryk ‘donośny, przeciągły głos’, też staropolski termin sądowy, rykać, ryknąć.

Rykosiński - od ryk ‘donośny, przeciągły głos’, też staropolski termin sądowy, rykać, ryknąć.

Rykosza - 1336 od ryk ‘donośny, przeciągły głos’, też staropolski termin sądowy, rykać, ryknąć.

Rykoszewski - od ryk ‘donośny, przeciągły głos’, też staropolski termin sądowy, rykać, ryknąć.

Rykota - od ryk ‘donośny, przeciągły głos’, też staropolski termin sądowy, rykać, ryknąć.

Rykow - od ryk ‘donośny, przeciągły głos’, też staropolski termin sądowy, rykać, ryknąć.

Rykowicz - 1500 od ryk ‘donośny, przeciągły głos’, też staropolski termin sądowy, rykać, ryknąć.

Rykowiec - od ryk ‘donośny, przeciągły głos’, też staropolski termin sądowy, rykać, ryknąć.

Rykowski - 1447 od nazwy miejscowej Ryków (płockie, gmina Kutno).

Ryków - od ryk ‘donośny, przeciągły głos’, też staropolski termin sądowy, rykać, ryknąć.

Ryks - od niemieckiej nazwy osobowej Rix, ta od starowysokoniemieckiego Ricso, od imion złożonych na Rich , Ric .

Ryksa - od niemieckiej nazwy osobowej Rix, ta od starowysokoniemieckiego Ricso, od imion złożonych na Rich , Ric .

Ryksa - od ryk ‘donośny, przeciągły głos’, też staropolski termin sądowy, rykać, ryknąć.

Ryksyn - od niemieckiej nazwy osobowej Rix, ta od starowysokoniemieckiego Ricso, od imion złożonych na Rich , Ric .

Rykszewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Rix, ta od starowysokoniemieckiego Ricso, od imion złożonych na Rich , Ric .

Ryktarczyk - 1769 od staropolskiego rychtarz ‘wójt, przewodniczący sądu prawa niemieckiego’.

Rykucki - od ryk ‘donośny, przeciągły głos’, też staropolski termin sądowy, rykać, ryknąć.

Rykulak - od ryk ‘donośny, przeciągły głos’, też staropolski termin sądowy, rykać, ryknąć.

Rykulski - od ryk ‘donośny, przeciągły głos’, też staropolski termin sądowy, rykać, ryknąć.

Rykuła - od ryk ‘donośny, przeciągły głos’, też staropolski termin sądowy, rykać, ryknąć.

Rykun - od ryk ‘donośny, przeciągły głos’, też staropolski termin sądowy, rykać, ryknąć.

Rykusz - od ryk ‘donośny, przeciągły głos’, też staropolski termin sądowy, rykać, ryknąć.

Rykwa - od rychwa ‘opaska żelazna’.

Ryl - 1706 od ryło ‘morda, pysk (wulgarnie)’, rył ‘ryj’, ryć ‘robić doły w ziemi; złobić’.

Ryl - Krystianowski złożenia brak; Ryl 1706 od ryło ‘morda, pysk (wulgarnie)’, rył ‘ryj’, ryć ‘robić doły w ziemi; złobić’; Krystianowski od imienia Krystian. Imię, znane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od łacińskiego christianus ‘wyznawca Chrystusa’.

Rylak - od ryło ‘morda, pysk (wulgarnie)’, rył ‘ryj’, ryć ‘robić doły w ziemi; złobić’.

Rylawski - od ryło ‘morda, pysk (wulgarnie)’, rył ‘ryj’, ryć ‘robić doły w ziemi; złobić’.

Rylewicz - od ryło ‘morda, pysk (wulgarnie)’, rył ‘ryj’, ryć ‘robić doły w ziemi; złobić’.

Rylewski - od nazwy miejscowej Rylowa (tarnowskie, gmina Szczurowa).

Rylic - od ryło ‘morda, pysk (wulgarnie)’, rył ‘ryj’, ryć ‘robić doły w ziemi; złobić’.

Rylica - od ryło ‘morda, pysk (wulgarnie)’, rył ‘ryj’, ryć ‘robić doły w ziemi; złobić’.

Rylich - od ryło ‘morda, pysk (wulgarnie)’, rył ‘ryj’, ryć ‘robić doły w ziemi; złobić’.

Rylicki - od ryło ‘morda, pysk (wulgarnie)’, rył ‘ryj’, ryć ‘robić doły w ziemi; złobić’.

Rylik - 1679 od ryło ‘morda, pysk (wulgarnie)’, rył ‘ryj’, ryć ‘robić doły w ziemi; złobić’.

Rylikowski - od ryło ‘morda, pysk (wulgarnie)’, rył ‘ryj’, ryć ‘robić doły w ziemi; złobić’.

Ryliński - od ryło ‘morda, pysk (wulgarnie)’, rył ‘ryj’, ryć ‘robić doły w ziemi; złobić’.

Rylke - od ryło ‘morda, pysk (wulgarnie)’, rył ‘ryj’, ryć ‘robić doły w ziemi; złobić’.

Rylko - od ryło ‘morda, pysk (wulgarnie)’, rył ‘ryj’, ryć ‘robić doły w ziemi; złobić’.

Rylkowski - od ryło ‘morda, pysk (wulgarnie)’, rył ‘ryj’, ryć ‘robić doły w ziemi; złobić’.

Ryll - od ryło ‘morda, pysk (wulgarnie)’, rył ‘ryj’, ryć ‘robić doły w ziemi; złobić’.

Rylli - od ryło ‘morda, pysk (wulgarnie)’, rył ‘ryj’, ryć ‘robić doły w ziemi; złobić’.

Ryllo - od ryło ‘morda, pysk (wulgarnie)’, rył ‘ryj’, ryć ‘robić doły w ziemi; złobić’.

Rylow - od ryło ‘morda, pysk (wulgarnie)’, rył ‘ryj’, ryć ‘robić doły w ziemi; złobić’.

Rylowski - od nazwy miejscowej Rylowa (tarnowskie, gmina Szczurowa).

Rylski - 1634 od nazwy miejscowej Rylsk (skierniewickie, gmina Cielądz).

Rylukowski - od ryło ‘morda, pysk (wulgarnie)’, rył ‘ryj’, ryć ‘robić doły w ziemi; złobić’.

Rylych - od ryło ‘morda, pysk (wulgarnie)’, rył ‘ryj’, ryć ‘robić doły w ziemi; złobić’.

Rył - od ryło ‘morda, pysk (wulgarnie)’, rył ‘ryj’, ryć ‘robić doły w ziemi; złobić’.

Ryła - od ryło ‘morda, pysk (wulgarnie)’, rył ‘ryj’, ryć ‘robić doły w ziemi; złobić’.

Ryłacz - od ryło ‘morda, pysk (wulgarnie)’, rył ‘ryj’, ryć ‘robić doły w ziemi; złobić’.

Ryłaczewski - od ryło ‘morda, pysk (wulgarnie)’, rył ‘ryj’, ryć ‘robić doły w ziemi; złobić’.

Ryłek - 1789 od ryło ‘morda, pysk (wulgarnie)’, rył ‘ryj’, ryć ‘robić doły w ziemi; złobić’.

Ryłka - od ryło ‘morda, pysk (wulgarnie)’, rył ‘ryj’, ryć ‘robić doły w ziemi; złobić’.

Ryłke - od ryło ‘morda, pysk (wulgarnie)’, rył ‘ryj’, ryć ‘robić doły w ziemi; złobić’.

Ryłkiewicz - od ryło ‘morda, pysk (wulgarnie)’, rył ‘ryj’, ryć ‘robić doły w ziemi; złobić’.

Ryłko - 1789 od ryło ‘morda, pysk (wulgarnie)’, rył ‘ryj’, ryć ‘robić doły w ziemi; złobić’.

Ryłkowski - od ryło ‘morda, pysk (wulgarnie)’, rył ‘ryj’, ryć ‘robić doły w ziemi; złobić’.

Ryłło - od ryło ‘morda, pysk (wulgarnie)’, rył ‘ryj’, ryć ‘robić doły w ziemi; złobić’.

Ryło - 1427 od ryło ‘morda, pysk (wulgarnie)’, rył ‘ryj’, ryć ‘robić doły w ziemi; złobić’.

Ryłok - (Śl) od ryło ‘morda, pysk (wulgarnie)’, rył ‘ryj’, ryć ‘robić doły w ziemi; złobić’.

Ryłow - od ryło ‘morda, pysk (wulgarnie)’, rył ‘ryj’, ryć ‘robić doły w ziemi; złobić’.

Ryłowicz - od ryło ‘morda, pysk (wulgarnie)’, rył ‘ryj’, ryć ‘robić doły w ziemi; złobić’.

Ryłowski - od nazwy miejscowej Ryłowice (tarnobrzeskie, gmina Samborzec).

Ryłów - od ryło ‘morda, pysk (wulgarnie)’, rył ‘ryj’, ryć ‘robić doły w ziemi; złobić’.

Ryłyk - od ryło ‘morda, pysk (wulgarnie)’, rył ‘ryj’, ryć ‘robić doły w ziemi; złobić’.

Rym - 1499 od rym ze staropolskiego ‘skórzany pas służący do przepasywania ubioru męskiego’, także ‘zgodność brzmienia końcowych części co najmniej dwóch wyrazów na końcu wersów utworu poetyckiego; wiersz’, może też od niemieckich imion na Rim .

Ryma - 1748 od rym ze staropolskiego ‘skórzany pas służący do przepasywania ubioru męskiego’, także ‘zgodność brzmienia końcowych części co najmniej dwóch wyrazów na końcu wersów utworu poetyckiego; wiersz’, może też od niemieckich imion na Rim ; od ryma ‘katar’.

Rymacki - od rym ze staropolskiego ‘skórzany pas służący do przepasywania ubioru męskiego’, także ‘zgodność brzmienia końcowych części co najmniej dwóch wyrazów na końcu wersów utworu poetyckiego; wiersz’, może też od niemieckich imion na Rim ; od ryma ‘katar’.

Rymaczewski - od rym ze staropolskiego ‘skórzany pas służący do przepasywania ubioru męskiego’, także ‘zgodność brzmienia końcowych części co najmniej dwóch wyrazów na końcu wersów utworu poetyckiego; wiersz’, może też od niemieckich imion na Rim ; od ryma ‘katar’.

Rymaczuk - od rym ze staropolskiego ‘skórzany pas służący do przepasywania ubioru męskiego’, także ‘zgodność brzmienia końcowych części co najmniej dwóch wyrazów na końcu wersów utworu poetyckiego; wiersz’, może też od niemieckich imion na Rim ; od ryma ‘katar’.

Rymaczyk - od rym ze staropolskiego ‘skórzany pas służący do przepasywania ubioru męskiego’, także ‘zgodność brzmienia końcowych części co najmniej dwóch wyrazów na końcu wersów utworu poetyckiego; wiersz’, może też od niemieckich imion na Rim ; od ryma ‘katar’.

Rymajczuk - od litewskiej nazwy osobowej Rimátis.

Rymajda - od litewskiej nazwy osobowej Rimátis.

Rymajdo - od litewskiej nazwy osobowej Rimátis.

Rymak - 1456 od rym ze staropolskiego ‘skórzany pas służący do przepasywania ubioru męskiego’, także ‘zgodność brzmienia końcowych części co najmniej dwóch wyrazów na końcu wersów utworu poetyckiego; wiersz’, może też od niemieckich imion na Rim ; od ryma ‘katar’.

Ryman - 1479 od niemieckiej nazwy osobowej Reimann, ta od imienia złożonego Ragi man lub z Rhein mann ‘Nadreńczyk’.

Rymaniak - od niemieckiej nazwy osobowej Reimann, ta od imienia złożonego Ragi man lub z Rhein mann ‘Nadreńczyk’.

Rymanis - od niemieckiej nazwy osobowej Reimann, ta od imienia złożonego Ragi man lub z Rhein mann ‘Nadreńczyk’.

Rymaniuk - od niemieckiej nazwy osobowej Reimann, ta od imienia złożonego Ragi man lub z Rhein mann ‘Nadreńczyk’.

Rymanowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Reimann, ta od imienia złożonego Ragi man lub z Rhein mann ‘Nadreńczyk’.

Rymanowski - 1442 od nazwy miasta Rymanów (krośnieńskie).

Rymań - od niemieckiej nazwy osobowej Reimann, ta od imienia złożonego Ragi man lub z Rhein mann ‘Nadreńczyk’.

Rymański - od niemieckiej nazwy osobowej Reimann, ta od imienia złożonego Ragi man lub z Rhein mann ‘Nadreńczyk’.

Rymar - 1402 od rymarz, też rymar ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty ze skóry (siodła, smyczeitp.).

Rymarcz - (Pom) od rymarz, też rymar ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty ze skóry (siodła, smyczeitp.).

Rymarczak - od rymarz, też rymar ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty ze skóry (siodła, smyczeitp.).

Rymarczuk - od rymarz, też rymar ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty ze skóry (siodła, smyczeitp.).

Rymarczyk - 1589 od rymarz, też rymar ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty ze skóry (siodła, smyczeitp.).

Rymarek - 1454 od rymarz, też rymar ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty ze skóry (siodła, smyczeitp.).

Rymarewicz - od rymarz, też rymar ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty ze skóry (siodła, smyczeitp.).

Rymarkiewicz - od rymarz, też rymar ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty ze skóry (siodła, smyczeitp.).

Rymarowicz - od rymarz, też rymar ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty ze skóry (siodła, smyczeitp.).

Rymarski - 1765 od rymarz, też rymar ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty ze skóry (siodła, smyczeitp.); od przymiotnika rymarski.

Rymarz - 1447 od rymarz, też rymar ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty ze skóry (siodła, smyczeitp.).

Rymarzak - od rymarz, też rymar ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty ze skóry (siodła, smyczeitp.).

Rymarzewski - od rymarz, też rymar ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty ze skóry (siodła, smyczeitp.).

Rymarzkiewicz - od rymarz, też rymar ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty ze skóry (siodła, smyczeitp.).

Rymarzowicz - 1498 od rymarz, też rymar ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty ze skóry (siodła, smyczeitp.).

Rymas - od rymarz, też rymar ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty ze skóry (siodła, smyczeitp.).

Rymasiewicz - od rymarz, też rymar ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty ze skóry (siodła, smyczeitp.).

Rymasz - od rymarz, też rymar ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty ze skóry (siodła, smyczeitp.).

Rymaszewicz - od rymarz, też rymar ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty ze skóry (siodła, smyczeitp.).

Rymaszkiewicz - od rymarz, też rymar ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty ze skóry (siodła, smyczeitp.).

Rymb - od rąbać ‘łupać, zadawać ciosy bronią sieczną’, rąb ‘wycinanie drzew, wyrąb; zaokrąglony koniec młota lub siekiery’.

Rymbacz - od rąbać ‘łupać, zadawać ciosy bronią sieczną’, rąb ‘wycinanie drzew, wyrąb; zaokrąglony koniec młota lub siekiery’.

Rymbalski - od rąbać ‘łupać, zadawać ciosy bronią sieczną’, rąb ‘wycinanie drzew, wyrąb; zaokrąglony koniec młota lub siekiery’.

Rymbas - od rąbać ‘łupać, zadawać ciosy bronią sieczną’, rąb ‘wycinanie drzew, wyrąb; zaokrąglony koniec młota lub siekiery’.

Rymbelski - od rąbać ‘łupać, zadawać ciosy bronią sieczną’, rąb ‘wycinanie drzew, wyrąb; zaokrąglony koniec młota lub siekiery’.

Rymbielak - od rąbać ‘łupać, zadawać ciosy bronią sieczną’, rąb ‘wycinanie drzew, wyrąb; zaokrąglony koniec młota lub siekiery’.

Rymbiewski - od rąbać ‘łupać, zadawać ciosy bronią sieczną’, rąb ‘wycinanie drzew, wyrąb; zaokrąglony koniec młota lub siekiery’.

Rymczak - od rym ze staropolskiego ‘skórzany pas służący do przepasywania ubioru męskiego’, także ‘zgodność brzmienia końcowych części co najmniej dwóch wyrazów na końcu wersów utworu poetyckiego; wiersz’, może też od niemieckich imion na Rim ; od ryma ‘katar’.

Rymczewski - od rym ze staropolskiego ‘skórzany pas służący do przepasywania ubioru męskiego’, także ‘zgodność brzmienia końcowych części co najmniej dwóch wyrazów na końcu wersów utworu poetyckiego; wiersz’, może też od niemieckich imion na Rim ; od ryma ‘katar’.

Rymczonek - od rym ze staropolskiego ‘skórzany pas służący do przepasywania ubioru męskiego’, także ‘zgodność brzmienia końcowych części co najmniej dwóch wyrazów na końcu wersów utworu poetyckiego; wiersz’, może też od niemieckich imion na Rim ; od ryma ‘katar’.

Rymczuk - od rym ze staropolskiego ‘skórzany pas służący do przepasywania ubioru męskiego’, także ‘zgodność brzmienia końcowych części co najmniej dwóch wyrazów na końcu wersów utworu poetyckiego; wiersz’, może też od niemieckich imion na Rim ; od ryma ‘katar’.

Rymczyk - od rym ze staropolskiego ‘skórzany pas służący do przepasywania ubioru męskiego’, także ‘zgodność brzmienia końcowych części co najmniej dwóch wyrazów na końcu wersów utworu poetyckiego; wiersz’, może też od niemieckich imion na Rim ; od ryma ‘katar’.

Rymczykowski - od rym ze staropolskiego ‘skórzany pas służący do przepasywania ubioru męskiego’, także ‘zgodność brzmienia końcowych części co najmniej dwóch wyrazów na końcu wersów utworu poetyckiego; wiersz’, może też od niemieckich imion na Rim ; od ryma ‘katar’.

Rymczyszyn - od rym ze staropolskiego ‘skórzany pas służący do przepasywania ubioru męskiego’, także ‘zgodność brzmienia końcowych części co najmniej dwóch wyrazów na końcu wersów utworu poetyckiego; wiersz’, może też od niemieckich imion na Rim ; od ryma ‘katar’.

Rymdejko - od litewskiej nazwy osobowej Rimdejká.

Rymdziewicz - od litewskiej nazwy osobowej Rimdejká; od litewskiej nazwy osobowej Rimdžius.

Rymdzionek - od litewskiej nazwy osobowej Rimdejká; od litewskiej nazwy osobowej Rimdžius.

Rymejko - od rym ze staropolskiego ‘skórzany pas służący do przepasywania ubioru męskiego’, także ‘zgodność brzmienia końcowych części co najmniej dwóch wyrazów na końcu wersów utworu poetyckiego; wiersz’, może też od niemieckich imion na Rim ; od ryma ‘katar’.

Rymek - od rym ze staropolskiego ‘skórzany pas służący do przepasywania ubioru męskiego’, także ‘zgodność brzmienia końcowych części co najmniej dwóch wyrazów na końcu wersów utworu poetyckiego; wiersz’, może też od niemieckich imion na Rim ; od ryma ‘katar’.

Rymel - od rym ze staropolskiego ‘skórzany pas służący do przepasywania ubioru męskiego’, także ‘zgodność brzmienia końcowych części co najmniej dwóch wyrazów na końcu wersów utworu poetyckiego; wiersz’, może też od niemieckich imion na Rim ; od ryma ‘katar’.

Rymelski - od rym ze staropolskiego ‘skórzany pas służący do przepasywania ubioru męskiego’, także ‘zgodność brzmienia końcowych części co najmniej dwóch wyrazów na końcu wersów utworu poetyckiego; wiersz’, może też od niemieckich imion na Rim ; od ryma ‘katar’.

Rymen - 1476 od niemieckiej nazwy osobowej Reimann, ta od imienia złożonego Ragi man lub z Rhein mann ‘Nadreńczyk’.

Rymer - 1392 od rymarz, też rymar ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty ze skóry (siodła, smyczeitp.).

Rymer - 1526 od niemieckich nazw osobowych Remer, Rehmer, Ramer, te od imienia złożonego Raginmar.

Rymerd - od niemieckich nazw osobowych Remer, Rehmer, Ramer, te od imienia złożonego Raginmar.

Rymert - od niemieckich nazw osobowych Remer, Rehmer, Ramer, te od imienia złożonego Raginmar.

Rymgajła - od litewskiej nazwy osobowej Rimgáila.

Rymgajłło - od litewskiej nazwy osobowej Rimgáila.

Rymgajło - od litewskiej nazwy osobowej Rimgáila.

Rymgałło - od litewskiej nazwy osobowej Rimgáila.

Rymgayłło - od litewskiej nazwy osobowej Rimgáila.

Rymgujło - od litewskiej nazwy osobowej Rimgáila.

Rymiak - od rym ze staropolskiego ‘skórzany pas służący do przepasywania ubioru męskiego’, także ‘zgodność brzmienia końcowych części co najmniej dwóch wyrazów na końcu wersów utworu poetyckiego; wiersz’, może też od niemieckich imion na Rim ; od ryma ‘katar’.

Rymian - od niemieckiej nazwy osobowej Reimann, ta od imienia złożonego Ragi man lub z Rhein mann ‘Nadreńczyk’.

Rymianiak - od niemieckiej nazwy osobowej Reimann, ta od imienia złożonego Ragi man lub z Rhein mann ‘Nadreńczyk’.

Rymiarz - od rymarz, też rymar ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty ze skóry (siodła, smyczeitp.).

Rymiasz - 1791 od imion typu Remigiusz, Jeremiasz, od niemieckiej nazwy osobowej Rem.

Rymicz - od rym ze staropolskiego ‘skórzany pas służący do przepasywania ubioru męskiego’, także ‘zgodność brzmienia końcowych części co najmniej dwóch wyrazów na końcu wersów utworu poetyckiego; wiersz’, może też od niemieckich imion na Rim ; od ryma ‘katar’.

Rymiczek - od rym ze staropolskiego ‘skórzany pas służący do przepasywania ubioru męskiego’, także ‘zgodność brzmienia końcowych części co najmniej dwóch wyrazów na końcu wersów utworu poetyckiego; wiersz’, może też od niemieckich imion na Rim ; od ryma ‘katar’.

Rymiec - od rym ze staropolskiego ‘skórzany pas służący do przepasywania ubioru męskiego’, także ‘zgodność brzmienia końcowych części co najmniej dwóch wyrazów na końcu wersów utworu poetyckiego; wiersz’, może też od niemieckich imion na Rim ; od ryma ‘katar’.

Rymiejski - od niemieckiej nazwy osobowej Reimann, ta od imienia złożonego Ragi man lub z Rhein mann ‘Nadreńczyk’.

Rymiejski - od rym ze staropolskiego ‘skórzany pas służący do przepasywania ubioru męskiego’, także ‘zgodność brzmienia końcowych części co najmniej dwóch wyrazów na końcu wersów utworu poetyckiego; wiersz’, może też od niemieckich imion na Rim ; od ryma ‘katar’.

Rymieniecki - od niemieckiej nazwy osobowej Reimann, ta od imienia złożonego Ragi man lub z Rhein mann ‘Nadreńczyk’.

Rymieniewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Reimann, ta od imienia złożonego Ragi man lub z Rhein mann ‘Nadreńczyk’.

Rymień - od niemieckiej nazwy osobowej Reimann, ta od imienia złożonego Ragi man lub z Rhein mann ‘Nadreńczyk’.

Rymiewicz - od rym ze staropolskiego ‘skórzany pas służący do przepasywania ubioru męskiego’, także ‘zgodność brzmienia końcowych części co najmniej dwóch wyrazów na końcu wersów utworu poetyckiego; wiersz’, może też od niemieckich imion na Rim ; od ryma ‘katar’.

Rymik - od rym ze staropolskiego ‘skórzany pas służący do przepasywania ubioru męskiego’, także ‘zgodność brzmienia końcowych części co najmniej dwóch wyrazów na końcu wersów utworu poetyckiego; wiersz’, może też od niemieckich imion na Rim ; od ryma ‘katar’.

Rymin - od niemieckiej nazwy osobowej Reimann, ta od imienia złożonego Ragi man lub z Rhein mann ‘Nadreńczyk’.

Ryminiecki - od niemieckiej nazwy osobowej Reimann, ta od imienia złożonego Ragi man lub z Rhein mann ‘Nadreńczyk’.

Ryminiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Reimann, ta od imienia złożonego Ragi man lub z Rhein mann ‘Nadreńczyk’.

Rymiński - od niemieckiej nazwy osobowej Reimann, ta od imienia złożonego Ragi man lub z Rhein mann ‘Nadreńczyk’.

Rymiorz - (Śl) od rymarz, też rymar ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty ze skóry (siodła, smyczeitp.).

Rymiosz - od rymarz, też rymar ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty ze skóry (siodła, smyczeitp.).

Rymisz - od rym ze staropolskiego ‘skórzany pas służący do przepasywania ubioru męskiego’, także ‘zgodność brzmienia końcowych części co najmniej dwóch wyrazów na końcu wersów utworu poetyckiego; wiersz’, może też od niemieckich imion na Rim ; od ryma ‘katar’.

Rymiszewski - od rym ze staropolskiego ‘skórzany pas służący do przepasywania ubioru męskiego’, także ‘zgodność brzmienia końcowych części co najmniej dwóch wyrazów na końcu wersów utworu poetyckiego; wiersz’, może też od niemieckich imion na Rim ; od ryma ‘katar’.

Rymiuk - od rym ze staropolskiego ‘skórzany pas służący do przepasywania ubioru męskiego’, także ‘zgodność brzmienia końcowych części co najmniej dwóch wyrazów na końcu wersów utworu poetyckiego; wiersz’, może też od niemieckich imion na Rim ; od ryma ‘katar’.

Rymka - 1477 od rym ze staropolskiego ‘skórzany pas służący do przepasywania ubioru męskiego’, także ‘zgodność brzmienia końcowych części co najmniej dwóch wyrazów na końcu wersów utworu poetyckiego; wiersz’, może też od niemieckich imion na Rim ; od ryma ‘katar’.

Rymkiewicz - od rym ze staropolskiego ‘skórzany pas służący do przepasywania ubioru męskiego’, także ‘zgodność brzmienia końcowych części co najmniej dwóch wyrazów na końcu wersów utworu poetyckiego; wiersz’, może też od niemieckich imion na Rim ; od ryma ‘katar’.

Rymko - 1429 od rym ze staropolskiego ‘skórzany pas służący do przepasywania ubioru męskiego’, także ‘zgodność brzmienia końcowych części co najmniej dwóch wyrazów na końcu wersów utworu poetyckiego; wiersz’, może też od niemieckich imion na Rim ; od ryma ‘katar’.

Rymkowski - od rym ze staropolskiego ‘skórzany pas służący do przepasywania ubioru męskiego’, także ‘zgodność brzmienia końcowych części co najmniej dwóch wyrazów na końcu wersów utworu poetyckiego; wiersz’, może też od niemieckich imion na Rim ; od ryma ‘katar’.

Rymo - 1460 75 od rym ze staropolskiego ‘skórzany pas służący do przepasywania ubioru męskiego’, także ‘zgodność brzmienia końcowych części co najmniej dwóch wyrazów na końcu wersów utworu poetyckiego; wiersz’, może też od niemieckich imion na Rim ; od ryma ‘katar’.

Rymon - od niemieckiej nazwy osobowej Reimann, ta od imienia złożonego Ragi man lub z Rhein mann ‘Nadreńczyk’.

Rymon - Lipiński złożenia brak; Rymon od niemieckiej nazwy osobowej Reimann, ta od imienia złożonego Ragi man lub z Rhein mann ‘Nadreńczyk’; Lipiński 1400 od nazw miejscowych typu Lipno, Lipiny.

Rymoniak - od niemieckiej nazwy osobowej Reimann, ta od imienia złożonego Ragi man lub z Rhein mann ‘Nadreńczyk’.

Rymont - od niemieckiej nazwy osobowej Reimond, ta od imienia złożonego Raginmund.

Rymoń - od niemieckiej nazwy osobowej Reimann, ta od imienia złożonego Ragi man lub z Rhein mann ‘Nadreńczyk’.

Rymor - (Śl) od rymarz, też rymar ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty ze skóry (siodła, smyczeitp.).

Rymorkiewicz - od rymarz, też rymar ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty ze skóry (siodła, smyczeitp.).

Rymorski - od rymarz, też rymar ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty ze skóry (siodła, smyczeitp.).

Rymorz - (Śl) od rymarz, też rymar ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty ze skóry (siodła, smyczeitp.).

Rymosz - od rymarz, też rymar ‘rzemieślnik wyrabiający przedmioty ze skóry (siodła, smyczeitp.).

Rymowicz - od rym ze staropolskiego ‘skórzany pas służący do przepasywania ubioru męskiego’, także ‘zgodność brzmienia końcowych części co najmniej dwóch wyrazów na końcu wersów utworu poetyckiego; wiersz’, może też od niemieckich imion na Rim ; od ryma ‘katar’.

Rymowiecki - od rym ze staropolskiego ‘skórzany pas służący do przepasywania ubioru męskiego’, także ‘zgodność brzmienia końcowych części co najmniej dwóch wyrazów na końcu wersów utworu poetyckiego; wiersz’, może też od niemieckich imion na Rim ; od ryma ‘katar’.

Rymowski - od rym ze staropolskiego ‘skórzany pas służący do przepasywania ubioru męskiego’, także ‘zgodność brzmienia końcowych części co najmniej dwóch wyrazów na końcu wersów utworu poetyckiego; wiersz’, może też od niemieckich imion na Rim ; od ryma ‘katar’.

Rympa - od gwarowego rąpać, rąpić ‘urągać’.

Rympel - od gwarowego rąpać, rąpić ‘urągać’.

Rympo - od gwarowego rąpać, rąpić ‘urągać’.

Ryms - od litewskiej nazwy osobowej Rimša.

Rymsa - od litewskiej nazwy osobowej Rimša.

Rymsiak - od litewskiej nazwy osobowej Rimša.

Rymski - od litewskiej nazwy osobowej Rimša.

Rymson - od litewskiej nazwy osobowej Rimša.

Rymsz - 1403 od litewskiej nazwy osobowej Rimša.

Rymsza - od litewskiej nazwy osobowej Rimša.

Rymsza - Mazur złożenia brak; Rymsza od litewskiej nazwy osobowej Rimša; Mazur 1425 od Mazur ‘człowiek pochodzący z północnego Mazowsza’.

Rymsza - Pawłowski złożenia brak; Rymsza od litewskiej nazwy osobowej Rimša; Pawłowski 1393 od nazw miejscowych Pawłowice, Pawłów (kilka wsi).

Rymsze - od litewskiej nazwy osobowej Rimša.

Rymszewicz - od litewskiej nazwy osobowej Rimša.

Rymszewski - od litewskiej nazwy osobowej Rimša.

Rymszo - od litewskiej nazwy osobowej Rimša.

Rymszonek - od litewskiej nazwy osobowej Rimša.

Rymula - od rym ze staropolskiego ‘skórzany pas służący do przepasywania ubioru męskiego’, także ‘zgodność brzmienia końcowych części co najmniej dwóch wyrazów na końcu wersów utworu poetyckiego; wiersz’, może też od niemieckich imion na Rim ; od ryma ‘katar’.

Rymuł - od rym ze staropolskiego ‘skórzany pas służący do przepasywania ubioru męskiego’, także ‘zgodność brzmienia końcowych części co najmniej dwóch wyrazów na końcu wersów utworu poetyckiego; wiersz’, może też od niemieckich imion na Rim ; od ryma ‘katar’.

Rymund - 1423 od niemieckiej nazwy osobowej Reimond, ta od imienia złożonego Raginmund.

Rymunt - od niemieckiej nazwy osobowej Reimond, ta od imienia złożonego Raginmund.

Rymus - od niemieckiej nazwy osobowej Remus, ta od imienia Remigius.

Rymuszka - od niemieckiej nazwy osobowej Remus, ta od imienia Remigius.

Rymuszko - od niemieckiej nazwy osobowej Remus, ta od imienia Remigius.

Rymut - 1423 od niemieckiej nazwy osobowej Reimond, ta od imienia złożonego Raginmund.

Rymuz - od niemieckiej nazwy osobowej Remus, ta od imienia Remigius.

Rymuza - od niemieckiej nazwy osobowej Remus, ta od imienia Remigius.

Rymuziński - od niemieckiej nazwy osobowej Remus, ta od imienia Remigius.

Rymuża - od niemieckiej nazwy osobowej Remus, ta od imienia Remigius.

Rymwid - od litewskich nazw osobowych Rimvid, Rimvydas.

Rymwid - Mickiewicz

Rymwidzki - od litewskich nazw osobowych Rimvid, Rimvydas.

Rymwit - od litewskich nazw osobowych Rimvid, Rimvydas.

Rymwyd - od litewskich nazw osobowych Rimvid, Rimvydas.

Rymza - od litewskiej nazwy osobowej Rimša; od litewskiej nazwy osobowej Rimža.

Rymzak - od litewskiej nazwy osobowej Rimša; od litewskiej nazwy osobowej Rimža.

Ryn - od ryna, rynna ‘blaszany przewód służący do odprowadzania wody z opadów’ lub od imion niemieckich na Rein, Ragin .

Ryna - od ryna, rynna ‘blaszany przewód służący do odprowadzania wody z opadów’ lub od imion niemieckich na Rein, Ragin .

Rynacki - od ryna, rynna ‘blaszany przewód służący do odprowadzania wody z opadów’ lub od imion niemieckich na Rein, Ragin .

Rynak - 1447 od ryna, rynna ‘blaszany przewód służący do odprowadzania wody z opadów’ lub od imion niemieckich na Rein, Ragin .

Rynalski - od ryna, rynna ‘blaszany przewód służący do odprowadzania wody z opadów’ lub od imion niemieckich na Rein, Ragin .

Rynałt - od niemieckiej nazwy osobowej Rein, ta od imion złożonych na Ragin.

Rynar - od niemieckiej nazwy osobowej Reiner, ta od imienia złożonego Raginheri.

Rynarczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Reiner, ta od imienia złożonego Raginheri.

Rynarkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Reiner, ta od imienia złożonego Raginheri.

Rynarz - od niemieckiej nazwy osobowej Reiner, ta od imienia złożonego Raginheri.

Rynarzewski - 1430 od nazwy miejscowej Rynarzewo (bydgoskie, gmina Szubin).

Rynas - od ryna, rynna ‘blaszany przewód służący do odprowadzania wody z opadów’ lub od imion niemieckich na Rein, Ragin .

Rynasiewicz - od ryna, rynna ‘blaszany przewód służący do odprowadzania wody z opadów’ lub od imion niemieckich na Rein, Ragin .

Rynaszewski - od ryna, rynna ‘blaszany przewód służący do odprowadzania wody z opadów’ lub od imion niemieckich na Rein, Ragin .

Rynawiec - od ryna, rynna ‘blaszany przewód służący do odprowadzania wody z opadów’ lub od imion niemieckich na Rein, Ragin .

Rync - 1376 od niemieckiej nazwy osobowej Renz, ta od imienia Laurentius.

Rynca - 1478 od niemieckiej nazwy osobowej Renz, ta od imienia Laurentius.

Ryncak - od niemieckiej nazwy osobowej Renz, ta od imienia Laurentius.

Ryncarz - od niemieckiej nazwy osobowej Renz, ta od imienia Laurentius.

Ryncerz - od niemieckiej nazwy osobowej Renz, ta od imienia Laurentius.

Ryncewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Renz, ta od imienia Laurentius.

Ryncka - 1470 od niemieckiej nazwy osobowej Renz, ta od imienia Laurentius.

Rynckowic - 1467 od niemieckiej nazwy osobowej Renz, ta od imienia Laurentius.

Ryncowic - 1470 od niemieckiej nazwy osobowej Renz, ta od imienia Laurentius.

Ryncun - od niemieckiej nazwy osobowej Renz, ta od imienia Laurentius.

Ryncz - 1378 od niemieckiej nazwy osobowej Renz, ta od imienia Laurentius.

Ryncza - 1478 od niemieckiej nazwy osobowej Renz, ta od imienia Laurentius.

Rynczak - od niemieckiej nazwy osobowej Renz, ta od imienia Laurentius.

Rynczarski - od niemieckiej nazwy osobowej Renz, ta od imienia Laurentius.

Rynczek - 1416 od niemieckiej nazwy osobowej Renz, ta od imienia Laurentius.

Rynczewski - od niemieckiej nazwy osobowej Renz, ta od imienia Laurentius.

Rynczka - 1406 od niemieckiej nazwy osobowej Renz, ta od imienia Laurentius.

Rynczko - 1416 od niemieckiej nazwy osobowej Renz, ta od imienia Laurentius.

Rynczkowic - 1467 od niemieckiej nazwy osobowej Renz, ta od imienia Laurentius.

Rynczkowski - od niemieckiej nazwy osobowej Renz, ta od imienia Laurentius.

Rynczowic - 1470 80 od niemieckiej nazwy osobowej Renz, ta od imienia Laurentius.

Rynczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Renz, ta od imienia Laurentius.

Rynczyński - od niemieckiej nazwy osobowej Renz, ta od imienia Laurentius.

Rynd - 1387 od niemieckiej nazwy osobowej Rind, ta od średniowysokoniemieckiego rint, niemieckiego Rind ‘bydlę’.

Rynda - 1403 od niemieckiej nazwy osobowej Rind, ta od średniowysokoniemieckiego rint, niemieckiego Rind ‘bydlę’.

Ryndak - od niemieckiej nazwy osobowej Rind, ta od średniowysokoniemieckiego rint, niemieckiego Rind ‘bydlę’.

Ryndalski - od niemieckiej nazwy osobowej Rind, ta od średniowysokoniemieckiego rint, niemieckiego Rind ‘bydlę’.

Ryndał - od niemieckiej nazwy osobowej Rind, ta od średniowysokoniemieckiego rint, niemieckiego Rind ‘bydlę’.

Ryndała - od niemieckiej nazwy osobowej Rind, ta od średniowysokoniemieckiego rint, niemieckiego Rind ‘bydlę’.

Ryndejko - od niemieckiej nazwy osobowej Rind, ta od średniowysokoniemieckiego rint, niemieckiego Rind ‘bydlę’.

Ryndek - od niemieckiej nazwy osobowej Rind, ta od średniowysokoniemieckiego rint, niemieckiego Rind ‘bydlę’.

Ryndfleisz - od niemieckiej nazwy osobowej Rindfleisch, ta od średniowysokoniemieckiego rintvleich, niemieckiego Rindfleisch ‘wołowina’.

Ryndfleisz - od niemieckiej nazwy osobowej Rindfleisch, ta od średniowysokoniemieckiego rintvleich, niemieckiego Rindfleisch ‘wołowina’.

Ryndlak - od niemieckiej nazwy osobowej Rind, ta od średniowysokoniemieckiego rint, niemieckiego Rind ‘bydlę’.

Ryndo - od niemieckiej nazwy osobowej Rind, ta od średniowysokoniemieckiego rint, niemieckiego Rind ‘bydlę’.

Rynduch - od niemieckiej nazwy osobowej Rind, ta od średniowysokoniemieckiego rint, niemieckiego Rind ‘bydlę’.

Ryndych - od niemieckiej nazwy osobowej Rind, ta od średniowysokoniemieckiego rint, niemieckiego Rind ‘bydlę’.

Ryndycz - od niemieckiej nazwy osobowej Rind, ta od średniowysokoniemieckiego rint, niemieckiego Rind ‘bydlę’.

Ryndyk - od niemieckiej nazwy osobowej Rind, ta od średniowysokoniemieckiego rint, niemieckiego Rind ‘bydlę’.

Ryndzewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Rind, ta od średniowysokoniemieckiego rint, niemieckiego Rind ‘bydlę’.

Ryndziak - od niemieckiej nazwy osobowej Rind, ta od średniowysokoniemieckiego rint, niemieckiego Rind ‘bydlę’.

Ryndzich - od niemieckiej nazwy osobowej Rind, ta od średniowysokoniemieckiego rint, niemieckiego Rind ‘bydlę’.

Ryndziewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Rind, ta od średniowysokoniemieckiego rint, niemieckiego Rind ‘bydlę’.

Ryndzio - od niemieckiej nazwy osobowej Rind, ta od średniowysokoniemieckiego rint, niemieckiego Rind ‘bydlę’.

Ryndzionek - od niemieckiej nazwy osobowej Rind, ta od średniowysokoniemieckiego rint, niemieckiego Rind ‘bydlę’.

Ryndzionok - od niemieckiej nazwy osobowej Rind, ta od średniowysokoniemieckiego rint, niemieckiego Rind ‘bydlę’.

Ryndziuk - od niemieckiej nazwy osobowej Rind, ta od średniowysokoniemieckiego rint, niemieckiego Rind ‘bydlę’.

Rynecki - od podstawy ryn (e)k , por. rynek ‘centralny plac w mieście’, rynka ‘płaski rondelek do smażenia’, od niemieckiej nazwy osobowej Rink.

Rynek - 1392 od niemieckiej nazwy osobowej Rein, ta od imion złożonych na Ragin.

Rynek - 1563 od podstawy ryn (e)k , por. rynek ‘centralny plac w mieście’, rynka ‘płaski rondelek do smażenia’, od niemieckiej nazwy osobowej Rink.

Ryner - od niemieckiej nazwy osobowej Reiner, ta od imienia złożonego Raginheri.

Rynewka - od ryna, rynna ‘blaszany przewód służący do odprowadzania wody z opadów’ lub od imion niemieckich na Rein, Ragin .

Ryng - od niemieckiej nazwy osobowej Ring, ta od średniowysokoniemieckiego rinc ‘pierścień’ lub od średniowysokoniemieckiego ringe ‘mały’.

Ryngajłło - od litewskiej nazwy osobowej Rimgáila.

Ryngajło - od litewskiej nazwy osobowej Rimgáila.

Ryngiel - od niemieckiej nazwy osobowej Ring, ta od średniowysokoniemieckiego rinc ‘pierścień’ lub od średniowysokoniemieckiego ringe ‘mały’.

Ryngielewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Ring, ta od średniowysokoniemieckiego rinc ‘pierścień’ lub od średniowysokoniemieckiego ringe ‘mały’.

Ryngielski - od nazwy miejscowej Ryngwałd, dziś Rynwałd (gdańskie, gmina Starogard Gdański; toruńskie, gmina Radzyń Chełmiński).

Ryngielski - od niemieckiej nazwy osobowej Ring, ta od średniowysokoniemieckiego rinc ‘pierścień’ lub od średniowysokoniemieckiego ringe ‘mały’.

Ryngier - od niemieckiej nazwy osobowej Ring, ta od średniowysokoniemieckiego rinc ‘pierścień’ lub od średniowysokoniemieckiego ringe ‘mały’.

Rynglewski - od niemieckiej nazwy osobowej Ring, ta od średniowysokoniemieckiego rinc ‘pierścień’ lub od średniowysokoniemieckiego ringe ‘mały’.

Ryngwalski - od nazwy miejscowej Ryngwałd, dziś Rynwałd (gdańskie, gmina Starogard Gdański; toruńskie, gmina Radzyń Chełmiński).

Ryngwelski - od nazwy miejscowej Ryngwałd, dziś Rynwałd (gdańskie, gmina Starogard Gdański; toruńskie, gmina Radzyń Chełmiński).

Ryngwolski - od nazwy miejscowej Ryngwałd, dziś Rynwałd (gdańskie, gmina Starogard Gdański; toruńskie, gmina Radzyń Chełmiński).

Rynia - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Ryniak - od ryna, rynna ‘blaszany przewód służący do odprowadzania wody z opadów’ lub od imion niemieckich na Rein, Ragin .

Ryniak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Ryniar - od niemieckiej nazwy osobowej Reiner, ta od imienia złożonego Raginheri.

Ryniarek - od niemieckiej nazwy osobowej Reiner, ta od imienia złożonego Raginheri.

Ryniawiec - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Rynich - 1470 od ryna, rynna ‘blaszany przewód służący do odprowadzania wody z opadów’ lub od imion niemieckich na Rein, Ragin .

Rynicki - od ryna, rynna ‘blaszany przewód służący do odprowadzania wody z opadów’ lub od imion niemieckich na Rein, Ragin .

Ryniec - 1449 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Ryniecki - od ryna, rynna ‘blaszany przewód służący do odprowadzania wody z opadów’ lub od imion niemieckich na Rein, Ragin .

Ryniejski - od ryna, rynna ‘blaszany przewód służący do odprowadzania wody z opadów’ lub od imion niemieckich na Rein, Ragin .

Ryniewicki - od ryna, rynna ‘blaszany przewód służący do odprowadzania wody z opadów’ lub od imion niemieckich na Rein, Ragin .

Ryniewicz - od ryna, rynna ‘blaszany przewód służący do odprowadzania wody z opadów’ lub od imion niemieckich na Rein, Ragin .

Ryniewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Ryniewiec - od ryna, rynna ‘blaszany przewód służący do odprowadzania wody z opadów’ lub od imion niemieckich na Rein, Ragin .

Ryniewski - od nazwy miejscowej Rynowo (ciechanowskie, gmina Lubowidz); może też od nazw miejscowych Rynia, Rynie.

Rynik - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Rynikiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Rynio - od ryna, rynna ‘blaszany przewód służący do odprowadzania wody z opadów’ lub od imion niemieckich na Rein, Ragin .

Rynio - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Ryniowiec - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Ryniowski - od nazwy miejscowej Rynowo (ciechanowskie, gmina Lubowidz); może też od nazw miejscowych Rynia, Rynie.

Ryniuk - od ryna, rynna ‘blaszany przewód służący do odprowadzania wody z opadów’ lub od imion niemieckich na Rein, Ragin .

Ryniuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Rynk - od podstawy ryn (e)k , por. rynek ‘centralny plac w mieście’, rynka ‘płaski rondelek do smażenia’, od niemieckiej nazwy osobowej Rink.

Rynka - 1565 od podstawy ryn (e)k , por. rynek ‘centralny plac w mieście’, rynka ‘płaski rondelek do smażenia’, od niemieckiej nazwy osobowej Rink.

Rynkal - od podstawy ryn (e)k , por. rynek ‘centralny plac w mieście’, rynka ‘płaski rondelek do smażenia’, od niemieckiej nazwy osobowej Rink.

Rynkar - od podstawy ryn (e)k , por. rynek ‘centralny plac w mieście’, rynka ‘płaski rondelek do smażenia’, od niemieckiej nazwy osobowej Rink.

Rynkart - od podstawy ryn (e)k , por. rynek ‘centralny plac w mieście’, rynka ‘płaski rondelek do smażenia’, od niemieckiej nazwy osobowej Rink.

Rynkarz - od podstawy ryn (e)k , por. rynek ‘centralny plac w mieście’, rynka ‘płaski rondelek do smażenia’, od niemieckiej nazwy osobowej Rink.

Rynkas - od podstawy ryn (e)k , por. rynek ‘centralny plac w mieście’, rynka ‘płaski rondelek do smażenia’, od niemieckiej nazwy osobowej Rink.

Rynkel - od podstawy ryn (e)k , por. rynek ‘centralny plac w mieście’, rynka ‘płaski rondelek do smażenia’, od niemieckiej nazwy osobowej Rink.

Rynkewicz - od podstawy ryn (e)k , por. rynek ‘centralny plac w mieście’, rynka ‘płaski rondelek do smażenia’, od niemieckiej nazwy osobowej Rink.

Rynkiel - od podstawy ryn (e)k , por. rynek ‘centralny plac w mieście’, rynka ‘płaski rondelek do smażenia’, od niemieckiej nazwy osobowej Rink.

Rynkiewicz - od podstawy ryn (e)k , por. rynek ‘centralny plac w mieście’, rynka ‘płaski rondelek do smażenia’, od niemieckiej nazwy osobowej Rink.

Rynko - 1387 od niemieckiej nazwy osobowej Rein, ta od imion złożonych na Ragin.

Rynko - od podstawy ryn (e)k , por. rynek ‘centralny plac w mieście’, rynka ‘płaski rondelek do smażenia’, od niemieckiej nazwy osobowej Rink.

Rynkoń - od podstawy ryn (e)k , por. rynek ‘centralny plac w mieście’, rynka ‘płaski rondelek do smażenia’, od niemieckiej nazwy osobowej Rink.

Rynkowicz - 1561 od podstawy ryn (e)k , por. rynek ‘centralny plac w mieście’, rynka ‘płaski rondelek do smażenia’, od niemieckiej nazwy osobowej Rink.

Rynkowski - 1454 od nazwy miejscowej Rynkowo (część Bydgoszczy).

Rynkun - od podstawy ryn (e)k , por. rynek ‘centralny plac w mieście’, rynka ‘płaski rondelek do smażenia’, od niemieckiej nazwy osobowej Rink.

Rynkuń - od podstawy ryn (e)k , por. rynek ‘centralny plac w mieście’, rynka ‘płaski rondelek do smażenia’, od niemieckiej nazwy osobowej Rink.

Rynkus - od podstawy ryn (e)k , por. rynek ‘centralny plac w mieście’, rynka ‘płaski rondelek do smażenia’, od niemieckiej nazwy osobowej Rink.

Rynn - od ryna, rynna ‘blaszany przewód służący do odprowadzania wody z opadów’ lub od imion niemieckich na Rein, Ragin .

Rynnik - od ryna, rynna ‘blaszany przewód służący do odprowadzania wody z opadów’ lub od imion niemieckich na Rein, Ragin .

Rynołt - od niemieckiej nazwy osobowej Rein, ta od imion złożonych na Ragin.

Rynowicki - od nazwy miejscowej Rynowo (ciechanowskie, gmina Lubowidz); może też od nazw miejscowych Rynia, Rynie.

Rynowicz - od ryna, rynna ‘blaszany przewód służący do odprowadzania wody z opadów’ lub od imion niemieckich na Rein, Ragin .

Rynowiecki - od nazwy miejscowej Rynowo (ciechanowskie, gmina Lubowidz); może też od nazw miejscowych Rynia, Rynie.

Rynowski - od nazwy miejscowej Rynowo (ciechanowskie, gmina Lubowidz); może też od nazw miejscowych Rynia, Rynie.

Rynwalski - od nazwy miejscowej Ryngwałd, dziś Rynwałd (gdańskie, gmina Starogard Gdański; toruńskie, gmina Radzyń Chełmiński).

Rynwelski - od nazwy miejscowej Ryngwałd, dziś Rynwałd (gdańskie, gmina Starogard Gdański; toruńskie, gmina Radzyń Chełmiński).

Rynżo - od litewskiej nazwy osobowej Rimša; od litewskiej nazwy osobowej Rimža.

Ryń - 1436 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Ryńc - od niemieckiej nazwy osobowej Renz, ta od imienia Laurentius.

Ryńca - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Ryńczak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Ryńczuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Ryńda - od niemieckiej nazwy osobowej Rind, ta od średniowysokoniemieckiego rint, niemieckiego Rind ‘bydlę’.

Ryńka - od podstawy ryn (e)k , por. rynek ‘centralny plac w mieście’, rynka ‘płaski rondelek do smażenia’, od niemieckiej nazwy osobowej Rink.

Ryńka - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Ryńkiewicz - od podstawy ryn (e)k , por. rynek ‘centralny plac w mieście’, rynka ‘płaski rondelek do smażenia’, od niemieckiej nazwy osobowej Rink.

Ryńkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Ryńko - od podstawy ryn (e)k , por. rynek ‘centralny plac w mieście’, rynka ‘płaski rondelek do smażenia’, od niemieckiej nazwy osobowej Rink.

Ryńko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Ryńkowski - od nazwy miejscowej Rynkowo (część Bydgoszczy).

Ryńkun - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Ryńkuń - od podstawy ryn (e)k , por. rynek ‘centralny plac w mieście’, rynka ‘płaski rondelek do smażenia’, od niemieckiej nazwy osobowej Rink.

Ryński - 1580 od nazwy miejscowej Ryń (przemyskie, gmina Radymno), Ryńsk (toruńskie, gmina Wąbrzeźno) lub od reński, ryński ‘ (złoty) reński, jednostka monetarna w krajach niemieckich i Austrii’.

Ryp - 1403 od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Rypa - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Rypaczuk - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Rypak - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Rypakowski - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Rypal - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Rypala - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Rypalczyk - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Rypalla - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Rypalski - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Rypała - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Rypałowski - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Rypan - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Rypczak - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Rypczewski - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Rypczyński - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Rypeć - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Rypel - 1661 od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Rippel.

Rypell - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Rypiach - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Rypiak - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Rypiał - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Rypich - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Rypicz - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Rypien - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Rypień - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Rypieński - 1458 od nazwy miasta Rypin (włocławskie).

Rypiewicz - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Rypik - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Rypiluk - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Rypin - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Rypina - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Rypino - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Rypinowski - od nazwy miasta Rypin (włocławskie).

Rypiński - 1418 od nazwy miasta Rypin (włocławskie).

Rypiszka - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Rypka - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’ lub od rybka.

Rypkowicz - 1690 od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Rypkowski - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Rypl - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Rypla - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Ryplacz - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Ryplak - 1677 od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Ryplewicz - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Ryplewski - 1795 od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Rypliński - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Rypłacz - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Rypłecki - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Rypno - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Rypołowski - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Rypoń - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Rypp - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Ryppa - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Ryps - od ryps ‘prążkowana tkanina obiciowa’.

Rypski - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Rypski - od ryps ‘prążkowana tkanina obiciowa’.

Rypson - od ryps ‘prążkowana tkanina obiciowa’.

Rypsoń - od ryps ‘prążkowana tkanina obiciowa’.

Rypulak - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Rypuła - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Rypusiak - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Rypuszyński - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Rypuś - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Ryputa - od rypać ‘bić, rzucać; skrzypieć’.

Ryra - od gwarowego ryra ‘noga krowy’, ryrać ‘dotykać, ruszać’.

Ryrak - od gwarowego ryra ‘noga krowy’, ryrać ‘dotykać, ruszać’.

Ryrko - od gwarowego ryra ‘noga krowy’, ryrać ‘dotykać, ruszać’.

Ryrkosz - od gwarowego ryra ‘noga krowy’, ryrać ‘dotykać, ruszać’.

Ryrny - od gwarowego ryra ‘noga krowy’, ryrać ‘dotykać, ruszać’.

Ryrz - od gwarowego ryra ‘noga krowy’, ryrać ‘dotykać, ruszać’.

Ryrzawa - od gwarowego ryra ‘noga krowy’, ryrać ‘dotykać, ruszać’.

Ryrzkiewicz - od gwarowego ryra ‘noga krowy’, ryrać ‘dotykać, ruszać’.

Ryrzkowski - od gwarowego ryra ‘noga krowy’, ryrać ‘dotykać, ruszać’.

Ryrzych - od gwarowego ryra ‘noga krowy’, ryrać ‘dotykać, ruszać’.

Ryrzyk - od gwarowego ryra ‘noga krowy’, ryrać ‘dotykać, ruszać’.

Rys - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Rysa - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Rysak - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Rysakowski - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Rysal - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Rysarczyk - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Rysawa - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Rysawy - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Rysch - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Rysek - 1417 od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Rysiak - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Rysiakiewicz - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Rysianek - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Rysiawa - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Rysiawy - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Rysicki - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Rysicz - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Rysiec - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Rysiecki - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Rysiejko - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Rysiek - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Rysiel - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Rysień - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Rysiew - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Rysiewicz - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Rysiewski - od nazwy miejscowej Ryszewo (bydgoskie, gmina Rogowo).

Rysik - 1678 od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Rysikiewicz - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Rysikoń - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Rysin - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Rysinek - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Rysiniak - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Rysinkiewicz - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Rysinowicz - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Rysiński - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard lub od nazwy miejscowej Rysiny (konińskie, gmina Kłodawa, Kramsk).

Rysio - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Rysiok - (Śl) od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Rysiowic - 1441 od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Rysiowski - od nazwy miejscowej Ryszewo (bydgoskie, gmina Rogowo).

Rysiuk - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Rysiukiewicz - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryska - 1438 od ryskać ‘orać niedbale’.

Ryskal - od ryskać ‘orać niedbale’.

Ryskala - od ryskać ‘orać niedbale’.

Ryskalczyk - od ryskać ‘orać niedbale’.

Ryskalok - (Śl) od ryskać ‘orać niedbale’.

Ryskalski - od ryskać ‘orać niedbale’.

Ryskała - od ryskać ‘orać niedbale’.

Ryske - od ryskać ‘orać niedbale’.

Ryski - od ryskać ‘orać niedbale’.

Ryskie - od ryskać ‘orać niedbale’.

Ryskiewicz - od ryskać ‘orać niedbale’.

Rysko - 1411– od ryskać ‘orać niedbale’.

Ryskowic - 1425 od ryskać ‘orać niedbale’.

Ryskowski - od ryskać ‘orać niedbale’.

Ryslewicz - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryslewski - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Rysman - od niemieckiej nazwy osobowej Rissmann, ta od riss ‘bagno’.

Rysmann - od niemieckiej nazwy osobowej Rissmann, ta od riss ‘bagno’.

Rysmanowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Rissmann, ta od riss ‘bagno’.

Rysmanowski - od niemieckiej nazwy osobowej Rissmann, ta od riss ‘bagno’.

Rysmik - od niemieckiej nazwy osobowej Rissmann, ta od riss ‘bagno’.

Rysmonowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Rissmann, ta od riss ‘bagno’.

Rysnak - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Rysniak - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Rysnica - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Rysnik - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Rysoniowic - 1391 od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Rysoń - 1388 od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Rysowski - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryss - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryssmann - od niemieckiej nazwy osobowej Rissmann, ta od riss ‘bagno’.

Ryst - od niemieckiej nazwy osobowej Rist, ta od średniowysokoniemieckiego rist, riester ‘czepiga, uchwyt u pługa’.

Rystall - od niemieckiej nazwy osobowej Rist, ta od średniowysokoniemieckiego rist, riester ‘czepiga, uchwyt u pługa’.

Rystał - od niemieckiej nazwy osobowej Rist, ta od średniowysokoniemieckiego rist, riester ‘czepiga, uchwyt u pługa’.

Rystan - od niemieckiej nazwy osobowej Rist, ta od średniowysokoniemieckiego rist, riester ‘czepiga, uchwyt u pługa’.

Rystań - od niemieckiej nazwy osobowej Rist, ta od średniowysokoniemieckiego rist, riester ‘czepiga, uchwyt u pługa’.

Rystek - od niemieckiej nazwy osobowej Rist, ta od średniowysokoniemieckiego rist, riester ‘czepiga, uchwyt u pługa’.

Rystel - 1790 od niemieckiej nazwy osobowej Ristel.

Ryster - od niemieckiej nazwy osobowej Rist, ta od średniowysokoniemieckiego rist, riester ‘czepiga, uchwyt u pługa’.

Rystok - od niemieckiej nazwy osobowej Rist, ta od średniowysokoniemieckiego rist, riester ‘czepiga, uchwyt u pługa’.

Rysula - 1659 od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard; od rysula ‘pstrokata krowa’.

Rysulak - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Rysy - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Rysz - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryszak - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryszanek - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryszard - od imienia Ryszard, znanego w średniowieczu w Polsce w formach Rychard, Rykard. Imię pochodzenia germańskiego od richi ‘potężny, mocny’ + hardt ‘silny, odważny’.

Ryszarski - od imienia Ryszard, znanego w średniowieczu w Polsce w formach Rychard, Rykard. Imię pochodzenia germańskiego od richi ‘potężny, mocny’ + hardt ‘silny, odważny’.

Ryszawa - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryszawiec - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryszawski - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryszawy - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryszczak - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryszczan - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryszczek - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryszczewski - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryszczuk - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryszczyk - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryszczykowski - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryszczyński - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryszczyszyn - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryszek - 1417 od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryszel - od niemieckiej nazwy osobowej Ressel, ta od imion złożonych na Rat .

Ryszel - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryszelewski - od niemieckiej nazwy osobowej Ressel, ta od imion złożonych na Rat .

Ryszelewski - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryszewa - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryszewicz - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryszewski - 1497 od nazwy miejscowej Ryszewo (bydgoskie, gmina Rogowo).

Ryszk - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryszka - 1438 od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryszkaniec - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryszke - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryszkiel - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryszkiewicz - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryszko - 1411 od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryszkowicz - 1425 od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryszkowski - 1421 od nazwy miejscowej Ryszki (radomskie, gmina Jasieniec).

Ryszków - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryszkus - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryszlewski - od niemieckiej nazwy osobowej Ressel, ta od imion złożonych na Rat .

Ryszlewski - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryszniak - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryszniuk - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryszoniowic - 1391 od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryszoń - 1388 od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryszowski - 1497 od nazwy miejscowej Ryszewo (bydgoskie, gmina Rogowo).

Ryszpan - od gwarowego ryszpan ‘woźnica’.

Ryszpand - od gwarowego ryszpan ‘woźnica’.

Ryszt - od niemieckiej nazwy osobowej Rist, ta od średniowysokoniemieckiego rist, riester ‘czepiga, uchwyt u pługa’.

Rysztak - od niemieckiej nazwy osobowej Rist, ta od średniowysokoniemieckiego rist, riester ‘czepiga, uchwyt u pługa’.

Rysztel - 1787 od niemieckiej nazwy osobowej Ristel.

Rysztof - może od niemieckiej nazwy osobowej Rüsthof, ta od Rüst ‘wąż’ + hof ‘dwór’.

Rysztofi - może od niemieckiej nazwy osobowej Rüsthof, ta od Rüst ‘wąż’ + hof ‘dwór’.

Rysztogi - może od niemieckiej nazwy osobowej Rüsthof, ta od Rüst ‘wąż’ + hof ‘dwór’.

Rysztok - od niemieckiej nazwy osobowej Rist, ta od średniowysokoniemieckiego rist, riester ‘czepiga, uchwyt u pługa’.

Rysztowski - od niemieckiej nazwy osobowej Rist, ta od średniowysokoniemieckiego rist, riester ‘czepiga, uchwyt u pługa’.

Rysztuń - od niemieckiej nazwy osobowej Rist, ta od średniowysokoniemieckiego rist, riester ‘czepiga, uchwyt u pługa’.

Rysztyj - od niemieckiej nazwy osobowej Rist, ta od średniowysokoniemieckiego rist, riester ‘czepiga, uchwyt u pługa’.

Rysztyn - od niemieckiej nazwy osobowej Rist, ta od średniowysokoniemieckiego rist, riester ‘czepiga, uchwyt u pługa’.

Ryszuta - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryszutek - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryszwa - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryszyk - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryszyński - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryś - 1377 od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryś - Doruchowski złożenia brak; Ryś 1377 od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard; Doruchowski 1561 62 od nazwy miejscowej Doruchów (kaliskie, gmina Doruchów).

Ryś - Klara złożenia brak; Ryś 1377 od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard; Klara, m. 1400 od imienia żeńskiego Klara. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia łacińskiego, od clarus ‘sławny’, też ‘jasny, świetlisty’.

Ryściak - od niemieckiej nazwy osobowej Rist, ta od średniowysokoniemieckiego rist, riester ‘czepiga, uchwyt u pługa’.

Ryścik - od niemieckiej nazwy osobowej Rist, ta od średniowysokoniemieckiego rist, riester ‘czepiga, uchwyt u pługa’.

Ryściński - od niemieckiej nazwy osobowej Rist, ta od średniowysokoniemieckiego rist, riester ‘czepiga, uchwyt u pługa’.

Ryściok - od niemieckiej nazwy osobowej Rist, ta od średniowysokoniemieckiego rist, riester ‘czepiga, uchwyt u pługa’.

Ryśka - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryśke - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryśkiewicz - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryśko - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryśkowski - od nazwy miejscowej Ryszki (radomskie, gmina Jasieniec).

Ryślak - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryśniak - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryśnik - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryśniuk - od podstaw rys , rysz , ryś, por. staropolskie rys ‘rysa’, ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’, imię Ryszard.

Ryśpan - od gwarowego ryszpan ‘woźnica’.

Ryśtag - od niemieckiej nazwy osobowej Rist, ta od średniowysokoniemieckiego rist, riester ‘czepiga, uchwyt u pługa’.

Ryśtak - od niemieckiej nazwy osobowej Rist, ta od średniowysokoniemieckiego rist, riester ‘czepiga, uchwyt u pługa’.

Ryt - 1786 od imienia żeńskiego Ryta, skróconej formy od Margaritta; w formach pochodnych też od ryć; od ryt ‘obrzynek’.

Ryta - od imienia żeńskiego Ryta, skróconej formy od Margaritta; w formach pochodnych też od ryć.

Rytak - 1691 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Racibor, Racisław lub od niemieckiej nazwy osobowej Retz.

Rytal - od imienia żeńskiego Ryta, skróconej formy od Margaritta; w formach pochodnych też od ryć.

Rytał - od imienia żeńskiego Ryta, skróconej formy od Margaritta; w formach pochodnych też od ryć.

Rytarowski - 1444 od nazwy miejscowej Rajtarowice, później Rytarowce (KrW).

Rytarski - od nazwy miejscowej Rytro, dawniej Ryter (nowosądeckie, gmina Piwniczna).

Rytczak - od imienia żeńskiego Ryta, skróconej formy od Margaritta; w formach pochodnych też od ryć.

Rytecki - od imienia żeńskiego Ryta, skróconej formy od Margaritta; w formach pochodnych też od ryć.

Rytek - od imienia żeńskiego Ryta, skróconej formy od Margaritta; w formach pochodnych też od ryć.

Rytel - od niemieckiej nazwy osobowej Rüttel, ta od nazwy ter. Rüttel, z średniowysokoniemieckiego riutili ‘małe karczowisko’.

Rytel - Andrianik złożenia brak; Rytel od niemieckiej nazwy osobowej Rüttel, ta od nazwy ter. Rüttel, z średniowysokoniemieckiego riutili ‘małe karczowisko’; Andrianik od imienia Adrian, dawniej Adryjan. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia łacińskiego, Hadrianus, Adrianus, a to od nazwy miejscowości Hadria.

Rytel - Floryszczyk złożenia brak; Rytel od niemieckiej nazwy osobowej Rüttel, ta od nazwy ter. Rüttel, z średniowysokoniemieckiego riutili ‘małe karczowisko’; Floryszczyk od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Rytel - Kuc złożenia brak; Rytel od niemieckiej nazwy osobowej Rüttel, ta od nazwy ter. Rüttel, z średniowysokoniemieckiego riutili ‘małe karczowisko’; Kuc 1753 od kuc ‘mały koń’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Kutz.

Rytel - Siłka złożenia brak; Rytel od niemieckiej nazwy osobowej Rüttel, ta od nazwy ter. Rüttel, z średniowysokoniemieckiego riutili ‘małe karczowisko’; Siłka 1600 od siła ‘moc’.

Rytel - Skorek złożenia brak; Rytel od niemieckiej nazwy osobowej Rüttel, ta od nazwy ter. Rüttel, z średniowysokoniemieckiego riutili ‘małe karczowisko’; Skorek 1429 od staropolskiego skorek ‘jaszczurka’.

Rytel - Tyburczy złożenia brak; Rytel od niemieckiej nazwy osobowej Rüttel, ta od nazwy ter. Rüttel, z średniowysokoniemieckiego riutili ‘małe karczowisko’; Tyburczy od imienia Tyburcy, notowanego w Polsce od XIV wieku, pochodzenia łacińskiego Tiburtius, od nazwy miasta Tibur, dziś Tivoli we Włoszech.

Rytelewski - od niemieckiej nazwy osobowej Rüttel, ta od nazwy ter. Rüttel, z średniowysokoniemieckiego riutili ‘małe karczowisko’.

Rytelski - od niemieckiej nazwy osobowej Rüttel, ta od nazwy ter. Rüttel, z średniowysokoniemieckiego riutili ‘małe karczowisko’.

Rytelski - od niemieckiej nazwy osobowej Rüttel, ta od nazwy ter. Rüttel, z średniowysokoniemieckiego riutili ‘małe karczowisko’.

Ryteń - od imienia żeńskiego Ryta, skróconej formy od Margaritta; w formach pochodnych też od ryć.

Ryter - 1339 od rycerz ‘członek uprzywilejowanej warstwy wojowników’, z niemieckiego Ritter; od niemieckiej nazwy osobowej Ryter; od rycerzyk.

Ryterowski - 1437 od nazwy miejscowej Rajtarowice, później Rytarowce (KrW).

Ryters - od rycerz ‘członek uprzywilejowanej warstwy wojowników’, z niemieckiego Ritter; od niemieckiej nazwy osobowej Ryter; od rycerzyk.

Ryterski - 1434 od nazwy miejscowej Rytro, dawniej Ryter (nowosądeckie, gmina Piwniczna).

Ryteruk - od rycerz ‘członek uprzywilejowanej warstwy wojowników’, z niemieckiego Ritter; od niemieckiej nazwy osobowej Ryter; od rycerzyk.

Rytka - od imienia żeńskiego Ryta, skróconej formy od Margaritta; w formach pochodnych też od ryć.

Rytkiewicz - od imienia żeńskiego Ryta, skróconej formy od Margaritta; w formach pochodnych też od ryć.

Rytko - od imienia żeńskiego Ryta, skróconej formy od Margaritta; w formach pochodnych też od ryć.

Rytkowski - od imienia żeńskiego Ryta, skróconej formy od Margaritta; w formach pochodnych też od ryć.

Rytlak - od niemieckiej nazwy osobowej Rüttel, ta od nazwy ter. Rüttel, z średniowysokoniemieckiego riutili ‘małe karczowisko’.

Rytlawski - od niemieckiej nazwy osobowej Rüttel, ta od nazwy ter. Rüttel, z średniowysokoniemieckiego riutili ‘małe karczowisko’.

Rytler - od niemieckiej nazwy osobowej Rüttel, ta od nazwy ter. Rüttel, z średniowysokoniemieckiego riutili ‘małe karczowisko’.

Rytlewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Rüttel, ta od nazwy ter. Rüttel, z średniowysokoniemieckiego riutili ‘małe karczowisko’.

Rytlewski - od niemieckiej nazwy osobowej Rüttel, ta od nazwy ter. Rüttel, z średniowysokoniemieckiego riutili ‘małe karczowisko’.

Rytlicki - od niemieckiej nazwy osobowej Rüttel, ta od nazwy ter. Rüttel, z średniowysokoniemieckiego riutili ‘małe karczowisko’.

Rytliczek - od niemieckiej nazwy osobowej Rüttel, ta od nazwy ter. Rüttel, z średniowysokoniemieckiego riutili ‘małe karczowisko’.

Rytlik - od niemieckiej nazwy osobowej Rüttel, ta od nazwy ter. Rüttel, z średniowysokoniemieckiego riutili ‘małe karczowisko’.

Rytliński - od niemieckiej nazwy osobowej Rüttel, ta od nazwy ter. Rüttel, z średniowysokoniemieckiego riutili ‘małe karczowisko’.

Rytman - od staropolskiego retman, rotman, rytman ‘starszy flisak; przewodnik’.

Rytnar - od niemieckiej nazwy osobowej Rüttner, wysokoneimeickiego Reutner, od nazwy miejscowej Reutin, z riute ‘miejsce wykarczowane’.

Rytner - od niemieckiej nazwy osobowej Rüttner, wysokoneimeickiego Reutner, od nazwy miejscowej Reutin, z riute ‘miejsce wykarczowane’.

Ryto - od imienia żeńskiego Ryta, skróconej formy od Margaritta; w formach pochodnych też od ryć.

Rytom - od imienia żeńskiego Ryta, skróconej formy od Margaritta; w formach pochodnych też od ryć.

Rytomel - od imienia żeńskiego Ryta, skróconej formy od Margaritta; w formach pochodnych też od ryć.

Rytosz - 1494 od imienia żeńskiego Ryta, skróconej formy od Margaritta; w formach pochodnych też od ryć.

Rytowicz - od imienia żeńskiego Ryta, skróconej formy od Margaritta; w formach pochodnych też od ryć.

Rytowiec - od imienia żeńskiego Ryta, skróconej formy od Margaritta; w formach pochodnych też od ryć.

Rytowski - od imienia żeńskiego Ryta, skróconej formy od Margaritta; w formach pochodnych też od ryć.

Rytów - od imienia żeńskiego Ryta, skróconej formy od Margaritta; w formach pochodnych też od ryć.

Rytt - od imienia żeńskiego Ryta, skróconej formy od Margaritta; w formach pochodnych też od ryć.

Ryttel - od niemieckiej nazwy osobowej Rüttel, ta od nazwy ter. Rüttel, z średniowysokoniemieckiego riutili ‘małe karczowisko’.

Rytter - od rycerz ‘członek uprzywilejowanej warstwy wojowników’, z niemieckiego Ritter; od niemieckiej nazwy osobowej Ryter; od rycerzyk.

Rytuch - od imienia żeńskiego Ryta, skróconej formy od Margaritta; w formach pochodnych też od ryć.

Rytusznik - od imienia żeńskiego Ryta, skróconej formy od Margaritta; w formach pochodnych też od ryć.

Rytwiański - 1453 od nazwy miejscowej Rytwiany (tarnobrzeskie, gmina Rytwiany).

Rytwieński - 1437 od nazwy miejscowej Rytwiany (tarnobrzeskie, gmina Rytwiany).

Rytwieński - 1437 od nazwy miejscowej Rytwiany (tarnobrzeskie, gmina Rytwiany).

Rytwiński - 1453 od nazwy miejscowej Rytwiany (tarnobrzeskie, gmina Rytwiany).

Rytych - od imienia żeńskiego Ryta, skróconej formy od Margaritta; w formach pochodnych też od ryć.

Rytyna - od imienia żeńskiego Ryta, skróconej formy od Margaritta; w formach pochodnych też od ryć.

Rytyniak - od imienia żeńskiego Ryta, skróconej formy od Margaritta; w formach pochodnych też od ryć.

Rytynowski - od imienia żeńskiego Ryta, skróconej formy od Margaritta; w formach pochodnych też od ryć.

Rytyński - od imienia żeńskiego Ryta, skróconej formy od Margaritta; w formach pochodnych też od ryć.

Rytysa - od imienia żeńskiego Ryta, skróconej formy od Margaritta; w formach pochodnych też od ryć.

Rytz - od niemieckiej nazwy osobowej Ritz, ta os starowysokoniemieckiego Richizo, od imion złożonych na Rich , też od ukraińskiego Hryć, ta od Hryhor (= Grzegorz).

Rytzek - od niemieckiej nazwy osobowej Ritz, ta os starowysokoniemieckiego Richizo, od imion złożonych na Rich , też od ukraińskiego Hryć, ta od Hryhor (= Grzegorz).

Rytzka - od niemieckiej nazwy osobowej Ritz, ta os starowysokoniemieckiego Richizo, od imion złożonych na Rich , też od ukraińskiego Hryć, ta od Hryhor (= Grzegorz).

Rytzmann - od niemieckiej nazwy osobowej Ritzmann, ta od Ritz + mann lub od rycman ‘ruchoma ławka z kłonicami przymocowana sworzniem do osi przedniej wozu’.

Rywa - od rywać ‘rwać, szarpać’, por. też urywać, zrywać.

Rywacki - od rywać ‘rwać, szarpać’, por. też urywać, zrywać.

Rywadzki - od rywać ‘rwać, szarpać’, por. też urywać, zrywać.

Rywaj - od rywać ‘rwać, szarpać’, por. też urywać, zrywać.

Rywak - 1686 od rywać ‘rwać, szarpać’, por. też urywać, zrywać.

Rywalski - od nazwy miejscowej Ryngwałd, dziś Rynwałd (gdańskie, gmina Starogard Gdański; toruńskie, gmina Radzyń Chełmiński).

Rywalski - od rywać ‘rwać, szarpać’, por. też urywać, zrywać.

Rywała - 1447 od rywać ‘rwać, szarpać’, por. też urywać, zrywać.

Rywałt - 1258 od niemieckiej nazwy osobowej Riewald, ta od imienia złożonego Rich walt.

Rywaniak - od rywać ‘rwać, szarpać’, por. też urywać, zrywać.

Rywański - od rywać ‘rwać, szarpać’, por. też urywać, zrywać.

Rywczak - od rywać ‘rwać, szarpać’, por. też urywać, zrywać.

Rywczyn - od rywać ‘rwać, szarpać’, por. też urywać, zrywać.

Rywczyński - od rywać ‘rwać, szarpać’, por. też urywać, zrywać.

Rywe - od rywać ‘rwać, szarpać’, por. też urywać, zrywać.

Rywelski - od rywać ‘rwać, szarpać’, por. też urywać, zrywać.

Rywiak - od rywać ‘rwać, szarpać’, por. też urywać, zrywać.

Rywiec - od rywać ‘rwać, szarpać’, por. też urywać, zrywać.

Rywik - od rywać ‘rwać, szarpać’, por. też urywać, zrywać.

Rywin - od rywać ‘rwać, szarpać’, por. też urywać, zrywać.

Rywk - od rywać ‘rwać, szarpać’, por. też urywać, zrywać.

Rywka - od rywać ‘rwać, szarpać’, por. też urywać, zrywać.

Rywko - od rywać ‘rwać, szarpać’, por. też urywać, zrywać.

Rywkowicz - 1409 od rywać ‘rwać, szarpać’, por. też urywać, zrywać.

Rywocki - 1610 od nazwy miejscowej Rywociny (ciechanowskie, gmina Działdowo).

Rywolt - od niemieckiej nazwy osobowej Riewald, ta od imienia złożonego Rich walt.

Rywudzki - od rywać ‘rwać, szarpać’, por. też urywać, zrywać.

Ryx - od niemieckiej nazwy osobowej Rix, ta od starowysokoniemieckiego Ricso, od imion złożonych na Rich , Ric .

Ryz - od ryzać ‘rżnąć, ciąć’ lub od ryży.

Ryza - od ryzać ‘rżnąć, ciąć’ lub od ryży.

Ryzak - od ryzać ‘rżnąć, ciąć’ lub od ryży.

Ryzakiewicz - od ryzać ‘rżnąć, ciąć’ lub od ryży.

Ryzakow - od ryzać ‘rżnąć, ciąć’ lub od ryży.

Ryzakowski - od ryzać ‘rżnąć, ciąć’ lub od ryży.

Ryzalik - od ryzać ‘rżnąć, ciąć’ lub od ryży.

Ryzalski - od ryzać ‘rżnąć, ciąć’ lub od ryży.

Ryzankiewicz - od ryzać ‘rżnąć, ciąć’ lub od ryży.

Ryzanko - od ryzać ‘rżnąć, ciąć’ lub od ryży.

Ryzas - od ryzać ‘rżnąć, ciąć’ lub od ryży.

Ryzek - od ryzać ‘rżnąć, ciąć’ lub od ryży.

Ryzel - od ryzać ‘rżnąć, ciąć’ lub od ryży.

Ryzenko - od ryzać ‘rżnąć, ciąć’ lub od ryży.

Ryzewicz - od ryzać ‘rżnąć, ciąć’ lub od ryży.

Ryzewski - od ryzać ‘rżnąć, ciąć’ lub od ryży.

Ryziewicz - od ryzać ‘rżnąć, ciąć’ lub od ryży.

Ryzik - od ryzać ‘rżnąć, ciąć’ lub od ryży.

Ryzikiewicz - od ryzać ‘rżnąć, ciąć’ lub od ryży.

Ryziński - od nazwy miejscowej Ryżyn (poznańskie, gmina Chrzypsko Wielkie).

Ryzio - od ryzać ‘rżnąć, ciąć’ lub od ryży.

Ryziuk - od ryzać ‘rżnąć, ciąć’ lub od ryży.

Ryzka - od ryzać ‘rżnąć, ciąć’ lub od ryży.

Ryzkiewicz - od ryzać ‘rżnąć, ciąć’ lub od ryży.

Ryzko - od ryzać ‘rżnąć, ciąć’ lub od ryży.

Ryzkowski - od ryzać ‘rżnąć, ciąć’ lub od ryży.

Ryzlak - od niemieckiej nazwy osobowej Ressel, ta od imion złożonych na Rat ; od niemieckiej nazwy osobowej Rissel.

Ryzler - od niemieckiej nazwy osobowej Rösler, ta od średniowysokoniemieckiego ros, ors ‘rumak’, od niemieckiego Rösler ‘chłopak do koni’.

Ryzlewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Ressel, ta od imion złożonych na Rat .

Ryzłowski - od niemieckiej nazwy osobowej Ressel, ta od imion złożonych na Rat .

Ryznar - od niemieckiej nazwy osobowej Rößner, ta od średniowysokoniemieckiego ros, ors ‘rumak’; możliwe też od nazw miejscowych Rossen, Rössen.

Ryznarski - od niemieckiej nazwy osobowej Rößner, ta od średniowysokoniemieckiego ros, ors ‘rumak’; możliwe też od nazw miejscowych Rossen, Rössen.

Ryznarz - od niemieckiej nazwy osobowej Rößner, ta od średniowysokoniemieckiego ros, ors ‘rumak’; możliwe też od nazw miejscowych Rossen, Rössen.

Ryznaś - z fonetyką ukraińską od różny ‘inny, odmienny’, też od staropolskiego rożny ‘przymiotnik od róg’.

Ryznel - z fonetyką ukraińską od różny ‘inny, odmienny’, też od staropolskiego rożny ‘przymiotnik od róg’.

Ryzner - od niemieckiej nazwy osobowej Rößner, ta od średniowysokoniemieckiego ros, ors ‘rumak’; możliwe też od nazw miejscowych Rossen, Rössen.

Ryznerski - od niemieckiej nazwy osobowej Rößner, ta od średniowysokoniemieckiego ros, ors ‘rumak’; możliwe też od nazw miejscowych Rossen, Rössen.

Ryznor - od niemieckiej nazwy osobowej Rößner, ta od średniowysokoniemieckiego ros, ors ‘rumak’; możliwe też od nazw miejscowych Rossen, Rössen.

Ryznyk - z fonetyką ukraińską od różny ‘inny, odmienny’, też od staropolskiego rożny ‘przymiotnik od róg’.

Ryzoń - od ryzać ‘rżnąć, ciąć’ lub od ryży.

Ryzow - od ryzać ‘rżnąć, ciąć’ lub od ryży.

Ryzowicz - od ryzać ‘rżnąć, ciąć’ lub od ryży.

Ryzukiewicz - od ryzać ‘rżnąć, ciąć’ lub od ryży.

Ryzy - od ryzać ‘rżnąć, ciąć’ lub od ryży.

Ryzyk - od ryzać ‘rżnąć, ciąć’ lub od ryży.

Ryzykowski - od ryzać ‘rżnąć, ciąć’ lub od ryży.

Ryzyków - od ryzać ‘rżnąć, ciąć’ lub od ryży.

Ryzyn - od ryzać ‘rżnąć, ciąć’ lub od ryży.

Ryzynkiewicz - od ryzać ‘rżnąć, ciąć’ lub od ryży.

Ryźlak - od niemieckiej nazwy osobowej Ressel, ta od imion złożonych na Rat .

Ryźlewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Ressel, ta od imion złożonych na Rat .

Ryźnar - od niemieckiej nazwy osobowej Rößner, ta od średniowysokoniemieckiego ros, ors ‘rumak’; możliwe też od nazw miejscowych Rossen, Rössen.

Ryźniak - z fonetyką ukraińską od różny ‘inny, odmienny’, też od staropolskiego rożny ‘przymiotnik od róg’.

Ryźnik - z fonetyką ukraińską od różny ‘inny, odmienny’, też od staropolskiego rożny ‘przymiotnik od róg’.

Ryżak - od ryży ‘rudy’.

Ryżakow - od ryży ‘rudy’.

Ryżakowski - od ryży ‘rudy’.

Ryżanek - od ryży ‘rudy’.

Ryżanowski - od ryży ‘rudy’.

Ryżański - od ryży ‘rudy’.

Ryżas - od ryży ‘rudy’.

Ryżczak - od ryży ‘rudy’.

Ryżejno - od ryży ‘rudy’.

Ryżek - od ryży ‘rudy’.

Ryżewicz - od ryży ‘rudy’.

Ryżewski - od nazwy miejscowej Ryżewo (bydgoskie, gmina Warlubie; pilskie, gmina Czarnków).

Ryżka - od ryży ‘rudy’.

Ryżkiewicz - od ryży ‘rudy’.

Ryżkin - od ryży ‘rudy’.

Ryżko - od ryży ‘rudy’.

Ryżkowski - od ryży ‘rudy’.

Ryżlak - od niemieckiej nazwy osobowej Ressel, ta od imion złożonych na Rat .

Ryżlewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Ressel, ta od imion złożonych na Rat .

Ryżnar - od niemieckiej nazwy osobowej Rößner, ta od średniowysokoniemieckiego ros, ors ‘rumak’; możliwe też od nazw miejscowych Rossen, Rössen.

Ryżner - od niemieckiej nazwy osobowej Rößner, ta od średniowysokoniemieckiego ros, ors ‘rumak’; możliwe też od nazw miejscowych Rossen, Rössen.

Ryżnerski - od niemieckiej nazwy osobowej Rößner, ta od średniowysokoniemieckiego ros, ors ‘rumak’; możliwe też od nazw miejscowych Rossen, Rössen.

Ryżniak - z fonetyką ukraińską od różny ‘inny, odmienny’, też od staropolskiego rożny ‘przymiotnik od róg’.

Ryżnik - z fonetyką ukraińską od różny ‘inny, odmienny’, też od staropolskiego rożny ‘przymiotnik od róg’.

Ryżnyk - z fonetyką ukraińską od różny ‘inny, odmienny’, też od staropolskiego rożny ‘przymiotnik od róg’.

Ryżow - od ryży ‘rudy’.

Ryżowicz - od ryży ‘rudy’.

Ryżowski - od nazwy miejscowej Ryżewo (bydgoskie, gmina Warlubie; pilskie, gmina Czarnków).

Ryżów - od ryży ‘rudy’.

Ryżuk - od ryży ‘rudy’.

Ryżukiewicz - od ryży ‘rudy’.

Ryżukow - od ryży ‘rudy’.

Ryży - od ryży ‘rudy’.

Ryżycki - od ryży ‘rudy’.

Ryżyj - od ryży ‘rudy’.

Ryżyk - 1473 od ryży ‘rudy’.

Ryżykow - od ryży ‘rudy’.

Ryżykowski - od ryży ‘rudy’.

Ryżyków - od ryży ‘rudy’.

Ryżyna - od ryży ‘rudy’.

Ryżynowski - od ryży ‘rudy’.

Ryżyński - od nazwy miejscowej Ryżyn (poznańskie, gmina Chrzypsko Wielkie).

Ryżys - od ryży ‘rudy’.

Rzab - od rząb ‘gatunek rośliny’.

Rzabka - od żaba ‘pospolity płaz’.

Rzaca - od rządca ‘zarządzający cudzym majątkiem’.

Rzackiewicz - od rządca ‘zarządzający cudzym majątkiem’.

Rzaczek - od żak ‘uczeń, student’, dawniej też ‘duchowny mający niższe święcenia’.

Rzaczkiewicz - od żak ‘uczeń, student’, dawniej też ‘duchowny mający niższe święcenia’.

Rzaczkowski - od żak ‘uczeń, student’, dawniej też ‘duchowny mający niższe święcenia’.

Rzaczykiewicz - od żak ‘uczeń, student’, dawniej też ‘duchowny mający niższe święcenia’.

Rzad - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rzadeczka - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rzadek - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rzadka - od rzadki ‘mający płynną konststencję; nielicznie występujący’.

Rzadki - 1492 od rzadki ‘mający płynną konststencję; nielicznie występujący’.

Rzadki Groch - 1446 od rzadki ‘mający płynną konststencję; nielicznie występujący’.

Rzadkiewa - od rzodkiew ‘roślina warzywna’.

Rzadkiewicz - 1743 od rzadki ‘mający płynną konststencję; nielicznie występujący’.

Rzadkiewski - od rzadki ‘mający płynną konststencję; nielicznie występujący’.

Rzadko - 1625 od rzadki ‘mający płynną konststencję; nielicznie występujący’.

Rzadkosz - 1620 od rzadki ‘mający płynną konststencję; nielicznie występujący’.

Rzadkosz - Cupak złożenia brak; Rzadkosz 1620 od rzadki ‘mający płynną konststencję; nielicznie występujący’; Cupak 1698 od gwarowego cupak ‘gatunek grochu’.

Rzadkoszowicz - 1661 od rzadki ‘mający płynną konststencję; nielicznie występujący’.

Rzadkoś - 1620 od rzadki ‘mający płynną konststencję; nielicznie występujący’.

Rzadkowalski - od nazwy miejscowej Rzadka Wola (włocławskie, gmina Brześć Kujawski).

Rzadkowicz - 1686 od rzadki ‘mający płynną konststencję; nielicznie występujący’.

Rzadkowolski - od nazwy miejscowej Rzadka Wola (włocławskie, gmina Brześć Kujawski).

Rzadkowski - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rzadkowski - od rzadki ‘mający płynną konststencję; nielicznie występujący’.

Rzadkulak - od rzadki ‘mający płynną konststencję; nielicznie występujący’.

Rzadowski - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rzadzikowski - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rzak - od żak ‘uczeń, student’, dawniej też ‘duchowny mający niższe święcenia’.

Rzana - od staropolskiego rżanny, rżany ‘żytni’.

Rzanca - od rządca ‘zarządzający cudzym majątkiem’.

Rzanek - od staropolskiego rżanny, rżany ‘żytni’.

Rzaniak - od staropolskiego rżanny, rżany ‘żytni’.

Rzaniecki - od staropolskiego rżanny, rżany ‘żytni’.

Rzankowski - od staropolskiego rżanny, rżany ‘żytni’.

Rzanna - od staropolskiego rżanny, rżany ‘żytni’.

Rzanny - od staropolskiego rżanny, rżany ‘żytni’.

Rzantkowski - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rzany - od staropolskiego rżanny, rżany ‘żytni’.

Rzańca - od rządca ‘zarządzający cudzym majątkiem’.

Rzański - od staropolskiego rżanny, rżany ‘żytni’.

Rzap - od rząp ‘czerpak, naczynie’, rząpić ‘ciąć, rżnąć; grać’, rzępolić ‘grać nieumiejętnie na instrumencie’.

Rzasa - od rząsa ‘obfitość’, też rzęsa ‘gatunek rośliny wodnej’.

Rzaski - od nazwy miejscowej Rząska (krakowskie, gmina Zabierzów).

Rzasowski - od nazwy miejscowej Rząsawa (piotrkowskie, gmina Bełchatów).

Rzaszutek - od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Rzatkiewicz - od rzadki ‘mający płynną konststencję; nielicznie występujący’.

Rzatkowski - od rzadki ‘mający płynną konststencję; nielicznie występujący’.

Rzazek - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzazewski - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzaziński - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzazonka - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzazuch - 1570 od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzaźniczak - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzażewski - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzażonka - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rząb - od rząb ‘gatunek rośliny’.

Rząc - od rządca ‘zarządzający cudzym majątkiem’.

Rząca - 1398 od rządca ‘zarządzający cudzym majątkiem’.

Rzącki - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rzącz - od rządca ‘zarządzający cudzym majątkiem’.

Rzączkiewicz - od rządca ‘zarządzający cudzym majątkiem’.

Rzączyc - 1497 od rządca ‘zarządzający cudzym majątkiem’.

Rzączyński - od rządca ‘zarządzający cudzym majątkiem’.

Rząd - 1394 od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rządca - 1400 od rządca ‘zarządzający cudzym majątkiem’.

Rządca - Wykrętowicz złożenia brak; Rządca 1400 od rządca ‘zarządzający cudzym majątkiem’; Wykrętowicz od wykręt ‘wybieg, manewr’, wykręcać (się) ‘zmieniać kierunek biegu; unikać czegoś’.

Rządczyk - od rządca ‘zarządzający cudzym majątkiem’.

Rządecki - od rządca ‘zarządzający cudzym majątkiem’.

Rządeczka - od rządca ‘zarządzający cudzym majątkiem’.

Rządeczko - od rządca ‘zarządzający cudzym majątkiem’.

Rządek - 1399 od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław lub od rządek.

Rządka - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rządkiewicz - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rządkowalski - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rządkowski - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rządkowski - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rządnik - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rządowski - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rządza - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rządzicki - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rządzik - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rządziński - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rządzki - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rząjca - 1540 od rządca ‘zarządzający cudzym majątkiem’.

Rząnca - od rządca ‘zarządzający cudzym majątkiem’.

Rząńca - od rządca ‘zarządzający cudzym majątkiem’.

Rząp - od rząp ‘czerpak, naczynie’, rząpić ‘ciąć, rżnąć; grać’, rzępolić ‘grać nieumiejętnie na instrumencie’.

Rząpała - od rząp ‘czerpak, naczynie’, rząpić ‘ciąć, rżnąć; grać’, rzępolić ‘grać nieumiejętnie na instrumencie’.

Rząs - od rząsa ‘obfitość’, też rzęsa ‘gatunek rośliny wodnej’.

Rząsa - 1395 od rząsa ‘obfitość’, też rzęsa ‘gatunek rośliny wodnej’.

Rząsak - od rząsa ‘obfitość’, też rzęsa ‘gatunek rośliny wodnej’.

Rząsawski - od nazwy miejscowej Rząsawa (piotrkowskie, gmina Bełchatów).

Rząsczak - 1681 od rząsa ‘obfitość’, też rzęsa ‘gatunek rośliny wodnej’.

Rząsiecki - 1408 od nazwy miejscowej Rząska (krakowskie, gmina Zabierzów).

Rząsik - od rząsa ‘obfitość’, też rzęsa ‘gatunek rośliny wodnej’.

Rząsiński - od rząsa ‘obfitość’, też rzęsa ‘gatunek rośliny wodnej’.

Rząski - od nazwy miejscowej Rząska (krakowskie, gmina Zabierzów).

Rząski - od rząsa ‘obfitość’, też rzęsa ‘gatunek rośliny wodnej’.

Rząskowski - od nazwy miejscowej Rząska (krakowskie, gmina Zabierzów).

Rząsnicki - od nazwy miejscowej Rząśnik (ostrołęckie, gmina Rząśnik; Stary Lubotyń, Wąsewo).

Rząsowski - od nazwy miejscowej Rząsawa (piotrkowskie, gmina Bełchatów).

Rząszek - 1702 od rząsa ‘obfitość’, też rzęsa ‘gatunek rośliny wodnej’.

Rząśniak - od rząsa ‘obfitość’, też rzęsa ‘gatunek rośliny wodnej’.

Rząśnicki - od nazwy miejscowej Rząśnik (ostrołęckie, gmina Rząśnik; Stary Lubotyń, Wąsewo).

Rząśnik - od rząsa ‘obfitość’, też rzęsa ‘gatunek rośliny wodnej’.

Rzątkiewicz - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rzątkowski - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rzątowski - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rząza - od rzęzić, rzężeć ‘oddychać ciężko z wysiłkiem, wydając chrapliwy głos’.

Rzązewski - od nazwy miejscowej Rzążew (siedleckie, gmina Zbuczyn Poduchowny).

Rzążewski - od nazwy miejscowej Rzążew (siedleckie, gmina Zbuczyn Poduchowny).

Rzebka - od rzepa.

Rzebro1404 - od żebro, z gwarowego ziobro, ze staropolskiego rzebro ‘łukowata kość klatki piersiowej’.

Rzebrowski - 1485 od nazwy miejscowej Żebry, dawniej Rzebry (częste, Maz).

Rzebrzan - 1469 od żebro, z gwarowego ziobro, ze staropolskiego rzebro ‘łukowata kość klatki piersiowej’.

Rzecha - od gwarowego rzechać ‘rzechotać’.

Rzechaczek - od gwarowego rzechać ‘rzechotać’.

Rzechaczyk - od gwarowego rzechać ‘rzechotać’.

Rzechak - od gwarowego rzechać ‘rzechotać’.

Rzechanek - od gwarowego rzechać ‘rzechotać’.

Rzechnik - od gwarowego rzechać ‘rzechotać’.

Rzechoczek - od gwarowego rzechać ‘rzechotać’.

Rzechołka - od gwarowego rzechać ‘rzechotać’.

Rzechonek - od gwarowego rzechać ‘rzechotać’.

Rzechoń - od gwarowego rzechać ‘rzechotać’.

Rzechorzek - od gwarowego rzechać ‘rzechotać’.

Rzechorzek w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza - ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Rzechota - 1265 od podstawy rzeg , por. gwarowe rzega ‘pręga na sierści kota’, rzegać ‘wymiotować, rzygać’, rzegotać ‘dużo mówić, paplać’.

Rzechota - od gwarowego rzechać ‘rzechotać’.

Rzechowicz - od gwarowego rzechać ‘rzechotać’.

Rzechowski - 1587 od nazwy miejscowej Rzechowo (ostrołęckie, gmina Sypniewo), Rzechów (radomskie, gmina Rzeczniów).

Rzechółka - od gwarowego rzechać ‘rzechotać’.

Rzechółko - od gwarowego rzechać ‘rzechotać’.

Rzechówka - od gwarowego rzechać ‘rzechotać’.

Rzechta - 1416 od gwarowego rzechać ‘rzechotać’.

Rzechtalski - od gwarowego rzechać ‘rzechotać’.

Rzechula - od gwarowego rzechać ‘rzechotać’.

Rzechulka - 1777 od gwarowego rzechać ‘rzechotać’.

Rzechuła - od gwarowego rzechać ‘rzechotać’.

Rzechułka - od gwarowego rzechać ‘rzechotać’.

Rzechułko - od gwarowego rzechać ‘rzechotać’.

Rzecki - 1380 od nazw miejscowych typu Rzeka, Rzeczka, Rzeczyca.

Rzecyca - od nazw miejscowych Rzeczyca (kilka wsi).

Rzecycki - od nazw miejscowych Rzeczyca (kilka wsi).

Rzeczak - od rzeka, rzekać ‘mówić’, rzeczka ‘mała rzeka’.

Rzeczek - od rzeka, rzekać ‘mówić’, rzeczka ‘mała rzeka’.

Rzeczka - 1402 od rzeka, rzekać ‘mówić’, rzeczka ‘mała rzeka’.

Rzeczko - 1395 od rzeka, rzekać ‘mówić’, rzeczka ‘mała rzeka’.

Rzeczkowicz - 1471 od rzeka, rzekać ‘mówić’, rzeczka ‘mała rzeka’.

Rzeczkowski - od nazw miejscowych Rzeczka, Rzeczki (kilka wsi).

Rzeczniak - od rzeka, rzekać ‘mówić’, rzeczka ‘mała rzeka’.

Rzeczniczak - od rzeka, rzekać ‘mówić’, rzeczka ‘mała rzeka’.

Rzeczniczek - od rzeka, rzekać ‘mówić’, rzeczka ‘mała rzeka’.

Rzecznik - od rzeka, rzekać ‘mówić’, rzeczka ‘mała rzeka’.

Rzecznikiewicz - od rzeka, rzekać ‘mówić’, rzeczka ‘mała rzeka’.

Rzeczow - od rzeka, rzekać ‘mówić’, rzeczka ‘mała rzeka’.

Rzeczółka - od rzeka, rzekać ‘mówić’, rzeczka ‘mała rzeka’.

Rzeczuch - od rzeka, rzekać ‘mówić’, rzeczka ‘mała rzeka’.

Rzeczyc - od rzeka, rzekać ‘mówić’, rzeczka ‘mała rzeka’.

Rzeczyca - od rzeka, rzekać ‘mówić’, rzeczka ‘mała rzeka’.

Rzeczycki - 1398 od nazw miejscowych Rzeczyca (kilka wsi).

Rzeczykiewicz - od rzeka, rzekać ‘mówić’, rzeczka ‘mała rzeka’.

Rzeczyński - od rzeka, rzekać ‘mówić’, rzeczka ‘mała rzeka’.

Rzed - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rzeda - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rzedca - od rządca ‘zarządzający cudzym majątkiem’.

Rzedkowski - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rzedowski - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rzedzian - od żądać ‘domagać się’, dawniej ‘pragnąć, pożądać’.

Rzedzianowski - od żądać ‘domagać się’, dawniej ‘pragnąć, pożądać’.

Rzedzicki - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rzedziecki - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rzedzik - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rzedziłko - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rzega - od podstawy rzeg , por. gwarowe rzega ‘pręga na sierści kota’, rzegać ‘wymiotować, rzygać’, rzegotać ‘dużo mówić, paplać’.

Rzegaliński - od podstawy rzeg , por. gwarowe rzega ‘pręga na sierści kota’, rzegać ‘wymiotować, rzygać’, rzegotać ‘dużo mówić, paplać’.

Rzegociński - od nazwy miejscowej Rzegocin (włocławskie, gmina Lubień Kujawski; kieleckie, gmina Nowy Korczyn).

Rzegocki - od nazwy miejscowej Rzegocin (włocławskie, gmina Lubień Kujawski; kieleckie, gmina Nowy Korczyn).

Rzegoczan - od nazwy miejscowej Rzegocin (włocławskie, gmina Lubień Kujawski; kieleckie, gmina Nowy Korczyn).

Rzegoła - od podstawy rzeg , por. gwarowe rzega ‘pręga na sierści kota’, rzegać ‘wymiotować, rzygać’, rzegotać ‘dużo mówić, paplać’; od rzegolić ‘pleść głupstwa’.

Rzegonek - od podstawy rzeg , por. gwarowe rzega ‘pręga na sierści kota’, rzegać ‘wymiotować, rzygać’, rzegotać ‘dużo mówić, paplać’.

Rzegost - od podstawy rzeg , por. gwarowe rzega ‘pręga na sierści kota’, rzegać ‘wymiotować, rzygać’, rzegotać ‘dużo mówić, paplać’.

Rzegota - 1419 20 od podstawy rzeg , por. gwarowe rzega ‘pręga na sierści kota’, rzegać ‘wymiotować, rzygać’, rzegotać ‘dużo mówić, paplać’.

Rzegotka - od podstawy rzeg , por. gwarowe rzega ‘pręga na sierści kota’, rzegać ‘wymiotować, rzygać’, rzegotać ‘dużo mówić, paplać’; od rzegotka ‘grzechotka’.

Rzegucki - od nazwy miejscowej Rzegocin (włocławskie, gmina Lubień Kujawski; kieleckie, gmina Nowy Korczyn).

Rzeguła - od podstawy rzeg , por. gwarowe rzega ‘pręga na sierści kota’, rzegać ‘wymiotować, rzygać’, rzegotać ‘dużo mówić, paplać’.

Rzeha - od podstawy rzeg , por. gwarowe rzega ‘pręga na sierści kota’, rzegać ‘wymiotować, rzygać’, rzegotać ‘dużo mówić, paplać’.

Rzehak - od podstawy rzeg , por. gwarowe rzega ‘pręga na sierści kota’, rzegać ‘wymiotować, rzygać’, rzegotać ‘dużo mówić, paplać’.

Rzek - od rzeka, rzekać ‘mówić’, rzeczka ‘mała rzeka’.

Rzeka - od rzeka, rzekać ‘mówić’, rzeczka ‘mała rzeka’.

Rzekajło - od rzeka, rzekać ‘mówić’, rzeczka ‘mała rzeka’.

Rzekanowski - od rzeka, rzekać ‘mówić’, rzeczka ‘mała rzeka’.

Rzekec - od litewskiej nazwy osobowej Reketys.

Rzekeć - od litewskiej nazwy osobowej Reketys.

Rzekęc - od litewskiej nazwy osobowej Reketys.

Rzekęć - od litewskiej nazwy osobowej Reketys.

Rzekicki - od nazwy miejscowej Rzekta (sieradzkie, gmina Zadzim).

Rzekiecki - 1393 od nazwy miejscowej Rzekta (sieradzkie, gmina Zadzim).

Rzekieć - od litewskiej nazwy osobowej Reketys.

Rzekięć - od litewskiej nazwy osobowej Reketys.

Rzekonowski - od rzeka, rzekać ‘mówić’, rzeczka ‘mała rzeka’.

Rzekos - od rzeka, rzekać ‘mówić’, rzeczka ‘mała rzeka’.

Rzekowicz - od rzeka, rzekać ‘mówić’, rzeczka ‘mała rzeka’.

Rzekta - 1413 od gwarowego rzechać ‘rzechotać’.

Rzelak - od imion złożonych typu Żelisław, Żelimir.

Rzelecki - od imion złożonych typu Żelisław, Żelimir.

Rzelek - od imion złożonych typu Żelisław, Żelimir.

Rzelewski - od imion złożonych typu Żelisław, Żelimir.

Rzeliński - od imion złożonych typu Żelisław, Żelimir.

Rzelkowski - od imion złożonych typu Żelisław, Żelimir.

Rzelski - od imion złożonych typu Żelisław, Żelimir.

Rzemak - od rzemień ‘pas z grubej skóry’.

Rzeman - od rzemień ‘pas z grubej skóry’.

Rzemek - od rzemień ‘pas z grubej skóry’.

Rzemianiak - od rzemień ‘pas z grubej skóry’.

Rzemiańczyk - od rzemień ‘pas z grubej skóry’.

Rzemieciuk - od rzemień ‘pas z grubej skóry’.

Rzemiecki - od rzemień ‘pas z grubej skóry’.

Rzemiejewski - od rzemień ‘pas z grubej skóry’.

Rzemien - od rzemień ‘pas z grubej skóry’.

Rzemieniak - od rzemień ‘pas z grubej skóry’.

Rzemieniarz - od rzemień ‘pas z grubej skóry’.

Rzemienic - od rzemień ‘pas z grubej skóry’.

Rzemienicki - od rzemień ‘pas z grubej skóry’.

Rzemieniec - od rzemień ‘pas z grubej skóry’.

Rzemieniecki - od rzemień ‘pas z grubej skóry’.

Rzemieniewski - 1399 od nazw miejscowych Rzemieniewice (bydgoskie, gmina Kcynia), Rzemieniów (KrW).

Rzemieniowski - 1440 od nazw miejscowych Rzemieniewice (bydgoskie, gmina Kcynia), Rzemieniów (KrW).

Rzemień - 1426 od rzemień ‘pas z grubej skóry’.

Rzemieńczyk - od rzemień ‘pas z grubej skóry’.

Rzemieńkowski - od rzemień ‘pas z grubej skóry’.

Rzemieński - od rzemień ‘pas z grubej skóry’.

Rzemieślnik - 1601 od rzemieślnik.

Rzemieślnik - 1601 od rzemieślnik.

Rzemik - od rzemień ‘pas z grubej skóry’.

Rzeminiec - od rzemień ‘pas z grubej skóry’.

Rzeminiewski - od nazw miejscowych Rzemieniewice (bydgoskie, gmina Kcynia), Rzemieniów (KrW).

Rzemiński - od nazwy miejscowej Rzemień (rzeszowskie, gmina Przecław).

Rzemiszewski - od rzemień ‘pas z grubej skóry’.

Rzemiszke - od rzemień ‘pas z grubej skóry’.

Rzemkowski - od rzemień ‘pas z grubej skóry’.

Rzemła - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Rzemło - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Rzempała - od rząp ‘czerpak, naczynie’, rząpić ‘ciąć, rżnąć; grać’, rzępolić ‘grać nieumiejętnie na instrumencie’.

Rzempel - od rząp ‘czerpak, naczynie’, rząpić ‘ciąć, rżnąć; grać’, rzępolić ‘grać nieumiejętnie na instrumencie’.

Rzempiel - od rząp ‘czerpak, naczynie’, rząpić ‘ciąć, rżnąć; grać’, rzępolić ‘grać nieumiejętnie na instrumencie’.

Rzempikowski - od rząp ‘czerpak, naczynie’, rząpić ‘ciąć, rżnąć; grać’, rzępolić ‘grać nieumiejętnie na instrumencie’.

Rzempłoch - od rząp ‘czerpak, naczynie’, rząpić ‘ciąć, rżnąć; grać’, rzępolić ‘grać nieumiejętnie na instrumencie’.

Rzempoluch - od rząp ‘czerpak, naczynie’, rząpić ‘ciąć, rżnąć; grać’, rzępolić ‘grać nieumiejętnie na instrumencie’.

Rzempołek - od rząp ‘czerpak, naczynie’, rząpić ‘ciąć, rżnąć; grać’, rzępolić ‘grać nieumiejętnie na instrumencie’.

Rzempołów - od rząp ‘czerpak, naczynie’, rząpić ‘ciąć, rżnąć; grać’, rzępolić ‘grać nieumiejętnie na instrumencie’.

Rzempołuch - od rząp ‘czerpak, naczynie’, rząpić ‘ciąć, rżnąć; grać’, rzępolić ‘grać nieumiejętnie na instrumencie’.

Rzempouch - od rząp ‘czerpak, naczynie’, rząpić ‘ciąć, rżnąć; grać’, rzępolić ‘grać nieumiejętnie na instrumencie’.

Rzempowski - od rząp ‘czerpak, naczynie’, rząpić ‘ciąć, rżnąć; grać’, rzępolić ‘grać nieumiejętnie na instrumencie’.

Rzempuszewski - od rząp ‘czerpak, naczynie’, rząpić ‘ciąć, rżnąć; grać’, rzępolić ‘grać nieumiejętnie na instrumencie’.

Rzemuszkiewicz - od rzemień ‘pas z grubej skóry’.

Rzemyk - 1398 od rzemień ‘pas z grubej skóry’; od rzemyk ‘cienki, wąski rzemień’.

Rzemykowski - od rzemień ‘pas z grubej skóry’.

Rzemyszkiewicz - od rzemień ‘pas z grubej skóry’; od rzemyszek ‘wąski rzemień’.

Rzemyśkiewicz - od rzemień ‘pas z grubej skóry’; od rzemyszek ‘wąski rzemień’.

Rzenc - od rządca ‘zarządzający cudzym majątkiem’.

Rzenca - od rządca ‘zarządzający cudzym majątkiem’.

Rzendkowski - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rzendowski - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rzeniczok - (Śl) od staropolskiego rżanny, rżany ‘żytni’.

Rzeniewicz - od staropolskiego rżanny, rżany ‘żytni’.

Rzenik - od staropolskiego rżanny, rżany ‘żytni’.

Rzeniszek - od staropolskiego rżanny, rżany ‘żytni’.

Rzenkowski - od staropolskiego rżanny, rżany ‘żytni’.

Rzenna - od staropolskiego rżanny, rżany ‘żytni’.

Rzenno - od staropolskiego rżanny, rżany ‘żytni’.

Rzenny - od staropolskiego rżanny, rżany ‘żytni’.

Rzentara - od zięć ‘mąż córki’.

Rzentarski - od zięć ‘mąż córki’.

Rzentarzewski - od zięć ‘mąż córki’.

Rzentkiewicz - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rzentkowski - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rzeńca - od rządca ‘zarządzający cudzym majątkiem’.

Rzep - od rzepa.

Rzepa - 1427 od rzepa.

Rzepacki - od nazwy miejscowej Rzepedź, także Rzepeck (krośnieńskie, gmina Komańcza).

Rzepak - 1686 od rzepa, lub od rzepak.

Rzepakowski - od rzepa, lub od rzepak.

Rzepała - od rzepa, lub od rzepak.

Rzepanowski - od rzepa, lub od rzepak.

Rzepczak - 1632 od rzepa.

Rzepczuk - od rzepa.

Rzepczyk - 1595 od rzepa.

Rzepczyński - 1391 od nazwy miejscowej Rzepczyce (wieś zagrodowa, Wlkp).

Rzepecha - od rzepa, lub od rzepak.

Rzepecki - 1499 od nazwy miejscowej Rzepedź, także Rzepeck (krośnieńskie, gmina Komańcza).

Rzepeczka - od rzepa, lub od rzepak.

Rzepedzki - od nazwy miejscowej Rzepedź, także Rzepeck (krośnieńskie, gmina Komańcza).

Rzepela - od rzepa, lub od rzepak.

Rzepelka - od rzepa, lub od rzepak.

Rzepelnicki - 1498 od nazwy miejscowej Rzeplin (przemyskie, gmina Pruchnik; zamojskie, gmina Ulhówek).

Rzepeluk - od rzepa, lub od rzepak.

Rzepeniewski - od rzepa, lub od rzepak.

Rzepiak - 1681 od rzepa, lub od rzepak.

Rzepic - 1483 od rzepa, lub od rzepak.

Rzepicha - od rzepa, lub od rzepak.

Rzepicki - od nazwy miejscowej Rzepedź, także Rzepeck (krośnieńskie, gmina Komańcza).

Rzepiech - 1448 od rzepa, lub od rzepak.

Rzepiecki - od nazwy miejscowej Rzepedź, także Rzepeck (krośnieńskie, gmina Komańcza).

Rzepiejewski - od rzepa, lub od rzepak.

Rzepiel - 1565 od rzepa, lub od rzepak.

Rzepiela - od rzepa, lub od rzepak.

Rzepielski - 1602 od rzepa, lub od rzepak.

Rzepiennik - od rzepa, lub od rzepak.

Rzepień - od rzepa, lub od rzepak.

Rzepieński - 1471 od nazwy miejscowej Rzepin (kieleckie, gmina Pawłów; miasto, gorzowskie).

Rzepiewski - od rzepa, lub od rzepak.

Rzepijewski - od rzepa, lub od rzepak.

Rzepik - 1393 od rzepa, lub od rzepik ‘roślina pastewna’.

Rzepikowski - od rzepa, lub od rzepik ‘roślina pastewna’.

Rzepil - od rzepa.

Rzepinkowski - od rzepa.

Rzepinowski - od nazwy miejscowej Rzepin (kieleckie, gmina Pawłów; miasto, gorzowskie).

Rzepinowski - od rzepa.

Rzepiński - od nazwy miejscowej Rzepin (kieleckie, gmina Pawłów; miasto, gorzowskie).

Rzepisko - od rzepa, od rzepisko ‘miejsce, gdzie rosła rzepa’.

Rzepiszczak - od rzepa.

Rzepka - 1385 od rzepa; od rzepka ‘kość w stawie kolanowym’.

Rzepke - od rzepa; od rzepka ‘kość w stawie kolanowym’.

Rzepkiewicz - od rzepa; od rzepka ‘kość w stawie kolanowym’.

Rzepko - od rzepa; od rzepka ‘kość w stawie kolanowym’.

Rzepkow - od rzepa; od rzepka ‘kość w stawie kolanowym’.

Rzepkowicz - 1400 od rzepa; od rzepka ‘kość w stawie kolanowym’.

Rzepkowski - od nazwy miejscowej rzepki (kilka miejscowości).

Rzepliński - 1492 od nazwy miejscowej Rzeplin (przemyskie, gmina Pruchnik; zamojskie, gmina Ulhówek).

Rzepna - od rzepa.

Rzepniak - od rzepa.

Rzepnicki - 1615 od nazwy miejscowej Rzepnik (krośnieńskie, gmina Wojaszówka).

Rzepniewski - od nazwy miejscowej Rzepniewo (białostockie, gmina Bielsk Podlaski), Rzepniów (KrW).

Rzepnik - od rzepa.

Rzepnikowski - od rzepa.

Rzepniowski - 1500 od nazwy miejscowej Rzepniewo (białostockie, gmina Bielsk Podlaski), Rzepniów (KrW).

Rzepołuch - od rząp ‘czerpak, naczynie’, rząpić ‘ciąć, rżnąć; grać’, rzępolić ‘grać nieumiejętnie na instrumencie’.

Rzepowicz - od rzepa.

Rzepowski - od rzepa.

Rzeppa - od rzepa.

Rzeppka - od rzepa.

Rzepski - od rzepa.

Rzepus - od rzepa.

Rzerkowski - od żer, ze staropolskiego żyr ‘pokarm zwierzęcy’, od imion złożonych typu Żyrosław, Żyromir.

Rzerzacz - od żer, ze staropolskiego żyr ‘pokarm zwierzęcy’, od imion złożonych typu Żyrosław, Żyromir.

Rzerzucha - 1491 od rzeżucha, rzeżucha, ze staropolskiego żerzucha ‘roślina jadalna’.

Rzerzuchowski - od rzeżucha, rzeżucha, ze staropolskiego żerzucha ‘roślina jadalna’.

Rzerzuski - 1424 od nazwy miejscowej Rzeżuśnia (krakowskie, gmina Gołcza).

Rzerzuszka - 1569 od rzeżucha, rzeżucha, ze staropolskiego żerzucha ‘roślina jadalna’.

Rzerzut - od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Rzerzutek - od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Rzerzutka - od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Rzerzutko - od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Rzerzycha - od rzeżucha, rzeżucha, ze staropolskiego żerzucha ‘roślina jadalna’.

Rzerzycki - od żer, ze staropolskiego żyr ‘pokarm zwierzęcy’, od imion złożonych typu Żyrosław, Żyromir.

Rzerzyczka - od żer, ze staropolskiego żyr ‘pokarm zwierzęcy’, od imion złożonych typu Żyrosław, Żyromir.

Rzerzyński - od żer, ze staropolskiego żyr ‘pokarm zwierzęcy’, od imion złożonych typu Żyrosław, Żyromir.

Rzesa - od rząsa ‘obfitość’, też rzęsa ‘gatunek rośliny wodnej’.

Rzesek - od rząsa ‘obfitość’, też rzęsa ‘gatunek rośliny wodnej’.

Rzesiak - od rząsa ‘obfitość’, też rzęsa ‘gatunek rośliny wodnej’.

Rzesicki - od rząsa ‘obfitość’, też rzęsa ‘gatunek rośliny wodnej’.

Rzesiewicz - od rząsa ‘obfitość’, też rzęsa ‘gatunek rośliny wodnej’.

Rzesiewski - od rząsa ‘obfitość’, też rzęsa ‘gatunek rośliny wodnej’.

Rzesiński - od rząsa ‘obfitość’, też rzęsa ‘gatunek rośliny wodnej’.

Rzesiowski - od rząsa ‘obfitość’, też rzęsa ‘gatunek rośliny wodnej’.

Rzesista - od rząsa ‘obfitość’, też rzęsa ‘gatunek rośliny wodnej’.

Rzeski - od rząsa ‘obfitość’, też rzęsa ‘gatunek rośliny wodnej’.

Rzeskiewicz - od rząsa ‘obfitość’, też rzęsa ‘gatunek rośliny wodnej’.

Rzesko - od rząsa ‘obfitość’, też rzęsa ‘gatunek rośliny wodnej’.

Rzesny - od rząsa ‘obfitość’, też rzęsa ‘gatunek rośliny wodnej’.

Rzesoś - od rząsa ‘obfitość’, też rzęsa ‘gatunek rośliny wodnej’.

Rzesza - 1709 od rzesza ‘tłum, gromada’.

Rzeszatarski - od nazwy miejscowej Rzeszotary (krakowskie, gmina Świątniki Górne; płockie, gmina Rościszewo), Rzeszotarzewo, dziś Rostarzewo (poznańskie, gmina Rakoniewice).

Rzeszczak - od rzesza ‘tłum, gromada’.

Rzeszczuk - od rzesza ‘tłum, gromada’.

Rzeszczyk - od rzesza ‘tłum, gromada’.

Rzeszczyński - od rzesza ‘tłum, gromada’.

Rzeszej - od rzesza ‘tłum, gromada’.

Rzeszelewski - od rzesza ‘tłum, gromada’.

Rzeszet - od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Rzeszetarski - od nazwy miejscowej Rzeszotary (krakowskie, gmina Świątniki Górne; płockie, gmina Rościszewo), Rzeszotarzewo, dziś Rostarzewo (poznańskie, gmina Rakoniewice).

Rzeszetniak - od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Rzeszetnik - od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Rzeszewski - od nazwy miasta Rzeszów, wsi Rzeszów, dziś Rzeszówek (kieleckie, gmina Nagłowice).

Rzeszka - od rzesza ‘tłum, gromada’.

Rzeszkiewicz - od rzesza ‘tłum, gromada’.

Rzeszko - 1471 od rzesza ‘tłum, gromada’.

Rzeszkowiak - od rzesza ‘tłum, gromada’.

Rzeszkowicz - od rzesza ‘tłum, gromada’.

Rzeszkowski - od rzesza ‘tłum, gromada’.

Rzeszniak - od rzesza ‘tłum, gromada’.

Rzeszol - od rzesza ‘tłum, gromada’.

Rzeszoliński - od rzesza ‘tłum, gromada’.

Rzeszołka - od rzesza ‘tłum, gromada’.

Rzeszoś - od rzesza ‘tłum, gromada’.

Rzeszot - od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Rzeszota - 1501 od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Rzeszotalski - od nazwy miejscowej Rzeszotary (krakowskie, gmina Świątniki Górne; płockie, gmina Rościszewo), Rzeszotarzewo, dziś Rostarzewo (poznańskie, gmina Rakoniewice).

Rzeszotarski - 1497 od nazwy miejscowej Rzeszotary (krakowskie, gmina Świątniki Górne; płockie, gmina Rościszewo), Rzeszotarzewo, dziś Rostarzewo (poznańskie, gmina Rakoniewice).

Rzeszotarz - 1492 od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’; od rzeszotarz ‘wyrabiający rzeszota’.

Rzeszotczak - 1683 od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Rzeszotek - 1558 od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Rzeszotka - 1388 od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Rzeszotko - 1375 od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’ lub od rzeszotko.

Rzeszotkowski - od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Rzeszotnik - 1571 od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Rzeszotniuk - od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Rzeszoto - od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Rzeszotorski - od nazwy miejscowej Rzeszotary (krakowskie, gmina Świątniki Górne; płockie, gmina Rościszewo), Rzeszotarzewo, dziś Rostarzewo (poznańskie, gmina Rakoniewice).

Rzeszotowski - od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Rzeszow - 1406 od nazwy miasta Rzeszów, wsi Rzeszów, dziś Rzeszówek (kieleckie, gmina Nagłowice).

Rzeszowiak - od nazwy miasta Rzeszów, wsi Rzeszów, dziś Rzeszówek (kieleckie, gmina Nagłowice).

Rzeszowicz - od rzesza ‘tłum, gromada’.

Rzeszowski - 1394 od nazwy miasta Rzeszów, wsi Rzeszów, dziś Rzeszówek (kieleckie, gmina Nagłowice).

Rzeszód - od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Rzeszódko - od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Rzeszót - od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Rzeszótek - od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Rzeszótko - od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Rzeszuciński - od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Rzeszudka - od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Rzeszudko - od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Rzeszuł - od rzesza ‘tłum, gromada’.

Rzeszułek - od rzesza ‘tłum, gromada’.

Rzeszułko - od rzesza ‘tłum, gromada’.

Rzeszut - od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Rzeszuta - od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Rzeszutczak - 1684 od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Rzeszutek - od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Rzeszutka - od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Rzeszutko - od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Rzeszutkowski - od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Rzeszuto - 1503 od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Rzeszutowski - od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Rzeszuty - od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Rzeszyński - od rzesza ‘tłum, gromada’.

Rzeszyt - od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Rzeszytek - od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Rzeszytko - od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Rzeszyto - od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Rześka - od rzesza ‘tłum, gromada’.

Rześkiewicz - od rzesza ‘tłum, gromada’.

Rześko - od rzesza ‘tłum, gromada’.

Rześna - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rześnicki - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rześniewicz - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rześniewiecki - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rześnik - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rześniowicka - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rześniowiec - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rześniowiecki - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rześny - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzetalski - od rzetelny ‘uczciwy; prawdziwy, szczery’, to od podstawy źrzeć ‘wiedzieć’.

Rzetała - od rzetelny ‘uczciwy; prawdziwy, szczery’, to od podstawy źrzeć ‘wiedzieć’.

Rzetelin - od rzetelny ‘uczciwy; prawdziwy, szczery’, to od podstawy źrzeć ‘wiedzieć’.

Rzetelna - od rzetelny ‘uczciwy; prawdziwy, szczery’, to od podstawy źrzeć ‘wiedzieć’.

Rzetelny - od rzetelny ‘uczciwy; prawdziwy, szczery’, to od podstawy źrzeć ‘wiedzieć’.

Rzetelski - od rzetelny ‘uczciwy; prawdziwy, szczery’, to od podstawy źrzeć ‘wiedzieć’.

Rzewa - od rzwieć ‘ryczeć z gniewu’, też od rzewny.

Rzewicki - od rzwieć ‘ryczeć z gniewu’, też od rzewny.

Rzewicok - (Śl) od rzwieć ‘ryczeć z gniewu’, też od rzewny.

Rzewiczok - (Śl) od rzwieć ‘ryczeć z gniewu’, też od rzewny.

Rzewiński - od rzwieć ‘ryczeć z gniewu’, też od rzewny.

Rzewnicki - od rzwieć ‘ryczeć z gniewu’, też od rzewny.

Rzewnik - od rzwieć ‘ryczeć z gniewu’, też od rzewny.

Rzewnis - od rzwieć ‘ryczeć z gniewu’, też od rzewny.

Rzewnisz - 1204 od rzwieć ‘ryczeć z gniewu’, też od rzewny.

Rzewniś - od rzwieć ‘ryczeć z gniewu’, też od rzewny.

Rzewódzki - od nazwy miejscowej Rzewuszki (białostockie, gmina Sarnaki).

Rzewóski - od nazwy miejscowej Rzewuszki (białostockie, gmina Sarnaki).

Rzewóski - od rzwieć ‘ryczeć z gniewu’, też od rzewny.

Rzewski - 1569 od nazwy miejscowej Rzewuszki (białostockie, gmina Sarnaki).

Rzewucki - od nazwy miejscowej Rzewuszki (białostockie, gmina Sarnaki).

Rzewudzki - od nazwy miejscowej Rzewuszki (białostockie, gmina Sarnaki).

Rzewuski - 1569 od nazwy miejscowej Rzewuszki (białostockie, gmina Sarnaki).

Rzewuski - od rzwieć ‘ryczeć z gniewu’, też od rzewny.

Rzezacz - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzezak - 1453 od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzezakowski - 1642 od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzezała - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzezawa - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzezawski - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzezicki - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzezigęba - 1664 od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzezik - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzezinowski - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzeziński - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzezniacka - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzezniak - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzeznicki - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzezniczak - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzezniczek - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzezniczok - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzezniczuk - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzeznik - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzeznikiewicz - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzeznikowski - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzeznitzek - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzezonek - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzezuski - od nazwy miejscowej Rzeżuśnia (krakowskie, gmina Gołcza).

Rzeźbiak - od rzeźba ‘rzeź zwierząt; dzieło sztuki rzeźbiarskiej’.

Rzeźbik - od rzeźba ‘rzeź zwierząt; dzieło sztuki rzeźbiarskiej’.

Rzeździak - od rzeźwy ‘orzeźwiający; szybki, pełen werwy’.

Rzeździcki - od rzeźwy ‘orzeźwiający; szybki, pełen werwy’.

Rzeźna - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’; od przymiotnika rzeźny ‘przeznaczony na ubój’.

Rzeźniacki - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’; od przymiotnika rzeźny ‘przeznaczony na ubój’.

Rzeźniaczak - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzeźniak - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzeźniakowski - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzeźnicki - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzeźniczak - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzeźniczek - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzeźniczka - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzeźniczok - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzeźniczuk - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzeźniecki - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzeźniewski - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’; od przymiotnika rzeźny ‘przeznaczony na ubój’.

Rzeźnik - 1310 od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’; od przymiotnika rzeźny ‘przeznaczony na ubój’; od rzeźnik.

Rzeźnikiewicz - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’; od przymiotnika rzeźny ‘przeznaczony na ubój’; od rzeźnik.

Rzeźnikowicz - 1390 od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’; od przymiotnika rzeźny ‘przeznaczony na ubój’; od rzeźnik.

Rzeźnikowski - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’; od przymiotnika rzeźny ‘przeznaczony na ubój’; od rzeźnik.

Rzeźny - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’; od przymiotnika rzeźny ‘przeznaczony na ubój’.

Rzeźwiak - od rzeźwy ‘orzeźwiający; szybki, pełen werwy’.

Rzeźwicki - od rzeźwy ‘orzeźwiający; szybki, pełen werwy’.

Rzeźwiecki - od rzeźwy ‘orzeźwiający; szybki, pełen werwy’.

Rzeżacz - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzeżać - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzeżak - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzeżbik - od rzeźba ‘rzeź zwierząt; dzieło sztuki rzeźbiarskiej’.

Rzeżniacki - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzeżniak - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzeżnicki - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzeżnicz - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzeżniczak - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzeżniczek - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzeżniczuk - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzeżnik - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzeżnikiewicz - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzeżnikowski - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzeżotalski - od nazwy miejscowej Rzeszotary (krakowskie, gmina Świątniki Górne; płockie, gmina Rościszewo), Rzeszotarzewo, dziś Rostarzewo (poznańskie, gmina Rakoniewice).

Rzeżótko - od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Rzeżucha - 1553 od rzeżucha, rzeżucha, ze staropolskiego żerzucha ‘roślina jadalna’.

Rzeżuchowski - od rzeżucha, rzeżucha, ze staropolskiego żerzucha ‘roślina jadalna’.

Rzeżutka - od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Rzeżutko - od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Rzeżwicki - od rzeźwy ‘orzeźwiający; szybki, pełen werwy’.

Rzęb - od rząb ‘gatunek rośliny’.

Rzębota - 1590 od rząb ‘gatunek rośliny’.

Rzęca - od rządca ‘zarządzający cudzym majątkiem’.

Rzęchowski - od nazwy miejscowej Rzechowo (ostrołęckie, gmina Sypniewo), Rzechów (radomskie, gmina Rzeczniów).

Rzęcki - od rządca ‘zarządzający cudzym majątkiem’.

Rzęczkowski - od nazwy miejscowej Rzęczkowo (toruńskie, gmina Zławieś Wielka).

Rzęczykowski - od nazwy miejscowej Rzęczkowo (toruńskie, gmina Zławieś Wielka).

Rzęd - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rzęda - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rzędkiewicz - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rzędkowski - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rzędowski - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rzędzia - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rzędziak - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rzędzian - od żądać ‘domagać się’, dawniej ‘pragnąć, pożądać’.

Rzędzianowski - od żądać ‘domagać się’, dawniej ‘pragnąć, pożądać’.

Rzędzicki - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rzędzik - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rzędzioch - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rzędzion - od żądać ‘domagać się’, dawniej ‘pragnąć, pożądać’.

Rzędzki - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rzękeć - od litewskiej nazwy osobowej Reketys.

Rzękieć - od litewskiej nazwy osobowej Reketys.

Rzęńca - od rządca ‘zarządzający cudzym majątkiem’.

Rzęp - od rząp ‘czerpak, naczynie’, rząpić ‘ciąć, rżnąć; grać’, rzępolić ‘grać nieumiejętnie na instrumencie’.

Rzępa - od rząp ‘czerpak, naczynie’, rząpić ‘ciąć, rżnąć; grać’, rzępolić ‘grać nieumiejętnie na instrumencie’.

Rzępała - od rząp ‘czerpak, naczynie’, rząpić ‘ciąć, rżnąć; grać’, rzępolić ‘grać nieumiejętnie na instrumencie’.

Rzępczyński - od rząp ‘czerpak, naczynie’, rząpić ‘ciąć, rżnąć; grać’, rzępolić ‘grać nieumiejętnie na instrumencie’.

Rzępiel - od rząp ‘czerpak, naczynie’, rząpić ‘ciąć, rżnąć; grać’, rzępolić ‘grać nieumiejętnie na instrumencie’.

Rzępiński - od rząp ‘czerpak, naczynie’, rząpić ‘ciąć, rżnąć; grać’, rzępolić ‘grać nieumiejętnie na instrumencie’.

Rzępołuch - od rząp ‘czerpak, naczynie’, rząpić ‘ciąć, rżnąć; grać’, rzępolić ‘grać nieumiejętnie na instrumencie’.

Rzępouch - od rząp ‘czerpak, naczynie’, rząpić ‘ciąć, rżnąć; grać’, rzępolić ‘grać nieumiejętnie na instrumencie’.

Rzępowski - od rząp ‘czerpak, naczynie’, rząpić ‘ciąć, rżnąć; grać’, rzępolić ‘grać nieumiejętnie na instrumencie’.

Rzępuła - od rząp ‘czerpak, naczynie’, rząpić ‘ciąć, rżnąć; grać’, rzępolić ‘grać nieumiejętnie na instrumencie’.

Rzęsa - od rząsa ‘obfitość’, też rzęsa ‘gatunek rośliny wodnej’.

Rzęsicki - od rząsa ‘obfitość’, też rzęsa ‘gatunek rośliny wodnej’.

Rzęsiewicz - od rząsa ‘obfitość’, też rzęsa ‘gatunek rośliny wodnej’.

Rzęsik - od rząsa ‘obfitość’, też rzęsa ‘gatunek rośliny wodnej’.

Rzęsikowski - od rząsa ‘obfitość’, też rzęsa ‘gatunek rośliny wodnej’.

Rzęsiowski - od rząsa ‘obfitość’, też rzęsa ‘gatunek rośliny wodnej’.

Rzęsista, m. - od rząsa ‘obfitość’, też rzęsa ‘gatunek rośliny wodnej’.

Rzęsistka - od rząsa ‘obfitość’, też rzęsa ‘gatunek rośliny wodnej’.

Rzęsita - od rząsa ‘obfitość’, też rzęsa ‘gatunek rośliny wodnej’.

Rzęski - od rząsa ‘obfitość’, też rzęsa ‘gatunek rośliny wodnej’.

Rzęsy - od rząsa ‘obfitość’, też rzęsa ‘gatunek rośliny wodnej’.

Rzęśniak - od rząsa ‘obfitość’, też rzęsa ‘gatunek rośliny wodnej’.

Rzęśnicki - od rząsa ‘obfitość’, też rzęsa ‘gatunek rośliny wodnej’.

Rzętkiewicz - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rzętkowski - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rzęzawa - od rzęzić, rzężeć ‘oddychać ciężko z wysiłkiem, wydając chrapliwy głos’.

Rzęzel - 1535 od rzęzić, rzężeć ‘oddychać ciężko z wysiłkiem, wydając chrapliwy głos’.

Rzężawa - od rzęzić, rzężeć ‘oddychać ciężko z wysiłkiem, wydając chrapliwy głos’.

Rzidky - od staropolskiego rzyć, rzytka ‘tyłek’.

Rziga - od rzygać, ze staropolskiego rygać ‘wymiotować’.

Rziha - od rzygać, ze staropolskiego rygać ‘wymiotować’.

Rzim - od nazwy miasta Rzym lub od imienia Pielgrzym.

Rzimski - od nazwy miejscowej Rzym (bydgoskie, gmina Rogowo), Rzymsko (konińskie, gmina Dobra).

Rzitka - od staropolskiego rzyć, rzytka ‘tyłek’.

Rzitki - od staropolskiego rzyć, rzytka ‘tyłek’.

Rzitko - od staropolskiego rzyć, rzytka ‘tyłek’.

Rzitky - od staropolskiego rzyć, rzytka ‘tyłek’.

Rzochowski - od nazwy miejscowej Rzochów, dawniej Żochów (rzeszowskie, gmina Mielec).

Rzodkewa - 1413 od rzodkiew ‘roślina warzywna’.

Rzodkiew - 1395 od rzodkiew ‘roślina warzywna’.

Rzodkiewa - od rzodkiew ‘roślina warzywna’.

Rzodkiewicz - od rzodkiew ‘roślina warzywna’.

Rzodkiewka - 1464 od rzodkiew ‘roślina warzywna’.

Rzodkiewski - od rzodkiew ‘roślina warzywna’.

Rzodkowski - od rzodkiew ‘roślina warzywna’.

Rzodkwa - 1423 od rzodkiew ‘roślina warzywna’.

Rzok - od żak ‘uczeń, student’, dawniej też ‘duchowny mający niższe święcenia’.

Rzomp - od rząp ‘czerpak, naczynie’, rząpić ‘ciąć, rżnąć; grać’, rzępolić ‘grać nieumiejętnie na instrumencie’.

Rzompiel - od rząp ‘czerpak, naczynie’, rząpić ‘ciąć, rżnąć; grać’, rzępolić ‘grać nieumiejętnie na instrumencie’.

Rzonc - od rządca ‘zarządzający cudzym majątkiem’.

Rzonca - od rządca ‘zarządzający cudzym majątkiem’.

Rzoncz - od rządca ‘zarządzający cudzym majątkiem’.

Rzondkowski - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rzondtkowski - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rzoneczko - od żona, żonka.

Rzonka - od żona, żonka.

Rzonkiewicz - od żona, żonka.

Rzonsa - od rząsa ‘obfitość’, też rzęsa ‘gatunek rośliny wodnej’.

Rzonsik - od rząsa ‘obfitość’, też rzęsa ‘gatunek rośliny wodnej’.

Rzonsowski - od rząsa ‘obfitość’, też rzęsa ‘gatunek rośliny wodnej’.

Rzontkowski - od rząd ‘szereg, kolejnośc, porządek; naczelny organ państwa’; od imion złożonych typu Rzędzimir, Rzędzisław.

Rzońca - od rządca ‘zarządzający cudzym majątkiem’.

Rzończ - od rządca ‘zarządzający cudzym majątkiem’.

Rzotki - (Śl) od rzadki ‘mający płynną konststencję; nielicznie występujący’.

Rzotkiewicz - od rzadki ‘mający płynną konststencję; nielicznie występujący’.

Rzottky - od rzadki ‘mający płynną konststencję; nielicznie występujący’.

Rzóńca - od rządca ‘zarządzający cudzym majątkiem’.

Rzucek - od żuk ‘chrabąszcz; wół czarny’.

Rzuchowski - 1496 od nazwy miejscowej Rzuchów (kilka wsi).

Rzuciadło - od rzucić.

Rzucidła - od rzucić.

Rzucidło - od rzucić.

Rzuciło - od rzucić.

Rzucioło - od rzucić.

Rzuczek - od żuk ‘chrabąszcz; wół czarny’.

Rzuczkowski - od żuk ‘chrabąszcz; wół czarny’.

Rzyca - od rzeka.

Rzych - od różnych podstaw na Rzy lub od nazw osobowych Żych, Zych.

Rzycha - od różnych podstaw na Rzy lub od nazw osobowych Żych, Zych.

Rzychak - od różnych podstaw na Rzy lub od nazw osobowych Żych, Zych.

Rzychal - od różnych podstaw na Rzy lub od nazw osobowych Żych, Zych.

Rzychon - od różnych podstaw na Rzy lub od nazw osobowych Żych, Zych.

Rzychoń - od różnych podstaw na Rzy lub od nazw osobowych Żych, Zych.

Rzychowicz - od różnych podstaw na Rzy lub od nazw osobowych Żych, Zych.

Rzychowski - od różnych podstaw na Rzy lub od nazw osobowych Żych, Zych.

Rzychów - od różnych podstaw na Rzy lub od nazw osobowych Żych, Zych.

Rzychulka - od różnych podstaw na Rzy lub od nazw osobowych Żych, Zych.

Rzycki - od nazw miejscowych typu Rzeka, Rzeczka, Rzeczyca.

Rzycny - od rzeka, rzekać ‘mówić’, rzeczka ‘mała rzeka’.

Rzyczek - od rzeka, rzekać ‘mówić’, rzeczka ‘mała rzeka’.

Rzyczka - od rzeka, rzekać ‘mówić’, rzeczka ‘mała rzeka’.

Rzyczko - od rzeka, rzekać ‘mówić’, rzeczka ‘mała rzeka’.

Rzyczkowski - od rzeka, rzekać ‘mówić’, rzeczka ‘mała rzeka’.

Rzyczniak - od rzeka, rzekać ‘mówić’, rzeczka ‘mała rzeka’.

Rzyczniok - (Śl) od rzeka, rzekać ‘mówić’, rzeczka ‘mała rzeka’.

Rzyczny - od rzeka, rzekać ‘mówić’, rzeczka ‘mała rzeka’.

Rzyczycki - od nazw miejscowych Rzeczyca (kilka wsi).

Rzyczyna - od rzeka, rzekać ‘mówić’, rzeczka ‘mała rzeka’.

Rzyczyński - od rzeka, rzekać ‘mówić’, rzeczka ‘mała rzeka’.

Rzydach - od Żyd.

Rzydko - od Żyd.

Rzydoch - od Żyd.

Rzydosz - od Żyd.

Rzyduch - od Żyd.

Rzydziak - od Żyd.

Rzydzik - od Żyd.

Rzyga - 1412 od rzygać, ze staropolskiego rygać ‘wymiotować’.

Rzygaliński - od rzygać, ze staropolskiego rygać ‘wymiotować’.

Rzygała - 1397 od rzygać, ze staropolskiego rygać ‘wymiotować’.

Rzygałka - 1566 od rzygać, ze staropolskiego rygać ‘wymiotować’.

Rzygałowski - od rzygać, ze staropolskiego rygać ‘wymiotować’.

Rzygota - od rzygać, ze staropolskiego rygać ‘wymiotować’.

Rzyguła - od rzygać, ze staropolskiego rygać ‘wymiotować’.

Rzyha - od rzygać, ze staropolskiego rygać ‘wymiotować’.

Rzyhak - od rzygać, ze staropolskiego rygać ‘wymiotować’.

Rzyka - 1396 97 od rzeka, rzekać ‘mówić’, rzeczka ‘mała rzeka’.

Rzyla - od żyła ‘naczynie krwionośne doprowadzające krew do serca’.

Rzyła - od żyła ‘naczynie krwionośne doprowadzające krew do serca’.

Rzyłka - od żyła ‘naczynie krwionośne doprowadzające krew do serca’.

Rzym - od nazwy miasta Rzym lub od imienia Pielgrzym.

Rzymak - od nazwy miasta Rzym lub od imienia Pielgrzym.

Rzymakowski - od nazwy miasta Rzym lub od imienia Pielgrzym.

Rzymałowicz - od nazwy miasta Rzym lub od imienia Pielgrzym.

Rzyman - od niemieckiej nazwy osobowej Reimann, ta od imienia złożonego Ragi man lub z Rhein mann ‘Nadreńczyk’.

Rzymanczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Reimann, ta od imienia złożonego Ragi man lub z Rhein mann ‘Nadreńczyk’.

Rzymanek - od niemieckiej nazwy osobowej Reimann, ta od imienia złożonego Ragi man lub z Rhein mann ‘Nadreńczyk’.

Rzymann - od niemieckiej nazwy osobowej Reimann, ta od imienia złożonego Ragi man lub z Rhein mann ‘Nadreńczyk’.

Rzymańczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Reimann, ta od imienia złożonego Ragi man lub z Rhein mann ‘Nadreńczyk’.

Rzymański - od niemieckiej nazwy osobowej Reimann, ta od imienia złożonego Ragi man lub z Rhein mann ‘Nadreńczyk’.

Rzymczyk - od nazwy miasta Rzym lub od imienia Pielgrzym.

Rzymek - od nazwy miasta Rzym lub od imienia Pielgrzym.

Rzymełka - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Rzymełko - od zemleć ‘rozdrobnić coś na drobne cząstki’; też od staropolskiego żemła, zemła ‘bulka pszenna, strucla’.

Rzymian - od Rzymianin ‘pochodzący z Rzymu’ lub od nazwy osobowej Ryman (Rajman).

Rzymiański - od Rzymianin ‘pochodzący z Rzymu’ lub od nazwy osobowej Ryman (Rajman).

Rzymieniuk - od Rzymianin ‘pochodzący z Rzymu’ lub od nazwy osobowej Ryman (Rajman).

Rzyminiak - od Rzymianin ‘pochodzący z Rzymu’ lub od nazwy osobowej Ryman (Rajman).

Rzyminkowski - od Rzymianin ‘pochodzący z Rzymu’ lub od nazwy osobowej Ryman (Rajman).

Rzymiński - od Rzymianin ‘pochodzący z Rzymu’ lub od nazwy osobowej Ryman (Rajman).

Rzymiszkiewicz - od nazwy miasta Rzym lub od imienia Pielgrzym.

Rzymka - od nazwy miasta Rzym lub od imienia Pielgrzym.

Rzymkiewicz - od nazwy miasta Rzym lub od imienia Pielgrzym.

Rzymkowski - od nazwy miasta Rzym lub od imienia Pielgrzym.

Rzymowski - od nazwy miasta Rzym lub od imienia Pielgrzym.

Rzymski - 1413 od nazwy miejscowej Rzym (bydgoskie, gmina Rogowo), Rzymsko (konińskie, gmina Dobra).

Rzymula - od nazwy miasta Rzym lub od imienia Pielgrzym.

Rzymuła - od nazwy miasta Rzym lub od imienia Pielgrzym.

Rzymyszkiewicz - od nazwy miasta Rzym lub od imienia Pielgrzym.

Rzyp - od gwarowego przypić ‘ciężko kaszleć’.

Rzyrzawa - 1497 od żer, ze staropolskiego żyr ‘pokarm zwierzęcy’, od imion złożonych typu Żyrosław, Żyromir.

Rzyski - od rżysko ‘pole po skoszeniu zboża, ściernisko’.

Rzyskiewicz - od rżysko ‘pole po skoszeniu zboża, ściernisko’.

Rzysko - od rżysko ‘pole po skoszeniu zboża, ściernisko’.

Rzyskowski - od rżysko ‘pole po skoszeniu zboża, ściernisko’.

Rzyszczak - od rżysko ‘pole po skoszeniu zboża, ściernisko’.

Rzyszka - od rżysko ‘pole po skoszeniu zboża, ściernisko’.

Rzyszkiewicz - od rżysko ‘pole po skoszeniu zboża, ściernisko’.

Rzyszkowicz - od rżysko ‘pole po skoszeniu zboża, ściernisko’.

Rzyszkowski - od rżysko ‘pole po skoszeniu zboża, ściernisko’.

Rzyś - od rżysko ‘pole po skoszeniu zboża, ściernisko’.

Rzyśka - od rżysko ‘pole po skoszeniu zboża, ściernisko’.

Rzyśkiewicz - od rżysko ‘pole po skoszeniu zboża, ściernisko’.

Rzyśko - od rżysko ‘pole po skoszeniu zboża, ściernisko’.

Rzytelewski - od staropolskiego rzyć, rzytka ‘tyłek’.

Rzytka - 1414 od staropolskiego rzyć, rzytka ‘tyłek’.

Rzytki - od staropolskiego rzyć, rzytka ‘tyłek’.

Rzytkiewicz - od staropolskiego rzyć, rzytka ‘tyłek’.

Rzytko - od staropolskiego rzyć, rzytka ‘tyłek’.

Rzytow - 1452 od staropolskiego rzyć, rzytka ‘tyłek’.

Rzyttki - od staropolskiego rzyć, rzytka ‘tyłek’.

Rzytulski - 1787 od staropolskiego rzyć, rzytka ‘tyłek’.

Rzywa - od rzwieć ‘ryczeć z gniewu’, też od rzewny; od rzywać ‘rzwieć’.

Rzywała - 1714 od rzwieć ‘ryczeć z gniewu’, też od rzewny; od rzywać ‘rzwieć’.

Rzywczak - od rzwieć ‘ryczeć z gniewu’, też od rzewny; od rzywać ‘rzwieć’.

Rzywucki - od rzwieć ‘ryczeć z gniewu’, też od rzewny; od rzywać ‘rzwieć’.

Rzywuski - od rzwieć ‘ryczeć z gniewu’, też od rzewny; od rzywać ‘rzwieć’.

Rzyzik - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzyziński - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzyżewski - od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rżana - od staropolskiego rżanny, rżany ‘żytni’.

Rżanek - 1498 od staropolskiego rżanny, rżany ‘żytni’.

Rżaniak - od staropolskiego rżanny, rżany ‘żytni’.

Rżanna - od staropolskiego rżanny, rżany ‘żytni’.

Rżanny - od staropolskiego rżanny, rżany ‘żytni’.

Rżany - 1444 od staropolskiego rżanny, rżany ‘żytni’.

Rżański - od staropolskiego rżanny, rżany ‘żytni’.

Rżeniec - 1433 od staropolskiego rżanny, rżany ‘żytni’.

Rżenkowic - 1446 od staropolskiego rżanny, rżany ‘żytni’.

Rżenno - od staropolskiego rżanny, rżany ‘żytni’.

Rżeński - od staropolskiego rżanny, rżany ‘żytni’.

Rżołek - XVI w. od rżeć ‘wydawać charakterystyczny dla konia głos’.

Rżonca - od rządca ‘zarządzający cudzym majątkiem’.

Rżonek - od rżeć ‘wydawać charakterystyczny dla konia głos’.

Rżonica - od rządca ‘zarządzający cudzym majątkiem’.

Rżońca - od rządca ‘zarządzający cudzym majątkiem’.

Rżycha - od rżeć ‘wydawać charakterystyczny dla konia głos’.

Rżycki - od rżysko ‘pole po skoszeniu zboża, ściernisko’.

Rżyski - od rżysko ‘pole po skoszeniu zboża, ściernisko’.

Rżysko - od rżysko ‘pole po skoszeniu zboża, ściernisko’.

Rżyskowski - od rżysko ‘pole po skoszeniu zboża, ściernisko’.




UZUPEŁNIENIE


Rabczun - w grupie nazwisk pochodzących dawnego rab ‘niewolnik’, rabi ‘honorowy tytuł nauczyciela żydowskiego’, od niemieckiego Rabe ‘kruk’, też od gwarowego raby ‘ospowaty’.

Rabiecki - od nazwy miejscowej Rabce (KrW).

Raboszuk - w grupie nazwisk pochodzących dawnego rab ‘niewolnik’, rabi ‘honorowy tytuł nauczyciela żydowskiego’, od niemieckiego Rabe ‘kruk’, też od gwarowego raby ‘ospowaty’.

Raciborowita - 1619 od nazwy miejscowej Raciborowice, Racibory (kilka wsi).

Raczycki - od nazwy miejscowej Raczyce (kieleckie, gmina Gnojno).

Radomiak - od nazwy miasta Radom; od imienia złożonego Radomir.

Radzimiński - 1470 od nazwy miejscowej Radzimino (wieś zagrodowa, ciechanowskie).

Radziniński - 1478 od nazwy miejscowej Radzimino (wieś zagrodowa, ciechanowskie).

Rajtczak - od niemieckiej nazwy osobowej Reit, ta od średniowysokoniemieckiego reit ‘kędzierzawy’.

Rakieć - od rakieta ‘raca’, też molże od litewskich nazw osobowych Reketys, Raketys, te od litewskiego reketis, reketys ‘ nieruchawy, ociężały’.

Raluga - od gwarowego religa ‘stary koń; niezgrabny człowiek’.

Ramienicz - 1469 od podstawy ram-, por. rama, ramię, od niemieckiej nazwy osobowej Ram.

Ramkowic - 1435 od podstawy ram-, por. rama, ramię, od niemieckiej nazwy osobowej Ram.

Ramolin - 1367 od podstawy ram-, por. rama, ramię, od niemieckiej nazwy osobowej Ram.

Ramolla - od podstawy ram-, por. rama, ramię, od niemieckiej nazwy osobowej Ram.

Rampalski - od niemieckich nazw osobowych Rampo, Ramp, te od imion złożonych typu Raginbald.

Ramulka - 1628 od podstawy ram-, por. rama, ramię, od niemieckiej nazwy osobowej Ram.

Randflejsz - od niemieckiej nazwy osobowej Rindfleisch, ta od średniowysokoniemieckiego rintvleich, niemieckiego Rindfleisch ‘wołowina’.

Rańdzio - od niemieckich nazw osobowych Rand, Rant, te od starowysokoniemieckiego rant ‘brzeg tarczy’.

Rapało - od niemieckiej nazwy osobowej Rindfleisch, ta od średniowysokoniemieckiego rintvleich, niemieckiego Rindfleisch ‘wołowina’.

Rapało - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Rafał, notowanego w Polsce od XIII wieku, przyswojonego z języka łacińskiego, pochodzenia hebrajskiego od repha’ el ‘Bóg uzdrawia’; w średniowieczu notowane jako Rachwael, Rachwał, Rachał, Rachoł, Rafał.

Rasyński - od nazwy miejscowej Raszyn (warszawskie, gmina Raszyn).

Raszyca - 1245 od imion złożonych typu Rasław, Radosław.

Raszycz - 1274 od imion złożonych typu Rasław, Radosław.

Ratajczyc - 1424 od rataj ‘folwarczny pracownik najemny, parobek’.

Rathaj - od rataj ‘folwarczny pracownik najemny, parobek’.

Ratuszniak - 1701 od ratusz, dawniej też ratuz ‘budynek będacy siedzibą władz miejskich’.

Rauhut - od niemieckich nazw odobowych Rau, Rauch, Rauh, te od średniowysokoniemieckiego rüch, rüh, ru ‘chropowaty, szorstki; owłosiony’.

Rawelczyk - od imienia Raul, ze starofrancuskiego Raoul, to z niemieckiego Rudolf. Imię to było przejmowane w staropolszczyźnie jako Rawuł, Rawol, Rawel, znane w Polsce od XIII wieku.

Rawiecki - od nazwy miejscowej Rawka (kieleckie, gmina Słupia), Rawki (ostrołęckie, gmina Chorzele).

Razor - 1369 od razić ‘uderzać’, raz, raza ‘cios’; od staropolskiego razor ‘postrzygacz’.

Razorek - 1402 od razić ‘uderzać’, raz, raza ‘cios’; od staropolskiego razor ‘postrzygacz’.

Rażon - 1202 od razić ‘uderzać’, raz, raza ‘cios’; od rażony ‘trafiony, uderzony’.

Rażuk - od razić ‘uderzać’, raz, raza ‘cios’

Rączkowiec - 1661 od rączy, ze staropolskiego też rącz ‘szybki, prędki’.

Rąpic - 1401 od gwarowego rąpać, rąpić ‘urągać’.

Rebinin - od rabin ‘duchowny żydowski’.

Reby - w grupie nazwisk pochodzących dawnego rab ‘niewolnik’, rabi ‘honorowy tytuł nauczyciela żydowskiego’, od niemieckiego Rabe ‘kruk’, też od gwarowego raby ‘ospowaty’.

Referda - może od niemieckiej nazwy osobowej Repfer, ze staro-szwabskiego repfen ‘szarpać, targać’.

Reliszek - od niemieckiej nazwy osobowej Rall.

Remnik - 1634 od podstawy ram-, por. rama, ramię, od niemieckiej nazwy osobowej Ram.

Remola - od imion typu Remigiusz, Jeremiasz, od niemieckiej nazwy osobowej Rem.

Remota - 1738 od imion typu Remigiusz, Jeremiasz, od niemieckiej nazwy osobowej Rem.

Remow - od imion typu Remigiusz, Jeremiasz, od niemieckiej nazwy osobowej Rem.

Remowski - od imion typu Remigiusz, Jeremiasz, od niemieckiej nazwy osobowej Rem.

Rempelski - od niemieckich nazw osobowych Rampo, Ramp, te od imion złożonych typu Raginbald.

Renklewski - od niemieckiej nazwy osobowej Renkel, ta od imion złożonych na Ragin-.

Resół - od niemieckiej nazwy osobowej Reß, ta od średniowysokoniemieckiego raeße ‘ silny, mocny’ lub dolnoniemieckiego rese ‘ogromny’.

Resul - od niemieckiej nazwy osobowej Reß, ta od średniowysokoniemieckiego raeße ‘ silny, mocny’ lub dolnoniemieckiego rese ‘ogromny’.

Reszyca - 1446 od imion złożonych typu Rasław, Radosław.

Rewucki - 1743 od nazwy miejscowej Rewuca (Spisz).

Rewuczan - 1779 od nazwy miejscowej Rewuca (Spisz).

Rewudzki - od nazwy miejscowej Rewuca (Spisz).

Ręgocki - od rągać ‘krzyczeć, kłócić się’.

Rępurzewski - od gwarowego rąpać, rąpić ‘urągać’.

Rochik - od imienia Roch, notowanego w Polsce od XIV wieku, pochodzenia germańskiego, może forma skrócona od Rochold, Rochwald. W języku polskim forma Roch mogła być także utworzona od imion złożonych typu Rościsław; por. też: nazwa herbu Roch, staropolskie roch ‘figura w szachach’.

Rochin - od imienia Roch, notowanego w Polsce od XIV wieku, pochodzenia germańskiego, może forma skrócona od Rochold, Rochwald. W języku polskim forma Roch mogła być także utworzona od imion złożonych typu Rościsław; por. też: nazwa herbu Roch, staropolskie roch ‘figura w szachach’.

Rochiński - od imienia Roch, notowanego w Polsce od XIV wieku, pochodzenia germańskiego, może forma skrócona od Rochold, Rochwald. W języku polskim forma Roch mogła być także utworzona od imion złożonych typu Rościsław; por. też: nazwa herbu Roch, staropolskie roch ‘figura w szachach’.

Rochl - od imienia Roch, notowanego w Polsce od XIV wieku, pochodzenia germańskiego, może forma skrócona od Rochold, Rochwald. W języku polskim forma Roch mogła być także utworzona od imion złożonych typu Rościsław; por. też: nazwa herbu Roch, staropolskie roch ‘figura w szachach’.

Rochlewicz - od imienia Roch, notowanego w Polsce od XIV wieku, pochodzenia germańskiego, może forma skrócona od Rochold, Rochwald. W języku polskim forma Roch mogła być także utworzona od imion złożonych typu Rościsław; por. też: nazwa herbu Roch, staropolskie roch ‘figura w szachach’.

Roder - 1204 od niemieckiej nazwy osobowej Roder, ta od imion złożonych na Hrodhari.

Roderik - od niemieckiej nazwy osobowej Roder, ta od imion złożonych na Hrodhari.

Rodier - od niemieckiej nazwy osobowej Roder, ta od imion złożonych na Hrodhari.

Rodyr - 1464 od niemieckiej nazwy osobowej Roder, ta od imion złożonych na Hrodhari.

Rodzyn - od rodzynek, rodzynka, ze staropolskiego też rozenka, rozynka ‘suszony owoc winnej latorośli’.

Rogoniowicz - 1398 w grupie nazwisk pochodzących od róg ‘wyrostek kostny na głowie niektórych zwierząt; przedmiot wykonany ze zwierzęcego rogu; instrument dęty blaszany; skraj, ostra krawędź’.

Rospond - 1640 od rozpędzić ‘rozgonić’.

Rospondek - od rozpędzić ‘rozgonić’.

Rospont - 1569 od rozpędzić ‘rozgonić’.

Rossol - od rosół ‘wywar z mięsa’.

Rossoliński - od rosół ‘wywar z mięsa’.

Rossołek - od rosół ‘wywar z mięsa’.

Rossołow - od rosół ‘wywar z mięsa’.

Rossołowski - od rosół ‘wywar z mięsa’.

Rostelski - od staropolskiego rost ‘rdza’, także od imion złożonych typu Rościsław.

Rosth - od staropolskiego rost ‘rdza’, także od imion złożonych typu Rościsław.

Rostuch - 1494 od staropolskiego rost ‘rdza’, także od imion złożonych typu Rościsław.

Rostyl - 1364 od staropolskiego rost ‘rdza’, także od imion złożonych typu Rościsław.

Rosulski - od rosół ‘wywar z mięsa’.

Rosuł - od rosół ‘wywar z mięsa’.

Roszczon - 1698 od staropolskiego rost ‘rdza’, także od imion złożonych typu Rościsław.

Rościecki - od staropolskiego rost ‘rdza’, także od imion złożonych typu Rościsław.

Rozkruszka - od rozkruszyć ‘podrobić, zmiażdżyć’, rozkruszek ‘pasożyt żerujący na żywności’.

Rozkruszko - od rozkruszyć ‘podrobić, zmiażdżyć’, rozkruszek ‘pasożyt żerujący na żywności’.

Rozmajt - od rozmaity ‘różniący się kształtem i postacią’.

Rozpędow - 1497 od rozpędzić ‘rozgonić’.

Rozpędowic - 1175-1500 od rozpędzić ‘rozgonić’.

Rozplesch - od rozpleść ‘rozwinąć coś splecionego’ lub rozpleskać ‘roztopić, rozlać’.

Roztrzembowski - XVIII w. od nazwy miejscowej Roztrzębowo (bydgoskie, gmina Kcynia).

Rozuma - 1466 od rozum ‘mądrość, odwaga’.

Rozworczyk - 1611 od rozwora ‘drążek łączący tylną część wozu z przednią’.

Rozworka - 1500 od rozwora ‘drążek łączący tylną część wozu z przednią’.

Rugla - 1617 od ruga ‘besztanie, łajanie’, rugować ‘usuwać’, od gwarowego rugać ‘besztać, wymyślać komuś’.

Rumas - od rum, w staropolszczyźnie ‘materiał budowlany’, obecnie ‘gatunek alkoholu’.

Rumianny - od rumiany ‘zaczerwieniony’.

Rumowski - od rum, w staropolszczyźnie ‘materiał budowlany’, obecnie ‘gatunek alkoholu’.

Rupiołek - 1564 od podstawy rup- , porównaj staropolskie rup ‘larwy, glisty’, rupieć ‘gryźć, kąsać’, od imienia Rupert (Robert).

Rusielczyc - 1422 od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Ruslak - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Ruslała - od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusota - 1136 od staropolskiego rusy ‘rudawożółty’, też od Rus ‘Rosjanin, Ukrainiec’.

Rusyjan - 1440 od rusjan ‘nierządnik; gbur, zuchwalec’.

Ruszaj - 1498 od ruszać.

Ruśniok - (Śl) od Rusnak ‘Rusin; członek Kościoła wschodniego’.

Rychalski - 1701 od rychły dawniej ‘wczesny’, też ‘mający nadejść’.

Rychłoszkowicz - 1523 od rychły dawniej ‘wczesny’, też ‘mający nadejść’.

Ryllmann - od niemieckiej nazwy osobowej Rillmann, ta jest skrótem z Ri(e)del+mann.

Rylman - od niemieckiej nazwy osobowej Rillmann, ta jest skrótem z Ri(e)del+mann.

Ryngiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Ring, ta od średniowysokoniemieckiego rinc ‘pierścień’ lub od średniowysokoniemieckiego ringe ‘mały’.

Rysciuk - od niemieckiej nazwy osobowej Rist, ta od średniowysokoniemieckiego rist, riester ‘czepiga, uchwyt u pługa’.

Rzadkosik - 1641 od rzadki ‘mający płynną konsystencję; nielicznie występujący’.

Rzadkoszczyk - 1710 od rzadki ‘mający płynną konsystencję; nielicznie występujący’.

Rzeczczyk - 1757 od rzeka, rzekać ‘mówić’, rzeczka ‘mała rzeka’.

Rzemieśnik - od rzemieślnik.

Rzemionowski - 1440 od nazw miejscowych Rzemieniewice (bydgoskie, gmina Kcynia), Rzemieniów (KrW).

Rzeszkowiec - 1471 od rzesza ‘tłum, gromada’.

Rzeszotczyk - 1662 od rzeszoto ‘rodzaj sita z dużymi otworami; miara zboża’.

Rzewólski - od rzwieć ‘ryczeć z gniewu’, też od rzewny.

Rzewulski - od rzwieć ‘ryczeć z gniewu’, też od rzewny.

Rzezałka - 1734 od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.

Rzezuch - 1570 od staropolskiego rzezać, rzazać ‘ciąć, zabijać’, rzezak, rzazak ‘dłuto’.