Nazwiska na literę Pó - Py wraz z uzupełnieniem literki P

Póda - od podać ‘dać, przekazać’.

Pógrabia - od półgrabia’ wicehrabia’.

Pójdak - od pójść, pójdę.

Pójdzik - od pójść, pójdę.

Póka - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’

Pókała - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’

Pól - od pole, pół, Polak, od imion z cząstką pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’.

Pólakowski - od pole, pół, Polak, od imion z cząstką pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’ lub od nazwy miejscowej Pólko (kilka miejscowości).

Pólrola - od półrola ‘połowa roli’.

Półaczewski - od nazwy miejscowej Pułaczów (kieleckie, gmina Raków).

Półaszewski - od nazwy miejscowej Pułaczów (kieleckie, gmina Raków).

Póławnik - od półławnik ‘kmieć posiadający pół łanu’.

Póławski - od nazwy miasta Puławy (lubelskie).

Półbeczko - od półbeczek, półbeczka ‘naczynie o połowę mniejsze niż beczka’.

Półbrat - od staropolskiego półbrat ‘brat przyrodni’.

Półbratek - 1692 od staropolskiego półbrat ‘brat przyrodni’.

Półchleb - od pół + chleb(a).

Półchleba - od pół + chleb(a).

Półchłopak - od półchłop ‘rzezaniec, kastrat’.

Półchłopek - od półchłop ‘rzezaniec, kastrat’.

Półchłopień - od półchłop ‘rzezaniec, kastrat’.

Półchłopko - od półchłop ‘rzezaniec, kastrat’.

Półchopek - od półchłop ‘rzezaniec, kastrat’.

Półcieniak - od płot ‘ogrodzenie’, płotka ‘gatunek ryby’; od gwarowego płocina ‘lichy, stary płot’.

Półcik - od połeć ‘wielki płat mięsa lub słoniny’.

Półczyński - od nazwy miejscowej Połczyno (gdańskie, gmina Puck).

Półćwiartek - od półćwiartek ‘połowa ćwierci; długi a wąski pas ziemi’.

Półdworanin - od pół + dworzanin.

Półeć - od połeć ‘wielki płat mięsa lub słoniny’.

Półgarbia - od półgrabia’ wicehrabia’.

Półgarbiak - od półgrabia’ wicehrabia’.

Półgąsek - od półgęsek, półgąsek ‘uwędzona tylna połowa gęsi bez nogi’.

Półgensek - od półgęsek, półgąsek ‘uwędzona tylna połowa gęsi bez nogi’.

Półgęs - od półgęsek, półgąsek ‘uwędzona tylna połowa gęsi bez nogi’.

Półgęsek - od półgęsek, półgąsek ‘uwędzona tylna połowa gęsi bez nogi’.

Półgęś - od półgęsek, półgąsek ‘uwędzona tylna połowa gęsi bez nogi’.

Półgrab - od półgrabia’ wicehrabia’.

Półgrabek - od półgrabia’ wicehrabia’.

Półgrabi - od półgrabia’ wicehrabia’.

Półgrabia - od półgrabia’ wicehrabia’.

Półgrabiak - od półgrabia’ wicehrabia’.

Półgrabicz - od półgrabia’ wicehrabia’.

Półgrabik - od półgrabia’ wicehrabia’.

Półgrabin - od półgrabia’ wicehrabia’.

Półgrabski - od półgrabia’ wicehrabia’.

Półgreszewicz - od półgroszek ‘moneta o wartości połowy grosza’.

Półgrosiewicz - od półgroszek ‘moneta o wartości połowy grosza’.

Półgroszek - od półgroszek ‘moneta o wartości połowy grosza’.

Półgroszewicz - od półgroszek ‘moneta o wartości połowy grosza’.

Półjan - od pół + imię Jan.

Półjanowicz - od pół + imię Jan.

Półjanowski - od pół + imię Jan.

Półka - 1712 od pole, pół, Polak, od imion z cząstką pol-, typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘polak’ lub od Pohl ‘staw’; lub od półka.

Półkoń - 1489 od pół + koń.

Półkopek - 1416 od półkopek ‘połowa kopy, 30 sztuk’.

Półkoszek - od półkoszek ‘połowa kosza wyścielającego wnętrze wozu’.

Półkosznik - od półkoszek ‘połowa kosza wyścielającego wnętrze wozu’.

Półkośniak - od półkoszek ‘połowa kosza wyścielającego wnętrze wozu’.

Półkośnik - od półkoszek ‘połowa kosza wyścielającego wnętrze wozu’.

Półkotycki - od nazwy miejscowej Półkotycze (KrW).

Półkowiak - od pułk ‘oddział wojska’.

Półkownik - od pułkownik, dawniej półkownik.

Półkowski - od pułk ‘oddział wojska’.

Półkozic - zapewne od nazwy herbu, ta od pół + koza ‘na wpół koza’; nazwa heraldyczna.

Półkról - od pół + król.

Półmiarek - od półmiarek ‘miara, ósma część kłody’.

Półmis - od półmisek ‘owalne naczynie przypominające duży płytki talerz’.

Półośnik - od pół + ośnik.

Półpanek - od półpanek ‘człowiek udający pana’.

Półrawski - od pół + nazwa Rawski.

Półrol - od półrola ‘połowa roli’.

Półrola - od półrola ‘połowa roli’.

Półrolczak - od półrola ‘połowa roli’.

Półrolczyk - od półrola ‘połowa roli’.

Półrolniczak - od półrola ‘połowa roli’; od półrolnik ‘zagrodnik’.

Półrolniczek - od półrola ‘połowa roli’; od półrolnik ‘zagrodnik’.

Półrolnik - od półrola ‘połowa roli’; od półrolnik ‘zagrodnik’.

Półról - od półrola ‘połowa roli’.

Półrul - od półrola ‘połowa roli’.

Półtalarczyk - od półtalarczyk ‘moneta wartości pół talara’.

Półtarowicz - od półtora ‘jeden i pół’.

Półtarzycki - od półtora ‘jeden i pół’.

Półtawski - od nazw miejscowych Połtawa, Pułtawa.

Półterak - od półtora ‘jeden i pół’.

Półterzycki - od półtora ‘jeden i pół’.

Półtoracki - od półtora ‘jeden i pół’.

Półtoraczek - od półtora ‘jeden i pół’.

Półtoraczyk - od półtora ‘jeden i pół’.

Półtoraj - od półtora ‘jeden i pół’.

Półtorak - 1669 od półtora ‘jeden i pół’; od półtorak ‘rodzaj miodu pitnego; szeroki wóz’.

Półtorakiewicz - od półtora ‘jeden i pół’; od półtorak ‘rodzaj miodu pitnego; szeroki wóz’.

Półtorakowski - od półtora ‘jeden i pół’; od półtorak ‘rodzaj miodu pitnego; szeroki wóz’.

Półtoranos - od półtora ‘jeden i pół’.

Półtorczak - od półtora ‘jeden i pół’.

Półtorczyk - od półtora ‘jeden i pół’.

Półtorek - od półtora ‘jeden i pół’.

Półtorniak - od półtora ‘jeden i pół’.

Półtornik - od półtora ‘jeden i pół’.

Półtoroczyk - od półtora ‘jeden i pół’.

Półtorolnik - od półtora ‘jeden i pół’.

Półtorynów - od półtora ‘jeden i pół’.

Półtorzacki - od półtora ‘jeden i pół’.

Półtorzecki - od półtora ‘jeden i pół’.

Półtorzycki - od półtora ‘jeden i pół’.

Półtoszek - od półtora ‘jeden i pół’.

Półtotak - od półtora ‘jeden i pół’.

Półtowicz - od półtora ‘jeden i pół’.

Półtowski - od półtora ‘jeden i pół’.

Półtożycki - od półtora ‘jeden i pół’.

Półtórzycki - od półtora ‘jeden i pół’.

Półtrak - od półtora ‘jeden i pół’.

Półturzycki - od półtora ‘jeden i pół’.

Półzagrodnik - od pół + zagrodnik.

Półzięć - od pół + zięć.

Półzimek - 1792 od pół + zima.

Pópke - (Pom) od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Pórczyński - od nazwy miejscowej Porczyny (sieradzkie, gmina Poddębice).

Pórecki - od porkać ‘ukłuć, żgnąć’ lub od porka ‘rodzaj zupy owocowej’.

Pórkowski - od porkać ‘ukłuć, żgnąć’ lub od porka ‘rodzaj zupy owocowej’.

Pórzecki - od nazwy miejscowej Porzecze (kilka wsi).

Pórzycki - od nazwy miejscowej Porzecze (kilka wsi).

Póstułka - od pustułka, dawniej postoła, postuła, pustoła, pustówka rodzaj sokoła’.

Pótorak - od półtora ‘jeden i pół’.

Pówidzki - od nazwy miejscowej Powidz (konińskie, gmina Witkowo).

Pózio - od puzo ‘brzuch zwierzęcy’; też od puź ‘serce; rybka’.

Późna - od staropolskiego poździe ‘późno’; od późny.

Późniak - od staropolskiego poździe ‘późno’.

Późniakowski - od staropolskiego poździe ‘późno’;

Późnicki - od staropolskiego poździe ‘późno’;

Późniecki - od staropolskiego poździe ‘późno’;

Późnieński - od staropolskiego poździe ‘późno’;

Późniewski - od staropolskiego poździe ‘późno’;

Późnik - od staropolskiego poździe ‘późno’;

Późnikiewicz - od staropolskiego poździe ‘późno’;

Późny - od staropolskiego poździe ‘późno’; od późny.

Póżarlik - od pożarły, pożreć, pożarty.

Póżerski - od pożer ‘pasza, strawa’, pożerać.

Póżniak - od staropolskiego poździe ‘późno’.

Póżniakowski - od staropolskiego poździe ‘późno’.

Póżniecki - od staropolskiego poździe ‘późno’.

Póżniejewski - od staropolskiego poździe ‘późno’.

Póżniewski - od staropolskiego poździe ‘późno’.

Póżnikiewicz - od staropolskiego poździe ‘późno’.

Póżny - od staropolskiego poździe ‘późno’; od późny.

Póżycki - od nazwy miejscowej Porzecze (kilka wsi).

Prabucki - 1626 od nazwy miasta Prabuty (elbląskie).

Prabudzki - od nazwy miasta Prabuty (elbląskie).

Prac - od praca ‘wysiłek, trud’.

Praca - od praca ‘wysiłek, trud’.

Pracajło - od praca ‘wysiłek, trud’.

Pracało - od praca ‘wysiłek, trud’.

Pracek - od praca ‘wysiłek, trud’.

Pracel - od precel, pracel ‘obwarzanek’.

Pracewicz - od praca ‘wysiłek, trud’.

Prach - od nazw osobowych na Pra-, typu Prakseda, lub od prach ‘zupełnie, doszczętnie’.

Pracharczyk - od pracharz ‘żebrak’.

Pracharenko - od pracharz ‘żebrak’.

Pracharz - od pracharz ‘żebrak’.

Prachatko - od nazw osobowych na Pra-, typu Prakseda, lub od prach ‘zupełnie, doszczętnie’.

Prachawski - od nazw osobowych na Pra-, typu Prakseda, lub od prach ‘zupełnie, doszczętnie’.

Pracher - od pracharz ‘żebrak’.

Pracheta - od nazw osobowych na Pra-, typu Prakseda, lub od prach ‘zupełnie, doszczętnie’.

Prachetka - od nazw osobowych na Pra-, typu Prakseda, lub od prach ‘zupełnie, doszczętnie’.

Prachiński - od nazw osobowych na Pra-, typu Prakseda, lub od prach ‘zupełnie, doszczętnie’.

Prachnar - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prachniak - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prachniar - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prachnic - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prachniewski - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prachoński - od nazw osobowych na Pra-, typu Prakseda, lub od prach ‘zupełnie, doszczętnie’.

Prachor - od imienia Prochor, używanego w Kościele prawosławnymm to z greckiego Próchoros, a to od pró + chorós ‘taniec zbiorowy, chór’. W Polsce imię pojawia się w X wieku. Obocznie występowały formy Prochort, Profor, Profort.

Prachor - od nazw osobowych na Pra-, typu Prakseda, lub od prach ‘zupełnie, doszczętnie’.

Prachota - od nazw osobowych na Pra-, typu Prakseda, lub od prach ‘zupełnie, doszczętnie’.

Prachownik - od nazw osobowych na Pra-, typu Prakseda, lub od prach ‘zupełnie, doszczętnie’.

Prachowski - od nazw osobowych na Pra-, typu Prakseda, lub od prach ‘zupełnie, doszczętnie’.

Pracht - od niemieckich nazw osobowych Pracht, Prücht, te od średnio-wysoko-niemieckiego bracht ‘krzyk, hałas, wrzask’ lub od dolnoniemieckiego pracht ‘przepych, okazałość’.

Prachta - od niemieckich nazw osobowych Pracht, Prücht, te od średnio-wysoko-niemieckiego bracht ‘krzyk, hałas, wrzask’ lub od dolnoniemieckiego pracht ‘przepych, okazałość’.

Prachtel - od niemieckich nazw osobowych Pracht, Prücht, te od średnio-wysoko-niemieckiego bracht ‘krzyk, hałas, wrzask’ lub od dolnoniemieckiego pracht ‘przepych, okazałość’; od niemieckiej nazwy osobowej Prachtel.

Prachtl - od niemieckich nazw osobowych Pracht, Prücht, te od średnio-wysoko-niemieckiego bracht ‘krzyk, hałas, wrzask’ lub od dolnoniemieckiego pracht ‘przepych, okazałość’.

Prachtor - od niemieckich nazw osobowych Pracht, Prücht, te od średnio-wysoko-niemieckiego bracht ‘krzyk, hałas, wrzask’ lub od dolnoniemieckiego pracht ‘przepych, okazałość’; od niemieckiej nazwy osobowej Prachter. Prachut 1405 od nazw osobowych na Pra-, typu Prakseda, lub od prach ‘zupełnie, doszczętnie’.

Praciak - od praca ‘wysiłek, trud’.

Pracik - od praca ‘wysiłek, trud’.

Pracikowski - od praca ‘wysiłek, trud’.

Praciuk - od praca ‘wysiłek, trud’.

Pracjuk - od praca ‘wysiłek, trud’.

Pracki - 1421 od nazwy miejscowej Pracze (kilka miejscowości).

Prackiewicz - od praca ‘wysiłek, trud’.

Pracoch - od praca ‘wysiłek, trud’.

Pracon - od praca ‘wysiłek, trud’.

Pracoń - od praca ‘wysiłek, trud’.

Pracoś - od praca ‘wysiłek, trud’.

Pracowiak - od praca ‘wysiłek, trud’.

Pracowicz - 1545 od praca ‘wysiłek, trud’.

Pracowita - od praca ‘wysiłek, trud’; od pracowity

Pracowity - od praca ‘wysiłek, trud’; od pracowity.

Pracownik - od praca ‘wysiłek, trud’.

Pracowski - 1699 od praca ‘wysiłek, trud’.

Pracuch - od praca ‘wysiłek, trud’.

Pracucik - od praca ‘wysiłek, trud’.

Pracuk - od praca ‘wysiłek, trud’.

Pracuta - od praca ‘wysiłek, trud’.

Pracuto - od praca ‘wysiłek, trud’.

Pracyk - od praca ‘wysiłek, trud’.

Pracyszyn - od praca ‘wysiłek, trud’.

Pracz - od pracz ‘człowiek zajmujący się praniem, np. bielizny’.

Praczanowski - od pracz ‘człowiek zajmujący się praniem, np. bielizny’.

Praczek - 1432 od pracz ‘człowiek zajmujący się praniem, np. bielizny’.

Praczka - od pracz ‘człowiek zajmujący się praniem, np. bielizny’.

Praczke - (Pom) od pracz ‘człowiek zajmujący się praniem, np. bielizny’.

Praczkiewicz - od pracz ‘człowiek zajmujący się praniem, np. bielizny’.

Praczko - 1478 od pracz ‘człowiek zajmujący się praniem, np. bielizny’.

Praczkowski - od pracz ‘człowiek zajmujący się praniem, np. bielizny’.

Praczna - 1424 od pracz ‘człowiek zajmujący się praniem, np. bielizny’.

Praczuk - od pracz ‘człowiek zajmujący się praniem, np. bielizny’.

Praczukowski - od pracz ‘człowiek zajmujący się praniem, np. bielizny’.

Praczyk - od pracz ‘człowiek zajmujący się praniem, np. bielizny’.

Praczyński - od pracz ‘człowiek zajmujący się praniem, np. bielizny’.

Prać - od pracz ‘człowiek zajmujący się praniem, np. bielizny’.

Pradczyk - od niemieckich nazw osobowych na Prad-, te od prado, od łacińskiego pratum ‘łąka’.

Prade - od niemieckich nazw osobowych na Prad-, te od prado, od łacińskiego pratum ‘łąka’.

Pradel - 1391 od niemieckiej nazwy osobowej Predel, ta od nazwy miejscowej Predel.

Pradela - od niemieckiej nazwy osobowej Predel, ta od nazwy miejscowej Predel.

Pradelak - od niemieckiej nazwy osobowej Predel, ta od nazwy miejscowej Predel.

Pradella - (Śl) od niemieckiej nazwy osobowej Predel, ta od nazwy miejscowej Predel.

Pradello - (Śl) od niemieckiej nazwy osobowej Predel, ta od nazwy miejscowej Predel.

Pradellok - (Śl) od niemieckiej nazwy osobowej Predel, ta od nazwy miejscowej Predel.

Pradelo - (Śl) od niemieckiej nazwy osobowej Predel, ta od nazwy miejscowej Predel.

Pradelok - (Śl) od niemieckiej nazwy osobowej Predel, ta od nazwy miejscowej Predel.

Prader - od niemieckiej nazwy osobowej Preder, ta od prado ‘łąka’, präder ‘pilnujący łąk gminnych’.

Pradil - 1398 od niemieckiej nazwy osobowej Predel, ta od nazwy miejscowej Predel.

Pradiuch - od niemieckich nazw osobowych na Prad-, te od prado, od łacińskiego pratum ‘łąka’.

Pradiuk - od niemieckich nazw osobowych na Prad-, te od prado, od łacińskiego pratum ‘łąka’.

Pradiuszyk - od niemieckich nazw osobowych na Prad-, te od prado, od łacińskiego pratum ‘łąka’.

Pradko - od niemieckich nazw osobowych na Prad-, te od prado, od łacińskiego pratum ‘łąka’.

Pradkowiak - od niemieckich nazw osobowych na Prad-, te od prado, od łacińskiego pratum ‘łąka’.

Pradleski - od nazwy miejscowej Pradła (częstochowskie, gmina Kroczyce).

Pradlewski - od niemieckich nazw osobowych na Prad-, te od prado, od łacińskiego pratum ‘łąka’.

Pradlik - od niemieckich nazw osobowych na Prad-, te od prado, od łacińskiego pratum ‘łąka’.

Pradło - od niemieckich nazw osobowych na Prad-, te od prado, od łacińskiego pratum ‘łąka’; od pradło ‘bielizna, szmaty’.

Pradnich - od niemieckich nazw osobowych na Prad-, te od prado, od łacińskiego pratum ‘łąka’.

Pradnik - od niemieckich nazw osobowych na Prad-, te od prado, od łacińskiego pratum ‘łąka’.

Pradnikowski - od niemieckich nazw osobowych na Prad-, te od prado, od łacińskiego pratum ‘łąka’.

Prado - od niemieckich nazw osobowych na Prad-, te od prado, od łacińskiego pratum ‘łąka’.

Pradola - od niemieckich nazw osobowych na Prad-, te od prado, od łacińskiego pratum ‘łąka’.

Pradon - od niemieckich nazw osobowych na Prad-, te od prado, od łacińskiego pratum ‘łąka’.

Pradoń - od niemieckich nazw osobowych na Prad-, te od prado, od łacińskiego pratum ‘łąka’.

Pradowski - od niemieckich nazw osobowych na Prad-, te od prado, od łacińskiego pratum ‘łąka’.

Praduk - od niemieckich nazw osobowych na Prad-, te od prado, od łacińskiego pratum ‘łąka’.

Pradun - od niemieckich nazw osobowych na Prad-, te od prado, od łacińskiego pratum ‘łąka’.

Praduń - od niemieckich nazw osobowych na Prad-, te od prado, od łacińskiego pratum ‘łąka’.

Praduszyk - od niemieckich nazw osobowych na Prad-, te od prado, od łacińskiego pratum ‘łąka’.

Pradyszczuk - od niemieckich nazw osobowych na Prad-, te od prado, od łacińskiego pratum ‘łąka’.

Pradziad - 1789 od pradziad.

Pradziadowicz - od pradziad.

Pradziedowicz - od pradziad.

Pradziński - od niemieckich nazw osobowych na Prad-, te od prado, od łacińskiego pratum ‘łąka’.

Pradzioch - od niemieckich nazw osobowych na Prad-, te od prado, od łacińskiego pratum ‘łąka’.

Pradzisz - od niemieckich nazw osobowych na Prad-, te od prado, od łacińskiego pratum ‘łąka’.

Pradziuch - od niemieckich nazw osobowych na Prad-, te od prado, od łacińskiego pratum ‘łąka’.

Pradziuk - od niemieckich nazw osobowych na Prad-, te od prado, od łacińskiego pratum ‘łąka’.

Pradziuszyk - od niemieckich nazw osobowych na Prad-, te od prado, od łacińskiego pratum ‘łąka’.

Pradzki - od nazwy miejscowej Pracze (kilka miejscowości).

Pradzyński - od niemieckich nazw osobowych na Prad-, te od prado, od łacińskiego pratum ‘łąka’.

Praeissner - od niemieckiej nazwy osobowej Preußner, ta od Preußen ‘Prusy’.

Prafic - od profan ‘ignorant, niewtajemniczony’.

Praficz - od profan ‘ignorant, niewtajemniczony’.

Prafiniuk - od profan ‘ignorant, niewtajemniczony’.

Prafis - od profan ‘ignorant, niewtajemniczony’.

Prafka - od profan ‘ignorant, niewtajemniczony’.

Prafman - od profan ‘ignorant, niewtajemniczony’.

Prafus - od profan ‘ignorant, niewtajemniczony’.

Prag - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Praga - 1265 od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Pragaciński - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Pragacz - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Pragał - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Pragan - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Prager - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Pragert - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Pragiel - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Pragieła - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Pragiński - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Pragło - (Śl) od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy); od pragły ‘suchy, wysuszony’.

Pragłowski - od nazwy miejscowej Pręgowo (gdańskie, gmina Kolbudy Górne).

Pragnąca - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Pragnący - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Pragne - (Śl) od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Pragniacy - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Pragniąca - (Śl) od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Pragniący - (Śl) od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Pragol - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Pragska - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Pragski - od nazwy miejscowej Praga (część Warszawy, dzielnica Praga-Północ).

Praha - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Prahl - od prać lub od średnio-dolno-niemieckiego präl ‘piękny’.

Praibisz - od niemieckiej nazwy osobowej Preibisch, ta ze słowiańskiego Pribislav.

Praidl - od niemieckiej nazwy osobowej Preidel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego bridel ‘lejce, wodze’.

Prais - od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Praisnar - od niemieckiej nazwy osobowej Preußner, ta od Preußen ‘Prusy’.

Praisner - od niemieckiej nazwy osobowej Preußner, ta od Preußen ‘Prusy’.

Praiss - od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Praiznar - od niemieckiej nazwy osobowej Preußner, ta od Preußen ‘Prusy’.

Praizner - od niemieckiej nazwy osobowej Preußner, ta od Preußen ‘Prusy’.

Praj - od niemieckiej nazwy osobowej Prey, ta od górnoniemieckiego Prei, wysokoniemieckiego Breu, Bräu-, Braurer ‘piwowar’.

Prajbisz - od niemieckiej nazwy osobowej Preibisch, ta ze słowiańskiego Pribislav.

Prajel - od niemieckiej nazwy osobowej Preil, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego brüel ‘moczar, miejsce podmokłe’.

Prajel - od niemieckiej nazwy osobowej Prey, ta od górnoniemieckiego Prei, wysokoniemieckiego Breu, Bräu-, Braurer ‘piwowar’.

Prajer - od niemieckiej nazwy osobowej Preier, ta od górnoniemieckiego Paier, z Braurer ‘piwowar’ lub z łacińskiego prior ‘przeor’.

Prajer - od niemieckiej nazwy osobowej Prey, ta od górnoniemieckiego Prei, wysokoniemieckiego Breu, Bräu-, Braurer ‘piwowar’.

Prajłowski - od nazwy miejscowej Prejłowo (olsztyńskie, gmina Purda).

Prajnar - od niemieckich nazw osobowych Prein, Preiner, te od nazwy miejscowej Prein.

Prajnert - od niemieckich nazw osobowych Prein, Preiner, te od nazwy miejscowej Prein.

Prajniger - od niemieckiej nazwy osobowej Preiniger, ta od imion złozonych na Brun-.

Prajnowski - od niemieckich nazw osobowych Prein, Preiner, te od nazwy miejscowej Prein.

Prajoszek - od niemieckiej nazwy osobowej Prey, ta od górnoniemieckiego Prei, wysokoniemieckiego Breu, Bräu-, Braurer ‘piwowar’.

Prajs - 1663 od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Prajski - od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Prajsner - od niemieckiej nazwy osobowej Preußner, ta od Preußen ‘Prusy’.

Prajss - od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Prajś - od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Prajzendanc - od górnoniemieckiej nazwy osobowej Preisen, ta od średnio-wysoko-niemieckiego prisen ‘pochwalać’ + tanz ‘taniec’.

Prajzer - od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średnio-wysoko-niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Prajzler - od niemieckiej nazwy osobowej Preissler,ta od średnio-wysoko-niemieckiego pris ‘godny pochwały’.

Prajznar - od niemieckiej nazwy osobowej Preußner, ta od Preußen ‘Prusy’.

Prajzner - od niemieckiej nazwy osobowej Preußner, ta od Preußen ‘Prusy’.

Prajżner - od niemieckiej nazwy osobowej Preußner, ta od Preußen ‘Prusy’.

Prak - od imienia Prakseda, notowanego w Polsce od XIV wieku. Imię pochodzenia greckiego, od praksis ‘czynność, działanie’.

Prakowski - od imienia Prakseda, notowanego w Polsce od XIV wieku. Imię pochodzenia greckiego, od praksis ‘czynność, działanie’.

Praks - od imienia Prakseda, notowanego w Polsce od XIV wieku. Imię pochodzenia greckiego, od praksis ‘czynność, działanie’.

Praksa - 1357 od imienia Prakseda, notowanego w Polsce od XIV wieku. Imię pochodzenia greckiego, od praksis ‘czynność, działanie’.

Prakseda - od imienia Prakseda, notowanego w Polsce od XIV wieku. Imię pochodzenia greckiego, od praksis ‘czynność, działanie’.

Praksedowicz - 1680 od imienia Prakseda, notowanego w Polsce od XIV wieku. Imię pochodzenia greckiego, od praksis ‘czynność, działanie’.

Praksik - 1679 od imienia Prakseda, notowanego w Polsce od XIV wieku. Imię pochodzenia greckiego, od praksis ‘czynność, działanie’.

Praksza - od imienia Prakseda, notowanego w Polsce od XIV wieku. Imię pochodzenia greckiego, od praksis ‘czynność, działanie’.

Praktyk - 1627 od praktyk ‘człowiek doświadczony, biegły’.

Pral - od prać lub od średnio-dolno-niemieckiego präl ‘piękny’.

Pralak - od prać lub od średnio-dolno-niemieckiego präl ‘piękny’.

Pralej - od prać lub od średnio-dolno-niemieckiego präl ‘piękny’.

Pralewski - od prać lub od średnio-dolno-niemieckiego präl ‘piękny’.

Pralicki - od prać lub od średnio-dolno-niemieckiego präl ‘piękny’.

Pralicz - od prać lub od średnio-dolno-niemieckiego präl ‘piękny’.

Pralik - 1589 od prać lub od średnio-dolno-niemieckiego präl ‘piękny’.

Prall - od prać lub od średnio-dolno-niemieckiego präl ‘piękny’.

Pralla - od prać lub od średnio-dolno-niemieckiego präl ‘piękny’.

Pralle - od prać lub od średnio-dolno-niemieckiego präl ‘piękny’.

Pralniczyk - od prać lub od średnio-dolno-niemieckiego präl ‘piękny’.

Prał - 1589 od prać lub od średnio-dolno-niemieckiego präl ‘piękny’.

Prała - od prać lub od średnio-dolno-niemieckiego präl ‘piękny’.

Prałacki - od prałat, ze staropolskiego prałat, przełat ‘tytuł wyższego duchownego w Kościele katolickim’.

Prałasz - od prać lub od średnio-dolno-niemieckiego präl ‘piękny’.

Prałat - od prałat, ze staropolskiego prałat, przełat ‘tytuł wyższego duchownego w Kościele katolickim’.

Prałatowski - od prałat, ze staropolskiego prałat, przełat ‘tytuł wyższego duchownego w Kościele katolickim’.

Prałka - od prać lub od średnio-dolno-niemieckiego präl ‘piękny’.

Pramek - od prom, dawniej też pram ‘statek płaskodenny do przewozu ludzi lub ładunków’.

Pramiński - od nazwy miejscowej Promna (radomskie, gmina Promna).

Pramka - od prom, dawniej też pram ‘statek płaskodenny do przewozu ludzi lub ładunków’.

Pramnik - od prom, dawniej też pram ‘statek płaskodenny do przewozu ludzi lub ładunków’.

Pramor - od prom, dawniej też pram ‘statek płaskodenny do przewozu ludzi lub ładunków’.

Pramowski - od prom, dawniej też pram ‘statek płaskodenny do przewozu ludzi lub ładunków’.

Prancik - od gwarowego prątek ‘pęd owoconośny’; od prącik ‘kij’.

Pranckiewicz - od gwarowego prątek ‘pęd owoconośny’; od prącik ‘kij’.

Prancuk - od gwarowego prątek ‘pęd owoconośny’; od prącik ‘kij’.

Pranczak - od prany ‘to, co się pierze’, prać.

Pranczek - od prany ‘to, co się pierze’, prać.

Pranczk - (Pom) od prany ‘to, co się pierze’, prać.

Pranczka - od prany ‘to, co się pierze’, prać.

Pranczke - (Pom) od prany ‘to, co się pierze’, prać.

Pranczyk - od prany ‘to, co się pierze’, prać.

Pranda - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prandecki - od nazwy miejscowej Pradki (bydgoskie, gmina Białe Błota).

Prandeta - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prandi - (Śl) od prędki ‘szybki, nagły’.

Prandke - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prando - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prandol - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prandos - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prandota - 1524 od prędki ‘szybki, nagły’.

Prandota-Prandecki - złożenia brak; Prandota 1524 od prędki ‘szybki, nagły’; Prandecki od nazwy miejscowej Pradki (bydgoskie, gmina Białe Błota).

Prandotka - 1527 od prędki ‘szybki, nagły’.

Prandyk - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prandziach - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prandzich - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prandzioch - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prandzoch - od prędki ‘szybki, nagły’.

Pranek - od prany ‘to, co się pierze’, prać.

Pranel - od prany ‘to, co się pierze’, prać.

Pranelak - od prany ‘to, co się pierze’, prać.

Prang - od pręga ‘smuga, pas’.

Pranga - od pręga ‘smuga, pas’.

Prange - od pręga ‘smuga, pas’.

Prangel - od niemieckich nazw osobowych Prengel, Pranger, te może od średnio-wysoko-niemieckiego pranger, branger ‘pręgierz’.

Pranger - od niemieckich nazw osobowych Prengel, Pranger, te może od średnio-wysoko-niemieckiego pranger, branger ‘pręgierz’.

Prango - od pręga ‘smuga, pas’.

Praniak - od prany ‘to, co się pierze’, prać.

Pranica - od prany ‘to, co się pierze’, prać.

Pranicz - od prany ‘to, co się pierze’, prać.

Praniewicz - od prany ‘to, co się pierze’, prać.

Pranik - od prany ‘to, co się pierze’, prać.

Pranikowski - od prany ‘to, co się pierze’, prać.

Praniński - od prany ‘to, co się pierze’, prać.

Praniok - od prany ‘to, co się pierze’, prać.

Praniuk - od prany ‘to, co się pierze’, prać.

Pranka - od prany ‘to, co się pierze’, prać.

Pranke - od prany ‘to, co się pierze’, prać.

Prankiewicz - od prany ‘to, co się pierze’, prać.

Prankowski - od prany ‘to, co się pierze’, prać.

Pranschke - (Pom) od prany ‘to, co się pierze’, prać.

Pranszchke - (Pom) od prany ‘to, co się pierze’, prać.

Pranszk - (Pom) od prany ‘to, co się pierze’, prać.

Pranszke - (Pom) od prany ‘to, co się pierze’, prać.

Prante - od niemieckich nazw osobowych Prant, Brant, Prantl, te od imion złożonych na Prant-.

Prantel - od niemieckich nazw osobowych Prant, Brant, Prantl, te od imion złożonych na Prant-.

Prańczuk - od gwarowego prątek ‘pęd owoconośny’; od prącik ‘kij’.

Prap - od propa ‘korek’ lub od niemieckich nazw osobowych Propp, Propfe, te od średnio-dolno-niemieckiego prop, prope ‘korek, zatyczka’.

Prapa - od propa ‘korek’ lub od niemieckich nazw osobowych Propp, Propfe, te od średnio-dolno-niemieckiego prop, prope ‘korek, zatyczka’.

Prapak - od propa ‘korek’ lub od niemieckich nazw osobowych Propp, Propfe, te od średnio-dolno-niemieckiego prop, prope ‘korek, zatyczka’.

Prapas - od propa ‘korek’ lub od niemieckich nazw osobowych Propp, Propfe, te od średnio-dolno-niemieckiego prop, prope ‘korek, zatyczka’.

Prapczyński - od propa ‘korek’ lub od niemieckich nazw osobowych Propp, Propfe, te od średnio-dolno-niemieckiego prop, prope ‘korek, zatyczka’.

Prapowski - od propa ‘korek’ lub od niemieckich nazw osobowych Propp, Propfe, te od średnio-dolno-niemieckiego prop, prope ‘korek, zatyczka’.

Prarat - od prałat, ze staropolskiego prałat, przełat ‘tytuł wyższego duchownego w Kościele katolickim’.

Pras - od prasa ‘urządzenie do wyciskania’.

Prasa - od prasa ‘urządzenie do wyciskania’.

Prasacz - od prasa ‘urządzenie do wyciskania’.

Prasak - od prasa ‘urządzenie do wyciskania’.

Prasal - od staropolskiego prasoł, prasuł ‘handlarz solą’.

Prasalski - od staropolskiego prasoł, prasuł ‘handlarz solą’.

Prasał - od staropolskiego prasoł, prasuł ‘handlarz solą’.

Prasała - od staropolskiego prasoł, prasuł ‘handlarz solą’.

Prasałek - od staropolskiego prasoł, prasuł ‘handlarz solą’.

Prasałka - od staropolskiego prasoł, prasuł ‘handlarz solą’.

Prasałowicz - od staropolskiego prasoł, prasuł ‘handlarz solą’.

Prasałowski - od staropolskiego prasoł, prasuł ‘handlarz solą’.

Prasang - (Śl) od prasa ‘urządzenie do wyciskania’.

Praschil - od staropolskiego prasoł, prasuł ‘handlarz solą’.

Praschill - od staropolskiego prasoł, prasuł ‘handlarz solą’.

Prasejko - od prasa ‘urządzenie do wyciskania’.

Prasek - od prasa ‘urządzenie do wyciskania’.

Prasel - od staropolskiego prasoł, prasuł ‘handlarz solą’.

Praselski - od staropolskiego prasoł, prasuł ‘handlarz solą’.

Praseł - od staropolskiego prasoł, prasuł ‘handlarz solą’.

Prasełek - od staropolskiego prasoł, prasuł ‘handlarz solą’.

Prasiel - od staropolskiego prasoł, prasuł ‘handlarz solą’.

Prasielski - od staropolskiego prasoł, prasuł ‘handlarz solą’.

Prasiewicz - od prasa ‘urządzenie do wyciskania’.

Prasik - 1646 od prasa ‘urządzenie do wyciskania’.

Prasil - od staropolskiego prasoł, prasuł ‘handlarz solą’.

Prasiłowski - od staropolskiego prasoł, prasuł ‘handlarz solą’.

Prasiński - od nazw miejscowych Prosienica (ostrołęckie, gmian Ostrów Mazowiecka), Prosna (kilka wsi).

Prask - od prask ‘trzask, uderzenie’, praskać ‘uderzać’.

Praske - (Śl) od prask ‘trzask, uderzenie’, praskać ‘uderzać’.

Praski - 1483 od nazwy miejscowej Praga (część Warszawy, dzielnica Praga-Północ).

Praskiewicz - od prask ‘trzask, uderzenie’, praskać ‘uderzać’.

Praskiniuk - od prask ‘trzask, uderzenie’, praskać ‘uderzać’.

Praskowicz - od prask ‘trzask, uderzenie’, praskać ‘uderzać’.

Praskowik - od prask ‘trzask, uderzenie’, praskać ‘uderzać’.

Praskowski - od prask ‘trzask, uderzenie’, praskać ‘uderzać’.

Praskórka - od dawnego proskura, praskura ‘chleb liturgiczny używany w Cerkwi unickiej i prawosławnej’.

Praskórnicki - od dawnego proskura, praskura ‘chleb liturgiczny używany w Cerkwi unickiej i prawosławnej’.

Praskura - od dawnego proskura, praskura ‘chleb liturgiczny używany w Cerkwi unickiej i prawosławnej’.

Praskurnica - 1474 od dawnego proskura, praskura ‘chleb liturgiczny używany w Cerkwi unickiej i prawosławnej’.

Praskurnicz - 1449 od dawnego proskura, praskura ‘chleb liturgiczny używany w Cerkwi unickiej i prawosławnej’.

Praskurnik - 1474 od dawnego proskura, praskura ‘chleb liturgiczny używany w Cerkwi unickiej i prawosławnej’.

Prasmowski - od nazwy miejscowej Prażmów (sieradzkie, gmina Burzenin; warszawskie, gmina Prażmów).

Prasnal - od prasa ‘urządzenie do wyciskania’; od prasny ‘prasowy’.

Prasnek - od prasa ‘urządzenie do wyciskania’; od prasny ‘prasowy’.

Prasneta - od prasa ‘urządzenie do wyciskania’; od prasny ‘prasowy’.

Prasniewski - od nazwy miejscowej Prażmów (sieradzkie, gmina Burzenin; warszawskie, gmina Prażmów).

Prasnowski - od nazwy miejscowej Prażmów (sieradzkie, gmina Burzenin; warszawskie, gmina Prażmów).

Prasok - od prasa ‘urządzenie do wyciskania’.

Prasol - od staropolskiego prasoł, prasuł ‘handlarz solą’.

Prasolik - od staropolskiego prasoł, prasuł ‘handlarz solą’.

Prasolnik - od staropolskiego prasoł, prasuł ‘handlarz solą’.

Prasolski - 1420 od staropolskiego prasoł, prasuł ‘handlarz solą’.

Prasoł - 1401 od staropolskiego prasoł, prasuł ‘handlarz solą’.

Prasoła - 1607 od staropolskiego prasoł, prasuł ‘handlarz solą’.

Prasołek - 1497 od staropolskiego prasoł, prasuł ‘handlarz solą’.

Prasołowicz - 1475 od staropolskiego prasoł, prasuł ‘handlarz solą’.

Prasow - od prasa ‘urządzenie do wyciskania’.

Prasowik - od prasa ‘urządzenie do wyciskania’.

Prasowski - od prasa ‘urządzenie do wyciskania’.

Prasół - od nazwy miejscowej Praga (część Warszawy, dzielnica Praga-Północ).

Prasów - od prasa ‘urządzenie do wyciskania’.

Prass - od prasa ‘urządzenie do wyciskania’.

Prasse - od prasa ‘urządzenie do wyciskania’.

Prassek - od prasa ‘urządzenie do wyciskania’.

Prassoł - (Śl) od staropolskiego prasoł, prasuł ‘handlarz solą’.

Prast - od niemieckich nazw osobowych Prast, Prahst, te od średnioniemieckiego provest (pravest) ‘proboszcz’.

Prastoł - od niemieckich nazw osobowych Prast, Prahst, te od średnioniemieckiego provest (pravest) ‘proboszcz’.

Prastowski - od niemieckich nazw osobowych Prast, Prahst, te od średnioniemieckiego provest (pravest) ‘proboszcz’.

Prasuła - od prasa ‘urządzenie do wyciskania’.

Prasuła - od staropolskiego prasoł, prasuł ‘handlarz solą’.

Prasz - od gwarowego praszać ‘zapraszać, upraszać’ lub od imion na Pra-, typu Prakseda.

Praszak - od gwarowego praszać ‘zapraszać, upraszać’ lub od imion na Pra-, typu Prakseda.

Praszakowicz - od gwarowego praszać ‘zapraszać, upraszać’ lub od imion na Pra-, typu Prakseda.

Praszałek - od gwarowego praszać ‘zapraszać, upraszać’ lub od imion na Pra-, typu Prakseda.

Praszałowicz - od gwarowego praszać ‘zapraszać, upraszać’ lub od imion na Pra-, typu Prakseda.

Praszałowski - od gwarowego praszać ‘zapraszać, upraszać’ lub od imion na Pra-, typu Prakseda.

Praszczaj - od prask ‘trzask, uderzenie’, praskać ‘uderzać’; też od wschodniosłowiańskiego prašča ‘proca’

Praszczak - od prask ‘trzask, uderzenie’, praskać ‘uderzać’; też od wschodniosłowiańskiego prašča ‘proca’.

Praszczak-Tracz - złożenia brak; Praszczak od prask ‘trzask, uderzenie’, praskać ‘uderzać’; też od wschodniosłowiańskiego prašča ‘proca’; Tracz 1416 od staropolskiego tracz ‘robotnik obrabiający piłą kłody drzewa’.

Praszczałek - od prask ‘trzask, uderzenie’, praskać ‘uderzać’; też od wschodniosłowiańskiego prašča ‘proca’.

Praszczałk - od prask ‘trzask, uderzenie’, praskać ‘uderzać’; też od wschodniosłowiańskiego prašča ‘proca’.

Praszczorek - od praszczur ‘daleki krewny, prapradziad’.

Praszczoruk - od praszczur ‘daleki krewny, prapradziad’.

Praszczyk - od prask ‘trzask, uderzenie’, praskać ‘uderzać’; też od wschodniosłowiańskiego prašča ‘proca’.

Praszczyński - od nazwy miasta Praszka (częstochowskie), Praszki (olsztyńskie, gmina Iława).

Praszczyszyn - od prask ‘trzask, uderzenie’, praskać ‘uderzać’; też od wschodniosłowiańskiego prašča ‘proca’.

Praszek - 1401 od gwarowego praszać ‘zapraszać, upraszać’ lub od imion na Pra-, typu Prakseda.

Praszel - od gwarowego praszać ‘zapraszać, upraszać’ lub od imion na Pra-, typu Prakseda.

Praszelik - od gwarowego praszać ‘zapraszać, upraszać’ lub od imion na Pra-, typu Prakseda.

Praszker - od niemieckiej nazwy osobowej Proschker, ta od słowiańskich imion złożonych na Prosi- lub od łużyckiego bratš, braš ‘brat’.

Praszkier - od niemieckiej nazwy osobowej Proschker, ta od słowiańskich imion złożonych na Prosi- lub od łużyckiego bratš, braš ‘brat’.

Praszkiewicz - od gwarowego praszać ‘zapraszać, upraszać’ lub od imion na Pra-, typu Prakseda.

Praszkowicz - od gwarowego praszać ‘zapraszać, upraszać’ lub od imion na Pra-, typu Prakseda.

Praszkowski - od nazwy miasta Praszka (częstochowskie), Praszki (olsztyńskie, gmina Iława).

Praszmo - od staropolskiego prażmo ‘potrawa z prażonych ziaren zboża’.

Prasznicz - od staropolskiego przasnek ‘chleb z ciasta niekiszonego’, przaśny ‘niezakwaszony’.

Prasznik - od staropolskiego przasnek ‘chleb z ciasta niekiszonego’, przaśny ‘niezakwaszony’.

Praszo - XII-XV wiek od gwarowego praszać ‘zapraszać, upraszać’ lub od imion na Pra-, typu Prakseda.

Praszowski - od gwarowego praszać ‘zapraszać, upraszać’ lub od imion na Pra-, typu Prakseda.

Praszyn - od gwarowego praszać ‘zapraszać, upraszać’ lub od imion na Pra-, typu Prakseda.

Praszyński - 1764 od nazw miejscowych Prosienica (ostrołęckie, gmian Ostrów Mazowiecka), Prosna (kilka wsi).

Praszyński - od gwarowego praszać ‘zapraszać, upraszać’ lub od imion na Pra-, typu Prakseda.

Praszywka - (Śl) od parszeć ‘parszywieć’, pierszyć ‘pryskać; pruszyć, padać’.

Praś - od gwarowego praszać ‘zapraszać, upraszać’ lub od imion na Pra-, typu Prakseda.

Praściński - od nazwy miasta Praszka (częstochowskie), Praszki (olsztyńskie, gmina Iława).

Praśkiewicz - od gwarowego praszać ‘zapraszać, upraszać’ lub od imion na Pra-, typu Prakseda.

Praśkowicz - od gwarowego praszać ‘zapraszać, upraszać’ lub od imion na Pra-, typu Prakseda.

Praśnicki - od staropolskiego przasnek ‘chleb z ciasta niekiszonego’, przaśny ‘niezakwaszony’.

Praśniewski - od staropolskiego przasnek ‘chleb z ciasta niekiszonego’, przaśny ‘niezakwaszony’.

Praśnik - od staropolskiego przasnek ‘chleb z ciasta niekiszonego’, przaśny ‘niezakwaszony’.

Praśnikiewicz - od staropolskiego przasnek ‘chleb z ciasta niekiszonego’, przaśny ‘niezakwaszony’.

Praśnikowski - od staropolskiego przasnek ‘chleb z ciasta niekiszonego’, przaśny ‘niezakwaszony’.

Prata - od łacińskiego pratum ‘łąka’, od niemieckiej nazwy osobowej Prat.

Pratal - od łacińskiego pratum ‘łąka’, od niemieckiej nazwy osobowej Prat.

Pratasewicz - od łacińskiego pratum ‘łąka’, od niemieckiej nazwy osobowej Prat.

Pratiuk - od łacińskiego pratum ‘łąka’, od niemieckiej nazwy osobowej Prat.

Pratkiewicz - od łacińskiego pratum ‘łąka’, od niemieckiej nazwy osobowej Prat.

Pratko - od łacińskiego pratum ‘łąka’, od niemieckiej nazwy osobowej Prat.

Pratkowiecki - od łacińskiego pratum ‘łąka’, od niemieckiej nazwy osobowej Prat.

Pratkowski - od łacińskiego pratum ‘łąka’, od niemieckiej nazwy osobowej Prat.

Pratków - od łacińskiego pratum ‘łąka’, od niemieckiej nazwy osobowej Prat.

Pratnicki - od łacińskiego pratum ‘łąka’, od niemieckiej nazwy osobowej Prat.

Pratos - od łacińskiego pratum ‘łąka’, od niemieckiej nazwy osobowej Prat.

Pratsch - (Śl) od pracz ‘człowiek zajmujący się praniem, np. bielizny’.

Pratsz - od pracz ‘człowiek zajmujący się praniem, np. bielizny’.

Pratt - od łacińskiego pratum ‘łąka’, od niemieckiej nazwy osobowej Prat.

Prattos - od łacińskiego pratum ‘łąka’, od niemieckiej nazwy osobowej Prat.

Pratycz - od łacińskiego pratum ‘łąka’, od niemieckiej nazwy osobowej Prat.

Pratzer - od pracz ‘człowiek zajmujący się praniem, np. bielizny’.

Pratzka - (Śl) od pracz ‘człowiek zajmujący się praniem, np. bielizny’.

Praus - od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Prausa - od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Prauschke - (Pom) od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Prause - od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Prauser - od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Prausner - od niemieckiej nazwy osobowej Preußner, ta od Preußen ‘Prusy’.

Prauss - od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Prauszke - od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Prauza - od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Prauze - od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Prauziński - od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Prauzner - od niemieckiej nazwy osobowej Preußner, ta od Preußen ‘Prusy’.

Prauzner-Bechcicki - złożenia brak; Prauzner od niemieckiej nazwy osobowej Preußner, ta od Preußen ‘Prusy’; Bechcicki od nazwy miejscowej Bachcice, dziś Bechcice (sieradzkie, gmina Lutomiersk).

Prawak - od prawy ‘prawdziwy, należyty’.

PRAWDA - 1430 od prawda ‘zgodność słów z rzeczywistością’.

Prawdiuk - od prawda ‘zgodność słów z rzeczywistością’.

Prawdowicki - od prawda ‘zgodność słów z rzeczywistością’.

Prawdzic - od prawda ‘zgodność słów z rzeczywistością’; por. też nazwa herbu Prawdzic XV wiek.

Prawdzic-Kornacki - złożenia brak; Prawdzic od prawda ‘zgodność słów z rzeczywistością’; por. też nazwa herbu Prawdzic XV wiek; Kornacki 1553 od nazwy miejscowej Kornaty (konińskie, gmina Stzałkowo).

Prawdzic-Lewandowski - złożenia brak; Prawdzic od prawda ‘zgodność słów z rzeczywistością’; por. też nazwa herbu Prawdzic XV wiek; Lewandowski 1688 od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’ lub od nazwy miejscowej Lewandów.

Prawdzic-Lewicki - złożenia brak; Prawdzic od prawda ‘zgodność słów z rzeczywistością’; por. też nazwa herbu Prawdzic XV wiek; Lewicki 1659 od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Prawdzic-Łaszcz - złożenia brak; Prawdzic od prawda ‘zgodność słów z rzeczywistością’; por. też nazwa herbu Prawdzic XV wiek; Łaszcz od imienia Łaskarz, to zaś jest adaptacją imienia łacińskiego Lascarius, z greckiego Laskarios (etymologia niejasna). Imię Lascarius notowane jest Polsce od XIII wieku, forma Łaskarz od XIV wieku.

Prawdzic-Witosławski - złożenia brak; Prawdzic od prawda ‘zgodność słów z rzeczywistością’; por. też nazwa herbu Prawdzic XV wiek; Witosławski od nazw miejscowych Witosław, Witosławice (kilka wsi).

Prawdziec - od prawda ‘zgodność słów z rzeczywistością’; por. też nazwa herbu Prawdzic XV wiek.

Prawdzik - od prawda ‘zgodność słów z rzeczywistością’.

Prawdzin - od prawda ‘zgodność słów z rzeczywistością’.

Prawdziński - od prawda ‘zgodność słów z rzeczywistością’.

Prawdziuk - od prawda ‘zgodność słów z rzeczywistością’.

Prawdziwa - od prawda ‘zgodność słów z rzeczywistością’; od prawdziwy.

Prawdziwy - od prawda ‘zgodność słów z rzeczywistością’; od prawdziwy.

Prawecki - od prawy ‘prawdziwy, należyty’.

Prawelski - od prawy ‘prawdziwy, należyty’.

Prawęcki - od prawy ‘prawdziwy, należyty’.

Prawic - od prawy ‘prawdziwy, należyty’.

Prawica - od prawy ‘prawdziwy, należyty’.

Prawiciel - 1624 od prawy ‘prawdziwy, należyty’; od prawiciel ‘sprawca, biegły’.

Prawicki - od prawy ‘prawdziwy, należyty’.

Prawicz - od prawy ‘prawdziwy, należyty’.

Prawidło - 1514 od prawy ‘prawdziwy, należyty’; od prawidło.

Prawiec - od prawy ‘prawdziwy, należyty’.

Prawik - od prawy ‘prawdziwy, należyty’.

Prawiło - od prawy ‘prawdziwy, należyty’.

Prawin - od prawy ‘prawdziwy, należyty’.

Prawiński - od prawy ‘prawdziwy, należyty’.

Prawka - od prawy ‘prawdziwy, należyty’.

Prawko - od prawy ‘prawdziwy, należyty’.

Prawkowicz - 1405 od prawy ‘prawdziwy, należyty’.

Prawniczak - od prawy ‘prawdziwy, należyty’.

Prawnik - od prawy ‘prawdziwy, należyty’.

Prawnók - od prawnuk ‘syn wnuka’.

Prawnucki - od prawnuk ‘syn wnuka’.

Prawnuk - od prawnuk ‘syn wnuka’.

Prawosud - od prawy ‘prawdziwy, należyty’.

Prawosudowicz - od prawy ‘prawdziwy, należyty’.

Prawota - 1226 od prawy ‘prawdziwy, należyty’.

Prawowicz - od prawy ‘prawdziwy, należyty’.

Prawski - od prawy ‘prawdziwy, należyty’.

Prawucki - od nazwy miejscowej Prawutyn (KrW).

Praz - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Praza - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Prazak - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Prazanowski - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Prazdnik - od wschodniosłowiańskiego prazdnik ‘dzień świąteczny’.

Prazdnikow - od wschodniosłowiańskiego prazdnik ‘dzień świąteczny’.

Prazich - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Praziński - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Praziuch - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Prazma - od staropolskiego prażmo ‘potrawa z prażonych ziaren zboża’.

Prazmo - od staropolskiego prażmo ‘potrawa z prażonych ziaren zboża’.

Prazmowski - od nazwy miejscowej Prażmów (sieradzkie, gmina Burzenin; warszawskie, gmina Prażmów).

Prazner - od niemieckiej nazwy osobowej Preußner, ta od Preußen ‘Prusy’.

Praznikow - od wschodniosłowiańskiego prazdnik ‘dzień świąteczny’.

Praznowski - od wschodniosłowiańskiego prazdnik ‘dzień świąteczny’.

Prazuch - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Prazucha - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Prazuchowski - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Prazych - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Praźkiewicz - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Praźmak - od staropolskiego prażmo ‘potrawa z prażonych ziaren zboża’.

Praźmo - od staropolskiego prażmo ‘potrawa z prażonych ziaren zboża’.

Praźmowicz - od staropolskiego prażmo ‘potrawa z prażonych ziaren zboża’.

Praźmowski - od nazwy miejscowej Prażmów (sieradzkie, gmina Burzenin; warszawskie, gmina Prażmów).

Praźna - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Praźniewski - od nazwy miejscowej Prażmów (sieradzkie, gmina Burzenin; warszawskie, gmina Prażmów).

Praźno - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Praźnowski - od nazwy miejscowej Prażmów (sieradzkie, gmina Burzenin; warszawskie, gmina Prażmów).

Praża - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Prażak - 1490 od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Prażec - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Prażek - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Prażeniak - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Prażeniewicz - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Prażenik - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Prażennik - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Prażewicz - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Prażkiewicz - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Prażko - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Prażma - od staropolskiego prażmo ‘potrawa z prażonych ziaren zboża’.

Prażmak - 1762 od staropolskiego prażmo ‘potrawa z prażonych ziaren zboża’.

Prażmo - 1440 od staropolskiego prażmo ‘potrawa z prażonych ziaren zboża’.

Prażmowicz - od staropolskiego prażmo ‘potrawa z prażonych ziaren zboża’.

Prażmowski - 1417 od nazwy miejscowej Prażmów (sieradzkie, gmina Burzenin; warszawskie, gmina Prażmów).

Prażna - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Prażnek - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Prażniewicz - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Prażniewski - od nazwy miejscowej Prażmów (sieradzkie, gmina Burzenin; warszawskie, gmina Prażmów).

Prażniowski - od nazwy miejscowej Prażmów (sieradzkie, gmina Burzenin; warszawskie, gmina Prażmów).

Prażno - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Prażnowski - od nazwy miejscowej Prażmów (sieradzkie, gmina Burzenin; warszawskie, gmina Prażmów).

Prażoch - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Prażuch - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Prażucha - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Prażuchowski - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Prażuk - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Prażyc - 1451 od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Prażych - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Prażygroch - 1427 od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Prażyniak - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Prażyniewicz - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Prażyniewski - od nazwy miejscowej Prażmów (sieradzkie, gmina Burzenin; warszawskie, gmina Prażmów).

Prażyński - od nazwy miejscowej Prężyna (opolskie, gmina Biała).

Prąciel - 1751 od gwarowego prątek ‘pęd owoconośny’.

Prącik - od gwarowego prątek ‘pęd owoconośny’; od prącik ‘kij’.

Prącikowski - od gwarowego prątek ‘pęd owoconośny’; od prącik ‘kij’.

Prączak - od pręczyć ‘dusić, smażyć’ lub od staropolskiego prącie ‘mlode gałęzie’.

Prączek - 1432 od pręczyć ‘dusić, smażyć’ lub od staropolskiego prącie ‘mlode gałęzie’.

Prączewski - od nazwy miejscowej Preczów, dawniej Pręczów (katowickie, gmina Psary).

Prączka - od pręczyć ‘dusić, smażyć’ lub od staropolskiego prącie ‘mlode gałęzie’; też od gwarowego pręczka, prączka ‘kobieta lekkich obyczajów’.

Prączko - od pręczyć ‘dusić, smażyć’ lub od staropolskiego prącie ‘mlode gałęzie’; też od gwarowego pręczka, prączka ‘kobieta lekkich obyczajów’.

Prączkowski - od nazwy miejscowej Pręczki (włocławskie, gmina Rogowo).

Prączuk - od pręczyć ‘dusić, smażyć’ lub od staropolskiego prącie ‘mlode gałęzie’.

Prączyk - od pręczyć ‘dusić, smażyć’ lub od staropolskiego prącie ‘mlode gałęzie’.

Prądecki - od nazwy miejscowej Pradki (bydgoskie, gmina Białe Błota).

Prądel - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prądela - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prądelok - (Śl) od prędki ‘szybki, nagły’.

Prądka - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prądkiewicz - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prądkowski - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prądlik - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prądnicki - 1471 od nazwy miejscowej Prądnik, dziś Sędziwuje (łomżyńskie, gmina Zambrów) lub od Prądnik (część Krakowa, dzielnica Krowodrza, Śródmieście).

Prądnikowski - od nazwy miejscowej Prądnik, dziś Sędziwuje (łomżyńskie, gmina Zambrów) lub od Prądnik (część Krakowa, dzielnica Krowodrza, Śródmieście).

Prądo - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prądyszczuk - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prądyś - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prądzewski - 1394 od nazwy miejscowej Prądzew (płockie, gmina Łęczyca).

Prądzinski - od nazwy miejscowej Prądno (gorzowskie, gmina Barlinek), Prądzona (słupskie, gmina Lipnica).

Prądziński - od nazwy miejscowej Prądno (gorzowskie, gmina Barlinek), Prądzona (słupskie, gmina Lipnica).

Prądzowski - 1388 od nazwy miejscowej Prądzew (płockie, gmina Łęczyca).

Prądzyński - 1742 od nazwy miejscowej Prądno (gorzowskie, gmina Barlinek), Prądzona (słupskie, gmina Lipnica).

Prągłowski - od nazwy miejscowej Pręgowo (gdańskie, gmina Kolbudy Górne).

Prągowski - od nazwy miejscowej Pręgowo (gdańskie, gmina Kolbudy Górne).

Prąndzyński - od nazwy miejscowej Prądno (gorzowskie, gmina Barlinek), Prądzona (słupskie, gmina Lipnica).

Prątczak - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prątecki - od nazwy miejscowej Pradki (bydgoskie, gmina Białe Błota).

Prątek - od gwarowego prątek ‘pęd owoconośny’.

Prątka - 1494 od gwarowego prątek ‘pęd owoconośny’.

Prątkiewicz - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prątkowski - od gwarowego prątek ‘pęd owoconośny’.

Prążak - od pręga ‘smuga, pas’.

Prążyński - od nazwy miejscowej Prężyna (opolskie, gmina Biała).

Prebendarz - 1499 od prebendarz ‘korzystający z prebendy’, prebenda ‘część majątku kościelnego udzielona za spełnianie obowiązków duchownych’.

Prebendowski - od nazwy miejscowej Prebenda (kilka miejscowości).

Prebisz - od niemieckiej nazwy osobowej Preibisch, ta ze słowiańskiego Pribislav.

Prec - od prec, precz, preczka ‘daleko, z dala’.

Preca - od prec, precz, preczka ‘daleko, z dala’.

Precałło - od prec, precz, preczka ‘daleko, z dala’.

Precek - 1578 od prec, precz, preczka ‘daleko, z dala’.

Precel - od precel, pracel ‘obwarzanek’.

Precelewski - od precel, pracel ‘obwarzanek’.

Precer - od precel, pracel ‘obwarzanek’.

Precewski - od prec, precz, preczka ‘daleko, z dala’.

Preckowski - 1700 od prec, precz, preczka ‘daleko, z dala’.

Precler - od precel, pracel ‘obwarzanek’.

Preclik - od precel, pracel ‘obwarzanek’.

Precyk - od prec, precz, preczka ‘daleko, z dala’.

Precz - od prec, precz, preczka ‘daleko, z dala’.

Preczak - od prec, precz, preczka ‘daleko, z dala’.

Preczewski - od nazwy miejscowej Preczów, dawniej Pręczów (katowickie, gmina Psary).

Preczewski - od prec, precz, preczka ‘daleko, z dala’.

Preczko - od prec, precz, preczka ‘daleko, z dala’.

Preczkowicz - 1577 od prec, precz, preczka ‘daleko, z dala’.

Preczkowski - od nazwy miejscowej Pręczki (włocławskie, gmina Rogowo).

Preczkowski - od prec, precz, preczka ‘daleko, z dala’.

Preczyk - od prec, precz, preczka ‘daleko, z dala’.

Preczyński - od prec, precz, preczka ‘daleko, z dala’.

Preć - od prec, precz, preczka ‘daleko, z dala’.

Prećko - od prec, precz, preczka ‘daleko, z dala’.

Preda - od niemieckich nazw osobowych na Preid- lub od łacińskiego praeda ‘zdobycz’.

Preda - od przedać ‘odstąpić za pieniądze, sprzedać’ ( z fonetyką wschodniosłowiańską).

Predal - od niemieckich nazw osobowych na Preid- lub od łacińskiego praeda ‘zdobycz’.

Predal - od przedać ‘odstąpić za pieniądze, sprzedać’ ( z fonetyką wschodniosłowiańską).

Predalle - od niemieckich nazw osobowych na Preid- lub od łacińskiego praeda ‘zdobycz’.

Predalle - (Śl) od przedać ‘odstąpić za pieniądze, sprzedać’ ( z fonetyką wschodniosłowiańską).

Predaluk - 1662 od niemieckich nazw osobowych na Preid- lub od łacińskiego praeda ‘zdobycz’.

Predan - od przedać ‘odstąpić za pieniądze, sprzedać’ ( z fonetyką wschodniosłowiańską).

Prede - od niemieckich nazw osobowych na Preid- lub od łacińskiego praeda ‘zdobycz’.

Prede - od przedać ‘odstąpić za pieniądze, sprzedać’ ( z fonetyką wschodniosłowiańską).

Predecki - od nazwy miejscowej Pradki (bydgoskie, gmina Białe Błota).

Predehl - (Pom) od przedać ‘odstąpić za pieniądze, sprzedać’ ( z fonetyką wschodniosłowiańską).

Predel - 1391 od niemieckiej nazwy osobowej Predel, ta od nazwy miejscowej Predel.

Predela - od niemieckiej nazwy osobowej Predel, ta od nazwy miejscowej Predel.

Predell - od niemieckiej nazwy osobowej Predel, ta od nazwy miejscowej Predel.

Predella - od niemieckiej nazwy osobowej Predel, ta od nazwy miejscowej Predel.

Predgyś - od niemieckiej nazwy osobowej Predygier, ta od Prediger ‘dominikanin, kaznodzieja’.

Predi - od niemieckiej nazwy osobowej Predygier, ta od Prediger ‘dominikanin, kaznodzieja’.

Predil - 1349 od niemieckiej nazwy osobowej Predel, ta od nazwy miejscowej Predel.

Predki - od prędki ‘szybki, nagły’.

Predkiewicz - od prędki ‘szybki, nagły’.

Predko - od prędki ‘szybki, nagły’.

Predl - od niemieckiej nazwy osobowej Predel, ta od nazwy miejscowej Predel.

Predlik - od niemieckiej nazwy osobowej Predel, ta od nazwy miejscowej Predel.

Predo - od przedać ‘odstąpić za pieniądze, sprzedać’ ( z fonetyką wschodniosłowiańską).

Predocin - 1394 od nazwy miejscowej Predocin, dziś Prandocin (krakowskie, gmina Słomniki).

Predol - od przedać ‘odstąpić za pieniądze, sprzedać’ ( z fonetyką wschodniosłowiańską).

Predon - od niemieckich nazw osobowych na Prad-, te od prado, od łacińskiego pratum ‘łąka’.

Predon - od przedać ‘odstąpić za pieniądze, sprzedać’ ( z fonetyką wschodniosłowiańską).

Predoń - od niemieckich nazw osobowych na Prad-, te od prado, od łacińskiego pratum ‘łąka’.

Predoń - od przedać ‘odstąpić za pieniądze, sprzedać’ ( z fonetyką wschodniosłowiańską).

Predota - od prędki ‘szybki, nagły’.

Predotka - od prędki ‘szybki, nagły’.

Preduń - od niemieckich nazw osobowych na Prad-, te od prado, od łacińskiego pratum ‘łąka’.

Predy - od niemieckiej nazwy osobowej Predygier, ta od Prediger ‘dominikanin, kaznodzieja’.

Predygier - od niemieckiej nazwy osobowej Predygier, ta od Prediger ‘dominikanin, kaznodzieja’.

Predygierz - od niemieckiej nazwy osobowej Predygier, ta od Prediger ‘dominikanin, kaznodzieja’.

Predys - od niemieckiej nazwy osobowej Predygier, ta od Prediger ‘dominikanin, kaznodzieja’.

Predyś - od niemieckiej nazwy osobowej Predygier, ta od Prediger ‘dominikanin, kaznodzieja’.

Prefata - od łacińskiego prefatus ‘nazwany’.

Prefecki - od łacińskiego prefatus ‘nazwany’.

Preferansow - od preferans ‘rodzaj gry karcianej; oddanie komuś pierwszeństwa’.

Preferansów - od preferans ‘rodzaj gry karcianej; oddanie komuś pierwszeństwa’.

Preferensow - od preferans ‘rodzaj gry karcianej; oddanie komuś pierwszeństwa’.

Preferensów - od preferans ‘rodzaj gry karcianej; oddanie komuś pierwszeństwa’.

Prefeta - od łacińskiego prefatus ‘nazwany’.

Preffer - od niemieckiej nazwy osobowej Preffer.

Prefier - od niemieckiej nazwy osobowej Preffer.

Prefta - od łacińskiego prefatus ‘nazwany’.

Preg - (Śl) od niemieckiej nazwy osobowej Preg, ta może od nazwy miejscowej Brzeg lub Praga.

Prega - (Śl) od niemieckiej nazwy osobowej Preg, ta może od nazwy miejscowej Brzeg lub Praga.

Pregel - od niemieckiej nazwy osobowej Pregler, ta z górnoniemieckiego Pregler ‘zrzęda, gderacz’.

Preger - od niemieckiej nazwy osobowej Preg, ta może od nazwy miejscowej Brzeg lub Praga.

Pregiel - od niemieckiej nazwy osobowej Pregler, ta z górnoniemieckiego Pregler ‘zrzęda, gderacz’.

Pregier - od niemieckiej nazwy osobowej Preg, ta może od nazwy miejscowej Brzeg lub Praga.

Pregla - od niemieckiej nazwy osobowej Pregler, ta z górnoniemieckiego Pregler ‘zrzęda, gderacz’.

Pregler - od niemieckiej nazwy osobowej Pregler, ta z górnoniemieckiego Pregler ‘zrzęda, gderacz’.

Pregłowski - od nazwy miejscowej Pręgowo (gdańskie, gmina Kolbudy Górne).

Pregnar - od niemieckiej nazwy osobowej Preg, ta może od nazwy miejscowej Brzeg lub Praga.

Pregner - od niemieckiej nazwy osobowej Preg, ta może od nazwy miejscowej Brzeg lub Praga.

Pregoń - od niemieckiej nazwy osobowej Preg, ta może od nazwy miejscowej Brzeg lub Praga.

Pregowski - od nazwy miejscowej Pręgowo (gdańskie, gmina Kolbudy Górne).

Preguła - od niemieckiej nazwy osobowej Preg, ta może od nazwy miejscowej Brzeg lub Praga.

Prei - od niemieckiej nazwy osobowej Prey, ta od górnoniemieckiego Prei, wysokoniemieckiego Breu, Bräu-, Braurer ‘piwowar’.

Preibisz - od niemieckiej nazwy osobowej Preibisch, ta ze słowiańskiego Pribislav.

Preibysz - od niemieckiej nazwy osobowej Preibisch, ta ze słowiańskiego Pribislav.

Preidal - od niemieckiej nazwy osobowej Preidel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego bridel ‘lejce, wodze’.

Preidel - od niemieckiej nazwy osobowej Preidel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego bridel ‘lejce, wodze’.

Preidl - od niemieckiej nazwy osobowej Preidel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego bridel ‘lejce, wodze’.

Preihs - od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Preinger - od niemieckiej nazwy osobowej Preiniger, ta od imion złozonych na Brun-.

Preiniger - od niemieckiej nazwy osobowej Preiniger, ta od imion złozonych na Brun-.

Preis - 1600 od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Preisar - od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Preiser - od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Preisler - od niemieckiej nazwy osobowej Preissler,ta od średnio-wysoko-niemieckiego pris ‘godny pochwały’.

Preisner - 1630 od niemieckiej nazwy osobowej Preußner, ta od Preußen ‘Prusy’.

Preissner - od niemieckiej nazwy osobowej Preußner, ta od Preußen ‘Prusy’.

Preiznar - od niemieckiej nazwy osobowej Preußner, ta od Preußen ‘Prusy’.

Preizner - od niemieckiej nazwy osobowej Preußner, ta od Preußen ‘Prusy’.

Prej - od niemieckiej nazwy osobowej Prey, ta od górnoniemieckiego Prei, wysokoniemieckiego Breu, Bräu-, Braurer ‘piwowar’.

Preja - od niemieckiej nazwy osobowej Prey, ta od górnoniemieckiego Prei, wysokoniemieckiego Breu, Bräu-, Braurer ‘piwowar’.

Prejbisz - od niemieckiej nazwy osobowej Preibisch, ta ze słowiańskiego Pribislav.

Prejbusz - od niemieckiej nazwy osobowej Preibisch, ta ze słowiańskiego Pribislav.

Prejda - od niemieckich nazw osobowych na Preid-.

Prejdak - od niemieckich nazw osobowych na Preid-.

Prejka - od niemieckiej nazwy osobowej Prey, ta od górnoniemieckiego Prei, wysokoniemieckiego Breu, Bräu-, Braurer ‘piwowar’.

Prejlowski - od nazwy miejscowej Prejłowo (olsztyńskie, gmina Purda).

Prejlowski - od niemieckiej nazwy osobowej Preil, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego brüel ‘moczar, miejsce podmokłe’.

Prejłowski - od nazwy miejscowej Prejłowo (olsztyńskie, gmina Purda).

Prejma - od niemieckich nazw osobowych Prein, Preiner, te od nazwy miejscowej Prein.

Prejna - od niemieckich nazw osobowych Prein, Preiner, te od nazwy miejscowej Prein.

Prejno - od niemieckich nazw osobowych Prein, Preiner, te od nazwy miejscowej Prein.

Prejs - od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Prejsa - od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Prejsewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Prejsiński - od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Prejsler - od niemieckiej nazwy osobowej Preissler,ta od średnio-wysoko-niemieckiego pris ‘godny pochwały’.

Prejsnar - od niemieckiej nazwy osobowej Preußner, ta od Preußen ‘Prusy’.

Prejsner - od niemieckiej nazwy osobowej Preußner, ta od Preußen ‘Prusy’.

Prejsnerowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Preußner, ta od Preußen ‘Prusy’.

Prejss - od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Prejsz - od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Prejś - od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Prejzendac - od górnoniemieckiej nazwy osobowej Preisen, ta od średnio-wysoko-niemieckiego prisen ‘pochwalać’ + tanz ‘taniec’.

Prejzendanc - od górnoniemieckiej nazwy osobowej Preisen, ta od średnio-wysoko-niemieckiego prisen ‘pochwalać’ + tanz ‘taniec’.

Prejzendenc - od górnoniemieckiej nazwy osobowej Preisen, ta od średnio-wysoko-niemieckiego prisen ‘pochwalać’ + tanz ‘taniec’.

Prejznar - od niemieckiej nazwy osobowej Preußner, ta od Preußen ‘Prusy’.

Prejzner - od niemieckiej nazwy osobowej Preußner, ta od Preußen ‘Prusy’.

Prejżendanc - od górnoniemieckiej nazwy osobowej Preisen, ta od średnio-wysoko-niemieckiego prisen ‘pochwalać’ + tanz ‘taniec’.

Prekel - od niemieckiej nazwy osobowej Prek-, ta może od nazwy miejscowej Brekau.

Preker - od niemieckiej nazwy osobowej Prek-, ta może od nazwy miejscowej Brekau.

Prekiel - od niemieckiej nazwy osobowej Prek-, ta może od nazwy miejscowej Brekau.

Prekier - od niemieckiej nazwy osobowej Prek-, ta może od nazwy miejscowej Brekau.

Prekl - od niemieckiej nazwy osobowej Prek-, ta może od nazwy miejscowej Brekau.

Prekoniak - od przek ‘przeciwnie, na opak’, od staropolskiego przeko ‘w poprzek’.

Prekop - od przekopać, przekop ‘rów’.

Prekura - od prokurat, prokurator ‘dawniej ‘obrońca’.

Prekurat - od prokurat, prokurator ‘dawniej ‘obrońca’.

Prekwa - od przekwasić, przekwas ‘coś przekwaśniałe, przekisłe.’

Prel - od niemieckiej nazwy osobowej Prell, ta od średnio-wysoko-niemieckiego prellen ‘oszukać; podrzucic do góry’, średnio-wysoko-niemieckiego prelle ‘krzykacz, krzykała’.

Prela - od niemieckiej nazwy osobowej Prell, ta od średnio-wysoko-niemieckiego prellen ‘oszukać; podrzucic do góry’, średnio-wysoko-niemieckiego prelle ‘krzykacz, krzykała’.

Prelatowski - od prałat, ze staropolskiego prałat, przełat ‘tytuł wyższego duchownego w Kościele katolickim’.

Prelczak - od niemieckiej nazwy osobowej Prell, ta od średnio-wysoko-niemieckiego prellen ‘oszukać; podrzucic do góry’, średnio-wysoko-niemieckiego prelle ‘krzykacz, krzykała’.

Prele - od niemieckiej nazwy osobowej Prell, ta od średnio-wysoko-niemieckiego prellen ‘oszukać; podrzucic do góry’, średnio-wysoko-niemieckiego prelle ‘krzykacz, krzykała’.

Prelek - od niemieckiej nazwy osobowej Prell, ta od średnio-wysoko-niemieckiego prellen ‘oszukać; podrzucic do góry’, średnio-wysoko-niemieckiego prelle ‘krzykacz, krzykała’.

Prelewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Prell, ta od średnio-wysoko-niemieckiego prellen ‘oszukać; podrzucic do góry’, średnio-wysoko-niemieckiego prelle ‘krzykacz, krzykała’.

Prelewski - od niemieckiej nazwy osobowej Prell, ta od średnio-wysoko-niemieckiego prellen ‘oszukać; podrzucic do góry’, średnio-wysoko-niemieckiego prelle ‘krzykacz, krzykała’.

Prelh - od niemieckiej nazwy osobowej Prell, ta od średnio-wysoko-niemieckiego prellen ‘oszukać; podrzucic do góry’, średnio-wysoko-niemieckiego prelle ‘krzykacz, krzykała’.

Prelich - od niemieckiej nazwy osobowej Prell, ta od średnio-wysoko-niemieckiego prellen ‘oszukać; podrzucic do góry’, średnio-wysoko-niemieckiego prelle ‘krzykacz, krzykała’.

Prelicz - od niemieckiej nazwy osobowej Prell, ta od średnio-wysoko-niemieckiego prellen ‘oszukać; podrzucic do góry’, średnio-wysoko-niemieckiego prelle ‘krzykacz, krzykała’.

Preliński - od niemieckiej nazwy osobowej Prell, ta od średnio-wysoko-niemieckiego prellen ‘oszukać; podrzucic do góry’, średnio-wysoko-niemieckiego prelle ‘krzykacz, krzykała’.

Prelis - od niemieckiej nazwy osobowej Prell, ta od średnio-wysoko-niemieckiego prellen ‘oszukać; podrzucic do góry’, średnio-wysoko-niemieckiego prelle ‘krzykacz, krzykała’.

Preliss - od niemieckiej nazwy osobowej Prell, ta od średnio-wysoko-niemieckiego prellen ‘oszukać; podrzucic do góry’, średnio-wysoko-niemieckiego prelle ‘krzykacz, krzykała’.

Prelka - od niemieckiej nazwy osobowej Prell, ta od średnio-wysoko-niemieckiego prellen ‘oszukać; podrzucic do góry’, średnio-wysoko-niemieckiego prelle ‘krzykacz, krzykała’.

Prell - od niemieckiej nazwy osobowej Prell, ta od średnio-wysoko-niemieckiego prellen ‘oszukać; podrzucic do góry’, średnio-wysoko-niemieckiego prelle ‘krzykacz, krzykała’.

Prella - od niemieckiej nazwy osobowej Prell, ta od średnio-wysoko-niemieckiego prellen ‘oszukać; podrzucic do góry’, średnio-wysoko-niemieckiego prelle ‘krzykacz, krzykała’.

Prellwitz - od niemieckiej nazwy osobowej Prell, ta od średnio-wysoko-niemieckiego prellen ‘oszukać; podrzucic do góry’, średnio-wysoko-niemieckiego prelle ‘krzykacz, krzykała’.

Prelowski - od niemieckiej nazwy osobowej Prell, ta od średnio-wysoko-niemieckiego prellen ‘oszukać; podrzucic do góry’, średnio-wysoko-niemieckiego prelle ‘krzykacz, krzykała’.

Prelwic - od niemieckiej nazwy osobowej Prell, ta od średnio-wysoko-niemieckiego prellen ‘oszukać; podrzucic do góry’, średnio-wysoko-niemieckiego prelle ‘krzykacz, krzykała’.

Prelwitz - od niemieckiej nazwy osobowej Prell, ta od średnio-wysoko-niemieckiego prellen ‘oszukać; podrzucic do góry’, średnio-wysoko-niemieckiego prelle ‘krzykacz, krzykała’.

Prełatowski - od prałat, ze staropolskiego prałat, przełat ‘tytuł wyższego duchownego w Kościele katolickim’.

Prełka - od niemieckiej nazwy osobowej Prell, ta od średnio-wysoko-niemieckiego prellen ‘oszukać; podrzucic do góry’, średnio-wysoko-niemieckiego prelle ‘krzykacz, krzykała’.

Prełowski - od niemieckiej nazwy osobowej Prell, ta od średnio-wysoko-niemieckiego prellen ‘oszukać; podrzucic do góry’, średnio-wysoko-niemieckiego prelle ‘krzykacz, krzykała’.

Premicz - od podstawy prem-, por. premia, dawniej premium, od niemieckiej nazwy osobowej Prem.

Premik - od podstawy prem-, por. premia, dawniej premium, od niemieckiej nazwy osobowej Prem.

Premis - od podstawy prem-, por. premia, dawniej premium, od niemieckiej nazwy osobowej Prem.

Premka - od podstawy prem-, por. premia, dawniej premium, od niemieckiej nazwy osobowej Prem.

Premke - od podstawy prem-, por. premia, dawniej premium, od niemieckiej nazwy osobowej Prem.

Premowski - od podstawy prem-, por. premia, dawniej premium, od niemieckiej nazwy osobowej Prem.

Premski - od podstawy prem-, por. premia, dawniej premium, od niemieckiej nazwy osobowej Prem.

Premula - od podstawy prem-, por. premia, dawniej premium, od niemieckiej nazwy osobowej Prem.

Premus - od podstawy prem-, por. premia, dawniej premium, od niemieckiej nazwy osobowej Prem.

Prena - od gwarowego prena, pren ‘kij w miotle z chrustu; duży gwóźdź’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Prenn.

Prencel - od niemieckiej nazwy osobowej Pren(t)zel, ta od Branz, od imion złozonych na Brant-.

Prencikowski - od pręt ‘cienki drążek’, dawniej ‘miara długości’.

Prenda - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prendke - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prendki - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prendkowski - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prendota - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prendotka - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prendowski - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prengel - od niemieckich nazw osobowych Prengel, Pranger, te może od średnio-wysoko-niemieckiego pranger, branger ‘pręgierz’.

Prenger - od niemieckich nazw osobowych Prengel, Pranger, te może od średnio-wysoko-niemieckiego pranger, branger ‘pręgierz’.

Prengiel - od niemieckich nazw osobowych Prengel, Pranger, te może od średnio-wysoko-niemieckiego pranger, branger ‘pręgierz’.

Prengler - od niemieckich nazw osobowych Prengel, Pranger, te może od średnio-wysoko-niemieckiego pranger, branger ‘pręgierz’.

Prengowski - od nazwy miejscowej Pręgowo (gdańskie, gmina Kolbudy Górne).

Preniak - od gwarowego prena, pren ‘kij w miotle z chrustu; duży gwóźdź’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Prenn.

Preniasz - od gwarowego prena, pren ‘kij w miotle z chrustu; duży gwóźdź’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Prenn.

Prenik - od gwarowego prena, pren ‘kij w miotle z chrustu; duży gwóźdź’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Prenn.

Prenk - od gwarowego prena, pren ‘kij w miotle z chrustu; duży gwóźdź’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Prenn.

Prenkiewicz - od gwarowego prena, pren ‘kij w miotle z chrustu; duży gwóźdź’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Prenn.

Prens - od niemieckich nazw osobowych Prens, Brens, te od Prenn.

Prensena - od niemieckich nazw osobowych Prens, Brens, te od Prenn.

Prenss - od niemieckich nazw osobowych Prens, Brens, te od Prenn.

Prentka - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prentke - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prentki - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prentkiewicz - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prentkowski - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prentowski - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prenzel - (Śl) od niemieckiej nazwy osobowej Pren(t)zel, ta od Branz, od imion złożonych na Brant-.

Preńczuk - od gwarowego prena, pren ‘kij w miotle z chrustu; duży gwóźdź’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Prenn.

Preńkiewicz - od gwarowego prena, pren ‘kij w miotle z chrustu; duży gwóźdź’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Prenn.

Preńkos - od gwarowego prena, pren ‘kij w miotle z chrustu; duży gwóźdź’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Prenn.

Preńkoś - od gwarowego prena, pren ‘kij w miotle z chrustu; duży gwóźdź’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Prenn.

Preński - od gwarowego prena, pren ‘kij w miotle z chrustu; duży gwóźdź’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Prenn.

Preńsko - od gwarowego prena, pren ‘kij w miotle z chrustu; duży gwóźdź’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Prenn.

Preobrażeński - od rosyjskiej nazwy Preobrażenskij.

Pres - od niemieckiej nazwy osobowej Presch, ta od nazw miejscowych Bresch, Bresck.

Presak - od niemieckiej nazwy osobowej Presch, ta od nazw miejscowych Bresch, Bresck.

Presch - (Śl) od niemieckiej nazwy osobowej Presch, ta od nazw miejscowych Bresch, Bresck.

Prescha - (Śl) od niemieckiej nazwy osobowej Presch, ta od nazw miejscowych Bresch, Bresck.

Presel - od niemieckiej nazwy osobowej Prestel, od Braster, od średnio-wysoko-niemieckiego brast ‘przechwalanie się, pysznienie’.

Presia - od niemieckiej nazwy osobowej Presch, ta od nazw miejscowych Bresch, Bresck.

Presiak - od niemieckiej nazwy osobowej Presch, ta od nazw miejscowych Bresch, Bresck.

Presiński - od niemieckiej nazwy osobowej Presch, ta od nazw miejscowych Bresch, Bresck.

Presio - od niemieckiej nazwy osobowej Presch, ta od nazw miejscowych Bresch, Bresck.

Presko - od niemieckiej nazwy osobowej Presch, ta od nazw miejscowych Bresch, Bresck.

Presler - od górnoniemieckich nazw osobowych Presler, Prösler, te od Bressler ‘wrocławianin’.

Presnarewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Preußner.

Presnarowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Preußner.

Presner - od niemieckiej nazwy osobowej Preußner.

Presnorowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Preußner.

Press - od niemieckiej nazwy osobowej Presch, ta od nazw miejscowych Bresch, Bresck.

Pressel - od niemieckiej nazwy osobowej Prestel, od Braster, od średnio-wysoko-niemieckiego brast ‘przechwalanie się, pysznienie’.

Pressen - od niemieckiej nazwy osobowej Presch, ta od nazw miejscowych Bresch, Bresck.

Presser - od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Pressew - od niemieckiej nazwy osobowej Presch, ta od nazw miejscowych Bresch, Bresck.

Pressin - od niemieckiej nazwy osobowej Presch, ta od nazw miejscowych Bresch, Bresck.

Pressler - od górnoniemieckich nazw osobowych Presler, Prösler, te od Bressler ‘wrocławianin’.

Prestal - od przestać, przestajać ‘przeminąć; przerwać; osłabnąć’.

Prestel - od przestać, przestajać ‘przeminąć; przerwać; osłabnąć’.

Preston - od przestać, przestajać ‘przeminąć; przerwać; osłabnąć’.

Prestrzelski - od przestrzelić ‘przebić strzałem’.

Presz - 1570 od niemieckiej nazwy osobowej Presch, ta od nazw miejscowych Bresch, Bresck.

Presza - od niemieckiej nazwy osobowej Presch, ta od nazw miejscowych Bresch, Bresck.

Preszel - od niemieckiej nazwy osobowej Prestel, od Braster, od średnio-wysoko-niemieckiego brast ‘przechwalanie się, pysznienie’.

Preszer - od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Preszko - od niemieckiej nazwy osobowej Presch, ta od nazw miejscowych Bresch, Bresck.

Preszler - od górnoniemieckich nazw osobowych Presler, Prösler, te od Bressler ‘wrocławianin’.

Preszowski - 1633 od nazwy miasta Prešov (na Słowacji).

Preś - od niemieckiej nazwy osobowej Presch, ta od nazw miejscowych Bresch, Bresck.

Preściak - od przestać, przestajać ‘przeminąć; przerwać; osłabnąć’.

Preściewicz - od przestać, przestajać ‘przeminąć; przerwać; osłabnąć’.

Preściński - od przestać, przestajać ‘przeminąć; przerwać; osłabnąć’.

Pretas - od imienia Protazy. Imię, w formie łacińskiej Prothasius, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego, od protásso ‘umieszczam na czele’.

Pretasiuk - od imienia Protazy. Imię, w formie łacińskiej Prothasius, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego, od protásso ‘umieszczam na czele’.

Pretka - od prędki ‘szybki, nagły’.

Pretki - od prędki ‘szybki, nagły’.

Pretkiewicz - od prędki ‘szybki, nagły’.

Pretko - od prędki ‘szybki, nagły’.

Pretkowski - od prędki ‘szybki, nagły’.

Pretor - od pretor ‘najwyższy urzędnik sądowy w starożytnym Rzymie’.

Pretorian - od pretor ‘najwyższy urzędnik sądowy w starożytnym Rzymie’.

Pretorius - od pretor ‘najwyższy urzędnik sądowy w starożytnym Rzymie’.

Pretsch - od prec, precz, preczka ‘daleko, z dala’ lub od nazwy miejscowej Pretzsch.

Pretula - od przytulić ‘przygarnąć, przycisnąć’.

Pretuła - od przytulić ‘przygarnąć, przycisnąć’.

Pretwicz - 1610 od nazwy herbu Protwic, notowanej od XV wieku, ta zapewne od formy zgermanizowanej nazwy miejscowej Prottwitz (Śląsk).

Pretzel - od precel, pracel ‘obwarzanek’.

Pretzlaf - (forma zgermanizowana) od nazw miejscowych Przeciszewo (płockie, gmina Staroźreby), Przeciszów (bielskie, gmina Przeciszów).

Pretzlaff - (Pom, forma zgermanizowana) od nazw miejscowych Przeciszewo (płockie, gmina Staroźreby), Przeciszów (bielskie, gmina Przeciszów).

Pretzlof - (forma zgermanizowana) od nazw miejscowych Przeciszewo (płockie, gmina Staroźreby), Przeciszów (bielskie, gmina Przeciszów).

Pretzłaff - (Pom, forma zgermanizowana) od nazw miejscowych Przeciszewo (płockie, gmina Staroźreby), Przeciszów (bielskie, gmina Przeciszów).

Preuhs - od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Preus - 1572 od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Preuschmann - od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Preuschof - (Pom) od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Preuschoff - (Pom) od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Preusner - od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Preuss - od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Preusser - od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Preussner - 1596 od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Preusz - od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Preuszof - (Pom) od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Prevss - od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Preweda - od prebendarz ‘korzystający z prebendy’, prebenda ‘część majątku kościelnego udzielona za spełnianie obowiązków duchownych’.

Prewencki - od prebendarz ‘korzystający z prebendy’, prebenda ‘część majątku kościelnego udzielona za spełnianie obowiązków duchownych’.

Prewenda - od prebendarz ‘korzystający z prebendy’, prebenda ‘część majątku kościelnego udzielona za spełnianie obowiązków duchownych’.

Prewendowski - od nazwy miejscowej Prebenda (kilka miejscowości).

Prewenta - od prebendarz ‘korzystający z prebendy’, prebenda ‘część majątku kościelnego udzielona za spełnianie obowiązków duchownych’.

Prewentowski - od nazwy miejscowej Prebenda (kilka miejscowości).

Prewęcki - od prebendarz ‘korzystający z prebendy’, prebenda ‘część majątku kościelnego udzielona za spełnianie obowiązków duchownych’.

Prewędowski - od nazwy miejscowej Prebenda (kilka miejscowości).

Prewicz - od prawy ‘prawdziwy, należyty’.

Prewisz - od prawy ‘prawdziwy, należyty’.

Prewka - od prawy ‘prawdziwy, należyty’.

Prewlekły - od przewlec, przewlekły ‘długotrwały’.

Prewlic - od prawy ‘prawdziwy, należyty’.

Prewo - od prawy ‘prawdziwy, należyty’.

Preworski - od nazwy miasta Przeworsk, dawniej Przeworsko (przemyskie).

Prewss - od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Prewysz - od prawy ‘prawdziwy, należyty’.

Prewysz-Kwinto - złożenia brak; Prewysz od prawy ‘prawdziwy, należyty’; Kwinto 1621 od kwinta ‘interwał w gamie’.

Prey - od niemieckiej nazwy osobowej Prey, ta od górnoniemieckiego Prei, wysokoniemieckiego Breu, Bräu-, Braurer ‘piwowar’.

Preyer - od niemieckiej nazwy osobowej Preier, ta od górnoniemieckiego Paier, z Braurer ‘piwowar’ lub z łacińskiego prior ‘przeor’.

Preys - od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Preyss - od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Preyzner - od niemieckiej nazwy osobowej Preußner, ta od Preußen ‘Prusy’.

Prezbiter - 1521 od prezbiter ‘kapłan mający wszystkie święcenia’.

Prezes - od prezes ‘osoba stojaca na czele instytucji lub stowarzyszenia’.

Prezner - od niemieckiej nazwy osobowej Preußner, ta od Preußen ‘Prusy’.

Prezydent - od prezydent ‘głowa państwa’, też ‘prezes’.

Pręcicki - od pręt ‘cienki drążek’, dawniej ‘miara długości’.

Pręcikowski - od pręt ‘cienki drążek’, dawniej ‘miara długości’.

Pręciński - od pręt ‘cienki drążek’, dawniej ‘miara długości’.

Pręciuk - od pręt ‘cienki drążek’, dawniej ‘miara długości’.

Pręcka - od pręczyć ‘dusić, smażyć’ lub od staropolskiego prącie ‘mlode gałęzie’.

Pręczewski - od nazwy miejscowej Preczów, dawniej Pręczów (katowickie, gmina Psary).

Pręczko - od pręczyć ‘dusić, smażyć’ lub od staropolskiego prącie ‘mlode gałęzie’; też od gwarowego pręczka, prączka ‘kobieta lekkich obyczajów’.

Pręczkowski - 1567 od nazwy miejscowej Pręczki (włocławskie, gmina Rogowo).

Pręda - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prędecki - od nazwy miejscowej Pradki (bydgoskie, gmina Białe Błota).

Prędel - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prędka - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prędki - 1699 od prędki ‘szybki, nagły’.

Prędkiel - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prędkiewicz - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prędko - 1204 od prędki ‘szybki, nagły’.

Prędkosz - 1441 od prędki ‘szybki, nagły’.

Prędkowski - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prędłowski - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prędocic - 1453 od prędki ‘szybki, nagły’.

Prędocki - 1394 od nazwy miejscowej Predocin, dziś Prandocin (krakowskie, gmina Słomniki).

Prędola - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prędoła - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prędołka - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prędoś - 1598 od prędki ‘szybki, nagły’.

Prędota - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prędotka - 1516 od prędki ‘szybki, nagły’.

Prędowski - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prędys - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prędysz - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prędyś - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prędzieński - 1497 od nazwy miejscowej Prądno, dziś Promno (poznańskie, gmina Pobiedziska).

Prędziński - od nazwy miejscowej Prądno (gorzowskie, gmina Barlinek), Prądzona (słupskie, gmina Lipnica).

Prędziński - od nazwy miejscowej Prądno, dziś Promno (poznańskie, gmina Pobiedziska).

Prędzioł - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prędzyński - od nazwy miejscowej Prądno (gorzowskie, gmina Barlinek), Prądzona (słupskie, gmina Lipnica).

Pręg - od pręga ‘smuga, pas’.

Pręga - od pręga ‘smuga, pas’.

Pręgal - od pręga ‘smuga, pas’.

Pręgel - od niemieckich nazw osobowych Prengel, Pranger, te może od średnio-wysoko-niemieckiego pranger, branger ‘pręgierz’.

Pręgiel - od niemieckich nazw osobowych Prengel, Pranger, te może od średnio-wysoko-niemieckiego pranger, branger ‘pręgierz’.

Pręgłowski - od nazwy miejscowej Pręgowo (gdańskie, gmina Kolbudy Górne).

Pręgowski - od nazwy miejscowej Pręgowo (gdańskie, gmina Kolbudy Górne).

Pręka - od pręczyć ‘dusić, smażyć’ lub od staropolskiego prącie ‘mlode gałęzie’.

Prękal - od pręczyć ‘dusić, smażyć’ lub od staropolskiego prącie ‘mlode gałęzie’.

Pręndki - od prędki ‘szybki, nagły’.

Pręndota - od prędki ‘szybki, nagły’.

Pręntki - od prędki ‘szybki, nagły’.

Pręt - 1510 od pręt ‘cienki drążek’, dawniej ‘miara długości’.

Prętczak - od pręt ‘cienki drążek’, dawniej ‘miara długości’.

Prętka - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prętki - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prętkiewicz - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prętko - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prętkowski - od nazwy miejscowej Prętkowice, Prętki (kilka miejscowości).

Prętkowski - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prętnicki - od nazwy miejscowej Prątnik, Prątnica (kilka wsi).

Prętnik - od pręt ‘cienki drążek’, dawniej ‘miara długości’; od prątnik ‘gatunek mchu’.

Prężak - od pręga ‘smuga, pas’; od prężyć ‘napinać, natężać’.

Prężkowski - od pręga ‘smuga, pas’; od prężyć ‘napinać, natężać’.

Prężna - od pręga ‘smuga, pas’; od prężyć ‘napinać, natężać’.

Prężny - od pręga ‘smuga, pas’; od prężyć ‘napinać, natężać’; od prężny ‘sprężysty’.

Priba - od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć lub od niemieckiej nazwy osobowej Priebe.

Pribicz - od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć lub od niemieckiej nazwy osobowej Priebe.

Pribyłowski - od nazwy miejscowej Przybyłów (kilka wsi).

Pric - od pryt ‘w języku dziecinnym zrobić pryt ‘pierdnąć’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Pierth; od niemieckiej nazwy osobowej Prietz.

Prica - od pryt ‘w języku dziecinnym zrobić pryt ‘pierdnąć’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Pierth; od niemieckiej nazwy osobowej Prietz.

Price - od pryt ‘w języku dziecinnym zrobić pryt ‘pierdnąć’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Pierth; od niemieckiej nazwy osobowej Prietz.

Pricel - od pryt ‘w języku dziecinnym zrobić pryt ‘pierdnąć’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Pierth; od niemieckiej nazwy osobowej Prietz.

Prich - od prychać ‘parskać, chrapać’.

Prichacz - od prychać ‘parskać, chrapać’.

Prichidna - (z fonetyką ukraińską) od przychodzić ‘przybywać’.

Prichidny - (z fonetyką ukraińską) od przychodzić ‘przybywać’.

Prichitko - (z fonetyką ukraińską) od przychodzić ‘przybywać’.

Prichła - (Pom) od prychać ‘parskać, chrapać’.

Prichoćka - (z fonetyką ukraińską) od przychodzić ‘przybywać’.

Prichoda - (z fonetyką ukraińską) od przychodzić ‘przybywać’.

Prichodka - (z fonetyką ukraińską) od przychodzić ‘przybywać’.

Prichodko - (z fonetyką ukraińską) od przychodzić ‘przybywać’.

Prichodzicz - (z fonetyką ukraińską) od przychodzić ‘przybywać’.

Prichodzki - od nazwy miejscowej Przychody (kilka wsi).

Prichownik - od prychać ‘parskać, chrapać’.

Prichowski - od prychać ‘parskać, chrapać’.

Pridat - od przydatek, w staropolszczyźnie ‘dopłata, zakąska’.

Pridatka - od przydatek, w staropolszczyźnie ‘dopłata, zakąska’.

Pridka - od pryt ‘w języku dziecinnym zrobić pryt ‘pierdnąć’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Pierth; od niemieckiej nazwy osobowej Prietz.

Pridon - od pryt ‘w języku dziecinnym zrobić pryt ‘pierdnąć’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Pierth; od niemieckiej nazwy osobowej Prietz.

Prieba - od niemieckiej nazwy osobowej Priebe, ta od słowiańskich imion złożonych na Priby-.

Priebe - od niemieckiej nazwy osobowej Priebe, ta od słowiańskich imion złożonych na Priby-.

Priebisz - od niemieckiej nazwy osobowej Priebe, ta od słowiańskich imion złożonych na Priby-.

Priedke - od niemieckich nazw osobowych na Preid-.

Pries - od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Priess - od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Prieś - od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Prietzel - od precel, pracel ‘obwarzanek’.

Prigan - (Śl) od przyganiać, przyganić ‘zganić, przymówić’.

Prikop - od gwarowego przykopa ‘rów, potok’.

Prikopiak - od gwarowego przykopa ‘rów, potok’.

Prikopiuk - od gwarowego przykopa ‘rów, potok’.

Pril - od niemieckiej nazwy osobowej Prill, ta od Briil ‘ryba olszówka’.

Prileński - od niemieckiej nazwy osobowej Prill, ta od Briil ‘ryba olszówka’.

Prilewski - od niemieckiej nazwy osobowej Prill, ta od Briil ‘ryba olszówka’.

Prill - od niemieckiej nazwy osobowej Prill, ta od Briil ‘ryba olszówka’.

Prilowski - od niemieckiej nazwy osobowej Prill, ta od Briil ‘ryba olszówka’.

Prima - od pryma ‘nagroda’, prym ‘pierwszeństwo’, też od łacińskiego primus ‘pierwszy’.

Primaczenko - od pryma ‘nagroda’, prym ‘pierwszeństwo’, też od łacińskiego primus ‘pierwszy’.

Primaczuk - od pryma ‘nagroda’, prym ‘pierwszeństwo’, też od łacińskiego primus ‘pierwszy’.

Primak - od pryma ‘nagroda’, prym ‘pierwszeństwo’, też od łacińskiego primus ‘pierwszy’.

Primakowicz - od pryma ‘nagroda’, prym ‘pierwszeństwo’, też od łacińskiego primus ‘pierwszy’.

Primar - od łacińskiego primarius ‘pierwszy, naczelny’.

Primas - od prymas ‘głowa Kościola w państwie’.

Primik - od pryma ‘nagroda’, prym ‘pierwszeństwo’, też od łacińskiego primus ‘pierwszy’.

Primka - od pryma ‘nagroda’, prym ‘pierwszeństwo’, też od łacińskiego primus ‘pierwszy’.

Primke - od pryma ‘nagroda’, prym ‘pierwszeństwo’, też od łacińskiego primus ‘pierwszy’.

Primko - od pryma ‘nagroda’, prym ‘pierwszeństwo’, też od łacińskiego primus ‘pierwszy’.

Primlewicz - od pryma ‘nagroda’, prym ‘pierwszeństwo’, też od łacińskiego primus ‘pierwszy’.

Primowicz - od pryma ‘nagroda’, prym ‘pierwszeństwo’, też od łacińskiego primus ‘pierwszy’.

Primula - od prymula ‘roślina zielna doniczkowa, odmiana pierwiosnka’.

Primuła - od prymula ‘roślina zielna doniczkowa, odmiana pierwiosnka’.

Primus - od prymus ‘pierwszy, najlepszy’, a to od łacińskiego primus ‘pierwszy’ lub od imienia łacińskiegoPrimus.

Princ - od niemieckiej nazwy osobowej Prinz, od Prinz ‘książę’.

Princic - od niemieckiej nazwy osobowej Prinz, od Prinz ‘książę’.

Prins - od niemieckiej nazwy osobowej Prinz, od Prinz ‘książę’.

Printz - od niemieckiej nazwy osobowej Prinz, od Prinz ‘książę’.

Prinz - od niemieckiej nazwy osobowej Prinz, od Prinz ‘książę’.

Prior - od łacińskiego prior ‘pierwszy; starszy, przełożony’.

Pris - od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Priska - od pryskać ‘trysnąć, chlapać’, prysk ‘popiół gorący, żar’, od łacińskiego imienia żeńskiego Prisca.

Priske - od pryskać ‘trysnąć, chlapać’, prysk ‘popiół gorący, żar’, od łacińskiego imienia żeńskiego Prisca.

Priss - od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Prissner - od niemieckiej nazwy osobowej Preußner, ta od Preußen ‘Prusy’.

Pristaj - od przystać ‘przyjść, przystąpić’.

Pristupa - od białoruskiego prystupa ‘zięć przybrany do rodziny żony’.

Pristupo - od białoruskiego prystupa ‘zięć przybrany do rodziny żony’.

Pritikina - od przytyk ‘dotknięcie, przymówka’, przytykać.

Pritulak - od przytulić ‘przygarnąć, przycisnąć’.

Pritulczyk - od przytulić ‘przygarnąć, przycisnąć’.

Pritulecki - od przytulić ‘przygarnąć, przycisnąć’.

Pritycki - od przytyk ‘dotknięcie, przymówka’, przytykać.

Pritykina - od przytyk ‘dotknięcie, przymówka’, przytykać.

Privara - od przywara, przewara ‘resztki jedzenia przywartr do naczynia; złe przyzwyczajenie’.

Priwara - od przywara, przewara ‘resztki jedzenia przywartr do naczynia; złe przyzwyczajenie’.

Priwoznik - od przewoźny ‘ten, co przewozi, związany z przwozem’, przewozić; od przewoźnik.

Priwoźnik - od przewoźny ‘ten, co przewozi, związany z przwozem’, przewozić; od przewoźnik.

Probala - od próba, dawniej proba.

Probała - 1452 od próba, dawniej proba.

Proban - od próba, dawniej proba.

Probanowski - od próba, dawniej proba.

Probański - od próba, dawniej proba.

Probe - od próba, dawniej proba.

Probek - od próba, dawniej proba.

Probert - od probierz ‘miernik, kryterium; człowiek oceniający jakość wyrobu’.

Probia - od próba, dawniej proba.

Probierz - 1612 od probierz ‘miernik, kryterium; człowiek oceniający jakość wyrobu’.

Probiesz - od probierz ‘miernik, kryterium; człowiek oceniający jakość wyrobu’.

Probik - od próba, dawniej proba.

Probirowski - od probierz ‘miernik, kryterium; człowiek oceniający jakość wyrobu’.

Probisz - od probierz ‘miernik, kryterium; człowiek oceniający jakość wyrobu’.

Probka - od próba, dawniej proba.

Probla - od próba, dawniej proba.

Probol - od próba, dawniej proba.

Probola - od próba, dawniej proba.

Proboll - od próba, dawniej proba.

Proboło - 1397 od próba, dawniej proba.

Probołowic - 1244 od próba, dawniej proba.

Proborowicz - od probierz ‘miernik, kryterium; człowiek oceniający jakość wyrobu’.

Proborszcz - (Śl) od proboszcz ‘duchowny zarządzający parafią’.

Proboscz - (Śl) od proboszcz ‘duchowny zarządzający parafią’.

Probosz - (Śl) od proboszcz ‘duchowny zarządzający parafią’.

Proboszcz - 1369 od proboszcz ‘duchowny zarządzający parafią’.

Proboszczewski - 1602 od nazw miejscowych Proboszczewice, Proboszczowice (kilka wsi).

Proboszczowic - 1497 od proboszcz ‘duchowny zarządzający parafią’.

Proboszczowice - 1593 od nazw miejscowych Proboszczewice, Proboszczowice (kilka wsi).

Proboszczyk - 1447 od proboszcz ‘duchowny zarządzający parafią’.

Proboszowski - 1525 od nazw miejscowych Proboszczewice, Proboszczowice (kilka wsi).

Probst - od niemieckiej nazwy osobowej Probst, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego brobest ‘przewodniczący, nadzorca; proboszcz’.

Probucki - od nazwy miasta Prabuty (elbląskie).

Probulewicz - XVII w. od próba, dawniej proba.

Probulski - od próba, dawniej proba.

Proburzański - od nazwy miejscowej Probużna (KrW).

Probużański - od nazwy miejscowej Probużna (KrW).

Proc - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Proca - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Procach - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Procaj - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Procajko - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Procajła - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Procajło - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Procajłowicz - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Procak - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Procakiewicz - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Procan - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Procanin - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Procanyn - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Proce - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Procek - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Procel - 1748 od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Procelewski - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Procelli - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Procenko - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Proceńko - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’,od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Procewicz - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Proch - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Procha - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochadzka - od czeskiej nazwy osobowej Prochazka, ta od prochazka ‘przechadzka; człowiek gadatliwy’.

Prochalski - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochaluk - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochał - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochała - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochan - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Procharczyk - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Procharski - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochas - od czeskiej nazwy osobowej Prochazka, ta od prochazka ‘przechadzka; człowiek gadatliwy’.

Prochasek - od czeskiej nazwy osobowej Prochazka, ta od prochazka ‘przechadzka; człowiek gadatliwy’.

Prochaski - od czeskiej nazwy osobowej Prochazka, ta od prochazka ‘przechadzka; człowiek gadatliwy’.

Prochatschek - (Śl) od czeskiej nazwy osobowej Prochazka, ta od prochazka ‘przechadzka; człowiek gadatliwy’.

Prochatzka - (Śl) od czeskiej nazwy osobowej Prochazka, ta od prochazka ‘przechadzka; człowiek gadatliwy’.

Prochażka - od czeskiej nazwy osobowej Prochazka, ta od prochazka ‘przechadzka; człowiek gadatliwy’.

Prochel - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochenka - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochenko - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Procheń - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Procheńka - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Procheński - 1470-80 od czeskiej nazwy osobowej Prochazka, ta od prochazka ‘przechadzka; człowiek gadatliwy’.

Procher - od imienia Prochor, używanego w Kościele prawosławnymm to z greckiego Próchoros, a to od pró + chorós ‘taniec zbiorowy, chór’. W Polsce imię pojawia się w X wieku. Obocznie występowały formy Prochort, Profor, Profort.

Procher - od przechera ‘człowiek przebiegły’.

Prochera - od imienia Prochor, używanego w Kościele prawosławnymm to z greckiego Próchoros, a to od pró + chorós ‘taniec zbiorowy, chór’. W Polsce imię pojawia się w X wieku. Obocznie występowały formy Prochort, Profor, Profort.

Prochera - od przechera ‘człowiek przebiegły’.

Prochiński - od czeskiej nazwy osobowej Prochazka, ta od prochazka ‘przechadzka; człowiek gadatliwy’.

Prochl - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochlicz - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochna - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochnacki - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochnal - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochnau - (= ał) od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochner - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochniak - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochnicki - 1437 od nazwy miejscowej Pruchnik, dawniej Prochnik (przemyskie, gmina Pruchnik).

Prochnicz - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochniewicz - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochniewski - od nazwy miejscowej Pruchnowo, dawniej Prochnowo (poznańskie, gmina Klecko; włocławskie, gmina Radziejów), Próchnowo (pilskie, gmina Margonin).

Prochnij - (= ej) od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochnik - 1425 od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochnin - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochnke - (Pom) od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochno - 1353 od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochnowski - 1484 od nazwy miejscowej Pruchnowo, dawniej Prochnowo (poznańskie, gmina Klecko; włocławskie, gmina Radziejów), Próchnowo (pilskie, gmina Margonin).

Procho - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochol - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochoł - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochoła - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochon - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochoniak - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochonowski - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochoń - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochoński - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochor - od imienia Prochor, używanego w Kościele prawosławnymm to z greckiego Próchoros, a to od pró + chorós ‘taniec zbiorowy, chór’. W Polsce imię pojawia się w X wieku. Obocznie występowały formy Prochort, Profor, Profort.

Prochorczuk - od imienia Prochor, używanego w Kościele prawosławnymm to z greckiego Próchoros, a to od pró + chorós ‘taniec zbiorowy, chór’. W Polsce imię pojawia się w X wieku. Obocznie występowały formy Prochort, Profor, Profort.

Prochorczyków - od imienia Prochor, używanego w Kościele prawosławnymm to z greckiego Próchoros, a to od pró + chorós ‘taniec zbiorowy, chór’. W Polsce imię pojawia się w X wieku. Obocznie występowały formy Prochort, Profor, Profort.

Prochorec - od imienia Prochor, używanego w Kościele prawosławnymm to z greckiego Próchoros, a to od pró + chorós ‘taniec zbiorowy, chór’. W Polsce imię pojawia się w X wieku. Obocznie występowały formy Prochort, Profor, Profort.

Prochoreć - od imienia Prochor, używanego w Kościele prawosławnymm to z greckiego Próchoros, a to od pró + chorós ‘taniec zbiorowy, chór’. W Polsce imię pojawia się w X wieku. Obocznie występowały formy Prochort, Profor, Profort.

Prochorenko - od imienia Prochor, używanego w Kościele prawosławnymm to z greckiego Próchoros, a to od pró + chorós ‘taniec zbiorowy, chór’. W Polsce imię pojawia się w X wieku. Obocznie występowały formy Prochort, Profor, Profort.

Prochorewicz - od imienia Prochor, używanego w Kościele prawosławnymm to z greckiego Próchoros, a to od pró + chorós ‘taniec zbiorowy, chór’. W Polsce imię pojawia się w X wieku. Obocznie występowały formy Prochort, Profor, Profort.

Prochoronek - od imienia Prochor, używanego w Kościele prawosławnymm to z greckiego Próchoros, a to od pró + chorós ‘taniec zbiorowy, chór’. W Polsce imię pojawia się w X wieku. Obocznie występowały formy Prochort, Profor, Profort.

Prochorow - od imienia Prochor, używanego w Kościele prawosławnymm to z greckiego Próchoros, a to od pró + chorós ‘taniec zbiorowy, chór’. W Polsce imię pojawia się w X wieku. Obocznie występowały formy Prochort, Profor, Profort.

Prochorowicz - od imienia Prochor, używanego w Kościele prawosławnymm to z greckiego Próchoros, a to od pró + chorós ‘taniec zbiorowy, chór’. W Polsce imię pojawia się w X wieku. Obocznie występowały formy Prochort, Profor, Profort.

Prochorowski - 1616 od imienia Prochor, używanego w Kościele prawosławnymm to z greckiego Próchoros, a to od pró + chorós ‘taniec zbiorowy, chór’. W Polsce imię pojawia się w X wieku. Obocznie występowały formy Prochort, Profor, Profort.

Prochorów - od imienia Prochor, używanego w Kościele prawosławnymm to z greckiego Próchoros, a to od pró + chorós ‘taniec zbiorowy, chór’. W Polsce imię pojawia się w X wieku. Obocznie występowały formy Prochort, Profor, Profort.

Prochorski - od imienia Prochor, używanego w Kościele prawosławnymm to z greckiego Próchoros, a to od pró + chorós ‘taniec zbiorowy, chór’. W Polsce imię pojawia się w X wieku. Obocznie występowały formy Prochort, Profor, Profort.

Prochoruk - od imienia Prochor, używanego w Kościele prawosławnymm to z greckiego Próchoros, a to od pró + chorós ‘taniec zbiorowy, chór’. W Polsce imię pojawia się w X wieku. Obocznie występowały formy Prochort, Profor, Profort.

Prochoryk - od imienia Prochor, używanego w Kościele prawosławnymm to z greckiego Próchoros, a to od pró + chorós ‘taniec zbiorowy, chór’. W Polsce imię pojawia się w X wieku. Obocznie występowały formy Prochort, Profor, Profort.

Prochorz - od imienia Prochor, używanego w Kościele prawosławnymm to z greckiego Próchoros, a to od pró + chorós ‘taniec zbiorowy, chór’. W Polsce imię pojawia się w X wieku. Obocznie występowały formy Prochort, Profor, Profort.

Prochot - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochota - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochotko - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochotta - (Śl) od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochow - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochowiak - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochowicz - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochowiec - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochowiecki - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochowik - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochowniak - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochownik - 1623 od proch ‘pył, kurz, okruszyny’; od prochownik ‘wytwórca prochu’.

Prochowski - 1786 od nazwy miejscowej Prochownia (kilka miejscowości).

Prochowski - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochór - od imienia Prochor, używanego w Kościele prawosławnymm to z greckiego Próchoros, a to od pró + chorós ‘taniec zbiorowy, chór’. W Polsce imię pojawia się w X wieku. Obocznie występowały formy Prochort, Profor, Profort.

Prochównik - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Procht - od niemieckich nazw osobowych Pracht, Prücht, te od średnio-wysoko-niemieckiego bracht ‘krzyk, hałas, wrzask’ lub od dolnoniemieckiego pracht ‘przepych, okazałość’.

Prochta - od niemieckich nazw osobowych Pracht, Prücht, te od średnio-wysoko-niemieckiego bracht ‘krzyk, hałas, wrzask’ lub od dolnoniemieckiego pracht ‘przepych, okazałość’.

Prochurski - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochwic - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochwicz - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochyński - od czeskiej nazwy osobowej Prochazka, ta od prochazka ‘przechadzka; człowiek gadatliwy’.

Prochyra - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochyra - od przechera ‘człowiek przebiegły’.

Prociak - od imienia Prot. Imię notowane w Polsce od XV wieku, jest pochodzenia greckiego, od protos ‘pierwszy’; też może od imienia Protazy.

Procian - od imienia Prot. Imię notowane w Polsce od XV wieku, jest pochodzenia greckiego, od protos ‘pierwszy’; też może od imienia Protazy.

Prociena - od imienia Prot. Imię notowane w Polsce od XV wieku, jest pochodzenia greckiego, od protos ‘pierwszy’; też może od imienia Protazy.

Prociewicz - od imienia Prot. Imię notowane w Polsce od XV wieku, jest pochodzenia greckiego, od protos ‘pierwszy’; też może od imienia Protazy.

Procik - od imienia Prot. Imię notowane w Polsce od XV wieku, jest pochodzenia greckiego, od protos ‘pierwszy’; też może od imienia Protazy.

Procinów - od imienia Prot. Imię notowane w Polsce od XV wieku, jest pochodzenia greckiego, od protos ‘pierwszy’; też może od imienia Protazy.

Prociński - od imienia Prot. Imię notowane w Polsce od XV wieku, jest pochodzenia greckiego, od protos ‘pierwszy’; też może od imienia Protazy.

Procio - od imienia Prot. Imię notowane w Polsce od XV wieku, jest pochodzenia greckiego, od protos ‘pierwszy’; też może od imienia Protazy.

Prociów - od imienia Prot. Imię notowane w Polsce od XV wieku, jest pochodzenia greckiego, od protos ‘pierwszy’; też może od imienia Protazy.

Prociuch - od imienia Prot. Imię notowane w Polsce od XV wieku, jest pochodzenia greckiego, od protos ‘pierwszy’; też może od imienia Protazy.

Prociuk - od imienia Prot. Imię notowane w Polsce od XV wieku, jest pochodzenia greckiego, od protos ‘pierwszy’; też może od imienia Protazy.

Procki - od nazw miejscowych typu Proczki, Prochy.

Procki - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Prockiewicz - od imienia Prot. Imię notowane w Polsce od XV wieku, jest pochodzenia greckiego, od protos ‘pierwszy’; też może od imienia Protazy.

Procko - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Prockowicz - od imienia Prot. Imię notowane w Polsce od XV wieku, jest pochodzenia greckiego, od protos ‘pierwszy’; też może od imienia Protazy.

Procków - od imienia Prot. Imię notowane w Polsce od XV wieku, jest pochodzenia greckiego, od protos ‘pierwszy’; też może od imienia Protazy.

Procnal - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Procnar - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Procnel - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Procner - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Procoń - od imienia Prot. Imię notowane w Polsce od XV wieku, jest pochodzenia greckiego, od protos ‘pierwszy’; też może od imienia Protazy.

Procora - od imienia Prot. Imię notowane w Polsce od XV wieku, jest pochodzenia greckiego, od protos ‘pierwszy’; też może od imienia Protazy.

Procowski - od imienia Prot. Imię notowane w Polsce od XV wieku, jest pochodzenia greckiego, od protos ‘pierwszy’; też może od imienia Protazy.

Procuk - od imienia Prot. Imię notowane w Polsce od XV wieku, jest pochodzenia greckiego, od protos ‘pierwszy’; też może od imienia Protazy.

Procukiewicz - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Procuń - od imienia Prot. Imię notowane w Polsce od XV wieku, jest pochodzenia greckiego, od protos ‘pierwszy’; też może od imienia Protazy.

Procuszkiewicz - od imienia Prot. Imię notowane w Polsce od XV wieku, jest pochodzenia greckiego, od protos ‘pierwszy’; też może od imienia Protazy.

Procyk - od imienia Prot. Imię notowane w Polsce od XV wieku, jest pochodzenia greckiego, od protos ‘pierwszy’; też może od imienia Protazy.

Procyk - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Procyszyn - od imienia Prot. Imię notowane w Polsce od XV wieku, jest pochodzenia greckiego, od protos ‘pierwszy’; też może od imienia Protazy.

Procz - 1394 od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Proczak - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Proczakowski - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Proczek - 1470-80 od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Proczesz - 1261 od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Proczewicz - 1411 od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Proczka - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Proczkajło - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Proczke - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Proczko - 1478 od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Proczkowski - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Proczo - 1401 od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Proczowicz - 1388 od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Proczyk - 1456 od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Proczyński - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Proć - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Proćka - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Proćki - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Proćko - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Proćkow - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Proćków - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Prodan - od przedać ‘odstąpić za pieniądze, sprzedać’ ( z fonetyką wschodniosłowiańską).

Prodanis - od przedać ‘odstąpić za pieniądze, sprzedać’ ( z fonetyką wschodniosłowiańską).

Prodanow - od przedać ‘odstąpić za pieniądze, sprzedać’ ( z fonetyką wschodniosłowiańską).

Prodanowski - od przedać ‘odstąpić za pieniądze, sprzedać’ ( z fonetyką wschodniosłowiańską).

Prodawczuk - od przedać ‘odstąpić za pieniądze, sprzedać’ ( z fonetyką wschodniosłowiańską).

Prodecki - od przedać ‘odstąpić za pieniądze, sprzedać’ ( z fonetyką wschodniosłowiańską).

Prodehl - od przedać ‘odstąpić za pieniądze, sprzedać’ (forma zgermanizowana).

Prodel - od przedać ‘odstąpić za pieniądze, sprzedać’ ( z fonetyką wschodniosłowiańską).

Prodela - od przedać ‘odstąpić za pieniądze, sprzedać’ ( z fonetyką wschodniosłowiańską).

Prodelik - od przedać ‘odstąpić za pieniądze, sprzedać’ ( z fonetyką wschodniosłowiańską).

Prodkowski - od przedać ‘odstąpić za pieniądze, sprzedać’ ( z fonetyką wschodniosłowiańską).

Prodlik - od przedać ‘odstąpić za pieniądze, sprzedać’ ( z fonetyką wschodniosłowiańską).

Prodlo - od przedać ‘odstąpić za pieniądze, sprzedać’ ( z fonetyką wschodniosłowiańską).

Prodło - od przedać ‘odstąpić za pieniądze, sprzedać’ ( z fonetyką wschodniosłowiańską).

Prodnicki - od nazwy miasta Prudnik (opolskie).

Prodochl - od przedać ‘odstąpić za pieniądze, sprzedać’ (forma zgermanizowana).

Prodoehl - od przedać ‘odstąpić za pieniądze, sprzedać’ (forma zgermanizowana).

Prodohl - od przedać ‘odstąpić za pieniądze, sprzedać’ (forma zgermanizowana).

Prodöhl - od przedać ‘odstąpić za pieniądze, sprzedać’ (forma zgermanizowana).

Prodoł - od przedać ‘odstąpić za pieniądze, sprzedać’ ( z fonetyką wschodniosłowiańską).

Prodonowski - od przedać ‘odstąpić za pieniądze, sprzedać’ ( z fonetyką wschodniosłowiańską).

Prodończuk - od przedać ‘odstąpić za pieniądze, sprzedać’ ( z fonetyką wschodniosłowiańską).

Prodous - od przedać ‘odstąpić za pieniądze, sprzedać’ ( z fonetyką wschodniosłowiańską).

Produn - od przedać ‘odstąpić za pieniądze, sprzedać’ ( z fonetyką wschodniosłowiańską).

Produń - od przedać ‘odstąpić za pieniądze, sprzedać’ ( z fonetyką wschodniosłowiańską).

Produs - od przedać ‘odstąpić za pieniądze, sprzedać’ ( z fonetyką wschodniosłowiańską).

Produsiewicz - od przedać ‘odstąpić za pieniądze, sprzedać’ ( z fonetyką wschodniosłowiańską).

Prodzewicz - od przedać ‘odstąpić za pieniądze, sprzedać’ ( z fonetyką wschodniosłowiańską).

Prodziak - od przedać ‘odstąpić za pieniądze, sprzedać’ ( z fonetyką wschodniosłowiańską).

Prodzowski - od przedać ‘odstąpić za pieniądze, sprzedać’ ( z fonetyką wschodniosłowiańską).

Proesler - od górnoniemieckich nazw osobowych Presler, Prösler, te od Bressler ‘wrocławianin’.

Profalski - od profan ‘ignorant, niewtajemniczony’.

Profało - od profan ‘ignorant, niewtajemniczony’.

Profanowicz - od profan ‘ignorant, niewtajemniczony’.

Profaska - od profes, profeska ‘zakonnik (zakonnica) po złożeniu ślubów’.

Profeska - od profes, profeska ‘zakonnik (zakonnica) po złożeniu ślubów’.

Profic - od profan ‘ignorant, niewtajemniczony’.

Proficz - od profan ‘ignorant, niewtajemniczony’.

Profiński - od profan ‘ignorant, niewtajemniczony’.

Profis - od profos ‘podoficer pilnujący aresztantów’.

Profos - od profos ‘podoficer pilnujący aresztantów’.

Profoska - od profes, profeska ‘zakonnik (zakonnica) po złożeniu ślubów’.

Profus - od profos ‘podoficer pilnujący aresztantów’; od profuzja ‘nadmiar, zbytek’.

Proga - od próg.

Progacz - od próg.

Progajło - od próg.

Progał - od próg.

Progsza - od próg.

Progulski - od próg.

Proguła - 1744 od próg.

Prohas - od czeskiej nazwy osobowej Prochazka, ta od prochazka ‘przechadzka; człowiek gadatliwy’.

Prohasek - od czeskiej nazwy osobowej Prochazka, ta od prochazka ‘przechadzka; człowiek gadatliwy’.

Prohaski - od czeskiej nazwy osobowej Prochazka, ta od prochazka ‘przechadzka; człowiek gadatliwy’.

Prohassek - od czeskiej nazwy osobowej Prochazka, ta od prochazka ‘przechadzka; człowiek gadatliwy’.

Prohaś - od czeskiej nazwy osobowej Prochazka, ta od prochazka ‘przechadzka; człowiek gadatliwy’.

Prohazka - od czeskiej nazwy osobowej Prochazka, ta od prochazka ‘przechadzka; człowiek gadatliwy’.

Prohopek - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prohopow - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prohota - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prohun - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prohuń - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Proia - od niemieckiej nazwy osobowej Prey, ta od górnoniemieckiego Prei, wysokoniemieckiego Breu, Bräu-, Braurer ‘piwowar’.

Prois - od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Projak - od niemieckiej nazwy osobowej Prey, ta od górnoniemieckiego Prei, wysokoniemieckiego Breu, Bräu-, Braurer ‘piwowar’.

Projda - od niemieckich nazw osobowych na Preid-.

Projniak - od niemieckich nazw osobowych Prein, Preiner, te od nazwy miejscowej Prein.

Projo - od niemieckiej nazwy osobowej Prey, ta od górnoniemieckiego Prei, wysokoniemieckiego Breu, Bräu-, Braurer ‘piwowar’.

Projs - od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Projsa - od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Projsner - od niemieckiej nazwy osobowej Preußner, ta od Preußen ‘Prusy’.

Projsonowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Projzner - od niemieckiej nazwy osobowej Preußner, ta od Preußen ‘Prusy’.

Prok - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Proka - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Prokap - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokapionek - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokapiuk - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokasiński - od imienia Protazy. Imię, w formie łacińskiej Prothasius, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego, od protásso ‘umieszczam na czele’.

Prokaziuk - od imienia Protazy. Imię, w formie łacińskiej Prothasius, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego, od protásso ‘umieszczam na czele’.

Prokazja - od imienia Protazy. Imię, w formie łacińskiej Prothasius, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego, od protásso ‘umieszczam na czele’.

Prokesch - od imienia Protazy. Imię, w formie łacińskiej Prothasius, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego, od protásso ‘umieszczam na czele’.

Prokesz - od imienia Protazy. Imię, w formie łacińskiej Prothasius, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego, od protásso ‘umieszczam na czele’.

Prokiel - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Prokień - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Prokiepczuk - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokina - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Prokipczak - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokipczuk - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokipczyn - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokisz - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Prokocim - od nazwy miejscowej Prokocim, dawniej Prokocin (częśćKrakowa, dzielnica Podgórze).

Prokocin - 1380 od nazwy miejscowej Prokocim, dawniej Prokocin (częśćKrakowa, dzielnica Podgórze).

Prokocki - 1398 od nazwy miejscowej Prokocice (kieleckie, gmina Bejsce).

Prokoczuk - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Prokof - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokofczyk - 1620 od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokofi - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokofiew - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokofij - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokofjew - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokolewicz - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Prokop - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokopcew - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokopciów - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokopcow - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokopczak - 1607 od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokopczenko - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokopczewski - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokopczuk - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokopczyc - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokopczyk - 1667 od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokopeczko - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokopejko - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokopek - 1517 od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokopenko - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokopeńko - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokopeszko - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokopiak - 1666 od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokopian - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokopiec - 1497 od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokopienia - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokopienko - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokopieńko - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokopiew - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokopiewicz - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokopik - 1601 od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokopilik - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokopin - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokopiński - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokopionek - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokopiszyn - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokopiuk - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokopiwicz - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokopłuk - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokopnik - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokopniuk - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokopo - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokopoczyk - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokopow - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokopowicz - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokopowski - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokopów - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokopski - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokopyk - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokopyszyn - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokorczyk - od imienia Prochor, używanego w Kościele prawosławnymm to z greckiego Próchoros, a to od pró + chorós ‘taniec zbiorowy, chór’. W Polsce imię pojawia się w X wieku. Obocznie występowały formy Prochort, Profor, Profort.

Prokorym - od imienia Prochor, używanego w Kościele prawosławnymm to z greckiego Próchoros, a to od pró + chorós ‘taniec zbiorowy, chór’. W Polsce imię pojawia się w X wieku. Obocznie występowały formy Prochort, Profor, Profort.

Prokoryn - od imienia Prochor, używanego w Kościele prawosławnymm to z greckiego Próchoros, a to od pró + chorós ‘taniec zbiorowy, chór’. W Polsce imię pojawia się w X wieku. Obocznie występowały formy Prochort, Profor, Profort.

Prokos - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Prokosa - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Prokosiński - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Prokosz - 1359 od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Prokosza - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Prokot - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Prokowicz - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Prokowski - od nazwy miejscowej Prokowo (gdańskie, gmina Kartuzy).

Proks - od imienia Prakseda, notowanego w Polsce od XIV wieku. Imię pochodzenia greckiego, od praksis ‘czynność, działanie’.

Proksa - od imienia Prakseda, notowanego w Polsce od XIV wieku. Imię pochodzenia greckiego, od praksis ‘czynność, działanie’.

Proksa - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Proksch - od imienia Prakseda, notowanego w Polsce od XIV wieku. Imię pochodzenia greckiego, od praksis ‘czynność, działanie’.

Prokscha - od imienia Prakseda, notowanego w Polsce od XIV wieku. Imię pochodzenia greckiego, od praksis ‘czynność, działanie’.

Prokseda - od imienia Prakseda, notowanego w Polsce od XIV wieku. Imię pochodzenia greckiego, od praksis ‘czynność, działanie’.

Proksz - od imienia Prakseda, notowanego w Polsce od XIV wieku. Imię pochodzenia greckiego, od praksis ‘czynność, działanie’.

Proksza - od imienia Prakseda, notowanego w Polsce od XIV wieku. Imię pochodzenia greckiego, od praksis ‘czynność, działanie’.

Prokszyc - od imienia Prakseda, notowanego w Polsce od XIV wieku. Imię pochodzenia greckiego, od praksis ‘czynność, działanie’.

Prokuda - 1558 od wschodniosłowiańskiego prokuda ‘swawolnik’, od polskiego przekuda ‘przekora’.

Prokudo - od wschodniosłowiańskiego prokuda ‘swawolnik’, od polskiego przekuda ‘przekora’.

Prokudowicz - od wschodniosłowiańskiego prokuda ‘swawolnik’, od polskiego przekuda ‘przekora’.

Prokulewicz - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Prokulski - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Prokup - 1386 od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokupek - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokupiak - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokupiuk - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prokurał - od prokurat, prokurator ‘dawniej ‘obrońca’.

Prokurat - od prokurat, prokurator ‘dawniej ‘obrońca’.

Prokurata - od prokurat, prokurator ‘dawniej ‘obrońca’.

Prokurator - od prokurat, prokurator ‘dawniej ‘obrońca’.

Prokuratorowicz - 1560 od prokurat, prokurator ‘dawniej ‘obrońca’.

Prokuratorski - od prokurat, prokurator ‘dawniej ‘obrońca’.

Prokuratowicz - od prokurat, prokurator ‘dawniej ‘obrońca’.

Prokusa - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Prokuski - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Prokuszka - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Prokuszki - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Prokwitz - (Śl) od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Prol - od niemieckiej nazwy osobowej Proll.

Prola - od niemieckiej nazwy osobowej Proll.

Prolan - od niemieckiej nazwy osobowej Proll.

Prolewiak - od niemieckiej nazwy osobowej Proll.

Prolewski - od niemieckiej nazwy osobowej Proll.

Proliński - od niemieckiej nazwy osobowej Proll.

Prolis - od niemieckiej nazwy osobowej Proll.

Prolisko - od niemieckiej nazwy osobowej Proll.

Proliuk - od niemieckiej nazwy osobowej Proll.

Proliz - (= is) od niemieckiej nazwy osobowej Proll.

Proll - od niemieckiej nazwy osobowej Proll.

Proma - od prom, dawniej też pram ‘statek płaskodenny do przewozu ludzi lub ładunków’.

Promanowski - od prom, dawniej też pram ‘statek płaskodenny do przewozu ludzi lub ładunków’.

Promaska - od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Promaszko - od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Promiczek - od prom, dawniej też pram ‘statek płaskodenny do przewozu ludzi lub ładunków’.

Promień - od promień ‘wiązka światła, smuga’.

Promieński - od nazwy miejscowej Promna (radomskie, gmina Promna).

Promiewicz - od prom, dawniej też pram ‘statek płaskodenny do przewozu ludzi lub ładunków’.

Promiński - 1615 od nazwy miejscowej Promna (radomskie, gmina Promna).

Promis - od prom, dawniej też pram ‘statek płaskodenny do przewozu ludzi lub ładunków’.

Promiuk - od prom, dawniej też pram ‘statek płaskodenny do przewozu ludzi lub ładunków’.

Promkiewicz - od prom, dawniej też pram ‘statek płaskodenny do przewozu ludzi lub ładunków’.

Promna - od prom, dawniej też pram ‘statek płaskodenny do przewozu ludzi lub ładunków’; od promny ‘przedni, wyborny’.

Promnicki - 1582 od nazwy miejscowej Promna (radomskie, gmina Promna).

Promnik - 1427 od prom, dawniej też pram ‘statek płaskodenny do przewozu ludzi lub ładunków’; od staropolskiego promnik.

Promny - od prom, dawniej też pram ‘statek płaskodenny do przewozu ludzi lub ładunków’; od promny ‘przedni, wyborny’.

Promobis - od łacińskiego wyrażenia pro nobis (= módl zię za nami) z modlitwy kościelnej.

Promowicz - od prom, dawniej też pram ‘statek płaskodenny do przewozu ludzi lub ładunków’.

Promyk - od promień ‘wiązka światła, smuga’.

Pron - 1545 od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Prona - od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Pronassek - od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Pronaszko - od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Proncew - 1578 od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Pronczak - od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Pronczew - od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Pronczk - (Pom) od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Pronczuk - od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Pronczyc - 1545 od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Pronczyk - od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Pronczyński - od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Prondzinski - od nazwy miejscowej Prądno (gorzowskie, gmina Barlinek), Prądzona (słupskie, gmina Lipnica).

Prondziński - od nazwy miejscowej Prądno (gorzowskie, gmina Barlinek), Prądzona (słupskie, gmina Lipnica).

Prondzioch - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prondziuk - od prędki ‘szybki, nagły’.

Prondzyński - od nazwy miejscowej Prądno (gorzowskie, gmina Barlinek), Prądzona (słupskie, gmina Lipnica).

Pronebis - od łacińskiego wyrażenia pro nobis (= módl zię za nami) z modlitwy kościelnej.

Pronek - 1662 od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Pronelewicz - od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Pronelowicz - od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Pronga - od pręga ‘smuga, pas’.

Prongal - od pręga ‘smuga, pas’.

Pronia - od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Proniak - od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Proniakin - od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Proniakow - od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Pronicz - 1467 od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Proniczew - od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Proniczuk - od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Proniec - 1449 od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Proniek - od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Proniew - 1578 od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Proniewicki - od nazwy miejscowej Proniewicze (KrW).

Proniewicz - 1551 od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Proniewski - 1572 od nazwy miejscowej Proniewicze (KrW).

Pronik - 1662 od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Pronin - od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Pronina - od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Proniński - od nazwy miejscowej Promna (radomskie, gmina Promna).

Proniowicz - 1469 od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Proniszyn - od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Proniuch - od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Proniuk - 1662 od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Pronka - od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Pronkiewicz - od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Pronko - od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Pronkow - 1578 od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Pronkowski - od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Pronobis - 1473 od łacińskiego wyrażenia pro nobis (= módl zię za nami) z modlitwy kościelnej.

Pronobis-Proński - złożenia brak; Pronobis 1473 od łacińskiego wyrażenia pro nobis (= módl zię za nami) z modlitwy kościelnej; Proński od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Pronobiś - od łacińskiego wyrażenia pro nobis (= módl zię za nami) z modlitwy kościelnej.

Pronowicz - od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Pronski - od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Prontek - od gwarowego prątek ‘pęd owoconośny’.

Prontkielewicz - od gwarowego prątek ‘pęd owoconośny’.

Prontul - od gwarowego prątek ‘pęd owoconośny’.

Pronyk - od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Pronżyński - od nazwy miejscowej Prężyna (opolskie, gmina Biała).

Proń - 1435 od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Prończak - od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Prończuk - od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Prończukowski - od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Prończyk - od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Prońdziński - od nazwy miejscowej Prądno (gorzowskie, gmina Barlinek), Prądzona (słupskie, gmina Lipnica).

Prońkiewicz - od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Prońko - od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Proński - od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Propa - od propa ‘korek’ lub od niemieckich nazw osobowych Propp, Propfe, te od średnio-dolno-niemieckiego prop, prope ‘korek, zatyczka’.

Propaczek - od propa ‘korek’ lub od niemieckich nazw osobowych Propp, Propfe, te od średnio-dolno-niemieckiego prop, prope ‘korek, zatyczka’.

Propaczewski - od propa ‘korek’ lub od niemieckich nazw osobowych Propp, Propfe, te od średnio-dolno-niemieckiego prop, prope ‘korek, zatyczka’.

Propala - od propa ‘korek’ lub od niemieckich nazw osobowych Propp, Propfe, te od średnio-dolno-niemieckiego prop, prope ‘korek, zatyczka’.

Propała - od propa ‘korek’ lub od niemieckich nazw osobowych Propp, Propfe, te od średnio-dolno-niemieckiego prop, prope ‘korek, zatyczka’.

Prope - (Śl) od propa ‘korek’ lub od niemieckich nazw osobowych Propp, Propfe, te od średnio-dolno-niemieckiego prop, prope ‘korek, zatyczka’.

Propel - 1728 od propa ‘korek’ lub od niemieckich nazw osobowych Propp, Propfe, te od średnio-dolno-niemieckiego prop, prope ‘korek, zatyczka’.

Propicz - 1443 od propa ‘korek’ lub od niemieckich nazw osobowych Propp, Propfe, te od średnio-dolno-niemieckiego prop, prope ‘korek, zatyczka’.

Propiewski - od propa ‘korek’ lub od niemieckich nazw osobowych Propp, Propfe, te od średnio-dolno-niemieckiego prop, prope ‘korek, zatyczka’.

Propin - od propa ‘korek’ lub od niemieckich nazw osobowych Propp, Propfe, te od średnio-dolno-niemieckiego prop, prope ‘korek, zatyczka’.

Propok - od propa ‘korek’ lub od niemieckich nazw osobowych Propp, Propfe, te od średnio-dolno-niemieckiego prop, prope ‘korek, zatyczka’ lub od imienia Prokop.

Propokowicz - od propa ‘korek’ lub od niemieckich nazw osobowych Propp, Propfe, te od średnio-dolno-niemieckiego prop, prope ‘korek, zatyczka’ lub od imienia Prokop.

Propola - XVII wiek od propa ‘korek’ lub od niemieckich nazw osobowych Propp, Propfe, te od średnio-dolno-niemieckiego prop, prope ‘korek, zatyczka’.

Propoła - 1526 od propa ‘korek’ lub od niemieckich nazw osobowych Propp, Propfe, te od średnio-dolno-niemieckiego prop, prope ‘korek, zatyczka’.

Propołow - od propa ‘korek’ lub od niemieckich nazw osobowych Propp, Propfe, te od średnio-dolno-niemieckiego prop, prope ‘korek, zatyczka’.

Propop - od propa ‘korek’ lub od niemieckich nazw osobowych Propp, Propfe, te od średnio-dolno-niemieckiego prop, prope ‘korek, zatyczka’.

Propopek - od propa ‘korek’ lub od niemieckich nazw osobowych Propp, Propfe, te od średnio-dolno-niemieckiego prop, prope ‘korek, zatyczka’.

Propowicz - od propa ‘korek’ lub od niemieckich nazw osobowych Propp, Propfe, te od średnio-dolno-niemieckiego prop, prope ‘korek, zatyczka’.

Propp - od propa ‘korek’ lub od niemieckich nazw osobowych Propp, Propfe, te od średnio-dolno-niemieckiego prop, prope ‘korek, zatyczka’.

Proppe - od propa ‘korek’ lub od niemieckich nazw osobowych Propp, Propfe, te od średnio-dolno-niemieckiego prop, prope ‘korek, zatyczka’.

Proppo - od propa ‘korek’ lub od niemieckich nazw osobowych Propp, Propfe, te od średnio-dolno-niemieckiego prop, prope ‘korek, zatyczka’.

Propp-Russin - złożenia brak; Propp od propa ‘korek’ lub od niemieckich nazw osobowych Propp, Propfe, te od średnio-dolno-niemieckiego prop, prope ‘korek, zatyczka’; Russin od Rusin ‘ukrainiec’.

Prorocki - od prorok ‘człowiek natchniony, przepowiadający przyszłość’.

Proroczek - 1603 od prorok ‘człowiek natchniony, przepowiadający przyszłość

Proroczenko - od prorok ‘człowiek natchniony, przepowiadający przyszłość’.

Proroczyk - 1621 od prorok ‘człowiek natchniony, przepowiadający przyszłość

Prorok - 1519 od prorok ‘człowiek natchniony, przepowiadający przyszłość’.

Prorokowski - 1494 od prorok ‘człowiek natchniony, przepowiadający przyszłość’.

Pros - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Prosa - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Prosak - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Prosakiewicz - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Prosakowski - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Prosal - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Prosał - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Prosałek - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Prosałowski - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Prosałowski - od staropolskiego prasoł, prasuł ‘handlarz solą’.

Proscha - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Prosciak - od nazwy miejscowej Prostki (suwalskie, gmina Prostki).

Prosciak - od nazwy miejscowej Prostki (suwalskie, gmina Prostki).

Prosciński - od nazwy miejscowej Prostki (suwalskie, gmina Prostki).

Prosek - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Prosewicz - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Prosiaczek - od prosiątko ‘mała świnia, prosię’ lub od prosić.

Prosiak - od prosiątko ‘mała świnia, prosię’ lub od prosić.

Prosiałowski - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Prosianna - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Prosianny - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Prosianowski - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Prosiątko - 1408 od prosiątko ‘mała świnia, prosię’.

Prosiątkowic - 1391 od prosiątko ‘mała świnia, prosię’.

Prosiciński - od nazwy miejscowej Prostki (suwalskie, gmina Prostki).

Prosicki - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Prosiecki - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Prosiek - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Prosik - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Prosiło - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Prosiłowski - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Prosina - 1136 od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Prosiniak - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Prosinkiewicz - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Prosiński - 1530 od nazw miejscowych Prosienica (ostrołęckie, gmian Ostrów Mazowiecka), Prosna (kilka wsi).

Prosisz - 1204 od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Proske - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Proski - 1393 od nazwy miejscowej Prochy (poznańskie, gmina Wielichowo).

Proskień - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Proskin - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Proskiniuk - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Proskiń - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Proskora - od dawnego proskura, praskura ‘chleb liturgiczny używany w Cerkwi unickiej i prawosławnej’.

Proskorenko - od dawnego proskura, praskura ‘chleb liturgiczny używany w Cerkwi unickiej i prawosławnej’.

Proskornicki - od dawnego proskura, praskura ‘chleb liturgiczny używany w Cerkwi unickiej i prawosławnej’.

Proskowiak - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Proskórniak - od dawnego proskura, praskura ‘chleb liturgiczny używany w Cerkwi unickiej i prawosławnej’.

Proskórnicki - od dawnego proskura, praskura ‘chleb liturgiczny używany w Cerkwi unickiej i prawosławnej’.

Proskuda - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Proskunikow - 1481 od dawnego proskura, praskura ‘chleb liturgiczny używany w Cerkwi unickiej i prawosławnej’.

Proskur - 1558 od dawnego proskura, praskura ‘chleb liturgiczny używany w Cerkwi unickiej i prawosławnej’.

Proskura - od dawnego proskura, praskura ‘chleb liturgiczny używany w Cerkwi unickiej i prawosławnej’.

Proskurka - 1489 od dawnego proskura, praskura ‘chleb liturgiczny używany w Cerkwi unickiej i prawosławnej’.

Proskurniak - od dawnego proskura, praskura ‘chleb liturgiczny używany w Cerkwi unickiej i prawosławnej’.

Proskurnicki - od dawnego proskura, praskura ‘chleb liturgiczny używany w Cerkwi unickiej i prawosławnej’.

Proskurnicz - 1551 od dawnego proskura, praskura ‘chleb liturgiczny używany w Cerkwi unickiej iprawosławnej’.

Proskurnicza - od dawnego proskura, praskura ‘chleb liturgiczny używany w Cerkwi unickiej i prawosławnej’.

Proskurniczy - od dawnego proskura, praskura ‘chleb liturgiczny używany w Cerkwi unickiej i prawosławnej’.

Proskurniczycz - 1555 od dawnego proskura, praskura ‘chleb liturgiczny używany w Cerkwi unickiej i prawosławnej’.

Proskurnik - 1494 od dawnego proskura, praskura ‘chleb liturgiczny używany w Cerkwi unickiej i prawosławnej’.

Proskurnikowicz - 1551 od dawnego proskura, praskura ‘chleb liturgiczny używany w Cerkwi unickiej i prawosławnej’.

Proskurow - od dawnego proskura, praskura ‘chleb liturgiczny używany w Cerkwi unickiej i prawosławnej’.

Proskurowicz - od dawnego proskura, praskura ‘chleb liturgiczny używany w Cerkwi unickiej i prawosławnej’.

Proskurowski - od dawnego proskura, praskura ‘chleb liturgiczny używany w Cerkwi unickiej i prawosławnej’.

Proskuryn - od dawnego proskura, praskura ‘chleb liturgiczny używany w Cerkwi unickiej i prawosławnej’.

Proskuryna - od dawnego proskura, praskura ‘chleb liturgiczny używany w Cerkwi unickiej i prawosławnej’.

Proskuta - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Prosnak - od staropolskiego prostny ‘zły, gorszący’.

Prosniak - od staropolskiego prostny ‘zły, gorszący’.

Prosniuk - 1662 od staropolskiego prostny ‘zły, gorszący’.

Proso - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Prosolowski - od staropolskiego prasoł, prasuł ‘handlarz solą’.

Prosoł - od staropolskiego prasoł, prasuł ‘handlarz solą’.

Prosołek - od staropolskiego prasoł, prasuł ‘handlarz solą’.

Prosołowicz - od staropolskiego prasoł, prasuł ‘handlarz solą’.

Prosołowski - od staropolskiego prasoł, prasuł ‘handlarz solą’.

Prosotowicz - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Prosowicz - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Prosowiecki - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Prosowski - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Prosół - od staropolskiego prasoł, prasuł ‘handlarz solą’.

Pross - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Prossowski - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Prost - od nazwy miejscowej Prostki (suwalskie, gmina Prostki).

Prostacki - od nazwy miejscowej Prostki (suwalskie, gmina Prostki); od przymiotnika prostacki.

Prostak - 1769 od nazwy miejscowej Prostki (suwalskie, gmina Prostki); od prostak.

Prostański - od nazwy miejscowej Prostki (suwalskie, gmina Prostki).

Prostasiewicz - od imienia Protazy. Imię, w formie łacińskiej Prothasius, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego, od protásso ‘umieszczam na czele’.

Prostasiuk - od imienia Protazy. Imię, w formie łacińskiej Prothasius, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego, od protásso ‘umieszczam na czele’.

Prostec - od nazwy miejscowej Prostki (suwalskie, gmina Prostki).

Prostecki - od nazwy miejscowej Prostki (suwalskie, gmina Prostki).

Prostek - od nazwy miejscowej Prostki (suwalskie, gmina Prostki).

Prostęga - 1649 od nazwy miejscowej Prostki (suwalskie, gmina Prostki).

Prostka - 1649 od nazwy miejscowej Prostki (suwalskie, gmina Prostki).

Prostko - od nazwy miejscowej Prostki (suwalskie, gmina Prostki).

Prostko-Prostyński - złożenia brak; od nazwy miejscowej Prostki (suwalskie, gmina Prostki); Prostyński 1569 od nazwy miejscowej Prostyń (ostrołęckie, gmina Małkinia Górna).

Prosto - od nazwy miejscowej Prostki (suwalskie, gmina Prostki).

Prostojanek - od nazwy miejscowej Prostki (suwalskie, gmina Prostki).

Prostok - od nazwy miejscowej Prostki (suwalskie, gmina Prostki).

Prostosz - 1499 od nazwy miejscowej Prostki (suwalskie, gmina Prostki).

Prostowicz - od nazwy miejscowej Prostki (suwalskie, gmina Prostki).

Prostowski - 1774 od nazwy miejscowej Prostki (suwalskie, gmina Prostki).

Prosty - 1447 od prosty ‘równy, zwyczajny, prawy’.

Prostyński - 1569 od nazwy miejscowej Prostyń (ostrołęckie, gmina Małkinia Górna).

Prostyński - od nazwy miejscowej Prostki (suwalskie, gmina Prostki).

Prosuł - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Prosuła - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Prosut - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Prosyniak - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Prosyniuk - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Prosz - 1193 od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Prosza - 1382 od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Proszak - 1494 od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Proszak - 1556 od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić; od proszak ‘ktoś natrętnie proszący’.

Proszałek - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Proszański - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Proszcz - 1423 od nazwy miejscowej Prostki (suwalskie, gmina Prostki).

Proszczak - od nazwy miejscowej Prostki (suwalskie, gmina Prostki).

Proszczałek - od nazwy miejscowej Prostki (suwalskie, gmina Prostki).

Proszczałkiewicz - od nazwy miejscowej Prostki (suwalskie, gmina Prostki).

Proszczek - od nazwy miejscowej Prostki (suwalskie, gmina Prostki).

Proszczuk - od nazwy miejscowej Prostki (suwalskie, gmina Prostki).

Proszczyk - od nazwy miejscowej Prostki (suwalskie, gmina Prostki).

Proszczyński - od nazwy miejscowej Prostki (suwalskie, gmina Prostki).

Proszek - 1204 od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Proszel - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Proszelik - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Proszeński - 1560 od nazw miejscowych Prosienica (ostrołęckie, gmian Ostrów Mazowiecka), Prosna (kilka wsi).

Proszewicz - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Proszewski - 1592 od nazwy miasta Proszowice (krakowskie), Proszew (siedleckie, gmina Grębków).

Proszka - 1474 od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Proszkiewicz - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Proszkin - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Proszko - 1456 od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Proszkowic - 1653 od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Proszkowiec - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Proszkowski - 1396 od nazwy miasta Pruszków, dawniej Proszków (warszawskie).

Proszna - 1420 od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Proszogłowicz - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Proszogołowicz - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Proszony - 1441 od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Proszowic - 1224 od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Proszowice - 1427 od nazwy miasta Proszowice (krakowskie), Proszew (siedleckie, gmina Grębków).

Proszowita - 1412 od nazwy miasta Proszowice (krakowskie), Proszew (siedleckie, gmina Grębków).

Proszowski - 1396 od nazwy miasta Proszowice (krakowskie), Proszew (siedleckie, gmina Grębków).

Proszwic - 1405 od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Proszycki - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Proszyk - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Proszyna - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Proszyniak - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Proszyński - 1399 od nazw miejscowych Prosienica (ostrołęckie, gmian Ostrów Mazowiecka), Prosna (kilka wsi).

Proś - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Prośba - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić; od prośba ‘proszenie’.

Prośba - od prośba ‘proszenie, suplika’.

Prościak - od nazwy miejscowej Prostki (suwalskie, gmina Prostki).

Prościański - od nazwy miejscowej Prostki (suwalskie, gmina Prostki).

Prościewicz - od nazwy miejscowej Prostki (suwalskie, gmina Prostki).

Prościk - od nazwy miejscowej Prostki (suwalskie, gmina Prostki).

Prościński - od nazwy miejscowej Prostki (suwalskie, gmina Prostki).

Prościński - od nazwy miejscowej Prostyń (ostrołęckie, gmina Małkinia Górna).

Prościo - od nazwy miejscowej Prostki (suwalskie, gmina Prostki).

Prość - od nazwy miejscowej Prostki (suwalskie, gmina Prostki).

Prośka - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Prośko - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Prośniak - od staropolskiego prostny ‘zły, gorszący’; od prośniak ‘prosiak’.

Prośniczek - od staropolskiego prostny ‘zły, gorszący’.

Prośnik - od staropolskiego prostny ‘zły, gorszący’.

Prośniuk - 1662 od staropolskiego prostny ‘zły, gorszący’.

Prot - od imienia Prot. Imię notowane w Polsce od XV wieku, jest pochodzenia greckiego, od protos ‘pierwszy’; też może od imienia Protazy.

Prota - 1672 od imienia Prot. Imię notowane w Polsce od XV wieku, jest pochodzenia greckiego, od protos ‘pierwszy’; też może od imienia Protazy.

Protacki - od imienia Prot. Imię notowane w Polsce od XV wieku, jest pochodzenia greckiego, od protos ‘pierwszy’; też może od imienia Protazy.

Protakiewicz - od imienia Prot. Imię notowane w Polsce od XV wieku, jest pochodzenia greckiego, od protos ‘pierwszy’; też może od imienia Protazy.

Protaliński - od imienia Prot. Imię notowane w Polsce od XV wieku, jest pochodzenia greckiego, od protos ‘pierwszy’; też może od imienia Protazy.

Protański - od imienia Prot. Imię notowane w Polsce od XV wieku, jest pochodzenia greckiego, od protos ‘pierwszy’; też może od imienia Protazy.

Protas - 1471 od imienia Protazy. Imię, w formie łacińskiej Prothasius, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego, od protásso ‘umieszczam na czele’.

Protasewicki - od imienia Protazy. Imię, w formie łacińskiej Prothasius, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego, od protásso ‘umieszczam na czele’.

Protasewicz - 1520 od imienia Protazy. Imię, w formie łacińskiej Prothasius, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego, od protásso ‘umieszczam na czele’.

Protasiewicz - od imienia Protazy. Imię, w formie łacińskiej Prothasius, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego, od protásso ‘umieszczam na czele’.

Protasik - od imienia Protazy. Imię, w formie łacińskiej Prothasius, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego, od protásso ‘umieszczam na czele’.

Protasiński - od imienia Protazy. Imię, w formie łacińskiej Prothasius, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego, od protásso ‘umieszczam na czele’.

Protasiuk - od imienia Protazy. Imię, w formie łacińskiej Prothasius, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego, od protásso ‘umieszczam na czele’.

Protaski - od imienia Protazy. Imię, w formie łacińskiej Prothasius, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego, od protásso ‘umieszczam na czele’.

Protasow - od imienia Protazy. Imię, w formie łacińskiej Prothasius, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego, od protásso ‘umieszczam na czele’.

Protasowicki - od imienia Protazy. Imię, w formie łacińskiej Prothasius, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego, od protásso ‘umieszczam na czele’.

Protasowiecki - od imienia Protazy. Imię, w formie łacińskiej Prothasius, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego, od protásso ‘umieszczam na czele’.

Protasowski - od imienia Protazy. Imię, w formie łacińskiej Prothasius, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego, od protásso ‘umieszczam na czele’.

Protassewicz - od imienia Protazy. Imię, w formie łacińskiej Prothasius, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego, od protásso ‘umieszczam na czele’.

Protaszczyk - od imienia Protazy. Imię, w formie łacińskiej Prothasius, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego, od protásso ‘umieszczam na czele’.

Protaszewicz - od imienia Protazy. Imię, w formie łacińskiej Prothasius, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego, od protásso ‘umieszczam na czele’.

Protaszow - 1569 od imienia Protazy. Imię, w formie łacińskiej Prothasius, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego, od protásso ‘umieszczam na czele’.

Protaszuk - od imienia Protazy. Imię, w formie łacińskiej Prothasius, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego, od protásso ‘umieszczam na czele’.

Protaszyk - 1662 od imienia Protazy. Imię, w formie łacińskiej Prothasius, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego, od protásso ‘umieszczam na czele’.

Protaś - od imienia Protazy. Imię, w formie łacińskiej Prothasius, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego, od protásso ‘umieszczam na czele’.

Protaz - 1558 od imienia Protazy. Imię, w formie łacińskiej Prothasius, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego, od protásso ‘umieszczam na czele’.

Protaziewicz - od imienia Protazy. Imię, w formie łacińskiej Prothasius, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego, od protásso ‘umieszczam na czele’.

Protaziuk - od imienia Protazy. Imię, w formie łacińskiej Prothasius, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego, od protásso ‘umieszczam na czele’.

Protazy - od imienia Protazy. Imię, w formie łacińskiej Prothasius, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego, od protásso ‘umieszczam na czele’.

Protczak - od imienia Prot. Imię notowane w Polsce od XV wieku, jest pochodzenia greckiego, od protos ‘pierwszy’; też może od imienia Protazy.

Protczek - od imienia Prot. Imię notowane w Polsce od XV wieku, jest pochodzenia greckiego, od protos ‘pierwszy’; też może od imienia Protazy.

Protek - 1793 od imienia Prot. Imię notowane w Polsce od XV wieku, jest pochodzenia greckiego, od protos ‘pierwszy’; też może od imienia Protazy.

Protekta - od protektor ‘opiekun, mecenas’.

Protesiewicz - od imienia Prot. Imię notowane w Polsce od XV wieku, jest pochodzenia greckiego, od protos ‘pierwszy’; też może od imienia Protazy.

Proth - od imienia Prot. Imię notowane w Polsce od XV wieku, jest pochodzenia greckiego, od protos ‘pierwszy’; też może od imienia Protazy.

Protko - od imienia Prot. Imię notowane w Polsce od XV wieku, jest pochodzenia greckiego, od protos ‘pierwszy’; też może od imienia Protazy.

Protkowicz - od imienia Prot. Imię notowane w Polsce od XV wieku, jest pochodzenia greckiego, od protos ‘pierwszy’; też może od imienia Protazy.

Protkowski - od imienia Prot. Imię notowane w Polsce od XV wieku, jest pochodzenia greckiego, od protos ‘pierwszy’; też może od imienia Protazy.

Protocki - od imienia Prot. Imię notowane w Polsce od XV wieku, jest pochodzenia greckiego, od protos ‘pierwszy’; też może od imienia Protazy.

Protokiewicz - od imienia Prot. Imię notowane w Polsce od XV wieku, jest pochodzenia greckiego, od protos ‘pierwszy’; też może od imienia Protazy.

Protokowski - od imienia Prot. Imię notowane w Polsce od XV wieku, jest pochodzenia greckiego, od protos ‘pierwszy’; też może od imienia Protazy.

Protołowicz - od imienia Prot. Imię notowane w Polsce od XV wieku, jest pochodzenia greckiego, od protos ‘pierwszy’; też może od imienia Protazy.

Protorczyn - od pretor ‘najwyższy urzędnik sądowy w starożytnym Rzymie’.

Protorius - od pretor ‘najwyższy urzędnik sądowy w starożytnym Rzymie’.

Protorski - od pretor ‘najwyższy urzędnik sądowy w starożytnym Rzymie’.

Protos - od imienia Protazy. Imię, w formie łacińskiej Prothasius, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego, od protásso ‘umieszczam na czele’.

Protosewicz - od imienia Protazy. Imię, w formie łacińskiej Prothasius, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego, od protásso ‘umieszczam na czele’.

Protosiewicz - od imienia Protazy. Imię, w formie łacińskiej Prothasius, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego, od protásso ‘umieszczam na czele’.

Protosiuk - od imienia Protazy. Imię, w formie łacińskiej Prothasius, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego, od protásso ‘umieszczam na czele’.

Protowski - od imienia Prot. Imię notowane w Polsce od XV wieku, jest pochodzenia greckiego, od protos ‘pierwszy’; też może od imienia Protazy.

Protrz - (forma zgermanizowana) od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Protsch - (forma zgermanizowana) od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Protsz - (forma zgermanizowana) od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Protszke - (forma zgermanizowana) od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Protuch - od imienia Prot. Imię notowane w Polsce od XV wieku, jest pochodzenia greckiego, od protos ‘pierwszy’; też może od imienia Protazy.

Protus - od imienia Prot. Imię notowane w Polsce od XV wieku, jest pochodzenia greckiego, od protos ‘pierwszy’; też może od imienia Protazy.

Protwicki - 1621 od nazwy herbu Protwic, notowanej od XV wieku, ta zapewne od formy zgermanizowanej nazwy miejscowej Prottwitz (Śląsk).

Protwicz - 1599 od nazwy herbu Protwic, notowanej od XV wieku, ta zapewne od formy zgermanizowanej nazwy miejscowej Prottwitz (Śląsk).

Protyga - od imienia Prot. Imię notowane w Polsce od XV wieku, jest pochodzenia greckiego, od protos ‘pierwszy’; też może od imienia Protazy.

Protyniak - od imienia Prot. Imię notowane w Polsce od XV wieku, jest pochodzenia greckiego, od protos ‘pierwszy’; też może od imienia Protazy.

Protyński - od imienia Prot. Imię notowane w Polsce od XV wieku, jest pochodzenia greckiego, od protos ‘pierwszy’; też może od imienia Protazy.

Protz - (forma zgermanizowana) od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Protze - (forma zgermanizowana) od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Protzek - (forma zgermanizowana) od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Protzel - (forma zgermanizowana) od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Protzen - (forma zgermanizowana) od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Prow - od prawy ‘prawdziwy, należyty’.

Prowacki - od prowadzić.

Prowadło - 1488 od prowadzić.

Prowadłowski - 1629 od prowadzić.

Prowadzisz - od prowadzić.

Prowalna - od prowadzić.

Prowalny - od prowadzić.

Prowalski - od prowadzić.

Prowaźnik - ( z fonetyką wschodniosłowiańską) od przewoźny ‘ten, co przewozi, związany z przwozem’, przewozić; od przewoźnik.

Prowda - od prawda ‘zgodność słów z rzeczywistością’.

Prowdzik - od prawda ‘zgodność słów z rzeczywistością’.

Prowicz - od prawy ‘prawdziwy, należyty’.

Prowideniec - ( z fonetyką wschodniosłowiańską) od przewiedzieć, przewidzieć ‘określić dokładnie, przeczuć’.

Prowidieniec - ( z fonetyką wschodniosłowiańską) od przewiedzieć, przewidzieć ‘określić dokładnie, przeczuć’.

Prowiedieniec - ( z fonetyką wschodniosłowiańską) od przewiedzieć, przewidzieć ‘określić dokładnie, przeczuć’.

Prowisz - (Śl) od prawy ‘prawdziwy, należyty’.

Prowizor - od prowizor ‘gospodarz; kurator’.

Prowosnik - ( z fonetyką wschodniosłowiańską) od przewoźny ‘ten, co przewozi, związany z przwozem’, przewozić; od przewoźnik.

Prowośnik - ( z fonetyką wschodniosłowiańską) od przewoźny ‘ten, co przewozi, związany z przwozem’, przewozić; od przewoźnik.

Prowoznik - ( z fonetyką wschodniosłowiańską) od przewoźny ‘ten, co przewozi, związany z przwozem’, przewozić; od przewoźnik.

Prowoźnik - ( z fonetyką wschodniosłowiańską) od przewoźny ‘ten, co przewozi, związany z przwozem’, przewozić; od przewoźnik.

Prowucki - od nazwy miejscowej Prawutyn (KrW).

Prozarowicz - od ukraińskiego prozie, prozornyj ‘przenikliwy, bystry’.

Prozarowski - od ukraińskiego prozie, prozornyj ‘przenikliwy, bystry’.

Prozerowski - od ukraińskiego prozie, prozornyj ‘przenikliwy, bystry’.

Proziewicz - od próg.

Prozniak - od staropolskiego prostny ‘zły, gorszący’.

Prozor - 1437 od ukraińskiego prozie, prozornyj ‘przenikliwy, bystry’.

Prozorow - od ukraińskiego prozie, prozornyj ‘przenikliwy, bystry’.

Prozorowicz - od ukraińskiego prozie, prozornyj ‘przenikliwy, bystry’.

Prozorowski - od ukraińskiego prozie, prozornyj ‘przenikliwy, bystry’.

Prozowicz - od próg.

Prozowski - od próg.

Prozych - od próg.

Proź - od próg.

Prożanowski - od próg.

Prożmo - od staropolskiego prażmo ‘potrawa z prażonych ziaren zboża’.

Prożych - od próg.

Próba - od próba, dawniej proba.

Próban - od próba, dawniej proba.

Próbczyński - od próba, dawniej proba.

Próbka - od próba, dawniej proba.

Próbski - od próba, dawniej proba.

Próchenka, m. - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’; od prócha ‘odrobina, kruszyna’.

Próchenko - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’; od prócha ‘odrobina, kruszyna’.

Prócheńko - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’; od prócha ‘odrobina, kruszyna’.

Prócheński - od czeskiej nazwy osobowej Prochazka, ta od prochazka ‘przechadzka; człowiek gadatliwy’.

Próchera - od przechera ‘człowiek przebiegły’.

Próchiński - od czeskiej nazwy osobowej Prochazka, ta od prochazka ‘przechadzka; człowiek gadatliwy’.

Próchner - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Próchniak - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Próchniakowski - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Próchnicki - od nazwy miejscowej Pruchnik, dawniej Prochnik (przemyskie, gmina Pruchnik).

Próchniewicz - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Próchniewski - od nazwy miejscowej Pruchnowo, dawniej Prochnowo (poznańskie, gmina Klecko; włocławskie, gmina Radziejów), Próchnowo (pilskie, gmina Margonin).

Próchnik - 1709 od proch ‘pył, kurz, okruszyny’; od próchnik ‘człowiek zgrzybiały’.

Próchnio - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Próchno - 1655 od proch ‘pył, kurz, okruszyny’; od próchno, pruchno, prochno.

Próchyński - od czeskiej nazwy osobowej Prochazka, ta od prochazka ‘przechadzka; człowiek gadatliwy’.

Prócnal - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Próczeńko - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Próczkowski - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Pródlik - od przedać ‘odstąpić za pieniądze, sprzedać’ ( z fonetyką wschodniosłowiańską).

Pródnicki - od nazwy miasta Prudnik (opolskie).

Pródziński - od nazwy miejscowej Prudziany (KrW).

Próg - od próg.

Próniewicz - od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Própka - od próba, dawniej proba.

Prós - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Prósiński - od nazw miejscowych Prosienica (ostrołęckie, gmian Ostrów Mazowiecka), Prosna (kilka wsi).

Prószczyk - od nazwy miejscowej Prostki (suwalskie, gmina Prostki).

Prószczyński - od nazwy miejscowej Prostki (suwalskie, gmina Prostki).

Prószkiewicz - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Prószkowski - od nazwy miasta Pruszków, dawniej Proszków (warszawskie).

Prószyński - od nazwy miejscowej Pruszyn (siedleckie, gmina Siedlce).

Próś - od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Próściak - od nazwy miejscowej Prostki (suwalskie, gmina Prostki).

Próściński - od nazwy miejscowej Prostki (suwalskie, gmina Prostki).

Próźny - od próżny ‘daremny’.

Próżnik - od próżny ‘daremny’.

Próżny - od próżny ‘daremny’.

Prtosieński - 1432 od nazw miejscowych Prosienica (ostrołęckie, gmian Ostrów Mazowiecka), Prosna (kilka wsi).

Pruba - od próba, dawniej proba.

Pruban - od próba, dawniej proba.

Prubań - od próba, dawniej proba.

Prubka - od próba, dawniej proba.

Prubski - od próba, dawniej proba.

Pruc - od gwarowego prut, pruty, prutać ‘trwonić’, pruć.

Prucajło - od gwarowego prut, pruty, prutać ‘trwonić’, pruć.

Prucak - od gwarowego prut, pruty, prutać ‘trwonić’, pruć.

Prucek - od gwarowego prut, pruty, prutać ‘trwonić’, pruć.

Prucel - od gwarowego prut, pruty, prutać ‘trwonić’, pruć.

Pruch - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prucha - 1798 od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Pruchal - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Pruchala - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Pruchalak - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Pruchała - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Pruchański - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prucharczyk - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prucharski - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Pruchczyński - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Pruchenka - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Pruchenko - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prucheński - od czeskiej nazwy osobowej Prochazka, ta od prochazka ‘przechadzka; człowiek gadatliwy’.

Pruchiński - od czeskiej nazwy osobowej Prochazka, ta od prochazka ‘przechadzka; człowiek gadatliwy’.

Pruchla - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Pruchło - od wschodniosłowiańskiego pruchło ‘sprężyna’.

Pruchnal - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Pruchner - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Pruchniak - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Pruchniakowski - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Pruchnicki - 1456 od nazwy miejscowej Pruchnik, dawniej Prochnik (przemyskie, gmina Pruchnik).

Pruchniewicz - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Pruchniewski - od nazwy miejscowej Pruchnowo, dawniej Prochnowo (poznańskie, gmina Klecko; włocławskie, gmina Radziejów), Próchnowo (pilskie, gmina Margonin).

Pruchnik - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Pruchno - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Pruchnowski - od nazwy miejscowej Pruchnowo, dawniej Prochnowo (poznańskie, gmina Klecko; włocławskie, gmina Radziejów), Próchnowo (pilskie, gmina Margonin).

Pruchoła - 1717 od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Pruchoń - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Pruchoński - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Pruchowski - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Pruchyński - od czeskiej nazwy osobowej Prochazka, ta od prochazka ‘przechadzka; człowiek gadatliwy’.

Prucia - od gwarowego prut, pruty, prutać ‘trwonić’, pruć.

Pruciak - od gwarowego prut, pruty, prutać ‘trwonić’, pruć.

Prucik - od gwarowego prut, pruty, prutać ‘trwonić’, pruć.

Prucinowski - od gwarowego prut, pruty, prutać ‘trwonić’, pruć.

Pruciński - od gwarowego prut, pruty, prutać ‘trwonić’, pruć.

Prucka - od gwarowego prut, pruty, prutać ‘trwonić’, pruć.

Prucko - od gwarowego prut, pruty, prutać ‘trwonić’, pruć.

Prucow - od gwarowego prut, pruty, prutać ‘trwonić’, pruć.

Prucyk - od gwarowego prut, pruty, prutać ‘trwonić’, pruć.

Prucz - od gwarowego prut, pruty, prutać ‘trwonić’, pruć.

Pruczak - od gwarowego prut, pruty, prutać ‘trwonić’, pruć.

Pruczka - od gwarowego prut, pruty, prutać ‘trwonić’, pruć.

Pruczko - od gwarowego prut, pruty, prutać ‘trwonić’, pruć.

Pruczkowski - od gwarowego prut, pruty, prutać ‘trwonić’, pruć.

Prud - od podstawy prud-, ta od wschodniosłowiańskiego prud ‘młyn wodny’, zapora’, od czeskiego prud stanowiącego kontynuant prasłowiańskiego prąd.

Prudaczek - od podstawy prud-, ta od wschodniosłowiańskiego prud ‘młyn wodny’, zapora’, od czeskiego prud stanowiącego kontynuant prasłowiańskiego prąd.

Prudaczuk - od podstawy prud-, ta od wschodniosłowiańskiego prud ‘młyn wodny’, zapora’, od czeskiego prud stanowiącego kontynuant prasłowiańskiego prąd.

Prudawczuk - od podstawy prud-, ta od wschodniosłowiańskiego prud ‘młyn wodny’, zapora’, od czeskiego prud stanowiącego kontynuant prasłowiańskiego prąd.

Prudcow - od podstawy prud-, ta od wschodniosłowiańskiego prud ‘młyn wodny’, zapora’, od czeskiego prud stanowiącego kontynuant prasłowiańskiego prąd.

Prudców - od podstawy prud-, ta od wschodniosłowiańskiego prud ‘młyn wodny’, zapora’, od czeskiego prud stanowiącego kontynuant prasłowiańskiego prąd.

Prudel - od prudło ‘rekojeść od sikawki ręcznej’.

Prudil - od prudło ‘rekojeść od sikawki ręcznej’.

Prudiłowicz - od prudło ‘rekojeść od sikawki ręcznej’.

Prudko - od podstawy prud-, ta od wschodniosłowiańskiego prud ‘młyn wodny’, zapora’, od czeskiego prud stanowiącego kontynuant prasłowiańskiego prąd.

Prudla - od prudło ‘rekojeść od sikawki ręcznej’.

Prudlak - od prudło ‘rekojeść od sikawki ręcznej’.

Prudlik - od prudło ‘rekojeść od sikawki ręcznej’.

Prudlo - od prudło ‘rekojeść od sikawki ręcznej’.

Prudło - od prudło ‘rekojeść od sikawki ręcznej’.

Prudna - od podstawy prud-, ta od wschodniosłowiańskiego prud ‘młyn wodny’, zapora’, od czeskiego prud stanowiącego kontynuant prasłowiańskiego prąd.

Prudniak - od podstawy prud-, ta od wschodniosłowiańskiego prud ‘młyn wodny’, zapora’, od czeskiego prud stanowiącego kontynuant prasłowiańskiego prąd.

Prudnicki - od nazwy miasta Prudnik (opolskie).

Prudnik - od nazwy miasta Prudnik (opolskie).

Prudnikow - od podstawy prud-, ta od wschodniosłowiańskiego prud ‘młyn wodny’, zapora’, od czeskiego prud stanowiącego kontynuant prasłowiańskiego prąd.

Prudo - od podstawy prud-, ta od wschodniosłowiańskiego prud ‘młyn wodny’, zapora’, od czeskiego prud stanowiącego kontynuant prasłowiańskiego prąd.

Prudowczuk - od podstawy prud-, ta od wschodniosłowiańskiego prud ‘młyn wodny’, zapora’, od czeskiego prud stanowiącego kontynuant prasłowiańskiego prąd.

Prudowicz - od podstawy prud-, ta od wschodniosłowiańskiego prud ‘młyn wodny’, zapora’, od czeskiego prud stanowiącego kontynuant prasłowiańskiego prąd.

Prudziak - od podstawy prud-, ta od wschodniosłowiańskiego prud ‘młyn wodny’, zapora’, od czeskiego prud stanowiącego kontynuant prasłowiańskiego prąd.

Prudzic - od podstawy prud-, ta od wschodniosłowiańskiego prud ‘młyn wodny’, zapora’, od czeskiego prud stanowiącego kontynuant prasłowiańskiego prąd.

Prudzicz - od podstawy prud-, ta od wschodniosłowiańskiego prud ‘młyn wodny’, zapora’, od czeskiego prud stanowiącego kontynuant prasłowiańskiego prąd.

Prudziec - od podstawy prud-, ta od wschodniosłowiańskiego prud ‘młyn wodny’, zapora’, od czeskiego prud stanowiącego kontynuant prasłowiańskiego prąd.

Prudzienica - od podstawy prud-, ta od wschodniosłowiańskiego prud ‘młyn wodny’, zapora’, od czeskiego prud stanowiącego kontynuant prasłowiańskiego prąd.

Prudziennica - od podstawy prud-, ta od wschodniosłowiańskiego prud ‘młyn wodny’, zapora’, od czeskiego prud stanowiącego kontynuant prasłowiańskiego prąd.

Prudzik - od podstawy prud-, ta od wschodniosłowiańskiego prud ‘młyn wodny’, zapora’, od czeskiego prud stanowiącego kontynuant prasłowiańskiego prąd.

Prudziłko - od prudło ‘rekojeść od sikawki ręcznej’.

Prudziłowicz - od prudło ‘rekojeść od sikawki ręcznej’.

Prudziński - 1669 od nazwy miejscowej Prudziany (KrW).

Prudznicki - od nazwy miasta Prudnik (opolskie).

Prudzyński - od nazwy miejscowej Prudziany (KrW).

Prug - od gwarowego prug ‘próg’, może też od próg lub od niemieckiej nazw osobowych Brug-, Prug-.

Prugal - od gwarowego prug ‘próg’, może też od próg lub od niemieckiej nazw osobowych Brug-, Prug-.

Prugał - od gwarowego prug ‘próg’, może też od próg lub od niemieckiej nazw osobowych Brug-, Prug-.

Prugała - od gwarowego prug ‘próg’, może też od próg lub od niemieckiej nazw osobowych Brug-, Prug-.

Prugar - od gwarowego prug ‘próg’, może też od próg lub od niemieckiej nazw osobowych Brug-, Prug-; od średnio-wysoko-niemieckiego brucker ‘poborca cła na moście.

Prugarewicz - od gwarowego prug ‘próg’, może też od próg lub od niemieckiej nazw osobowych Brug-, Prug-; od średnio-wysoko-niemieckiego brucker ‘poborca cła na moście.

Prugar-Ketling - złożenia brak; od gwarowego prug ‘próg’, może też od próg lub od niemieckiej nazw osobowych Brug-, Prug-; od średnio-wysoko-niemieckiego brucker ‘poborca cła na moście; Ketling brak.

Pruger - od gwarowego prug ‘próg’, może też od próg lub od niemieckiej nazw osobowych Brug-, Prug-; od średnio-wysoko-niemieckiego brucker ‘poborca cła na moście.

Prugiel - od gwarowego prug ‘próg’, może też od próg lub od niemieckiej nazw osobowych Brug-, Prug-.

Prugier - od gwarowego prug ‘próg’, może też od próg lub od niemieckiej nazw osobowych Brug-, Prug-; od średnio-wysoko-niemieckiego brucker ‘poborca cła na moście.

Prujko - od pruję, pruc.

Prujs - od pruję, pruc.

Prujszczyk - od pruję, pruc.

Pruk - od gwarowego pruka ‘głos przywołujący krowy’, prukać ‘pierdzieć’.

Prukacz - od gwarowego pruka ‘głos przywołujący krowy’, prukać ‘pierdzieć’.

Prukała - od gwarowego pruka ‘głos przywołujący krowy’, prukać ‘pierdzieć’.

Prukarz - od gwarowego pruka ‘głos przywołujący krowy’, prukać ‘pierdzieć’.

Prukop - 1641 od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Prukopczak - 1700 od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Pruksa - od gwarowego pruka ‘głos przywołujący krowy’, prukać ‘pierdzieć’.

Pruksa - od imienia Prakseda, notowanego w Polsce od XIV wieku. Imię pochodzenia greckiego, od praksis ‘czynność, działanie’.

Prul - od niemieckiej nazwy osobowej Proll.

Prum - od prom, dawniej też pram ‘statek płaskodenny do przewozu ludzi lub ładunków’.

Prumm - od prom, dawniej też pram ‘statek płaskodenny do przewozu ludzi lub ładunków’.

Prumus - od prom, dawniej też pram ‘statek płaskodenny do przewozu ludzi lub ładunków’.

Pruna - od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Prunak - od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich

Prunelewicz - od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Pruniak - od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Prunicki - od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Pruniec - 1482 od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Pruniewicz - od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Pruniewski - od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Pruniuk - od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Pruński - od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Prus - 1293 od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Prusa - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Prusacki - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Prusaczek - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Prusaczuk - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Prusaczyk - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Prusak - 1494 od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus; od Prusak ‘mieszkaniec Prus’.

Prusakiewicz - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Prusakow - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Prusakowicz - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Prusakowski - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Prusał - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Prusała - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Prusałowicz - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Prusarczyk - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Prus-Bogusławski - złożenia brak; Prus 1293 od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus; Bogusławski 1396 od nazw miejscowych Bogusławice, Bogusławki (częste).

Prus-Bugayski - złożenia brak; Prus 1293 od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus; Bugayski od staropolskiego bugaj ‘zakole rzeki; byk; duży chłopak’ lub od nazwy miejscowej Bugaj.

Pruschak - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Pruschko - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Prusczek - 1593 od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Prusecki - od nazwy miejscowej Pruśce, dawniej też Prusice (pilskie, gmina Rogoźno).

Prusek - 1432 od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Prusewicz - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Prus-Głowacki - złożenia brak; Prus 1293 od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus; Głowacki 1461 od nazw miejscowych Głowaczew, Głowaczowa, Głowaczów (kilka wsi).

Prus-Grobelski - złożenia brak; Prus 1293 od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus; Grobelski od grobla ‘nasyp ziemi dla zatrzymania wody’.

Prusiak - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Prusianowski - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Prusicki - 1405 od nazwy miejscowej Pruśce, dawniej też Prusice (pilskie, gmina Rogoźno).

Prusidlo - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Prusidło - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Prusiecki - 1396 od nazwy miejscowej Pruśce, dawniej też Prusice (pilskie, gmina Rogoźno).

Prusiel - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Prusiewicz - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Prusik - 1625 od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Prusikiewicz - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Prusikowski - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Prusimski - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Prusin - 1204 od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus; od staropolskiego Prusin ‘Prus’.

Prusinek - 1489 od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus; od staropolskiego Prusin ‘Prus’.

Prusinkiewicz - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Prusinkowski - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Prusinowicz - 1318 od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus; od staropolskiego Prusin ‘Prus’.

Prusinowski - 1420 od nazw miejscowych Prusinów (kaliskie, gmina Żerków), Prusinowice (ciechanowskie, gmina Świercze-Koty).

Prusiński - od nazwy miejscowej Pruszyn (siedleckie, gmina Siedlce).

Prusio - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Prusisz - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Prusiuk - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Prusk - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Pruske - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Pruski - 1395 od nazwy miejscowej Prusy (kilka wsi).

Pruskiewicz - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Prusko - 1266 od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Pruskowicz - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Pruskowski - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Prus-Niewiadomski - złożenia brak; Prus 1293 od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus; Niewiadomski od niewiada ‘wyrostek, odmieniec’, od nie wiedzieć lub od nazwy miejscowej Niewiadom (katowickie, gmina Rybnik).

Prusniewski - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Prusnik - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Prusok - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Prusota - 1136 od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Prusowic - 1666 od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Prusowski - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Prus-Rudziński - złożenia brak; Prus 1293 od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus; Rudziński 1616 od nazw miejscowych Rudna, Rudno (częste).

Pruss - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Prussak - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Prussakow - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Prussakowski - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Prusski - od nazwy miejscowej Prusy (kilka wsi).

Prusson - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Prus-Strowski - złożenia brak; Prus 1293 od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus; Strowski od strawa ‘żywność’, dawniej ‘stypa’, od strawić.

Prustecki - od nazwy miejscowej Prostki (suwalskie, gmina Prostki).

Prustk - (Pom) od nazwy miejscowej Prostki (suwalskie, gmina Prostki).

Prus-Trębicki - złożenia brak; Prus 1293 od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus; Trębicki 1648 od nazwy miejscowej Trębice (siedleckie, gmina Paprotnia).

Prus-Wiśniewski - złożenia brak; Prus 1293 od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus; Wiśniewski 1471 od nazw miejscowych Wiśniewo, Wiśniowa, Wiszniowa (częste).

Prus-Wiśniowski - złożenia brak; Prus 1293 od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus; Wiśniowski 1471 od nazw miejscowych Wiśniewo, Wiśniowa, Wiszniowa (częste).

Prusz - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Prusza - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus

Prus-Zajączkowski - złożenia brak; Prus 1293 od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus; Zajączkowski 1387 nazwy miejscowej Zajączków (piotrkowskie, gmina Mniszków), , Zajączkowo (poznańskie, gmina Pniewy).

Pruszak - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus; od staropolskiego Prusin ‘Prus’.

Pruszak-Leliwa - złożenia brak; Prus 1293 od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus; Leliwa 1500 od nazwy herbu Leliwa.

Pruszakowski - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus; od staropolskiego Prusin ‘Prus’.

Pruszałkiewicz - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Pruszanow - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Pruszanowski - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Pruszański - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Pruszcz - zapewne od nazwy miasta Pruszcz (gdańskie).

Pruszczak - zapewne od nazwy miasta Pruszcz (gdańskie).

Pruszczański - od nazwy miejscowej Pruszczyn (płockie, gmina Wyszogród).

Pruszczeński - od nazwy miejscowej Pruszczyn (płockie, gmina Wyszogród).

Pruszczyk - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Pruszczyk - zapewne od nazwy miasta Pruszcz (gdańskie).

Pruszczyński - 1592 od nazwy miejscowej Pruszczyn (płockie, gmina Wyszogród).

Pruszek - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Pruszewicz - 1494 od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Pruszewski - od nazwy miasta Proszowice (krakowskie), Proszew (siedleckie, gmina Grębków).

Prusziński - od nazwy miejscowej Pruszyn (siedleckie, gmina Siedlce).

Pruszka - 1419 od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Pruszkarski - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Pruszkiewicz - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Pruszko - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Pruszkowski - 1389 od nazwy miasta Pruszków, dawniej Proszków (warszawskie).

Pruszków - od nazwy miasta Pruszków, dawniej Proszków (warszawskie).

Pruszo - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Pruszowski - od nazwy miasta Proszowice (krakowskie), Proszew (siedleckie, gmina Grębków).

Pruszydło - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Pruszyk - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus; od staropolskiego Prusin ‘Prus’.

Pruszyna, m. - 1392 od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Pruszyński - 1439 od nazwy miejscowej Pruszyn (siedleckie, gmina Siedlce).

Pruś - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus; od staropolskiego Prusin ‘Prus’.

Pruśka - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus; od staropolskiego Prusin ‘Prus’.

Pruśkiewicz - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus; od staropolskiego Prusin ‘Prus’.

Pruśko - od nazwy etnicznej Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus; od staropolskiego Prusin ‘Prus’.

Prut - 1440 od gwarowego prut, pruty, prutać ‘trwonić’, pruć.

Pruta - od gwarowego prut, pruty, prutać ‘trwonić’, pruć.

Prutek - od gwarowego prut, pruty, prutać ‘trwonić’, pruć.

Prutka - od gwarowego prut, pruty, prutać ‘trwonić’, pruć.

Prutkowski - od gwarowego prut, pruty, prutać ‘trwonić’, pruć.

Pruto - od gwarowego prut, pruty, prutać ‘trwonić’, pruć.

Prutuła - od gwarowego prut, pruty, prutać ‘trwonić’, pruć.

Pruty - od gwarowego prut, pruty, prutać ‘trwonić’, pruć.

Pruzaczyk - od prużyć ‘prężyć; prażyć; może też od nazwy osobowej Prug.

Pruzanin - od nazwy miejscowej Prużany (KrW).

Pruzielewicz - od prużyć ‘prężyć; prażyć; może też od nazwy osobowej Prug.

Pruzikowski - od prużyć ‘prężyć; prażyć; może też od nazwy osobowej Prug.

Pruziński - od nazwy miejscowej Prużany (KrW).

Prużak - od prużyć ‘prężyć; prażyć; może też od nazwy osobowej Prug.

Prużan - od nazwy miejscowej Prużany (KrW).

Prużanin - od nazwy miejscowej Prużany (KrW).

Prużański - od nazwy miejscowej Prużany (KrW).

Prużek - od prużyć ‘prężyć; prażyć; może też od nazwy osobowej Prug.

Prużewski - od prużyć ‘prężyć; prażyć; może też od nazwy osobowej Prug.

Prużyński - od nazwy miejscowej Prużany (KrW).

Pryba - od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć lub od niemieckiej nazwy osobowej Priebe,

Prybacki - od przebaczyć ‘zauważyć’.

Prybała - od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć lub od niemieckiej nazwy osobowej Priebe.

Prybe - od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć lub od niemieckiej nazwy osobowej Priebe.

Prybich - od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć lub od niemieckiej nazwy osobowej Priebe.

Prybicho - od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć lub od niemieckiej nazwy osobowej Priebe.

Prybiczy - od przybyt, przybytek ‘to, co przybyło, nabytek; majętność, mieszkanie, pobyt’ lub od gwarowego przybytnik.

Prybiński - od nazwy miejscowej Przybina (leszczyńskie, gmina Rydzyna).

Pryboda - od przy + bodę, bóść; przebóść.

Prybor - od imienia złożonego Przybor, notowanego w Polsce od XIII wieku.

Pryborowski - od nazw miejscowych Przeborowo, Przeborowice, dziś Przyborowo, Przyborowice (kilka wsi).

Prybuła - od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć lub od niemieckiej nazwy osobowej Priebe.

Prybusz - od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć lub od niemieckiej nazwy osobowej Priebe.

Prybycin - od przybycień ‘przybysz’.

Prybył - od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Prybyła - od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Prybyło - od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Prybysławski - od nazwy miejscowej Przybysławice (kilka wsi).

Prybysz - od imienia złożonego Przybysław lub od przybysz ‘ten, co przybył’.

Prybyszewski - od imienia złożonego Przybysław lub od przybysz ‘ten, co przybył’.

Prybyś - od imienia złożonego Przybysław lub od przybysz ‘ten, co przybył’.

Prybyteń - od przybycień ‘przybysz’.

Pryc - od pryt ‘w języku dziecinnym zrobić pryt ‘pierdnąć’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Pierth; od niemieckiej nazwy osobowej Prietz.

Pryca - od pryt ‘w języku dziecinnym zrobić pryt ‘pierdnąć’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Pierth; od niemieckiej nazwy osobowej Prietz.

Prycak - od pryt ‘w języku dziecinnym zrobić pryt ‘pierdnąć’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Pierth; od niemieckiej nazwy osobowej Prietz.

Prycal - od pryt ‘w języku dziecinnym zrobić pryt ‘pierdnąć’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Pierth; od niemieckiej nazwy osobowej Prietz.

Prycaszczyk - od pryt ‘w języku dziecinnym zrobić pryt ‘pierdnąć’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Pierth; od niemieckiej nazwy osobowej Prietz.

Prycel - od pryt ‘w języku dziecinnym zrobić pryt ‘pierdnąć’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Pierth; od niemieckiej nazwy osobowej Prietz.

Prych - od prychać ‘parskać, chrapać’.

Prychacz - od prychać ‘parskać, chrapać’.

Prychala - od prychać ‘parskać, chrapać’.

Prychalski - od prychać ‘parskać, chrapać’.

Prychała - od prychać ‘parskać, chrapać’.

Prychidko - (z fonetyką ukraińską) od przychodzić ‘przybywać’.

Prychidna - (z fonetyką ukraińską) od przychodzić ‘przybywać’.

Prychidny - (z fonetyką ukraińską) od przychodzić ‘przybywać’.

Prychitko - (z fonetyką ukraińską) od przychodzić ‘przybywać’.

Prychla - od prychać ‘parskać, chrapać’.

Prychła - od prychać ‘parskać, chrapać’.

Prychno - od prychać ‘parskać, chrapać’.

Prychocen - od przychodzić ‘przybywać’.

Prychoceń - od przychodzić ‘przybywać’.

Prychocin - od przychodzić ‘przybywać’.

Prychod - od przychodzić ‘przybywać’.

Prychoda - od przychodzić ‘przybywać’.

Prychodicz - od przychodzić ‘przybywać’.

Prychodko - od przychodzić ‘przybywać’.

Prychodny - od przychodzić ‘przybywać’.

Prychodzicz - od przychodzić ‘przybywać’.

Prychotko - od przychodzić ‘przybywać’.

Prychowski - od prychać ‘parskać, chrapać’.

Prychta - od prychać ‘parskać, chrapać’.

Pryciak - od pryt ‘w języku dziecinnym zrobić pryt ‘pierdnąć’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Pierth; od niemieckiej nazwy osobowej Prietz.

Pryciarz - od pryt ‘w języku dziecinnym zrobić pryt ‘pierdnąć’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Pierth; od niemieckiej nazwy osobowej Prietz.

Pryciaszczyk - od pryt ‘w języku dziecinnym zrobić pryt ‘pierdnąć’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Pierth; od niemieckiej nazwy osobowej Prietz.

Pryciaszek - od pryt ‘w języku dziecinnym zrobić pryt ‘pierdnąć’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Pierth; od niemieckiej nazwy osobowej Prietz.

Prycik - od pryt ‘w języku dziecinnym zrobić pryt ‘pierdnąć’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Pierth; od niemieckiej nazwy osobowej Prietz.

Prycikowski - od pryt ‘w języku dziecinnym zrobić pryt ‘pierdnąć’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Pierth; od niemieckiej nazwy osobowej Prietz.

Pryciński - od pryt ‘w języku dziecinnym zrobić pryt ‘pierdnąć’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Pierth; od niemieckiej nazwy osobowej Prietz.

Pryciuk - od pryt ‘w języku dziecinnym zrobić pryt ‘pierdnąć’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Pierth; od niemieckiej nazwy osobowej Prietz.

Prycki - od pryt ‘w języku dziecinnym zrobić pryt ‘pierdnąć’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Pierth; od niemieckiej nazwy osobowej Prietz.

Prycko - od pryt ‘w języku dziecinnym zrobić pryt ‘pierdnąć’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Pierth; od niemieckiej nazwy osobowej Prietz.

Pryckowski - od pryt ‘w języku dziecinnym zrobić pryt ‘pierdnąć’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Pierth; od niemieckiej nazwy osobowej Prietz.

Prycnik - od pryt ‘w języku dziecinnym zrobić pryt ‘pierdnąć’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Pierth; od niemieckiej nazwy osobowej Prietz.

Prycuń - od pryt ‘w języku dziecinnym zrobić pryt ‘pierdnąć’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Pierth; od niemieckiej nazwy osobowej Prietz.

Prycz - od pryk ‘człowiek zużyty, dziad’.

Prycza - od pryk ‘człowiek zużyty, dziad’; też od prycza, prycz ‘ława, tapczan’.

Pryczak - od pryk ‘człowiek zużyty, dziad’; też od prycza, prycz ‘ława, tapczan’.

Pryczek - od pryk ‘człowiek zużyty, dziad’; też od prycza, prycz ‘ława, tapczan’.

Pryczewski - 1634 od pryk ‘człowiek zużyty, dziad’; też od prycza, prycz ‘ława, tapczan’.

Pryczka - od pryk ‘człowiek zużyty, dziad’; też od prycza, prycz ‘ława, tapczan’.

Pryczko - od pryk ‘człowiek zużyty, dziad’; też od prycza, prycz ‘ława, tapczan’.

Pryczkowski - od pryk ‘człowiek zużyty, dziad’; też od prycza, prycz ‘ława, tapczan’.

Pryczuska - od pryk ‘człowiek zużyty, dziad’; też od prycza, prycz ‘ława, tapczan’.

Pryczyn - (z fonetyką ukraińską) od przyczyna ‘powód’.

Pryczynicz - (z fonetyką ukraińską) od przyczyna ‘powód’.

Pryczyniec - (z fonetyką ukraińską) od przyczyna ‘powód’.

Pryczyński - (z fonetyką ukraińską) od przyczyna ‘powód’.

Pryć - od pryk ‘człowiek zużyty, dziad’; też od prycza, prycz ‘ława, tapczan’.

Pryda - od niemieckich nazw osobowych Priede, Brit, te od imion złożonych na Brit-.

Prydałek - od przydać ‘dodać, dołożyć’.

Prydan - od przydać ‘dodać, dołożyć’.

Prydatek - od przydatek, w staropolszczyźnie ‘dopłata, zakąska’.

Prydatkiewicz - od przydatek, w staropolszczyźnie ‘dopłata, zakąska’.

Pryde - 1736 od niemieckich nazw osobowych Priede, Brit, te od imion złożonych na Brit-.

Prydon - od przydać ‘dodać, dołożyć’.

Prydoń - od przydać ‘dodać, dołożyć’.

Prydróżny - od przydrożny ‘znajdujący się przy drodze’.

Prydyba - od przydybać ‘przyłapać, zaskoczyć’.

Prydzik - 1715 od niemieckich nazw osobowych Priede, Brit, te od imion złożonych na Brit-.

Prygodzicz - od przygoda ‘przypadek, niebezpieczeństwo’.

Prygodzki - od nazwy miejscowej Przygodzice (kaliskie, gmina Przygodzice), Przygody (siedleckie, gmina Suchożreby).

Prygon - od przyganiać, przyganić ‘zganić, przymówić’.

Prygoń - od przyganiać, przyganić ‘zganić, przymówić’.

Prygozy - od białoruskiego prygožy ‘piękny, ładny’.

Prygozyj - od białoruskiego prygožy ‘piękny, ładny’.

Prygoża - od białoruskiego prygožy ‘piękny, ładny’.

Prygoży - od białoruskiego prygožy ‘piękny, ładny’.

Prygożyj - od białoruskiego prygožy ‘piękny, ładny’.

Prygun - od przyganiać, przyganić ‘zganić, przymówić’.

Pryida - od przyjść, przyjdę.

Pryida - od przyjść, przyjdę.

Pryjda - od przyjść, przyjdę.

Pryjemski - od nazwy miejscowej Przyjma (konińskie, gmina Golina), Przyjmy (kilka wsi).

Pryjm - od staropolskiego przyjmać, przyimać, przymać ‘dostawać, otrzymywać’.

Pryjma - od staropolskiego przyjmać, przyimać, przymać ‘dostawać, otrzymywać’.

Pryjmaczuk - od staropolskiego przyjmać, przyimać, przymać ‘dostawać, otrzymywać’.

Pryjmak - od staropolskiego przyjmać, przyimać, przymać ‘dostawać, otrzymywać’.

Pryjmicz - od staropolskiego przyjmać, przyimać, przymać ‘dostawać, otrzymywać’.

Pryjmo - od staropolskiego przyjmać, przyimać, przymać ‘dostawać, otrzymywać’.

Pryjomka - od staropolskiego przyjmać, przyimać, przymać ‘dostawać, otrzymywać’.

Pryjomko - od staropolskiego przyjmać, przyimać, przymać ‘dostawać, otrzymywać’.

Pryjomski - od nazwy miejscowej Przyjma (konińskie, gmina Golina), Przyjmy (kilka wsi).

Pryk - 1492 od pryk ‘człowiek zużyty, dziad’.

Pryka - od pryk ‘człowiek zużyty, dziad’.

Prykacz - od pryk ‘człowiek zużyty, dziad’.

Prykan - od pryk ‘człowiek zużyty, dziad’.

Prykaniak - od pryk ‘człowiek zużyty, dziad’.

Prykanowski - od pryk ‘człowiek zużyty, dziad’.

Prykas - od pryk ‘człowiek zużyty, dziad’.

Prykaszczyk - od pryk ‘człowiek zużyty, dziad’.

Prykaza - od przykazać ‘polecić, rozkazać, przysądzić’.

Prykaziuk - od przykazać ‘polecić, rozkazać, przysądzić’.

Pryke - od pryk ‘człowiek zużyty, dziad’.

Prykel - od pryk ‘człowiek zużyty, dziad’.

Prykiel - od pryk ‘człowiek zużyty, dziad’.

Prykiński - od pryk ‘człowiek zużyty, dziad’.

Prykoda - od przygoda ‘przypadek, niebezpieczeństwo’.

Prykon - od pryk ‘człowiek zużyty, dziad’.

Prykop - od gwarowego przykopa ‘rów, potok’.

Prykopski - od gwarowego przykopa ‘rów, potok’.

Prykosz - od pryk ‘człowiek zużyty, dziad’.

Prykowski - 1454 od pryk ‘człowiek zużyty, dziad’.

Prykuta - od przykuć, przykuty, też od gwarowego przykutać ‘przygrzebać, przygarnąć’.

Pryl - od niemieckiej nazwy osobowej Prill, ta od Briil ‘ryba olszówka’.

Pryla - od niemieckiej nazwy osobowej Prill, ta od Briil ‘ryba olszówka’.

Prylepa - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od przylepa ‘kawałek chleba, piętka’, przylepić.

Prylewski - od niemieckiej nazwy osobowej Prill, ta od Briil ‘ryba olszówka’.

Pryliński - od niemieckiej nazwy osobowej Prill, ta od Briil ‘ryba olszówka’.

Prylip - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od przylepa ‘kawałek chleba, piętka’, przylepić.

Prylipko - (z fonetyką wschodniosłowiańską) od przylepa ‘kawałek chleba, piętka’, przylepić.

Prylka - od niemieckiej nazwy osobowej Prill, ta od Briil ‘ryba olszówka’.

Pryll - od niemieckiej nazwy osobowej Prill, ta od Briil ‘ryba olszówka’.

Pryloński - od niemieckiej nazwy osobowej Prill, ta od Briil ‘ryba olszówka’.

Prylowski - od niemieckiej nazwy osobowej Prill, ta od Briil ‘ryba olszówka’.

Pryluk - od niemieckiej nazwy osobowej Prill, ta od Briil ‘ryba olszówka’.

Prył - od niemieckiej nazwy osobowej Prill, ta od Briil ‘ryba olszówka’.

Pryła - od niemieckiej nazwy osobowej Prill, ta od Briil ‘ryba olszówka’.

Pryłan - od niemieckiej nazwy osobowej Prill, ta od Briil ‘ryba olszówka’.

Pryłowski - od niemieckiej nazwy osobowej Prill, ta od Briil ‘ryba olszówka’.

Pryłukin - od przyłęk, przyłęg ‘wzgórek przy mokrej nizinie’ (z fonetyką wschodniosłowiańską).

Prym - od pryma ‘nagroda’, prym ‘pierwszeństwo’, też od łacińskiego primus ‘pierwszy’.

Pryma - 1615 od pryma ‘nagroda’, prym ‘pierwszeństwo’, też od łacińskiego primus ‘pierwszy’.

Prymaczek - od pryma ‘nagroda’, prym ‘pierwszeństwo’, też od łacińskiego primus ‘pierwszy’.

Prymaczenko - od pryma ‘nagroda’, prym ‘pierwszeństwo’, też od łacińskiego primus ‘pierwszy’.

Prymaczko - od pryma ‘nagroda’, prym ‘pierwszeństwo’, też od łacińskiego primus ‘pierwszy’.

Prymaczuk - od pryma ‘nagroda’, prym ‘pierwszeństwo’, też od łacińskiego primus ‘pierwszy’.

Prymak - od pryma ‘nagroda’, prym ‘pierwszeństwo’, też od łacińskiego primus ‘pierwszy’; od prymak ‘uczeń pierwszej klasy’.

Prymaka - od pryma ‘nagroda’, prym ‘pierwszeństwo’, też od łacińskiego primus ‘pierwszy’; od prymak ‘uczeń pierwszej klasy’.

Prymako - od pryma ‘nagroda’, prym ‘pierwszeństwo’, też od łacińskiego primus ‘pierwszy’; od prymak ‘uczeń pierwszej klasy’.

Prymakow - od pryma ‘nagroda’, prym ‘pierwszeństwo’, też od łacińskiego primus ‘pierwszy’; od prymak ‘uczeń pierwszej klasy’.

Prymakowski - od pryma ‘nagroda’, prym ‘pierwszeństwo’, też od łacińskiego primus ‘pierwszy’; od prymak ‘uczeń pierwszej klasy’.

Prymała - od pryma ‘nagroda’, prym ‘pierwszeństwo’, też od łacińskiego primus ‘pierwszy’.

Prymar - od łacińskiego primarius ‘pierwszy, naczelny’.

Prymarczuk - od łacińskiego primarius ‘pierwszy, naczelny’.

Prymarczyk - od łacińskiego primarius ‘pierwszy, naczelny’.

Prymark - od łacińskiego primarius ‘pierwszy, naczelny’.

Prymas - od prymas ‘głowa Kościola w państwie’.

Prymasiak - od prymas ‘głowa Kościola w państwie’.

Prymasiewicz - od prymas ‘głowa Kościola w państwie’.

Prymaszko - od prymas ‘głowa Kościola w państwie’.

Prymaś - od prymas ‘głowa Kościola w państwie’.

Prymczak - od pryma ‘nagroda’, prym ‘pierwszeństwo’, też od łacińskiego primus ‘pierwszy’.

Prymczek - od pryma ‘nagroda’, prym ‘pierwszeństwo’, też od łacińskiego primus ‘pierwszy’.

Prymczuk - od pryma ‘nagroda’, prym ‘pierwszeństwo’, też od łacińskiego primus ‘pierwszy’.

Prymecki - od pryma ‘nagroda’, prym ‘pierwszeństwo’, też od łacińskiego primus ‘pierwszy’.

Prymek - od pryma ‘nagroda’, prym ‘pierwszeństwo’, też od łacińskiego primus ‘pierwszy’.

Prymel - od pryma ‘nagroda’, prym ‘pierwszeństwo’, też od łacińskiego primus ‘pierwszy’.

Prymelski - od pryma ‘nagroda’, prym ‘pierwszeństwo’, też od łacińskiego primus ‘pierwszy’.

Prymer - od łacińskiego primarius ‘pierwszy, naczelny’.

Prymerski - od łacińskiego primarius ‘pierwszy, naczelny’.

Prymiak - od pryma ‘nagroda’, prym ‘pierwszeństwo’, też od łacińskiego primus ‘pierwszy’.

Prymicki - od pryma ‘nagroda’, prym ‘pierwszeństwo’, też od łacińskiego primus ‘pierwszy’.

Prymicz - od pryma ‘nagroda’, prym ‘pierwszeństwo’, też od łacińskiego primus ‘pierwszy’.

Prymier - od łacińskiego primarius ‘pierwszy, naczelny’.

Prymiński - od pryma ‘nagroda’, prym ‘pierwszeństwo’, też od łacińskiego primus ‘pierwszy’.

Prymka - od pryma ‘nagroda’, prym ‘pierwszeństwo’, też od łacińskiego primus ‘pierwszy’; od prymka ‘rodzaj tytoniu’.

Prymke - od pryma ‘nagroda’, prym ‘pierwszeństwo’, też od łacińskiego primus ‘pierwszy’.

Prymlewicz - od pryma ‘nagroda’, prym ‘pierwszeństwo’, też od łacińskiego primus ‘pierwszy’.

Prymo - od pryma ‘nagroda’, prym ‘pierwszeństwo’, też od łacińskiego primus ‘pierwszy’.

Prymocki - od pryma ‘nagroda’, prym ‘pierwszeństwo’, też od łacińskiego primus ‘pierwszy’.

Prymos - od prymas ‘głowa Kościola w państwie’.

Prymowicz - od pryma ‘nagroda’, prym ‘pierwszeństwo’, też od łacińskiego primus ‘pierwszy’.

Prymski - od pryma ‘nagroda’, prym ‘pierwszeństwo’, też od łacińskiego primus ‘pierwszy’.

Prymtczuk - od pryma ‘nagroda’, prym ‘pierwszeństwo’, też od łacińskiego primus ‘pierwszy’.

Prymula - od prymula ‘roślina zielna doniczkowa, odmiana pierwiosnka’.

Prymuła - od prymula ‘roślina zielna doniczkowa, odmiana pierwiosnka’.

Prymus - 1787 od prymus ‘pierwszy, najlepszy’, a to od łacińskiego primus ‘pierwszy’ lub od imienia łacińskiego Primus.

Prymusiewicz - od prymus ‘pierwszy, najlepszy’, a to od łacińskiego primus ‘pierwszy’ lub od imienia łacińskiego Primus.

Prymusz - 1403 od prymus ‘pierwszy, najlepszy’, a to od łacińskiego primus ‘pierwszy’ lub od imienia łacińskiego Primus.

Prymuszewicz - 1440 od prymus ‘pierwszy, najlepszy’, a to od łacińskiego primus ‘pierwszy’ lub od imienia łacińskiego Primus.

Prymuszewski - od prymus ‘pierwszy, najlepszy’, a to od łacińskiego primus ‘pierwszy’ lub od imienia łacińskiego Primus.

Prymuszowicz - 1437 od prymus ‘pierwszy, najlepszy’, a to od łacińskiego primus ‘pierwszy’ lub od imienia łacińskiego Primus.

Prymys - od pryma ‘nagroda’, prym ‘pierwszeństwo’, też od łacińskiego primus ‘pierwszy’.

Prynakowski - od gwarowego prena, pren ‘kij w miotle z chrustu; duży gwóźdź’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Prenn lub Prien.

Prync - od niemieckiej nazwy osobowej Prinz, od Prinz ‘książę’.

Prynczewski - od niemieckiej nazwy osobowej Prinz, od Prinz ‘książę’.

Prynczyński - od niemieckiej nazwy osobowej Prinz, od Prinz ‘książę’.

Prynda - od prędki ‘szybki, nagły’.

Pryndiak - od prędki ‘szybki, nagły’.

Pryndo - od prędki ‘szybki, nagły’.

Pryndziak - od prędki ‘szybki, nagły’.

Pryndziuk - od prędki ‘szybki, nagły’.

Pryniak - od gwarowego prena, pren ‘kij w miotle z chrustu; duży gwóźdź’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Prenn.

Prynicki - od gwarowego prena, pren ‘kij w miotle z chrustu; duży gwóźdź’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Prenn.

Prynicz - od gwarowego prena, pren ‘kij w miotle z chrustu; duży gwóźdź’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Prenn.

Pryniewicz - od gwarowego prena, pren ‘kij w miotle z chrustu; duży gwóźdź’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Prenn.

Prynkiewicz - od gwarowego prena, pren ‘kij w miotle z chrustu; duży gwóźdź’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Prenn.

Prynowicz - od gwarowego prena, pren ‘kij w miotle z chrustu; duży gwóźdź’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Prenn.

Prynz - od niemieckiej nazwy osobowej Prinz, od Prinz ‘książę’.

Pryńc - od niemieckiej nazwy osobowej Prinz, od Prinz ‘książę’.

Pryńczyński - od niemieckiej nazwy osobowej Prinz, od Prinz ‘książę’.

Prypłot - zapewne od przypłod, przypłodek ‘przychówek zwierząt; dziecko z nieprawego łoża’.

Prypucien - 1551 od białoruskiego prypuc, gwarowego pripucień ‘gatunek gołębia’.

Pryputen - od białoruskiego prypuc, gwarowego pripucień ‘gatunek gołębia’.

Pryputeń - od białoruskiego prypuc, gwarowego pripucień ‘gatunek gołębia’.

Pryputnicki - od białoruskiego prypuc, gwarowego pripucień ‘gatunek gołębia’.

Pryputniewicz - od białoruskiego prypuc, gwarowego pripucień ‘gatunek gołębia’.

Prys - od prys ‘ogier; wieprz; pies’.

Prysak - od prys ‘ogier; wieprz; pies’.

Prysek - od prys ‘ogier; wieprz; pies’.

Prysiaźnik - (z fonetyką ukraińską) od przysiężny ‘zaprzysiężony’.

Prysiaźniuk - (z fonetyką ukraińską) od przysiężny ‘zaprzysiężony’.

Prysiażna - (z fonetyką ukraińską) od przysiężny ‘zaprzysiężony’.

Prysiażnik - (z fonetyką ukraińską) od przysiężny ‘zaprzysiężony’.

Prysiażniuk - (z fonetyką ukraińską) od przysiężny ‘zaprzysiężony’.

Prysiażny - (z fonetyką ukraińską) od przysiężny ‘zaprzysiężony’.

Prysiażnyj - (z fonetyką ukraińską) od przysiężny ‘zaprzysiężony’.

Prysiążniuk - (z fonetyką ukraińską) od przysiężny ‘zaprzysiężony’.

Prysicz - od prys ‘ogier; wieprz; pies’.

Prysiężna - (z fonetyką ukraińską) od przysiężny ‘zaprzysiężony’.

Prysiężny - (z fonetyką ukraińską) od przysiężny ‘zaprzysiężony’.

Prysiński - od prys ‘ogier; wieprz; pies’.

Pryska - od pryskać ‘trysnąć, chlapać’, prysk ‘popiół gorący, żar’, od łacińskiego imienia żeńskiego Prisca.

Pryskała - 1693 od pryskać ‘trysnąć, chlapać’, prysk ‘popiół gorący, żar’, od łacińskiego imienia żeńskiego Prisca.

Prysko - od pryskać ‘trysnąć, chlapać’, prysk ‘popiół gorący, żar’, od łacińskiego imienia żeńskiego Prisca.

Pryskowski - od pryskać ‘trysnąć, chlapać’, prysk ‘popiół gorący, żar’, od łacińskiego imienia żeńskiego Prisca.

Prysłaj - od przysłać ‘nadesłać’.

Prysłanek - od przysłać ‘nadesłać’.

Prysłasz - od przysłać ‘nadesłać’.

Prysłopski - od przysłup ‘przypora’ lub od nazwy miejscowej Przysłop.

Prysok - (Śl) od prys ‘ogier; wieprz; pies’.

Prysowski - od prys ‘ogier; wieprz; pies’.

Pryss - od prys ‘ogier; wieprz; pies’.

Pryssok - od prys ‘ogier; wieprz; pies’.

Prystaj - od przystać ‘przyjść, przystąpić’.

Prystalczyk - od przystać ‘przyjść, przystąpić’.

Prystan - od przystać ‘przyjść, przystąpić’.

Prystanowski - od przystać ‘przyjść, przystąpić’.

Prystański - od przystać ‘przyjść, przystąpić’.

Prystarz - od przestarzeć się ‘stać się starym’; od przystarz ‘mąż, który osiadł na gospodarstwie żony’.

Prystasz - od przestarzeć się ‘stać się starym’; od przystarz ‘mąż, który osiadł na gospodarstwie żony’.

Prystopa - od białoruskiego prystupa ‘zięć przybrany do rodziny żony’.

Prystrom - od przy + strom ‘miejsce strome, urwisko’.

Prystupa - od białoruskiego prystupa ‘zięć przybrany do rodziny żony’.

Prystupczyk - od białoruskiego prystupa ‘zięć przybrany do rodziny żony’.

Prystupe - od białoruskiego prystupa ‘zięć przybrany do rodziny żony’.

Prystupiuk - od białoruskiego prystupa ‘zięć przybrany do rodziny żony’.

Prystypa - od białoruskiego prystupa ‘zięć przybrany do rodziny żony’.

Prystypiuk - od białoruskiego prystupa ‘zięć przybrany do rodziny żony’.

Prysz - od imion złożonych typu Przybysław, Przysław.

Pryszak - od imion złożonych typu Przybysław, Przysław.

Pryszanow - od imion złożonych typu Przybysław, Przysław.

Pryszcz - od pryszcz ‘wyprysk, krosta’.

Pryszczaszczyk - od pryszcz ‘wyprysk, krosta’.

Pryszczek - od pryszcz ‘wyprysk, krosta’.

Pryszczenko - od pryszcz ‘wyprysk, krosta’.

Pryszczepa - od przyszczepać ‘przyłupać’, przyszczepa ‘to, co przyszczepiono’.

Pryszczepczyk - od przyszczepać ‘przyłupać’, przyszczepa ‘to, co przyszczepiono’.

Pryszczepienko - od przyszczepać ‘przyłupać’, przyszczepa ‘to, co przyszczepiono’.

Pryszczepka - od przyszczepać ‘przyłupać’, przyszczepa ‘to, co przyszczepiono’.

Pryszczepko - od przyszczepać ‘przyłupać’, przyszczepa ‘to, co przyszczepiono’.

Pryszczewski - od pryszcz ‘wyprysk, krosta’.

Pryszczyk - od pryszcz ‘wyprysk, krosta’.

Pryszczyła - od pryszcz ‘wyprysk, krosta’.

Pryszczyński - od pryszcz ‘wyprysk, krosta’.

Pryszczypienko - od przyszczepać ‘przyłupać’, przyszczepa ‘to, co przyszczepiono’.

Pryszek - od imion złożonych typu Przybysław, Przysław.

Pryszel - od imion złożonych typu Przybysław, Przysław.

Pryszka - od imion złożonych typu Przybysław, Przysław.

Pryszkiewicz - od imion złożonych typu Przybysław, Przysław.

Pryszko - od imion złożonych typu Przybysław, Przysław.

Pryszla - od przyszły ‘mający nadejść; ten, co przyszedł’.

Pryszlak - od przyszły ‘mający nadejść; ten, co przyszedł’.

Pryszło - od przyszły ‘mający nadejść; ten, co przyszedł’.

Prysztacki - od przystać ‘przyjść, przystąpić’.

Prysztak - od przystać ‘przyjść, przystąpić’.

Pryś - 1787 od prys ‘ogier; wieprz; pies’.

Pryśko - od prys ‘ogier; wieprz; pies’.

Pryślak - od przyszły ‘mający nadejść; ten, co przyszedł’.

Pryt - od pryt ‘w języku dziecinnym zrobić pryt ‘pierdnąć’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Pierth.

Prytaj - od pryt ‘w języku dziecinnym zrobić pryt ‘pierdnąć’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Pierth.

Prytas - od pryt ‘w języku dziecinnym zrobić pryt ‘pierdnąć’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Pierth.

Prytek - od pryt ‘w języku dziecinnym zrobić pryt ‘pierdnąć’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Pierth.

Prytka - od pryt ‘w języku dziecinnym zrobić pryt ‘pierdnąć’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Pierth.

Prytkin - od pryt ‘w języku dziecinnym zrobić pryt ‘pierdnąć’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Pierth.

Prytko - od pryt ‘w języku dziecinnym zrobić pryt ‘pierdnąć’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Pierth.

Prytkow - od pryt ‘w języku dziecinnym zrobić pryt ‘pierdnąć’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Pierth.

Prytkowski - od pryt ‘w języku dziecinnym zrobić pryt ‘pierdnąć’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Pierth.

Prytków - od pryt ‘w języku dziecinnym zrobić pryt ‘pierdnąć’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Pierth.

Prytulak - od przytulić ‘przygarnąć, przycisnąć’.

Prytulczyk - od przytulić ‘przygarnąć, przycisnąć’.

Prytulek - od przytulić ‘przygarnąć, przycisnąć’.

Prytuluk - od przytulić ‘przygarnąć, przycisnąć’.

Prytuła - od pryt ‘w języku dziecinnym zrobić pryt ‘pierdnąć’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Pierth.

Prytuła - od przytulić ‘przygarnąć, przycisnąć’.

Prytułka - od przytulić ‘przygarnąć, przycisnąć’.

Prytuło - od przytulić ‘przygarnąć, przycisnąć’.

Prytułów - od przytulić ‘przygarnąć, przycisnąć’.

Prytycki - od przytyk ‘dotknięcie, przymówka’, przytykać.

Prytyka - od przytyk ‘dotknięcie, przymówka’, przytykać.

Prytys - od pryt ‘w języku dziecinnym zrobić pryt ‘pierdnąć’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Pierth.

Prytyś - od pryt ‘w języku dziecinnym zrobić pryt ‘pierdnąć’; może też od niemieckiej nazwy osobowej Pierth.

Prywala - od przywalić ‘przycisnąć’.

Prywałko - od przywalić ‘przycisnąć’.

Prywar - od przywara, przewara ‘resztki jedzenia przywartr do naczynia; złe przyzwyczajenie’.

Prywara - od przywara, przewara ‘resztki jedzenia przywartr do naczynia; złe przyzwyczajenie’.

Prywat - od prywat ‘człowiek prywatny’, prywata ‘dbałość o własne dobro’.

Prywata - od prywat ‘człowiek prywatny’, prywata ‘dbałość o własne dobro’.

Prywatowski - od prywat ‘człowiek prywatny’, prywata ‘dbałość o własne dobro’.

Prywer - od przywara, przewara ‘resztki jedzenia przywartr do naczynia; złe przyzwyczajenie’.

Prywerek - od przywara, przewara ‘resztki jedzenia przywartr do naczynia; złe przyzwyczajenie’.

Prywor - od przywara, przewara ‘resztki jedzenia przywartr do naczynia; złe przyzwyczajenie’.

Prywoznik - ( z fonetyką wschodniosłowiańską) od przewoźny ‘ten, co przewozi, związany z przwozem’, przewozić; od przewoźnik.

Prywoźnik - ( z fonetyką wschodniosłowiańską) od przewoźny ‘ten, co przewozi, związany z przwozem’, przewozić; od przewoźnik.

Pryza - od pryza ‘więzienie’.

Pryzno - od pryza ‘więzienie’.

Pryzowicz - od pryza ‘więzienie’.

Pryzwan - od przyzwać ‘wezwać, zawołać’, przyzwany.

Pryzwański - od przyzwać ‘wezwać, zawołać’, przyzwany.

Przada - (Śl) od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’.

Przadak - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’.

Przadka - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’; od prządek, prządka ‘zajmujący się przędzeniem’.

Przadkiewicz - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’; od prządek, prządka ‘zajmujący się przędzeniem’.

Przado - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’.

Przakulin - od staropolskiego przanka ‘suchy owoc’, prza ‘oskarżenie, spór’; od przeć.

Przał - od przał-, por. zeprzały ‘zniszczony, zbutwiały, zepsuty’.

Przała - od przał-, por. zeprzały ‘zniszczony, zbutwiały, zepsuty’.

Przanek - 1416 od staropolskiego przanka ‘suchy owoc’, prza ‘oskarżenie, spór’.

Przaniewski - od nazwy miejscowej Przanowice (piotrkowskie, gmina Koluszki).

Przankowski - 1787 od staropolskiego przanka ‘suchy owoc’, prza ‘oskarżenie, spór’.

Przanowic - 1359 od staropolskiego przanka ‘suchy owoc’, prza ‘oskarżenie, spór’.

Przanowski - 1393 od nazwy miejscowej Przanowice (piotrkowskie, gmina Koluszki).

Przanzak - od przeżak ‘nieuk, półmędrek’; też od gwarowego uprząż ‘sprzędzione włókno lnu’

Przaradzki - od nazwy miejscowej Przeradz (ciechanowskie, gmina Lutocin).

Przasmycki - od nazwy miejscowej Przesmyki, Przesmyk (kilka wsi).

Przasmyski - od nazwy miejscowej Przesmyki, Przesmyk (kilka wsi).

Przasnek - 1406 od staropolskiego przasnek ‘chleb z ciasta niekiszonego’, przaśny ‘niezakwaszony’.

Przasnicki - od nazwy miejscowej Przesmyki, Przesmyk (kilka wsi).

Przasnycki - od nazwy miasta Przasnysz (ostrołęckie).

Przasnyski - od nazwy miasta Przasnysz (ostrołęckie).

Przastek - od przestać, przestajać ‘przeminąć; przerwać; osłabnąć’.

Przaszlak - od prześlakować, przeszlakować ‘wyśledzić, wytropić’.

Przaździecki - od nazwy miejscowej Przeździecki (łomżyńskie, gmina Andrzejewo, Zambrów).

Prząda - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’.

Prządak - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’.

Prządek - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’; od prządek, prządka ‘zajmujący się przędzeniem’.

Prządka - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’; od prządek, prządka ‘zajmujący się przędzeniem’.

Prządkiewicz - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’; od prządek, prządka ‘zajmujący się przędzeniem’.

Prządko - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’; od prządek, prządka ‘zajmujący się przędzeniem’.

Prządło - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’.

Prządo - 1628 od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’.

Prządowski - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’.

Prządza - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’.

Prządzielewski - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’.

Prządzik - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’.

Prządziński - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’.

Prządziono - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’.

Prządziuk - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’.

Prząstek - od przestać, przestajać ‘przeminąć; przerwać; osłabnąć’.

Przątka - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’; od prządek, prządka ‘zajmujący się przędzeniem’.

Przątkiewicz - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’; od prządek, prządka ‘zajmujący się przędzeniem’.

Przczel - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’.

Przczeliński - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’.

Przczelorz - (Śl) od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’.

Przczółkiewicz - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’.

Przczółkowski - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’.

Przebędowski - 1391 od nazwy miejscowej Przebędowo (poznańskie, gmina Murowana Goślina; słupskie, gmina Główczyce).

Przebieda - od przebiedzić ‘przebiedować’.

Przebieg - od przebieg ‘rozwój, tok’, przebiegać ‘szybko przemieszczać się; odbywać się, dziać’.

Przebiegała - 1594 od przebieg ‘rozwój, tok’, przebiegać ‘szybko przemieszczać się; odbywać się, dziać’.

Przebieglec - od przebieg ‘rozwój, tok’, przebiegać ‘szybko przemieszczać się; odbywać się, dziać’; od przebiegły ‘chytry’.

Przebiegło - 1564 od przebieg ‘rozwój, tok’, przebiegać ‘szybko przemieszczać się; odbywać się, dziać’; od przebiegły ‘chytry’.

Przebieracz - od przebierać ‘zmienić ubranie; wybrać do dna’.

Przebieradło - od przebierać ‘zmienić ubranie; wybrać do dna’.

Przebieralski - 1791 od przebierać ‘zmienić ubranie; wybrać do dna’.

Przebierała - od przebierać ‘zmienić ubranie; wybrać do dna’.

Przebierowski - od przebierać ‘zmienić ubranie; wybrać do dna’.

Przebig - od przebieg ‘rozwój, tok’, przebiegać ‘szybko przemieszczać się; odbywać się, dziać’.

Przebinia - od nazwy miejscowej Przebin (KrW).

Przebiński - od nazwy miejscowej Przebin (KrW).

Przebiodowski - od gwarowego przebudać, przybudać ‘przebudowywać, dobudowywać’.

Przebiorowski - od przebierać ‘zmienić ubranie; wybrać do dna’.

Przebirowski - od przebierać ‘zmienić ubranie; wybrać do dna’.

Przebitkowski - od przybyt, przybytek ‘to, co przybyło, nabytek; majętność, mieszkanie, pobyt’ lub od gwarowego przybytnik.

Przebitowski - od przybyt, przybytek ‘to, co przybyło, nabytek; majętność, mieszkanie, pobyt’ lub od gwarowego przybytnik.

Przebiuda - od gwarowego przebudać, przybudać ‘przebudowywać, dobudowywać’.

Przebiudowski - od gwarowego przebudać, przybudać ‘przebudowywać, dobudowywać’.

Przeborka - 1416 od imienia złożonego Przebor, notowanego w Polsce od XII wieku.

Przeborowski - 1387 od nazw miejscowych Przeborowo, Przeborowice, dziś Przyborowo, Przyborowice (kilka wsi).

Przebosz - 1425 od imienia złożonego Przebor, notowanego w Polsce od XII wieku.

Przebój - od przebój ‘przemoc, siła’.

Przebór - od imienia złożonego Przebor, notowanego w Polsce od XII wieku.

Przebuś - od imienia złożonego Przebor, notowanego w Polsce od XII wieku.

Przebycien - od przybycień ‘przybysz’.

Przebylski - od przebyć ‘przetrwać; przejść jakąś przestrzeń’, przebyty.

Przebyła - od przebyć ‘przetrwać; przejść jakąś przestrzeń’, przebyty.

Przebysz - od imienia złożonego Przebor, notowanego w Polsce od XII wieku lub od przybysz.

Przebyty - od przebyć ‘przetrwać; przejść jakąś przestrzeń’, przebyty; od przebyt ‘przeprawa, przebycie’.

Przecek - od przek ‘przeciwnie, na opak’, od staropolskiego przeko ‘w poprzek’.

Przech - 1398 od imion złożonych typu Przedsław, Przebor.

Przecha - 1409 od imion złożonych typu Przedsław, Przebor.

Przechacki - od przechodzień ‘człowiek przechodzący’.

Przechadzki - od przechodzień ‘człowiek przechodzący’.

Przechała - od imion złożonych typu Przedsław, Przebor.

Przechera - od przechera ‘człowiek przebiegły’.

Przecherka - od przechera ‘człowiek przebiegły’.

Przecherko - od przechera ‘człowiek przebiegły’.

Przecherny - od przechera ‘człowiek przebiegły’.

Przecherski - od przechera ‘człowiek przebiegły’.

Przechnic - 1398 od imion złożonych typu Przedsław, Przebor.

Przechnik - od imion złożonych typu Przedsław, Przebor.

Przechno - 1437 od imion złożonych typu Przedsław, Przebor.

Przechnowski - od imion złożonych typu Przedsław, Przebor.

Przechocki - od przechodzień ‘człowiek przechodzący’.

Przechocko - od przechodzień ‘człowiek przechodzący’.

Przechoćko - od przechodzień ‘człowiek przechodzący’.

Przechodna / - y od przechodzień ‘człowiek przechodzący’; od dawnego przechodny ‘przejściowy’.

Przechodniak - od przechodzień ‘człowiek przechodzący’; od dawnego przechodny ‘przejściowy’.

Przechodzeń - od przechodzień ‘człowiek przechodzący’.

Przechodzień - od przechodzień ‘człowiek przechodzący’.

Przechodziński - od przechodzień ‘człowiek przechodzący’.

Przechodzki - od przechodzień ‘człowiek przechodzący’; od dawnego przechodny ‘przejściowy’.

Przechora - od przechera ‘człowiek przebiegły’.

Przechorski - od przechera ‘człowiek przebiegły’.

Przechowic - 1441 od imion złożonych typu Przedsław, Przebor.

Przechowiecki - od nazwy miejscowej Przechowo (bydgoskie, gmina Świecie).

Przechowski - od nazwy miejscowej Przechowo (bydgoskie, gmina Świecie).

Przechrzest - 1441 od przechrzta, ze staropolskiego też przekryta ‘ten co przyjął chrzest porzuciwszy swoją wiarę, zwłaszcza Żyd’.

Przechrzta - 1483 od przechrzta, ze staropolskiego też przekryta ‘ten co przyjął chrzest porzuciwszy swoją wiarę, zwłaszcza Żyd’.

Przechszta - od przechrzta, ze staropolskiego też przekryta ‘ten co przyjął chrzest porzuciwszy swoją wiarę, zwłaszcza Żyd’.

Przechwalski - od przechwalać się.

Przeciak - od przek ‘przeciwnie, na opak’, od staropolskiego przeko ‘w poprzek’.

Przeciasa - od przyciasny ‘trochę ciasny’.

Przecieszewski - od nazw miejscowych Przeciszewo (płockie, gmina Staroźreby), Przeciszów (bielskie, gmina Przeciszów).

Przecinkowski - od przecinać; od przecinka ‘sciezka w lesie powstała po wycięciu drzew’.

Przeciński - od przecinać.

Przecioska - od przeciosać ‘rozciąć’, przeczos ‘dom z drzewa’.

Przecioszka - od przeciosać ‘rozciąć’, przeczos ‘dom z drzewa’.

Przeciszewski - 1767 od nazw miejscowych Przeciszewo (płockie, gmina Staroźreby), Przeciszów (bielskie, gmina Przeciszów).

Przeciszowski - od nazw miejscowych Przeciszewo (płockie, gmina Staroźreby), Przeciszów (bielskie, gmina Przeciszów).

Przecka - od przek ‘przeciwnie, na opak’, od staropolskiego przeko ‘w poprzek’.

Przecław - od imienia złożonego Przedsław, Przecław, notowanego w Polsce od XII wieku.

Przecławski - 1407 od nazw miejscowych typu Przecławice, Przesławice.

Przeczak - od przek ‘przeciwnie, na opak’, od staropolskiego przeko ‘w poprzek’.

Przeczek - 1388 od przek ‘przeciwnie, na opak’, od staropolskiego przeko ‘w poprzek’.

Przeczeń - 1403 od przeczny ‘przeciwny’.

Przeczewski - od nazwy miejscowej Przeczów (tarnobrzeskie, gmina Połaniec; opolskie, gmina Namysłów).

Przeczka, m. - 1497 od przek ‘przeciwnie, na opak’, od staropolskiego przeko ‘w poprzek’.

Przeczko - 1390 od przek ‘przeciwnie, na opak’, od staropolskiego przeko ‘w poprzek’.

Przeczkowic - 1491 od przek ‘przeciwnie, na opak’, od staropolskiego przeko ‘w poprzek’.

Przeczkowski - 1492 od nazwy miejscowej Przeczki (łomżyńskie, gmina Mały Płock).

Przeczkowski - od przek ‘przeciwnie, na opak’, od staropolskiego przeko ‘w poprzek’.

Przecznic - 1411 od przeczny ‘przeciwny’.

Przeczno - 1394 od przeczny ‘przeciwny’.

Przecznowski - 1394 od nazwy miejscowej Przecznia (piotrkowskie, gmina Zelów).

Przeczowski - 1390 od nazwy miejscowej Przeczów (tarnobrzeskie, gmina Połaniec; opolskie, gmina Namysłów).

Przeczyna - od przek ‘przeciwnie, na opak’, od staropolskiego przeko ‘w poprzek’.

Przeczyński - od nazwy miejscowej Przecznia (piotrkowskie, gmina Zelów).

Przeczyński - od przek ‘przeciwnie, na opak’, od staropolskiego przeko ‘w poprzek’.

Przed - 1424 od imion złożonych typu Przedbor, Przedsław.

Przedacz - od przedać ‘odstąpić za pieniądze, sprzedać’.

Przedacz - XIII w. od imion złożonych typu Przedbor, Przedsław.

Przedała - od przedać ‘odstąpić za pieniądze, sprzedać’.

Przedałkowski - od przedać ‘odstąpić za pieniądze, sprzedać’.

Przedański - od przedać ‘odstąpić za pieniądze, sprzedać’.

Przedaszek - od przedać ‘odstąpić za pieniądze, sprzedać’.

Przedbora - od imienia złożonego Przedbor, notowanego w Polsce od XIII wieku.

Przedborowski - od nazwy miejscowej Przedborze (częste) lub od nazwy miejscowej Przedborów (kaliskie, gmina Mikstat).

Przedborski - 1494 od nazwy miejscowej Przedborze (częste).

Przedbój - od przebój ‘przemoc, siła’.

Przedbór - od imienia złożonego Przedbor, notowanego w Polsce od XIII wieku.

Przedecki - od nazwy miasta Przedecz (konińskie).

Przedecz - 1470- 80 od nazwy miasta Przedecz (konińskie).

Przedęcki - od nazwy miasta Przedecz (konińskie).

Przedka - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’; od prządek, prządka ‘zajmujący się przędzeniem’.

Przedlacki - od przed + Lachy o znaczeniu pierwotnym ‘mieszkający przed Polakami’.

Przedlecki - od przed + Lachy o znaczeniu pierwotnym ‘mieszkający przed Polakami’.

Przedmiejski - 1543 od przedmiejski ‘położony pod miastem’.

Przedmieszczanic - 1599 od przedmieszczanin ‘mieszkaniec okolic przedmiejskich’.

Przedmojski - od przedmoście ‘miejsce połozone przed mostem’.

Przedmolski - od przedmoście ‘miejsce połozone przed mostem’.

Przedmost - 1391 od przedmoście ‘miejsce połozone przed mostem’.

Przedmoście - 1369 od przedmoście ‘miejsce połozone przed mostem’.

Przedni - 1411 od przedni ‘stojący na czele’.

Przedniaczek - od przedni ‘stojący na czele’.

Przedniak - od przedni ‘stojący na czele’.

Przedniakowski - od przedni ‘stojący na czele’.

Przedniczek - od przedni ‘stojący na czele’; od przednik ‘przewodnik’.

Przedniczowski - od przedni ‘stojący na czele’; od przednik ‘przewodnik’.

Przednik - 1383 od przedni ‘stojący na czele’; od przednik ‘przewodnik’.

Przednikiewicz - od przedni ‘stojący na czele’; od przednik ‘przewodnik’.

Przednikowski - od przedni ‘stojący na czele’; od przednik ‘przewodnik’.

Przednowek - od przednówek ‘czas przednowymi zbiorami, przed nowym księżycem’.

Przednówek - od przednówek ‘czas przednowymi zbiorami, przed nowym księżycem’.

Przedpelski - od imienia złożonego Przedpełk, Przedpełka, notowanego od XIII wieku.

Przedpełka - od imienia złożonego Przedpełk, Przedpełka, notowanego od XIII wieku.

Przedpełkowic - 1286 od imienia złożonego Przedpełk, Przedpełka, notowanego od XIII wieku.

Przedpełski - od imienia złożonego Przedpełk, Przedpełka, notowanego od XIII wieku.

Przedpłata - od przedpłata ‘zaliczka’.

Przedpolewski - od nazwy miejscowej Przezpolew (kaliskie, gmina Ceków-Kolonia).

Przedpolski - od przedpole ‘obszar znajdujący się w bezpośredniej bliskości czegoś’.

Przedpołski - od przedpole ‘obszar znajdujący się w bezpośredniej bliskości czegoś’.

Przedromirski - od nazwy miejscowej Przedrzymirchy (KrW).

Przedrzymirski - 1592 od nazwy miejscowej Przedrzymirchy (KrW).

Przedsławski - 1393 od nazw miejscowych typu Przecławice, Przesławice, pochodne z podstawy Przedsław-.

Przedwalski - od przed + wał.

Przedwiecki - od przed + wieś, wioska o znaczeniu ‘mieszkający przed wsią’.

Przedwies - od przed + wieś, wioska o znaczeniu ‘mieszkający przed wsią’.

Przedwieski - 1662 od przed + wieś, wioska o znaczeniu ‘mieszkający przed wsią’.

Przedwiosko - od przed + wieś, wioska o znaczeniu ‘mieszkający przed wsią’.

Przedwoj - od imienia złożonego Przedwoj, notowanego w Polsce od XII wieku.

Przedwojewic - 1423 od imienia złożonego Przedwoj, notowanego w Polsce od XII wieku.

Przedwojewski - od imienia złożonego Przedwoj, notowanego w Polsce od XII wieku.

Przedwojowic - 1204 od imienia złożonego Przedwoj, notowanego w Polsce od XII wieku.

Przedwojowski - od imienia złożonego Przedwoj, notowanego w Polsce od XII wieku.

Przedwojski - od imienia złożonego Przedwoj, notowanego w Polsce od XII wieku.

Przedwolski - od przed + nazwa miejscowa Wola o znaczeniu ‘mieszkający przed Wolą’.

Przedwój - od imienia złożonego Przedwoj, notowanego w Polsce od XII wieku.

Przedziecki - od nazwy miejscowej Przeździecki (łomżyńskie, gmina Andrzejewo, Zambrów).

Przedziek - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przedziekowski - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przedzienkowski - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przedzień - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przedzieńkowski - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przedziękowski - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przedzik - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przedzikowski - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przedzimiarski - od nazwy miejscowej Przedrzymirchy (KrW).

Przedzimierski - od nazwy miejscowej Przedrzymirchy (KrW).

Przedzimirski - od nazwy miejscowej Przedrzymirchy (KrW).

Przedzinkowski - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przedziński - 1397 od nazwy miejscowej Przedzino, dziś Przedzeń (kaliskie, gmina Ceków- Kolonia).

Przedziuk - od imion złożonych typu Przedbor, Przedsław.

Przegadziński - od przegadać.

Przegaliński - 1499 od nazwy miejscowej Przegaliny (białostockie, gmina Komarówka Podlaska).

Przegalski - od nazwy miejscowej Przegaliny (białostockie, gmina Komarówka Podlaska).

Przeganiała - od przeganiać.

Przegedza - od przegędać ‘grać na instrumencie strunowym’.

Przegenda - od przegędać ‘grać na instrumencie strunowym’.

Przegendz - od przegędać ‘grać na instrumencie strunowym’.

Przegendza - od przegędać ‘grać na instrumencie strunowym’.

Przegenza - od przegędać ‘grać na instrumencie strunowym’.

Przegęda - od przegędać ‘grać na instrumencie strunowym’.

Przegędza - od przegędać ‘grać na instrumencie strunowym’.

Przegędzki - od przegędać ‘grać na instrumencie strunowym’.

Przegęza - od przegędać ‘grać na instrumencie strunowym’.

Przegienda - od przegędać ‘grać na instrumencie strunowym’.

Przegięda - od przegędać ‘grać na instrumencie strunowym’.

Przegiętka - od przegędać ‘grać na instrumencie strunowym’.

Przegina - 1541 od przeginać.

Przeginia - od nazwy miejscowej Przeginia (krakowskie, gmina Czernichów) lub od nazwy herbu Przeginia, znanej od XIV wieku.

Przeginiak - 1788 od nazwy miejscowej Przeginia (krakowskie, gmina Czernichów) lub od nazwy herbu Przeginia, znanej od XIV wieku.

Przegiński - 1442 od nazwy miejscowej Przeginia (krakowskie, gmina Czernichów) lub od nazwy herbu Przeginia, znanej od XIV wieku.

Przegocki - od nazwy miejscowej Przygodzice (kaliskie, gmina Przygodzice), Przygody (siedleckie, gmina Suchożreby).

Przegoliński - od nazwy miejscowej Przegaliny (białostockie, gmina Komarówka Podlaska).

Przegon - od przegonić, przegon ‘przepędzanie bydła’.

Przegonia - od przegonić, przegon ‘przepędzanie bydła’.

Przegoniak - od przegonić, przegon ‘przepędzanie bydła’.

Przegoniała - od przegonić, przegon ‘przepędzanie bydła’.

Przegoń - od przegonić, przegon ‘przepędzanie bydła’.

Przegórski - od nazwy miejscowej Przygórze (kilka wsi).

Przegrała - od przegrać ‘stracić; zostać pokonanym’,

Przegrałek - od przegrać ‘stracić; zostać pokonanym’,

Przegrocki - od przegrodzić ‘przedzielić’, przegroda ‘płot, ogrodzenie’.

Przegroda - od przegrodzić ‘przedzielić’, przegroda ‘płot, ogrodzenie’.

Przegrodzki - od przegrodzić ‘przedzielić’, przegroda ‘płot, ogrodzenie’.

Przejczowski - od nazwy miejscowej Przeczów (tarnobrzeskie, gmina Połaniec; opolskie, gmina Namysłów).

Przejemski - od nazwy miejscowej Przyjma (konińskie, gmina Golina), Przyjmy (kilka wsi).

Przejsz - od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Przek - od przek ‘przeciwnie, na opak’, od staropolskiego przeko ‘w poprzek’.

Przeka - 1496 od przek ‘przeciwnie, na opak’, od staropolskiego przeko ‘w poprzek’.

Przekadziński - od przekadzić ‘okadzic w nadmiarze’, tu ‘przechwalić, pochlebić’.

Przekała - 1391 od przek ‘przeciwnie, na opak’, od staropolskiego przeko ‘w poprzek’.

Przekaza - 1652 od przekaza, przekaz ‘przeszkoda, pogróżka’.

Przekaziński - od przekaza, przekaz ‘przeszkoda, pogróżka’.

Przeklas - od przeklasować ‘wybredzać’, przeklaśny ‘wybredny’.

Przeklasa - od przeklasować ‘wybredzać’, przeklaśny ‘wybredny’.

Przeklassa - (Śl) od przeklasować ‘wybredzać’, przeklaśny ‘wybredny’.

Przekłasa - (Śl) od przeklasować ‘wybredzać’, przeklaśny ‘wybredny’.

Przekociński - od przek ‘przeciwnie, na opak’, od staropolskiego przeko ‘w poprzek’.

Przekocki - od przek ‘przeciwnie, na opak’, od staropolskiego przeko ‘w poprzek’.

Przekop - od przekopać, przekop ‘rów’.

Przekopański - od przekopać, przekop ‘rów’.

Przekopiak - od przekopać, przekop ‘rów’.

Przekopiński - od przekopać, przekop ‘rów’.

Przekopowicz - od przekopać, przekop ‘rów’.

Przekopowski - od przekopać, przekop ‘rów’.

Przekopski - od przekopać, przekop ‘rów’.

Przekora - 1413 od przekora ze staropolskiego ‘zniewaga; szkoda’.

Przekoracki - od przekora ze staropolskiego ‘zniewaga; szkoda’.

Przekoradzki - od przekora ze staropolskiego ‘zniewaga; szkoda’.

Przekorka - 1560 od przekora ze staropolskiego ‘zniewaga; szkoda’.

Przekorzyński - od przekora ze staropolskiego ‘zniewaga; szkoda’.

Przekota - od przek ‘przeciwnie, na opak’, od staropolskiego przeko ‘w poprzek’.

Przekowiak - od przek ‘przeciwnie, na opak’, od staropolskiego przeko ‘w poprzek’.

Przekrzta - 1441 od przechrzta, ze staropolskiego też przekryta ‘ten co przyjął chrzest porzuciwszy swoją wiarę, zwłaszcza Żyd’.

Przekta - 1789 od przechrzta, ze staropolskiego też przekryta ‘ten co przyjął chrzest porzuciwszy swoją wiarę, zwłaszcza Żyd’.

Przekuła - 1399 od przek ‘przeciwnie, na opak’, od staropolskiego przeko ‘w poprzek’; od przekuć.

Przekupień - 1410 od przekupień ‘handlarz’.

Przekupka, m. - 1488 od przekupka ‘handlarka’.

Przekupniowicz - 1695 od przekupień ‘handlarz’.

Przekuracki - od przekora ze staropolskiego ‘zniewaga; szkoda’; od przekurat ‘prokurator’.

Przekuradzki - od przekora ze staropolskiego ‘zniewaga; szkoda’; od przekurat ‘prokurator’.

Przekurat - od prokurat, prokurator ‘dawniej ‘obrońca’.

Przekwas - od przekwasić, przekwas ‘coś przekwaśniałe, przekisłe.’

Przekwasiński - od przekwasić, przekwas ‘coś przekwaśniałe, przekisłe.’

Przel - od niemieckiej nazwy osobowej Prell, ta od średnio-wysoko-niemieckiego prellen ‘oszukać; podrzucic do góry’, średnio-wysoko-niemieckiego prelle ‘krzykacz, krzykała’.

Przelaczek - od niemieckiej nazwy osobowej Prell, ta od średnio-wysoko-niemieckiego prellen ‘oszukać; podrzucic do góry’, średnio-wysoko-niemieckiego prelle ‘krzykacz, krzykała’.

Przelak - od niemieckiej nazwy osobowej Prell, ta od średnio-wysoko-niemieckiego prellen ‘oszukać; podrzucic do góry’, średnio-wysoko-niemieckiego prelle ‘krzykacz, krzykała’.

Przelakowski - od niemieckiej nazwy osobowej Prell, ta od średnio-wysoko-niemieckiego prellen ‘oszukać; podrzucic do góry’, średnio-wysoko-niemieckiego prelle ‘krzykacz, krzykała’.

Przelasko - od przełazić, przeleźć ‘przejść’.

Przelaskowski - od przełazić, przeleźć ‘przejść’.

Przelaśkowski - od przełazić, przeleźć ‘przejść’.

Przelazła - od przełazić, przeleźć ‘przejść’.

Przelazłowski - od przełazić, przeleźć ‘przejść’.

Przelazły - od przełazić, przeleźć ‘przejść’.

Przelepski - 1397 od nazw miejscowych Przylepice, Przelepice, dziś Przlepki (poznańskie, gmina Brodnica), Przylepa, Przylepki.

Przelezło - 1448 od przełazić, przeleźć ‘przejść’.

Przelicki - od gwarowego przylica ‘dowód’.

Przeliński - 1780 od przelina ‘ziemia pokazująca się na wiosnę spod śniegu’.

Przelior - (Śl) zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Preller.

Przeliorz - (Śl) zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Preller.

Przeliosz - (Śl) zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Preller.

Przeliórz - (Śl) zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Preller.

Przelonczkowski - (Śl) zapewne od nazwy miejscowej Przyłęczek (kieleckie, gmina Wodzisław).

Przelor - (Śl) zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Preller.

Przełaczkowski - (Śl) zapewne od nazwy miejscowej Przyłęczek (kieleckie, gmina Wodzisław).

Przełaz - 1417 od przełazić, przeleźć ‘przejść’.

Przełazło - 1441 od przełazić, przeleźć ‘przejść’.

Przełącki - od nazwy miejscowej Przyłęk (kilka wsi).

Przełączkowski - zapewne od nazwy miejscowej Przyłęczek (kieleckie, gmina Wodzisław).

Przełęcki - od nazwy miejscowej Przyłęk (kilka wsi).

Przełocki - od nazwy miejscowej Przyłęk (kilka wsi).

Przełomiec - 1566 od przełomie, przełom.

Przełomski - od przełomie, przełom.

Przełonczkowski - (Śl) zapewne od nazwy miejscowej Przyłęczek (kieleckie, gmina Wodzisław).

Przełoźna - od przełożony ‘zwierzchnik’.

Przełoźny - od przełożony ‘zwierzchnik’.

Przełożeński - od przełożony ‘zwierzchnik’.

Przełożna - od przełożony ‘zwierzchnik’.

Przełożny - od przełożony ‘zwierzchnik’.

Przełożona - od przełożony ‘zwierzchnik’.

Przełożony - od przełożony ‘zwierzchnik’.

Przełożyński - od przełożony ‘zwierzchnik’.

Przełucki - od nazw miejscowych Przyłuka, Przyłuki (KrW), Przyłuski (skierniewickie, gmina Biała Rawska).

Przełuski - od nazw miejscowych Przyłuka, Przyłuki (KrW), Przyłuski (skierniewickie, gmina Biała Rawska).

Przemakowski - od nazwy miejscowej Przemęków, dziś Przemyków (kieleckie, gmina Koszyce).

Przemecki - od nazw miejscowych Przemęt (miasto, leszczyńskie), Przemęczany (krakowskie, gmina Radziemice).

Przemeński - od nazw miejscowych Przemęt (miasto, leszczyńskie), Przemęczany (krakowskie, gmina Radziemice).

Przemęcki - 1388 od nazw miejscowych Przemęt (miasto, leszczyńskie), Przemęczany (krakowskie, gmina Radziemice).

Przemękowski - 1389 od nazwy miejscowej Przemęków, dziś Przemyków (kieleckie, gmina Koszyce).

Przemęski - 1393 od nazw miejscowych Przemęt (miasto, leszczyńskie), Przemęczany (krakowskie, gmina Radziemice).

Przemęt - 1372 od nazw miejscowych Przemęt (miasto, leszczyńskie), Przemęczany (krakowskie, gmina Radziemice).

Przemianek - 1628 od przemianek ‘ten, kto zmienił nazwisko, przezwisko’.

Przemielewski - od przemiły ‘bardzo miły’ lub od imienia złożonego Przemił, notowanego w Polsce od XIII wieku.

Przemieniecki - od przemianek ‘ten, kto zmienił nazwisko, przezwisko’.

Przemił - od przemiły ‘bardzo miły’ lub od imienia złożonego Przemił, notowanego w Polsce od XIII wieku.

Przemiła - od przemiły ‘bardzo miły’ lub od imienia złożonego Przemił, notowanego w Polsce od XIII wieku.

Przemiłek - 1576 od przemiły ‘bardzo miły’ lub od imienia złożonego Przemił, notowanego w Polsce od XIII wieku.

Przemiłowic - 1306 od przemiły ‘bardzo miły’ lub od imienia złożonego Przemił, notowanego w Polsce od XIII wieku.

Przemiński - od nazw miejscowych Przemęt (miasto, leszczyńskie), Przemęczany (krakowskie, gmina Radziemice).

Przemiosła - od przemieść ‘przesunąć, przygarnąć’.

Przemiosło - od przemieść ‘przesunąć, przygarnąć’.

Przemirski - zapewne od przymierze, dawniej przymirze ‘umowa, współpraca’.

Przemorski - od przymorze ‘miejsce przy morzu’, przymorski ‘nadmorski’ lub też od nazwy miejscowej Przymorze (liczne).

Przemosło - od przemieść ‘przesunąć, przygarnąć’.

Przemus - od przymus ‘obowiązek, nacisk’, przymuszać.

Przemusiak - od przymus ‘obowiązek, nacisk’, przymuszać.

Przemusiała - od przymus ‘obowiązek, nacisk’, przymuszać.

Przemusiński - od przymus ‘obowiązek, nacisk’, przymuszać.

Przemuś - od przymus ‘obowiązek, nacisk’, przymuszać.

Przemycki - od przemykać ‘przebiec szybko, przekraść się’, przemyk ‘przesmyk’.

Przemyk - od przemykać ‘przebiec szybko, przekraść się’, przemyk ‘przesmyk’.

Przemykalski - od przemykać ‘przebiec szybko, przekraść się’, przemyk ‘przesmyk’.

Przemykała - od przymykać ‘zamykać’, przemyk ‘przymknięcie’, może też od przemykać.

Przemykowski - od przemykać ‘przebiec szybko, przekraść się’, przemyk ‘przesmyk’.

Przemyłski - od nazwy miasta Przemyśl.

Przemyski - 1482 od nazwy miasta Przemyśl.

Przemysław - od imienia Przemysław notowanego w tej formie od XIII wieku, pochodnego od imienia złożonego Przemysł.

Przemysławic - 1262 od imienia Przemysław notowanego w tej formie od XIII wieku, pochodnego od imienia złożonego Przemysł.

Przemysławski - od imienia Przemysław notowanego w tej formie od XIII wieku, pochodnego od imienia złożonego Przemysł.

Przemysłowicz - 1408 od imienia Przemysław notowanego w tej formie od XIII wieku, pochodnego od imienia złożonego Przemysł.

Przemysłowski - od imienia Przemysław notowanego w tej formie od XIII wieku, pochodnego od imienia złożonego Przemysł.

Przemyślak - od nazwy miasta Przemyśl.

Przemyślański - od nazwy miasta Przemyślany (KrW).

Przemyślski - 1491 od nazwy miasta Przemyśl.

Przenda - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’.

Przendziecki - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’.

Przendziejewski - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’.

Przendzielewski - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’.

Przendzielski - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’.

Przendzik - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’.

Przendziono - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’.

Przenek - od pszenica ‘gatunek zboża’.

Przenia - od pszenica ‘gatunek zboża’.

Przenica - od pszenica ‘gatunek zboża’.

Przenicki - od pszenica ‘gatunek zboża’.

Przeniczka - od pszenica ‘gatunek zboża’.

Przeniczkowski - od pszenica ‘gatunek zboża’.

Przeniczna - od pszenica ‘gatunek zboża’.

Przeniczny - od pszenica ‘gatunek zboża’.

Przeniczona - od pszenica ‘gatunek zboża’.

Przeniczony - od pszenica ‘gatunek zboża’.

Przeniecki - od pszenica ‘gatunek zboża’.

Przenieslik - od przenieść.

Przeniesławski - od przenieść.

Przeniesło - od przenieść.

Przenieślik - od przenieść.

Przeniewski - od przenieść.

Przenieżlik - od przenieść.

Przeniosko - od przenieść.

Przeniosła - od przenieść.

Przeniosław - od przenieść.

Przeniosło - od przenieść.

Przeniósło - od przenieść.

Przenisło - od przenieść.

Przenisz - od pszenica ‘gatunek zboża’.

Przenna - od pszenica ‘gatunek zboża’.

Przennak - od pszenica ‘gatunek zboża’.

Przennakowski - od pszenica ‘gatunek zboża’.

Przenniak - od pszenica ‘gatunek zboża’.

Przenno - od pszenica ‘gatunek zboża’.

Przenny - od pszenica ‘gatunek zboża’.

Przenosił - od prznosić.

Przenyczny - od pszenica ‘gatunek zboża’.

Przenzak - od przeżak ‘nieuk, półmędrek’.

Przeobrażański - od rosyjskiej nazwy Preobrażenskij.

Przeobrażeński - od rosyjskiej nazwy Preobrażenskij.

Przeor - 1455 od przeor ‘przełożony klasztoru’.

Przeorek - od przeor ‘przełożony klasztoru’.

Przeorowski - od przeor ‘przełożony klasztoru’.

Przeorski - od przeor ‘przełożony klasztoru’.

Przepadło - od przepadły ‘stracony’, przepaść.

Przepaliński - od nazwy miejscowej Przepałkowo (bydgoskie, gmina Sośno) lub od przypalić.

Przepalski - od nazwy miejscowej Przepałkowo (bydgoskie, gmina Sośno) lub od przypalić.

Przepałkowski - od nazwy miejscowej Przepałkowo (bydgoskie, gmina Sośno).

Przeparski - od przeprzeć się ‘przepracować się’ lub od przeparać ‘przepruć’, przepór ‘rozcięcie’, por. rozporek.

Przepaśniak - od gwarowego przepastnik ‘szatan, mieszkaniec piekla’, od staropolskiego przepastny ‘przezorny, roztropny’.

Przepaśnik - od gwarowego przepastnik ‘szatan, mieszkaniec piekla’, od staropolskiego przepastny ‘przezorny, roztropny’.

Przepeluk - od nazwy miejscowej Przepałkowo (bydgoskie, gmina Sośno) lub od przypalić.

Przeperski - od przeprzeć się ‘przepracować się’ lub od przeparać ‘przepruć’, przepór ‘rozcięcie’, por. rozporek.

Przepiałowski - od nazwy miejscowej Przepałkowo (bydgoskie, gmina Sośno) lub od przypalić.

Przepiera - od przepiora, przepiórka, przepierzyca ‘gatunek ptaka’; czasem od przepierać.

Przepierczyński - od przepiora, przepiórka, przepierzyca ‘gatunek ptaka’; czasem od przepierać.

Przepierowski - od przepiora, przepiórka, przepierzyca ‘gatunek ptaka’; czasem od przepierać.

Przepierski - od przepiora, przepiórka, przepierzyca ‘gatunek ptaka’; czasem od przepierać.

Przepierzyczka - 1612 od przepiora, przepiórka, przepierzyca ‘gatunek ptaka’; czasem od przepierać.

Przepierzyński - od przepiora, przepiórka, przepierzyca ‘gatunek ptaka’; czasem od przepierać.

Przepior - 1497 od przepiora, przepiórka, przepierzyca ‘gatunek ptaka’; czasem od przepierać.

Przepiora - od przepiora, przepiórka, przepierzyca ‘gatunek ptaka’; czasem od przepierać.

Przepiorczycz - 1440 od przepiora, przepiórka, przepierzyca ‘gatunek ptaka’; czasem od przepierać.

Przepiorka - od przepiora, przepiórka, przepierzyca ‘gatunek ptaka’; czasem od przepierać.

Przepiorko - 1428 od przepiora, przepiórka, przepierzyca ‘gatunek ptaka’; czasem od przepierać.

Przepiorkowski - od przepiora, przepiórka, przepierzyca ‘gatunek ptaka’; czasem od przepierać.

Przepiorski - od przepiora, przepiórka, przepierzyca ‘gatunek ptaka’; czasem od przepierać.

Przepiorzyński - od przepiora, przepiórka, przepierzyca ‘gatunek ptaka’; czasem od przepierać.

Przepiór - od przepiora, przepiórka, przepierzyca ‘gatunek ptaka’; czasem od przepierać.

Przepióra - od przepiora, przepiórka, przepierzyca ‘gatunek ptaka’; czasem od przepierać.

Przepiórczyk - 1753 od przepiora, przepiórka, przepierzyca ‘gatunek ptaka’; czasem od przepierać.

Przepiórczyński - od przepiora, przepiórka, przepierzyca ‘gatunek ptaka’; czasem od przepierać.

Przepiórka - 1266 od przepiora, przepiórka, przepierzyca ‘gatunek ptaka’; czasem od przepierać.

Przepiórkiewicz - od przepiora, przepiórka, przepierzyca ‘gatunek ptaka’; czasem od przepierać.

Przepiórko - od przepiora, przepiórka, przepierzyca ‘gatunek ptaka’; czasem od przepierać.

Przepiórkowski - od przepiora, przepiórka, przepierzyca ‘gatunek ptaka’; czasem od przepierać.

Przepiórowski - od przepiora, przepiórka, przepierzyca ‘gatunek ptaka’; czasem od przepierać.

Przepiórski - od przepiora, przepiórka, przepierzyca ‘gatunek ptaka’; czasem od przepierać.

Przepiórzyński - od przepiora, przepiórka, przepierzyca ‘gatunek ptaka’; czasem od przepierać.

Przepirzyński - od przepiora, przepiórka, przepierzyca ‘gatunek ptaka’; czasem od przepierać.

Przepis - od przepisać, przepis ‘wierny odpis, kopia’, w innych formach też od przypisać ‘napisać, dopisać, zatwierdzić’, od przypis ‘dopisek’.

Przepisna - od przepisać, przepis ‘wierny odpis, kopia’, w innych formach też od przypisać ‘napisać, dopisać, zatwierdzić’, od przypis ‘dopisek’.

Przepiura - od przepiora, przepiórka, przepierzyca ‘gatunek ptaka’; czasem od przepierać.

Przepiurka - od przepiora, przepiórka, przepierzyca ‘gatunek ptaka’; czasem od przepierać.

Przepiurkowski - od przepiora, przepiórka, przepierzyca ‘gatunek ptaka’; czasem od przepierać.

Przeplaska - od prze + płaski, przypłaski ‘trochę płaski’.

Przeplasko - od prze + płaski, przypłaski ‘trochę płaski’.

Przepłaska - od prze + płaski, przypłaski ‘trochę płaski’.

Przepłasko - od prze + płaski, przypłaski ‘trochę płaski’.

Przepłata - od przeplatać ‘rozpłatać, rozciąć’.

Przepodobna - od przypodobny ‘nieco podobny’.

Przepodobny - od przypodobny ‘nieco podobny’.

Przepolewski - od nazwy miejscowej Przepoły (Wileńszczyzna).

Przepolski - od nazwy miejscowej Przepoły (Wileńszczyzna).

Przepórka - od przepiora, przepiórka, przepierzyca ‘gatunek ptaka’; czasem od przepierać.

Przepyszny - od przepyszny ‘wspaniały, okazały’ lub od przepyszny ‘nieco pyszny’.

Przeracki - od nazwy miejscowej Przeradz (ciechanowskie, gmina Lutocin).

Przerada - od staropolskiego przeradzić ‘wprowadzić w błąd’.

Przeradowski - 1431 od nazwy miejscowej Przeradowo (ostrołęckie, gmina Szelków).

Przeradza - od staropolskiego przeradzić ‘wprowadzić w błąd’.

Przeradziński - od staropolskiego przeradzić ‘wprowadzić w błąd’.

Przeradzka - od staropolskiego przeradzić ‘wprowadzić w błąd’.

Przeradzki - 1497 od nazwy miejscowej Przeradz (ciechanowskie, gmina Lutocin).

Przeraja - od prze + raja ‘błoto, topielisko’ lub od raić ‘radzić’.

Przerambski - od przerębel, przyrębel ‘otwór wyrąbany w lodzie’.

Przerański - 1497 od nazwy miejscowej Przeranie, dziś Przyranie (kaliskie, gmina Mycielin).

Przeraziński - od przerazić ‘przekłuć, uszkodzić; przestraszyć’.

Przeraźniak - od przeraźny ‘przeraźliwy’.

Przerembel - od przerębel, przyrębel ‘otwór wyrąbany w lodzie’.

Przerembski - od przerębel, przyrębel ‘otwór wyrąbany w lodzie’.

Przerębel - od przerębel, przyrębel ‘otwór wyrąbany w lodzie’.

Przeroda - od przyrodzić się ‘związać się węzłem rodzinnym’, przyroda ‘natura, istota’.

Przerodek - od przyrodzić się ‘związać się węzłem rodzinnym’, przyroda ‘natura, istota’.

Przeródzki - od przyrodzić się ‘związać się węzłem rodzinnym’, przyroda ‘natura, istota’.

Przerwa - od przerwać ‘rozerwać coś; wstrzymać coś’, przerwa ‘rów; zatrzymanie czegoś’.

Przerwacz - od przerwać ‘rozerwać coś; wstrzymać coś’, przerwa ‘rów; zatrzymanie czegoś’.

Przerwanek - od przerwać ‘rozerwać coś; wstrzymać coś’, przerwa ‘rów; zatrzymanie czegoś’; od przerwany.

Przerwa-Tetmajer - złożenia brak; Przerwa od przerwać ‘rozerwać coś; wstrzymać coś’, przerwa ‘rów; zatrzymanie czegoś’; Tetmajer pd niemieckiej nazwy osobowej Tet(t)meyer.

Przerwiński - od przerwać ‘rozerwać coś; wstrzymać coś’, przerwa ‘rów; zatrzymanie czegoś’.

Przerwok - (Śl) od przerwać ‘rozerwać coś; wstrzymać coś’, przerwa ‘rów; zatrzymanie czegoś’.

Przerywacz - od przerywać, przerywany.

Przerywan - od przerywać, przerywany.

Przerzta - 1445 od przechrzta, ze staropolskiego też przekryta ‘ten co przyjął chrzest porzuciwszy swoją wiarę, zwłaszcza Żyd’.

Przerzutek - od przerzutek ‘zbieg, odstępca’.

Przes - od imion złożonych na Prze-, typu Przemił, Przesław lub od przez-.

Przesada - od przesadzić ‘przenieść w inne miejsce’, przesada ‘zbytek, nienaturalność’.

Przesadna - od przesadzić ‘przenieść w inne miejsce’, przesada ‘zbytek, nienaturalność’.

Przesadny - od przesadzić ‘przenieść w inne miejsce’, przesada ‘zbytek, nienaturalność’.

Przesadzka - od przesadzić ‘przenieść w inne miejsce’, przesada ‘zbytek, nienaturalność’.

Przesdzieng - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przesdzienk - (Śl) od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przesdzieńk - (Śl) od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przesdzięk - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przesdzina - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przesdzing - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przesdzink - (Śl) od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przesiak - od przesiekać ‘przeciąć’, przesieka ‘pas niezadrzewiony w lesie’.

Przesiecki - 1392 od nazwy miejscowej Przesieka (kilka wsi).

Przesieka - 1424 od przesiekać ‘przeciąć’, przesieka ‘pas niezadrzewiony w lesie’.

Przesiewkowski - od przesiewać ‘wybierać co najlepsze’.

Przesiewski - od przesiewać ‘wybierać co najlepsze’.

Przeslak - od prześlakować, przeszlakować ‘wyśledzić, wytropić’.

Przeslakiewicz - od prześlakować, przeszlakować ‘wyśledzić, wytropić’.

Przesłański - od przysłać ‘nadesłać’.

Przesław - od imienia złożonego Przesław, notowanego w Polsce od XIII wieku.

Przesławski - od nazwy miejscowej Przesławice (kilka wsi).

Przesło - od przysłać ‘nadesłać’.

Przesłowski - od nazwy miejscowej Przesławice (kilka wsi).

Przesmycki - 1627 od nazwy miejscowej Przesmyki, Przesmyk (kilka wsi).

Przesmyski - 1487 od nazwy miejscowej Przesmyki, Przesmyk (kilka wsi).

Przesor - od przezor ‘przewidywanie, przezorność’.

Przesór - od przezor ‘przewidywanie, przezorność’.

Przespalewski - od nazwy miejscowej Przezpolew (kaliskie, gmina Ceków-Kolonia).

Przespolewski - od nazwy miejscowej Przezpolew (kaliskie, gmina Ceków-Kolonia).

Przespolski - od nazwy miejscowej Przezpolew (kaliskie, gmina Ceków-Kolonia).

Przestacki - od przestać, przestajać ‘przeminąć; przerwać; osłabnąć’.

Przestaj - od przestać, przestajać ‘przeminąć; przerwać; osłabnąć’.

Przestak - od przestać, przestajać ‘przeminąć; przerwać; osłabnąć’.

Przestalski - od przestać, przestajać ‘przeminąć; przerwać; osłabnąć’.

Przestał - od przestać, przestajać ‘przeminąć; przerwać; osłabnąć’.

Przestanowski - od przestać, przestajać ‘przeminąć; przerwać; osłabnąć’.

Przestański - od przestać, przestajać ‘przeminąć; przerwać; osłabnąć’.

Przestarz - od przestarzeć się ‘stać się starym’.

Przestarzała - od przestarzeć się ‘stać się starym’; od przestarzały.

Przestecki - od przestać, przestajać ‘przeminąć; przerwać; osłabnąć’.

Przestelski - od przestać, przestajać ‘przeminąć; przerwać; osłabnąć’.

Przestęp - 1420 od przestąpić, ze staropolskiego przegapić przejść, przekroczyć’.

Przestępna - od przestąpić, ze staropolskiego przegapić przejść, przekroczyć’ od staropolskiego przestępny ‘związany z przestępstwem’.

Przestępny - od przestąpić, ze staropolskiego przegapić przejść, przekroczyć’; od staropolskiego przestępny ‘związany z przestępstwem’.

Przestępski - od przestąpić, ze staropolskiego przegapić przejść, przekroczyć’.

Przestroga - od przestroga ‘ostrzeżenie, upomnienie’.

Przestrzelski - od przestrzelić ‘przebić strzałem’.

Przesz - 1429 od imion złożonych na Prze-, typu Przemił, Przesław.

Przeszak - od imion złożonych na Prze-, typu Przemił, Przesław.

Przeszek - 1309 od imion złożonych na Prze-, typu Przemił, Przesław.

Przeszewic - 1402 od imion złożonych na Prze-, typu Przemił, Przesław.

Przeszewski - od nazw miejscowych Przyszów, Przyszowa, Przyszowice.

Przeszka, ż. - 1397 od imion złożonych na Prze-, typu Przemił, Przesław.

Przeszkodziński - od przeszkodzić.

Przeszlakiewicz - od prześlakować, przeszlakować ‘wyśledzić, wytropić’.

Przeszlakowski - od prześlakować, przeszlakować ‘wyśledzić, wytropić’.

Przeszło - od przeszły ‘miniony, dawny’.

Przeszłowski - od przeszły ‘miniony, dawny’.

Przeszły - od przeszły ‘miniony, dawny’.

Przeszoł - od imion złożonych na Prze-, typu Przemił, Przesław.

Przeszowic - 1469 od imion złożonych na Prze-, typu Przemił, Przesław.

Przeszowski - od nazw miejscowych Przyszów, Przyszowa, Przyszowice (lub od słowackiej nazwy miasta Prešow.

Prześciński - od przestać, przestajać ‘przeminąć; przerwać; osłabnąć’.

Prześding - (Śl) od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Prześkowiak - od imion złożonych na Prze-, typu Przemił, Przesław.

Prześladkowski - od prześladować ‘gnębić, tępić’; od prześladek ‘trop, ślad’.

Prześladowski - od prześladować ‘gnębić, tępić’.

Prześlak - od prześlakować, przeszlakować ‘wyśledzić, wytropić’.

Prześlaki - od prześlakować, przeszlakować ‘wyśledzić, wytropić’.

Prześlakiewicz - od prześlakować, przeszlakować ‘wyśledzić, wytropić’.

Prześlakowski - od prześlakować, przeszlakować ‘wyśledzić, wytropić’.

Prześlica - 1684 od przęślica ‘część kądzieli’.

Prześluga - od wschodniosłowiańskiego peresluga, ukraińskiego gwarowego sl(i)uga ‘słota’.

Prześna - od staropolskiego przasnek ‘chleb z ciasta niekiszonego’, przaśny ‘niezakwaszony’.

Prześnak - od staropolskiego przasnek ‘chleb z ciasta niekiszonego’, przaśny ‘niezakwaszony

Prześniacki - od staropolskiego przasnek ‘chleb z ciasta niekiszonego’, przaśny ‘niezakwaszony’.

Prześniak - od staropolskiego przasnek ‘chleb z ciasta niekiszonego’, przaśny ‘niezakwaszony’.

Prześnicki - od staropolskiego przasnek ‘chleb z ciasta niekiszonego’, przaśny ‘niezakwaszony’.

Prześnik - od staropolskiego przasnek ‘chleb z ciasta niekiszonego’, przaśny ‘niezakwaszony’.

Prześny - od staropolskiego przasnek ‘chleb z ciasta niekiszonego’, przaśny ‘niezakwaszony’.

Prześrut - od prześrutować ‘zemleć na śrut, grubo, jeden raz’.

Przetaczek - od przetak ‘rodzaj dużego sita’.

Przetaczka, m. - 1540 od przetak ‘rodzaj dużego sita’.

Przetacznik - 1591 od przetak ‘rodzaj dużego sita’; przetacznik ‘wyrabiający przetaki, sita’.

Przetaczyński - od przetak ‘rodzaj dużego sita’.

Przetak - 1698 od przetak ‘rodzaj dużego sita’.

Przetakiewicz - od przetak ‘rodzaj dużego sita’.

Przetakowski - od przetak ‘rodzaj dużego sita’.

Przetko - od imion złożonych typu Przedbor, Przedsław.

Przetocki - 1393 od nazwy miejscowej Przetoczno, dziś Przytoczna (gorzowskie, gmina Przytoczna).

Przetoczeński - 1437 od przetoka, przetoczyć.

Przetokiewicz - od przetoka, przetoczyć.

Przewada - od prze + wadzić ‘kłócić się’.

Przewadzikowski - od prze + wadzić ‘kłócić się’.

Przewala - od przywalić ‘przycisnąć’; od przewalić ‘przetoczyć, przewrócić’.

Przewała - od przywalić ‘przycisnąć’; od przewalić ‘przetoczyć, przewrócić’.

Przewdziecki - od nazwy miejscowej Przeździecki (łomżyńskie, gmina Andrzejewo, Zambrów).

Przewdziedzki - od nazwy miejscowej Przeździecki (łomżyńskie, gmina Andrzejewo, Zambrów).

Przewdziek - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przewdziekowski - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przewdzienk - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przewdzienkowski - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przewdzieńkowski - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przewdzięk - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przewdziękowski - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przewdziętkowski - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przewdzing - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przewdzink - (Śl) od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przewecki - od przewędzić, przywędzić ‘uwędzić, długo wędzić’.

Przewenda - od przewędzić, przywędzić ‘uwędzić, długo wędzić’.

Przewęcki - od przewędzić, przywędzić ‘uwędzić, długo wędzić’.

Przewęda - od przewędzić, przywędzić ‘uwędzić, długo wędzić’.

Przewędzikowski - od przewędzić, przywędzić ‘uwędzić, długo wędzić’.

Przewęzikowski - od przewięzły ‘cienki, wcięty w pasie’.

Przewiąźlikowski - od przewięzły ‘cienki, wcięty w pasie’.

Przewiecki - od przewiedzieć, przewidzieć ‘określić dokładnie, przeczuć’.

Przewieczarski - 1481 od nazwy miejscowej Przywieczerzyn (włocławskie, gmina Bądkowo).

Przewieczerski - 1478 od nazwy miejscowej Przywieczerzyn (włocławskie, gmina Bądkowo).

Przewieda - od przewiedzieć, przewidzieć ‘określić dokładnie, przeczuć’.

Przewiedzikowski - od przewiedzieć, przewidzieć ‘określić dokładnie, przeczuć’.

Przewiejski - od prze + wiesić (powiesić) lub wieś.

Przewies - od prze + wiesić (powiesić) lub wieś.

Przewieslik - od przewięzły ‘cienki, wcięty w pasie’.

Przewieś - od prze + wiesić (powiesić) lub wieś; od przewieś ‘przyrząd do łowienia ptaków’).

Przewieślik - od przewięzły ‘cienki, wcięty w pasie’.

Przewieśluk - od przewięzły ‘cienki, wcięty w pasie’.

Przewieśnik - od prze + wiesić (powiesić) lub wieś; od przewieś ‘przyrząd do łowienia ptaków’).

Przewiezlik - od przewięzły ‘cienki, wcięty w pasie’.

Przewiezlikowski - od przewięzły ‘cienki, wcięty w pasie’.

Przewieźlik - od przewięzły ‘cienki, wcięty w pasie’.

Przewieźlikowski - od przewięzły ‘cienki, wcięty w pasie’.

Przewieżlik - od przewięzły ‘cienki, wcięty w pasie’.

Przewięd - od przewiędnąć ‘nieco zwiędnąć, uschnąć’, przewiędły ‘zwiędły’.

Przewięda - od przewiędnąć ‘nieco zwiędnąć, uschnąć’, przewiędły ‘zwiędły’.

Przewięzikowski - od przewięzły ‘cienki, wcięty w pasie’.

Przewięzlikowski - od przewięzły ‘cienki, wcięty w pasie’.

Przewięźlik - od przewięzły ‘cienki, wcięty w pasie’.

Przewięźlikowski - od przewięzły ‘cienki, wcięty w pasie’.

Przewiężlikowski - od przewięzły ‘cienki, wcięty w pasie’.

Przewioźlik - od przewięzły ‘cienki, wcięty w pasie’.

Przewlekła - od przewlec, przewlekły ‘długotrwały’.

Przewlekło - 1494 od przewlec, przewlekły ‘długotrwały’.

Przewlekły - od przewlec, przewlekły ‘długotrwały’.

Przewloka - od staropolskiego przewłoka ‘część wozu’, przewlec, przewłóczyć.

Przewło - od staropolskiego przewłoka ‘część wozu’, przewlec, przewłóczyć.

Przewłocki - od nazwy miejscowej Przewłoka (kilka wsi).

Przewłoczyńska - od staropolskiego przewłoka ‘część wozu’, przewlec, przewłóczyć.

Przewłodzki - od nazwy miejscowej Przewłoka (kilka wsi).

Przewłoka - od staropolskiego przewłoka ‘część wozu’, przewlec, przewłóczyć.

Przewłoski - od nazwy miejscowej Przewłoka (kilka wsi).

Przewłócki - od nazwy miejscowej Przewłoka (kilka wsi).

Przewłucki - od nazwy miejscowej Przewłoka (kilka wsi).

Przewod - 1471 od staropolskiego przewód, przewoda ‘przewiezienie, przeprowadzenie czegoś’, przewodzić ‘przewodzić, wieść’.

Przewoda - od staropolskiego przewód, przewoda ‘przewiezienie, przeprowadzenie czegoś’, przewodzić ‘przewodzić, wieść’.

Przewodek - 1204 od staropolskiego przewód, przewoda ‘przewiezienie, przeprowadzenie czegoś’, przewodzić ‘przewodzić, wieść’.

Przewodka - 1265 od staropolskiego przewód, przewoda ‘przewiezienie, przeprowadzenie czegoś’, przewodzić ‘przewodzić, wieść’.

Przewodnik - 1437 od staropolskiego przewód, przewoda ‘przewiezienie, przeprowadzenie czegoś’, przewodzić ‘przewodzić, wieść’.

Przewodnikowski - od staropolskiego przewód, przewoda ‘przewiezienie, przeprowadzenie czegoś’, przewodzić ‘przewodzić, wieść’.

Przewodowic - 1250 od staropolskiego przewód, przewoda ‘przewiezienie, przeprowadzenie czegoś’, przewodzić ‘przewodzić, wieść’.

Przewodowski - od staropolskiego przewód, przewoda ‘przewiezienie, przeprowadzenie czegoś’, przewodzić ‘przewodzić, wieść’.

Przewodzik - od staropolskiego przewód, przewoda ‘przewiezienie, przeprowadzenie czegoś’, przewodzić ‘przewodzić, wieść’.

Przewodzikowski - od staropolskiego przewód, przewoda ‘przewiezienie, przeprowadzenie czegoś’, przewodzić ‘przewodzić, wieść’.

Przewodzing - od staropolskiego przewód, przewoda ‘przewiezienie, przeprowadzenie czegoś’, przewodzić ‘przewodzić, wieść’.

Przewodzisz - 1204 od staropolskiego przewód, przewoda ‘przewiezienie, przeprowadzenie czegoś’, przewodzić ‘przewodzić, wieść’.

Przewodzki - od staropolskiego przewód, przewoda ‘przewiezienie, przeprowadzenie czegoś’, przewodzić ‘przewodzić, wieść’.

Przewojski - od imienia złożonego Przedwoj, notowanego w Polsce od XII wieku.

Przewolski - od przed + nazwa miejscowa Wola o znaczeniu ‘mieszkający przed Wolą’.

Przewor - od staropolskiego przewory ‘rodzaj powinności chłopskiej’.

Przewora - 1513 od staropolskiego przewory ‘rodzaj powinności chłopskiej’; też przewora ‘przegroda’.

Przeworczyk - od staropolskiego przewory ‘rodzaj powinności chłopskiej’; też przewora ‘przegroda’.

Przeworek - od staropolskiego przewory ‘rodzaj powinności chłopskiej’; też przewora ‘przegroda’.

Przeworowski - od staropolskiego przewory ‘rodzaj powinności chłopskiej’; też przewora ‘przegroda’.

Przeworski - 1447 od nazwy miasta Przeworsk, dawniej Przeworsko (przemyskie).

Przeworsko - XV w. od nazwy miasta Przeworsk, dawniej Przeworsko (przemyskie).

Przewoski - 1498 od nazwy miejscowej Przewóz (kilka miejscowości).

Przewozik - od przewoźny ‘ten, co przewozi, związany z przwozem’, przewozić; od przewoźnik.

Przewozikowski - od przewoźny ‘ten, co przewozi, związany z przwozem’, przewozić; od przewoźnik.

Przewoziński - od przewoźny ‘ten, co przewozi, związany z przwozem’, przewozić; od przewoźnik lub od nazwy miejscowej Przewóz (kilka miejscowości).

Przewozna - od przewoźny ‘ten, co przewozi, związany z przwozem’, przewozić.

Przewozniak - od przewoźny ‘ten, co przewozi, związany z przwozem’, przewozić; od przewoźnik.

Przewozniczak - od przewoźny ‘ten, co przewozi, związany z przwozem’, przewozić.

Przewoznik - od przewoźny ‘ten, co przewozi, związany z przwozem’, przewozić; od przewoźnik.

Przewozny - od przewoźny ‘ten, co przewozi, związany z przwozem’, przewozić; od przewoźnik.

Przewoźna - od przewoźny ‘ten, co przewozi, związany z przwozem’, przewozić.

Przewoźniak - 1685 od przewoźny ‘ten, co przewozi, związany z przwozem’, przewozić; od przewoźnik.

Przewoźnicki - od przewoźny ‘ten, co przewozi, związany z przwozem’, przewozić; od przewoźnik.

Przewoźniczak - od przewoźny ‘ten, co przewozi, związany z przwozem’, przewozić; od przewoźnik.

Przewoźniczek - 1681 od przewoźny ‘ten, co przewozi, związany z przwozem’, przewozić; od przewoźnik.

Przewoźniczuk - od przewoźny ‘ten, co przewozi, związany z przwozem’, przewozić; od przewoźnik.

Przewoźnik - 1437 od przewoźny ‘ten, co przewozi, związany z przwozem’, przewozić; od przewoźnik.

Przewoźnikowic - 1437 od przewoźny ‘ten, co przewozi, związany z przwozem’, przewozić; od przewoźnik.

Przewoźniok - (Śl) od przewoźny ‘ten, co przewozi, związany z przwozem’, przewozić; od przewoźnik.

Przewoźny - 1632 od przewoźny ‘ten, co przewozi, związany z przwozem’, przewozić.

Przewożna - od przewoźny ‘ten, co przewozi, związany z przwozem’, przewozić.

Przewożniak - od przewoźny ‘ten, co przewozi, związany z przwozem’, przewozić; od przewoźnik.

Przewożniczak - od przewoźny ‘ten, co przewozi, związany z przwozem’, przewozić; od przewoźnik.

Przewożniczuk - od przewoźny ‘ten, co przewozi, związany z przwozem’, przewozić; od przewoźnik.

Przewożnik - od przewoźny ‘ten, co przewozi, związany z przwozem’, przewozić; od przewoźnik.

Przewożny - od przewoźny ‘ten, co przewozi, związany z przwozem’, przewozić; od przewoźnik.

Przewożnyk - od przewoźny ‘ten, co przewozi, związany z przwozem’, przewozić; od przewoźnik.

Przewóski - od nazwy miejscowej Przewóz (kilka miejscowości).

Przewracała - 1574 od przewracać ‘rzucać, łamać, przeszukiwać’.

Przewratil - (w formie czeskiej) od przewracać ‘rzucać, łamać, przeszukiwać’.

Przewuski - od nazwy miejscowej Przewóz (kilka miejscowości).

Przezak - od przeżak ‘nieuk, półmędrek’.

Przezborski - od nazw miejscowych typu Przyborze, Przyborów.

Przezbór - od imienia złożonego Przebor, notowanego w Polsce od XII wieku.

Przezbórski - od nazw miejscowych typu Przyborze, Przyborów.

Przezbórz - od imienia złożonego Przebor, notowanego w Polsce od XII wieku.

Przezdzęk - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przezdziak - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przezdziąk - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przezdziecki - od nazwy miejscowej Przeździecki (łomżyńskie, gmina Andrzejewo, Zambrów).

Przezdziegowski - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przezdziek - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przezdzieng - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przezdzienk - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przezdzienkowski - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przezdzień - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przezdzieńkowski - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przezdzięg - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przezdzięk - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przezdziękowski - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przezdzik - od przezdać się ‘przewidzieć się, wydać się’.

Przezdzina - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przezdzing - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przezdzink - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przezdzionek - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przezdzionkowski - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przezdziwięk - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przezdzwięk - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przeziak - od przeżak ‘nieuk, półmędrek’.

Przezimek - od przezimka ‘kobieta, która miała dziecko nieślubne’, z gwarowego przezimek prawie roczne cielę’.

Przeznak - od przeznać ‘przewidzieć’.

Przezorski - od przezor ‘przewidywanie, przezorność’.

Przezpolewski - 1411 od nazwy miejscowej Przezpolew (kaliskie, gmina Ceków-Kolonia).

Przezpolowski - 1413 od nazwy miejscowej Przezpolew (kaliskie, gmina Ceków-Kolonia).

Przezwański - od przezwać ‘nadać komuś nazwisko, przydomek’; od przezwany.

Przezwdzięk - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przezwicki - od przezwać ‘nadać komuś nazwisko, przydomek’.

Przeździak - od przezdać się ‘przewidzieć się, wydać się’.

Przeździał - od przezdać się ‘przewidzieć się, wydać się’.

Przeździch - od przezdać się ‘przewidzieć się, wydać się’.

Przeździcki - od nazwy miejscowej Przeździecki (łomżyńskie, gmina Andrzejewo, Zambrów).

Przeździecki - 1424 od nazwy miejscowej Przeździecki (łomżyńskie, gmina Andrzejewo, Zambrów).

Przeździek - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przeździeng - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przeździenk - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przeździenkowski - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przeździeń - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przeździeńkowski - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przeździęg - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przeździęgowski - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przeździęk - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przeździękowski - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przeździk - od przezdać się ‘przewidzieć się, wydać się’.

Przeździng - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przeździnk - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przeździonkowski - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przeźdzwięk - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przeźdźwięk - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przeźniczak - od przeznać ‘przewidzieć’.

Przeźniczek - od przeznać ‘przewidzieć’.

Przeźnieński - od przeznać ‘przewidzieć’.

Przeźwiecki - od przezwać ‘nadać komuś nazwisko, przydomek’.

Przeżak - od przeżak ‘nieuk, półmędrek’.

Przeżdziak - od przezdać się ‘przewidzieć się, wydać się’.

Przeżdziecki - od nazwy miejscowej Przeździecki (łomżyńskie, gmina Andrzejewo, Zambrów).

Przeżdzienkowski - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przeżdzięg - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przeżdzięk - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przeżdzik - od przezdać się ‘przewidzieć się, wydać się’.

Przeżdzing - od przezdzięk ‘bez dzięki, bez podzięki’.

Przeżdżon - od przezdać się ‘przewidzieć się, wydać się’.

Przeżycki - od nazwy miejscowej Przyrzecze (koszalińskie, gmina Brzeźno) lub od przyrzecze ‘miejsce przy rzece’.

Przeżywalski - od przeżywać ‘przekarmić; utrzymać się przy życiu’.

Przęciszewski - od nazw miejscowych Przeciszewo (płockie, gmina Staroźreby), Przeciszów (bielskie, gmina Przeciszów).

Przęda - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’.

Przędka - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’.

Przędło - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’.

Przędo - 1498 od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’.

Przędza - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’.

Przędzak - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’.

Przędzakowski - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’.

Przędzalski - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’.

Przędziak - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’.

Przędziakowski - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’.

Przędzicki - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’.

Przędzielewski - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’.

Przędzielowski - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’.

Przędzik - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’.

Przędzin - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’.

Przędziński - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’.

Przędzion - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’.

Przędzionka, m. - 1496 od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’.

Przędziuk - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’.

Przędzyński - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’.

Przęsło - od przęślica ‘część kądzieli’; od przęsło ‘przędza’.

Przęślica - od przęślica ‘część kądzieli’.

Przęślicki - od przęślica ‘część kądzieli’.

Przęzak - od przeżak ‘nieuk, półmędrek’.

Przężak - od przeżak ‘nieuk, półmędrek’.

Przibila - od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przibilka - (Śl) od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przibilla - (Śl) od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przibisch - od imienia złożonego Przybysław lub od przybysz ‘ten, co przybył’.

Przibucin - (Śl) od przybycień ‘przybysz’.

Przibycin - od przybycień ‘przybysz’.

Przibyczin - od przybycień ‘przybysz’.

Przibyla - od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przibylla - od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przibyła - od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przikling - (Śl) od przyklęknąć ‘klęknąć na chwilę’.

Przodak - od przód, przodek ‘przednia część’.

Przodaszek - od przód, przodek ‘przednia część’.

Przodek - od przód, przodek ‘przednia część’.

Przodka - od przód, przodek ‘przednia część’.

Przodo - od przód, przodek ‘przednia część’.

Przodoła - od przód, przodek ‘przednia część’.

Przodownik - od przód, przodek ‘przednia część’ (od przodownik).

Przoł - od przał-, por. zeprzały ‘zniszczony, zbutwiały, zepsuty’.

Przon - od pszenica ‘gatunek zboża’.

Przona - od pszenica ‘gatunek zboża’.

Przonaj - od pszenica ‘gatunek zboża’.

Przonak - od pszenica ‘gatunek zboża’.

Przondak - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’.

Przondek - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’.

Przondka - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’.

Przondo - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’.

Przondzion - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’.

Przondziono - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’.

Przonek - od pszenica ‘gatunek zboża’.

Przonicki - od pszenica ‘gatunek zboża’.

Przonka - od pszenica ‘gatunek zboża’.

Przonkowski - od pszenica ‘gatunek zboża’.

Przontka - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’; od prządek, prządka ‘zajmujący się przędzeniem’.

Przódzik - od przód, przodek ‘przednia część’.

Przudzik - od przód, przodek ‘przednia część’.

Przyb - 1189 od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć.

Przyba - 1176 od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć.

Przybaciński - od przebaczyć ‘zauważyć’.

Przybacki - od przebaczyć ‘zauważyć’.

Przybacz - od przebaczyć ‘zauważyć’.

Przybak - 1394 od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć.

Przybalak - od przybałować ‘przydźwigać, przywlec’.

Przybalka - od przybałować ‘przydźwigać, przywlec’.

Przybalski - od przybałować ‘przydźwigać, przywlec’.

Przybał - od przybałować ‘przydźwigać, przywlec’.

Przybała - od przybałować ‘przydźwigać, przywlec’.

Przyban - 1494 od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć.

Przybasz - od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć.

Przybaszek - 1400 od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć.

Przybczyc - 1407 od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć.

Przybec - od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć.

Przybecki - od przebaczyć ‘zauważyć’.

Przybek - 1250 od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć.

Przybelak - 1759 od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybelek - od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybelik - 1715 od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybeł - 1632 od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybeła - 1615 od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybełek - od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybełka - 1624 od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybeło - 1454 od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybełowicz - 1625 od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybic - 1369 od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć.

Przybicień - od przybycień ‘przybysz’.

Przybicin - od przybycień ‘przybysz’.

Przybiciński - od przybycień ‘przybysz’.

Przybiczin - (Śl) od przybycień ‘przybysz’.

Przybiczyn - od przybycień ‘przybysz’.

Przybieg - od przebieg ‘rozwój, tok’, przebiegać ‘szybko przemieszczać się; odbywać się, dziać’.

Przybieracz - od przebierać ‘zmienić ubranie; wybrać do dna’.

Przybierała - od przebierać ‘zmienić ubranie; wybrać do dna’.

Przybieżała - od przybieżeć ‘przybiec, przylecieć’.

Przybig - od przebieg ‘rozwój, tok’, przebiegać ‘szybko przemieszczać się; odbywać się, dziać’.

Przybik - od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć.

Przybil - od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybila - od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybilak - od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybiliński - od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybilka - od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybill - od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybilla - od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybillak - od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybillok - (Śl) od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybilski - od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybiła - od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybinda - od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybindowski - od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybiński - 1475 od nazwy miejscowej Przybina (leszczyńskie, gmina Rydzyna).

Przybiorowski - od przebierać ‘zmienić ubranie; wybrać do dna’.

Przybirowski - od przebierać ‘zmienić ubranie; wybrać do dna’.

Przybis - od imienia złożonego Przybysław lub od przybysz ‘ten, co przybył’.

Przybisch - od imienia złożonego Przybysław lub od przybysz ‘ten, co przybył’.

Przybisz - od imienia złożonego Przybysław lub od przybysz ‘ten, co przybył’.

Przybiszewski - od imienia złożonego Przybysław lub od przybysz ‘ten, co przybył’.

Przybiś - od imienia złożonego Przybysław lub od przybysz ‘ten, co przybył’.

Przybitkowski - od przybyt, przybytek ‘to, co przybyło, nabytek; majętność, mieszkanie, pobyt’ lub od gwarowego przybytnik.

Przybitni - od przybyt, przybytek ‘to, co przybyło, nabytek; majętność, mieszkanie, pobyt’ lub od gwarowego przybytnik.

Przybka, m. - 1372 od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć.

Przybkan - 1437 od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć.

Przybko - 1250 od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć.

Przybkowic - 1395 od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć.

Przybkowski - 1392 od nazwy miejscowej Przybkowice, dziś Przytkowice (bielskie, gmina Kalwaria Zebrzydowska).

Przybla - od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć.

Przyblak - od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć.

Przyblik - od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć.

Przybłocki - od przy + błoto o znaczeniu ‘mieszkający przy błocie’.

Przybłowski - od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć.

Przybo - 1389 od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć.

Przybocki - od przy + bok o znaczeniu ‘mieszkający na boku’.

Przyboda - od przy + bodę, bóść; przebóść.

Przybojewic - 1436 od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć.

Przybojewski - od nazwy miejscowej Przybujewo, dziś Przybojewo (plockie, gmina Mochowo).

Przybolewski - od przeboleć ‘przecierpieć, odpokutować’.

Przybolok - od przeboleć ‘przecierpieć, odpokutować’.

Przybołowicz - od przeboleć ‘przecierpieć, odpokutować’.

Przybołowski - od przeboleć ‘przecierpieć, odpokutować’.

Przybor - od imienia złożonego Przybor, notowanego w Polsce od XIII wieku.

Przybora - od imienia złożonego Przybor, notowanego w Polsce od XIII wieku.

Przyborek - od imienia złożonego Przybor, notowanego w Polsce od XIII wieku.

Przyborewicz - od imienia złożonego Przybor, notowanego w Polsce od XIII wieku.

Przyborkiewicz - od imienia złożonego Przybor, notowanego w Polsce od XIII wieku.

Przyboro - od imienia złożonego Przybor, notowanego w Polsce od XIII wieku.

Przyborowicz - od imienia złożonego Przybor, notowanego w Polsce od XIII wieku.

Przyborowski - 1389 od nazw miejscowych Przeborowo, Przeborowice, dziś Przyborowo, Przyborowice (kilka wsi).

Przyborski - 1616 od nazw miejscowych typu Przyborze, Przyborów.

Przyborzyc - 1233 od imienia złożonego Przybor, notowanego w Polsce od XIII wieku.

Przybos - od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć.

Przybosz - od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć.

Przyboś - od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć.

Przybowicz - od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć.

Przybowski - od nazwy miejscowej Przybówka (krośnieńskie, gmina Wojaszówka).

Przybój - od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć.

Przybójewski - od nazwy miejscowej Przybujewo, dziś Przybojewo (plockie, gmina Mochowo).

Przybuj - 1425 od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć.

Przybujewski - 1427 od nazwy miejscowej Przybujewo, dziś Przybojewo (plockie, gmina Mochowo).

Przybulewski - od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć.

Przybuliński - od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć.

Przybulski - od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć.

Przybuła - od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć.

Przybułek - od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć.

Przybułka - od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć.

Przybułkowski - od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć.

Przybułowski - od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć.

Przybusz - od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć.

Przybuś - od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć.

Przybyciej - od przybycień ‘przybysz’.

Przybyciel - od przybycień ‘przybysz’.

Przybycien - od przybycień ‘przybysz’.

Przybycień - 1609 od przybycień ‘przybysz’.

Przybycin - od przybycień ‘przybysz’.

Przybyciń - od przybycień ‘przybysz’.

Przybyciński - od przybycień ‘przybysz’.

Przybycki - od przybycień ‘przybysz’.

Przybyczin - od przybycień ‘przybysz’.

Przybyczyn - od przybycień ‘przybysz’.

Przybyjski - (= yński) od nazwy miejscowej Przybin (słupskie, gmina Smołdzino).

Przybyk - 1478 od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć.

Przybyk - od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybyk - od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybyka - od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć.

Przybykowicz - od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć.

Przybykowicz - od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybykowski - od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć.

Przybykowski - od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybyl - od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybyla - od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybylak - 1760 od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybylak-Kaczmarek - złożenia brak; Przybylak 1760 od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’; Kaczmarek od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Przybylański - od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybylczak - od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybylczyk - 1681 od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybylek - od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybyleński - od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybylewski - 1766 od nazwy miejscowej Przybyłów (kilka wsi).

Przybylich - od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybylik - od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybyliński - 1761 od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybyliski - od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybylka - od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybylkowski - od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybyll - od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybylla - (Śl) od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybyllak - od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybyllek - od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybyllok - (Śl) od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybylo - od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybylok - (Śl) od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybylowicz - od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybylowski - od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybylski - 1715 od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybył - 1787 od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybyła - 1486 od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybyłak - od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybyłaszek - 1754 od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybyłecki - od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybyłek - 1372 od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybyłka - 1567 od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybyłkiewicz - 1800 od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybyłko - 1597 od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybyłkowicz - 1626 od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybyłkowski - od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybyłła - od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybyłło - od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybyło - 1396 od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybyłok - (Śl) od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybyłowicz - 1648 od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybyłowski - 1451 od nazwy miejscowej Przybyłów (kilka wsi).

Przybyłski - od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybyły - od przybyły ‘przybysz, ten, co przybył’.

Przybyna, m. - XII w. od imion złożonych typu Przybysław, Przybywoj też od przybyć.

Przybyniak - od nazwy miejscowej Przybin (słupskie, gmina Smołdzino).

Przybynowski - 1464 od nazwy miejscowej Przybynów (częstochowskie, gmina Żarki).

Przybys - od imienia złożonego Przybysław lub od przybysz ‘ten, co przybył’.

Przybysiak - od imienia złożonego Przybysław lub od przybysz ‘ten, co przybył’.

Przybysiak-Przybyszewski - złożenia brak; Przybysiak od imienia złożonego Przybysław lub od przybysz ‘ten, co przybył’; Przybyszewski 1491 od nazwy miejscowej Przybyszew, Przybyszów (kilka wsi), Przybyszówka (rzeszowskie, gmina Świlcza).

Przybysiel - od imienia złożonego Przybysław lub od przybysz ‘ten, co przybył’.

Przybysin - od imienia złożonego Przybysław lub od przybysz ‘ten, co przybył’.

Przybyski - od imienia złożonego Przybysław lub od przybysz ‘ten, co przybył’.

Przybysł - od imienia złożonego Przybysław, notowanego w Polsce od XII wieku.

Przybysławski - 1399 od nazwy miejscowej Przybysławice (kilka wsi).

Przybysłowicz - od imienia złożonego Przybysław, notowanego w Polsce od XII wieku.

Przybysłowski - od imienia złożonego Przybysław, notowanego w Polsce od XII wieku.

Przybysz - 1204 od imienia złożonego Przybysław lub od przybysz ‘ten, co przybył’.

Przybysza - 1136 od imienia złożonego Przybysław lub od przybysz ‘ten, co przybył’.

Przybyszak - od imienia złożonego Przybysław lub od przybysz ‘ten, co przybył’.

Przybyszczyk - od imienia złożonego Przybysław lub od przybysz ‘ten, co przybył’.

Przybyszek - od imienia złożonego Przybysław lub od przybysz ‘ten, co przybył’.

Przybyszewicz - 1432 od imienia złożonego Przybysław lub od przybysz ‘ten, co przybył’.

Przybyszewski - 1491 od nazwy miejscowej Przybyszew, Przybyszów (kilka wsi), Przybyszówka (rzeszowskie, gmina Świlcza).

Przybysz-Jasek - złożenia brak; Przybysz 1204 od imienia złożonego Przybysław lub od przybysz ‘ten, co przybył’; Jasek od imion na Ja-, typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Przybyszowski - 1477 od nazwy miejscowej Przybyszew, Przybyszów (kilka wsi), Przybyszówka (rzeszowskie, gmina Świlcza).

Przybyszowski - od imienia złożonego Przybysław lub od przybysz ‘ten, co przybył’.

Przybyszów - od imienia złożonego Przybysław lub od przybysz ‘ten, co przybył’.

Przybysz-Przybyszewski - złożenia brak; Przybysz 1204 od imienia złożonego Przybysław lub od przybysz ‘ten, co przybył’; Przybyszewski 1491 od nazwy miejscowej Przybyszew, Przybyszów (kilka wsi), Przybyszówka (rzeszowskie, gmina Świlcza).

Przybysz-Rębała - złożenia brak; Przybysz 1204 od imienia złożonego Przybysław lub od przybysz ‘ten, co przybył’; Rębała od rąbać ‘łupać; zadawać ciosy bronią sieczną’, rab ‘wycinanie drzew, wyrąb ,zaokrąglony koniec młota lub siekiery’.

Przybyś - od imienia złożonego Przybysław lub od przybysz ‘ten, co przybył’.

Przybyt - 1395 od przybyt, przybytek ‘to, co przybyło, nabytek; majętność, mieszkanie, pobyt’.

Przybyta - od przybyt, przybytek ‘to, co przybyło, nabytek; majętność, mieszkanie, pobyt’.

Przybytek - od przybyt, przybytek ‘to, co przybyło, nabytek; majętność, mieszkanie, pobyt’.

Przybytka - od przybyt, przybytek ‘to, co przybyło, nabytek; majętność, mieszkanie, pobyt’.

Przybytkiewicz - od przybyt, przybytek ‘to, co przybyło, nabytek; majętność, mieszkanie, pobyt’.

Przybytko - 1461 od przybyt, przybytek ‘to, co przybyło, nabytek; majętność, mieszkanie, pobyt’.

Przybytkowicz - 1490 od przybyt, przybytek ‘to, co przybyło, nabytek; majętność, mieszkanie, pobyt’.

Przybytkowski - od przybyt, przybytek ‘to, co przybyło, nabytek; majętność, mieszkanie, pobyt’ lub od nazw miejscowych Przybytkowo, Przybytki.

Przybytni - od przybyt, przybytek ‘to, co przybyło, nabytek; majętność, mieszkanie, pobyt’.

Przybytniak - od przybyt, przybytek ‘to, co przybyło, nabytek; majętność, mieszkanie, pobyt’ lub od gwarowego przybytnik.

Przybytniewski - od przybyt, przybytek ‘to, co przybyło, nabytek; majętność, mieszkanie, pobyt’ lub od gwarowego przybytnik.

Przybytnik - od przybyt, przybytek ‘to, co przybyło, nabytek; majętność, mieszkanie, pobyt’ lub od gwarowego przybytnik.

Przybytniowski - od przybyt, przybytek ‘to, co przybyło, nabytek; majętność, mieszkanie, pobyt’ lub od gwarowego przybytnik.

Przybytnowski - 1601 od przybycień ‘przybysz’.

Przybytny - od przybyt, przybytek ‘to, co przybyło, nabytek; majętność, mieszkanie, pobyt’; od przybytny ‘obecny, przytomny’.

Przybyto - od przybyt, przybytek ‘to, co przybyło, nabytek; majętność, mieszkanie, pobyt’.

Przybytowicz - od przybyt, przybytek ‘to, co przybyło, nabytek; majętność, mieszkanie, pobyt’.

Przybytowski - od przybyt, przybytek ‘to, co przybyło, nabytek; majętność, mieszkanie, pobyt’.

Przych - 1420 od imion złożonych typu Przybysław, Przysław.

Przychecki - od nazwy miejscowej Przychody (kilka wsi).

Przycherka - od przechera ‘człowiek przebiegły’.

Przychocki - 1662 od nazwy miejscowej Przychody (kilka wsi).

Przychoćko - od przychodzić ‘przybywać’.

Przychoda - od przychodzić ‘przybywać’.

Przychodaj - od przychodzić ‘przybywać’.

Przychodko - od przychodzić ‘przybywać’.

Przychodło - od przychodzić ‘przybywać’.

Przychodna - od przychodzić ‘przybywać’; od staropolskiego przychodni ‘przybysz’.

Przychodni - od przychodzić ‘przybywać’; od staropolskiego przychodni ‘przybysz’.

Przychodnia - od przychodzić ‘przybywać’; od staropolskiego przychodni ‘przybysz’.

Przychodniak - od przychodzić ‘przybywać’; od staropolskiego przychodni ‘przybysz’.

Przychodnik - od przychodzić ‘przybywać’; od staropolskiego przychodni ‘przybysz’.

Przychodny - od przychodzić ‘przybywać’; od staropolskiego przychodni ‘przybysz’.

Przychodowski - od przychodzić ‘przybywać’.

Przychodzen - od przychodzić ‘przybywać’; od staropolskiego przychodzień ‘przybysz’.

Przychodzeń - od przychodzić ‘przybywać’; od staropolskiego przychodzień ‘przybysz’.

Przychodzieć - od przychodzić ‘przybywać’.

Przychodzien - od przychodzić ‘przybywać’; od staropolskiego przychodzień ‘przybysz’.

Przychodzień - od przychodzić ‘przybywać’; od staropolskiego przychodzień ‘przybysz’.

Przychodziń - od przychodzić ‘przybywać’.

Przychodziński - od przychodzić ‘przybywać’.

Przychodzki - od nazwy miejscowej Przychody (kilka wsi).

Przychodzko - od przychodzić ‘przybywać’.

Przychodźeń - od przychodzić ‘przybywać’.

Przychodźko - od przychodzić ‘przybywać’.

Przychojec - od przychodzić ‘przybywać’.

Przychonia - od imion złożonych typu Przybysław, Przysław.

Przychoń - od imion złożonych typu Przybysław, Przysław.

Przychorenko - od przechera ‘człowiek przebiegły’.

Przychornicki - od przechera ‘człowiek przebiegły’.

Przychośko - od przychodzić ‘przybywać’.

Przychotko - od przychodzić ‘przybywać’.

Przychowski - od imion złożonych typu Przybysław, Przysław.

Przychoża - od przychodzić ‘przybywać’; od białoruskiego prychoży ‘przybysz’.

Przychoży - 1560 od przychodzić ‘przybywać’; od białoruskiego prychoży ‘przybysz’.

Przychódzko - od przychodzić ‘przybywać’.

Przychódźko - od przychodzić ‘przybywać’.

Przychyliński - od przy + nazwa miejscowa Chyliny, Chylin (kilka wsi).

Przychyra - od przechera ‘człowiek przebiegły’.

Przyciasa - od przyciasny ‘trochę ciasny’.

Przyciasny - od przyciasny ‘trochę ciasny’.

Przycki - od przek ‘przeciwnie, na opak’, od staropolskiego przeko ‘w poprzek’.

Przyczka - od przek ‘przeciwnie, na opak’, od staropolskiego przeko ‘w poprzek’.

Przyczyn - 1662 od przyczyna ‘powód’.

Przyczyna - od przyczyna ‘powód’.

Przyczynek - od przyczyna ‘powód’ lub od przyczynek.

Przyczyniec - od przyczyna ‘powód’.

Przyczyń - od przyczyna ‘powód’.

Przyczyński - od przyczyna ‘powód’.

Przydacz - od przydać ‘dodać, dołożyć’.

Przydak - od przydać ‘dodać, dołożyć’.

Przydalski - od przydać ‘dodać, dołożyć’.

Przydała - 1794 od przydać ‘dodać, dołożyć’.

Przydałek - od przydać ‘dodać, dołożyć’.

Przydało - od przydać ‘dodać, dołożyć’.

Przydan - od przydać ‘dodać, dołożyć’.

Przydanek - od przydać ‘dodać, dołożyć’.

Przydański - od przydać ‘dodać, dołożyć’.

Przydara - od przydarzyć się ‘przytrafić się’.

Przydarz - od przydarzyć się ‘przytrafić się’.

Przydatek - od przydatek, w staropolszczyźnie ‘dopłata, zakąska’.

Przydatko - od przydatek, w staropolszczyźnie ‘dopłata, zakąska’.

Przydnik - od przedni ‘stojący na czele’.

Przydonik - od przedni ‘stojący na czele’.

Przydrożna - od przydrożny ‘znajdujący się przy drodze’.

Przydrożny - od przydrożny ‘znajdujący się przy drodze’.

Przydrózna - od przydrożny ‘znajdujący się przy drodze’.

Przydróżna - od przydrożny ‘znajdujący się przy drodze’.

Przydróżny - od przydrożny ‘znajdujący się przy drodze’.

Przydryga - od gwarowego przydrygnąć się ‘przestraszyć się’, od staropolskiego drygać ‘trząść się’.

Przydworski - od przy + dwór, określa człowieka mieszkającego przy dworze.

Przydyba - od przydybać ‘przyłapać, zaskoczyć’.

Przydział - od przydziałać ‘przyczynic, dorobić’.

Przydzielski - od przydziałać ‘przyczynic, dorobić’.

Przydzimirski - od nazwy miejscowej Przedrzymirchy (KrW).

Przygaliński - od nazwy miejscowej Przegaliny (białostockie, gmina Komarówka Podlaska).

Przygan - od przyganiać, przyganić ‘zganić, przymówić’.

Przygański - od przyganiać, przyganić ‘zganić, przymówić’.

Przygendza - od przegędać ‘grać na instrumencie strunowym’.

Przygędza - od przegędać ‘grać na instrumencie strunowym’.

Przygienda - od przegędać ‘grać na instrumencie strunowym’.

Przygięda - od przegędać ‘grać na instrumencie strunowym’.

Przygocki - od nazwy miejscowej Przygodzice (kaliskie, gmina Przygodzice), Przygody (siedleckie, gmina Suchożreby).

Przygoda - 1399 od przygoda ‘przypadek, niebezpieczeństwo’.

Przygodka - od przygoda ‘przypadek, niebezpieczeństwo’.

Przygodzicz - 1579 od przygoda ‘przypadek, niebezpieczeństwo’.

Przygodzienski - od nazwy miejscowej Przygodzice (kaliskie, gmina Przygodzice), Przygody (siedleckie, gmina Suchożreby).

Przygodzieński - od nazwy miejscowej Przygodzice (kaliskie, gmina Przygodzice), Przygody (siedleckie, gmina Suchożreby).

Przygodziński - od nazwy miejscowej Przygodzice (kaliskie, gmina Przygodzice), Przygody (siedleckie, gmina Suchożreby).

Przygodzki - od nazwy miejscowej Przygodzice (Kaliskie, gmina Przygodzice), Przygody (siedleckie, gmina Suchożreby).

Przygoski - od nazwy miejscowej Przygodzice (kaliskie, gmina Przygodzice), Przygody (siedleckie, gmina Suchożreby).

Przygoszki - od nazwy miejscowej Przygodzice (kaliskie, gmina Przygodzice), Przygody (siedleckie, gmina Suchożreby).

Przygożski - od nazwy miejscowej Przygodzice (kaliskie, gmina Przygodzice), Przygody (siedleckie, gmina Suchożreby).

Przygócki - od nazwy miejscowej Przygodzice (kaliskie, gmina Przygodzice), Przygody (siedleckie, gmina Suchożreby).

Przygóda - od przygoda ‘przypadek, niebezpieczeństwo’.

Przygódzki - od nazwy miejscowej Przygodzice (kaliskie, gmina Przygodzice), Przygody (siedleckie, gmina Suchożreby).

Przygórski - od nazwy miejscowej Przygórze (kilka wsi).

Przygórzewski - od nazwy miejscowej Przygórze (kilka wsi).

Przygroda - od przegrodzić ‘przedzielić’, przegroda ‘płot, ogrodzenie’; od przygrodzić ‘powiększyć’.

Przygrodzki - od przegrodzić ‘przedzielić’, przegroda ‘płot, ogrodzenie’; od przygrodzić ‘powiększyć’.

Przygucki - od nazwy miejscowej Przygodzice (kaliskie, gmina Przygodzice), Przygody (siedleckie, gmina Suchożreby).

Przygudzki - od nazwy miejscowej Przygodzice (kaliskie, gmina Przygodzice), Przygody (siedleckie, gmina Suchożreby).

Przyhorski - od nazwy miejscowej Przygórze (kilka wsi).

Przyimka - od staropolskiego przyjmać, przyimać, przymać ‘dostawać, otrzymywać’.

Przyimski - od nazwy miejscowej Przyjma (konińskie, gmina Golina), Przyjmy (kilka wsi).

Przyjaciel - 1480 od przyjaciel ‘kolega, towarzysz’.

Przyjacielski - od przyjaciel ‘kolega, towarzysz’; od przymiotnika przyjacielski.

Przyjaciel-Zabłocki - złożenia brak; Przyjaciel 1480 od przyjaciel ‘kolega, towarzysz’; Zabłocki 1369 od zabłocie (za + błoto) lub od nazwy miejscowej Zabłocie.

Przyjagłowski - od nazwy miejscowej Przyjałgowo (KrW).

Przyjakowski - od nazwy miejscowej Przyjałgowo (KrW).

Przyjalkowski - od nazwy miejscowej Przyjałgowo (KrW).

Przyjała - od staropolskiego przyjać ‘sprzyjać, być życzliwym’.

Przyjałgowski - od nazwy miejscowej Przyjałgowo (KrW).

Przyjałkowski - od nazwy miejscowej Przyjałgowo (KrW).

Przyjało - XVI w. od staropolskiego przyjać ‘sprzyjać, być życzliwym’.

Przyjankowski - od nazwy miejscowej Przyjałgowo (KrW).

Przyjazna - od przyjazny ‘przyjacielski, życzliwy’.

Przyjazny - od przyjazny ‘przyjacielski, życzliwy’.

Przyjda - od przyjść, przyjdę.

Przyjemczak - od staropolskiego przyjmać, przyimać, przymać ‘dostawać, otrzymywać’.

Przyjemko - od staropolskiego przyjmać, przyimać, przymać ‘dostawać, otrzymywać’.

Przyjemny - od przyjemny ‘miły, wdzięczny’.

Przyjemski - 1497 od nazwy miejscowej Przyjma (konińskie, gmina Golina), Przyjmy (kilka wsi).

Przyjma - od staropolskiego przyjmać, przyimać, przymać ‘dostawać, otrzymywać’.

Przyjmak - od staropolskiego przyjmać, przyimać, przymać ‘dostawać, otrzymywać’.

Przyjomski - od nazwy miejscowej Przyjma (konińskie, gmina Golina), Przyjmy (kilka wsi).

Przyk - od przek ‘przeciwnie, na opak’, od staropolskiego przeko ‘w poprzek’.

Przykanowski - od przek ‘przeciwnie, na opak’, od staropolskiego przeko ‘w poprzek’.

Przykaski - od przykazać ‘polecić, rozkazać, przysądzić’.

Przykaza - od przykazać ‘polecić, rozkazać, przysądzić’.

Przykazany - 1581 od przykazać ‘polecić, rozkazać, przysądzić’; od przykazany.

Przykazka - od przykazać ‘polecić, rozkazać, przysądzić’.

Przyklang - od przyklęknąć ‘klęknąć na chwilę’.

Przykląk - od przyklęknąć ‘klęknąć na chwilę’.

Przyklek - od przyklęknąć ‘klęknąć na chwilę’.

Przyklenk - od przyklęknąć ‘klęknąć na chwilę’.

Przyklęk - od przyklęknąć ‘klęknąć na chwilę’.

Przykling - (Śl) od przyklęknąć ‘klęknąć na chwilę’.

Przyklink - (Śl) od przyklęknąć ‘klęknąć na chwilę’.

Przykład - od przykład ‘wzór, dowód’, przykladać ‘dodawać’.

Przykłenk - od przyklęknąć ‘klęknąć na chwilę’.

Przykłęk - od przyklęknąć ‘klęknąć na chwilę’.

Przykłocki - od gwarowego przykłota ‘nierozwiązany snopek zboza przygotowany do młócenia’, przykłotek ‘snopek wymłócony’.

Przykłoda - od gwarowego przykłota ‘nierozwiązany snopek zboza przygotowany do młócenia’, przykłotek ‘snopek wymłócony’.

Przykłot - od gwarowego przykłota ‘nierozwiązany snopek zboza przygotowany do młócenia’, przykłotek ‘snopek wymłócony’.

Przykłota - od gwarowego przykłota ‘nierozwiązany snopek zboza przygotowany do młócenia’, przykłotek ‘snopek wymłócony’.

Przykop - od gwarowego przykopa ‘rów, potok’.

Przykopa - od gwarowego przykopa ‘rów, potok’.

Przykopański - od gwarowego przykopa ‘rów, potok’.

Przykopiak - od gwarowego przykopa ‘rów, potok’.

Przykopiec - od gwarowego przykopa ‘rów, potok’.

Przykopski - od gwarowego przykopa ‘rów, potok’.

Przykorski - od nazwy miejscowej Przykory (kilka wsi).

Przykorzyński - od nazwy miejscowej Przykory (kilka wsi).

Przykota - od gwarowego przykłota ‘nierozwiązany snopek zboza przygotowany do młócenia’, przykłotek‘snopek wymłócony’.

Przykowski - od przek ‘przeciwnie, na opak’, od staropolskiego przeko ‘w poprzek’.

Przykra - od przykryć ‘zakryć, zasłonić’.

Przykrył - od przykryć ‘zakryć, zasłonić’; od przykryły ‘skryty, tajemny’.

Przykucki - od przykuć, przykuty, też od gwarowego przykutać ‘przygrzebać, przygarnąć’.

Przykudzki - od przykuć, przykuty, też od gwarowego przykutać ‘przygrzebać, przygarnąć’.

Przykuła - od przykuć, przykuty, też od gwarowego przykutać ‘przygrzebać, przygarnąć’.

Przykuta - 1433 od przykuć, przykuty, też od gwarowego przykutać ‘przygrzebać, przygarnąć’.

Przylas - od przełazić, przeleźć ‘przejść’.

Przylasko - od przełazić, przeleźć ‘przejść’.

Przylepa - od przylepa ‘kawałek chleba, piętka’, przylepić.

Przylepka - od przylepa ‘kawałek chleba, piętka’, przylepić.

Przylepski - 1391 od nazw miejscowych Przylepice, Przelepice, dziś Przlepki (poznańskie, gmina Brodnica), Przylepa, Przylepki.

Przylewski - 1393 od nazw miejscowych Przylepice, Przelepice, dziś Przlepki (poznańskie, gmina Brodnica), Przylepa, Przylepki.

Przylębski - od nazw miejscowych Przyłubice (kilka wsi), Przyłubsko (częstochowskie, gmina Kroczyce).

Przylibski - od nazw miejscowych Przylepice, Przelepice, dziś Przlepki (poznańskie, gmina Brodnica), Przylepa, Przylepki.

Przylicki - od gwarowego przylica ‘dowód’.

Przylipiak - od przylepa ‘kawałek chleba, piętka’, przylepić.

Przylipko - od przylepa ‘kawałek chleba, piętka’, przylepić.

Przyludski - od nazw miejscowych Przyłuka, Przyłuki (KrW), Przyłuski (skierniewickie, gmina Biała Rawska).

Przyludzki - od nazw miejscowych Przyłuka, Przyłuki (KrW), Przyłuski (skierniewickie, gmina Biała Rawska).

Przyluski - od nazw miejscowych Przyłuka, Przyłuki (KrW), Przyłuski (skierniewickie, gmina Biała Rawska).

Przyłas - od przełazić, przeleźć ‘przejść’.

Przyłaska - od przełazić, przeleźć ‘przejść’.

Przyłaś - od przełazić, przeleźć ‘przejść’.

Przyłąbski - od nazw miejscowych Przyłubice (kilka wsi), Przyłubsko (częstochowskie, gmina Kroczyce).

Przyłecki - od nazwy miejscowej Przyłęk (kilka wsi).

Przyłębski - od nazw miejscowych Przyłubice (kilka wsi), Przyłubsko (częstochowskie, gmina Kroczyce).

Przyłęcki - 1623 od nazwy miejscowej Przyłęk (kilka wsi).

Przyłęga - 1569 od przyłęk, przyłęg ‘wzgórek przy mokrej nizinie’.

Przyłęk - od przyłęk, przyłęg ‘wzgórek przy mokrej nizinie’.

Przyłęski - od nazwy miejscowej Przyłęk (kilka wsi).

Przyłodzki - od nazwy miejscowej Przyłogi (kilka miejscowości).

Przyłoga - od przyłoga ‘wierzch, wieko, dekiel’.

Przyłorzyński - od nazwy miejscowej Przyłogi (kilka miejscowości).

Przyłożyński - od nazwy miejscowej Przyłogi (kilka miejscowości).

Przyłódzki - od nazwy miejscowej Przyłogi (kilka miejscowości).

Przyłóg - od przyłoga ‘wierzch, wieko, dekiel’.

Przyłubski - 1600 od nazw miejscowych Przyłubice (kilka wsi), Przyłubsko (częstochowskie, gmina Kroczyce).

Przyłucki - od nazw miejscowych Przyłuka, Przyłuki (KrW), Przyłuski (skierniewickie, gmina Biała Rawska).

Przyłudzki - od nazw miejscowych Przyłuka, Przyłuki (KrW), Przyłuski (skierniewickie, gmina Biała Rawska).

Przyług - od przyłoga ‘wierzch, wieko, dekiel’.

Przyłupski - od nazw miejscowych Przyłubice (kilka wsi), Przyłubsko (częstochowskie, gmina Kroczyce).

Przyłuski - 1594 od nazw miejscowych Przyłuka, Przyłuki (KrW), Przyłuski (skierniewickie, gmina Biała Rawska).

Przymak - 1560 od staropolskiego przyjmać, przyimać, przymać ‘dostawać, otrzymywać’.

Przymecki - od nazw miejscowych Przemęt (miasto, leszczyńskie), Przemęczany (krakowskie, gmina Radziemice).

Przymek - od staropolskiego przyjmać, przyimać, przymać ‘dostawać, otrzymywać’.

Przymencki - od nazw miejscowych Przemęt (miasto, leszczyńskie), Przemęczany (krakowskie, gmina Radziemice).

Przymenski - od nazw miejscowych Przemęt (miasto, leszczyńskie), Przemęczany (krakowskie, gmina Radziemice).

Przymeński - od nazw miejscowych Przemęt (miasto, leszczyńskie), Przemęczany (krakowskie, gmina Radziemice).

Przymęcki - od nazw miejscowych Przemęt (miasto, leszczyńskie), Przemęczany (krakowskie, gmina Radziemice).

Przymęski - od nazw miejscowych Przemęt (miasto, leszczyńskie), Przemęczany (krakowskie, gmina Radziemice).

Przymicz - 1560 od staropolskiego przyjmać, przyimać, przymać ‘dostawać, otrzymywać’.

Przymierski - zapewne od przymierze, dawniej przymirze ‘umowa, współpraca’.

Przymik - od staropolskiego przyjmać, przyimać, przymać ‘dostawać, otrzymywać’.

Przymirski - zapewne od przymierze, dawniej przymirze ‘umowa, współpraca’.

Przymorowski - od przymorze ‘miejsce przy morzu’, przymorski ‘nadmorski’ lub też od nazwy miejscowej Przymorze (liczne).

Przymorski - od przymorze ‘miejsce przy morzu’, przymorski ‘nadmorski’ lub też od nazwy miejscowej Przymorze (liczne).

Przymostowy - XVII w. od przy + most określenie człowieka mieszkającego przy moście.

Przymowicz - od staropolskiego przyjmać, przyimać, przymać ‘dostawać, otrzymywać’.

Przymowski - od staropolskiego przyjmać, przyimać, przymać ‘dostawać, otrzymywać’.

Przymula - od staropolskiego przyjmać, przyimać, przymać ‘dostawać, otrzymywać’.

Przymus - od przymus ‘obowiązek, nacisk’, przymuszać.

Przymusiak - od przymus ‘obowiązek, nacisk’, przymuszać.

Przymusiała - od przymus ‘obowiązek, nacisk’, przymuszać.

Przymusiewicz - od przymus ‘obowiązek, nacisk’, przymuszać.

Przymusik - od przymus ‘obowiązek, nacisk’, przymuszać.

Przymusiński - od przymus ‘obowiązek, nacisk’, przymuszać.

Przymuski - od przymus ‘obowiązek, nacisk’, przymuszać.

Przymuszala - od przymus ‘obowiązek, nacisk’, przymuszać.

Przymuszała - od przymus ‘obowiązek, nacisk’, przymuszać.

Przymuszałek - od przymus ‘obowiązek, nacisk’, przymuszać.

Przymuszewski - od przymus ‘obowiązek, nacisk’, przymuszać.

Przymuszła - od przymus ‘obowiązek, nacisk’, przymuszać.

Przymuszyński - od przymus ‘obowiązek, nacisk’, przymuszać.

Przymuś - od przymus ‘obowiązek, nacisk’, przymuszać.

Przymyk - od przymykać ‘zamykać’, przemyk ‘przymknięcie’, może też od przemykać.

Przymysław - od imienia Przemysław notowanego w tej formie od XIII wieku, pochodnego od imienia złożonego Przemysł.

Przymyszkiewicz - od imienia Przemysław notowanego w tej formie od XIII wieku, pochodnego od imienia złożonego Przemysł.

Przymyślak - od nazwy miasta Przemyśl.

Przyna - od nazwy miejscowej Przyny (bydgoskie, gmina Nowe).

Przynęcki - od przynęta ‘pokarm służący do wabienia zwierzyny’.

Przynicki - od pszenica ‘gatunek zboża’.

Przyniczka - od pszenica ‘gatunek zboża’.

Przyniczna - od pszenica ‘gatunek zboża’.

Przyniczny - od pszenica ‘gatunek zboża’.

Przyniczyński - od pszenica ‘gatunek zboża’.

Przyniecki - od pszenica ‘gatunek zboża’.

Przynoga - od przynoga ‘prawa rękojeśc pługa’.

Przynowski - od nazwy miejscowej Przyny (bydgoskie, gmina Nowe).

Przyński - od nazwy miejscowej Przyny (bydgoskie, gmina Nowe).

Przypadek - od przypadły, przypaść ‘stać się odpowiednim; przywrzec do kogoś; dostać się komuś’; od przypadek.

Przypadlińska - od przypadły, przypaść ‘stać się odpowiednim; przywrzec do kogoś; dostać się komuś’.

Przypadlo - od przypadły, przypaść ‘stać się odpowiednim; przywrzec do kogoś; dostać się komuś’.

Przypadło - od przypadły, przypaść ‘stać się odpowiednim; przywrzec do kogoś; dostać się komuś’.

Przypaleński - od przypadły, przypaść ‘stać się odpowiednim; przywrzec do kogoś; dostać się komuś’.

Przypaliński - od przypadły, przypaść ‘stać się odpowiednim; przywrzec do kogoś; dostać się komuś’.

Przypaśniak - od gwarowego przepastnik ‘szatan, mieszkaniec piekla’, od staropolskiego przepastny ‘przezorny, roztropny’.

Przypaśnik - od gwarowego przepastnik ‘szatan, mieszkaniec piekla’, od staropolskiego przepastny ‘przezorny, roztropny’.

Przypiera - od przypierać ‘przyciskać, przygniatać’.

Przypierowski - od przypierać ‘przyciskać, przygniatać’.

Przypis - od przepisać, przepis ‘wierny odpis, kopia’, w innych formach też od przypisać ‘napisać, dopisać, zatwierdzić’, od przypis ‘dopisek’.

Przypisana - od przepisać, przepis ‘wierny odpis, kopia’, w innych formach też od przypisać ‘napisać, dopisać, zatwierdzić’, od przypis ‘dopisek’.

Przypisek - od przepisać, przepis ‘wierny odpis, kopia’, w innych formach też od przypisać ‘napisać, dopisać, zatwierdzić’, od przypis ‘dopisek’.

Przypisna - od przepisać, przepis ‘wierny odpis, kopia’, w innych formach też od przypisać ‘napisać, dopisać, zatwierdzić’, od przypis ‘dopisek’.

Przypisno - od przepisać, przepis ‘wierny odpis, kopia’, w innych formach też od przypisać ‘napisać, dopisać, zatwierdzić’, od przypis ‘dopisek’.

Przypisny - od przepisać, przepis ‘wierny odpis, kopia’, w innych formach też od przypisać ‘napisać, dopisać, zatwierdzić’, od przypis ‘dopisek’.

Przypiśna - od przepisać, przepis ‘wierny odpis, kopia’, w innych formach też od przypisać ‘napisać, dopisać,zatwierdzić’, od przypis ‘dopisek’.

Przyplata - od przypłacić ‘ponieść konsekwencje’, przypłatny ‘drogo zapłacony’, od staropolskiego przypłata ‘kawałek ziemi dodanej do głównej posiadłości’.

Przypłata - od przypłacić ‘ponieść konsekwencje’, przypłatny ‘drogo zapłacony’, od staropolskiego przypłata ‘kawałek ziemi dodanej do głównej posiadłości’.

Przypłot - zapewne od przypłod, przypłodek ‘przychówek zwierząt; dziecko z nieprawego łoża’.

Przypodobny - od przypodobny ‘nieco podobny’.

Przypoliński - od nazwy miejscowej Przepoły (Wileńszczyzna) lub od przy polu.

Przypolski - od nazwy miejscowej Przepoły (Wileńszczyzna) lub od przy polu.

Przyporowski - od przypora ‘kawałek sukna u spodni przy zapięciu; wzmocnienie’.

Przyprawa - od przyprawa ‘przygotowanie; substancja wzmacniająca smak; sprzęt’.

Przypysz - od przepyszny ‘wspaniały, okazały’ lub od przepyszny ‘nieco pyszny’.

Przypyszna - od przepyszny ‘wspaniały, okazały’ lub od przepyszny ‘nieco pyszny’.

Przypyszny - od przepyszny ‘wspaniały, okazały’ lub od przepyszny ‘nieco pyszny’.

Przypytałsiej - 1515 od przypytać się ‘dopytać się’.

Przyracki - od nazwy miejscowej Przeradz (ciechanowskie, gmina Lutocin).

Przyrada - od staropolskiego przeradzić ‘wprowadzić w błąd’.

Przyradski - od nazwy miejscowej Przeradz (ciechanowskie, gmina Lutocin).

Przyradzki - od nazwy miejscowej Przeradz (ciechanowskie, gmina Lutocin).

Przyrański - od nazwy miejscowej Przeranie, dziś Przyranie (kaliskie, gmina Mycielin).

Przyrembel - od przerębel, przyrębel ‘otwór wyrąbany w lodzie’.

Przyrocki - od przyrodzić się ‘związać się węzłem rodzinnym’, przyroda ‘natura, istota’.

Przyroda - 1559 od przyrodzić się ‘związać się węzłem rodzinnym’, przyroda ‘natura, istota’.

Przyrodzki - od przyrodzić się ‘związać się węzłem rodzinnym’, przyroda ‘natura, istota’.

Przyrowski - od nazwy miejscowej Przyrów, Przyrowa (kilka wsi).

Przyrywacz - od przerywać, przerywany.

Przyrzecki - od nazwy miejscowej Przyrzecze (koszalińskie, gmina Brzeźno) lub od przyrzecze ‘miejsce przy rzece’.

Przyrzewski Przyrzycki - od nazwy miejscowej Przyrzecze (koszalińskie, gmina Brzeźno) lub od przyrzecze ‘miejsce przy rzece’.

Przysada - od przesadzić ‘przenieść w inne miejsce’, przesada ‘zbytek, nienaturalność’; od przysadzić ‘osadzic, osiedlić’.

Przysadna - od przesadzić ‘przenieść w inne miejsce’, przesada ‘zbytek, nienaturalność’; od przysadzić ‘osadzic, osiedlić’.

Przysadny - od przesadzić ‘przenieść w inne miejsce’, przesada ‘zbytek, nienaturalność’; od przysadzić ‘osadzic, osiedlić’.

Przysambor - od przy + nazwa miasta Sambor (KrW).

Przysiada - od przysiadać ‘siadać na chwilę; obniżyć pozycję ciała’.

Przysiadka - od przysiadać ‘siadać na chwilę; obniżyć pozycję ciała’; od przysiadka ‘zasadzka’.

Przysiadła - od przysiadać ‘siadać na chwilę; obniżyć pozycję ciała’.

Przysiadło - od przysiadać ‘siadać na chwilę; obniżyć pozycję ciała’.

Przysiadłowski - od przysiadać ‘siadać na chwilę; obniżyć pozycję ciała’.

Przysiadły - od przysiadać ‘siadać na chwilę; obniżyć pozycję ciała’; od przysiadły ‘siedzący, leżący obok’.

Przysiecki - od nazwy miejscowej Przesieka (kilka wsi).

Przysiek - od przesiekać ‘przeciąć’, przesieka ‘pas niezadrzewiony w lesie’; od przysiekać, przysieka zasiek’.

Przysieka - od przesiekać ‘przeciąć’, przesieka ‘pas niezadrzewiony w lesie’; od przysiekać, przysieka zasiek’.

Przysietnicki - 1604 od nazwy miejscowej Przesietnica (krośnieńskie, gmina Brzozów; nowosądeckie, gmina Stary Sącz).

Przysiewek - od przesiewać ‘wybierać co najlepsze’; od przysiewać, przysiewek ‘to, co zasiano’.

Przysiewicz - od przesiewać ‘wybierać co najlepsze’; od przysiewać, przysiewek ‘to, co zasiano’.

Przysiewkowski - od przesiewać ‘wybierać co najlepsze’; od przysiewać, przysiewek ‘to, co zasiano’.

Przysieżna - od przysiężny ‘zaprzysiężony’.

Przysieżniak - od przysiężny ‘zaprzysiężony’.

Przysieżnik - od przysiężny ‘zaprzysiężony’.

Przysieżniuk - od przysiężny ‘zaprzysiężony’.

Przysieżny - od przysiężny ‘zaprzysiężony’.

Przysięzniak - od przysiężny ‘zaprzysiężony’.

Przysięźniak - od przysiężny ‘zaprzysiężony’.

Przysiężna - od przysiężny ‘zaprzysiężony’.

Przysiężniak - od przysiężny ‘zaprzysiężony’; przysiężnik ‘przysięgły ławnik sądowy’.

Przysiężnik - 1603 od przysiężny ‘zaprzysiężony’; przysiężnik ‘przysięgły ławnik sądowy’.

Przysiężniuk - od przysiężny ‘zaprzysiężony’; przysiężnik ‘przysięgły ławnik sądowy’.

Przysiężny - 1634 od przysiężny ‘zaprzysiężony’.

Przysiuda - od prysiud, przysiud ‘tupnięcie jako figura w tańcu zwanym kozakiem’.

Przysiurek - od przy + gwarowe siurek ‘dziecko, chłopiec; smarkacz; penis’.

Przysiwek - od przesiewać ‘wybierać co najlepsze’; od przysiewać, przysiewek ‘to, co zasiano’.

Przysiwiek - od przesiewać ‘wybierać co najlepsze’; od przysiewać, przysiewek ‘to, co zasiano’.

Przyska - od pryskać ‘trysnąć, chlapać’, prysk ‘popiół gorący, żar’, od łacińskiego imienia żeńskiego Prisca.

Przyskalski - od pryskać ‘trysnąć, chlapać’, prysk ‘popiół gorący, żar’, od łacińskiego imienia żeńskiego Prisca.

Przyskiewicz - od pryskać ‘trysnąć, chlapać’, prysk ‘popiół gorący, żar’, od łacińskiego imienia żeńskiego Prisca

Przysko - od pryskać ‘trysnąć, chlapać’, prysk ‘popiół gorący, żar’, od łacińskiego imienia żeńskiego Prisca.

Przyskupa - 1558 od białoruskiego prystupa ‘zięć przybrany do rodziny żony’.

Przyslak - od prześlakować, przeszlakować ‘wyśledzić, wytropić’.

Przyslak - od przysłać ‘nadesłać’.

Przysła - od przysłać ‘nadesłać’.

Przysłał - od przysłać ‘nadesłać’.

Przysłan - od przysłać ‘nadesłać’; od przysłany.

Przysłaś - od przysłać ‘nadesłać’.

Przysławski - od nazwy miejscowej Przesławice (kilka wsi).

Przysło - od przysłać ‘nadesłać’.

Przysłopski - od przysłup ‘przypora’ lub od nazwy miejscowej Przysłop.

Przysłópski - od przysłup ‘przypora’ lub od nazwy miejscowej Przysłop.

Przysłup - od przysłup ‘przypora’.

Przysłupa - od przysłup ‘przypora’.

Przysłupski - od przysłup ‘przypora’ lub od nazwy miejscowej Przysłop.

Przysmak - od przysmak ‘smakołyk’, też ‘przyprawa’.

Przysow - od nazwy miejscowej Przysów (kieleckie, gmina Jędrzejow), Przysowy (ostrołęckie, gmina Chorzele).

Przysowa - od nazwy miejscowej Przysów (kieleckie, gmina Jędrzejow), Przysowy (ostrołęckie, gmina Chorzele).

Przysówka - od nazwy miejscowej Przysów (kieleckie, gmina Jędrzejow), Przysowy (ostrołęckie, gmina Chorzele).

Przysta - od przystać ‘przyjść, przystąpić’.

Przystacki - od przystać ‘przyjść, przystąpić’.

Przystać - od przystać ‘przyjść, przystąpić’.

Przystaj - od przystać ‘przyjść, przystąpić’.

Przystajczuk - od przystać ‘przyjść, przystąpić’.

Przystajka - od przystać ‘przyjść, przystąpić’.

Przystajko - od przystać ‘przyjść, przystąpić’.

Przystajn - (Śl) od przystać ‘przyjść, przystąpić’.

Przystak - od przystać ‘przyjść, przystąpić’.

Przystal - od przystać ‘przyjść, przystąpić’; od przystały ‘przystojny, przyzwoity’.

Przystalik - 1789 od przystać ‘przyjść, przystąpić’.

Przystalski - od przystać ‘przyjść, przystąpić’; od przystały ‘przystojny, przyzwoity’.

Przystał - 1785 od przystać ‘przyjść, przystąpić’; od przystały ‘przystojny, przyzwoity’.

Przystała - od przystać ‘przyjść, przystąpić’; od przystały ‘przystojny, przyzwoity’.

Przystałka - od przystać ‘przyjść, przystąpić’; od przystały ‘przystojny, przyzwoity’.

Przystałowski - od przystać ‘przyjść, przystąpić’; od przystały ‘przystojny, przyzwoity’.

Przystanek - od przystać ‘przyjść, przystąpić’; od przystanek ‘odstęp czasu’.

Przystaniak - od przystać ‘przyjść, przystąpić’.

Przystanik - od przystać ‘przyjść, przystąpić’.

Przystaniok - od przystać ‘przyjść, przystąpić’.

Przystanko - od przystać ‘przyjść, przystąpić’.

Przystankowski - od przystać ‘przyjść, przystąpić’.

Przystanowicz - od przystać ‘przyjść, przystąpić’.

Przystanowski - od przystać ‘przyjść, przystąpić’.

Przystań - od przystać ‘przyjść, przystąpić’.

Przystański - od przystać ‘przyjść, przystąpić’.

Przystapczuk - od przystać ‘przyjść, przystąpić’.

Przystarz - od przestarzeć się ‘stać się starym’; od przystarz ‘mąż, który osiadł na gospodarstwie żony’.

Przystas - od przestarzeć się ‘stać się starym’; od przystarz ‘mąż, który osiadł na gospodarstwie żony’.

Przystaski - od przestarzeć się ‘stać się starym’; od przystarz ‘mąż, który osiadł na gospodarstwie żony’.

Przystasz - od przestarzeć się ‘stać się starym’; od przystarz ‘mąż, który osiadł na gospodarstwie żony’.

Przystaś - od przestarzeć się ‘stać się starym’; od przystarz ‘mąż, który osiadł na gospodarstwie żony’.

Przystaś - od przystać ‘przyjść, przystąpić’.

Przystaw - 1437 od staropolskiego przystaw ‘pomocnik’.

Przystawa - od staropolskiego przystaw ‘pomocnik’; od przystawa ‘powód, okazja’.

Przystawik - od staropolskiego przystaw ‘pomocnik’.

Przystawka - od staropolskiego przystaw ‘pomocnik’.

Przystawko - od staropolskiego przystaw ‘pomocnik’.

Przystawski - od staropolskiego przystaw ‘pomocnik’.

Przystępa - 1662 od białoruskiego prystupa ‘zięć przybrany do rodziny żony’.

Przystępski - od przestąpić, ze staropolskiego przegapić przejść, przekroczyć’; od staropolskiego przestępny ‘związany z przestępstwem’.

Przystocik - od przystać ‘przyjść, przystąpić’.

Przystoj - od przystać ‘przyjść, przystąpić’.

Przystojak - od przystać ‘przyjść, przystąpić’.

Przystojecki - od przystać ‘przyjść, przystąpić’.

Przystojko - od przystać ‘przyjść, przystąpić’.

Przystolik - od przystoł ‘bufet, kontuar’.

Przystolski - od przystoł ‘bufet, kontuar’.

Przystoł - od przystoł ‘bufet, kontuar’.

Przystoń - od przystać ‘przyjść, przystąpić’.

Przystoński - od przystać ‘przyjść, przystąpić’.

Przystop - od białoruskiego prystupa ‘zięć przybrany do rodziny żony’.

Przystopa - 1560 od białoruskiego prystupa ‘zięć przybrany do rodziny żony’.

Przystopa - 1560 od białoruskiego prystupa ‘zięć przybrany do rodziny żony’.

Przystosz - od przystać ‘przyjść, przystąpić’.

Przystoś - od przystać ‘przyjść, przystąpić’.

Przystrom - od przy + strom ‘miejsce strome, urwisko’.

Przystrzelski - od przestrzelić ‘przebić strzałem’.

Przystup - od białoruskiego prystupa ‘zięć przybrany do rodziny żony’.

Przystupa - od białoruskiego prystupa ‘zięć przybrany do rodziny żony’.

Przystupczyk - 1662 od białoruskiego prystupa ‘zięć przybrany do rodziny żony’.

Przystupiak - od białoruskiego prystupa ‘zięć przybrany do rodziny żony’.

Przystupiński - od białoruskiego prystupa ‘zięć przybrany do rodziny żony’.

Przystupiuk - od białoruskiego prystupa ‘zięć przybrany do rodziny żony’.

Przystuplak - od białoruskiego prystupa ‘zięć przybrany do rodziny żony’.

Przystupo - od białoruskiego prystupa ‘zięć przybrany do rodziny żony’.

Przystupski - od białoruskiego prystupa ‘zięć przybrany do rodziny żony’.

Przystyp - od białoruskiego prystupa ‘zięć przybrany do rodziny żony’.

Przystypa - od białoruskiego prystupa ‘zięć przybrany do rodziny żony’.

Przysuch - od przysuchy ‘trochę suchy’.

Przysucha - od przysuchy ‘trochę suchy’.

Przysuchy - od przysuchy ‘trochę suchy’.

Przysuszyński - od przysuchy ‘trochę suchy’ lub od nazwy miasta Przysucha (radomskie).

Przyswojski - od przyswoić ‘uznać coś za swoje; poskromić’.

Przysysz - 1224 od imion złożonych typu Przybysław, Przysław.

Przyszcz - od pryszcz ‘wyprysk, krosta’.

Przyszczak - od pryszcz ‘wyprysk, krosta’.

Przyszczepa - od przyszczepać ‘przyłupać’, przyszczepa ‘to, co przyszczepiono’.

Przyszczepiński - od przyszczepać ‘przyłupać’, przyszczepa ‘to, co przyszczepiono’.

Przyszczepowski - od przyszczepać ‘przyłupać’, przyszczepa ‘to, co przyszczepiono’.

Przyszczypkowski - od przyszczepać ‘przyłupać’, przyszczepa ‘to, co przyszczepiono’.

Przyszek - 1442 od imion złożonych typu Przybysław, Przysław.

Przyszewski - od nazw miejscowych Przyszów, Przyszowa, Przyszowice.

Przyszka - 1457 od imion złożonych typu Przybysław, Przysław.

Przyszkiewicz - od imion złożonych typu Przybysław, Przysław.

Przyszkowic - 1488 od imion złożonych typu Przybysław, Przysław.

Przyszkowski - od imion złożonych typu Przybysław, Przysław.

Przyszlak - od przyszły ‘mający nadejść; ten, co przyszedł’.

Przyszlakiewicz - od przyszły ‘mający nadejść; ten, co przyszedł’.

Przyszlakowski - od przyszły ‘mający nadejść; ten, co przyszedł’.

Przyszła - od przyszły ‘mający nadejść; ten, co przyszedł’.

Przyszło - 1503 od przyszły ‘mający nadejść; ten, co przyszedł’.

Przyszłowski - od przyszły ‘mający nadejść; ten, co przyszedł’.

Przyszły - od przyszły ‘mający nadejść; ten, co przyszedł’.

Przyszna - od imion złożonych typu Przybysław, Przysław.

Przyszowiec - od imion złożonych typu Przybysław, Przysław.

Przyszowski - 1617 od nazw miejscowych Przyszów, Przyszowa, Przyszowice.

Przysztański - od przystać ‘przyjść, przystąpić’.

Przysztupa - od białoruskiego prystupa ‘zięć przybrany do rodziny żony’.

Przyśko - od imion złożonych typu Przybysław, Przysław.

Przyślak - od przyszły ‘mający nadejść; ten, co przyszedł’.

Przyślakiewicz - od przyszły ‘mający nadejść; ten, co przyszedł’.

Przyślakowski - od przyszły ‘mający nadejść; ten, co przyszedł’.

Przyślewicz - od przyszły ‘mający nadejść; ten, co przyszedł’.

Przyśliwski - od przyszły ‘mający nadejść; ten, co przyszedł’.

Przyślok - od przyszły ‘mający nadejść; ten, co przyszedł’.

Przytalski - od przytyć, z gwarowego przytyły.

Przytka - 1589 rodzaj pala służącego do ogradzania terenu’.

Przytkowski - od nazwy miejscowej Przybkowice, dziś Przytkowice (bielskie, gmina Kalwaria Zebrzydowska).

Przytocki - od nazwy miejscowej Przetoczno, dziś Przytoczna (gorzowskie, gmina Przytoczna).

Przytoł - od przytulić ‘przygarnąć, przycisnąć’.

Przytomski - zapewne od przytomny.

Przytóła - od przytulić ‘przygarnąć, przycisnąć’.

Przytrafik - od przytrafić ‘trafić, przystosować’.

Przytrafnik - od przytrafić ‘trafić, przystosować’; od przytrafmy ‘trafny, dogodny’.

Przytula - od przytulić ‘przygarnąć, przycisnąć’.

Przytulak - od przytulić ‘przygarnąć, przycisnąć’.

Przytulczyk - od przytulić ‘przygarnąć, przycisnąć’.

Przytulecki - od przytulić ‘przygarnąć, przycisnąć’.

Przytuliński - od przytulić ‘przygarnąć, przycisnąć’ lub od nazwy miejscowej Przytulin (siedleckie, gmina Wojcieszków).

Przytulski - od przytulić ‘przygarnąć, przycisnąć’.

Przytuł - od przytulić ‘przygarnąć, przycisnąć’.

Przytuła - 1423 od przytulić ‘przygarnąć, przycisnąć’.

Przytułek - od przytulić ‘przygarnąć, przycisnąć’.

Przytułka - od przytulić ‘przygarnąć, przycisnąć’.

Przytuło - od przytulić ‘przygarnąć, przycisnąć’.

Przytułowski - od przytulić ‘przygarnąć, przycisnąć’.

Przytupa - od przytupywać ‘tupać do taktu’.

Przytycki - od przytyk ‘dotknięcie, przymówka’, przytykać.

Przytyk - od przytyk ‘dotknięcie, przymówka’, przytykać.

Przytylski - od przytyk ‘dotknięcie, przymówka’, przytykać.

Przywalna - od przywalić ‘przycisnąć’; od przywalny ‘położony przy wale, podwalny’.

Przywalny - od przywalić ‘przycisnąć’; od przywalny ‘położony przy wale, podwalny’.

Przywalski - od przywalić ‘przycisnąć’.

Przywała - od przywalić ‘przycisnąć’.

Przywara - 1484 od przywara, przewara ‘resztki jedzenia przywartr do naczynia; złe przyzwyczajenie’.

Przywarciak - od przywara, przewara ‘resztki jedzenia przywartr do naczynia; złe przyzwyczajenie’.

Przywarczak - od przywara, przewara ‘resztki jedzenia przywartr do naczynia; złe przyzwyczajenie’.

Przywarczyk - od przywara, przewara ‘resztki jedzenia przywartr do naczynia; złe przyzwyczajenie’.

Przywarka - od przywara, przewara ‘resztki jedzenia przywartr do naczynia; złe przyzwyczajenie’.

Przywarski - od przywara, przewara ‘resztki jedzenia przywartr do naczynia; złe przyzwyczajenie’.

Przywarta - od przywara, przewara ‘resztki jedzenia przywartr do naczynia; złe przyzwyczajenie’.

Przywarty - 1459 od przywara, przewara ‘resztki jedzenia przywartr do naczynia; złe przyzwyczajenie’; od przywarty ‘przywrzały’.

Przywdział - od przywdziać ‘nałożyć, włożyć coś na siebie’.

Przywecki - od przewędzić, przywędzić ‘uwędzić, długo wędzić’.

Przywęcki - od przewędzić, przywędzić ‘uwędzić, długo wędzić’.

Przywidzki - 1619 od nazwy miejscowej Przywidz (gdańskie, gmina Przywidz).

Przywiecki - od przewiedzieć, przewidzieć ‘określić dokładnie, przeczuć’.

Przywieczerski - 1474 od nazwy miejscowej Przywieczerzyn (włocławskie, gmina Bądkowo).

Przywięda - od przewiędnąć ‘nieco zwiędnąć, uschnąć’, przewiędły ‘zwiędły’.

Przywięźlikowski - od przewięzły ‘cienki, wcięty w pasie’.

Przywitalski - od przywitać.

Przywitkowski - od przywitać.

Przywitowski - od przywitać lub od nazwy miejscowej Przywitowo (włocławskie, gmina Skrwilno).

Przywłocki - od nazwy miejscowej Przewłoka (kilka wsi).

Przywłoka - od staropolskiego przewłoka ‘część wozu’, przewlec, przewłóczyć.

Przywłowski - od nazwy miejscowej Przewłoka (kilka wsi).

Przywłucki - od nazwy miejscowej Przewłoka (kilka wsi).

Przywocki - od nazwy miejscowej Przewłoka (kilka wsi).

Przywolski - od przy + nazwa miejscowa Wola.

Przywora - od staropolskiego przewory ‘rodzaj powinności chłopskiej’; też przewora ‘przegroda’.

Przyworski - od staropolskiego przewory ‘rodzaj powinności chłopskiej’; też przewora ‘przegroda’; lub od nazwy miejscowej Przywory (kilka wsi).

Przywoski - od nazwy miejscowej Przewóz (kilka miejscowości).

Przywoziński - ( z fonetyką wschodniosłowiańską) od przewoźny ‘ten, co przewozi, związany z przwozem’, przewozić; od przewoźnik.

Przywozki - od nazwy miejscowej Przewóz (kilka miejscowości).

Przywozny - ( z fonetyką wschodniosłowiańską) od przewoźny ‘ten, co przewozi, związany z przwozem’, przewozić; od przewoźnik.

Przywoźna - ( z fonetyką wschodniosłowiańską) od przewoźny ‘ten, co przewozi, związany z przwozem’, przewozić; od przewoźnik.

Przywoźny - ( z fonetyką wschodniosłowiańską) od przewoźny ‘ten, co przewozi, związany z przwozem’, przewozić; od przewoźnik.

Przywożna - ( z fonetyką wschodniosłowiańską) od przewoźny ‘ten, co przewozi, związany z przwozem’, przewozić; od przewoźnik.

Przywożny - ( z fonetyką wschodniosłowiańską) od przewoźny ‘ten, co przewozi, związany z przwozem’, przewozić; od przewoźnik.

Przywódzki - od staropolskiego przewód, przewoda ‘przewiezienie, przeprowadzenie czegoś’, przewodzić ‘przewodzić, wieść’.

Przywólski - od przy + nazwa miejscowa Wola.

Przywóski - od nazwy miejscowej Przewóz (kilka miejscowości).

Przywózki - od nazwy miejscowej Przewóz (kilka miejscowości).

Przywóźny - ( z fonetyką wschodniosłowiańską) od przewoźny ‘ten, co przewozi, związany z przwozem’, przewozić; od przewoźnik.

Przywra - od przywrzeć ‘przylgnąć, przykleić się’.

Przywrzej - od przywrzeć ‘przylgnąć, przykleić się’.

Przywulski - od przy + nazwa miejscowa Wola.

Przywuski - od nazwy miejscowej Przewóz (kilka miejscowości).

Przywuzki - od nazwy miejscowej Przewóz (kilka miejscowości).

Przywżejski - od przywrzeć ‘przylgnąć, przykleić się’.

Przyzbórski - od nazw miejscowych typu Przyborze, Przyborów.

Przyzwań - od przyzwać ‘wezwać, zawołać’, przyzwany.

Przyzwański - od przyzwać ‘wezwać, zawołać’, przyzwany.

Przyzycki - od nazwy miejscowej Przyrzecze (koszalińskie, gmina Brzeźno) lub od przyrzecze ‘miejsce przy rzece’.

Przyździok - (Śl) od przezdać się ‘przewidzieć się, wydać się’.

Przyżecki - od nazwy miejscowej Przyrzecze (koszalińskie, gmina Brzeźno) lub od przyrzecze ‘miejsce przy rzece’.

Przyżycki - od nazwy miejscowej Przyrzecze (koszalińskie, gmina Brzeźno) lub od przyrzecze ‘miejsce przy rzece’.

Psalmister - od psalmista ‘autor psalmów’; w liturgii wschodniej ‘śpiewak kościelny’.

Psaltas - od psalmista ‘autor psalmów’; w liturgii wschodniej ‘śpiewak kościelny’; od psałterz ‘zbiór psalmów’.

Psanek - od psianka ‘owoc zepsuty, wcześnie opadły’.

Psanka - od psianka ‘owoc zepsuty, wcześnie opadły’.

Psar - 1223 od pies, od nazwy osobowej Piesz.

Psarek - od pies, od nazwy osobowej Piesz.

Psarski - 1386 od nazwy miejscowej Psary (kilka wsi).

Psena - od psianka ‘owoc zepsuty, wcześnie opadły’.

Psiak - od pies, od nazwy osobowej Piesz.

Psiakowski - od pies, od nazwy osobowej Piesz.

Psiarczyk - 1653 od pies, od nazwy osobowej Piesz.

Psiarski - 1386 od nazwy miejscowej Psary (kilka wsi).

Psiarski - od pies, od nazwy osobowej Piesz.

Psiarzak - 1774 od pies, od nazwy osobowej Piesz.

Psica - od pies, od nazwy osobowej Piesz.

Psich - od pies, od nazwy osobowej Piesz.

Psiek - od pies, od nazwy osobowej Piesz.

Psik - od pies, od nazwy osobowej Piesz.

Psikowski - od pies, od nazwy osobowej Piesz.

Psikus - od psikus ‘zart, psota’; psik ‘wyraz dźwiękonaśladowczy; odgłos kichania’.

Psikuta - od psikus ‘zart, psota’; psik ‘wyraz dźwiękonaśladowczy; odgłos kichania’.

Psina - od pies, od nazwy osobowej Piesz.

Psioda - od psota ‘figiel’.

Psionka - od psianka ‘owoc zepsuty, wcześnie opadły’.

Psionko - od psianka ‘owoc zepsuty, wcześnie opadły’.

Psiorczyk - od pies, od nazwy osobowej Piesz.

Psiorczyk - (Śl) od pies, od nazwy osobowej Piesz.

Psiorz - (Śl) od pies, od nazwy osobowej Piesz.

Psiórski - od pies, od nazwy osobowej Piesz.

Psiuch - od pies, od nazwy osobowej Piesz.

Psiuk - od pies, od nazwy osobowej Piesz.

Psiur - od pies, od nazwy osobowej Piesz.

Psiurka - od pies, od nazwy osobowej Piesz.

Psiurko - od pies, od nazwy osobowej Piesz.

Psiurski - od pies, od nazwy osobowej Piesz.

Pskowski - od nazwy miasta Psków (KrW).

Psocik - od psota ‘figiel’.

Psociński - od psota ‘figiel’.

Psoda - od psota ‘figiel’.

Psojek - od psuja ‘szkodnik, psotnik’, psuć.

Psojka - od psuja ‘szkodnik, psotnik’, psuć.

Psolla - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’.

Psoła - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’.

Psoma - od pszenica ‘gatunek zboża’.

Psomas - od pszenica ‘gatunek zboża’.

Psonak - od pszenica ‘gatunek zboża’.

Psonek - od pszenica ‘gatunek zboża’.

Psoniak - od pszenica ‘gatunek zboża’.

Psonka - od pszenica ‘gatunek zboża’.

Psoński - od pszenica ‘gatunek zboża’.

Psota - od psota ‘figiel’.

Psotka - od psota ‘figiel’.

Psowski - od psuja ‘szkodnik, psotnik’, psuć.

Psój - od psuja ‘szkodnik, psotnik’, psuć.

Psójek - od psuja ‘szkodnik, psotnik’, psuć.

Psójka - od psuja ‘szkodnik, psotnik’, psuć.

Pstój - od psuja ‘szkodnik, psotnik’, psuć.

Pstrach - od pstry ‘różnobarwny, kolorowy’.

Pstrać - (Śl) od pstry ‘różnobarwny, kolorowy’.

Pstrag - od pstrąg ‘gatunek ryby’.

Pstragowski - od nazwy miejscowej Pstrągowa (rzeszowskie, gmina Czudec).

Pstrak - od pstry ‘różnobarwny, kolorowy’.

Pstrakoński - od nazwy miejscowej Pstrokonie (sieradzkie, gmina Zapolice).

Pstras - od pstry ‘różnobarwny, kolorowy’.

Pstraś - (Śl) od pstry ‘różnobarwny, kolorowy’.

Pstrąg - 1440 od pstrąg ‘gatunek ryby’.

Pstrąg - od pstrąg ‘gatunek ryby’.

Pstrągowski - 1763 od nazwy miejscowej Pstrągowa (rzeszowskie, gmina Czudec).

Pstrąng - od pstrąg ‘gatunek ryby’.

Pstręg - od pstrąg ‘gatunek ryby’.

Pstręgowski - od nazwy miejscowej Pstrągowa (rzeszowskie, gmina Czudec).

Pstrocha - 1386 od pstry ‘różnobarwny, kolorowy’.

Pstrocki - od pstry ‘różnobarwny, kolorowy’.

Pstrokoń - od nazwy miejscowej Pstrokonie (sieradzkie, gmina Zapolice).

Pstrokoński - 1661 od nazwy miejscowej Pstrokonie (sieradzkie, gmina Zapolice).

Pstronek - od pstry ‘różnobarwny, kolorowy’.

Pstrong - od pstrąg ‘gatunek ryby’.

Pstrongowski - od nazwy miejscowej Pstrągowa (rzeszowskie, gmina Czudec).

Pstroński - od pstry ‘różnobarwny, kolorowy’.

Pstroski - 1404 od nazwy miejscowej Pstroszyce (kieleckie, gmina Miechów).

Pstrowski - 1398 od nazwy miejscowej Pstroszyce (kieleckie, gmina Miechów).

Pstruch - od pstry ‘różnobarwny, kolorowy’.

Pstrucha - 1468 od pstry ‘różnobarwny, kolorowy’.

Pstruchań - od pstry ‘różnobarwny, kolorowy’.

Pstrucki - od pstry ‘różnobarwny, kolorowy’.

Pstrus - od pstry ‘różnobarwny, kolorowy’.

Pstrusiński - od pstry ‘różnobarwny, kolorowy’.

Pstruszeński - od pstry ‘różnobarwny, kolorowy’.

Pstruszyński - od pstry ‘różnobarwny, kolorowy’.

Pstruś - od pstry ‘różnobarwny, kolorowy’.

Pstryga - od pstry ‘różnobarwny, kolorowy’.

Pstryj - od pstry ‘różnobarwny, kolorowy’.

Pstrzak - od pstry ‘różnobarwny, kolorowy’.

Pstrząg - 1697 od pstrąg ‘gatunek ryby’.

Pstrzech - 1427 od pstry ‘różnobarwny, kolorowy’.

Pstrzelski - od pstry ‘różnobarwny, kolorowy’.

Pstrzoch - od pstry ‘różnobarwny, kolorowy’.

Pstrzonek - od pstry ‘różnobarwny, kolorowy’.

Pstrzuch - od pstry ‘różnobarwny, kolorowy’.

Pstus - od podstawy pst-, por. gwarowe psternadel ‘trznadel’, pstęga ‘wstęga’, pstrach ‘koń pstry’.

Pstusiak - od podstawy pst-, por. gwarowe psternadel ‘trznadel’, pstęga ‘wstęga’, pstrach ‘koń pstry’.

Pstuszak - od podstawy pst-, por. gwarowe psternadel ‘trznadel’, pstęga ‘wstęga’, pstrach ‘koń pstry’.

Pstuszka - od podstawy pst-, por. gwarowe psternadel ‘trznadel’, pstęga ‘wstęga’, pstrach ‘koń pstry’.

Pstuś - od podstawy pst-, por. gwarowe psternadel ‘trznadel’, pstęga ‘wstęga’, pstrach ‘koń pstry’.

Pstyga - od podstawy pst-, por. gwarowe psternadel ‘trznadel’, pstęga ‘wstęga’, pstrach ‘koń pstry’.

Psudy - (Śl) od psuja ‘szkodnik, psotnik’, psuć.

Psuj - od psuja ‘szkodnik, psotnik’, psuć.

Psuja - od psuja ‘szkodnik, psotnik’, psuć.

Psujak - od psuja ‘szkodnik, psotnik’, psuć.

Psujej - od psuja ‘szkodnik, psotnik’, psuć.

Psujek - od psuja ‘szkodnik, psotnik’, psuć.

Psujka - od psuja ‘szkodnik, psotnik’, psuć.

Psula - od psuja ‘szkodnik, psotnik’, psuć.

Psurek - od pies, od nazwy osobowej Piesz.

Psurski - od pies, od nazwy osobowej Piesz.

Psut - od psuja ‘szkodnik, psotnik’, psuć.

Psuta - od psuja ‘szkodnik, psotnik’, psuć.

Psutka - od psuja ‘szkodnik, psotnik’, psuć.

Psuty - od psuja ‘szkodnik, psotnik’, psuć.

Psyjek - od psuja ‘szkodnik, psotnik’, psuć.

Psyk - od psykać ‘syczeć’.

Psykala - od psykać ‘syczeć’.

Psykalla - od psykać ‘syczeć’.

Psykała - od psykać ‘syczeć’.

Psykowski - od psykać ‘syczeć’.

Psyta - od psuja ‘szkodnik, psotnik’, psuć.

Pszał - od przał-, por. zeprzały ‘zniszczony, zbutwiały, zepsuty’.

Pszała - od przał-, por. zeprzały ‘zniszczony, zbutwiały, zepsuty’.

Pszanka - od pszenica ‘gatunek zboża’; od pszonka ‘gatunek rośliny’.

Pszasnyski - od nazwy miasta Przasnysz (ostrołęckie).

Pszcoliński - (Śl) od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’.

Pszcółkowski - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’.

Pszczaliński - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’.

Pszczanek - od pszczeć ‘pstrzyć’.

Pszczanowski - od pszczeć ‘pstrzyć’; od pszczonak ‘chwast o żółtych, jaskrawych kwiatach, pszonak’.

Pszczel - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’.

Pszczelak - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’.

Pszczelarski - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’.

Pszczeliński - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’.

Pszczelkowski - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’.

Pszczelnik - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’.

Pszczelok - (Śl) od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’.

Pszczeloński - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’.

Pszczelorz - (Śl) od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’.

Pszczełkowski - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’.

Pszczełowski - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’.

Pszczola - (Śl) od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’; od pszczółka.

Pszczolarski - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’.

Pszczoliński - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’; od pszczółka.

Pszczolkowski - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’; od pszczółka.

Pszczolnik - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’; od pszczółka.

Pszczoła - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’.

Pszczołaj - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’.

Pszczołak - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’.

Pszczołka - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’; od pszczółka.

Pszczołkowski - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’; od pszczółka.

Pszczołła - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’.

Pszczołow - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’.

Pszczołowski - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’.

Pszczonak - od pszczeć ‘pstrzyć’; od pszczonak ‘chwast o żółtych, jaskrawych kwiatach, pszonak’.

Pszczonek - 1634 od pszczeć ‘pstrzyć’; od pszczonak ‘chwast o żółtych, jaskrawych kwiatach, pszonak’.

Pszczonka - 1608 od pszczeć ‘pstrzyć’; od pszczonak ‘chwast o żółtych, jaskrawych kwiatach, pszonak’.

Pszczóliński - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’; od pszczółka.

Pszczólna - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’; od pszczółka.

Pszczólniak - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’; od pszczółka.

Pszczólny - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’; od pszczółka.

Pszczólski - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’; od pszczółka.

Pszczóła - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’.

Pszczółek - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’; od pszczółka.

Pszczółka - 1593 od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’; od pszczółka.

Pszczółkiewicz - 1739 od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’; od pszczółka.

Pszczółko - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’; od pszczółka.

Pszczółkowicz - 1724 od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’; od pszczółka.

Pszczółkowski - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’; od pszczółka.

Pszczółnak - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’.

Pszczółowski - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’.

Pszczuliński - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’.

Pszczulna - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’; od pszczółka.

Pszczulny - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’; od pszczółka.

Pszczułkowski - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’.

Pszczułowski - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’.

Pszczyński - 1650 od nazwy miasta Pszczyna (katowickie).

Pszenda - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’; od prządek, prządka ‘zajmujący się przędzeniem’.

Pszenica - 1429 od pszenica ‘gatunek zboża’.

Pszenicki - od pszenica ‘gatunek zboża’.

Pszeniczka - od pszenica ‘gatunek zboża’.

Pszeniczko - od pszenica ‘gatunek zboża’.

Pszeniczna - od pszenica ‘gatunek zboża’; od przymiotnika pszeniczny.

Pszenicznik - od pszenica ‘gatunek zboża’; od przymiotnika pszeniczny.

Pszeniczny - od pszenica ‘gatunek zboża’; od przymiotnika pszeniczny.

Pszeniecki - od pszenica ‘gatunek zboża’; od przymiotnika pszeniczny.

Pszenna - od pszenica ‘gatunek zboża’; od przymiotnika pszenny.

Pszennak - od pszenica ‘gatunek zboża’; od przymiotnika pszenny.

Pszennakowski - od pszenica ‘gatunek zboża’; od przymiotnika pszenny.

Pszenniak - od pszenica ‘gatunek zboża’; od przymiotnika pszenny.

Pszenniczny - 1484 od pszenica ‘gatunek zboża’; od przymiotnika pszeniczny.

Pszennik - od pszenica ‘gatunek zboża’; od przymiotnika pszenny.

Pszenny - od pszenica ‘gatunek zboża’; od przymiotnika pszenny.

Pszepióra - od przepiora, przepiórka, przepierzyca ‘gatunek ptaka’; czasem od przepierać.

Pszepiura - od przepiora, przepiórka, przepierzyca ‘gatunek ptaka’; czasem od przepierać.

Pszeszło - od przeszły ‘miniony, dawny’.

Pszetocki - od nazwy miejscowej Przetoczno, dziś Przytoczna (gorzowskie, gmina Przytoczna).

Pszica - (Śl) od pies, od nazwy osobowej Piesz.

Pszkowski - od nazwy miasta Psków (KrW).

Pszoliński - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’.

Pszolka - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’.

Pszolla - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’.

Pszoła - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’.

Pszołka - od pszczoła, za staropolskiego pczoła ‘ owad zbierający miód’.

Pszon - od pszenica ‘gatunek zboża’.

Pszona - od pszenica ‘gatunek zboża’.

Pszonaj - od pszenica ‘gatunek zboża’.

Pszonak - od pszenica ‘gatunek zboża’.

Pszonczak - od pszenica ‘gatunek zboża’; od pszonka ‘gatunek rośliny’.

Pszonczenko - od pszenica ‘gatunek zboża’; od pszonka ‘gatunek rośliny’.

Pszonek - od pszenica ‘gatunek zboża’; od pszonka ‘gatunek rośliny’.

Pszoniak - od pszenica ‘gatunek zboża’.

Pszonicki - od pszenica ‘gatunek zboża’.

Pszonka - 1398 od pszenica ‘gatunek zboża’; od pszonka ‘gatunek rośliny’.

Pszonko - od pszenica ‘gatunek zboża’; od pszonka ‘gatunek rośliny’.

Pszonowski - od pszenica ‘gatunek zboża’.

Pszontka - od prząść, przędę, od gwarowego prządać ‘prząść’; od prządek, prządka ‘zajmujący sięprzędzeniem’.

Pszota - od psota ‘figiel’.

Pszybysz - od imienia złożonego Przybysław lub od przybysz ‘ten, co przybył’.

Pszybyszewski - od imienia złożonego Przybysław lub od przybysz ‘ten, co przybył’.

Pszyna - od nazwy miejscowej Przyny (bydgoskie, gmina Nowe).

Pszyński - od nazwy miejscowej Przyny (bydgoskie, gmina Nowe).

Pszyszlak - od przyszły ‘mający nadejść; ten, co przyszedł’.

Pszyszło - od przyszły ‘mający nadejść; ten, co przyszedł’.

Pśnieg - od gwarowego pśnić ‘psuć się; ginąć’.

Pśnik - od gwarowego pśnić ‘psuć się; ginąć’.

Ptach - od ptak; od gwarowego ptach ‘ptak’.

Ptachetka - od ptak; od gwarowego ptach ‘ptak’.

Ptachla - od ptak; od gwarowego ptach ‘ptak’.

Ptachta - od ptak; od gwarowego ptach ‘ptak’.

Ptachytka - od ptak; od gwarowego ptach ‘ptak’.

Ptaczek - 1393 od ptak.

Ptaczkiewicz - od ptak.

Ptaczko - 1453 od ptak.

Ptaczkowicz - 1396 od ptak.

Ptaczyński - od ptak.

Ptak - 1396 od ptak.

Ptakina - od ptak.

Ptakinia - od ptak.

Ptakowski - 1652 od nazwy miejscowej Ptakowice (katowickie, gmina Zbrosławice).

Ptanak - od ptak.

Ptarzyński - od ptak.

Ptas - od ptak.

Ptasek - od ptak.

Ptasiak - od ptak.

Ptasiewicz - od ptak.

Ptasik - 1705 od ptak.

Ptasikowski - od ptak.

Ptasinski - od ptak.

Ptasiński - od ptak.

Ptasiuk - od ptak.

Ptaska - od ptak.

Ptaskiewicz - od ptak.

Ptasowski - od ptak.

Ptassek - od ptak.

Ptassiński - od ptak.

Ptaszaj - od ptak; od gwarowego ptach ‘ptak’.

Ptaszak - od ptak; od gwarowego ptach ‘ptak’.

Ptaszczak - od ptak.

Ptaszczeński - od ptak.

Ptaszczuk - od ptak.

Ptaszczyk - od ptak.

Ptaszczyński - od ptak.

Ptaszek - 1224 od ptak.

Ptaszewski - od ptak.

Ptaszewski - od ptak; od gwarowego ptach ‘ptak’.

Ptaszkiewicz - od ptak.

Ptaszkin - od ptak.

Ptaszkis - od ptak; od staropolskiego ptasznik ‘hodowca ptaków; myśliwy polujący z ptakami’.

Ptaszko - od ptak.

Ptaszkowicz - 1584 od ptak.

Ptaszkowski - 1398 od nazwy miejscowej Ptaszkowo (poznańskie, gmina Grodzisk Wielkopolski), Ptaszkowa (nowosądeckie, gmina Grybów).

Ptaszlik - od ptak; od gwarowego ptach ‘ptak’.

Ptaszlik - od ptak; od staropolskiego ptasznik ‘hodowca ptaków; myśliwy polujący z ptakami’.

Ptaszna - od ptak; od staropolskiego ptasznik ‘hodowca ptaków; myśliwy polujący z ptakami’.

Ptasznik - 1413 od ptak; od staropolskiego ptasznik ‘hodowca ptaków; myśliwy polujący z ptakami’.

Ptasznikow - od ptak; od staropolskiego ptasznik ‘hodowca ptaków; myśliwy polujący z ptakami’.

Ptaszników - od ptak; od staropolskiego ptasznik ‘hodowca ptaków; myśliwy polujący z ptakami’.

Ptaszny - od ptak; od staropolskiego ptasznik ‘hodowca ptaków; myśliwy polujący z ptakami’.

Ptasznyk - od ptak; od staropolskiego ptasznik ‘hodowca ptaków; myśliwy polujący z ptakami’.

Ptaszowski - od ptak; od gwarowego ptach ‘ptak’.

Ptaszuński - od ptak; od gwarowego ptach ‘ptak’.

Ptaszyc - od ptak; od gwarowego ptach ‘ptak’.

Ptaszycki - od ptak; od gwarowego ptach ‘ptak’.

Ptaszyk - od ptak; od gwarowego ptach ‘ptak’.

Ptaszyl - od ptak; od gwarowego ptach ‘ptak’.

Ptaszyński - 1752 od ptak; od gwarowego ptach ‘ptak’.

Ptaś - 1649 od ptak.

Ptaśkiewicz - od ptak.

Ptaśniewicz - od ptak; od staropolskiego ptasznik ‘hodowca ptaków; myśliwy polujący z ptakami’.

Ptaśnik - 1628 od ptak; od staropolskiego ptasznik ‘hodowca ptaków; myśliwy polujący z ptakami’.

Ptaśnikowicz - 1691 od ptak; od staropolskiego ptasznik ‘hodowca ptaków; myśliwy polujący z ptakami’.

Ptawa - (pod wpływem wschodniosłowiańskim) od ptak.

Ptawski - (pod wpływem wschodniosłowiańskim) od ptak.

Ptok - (Śl) od ptak.

Ptonka - (pod wpływem wschodniosłowiańskim) od ptak.

Ptońka - (pod wpływem wschodniosłowiańskim) od ptak.

Ptoschek - (Śl) od ptak.

Ptoska - od ptak.

Ptoszaj - od ptak.

Ptoszejewski - od ptak.

Ptoszek - (Śl) od ptak.

Ptók - (Śl) od ptak.

Ptucha - (pod wpływem wschodniosłowiańskim) od ptak.

Ptusza - (pod wpływem wschodniosłowiańskim) od ptak.

Ptuszak - (pod wpływem wschodniosłowiańskim) od ptak.

Ptuszyński - (pod wpływem wschodniosłowiańskim) od ptak.

Ptycia - (pod wpływem wschodniosłowiańskim) od ptak.

Ptyczyn - (pod wpływem wschodniosłowiańskim) od ptak.

Ptyczyń - (pod wpływem wschodniosłowiańskim) od ptak.

Ptysia - zapewne od ptyś ‘ciastko z parzonego ciasta z bitą śmietaną’.

Ptysiński - zapewne od ptyś ‘ciastko z parzonego ciasta z bitą śmietaną’.

Ptyś - zapewne od ptyś ‘ciastko z parzonego ciasta z bitą śmietaną’.

Puacz - od puchacz, puhacz ‘rodzaj ptaka’.

Puanecki - od nazwy miejscowej Połaniec (tarnobrzeskie, gmina Połaniec), Połonice (KrW).

Puaniecki - od nazwy miejscowej Połaniec (tarnobrzeskie, gmina Połaniec), Połonice (KrW).

Pub - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Bub(e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego buobe ‘parobek, sługa, pachołek’.

Pubac - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Bub(e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego buobe ‘parobek, sługa, pachołek’.

Pubac - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Bub(e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego buobe ‘parobek, sługa, pachołek’.

Pubacki - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Bub(e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego buobe ‘parobek, sługa, pachołek’.

Pubacki - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Bub(e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego buobe ‘parobek, sługa, pachołek’.

Pubaj - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Bub(e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego buobe ‘parobek, sługa, pachołek’.

Pubanc - od niemieckich nazw osobowych Bubenz, Bubentsch, te od nazwy miejscowej Bubenec (część Pragi).

Pubaniewicz - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Bub(e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego buobe ‘parobek, sługa, pachołek’.

Pubanz - od niemieckich nazw osobowych Bubenz, Bubentsch, te od nazwy miejscowej Bubenec (część Pragi).

Pubkowicz - 1566 zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Bub(e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego buobe ‘parobek, sługa, pachołek’.

Publicewicz - od publika ‘publiczność’.

Publikowski - od publika ‘publiczność’.

Pubrat - od staropolskiego półbrat ‘brat przyrodni’.

Puc - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Puca - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Pucak - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Pucal - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Pucala - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Pucalla - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Pucała - 1690-92 od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Pucałek - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Pucałowski - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Pucanowski - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Pucbacz - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Pucek - 1377 od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’; też od staropolskiego pucek ‘dziecko o okrągłej twarzy’.

Pucel - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Pucela - 1711 od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Pucelak - 1762 od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Pucelik - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Puceń - 1366 od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Pucer - od pucer ‘czyściciel’.

Pucewicz - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Puch - 1381 od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Pucha - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchac - od puchacz, puhacz ‘rodzaj ptaka’.

Puchacewicz - od puchacz, puhacz ‘rodzaj ptaka’.

Puchach - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchacki - od puchacz, puhacz ‘rodzaj ptaka’.

Puchacz - 1400 od puchacz, puhacz ‘rodzaj ptaka’.

Puchaczewski - od nazwy miejscowej Puchaczów (lubelskie, gmina Puchaczów).

Puchajda - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchal - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchala - 1534 od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchalak - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchalczyk - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchalewicz - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchalewski - 1534 od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchalic - XVI w. od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchalik - 1628 od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchalka - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchalla - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchalski - 1679 od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchalski - od nazwy miejscowej Puchały (kilka wsi).

Puchał - 1435 od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć; od opuchły.

Puchała - 1410 od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć; od opuchły.

Puchała - od pycha, ze staropolskiego też pych ‘wyniosłość, próżność’; w pochodnych też od pchać.

Puchałak - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć; od opuchły.

Puchałka - 1498 od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć; od opuchły.

Puchałka - od pycha, ze staropolskiego też pych ‘wyniosłość, próżność’; w pochodnych też od pchać.

Puchałko - 1414-17 od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć; od opuchły.

Puchałła - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć; od opuchły.

Puchało - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć; od opuchły.

Puchałowicz - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć; od opuchły.

Puchan - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchanek - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchański - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchar - od puchar ‘duży kubeł do picia, czasza’, pucharek.

Puchara - od puchar ‘duży kubeł do picia, czasza’, pucharek.

Pucharczuk - od puchar ‘duży kubeł do picia, czasza’, pucharek.

Pucharek - 1619 od puchar ‘duży kubeł do picia, czasza’, pucharek.

Pucharowicz - od puchar ‘duży kubeł do picia, czasza’, pucharek.

Pucharowski - od puchar ‘duży kubeł do picia, czasza’, pucharek.

Pucharski - od puchar ‘duży kubeł do picia, czasza’, pucharek.

Pucharz - od puchar ‘duży kubeł do picia, czasza’, pucharek.

Puchata - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchatka - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchatko - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchawka - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchawko - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchawski - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchaża - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchciej - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchcij - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchciński - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchcz - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchczewski - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchecki - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchejda - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchelak - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchelok - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchelski - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchełka - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Pucher - od puchar ‘duży kubeł do picia, czasza’, pucharek; od gwarowego pucher ‘pucherak, nazwa zapustnika’.

Pucherski - od puchar ‘duży kubeł do picia, czasza’, pucharek; od gwarowego pucher ‘pucherak, nazwa zapustnika’.

Puchert - od puchar ‘duży kubeł do picia, czasza’, pucharek; od gwarowego pucher ‘pucherak, nazwa zapustnika’.

Puchiewicz - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchiniec - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchl - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć; też od puha ‘rodzaj bicza’.

Puchla - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć; też od puha ‘rodzaj bicza’.

Puchlak - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć; też od puha ‘rodzaj bicza’.

Puchlarz - od puklerz ‘rodzaj tarczy’.

Puchlerski - od puklerz ‘rodzaj tarczy’.

Puchlerz - 1791 od puklerz ‘rodzaj tarczy’.

Puchlew - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć; też od puha ‘rodzaj bicza’.

Puchlicki - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć; też od puha ‘rodzaj bicza’.

Puchlik - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć; też od puha ‘rodzaj bicza’.

Puchlski - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć; też od puha ‘rodzaj bicza’.

Puchly - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć; też od puha ‘rodzaj bicza’.

Puchła - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć; też od puha ‘rodzaj bicza’.

Puchłek - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchło - 1357 od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchłopek - od półchłop ‘rzezaniec, kastrat’.

Puchłopień - od półchłop ‘rzezaniec, kastrat’.

Puchłowski - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchły - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć; od puchły ‘wzdęty’.

Puchmarski - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchmiarz - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchnacz - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchnarewicz - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchnata - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchnaty - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchnia - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchniak - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchniar - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchniarski - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchniarz - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchnierz - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchniewicz - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchniewski - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchnik - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchnowski - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchocki - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchol - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć; od opuchły.

Pucholak - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć; od opuchły.

Pucholczyk - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć; od opuchły.

Pucholski - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć; od opuchły.

Puchoła - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć; od opuchły.

Puchołek - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć; od opuchły.

Puchomirski - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchomski - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchora - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchota - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchow - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchowicz - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchowiec - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchowny - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchowski - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchrowicz - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchrowski - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchta - od gwarowego puchta ‘puchata, pulchna’.

Puchtarz - od gwarowego puchta ‘puchata, pulchna’.

Puchtel - od gwarowego puchta ‘puchata, pulchna’.

Puchteluk - od gwarowego puchta ‘puchata, pulchna’.

Puchtiński - od gwarowego puchta ‘puchata, pulchna’.

Puchtyński - od gwarowego puchta ‘puchata, pulchna’.

Puchulski - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchyła - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchyr - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchyra - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Puchyrski - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć.

Pucia - od pucia ‘człowiek pucułowaty’.

Puciak - od pucia ‘człowiek pucułowaty’.

Puciakowski - od pucia ‘człowiek pucułowaty’.

Puciala - od pucia ‘człowiek pucułowaty’.

Puciała - od pucia ‘człowiek pucułowaty’.

Puciałkowski - od pucia ‘człowiek pucułowaty’.

Puciałowski - od pucia ‘człowiek pucułowaty’.

Puciata, m. - od pucia ‘człowiek pucułowaty’; od puciaty.

Puciatkowski - od pucia ‘człowiek pucułowaty’; od puciaty.

Puciato - od pucia ‘człowiek pucułowaty’; od puciaty.

Puciaty - od pucia ‘człowiek pucułowaty’; od puciaty.

Puciatycki - od pucia ‘człowiek pucułowaty’; od puciaty.

Pucicha - od pucia ‘człowiek pucułowaty’.

Pucicki - od pucia ‘człowiek pucułowaty’.

Puciek - od pucia ‘człowiek pucułowaty’.

Pucik - od pucia ‘człowiek pucułowaty’.

Pucikowski - od pucia ‘człowiek pucułowaty’.

Pucilauskas - od pucia ‘człowiek pucułowaty’.

Puciło - od pucia ‘człowiek pucułowaty’.

Puciłowski - od pucia ‘człowiek pucułowaty’.

Puciński - od pucia ‘człowiek pucułowaty’.

Pucio - od pucia ‘człowiek pucułowaty’.

Pucior - od pucia ‘człowiek pucułowaty’.

Puciorek - od pucia ‘człowiek pucułowaty’.

Puciorkowski - od pucia ‘człowiek pucułowaty’.

Puciowski - od pucia ‘człowiek pucułowaty’.

Pucipka - od pucia ‘człowiek pucułowaty’.

Pucis - od pucia ‘człowiek pucułowaty’.

Puciul - od pucia ‘człowiek pucułowaty’.

Pucja - od pucia ‘człowiek pucułowaty’.

Puck - od nazwy miasta Puck (gdańskie).

Pucka - 1314 od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Puckala - od puckać ‘uderzać, miażdżyć’.

Puckała - od puckać ‘uderzać, miażdżyć’.

Puckarz - od puckać ‘uderzać, miażdżyć’.

Pucki - od nazwy miasta Puck (gdańskie).

Pucko - 1256 od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Pucko - od puckać ‘uderzać, miażdżyć’.

Puckowski - od nazwy miasta Puck (gdańskie).

Puclik - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Pucłowski - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Pucman - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Pucol - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Pucoł - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Pucoła - 1787 od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Pucołowski - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Pucotowski - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Pucowski - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Pucuła - 1787 od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Pucułek - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Pucułowski - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Pucułt - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Pucych - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Pucycha - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Pucyk - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Pucykowicz - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Pucyłło - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Pucyło - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Pucyłowski - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Pucyna - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Pucyński - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Pucz - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Puczak - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Puczalski - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Puczała - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Puczan - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Puczarski - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Puczek - 1559 od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Puczel - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Puczen - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Puczeń - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Puczeński - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Puczer - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Puczetta - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Puczka - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Puczkarski - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Puczke - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Puczkielewicz - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Puczkieło - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Puczkiewicz - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Puczko - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Puczkorski - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Puczkow - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Puczkowski - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Puczków - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Puczłowski - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Puczniewski - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Pucznik - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Puczok - (Śl) od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Puczoła - 1786 od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Puczołek - 1450 od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Puczora - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Pucztarski - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Puczul - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Puczuł - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Puczułek - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Puczułowski - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Puczydłowski - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Puczyk - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Puczykowski - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Puczyłkowski - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Puczyło - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Puczyłowski - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Puczyniak - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Puczyniec - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Puczynik - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Puczynski - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Puczyński - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Puć - od pucia ‘człowiek pucułowaty’

Pućka - od pucia, pućka ‘człowiek pucułowaty’.

Pućko - od pucia, pućka ‘człowiek pucułowaty’.

Pućkowski - od pucia, pućka ‘człowiek pucułowaty’.

Puda - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudak - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudakiewicz - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudalewski - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudalik - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudalski - 1746 od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudała - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudałek - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudan - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudas - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudaś - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pude - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudek - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudelek - od pudło ‘skrzynka, opakowanie’; od pudełko.

Pudelewicz - od pudło ‘skrzynka, opakowanie’; od pudełko.

Pudelik - od pudło ‘skrzynka, opakowanie’; od pudełko.

Pudelkiewicz - od pudło ‘skrzynka, opakowanie’; od pudełko.

Pudelko - od pudło ‘skrzynka, opakowanie’; od pudełko.

Pudell - od pudło ‘skrzynka, opakowanie’; od pudełko.

Pudelski - od pudło ‘skrzynka, opakowanie’; od pudełko.

Pudeł - od pudło ‘skrzynka, opakowanie’; od pudełko.

Pudełek - od pudło ‘skrzynka, opakowanie’; od pudełko.

Pudełka - od pudło ‘skrzynka, opakowanie’; od pudełko.

Pudełkiewicz - od pudło ‘skrzynka, opakowanie’; od pudełko.

Pudełko - 1398 od pudło ‘skrzynka, opakowanie’; od pudełko.

Pudełko-Bekiesz - złożenia brak; Pudełko 1398 od pudło ‘skrzynka, opakowanie’; od pudełko; Bekiesz od niemieckiego apelatywu Bäcker ‘piekarz’.

Pudełło - od pudło ‘skrzynka, opakowanie’; od pudełko.

Pudeło - od pudło ‘skrzynka, opakowanie’; od pudełko.

Puder - od puder, pudrować.

Puderecki - od puder, pudrować.

Puderek - od puder, pudrować.

Puderko - od puder, pudrować.

Puderski - od puder, pudrować.

Pudesz - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudewil - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudianowski - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudig - (Pom) od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudisz - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudiszak - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudka - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudkiewicz - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudko - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudkowski - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudla - od pudło ‘skrzynka, opakowanie’.

Pudlaj - od pudło ‘skrzynka, opakowanie’.

Pudlak - 1638 od pudło ‘skrzynka, opakowanie’.

Pudlar - od pudło ‘skrzynka, opakowanie’.

Pudlarz - od pudło ‘skrzynka, opakowanie’.

Pudlej - od pudło ‘skrzynka, opakowanie’.

Pudlek - od pudło ‘skrzynka, opakowanie’.

Pudles - od pudło ‘skrzynka, opakowanie’.

Pudlewicz - od pudło ‘skrzynka, opakowanie’.

Pudlewski - od pudło ‘skrzynka, opakowanie’.

Pudlich - od pudło ‘skrzynka, opakowanie’.

Pudlicki - od pudło ‘skrzynka, opakowanie’.

Pudlik - od pudło ‘skrzynka, opakowanie’.

Pudlikowski - od pudło ‘skrzynka, opakowanie’.

Pudliński - od pudło ‘skrzynka, opakowanie’.

Pudlis - od pudło ‘skrzynka, opakowanie’.

Pudliszak - od pudło ‘skrzynka, opakowanie’.

Pudliszek - 1493 od pudło ‘skrzynka, opakowanie’.

Pudliszewski - od pudło ‘skrzynka, opakowanie’.

Pudliszko - 1321 od pudło ‘skrzynka, opakowanie’.

Pudliszkowic - 1401 od pudło ‘skrzynka, opakowanie’.

Pudliś - od pudło ‘skrzynka, opakowanie’.

Pudlo - od pudło ‘skrzynka, opakowanie’.

Pudlowski - od pudło ‘skrzynka, opakowanie’.

Pudlyk - od pudło ‘skrzynka, opakowanie’.

Pudła - od pudło ‘skrzynka, opakowanie’.

Pudławski - od pudło ‘skrzynka, opakowanie’.

Pudło - 1400 od pudło ‘skrzynka, opakowanie’.

Pudłocki - od pudło ‘skrzynka, opakowanie’.

Pudłosz - 1794 od pudło ‘skrzynka, opakowanie’.

Pudłoś - 1653 od pudło ‘skrzynka, opakowanie’.

Pudłow - 1794 od pudło ‘skrzynka, opakowanie’.

Pudłowicz - od pudło ‘skrzynka, opakowanie’.

Pudłowski - 1655 od nazw miejscowych typu Pudłów, Pudły lub od pudło.

Pudnik - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudo - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudochowski - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudolanko - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudołek - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’; od podołek ‘wklęsłość, wgłębienie w sukni lub fartuchu’.

Pudołowski - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’; od podołek ‘wklęsłość, wgłębienie w sukni lub fartuchu’.

Pudowski - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’; od podołek ‘wklęsłość, wgłębienie w sukni lub fartuchu’.

Pudras - od puder, pudrować.

Pudrasz - od puder, pudrować.

Pudrecki - od puder, pudrować.

Pudrowicz - 1707 od puder, pudrować.

Pudrowski - od puder, pudrować.

Pudrycha - od puder, pudrować.

Pudrycki - od puder, pudrować.

Pudrzyński - od puder, pudrować.

Pudulik - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudulka - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudurek - od puder, pudrować.

Pudwal - od niemieckiej nazwy osobowej Budewall, ta od nazwy miejscowej Podewall.

Pudwald - od niemieckiej nazwy osobowej Budewall, ta od nazwy miejscowej Podewall.

Pudwel - od niemieckiej nazwy osobowej Budewall, ta od nazwy miejscowej Podewall.

Pudych - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudykiewicz - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’; od pudyk ‘człowiek wstydliwy’.

Pudykowski - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’; od pudyk ‘człowiek wstydliwy’.

Pudyl - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudyn - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudyna - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudys - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudysiak - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudysz - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudyszak - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudyszewski - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudyś - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudz - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudzała - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudzanowski - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudziak - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudziakowski - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudzianowski - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudzich - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudzik - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudzin - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudziński - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudzionowski - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudzisz - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudzyński - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudź - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudźwa - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Pudżwa - od pud, puda ‘dawna jednostka wagi’.

Puf - od niemieckiej nazwy osobowej Puff.

Pufahl - od niemieckiej nazwy osobowej Puff.

Pufal - od niemieckiej nazwy osobowej Puff.

Pufald - od niemieckiej nazwy osobowej Puff.

Pufalski - od niemieckiej nazwy osobowej Puff.

Pufelski - od niemieckiej nazwy osobowej Puff.

Puff - od niemieckiej nazwy osobowej Puff.

Puffal - od niemieckiej nazwy osobowej Puff.

Puffi - od niemieckiej nazwy osobowej Puff.

Puffke - od niemieckiej nazwy osobowej Puff.

Pufka - od niemieckiej nazwy osobowej Puff.

Pufke - od niemieckiej nazwy osobowej Puff.

Pufki - od niemieckiej nazwy osobowej Puff.

Pufol - od niemieckiej nazwy osobowej Puff.

Pufund - od niemieckiej nazwy osobowej Puff.

Puga - od puga ‘chuda owca’.

Pugacewicz - od puchacz, puhacz ‘rodzaj ptaka’.

Pugacz - od puchacz, puhacz ‘rodzaj ptaka’.

Pugaczew - od puchacz, puhacz ‘rodzaj ptaka’.

Pugaczewski - od puchacz, puhacz ‘rodzaj ptaka’.

Pugaczow - od puchacz, puhacz ‘rodzaj ptaka’.

Pugalewicz - od puga ‘chuda owca’.

Pugaliński - od puga ‘chuda owca’.

Pugała - od puga ‘chuda owca’.

Pugawko - od puga ‘chuda owca’.

Pugawski - od puga ‘chuda owca’.

Pugensek - od półgęsek, półgąsek ‘uwędzona tylna połowa gęsi bez nogi’.

Pugęsek - od półgęsek, półgąsek ‘uwędzona tylna połowa gęsi bez nogi’.

Pugiel - od puga ‘chuda owca’; od pugiele ‘kluski ziemniaczane’.

Puglewicz - od puga ‘chuda owca’.

Pugowski - od puga ‘chuda owca’.

Puguniec - od puga ‘chuda owca’.

Puha - 1498 od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć; też od puha ‘rodzaj bicza’.

Puhacewicz - od puchacz, puhacz ‘rodzaj ptaka’.

Puhacz - od puchacz, puhacz ‘rodzaj ptaka’.

Puhaczewski - od puchacz, puhacz ‘rodzaj ptaka’.

Puhalski - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć; też od puha ‘rodzaj bicza’.

Puhała - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć; też od puha ‘rodzaj bicza’.

Puhl - (Pom) od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’.

Puhlman - od niemieckich nazw osobowych Pollmann, Pullmann, te od dolno-niemieckiego pöl ‘staw, sadzawka’, też od Bollmann, ta od dolno-niemieckiego bole ‘zalotnik, kochanek’.

Puhlmann - od niemieckich nazw osobowych Pollmann, Pullmann, te od dolno-niemieckiego pöl ‘staw, sadzawka’, też od Bollmann, ta od dolno-niemieckiego bole ‘zalotnik, kochanek’.

Puhowski - od puch ‘pierze, para’, puchać, puchnąć; też od puha ‘rodzaj bicza’.

Puiman - od niemieckich nazw osobowych Pollmann, Pullmann, te od dolno-niemieckiego pöl ‘staw, sadzawka’, też od Bollmann, ta od dolno-niemieckiego bole ‘zalotnik, kochanek’.

Pujak - od puja ‘kotka’, od gwarowego pujak, pujek ‘kotek’.

Pujan - od puja ‘kotka’, od gwarowego pujak, pujek ‘kotek’ lub od litewskiej nazwy osobowej Pujša; od gwarowego pujany ‘kluski ziemniaczane’.

Pujanek - od puja ‘kotka’, od gwarowego pujak, pujek ‘kotek’ lub od litewskiej nazwy osobowej Pujša; od gwarowego pujany ‘kluski ziemniaczane’.

Pujara - od pojarzyć ‘podochocic, podniecic; oporządzić’.

Pujara - od puja ‘kotka’, od gwarowego pujak, pujek ‘kotek’.

Pujarczuk - od pojarzyć ‘podochocic, podniecic; oporządzić’.

Pujarczuk - od puja ‘kotka’, od gwarowego pujak, pujek ‘kotek’.

Pujawski - od puja ‘kotka’, od gwarowego pujak, pujek ‘kotek’.

Pujda - od pójść, pójdę.

Pujdak - od pójść, pójdę.

Pujer - od pojarzyć ‘podochocic, podniecic; oporządzić’.

Pujgo - od puja ‘kotka’, od gwarowego pujak, pujek ‘kotek’.

Pujia - od puja ‘kotka’, od gwarowego pujak, pujek ‘kotek’.

Pujkiewicz - od puja ‘kotka’, od gwarowego pujak, pujek ‘kotek’.

Pujko - od puja ‘kotka’, od gwarowego pujak, pujek ‘kotek’.

Pujos - od puja ‘kotka’, od gwarowego pujak, pujek ‘kotek’.

Pujsza - od puja ‘kotka’, od gwarowego pujak, pujek ‘kotek’ lub od litewskiej nazwy osobowej Pujša.

Pujszko - od puja ‘kotka’, od gwarowego pujak, pujek ‘kotek’ lub od litewskiej nazwy osobowej Pujša.

Pujszo - od puja ‘kotka’, od gwarowego pujak, pujek ‘kotek’ lub od litewskiej nazwy osobowej Pujša.

Pujta - od puja ‘kotka’, od gwarowego pujak, pujek ‘kotek’ lub od litewskiej nazwy osobowej Pujša.

Pujto - od puja ‘kotka’, od gwarowego pujak, pujek ‘kotek’ lub od litewskiej nazwy osobowej Pujša.

Puk - 1628 od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Puka - 1136 od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukacki - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’; od pukacz’ ten, kto puka’.

Pukacz - 1792 od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’; od pukacz’ ten, kto puka’.

Pukaczewski - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’; od pukacz’ ten, kto puka’.

Pukajczuk - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukajczyk - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukajdowicz - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukajko - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukajło - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukal - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukala - 1410 od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukalak - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukalec - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukalewicz - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukalewski - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukalik - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukalla - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukalski1675 - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukaluk - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukalus - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukała - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukało - 1414 od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukałowski - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukan - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukaniec - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukanow - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukanty - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukański - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukapa - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukar - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukara - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukarowski - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’ lub od nazwy miejscowej Pukarzów (częstochowskie, gmina Żytno).

Pukarski - 1470-80 od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukarz - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukas - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukasiewicz - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukasz - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukaś - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukawiec - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’ lub od pukawka.

Pukawka - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’ lub od pukawka.

Pukawko - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’ lub od pukawka.

Pukawski - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukeca - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukenis - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukesiak - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukiel - od pukiel ‘rodzaj wypukłej ozdoby metalowej; lok; kędzior’; w pochodnych też od pukl-, por. wypukły, puklić,’robić wypukłym’.

Pukielowski - od pukiel ‘rodzaj wypukłej ozdoby metalowej; lok; kędzior’; w pochodnych też od pukl-, por. wypukły, puklić,’robić wypukłym’.

Pukiełko - od pukiel ‘rodzaj wypukłej ozdoby metalowej; lok; kędzior’; w pochodnych też od pukl-, por. wypukły, puklić,’robić wypukłym’.

Pukiełło - od pukiel ‘rodzaj wypukłej ozdoby metalowej; lok; kędzior’; w pochodnych też od pukl-, por. wypukły, puklić,’robić wypukłym’.

Pukienas - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukieniec - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukiewicz - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukij - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukilowski - od pukiel ‘rodzaj wypukłej ozdoby metalowej; lok; kędzior’; w pochodnych też od pukl-, por. wypukły, puklić,’robić wypukłym’.

Pukiłowski - od pukiel ‘rodzaj wypukłej ozdoby metalowej; lok; kędzior’; w pochodnych też od pukl-, por. wypukły, puklić,’robić wypukłym’.

Pukin - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukinowicz - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukiński - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukis - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukisz - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukiś - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukjan - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukjaniec - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Puklak - od pukiel ‘rodzaj wypukłej ozdoby metalowej; lok; kędzior’; w pochodnych też od pukl-, por. wypukły, puklić,’robić wypukłym’.

Puklaniec - od pukiel ‘rodzaj wypukłej ozdoby metalowej; lok; kędzior’; w pochodnych też od pukl-, por. wypukły, puklić,’robić wypukłym’.

Puklej - 1634 od pukiel ‘rodzaj wypukłej ozdoby metalowej; lok; kędzior’; w pochodnych też od pukl-, por. wypukły, puklić,’robić wypukłym’.

Puklerz - 1433 od puklerz ‘rodzaj tarczy’.

Puklewicz - od pukiel ‘rodzaj wypukłej ozdoby metalowej; lok; kędzior’; w pochodnych też od pukl-, por. wypukły, puklić,’robić wypukłym’.

Puklicki - od pukiel ‘rodzaj wypukłej ozdoby metalowej; lok; kędzior’; w pochodnych też od pukl-, por. wypukły, puklić,’robić wypukłym’.

Puklicz - od pukiel ‘rodzaj wypukłej ozdoby metalowej; lok; kędzior’; w pochodnych też od pukl-, por. wypukły, puklić,’robić wypukłym’.

Puklikowski - od pukiel ‘rodzaj wypukłej ozdoby metalowej; lok; kędzior’; w pochodnych też od pukl-, por. wypukły, puklić,’robić wypukłym’.

Puklina - od pukiel ‘rodzaj wypukłej ozdoby metalowej; lok; kędzior’; w pochodnych też od pukl-, por. wypukły, puklić,’robić wypukłym’.

Pukliński - od pukiel ‘rodzaj wypukłej ozdoby metalowej; lok; kędzior’; w pochodnych też od pukl-, por. wypukły, puklić,’robić wypukłym’.

Puklowski - od pukiel ‘rodzaj wypukłej ozdoby metalowej; lok; kędzior’; w pochodnych też od pukl-, por. wypukły, puklić,’robić wypukłym’.

Pukłacki - od pukiel ‘rodzaj wypukłej ozdoby metalowej; lok; kędzior’; w pochodnych też od pukl-, por. wypukły, puklić,’robić wypukłym’.

Pukło - 1419 od pukiel ‘rodzaj wypukłej ozdoby metalowej; lok; kędzior’; w pochodnych też od pukl-, por. wypukły, puklić,’robić wypukłym’.

Pukło - 1419 od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukmiel - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Puknel - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukniel - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukniewski - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Puko - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukocz - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukolak - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukoniec - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukorski - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukos - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukosz - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukoś - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukowec - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukowicz - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukowiec - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukowik - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukowinik - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukownicki - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukownik - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukowski - 1447 od nazwy miejscowej Puków (KrW).

Pukrop - od pokropić, pokrop ‘spryskanie wodą’.

Pukropek - od pokropić, pokrop ‘spryskanie wodą’.

Pukropp - od pokropić, pokrop ‘spryskanie wodą’.

Pukropski - od pokropić, pokrop ‘spryskanie wodą’.

Pukrowiec - od pokrowiec, pokrów ‘pokrycie, pokrywa’.

Puksa - od litewskiej nazwy osobowej Pukša.

Puksal - od litewskiej nazwy osobowej Pukša.

Puksta - 1558 od litewskiej nazwy osobowej Pukšta, Pukštas.

Puksza - od litewskiej nazwy osobowej Pukša.

Pukszlis - od litewskiej nazwy osobowej Pukša.

Pukszon - od litewskiej nazwy osobowej Pukša.

Pukszon-Baczyński - złożenia brak; Pukszon od litewskiej nazwy osobowej Pukša; Baczyński 1467 od nazwy miejscowej Baczyn (powiar Samborski, Kresy Wschodnie).

Pukszta - od litewskiej nazwy osobowej Pukšta, Pukštas.

Pukszteło - od litewskiej nazwy osobowej Pukšta, Pukštas.

Pukszto - od litewskiej nazwy osobowej Pukšta, Pukštas.

Pukszyn - od litewskiej nazwy osobowej Pukša.

Pukta - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pukula - od pukać ‘stukać’, też od gwarowego pukać się ‘pękać’.

Pul - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’.

Pula - 1470-80 od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’.

Pulacz - 1440 od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’.

Pulajew - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’.

Pulak - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’.

Pulała - 1546 od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’.

Pularczyk - od gwarowego pular, pularz ‘indyk’.

Pularek - od gwarowego pular, pularz ‘indyk’.

Pularski - od gwarowego pular, pularz ‘indyk’.

Pulaska - od gwarowego pular, pularz ‘indyk’.

Pulat - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’.

Pulc - 1396 od niemieckiej nazwy osobowej Pukz.

Pulca - od niemieckiej nazwy osobowej Pukz.

Pulcan - od niemieckiej nazwy osobowej Pukz.

Pulcek - od niemieckiej nazwy osobowej Pukz.

Pulcer - od niemieckiej nazwy osobowej Pukz.

Pulceski - od niemieckiej nazwy osobowej Pukz.

Pulchard - od łacińskiego pulcher ‘piękny’.

Pulcher - 1333 od łacińskiego pulcher ‘piękny’.

Pulchna - od pulchny ‘gąbczasty, pulchny, delikatny’.

Pulchny - od pulchny ‘gąbczasty, pulchny, delikatny’.

Pulchryński - 1669 od łacińskiego pulcher ‘piękny’.

Pulcin - od niemieckiej nazwy osobowej Pukz.

Pulciński - od niemieckiej nazwy osobowej Pukz.

Pulcy - od niemieckiej nazwy osobowej Pukz.

Pulcyn - od niemieckiej nazwy osobowej Pukz.

Pulcyński - od niemieckiej nazwy osobowej Pukz.

Pulczak - od niemieckiej nazwy osobowej Pukz.

Pulczewski - od niemieckiej nazwy osobowej Pukz.

Pulczukiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Pukz.

Pulczyc - 1369 od niemieckiej nazwy osobowej Pukz.

Pulczyn - od niemieckiej nazwy osobowej Pukz.

Pulczyński - od niemieckiej nazwy osobowej Pukz.

Pulda - od pulda ‘nazwa kury’.

Pulec - 1392 od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’.

Pulewicz - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’.

Pulewski - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’.

Pulich - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’.

Pulicz - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’.

Pulik - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’.

Pulikowski - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’.

Puliłowski - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’.

Pulin - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’.

Pulina - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’.

Pulinek - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’.

Puliński - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’.

Puliocz - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’.

Pulipp - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’.

Pulit - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’.

Pulita - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’.

Pulitowicz - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’.

Pulitowski - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’.

Pulityn - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’.

Pulka - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’ lub od pół, od imienia Apolonia.

Pulkiewicz - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’ lub od pół.

Pulko - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’ lub od pół lub od pólko.

Pulkowna - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’ lub od pół lub od pólko.

Pulkowny - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’ lub od pół lub od pólko.

Pulkowski - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’ lub od pół lub od pólko.

Pull - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’.

Puller - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’.

Pullidis - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’.

Pullmajer - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’.

Pullner - od niemieckich nazw osobowych Polnar, Pulner, te od słowiańskich nazw na Poln-.

Pulman - od niemieckich nazw osobowych Pollmann, Pullmann, te od dolno-niemieckiego pöl ‘staw, sadzawka’, też od Bollmann, ta od dolno-niemieckiego bole ‘zalotnik, kochanek’.

Pulmanow - od niemieckich nazw osobowych Pollmann, Pullmann, te od dolno-niemieckiego pöl ‘staw, sadzawka’, też od Bollmann, ta od dolno-niemieckiego bole ‘zalotnik, kochanek’.

Pulmanowski - od niemieckich nazw osobowych Pollmann, Pullmann, te od dolno-niemieckiego pöl ‘staw, sadzawka’, też od Bollmann, ta od dolno-niemieckiego bole ‘zalotnik, kochanek’.

Pulmon - od niemieckich nazw osobowych Pollmann, Pullmann, te od dolno-niemieckiego pöl ‘staw, sadzawka’, też od Bollmann, ta od dolno-niemieckiego bole ‘zalotnik, kochanek’.

Pulnar - od niemieckich nazw osobowych Polnar, Pulner, te od słowiańskich nazw na Poln-.

Pulnarowicz - od niemieckich nazw osobowych Polnar, Pulner, te od słowiańskich nazw na Poln-.

Pulnarowski - 1667 od niemieckich nazw osobowych Polnar, Pulner, te od słowiańskich nazw na Poln-.

Pulner - od niemieckich nazw osobowych Polnar, Pulner, te od słowiańskich nazw na Poln-.

Pulniaszek - od przymiotnika polny; od przymiotnika polowy.

Pulnicki - od przymiotnika polny; od przymiotnika polowy.

Pulnik - od przymiotnika polny; od przymiotnika polowy.

Pulno - od przymiotnika polny; od przymiotnika polowy.

Pulnor - od niemieckich nazw osobowych Polnar, Pulner, te od słowiańskich nazw na Poln-.

Pulnowski - od przymiotnika polny; od przymiotnika polowy.

Puls - od puls ‘tętno’.

Pulsa - od puls ‘tętno’.

Pulsakowski - od puls ‘tętno’.

Pulski - od nazwy miejscowej Pulsze (białostockie, gmina Wyszki).

Pulsza - od puls ‘tętno’.

Pulszo - od puls ‘tętno’.

Pulszyński - 1763 od nazwy miejscowej Pulsze (białostockie, gmina Wyszki).

Pulta - od niemieckiej nazwy osobowej Polt ,ta od imion złozonych na Bald-.

Pultar - od niemieckiej nazwy osobowej Polt ,ta od imion złozonych na Bald-.

Pulter - od niemieckiej nazwy osobowej Polt ,ta od imion złozonych na Bald-.

Pultin - od niemieckiej nazwy osobowej Polt ,ta od imion złozonych na Bald-.

Pultowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Polt ,ta od imion złozonych na Bald-.

Pultyn - od pultyn ‘tłusty dzieciak’.

Pultyna - od pultyn ‘tłusty dzieciak’.

Pultyń - od pultyn ‘tłusty dzieciak’.

Pulu - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’.

Puluj - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’.

Puluk - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’.

Puluszkiewicz - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’.

Pulut - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’.

Pulwarski - od pulwer ‘szmata spalona na węgiel, używana do tamowania krwi lub zamiast hubki do rozpalania ogniska’.

Pulwer - od pulwer ‘szmata spalona na węgiel, używana do tamowania krwi lub zamiast hubki do rozpalania ogniska’.

Pulwers - od pulwer ‘szmata spalona na węgiel, używana do tamowania krwi lub zamiast hubki do rozpalania ogniska’.

Pulwert - od pulwer ‘szmata spalona na węgiel, używana do tamowania krwi lub zamiast hubki do rozpalania ogniska’.

Pulz - od niemieckiej nazwy osobowej Pukz.

Pulzer - od niemieckiej nazwy osobowej Pukz.

Pulzin - od niemieckiej nazwy osobowej Pukz.

Puł - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’ lub od pół.

Puła - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’ lub od pół.

Pułacz - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’ lub od pół.

Pułaczewski - od nazwy miejscowej Pułaczów (kieleckie, gmina Raków).

Pułaczyński - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’ lub od pół.

Pułaj - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’ lub od pół.

Pułak - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’ lub od pół.

Pułakowski - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’ lub od pół.

Pułanecki - od nazwy miejscowej Połaniec (tarnobrzeskie, gmina Połaniec), Połonice (KrW).

Pułaniak - od polaniać, wyłaniać.

Pułaniecki - od nazwy miejscowej Połaniec (tarnobrzeskie, gmina Połaniec), Połonice (KrW).

Pułanowski - od polaniać, wyłaniać.

Pułański - od polaniać, wyłaniać.

Pułap - od pułap ‘drewniany strop, sufit; szczyt, najwyższy poziom’.

Pułapa - od połapać lub też od połap, później pułap.

Pułapiński - od połapać lub też od połap, później pułap.

Pułas - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’ lub od pół.

Pułaski - od nazwy miejscowej Połazie (siedleckie, gmina Liw, Korytnica).

Pułaszczak - od nazwy miasta Puławy (lubelskie).

Pułaszewski - od nazwy miejscowej Pułaczów (kieleckie, gmina Raków).

Pułaszewski - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’ lub od pół.

Pułaś - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’ lub od pół.

Puława - od pół + ława.

Puławecki - od pół + ława.

Puławiak - od pół + ława.

Puławik - od pół + ława.

Puławka - od pół + ława.

Puławniak - od półławnik ‘kmieć posiadający pół łanu’.

Puławnik - od półławnik ‘kmieć posiadający pół łanu’.

Puławski - od nazwy miasta Puławy (lubelskie).

Pułboczek - od półbok ‘połowa, środek boku’.

Pułbrat - od staropolskiego półbrat ‘brat przyrodni’.

Pułbratek - od staropolskiego półbrat ‘brat przyrodni’.

Pułc - od niemieckiej nazwy osobowej Pukz.

Pułchłopek - od półchłop ‘rzezaniec, kastrat’.

Pułek - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’ lub od pół.

Pułges - od półgęsek, półgąsek ‘uwędzona tylna połowa gęsi bez nogi’.

Pułgęś - od półgęsek, półgąsek ‘uwędzona tylna połowa gęsi bez nogi’.

Pułgrabek - od półgrabia’ wicehrabia’.

Pułgrabia - od półgrabia’ wicehrabia’.

Pułgrabiak - od półgrabia’ wicehrabia’.

Pułgrabski - od półgrabia’ wicehrabia’.

Pułjan - od pół + imię Jan.

Pułjanauskas - od pół + imię Jan.

Pułjanowski - od pół + imię Jan.

Pułk - od pułk ‘oddział wojska’.

Pułka - od pułk ‘oddział wojska’.

Pułko - od pułk ‘oddział wojska’.

Pułkonik - od pół + koń.

Pułkoszek - od półkoszek ‘połowa kosza wyścielającego wnętrze wozu’.

Pułkosznik - od półkoszek ‘połowa kosza wyścielającego wnętrze wozu’.

Pułkośnik - od półkoszek ‘połowa kosza wyścielającego wnętrze wozu’.

Pułkotycki - od nazwy miejscowej Półkotycze (KrW).

Pułkownik - od pułkownik, dawniej półkownik.

Pułkoza - 1429 zapewne od nazwy herbu, ta od pół + koza ‘na wpół koza’: Półkozic; nazwa heraldyczna.

Pułkról - od pół + król.

Pułło - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’ lub od pół.

Puło - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’ lub od pół.

Pułocz - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’ lub od pół.

Pułonik - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’ lub od pół.

Pułowski - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’ lub od pół.

Pułralczyk - od półrola ‘połowa roli’.

Pułrol - od półrola ‘połowa roli’.

Pułrolczak - od półrola ‘połowa roli’.

Pułrolczyk - od półrola ‘połowa roli’.

Pułrolniczak - od półrolnik ‘zagrodnik’; od półrolnik ‘zagrodnik’.

Pułrolnik - od półrola ‘połowa roli’; od półrolnik ‘zagrodnik’.

Pułról - od półrola ‘połowa roli’.

Pułrólczak - od półrola ‘połowa roli’.

Pułtan - od niemieckiej nazwy osobowej Polt ,ta od imion złozonych na Bald-.

Pułto - od niemieckiej nazwy osobowej Polt ,ta od imion złozonych na Bald-.

Pułtoniak - od niemieckiej nazwy osobowej Polt ,ta od imion złozonych na Bald-.

Pułtora Mikoła - 1460

Pułtorak - od półtora ‘jeden i pół’.

Pułtorakowski - od półtora ‘jeden i pół’.

Pułtoranos - od półtora ‘jeden i pół’.

Pułtorniak - od półtora ‘jeden i pół’.

Pułtorzyck - od półtora ‘jeden i pół’.

Pułtowsko - 1443 od nazwy miasta Pułtusk, dawniej Połtowsko (ciechanowskie).

Pułturzycka - od półtora ‘jeden i pół’.

Pułtuski - od nazwy miasta Pułtusk, dawniej Połtowsko (ciechanowskie).

Pułuba - od staropolskiego pałuba ‘pniak’, też ‘pokrycie wozu’.

Pułyk - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’ lub od pół.

Pułyło - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’ lub od pół.

Pułyn - od podstawy pul-, por. gwarowe pulać ‘sprzedać’, pula ‘krowa’, pulka ‘indyczka’ lub od pół.

Pumpuc - od litewskiej nazwy osobowej Pumputis.

Pumpuć - od litewskiej nazwy osobowej Pumputis.

Puna - od punia ‘stodoła na siano, szopa’; od puńka; puna ‘zajęczyca, kotka; srom niewieści’.

Punat - od punia ‘stodoła na siano, szopa’.

Puncel - od poncz, też pończ, puncz ‘goracy napój z alkoholu i herbaty’.

Puncelewski - od poncz, też pończ, puncz ‘goracy napój z alkoholu i herbaty’.

Puncewicz - od poncz, też pończ, puncz ‘goracy napój z alkoholu i herbaty’.

Punczak - od poncz, też pończ, puncz ‘goracy napój z alkoholu i herbaty’.

Punczykowski - od poncz, też pończ, puncz ‘goracy napój z alkoholu i herbaty’.

Punda - od niemieckich nazw osobowych Punt, Pfund.

Punde - od niemieckich nazw osobowych Punt, Pfund.

Pundek - od niemieckich nazw osobowych Punt, Pfund.

Pundel - od niemieckich nazw osobowych Punt, Pfund.

Punder - od niemieckiej nazwy osobowej Ponder, ta od średnio-wysoko-niemieckiego phender, phander ‘komornik, egzekutor’.

Pundor - od niemieckiej nazwy osobowej Ponder, ta od średnio-wysoko-niemieckiego phender, Pander ‘komornik, egzekutor’.

Pundowski - od niemieckich nazw osobowych Punt, Pfund.

Pundyk - od niemieckich nazw osobowych Punt, Pfund.

Pundziak - od niemieckich nazw osobowych Punt, Pfund.

Pundzis - od niemieckich nazw osobowych Punt, Pfund.

Punek - od punia ‘stodoła na siano, szopa’; od puńka; puna ‘zajęczyca, kotka; srom niewieści’.

Punia - od punia ‘stodoła na siano, szopa’.

Puniach - od punia ‘stodoła na siano, szopa’.

Puniak - od punia ‘stodoła na siano, szopa’.

Punicki - od punia ‘stodoła na siano, szopa’.

Puniegow - od punia ‘stodoła na siano, szopa’.

Puniegów - od punia ‘stodoła na siano, szopa’.

Puniewicz - od punia ‘stodoła na siano, szopa’.

Puniewski - od punia ‘stodoła na siano, szopa’.

Punikowski - od punia ‘stodoła na siano, szopa’.

Puniński - od punia ‘stodoła na siano, szopa’.

Punio - od punia ‘stodoła na siano, szopa’.

Puniskis - od punia ‘stodoła na siano, szopa’.

Puniszkis - od punia ‘stodoła na siano, szopa’.

Puniszko - od punia ‘stodoła na siano, szopa’.

Punk - od punia ‘stodoła na siano, szopa’; od puńka; puna ‘zajęczyca, kotka; srom niewieści’.

Punkczyński - od punia ‘stodoła na siano, szopa’; od puńka; puna ‘zajęczyca, kotka; srom niewieści’.

Punkel - od punia ‘stodoła na siano, szopa’.

Punkiel - od punia ‘stodoła na siano, szopa’.

Punkiewicz - od punia ‘stodoła na siano, szopa’; od puńka; puna ‘zajęczyca, kotka; srom niewieści’.

Punko - od punia ‘stodoła na siano, szopa’; od puńka; puna ‘zajęczyca, kotka; srom niewieści’.

Punkowski - od punia ‘stodoła na siano, szopa’; od puńka; puna ‘zajęczyca, kotka; srom niewieści’.

Punowicz - od punia ‘stodoła na siano, szopa’; od puńka; puna ‘zajęczyca, kotka; srom niewieści’.

Punowski - od punia ‘stodoła na siano, szopa’; od puńka; puna ‘zajęczyca, kotka; srom niewieści’.

Punsewicz - od poncz, też pończ, puncz ‘goracy napój z alkoholu i herbaty’.

Punt - 1731 od niemieckich nazw osobowych Punt, Pfund.

Punter - od niemieckich nazw osobowych Punt, Pfund.

Punterczuk - od niemieckich nazw osobowych Punt, Pfund.

Punty - od niemieckich nazw osobowych Punt, Pfund.

Puń - od punia ‘stodoła na siano, szopa’.

Puńczek - od punia ‘stodoła na siano, szopa’.

Puńczyk - od punia ‘stodoła na siano, szopa’.

Puńko - od punia ‘stodoła na siano, szopa’; od puńka.

Puńkowski - od punia ‘stodoła na siano, szopa’; od puńka.

Pup - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Pupa - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Pupacz - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Pupaki - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Pupakis - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Pupar - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Puparek - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Puparz - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Pupczak - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Pupczyk - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Pupec - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Pupeck - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Pupecki - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Pupeć - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Pupejko - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Pupek - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Pupel - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Pupelc - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Pupeł - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Pupełko - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Puper - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Puperski - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Pupiałło - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Pupiało - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Pupicz - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Pupiec - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Pupiejko - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Pupiel - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Pupielski - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Pupiełło - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Pupieło - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Pupienin - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Pupik - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Pupin - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Pupinik - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Pupiń - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Pupińska - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Pupk - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Pupka - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp lub od pupka.

Pupka-Lipiński - złożenia brak; od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp lub od pupka; Lipiński 1400 od nazw miejscowych typu Lipno, Lipiny.

Pupkiewicz - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp lub od pupka.

Pupko - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp lub od pupka.

Pupkowski - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp lub od pupka.

Puplewicz - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Pupła - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Pupławski - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Pupłowski - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Pupniewski - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Pupo - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Pupowski - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Pupp - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Puppel - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Puppich - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Pups - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Pupysz - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Pur - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Pura - 1560 od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Puracha - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Purachowiak - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Puracki - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Puraczyński - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Purak - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’; od purak ‘zwodziciel’.

Pural - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Purala - 1534 od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Puralski - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Purał - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Puranik - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Puranth - od poratować lub też od porad, od niemieckiej nazwy osobowej Porath, ta ze słowiańskiego Porada

Purański - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Purath - od poratować lub też od porad, od niemieckiej nazwy osobowej Porath, ta ze słowiańskiego Porada

Purawiec - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Purawski - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Purc - od gwarowego purcać ‘puszczać bąki, wiatry’, purczeć.

Purcel - od gwarowego purcać ‘puszczać bąki, wiatry’, purczeć.

Purcelewicz - od gwarowego purcać ‘puszczać bąki, wiatry’, purczeć.

Purcelewski - od gwarowego purcać ‘puszczać bąki, wiatry’, purczeć.

Purcelis - od gwarowego purcać ‘puszczać bąki, wiatry’, purczeć.

Purcelowski - od gwarowego purcać ‘puszczać bąki, wiatry’, purczeć.

Purcha - od purchać ‘pierzchać; odzywać się głosem podobnym do głosu świni’, parchać.

Purchacki - od purchać ‘pierzchać; odzywać się głosem podobnym do głosu świni’, parchać.

Purchala - od purchać ‘pierzchać; odzywać się głosem podobnym do głosu świni’, parchać.

Purchalak - od purchać ‘pierzchać; odzywać się głosem podobnym do głosu świni’, parchać.

Purchalski - od purchać ‘pierzchać; odzywać się głosem podobnym do głosu świni’, parchać.

Purchała - od purchać ‘pierzchać; odzywać się głosem podobnym do głosu świni’, parchać.

Purchałka - od purchać ‘pierzchać; odzywać się głosem podobnym do głosu świni’, parchać.

Purchan - od purchać ‘pierzchać; odzywać się głosem podobnym do głosu świni’, parchać.

Purchel - od purchać ‘pierzchać; odzywać się głosem podobnym do głosu świni’, parchać.

Purchla - 1424 od purchać ‘pierzchać; odzywać się głosem podobnym do głosu świni’, parchać; też od gwarowego purchla ‘jajko w błonie bez skorupy; bąbel na skórze; purchawka’.

Purchlak - od purchać ‘pierzchać; odzywać się głosem podobnym do głosu świni’, parchać; też od gwarowego purchla ‘jajko w błonie bez skorupy; bąbel na skórze; purchawka’.

Purchła - od purchać ‘pierzchać; odzywać się głosem podobnym do głosu świni’, parchać; też od gwarowego purchla ‘jajko w błonie bez skorupy; bąbel na skórze; purchawka’.

Purchołka - od purchać ‘pierzchać; odzywać się głosem podobnym do głosu świni’, parchać; też od gwarowego purchla ‘jajko w błonie bez skorupy; bąbel na skórze; purchawka’.

Purchytka - od purchać ‘pierzchać; odzywać się głosem podobnym do głosu świni’, parchać; też od gwarowego purchla ‘jajko w błonie bez skorupy; bąbel na skórze; purchawka’.

Purcidis - od gwarowego purcać ‘puszczać bąki, wiatry’, purczeć.

Purcki - od gwarowego purcać ‘puszczać bąki, wiatry’, purczeć.

Purcz - 1382 od gwarowego purcać ‘puszczać bąki, wiatry’, purczeć.

Purczak - od gwarowego purcać ‘puszczać bąki, wiatry’, purczeć.

Purczewski - od gwarowego purcać ‘puszczać bąki, wiatry’, purczeć.

Purcztyński - od gwarowego purcać ‘puszczać bąki, wiatry’, purczeć.

Purczuk - od gwarowego purcać ‘puszczać bąki, wiatry’, purczeć.

Purczyk - od gwarowego purcać ‘puszczać bąki, wiatry’, purczeć.

Purczykiewicz - od gwarowego purcać ‘puszczać bąki, wiatry’, purczeć.

Purczyński - od nazwy miejscowej Porczyny (sieradzkie, gmina Poddębice).

Purć - od gwarowego purcać ‘puszczać bąki, wiatry’, purczeć.

Purd - od gwarowego purda ‘nieporządna dziewczyna’, purdać ‘dmuchać’.

Purda - od gwarowego purda ‘nieporządna dziewczyna’, purdać ‘dmuchać’.

Purdak - od gwarowego purda ‘nieporządna dziewczyna’, purdać ‘dmuchać’.

Purdeńko - od gwarowego purda ‘nieporządna dziewczyna’, purdać ‘dmuchać’.

Purdewski - od gwarowego purda ‘nieporządna dziewczyna’, purdać ‘dmuchać’.

Purdyk - od gwarowego purda ‘nieporządna dziewczyna’, purdać ‘dmuchać’.

Purdyn - od gwarowego purda ‘nieporządna dziewczyna’, purdać ‘dmuchać’.

Pure - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Purej - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Purek - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Purel - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Purewicz - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Purfal - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Purga - od purgać się ‘ślizgać się’.

Purgacz - od purgać się ‘ślizgać się’; od gwarowego purgacz ‘łyżwiarz’.

Purgaj - od purgać się ‘ślizgać się’.

Purgal - od purgać się ‘ślizgać się’.

Purgał - od purgać się ‘ślizgać się’.

Purgała - od purgać się ‘ślizgać się’.

Purgart - od purgać się ‘ślizgać się’.

Purgat - od purgać się ‘ślizgać się’.

Purgata - od purgać się ‘ślizgać się’.

Purgel - od purgać się ‘ślizgać się’.

Purgiel - od purgać się ‘ślizgać się’.

Purgol - od purgać się ‘ślizgać się’.

Purgoł - od purgać się ‘ślizgać się’.

Purgot - od purgać się ‘ślizgać się’.

Purk - od gwarowego purkać ‘puszczać gazy’, od gwarowego purka, purkot ‘smród’.

Purka - od gwarowego purkać ‘puszczać gazy’, od gwarowego purka, purkot ‘smród’.

Purkacz - od gwarowego purkać ‘puszczać gazy’, od gwarowego purka, purkot ‘smród’.

Purkalik - od gwarowego purkać ‘puszczać gazy’, od gwarowego purka, purkot ‘smród’.

Purkała - od gwarowego purkać ‘puszczać gazy’, od gwarowego purka, purkot ‘smród’.

Purkan - od gwarowego purkać ‘puszczać gazy’, od gwarowego purka, purkot ‘smród’.

Purkiewicz - od gwarowego purkać ‘puszczać gazy’, od gwarowego purka, purkot ‘smród’.

Purkiewicz - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Purko - od gwarowego purkać ‘puszczać gazy’, od gwarowego purka, purkot ‘smród’.

Purkocz - od gwarowego purkać ‘puszczać gazy’, od gwarowego purka, purkot ‘smród’.

Purkop - 1735 od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Purkopp - od imienia Prokop. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Prokopios, od prokopé ‘posuwanie się, postęp’. W Kościele wschodnim używane w postaci Prokofij.

Purkot - od gwarowego purkać ‘puszczać gazy’, od gwarowego purka, purkot ‘smród’.

Purkowski - od porkać ‘ukłuć, żgnąć’ lub od porka ‘rodzaj zupy owocowej’.

Purmacz - od niemieckiej nazwy osobowej Purrmann, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego büre, bür ‘chłop’.

Purman - od niemieckiej nazwy osobowej Purrmann, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego büre, bür ‘chłop’.

Purmann - od niemieckiej nazwy osobowej Purrmann, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego büre, bür ‘chłop’.

Purmanowski - od niemieckiej nazwy osobowej Purrmann, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego büre, bür ‘chłop’.

Purmański - od niemieckiej nazwy osobowej Purrmann, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego büre, bür ‘chłop’.

Purniak - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Purniewicz - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Purol - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Purolniczak - od półrolnik ‘zagrodnik’; od półrolnik ‘zagrodnik’.

Purolnik - od półrolnik ‘zagrodnik’; od półrolnik ‘zagrodnik’.

Puroł - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Puroń - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Puroński - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Purow - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Purowicz - 1662 od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Purowski - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Puról - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Purpur - od purpura, purpur ‘kolor jasnoczerwony’.

Purpura - od purpura, purpur ‘kolor jasnoczerwony’.

Purpurowicz - od purpura, purpur ‘kolor jasnoczerwony’.

Purpurowski - od purpura, purpur ‘kolor jasnoczerwony’.

Purr - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Purs - od pursz ‘dzieciak’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pursche.

Pursa - od pursz ‘dzieciak’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pursche.

Purschel - od pursz ‘dzieciak’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pursche.

Pürschel - od pursz ‘dzieciak’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pursche.

Purschke - od pursz ‘dzieciak’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pursche.

Purske - (Śl) od pursz ‘dzieciak’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pursche.

Purski - od pursz ‘dzieciak’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pursche.

Purszel - od pursz ‘dzieciak’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pursche.

Purszelis - od pursz ‘dzieciak’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pursche.

Purszka - (Śl) od pursz ‘dzieciak’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pursche.

Purszke - (Śl) od pursz ‘dzieciak’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pursche.

Purta - od purtać ‘pierdzieć, laksować’.

Purtak - od purtać ‘pierdzieć, laksować’; od purtak ‘ten, co purta’.

Purtal - od purtać ‘pierdzieć, laksować’.

Purtan - od purtać ‘pierdzieć, laksować’.

Purtaś - od purtać ‘pierdzieć, laksować’.

Purtek - od purtać ‘pierdzieć, laksować’; od purtak ‘ten, co purta’.

Purto - od purtać ‘pierdzieć, laksować’.

Purtok - od purtać ‘pierdzieć, laksować’; od purtak ‘ten, co purta’.

Purtoń - od purtać ‘pierdzieć, laksować’.

Purtowski - od purtać ‘pierdzieć, laksować’.

Purwel - od litewskiej nazwy osobowej Purvys.

Purwicz - od litewskiej nazwy osobowej Purvys.

Purwiel - od litewskiej nazwy osobowej Purvys.

Purwik - od litewskiej nazwy osobowej Purvys.

Purwin - od litewskiej nazwy osobowej Purvys lub Purvinis.

Purwiniecki - od litewskiej nazwy osobowej Purvys lub Purvinis.

Purwiń - od litewskiej nazwy osobowej Purvys lub Purvinis.

Purwiński - od litewskiej nazwy osobowej Purvys lub Purvinis.

Puryga - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Puryj - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Puryn - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Puryń - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Purys - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Purysko - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Puryszko - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Puryś - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Purz - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Purzak - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’; od purak ‘zwodziciel’.

Purzanowski - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Purzański - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Purzecki - 1615 od nazwy miejscowej Porzecze (kilka wsi).

Purzecki - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Purzeczka - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Purzeczko - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Purzewski - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Purzuc - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Purzuć - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Purzyc - 1289 od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Purzych - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Purzycha - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Purzycki - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Purzyczek - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Purzyczka - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Purzyczko - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Purzyć - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Purzyński - od pur ‘miara zboza’, purać ‘pierdziec’, od gwarowego purzyć ‘gniewać się’.

Purzyński - od pużyna ‘wierzchołek kłosa’ lub od puzo ‘brzuch’.

Pus - od niemieckich nazw osobowych Puse, Puß, te od średnio-wysoko-niemieckiego Bub, Bube, a te od imion złożonych na Burg-.

Pusa - od niemieckich nazw osobowych Puse, Puß, te od średnio-wysoko-niemieckiego Bub, Bube, a te od imion złożonych na Burg-.

Pusak - od niemieckich nazw osobowych Puse, Puß, te od średnio-wysoko-niemieckiego Bub, Bube, a te od imion złożonych na Burg-.

Pusch - od puszyć się ‘pysznić się’, od staropolskiego pusz ‘kita z piór’.

Puschaus - od niemieckiej nazwy osobowej Puschhaus, ta od nazwy miejscowej Buschaus.

Puscher - od puszyć się ‘pysznić się’, od staropolskiego pusz ‘kita z piór’.

Puschhaus - od niemieckiej nazwy osobowej Puschhaus, ta od nazwy miejscowej Buschaus.

Puschka - od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’.

Puschke - od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’.

Puschman - od niemieckiej nazwy osobowej Puschmann, ta od podstawy Busch ‘zagajnik’.

Puschmann - od niemieckiej nazwy osobowej Puschmann, ta od podstawy Busch ‘zagajnik’.

Puschwald - od niemieckiej nazwy osobowej Puschwald.

Puscian - od pusty.

Puscion - od pusty.

Puscz - od puszczać, puszcza, pusty.

Pusdrowski - od nazwy miejscowej Puzdrowo (gdańskie, gmina Sierakowice).

Pusek - od niemieckich nazw osobowych Puse, Puß, te od średnio-wysoko-niemieckiego Bub, Bube, a te od imion złożonych na Burg-.

Pushhaus - od niemieckiej nazwy osobowej Puschhaus, ta od nazwy miejscowej Buschaus.

Pusiak - od niemieckich nazw osobowych Puse, Puß, te od średnio-wysoko-niemieckiego Bub, Bube, a te od imion złożonych na Burg-.

Pusian - od niemieckich nazw osobowych Puse, Puß, te od średnio-wysoko-niemieckiego Bub, Bube, a te od imion złożonych na Burg-.

Pusiarski - od niemieckich nazw osobowych Puse, Puß, te od średnio-wysoko-niemieckiego Bub, Bube, a te od imion złożonych na Burg-.

Pusielak - od niemieckich nazw osobowych Puse, Puß, te od średnio-wysoko-niemieckiego Bub, Bube, a te od imion złożonych na Burg-.

Pusiewicz - od niemieckich nazw osobowych Puse, Puß, te od średnio-wysoko-niemieckiego Bub, Bube, a te od imion złożonych na Burg-.

Pusig - (Śl) od niemieckich nazw osobowych Puse, Puß, te od średnio-wysoko-niemieckiego Bub, Bube, a te od imion złożonych na Burg-.

Pusik - od niemieckich nazw osobowych Puse, Puß, te od średnio-wysoko-niemieckiego Bub, Bube, a te od imion złożonych na Burg-.

Pusin - od niemieckich nazw osobowych Puse, Puß, te od średnio-wysoko-niemieckiego Bub, Bube, a te od imion złożonych na Burg-.

Pusio - od niemieckich nazw osobowych Puse, Puß, te od średnio-wysoko-niemieckiego Bub, Bube, a te od imion złożonych na Burg-.

Puska - od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’.

Puskacz - od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’.

Puskała - od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’.

Puskan - od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’.

Puskarczyk - od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’; od puszkarz ‘człowiek wyrabiający działa’.

Puskarz - od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’; od puszkarz ‘człowiek wyrabiający działa’.

Puskas - (Śl) od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’; od puszkarz ‘człowiek wyrabiający działa’.

Puskasz - od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’; od puszkarz ‘człowiek wyrabiający działa’.

Puskiewicz - od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’.

Puskosz - od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’; od puszkarz ‘człowiek wyrabiający działa’.

Pusla - od pusło ‘rzemień łączący strzemię z siodłem’.

Puslecki - od pusło ‘rzemień łączący strzemię z siodłem’.

Pusławski - od pusło ‘rzemień łączący strzemię z siodłem’.

Pusłowski - od pusło ‘rzemień łączący strzemię z siodłem’.

Pusły - od pusło ‘rzemień łączący strzemię z siodłem’.

Puson - od niemieckich nazw osobowych Puse, Puß, te od średnio-wysoko-niemieckiego Bub, Bube, a te od imion złożonych na Burg-.

Pusowski - od niemieckich nazw osobowych Puse, Puß, te od średnio-wysoko-niemieckiego Bub, Bube, a te od imion złożonych na Burg-.

Puss - od niemieckich nazw osobowych Puse, Puß, te od średnio-wysoko-niemieckiego Bub, Bube, a te od imion złożonych na Burg-.

Pussak - od niemieckich nazw osobowych Puse, Puß, te od średnio-wysoko-niemieckiego Bub, Bube, a te od imion złożonych na Burg-.

Pussta - od pusty.

Pussty - od pusty.

Pussy - od niemieckich nazw osobowych Puse, Puß, te od średnio-wysoko-niemieckiego Bub, Bube, a te od imion złożonych na Burg-.

Pusta, m. - 1730 od pusty, puścić.

Pustaj - od pusty.

Pustak - od pusty.

Pustakowski - od pusty.

Pustal - od pusty.

Pustalnik - od pusty.

Pustał - od pusty.

Pustała - od pusty.

Pustałka - od pusty.

Pustałów - od pusty.

Pustasiak - od pusty.

Pustek - od pusty.

Pustela - 1564 od pusty.

Pustelak - od pusty.

Pustelna - od pusty.

Pustelniak - od pusty.

Pustelnik1678 - od pusty, pustelnik

Pustelny - od pusty.

Pustelski - od pusty.

Pustenik - od pusty.

Pustiowski - od pusty.

Pustka - 1431 od pusty, pustka.

Pustkowiak - od pusty, pustka.

Pustkowski - od pusty, pustka.

Pustochin - od pusty.

Pustochód - od pusty.

Pustol - od pustułka, dawniej postoła, postuła, pustoła, pustówka rodzaj sokoła’.

Pustolic - 1432 od pustułka, dawniej postoła, postuła, pustoła, pustówka rodzaj sokoła’.

Pustolka - od pustułka, dawniej postoła, postuła, pustoła, pustówka rodzaj sokoła’.

Pustolski - 1786 od pustułka, dawniej postoła, postuła, pustoła, pustówka rodzaj sokoła’.

Pustoł - 1435 od pustułka, dawniej postoła, postuła, pustoła, pustówka rodzaj sokoła’.

Pustoła - 1431 od pustułka, dawniej postoła, postuła, pustoła, pustówka rodzaj sokoła’.

Pustołka - 1365 od pustułka, dawniej postoła, postuła, pustoła, pustówka rodzaj sokoła’.

Pustoszkin - od pusty.

Pustota - 1399 od pusty.

Pustotka - 1378 od pusty.

Pustowar - od pusty.

Pustowaruk - od pusty.

Pustowicz - 1690 od pusty.

Pustowka - od pustułka, dawniej postoła, postuła, pustoła, pustówka rodzaj sokoła’.

Pustowski - od pustułka, dawniej postoła, postuła, pustoła, pustówka rodzaj sokoła’.

Pustół - od pustułka, dawniej postoła, postuła, pustoła, pustówka rodzaj sokoła’.

Pustółka - od pustułka, dawniej postoła, postuła, pustoła, pustówka rodzaj sokoła’.

Pustówka - od pustułka, dawniej postoła, postuła, pustoła, pustówka rodzaj sokoła’.

Pustuka - od pustułka, dawniej postoła, postuła, pustoła, pustówka rodzaj sokoła’.

Pustula - od pustułka, dawniej postoła, postuła, pustoła, pustówka rodzaj sokoła’.

Pustulka - od pustułka, dawniej postoła, postuła, pustoła, pustówka rodzaj sokoła’.

Pustulski - 1786 od pustułka, dawniej postoła, postuła, pustoła, pustówka rodzaj sokoła’.

Pustuł - 1790 od pustułka, dawniej postoła, postuła, pustoła, pustówka rodzaj sokoła’.

Pustuła - 1392 od pustułka, dawniej postoła, postuła, pustoła, pustówka rodzaj sokoła’.

Pustułka - 1375 od pustułka, dawniej postoła, postuła, pustoła, pustówka rodzaj sokoła’.

Pustułko - od pustułka, dawniej postoła, postuła, pustoła, pustówka rodzaj sokoła’.

Pustut - od pustułka, dawniej postoła, postuła, pustoła, pustówka rodzaj sokoła’.

Pustutka - od pustułka, dawniej postoła, postuła, pustoła, pustówka rodzaj sokoła’.

Pusty - od pusty.

Pustyła - od pustułka, dawniej postoła, postuła, pustoła, pustówka rodzaj sokoła’.

Pustyłka - od pustułka, dawniej postoła, postuła, pustoła, pustówka rodzaj sokoła’.

Puswalski - od poszwa ‘powleczka na pierzynę lub kołdrę’.

Pusy - od niemieckich nazw osobowych Puse, Puß, te od średnio-wysoko-niemieckiego Bub, Bube, a te od imion złożonych na Burg-.

Pusz - 1391 od puszyć się ‘pysznić się’, od staropolskiego pusz ‘kita z piór’.

Pusza - 1244 od puszyć się ‘pysznić się’, od staropolskiego pusz ‘kita z piór’.

Puszak - od puszyć się ‘pysznić się’, od staropolskiego pusz ‘kita z piór’.

Puszaka - od puszczać, puszcza, pusty.

Puszakowski - od puszyć się ‘pysznić się’, od staropolskiego pusz ‘kita z piór’.

Puszal - 1430 od puszyć się ‘pysznić się’, od staropolskiego pusz ‘kita z piór’.

Puszałowski - od puszyć się ‘pysznić się’, od staropolskiego pusz ‘kita z piór’.

Puszański - od puszyć się ‘pysznić się’, od staropolskiego pusz ‘kita z piór’.

Puszarek - od puszyć się ‘pysznić się’, od staropolskiego pusz ‘kita z piór’.

Puszcewicz - od puszczać, puszcza, pusty.

Puszcz - 1352 od puszczać, puszcza, pusty.

Puszcza - od puszczać, puszcza, pusty.

Puszczak - od puszczać, puszcza, pusty.

Puszczalski - od puszczać, puszcza, pusty.

Puszczała - od puszczać, puszcza, pusty.

Puszczałkowski - od puszczać, puszcza, pusty.

Puszczało - od puszczać, puszcza, pusty.

Puszczałowski - od puszczać, puszcza, pusty.

Puszczawicz - od puszczać, puszcza, pusty.

Puszczecki - od puszczać, puszcza, pusty.

Puszczenko - od puszczać, puszcza, pusty.

Puszczewicz - od puszczać, puszcza, pusty.

Puszczewski - od puszczać, puszcza, pusty.

Puszczkowski - od puszczać, puszcza, pusty.

Puszczok - od puszczać, puszcza, pusty.

Puszczonek - 1498 od puszczać, puszcza, pusty; puszczony.

Puszczowicz - od puszczać, puszcza, pusty.

Puszczuk - od puszczać, puszcza, pusty.

Puszczuliński - od puszczać, puszcza, pusty.

Puszczyk - 1494 od puszczać, puszcza, pusty; puszczyk ‘sowa’.

Puszczykowski - od nazwy miasta Puszczykowo (poznańskie).

Puszczyn - 1370 od puszczać, puszcza, pusty.

Puszczyński - od puszczać, puszcza, pusty.

Puszek - 1628 od puszyć się ‘pysznić się’, od staropolskiego pusz ‘kita z piór’.

Puszel - od puszyć się ‘pysznić się’, od staropolskiego pusz ‘kita z piór’.

Puszenko - od puszyć się ‘pysznić się’, od staropolskiego pusz ‘kita z piór’.

Puszer - od puszyć się ‘pysznić się’, od staropolskiego pusz ‘kita z piór’.

Puszerkiewicz - od puszyć się ‘pysznić się’, od staropolskiego pusz ‘kita z piór’.

Puszewicz - od puszyć się ‘pysznić się’, od staropolskiego pusz ‘kita z piór’.

Puszewkiewicz - od puszyć się ‘pysznić się’, od staropolskiego pusz ‘kita z piór’.

Puszewski - od puszyć się ‘pysznić się’, od staropolskiego pusz ‘kita z piór’.

Puszhaus - od niemieckiej nazwy osobowej Puschhaus, ta od nazwy miejscowej Buschaus.

Puszk - od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’.

Puszka - 1417 od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’.

Puszkacz - od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’.

Puszka-Milczyński - złożenia brak; Puszka 1417 od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’; Milczyński 1709 od nazwy miejscowej Milczany (tarnobrzeskie, gmina Samborzec).

Puszkar - 1662 od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’; od puszkarz ‘człowiek wyrabiający działa’.

Puszkarczuk - od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’; od puszkarz ‘człowiek wyrabiający działa’.

Puszkarczyk - od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’; od puszkarz ‘człowiek wyrabiający działa’.

Puszkarek - od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’; od puszkarz ‘człowiek wyrabiający działa’.

Puszkarenko - od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’; od puszkarz ‘człowiek wyrabiający działa’.

Puszkarew - od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’; od puszkarz ‘człowiek wyrabiający działa’.

Puszkarewicz - 1639 od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’; od puszkarz ‘człowiek wyrabiający działa’.

Puszkarow - od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’; od puszkarz ‘człowiek wyrabiający działa’.

Puszkarów - od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’; od puszkarz ‘człowiek wyrabiający działa’.

Puszkarski - od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’; od puszkarz ‘człowiek wyrabiający działa’.

Puszkaruk - od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’; od puszkarz ‘człowiek wyrabiający działa’.

Puszkarus - od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’.

Puszkarz - 1457 od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’; od puszkarz ‘człowiek wyrabiający działa’.

Puszkarzewicz - od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’; od puszkarz ‘człowiek wyrabiający działa’.

Puszkasz - od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’; od puszkarz ‘człowiek wyrabiający działa’.

Puszke - od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’.

Puszkiel - od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’.

Puszkielewicz - od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’.

Puszkiewicz - od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’.

Puszkin - od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’.

Puszkina - od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’.

Puszklewicz - od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’.

Puszklis - od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’.

Puszko1394 - od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’.

Puszkorski - od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’.

Puszkorski - od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’; od puszkarz ‘człowiek wyrabiający działa’.

Puszkow - od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’.

Puszkowiak - od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’.

Puszkowicz - 1442 od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’.

Puszkowski - 1724 od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’.

Puszków - od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’.

Puszman - od puszyć się ‘pysznić się’, od staropolskiego pusz ‘kita z piór’.

Puszna - od puszyć się ‘pysznić się’, od staropolskiego pusz ‘kita z piór’.

Puszner - od puszyć się ‘pysznić się’, od staropolskiego pusz ‘kita z piór’.

Pusznia - od puszyć się ‘pysznić się’, od staropolskiego pusz ‘kita z piór’.

Puszniak - od puszyć się ‘pysznić się’, od staropolskiego pusz ‘kita z piór’.

Pusznik - 1394 od puszyć się ‘pysznić się’, od staropolskiego pusz ‘kita z piór’.

Puszora - od puszyć się ‘pysznić się’, od staropolskiego pusz ‘kita z piór’.

Puszorkiewicz - od puszyć się ‘pysznić się’, od staropolskiego pusz ‘kita z piór’.

Puszorski - od puszyć się ‘pysznić się’, od staropolskiego pusz ‘kita z piór’.

Pusztai - od pusty.

Pusztak - od pusty.

Puszto - od pusty.

Pusztok - (Śl) od pusty.

Pusztoła - od pusty.

Pusztuk - od pusty.

Puszwa - od poszwa ‘powleczka na pierzynę lub kołdrę’.

Puszwacki - od poszwa ‘powleczka na pierzynę lub kołdrę’.

Puszwalski - od poszwa ‘powleczka na pierzynę lub kołdrę’.

Puszwiński - od poszwa ‘powleczka na pierzynę lub kołdrę’.

Puszyk - 1399 od puszyć się ‘pysznić się’, od staropolskiego pusz ‘kita z piór’.

Puszyl - 1397 od puszyć się ‘pysznić się’, od staropolskiego pusz ‘kita z piór’.

Puszyło - od puszyć się ‘pysznić się’, od staropolskiego pusz ‘kita z piór’.

Puszyna - od puszyć się ‘pysznić się’, od staropolskiego pusz ‘kita z piór’.

Puszyński - od nazwy miejscowej Puszno (lubelskie, gmina Opole Lubelskie).

Puszyński - od puszyć się ‘pysznić się’, od staropolskiego pusz ‘kita z piór’.

Puś - od puszyć się ‘pysznić się’, od staropolskiego pusz ‘kita z piór’.

Puściak - od pusty.

Puścian - od pusty.

Puścik - od pusty.

Puścikowski - od pusty.

Puścin - od pusty.

Puściński - od pusty.

Puścion - od pusty.

Puścizna - od spuścizna.

Puśdrowski - od nazwy miejscowej Puzdrowo (gdańskie, gmina Sierakowice).

Puśkarczyk - od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’; od puszkarz ‘człowiek wyrabiający działa’.

Puśkaś - od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’.

Puśkiewicz - od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’.

Puśko - od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’.

Puślecki - od poślad ‘ziarno gorszego gatunku’; od pośladek ‘ze staropolskiego potomek; tylna część ciała człowieka i zwierząt’.

Puślecki - od pusło ‘rzemień łączący strzemię z siodłem’.

Puślednik - od poślad ‘ziarno gorszego gatunku’; od pośladek ‘ze staropolskiego potomek; tylna część ciała człowieka i zwierząt’.

Puśledzki - od poślad ‘ziarno gorszego gatunku’; od pośladek ‘ze staropolskiego potomek; tylna część ciała człowieka i zwierząt’.

Puśledzki - od pusło ‘rzemień łączący strzemię z siodłem’.

Puśnik - od puszyć się ‘pysznić się’, od staropolskiego pusz ‘kita z piór’.

Puśnikiewicz - od puszyć się ‘pysznić się’, od staropolskiego pusz ‘kita z piór’.

Put - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Puta - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putacha - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putaj - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putak - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putał - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putała - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putało - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putan - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putanowicz - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putanowski - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putans - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putar - od putera, putra ‘skopek na mleko’.

Putarik - od putera, putra ‘skopek na mleko’.

Putas - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putasiński - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putaszyński - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putaś - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Puteczna - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Puteczny - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putek - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putel - 1662 od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putela - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putelski - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putenowicz - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Puter - od putera, putra ‘skopek na mleko’.

Putera - od putera, putra ‘skopek na mleko’.

Puteral - 1789 od putera, putra ‘skopek na mleko’.

Puterbergier - od putera, putra ‘skopek na mleko’.

Puterczak - od putera, putra ‘skopek na mleko’.

Puterczyk - od putera, putra ‘skopek na mleko’.

Puterek - od putera, putra ‘skopek na mleko’.

Puterewicz - od putera, putra ‘skopek na mleko’.

Puterko - od putera, putra ‘skopek na mleko’.

Puterla - od putera, putra ‘skopek na mleko’.

Puterła - od putera, putra ‘skopek na mleko’.

Puterman - od putera, putra ‘skopek na mleko’.

Puternicki - od putera, putra ‘skopek na mleko’.

Putiakiewicz - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putikow - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putiłowski - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putin - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putiniewski - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putinkowski - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putio - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putis - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putjato - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putka - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’’; od putka ‘prosię’.

Putkamer - od niemieckiej nazwy osobowej Puttkam(m)er, ta od polskiego podkomorzy.

Putkammer - od niemieckiej nazwy osobowej Puttkam(m)er, ta od polskiego podkomorzy.

Putkiewicz - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putko - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putkow - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putkowski - 1380 od nazwy miejscowej Putkowice (białostockie, gmina Drohiczyn).

Putkumer - 1268 od niemieckiej nazwy osobowej Puttkam(m)er, ta od polskiego podkomorzy.

Putkumir - 1320 od niemieckiej nazwy osobowej Puttkam(m)er, ta od polskiego podkomorzy.

Putkumur - 1412 od niemieckiej nazwy osobowej Puttkam(m)er, ta od polskiego podkomorzy.

Putla - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putlak - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putlewski - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putlicki - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putlik - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putlos - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putna - od putnia ‘cebrzyk, wiadro’; od putny ‘drogowy’.

Putner - 1532 od putnia ‘cebrzyk, wiadro’; od putny ‘drogowy’.

Putnia - 1619 od putnia ‘cebrzyk, wiadro’.

Putniak - od putnia ‘cebrzyk, wiadro’.

Putniakiewicz - od putnia ‘cebrzyk, wiadro’.

Putniarz - od putnia ‘cebrzyk, wiadro’.

Putniewicz - od putnia ‘cebrzyk, wiadro’.

Putnik - od putnia ‘cebrzyk, wiadro’.

Putniorz - od putnia ‘cebrzyk, wiadro’.

Putno - od putnia ‘cebrzyk, wiadro’.

Putny - od putnia ‘cebrzyk, wiadro’; od putny ‘drogowy’.

Puto - 1473 od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putol - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Puton - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putonowicz - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putoń - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putor - od putera, putra ‘skopek na mleko’.

Putorak - od putera, putra ‘skopek na mleko’.

Putorok - od putera, putra ‘skopek na mleko’.

Putowski - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putr - od putera, putra ‘skopek na mleko’.

Putra - od putera, putra ‘skopek na mleko’.

Putraczyk - od putera, putra ‘skopek na mleko’.

Putrak - od putera, putra ‘skopek na mleko’.

Putrament - od putera, putra ‘skopek na mleko’.

Putrasz - od putera, putra ‘skopek na mleko’.

Putraszek - od putera, putra ‘skopek na mleko’.

Putraś - od putera, putra ‘skopek na mleko’.

Putrela - od putera, putra ‘skopek na mleko’.

Putresza - od putera, putra ‘skopek na mleko’.

Putreszak - od putera, putra ‘skopek na mleko’.

Putricz - od putera, putra ‘skopek na mleko’.

Putrnicki - od putera, putra ‘skopek na mleko’.

Putro - od putera, putra ‘skopek na mleko’.

Putrowicz - od putera, putra ‘skopek na mleko’.

Putrycz - od putera, putra ‘skopek na mleko’.

Putrykiewicz - od putera, putra ‘skopek na mleko’.

Putrykus - od putera, putra ‘skopek na mleko’.

Putrym - od putera, putra ‘skopek na mleko’.

Putrynkowski - od putera, putra ‘skopek na mleko’.

Putrysz - od putera, putra ‘skopek na mleko’.

Putrzak - od putera, putra ‘skopek na mleko’.

Putrzeński - od putera, putra ‘skopek na mleko’.

Putrzyński - od putera, putra ‘skopek na mleko’.

Puttkamer - od niemieckiej nazwy osobowej Puttkam(m)er, ta od polskiego podkomorzy.

Puttkammer - od niemieckiej nazwy osobowej Puttkam(m)er, ta od polskiego podkomorzy.

Puttnam - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putto - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Puttorak - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putuła - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putur - od putera, putra ‘skopek na mleko’.

Putura - od putera, putra ‘skopek na mleko’.

Putych - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putyk - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putyła - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putyło - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putynkowski - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putynowski - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putyński - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putyra - od putera, putra ‘skopek na mleko’.

Putyrski - od putera, putra ‘skopek na mleko’.

Putys - od podstawy put-, por. puta ‘członek męski’, putać ‘hulać, szastać pieniędzmi’, putny ‘drogowy’, putnia ‘cebrzyk’.

Putz - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Putzalla - (Śl) od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Putzan - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Putzger - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Putzig - (Pom|) od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Putzik - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Putzka - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Putzkowski - od podstawy puc-, pucz-, por. puc ‘usta, policzki, brzuszek’, puczyć, pucyć ‘gnieść’.

Puwala - od powalać, powalić ‘wywrócić, zabrudzić; może też od nazwy herbu Powała.

Puwalski - od powalać, powalić ‘wywrócić, zabrudzić; może też od nazwy herbu Powała.

Puwał - od powalać, powalić ‘wywrócić, zabrudzić; może też od nazwy herbu Powała.

Puwała - od powalać, powalić ‘wywrócić, zabrudzić; może też od nazwy herbu Powała.

Puwałkowski - od powalać, powalić ‘wywrócić, zabrudzić; może też od nazwy herbu Powała.

Puwałowski - od powalać, powalić ‘wywrócić, zabrudzić; może też od nazwy herbu Powała.

Puwaszewicz - od gwarowego puwa ‘grubsza część biczyska’, puwać ‘pływać’.

Puwek - od gwarowego puwa ‘grubsza część biczyska’, puwać ‘pływać’.

Puwel - od imienia Paweł, notowanego w Polsce od XII wieku. Obok formy Paweł występował Pawał, a także formy łacińskie i germańskie: Paulus, Paul oraz zgermanizowane Pauwel, Pauwil, Pawil, Pawol. Imię pochodzenia łacińskiego, od paulus ‘mały’.

Puweł - od imienia Paweł, notowanego w Polsce od XII wieku. Obok formy Paweł występował Pawał, a także formy łacińskie i germańskie: Paulus, Paul oraz zgermanizowane Pauwel, Pauwil, Pawil, Pawol. Imię pochodzenia łacińskiego, od paulus ‘mały’.

Puwko - od gwarowego puwa ‘grubsza część biczyska’, puwać ‘pływać’.

Puz - od puzo ‘brzuch zwierzęcy’.

Puza - od puzo ‘brzuch zwierzęcy’.

Puzacz - 1562 od puzo ‘brzuch zwierzęcy’.

Puzak - od puzo ‘brzuch zwierzęcy’.

Puzalski - od puzo ‘brzuch zwierzęcy’.

Puzan - 1398 od puzan, dziś puzon ‘instrument muzyczny’.

Puzanista - 1594 od puzan, dziś puzon ‘instrument muzyczny’; od puzonista ‘muzyk grający na puzonie’.

Puzanow - od puzan, dziś puzon ‘instrument muzyczny’.

Puzanowski - od puzan, dziś puzon ‘instrument muzyczny’.

Puzanów - od puzan, dziś puzon ‘instrument muzyczny’.

Puzant - od puzan, dziś puzon ‘instrument muzyczny’.

Puzański - od puzan, dziś puzon ‘instrument muzyczny’.

Puzdarkiewicz - od dawnego puzdro ‘pudełko, kasetka’.

Puzder - od dawnego puzdro ‘pudełko, kasetka’.

Puzderek - od dawnego puzdro ‘pudełko, kasetka’.

Puzdowski - od staropolskiego poździe ‘późno’.

Puzdrakiewicz - od dawnego puzdro ‘pudełko, kasetka’.

Puzdrawski - od nazwy miejscowej Puzdrowo (gdańskie, gmina Sierakowice).

Puzdrewski - od nazwy miejscowej Puzdrowo (gdańskie, gmina Sierakowice).

Puzdro - 1385 od dawnego puzdro ‘pudełko, kasetka’.

Puzdrowicz - 1522 od dawnego puzdro ‘pudełko, kasetka’.

Puzdrowski - od nazwy miejscowej Puzdrowo (gdańskie, gmina Sierakowice).

Puzdrzyk - 1677 od dawnego puzdro ‘pudełko, kasetka’.

Puzdyn - od staropolskiego poździe ‘późno’.

Puzej - od puzo ‘brzuch zwierzęcy’.

Puzel - od puzo ‘brzuch zwierzęcy’.

Puzełko - od puzo ‘brzuch zwierzęcy’.

Puzer - od pożer ‘pasza, strawa’, pożerać; też od litewskiej nazwy osobowej Púzeris.

Puzerewski - od pożer ‘pasza, strawa’, pożerać.

Puzerowski - od pożer ‘pasza, strawa’, pożerać.

Puzerski - od pożer ‘pasza, strawa’, pożerać.

Puzewicz - od puzo ‘brzuch zwierzęcy’.

Puzga - od puzo ‘brzuch zwierzęcy’.

Puzgan - od puzo ‘brzuch zwierzęcy’.

Puzi - od puzo ‘brzuch zwierzęcy’.

Puzia - od puzo ‘brzuch zwierzęcy’.

Puziacki - od puzo ‘brzuch zwierzęcy’.

Puziak - od puzo ‘brzuch zwierzęcy’.

Puzianowski - od puzo ‘brzuch zwierzęcy’.

Puziarski - od pożer ‘pasza, strawa’, pożerać.

Puzic - od puzo ‘brzuch zwierzęcy’.

Puzich - od puzo ‘brzuch zwierzęcy’.

Puzichowski - od puzo ‘brzuch zwierzęcy’.

Puzicki - od puzo ‘brzuch zwierzęcy’.

Puzielewicz - od puzo ‘brzuch zwierzęcy’.

Puzieł - od puzo ‘brzuch zwierzęcy’.

Puziewicz - od puzo ‘brzuch zwierzęcy’.

Puziewski - od puzo ‘brzuch zwierzęcy’.

Puzik - 1545 od puzo ‘brzuch zwierzęcy’.

Puzikiewicz - od puzo ‘brzuch zwierzęcy’.

Puzikowski - od puzo ‘brzuch zwierzęcy’.

Puzilewicz - od puzo ‘brzuch zwierzęcy’.

Puzinowski - od pużyna ‘wierzchołek kłosa’ lub od puzo ‘brzuch’.

Puziński - od pużyna ‘wierzchołek kłosa’ lub od puzo ‘brzuch’.

Puzio - od puzo ‘brzuch zwierzęcy’.

Puziołek - od puzo ‘brzuch zwierzęcy’.

Puziow - od puzo ‘brzuch zwierzęcy’.

Puziowicz - od puzo ‘brzuch zwierzęcy’.

Puziuk - od puzo ‘brzuch zwierzęcy’.

Puzko - od puzo ‘brzuch zwierzęcy’.

Puzkowski - od puzo ‘brzuch zwierzęcy’.

Puzlewicz - od puzo ‘brzuch zwierzęcy’.

Puzła - od pusło ‘rzemień łączący strzemię z siodłem’.

Puzniak - od staropolskiego poździe ‘późno’.

Puzniecki - od staropolskiego poździe ‘późno’.

Puzniewski - od staropolskiego poździe ‘późno’.

Puzo - od puzo ‘brzuch zwierzęcy’.

Puzon - od puzan, dziś puzon ‘instrument muzyczny’.

Puzonista - od puzan, dziś puzon ‘instrument muzyczny’; od puzonista ‘muzyk grający na puzonie’.

Puzoń - od puzan, dziś puzon ‘instrument muzyczny’.

Puzoński - od puzan, dziś puzon ‘instrument muzyczny’.

Puzoszka - 1676 od puzo ‘brzuch zwierzęcy’.

Puzowski - od puzo ‘brzuch zwierzęcy’.

Puzuk - od puzo ‘brzuch zwierzęcy’.

Puzygier - od puzo ‘brzuch zwierzęcy’.

Puzykowski - od puzo ‘brzuch zwierzęcy’.

Puzylarski - od puzo ‘brzuch zwierzęcy’.

Puzyn - od pużyna ‘wierzchołek kłosa’ lub od puzo ‘brzuch’.

Puzyna - od pużyna ‘wierzchołek kłosa’ lub od puzo ‘brzuch’.

Puzyniak - od pużyna ‘wierzchołek kłosa’ lub od puzo ‘brzuch’.

Puzyniok - (Śl) od pużyna ‘wierzchołek kłosa’ lub od puzo ‘brzuch’.

Puzynkiewicz - od pużyna ‘wierzchołek kłosa’ lub od puzo ‘brzuch’.

Puzyno - od pużyna ‘wierzchołek kłosa’ lub od puzo ‘brzuch’.

Puzynowicz - od pużyna ‘wierzchołek kłosa’ lub od puzo ‘brzuch’.

Puzynowski - od pużyna ‘wierzchołek kłosa’ lub od puzo ‘brzuch’.

Puzyński - od pużyna ‘wierzchołek kłosa’ lub od puzo ‘brzuch’.

Puzyr - od pożer ‘pasza, strawa’, pożerać.

Puzyrewicz - od pożer ‘pasza, strawa’, pożerać.

Puzyrewski - od pożer ‘pasza, strawa’, pożerać.

Puzyrkiewicz - od pożer ‘pasza, strawa’, pożerać.

Puzyrko - od pożer ‘pasza, strawa’, pożerać.

Puzyrow - od pożer ‘pasza, strawa’, pożerać.

Puzyrowicz - od pożer ‘pasza, strawa’, pożerać.

Puzyrowski - od pożer ‘pasza, strawa’, pożerać.

Puź - od puzo ‘brzuch zwierzęcy’; też od puź ‘serce; rybka’.

Puźlewicz - od puzo ‘brzuch zwierzęcy’; też od puź ‘serce; rybka’.

Puźniak - od staropolskiego poździe ‘późno’.

Puźniakowski - od staropolskiego poździe ‘późno’.

Puźniecki - od staropolskiego poździe ‘późno’.

Puźniewski - od staropolskiego poździe ‘późno’.

Puźnik - od staropolskiego poździe ‘późno’.

Puż - od puzo ‘brzuch zwierzęcy’.

Puża - od puzo ‘brzuch zwierzęcy’.

Pużak - od puzo ‘brzuch zwierzęcy’.

Pużanista - od puzan, dziś puzon ‘instrument muzyczny’; od puzonista ‘muzyk grający na puzonie’.

Pużanowski - od puzan, dziś puzon ‘instrument muzyczny’.

Pużański - od puzan, dziś puzon ‘instrument muzyczny’.

Pużarowski - od puzan, dziś puzon ‘instrument muzyczny’.

Pużewski - od puzan, dziś puzon ‘instrument muzyczny’.

Pużmierowski - od staropolskiego poździe ‘późno’.

Pużmirowski - od staropolskiego poździe ‘późno’.

Pużniak - od staropolskiego poździe ‘późno’.

Pużnicki - od staropolskiego poździe ‘późno’.

Pużniecki - od staropolskiego poździe ‘późno’.

Pużniewski - od staropolskiego poździe ‘późno’.

Pużuk - od puzo ‘brzuch zwierzęcy’.

Pużycki - od puzo ‘brzuch zwierzęcy’.

Pużyczka - od puzo ‘brzuch zwierzęcy’.

Pużyk - od puzo ‘brzuch zwierzęcy’.

Pużynowski - od pużyna ‘wierzchołek kłosa’ lub od puzo ‘brzuch’.

Pużyński - od pużyna ‘wierzchołek kłosa’ lub od puzo ‘brzuch’.

Pyc - od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pyca - od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pycaj - od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pycak - od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pycalik - od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pycek - od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’ lub os pycek ‘kawałeczek’.

Pycel - od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pycela - od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pycelak - od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pycella - od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pych - 1414 od pycha, ze staropolskiego też pych ‘wyniosłość, próżność’; w pochodnych też od pchać.

Pycha - od pycha, ze staropolskiego też pych ‘wyniosłość, próżność’; w pochodnych też od pchać.

Pychacz - 1398 od pycha, ze staropolskiego też pych ‘wyniosłość, próżność’; w pochodnych też od pchać; od pychacz ‘człowiek dumny, pyszałek’.

Pychadło - 1436 od pycha, ze staropolskiego też pych ‘wyniosłość, próżność’; w pochodnych też od pchać.

Pychal - od pycha, ze staropolskiego też pych ‘wyniosłość, próżność’; w pochodnych też od pchać.

Pychalak - od pycha, ze staropolskiego też pych ‘wyniosłość, próżność’; w pochodnych też od pchać.

Pychalski - od pycha, ze staropolskiego też pych ‘wyniosłość, próżność’; w pochodnych też od pchać.

Pychała - od pycha, ze staropolskiego też pych ‘wyniosłość, próżność’; w pochodnych też od pchać.

Pychałka - od pycha, ze staropolskiego też pych ‘wyniosłość, próżność’; w pochodnych też od pchać.

Pychański - od pycha, ze staropolskiego też pych ‘wyniosłość, próżność’; w pochodnych też od pchać.

Pychatka - od pycha, ze staropolskiego też pych ‘wyniosłość, próżność’; w pochodnych też od pchać.

Pychel - od pycha, ze staropolskiego też pych ‘wyniosłość, próżność’; w pochodnych też od pchać.

Pychelski - od pycha, ze staropolskiego też pych ‘wyniosłość, próżność’; w pochodnych też od pchać.

Pycheński - od pycha, ze staropolskiego też pych ‘wyniosłość, próżność’; w pochodnych też od pchać.

Pycher - od niemieckich nazw osobowych Pücher, Püchner, te zapewne od średnio-wysoko-niemieckiego Bücher lub od średnio-wysoko-niemieckiego buoch ‘buk’ lub od nazw miejscowych Buch, Puch.

Pycherek - od niemieckich nazw osobowych Pücher, Püchner, te zapewne od średnio-wysoko-niemieckiego Bücher lub od średnio-wysoko-niemieckiego buoch ‘buk’ lub od nazw miejscowych Buch, Puch.

Pychewicz - od pycha, ze staropolskiego też pych ‘wyniosłość, próżność’; w pochodnych też od pchać.

Pychiński - od pycha, ze staropolskiego też pych ‘wyniosłość, próżność’; w pochodnych też od pchać.

Pychlik - od pycha, ze staropolskiego też pych ‘wyniosłość, próżność’; w pochodnych też od pchać.

Pychliński - od pycha, ze staropolskiego też pych ‘wyniosłość, próżność’; w pochodnych też od pchać.

Pych-Lipiński - złożenia brak; Pych 1414 od pycha, ze staropolskiego też pych ‘wyniosłość, próżność’; w pochodnych też od pchać; Lipiński 1400 od nazw miejscowych typu Lipno, Lipiny.

Pychły - od pycha, ze staropolskiego też pych ‘wyniosłość, próżność’; w pochodnych też od pchać.

Pychner - od niemieckich nazw osobowych Pücher, Püchner, te zapewne od średnio-wysoko-niemieckiego Bücher lub od średnio-wysoko-niemieckiego buoch ‘buk’ lub od nazw miejscowych Buch, Puch.

Pychnier - od niemieckich nazw osobowych Pücher, Püchner, te zapewne od średnio-wysoko-niemieckiego Bücher lub od średnio-wysoko-niemieckiego buoch ‘buk’ lub od nazw miejscowych Buch, Puch.

Pychoła - 1534 od pycha, ze staropolskiego też pych ‘wyniosłość, próżność’; w pochodnych też od pchać.

Pychota - 1403 od pycha, ze staropolskiego też pych ‘wyniosłość, próżność’; w pochodnych też od pchać; też od pychota ‘pyszałek’.

Pychotka - 1403 od pycha, ze staropolskiego też pych ‘wyniosłość, próżność’; w pochodnych też od pchać; też od pychota ‘pyszałek’.

Pychotko - 1403 od pycha, ze staropolskiego też pych ‘wyniosłość, próżność’; w pochodnych też od pchać; też od pychota ‘pyszałek’.

Pychowicz - 1369 od pycha, ze staropolskiego też pych ‘wyniosłość, próżność’; w pochodnych też od pchać.

Pychowski - od nazwy miejscowej Pychowice (część Krakowa, dzielnica Podgórze).

Pychta - od pycha, ze staropolskiego też pych ‘wyniosłość, próżność’; w pochodnych też od pchać.

Pychtin - od pycha, ze staropolskiego też pych ‘wyniosłość, próżność’; w pochodnych też od pchać.

Pychtjarow - od pycha, ze staropolskiego też pych ‘wyniosłość, próżność’; w pochodnych też od pchać.

Pychtyń - od pycha, ze staropolskiego też pych ‘wyniosłość, próżność’; w pochodnych też od pchać.

Pychuła - od pycha, ze staropolskiego też pych ‘wyniosłość, próżność’; w pochodnych też od pchać.

Pychy - od pycha, ze staropolskiego też pych ‘wyniosłość, próżność’; w pochodnych też od pchać.

Pychyluk - od pycha, ze staropolskiego też pych ‘wyniosłość, próżność’; w pochodnych też od pchać.

Pychyński - od pycha, ze staropolskiego też pych ‘wyniosłość, próżność’; w pochodnych też od pchać.

Pychyrek - od pycha, ze staropolskiego też pych ‘wyniosłość, próżność’; w pochodnych też od pchać.

Pycia - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pyciak - 1799 od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pycian - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pyciarz - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pyciel - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pycier - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pycik - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pyciński - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pycio - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pycior - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pyciorz - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pyciór - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pycka - od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pycki - od nazwy miejscowej Pyki (kaliskie, gmina Doruchów), Pyczek (kaliskie, gmina Lisków).

Pycko - od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pyckowski - od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pyclik - od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pycon - od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pycot - od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pycyga - od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pycyk - od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pycylik - od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pycyna - od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pycyński - od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pycz - od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pycza - od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pyczak - od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pyczek - od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pyczel - 1759 od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pyczewski - od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pyczka - od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pyczko - od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pyczkowski - od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pyczlik - od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pyczoł - od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pyczot - od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pyczuk - od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pyczuła - od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pyczyński - od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pyć - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pyćko - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pyd - od pyda ‘bicz, nahaj’.

Pyda - od pyda ‘bicz, nahaj’.

Pydanowski - od pyda ‘bicz, nahaj’.

Pydde - od pyda ‘bicz, nahaj’.

Pyde - od pyda ‘bicz, nahaj’.

Pydeński - od pyda ‘bicz, nahaj’.

Pydeszewski - od pyda ‘bicz, nahaj’.

Pydik - od pyda ‘bicz, nahaj’.

Pydin - od pyda ‘bicz, nahaj’.

Pydłacz - od pyda ‘bicz, nahaj’.

Pydłyk - od pyda ‘bicz, nahaj’.

Pydniak - od pyda ‘bicz, nahaj’.

Pydo - od pyda ‘bicz, nahaj’.

Pydroł - od pyda ‘bicz, nahaj’.

Pydt - od pyda ‘bicz, nahaj’.

Pyduch - od pyda ‘bicz, nahaj’.

Pydych - od pyda ‘bicz, nahaj’.

Pydykowski - od pyda ‘bicz, nahaj’.

Pydyn - od pyda ‘bicz, nahaj’.

Pydyniak - od pyda ‘bicz, nahaj’.

Pydynkowski - od pyda ‘bicz, nahaj’.

Pydynowski - od pyda ‘bicz, nahaj’.

Pydyń - od pyda ‘bicz, nahaj’.

Pydyński - od pyda ‘bicz, nahaj’.

Pydys - od pyda ‘bicz, nahaj’.

Pydyszewski - od pyda ‘bicz, nahaj’.

Pydyszkowski - od pyda ‘bicz, nahaj’.

Pydyś - od pyda ‘bicz, nahaj’.

Pydzek - od pyda ‘bicz, nahaj’.

Pydzewski - od pyda ‘bicz, nahaj’.

Pydziak - od pyda ‘bicz, nahaj’.

Pydzik - od pyda ‘bicz, nahaj’.

Pydziński - od pyda ‘bicz, nahaj’.

Pydzyński - od pyda ‘bicz, nahaj’.

Pye - od pyja ‘penis’.

Pyfel - od niemieckiej nazwy osobowej Pfiffel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego phi fe, phif ‘piszczałka, fujarka’.

Pyffel - od niemieckiej nazwy osobowej Pfiffel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego phi fe, phif ‘piszczałka, fujarka’.

Pyga - od gwarowego pygnąć ‘bawić się w piasku lub w wodzie’.

Pygaj - od gwarowego pygnąć ‘bawić się w piasku lub w wodzie’.

Pygał - od gwarowego pygnąć ‘bawić się w piasku lub w wodzie’.

Pyja - od pyja ‘penis’.

Pyjach - od pyja ‘penis’.

Pyjaj - od pyja ‘penis’.

Pyjaja - od pyja ‘penis’.

Pyjas - od pyja ‘penis’.

Pyjaś - od pyja ‘penis’.

Pyjecik - od pyja ‘penis’.

Pyjecki - od pyja ‘penis’.

Pyjek - od pyja ‘penis’.

Pyjel - od pyja ‘penis’.

Pyjko - od pyja ‘penis’.

Pyjo - od pyja ‘penis’.

Pyjor - 1616 od łacińskiego peior ‘gorszy’.

Pyjos - od pyja ‘penis’.

Pyjur - od pyja ‘penis’.

Pyk - 1387 od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pyka - 1246 od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pyka - od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pykacz - od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pykalski - od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pykała - od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pykałło - od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pykało - od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pykałow - od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pykałów - od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pykas - od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pyka-Sieciński - złożenia brak; Pyka 1246 od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’; Sieciński 1443 od nazwy miejscowej Siecinie, dziś Siecin (płockie, gmina Brudzeń Duży).

Pykel - od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pykiel - od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pyko - 1559 od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pykocz - (Śl) od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pykorz - (Śl) od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pykosz - (Śl) od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pykowiec - od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pykowski - 1494 od nazw miejscowych typu Pyki, Pykow, Pykówka.

Pykus - od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pyl - od pył ‘proch, kurz’, pylić.

Pyla - od pył ‘proch, kurz’, pylić.

Pylak - od pył ‘proch, kurz’, pylić.

Pylański - od pył ‘proch, kurz’, pylić.

Pylarski - od pył ‘proch, kurz’, pylić.

Pylarz - od pył ‘proch, kurz’, pylić.

Pylawka - od pył ‘proch, kurz’, pylić.

Pylik - 1370 od pył ‘proch, kurz’, pylić.

Pylikowic - 1404 od pył ‘proch, kurz’, pylić.

Pyliło - od pył ‘proch, kurz’, pylić.

Pyliński - od pył ‘proch, kurz’, pylić.

Pylka - od pył ‘proch, kurz’, pylić.

Pylkowski - od pył ‘proch, kurz’, pylić.

Pyll - od pył ‘proch, kurz’, pylić.

Pylla - od pył ‘proch, kurz’, pylić.

Pyloch - od pył ‘proch, kurz’, pylić.

Pylocha - od pył ‘proch, kurz’, pylić.

Pylowski - od pył ‘proch, kurz’, pylić.

Pylski - od pył ‘proch, kurz’, pylić.

Pyluch - od pył ‘proch, kurz’, pylić.

Pylus - od pył ‘proch, kurz’, pylić.

Pylwa - od pył ‘proch, kurz’, pylić.

Pył - 1471 od pył ‘proch, kurz’, pylić.

Pyła - od pył ‘proch, kurz’, pylić.

Pyłaczewski - od pył ‘proch, kurz’, pylić.

Pyłak - od pył ‘proch, kurz’, pylić.

Pyłat - od pył ‘proch, kurz’, pylić.

Pyłczak - od pył ‘proch, kurz’, pylić.

Pyłczewski - od pył ‘proch, kurz’, pylić.

Pyłda - od pył ‘proch, kurz’, pylić.

Pyłek - od pył ‘proch, kurz’, pylić.

Pyłka - od pył ‘proch, kurz’, pylić.

Pyłko - od pył ‘proch, kurz’, pylić.

Pyłkowski - od pył ‘proch, kurz’, pylić.

Pyłowski - od pył ‘proch, kurz’, pylić.

Pyłpeć - od pypeć ‘narośl na języku kury’.

Pyłt - od pył ‘proch, kurz’, pylić.

Pyłtorak - od pył ‘proch, kurz’, pylić.

Pyłupiuk - od pył ‘proch, kurz’, pylić.

Pyłyk - od pył ‘proch, kurz’, pylić.

Pyłyoczuk - od pył ‘proch, kurz’, pylić.

Pyłyp - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Pyłypas - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Pyłypcio - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Pyłypciów - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Pyłypczak - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Pyłypczat - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Pyłypczuk - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Pyłypeć. - od pypeć ‘narośl na języku kury’.

Pyłypiak - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Pyłypiec - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Pyłypior - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Pyłypiuk - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Pyłypiw - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Pyłypko - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Pyłypońko - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Pyłypoński - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Pyłypowicz - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Pyłypowski - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Pyłypowskij - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Pyłypów - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Pyłypyszyn - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Pym - od imienia Pimen, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Poimén, od poimén ‘pasterz’.

Pymek - od imienia Pimen, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Poimén, od poimén ‘pasterz’.

Pymelski - od imienia Pimen, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Poimén, od poimén ‘pasterz’.

Pymerski - od imienia Pimen, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Poimén, od poimén ‘pasterz’.

Pymkiewicz - od imienia Pimen, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Poimén, od poimén ‘pasterz’.

Pymkowski - od imienia Pimen, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Poimén, od poimén ‘pasterz’.

Pymuszka - od imienia Pimen, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Poimén, od poimén ‘pasterz’.

Pyn - od pyna ‘blaszany guzik z dziurkami u spodni’, od rosyjskiego pynia ‘wyniosły, dumny mężczyzna’.

Pynda - od pinda ‘pogardliwie o kobiecie’; od gwarowego pindel ‘tłumok, tobół’; od pindrzyć się ‘umizgiwać się, stroić się’.

Pyndryk - od pinda ‘pogardliwie o kobiecie’; od gwarowego pindel ‘tłumok, tobół’; od pindrzyć się ‘umizgiwać się, stroić się’.

Pyndyk - od pinda ‘pogardliwie o kobiecie’; od gwarowego pindel ‘tłumok, tobół’; od pindrzyć się ‘umizgiwać się, stroić się’.

Pyndzyn - od pinda ‘pogardliwie o kobiecie’; od gwarowego pindel ‘tłumok, tobół’; od pindrzyć się ‘umizgiwać się, stroić się’.

Pynek - od pyna ‘blaszany guzik z dziurkami u spodni’, od rosyjskiego pynia ‘wyniosły, dumny mężczyzna’.

Pyniak - od pyna ‘blaszany guzik z dziurkami u spodni’, od rosyjskiego pynia ‘wyniosły, dumny mężczyzna’.

Pynio - od pyna ‘blaszany guzik z dziurkami u spodni’, od rosyjskiego pynia ‘wyniosły, dumny mężczyzna’.

Pynka - od pyna ‘blaszany guzik z dziurkami u spodni’, od rosyjskiego pynia ‘wyniosły, dumny mężczyzna’.

Pynkacz - od pyna ‘blaszany guzik z dziurkami u spodni’, od rosyjskiego pynia ‘wyniosły, dumny mężczyzna’.

Pynkowski - od pyna ‘blaszany guzik z dziurkami u spodni’, od rosyjskiego pynia ‘wyniosły, dumny mężczyzna’.

Pyno - od pyna ‘blaszany guzik z dziurkami u spodni’, od rosyjskiego pynia ‘wyniosły, dumny mężczyzna’.

Pyńko - od pyna ‘blaszany guzik z dziurkami u spodni’, od rosyjskiego pynia ‘wyniosły, dumny mężczyzna’.

Pypa - od gwarowego pypa ‘papla, gaduła’, też od staropolskiego pipa ‘ptasie pióro używane do pisania’.

Pypać - od pypeć ‘narośl na języku kury’.

Pypała - od gwarowego pypa ‘papla, gaduła’, też od staropolskiego pipa ‘ptasie pióro używane do pisania’.

Pypało - od gwarowego pypa ‘papla, gaduła’, też od staropolskiego pipa ‘ptasie pióro używane do pisania’.

Pypan - od gwarowego pypa ‘papla, gaduła’, też od staropolskiego pipa ‘ptasie pióro używane do pisania’.

Pypciński - od pypeć ‘narośl na języku kury’.

Pypczyński - od pypeć ‘narośl na języku kury’.

Pypec - od pypeć ‘narośl na języku kury’.

Pypeć - 1426 od pypeć ‘narośl na języku kury’.

Pypek - od gwarowego pypa ‘papla, gaduła’, też od staropolskiego pipa ‘ptasie pióro używane do pisania’.

Pypel - od gwarowego pypa ‘papla, gaduła’, też od staropolskiego pipa ‘ptasie pióro używane do pisania’.

Pypeżyński - od gwarowego pypa ‘papla, gaduła’, też od staropolskiego pipa ‘ptasie pióro używane do pisania’.

Pypiacz - od gwarowego pypa ‘papla, gaduła’, też od staropolskiego pipa ‘ptasie pióro używane do pisania’.

Pypicz - 1662 od gwarowego pypa ‘papla, gaduła’, też od staropolskiego pipa ‘ptasie pióro używane do pisania’.

Pypiuk - od gwarowego pypa ‘papla, gaduła’, też od staropolskiego pipa ‘ptasie pióro używane do pisania’.

Pypka - od gwarowego pypa ‘papla, gaduła’, też od staropolskiego pipa ‘ptasie pióro używane do pisania’.

Pypke - od gwarowego pypa ‘papla, gaduła’, też od staropolskiego pipa ‘ptasie pióro używane do pisania’.

Pypko - od gwarowego pypa ‘papla, gaduła’, też od staropolskiego pipa ‘ptasie pióro używane do pisania’.

Pypkowski - od gwarowego pypa ‘papla, gaduła’, też od staropolskiego pipa ‘ptasie pióro używane do pisania’.

Pypla - od paplać ‘robić coś niedbale, babrać’.

Pyplac - od paplać ‘robić coś niedbale, babrać’.

Pyplacz - od paplać ‘robić coś niedbale, babrać’.

Pyplatz - (Śl) od paplać ‘robić coś niedbale, babrać’.

Pyplok - od paplać ‘robić coś niedbale, babrać’.

Pypłac - od paplać ‘robić coś niedbale, babrać’.

Pypłacz - od paplać ‘robić coś niedbale, babrać’.

Pypławiec - od paplać ‘robić coś niedbale, babrać’.

Pypło - od paplać ‘robić coś niedbale, babrać’.

Pypłowski - od paplać ‘robić coś niedbale, babrać’.

Pypna - od gwarowego pypa ‘papla, gaduła’, też od staropolskiego pipa ‘ptasie pióro używane do pisania’.

Pypno - od gwarowego pypa ‘papla, gaduła’, też od staropolskiego pipa ‘ptasie pióro używane do pisania’.

Pypol - od gwarowego pypa ‘papla, gaduła’, też od staropolskiego pipa ‘ptasie pióro używane do pisania’.

Pypoł - od gwarowego pypa ‘papla, gaduła’, też od staropolskiego pipa ‘ptasie pióro używane do pisania’.

Pypowski - od gwarowego pypa ‘papla, gaduła’, też od staropolskiego pipa ‘ptasie pióro używane do pisania’.

Pyr - od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyra - 1474 od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyracki - od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyracz - od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyraj - od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyrak - od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyralski - od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyrała - od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyranowski - od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyrański - od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyras - od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyrasch - od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyrasz - od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyraszek - od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyraś - od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyrc - od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyrca - od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyrcak - od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyrcek - od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyrch - 1437 od gwarowego prychać ‘prychać, podskakiwać’.

Pyrcha - od gwarowego prychać ‘prychać, podskakiwać’.

Pyrchala - od gwarowego prychać ‘prychać, podskakiwać’.

Pyrchała - 1551 od gwarowego prychać ‘prychać, podskakiwać’.

Pyrchla - od gwarowego prychać ‘prychać, podskakiwać’.

Pyrciak - od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyrcidis - od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyrcik - od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyrcioch - od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyrcz - od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyrczak - od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyrczek - od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyrczkowic - 1468 od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyrczuk - od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyrczyk - od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyrczyński - od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyrć - od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyrda - od pyrda ‘dziewczyna (przezwisko), od gwarowego pyrdać ‘guzdrać się’.

Pyrdał - od pardać ‘wałęsać się; pierdzieć’, od staropolskiego pard ‘lampart’.

Pyrdał - od pyrda ‘dziewczyna (przezwisko), od gwarowego pyrdać ‘guzdrać się’.

Pyrdek - od pyrda ‘dziewczyna (przezwisko), od gwarowego pyrdać ‘guzdrać się’.

Pyrdok - (Śl) od pyrda ‘dziewczyna (przezwisko), od gwarowego pyrdać ‘guzdrać się’.

Pyrdoł - od pardać ‘wałęsać się; pierdzieć’, od staropolskiego pard ‘lampart’.

Pyrdoł - od pyrda ‘dziewczyna (przezwisko), od gwarowego pyrdać ‘guzdrać się’.

Pyrdołowski - od pyrda ‘dziewczyna (przezwisko), od gwarowego pyrdać ‘guzdrać się’.

Pyrdziak - od pyrda ‘dziewczyna (przezwisko), od gwarowego pyrdać ‘guzdrać się’.

Pyrdział - od pyrda ‘dziewczyna (przezwisko), od gwarowego pyrdać ‘guzdrać się’.

Pyrek - 1440 od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyrgał - od pyrgać ‘drapać, uciekać’.

Pyrgała - od pyrgać ‘drapać, uciekać’.

Pyrgel - od pyrgać ‘drapać, uciekać’.

Pyrges - od pyrgać ‘drapać, uciekać’.

Pyrgiel - od pyrgać ‘drapać, uciekać’.

Pyrgies - od pyrgać ‘drapać, uciekać’.

Pyrgles - od pyrgać ‘drapać, uciekać’.

Pyrich - od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyrk - od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyrka - 1388 od perkać ‘prychać, parskać; warzyć’, też od perka ‘ziemniak; ryba flądra’ lub od gwarowego pyrka ‘ziemniak’.

Pyrkacz - od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyrka-Perkowski - złożenia brak; Pyrka 1388 od perkać ‘prychać, parskać; warzyć’, też od perka ‘ziemniak; ryba flądra’ lub od gwarowego pyrka ‘ziemniak’; Perkowski od perkać ‘prychać, parskać; warzyć’, też od perka ‘ziemniak; ryba flądra’.

Pyrkiel - od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyrkiewicz - od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyrko - 1342 od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyrkocz - (Śl) od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyrkon - od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyrkos - od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyrkosz - od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyrkowski - od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyrlak - od perła.

Pyrlik - od perła.

Pyro - od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyrol - od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyrolek - od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyrosz - od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyroszek - od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyrowicz - od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyrowski - od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyroziak - od pieróg, ze staropolskiego piróg ‘rodzaj ciasta’.

Pyrożek - od pieróg, ze staropolskiego piróg ‘rodzaj ciasta’.

Pyrożok - od pieróg, ze staropolskiego piróg ‘rodzaj ciasta’.

Pyrożuch - od pieróg, ze staropolskiego piróg ‘rodzaj ciasta’.

Pyrsak - od pyrsz ‘podchodzenie zwierząt’, pyrszować.

Pyrskala - od pyrskać ‘parskać’.

Pyrskała - od pyrskać ‘parskać’.

Pyrsz - od pyrsz ‘podchodzenie zwierząt’, pyrszować.

Pyrszczek - od pyrsz ‘podchodzenie zwierząt’, pyrszować.

Pyrszczok - (Śl) od pyrsz ‘podchodzenie zwierząt’, pyrszować.

Pyrszel - od pyrsz ‘podchodzenie zwierząt’, pyrszować.

Pyrszik - od pyrsz ‘podchodzenie zwierząt’, pyrszować.

Pyrszka - od pyrsz ‘podchodzenie zwierząt’, pyrszować.

Pyrszyk - od pyrsz ‘podchodzenie zwierząt’, pyrszować.

Pyrt - od pertać ‘chodzić drobnym kroczkiem, dreptać; trącać’.

Pyrtaczyk - od pertać ‘chodzić drobnym kroczkiem, dreptać; trącać’.

Pyrtaczyński - od pertać ‘chodzić drobnym kroczkiem, dreptać; trącać’.

Pyrtak - od pertać ‘chodzić drobnym kroczkiem, dreptać; trącać’.

Pyrtej - od pertać ‘chodzić drobnym kroczkiem, dreptać; trącać’.

Pyrtek - od pertać ‘chodzić drobnym kroczkiem, dreptać; trącać’.

Pyrtko - od pertać ‘chodzić drobnym kroczkiem, dreptać; trącać’.

Pyrtkowski - od pertać ‘chodzić drobnym kroczkiem, dreptać; trącać’.

Pyrycz - od podstawy pyr-, por. pyra ‘stos drzewa’, od gwarowego pyry ‘ziemniaki’, pyrkać ‘furczeć, pykać’.

Pyryt - od łacińskiego peritus ‘doświadczony, biegły, rzeczoznawca’.

Pyrz - 1490 od perz, ze staropolskiego pyrz ‘rodzaj chwastu’, dawniej też ‘oset; proch’.

Pyrza - od perz, ze staropolskiego pyrz ‘rodzaj chwastu’, dawniej też ‘oset; proch’.

Pyrzak - od perz, ze staropolskiego pyrz ‘rodzaj chwastu’, dawniej też ‘oset; proch’.

Pyrzakowski - od perz, ze staropolskiego pyrz ‘rodzaj chwastu’, dawniej też ‘oset; proch’.

Pyrzalski - od perz, ze staropolskiego pyrz ‘rodzaj chwastu’, dawniej też ‘oset; proch’.

Pyrzan - 1393 od perz, ze staropolskiego pyrz ‘rodzaj chwastu’, dawniej też ‘oset; proch’.

Pyrzanowski - 1488 od nazwy miejscowej Perzanowo (ostrołęckie, gmina Czerwonka).

Pyrzański - od perz, ze staropolskiego pyrz ‘rodzaj chwastu’, dawniej też ‘oset; proch’.

Pyrzek - od perz, ze staropolskiego pyrz ‘rodzaj chwastu’, dawniej też ‘oset; proch’.

Pyrzeński - od perz, ze staropolskiego pyrz ‘rodzaj chwastu’, dawniej też ‘oset; proch’.

Pyrzewicz - od perz, ze staropolskiego pyrz ‘rodzaj chwastu’, dawniej też ‘oset; proch’.

Pyrzewski - od nazwy miejscowej Perzów (kaliskie, gmina Perzów).

Pyrzewski - od perz, ze staropolskiego pyrz ‘rodzaj chwastu’, dawniej też ‘oset; proch’.

Pyrzik - od perz, ze staropolskiego pyrz ‘rodzaj chwastu’, dawniej też ‘oset; proch’.

Pyrziński - od nazwy miejscowej Perzyny, dawniej Pyrzyny (kilka wsi).

Pyrziński - od perz, ze staropolskiego pyrz ‘rodzaj chwastu’, dawniej też ‘oset; proch’.

Pyrzka - od perz, ze staropolskiego pyrz ‘rodzaj chwastu’, dawniej też ‘oset; proch’.

Pyrzkowski - od perz, ze staropolskiego pyrz ‘rodzaj chwastu’, dawniej też ‘oset; proch’.

Pyrzowicz - od perz, ze staropolskiego pyrz ‘rodzaj chwastu’, dawniej też ‘oset; proch’.

Pyrzowski - od nazwy miejscowej Perzów (kaliskie, gmina Perzów).

Pyrzowski - od perz, ze staropolskiego pyrz ‘rodzaj chwastu’, dawniej też ‘oset; proch’.

Pyrzuk - od perz, ze staropolskiego pyrz ‘rodzaj chwastu’, dawniej też ‘oset; proch’.

Pyrzycki - od perz, ze staropolskiego pyrz ‘rodzaj chwastu’, dawniej też ‘oset; proch’.

Pyrzyk - od perz, ze staropolskiego pyrz ‘rodzaj chwastu’, dawniej też ‘oset; proch’.

Pyrzyna - 1383 od perz, ze staropolskiego pyrz ‘rodzaj chwastu’, dawniej też ‘oset; proch’.

Pyrzynek - od perz, ze staropolskiego pyrz ‘rodzaj chwastu’, dawniej też ‘oset; proch’.

Pyrzynka, m. - 1358 od perz, ze staropolskiego pyrz ‘rodzaj chwastu’, dawniej też ‘oset; proch’.

Pyrzyński - 1491 od nazwy miejscowej Perzyny, dawniej Pyrzyny (kilka wsi).

Pyrż - od perz, ze staropolskiego pyrz ‘rodzaj chwastu’, dawniej też ‘oset; proch’.

Pyrża - od perz, ze staropolskiego pyrz ‘rodzaj chwastu’, dawniej też ‘oset; proch’.

Pyrżak - od perz, ze staropolskiego pyrz ‘rodzaj chwastu’, dawniej też ‘oset; proch’.

Pyrżewicz - od perz, ze staropolskiego pyrz ‘rodzaj chwastu’, dawniej też ‘oset; proch’.

Pys - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pysa - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pysała - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pysaniuk - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pysar - od pisać.

Pysarczyk - od pisać.

Pysarek - od pisać.

Pyschik - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pysera - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pysewicz - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pysiak - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pysiec - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pysiewicz - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pysik - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pysiński - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pysiorski - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pysk - 1641 od pysk.

Pyska - od pysk.

Pyskajek - 1644 od pysk.

Pyskajowicz - 1609 od pysk.

Pyskal - 1545 od pysk.

Pyskala - od pysk.

Pyskalla - od pysk.

Pyskała - 1534 od pysk.

Pyskało - od pysk.

Pyskata - od pysk.

Pyskaty - od pysk.

Pyskiewicz - od pysk.

Pysklak - od piskę ‘mlode ptaka’.

Pyskło - od piskę ‘mlode ptaka’.

Pysko - od pysk.

Pyskor - od piskorz ‘gatunek ryby’.

Pyskowicz - 1433 od pysk.

Pyskowski - od pysk.

Pysło - od gwarowego pyzlić, pyzlować ‘gadać, pleść’.

Pysna - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pysniak - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pysno - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pysny - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pyssa - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pystka - od pest ‘pręcik kwiatowy; bylina’.

Pystkowski - od pest ‘pręcik kwiatowy; bylina’.

Pysulak - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pysura - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pysyk - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pysz - 1389 od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pysza - 1430 od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pyszak - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pyszałka - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pyszara - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pyszcz - 1569 od pysk.

Pyszczak - od pysk; od pyszczak ‘pysk’.

Pyszczek - od pysk; od pyszczek ‘pysk’.

Pyszczorski - od pysk.

Pyszczuk - 1662 od pysk; od pyszczak ‘pysk’.

Pyszczyk - 1662 od pysk; od pyszczak ‘pysk’.

Pyszczykowski - od pysk; od pyszczak ‘pysk’.

Pyszczyński - od pysk lub od nazwy miejscowej Pyszczyn (gdańskie, gmina Dobrcz; poznańskie, gmina Gniezno).

Pyszek - 1425 od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pyszel - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pyszeł - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pyszeński - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pyszera - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pyszewicz - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pyszewski - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pyszik - (Śl) od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pyszka - 1491 od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pyszke - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pyszkiewicz - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pyszko - 1424 od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pyszkow - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pyszkowski - 1763 od nazw miejscowych Pyszkowo (włocławskie, gmina Chodecz), Pyszków (sieradzkie, gmina Brzeźnio).

Pyszków - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pyszlak - od gwarowego pyzlić, pyzlować ‘gadać, pleść’.

Pyszlewski - od gwarowego pyzlić, pyzlować ‘gadać, pleść’.

Pyszna, m. - 1472 od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha; od pyszny ‘dumny, wyniosły’.

Pyszniaczek - 1663 od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha; od pyszny ‘dumny, wyniosły’.

Pyszniak - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha; od pyszny ‘dumny, wyniosły’.

Pyszniakowski - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha; od pyszny ‘dumny, wyniosły’.

Pysznicki - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pysznicz - 1600 od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pyszniewski - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pysznik - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pyszniok - (Śl) od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pyszniuk - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pyszno - 1393 od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pyszny - 1428 od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha; od pyszny ‘dumny, wyniosły’.

Pyszora - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pyszorski - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pyszowski - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pyszuła - 1748 od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pyszy - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pyszyc - 1383 od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pyszycki - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pyszyk - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pyszyński - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pyśk - od pysk.

Pyśka - od pysk.

Pyśkiewicz - od pysk.

Pyśko - od pysk.

Pyśków - od pysk.

Pyśl - od gwarowego pyzlić, pytlować

Pyśniak - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pyśnicki - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pyśnik - od podstawy pysz-, por. gwarowe pysz ‘puch, kurz’, pyszny, pysznić się, pycha.

Pyta - 1761 od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pytaj - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pytak - 1581 od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pytakowic - 1425 od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pytal - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pytala - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pytalak - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pytalski - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pytała - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pytan - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pytanowski - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pytań - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pytański - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pytas - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pytasiński - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pytasz - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pytaszyński - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pytaś - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pytawski - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pytchalski - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pytczak - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pytec - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pytej - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pytejko - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pytek - 1427 od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pytel - 1415 od staropolskiego pytel ‘rodzaj sita’, też ‘młyn’.

Pytelewicz - od staropolskiego pytel ‘rodzaj sita’, też ‘młyn’.

Pytelewski - od staropolskiego pytel ‘rodzaj sita’, też ‘młyn’.

Pytelko - 1439 od staropolskiego pytel ‘rodzaj sita’, też ‘młyn’.

Pytelkowski - od staropolskiego pytel ‘rodzaj sita’, też ‘młyn’.

Pytelski - od staropolskiego pytel ‘rodzaj sita’, też ‘młyn’.

Pyter - od imienia Piotr. Imię pochodzenia greckiego, od petra ‘skała, opoka’. W Polsce notowane od XII wieku. Obok postaci Piotr występują w źródłach średniowiecznych Piotro, Pietr, Pioter, Pieter, Piotyr, Pietyr, a w tekstach niemieckich także Peter, Petir, Piter.

Pyteraf - od imienia Piotr. Imię pochodzenia greckiego, od petra ‘skała, opoka’. W Polsce notowane od XII wieku. Obok postaci Piotr występują w źródłach średniowiecznych Piotro, Pietr, Pioter, Pieter, Piotyr, Pietyr, a w tekstach niemieckich także Peter, Petir, Piter.

Pyterak - od imienia Piotr. Imię pochodzenia greckiego, od petra ‘skała, opoka’. W Polsce notowane od XII wieku. Obok postaci Piotr występują w źródłach średniowiecznych Piotro, Pietr, Pioter, Pieter, Piotyr, Pietyr, a w tekstach niemieckich także Peter, Petir, Piter.

Pyterek - od imienia Piotr. Imię pochodzenia greckiego, od petra ‘skała, opoka’. W Polsce notowane od XII wieku. Obok postaci Piotr występują w źródłach średniowiecznych Piotro, Pietr, Pioter, Pieter, Piotyr, Pietyr, a w tekstach niemieckich także Peter, Petir, Piter.

Pyterof - od imienia Piotr. Imię pochodzenia greckiego, od petra ‘skała, opoka’. W Polsce notowane od XII wieku. Obok postaci Piotr występują w źródłach średniowiecznych Piotro, Pietr, Pioter, Pieter, Piotyr, Pietyr, a w tekstach niemieckich także Peter, Petir, Piter.

Pytiak - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pytiuk - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pytk - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pytka - 1405 od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pytke - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pytkiewicz - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pytko - XV w. od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pytkos - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pytkowicz - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pytkowski - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pytla - od staropolskiego pytel ‘rodzaj sita’, też ‘młyn’.

Pytlak - 1642 od staropolskiego pytel ‘rodzaj sita’, też ‘młyn’.

Pytlakowski - od staropolskiego pytel ‘rodzaj sita’, też ‘młyn’.

Pytlar - od staropolskiego pytel ‘rodzaj sita’, też ‘młyn’.

Pytlarczuk - od staropolskiego pytel ‘rodzaj sita’, też ‘młyn’.

Pytlarczyk - od staropolskiego pytel ‘rodzaj sita’, też ‘młyn’.

Pytlarski - od staropolskiego pytel ‘rodzaj sita’, też ‘młyn’.

Pytlarz - od staropolskiego pytel ‘rodzaj sita’, też ‘młyn’.

Pytlas - od staropolskiego pytel ‘rodzaj sita’, też ‘młyn’.

Pytlasiński - od staropolskiego pytel ‘rodzaj sita’, też ‘młyn’.

Pytlaś - od staropolskiego pytel ‘rodzaj sita’, też ‘młyn’.

Pytlawski - od staropolskiego pytel ‘rodzaj sita’, też ‘młyn’.

Pytlech - od staropolskiego pytel ‘rodzaj sita’, też ‘młyn’.

Pytler - od staropolskiego pytel ‘rodzaj sita’, też ‘młyn’.

Pytlerz - od staropolskiego pytel ‘rodzaj sita’, też ‘młyn’.

Pytlewicz - od staropolskiego pytel ‘rodzaj sita’, też ‘młyn’.

Pytlewski - od staropolskiego pytel ‘rodzaj sita’, też ‘młyn’.

Pytlicki - od staropolskiego pytel ‘rodzaj sita’, też ‘młyn’.

Pytliczek - od staropolskiego pytel ‘rodzaj sita’, też ‘młyn’.

Pytlik - 1621 od staropolskiego pytel ‘rodzaj sita’, też ‘młyn’.

Pytlikowicz - 1619 od staropolskiego pytel ‘rodzaj sita’, też ‘młyn’.

Pytlikowski - 1619 od staropolskiego pytel ‘rodzaj sita’, też ‘młyn’.

Pytliński - 1644 od staropolskiego pytel ‘rodzaj sita’, też ‘młyn’.

Pytlo - od staropolskiego pytel ‘rodzaj sita’, też ‘młyn’.

Pytloch - od staropolskiego pytel ‘rodzaj sita’, też ‘młyn’.

Pytlok - (Śl) od staropolskiego pytel ‘rodzaj sita’, też ‘młyn’.

Pytlorz - (Śl) od staropolskiego pytel ‘rodzaj sita’, też ‘młyn’.

Pytlos - od staropolskiego pytel ‘rodzaj sita’, też ‘młyn’.

Pytlosz - od staropolskiego pytel ‘rodzaj sita’, też ‘młyn’.

Pytloś - od staropolskiego pytel ‘rodzaj sita’, też ‘młyn’.

Pytlowana - od staropolskiego pytel ‘rodzaj sita’, też ‘młyn’.

Pytlowany - od staropolskiego pytel ‘rodzaj sita’, też ‘młyn’.

Pytlowicz - 1658 od staropolskiego pytel ‘rodzaj sita’, też ‘młyn’.

Pytlowski - od staropolskiego pytel ‘rodzaj sita’, też ‘młyn’.

Pytluk - od staropolskiego pytel ‘rodzaj sita’, też ‘młyn’.

Pytlyński - od staropolskiego pytel ‘rodzaj sita’, też ‘młyn’.

Pytłosz - od staropolskiego pytel ‘rodzaj sita’, też ‘młyn’.

Pytniak - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pytnik - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pytno - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pytno-Flaczkiewicz - złożenia brak; od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’; Flaczkiewicz od flak ‘wnętrzności’, ze staropolskiego flek.

Pyto - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pytol - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pyton - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pytoń - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pytorek - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pytos - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pytowski - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pytraczyk - od imienia Piotr. Imię pochodzenia greckiego, od petra ‘skała, opoka’. W Polsce notowane od XII wieku. Obok postaci Piotr występują w źródłach średniowiecznych Piotro, Pietr, Pioter, Pieter, Piotyr, Pietyr, a w tekstach niemieckich także Peter, Petir, Piter.

Pytrak - od imienia Piotr. Imię pochodzenia greckiego, od petra ‘skała, opoka’. W Polsce notowane od XII wieku. Obok postaci Piotr występują w źródłach średniowiecznych Piotro, Pietr, Pioter, Pieter, Piotyr, Pietyr, a w tekstach niemieckich także Peter, Petir, Piter.

Pytraszyk - od imienia Piotr. Imię pochodzenia greckiego, od petra ‘skała, opoka’. W Polsce notowane od XII wieku. Obok postaci Piotr występują w źródłach średniowiecznych Piotro, Pietr, Pioter, Pieter, Piotyr, Pietyr, a w tekstach niemieckich także Peter, Petir, Piter.

Pytrek - od imienia Piotr. Imię pochodzenia greckiego, od petra ‘skała, opoka’. W Polsce notowane od XII wieku. Obok postaci Piotr występują w źródłach średniowiecznych Piotro, Pietr, Pioter, Pieter, Piotyr, Pietyr, a w tekstach niemieckich także Peter, Petir, Piter.

Pytros - od imienia Piotr. Imię pochodzenia greckiego, od petra ‘skała, opoka’. W Polsce notowane od XII wieku. Obok postaci Piotr występują w źródłach średniowiecznych Piotro, Pietr, Pioter, Pieter, Piotyr, Pietyr, a w tekstach niemieckich także Peter, Petir, Piter.

Pytrus - od imienia Piotr. Imię pochodzenia greckiego, od petra ‘skała, opoka’. W Polsce notowane od XII wieku. Obok postaci Piotr występują w źródłach średniowiecznych Piotro, Pietr, Pioter, Pieter, Piotyr, Pietyr, a w tekstach niemieckich także Peter, Petir, Piter.

Pytrys - od imienia Piotr. Imię pochodzenia greckiego, od petra ‘skała, opoka’. W Polsce notowane od XII wieku. Obok postaci Piotr występują w źródłach średniowiecznych Piotro, Pietr, Pioter, Pieter, Piotyr, Pietyr, a w tekstach niemieckich także Peter, Petir, Piter.

Pytryszak - od imienia Piotr. Imię pochodzenia greckiego, od petra ‘skała, opoka’. W Polsce notowane od XII wieku. Obok postaci Piotr występują w źródłach średniowiecznych Piotro, Pietr, Pioter, Pieter, Piotyr, Pietyr, a w tekstach niemieckich także Peter, Petir, Piter.

Pytryszyn - od imienia Piotr. Imię pochodzenia greckiego, od petra ‘skała, opoka’. W Polsce notowane od XII wieku. Obok postaci Piotr występują w źródłach średniowiecznych Piotro, Pietr, Pioter, Pieter, Piotyr, Pietyr, a w tekstach niemieckich także Peter, Petir, Piter.

Pytrzak - od imienia Piotr. Imię pochodzenia greckiego, od petra ‘skała, opoka’. W Polsce notowane od XII wieku. Obok postaci Piotr występują w źródłach średniowiecznych Piotro, Pietr, Pioter, Pieter, Piotyr, Pietyr, a w tekstach niemieckich także Peter, Petir, Piter.

Pytt - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pytta - od płytki, płyta, od staropolskiego płyt ‘trawa’.

Pyttal - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pyttas - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pyttel - od staropolskiego pytel ‘rodzaj sita’, też ‘młyn’.

Pyttla - od staropolskiego pytel ‘rodzaj sita’, też ‘młyn’.

Pyttlik - od staropolskiego pytel ‘rodzaj sita’, też ‘młyn’.

Pytyk - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pytyl - 1394 od staropolskiego pytel ‘rodzaj sita’, też ‘młyn’.

Pytylak - od staropolskiego pytel ‘rodzaj sita’, też ‘młyn’.

Pytynia - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pytynkowski - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pytyński - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pytys - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pytyś - od pytać, od gwarowego pyta ‘ogon; członek męski; powróz do bicia’.

Pywacz - od piwo.

Pywuszyk - od piwo.

Pyz - 1662 od gwarowego pyza ‘kluska’, przenośnie ‘człowiek pyzaty’, od staropolskiego pyzać ‘lekceważyć kogoś’.

Pyza - 1430 od gwarowego pyza ‘kluska’, przenośnie ‘człowiek pyzaty’, od staropolskiego pyzać ‘lekceważyć kogoś’.

Pyzaczkiewicz - 1551 od gwarowego pyza ‘kluska’, przenośnie ‘człowiek pyzaty’, od staropolskiego pyzać ‘lekceważyć kogoś’.

Pyzak - 1738 od gwarowego pełzać, pyzać ‘przebierać w jedzeniu, szukać na talerzu’, pez bez wyboru, co popadnie’, peza ‘pyza’.

Pyzak - od gwarowego pyza ‘kluska’, przenośnie ‘człowiek pyzaty’, od staropolskiego pyzać ‘lekceważyć kogoś’.

Pyzala - od gwarowego pyza ‘kluska’, przenośnie ‘człowiek pyzaty’, od staropolskiego pyzać ‘lekceważyć kogoś’.

Pyzalski - od gwarowego pyza ‘kluska’, przenośnie ‘człowiek pyzaty’, od staropolskiego pyzać ‘lekceważyć kogoś’.

Pyzałka - od gwarowego pyza ‘kluska’, przenośnie ‘człowiek pyzaty’, od staropolskiego pyzać ‘lekceważyć kogoś’.

Pyzałko - od gwarowego pyza ‘kluska’, przenośnie ‘człowiek pyzaty’, od staropolskiego pyzać ‘lekceważyć kogoś’.

Pyzanowicz - od gwarowego pyza ‘kluska’, przenośnie ‘człowiek pyzaty’, od staropolskiego pyzać ‘lekceważyć kogoś’.

Pyzanowski - od gwarowego pyza ‘kluska’, przenośnie ‘człowiek pyzaty’, od staropolskiego pyzać ‘lekceważyć kogoś’.

Pyzar - od gwarowego pyza ‘kluska’, przenośnie ‘człowiek pyzaty’, od staropolskiego pyzać ‘lekceważyć kogoś’.

Pyzara - od gwarowego pyza ‘kluska’, przenośnie ‘człowiek pyzaty’, od staropolskiego pyzać ‘lekceważyć kogoś’.

Pyzaty - od gwarowego pyza ‘kluska’, przenośnie ‘człowiek pyzaty’, od staropolskiego pyzać ‘lekceważyć kogoś’.

Pyzd - od pizda ‘vuvlva’.

Pyzda - od pizda ‘vuvlva’.

Pyzdek - od pizda ‘vuvlva’.

Pyzder - od pizda ‘vuvlva’.

Pyzdra - od pizda ‘vuvlva’.

Pyzdrowski - od pizda ‘vuvlva’.

Pyzel - od gwarowego pyza ‘kluska’, przenośnie ‘człowiek pyzaty’, od staropolskiego pyzać ‘lekceważyć kogoś’.

Pyzelewski - od gwarowego pyza ‘kluska’, przenośnie ‘człowiek pyzaty’, od staropolskiego pyzać ‘lekceważyć kogoś’.

Pyzelski - od gwarowego pyza ‘kluska’, przenośnie ‘człowiek pyzaty’, od staropolskiego pyzać ‘lekceważyć kogoś’.

Pyzera - od pizia ‘vulva’, piż ‘piżmo’.

Pyzerowski - od pizia ‘vulva’, piż ‘piżmo’.

Pyzerski - od pizia ‘vulva’, piż ‘piżmo’.

Pyzia - od gwarowego pyza ‘kluska’, przenośnie ‘człowiek pyzaty’, od staropolskiego pyzać ‘lekceważyć kogoś’.

Pyzia - od pizia ‘vulva’, piż ‘piżmo’.

Pyziak - 1652 od gwarowego pyza ‘kluska’, przenośnie ‘człowiek pyzaty’, od staropolskiego pyzać ‘lekceważyć kogoś’.

Pyziak - od pizia ‘vulva’, piż ‘piżmo’.

Pyział - od gwarowego pyza ‘kluska’, przenośnie ‘człowiek pyzaty’, od staropolskiego pyzać ‘lekceważyć kogoś’.

Pyział - od pizia ‘vulva’, piż ‘piżmo’.

Pyziarski - od pizia ‘vulva’, piż ‘piżmo’.

Pyzic - 1383 od gwarowego pyza ‘kluska’, przenośnie ‘człowiek pyzaty’, od staropolskiego pyzać ‘lekceważyć kogoś’.

Pyziel - od gwarowego pyza ‘kluska’, przenośnie ‘człowiek pyzaty’, od staropolskiego pyzać ‘lekceważyć kogoś’.

Pyzik - od gwarowego pyza ‘kluska’, przenośnie ‘człowiek pyzaty’, od staropolskiego pyzać ‘lekceważyć kogoś’.

Pyzikiewicz - od gwarowego pyza ‘kluska’, przenośnie ‘człowiek pyzaty’, od staropolskiego pyzać ‘lekceważyć kogoś’.

Pyzikowski - od gwarowego pyza ‘kluska’, przenośnie ‘człowiek pyzaty’, od staropolskiego pyzać ‘lekceważyć kogoś’.

Pyziński - od gwarowego pyza ‘kluska’, przenośnie ‘człowiek pyzaty’, od staropolskiego pyzać ‘lekceważyć kogoś’.

Pyzio - od gwarowego pyza ‘kluska’, przenośnie ‘człowiek pyzaty’, od staropolskiego pyzać ‘lekceważyć kogoś’.

Pyziol - od gwarowego pyza ‘kluska’, przenośnie ‘człowiek pyzaty’, od staropolskiego pyzać ‘lekceważyć kogoś’.

Pyziolek - od gwarowego pyza ‘kluska’, przenośnie ‘człowiek pyzaty’, od staropolskiego pyzać ‘lekceważyć kogoś’.

Pyzioł - 1597 od gwarowego pyza ‘kluska’, przenośnie ‘człowiek pyzaty’, od staropolskiego pyzać ‘lekceważyć kogoś’.

Pyziołek - od gwarowego pyza ‘kluska’, przenośnie ‘człowiek pyzaty’, od staropolskiego pyzać ‘lekceważyć kogoś’.

Pyzlak - od gwarowego pyzlić, pyzlować ‘gadać, pleść’.

Pyzlski - od gwarowego pyzlić, pyzlować ‘gadać, pleść’.

Pyzło - od gwarowego pyzlić, pyzlować ‘gadać, pleść’.

Pyzłowski - od gwarowego pyzlić, pyzlować ‘gadać, pleść’.

Pyznar - od piznąć ‘uderzyć, cisnąć, kopnąć’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Piesner.

Pyznarski - od piznąć ‘uderzyć, cisnąć, kopnąć’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Piesner.

Pyzner - od piznąć ‘uderzyć, cisnąć, kopnąć’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Piesner.

Pyznerski - od piznąć ‘uderzyć, cisnąć, kopnąć’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Piesner.

Pyzo - od gwarowego pyza ‘kluska’, przenośnie ‘człowiek pyzaty’, od staropolskiego pyzać ‘lekceważyć kogoś’.

Pyzoch - od gwarowego pyza ‘kluska’, przenośnie ‘człowiek pyzaty’, od staropolskiego pyzać ‘lekceważyć kogoś’.

Pyzocha - od gwarowego pyza ‘kluska’, przenośnie ‘człowiek pyzaty’, od staropolskiego pyzać ‘lekceważyć kogoś’.

Pyzołka - od gwarowego pyza ‘kluska’, przenośnie ‘człowiek pyzaty’, od staropolskiego pyzać ‘lekceważyć kogoś’.

Pyzowicz - 1551 od gwarowego pyza ‘kluska’, przenośnie ‘człowiek pyzaty’, od staropolskiego pyzać ‘lekceważyć kogoś’.

Pyzowski - 1654 od nazwy miejscowej Pyzówka (nowosądeckie, gmina Nowy Targ).

Pyzowski - od gwarowego pyza ‘kluska’, przenośnie ‘człowiek pyzaty’, od staropolskiego pyzać ‘lekceważyć kogoś’.

Pyzuk - od gwarowego pyza ‘kluska’, przenośnie ‘człowiek pyzaty’, od staropolskiego pyzać ‘lekceważyć kogoś’.

Pyzulski - od gwarowego pyza ‘kluska’, przenośnie ‘człowiek pyzaty’, od staropolskiego pyzać ‘lekceważyć kogoś’.

Pyzy - od gwarowego pyza ‘kluska’, przenośnie ‘człowiek pyzaty’, od staropolskiego pyzać ‘lekceważyć kogoś’.

Pyzyk - od gwarowego pyza ‘kluska’, przenośnie ‘człowiek pyzaty’, od staropolskiego pyzać ‘lekceważyć kogoś’.

Pyź - od gwarowego pyzlić, pyzlować ‘gadać, pleść’.

Pyźlak - od gwarowego pyzlić, pyzlować ‘gadać, pleść’.

Pyż - od gwarowego pyza ‘kluska’, przenośnie ‘człowiek pyzaty’, od staropolskiego pyzać ‘lekceważyć kogoś’.

Pyż - od perz, ze staropolskiego pyrz ‘rodzaj chwastu’, dawniej też ‘oset; proch’.

Pyża - od perz, ze staropolskiego pyrz ‘rodzaj chwastu’, dawniej też ‘oset; proch’.

Pyżak - od perz, ze staropolskiego pyrz ‘rodzaj chwastu’, dawniej też ‘oset; proch’.

Pyżakowski - od perz, ze staropolskiego pyrz ‘rodzaj chwastu’, dawniej też ‘oset; proch’.

Pyżalski - od perz, ze staropolskiego pyrz ‘rodzaj chwastu’, dawniej też ‘oset; proch’.

Pyżałka - od perz, ze staropolskiego pyrz ‘rodzaj chwastu’, dawniej też ‘oset; proch’.

Pyżankowski - od perz, ze staropolskiego pyrz ‘rodzaj chwastu’, dawniej też ‘oset; proch’.

Pyżanowski - od nazwy miejscowej Perzanowo (ostrołęckie, gmina Czerwonka).

Pyżanowski - od perz, ze staropolskiego pyrz ‘rodzaj chwastu’, dawniej też ‘oset; proch’.

Pyżański - od perz, ze staropolskiego pyrz ‘rodzaj chwastu’, dawniej też ‘oset; proch’.

Pyżel - od perz, ze staropolskiego pyrz ‘rodzaj chwastu’, dawniej też ‘oset; proch’.

Pyżewicz - od perz, ze staropolskiego pyrz ‘rodzaj chwastu’, dawniej też ‘oset; proch’.

Pyżewski - od nazwy miejscowej Perzów (kaliskie, gmina Perzów).

Pyżewski - od perz, ze staropolskiego pyrz ‘rodzaj chwastu’, dawniej też ‘oset; proch’.

Pyżkowski - od perz, ze staropolskiego pyrz ‘rodzaj chwastu’, dawniej też ‘oset; proch’.

Pyżlak - od gwarowego pyzlić, pyzlować ‘gadać, pleść’.

Pyżnar - od piznąć ‘uderzyć, cisnąć, kopnąć’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Piesner.

Pyżnarski - od piznąć ‘uderzyć, cisnąć, kopnąć’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Piesner.

Pyżo - od perz, ze staropolskiego pyrz ‘rodzaj chwastu’, dawniej też ‘oset; proch’.

Pyżocha - od perz, ze staropolskiego pyrz ‘rodzaj chwastu’, dawniej też ‘oset; proch’.

Pyżowski - od nazwy miejscowej Perzów (kaliskie, gmina Perzów).

Pyżowski - od perz, ze staropolskiego pyrz ‘rodzaj chwastu’, dawniej też ‘oset; proch’.

Pyżuk - od perz, ze staropolskiego pyrz ‘rodzaj chwastu’, dawniej też ‘oset; proch’.

Pyżur - od perz, ze staropolskiego pyrz ‘rodzaj chwastu’, dawniej też ‘oset; proch’.

Pyżyk - od perz, ze staropolskiego pyrz ‘rodzaj chwastu’, dawniej też ‘oset; proch’.

Pyżykowski - od perz, ze staropolskiego pyrz ‘rodzaj chwastu’, dawniej też ‘oset; proch’.

Pyżyna - od perz, ze staropolskiego pyrz ‘rodzaj chwastu’, dawniej też ‘oset; proch’.

Pyżyński - od nazwy miejscowej Perzyny, dawniej Pyrzyny (kilka wsi).





UZUPEŁNIENIE




Pacelik - od imienia złożonego Pakosław lub od Paweł, też od pac ‘rodzaj wielkiego szczura’ też wyraz dźwiękonaśladowczy; na północnym wschodzie Polski także od białoruskiego Pac, to od Ipatij, litewskiej nazwy osobowej Pacas. W średniowieczu występowała też postać Pacz.

Pacelko - od imienia złożonego Pakosław lub od Paweł, też od pac ‘rodzaj wielkiego szczura’ też wyraz dźwiękonaśladowczy; na północnym wschodzie Polski także od białoruskiego Pac, to od Ipatij, litewskiej nazwy osobowej Pacas. W średniowieczu występowała też postać Pacz.

Paceńko - od imienia złożonego Pakosław lub od Paweł, też od pac ‘rodzaj wielkiego szczura’ też wyraz dźwiękonaśladowczy; na północnym wschodzie Polski także od białoruskiego Pac, to od Ipatij, litewskiej nazwy osobowej Pacas. W średniowieczu występowała też postać Pacz.

Paciagula - od gwarowego paciaga ‘brudas’.

Paciorkowicz - 1678 od pacierz ‘modlitwa’, to od łacińskiego Pater (noster) ‘Ojcze (nasz)’.

Pacolta - od niemieckiej nazwy osobowej Pätzold, ta od imienia Petrus.

Paczkowicz - 1392 od imienia złożonego Pakosław lub od Paweł, też od pac ‘rodzaj wielkiego szczura’ też wyraz dźwiękonaśladowczy; na północnym wschodzie Polski także od białoruskiego Pac, to od Ipatij, litewskiej nazwy osobowej Pacas. W średniowieczu występowała też postać Pacz.

Paczosny - od staropolskiego paczesi ‘włókna lnu i konopi’.

Paczutowski - od imienia złożonego Pakosław lub od Paweł, też od pac ‘rodzaj wielkiego szczura’ też wyraz dźwiękonaśladowczy; na północnym wschodzie Polski także od białoruskiego Pac, to od Ipatij, litewskiej nazwy osobowej Pacas. W średniowieczu występowała też postać Pacz.

Pafczyk - od paf ‘wyraz dźwiękonaśladowczy imitujący odgłos wystrzału’, od niemieckiej nazwy osobowej Paff, ta od Paffe ‘ksiądz, klecha’ lub od polskiego paw.

Pająg - od pająk.

Paks - od łacińskiego pax ‘pokój’.

Paksa - od łacińskiego pax ‘pokój’.

Pakson - od łacińskiego pax ‘pokój’.

Palęski - 1397 od nazwy miejscowej Palędzie (bydgoskie, gmina Mogilno; poznańskie, gmina Dopiewo).

Panczkiewicz - 1668 od imion typu Pantelejmon, Pankrac, też od niemieckiej nazwy osobowej Pantz.

Pantalewski - 1475 od nazwy miejscowej Pantalowice (przemyskie, gmina Kańczuga).

Pańdzierski - od niemieckiej nazwy osobowej Ponder, ta od średnio-wysoko-niemieckiego phender, phander ‘komornik, egzekutor’.

Pańdzierzyński - od niemieckiej nazwy osobowej Ponder, ta od średnio-wysoko-niemieckiego phender, phander ‘komornik, egzekutor’.

Papla - od paplać ‘mówić dużo bez sensu’.

Papran - od paprać ‘babrać, brudzić’.

Paramonów - od imienia Paramon, używanego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego Parámonos, od paramonos ‘wierny’.

Pardelik - od pardać ‘wałęsać się; pierdzieć’, od staropolskiego pard ‘lampart’.

Parobiecki - od parobek ‘sługa; młodzieniec’.

Parteczka - 1456 od staropolskiego partyka, parteka ‘część czegoś; kromka chleba’.

Pasomonik - od pasaman, pasamon ‘taśma, lamówka’, pasamonnik ‘wytwórca pasmanterii’.

Pasturz - 1494 od pasterz, ze staropolskiego pasterz, psturz ‘pilnujący pasącego się bydła’; w nazwach osobowych nastąpiło skrzyżowanie dwu różnych podstaw: prasłowiańskiego pastyr’ ‘pasterz’ i łacińskiego pastor ‘pasterz’.

Pastwicki - 1694 od staropolskiego pastwa ‘pasza; miejsce pasienia bydła’.

Pastyrka - 1446 od pasterz, ze staropolskiego pasterz, psturz ‘pilnujący pasącego się bydła’; w nazwach osobowych nastąpiło skrzyżowanie dwu różnych podstaw: prasłowiańskiego pastyr’ ‘pasterz’ i łacińskiego pastor ‘pasterz’.

Paszczołt - 1427- od niemieckiej nazwy osobowej Pätzold, ta od imienia Petrus.

Paszter - od pasterz, ze staropolskiego pasterz, psturz ‘pilnujący pasącego się bydła’; w nazwach osobowych nastąpiło skrzyżowanie dwu różnych podstaw: prasłowiańskiego pastyr’ ‘pasterz’ i łacińskiego pastor ‘pasterz’.

Paterol - od pater, to od łacińskiego pater ‘ojciec’.

Pätzold - od niemieckiej nazwy osobowej Pätzold, ta od imienia Petrus.

Pawilonis - od litewskiej nazwy osobowej Pavilónis.

Pawłucki - od nazwy miejscowej Pawłuki (KrW).

Pax - od łacińskiego pax ‘pokój’.

Pazdirek - od pazur, także od staropolskiego i gwarowego pazdur, pazdor, pazor.

Pazuro - od pazur, także od staropolskiego i gwarowego pazdur, pazdor, pazor.

Pazurski - od pazur, także od staropolskiego i gwarowego pazdur, pazdor, pazor.

Pchayek - od pchać.

Pecyl - 1394 od pec, peć ‘penis’, od imienia Petrus lub od niemieckiej nazwy osobowej Petz.

Peczena - od pec, peć ‘penis’, od imienia Petrus lub od niemieckiej nazwy osobowej Petz.

Peczenko - od pec, peć ‘penis’, od imienia Petrus lub od niemieckiej nazwy osobowej Petz.

Pejkert - od niemieckiej nazwy osobowej Peichert, ta od nazw osobowych Peikert, Penkert, a te od średnio-wysoko-niemieckiego pükaere ‘dobosz’.

Pekosiński - od podstawy pek-, od pek ‘pika’, od piek-, pęk-, pąk- lub od niemieckiej nazwy osobowej Peck.

Pekosz - od podstawy pek-, od pek ‘pika’, od piek-, pęk-, pąk- lub od niemieckiej nazwy osobowej Peck.

Pekul - od podstawy pek-, od pek ‘pika’, od piek-, pęk-, pąk- lub od niemieckiej nazwy osobowej Peck.

Peleńczuk - od imienia Pelagia, od niemieckiej nazwy osobowej Pell, od słowiańskiego piel-.

Pelic - od imienia Pelagia, od niemieckiej nazwy osobowej Pell, od słowiańskiego piel-.

Pelica - od imienia Pelagia, od niemieckiej nazwy osobowej Pell, od słowiańskiego piel-.

Pelich - od imienia Pelagia, od niemieckiej nazwy osobowej Pell, od słowiańskiego piel-.

Pelichowski - od imienia Pelagia, od niemieckiej nazwy osobowej Pell, od słowiańskiego piel-.

Pełszuk - od imienia Pelagia, od niemieckiej nazwy osobowej Pell, od słowiańskiego piel-.

Pendrecki - od pędrak ‘larwa chrząszcza; malec’.

Pentok - (Śl) od pęto ‘wiazanie, wędzidło’, w pochodnych też od pętać, też od imion złożonych typu Pęcisław.

Pentos - od pęto ‘wiazanie, wędzidło’, w pochodnych też od pętać, też od imion złożonych typu Pęcisław.

Pentoś - od pęto ‘wiazanie, wędzidło’, w pochodnych też od pętać, też od imion złożonych typu Pęcisław.

Pentowski - od pęto ‘wiazanie, wędzidło’, w pochodnych też od pętać, też od imion złożonych typu Pęcisław.

Peńsiek - od imion na Pę-, typu Pęcisław, Pękosław.

Peński - od imion na Pę-, typu Pęcisław, Pękosław.

Peńsko - od imion na Pę-, typu Pęcisław, Pękosław.

Peńśko - od imion na Pę-, typu Pęcisław, Pękosław.

Perkaluch - od perkać ‘prychać, parskać; warzyć’, też od perka ‘ziemniak; ryba flądra’.

Perszal - od wschodniosłowiańskiego peršy ‘pierwszy’.

Perszka - od wschodniosłowiańskiego peršy ‘pierwszy’.

Perścionek - od pierścień, pierścionek.

Perucha - od perki ‘ziemniaki’, perkać ‘wrzeć’, od imienia Peregrinus.

Petenko - od gwarowego peta ‘łapa’, wschodniosłowiańskiego pet- (= piet-, pięt-), od niemieckich nazw osobowych na Pet-, np. Petrus.

Petigk - (Śl) od gwarowego peta ‘łapa’, wschodniosłowiańskiego pet- (= piet-, pięt-), od niemieckich nazw osobowych na Pet-, np. Petrus.

Petner - od pątny ‘podróżny, pielgrzym’.

Pewalski - od piewać ‘śpiewać’, piew ‘pianie’.

Pewnawicz - 1560 od pewny ‘określony, mocny, dobry’.

Pęcin - 1390 od pęto ‘wiazanie, wędzidło’, w pochodnych też od pętać, też od imion złożonych typu Pęcisław.

Pędrisz - od pędrak ‘larwa chrząszcza; malec’.

Pęsz - 1386 od imion na Pę-, typu Pęcisław, Pękosław.

Pęział - od pęzieć ‘biednieć, chudnąć’.

Piatek - od piąty, pięć.

Piątkosz - 1434 od piąty, pięć.

Piątkow - 1412 od piąty, pięć.

Piciułkiewicz - od pita ‘vulva’, pitak ‘pica ‘grdyka’, od gwarowego pit ‘penis’.

Piechlik - od imion na Pie-, typu Pietr, Pielgrzym i na Pio-, typu Piotr.

Piechlowic - 1388 od imion na Pie-, typu Pietr, Pielgrzym i na Pio-, typu Piotr.

Piechnic - od imion na Pie-, typu Pietr, Pielgrzym i na Pio-, typu Piotr.

Piechówka - od imion na Pie-, typu Pietr, Pielgrzym i na Pio-, typu Piotr.

Pieniązny - od pieniądz.

Pieniążkowicz - 1449 od pieniądz.

Pieńka - 1477 od pień ‘zdrewniała łodyga drzewa’, pienić się, przenośnie ‘złościć się, gniewać; procesować się’.

Pieprzoń - 1651 od pieprz ‘gatunek rośliny, przyprawa’

Pierdałka - 1534 od pierdzieć, ze staropolskiego pirdzieć, gwarowego pardać ‘oddawać gazy’.

Pierdol - 1636 od pierdzieć, ze staropolskiego pirdzieć, gwarowego pardać ‘oddawać gazy’, od pierdolić ‘mówić od rzeczy’.

Pierdolczyk - 1620 od pierdzieć, ze staropolskiego pirdzieć, gwarowego pardać ‘oddawać gazy’.

Pierdołek - 1476 od pierdzieć, ze staropolskiego pirdzieć, gwarowego pardać ‘oddawać gazy’.

Pierdziel - 1471 od pierdzieć, ze staropolskiego pirdzieć, gwarowego pardać ‘oddawać gazy’.

Pierdzigroch - od pierdzieć, ze staropolskiego pirdzieć, gwarowego pardać ‘oddawać gazy’.

Pierdzikrzyczywoł - od pierdzieć, ze staropolskiego pirdzieć, gwarowego pardać ‘oddawać gazy’.

Pierdzimak - od pierdzieć, ze staropolskiego pirdzieć, gwarowego pardać ‘oddawać gazy’.

Pierdzioszek - 1545 od pierdzieć, ze staropolskiego pirdzieć, gwarowego pardać ‘oddawać gazy’.

Pierdziwołek - 1656 od pierdzieć, ze staropolskiego pirdzieć, gwarowego pardać ‘oddawać gazy’.

Piernikarz - 1656 od piernik ‘rodzaj ciasta’; od piernikarz ‘cukiernik’.

Pierogulin - od pieróg, ze staropolskiego piróg ‘rodzaj ciasta’.

Pieróżek - od pieróg, ze staropolskiego piróg ‘rodzaj ciasta’.

Pierschała - od pierzchać ‘uciekać, znikać’.

Pierściecki - od pierścień, pierścionek.

Pierwulski - od staropolskiego pierwy ‘pierwotny, pierwszy, stojący na czele’.

Pierwusz - 1411 od staropolskiego pierwy ‘pierwotny, pierwszy, stojący na czele’.

Pierzchalak - 1782 od pierzchać ‘uciekać, znikać’.

Pierzchalewicz - 1795 od pierzchać ‘uciekać, znikać’.

Pierzchałek - od pierzchać ‘uciekać, znikać’.

Pierzchotek - 1524 od pierzchać ‘uciekać, znikać’.

Pierzchulski - od pierzchać ‘uciekać, znikać’.

Pierzchuła - od pierzchać ‘uciekać, znikać’.

Pierzchułko - XVII w. od pierzchać ‘uciekać, znikać’.

Pierznik - 1474 od piernik ‘rodzaj ciasta’.

Pieściółek - 1518 od pieścić ‘okazywać komuś czułość’.

Pietnocka - od piętno ‘znamię’, od nazwy osobowej Piet.

Pięcik - od pięta ‘tylna część stopy’.

Pięgelski - od staropolskiego piega ‘plama na skórze’.

Pięgielski - od staropolskiego piega ‘plama na skórze’.

Piętczyk - 1604 od pięta ‘tylna część stopy’.

Pikto - od gwarowego piktować ‘malować’.

Pilarski - 1785 od piła, pilić.

Pilarzyk - od piła, pilić; od pilarz ‘ten, co tnie drzewo piłą’; od piła, pilić; od pilarz ‘ten, co tnie drzewo piłą’.

Pilgrzymowic - 1293 od imienia Pielgrzym, to od łacińskiego Peregrinus, to od apelatywu peregrinus obcy, cudzoziemski’. Imię w formie łacińskiej znane w Polsce od XII wieku, w postaci spolonizowanej od XIV wieku.

Pilichowski - 1716 od nazwy miejscowej Pilchowice, dziś Pilichowo (włocławskie, gmina Osięciny).

Pilno - 1449 od pilny ‘gorliwy, troskliwy’.

Piniakiewicz - od podstawy pin-, zapinać, wspinać, też od pień, też od nazwy osobowej Pinna (KrW).

Pinoch - od podstawy pin-, zapinać, wspinać, też od pień, też od nazwy osobowej Pinna (KrW).

Pinoczek - od podstawy pin-, zapinać, wspinać, też od pień, też od nazwy osobowej Pinna (KrW).

Piontkowski - od nazw miejscowych Piątek, Piątkowa, Piątkowo (kilka miejscowości).

Piorko - od piorę, pióro ‘pierze ptasie, skrzydło’.

Piórkowski - 1668 od piorę, pióro ‘pierze ptasie, skrzydło’.

Pirchlak - 1787 od pierzchać ‘uciekać, znikać’.

Pirda - 1480 od pierdzieć, ze staropolskiego pirdzieć, gwarowego pardać ‘oddawać gazy’.

Pirdeziel - 1439 od pierdzieć, ze staropolskiego pirdzieć, gwarowego pardać ‘oddawać gazy’.

Pirdziaczka - 1420 od pierdzieć, ze staropolskiego pirdzieć, gwarowego pardać ‘oddawać gazy’.

Pirdziwilk - 1409 od pierdzieć, ze staropolskiego pirdzieć, gwarowego pardać ‘oddawać gazy’.

Pirdziwoł - 1441 od pierdzieć, ze staropolskiego pirdzieć, gwarowego pardać ‘oddawać gazy’.

Pirianowicz - nazwa genetycznie ormiańska.

Pirjanowicz - nazwa genetycznie ormiańska.

Pirścieniec - 1224 od pierścień, pierścionek.

Pirścionek - 1224 od pierścień, pierścionek.

Pirzcha - od pierzchać ‘uciekać, znikać’.

Pirzcho - 1403 od pierzchać ‘uciekać, znikać’.

Pirzchotek - 1514 od pierzchać ‘uciekać, znikać’.

Pirzchowic - 1403 od pierzchać ‘uciekać, znikać’.

Pischalski - od pierzchać ‘uciekać, znikać’.

Piszowiak - od nazw osobowych na Pi-, może też od Pietr.

Piszowicz - od nazw osobowych na Pi-, może też od Pietr.

Piśna - od staropolskiego pilśniak ‘worek zrobiony z pilśni’, pilśń ‘gruby materiał z wełny lub sierści zajęczej’.

Piśnicki - od staropolskiego pilśniak ‘worek zrobiony z pilśni’, pilśń ‘gruby materiał z wełny lub sierści zajęczej’.

Piśniewski - od staropolskiego pilśniak ‘worek zrobiony z pilśni’, pilśń ‘gruby materiał z wełny lub sierści zajęczej’.

Piśny - od staropolskiego pilśniak ‘worek zrobiony z pilśni’, pilśń ‘gruby materiał z wełny lub sierści zajęczej’.

Piwucki - od pić, pijak.

Piwudzki - od pić, pijak.

Piźniak - od piznąć ‘uderzyć, cisnąć, kopnąć’.

Placerowicz - od niemieckich nazw osobowych Platzer, Plätzer.

Plajznerowski - od niemieckiej nazwy osobowej Pleizner, ta od nazwy miejscowej Pleisa.

Plasun - od podstaw plas-, płas-, np. plaskaty, płaski, od niemieckiej nazwy osobowej Plas.

Plefke - (Śl) od plewa, z gwarowego pliwa ‘łuska pozostała po wymłóceniu zboża’.

Plesiecki - od staropolskiego plesz ‘tonsura na głowie duchownego; miejsce gołe, nieporośnięte’.

Plesiewicz - od staropolskiego plesz ‘tonsura na głowie duchownego; miejsce gołe, nieporośnięte’.

Plesik - 1703 od staropolskiego plesz ‘tonsura na głowie duchownego; miejsce gołe, nieporośnięte’.

Plesiniak - od staropolskiego plesz ‘tonsura na głowie duchownego; miejsce gołe, nieporośnięte’.

Pleskoń - od staropolskiego pleskać ‘klaskać, klekotać’.

Plichcic - 1416 od staropolskiego plichta ‘troska, obowiązek’, od gwarowego też ‘zła karta w grze’.

Ploma - od płomień lub od niemieckiej nazwy osobowej Plome, ta od nazwy osobowej Blume.

Pludwa - od płód zarodek ludzki lub zwierzęcy w końcowej fazie rozwoju; owoc’.

Pludzich - od płód zarodek ludzki lub zwierzęcy w końcowej fazie rozwoju; owoc’.

Pludziński - od płód zarodek ludzki lub zwierzęcy w końcowej fazie rozwoju; owoc’.

Pluton - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’.

Plytta - od płytki, płyta, od staropolskiego płyt ‘trawa’.

Płacht - od płachta ‘duży kawał tkaniny’.

Płachta - 1411 od płachta ‘duży kawał tkaniny’.

Płachtański - od płachta ‘duży kawał tkaniny’.

Płachtej - od płachta ‘duży kawał tkaniny’.

Płaczczyk - 1623 od płakać, płacz.

Płaksiej - od płakać, płacz.

Płaszkaczewicz - od staropolskiego plaski, dziś płaski, plaskać ‘uderzać o coś’.

Płaszkaczewski - od staropolskiego plaski, dziś płaski, plaskać ‘uderzać o coś’.

Płochal - od płochy ‘swawolny, lekkomyślny’, płocha ‘grzebień tkacki’.

Płochalski - od płochy ‘swawolny, lekkomyślny’, płocha ‘grzebień tkacki’.

Płocheć - od płochy ‘swawolny, lekkomyślny’, płocha ‘grzebień tkacki’.

Płocheta - od płochy ‘swawolny, lekkomyślny’, płocha ‘grzebień tkacki’.

Płochodzki - od nazwy miejscowej Plochocin (warszawskie, gmina Ożarów Mazowiecki).

Płociec - od płoć ‘gatunek ryby’.

Płokarczyk - od płokać ‘myć, płukać’, płoka ‘materiał wypłukany przez wodę’.

Płoszyc - 1345 od staropolskiego plaski, dziś płaski, plaskać ‘uderzać o coś’.

Płókorz - (Śl) od płokać ‘myć, płukać’, płoka ‘materiał wypłukany przez wodę’.

Płucnik - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’.

Płucuński - od pluć, pluta ‘ten, co pluje’, także ‘niepogoda’.

Płussa - od staropolskiego plaski, dziś płaski, plaskać ‘uderzać o coś’.

Płustowski - od staropolskiego plaski, dziś płaski, plaskać ‘uderzać o coś’; od płoszyć, płoszać ‘straszyć, pędzić’.

Płyć - od płytki, płyta, od staropolskiego płyt ‘trawa’.

Poboźni - od wyrażenia po Bodze ‘z Bogiem’; też od nazwy herbu Pobog (1476), Pobodze (1403); też od pobok ‘na bok, obok’.

Pobudowski - od pobudzać, pobudzić ‘zachęcać’.

Pobutkowski - od pobudzać, pobudzić ‘zachęcać’.

Pocałojko - od pocałować.

Pocętek - od poczęty ‘rozpoczęty, stworzony’, początek.

Pochopien - od pochopić ‘złapać’, pochop ‘początek’, pochopion ‘pochwytany’.

Pociak - od podstawy poc-, pocz-; od niemieckiej nazwy osobowej Potz, od wschodniosłowiańskiej Poc (od Ipatij).

Poczciarski - od poczta ‘instytucja zajmująca się przesyłką korespondencji’, od staropolskiego ‘dar, podarek; szacunek’; od pocztarz ‘pracownik poczty’.

Poczciński - od poczta ‘instytucja zajmująca się przesyłką korespondencji’, od staropolskiego ‘dar, podarek; szacunek’; od pocztarz ‘pracownik poczty’.

Poczętkowicz - 1654 od poczęty ‘rozpoczęty, stworzony’, początek.

Poczwajski - od staropolskiego poczwa ‘maszkara, straszydło’.

Poczwardowski - od nazwy miejscowej Poćwiardowo (toruńskie, gmina Golub Dobrzyń).

Poddan - od poddany ‘zależny od woli pana; chłop pańszczyźniany’.

Podgalski - od pod + gaj ‘mały las’ lub od podgajny ‘mieszkający pod gajem, pod lasem’.

Podgański - od pod + gaj ‘mały las’ lub od podgajny ‘mieszkający pod gajem, pod lasem’.

Podmiestrzański - od podmiejski ‘znajdujący się pod, koło miasta’ (zapewne od Podmieszczański).

Podsiewa - od podsiać, podsiewać.

Podsobieński - od pod + nazwa miejscowa Sobień, Sobienie (kilka wsi).

Podulak - od Podole, Podolak ‘mieszkaniec Podola’.

Podulko - od Podole, Podolak ‘mieszkaniec Podola’.

Podziemny - od podziemiek, podziomek ‘znajdujący się pod ziemią, krasnoludek’; od podziemny.

Podzorski - od pod + nazwa miejscowa Żar, Żary (kilka wsi).

Podzwiardowski - od nazwy miejscowej Poćwiardowo (toruńskie, gmina Golub Dobrzyń).

Pogladek - od poglądać ‘oglądać, postrzegać’.

Pogoźniak - od po + gęgotać ‘gęgać’, gogolica ‘gatunek dzikiej kaczki’.

Pogoża - od po + gęgotać ‘gęgać’, gogolica ‘gatunek dzikiej kaczki’.

Pograbiński - od pograbić ‘zgrabić, zająć’.

Pograbski - od pograbić ‘zgrabić, zająć’.

Pogrebniak - od pogrzebać ‘pochować, zasypać’.

Pogrzeny - od pogrzeć ‘zagrzać’, pogrzan ‘rozgrzany’.

Pojcewicz - od gwarowego pojta ‘psia łapa’.

Pojcik - od gwarowego pojta ‘psia łapa’.

Pojemięsowicz - 1530 od pojadać, pojeść ‘jeść po trochę’; od pojeść + mięso.

Pojmaj - od pojmać, pojmany ‘wzięty, zabrany’.

Pojman - 1422 od pojmać, pojmany ‘wzięty, zabrany’.

Pojmann - od pojmać, pojmany ‘wzięty, zabrany’.

Pojmański - od pojmać, pojmany ‘wzięty, zabrany’.

Pojmicz - od pojmać, pojmany ‘wzięty, zabrany’.

Polnar - 1396 od niemieckich nazw osobowych Polnar, Pulner, te od słowiańskich nazw na Poln-.

Połamański - od połamany, połamać.

Pomażański - od pomazać ‘uroczyście namaścić’; od pomazany ‘namaszczony’.

Pommer - od nazwy regionu Pomorze.

Pomoger - od pomagać.

Pomożybieda - od pomagać.

Pońć - od poncz, też pończ, puncz ‘goracy napój z alkoholu i herbaty’.

Popierdzin - od popierdzieć.

Popor - od popor ‘spór, sprawa sądowa’.

Poporca - od popor ‘spór, sprawa sądowa’.

Poporkowski - od popor ‘spór, sprawa sądowa’.

Poporowski - od popor ‘spór, sprawa sądowa’.

Poprawski - od poprawić ‘naprawić, ulepszyć’, poprawa.

Poradyński - od poradzić ‘udzielić komuś rady’, porada ‘rada’.

Poratko - (-t- wtórne) od poradzić ‘udzielić komuś rady’, porada ‘rada’.

Porcel - od porcel ‘obszywacz’.

Porceł - od porcel ‘obszywacz’.

Porey - od staropolskiego poraj, porej ‘roślina bagienna’, też od nazwy herbu Poraj, nazwy miejscowej Poraj oraz od staropolskiego poraić ‘poradzić’.

Poroży - 1493-98 od poroże ‘rogi samców z rodziny jeleniowatych’.

Portulak - od staropolskiego porta ‘drzwi’; od portala ‘chłopiec w obcisłych spodniach’, od portal ‘element architektoniczny’.

Porwollik - (Śl) od porwać ‘zabrać, uprowadzić’.

Porzowski - od pora ‘okres, czas’.

Porzyczek - od pożyczyć.

Posłajko - od poseł ‘delegat, wysłannik’.

Postół - od apostoł.

Poszlod - (Śl) od poślad ‘ziarno gorszego gatunku’; od pośladek ‘ze staropolskiego potomek; tylna część ciała człowieka i zwierząt’.

Poświński - od poszwa ‘powleczka na pierzynę lub kołdrę’.

Potkański - od nazwy miejscowej Podkanie, dziś Potkanna (radomskie, gmina Przytyk).

Potkonicz - od staropolskiego podkonie ‘urzędnik sprawujący pieczę nad stajniami i stadninami królewskimi’.

Potnicki - od pot, pocić się; też od imienia cerkiewnego Potapij.

Potzkal - (Śl) od poczekać, z gwarowego poczkać ‘spędzić czas na czekaniu’.

Póciennik - od płóciennik ‘zajmujący się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Pójawa - od pojawić się, pojawa ‘zjawisko, zapowiedź’.

Pójawis - od pojawić się, pojawa ‘zjawisko, zapowiedź’.

Pójawisz - od pojawić się, pojawa ‘zjawisko, zapowiedź’.

Półciennik - od płóciennik ‘zajmujący się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Półcienny - od płóciennik ‘zajmujący się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Półcwiartek - od półćwiartek ‘połowa ćwierci; długi a wąski pas ziemi’.

Półuciennik - od płóciennik ‘zajmujący się płótnem, tkacz’, płótno, płócienny.

Prachalko - od nazw osobowych na Pra-, typu Prakseda, lub od prach ‘zupełnie, doszczętnie’.

Prachut - 1405 od nazw osobowych na Pra-, typu Prakseda, lub od prach ‘zupełnie, doszczętnie’.

Pradelski - od nazwy miejscowej Pradla (częstochowskie, gmina Kroczyce).

Pragier - od gwarowego praga ‘upał; pragnienie’, też od nazwy miejscowej Praga (dziś część Warszawy).

Prajkowski - od niemieckiej nazwy osobowej Prey, ta od górnoniemieckiego Prei, wysokoniemieckiego Breu, Bräu-, Braurer ‘piwowar’.

Prajsnar - od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Prawidlny - 1342 od prawy ‘prawdziwy, należyty’; od prawidło.

Prawudzki - od nazwy miejscowej Prawutyn (KrW).

Prchała - (pod wpływem czeskim) od pierzchać ‘uciekać, znikać’.

Prchoń - (pod wpływem czeskim) od pierzchać ‘uciekać, znikać’.

Prchowicz - (pod wpływem czeskim) od pierzchać ‘uciekać, znikać’.

Preisnar - od niemieckiej nazwy osobowej Preis, ta od średniowysoko niemieckiego pris ‘godny pochwały’, później ‘cena’; w innych wariantach też od Preuß, ta od Preuße ‘Prusak’.

Preniger - od niemieckiej nazwy osobowej Preiniger, ta od imion złożonych na Brun-.

Prentnicki - od nazwy miejscowej Prątnik, Prątnica (kilka wsi).

Prewoźniak - od przewoźny ‘ten, co przewozi, związany z przewozem’, przewozić.

Prędocin - 1394 od nazwy miejscowej Predocin, dziś Prandocin (krakowskie, gmina Słomniki).

Proba - od próba, dawniej proba.

Prochal - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochazka - od czeskiej nazwy osobowej Prochazka, ta od prochazka ‘przechadzka; człowiek gadatliwy’.

Prochąsek - (Śl) od czeskiej nazwy osobowej Prochazka, ta od prochazka ‘przechadzka; człowiek gadatliwy’.

Procheński - 1470-80 od nazw miejscowych Prochna, Próchna, Pruchna (kilka miejscowości).

Prochiński - od nazw miejscowych Prochna, Próchna, Pruchna (kilka miejscowości).

Prochulski - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochun - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochuń - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochurko - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Prochyński - od nazw miejscowych Prochna, Próchna, Pruchna (kilka miejscowości).

Promiewski - od prom, dawniej też pram ‘statek płaskodenny do przewozu ludzi lub ładunków’.

Prosieński - 1432 od nazw miejscowych Prosienica (ostrołęckie, gmian Ostrów Mazowiecka), Prosna (kilka wsi).

Proskurun - od dawnego proskura, praskura ‘chleb liturgiczny używany w Cerkwi unickiej i prawosławnej’.

Proszany - 1432 od imion złożonych typu Prosimir lub od prosić.

Protasowicz - 1551 od imienia Protazy. Imię, w formie łacińskiej Prothasius, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego, od protásso ‘umieszczam na czele’.

Proż - od próg.

Prożek - od próg.

Prócheński - od nazw miejscowych Prochna, Próchna, Pruchna (kilka miejscowości).

Próchiński - od nazw miejscowych Prochna, Próchna, Pruchna (kilka miejscowości).

Próchyński - od nazw miejscowych Prochna, Próchna, Pruchna (kilka miejscowości).

Próczko - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Prucheński - od nazw miejscowych Prochna, Próchna, Pruchna (kilka miejscowości).

Pruchiński - od nazw miejscowych Prochna, Próchna, Pruchna (kilka miejscowości).

Pruchła - od proch ‘pył, kurz, okruszyny’.

Pruchyński - od nazw miejscowych Prochna, Próchna, Pruchna (kilka miejscowości).

Prucnal - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Prucnel - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Prucnol - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Prućnal - od podstaw proc-, procz-, prok-, por. proca ‘prymitywna broń’, prok ‘maszyna do rzucania kamieni’, od imion Prokop, Prochor, niemieckich Protz, Proß (od imienia Ambrosius).

Pruniewicki - od imion typu Prochor, Prokofij, Sopron, używanych dawniej na Kresach Wschodnich.

Prużycki - od prużyć ‘prężyć; prażyć; może też od nazwy osobowej Prug.

Prychód - od przychodzić ‘przybywać’.

Prystawko - od staropolskiego przystaw ‘pomocnik’.

Prywałow - od przywalić ‘przycisnąć’.

Pryziński - od pryza ‘więzienie’.

Przeczkowicz - 1577 od prec, precz, preczka ‘daleko, z dala’.

Przeczno - od nazwy miejscowej Przeczów (tarnobrzeskie, gmina Połaniec; opolskie, gmina Namysłów).

Przeda - XIII w. od imion złożonych typu Przedbor, Przedsław.

Przednikoicz - 1580 od przedni ‘stojący na czele’.

Przedwirski - od przed + nazwa miejscowa Wiry (kilka wsi).

Przedworski - od przed + dwór.

Przegędzo - od przegędać ‘grać na instrumencie strunowym’.

Przegrzałek - od przegrzać, przegrzany.

Przelazło - 1441 od przełazić, przeleźć ‘przejść’.

Przeszna, ż. - 1400 od imion złożonych na Prze-, typu Przemił, Przesław.

Przesznic - 1386 od imion złożonych na Prze-, typu Przemił, Przesław.

Przybierowski - od przebierać ‘zmienić ubranie; wybrać do dna’.

Przydacki - od przydatek, w staropolszczyźnie ‘dopłata, zakąska’.

Przymykała - od przemykać ‘przebiec szybko, przekraść się’, przemyk ‘przesmyk’.

Przysiażnik - od przysiężny ‘zaprzysiężony’.

Przysiezniuk - od przysiężny ‘zaprzysiężony’.

Przyslak - od przysłać ‘nadesłać’.

Przystupicz - 1566 od białoruskiego prystupa ‘zięć przybrany do rodziny żony’.

Przystupka - 1558 od białoruskiego prystupa ‘zięć przybrany do rodziny żony’.

Przywdział - od przywdziać ‘nałożyć, włożyć coś na siebie’.

Przywerek - od przywara, przewara ‘resztki jedzenia przywarte do naczynia; złe przyzwyczajenie’.

Pstrochna, m. - 1388 od pstry ‘różnobarwny, różnokolorowy’.

Pudel - od pudło ‘skrzynka, opakowanie’; od pudełko.

Pukownik - od pułkownik, dawniej półkownik.

Pułkowski - od pułk ‘oddział wojska’.

Pupko - od pupa ‘lalka; zadek’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Pupp.

Purgoń - od purgać się ‘ślizgać się’.

Pusko - od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’.

Puskowczyk - od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’.

Puszkorzyk - 1662 od puszka ‘działo; opakowanie blaszane’.

Puterak - 1789 od putera, putra ‘skopek na mleko’.

Putiatycki - 1484 od nazwy miejscowej Putiatycze (KrW).

Putiatyński - od nazwy miejscowej Putiatycze (KrW).

Putjatycki - od nazwy miejscowej Putiatycze (KrW).

Putkumar - 1412 od niemieckiej nazwy osobowej Puttkam (m)er, ta od polskiego podkomorzy.

Pykon - od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Pysiak - od pysio ‘pieszczotliwie: usta, twarz’.

Pysiorek - 1662 od pysio ‘pieszczotliwie: usta, twarz’.

Pyś - od pysio ‘pieszczotliwie: usta, twarz’.

Pyzaczewicz - 1551 od gwarowego pyza ‘kluska’, przenośnie ‘człowiek pyzaty’, od staropolskiego pyzać ‘lekceważyć kogoś’.

Pziak - od pies, od nazwy osobowej Piesz.