Nazwiska na literę O , Ó , Q

Obacz - od dawnego obaczyć ‘zobaczyć, ujrzeć’.

Obaczyński - od dawnego obaczyć ‘zobaczyć, ujrzeć’.

Obada - od obadać ‘zbadać, wyszukać’.

Obadowski - od obadać ‘zbadać, wyszukać’.

Obaid - od o + bajadać ‘pleść, gadać’.

Obajda - od o + bajadać ‘pleść, gadać’.

Obajdin - od o + bajadać ‘pleść, gadać’.

Obajek - od o + bajać pleść, gadać’.

Obajski - od o + bajać pleść, gadać’.

Obajtek - od o + bajadać ‘pleść, gadać’.

Obal - od obalić ‘wywrócić, zwalić’ lub obal ‘próżniak’.

Obala - od obalić ‘wywrócić, zwalić’ lub obal ‘próżniak’.

Obalaniec - 1398 od obalić ‘wywrócić, zwalić’ lub obal ‘próżniak’.

Obalec - 1425 od obalić ‘wywrócić, zwalić’ lub obal ‘próżniak’.

Obalek - 1539 od obalić ‘wywrócić, zwalić’ lub obal ‘próżniak’.

Obaleński - od obalić ‘wywrócić, zwalić’ lub obal ‘próżniak’.

Obalewicz - od obalić ‘wywrócić, zwalić’ lub obal ‘próżniak’.

Obalewski - od obalić ‘wywrócić, zwalić’ lub obal ‘próżniak’.

Obalik - od obalić ‘wywrócić, zwalić’ lub obal ‘próżniak’.

Obaliński - od obalić ‘wywrócić, zwalić’ lub obal ‘próżniak’.

Obalski - od obalić ‘wywrócić, zwalić’ lub obal ‘próżniak’.

Obała - od obalić ‘wywrócić, zwalić’ lub obal ‘próżniak’.

Obałek - 1444 od obalić ‘wywrócić, zwalić’ lub obal ‘próżniak’; też obałek ‘drzewo obalone’.

Obałka - od obalić ‘wywrócić, zwalić’ lub obal ‘próżniak’; też obałek ‘drzewo obalone’.

Obałkowski - od obalić ‘wywrócić, zwalić’ lub obal ‘próżniak’; też obałek ‘drzewo obalone’.

Obałków - od obalić ‘wywrócić, zwalić’ lub obal ‘próżniak’; też obałek ‘drzewo obalone’.

Obałowski - od obalić ‘wywrócić, zwalić’ lub obal ‘próżniak’.

Obar - od dawnego obara ‘powalone drzewo sosnowe, część drzewa sosnowego oblana żywicą’, ze staropolskiego obarać się ’wahać się’.

Obara - 1468 od dawnego obara ‘powalone drzewo sosnowe, część drzewa sosnowego oblana żywicą’, ze staropolskiego obarać się ’wahać się’.

Obarała - 1419 od dawnego obara ‘powalone drzewo sosnowe, część drzewa sosnowego oblana żywicą’, ze staropolskiego obarać się ’wahać się’.

Obarańczuk - od dawnego obara ‘powalone drzewo sosnowe, część drzewa sosnowego oblana żywicą’, ze staropolskiego obarać się ’wahać się’.

Obarawicz - od dawnego obara ‘powalone drzewo sosnowe, część drzewa sosnowego oblana żywicą’, ze staropolskiego obarać się ’wahać się’.

Obarczyk - od dawnego obara ‘powalone drzewo sosnowe, część drzewa sosnowego oblana żywicą’, ze staropolskiego obarać się ’wahać się’.

Obarek - od dawnego obara ‘powalone drzewo sosnowe, część drzewa sosnowego oblana żywicą’, ze staropolskiego obarać się ’wahać się’ lub od obarek ‘pieniek opalony’.

Obarewicz - od dawnego obara ‘powalone drzewo sosnowe, część drzewa sosnowego oblana żywicą’, ze staropolskiego obarać się ’wahać się’ lub od obarek ‘pieniek opalony’.

Obarianik - od dawnego obara ‘powalone drzewo sosnowe, część drzewa sosnowego oblana żywicą’, ze staropolskiego obarać się ’wahać się’ lub od obarek ‘pieniek opalony’.

Obarianyk - od dawnego obara ‘powalone drzewo sosnowe, część drzewa sosnowego oblana żywicą’, ze staropolskiego obarać się ’wahać się’ lub od obarek ‘pieniek opalony’.

Obarna - od dawnego obara ‘powalone drzewo sosnowe, część drzewa sosnowego oblana żywicą’, ze staropolskiego obarać się ’wahać się’ lub od obarek ‘pieniek opalony’ (od przymiotnika obarny).

Obarnikowicz - od dawnego obara ‘powalone drzewo sosnowe, część drzewa sosnowego oblana żywicą’, ze staropolskiego obarać się ’wahać się’ lub od obarek ‘pieniek opalony’.

Obarowicz - od dawnego obara ‘powalone drzewo sosnowe, część drzewa sosnowego oblana żywicą’, ze staropolskiego obarać się ’wahać się’ lub od obarek ‘pieniek opalony’.

Obarowski - od dawnego obara ‘powalone drzewo sosnowe, część drzewa sosnowego oblana żywicą’, ze staropolskiego obarać się ’wahać się’ lub od obarek ‘pieniek opalony’.

Obarski - od dawnego obara ‘powalone drzewo sosnowe, część drzewa sosnowego oblana żywicą’, ze staropolskiego obarać się ’wahać się’ lub od obarek ‘pieniek opalony’.

Obartel - od obartel, obartuch ‘zasuwa, rygiel, zakrętka’.

Obartuch - od obartel, obartuch ‘zasuwa, rygiel, zakrętka’.

Obarymski - od dawnego obara ‘powalone drzewo sosnowe, część drzewa sosnowego oblana żywicą’, ze staropolskiego obarać się ’wahać się’ lub od obarek ‘pieniek opalony’.

Obaryński - od dawnego obara ‘powalone drzewo sosnowe, część drzewa sosnowego oblana żywicą’, ze staropolskiego obarać się ’wahać się’ lub od obarek ‘pieniek opalony’.

Obarzanek - 1415 od obarzanek, obwarzanek ‘wyrób z ciasta uformowanego w wałek i zwiniętego w kółko, parzonego przed pieczeniem’.

Obarzanowski - od obarzanek, obwarzanek ‘wyrób z ciasta uformowanego w wałek i zwiniętego w kółko, parzonego przed pieczeniem’.

Obarzański - od obarzanek, obwarzanek ‘wyrób z ciasta uformowanego w wałek i zwiniętego w kółko, parzonego przed pieczeniem’.

Obarzynek - od obarzanek, obwarzanek ‘wyrób z ciasta uformowanego w wałek i zwiniętego w kółko, parzonego przed pieczeniem’.

Obarzyński - od obarzanek, obwarzanek ‘wyrób z ciasta uformowanego w wałek i zwiniętego w kółko, parzonego przed pieczeniem’.

Obażanek - od obarzanek, obwarzanek ‘wyrób z ciasta uformowanego w wałek i zwiniętego w kółko, parzonego przed pieczeniem’.

Obażanowski - od obarzanek, obwarzanek ‘wyrób z ciasta uformowanego w wałek i zwiniętego w kółko, parzonego przed pieczeniem’.

Obażański - od obarzanek, obwarzanek ‘wyrób z ciasta uformowanego w wałek i zwiniętego w kółko, parzonego przed pieczeniem’.

Obażek - od obarzanek, obwarzanek ‘wyrób z ciasta uformowanego w wałek i zwiniętego w kółko, parzonego przed pieczeniem’.

Obcarski - od nazwy miejscowej Obcar, Obczary (Młp).

Obdartus - od obdartus ‘człowiek obdarty, źle ubrany’.

Obderko - od ob + derkać, dyrkać wydawać głos’.

Obdyrko - od ob + derkać, dyrkać wydawać głos’.

Obechlak - 1766 od gwarowego obechlać ‘objeść’.

Obecna - od obecny ‘teraźniejszy’, dawniej też ‘ogólny, graniczny’.

Obecny - od obecny ‘teraźniejszy’, dawniej też ‘ogólny, graniczny’.

Obećkał - od obećkał ‘obżartuch’.

Obeid - od obejść ‘okrążyć, przejść bokiem’.

Obeidat - od obejść ‘okrążyć, przejść bokiem’.

Obejdziński - od obejść ‘okrążyć, przejść bokiem’.

Obejko - od obejść ‘okrążyć, przejść bokiem’.

Obelnicki - od obelnik ‘bartnik, pasiecznik’.

Obelnik - 1584 od obelnik ‘bartnik, pasiecznik’.

Obelny - 1601 od obelnik ‘bartnik, pasiecznik’; obecny ‘bartny, bartniczny’.

Ober - od ober, to z niemieckiego ober, ower ‘górny, zwierzchni’, oberdziad ‘obszarpaniec’.

Obera - od ober, to z niemieckiego ober, ower ‘górny, zwierzchni’, oberdziad ‘obszarpaniec’.

Oberaj - od ober, to z niemieckiego ober, ower ‘górny, zwierzchni’, oberdziad ‘obszarpaniec’.

Oberczoniak - 1659 od obertać, obertnąć ‘obrócić, wykręcić się’; od oberknąć, oburknąć ‘odpowiedzieć hardo, ofuknąć’.

Oberczonik - 1632 od obertać, obertnąć ‘obrócić, wykręcić się’; od oberknąć, oburknąć ‘odpowiedzieć hardo, ofuknąć’.

Oberczoń - 1632 od obertać, obertnąć ‘obrócić, wykręcić się’; od oberknąć, oburknąć ‘odpowiedzieć hardo, ofuknąć’.

Oberczuk - od obertać, obertnąć ‘obrócić, wykręcić się’; od oberknąć, oburknąć ‘odpowiedzieć hardo, ofuknąć’.

Obere - od ober, to z niemieckiego ober, ower ‘górny, zwierzchni’, oberdziad ‘obszarpaniec’.

Oberei - od ober, to z niemieckiego ober, ower ‘górny, zwierzchni’, oberdziad ‘obszarpaniec’.

Oberek - od ober, to z niemieckiego ober, ower ‘górny, zwierzchni’, oberdziad ‘obszarpaniec’; też oberek ‘nazwa tańca’.

Oberewicz - od ober, to z niemieckiego ober, ower ‘górny, zwierzchni’, oberdziad ‘obszarpaniec’.

Oberk - od ober, to z niemieckiego ober, ower ‘górny, zwierzchni’, oberdziad ‘obszarpaniec’; też oberek ‘nazwa tańca’.

Oberkiewicz - od ober, to z niemieckiego ober, ower ‘górny, zwierzchni’, oberdziad ‘obszarpaniec’; też oberek ‘nazwa tańca’.

Oberko - od ober, to z niemieckiego ober, ower ‘górny, zwierzchni’, oberdziad ‘obszarpaniec’; też oberek ‘nazwa tańca’.

Oberkoch - od ober, to z niemieckiego ober, ower ‘górny, zwierzchni’, oberdziad ‘obszarpaniec’; też oberek ‘nazwa tańca’.

Oberkowski - od ober, to z niemieckiego ober, ower ‘górny, zwierzchni’, oberdziad ‘obszarpaniec’; też oberek ‘nazwa tańca’.

Oberl - od niemieckiej nazwy osobowej Oberle, ta od Aberlin, od imienia złożonego Adalbert.

Oberle - od niemieckiej nazwy osobowej Oberle, ta od Aberlin, od imienia złożonego Adalbert.

Oberli - od niemieckiej nazwy osobowej Oberle, ta od Aberlin, od imienia złożonego Adalbert.

Oberman - od oberman ‘rozjemca’.

Obermann - od oberman ‘rozjemca’.

Obernikowicz - od obora ‘pomieszczenie dla bydła’.

Obernikowski - od obora ‘pomieszczenie dla bydła’.

Oberowicz - od ober, to z niemieckiego ober, ower ‘górny, zwierzchni’, oberdziad ‘obszarpaniec’; też oberek ‘nazwa tańca’.

Oberowski - od ober, to z niemieckiego ober, ower ‘górny, zwierzchni’, oberdziad ‘obszarpaniec’; też oberek ‘nazwa tańca’.

Oberski - od ober, to z niemieckiego ober, ower ‘górny, zwierzchni’, oberdziad ‘obszarpaniec’; też oberek ‘nazwa tańca’.

Oberst - od oberszt, obeszt ‘stopień oficerski w dawnej piechocie’.

Oberste - od oberszt, obeszt ‘stopień oficerski w dawnej piechocie’.

Oberstein - od obersztyn ‘listwa ze skóry koło podeszwy’.

Oberstyn - od obersztyn ‘listwa ze skóry koło podeszwy’.

Oberszt - od oberszt, obeszt ‘stopień oficerski w dawnej piechocie’.

Obersztalski - od oberszt, obeszt ‘stopień oficerski w dawnej piechocie’.

Obersztek - 1623 od oberszt, obeszt ‘stopień oficerski w dawnej piechocie’.

Obersztin - od obersztyn ‘listwa ze skóry koło podeszwy’.

Obersztyn - od obersztyn ‘listwa ze skóry koło podeszwy’.

Obert - od obertać, obertnąć ‘obrócić, wykręcić się’.

Oberta - od obertać, obertnąć ‘obrócić, wykręcić się’.

Obertacz - od obertać, obertnąć ‘obrócić, wykręcić się’; od oberknąć, oburknąć ‘odpowiedzieć hardo, ofuknąć’; od obertacz ‘człowiek zwinny, człowiek głupkowaty’.

Obertal - od obertać, obertnąć ‘obrócić, wykręcić się’; od oberknąć, oburknąć ‘odpowiedzieć hardo, ofuknąć’; od obertacz ‘człowiek zwinny, człowiek głupkowaty’; od obertal ‘rodzaj tańca’.

Obertał - od obertać, obertnąć ‘obrócić, wykręcić się’; od oberknąć, oburknąć ‘odpowiedzieć hardo, ofuknąć’; od obertacz ‘człowiek zwinny, człowiek głupkowaty’.

Obertan - od obertać, obertnąć ‘obrócić, wykręcić się’; od oberknąć, oburknąć ‘odpowiedzieć hardo, ofuknąć’; od obertacz ‘człowiek zwinny, człowiek głupkowaty’; obertaniec ‘oberek’.

Obertaniec - od obertać, obertnąć ‘obrócić, wykręcić się’; od oberknąć, oburknąć ‘odpowiedzieć hardo, ofuknąć’; od obertacz ‘człowiek zwinny, człowiek głupkowaty’; obertaniec ‘oberek’.

Obertas - od obertać, obertnąć ‘obrócić, wykręcić się’; od oberknąć, oburknąć ‘odpowiedzieć hardo, ofuknąć’; od obertacz ‘człowiek zwinny, człowiek głupkowaty’; obertas ‘oberek’.

Oberten - od obertać, obertnąć ‘obrócić, wykręcić się’; od oberknąć, oburknąć ‘odpowiedzieć hardo, ofuknąć’; od obertacz ‘człowiek zwinny, człowiek głupkowaty’; obertaniec ‘oberek’.

Oberti - od obertać, obertnąć ‘obrócić, wykręcić się’.

Obertka - od obertać, obertnąć ‘obrócić, wykręcić się’.

Obertowicz - od obertać, obertnąć ‘obrócić, wykręcić się’.

Obertowski - od obertać, obertnąć ‘obrócić, wykręcić się’.

Obertyn - od obertać, obertnąć ‘obrócić, wykręcić się’; od oberknąć, oburknąć ‘odpowiedzieć hardo, ofuknąć’; od obertacz ‘człowiek zwinny, człowiek głupkowaty’; obertaniec ‘oberek’.

Obertyński - od obertać, obertnąć ‘obrócić, wykręcić się’; od oberknąć, oburknąć ‘odpowiedzieć hardo, ofuknąć’; od obertacz ‘człowiek zwinny, człowiek głupkowaty’; obertaniec ‘oberek’.

Obesztek - od oberszt, obeszt ‘stopień oficerski w dawnej piechocie’.

Obetka - od obetkać ‘utkać; okryć’.

Obetkał - od obetkać ‘utkać; okryć’.

Obetkon - od obetkać ‘utkać; okryć’.

Obetkoń - od obetkać ‘utkać; okryć’.

Obetków - od obetkać ‘utkać; okryć’.

Obgarski - 1618 od nazwy miejscowej Obgart, węg. Hobgard (Spisz).

Obiadowicz - od obiad.

Obiadowski - od obiad.

Obiadziński - od obiad.

Obiala - od obielić ‘pomalować na biało’.

Obialek - od obielić ‘pomalować na biało’.

Obialski - od obielić ‘pomalować na biało’.

Obiał - od obielić ‘pomalować na biało’.

Obiała - od obielić ‘pomalować na biało’.

Obibok - od obibok ‘awanturnik, zawadiaka’; dziś ‘człowiek leniwy, wymigujący się od pracy’.

Obicki - 1523 od nazwy miejscowej Obidza (nowosądeckie, gmina Łącko).

Obidko - od obida ‘wstręt, obrzydliwość’, obudzać ‘mierzić, zohydzać’.

Obidna - od obida ‘wstręt, obrzydliwość’, obudzać ‘mierzić, zohydzać’.

Obidniak - od obida ‘wstręt, obrzydliwość’, obudzać ‘mierzić, zohydzać’.

Obidniok - od obida ‘wstręt, obrzydliwość’, obudzać ‘mierzić, zohydzać’.

Obidoski - od obida ‘wstręt, obrzydliwość’, obudzać ‘mierzić, zohydzać’.

Obidowicz - od obida ‘wstręt, obrzydliwość’, obudzać ‘mierzić, zohydzać’.

Obidowski - od obida ‘wstręt, obrzydliwość’, obudzać ‘mierzić, zohydzać’.

Obidzieński - od obida ‘wstręt, obrzydliwość’, obudzać ‘mierzić, zohydzać’.

Obidziński - od obida ‘wstręt, obrzydliwość’, obudzać ‘mierzić, zohydzać’.

Obidzki - 1685 od nazwy miejscowej Obidza (nowosądeckie, gmina Łącko).

Obiecała - 1470-80 od obiecać ‘przyrzec, robić nadzieję’.

Obiecan - 1248 od obiecać ‘przyrzec, robić nadzieję’.

Obiecanowic - 1396 od obiecać ‘przyrzec, robić nadzieję’.

Obiecunas - forma zlatynizowana: od obiecać ‘przyrzec, robić nadzieję’.

Obiednik - od obiad; od obiednik ‘gość obiadowy’.

Obiedowski - od obiad.

Obiedziński - 1763 od nazwy miejscowej Obiedzino (ciechanowkie, gmina Gołymin-Ośrodek; łomżyńskie, gmina Kolno).

Obiegała - 1520 od obiegać ‘okrążać biegiem’.

Obiegałek - od obiegać ‘okrążać biegiem’.

Obiegałka - od obiegać ‘okrążać biegiem’.

Obiegałko - od obiegać ‘okrążać biegiem’.

Obiegiel - od obiegać ‘okrążać biegiem’.

Obiegła - od obiegać ‘okrążać biegiem’; od obiegły ‘otoczony, okrążony’.

Obiegło - od obiegać ‘okrążać biegiem’; od obiegły ‘otoczony, okrążony’.

Obiegły - od obiegać ‘okrążać biegiem’; od obiegły ‘otoczony, okrążony’.

Obiegowski - od obiegać ‘okrążać biegiem’.

Obiegun - od obiegać ‘okrążać biegiem’.

Obiel - 1425 od obielić ‘pomalować na biało’.

Obielak - od obielić ‘pomalować na biało’.

Obielecki - od obielić ‘pomalować na biało’.

Obielski - od obielić ‘pomalować na biało’.

Obieła - od obielić ‘pomalować na biało’.

Obier - od obierać ‘wybrać; obedrzeć’.

Obieraj - od obierać ‘wybrać; obedrzeć’.

Obierajski - od obierać ‘wybrać; obedrzeć’.

Obierak - od obierać ‘wybrać; obedrzeć’.

Obierec - od obierać ‘wybrać; obedrzeć’.

Obierek - od obierać ‘wybrać; obedrzeć’.

Obierko - od obierać ‘wybrać; obedrzeć’.

Obierski - od obierać ‘wybrać; obedrzeć’.

Obierz - od obierać ‘wybrać; obedrzeć’; lub od obierz ‘zdobycz, odzież’.

Obierzalski - od obierać ‘wybrać; obedrzeć’.

Obierzałek - od obierać ‘wybrać; obedrzeć’.

Obierzig (Pom) - od obierać ‘wybrać; obedrzeć’.

Obierzychleb - od obierać ‘wybrać; obedrzeć’.

Obierzyński - od obierać ‘wybrać; obedrzeć’.

Obiezierski - od nazwy miejscowej Objezierze (Wlkp).

Obieżalski - od obierać ‘wybrać; obedrzeć’; lub od obieżeć ‘obiec’.

Obieżałek - od obierać ‘wybrać; obedrzeć’; lub od obieżeć ‘obiec’.

Obieżnik - od obierać ‘wybrać; obedrzeć’; lub od obieżeć ‘obiec’.

Obieżyński - od obierać ‘wybrać; obedrzeć’; lub od obieżeć ‘obiec’.

Obięzierski - od nazwy miejscowej Objezierze (Wlkp).

Obigło - od obiegać ‘okrążać biegiem’; od obiegły ‘otoczony, okrążony’.

Obigowski - od obiegać ‘okrążać biegiem’; od obiegły ‘otoczony, okrążony’.

Obijalski - od obijać, obić.

Obil - 1427 od obielić ‘pomalować na biało’.

Obiora - od obierać ‘wybrać; obedrzeć’.

Obiorek - od obierać ‘wybrać; obedrzeć’.

Obiorko - od obierać ‘wybrać; obedrzeć’.

Obiórko - od obierać ‘wybrać; obedrzeć’.

Obirak - od obierać ‘wybrać; obedrzeć’.

Obireck - od obierać ‘wybrać; obedrzeć’.

Obirek - od obierać ‘wybrać; obedrzeć’.

Obirski - od obierać ‘wybrać; obedrzeć’.

Obitka - od obitka ‘kloc’, obity.

Obitko - od obitka ‘kloc’, obity.

Objala - od obielić ‘pomalować na biało’.

Objała - od obielić ‘pomalować na biało’.

Objatek - od obiecać ‘przyrzec, robić nadzieję’; od obiata ‘obietnica, ślub’.

Objezierski - 1386 od nazwy miejscowej Objezierze (Wlkp).

Obkój - od obkuć.

Oblacewicz - od staropolskiego oblata ‘ofiara, dar’.

Oblacik - 1621 od staropolskiego oblata ‘ofiara, dar’.

Oblaciński - od staropolskiego oblata ‘ofiara, dar’.

Oblagor - od nazwy miejscowej Oblęgór (kieleckie, gmina Strawczyn).

Oblak - od obłąk ‘przedmiot zakrzywiony w półkole; łuk architektoniczny’.

Oblamski - od obłamać, obłam ‘szczątek, okruch’.

Obląg - od obłąk ‘przedmiot zakrzywiony w półkole; łuk architektoniczny’.

Obląk - od obłąk ‘przedmiot zakrzywiony w półkole; łuk architektoniczny’.

Oblecewicz - od staropolskiego oblata ‘ofiara, dar’.

Oblegor - od nazwy miejscowej Oblęgór (kieleckie, gmina Strawczyn).

Oblegór - od nazwy miejscowej Oblęgór (kieleckie, gmina Strawczyn).

Oblej - oblać, oblewać.

Oblejak - oblać, oblewać.

Obleński - oblać, oblewać.

Obleszczuk - oblać, oblewać.

Oblewicz - oblać, oblewać.

Oblewski - oblać, oblewać.

Oblęgor - od nazwy miejscowej Oblęgór (kieleckie, gmina Strawczyn).

Oblęgór - od nazwy miejscowej Oblęgór (kieleckie, gmina Strawczyn).

Oblękowski - od obłąk ‘przedmiot zakrzywiony w półkole; łuk architektoniczny’.

Obliczajek - od obliczaj ‘twarz; powierzchnia’.

Oblik - od oblik ‘pozór, warunek’.

Obliński - od nazwy miejscowej Oblin (siedleckie, gmina Maciejowice).

Oblizajek - od oblizać.

Oblizejek - od oblizać.

Oblizgajek - od oblizać.

Obliżajek - od oblizać.

Oblok - od obłok ‘chmura’.

Oblonczek - od obłąk ‘przedmiot zakrzywiony w półkole; łuk architektoniczny’.

Oblong - od obłąk ‘przedmiot zakrzywiony w półkole; łuk architektoniczny’.

Oblonk - od obłąk ‘przedmiot zakrzywiony w półkole; łuk architektoniczny’.

Oblony - od obły ‘owalny, okrągły’.

Oblończyk - od obły ‘owalny, okrągły’.

Oblotzki - od obłok ‘chmura’.

Obła - 1415 od obły ‘owalny, okrągły’.

Obłaczek - od obłok ‘chmura’.

Obłaczyński - od obłok ‘chmura’.

Obłak - od obłąk ‘przedmiot zakrzywiony w półkole; łuk architektoniczny’.

Obłakowski - od obłąk ‘przedmiot zakrzywiony w półkole; łuk architektoniczny’.

Obłamkowicz - 1620 od obłamać, obłam ‘szczątek, okruch’.

Obłamski - od obłamać, obłam ‘szczątek, okruch’.

Obłap - 1495 od obłapiać.

Obłapiec - od obłapiać.

Obławski - od obława.

Obłaza - od obłazić ‘wpełznąć na coś (o insektach); wycierać się; obchodzić’, oblaza ‘droga okrężna, obejście’.

Obłaźna - od obłazić ‘wpełznąć na coś (o insektach); wycierać się; obchodzić’, oblaza ‘droga okrężna, obejście’; od obłaźny ‘pośredni, okrężny’.

Obłaźni - od obłazić ‘wpełznąć na coś (o insektach); wycierać się; obchodzić’, oblaza ‘droga okrężna, obejście’; od obłaźny ‘pośredni, okrężny’.

Obłaźny - 1787– od obłazić ‘wpełznąć na coś (o insektach); wycierać się; obchodzić’, oblaza ‘droga okrężna, obejście’; od obłaźny ‘pośredni, okrężny’.

Obłażewicz - od obłazić ‘wpełznąć na coś (o insektach); wycierać się; obchodzić’, oblaza ‘droga okrężna, obejście’.

Obłażna - od obłazić ‘wpełznąć na coś (o insektach); wycierać się; obchodzić’, oblaza ‘droga okrężna, obejście’.

Obłażny - od obłazić ‘wpełznąć na coś (o insektach); wycierać się; obchodzić’, oblaza ‘droga okrężna, obejście’.

Obłączek - 1704 od obłąk ‘przedmiot zakrzywiony w półkole; łuk architektoniczny’; od obłączek.

Obłąg - od obłąk ‘przedmiot zakrzywiony w półkole; łuk architektoniczny’.

Obłąk - 1389 od obłąk ‘przedmiot zakrzywiony w półkole; łuk architektoniczny’.

Obłąkowicz - 1631 od obłąk ‘przedmiot zakrzywiony w półkole; łuk architektoniczny’.

Obłąkowski - od obłąk ‘przedmiot zakrzywiony w półkole; łuk architektoniczny’.

Obłekowski - od obłąk ‘przedmiot zakrzywiony w półkole; łuk architektoniczny’.

Obłęg - od obłąk ‘przedmiot zakrzywiony w półkole; łuk architektoniczny’.

Obłęk - od obłąk ‘przedmiot zakrzywiony w półkole; łuk architektoniczny’.

Obłękowski - od obłąk ‘przedmiot zakrzywiony w półkole; łuk architektoniczny’.

Obłocki - od obłok ‘chmura’.

Obłoczek - od obłok ‘chmura’; od obłoczek.

Obłoczyński - od obłok ‘chmura’.

Obłoj - od obłój ‘pijak’.

Obłok - od obłok ‘chmura’.

Obłokowski - od obłok ‘chmura’.

Obłonczek - od obłąk ‘przedmiot zakrzywiony w półkole; łuk architektoniczny’.

Obłonczyk - od obłąk ‘przedmiot zakrzywiony w półkole; łuk architektoniczny’.

Obłonk - od obłąk ‘przedmiot zakrzywiony w półkole; łuk architektoniczny’.

Obłonkowski - od obłąk ‘przedmiot zakrzywiony w półkole; łuk architektoniczny’.

Obłonkowski - od obłąk ‘przedmiot zakrzywiony w półkole; łuk architektoniczny’.

Obłoń - od obły ‘owalny, okrągły’.

Obłończek - od obły ‘owalny, okrągły’.

Obłończyk - od obły ‘owalny, okrągły’.

Obłoński - od obły ‘owalny, okrągły’.

Obłoza - od obłazić ‘wpełznąć na coś (o insektach); wycierać się; obchodzić’, oblaza ‘droga okrężna, obejście’.

Obłozki - od obłazić ‘wpełznąć na coś (o insektach); wycierać się; obchodzić’, oblaza ‘droga okrężna, obejście’.

Obłoża - od obłazić ‘wpełznąć na coś (o insektach); wycierać się; obchodzić’, oblaza ‘droga okrężna, obejście’.

Obłożna - od obłazić ‘wpełznąć na coś (o insektach); wycierać się; obchodzić’, oblaza ‘droga okrężna, obejście’.

Obłożny - od obłazić ‘wpełznąć na coś (o insektach); wycierać się; obchodzić’, oblaza ‘droga okrężna, obejście’.

Obłódecki - od obłuda ‘przywidzenie, widziadło; nieszczerość, fałsz’.

Obłój - 1632 od obłój ‘pijak’.

Obłucki - od obłuda ‘przywidzenie, widziadło; nieszczerość, fałsz’.

Obłuda - od obłuda ‘przywidzenie, widziadło; nieszczerość, fałsz’.

Obłudek - od obłuda ‘przywidzenie, widziadło; nieszczerość, fałsz’.

Obłudka - od obłuda ‘przywidzenie, widziadło; nieszczerość, fałsz’.

Obłudna - od obłuda ‘przywidzenie, widziadło; nieszczerość, fałsz’; od obłudny.

Obłudnik - od obłuda ‘przywidzenie, widziadło; nieszczerość, fałsz’; od obłudnik ‘człowiek fałszywy’.

Obłudny - od obłuda ‘przywidzenie, widziadło; nieszczerość, fałsz’; od obłudny.

Obłudowicz - od obłuda ‘przywidzenie, widziadło; nieszczerość, fałsz’.

Obłukowicz - od obłąk ‘przedmiot zakrzywiony w półkole; łuk architektoniczny’.

Obmiński - od nazwy miejscowej Obniże (białostockie, gmina Drohiczyn).

Obniński - od nazwy miejscowej Obniże (białostockie, gmina Drohiczyn).

Obniski - od nazwy miejscowej Obniże (białostockie, gmina Drohiczyn).

Obnisko - od nazwy miejscowej Obniże (białostockie, gmina Drohiczyn).

Obnowski - od nazwy miejscowej Obnowy (białostockie, gmina Drelów).

Obocz - od obok, obocze ‘ubocze’.

Oboczyński - od obok, obocze ‘ubocze’.

Oboda - od oboda, obód ‘obwód koła z jednego giętego drewna’.

Obodała - od oboda, obód ‘obwód koła z jednego giętego drewna’.

Obodczuk - od oboda, obód ‘obwód koła z jednego giętego drewna’.

Obodecki - od oboda, obód ‘obwód koła z jednego giętego drewna’.

Obodiak - od oboda, obód ‘obwód koła z jednego giętego drewna’.

Obodowski - od oboda, obód ‘obwód koła z jednego giętego drewna’.

Obodycz - od oboda, obód ‘obwód koła z jednego giętego drewna’.

Obodyński - od oboda, obód ‘obwód koła z jednego giętego drewna’.

Obodziak - od oboda, obód ‘obwód koła z jednego giętego drewna’; od obodziak ‘oboda’.

Obodzień - od oboda, obód ‘obwód koła z jednego giętego drewna’.

Obodziński - od oboda, obód ‘obwód koła z jednego giętego drewna’.

Oboina - od obój ‘jeden z dwu’, też ‘człowiek leniwy’.

Oboiny - od obój ‘jeden z dwu’, też ‘człowiek leniwy’.

Obojewski - od obój ‘jeden z dwu’, też ‘człowiek leniwy’.

Obojski - od obój ‘jeden z dwu’, też ‘człowiek leniwy’.

Obojtek - od obój ‘jeden z dwu’, też ‘człowiek leniwy’.

Obok - od obok, obocze ‘ubocze’.

Obokowicz - od obok, obocze ‘ubocze’.

Obolczuk - od oboleć ‘mniej boleć’ lub od obol ‘moneta, denarek’.

Oboleński - od oboleć ‘mniej boleć’ lub od obol ‘moneta, denarek’.

Obolewicz - od oboleć ‘mniej boleć’ lub od obol ‘moneta, denarek’.

Obolewicz-Obolikszto - złożenia brak’; Obolewicz od oboleć ‘mniej boleć’ lub od obol ‘moneta, denarek’; Obolikszto brak.

Obolewski - od oboleć ‘mniej boleć’ lub od obol ‘moneta, denarek’.

Obolik - od oboleć ‘mniej boleć’ lub od obol ‘moneta, denarek’.

Obolikszta - od oboleć ‘mniej boleć’ lub od obol ‘moneta, denarek’.

Obolikszto - od oboleć ‘mniej boleć’ lub od obol ‘moneta, denarek’.

Oboliński - od oboleć ‘mniej boleć’ lub od obol ‘moneta, denarek’.

Obolski - od oboleć ‘mniej boleć’ lub od obol ‘moneta, denarek’.

Oboła - od oboleć ‘mniej boleć’ lub od obol ‘moneta, denarek’.

Obołkowski - od oboleć ‘mniej boleć’ lub od obol ‘moneta, denarek’.

Obołończyk - od oboleć ‘mniej boleć’ lub od obol ‘moneta, denarek’.

Obonia - od obona ‘okrasa, omasta’, obońka ‘płaska beczułka na mleko lub żętycę’.

Oboń - 1651 od obona ‘okrasa, omasta’, obońka ‘płaska beczułka na mleko lub żętycę’.

Obończyk - 1659 od obona ‘okrasa, omasta’, obońka ‘płaska beczułka na mleko lub żętycę’.

Obońka - od obona ‘okrasa, omasta’, obońka ‘płaska beczułka na mleko lub żętycę’.

Obońka - od obona ‘okrasa, omasta’, obońka ‘płaska beczułka na mleko lub żętycę’.

Oboński - od obona ‘okrasa, omasta’, obońka ‘płaska beczułka na mleko lub żętycę’.

Obora - 1423 od obora ‘pomieszczenie dla bydła’.

Oborański - od obora ‘pomieszczenie dla bydła’.

Oborczuk - od obora ‘pomieszczenie dla bydła’.

Oborek - od obora ‘pomieszczenie dla bydła’.

Oborewicz - od obora ‘pomieszczenie dla bydła’.

Oborin - od obora ‘pomieszczenie dla bydła’.

Oborka - 1497 od obora ‘pomieszczenie dla bydła’.

Oborki - od obora ‘pomieszczenie dla bydła’.

Oborna - od obora ‘pomieszczenie dla bydła’; lub od oborny ‘oborowy’.

Oborniak - od obora ‘pomieszczenie dla bydła’; od obornik ‘dozorujący oborę; nawóz’.

Obornicki - od obora ‘pomieszczenie dla bydła’; od obornik ‘dozorujący oborę; nawóz’.

Oborniew - od obora ‘pomieszczenie dla bydła’.

Obornik - od obora ‘pomieszczenie dla bydła’; od obornik ‘dozorujący oborę; nawóz’.

Oborny - od obora ‘pomieszczenie dla bydła’; lub od oborny ‘oborowy’.

Oboron - od obora ‘pomieszczenie dla bydła’.

Oborowicz - od obora ‘pomieszczenie dla bydła’.

Oborowski - od obora ‘pomieszczenie dla bydła’.

Oborski - od nazwy miejscowej Obory (toruńskie, gmina Stolno, Obrowo).

Oborzycki - od obora ‘pomieszczenie dla bydła’.

Oborzyński - od obora ‘pomieszczenie dla bydła’.

Oboz - od obóz ‘zbiór ludzi; wyprawa wojenna’.

Oboza - od obóz ‘zbiór ludzi; wyprawa wojenna’.

Obozik - od obóz ‘zbiór ludzi; wyprawa wojenna’.

Obozowik - od obóz ‘zbiór ludzi; wyprawa wojenna’.

Oboża - od obóz ‘zbiór ludzi; wyprawa wojenna’.

Obożek - od obóz ‘zbiór ludzi; wyprawa wojenna’.

Obożycki - od obora ‘pomieszczenie dla bydła’.

Obód - od oboda, obód ‘obwód koła z jednego giętego drewna’.

Obój - od obój ‘jeden z dwu’, też ‘człowiek leniwy’.

Obórka - od obora ‘pomieszczenie dla bydła’; lub od obórka.

Obórko - od obora ‘pomieszczenie dla bydła’; lub od obórka.

Obórski - od obora ‘pomieszczenie dla bydła’.

Obóz - od obóz ‘zbiór ludzi; wyprawa wojenna’.

Obra - od obrać ‘wybrać, przebrać’.

Obraca - od obracać ‘odwracać, kierować’.

Obracaj - od obracać ‘odwracać, kierować’.

Obrach - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Obracht - 1790 od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Obrachta - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Obracht-Prondzyński - złożenia brak; Obracht od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’; Prondzyński od nazwy miejscowej Prądno (gorzowskie, gmina Barlinek), Prądzone (słupskie, gmina Lipnica).

Obracianko - od obracać ‘odwracać, kierować’.

Obracki - od obracać ‘odwracać, kierować’.

Obraczay - od obracać ‘odwracać, kierować’.

Obraczewski - od obracać ‘odwracać, kierować’.

Obraczka - od obracać ‘odwracać, kierować’.

Obrał - od obrać ‘wybrać, przebrać’.

Obrała - od obrać ‘wybrać, przebrać’.

Obraniak - od obrać ‘wybrać, przebrać’; od obraniec ‘wybrany’.

Obranik - od obrać ‘wybrać, przebrać’; od obraniec ‘wybrany’.

Obrański - od obrać ‘wybrać, przebrać’; od obraniec ‘wybrany’.

Obrapalski - od ob. + rąpić ‘wymyślać, lżyć’.

Obrat - od obracać ‘odwracać, kierować’; od obrót.

Obratański - od obracać ‘odwracać, kierować’; od obrót.

Obratkiewicz - od obracać ‘odwracać, kierować’; od obrót.

Obratoński - od obracać ‘odwracać, kierować’; od obrót.

Obratowski - od obracać ‘odwracać, kierować’; od obrót.

Obratschay - od obracać ‘odwracać, kierować’; od obrót.

Obratyński - od obracać ‘odwracać, kierować’; od obrót.

Obraz - 1318 od obraz, ze staropolskiego obrzaz ‘danina pieniężna’.

Obrazek - 1391 od obraz, ze staropolskiego obrzaz ‘danina pieniężna’; od obrazek.

Obraziński - od obraz, ze staropolskiego obrzaz ‘danina pieniężna’.

Obrazko - 1387 od obraz, ze staropolskiego obrzaz ‘danina pieniężna’.

Obraźnik - 1402 od staropolskiego obraźnik ‘rzeźbiarz; człowiek oddający cześć obrazom religijnym’.

Obrąbski - od nazwy miejscowej Obrąb, Obręb (kilka wsi).

Obrąckiewicz - od obrączka ‘pierścionek ślubny bez oczka’.

Obrączka - 1392 od obrączka ‘pierścionek ślubny bez oczka’.

Obrączkiewicz - od obrączka ‘pierścionek ślubny bez oczka’.

Obrączko - 1373 od obrączka ‘pierścionek ślubny bez oczka’.

Obrąpalski XVI wiek - od ob. + rąpić ‘wymyślać, lżyć’.

Obrebalski - od obrąbać ‘obciąć siekierą’, obrębić ‘wykończyć brzeg tkaniny’.

Obrebski - od nazwy miejscowej Obrąb, Obręb (kilka wsi).

Obrechta - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Obreda - od obreda ‘część lasu podzielona na poręby’.

Obremba - od obrąbać ‘obciąć siekierą’, obrębić ‘wykończyć brzeg tkaniny’.

Obrembalski - od obrąbać ‘obciąć siekierą’, obrębić ‘wykończyć brzeg tkaniny’.

Obrembski - od nazwy miejscowej Obrąb, Obręb (kilka wsi).

Obremski - od nazwy miejscowej Obrąb, Obręb (kilka wsi).

Obręba - od obrąbać ‘obciąć siekierą’, obrębić ‘wykończyć brzeg tkaniny’.

Obrębalski - od obrąbać ‘obciąć siekierą’, obrębić ‘wykończyć brzeg tkaniny’.

Obrębiarek - od obrąbać ‘obciąć siekierą’, obrębić ‘wykończyć brzeg tkaniny’.

Obrębowicz - od obrąbać ‘obciąć siekierą’, obrębić ‘wykończyć brzeg tkaniny’.

Obrębowski - od nazwy miejscowej Obrąb, Obręb (kilka wsi).

Obrębski - 1625 od nazwy miejscowej Obrąb, Obręb (kilka wsi).

Obrębski - od nazwy miejscowej Obrąb, Obręb (kilka wsi).

Obręcki - od obręcz ‘koło z drutu lub z drzewa’.

Obręcz - od obręcz ‘koło z drutu lub z drzewa’.

Obręczak - od obręcz ‘koło z drutu lub z drzewa’.

Obręczarek - od obręcz ‘koło z drutu lub z drzewa’.

Obręczmarek - od obręcz ‘koło z drutu lub z drzewa’.

Obręmbski - od nazwy miejscowej Obrąb, Obręb (kilka wsi).

Obrępalski - od ob. + rąpić ‘wymyślać, lżyć’.

Obroca - od obrok ‘pasza treściwa dla zwierząt pociągowych’.

Obrocha - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Obrochciak - 1789 od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Obrocht - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Obrochta - 1705 od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Obrocki - 1698 od nazwy miejscowej Obroki (lubelskie, gmina Wilkołaz).

Obroczek - od obrok ‘pasza treściwa dla zwierząt pociągowych’.

Obroczny - 1395 od staropolskiego obroczny ‘człowiek zarządzający żywnością, szafarz’.

Obrok - od obrok ‘pasza treściwa dla zwierząt pociągowych’.

Obrokta - 1653 od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Obron - od obronić ‘ocalić, wybawić’.

Obronczka - od obrączka ‘pierścionek ślubny bez oczka’.

Obroniak - od obronić ‘ocalić, wybawić’.

Obroniecki - od obronić ‘ocalić, wybawić’.

Obrończka - od obrączka ‘pierścionek ślubny bez oczka’.

Obroński - od obronić ‘ocalić, wybawić’.

Obropka - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Obropta - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Obrosiński - od obróść ‘zarosnąć’, obrosły ‘zarośnięty’.

Obroslak - od obróść ‘zarosnąć’, obrosły ‘zarośnięty’.

Obrosła - od obróść ‘zarosnąć’, obrosły ‘zarośnięty’.

Obrosły - od obróść ‘zarosnąć’, obrosły ‘zarośnięty’.

Obrosow - od obróść ‘zarosnąć’, obrosły ‘zarośnięty’.

Obrostek - od obróść ‘zarosnąć’, obrosły ‘zarośnięty’.

Obrosz - od obróść ‘zarosnąć’, obrosły ‘zarośnięty’.

Obroszenka - od obróść ‘zarosnąć’, obrosły ‘zarośnięty’.

Obroszko - od obróść ‘zarosnąć’, obrosły ‘zarośnięty’.

Obroślak - od obróść ‘zarosnąć’, obrosły ‘zarośnięty’.

Obroślec - 1457 od obróść ‘zarosnąć’, obrosły ‘zarośnięty’.

Obrośliński - od obróść ‘zarosnąć’, obrosły ‘zarośnięty’.

Obrotka - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Obroza - od obroża ‘jarzmo; naszyjnik; pasek skórzany zakładany psu na szyję’.

Obrożejczyk - od obroża ‘jarzmo; naszyjnik; pasek skórzany zakładany psu na szyję’.

Obrożko - od obroża ‘jarzmo; naszyjnik; pasek skórzany zakładany psu na szyję’.

Obrók - od obrok ‘pasza treściwa dla zwierząt pociągowych’.

Obruschnik (Śl) - od obrus ‘nakrycie na stół’; od obruśnik ‘wyrabiający obrusy’.

Obrusiak - od obrus ‘nakrycie na stół’.

Obrusiewicz - od obrus ‘nakrycie na stół’.

Obrusik - od obrus ‘nakrycie na stół’.

Obrusnik - od obrus ‘nakrycie na stół’; od obruśnik ‘wyrabiający obrusy’.

Obrusow - od obrus ‘nakrycie na stół’.

Obruszewski - od obrus ‘nakrycie na stół’.

Obruszkiewicz - od obrus ‘nakrycie na stół’.

Obrusznik - od obrus ‘nakrycie na stół’; od obruśnik ‘wyrabiający obrusy’.

Obruszyński - od obrus ‘nakrycie na stół’.

Obruśniak - od obrus ‘nakrycie na stół’; od obruśnik ‘wyrabiający obrusy’.

Obruśnik - od obrus ‘nakrycie na stół’; od obruśnik ‘wyrabiający obrusy’.

Obrych - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Obrycki - od nazw miejscowych Obryte, Obryta (kilka wsi).

Obryda - od obreda ‘część lasu podzielona na poręby’.

Obryk - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Obrysiewicz - od obrys ‘zarys, kontur’.

Obryś - od obrys ‘zarys, kontur’.

Obryśnik - od obrys ‘zarys, kontur’.

Obrzadkiewicz - od obrzęd, obrządek ‘zespół czynności wykonywanych wg ustalonego trybu; codzienne prace gospodarskie na wsi; liturgia danego wyznania’.

Obrzanek - od obrzan ‘roślina makowata’.

Obrzanowski - od obrzan ‘roślina makowata’.

Obrzański - od obrzan ‘roślina makowata’.

Obrzazgiewicz - od obrzazg ‘niesmak, kwas w ustach’.

Obrzazkiewicz - od obraz, ze staropolskiego obrzaz ‘danina pieniężna’.

Obrzaźgiewicz - od obrzazg ‘niesmak, kwas w ustach’.

Obrzażgiewicz - od obrzazg ‘niesmak, kwas w ustach’.

Obrządek - 1497 - od obrzęd, obrządek ‘zespół czynności wykonywanych wg ustalonego trybu; codzienne prace gospodarskie na wsi; liturgia danego wyznania’.

Obrządkiewicz - od obrzęd, obrządek ‘zespół czynności wykonywanych wg ustalonego trybu; codzienne prace gospodarskie na wsi; liturgia danego wyznania’.

Obrzezgiewicz - od obrzazg ‘niesmak, kwas w ustach’.

Obrzezkiewicz - od obraz, ze staropolskiego obrzaz ‘danina pieniężna’.

Obrzeźgiewicz - od obrzazg ‘niesmak, kwas w ustach’.

Obrzeżgiewicz - od obrzazg ‘niesmak, kwas w ustach’.

Obrzędkiewicz - od obrzęd, obrządek ‘zespół czynności wykonywanych wg ustalonego trybu; codzienne prace gospodarskie na wsi; liturgia danego wyznania’.

Obrzód - od obrzód ‘owoce suszone’.

Obrzud - od obrzód ‘owoce suszone’.

Obrzuł - od staropolskiego obrzut ‘wyrzut, niezadowolenie’, obrzucać ‘zaatakować, napaść’.

Obrzust - od staropolskiego obrzut ‘wyrzut, niezadowolenie’, obrzucać ‘zaatakować, napaść’.

Obrzuśnik - od staropolskiego obrzut ‘wyrzut, niezadowolenie’, obrzucać ‘zaatakować, napaść’.

Obrzut - 1381 od staropolskiego obrzut ‘wyrzut, niezadowolenie’, obrzucać ‘zaatakować, napaść’.

Obrzutowicz - od staropolskiego obrzut ‘wyrzut, niezadowolenie’, obrzucać ‘zaatakować, napaść’.

Obrzyd - od obrzyd ‘obrzydliwość, obrzydzać.

Obrzydowicz - od obrzyd ‘obrzydliwość, obrzydzać.

Obrzydowski - od obrzyd ‘obrzydliwość, obrzydzać.

Obrzydziński - od obrzyd ‘obrzydliwość, obrzydzać.

Obrzyk - 1386 od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Obrzyt - od obrzyd ‘obrzydliwość, obrzydzać.

Obrzywolski - od nazwy miejscowej Odrzywół (radomskie, gmina Odrzywół).

Obrzywołek - od odrzeć.

Obsada - od obsada ‘osadzenie’, obsadzić.

Obsadka - od obsada ‘osadzenie’, obsadzić; obsadka ‘laseczka’.

Obsadły - od obsada ‘osadzenie’, obsadzić; obsadka ‘laseczka’.

Obsadna - od obsada ‘osadzenie’, obsadzić; obsadka ‘laseczka’.

Obsadny - od obsada ‘osadzenie’, obsadzić; obsadka ‘laseczka’.

Obsiadły - od obsada ‘osadzenie’, obsadzić; obsadka ‘laseczka’.

Obst - od obstać ‘obejść, obstąpic’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Obst, ta od apelatywu Obst ‘owoc’.

Obsta - od obstać ‘obejść, obstąpic’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Obst, ta od apelatywu Obst ‘owoc’.

Obstaj - od obstać ‘obejść, obstąpic’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Obst, ta od apelatywu Obst ‘owoc’.

Obstalecki - od obstać ‘obejść, obstąpic’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Obst, ta od apelatywu Obst ‘owoc’.

Obstarczyk - od obstary ‘podstarzały, tęgi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Obster.

Obstarek - od obstary ‘podstarzały, tęgi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Obster.

Obstawka - od obstawić ‘postawić dookoła, otoczyć’.

Obstawski - od obstawić ‘postawić dookoła, otoczyć’.

Obstoi - od obstać ‘obejść, obstąpic’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Obst, ta od apelatywu Obst ‘owoc’.

Obstoj - od obstać ‘obejść, obstąpic’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Obst, ta od apelatywu Obst ‘owoc’.

Obstorek - od obstary ‘podstarzały, tęgi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Obster.

Obstowczyk - od obstawić ‘postawić dookoła, otoczyć’.

Obstowski - od obstawić ‘postawić dookoła, otoczyć’.

Obstój - od obstać ‘obejść, obstąpic’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Obst, ta od apelatywu Obst ‘owoc’.

Obszarna - od obszerny ‘rozległy’; od obszar.

Obszarny - od obszerny ‘rozległy’; od obszar.

Obszarski - od obszerny ‘rozległy’.

Obszerna - od obszerny ‘rozległy’.

Obszerny - od obszerny ‘rozległy’.

Obszta - od obstać ‘obejść, obstąpic’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Obst, ta od apelatywu Obst ‘owoc’.

Obsztyński - od obstać ‘obejść, obstąpic’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Obst, ta od apelatywu Obst ‘owoc’.

Obtołowicz - od obtulić ‘otulić’.

Obtułowicz - od obtulić ‘otulić’.

Obtyłowicz - od obtulić ‘otulić’.

Obuch - 1448 od obuch ‘dawniej ‘rodzaj broni’, też ‘tępo zakończona część siekiery lub młota’.

Obuchanicz - od obuch ‘dawniej ‘rodzaj broni’, też ‘tępo zakończona część siekiery lub młota’.

Obuchiewicz - od obuch ‘dawniej ‘rodzaj broni’, też ‘tępo zakończona część siekiery lub młota’.

Obuchlewicz - od obuch ‘dawniej ‘rodzaj broni’, też ‘tępo zakończona część siekiery lub młota’.

Obuchow - od obuch ‘dawniej ‘rodzaj broni’, też ‘tępo zakończona część siekiery lub młota’.

Obuchowicz - od obuch ‘dawniej ‘rodzaj broni’, też ‘tępo zakończona część siekiery lub młota’.

Obuchowski - 1726 od obuch ‘dawniej ‘rodzaj broni’, też ‘tępo zakończona część siekiery lub młota’.

Obuch-Woszczatyński - złożenia brak; Obuch 1448 od obuch ‘dawniej ‘rodzaj broni’, też ‘tępo zakończona część siekiery lub młota’. Woszczatyński brak;

Obud - od obudzić, obudzać ‘zbudzić, przebudzić’.

Obuda - od obudzić, obudzać ‘zbudzić, przebudzić’.

Obudzewicz - od obudzić, obudzać ‘zbudzić, przebudzić’.

Obudziński - od obudzić, obudzać ‘zbudzić, przebudzić’.

Obukowicz - od obuch ‘dawniej ‘rodzaj broni’, też ‘tępo zakończona część siekiery lub młota’.

Oburczak - 1651 od obertać, obertnąć ‘obrócić, wykręcić się’; od oberknąć, oburknąć ‘odpowiedzieć hardo, ofuknąć’.

Oburczyk - od obertać, obertnąć ‘obrócić, wykręcić się’; od oberknąć, oburknąć ‘odpowiedzieć hardo, ofuknąć’.

Oburczyk - od oburzyć ‘zgniewać, obruszyć’.

Oburek - od oburzyć ‘zgniewać, obruszyć’.

Oburewicz - od oburzyć ‘zgniewać, obruszyć’.

Oburka - od oburzyć ‘zgniewać, obruszyć’.

Oburko - od oburzyć ‘zgniewać, obruszyć’.

Oburski - od oburzyć ‘zgniewać, obruszyć’.

Oburzyński - od oburzyć ‘zgniewać, obruszyć’.

Obusnik - od obuch ‘dawniej ‘rodzaj broni’, też ‘tępo zakończona część siekiery lub młota’.

Obuszak - od obuch ‘dawniej ‘rodzaj broni’, też ‘tępo zakończona część siekiery lub młota’.

Obuszek - od obuch ‘dawniej ‘rodzaj broni’, też ‘tępo zakończona część siekiery lub młota’; od obuszek.

Obuszenko - od obuch ‘dawniej ‘rodzaj broni’, też ‘tępo zakończona część siekiery lub młota’.

Obuszewski - od obuch ‘dawniej ‘rodzaj broni’, też ‘tępo zakończona część siekiery lub młota’.

Obuszkiewicz - od obuch ‘dawniej ‘rodzaj broni’, też ‘tępo zakończona część siekiery lub młota’.

Obuszko - od obuch ‘dawniej ‘rodzaj broni’, też ‘tępo zakończona część siekiery lub młota’.

Obuszyniec - od obuch ‘dawniej ‘rodzaj broni’, też ‘tępo zakończona część siekiery lub młota’.

Obuszyński - od obuch ‘dawniej ‘rodzaj broni’, też ‘tępo zakończona część siekiery lub młota’.

Obuśnik - od obuch ‘dawniej ‘rodzaj broni’, też ‘tępo zakończona część siekiery lub młota’.

Obwarzanek - od obarzanek, obwarzanek ‘wyrób z ciasta uformowanego w wałek i zwiniętego w kółko, parzonego przed pieczeniem’.

Obważanek - od obarzanek, obwarzanek ‘wyrób z ciasta uformowanego w wałek i zwiniętego w kółko, parzonego przed pieczeniem’.

Obwiesło - od obwiesić ‘powiesic’.

Obwiosło - od obwiesić ‘powiesic’; od obwisły.

Obwisło - od obwiesić ‘powiesic’; od obwisły.

Obyc - od obyć się ‘dać sobie radę bez czegoś; oswoić się z czymś’.

Obych - od obyć się ‘dać sobie radę bez czegoś; oswoić się z czymś’.

Obycki - od obyć się ‘dać sobie radę bez czegoś; oswoić się z czymś’.

Obycz - od obyć się ‘dać sobie radę bez czegoś; oswoić się z czymś’.

Obyć - od obyć się ‘dać sobie radę bez czegoś; oswoić się z czymś’.

Obyd - od ohydzić ‘skrzywdzić’, obyda ‘krzywda’.

Obydz - od ohydzić ‘skrzywdzić’, obyda ‘krzywda’.

Obydziński - od ohydzić ‘skrzywdzić’, obyda ‘krzywda’.

Obydź - od ohydzić ‘skrzywdzić’, obyda ‘krzywda’.

Obydż - od ohydzić ‘skrzywdzić’, obyda ‘krzywda’.

Obyrtacz - 1786 od obertać, obertnąć ‘obrócić, wykręcić się’; od oberknąć, oburknąć ‘odpowiedzieć hardo, ofuknąć’; od obertacz ‘człowiek zwinny, człowiek głupkowaty’; obertaniec ‘oberek’.

Obyrtak - od obertać, obertnąć ‘obrócić, wykręcić się’; od oberknąć, oburknąć ‘odpowiedzieć hardo, ofuknąć’; od obertacz ‘człowiek zwinny, człowiek głupkowaty’; obertaniec ‘oberek’.

Obyrtał - od obertać, obertnąć ‘obrócić, wykręcić się’; od oberknąć, oburknąć ‘odpowiedzieć hardo, ofuknąć’; od obertacz ‘człowiek zwinny, człowiek głupkowaty’; obertaniec ‘oberek’.

Obzejda - od obzejda ‘rodzaj przybudówki’.

Obzejta - od obzejda ‘rodzaj przybudówki’.

Obździkolanka - 1628 od obździć + kolanka.

Ocalewicz - od ocalić ‘wybawić, uratować’.

Ocalewski - od ocalić ‘wybawić, uratować’.

Ocaluk - od ocalić ‘wybawić, uratować’.

Ocap - od ocepa ‘belka łącząca wierzchem odrzwia i okna; też ‘brwi’.

Ocelak - od ocalić ‘wybawić, uratować’; od ocel ‘hak w podkowie’, ocelować ‘wyznaczyć granice, określić’.

Ocelewicz - od ocalić ‘wybawić, uratować’; od ocel ‘hak w podkowie’, ocelować ‘wyznaczyć granice, określić’.

Ocelewski - od ocalić ‘wybawić, uratować’; od ocel ‘hak w podkowie’, ocelować ‘wyznaczyć granice, określić’.

Ocelik - od ocalić ‘wybawić, uratować’; od ocel ‘hak w podkowie’, ocelować ‘wyznaczyć granice, określić’.

Ocelok (Śl) - od ocalić ‘wybawić, uratować’; od ocel ‘hak w podkowie’, ocelować ‘wyznaczyć granice, określić’.

Ocelowska - od ocalić ‘wybawić, uratować’; od ocel ‘hak w podkowie’, ocelować ‘wyznaczyć granice, określić’.

Ocelowski - od ocalić ‘wybawić, uratować’; od ocel ‘hak w podkowie’, ocelować ‘wyznaczyć granice, określić’.

Ocep - od ocepa ‘belka łącząca wierzchem odrzwia i okna; też ‘brwi’.

Ocepa - od ocepa ‘belka łącząca wierzchem odrzwia i okna; też ‘brwi’.

Ocepowski - od ocepa ‘belka łącząca wierzchem odrzwia i okna; też ‘brwi’.

Ocepski - od ocepa ‘belka łącząca wierzchem odrzwia i okna; też ‘brwi’.

Ocet - od ocet ‘roztwór wodny kwasu octowego, używanego jako przyprawa do potraw’.

Ocetek - od ocet ‘roztwór wodny kwasu octowego, używanego jako przyprawa do potraw’.

Ocetkiewicz - od ocet ‘roztwór wodny kwasu octowego, używanego jako przyprawa do potraw’.

Ocetkowicz - od ocet ‘roztwór wodny kwasu octowego, używanego jako przyprawa do potraw’.

Ocetowski - 1705 od ocet ‘roztwór wodny kwasu octowego, używanego jako przyprawa do potraw’.

Och - od ochać ‘wzdychać, mówić och!’.

Ocha - od ochać ‘wzdychać, mówić och!’.

Ochab - od ochab ‘błoto, trzęsawisko’; ochabić ‘zostawić, oszczędzić’.

Ochaba - od ochab ‘błoto, trzęsawisko’; ochabić ‘zostawić, oszczędzić’.

Ochabowicz - od ochab ‘błoto, trzęsawisko’; ochabić ‘zostawić, oszczędzić’.

Ochab-Ryś - złożenia brak; Ochab od ochab ‘błoto, trzęsawisko’; ochabić ‘zostawić, oszczędzić’; Ryś 1377 od ryś ‘gatunek dzikiego zwierzęcia’.

Ochabski - od ochab ‘błoto, trzęsawisko’; ochabić ‘zostawić, oszczędzić’.

Ochaiński - od ochać ‘wzdychać, mówić och!’.

Ochaj - od ochać ‘wzdychać, mówić och!’.

Ochajski - od ochać ‘wzdychać, mówić och!’.

Ochak - od ochać ‘wzdychać, mówić och!’.

Ochal - od ochać ‘wzdychać, mówić och!’.

Ochala - od ochać ‘wzdychać, mówić och!’.

Ochalek - od ochać ‘wzdychać, mówić och!’.

Ochalik - od ochać ‘wzdychać, mówić och!’.

Ochalski - od ochać ‘wzdychać, mówić och!’.

Ochał - 1388 od ochać ‘wzdychać, mówić och!’.

Ochała - od ochać ‘wzdychać, mówić och!’.

Ochałaszenny - od ochać ‘wzdychać, mówić och!’.

Ochałek - od ochać ‘wzdychać, mówić och!’.

Ochałka - od ochać ‘wzdychać, mówić och!’.

Ochaman - od niemieckich nazw osobowych Hofmann, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘dworzanin’; też od niemieckiej nazwy osobowej Ochmann.

Ochamann - od niemieckich nazw osobowych Hofmann, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘dworzanin’; też od niemieckiej nazwy osobowej Ochmann.

Ochamański - od niemieckich nazw osobowych Hofmann, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘dworzanin’; też od niemieckiej nazwy osobowej Ochmann.

Ochanek - od ochn-, por. ochna! ‘wykrzyknik oznaczający przywoływanie’, ochnikować ‘ćwiczyć, bić’.

Ochański - od ochn-, por. ochna! ‘wykrzyknik oznaczający przywoływanie’, ochnikować ‘ćwiczyć, bić’.

Ochap - od ochapić ‘wydawać, zdawać się, przypominać sobie’.

Ochapowicz - od ochapić ‘wydawać, zdawać się, przypominać sobie’.

Ochapski - od ochapić ‘wydawać, zdawać się, przypominać sobie’.

Ochedalski - od dawnego ochędożyć ‘oporządzić, przyozdobić’.

Ochedurski - od dawnego ochędożyć ‘oporządzić, przyozdobić’.

Ocheduszka - od dawnego ochędożyć ‘oporządzić, przyozdobić’.

Ocheduszko - od dawnego ochędożyć ‘oporządzić, przyozdobić’.

Ochej - od ochać ‘wzdychać, mówić och!’.

Ochel - od ochać ‘wzdychać, mówić och!’.

Ochelka - 1541 od ochać ‘wzdychać, mówić och!’.

Ochelski - od ochać ‘wzdychać, mówić och!’.

Ocheł - od ochać ‘wzdychać, mówić och!’.

Ochełek XVI wiek - od ochać ‘wzdychać, mówić och!’.

Ochendal - od dawnego ochędożyć ‘oporządzić, przyozdobić’.

Ochendalski - od dawnego ochędożyć ‘oporządzić, przyozdobić’.

Ochendaszko - od dawnego ochędożyć ‘oporządzić, przyozdobić’; od ochędóżka ‘wyprawa panny młodej’.

Ochender - od dawnego ochędożyć ‘oporządzić, przyozdobić’.

Ochendolski - od dawnego ochędożyć ‘oporządzić, przyozdobić’.

Ochendowski - od dawnego ochędożyć ‘oporządzić, przyozdobić’.

Ochendożka - od dawnego ochędożyć ‘oporządzić, przyozdobić’; od ochędóżka ‘wyprawa panny młodej’.

Ochendóżka - od dawnego ochędożyć ‘oporządzić, przyozdobić’; od ochędóżka ‘wyprawa panny młodej’.

Ochendruszkiewicz - od dawnego ochędożyć ‘oporządzić, przyozdobić’; od ochędóżka ‘wyprawa panny młodej’.

Ochendurski - od dawnego ochędożyć ‘oporządzić, przyozdobić’.

Ochendusz - od dawnego ochędożyć ‘oporządzić, przyozdobić’.

Ochenduszka - od dawnego ochędożyć ‘oporządzić, przyozdobić’; od ochędóżka ‘wyprawa panny młodej’.

Ochenduszkiewicz - od dawnego ochędożyć ‘oporządzić, przyozdobić’; od ochędóżka ‘wyprawa panny młodej’.

Ochenduszko - od dawnego ochędożyć ‘oporządzić, przyozdobić’; od ochędóżka ‘wyprawa panny młodej’.

Ochendza - od dawnego ochędożyć ‘oporządzić, przyozdobić’.

Ochendzan - od dawnego ochędożyć ‘oporządzić, przyozdobić’.

Ochenkowski - od ochn-, por. ochna! ‘wykrzyknik oznaczający przywoływanie’, ochnikować ‘ćwiczyć, bić’.

Ochenowski - od ochn-, por. ochna! ‘wykrzyknik oznaczający przywoływanie’, ochnikować ‘ćwiczyć, bić’.

Ochental - od ochental ‘talar, etimek’.

Ochentel - od ochental ‘talar, etimek’.

Ochentol - od ochental ‘talar, etimek’.

Ochenuszko - od dawnego ochędożyć ‘oporządzić, przyozdobić’; od ochędóżka ‘wyprawa panny młodej’.

Ocheńkowski - od ochn-, por. ochna! ‘wykrzyknik oznaczający przywoływanie’, ochnikować ‘ćwiczyć, bić’.

Ocheński - od ochn-, por. ochna! ‘wykrzyknik oznaczający przywoływanie’, ochnikować ‘ćwiczyć, bić’.

Ocheś - od ochać ‘wzdychać, mówić och!’.

Ochęcki - od dawnego ochędożyć ‘oporządzić, przyozdobić’.

Ochęda - od dawnego ochędożyć ‘oporządzić, przyozdobić’.

Ochędalski - od dawnego ochędożyć ‘oporządzić, przyozdobić’.

Ochędiszko - od dawnego ochędożyć ‘oporządzić, przyozdobić’.

Ochędowski - od dawnego ochędożyć ‘oporządzić, przyozdobić’.

Ochędóżka - od dawnego ochędożyć ‘oporządzić, przyozdobić’; od ochędóżka ‘wyprawa panny młodej’.

Ochędóżko - od dawnego ochędożyć ‘oporządzić, przyozdobić’; od ochędóżka ‘wyprawa panny młodej’.

Ochędurski - od dawnego ochędożyć ‘oporządzić, przyozdobić’.

Ochęduski - od dawnego ochędożyć ‘oporządzić, przyozdobić’; od ochędóżka ‘wyprawa panny młodej’.

Ochęduszka - od dawnego ochędożyć ‘oporządzić, przyozdobić’; od ochędóżka ‘wyprawa panny młodej’.

Ochęduszkiewicz - od dawnego ochędożyć ‘oporządzić, przyozdobić’; od ochędóżka ‘wyprawa panny młodej’.

Ochęduszko - od dawnego ochędożyć ‘oporządzić, przyozdobić’; od ochędóżka ‘wyprawa panny młodej’.

Ochędzan - od dawnego ochędożyć ‘oporządzić, przyozdobić’.

Ochędzian - od dawnego ochędożyć ‘oporządzić, przyozdobić’.

Ochędzin - od dawnego ochędożyć ‘oporządzić, przyozdobić’.

Ochędzon - od dawnego ochędożyć ‘oporządzić, przyozdobić’.

Ochędzyn - od dawnego ochędożyć ‘oporządzić, przyozdobić’.

Ochęndzan - od dawnego ochędożyć ‘oporządzić, przyozdobić’.

Ochętal - od ochental ‘talar, etimek’.

Ochi - od ochać ‘wzdychać, mówić och!’.

Ochicki - od ochać ‘wzdychać, mówić och!’.

Ochij - od ochać ‘wzdychać, mówić och!’.

Ochijewicz - od ochać ‘wzdychać, mówić och!’.

Ochim - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Ochimowski - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim; lub od nazwy miejscowej Joachimów.

Ochin - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Ochinio - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Ochinowski - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Ochiński - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Ochla - od ochać ‘wzdychać, mówić och!’.

Ochlachowski - od ochać ‘wzdychać, mówić och!’.

Ochlak - od ochać ‘wzdychać, mówić och!’.

Ochlanek - od ochlast ‘łgarz, kłamca’, ochlastać ‘ochlapać’.

Ochlar - od ochlast ‘łgarz, kłamca’, ochlastać ‘ochlapać’.

Ochlast - od ochlast ‘łgarz, kłamca’, ochlastać ‘ochlapać’.

Ochlawski - od ochać ‘wzdychać, mówić och!’.

Ochler - od ochlast ‘łgarz, kłamca’, ochlastać ‘ochlapać’.

Ochlewski - od ochlast ‘łgarz, kłamca’, ochlastać ‘ochlapać’.

Ochli - od ochać ‘wzdychać, mówić och!’.

Ochlik - od ochać ‘wzdychać, mówić och!’.

Ochlinowicz - od ochać ‘wzdychać, mówić och!’.

Ochlust - od ochlast ‘łgarz, kłamca’, ochlastać ‘ochlapać’; od ochlustać ‘oblać’.

Ochłocki - od ochłodzic, ochłodły ‘który ochłódł’.

Ochłodło - od ochłodzic, ochłodły ‘który ochłódł’.

Ochłodnik - od ochłodzic, ochłodły ‘który ochłódł’; od chłodnik ‘miejsce chłodne’.

Ochłódnik - od ochłodzic, ochłodły ‘który ochłódł’; od chłodnik ‘miejsce chłodne’.

Ochłudnik - od ochłodzic, ochłodły ‘który ochłódł’; od chłodnik ‘miejsce chłodne’.

Ochm - od niemieckich nazw osobowych Hofmann, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘dworzanin’; też od niemieckiej nazwy osobowej Ochmann.

Ochmacki - od niemieckich nazw osobowych Hofmann, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘dworzanin’; też od niemieckiej nazwy osobowej Ochmann.

Ochman - 1794 od niemieckich nazw osobowych Hofmann, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘dworzanin’; też od niemieckiej nazwy osobowej Ochmann.

Ochmanek - od niemieckich nazw osobowych Hofmann, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘dworzanin’; też od niemieckiej nazwy osobowej Ochmann.

Ochmaniak - od niemieckich nazw osobowych Hofmann, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘dworzanin’; też od niemieckiej nazwy osobowej Ochmann.

Ochmaniuk - od niemieckich nazw osobowych Hofmann, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘dworzanin’; też od niemieckiej nazwy osobowej Ochmann.

Ochmann - od niemieckich nazw osobowych Hofmann, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘dworzanin’; też od niemieckiej nazwy osobowej Ochmann.

Ochmanowicz - od niemieckich nazw osobowych Hofmann, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘dworzanin’; też od niemieckiej nazwy osobowej Ochmann.

Ochmanowski - od niemieckich nazw osobowych Hofmann, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘dworzanin’; też od niemieckiej nazwy osobowej Ochmann.

Ochmań - od niemieckich nazw osobowych Hofmann, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘dworzanin’; też od niemieckiej nazwy osobowej Ochmann.

Ochmańczyk - od niemieckich nazw osobowych Hofmann, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘dworzanin’; też od niemieckiej nazwy osobowej Ochmann.

Ochmański - 1794 od niemieckich nazw osobowych Hofmann, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘dworzanin’; też od niemieckiej nazwy osobowej Ochmann.

Ochmarek - od niemieckiej nazwy osobowej Ohmer, ta od imienia złożonego Odmar.

Ochmarz - od niemieckiej nazwy osobowej Ohmer, ta od imienia złożonego Odmar.

Ochmasz - od niemieckiej nazwy osobowej Ohmer, ta od imienia złożonego Odmar.

Ochmaszka - od niemieckiej nazwy osobowej Ohmer, ta od imienia złożonego Odmar.

Ochmerak - od niemieckiej nazwy osobowej Ohmer, ta od imienia złożonego Odmar.

Ochmerek - od niemieckiej nazwy osobowej Ohmer, ta od imienia złożonego Odmar.

Ochmian - od niemieckich nazw osobowych Hofmann, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘dworzanin’; też od niemieckiej nazwy osobowej Ochmann.

Ochmiański - od niemieckich nazw osobowych Hofmann, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘dworzanin’; też od niemieckiej nazwy osobowej Ochmann.

Ochmik - od niemieckich nazw osobowych Hofmann, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘dworzanin’; też od niemieckiej nazwy osobowej Ochmann.

Ochmiński - od niemieckich nazw osobowych Hofmann, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘dworzanin’; też od niemieckiej nazwy osobowej Ochmann.

Ochmio - od niemieckich nazw osobowych Hofmann, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘dworzanin’; też od niemieckiej nazwy osobowej Ochmann.

Ochmistrz - od ochmistrz ‘zarządzający dworem’, też ‘starosta wesrlny’.

Ochnak - od ochn-, por. ochna! ‘wykrzyknik oznaczający przywoływanie’, ochnikować ‘ćwiczyć, bić’.

Ochnaluk - od ochn-, por. ochna! ‘wykrzyknik oznaczający przywoływanie’, ochnikować ‘ćwiczyć, bić’.

Ochnan - od ochn-, por. ochna! ‘wykrzyknik oznaczający przywoływanie’, ochnikować ‘ćwiczyć, bić’.

Ochnat - od ochn-, por. ochna! ‘wykrzyknik oznaczający przywoływanie’, ochnikować ‘ćwiczyć, bić’.

Ochnecki - od ochn-, por. ochna! ‘wykrzyknik oznaczający przywoływanie’, ochnikować ‘ćwiczyć, bić’.

Ochnia - od ochn-, por. ochna! ‘wykrzyknik oznaczający przywoływanie’, ochnikować ‘ćwiczyć, bić’.

Ochniak - od ochn-, por. ochna! ‘wykrzyknik oznaczający przywoływanie’, ochnikować ‘ćwiczyć, bić’.

Ochniański - od ochn-, por. ochna! ‘wykrzyknik oznaczający przywoływanie’, ochnikować ‘ćwiczyć, bić’.

Ochnic - od ochn-, por. ochna! ‘wykrzyknik oznaczający przywoływanie’, ochnikować ‘ćwiczyć, bić’.

Ochnicki - od ochn-, por. ochna! ‘wykrzyknik oznaczający przywoływanie’, ochnikować ‘ćwiczyć, bić’.

Ochnicz - od ochn-, por. ochna! ‘wykrzyknik oznaczający przywoływanie’, ochnikować ‘ćwiczyć, bić’.

Ochniewicz - od ochn-, por. ochna! ‘wykrzyknik oznaczający przywoływanie’, ochnikować ‘ćwiczyć, bić’.

Ochniewski - od ochn-, por. ochna! ‘wykrzyknik oznaczający przywoływanie’, ochnikować ‘ćwiczyć, bić’.

Ochnik - od ochn-, por. ochna! ‘wykrzyknik oznaczający przywoływanie’, ochnikować ‘ćwiczyć, bić’.

Ochnio - od ochn-, por. ochna! ‘wykrzyknik oznaczający przywoływanie’, ochnikować ‘ćwiczyć, bić’.

Ochniocki - od ochn-, por. ochna! ‘wykrzyknik oznaczający przywoływanie’, ochnikować ‘ćwiczyć, bić’.

Ochniowski - od ochn-, por. ochna! ‘wykrzyknik oznaczający przywoływanie’, ochnikować ‘ćwiczyć, bić’.

Ochno - od ochn-, por. ochna! ‘wykrzyknik oznaczający przywoływanie’, ochnikować ‘ćwiczyć, bić’.

Ochnuński - od ochn-, por. ochna! ‘wykrzyknik oznaczający przywoływanie’, ochnikować ‘ćwiczyć, bić’.

Ochob - od ochab ‘błoto, trzęsawisko’; ochabić ‘zostawić, oszczędzić’.

Ochoba - od ochab ‘błoto, trzęsawisko’; ochabić ‘zostawić, oszczędzić’.

Ochobowicz - od ochab ‘błoto, trzęsawisko’; ochabić ‘zostawić, oszczędzić’.

Ochobski - od ochab ‘błoto, trzęsawisko’; ochabić ‘zostawić, oszczędzić’.

Ochocki - od nazw miejscowych typu Ochodza, Ochota.

Ochod - od ochoda ‘obchodzić’.

Ochoda - od ochoda ‘obchodzić’.

Ochodek - od ochoda ‘obchodzić’.

Ochodka - od ochoda ‘obchodzić’.

Ochodlo - od ochoda ‘obchodzić’.

Ochodło - od ochoda ‘obchodzić’.

Ochodza - od ochoda ‘obchodzić’.

Ochodzki - od nazw miejscowych typu Ochodza, Ochota.

Ochol - od ochać ‘wzdychać, mówić och!’.

Ocholik - od ochać ‘wzdychać, mówić och!’.

Ocholski - od ochać ‘wzdychać, mówić och!’.

Ochoł - od ochać ‘wzdychać, mówić och!’.

Ochołek - od ochać ‘wzdychać, mówić och!’.

Ochor - od ochorzeć ‘zachorować’.

Ochorak - od ochorzeć ‘zachorować’.

Ochorczak - od ochorzeć ‘zachorować’.

Ochorek - od ochorzeć ‘zachorować’.

Ochorok - od ochorzeć ‘zachorować’.

Ochorowicz - od ochorzeć ‘zachorować’.

Ochot - od ochota ‘chęć’.

Ochota - od ochota ‘chęć’.

Ochotek - od ochota ‘chęć’.

Ochotna - od ochota ‘chęć’; od ochotny ‘chętny, uczynny’.

Ochotniak - 1787 od ochota ‘chęć’.

Ochotnicki - 1602 od nazwy miejscowej Ochotnica (nowosądeckie, gmina Ochotnica Dolna).

Ochotniczak - 1669 od nazwy miejscowej Ochotnica (nowosądeckie, gmina Ochotnica Dolna).

Ochotnik - od ochota ‘chęć’; od ochotnik.

Ochotny - od ochota ‘chęć’; od ochotny ‘chętny, uczynny’.

Ochott - od ochota ‘chęć’.

Ochotta - od ochota ‘chęć’.

Ochotynko - od ochota ‘chęć’.

Ochowiak - od ochać ‘wzdychać, mówić och!’.

Ochowicz - od ochać ‘wzdychać, mówić och!’.

Ochowiec - od ochać ‘wzdychać, mówić och!’.

Ochowski - od ochać ‘wzdychać, mówić och!’.

Ochód - od ochoda ‘obchodzić’.

Ochór - od ochorzeć ‘zachorować’.

Ochramowicz - od imienia używanego w Kościele prawosławnym Efrem, Afrem, Efremij, to z hebrajskiego imienia Ephramij ‘bardzo urodzajny’, to od nazwy jednego z plemion izraelskich.

Ochrana - od ochrona, ochronić; por. ochraniać.

Ochraniak - od ochrona, ochronić; por. ochraniać.

Ochranowicz - od ochrona, ochronić; por. ochraniać.

Ochrej - od imienia używanego w Kościele prawosławnym Efrem, Afrem, Efremij, to z hebrajskiego imienia Ephramij ‘bardzo urodzajny’, to od nazwy jednego z plemion izraelskich.

Ochrem - od imienia używanego w Kościele prawosławnym Efrem, Afrem, Efremij, to z hebrajskiego imienia Ephramij ‘bardzo urodzajny’, to od nazwy jednego z plemion izraelskich.

Ochremczuk - od imienia używanego w Kościele prawosławnym Efrem, Afrem, Efremij, to z hebrajskiego imienia Ephramij ‘bardzo urodzajny’, to od nazwy jednego z plemion izraelskich.

Ochremiak - od imienia używanego w Kościele prawosławnym Efrem, Afrem, Efremij, to z hebrajskiego imienia Ephramij ‘bardzo urodzajny’, to od nazwy jednego z plemion izraelskich.

Ochremiuk - od imienia używanego w Kościele prawosławnym Efrem, Afrem, Efremij, to z hebrajskiego imienia Ephramij ‘bardzo urodzajny’, to od nazwy jednego z plemion izraelskich.

Ochremko - od imienia używanego w Kościele prawosławnym Efrem, Afrem, Efremij, to z hebrajskiego imienia Ephramij ‘bardzo urodzajny’, to od nazwy jednego z plemion izraelskich.

Ochremowicz - od imienia używanego w Kościele prawosławnym Efrem, Afrem, Efremij, to z hebrajskiego imienia Ephramij ‘bardzo urodzajny’, to od nazwy jednego z plemion izraelskich.

Ochremuk - od imienia używanego w Kościele prawosławnym Efrem, Afrem, Efremij, to z hebrajskiego imienia Ephramij ‘bardzo urodzajny’, to od nazwy jednego z plemion izraelskich.

Ochrenuk - od imienia używanego w Kościele prawosławnym Efrem, Afrem, Efremij, to z hebrajskiego imienia Ephramij ‘bardzo urodzajny’, to od nazwy jednego z plemion izraelskich.

Ochriem - od imienia używanego w Kościele prawosławnym Efrem, Afrem, Efremij, to z hebrajskiego imienia Ephramij ‘bardzo urodzajny’, to od nazwy jednego z plemion izraelskich.

Ochrimenko - od imienia używanego w Kościele prawosławnym Efrem, Afrem, Efremij, to z hebrajskiego imienia Ephramij ‘bardzo urodzajny’, to od nazwy jednego z plemion izraelskich.

Ochrimienko - od imienia używanego w Kościele prawosławnym Efrem, Afrem, Efremij, to z hebrajskiego imienia Ephramij ‘bardzo urodzajny’, to od nazwy jednego z plemion izraelskich.

Ochrimiuk - od imienia używanego w Kościele prawosławnym Efrem, Afrem, Efremij, to z hebrajskiego imienia Ephramij ‘bardzo urodzajny’, to od nazwy jednego z plemion izraelskich.

Ochrin - od imienia używanego w Kościele prawosławnym Efrem, Afrem, Efremij, to z hebrajskiego imienia Ephramij ‘bardzo urodzajny’, to od nazwy jednego z plemion izraelskich.

Ochronienko - od ochrona, ochronić.

Ochronik - od ochrona, ochronić.

Ochronowicz - od ochrona, ochronić.

Ochroń - od ochrona, ochronić.

Ochroński - od ochrona, ochronić.

Ochrym - od imienia używanego w Kościele prawosławnym Efrem, Afrem, Efremij, to z hebrajskiego imienia Ephramij ‘bardzo urodzajny’, to od nazwy jednego z plemion izraelskich.

Ochrymczuk - od imienia używanego w Kościele prawosławnym Efrem, Afrem, Efremij, to z hebrajskiego imienia Ephramij ‘bardzo urodzajny’, to od nazwy jednego z plemion izraelskich.

Ochrymenik - od imienia używanego w Kościele prawosławnym Efrem, Afrem, Efremij, to z hebrajskiego imienia Ephramij ‘bardzo urodzajny’, to od nazwy jednego z plemion izraelskich.

Ochrymiak - od imienia używanego w Kościele prawosławnym Efrem, Afrem, Efremij, to z hebrajskiego imienia Ephramij ‘bardzo urodzajny’, to od nazwy jednego z plemion izraelskich.

Ochrymiec - od imienia używanego w Kościele prawosławnym Efrem, Afrem, Efremij, to z hebrajskiego imienia Ephramij ‘bardzo urodzajny’, to od nazwy jednego z plemion izraelskich.

Ochrymienko - od imienia używanego w Kościele prawosławnym Efrem, Afrem, Efremij, to z hebrajskiego imienia Ephramij ‘bardzo urodzajny’, to od nazwy jednego z plemion izraelskich.

Ochrymiń - od imienia używanego w Kościele prawosławnym Efrem, Afrem, Efremij, to z hebrajskiego imienia Ephramij ‘bardzo urodzajny’, to od nazwy jednego z plemion izraelskich.

Ochrymiuk - od imienia używanego w Kościele prawosławnym Efrem, Afrem, Efremij, to z hebrajskiego imienia Ephramij ‘bardzo urodzajny’, to od nazwy jednego z plemion izraelskich.

Ochrymjuk - od imienia używanego w Kościele prawosławnym Efrem, Afrem, Efremij, to z hebrajskiego imienia Ephramij ‘bardzo urodzajny’, to od nazwy jednego z plemion izraelskich.

Ochrymowicz - od imienia używanego w Kościele prawosławnym Efrem, Afrem, Efremij, to z hebrajskiego imienia Ephramij ‘bardzo urodzajny’, to od nazwy jednego z plemion izraelskich.

Ochrymowski - od imienia używanego w Kościele prawosławnym Efrem, Afrem, Efremij, to z hebrajskiego imienia Ephramij ‘bardzo urodzajny’, to od nazwy jednego z plemion izraelskich.

Ochrymuk - od imienia używanego w Kościele prawosławnym Efrem, Afrem, Efremij, to z hebrajskiego imienia Ephramij ‘bardzo urodzajny’, to od nazwy jednego z plemion izraelskich.

Ochryn - od imienia używanego w Kościele prawosławnym Efrem, Afrem, Efremij, to z hebrajskiego imienia Ephramij ‘bardzo urodzajny’, to od nazwy jednego z plemion izraelskich.

Ochryniak - od imienia używanego w Kościele prawosławnym Efrem, Afrem, Efremij, to z hebrajskiego imienia Ephramij ‘bardzo urodzajny’, to od nazwy jednego z plemion izraelskich.

Ochrynienko - od imienia używanego w Kościele prawosławnym Efrem, Afrem, Efremij, to z hebrajskiego imienia Ephramij ‘bardzo urodzajny’, to od nazwy jednego z plemion izraelskich.

Ochrynik - od imienia używanego w Kościele prawosławnym Efrem, Afrem, Efremij, to z hebrajskiego imienia Ephramij ‘bardzo urodzajny’, to od nazwy jednego z plemion izraelskich.

Ochryniuk - od imienia używanego w Kościele prawosławnym Efrem, Afrem, Efremij, to z hebrajskiego imienia Ephramij ‘bardzo urodzajny’, to od nazwy jednego z plemion izraelskich.

Ochrynowicz - od imienia używanego w Kościele prawosławnym Efrem, Afrem, Efremij, to z hebrajskiego imienia Ephramij ‘bardzo urodzajny’, to od nazwy jednego z plemion izraelskich.

Ochrynuk - od imienia używanego w Kościele prawosławnym Efrem, Afrem, Efremij, to z hebrajskiego imienia Ephramij ‘bardzo urodzajny’, to od nazwy jednego z plemion izraelskich.

Ochryń - od imienia używanego w Kościele prawosławnym Efrem, Afrem, Efremij, to z hebrajskiego imienia Ephramij ‘bardzo urodzajny’, to od nazwy jednego z plemion izraelskich.

Ochryzko - od ogryzek ‘niedojedzony, ogryziony kawałek np. jabłka’.

Ochrzymiuk - od imienia używanego w Kościele prawosławnym Efrem, Afrem, Efremij, to z hebrajskiego imienia Ephramij ‘bardzo urodzajny’, to od nazwy jednego z plemion izraelskich.

Ochtabieński - od oktawa ‘ósmy dzień po jakimś święcie’.

Ochtabiński - od oktawa ‘ósmy dzień po jakimś święcie’.

Ochter - od niemieckiej nazwy osobowej Achter, ta od dolno-niemieckiego Achter ‘rzaczoznawca’.

Ochtera - od niemieckiej nazwy osobowej Achter, ta od dolno-niemieckiego Achter ‘rzaczoznawca’.

Ochterski - od niemieckiej nazwy osobowej Achter, ta od dolno-niemieckiego Achter ‘rzaczoznawca’.

Ochtyra - od niemieckiej nazwy osobowej Achter, ta od dolno-niemieckiego Achter ‘rzaczoznawca’.

Ochtyrski - od niemieckiej nazwy osobowej Achter, ta od dolno-niemieckiego Achter ‘rzaczoznawca’.

Ochudko - od ochudzić ‘wycieńczyć, wychudzić’, ochudły ‘wychudły’.

Ochudlo - od ochudzić ‘wycieńczyć, wychudzić’, ochudły ‘wychudły’.

Ochudło - od ochudzić ‘wycieńczyć, wychudzić’, ochudły ‘wychudły’.

Ochudżawa - od ochudzić ‘wycieńczyć, wychudzić’, ochudły ‘wychudły’.

Ochulski - od ochać ‘wzdychać, mówić och!’.

Ochwacik - 1570 od ochwat ‘rodzaj choroby końskiej’.

Ochwaciuk - od ochwat ‘rodzaj choroby końskiej’.

Ochwal - od ochwalić ‘bardzo chwalić, wychwalać’.

Ochwalowski - od ochwalić ‘bardzo chwalić, wychwalać’.

Ochwał - od ochwalić ‘bardzo chwalić, wychwalać’.

Ochwanowski - od ochwalić ‘bardzo chwalić, wychwalać’.

Ochwat - 1578 od ochwat ‘rodzaj choroby końskiej’.

Ochwatowicz - 1598 od ochwat ‘rodzaj choroby końskiej’.

Ochwatowski - od ochwat ‘rodzaj choroby końskiej’.

Ochwot - od ochwat ‘rodzaj choroby końskiej’.

Ochyj - od ochać ‘wzdychać, mówić och!’.

Ochyl - od ochylić ‘okryć, otulić’.

Ochylski - od ochylić ‘okryć, otulić’.

Ochymiec - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Ociapa - od ociepa ‘człowiek ciężki, krępy’, od gwarowego ociepać.

Ocias - od ociesać, ociosać, oczesać ‘obciąć coś siekierą’.

Ociasna, m. - 1399 od ociesać, ociosać, oczesać ‘obciąć coś siekierą’.

Ociasno - 1397 od ociesać, ociosać, oczesać ‘obciąć coś siekierą’.

Ociasz - od ociesać, ociosać, oczesać ‘obciąć coś siekierą’.

Ocicki - od nazwy miejscowej Ocice (część Tarnobrzegu).

Ociec - 1471 od ojciec, ze staropolskiego ociec.

Ociecki - od nazwy miejscowej Ociecka (rzeszowskie, gmina Ostrów).

Ocieczak - od ociekać, ociec ‘ściekać, spływać’.

Ocieczek - od ociekać, ociec ‘ściekać, spływać’.

Ocieczka - od ociekać, ociec ‘ściekać, spływać’.

Ocieczko - od ociekać, ociec ‘ściekać, spływać’.

Ociek - od ociekać, ociec ‘ściekać, spływać’.

Ocieka - od ociekać, ociec ‘ściekać, spływać’.

Ociela - od ocielić się ‘urodzić cielę (o krowie, łani itp.)’.

Ocielak - od ocielić się ‘urodzić cielę (o krowie, łani itp.)’.

Ocielski - od ocielić się ‘urodzić cielę (o krowie, łani itp.)’.

Ociempka - od ociepa ‘człowiek ciężki, krępy’, od gwarowego ociepać; od staropolskiego ociepka ‘snopek’.

Ociepa - od ociepa ‘człowiek ciężki, krępy’, od gwarowego ociepać.

Ociepan - od ociepa ‘człowiek ciężki, krępy’, od gwarowego ociepać.

Ociepczyk - od ociepa ‘człowiek ciężki, krępy’, od gwarowego ociepać.

Ociepiński - od ociepa ‘człowiek ciężki, krępy’, od gwarowego ociepać.

Ociepka - 1441 od ociepa ‘człowiek ciężki, krępy’, od gwarowego ociepać; od staropolskiego ociepka ‘snopek’.

Ociepkana - od ociepa ‘człowiek ciężki, krępy’, od gwarowego ociepać; od staropolskiego ociepka ‘snopek’.

Ociepkany - od ociepa ‘człowiek ciężki, krępy’, od gwarowego ociepać; od staropolskiego ociepka ‘snopek’.

Ociepko - od ociepa ‘człowiek ciężki, krępy’, od gwarowego ociepać.

Ociepła - od ociepa ‘człowiek ciężki, krępy’, od gwarowego ociepać lub od ocieplić.

Ociepski - od ociepa ‘człowiek ciężki, krępy’, od gwarowego ociepać.

Ocies - od ociesać, ociosać, oczesać ‘obciąć coś siekierą’.

Ociesa - od ociesać, ociosać, oczesać ‘obciąć coś siekierą’.

Ociesała - od ociesać, ociosać, oczesać ‘obciąć coś siekierą’.

Ociesielski - od ociesać, ociosać, oczesać ‘obciąć coś siekierą’.

Ocieska - od ociesać, ociosać, oczesać ‘obciąć coś siekierą’.

Ociesła - od ociesać, ociosać, oczesać ‘obciąć coś siekierą’.

Ociesna, m. - 1391 od ociesać, ociosać, oczesać ‘obciąć coś siekierą’.

Ociesno - 1391 od ociesać, ociosać, oczesać ‘obciąć coś siekierą’.

Ociessa - od ociesać, ociosać, oczesać ‘obciąć coś siekierą’.

Ociesz - od ociesać, ociosać, oczesać ‘obciąć coś siekierą’.

Ociesza - od ociesać, ociosać, oczesać ‘obciąć coś siekierą’.

Ocieszak - od ociesać, ociosać, oczesać ‘obciąć coś siekierą’.

Ocieszek - od ociesać, ociosać, oczesać ‘obciąć coś siekierą’.

Ocieszko - od ociesać, ociosać, oczesać ‘obciąć coś siekierą’.

Ocik - 1410 od imienia Otto. Imię pochodzenia germańskiego, stanowi staro-wysoko-niemieckie skrócenie od imion złożonych na Ot-, typu Otward. Już na gruncie niemieckim występowały dwa warianty: Odo i Ot(t)o. Podwójna forma została przeniesiona do języka polskiego. Imię notowane w Polsce od XI wieku.

Ocikiewicz - od imienia Otto. Imię pochodzenia germańskiego, stanowi staro-wysoko-niemieckie skrócenie od imion złożonych na Ot-, typu Otward. Już na gruncie niemieckim występowały dwa warianty: Odo i Ot(t)o. Podwójna forma została przeniesiona do języka polskiego. Imię notowane w Polsce od XI wieku.

Ociński - 1470-80 od nazwy miejscowej Ocin (sieradzkie, gmina Wróblew).

Ociopa - od ociepa ‘człowiek ciężki, krępy’, od gwarowego ociepać.

Ocios - od ociesać, ociosać, oczesać ‘obciąć coś siekierą’.

Ociosna - 1387 od ociesać, ociosać, oczesać ‘obciąć coś siekierą’.

Ocioszyński - od ociesać, ociosać, oczesać ‘obciąć coś siekierą’.

Ocipa - od ociepa ‘człowiek ciężki, krępy’, od gwarowego ociepać; od staropolskiego ociepka ‘snopek’; od staropolskiego ocipka ‘gruba dziewczyna’.

Ocipiński - od ociepa ‘człowiek ciężki, krępy’, od gwarowego ociepać; od staropolskiego ociepka ‘snopek’; od staropolskiego ocipka ‘gruba dziewczyna’.

Ocipiuk - od ociepa ‘człowiek ciężki, krępy’, od gwarowego ociepać; od staropolskiego ociepka ‘snopek’; od staropolskiego ocipka ‘gruba dziewczyna’.

Ocipka - od ociepa ‘człowiek ciężki, krępy’, od gwarowego ociepać; od staropolskiego ociepka ‘snopek’; od staropolskiego ocipka ‘gruba dziewczyna’.

Ocipko - od ociepa ‘człowiek ciężki, krępy’, od gwarowego ociepać; od staropolskiego ociepka ‘snopek’; od staropolskiego ocipka ‘gruba dziewczyna’.

Ocipski - od ociepa ‘człowiek ciężki, krępy’, od gwarowego ociepać; od staropolskiego ociepka ‘snopek’; od staropolskiego ocipka ‘gruba dziewczyna’.

Oczak - od oko, oczko.

Oczakowski - od oko, oczko.

Oczalski - od oko, oczko.

Oczański - od oko, oczko.

Oczek - od oko, oczko.

Oczenasz - od Ojcze nasz, z łacińskiego Pater noster.

Oczepa - od ociepa ‘człowiek ciężki, krępy’, od gwarowego ociepać; od staropolskiego ociepka ‘snopek’.

Oczepka - od ociepa ‘człowiek ciężki, krępy’, od gwarowego ociepać; od staropolskiego ociepka ‘snopek’.

Oczepko - od ociepa ‘człowiek ciężki, krępy’, od gwarowego ociepać; od staropolskiego ociepka ‘snopek’.

Oczepowski - od ociepa ‘człowiek ciężki, krępy’, od gwarowego ociepać; od staropolskiego ociepka ‘snopek’.

Oczeredko - od oczeret ‘roślina nadwodna, trzcina’.

Oczeretka - od oczeret ‘roślina nadwodna, trzcina’.

Oczeretko - od oczeret ‘roślina nadwodna, trzcina’.

Oczeretnia - od oczeret ‘roślina nadwodna, trzcina’.

Oczeretnik - od oczeret ‘roślina nadwodna, trzcina’; od oczeretnik ‘miejsce zarosłe oczeretami’.

Oczesa - od ociesać, ociosać, oczesać ‘obciąć coś siekierą’.

Oczesalski - od ociesać, ociosać, oczesać ‘obciąć coś siekierą’.

Oczesała - od ociesać, ociosać, oczesać ‘obciąć coś siekierą’.

Oczęsalski - od ociesać, ociosać, oczesać ‘obciąć coś siekierą’.

Ocziepka - od ociesać, ociosać, oczesać ‘obciąć coś siekierą’.

Oczk - od oko. (Pom)

Oczka - od oko, oczko.

Oczki - od oko, oczko.

Oczkiewicz - od oko, oczko.

Oczko - 1224 od oko, oczko.

Oczkodin - od oko, oczko.

Oczkoń - od oko, oczko.

Oczkos - od oko, oczko.

Oczkoś - od oko, oczko.

Oczkowicz - 1653 od oko, oczko.

Oczkowiec - 1368 od oko, oczko.

Oczkowski - od nazwy miejscowej Oczków (bielskie, gmina Gilowice-Ślemień).

Oczkowski - od oko, oczko.

Oczkuś - od oko, oczko.

Oczniew - od oko, oczko.

Oczos - od ociesać, ociosać, oczesać ‘obciąć coś siekierą’.

Oczosała - 1482 od ociesać, ociosać, oczesać ‘obciąć coś siekierą’; od staropolskiego oczosać.

Oczoś - od ociesać, ociosać, oczesać ‘obciąć coś siekierą’.

Oczowiński - od oko, oczko.

Oczuida - od o + czuj, czuć, czuj ‘pysk’, czujny.

Oczuja - od o + czuj, czuć, czuj ‘pysk’, czujny.

Oczujda - od o + czuj, czuć, czuj ‘pysk’, czujny.

Oczuk - od oko, oczko.

Oczuś - od oko, oczko.

Oczydły - od oko, oczko.

Oczyk - od oko, oczko.

Oczykowski - od oko, oczko.

Oczynaszko - od Ojcze nasz, z łacińskiego Pater noster.

Oćko - od oko, oczko.

Oćmieja - od staropolskiego oćmić ‘otoczyć ciemnością, zaćmić’.

Oćmik - 1379 od staropolskiego oćmić ‘otoczyć ciemnością, zaćmić’.

Oćwiej - od staropolskiego oćmić ‘otoczyć ciemnością, zaćmić’.

Oćwieja - od staropolskiego oćmić ‘otoczyć ciemnością, zaćmić’.

Oćwiński - od staropolskiego oćmić ‘otoczyć ciemnością, zaćmić’.

Od Dzieci - od dziecię, dziecko.

Oda - od imienia Otto. Imię pochodzenia germańskiego, stanowi staro-wysoko-niemieckie skrócenie od imion złożonych na Ot-, typu Otward. Już na gruncie niemieckim występowały dwa warianty: Odo i Ot(t)o. Podwójna forma została przeniesiona do języka polskiego. Imię notowane w Polsce od XI wieku.

Odach - od imienia Otto. Imię pochodzenia germańskiego, stanowi staro-wysoko-niemieckie skrócenie od imion złożonych na Ot-, typu Otward. Już na gruncie niemieckim występowały dwa warianty: Odo i Ot(t)o. Podwójna forma została przeniesiona do języka polskiego. Imię notowane w Polsce od XI wieku.

Odachowski - 1493 od nazwy miejscowej Odechów, dawniej Odęchowo (konińskie, gmina Grabów).

Odaj - od imienia Otto. Imię pochodzenia germańskiego, stanowi staro-wysoko-niemieckie skrócenie od imion złożonych na Ot-, typu Otward. Już na gruncie niemieckim występowały dwa warianty: Odo i Ot(t)o. Podwójna forma została przeniesiona do języka polskiego. Imię notowane w Polsce od XI wieku.

Odajna - od imienia Otto. Imię pochodzenia germańskiego, stanowi staro-wysoko-niemieckie skrócenie od imion złożonych na Ot-, typu Otward. Już na gruncie niemieckim występowały dwa warianty: Odo i Ot(t)o. Podwójna forma została przeniesiona do języka polskiego. Imię notowane w Polsce od XI wieku.

Odajs - od imienia Otto. Imię pochodzenia germańskiego, stanowi staro-wysoko-niemieckie skrócenie od imion złożonych na Ot-, typu Otward. Już na gruncie niemieckim występowały dwa warianty: Odo i Ot(t)o. Podwójna forma została przeniesiona do języka polskiego. Imię notowane w Polsce od XI wieku.

Odak - od imienia Otto. Imię pochodzenia germańskiego, stanowi staro-wysoko-niemieckie skrócenie od imion złożonych na Ot-, typu Otward. Już na gruncie niemieckim występowały dwa warianty: Odo i Ot(t)o. Podwójna forma została przeniesiona do języka polskiego. Imię notowane w Polsce od XI wieku.

Odakowski - od nazwy miejscowej Odechów, dawniej Odęchowo (konińskie, gmina Grabów).

Odalanowski - od nazwy miasta Odolanów (kaliskie).

Odaniczka - zapewne od oddać, oddany ‘wierny, usłużny’.

Odaniec - zapewne od oddać, oddany ‘wierny, usłużny’.

Odanowicz - zapewne od oddać, oddany ‘wierny, usłużny’.

Odarczenko - od odrzeć; od gwarowego oder ‘oderwać’.

Odarkiewicz - od odrzeć; od gwarowego oder ‘oderwać’.

Odarski - od odrzeć; od gwarowego oder ‘oderwać’.

Odartus - od odrzeć; od gwarowego oder ‘oderwać’; od obdartus.

Odarus - od odrzeć; od gwarowego oder ‘oderwać’.

Odasz - od imienia Otto. Imię pochodzenia germańskiego, stanowi staro-wysoko-niemieckie skrócenie od imion złożonych na Ot-, typu Otward. Już na gruncie niemieckim występowały dwa warianty: Odo i Ot(t)o. Podwójna forma została przeniesiona do języka polskiego. Imię notowane w Polsce od XI wieku.

Odbierzałek - od odbieżały, odbieżany ‘zapomniany, opuszczony, porzucony’.

Odbierzychleb - od odbieżały, odbieżany ‘zapomniany, opuszczony, porzucony’.

Odbierzyński - od odbieżały, odbieżany ‘zapomniany, opuszczony, porzucony’.

Odbieżała - 1673 od odbieżały, odbieżany ‘zapomniany, opuszczony, porzucony’.

Odbieżałek - 1604 od odbieżały, odbieżany ‘zapomniany, opuszczony, porzucony’.

Odbieżan - 1593 od odbieżały, odbieżany ‘zapomniany, opuszczony, porzucony’.

Odbieżanek - 1628 od odbieżały, odbieżany ‘zapomniany, opuszczony, porzucony’.

Odbieżychleb - od odbieżały, odbieżany ‘zapomniany, opuszczony, porzucony’.

Odczyk - od imienia Otto. Imię pochodzenia germańskiego, stanowi staro-wysoko-niemieckie skrócenie od imion złożonych na Ot-, typu Otward. Już na gruncie niemieckim występowały dwa warianty: Odo i Ot(t)o. Podwójna forma została przeniesiona do języka polskiego. Imię notowane w Polsce od XI wieku.

Oddo - 1211 od imienia Otto. Imię pochodzenia germańskiego, stanowi staro-wysoko-niemieckie skrócenie od imion złożonych na Ot-, typu Otward. Już na gruncie niemieckim występowały dwa warianty: Odo i Ot(t)o. Podwójna forma została przeniesiona do języka polskiego. Imię notowane w Polsce od XI wieku.

Ode - od imienia Otto. Imię pochodzenia germańskiego, stanowi staro-wysoko-niemieckie skrócenie od imion złożonych na Ot-, typu Otward. Już na gruncie niemieckim występowały dwa warianty: Odo i Ot(t)o. Podwójna forma została przeniesiona do języka polskiego. Imię notowane w Polsce od XI wieku.

Odebralski - od odebrać ‘odzyskać, wydostać’.

Odechciak - od odechcieć ‘przestać chcieć, stracić chęć’.

Odechowski - od nazwy miejscowej Odechów, dawniej Odęchowo (konińskie, gmina Grabów).

Odej - od imienia Otto. Imię pochodzenia germańskiego, stanowi staro-wysoko-niemieckie skrócenie od imion złożonych na Ot-, typu Otward. Już na gruncie niemieckim występowały dwa warianty: Odo i Ot(t)o. Podwójna forma została przeniesiona do języka polskiego. Imię notowane w Polsce od XI wieku.

Odekrzciak - od odechcieć ‘przestać chcieć, stracić chęć’.

Odekszciak - od odechcieć ‘przestać chcieć, stracić chęć’.

Odekściak - od odechcieć ‘przestać chcieć, stracić chęć’.

Odelga - od odelga ‘ulga’.

Oder - od odrzeć; od gwarowego oder ‘oderwać’.

Oderczyk - od odrzeć; od gwarowego oder ‘oderwać’.

Oderewicz - od odrzeć; od gwarowego oder ‘oderwać’.

Oderkiewicz - od odrzeć; od gwarowego oder ‘oderwać’.

Oderowicz - od odrzeć; od gwarowego oder ‘oderwać’.

Oderowski - od nazwy miejscowej Odry (bydgoskie, gmina Czersk).

Oderski - od nazwy miejscowej Odry (bydgoskie, gmina Czersk).

Odęchowski - 1389 od nazwy miejscowej Odechów, dawniej Odęchowo (konińskie, gmina Grabów).

Odlewana - od odlewany ‘powstający w procesie odlewania’, odlewny ‘wylewny, tęgi’.

Odlewany - od odlewany ‘powstający w procesie odlewania’, odlewny ‘wylewny, tęgi’.

Odlewański - od odlewany ‘powstający w procesie odlewania’, odlewny ‘wylewny, tęgi’.

Odlewiński - od odlewany ‘powstający w procesie odlewania’, odlewny ‘wylewny, tęgi’.

Odlewna - od odlewany ‘powstający w procesie odlewania’, odlewny ‘wylewny, tęgi’.

Odlewniczak - od odlewany ‘powstający w procesie odlewania’, odlewny ‘wylewny, tęgi’.

Odlewnik - od odlewany ‘powstający w procesie odlewania’, odlewny ‘wylewny, tęgi’; od odlewnik ‘ten, kto wykonuje odlewy, konwisarz’.

Odlewny - od odlewany ‘powstający w procesie odlewania’, odlewny ‘wylewny, tęgi’.

Odliwański - od odlewany ‘powstający w procesie odlewania’, odlewny ‘wylewny, tęgi’.

Odo - 1202 od imienia Otto. Imię pochodzenia germańskiego, stanowi staro-wysoko-niemieckie skrócenie od imion złożonych na Ot-, typu Otward. Już na gruncie niemieckim występowały dwa warianty: Odo i Ot(t)o. Podwójna forma została przeniesiona do języka polskiego. Imię notowane w Polsce od XI wieku.

Odochowski - od nazwy miejscowej Odechów, dawniej Odęchowo (konińskie, gmina Grabów).

Ododziej - od odoje ‘miejsce, gdzie się doi zwierzęta domowe’ lub od imienia Odoj, to od Odo, Odon.

Odoj - 1388 od odoje ‘miejsce, gdzie się doi zwierzęta domowe’ lub od imienia Odoj, to od Odo, Odon.

Odoja - od odoje ‘miejsce, gdzie się doi zwierzęta domowe’ lub od imienia Odoj, to od Odo, Odon.

Odojczyk - od odoje ‘miejsce, gdzie się doi zwierzęta domowe’ lub od imienia Odoj, to od Odo, Odon.

Odojewic - 1408 od odoje ‘miejsce, gdzie się doi zwierzęta domowe’ lub od imienia Odoj, to od Odo, Odon.

Odojewski - 1498 od nazwy miejscowej Odojew (KrW).

Odojowic - 1401 od odoje ‘miejsce, gdzie się doi zwierzęta domowe’ lub od imienia Odoj, to od Odo, Odon.

Odol - 1404 od prasłowiańskiego odoleti ‘zwyciężyć’, od zdołać, zdolny.

Odolach - od prasłowiańskiego odoleti ‘zwyciężyć’, od zdołać, zdolny.

Odolak - od prasłowiańskiego odoleti ‘zwyciężyć’, od zdołać, zdolny.

Odolan - 1065 od prasłowiańskiego odoleti ‘zwyciężyć’, od zdołać, zdolny; odolan ‘nazwa rośliny używanej do czarów’.

Odolanicki - od prasłowiańskiego odoleti ‘zwyciężyć’, od zdołać, zdolny.

Odolanowski - 1386 od nazwy miasta Odolanów (kaliskie).

Odolański - od prasłowiańskiego odoleti ‘zwyciężyć’, od zdołać, zdolny.

Odolczak - od prasłowiańskiego odoleti ‘zwyciężyć’, od zdołać, zdolny.

Odolczyk - od prasłowiańskiego odoleti ‘zwyciężyć’, od zdołać, zdolny.

Odolecki - od prasłowiańskiego odoleti ‘zwyciężyć’, od zdołać, zdolny.

Odoliński - 1388 od nazwy miejscowej Odolin (plockie, gmina Bedlno).

Odolkowic XIV wiek - od prasłowiańskiego odoleti ‘zwyciężyć’, od zdołać, zdolny.

Odolski - od prasłowiańskiego odoleti ‘zwyciężyć’, od zdołać, zdolny.

Odon - 1467 od imienia Otto. Imię pochodzenia germańskiego, stanowi staro-wysoko-niemieckie skrócenie od imion złożonych na Ot-, typu Otward. Już na gruncie niemieckim występowały dwa warianty: Odo i Ot(t)o. Podwójna forma została przeniesiona do języka polskiego. Imię notowane w Polsce od XI wieku.

Odonicz - od imienia Otto. Imię pochodzenia germańskiego, stanowi staro-wysoko-niemieckie skrócenie od imion złożonych na Ot-, typu Otward. Już na gruncie niemieckim występowały dwa warianty: Odo i Ot(t)o. Podwójna forma została przeniesiona do języka polskiego. Imię notowane w Polsce od XI wieku.

Odonicz-Czarnecka - złożenia brak; Odonicz od imienia Otto. Imię pochodzenia germańskiego, stanowi staro-wysoko-niemieckie skrócenie od imion złożonych na Ot-, typu Otward. Już na gruncie niemieckim występowały dwa warianty: Odo i Ot(t)o. Podwójna forma została przeniesiona do języka polskiego. Imię notowane w Polsce od XI wieku; Czarnecki od nazw miejscowych Czarnica (kieleckie, gmina Włoszczowa), Czarna, Czarne (kilka wsi).

Odonowicz - od imienia Otto. Imię pochodzenia germańskiego, stanowi staro-wysoko-niemieckie skrócenie od imion złożonych na Ot-, typu Otward. Już na gruncie niemieckim występowały dwa warianty: Odo i Ot(t)o. Podwójna forma została przeniesiona do języka polskiego. Imię notowane w Polsce od XI wieku.

Odonus - od imienia Otto. Imię pochodzenia germańskiego, stanowi staro-wysoko-niemieckie skrócenie od imion złożonych na Ot-, typu Otward. Już na gruncie niemieckim występowały dwa warianty: Odo i Ot(t)o. Podwójna forma została przeniesiona do języka polskiego. Imię notowane w Polsce od XI wieku.

Odoń - od imienia Otto. Imię pochodzenia germańskiego, stanowi staro-wysoko-niemieckie skrócenie od imion złożonych na Ot-, typu Otward. Już na gruncie niemieckim występowały dwa warianty: Odo i Ot(t)o. Podwójna forma została przeniesiona do języka polskiego. Imię notowane w Polsce od XI wieku.

Odoński - od imienia Otto. Imię pochodzenia germańskiego, stanowi staro-wysoko-niemieckie skrócenie od imion złożonych na Ot-, typu Otward. Już na gruncie niemieckim występowały dwa warianty: Odo i Ot(t)o. Podwójna forma została przeniesiona do języka polskiego. Imię notowane w Polsce od XI wieku.

Odor - 1411 od odor, odór ‘zapach, smród’.

Odorczuk - od odor, odór ‘zapach, smród’.

Odorczyk - od odor, odór ‘zapach, smród’.

Odorkiewicz - od odor, odór ‘zapach, smród’.

Odorowicz - od odor, odór ‘zapach, smród’.

Odorowski - od odor, odór ‘zapach, smród’.

Odorski - od odor, odór ‘zapach, smród’.

Odorzyński - od odor, odór ‘zapach, smród’.

Odowski - od imienia Otto. Imię pochodzenia germańskiego, stanowi staro-wysoko-niemieckie skrócenie od imion złożonych na Ot-, typu Otward. Już na gruncie niemieckim występowały dwa warianty: Odo i Ot(t)o. Podwójna forma została przeniesiona do języka polskiego. Imię notowane w Polsce od XI wieku.

Odoy - od odoje ‘miejsce, gdzie się doi zwierzęta domowe’ lub od imienia Odoj, to od Odo, Odon.

Odożyński - od odor, odór ‘zapach, smród’.

Odój - od odoje ‘miejsce, gdzie się doi zwierzęta domowe’ lub od imienia Odoj, to od Odo, Odon.

Odór - od odor, odór ‘zapach, smród’.

Odraczek - 1440 od odrzeć; od odraczać ‘przesuwać na później’.

Odraczenko - od odrzeć; od odraczać ‘przesuwać na później’.

Odrakiewicz - od odrak ‘człowiek znad Odry’.

Odrakowicz - od odrak ‘człowiek znad Odry’.

Odrakowski - od odrak ‘człowiek znad Odry’.

Odrał - od odrzeć lub od dawnego odrany ‘obdarty, obszarpany’

Odraniec - 1398 od odrzeć lub od dawnego odrany ‘obdarty, obszarpany’.

Odrobina - 1640 od odrobina ‘mały, drobny’.

Odrobiński - od odrobina ‘mały, drobny’.

Odrobna - od odrobina ‘mały, drobny’.

Odrobny - od odrobina ‘mały, drobny’.

Odron - od odrzeć.

Odroniec - od odrzeć.

Odroń - od odrzeć.

Odrowąski - 1616 od nazwy miejscowej Odrowąż (kilka wsi).

Odrowąż - 1400 od nazwy miejscowej Odrowąż (kilka wsi).

Odrowąż-Kietliński - złożenia brak; Odrowąż 1400 od nazwy miejscowej Odrowąż (kilka wsi); Kietliński 1394 od nazwy miejscowej Kietlin (piotrkowskie, gmina Radomsko).

Odrowąż-Petrykowski - złożenia brak; Odrowąż 1400 od nazwy miejscowej Odrowąż (kilka wsi); Petrykowski od nazwy miejscowej Petrzykozy (kilka wsi).

Odrowąż-Pieniążek - złożenia brak; Odrowąż 1400 od nazwy miejscowej Odrowąż (kilka wsi); Pieniążek 1279 od pieniążek ‘drobny pieniądz’.

Odrowąż-Piramowicz - złożenia brak; Odrowąż 1400 od nazwy miejscowej Odrowąż (kilka wsi); Piramowicz nazwa genetycznie ormiańska.

Odrowąż-Sypniewski - złożenia brak; Odrowąż 1400 od nazwy miejscowej Odrowąż (kilka wsi); Sypniewski 1664 od nazwy miejscowej Sypniewo (kilka wsi).

Odrowąż-Wilkoński - złożenia brak; Odrowąż 1400 od nazwy miejscowej Odrowąż (kilka wsi); Wilkoński 1393 od nazwy miejscowej Wilkonice (leszczyńskie, gmina Pępowo).

Odrowąż-Zawadzki - złożenia brak; Odrowąż 1400 od nazwy miejscowej Odrowąż (kilka wsi); Zawadzki 1382 od zawada ‘przeszkoda’, dawniej też ‘kora; skaza’; od nazwy miejscowej Zawada (liczne).

Odrowiec - 1402 od odrzeć.

Odrowski - 1524 od nazwy miejscowej Odry (bydgoskie, gmina Czersk).

Odrowski - od odrzeć.

Odrój - od odrzeć.

Odrzan - od odrzeć.

Odrzański - od odrzeć.

Odrzewolski - od nazwy miejscowej Odrzywół (radomskie, gmina Odrzywół).

Odrzwołek - od nazwy miejscowej Odrzywół (radomskie, gmina Odrzywół).

Odrzwół - od nazwy miejscowej Odrzywół (radomskie, gmina Odrzywół).

Odrzy - 1404 od odrzeć.

Odrzych - 1437 od odrzeć.

Odrzygoić - od odrzeć.

Odrzygoło - od odrzeć.

Odrzygoski - od odrzeć.

Odrzygość - 1369 od odrzeć.

Odrzygoźdź - od odrzeć.

Odrzygożdz - od odrzeć.

Odrzygódź - od odrzeć.

Odrzygózdz - od odrzeć.

Odrzygózdź - od odrzeć.

Odrzygóźdz - od odrzeć.

Odrzygóźdź - od odrzeć.

Odrzygóżdż - od odrzeć.

Odrzygroch - od odrzeć.

Odrzygwóźdź - od odrzeć.

Odrzykoń - od odrzeć.

Odrzykowski - od odrzeć.

Odrzymądo - 1436 od odrzeć.

Odrzyudski - od odrzeć.

Odrzywalski - od odrzeć.

Odrzywałek - od odrzeć.

Odrzywąs - 1437 od odrzeć.

Odrzywilk - 1448 od odrzeć.

Odrzywiołek - od odrzeć.

Odrzywolski - 1470 80 od nazwy miejscowej Odrzywół (radomskie, gmina Odrzywół).

Odrzywoł - od odrzeć.

Odrzywołek - od odrzeć.

Odrzywół - od odrzeć.

Oduch - 1400 od imienia Otto. Imię pochodzenia germańskiego, stanowi staro-wysoko-niemieckie skrócenie od imion złożonych na Ot-, typu Otward. Już na gruncie niemieckim występowały dwa warianty: Odo i Ot(t)o. Podwójna forma została przeniesiona do języka polskiego. Imię notowane w Polsce od XI wieku.

Oduj - 1432 od odoje ‘miejsce, gdzie się doi zwierzęta domowe’ lub od imienia Odoj, to od Odo, Odon.

Oduliński - od nazwy miejscowej Odolin (plockie, gmina Bedlno).

Odwaga - od odważny ‘dzielny’.

Odwarzna - od odważny ‘dzielny’.

Odwarzny - od odważny ‘dzielny’.

Odwaźna - od odważny ‘dzielny’.

Odwaźny - od odważny ‘dzielny’.

Odważna - od odważny ‘dzielny’.

Odważny - od odważny ‘dzielny’.

Odwrocki - od odwrót ‘odwrócenie, powrót’, odwrócić.

Odwrot - od odwrót ‘odwrócenie, powrót’, odwrócić.

Odwrót - od odwrót ‘odwrócenie, powrót’, odwrócić.

Odyja - od imienia Otto. Imię pochodzenia germańskiego, stanowi staro-wysoko-niemieckie skrócenie od imion złożonych na Ot-, typu Otward. Już na gruncie niemieckim występowały dwa warianty: Odo i Ot(t)o. Podwójna forma została przeniesiona do języka polskiego. Imię notowane w Polsce od XI wieku.

Odyjas - od imienia Otto. Imię pochodzenia germańskiego, stanowi staro-wysoko-niemieckie skrócenie od imion złożonych na Ot-, typu Otward. Już na gruncie niemieckim występowały dwa warianty: Odo i Ot(t)o. Podwójna forma została przeniesiona do języka polskiego. Imię notowane w Polsce od XI wieku.

Odymała - od odymać się ‘nadymać policzki w wyrazie niezadowolenia’.

Odymka - 1497 od odwrót ‘odwrócenie, powrót’, odwrócić.

Odyn - od ukraińskiego odyn ‘jeden’.

Odyna - od ukraińskiego odyn ‘jeden’.

Odynak - od ukraińskiego odyn ‘jeden’.

Odynecki - od ukraińskiego odyn ‘jeden’; od odyniec ‘dzik lub żubr żyjący poza stadem’.

Odyniec - 1494 od ukraińskiego odyn ‘jeden’; od odyniec ‘dzik lub żubr żyjący poza stadem’.

Odyniec-Dobrowolski - złożenia brak; Odyniec 1494 od ukraińskiego odyn ‘jeden’; od odyniec ‘dzik lub żubr żyjący poza stadem’; Dobrowolski od nazwy miejscowej Dobra Wola (kilka wsi) lub od wyrażenia dobra wola.

Odyniecki - od ukraińskiego odyn ‘jeden’; od odyniec ‘dzik lub żubr żyjący poza stadem’.

Odyn-Jankowski - złożenia brak; Odyniec 1494 od ukraińskiego odyn ‘jeden’; od odyniec ‘dzik lub żubr żyjący poza stadem’; Jankowski 1394 od nazw miejscowych Jankowo, Jankowice, Jankówki (częste).

Odynkow - od ukraińskiego odyn ‘jeden’.

Odynokow - od ukraińskiego odyn ‘jeden’.

Odyń - od ukraińskiego odyn ‘jeden’.

Odyński - od ukraińskiego odyn ‘jeden’.

Odzemkowski - od odziomek ‘dolna część pnia drzewa’.

Odziemczewski - od odziomek ‘dolna część pnia drzewa’.

Odziemczyk - od odziomek ‘dolna część pnia drzewa’.

Odziemczyk-Paduch - złożenia brak; Odziemczyk od odziomek ‘dolna część pnia drzewa’; Paduch 1389 od staropolskiego paduch ‘rozbójnik, morderca’.

Odziemek - od odziomek ‘dolna część pnia drzewa’.

Odziemiec - od odziomek ‘dolna część pnia drzewa’.

Odziemki - od odziomek ‘dolna część pnia drzewa’.

Odziemkowski - od odziomek ‘dolna część pnia drzewa’.

Odziemski - od odziomek ‘dolna część pnia drzewa’.

Odzieniec - od odziomek ‘dolna część pnia drzewa’.

Odzienkowski - od odziomek ‘dolna część pnia drzewa’.

Odzierejko - od odziewać ‘ubierać’, odziewa ‘odzież’.

Odzierzyński - od odziewać ‘ubierać’, odziewa ‘odzież’.

Odziewa - od odziewać ‘ubierać’, odziewa ‘odzież’.

Odziewczyk - od odziewać ‘ubierać’, odziewa ‘odzież’.

Odzieżyński - od odziewać ‘ubierać’, odziewa ‘odzież’.

Odzijewicz - od odziewać ‘ubierać’, odziewa ‘odzież’.

Odzimek - od odziomek ‘dolna część pnia drzewa’; od gwarowego odzimek ‘człowiek małego wzrostu’.

Odzimiek - od odziomek ‘dolna część pnia drzewa’; od gwarowego odzimek ‘człowiek małego wzrostu’.

Odzimkowski - od odziomek ‘dolna część pnia drzewa’; od gwarowego odzimek ‘człowiek małego wzrostu’.

Odzinkowski - od odziomek ‘dolna część pnia drzewa’; od gwarowego odzimek ‘człowiek małego wzrostu’.

Odziom - od odziomek ‘dolna część pnia drzewa’.

Odziomek - od odziomek ‘dolna część pnia drzewa’.

Odziomkowski - od odziomek ‘dolna część pnia drzewa’.

Odzionek - od odziomek ‘dolna część pnia drzewa’.

Ofczarek - od owca.

Ofczarski - od owca.

Ofczorz - od owca.

Ofczyński - od owca.

Oferczak - od oferta, offerta ‘ofiarowanie, usługa, propozycja’.

Oferowicz - od oferta, offerta ‘ofiarowanie, usługa, propozycja’.

Ofert - od oferta, offerta ‘ofiarowanie, usługa, propozycja’.

Oferta - 1649 od oferta, offerta ‘ofiarowanie, usługa, propozycja’.

Ofertowicz - od oferta, offerta ‘ofiarowanie, usługa, propozycja’.

Offerczak - od oferta, offerta ‘ofiarowanie, usługa, propozycja’.

Offert - od oferta, offerta ‘ofiarowanie, usługa, propozycja’.

Offiara - od ofiara.

Offiera - od ofiara.

Offierski - od ofiara.

Offman - od niemieckich nazw osobowych Hofmann, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘dworzanin’; też od niemieckiej nazwy osobowej Ochmann.

Offmann - od niemieckich nazw osobowych Hofmann, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘dworzanin’; też od niemieckiej nazwy osobowej Ochmann.

Offmański - od niemieckich nazw osobowych Hofmann, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘dworzanin’; też od niemieckiej nazwy osobowej Ochmann.

Ofiara - 1637 od ofiara.

Ofiarka - 1685 od ofiara.

Ofiarkiewicz - od ofiara.

Ofiarowicz - od ofiara.

Ofiarowski - od ofiara.

Ofiarski - od ofiara.

Ofiarzewski - od ofiara.

Oficjalski - od oficjał ‘namiestnik, urzędnik’.

Oficjał - od oficjał ‘namiestnik, urzędnik’.

Ofiera - od ofiara.

Ofierczak - od ofiara.

Ofierowicz - od ofiara.

Ofierski - od ofiara.

Ofierzewski - od ofiara.

Ofierzyński - od ofiara.

Ofira - od ofiara.

Ofman - 1449 od niemieckich nazw osobowych Hofmann, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘dworzanin’; też od niemieckiej nazwy osobowej Ochmann.

Ofmański - od niemieckich nazw osobowych Hofmann, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘dworzanin’; też od niemieckiej nazwy osobowej Ochmann.

Ogadałek - od ogadać ‘omówić, oczernić’.

Ogan - od oganiać się ‘opędzać się’.

Oganczow - od oganiać się ‘opędzać się’.

Oganek - od oganiać się ‘opędzać się’.

Oganelow - od oganiać się ‘opędzać się’.

Oganiaczak - od oganiać się ‘opędzać się’; od oganiacz ‘ten, co się ogania, stróż’.

Oganiaczek - od oganiać się ‘opędzać się’; od oganiacz ‘ten, co się ogania, stróż’.

Oganiaczyk - od oganiać się ‘opędzać się’; od oganiacz ‘ten, co się ogania, stróż’.

Oganiak - od oganiać się ‘opędzać się’.

Oganian - od oganiać się ‘opędzać się’.

Oganowski - od oganiać się ‘opędzać się’.

Ogań - od oganiać się ‘opędzać się’.

Ogańczyk - od oganiać się ‘opędzać się’.

Ogański - od oganiać się ‘opędzać się’.

Ogar - od ogar ‘pies myśliwski’.

Ogara - od ogar ‘pies myśliwski’.

Ogarek - 1451 od ogar ‘pies myśliwski’ lub od ogarek ‘niedopałek świecy’.

Ogarewicz - od ogar ‘pies myśliwski’.

Ogarka - od ogar ‘pies myśliwski’.

Ogarman - od ogar ‘pies myśliwski’.

Ogarow - od ogar ‘pies myśliwski’.

Ogarowski - od ogar ‘pies myśliwski’.

Ogarski - od ogar ‘pies myśliwski’.

Ogarzewski - od ogar ‘pies myśliwski’.

Ogarzyński - od ogar ‘pies myśliwski’.

Ogiba - 1458 od staropolskiego gibać ‘kręcić, zginać’.

Ogibczyński - od staropolskiego gibać ‘kręcić, zginać’.

Ogibel - od staropolskiego gibać ‘kręcić, zginać’.

Ogibowicz - 1795 od staropolskiego gibać ‘kręcić, zginać’.

Ogibowski - od staropolskiego gibać ‘kręcić, zginać’.

Ogiejczuk - od ogień.

Ogiejczyk - od ogień.

Ogiejko - od ogień.

Ogiejm-Oheim - złożenia brak; Ogiejm od ogień; Oheim brak.

Ogiel - od staropolskiego gibać ‘kręcić, zginać’.

Ogiela - od staropolskiego gibać ‘kręcić, zginać’.

Ogiela - 1612 (Podhale) od staropolskiego gibać ‘kręcić, zginać’.

Ogielda - od o + giełdać ‘krajać tępym nożem’.

Ogielski - od staropolskiego gibać ‘kręcić, zginać’.

Ogieł - od staropolskiego gibać ‘kręcić, zginać’.

Ogieła - od staropolskiego gibać ‘kręcić, zginać’.

Ogiełda - od o + giełdać ‘krajać tępym nożem’.

Ogiełko - od staropolskiego gibać ‘kręcić, zginać’.

Ogiełło - od staropolskiego gibać ‘kręcić, zginać’.

Ogieło - od staropolskiego gibać ‘kręcić, zginać’.

Ogienieski - od ogień.

Ogieniewicz - od ogień.

Ogieniewski - od ogień.

Ogień - 1400 od ogień.

Ogieńko - od ogień.

Ogieński - od ogień.

Ogier - od ogier ‘kon nietrzebiony’.

Ogierek - od ogier ‘kon nietrzebiony’; od ogierek.

Ogierman - od niemieckiej nazwy osobowej Oggermnann, ta od imienia złożonego Audagar.

Ogiermann - od niemieckiej nazwy osobowej Oggermnann, ta od imienia złożonego Audagar.

Ogiermanowic - 1457 od niemieckiej nazwy osobowej Oggermnann, ta od imienia złożonego Audagar.

Ogierski - od ogier ‘kon nietrzebiony’.

Ogiński - 1757 od ogień.

Ogiolda - od o + giełdać ‘krajać tępym nożem’.

Ogiołda - od o + giełdać ‘krajać tępym nożem’.

Ogiołkiewicz - od staropolskiego gibać ‘kręcić, zginać’.

Ogirman - od niemieckiej nazwy osobowej Oggermnann, ta od imienia złożonego Audagar.

Oglecki - od nazwy miejscowej Oględa (ostrołęckie, gmina Przasnysz).

Ogledzki - od nazwy miejscowej Oględa (ostrołęckie, gmina Przasnysz).

Oglęcki - od nazwy miejscowej Oględa (ostrołęckie, gmina Przasnysz).

Oględzki - od nazwy miejscowej Oględa (ostrołęckie, gmina Przasnysz).

Oglodek - od ogłodek ‘chrząszcz z rodziny korników’.

Oglodziński - od ogłodek ‘chrząszcz z rodziny korników’.

Ogłodek - od ogłodek ‘chrząszcz z rodziny korników’.

Ogłodza - od ogłodek ‘chrząszcz z rodziny korników’; od ogłodzić ‘nabawić się głodu, znękać’.

Ogłodziński - od ogłodek ‘chrząszcz z rodziny korników’.

Ogłódek - od ogłodek ‘chrząszcz z rodziny korników’.

Ogłudek - od ogłodek ‘chrząszcz z rodziny korników’.

Ogłuska - od ogłuch ‘głuchota’.

Ogłuszka - od ogłuch ‘głuchota’.

Ogłuszko - od ogłuch ‘głuchota’.

Ogłuszniak - od ogłuch ‘głuchota’.

Ogłuża - od ogłuch ‘głuchota’.

Ognich - od ogień.

Ognicha - od ogień lub od ognicha ‘gorczyca polna’.

Ognicki - od ogień.

Ogniew - od ogień.

Ogniewczuk - od ogień.

Ogniewicz - od ogień.

Ogniewski - od ogień.

Ognik - od ogień.

Ogniowic - 1400 od ogień.

Ogniski - od ogień.

Ognista - od ogień, ognista.

Ognisty - od ogień, ognisty.

Ogniwek - od ogień.

Ogod - od o + godzić ‘jednać, ukladać’.

Ogodek - od o + godzić ‘jednać, ukladać’.

Ogodniczak - od o + godzić ‘jednać, ukladać’.

Ogodnik - od o + godzić ‘jednać, ukladać’.

Ogodowski - od o + godzić ‘jednać, ukladać’.

Ogoduń - od o + godzić ‘jednać, ukladać’.

Ogodziński - od o + godzić ‘jednać, ukladać’.

Ogon - 1318 od ogon.

Ogonczyk - od ogon.

Ogonek - 1431 od ogon, ogonek.

Ogoniaczyk - od ogon.

Ogoniak - od ogon.

Ogoniek - od ogon.

Ogoniewski - od ogon.

Ogonik - od ogon.

Ogonka - 1423 od ogon.

Ogonkowicz - 1678 od ogon.

Ogonkowski - od ogon.

Ogonowicz - 1302 od ogon.

Ogonowski - od nazwy miejscowej Ogonów (kilka wsi), Ogony (ostrołęckie, gmina Różan).

Ogoń - od ogon.

Ogończyk - od ogon.

Ogończyk-Gliwicz - złożenia brak; Ogończyk od ogon; Gliwicz od gwarowego gliwa ‘rodzaj grzyba’, gliwieć, od gwarowego glewieć ‘psuć się’.

Ogończyk-Mąkowski - złożenia brak; Ogończyk od ogon; Mąkowski od nazwy miejscowej Mąkoszyn (bydgoskie, gmina Szubin).

Ogoński - od ogon.

Ogor - od ogorzeć ‘opalić, spalić’.

Ogora - od ogorzeć ‘opalić, spalić’.

Ogorczonek - od ogórek, ze staropolskiego ogurek.

Ogorczyk - od ogórek, ze staropolskiego ogurek.

Ogorek - od ogórek, ze staropolskiego ogurek.

Ogorka - od ogórek, ze staropolskiego ogurek.

Ogorkiewicz - od ogórek, ze staropolskiego ogurek.

Ogorkis - od ogórek, ze staropolskiego ogurek.

Ogorodnik - od ogród.

Ogorodowczyk - od ogród.

Ogorodowicz - od ogorzeć ‘opalić, spalić’.

Ogorodowski - od ogród.

Ogorodziński - od ogród.

Ogorowicz - od ogorzeć ‘opalić, spalić’.

Ogorowski - od ogorzeć ‘opalić, spalić’.

Ogorzalec - od ogorzeć ‘opalić, spalić’.

Ogorzalek - od ogorzeć ‘opalić, spalić’.

Ogorzalski - od ogorzeć ‘opalić, spalić’.

Ogorzał - 1564 od ogorzeć ‘opalić, spalić’.

Ogorzała - 1204 od ogorzeć ‘opalić, spalić’.

Ogorzałek - 1415 od ogorzeć ‘opalić, spalić’.

Ogorzałka - 1204 od ogorzeć ‘opalić, spalić’.

Ogorzałko - 1425 od ogorzeć ‘opalić, spalić’.

Ogorzałkowicz - 1489 od ogorzeć ‘opalić, spalić’.

Ogorzało - 1427 od ogorzeć ‘opalić, spalić’.

Ogorzałowski - od ogorzeć ‘opalić, spalić’.

Ogorzały - od ogorzeć ‘opalić, spalić’; od ogorzały ‘opalony’.

Ogorzeja - od ogorzeć ‘opalić, spalić’.

Ogorzel - od ogorzeć ‘opalić, spalić’.

Ogorzelec - 1325-27 od ogorzeć ‘opalić, spalić’.

Ogorzelski - od ogorzeć ‘opalić, spalić’.

Ogorzeło - 1427 od ogorzeć ‘opalić, spalić’.

Ogorzewski - od ogorzeć ‘opalić, spalić’.

Ogoza - od ogorzeć ‘opalić, spalić’.

Ogozeja - od ogorzeć ‘opalić, spalić’.

Ogożalec - od ogorzeć ‘opalić, spalić’.

Ogożały - od ogorzeć ‘opalić, spalić’.

Ogożeja - od ogorzeć ‘opalić, spalić’.

Ogożela - od ogorzeć ‘opalić, spalić’.

Ogól - od ogolić ‘pozbawić włosów, okraść’ lub od ogół.

Ogólewicz - od ogolić ‘pozbawić włosów, okraść’ lub od ogół.

Ogólniewicz - od ogolić ‘pozbawić włosów, okraść’ lub od ogół.

Ogólnik - od ogolić ‘pozbawić włosów, okraść’ lub od ogół.

Ogólski - od ogolić ‘pozbawić włosów, okraść’ lub od ogół.

Ogóła - od ogolić ‘pozbawić włosów, okraść’ lub od ogół.

Ogór - od ogorzeć ‘opalić, spalić’.

Ogórcow - od ogórek, ze staropolskiego ogurek.

Ogórczak - 1787 od ogórek, ze staropolskiego ogurek.

Ogórczecki - od ogórek, ze staropolskiego ogurek.

Ogórczonek - od ogórek, ze staropolskiego ogurek.

Ogórczyk - od ogórek, ze staropolskiego ogurek.

Ogórecki - od ogórek, ze staropolskiego ogurek.

Ogórek - 1532 od ogórek, ze staropolskiego ogurek.

Ogórka - od ogórek, ze staropolskiego ogurek.

Ogórkiewicz - od ogórek, ze staropolskiego ogurek.

Ogórkis - od ogórek, ze staropolskiego ogurek.

Ogórkowski - od ogórek, ze staropolskiego ogurek.

Ogórowicz - od ogorzeć ‘opalić, spalić’.

Ogórowski - od ogórek, ze staropolskiego ogurek.

Ogórzałek - od ogorzeć ‘opalić, spalić’.

Ograbak - od ograbić ‘zagarnąć grabiami’, też ‘okraść, zrabować’.

Ograbek - od ograbić ‘zagarnąć grabiami’, też ‘okraść, zrabować’.

Ograbiasz - od ograbić ‘zagarnąć grabiami’, też ‘okraść, zrabować’.

Ograbisz - od ograbić ‘zagarnąć grabiami’, też ‘okraść, zrabować’.

Ograbowicz - od ograbić ‘zagarnąć grabiami’, też ‘okraść, zrabować’.

Ogradek - od ogród.

Ogradniczak - od ogród.

Ogradnik - od ogród.

Ogrobek - od ograbić ‘zagarnąć grabiami’, też ‘okraść, zrabować’.

Ogrodarczyk - od ogród.

Ogrodawczyk - od ogród.

Ogrodek - od ogród.

Ogrodna - od ogród.

Ogrodni - od ogród.

Ogrodniak - od ogród.

Ogrodnicki - od ogród.

Ogrodniczak - od ogród.

Ogrodniczek - od ogród.

Ogrodniczok (Śl) - od ogród.

Ogrodniczuk - od ogród.

Ogrodnik - 1435 od ogród; od ogrodnik ‘zajmujący się ogrodem’.

Ogrodnikow - od ogród.

Ogrodniuczuk - od ogród.

Ogrodny - 1786 od ogród.

Ogrodonicz - od ogród.

Ogrodowa - od ogród.

Ogrodowczyk - od ogród.

Ogrodowiak - od ogród.

Ogrodowicz - od ogród.

Ogrodowski - od ogród.

Ogrodowszczyk - od ogród.

Ogrodowy - od ogród.

Ogrodziński - 1777 od ogród lub od nazwy miasta Ogrodzieniec (katowickie).

Ogrodzki - od ogród.

Ogródek - od ogród.

Ogródnik - od ogród.

Ogrysek - od ogryzek ‘niedojedzony, ogryziony kawałek np. jabłka’.

Ogrysko - od ogryzek ‘niedojedzony, ogryziony kawałek np. jabłka’.

Ogryzek - 1411 od ogryzek ‘niedojedzony, ogryziony kawałek np. jabłka’.

Ogryzko - od ogryzek ‘niedojedzony, ogryziony kawałek np. jabłka’.

Ogryzło - od ogryzek ‘niedojedzony, ogryziony kawałek np. jabłka’.

Ogrzal - od ogrzać, ogrzewać.

Ogrzał - 1694 od ogrzać, ogrzewać.

Ogrzałek - od ogrzać, ogrzewać.

Ogrzałka - 1719 od ogrzać, ogrzewać.

Ogrzelec - od ogrzać, ogrzewać.

Ogrzelski - od ogrzać, ogrzewać.

Ogrzewalski - od ogrzać, ogrzewać.

Ogrzewała - od ogrzać, ogrzewać.

Ogrzyński - od ogrzać, ogrzewać.

Ogrzywalski - od ogrzać, ogrzewać.

Ogulak - od ogolić ‘pozbawić włosów, okraść’ lub od ogół.

Ogulewicz - od ogolić ‘pozbawić włosów, okraść’ lub od ogół.

Ogurcow - od ogórek, ze staropolskiego ogurek.

Ogurczewic - 1410 od ogórek, ze staropolskiego ogurek.

Ogurek - 1430 od ogórek, ze staropolskiego ogurek.

Ogurkiewicz - od ogórek, ze staropolskiego ogurek.

Ogurkis - od ogórek, ze staropolskiego ogurek.

Ogurkiś - od ogórek, ze staropolskiego ogurek.

Ogurkowski - od ogórek, ze staropolskiego ogurek.

Ogurowicz - od ogorzeć ‘opalić, spalić’.

Ogurowski - od ogorzeć ‘opalić, spalić’.

Ogurzec - 1386 od ogórek, ze staropolskiego ogurek.

Ohanka - od oganiać się ‘opędzać się’; od oganiacz ‘ten, co się ogania, stróż; od staropolskiego oganka ‘narzędzie do opędzania się od much’.

Ohanowicz - od oganiać się ‘opędzać się’; od oganiacz ‘ten, co się ogania, stróż’.

Ohar - od ogar ‘pies myśliwski’.

Ohara - od ogar ‘pies myśliwski’.

Ohm - od niemieckich nazw osobowych Hofmann, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘dworzanin’; też od niemieckiej nazwy osobowej Ochmann.

Ohman - od niemieckich nazw osobowych Hofmann, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘dworzanin’; też od niemieckiej nazwy osobowej Ochmann.

Ohmann - od niemieckich nazw osobowych Hofmann, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘dworzanin’; też od niemieckiej nazwy osobowej Ochmann.

Ohme - od niemieckich nazw osobowych Hofmann, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘dworzanin’; też od niemieckiej nazwy osobowej Ochmann.

Ohorczak - 1786 od ogórek, ze staropolskiego ogurek.

Ohorok - od ogórek, ze staropolskiego ogurek.

Ohradka - od ogród.

Ohratka - od ogród.

Ohrysko - od ogryzek ‘niedojedzony, ogryziony kawałek np. jabłka’.

Ohryzko - od ogryzek ‘niedojedzony, ogryziony kawałek np. jabłka’.

Ohrzal - od ogrzać, ogrzewać.

Oiczyk - od ojciec, ze staropolskiego ociec.

Oiek - od oje ‘dyszel, grządziel’.

Oik - od oje ‘dyszel, grządziel’.

Oikowicz - od oje ‘dyszel, grządziel’.

Ojak - od oje ‘dyszel, grządziel’.

Ojakowicz - 1700 od oje ‘dyszel, grządziel’.

Ojcewicz - od ojciec, ze staropolskiego ociec.

Ojciec - od ojciec, ze staropolskiego ociec.

Ojcieszak - od ojciec, ze staropolskiego ociec.

Ojcowicz - od ojciec, ze staropolskiego ociec.

Ojcowski - od ojciec, ze staropolskiego ociec.

Ojcumiła - od ojciec, ze staropolskiego ociec.

Ojcyk - od ojciec, ze staropolskiego ociec.

Ojczak - od ojciec, ze staropolskiego ociec.

Ojczenasz - od Ojcze nasz (z łacińskiego Pater noster).

Ojczewski - od ojciec, ze staropolskiego ociec.

Ojczuk - od ojciec, ze staropolskiego ociec.

Ojczyk - od ojciec, ze staropolskiego ociec.

Ojczymek - od ojciec, ze staropolskiego ociec; od ojczym.

Ojda - od krzyku oj da!, oj dana!

Ojdan - od krzyku oj da!, oj dana!

Ojdana - od krzyku oj da!, oj dana!

Ojdanowicz - od krzyku oj da!, oj dana!

Ojdanowski - od krzyku oj da!, oj dana!

Ojdenko - od krzyku oj da!, oj dana!

Ojdowski - od krzyku oj da!, oj dana!

Ojdym - od krzyku oj da!, oj dana!

Ojdyn - od krzyku oj da!, oj dana!

Oje - 1420 od oje ‘dyszel, grządziel’.

Ojewicz - od oje ‘dyszel, grządziel’.

Ojewski - od oje ‘dyszel, grządziel’.

Ojo - od oje ‘dyszel, grządziel’.

Ojowski - od oje ‘dyszel, grządziel’.

Ojrzanowski - 1386 od nazwy miejscowej Ojrzanów (skierniewickie, gmina Żabia Wola’ piotrkowskie, gmina Ujazd).

Ojrzański - od nazwy miejscowej Ojrzeń (ciechanowskie, gmina Ojrzeń).

Ojrzeński - od nazwy miejscowej Ojrzeń (ciechanowskie, gmina Ojrzeń).

Ojrzyński - od nazwy miejscowej Ojrzeń (ciechanowskie, gmina Ojrzeń).

Ojszczała - 1714 od ojszczać ‘oszczać’.

Ojszczyk - od ojszczać ‘oszczać’.

Ojuszek - od oje ‘dyszel, grządziel’.

Ojżanowski - od nazwy miejscowej Ojrzanów (skierniewickie, gmina Żabia Wola’ piotrkowskie, gmina Ujazd).

Ojżyński - od nazwy miejscowej Ojrzeń (ciechanowskie, gmina Ojrzeń).

Okacz - 1490 od oko.

Okaczuk - od oko.

Okal - od okalać ‘otoczyć’, też ‘pokalać, opaskudzić’.

Okalewski - 1674 od nazwy miejscowej Okalew (sieradzkie, gmina Milanów).

Okaliński - od nazwy miejscowej Okalina (tarnobrzeskie, gmina Opatów).

Okalisz - od okalać ‘otoczyć’, też ‘pokalać, opaskudzić’.

Okalita - od okalać ‘otoczyć’, też ‘pokalać, opaskudzić’.

Okalowski - 1676 od nazwy miejscowej Okalew (sieradzkie, gmina Milanów).

Okalski - od nazwy miejscowej Okalina (tarnobrzeskie, gmina Opatów).

Okapa - od okapać ‘pokapać, ochlapać’.

Okapał - od okapać ‘pokapać, ochlapać’.

Okapiec - od okapać ‘pokapać, ochlapać’.

Okapiński - od okapać ‘pokapać, ochlapać’.

Okarma - od okarmić ‘nakarmić, opaść’.

Okarmis - od okarmić ‘nakarmić, opaść’.

Okarmus - od okarmić ‘nakarmić, opaść’; od okarmus ‘pieczeniarz’.

Okarmuz - od okarmić ‘nakarmić, opaść’.

Okarmys - od okarmić ‘nakarmić, opaść’.

Okarna - od okarmić ‘nakarmić, opaść’.

Okarnus - od okarmić ‘nakarmić, opaść’.

Okaty - od gwarowego okaty ‘mający charakterystyczne oczy’.

Okenczyc - od okno, okienko.

Okeńczuk - od okno, okienko.

Okeńczyk - od okno, okienko.

Okęcki - od nazwy miejscowej Okęcie (część Warszawy, dzielnica Ochota).

Okienczuk - od okno, okienko.

Okienczyc - od okno, okienko.

Okienczyk - od okno, okienko.

Okienica - od okno, okienko.

Okienko - 1438 od okno, okienko.

Okiennica - od okno; od okiennica, okiennica.

Okieńczuk - od okno, okienko.

Okieńczyc - od okno, okienko.

Okieńczyk - od okno, okienko.

Okieńko - od okno, okienko.

Okieński - od okno, okienko.

Okinczyc - od okno, okienko.

Okinczyk - od okno, okienko.

Okińczyc - od okno, okienko.

Okińczyk - od okno, okienko.

Okiński - od okno, okienko.

Okipna - od okipieć ‘skipieć, wywrzeć’.

Okipny - od okipieć ‘skipieć, wywrzeć’.

Okipski - od okipieć ‘skipieć, wywrzeć’.

Okipy - od okipieć ‘skipieć, wywrzeć’.

Oklapek - od o + klapać ‘chlapać, klepać, pleść’.

Oklej - od okleić ‘oblepić’.

Okleja - od okleić ‘oblepić’.

Oklejak - od okleić ‘oblepić’.

Oklejek - od okleić ‘oblepić’.

Oklejewicz - od okleić ‘oblepić’.

Oklejewski - od okleić ‘oblepić’.

Oklejna - od okleić ‘oblepić’.

Okłaczek - 1787 od okłot ‘snop słomy’; od okolot ‘snop zbożowy omłócony’; od okłaczek ‘wiązka nietarganej słomy’.

Okładło - od okładać ‘kłaść coś na czymś, dokoła czegoś, otoczyć’.

Okładny - od okładać ‘kłaść coś na czymś, dokoła czegoś, otoczyć’.

Okładnych - od okładać ‘kłaść coś na czymś, dokoła czegoś, otoczyć’.

Okładowski - od okładać ‘kłaść coś na czymś, dokoła czegoś, otoczyć’.

Okłocki - od okłot ‘snop słomy’.

Okłot - od okłot ‘snop słomy’.

Okłota - od okłot ‘snop słomy’.

Okłót - od okłot ‘snop słomy’.

Okna - od okno.

Oknal - od okno.

Okniański - od okno.

Oknicki - od okno.

Oknieński - od okno.

Okniewski - od okno.

Okniński - od okno.

Oknista - od okno.

Okno - od okno.

Oknowski - od okno.

Oko - 1398 od oko.

Okocki - od oko.

Okoczuk - od oko.

Okoj - od oko.

Okojew - od oko.

Okoleńko - od okolić ‘otoczyć’, od staropolskiego okoł ‘otoczenie, sąsiedztwo’.

Okolewski - od okolić ‘otoczyć’, od staropolskiego okoł ‘otoczenie, sąsiedztwo’.

Okolica - 1409 od okolica ‘to, co jest dookoła’.

Okolicki - od okolica ‘to, co jest dookoła’.

Okoliczna - od okolica ‘to, co jest dookoła’.

Okoliczny - od okolica ‘to, co jest dookoła’.

Okoliński - od okolić ‘otoczyć’, od staropolskiego okoł ‘otoczenie, sąsiedztwo’.

Okolita - od okolić ‘otoczyć’, od staropolskiego okoł ‘otoczenie, sąsiedztwo’.

Okolkowicz - od okolić ‘otoczyć’, od staropolskiego okoł ‘otoczenie, sąsiedztwo’.

Okolotowicz - od okolić ‘otoczyć’, od staropolskiego okoł ‘otoczenie, sąsiedztwo’.

Okolski - od nazwy miejscowej Okole, Okół (kilka wsi).

Okolus - od okolić ‘otoczyć’, od staropolskiego okoł ‘otoczenie, sąsiedztwo’.

Okolusz - od okolić ‘otoczyć’, od staropolskiego okoł ‘otoczenie, sąsiedztwo’.

Okoł - 1456 od okolić ‘otoczyć’, od staropolskiego okoł ‘otoczenie, sąsiedztwo’.

Okoła - od okolić ‘otoczyć’, od staropolskiego okoł ‘otoczenie, sąsiedztwo’.

Około - od okolić ‘otoczyć’, od staropolskiego okoł ‘otoczenie, sąsiedztwo’.

Około-Kułak - złożenia brak; Około od okolić ‘otoczyć’, od staropolskiego okoł ‘otoczenie, sąsiedztwo’; Kułak 1486 od kułak ‘zaciśnięta pięść’.

Okołot - od okłot ‘snop słomy’; od okolot ‘snop zbożowy omłócony’.

Okołotkiewicz - od okłot ‘snop słomy’; od okolot ‘snop zbożowy omłócony’.

Okołotko - od okłot ‘snop słomy’; od okolot ‘snop zbożowy omłócony’.

Okołotowicz - od okłot ‘snop słomy’; od okolot ‘snop zbożowy omłócony’.

Okołow - od okolić ‘otoczyć’, od staropolskiego okoł ‘otoczenie, sąsiedztwo’.

Okołowicz - od okolić ‘otoczyć’, od staropolskiego okoł ‘otoczenie, sąsiedztwo’.

Okołowski - od okolić ‘otoczyć’, od staropolskiego okoł ‘otoczenie, sąsiedztwo’.

Około-Zubkowski - złożenia brak; Około od okolić ‘otoczyć’, od staropolskiego okoł ‘otoczenie, sąsiedztwo’; Zubkowski 1756 od nazwy miejscowej Zubki (kilka wsi).

Okołów - od okolić ‘otoczyć’, od staropolskiego okoł ‘otoczenie, sąsiedztwo’.

Okołtowicz - od okolić ‘otoczyć’, od staropolskiego okoł ‘otoczenie, sąsiedztwo’.

Okołus - od okolić ‘otoczyć’, od staropolskiego okoł ‘otoczenie, sąsiedztwo’.

Okon - od okoń, ze staropolskiego też okuń ‘gatunek ryby’.

Okonek - od okoń, ze staropolskiego też okuń ‘gatunek ryby’; od okonek ‘mały okoń’.

Okoniak - od okoń, ze staropolskiego też okuń ‘gatunek ryby’.

Okonicz - od okoń, ze staropolskiego też okuń ‘gatunek ryby’.

Okoniecki - od okoń, ze staropolskiego też okuń ‘gatunek ryby’.

Okonieczka - od okoń, ze staropolskiego też okuń ‘gatunek ryby’.

Okoniek - od okoń, ze staropolskiego też okuń ‘gatunek ryby’; od okonek ‘mały okoń’.

Okonierski - od okoń, ze staropolskiego też okuń ‘gatunek ryby’; od okonek ‘mały okoń’.

Okoniewicz - od okoń, ze staropolskiego też okuń ‘gatunek ryby’.

Okoniewski - od nazwy miejscowej Okuniew (warszawskie, gmina Halinów).

Okoniowski - od nazwy miejscowej Okuniew (warszawskie, gmina Halinów).

Okonis - od okoń, ze staropolskiego też okuń ‘gatunek ryby’.

Okoniuk - od okoń, ze staropolskiego też okuń ‘gatunek ryby’.

Okonkowski - od nazwy miejscowej Okuniew (warszawskie, gmina Halinów).

Okonnek - od okoń, ze staropolskiego też okuń ‘gatunek ryby’; od okonek ‘mały okoń’.

Okonowicz - od okoń, ze staropolskiego też okuń ‘gatunek ryby’.

Okonowski - od nazwy miejscowej Okuniew (warszawskie, gmina Halinów).

Okoń - 1440 od okoń, ze staropolskiego też okuń ‘gatunek ryby’.

Okończyk - od okoń, ze staropolskiego też okuń ‘gatunek ryby’.

Okoński - 1644 od nazwy miejscowej Okunin (warszawskie, gmina Skrzeszew).

Okopa - od okopać ‘skopać, otoczyć wałem’.

Okopański - od okopać ‘skopać, otoczyć wałem’.

Okopciał - 1447 od okopcić ‘zadymić’, okopciały ‘zadymiony’.

Okopiec - od okopać ‘skopać, otoczyć wałem’.

Okopień - od okopać ‘skopać, otoczyć wałem’.

Okopin - od okopać ‘skopać, otoczyć wałem’.

Okopiński - od okopać ‘skopać, otoczyć wałem’.

Okopna - od okopać ‘skopać, otoczyć wałem’.

Okopniak - od okopać ‘skopać, otoczyć wałem’; od okopnik ‘kopiacy rowy, grabarz’.

Okopniarek - od okopać ‘skopać, otoczyć wałem’.

Okopnik - od okopać ‘skopać, otoczyć wałem’; od okopnik ‘kopiacy rowy, grabarz’.

Okopniuk - od okopać ‘skopać, otoczyć wałem’; od okopnik ‘kopiacy rowy, grabarz’.

Okopny - od okopać ‘skopać, otoczyć wałem’.

Okopski - od okopać ‘skopać, otoczyć wałem’; lub od nazw miejscowych Okop, Okopy.

Okos - od okos ‘kęs’, okosić ‘skosić dookoła’.

Okosiński - od okos ‘kęs’, okosić ‘skosić dookoła’.

Okoszko - od okos ‘kęs’, okosić ‘skosić dookoła’.

Okota - od okocić ‘wydać płód, urodzić’.

Okotowski - od okocić ‘wydać płód, urodzić’.

Okotów - od okocić ‘wydać płód, urodzić’.

Okow - od okować ‘okuć’.

Okowaniec - od okować ‘okuć’; od okowaniec ’kajdaniarz’.

Okowańczuk - od okować ‘okuć’.

Okowańczyk - od okować ‘okuć’.

Okowczyk - od okować ‘okuć’.

Okowiak - od okować ‘okuć’; od okowiak ‘drozd obrożny’.

Okowicki - od okować ‘okuć’ lub od okowita ‘gorzałka’.

Okowicz - od okować ‘okuć’.

Okowiecki - od okować ‘okuć’.

Okowiński - od okować ‘okuć’.

Okowita - od okowita ‘gorzałka’.

Okowitów - od okowita ‘gorzałka’.

Okowity - od okowita ‘gorzałka’.

Okownia - od okować ‘okuć’.

Okowski - od okować ‘okuć’.

Okój - od oko.

Okólewicz - od okolić ‘otoczyć’, od staropolskiego okoł ‘otoczenie, sąsiedztwo’.

Okólewski - od okolić ‘otoczyć’, od staropolskiego okoł ‘otoczenie, sąsiedztwo’.

Okólski - od nazwy miejscowej Okole, Okół (kilka wsi).

Okół - od okolić ‘otoczyć’, od staropolskiego okoł ‘otoczenie, sąsiedztwo’.

Okółów - od okolić ‘otoczyć’, od staropolskiego okoł ‘otoczenie, sąsiedztwo’.

Okóniewski - od nazwy miejscowej Okuniew (warszawskie, gmina Halinów).

Okóń - od okoń, ze staropolskiego też okuń ‘gatunek ryby’.

Okóński - od nazwy miejscowej Okunin (warszawskie, gmina Skrzeszew).

Okpina - od okpić ‘oszukać’.

Okpis - od okpić ‘oszukać’; od okpis, okpisz ‘oszust’.

Okpisz - od okpić ‘oszukać’; od okpis, okpisz ‘oszust’.

Okragliński - od okrągły.

Okrainy - od okraj ‘kraniec, brzeg’, okrajać ‘okrawać, docinać dookoła’.

Okraj - od okraj ‘kraniec, brzeg’, okrajać ‘okrawać, docinać dookoła’.

Okrajec - od okraj ‘kraniec, brzeg’, okrajać ‘okrawać, docinać dookoła’; od okrajec ‘okrawek’.

Okrajek - od okraj ‘kraniec, brzeg’, okrajać ‘okrawać, docinać dookoła’.

Okrajewski - od okraj ‘kraniec, brzeg’, okrajać ‘okrawać, docinać dookoła’.

Okrajna - od okraj ‘kraniec, brzeg’, okrajać ‘okrawać, docinać dookoła’; od okrajny ‘na kraju leżący’.

Okrajni - od okraj ‘kraniec, brzeg’, okrajać ‘okrawać, docinać dookoła’; od okrajny ‘na kraju leżący’.

Okrajnia - od okraj ‘kraniec, brzeg’, okrajać ‘okrawać, docinać dookoła’; od okrajny ‘na kraju leżący’.

Okrajny - od okraj ‘kraniec, brzeg’, okrajać ‘okrawać, docinać dookoła’; od okrajny ‘na kraju leżący’.

Okrasa - 1443 od okrasa ‘ozdoba’, okrasić ‘ozdobić’.

Okrasiak - od okrasa ‘ozdoba’, okrasić ‘ozdobić’.

Okrasik - od okrasa ‘ozdoba’, okrasić ‘ozdobić’.

Okrasiński - od okrasa ‘ozdoba’, okrasić ‘ozdobić’; lub od nazwy miejscowej Okrasin (łomżyńskie, gmina Radziłów).

Okraska - od okrasa ‘ozdoba’, okrasić ‘ozdobić’.

Okrasko - od okrasa ‘ozdoba’, okrasić ‘ozdobić’.

Okrassa - od okrasa ‘ozdoba’, okrasić ‘ozdobić’.

Okrasso - od okrasa ‘ozdoba’, okrasić ‘ozdobić’.

Okraszewski - od okrasa ‘ozdoba’, okrasić ‘ozdobić’.

Okraśko - od okrasa ‘ozdoba’, okrasić ‘ozdobić’.

Okraśna - od okrasa ‘ozdoba’, okrasić ‘ozdobić’.

Okraśny - od okrasa ‘ozdoba’, okrasić ‘ozdobić’.

Okrąglak - 1787 od okrągły lub od okrąglak ‘okrągły pień’.

Okrągleński - od okrągły lub od okrąglak ‘okrągły pień’.

Okrąglewski - od okrągły lub od okrąglak ‘okrągły pień’.

Okrąglicki - od nazw miejscowych Okręglica, Okrąglica (kilka wsi).

Okrągliński - od okrągły

Okrąglis - od okrągły

Okrągła - od okrągły

Okrągły - 1425 od okrągły.

Okreglicki - od nazw miejscowych Okręglica, Okrąglica (kilka wsi).

Okrei (Pom) - od okraj ‘kraniec, brzeg’, okrajać ‘okrawać, docinać dookoła’.

Okrent - od okręt lub też od okręcać.

Okret - od okręt lub też od okręcać.

Okreta - od okręt lub też od okręcać.

Okrey - od okraj ‘kraniec, brzeg’, okrajać ‘okrawać, docinać dookoła’. (Pom)

Okręciak - od okręt lub też od okręcać.

Okręcki - od okręt lub też od okręcać.

Okręglak - od okrągły.

Okręglak-Hoty - złożenia brak; Okręglak od okrągły; Hoty od imion złożonych typu Chocimir, Chociesław lub od prasłowiańskiego ?oteti ‘chcieć’.

Okręglewski - od okrągły.

Okręglicki - 1622 od nazw miejscowych Okręglica, Okrąglica (kilka wsi).

Okręgliński - od okrągły.

Okręglowicz - od okrągły.

Okręgła - od okrągły.

Okręgły - od okrągły.

Okręgucki - od okrągły.

Okręt - od okręt lub też od okręcać.

Okręta - od okręt lub też od okręcać.

Okroj - od okrój ‘krój’, okroić.

Okroja - od okrój ‘krój’, okroić.

Okrojek - od okrój ‘krój’, okroić.

Okroy - od okrój ‘krój’, okroić.

Okróciński - od okrutny ‘srogi, zły’.

Okrój - od okrój ‘krój’, okroić.

Okrótna - od okrutny ‘srogi, zły’.

Okrótnik - od okrutny ‘srogi, zły’; od okrutnik ‘tyran’.

Okrótny - od okrutny ‘srogi, zły’.

Okróy - od okrój ‘krój’, okroić.

Okruch - od okruch ‘kruszyna, odrobina’.

Okruciński - od okrutny ‘srogi, zły’.

Okruczyński - od okrutny ‘srogi, zły’.

Okruszek - od okruch ‘kruszyna, odrobina’; od okruszek.

Okruszewski - od okruch ‘kruszyna, odrobina’; od okruszek.

Okruszko - od okruch ‘kruszyna, odrobina’; od okruszek.

Okruta - od okrutny ‘srogi, zły’.

Okrutna - od okrutny ‘srogi, zły’.

Okrutniak - od okrutny ‘srogi, zły’.

Okrutniewicz - od okrutny ‘srogi, zły’.

Okrutnik - od okrutny ‘srogi, zły’; od okrutnik ‘tyran’.

Okrutnowicz - od okrutny ‘srogi, zły’.

Okrutny - 1557 od okrutny ‘srogi, zły’.

Okrzasa - od staropolskiego okrzesać ‘obciąć, wyrównać’.

Okrzaś - od staropolskiego okrzesać ‘obciąć, wyrównać’.

Okrzes - od staropolskiego okrzesać ‘obciąć, wyrównać’.

Okrzesa - od staropolskiego okrzesać ‘obciąć, wyrównać’.

Okrzesiak - od staropolskiego okrzesać ‘obciąć, wyrównać’.

Okrzesik - od staropolskiego okrzesać ‘obciąć, wyrównać’.

Okrzesiuk - od staropolskiego okrzesać ‘obciąć, wyrównać’.

Okrzesyk - od staropolskiego okrzesać ‘obciąć, wyrównać’.

Okrzesz - 1456 od staropolskiego okrzesać ‘obciąć, wyrównać’.

Okrzesza - XII w. od staropolskiego okrzesać ‘obciąć, wyrównać’.

Okrzeszyc - 1269-73 od staropolskiego okrzesać ‘obciąć, wyrównać’.

Okrześ - od staropolskiego okrzesać ‘obciąć, wyrównać’.

Okrzos - od staropolskiego okrzesać ‘obciąć, wyrównać’.

Okrzoś - od staropolskiego okrzesać ‘obciąć, wyrównać’.

Oks - od staropolskiego oksza ‘siekiera, topór’.

Oksa - od staropolskiego oksza ‘siekiera, topór’.

Oksal - 1708 od staropolskiego oksza ‘siekiera, topór’.

Oksejczuk - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Oksejuk - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Okseniuk - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Oksenowicz - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Oksentiuk - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Oksentowicz - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Oksentowski - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Oksenty - 1439 od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Okseńczuk - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Oksetiuk - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Oksędziak - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Oksętiuk - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Oksiak - od staropolskiego oksza ‘siekiera, topór’.

Oksiejczuk - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Oksiejuk - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Oksien - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Oksienciuk - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Oksienczuk - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Oksieniuk - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Oksientiuk - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Oksienty - 1445 od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Oksień - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Oksieńciuk - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Oksieńczuk - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Oksieński - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Oksieńtiuk - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Oksięcik - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Oksięciuk - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Oksięcki - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Oksiędzki - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Oksiędzyj - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Oksiętiuk - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Oksiętowicz - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Oksik - 1740 od staropolskiego oksza ‘siekiera, topór’.

Oksikowski - od staropolskiego oksza ‘siekiera, topór’.

Oksimowicz - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Oksinciuk - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Oksinczyk - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Oksinta - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Oksintowicz - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Oksintycz - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Oksińciuk - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Oksińczuk - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Oksiński - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Oksiucik - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Oksiuczek - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Oksiuk - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Oksiuta - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Oksiuto - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Oksiutowicz - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Oksiutycz - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Oksyciuk - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Oksytiuk - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Oksytowicz - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Oksytuk - od imienia Avksentij, Oksenty, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Aukséntios, to z aukso ‘powiększam’.

Oksza - 1410 od staropolskiego oksza ‘siekiera, topór’.

Oksza-Klossi - złożenia brak; Oksza 1410 od staropolskiego oksza ‘siekiera, topór’; Klossi

Okszal - 1689 od staropolskiego oksza ‘siekiera, topór’.

Oksza-Orzechowski - złożenia brak; Oksza 1410 od staropolskiego oksza ‘siekiera, topór’; Orzechowski

Oksza-Skibiński - złożenia brak; Oksza 1410 od staropolskiego oksza ‘siekiera, topór’; Skibiński

Okszos - od staropolskiego okrzesać ‘obciąć, wyrównać’.

Okszyna, m. - 1415 od staropolskiego oksza ‘siekiera, topór’.

Okszyński - od staropolskiego oksza ‘siekiera, topór’.

Oktaba - od oktawa ‘ósmy dzień po jakimś święcie’.

Oktabiańczuk - od oktawa ‘ósmy dzień po jakimś święcie’.

Oktabiński - od oktawa ‘ósmy dzień po jakimś święcie’.

Oktabowicz - od oktawa ‘ósmy dzień po jakimś święcie’.

Oktabski - od oktawa ‘ósmy dzień po jakimś święcie’.

Oktala - od oktawa ‘ósmy dzień po jakimś święcie’.

Oktała - od oktawa ‘ósmy dzień po jakimś święcie’.

Oktałowicz - od oktawa ‘ósmy dzień po jakimś święcie’.

Oktawa - od oktawa ‘ósmy dzień po jakimś święcie’.

Oktawia - od oktawa ‘ósmy dzień po jakimś święcie’.

Oktawiec - od oktawa ‘ósmy dzień po jakimś święcie’.

Oktoba - od oktawa ‘ósmy dzień po jakimś święcie’.

Oktobiańczuk - od oktawa ‘ósmy dzień po jakimś święcie’.

Oktobiński - od oktawa ‘ósmy dzień po jakimś święcie’.

Okul - od okuleć, ze staropolskiego okułać ‘stać się kulawym’.

Okula - od okuleć, ze staropolskiego okułać ‘stać się kulawym’.

Okulak - od okuleć, ze staropolskiego okułać ‘stać się kulawym’.

Okulakowski - od okuleć, ze staropolskiego okułać ‘stać się kulawym’.

Okulanis - od okuleć, ze staropolskiego okułać ‘stać się kulawym’.

Okular - od okulary.

Okularczuk - od okulary.

Okularczyk - od okulary.

Okularuś - od okulary.

Okulas - od okuleć, ze staropolskiego okułać ‘stać się kulawym’.

Okulczyk - od okuleć, ze staropolskiego okułać ‘stać się kulawym’.

Okulec - 1487 od okuleć, ze staropolskiego okułać ‘stać się kulawym’.

Okulenko - od okuleć, ze staropolskiego okułać ‘stać się kulawym’.

Okulewicz - od okuleć, ze staropolskiego okułać ‘stać się kulawym’.

Okulewski - od okuleć, ze staropolskiego okułać ‘stać się kulawym’.

Okuliar - od okulary.

Okulicz - 1460 (KrW) od okuleć, ze staropolskiego okułać ‘stać się kulawym’; lub od wschodniosłowiańskiego imienia Okula, z greckiego Akúlas,

Okulicz-Kozaryn - złożenia brak; Okulicz 1460 (KrW) od okuleć, ze staropolskiego okułać ‘stać się kulawym’; lub od wschodniosłowiańskiego imienia Okula, z greckiego Akúlas; Kozaryn od koza.

Okulik - od okuleć, ze staropolskiego okułać ‘stać się kulawym’.

Okulinis - od okuleć, ze staropolskiego okułać ‘stać się kulawym’.

Okuliński - od nazwy miejscowej Okulice (tarnowskie, gmina Rzezawa).

Okulis - od okuleć, ze staropolskiego okułać ‘stać się kulawym’.

Okulisz - od okuleć, ze staropolskiego okułać ‘stać się kulawym’.

Okuljar - od okulary.

Okulkiewicz - od okuleć, ze staropolskiego okułać ‘stać się kulawym’.

Okulnicki - od okuleć, ze staropolskiego okułać ‘stać się kulawym’.

Okulnicz - od okuleć, ze staropolskiego okułać ‘stać się kulawym’.

Okulniewicz - od okuleć, ze staropolskiego okułać ‘stać się kulawym’.

Okulowski - od nazwy miejscowej Okulice (tarnowskie, gmina Rzezawa).

Okulski - od nazwy miejscowej Okulice (tarnowskie, gmina Rzezawa).

Okulus - od okolić ‘otoczyć’, od staropolskiego okoł ‘otoczenie, sąsiedztwo’.

Okulus - od okuleć, ze staropolskiego okułać ‘stać się kulawym’.

Okulus-Janson - złożenia brak; Okulus od okolić ‘otoczyć’, od staropolskiego okoł ‘otoczenie, sąsiedztwo’; Janson od imienia Jan, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego od Jehohanan ‘Jahwe jest łaskawy’.

Okulusz - od okolić ‘otoczyć’, od staropolskiego okoł ‘otoczenie, sąsiedztwo’.

Okuluś - od okuleć, ze staropolskiego okułać ‘stać się kulawym’.

Okuł - od okuleć, ze staropolskiego okułać ‘stać się kulawym’.

Okuła - od okuleć, ze staropolskiego okułać ‘stać się kulawym’.

Okułowicz - od okuleć, ze staropolskiego okułać ‘stać się kulawym’.

Okułowski - od okuleć, ze staropolskiego okułać ‘stać się kulawym’.

Okun - od okoń, ze staropolskiego też okuń ‘gatunek ryby’.

Okunek - od okoń, ze staropolskiego też okuń ‘gatunek ryby’.

Okuniak - od okoń, ze staropolskiego też okuń ‘gatunek ryby’.

Okunicz - od okoń, ze staropolskiego też okuń ‘gatunek ryby’.

Okuniec - 1500 od okoń, ze staropolskiego też okuń ‘gatunek ryby’.

Okuniecki - od okoń, ze staropolskiego też okuń ‘gatunek ryby’.

Okuniek - od okoń, ze staropolskiego też okuń ‘gatunek ryby’.

Okunieński - od okoń, ze staropolskiego też okuń ‘gatunek ryby’.

Okunierski - od okoń, ze staropolskiego też okuń ‘gatunek ryby’.

Okuniew - od okoń, ze staropolskiego też okuń ‘gatunek ryby’.

Okuniewicz - od okoń, ze staropolskiego też okuń ‘gatunek ryby’.

Okuniewski - od nazwy miejscowej Okuniew (warszawskie, gmina Halinów).

Okunik - 1683 od okoń, ze staropolskiego też okuń ‘gatunek ryby’.

Okuniowski - 1469 od nazwy miejscowej Okuniew (warszawskie, gmina Halinów).

Okunkowski - od okoń, ze staropolskiego też okuń ‘gatunek ryby’.

Okunowicz - od okoń, ze staropolskiego też okuń ‘gatunek ryby’.

Okunowski - od nazwy miejscowej Okuniew (warszawskie, gmina Halinów).

Okuń - 1204 od okoń, ze staropolskiego też okuń ‘gatunek ryby’.

Okuński - od nazwy miejscowej Okunin (warszawskie, gmina Skrzeszew).

Okupiak - od okupić ‘wykupić, kupic; zadośćuczynić’.

Okupiarek - od okupić ‘wykupić, kupic; zadośćuczynić’.

Okupień - od okupić ‘wykupić, kupic; zadośćuczynić’.

Okupiniarek - od okupić ‘wykupić, kupic; zadośćuczynić’.

Okupiński - od okupić ‘wykupić, kupic; zadośćuczynić’.

Okupna - od okupić ‘wykupić, kupic; zadośćuczynić’.

Okupniak - od okupić ‘wykupić, kupic; zadośćuczynić’.

Okupniarek - od okupić ‘wykupić, kupic; zadośćuczynić’.

Okupniczak - od okupić ‘wykupić, kupic; zadośćuczynić’.

Okupniewski - od okupić ‘wykupić, kupic; zadośćuczynić’.

Okupnik - od okupić ‘wykupić, kupic; zadośćuczynić’; od okupnik ‘chłop czynszowy’.

Okupniuk - od okupić ‘wykupić, kupic; zadośćuczynić’.

Okupny - od okupić ‘wykupić, kupic; zadośćuczynić’; od okupny ‘czynszowy’.

Okupski - od okupić ‘wykupić, kupic; zadośćuczynić’.

Okurowski - od okurzyć ‘pokryc coś kurzem, opylić’.

Okuryło - od okurzyć ‘pokryc coś kurzem, opylić’.

Okurz - od okurzyć ‘pokryc coś kurzem, opylić’.

Okurzała - od okurzyć ‘pokryc coś kurzem, opylić’.

Okurzały - od okurzyć ‘pokryc coś kurzem, opylić’.

Okurzyło - od okurzyć ‘pokryc coś kurzem, opylić’.

Okus - od okusić ‘pokusić się’.

Okusami - od okusić ‘pokusić się’.

Okusz - od okusić ‘pokusić się’.

Okuszek - od okusić ‘pokusić się’.

Okuszko - od okusić ‘pokusić się’.

Okuszko - 1469-170 (KrW) od oko; może też od wschodniosłowiańskiego imienia Oksenty.

Okuszkowicz - 1488 (KrW) od oko; może też od wschodniosłowiańskiego imienia Oksenty.

Okusznik - od okusić ‘pokusić się’.

Okuszyński - od okusić ‘pokusić się’.

Okwiciński - od okwiecić ‘obsypać kwiatami’.

Okwicki - od okwiecić ‘obsypać kwiatami’.

Okwieciński - od okwiecić ‘obsypać kwiatami’.

Okwiek - od okwiecić ‘obsypać kwiatami’.

Okwieka - od okwiecić ‘obsypać kwiatami’.

Okwieła - od okwiecić ‘obsypać kwiatami’.

Okwiera - od okwiecić ‘obsypać kwiatami’.

Okwiet - od okwiecić ‘obsypać kwiatami’.

Okwietka - od okwiecić ‘obsypać kwiatami’.

Okwik - od okwiecić ‘obsypać kwiatami’.

Okwiński - od okwiecić ‘obsypać kwiatami’.

Ola - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olach - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olachno - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olachnowicz - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olachowski - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olacy - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olaczak - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olaczek - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olak - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olakowski - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olaksiewicz - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Olan - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olander - od Holender ‘pochodzący z Holandii’.

Olanderek - od Holender ‘pochodzący z Holandii’.

Olanicki - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olaniecki - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olaniewicz - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olanin - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olaniszyn - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olaniuk - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olankiewicz - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olankowicz - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olankowski - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olanowski - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olańczuk - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olańczyk - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olański - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olas - 1752 od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olasek - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olasiak - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olasiewicz - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olasik - 1753 od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olasikowicz - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olasiński - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olasiuk - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olasz - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olaszak - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olaszański - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olaszczuk - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olaszczyk - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olaszek - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olaszewicz - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olaszewski - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olaszkiewicz - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olaszko - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olaszowski - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olaś - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olaśkiewicz - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olawa - od nazwy miasta Oława (wrocławskie).

Olawa-Olawiński - złożenia brak; Olawa od nazwy miasta Oława (wrocławskie); Olawiński 1400 od nazwy miejscowej Olewin, dawniej Olelin, Olawin (katowickie, gmina Olkusz).

Olawin - od nazwy miasta Oława (wrocławskie).

Olawiński - 1400 od nazwy miejscowej Olewin, dawniej Olelin, Olawin (katowickie, gmina Olkusz).

Olawo - od nazwy miasta Oława (wrocławskie).

Olawski - od nazwy miasta Oława (wrocławskie).

Olber - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Olbercht - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Olberek - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Olberski - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Olbert - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Olbiecki - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Olbierz - 1414 od niemieckiego Alber ‘topola’, może też od niemieckich imion Adalbert, Albert.

Olbierzowski - 1419 od nazwy miejscowej Olbierzowice (tarnobrzeskie, gmina Klimontów).

Olbięcki - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Olbik - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Olbin - od imienia Albin. Imię, notowane w Polsce od XIV wieku, pochodzenia łacińskiego od Albinus, to od nazwy rodowej Albus ‘biały’.

Olbiniak - od imienia Albin. Imię, notowane w Polsce od XIV wieku, pochodzenia łacińskiego od Albinus, to od nazwy rodowej Albus ‘biały’.

Olbiński - od imienia Albin. Imię, notowane w Polsce od XIV wieku, pochodzenia łacińskiego od Albinus, to od nazwy rodowej Albus ‘biały’.

Olbirowski - 1547 od nazwy miejscowej Olbierzowice (tarnobrzeskie, gmina Klimontów).

Olbirzowski - 1493 od nazwy miejscowej Olbierzowice (tarnobrzeskie, gmina Klimontów).

Olborski - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Olborski - od nazwy miejscowej Wolbórz (piotrkowskie, gmina Wolbórz).

Olbory - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Olbracht - 1510 od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Olbrachtowic - 1480 od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Olbramski - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Olbratowski - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Olbrecht - 1490 od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Olbrechtowicz - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Olbrich - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Olbricht - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Olbrisch - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Olbromski - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Olbrot - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Olbrotowski - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Olbrtychtowicz - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Olbruch - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Olbruś - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Olbry - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Olbrych - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Olbrychowicz - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Olbrychowski - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Olbrychski - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Olbrycht - 1553 od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Olbrychtowicz - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Olbryk - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Olbrys - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Olbryski - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Olbrysz - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Olbryś - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Olbryt - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Olbrzych - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Olbrzymek - od olbrzymek ‘młody olbrzym’.

Olbrzyś - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Olbyś - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Olc - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olcak - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olcarczyk - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olcen - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olceń - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olch - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olcha - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olchanowicz - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olchanowski - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olchański - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olcha-Osiński - złożenia brak; Olcha od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’; Osiński

Olchawa - 1398 od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olchawa - 1595 od nazwy miejscowej Olchawa (tarnowskie, gmina Nowy Wiśnicz-Lipnica) lub od olcha.

Olchawa-Orłowski - złożenia brak; Olchawa 1398 od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’; Orłowski

Olchawski - od nazwy miejscowej Olchawa (tarnowskie, gmina Nowy Wiśnicz-Lipnica) lub od olcha.

Olchawy - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olchin - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olchnowicz - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olcho - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olcho-Bauza - złożenia brak; Olcho od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’; Bauza brak.

Olchonik - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olchony - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olchowa - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olchowiak - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olchowicz - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olchowiecki - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olchowik - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olchowka - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olchowko - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olchowski - 1673 od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olchowy - 1539 od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’ lub od przymiotnika olchowy.

Olchowyj - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olchówek - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olchówka - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olchówko - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olcht - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olchwierowicz - od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olchwirowicz - od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olchwiruk - od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olcon - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olcoń - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olców - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olcyk - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olczajek - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olczak - 1463 (Śl); od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander. może też od Olsza, Olcha)

Olczakowski - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olczan - 1790 od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olczar - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olczedajewski - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olczek - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olczewski - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olczok - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander. (Śl)

Olczuk - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olczyca - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olczyk - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olczykowski - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olczyn - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olczyński - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oldach - od niemieckiego alt, dolnoniemieckiego old ‘stary’.

Oldachowski - od niemieckiego alt, dolnoniemieckiego old ‘stary’.

Oldak - od niemieckiego alt, dolnoniemieckiego old ‘stary’.

Oldakowski - od niemieckiego alt, dolnoniemieckiego old ‘stary’.

Oldecki - od niemieckiego alt, dolnoniemieckiego old ‘stary’.

Oldenburg - od nazwy miejscowej Oldenburg (Niemcy).

Ole - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Oleaczek - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Oleaczuk - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Oleander - od oleander ‘rodzaj krzewu’.

Oleanderek - od oleander ‘rodzaj krzewu’.

Olear - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olearczuk - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olearczyk - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olearka - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olearnik - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olearski - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olearz - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Oleasz - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Oleaszewski - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olec - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olech - 1441 od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olecha - 1494 od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olechanowski - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olechawa - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olechawski - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olechewicz - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olechfierowicz - od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olechimowski - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olechna - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olechnicki - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olechniej - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olechniejko - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olechniewicz - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olechnik - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olechniuk - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olechno - 1430 (KrW) od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olechnowicz - 1359 (KrW) od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olechnowski - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olechny - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olechow - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olechowa - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olechowiak - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olechowicz - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olechowik - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olechowski - 1442 od nazwy miejscowej Olechów (kilka wsi).

Olechów - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olechówka - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olechwier - od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olechwierowicz - od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olechwieruk - od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olechwir - 1430 od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olechwirowicz - od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olechwiruk - od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olecki - 1401 od nazwy miasta Olecko (suwalskie).

Olecz - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oleczak - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oleczek - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oleczko - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oleć - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oledzki - od nazwy miejscowej Olędy (białostockie, gmina Brańsk; siedleckie, gmina Mordy, Zbuczyn Poduchowny).

Olef - od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olefar - 1440 od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Oleferko - 1359 od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Oleferowicz - od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Oleferuk - od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olefierczuk - od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olefir - 1437 (KrW) od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olefirenko - od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olefirko - 1441 (KrW) od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olefirowicz - od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olefiruk - od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olej - 1367 od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejagnik - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejak - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejan - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejar - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejarczuk - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejarczyk - 1627 od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejarek - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejarka, m. - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejarko - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejarnik - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’; od olejarnik ‘człowiek wyrabiający olej’.

Olejarski - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’ lub od przymiotnika olejarski.

Olejarz - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejasz - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejaszewski - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejczak - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejczuk - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejczyk - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejek - 1452 od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’ lub od olejek.

Olejew - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejewicz - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejewski - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejiczak - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejkarz - 1459 od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’; od olejkarz ‘ten, co wyrabia lub sprzedaje olej’.

Olejkiewicz - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejko - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejkowicz - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejkowski - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejna - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejniak - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejniarz - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejnicak - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejnicki - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejnicz - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejniczak - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejniczakowski - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejniczek - 1609 od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejniczenko - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejniczk - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejniczko - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejniczkowski - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejniczok - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejniczuk - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejniczyk - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejniewicz - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejnik - 1454 od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’; od olejnik ‘naczynie na olej’.

Olejnikow - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejnikowski - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejników - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejniszyn - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejniuk - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejnnik - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejny - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejok (Śl) - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejorz - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejowicz - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejownik - 1409 od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’; od olejownik ‘człowiek wyrabiający olej’.

Olejowski - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olejsiejuk - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Olejsiuk - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Olejski - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olek - 1416 od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olekiewicz - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oleks - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Oleksa - 1580 od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Oleksak - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Oleksandro - od imienia Aleksander. Imię pochodzenia greckiego, od alékso ‘bronię, wspomagam’ + aner, andros ‘mąż’, notowane w Polsce od XII wieku, także w formach obocznych Aleksandr, Aleksendr, Oleksander, Leksander.

Oleksiak - 1791 od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Oleksicki - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Oleksicz - 1566 od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Oleksiczyn - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa

Oleksiej - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Oleksiejczuk - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Oleksiejczyk - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Oleksiejko - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Oleksiejuk - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Oleksienkiewicz - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa

Oleksieński - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa

Oleksiewicz - 1395 od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa

Oleksij - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa

Oleksij - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Oleksijuk - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa

Oleksijuk - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Oleksik - 1624 od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Oleksin - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Oleksiński - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Oleksiów - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Oleksiszyn - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Oleksiuk - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Oleksiuk-Łukaszuk - złożenia brak; Oleksiuk od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa; Łukaszuk od imienia Łukasz, notowanego w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Lucas, greckiego Laukas, adaptowanego jako Łukasz i Łuka.

Oleksiw - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Olekso - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Oleksow - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Oleksowicz - 1399 od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Oleksów - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Olekst - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Olekstak - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Oleksy - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Oleksy - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Oleksyk - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Oleksyn - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Oleksyszak - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Oleksyszyn - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Oleksza - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Olekszak - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Olekszejak - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Olekszewicz - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Olekszy - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Olekszyk - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Olekszyn - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Olekszyński - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Olekszyszyn - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Oleliński - 1388 od nazwy miejscowej Olewin, dawniej Olelin, Olawin (katowickie, gmina Olkusz).

Olempa - od imienia żeńskiego Olimpia. Imię pochodzenia greckiego Olympiás, to od nazwy góry Olimp

Olempiejok - od imienia żeńskiego Olimpia. Imię pochodzenia greckiego Olympiás, to od nazwy góry Olimp

Olempiejuk - od imienia żeńskiego Olimpia. Imię pochodzenia greckiego Olympiás, to od nazwy góry Olimp

Olempijuk - od imienia żeńskiego Olimpia. Imię pochodzenia greckiego Olympiás, to od nazwy góry Olimp

Olempski - od imienia żeńskiego Olimpia. Imię pochodzenia greckiego Olympiás, to od nazwy góry Olimp

Olena - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Olencewicz - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Olenczuk - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Olenczyn - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Olendarczyk - od Holender ‘pochodzący z Holandii’.

Olendarek - od Holender ‘pochodzący z Holandii’.

Olender - 1616 od Holender ‘pochodzący z Holandii’.

Olenderczak - od Holender ‘pochodzący z Holandii’.

Olenderczuk - od Holender ‘pochodzący z Holandii’.

Olenderczyk - od Holender ‘pochodzący z Holandii’.

Olenderek - od Holender ‘pochodzący z Holandii’.

Olenderkiewicz - od Holender ‘pochodzący z Holandii’.

Olenderowicz - od Holender ‘pochodzący z Holandii’.

Olenderski - od Holender ‘pochodzący z Holandii’.

Olenderzyński - od Holender ‘pochodzący z Holandii’.

Olendor - od Holender ‘pochodzący z Holandii’.

Olendra - od Holender ‘pochodzący z Holandii’.

Olendrowicz - od Holender ‘pochodzący z Holandii’.

Olendrowski - od Holender ‘pochodzący z Holandii’.

Olendrzewski - od Holender ‘pochodzący z Holandii’.

Olendrzyński - od Holender ‘pochodzący z Holandii’.

Olendski - od nazwy miejscowej Olędy (białostockie, gmina Brańsk; siedleckie, gmina Mordy, Zbuczyn Poduchowny).

Olendzki - od nazwy miejscowej Olędy (białostockie, gmina Brańsk; siedleckie, gmina Mordy, Zbuczyn Poduchowny).

Olendzki-Wigdorowicz - złożenia brak; Olendzki od nazwy miejscowej Olędy (białostockie, gmina Brańsk; siedleckie, gmina Mordy, Zbuczyn Poduchowny); Wigdorowicz 1571 od niemieckiej nazwy osobowej Wigdor, ta od imienia Victor.

Olenia - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Oleniacz - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Oleniak - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Oleniarz - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Oleniasz - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Olenicek - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Olenicki - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Olenicz - 1391 od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Oleniczak - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Oleniczek - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Oleniczenko - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Oleniec - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Oleniecki - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Oleniecz - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Oleniewicz - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Oleniewski - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Olenik - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Olenin - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Oleniński - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Oleniów - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Oleniszyn - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Oleniuch - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Oleniuk - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Olenkiewicz - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Olenkiewicz-Martyniszyn - złożenia brak; Olenkiewicz od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?; Martyniszyn od imienia Marcin. Imię pochodzi od łacińskiego Martinus i oznaczało pierwotnie ‘należący do bboga wojny Marsa’. W Polsce notowane od XIII wieku. Możliwe też od imienia żeńskiego Marta.

Olenko - 1370 (KrW) od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Olenkowicz - 1437 od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Olenkowski - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Olennik - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Olenowicz - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Olenski - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Olenszyn - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Olenycz - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Olenyszyn - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Oleń - 1423 od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Oleńczak - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Oleńczuk - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Oleńczyk - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Oleńczyn - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Oleńkiewicz - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Oleńko - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Oleńkowicz - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Oleńkowski - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Oleński - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Oleornik - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Oleownik - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Oler - 1385 od niemieckich nazw osobowych Oler, Ohler, te od średnio-wysoko-niemieckiego öler, olejer ‘producent oleju roślinnego’.

Oleraczyk - od niemieckich nazw osobowych Oler, Ohler, te od średnio-wysoko-niemieckiego öler, olejer ‘producent oleju roślinnego’.

Oleradzki - od niemieckich nazw osobowych Oler, Ohler, te od średnio-wysoko-niemieckiego öler, olejer ‘producent oleju roślinnego’.

Olerczuk - od niemieckich nazw osobowych Oler, Ohler, te od średnio-wysoko-niemieckiego öler, olejer ‘producent oleju roślinnego’.

Olerczyk - od niemieckich nazw osobowych Oler, Ohler, te od średnio-wysoko-niemieckiego öler, olejer ‘producent oleju roślinnego’.

Olerik - od niemieckich nazw osobowych Oler, Ohler, te od średnio-wysoko-niemieckiego öler, olejer ‘producent oleju roślinnego’.

Olerko - od niemieckich nazw osobowych Oler, Ohler, te od średnio-wysoko-niemieckiego öler, olejer ‘producent oleju roślinnego’.

Oleryk - od niemieckich nazw osobowych Oler, Ohler, te od średnio-wysoko-niemieckiego öler, olejer ‘producent oleju roślinnego’.

Oles - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olesa - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olesak - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olesch - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander. (Śl)

Oleschko - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander. (Śl)

Oleschlager - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olesczuk - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olesczyk - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olesek - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olesen - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olesiak - 1791 od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olesicki - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olesiczuk - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olesiejczuk - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olesiejek - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olesiejko - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olesiejszuk - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olesiejuk - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olesienkiewicz - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olesiewicz - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olesiewski - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olesik - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olesinkiewicz - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olesiński - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olesiński - od nazwy miejscowej Olesin, dawniej Oleszyn (kilka wsi).

Olesionkiewicz - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olesiowicz - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olesiuk - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oleski - 1388 od nazw miejscowych typu Olsza, Oleszno, Olesko (kilka wsi).

Oleskiewicz - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oleskiuk - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oleskiw - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olesko - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oleskow - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olesków - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olesky - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olesniak - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olesnicki - od nazwy miejscowej Oleśnica, dawniej Olesznica (kilka wsi).

Olesniewicz - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olesnik - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olesowicz - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olessiak - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olesz - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olesza - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oleszak - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oleszański - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oleszczak - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oleszczek - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oleszczenko - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oleszczuk - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oleszczyk - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oleszczyński - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oleszczyszyn - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oleszejuk - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oleszejuk - 1475 (KrW) od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander albo od imienia wschodniosłowiańskiego Olesiej, Olisiej, z biblijnego Elizeusz.

Oleszek - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oleszewicz - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oleszewski - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oleszka - 1498 od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oleszkiewicz - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oleszkin - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oleszko - 1404 od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oleszkowicz - 1442 (KrW) od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oleszkowski - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olesznicki - 1394 od nazwy miejscowej Oleśnica, dawniej Olesznica (kilka wsi).

Oleszniewicz - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oleszniowicz - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oleszo - 1439 (KrW) od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oleszow - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oleszowiec - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oleszowski - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oleszów - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oleszuk - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oleszyca - 1396 od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oleszycki - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oleszyk - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oleszyński - 1393 od nazwy miejscowej Olesin, dawniej Oleszyn (kilka wsi).

Oleszyński - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oleś - 1791 od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oleśka - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oleśkiewicz - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oleśko - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oleśkow - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oleśkowicz - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oleśkowski - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oleśków - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oleśna - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Oleśniak - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Oleśnica - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Oleśnicki - od nazwy miejscowej Oleśnica, dawniej Olesznica (kilka wsi).

Oleśnicki - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Oleśniczak - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Oleśniewicz - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Oleśnik - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Oleśniowski - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oleśny - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olewczyński - od olewać ‘oblewać’.

Olewiak - od olewać ‘oblewać’.

Olewicki - od olewać ‘oblewać’.

Olewicz - 1391 od olewać ‘oblewać’.

Olewiecki - od olewać ‘oblewać’.

Olewin - od olewać ‘oblewać’.

Olewinicki - od olewać ‘oblewać’.

Olewiński - 1407 od nazwy miejscowej Olewin, dawniej Olelin, Olawin (katowickie, gmina Olkusz).

Olewka - od olewać ‘oblewać’.

Olewniak - od olewać ‘oblewać’.

Olewnicki - od olewać ‘oblewać’.

Olewniczak - od olewać ‘oblewać’.

Olewniczek - od olewać ‘oblewać’.

Olewniczuk - od olewać ‘oblewać’.

Olewnik - 1438 od olewać ‘oblewać’ lub od olejownik, oliwnik ‘wyrabiający olej’.

Olewnikowski - od olewać ‘oblewać’ lub od olejownik, oliwnik ‘wyrabiający olej’.

Olewski - od olewać ‘oblewać’ lub od olejownik, oliwnik ‘wyrabiający olej’.

Olex - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Olexiński - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Olexy - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Olęcki - od nazwy miejscowej Olędy (białostockie, gmina Brańsk; siedleckie, gmina Mordy, Zbuczyn Poduchowny).

Olęder - od Holender ‘pochodzący z Holandii’.

Olęderczyk - od Holender ‘pochodzący z Holandii’.

Olęderek - od Holender ‘pochodzący z Holandii’.

Olędrowicz - od Holender ‘pochodzący z Holandii’.

Olędrzuńska - od Holender ‘pochodzący z Holandii’.

Olędrzyński - od Holender ‘pochodzący z Holandii’.

Olędzki - od nazwy miejscowej Olędy (białostockie, gmina Brańsk; siedleckie, gmina Mordy, Zbuczyn Poduchowny).

Olęncki - od nazwy miejscowej Olędy (białostockie, gmina Brańsk; siedleckie, gmina Mordy, Zbuczyn Poduchowny).

Olęndrzyński - od Holender ‘pochodzący z Holandii’.

Olfier - od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olfierowicz - od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olfinier - od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olfir - od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olfirowicz - od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olga, m. - 1435 od imienia żeńskiego Olga. Imię, używane dawniej na Kresach Wschodnich, znane w językach ruskich, pochodzi od skandynawskiego Helga.

Olgasiuk - od imienia żeńskiego Olga. Imię, używane dawniej na Kresach Wschodnich, znane w językach ruskich, pochodzi od skandynawskiego Helga.

Olgo - od imienia żeńskiego Olga. Imię, używane dawniej na Kresach Wschodnich, znane w językach ruskich, pochodzi od skandynawskiego Helga.

Olgomiec - od imienia żeńskiego Olga. Imię, używane dawniej na Kresach Wschodnich, znane w językach ruskich, pochodzi od skandynawskiego Helga.

Olgoniec - od imienia żeńskiego Olga. Imię, używane dawniej na Kresach Wschodnich, znane w językach ruskich, pochodzi od skandynawskiego Helga.

Olgowicz - od imienia żeńskiego Olga. Imię, używane dawniej na Kresach Wschodnich, znane w językach ruskich, pochodzi od skandynawskiego Helga.

Olgowski - od imienia żeńskiego Olga. Imię, używane dawniej na Kresach Wschodnich, znane w językach ruskich, pochodzi od skandynawskiego Helga.

Olgrzymek - od olbrzymek ‘młody olbrzym’.

Olha - od imienia żeńskiego Olga. Imię, używane dawniej na Kresach Wschodnich, znane w językach ruskich, pochodzi od skandynawskiego Helga.

Olhow - od imienia żeńskiego Olga. Imię, używane dawniej na Kresach Wschodnich, znane w językach ruskich, pochodzi od skandynawskiego Helga.

Oli - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Ilijasz, Ilija, Hilijasz, Ulijasz.

Olias - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Ilijasz, Ilija, Hilijasz, Ulijasz.

Oliasz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Ilijasz, Ilija, Hilijasz, Ulijasz.

Olich - od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olichfierczuk - od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olichier - od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olichierowicz - od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olichnier - od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olichnierowicz - od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olichno - 1478 (KrW) od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olichnowicz - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olichorowicz - od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olichowski - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olichwa - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olichwer - od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olichwier - od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olichwierczuk - od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olichwierowicz - od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olichwir - 1430 od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olichwirowicz - od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olichwiruk - od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olicki - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oliczarowicz - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olieniacz - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Olieniak - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Olifenik - od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olifer - od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Oliferczuk - od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Oliferek - od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Oliferko - 1442 od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Oliferuk - od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olifier - 1488 od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olifierczuk - od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olifierko - od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olifierowicz - od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olifir - 1443 od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olifirenko - od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olifirko - 1442 od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olifirowicz - od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olifirowicz-Kalinowicz - złożenia brak; Olifirowicz od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’; Kalinowicz

Olifiruk - od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olijar - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olijarczyk - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olijarnik - od olej ‘płynny tłuszcz wyciskany z olowek lub innych roślin oleistych’.

Olijasz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Ilijasz, Ilija, Hilijasz, Ulijasz.

Olijewski - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Ilijasz, Ilija, Hilijasz, Ulijasz.

Olik - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olikiewicz - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olikow - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olikowski - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olików - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oliksiejczuk - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Oliksiejczuk - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Oliksiewicz - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Oliksów - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa.

Olimpia - od imienia żeńskiego Olimpia. Imię pochodzenia greckiego Olympiás, to od nazwy góry Olimp.

Olimpiejok - od imienia żeńskiego Olimpia. Imię pochodzenia greckiego Olympiás, to od nazwy góry Olimp

Olimpiejuk - od imienia żeńskiego Olimpia. Imię pochodzenia greckiego Olympiás, to od nazwy góry Olimp.

Olimpijuk - od imienia żeńskiego Olimpia. Imię pochodzenia greckiego Olympiás, to od nazwy góry Olimp

Olimpiuk - od imienia żeńskiego Olimpia. Imię pochodzenia greckiego Olympiás, to od nazwy góry Olimp

Olin - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Olincki - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Olinek - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Oliner - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Oliniacz - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Oliniak - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Oliniewicz - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Olinirowicz - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Olinkiewicz - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Olinkowski - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Olinowicz - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Olińkowski - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Oliński - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Olis - od imienia Elisiej, używanego w Kościele prawosławnym, z greckiego Elissaios, to z hebrajskiego Elišua ‘Bóg jest moim zbawieniem’.

Olis - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oliseiejko - od imienia Elisiej, używanego w Kościele prawosławnym, z greckiego Elissaios, to z hebrajskiego Elišua ‘Bóg jest moim zbawieniem’.

Olisewicz - od imienia Elisiej, używanego w Kościele prawosławnym, z greckiego Elissaios, to z hebrajskiego Elišua ‘Bóg jest moim zbawieniem’.

Olisewicz - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olisiejko - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olisiejuk - od imienia Elisiej, używanego w Kościele prawosławnym, z greckiego Elissaios, to z hebrajskiego Elišua ‘Bóg jest moim zbawieniem’.

Olisiejuk - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olisienkiewicz - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Olisierowicz - od imienia Elizar, Olizar, używanego w Kościele prawosławnym. Imię greckie Eleazáros, z hebrajskiego Eliazar ‘Bóg jest pomocą’.

Olisiewicz - od imienia Elisiej, używanego w Kościele prawosławnym, z greckiego Elissaios, to z hebrajskiego Elišua ‘Bóg jest moim zbawieniem’.

Olisiewicz - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olisiński - od imienia Elisiej, używanego w Kościele prawosławnym, z greckiego Elissaios, to z hebrajskiego Elišua ‘Bóg jest moim zbawieniem’.

Oliskiewicz - od imienia Elisiej, używanego w Kościele prawosławnym, z greckiego Elissaios, to z hebrajskiego Elišua ‘Bóg jest moim zbawieniem’.

Oliskiewicz - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olisko - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oliszej - 1480 (KrW) od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander albo od imienia wschodniosłowiańskiego Olisiej, z biblijnego Elizeusz.

Oliszek - od imienia Elisiej, używanego w Kościele prawosławnym, z greckiego Elissaios, to z hebrajskiego Elišua ‘Bóg jest moim zbawieniem’.

Oliszek - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oliszewicz - od imienia Elisiej, używanego w Kościele prawosławnym, z greckiego Elissaios, to z hebrajskiego Elišua ‘Bóg jest moim zbawieniem’.

Oliszewicz - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oliszewski - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oliszkiewicz - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oliśkiewicz - od imienia Elisiej, używanego w Kościele prawosławnym, z greckiego Elissaios, to z hebrajskiego Elišua ‘Bóg jest moim zbawieniem’.

Oliśkiewicz - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oliwa - 1397 od oliwa ‘płynny tłuszcz otrzymywany z owoców oliwki’.

Oliwecki - od oliwa ‘płynny tłuszcz otrzymywany z owoców oliwki’.

Oliwiak - od oliwa ‘płynny tłuszcz otrzymywany z owoców oliwki’.

Oliwiczka - od oliwa ‘płynny tłuszcz otrzymywany z owoców oliwki’.

Oliwiecki - od oliwa ‘płynny tłuszcz otrzymywany z owoców oliwki’.

Oliwiński - 1690 od nazwy miejscowej Olewin, dawniej Olelin, Olawin (katowickie, gmina Olkusz) lub od oliwa.

Oliwka - 1453 od oliwa ‘płynny tłuszcz otrzymywany z owoców oliwki’.

Oliwkiewicz - od oliwa ‘płynny tłuszcz otrzymywany z owoców oliwki’.

Oliwko - od oliwa ‘płynny tłuszcz otrzymywany z owoców oliwki’.

Oliwkowski - od oliwa ‘płynny tłuszcz otrzymywany z owoców oliwki’.

Oliwnia - od oliwa ‘płynny tłuszcz otrzymywany z owoców oliwki’.

Oliwniak - od oliwa ‘płynny tłuszcz otrzymywany z owoców oliwki’.

Oliwniewicz - od oliwa ‘płynny tłuszcz otrzymywany z owoców oliwki’.

Oliwski - od oliwa ‘płynny tłuszcz otrzymywany z owoców oliwki’.

Olizar - 1445 od imienia Elizar, Olizar, używanego w Kościele prawosławnym. Imię greckie Eleazáros, z hebrajskiego Eliazar ‘Bóg jest pomocą’.

Olizarczyk - od imienia Elizar, Olizar, używanego w Kościele prawosławnym. Imię greckie Eleazáros, z hebrajskiego Eliazar ‘Bóg jest pomocą’.

Olizarewicz - od imienia Elizar, Olizar, używanego w Kościele prawosławnym. Imię greckie Eleazáros, z hebrajskiego Eliazar ‘Bóg jest pomocą’.

Olizarowicz - 1454 (KrW) od imienia Elizar, Olizar, używanego w Kościele prawosławnym. Imię greckie Eleazáros, z hebrajskiego Eliazar ‘Bóg jest pomocą’.

Olizarowski - od imienia Elizar, Olizar, używanego w Kościele prawosławnym. Imię greckie Eleazáros, z hebrajskiego Eliazar ‘Bóg jest pomocą’.

Olizaruk - od imienia Elizar, Olizar, używanego w Kościele prawosławnym. Imię greckie Eleazáros, z hebrajskiego Eliazar ‘Bóg jest pomocą’.

Olizerowicz - od imienia Elizar, Olizar, używanego w Kościele prawosławnym. Imię greckie Eleazáros, z hebrajskiego Eliazar ‘Bóg jest pomocą’.

Olizerowski - od imienia Elizar, Olizar, używanego w Kościele prawosławnym. Imię greckie Eleazáros, z hebrajskiego Eliazar ‘Bóg jest pomocą’.

Olizorowicz - od imienia Elizar, Olizar, używanego w Kościele prawosławnym. Imię greckie Eleazáros, z hebrajskiego Eliazar ‘Bóg jest pomocą’.

Oljasz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Ilijasz, Ilija, Hilijasz, Ulijasz.

Olk - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olka, m. - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olkieś - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olkiewicz - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olkis - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olkisz - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olkiś - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olko - 1432 od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olkoniusz - 1599 od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander (latynizacja).

Olkowicz - 1426 od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olkowski - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olków - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olkus - od nazwy miasta Olkusz (katowickie), dawniej Ilkusz, Elkusz, Hilkusz.

Olkusiak - od nazwy miasta Olkusz (katowickie), dawniej Ilkusz, Elkusz, Hilkusz.

Olkusik - od nazwy miasta Olkusz (katowickie), dawniej Ilkusz, Elkusz, Hilkusz.

Olkuski - od nazwy miasta Olkusz (katowickie), dawniej Ilkusz, Elkusz, Hilkusz.

Olkusnik - od nazwy miasta Olkusz (katowickie), dawniej Ilkusz, Elkusz, Hilkusz.

Olkusz - od nazwy miasta Olkusz (katowickie), dawniej Ilkusz, Elkusz, Hilkusz.

Olkuszewski - od nazwy miasta Olkusz (katowickie), dawniej Ilkusz, Elkusz, Hilkusz.

Olkuszko - od nazwy miasta Olkusz (katowickie), dawniej Ilkusz, Elkusz, Hilkusz.

Olkusznik - 1649 od nazwy miasta Olkusz (katowickie), dawniej Ilkusz, Elkusz, Hilkusz.

Olkuśniak - od nazwy miasta Olkusz (katowickie), dawniej Ilkusz, Elkusz, Hilkusz.

Olkuśnik - od nazwy miasta Olkusz (katowickie), dawniej Ilkusz, Elkusz, Hilkusz.

Ollczak - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Ollech - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Ollek - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olles - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Ollesiński - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Ollesz - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Ollik - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Ollisiewicz - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Ollsiak - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Oloch - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oloczek - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olof - od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olofero - 1442 od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olofiir - 1477 od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Olonko - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Olończuk - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Olończyk - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Oloński - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Olos - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olosz - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oloszczyński - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oloszok - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oloś - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olsacki - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olscha - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olschak - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olschar - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olschenka - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olscher - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olschewski - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olschimke - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olschinka - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olschinke - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olschofska - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olschok - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olschówka - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olsewicz - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olsienkiewicz - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olsiewicz - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olsiewski - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olsinkiewicz - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olsiński - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olski - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olsok - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’. (Śl)

Olsz - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszacki - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszak - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszakowski - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszal - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszał - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszamowski - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszanecki - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszanicki - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszaniec - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszaniecki - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszanik - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszanko - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszanowicz - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszanowski - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszański - od nazw miejscowych typu Olszany, Olszanice, Olszańce.

Olszawka - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszawski - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszawy - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszczak - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszczuk - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszczyk - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszczyński - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszecki - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszek - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszeniacki - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszeniak - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszeniecki - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszenka - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszenko - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszenna - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszenny - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszeński - od nazw miejscowych typu Olszany, Olszanice, Olszańce.

Olszer - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszeski - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszewer - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszewiak - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszewicki - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszewicz - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszewiec - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszewik - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszewski - od nazw miejscowych Olszowa, Olszewo (częste).

Olszka - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszkiewicz - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszko - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszkowiak - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olsznicki - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszok - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’. (Śl)

Olszonowicz - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszonowski - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszońska - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszow - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszowiak - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszowic - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszowicz - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszowik - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszowka - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszowki - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszowski - od nazw miejscowych Olszowa, Olszewo (częste).

Olszowy - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olsztyński - od nazwy miejscowej Olsztyn (częstochowskie, gmina Olsztyn).

Olszuk - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszyca - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszycki - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszyczka - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszyk - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszykowski - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszymka - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszyn - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszyna - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’; od olszyna ‘las olszowy’.

Olszyniak - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszynka - 1684 - od olsza, olcha ‘drzewo liściaste’.

Olszyński - 1392 od nazw miejscowych Olszyna, Olszyny (częste).

Olt - 1399 od niemieckiego alt, dolnoniemieckiego old ‘stary’.

Oltacki - od niemieckiego alt, dolnoniemieckiego old ‘stary’.

Oltans - od niemieckiego alt, dolnoniemieckiego old ‘stary’.

Oltarzewski - od niemieckiego alt, dolnoniemieckiego old ‘stary’.

Olter - od niemieckiego alt, dolnoniemieckiego old ‘stary’.

Oltersdorf - od niemieckiego alt, dolnoniemieckiego old ‘stary’.

Oltman - od niemieckiego alt, dolnoniemieckiego old ‘stary’.

Oltmann - od niemieckiego alt, dolnoniemieckiego old ‘stary’.

Oltmanowic - 1399 od niemieckiego alt, dolnoniemieckiego old ‘stary’.

Olto - 1206 od niemieckiego alt, dolnoniemieckiego old ‘stary’.

Olton - od niemieckiego alt, dolnoniemieckiego old ‘stary’.

Oltoń - od niemieckiego alt, dolnoniemieckiego old ‘stary’.

Oltuch - od niemieckiego alt, dolnoniemieckiego old ‘stary’.

Oltuszewski - od niemieckiego alt, dolnoniemieckiego old ‘stary’.

Oltz - od niemieckiego alt, dolnoniemieckiego old ‘stary’.

Oltze - od niemieckiego alt, dolnoniemieckiego old ‘stary’.

Olubek - od gołąb.

Olubiec - od gołąb.

Olubiński - od gołąb.

Oluch - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olucha, m. - 1497 (KrW) od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oluchna - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oluchno - 1489 (KrW) od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Olusiński - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oluszczak - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oluszczyk - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Oluszyński - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Ołapiński - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ołapka - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Oława - 1292 od nazwy miasta Oława (wrocławskie).

Oławski - 1401 od nazwy miasta Oława (wrocławskie).

Ołąbek - od gołąb.

Ołbiec - od gołąb.

Ołbiński - od gołąb.

Ołbrycht - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berht ‘jasny, sławny’.

Ołdachowski - od niemieckiego alt, dolnoniemieckiego old ‘stary’.

Ołdaczuk - od niemieckiego alt, dolnoniemieckiego old ‘stary’.

Ołdak - od niemieckiego alt, dolnoniemieckiego old ‘stary’.

Ołdakowski - od niemieckiego alt, dolnoniemieckiego old ‘stary’.

Ołdanowski - od niemieckiego alt, dolnoniemieckiego old ‘stary’.

Ołdański - od niemieckiego alt, dolnoniemieckiego old ‘stary’.

Ołdek - od niemieckiego alt, dolnoniemieckiego old ‘stary’.

Ołdyk - od niemieckiego alt, dolnoniemieckiego old ‘stary’.

Ołdyński - od niemieckiego alt, dolnoniemieckiego old ‘stary’.

Ołdytowski - od niemieckiego alt, dolnoniemieckiego old ‘stary’.

Ołdziej - od niemieckiego alt, dolnoniemieckiego old ‘stary’.

Ołdziejewicz - od niemieckiego alt, dolnoniemieckiego old ‘stary’.

Ołdziejewski - od niemieckiego alt, dolnoniemieckiego old ‘stary’.

Ołdziejowski - od niemieckiego alt, dolnoniemieckiego old ‘stary’.

Ołdzitowski - od niemieckiego alt, dolnoniemieckiego old ‘stary’.

Ołenczyn - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Ołeniak - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Ołenicz - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Ołeniów - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Ołeniuk - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Ołenyszyn - od imion na Ol-, typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Ołka, m. - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander.

Ołko - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander

Ołkowicz - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander

Ołkowski - od imion na Ol-, typu Oleksy, Oleksander

Ołomuńczyk - 1670 od nazwy miasta Ołomuniec (Czechy).

Ołot - od hołota ‘pospólstwo’, dawniej ‘ubogi’.

Ołota - od hołota ‘pospólstwo’, dawniej ‘ubogi’.

Ołotka - od hołota ‘pospólstwo’, dawniej ‘ubogi’.

Ołowczyk - 1609 od ołów.

Ołowecki - od ołów.

Ołowek - od ołów.

Ołowiak - od ołów.

Ołowiana - od ołów; od przymiotnika ołowny ‘ołowiany’.

Ołowianiuk - od ołów; od przymiotnika ołowny ‘ołowiany’.

Ołowiany - od ołów; od przymiotnika ołowny ‘ołowiany’.

Ołowiańczyk - od ołów; od przymiotnika ołowny ‘ołowiany’.

Ołowicki - od ołów; od przymiotnika ołowny ‘ołowiany’.

Ołowiec - 1599 od ołowiec ‘kruszec bogaty w ołów’.

Ołowiecki - od ołów; od przymiotnika ołowny ‘ołowiany’.

Ołowik - od ołów.

Ołowina - od ołów.

Ołowiniuk - od ołów.

Ołowiński - od ołów.

Ołowka - 1483 (KrW) od głowa.

Ołowna - od ołów; od przymiotnika ołowny ‘ołowiany’.

Ołownia - od ołów; od przymiotnika ołowny ‘ołowiany’.

Ołownik - od ołów; od przymiotnika ołowny ‘ołowiany’.

Ołowniuk - od ołów; od przymiotnika ołowny ‘ołowiany’.

Ołowny - 1403 od ołów; od przymiotnika ołowny ‘ołowiany’.

Ołowski - od ołów.

Ołów - od ołów.

Ołówa - od ołów.

Ołówek - od ołów lub od ołówek.

Ołówka - od ołów lub od ołówek.

Ołówko - od ołów lub od ołówek.

Ołpiński - od nazwy miejscowej Ołpiny (tarnowskie, gmina Szerzyny).

Ołub - od gołąb.

Ołuba - od gołąb.

Ołubania - od gołąb.

Ołubczyński - od gołąb.

Ołubek - od gołąb.

Ołubiec - od gołąb.

Ołubowicz - od gołąb.

Ołupczyński - od gołąb.

Ołupski - od gołąb.

Omalańczuk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omalczuk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omalecki - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omalian - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omasta - od omasta ‘okrasa, tłuszcz dodawany do potraw’, omaścić ‘użyźnić, okrasić’.

Omastka - od omasta ‘okrasa, tłuszcz dodawany do potraw’, omaścić ‘użyźnić, okrasić’.

Omasza - od omasta ‘okrasa, tłuszcz dodawany do potraw’, omaścić ‘użyźnić, okrasić’.

Omaszta - od omasta ‘okrasa, tłuszcz dodawany do potraw’, omaścić ‘użyźnić, okrasić’.

Omazda - od omasta ‘okrasa, tłuszcz dodawany do potraw’, omaścić ‘użyźnić, okrasić’.

Omazga - od omasta ‘okrasa, tłuszcz dodawany do potraw’, omaścić ‘użyźnić, okrasić’; od omazać ‘opruszyć’.

Omel - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omela - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omelak - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omelan - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omelanczuk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omelanczyk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omelaniec - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omelaniek - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omelaniuk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omelanowicz - 1457 od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omelanowski - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omelańczak - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omelańczuk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omelańczyk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omelański - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omelaszko - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia

Omelczenik - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia

Omelczenko - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia

Omelczuk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia

Omelczyk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia

Omeleniuk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omeleńczuk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omelewski - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omelian - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omelianczuk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omelianiuk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omelianowicz - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omeliańczuk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omeliańczyk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omelik - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omelin - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia

Omeliński - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia

Omelion - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omeljan - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omeljanczuk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omeljanczyk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omeljaniuk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omeljanowicz - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omeljańczuk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omeljańczyk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omelka - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omelko - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omelkowicz - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omelniuk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omelon - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omeloński - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omelowicz - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omelski - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omeluch - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omeluk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omelusik - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omeluszka - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omeła - 1390 od omleć ‘zemleć’.

Omełko - od omleć ‘zemleć’.

Omełta - 1398 od staropolskiego omełty ‘oczyszczony z plew’.

Omełto - 1388 od staropolskiego omełty ‘oczyszczony z plew’.

Omełtowicz - 1451 od staropolskiego omełty ‘oczyszczony z plew’.

Omełty - 1381 od staropolskiego omełty ‘oczyszczony z plew’.

Omiecina - , m.1430 od omieść, omiotać ‘zetrzeć, zamieść’; od staropolskiego omieciny ‘pył mączny’, też ‘śmieci’.

Omieciński - 1664 od nazwy miejscowej Omięciny (ciechanowskie, gmina Nowe Miasto).

Omieciuch - od omieść, omiotać ‘zetrzeć, zamieść’.

Omiecki - od omieść, omiotać ‘zetrzeć, zamieść’.

Omieczyński - od nazwy miejscowej Omięciny (ciechanowskie, gmina Nowe Miasto).

Omiela - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omielan - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omielanczuk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omielanczyk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omielaniec - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omielaniuk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omielańczuk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omielańczyk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omielaski - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omielaszko - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omielczenko - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omielczenkow - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omielczuk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omielecki - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omielian - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omielianczuk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omielianczyk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omielianienko - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omielianiuk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omielianowicz - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omieliańczuk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omieliańczyk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omielieniuk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omielijańczyk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omielik - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia

Omieliński - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omieljanczuk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omieljanczyk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omieljaniuk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omieljanowicz - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omieljańczuk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omieljańczyk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omielniuk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia

Omielski - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia

Omieluszko - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia

Omieniuk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia

Omieszałkowicz - 1552 od staropolskiego omieszkać ‘nie stawić się gdzieś’, omieszkały ‘oswojony, domowy’.

Omietacz - od omieść, omiotać ‘zetrzeć, zamieść’.

Omietański - od omieść, omiotać ‘zetrzeć, zamieść’.

Omietek - od omieść, omiotać ‘zetrzeć, zamieść’.

Omieteński - od omieść, omiotać ‘zetrzeć, zamieść’.

Omietoński - od omieść, omiotać ‘zetrzeć, zamieść’.

Omięciński - od omieść, omiotać ‘zetrzeć, zamieść’.

Omięcki - od omieść, omiotać ‘zetrzeć, zamieść’.

Omilan - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omilandowski - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omilanowicz - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omilanowski - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omilańczuk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omilczenko - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omilczuk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omilczyk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omilian - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omilianczuk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omilianczyk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omilianiuk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omilianowicz - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omilianowski - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omiliańczuk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omiliańczyk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omilijańczyk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omilion - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omiliusik - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omiljan - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omiljanczyk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omiljaniuk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omiljanowicz - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omiljanowski - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omiljańczuk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omiljańczyk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omillian - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omilusik - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omiluszko - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omiński - od omieść, omiotać ‘zetrzeć, zamieść’.

Omiocki - od omieść, omiotać ‘zetrzeć, zamieść’.

Omiołek - od omieść, omiotać ‘zetrzeć, zamieść’.

Omiotacz - od omieść, omiotać ‘zetrzeć, zamieść’.

Omiotek - od omieść, omiotać ‘zetrzeć, zamieść’; od omiotki ‘to, co omiecione, ograbki’.

Omleciak - od omlet ‘potrawa z jaj’, może też od omleć ‘zemleć’.

Omleczenko - od omlet ‘potrawa z jaj’, może też od omleć ‘zemleć’.

Omlet - od omlet ‘potrawa z jaj’, może też od omleć ‘zemleć’.

Omokło - 1587 od omokły ‘zmoczony’.

Omrzygłod - od omrzeć ‘obmierznąć, obrzydnąć’ + głód.

Omszałek - od omszały ‘obrosły mchem, spleśniały’.

Omyla - od omylić ‘zmylić, oszukać’.

Omylak - od omylić ‘zmylić, oszukać’.

Omylakowski - od omylić ‘zmylić, oszukać’.

Omylanowski - od omylić ‘zmylić, oszukać’.

Omylański - od omylić ‘zmylić, oszukać’.

Omyliak - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omylian - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Omyliński - od omylić ‘zmylić, oszukać’.

Omylony - 1494 od staropolskiego omylony ‘oszukany’.

Omylski - od omylić ‘zmylić, oszukać’.

Omyła - 1443 od omylić ‘zmylić, oszukać’.

Omyłek - od omylić ‘zmylić, oszukać’.

Omyłka - od omylić ‘zmylić, oszukać’.

Omyłko - od omylić ‘zmylić, oszukać’.

Omyło - od omylić ‘zmylić, oszukać’.

Omysł - 1400 od staropolskiego omysł ‘zamiar’.

Onac - od imienia wschodniosłowiańskiego Onanija (= Ananiasz), w pochodnych może też od onaczyć, onacować ‘robić po swojemu; kaprysić’.

Onacewicz - od imienia wschodniosłowiańskiego Onanija (= Ananiasz), w pochodnych może też od onaczyć, onacować ‘robić po swojemu; kaprysić’.

Onaciewicz - od imienia wschodniosłowiańskiego Onanija (= Ananiasz), w pochodnych może też od onaczyć, onacować ‘robić po swojemu; kaprysić’.

Onacik - od imienia wschodniosłowiańskiego Onanija (= Ananiasz), w pochodnych może też od onaczyć, onacować ‘robić po swojemu; kaprysić’.

Onaciuk - od imienia wschodniosłowiańskiego Onanija (= Ananiasz), w pochodnych może też od onaczyć, onacować ‘robić po swojemu; kaprysić’.

Onacki - od imienia wschodniosłowiańskiego Onanija (= Ananiasz), w pochodnych może też od onaczyć, onacować ‘robić po swojemu; kaprysić’.

Onacko - od imienia wschodniosłowiańskiego Onanija (= Ananiasz), w pochodnych może też od onaczyć, onacować ‘robić po swojemu; kaprysić’.

Onacy - od imienia wschodniosłowiańskiego Onanija (= Ananiasz), w pochodnych może też od onaczyć, onacować ‘robić po swojemu; kaprysić’.

Onacz - 1471 od imienia wschodniosłowiańskiego Onanija (= Ananiasz), w pochodnych może też od onaczyć, onacować ‘robić po swojemu; kaprysić’.

Onaczewski - od imienia wschodniosłowiańskiego Onanija (= Ananiasz), w pochodnych może też od onaczyć, onacować ‘robić po swojemu; kaprysić’.

Onaczka - 1437 (KrW) od imienia wschodniosłowiańskiego Onanija (= Ananiasz), w pochodnych może też od onaczyć, onacować ‘robić po swojemu; kaprysić’.

Onaczko - 1437 (KrW) od imienia wschodniosłowiańskiego Onanija (= Ananiasz), w pochodnych może też od onaczyć, onacować ‘robić po swojemu; kaprysić’.

Onaczuk - od imienia wschodniosłowiańskiego Onanija (= Ananiasz), w pochodnych może też od onaczyć, onacować ‘robić po swojemu; kaprysić’.

Onaczyszyn - od imienia wschodniosłowiańskiego Onanija (= Ananiasz), w pochodnych może też od onaczyć, onacować ‘robić po swojemu; kaprysić’.

Onak - od imienia wschodniosłowiańskiego Onanija (= Ananiasz), w pochodnych może też od onaczyć, onacować ‘robić po swojemu; kaprysić’; od onak ‘niezwykle, dziwnie’.

Onak-Mirowski - złożenia brak; Onak od imienia wschodniosłowiańskiego Onanija (= Ananiasz), w pochodnych może też od onaczyć, onacować ‘robić po swojemu; kaprysić’; od onak ‘niezwykle, dziwnie’; Mirowski 1469 od nazw miejscowych Mirowice, Mirów (kilka wsi).

Onaliński - od imienia Ananija, notowanego na Kresach Wschodnich od XIV wieku. Imię biblijne, z greckiego Ananias, a to z hebrajskiego Hananyah(u) ‘Jahwe jest łaskawy’.

Onanija - 1413 od imienia Ananija, notowanego na Kresach Wschodnich od XIV wieku. Imię biblijne, z greckiego Ananias, a to z hebrajskiego Hananyah(u) ‘Jahwe jest łaskawy’.

Onanowicz - od imienia Ananija, notowanego na Kresach Wschodnich od XIV wieku. Imię biblijne, z greckiego Ananias, a to z hebrajskiego Hananyah(u) ‘Jahwe jest łaskawy’.

Onasch (Pom) - od imienia Jonasz. Imię pochodzenia hebrajskiego, od jonah ‘gołąb’. W Polsce znane od XIII wieku jako Jonasz i Jona.

Onasz - 1425 od imienia Jonasz. Imię pochodzenia hebrajskiego, od jonah ‘gołąb’. W Polsce znane od XIII wieku jako Jonasz i Jona.

Onaszkiewicz - od imienia Jonasz. Imię pochodzenia hebrajskiego, od jonah ‘gołąb’. W Polsce znane od XIII wieku jako Jonasz i Jona.

Onaszko - 1488 od imienia Jonasz. Imię pochodzenia hebrajskiego, od jonah ‘gołąb’. W Polsce znane od XIII wieku jako Jonasz i Jona.

Onchimow - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Onchimowicz - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Onda - 1499 od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowane w Polsce od XIIwieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Ondar - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowane w Polsce od XIIwieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Ondera - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowane w Polsce od XIIwieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Onderak - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowane w Polsce od XIIwieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Onderek - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowane w Polsce od XIIwieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Onderka - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowane w Polsce od XIIwieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Onderko - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowane w Polsce od XIIwieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Onderski - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowane w Polsce od XIIwieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Onderusz - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowane w Polsce od XIIwieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Ondorek - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowane w Polsce od XIIwieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Ondra - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowane w Polsce od XIIwieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Ondraczek - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowane w Polsce od XIIwieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Ondraczka, m. - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowane w Polsce od XIIwieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Ondral - 1393 od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowane w Polsce od XIIwieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Ondraszek - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowane w Polsce od XIIwieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Ondrost - XV w. od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowane w Polsce od XIIwieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Ondrousek - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowane w Polsce od XIIwieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Ondrowicz - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowane w Polsce od XIIwieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Ondruch - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowane w Polsce od XIIwieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Ondruf - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowane w Polsce od XIIwieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Ondruk - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowane w Polsce od XIIwieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Ondrula - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowane w Polsce od XIIwieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Ondruła - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowane w Polsce od XIIwieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Ondrusz - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowane w Polsce od XIIwieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Ondruszak - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowane w Polsce od XIIwieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Ondruszczak - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowane w Polsce od XIIwieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Ondruszek - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowane w Polsce od XIIwieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Ondruszko - 1489 od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowane w Polsce od XIIwieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Ondrysz - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowane w Polsce od XIIwieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Ondrzej - 1393 od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowane w Polsce od XIIwieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Ondrzejek - 1467 od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowane w Polsce od XIIwieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Ondrzejewic - 1459 od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowane w Polsce od XIIwieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Ondrzejkowic - 1494 od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowane w Polsce od XIIwieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Ondrzejowic - 1208 od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowane w Polsce od XIIwieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Ondrzejowski - 1449 od nazwy miejscowej Andrzejów (chełmskie, gmina Żmudź).

Ondrzyca - 1422 od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowane w Polsce od XIIwieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Ondyc - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowane w Polsce od XIIwieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Ondycz - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowane w Polsce od XIIwieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Ondyczy - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowane w Polsce od XIIwieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Ondyć - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowane w Polsce od XIIwieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Onichmiuk - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Onichmowski - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Onichowski - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Onichymowski - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Onicki - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Oniechimiuk - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Oniechowski - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Onielan - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onielańczuk - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onieljanczyk - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onieljaniak - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Oniesiewicz - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onieszczuk - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onifaciuk - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onik - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onikijuk - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onikiuk - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onikjuk - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onilczuk - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onilian - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onis - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onisczuk - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Oniseczko - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onisek - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onisiewicz - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onisk - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Oniska - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Oniski - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Oniskiewicz - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onisko - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Oniszak - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Oniszczak - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Oniszczenko - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Oniszczók - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Oniszczuk - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Oniszczuk-Ochrymiuk - złożenia brak; Oniszczuk od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej); Ochrymiuk od imienia używanego w Kościele prawosławnym Efrem, Afre, Efremij, to z hebrajskiego imienia Ephrajm ‘bardzo urodzajny’, to od nazwy jednego z plemion izraelskich.

Oniszczyk - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Oniszek - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Oniszenko - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Oniszewicz - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Oniszk - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Oniszka - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Oniszkiewicz - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Oniszko - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Oniszkowski - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Oniszuk - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Oniszyk - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Oniśk - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Oniśkiewicz - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Oniśko - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onofrjenko - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onofruczuk - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onofry - 1481 (KrW) od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onofryjczuk - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onofryjenko - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onofryjuk - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onoprienko - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onopryczuk - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onopryjenko - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onopryjuk - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onopryszek - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onosik - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onoszka - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onoszkewicz - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onoszkiewicz - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onoszko - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onoszkowicz - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onoszkowicz-Jacyna - złożenia brak; Onoszkowicz od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej); Jacyna 1580 od imion na Jacz-, Jak-, typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Onuca - od onuca, dawniej też onucza ‘pas tkaniny do owijania nóg’.

Onuch - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onuchowski - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onuczyn - od onuca, dawniej też onucza ‘pas tkaniny do owijania nóg’.

Onuczyński - od onuca, dawniej też onucza ‘pas tkaniny do owijania nóg’.

Onufczak - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onufer - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onuferko - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onufner - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onufrak - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onufrechuk - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onufrej - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onufrejczuk - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onufrejczyk - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onufrejenko - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onufrejow - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onufrejów - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onufrejuk - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onufriak - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onufriew - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onufrijak - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onufrijew - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onufrijuk - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onufrik - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onufriuk - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onufrjenko - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onufrowicz - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onufrowski - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onufrów - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onufruk - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onufry - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onufryczewski - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onufryczkowski - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onufryczowski - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onufryczuk - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onufryijuk - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onufryjenko - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onufryjew - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onufryjonek - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onufryjuk - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onufryk - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onufrzak - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onufrzyk - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onufszak - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onufszyk - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onuprejczyk - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onuszczak - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onuszczuk - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onuszczyk - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onuszek - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onuszkanicz - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onuszkanycz - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onuszkiewicz - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onuszko - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onyfryjonek - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onyfryjuk - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Onysczuk - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onysek - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onysiak - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onysk - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onysko - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onyskow - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onysków - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onysyk - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onysymow - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onyszczak - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onyszczuk - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onyszczyk - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onyszek - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onyszk - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onyszka - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onyszkanycz - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onyszkiewicz - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onyszko - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onyszko-Strut - złożenia brak; Onyszko od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej); Strut

Onyszków - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onyściuk - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onyśk - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onyśkiewicz - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onyśko - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Onyśków - od imion na On-, typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Opac - od opaczyć ‘wywrócić na opak, przeinaczyć’.

Opach - od opaczyć ‘wywrócić na opak, przeinaczyć’.

Opachowski - od opaczyć ‘wywrócić na opak, przeinaczyć’.

Opaciak - od opat ‘przełożony klasztoru’, w pochodnych też od gwarowego opata ‘łopata’.

Opacian - 1785 od opat ‘przełożony klasztoru’, w pochodnych też od gwarowego opata ‘łopata’.

Opaciarz - od opat ‘przełożony klasztoru’, w pochodnych też od gwarowego opata ‘łopata’; od łopaciarz ‘robotnik wyrabiający łopaty’.

Opaciński - od opat ‘przełożony klasztoru’, w pochodnych też od gwarowego opata ‘łopata’.

Opacion - od opat ‘przełożony klasztoru’, w pochodnych też od gwarowego opata ‘łopata’.

Opaciska - od opat ‘przełożony klasztoru’, w pochodnych też od gwarowego opata ‘łopata’.

Opaciuch - od opat ‘przełożony klasztoru’, w pochodnych też od gwarowego opata ‘łopata’.

Opacki - 1468 od nazwy miejscowej Opacz (warszawskie, gmina Konstancin-Jeziorna).

Opacki - od opat ‘przełożony klasztoru’, w pochodnych też od gwarowego opata ‘łopata’.

Opacz - 1370 od opaczyć ‘wywrócić na opak, przeinaczyć’.

Opaczek - 1473 od opaczyć ‘wywrócić na opak, przeinaczyć’.

Opaczenko - od opaczyć ‘wywrócić na opak, przeinaczyć’.

Opaczewski - od opat ‘przełożony klasztoru’, w pochodnych też od gwarowego opata ‘łopata’.

Opaczka - od opaczyć ‘wywrócić na opak, przeinaczyć’.

Opaczko - 1383 od opaczyć ‘wywrócić na opak, przeinaczyć’.

Opaczuk - od opaczyć ‘wywrócić na opak, przeinaczyć’.

Opaczyk - od opaczyć ‘wywrócić na opak, przeinaczyć’.

Opaczyński - od opat ‘przełożony klasztoru’, w pochodnych też od gwarowego opata ‘łopata’.

Opać - od opaczyć ‘wywrócić na opak, przeinaczyć’.

Opadała - 1705 od opadać ‘spadać’.

Opadczuk - od opadać ‘spadać’.

Opadczyk - od opadać ‘spadać’.

Opadła - od opadły ‘’który opadł’.

Opadły - od opadły ‘’który opadł’.

Opak - 1428 od opaczyć ‘wywrócić na opak, przeinaczyć’.

Opala - 1425 od opalić ‘spalić, wypalić’, w pochodnych też od opałać ‘zmęczyć, ćwiczyć’.

Opalach - od opalić ‘spalić, wypalić’, w pochodnych też od opałać ‘zmęczyć, ćwiczyć’.

Opalacz - 1423 od opalić ‘spalić, wypalić’, w pochodnych też od opałać ‘zmęczyć, ćwiczyć’ lub od opalacz ‘ten, co opala’.

Opalanko - od opalić ‘spalić, wypalić’, w pochodnych też od opałać ‘zmęczyć, ćwiczyć’.

Opalański - od opalić ‘spalić, wypalić’, w pochodnych też od opałać ‘zmęczyć, ćwiczyć’.

Opalczewski - od opalić ‘spalić, wypalić’, w pochodnych też od opałać ‘zmęczyć, ćwiczyć’.

Opalczuk - od opalić ‘spalić, wypalić’, w pochodnych też od opałać ‘zmęczyć, ćwiczyć’.

Opalczyk - od opalić ‘spalić, wypalić’, w pochodnych też od opałać ‘zmęczyć, ćwiczyć’.

Opalczyński - od opalić ‘spalić, wypalić’, w pochodnych też od opałać ‘zmęczyć, ćwiczyć’.

Opalejczak - od opalić ‘spalić, wypalić’, w pochodnych też od opałać ‘zmęczyć, ćwiczyć’.

Opalejczuk - od opalić ‘spalić, wypalić’, w pochodnych też od opałać ‘zmęczyć, ćwiczyć’.

Opalenko - od opalić ‘spalić, wypalić’, w pochodnych też od opałać ‘zmęczyć, ćwiczyć’.

Opaleński - 1441 od nazwy miasta Opalenica (poznańskie).

Opalewicz - od opalić ‘spalić, wypalić’, w pochodnych też od opałać ‘zmęczyć, ćwiczyć’.

Opalewski - od opalić ‘spalić, wypalić’, w pochodnych też od opałać ‘zmęczyć, ćwiczyć’.

Opalik - od opalić ‘spalić, wypalić’, w pochodnych też od opałać ‘zmęczyć, ćwiczyć’.

Opalina - od opalić ‘spalić, wypalić’, w pochodnych też od opałać ‘zmęczyć, ćwiczyć’.

Opaliński - 1621 od nazwy miasta Opalenica (poznańskie).

Opalisz - 1316 od opalić ‘spalić, wypalić’, w pochodnych też od opałać ‘zmęczyć, ćwiczyć’.

Opalka - od opalić ‘spalić, wypalić’, w pochodnych też od opałać ‘zmęczyć, ćwiczyć’.

Opalko - od opalić ‘spalić, wypalić’, w pochodnych też od opałać ‘zmęczyć, ćwiczyć’.

Opalkowski - od opalić ‘spalić, wypalić’, w pochodnych też od opałać ‘zmęczyć, ćwiczyć’.

Opalla - od opalić ‘spalić, wypalić’, w pochodnych też od opałać ‘zmęczyć, ćwiczyć’.

Opalo - od opalić ‘spalić, wypalić’, w pochodnych też od opałać ‘zmęczyć, ćwiczyć’.

Opalona - od opalić ‘spalić, wypalić’, w pochodnych też od opałać ‘zmęczyć, ćwiczyć’.

Opalony - od opalić ‘spalić, wypalić’, w pochodnych też od opałać ‘zmęczyć, ćwiczyć’.

Opalski - 1679 od opalić ‘spalić, wypalić’, w pochodnych też od opałać ‘zmęczyć, ćwiczyć’.

Opaluch - od opalić ‘spalić, wypalić’, w pochodnych też od opałać ‘zmęczyć, ćwiczyć’.

Opaluk - od opalić ‘spalić, wypalić’, w pochodnych też od opałać ‘zmęczyć, ćwiczyć’.

Opał - od opalić ‘spalić, wypalić’, w pochodnych też od opałać ‘zmęczyć, ćwiczyć’.

Opała - od opalić ‘spalić, wypalić’, w pochodnych też od opałać ‘zmęczyć, ćwiczyć’.

Opałacz - od opalić ‘spalić, wypalić’, w pochodnych też od opałać ‘zmęczyć, ćwiczyć’.

Opałak - od opalić ‘spalić, wypalić’, w pochodnych też od opałać ‘zmęczyć, ćwiczyć’.

Opałczek - od opalić ‘spalić, wypalić’, w pochodnych też od opałać ‘zmęczyć, ćwiczyć’.

Opałczyk - od opalić ‘spalić, wypalić’, w pochodnych też od opałać ‘zmęczyć, ćwiczyć’.

Opałczyński - od opalić ‘spalić, wypalić’, w pochodnych też od opałać ‘zmęczyć, ćwiczyć’.

Opałek - od opalić ‘spalić, wypalić’, w pochodnych też od opałać ‘zmęczyć, ćwiczyć’.

Opałka - 1574 od opalić ‘spalić, wypalić’, w pochodnych też od opałać ‘zmęczyć, ćwiczyć’; od opałka ‘naczynie, w którym opala się, oczyszcza zboże; koszyk, kobiałka’.

Opałko - od opalić ‘spalić, wypalić’, w pochodnych też od opałać ‘zmęczyć, ćwiczyć’.

Opałkowski - od opalić ‘spalić, wypalić’, w pochodnych też od opałać ‘zmęczyć, ćwiczyć’.

Opałła - od opalić ‘spalić, wypalić’, w pochodnych też od opałać ‘zmęczyć, ćwiczyć’.

Opałło - od opalić ‘spalić, wypalić’, w pochodnych też od opałać ‘zmęczyć, ćwiczyć’.

Opało - od opalić ‘spalić, wypalić’, w pochodnych też od opałać ‘zmęczyć, ćwiczyć’.

Opanas - 1408 od imienia Atanazy, to z łacińskiego Athanasius, do łaciny z języka greckiego Athanasios, od rzeczownika athanasia ‘nieśmiertelność’. W językach wschodniosłowiańskich przejęte jako Afanasij, Apanas.

Opanasiewicz - od imienia Atanazy, to z łacińskiego Athanasius, do łaciny z języka greckiego Athanasios, od rzeczownika athanasia ‘nieśmiertelność’. W językach wschodniosłowiańskich przejęte jako Afanasij, Apanas.

Opanaszczuk - od imienia Atanazy, to z łacińskiego Athanasius, do łaciny z języka greckiego Athanasios, od rzeczownika athanasia ‘nieśmiertelność’. W językach wschodniosłowiańskich przejęte jako Afanasij, Apanas.

Opania - od imienia Atanazy, to z łacińskiego Athanasius, do łaciny z języka greckiego Athanasios, od rzeczownika athanasia ‘nieśmiertelność’. W językach wschodniosłowiańskich przejęte jako Afanasij, Apanas.

Opankowski - od imienia Atanazy, to z łacińskiego Athanasius, do łaciny z języka greckiego Athanasios, od rzeczownika athanasia ‘nieśmiertelność’. W językach wschodniosłowiańskich przejęte jako Afanasij, Apanas.

Opanowicz - od imienia Atanazy, to z łacińskiego Athanasius, do łaciny z języka greckiego Athanasios, od rzeczownika athanasia ‘nieśmiertelność’. W językach wschodniosłowiańskich przejęte jako Afanasij, Apanas.

Opanowski - od imienia Atanazy, to z łacińskiego Athanasius, do łaciny z języka greckiego Athanasios, od rzeczownika athanasia ‘nieśmiertelność’. W językach wschodniosłowiańskich przejęte jako Afanasij, Apanas.

Opańczewski - od imienia Atanazy, to z łacińskiego Athanasius, do łaciny z języka greckiego Athanasios, od rzeczownika athanasia ‘nieśmiertelność’. W językach wschodniosłowiańskich przejęte jako Afanasij, Apanas.

Opański - od imienia Atanazy, to z łacińskiego Athanasius, do łaciny z języka greckiego Athanasios, od rzeczownika athanasia ‘nieśmiertelność’. W językach wschodniosłowiańskich przejęte jako Afanasij, Apanas.

Opar - od oparzyć ‘sparzyć’.

Opara - 1628 od oparzyć ‘sparzyć’.

Oparacz - od oparzyć ‘sparzyć’.

Oparciak - od oparzyć ‘sparzyć’.

Oparcik - od oparzyć ‘sparzyć’.

Oparczyk - od oparzyć ‘sparzyć’.

Oparek - od oparzyć ‘sparzyć’.

Oparin - od oparzyć ‘sparzyć’.

Oparka - 1632 od oparzyć ‘sparzyć’.

Oparko - od oparzyć ‘sparzyć’.

Oparkowski - od oparzyć ‘sparzyć’.

Oparlik - od oparzyć ‘sparzyć’.

Oparok - od oparzyć ‘sparzyć’. (Śl)

Oparowski - od oparzyć ‘sparzyć’.

Oparski - od oparzyć ‘sparzyć’.

Oparzela - od oparzyć ‘sparzyć’.

Oparzelak - od oparzyć ‘sparzyć’.

Oparzeła - od oparzyć ‘sparzyć’.

Oparzona - 1495 od oparzyć ‘sparzyć’.

Oparzych - 1495 od oparzyć ‘sparzyć’.

Oparzysta - od oparzyć ‘sparzyć’; od oparzysty ‘gorący’.

Oparzysty - od oparzyć ‘sparzyć’; od oparzysty ‘gorący’.

Opas - 1698 od opas ‘zwierzę intensywnie tuczone na ubój’ lub od opasać ‘otoczyć’.

Opasa - od opas ‘zwierzę intensywnie tuczone na ubój’ lub od opasać ‘otoczyć’.

Opasał - od opas ‘zwierzę intensywnie tuczone na ubój’ lub od opasać ‘otoczyć’.

Opasała - od opas ‘zwierzę intensywnie tuczone na ubój’ lub od opasać ‘otoczyć’.

Opasecki - od opas ‘zwierzę intensywnie tuczone na ubój’ lub od opasać ‘otoczyć’.

Opasek - 1427 od opas ‘zwierzę intensywnie tuczone na ubój’ lub od opasać ‘otoczyć’; od opasek ‘sakiewka’.

Opaseński - od opat ‘przełożony klasztoru’, w pochodnych też od gwarowego opata ‘łopata’.

Opasewicz - od opas ‘zwierzę intensywnie tuczone na ubój’ lub od opasać ‘otoczyć’.

Opasiak - od opas ‘zwierzę intensywnie tuczone na ubój’ lub od opasać ‘otoczyć’.

Opasiano - 1399 od opas ‘zwierzę intensywnie tuczone na ubój’ lub od opasać ‘otoczyć’; opasiony.

Opasiewicz - od opas ‘zwierzę intensywnie tuczone na ubój’ lub od opasać ‘otoczyć’.

Opasik - od opas ‘zwierzę intensywnie tuczone na ubój’ lub od opasać ‘otoczyć’.

Opasiński - od opas ‘zwierzę intensywnie tuczone na ubój’ lub od opasać ‘otoczyć’.

Opaska - od opas ‘zwierzę intensywnie tuczone na ubój’ lub od opasać ‘otoczyć’.

Opaskowic - 1399 od opas ‘zwierzę intensywnie tuczone na ubój’ lub od opasać ‘otoczyć’.

Opasła - od opas ‘zwierzę intensywnie tuczone na ubój’ lub od opasać ‘otoczyć’.

Opasło - 1523 od opas ‘zwierzę intensywnie tuczone na ubój’ lub od opasać ‘otoczyć’.

Opasły - od opas ‘zwierzę intensywnie tuczone na ubój’ lub od opasać ‘otoczyć’; od opasły ‘tęgi, tłusty’.

Opaso - 1251 od opas ‘zwierzę intensywnie tuczone na ubój’ lub od opasać ‘otoczyć’.

Opasowicz - 1381 od opas ‘zwierzę intensywnie tuczone na ubój’ lub od opasać ‘otoczyć’.

Opasowski - od opat ‘przełożony klasztoru’, w pochodnych też od gwarowego opata ‘łopata’.

Opaszak - od opas ‘zwierzę intensywnie tuczone na ubój’ lub od opasać ‘otoczyć’.

Opaszek - od opas ‘zwierzę intensywnie tuczone na ubój’ lub od opasać ‘otoczyć’.

Opaszela - od opat ‘przełożony klasztoru’, w pochodnych też od gwarowego opata ‘łopata’.

Opaszewski - od opas ‘zwierzę intensywnie tuczone na ubój’ lub od opasać ‘otoczyć’.

Opaszowski - od opas ‘zwierzę intensywnie tuczone na ubój’ lub od opasać ‘otoczyć’.

Opaszula - od opas ‘zwierzę intensywnie tuczone na ubój’ lub od opasać ‘otoczyć’.

Opaszyński - od opas ‘zwierzę intensywnie tuczone na ubój’ lub od opasać ‘otoczyć’.

Opaś - od opas ‘zwierzę intensywnie tuczone na ubój’ lub od opasać ‘otoczyć’.

Opaśnik - od opas ‘zwierzę intensywnie tuczone na ubój’ lub od opasać ‘otoczyć’.

Opat - 1398 od opat ‘przełożony klasztoru’, w pochodnych też od gwarowego opata ‘łopata’.

Opata - od opat ‘przełożony klasztoru’, w pochodnych też od gwarowego opata ‘łopata’.

Opatczek - od opat ‘przełożony klasztoru’, w pochodnych też od gwarowego opata ‘łopata’.

Opatczyk - od opat ‘przełożony klasztoru’, w pochodnych też od gwarowego opata ‘łopata’.

Opatczyński - od opat ‘przełożony klasztoru’, w pochodnych też od gwarowego opata ‘łopata’.

Opatecki - od opat ‘przełożony klasztoru’, w pochodnych też od gwarowego opata ‘łopata’.

Opatek - 1291 od opat ‘przełożony klasztoru’, w pochodnych też od gwarowego opata ‘łopata’.

Opaterny - od opat ‘przełożony klasztoru’, w pochodnych też od gwarowego opata ‘łopata’.

Opatka - od opat ‘przełożony klasztoru’, w pochodnych też od gwarowego opata ‘łopata’.

Opatkiewicz - od opat ‘przełożony klasztoru’, w pochodnych też od gwarowego opata ‘łopata’.

Opatko - od opat ‘przełożony klasztoru’, w pochodnych też od gwarowego opata ‘łopata’.

Opatkowski - 1467 od nazwy miejscowej Opatkowice (kilka wsi).

Opatniuk - od opat ‘przełożony klasztoru’, w pochodnych też od gwarowego opata ‘łopata’.

Opatocki - od opat ‘przełożony klasztoru’, w pochodnych też od gwarowego opata ‘łopata’.

Opatoń - 1623 od opat ‘przełożony klasztoru’, w pochodnych też od gwarowego opata ‘łopata’.

Opatow - od opat ‘przełożony klasztoru’, w pochodnych też od gwarowego opata ‘łopata’.

Opatowicz - 1475 od opat ‘przełożony klasztoru’, w pochodnych też od gwarowego opata ‘łopata’.

Opatowiecki - 1476 od nazwy miejscowej Opatowiec (kieleckie, gmina Opatowiec).

Opatowski - 1482 od nazw miejscowych Opatów, Opatowice (kilka wsi).

Opatów - od opat ‘przełożony klasztoru’, w pochodnych też od gwarowego opata ‘łopata’.

Opatrna - od opatrzyć ‘obejrzeć, oglądnąć’.

Opatrny - od opatrzyć ‘obejrzeć, oglądnąć’.

Opatrzałek - od opatrzyć ‘obejrzeć, oglądnąć’.

Opatrzek - od opatrzyć ‘obejrzeć, oglądnąć’.

Opatrzyk - od opatrzyć ‘obejrzeć, oglądnąć’.

Opatyński - od opat ‘przełożony klasztoru’, w pochodnych też od gwarowego opata ‘łopata’.

Opawa - od nazwy miasta Opawa (Czechy).

Opawiec - od nazwy miasta Opawa (Czechy).

Opawka - od nazwy miasta Opawa (Czechy).

Opawski - 1652 od nazwy miasta Opawa (Czechy).

Opąchowski - 1789 od nazwy miejscowej Opęchowo (ostrołęckie, gmina Troszyn) lub od opąchać ‘obwąchać’.

Opec - 1362 od niemieckich nazw osobowych Opitz, Opätz, te od imienia Albrecht lub od opica ‘małpa’.

Opechowski - od nazwy miejscowej Opęchowo (ostrołęckie, gmina Troszyn) lub od opąchać ‘obwąchać’.

Opecko - 1316 od niemieckich nazw osobowych Opitz, Opätz, te od imienia Albrecht lub od opica ‘małpa’.

Openchowski - od nazwy miejscowej Opęchowo (ostrołęckie, gmina Troszyn) lub od opąchać ‘obwąchać’.

Openkowski - od nazwy miejscowej Opęchowo (ostrołęckie, gmina Troszyn) lub od opąchać ‘obwąchać’.

Opera - od opera ‘dramat muzyczny’.

Operacz - od opera ‘dramat muzyczny’.

Operalski - od opera ‘dramat muzyczny’.

Operowicz - od opera ‘dramat muzyczny’.

Operski - od opera ‘dramat muzyczny’.

Opęchowski - od nazwy miejscowej Opęchowo (ostrołęckie, gmina Troszyn) lub od opąchać ‘obwąchać’.

Opial - od opiać ‘ośpiewać, omówić’.

Opiał - od opiać ‘ośpiewać, omówić’.

Opiała - od opiać ‘ośpiewać, omówić’.

Opiat - od opiać ‘ośpiewać, omówić’.

Opiatowski - od opiać ‘ośpiewać, omówić’.

Opic - 1443 od niemieckich nazw osobowych Opitz, Opätz, te od imienia Albrecht lub od opica ‘małpa’.

Opicki - od niemieckich nazw osobowych Opitz, Opätz, te od imienia Albrecht lub od opica ‘małpa’.

Opicz - od niemieckich nazw osobowych Opitz, Opätz, te od imienia Albrecht lub od opica ‘małpa’.

Opieczonek - od opieka lub od opiekać, opiec.

Opieczyński - od opieka lub od opiekać, opiec.

Opieka - od opieka lub od opiekać, opiec.

Opieklo - 1389 od opieka lub od opiekać, opiec lub od opiekły ‘opalony, tłusty’.

Opiekoła - od opieka lub od opiekać, opiec.

Opiekon - 1799 od opiekun ‘sprawujący opiekę’.

Opiekulski - od opieka lub od opiekać, opiec.

Opiekuła - od opieka lub od opiekać, opiec.

Opiekun - 1787 od opiekun ‘sprawujący opiekę’.

Opiekuński - od opiekun ‘sprawujący opiekę’.

Opiel - od opielać, opleć ‘oczyścić teren z chwastów’.

Opiela - 1699 od opielać, opleć ‘oczyścić teren z chwastów’.

Opielak - od opielać, opleć ‘oczyścić teren z chwastów’.

Opielec - 1578 od staropolskiego opiły ‘pijany, opity’, opić się.

Opielewicz - od opielać, opleć ‘oczyścić teren z chwastów’.

Opieliński - od opielać, opleć ‘oczyścić teren z chwastów’.

Opielka - od opielać, opleć ‘oczyścić teren z chwastów’.

Opielowski - od opielać, opleć ‘oczyścić teren z chwastów’.

Opielski - od opielać, opleć ‘oczyścić teren z chwastów’.

Opieła - od opielać, opleć ‘oczyścić teren z chwastów’.

Opiełka - od opielać, opleć ‘oczyścić teren z chwastów’.

Opiera - od opierać się, oprzeć się.

Opieracz - od opierać się, oprzeć się lub od opieracz ‘ten, co się opiera’.

Opierała - od opierać się, oprzeć się.

Opierowicz - od opierać się, oprzeć się.

Opierowiec - od opierać się, oprzeć się.

Opierzyński - od opierać się, oprzeć się.

Opieszał - 1548 od opieszały ‘ociągający się z wykonaniem czegoś, powolny’.

Opija - od staropolskiego opiły ‘pijany, opity’, opić się.

Opila - od staropolskiego opiły ‘pijany, opity’, opić się.

Opilak - od staropolskiego opiły ‘pijany, opity’, opić się.

Opilec - 1395 od staropolskiego opiły ‘pijany, opity’, opić się; od opilec ‘pijak’.

Opiliński - od staropolskiego opiły ‘pijany, opity’, opić się.

Opilka - od staropolskiego opiły ‘pijany, opity’, opić się.

Opilo - od staropolskiego opiły ‘pijany, opity’, opić się.

Opilowski - od staropolskiego opiły ‘pijany, opity’, opić się.

Opilski - od staropolskiego opiły ‘pijany, opity’, opić się.

Opił - od staropolskiego opiły ‘pijany, opity’, opić się.

Opiła, m. - 1673 od staropolskiego opiły ‘pijany, opity’, opić się.

Opiłek - od staropolskiego opiły ‘pijany, opity’, opić się.

Opiłka - od staropolskiego opiły ‘pijany, opity’, opić się.

Opiłko - od staropolskiego opiły ‘pijany, opity’, opić się.

Opiłkowski - od staropolskiego opiły ‘pijany, opity’, opić się.

Opiłło - od staropolskiego opiły ‘pijany, opity’, opić się.

Opiło - od staropolskiego opiły ‘pijany, opity’, opić się.

Opiłowski - od staropolskiego opiły ‘pijany, opity’, opić się.

Opiły - 1415 od staropolskiego opiły ‘pijany, opity’, opić się.

Opiola - od opielać, opleć ‘oczyścić teren z chwastów’.

Opiolc - od opielać, opleć ‘oczyścić teren z chwastów’.

Opiolka - od opielać, opleć ‘oczyścić teren z chwastów’.

Opioł - od opielać, opleć ‘oczyścić teren z chwastów’.

Opioła - 1410 od opielać, opleć ‘oczyścić teren z chwastów’.

Opiołek - 1707 od opielać, opleć ‘oczyścić teren z chwastów’ lub od opiołek ‘wyrwane chwasty’.

Opiołka - 1426 od opielać, opleć ‘oczyścić teren z chwastów’.

Opion - od opielać, opleć ‘oczyścić teren z chwastów’.

Opiół - od opielać, opleć ‘oczyścić teren z chwastów’.

Opióła - od opielać, opleć ‘oczyścić teren z chwastów’.

Opiółka - od opielać, opleć ‘oczyścić teren z chwastów’.

Opis - od opis ‘opisanie, treść’, opisać.

Opitz - od niemieckich nazw osobowych Opitz, Opätz, te od imienia Albrecht lub od opica ‘małpa’.

Opłaciński - od opłacać, opłata ‘zapłata, należność’.

Opłacki - od opłacać, opłata ‘zapłata, należność’.

Opłat - od opłacać, opłata ‘zapłata, należność’.

Opłatek - od opłacać, opłata ‘zapłata, należność’; też oplatek ‘hostia’.

Opłatkowski - od opłacać, opłata ‘zapłata, należność’; też oplatek ‘hostia’.

Opłatna - od opłacać, opłata ‘zapłata, należność’.

Opłatny - od opłacać, opłata ‘zapłata, należność’; od opłatny, płatny.

Opłatowski - od opłacać, opłata ‘zapłata, należność’.

Opławski - od nazwy miejscowej Opławiec (część Bydgoszczy).

Opłecki - od opłot, opłotek ‘plot; droga między plotami, miejsce ogrodzone płotem’.

Opłocki - od opłot, opłotek ‘plot; droga między plotami, miejsce ogrodzone płotem’.

Opłoczyński - od opłot, opłotek ‘plot; droga między plotami, miejsce ogrodzone płotem’.

Opłota - od opłot, opłotek ‘plot; droga między plotami, miejsce ogrodzone płotem’.

Opłotek - od opłot, opłotek ‘plot; droga między plotami, miejsce ogrodzone płotem’.

Opłotna - od opłot, opłotek ‘plot; droga między plotami, miejsce ogrodzone płotem’.

Opłotnia - od opłot, opłotek ‘plot; droga między plotami, miejsce ogrodzone płotem’.

Opłotny - od opłot, opłotek ‘plot; droga między plotami, miejsce ogrodzone płotem’; od opłatny ‘sąsiedni’.

Opłotowicz - od opłot, opłotek ‘plot; droga między plotami, miejsce ogrodzone płotem’.

Opłutowicz - od opłot, opłotek ‘plot; droga między plotami, miejsce ogrodzone płotem’.

Opocki - od opoka ‘kamień, skała’.

Opocz - 1428 od opoka ‘kamień, skała’.

Opoczeński - 1461 od nazwy miasta Opoczno (piotrkowskie).

Opoczewski - od opoka ‘kamień, skała’.

Opoczka - 1426 od opoka ‘kamień, skała’ lub od opoczka ‘mała skała’.

Opoczko - 1473 od opoka ‘kamień, skała’.

Opoczyński - 1465 od nazwy miasta Opoczno (piotrkowskie).

Opok - od opoka ‘kamień, skała’.

Opoka - 1166 od opoka ‘kamień, skała’.

Opolany - od opoła ‘deska boczna z kloca’; też z gwarowego opołka ‘opałka’.

Opolczyk - od opoła ‘deska boczna z kloca’; też z gwarowego opołka ‘opałka’.

Opolewski - od opoła ‘deska boczna z kloca’; też z gwarowego opołka ‘opałka’.

Opoliński - od opoła ‘deska boczna z kloca’; też z gwarowego opołka ‘opałka’.

Opolka - od opoła ‘deska boczna z kloca’; też z gwarowego opołka ‘opałka’.

Opolko - od opoła ‘deska boczna z kloca’; też z gwarowego opołka ‘opałka’.

Opolny - od opoła ‘deska boczna z kloca’.

Opolona - od opoła ‘deska boczna z kloca’.

Opolony - od opoła ‘deska boczna z kloca’ lub od opalony.

Opolski - 1392 od nazwy miasta Opole (opolskie).

Opoła - od opoła ‘deska boczna z kloca’.

Opołczyński - od opoła ‘deska boczna z kloca’.

Opołka - od opoła ‘deska boczna z kloca’; też z gwarowego opołka ‘opałka’.

Opon - od podstawy opon-: od staropolskiego opona ‘zasłona’, opończa ‘dawny płaszcz bez rękawów’.

Opona - od podstawy opon-: od staropolskiego opona ‘zasłona’, opończa ‘dawny płaszcz bez rękawów’.

Oponczewski - od podstawy opon-: od staropolskiego opona ‘zasłona’, opończa ‘dawny płaszcz bez rękawów’.

Oponecki - od podstawy opon-: od staropolskiego opona ‘zasłona’, opończa ‘dawny płaszcz bez rękawów’.

Oponek - od podstawy opon-: od staropolskiego opona ‘zasłona’, opończa ‘dawny płaszcz bez rękawów’.

Oponowicz - od podstawy opon-: od staropolskiego opona ‘zasłona’, opończa ‘dawny płaszcz bez rękawów’.

Oponowski - od podstawy opon-: od staropolskiego opona ‘zasłona’, opończa ‘dawny płaszcz bez rękawów’.

Opoń - od podstawy opon-: od staropolskiego opona ‘zasłona’, opończa ‘dawny płaszcz bez rękawów’.

Opończewski - od podstawy opon-: od staropolskiego opona ‘zasłona’, opończa ‘dawny płaszcz bez rękawów’.

Opoński - od podstawy opon-: od staropolskiego opona ‘zasłona’, opończa ‘dawny płaszcz bez rękawów’.

Opor - 1295 od opór ‘przeszkoda’, też od staropolskiego opora ‘pożytek, korzyść’.

Opora - od opór ‘przeszkoda’, też od staropolskiego opora ‘pożytek, korzyść’.

Oporacz - od opór ‘przeszkoda’, też od staropolskiego opora ‘pożytek, korzyść’.

Oporczyk - od opór ‘przeszkoda’, też od staropolskiego opora ‘pożytek, korzyść’.

Oporek - od opór ‘przeszkoda’, też od staropolskiego opora ‘pożytek, korzyść’.

Oporka - od opór ‘przeszkoda’, też od staropolskiego opora ‘pożytek, korzyść’.

Oporowicz - od opór ‘przeszkoda’, też od staropolskiego opora ‘pożytek, korzyść’.

Oporowski - od opór ‘przeszkoda’, też od staropolskiego opora ‘pożytek, korzyść’ lub od nazw miejscowych Oporów, Oporowo.

Oporski - od opór ‘przeszkoda’, też od staropolskiego opora ‘pożytek, korzyść’ lub od nazw miejscowych Oporów, Oporowo.

Opozda - od staropolskiego opóździć się ‘spóźnić się’.

Opozdo - od staropolskiego opóździć się ‘spóźnić się’.

Opożda - od staropolskiego opóździć się ‘spóźnić się’.

Opólko - od opoła ‘deska boczna z kloca’; też z gwarowego opołka ‘opałka’.

Opólski - od nazwy miasta Opole (opolskie).

Opór - od opór ‘przeszkoda’, też od staropolskiego opora ‘pożytek, korzyść’.

Oppeln-Bronikowski - złożenia brak; Oppeln - brak; Bronikowski od imion złożonych typu Bronisław, Bronisąd, też od brona.

Oppitz - 1733 od niemieckich nazw osobowych Opitz, Opätz, te od imienia Albrecht lub od opica ‘małpa’.

Oppor - od opór ‘przeszkoda’, też od staropolskiego opora ‘pożytek, korzyść’ lub od nazw miejscowych Oporów, Oporowo.

Oppór - od opór ‘przeszkoda’, też od staropolskiego opora ‘pożytek, korzyść’ lub od nazw miejscowych Oporów, Oporowo.

Oprawa - od oprawa ‘doglądanie; strój, wyprawa’.

Oprawka - od oprawa ‘doglądanie; strój, wyprawa’, od oprawka.

Oprawko - od oprawa ‘doglądanie; strój, wyprawa’, od oprawka.

Oprawski - od oprawa ‘doglądanie; strój, wyprawa’.

Oprych - od oprychać ‘oparskać’, też od oprych ‘zbir’.

Oprychalski - od oprychać ‘oparskać’, też od oprych ‘zbir’.

Oprychał - od oprychać ‘oparskać’, też od oprych ‘zbir’.

Oprychała - od oprychać ‘oparskać’, też od oprych ‘zbir’.

Oprychł - od oprychać ‘oparskać’, też od oprych ‘zbir’.

Oprychło - od oprychać ‘oparskać’, też od oprych ‘zbir’.

Oprychoł - od oprychać ‘oparskać’, też od oprych ‘zbir’.

Opryczko - od oprychać ‘oparskać’, też od oprych ‘zbir’.

Oprys - od oprychać ‘oparskać’, też od oprych ‘zbir’.

Oprysek - od oprychać ‘oparskać’, też od oprych ‘zbir’.

Oprysiak - od oprychać ‘oparskać’, też od oprych ‘zbir’.

Oprysk - od oprysk ‘człowiek opryskliwy’, opryskać ‘skropić’.

Opryska - od oprysk ‘człowiek opryskliwy’, opryskać ‘skropić’.

Oprysko - od oprysk ‘człowiek opryskliwy’, opryskać ‘skropić’.

Opryszak - od oprychać ‘oparskać’, też od oprych ‘zbir’.

Opryszczko - od oprysk ‘człowiek opryskliwy’, opryskać ‘skropić’.

Opryszek - od oprychać ‘oparskać’, też od oprych ‘zbir’.

Opryszko - od oprychać ‘oparskać’, też od oprych ‘zbir’.

Opryśniak - od oprychać ‘oparskać’, też od oprych ‘zbir’.

Opryśnik - od oprychać ‘oparskać’, też od oprych ‘zbir’.

Oprzadek - od oprządek ‘przędza zwijająca się na coś’, od oprząść ‘otoczyć przędzą, oszukać’.

Oprzalak - od oprzały ‘zjałowiały, zepsuty’.

Oprzalski - od oprzały ‘zjałowiały, zepsuty’.

Oprzał - 1534 od oprzały ‘zjałowiały, zepsuty’.

Oprzała - od oprzały ‘zjałowiały, zepsuty’.

Oprzałek - 1525 od oprzały ‘zjałowiały, zepsuty’.

Oprzałka - od oprzały ‘zjałowiały, zepsuty’.

Oprzałko - od oprzały ‘zjałowiały, zepsuty’.

Oprzałkowski - od oprzały ‘zjałowiały, zepsuty’.

Oprzański - od oprzały ‘zjałowiały, zepsuty’.

Oprządek - 1486 od oprządek ‘przędza zwijająca się na coś’, od oprząść ‘otoczyć przędzą, oszukać’.

Oprzedek - od oprządek ‘przędza zwijająca się na coś’, od oprząść ‘otoczyć przędzą, oszukać’.

Oprzędek - 1768 od oprządek ‘przędza zwijająca się na coś’, od oprząść ‘otoczyć przędzą, oszukać’.

Oprzędkiewicz - 1799 od oprządek ‘przędza zwijająca się na coś’, od oprząść ‘otoczyć przędzą, oszukać’.

Oprzędków - od oprządek ‘przędza zwijająca się na coś’, od oprząść ‘otoczyć przędzą, oszukać’.

Oprzondek - od oprządek ‘przędza zwijająca się na coś’, od oprząść ‘otoczyć przędzą, oszukać’.

Oprzyla - XVI wiek od oprzały ‘zjałowiały, zepsuty’.

Oprzyński - od oprzały ‘zjałowiały, zepsuty’.

Opszalak - od oprzały ‘zjałowiały, zepsuty’.

Opszalski - od oprzały ‘zjałowiały, zepsuty’.

Opszała - od oprzały ‘zjałowiały, zepsuty’.

Opszałka - od oprzały ‘zjałowiały, zepsuty’.

Opszałkowski - od oprzały ‘zjałowiały, zepsuty’.

Opszański - od oprzały ‘zjałowiały, zepsuty’.

Opszowski - od oprzały ‘zjałowiały, zepsuty’.

Opszyński - od oprzały ‘zjałowiały, zepsuty’.

Opuchlik - od opuch ‘opuchnięcie’, opuchnąć.

Opuchły - 1425 od opuchły ‘spuchnięty’.

Opuchowicz - od opuch ‘opuchnięcie’, opuchnąć.

Opuchowski - od opuch ‘opuchnięcie’, opuchnąć.

Opula - od opuch ‘opuchnięcie’, opuchnąć.

Opulski - od opuch ‘opuchnięcie’, opuchnąć.

Opuszewicz - od opuch ‘opuchnięcie’, opuchnąć.

Opuszka - od opuch ‘opuchnięcie’, opuchnąć; od opuszka ‘’poduszeczkowata wyniosłość na dłoniach i podeszwach ssaków’.

Opuszkiewicz - od opuch ‘opuchnięcie’, opuchnąć; od opuszka ‘’poduszeczkowata wyniosłość na dłoniach i podeszwach ssaków’.

Opuszko - od opuch ‘opuchnięcie’, opuchnąć; od opuszka ‘’poduszeczkowata wyniosłość na dłoniach i podeszwach ssaków’.

Opuszyński - od opuch ‘opuchnięcie’, opuchnąć.

Opyc - od niemieckich nazw osobowych Opitz, Opätz, te od imienia Albrecht lub od opica ‘małpa’.

Opytz - od niemieckich nazw osobowych Opitz, Opätz, te od imienia Albrecht lub od opica ‘małpa’.

Ora - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Oracewski - od nazw miejscowych Oracze, Oraczew (kilka wsi).

Oracki - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’; od staropolskiego przymiotnika oracki, od oracz lub nazwy miejscowej Oracze (suwalskie, gmina Ełk).

Oracz - 1410 od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’; od oracz ‘rolnik’.

Oraczek - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Oraczewski - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Oraczka - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Oraczko - 1445 od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Oraczkowski - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Oraczowicz - 1519 od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Oraczowski - 1501 od nazw miejscowych Oracze, Oraczew (kilka wsi).

Oraczyk - 1634 od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Oraczyński - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Oraćko - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Orajko - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Orak - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Orakowski - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Oral - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Orala - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Oralewski - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Orałka - 1534 od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Oram - od łacińskiego oremus ‘módlmy się’.

Oramiec - od łacińskiego oremus ‘módlmy się’.

Oramis - od łacińskiego oremus ‘módlmy się’.

Oramowicz - od łacińskiego oremus ‘módlmy się’.

Oramowski - od łacińskiego oremus ‘módlmy się’.

Oramski - od łacińskiego oremus ‘módlmy się’.

Oramus - od łacińskiego oremus ‘módlmy się’.

Oran - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Oraniec - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Oraniewicz - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Oranin - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Orankiewicz - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Oranlek - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Oranowski - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Orańczak - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Orańczuk - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Orański - od nazwy miejscowej Orania, dziś Orunia (część Gdańska).

Orański - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Orasiński - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Oraszek - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Oraszewicz - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Oraszewski - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Oraszka - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Oraszkiewicz - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Oraszko - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Oraś - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Oraw - od nazwy miasta regionu i rzeki Orawa.

Orawa - 1622 od nazwy miasta regionu i rzeki Orawa.

Orawczak - 1741 od nazwy miasta regionu i rzeki Orawa.

Orawczuk - od nazwy miasta regionu i rzeki Orawa.

Orawczyk - 1627 od nazwy miasta regionu i rzeki Orawa.

Orawec - od nazwy miasta regionu i rzeki Orawa.

Orawicki - od nazwy miasta regionu i rzeki Orawa.

Orawicz - od nazwy miasta regionu i rzeki Orawa.

Orawiec - 1614 od nazwy miasta regionu i rzeki Orawa.

Orawiecki - od nazwy miasta regionu i rzeki Orawa.

Orawietz - od nazwy miasta regionu i rzeki Orawa.

Orawin - od nazwy miasta regionu i rzeki Orawa.

Orawiński - od nazwy miasta regionu i rzeki Orawa.

Orawski - od nazwy miasta regionu i rzeki Orawa.

Orb - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Orba - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’; lub od gwarowego orba ‘orka, oranie’.

Orbach - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Orbaczewski - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Orban - 1644 od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Orbański - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Orbiak - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Orbic - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Orbik - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Orbiński - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Orchowski - 1399 od nazwy miejscowej Orchowo (konińskie, gmina Orchowo) lub od Orchów (sieradzkie, gmina Łask).

Orcik - od orczyk ‘drewniany drążek w wozie lub narzędzie rolnicze, na którym zapina się postronki lub łańcuchy’.

Orcikowski - od orczyk ‘drewniany drążek w wozie lub narzędzie rolnicze, na którym zapina się postronki lub łańcuchy’.

Orciuch - od imienia Artemi, Artemij, używanego od średniowiecza na Kresach Wschodnich, pochodzącego od greckiego Arthémios, a to od imienia bogini Artemis.

Orczak - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’; od orka.

Orczakowski - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’;

Orczan - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’;

Orczuk - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’;

Orczyca - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’;

Orczyk - 1698 od orczyk ‘drewniany drążek w wozie lub narzędzie rolnicze, na którym zapina się postronki lub łańcuchy’.

Orczykowski - od orczyk ‘drewniany drążek w wozie lub narzędzie rolnicze, na którym zapina się postronki lub łańcuchy’.

Orczyński - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’;

Orda - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’.

Ordak - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’.

Ordakiewicz - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’.

Ordakowski - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’.

Ordał - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’.

Ordan - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’.

Ordanik - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’.

Ordanowicz - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’.

Ordanowski - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’.

Ordański - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’.

Ordasz - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’.

Ordaszewski - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’.

Ordawski - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’.

Ordech - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’.

Ordecha - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’.

Ordecki - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’.

Ordejuk - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’.

Ordel - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’.

Ordelewski - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’.

Ordelowski - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’.

Ordełowski - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’.

Ordenowicz - 1411 od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’.

Order - od order ‘odznaczenie’, dawniej ‘rozkaz, zlecenie, przepis’.

Orderski - od order ‘odznaczenie’, dawniej ‘rozkaz, zlecenie, przepis’.

Ordęga - 1686 od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’.

Ordijewicz - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’.

Ordo - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’.

Ordoczyński - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’.

Ordojowicz - 1427 od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’.

Ordon - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’ lub od imienia greckiego Ordon lub od łacińskiego ordonis ‘oddział’.

Ordona - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’ lub od imienia greckiego Ordon lub od łacińskiego ordonis ‘oddział’.

Ordonez - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’ lub od imienia greckiego Ordon lub od łacińskiego ordonis ‘oddział’.

Ordoniec - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’ lub od imienia greckiego Ordon lub od łacińskiego ordonis ‘oddział’.

Ordonowski - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’ lub od imienia greckiego Ordon lub od łacińskiego ordonis ‘oddział’.

Ordoń - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’ lub od imienia greckiego Ordon lub od łacińskiego ordonis ‘oddział’.

Ordoński - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’ lub od imienia greckiego Ordon lub od łacińskiego ordonis ‘oddział’.

Ordoszewski - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’.

Ordowicz - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’.

Ordowski - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’.

Ordych - 1450 od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’.

Ordycki - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’.

Ordycz - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’.

Ordyczyński - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’.

Ordyk - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’.

Ordyn - 1443 od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’ lub od imienia greckiego Ordon lub od łacińskiego ordonis ‘oddział’.

Ordyna - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’ lub od imienia greckiego Ordon lub od łacińskiego ordonis ‘oddział’.

Ordynans - od ordynans ‘służący’.

Ordynat - od ordynans ‘służący’.

Ordynecki - od ordynans ‘służący’.

Ordyniak - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’ lub od imienia greckiego Ordon lub od łacińskiego ordonis ‘oddział’.

Ordynicek - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’ lub od imienia greckiego Ordon lub od łacińskiego ordonis ‘oddział’.

Ordyniec - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’ lub od imienia greckiego Ordon lub od łacińskiego ordonis ‘oddział’; ordyniec ‘członek ordy’.

Ordynka - 1476 od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’ lub od imienia greckiego Ordon lub od łacińskiego ordonis ‘oddział’.

Ordynko - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’ lub od imienia greckiego Ordon lub od łacińskiego ordonis ‘oddział’.

Ordynowicz - 1449 od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’ lub od imienia greckiego Ordon lub od łacińskiego ordonis ‘oddział’.

Ordynowski - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’ lub od imienia greckiego Ordon lub od łacińskiego ordonis ‘oddział’.

Ordyński - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’ lub od imienia greckiego Ordon lub od łacińskiego ordonis ‘oddział’.

Ordys - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’.

Ordysiński - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’.

Ordyszewski - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’.

Ordyś - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’.

Ordza - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’.

Ordzawiała - od ordzewiały ‘zardzewiały; kolor siwo-gniady’.

Ordzewiała - od ordzewiały ‘zardzewiały; kolor siwo-gniady’.

Ordzewiały - od ordzewiały ‘zardzewiały; kolor siwo-gniady’.

Ordzianowski - od ordzewiały ‘zardzewiały; kolor siwo-gniady’.

Ordziej - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’.

Ordziejewski - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’.

Ordzieniewicz - od ordzewiały ‘zardzewiały; kolor siwo-gniady’.

Ordziewski - od ordzewiały ‘zardzewiały; kolor siwo-gniady’.

Ordzik - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’.

Ordziniak - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’.

Ordziński - od orda ‘dawne państwo tatarskie; tatarski obóz wojskowy’, horda ‘zgraja’.

Ordzowiała - od ordzewiały ‘zardzewiały; kolor siwo-gniady’.

Ordzowiały - od ordzewiały ‘zardzewiały; kolor siwo-gniady’.

Oreczak - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Oreczewski - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Oreczko - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Oreja - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Orel - od orzeł.

Orelecki - od orzeł.

Orelik - od orzeł.

Oreliszak - od orzeł.

Orell - od orzeł.

Orelski - od orzeł.

Oreluk - od orzeł.

Oreł - od orzeł.

Orełko - od orzeł.

Oremczak - od łacińskiego oremus ‘módlmy się’.

Oremczuk - od łacińskiego oremus ‘módlmy się’.

Oremek - od łacińskiego oremus ‘módlmy się’.

Oremer - od łacińskiego oremus ‘módlmy się’.

Oremkiewicz - od łacińskiego oremus ‘módlmy się’.

Oremus - 1487 od łacińskiego oremus ‘módlmy się’.

Orendarczyk - od arenda, harenda ‘dzierżawa, karczma’.

Orendarz - od arenda, harenda ‘dzierżawa, karczma’.

Orendasz - od arenda, harenda ‘dzierżawa, karczma’.

Orendecki - od arenda, harenda ‘dzierżawa, karczma’.

Orendorz - (Śl) od arenda, harenda ‘dzierżawa, karczma’.

Orendowicz - od arenda, harenda ‘dzierżawa, karczma’.

Orendt - od arenda, harenda ‘dzierżawa, karczma’.

Oreszczak - od orzech.

Oreszczenko - od orzech.

Oreszczuk - od orzech.

Oreszczyk - od orzech.

Oreszczyński - od orzech.

Oreszke - od orzech.

Oreszkiewicz - od orzech.

Oreszko - od orzech.

Oreszuk - od orzech.

Oreś - od orzech.

Orewczuk - od nazwy miasta regionu i rzeki Orawa.

Orewiec - od nazwy miasta regionu i rzeki Orawa.

Oręba - od o + rąbać.

Orębalski - od o + rąbać.

Orębski - od o + rąbać.

Oręda - od orędzie ‘uroczyste oświadczenie głowy państwa’, orędować ‘prosić, przemawiać za kimś’, może też od arenda ‘dzierżawa, karczma’.

Orędarz - od arenda, harenda ‘dzierżawa, karczma’.

Orędasz - od arenda, harenda ‘dzierżawa, karczma’.

Orędowczyk - 1536 od orędownik, orędować, orędowca.

Orędowicz - od orędzie ‘uroczyste oświadczenie głowy państwa’, orędować ‘prosić, przemawiać za kimś’, może też od arenda ‘dzierżawa, karczma’.

Orędowski - od orędzie ‘uroczyste oświadczenie głowy państwa’, orędować ‘prosić, przemawiać za kimś’, może też od arenda ‘dzierżawa, karczma’.

Orędziak - od orędzie ‘uroczyste oświadczenie głowy państwa’, orędować ‘prosić, przemawiać za kimś’, może też od arenda ‘dzierżawa, karczma’.

Oręziak - od orędzie ‘uroczyste oświadczenie głowy państwa’, orędować ‘prosić, przemawiać za kimś’, może też od arenda ‘dzierżawa, karczma’.

Oręziuk - od orędzie ‘uroczyste oświadczenie głowy państwa’, orędować ‘prosić, przemawiać za kimś’, może też od arenda ‘dzierżawa, karczma’.

Orężak - od orędzie ‘uroczyste oświadczenie głowy państwa’, orędować ‘prosić, przemawiać za kimś’, może też od arenda ‘dzierżawa, karczma’.

Organ - od organ ‘narzędzie, część ciała ludzkiego’, organy ‘instrument muzyczny’.

Organa - od organ ‘narzędzie, część ciała ludzkiego’, organy ‘instrument muzyczny’.

Organarius - 1571 od łacińskiego organarius ‘organista’.

Organek - od organ ‘narzędzie, część ciała ludzkiego’, organy ‘instrument muzyczny’(od organek ‘dawny przyrząd do formowania i przenoszenia szpalt zecerskich’).

Organiak - od organ ‘narzędzie, część ciała ludzkiego’, organy ‘instrument muzyczny’.

Organiecki - od organ ‘narzędzie, część ciała ludzkiego’, organy ‘instrument muzyczny’.

Organiński - od organ ‘narzędzie, część ciała ludzkiego’, organy ‘instrument muzyczny’.

Organisciak - od organ ‘narzędzie, część ciała ludzkiego’, organy ‘instrument muzyczny’ (od organista ‘grający na odranach’).

Organisciok - od organ ‘narzędzie, część ciała ludzkiego’, organy ‘instrument muzyczny’ (od organista ‘grający na odranach’).

Organist - 1449 od organ ‘narzędzie, część ciała ludzkiego’, organy ‘instrument muzyczny’ (od organista ‘grający na odranach’).

Organista - 1375 od organ ‘narzędzie, część ciała ludzkiego’, organy ‘instrument muzyczny’ (od organista ‘grający na odranach’).

Organistka - 1685 od organ ‘narzędzie, część ciała ludzkiego’, organy ‘instrument muzyczny’ (od organista ‘grający na odranach’).

Organistko - od organ ‘narzędzie, część ciała ludzkiego’, organy ‘instrument muzyczny’ (od organista ‘grający na odranach’).

Organisty - od organ ‘narzędzie, część ciała ludzkiego’, organy ‘instrument muzyczny’ (od organista ‘grający na odranach’, od gwarowego organisty ‘organista’).

Organiszczak - od organ ‘narzędzie, część ciała ludzkiego’, organy ‘instrument muzyczny’ (od organista ‘grający na odranach’).

Organiszczuk - od organ ‘narzędzie, część ciała ludzkiego’, organy ‘instrument muzyczny’ (od organista ‘grający na odranach’).

Organiściak - od organ ‘narzędzie, część ciała ludzkiego’, organy ‘instrument muzyczny’ (od organista ‘grający na odranach’).

Organiścik - od organ ‘narzędzie, część ciała ludzkiego’, organy ‘instrument muzyczny’ (od organista ‘grający na odranach’).

Organiścinak - od organ ‘narzędzie, część ciała ludzkiego’, organy ‘instrument muzyczny’ (od organista ‘grający na odranach’).

Organiściok - (Śl) od organ ‘narzędzie, część ciała ludzkiego’, organy ‘instrument muzyczny’ (od organista ‘grający na odranach’).

Organiściuk - od organ ‘narzędzie, część ciała ludzkiego’, organy ‘instrument muzyczny’ (od organista ‘grający na odranach’).

Organiśczak - od organ ‘narzędzie, część ciała ludzkiego’, organy ‘instrument muzyczny’ (od organista ‘grający na odranach’).

Organka - od organ ‘narzędzie, część ciała ludzkiego’, organy ‘instrument muzyczny’.

Organkiewicz - od organ ‘narzędzie, część ciała ludzkiego’, organy ‘instrument muzyczny’.

Organko - od organ ‘narzędzie, część ciała ludzkiego’, organy ‘instrument muzyczny’.

Organkowski - od organ ‘narzędzie, część ciała ludzkiego’, organy ‘instrument muzyczny’.

Organowicz - od organ ‘narzędzie, część ciała ludzkiego’, organy ‘instrument muzyczny’.

Organowski - od organ ‘narzędzie, część ciała ludzkiego’, organy ‘instrument muzyczny’.

Orgański - od organ ‘narzędzie, część ciała ludzkiego’, organy ‘instrument muzyczny’.

Orgoniak - od organ ‘narzędzie, część ciała ludzkiego’, organy ‘instrument muzyczny’.

Orian - od Arian ‘zwolennik nauki Ariusza’.

Oriankowicz - od Arian ‘zwolennik nauki Ariusza’.

Oriański - od Arian ‘zwolennik nauki Ariusza’.

Orjan - od Arian ‘zwolennik nauki Ariusza’.

Orjanik - od Arian ‘zwolennik nauki Ariusza’.

Orka - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’; od orka.

Orkamus - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’; od orka.

Orkan-Łęcki - złożenia brak; Orkan -; Łęcki 1576 od nazw miejscowych typu Łęki, Łącko.

Orkasiewicz - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’; od orka.

Orkassa - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’; od orka.

Orkaszewski - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’; od orka.

Orkieszewski - od orkisz ‘gatunek jęczmienia’.

Orkieszowska - od orkisz ‘gatunek jęczmienia’.

Orkisiak - 1743 od orkisz ‘gatunek jęczmienia’.

Orkisiewicz - od orkisz ‘gatunek jęczmienia’.

Orkisz - 1393 od orkisz ‘gatunek jęczmienia’.

Orkisz - 1393 od orkisz ‘gatunek jęczmienia’.

Orkisz - 1393 od orkisz ‘gatunek jęczmienia’.

Orkiszak - 1687 od orkisz ‘gatunek jęczmienia’.

Orkiszak - 1687 od orkisz ‘gatunek jęczmienia’.

Orkiszek - 1720 od orkisz ‘gatunek jęczmienia’.

Orkiszek - 1720 od orkisz ‘gatunek jęczmienia’.

Orkiszewicz - 1664 Orkisiak 1743 od orkisz ‘gatunek jęczmienia’.

Orkiszewski - od orkisz ‘gatunek jęczmienia’.

Orkiszowski - 1690 od orkisz ‘gatunek jęczmienia’.

Orko - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’; od orka.

Orkowski - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’; od orka.

Orkusiewicz - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’; od orka.

Orkusz - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’; od orka.

Orkuszko - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’; od orka.

Orkwiszewski - od orkisz ‘gatunek jęczmienia’.

Orla - od orzeł lub od nazwy miejscowej Orla.

Orlacz - od orzeł.

Orlak - 1793 od orzeł.

Orlan - od orzeł.

Orlanka - od orzeł.

Orlankiewicz - od orzeł.

Orlankowicz - od orzeł.

Orlańczyk - od orzeł.

Orlański - od orzeł.

Orlas - od orzeł.

Orlaś - od orzeł.

Orlean - od orlean ‘gładka tkanina półwełniana’ lub bezpośrednio od nazwy miasta Orlean.

Orleańczyk - od orlean ‘gładka tkanina półwełniana’ lub bezpośrednio od nazwy miasta Orlean.

Orleański - od orlean ‘gładka tkanina półwełniana’ lub bezpośrednio od nazwy miasta Orlean.

Orlecki - od orzeł.

Orlen - od orlean ‘gładka tkanina półwełniana’ lub bezpośrednio od nazwy miasta Orlean.

Orleniuk - od orlean ‘gładka tkanina półwełniana’ lub bezpośrednio od nazwy miasta Orlean.

Orlenkiewicz - od orlean ‘gładka tkanina półwełniana’ lub bezpośrednio od nazwy miasta Orlean.

Orlenko - od orlean ‘gładka tkanina półwełniana’ lub bezpośrednio od nazwy miasta Orlean.

Orlenkowicz - od orlean ‘gładka tkanina półwełniana’ lub bezpośrednio od nazwy miasta Orlean.

Orleński - od orlean ‘gładka tkanina półwełniana’ lub bezpośrednio od nazwy miasta Orlean.

Orleski - od orzeł.

Orlew - od orzeł.

Orlewicz - od orzeł.

Orlewski - 1618 od nazw miejscowych Orla, Orle (kilka wsi).

Orlic - od orzeł.

Orlicek - od orzeł.

Orlich - 1470 od orzeł.

Orlicki - od orzeł.

Orlicz - 1497 od orzeł.

Orlicz-Błoński - złożenia brak; Orlicz 1497 od orzeł; Błoński 1432 od nazwy miejscowej Błonie (częste)/

Orliczek - od orzeł.

Orlicz-Pawłat - złożenia brak; Orlicz 1497 od orzeł; Pawłat

Orlicz-Rabiega - złożenia brak; Orlicz 1497 od orzeł; Rabiega

Orlić - od orzeł.

Orligóra - od orzeł + góra.

Orlik - 1398 od orzeł lub od orlik ‘młódy orzeł’.

Orlik-Grzesik - złożenia brak; od orzeł lub od orlik ‘młódy orzeł’; Grzesik 1527 od imienia Grzegorz. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza (XII w.) pochodzenia greckiego, od g gregórios ‘gorliwy, czuwający’.

Orlikiewicz - od orzeł.

Orlikow - od orzeł.

Orlikowski - 1487 od nazwy miejscowej Orlikowo (łomżyńskie, gmina Jedwabne).

Orlina - od orzeł.

Orlinow - od orzeł.

Orliński - 1400 od nazwy miejscowej Orlina (kaliskie, gmina Gizałki), Orla (kilka wsi).

Orlisz - od orzeł.

Orliszewski - od orzeł.

Orlita - od orzeł.

Orlitz - od orzeł.

Orlitzki - od orzeł.

Orlok - od orzeł. (Śl)

Orlon - od orlean ‘gładka tkanina półwełniana’ lub bezpośrednio od nazwy miasta Orlean.

Orlonek - od orlean ‘gładka tkanina półwełniana’ lub bezpośrednio od nazwy miasta Orlean.

Orloński - od orlean ‘gładka tkanina półwełniana’ lub bezpośrednio od nazwy miasta Orlean.

Orlow - od orzeł.

Orlowicz - od orzeł.

Orlowski - od nazw miejscowych Orla, Orle (kilka wsi).

Orlów - od orzeł.

Orluk - od orzeł.

Orlukiewicz - od orzeł.

Orluta - od orzeł.

Orła - od orzeł.

Orłko - 1339 od orzeł.

Orłoń - od orzeł.

Orłoński - od orzeł.

Orłos - od orzeł.

Orłoska - od orzeł.

Orłoś - od orzeł.

Orłow - od orzeł.

Orłowa - od orzeł.

Orłowicz - 1458 od orzeł.

Orłowiec - od orzeł.

Orłowiejski - od orzeł.

Orłowski - 1636 od nazw miejscowych Orłów, Orłowo (kilka wsi).

Orłowski - od nazw miejscowych Orla, Orle (kilka wsi).

Orłów - od orzeł.

Orłukowicz - od orzeł.

Orłuta - od orzeł.

Orłyk - od orzeł.

Orma - od Ormianin, Ormiańczyk ‘człowiek pochodzący z Armenii’.

Ormacki - od Ormianin, Ormiańczyk ‘człowiek pochodzący z Armenii’.

Orman - 1727 od Ormianin, Ormiańczyk ‘człowiek pochodzący z Armenii’.

Ormanczyk - od Ormianin, Ormiańczyk ‘człowiek pochodzący z Armenii’.

Ormanic - od Ormianin, Ormiańczyk ‘człowiek pochodzący z Armenii’.

Ormaniec - od Ormianin, Ormiańczyk ‘człowiek pochodzący z Armenii’.

Ormanin - od Ormianin, Ormiańczyk ‘człowiek pochodzący z Armenii’.

Ormanowicz - od Ormianin, Ormiańczyk ‘człowiek pochodzący z Armenii’.

Ormanowski - od Ormianin, Ormiańczyk ‘człowiek pochodzący z Armenii’.

Ormantowski - od Ormianin, Ormiańczyk ‘człowiek pochodzący z Armenii’.

Ormanty - od Ormianin, Ormiańczyk ‘człowiek pochodzący z Armenii’.

Ormańczyk - od Ormianin, Ormiańczyk ‘człowiek pochodzący z Armenii’.

Ormański - od Ormianin, Ormiańczyk ‘człowiek pochodzący z Armenii’.

Ormas - od Ormianin, Ormiańczyk ‘człowiek pochodzący z Armenii’.

Ormawiec - od Ormianin, Ormiańczyk ‘człowiek pochodzący z Armenii’.

Ormen - 1416 od Ormianin, Ormiańczyk ‘człowiek pochodzący z Armenii’.

Ormiak - od Ormianin, Ormiańczyk ‘człowiek pochodzący z Armenii’.

Ormian - od Ormianin, Ormiańczyk ‘człowiek pochodzący z Armenii’.

Ormianek - od Ormianin, Ormiańczyk ‘człowiek pochodzący z Armenii’.

Ormianik - od Ormianin, Ormiańczyk ‘człowiek pochodzący z Armenii’.

Ormianin - od Ormianin, Ormiańczyk ‘człowiek pochodzący z Armenii’.

Ormiański - 1577 od Ormianin, Ormiańczyk ‘człowiek pochodzący z Armenii’ lub od nazwy miejscowej Ormiany.

Ormicki - od Ormianin, Ormiańczyk ‘człowiek pochodzący z Armenii’.

Ormieńczyk - od Ormianin, Ormiańczyk ‘człowiek pochodzący z Armenii’.

Orminiewski - od Ormianin, Ormiańczyk ‘człowiek pochodzący z Armenii’.

Orminski - od Ormianin, Ormiańczyk ‘człowiek pochodzący z Armenii’.

Ormiński - od Ormianin, Ormiańczyk ‘człowiek pochodzący z Armenii’.

Ormon - od Ormianin, Ormiańczyk ‘człowiek pochodzący z Armenii’.

Ormoniec - od Ormianin, Ormiańczyk ‘człowiek pochodzący z Armenii’.

Ormowski - od Ormianin, Ormiańczyk ‘człowiek pochodzący z Armenii’.

Ormus - od Ormianin, Ormiańczyk ‘człowiek pochodzący z Armenii’.

Orna - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’;

Ornach - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’;

Ornacik - 1775 od ornat ‘sakralna szata kapłańska’.

Ornacki - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’;

Ornaf - 1419 od niemieckiej nazwy osobowej Hornaff, ta od średnio-wysoko-niemieckiego hornaffe ‘precel, rożek’.

Ornafa - od niemieckiej nazwy osobowej Hornaff, ta od średnio-wysoko-niemieckiego hornaffe ‘precel, rożek’.

Ornafel - od niemieckiej nazwy osobowej Hornaff, ta od średnio-wysoko-niemieckiego hornaffe ‘precel, rożek’.

Ornal - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’;

Ornalik - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’;

Ornał - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’;

Ornałek - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’;

Ornas - 1571 od niemieckiej nazwy osobowej Hornisse, ta od średnio-wysoko-niemieckiego horniß ‘szerszeń’.

Ornass - od niemieckiej nazwy osobowej Hornisse, ta od średnio-wysoko-niemieckiego horniß ‘szerszeń’.

Ornaś - 1566 od niemieckiej nazwy osobowej Hornisse, ta od średnio-wysoko-niemieckiego horniß ‘szerszeń’.

Ornat - 1628 od ornat ‘sakralna szata kapłańska’.

Ornata - od ornat ‘sakralna szata kapłańska’.

Ornatek - od ornat ‘sakralna szata kapłańska’.

Ornatkiewicz - od ornat ‘sakralna szata kapłańska’.

Ornatoski - od ornat ‘sakralna szata kapłańska’.

Ornatowicz - 1479 od ornat ‘sakralna szata kapłańska’.

Ornatowski - od ornat ‘sakralna szata kapłańska’.

Ornecki - od ornat ‘sakralna szata kapłańska’.

Ornet - od ornat ‘sakralna szata kapłańska’.

Orneta - od ornat ‘sakralna szata kapłańska’.

Ornicz - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’;

Orniewicz - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’;

Ornik - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’;

Orniszewski - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’;

Ornoch - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’;

Ornot (Śl) - od ornat ‘sakralna szata kapłańska’.

Ornowicz - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’;

Ornowski - od nazwy miejscowej Ornowo (olsztyńskie, gmina Ostróda).

Ornula - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’;

Ornulak - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’;

Orny - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’;

Ornych - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’;

Ornycz - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’;

Orobczuk - od orob ‘cieciorka’.

Orobeć - od orob ‘cieciorka’.

Orobiej - od orob ‘cieciorka’.

Orobko - od orob ‘cieciorka’.

Oroc - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Orocz - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Oroczko - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Oroczowski - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Oron - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Oronczak - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Oronia - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Oronowicz - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Oronowski - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Oroń - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Oroński - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Orosz - od orosz ‘sługa, posługacz’.

Oroszeny - od orosz ‘sługa, posługacz’.

Oroszko - od orosz ‘sługa, posługacz’.

Orowicz - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Orowiec - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Orowski - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Orożko - od orosz ‘sługa, posługacz’.

Orób - od orob ‘cieciorka’.

Orschel - od imienia żeńskiego Urszula, pochodzenia od łacińskiego Ursula, to od ursus ‘niedźwiedź’. W Polsce w średniowieczu obok formy Urszula występowała postać Orszula.

Orschulak - od imienia żeńskiego Urszula, pochodzenia od łacińskiego Ursula, to od ursus ‘niedźwiedź’. W Polsce w średniowieczu obok formy Urszula występowała postać Orszula.

Orschulik - od imienia żeńskiego Urszula, pochodzenia od łacińskiego Ursula, to od ursus ‘niedźwiedź’. W Polsce w średniowieczu obok formy Urszula występowała postać Orszula.

Orschulko - od imienia żeńskiego Urszula, pochodzenia od łacińskiego Ursula, to od ursus ‘niedźwiedź’. W Polsce w średniowieczu obok formy Urszula występowała postać Orszula.

Orschulok - od imienia żeńskiego Urszula, pochodzenia od łacińskiego Ursula, to od ursus ‘niedźwiedź’. W Polsce w średniowieczu obok formy Urszula występowała postać Orszula.

Orski - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Orst - od niemieckiej nazwy osobowej Horst, ta od apelatywu Horst ‘kępa drzew, gniazdo’.

Orstynowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Horst, ta od apelatywu Horst ‘kępa drzew, gniazdo’.

Orsul - od imienia żeńskiego Urszula, pochodzenia od łacińskiego Ursula, to od ursus ‘niedźwiedź’. W Polsce w średniowieczu obok formy Urszula występowała postać Orszula.

Orsulak - od imienia żeńskiego Urszula, pochodzenia od łacińskiego Ursula, to od ursus ‘niedźwiedź’. W Polsce w średniowieczu obok formy Urszula występowała postać Orszula.

Orsulok - od imienia żeńskiego Urszula, pochodzenia od łacińskiego Ursula, to od ursus ‘niedźwiedź’. W Polsce w średniowieczu obok formy Urszula występowała postać Orszula. (Śl)

Orsza - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Orszach - od orszak ‘asysta, świta’.

Orszagh - od orszak ‘asysta, świta’.

Orszak - od orszak ‘asysta, świta’.

Orszakowski - od orszak ‘asysta, świta’.

Orszeluk - od imienia żeńskiego Urszula, pochodzenia od łacińskiego Ursula, to od ursus ‘niedźwiedź’. W Polsce w średniowieczu obok formy Urszula występowała postać Orszula.

Orszolek - od imienia żeńskiego Urszula, pochodzenia od łacińskiego Ursula, to od ursus ‘niedźwiedź’. W Polsce w średniowieczu obok formy Urszula występowała postać Orszula.

Orszół - od imienia żeńskiego Urszula, pochodzenia od łacińskiego Ursula, to od ursus ‘niedźwiedź’. W Polsce w średniowieczu obok formy Urszula występowała postać Orszula.

Orszt - od niemieckiej nazwy osobowej Horst, ta od apelatywu Horst ‘kępa drzew, gniazdo’.

Orsztulski - od niemieckiej nazwy osobowej Horst, ta od apelatywu Horst ‘kępa drzew, gniazdo’.

Orsztynowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Horst, ta od apelatywu Horst ‘kępa drzew, gniazdo’.

Orszucik - od imienia żeńskiego Urszula, pochodzenia od łacińskiego Ursula, to od ursus ‘niedźwiedź’. W Polsce w średniowieczu obok formy Urszula występowała postać Orszula.

Orszula - od imienia żeńskiego Urszula, pochodzenia od łacińskiego Ursula, to od ursus ‘niedźwiedź’. W Polsce w średniowieczu obok formy Urszula występowała postać Orszula.

Orszulak - 1725 od imienia żeńskiego Urszula, pochodzenia od łacińskiego Ursula, to od ursus ‘niedźwiedź’. W Polsce w średniowieczu obok formy Urszula występowała postać Orszula.

Orszulan - od imienia żeńskiego Urszula, pochodzenia od łacińskiego Ursula, to od ursus ‘niedźwiedź’. W Polsce w średniowieczu obok formy Urszula występowała postać Orszula.

Orszulewicz - od imienia żeńskiego Urszula, pochodzenia od łacińskiego Ursula, to od ursus ‘niedźwiedź’. W Polsce w średniowieczu obok formy Urszula występowała postać Orszula.

Orszulewski - od imienia żeńskiego Urszula, pochodzenia od łacińskiego Ursula, to od ursus ‘niedźwiedź’. W Polsce w średniowieczu obok formy Urszula występowała postać Orszula.

Orszulik - od imienia żeńskiego Urszula, pochodzenia od łacińskiego Ursula, to od ursus ‘niedźwiedź’. W Polsce w średniowieczu obok formy Urszula występowała postać Orszula.

Orszulk - od imienia żeńskiego Urszula, pochodzenia od łacińskiego Ursula, to od ursus ‘niedźwiedź’. W Polsce w średniowieczu obok formy Urszula występowała postać Orszula.

Orszulka - od imienia żeńskiego Urszula, pochodzenia od łacińskiego Ursula, to od ursus ‘niedźwiedź’. W Polsce w średniowieczu obok formy Urszula występowała postać Orszula.

Orszulko - od imienia żeńskiego Urszula, pochodzenia od łacińskiego Ursula, to od ursus ‘niedźwiedź’. W Polsce w średniowieczu obok formy Urszula występowała postać Orszula.

Orszulok - od imienia żeńskiego Urszula, pochodzenia od łacińskiego Ursula, to od ursus ‘niedźwiedź’. W Polsce w średniowieczu obok formy Urszula występowała postać Orszula. (Śl)

Orszulska - od imienia żeńskiego Urszula, pochodzenia od łacińskiego Ursula, to od ursus ‘niedźwiedź’. W Polsce w średniowieczu obok formy Urszula występowała postać Orszula.

Orszulski - od imienia żeńskiego Urszula, pochodzenia od łacińskiego Ursula, to od ursus ‘niedźwiedź’. W Polsce w średniowieczu obok formy Urszula występowała postać Orszula.

Orszuł - od imienia żeńskiego Urszula, pochodzenia od łacińskiego Ursula, to od ursus ‘niedźwiedź’. W Polsce w średniowieczu obok formy Urszula występowała postać Orszula.

Orta - od ort, orta ‘drobna moneta srebrna’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ort.

Ortac - od ort, orta ‘drobna moneta srebrna’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ort.

Ortal - od artel, ze staropolskiego ortyl ‘wyrok sądu miejskiego’,

Ortalak - od artel, ze staropolskiego ortyl ‘wyrok sądu miejskiego’,

Ortanek - od ort, orta ‘drobna moneta srebrna’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ort.

Ortarzewski - od ort, orta ‘drobna moneta srebrna’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ort.

Ortaszewski - od ort, orta ‘drobna moneta srebrna’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ort.

Ortel - 1494 od artel, ze staropolskiego ortyl ‘wyrok sądu miejskiego’,

Ortell - od artel, ze staropolskiego ortyl ‘wyrok sądu miejskiego’,

Ortelowski - od artel, ze staropolskiego ortyl ‘wyrok sądu miejskiego’,

Ortemski - od imienia Artemi, Artemij, używanego od średniowiecza na Kresach Wschodnich, pochodzącego od greckiego Arthémios, a to od imienia bogini Artemis.

Orthmann - od niemieckiej nazwy osobowej Ortmann, ta od średnio-wysoko-niemieckiego ortman ‘sędzia z głosem rozstrzygającym w sporze’.

Ortko - od ort, orta ‘drobna moneta srebrna’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ort.

Ortman - od niemieckiej nazwy osobowej Ortmann, ta od średnio-wysoko-niemieckiego ortman ‘sędzia z głosem rozstrzygającym w sporze’.

Ortmann - od niemieckiej nazwy osobowej Ortmann, ta od średnio-wysoko-niemieckiego ortman ‘sędzia z głosem rozstrzygającym w sporze’.

Ortmanowski - od niemieckiej nazwy osobowej Ortmann, ta od średnio-wysoko-niemieckiego ortman ‘sędzia z głosem rozstrzygającym w sporze’.

Ortner - od ort, orta ‘drobna moneta srebrna’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ort.

Ortnowski - od ort, orta ‘drobna moneta srebrna’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ort.

Orto - od ort, orta ‘drobna moneta srebrna’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ort.

Orton - od ort, orta ‘drobna moneta srebrna’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ort.

Ortonowski - od ort, orta ‘drobna moneta srebrna’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ort.

Ortoś - od ort, orta ‘drobna moneta srebrna’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ort.

Ortowicz - od ort, orta ‘drobna moneta srebrna’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ort.

Ortowski - od ort, orta ‘drobna moneta srebrna’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ort.

Ortyk - od ort, orta ‘drobna moneta srebrna’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ort.

Ortyl - 1447 od artel, ze staropolskiego ortyl ‘wyrok sądu miejskiego’,

Ortyl - od artel, ze staropolskiego ortyl ‘wyrok sądu miejskiego’,

Ortylewski - od artel, ze staropolskiego ortyl ‘wyrok sądu miejskiego’,

Ortyli - od artel, ze staropolskiego ortyl ‘wyrok sądu miejskiego’,

Ortynecki - od ort, orta ‘drobna moneta srebrna’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ort.

Ortynowicz - od ort, orta ‘drobna moneta srebrna’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ort.

Ortyński - od ort, orta ‘drobna moneta srebrna’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ort.

Ortz - od ort, orta ‘drobna moneta srebrna’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ort.

Oruń - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Oruński - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Oruszko - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Orwat - od chorwat, w staropolszczyźnie też charwat ‘pachołek straży miejskiej’ lub od nazwy narodowości Chorwat.

Orwata - od chorwat, w staropolszczyźnie też charwat ‘pachołek straży miejskiej’ lub od nazwy narodowości Chorwat.

Orwat-Czernik - złożenia brak; Orwat od chorwat, w staropolszczyźnie też charwat ‘pachołek straży miejskiej’ lub od nazwy narodowości Chorwat; Czernik 1440 od czarny.

Orwicz-Żelazna - złożenia brak; Orwicz brak; Żelazna od przymiotnika żelazny’.

Orwicz-Żelazny Żelazny - Żelazny 1388 od przymiotnika żelazny’.

Orwid-Pluta - złożenia brak; Orwid brak; Pluta 1434 od pluć, pluta ‘ten, co pluje’.

Orych - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Orycki - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Orycz - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Oryczkowski - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Oryga - od łacińskiego auriga ‘woźnica, furman’.

Orygowski - od łacińskiego auriga ‘woźnica, furman’.

Oryl - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’.

Oryl - od oryl ‘flisak’.

Orylewski - od oryl ‘flisak’.

Orylski - od oryl ‘flisak’.

Oryluk - od oryl ‘flisak’.

Oryłko - od oryl ‘flisak’.

Orymus - od łacińskiego oremus ‘módlmy się’.

Oryn - od imienia Irinij, ż. Irina, też Arina, Orina, używanego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego od eirene ‘pokój’, eirenaios ‘pokojowy’.

Oryna - od imienia Irinij, ż. Irina, też Arina, Orina, używanego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego od eirene ‘pokój’, eirenaios ‘pokojowy’.

Oryncz - od imienia Irinij, ż. Irina, też Arina, Orina, używanego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego od eirene ‘pokój’, eirenaios ‘pokojowy’.

Orynczak - od imienia Irinij, ż. Irina, też Arina, Orina, używanego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego od eirene ‘pokój’, eirenaios ‘pokojowy’.

Orynczuk - od imienia Irinij, ż. Irina, też Arina, Orina, używanego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego od eirene ‘pokój’, eirenaios ‘pokojowy’.

Orynek - od imienia Irinij, ż. Irina, też Arina, Orina, używanego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego od eirene ‘pokój’, eirenaios ‘pokojowy’.

Oryniak - od imienia Irinij, ż. Irina, też Arina, Orina, używanego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego od eirene ‘pokój’, eirenaios ‘pokojowy’.

Orynicz - od imienia Irinij, ż. Irina, też Arina, Orina, używanego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego od eirene ‘pokój’, eirenaios ‘pokojowy’.

Orynik - od imienia Irinij, ż. Irina, też Arina, Orina, używanego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego od eirene ‘pokój’, eirenaios ‘pokojowy’.

Oryniuk - od imienia Irinij, ż. Irina, też Arina, Orina, używanego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego od eirene ‘pokój’, eirenaios ‘pokojowy’.

Orynkiewicz - od imienia Irinij, ż. Irina, też Arina, Orina, używanego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego od eirene ‘pokój’, eirenaios ‘pokojowy’.

Orynkowski - od imienia Irinij, ż. Irina, też Arina, Orina, używanego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego od eirene ‘pokój’, eirenaios ‘pokojowy’.

Orynowicz - od imienia Irinij, ż. Irina, też Arina, Orina, używanego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego od eirene ‘pokój’, eirenaios ‘pokojowy’.

Orynowski - od imienia Irinij, ż. Irina, też Arina, Orina, używanego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego od eirene ‘pokój’, eirenaios ‘pokojowy’.

Orynycz - od imienia Irinij, ż. Irina, też Arina, Orina, używanego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego od eirene ‘pokój’, eirenaios ‘pokojowy’.

Oryńczak - od imienia Irinij, ż. Irina, też Arina, Orina, używanego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego od eirene ‘pokój’, eirenaios ‘pokojowy’.

Oryński - od imienia Irinij, ż. Irina, też Arina, Orina, używanego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego od eirene ‘pokój’, eirenaios ‘pokojowy’.

Orys - od imienia Aris, używanego w Kościele prawosławnym. Imię greckie Ares określało boga wojny.

Orysch - od imienia Aris, używanego w Kościele prawosławnym. Imię greckie Ares określało boga wojny.

Orysek - od imienia Aris, używanego w Kościele prawosławnym. Imię greckie Ares określało boga wojny.

Orysenko - od imienia Aris, używanego w Kościele prawosławnym. Imię greckie Ares określało boga wojny.

Orysiak - od imienia Aris, używanego w Kościele prawosławnym. Imię greckie Ares określało boga wojny.

Orysik - od imienia Aris, używanego w Kościele prawosławnym. Imię greckie Ares określało boga wojny.

Orysiuk - od imienia Aris, używanego w Kościele prawosławnym. Imię greckie Ares określało boga wojny.

Orysz - od imienia Aris, używanego w Kościele prawosławnym. Imię greckie Ares określało boga wojny.

Oryszak - od imienia Aris, używanego w Kościele prawosławnym. Imię greckie Ares określało boga wojny.

Oryszakiewicz - od imienia Aris, używanego w Kościele prawosławnym. Imię greckie Ares określało boga wojny.

Oryszczak - od imienia Aris, używanego w Kościele prawosławnym. Imię greckie Ares określało boga wojny.

Oryszczek - od imienia Aris, używanego w Kościele prawosławnym. Imię greckie Ares określało boga wojny.

Oryszczuk - od imienia Aris, używanego w Kościele prawosławnym. Imię greckie Ares określało boga wojny.

Oryszczyn - od imienia Aris, używanego w Kościele prawosławnym. Imię greckie Ares określało boga wojny.

Oryszczyszyn - od imienia Aris, używanego w Kościele prawosławnym. Imię greckie Ares określało boga wojny.

Oryszewski - od imienia Aris, używanego w Kościele prawosławnym. Imię greckie Ares określało boga wojny.

Oryszkiewicz - od imienia Aris, używanego w Kościele prawosławnym. Imię greckie Ares określało boga wojny.

Oryszko - od imienia Aris, używanego w Kościele prawosławnym. Imię greckie Ares określało boga wojny.

Oryszyc - od imienia Aris, używanego w Kościele prawosławnym. Imię greckie Ares określało boga wojny.

Oryś - od imienia Aris, używanego w Kościele prawosławnym. Imię greckie Ares określało boga wojny.

Orywal - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’;

Orywał - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’;

Orywoll - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’;

Orywoł - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’;

Orz - 1433 od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’; lub od gwarowego orba ‘orka, oranie’ lub od orz ‘kon, rumak’.

Orza - 1378 od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’; lub od gwarowego orba ‘orka, oranie’.

Orzak - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’;

Orzakiewicz - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’;

Orzal - od orzeł.

Orzalski - od orzeł.

Orzał - od orzeł.

Orzała - od orzeł.

Orzałek - od orzeł.

Orzałkiewicz - od orzeł.

Orzana - od modlitewnego okrzyku osanna, z hebrajskiego hoszianna ‘zbaw’, od łacińskiego hosanna, też od imienia Ożanna.

Orzanna - od modlitewnego okrzyku osanna, z hebrajskiego hoszianna ‘zbaw’, od łacińskiego hosanna, też od imienia Ożanna.

Orzanowski - od modlitewnego okrzyku osanna, z hebrajskiego hoszianna ‘zbaw’, od łacińskiego hosanna, też od imienia Ożanna.

Orzański - od modlitewnego okrzyku osanna, z hebrajskiego hoszianna ‘zbaw’, od łacińskiego hosanna, też od imienia Ożanna.

Orzasz - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’;

Orzaszak - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’;

Orzec - 1470-80 od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’;

Orzech - 1369 od orzech.

Orzechowiak - od orzech.

Orzechowicz - 1687 od orzech.

Orzechowski - 1424 od nazw miejscowych typu Orzechowo, Orzechów, Orzechowce, Orzechowice.

Orzecki - 1471 od nazwy miejscowej Orzek (KrW).

Orzek - 1491 (KrW) od nazwy miejscowej Orzek (KrW).

Orzel - od orzeł.

Orzelańczyk - od orzeł.

Orzelski - 1386 od nazwy miejscowej Orle Wielkie (poznańskie, gmina Crzypsko Wielkie); Orle (bydgoskie, gmina Mrocza).

Orzeł - 1383 od orzeł.

Orzełek - 1499 od orzeł lub od orzełek ‘mały orzeł’.

Orzełkiewicz - od orzeł lub od orzełek ‘mały orzeł’.

Orzełko - od orzeł lub od orzełek ‘mały orzeł’.

Orzełkowski - od orzeł lub od orzełek ‘mały orzeł’.

Orzeł-Orlewicz - złożenia brak; Orzeł 1383 od orzeł; Orlewicz od orzeł.

Orzełowski - od orzeł lub od orzełek ‘mały orzeł’.

Orzepa - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Orzepiński - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Orzepkowski - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Orzepowski - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Orzeschek - od orzech, orzeszek.

Orzesek - od orzech, orzeszek.

Orzesik - od orzech, orzeszek.

Orzeski - od orzech, orzeszek.

Orzeszak - 1426 od orzech.

Orzeszczak - od orzech.

Orzeszczuk - od orzech.

Orzeszek - 1224 od orzech, orzeszek.

Orzeszk - od orzech. (Pom)

Orzeszka - od orzech.

Orzeszke - od orzech. (Pom)

Orzeszko - 1369 od orzech.

Orzeszko-Ostrejko - złożenia brak; Orzeszko - 1369 od orzech; Ostrejko od ostry.

Orzeszkowic - 1417 od orzech, orzeszek.

Orzeszkowski - od orzech, orzeszek.

Orzesznik - 1371 od orzech, orzeszek.

Orzeszowic - 1466 od orzech, orzeszek.

Orzeszowski - od orzech, orzeszek.

Orzeszyna, m. - od orzech, orzeszek.

Orzeszyński - od orzech, orzeszek.

Orzewicz - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’;

Orzewiecki - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’;

Orzewski - od orać, od prasłowiańskiego oriti ‘burzyć, niszczyć’, od staropolskiego oborzyć ‘zburzyc, zniszczyć’;

Orzol - od orzeł.

Orzolik - od orzeł.

Orzolski - 1615 od orzeł.

Orzoł - 1749 od orzeł.

Orzołek - od orzeł.

Orzopiak - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Orzóg - od ożóg, ożeg ‘drewniany kij do poorawiania ognia w piecu, pogrzebacz’, od staropolskiego ożegać ‘opalać; ożygać’.

Orzół - od orzeł.

Orzug - od ożóg, ożeg ‘drewniany kij do poorawiania ognia w piecu, pogrzebacz’, od staropolskiego ożegać ‘opalać; ożygać’.

Orzugowski - od ożóg, ożeg ‘drewniany kij do poorawiania ognia w piecu, pogrzebacz’, od staropolskiego ożegać ‘opalać; ożygać’.

Orzuk - od ożóg, ożeg ‘drewniany kij do poorawiania ognia w piecu, pogrzebacz’, od staropolskiego ożegać ‘opalać; ożygać’.

Orzychowski - od nazw miejscowych typu Orzechowo, Orzechów, Orzechowce, Orzechowice.

Orzyłkowski - od orzeł.

Orzyłowski - od orzeł.

Orzyp - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Orzypiński - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Orzysek - od orzech.

Orzysiak - od orzech.

Orzysko - od orzech.

Orzyszak - od orzech.

Orzyszczuk - od orzech.

Orzyszek - od orzech.

Orzyszka - od orzech.

Orzyszkiewicz - od orzech.

Orzyszko - od orzech.

Orzyśków - od orzech.

Orżanna - od modlitewnego okrzyku osanna, z hebrajskiego hoszianna ‘zbaw’, od łacińskiego hosanna, też od imienia Ożanna.

Orżanowski - od modlitewnego okrzyku osanna, z hebrajskiego hoszianna ‘zbaw’, od łacińskiego hosanna, też od imienia Ożanna.

Orżeł - od orzeł.

Os - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Osa - 1397 od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Osacki - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Osaczek - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’; od osica ‘osa’.

Osaczenko - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’; od osica ‘osa’.

Osaczuk - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’; od osica ‘osa’.

Osada - od osada ‘osiedle, wieś’.

Osadca - od osada ‘osiedle, wieś’; od osadźca ‘osadnik’.

Osadcow - od osada ‘osiedle, wieś’; od osadźca ‘osadnik’.

Osadców - od osada ‘osiedle, wieś’; od osadźca ‘osadnik’.

Osadcza - od osada ‘osiedle, wieś’.

Osadczuk - od osada ‘osiedle, wieś’.

Osadczy - od osada ‘osiedle, wieś’.

Osadczyk - od osada ‘osiedle, wieś’.

Osadec - od osada ‘osiedle, wieś’.

Osadek - od osada ‘osiedle, wieś’.

Osadkowski - od osada ‘osiedle, wieś’.

Osadnik - od osada ‘osiedle, wieś’.

Osadnikow - od osada ‘osiedle, wieś’.

Osadowski - od osada ‘osiedle, wieś’.

Osadów - od osada ‘osiedle, wieś’.

Osadza - od osada ‘osiedle, wieś’.

Osadzień - 1722 od staropolskiego osadzień ‘osadnik’.

Osadzin - od staropolskiego osadzień ‘osadnik’.

Osadziny - od staropolskiego osadzień ‘osadnik’.

Osadziński - od staropolskiego osadzień ‘osadnik’.

Osadzy - od osada ‘osiedle, wieś’.

Osaica - od osada ‘osiedle, wieś’; od oszajca ‘założyciel osady na pustkowiu’.

Osajca - od osada ‘osiedle, wieś’; od oszajca ‘założyciel osady na pustkowiu’.

Osak - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Osaka - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’; od osica ‘osa’.

Osakiewicz - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’; od osica ‘osa’.

Osakowicz - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’; od osica ‘osa’.

Osakowski - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’; od osica ‘osa’.

Osał - od osełka, ze staropolskiego osła ‘narzędzie do ręcznego ostrzenia kosy’.

Osałkowski - od osełka, ze staropolskiego osła ‘narzędzie do ręcznego ostrzenia kosy’.

Osałowski - od osełka, ze staropolskiego osła ‘narzędzie do ręcznego ostrzenia kosy’.

Osanda - od osąd ‘ocena’, osądzać ‘orzekać’.

Osas - od osesek, osysek, ososek ‘młody ssak w okresie karmienia mlekiem matki’.

Osasiak - od osesek, osysek, ososek ‘młody ssak w okresie karmienia mlekiem matki’.

Osasiuk - od osesek, osysek, ososek ‘młody ssak w okresie karmienia mlekiem matki’.

Osąd - 1407 od osąd ‘ocena’, osądzać ‘orzekać’.

Osciak - od oset ‘kłująca roślina zielna’.

Oscianko - od oset ‘kłująca roślina zielna’.

Oscieniuk - od oset ‘kłująca roślina zielna’.

Oscik - od oset ‘kłująca roślina zielna’.

Osciłowicz - od oset ‘kłująca roślina zielna’.

Osciłowski - od oset ‘kłująca roślina zielna’.

Oscin - od oset ‘kłująca roślina zielna’.

Osciński - od oset ‘kłująca roślina zielna’.

Osdoba - od ozdoba ‘upiększenie’.

Osedowski - od osąd ‘ocena’, osądzać ‘orzekać’.

Osejca - od osada ‘osiedle, wieś’; od oszajca ‘założyciel osady na pustkowiu’.

Osek - od osęka ‘długi drąg zakrzywiony na końcu, bosak’.

Oseka - od osęka ‘długi drąg zakrzywiony na końcu, bosak’.

Osekowski - od osęka ‘długi drąg zakrzywiony na końcu, bosak’ lub od nazwy miejscowej Osęka (siedleckie, gmina Strachówka).

Oseł - od osełka, ze staropolskiego osła ‘narzędzie do ręcznego ostrzenia kosy’.

Oseła - od osełka, ze staropolskiego osła ‘narzędzie do ręcznego ostrzenia kosy’.

Osełek - od osełka, ze staropolskiego osła ‘narzędzie do ręcznego ostrzenia kosy’.

Osełka - 1561 od osełka, ze staropolskiego osła ‘narzędzie do ręcznego ostrzenia kosy’.

Osełkiewicz - od osełka, ze staropolskiego osła ‘narzędzie do ręcznego ostrzenia kosy’.

Osełko - od osełka, ze staropolskiego osła ‘narzędzie do ręcznego ostrzenia kosy’.

Osełkowski - od osełka, ze staropolskiego osła ‘narzędzie do ręcznego ostrzenia kosy’.

Osemalak - od ósmy; ósemka.

Osemek - od ósmy; ósemka.

Osemka - od ósmy; ósemka.

Osemkowski - od ósmy; ósemka.

Osemlak - od ósmy; ósemka.

Osemlok - od ósmy; ósemka.

Osenda - od oszczędzać ‘nie tracić, zbierać’.

Osendowski - od osąd ‘ocena’, osądzać ‘orzekać’.

Osenka - od osęka ‘długi drąg zakrzywiony na końcu, bosak’.

Osenko - od osęka ‘długi drąg zakrzywiony na końcu, bosak’.

Osenkowski - od osęka ‘długi drąg zakrzywiony na końcu, bosak’.

Oseńko - od osęka ‘długi drąg zakrzywiony na końcu, bosak’.

Oseński - od osęka ‘długi drąg zakrzywiony na końcu, bosak’.

Oses - od osesek, osysek, ososek ‘młody ssak w okresie karmienia mlekiem matki’.

Osesek - od osesek, osysek, ososek ‘młody ssak w okresie karmienia mlekiem matki’.

Osesiak - od osesek, osysek, ososek ‘młody ssak w okresie karmienia mlekiem matki’.

Osesik - od osesek, osysek, ososek ‘młody ssak w okresie karmienia mlekiem matki’.

Osesiński - od osesek, osysek, ososek ‘młody ssak w okresie karmienia mlekiem matki’.

Oseska - od osesek, osysek, ososek ‘młody ssak w okresie karmienia mlekiem matki’.

Osesko - od osesek, osysek, ososek ‘młody ssak w okresie karmienia mlekiem matki’.

Osesok - od osesek, osysek, ososek ‘młody ssak w okresie karmienia mlekiem matki’.

Oset - od oset ‘kłująca roślina zielna’.

Osetek - od oset ‘kłująca roślina zielna’.

Osetkiewicz - od oset ‘kłująca roślina zielna’.

Osetkowski - od oset ‘kłująca roślina zielna’.

Osetnik - od oset ‘kłująca roślina zielna’; od osetnik ‘motyl dzienny’.

Osetowski - od oset ‘kłująca roślina zielna’.

Osetyk - od oset ‘kłująca roślina zielna’.

Osewicz - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Osewski - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Osęda - od osąd ‘ocena’, osądzać ‘orzekać’.

Osędowic - 1391 od osąd ‘ocena’, osądzać ‘orzekać’.

Osędowski - od osąd ‘ocena’, osądzać ‘orzekać’ lub od nazwy miejscowej Osędowice (płockie, gmina Daszyna).

Osędzki - od osąd ‘ocena’, osądzać ‘orzekać’.

Osęk - od osęka ‘długi drąg zakrzywiony na końcu, bosak’.

Osęka - 1419 od osęka ‘długi drąg zakrzywiony na końcu, bosak’.

Osękarski - od osęka ‘długi drąg zakrzywiony na końcu, bosak’.

Osękowski - od osęka ‘długi drąg zakrzywiony na końcu, bosak’.

Osętek - od oset ‘kłująca roślina zielna’.

Oshmann - od nazwy etnicznej Osman lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ossmann, ta od dolnoniemieckiego asse(n)mann ‘parobek do wołów’.

Osia - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Osiaczyk - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Osiadacz - od osiadacz ‘ten, który osiada’.

Osiadała - od osiadać ‘osiedlać się’.

Osiadła - od osiadać ‘osiedlać się’.

Osiadło - od osiadać ‘osiedlać się’.

Osiadły - od osiadły ‘zamieszkały na stałe’.

Osiak - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Osiakiewicz - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Osiakowski - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Osial - od osiać, osieję ‘zasiać, obsiać’.

Osiał - od osiać, osieję ‘zasiać, obsiać’.

Osiałka - od osiać, osieję ‘zasiać, obsiać’.

Osiałkiewicz - od osiać, osieję ‘zasiać, obsiać’.

Osiałkowski - od osiać, osieję ‘zasiać, obsiać’.

Osiałowski - od osiać, osieję ‘zasiać, obsiać’.

Osiana - od osiać, osieję ‘zasiać, obsiać’.

Osianiak - od osiać, osieję ‘zasiać, obsiać’.

Osianna - od osiać, osieję ‘zasiać, obsiać’.

Osiany - od osiać, osieję ‘zasiać, obsiać’.

Osiański - od osiać, osieję ‘zasiać, obsiać’.

Osiarczyk - od osiać, osieję ‘zasiać, obsiać’.

Osiatycki - od osiać, osieję ‘zasiać, obsiać’.

Osiatyński - od osiać, osieję ‘zasiać, obsiać’.

Osiąglewski - od osiągać, osięgać ‘zdobyć, otrzymać’.

Osiągłowski - od osiągać, osięgać ‘zdobyć, otrzymać’.

Osiąk - od osiągać, osięgać ‘zdobyć, otrzymać’.

Osic - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’; od osica ‘osa’.

Osica - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’; od osica ‘osa’.

Osicki - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’; od osica ‘osa’.

Osicz - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’; od osica ‘osa’.

Osiczak - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’; od osica ‘osa’.

Osiczański - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’; od osica ‘osa’.

Osiczar - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’; od osica ‘osa’.

Osiczek - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’; od osica ‘osa’.

Osiczko - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’; od osica ‘osa’.

Osidacz - od osiadać ‘osiedlać się’.

Osidała - od osiadać ‘osiedlać się’.

Osidlewicz - od osiadać ‘osiedlać się’.

Osiec - od osiekać, siekać ‘obcinać’, ze staropolskiego osiek ‘zasiek, przecinka’.

Osieca - od osiekać, siekać ‘obcinać’, ze staropolskiego osiek ‘zasiek, przecinka’.

Osiecała - od osiekać, siekać ‘obcinać’, ze staropolskiego osiek ‘zasiek, przecinka’.

Osiech - od osiekać, siekać ‘obcinać’, ze staropolskiego osiek ‘zasiek, przecinka’.

Osiechowski - od osiekać, siekać ‘obcinać’, ze staropolskiego osiek ‘zasiek, przecinka’.

Osiecki - 1392 od nazw miejscowych typu Osiek, Osiecko, Osieczany.

Osiecko - od osiekać, siekać ‘obcinać’, ze staropolskiego osiek ‘zasiek, przecinka’.

Osieczak - od osiekać, siekać ‘obcinać’, ze staropolskiego osiek ‘zasiek, przecinka’.

Osieczek - 1470-80 od osiekać, siekać ‘obcinać’, ze staropolskiego osiek ‘zasiek, przecinka’.

Osieczko - od osiekać, siekać ‘obcinać’, ze staropolskiego osiek ‘zasiek, przecinka’.

Osieczkowski - od osiekać, siekać ‘obcinać’, ze staropolskiego osiek ‘zasiek, przecinka’.

Osieczonek - od osiekać, siekać ‘obcinać’, ze staropolskiego osiek ‘zasiek, przecinka’.

Osieczyński - od osiekać, siekać ‘obcinać’, ze staropolskiego osiek ‘zasiek, przecinka’.

Osiedacz - od osiadać ‘osiedlać się’.

Osiedlewicz - od osiadać ‘osiedlać się’.

Osiedła - od osiadać ‘osiedlać się’.

Osiedły - od osiadać ‘osiedlać się’.

Osiega - od osiągać, osięgać ‘zdobyć, otrzymać’.

Osieglewski - od osiągać, osięgać ‘zdobyć, otrzymać’.

Osiegła - od osiągać, osięgać ‘zdobyć, otrzymać’.

Osiegłowski - od osiągać, osięgać ‘zdobyć, otrzymać’.

Osiej - od osiać, osieję ‘zasiać, obsiać’.

Osieja - 1471 od osiać, osieję ‘zasiać, obsiać’.

Osiejczuk - od osiać, osieję ‘zasiać, obsiać’.

Osiejczyk - od osiać, osieję ‘zasiać, obsiać’.

Osiejewicz - od osiać, osieję ‘zasiać, obsiać’.

Osiejewski - od osiać, osieję ‘zasiać, obsiać’.

Osiejka - 1425 od osiać, osieję ‘zasiać, obsiać’.

Osiejko - od osiać, osieję ‘zasiać, obsiać’.

Osiejuk - od osiać, osieję ‘zasiać, obsiać’.

Osiek - 1354 od osiekać, siekać ‘obcinać’, ze staropolskiego osiek ‘zasiek, przecinka’.

Osieka - od osiekać, siekać ‘obcinać’, ze staropolskiego osiek ‘zasiek, przecinka’.

Osiekiewicz - od osiekać, siekać ‘obcinać’, ze staropolskiego osiek ‘zasiek, przecinka’.

Osiekowicz - od osiekać, siekać ‘obcinać’, ze staropolskiego osiek ‘zasiek, przecinka’.

Osiek-Ruszkowski - złożenia brak; Osiek 1354 od osiekać, siekać ‘obcinać’, ze staropolskiego osiek ‘zasiek, przecinka’; Ruszkowski 1394 od nazw miejscowych typu Ruszkowice, Ruszków (kilka wsi).

Osiel - od staropolskiego osieł, dziś osioł.

Osielak - 1638 od staropolskiego osieł, dziś osioł.

Osielczak - od staropolskiego osieł, dziś osioł.

Osielczuk - od staropolskiego osieł, dziś osioł.

Osieleniec - od osiadać ‘osiedlać się’; od osiedleniec ‘kolonista’.

Osielęgiewski - od osiągać, osięgać ‘zdobyć, otrzymać’.

Osieliniec - od osiadać ‘osiedlać się’; od osiedleniec ‘kolonista’.

Osielski - od nazwy miejscowej Osielsko (bydgoskie, gmina Osielsko).

Osieł - 1257 od staropolskiego osieł, dziś osioł.

Osiełka - od staropolskiego osieł, dziś osioł.

Osiełkiewicz - od staropolskiego osieł, dziś osioł.

Osiełkowski - 1787 od staropolskiego osieł, dziś osioł.

Osiemała - od ósmy; ósemka.

Osiemiecki - od ósmy; ósemka.

Osiemienko - od ósmy; ósemka.

Osiemin - od ósmy; ósemka.

Osiemnicki - od ósmy; ósemka.

Osienicki - od osina ‘osika’.

Osieniec - od osina ‘osika’.

Osieniecki - od osina ‘osika’.

Osienienko - od osina ‘osika’.

Osienik - od osina ‘osika’.

Osienin - od osina ‘osika’.

Osieniuk - od osina ‘osika’.

Osienkiewicz - od osina ‘osika’.

Osienkowski - od osina ‘osika’.

Osiennicki - od osina ‘osika’.

Osiennik - od osina ‘osika’.

Osientowicz - od osina ‘osika’.

Osień - od osina ‘osika’; od osień ‘jesion’.

Osieńczuk - od osina ‘osika’.

Osieńko - od osina ‘osika’.

Osieński - 1480 od nazw miejscowych Osina, Osiny, Ośno (częste).

Osiepa - od osiepać ‘obszarpać, obedrzeć’.

Osiepczuk - od osiepać ‘obszarpać, obedrzeć’.

Osiepik - od osiepać ‘obszarpać, obedrzeć’.

Osiepiński - od osiepać ‘obszarpać, obedrzeć’.

Osiepiuk - od osiepać ‘obszarpać, obedrzeć’.

Osiepka - od osiepać ‘obszarpać, obedrzeć’.

Osiepowicz - od osiepać ‘obszarpać, obedrzeć’.

Osiepski - od osiepać ‘obszarpać, obedrzeć’.

Osier - od osiory ‘otręby kaszy’.

Osierda - od osiory ‘otręby kaszy’.

Osierko - od osiory ‘otręby kaszy’.

Osierza - od osiory ‘otręby kaszy’.

Osierzkowski - od osiory ‘otręby kaszy’.

Osiesa - od osesek, osysek, ososek ‘młody ssak w okresie karmienia mlekiem matki’.

Osietkiewicz - od oset ‘kłująca roślina zielna’.

Osietnik - od oset ‘kłująca roślina zielna’.

Osietzki - od oset ‘kłująca roślina zielna’.

Osiewa - od osiać, osieję ‘zasiać, obsiać’; od osiewać ‘zasiewać, osiać’.

Osiewacz - od osiać, osieję ‘zasiać, obsiać’.

Osiewak - od osiać, osieję ‘zasiać, obsiać’.

Osiewala - od osiać, osieję ‘zasiać, obsiać’.

Osiewalski - od osiać, osieję ‘zasiać, obsiać’.

Osiewał - od osiać, osieję ‘zasiać, obsiać’.

Osiewała - 1494 od osiać, osieję ‘zasiać, obsiać’.

Osiewański - od osiać, osieję ‘zasiać, obsiać’.

Osiewek - od osiać, osieję ‘zasiać, obsiać’.

Osiewicz - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Osiewski - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Osięga - od osiągać, osięgać ‘zdobyć, otrzymać’.

Osięgielewski - od osiągać, osięgać ‘zdobyć, otrzymać’.

Osięglewicz - XVIII wiek od osiągać, osięgać ‘zdobyć, otrzymać’.

Osięglewski - od osiągać, osięgać ‘zdobyć, otrzymać’.

Osięgłowski - od osiągać, osięgać ‘zdobyć, otrzymać’.

Osig - od osiągać, osięgać ‘zdobyć, otrzymać’.

Osiga - od osiągać, osięgać ‘zdobyć, otrzymać’.

Osik - 1425 od osika ‘drzewo liściaste’.

Osika - 1487 od osika ‘drzewo liściaste’.

Osikiewicz - od osika ‘drzewo liściaste’.

Osikowicz - od osika ‘drzewo liściaste’.

Osikowski - od osika ‘drzewo liściaste’.

Osilkowicz - od osika ‘drzewo liściaste’.

Osimek - od ósmy; ósemka.

Osimenko - od ósmy; ósemka.

Osimiak - od ósmy; ósemka.

Osiminicz - od ósmy; ósemka.

Osimiński - od ósmy; ósemka.

Osimowicz - od ósmy; ósemka.

Osimski - od ósmy; ósemka.

Osin - od osina ‘osika’.

Osina - 1250 od osina ‘osika’.

Osinczuk - od osina ‘osika’.

Osinglewski - od osiągać, osięgać ‘zdobyć, otrzymać’.

Osingłowski - od osiągać, osięgać ‘zdobyć, otrzymać’.

Osiniak - od osina ‘osika’.

Osiniecki - od osina ‘osika’.

Osinik - od osina ‘osika’.

Osinka - od osina ‘osika’.

Osinki - od osina ‘osika’.

Osinkiewicz - od osina ‘osika’.

Osinko - od osina ‘osika’.

Osinkowski - od osina ‘osika’.

Osinowicz - od osina ‘osika’.

Osinowski - od osina ‘osika’.

Osinski - od osina ‘osika’.

Osińczuk - od osina ‘osika’.

Osińka - od osina ‘osika’.

Osińki - od osina ‘osika’.

Osińko - od osina ‘osika’.

Osiński - 1480 od nazw miejscowych Osina, Osiny, Ośno (częste).

Osiodły - od osiadać ‘osiedlać się’.

Osiol - od staropolskiego osieł, dziś osioł.

Osioł - od staropolskiego osieł, dziś osioł.

Osiołek - od staropolskiego osieł, dziś osioł.

Osiołka - od staropolskiego osieł, dziś osioł.

Osiołkiewicz - od staropolskiego osieł, dziś osioł.

Osiołkowski - od staropolskiego osieł, dziś osioł.

Osiołowska - od staropolskiego osieł, dziś osioł.

Osiołów - od staropolskiego osieł, dziś osioł.

Osior - od osiory ‘otręby kaszy’.

Osiorek - od osiory ‘otręby kaszy’.

Osios - od osesek, osysek, ososek ‘młody ssak w okresie karmienia mlekiem matki’.

Osiowa - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Osiowski - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Osiowy - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Osiowyj - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Osiów - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Osip - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Osipa - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Osipacz - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Osipak - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Osipczak - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Osipczuk - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Osipczyk - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Osipenko - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Osipiak - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Osipienko - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Osipienok - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Osipieńko - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Osipik - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Osipiński - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Osipiuk - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Osipniak - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Osipow - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Osipowa - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Osipowicz - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Osipowski - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Osipów - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Osipuk - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Osirda - od osiory ‘otręby kaszy’.

Osirowski - od osiory ‘otręby kaszy’.

Osis - od osesek, osysek, ososek ‘młody ssak w okresie karmienia mlekiem matki’.

Osisek - od osesek, osysek, ososek ‘młody ssak w okresie karmienia mlekiem matki’.

Osiurak - od o + siurać ‘lać ciecz wartkim, przerywanym strumieniem’.

Osiurek - od o + siurać ‘lać ciecz wartkim, przerywanym strumieniem’.

Osiwa - od osiwieć ‘stać się siwym’.

Osiwak - od osiwieć ‘stać się siwym’.

Osiwala - od osiwieć ‘stać się siwym’.

Osiwalski - od osiwieć ‘stać się siwym’.

Osiwała - od osiwieć ‘stać się siwym’.

Osiwański - od osiwieć ‘stać się siwym’.

Osiwiała - od osiwieć ‘stać się siwym’.

Osiwiański - od osiwieć ‘stać się siwym’.

Osiwicz - od osiwieć ‘stać się siwym’.

Osiwienko - od osiwieć ‘stać się siwym’.

Oska - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’; od osica ‘osa’; od oska ‘osika, topola’.

Oskaldowicz - od oskard ‘kilof podwójny’.

Oskałdowicz - od oskard ‘kilof podwójny’.

Oskar - 1447 od imienia Oskar. Imię pochodzenia germańskiego Ansger, skandynawskie Oskar, od Asen ‘bóg’ + gar, ger ‘włócznia’.

Oskara - od imienia Oskar. Imię pochodzenia germańskiego Ansger, skandynawskie Oskar, od Asen ‘bóg’ + gar, ger ‘włócznia’.

Oskarczyk - od imienia Oskar. Imię pochodzenia germańskiego Ansger, skandynawskie Oskar, od Asen ‘bóg’ + gar, ger ‘włócznia’.

Oskard - od oskard ‘kilof podwójny’.

Oskardowicz - od oskard ‘kilof podwójny’.

Oskarek - od imienia Oskar. Imię pochodzenia germańskiego Ansger, skandynawskie Oskar, od Asen ‘bóg’ + gar, ger ‘włócznia’.

Oskierko-Jeznacki - złożenia brak; Oskierko- brak; Jeznacki od jezny ‘jadący na koniu’.

Oskin - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’; od osica ‘osa’; od oska ‘osika, topola’.

Osko - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’; od osica ‘osa’; od oska ‘osika, topola’.

Oskolec - 1398 - od staropolskiego oskoła ‘sok roślinny’.

Oskoła - 1474 - od staropolskiego oskoła ‘sok roślinny’.

Oskołow - od staropolskiego oskoła ‘sok roślinny’.

Oskólski - od staropolskiego oskoła ‘sok roślinny’.

Oskraba - od oskrobać, oskrobać ‘okroić, oczyścić’.

Oskreba - od oskrobać, oskrobać ‘okroić, oczyścić’.

Oskroba - od oskrobać, oskrobać ‘okroić, oczyścić’.

Oskroba-Guźniczak - złożenia brak; Oskroba od oskrobać, oskrobać ‘okroić, oczyścić’. Guźniczak od guz ‘zgrubienie, bąbel’.

Oskubek - od oskubać.

Oskulski - od staropolskiego oskoła ‘sok roślinny’.

Oskwarek - 1795 od skwarek ‘skwarek’.

Oskwark - od skwarek ‘skwarek’.

Oskwerek - od skwarek ‘skwarek’.

Oskworek - od skwarek ‘skwarek’.

Oslicki - od staropolskiego osieł, dziś osioł.

Oslik - od staropolskiego osieł, dziś osioł.

Osliński - od staropolskiego osieł, dziś osioł.

Oslislo - od nazwy miejscowej Ościłowo (konińskie, gmina Wilczyn).

Oslislok - od nazwy miejscowej Ościłowo (konińskie, gmina Wilczyn).

Oslisło - od nazwy miejscowej Ościłowo (konińskie, gmina Wilczyn).

Osliślok - od nazwy miejscowej Ościłowo (konińskie, gmina Wilczyn).

Oslizło - od nazwy miejscowej Ościłowo (konińskie, gmina Wilczyn).

Oslizłok - od nazwy miejscowej Ościłowo (konińskie, gmina Wilczyn).

Osliźniok - od nazwy miejscowej Ościłowo (konińskie, gmina Wilczyn).

Osluk - od staropolskiego osieł, dziś osioł.

Osła - 1404 od osełka, ze staropolskiego osła ‘narzędzie do ręcznego ostrzenia kosy’.

Osłapiak - od o + słapać ‘chodzić ociężale’.

Osłapko - od o + słapać ‘chodzić ociężale’.

Osłowic - 1426 od staropolskiego osieł, dziś osioł.

Osłowski - od staropolskiego osieł, dziś osioł.

Osłów - od staropolskiego osieł, dziś osioł.

Osma - od ósmy; ósemka.

Osmaczka - od ósmy; ósemka.

Osmaczko - od ósmy; ósemka.

Osmagała - od osmagać ‘obić’.

Osmak - od ósmy; ósemka.

Osmakiewicz - od ósmy; ósemka.

Osmakowicz - od ósmy; ósemka.

Osmala - od osmolić ‘okopcić dymem’.

Osmalak - od osmolić ‘okopcić dymem’.

Osmaliński - od osmolić ‘okopcić dymem’; może od nazwy miejscowej Osmolice (lubelskie, gmina Strzyżewice).

Osmalski - od osmolić ‘okopcić dymem’; od nazwy miejscowej Osmolice (lubelskie, gmina Strzyżewice).

Osmała - od osmolić ‘okopcić dymem’.

Osmałek - od osmolić ‘okopcić dymem’.

Osmałowski - od osmolić ‘okopcić dymem’.

Osman - 1400 od nazwy etnicznej Osman lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ossmann, ta od dolnoniemieckiego asse(n)mann ‘parobek do wołów’.

Osmana - 1604 od nazwy etnicznej Osman lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ossmann, ta od dolnoniemieckiego asse(n)mann ‘parobek do wołów’.

Osmanczuk - od nazwy etnicznej Osman lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ossmann, ta od dolnoniemieckiego asse(n)mann ‘parobek do wołów’.

Osmanczyk - od nazwy etnicznej Osman lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ossmann, ta od dolnoniemieckiego asse(n)mann ‘parobek do wołów’.

Osmanda - od nazwy etnicznej Osman lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ossmann, ta od dolnoniemieckiego asse(n)mann ‘parobek do wołów’.

Osmani - od nazwy etnicznej Osman lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ossmann, ta od dolnoniemieckiego asse(n)mann ‘parobek do wołów’.

Osmaniec - od nazwy etnicznej Osman lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ossmann, ta od dolnoniemieckiego asse(n)mann ‘parobek do wołów’.

Osmanka - 1602 od nazwy etnicznej Osman lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ossmann, ta od dolnoniemieckiego asse(n)mann ‘parobek do wołów’.

Osmann - od nazwy etnicznej Osman lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ossmann, ta od dolnoniemieckiego asse(n)mann ‘parobek do wołów’.

Osmanow - od nazwy etnicznej Osman lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ossmann, ta od dolnoniemieckiego asse(n)mann ‘parobek do wołów’.

Osmanowicz - od nazwy etnicznej Osman lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ossmann, ta od dolnoniemieckiego asse(n)mann ‘parobek do wołów’.

Osmanowski - od nazwy etnicznej Osman lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ossmann, ta od dolnoniemieckiego asse(n)mann ‘parobek do wołów’.

Osmanów - od nazwy etnicznej Osman lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ossmann, ta od dolnoniemieckiego asse(n)mann ‘parobek do wołów’.

Osmań - od nazwy etnicznej Osman lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ossmann, ta od dolnoniemieckiego asse(n)mann ‘parobek do wołów’.

Osmańczuk - od nazwy etnicznej Osman lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ossmann, ta od dolnoniemieckiego asse(n)mann ‘parobek do wołów’.

Osmańczyk - od nazwy etnicznej Osman lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ossmann, ta od dolnoniemieckiego asse(n)mann ‘parobek do wołów’.

Osmański - 1705 od nazwy etnicznej Osman lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ossmann, ta od dolnoniemieckiego asse(n)mann ‘parobek do wołów’.

Osmecki - od osmędzić ‘uwędzić’.

Osmeczko - od osmędzić ‘uwędzić’.

Osmeda - od osmędzić ‘uwędzić’.

Osmela - 1534 od osmolić ‘okopcić dymem’.

Osmelak - od osmolić ‘okopcić dymem’.

Osmelczuk - od osmolić ‘okopcić dymem’.

Osmelek - od osmędzić ‘uwędzić’.

Osmena - od osmędzić ‘uwędzić’.

Osmenda - od osmędzić ‘uwędzić’.

Osmęcki - od osmędzić ‘uwędzić’.

Osmęda - od osmędzić ‘uwędzić’.

Osmędza - od osmędzić ‘uwędzić’.

Osmędzki - od osmędzić ‘uwędzić’.

Osmielak - od osmolić ‘okopcić dymem’.

Osmielski - 1789 od osmolić ‘okopcić dymem’.

Osmol - od osmolić ‘okopcić dymem’.

Osmola - od osmolić ‘okopcić dymem’.

Osmolak - od osmolić ‘okopcić dymem’.

Osmolik - od osmolić ‘okopcić dymem’.

Osmoliński - od osmolić ‘okopcić dymem’.

Osmolski - od nazwy miejscowej Osmolice (lubelskie, gmina Strzyżewice).

Osmoł - od osmolić ‘okopcić dymem’.

Osmoła - od osmolić ‘okopcić dymem’.

Osmołek - od osmolić ‘okopcić dymem’.

Osmołowicz - od osmolić ‘okopcić dymem’.

Osmołów - od osmolić ‘okopcić dymem’.

Osmól - od osmolić ‘okopcić dymem’.

Osmólski - 1527 od nazwy miejscowej Osmolice (lubelskie, gmina Strzyżewice).

Osmul - od osmolić ‘okopcić dymem’.

Osmula - 1789 od osmolić ‘okopcić dymem’.

Osmulski - 1497 od nazwy miejscowej Osmolice (lubelskie, gmina Strzyżewice).

Osmy - od ósmy; ósemka.

Osmycki - od osmykać ‘obrywać, obrywać z liści’.

Osmyk - od osmykać ‘obrywać, obrywać z liści’.

Osmykiel - 1717 od osmykać ‘obrywać, obrywać z liści’.

Osmykielek - 1715 od osmykać ‘obrywać, obrywać z liści’.

Osmykieł - 1722 od osmykać ‘obrywać, obrywać z liści’.

Osna - 1398 od podstawy osn-, ta od oś, ość, ośnik ‘nóż ciesielski’, osna, oścień ‘kolec, bodziec’.

Osnacz - od podstawy osn-, ta od oś, ość, ośnik ‘nóż ciesielski’, osna, oścień ‘kolec, bodziec’.

Osnek - od podstawy osn-, ta od oś, ość, ośnik ‘nóż ciesielski’, osna, oścień ‘kolec, bodziec’.

Osnekowski - od podstawy osn-, ta od oś, ość, ośnik ‘nóż ciesielski’, osna, oścień ‘kolec, bodziec’.

Osnian - od podstawy osn-, ta od oś, ość, ośnik ‘nóż ciesielski’, osna, oścień ‘kolec, bodziec’.

Osniecki - od podstawy osn-, ta od oś, ość, ośnik ‘nóż ciesielski’, osna, oścień ‘kolec, bodziec’.

Osnowa - od osnowa ‘przędza, wątek’.

Osnowczyk - od osnowa ‘przędza, wątek’.

Osnowski - od osnowa ‘przędza, wątek’.

Osnuch - od podstawy osn-, ta od oś, ość, ośnik ‘nóż ciesielski’, osna, oścień ‘kolec, bodziec’.

Osnych - od podstawy osn-, ta od oś, ość, ośnik ‘nóż ciesielski’, osna, oścień ‘kolec, bodziec’.

Osnyk - od podstawy osn-, ta od oś, ość, ośnik ‘nóż ciesielski’, osna, oścień ‘kolec, bodziec’.

Osoba - od osoba ‘jednostka ludzka, zespół cech ludzkich’.

Osobik - od osoba ‘jednostka ludzka, zespół cech ludzkich’.

Osobiński - od osoba ‘jednostka ludzka, zespół cech ludzkich’.

Osobka - od osoba ‘jednostka ludzka, zespół cech ludzkich’.

Osobke - od osoba ‘jednostka ludzka, zespół cech ludzkich’.

Osobliwa - od osobliwy ‘osobisty; wyjątkowy’.

Osobliwy - od osobliwy ‘osobisty; wyjątkowy’.

Osobniak - od osobny ‘samodzielny’, też dawniej ‘osobisty’.

Osobnik - od osobny ‘samodzielny’, też dawniej ‘osobisty’.

Osobny - 1493 od osobny ‘samodzielny’, też dawniej ‘osobisty’.

Osoch - od osoch ‘zysk’.

Osocha - od osoch ‘zysk’.

Osochacki - od osoch ‘zysk’.

Osochocki - od osoch ‘zysk’.

Osochodzki - od osoch ‘zysk’.

Osochowicz - od osoch ‘zysk’.

Osochowski - od osoch ‘zysk’.

Osocki - od o + soić ‘karmić własną piersią niemowlę’.

Osoczek - od o + soić ‘karmić własną piersią niemowlę’.

Osoica - od o + soić ‘karmić własną piersią niemowlę’.

Osoja - od o + soić ‘karmić własną piersią niemowlę’.

Osojca - od o + soić ‘karmić własną piersią niemowlę’.

Osojec - od o + soić ‘karmić własną piersią niemowlę’.

Osoliniec - od osolić ‘posolic, dodać soli’.

Osolinsz - od osolić ‘posolic, dodać soli’.

Osoliński - 1468 od nazwy miejscowej Ossolin, dawniej Osolin (tarnobrzeskie, gmina Klimontów).

Osołek - od osolić ‘posolic, dodać soli’.

Osołkowski - od osolić ‘posolic, dodać soli’.

Osołowski - od osolić ‘posolic, dodać soli’.

Osomański - od nazwy etnicznej Osman lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ossmann, ta od dolnoniemieckiego asse(n)mann ‘parobek do wołów’.

Osos - od osesek, osysek, ososek ‘młody ssak w okresie karmienia mlekiem matki’.

Ososiak - od osesek, osysek, ososek ‘młody ssak w okresie karmienia mlekiem matki’.

Ososik - od osesek, osysek, ososek ‘młody ssak w okresie karmienia mlekiem matki’.

Ososiński - od osesek, osysek, ososek ‘młody ssak w okresie karmienia mlekiem matki’.

Ososki - od osesek, osysek, ososek ‘młody ssak w okresie karmienia mlekiem matki’.

Ososko - od osesek, osysek, ososek ‘młody ssak w okresie karmienia mlekiem matki’.

Osostowicz - od osesek, osysek, ososek ‘młody ssak w okresie karmienia mlekiem matki’.

Ososwiecki - od osesek, osysek, ososek ‘młody ssak w okresie karmienia mlekiem matki’.

Ososz - od osesek, osysek, ososek ‘młody ssak w okresie karmienia mlekiem matki’.

Ososznik - od osesek, osysek, ososek ‘młody ssak w okresie karmienia mlekiem matki’.

Osoś - od osesek, osysek, ososek ‘młody ssak w okresie karmienia mlekiem matki’.

Osowczyk - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Osowicz - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Osowiec - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Osowiecki - od nazwy miejscowej Osowiec (kilka wsi).

Osowik - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Osowniak - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Osowski - 1661 od nazw miejscowych typu Osowa, Osowie, Osowice.

Osowy - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Osóbka - od osoba ‘jednostka ludzka, zespół cech ludzkich’.

Osóbka-Morawski - złożenia brak; Osóbka od osoba ‘jednostka ludzka, zespół cech ludzkich’; Morawski 1390 od nazw miejscowych Morawa, Morawce, Morawsko (kilka wsi).

Osóbniak - od osobny ‘samodzielny’, też dawniej ‘osobisty’.

Osóbski - od osoba ‘jednostka ludzka, zespół cech ludzkich’.

Osóch - od osoch ‘zysk’.

Osójca - od o + soić ‘karmić własną piersią niemowlę’.

Osówiec - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Osówniak - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Osówski - od nazw miejscowych typu Osowa, Osowie, Osowice.

Ospa - od staropolskiego osuć, ospę ‘osypać’ lub od ospa ‘osypka, otręby jako pasza dla zwierząt’.

Ospalec - od ospalec ‘człowiek ospały’.

Ospalski - od ospały.

Ospałek - od ospałek ‘człowiek ospały’.

Ospara - od staropolskiego osuć, ospę ‘osypać’ lub od ospa ‘osypka, otręby jako pasza dla zwierząt’.

Ospiński - od staropolskiego osuć, ospę ‘osypać’ lub od ospa ‘osypka, otręby jako pasza dla zwierząt’.

Ospowski - od staropolskiego osuć, ospę ‘osypać’ lub od ospa ‘osypka, otręby jako pasza dla zwierząt’.

Osrał - od osrać.

Osrodek - od ośrodek ‘środkowa część czegoś’.

Osródek - od ośrodek ‘środkowa część czegoś’.

Osródka - od ośrodek ‘środkowa część czegoś’.

Oss - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Ossa - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Ossadnik - od osada ‘osiedle, wieś’.

Ossak - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Ossakowski - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Ossal - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Ossas - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Ossecki - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Ossek - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Ossendowski - od osąd ‘ocena’, osądzać ‘orzekać’.

Ossenkowski - od osęka ‘długi drąg zakrzywiony na końcu, bosak’.

Osses - od osesek, osysek, ososek ‘młody ssak w okresie karmienia mlekiem matki’.

Ossesiak - od osesek, osysek, ososek ‘młody ssak w okresie karmienia mlekiem matki’.

Ossesik - od osesek, osysek, ososek ‘młody ssak w okresie karmienia mlekiem matki’.

Ossman - od nazwy etnicznej Osman lub od niemieckiej nazwy osobowej Ossman, ta od dolno-niemieckiego osse(n)mann ‘parpbek do wołów’.

Ossmann - od nazwy etnicznej Osman lub od niemieckiej nazwy osobowej Ossman, ta od dolno-niemieckiego osse(n)mann ‘parpbek do wołów’.

Ossochowski - od osoch ‘zysk’.

Ossojski - od o + soić ‘karmić własną piersią niemowlę’.

Ossoliński - 1638-42 od nazwy miejscowej Ossolin, dawniej Osolin (tarnobrzeskie, gmina Klimontów).

Ossorya-Cierpicki - złożenia brak; Ossorya- brak; Cierpicki od cierpieć.

Ossowica - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Ossowicz - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Ossowiec - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Ossowiecki - od nazwy miejscowej Osowiec (kilka wsi).

Ossowitzki - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Ossowka - od osa ‘jadowity owad’, też od osa ‘osika’.

Ossówski - od nazw miejscowych typu Osowa, Osowie, Osowice.

Ossuch - od staropolskiego osuch ‘wysuszony chleb, placek; człowiek stary, chudy’.

Osswald - od imienia Oswald. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od germańskiego ans ‘’bóg’ + walden ‘rządzić, panować’.

Ossypuk - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Ossyra - od osiory ‘otręby kaszy’.

Ossys - od osesek, osysek, ososek ‘młody ssak w okresie karmienia mlekiem matki’.

Ossysek - od osesek, osysek, ososek ‘młody ssak w okresie karmienia mlekiem matki’.

Ost - 1439 od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Osta - 1462 od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Osta1462 - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostach - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostachiewicz - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostachnowicz - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostachow - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostachowicz - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostachowski - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostacz - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostafi - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostaficz - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostaficzuk - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostafiej - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostafiejczuk - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostafiejczyk - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostafienczuk - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostafieńczyk - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostafii - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostafij - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostafijczuk - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostafijczyk - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostafil - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostafin - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostafińczuk - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostafiński - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostafo - 1420 od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostaj - od ostać ‘zostać’, ostały ‘pozostały’.

Ostajeński - od ostać ‘zostać’, ostały ‘pozostały’.

Ostajewski - od ostać ‘zostać’, ostały ‘pozostały’.

Ostajski - od ostać ‘zostać’, ostały ‘pozostały’.

Ostakowski - od ostać ‘zostać’, ostały ‘pozostały’.

Ostal - od ostać ‘zostać’, ostały ‘pozostały’.

Ostala - od ostać ‘zostać’, ostały ‘pozostały’.

Ostalak - od ostać ‘zostać’, ostały ‘pozostały’.

Ostalczyk - od ostać ‘zostać’, ostały ‘pozostały’.

Ostalec - od ostać ‘zostać’, ostały ‘pozostały’.

Ostalecki - od ostać ‘zostać’, ostały ‘pozostały’.

Ostalewski - od ostać ‘zostać’, ostały ‘pozostały’.

Ostalin - od ostać ‘zostać’, ostały ‘pozostały’.

Ostaliński - od ostać ‘zostać’, ostały ‘pozostały’.

Ostalowski - może od nazwy miejscowej Ostałów (plockie, gmina Krośniewice).

Ostalski - od ostać ‘zostać’, ostały ‘pozostały’.

Ostałczyk - od ostać ‘zostać’, ostały ‘pozostały’.

Ostałek - od ostać ‘zostać’, ostały ‘pozostały’.

Ostałkiewicz - od ostać ‘zostać’, ostały ‘pozostały’.

Ostałoński - od ostać ‘zostać’, ostały ‘pozostały’.

Ostałoski - 1799 od nazwy miejscowej Ostałów (plockie, gmina Krośniewice).

Ostałowski - 1651 od nazwy miejscowej Ostałów (plockie, gmina Krośniewice).

Ostały - 1654 od ostać ‘zostać’, ostały ‘pozostały’.

Ostan - od ostać ‘zostać’, ostały ‘pozostały’.

Ostanek - od ostać ‘zostać’, ostały ‘pozostały’.

Ostaniewicz - od ostać ‘zostać’, ostały ‘pozostały’.

Ostanin - od ostać ‘zostać’, ostały ‘pozostały’.

Ostaniuk - od ostać ‘zostać’, ostały ‘pozostały’.

Ostankowicz - od ostać ‘zostać’, ostały ‘pozostały’.

Ostanowicz - od ostać ‘zostać’, ostały ‘pozostały’.

Ostanówka - od ostać ‘zostać’, ostały ‘pozostały’.

Ostanówko - od ostać ‘zostać’, ostały ‘pozostały’.

Ostańczuk - od ostać ‘zostać’, ostały ‘pozostały’.

Ostańkiewicz - od ostać ‘zostać’, ostały ‘pozostały’.

Ostańkowicz - od ostać ‘zostać’, ostały ‘pozostały’.

Ostański - od ostać ‘zostać’, ostały ‘pozostały’.

Ostap - 1462 od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostapa - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostapczen - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostapczenia - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostapczuk - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostapczyk - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostapczyński - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostapek - 1464 od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostapenko - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostapiak - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostapiec - 1391 od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostapiej - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostapienko - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostapieńko - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostapij - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostapijczuk - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostapik - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostapink - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostapinka - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostapiński - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostapionek - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostapiszyn - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostapiuk - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostapiw - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostapkiewicz - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostapko - 1413 od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostapkowicz - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostapnik - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostapniuk - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostapow - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostapowicz - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostapowicz-Ostaszewski - złożenia brak; Ostapowicz od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostapowski - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostapów - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostapski - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostapuk - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostapyk - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostarczuk - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostarek - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostarożański - może

Ostarski - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostarz - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostarzewski - od nazwy miejscowej Ostaszewo (kilka wsi).

Ostas - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostasek - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostasiewicz - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostasiuk - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostasz - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostaszczenko - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostaszczuk - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostaszczyk - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostaszenko - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostaszewicz - 1451 od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostaszewski - 1778 od nazwy miejscowej Ostaszewo (kilka wsi).

Ostaszewski - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostaszka - 1352 od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostaszkiewicz - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostaszko - 1366 od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostaszkowski - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostaszowski - 1397 od nazwy miejscowej Ostaszewo (kilka wsi).

Ostaszók - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostaszuk - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostaszyk - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostaszyn - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostaś - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostatek - 1437 od ostatek ‘reszta, koniec’.

Ostatkiewicz - od ostatek ‘reszta, koniec’.

Ostawiński - od ostatek ‘reszta, koniec’.

Ostawowski - od ostatek ‘reszta, koniec’.

Ostawski - od ostatek ‘reszta, koniec’.

Ostep - od ostąpić ‘otoczyć, oblec’, ostęp ‘trudno dostępne miejsce w puszczy’.

Ostepowicz - od ostąpić ‘otoczyć, oblec’, ostęp ‘trudno dostępne miejsce w puszczy’.

Oster - od niemieckiej nazwy osobowej Oster, ta od średnio-wysoko-niemieckiego osten, ost ‘wschód’.

Ostera - od niemieckiej nazwy osobowej Oster, ta od średnio-wysoko-niemieckiego osten, ost ‘wschód’.

Osterczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Oster, ta od średnio-wysoko-niemieckiego osten, ost ‘wschód’.

Osterczy - od niemieckiej nazwy osobowej Oster, ta od średnio-wysoko-niemieckiego osten, ost ‘wschód’.

Osterczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Oster, ta od średnio-wysoko-niemieckiego osten, ost ‘wschód’.

Osterczyl - od niemieckiej nazwy osobowej Oster, ta od średnio-wysoko-niemieckiego osten, ost ‘wschód’.

Osterek - od niemieckiej nazwy osobowej Oster, ta od średnio-wysoko-niemieckiego osten, ost ‘wschód’.

Osterkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Oster, ta od średnio-wysoko-niemieckiego osten, ost ‘wschód’.

Osterman - od niemieckiej nazwy osobowej Oster, ta od średnio-wysoko-niemieckiego osten, ost ‘wschód’.

Ostermann - od niemieckiej nazwy osobowej Oster, ta od średnio-wysoko-niemieckiego osten, ost ‘wschód’.

Ostern - od niemieckiej nazwy osobowej Oster, ta od średnio-wysoko-niemieckiego osten, ost ‘wschód’.

Osterode - od niemieckiej nazwy osobowej Oster, ta od średnio-wysoko-niemieckiego osten, ost ‘wschód’.

Osterreicher - od niemieckiej nazwy osobowej Oster, ta od średnio-wysoko-niemieckiego osten, ost ‘wschód’.

Osterski - od niemieckiej nazwy osobowej Oster, ta od średnio-wysoko-niemieckiego osten, ost ‘wschód’.

Osterwa - od niemieckiej nazwy osobowej Oster, ta od średnio-wysoko-niemieckiego osten, ost ‘wschód’.

Ostęp - od ostąpić ‘otoczyć, oblec’, ostęp ‘trudno dostępne miejsce w puszczy’.

Ostępowski - od ostąpić ‘otoczyć, oblec’, ostęp ‘trudno dostępne miejsce w puszczy’.

Ostier - od niemieckiej nazwy osobowej Oster, ta od średnio-wysoko-niemieckiego osten, ost ‘wschód’.

Ostobrodka - 1476 od ostry ‘spiczasyt, surowy, stanowczy’

Ostoia - od ostoja ‘oparcie, przystań’ i nazwy herbu Ostoja.

Ostoiński - od ostoja ‘oparcie, przystań’ i nazwy herbu Ostoja.

Ostoiski - od ostoja ‘oparcie, przystań’ i nazwy herbu Ostoja.

Ostoj - 1608 od ostoja ‘oparcie, przystań’ i nazwy herbu Ostoja.

Ostoja - 1379 od ostoja ‘oparcie, przystań’ i nazwy herbu Ostoja.

Ostoja-Bębnowski - brak złożenia; Ostoja 1379 od ostoja ‘oparcie, przystań’ i nazwy herbu Ostoja; Bębnowski 1468 od nazwy miejscowej Bębnowo (ciechanowskie, gmina Radzanów), Bębnów (radomskie, gmina Gowarczów).

Ostoja-Chyżyński - brak złożenia; Ostoja 1379 od ostoja ‘oparcie, przystań’ i nazwy herbu Ostoja; Chyżyński od chyży, też od staropolskiego chyż(a) ‘chata’.

Ostojadło - od ostoja ‘oparcie, przystań’ i nazwy herbu Ostoja.

Ostoja-Domaradzki - brak złożenia; Ostoja 1379 od ostoja ‘oparcie, przystań’ i nazwy herbu Ostoja; Domaradzki 1394 od nazw miejscowych typu Domaradzice, Domaradz, Domaradzyn.

Ostoja-Gajewski - brak złożenia; Ostoja 1379 od ostoja ‘oparcie, przystań’ i nazwy herbu Ostoja; Gajewski 1372 od nazw miejscowych Gajewo, Gaj (częste).

Ostoja-Hełczyński - brak złożenia; Ostoja 1379 od ostoja ‘oparcie, przystań’ i nazwy herbu Ostoja; Hełczyński od imienia żeńskiego Helena.

Ostojak - od ostoja ‘oparcie, przystań’ i nazwy herbu Ostoja.

Ostoja-Lniski - brak złożenia; Ostoja 1379 od ostoja ‘oparcie, przystań’ i nazwy herbu Ostoja; Lniski od podstawy lin-: lin ‘ryba z rodziny karpiowatych’, lina ‘gatunek rosliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Ostoja-Łojasiewicz - brak złożenia; Ostoja 1379 od ostoja ‘oparcie, przystań’ i nazwy herbu Ostoja; Łojasiewicz 1786 od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Ostoja-Ostaszewski - brak złożenia; Ostoja 1379 od ostoja ‘oparcie, przystań’ i nazwy herbu Ostoja; Ostaszewski 1778 od nazwy miejscowej Ostaszewo (kilka wsi).

Ostoja-Pętkowski - brak złożenia; Ostoja 1379 od ostoja ‘oparcie, przystań’ i nazwy herbu Ostoja; Pętkowski brak.

Ostoja-Sędzimir - brak złożenia; Ostoja 1379 od ostoja ‘oparcie, przystań’ i nazwy herbu Ostoja; Sędzimir od imienia złożonego Sędzimir, notowanego w źródłach historycznych od XIV wieku.

Ostoja-Solecki - brak złożenia; Ostoja 1379 od ostoja ‘oparcie, przystań’ i nazwy herbu Ostoja; Solecki 1393 od nazw miejscowych Solec, Solca (kilka wsi).

Ostoja-Starzewski - brak złożenia; Ostoja 1379 od ostoja ‘oparcie, przystań’ i nazwy herbu Ostoja; Starzewski 1423 od nazwy miejscowej Starzów, też Starzew, dziś Starzowa (przemyskie, gmina Stubno).

Ostoja-Świerczyński - brak złożenia; Ostoja 1379 od ostoja ‘oparcie, przystań’ i nazwy herbu Ostoja; Świerczyński od nazwy miejscowej Śweirczyn (włocławskie, gmina Topólka).

Ostoja-Tomaszewski - brak złożenia; Ostoja 1379 od ostoja ‘oparcie, przystań’ i nazwy herbu Ostoja; Tomaszewski 1459 od nazw miejscowych typu Tomaszowice, Tomaszewo, Tomasze (liczne).

Ostoja-Zagórski - brak złożenia; Ostoja 1379 od ostoja ‘oparcie, przystań’ i nazwy herbu Ostoja; Zagórski 1398 od za + góra ‘mieszkający za górą’ lub od nazwy miejscowej Zagórze (częste).

Ostoja-Zawadzki - brak złożenia; Ostoja 1379 od ostoja ‘oparcie, przystań’ i nazwy herbu Ostoja; Zawadzki 1382 od nazwy miejscowej Zawada (liczne) lub od zawada ‘przeszkoda’.

Ostojczyk - 1712 od ostoja ‘oparcie, przystań’ i nazwy herbu Ostoja.

Ostojeński - od ostoja ‘oparcie, przystań’ i nazwy herbu Ostoja.

Ostojewski - 1780 od ostoja ‘oparcie, przystań’ i nazwy herbu Ostoja; lub od nazwy miejscowej Ostojów (kieleckie, gmina Suchedniów).

Ostojicz - od ostoja ‘oparcie, przystań’ i nazwy herbu Ostoja.

Ostojić - od ostoja ‘oparcie, przystań’ i nazwy herbu Ostoja.

Ostojowic - 1416 od ostoja ‘oparcie, przystań’ i nazwy herbu Ostoja.

Ostojowski - od ostoja ‘oparcie, przystań’ i nazwy herbu Ostoja.

Ostojski - 1761 od ostoja ‘oparcie, przystań’ i nazwy herbu Ostoja lub od nazwy miejscowej Ostoja (kilka wsi).

Ostop - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostopa - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostopczuk - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostopienko - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostopieńko - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostopieński - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostopinka - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostopinko - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostopiński - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostopiuk - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostopolski - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostopowicz - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostoya - od ostoja ‘oparcie, przystań’ i nazwy herbu Ostoja.

Ostoyski - od ostoja ‘oparcie, przystań’ i nazwy herbu Ostoja.

Ostój - od ostoja ‘oparcie, przystań’ i nazwy herbu Ostoja.

Ostójski - od ostoja ‘oparcie, przystań’ i nazwy herbu Ostoja.

Ostólski - od ostoja ‘oparcie, przystań’ i nazwy herbu Ostoja.

Ostr - od ostry ‘spiczast, surowy, stanowczy’.

Ostra - od ostry ‘spiczast, surowy, stanowczy’.

Ostrach - od ostry ‘spiczast, surowy, stanowczy’.

Ostrachowski - od ostry ‘spiczast, surowy, stanowczy’.

Ostraczek - od ostry ‘spiczast, surowy, stanowczy’.

Ostrafieńczyk - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostrafijczuk - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostrafin - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Ostrałęcki - 1682 - od nazwy miejscowej Ostrołęka (kilka miejscowości).

Ostramecki - od nazwy miejscowej Ostomecko (bydgoskie, gmina Dąbrowa Chełmińska).

Ostrapolski - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostras - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostrasiński - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostrasz - 1488 od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostraszewicz - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostraszkiewicz - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostrawiński - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostrawski - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostrąga - od ostręga ‘ostrężyna’.

Ostrągowski - od ostręga ‘ostrężyna’.

Ostrega - od ostręga ‘ostrężyna’.

Ostrejko - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostrejko-Orzeszko - złożenia brak; Ostrejko od ostry ‘spiczast, surowy, stanowczy’; Orzeszko 1369 od orzech.

Ostrek - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostreyko - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostręga - od ostręga ‘ostrężyna’.

Ostro - 1336 od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostroba - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’

Ostrobod - 1159 od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’

Ostrobrod - 1159 od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostrobrod - 1159 od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostrobrod - 1159 od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostroch - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostrochalski - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostrochulski - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostrocki - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostrog - 1469 od ostroga ‘kabłąk metalowy przy butach jeźdźca konnego’, to od ostry.

Ostroga - od ostroga ‘kabłąk metalowy przy butach jeźdźca konnego’, to od ostry.

Ostrogłowa - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostrogorski - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostrogórski - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostrogradzka - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostrogski - od ostroga ‘kabłąk metalowy przy butach jeźdźca konnego’, to od ostry.

Ostroiński - od ostroić ‘nastroić’.

Ostroja - od ostroić ‘nastroić’.

Ostrojski - od ostroić ‘nastroić’.

Ostrokołowicz - od ostrokół ‘ogrodzenie z drewnianych zaostrzonych pali, palisada’.

Ostrokólski - od ostrokół ‘ogrodzenie z drewnianych zaostrzonych pali, palisada’.

Ostrokulski - od ostrokół ‘ogrodzenie z drewnianych zaostrzonych pali, palisada’.

Ostrolski - od ostry ‘spiczast, surowy, stanowczy’.

Ostrołącki - 1525 - od nazwy miejscowej Ostrołęka (kilka miejscowości).

Ostrołek - od ostry ‘spiczast, surowy, stanowczy’.

Ostrołęcki - 1482 - od nazwy miejscowej Ostrołęka (kilka miejscowości).

Ostrołęka - od nazwy miejscowej Ostrołęka (kilka miejscowości).

Ostromecki - 1590 - od nazwy miejscowej Ostomecko (bydgoskie, gmina Dąbrowa Chełmińska).

Ostromęcki - od nazwy miejscowej Ostomecko (bydgoskie, gmina Dąbrowa Chełmińska).

Ostromiecki - od nazwy miejscowej Ostomecko (bydgoskie, gmina Dąbrowa Chełmińska).

Ostromski - od ostry ‘spiczast, surowy, stanowczy’.

Ostronicz - od ostry ‘spiczast, surowy, stanowczy’.

Ostrorog - 1426 od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostroróg - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostroruch - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostros - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostrosiak - 1763 od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostroski - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostrosz - 1388 od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostroszczenko - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostroszczyk - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostroszewicz - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostroszewski - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostroś - 1644 od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostrouch - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostrouchiewicz - 1473 (KrW) od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostroumow - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostrouski - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostrouśko - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostrowczyk - 1640 od nazw miejscowych Ostrów, Ostrowo, Ostrowsko (częste).

Ostrowercha - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostrowiak - od nazw miejscowych Ostrów, Ostrowo, Ostrowsko (częste).

Ostrowicki - 1497 od nazwy miejscowej Ostrowite (kilka wsi).

Ostrowicz - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostrowidzki - od nazwy miejscowej Ostrowite (kilka wsi).

Ostrowiec - 1439 od nazwy miejscowej Ostrowiec (kilka miejscowości).

Ostrowiecki - 1390 od nazwy miejscowej Ostrowiec (kilka miejscowości).

Ostrowierch - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostrowski - 1389 od nazw miejscowych Ostrów, Ostrowo, Ostrowsko (częste).

Ostrowszczak - 1679 od nazw miejscowych Ostrów, Ostrowo, Ostrowsko (częste).

Ostrowyj - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostrowzorowa - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostroźlik - od ostroga ‘kabłąk metalowy przy butach jeźdźca konnego’, to od ostry.

Ostroża - 1413 od ostroża ‘ostrokół’.

Ostrożański - od ostroga ‘kabłąk metalowy przy butach jeźdźca konnego’, to od ostry lub od ostróżka ‘toślina kwiatowa’.

Ostrożeń - od ostróżka ‘toślina kwiatowa’.

Ostrożka - 1359 od ostróżka ‘toślina kwiatowa’.

Ostrożko - 1392 od ostróżka ‘toślina kwiatowa’.

Ostrożna - od ostrożny.

Ostrożnikow - od ostrożny.

Ostrożny - od ostrożny.

Ostrożyński - od ostróżka ‘toślina kwiatowa’ lub od ostroga ‘kabłąk metalowy przy butach jeźdźca konnego’, to od ostry lub od ostrożny.

Ostrószka - od ostróżka ‘toślina kwiatowa’.

Ostrówka - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostrówko - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostróżka - od ostróżka ‘toślina kwiatowa’.

Ostróżko - 1392 od ostróżka ‘toślina kwiatowa’.

Ostruch - od rostrucharz, rostrucharz ‘ten, co trzebi zwierzęta domowe’.

Ostruchacz - od rostrucharz, rostrucharz ‘ten, co trzebi zwierzęta domowe’.

Ostrucharz - od rostrucharz, rostrucharz ‘ten, co trzebi zwierzęta domowe’.

Ostruchulski - od rostrucharz, rostrucharz ‘ten, co trzebi zwierzęta domowe’.

Ostrug - od ostroga ‘kabłąk metalowy przy butach jeźdźca konnego’, to od ostry.

Ostruniański - 1685 od nazwy miejscowej Ostrunia (Spisz).

Ostruszka - od ostróżka ‘toślina kwiatowa’.

Ostruszko - od ostróżka ‘toślina kwiatowa’.

Ostrużka - od ostróżka ‘toślina kwiatowa’.

Ostry - 1691 od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostrych - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostrychacz - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostrychalski - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostrychan - od ostruchan, roztruchan ‘puchar’.

Ostrychańczyk - od ostruchan, roztruchan ‘puchar’.

Ostrycharczyk - od rostrucharz, rostrucharz ‘ten, co trzebi zwierzęta domowe’.

Ostrycharz - od rostrucharz, rostrucharz ‘ten, co trzebi zwierzęta domowe’.

Ostrychasz - od rostrucharz, rostrucharz ‘ten, co trzebi zwierzęta domowe’.

Ostrychowicz - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostrychowski - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostrycki - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostryj - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostryk - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostrykiewicz - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostryński - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostrys - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostrysz - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostryżniuk - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’ lub od ostrożny.

Ostrzałek - od ostrzelać, ostrzelić.

Ostrzałkiewicz - od ostrzelać, ostrzelić.

Ostrząsek - od otrząsać ‘strząsać, potrząsać’.

Ostrzeński - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’

Ostrzesz - 1292 od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostrzeszewicz - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostrzeszewski - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostrzewski - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’

Ostrzodka - od ośrodek ‘środkowa część czegoś’.

Ostrzolek - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’

Ostrzołek - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’

Ostrzonsek - od otrząsać ‘strząsać, potrząsać’.

Ostrzosek - od otrząsać ‘strząsać, potrząsać’.

Ostrzotek - od otrząsać ‘strząsać, potrząsać’.

Ostrzódka - od ośrodek ‘środkowa część czegoś’.

Ostrzyca - od ostry ‘spiczast, surowy, stanowczy’.

Ostrzycharz - od rostrucharz, rostrucharz ‘ten, co trzebi zwierzęta domowe’.

Ostrzychowski - od rostrucharz, rostrucharz ‘ten, co trzebi zwierzęta domowe’.

Ostrzycki - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’

Ostrzygała - od ostrzyc ‘obciąć np. włosy’.

Ostrzygałło - od ostrzyc ‘obciąć np. włosy’.

Ostrzygało - od ostrzyc ‘obciąć np. włosy’.

Ostrzygieł - od ostrzyc ‘obciąć np. włosy’.

Ostrzygło - od ostrzyc ‘obciąć np. włosy’.

Ostrzyk - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostrzykowski - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostrzyniec - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostrzyniewski - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostrzyński - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostrzysz - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostrzyszewic - 1391 od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’.

Ostrzywilk - - od ostry ‘spiczasty, surowy, stanowczy’ (lub od Oszczywilk)

Ostrzyżek - od ostrzyżek ‘odpadek przy strzyżeniu głowy’.

Ostrzyżyk - od ostrzyżek ‘odpadek przy strzyżeniu głowy’.

Ostuch - od ostuda ‘przeziębienie; klopot; plama wątrobowa; ostudzić ‘oziębić’.

Ostuda - 1670 od ostuda ‘przeziębienie; klopot; plama wątrobowa; ostudzić ‘oziębić’.

Ostulski - od ostuda ‘przeziębienie; klopot; plama wątrobowa; ostudzić ‘oziębić’.

Ostwald - od imienia Oswald. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od germańskiego ans ‘’bóg’ + walden ‘rządzić, panować’.

Osty - od oset ‘klująca roślina zielna’.

Ostydlo - 1681 od ostydnąć, ostygnąć.

Ostyk-Narbutt - złożenia brak; Ostyk brak; Narbutt od litewskiej nazwy osobowej Nárbutas, ta od imienia złożonego Nárbotas.

Ostyk-Syrewicz - złożenia brak; Ostyk brak; Syrewicz od ser, ze staropolskiego syr.

Osubka - od osoba ‘jednostka ludzka, zespół cech ludzkich’.

Osubniak - od osobny ‘samodzielny’, też dawniej ‘osobisty’.

Osuch - 1432 od staropolskiego osuch ‘wysuszony chleb, placek; człowiek stary, chudy’.

Osucha - od staropolskiego osuch ‘wysuszony chleb, placek; człowiek stary, chudy’.

Osuch-Nowicki - złożenia brak; Osuch 1432 od staropolskiego osuch ‘wysuszony chleb, placek; człowiek stary, chudy’; Nowicki 1757 od nowy.

Osuchowicz - 1626 od staropolskiego osuch ‘wysuszony chleb, placek; człowiek stary, chudy’.

Osuchowski - 1472 od nazwy miejscowej Osuchów (kilka wsi).

Osuch-Pochmielecki - złożenia brak; Osuch 1432 od staropolskiego osuch ‘wysuszony chleb, placek; człowiek stary, chudy’; Pochmielecki zapewne od chmiel.

Osulski - od staropolskiego osuć ‘osypać, przyprószyć’.

Osuł - 1502 od staropolskiego osuć ‘osypać, przyprószyć’.

Osułkiewicz - od staropolskiego osuć ‘osypać, przyprószyć’.

Osułowski - od staropolskiego osuć ‘osypać, przyprószyć’.

Osuszek - od staropolskiego osuch ‘wysuszony chleb, placek; człowiek stary, chudy’.

Osuszkiewicz - od staropolskiego osuch ‘wysuszony chleb, placek; człowiek stary, chudy’.

Osusznik - od staropolskiego osuch ‘wysuszony chleb, placek; człowiek stary, chudy’.

Oswal - od imienia Oswald. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od germańskiego ans ‘’bóg’ + walden ‘rządzić, panować’.

Oswald - od imienia Oswald. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od germańskiego ans ‘’bóg’ + walden ‘rządzić, panować’.

Oswaldo - od imienia Oswald. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od germańskiego ans ‘’bóg’ + walden ‘rządzić, panować’.

Oswałdowski - od imienia Oswald. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od germańskiego ans ‘’bóg’ + walden ‘rządzić, panować’.

Osweld - od imienia Oswald. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od germańskiego ans ‘’bóg’ + walden ‘rządzić, panować’.

Oswiecimski - od nazwy miejscowej Oświęcim (miasto, bielskie; wieś kaliskie, gmina Doruchów).

Oswieciński - od nazwy miejscowej Oświęcim (miasto, bielskie; wieś kaliskie, gmina Doruchów).

Oswięcimka - od nazwy miejscowej Oświęcim (miasto, bielskie; wieś kaliskie, gmina Doruchów).

Osych - od osychać ‘zsychać się’.

Osychowski - od osychać ‘zsychać się’.

Osychus - od osychać ‘zsychać się’.

Osyczka - od osykać ‘opryskać z sykiem’.

Osyczko - od osykać ‘opryskać z sykiem’.

Osyda - od oszydzić, oszydzić ‘wydrwić, ośmieszyć’.

Osydarski - od oszydzić, oszydzić ‘wydrwić, ośmieszyć’.

Osydus - od oszydzić, oszydzić ‘wydrwić, ośmieszyć’.

Osyf - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Osyk - od osykać ‘opryskać z sykiem’.

Osyk - od osykać ‘opryskać z sykiem’.

Osyka - od osykać ‘opryskać z sykiem’.

Osyp - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Osypanka - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Osypanko - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Osypczuk - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Osypek - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Osypiak - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Osypienko - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Osypieńko - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Osypiński - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Osypiuk - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Osypka - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Osypko - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Osypnik - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Osypowicz - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Osypuk - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Osyra - od osiory ‘otręby kaszy’.

Osys - od osesek, osysek, ososek ‘młody ssak w okresie karmienia mlekiem matki’.

Osysek - 1679 od osesek, osysek, ososek ‘młody ssak w okresie karmienia mlekiem matki’.

Osysko - od osesek, osysek, ososek ‘młody ssak w okresie karmienia mlekiem matki’.

Osyssek - od osesek, osysek, ososek ‘młody ssak w okresie karmienia mlekiem matki’.

Osyszek - od osesek, osysek, ososek ‘młody ssak w okresie karmienia mlekiem matki’.

Osyszko - od osesek, osysek, ososek ‘młody ssak w okresie karmienia mlekiem matki’.

Osyś - od osesek, osysek, ososek ‘młody ssak w okresie karmienia mlekiem matki’.

Oszajc - od osada ‘osiedle, wieś’; od oszajca ‘założyciel osady na pustkowiu’.

Oszajca - od osada ‘osiedle, wieś’; od oszajca ‘założyciel osady na pustkowiu’.

Oszajec - od osada ‘osiedle, wieś’; od oszajca ‘założyciel osady na pustkowiu’.

Oszak - od oszaki ‘łuski na ziarnach gryki, jęczmienia’ lub od osakać się ‘obruszać się, oburzać się’.

Oszaka - od oszaki ‘łuski na ziarnach gryki, jęczmienia’ lub od osakać się ‘obruszać się, oburzać się’.

Oszako - od oszaki ‘łuski na ziarnach gryki, jęczmienia’ lub od osakać się ‘obruszać się, oburzać się’.

Oszakowski - od oszaki ‘łuski na ziarnach gryki, jęczmienia’ lub od osakać się ‘obruszać się, oburzać się’.

Oszaniec - od osada ‘osiedle, wieś’; od oszajca ‘założyciel osady na pustkowiu’.

Oszańca - od osada ‘osiedle, wieś’; od oszajca ‘założyciel osady na pustkowiu’.

Oszast - od oszastać ‘obciąć prędko’ lub od oszast ‘deska okrągła ucięta z kloca’.

Oszastowski - od oszastać ‘obciąć prędko’ lub od oszast ‘deska okrągła ucięta z kloca’.

Oszczak - od oszczać ‘oblać moczem’.

Oszczakiewicz - od oszczać ‘oblać moczem’.

Oszczan - od oszczać ‘oblać moczem’.

Oszczankiewicz - od oszczać ‘oblać moczem’.

Oszczanowski - od oszczać ‘oblać moczem’.

Oszczapin - od oszczep ‘dawna broń myśliwska i bojowa’.

Oszczapiński - od oszczep ‘dawna broń myśliwska i bojowa’.

Oszczapowicz - od oszczep ‘dawna broń myśliwska i bojowa’.

Oszczeda - od oszczędzać ‘nie tracić, zbierać’.

Oszczedłowicz - od oszczędzać ‘nie tracić, zbierać’.

Oszczedłowski - od oszczędzać ‘nie tracić, zbierać’.

Oszczenda - od oszczędzać ‘nie tracić, zbierać’.

Oszczep - 1506 od oszczep ‘dawna broń myśliwska i bojowa’.

Oszczepaliński - od oszczep ‘dawna broń myśliwska i bojowa’.

Oszczepalski - od oszczep ‘dawna broń myśliwska i bojowa’.

Oszczepało - od oszczep ‘dawna broń myśliwska i bojowa’.

Oszczepański - od oszczep ‘dawna broń myśliwska i bojowa’.

Oszczepiński - od oszczep ‘dawna broń myśliwska i bojowa’.

Oszczepkow - od oszczep ‘dawna broń myśliwska i bojowa’.

Oszczepnikowic - 1438 od oszczep ‘dawna broń myśliwska i bojowa’; od oszczepnik ‘człowiek uzbrojony w oszczep’.

Oszczepowski - od oszczep ‘dawna broń myśliwska i bojowa’.

Oszczerz - 1398 od staropolskiego oszczerzać ‘pokazywać zęby; szydzić’.

Oszczerza - 1498 od staropolskiego oszczerzać ‘pokazywać zęby; szydzić’.

Oszczerzowic - 1407 od staropolskiego oszczerzać ‘pokazywać zęby; szydzić’.

Oszczewski - od oszczać ‘oblać moczem’.

Oszczęda - od oszczędzać ‘nie tracić, zbierać’.

Oszczędłowicz - od oszczędzać ‘nie tracić, zbierać’.

Oszczędłowski - od oszczędzać ‘nie tracić, zbierać’.

Oszczędna - od oszczędzać ‘nie tracić, zbierać’; od oszczędny.

Oszczędny - od oszczędzać ‘nie tracić, zbierać’; od oszczędny.

Oszczędza - 1608 od oszczędzać ‘nie tracić, zbierać’.

Oszczuk - od oszczać ‘oblać moczem’.

Oszczyc - 1399 od oszczać ‘oblać moczem’.

Oszczydura - 1494 od oszczać ‘oblać moczem’.

Oszczyg - od ostrzyc ‘obciąć np. włosy’.

Oszczygiel - od ostrzyc ‘obciąć np. włosy’.

Oszczygieł - od ostrzyc ‘obciąć np. włosy’.

Oszczyk - od oszczać ‘oblać moczem’.

Oszczyna - od oszczać ‘oblać moczem’.

Oszczypak - od oszczypać ‘oberwać, wydłubać’.

Oszczypalski - od oszczypać ‘oberwać, wydłubać’.

Oszczypała - od oszczypać ‘oberwać, wydłubać’.

Oszczypczyk - od oszczypać ‘oberwać, wydłubać’.

Oszczypek - od oszczypać ‘oberwać, wydłubać’; od oszczypek, oscypek ‘ser owczy wyrabiany przez górali’.

Oszczypka - od oszczypać ‘oberwać, wydłubać’; od oszczypek, oscypek ‘ser owczy wyrabiany przez górali’.

Oszczypko - od oszczypać ‘oberwać, wydłubać’; od oszczypek, oscypek ‘ser owczy wyrabiany przez górali’.

Oszczyrza - 1503 od staropolskiego oszczerzać ‘pokazywać zęby; szydzić’.

Oszczyzna - od oszczać ‘oblać moczem’.

Oszejca - od osada ‘osiedle, wieś’; od oszajca ‘założyciel osady na pustkowiu’.

Oszejczyk - od osada ‘osiedle, wieś’; od oszajca ‘założyciel osady na pustkowiu’.

Oszkin-Kownacki - złożenia brak; Oszkin brak; Kownacki 1397 od nazwy miejscowej Kownaty (Maz).

Oszman - od nazwy etnicznej Osman lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ossmann, ta od dolnoniemieckiego asse(n)mann ‘parobek do wołów’.

Oszmana - od nazwy etnicznej Osman lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ossmann, ta od dolnoniemieckiego asse(n)mann ‘parobek do wołów’.

Oszmaniec - od nazwy etnicznej Osman lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ossmann, ta od dolnoniemieckiego asse(n)mann ‘parobek do wołów’.

Oszmankiewicz - od nazwy etnicznej Osman lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ossmann, ta od dolnoniemieckiego asse(n)mann ‘parobek do wołów’.

Oszmanowicz - od nazwy etnicznej Osman lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ossmann, ta od dolnoniemieckiego asse(n)mann ‘parobek do wołów’.

Oszmańczuk - od nazwy etnicznej Osman lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ossmann, ta od dolnoniemieckiego asse(n)mann ‘parobek do wołów’.

Oszmański - od nazwy etnicznej Osman lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ossmann, ta od dolnoniemieckiego asse(n)mann ‘parobek do wołów’.

Oszmian - od nazwy etnicznej Osman lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ossmann, ta od dolnoniemieckiego asse(n)mann ‘parobek do wołów’.

Oszmiana - od nazwy etnicznej Osman lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ossmann, ta od dolnoniemieckiego asse(n)mann ‘parobek do wołów’.

Oszmianczuk - od nazwy etnicznej Osman lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ossmann, ta od dolnoniemieckiego asse(n)mann ‘parobek do wołów’.

Oszmianiec - od nazwy etnicznej Osman lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ossmann, ta od dolnoniemieckiego asse(n)mann ‘parobek do wołów’.

Oszmianski - od nazwy etnicznej Osman lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ossmann, ta od dolnoniemieckiego asse(n)mann ‘parobek do wołów’.

Oszmiańczuk - od nazwy etnicznej Osman lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ossmann, ta od dolnoniemieckiego asse(n)mann ‘parobek do wołów’.

Oszmiańczyk - od nazwy etnicznej Osman lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ossmann, ta od dolnoniemieckiego asse(n)mann ‘parobek do wołów’.

Oszmiański - od nazwy etnicznej Osman lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ossmann, ta od dolnoniemieckiego asse(n)mann ‘parobek do wołów’.

Oszmieńczuk - od nazwy etnicznej Osman lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ossmann, ta od dolnoniemieckiego asse(n)mann ‘parobek do wołów’.

Oszmólski - od nazwy miejscowej Osmolice (lubelskie, gmina Strzyżewice).

Oszóst - od oszust ‘złodziej, kłamca’.

Oszóścik - od oszust ‘złodziej, kłamca’.

Osztab - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Osztap - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Osztasz - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Osztop - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi od greckiego Eustáchios, Eustachus, to od eu ‘dobrze’ + stachús ‘kłos zboża, potomstwo’.

Oszuka - od oszukać ‘okpić, okłamać’.

Oszukała - 1606 od oszukać ‘okpić, okłamać’.

Oszukanek - od oszukać ‘okpić, okłamać’; od oszukany.

Oszukowski - od oszukać ‘okpić, okłamać’.

Oszurek - od o + siurać ‘lać ciecz wartkim, przerywanym strumieniem’.

Oszurkiewicz - od o + siurać ‘lać ciecz wartkim, przerywanym strumieniem’.

Oszurko - od o + siurać ‘lać ciecz wartkim, przerywanym strumieniem’.

Oszuscik - od oszust ‘złodziej, kłamca’.

Oszust - 1430 od oszust ‘złodziej, kłamca’.

Oszustek - 1480 od oszust ‘złodziej, kłamca’.

Oszustowicz - od oszust ‘złodziej, kłamca’.

Oszustowski - od oszust ‘złodziej, kłamca’.

Oszustów - od oszust ‘złodziej, kłamca’.

Oszuścik - od oszust ‘złodziej, kłamca’.

Oszuściński - od oszust ‘złodziej, kłamca’.

Oszuściuk - od oszust ‘złodziej, kłamca’.

Oszwałdowski - od imienia Oswald. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od germańskiego ans ‘’bóg’ + walden ‘rządzić, panować’.

Oszwałowski - od imienia Oswald. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od germańskiego ans ‘’bóg’ + walden ‘rządzić, panować’.

Oś - od oś ‘część urządzenia, na której osadzone są inne części, obracające się dookoła niej’.

Ościak - od oset ‘kłująca roślina zielna’.

Ościanko - od oset ‘kłująca roślina zielna’.

Ościk - od oset ‘kłująca roślina zielna’; od ościk.

Ościkowski - od oset ‘kłująca roślina zielna’.

Ościłowicz - od oset ‘kłująca roślina zielna’.

Ościłowski - od oset ‘kłująca roślina zielna’.

Ościński - od oset ‘kłująca roślina zielna’.

Ościsławski - od nazwy miejscowej Ościłowo (konińskie, gmina Wilczyn).

Ościsłowski - od nazwy miejscowej Ościłowo (konińskie, gmina Wilczyn).

Ościuk - od oset ‘kłująca roślina zielna’.

Ośka - od oś ‘część urządzenia, na której osadzone są inne części, obracające się dookoła niej’.

Ośkiewicz - od oś ‘część urządzenia, na której osadzone są inne części, obracające się dookoła niej’.

Ośko - od oś ‘część urządzenia, na której osadzone są inne części, obracające się dookoła niej’.

Ośkowiak - od oś ‘część urządzenia, na której osadzone są inne części, obracające się dookoła niej’.

Ośkowicz - od oś ‘część urządzenia, na której osadzone są inne części, obracające się dookoła niej’.

Oślak - od staropolskiego osieł, dziś osioł.

Oślica - 1400 od staropolskiego osieł, dziś osioł.

Oślicki - 1736 od staropolskiego osieł, dziś osioł.

Oślisko - od staropolskiego osieł, dziś osioł.

Oślisło - od nazwy miejscowej Ościłowo (konińskie, gmina Wilczyn).

Oślisniok - od nazwy miejscowej Ościłowo (konińskie, gmina Wilczyn).

Oślizgło - od nazwy miejscowej Ościłowo (konińskie, gmina Wilczyn).

Oślizlok - od nazwy miejscowej Ościłowo (konińskie, gmina Wilczyn).

Oślizło - 1420 od nazwy miejscowej Ościłowo (konińskie, gmina Wilczyn).

Oślizłok - od nazwy miejscowej Ościłowo (konińskie, gmina Wilczyn).

Oślizły - od oślizły ‘pokryty wilgocią, lepki’.

Oślizniok - od nazwy miejscowej Ościłowo (konińskie, gmina Wilczyn).

Oślizok - od nazwy miejscowej Ościłowo (konińskie, gmina Wilczyn).

Ośliźlok (Śl) - od nazwy miejscowej Ościłowo (konińskie, gmina Wilczyn).

Ośliźniok - od nazwy miejscowej Ościłowo (konińskie, gmina Wilczyn).

Ośliżlok - od nazwy miejscowej Ościłowo (konińskie, gmina Wilczyn).

Ośliżło - od nazwy miejscowej Ościłowo (konińskie, gmina Wilczyn).

Ośliżok - od nazwy miejscowej Ościłowo (konińskie, gmina Wilczyn).

Ośluk - od staropolskiego osieł, dziś osioł.

Ośmak - od ósmy; ósemka.

Ośmakiewicz - od ósmy; ósemka.

Ośman - od nazwy etnicznej Osman lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ossmann, ta od dolnoniemieckiego asse(n)mann ‘parobek do wołów’.

Ośmański - od nazwy etnicznej Osman lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ossmann, ta od dolnoniemieckiego asse(n)mann ‘parobek do wołów’.

Ośmelak - od ośmielać ‘dodać śmiałości, zachęcić’.

Ośmiak - od ósmy; ósemka.

Ośmiakiewicz - od ósmy; ósemka.

Ośmiałek - od ośmielać ‘dodać śmiałości, zachęcić’.

Ośmiałkowski - od ośmielać ‘dodać śmiałości, zachęcić’.

Ośmiałowski - 1766 od nazwy miejscowej Ośmiałowo (włocławskie, gmina Lipno).

Ośmian - od nazwy etnicznej Osman lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ossmann, ta od dolnoniemieckiego asse(n)mann ‘parobek do wołów’.

Ośmiana - od nazwy etnicznej Osman lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ossmann, ta od dolnoniemieckiego asse(n)mann ‘parobek do wołów’.

Ośmiańczuk - od nazwy etnicznej Osman lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ossmann, ta od dolnoniemieckiego asse(n)mann ‘parobek do wołów’.

Ośmiański - od nazwy etnicznej Osman lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ossmann, ta od dolnoniemieckiego asse(n)mann ‘parobek do wołów’.

Ośmiela - od ośmielać ‘dodać śmiałości, zachęcić’.

Ośmielak - od ośmielać ‘dodać śmiałości, zachęcić’.

Ośmielski - od ośmielać ‘dodać śmiałości, zachęcić’.

Ośmieła - od ośmielać ‘dodać śmiałości, zachęcić’.

Ośmiełowski - od nazwy miejscowej Ośmiałowo (włocławskie, gmina Lipno).

Ośmiłowski - od nazwy miejscowej Ośmiałowo (włocławskie, gmina Lipno).

Ośmiołowski - od nazwy miejscowej Ośmiałowo (włocławskie, gmina Lipno).

Ośmok - od ósmy; ósemka.

Ośpiał - 1507 od ospały ‘senny, gnuśny, leniwy’.

Ośpiało - 1567– od ospały ‘senny, gnuśny, leniwy’.

Ośpiela - XII wiek od ospały ‘senny, gnuśny, leniwy’.

Ośrodek - od ośrodek ‘środkowa część czegoś’.

Ośrodka - od ośrodek ‘środkowa część czegoś’. od ośródka ‘środkowa część chleba, miękisz’.

Ośródek - od ośrodek ‘środkowa część czegoś’.

Ośródka - od ośrodek ‘środkowa część czegoś’. od ośródka ‘środkowa część chleba, miękisz’.

Ośrudek - od ośrodek ‘środkowa część czegoś’. od ośródka ‘środkowa część chleba, miękisz’.

Ośrzodek - 1547 od ośrodek ‘środkowa część czegoś’.

Ośwęcimski - od nazwy miejscowej Oświęcim (miasto, bielskie; wieś kaliskie, gmina Doruchów).

Oświat - od oświata ‘oświetlenie, blask’.

Oświata - od oświata ‘oświetlenie, blask’.

Oświecieński - od nazwy miejscowej Oświęcim (miasto, bielskie; wieś kaliskie, gmina Doruchów).

Oświecieński - od nazwy miejscowej Oświęcim (miasto, bielskie; wieś kaliskie, gmina Doruchów).

Oświecimka - od nazwy miejscowej Oświęcim (miasto, bielskie; wieś kaliskie, gmina Doruchów).

Oświecimko - od nazwy miejscowej Oświęcim (miasto, bielskie; wieś kaliskie, gmina Doruchów).

Oświecimski - od nazwy miejscowej Oświęcim (miasto, bielskie; wieś kaliskie, gmina Doruchów).

Oświeciński - od nazwy miejscowej Oświęcim (miasto, bielskie; wieś kaliskie, gmina Doruchów).

Oświeczyński - od nazwy miejscowej Oświęcim (miasto, bielskie; wieś kaliskie, gmina Doruchów).

Oświęcim - 1460 od nazwy miejscowej Oświęcim (miasto, bielskie; wieś kaliskie, gmina Doruchów).

Oświęcimek - 1453 od nazwy miejscowej Oświęcim (miasto, bielskie; wieś kaliskie, gmina Doruchów).

Oświęcimka - 1459 od nazwy miejscowej Oświęcim (miasto, bielskie; wieś kaliskie, gmina Doruchów).

Oświęcimko - od nazwy miejscowej Oświęcim (miasto, bielskie; wieś kaliskie, gmina Doruchów).

Oświęcimski - od nazwy miejscowej Oświęcim (miasto, bielskie; wieś kaliskie, gmina Doruchów).

Oświęciński - od nazwy miejscowej Oświęcim (miasto, bielskie; wieś kaliskie, gmina Doruchów).

Oświt - od oświata ‘oświetlenie, blask’; od oświt ‘świt, brzask’.

Ot - 1491 od imienia Otto. Imię pochodzenia germańskiego, stanowi staro-wysoko-niemieckie skrócenie od imion złożonych na Ot-, typu Otward. Już na gruncie niemieckim występowały dwa warianty: Odo i Ot(t)o. Podwójna forma została przeniesiona do języka polskiego. Imię notowane w Polsce od XI wieku lub od imion typu Otjęsław.

Ota - 1260 od imienia Otto. Imię pochodzenia germańskiego, stanowi staro-wysoko-niemieckie skrócenie od imion złożonych na Ot-, typu Otward. Już na gruncie niemieckim występowały dwa warianty: Odo i Ot(t)o. Podwójna forma została przeniesiona do języka polskiego. Imię notowane w Polsce od XI wieku.

Otachel - od imienia Otto. Imię pochodzenia germańskiego, stanowi staro-wysoko-niemieckie skrócenie od imion złożonych na Ot-, typu Otward. Już na gruncie niemieckim występowały dwa warianty: Odo i Ot(t)o. Podwójna forma została przeniesiona do języka polskiego. Imię notowane w Polsce od XI wieku.

Otacheł - od imienia Otto. Imię pochodzenia germańskiego, stanowi staro-wysoko-niemieckie skrócenie od imion złożonych na Ot-, typu Otward. Już na gruncie niemieckim występowały dwa warianty: Odo i Ot(t)o. Podwójna forma została przeniesiona do języka polskiego. Imię notowane w Polsce od XI wieku.

Otak - od imienia Otto. Imię pochodzenia germańskiego, stanowi staro-wysoko-niemieckie skrócenie od imion złożonych na Ot-, typu Otward. Już na gruncie niemieckim występowały dwa warianty: Odo i Ot(t)o. Podwójna forma została przeniesiona do języka polskiego. Imię notowane w Polsce od XI wieku.

Otakała - od imienia Otto. Imię pochodzenia germańskiego, stanowi staro-wysoko-niemieckie skrócenie od imion złożonych na Ot-, typu Otward. Już na gruncie niemieckim występowały dwa warianty: Odo i Ot(t)o. Podwójna forma została przeniesiona do języka polskiego. Imię notowane w Polsce od XI wieku.

Otawa - od otawa ‘nowa trawa wyrosła po szkoszeniu łąki’.

Otawski - od otawa ‘nowa trawa wyrosła po szkoszeniu łąki’.

Otczak - od imienia Otto. Imię pochodzenia germańskiego, stanowi staro-wysoko-niemieckie skrócenie od imion złożonych na Ot-, typu Otward. Już na gruncie niemieckim występowały dwa warianty: Odo i Ot(t)o. Podwójna forma została przeniesiona do języka polskiego. Imię notowane w Polsce od XI wieku.

Otczenasz - od Ojcze nasz, z łacińskiego Pater noster.

Otczenaszenko - od Ojcze nasz, z łacińskiego Pater noster.

Otczyk - od imienia Otto. Imię pochodzenia germańskiego, stanowi staro-wysoko-niemieckie skrócenie od imion złożonych na Ot-, typu Otward. Już na gruncie niemieckim występowały dwa warianty: Odo i Ot(t)o. Podwójna forma została przeniesiona do języka polskiego. Imię notowane w Polsce od XI wieku.

Otek - 1335 od imienia Otto. Imię pochodzenia germańskiego, stanowi staro-wysoko-niemieckie skrócenie od imion złożonych na Ot-, typu Otward. Już na gruncie niemieckim występowały dwa warianty: Odo i Ot(t)o. Podwójna forma została przeniesiona do języka polskiego. Imię notowane w Polsce od XI wieku.

Oterman - od niemieckiej nazwy osobowej Otter, ta od średnio-wysoko-niemieckiego oter, otter ‘żmija, wydra’; od niemieckiej nazwy osobowej Ottermann.

Oterski - od niemieckiej nazwy osobowej Otter, ta od średnio-wysoko-niemieckiego oter, otter ‘żmija, wydra’.

Otffinowski - od nazwy miejscowej Otwinów, dziś Otfinów (tarnowskie, gmina Żabno).

Otfinowski - od nazwy miejscowej Otwinów, dziś Otfinów (tarnowskie, gmina Żabno).

Otka - 1393 od imienia Otto. Imię pochodzenia germańskiego, stanowi staro-wysoko-niemieckie skrócenie od imion złożonych na Ot-, typu Otward. Już na gruncie niemieckim występowały dwa warianty: Odo i Ot(t)o. Podwójna forma została przeniesiona do języka polskiego. Imię notowane w Polsce od XI wieku.

Otko - 1413 od imienia Otto. Imię pochodzenia germańskiego, stanowi staro-wysoko-niemieckie skrócenie od imion złożonych na Ot-, typu Otward. Już na gruncie niemieckim występowały dwa warianty: Odo i Ot(t)o. Podwójna forma została przeniesiona do języka polskiego. Imię notowane w Polsce od XI wieku.

Otłog - od otłóg, odłóg ‘ugór’.

Otłożek - od otłóg, odłóg ‘ugór’.

Otłożski - od otłóg, odłóg ‘ugór’.

Otłóg - od otłóg, odłóg ‘ugór’.

Otman - 1401 od niemieckiej nazwy osobowej Ottmann, ta od imion złożonych na Od-.

Otmanowic - 1388 od niemieckiej nazwy osobowej Ottmann, ta od imion złożonych na Od-.

Otmanowski - od niemieckiej nazwy osobowej Ottmann, ta od imion złożonych na Od-.

Otmański - od niemieckiej nazwy osobowej Ottmann, ta od imion złożonych na Od-.

Otmar-Sztejn - złożenia brak; Otmar - brak; Sztejn od niemieckiej nazwy osobowej Stein, ta od Stein ‘kamień’.

Oto - od imienia Otto. Imię pochodzenia germańskiego, stanowi staro-wysoko-niemieckie skrócenie od imion złożonych na Ot-, typu Otward. Już na gruncie niemieckim występowały dwa warianty: Odo i Ot(t)o. Podwójna forma została przeniesiona do języka polskiego. Imię notowane w Polsce od XI wieku.

Otocki - 1417 od nazwy miejscowe Otok (kilka wsi).

Otoczak - od otok, otoka ‘obramowanie, obwódka’.

Otoczko - od otok, otoka ‘obramowanie, obwódka’.

Otoczyk - od otok, otoka ‘obramowanie, obwódka’.

Otoczyński - od otok, otoka ‘obramowanie, obwódka’.

Otok - od otok, otoka ‘obramowanie, obwódka’.

Otoka - od otok, otoka ‘obramowanie, obwódka’.

Otola - od staropolskiego otolić, dziś otulić ‘okryć, osłonić’.

Otolia - od staropolskiego otolić, dziś otulić ‘okryć, osłonić’.

Otolik - od staropolskiego otolić, dziś otulić ‘okryć, osłonić’.

Otoła - od staropolskiego otolić, dziś otulić ‘okryć, osłonić’.

Oton - od imienia Otto. Imię pochodzenia germańskiego, stanowi staro-wysoko-niemieckie skrócenie od imion złożonych na Ot-, typu Otward. Już na gruncie niemieckim występowały dwa warianty: Odo i Ot(t)o. Podwójna forma została przeniesiona do języka polskiego. Imię notowane w Polsce od XI wieku.

Otorowski - 1387 od nazwy miejscowej Otorowo (poznańskie, gmina Szamotuły).

Otoszenko - od imienia Otto. Imię pochodzenia germańskiego, stanowi staro-wysoko-niemieckie skrócenie od imion złożonych na Ot-, typu Otward. Już na gruncie niemieckim występowały dwa warianty: Odo i Ot(t)o. Podwójna forma została przeniesiona do języka polskiego. Imię notowane w Polsce od XI wieku.

Otoś - od imienia Otto. Imię pochodzenia germańskiego, stanowi staro-wysoko-niemieckie skrócenie od imion złożonych na Ot-, typu Otward. Już na gruncie niemieckim występowały dwa warianty: Odo i Ot(t)o. Podwójna forma została przeniesiona do języka polskiego. Imię notowane w Polsce od XI wieku.

Otów - od imienia Otto. Imię pochodzenia germańskiego, stanowi staro-wysoko-niemieckie skrócenie od imion złożonych na Ot-, typu Otward. Już na gruncie niemieckim występowały dwa warianty: Odo i Ot(t)o. Podwójna forma została przeniesiona do języka polskiego. Imię notowane w Polsce od XI wieku.

Otówek - od imienia Otto. Imię pochodzenia germańskiego, stanowi staro-wysoko-niemieckie skrócenie od imion złożonych na Ot-, typu Otward. Już na gruncie niemieckim występowały dwa warianty: Odo i Ot(t)o. Podwójna forma została przeniesiona do języka polskiego. Imię notowane w Polsce od XI wieku.

Otrąba - 1553 od otręba, otręby ‘łuski zboża oddzielone od mąki podczas mielenia’.

Otrąbek - od otręba, otręby ‘łuski zboża oddzielone od mąki podczas mielenia’.

Otrąbka - od otręba, otręby ‘łuski zboża oddzielone od mąki podczas mielenia’.

Otrąbowski - od otręba, otręby ‘łuski zboża oddzielone od mąki podczas mielenia’.

Otreba - od otręba, otręby ‘łuski zboża oddzielone od mąki podczas mielenia’.

Otrebiak - od otręba, otręby ‘łuski zboża oddzielone od mąki podczas mielenia’.

Otrebowski - od otręba, otręby ‘łuski zboża oddzielone od mąki podczas mielenia’.

Otrebski - od otręba, otręby ‘łuski zboża oddzielone od mąki podczas mielenia’.

Otremba - od Otręba, otręby ‘łuski zboża oddzielone od mąki podczas mielenia’.

Otrembiak - od Otręba, otręby ‘łuski zboża oddzielone od mąki podczas mielenia’.

Otrembik - od Otręba, otręby ‘łuski zboża oddzielone od mąki podczas mielenia’.

Otrembka - od Otręba, otręby ‘łuski zboża oddzielone od mąki podczas mielenia’.

Otrembnik - od Otręba, otręby ‘łuski zboża oddzielone od mąki podczas mielenia’.

Otrembowski - od Otręba, otręby ‘łuski zboża oddzielone od mąki podczas mielenia’.

Otrembski - od Otręba, otręby ‘łuski zboża oddzielone od mąki podczas mielenia’.

Otreszko-Arski - złożenia brak; Otreszko - brak; Arski brak.

Otręba - 1430 od Otręba, otręby ‘łuski zboża oddzielone od mąki podczas mielenia’.

Otrębalski - od Otręba, otręby ‘łuski zboża oddzielone od mąki podczas mielenia’.

Otrębiak - od Otręba, otręby ‘łuski zboża oddzielone od mąki podczas mielenia’.

Otrębnik - 1654 od Otręba, otręby ‘łuski zboża oddzielone od mąki podczas mielenia’.

Otrębny - od Otręba, otręby ‘łuski zboża oddzielone od mąki podczas mielenia’.

Otrębowicz - od Otręba, otręby ‘łuski zboża oddzielone od mąki podczas mielenia’.

Otrębowski - od Otręba, otręby ‘łuski zboża oddzielone od mąki podczas mielenia’.

Otrębski - od Otręba, otręby ‘łuski zboża oddzielone od mąki podczas mielenia’.

Otrębus - od Otręba, otręby ‘łuski zboża oddzielone od mąki podczas mielenia’.

Otręmba - od Otręba, otręby ‘łuski zboża oddzielone od mąki podczas mielenia’.

Otręmbski - od Otręba, otręby ‘łuski zboża oddzielone od mąki podczas mielenia’.

Otroba - od otręba, otręby ‘łuski zboża oddzielone od mąki podczas mielenia’.

Otromba - od otręba, otręby ‘łuski zboża oddzielone od mąki podczas mielenia’.

Otrombka - od otręba, otręby ‘łuski zboża oddzielone od mąki podczas mielenia’.

Otrombke - od otręba, otręby ‘łuski zboża oddzielone od mąki podczas mielenia’.

Otromke - od otręba, otręby ‘łuski zboża oddzielone od mąki podczas mielenia’.

Otrompka - od otręba, otręby ‘łuski zboża oddzielone od mąki podczas mielenia’.

Otrubiec - od otręba, otręby ‘łuski zboża oddzielone od mąki podczas mielenia’.

Otrzasek - od otrząsać ‘strząsać, potrząsać’.

Otrząsek - od otrząsać ‘strząsać, potrząsać’.

Otrzęsek - od otrząsać ‘strząsać, potrząsać’.

Otrzonsek - od otrząsać ‘strząsać, potrząsać’.

Otrzosek - od otrząsać ‘strząsać, potrząsać’.

Ott - od imienia Otto. Imię pochodzenia germańskiego, stanowi staro-wysoko-niemieckie skrócenie od imion złożonych na Ot-, typu Otward. Już na gruncie niemieckim występowały dwa warianty: Odo i Ot(t)o. Podwójna forma została przeniesiona do języka polskiego. Imię notowane w Polsce od XI wieku.

Otta - 1388 od imienia Otto. Imię pochodzenia germańskiego, stanowi staro-wysoko-niemieckie skrócenie od imion złożonych na Ot-, typu Otward. Już na gruncie niemieckim występowały dwa warianty: Odo i Ot(t)o. Podwójna forma została przeniesiona do języka polskiego. Imię notowane w Polsce od XI wieku.

Ottawa - od otawa ‘nowa trawa wyrosła po szkoszeniu łąki’.

Otte - od imienia Otto. Imię pochodzenia germańskiego, stanowi staro-wysoko-niemieckie skrócenie od imion złożonych na Ot-, typu Otward. Już na gruncie niemieckim występowały dwa warianty: Odo i Ot(t)o. Podwójna forma została przeniesiona do języka polskiego. Imię notowane w Polsce od XI wieku.

Ottman - od niemieckiej nazwy osobowej Ottmann, ta od imion złożonych na Od-.

Ottmann - od niemieckiej nazwy osobowej Ottmann, ta od imion złożonych na Od-.

Otto - od imienia Otto. Imię pochodzenia germańskiego, stanowi staro-wysoko-niemieckie skrócenie od imion złożonych na Ot-, typu Otward. Już na gruncie niemieckim występowały dwa warianty: Odo i Ot(t)o. Podwójna forma została przeniesiona do języka polskiego. Imię notowane w Polsce od XI wieku.

Otton - od imienia Otto. Imię pochodzenia germańskiego, stanowi staro-wysoko-niemieckie skrócenie od imion złożonych na Ot-, typu Otward. Już na gruncie niemieckim występowały dwa warianty: Odo i Ot(t)o. Podwójna forma została przeniesiona do języka polskiego. Imię notowane w Polsce od XI wieku.

Ottowicz - 1425 od imienia Otto. Imię pochodzenia germańskiego, stanowi staro-wysoko-niemieckie skrócenie od imion złożonych na Ot-, typu Otward. Już na gruncie niemieckim występowały dwa warianty: Odo i Ot(t)o. Podwójna forma została przeniesiona do języka polskiego. Imię notowane w Polsce od XI wieku.

Ottowski - od imienia Otto. Imię pochodzenia germańskiego, stanowi staro-wysoko-niemieckie skrócenie od imion złożonych na Ot-, typu Otward. Już na gruncie niemieckim występowały dwa warianty: Odo i Ot(t)o. Podwójna forma została przeniesiona do języka polskiego. Imię notowane w Polsce od XI wieku.

Otulak - od staropolskiego otolić, dziś otulić ‘okryć, osłonić’.

Otulakowski - od staropolskiego otolić, dziś otulić ‘okryć, osłonić’.

Otuliński - od staropolskiego otolić, dziś otulić ‘okryć, osłonić’.

Otulowicz - od staropolskiego otolić, dziś otulić ‘okryć, osłonić’.

Otulowski - od staropolskiego otolić, dziś otulić ‘okryć, osłonić’.

Otulski - od staropolskiego otolić, dziś otulić ‘okryć, osłonić’.

Otułka - 1449 od staropolskiego otolić, dziś otulić ‘okryć, osłonić’.

Otułowicz - od staropolskiego otolić, dziś otulić ‘okryć, osłonić’.

Otwinowski - 1439 od nazwy miejscowej Otwinów, dziś Otfinów (tarnowskie, gmina Żabno).

Owad - 1470-80 od owad.

Owada - od owad; dawne owada ‘zwierzęta domowe; potwór’.

Owadiuk - od owad.

Owadowicz - od owad.

Owadowski - od owad.

Owadyk - od owad.

Owadzień - od owad.

Owadziński - od owad.

Owar - od owarzyć ‘ogotować; lekko zmrozić’.

Owarczyk - od owarzyć ‘ogotować; lekko zmrozić’.

Owarewicz - od owarzyć ‘ogotować; lekko zmrozić’.

Owarzana - od owarzyć ‘ogotować; lekko zmrozić’.

Owarzany - od owarzyć ‘ogotować; lekko zmrozić’.

Oważana - od owarzyć ‘ogotować; lekko zmrozić’.

Oważany - od owarzyć ‘ogotować; lekko zmrozić’.

Owca - 1366 od owca.

Owcarczyk - od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’.

Owcarek - od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’.

Owcarz - od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’.

Owcarzak - od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’.

Owciarczak - od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’.

Owcorz - od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’. (Śl)

Owczaczyk - od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’.

Owczak - od owca.

Owczan - od owca.

Owczanek - od owca.

Owczany - od owca.

Owczar - od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’.

Owczarczak - od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’.

Owczarczuk - od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’.

Owczarczyk - 1495 od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’.

Owczarczyn - od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’.

Owczarek - 1795 od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’ lub owczarek.

Owczarenko - od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’.

Owczarewicz - od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’.

Owczarka - od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’.

Owczarkiewicz - od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’.

Owczarkowski - od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’.

Owczarny - od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’.

Owczarow - od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’.

Owczarowa - od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’.

Owczarowicz - od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’.

Owczarów - od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’.

Owczarski - 1399 od nazwy miejscowej Owczary (kilka miejscowości).

Owczaruk - od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’.

Owczaruś - od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’.

Owczaryk - od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’.

Owczaryszek - od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’.

Owczarz - 1398 od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’.

Owczarzak - od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’.

Owczarzowic - 1490 od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’.

Owczarzy - od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’.

Owczarzyk - od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’.

Owczasz - od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’.

Owczennikow - od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’.

Owczenników - od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’.

Owczerczyk - od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’.

Owczerek - od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’.

Owczeryk - od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’.

Owczerz - 1392 od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’.

Owczon - od owca.

Owczorek - od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’.

Owczorz - od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’.

Owczuk - od owca.

Owczyk - od owca.

Owczynik - od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’.

Owczynikow - od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’.

Owczyniuk - od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’.

Owczynko - od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’.

Owczynnik - od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’.

Owczynnikow - od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’.

Owczynników - od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’.

Owczyński - od owca.

Owczyrczyk - od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’.

Owczyryszek - od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’.

Owczyrz - od owca, od owieczka ‘mała owca’; od owczarz ‘pasterz owiec’.

Owda - od owidziać ‘wdziać, włożyć’.

Owdziej - od owidziać ‘wdziać, włożyć’.

Owdziejczak - od owidziać ‘wdziać, włożyć’.

Owdziejewicz - od owidziać ‘wdziać, włożyć’.

Owdziejewski - od owidziać ‘wdziać, włożyć’.

Owdzijewicz - od owidziać ‘wdziać, włożyć’.

Ower - od ober, to z niemieckiego ober, ower ‘górny, zwierzchni’, oberdziad ‘obszarpaniec’; też oberek ‘nazwa tańca’.

Owerczak - od ober, to z niemieckiego ober, ower ‘górny, zwierzchni’, oberdziad ‘obszarpaniec’; też oberek ‘nazwa tańca’.

Owerczuk - od ober, to z niemieckiego ober, ower ‘górny, zwierzchni’, oberdziad ‘obszarpaniec’; też oberek ‘nazwa tańca’.

Owerczyk - od ober, to z niemieckiego ober, ower ‘górny, zwierzchni’, oberdziad ‘obszarpaniec’; też oberek ‘nazwa tańca’.

Owerek - od ober, to z niemieckiego ober, ower ‘górny, zwierzchni’, oberdziad ‘obszarpaniec’; też oberek ‘nazwa tańca’.

Owerko - od ober, to z niemieckiego ober, ower ‘górny, zwierzchni’, oberdziad ‘obszarpaniec’; też oberek ‘nazwa tańca’.

Owerkowicz - od ober, to z niemieckiego ober, ower ‘górny, zwierzchni’, oberdziad ‘obszarpaniec’; też oberek ‘nazwa tańca’.

Owerski - od ober, to z niemieckiego ober, ower ‘górny, zwierzchni’, oberdziad ‘obszarpaniec’; też oberek ‘nazwa tańca’.

Owiankowski - 1700 od owies ‘rodzaj zboża’; od owsik ‘trawa pastewna’; od owsianka ‘gatunek ryby; owsiane krupy’.

Owicki - od nazwy miejscowej Owidz (gdańskie, gmina Starogard Gdański).

Owidzki - 1472 od nazwy miejscowej Owidz (gdańskie, gmina Starogard Gdański).

Owiecki - od owca.

Owieczka - 1380 od owca, od owieczka ‘mała owca’.

Owieczko - 1402 od owca, od owieczka ‘mała owca’.

Owierczuk - od ober, to z niemieckiego ober, ower ‘górny, zwierzchni’, oberdziad ‘obszarpaniec’; też oberek ‘nazwa tańca’.

Owierko - od ober, to z niemieckiego ober, ower ‘górny, zwierzchni’, oberdziad ‘obszarpaniec’; też oberek ‘nazwa tańca’.

Owierkowicz - od ober, to z niemieckiego ober, ower ‘górny, zwierzchni’, oberdziad ‘obszarpaniec’; też oberek ‘nazwa tańca’.

Owies - od owies ‘rodzaj zboża’.

Owiesek - od owies ‘rodzaj zboża’.

Owiesna - od owies ‘rodzaj zboża’.

Owiesny - od owies ‘rodzaj zboża’.

Owieśna - od owies ‘rodzaj zboża’.

Owieśniak - od owies ‘rodzaj zboża’.

Owieśnik - od owies ‘rodzaj zboża’.

Owieśny - od owies ‘rodzaj zboża’.

Owoc - od owoc.

Owocki - od owoc.

Owocowic - 1458 od owoc.

Owod - od owad.

Owodzin - od owad.

Owodziń - od owad.

Owrzanek - od owarzyć ‘ogotować; lekko zmrozić’.

Owrzany - od owarzyć ‘ogotować; lekko zmrozić’.

Owsiak - od owies ‘rodzaj zboża’.

Owsian - od owies ‘rodzaj zboża’; od owsik ‘trawa pastewna’.

Owsiana - od owies ‘rodzaj zboża’; od owsik ‘trawa pastewna’.

Owsianek - od owies ‘rodzaj zboża’; od owsik ‘trawa pastewna’.

Owsianiak - od owies ‘rodzaj zboża’; od owsik ‘trawa pastewna’.

Owsianicki - od owies ‘rodzaj zboża’; od owsik ‘trawa pastewna’.

Owsianiecki - od owies ‘rodzaj zboża’; od owsik ‘trawa pastewna’.

Owsianiek - od owies ‘rodzaj zboża’; od owsik ‘trawa pastewna’.

Owsianik - od owies ‘rodzaj zboża’; od owsik ‘trawa pastewna’.

Owsianikow - od owies ‘rodzaj zboża’; od owsik ‘trawa pastewna’.

Owsianików - od owies ‘rodzaj zboża’; od owsik ‘trawa pastewna’.

Owsianiuk - od owies ‘rodzaj zboża’; od owsik ‘trawa pastewna’.

Owsianka - 1667 od owies ‘rodzaj zboża’; od owsik ‘trawa pastewna’; od owsianka ‘gatunek ryby; owsiane krupy’.

Owsianko - od owies ‘rodzaj zboża’; od owsik ‘trawa pastewna’; od owsianka ‘gatunek ryby; owsiane krupy’.

Owsiankow - od owies ‘rodzaj zboża’; od owsik ‘trawa pastewna’; od owsianka ‘gatunek ryby; owsiane krupy’.

Owsianna - od owies ‘rodzaj zboża’; od owsik ‘trawa pastewna’.

Owsiannik - od owies ‘rodzaj zboża’; od owsik ‘trawa pastewna’.

Owsiannikow - od owies ‘rodzaj zboża’; od owsik ‘trawa pastewna’.

Owsianny - od owies ‘rodzaj zboża’; od owsik ‘trawa pastewna’.

Owsianowski - od owies ‘rodzaj zboża’; od owsik ‘trawa pastewna’.

Owsiany - 1673 od przymiotnika owsiany.

Owsianyj - od owies ‘rodzaj zboża’; od owsik ‘trawa pastewna’; od owsianka ‘gatunek ryby; owsiane krupy’.

Owsianyk - od owies ‘rodzaj zboża’; od owsik ‘trawa pastewna’; od owsianka ‘gatunek ryby; owsiane krupy’.

Owsiańkow - od owies ‘rodzaj zboża’; od owsik ‘trawa pastewna’; od owsianka ‘gatunek ryby; owsiane krupy’.

Owsiański - od owies ‘rodzaj zboża’; od owsik ‘trawa pastewna’; od owsianka ‘gatunek ryby; owsiane krupy’.

Owsicki - od owies ‘rodzaj zboża’.

Owsiej - od imienia Jewsiej, Ewséj, Awsiej. Imię używane w Kościele prawosławnym, pochodzi od greckiego Eusébios, to od eu ‘dobrze’ i sébas ‘cześć, uszanowanie’.

Owsiejczuk - od imienia Jewsiej, Ewséj, Awsiej. Imię używane w Kościele prawosławnym, pochodzi od greckiego Eusébios, to od eu ‘dobrze’ i sébas ‘cześć, uszanowanie’.

Owsiejczyk - od imienia Jewsiej, Ewséj, Awsiej. Imię używane w Kościele prawosławnym, pochodzi od greckiego Eusébios, to od eu ‘dobrze’ i sébas ‘cześć, uszanowanie’.

Owsiejew - od imienia Jewsiej, Ewséj, Awsiej. Imię używane w Kościele prawosławnym, pochodzi od greckiego Eusébios, to od eu ‘dobrze’ i sébas ‘cześć, uszanowanie’.

Owsiejewicz - od imienia Jewsiej, Ewséj, Awsiej. Imię używane w Kościele prawosławnym, pochodzi od greckiego Eusébios, to od eu ‘dobrze’ i sébas ‘cześć, uszanowanie’.

Owsiejewski - od imienia Jewsiej, Ewséj, Awsiej. Imię używane w Kościele prawosławnym, pochodzi od greckiego Eusébios, to od eu ‘dobrze’ i sébas ‘cześć, uszanowanie’.

Owsiejko - od imienia Jewsiej, Ewséj, Awsiej. Imię używane w Kościele prawosławnym, pochodzi od greckiego Eusébios, to od eu ‘dobrze’ i sébas ‘cześć, uszanowanie’.

Owsiejuk - od imienia Jewsiej, Ewséj, Awsiej. Imię używane w Kościele prawosławnym, pochodzi od greckiego Eusébios, to od eu ‘dobrze’ i sébas ‘cześć, uszanowanie’.

Owsienicki - od owies ‘rodzaj zboża’; od owsik ‘trawa pastewna’.

Owsieniecki - od owies ‘rodzaj zboża’; od owsik ‘trawa pastewna’.

Owsieniuk - od owies ‘rodzaj zboża’; od owsik ‘trawa pastewna’.

Owsięga - od owies ‘rodzaj zboża’.

Owsijenko - od imienia Jewsiej, Ewséj, Awsiej. Imię używane w Kościele prawosławnym, pochodzi od greckiego Eusébios, to od eu ‘dobrze’ i sébas ‘cześć, uszanowanie’.

Owsijew - od imienia Jewsiej, Ewséj, Awsiej. Imię używane w Kościele prawosławnym, pochodzi od greckiego Eusébios, to od eu ‘dobrze’ i sébas ‘cześć, uszanowanie’.

Owsik - 1403 od owies ‘rodzaj zboża’; od owsik ‘trawa pastewna’.

Owsikowski - od owies ‘rodzaj zboża’; od owsik ‘trawa pastewna’.

Owsiniak - od owies ‘rodzaj zboża’; od owsik ‘trawa pastewna’.

Owsinkiewicz - od owies ‘rodzaj zboża’; od owsik ‘trawa pastewna’.

Owsiński - od owies ‘rodzaj zboża’; od owsik ‘trawa pastewna’.

Owsiok(Śl) - od owies ‘rodzaj zboża’; od owsik ‘trawa pastewna’.

Owsiona - od owies ‘rodzaj zboża’; od owsik ‘trawa pastewna’.

Owsionka - od owies ‘rodzaj zboża’; od owsik ‘trawa pastewna’.

Owsiony - od owies ‘rodzaj zboża’; od owsik ‘trawa pastewna’.

Owsiuk - od owies ‘rodzaj zboża’; od owsik ‘trawa pastewna’.

Owsiukiewicz - od owies ‘rodzaj zboża’; od owsik ‘trawa pastewna’.

Owszak - od owies ‘rodzaj zboża’; od owsik ‘trawa pastewna’.

Owszany - od owies ‘rodzaj zboża’; od owsik ‘trawa pastewna’.

Owszok - od owies ‘rodzaj zboża’; od owsik ‘trawa pastewna’.

Oyrzanowski - od nazwy miejscowej Ojrzanów (skierniewickie, gmina Żabia Wola’ piotrkowskie, gmina Ujazd).

Oyrzyński - od nazwy miejscowej Ojrzeń (ciechanowskie, gmina Ojrzeń).

Ozag - od ożóg, ożeg ‘drewniany kij do poorawiania ognia w piecu, pogrzebacz’, od staropolskiego ożegać ‘opalać; ożygać’.

Ozaga - od ożóg, ożeg ‘drewniany kij do poorawiania ognia w piecu, pogrzebacz’, od staropolskiego ożegać ‘opalać; ożygać’.

Ozagowicz - od ożóg, ożeg ‘drewniany kij do poorawiania ognia w piecu, pogrzebacz’, od staropolskiego ożegać ‘opalać; ożygać’.

Ozan - od modlitewnego okrzyku osanna, z hebrajskiego hoszianna ‘zbaw’, od łacińskiego hosanna, też od imienia Ożanna.

Ozana - od modlitewnego okrzyku osanna, z hebrajskiego hoszianna ‘zbaw’, od łacińskiego hosanna, też od imienia Ożanna.

Ozanna - od modlitewnego okrzyku osanna, z hebrajskiego hoszianna ‘zbaw’, od łacińskiego hosanna, też od imienia Ożanna.

Ozański - od modlitewnego okrzyku osanna, z hebrajskiego hoszianna ‘zbaw’, od łacińskiego hosanna, też od imienia Ożanna.

Ozar - od o + żar ‘ogień, płomień’, żarzyć się ‘palić się’.

Ozarczuk - od o + żar ‘ogień, płomień’, żarzyć się ‘palić się’.

Ozarczyk - od o + żar ‘ogień, płomień’, żarzyć się ‘palić się’.

Ozarek - od o + żar ‘ogień, płomień’, żarzyć się ‘palić się’.

Ozarko - od o + żar ‘ogień, płomień’, żarzyć się ‘palić się’.

Ozarkow - od o + żar ‘ogień, płomień’, żarzyć się ‘palić się’.

Ozarkowski - od o + żar ‘ogień, płomień’, żarzyć się ‘palić się’.

Ozarków - od o + żar ‘ogień, płomień’, żarzyć się ‘palić się’.

Ozarowicz - od o + żar ‘ogień, płomień’, żarzyć się ‘palić się’.

Ozarowski - od nazwy miejscowej Ożarów (kilka wsi).

Ozarów - od o + żar ‘ogień, płomień’, żarzyć się ‘palić się’.

Ozarski - od o + żar ‘ogień, płomień’, żarzyć się ‘palić się’.

Ozarzewski - od nazwy miejscowej Ożarów (kilka wsi).

Ozd - od ozd ‘piec, suszarnia słodu’.

Ozdarski - od rozdarły ‘rozdarty’, rozedrzeć, rozdrzeć.

Ozdarta - od rozdarły ‘rozdarty’, rozedrzeć, rozdrzeć.

Ozdarty - od rozdarły ‘rozdarty’, rozedrzeć, rozdrzeć.

Ozdoba - od ozdoba ‘upiększenie’.

Ozdobiński - od ozdoba ‘upiększenie’.

Ozdobny - od ozdoba ‘upiększenie’; od ozdobny.

Ozdowa - od ozd ‘piec, suszarnia słodu’.

Ozdowski - od ozd ‘piec, suszarnia słodu’.

Ozdowy - od ozd ‘piec, suszarnia słodu’.

Ozdyk - od ozd ‘piec, suszarnia słodu’.

Ozeg - od ożga ‘pożar, ogień, opaleniec’.

Ozega - od ożga ‘pożar, ogień, opaleniec’.

Ozerczuk - od jezioro.

Ozerenko - od jezioro.

Ozerkowicz - od jezioro.

Ozernik - od jezioro.

Ozerowicz - od jezioro.

Ozerowski - od jezioro.

Ozga - 1647 od ożga ‘pożar, ogień, opaleniec’.

Ozga-Michalski - złożenia brak; Ozga 1647 od ożga ‘pożar, ogień, opaleniec’; Michalski XV wiek od nazw miejscowych Michałowice, Michałów (częste).

Ozgo - od ożga ‘pożar, ogień, opaleniec’.

Ozgowicz - od ożga ‘pożar, ogień, opaleniec’.

Ozgowski - od ożga ‘pożar, ogień, opaleniec’.

Oziabło - od oziębić ‘wystudzić, zmrozić’.

Oziąbała - od oziębić ‘wystudzić, zmrozić’.

Oziąbło - od oziębić ‘wystudzić, zmrozić’.

Oziebała - od oziębić ‘wystudzić, zmrozić’.

Ozieblewski - od oziębić ‘wystudzić, zmrozić’.

Oziebło - od oziębić ‘wystudzić, zmrozić’.

Oziebłowski - od oziębić ‘wystudzić, zmrozić’.

Oziem - od staropolskiego ozimek ‘młode zwierzę urodzone przed zimą’.

Oziembała - od oziębić ‘wystudzić, zmrozić’.

Oziembek - od oziębić ‘wystudzić, zmrozić’.

Oziembeł - od oziębić ‘wystudzić, zmrozić’.

Oziemblewicz - od oziębić ‘wystudzić, zmrozić’.

Oziemblewski - od oziębić ‘wystudzić, zmrozić’.

Oziemblowski - od oziębić ‘wystudzić, zmrozić’.

Oziembło - od oziębić ‘wystudzić, zmrozić’.

Oziembłowski - od oziębić ‘wystudzić, zmrozić’.

Oziemczuk - od staropolskiego ozimek ‘młode zwierzę urodzone przed zimą’.

Oziemek - od staropolskiego ozimek ‘młode zwierzę urodzone przed zimą’.

Oziemiecki - od staropolskiego ozimek ‘młode zwierzę urodzone przed zimą’.

Oziemkiewicz - od staropolskiego ozimek ‘młode zwierzę urodzone przed zimą’.

Oziemkowicz - od staropolskiego ozimek ‘młode zwierzę urodzone przed zimą’.

Oziemkowski - od staropolskiego ozimek ‘młode zwierzę urodzone przed zimą’.

Oziemlak - od staropolskiego ozimek ‘młode zwierzę urodzone przed zimą’.

Oziemlewski - od staropolskiego ozimek ‘młode zwierzę urodzone przed zimą’.

Oziemski - od staropolskiego ozimek ‘młode zwierzę urodzone przed zimą’.

Ozier - od jezioro; lub od gwarowego ozierać ‘oglądać’.

Ozieraniec - od jezioro.

Ozierański - od jezioro.

Ozieriański - od jezioro.

Ozierny - od jezioro.

Oziero - od jezioro.

Ozierow - od jezioro.

Ozierowski - od jezioro.

Ozierów - od jezioro.

Ozierski - od jezioro.

Oziewa - od oziewać ‘rozdziawić, otworzyć, rozewrzeć’.

Oziewała - od oziewać ‘rozdziawić, otworzyć, rozewrzeć’.

Oziewicz - od oziewać ‘rozdziawić, otworzyć, rozewrzeć’.

Ozięba - od oziębić ‘wystudzić, zmrozić’.

Oziębala - od oziębić ‘wystudzić, zmrozić’.

Oziębała - od oziębić ‘wystudzić, zmrozić’.

Oziębiowski - od oziębić ‘wystudzić, zmrozić’.

Oziębkowski - od oziębić ‘wystudzić, zmrozić’.

Ozięblewski - od oziębić ‘wystudzić, zmrozić’.

Oziębła - 1789 od oziębić ‘wystudzić, zmrozić’; od oziębły ‘zimny’.

Oziębło - 1379 od oziębić ‘wystudzić, zmrozić’.

Oziębłowicz - 1700 od oziębić ‘wystudzić, zmrozić’.

Oziębłowski - 1627 od oziębić ‘wystudzić, zmrozić’.

Oziębły - 1494 od oziębić ‘wystudzić, zmrozić’; od oziębły ‘zimny’.

Oziębowski - od oziębić ‘wystudzić, zmrozić’.

Ozięmbła - od oziębić ‘wystudzić, zmrozić’.

Ozięmbłowski - od oziębić ‘wystudzić, zmrozić’.

Ozima - od staropolskiego ozimek ‘młode zwierzę urodzone przed zimą’.

Ozimblewski - od oziębić ‘wystudzić, zmrozić’.

Ozimbłowski - od oziębić ‘wystudzić, zmrozić’.

Ozimczuk - od staropolskiego ozimek ‘młode zwierzę urodzone przed zimą’.

Ozimek - 1453 od staropolskiego ozimek ‘młode zwierzę urodzone przed zimą’.

Ozimiek - od staropolskiego ozimek ‘młode zwierzę urodzone przed zimą’.

Ozimiewicz - od staropolskiego ozimek ‘młode zwierzę urodzone przed zimą’.

Ozimikiewicz - od staropolskiego ozimek ‘młode zwierzę urodzone przed zimą’.

Ozimko - od staropolskiego ozimek ‘młode zwierzę urodzone przed zimą’.

Ozimkowicz - 1438 od staropolskiego ozimek ‘młode zwierzę urodzone przed zimą’.

Ozimkowski - od staropolskiego ozimek ‘młode zwierzę urodzone przed zimą’.

Ozimok - od staropolskiego ozimek ‘młode zwierzę urodzone przed zimą’. (Śl)

Ozimowicz - od staropolskiego ozimek ‘młode zwierzę urodzone przed zimą’.

Ozimowski - od staropolskiego ozimek ‘młode zwierzę urodzone przed zimą’.

Ozimski - od staropolskiego ozimek ‘młode zwierzę urodzone przed zimą’.

Ozio - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Oziobło - od oziębić ‘wystudzić, zmrozić’.

Oziom - od staropolskiego ozimek ‘młode zwierzę urodzone przed zimą’.

Oziomek - od staropolskiego ozimek ‘młode zwierzę urodzone przed zimą’.

Oziomski - od staropolskiego ozimek ‘młode zwierzę urodzone przed zimą’.

Ozion - od staropolskiego ozimek ‘młode zwierzę urodzone przed zimą’.

Ozionek - od staropolskiego ozimek ‘młode zwierzę urodzone przed zimą’.

Ozioro - od jezioro.

Ozipko - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Ozirof - od jezioro.

Ozirski - od jezioro.

Ozmina - 1551 od staropolskiego ozimek ‘młode zwierzę urodzone przed zimą’; od ozimina ‘zboże siane jesienią’.

Ozminkowski - od staropolskiego ozimek ‘młode zwierzę urodzone przed zimą’.

Ozmiński - od staropolskiego ozimek ‘młode zwierzę urodzone przed zimą’.

Oznarowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Asner, Assner.

Ozner - od niemieckiej nazwy osobowej Asner, Assner.

Oznerek - od niemieckiej nazwy osobowej Asner, Assner.

Ozog - od ożóg, ożeg ‘drewniany kij do poorawiania ognia w piecu, pogrzebacz’, od staropolskiego ożegać ‘opalać; ożygać’.

Ozogała - od ożóg, ożeg ‘drewniany kij do poorawiania ognia w piecu, pogrzebacz’, od staropolskiego ożegać ‘opalać; ożygać’.

Ozogowicz - od ożóg, ożeg ‘drewniany kij do poorawiania ognia w piecu, pogrzebacz’, od staropolskiego ożegać ‘opalać; ożygać’.

Ozogowski - od ożóg, ożeg ‘drewniany kij do poorawiania ognia w piecu, pogrzebacz’, od staropolskiego ożegać ‘opalać; ożygać’.

Ozolin - od ozolić ‘posypać, poprószyć’.

Ozoł - od ozolić ‘posypać, poprószyć’.

Ozon - od ożon ‘opalony, przypalony’.

Ozonek - od ożon ‘opalony, przypalony’.

Ozoniewski - od ożon ‘opalony, przypalony’.

Ozonowski - od ożon ‘opalony, przypalony’.

Ozoń - od ożon ‘opalony, przypalony’.

Ozor - od ozór ‘jęzor’.

Ozorczyk - od ozór ‘jęzor’.

Ozorek - od ozór ‘jęzor’.

Ozorka - od ozór ‘jęzor’.

Ozorkiewicz - od ozór ‘jęzor’.

Ozorko - od ozór ‘jęzor’.

Ozorowski - 1458 od nazwy miejscowej Ozorów (siedleckie, gmina Skórzec).

Ozóbko - od osoba ‘jednostka ludzka, zespół cech ludzkich’.

Ozóg - od ożóg, ożeg ‘drewniany kij do poorawiania ognia w piecu, pogrzebacz’, od staropolskiego ożegać ‘opalać; ożygać’.

Ozór - od ozór ‘jęzor’.

Ozórkiewicz - od ozór ‘jęzor’.

Ozug - od ożóg, ożeg ‘drewniany kij do poorawiania ognia w piecu, pogrzebacz’, od staropolskiego ożegać ‘opalać; ożygać’.

Ozur - 1369 od ozór ‘jęzor’.

Ozurkiewicz - od ozór ‘jęzor’.

Ozwora - 1583 od rozwora ‘drążek łączący tylną część wozu z przednią’.

Ozworka - 1585 od rozwora ‘drążek łączący tylną część wozu z przednią’.

Ozygała - od ożóg, ożeg ‘drewniany kij do poorawiania ognia w piecu, pogrzebacz’, od staropolskiego ożegać ‘opalać; ożygać’.

Ozygar - od ożóg, ożeg ‘drewniany kij do poorawiania ognia w piecu, pogrzebacz’, od staropolskiego ożegać ‘opalać; ożygać’.

Ozygus - od ożóg, ożeg ‘drewniany kij do poorawiania ognia w piecu, pogrzebacz’, od staropolskiego ożegać ‘opalać; ożygać’.

Ozyja - 1352 - od imienia Jozyjasz. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od hebrajskiego Jošijaha ‘Bóg uzdrawia’.

Ozyjasz - 1288 - od imienia Jozyjasz. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od hebrajskiego Jošijaha ‘Bóg uzdrawia’.

Ozymek - od staropolskiego ozimek ‘młode zwierzę urodzone przed zimą’.

Ozymko - od staropolskiego ozimek ‘młode zwierzę urodzone przed zimą’.

Ozymkowski - od staropolskiego ozimek ‘młode zwierzę urodzone przed zimą’.

Ozymok - od staropolskiego ozimek ‘młode zwierzę urodzone przed zimą’.

Ozymonowicz - od staropolskiego ozimek ‘młode zwierzę urodzone przed zimą’.

Ozyp - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Ozypow - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Oździc - 1663 od ozd ‘piec, suszarnia słodu’.

Oździeński - od ozd ‘piec, suszarnia słodu’.

Oździński - od ozd ‘piec, suszarnia słodu’.

Oźga - od ożga ‘pożar, ogień, opaleniec’.

Oźmin - od staropolskiego ozimek ‘młode zwierzę urodzone przed zimą’.

Oźmina - od staropolskiego ozimek ‘młode zwierzę urodzone przed zimą’.

Oźminkowski - od staropolskiego ozimek ‘młode zwierzę urodzone przed zimą’.

Oźmiński - od staropolskiego ozimek ‘młode zwierzę urodzone przed zimą’.

Oźrzanowski - 1417 od nazwy miejscowej Ojrzanów (skierniewickie, gmina Żabia Wola’ piotrkowskie, gmina Ujazd).

Oźrzeński - 1426 od nazwy miejscowej Ojrzeń (ciechanowskie, gmina Ojrzeń).

Oźrzonowski - 1430 od nazwy miejscowej Ojrzanów (skierniewickie, gmina Żabia Wola’ piotrkowskie, gmina Ujazd).

Ożaga - od ożóg, ożeg ‘drewniany kij do poorawiania ognia w piecu, pogrzebacz’, od staropolskiego ożegać ‘opalać; ożygać’.

Ożana - od modlitewnego okrzyku osanna, z hebrajskiego hoszianna ‘zbaw’, od łacińskiego hosanna, też od imienia Ożanna.

Ożanka - od modlitewnego okrzyku osanna, z hebrajskiego hoszianna ‘zbaw’, od łacińskiego hosanna, też od imienia Ożanna; lub od staropolskiego ożanka ‘gatunek rośliny’.

Ożanna - od modlitewnego okrzyku osanna, z hebrajskiego hoszianna ‘zbaw’, od łacińskiego hosanna, też od imienia Ożanna.

Ożanowski - od modlitewnego okrzyku osanna, z hebrajskiego hoszianna ‘zbaw’, od łacińskiego hosanna, też od imienia Ożanna.

Ożański - od modlitewnego okrzyku osanna, z hebrajskiego hoszianna ‘zbaw’, od łacińskiego hosanna, też od imienia Ożanna.

Ożar - 1136 od o + żar ‘ogień, płomień’, żarzyć się ‘palić się’.

Ożarczuk - od o + żar ‘ogień, płomień’, żarzyć się ‘palić się’.

Ożarek - od o + żar ‘ogień, płomień’, żarzyć się ‘palić się’.

Ożarko - od o + żar ‘ogień, płomień’, żarzyć się ‘palić się’.

Ożarkowski - od o + żar ‘ogień, płomień’, żarzyć się ‘palić się’.

Ożarków - od o + żar ‘ogień, płomień’, żarzyć się ‘palić się’.

Ożarowicz - od o + żar ‘ogień, płomień’, żarzyć się ‘palić się’.

Ożarowski - od nazwy miejscowej Ożarów (kilka wsi).

Ożarski - od o + żar ‘ogień, płomień’, żarzyć się ‘palić się’.

Ożarzewski - od nazwy miejscowej Ożarów (kilka wsi).

Ożeg - 1403 od ożóg, ożeg ‘drewniany kij do poorawiania ognia w piecu, pogrzebacz’, od staropolskiego ożegać ‘opalać; ożygać’.

Ożegalski - od ożóg, ożeg ‘drewniany kij do poorawiania ognia w piecu, pogrzebacz’, od staropolskiego ożegać ‘opalać; ożygać’.

Ożegała - 1534 od ożóg, ożeg ‘drewniany kij do poorawiania ognia w piecu, pogrzebacz’, od staropolskiego ożegać ‘opalać; ożygać’.

Ożegowski - od ożóg, ożeg ‘drewniany kij do poorawiania ognia w piecu, pogrzebacz’, od staropolskiego ożegać ‘opalać; ożygać’.

Ożepowicz - 1418 od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Ożepowski - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Ożga - 1444 od ożga ‘pożar, ogień, opaleniec’.

Ożgo - od ożga ‘pożar, ogień, opaleniec’.

Ożgowicz - od ożga ‘pożar, ogień, opaleniec’.

Ożmin - od staropolskiego ozimek ‘młode zwierzę urodzone przed zimą’.

Ożmina - od staropolskiego ozimek ‘młode zwierzę urodzone przed zimą’.

Ożminkowski - od staropolskiego ozimek ‘młode zwierzę urodzone przed zimą’.

Ożmiński - od staropolskiego ozimek ‘młode zwierzę urodzone przed zimą’.

Ożog - od ożóg, ożeg ‘drewniany kij do poorawiania ognia w piecu, pogrzebacz’, od staropolskiego ożegać ‘opalać; ożygać’.

Ożoga - od ożóg, ożeg ‘drewniany kij do poorawiania ognia w piecu, pogrzebacz’, od staropolskiego ożegać ‘opalać; ożygać’.

Ożogow - 1384 od ożóg, ożeg ‘drewniany kij do poorawiania ognia w piecu, pogrzebacz’, od staropolskiego ożegać ‘opalać; ożygać’.

Ożogowicz - od ożóg, ożeg ‘drewniany kij do poorawiania ognia w piecu, pogrzebacz’, od staropolskiego ożegać ‘opalać; ożygać’.

Ożogowski - od ożóg, ożeg ‘drewniany kij do poorawiania ognia w piecu, pogrzebacz’, od staropolskiego ożegać ‘opalać; ożygać’.

Ożon - od ożon ‘opalony, przypalony’.

Ożor - od ozór ‘jęzor’.

Ożorek - od ozór ‘jęzor’.

Ożorowski - od ozór ‘jęzor’.

Ożóg - 1384 od ożóg, ożeg ‘drewniany kij do poorawiania ognia w piecu, pogrzebacz’, od staropolskiego ożegać ‘opalać; ożygać’.

Ożóg-Orzegowski - złożenia brak; Ożóg 1384 od ożóg, ożeg ‘drewniany kij do poorawiania ognia w piecu, pogrzebacz’, od staropolskiego ożegać ‘opalać; ożygać’; Orzegowski brak.

Ożóg-Szpecht - złożenia brak; Ożóg 1384 od ożóg, ożeg ‘drewniany kij do poorawiania ognia w piecu, pogrzebacz’, od staropolskiego ożegać ‘opalać; ożygać’; Szpecht od niemieckiej nazwy osobowej Specht, ta od średnio-wysoko-niemieckiego späht ‘dzięcioł’, od gwarowego szpecht, specht ‘dzięcioł’.

Ożug - od ożóg, ożeg ‘drewniany kij do poorawiania ognia w piecu, pogrzebacz’, od staropolskiego ożegać ‘opalać; ożygać’.

Ożugowski - od ożóg, ożeg ‘drewniany kij do poorawiania ognia w piecu, pogrzebacz’, od staropolskiego ożegać ‘opalać; ożygać’.

Ożuk - od ożóg, ożeg ‘drewniany kij do poorawiania ognia w piecu, pogrzebacz’, od staropolskiego ożegać ‘opalać; ożygać’.

Ożygadło - od ożóg, ożeg ‘drewniany kij do poorawiania ognia w piecu, pogrzebacz’, od staropolskiego ożegać ‘opalać; ożygać’.

Ożygała - od ożóg, ożeg ‘drewniany kij do poorawiania ognia w piecu, pogrzebacz’, od staropolskiego ożegać ‘opalać; ożygać’.

Ożygało - od ożóg, ożeg ‘drewniany kij do poorawiania ognia w piecu, pogrzebacz’, od staropolskiego ożegać ‘opalać; ożygać’.

Ożygar - od ożóg, ożeg ‘drewniany kij do poorawiania ognia w piecu, pogrzebacz’, od staropolskiego ożegać ‘opalać; ożygać’.

Ożygło - od ożóg, ożeg ‘drewniany kij do poorawiania ognia w piecu, pogrzebacz’, od staropolskiego ożegać ‘opalać; ożygać’.

Ożyło - od ożyły ‘ten, co ożył, zmartwychwstał’.

Ożyp - od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnoży’. W Polsce imię popularne od średniowiecza, adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Ożżygałka - 1445 od ożóg, ożeg ‘drewniany kij do poorawiania ognia w piecu, pogrzebacz’, od staropolskiego ożegać ‘opalać; ożygać’.

Ożżylis - 1463 od ożóg, ożeg ‘drewniany kij do poorawiania ognia w piecu, pogrzebacz’, od staropolskiego ożegać ‘opalać; ożygać’.



UZUPEŁNIENIA


Ocyp - od ociepa ‘człowiek ciężki, krępy’, od gwarowego ociepać.

Ocypa - od ociepa ‘człowiek ciężki, krępy’, od gwarowego ociepać.

Od Dzieci - od dziecię, dziecko.

Odżakow - od odrzeć.

Odżga - od odrzeć.

Odżygóźdź - od odrzeć.

Odżygwóźdź - od odrzeć.

Ojszczak - od ojszczać ‘oszczać’.

Olsztajn - od nazwy miejscowej Olsztyn (częstochowskie, gmina Olsztyn).

Olsztyn - od nazwy miejscowej Olsztyn (częstochowskie, gmina Olsztyn).

Olsztynowicz - od nazwy miejscowej Olsztyn (częstochowskie, gmina Olsztyn).

Olzarowicz - od imienia Elizar, Olizar, używanego w Kościele prawosławnym. Imię greckie Eleazáros, z hebrajskiego Eliazar ‘Bóg jest pomocą’.

Olzerowicz - od imienia Elizar, Olizar, używanego w Kościele prawosławnym. Imię greckie Eleazáros, z hebrajskiego Eliazar ‘Bóg jest pomocą’.

Onefrienko - od imienia Onufry. Imię greckie Onúfrios pochodzi od egipskiego Onnophris.

Opasano - 1382 od opas ‘zwierzę intensywnie tuczone na ubój’ lub od opasać ‘otoczyć’, opasany.

Opasiono - 1399 od opas ‘zwierzę intensywnie tuczone na ubój’ lub od opasać ‘otoczyć’, opasiony.

Opiekło - 1389 od opieka lub od opiekać, opiec lub od opiekły ‘opalony, tłusty’.

Oprzyła - XVI wiek od oprzały ‘zjałowiały, zepsuty’.

Orzga - od ożga ‘pożar, ogień, opaleniec’.

Orzgowski - od ożga ‘pożar, ogień, opaleniec’.

Oscenda - od oszczędzać ‘nie tracić, zbierać’.

Oslislo - od oślizły ‘pokryty wilgocią, lepki’.

Oslislok - (Śl) od oślizły ‘pokryty wilgocią, lepki’.

Oslisło - od oślizły ‘pokryty wilgocią, lepki’.

Oslisniok - (Śl) od oślizły ‘pokryty wilgocią, lepki’.

Osliślok - od oślizły ‘pokryty wilgocią, lepki’.

Oslizło - od oślizły ‘pokryty wilgocią, lepki’.

Oslizłok - od oślizły ‘pokryty wilgocią, lepki’.

Oslizniok - (Śl) od oślizły ‘pokryty wilgocią, lepki’.

Osliźniok - (Śl) od oślizły ‘pokryty wilgocią, lepki’.

Ossaliński - od nazwy miejscowej Ossolin, dawniej Osolin (tarnobrzeskie, gmina Klimontów).

Ośliżlok - od oślizły ‘pokryty wilgocią, lepki’.

Ośliżok - od oślizły ‘pokryty wilgocią, lepki’.

Otka - 1418 od otkać ‘obetkać, utkać’ lub od imienia Otto.

Otkała - od otkać ‘obetkać, utkać’ lub od imienia Otto.

Otkałło - od otkać ‘obetkać, utkać’ lub od imienia Otto.

Otkało - od otkać ‘obetkać, utkać’ lub od imienia Otto.

Otko - 1413 od otkać ‘obetkać, utkać’ lub od imienia Otto.

Otkosiewicz - od otkać ‘obetkać, utkać’ lub od imienia Otto.

Otkowicz - od otkać ‘obetkać, utkać’ lub od imienia Otto.

Otkowski - od otkać ‘obetkać, utkać’ lub od imienia Otto.

Ottka - od otkać ‘obetkać, utkać’ lub od imienia Otto.

Ottke - od otkać ‘obetkać, utkać’ lub od imienia Otto.