Nazwiska na literę L

Laba - 1619 od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labach - od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labacher - prawdopodobnie od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labacki - prawdopodobnie od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labacz - od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labaj - od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labak - od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labal - od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labała - od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Laban - od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną (lub od imienia hebrajskiego Laban).

Laband - prawdopodobnie od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną (lub od imienia hebrajskiego Laban).

Labandt - prawdopodobnie od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną (lub od imienia hebrajskiego Laban).

Labant - prawdopodobnie od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną (lub od imienia hebrajskiego Laban).

Labark - prawdopodobnie od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną (lub od imienia hebrajskiego Laban).

Labarzewski - prawdopodobnie od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną (lub od imienia hebrajskiego Laban).

Labas - od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labasiński - prawdopodobnie od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną (lub od imienia hebrajskiego Laban).

Labasz - od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labasz-Głowacki - złożenia brak; Labasz od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną; Głowacki 1461 od nazw miejscowych Głowaczew, Głowaczowa, Głowaczów (kilka wsi).

Labaś - od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labaz - prawdopodobnie od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną (lub od imienia hebrajskiego Laban).

Labbuda - prawdopodobnie od łabudać ‘biedować, ciułać’, łabuda ‘człowiek ociężały’.

Labczuk - od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labczyk - od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labczyński - prawdopodobnie od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną (lub od imienia hebrajskiego Laban).

Labda - prawdopodobnie od łabudać ‘biedować, ciułać’, łabuda ‘człowiek ociężały’.

Labdowski - prawdopodobnie od łabudać ‘biedować, ciułać’, łabuda ‘człowiek ociężały’.

Labe - prawdopodobnie od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną (lub od imienia hebrajskiego Laban).

Labech - od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labecki - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Labeda - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Labega - prawdopodobnie od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną (lub od imienia hebrajskiego Laban).

Labek - od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labenc - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Labendowski - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Labens - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Labenski - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Labentz - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Labeńska - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Laber - od laber ‘brzeg tkaniny, obrzeżenie ozdobne’.

Labera - 1693 od laber ‘brzeg tkaniny, obrzeżenie ozdobne’.

Laberchek - prawdopodobnie od laber ‘brzeg tkaniny, obrzeżenie ozdobne’.

Laberon - od laber ‘brzeg tkaniny, obrzeżenie ozdobne’.

Laberschek - prawdopodobnie od laber ‘brzeg tkaniny, obrzeżenie ozdobne’.

Laberski - od laber ‘brzeg tkaniny, obrzeżenie ozdobne’.

Laberszek - prawdopodobnie od laber ‘brzeg tkaniny, obrzeżenie ozdobne’.

Labert - prawdopodobnie od laber ‘brzeg tkaniny, obrzeżenie ozdobne’.

Labes - prawdopodobnie od laber ‘brzeg tkaniny, obrzeżenie ozdobne’.

Labetzka - prawdopodobnie od laber ‘brzeg tkaniny, obrzeżenie ozdobne’.

Labeuz - prawdopodobnie od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Labez - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Labęcki - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Labędzka - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Labiak - 1787 od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labich - od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labicki - od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labid - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Labiecki - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Labieda - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Labiedziński - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Labiedź - od łabędź, ze staropolskiego łabęć ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Labiek - prawdopodobnie od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną (lub od imienia hebrajskiego Laban).

Labierowski - od laber ‘brzeg tkaniny, obrzeżenie ozdobne’.

Labijak - od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labik - 1682 od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labiński - prawdopodobnie od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną (lub od imienia hebrajskiego Laban).

Labis - od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labisch - (Śl) od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labisko - prawdopodobnie od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną (lub od imienia hebrajskiego Laban).

Labisz - od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labiszak - od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labiszek - od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labiś - od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labka - prawdopodobnie od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną (lub od imienia hebrajskiego Laban).

Labno - prawdopodobnie od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną (lub od imienia hebrajskiego Laban).

Labo - prawdopodobnie od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną (lub od imienia hebrajskiego Laban).

Laboch - od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labocha - od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną (lub od gwarowego labocha).

Laboch-Słomka - złożenia brak; Laboch od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną; Słomka 1397 od słomka ‘źdźbło słomy’.

Labocki - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Laboda - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Labodda - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Labodziński - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Laboga - od gwarowego wykrzyknika laboga ‘dla Boga, na Boga’.

Laboger - prawdopodobnie od gwarowego wykrzyknika laboga ‘dla Boga, na Boga’.

Labok - prawdopodobnie od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labon - od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Laboń - od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labor - od laber ‘brzeg tkaniny, obrzeżenie ozdobne’ lub od łacińskiego labor ‘wysiłek, praca’.

Labora - od laber ‘brzeg tkaniny, obrzeżenie ozdobne’ lub od łacińskiego labor ‘wysiłek, praca’.

Laborda - prawdopodobnie od laber ‘brzeg tkaniny, obrzeżenie ozdobne’ lub od łacińskiego labor ‘wysiłek, praca’.

Laborek - od laber ‘brzeg tkaniny, obrzeżenie ozdobne’ lub od łacińskiego labor ‘wysiłek, praca’.

Labork - prawdopodobnie od laber ‘brzeg tkaniny, obrzeżenie ozdobne’ lub od łacińskiego labor ‘wysiłek, praca’.

Laborowicz - od laber ‘brzeg tkaniny, obrzeżenie ozdobne’ lub od łacińskiego labor ‘wysiłek, praca’.

Laborowski - od laber ‘brzeg tkaniny, obrzeżenie ozdobne’ lub od łacińskiego labor ‘wysiłek, praca’.

Laborski - prawdopodobnie od laber ‘brzeg tkaniny, obrzeżenie ozdobne’ lub od łacińskiego labor ‘wysiłek, praca’.

Laborudzki - prawdopodobnie od laber ‘brzeg tkaniny, obrzeżenie ozdobne’ lub od łacińskiego labor ‘wysiłek, praca’.

Laborzewski - prawdopodobnie od laber ‘brzeg tkaniny, obrzeżenie ozdobne’ lub od łacińskiego labor ‘wysiłek, praca’.

Labos - od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labosiński - od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Laboszka - od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Laboś - od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labota - od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labrak - od laber ‘brzeg tkaniny, obrzeżenie ozdobne’.

Labrec - prawdopodobnie od laber ‘brzeg tkaniny, obrzeżenie ozdobne’ lub od łacińskiego labor ‘wysiłek, praca’.

Labrecht - prawdopodobnie od laber ‘brzeg tkaniny, obrzeżenie ozdobne’ lub od łacińskiego labor ‘wysiłek, praca’.

Labrecki - prawdopodobnie od laber ‘brzeg tkaniny, obrzeżenie ozdobne’ lub od łacińskiego labor ‘wysiłek, praca’.

Labrenc - prawdopodobnie od laber ‘brzeg tkaniny, obrzeżenie ozdobne’ lub od łacińskiego labor ‘wysiłek, praca’.

Labrent - prawdopodobnie od laber ‘brzeg tkaniny, obrzeżenie ozdobne’ lub od łacińskiego labor ‘wysiłek, praca’.

Labrenz - prawdopodobnie od laber ‘brzeg tkaniny, obrzeżenie ozdobne’ lub od łacińskiego labor ‘wysiłek, praca’.

Labręc - prawdopodobnie od laber ‘brzeg tkaniny, obrzeżenie ozdobne’ lub od łacińskiego labor ‘wysiłek, praca’.

Labriga - prawdopodobnie od laber ‘brzeg tkaniny, obrzeżenie ozdobne’ lub od łacińskiego labor ‘wysiłek, praca’.

Labrok - od laber ‘brzeg tkaniny, obrzeżenie ozdobne’.

Labrowski - prawdopodobnie od laber ‘brzeg tkaniny, obrzeżenie ozdobne’ lub od łacińskiego labor ‘wysiłek, praca’.

Labrych - prawdopodobnie od laber ‘brzeg tkaniny, obrzeżenie ozdobne’ lub od łacińskiego labor ‘wysiłek, praca’.

Labryczak - od laber ‘brzeg tkaniny, obrzeżenie ozdobne’.

Labryda - od laber ‘brzeg tkaniny, obrzeżenie ozdobne’.

Labryga - 1712 od laber ‘brzeg tkaniny, obrzeżenie ozdobne’ lub też od gwarowego labryga.

Labrync - prawdopodobnie od laber ‘brzeg tkaniny, obrzeżenie ozdobne’ lub od łacińskiego labor ‘wysiłek, praca’.

Labryszewski - prawdopodobnie od laber ‘brzeg tkaniny, obrzeżenie ozdobne’ lub od łacińskiego labor ‘wysiłek, praca’.

Labrzycki - prawdopodobnie od laber ‘brzeg tkaniny, obrzeżenie ozdobne’ lub od łacińskiego labor ‘wysiłek, praca’.

Labs - od niemieckich nazw osobowych Laub, Laube.

Labsa - od niemieckich nazw osobowych Laub, Laube.

Labuc - od łabudać ‘biedować, ciułać’, labuda ‘człowiek ociężały’.

Labuch - od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labucha - (Pom) od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labuchn - prawdopodobnie od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labuda - od łabudać ‘biedować, ciułać’, labuda ‘człowiek ociężały’.

Labudra - od łabudać ‘biedować, ciułać’, labuda ‘człowiek ociężały’.

Labudzki - prawdopodobnie od łabudać ‘biedować, ciułać’, labuda ‘człowiek ociężały’.

Labuk - od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labul - od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labuł - od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labun - 1623 od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labunda - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Labunga - prawdopodobnie od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labuń - od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labuński - od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Laburda - prawdopodobnie od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Laburek - od laber ‘brzeg tkaniny, obrzeżenie ozdobne’ lub od łacińskiego labor ‘wysiłek, praca’.

Laburski - od laber ‘brzeg tkaniny, obrzeżenie ozdobne’ lub od łacińskiego labor ‘wysiłek, praca’.

Laburz - od laber ‘brzeg tkaniny, obrzeżenie ozdobne’ lub od łacińskiego labor ‘wysiłek, praca’.

Labus - od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną (lub od gwarowego labus, labuś ).

Labusch - prawdopodobnie od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labusek - od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labusga - prawdopodobnie od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labusge - prawdopodobnie od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labusiński - prawdopodobnie od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labuska - prawdopodobnie od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labuss - od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labussek - od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labusz - od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labuszenko - od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labuszewski - od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labuszka - od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labuszyn - od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labuś - od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labut - od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labuta - od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labuz - 1615 od łabuz ‘chwast, krzak’.

Labuzek - od łabuz ‘chwast, krzak’.

Labuzga - od łabuz ‘chwast, krzak’.

Labuziński - od łabuz ‘chwast, krzak’.

Laby - prawdopodobnie od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labys - prawdopodobnie od laba próżnowanie, odpoczynek’; niektóre formy od Łaba ‘od staropolskiego łaba, łabaj ‘wyzwisko; też o wielkim psie’, z niemiecką adaptacją graficzną.

Labytsch - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Laub, Laube.

Labza - od niemieckich nazw osobowych Laub, Laube.

Labzik - od niemieckich nazw osobowych Laub, Laube.

Labża - od niemieckich nazw osobowych Laub, Laube.

Lac - od niemieckiej nazwy osobowej Latz, ta z kolei może pochodzić od słowiańskich nazw osobowych na Vlad- lub od niemieckiego Latz ‘klapa u spodenek, stanik’.

Laca - od niemieckiej nazwy osobowej Latz, ta z kolei może pochodzić od słowiańskich nazw osobowych na Vlad- lub od niemieckiego Latz ‘klapa u spodenek, stanik’.

Lacaras - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Latz, ta z kolei może pochodzić od słowiańskich nazw osobowych na Vlad- lub od niemieckiego Latz ‘klapa u spodenek, stanik’.

Lacaraś - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Latz, ta z kolei może pochodzić od słowiańskich nazw osobowych na Vlad- lub od niemieckiego Latz ‘klapa u spodenek, stanik’.

Lacaraz - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Latz, ta z kolei może pochodzić od słowiańskich nazw osobowych na Vlad- lub od niemieckiego Latz ‘klapa u spodenek, stanik’.

Lacarek - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Latz, ta z kolei może pochodzić od słowiańskich nazw osobowych na Vlad- lub od niemieckiego Latz ‘klapa u spodenek, stanik’.

Lacaros - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Latz, ta z kolei może pochodzić od słowiańskich nazw osobowych na Vlad- lub od niemieckiego Latz ‘klapa u spodenek, stanik’.

Lacars - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Latz, ta z kolei może pochodzić od słowiańskich nazw osobowych na Vlad- lub od niemieckiego Latz ‘klapa u spodenek, stanik’.

Lacarus - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Latz, ta z kolei może pochodzić od słowiańskich nazw osobowych na Vlad- lub od niemieckiego Latz ‘klapa u spodenek, stanik’.

Lacaszek - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Latz, ta z kolei może pochodzić od słowiańskich nazw osobowych na Vlad- lub od niemieckiego Latz ‘klapa u spodenek, stanik’.

Lace - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Latz, ta z kolei może pochodzić od słowiańskich nazw osobowych na Vlad- lub od niemieckiego Latz ‘klapa u spodenek, stanik’.

Lacek - od niemieckiej nazwy osobowej Latz, ta z kolei może pochodzić od słowiańskich nazw osobowych na Vlad- lub od niemieckiego Latz ‘klapa u spodenek, stanik’ (lub od lacek ‘śliniaczek’).

Lacel - od niemieckiej nazwy osobowej Latz, ta z kolei może pochodzić od słowiańskich nazw osobowych na Vlad- lub od niemieckiego Latz ‘klapa u spodenek, stanik’.

Lacelt - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Latz, ta z kolei może pochodzić od słowiańskich nazw osobowych na Vlad- lub od niemieckiego Latz ‘klapa u spodenek, stanik’.

Laceras - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Latz, ta z kolei może pochodzić od słowiańskich nazw osobowych na Vlad- lub od niemieckiego Latz ‘klapa u spodenek, stanik’.

Lacewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Latz, ta z kolei może pochodzić od słowiańskich nazw osobowych na Vlad- lub od niemieckiego Latz ‘klapa u spodenek, stanik’.

Lacey - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Latz, ta z kolei może pochodzić od słowiańskich nazw osobowych na Vlad- lub od niemieckiego Latz ‘klapa u spodenek, stanik’.

Lacgeta - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Latz, ta z kolei może pochodzić od słowiańskich nazw osobowych na Vlad- lub od niemieckiego Latz ‘klapa u spodenek, stanik’.

Lach - 1428 od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lacha - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’ (od gwarowego lacha ‘laska’).

Lachab - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’ (od gwarowego lacha ‘laska’).

Lachacz - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachajczak - – od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachajczyk - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachamowicz - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’ (od gwarowego lacha ‘laska’).

Lachan - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachand - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’ (od gwarowego lacha ‘laska’).

Lachandrowicz - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’ (od gwarowego lacha ‘laska’).

Lachaniec - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’ (od gwarowego lacha ‘laska’).

Lachant - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’ (od gwarowego lacha ‘laska’).

Lachański - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’ (od gwarowego lacha ‘laska’).

Lachara - od niemieckiej nazwy osobowej Lacher, ta od Lache ‘znak graniczny’.

Lacharewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Lacher, ta od Lache ‘znak graniczny’.

Lacharków - – od niemieckiej nazwy osobowej Lacher, ta od Lache ‘znak graniczny’.

Lacharski - od niemieckiej nazwy osobowej Lacher, ta od Lache ‘znak graniczny’.

Lacharz - od niemieckiej nazwy osobowej Lacher, ta od Lache ‘znak graniczny’.

Lachaut - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lacher, ta od Lache ‘znak graniczny’.

Lachawczak - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachawczok - (Śl) od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachawczyk - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachawiec - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachciak - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachcik - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachczy - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachczyk - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lache - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachecki - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachela - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachendro - od imienia Aleksander. Imię pochodzenia greckiego, od alékso ‘bronię, wspomagam’ + aner, andros ‘mąż’, notowane w Polsce od XII wieku, także w formach obocznych Aleksandr, Aleksendr, Oleksander, Leksander.

Lachendrowicz - od imienia Aleksander. Imię pochodzenia greckiego, od alékso ‘bronię, wspomagam’ + aner, andros ‘mąż’, notowane w Polsce od XII wieku, także w formach obocznych Aleksandr, Aleksendr, Oleksander, Leksander.

Lachenorowicz - od imienia Aleksander. Imię pochodzenia greckiego, od alékso ‘bronię, wspomagam’ + aner, andros ‘mąż’, notowane w Polsce od XII wieku, także w formach obocznych Aleksandr, Aleksendr, Oleksander, Leksander.

Lachenro - od imienia Aleksander. Imię pochodzenia greckiego, od alékso ‘bronię, wspomagam’ + aner, andros ‘mąż’, notowane w Polsce od XII wieku, także w formach obocznych Aleksandr, Aleksendr, Oleksander, Leksander.

Lacher - 1788 od niemieckiej nazwy osobowej Lacher, ta od Lache ‘znak graniczny’.

Lachera - od niemieckiej nazwy osobowej Lacher, ta od Lache ‘znak graniczny’.

Lacherski - od niemieckiej nazwy osobowej Lacher, ta od Lache ‘znak graniczny’.

Lachert - od niemieckiej nazwy osobowej Lacher, ta od Lache ‘znak graniczny’.

Lacheta - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachetta - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachewicz - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachędro - od imienia Aleksander. Imię pochodzenia greckiego, od alékso ‘bronię, wspomagam’ + aner, andros ‘mąż’, notowane w Polsce od XII wieku, także w formach obocznych Aleksandr, Aleksendr, Oleksander, Leksander.

Lachędrowicz - od imienia Aleksander. Imię pochodzenia greckiego, od alékso ‘bronię, wspomagam’ + aner, andros ‘mąż’, notowane w Polsce od XII wieku, także w formach obocznych Aleksandr, Aleksendr, Oleksander, Leksander.

Lachick - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’ (od gwarowego lacha ‘laska’).

Lachiewicz - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachim - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’ (od gwarowego lacha ‘laska’).

Lachińska - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’ (od gwarowego lacha ‘laska’).

Lachky - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Lachmann, Lahmann, te od Lache ‘znak graniczny’.

Lachla - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Lachmann, Lahmann, te od Lache ‘znak graniczny’.

Lachmac - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Lachmann, Lahmann, te od Lache ‘znak graniczny’.

Lachmajer - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Lachmann, Lahmann, te od Lache ‘znak graniczny’.

Lachman - od niemieckich nazw osobowych Lachmann, Lahmann, te od Lache ‘znak graniczny’.

Lachmaniak - od niemieckich nazw osobowych Lachmann, Lahmann, te od Lache ‘znak graniczny’.

Lachmaniuk - od niemieckich nazw osobowych Lachmann, Lahmann, te od Lache ‘znak graniczny’.

Lachmann - od niemieckich nazw osobowych Lachmann, Lahmann, te od Lache ‘znak graniczny’.

Lachmanowicz - od niemieckich nazw osobowych Lachmann, Lahmann, te od Lache ‘znak graniczny’.

Lachmański - od niemieckich nazw osobowych Lachmann, Lahmann, te od Lache ‘znak graniczny’.

Lachmayer - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Lachmann, Lahmann, te od Lache ‘znak graniczny’.

Lachmayr - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Lachmann, Lahmann, te od Lache ‘znak graniczny’.

Lachmer - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Lachmann, Lahmann, te od Lache ‘znak graniczny’.

Lachmider - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Lachmann, Lahmann, te od Lache ‘znak graniczny’.

Lachmidt - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Lachmann, Lahmann, te od Lache ‘znak graniczny’.

Lachmirowicz - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Lachmann, Lahmann, te od Lache ‘znak graniczny’.

Lachmont - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Lachmann, Lahmann, te od Lache ‘znak graniczny’.

Lachna - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachnard - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lechner, ta od Lehen ‘lenno’.

Lachnaty - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lechner, ta od Lehen ‘lenno’.

Lachnayer - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lechner, ta od Lehen ‘lenno’.

Lachner - 1727 od niemieckiej nazwy osobowej Lechner, ta od Lehen ‘lenno’.

Lachniak - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachnicht - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lechner, ta od Lehen ‘lenno’.

Lachnicki - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachnik - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachnio - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachnirowicz - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lechner, ta od Lehen ‘lenno’.

Lachnit - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lechner, ta od Lehen ‘lenno’.

Lachnitt - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lechner, ta od Lehen ‘lenno’.

Lachniuk - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachno - 1437 od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachnowicz - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachocki - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachoda - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachodycz - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachol - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lacholański - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachoła - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachor - od niemieckiej nazwy osobowej Lacher, ta od Lache ‘znak graniczny’.

Lachor - od niemieckiej nazwy osobowej Lacher, ta od Lache ‘znak graniczny’.

Lachorski - od niemieckiej nazwy osobowej Lacher, ta od Lache ‘znak graniczny’.

Lachorz - od niemieckiej nazwy osobowej Lacher, ta od Lache ‘znak graniczny’.

Lachorzyński - od niemieckiej nazwy osobowej Lacher, ta od Lache ‘znak graniczny’.

Lachorzyński - od niemieckiej nazwy osobowej Lacher, ta od Lache ‘znak graniczny’.

Lachosik - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachoski - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachoszczak - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachoszest - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachot - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachota - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachotta - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachow - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachowiak - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachowicki - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachowicz - 1471 od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachowiec - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachowiecki - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachowik - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachowolski - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachowski - 1443 od nazw miejscowych typu Lachowa, Lachowice.

Lachowszczak - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachór - od niemieckiej nazwy osobowej Lacher, ta od Lache ‘znak graniczny’.

Lachów - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachro - od niemieckiej nazwy osobowej Lacher, ta od Lache ‘znak graniczny’.

Lachryta - od niemieckiej nazwy osobowej Lacher, ta od Lache ‘znak graniczny’.

Lachtara - od lachter ‘miara długości’.

Lachtarski - od lachter ‘miara długości’.

Lachtera - od lachter ‘miara długości’.

Lachula - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachunowicz - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachur - od niemieckiej nazwy osobowej Lacher, ta od Lache ‘znak graniczny’.

Lachus - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachut - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachuta - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachutta - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachwacki - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachwaczak - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachwaczyk - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachwicki - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lachymek - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Laciak - od latać, lato.

Laciborowski - od latać, lato.

Laciborski - od latać, lato.

Lacibowski - od latać, lato.

Laciej - od latać, lato.

Laciejewski - od latać, lato.

Laciewicz - od latać, lato.

Lacik - od latać, lato.

Laciok - (Śl) od latać, lato.

Laciuga - od latać, lato.

Laciura - od latać, lato.

Lacke - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’; od przymiotnika lacki ‘polski’, od nazwy miejscowej Lackie.

Lacki - 1427 od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’; od przymiotnika lacki ‘polski’, od nazwy miejscowej Lackie.

Lackiewicz - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’; od przymiotnika lacki ‘polski’, od nazwy miejscowej Lackie.

Lackinger - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Latz, ta z kolei może pochodzić od słowiańskich nazw osobowych na Vlad- lub od niemieckiego Latz ‘klapa u spodenek, stanik’.

Lackmayer - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Latz, ta z kolei może pochodzić od słowiańskich nazw osobowych na Vlad- lub od niemieckiego Latz ‘klapa u spodenek, stanik’.

Lackner - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Latz, ta z kolei może pochodzić od słowiańskich nazw osobowych na Vlad- lub od niemieckiego Latz ‘klapa u spodenek, stanik’.

Lacko - od niemieckiej nazwy osobowej Latz, ta z kolei może pochodzić od słowiańskich nazw osobowych na Vlad- lub od niemieckiego Latz ‘klapa u spodenek, stanik’.

Lackor - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Latz, ta z kolei może pochodzić od słowiańskich nazw osobowych na Vlad- lub od niemieckiego Latz ‘klapa u spodenek, stanik’.

Lackoroński - od nazwy miejscowej Lanckorona (bielskie, gmina Lanckorona).

Lackoryński - od nazwy miejscowej Lanckorona (bielskie, gmina Lanckorona).

Lackorzyński - od nazwy miejscowej Lanckorona (bielskie, gmina Lanckorona).

Lackosz - od niemieckiej nazwy osobowej Latz, ta z kolei może pochodzić od słowiańskich nazw osobowych na Vlad- lub od niemieckiego Latz ‘klapa u spodenek, stanik’.

Lackowiak - od niemieckiej nazwy osobowej Latz, ta z kolei może pochodzić od słowiańskich nazw osobowych na Vlad- lub od niemieckiego Latz ‘klapa u spodenek, stanik’.

Lackowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Latz, ta z kolei może pochodzić od słowiańskich nazw osobowych na Vlad- lub od niemieckiego Latz ‘klapa u spodenek, stanik’.

Lackowski - od niemieckiej nazwy osobowej Latz, ta z kolei może pochodzić od słowiańskich nazw osobowych na Vlad- lub od niemieckiego Latz ‘klapa u spodenek, stanik’.

Lackstein - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Latz, ta z kolei może pochodzić od słowiańskich nazw osobowych na Vlad- lub od niemieckiego Latz ‘klapa u spodenek, stanik’.

Lackużyńska - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Latz, ta z kolei może pochodzić od słowiańskich nazw osobowych na Vlad- lub od niemieckiego Latz ‘klapa u spodenek, stanik’.

Lacman - od landsman, lancman, lacman ‘towarzysz, mieszkaniec tej samej wsi’.

Lacmański - od landsman, lancman, lacman ‘towarzysz, mieszkaniec tej samej wsi’.

Lacna - od staropolskiego łacny ‘łatwy’, w pochodnych też od staropolskiego łaczny ‘głodny’.

Lacny - od staropolskiego łacny ‘łatwy’, w pochodnych też od staropolskiego łaczny ‘głodny’.

Lacoń - od niemieckiej nazwy osobowej Latz, ta z kolei może pochodzić od słowiańskich nazw osobowych na Vlad- lub od niemieckiego Latz ‘klapa u spodenek, stanik’.

Lacuch - od niemieckiej nazwy osobowej Latz, ta z kolei może pochodzić od słowiańskich nazw osobowych na Vlad- lub od niemieckiego Latz ‘klapa u spodenek, stanik’.

Lacus - od niemieckiej nazwy osobowej Latz, ta z kolei może pochodzić od słowiańskich nazw osobowych na Vlad- lub od niemieckiego Latz ‘klapa u spodenek, stanik’ (też od łacińskiego lacus ‘jezioro, staw’).

Lacwik - prawdopodobnie od staropolskiego łacny ‘łatwy’, w pochodnych też od staropolskiego łaczny ‘głodny’.

Lacwin - prawdopodobnie od staropolskiego łacny ‘łatwy’, w pochodnych też od staropolskiego łaczny ‘głodny’.

Lacz - od niemieckiej nazwy osobowej Latz, ta z kolei może pochodzić od słowiańskich nazw osobowych na Vlad- lub od niemieckiego Latz ‘klapa u spodenek, stanik’ (też od lacz ‘odlewacz’)

Laczak - od niemieckiej nazwy osobowej Latz, ta z kolei może pochodzić od słowiańskich nazw osobowych na Vlad- lub od niemieckiego Latz ‘klapa u spodenek, stanik’.

Laczek - 1433 od niemieckiej nazwy osobowej Latz, ta z kolei może pochodzić od słowiańskich nazw osobowych na Vlad- lub od niemieckiego Latz ‘klapa u spodenek, stanik’.

Laczewski - od niemieckiej nazwy osobowej Latz, ta z kolei może pochodzić od słowiańskich nazw osobowych na Vlad- lub od niemieckiego Latz ‘klapa u spodenek, stanik’.

Laczka - 1390 od niemieckiej nazwy osobowej Latz, ta z kolei może pochodzić od słowiańskich nazw osobowych na Vlad- lub od niemieckiego Latz ‘klapa u spodenek, stanik’.

Laczko - 1420 od niemieckiej nazwy osobowej Latz, ta z kolei może pochodzić od słowiańskich nazw osobowych na Vlad- lub od niemieckiego Latz ‘klapa u spodenek, stanik’.

Laczkowicz - 1438 od niemieckiej nazwy osobowej Latz, ta z kolei może pochodzić od słowiańskich nazw osobowych na Vlad- lub od niemieckiego Latz ‘klapa u spodenek, stanik’.

Laczkowski - od niemieckiej nazwy osobowej Latz, ta z kolei może pochodzić od słowiańskich nazw osobowych na Vlad- lub od niemieckiego Latz ‘klapa u spodenek, stanik’.

Laczmański - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Latz, ta z kolei może pochodzić od słowiańskich nazw osobowych na Vlad- lub od niemieckiego Latz ‘klapa u spodenek, stanik’.

Laczmarek - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Latz, ta z kolei może pochodzić od słowiańskich nazw osobowych na Vlad- lub od niemieckiego Latz ‘klapa u spodenek, stanik’.

Laczny - od staropolskiego łacny ‘łatwy’, w pochodnych też od staropolskiego łaczny ‘głodny’.

Laczuch - od niemieckiej nazwy osobowej Latz, ta z kolei może pochodzić od słowiańskich nazw osobowych na Vlad- lub od niemieckiego Latz ‘klapa u spodenek, stanik’.

Laczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Latz, ta z kolei może pochodzić od słowiańskich nazw osobowych na Vlad- lub od niemieckiego Latz ‘klapa u spodenek, stanik’.

Laczycki - prawdopodobnie od staropolskiego łacny ‘łatwy’, w pochodnych też od staropolskiego łaczny ‘głodny’.

Laczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Latz, ta z kolei może pochodzić od słowiańskich nazw osobowych na Vlad- lub od niemieckiego Latz ‘klapa u spodenek, stanik’.

Laczyński - prawdopodobnie od staropolskiego łacny ‘łatwy’, w pochodnych też od staropolskiego łaczny ‘głodny’.

Laćkowiak - od niemieckiej nazwy osobowej Latz, ta z kolei może pochodzić od słowiańskich nazw osobowych na Vlad- lub od niemieckiego Latz ‘klapa u spodenek, stanik’.

Laćkowski - od niemieckiej nazwy osobowej Latz, ta z kolei może pochodzić od słowiańskich nazw osobowych na Vlad- lub od niemieckiego Latz ‘klapa u spodenek, stanik’.

Lada - od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Ladach - od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Ladachowski - od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Ladaczek - od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Ladaczuk - od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Ladaczyński - od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Ladamann - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lademann, do niej porównaj niemieckie Lademacher ‘ten, co robi skrzynie, kufry’.

Ladamiak - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lademann, do niej porównaj niemieckie Lademacher ‘ten, co robi skrzynie, kufry’.

Ladanberger - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lademann, do niej porównaj niemieckie Lademacher ‘ten, co robi skrzynie, kufry’.

Ladar - 1426 od staropolskiego lader ‘płat skóry; pancerz na konia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lader, ze średnio-wysoko-niemieckiego lader ‘ładowacz.

Ladczyszyn - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Laddach - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Laddy - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Lade - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Ladecki - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Ladek - od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Lademan - od niemieckiej nazwy osobowej Lademann, do niej porównaj niemieckie Lademacher ‘ten, co robi skrzynie, kufry’.

Lademann - od niemieckiej nazwy osobowej Lademann, do niej porównaj niemieckie Lademacher ‘ten, co robi skrzynie, kufry’.

Lader - 1405– od staropolskiego lader ‘płat skóry; pancerz na konia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lader, ze średnio-wysoko-niemieckiego lader ‘ładowacz.

Laderski - od staropolskiego lader ‘płat skóry; pancerz na konia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lader, ze średnio-wysoko-niemieckiego lader ‘ładowacz.

Ladewski - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Ladiński - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Ladka - od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Ladkiewicz - od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Ladko - od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Ladkowski - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Ladman - od niemieckiej nazwy osobowej Lademann, do niej porównaj niemieckie Lademacher ‘ten, co robi skrzynie, kufry’.

Ladmann - od niemieckiej nazwy osobowej Lademann, do niej porównaj niemieckie Lademacher ‘ten, co robi skrzynie, kufry’.

Ladna - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Ladner - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Ladniak - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Ladno - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Lado - od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’; od gwarowego lado.

Ladobrucki - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Ladoch - od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Ladocha - od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Ladochowski - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Ladolach - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Ladoń - od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Ladoński - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Ladorowski - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Ladorski - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Ladorucki - od nazwy miejscowej Ladorudz (konińskie, gmina Dąbie, Krzymów).

Ladoruczka - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’; może być odmiejscowe.

Ladorudzki - od nazwy miejscowej Ladorudz (konińskie, gmina Dąbie, Krzymów).

Ladoruski - od nazwy miejscowej Ladorudz (konińskie, gmina Dąbie, Krzymów).

Lados - od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Ladosz - od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Ladowski - od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Ladra - od staropolskiego lader ‘płat skóry; pancerz na konia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lader, ze średnio-wysoko-niemieckiego lader ‘ładowacz.

Ladrański - od staropolskiego lader ‘płat skóry; pancerz na konia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lader, ze średnio-wysoko-niemieckiego lader ‘ładowacz.

Ladro - od staropolskiego lader ‘płat skóry; pancerz na konia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lader, ze średnio-wysoko-niemieckiego lader ‘ładowacz.

Ladrowski - od staropolskiego lader ‘płat skóry; pancerz na konia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lader, ze średnio-wysoko-niemieckiego lader ‘ładowacz.

Ladrus - od staropolskiego lader ‘płat skóry; pancerz na konia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lader, ze średnio-wysoko-niemieckiego lader ‘ładowacz.

Ladryk - od staropolskiego lader ‘płat skóry; pancerz na konia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lader, ze średnio-wysoko-niemieckiego lader ‘ładowacz.

Ladryński - od staropolskiego lader ‘płat skóry; pancerz na konia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lader, ze średnio-wysoko-niemieckiego lader ‘ładowacz.

Laduch - od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Laduda - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Ladus - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Ladwich - od imienia Ludwik. Imię o genezie germańskiej, od hlud ‘sławny’ + wig ‘walka’. W Polsce notowane od XIII wieku, wykazywało znaczne wahania fonetyczne. Obok postaci Ludwik spotyka się Łodwik, Łodwik, Lodwich, Łodwig, Lodwig, Ludwich.

Ladwig - od imienia Ludwik. Imię o genezie germańskiej, od hlud ‘sławny’ + wig ‘walka’. W Polsce notowane od XIII wieku, wykazywało znaczne wahania fonetyczne. Obok postaci Ludwik spotyka się Łodwik, Łodwik, Lodwich, Łodwig, Lodwig, Ludwich.

Ladwik - prawdopodobnie od imienia Ludwik. Imię o genezie germańskiej, od hlud ‘sławny’ + wig ‘walka’. W Polsce notowane od XIII wieku, wykazywało znaczne wahania fonetyczne. Obok postaci Ludwik spotyka się Łodwik, Łodwik, Lodwich, Łodwig, Lodwig, Ludwich.

Ladwiniec - od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ladwoń - od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Lady - od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Ladyca - od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Ladyga - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Ladyman - od niemieckiej nazwy osobowej Lademann, do niej porównaj niemieckie Lademacher ‘ten, co robi skrzynie, kufry’.

Ladyński - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Ladysz - od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Ladyszkowski - od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Ladziak - od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Ladzianowski - od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Ladzieński - od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Ladzik - od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Ladziński - od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Ladziski - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Ladzki - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Ladzwójczak - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Ladżyński - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Lafer - od laufer ‘biegacz, pachołek biegnący przed powozem’.

Laferi - od laufer ‘biegacz, pachołek biegnący przed powozem’.

Lafernik - od laufer ‘biegacz, pachołek biegnący przed powozem’.

Laferski - od laufer ‘biegacz, pachołek biegnący przed powozem’.

Lafery - od laufer ‘biegacz, pachołek biegnący przed powozem’.

Lag - od laga ‘gruba laska’, dawniej też ‘naczynie na płyny’.

Laga - od laga ‘gruba laska’, dawniej też ‘naczynie na płyny’.

Lagaczew - od laga ‘gruba laska’, dawniej też ‘naczynie na płyny’.

Lagaj - od laga ‘gruba laska’, dawniej też ‘naczynie na płyny’.

Lagan - od laga ‘gruba laska’, dawniej też ‘naczynie na płyny’.

Laganek - od laga ‘gruba laska’, dawniej też ‘naczynie na płyny’.

Lagat - prawdopodobnie od laga ‘gruba laska’, dawniej też ‘naczynie na płyny’.

Lage - prawdopodobnie od laga ‘gruba laska’, dawniej też ‘naczynie na płyny’.

Lager - od lagier, dawniej też legier ‘obóz’, oraz ‘osad w beczce po winie’.

Lagera - od lagier, dawniej też legier ‘obóz’, oraz ‘osad w beczce po winie’.

Lagerman - od lagier, dawniej też legier ‘obóz’, oraz ‘osad w beczce po winie’.

Lagerquista - prawdopodobnie od lagier, dawniej też legier ‘obóz’, oraz ‘osad w beczce po winie’.

Lagervall - prawdopodobnie od lagier, dawniej też legier ‘obóz’, oraz ‘osad w beczce po winie’.

Lagerwall - prawdopodobnie od lagier, dawniej też legier ‘obóz’, oraz ‘osad w beczce po winie’.

Lagiełka - prawdopodobnie od laga ‘gruba laska’, dawniej też ‘naczynie na płyny’.

Lagier - od lagier, dawniej też legier ‘obóz’, oraz ‘osad w beczce po winie’.

Lagiera - od lagier, dawniej też legier ‘obóz’, oraz ‘osad w beczce po winie’.

Lagierko - od lagier, dawniej też legier ‘obóz’, oraz ‘osad w beczce po winie’.

Lagierski - od lagier, dawniej też legier ‘obóz’, oraz ‘osad w beczce po winie’.

Lagieta - prawdopodobnie od laga ‘gruba laska’, dawniej też ‘naczynie na płyny’.

Lagiewicz - od laga ‘gruba laska’, dawniej też ‘naczynie na płyny’.

Lagisz - od laga ‘gruba laska’, dawniej też naczynie na płyny.

Lagler - od lagier, dawniej też legier ‘obóz’, oraz ‘osad w beczce po winie’.

Lagna - od niemieckiej nazwy osobowej Langner, ta od nazwy miejscowej Langen, też Langenau.

Lagnar - od niemieckiej nazwy osobowej Langner, ta od nazwy miejscowej Langen, też Langenau.

Lagner - od niemieckiej nazwy osobowej Langner, ta od nazwy miejscowej Langen, też Langenau.

Lagnier - od niemieckiej nazwy osobowej Langner, ta od nazwy miejscowej Langen, też Langenau.

Lago - od laga ‘gruba laska’, dawniej też ‘naczynie na płyny’.

Lagocki - prawdopodobnie od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Lagod - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Lagoda - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Lagodni - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Lagodziński - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Lagodzki - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’; może być odmiejscowe.

Lagon - od laga ‘gruba laska’, dawniej też ‘naczynie na płyny’.

Lagoniak - prawdopodobnie od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Lagoń - od laga ‘gruba laska’, dawniej też ‘naczynie na płyny’.

Lagos - od laga ‘gruba laska’, dawniej też ‘naczynie na płyny’.

Lagosz - od laga ‘gruba laska’, dawniej też ‘naczynie na płyny’.

Lagot - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Lagotzki - prawdopodobnie od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Lagowicz - od laga ‘gruba laska’, dawniej też ‘naczynie na płyny’.

Lagowski - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Lagrzycki - prawdopodobnie od lagier, dawniej też legier ‘obóz’, oraz ‘osad w beczce po winie’.

Lagun - od laga ‘gruba laska’, dawniej też ‘naczynie na płyny’ lub od laguna ‘rodzaj zatoki’.

Laguna - od laga ‘gruba laska’, dawniej też ‘naczynie na płyny’ lub od laguna ‘rodzaj zatoki’.

Laguna-Horodniczy - złożenia brak; od laga ‘gruba laska’, dawniej też ‘naczynie na płyny’ lub od laguna ‘rodzaj zatoki’; Horodniczy od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Lagundzicz - od laga ‘gruba laska’, dawniej też ‘naczynie na płyny’ lub od laguna ‘rodzaj zatoki’.

Lagundzić - od laga ‘gruba laska’, dawniej też ‘naczynie na płyny’ lub od laguna ‘rodzaj zatoki’.

Lagunów - od laga ‘gruba laska’, dawniej też ‘naczynie na płyny’ lub od laguna ‘rodzaj zatoki’.

Laguń - od laga ‘gruba laska’, dawniej też ‘naczynie na płyny’ lub od laguna ‘rodzaj zatoki’.

Laguta - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Lagutyna - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Lagwa - od staropolskiego łagiew, łagwa ‘naczynie na płyny’.

Lagwiński - od staropolskiego łagiew, łagwa ‘naczynie na płyny’.

Lah - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Lahman - od niemieckich nazw osobowych Lachmann, Lahmann, te od Lache ‘znak graniczny’.

Lahmann - od niemieckich nazw osobowych Lachmann, Lahmann, te od Lache ‘znak graniczny’.

Lahmer - od niemieckich nazw osobowych Lachmann, Lahmann, te od Lache ‘znak graniczny’.

Lahn - od niemieckich nazw osobowych Lachmann, Lahmann, te od Lache ‘znak graniczny’.

Lahner - od niemieckich nazw osobowych Lachmann, Lahmann, te od Lache ‘znak graniczny’.

Lahodny - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Lahowicz - (Śl) od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Lahs - prawdopodobnie od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Lahsek - prawdopodobnie od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Lahser - prawdopodobnie od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Lahti - prawdopodobnie od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Lahus - prawdopodobnie od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Lahuta - od niemieckich nazw osobowych Lachmann, Lahmann, te od Lache ‘znak graniczny’.Lahutta od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Lai - od niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Laibhold - od niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Laibik - od niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Laica - od niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Laicak - od niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Laich - od niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Laichanów - od niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Laicht - od niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Laickhardt - od niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Laida - od niemieckiej nazwy osobowej Leid, ta z średnio-wysoko-niemieckiego leit ‘zasmucający, smutny’.

Laider - od niemieckiej nazwy osobowej Leid, ta z średnio-wysoko-niemieckiego leit ‘zasmucający, smutny’.

Laidler - od niemieckiej nazwy osobowej Leid, ta z średnio-wysoko-niemieckiego leit ‘zasmucający, smutny’.

Laik - od niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’ lub od laik ‘człowiek świecki; zakonnik bez świeceń’, też ‘prostak, niewykształcony’.

Laiman - od niemieckiej nazwy osobowej Laimann, ta od Lehman, z średnio-wysoko-niemieckiego lebeman ‘chłop posiadający grunt z lenna’.

Laimann - od niemieckiej nazwy osobowej Laimann, ta od Lehman, z średnio-wysoko-niemieckiego lebeman ‘chłop posiadający grunt z lenna’.

Laimert - od niemieckiej nazwy osobowej Laimann, ta od Lehman, z średnio-wysoko-niemieckiego lebeman ‘chłop posiadający grunt z lenna’.

Lain - od niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’ lub od laik ‘człowiek świecki; zakonnik bez świeceń’, też ‘prostak, niewykształcony’.

Laine - od niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’ lub od laik ‘człowiek świecki; zakonnik bez świeceń’, też ‘prostak, niewykształcony’.

LaineI - od niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’ lub od laik ‘człowiek świecki; zakonnik bez świeceń’, też ‘prostak, niewykształcony’.

Lainka - od niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’ lub od laik ‘człowiek świecki; zakonnik bez świeceń’, też ‘prostak, niewykształcony’.

Laiński - od niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’ lub od laik ‘człowiek świecki; zakonnik bez świeceń’, też ‘prostak, niewykształcony’.

Lais - od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te od średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’.

Laisner - od niemieckiej nazwy osobowej Leisner, ta od nazw miejscowych Leisen, Leißen, dziś Łajsy (Olsztyńskie, gmina Gietrzwałd).

Laiszner - od niemieckiej nazwy osobowej Leisner, ta od nazw miejscowych Leisen, Leißen, dziś Łajsy (Olsztyńskie, gmina Gietrzwałd).

Laiter - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osoboweh Leit, ta od nazwy terytorium Leite, z średnio-wysoko-niemieckiego lete ‘stok góry’.

Laitinen - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osoboweh Leit, ta od nazwy terytorium Leite, z średnio-wysoko-niemieckiego lete ‘stok góry’.

Laitl - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osoboweh Leit, ta od nazwy terytorium Leite, z średnio-wysoko-niemieckiego lete ‘stok góry’.

Laitmunt - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osoboweh Leit, ta od nazwy terytorium Leite, z średnio-wysoko-niemieckiego lete ‘stok góry’.

Laitner - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osoboweh Leit, ta od nazwy terytorium Leite, z średnio-wysoko-niemieckiego lete ‘stok góry’.

Laitof - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osoboweh Leit, ta od nazwy terytorium Leite, z średnio-wysoko-niemieckiego lete ‘stok góry’.

Laitt - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osoboweh Leit, ta od nazwy terytorium Leite, z średnio-wysoko-niemieckiego lete ‘stok góry’.

Laja - od niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Lajawka - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’ lub od laik ‘człowiek świecki; zakonnik bez świeceń’, też ‘prostak, niewykształcony’.

Lajb - od niemieckiej nazwy osobowej Laib, ta z średnio-wysoko-niemieckiego leip ‘bochenek chleba’.

Lajbel - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Laib, ta z średnio-wysoko-niemieckiego leip ‘bochenek chleba’.

Lajbich - od niemieckiej nazwy osobowej Laib, ta z średnio-wysoko-niemieckiego leip ‘bochenek chleba’.

Lajbida - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Laib, ta z średnio-wysoko-niemieckiego leip ‘bochenek chleba’.

Lajbig - od niemieckiej nazwy osobowej Laib, ta z średnio-wysoko-niemieckiego leip ‘bochenek chleba’.

Lajbik - od niemieckiej nazwy osobowej Laib, ta z średnio-wysoko-niemieckiego leip ‘bochenek chleba’.

Lajblich - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Laib, ta z średnio-wysoko-niemieckiego leip ‘bochenek chleba’.

Lajborek - od niemieckiej nazwy osobowej Laib, ta z średnio-wysoko-niemieckiego leip ‘bochenek chleba’.

Lajbszang - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Laib, ta z średnio-wysoko-niemieckiego leip ‘bochenek chleba’.

Lajcak - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Lajch - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Lajche - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Lajchenberger - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Lajchman - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Lajcht - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Lajchtman - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Lajcygier - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Lajczekus - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Lajczuk - od niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Lajczyk - od niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Lajda - od niemieckiej nazwy osobowej Leid, ta z średnio-wysoko-niemieckiego leit ‘zasmucający, smutny’.

Lajdamik - od niemieckiej nazwy osobowej Leid, ta z średnio-wysoko-niemieckiego leit ‘zasmucający, smutny’.

Lajdanowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Leid, ta z średnio-wysoko-niemieckiego leit ‘zasmucający, smutny’.

Lajdenforst - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Leid, ta z średnio-wysoko-niemieckiego leit ‘zasmucający, smutny’.

Lajdenfrost - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Leid, ta z średnio-wysoko-niemieckiego leit ‘zasmucający, smutny’.

Lajdigkajt - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Leid, ta z średnio-wysoko-niemieckiego leit ‘zasmucający, smutny’.

Lajdorf - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Leid, ta z średnio-wysoko-niemieckiego leit ‘zasmucający, smutny’.

Lajeczko - od niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Lajek - od niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Lajer - prawdopodobnie niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Lajeśnica - prawdopodobnie niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Lajfer - prawdopodobnie niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Lajfert - prawdopodobnie niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Lajgner - prawdopodobnie niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Lajh - prawdopodobnie niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Lajk - od niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Lajkert - prawdopodobnie niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Lajko - od niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Lajkosz - od niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Lajkowicz - od niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Lajkowski - od niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Lajks - prawdopodobnie niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Lajm - od niemieckiej nazwy osobowej Laimann, ta od Lehman, z średnio-wysoko-niemieckiego lebeman ‘chłop posiadający grunt z lenna’.

Lajman - od niemieckiej nazwy osobowej Laimann, ta od Lehman, z średnio-wysoko-niemieckiego lebeman ‘chłop posiadający grunt z lenna’.

Lajmanowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Laimann, ta od Lehman, z średnio-wysoko-niemieckiego lebeman ‘chłop posiadający grunt z lenna’.

Lajmert - prawdopodobnie niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Lajn - prawdopodobnie niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Lajnas - prawdopodobnie niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Lajnert - prawdopodobnie niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Lajnweber - prawdopodobnie niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Lajos - prawdopodobnie niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Lajourdie - prawdopodobnie niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Lajpelt - prawdopodobnie niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Lajper - prawdopodobnie niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Lajplich - prawdopodobnie niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Lajpold - prawdopodobnie niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Lajs - od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te od średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’.

Lajski - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te od średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’.

Lajsner - od niemieckiej nazwy osobowej Leisner, ta od nazw miejscowych Leisen, Leißen, dziś Łajsy (Olsztyńskie, gmina Gietrzwałd).

Lajstedt - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te od średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’.

Lajsten - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te od średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’.

Lajstet - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te od średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’.

Lajstowicz - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te od średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’.

Lajszczyk - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te od średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’.

Lajszner - od niemieckiej nazwy osobowej Leisner, ta od nazw miejscowych Leisen, Leißen, dziś Łajsy (Olsztyńskie, gmina Gietrzwałd).

Lajsztul - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te od średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’.

Lajszwic - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te od średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’.

Lajt - od niemieckiej nazwy osoboweh Leit, ta od nazwy terytorium Leite, z średnio-wysoko-niemieckiego lete ‘stok góry’.

Lajter - od niemieckiej nazwy osobowej Leuter, ta od Leuter ‘przewodnik’.

Lajtgeber - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osoboweh Leit, ta od nazwy terytorium Leite, z średnio-wysoko-niemieckiego lete ‘stok góry’.

Lajtke - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osoboweh Leit, ta od nazwy terytorium Leite, z średnio-wysoko-niemieckiego lete ‘stok góry’.

Lajtlich - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osoboweh Leit, ta od nazwy terytorium Leite, z średnio-wysoko-niemieckiego lete ‘stok góry’.

Lajtloch - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osoboweh Leit, ta od nazwy terytorium Leite, z średnio-wysoko-niemieckiego lete ‘stok góry’.

Lajtner - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osoboweh Leit, ta od nazwy terytorium Leite, z średnio-wysoko-niemieckiego lete ‘stok góry’.

Lajus - od niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te od średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Lajuzan - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Leiser.

Lajzarowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Leiser.

Lajzer - od niemieckiej nazwy osobowej Leiser.

Lajzerowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Leiser.

Lajzner - od niemieckiej nazwy osobowej Leisner, ta od nazw miejscowych Leisen, Leißen, dziś Łajsy (Olsztyńskie, gmina Gietrzwałd).

Lajzurowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Leiser.

Lak - staropolskiego lak ‘masa żywiczna służąca do pieczętowania’, też ‘rodzaj sosu wydzielanego z solonych ryb’.

Lakaj - prawdopodobnie od staropolskiego lak ‘masa żywiczna służąca do pieczętowania’, też ‘rodzaj sosu wydzielanego z solonych ryb’.

Lakajczyk - prawdopodobnie od staropolskiego lak ‘masa żywiczna służąca do pieczętowania’, też ‘rodzaj sosu wydzielanego z solonych ryb’.

Lakan - prawdopodobnie od staropolskiego lak ‘masa żywiczna służąca do pieczętowania’, też ‘rodzaj sosu wydzielanego z solonych ryb’.

Lakander - prawdopodobnie od staropolskiego lak ‘masa żywiczna służąca do pieczętowania’, też ‘rodzaj sosu wydzielanego z solonych ryb’.

Lakarelski - prawdopodobnie od staropolskiego lak ‘masa żywiczna służąca do pieczętowania’, też ‘rodzaj sosu wydzielanego z solonych ryb’.

Lakarewicz - prawdopodobnie od staropolskiego lak ‘masa żywiczna służąca do pieczętowania’, też ‘rodzaj sosu wydzielanego z solonych ryb’.

Lakata - prawdopodobnie od łaknąć, łakomy, ze staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Lakatos - prawdopodobnie od łaknąć, łakomy, ze staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Lakatosz - prawdopodobnie od łaknąć, łakomy, ze staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Lakatus - prawdopodobnie od łaknąć, łakomy, ze staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Lakący - prawdopodobnie od łaknąć, łakomy, ze staropolskiego łakota ‘łakomstwo’.

Lake - prawdopodobnie od staropolskiego lak ‘masa żywiczna służąca do pieczętowania’, też ‘rodzaj sosu wydzielanego z solonych ryb’.

Lakei - prawdopodobnie od staropolskiego lak ‘masa żywiczna służąca do pieczętowania’, też ‘rodzaj sosu wydzielanego z solonych ryb’.

Lakert - prawdopodobnie od staropolskiego lak ‘masa żywiczna służąca do pieczętowania’, też ‘rodzaj sosu wydzielanego z solonych ryb’.

Laketa - prawdopodobnie od staropolskiego lak ‘masa żywiczna służąca do pieczętowania’, też ‘rodzaj sosu wydzielanego z solonych ryb’.

Lakęs - prawdopodobnie od staropolskiego lak ‘masa żywiczna służąca do pieczętowania’, też ‘rodzaj sosu wydzielanego z solonych ryb’.

Lakierka - prawdopodobnie od staropolskiego lak ‘masa żywiczna służąca do pieczętowania’, też ‘rodzaj sosu wydzielanego z solonych ryb’.

Lakiert - prawdopodobnie od staropolskiego lak ‘masa żywiczna służąca do pieczętowania’, też ‘rodzaj sosu wydzielanego z solonych ryb’.

Lakiewicz - od staropolskiego lak ‘masa żywiczna służąca do pieczętowania’, też ‘rodzaj sosu wydzielanego z solonych ryb’.

Lakina - prawdopodobnie od staropolskiego lak ‘masa żywiczna służąca do pieczętowania’, też ‘rodzaj sosu wydzielanego z solonych ryb’.

Lakiński - prawdopodobnie od staropolskiego lak ‘masa żywiczna służąca do pieczętowania’, też ‘rodzaj sosu wydzielanego z solonych ryb’.

Lakis - prawdopodobnie od staropolskiego lak ‘masa żywiczna służąca do pieczętowania’, też ‘rodzaj sosu wydzielanego z solonych ryb’.

Lakner - prawdopodobnie od staropolskiego lak ‘masa żywiczna służąca do pieczętowania’, też ‘rodzaj sosu wydzielanego z solonych ryb’.

Laknerys - prawdopodobnie od staropolskiego lak ‘masa żywiczna służąca do pieczętowania’, też ‘rodzaj sosu wydzielanego z solonych ryb’.

Lakocha - prawdopodobnie od staropolskiego lak ‘masa żywiczna służąca do pieczętowania’, też ‘rodzaj sosu wydzielanego z solonych ryb’.

Lakocki - prawdopodobnie od staropolskiego lak ‘masa żywiczna służąca do pieczętowania’, też ‘rodzaj sosu wydzielanego z solonych ryb’.

Lakocy - od staropolskiego lak ‘masa żywiczna służąca do pieczętowania’, też ‘rodzaj sosu wydzielanego z solonych ryb’; też od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’, łaknąć, łakomy.

Lakoma - od staropolskiego lak ‘masa żywiczna służąca do pieczętowania’, też ‘rodzaj sosu wydzielanego z solonych ryb’; też od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’, łaknąć, łakomy.

Lakomek - od staropolskiego lak ‘masa żywiczna służąca do pieczętowania’, też ‘rodzaj sosu wydzielanego z solonych ryb’; też od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’, łaknąć, łakomy.

Lakomiec - od staropolskiego lak ‘masa żywiczna służąca do pieczętowania’, też ‘rodzaj sosu wydzielanego z solonych ryb’; też od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’, łaknąć, łakomy.

Lakomski - od staropolskiego lak ‘masa żywiczna służąca do pieczętowania’, też ‘rodzaj sosu wydzielanego z solonych ryb’; też od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’, łaknąć, łakomy.

Lakomy - od staropolskiego lak ‘masa żywiczna służąca do pieczętowania’, też ‘rodzaj sosu wydzielanego z solonych ryb’; też od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’, łaknąć, łakomy.

Lakonek - prawdopodobnie od staropolskiego lak ‘masa żywiczna służąca do pieczętowania’, też ‘rodzaj sosu wydzielanego z solonych ryb’.

Lakonia - prawdopodobnie od staropolskiego lak ‘masa żywiczna służąca do pieczętowania’, też ‘rodzaj sosu wydzielanego z solonych ryb’.

Lakoniec - prawdopodobnie od staropolskiego lak ‘masa żywiczna służąca do pieczętowania’, też ‘rodzaj sosu wydzielanego z solonych ryb’.

Lakos - staropolskiego lak ‘masa żywiczna służąca do pieczętowania’, też ‘rodzaj sosu wydzielanego z solonych ryb’.

Lakoś - staropolskiego lak ‘masa żywiczna służąca do pieczętowania’, też ‘rodzaj sosu wydzielanego z solonych ryb’.

Lakota - od staropolskiego lak ‘masa żywiczna służąca do pieczętowania’, też ‘rodzaj sosu wydzielanego z solonych ryb’; też od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’, łaknąć, łakomy.

Lakotowicz - od staropolskiego lak ‘masa żywiczna służąca do pieczętowania’, też ‘rodzaj sosu wydzielanego z solonych ryb’; też od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’, łaknąć, łakomy.

Lakotta - od staropolskiego lak ‘masa żywiczna służąca do pieczętowania’, też ‘rodzaj sosu wydzielanego z solonych ryb’; też od staropolskiego łakota ‘łakomstwo’, łaknąć, łakomy.

Lakowicz - staropolskiego lak ‘masa żywiczna służąca do pieczętowania’, też ‘rodzaj sosu wydzielanego z solonych ryb’.

Lakowiecki - staropolskiego lak ‘masa żywiczna służąca do pieczętowania’, też ‘rodzaj sosu wydzielanego z solonych ryb’.

Lakowski - staropolskiego lak ‘masa żywiczna służąca do pieczętowania’, też ‘rodzaj sosu wydzielanego z solonych ryb’.

Laks - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksibios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksa, Aleks, Aleksy, Holeksy, Oleksy, Oleksa, Leksy, Leksa, na Kresach Wschodnich Aleksiej.

Laksa - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksibios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksa, Aleks, Aleksy, Holeksy, Oleksy, Oleksa, Leksy, Leksa, na Kresach Wschodnich Aleksiej (może też od laksa ‘biegunka’).

Laksander - 1393 od imienia Aleksander. Imię pochodzenia greckiego, od alékso ‘bronię, wspomagam’ + aner, andrós ‘mąż’. W Polce notowane od XII wieku, także w obocznych formach Aleksandr, Aleksendr, Oleksander, Leksander.

Laksandrzak - od imienia Aleksander. Imię pochodzenia greckiego, od alékso ‘bronię, wspomagam’ + aner, andrós ‘mąż’. W Polce notowane od XII wieku, także w obocznych formach Aleksandr, Aleksendr, Oleksander, Leksander.

Laksender - 1393 od imienia Aleksander. Imię pochodzenia greckiego, od alékso ‘bronię, wspomagam’ + aner, andrós ‘mąż’. W Polce notowane od XII wieku, także w obocznych formach Aleksandr, Aleksendr, Oleksander, Leksander.

Lakser - prawdopodobnie od imienia Aleksander. Imię pochodzenia greckiego, od alékso ‘bronię, wspomagam’ + aner, andrós ‘mąż’. W Polce notowane od XII wieku, także w obocznych formach Aleksandr, Aleksendr, Oleksander, Leksander.

Laksi - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksibios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksa, Aleks, Aleksy, Holeksy, Oleksy, Oleksa, Leksy, Leksa, na Kresach Wschodnich Aleksiej.

Laksiewicz - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksibios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksa, Aleks, Aleksy, Holeksy, Oleksy, Oleksa, Leksy, Leksa, na Kresach Wschodnich Aleksiej.

Laksiński - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksibios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksa, Aleks, Aleksy, Holeksy, Oleksy, Oleksa, Leksy, Leksa, na Kresach Wschodnich Aleksiej.

Lakson - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksibios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksa, Aleks, Aleksy, Holeksy, Oleksy, Oleksa, Leksy, Leksa, na Kresach Wschodnich Aleksiej.

Laksoń - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksibios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksa, Aleks, Aleksy, Holeksy, Oleksy, Oleksa, Leksy, Leksa, na Kresach Wschodnich Aleksiej.

Lakstein - prawdopodobnie od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksibios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksa, Aleks, Aleksy, Holeksy, Oleksy, Oleksa, Leksy, Leksa, na Kresach Wschodnich Aleksiej.

Lakston - prawdopodobnie od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksibios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksa, Aleks, Aleksy, Holeksy, Oleksy, Oleksa, Leksy, Leksa, na Kresach Wschodnich Aleksiej.

Laksy - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksibios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksa, Aleks, Aleksy, Holeksy, Oleksy, Oleksa, Leksy, Leksa, na Kresach Wschodnich Aleksiej.

Laksycki - prawdopodobnie od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksibios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksa, Aleks, Aleksy, Holeksy, Oleksy, Oleksa, Leksy, Leksa, na Kresach Wschodnich Aleksiej.

Laksztajn - prawdopodobnie od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksibios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksa, Aleks, Aleksy, Holeksy, Oleksy, Oleksa, Leksy, Leksa, na Kresach Wschodnich Aleksiej.

Lakus - staropolskiego lak ‘masa żywiczna służąca do pieczętowania’, też ‘rodzaj sosu wydzielanego z solonych ryb’.

Lakusiewicz - staropolskiego lak ‘masa żywiczna służąca do pieczętowania’, też ‘rodzaj sosu wydzielanego z solonych ryb’.

Lakutowicz - staropolskiego lak ‘masa żywiczna służąca do pieczętowania’, też ‘rodzaj sosu wydzielanego z solonych ryb’.

Lakwa - 1370 od staropolskiego lakwa ‘latryna’.

Lakwaj - od staropolskiego lakwa ‘latryna’.

Lakwer - od staropolskiego lakwa ‘latryna’.

Lakwic - 1497 od staropolskiego lakwa ‘latryna’.

Lakwiesz - 1473 od staropolskiego lakwa ‘latryna’.

Lal - 1789 od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lala - 1354 od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lalach - od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lalachowski - od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lalacki - od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lalacz - od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lalaczyk - od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lalak - od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lalarski - prawdopodobnie od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lalas - od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lalasa - od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lalasz - od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lalaszewski - od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lalawski - prawdopodobnie od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lalczak - od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lalecki - prawdopodobnie od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Laleike - prawdopodobnie od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lalejke - prawdopodobnie od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lalek - 1204 od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Laleko - prawdopodobnie od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Laler - prawdopodobnie od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lalewicz - od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lalic - od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lalicha - od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lalicki - 1440 od nazwy miejscowej Lalice (KrW), Laliki (bielskie, gmina Milówka).

Lalicz - od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Laliczyński - prawdopodobnie od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lalić - prawdopodobnie od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lalik - 1626 od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lalikowski - od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lalin - prawdopodobnie od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lalina - prawdopodobnie od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lalinsky - prawdopodobnie od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Laliński - 1424 od nazwy miejscowej Lalin (krośnieńskie, gmina Sanok).

Laliszewski - prawdopodobnie od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lalito - prawdopodobnie od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Laliuk - prawdopodobnie od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lalka - od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’ (lub od gwarowego lalka ‘źrenica’).

Lalke - prawdopodobnie od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lalkiel - prawdopodobnie od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lalkiewicz - od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lalko - od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’ (lub od gwarowego lalka ‘źrenica’).

Lalkowski - prawdopodobnie od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lalla - prawdopodobnie od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lallowski - prawdopodobnie od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lalmacher - prawdopodobnie od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lalmi - prawdopodobnie od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lalo - od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lalocha - od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lalorna - prawdopodobnie od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lalorny - prawdopodobnie od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lalos - od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lalow - od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lalowicz - od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lalowski - prawdopodobnie od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Laluch - od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Laluk - od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lalurna - prawdopodobnie od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lalurny - prawdopodobnie od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lalurzny - prawdopodobnie od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lalus - od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lalusek - od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Laluszka - od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Laluszko - od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Laluszny - od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Laluś - 1613 od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’ (lub od lauś ‘strojniś’).

Lalwa - prawdopodobnie od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lałacz - prawdopodobnie od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lałak - prawdopodobnie od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lałka - prawdopodobnie od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lałko - prawdopodobnie od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lałkowski - prawdopodobnie od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lało - prawdopodobnie od lala ‘lalka, kukiełka’, od gwarowego lalać ‘spać’.

Lam - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lama - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamac - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert też od łamać.

Lamach - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamacha - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamacz - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert też od łamać.

Lamaczek - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert też od łamać.

Lamaga - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert też od łamać.

Lamak - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert też od łamać.

Lamali - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert też od łamać.

Laman - od staropolskiego (z niemieckiego) leman ‘lennik’.

Lamankiewicz - od staropolskiego (z niemieckiego) leman ‘lennik’.

Lamanowicz - od staropolskiego (z niemieckiego) leman ‘lennik’.

Lamanowski - od staropolskiego (z niemieckiego) leman ‘lennik’.

Lamant - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert też od łamać.

Lamańczyk - od staropolskiego (z niemieckiego) leman ‘lennik’.

Lamański - od staropolskiego (z niemieckiego) leman ‘lennik’.

Lamar - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert też od łamać.

Lamarca - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert też od łamać.

Lamarski - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert też od łamać.

Lamasz - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamaszewski - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamat - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert też od łamać.

Lamatz - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert też od łamać.

Lamącki - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert też od łamać.

Lambach - 1569 od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht (lub od niemieckiej nazwy miejscowej Lambach).

Lambach - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert też od łamać.

Lambaj - prawdopodobnie od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht (lub od niemieckiej nazwy miejscowej Lambach).

Lambara - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lambarczak - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lambarowicz - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lambarski - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lambasz - 1390 od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht; od lampas ‘kolorowa naszywka; szlak na ścianie’, też od niemieckiej nazwy osobowej Lampart.

Lambek - 1301 od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lamber - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lamberczak - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lamberg - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lamberski - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lambert - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lamberti - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lamberto - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lambertowic - 1394 od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lamberty - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lambiertowic - 1411 od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lambke - prawdopodobnie imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lambl - prawdopodobnie imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lamboj - prawdopodobnie imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lamboni - prawdopodobnie imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lambor - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lambora - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lamborski - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lambotin - od imieniaLambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi odLand ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne:Lambert,Lampert,Lembert,Lambart,Lambrecht,Lamprecht,Lampracht (lub od niemieckiej nazwy miejscowej Lambach).

Lambowicz - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lamboy - od imieniaLambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi odLand ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne:Lambert,Lampert,Lembert,Lambart,Lambrecht,Lamprecht,Lampracht (lub od niemieckiej nazwy miejscowej Lambach).

Lambrecht - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lambreczak - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lambridis - prawdopodobnie od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht (lub od niemieckiej nazwy miejscowej Lambach).

Lambridu - prawdopodobnie od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht (lub od niemieckiej nazwy miejscowej Lambach).

Lambrinow - prawdopodobnie od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht (lub od niemieckiej nazwy miejscowej Lambach).

Lambrinowa - prawdopodobnie od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht (lub od niemieckiej nazwy miejscowej Lambach).

Lambrou - prawdopodobnie od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht (lub od niemieckiej nazwy miejscowej Lambach).

Lambruli - prawdopodobnie od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht (lub od niemieckiej nazwy miejscowej Lambach).

Lambrych - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lambrycht - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lambryczak - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lambryczka - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lambryszczak - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lambuć - prawdopodobnie od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht (lub od niemieckiej nazwy miejscowej Lambach).

Lambui - prawdopodobnie od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht (lub od niemieckiej nazwy miejscowej Lambach).

Lambych - prawdopodobnie od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht (lub od niemieckiej nazwy miejscowej Lambach).

Lamcew - prawdopodobnie od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht (lub od niemieckiej nazwy miejscowej Lambach).

Lamch - od niemieckiej nazwy osobowej Lammch(en), ta od Lambert.

Lamcha - od niemieckiej nazwy osobowej Lammch(en), ta od Lambert.

Lamche - od niemieckiej nazwy osobowej Lammch(en), ta od Lambert.

Lamcho - od niemieckiej nazwy osobowej Lammch(en), ta od Lambert.

Lamcow - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamcy - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamczak - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamczek - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamczuk - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamczyk - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamech - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamecha - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamecki - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamek - 1636 od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamel - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamenc - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamencki - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamensdorf - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lament - od lament ‘głosny płacz’, też z gwarowego ‘dożywocie’.

Lamenta - od lament ‘głosny płacz’, też z gwarowego ‘dożywocie’.

Lamentowicz - od lament ‘głosny płacz’, też z gwarowego ‘dożywocie’.

Lamentowski - od lament ‘głosny płacz’, też z gwarowego ‘dożywocie’.

Lameński - od lament ‘głosny płacz’, też z gwarowego ‘dożywocie’.

Lamer - od niemieckiej nazwy osobowej Lammer, ta od Lambert.

Lamera - od niemieckiej nazwy osobowej Lammer, ta od Lambert.

Lamerda - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamers - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamerski - od niemieckiej nazwy osobowej Lammer, ta od Lambert.

Lamert - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lameryczak - od niemieckiej nazwy osobowej Lammer, ta od Lambert.

Lameta - od lament ‘głosny płacz’, też z gwarowego ‘dożywocie’.

Lamęcki - od lament ‘głosny płacz’, też z gwarowego ‘dożywocie’.

Lamge - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamger - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamgiewicz - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamgner - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamgowski - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamia - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamich - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamicki - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamiec - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamiech - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamiewicz - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamik - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamikowski - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamina - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamiński - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamirand - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamiri - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamirowski - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamirski - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamisse - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamk - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamka - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamke - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamkiewicz - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamko - 1468 od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamkowski - 1742 od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamla - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamler - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamlin - 1431 od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamm - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamme - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lammek - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lammel - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lammich - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamnich - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamoch - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamocko - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamojdzin - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamont - od lament ‘głosny płacz’, też z gwarowego ‘dożywocie’.

Lamontowicz - od lament ‘głosny płacz’, też z gwarowego ‘dożywocie’.

Lamoński - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamorski - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamort - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamot - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamota - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamothe - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamotte - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamowski - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamp - od lampa, w pochodnych też może od niemieckiej nazwy osobowej Lampert.

Lampa - od lampa, w pochodnych też może od niemieckiej nazwy osobowej Lampert.

Lampach - 1393 od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lampar - od lampart ‘zwierzę drapieżne’, też od niemieckiego imienia Lampert.

Lampara - od lampart ‘zwierzę drapieżne’, też od niemieckiego imienia Lampert.

Lamparczyk - od lampart ‘zwierzę drapieżne’, też od niemieckiego imienia Lampert.

Lampard - od lampart ‘zwierzę drapieżne’, też od niemieckiego imienia Lampert.

Lamparski - od lampart ‘zwierzę drapieżne’, też od niemieckiego imienia Lampert.

Lampart - 1632 od lampart ‘zwierzę drapieżne’, też od niemieckiego imienia Lampert.

Lamparty - od lampart ‘zwierzę drapieżne’, też od niemieckiego imienia Lampert.

Lampasiak - od lampas ‘kolorowa naszywka; szlak na ścianie’, też od niemieckiej nazwy osobowej Lampart.

Lampasik - od lampas ‘kolorowa naszywka; szlak na ścianie’, też od niemieckiej nazwy osobowej Lampart.

Lampasiuk - od lampas ‘kolorowa naszywka; szlak na ścianie’, też od niemieckiej nazwy osobowej Lampart.

Lampaski - prawdopodobnie od lampas ‘kolorowa naszywka; szlak na ścianie’, też od niemieckiej nazwy osobowej Lampart.

Lampasz - 1470-80 od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht; też od staropolskiego lampasz ‘kaganek’; też od lampas ‘kolorowa naszywka; szlak na ścianie’, też od niemieckiej nazwy osobowej Lampart.

Lampaszek - od lampas ‘kolorowa naszywka; szlak na ścianie’, też od niemieckiej nazwy osobowej Lampart; też od staropolskiego lampasz ‘rodzaj lampy; kaganiec’.

Lampczak - od lampa, w pochodnych też może od niemieckiej nazwy osobowej Lampert.

Lampczyk - od lampa, w pochodnych też może od niemieckiej nazwy osobowej Lampert.

Lampe - od lampa, w pochodnych też może od niemieckiej nazwy osobowej Lampert.

Lampek - od lampa, w pochodnych też może od niemieckiej nazwy osobowej Lampert.

Lampel - prawdopodobnie od lampa, w pochodnych też może od niemieckiej nazwy osobowej Lampert.

Lampela - prawdopodobnie od lampa, w pochodnych też może od niemieckiej nazwy osobowej Lampert.

Lamper - od lampart ‘zwierzę drapieżne’, też od niemieckiego imienia Lampert.

Lamperski - od lampart ‘zwierzę drapieżne’, też od niemieckiego imienia Lampert.

Lampert - od lampart ‘zwierzę drapieżne’, też od niemieckiego imienia Lampert.

Lamperta - od lampart ‘zwierzę drapieżne’, też od niemieckiego imienia Lampert.

Lampesiak - prawdopodobnie od lampa, w pochodnych też może od niemieckiej nazwy osobowej Lampert.

Lampi - prawdopodobnie od lampa, w pochodnych też może od niemieckiej nazwy osobowej Lampert.

Lampika - prawdopodobnie od lampa, w pochodnych też może od niemieckiej nazwy osobowej Lampert.

Lampin - prawdopodobnie od lampa, w pochodnych też może od niemieckiej nazwy osobowej Lampert.

Lampiński - prawdopodobnie od lampa, w pochodnych też może od niemieckiej nazwy osobowej Lampert.

Lampis - prawdopodobnie od lampa, w pochodnych też może od niemieckiej nazwy osobowej Lampert.

Lampka - od lampa, w pochodnych też może od niemieckiej nazwy osobowej Lampert.

Lampke - od lampa, w pochodnych też może od niemieckiej nazwy osobowej Lampert.

Lampkowski - od lampa, w pochodnych też może od niemieckiej nazwy osobowej Lampert.

Lampner - prawdopodobnie od lampa, w pochodnych też może od niemieckiej nazwy osobowej Lampert.

Lamporski - prawdopodobnie od lampa, w pochodnych też może od niemieckiej nazwy osobowej Lampert.

Lampowski - od lampa, w pochodnych też może od niemieckiej nazwy osobowej Lampert.

Lampracht - prawdopodobnie od lampa, w pochodnych też może od niemieckiej nazwy osobowej Lampert.

Lamprecht - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lampricht - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lampruś - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lamprych - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lamprycht - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lampski - prawdopodobnie od lampa, w pochodnych też może od niemieckiej nazwy osobowej Lampert.

Lamra - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamryczak - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamski - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamuch - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamucha - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamuła - 1793 od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamus - 1640 od lamus ‘skład starych rzeczy’.

Lamusga - prawdopodobnie od lamus ‘skład starych rzeczy’.

Lamusiak - 1766 od lamus ‘skład starych rzeczy’.

Lamusik - 1651– od lamus ‘skład starych rzeczy’.

Lamuski - 1641 od lamus ‘skład starych rzeczy’.

Lamuszny - od lamus ‘skład starych rzeczy’.

Lamut - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamuzga - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamy - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamych - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamza - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lamża - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert.

Lan - od lany, lać, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lahn, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loen ‘lawina’.

Lana - od lany, lać, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lahn, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loen ‘lawina’.

Lanar - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lanart - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lanartowicz - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lanartowski - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lanarz - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lanc - od lanca ‘kopia, włócznia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lanz.

Lanca - od lanca ‘kopia, włócznia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lanz.

Lancares - prawdopodobnie od lanca ‘kopia, włócznia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lanz.

Lancberg - prawdopodobnie od lanca ‘kopia, włócznia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lanz.

Lancer - prawdopodobnie od lanca ‘kopia, włócznia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lanz.

Lancewicz - od lanca ‘kopia, włócznia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lanz.

Lanch - prawdopodobnie od lanca ‘kopia, włócznia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lanz.

Lancha - prawdopodobnie od lanca ‘kopia, włócznia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lanz.

Lanchan - prawdopodobnie od lanca ‘kopia, włócznia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lanz.

Lancini - prawdopodobnie od lanca ‘kopia, włócznia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lanz.

Lanckamer - prawdopodobnie od lanca ‘kopia, włócznia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lanz.

Lancke - prawdopodobnie od lanca ‘kopia, włócznia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lanz.

Lancki - prawdopodobnie od lanca ‘kopia, włócznia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lanz.

Lanckiewicz - od lanca ‘kopia, włócznia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lanz.

Lanckoroński - 1479 od nazwy miejscowej Lanckorona (bielskie, gmina Lanckorona).

Lanckoruński - 1461 od nazwy miejscowej Lanckorona (bielskie, gmina Lanckorona).

Lanckowski - od lanca ‘kopia, włócznia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lanz.

Lanckroński - 1455 od nazwy miejscowej Lanckorona (bielskie, gmina Lanckorona).

Lanckruński - 1459 od nazwy miejscowej Lanckorona (bielskie, gmina Lanckorona).

Lancman - od landsman, lancman, lacman ‘towarzysz, mieszkaniec tej samej wsi’.

Lancmański - od landsman, lancman, lacman ‘towarzysz, mieszkaniec tej samej wsi’.

Lancmen - od landsman, lancman, lacman ‘towarzysz, mieszkaniec tej samej wsi’.

Lancner - prawdopodobnie od lanca ‘kopia, włócznia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lanz.

Lanczak - od lanca ‘kopia, włócznia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lanz.

Lanczares - prawdopodobnie od lanca ‘kopia, włócznia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lanz.

Lanczek - od lanca ‘kopia, włócznia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lanz.

Lanczewski - prawdopodobnie od lanca ‘kopia, włócznia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lanz.

Lanczkiewicz - od lanca ‘kopia, włócznia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lanz.

Lanczkowski - prawdopodobnie od lanca ‘kopia, włócznia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lanz.

Lanczowski - prawdopodobnie od lanca ‘kopia, włócznia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lanz.

Lanczuk - od lanca ‘kopia, włócznia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lanz.

Lanczyk - od lanca ‘kopia, włócznia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lanz.

Lanczyński - od lanca ‘kopia, włócznia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lanz.

Land - 1403 od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landa - 1240 od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landacki - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landamus - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landan - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landański - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landarski - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landas - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landaś - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landau - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lande - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landeburski - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landecki - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landek - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landenberger - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landenburski - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landencki - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lander - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landerburski - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landerski - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landes - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landesberg - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landesmann - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landfried - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landger - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landgraf - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landgrof - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landie - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landig - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landin - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landing - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landkacz - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landkamer - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landkauf - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landkauft - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landkocz - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landkowicz - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landkowski - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landman - 1467 od landsman, lancman, lacman ‘towarzysz, mieszkaniec tej samej wsi’.

Landmann - od landsman, lancman, lacman ‘towarzysz, mieszkaniec tej samej wsi’.

Landmerser - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landmeser - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landmesher - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landmesser - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lando - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landoch - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landon - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landoński - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landorf - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landorff - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landorowicz - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landorucki - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landos - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landowicz - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landowski - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landra - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landrat - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landratkiewicz - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landricht - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landriński - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landrowicz - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landrowski - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landsberg - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landsberger - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landsbergier - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landsfoit - od staropolskiego (z niemieckiego) landwojt ‘przewodniczący w sądach prawa niemieckiego, wójt ziemski’.

Landskowski - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landskron - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landsman - od landsman, lancman, lacman ‘towarzysz, mieszkaniec tej samej wsi’.

Landsmann - od landsman, lancman, lacman ‘towarzysz, mieszkaniec tej samej wsi’.

Landsznajder - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landuch - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landwalt - 1664 od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’ (od lang +Wald ‘las’).

Landwehr - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landwirt - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landwojski - 1470-80 od staropolskiego (z niemieckiego) landwojt ‘przewodniczący w sądach prawa niemieckiego, wójt ziemski’; od przymiotnika land wojski

Landwojt - 1419 od staropolskiego (z niemieckiego) landwojt ‘przewodniczący w sądach prawa niemieckiego, wójt ziemski’.

Landwojtowic - 1407 od staropolskiego (z niemieckiego) landwojt ‘przewodniczący w sądach prawa niemieckiego, wójt ziemski’.

Landwójtowicz - od staropolskiego (z niemieckiego) landwojt ‘przewodniczący w sądach prawa niemieckiego, wójt ziemski’.

Landy - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landycz - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landyczkowski - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landyn - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landynkowski - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landyński - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landyszkowski - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landyszowski - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landzberczyk - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landzberg - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landzberger - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landzian - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landzianowski - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landzin - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landziński - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landzion - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landziszewski - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landzkowski - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landzwajczak - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Landzwojczak - od staropolskiego (z niemieckiego) landwojt ‘przewodniczący w sądach prawa niemieckiego, wójt ziemski’.

Landzwojtczak - od staropolskiego (z niemieckiego) landwojt ‘przewodniczący w sądach prawa niemieckiego, wójt ziemski’.

Landzwójciak - od staropolskiego (z niemieckiego) landwojt ‘przewodniczący w sądach prawa niemieckiego, wójt ziemski’.

Landzwójczak - od staropolskiego (z niemieckiego) landwojt ‘przewodniczący w sądach prawa niemieckiego, wójt ziemski’.

Lane - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lanecki - prawdopodobnie od lany, lać, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lahn, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loen ‘lawina’.

Lanek - prawdopodobnie od lany, lać, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lahn, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loen ‘lawina’.

Lanekiewicz - prawdopodobnie od lany, lać, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lahn, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loen ‘lawina’.

Laneman - prawdopodobnie od lany, lać, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lahn, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loen ‘lawina’.

Lanemański - prawdopodobnie od lany, lać, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lahn, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loen ‘lawina’.

Lanenta - prawdopodobnie od lany, lać, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lahn, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loen ‘lawina’.

Laner - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lanercik - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lanert - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lanęcki - prawdopodobnie od lany, lać, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lahn, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loen ‘lawina’.

Lanfer - prawdopodobnie od lany, lać, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lahn, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loen ‘lawina’.

Lang - 1381 od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langa - 1616 od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langacher - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langaj - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langanc - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langaner - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langanka - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langanke - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langanki - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langanowski - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langas - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langauer - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langawa - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langbach - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langberg - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langburger - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langchamer - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langchans - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langda - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langder - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langdon - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langdorf - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lange - 1405 od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langecker - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langefeld - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langel - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langelaar - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langelfeld - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langem - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langen - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langenau - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langenbagen - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langenberg - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langenberger - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langendorfer - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langenfeld - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langenhagen - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langenmayer - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langensen - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langer - 1696 od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Langer.

Langerdorfer - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langerowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Langer.

Langerski - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Langer.

Langert - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langer-Wilkoński - złożenia brak; Langer 1696 od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Langer; Wilkoński 1393 od nazwy miejscowej Wilkonice (leszczyńskie, gmina Pępowo).

Langew - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langewitz - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langfellner - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langford - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langfort - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langhagen - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langhamer - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langhammer - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langhanc - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langhans - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langhau - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langhaus - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langheing - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langheinig - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langheining - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langheinrich - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langhof - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langhofer - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langhoff - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langholc - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langholtz - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langi - 1459 od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langie - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langier - 1739 od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Langer.

Langierowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Langer.

Langiert - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langiewczyk - prawdopodobnie od lany, lać, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lahn, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loen ‘lawina’.

Langiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langinger - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langkafel - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langkamer - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langkammer - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langkan - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langkau - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langkowski - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langleban - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langler - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langman - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langmann - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langmer - od niemieckiej nazwy osobowej Langner, ta od nazwy miejscowej Langen, też Langenau.

Langmerowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Langner, ta od nazwy miejscowej Langen, też Langenau.

Langmeser - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’; od lang + Messer ‘nóż’.

Langmesser - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’; od lang + Messer ‘nóż’.

Langnar - od niemieckiej nazwy osobowej Langner, ta od nazwy miejscowej Langen, też Langenau.

Langnau - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langner - od niemieckiej nazwy osobowej Langner, ta od nazwy miejscowej Langen, też Langenau.

Langnerowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Langner, ta od nazwy miejscowej Langen, też Langenau.

Langnerski - od niemieckiej nazwy osobowej Langner, ta od nazwy miejscowej Langen, też Langenau.

Langnerz - od niemieckiej nazwy osobowej Langner, ta od nazwy miejscowej Langen, też Langenau.

Lango - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langocz - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langorz - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langos - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langosch - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langosz - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langoś - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langot - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langota - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langowicz - 1427 od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langowski - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langr - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Langer.

Langre - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Langer.

Langrecki - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langrock - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langrot - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langrzik - (Śl) od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Langer.

Langrzyk - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Langer.

Langsam - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langstrand - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Languer - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langus - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langusch - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langusz - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langut - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langwald - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’ (od lang +Wald ‘las’).

Langwaldt - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’ (od lang +Wald ‘las’).

Langwerski - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Langwiński - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lanic - od lany, lać, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lahn, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loen ‘lawina’.

Lanica - od lany, lać, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lahn, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loen ‘lawina’.

Lanich - od lany, lać, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lahn, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loen ‘lawina’.

Laniec - od lany, lać, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lahn, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loen ‘lawina’.

Laniecki - prawdopodobnie od lany, lać, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lahn, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loen ‘lawina’.

Lanierski - prawdopodobnie od lany, lać, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lahn, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loen ‘lawina’.

Lanieski - prawdopodobnie od lany, lać, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lahn, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loen ‘lawina’.

Laniew - prawdopodobnie od lany, lać, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lahn, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loen ‘lawina’.

Laniewicz - od lany, lać, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lahn, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loen ‘lawina’.

Laniewski - prawdopodobnie od lany, lać, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lahn, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loen ‘lawina’.

Lanik - od lany, lać, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lahn, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loen ‘lawina’.

Laniszewski - prawdopodobnie od lany, lać, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lahn, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loen ‘lawina’.

Lank - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lanka - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lankajtes - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lankajtys - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lankamar - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lankamer - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lankau - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lankauf - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lanke - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lankie - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lankiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lanko - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lankocz - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lankoczy - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lankof - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lankoff - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lankon - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lankorz - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lankosch - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lankosz - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lankotsz - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lankow - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lankowicz - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lankowski - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lanków - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lanks - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lanktosz - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lankuszyn - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lankut - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lanny - 1470 od lany, lać, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lahn, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loen ‘lawina’; od lany ‘podlewany’.

Lanocha - od lany, lać, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lahn, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loen ‘lawina’.

Lanomański - prawdopodobnie od lany, lać, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lahn, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loen ‘lawina’.

Lanorski - prawdopodobnie od lany, lać, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lahn, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loen ‘lawina’.

Lanoszka - prawdopodobnie od lany, lać, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lahn, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loen ‘lawina’.

Lanota - od lany, lać, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lahn, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loen ‘lawina’.

Lanowicz - od lany, lać, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lahn, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loen ‘lawina’.

Lanowski - prawdopodobnie od lany, lać, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lahn, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loen ‘lawina’.

Lanowy - prawdopodobnie od lany, lać, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lahn, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loen ‘lawina’.

Lanów - prawdopodobnie od lany, lać, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lahn, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loen ‘lawina’.

Lanrentowski - prawdopodobnie od lany, lać, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lahn, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loen ‘lawina’.

Lanrer - prawdopodobnie od lany, lać, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lahn, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loen ‘lawina’.

Lanrman - prawdopodobnie od lany, lać, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lahn, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loen ‘lawina’.

Lanrych - prawdopodobnie od lany, lać, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lahn, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loen ‘lawina’.

Lanski - prawdopodobnie od lany, lać, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lahn, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loen ‘lawina’.

Lanskoruński - 1476 od nazwy miejscowej Lanckorona (bielskie, gmina Lanckorona).

Lansky - prawdopodobnie od lany, lać, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lahn, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loen ‘lawina’.

Lanucha - prawdopodobnie od staropolskiego lanuszka, lanoszka ‘konwalia’.

Lanuczna - prawdopodobnie od staropolskiego lanuszka, lanoszka ‘konwalia’.

Lanuczny - prawdopodobnie od staropolskiego lanuszka, lanoszka ‘konwalia’.

Lanuschna - prawdopodobnie od staropolskiego lanuszka, lanoszka ‘konwalia’.

Lanuschny - prawdopodobnie od staropolskiego lanuszka, lanoszka ‘konwalia’.

Lanuszczy - prawdopodobnie od staropolskiego lanuszka, lanoszka ‘konwalia’.

Lanuszka - 1657 od staropolskiego lanuszka, lanoszka ‘konwalia’.

Lanuszke - od staropolskiego lanuszka, lanoszka ‘konwalia’.

Lanuszna - prawdopodobnie od staropolskiego lanuszka, lanoszka ‘konwalia’.

Lanuszni - prawdopodobnie od staropolskiego lanuszka, lanoszka ‘konwalia’.

Lanuszno - prawdopodobnie od staropolskiego lanuszka, lanoszka ‘konwalia’.

Lanuszny - prawdopodobnie od staropolskiego lanuszka, lanoszka ‘konwalia’.

Lanuszyn - prawdopodobnie od staropolskiego lanuszka, lanoszka ‘konwalia’.

Lanuszyna - prawdopodobnie od staropolskiego lanuszka, lanoszka ‘konwalia’.

Lanutta - prawdopodobnie od staropolskiego lanuszka, lanoszka ‘konwalia’.

Lany - od lany, lać, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lahn, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loen ‘lawina’.

Lanycia - prawdopodobnie od lany, lać, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lahn, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loen ‘lawina’.

Lanygner - prawdopodobnie od lany, lać, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lahn, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loen ‘lawina’.

Lanyszna - prawdopodobnie od lany, lać, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lahn, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loen ‘lawina’.

Lanyś - od lany, lać, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lahn, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loen ‘lawina’.

Lanz - od lanca ‘kopia, włócznia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lanz.

Lanza - od lanca ‘kopia, włócznia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lanz.

Lanzberczak - prawdopodobnie od lanca ‘kopia, włócznia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lanz.

Lanzer - prawdopodobnie od lanca ‘kopia, włócznia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lanz.

Lanzi - prawdopodobnie od lanca ‘kopia, włócznia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lanz.

Lanzke - prawdopodobnie od lanca ‘kopia, włócznia’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lanz.

Lańczak - od lany, lać, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lahn, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loen ‘lawina’.

Lańczyk - od lany, lać, może też od niemieckiej nazwy osobowej Lahn, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loen ‘lawina’.

Lańda - 1603 od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’ lub od landzie, lańdzić ‘prosić natarczywie, żebrać’.

Lańdoski - 1778 od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lańdowski - 1737 od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lańduch - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lańdy - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lańdziak - 1743 od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lapa - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lapaciński - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lapacki - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lapan - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lapander - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lapandro - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Laparczyk - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Laparski - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lapart - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lapas - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lapawa - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lapcik - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lapczuk - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lapczyk - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lapczyna - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lapczyński - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lape - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Laper - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Laperski - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lapes - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lapeta - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lapeusz - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lapfert - prawdopodobnie od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lapiarz - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lapicz - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lapidowicz - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lapielis - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lapiesza - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lapiga - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lapikus - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lapin - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lapiński - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lapis - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lapisa - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lapisz - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lapka - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lapke - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lapko - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lapkowski - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lapociński - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lapok - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lapon - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lapoń - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Laposa - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lapot - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lapp - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lappa - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lappe - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lappok - (Śl) od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Laprus - prawdopodobnie od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Laprusa - prawdopodobnie od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lapruś - prawdopodobnie od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Laprys - prawdopodobnie od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Laps - od laps ‘przepadek czegoś, utrata’.

Lapsien - od laps ‘przepadek czegoś, utrata’.

Lapsień - od laps ‘przepadek czegoś, utrata’.

Lapski - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lapsz - od laps ‘przepadek czegoś, utrata’.

Lapszewicz - od laps ‘przepadek czegoś, utrata’.

Lapszys - od laps ‘przepadek czegoś, utrata’.

Lapter - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Laptos - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lapuch - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lapucha - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lapunow - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lapur - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lapustyn - od lapać ‘gadać, chlapac’ lub od lapa ‘pysk wyżła’.

Lar - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Lara - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Larecki - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Larek - 1432 od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Laris - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Larisch - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Lariss - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Larissa - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Larisz - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Lariś - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Larjon - prawdopodobnie od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’

Larka - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Larke - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Larkiewicz - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Larkowski - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Laroch - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Larocki - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Laros - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Larosa - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Laroszewicz - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Larowski - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Lars - prawdopodobnie od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Larski - prawdopodobnie od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Larucha - prawdopodobnie od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Larudzki - prawdopodobnie od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Larus - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Larusz - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest po chodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Laruszna - prawdopodobnie od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Larwa - 1472 od larwa ‘stadium początkowe niektórych zwierząt, np. owadów, płazów, dawniej też ‘maska, maszkara, widmo’.

Larwas - od larwa ‘stadium początkowe niektórych zwierząt, np. owadów, płazów, dawniej też ‘maska, maszkara, widmo’.

Larweczka - od larwa ‘stadium początkowe niektórych zwierząt, np. owadów, płazów, dawniej też ‘maska, maszkara, widmo’.

Larwiński - od larwa ‘stadium początkowe niektórych zwierząt, np. owadów, płazów, dawniej też ‘maska, maszkara, widmo’.

Lary - 1443 od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Laryca - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Larych - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Larychta - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Laryga - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Laryk - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Larykowski - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Larym - prawdopodobnie od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Laryn - prawdopodobnie od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Laryna - prawdopodobnie od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Laryończuk - prawdopodobnie od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Laryończyk - prawdopodobnie od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Larys - 1648 od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Larysch - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Laryssa - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’ lub od imienia żeńskiego Larysa, z greckiego Larissa.

Larysz - 1608 od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Laryś - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Larzak - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Larzecha - prawdopodobnie od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Larzecki - prawdopodobnie od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Larzik - (Śl) od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Larzy - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Las - od las.

Lasa - od las.

Lasaj - od las.

Lasak - 1311 od las (lub od lasak ‘człowiek żyjący w lesie’).

Lasakowski - od las (lub od lasak ‘człowiek żyjący w lesie’).

Lasała - od las.

Lasałowicz - od las.

Lasan - od las.

Lasań - od las.

Lasar - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lasarczyk - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lasarek - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lasata - prawdopodobnie od las.

Lasatowicz - prawdopodobnie od las.

Lasch - prawdopodobnie od las.

Laschewski - prawdopodobnie od las.

Laschke - prawdopodobnie od las.

Laschkiewicz - prawdopodobnie od las.

Lasczak - od las.

Lasczok - (Śl) od las.

Lasczyca - od las.

Lasczyk - od las.

Lasecki - od nazwy miejscowej Laski (częste).

Laseczka - od las (lub od laseczka).

Lasek - 1397 od las (od lasek).

Lasel - prawdopodobnie od las.

Lasenga - prawdopodobnie od las.

Lasenko - prawdopodobnie od las.

Laseń - od las.

Laser - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Laseta - prawdopodobnie od las.

Lasewski - prawdopodobnie od las.

Lashmann - prawdopodobnie od las.

Lasia - od las.

Lasiak - 1765 od las.

Lasiakowski - od las.

Lasic - od las.

Lasica - od las.

Lasicz - od las.

Lasida - prawdopodobnie od las.

Lasiecki - od nazwy miejscowej Laski (częste).

Lasiek - prawdopodobnie od las.

Lasienko - prawdopodobnie od las.

Lasieński - 1748 od nazwy miejscowej Las (częste).

Lasiewicz - od las.

Lasik - od las.

Lasikiewicz - od las.

Lasikowski - od las.

Lasin - od las.

Lasinek - od las.

Lasinkiewicz - od las.

Lasiński - od las.

Lasiota - od las.

Lasiowski - od las.

Lasisz - od las.

Lasiuk - od las.

Lask - 1510 (Pom) od las.

Laska - 1364 prawdopodobnie od las, też od laska ‘kij, leszczyna’.

Laskander - prawdopodobnie od las, też od laska ‘kij, leszczyna’.

Laskarzewski - prawdopodobnie od las, też od laska ‘kij, leszczyna’.

Laskawiec - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Laskawsk - od łasić się, łasy ‘chciwy’, łaska.

Laske - prawdopodobnie od las, też od laska ‘kij, leszczyna’.

Laski - 1617 od las.

Laskier - prawdopodobnie od las, też od laska ‘kij, leszczyna’.

Laskiewicz - 1770 od las.

Lasko - 1498 od las.

Laskocki - prawdopodobnie od las, też od laska ‘kij, leszczyna’.

Laskoń - od las.

Laskos - od las.

Laskoski - prawdopodobnie od las, też od laska ‘kij, leszczyna’.

Laskosz - 1561 od las.

Laskoś - od las.

Laskot - prawdopodobnie od las, też od laska ‘kij, leszczyna’.

Laskow - od las.

Laskowiak - od las.

Laskowicki - prawdopodobnie od las, też od laska ‘kij, leszczyna’.

Laskowicz - 1464 od las.

Laskowiec - 1695 od las.

Laskowiecki - od nazwy miejscowej Laskowiec (częste).

Laskowik - od las.

Laskowitz - prawdopodobnie od las, też od laska ‘kij, leszczyna’.

Laskowki - prawdopodobnie od las, też od laska ‘kij, leszczyna’.

Laskownicki - 1382 od nazwy miejscowej Laskownica (bydgoskie, gmina Kcynia).

Laskowski - 1395 od nazw miejscowych Laskowa, Laski.

Laskowy - 1776 od las.

Laskuć - od las.

Laskus - od las.

Laskuś - od las.

Laskuwski - prawdopodobnie od las, też od laska ‘kij, leszczyna’.

Lasla - 1450 od węgierskiego Laslo (adaptacja imienia Władysław).

Lasler - prawdopodobnie od węgierskiego Laslo (adaptacja imienia Władysław).

Laslo - 1486 od węgierskiego Laslo (adaptacja imienia Władysław).

Lasłowski - prawdopodobnie od węgierskiego Laslo (adaptacja imienia Władysław).

Lasman - od niemieckiej nazwy osobowej Lessemann, ta od nazwy miejscowej Leese.

Lasmanowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Lessemann, ta od nazwy miejscowej Leese.

Lasner - prawdopodobnie od las.

Lasnia - prawdopodobnie od las.

Lasniewicz - prawdopodobnie od las.

Lasnowski - prawdopodobnie od las.

Laso - prawdopodobnie od las.

Lasocha - od las.

Lasocic - 1290 od las (lub od imienia Lasota).

Lasocik - od las.

Lasociński - od las.

Lasocki - 1399 od nazw miejscowych Lasotki, Lasocice, Lasocin (kilka wsi).

Lasoczyk - od las.

Lasok - (Śl) od las.

Lason - od las.

Lasonczyk - od las.

Lasoń - 1560 od las.

Lasończuk - od las.

Lasończyk - od las.

Las-Opolski - złożenia brak; Las od las; Opolski 1392 od nazwy miasta Opole (opolskie), Opole Lubelskie (lubelskie).

Lasoski - od las.

Lasoś - od las.

Lasota - 1198 od las lub od staropolskiego imienia Sylwester.

Lasotas - od las lub od staropolskiego imienia Sylwester.

Lasoto - od las lub od staropolskiego imienia Sylwester.

Lasotos - od las lub od staropolskiego imienia Sylwester.

Lasotta - od las lub od staropolskiego imienia Sylwester.

Lasowa - od las (od przymiotnika lasowy).

Lasowic - 1418 od las.

Lasowicz - od las.

Lasowiz - od las.

Lasowski - 1538 od nazw miejscowych Las, Lasowice (kilka wsi).

Lasowski - 1700 od las.

Lasowy - 1426 od las (od przymiotnika lasowy).

Laspa - prawdopodobnie od las.

Laspas - prawdopodobnie od las.

Lasrich - prawdopodobnie od las.

Lasrowski - prawdopodobnie od las.

Lass - od las.

Lassa - od las.

Lassak - od las.

Lassan - od las.

Lassek - od las.

Lassen - prawdopodobnie od las.

Lassen - prawdopodobnie od las.

Lassen - prawdopodobnie od las.

Lassen-Dessago - złożenia brak; Lassen prawdopodobnie od las; Dessago

Lasser - prawdopodobnie

Lassman - od niemieckiej nazwy osobowej Lessemann, ta od nazwy miejscowej Leese.

Lassmann - od niemieckiej nazwy osobowej Lessemann, ta od nazwy miejscowej Leese.

Lassociński - od las.

Lassoga - od las.

Lassok - (Śl) od las.

Lasson - od las.

Lassonczyk - od las.

Lassoń - od las.

Lassończyk - od las.

Lassota - od las.

Lassotta - od las.

Lassow - od las.

Lassowski - od nazw miejscowych Las, Lasowice (kilka wsi).

Last - od staropolskiego łaszt ‘miara objętości’.

Lasta - od staropolskiego łaszt ‘miara objętości’.

Laster - prawdopodobnie od staropolskiego łaszt ‘miara objętości’.

Lastoń - od staropolskiego łaszt ‘miara objętości’.

Lastorski - prawdopodobnie od staropolskiego łaszt ‘miara objętości’.

Lastowica - od staropolskiego łaszt ‘miara objętości’.

Lastowiecki - prawdopodobnie od staropolskiego łaszt ‘miara objętości’.

Lastowski - prawdopodobnie od staropolskiego łaszt ‘miara objętości’.

Lastówka - od staropolskiego łaszt ‘miara objętości’.

Lastra - prawdopodobnie od staropolskiego łaszt ‘miara objętości’.

Lastrużna - prawdopodobnie od staropolskiego łaszt ‘miara objętości’.

Lasuch - od las lub od staropolskiego imienia Sylwester.

Lasukiewicz - od las lub od staropolskiego imienia Sylwester.

Lasuń - od las lub od staropolskiego imienia Sylwester.

Lasyk - od las lub od staropolskiego imienia Sylwester.

Lasz - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Laszak - 1640 od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Laszcki - prawdopodobnie od las.

Laszcyk - prawdopodobnie od las.

Laszcyński - prawdopodobnie od las.

Laszcz - od las.

Laszczak - od las.

Laszczan - od las.

Laszczenko - od las.

Laszczewski - prawdopodobnie od las.

Laszczka - od las (lub od laszczka ‘kij, pręt’).

Laszczko - od las (lub od laszczka ‘kij, pręt’).

Laszczkowski - od las (lub od laszczka ‘kij, pręt’).

Laszczok - (Śl) od las (lub od laszczka ‘kij, pręt’).

Laszczuk - od las.

Laszczyca - od las.

Laszczych - prawdopodobnie od las.

Laszczyk - od las.

Laszczykowski - od las.

Laszczyło - prawdopodobnie od las.

Laszczyna - 1407 od las.

Laszczyński - 1784 od las.

Laszczyszyn - prawdopodobnie od las.

Laszecki - od nazwy miejscowej Laski (częste).

Laszek - 1652 od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Laszenik - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Laszeniuk - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Laszenko - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Laszewicz - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Laszewski - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Laszica - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Laszicki - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Laszig - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Laszik - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lasziński - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Laszka - 1684 od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Laszkarski - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Laszke - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Laszkewicz - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Laszki - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Laszkiel - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Laszkiewicz - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Laszko - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Laszkosz - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Laszkowicz - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Laszkowski - 1386 od nazwy miejscowej Laszki (kilka wsi we wschodniej Polsce).

Laszków - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Laszlo - od węgierskiego Laslo (adaptacja imienia Władysław).

Laszok - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Laszonka - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Laszota - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Laszow - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Laszuk - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Laszuk - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Laszuk-Leszczyński - złożenia brak; Laszuk prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’; Leszczyński 1388 od nazw miejscowych typu Leszczyny, Leszczno, dziś Leszno.

Laszukowski - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Laszutek - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Laszyca - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Laszyk - 1632 od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Laszyński - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Laś - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Laśkiewicz - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Laśkiewicz-Ludwiczak - złożenia brak; Laśkiewicz od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’;

Laśko - od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Laśkoś - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Laśkowicz - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Laśkowski - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Laśków - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Laśla - od węgierskiego Laslo (adaptacja imienia Władysław).

Laśna - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Laśnia - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Laśniak - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Laśniański - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Laśniczak - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Laśniewicz - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Laśniewski - prawdopodobnie od Lach ‘Polak’, nazwa używana przez Słowian wschodnich, wtórnie też ‘katolik’; od gwarowego lachać ‘latać bez potrzeby’.

Lat - od latać, lato.

Lata - od latać, lato.

Latach - od latać, lato.

Latacha - od latać, lato.

Latachowicz - od latać, lato.

Latacki - od latać, lato.

Latacz - od latać, lato.

Lataj - od latać, lato.

Latajak - od latać, lato.

Latajka - od latać, lato.

Latajski - od latać, lato.

Latak - od latać, lato.

Lataka - od latać, lato.

Latakiewicz - od latać, lato.

Latakowski - od latać, lato.

Latal - od latać, lato.

Latala - 1750 od latać, lato.

Latalec - 1487 od latać, lato lub od staropolskiego latalec ‘zły duch, ten, co lata’.

Latalla - od latać, lato.

Latallo - od latać, lato.

Latalski - 1527 od latać, lato.

Latała - 1369 od latać, lato.

Latałło - od latać, lato.

Latało - od latać, lato.

Latan - od latać, lato.

Lataniec - od latać, lato.

Latanik - od latać, lato.

Latanowicz - od latać, lato.

Latanowski - od latać, lato.

Latanyszyn - od latać, lato.

Latań - od latać, lato.

Latańczyk - od latać, lato.

Latański - od latać, lato.

Latarczyk - 1621 od latarnik ‘człowiek zapalający latarnie’.

Latarek - od niemieckiej nazwy osobowej Lather.

Latarewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Lather.

Latarniczyk - 1621 od latarnik ‘człowiek zapalający latarnie’.

Latarnik - 1617 od latarnik ‘człowiek zapalający latarnie’.

Latarowski - od niemieckiej nazwy osobowej Lather.

Latarski - od niemieckiej nazwy osobowej Lather.

Latarz - od niemieckiej nazwy osobowej Lather.

Latas - od latać, lato.

Latasek - od latać, lato.

Latasewicz - od latać, lato.

Latasiewicz - od latać, lato.

Latasiński - od latać, lato.

Lataskiewicz - od latać, lato.

Latasz - od latać, lato.

Lataszek - od latać, lato.

Lataszewicz - od latać, lato.

Lataszkiewicz - od latać, lato.

Lataszyński - od latać, lato.

Lataszyszyn - od latać, lato.

Lataś - od latać, lato.

Lataśkiewicz - od latać, lato.

Latawa - od latać, lato.

Latawczyk - 1645 od latać, lato.

Latawica - od latawica ‘kobieta lekkomyślna’.

Latawicz - od latać, lato.

Latawiec - 1787 od latać, lato, latawiec.

Latawin - od latać, lato, latawiec.

Latawski - od latać, lato.

Latczyk - od latać, lato.

Latecki - od latać, lato, latawiec.

Latek - 1204 od latać, lato.

Latel - od latać, lato, latawiec.

Lateła - od latać, lato, latawiec.

Latenga - od latać, lato, latawiec.

Later - od niemieckiej nazwy osobowej Lather.

Laterek - od niemieckiej nazwy osobowej Lather.

Laterman - od niemieckiej nazwy osobowej Lather.

Laterny - od niemieckiej nazwy osobowej Lather.

Laterski - od niemieckiej nazwy osobowej Lather.

Lates - od latać, lato, latawiec.

Lateszewski - od latać, lato, latawiec.

Latęga - od latać, lato, latawiec.

Latif - od latać, lato, latawiec.

Latinek - od latać, lato, latawiec.

Latinik - od latać, lato, latawiec.

Latinkowic - od latać, lato, latawiec.

Latinkowić - od latać, lato, latawiec.

Latiok - od latać, lato, latawiec.

Latisek - od latać, lato, latawiec.

Latisław - od latać, lato, latawiec.

Latiszek - od latać, lato, latawiec.

Latiszew - od latać, lato, latawiec.

Latjer - od latać, lato, latawiec.

Latka - od latać, lato.

Latkiewicz - od latać, lato.

Latko - 1488 od latać, lato.

Latkor - od latać, lato, latawiec.

Latkowic - 1410 od latać, lato.

Latkowski - od latać, lato.

Latna - od latać, lato, latawiec.

Latniak - od latać, lato, latawiec.

Lato - 1266 od latać, lato.

Latoch - od latać, lato.

Latocha - 1252 od latać, lato.

Latociński - od latać, lato, latawiec.

Latocki - od latać, lato.

Latocz - od latać, lato, latawiec.

Latog - od latać, lato, latawiec.

Latoj - od latać, lato.

Latojka - od latać, lato, latawiec.

Latoła - od latać, lato.

Latomowicz - od latać, lato, latawiec.

Latomski - od latać, lato.

Laton - od latać, lato.

Latonic - 1239 od latać, lato.

Latonowicz - od latać, lato.

Latoń - od latać, lato.

Latoński - od latać, lato, latawiec.

Latopolski - od latać, lato, latawiec.

Latora - od latać, lato, latawiec.

Latorowski - od latać, lato, latawiec.

Latorski - od latać, lato, latawiec.

Latorz - od latać, lato, latawiec.

Latorzek - od latać, lato, latawiec.

Latorzewski - od latać, lato, latawiec.

Latos - 1720 od latać, lato.

Latosa - od latać, lato.

Latosch - od latać, lato.

Latosek - od latać, lato.

Latos-Grażyński - złożenia brak; Latos 1720 od latać, lato; Grażyński od imienia żeńskiego Grażyna.

Latosi - 1646 od staropolskiego latosi ‘tegoroczny’.

Latosiak - 1677 od staropolskiego latosi ‘tegoroczny’.

Latosich - 1672 od staropolskiego latosi ‘tegoroczny’.

Latosiewicz - od staropolskiego latosi ‘tegoroczny’.

Latosik - 1677 od staropolskiego latosi ‘tegoroczny’.

Latosiński - od nazwy miejscowej Latoszyn (tarnowskie, gmina Dębica).

Latoska, m. - od latać, lato.

Latoski - od nazwy miejscowej Latoszyn (tarnowskie, gmina Dębica).

Latosz - 1493 od latać, lato.

Latosza - 1413 od latać, lato.

Latoszek - 1398 od latać, lato.

Latoszeński - 1491 od nazwy miejscowej Latoszyn (tarnowskie, gmina Dębica).

Latoszewicz - od latać, lato.

Latoszewski - od latać, lato.

Latoszkiewicz - od latać, lato.

Latoszko - 1408 od latać, lato.

Latoszkowicz - 1422 od latać, lato.

Latoszyn - 1472 od nazwy miejscowej Latoszyn (tarnowskie, gmina Dębica).

Latoszyński - 1435 od nazwy miejscowej Latoszyn (tarnowskie, gmina Dębica).

Latoś - od latać, lato, latoś ‘tegorocznie’.

Latośkiewicz - od latać, lato, latoś ‘tegorocznie’.

Latowczyc - od latać, lato, latawiec.

Latowicki - od latać, lato, latawiec.

Latowicz - 1488 od latać, lato, latoś ‘tegorocznie’.

Latowiec - 1382 od latać, lato.

Latowski - 1398 od nazwy miejscowej Latowice (kaliskie, gmina Sieroszewice).

Latowski - 1726 od latać, lato.

Latowszczyk - od latać, lato, latawiec.

Latra - od niemieckiej nazwy osobowej Lather.

Latruszak - od niemieckiej nazwy osobowej Lather.

Latt - od latać, lato.

Latta - od latać, lato.

Lattka - od latać, lato.

Lattner - od latać, lato, latawiec.

Latto - od latać, lato.

Latty - od latać, lato, latawiec.

Latuch - od latać, lato.

Latucha - od latać, lato.

Latuchowski - od latać, lato.

Latunek - od latać, lato, latawiec.

Latuny - od latać, lato, latawiec.

Laturniak - od latać, lato, latawiec.

Laturski - od latać, lato, latawiec.

Latus - od latać, lato.

Latusch - od latać, lato.

Latusek - od latać, lato.

Latusiak - od latać, lato.

Latusiewicz - od latać, lato.

Latusik - od latać, lato.

Latusiński - od latać, lato, latawiec.

Latuske - od latać, lato, latawiec.

Latuski - od latać, lato, latawiec.

Latuskiewicz - od latać, lato.

Latussek - od latać, lato.

Latusz - od latać, lato.

Latuszak - od latać, lato.

Latuszek - od latać, lato.

Latuszewicz - od latać, lato.

Latuszewski - od latać, lato.

Latuszke - od latać, lato.

Latuszkiewicz - od latać, lato.

Latuszko - od latać, lato.

Latuszyński - od nazwy miejscowej Latoszyn (tarnowskie, gmina Dębica).

Latuś - od latać, lato.

Latuśkiewicz - od latać, lato.

Latwiec - od latać, lato.

Latycki - od latać, lato, latawiec.

Latycz - od latać, lato, latawiec.

Latyczeski - od latać, lato, latawiec.

Latyszek - od latać, lato, latawiec.

Latyszewski - od latać, lato, latawiec.

Latyszkiewicz - od latać, lato, latawiec.

Latyszonek - od latać, lato, latawiec.

Laub - od niemieckich nazw osobowych Laub, Laube.

Lauba - od niemieckich nazw osobowych Laub, Laube.

Laubach - od niemieckich nazw osobowych Laub, Laube.

Laube - 1430 od niemieckich nazw osobowych Laub, Laube.

Laubenstajn - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Laub, Laube.

Laubenstein - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Laub, Laube.

Laubensztajn - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Laub, Laube.

Laubensztein - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Laub, Laube.

Lauber - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Laub, Laube.

Lauberda - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Laub, Laube.

Laubert - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Laub, Laube.

Laubich - od niemieckich nazw osobowych Laub, Laube.

Laubisch - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Laub, Laube.

Laubitz - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Laub, Laube.

Laubsch - od niemieckich nazw osobowych Laub, Laube (od niemieckiego Laubs).

Laubstein - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Laub, Laube.

Laubsztajn - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Laub, Laube.

Laubsztejn - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Laub, Laube.

Laubuda - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Laub, Laube.

Laucewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Lauz.

Lauch - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lauz.

Lauck - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lauz.

Laucki - od niemieckiej nazwy osobowej Lauz.

Laucz - od niemieckiej nazwy osobowej Lauz.

Lauda - 1444 od łacińskiego lauda ‘chwała’.

Laudacki - od łacińskiego lauda ‘chwała’.

Laudamus - 1488 od łacińskiego lauda ‘chwała’; od łacińskiego laudamus ‘chwalimy’.

Laudan - od łacińskiego lauda ‘chwała’; od laudanum ‘opium’.

Laudański - prawdopodobnie od łacińskiego lauda ‘chwała’.

Laudel - prawdopodobnie od łacińskiego lauda ‘chwała’.

Lauden - prawdopodobnie od łacińskiego lauda ‘chwała’.

Laudencki - prawdopodobnie od łacińskiego lauda ‘chwała’.

Lauder - prawdopodobnie od łacińskiego lauda ‘chwała’.

Lauderdale - prawdopodobnie od łacińskiego lauda ‘chwała’.

Laudman - prawdopodobnie od łacińskiego lauda ‘chwała’.

Laudon - od łacińskiego lauda ‘chwała’.

Laudorowicz - od łacińskiego lauda ‘chwała’.

Laudowicz - od łacińskiego lauda ‘chwała’.

Laudowski - prawdopodobnie od łacińskiego lauda ‘chwała’.

Laudy - od łacińskiego lauda ‘chwała’.

Laudyn - prawdopodobnie od łacińskiego lauda ‘chwała’.

Laudyński - prawdopodobnie od łacińskiego lauda ‘chwała’.

Laudzberg - prawdopodobnie od łacińskiego lauda ‘chwała’.

Laudziński - prawdopodobnie od łacińskiego lauda ‘chwała’.

Laudzwojczak - prawdopodobnie od łacińskiego lauda ‘chwała’.

Lauer - prawdopodobnie od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum.

Lauerman - prawdopodobnie od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum.

Lauf - prawdopodobnie od laufer ‘biegacz, pachołek biegnący przed powozem’.

Laufbahn - prawdopodobnie od laufer ‘biegacz, pachołek biegnący przed powozem’.

Laufenbach - prawdopodobnie od laufer ‘biegacz, pachołek biegnący przed powozem’.

Laufenberg - prawdopodobnie od laufer ‘biegacz, pachołek biegnący przed powozem’.

Laufer - od laufer ‘biegacz, pachołek biegnący przed powozem’.

Laufernicki - od laufer ‘biegacz, pachołek biegnący przed powozem’.

Lauferski - od laufer ‘biegacz, pachołek biegnący przed powozem’.

Laufersweiler - prawdopodobnie od laufer ‘biegacz, pachołek biegnący przed powozem’.

Laufert - prawdopodobnie od laufer ‘biegacz, pachołek biegnący przed powozem’.

Lauferwald - prawdopodobnie od laufer ‘biegacz, pachołek biegnący przed powozem’.

Lauffer - od laufer ‘biegacz, pachołek biegnący przed powozem’.

Laugutka - od staropolskiego łagoda ‘porządek’, łagun ‘kładka’.

Laur - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Laura - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lauraniec - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Laurans - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Laurant - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Laure - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Laureciak - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Laurecki - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Laurek - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lauren - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Laurenciak - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Laurenciów - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Laurent - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Laurenti - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Laurentowicz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Laurentowski - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Laurenz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Laureńciak - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Laureńciów - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lauretowski - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Laurikainen - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Laurisz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lauritsen - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lauriusz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Laurman - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lauro - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Laurosiewicz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Laurowicz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Laurowski - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Laurów - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lauruk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Laury - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lauryn - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Laurynów - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Laurysiewicz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Laus - 1393 od niemieckiej nazwy osobowej Laus, ta od imienia Nocolaus.

Lausch - od niemieckiej nazwy osobowej Laus, ta od imienia Nocolaus.

Lauschner - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Laus, ta od imienia Nocolaus.

Lausdorf - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Laus, ta od imienia Nocolaus.

Lausz - od niemieckiej nazwy osobowej Laus, ta od imienia Nocolaus.

Lauszewski - od niemieckiej nazwy osobowej Laus, ta od imienia Nocolaus.

Lauszke - od niemieckiej nazwy osobowej Laus, ta od imienia Nocolaus.

Lauter - od niemieckiej nazwy osobwej Lauter, ta od nazwy miejscowej Lauter.

Lauterbach - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobwej Lauter, ta od nazwy miejscowej Lauter.

Lauterowski - od niemieckiej nazwy osobwej Lauter, ta od nazwy miejscowej Lauter.

Lautersztajn - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobwej Lauter, ta od nazwy miejscowej Lauter.

Lauterwald - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobwej Lauter, ta od nazwy miejscowej Lauter.

Lautner - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobwej Lauter, ta od nazwy miejscowej Lauter.

Lautor - od niemieckiej nazwy osobwej Lauter, ta od nazwy miejscowej Lauter.

Law - od niemieckiej nazwy osobowej Law, ta jest skróceniem od nazwy osobowej Lawerenz oraz imion Laurentius, Nicolaus.

Lawa - od niemieckiej nazwy osobowej Law, ta jest skróceniem od nazwy osobowej Lawerenz oraz imion Laurentius, Nicolaus.

Lawacz - od niemieckiej nazwy osobowej Law, ta jest skróceniem od nazwy osobowej Lawerenz oraz imion Laurentius, Nicolaus.

Lawak - od niemieckiej nazwy osobowej Law, ta jest skróceniem od nazwy osobowej Lawerenz oraz imion Laurentius, Nicolaus.

Lawal - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Law, ta jest skróceniem od nazwy osobowej Lawerenz oraz imion Laurentius, Nicolaus.

Lawalski - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Law, ta jest skróceniem od nazwy osobowej Lawerenz oraz imion Laurentius, Nicolaus.

Lawan - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Law, ta jest skróceniem od nazwy osobowej Lawerenz oraz imion Laurentius, Nicolaus.

Lawanderski - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Law, ta jest skróceniem od nazwy osobowej Lawerenz oraz imion Laurentius, Nicolaus.

Lawandowski - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lawara - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Law, ta jest skróceniem od nazwy osobowej Lawerenz oraz imion Laurentius, Nicolaus.

Lawarczyk - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Law, ta jest skróceniem od nazwy osobowej Lawerenz oraz imion Laurentius, Nicolaus.

Lawasidis - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Law, ta jest skróceniem od nazwy osobowej Lawerenz oraz imion Laurentius, Nicolaus.

Lawasidu - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Law, ta jest skróceniem od nazwy osobowej Lawerenz oraz imion Laurentius, Nicolaus.

Lawat - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Law, ta jest skróceniem od nazwy osobowej Lawerenz oraz imion Laurentius, Nicolaus.

Lawatsch - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Law, ta jest skróceniem od nazwy osobowej Lawerenz oraz imion Laurentius, Nicolaus.

Lawaty - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Law, ta jest skróceniem od nazwy osobowej Lawerenz oraz imion Laurentius, Nicolaus.

Lawber - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Law, ta jest skróceniem od nazwy osobowej Lawerenz oraz imion Laurentius, Nicolaus.

Lawczyński - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Law, ta jest skróceniem od nazwy osobowej Lawerenz oraz imion Laurentius, Nicolaus.

Lawczyszyn - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Law, ta jest skróceniem od nazwy osobowej Lawerenz oraz imion Laurentius, Nicolaus.

Lawda - od łacińskiego lauda ‘chwała’.

Lawdański - od łacińskiego lauda ‘chwała’.

Lawencki - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lawenda - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lawenderski - 1661 od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lawendowicz - 1769 od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lawendowski - 1799 od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lawendziewski - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lawentowski - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lawenz - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lawer - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Law, ta jest skróceniem od nazwy osobowej Lawerenz oraz imion Laurentius, Nicolaus.

Lawera - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Law, ta jest skróceniem od nazwy osobowej Lawerenz oraz imion Laurentius, Nicolaus.

Lawerczyk - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Law, ta jest skróceniem od nazwy osobowej Lawerenz oraz imion Laurentius, Nicolaus.

Lawerence - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawerenciów - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawerenz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawers - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Law, ta jest skróceniem od nazwy osobowej Lawerenz oraz imion Laurentius, Nicolaus.

Lawerski - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Law, ta jest skróceniem od nazwy osobowej Lawerenz oraz imion Laurentius, Nicolaus.

Lawerz - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Law, ta jest skróceniem od nazwy osobowej Lawerenz oraz imion Laurentius, Nicolaus.

Laweta - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Law, ta jest skróceniem od nazwy osobowej Lawerenz oraz imion Laurentius, Nicolaus.

Lawetter - – prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowejLaw, ta jest skróceniem od nazwy osobowejLawerenz oraz imionLaurentius, Nicolaus.

Lawęcki - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lawęda - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lawędowski - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lawędziak - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lawędziewski - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lawędzki - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lawiczka - od niemieckiej nazwy osobowej Law, ta jest skróceniem od nazwy osobowej Lawerenz oraz imion Laurentius, Nicolaus.

Lawik - od niemieckiej nazwy osobowej Law, ta jest skróceniem od nazwy osobowej Lawerenz oraz imion Laurentius, Nicolaus.

Lawin - od lawina ‘spadająca masa śniegu lub kamieni’, też ‘mnóstwo’.

Lawina - od lawina ‘spadająca masa śniegu lub kamieni’, też ‘mnóstwo’.

Lawiński - od lawina ‘spadająca masa śniegu lub kamieni’, też ‘mnóstwo’.

Lawisz - od niemieckiej nazwy osobowej Law, ta jest skróceniem od nazwy osobowej Lawerenz oraz imion Laurentius, Nicolaus.

Lawranc - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawranz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawrec - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawrecki - prawdopodobnie od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawren - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawrenc - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawrence - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawrenciów - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawreniuk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawrenko - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawrenow - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawrenowas - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawrens - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawrent - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawrentiew - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawrentif - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawrentjew - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawrentowicz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawrentowski - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawrenty - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawrenz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawreńczuk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawręc - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawręnc - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawrientiejew - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawrientjew - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawrisz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawro - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawronc - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawronowicz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawroski - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawroszenko - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawrowicz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawrowski - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawrów - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawruk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawruszczak - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawruszczuk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawruszczyk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawryk - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawrykowicz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawrykowski - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawryn - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawrync - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawrynciów - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawrynenko - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawrynkiewicz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawrynowicz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawrynowski - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawrynów - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawryńciów - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawrysz - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Lawrywaniec - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane do XIII wieku, polonizowane jako Ławrzyniec, Wawrzeniec, Wawrzyniec.

Laws - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Law, ta jest skróceniem od nazwy osobowej Lawerenz oraz imion Laurentius, Nicolaus.

Lawsch - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Law, ta jest skróceniem od nazwy osobowej Lawerenz oraz imion Laurentius, Nicolaus.

Lawszuk - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Law, ta jest skróceniem od nazwy osobowej Lawerenz oraz imion Laurentius, Nicolaus.

Lax - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksibios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksa, Aleks, Aleksy, Holeksy, Oleksy, Oleksa, Leksy, Leksa, na Kresach Wschodnich Aleksiej.

Laxa - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksibios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksa, Aleks, Aleksy, Holeksy, Oleksy, Oleksa, Leksy, Leksa, na Kresach Wschodnich Aleksiej.

Laxander - od imienia Aleksander. Imię pochodzenia greckiego, od alékso ‘bronię, wspomagam’ + aner, andrós ‘mąż’. W Polce notowane od XII wieku, także w obocznych formach Aleksandr, Aleksendr, Oleksander, Leksander.

Laxy - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksibios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksa, Aleks, Aleksy, Holeksy, Oleksy, Oleksa, Leksy, Leksa, na Kresach Wschodnich Aleksiej.

Laydanowicz - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Leid, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego leit ‘zasmucający, smutny’.

Laydych - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Leid, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego leit ‘zasmucający, smutny’.

Layer - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te ze średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Layh - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te ze średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Layk - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te ze średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Layman - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Lai, Lei, te ze średnio-wysoko-niemieckiego lei, leie ‘skała, kamień’.

Laza - prawdopodobnie od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Lazaj - prawdopodobnie od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Lazak - prawdopodobnie od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Lazam - prawdopodobnie od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Lazanek - prawdopodobnie od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Lazaniszyn - prawdopodobnie od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Lazanowicz - prawdopodobnie od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Lazanowski - prawdopodobnie od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Lazarczuk - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lazarczyk - 1721- od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lazarek - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lazarenko - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lazarew - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lazarewicz - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lazarewicz - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lazarewski - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lazari - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lazaridis - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lazaridu - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lazarkiewicz - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lazarko - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lazarnik - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lazarow - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lazarowicz - 1635 od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lazarowski - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lazarski - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lazaruk - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lazary - 1600 od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lazarz - 1603 od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lazarzewski - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lazas - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lazer - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lazerowicz - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lazerowski - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lazić - prawdopodobnie od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Laziecki - prawdopodobnie od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Lazik - prawdopodobnie od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Lazinka - prawdopodobnie od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Laznar - prawdopodobnie od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Lazner - prawdopodobnie od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Lazo - prawdopodobnie od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Lazoń - prawdopodobnie od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Lazor - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lazorek - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lazorko - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lazoryk - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lazosiński - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lazowski - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lazór - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lazulka - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lazur - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lazura - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lazurek - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lazurewicz - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lazurko - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lazurowicz - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lazurowski - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lazuryszyn - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lazzari - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lazzarini - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lazzaro - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Laźmierska - prawdopodobnie od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Laźmirski - prawdopodobnie od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Laźniak - prawdopodobnie od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Laźnik - prawdopodobnie od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Lażaj - – prawdopodobnie od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionymLesie’.

Lażar - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lażarowicz - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lażer - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lażmirski - prawdopodobnie od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Lażnicki - prawdopodobnie od łazić ‘poruszać się wolno, ciężko’, łaz ‘pole uprawne na wytrzebionym lesie’.

Ląc - od prasłowiańskiego lęcati sę ‘lękać się’.

Ląca - od prasłowiańskiego lęcati sę ‘lękać się’.

Lącek - od prasłowiańskiego lęcati sę ‘lękać się’.

Ląchocki - prawdopodobnie od prasłowiańskiego lęcati sę ‘lękać się’.

Lącki - prawdopodobnie od prasłowiańskiego lęcati sę ‘lękać się’.

Lącz - od prasłowiańskiego lęcati sę ‘lękać się’.

Lączak - od prasłowiańskiego lęcati sę ‘lękać się’.

Lączek - prawdopodobnie od łączyć, łączka, łąka.

Lączkowski - prawdopodobnie od łączyć, łączka, łąka.

Lączna - prawdopodobnie od od łączyć, łączka, łąka.

Lącznar - prawdopodobnie od łączyć, łączka, łąka.

Lączny - prawdopodobnie od łączyć, łączka, łąka.

Lączyński - prawdopodobnie od łączyć, łączka, łąka.

Ląd - 1470 od ląd ‘suchy obszar ziemi’.

Lądek - 1430 od ląd ‘suchy obszar ziemi’ lub od nazwy miejscowej Lądek.

Lądka - od ląd ‘suchy obszar ziemi’.

Lądkiewicz - od ląd ‘suchy obszar ziemi’.

Lądowicz - od ląd ‘suchy obszar ziemi’.

Lądowski - od ląd ‘suchy obszar ziemi’.

Lądra - prawdopodobnie od ląd ‘suchy obszar ziemi’.

Lądwik - prawdopodobnie od ląd ‘suchy obszar ziemi’.

Lądyczkowski - prawdopodobnie od ląd ‘suchy obszar ziemi’.

Lądyszkowski - prawdopodobnie od ląd ‘suchy obszar ziemi’.

Ląg - od gwarowego lęgać ‘legnąć, położyć się’, lęgnąć się lub od ląg ‘wylegiwanie się’.

Ląga - 1600 od ląg ‘wylegiwanie się’.

Lągawa - od ląg ‘wylegiwanie się’.

Lągiewka - prawdopodobnie od łągiew ‘pręt żelazny łączący ramę wozu z jego przednią częścią’.

Lągota - prawdopodobnie od ląg ‘wylegiwanie się’.

Lągowski - prawdopodobnie od ląg ‘wylegiwanie się’.

Ląkiert - prawdopodobnie od lękać się.

Ląkoca - od lękać się.

Ląkocy - od lękać się.

Ląkwa - od lękać się.

Ląkwisz - od lękać się.

Ląt - od lont, lunt, ląt ‘sznur nasycony materiałem palnym’.

Lątka - od lont, lunt, ląt ‘sznur nasycony materiałem palnym’.

Lątkiewicz - od lont, lunt, ląt ‘sznur nasycony materiałem palnym’.

Lątkowski - prawdopodobnie od lont, lunt, ląt ‘sznur nasycony materiałem palnym’.

Lątosik - od lont, lunt, ląt ‘sznur nasycony materiałem palnym’.

Leb - 1439 od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Leba - od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebach - od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebada - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebak - od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Leban - od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebanow - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebanowski - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebczyński - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebda - 1664 od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Lebda-Wyborny - złożenia brak; Lebda 1664 od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’; Wyborny nie występuje.

Lebdowicz - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Lebecki - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Lebeckiewicz - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebedzińska - prawdopodobnie od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Lebedzka - prawdopodobnie od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Lebegge - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebek - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebel - 1740 od niemieckich nazw osobowych Lebel, Löbel, te od imienia Leupold.

Lebelski - od niemieckich nazw osobowych Lebel, Löbel, te od imienia Leupold.

Lebelt - od niemieckich nazw osobowych Lebel, Löbel, te od imienia Leupold.

Lebeniak - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebensart - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebenstein - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebensztain - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebensztajn - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebensztein - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebensztejn - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebentowicz - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Leber - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Leberacki - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebermajer - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Leberska - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebersorger - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebert - od niemieckich nazw osobowych Libert, Lubert, te od Liubhard.

Lebertowski - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Libert, Lubert, te od Liubhard.

Lebeszka - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebeus - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebeżyński - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebęć - prawdopodobnie od łabędź.

Lebica - prawdopodobnie od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Lebich - od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebicki - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Lebiczyński - prawdopodobnie od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Lebidda - prawdopodobnie od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Lebidziejewski - prawdopodobnie od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Lebidziński - prawdopodobnie od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Lebiecki - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Lebieć - prawdopodobnie od łabędź.

Lebiediński - prawdopodobnie od łabędź.

Lebiediowicz - prawdopodobnie od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Lebiediuk - prawdopodobnie od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Lebiedłow - prawdopodobnie od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Lebiedyński - prawdopodobnie od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Lebiedzinski - prawdopodobnie od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Lebiejko - od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebielenda - prawdopodobnie od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Lebieniecka - prawdopodobnie od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Lebieniuk - prawdopodobnie od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Lebiest - od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebietzki - prawdopodobnie od łabędź.

Lebiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebięcki - prawdopodobnie od łabędź.

Lebik - od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebioda - 1707 od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Lebiodczyk - 1663 od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Lebiodzik - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Lebiol - od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebionko - od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebiora - od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebiost - 1514 od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Lebiosz - od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebiotkowski - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Lebiotowski - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Lebisz - od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebiszczak - od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebiusz - od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebizon - od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebiżon - od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebkichler - od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebko - 1493 (KrW) od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebkowicz - 1428 (KrW) od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebkowski - od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebkuchen - od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebkuchew - od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebkuchler - od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebküchler - od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebl - od niemieckich nazw osobowych Lebel, Löbel, te od imienia Leupold.

Leble - od niemieckich nazw osobowych Lebel, Löbel, te od imienia Leupold.

Lebny - od chleb.

Lebo - od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Leboch - od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Leboda - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Lebodowicz - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Lebodów - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Lebodziak - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Lebodziński - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Lebok - (Śl) od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebor - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Leber, ta może od starosaskiego Lethborg.

Lebork - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Leber, ta może od starosaskiego Lethborg.

Leboszka - od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebowiecki - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebowski - od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebrecht - od niemieckiej nazwy osobowej Liebrecht, ta od Liutbercht.

Lebreć - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Liebrecht, ta od Liutbercht.

Lebreda - od niemieckiej nazwy osobowej Liebrecht, ta od Liutbercht.

Lebrethon - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Liebrecht, ta od Liutbercht.

Lebrowski - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Liebrecht, ta od Liutbercht.

Lebrun - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Liebrecht, ta od Liutbercht.

Lebrych - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Liebrecht, ta od Liutbercht.

Lebryk - od niemieckiej nazwy osobowej Liebrecht, ta od Liutbercht.

Lebuch - od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebuda - prawdopodobnie od łabędź.

Lebudź - prawdopodobnie od łabędź.

Lebus - od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb; też od lebus, lebusz ‘niezdara; śpioch’.

Lebusek - od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebusga - prawdopodobnie niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebuszewski - od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lebuśko - od niemieckiej nazwy osobowej Leb, ta od imienia Lebbert, także od imienia wschodniosłowiańskiego Gleb, ukraińskiego Hleb.

Lec - 1698 od lejc, dawniej też lec ‘część końskiej uprzęży’.

Leca - od lejc, dawniej też lec ‘część końskiej uprzęży’.

Lecacki - od lejc, dawniej też lec ‘część końskiej uprzęży’.

Lecak - – od Lejc, dawniej teżLec ‘część końskiej uprzęży’.

Lecat - prawdopodobnie od lejc, dawniej też lec ‘część końskiej uprzęży’.

Lecek - od lejc, dawniej też lec ‘część końskiej uprzęży’.

Lecewicz - od lejc, dawniej też lec ‘część końskiej uprzęży’.

Lech - 1498 od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechaciński - od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechacz - 1455 od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechaj - 1686 od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechajczyk - 1714 od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechan - od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechandro - od imienia Aleksander. Imię pochodzenia greckiego, od alékso ‘bronię, wspomagam’ + aner, andrós ‘mąż’. W Polce notowane od XII wieku, także w obocznych formach Aleksandr, Aleksendr, Oleksander, Leksander.

Lechandrowicz - od imienia Aleksander. Imię pochodzenia greckiego, od alékso ‘bronię, wspomagam’ + aner, andrós ‘mąż’. W Polce notowane od XII wieku, także w obocznych formach Aleksandr, Aleksendr, Oleksander, Leksander.

Lechaniak - od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechanowski - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechański - od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lecharczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Leichardt, ta od Lenkart.

Lecharczyk - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechard - od niemieckiej nazwy osobowej Leichardt, ta od Lenkart.

Lechard - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechart - od niemieckiej nazwy osobowej Leichardt, ta od Lenkart.

Lechart - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechatowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Leichardt, ta od Lenkart.

Lechatowicz - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechawczak - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechawiec - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lech-Bieliński - złożenia brak; Lech 1498 od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy. Bieliński 1370 od nazw miejscowych typu Bieliny, Bielin, Bielne (częste).

Lechcik - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechcińska - – prawdopodobnie od imion złożonych typuLścimir, możliwe też odLach,Lichy.

Lechczyński - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechecki - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechel - od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechelt - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechendro - od imienia Aleksander. Imię pochodzenia greckiego, od alékso ‘bronię, wspomagam’ + aner, andrós ‘mąż’. W Polce notowane od XII wieku, także w obocznych formach Aleksandr, Aleksendr, Oleksander, Leksander.

Lechendrowicz - od imienia Aleksander. Imię pochodzenia greckiego, od alékso ‘bronię, wspomagam’ + aner, andrós ‘mąż’. W Polce notowane od XII wieku, także w obocznych formach Aleksandr, Aleksendr, Oleksander, Leksander.

Lecheniak - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lecheński - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lecher - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechert - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lecheta - od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechetycki - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechewicz - od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechferowicz - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechforowicz - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechicki - od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechicz - od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechin - od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechiniak - od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechis - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechitko - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechka - od lekki, lek ‘medykament’.

Lechki - od lekki, lek ‘medykament’.

Lechkowicz - od lekki, lek ‘medykament’.

Lechkun - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechkuń - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechky - od lekki, lek ‘medykament’.

Lechman - 1521 od niemieckich nazw osobowych lichmann, Leichmann lub od staropolskiego apelatywu lichman, lechman ‘marnotrawca’.

Lechmanek - 1797 od niemieckich nazw osobowych lichmann, Leichmann lub od staropolskiego apelatywu lichman, lechman ‘marnotrawca’.

Lechmann - od niemieckich nazw osobowych lichmann, Leichmann lub od staropolskiego apelatywu lichman, lechman ‘marnotrawca’.

Lechmańczyk - 1578 od niemieckich nazw osobowych lichmann, Leichmann lub od staropolskiego apelatywu lichman, lechman ‘marnotrawca’.

Lechmański - od niemieckich nazw osobowych lichmann, Leichmann lub od staropolskiego apelatywu lichman, lechman ‘marnotrawca’.

Lechmic - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych lichmann, Leichmann lub od staropolskiego apelatywu lichman, lechman ‘marnotrawca’.

Lechmicki - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych lichmann, Leichmann lub od staropolskiego apelatywu lichman, lechman ‘marnotrawca’.

Lechmierowicz - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych lichmann, Leichmann lub od staropolskiego apelatywu lichman, lechman ‘marnotrawca’.

Lechmira - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych lichmann, Leichmann lub od staropolskiego apelatywu lichman, lechman ‘marnotrawca’.

Lechmirowicz - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych lichmann, Leichmann lub od staropolskiego apelatywu lichman, lechman ‘marnotrawca’.

Lechmitz - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych lichmann, Leichmann lub od staropolskiego apelatywu lichman, lechman ‘marnotrawca’.

Lechmyc - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych lichmann, Leichmann lub od staropolskiego apelatywu lichman, lechman ‘marnotrawca’.

Lechna - od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechnar - od niemieckiej nazwy osobowej Lechner, ta od Lehen ‘lenno’.

Lechnar - od niemieckiej nazwy osobowej Lechner, ta od Lehen ‘lenno’.

Lechnarowicz - 1698 od niemieckiej nazwy osobowej Lechner, ta od Lehen ‘lenno’.

Lechnarowicz - 1698 od niemieckiej nazwy osobowej Lechner, ta od Lehen ‘lenno’.

Lechnart - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lechnata - od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechnaty - od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechner - 1727 od niemieckiej nazwy osobowej Lechner, ta od Lehen ‘lenno’.

Lechnerowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Lechner, ta od Lehen ‘lenno’.

Lechnerowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Lechner, ta od Lehen ‘lenno’.

Lechnerowski - od niemieckiej nazwy osobowej Lechner, ta od Lehen ‘lenno’.

Lechnerowski - od niemieckiej nazwy osobowej Lechner, ta od Lehen ‘lenno’.

Lechnert - od niemieckiej nazwy osobowej Lechner, ta od Lehen ‘lenno’.

Lechnia - od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechniak - od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechnicki - od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechniej - 1464 od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechniewski - od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechnik - od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechnio - od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechnioch - od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechniuk - od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechno - 1378 od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechno-Wasiutyński - złożenia brak; Lechno 1378 od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy; Wasiutyński od imion na Wa-, typu Wasyl (= Bazyli), Wawrzyniec, Wan (= Iwan = Jan).

Lechnowicz - 1425 od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechnowski - od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lecho - od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechociński - od niemieckiej nazwy osobowej Lechner, ta od Lehen ‘lenno’.

Lechocki - od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechojda - od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechonia - od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechoniewicz - od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechoń - od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechończak - od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechończyk - od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechoński - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechosiak - od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechoski - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechoszest - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechot - od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechota - od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechoto - od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechotycki - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechowicki - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechowicz - od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechowid - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechowit - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechowski - 1413 od nazwy miejscowej Lechów (kieleckie, gmina Bieliny).

Lechów - od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechrke - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lech-Sobczak - złożenia brak; Lech 1498 od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy; Sobczak 1666 od imion złożonych typu Sobiesła, od zaimka sobie.

Lechsztef - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechsztof - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lecht - od niemieckiej nazwy osobowej Lichtgleßer ‘wytapiacz świec’.

Lechtański - od niemieckiej nazwy osobowej Lichtgleßer ‘wytapiacz świec’.

Lechtarski - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechtenstein - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lichtgleßer ‘wytapiacz świec’.

Lechter - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lichtgleßer ‘wytapiacz świec’.

Lechthaler - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lichtgleßer ‘wytapiacz świec’.

Lechtoński - od niemieckiej nazwy osobowej Lichtgleßer ‘wytapiacz świec’.

Lechtowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Lichtgleßer ‘wytapiacz świec’.

Lechucki - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechuga - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechun - od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechunia - od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechuniak - od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechuń - od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechus - od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechuta - od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechwacki - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Lechwar - od niemieckiej nazwy osobowej Lichwart, ta od staro-niemieckiego lichtwer ‘ten, co wyrabia świece’.

Lechward - od niemieckiej nazwy osobowej Lichwart, ta od staro-niemieckiego lichtwer ‘ten, co wyrabia świece’.

Lechwark - od niemieckiej nazwy osobowej Lichwart, ta od staro-niemieckiego lichtwer ‘ten, co wyrabia świece’.

Lechwarz - od niemieckiej nazwy osobowej Lichwart, ta od staro-niemieckiego lichtwer ‘ten, co wyrabia świece’.

Lechwer - od niemieckiej nazwy osobowej Lichwart, ta od staro-niemieckiego lichtwer ‘ten, co wyrabia świece’.

Lechwoń - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lichwart, ta od staro-niemieckiego lichtwer ‘ten, co wyrabia świece’.

Lechworowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Lichwart, ta od staro-niemieckiego lichtwer ‘ten, co wyrabia świece’.

Lechycki - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir, możliwe też od Lach, lichy.

Leciacho - prawdopodobnie od latać, lato.

Leciago - prawdopodobnie od latać, lato.

Leciaho - prawdopodobnie od latać, lato.

Leciaj - od latać, lato.

Leciak - od latać, lato.

Lecibiel - prawdopodobnie od latać, lato.

Lecibil - prawdopodobnie od latać, lato.

Leciech - 1450 od latać, lato.

Leciej - od latać, lato.

Leciejewicz - od latać, lato.

Leciejewski - 1394 od nazwy miejscowej Leciejewo (leszczyńskie, gmina Gostyń).

Lecieta - prawdopodobnie od latać, lato.

Leciewicz - od latać, lato.

Leciewski - od latać, lato.

Lecik - od latać, lato.

Lecimiński - prawdopodobnie od latać, lato.

Lecina - od latać, lato.

Leciński - prawdopodobnie od latać, lato.

Leciok - (Śl) od latać, lato.

Lecion - od latać, lato.

Leciuk - od latać, lato.

Lecjan - prawdopodobnie od latać, lato.

Lecker - prawdopodobnie od lekki, lek ‘medykament’.

Lecki - prawdopodobnie od lekki, lek ‘medykament’.

Leckner - prawdopodobnie od lekki, lek ‘medykament’.

Lecko - od lejc, dawniej też lec ‘część końskiej uprzęży’.

Leckorzyński - prawdopodobnie od lekki, lek ‘medykament’.

Leckowicz - od lejc, dawniej też lec ‘część końskiej uprzęży’.

Leckowski - prawdopodobnie od lekki, lek ‘medykament’.

Leclaire - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Letzner, ta od letzen ‘hamować, zatrzymywać, przeszkadzać’.

Leclerc - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Letzner, ta od letzen ‘hamować, zatrzymywać, przeszkadzać’.

Lecnar - od niemieckiej nazwy osobowej Letzner, ta od letzen ‘hamować, zatrzymywać, przeszkadzać’.

Lecner - od niemieckiej nazwy osobowej Letzner, ta od letzen ‘hamować, zatrzymywać, przeszkadzać’.

Lecowicz - prawdopodobnie od lekki, lek ‘medykament’.

Lecyk - od lejc, dawniej też lec ‘część końskiej uprzęży’.

Lecyn - od lejc, dawniej też lec ‘część końskiej uprzęży’.

Lecyniak - od lejc, dawniej też lec ‘część końskiej uprzęży’.

Lecynowski - prawdopodobnie od lejc, dawniej też lec ‘część końskiej uprzęży’.

Lecz - od lekki, lek ‘medykament’.

Leczar - prawdopodobnie od lekki, lek ‘medykament’.

Leczek - od lekki, lek ‘medykament’.

Leczer - prawdopodobnie od lekki, lek ‘medykament’.

Leczew - od lekki, lek ‘medykament’.

Leczewski - prawdopodobnie od lekki, lek ‘medykament’.

Leczka - od lekki, lek ‘medykament’.

Leczkowski - prawdopodobnie od lekki, lek ‘medykament’.

Leczmarowicz - prawdopodobnie od lekki, lek ‘medykament’.

Lecznar - od niemieckiej nazwy osobowej Letzner, ta od letzen ‘hamować, zatrzymywać, przeszkadzać’.

Lecznarowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Letzner, ta od letzen ‘hamować, zatrzymywać, przeszkadzać’.

Leczner - od niemieckiej nazwy osobowej Letzner, ta od letzen ‘hamować, zatrzymywać, przeszkadzać’.

Lecznerski - od niemieckiej nazwy osobowej Letzner, ta od letzen ‘hamować, zatrzymywać, przeszkadzać’.

Leczniak - prawdopodobnie od lekki, lek ‘medykament’.

Leczowicz - od lekki, lek ‘medykament’.

Leczowski - prawdopodobnie od lekki, lek ‘medykament’.

Leczuk - od lekki, lek ‘medykament’.

Leczycki - prawdopodobnie od lekki, lek ‘medykament’.

Leczyk - od lekki, lek ‘medykament’.

Leczykiewicz - od lekki, lek ‘medykament’.

Leczyniak - prawdopodobnie od lekki, lek ‘medykament’.

Leczyński - prawdopodobnie od lekki, lek ‘medykament’.

Leć - od lekki, lek ‘medykament’.

Lećko - od lekki, lek ‘medykament’.

Lećkowski - od lekki, lek ‘medykament’.

Led - 1499 od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’; od leda ‘byle co’.

Leda - od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’; od leda ‘byle co’.

Ledabil - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’; od leda ‘byle co’.

Ledabyl - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’; od leda ‘byle co’.

Ledachowicz - od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’; od leda ‘byle co’.

Ledachowski - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’; od leda ‘byle co’.

Ledacki - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’; od leda ‘byle co’.

Ledak - od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’; od leda ‘byle co’.

Ledakiewicz - od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’; od leda ‘byle co’.

Ledakowicz - od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’; od leda ‘byle co’.

Ledakowski - od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’; od leda ‘byle co’.

Ledandowski - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’; od leda ‘byle co’.

Ledarski - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’; od leda ‘byle co’.

Lede - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’; od leda ‘byle co’.

Ledecki - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’; od leda ‘byle co’.

Ledek - od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’; od leda ‘byle co’.

Ledeman - od niemieckiej nazwy osobowej Lademann, do niej porównaj niemieckie Lademacher ‘ten, co robi skrzynie, kufry’.

Ledemann - od niemieckiej nazwy osobowej Lademann, do niej porównaj niemieckie Lademacher ‘ten, co robi skrzynie, kufry’.

Ledenstrand - od niemieckiej nazwy osobowej Lademann, do niej porównaj niemieckie Lademacher ‘ten, co robi skrzynie, kufry’.

Leder - od staropolskiego lader ‘płat skóry; pancerz na konia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lader, ze średnio-wysoko-niemieckiego lader ‘ładowacz.

Lederer - od staropolskiego lader ‘płat skóry; pancerz na konia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lader, ze średnio-wysoko-niemieckiego lader ‘ładowacz.

Lederman - od staropolskiego lader ‘płat skóry; pancerz na konia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lader, ze średnio-wysoko-niemieckiego lader ‘ładowacz.

Lediak - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’; od leda ‘byle co’.

Lediedz - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’; od leda ‘byle co’.

Lediński - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’; od leda ‘byle co’.

Lediowski - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’; od leda ‘byle co’.

Ledke - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’; od leda ‘byle co’.

Ledkie - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’; od leda ‘byle co’.

Ledkiewicz - od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’; od leda ‘byle co’.

Ledko - od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’; od leda ‘byle co’.

Ledman - od niemieckiej nazwy osobowej Lademann, do niej porównaj niemieckie Lademacher ‘ten, co robi skrzynie, kufry’.

Ledmann - od niemieckiej nazwy osobowej Lademann, do niej porównaj niemieckie Lademacher ‘ten, co robi skrzynie, kufry’.

Ledniański - może od nazwy miejscowej Lednica (krakowskie, gmina Wieliczka).

Lednicki - 1471 od nazwy miejscowej Lednica (krakowskie, gmina Wieliczka).

Ledniczky - może od nazwy miejscowej Lednica (krakowskie, gmina Wieliczka).

Lednik - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’; od leda ‘byle co’.

Ledniowski - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’; od leda ‘byle co’.

Lednow - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’; od leda ‘byle co’.

Lednowski - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’; od leda ‘byle co’.

Ledochowicz - od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’; od leda ‘byle co’.

Ledochowski - od nazwy miejscowej Leduchów (KrW).

Ledoń - od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’; od leda ‘byle co’.

Ledóchowicz - od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’; od leda ‘byle co’.

Ledóchowski - od nazwy miejscowej Leduchów (KrW).

Leduchawski - może od nazwy miejscowej Leduchów (KrW).

Leduchowski - 1528 od nazwy miejscowej Leduchów (KrW).

Leduda - od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’; od leda ‘byle co’.

Ledukowicz - od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’; od leda ‘byle co’.

Ledwa - od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledwakowski - prawdopodobnie od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledwan - od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledwanowski - prawdopodobnie od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledwań - od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledwański - prawdopodobnie od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledwarowski - prawdopodobnie od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledwas - prawdopodobnie od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledwer - prawdopodobnie od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledwia - od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledwich - od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledwicki - prawdopodobnie od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledwiczak - od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledwig - od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledwij - prawdopodobnie od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledwik - od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledwin - od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledwina - od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledwinka - od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledwiński - prawdopodobnie od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledwo - od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledwoch - 1712 od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledwochowski - od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledwojcik - prawdopodobnie od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledwolarz - prawdopodobnie od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledwold - prawdopodobnie od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledwolorz - prawdopodobnie od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledwolosz - prawdopodobnie od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledwołk - prawdopodobnie od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledwon - od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledwoniuch - od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledwoń - od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledwończyk - od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledworowski - prawdopodobnie od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledworski - prawdopodobnie od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledworuch - od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledworuski - od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledworz - od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledwos - od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledwosiński - od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledwoś - od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledwościk - od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledwozyw - od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledwożyw - od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledwożywek - 1558 od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledwożywek - 1558 od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledwóchowski - od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledwójcik - od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledwós - od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledz - od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’; od leda ‘byle co’.

Ledziak - od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’; od leda ‘byle co’.

Ledzian - od lędzian, lędźwian ‘gatunek groszku’.

Ledzianowski - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’; od leda ‘byle co’.

Ledziaw - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’; od leda ‘byle co’.

Ledziedziński - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’; od leda ‘byle co’.

Ledzik - od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’; od leda ‘byle co’.

Ledzin - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’; od leda ‘byle co’.

Ledzinowski - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’; od leda ‘byle co’.

Ledziński - od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’; od leda ‘byle co’.

Ledzion - od lędzian, lędźwian ‘gatunek groszku’.

Ledzki - prawdopodobnie od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’; od leda ‘byle co’.

Ledzon - od lędzian, lędźwian ‘gatunek groszku’.

Ledzoń - od lędzian, lędźwian ‘gatunek groszku’.

Ledzwa - od lędzian, lędźwian ‘gatunek groszku’.

Ledzwoń - od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledzyński - od lędzian, lędźwian ‘gatunek groszku’.

Ledźwa - od lędzian, lędźwian ‘gatunek groszku’.

Ledźwiński - od lędzian, lędźwian ‘gatunek groszku’.

Ledźwioń - od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledźwoń - od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledżwon - od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Ledżwoń - od ledwo, ledwy ‘zaledwie, z trudem’.

Lef - od niemieckiej nazwy osobowej Lef, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego lef ‘ukochany, drogi’.

Lefanczyk - od elefant ‘słoń’.

Lefansick - prawdopodobnie od elefant ‘słoń’.

Lefantowicz - od elefant ‘słoń’.

Lefanzick - prawdopodobnie od elefant ‘słoń’.

Lefańczyk - od elefant ‘słoń’.

Lefart - od niemieckich nazw osobowych Leffert, Leffart(h), ta od imienia Liebhart.

Lefas - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lef, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego lef ‘ukochany, drogi’.

Lefczak - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lef, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego lef ‘ukochany, drogi’.

Lefek - od niemieckiej nazwy osobowej Lef, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego lef ‘ukochany, drogi’.

Lefelbain - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lef, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego lef ‘ukochany, drogi’.

Lefelbajn - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lef, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego lef ‘ukochany, drogi’.

Lefelbein - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lef, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego lef ‘ukochany, drogi’.

Lefeld - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lef, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego lef ‘ukochany, drogi’.

Lefelman - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lef, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego lef ‘ukochany, drogi’.

Lefelt - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lef, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego lef ‘ukochany, drogi’.

Leferberg - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lef, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego lef ‘ukochany, drogi’.

Lefert - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lef, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego lef ‘ukochany, drogi’.

Lefevre - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lef, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego lef ‘ukochany, drogi’.

Leff - od niemieckiej nazwy osobowej Lef, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego lef ‘ukochany, drogi’.

Leffek - od niemieckiej nazwy osobowej Lef, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego lef ‘ukochany, drogi’.

Leffel - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lef, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego lef ‘ukochany, drogi’.

Leffelbein - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lef, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego lef ‘ukochany, drogi’.

Leffler - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lef, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego lef ‘ukochany, drogi’.

Lefik - od niemieckiej nazwy osobowej Lef, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego lef ‘ukochany, drogi’.

Lefke - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lef, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego lef ‘ukochany, drogi’.

Lefkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Lef, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego lef ‘ukochany, drogi’.

Lefler - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lef, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego lef ‘ukochany, drogi’.

Lefondeur - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lef, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego lef ‘ukochany, drogi’.

Lefort - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lef, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego lef ‘ukochany, drogi’.

Leftak - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lef, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego lef ‘ukochany, drogi’.

Lefter - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lef, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego lef ‘ukochany, drogi’.

Leg - od legać ‘kłaść się, upadać’.

Lega - od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legaciuk - od legat ‘wysłannik; poseł’.

Legacki - od legat ‘wysłannik; poseł’.

Legacz - od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legaczyński - od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legaj - od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legał - od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legan - od legać ‘kłaść się, upadać’.

Leganiec - od legać ‘kłaść się, upadać’.

Leganowicz - od legać ‘kłaść się, upadać’.

Leganowski - prawdopodobnie od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legant - od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legań - od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legański - od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legar - od legar ‘belka służąca do mocowania desek podłogowych’.

Legard - od dawnego legart ‘człowiek lubiący się wylegiwać’.

Legari - od legar ‘belka służąca do mocowania desek podłogowych’.

Legarski - od legar ‘belka służąca do mocowania desek podłogowych’.

Legart - od dawnego legart ‘człowiek lubiący się wylegiwać’.

Legary - od legar ‘belka służąca do mocowania desek podłogowych’.

Legarz - od legar ‘belka służąca do mocowania desek podłogowych’.

Legas - od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legasiński - od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legat - 1339 od legat ‘wysłannik; poseł’.

Legata - od legat ‘wysłannik; poseł’.

Legatowicz - od legat ‘wysłannik; poseł’.

Legawica - od legać ‘kłaść się, upadać’; od dawnego legawy ‘człowiek lubiący się wylegiwać’.

Legawicz - od legać ‘kłaść się, upadać’; od dawnego legawy ‘człowiek lubiący się wylegiwać’.

Legawiec - od legać ‘kłaść się, upadać’; od dawnego legawiec ‘typ psa myśliwskiego’.

Legawski - prawdopodobnie od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legawy - 1466 od legać ‘kłaść się, upadać’; od dawnego legawy ‘człowiek lubiący się wylegiwać’.

Legay - (= aj) od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legdan - prawdopodobnie od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legdowicz - prawdopodobnie od legać ‘kłaść się, upadać’.

Lege - prawdopodobnie od legać ‘kłaść się, upadać’

Legec - prawdopodobnie od legać ‘kłaść się, upadać’

Legeć - prawdopodobnie od legać ‘kłaść się, upadać’

Legedyński - prawdopodobnie od legać ‘kłaść się, upadać’

Legedz - prawdopodobnie od legać ‘kłaść się, upadać’

Legedź - prawdopodobnie od legać ‘kłaść się, upadać’

Legejza - prawdopodobnie od legać ‘kłaść się, upadać’

Legel - prawdopodobnie od legać ‘kłaść się, upadać’

Legen - prawdopodobnie od legać ‘kłaść się, upadać’

Legenc - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Legenchiewicz - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Legencki - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Legenć - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Legendz - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Legendza - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Legendziewicz - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Legendzki - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Legendź - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Legendż - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Legenfeld - prawdopodobnie od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Legens - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Legeny - prawdopodobnie od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Legenz - prawdopodobnie od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Legenza - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Legenzow - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Legenzowski - prawdopodobnie od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Legenża - prawdopodobnie od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Legeń - prawdopodobnie od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Legeńć - prawdopodobnie od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Legeńdź - prawdopodobnie od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Legeois - prawdopodobnie od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Leger - od lagier, dawniej też legier ‘obóz’, oraz ‘osad w beczce po winie’.

Legerko - od lagier, dawniej też legier ‘obóz’, oraz ‘osad w beczce po winie’.

Legerski - od lagier, dawniej też legier ‘obóz’, oraz ‘osad w beczce po winie’.

Legert - od lagier, dawniej też legier ‘obóz’, oraz ‘osad w beczce po winie’.

Legerzyński - od lagier, dawniej też legier ‘obóz’, oraz ‘osad w beczce po winie’.

Legeuza - prawdopodobnie od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Legewski - prawdopodobnie od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Legeza - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Legeziński - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Legezyński - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Legeżyński - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Legęc - od gwarowego legieć, lęgeć ‘leń, próżniak’.

Legęcki - od gwarowego legieć, lęgeć ‘leń, próżniak’.

Legęć - od gwarowego legieć, lęgeć ‘leń, próżniak’.

Legędz - od gwarowego legieć, lęgeć ‘leń, próżniak’.

Legędza - od gwarowego legieć, lęgeć ‘leń, próżniak’.

Legędź - od gwarowego legieć, lęgeć ‘leń, próżniak’.

Legęncki - od gwarowego legieć, lęgeć ‘leń, próżniak’.

Legęza - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Legianowska - prawdopodobnie od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Legicki - prawdopodobnie od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Legiczyński - prawdopodobnie od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Legiec - od gwarowego legieć, lęgeć ‘leń, próżniak’.

Legiecki - od gwarowego legieć, lęgeć ‘leń, próżniak’.

Legieć - od gwarowego legieć, lęgeć ‘leń, próżniak’.

Legieda - od gwarowego legieć, lęgeć ‘leń, próżniak’.

Legiedz - od gwarowego legieć, lęgeć ‘leń, próżniak’.

Legiedź - od gwarowego legieć, lęgeć ‘leń, próżniak’.

Legiej - od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legiejew - od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legiejko - od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legiejza - prawdopodobnie od gwarowego legieć, lęgeć ‘leń, próżniak’.

Legielski - prawdopodobnie od gwarowego legieć, lęgeć ‘leń, próżniak’.

Legien - od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legienc - od gwarowego legieć, lęgeć ‘leń, próżniak’.

Legiencki - prawdopodobnie od gwarowego legieć, lęgeć ‘leń, próżniak’.

Legienć - prawdopodobnie od gwarowego legieć, lęgeć ‘leń, próżniak’.

Legiendz - od gwarowego legieć, lęgeć ‘leń, próżniak’.

Legiendziewicz - od gwarowego legieć, lęgeć ‘leń, próżniak’.

Legiendź - od gwarowego legieć, lęgeć ‘leń, próżniak’.

Legienis - prawdopodobnie od gwarowego legieć, lęgeć ‘leń, próżniak’.

Legienko - prawdopodobnie od gwarowego legieć, lęgeć ‘leń, próżniak’.

Legiens - prawdopodobnie od gwarowego legieć, lęgeć ‘leń, próżniak’.

Legienz - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Legienza - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Legienzow - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Legienża - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Legień - od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legier - od lagier, dawniej też legier ‘obóz’, oraz ‘osad w beczce po winie’; też od gwarowego legier jegier’.

Legiera - od lagier, dawniej też legier ‘obóz’, oraz ‘osad w beczce po winie’; też od gwarowego legier jegier’.

Legierko - od lagier, dawniej też legier ‘obóz’, oraz ‘osad w beczce po winie’; też od gwarowego legier jegier’.

Legierski - od lagier, dawniej też legier ‘obóz’, oraz ‘osad w beczce po winie’; też od gwarowego legier jegier’.

Legiert - od lagier, dawniej też legier ‘obóz’, oraz ‘osad w beczce po winie’; też od gwarowego legier jegier’.

Legierz - od lagier, dawniej też legier ‘obóz’, oraz ‘osad w beczce po winie’; też od gwarowego legier jegier’.

Legierzyński - od lagier, dawniej też legier ‘obóz’, oraz ‘osad w beczce po winie’; też od gwarowego legier jegier’.

Legieta - prawdopodobnie od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legiewicz - od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legieza - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Legieziński - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Legieżynski - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Legieżyński - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Legięc - od gwarowego legieć, lęgeć ‘leń, próżniak’.

Legięcki - od gwarowego legieć, lęgeć ‘leń, próżniak’.

Legięć - od gwarowego legieć, lęgeć ‘leń, próżniak’.

Legiędz - od gwarowego legieć, lęgeć ‘leń, próżniak’.

Legiędź - od gwarowego legieć, lęgeć ‘leń, próżniak’.

Legięza - od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legin - prawdopodobnie od legać ‘kłaść się, upadać’.

Leginow - prawdopodobnie od legać ‘kłaść się, upadać’.

Leginowicz - prawdopodobnie od legać ‘kłaść się, upadać’.

Leginowski - prawdopodobnie od legać ‘kłaść się, upadać’.

Leginów - prawdopodobnie od legać ‘kłaść się, upadać’.

Leginzowski - prawdopodobnie od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legiń - prawdopodobnie od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legiński - prawdopodobnie od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legionowicz - prawdopodobnie od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legis - prawdopodobnie od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legiziński - prawdopodobnie od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legiżyński - prawdopodobnie od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legjer - prawdopodobnie od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legka - prawdopodobnie od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legl - prawdopodobnie od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legleń - prawdopodobnie od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legler - prawdopodobnie od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legła - od legać ‘kłaść się, upadać’; od legły ‘leżący’.

Legna - 1494 od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legnacki - prawdopodobnie od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legner - prawdopodobnie od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legnerski - prawdopodobnie od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legnewicz - prawdopodobnie od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legnia - od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legno - od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legnowski - od legać ‘kłaść się, upadać’.

Lego - od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legocki - od nazw miejscowych Lgota (częste), Ligota.

Legoda - prawdopodobnie od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legodziński - prawdopodobnie od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legomin - od legumina, dawniej też legomina ‘rodzaj deseru’.

Legomina - od legumina, dawniej też legomina ‘rodzaj deseru’.

Legomiński - od legumina, dawniej też legomina ‘rodzaj deseru’.

Legomski - od legumina, dawniej też legomina ‘rodzaj deseru’.

Legon - od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legoń - od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legoński - od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legorowski - prawdopodobnie od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legostaj - prawdopodobnie od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legostajew - prawdopodobnie od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legot - prawdopodobnie od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legota - prawdopodobnie od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legotko - prawdopodobnie od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legourd - prawdopodobnie od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legowicz - od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legowiec - od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legownik - od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legowski - od nazwy miejscowej Łęgowo (kilka wsi).

Legożyński - prawdopodobnie od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legrand - prawdopodobnie od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legrzycki - prawdopodobnie od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legucki - od legutko ‘leciutko, leciuchno’.

Leguć - prawdopodobnie od legutko ‘leciutko, leciuchno’.

Legudka - prawdopodobnie od legutko ‘leciutko, leciuchno’.

Legudziński - prawdopodobnie od legutko ‘leciutko, leciuchno’.

Leguł - od legać ‘kłaść się, upadać’.

Leguła - od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legułek - od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legułko - od legać ‘kłaść się, upadać’.

Legumina - od legumina, dawniej też legomina ‘rodzaj deseru’.

Legumiński - od legumina, dawniej też legomina ‘rodzaj deseru’.

Legun - od legać ‘kłaść się, upadać’; też od gwarowego legun ‘legionista’.

Legunek - od legać ‘kłaść się, upadać’; też od gwarowego legun ‘legionista’.

Leguniński - od legumina, dawniej też legomina ‘rodzaj deseru’.

Leguntka - od legumina, dawniej też legomina ‘rodzaj deseru’.

Leguń - od legać ‘kłaść się, upadać’; też od gwarowego legun ‘legionista’.

Legus - od legać ‘kłaść się, upadać’; też od legus ‘leń’.

Leguski - od legutko ‘leciutko, leciuchno’.

Legut - od legutko ‘leciutko, leciuchno’.

Legutek - od legutko ‘leciutko, leciuchno’.

Legutka - od legutko ‘leciutko, leciuchno’.

Legutki - od legutko ‘leciutko, leciuchno’.

Legutko - 1558 od legutko ‘leciutko, leciuchno’.

Legutkowski - od legutko ‘leciutko, leciuchno’.

Leguto - od legutko ‘leciutko, leciuchno’.

Legutowski - prawdopodobnie od legutko ‘leciutko, leciuchno’.

Leguziński - prawdopodobnie od legutko ‘leciutko, leciuchno’.

Lehenstein-Werndl - złożenia brak; Lehenstein brak; Werndl prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Werner, ta od imienia złożonego Warn-heri.

Lehka - od lekki, lek ‘medykament’.

Lehki - od lekki, lek ‘medykament’.

Lehkiewicz - od lekki, lek ‘medykament’.

Lehkunów - od lekki, lek ‘medykament’.

Lehman - od staropolskiego (z niemieckiego) leman ‘lennik’.

Lehmann - od staropolskiego (z niemieckiego) leman ‘lennik’.

Lehn - prawdopodobnie od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lehnardt - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lehnart - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lehnarth - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lehner - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lehnert - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lehnhardt - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lehnort - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lehun - (Śl) od legać ‘kłaść się, upadać’.

Lehuń - (Śl) od legać ‘kłaść się, upadać’.

Leib - od imienia żydowskiego Lejb lub od niemieckiego Leib, to od imion na Leub-.

Leibasz - od imienia żydowskiego Lejb lub od niemieckiego Leib, to od imion na Leub-.

Leibbrandt - prawdopodobnie od imienia żydowskiego Lejb lub od niemieckiego Leib, to od imion na Leub-.

Leibel - prawdopodobnie od imienia żydowskiego Lejb lub od niemieckiego Leib, to od imion na Leub-.

Leibengaut - prawdopodobnie od imienia żydowskiego Lejb lub od niemieckiego Leib, to od imion na Leub-.

Leibhold - prawdopodobnie od imienia żydowskiego Lejb lub od niemieckiego Leib, to od imion na Leub-.

Leibig - od imienia żydowskiego Lejb lub od niemieckiego Leib, to od imion na Leub-.

Leibik - od imienia żydowskiego Lejb lub od niemieckiego Leib, to od imion na Leub-.

Leibiniec - prawdopodobnie od imienia żydowskiego Lejb lub od niemieckiego Leib, to od imion na Leub-.

Leibler - prawdopodobnie od imienia żydowskiego Lejb lub od niemieckiego Leib, to od imion na Leub-.

Leiblich - prawdopodobnie od imienia żydowskiego Lejb lub od niemieckiego Leib, to od imion na Leub-.

Leibman - prawdopodobnie od imienia żydowskiego Lejb lub od niemieckiego Leib, to od imion na Leub-.

Leibner - prawdopodobnie od imienia żydowskiego Lejb lub od niemieckiego Leib, to od imion na Leub-.

Leibrandt - prawdopodobnie od imienia żydowskiego Lejb lub od niemieckiego Leib, to od imion na Leub-.

Leibrant - prawdopodobnie od imienia żydowskiego Lejb lub od niemieckiego Leib, to od imion na Leub-.

Leibschang - prawdopodobnie od imienia żydowskiego Lejb lub od niemieckiego Leib, to od imion na Leub-.

Leida - od niemieckiej nazwy osobowej Leid, ta z średnio-wysoko-niemieckiego leit ‘zasmucający, smutny’.

Leidamik - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Leid, ta z średnio-wysoko-niemieckiego leit ‘zasmucający, smutny’.

Leidel - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Leid, ta z średnio-wysoko-niemieckiego leit ‘zasmucający, smutny’.

Leidenbach - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Leid, ta z średnio-wysoko-niemieckiego leit ‘zasmucający, smutny’.

Leider - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Leid, ta z średnio-wysoko-niemieckiego leit ‘zasmucający, smutny’.

Leiderman - od lider ‘przywódca; przodownik’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Lieder, ta od imion na Liud-.

Leidermann - od lider ‘przywódca; przodownik’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Lieder, ta od imion na Liud-.

Leidgens - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Leid, ta z średnio-wysoko-niemieckiego leit ‘zasmucający, smutny’.

Leidig - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Leid, ta z średnio-wysoko-niemieckiego leit ‘zasmucający, smutny’.

Leiding - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Leid, ta z średnio-wysoko-niemieckiego leit ‘zasmucający, smutny’.

Leidlich - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Leid, ta z średnio-wysoko-niemieckiego leit ‘zasmucający, smutny’.

Leidner - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Leid, ta z średnio-wysoko-niemieckiego leit ‘zasmucający, smutny’.

Leido - od niemieckiej nazwy osobowej Leid, ta z średnio-wysoko-niemieckiego leit ‘zasmucający, smutny’.

Leik - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Leike - prawdopodobnie od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Leiker - prawdopodobnie od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Leikert - prawdopodobnie od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Leiko - prawdopodobnie od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Leikowski - prawdopodobnie od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Leiks - prawdopodobnie od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Leiman - od niemieckiej nazwy osobowej Leimann, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego leie, leige ‘człowiek świecki, laik’.

Leimann - od niemieckiej nazwy osobowej Leimann, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego leie, leige ‘człowiek świecki, laik’.

Leimań - od niemieckiej nazwy osobowej Leimann, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego leie, leige ‘człowiek świecki, laik’.

Leimański - od niemieckiej nazwy osobowej Leimann, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego leie, leige ‘człowiek świecki, laik’.

Leimberg - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Leimann, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego leie, leige ‘człowiek świecki, laik’.

Leimert - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Leimann, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego leie, leige ‘człowiek świecki, laik’.

Lein - prawdopodobnie od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Leinberg - prawdopodobnie od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Leinert - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Leino - prawdopodobnie od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Leinonen - prawdopodobnie od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Leinter - prawdopodobnie od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Leintgeber - prawdopodobnie od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Leinwald - prawdopodobnie od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Leinwand - prawdopodobnie od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Leinz - prawdopodobnie od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Leiński - prawdopodobnie od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Leis - od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te od średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’.

Leisa - od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te od średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’.

Leischner - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te od średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’.

Leisegang - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te od średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’.

Leiser - od niemieckiej nazwy osobowej Leiser.

Leiserson - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te od średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’.

Leisner - od niemieckiej nazwy osobowej Leisner, ta od nazw miejscowych Leisen, Leißen, dziś Łajsy (Olsztyńskie, gmina Gietrzwałd).

Leiss - od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te od średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’.

Leissa - od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te od średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’.

Leisser - od niemieckiej nazwy osobowej Leiser.

Leissner - od niemieckiej nazwy osobowej Leisner, ta od nazw miejscowych Leisen, Leißen, dziś Łajsy (Olsztyńskie, gmina Gietrzwałd).

Leister - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te od średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’.

Leistner - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te od średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’.

Leisz - od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te od średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’.

Leiszner - od niemieckiej nazwy osobowej Leisner, ta od nazw miejscowych Leisen, Leißen, dziś Łajsy (Olsztyńskie, gmina Gietrzwałd).

Leiszys - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te od średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’.

Leiś - od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te od średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’.

Leizner - od niemieckiej nazwy osobowej Leisner, ta od nazw miejscowych Leisen, Leißen, dziś Łajsy (Olsztyńskie, gmina Gietrzwałd).

Lej - 1462 od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Leja - 1786 od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Lejak - 1667 od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Lejan - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Lejas - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Lejawa - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Lejawka - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Lejawski - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Lejb - od imienia żydowskiego Lejb lub od niemieckiego Leib, to od imion na Leub-.

Lejba - od imienia żydowskiego Lejb lub od niemieckiego Leib, to od imion na Leub-.

Lejbach - od imienia żydowskiego Lejb lub od niemieckiego Leib, to od imion na Leub-.

Lejbasz - od imienia żydowskiego Lejb lub od niemieckiego Leib, to od imion na Leub-.

Lejbcz - od imienia żydowskiego Lejb lub od niemieckiego Leib, to od imion na Leub-.

Lejbik - od imienia żydowskiego Lejb lub od niemieckiego Leib, to od imion na Leub-.

Lejbiuk - od imienia żydowskiego Lejb lub od niemieckiego Leib, to od imion na Leub-.

Lejbkowski - od imienia żydowskiego Lejb lub od niemieckiego Leib, to od imion na Leub-.

Lejbman - od imienia żydowskiego Lejb lub od niemieckiego Leib, to od imion na Leub-.

Lejbo - od imienia żydowskiego Lejb lub od niemieckiego Leib, to od imion na Leub-.

Lejbowicz - od imienia żydowskiego Lejb lub od niemieckiego Leib, to od imion na Leub-.

Lejbt - od imienia żydowskiego Lejb lub od niemieckiego Leib, to od imion na Leub-.

Lejbyk - od imienia żydowskiego Lejb lub od niemieckiego Leib, to od imion na Leub-.

Lejbzon - od imienia żydowskiego Lejb lub od niemieckiego Leib, to od imion na Leub-.

Lejca - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’ lub też od lejca, lejce ‘część uzdy’.

Lejcuś - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Lejcyk - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Lejczak - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Lejczenko - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Lejczy - 1489 od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Lejczyk - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Lejczys - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Lejda - od niemieckiej nazwy osobowej Leid, ta z średnio-wysoko-niemieckiego leit ‘zasmucający, smutny’.

Lejder - od niemieckiej nazwy osobowej Leid, ta z średnio-wysoko-niemieckiego leit ‘zasmucający, smutny’.

Lejderman - od niemieckiej nazwy osobowej Leid, ta z średnio-wysoko-niemieckiego leit ‘zasmucający, smutny’.

Lejdersznajder - od niemieckiej nazwy osobowej Leid, ta z średnio-wysoko-niemieckiego leit ‘zasmucający, smutny’.

Lejdura - od niemieckiej nazwy osobowej Leid, ta z średnio-wysoko-niemieckiego leit ‘zasmucający, smutny’.

Lejdward - od niemieckiej nazwy osobowej Leid, ta z średnio-wysoko-niemieckiego leit ‘zasmucający, smutny’.

Lejdy - od niemieckiej nazwy osobowej Leid, ta z średnio-wysoko-niemieckiego leit ‘zasmucający, smutny’.

Lejdyn - od niemieckiej nazwy osobowej Leid, ta z średnio-wysoko-niemieckiego leit ‘zasmucający, smutny’.

Lejek - 1474 od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’; od lejek.

Lejen - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’; od lejek.

Lejeń - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’; od lejek.

Lejer - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’; od lejek.

Lejeune - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’; od lejek.

Lejewa - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Lejewne - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’; od lejek.

Lejewski - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’; od lejek.

Lejk - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Lejka - 1794 od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Lejko - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Lejkonski - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Lejkowic - 1425 od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Lejkowski - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Lejman - od niemieckiej nazwy osobowej Leimann, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego leie, leige ‘człowiek świecki, laik’.

Lejmann - od niemieckiej nazwy osobowej Leimann, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego leie, leige ‘człowiek świecki, laik’.

Lejmanowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Leimann, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego leie, leige ‘człowiek świecki, laik’.

Lejmanowski - od niemieckiej nazwy osobowej Leimann, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego leie, leige ‘człowiek świecki, laik’.

Lejmań - od niemieckiej nazwy osobowej Leimann, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego leie, leige ‘człowiek świecki, laik’.

Lejmański - od niemieckiej nazwy osobowej Leimann, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego leie, leige ‘człowiek świecki, laik’.

Lejmbach - od niemieckiej nazwy osobowej Leimann, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego leie, leige ‘człowiek świecki, laik’.

Lejmel - od niemieckiej nazwy osobowej Leimann, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego leie, leige ‘człowiek świecki, laik’.

Lejmowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Leimann, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego leie, leige ‘człowiek świecki, laik’.

Lejnal - 1791 od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’; od lejny.

Lejnald - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lejnar - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lejnart - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lejner - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lejnert - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lejnik - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Lejnowski - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Lejon - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Lejowski - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Lejów - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Lejs - od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te od średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’.

Lejsa - od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te od średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’.

Lejski - od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te od średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’.

Lejsner - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te od średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’.

Lejsza - od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te od średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’.

Lejszkies - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te od średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’.

Lejszner - od niemieckiej nazwy osobowej Leisner, ta od nazw miejscowych Leisen, Leißen, dziś Łajsy (Olsztyńskie, gmina Gietrzwałd).

Lejszo - od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te od średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’.

Lejsztern - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te od średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’.

Lejszys - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te od średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’.

Lejta - od niemieckiej nazwy osoboweh Leit, ta od nazwy terytorium Leite, z średnio-wysoko-niemieckiego lete ‘stok góry’.

Lejtan - od niemieckiej nazwy osoboweh Leit, ta od nazwy terytorium Leite, z średnio-wysoko-niemieckiego lete ‘stok góry’.

Lejtar - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osoboweh Leit, ta od nazwy terytorium Leite, z średnio-wysoko-niemieckiego lete ‘stok góry’.

Lejtarczuk - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osoboweh Leit, ta od nazwy terytorium Leite, z średnio-wysoko-niemieckiego lete ‘stok góry’.

Lejtas - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osoboweh Leit, ta od nazwy terytorium Leite, z średnio-wysoko-niemieckiego lete ‘stok góry’.

Lejtcholc - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osoboweh Leit, ta od nazwy terytorium Leite, z średnio-wysoko-niemieckiego lete ‘stok góry’.

Lejter - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osoboweh Leit, ta od nazwy terytorium Leite, z średnio-wysoko-niemieckiego lete ‘stok góry’.

Lejteruk - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osoboweh Leit, ta od nazwy terytorium Leite, z średnio-wysoko-niemieckiego lete ‘stok góry’.

Lejtgeber - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osoboweh Leit, ta od nazwy terytorium Leite, z średnio-wysoko-niemieckiego lete ‘stok góry’.

Lejtholc - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osoboweh Leit, ta od nazwy terytorium Leite, z średnio-wysoko-niemieckiego lete ‘stok góry’.

Lejtkowski - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osoboweh Leit, ta od nazwy terytorium Leite, z średnio-wysoko-niemieckiego lete ‘stok góry’.

Lejtman - od niemieckiej nazwy osoboweh Leit, ta od nazwy terytorium Leite, z średnio-wysoko-niemieckiego lete ‘stok góry’.

Lejtmanowicz - od niemieckiej nazwy osoboweh Leit, ta od nazwy terytorium Leite, z średnio-wysoko-niemieckiego lete ‘stok góry’.

Lejtnar - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osoboweh Leit, ta od nazwy terytorium Leite, z średnio-wysoko-niemieckiego lete ‘stok góry’.

Lejtneker - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osoboweh Leit, ta od nazwy terytorium Leite, z średnio-wysoko-niemieckiego lete ‘stok góry’.

Lejtner - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osoboweh Leit, ta od nazwy terytorium Leite, z średnio-wysoko-niemieckiego lete ‘stok góry’.

Lejtnowski - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osoboweh Leit, ta od nazwy terytorium Leite, z średnio-wysoko-niemieckiego lete ‘stok góry’.

Lejto - od niemieckiej nazwy osoboweh Leit, ta od nazwy terytorium Leite, z średnio-wysoko-niemieckiego lete ‘stok góry’.

Lejtowicz - od niemieckiej nazwy osoboweh Leit, ta od nazwy terytorium Leite, z średnio-wysoko-niemieckiego lete ‘stok góry’.

Lejtyman - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osoboweh Leit, ta od nazwy terytorium Leite, z średnio-wysoko-niemieckiego lete ‘stok góry’.

Lejwa - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Lejward - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Lejwoda - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Lejwoń - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Lejza - od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te od średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’ lub od gwarowego lejza’.

Lejzak - od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te od średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’ lub od gwarowego lejza’.

Lejzań - od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te od średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’ lub od gwarowego lejza’.

Lejzerowicz - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te ze średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’.

Lejzner - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te ze średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’.

Lejzorowicz - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te ze średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’.

Lejzurek - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te ze średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’.

Lejża - od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te od średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’ lub od gwarowego lejza’.

Lejżak - od niemieckich nazw osobowych Lais, Leis, te od średnio-wysoko-niemieckiego lise, linse ‘cichy, łagodny, spokojny’ lub od gwarowego lejza’.

Lek - od lekki, lek ‘medykament’.

Leka - od lekki, lek ‘medykament’.

Lekacz - od lekki, lek ‘medykament’.

Lekaj - od lekki, lek ‘medykament’.

Lekan - od lekki, lek ‘medykament’.

Lekanger - prawdopodobnie od lekki, lek ‘medykament’.

Lekań - od lekki, lek ‘medykament’.

Lekarczyk - od lekarz.

Lekarczyk-Ciećko - złożenia brak; Lekarczyk od lekarz; Ciećko od cicia, ciecia, ciemcia, w języku dziecięcym ‘kot, zabawka, coś ładnego’.

Lekarewicz - od lekarz.

Lekarowicz - od lekarz.

Lekarski - od lekarz, od przymiotnika lekarski.

Lekart - prawdopodobnie od lekki, lek ‘medykament’.

Lekarz - 1399 od lekarz.

Lekasa - prawdopodobnie od lekki, lek ‘medykament’.

Lekawczyk - prawdopodobnie od lekki, lek ‘medykament’.

Lekawski - prawdopodobnie od lekki, lek ‘medykament’.

Lekczyński - od lekki, lek ‘medykament’.

Leke - prawdopodobnie od lekki, lek ‘medykament’.

Lekent - prawdopodobnie od lekki, lek ‘medykament’.

Lekenta - prawdopodobnie od lekki, lek ‘medykament’.

Leker - od niemieckiej nazwy osobowej Lieker, ta od imienia złożonego Lothger.

Leki - od lekki, lek ‘medykament’.

Lekić - prawdopodobnie od lekki, lek ‘medykament’.

Lekient - prawdopodobnie od lekki, lek ‘medykament’.

Lekienta - prawdopodobnie od lekki, lek ‘medykament’.

Lekier - od niemieckiej nazwy osobowej Lieker, ta od imienia złożonego Lothger.

Lekiera - od niemieckiej nazwy osobowej Lieker, ta od imienia złożonego Lothger.

Lekies - prawdopodobnie od lekki, lek ‘medykament’.

Lekiewicz - od lekki, lek ‘medykament’.

Lekis - prawdopodobnie od lekki, lek ‘medykament’.

Lekka - prawdopodobnie od lekki, lek ‘medykament’.

Lekke - prawdopodobnie od lekki, lek ‘medykament’.

Lekki - 1390 od lekki, lek ‘medykament’.

Lekkij - prawdopodobnie od lekki, lek ‘medykament’.

Lekkoduch - od lekki, lek ‘medykament’.

Lekler - prawdopodobnie od lekki, lek ‘medykament’.

Leklik - prawdopodobnie od lekki, lek ‘medykament’.

Lekman - prawdopodobnie od lekki, lek ‘medykament’.

Lekmann - prawdopodobnie od lekki, lek ‘medykament’.

Lekner - prawdopodobnie od lekki, lek ‘medykament’.

Lekno - prawdopodobnie od lekki, lek ‘medykament’.

Lekon - od lekki, lek ‘medykament’.

Lekostaj - od lekki, lek ‘medykament’.

Lekosz - od lekki, lek ‘medykament’.

Lekot - prawdopodobnie od lekki, lek ‘medykament’.

Lekowicz - 1239 od lekki, lek ‘medykament’.

Lekowski - od lekki, lek ‘medykament’.

Lekr - prawdopodobnie od lekki, lek ‘medykament’.

Lekrocki - prawdopodobnie od lekki, lek ‘medykament’.

Lekrzycki - od nazwy miejscowej Lekszyce (kieleckie, gmina Kazimierza Wielka).

Lekrzyński - prawdopodobnie od lekki, lek ‘medykament’.

Leks - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksibios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksa, Aleks, Aleksy, Holeksy, Oleksy, Oleksa, Leksy, Leksa, na Kresach Wschodnich Aleksiej.

Leksa - 1411 od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksibios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksa, Aleks, Aleksy, Holeksy, Oleksy, Oleksa, Leksy, Leksa, na Kresach Wschodnich Aleksiej.

Leksan - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksibios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksa, Aleks, Aleksy, Holeksy, Oleksy, Oleksa, Leksy, Leksa, na Kresach Wschodnich Aleksiej.

Leksander - 1382 od imienia Aleksander. Imię pochodzenia greckiego, od alékso ‘bronię, wspomagam’ + aner, andrós ‘mąż’. W Polce notowane od XII wieku, także w obocznych formach Aleksandr, Aleksendr, Oleksander, Leksander.

Leksandr - 1376 od imienia Aleksander. Imię pochodzenia greckiego, od alékso ‘bronię, wspomagam’ + aner, andrós ‘mąż’. W Polce notowane od XII wieku, także w obocznych formach Aleksandr, Aleksendr, Oleksander, Leksander.

Leksandrowicz - od imienia Aleksander. Imię pochodzenia greckiego, od alékso ‘bronię, wspomagam’ + aner, andrós ‘mąż’. W Polce notowane od XII wieku, także w obocznych formach Aleksandr, Aleksendr, Oleksander, Leksander.

Leksandrowski - 1476 od nazwy miejscowej Leksandrowice, dziś Aleksandrowice (krakowskie, gmina Zabierzów).

Leksender - od imienia Aleksander. Imię pochodzenia greckiego, od alékso ‘bronię, wspomagam’ + aner, andrós ‘mąż’. W Polce notowane od XII wieku, także w obocznych formach Aleksandr, Aleksendr, Oleksander, Leksander.

Leksicki - od nazwy miejscowej Lekszyce (kieleckie, gmina Kazimierza Wielka).

Leksik - 1297 od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksibios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksa, Aleks, Aleksy, Holeksy, Oleksy, Oleksa, Leksy, Leksa, na Kresach Wschodnich Aleksiej.

Leksikowicz - 1416 od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksibios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksa, Aleks, Aleksy, Holeksy, Oleksy, Oleksa, Leksy, Leksa, na Kresach Wschodnich Aleksiej.

Leksiński - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksibios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksa, Aleks, Aleksy, Holeksy, Oleksy, Oleksa, Leksy, Leksa, na Kresach Wschodnich Aleksiej.

Leksion - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksibios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksa, Aleks, Aleksy, Holeksy, Oleksy, Oleksa, Leksy, Leksa, na Kresach Wschodnich Aleksiej.

Leksiutowicz - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksibios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksa, Aleks, Aleksy, Holeksy, Oleksy, Oleksa, Leksy, Leksa, na Kresach Wschodnich Aleksiej.

Leksman - prawdopodobnie od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksibios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksa, Aleks, Aleksy, Holeksy, Oleksy, Oleksa, Leksy, Leksa, na Kresach Wschodnich Aleksiej.

Lekso - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksibios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksa, Aleks, Aleksy, Holeksy, Oleksy, Oleksa, Leksy, Leksa, na Kresach Wschodnich Aleksiej.

Lekson - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksibios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksa, Aleks, Aleksy, Holeksy, Oleksy, Oleksa, Leksy, Leksa, na Kresach Wschodnich Aleksiej.

Leksowicz - 1624 od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksibios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksa, Aleks, Aleksy, Holeksy, Oleksy, Oleksa, Leksy, Leksa, na Kresach Wschodnich Aleksiej.

Leksowski - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksibios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksa, Aleks, Aleksy, Holeksy, Oleksy, Oleksa, Leksy, Leksa, na Kresach Wschodnich Aleksiej.

Lekstan - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksibios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksa, Aleks, Aleksy, Holeksy, Oleksy, Oleksa,Leksy,Leksa, na Kresach Wschodnich Aleksiej.

Lekston - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksibios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksa, Aleks, Aleksy, Holeksy, Oleksy, Oleksa,Leksy,Leksa, na Kresach Wschodnich Aleksiej.

Lekstoń - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksibios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksa, Aleks, Aleksy, Holeksy, Oleksy, Oleksa,Leksy,Leksa, na Kresach Wschodnich Aleksiej.

Lekstutis - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksibios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksa, Aleks, Aleksy, Holeksy, Oleksy, Oleksa,Leksy,Leksa, na Kresach Wschodnich Aleksiej.

Leksy - 1233 od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksibios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksa, Aleks, Aleksy, Holeksy, Oleksy, Oleksa, Leksy, Leksa, na Kresach Wschodnich Aleksiej.

Leksycki - od nazwy miejscowej Lekszyce (kieleckie, gmina Kazimierza Wielka).

Leksz - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksibios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksa, Aleks, Aleksy, Holeksy, Oleksy, Oleksa, Leksy, Leksa, na Kresach Wschodnich Aleksiej.

Leksza - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksibios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksa, Aleks, Aleksy, Holeksy, Oleksy, Oleksa, Leksy, Leksa, na Kresach Wschodnich Aleksiej.

Lekszewicz - 1430 od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksibios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksa, Aleks, Aleksy, Holeksy, Oleksy, Oleksa, Leksy, Leksa, na Kresach Wschodnich Aleksiej.

Leksztan - prawdopodobnie od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksibios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksa, Aleks, Aleksy, Holeksy, Oleksy, Oleksa, Leksy, Leksa, na Kresach Wschodnich Aleksiej.

Leksztań - prawdopodobnie od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksibios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksa, Aleks, Aleksy, Holeksy, Oleksy, Oleksa, Leksy, Leksa, na Kresach Wschodnich Aleksiej.

Lekszton - prawdopodobnie od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksibios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksa, Aleks, Aleksy, Holeksy, Oleksy, Oleksa, Leksy, Leksa, na Kresach Wschodnich Aleksiej.

Leksztoń - prawdopodobnie od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksibios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksa, Aleks, Aleksy, Holeksy, Oleksy, Oleksa, Leksy, Leksa, na Kresach Wschodnich Aleksiej.

Lekszycki - 1444 od nazwy miejscowej Lekszyce (kieleckie, gmina Kazimierza Wielka).

Lekś - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksibios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksa, Aleks, Aleksy, Holeksy, Oleksy, Oleksa, Leksy, Leksa, na Kresach Wschodnich Aleksiej.

Lektarski - od lektor ‘czytający; kleryk’.

Lektorowicz - od lektor ‘czytający; kleryk’.

Lektorowski - od lektor ‘czytający; kleryk’.

Lektorski - od lektor ‘czytający; kleryk’.

Lekuchny - 1609 od lekki, lek ‘medykament’.

Lekuń - od lekki, lek ‘medykament’.

Lekusz - od lekki, lek ‘medykament’.

Lekwar - prawdopodobnie od lekki, lek ‘medykament’.

Lekwarski - prawdopodobnie od lekki, lek ‘medykament’.

Lekwun - prawdopodobnie od lekki, lek ‘medykament’.

Lel - od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Lela - 1336 od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Lelach - od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Lelacz - od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Lelak - 1393 od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Lelakowski - od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Lelanek - od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Lelanow - od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Lelarkiewicz - od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Lelas - od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Lelaś - od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Lelatko - od gwarowego leleń ‘jeleń’.

Lelawa - 1479 od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Lelątko - od gwarowego leleń ‘jeleń’.

Lelczyk - 1616 od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Lele - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Lelecki - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Lelej - 1427 od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Lelejko - od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Lelek - 1409 od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’; lub od lelek ‘gatunek ptaka’.

Lelen - od gwarowego leleń ‘jeleń’.

Lelenas - prawdopodobnie od gwarowego leleń ‘jeleń’.

Lelenek - prawdopodobnie od gwarowego leleń ‘jeleń’.

Leleniak - od gwarowego leleń ‘jeleń’.

Leleniewski - od gwarowego leleń ‘jeleń’.

Lelenka - prawdopodobnie od gwarowego leleń ‘jeleń’.

Lelenkiewicz - prawdopodobnie od gwarowego leleń ‘jeleń’.

Leleno - od gwarowego leleń ‘jeleń’.

Lelental - prawdopodobnie od gwarowego leleń ‘jeleń’.

Leleń - od gwarowego leleń ‘jeleń’.

Leleński - od gwarowego leleń ‘jeleń’.

Leleonkiewicz - od gwarowego leleń ‘jeleń’.

Lelesz - od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Leleszka - 1411 od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Leletal - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Leletko - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Lelewel - 1775 od niemieckiej nazwy osobowej Lölhöffel.

Lelewelski - od niemieckiej nazwy osobowej Lölhöffel.

Lelewer - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’

Lelewicz - od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Lelewski - 1463 od nazwy miejscowej Lelów (częstochowskie, gmina Lelów).

Lelęda - 1691 od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Leliaś - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’

Leliciński - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’

Lelicki - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’

Leliech - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’

Leligdon - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’

Leligdowicz - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’

Leligowicz - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’

Lelik - od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Leliło - od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Lelin - 1414 od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Leliński - od gwarowego leleń ‘jeleń’.

Lelis - od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Lelit - od jelito, z gwarowego lelito.

Lelita - od jelito, z gwarowego lelito.

Lelitko - od jelito, z gwarowego lelito.

Lelito - od jelito, z gwarowego lelito.

Lelitto - od jelito, z gwarowego lelito.

Leliw - od nazwy herbu Leliwa.

Leliwa - 1500 od nazwy herbu Leliwa.

Leliwa-Kania - złożenia brak; Leliwa 1500 od nazwy herbu Leliwa; Kania 1399 od kania ‘ptak drapieżny z rodziny sokołów’ lyb od staropolskiego imienia Kanimir.

Leliwa-Kopystyński - złożenia brak; Leliwa 1500 od nazwy herbu Leliwa; Kopystyński 1619 od nazwy miejscowej Kopystno (przemyskie, gmina Fredropol).

Leliwa-Piechowski - złożenia brak; Leliwa 1500 od nazwy herbu Leliwa; Piechowski 1613 od nazwy miejscowej Piechowice (gdańskie, gmina Dziemiany-Lipusz), Piechów (sieradzkie, gmina Wierzchlas).

Leliwa-Pruszak - złożenia brak; Leliwa 1500 od nazwy herbu Leliwa; Pruszak od nazwy etniczne Prus ‘członek narodu pruskiego’, też od nazwy herbu Prus.

Leliwa-Roycewicz - złożenia brak; Leliwa 1500 od nazwy herbu Leliwa; Roycewicz od roj, rój ‘pszczoły z jednego gniazda’, roić się ‘ruszać się, kręcić się’.

Leliwa-Wolicki - złożenia brak; Leliwa 1500 od nazwy herbu Leliwa; Wolicki 1398 od nazwy miejscowej Wolica (liczne).

Lelka - od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Lelke - od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Lelki - od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Lelkiewicz - od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Lelko - 1457 od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Lelkowski - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’

Lell - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’

Lella - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’

Lelle - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’

Lellek - od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Lellin - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’

Lellito - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’; może od jelito.

Lello - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’

Lelm - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’

Lelmacher - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’

Lelnik - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’

Lelno - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’

Lelo - od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Leloch - od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Lelokas - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’

Lelokowski - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’

Lelokto - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’

Lelomkiewicz - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’

Lelonek - 1738 od gwarowego leleń ‘jeleń’.

Lelonkiewicz - od gwarowego leleń ‘jeleń’.

Lelontko - od gwarowego leleń ‘jeleń’.

Leloń - od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Leloński - od gwarowego leleń ‘jeleń’.

Lelosz - od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Leloszkiewicz - od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Lelotko - od gwarowego leleń ‘jeleń’.

Lelowek - od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Lelowicz - od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Lelowita - 1595 od nazwy miejscowej Lelów (częstochowskie, gmina Lelów).

Lelowitis - od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Lelowski - 1394 od nazwy miejscowej Lelów (częstochowskie, gmina Lelów).

Lelów - 1461 od nazwy miejscowej Lelów (częstochowskie, gmina Lelów).

Lelski - od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Leluch - od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Leluchowski - 1612 od nazwy miejscowej Leluchów (nowosądeckie, gmina Muszyna).

Lelujka - 1620 od staropolskiego, gwarowego leluja ‘lilia’, też od aleluja.

Lelujko - od staropolskiego, gwarowego leluja ‘lilia’, też od aleluja.

Leluk - od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Lelukiewicz - od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Lelunek - od gwarowego leleń ‘jeleń’.

Lelunkiewicz - od gwarowego leleń ‘jeleń’.

Lelusz - 1436 od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Leluszek - od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Leluszko - od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Leluśko - od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Lelwer - od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Lelwic - od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Lełoch - od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Lełyk - od imion złożonych typu Lelistryj lub od prasłowiańskiego leleti ‘kołysać’, lub od staropolskiego lele ‘człowiek zniewieściały’.

Lem - 1635 od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Lema - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Lemacha - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Lemaczko - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Lemaire - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Lemajda - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Lemajew - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Lemajre - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Lemak - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Leman - od staropolskiego (z niemieckiego) leman ‘lennik’.

Lemancewicz - od staropolskiego (z niemieckiego) leman ‘lennik’.

Lemancz - od staropolskiego (z niemieckiego) leman ‘lennik’.

Lemanczuk - od staropolskiego (z niemieckiego) leman ‘lennik’.

Lemanczyk - od staropolskiego (z niemieckiego) leman ‘lennik’.

Lemanek - od staropolskiego (z niemieckiego) leman ‘lennik’.

Lemanen - prawdopodobnie od staropolskiego (z niemieckiego) leman ‘lennik’.

Lemanewicz - od staropolskiego (z niemieckiego) leman ‘lennik’.

Lemaniak - od staropolskiego (z niemieckiego) leman ‘lennik’.

Lemaniewicz - od staropolskiego (z niemieckiego) leman ‘lennik’.

Lemanik - od staropolskiego (z niemieckiego) leman ‘lennik’.

Lemanin - od staropolskiego (z niemieckiego) leman ‘lennik’.

Lemaniuk - od staropolskiego (z niemieckiego) leman ‘lennik’.

Lemankiewicz - od staropolskiego (z niemieckiego) leman ‘lennik’.

Lemann - od staropolskiego (z niemieckiego) leman ‘lennik’.

Lemanowicz - od staropolskiego (z niemieckiego) leman ‘lennik’.

Lemanowski - od staropolskiego (z niemieckiego) leman ‘lennik’.

Lemanski - prawdopodobnie od staropolskiego (z niemieckiego) leman ‘lennik’.

Lemanszek - od staropolskiego (z niemieckiego) leman ‘lennik’.

Lemantowicz - prawdopodobnie od staropolskiego (z niemieckiego) leman ‘lennik’.

Lemańczuk - od staropolskiego (z niemieckiego) leman ‘lennik’.

Lemańczyk - od staropolskiego (z niemieckiego) leman ‘lennik’.

Lemańczyk-Klóska - złożenia brak; Lemańczyk od staropolskiego (z niemieckiego) leman ‘lennik’; Klóska od kluska.

Lemański - od staropolskiego (z niemieckiego) leman ‘lennik’.

Lemańszik - prawdopodobnie od staropolskiego (z niemieckiego) leman ‘lennik’.

Lemar - od niemieckich nazw osobowych Lemert, Lemer, te od staro-wysoko-niemieckiego imienia Landbert.

Lemarciński - od niemieckich nazw osobowych Lemert, Lemer, te od staro-wysoko-niemieckiego imienia Landbert.

Lemarczyk - od niemieckich nazw osobowych Lemert, Lemer, te od staro-wysoko-niemieckiego imienia Landbert.

Lemard - od niemieckich nazw osobowych Lemert, Lemer, te od staro-wysoko-niemieckiego imienia Landbert.

Lemariner - od niemieckich nazw osobowych Lemert, Lemer, te od staro-wysoko-niemieckiego imienia Landbert.

Lemarinier - od niemieckich nazw osobowych Lemert, Lemer, te od staro-wysoko-niemieckiego imienia Landbert.

Lemarski - od niemieckich nazw osobowych Lemert, Lemer, te od staro-wysoko-niemieckiego imienia Landbert.

Lemart - od niemieckich nazw osobowych Lemert, Lemer, te od staro-wysoko-niemieckiego imienia Landbert

Lemartowicz - od niemieckich nazw osobowych Lemert, Lemer, te od staro-wysoko-niemieckiego imienia Landbert

Lemaszek - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Lemaszewski - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Lemaszko - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Lemba - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lembach - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lembacz - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lembar - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lembart - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lembas - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lembaś - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lembek - od niemieckiej nazwy Lwowa Lemberg..

Lember - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lemberg - 1399 od niemieckiej nazwy Lwowa Lemberg.

Lemberger - od niemieckiej nazwy Lwowa Lemberg.

Lembergier - od niemieckiej nazwy Lwowa Lemberg.

Lemberk - od niemieckiej nazwy Lwowa Lemberg.

Lemberski - od niemieckiej nazwy Lwowa Lemberg.

Lembert - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lembicz - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lembiejewski - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lembin - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lembiński - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lembke - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lembkie - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lembo - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lembocz - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lembor - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lemborski - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lemboryk - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lembos - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lembowicz - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lembrych - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lembryck - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lembryczak - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lembryk - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lembrzycki - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lembrzyński - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lembyrk - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lemch - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Lemcha - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Lemcio - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Lemcke - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Lemczak - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Lemczewski - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Lemczuk - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Lemczyk - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Lemczyszyn - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Lemda - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Lemdo - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Lemdzion - prawdopodobnie od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Lemech - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Lemecha - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Lemecz - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Lemejda - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Lemek - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Lemel - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Lemenais - od staropolskiego (z niemieckiego) leman ‘lennik’.

Lemencewicz - od staropolskiego (z niemieckiego) leman ‘lennik’.

Lement - od lament ‘głosny płacz’, też z gwarowego ‘dożywocie’.

Lementa - od lament ‘głosny płacz’, też z gwarowego ‘dożywocie’.

Lementowicz - od lament ‘głosny płacz’, też z gwarowego ‘dożywocie’.

Lementowski - od lament ‘głosny płacz’, też z gwarowego ‘dożywocie’.

Lemeński - od staropolskiego (z niemieckiego) leman ‘lennik’.

Lemer - od gwarowego lemirz, dawniej też limierz ‘ognisko rozniecane w nocy przez pasterzy’.

Lemerowski - od gwarowego lemirz, dawniej też limierz ‘ognisko rozniecane w nocy przez pasterzy’.

Lemesz - od lemiesz ‘ostrze pługa’.

Lemeszka - od lemiesz ‘ostrze pługa’.

Lemet - od lament ‘głosny płacz’, też z gwarowego ‘dożywocie’.

Lemian - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Lemianowicz - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Lemianowski - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Lemiańczyk - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Lemiarski - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Lemich - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Lemicz - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Lemiec - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Lemiech - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Lemiech - od lemiesz ‘ostrze pługa’.

Lemiecha - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Lemiechowicz - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-Lemiecki od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Lemielewicz - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Lemienowski - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Lemieńska - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Lemier - od gwarowego lemirz, dawniej też limierz ‘ognisko rozniecane w nocy przez pasterzy’.

Lemierowski - od gwarowego lemirz, dawniej też limierz ‘ognisko rozniecane w nocy przez pasterzy’.

Lemierski - od gwarowego lemirz, dawniej też limierz ‘ognisko rozniecane w nocy przez pasterzy’.

Lemierz - od gwarowego lemirz, dawniej też limierz ‘ognisko rozniecane w nocy przez pasterzy’.

Lemierzewicz - od gwarowego lemirz, dawniej też limierz ‘ognisko rozniecane w nocy przez pasterzy’.

Lemiesiewicz - od lemiesz ‘ostrze pługa’.

Lemiesz - 1438 od lemiesz ‘ostrze pługa’.

Lemieszak - od lemiesz ‘ostrze pługa’.

Lemieszanek - od lemiesz ‘ostrze pługa’.

Lemieszczak - od lemiesz ‘ostrze pługa’.

Lemieszczuk - od lemiesz ‘ostrze pługa’.

Lemieszczyk - od lemiesz ‘ostrze pługa’.

Lemieszek - od lemiesz ‘ostrze pługa’.

Lemieszewski - od lemiesz ‘ostrze pługa’.

Lemieszka - od lemiesz ‘ostrze pługa’.

Lemieszkiewicz - od lemiesz ‘ostrze pługa’.

Lemieszko - od lemiesz ‘ostrze pługa’.

Lemieszonek - od lemiesz ‘ostrze pługa’.

Lemieszowski - 1480 od nazwy miejscowej Lemieszów (zamojskie, gmina Uchanie).

Lemieszuk - od lemiesz ‘ostrze pługa’.

Lemieśkiewicz - od lemiesz ‘ostrze pługa’.

Lemiewicz - od lemiesz ‘ostrze pługa’.

Lemież - od lemiesz ‘ostrze pługa’.

Lemięch - od lemiesz ‘ostrze pługa’.

Lemięza - od lemiesz ‘ostrze pługa’.

Lemik - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Lemikowski - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Leminowicz - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Leminowski - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Lemiński - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Lemio - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Lemiowski - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Lemiozka - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-).

Lemir - od gwarowego lemirz, dawniej też limierz ‘ognisko rozniecane w nocy przez pasterzy’.

Lemira - od gwarowego lemirz, dawniej też limierz ‘ognisko rozniecane w nocy przez pasterzy’.

Lemirowski - od gwarowego lemirz, dawniej też limierz ‘ognisko rozniecane w nocy przez pasterzy’.

Lemirski - od gwarowego lemirz, dawniej też limierz ‘ognisko rozniecane w nocy przez pasterzy’.

Lemirz - od gwarowego lemirz, dawniej też limierz ‘ognisko rozniecane w nocy przez pasterzy’.

Lemirzewicz - od gwarowego lemirz, dawniej też limierz ‘ognisko rozniecane w nocy przez pasterzy’.

Lemis - od lemiesz ‘ostrze pługa’.

Lemisiewicz - od lemiesz ‘ostrze pługa’.

Lemisz - od lemiesz ‘ostrze pługa’.

Lemiszczuk - od lemiesz ‘ostrze pługa’.

Lemiszek - od lemiesz ‘ostrze pługa’.

Lemiszewicz - od lemiesz ‘ostrze pługa’.

Lemiszewski - od lemiesz ‘ostrze pługa’.

Lemiszka - od lemiesz ‘ostrze pługa’.

Lemiszko - od lemiesz ‘ostrze pługa’.

Lemiszków - od lemiesz ‘ostrze pługa’.

Lemiszonek - od lemiesz ‘ostrze pługa’.

Lemiszowski - od lemiesz ‘ostrze pługa’.

Lemka - 1675 od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert ( lub od niemieckiego Lem-, też Lemprecht, Lemke).

Lemke - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert ( lub od niemieckiego Lem-, też Lemprecht, Lemke).

Lemkie - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert ( lub od niemieckiego Lem-, też Lemprecht, Lemke).

Lemkiewicz - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert lub od niemieckiego Lem-, też Lemprecht, Lemke).

Lemko - 1371 od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert ( lub od niemieckiego Lem-, też Lemprecht, Lemke).

Lemkowicz - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert ( lub od niemieckiego Lem-, też Lemprecht, Lemke).

Lemkowski - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert ( lub od niemieckiego Lem-, też Lemprecht, Lemke).

Lemler - od lemiesz ‘ostrze pługa’.

Lemlich - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert ( lub od niemieckiego Lem-, też Lemprecht, Lemke).

Lemm - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert ( lub od niemieckiego Lem-, też Lemprecht, Lemke).

Lemmann - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert ( lub od niemieckiego Lem-, też Lemprecht, Lemke).

Lemme - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert ( lub od niemieckiego Lem-, też Lemprecht, Lemke).

Lemmens - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert ( lub od niemieckiego Lem-, też Lemprecht, Lemke).

Lemmer - od lemiesz ‘ostrze pługa’.

Lemmle - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert ( lub od niemieckiego Lem-, też Lemprecht, Lemke).

Lemoch - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert ( lub od niemieckiego Lem-, też Lemprecht, Lemke).

Lemoine - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert ( lub od niemieckiego Lem-, też Lemprecht, Lemke).

Lemojda - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert ( lub od niemieckiego Lem-, też Lemprecht, Lemke).

Lemon - od staropolskiego (z niemieckiego) leman ‘lennik’.

Lemondowski - od staropolskiego (z niemieckiego) leman ‘lennik’.

Lemonik - od staropolskiego (z niemieckiego) leman ‘lennik’.

Lemonnier - od staropolskiego (z niemieckiego) leman ‘lennik’.

Lemonon - od staropolskiego (z niemieckiego) leman ‘lennik’.

Lemonowicz - od staropolskiego (z niemieckiego) leman ‘lennik’.

Lemończyk - od staropolskiego (z niemieckiego) leman ‘lennik’.

Lemoński - od staropolskiego (z niemieckiego) leman ‘lennik’.

Lemosz - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert ( lub od niemieckiego Lem-, też Lemprecht, Lemke).

Lemowik - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert ( lub od niemieckiego Lem-, też Lemprecht, Lemke).

Lemów - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert ( lub od niemieckiego Lem-, też Lemprecht, Lemke).

Lempa - od lampa, w pochodnych też może od niemieckiej nazwy osobowej Lampert.

Lempach - od lampa, w pochodnych też może od niemieckiej nazwy osobowej Lampert.

Lemparski - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lempart - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lemparta - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lemparty - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lempaszak - od lampa, w pochodnych też może od niemieckiej nazwy osobowej Lampert.

Lempaszek - od lampa, w pochodnych też może od niemieckiej nazwy osobowej Lampert.

Lempaszuk - od lampa, w pochodnych też może od niemieckiej nazwy osobowej Lampert.

Lempaszyk - od lampa, w pochodnych też może od niemieckiej nazwy osobowej Lampert.

Lempe - od lampa, w pochodnych też może od niemieckiej nazwy osobowej Lampert.

Lempek - od lampa, w pochodnych też może od niemieckiej nazwy osobowej Lampert.

Lempel - od lampa, w pochodnych też może od niemieckiej nazwy osobowej Lampert.

Lemper - 1542 od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lemperski - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lempert - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lemperta - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lemperty - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lempicki - od lampa, w pochodnych też może od niemieckiej nazwy osobowej Lampert.

Lempicz - od lampa, w pochodnych też może od niemieckiej nazwy osobowej Lampert.

Lempiecho - od lampa, w pochodnych też może od niemieckiej nazwy osobowej Lampert.

Lempiecki - od lampa, w pochodnych też może od niemieckiej nazwy osobowej Lampert.

Lempik - od lampa, w pochodnych też może od niemieckiej nazwy osobowej Lampert.

Lempka - od lampa, w pochodnych też może od niemieckiej nazwy osobowej Lampert.

Lempke - od lampa, w pochodnych też może od niemieckiej nazwy osobowej Lampert.

Lempkowski - od lampa, w pochodnych też może od niemieckiej nazwy osobowej Lampert.

Lemporski - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lempp - od lampa, w pochodnych też może od niemieckiej nazwy osobowej Lampert.

Lemprecht - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lempski - od lampa, w pochodnych też może od niemieckiej nazwy osobowej Lampert.

Lemski - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert ( lub od niemieckiego Lem-, też Lemprecht, Lemke).

Lemsz - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert ( lub od niemieckiego Lem-, też Lemprecht, Lemke).

Lemteis - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert ( lub od niemieckiego Lem-, też Lemprecht, Lemke).

Lemties - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert ( lub od niemieckiego Lem-, też Lemprecht, Lemke).

Lemtis - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert ( lub od niemieckiego Lem-, też Lemprecht, Lemke).

Lemucha - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert ( lub od niemieckiego Lem-, też Lemprecht, Lemke).

Lemusz - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert ( lub od niemieckiego Lem-, też Lemprecht, Lemke).

Lemza - od lama, lamować, od niemieckich nazw osobowych Lamm, Lambert ( lub od niemieckiego Lem-, też Lemprecht, Lemke).

Len - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Lena - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Lenak - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Lenander - prawdopodobnie od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Lenandowski - prawdopodobnie od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Lenantowski - prawdopodobnie od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Lenańczyk - prawdopodobnie od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Lenańska - prawdopodobnie od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Lenar - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lenara - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lenarc - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lenarciak - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lenarcian - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lenarcik - 1602 od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lenarciński - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lenarciuk - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lenarczak - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lenarczik - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lenarczuk - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lenarczyk - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lenard - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lenardowski - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lenardt - 1732 od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lenarski - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lenart - 1503 od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lenartek - 1592 od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lenarth - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lenartkowic - 1600 od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lenart-Kuśmierczyk - złożenia brak; Lenart 1503 od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert; Kuśmierczyk od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Lenartowicz - 1478 od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lenartowski - 1580 od nazwy miejscowej Lenartowice (kaliskie, gmina Pleszew; tarnobrzeskie, gmina Staszów).

Lenat - prawdopodobnie od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Lenbach - prawdopodobnie od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Lenbas - prawdopodobnie od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Lenbowicz - prawdopodobnie od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Lenc - 1400 od niemieckiej nazwy osobowej Lenz, ta od imienia Laurentius lub od Länz.

Lencel - 1408 od niemieckiej nazwy osobowej Lenz, ta od imienia Laurentius lub od Länz.

Lencer - od niemieckich nazw osobowych Lenzer, Lenzner, te od nazw miejscowych Lenz, Lenze.

Lencewicz - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Lencewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Lenz, ta od imienia Laurentius lub od Länz.

Lencik - od niemieckiej nazwy osobowej Lenz, ta od imienia Laurentius lub od Länz.

Lencio - od niemieckiej nazwy osobowej Lenz, ta od imienia Laurentius lub od Länz.

Lencki - od niemieckiej nazwy osobowej Lenz, ta od imienia Laurentius lub od Länz.

Lenckiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Lenz, ta od imienia Laurentius lub od Länz.

Lenckoń - od niemieckiej nazwy osobowej Lenz, ta od imienia Laurentius lub od Länz.

Lenckorona - 1631 od nazwy miejscowej Lanckorona (bielskie, gmina Lanckorona).

Lenckoroński - 1655 od nazwy miejscowej Lanckorona (bielskie, gmina Lanckorona).

Lenckosz - od niemieckiej nazwy osobowej Lenz, ta od imienia Laurentius lub od Länz.

Lenckoś - od niemieckiej nazwy osobowej Lenz, ta od imienia Laurentius lub od Länz.

Lenckowski - od niemieckiej nazwy osobowej Lenz, ta od imienia Laurentius lub od Länz.

Lencner - od niemieckich nazw osobowych Lenzer, Lenzner, te od nazw miejscowych Lenz, Lenze.

Lency - od niemieckiej nazwy osobowej Lenz, ta od imienia Laurentius lub od Länz.

Lencyk - od niemieckiej nazwy osobowej Lenz, ta od imienia Laurentius lub od Länz.

Lencyn - od niemieckiej nazwy osobowej Lenz, ta od imienia Laurentius lub od Länz.

Lencz - od niemieckiej nazwy osobowej Lenz, ta od imienia Laurentius lub od Länz.

Lenczak - od niemieckiej nazwy osobowej Lenz, ta od imienia Laurentius lub od Länz.

Lenczakowski - od niemieckiej nazwy osobowej Lenz, ta od imienia Laurentius lub od Länz.

Lenczarek - od niemieckich nazw osobowych Lenzer, Lenzner, te od nazw miejscowych Lenz, Lenze.

Lenczarowicz - od niemieckich nazw osobowych Lenzer, Lenzner, te od nazw miejscowych Lenz, Lenze.

Lenczawski - od niemieckich nazw osobowych Lenzer, Lenzner, te od nazw miejscowych Lenz, Lenze.

Lenczerowicz - od niemieckich nazw osobowych Lenzer, Lenzner, te od nazw miejscowych Lenz, Lenze.

Lenczewski - 1597 od nazwy miejscowej Leńcze (bielskie, gmina Kalwaria Zebrzydowska).

Lenczkiewicz - od niemieckich nazw osobowych Lenzer, Lenzner, te od nazw miejscowych Lenz, Lenze.

Lenczkowski - od niemieckich nazw osobowych Lenzer, Lenzner, te od nazw miejscowych Lenz, Lenze.

Lencznar - od niemieckich nazw osobowych Lenzer, Lenzner, te od nazw miejscowych Lenz, Lenze.

Lencznarowicz - od niemieckich nazw osobowych Lenzer, Lenzner, te od nazw miejscowych Lenz, Lenze.

Lenczner - od niemieckich nazw osobowych Lenzer, Lenzner, te od nazw miejscowych Lenz, Lenze.

Lencznerowicz - od niemieckich nazw osobowych Lenzer, Lenzner, te od nazw miejscowych Lenz, Lenze.

Lenczowski - od nazwy miejscowej Leńcze (bielskie, gmina Kalwaria Zebrzydowska).

Lenczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Lenz, ta od imienia Laurentius lub od Länz.

Lenczyc - od niemieckiej nazwy osobowej Lenz, ta od imienia Laurentius lub od Länz.

Lenczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Lenz, ta od imienia Laurentius lub od Länz.

Lenczyszyn - od niemieckiej nazwy osobowej Lenz, ta od imienia Laurentius lub od Länz.

Lenćkoś - od niemieckiej nazwy osobowej Lenz, ta od imienia Laurentius lub od Länz.

Lenda - 1498 od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lendak - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lendarowicz - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lendarski - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lendas - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lendasz - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lende - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lendeburski - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lendeck - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lendecki - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lendel - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lendengard - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lender - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lenderowski - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lenderski - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lenderuk - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lendes - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lendioszek - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lendkiewicz - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lendla - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lendler - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lendlewicz - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lendo - 1601– od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lendor - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lendorff - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lendorff-Koszowicz - złożenia brak; Lendorff od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’; Koszowicz1476 od kosz.

Lendorowicz - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lendow - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lendowski - od nazwy miejscowej Lendowo (łomżyńskie, gmina Nowe Piekuty).

Lendra - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lendrowski - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lendus - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lenduszko - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lendwojt - od staropolskiego (z niemieckiego) landwojt ‘przewodniczący w sądach prawa niemieckiego, wójt ziemski’.

Lendwojtowicz - od staropolskiego (z niemieckiego) landwojt ‘przewodniczący w sądach prawa niemieckiego, wójt ziemski’.

Lendza - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lendze - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lendziak - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lendziakowski - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lendzian - od lędzian, lędźwian ‘gatunek groszku’.

Lendzianowski - od lędzian, lędźwian ‘gatunek groszku’.

Lendzien - od lędzian, lędźwian ‘gatunek groszku’.

Lendzieszewski - od lędzian, lędźwian ‘gatunek groszku’.

Lendzik - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lendzina - od lędzian, lędźwian ‘gatunek groszku’.

Lendzinowski - od lędzian, lędźwian ‘gatunek groszku’.

Lendziński - od lędzian, lędźwian ‘gatunek groszku’.

Lendzio - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lendzioch - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lendzion - 1661 od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lendzion - od lędzian, lędźwian ‘gatunek groszku’.

Lendzionek - od lędzian, lędźwian ‘gatunek groszku’.

Lendzionowski - od lędzian, lędźwian ‘gatunek groszku’.

Lendziosz - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lendzioszek - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lendziow - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lendziszek - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lendziszewski - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lendziuk - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lendzoszek - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lendzwa - od lędzian, lędźwian ‘gatunek groszku’.

Lendzwojczak - od staropolskiego (z niemieckiego) landwojt ‘przewodniczący w sądach prawa niemieckiego, wójt ziemski’.

Lendzyński - od lędzian, lędźwian ‘gatunek groszku’.

Lendźwa - od lędzian, lędźwian ‘gatunek groszku’.

Lendżwa - od lędzian, lędźwian ‘gatunek groszku’.

Lene - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Leneciak - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Lenecki - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Lenejko - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Lenek - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Lener - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lenerc - XV w. od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lenert - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lenertowicz - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Leng - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lenga - 1635 od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lengas - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lengauer - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lenge - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lengenfeld - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lenger - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lengert - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lengfort - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lengiec - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lengieć - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lengier - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lengierowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lengiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lenginowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lenglina - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lengling - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lengner - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lengnerowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lengnowski - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lengoć - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lengos - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lengosz - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lengota - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lengowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lengowski - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lengren - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lengsfeld - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lengung - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lengwianis - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lengwińska - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lengyel - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lenhard - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lenhardt - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lenhart - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lenhem - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Leni - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Lenia - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Leniak - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Lenianowicz - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Leniański - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Leniar - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Leniard - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Leniarek - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Leniarski - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Leniart - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Leniartek - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Leniartok - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Leniarz - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Leniaszek - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Leniatrek - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Lenic - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Lenica - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Lenich - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Lenicki - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Lenicz - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Leniczenko - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Leniec - 1438 od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon, lub od leniec ‘roślina zielna’.

Leniek - 1423 od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon, lub od staropolskiego leniek ‘człowiek leniwy’.

Leniert - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Leniesz - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Lenieszek - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Leniewicz - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Leniewski - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Lenik - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Lenikiewicz - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Lenikowski - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Leniński - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Lenio - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Leniorski - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard

Leniorz - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Leniowski - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard

Leniów - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Lenis - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Leniszewski - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Leniszyn - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Leniuch - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon; od leniuch.

Leniuk - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Lenius - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Leniusz - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Leniuszek - 1653 od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon; od leniuszek.

Leniw - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon; od przymiotnika leniwy.

Leniwy - 1494 od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon; od przymiotnika leniwy.

Lenk - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lenka - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Lenkajtis - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lenkalik - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lenkat - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lenkcis - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lenke - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lenkert - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lenkewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lenkie - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lenkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lenkisch - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lenkisz - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lenko - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lenkow - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lenkowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lenkowiec - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lenkowski - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lenmann - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lenna - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Lennik - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Leno - od niemieckiej nazwy osobowej Lang(e), ta od przymiotnika lang(e) ‘długi’.

Lenoch - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Lenoczowski - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Lenok - (Śl) od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Lenon - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Lenonek - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Lenor - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lenorczyk - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lenord - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lenort - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lenortowicz - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lenos - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Lenowicki - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Lenowicz - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Lenozioszek - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Lenów - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Lenta - od lenta ‘wstęga przy odznaczeniu urzędowym’, też ‘soczewica’.

Lentacz - od lenta ‘wstęga przy odznaczeniu urzędowym’, też ‘soczewica’.

Lentas - od lenta ‘wstęga przy odznaczeniu urzędowym’, też ‘soczewica’.

Lentecki - od lenta ‘wstęga przy odznaczeniu urzędowym’, też ‘soczewica’.

Lentek - od lenta ‘wstęga przy odznaczeniu urzędowym’, też ‘soczewica’.

Lenter - od lenta ‘wstęga przy odznaczeniu urzędowym’, też ‘soczewica’.

Lenth - od lenta ‘wstęga przy odznaczeniu urzędowym’, też ‘soczewica’.

Lentiajew - od lenta ‘wstęga przy odznaczeniu urzędowym’, też ‘soczewica’.

Lentini - od lenta ‘wstęga przy odznaczeniu urzędowym’, też ‘soczewica’.

Lentka - od lenta ‘wstęga przy odznaczeniu urzędowym’, też ‘soczewica’.

Lentkiewicz - od lenta ‘wstęga przy odznaczeniu urzędowym’, też ‘soczewica’.

Lentkowski - od lenta ‘wstęga przy odznaczeniu urzędowym’, też ‘soczewica’.

Lentland - od lenta ‘wstęga przy odznaczeniu urzędowym’, też ‘soczewica’.

Lentner - od lenta ‘wstęga przy odznaczeniu urzędowym’, też ‘soczewica’.

Lentniewski - od lenta ‘wstęga przy odznaczeniu urzędowym’, też ‘soczewica’.

Lento - od lenta ‘wstęga przy odznaczeniu urzędowym’, też ‘soczewica’.

Lentocha - od lenta ‘wstęga przy odznaczeniu urzędowym’, też ‘soczewica’.

Lentonowicz - od lenta ‘wstęga przy odznaczeniu urzędowym’, też ‘soczewica’.

Lentos - od lenta ‘wstęga przy odznaczeniu urzędowym’, też ‘soczewica’.

Lentowczyk - od lenta ‘wstęga przy odznaczeniu urzędowym’, też ‘soczewica’.

Lentowicz - od lenta ‘wstęga przy odznaczeniu urzędowym’, też ‘soczewica’.

Lentowski - od lenta ‘wstęga przy odznaczeniu urzędowym’, też ‘soczewica’.

Lentowszczyk - od lenta ‘wstęga przy odznaczeniu urzędowym’, też ‘soczewica’.

Lentwojt - od staropolskiego (z niemieckiego) landwojt ‘przewodniczący w sądach prawa niemieckiego, wójt ziemski’.

Lenty - od lenta ‘wstęga przy odznaczeniu urzędowym’, też ‘soczewica’.

Lentyński - od lenta ‘wstęga przy odznaczeniu urzędowym’, też ‘soczewica’.

Lentz - od niemieckiej nazwy osobowej Lenz, ta od imienia Laurentius lub od Länz.

Lentzkow - od niemieckiej nazwy osobowej Lenz, ta od imienia Laurentius lub od Länz.

Lentzy - od niemieckiej nazwy osobowej Lenz, ta od imienia Laurentius lub od Länz.

Lenwojt - 1609 od staropolskiego (z niemieckiego) landwojt ‘przewodniczący w sądach prawa niemieckiego, wójt ziemski’.

Lenz - od niemieckiej nazwy osobowej Lenz, ta od imienia Laurentius lub od Länz.

Lenza - od niemieckiej nazwy osobowej Lenz, ta od imienia Laurentius lub od Länz.

Lenze - od niemieckiej nazwy osobowej Lenz, ta od imienia Laurentius lub od Länz.

Lenzer - od niemieckiej nazwy osobowej Lenz, ta od imienia Laurentius lub od Länz.

Lenzig - od niemieckiej nazwy osobowej Lenz, ta od imienia Laurentius lub od Länz.

Lenzion - od niemieckiej nazwy osobowej Lenz, ta od imienia Laurentius lub od Länz.

Lenzka - od niemieckiej nazwy osobowej Lenz, ta od imienia Laurentius lub od Länz.

Lenzkowski - od niemieckiej nazwy osobowej Lenz, ta od imienia Laurentius lub od Länz.

Lenzner - od niemieckiej nazwy osobowej Lenz, ta od imienia Laurentius lub od Länz.

Lenzy - od niemieckiej nazwy osobowej Lenz, ta od imienia Laurentius lub od Länz.

Lenzygier - od niemieckiej nazwy osobowej Lenz, ta od imienia Laurentius lub od Länz.

Lenża - od łęgi ‘gibki, zwinny’, Łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka; podmokłe pastwisko’.

Leń - 1385 od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Leńcio - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Leńczak - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Leńczewski - od nazwy miejscowej Leńcze (bielskie, gmina Kalwaria Zebrzydowska).

Leńczowski - 1492 od nazwy miejscowej Leńcze (bielskie, gmina Kalwaria Zebrzydowska).

Leńczuk - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Leńczyk - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Leńczyński - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Leńdas - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Leńdzio - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Leńdzion - od lędzian, lędźwian ‘gatunek groszku’.

Leńdzioszek - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Leńdzwa - od lędzian, lędźwian ‘gatunek groszku’.

Leńko - 1439 od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Leńkowicz - 1437 od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Leńkowski - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Leńny - od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Leński - 1728 od len ‘roślina włóknista’, leń, od imion Lenard (= Leonard), Leon.

Leo - oboczna forma imienia Leon, notowana od XIII wieku.

Leocha - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leochno - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leocho - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leochojda - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leociak - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leoczko - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leodański - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leoffek - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leojda - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leokajtis - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leokajtys - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leon - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leonarciak - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Leonarcik - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Leonarczuk - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Leonarczyk - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Leonard - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Leonardczyk - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Leonardi - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Leonardiak - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Leonardziak - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Leonardzik - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Leonarski - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Leonart - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Leonartowicz - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Leoncewicz - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leonchard - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Leonciuk - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leonczak - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leonczek - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leonczuk - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leonczyk - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leonczyński - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leonda - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leondzion - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leonek - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leong - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leongin - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leonhard - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Leonhardt - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Leoniak - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leonic - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leonicz - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leoniczak - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leonidow - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leonidow-Pipowski - złożenia brak; Leonidow od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew; Pipowski od staropolskiego pipa ‘trzon ptasiego pióra używany do pisania; beczka na piwo’.

Leoniec - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leonieni - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leonienko - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leoniew - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leoniewicz - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leoniewski - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leonik - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leoniowski - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leoniuk - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leonke - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leonkiewicz - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leonko - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leonkowicz - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leonkowski - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leonorski - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Leonort - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Leonortowicz - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Leonow - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leonowicz - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leonowski - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leonów - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leontiew - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leontjef - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leontjew - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leontowicz - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leontowski - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leoń - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leończak - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leończuk - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leończyk - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leoński - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leopold - 1740 od imienia Leopold, o genezie germańskiej, od leud ‘naród’ + bald ‘odważny’. W Polsce notowane od średniowiecza jako Lipolt, Lipoldus, Lupoldus, Lupuldus, Leipoldus, Leopoldus, Leupoldus, Lepuldus.

Leopolita - 1478 od łacińskiej nazwy Lwowa Leopolis.

Leopolitanus - 1595 od łacińskiej nazwy Lwowa Leopolis.

Leopolski - od imienia Leopold, o genezie germańskiej, od leud ‘naród’ + bald ‘odważny’. W Polsce notowane od średniowiecza jako Lipolt, Lipoldus, Lupoldus, Lupuldus, Leipoldus, Leopoldus, Leupoldus, Lepuldus.

Leopolt - od imienia Leopold, o genezie germańskiej, od leud ‘naród’ + bald ‘odważny’. W Polsce notowane od średniowiecza jako Lipolt, Lipoldus, Lupoldus, Lupuldus, Leipoldus, Leopoldus, Leupoldus, Lepuldus.

Leosiewicz - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leosz - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leoszewski - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leoszkiewicz - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leoszko - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leoszowski - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leoś - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leowski - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew (od wariantu wschodniosłowiańskiego Lewon.

Lep - od lepić.

Lepa - od lepić.

Lepach - od lepić.

Lepacki - od lepić.

Lepacz - od lepić.

Lepaczyk - od lepić.

Lepak - od lepić; od lepak staropolska partykuła, spójnik lub przysłówek ‘zaś, znowu, przeciwnie’.

Lepakiewicz - od lepić; od lepak staropolska partykuła, spójnik lub przysłówek ‘zaś, znowu, przeciwnie’.

Lepakowski - od lepić; od lepak staropolska partykuła, spójnik lub przysłówek ‘zaś, znowu, przeciwnie’.

Lepalczyk - od lepić.

Leparczyk - od lepić.

Leparowski - od lepić.

Leparski - od lepić.

Lepart - od lepić.

Lepartowski - od lepić.

Leparz - od lepić.

Lepczak - od lepić.

Lepczyc - od lepić.

Lepczyk - 1718 od lepić.

Lepczyński - od lepić.

Lepdzy - od przymiotnika lepszy.

Lepech - od lepić.

Lepecki - od lepić.

Lepek - od lepić.

Lepel - 1761 od niemieckiej nazwy osobowej Lepeld.

Lepeld - od niemieckiej nazwy osobowej Lepeld.

Leper - od średnio-dolno-niemieckiego lepper ‘łaciarz, krawiec’.

Leperer - od średnio-dolno-niemieckiego lepper ‘łaciarz, krawiec’.

Leperowski - od średnio-dolno-niemieckiego lepper ‘łaciarz, krawiec’.

Leperski - od średnio-dolno-niemieckiego lepper ‘łaciarz, krawiec’.

Lepert - od niemieckiej nazwy osobowej Leppert, ta od Lippert, z liut (leud) ‘naród’ + bert ‘sławny’.

Lepertowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Leppert, ta od Lippert, z liut (leud) ‘naród’ + bert ‘sławny’.

Lepiacz - 1570 od lepić.

Lepialczyk - od lepić.

Lepian - od lepić.

Lepianka - od lepić; od gwarowego lepianka ‘dom lepiony z gliny’.

Lepiankiewicz - od lepić; od gwarowego lepianka ‘dom lepiony z gliny’.

Lepianko - od lepić; od gwarowego lepianka ‘dom lepiony z gliny’.

Lepiarczuk - od lepić; od lepiarz ‘rzemieślnik lepiący garnki’.

Lepiarczyk - od lepić; od lepiarz ‘rzemieślnik lepiący garnki’.

Lepiarski - od lepić.

Lepiarz - 1443 od lepić; od lepiarz ‘rzemieślnik lepiący garnki’.

Lepiasz - (= arz) od lepić; od lepiarz ‘rzemieślnik lepiący garnki’.

Lepiatko - od lepić.

Lepiato - od lepić.

Lepich - od lepić.

Lepidź - od lepić.

Lepiech - od lepić.

Lepiechin - od lepić.

Lepieciło - od lepić.

Lepiecki - od lepić.

Lepiecko - od lepić.

Lepiecyło - od lepić.

Lepiećko - od lepić.

Lepiejew - od lepić.

Lepiejko - od lepić.

Lepiejza -

Lepienko - od lepić; od gwarowego lepianka ‘dom lepiony z gliny’.

Lepierczyk - od lepić.

Lepiesz - od lepić.

Lepiesza - od lepić.

Lepieszczak - od lepić.

Lepieszka - od lepić.

Lepieszkiewicz - od lepić.

Lepieszkin - od lepić.

Lepieszko - od lepić.

Lepieszo - od lepić.

Lepietuszko - od lepić.

Lepietuszko-Samsonowicz - złożenia brak; Lepietuszko od lepić; Samsonowicz od imienia Samson, notowanego w Polsce od XIII wieky, pochodzenia hebrajskiego, o znaczeniu ‘słońce’.

Lepiewic - 1426 od lepić.

Lepiglina - od lepić + glina.

Lepik - od lepić.

Lepiński - od lepić.

Lepiocha - od lepić.

Lepiochin - od lepić.

Lepion - od lepić.

Lepionka - od lepić; od gwarowego lepianka ‘dom lepiony z gliny’.

Lepionko - od lepić; od gwarowego lepianka ‘dom lepiony z gliny’.

Lepiora - od lepić.

Lepiorczyk - od lepić.

Lepiorz - (Śl) od lepić; od lepiarz ‘rzemieślnik lepiący garnki’.

Lepioszka - od lepić.

Lepioszko - od lepić.

Lepiowczyk - od lepić.

Lepióra - od lepić.

Lepiórczyk - od lepić.

Lepiórz - od lepić; od lepiarz ‘rzemieślnik lepiący garnki’.

Lepis - od lepić.

Lepisiewicz - od lepić.

Lepisz - od lepić.

Lepiszczak - od lepić.

Lepiszka - od lepić.

Lepiszkiewicz - od lepić.

Lepiszko - od lepić.

Lepiszo - od lepić.

Lepitak - od lepić.

Lepka - od lepić.

Lepke - od lepić.

Lepki - od lepić; od lepki.

Lepkiewicz - od lepić.

Lepko - od lepić.

Lepkowicz - od lepić.

Lepkowski - od lepić.

Lepla - od lepić.

Leplacz - od lepić.

Leplawa - od lepić.

Leplawy - od lepić.

Leple - od lepić.

Leplicki - od lepić.

Leplin - od lepić.

Lepnia - od lepić.

Lepniak - od lepić.

Lepniakiewicz - od lepić.

Lepniewski - od lepić.

Lepok - od lepić.

Lepolczyk - od imienia Leopold, o genezie germańskiej, od leud ‘naród’ + bald ‘odważny’. W Polsce notowane od średniowiecza jako Lipolt, Lipoldus, Lupoldus, Lupuldus, Leipoldus, Leopoldus, Leupoldus, Lepuldus.

Lepold - od imienia Leopold, o genezie germańskiej, od leud ‘naród’ + bald ‘odważny’. W Polsce notowane od średniowiecza jako Lipolt, Lipoldus, Lupoldus, Lupuldus, Leipoldus, Leopoldus, Leupoldus, Lepuldus.

Lepoń - od lepić.

Leporkowski - od lepić.

Leporowski - od lepić.

Leposiński - od lepić.

Lepowicz - od lepić.

Lepp - od lepić.

Leppecki - od lepić.

Leppek - od lepić.

Leppelt - od niemieckiej nazwy osobowej Lepeld.

Leppelt - od niemieckiej nazwy osobowej Lepeld.

Lepper - od średnio-dolno-niemieckiego lepper ‘łaciarz, krawiec’.

Leppert - od niemieckiej nazwy osobowej Leppert, ta od Lippert, z liut (leud) ‘naród’ + bert ‘sławny’.

Leppich - od lepić.

Leppik - od lepić.

Leppin - od lepić.

Lepsa - od przymiotnika lepszy.

Lepsiak - 1786 od przymiotnika lepszy.

Lepsik - od przymiotnika lepszy.

Lepski - od przymiotnika lepszy.

Lepsy - od przymiotnika lepszy.

Lepsza - od przymiotnika lepszy.

Lepszak - 1790 od przymiotnika lepszy.

Lepszonek - od przymiotnika lepszy.

Lepszonka - od przymiotnika lepszy.

Lepszy - 1786 od przymiotnika lepszy.

Lepszyński - od przymiotnika lepszy.

Leptacz - od staropolskiego łeptać, łoptać ‘pić głośno, chciwie, chłeptać’; od leptać ‘łeptać’.

Leptuch - od staropolskiego łeptać, łoptać ‘pić głośno, chciwie, chłeptać’; od leptać ‘łeptać’.

Lepucha - od lepić.

Lepucki - od lepić.

Lepula - od lepić.

Lepuła - od lepić.

Lepus - od lepić.

Lepusiewicz - od lepić.

Lepusiński - od lepić.

Leputa - od lepić.

Ler - od niemieckiej nazwy osobowej Lehr, ta od Leher ‘lennik’ lub od imienia Hilarius.

Lerach - od niemieckiej nazwy osobowej Lehr, ta od Leher ‘lennik’ lub od imienia Hilarius.

Leracz - od niemieckiej nazwy osobowej Lehr, ta od Leher ‘lennik’ lub od imienia Hilarius.

Leraczak - od niemieckiej nazwy osobowej Lehr, ta od Leher ‘lennik’ lub od imienia Hilarius.

Leraczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Lehr, ta od Leher ‘lennik’ lub od imienia Hilarius.

Lerant - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lerantowski - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lerczak - od niemieckiej nazwy osobowej Lehr, ta od Leher ‘lennik’ lub od imienia Hilarius.

Lerczek - od niemieckiej nazwy osobowej Lehr, ta od Leher ‘lennik’ lub od imienia Hilarius.

Lerczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Lehr, ta od Leher ‘lennik’ lub od imienia Hilarius.

Lerczyński - od niemieckiej nazwy osobowej Lehr, ta od Leher ‘lennik’ lub od imienia Hilarius.

Lerech - od niemieckiej nazwy osobowej Lehr, ta od Leher ‘lennik’ lub od imienia Hilarius.

Lerek - od niemieckiej nazwy osobowej Lehr, ta od Leher ‘lennik’ lub od imienia Hilarius.

Lerenc - od niemieckiej nazwy osobowej Lorenz, ta od imienia Laurentius.

Lerencik - od niemieckiej nazwy osobowej Lorenz, ta od imienia Laurentius.

Lerens - od niemieckiej nazwy osobowej Lorenz, ta od imienia Laurentius.

Lerenta - od niemieckiej nazwy osobowej Lorenz, ta od imienia Laurentius.

Lerental - od niemieckiej nazwy osobowej Lorenz, ta od imienia Laurentius.

Lerer - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lehr, ta od Leher ‘lennik’ lub od imienia Hilarius.

Lergetporer - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lehr, ta od Leher ‘lennik’ lub od imienia Hilarius.

Lerhamer - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lehr, ta od Leher ‘lennik’ lub od imienia Hilarius.

Lerho - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lehr, ta od Leher ‘lennik’ lub od imienia Hilarius.

Lerich - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lehr, ta od Leher ‘lennik’ lub od imienia Hilarius.

Leriche - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lehr, ta od Leher ‘lennik’ lub od imienia Hilarius.

Leriendowicz - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lehr, ta od Leher ‘lennik’ lub od imienia Hilarius.

Leris - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lehr, ta od Leher ‘lennik’ lub od imienia Hilarius.

Lerk - od niemieckiej nazwy osobowej Lehr, ta od Leher ‘lennik’ lub od imienia Hilarius.

Lerka - od niemieckiej nazwy osobowej Lehr, ta od Leher ‘lennik’ lub od imienia Hilarius.

Lerke - od niemieckiej nazwy osobowej Lehr, ta od Leher ‘lennik’ lub od imienia Hilarius.

Lerkowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Lehr, ta od Leher ‘lennik’ lub od imienia Hilarius.

Lerman - od niemieckiej nazwy osobowej Lehrmann.

Lermanowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Lehrmann.

Lermer - od niemieckiej nazwy osobowej Lehrmann.

Lernacik - od niemieckiej nazwy osobowej Lehrmann.

Lernaciński - od niemieckiej nazwy osobowej Lehrmann.

Lernantowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Lehrmann.

Lernański - od niemieckiej nazwy osobowej Lehrmann.

Lernat - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lernatowicz - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lernatowski - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lerner - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lernet - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lerniewski - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lernon - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Leroch - od niemieckiej nazwy osobowej Lehr, ta od Leher ‘lennik’ lub od imienia Hilarius.

Leronowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Lehr, ta od Leher ‘lennik’ lub od imienia Hilarius.

Lerończuk - od niemieckiej nazwy osobowej Lehr, ta od Leher ‘lennik’ lub od imienia Hilarius.

Lerowski - 1478 od nazwy miejscowej Lelów (częstochowskie, gmina Lelów).

Leroy - od niemieckiej nazwy osobowej Lehr, ta od Leher ‘lennik’ lub od imienia Hilarius.

Leróch - od niemieckiej nazwy osobowej Lehr, ta od Leher ‘lennik’ lub od imienia Hilarius.

Lerski - od niemieckiej nazwy osobowej Lehr, ta od Leher ‘lennik’ lub od imienia Hilarius.

Lersz - od niemieckiej nazwy osobowej Lehr, ta od Leher ‘lennik’ lub od imienia Hilarius.

Lertyński - od niemieckiej nazwy osobowej Lehr, ta od Leher ‘lennik’ lub od imienia Hilarius.

Lerwa - od larwa ‘stadium początkowe niektórych zwierząt, np. owadów, płazów, dawniej też ‘maska, maszkara, widmo’.

Lerwic - od larwa ‘stadium początkowe niektórych zwierząt, np. owadów, płazów, dawniej też ‘maska, maszkara, widmo’.

Lerwicz - od larwa ‘stadium początkowe niektórych zwierząt, np. owadów, płazów, dawniej też ‘maska, maszkara, widmo’.

Lerwitz - od larwa ‘stadium początkowe niektórych zwierząt, np. owadów, płazów, dawniej też ‘maska, maszkara, widmo’.

Lerwoń - od larwa ‘stadium początkowe niektórych zwierząt, np. owadów, płazów, dawniej też ‘maska, maszkara, widmo’.

Lerych - od niemieckiej nazwy osobowej Lehr, ta od Leher ‘lennik’ lub od imienia Hilarius.

Leryk - od niemieckiej nazwy osobowej Lehr, ta od Leher ‘lennik’ lub od imienia Hilarius.

Lerynowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Lehr, ta od Leher ‘lennik’ lub od imienia Hilarius.

Lerza - od niemieckiej nazwy osobowej Lehr, ta od Leher ‘lennik’ lub od imienia Hilarius.

Lerzańczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Lehr, ta od Leher ‘lennik’ lub od imienia Hilarius.

Lerzoń - od niemieckiej nazwy osobowej Lehr, ta od Leher ‘lennik’ lub od imienia Hilarius.

Lerzyński - od niemieckiej nazwy osobowej Lehr, ta od Leher ‘lennik’ lub od imienia Hilarius.

Lerż - od niemieckiej nazwy osobowej Lehr, ta od Leher ‘lennik’ lub od imienia Hilarius.

Les - od las.

Lesaczyk - od las.

Lesage - od las.

Lesak - 1311 od las.

Lesakowski - od las.

Lescander - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lessmann, ta od nazwy miejscowej Leese.

Lescandrowicz - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lessmann, ta od nazwy miejscowej Leese.

Lesch - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leschik - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leschinger - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leschinski - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leschinsky - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leschner - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leschniak - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leschnik - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leschniok - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leschok - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Lescinski - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Lescinsky - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Lesciorz - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Lesczak - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Lesczinski - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Lesczok - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Lesczyc - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Lesczyński - prawdopodobnie od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Lesecki - od las.

Lesejko - od las.

Lesek - od las.

Lesenberg - od las.

Lesener - od las.

Leseń - od las.

Leser - od las.

Lesewski - od las.

Leshman - od las.

Leshnau - od las.

Lesia - od las.

Lesiak - 1311 od las lub od gwarowego lesiak ‘człowiek żyjący w lesie’.

Lesiak-Lipiński - złożenia brak; Lesiak 1311 od las lub od gwarowego lesiak ‘człowiek żyjący w lesie’; Lipiński 1400 od nazw miejscowych typu Lipno, Lipiny.

Lesiakowski - od las.

Lesiański - od las.

Lesiatycki - od las.

Lesiatyński - od las.

Lesiąk - od las.

Lesic - od las.

Lesica - od las.

Lesicki - od las.

Lesicz - od las.

Lesiczka - od las.

Lesiczko - od las.

Lesiczok - od las.

Lesiczowski - od las.

Lesiczyński - od las.

Lesiebski - od las.

Lesiecki - od las.

Lesieczka - od las.

Lesieczko - od las.

Lesieczyński - od las.

Lesiek - od las.

Lesien - od las.

Lesień - 1424 od las lub od lesień ‘lesny’.

Lesieński - od las.

Lesiesz - od las.

Lesiew - od las.

Lesiewicz - od las.

Lesiewski - od las.

Lesig - od las.

Lesik - od las.

Lesikiewicz - od las.

Lesikowski - od las.

Lesin - od las.

Lesing - od las.

Lesiniewski - od las.

Lesinski - od las.

Lesiński - od las.

Lesiok - (Śl) od las.

Lesioń - od las.

Lesiow - od las.

Lesiowicz - od las.

Lesiowski - od las.

Lesiów - od las.

Lesisz - od las.

Lesiuk - od las.

Lesiukowski - od las.

Lesiw - od las.

Lesiwicz - od las.

Lesk - od las.

Leska - 1434 od las.

Leske - od las.

Leski - 1411 od nazwy miejscowej Leszcze (włocławskie, gmina Piotrkow Kujawski), Lesko (miasto, krośnieńskie).

Leskier - od las.

Leskiewicz - od las.

Leskiw - od las.

Lesko - od las.

Leskow - od las.

Leskowic - 1406 od las.

Leskowicz - od las.

Leskowiec - 1471 od las.

Leskowski - od nazw miejscowych Laskowa, Laski.

Lesków - od las.

Leslie - od las.

Lesłowski - od las.

Lesman - od niemieckiej nazwy osobowej Lessemann, ta od nazwy miejscowej Leese.

Lesmann - od niemieckiej nazwy osobowej Lessemann, ta od nazwy miejscowej Leese.

Lesmanowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Lessemann, ta od nazwy miejscowej Leese.

Lesna - od las.

Lesnacz - od las.

Lesnak - od las.

Lesnał - od las.

Lesnan - od las.

Lesner - od las.

Lesnewicz - od las.

Lesniak - od las.

Lesniakiewicz - od las.

Lesniakowski - od las.

Lesniański - od las.

Lesniara - od las.

Lesniarek - od las.

Lesnicki - od las.

Lesniczak - od las.

Lesniczuk - od las.

Lesniczy - od las.

Lesnierowski - od las.

Lesniewicz - od las.

Lesniewski - od las.

Lesnik - od las.

Lesnikowicz - od las.

Lesnikowski - od las.

Lesniok - (Śl) od las.

Lesniowski - od las.

Lesniska - od las.

Lesniszowski - od las.

Lesnobrodzki - od las.

Lesnocha - od las.

Lesnow - od las.

Lesnowicz - od las.

Lesnowolski - od las.

Lesnów - od las.

Lesny - od las.

Lesoch - od las.

Lesoń - od las.

Lesota - 1243 od las.

Lesowczyk - od las.

Lesoweński - od las.

Lesowiec - od las.

Lesowski - od las.

Less - od las (też od less ‘skała osadowa będąca składnikiem urodzajnych gleb’).

Lessak - od las.

Lessiński - od las.

Lessman - od niemieckiej nazwy osobowej Lessemann, ta od nazwy miejscowej Leese.

Lessmann - od niemieckiej nazwy osobowej Lessemann, ta od nazwy miejscowej Leese.

Lessnacz - od las.

Lessnak - od las.

Lessner-Leśniakowski - złożenia brak; Lessner brak; Leśniakowski od las lub od nazwy miejscowej Leśniaki.

Lesyk - od las.

Lesz - 1405 od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Lesza - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszaj - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszak - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszańczuk - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszański - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszciuk - od leszcz ‘gatunek ryby’, też od gwarowego leszcza ‘leszczyna’.

Leszcuk - od leszcz ‘gatunek ryby’, też od gwarowego leszcza ‘leszczyna’.

Leszcyk - od leszcz ‘gatunek ryby’, też od gwarowego leszcza ‘leszczyna’.

Leszcyński - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszcz - 1386 od leszcz ‘gatunek ryby’, też od gwarowego leszcza ‘leszczyna’.

Leszczak - od leszcz ‘gatunek ryby’, też od gwarowego leszcza ‘leszczyna’.

Leszczałowski - od leszcz ‘gatunek ryby’, też od gwarowego leszcza ‘leszczyna’.

Leszczan - od leszcz ‘gatunek ryby’, też od gwarowego leszcza ‘leszczyna’.

Leszczaniecki - od leszcz ‘gatunek ryby’, też od gwarowego leszcza ‘leszczyna’.

Leszczaniecki - od leszcz ‘gatunek ryby’, też od gwarowego leszcza ‘leszczyna’.

Leszczanka - od leszcz ‘gatunek ryby’, też od gwarowego leszcza ‘leszczyna’.

Leszczanki - od leszcz ‘gatunek ryby’, też od gwarowego leszcza ‘leszczyna’.

Leszczański - od leszcz ‘gatunek ryby’, też od gwarowego leszcza ‘leszczyna’.

Leszczar - od leszcz ‘gatunek ryby’, też od gwarowego leszcza ‘leszczyna’.

Leszczawski - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszczek - 1423 od leszcz ‘gatunek ryby’, też od gwarowego leszcza ‘leszczyna’.

Leszczełowski - od leszcz ‘gatunek ryby’, też od gwarowego leszcza ‘leszczyna’.

Leszczenko - od leszcz ‘gatunek ryby’, też od gwarowego leszcza ‘leszczyna’.

Leszczenko-Leszczyński - złożenia brak;Leszczenko od leszcz ‘gatunek ryby’, też od gwarowego leszcza ‘leszczyna’; Leszczyński 1388 od nazw miejscowych typu Leszczyny, Leszczno, dziś Leszno.

Leszczeński - 1391 od nazw miejscowych typu Leszczyny, Leszczno, dziś Leszno.

Leszczer - od leszcz ‘gatunek ryby’, też od gwarowego leszcza ‘leszczyna’.

Leszczerzyn - od leszcz ‘gatunek ryby’, też od gwarowego leszcza ‘leszczyna’.

Leszczeszyn - od leszcz ‘gatunek ryby’, też od gwarowego leszcza ‘leszczyna’.

Leszczewicz - od leszcz ‘gatunek ryby’, też od gwarowego leszcza ‘leszczyna’.

Leszczewski - od leszcz ‘gatunek ryby’, też od gwarowego leszcza ‘leszczyna’.

Leszcziński - od leszcz ‘gatunek ryby’, też od gwarowego leszcza ‘leszczyna’.

Leszczka - 1734 od leszcz ‘gatunek ryby’, też od gwarowego leszcza ‘leszczyna’.

Leszczkowski - od leszcz ‘gatunek ryby’, też od gwarowego leszcza ‘leszczyna’.

Leszczok - (Śl) od leszcz ‘gatunek ryby’, też od gwarowego leszcza ‘leszczyna’.

Leszczołowski - od nazwy miejscowej Leszczyłów (KrW).

Leszczon - od leszcz ‘gatunek ryby’, też od gwarowego leszcza ‘leszczyna’.

Leszczonek - od leszcz ‘gatunek ryby’, też od gwarowego leszcza ‘leszczyna’.

Leszczorz - (Śl) od leszcz ‘gatunek ryby’, też od gwarowego leszcza ‘leszczyna’.

Leszczowicz - od leszcz ‘gatunek ryby’, też od gwarowego leszcza ‘leszczyna’.

Leszczowski - 1468 od nazwy miejscowej Leszczów (KrW).

Leszczuch - od leszcz ‘gatunek ryby’, też od gwarowego leszcza ‘leszczyna’.

Leszczucki - od leszcz ‘gatunek ryby’, też od gwarowego leszcza ‘leszczyna’.

Leszczuk - od leszcz ‘gatunek ryby’, też od gwarowego leszcza ‘leszczyna’.

Leszczukowicz - od leszcz ‘gatunek ryby’, też od gwarowego leszcza ‘leszczyna’.

Leszczy - od leszcz ‘gatunek ryby’, też od gwarowego leszcza ‘leszczyna’.

Leszczyc - 1457 od leszcz ‘gatunek ryby’, też od gwarowego leszcza ‘leszczyna’.

Leszczyc-Grabianki - złożenia brak; Leszczyc 1457 od leszcz ‘gatunek ryby’, też od gwarowego leszcza ‘leszczyna’; Grabianki od grab ‘drzewo liściaste’, też od grabić ‘rabować’, grabie.

Leszczycki - od leszcz ‘gatunek ryby’, też od gwarowego leszcza ‘leszczyna’.

Leszczyc-Laskowski - złożenia brak; Leszczyc 1457 od leszcz ‘gatunek ryby’, też od gwarowego leszcza ‘leszczyna’; Laskowski 1395 od nazw miejscowych Laskowa, Laski.

Leszczyc-Sumiński - złożenia brak; Leszczyc 1457 od leszcz ‘gatunek ryby’, też od gwarowego leszcza ‘leszczyna’; Sumiński od nazwy miejscowej Sumin (kilka wsi).

Leszczygłowski - od leszcz ‘gatunek ryby’, też od gwarowego leszcza ‘leszczyna’.

Leszczyk - 1605 od leszcz ‘gatunek ryby’, też od gwarowego leszcza ‘leszczyna’.

Leszczykowski - od leszcz ‘gatunek ryby’, też od gwarowego leszcza ‘leszczyna’.

Leszczyłowski - 1596 od nazwy miejscowej Leszczyłów (KrW).

Leszczyn - od leszczyna.

Leszczyna - 1412 od leszczyna.

Leszczyna-Głybowski - złożenia brak; Leszczyna 1412 od leszczyna; Głybowski brak.

Leszczyniak - od leszczyna.

Leszczyniecki - od leszczyna.

Leszczynowicz - od leszczyna.

Leszczynski - od nazw miejscowych typu Leszczyny, Leszczno, dziś Leszno.

Leszczyński - 1388 od nazw miejscowych typu Leszczyny, Leszczno, dziś Leszno.

Leszczyszak - od leszcz ‘gatunek ryby’, też od gwarowego leszcza ‘leszczyna’.

Leszczyszek - od leszcz ‘gatunek ryby’, też od gwarowego leszcza ‘leszczyna’.

Leszczyszyn - od leszcz ‘gatunek ryby’, też od gwarowego leszcza ‘leszczyna’.

Lesze - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszebrand - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.
Chciałabym przekazać, że rodzina moja pochodzi z Bad Saarow k/Berlina. Nazwisko jest niemieckie, ze spolszczona pisownią. Oryginalnie brzmi "von Loeschebrand" lub "von Loeschebrandt" i składa się z dwu niemieckich słów "loeschen" i "Brand" (płonąć i ogień/płomień). Trzy płonace pochodnie figuruja także na rodzinnym herbie. Rodzina jest spokrewniona m.in. z niemieckim poetą Heinrichem von Kleist i rodziną von Ledebur.
Zofia Leszebrandt-Streich

Leszebrandt - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszecki - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszega - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszek - 1495 od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszenko - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszenszky - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszeński - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszer - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszewicz - 1440 od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszewski - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszik - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszinski - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Lesziński - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszk - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszka - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszke - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszki - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszkiewicz - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszkiewicz-Burak - złożenia brak; Leszkiewicz od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’. Burak od burak.

Leszkiewicz-Zienowicz - złożenia brak; Leszkiewicz od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’; Zienowicz od imienia Zenon, pochodzenia greckiego Zénon, od nazwy boga Zeus, notowanego w Polsce od początku XIV wieku.

Leszkis - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszkiw - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszko - 1265 od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszkow - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszkowiak - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszkowicz - 1450 od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszkowicz-Baczyński - złożenia brak; Leszkowicz 1450 od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’; Baczyński 1467 od nazwy miejscowej Baczyn (powiat Samborski, KrW; krakowskie, gmina Krzeszowice).

Leszkowiec - 1640 od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszkowski - 1789– od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszków - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszman - od niemieckiej nazwy osobowej Lessemann, ta od nazwy miejscowej Leese.

Leszmann - od niemieckiej nazwy osobowej Lessemann, ta od nazwy miejscowej Leese.

Leszmański - od niemieckiej nazwy osobowej Lessemann, ta od nazwy miejscowej Leese.

Leszna - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Lesznar - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszner - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszniak - od las.

Lesznic - od las.

Leszniewski - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Lesznik - od las.

Lesznikowski - od las.

Lesznowski - od las.

Leszo - 1478 od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszok - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszonek - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszoński - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszowski - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszta - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszto - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszuk - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszukiewicz - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszukowicz - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszyc - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszycki - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszyk - 1605 od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszyn - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszyń - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leszyński - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leś - 1629 od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leściorz - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leśka - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leśkiewicz - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leśkiw - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leśko - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leśkow - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leśkowiak - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leśkowicz - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leśków - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leśman - od niemieckiej nazwy osobowej Lessemann, ta od nazwy miejscowej Leese.

Leśmiak - od niemieckiej nazwy osobowej Lessemann, ta od nazwy miejscowej Leese.

Leśmian - od niemieckiej nazwy osobowej Lessemann, ta od nazwy miejscowej Leese.

Leśmiański - od niemieckiej nazwy osobowej Lessemann, ta od nazwy miejscowej Leese.

Leśmiara - od niemieckiej nazwy osobowej Lessemann, ta od nazwy miejscowej Leese.

Leśmierowski - od niemieckiej nazwy osobowej Lessemann, ta od nazwy miejscowej Leese.

Leśmiewski - od niemieckiej nazwy osobowej Lessemann, ta od nazwy miejscowej Leese.

Leśmiński - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leśmiowski - od niemieckiej nazwy osobowej Lessemann, ta od nazwy miejscowej Leese.

Leśmorowski - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leśmowski - od niemieckiej nazwy osobowej Lessemann, ta od nazwy miejscowej Leese.

Leśna - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leśnak - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leśnarowski - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leśner - od imion złożonych typu Lścimir lub Leon, lub od staropolskiego lesz ‘zamsz’.

Leśnia - od las.

Leśniacki - od las.

Leśniaczak - od las.

Leśniaczek - 1753 od las.

Leśniaczyk - 1746 od las.

Leśniak - 1655 od las lub od staropolskiego lesniak ‘człowiek żyjący w lesie’.

Leśniakiewicz - od las.

Leśniakowski - od las lub od nazwy miejscowej Leśniaki.

Leśniański - od las.

Leśniar - od las.

Leśniara - od las.

Leśniarek - od las.

Leśniarski - od las.

Leśniarzek - od las.

Leśniatyński - od las.

Leśniawski - od las.

Leśnic - 1306 od las.

Leśnica - 1490 od las lub od nazwy miejscowej Leśnica (kilka wsi).

Leśnicki - 1632 od nazwy miejscowej Leśnica (kilka wsi).

Leśniczak - 1765 od las, lesniczy.

Leśniczek - od las, lesniczy.

Leśniczów - od las, lesniczy.

Leśniczuk - od las, lesniczy.

Leśniczy - od las, lesniczy.

Leśniera - od las.

Leśnierowicz - od las.

Leśniewicz - od las.

Leśniewski - 1472 od nazwy miejscowej Leśniowice (KrW), Leśniewice (płockie, gmina Gostymin), Leśniewo (kilka wsi).

Leśnik - od las lub od leśnik.

Leśnikow - od las.

Leśnikowicz - od las.

Leśnikowski - od las.

Leśników - od las.

Leśniński - od las.

Leśniok - (Śl) od las.

Leśniorek - od las.

Leśniorowski - od las.

Leśniowicz - 1698 od las.

Leśniowiecki - od las.

Leśniowolski - od las.

Leśniowski - 1443 od nazwy miejscowej Leśniowice (KrW), Leśniewice (płockie, gmina Gostymin), Leśniewo (kilka wsi).

Leśniuczuk - od las.

Leśniuk - od las.

Leśniwski - od las.

Leśnocha - od las.

Leśnodorski - od las.

Leśnowola - od las.

Leśnowolski - od las.

Leśny - 1405 od leśny.

Leśnyczyk - od leśny.

Leśnyczyr - od las.

Leśnyk - od las.

Leśta - od las.

Leta - od latać, lato.

Letachowicz - od latać, lato.

Letańska - od latać, lato.

Letarski - od latać, lato.

Letczeniak - od latać, lato.

Letecki - od latać, lato.

Letek - 1462 od latać, lato.

Letenay - od latać, lato.

Letera - od latać, lato.

Letertowicz - od latać, lato.

Letes - od latać, lato.

Letka - od lekki, lek ‘medykament’; od gwarowego letki ‘lekki’.

Letke - od lekki, lek ‘medykament’; od gwarowego letki ‘lekki’.

Letki - od lekki, lek ‘medykament’; od gwarowego letki ‘lekki’.

Letkie - od lekki, lek ‘medykament’; od gwarowego letki ‘lekki’.

Letkier - od lekki, lek ‘medykament’; od gwarowego letki ‘lekki’.

Letkiewicz - od lekki, lek ‘medykament’; od gwarowego letki ‘lekki’.

Letkiman - od lekki, lek ‘medykament’; od gwarowego letki ‘lekki’.

Letko - 1393 od latać, lato.

Letko - od lekki, lek ‘medykament’; od gwarowego letki ‘lekki’.

Letkomiler - od lekki, lek ‘medykament’; od gwarowego letki ‘lekki’.

Letkomiller - od lekki, lek ‘medykament’; od gwarowego letki ‘lekki’.

Letkowicz - od lekki, lek ‘medykament’; od gwarowego letki ‘lekki’.

Letkowski - od lekki, lek ‘medykament’; od gwarowego letki ‘lekki’.

Letman - od niemieckich nazw osobowych Letmann, Leitmann, te od imion Liutman, Leutman.

Letmanowski - od niemieckich nazw osobowych Letmann, Leitmann, te od imion Liutman, Leutman.

Letmański - od niemieckich nazw osobowych Letmann, Leitmann, te od imion Liutman, Leutman.

Letnar - od niemieckiej nazwy osobowej Lettner, ta od nazwy miejscowej Letten.

Letnarowski - od niemieckiej nazwy osobowej Lettner, ta od nazwy miejscowej Letten.

Letnarski - od niemieckiej nazwy osobowej Lettner, ta od nazwy miejscowej Letten.

Letner - od niemieckiej nazwy osobowej Lettner, ta od nazwy miejscowej Letten.

Letniaczyn - od latać, lato.

Letniak - od latać, lato.

Letnianczyn - od latać, lato.

Letniańczyn - od latać, lato.

Letniański - od latać, lato.

Letnicki - od latać, lato.

Letniewski - od latać, lato.

Letnik - od latać, lato.

Letniowski - od latać, lato.

Letniów - od latać, lato.

Letniuk - od latać, lato.

Leto - 1466 od latać, lato.

Letocha - 1319 od latać, lato.

Letofsky - od latać, lato.

Letolc - od latać, lato.

Letonek - od latać, lato.

Letoń - od latać, lato.

Letowski - od latać, lato.

Letowt - od latać, lato.

Letsche - od latać, lato.

Lettke - od lekki, lek ‘medykament’; od gwarowego letki ‘lekki’.

Lettkowski - od lekki, lek ‘medykament’; od gwarowego letki ‘lekki’.

Letun - od latać, lato.

Letunowski - od latać, lato.

Letycz - od latać, lato.

Letyja - od latać, lato.

Letyński - od latać, lato.

Letyta - od latać, lato.

Letz - od latać, lato.

Letza - od latać, lato.

Leus - 1393– od niemieckiej nazwy osobowej Laus, ta od imienia Nocolaus.

Leuschner - od niemieckiej nazwy osobowej Laus, ta od imienia Nocolaus.

Leustan - od niemieckiej nazwy osobowej Laus, ta od imienia Nocolaus.

Leusz - od niemieckiej nazwy osobowej Laus, ta od imienia Nocolaus.

Leuszewski - od niemieckiej nazwy osobowej Laus, ta od imienia Nocolaus.

Leuszkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Laus, ta od imienia Nocolaus.

Leuszner - od niemieckiej nazwy osobowej Laus, ta od imienia Nocolaus.

Leuszniewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Laus, ta od imienia Nocolaus.

Leuś - od niemieckiej nazwy osobowej Laus, ta od imienia Nocolaus.

Leuta - od niemieckiej nazwy osobowej Leute, ta od imion na Liut-.

Leutas - od niemieckiej nazwy osobowej Leute, ta od imion na Liut-.

Leute - od niemieckiej nazwy osobowej Leute, ta od imion na Liut-.

Leutenszleger - od niemieckiej nazwy osobowej Leute, ta od imion na Liut-.

Leutert - od niemieckiej nazwy osobowej Leute, ta od imion na Liut-.

Leutloff - od niemieckiej nazwy osobowej Leute, ta od imion na Liut-.

Leutner - od niemieckiej nazwy osobowej Leute, ta od imion na Liut-.

Leuto - od niemieckiej nazwy osobowej Leute, ta od imion na Liut-.

Levai - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Levaj - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Levano - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Levarht - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Levas - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Levay - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lever - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Levi - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Levin - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Levittoux - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Levy - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lew - 1397 od lew, niekiedy też tłumaczenie imienia Leon (Lew).

Lewa - 1486 od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewacek - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewachowski - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewaciak - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewaciński - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewaciuk - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewacki - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewacz - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewaczek - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewaczyk - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewaczyński - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewaj - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewajew - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewak - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od lewak ‘mańkut’.

Lewakowski - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewalski - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewan - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewancik - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewancik - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewancki - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewancki - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewanczyk - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewanczyk - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewand - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewanda - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewanderski - 1672 od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewandewski - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewandków - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewandny - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewandorowicz - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewandoski - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewandowicz - 1687– od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewandowski - 1688 od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’ lub od nazwy miejscowej Lewandów.

Lewandrowski - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewandy - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewandziewski - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewandziński - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewaniak - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewaniec - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewaniewski - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewanik - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewaniowski - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewaniuk - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewankowski - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewanowicz - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewanowski - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewansowski - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewantal - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewantowicz - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’ lub od Lewant ‘nazwa krajów położonych na wschód od Włoch’.

Lewanty - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’ lub od Lewant ‘nazwa krajów położonych na wschód od Włoch’.

Lewantyński - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’ lub od Lewant ‘nazwa krajów położonych na wschód od Włoch’.

Lewań - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewańczuk - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewańczyk - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewański - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewar - od lewar, liwar ‘przyrząd do podnoszenia ciężarów’.

Lewara - od lewar, liwar ‘przyrząd do podnoszenia ciężarów’.

Lewarcik - od lewar, liwar ‘przyrząd do podnoszenia ciężarów’.

Lewarczyk - od lewar, liwar ‘przyrząd do podnoszenia ciężarów’.

Leward - od staropolskiego lewart, leward ‘almpart’, też od nazwy herbu Lewart.

Lewardowski - od staropolskiego lewart, leward ‘almpart’, też od nazwy herbu Lewart.

Lewark - od staropolskiego lewart, leward ‘almpart’, też od nazwy herbu Lewart.

Lewarkowski - od staropolskiego lewart, leward ‘almpart’, też od nazwy herbu Lewart.

Lewarowski - 1794 od lewar, liwar ‘przyrząd do podnoszenia ciężarów’.

Lewarski - od lewar, liwar ‘przyrząd do podnoszenia ciężarów’.

Lewart - od staropolskiego lewart, leward ‘lampart’, też od nazwy herbu Lewart.

Lewartowicz - od staropolskiego lewart, leward ‘lampart’, też od nazwy herbu Lewart.

Lewartowski - od staropolskiego lewart, leward ‘lampart’, też od nazwy herbu Lewart.

Lewartowski - od staropolskiego lewart, leward ‘lampart’, też od nazwy herbu Lewart.

Lewaski - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewasz - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewaszewski - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewaszkiewicz - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewaszow - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewaszów - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewaśkiewicz - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewat - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewatak - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewc - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewcio - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewcon - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewcoń - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewcun - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewcuń - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewczak - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewczan - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewczanin - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewczenko - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewczeszyn - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewczewic - 1471 od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewczewski - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewczon - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewczucki - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewczuk - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewczycki - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewczyk - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewczykowski - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewczyna - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewczyński - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewczyszyn - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewda - 1583 od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Lewdański - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Lewdarowicz - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Lewdo - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Lewdoń - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Lewdor - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Lewdorowicz - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Lewdosiński - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Lewdowicz - od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Lewe - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewecek - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewecki - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Leweczko - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Leweć - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewek - 1643 od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewek - od lew, niekiedy też tłumaczenie imienia Leon (Lew).

Lewekowicz - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewel - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewelski - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewelt - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewen - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewenał - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewenau - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewenberg - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewenberger - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewend - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewenda - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewendal - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewendoski - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewendowski - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewendziewski - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewenec - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Leweniec - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewenko - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewens - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewensztejn - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewenta - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewental - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewenti - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewentowicz - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewenty - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewenwirt - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Leweń - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewęda - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewi - 1233 od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewiak - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewiarz - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi

Lewic - 1427 od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewich - 1527– od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewicki - 1659 od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewicz - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewiczak - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewiczek - 1607 od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewiczenko - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewiczew - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewidka - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewiec - 1429 od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewiecki - od lew, niekiedy też tłumaczenie imienia Leon (Lew).

Lewiecki - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewien - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewieniec - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewientowicz - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewień - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewieński - 1700 od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewierowski - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewięta - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Lewik - 1643 od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewikowicz - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewikowski - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewin - 1389 od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewina - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewinger - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewiniec - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewinowicz - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewinowski - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewinski - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewinson - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewinzon - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewińczak - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewińko - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewiński - 1699 od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewioda - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewirowski - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewis - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewiss - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewisz - 1389 od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewit - od Lewita ‘potomek Lewiego, kapłan w dawnym judaizmie’, też ‘kleryk’.

Lewita - 1495 od Lewita ‘potomek Lewiego, kapłan w dawnym judaizmie’, też ‘kleryk’.

Lewite - od Lewita ‘potomek Lewiego, kapłan w dawnym judaizmie’, też ‘kleryk’.

Lewitin - od Lewita ‘potomek Lewiego, kapłan w dawnym judaizmie’, też ‘kleryk’.

Lewito - od Lewita ‘potomek Lewiego, kapłan w dawnym judaizmie’, też ‘kleryk’.

Lewitowicz - od Lewita ‘potomek Lewiego, kapłan w dawnym judaizmie’, też ‘kleryk’.

Lewitski - od Lewita ‘potomek Lewiego, kapłan w dawnym judaizmie’, też ‘kleryk’.

Lewitt - od Lewita ‘potomek Lewiego, kapłan w dawnym judaizmie’, też ‘kleryk’.

Lewitzki - od Lewita ‘potomek Lewiego, kapłan w dawnym judaizmie’, też ‘kleryk’.

Lewizerowicz - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewizorowicz - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewka - 1441 od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewke - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lew-Kiedrowski - złożenia brak; Lew 1397 od lew, niekiedy też tłumaczenie imienia Leon (Lew); Kiedrowski 1673 od nazwy miejscowej Kiedrowice (słupskie, gmina Lipnica) i Kiedrowo (pilskie, gmina Wągrowiec).

Lewkiewicz - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewkin - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewko - 1363 od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewkonowicz - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewkot - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewkow - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewkowiak - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewkowicki - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewkowicz - 1441 od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewkowiec - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewkowski - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewków - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewkun - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewkuń - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewkut - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewman - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lew-Mirski - 1397 złożenia brak;Lew od lew, niekiedy też tłumaczenie imienia Leon (Lew); Mirski 1398 od nazwy miejscowej Mirzyn, dziś Mierzyn (piotrkowskie, gmina Rozprza).

Lewna - 1330 od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin lub od lewny ‘odlany’.

Lewnał - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewnau - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewnic - 1423 od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewniewski - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewnik - 1449 od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewnikowski - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewniowski - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewnow - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewnowski - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewo - 1414 od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewoc - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewoch - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewocha - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewochowski - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewociak - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewocik - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewociuk - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewocki - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewocz - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewoczewicz - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewoczko - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewoczuk - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewoć - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewodański - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewodzki - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lewok - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewokowicz - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewon - 1500 od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Lewoncewicz - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Lewonczuk - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Lewoniak - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Lewonicki - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Lewoniec - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Lewoniewski - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Lewonik - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Lewoniuk - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Lewonowicz - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Lewonowski - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Lewoń - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Lewońcio - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Lewończuk - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Lewończyk - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Lewońko - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Lewoński - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Leworski - od imienia Leon, z greckiego Leon, z łacinskiego Leonis. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od greckiego leon ‘lew’, tłumaczone było też jako Lew.

Lewosik - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewosiński - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewosiuk - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewoski - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewosnik - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lew-Ostik-Kostrowicki - złożenia brak; Lew 1397 od lew, niekiedy też tłumaczenie imienia Leon (Lew); Ostik- od imienia Eustachy; Kostrowicki 1675 od nazwy miejscowej Kostrowicze (KrW).

Lewosz - 1238 od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewoszewski - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewoszko - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewowicki - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewowicz - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewowski - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewrenc - od niemieckiej nazwy osobowej Lewrenz, ta od imienia Laurentius.

Lewrenz - od niemieckiej nazwy osobowej Lewrenz, ta od imienia Laurentius.

Lewry - od niemieckiej nazwy osobowej Lewrenz, ta od imienia Laurentius

Lewrync - od niemieckiej nazwy osobowej Lewrenz, ta od imienia Laurentius

Lewrynowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Lewrenz, ta od imienia Laurentius

Lewrza - od niemieckiej nazwy osobowej Lewrenz, ta od imienia Laurentius

Lews - od niemieckiej nazwy osobowej Laus, ta od imienia Nocolaus.

Lewsiejew - od niemieckiej nazwy osobowej Laus, ta od imienia Nocolaus.

Lewski - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

LewskiLew-Starowicz - złożenia brak; Lewski od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin lub od niemieckiej nazwy osobowej Laus, ta od imienia Nocolaus.; Lew 1397 od lew, niekiedy też tłumaczenie imienia Leon (Lew); Starowicz 1565 od stary, w pochodnych od starać się.

Lewsz - od niemieckiej nazwy osobowej Laus, ta od imienia Nocolaus.

Lewsza - od niemieckiej nazwy osobowej Laus, ta od imienia Nocolaus.

Lewszczuk - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewszczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Laus, ta od imienia Nocolaus.

Lewszewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Laus, ta od imienia Nocolaus.

Lewszko - od niemieckiej nazwy osobowej Laus, ta od imienia Nocolaus.

Lewszo - od niemieckiej nazwy osobowej Laus, ta od imienia Nocolaus.

Lewszuk - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewszuk - od niemieckiej nazwy osobowej Laus, ta od imienia Nocolaus.

Lewszun - od niemieckiej nazwy osobowej Laus, ta od imienia Nocolaus.

Lewszycki - od niemieckiej nazwy osobowej Laus, ta od imienia Nocolaus.

Lewszyk - od niemieckiej nazwy osobowej Laus, ta od imienia Nocolaus.

Lewszyn - od niemieckiej nazwy osobowej Laus, ta od imienia Nocolaus.

Lewszyński - od niemieckiej nazwy osobowej Laus, ta od imienia Nocolaus.

Lewtak - od niemieckiej nazwy osobowej Leute, ta od imion na Liut-.

Lewtakowski - od niemieckiej nazwy osobowej Leute, ta od imion na Liut-.

Lewtal - od niemieckiej nazwy osobowej Leute, ta od imion na Liut-.

Lewto - od niemieckiej nazwy osobowej Leute, ta od imion na Liut-.

Lewtowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Leute, ta od imion na Liut-.

Lewuch - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewucha - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewukiewicz - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewulis - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewuń - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewus - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewusz - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewuszewski - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewuszkin - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewuś - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewuto - od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi lub od niemieckiej nazwy osobowej Levin.

Lewy - 1645 od lewy, w pochodnych też od imion Leon i od hebrajskiego Levi.

Lex - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksibios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksa, Aleks, Aleksy, Holeksy, Oleksy, Oleksa, Leksy, Leksa, na Kresach Wschodnich Aleksiej.

Lexa - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksibios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksa, Aleks, Aleksy, Holeksy, Oleksy, Oleksa, Leksy, Leksa, na Kresach Wschodnich Aleksiej.

Lexandrowicz - od imienia Aleksander. Imię pochodzenia greckiego, od alékso ‘bronię, wspomagam’ + aner, andrós ‘mąż’. W Polce notowane od XII wieku, także w obocznych formach Aleksandr, Aleksendr, Oleksander, Leksander.

Lexow - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksibios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksa, Aleks, Aleksy, Holeksy, Oleksy, Oleksa, Leksy, Leksa, na Kresach Wschodnich Aleksiej.

Lexy - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego, od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksibios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksa, Aleks, Aleksy, Holeksy, Oleksy, Oleksa, Leksy, Leksa, na Kresach Wschodnich Aleksiej.

Ley - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Leyda - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Leyding - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Leydo - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Leydy - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Leyer - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Leyk - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Leyka - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Leyko - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Leykowski - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Leyman - od niemieckiej nazwy osobowej Leimann, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego leie, leige ‘człowiek świecki, laik’.

Leymann - od niemieckiej nazwy osobowej Leimann, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego leie, leige ‘człowiek świecki, laik’.

Leymańczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Leimann, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego leie, leige ‘człowiek świecki, laik’.

Leyna - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Leys - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Leyser - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Leyska - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Leytner - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Leyza - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Lezak - od leżeć.

Lezan - od leżeć.

Lezanski - od leżeć.

Lezański - od nazwy miejscowej Leżajna (płockie, gmian Piątek).

Lezar - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lezarowicz - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lezarski - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Lezen - od leżeć.

Lezeńczyk - od leżeć.

Lezererkiewicz - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Leziak - od leżeć.

Lezian - od leżeć.

Lezianka - od leżeć.

Lezianko - od leżeć.

Lezieński - 1497 od nazwy miejscowej Leziona (kaliskie, gmina Nowe Skalmierzyce).

Lezier - od imienia Łazarz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Eliza ‘Bóg wspomógł’. Łacińska forma Lasarius spolszczona została na Łazarz. Imię notowane w Polsce od XIII wieku. Obok formy Łazarz spotyka się też Łazar, Łazerz, Łazor, Łazur.

Leziewicz - od leżeć.

Lezik - od leżeć.

Lezina - od leżeć.

Lezinek - od leżeć.

Leziński - od leżeć.

Lezisz - od leżeć.

Leziuk - od leżeć.

Lezka - od leżeć.

Lezki - od leżeć.

Lezner - od leżeć.

Leznicki - od leżeć.

Lezniewicz - od leżeć.

Lezoch - od leżeć.

Lezon - od leżeć.

Lezoń - od leżeć.

Lezowski - od leżeć.

Lezuch - od leżeć.

Lezucha - od leżeć.

Lezuń - od leżeć.

Lezyk - od leżeć.

Leździej - od lezda ‘dawny podatek od żywności’.

Leźniak - od leżeć.

Leźniakowski - od leżeć.

Leźnicki - 1391 od nazwy miejscowej Leźnica (łódzkie, gmina Parzęczew).

Leźniewicz - od leżeć.

Leźniewski - od leżeć.

Leźniuk - od leżeć.

Leżaj - od leżeć.

Leżajski - 1575 od nazwy miejscowej Leżajna (płockie, gmian Piątek) lub od nazwy miasta Leżajsk (rzeszowskie).

Leżak - od leżeć.

Leżaka - od leżeć.

Leżalski - od leżeć.

Leżała - od leżeć.

Leżałka - od leżeć.

Leżan - od leżeć.

Leżanka - od leżeć.

Leżanko - od leżeć.

Leżanowski - od leżeć.

Leżań - od leżeć.

Leżański - 1610 od nazwy miejscowej Leżajna (płockie, gmian Piątek).

Leżańszczyk - 1610 od nazwy miejscowej Leżajna (płockie, gmian Piątek).

Leżdzej - od lezda ‘dawny podatek od żywności’.

Leżdziej - od lezda ‘dawny podatek od żywności’.

Leżdżej - od lezda ‘dawny podatek od żywności’.

Leżej - od leżeć.

Leżek - od leżeć.

Leżeń - od leżeć.

Leżeński - od leżeć.

Leżniak - od leżeć.

Leżnicki - od nazwy miejscowej Leźnica (łódzkie, gmina Parzęczew).

Leżniewicz - od leżeć.

Leżniewski - od leżeć.

Leżoch - od leżeć.

Leżohubski - od leżeć.

Leżohupski - od leżeć.

Leżok - (Śl) od leżeć.

Leżon - od leżeć.

Leżoń - od leżeć.

Leżuch - od leżeć lub od leżuch.

Leżucha - od leżeć.

Leżuchowski - od leżeć.

Leżuk - od leżeć.

Leżycha - od leżeć.

Leżychowski - od leżeć.

Leżyński - od leżeć.

Lęba - od ląb ‘snop’.

Lębicz - od ląb ‘snop’.

Lębida - od ląb ‘snop’.

Lębiedwowicz - od ląb ‘snop’.

Lębiocka - od ląb ‘snop’.

Lębowicz - od ląb ‘snop’.

Lębryk - od ląb ‘snop’.

Lęc - od niemieckich nazw osobowych Lenzer, Lenzner, te od nazw miejscowych Lenz, Lenze.

Lęcicki - od niemieckich nazw osobowych Lenzer, Lenzner, te od nazw miejscowych Lenz, Lenze.

Lęcki - od niemieckich nazw osobowych Lenzer, Lenzner, te od nazw miejscowych Lenz, Lenze.

Lęckiewicz - od niemieckich nazw osobowych Lenzer, Lenzner, te od nazw miejscowych Lenz, Lenze.

Lęckoś - od niemieckich nazw osobowych Lenzer, Lenzner, te od nazw miejscowych Lenz, Lenze.

Lęckowski - od niemieckich nazw osobowych Lenzer, Lenzner, te od nazw miejscowych Lenz, Lenze.

Lęczar - od niemieckich nazw osobowych Lenzer, Lenzner, te od nazw miejscowych Lenz, Lenze.

Lęczek - od niemieckich nazw osobowych Lenzer, Lenzner, te od nazw miejscowych Lenz, Lenze.

Lęczewski - od niemieckich nazw osobowych Lenzer, Lenzner, te od nazw miejscowych Lenz, Lenze.

Lęczkiewicz - od niemieckich nazw osobowych Lenzer, Lenzner, te od nazw miejscowych Lenz, Lenze.

Lęczmar - od niemieckich nazw osobowych Lenzer, Lenzner, te od nazw miejscowych Lenz, Lenze.

Lęczmarowicz - od niemieckich nazw osobowych Lenzer, Lenzner, te od nazw miejscowych Lenz, Lenze.

Lęczna - od niemieckich nazw osobowych Lenzer, Lenzner, te od nazw miejscowych Lenz, Lenze.

Lęcznar - od niemieckich nazw osobowych Lenzer, Lenzner, te od nazw miejscowych Lenz, Lenze.

Lęcznarowicz - od niemieckich nazw osobowych Lenzer, Lenzner, te od nazw miejscowych Lenz, Lenze.

Lęczowski - od niemieckich nazw osobowych Lenzer, Lenzner, te od nazw miejscowych Lenz, Lenze.

Lęczycki - od niemieckich nazw osobowych Lenzer, Lenzner, te od nazw miejscowych Lenz, Lenze.

Lęczyński - od niemieckich nazw osobowych Lenzer, Lenzner, te od nazw miejscowych Lenz, Lenze.

Lęćkowski - od niemieckich nazw osobowych Lenzer, Lenzner, te od nazw miejscowych Lenz, Lenze.

Lęda - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lędas - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lędniowski - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lędziak - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lędziakowski - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lędzian - od lędzian, lędźwian ‘gatunek groszku’.

Lędzica - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lędziewski - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lędzikowski - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lędzin - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lędziński - prawdopodobnie od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lędzioch - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lędzion - od lędzian, lędźwian ‘gatunek groszku’.

Lędzionek - od lędzian, lędźwian ‘gatunek groszku’.

Lędzionowski - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lędzioszek - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lędziszek - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lędzki - od niemieckich nazw osobowych Land, Lend, te od średnio-wysoko-niemieckiego lant ‘pole, rola, ziemia; kraj’; niektóre formy też od staropolskiego lando, lendo, lędo ‘ziemia’.

Lędzwa - od lędzian, lędźwian ‘gatunek groszku’.

Lędźwa - 1425 od lędźwia, lędźwie ‘część pleców’.

Lędźwień - 1698 od lędzian, lędźwian ‘gatunek groszku’.

Lędźwin - od lędzian, lędźwian ‘gatunek groszku’.

Lędźwiń - 1640 od lędzian, lędźwian ‘gatunek groszku’.

Lędźwor - od lędzian, lędźwian ‘gatunek groszku’.

Lędżwa - od lędzian, lędźwian ‘gatunek groszku’.

Lęg - od gwarowego lęgać ‘legnąć, położyć się’, lęgnąć się.

Lęga - od gwarowego lęgać ‘legnąć, położyć się’, lęgnąć się.

Lęgacki - od gwarowego lęgać ‘legnąć, położyć się’, lęgnąć się.

Lęgacz - 1494 od gwarowego lęgać ‘legnąć, położyć się’, lęgnąć się.

Lęgaj - 1638 od gwarowego lęgać ‘legnąć, położyć się’, lęgnąć się.

Lęgas - od gwarowego lęgać ‘legnąć, położyć się’, lęgnąć się.

Lęgawiec - od gwarowego lęgać ‘legnąć, położyć się’, lęgnąć się.

Lęgecki - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Lęgeć - od gwarowego lęgać ‘legnąć, położyć się’, lęgnąć się.

Lęgenza - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Lęgęcki - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Lęgęć - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Lęgęza - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Lęgieć - od gwarowego lęgać ‘legnąć, położyć się’, lęgnąć się.

Lęgiewicz - od gwarowego lęgać ‘legnąć, położyć się’, lęgnąć się.

Lęgiędz - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Lęgnowski - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Lęgorz - od gwarowego lęgać ‘legnąć, położyć się’, lęgnąć się.

Lęgos - od gwarowego lęgać ‘legnąć, położyć się’, lęgnąć się.

Lęgosz - od gwarowego lęgać ‘legnąć, położyć się’, lęgnąć się.

Lęgota - od gwarowego lęgać ‘legnąć, położyć się’, lęgnąć się.

Lęgowiak - od gwarowego lęgać ‘legnąć, położyć się’, lęgnąć się.

Lęgowicz - od gwarowego lęgać ‘legnąć, położyć się’, lęgnąć się

Lęgowik - od gwarowego lęgać ‘legnąć, położyć się’, lęgnąć się.

Lęgownik - od gwarowego lęgać ‘legnąć, położyć się’, lęgnąć się.

Lęgowski - od gwarowego lęgać ‘legnąć, położyć się’, lęgnąć się.

Lęgwand - od gwarowego lęgać ‘legnąć, położyć się’, lęgnąć się.

Lęk - od lękać się.

Lęka - od lękać się.

Lękała - od lękać się.

Lękarski - od lękać się.

Lękasz - od lękać się.

Lękawa - od lękać się.

Lękawski - od lękać się.

Lękiewicz - od lękać się.

Lękulski - od lękać się.

Lępa - od ląb ‘snop’.

Lępczyński - od ląb ‘snop’.

Lępek - od ląb ‘snop’.

Lępkowski - od ląb ‘snop’.

Lęza - od łęgi ‘gibki, zwinny’, Łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka; podmokłe pastwisko’.

Lęzak - od łęgi ‘gibki, zwinny’, Łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka; podmokłe pastwisko’.

Lęża - od łęgi ‘gibki, zwinny’, Łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka; podmokłe pastwisko’.

Lężak - od łęgi ‘gibki, zwinny’, Łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka; podmokłe pastwisko’.

Lężna - od łęgi ‘gibki, zwinny’, Łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka; podmokłe pastwisko’.

Lężoch - od łęgi ‘gibki, zwinny’, Łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka; podmokłe pastwisko’.

Lężoń - od łęgi ‘gibki, zwinny’, Łąg, łęg, ług ‘bagnista łąka; podmokłe pastwisko’.

Lgocki - 1407 od nazw miejscowych Lgota (częste), Ligota.

Lgostaj - 1425 od staropolskiego lgostaj ‘człowiek lekkomyślny, beztroski’.

Lgot - 1471 od nazw miejscowych Lgota (częste), Ligota.

Lgota - 1411 od nazw miejscowych Lgota (częste), Ligota.

Lhota - od nazw miejscowych Lgota (częste), Ligota.

Lhotak - od nazw miejscowych Lgota (częste), Ligota.

Lian - od liana ‘roślina tropikalna, pnąca’.

Liana - od liana ‘roślina tropikalna, pnąca’.

Liasiak - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijjah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Ilijasz, Ilija, Hilijasz, Ulijasz.

Liaska - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijjah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Ilijasz, Ilija, Hilijasz, Ulijasz.

Liasz - 1618 od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijjah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Ilijasz, Ilija, Hilijasz, Ulijasz.

Liaszkiewicz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijjah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Ilijasz, Ilija, Hilijasz, Ulijasz.

Liaszowicz - 1621 od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijjah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Ilijasz, Ilija, Hilijasz, Ulijasz.

Liatkowski - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijjah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Ilijasz, Ilija, Hilijasz, Ulijasz.

Lib - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Liba - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libach - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libacki - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libako - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libal - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libał - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Liban - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li- (lub od nazwy Liban).

Libań - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li- (lub od nazwy Liban).

Libański - od nazwy miejscowej Lubania (kilka wsi).

Libański - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li- (lub od nazwy Liban).

Libar - od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’.

Libaradzki - od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’.

Libardi - od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’.

Libardzki - od niemieckich nazw osobowych Libert, Lubert, te od Liubhard.

Libarecki - od niemieckich nazw osobowych Libert, Lubert, te od Liubhard.

Libartowicz - od niemieckich nazw osobowych Libert, Lubert, te od Liubhard.

Libartowski - od niemieckich nazw osobowych Libert, Lubert, te od Liubhard.

Libaszewski - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libawa - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libawski - 1699 od nazwy miejscowej Libawa lub od gwarowego libawy ‘powolny, leniwy’.

Libchaber - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libchen - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libcz - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libczyc - 1494 od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libecajt - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libecki - 1738 od nazw miejscowych Lubcza, Lubcze, Lubki, Lubicz.

Libed - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libega - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libek - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libekowski - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libel - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libelt - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libena - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libenda - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libensteyn - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libensztajn - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libensztejn - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Liber - 1490 od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’.

Libera - od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’.

Liberacki - od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’.

Liberacki - od nazwy miejscowej Liberadz (ciechanowskie, gmina Szreńsk).

Liberada - od niemieckich nazw osobowych Libert, Lubert, te od Liubhard.

Liberadzki - 1729 od nazwy miejscowej Liberadz (ciechanowskie, gmina Szreńsk).

Liberak - od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’.

Liberand - od niemieckiego imienia Hildebrand, to ze starszej formy Hildi ‘walka’ + brant ‘miecz’.

Liberant - 1508 od niemieckiego imienia Hildebrand, to ze starszej formy Hildi ‘walka’ + brant ‘miecz’.

Liberas - od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’.

Liberatzki - od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’.

Liberbaum - od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’.

Liberberg - od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’.

Liberc - od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’.

Libercki - od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’.

Liberda - 1718 od niemieckich nazw osobowych Libert, Lubert, te od Liubhard.

Liberdowicz - 1769 od niemieckich nazw osobowych Libert, Lubert, te od Liubhard.

Liberdzki - od niemieckich nazw osobowych Libert, Lubert, te od Liubhard.

Liberek - od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’.

Libergal - od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’.

Liberi - od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’.

Liberis - od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’.

Liberka - od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’.

Liberkowski - od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’.

Liberman - od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’.

Liberna, m. - od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’.

Liberocki - od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’.

Liberowicz - od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’.

Liberowski - od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’.

Liberra - od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’.

Libersbach - od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’.

Liberski - 1676 od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’.

Libert - 1265 od niemieckich nazw osobowych Libert, Lubert, te od Liubhard.

Liberta - od niemieckich nazw osobowych Libert, Lubert, te od Liubhard.

Libertowicz - 1793 od niemieckich nazw osobowych Libert, Lubert, te od Liubhard.

Libertowski - od nazwy miejscowej Libertów (krakowskie, gmina Mogilany).

Liberus - od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’.

Liberys - od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’.

Liberzon - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libhard - od niemieckich nazw osobowych Libert, Lubert, te od Liubhard.

Libhard - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libhart - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libiatowski - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libich - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libicki - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libicz - 1347 od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libida - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libidowicz - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libidziewicz - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libidzki - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libiech - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libiecki - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libiedz - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libiedziejewski - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libiek - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libieniecka - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libiera - od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’.

Libierski - od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’.

Libieszewski - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libig - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libigocki - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libigodzki - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libigoski - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libijak - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libik - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libilski - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libin - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libing - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libiniecki - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libin-Libera - złożenia brak; Libin prawdopodobnie od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-; Libera od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’.

Libiński - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libiocki - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libioda - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libionka - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libirt - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libis - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libischewski - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libisz - 1426 od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libiszewski - od nazwy miejscowej Libiszów (piotrkowskie, gmina Opoczno).

Libiszowski - 1650 od nazwy miejscowej Libiszów (piotrkowskie, gmina Opoczno).

Libka - 1751 od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libke - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libko - 1427 od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libnik - 1388 od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libocha - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libon - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Liboń - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libor - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Liboradzki - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Liborczaj - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Liborio - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Liborski - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libort - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libosik - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Liboski - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libostka - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libosz - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Liboszek - 1428 od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Liboszka - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Liboszyk - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libowicz - 1497 od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libowiecki - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libowski - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Liboza - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libórska - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libósz - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libr - od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’.

Libra - 1673 od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’ lub od łacińskiego libra ‘waga’.

Librach - od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’.

Libracki - od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’.

Librant - od niemieckiego imienia Hildebrand, to ze starszej formy Hildi ‘walka’ + brant ‘miecz’.

Librawski - od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’.

Librąnt - od niemieckiego imienia Hildebrand, to ze starszej formy Hildi ‘walka’ + brant ‘miecz’.

Librecht - od niemieckich nazw osobowych Libert, Lubert, te od Liubhard.

Librek - 1525 od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’.

Librewski - od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’.

Libric - od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’.

Libricht - od niemieckich nazw osobowych Libert, Lubert, te od Liubhard.

Librić - od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’.

Libroniewicz - od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’.

Libront - od niemieckiego imienia Hildebrand, to ze starszej formy Hildi ‘walka’ + brant ‘miecz’.

Libroński - od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’.

Librowicz - od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’.

Librowski - od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’.

Librycht - od niemieckich nazw osobowych Libert, Lubert, te od Liubhard.

Libryk - od niemieckich nazw osobowych Libert, Lubert, te od Liubhard.

Libs - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libsch - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libsz - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libszer - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libszewski - od nazwy miejscowej Libiszów (piotrkowskie, gmina Opoczno).

Libtal - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libuch - 1382 od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libucha - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libucki - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libuda - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libudzic - 1463 od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libudziec - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libudziński - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libudzisz - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libudzki - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libumski - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libur - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libura - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Liburski - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libus - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libusz - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Libuszewski - od nazwy miejscowej Libiszów (piotrkowskie, gmina Opoczno).

Libuszowski - od nazwy miejscowej Libiszów (piotrkowskie, gmina Opoczno).

Libuś - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Lic - od lice, lica ‘twarz’ lub od gwarowego lica ‘lejc’.

Lica - od lice, lica ‘twarz’ lub od gwarowego lica ‘lejc’.

Licak - od lice, lica ‘twarz’ lub od gwarowego lica ‘lejc’.

Lical - od lice, lica ‘twarz’ lub od gwarowego lica ‘lejc’.

Licał - od lice, lica ‘twarz’ lub od gwarowego lica ‘lejc’.

Lican - od lice, lica ‘twarz’ lub od gwarowego lica ‘lejc’.

Licau - od lice, lica ‘twarz’ lub od gwarowego lica ‘lejc’.

Licaw - od lice, lica ‘twarz’ lub od gwarowego lica ‘lejc’.

Licay - od lice, lica ‘twarz’ lub od gwarowego lica ‘lejc’.

Licback - od lice, lica ‘twarz’ lub od gwarowego lica ‘lejc’.

Licbarski - od nazwy miejscowej Lidzbark (ciechanowskie, olsztyńskie).

Lice - od lice, lica ‘twarz’ lub od gwarowego lica ‘lejc’.

Licek - od lice, lica ‘twarz’ lub od gwarowego lica ‘lejc’.

Licenowicz - od lice, lica ‘twarz’ lub od gwarowego lica ‘lejc’.

Licewicz - od lice, lica ‘twarz’ lub od gwarowego lica ‘lejc’.

Lich - 1475 od lichy ‘zły, mizerny’.

Licha - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichacki - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichacy - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichacz - 1456 od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichaczewski - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichadka - 1696 od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichaj - 1745 od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichajczyk - 1720 od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichanic - 1419 od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichanin - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichanow - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichanów - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichański - od lichy ‘zły, mizerny’.

Licharowicz - od lichy ‘zły, mizerny’.

Licharski - od lichy ‘zły, mizerny’.

Licharzewski - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichasik - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichata - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichawa - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichawski - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichciński - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichecki - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichel - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichen - od lichy ‘zły, mizerny’.

Licheniak - od lichy ‘zły, mizerny’.

Licheński - od lichy ‘zły, mizerny’.

Licher - od niemieckiej nazwy osobowej Licher, ta od nazwy miejscowej Liche lub z dolnołużyckim llch ‘wolny, uwolniony’.

Licherski - od niemieckiej nazwy osobowej Licher, ta od nazwy miejscowej Liche lub z dolnołużyckim llch ‘wolny, uwolniony’.

Lichewicz - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichey - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichgraj - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichi - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichiński - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichla - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichłai - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichman - od niemieckich nazw osobowych lichmann, Leichmann lub od staropolskiego apelatywu lichman, lechman ‘marnotrawca’.

Lichmaniak - od niemieckich nazw osobowych lichmann, Leichmann lub od staropolskiego apelatywu lichman, lechman ‘marnotrawca’.

Lichmański - od niemieckich nazw osobowych lichmann, Leichmann lub od staropolskiego apelatywu lichman, lechman ‘marnotrawca’.

Lichmarowski - od niemieckich nazw osobowych lichmann, Leichmann lub od staropolskiego apelatywu lichman, lechman ‘marnotrawca’.

Lichmarów - od niemieckich nazw osobowych lichmann, Leichmann lub od staropolskiego apelatywu lichman, lechman ‘marnotrawca’.

Lichmir - od niemieckich nazw osobowych lichmann, Leichmann lub od staropolskiego apelatywu lichman, lechman ‘marnotrawca’.

Lichmira - od niemieckich nazw osobowych lichmann, Leichmann lub od staropolskiego apelatywu lichman, lechman ‘marnotrawca’.

Lichmirow - od niemieckich nazw osobowych lichmann, Leichmann lub od staropolskiego apelatywu lichman, lechman ‘marnotrawca’.

Lichna - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichnarewicz - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichnarowicz - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichnerewicz - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichnerowicz - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichniak - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichnicki - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichniewicz - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichnik - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichniuk - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichnorowicz - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichnowski - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichny - 1719 od lichy ‘zły, mizerny’.

Licho - 1274 od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichociak - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichocic - 1447 od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichocik - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichociński - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichocki - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichocz - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichoczewski - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichoć - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichodij - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichody - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichodziejewski - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichodziejski - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichodzijewski - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichodzki - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichograj - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichoła - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichoład - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichołai - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichołap - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichołat - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichomski - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichon - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichonczak - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichoniewicz - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichoń - 1698 od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichończak - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichończyk - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichoński - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichopot - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichorad - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichoraj - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichorat - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichorobiec - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichorowicz - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichorowiec - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichos - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichoschik - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichosik - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichosty - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichosyt - 1651 od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichosyt-Ogrodny - złożenia brak; Lichosyt 1651 od lichy ‘zły, mizerny’; Ogrodny od ogród.

Lichoszerst - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichoszerść - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichoś - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichość - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichota - 1550 od lichy ‘zły, mizerny’ lub od lichota ‘rzecz bezwartościowa’.

Lichotek - 1602 od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichotin - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichotko - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichotop - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichowa - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichowicz - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichowid - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichowiejski - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichownik - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichowski - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichowyd - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichrobiec - od lichy ‘zły, mizerny’.

Licht - od niemieckiej nazwy osobowej Lichtgleßer ‘wytapiacz świec’.

Lichtański - od niemieckiej nazwy osobowej Lichtgleßer ‘wytapiacz świec’.

Lichtar - od niemieckiej nazwy osobowej Lichtgleßer ‘wytapiacz świec’; od niemieckiej nazwy osobowej Lichter.

Lichtara - od niemieckiej nazwy osobowej Lichtgleßer ‘wytapiacz świec’; od niemieckiej nazwy osobowej Lichter.

Lichtarowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Lichtgleßer ‘wytapiacz świec’; od niemieckiej nazwy osobowej Lichter.

Lichtarski - od niemieckiej nazwy osobowej Lichtgleßer ‘wytapiacz świec’; od niemieckiej nazwy osobowej Lichter.

Lichte - od niemieckiej nazwy osobowej Lichtgleßer ‘wytapiacz świec’.

Lichter - od niemieckiej nazwy osobowej Lichtgleßer ‘wytapiacz świec’; od niemieckiej nazwy osobowej Lichter.

Lichterewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Lichtgleßer ‘wytapiacz świec’; od niemieckiej nazwy osobowej Lichter.

Lichterowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Lichtgleßer ‘wytapiacz świec’; od niemieckiej nazwy osobowej Lichter.

Lichterski - od niemieckiej nazwy osobowej Lichtgleßer ‘wytapiacz świec’; od niemieckiej nazwy osobowej Lichter.

Lichtfeld - od niemieckiej nazwy osobowej Lichtgleßer ‘wytapiacz świec’; od niemieckiej nazwy osobowej Lichter.

Lichthart - od niemieckiej nazwy osobowej Lichtgleßer ‘wytapiacz świec’; od niemieckiej nazwy osobowej Lichter.

Lichtig - od niemieckiej nazwy osobowej Lichtgleßer ‘wytapiacz świec’; od niemieckiej nazwy osobowej

Lichtman - od niemieckiej nazwy osobowej Lichtgleßer ‘wytapiacz świec’; od niemieckiej nazwy osobowej

Lichtner - od niemieckiej nazwy osobowej Lichtgleßer ‘wytapiacz świec’; od niemieckiej nazwy osobowej

Lichtoń - od niemieckiej nazwy osobowej Lichtgleßer ‘wytapiacz świec’.

Lichtoński - od niemieckiej nazwy osobowej Lichtgleßer ‘wytapiacz świec’.

Lichtor - od niemieckiej nazwy osobowej Lichtgleßer ‘wytapiacz świec’;

Lichtorowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Lichtgleßer ‘wytapiacz świec’;

Lichtow - od niemieckiej nazwy osobowej Lichtgleßer ‘wytapiacz świec’.

Lichtowski - od niemieckiej nazwy osobowej Lichtgleßer ‘wytapiacz świec’.

Lichtór - od niemieckiej nazwy osobowej Lichtgleßer ‘wytapiacz świec’;

Lichtur - od niemieckiej nazwy osobowej Lichtgleßer ‘wytapiacz świec’;

Lichty - od niemieckiej nazwy osobowej Lichtgleßer ‘wytapiacz świec’.

Lichucki - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichura - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichuszewski - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichuta - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichwa - od ‘pożyczanie pieniędzy na wysoki procent’.

Lichwacz - od ‘pożyczanie pieniędzy na wysoki procent’.

Lichwala - od ‘pożyczanie pieniędzy na wysoki procent’.

Lichwał - od ‘pożyczanie pieniędzy na wysoki procent’; od lichwić, lichtować.

Lichwała - od ‘pożyczanie pieniędzy na wysoki procent’.

Lichwan - od ‘pożyczanie pieniędzy na wysoki procent’.

Lichwar - od ‘pożyczanie pieniędzy na wysoki procent’; od lichwiarz.

Lichwarczuk - od ‘pożyczanie pieniędzy na wysoki procent’; od lichwiarz.

Lichwat - od ‘pożyczanie pieniędzy na wysoki procent’; od lichwiarz.

Lichwerowicz - od ‘pożyczanie pieniędzy na wysoki procent’; od lichwiarz.

Lichwiara - od ‘pożyczanie pieniędzy na wysoki procent’; od lichwiarz.

Lichwiarczuk - od ‘pożyczanie pieniędzy na wysoki procent’; od lichwiarz.

Lichwiarski - od ‘pożyczanie pieniędzy na wysoki procent’; od lichwiarz.

Lichwiarz - od ‘pożyczanie pieniędzy na wysoki procent’; od lichwiarz.

Lichwicki - od ‘pożyczanie pieniędzy na wysoki procent’.

Lichwierowicz - od ‘pożyczanie pieniędzy na wysoki procent’; od lichwiarz.

Lichwin - od ‘pożyczanie pieniędzy na wysoki procent’.

Lichwirowicz - od ‘pożyczanie pieniędzy na wysoki procent’; od lichwiarz.

Lichwirowicz-Olichwirowicz - złożenia brak; Lichwirowicz od ‘pożyczanie pieniędzy na wysoki procent’; od lichwiarz; Olichwirowicz od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Elethérios, od elútheros ‘wolny’.

Lichwiruk - od ‘pożyczanie pieniędzy na wysoki procent’; od lichwiarz.

Lichy - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichyniak - od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichynicz - 1494 od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichyń - 1424 od lichy ‘zły, mizerny’.

Lichyński - od lichy ‘zły, mizerny’.

Liciago - od lice, lica ‘twarz’ lub od gwarowego lica ‘lejc’.

Liciaho - od lice, lica ‘twarz’ lub od gwarowego lica ‘lejc’.

Liciak - od lice, lica ‘twarz’ lub od gwarowego lica ‘lejc’.

Liciecki - od lice, lica ‘twarz’ lub od gwarowego lica ‘lejc’.

Licimiński - od lice, lica ‘twarz’ lub od gwarowego lica ‘lejc’.

Licina - od lice, lica ‘twarz’ lub od gwarowego lica ‘lejc’.

Liciński - od lice, lica ‘twarz’ lub od gwarowego lica ‘lejc’.

Licios - od lice, lica ‘twarz’ lub od gwarowego lica ‘lejc’.

Licis - od lice, lica ‘twarz’ lub od gwarowego lica ‘lejc’.

Lick - od lice, lica ‘twarz’ lub od gwarowego lica ‘lejc’.

Lickas - od lice, lica ‘twarz’ lub od gwarowego lica ‘lejc’.

Licke - od lice, lica ‘twarz’ lub od gwarowego lica ‘lejc’.

Licki - od lice, lica ‘twarz’ lub od gwarowego lica ‘lejc’.

Lickiewicz - od lice, lica ‘twarz’ lub od gwarowego lica ‘lejc’.

Lickowski - od lice, lica ‘twarz’ lub od gwarowego lica ‘lejc’.

Licner - od niemieckiej nazwy osobowej Litzner, ta od Litzenmacher ‘tasiemkarz, wytwórca pasów’.

Licnerski - od niemieckiej nazwy osobowej Litzner, ta od Litzenmacher ‘tasiemkarz, wytwórca pasów’.

Licok - od lice, lica ‘twarz’ lub od gwarowego lica ‘lejc’.

Licoń - 1688 od lice, lica ‘twarz’ lub od gwarowego lica ‘lejc’.

Licow - od lice, lica ‘twarz’ lub od gwarowego lica ‘lejc’.

Licyga - od lice, lica ‘twarz’ lub od gwarowego lica ‘lejc’.

Licygiewicz - od lice, lica ‘twarz’ lub od gwarowego lica ‘lejc’.

Licynowski - od lice, lica ‘twarz’ lub od gwarowego lica ‘lejc’.

Licz - od liczyć.

Liczak - od liczyć.

Liczba - od liczba.

Liczban - od liczba.

Liczbański - od liczba.

Liczbarowicz - od liczba.

Liczbarski - od nazwy miejscowej Lidzbark (ciechanowskie, olsztyńskie).

Liczberski - od nazwy miejscowej Lidzbark (ciechanowskie, olsztyńskie).

Liczbik - od liczba.

Liczbiński - od liczba.

Liczbnik - od liczba.

Liczbon - od liczba.

Liczboń - od liczba.

Liczborowicz - od liczba.

Liczborski - od nazwy miejscowej Lidzbark (ciechanowskie, olsztyńskie).

Liczek - od liczyć.

Liczek - od liczyć.

Liczerski - od liczyć.

Liczewski - od liczyć.

Liczka - od liczyć.

Liczke - od liczyć.

Liczko - od liczyć lub od liczko.

Liczkowski - 1789 od nazwy miejscowej Liczki (płockie).

Liczman - od niemieckiej nazwy osobowej Lietzmann lub od liczman ‘blaszka, żeton używany w grze’.

Liczmanienko - od niemieckiej nazwy osobowej Lietzmann lub od liczman ‘blaszka, żeton używany w grze’.

Liczmański - od niemieckiej nazwy osobowej Lietzmann lub od liczman ‘blaszka, żeton używany w grze’.

Liczmar - od niemieckiej nazwy osobowej Litzner, ta od Litzenmacher ‘tasiemkarz, wytwórca pasów’.

Liczmerski - od niemieckiej nazwy osobowej Litzner, ta od Litzenmacher ‘tasiemkarz, wytwórca pasów’.

Liczmonik - od niemieckiej nazwy osobowej Lietzmann lub od liczman ‘blaszka, żeton używany w grze’.

Licznar - od niemieckiej nazwy osobowej Litzner, ta od Litzenmacher ‘tasiemkarz, wytwórca pasów’.

Licznarowski - od niemieckiej nazwy osobowej Litzner, ta od Litzenmacher ‘tasiemkarz, wytwórca pasów’.

Licznarski - od niemieckiej nazwy osobowej Litzner, ta od Litzenmacher ‘tasiemkarz, wytwórca pasów’.

Liczner - od niemieckiej nazwy osobowej Litzner, ta od Litzenmacher ‘tasiemkarz, wytwórca pasów’.

Licznerewski - od niemieckiej nazwy osobowej Litzner, ta od Litzenmacher ‘tasiemkarz, wytwórca pasów’.

Licznerowski - od niemieckiej nazwy osobowej Litzner, ta od Litzenmacher ‘tasiemkarz, wytwórca pasów’.

Licznerski - od niemieckiej nazwy osobowej Litzner, ta od Litzenmacher ‘tasiemkarz, wytwórca pasów’.

Liczniarowski - od niemieckiej nazwy osobowej Litzner, ta od Litzenmacher ‘tasiemkarz, wytwórca pasów’.

Liczniarski - od niemieckiej nazwy osobowej Litzner, ta od Litzenmacher ‘tasiemkarz, wytwórca pasów’.

Licznierowski - od niemieckiej nazwy osobowej Litzner, ta od Litzenmacher ‘tasiemkarz, wytwórca pasów’.

Licznierski - od niemieckiej nazwy osobowej Litzner, ta od Litzenmacher ‘tasiemkarz, wytwórca pasów’.

Liczowski - od liczyć.

Liczuk - od liczyć.

Liczurkiewicz - od liczyć.

Liczybiński - od liczyć.

Liczycki - od liczyć.

Liczykrupa - 1631 od liczykrupa ‘skąpiec, sknera’.

Liczyński - od liczyć.

Liczyszyn - od liczyć.

Liczyszyński - od liczyć.

Liczywek - od liczyć.

Liczywiek - od liczyć.

Lićman - od niemieckiej nazwy osobowej Lietzmann lub od liczman ‘blaszka, żeton używany w grze’.

Lićwinko - od nazwy Litwa, Litwin.

Lićwiński - od nazwy Litwa, Litwin.

Lid - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lida - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidabarski - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidacha - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidachowski - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidacki - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidak - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidański - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidarenko - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidawski - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidberg - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidczak - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidebny - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidecki - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lideke - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidel - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidemann - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Liden - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidenza - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lider - od lider ‘przywódca; przodownik’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Lieder, ta od imion na Liud-.

Lidera - od lider ‘przywódca; przodownik’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Lieder, ta od imion na Liud-.

Liderlin - od lider ‘przywódca; przodownik’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Lieder, ta od imion na Liud-.

Liderman - od lider ‘przywódca; przodownik’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Lieder, ta od imion na Liud-.

Lidia - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidiak - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidiec - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidiecki - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidiuk - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidka - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidka - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidke - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidke - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidker - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidkie - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidkie - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidkiewicz - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidko - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidkowiec - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidkowski - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidl - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidmajer - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidman - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidmann - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidmanowski - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidner - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidnicki - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidnik - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lido - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidochowski - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidok - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidor - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidowski - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidtka - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidtke - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidtkie - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Liduch - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Liduchowski - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Liduk - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidwa - od imienia Ludwik. Imię o genezie germańskiej, od hlud ‘sławny’ + wig ‘walka’. W Polsce notowane od XIII wieku, wykazywało znaczne wahania fonetyczne. Obok postaci Ludwik spotyka się Łodwik, Łodwik, Lodwich, Łodwig, Lodwig, Ludwich.

Lidwic - od imienia Ludwik. Imię o genezie germańskiej, od hlud ‘sławny’ + wig ‘walka’. W Polsce notowane od XIII wieku, wykazywało znaczne wahania fonetyczne. Obok postaci Ludwik spotyka się Łodwik, Łodwik, Lodwich, Łodwig, Lodwig, Ludwich.

Lidwiczak - od imienia Ludwik. Imię o genezie germańskiej, od hlud ‘sławny’ + wig ‘walka’. W Polsce notowane od XIII wieku, wykazywało znaczne wahania fonetyczne. Obok postaci Ludwik spotyka się Łodwik, Łodwik, Lodwich, Łodwig, Lodwig, Ludwich.

Lidwig - od imienia Ludwik. Imię o genezie germańskiej, od hlud ‘sławny’ + wig ‘walka’. W Polsce notowane od XIII wieku, wykazywało znaczne wahania fonetyczne. Obok postaci Ludwik spotyka się Łodwik, Łodwik, Lodwich, Łodwig, Lodwig, Ludwich.

Lidwikowski - od imienia Ludwik. Imię o genezie germańskiej, od hlud ‘sławny’ + wig ‘walka’. W Polsce notowane od XIII wieku, wykazywało znaczne wahania fonetyczne. Obok postaci Ludwik spotyka się Łodwik, Łodwik, Lodwich, Łodwig, Lodwig, Ludwich.

Lidwin - od imienia Ludwik. Imię o genezie germańskiej, od hlud ‘sławny’ + wig ‘walka’. W Polsce notowane od XIII wieku, wykazywało znaczne wahania fonetyczne. Obok postaci Ludwik spotyka się Łodwik, Łodwik, Lodwich, Łodwig, Lodwig, Ludwich

Lidwinowicz - od imienia Ludwik. Imię o genezie germańskiej, od hlud ‘sławny’ + wig ‘walka’. W Polsce notowane od XIII wieku, wykazywało znaczne wahania fonetyczne. Obok postaci Ludwik spotyka się Łodwik, Łodwik, Lodwich, Łodwig, Lodwig, Ludwich

Lidwinowski - od imienia Ludwik. Imię o genezie germańskiej, od hlud ‘sławny’ + wig ‘walka’. W Polsce notowane od XIII wieku, wykazywało znaczne wahania fonetyczne. Obok postaci Ludwik spotyka się Łodwik, Łodwik, Lodwich, Łodwig, Lodwig, Ludwich

Lidwiński - od imienia Ludwik. Imię o genezie germańskiej, od hlud ‘sławny’ + wig ‘walka’. W Polsce notowane od XIII wieku, wykazywało znaczne wahania fonetyczne. Obok postaci Ludwik spotyka się Łodwik, Łodwik, Lodwich, Łodwig, Lodwig, Ludwich

Lidynia - 1702 od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidza - 1515 od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidzaj - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidzba - od liczba.

Lidzbarski - od nazwy miejscowej Lidzbark (ciechanowskie, olsztyńskie).

Lidzberski - od nazwy miejscowej Lidzbark (ciechanowskie, olsztyńskie).

Lidzbiński - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidziak - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidzicki - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidziejawski - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidziejewski - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidziewicz - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidziński - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidzki - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidzkowski - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lidzota - od nazw osobowych na Lud- z przejściem Lu- w li- lub od niemieckiej nazwy osobowej Lid.

Lieber - od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’.

Lieberenz - od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’.

Liebermann - od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’.

Liebers - od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’.

Liebersbach - od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’.

Lieberski - od łacińskiego liber ‘wolny’, od niemieckiej nazwy osobowej Lieber, też od gwarowego libera ‘słabość, choroba’.

Liebert - od niemieckich nazw osobowych Libert, Lubert, te od Liubhard.

Liebhardt - od niemieckich nazw osobowych Libert, Lubert, te od Liubhard.

Liebhart - od niemieckich nazw osobowych Libert, Lubert, te od Liubhard.

Liebiediew - od łabędź.

Liebiediewa - od łabędź.

Liebiedź - od łabędź.

Liebiedż - od łabędź.

Liebrandt - od niemieckiego imienia Hildebrand, to ze starszej formy Hildi ‘walka’ + brant ‘miecz’.

Liebrecht - od niemieckich nazw osobowych Libert, Lubert, te od Liubhard.

Liebreich - od niemieckich nazw osobowych Libert, Lubert, te od Liubhard.

Liebricht - od niemieckich nazw osobowych Libert, Lubert, te od Liubhard.

Lieder - od lider ‘przywódca; przodownik’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Lieder, ta od imion na Liud-.

Liederman - od lider ‘przywódca; przodownik’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Lieder, ta od imion na Liud-.

Liedermann - od lider ‘przywódca; przodownik’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Lieder, ta od imion na Liud-.

Liedert - od lider ‘przywódca; przodownik’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Lieder, ta od imion na Liud-.

Liege - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Liegenze - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Lieger - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Liegert - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Liegęć - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Liegiecki - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Liegienza - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Liegier - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Liegieta - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Liegięza - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Liegman - od niemieckiej nazwy osobowej Ligmann, ta może od Lehmann ‘lennik’.

Liegmann - od niemieckiej nazwy osobowej Ligmann, ta może od Lehmann ‘lennik’.

Liegmanowski - od niemieckiej nazwy osobowej Ligmann, ta może od Lehmann ‘lennik’.

Lier - od lira ‘dawny instrument strunowy’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lier.

Liera - od lira ‘dawny instrument strunowy’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lier.

Lierfeld - od lira ‘dawny instrument strunowy’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lier.

Lierheimer - od lira ‘dawny instrument strunowy’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lier.

Lierman - od lira ‘dawny instrument strunowy’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lier.

Liermann - od lira ‘dawny instrument strunowy’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lier.

Liersch - od lira ‘dawny instrument strunowy’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lier.

Lierschmann - od lira ‘dawny instrument strunowy’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lier.

Lierski - od lira ‘dawny instrument strunowy’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lier.

Liersz - od lira ‘dawny instrument strunowy’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lier.

Lif - od staropolskiego lifa ‘lichwa’.

Lifa - od staropolskiego lifa ‘lichwa’.

Lifke - od staropolskiego lifa ‘lichwa’.

Lifnik - 1489 od staropolskiego lifnik ‘lichwiarz’.

Lifszyc - od staropolskiego lifa ‘lichwa’.

Lift - od staropolskiego lifa ‘lichwa’.

Lifun - od staropolskiego lifa ‘lichwa’.

Lig - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Liga - 1362 od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligacki - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligacz - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligaj - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligajski - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligan - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligański - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligara - od legar ‘belka służąca do mocowania desek podłogowych’.

Ligarowski - od legar ‘belka służąca do mocowania desek podłogowych’.

Ligarski - od legar ‘belka służąca do mocowania desek podłogowych’.

Ligarzewski - od legar ‘belka służąca do mocowania desek podłogowych’.

Ligas - 1600 od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligasa - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligasiak - 1645 od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligasik - 1663 od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligasz - 1457 od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligaszewski - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligaś - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligat - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligawiec - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligaz - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligąza - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligecki - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligej - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligejka - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligeman - od niemieckiej nazwy osobowej Ligmann, ta może od Lehmann ‘lennik’.

Ligemann - od niemieckiej nazwy osobowej Ligmann, ta może od Lehmann ‘lennik’.

Ligenau - od niemieckiej nazwy osobowej Ligmann, ta może od Lehmann ‘lennik’.

Ligencki - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligenda - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligendza - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligenecki - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligensa - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligenza - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligenza-Ozimek - złożenia brak; Ligenza od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’; Ozimek 1453 od staropolskiego ozimek ‘mlode zwierzę urodzone przed zimą’.

Ligenzowski - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Liger - od legar ‘belka służąca do mocowania desek podłogowych’.

Ligeska - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligeśka - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligeza - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligezka - od gwarowego ligęza ‘człowiek lubiący leżeć’.

Ligezka - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligezowski - od gwarowego ligęza ‘człowiek lubiący leżeć’.

Ligezowski - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligęcki - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligędza - 1400 od gwarowego ligęza ‘człowiek lubiący leżeć’.

Ligęnza - od gwarowego ligęza ‘człowiek lubiący leżeć’.

Ligęski - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligęz - 1392 od gwarowego ligęza ‘człowiek lubiący leżeć’.

Ligęza - 1369 od gwarowego ligęza ‘człowiek lubiący leżeć’.

Ligęza-Salamon - złożenia brak; Ligęza 1369 od gwarowego ligęza ‘człowiek lubiący leżeć’; Salamon od imienia Salomon, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, znaczącego ‘niosący pokój’.

Ligęzic - 1426 od gwarowego ligęza ‘człowiek lubiący leżeć’.

Ligęziewicz - od gwarowego ligęza ‘człowiek lubiący leżeć’.

Ligęziński - od gwarowego ligęza ‘człowiek lubiący leżeć’.

Ligęzka - 1513 od gwarowego ligęza ‘człowiek lubiący leżeć’.

Ligęzowicz - 1692 od gwarowego ligęza ‘człowiek lubiący leżeć’.

Ligęzowski - od gwarowego ligęza ‘człowiek lubiący leżeć’.

Ligęża - od gwarowego ligęza ‘człowiek lubiący leżeć’.

Ligia - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligiecki - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligiejka - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligiejko - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligiencki - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligienko - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligienna - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligienza - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligier - od legar ‘belka służąca do mocowania desek podłogowych’.

Ligiera - od legar ‘belka służąca do mocowania desek podłogowych’.

Ligiera - od legar ‘belka służąca do mocowania desek podłogowych’.

Ligierko - od legar ‘belka służąca do mocowania desek podłogowych’.

Ligierski - od legar ‘belka służąca do mocowania desek podłogowych’.

Ligiew - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligiewicz - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligieza - od gwarowego ligęza ‘człowiek lubiący leżeć’.

Ligięnza - od gwarowego ligęza ‘człowiek lubiący leżeć’.

Ligięza - od gwarowego ligęza ‘człowiek lubiący leżeć’.

Ligma - od niemieckiej nazwy osobowej Ligmann, ta może od Lehmann ‘lennik’.

Ligman - od niemieckiej nazwy osobowej Ligmann, ta może od Lehmann ‘lennik’.

Ligmann - od niemieckiej nazwy osobowej Ligmann, ta może od Lehmann ‘lennik’.

Ligmanowski - od niemieckiej nazwy osobowej Ligmann, ta może od Lehmann ‘lennik’.

Ligmań - od niemieckiej nazwy osobowej Ligmann, ta może od Lehmann ‘lennik’.

Lignan - od łacińskiego lignator ‘drwal’.

Lignar - 1595 od łacińskiego lignarius ‘handlarz drzwem, drwal’.

Lignarski - od łacińskiego lignarius ‘handlarz drzwem, drwal’.

Lignator - 1601 od łacińskiego lignator ‘drwal’.

Ligner - od łacińskiego lignarius ‘handlarz drzwem, drwal’.

Lignerski - od łacińskiego lignarius ‘handlarz drzwem, drwal’.

Ligniarski - od łacińskiego lignarius ‘handlarz drzwem, drwal’.

Lignicki - od łacińskiego lignator ‘drwal’.

Lignifaber - 1579 od łacińskiego lignifaber ‘stolarz’.

Lignor - od łacińskiego lignarius ‘handlarz drzwem, drwal’.

Lignowski - od łacińskiego lignator ‘drwal’.

Ligocki - 1409 od nazw miejscowych Lgota (częste), Ligota.

Ligocz - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligoda - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligodziński - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligodzki - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligon - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligoniek - 1657 od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligoń - 1448 od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligor - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligorowski - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligorski - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligorzewski - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligos - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligoska - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligosor - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligostaj - 1424 od staropolskiego lgostaj ‘człowiek lekkomyślny, beztroski’.

Ligota - od nazw miejscowych Lgota (częste), Ligota.

Ligotek - od nazw miejscowych Lgota (częste), Ligota.

Ligowicz - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligowiec - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligowski - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligór - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligrowski - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligucki - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Liguda - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligudziński - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligur - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligurski - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligus - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligusz - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligusza - 1385 od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Liguś - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligutko - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Liguz - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Liguziński - od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Ligwic - 1408 od staropolskiego ligać ‘wierzgać, kopać, kłaść się’, od gwarowego liga ‘ślizgawka’.

Lihota - od nazw miejscowych Lgota (częste), Ligota.

Lija - 1359 od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’; od gwarowego lija ‘leja, ulewa’.

Lijak - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’; od gwarowego lija ‘leja, ulewa’.

Lijana - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Lijawka - 1489 od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’; od gwarowego lija ‘leja, ulewa’.

Lijecki - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Lijek - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’; od gwarowego lija ‘leja, ulewa’.

Lijewski - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’; od gwarowego lija ‘leja, ulewa’.

Lijka - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Lijkowski - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’.

Lijowic - 1363 od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’; od gwarowego lija ‘leja, ulewa’.

Lijowski - od lejać ‘lać’, lej ‘przyrząd do nalewania płynów’, leja ‘deszcz’; od gwarowego lija ‘leja, ulewa’.

Lik - od staropolskiego lik ‘liczba, ilość’, też od gwarowego lik ‘lek’.

Lika - od staropolskiego lik ‘liczba, ilość’, też od gwarowego lik ‘lek’.

Likan - od staropolskiego lik ‘liczba, ilość’, też od gwarowego lik ‘lek’.

Likar - od lekarz.

Likarz - od lekarz.

Likas - od staropolskiego lik ‘liczba, ilość’, też od gwarowego lik ‘lek’.

Like - od staropolskiego lik ‘liczba, ilość’, też od gwarowego lik ‘lek’.

Likfet - od niemieckiej nazwy osobowej Lickefett, ta od średnio-niemieckiego licken ‘lizać, oblizywać’ + vet ‘tłuszcz’.

Likier - od staropolskiego lik ‘liczba, ilość’, też od gwarowego lik ‘lek’.

Likierman - od staropolskiego lik ‘liczba, ilość’, też od gwarowego lik ‘lek’.

Likierski - od staropolskiego lik ‘liczba, ilość’, też od gwarowego lik ‘lek’.

Likman - od staropolskiego lik ‘liczba, ilość’, też od gwarowego lik ‘lek’.

Liknowski - od staropolskiego lik ‘liczba, ilość’, też od gwarowego lik ‘lek’.

Liko - od staropolskiego lik ‘liczba, ilość’, też od gwarowego lik ‘lek’.

Likocki - od staropolskiego lik ‘liczba, ilość’, też od gwarowego lik ‘lek’.

Likon - od staropolskiego lik ‘liczba, ilość’, też od gwarowego lik ‘lek’.

Likoń - od staropolskiego lik ‘liczba, ilość’, też od gwarowego lik ‘lek’.

Likoński - od staropolskiego lik ‘liczba, ilość’, też od gwarowego lik ‘lek’.

Likopulos - od staropolskiego lik ‘liczba, ilość’, też od gwarowego lik ‘lek’.

Likos - od staropolskiego lik ‘liczba, ilość’, też od gwarowego lik ‘lek’.

Likoś - od staropolskiego lik ‘liczba, ilość’, też od gwarowego lik ‘lek’.

Likowski - 1776 od staropolskiego lik ‘liczba, ilość’, też od gwarowego lik ‘lek’.

Liks - od staropolskiego lik ‘liczba, ilość’, też od gwarowego lik ‘lek’.

Likson - od staropolskiego lik ‘liczba, ilość’, też od gwarowego lik ‘lek’.

Liksz - od staropolskiego lik ‘liczba, ilość’, też od gwarowego lik ‘lek’.

Liksza - od staropolskiego lik ‘liczba, ilość’, też od gwarowego lik ‘lek’.

Likszo - od staropolskiego lik ‘liczba, ilość’, też od gwarowego lik ‘lek’.

Liksztet - od staropolskiego lik ‘liczba, ilość’, też od gwarowego lik ‘lek’.

Likun - od staropolskiego lik ‘liczba, ilość’, też od gwarowego lik ‘lek’.

Likus - od staropolskiego lik ‘liczba, ilość’, też od gwarowego lik ‘lek’.

Likuś - od staropolskiego lik ‘liczba, ilość’, też od gwarowego lik ‘lek’.

Likwiarz - od ‘pożyczanie pieniędzy na wysoki procent’; od lichwiarz.

Lil - od staropolskiego lilać ‘lulać, kołysać, usypiać’, może też od lilia.

Lila - od staropolskiego lilać ‘lulać, kołysać, usypiać’, może też od lilia.

Lilak - 1495 od staropolskiego lilać ‘lulać, kołysać, usypiać’, może też od lilia.

Lilejka - od lilia.

Lilejka - od staropolskiego lilać ‘lulać, kołysać, usypiać’, może też od lilia.

Lilejkis - od staropolskiego lilać ‘lulać, kołysać, usypiać’, może też od lilia.

Lilejko - od lilia.

Lilejko - od staropolskiego lilać ‘lulać, kołysać, usypiać’, może też od lilia.

Lilewicz - od staropolskiego lilać ‘lulać, kołysać, usypiać’, może też od lilia.

Lilia - od lilia.

Lilian - od lilia.

Liliański - od lilia.

Lilien - od lilia.

Liliewicz - od lilia.

Lilija - 1494 od lilia.

Lilik - 1497 od staropolskiego lilać ‘lulać, kołysać, usypiać’, może też od lilia.

Liliński - od staropolskiego lilać ‘lulać, kołysać, usypiać’, może też od lilia

Liliput - od liliput ‘karzeł, człowiek niskiego wzrostu’.

Lilis - od staropolskiego lilać ‘lulać, kołysać, usypiać’, może też od lilia.

Lilja - od lilia.

Lilka - od staropolskiego lilać ‘lulać, kołysać, usypiać’, może też od lilia.

Lilko - od staropolskiego lilać ‘lulać, kołysać, usypiać’, może też od lilia.

Lilkowski - od staropolskiego lilać ‘lulać, kołysać, usypiać’, może też od lilia

Lilkus - od staropolskiego lilać ‘lulać, kołysać, usypiać’, może też od lilia.

Lill - od staropolskiego lilać ‘lulać, kołysać, usypiać’, może też od lilia.

Lilla - od staropolskiego lilać ‘lulać, kołysać, usypiać’, może też od lilia.

Lilley - od staropolskiego lilać ‘lulać, kołysać, usypiać’, może też od lilia

Lilo - od staropolskiego lilać ‘lulać, kołysać, usypiać’, może też od lilia.

Lim - od niemieckiej nazwy osobowej Liman, ta od Leh(en)mann ‘lennik’ lub od lim ‘wiąz, klej’.

Lima - od niemieckiej nazwy osobowej Liman, ta od Leh(en)mann ‘lennik’ lub od lim ‘wiąz, klej’.

Limaczew - od niemieckiej nazwy osobowej Liman, ta od Leh(en)mann ‘lennik’ lub od lim ‘wiąz, klej’.

Limak - od niemieckiej nazwy osobowej Liman, ta od Leh(en)mann ‘lennik’ lub od lim ‘wiąz, klej’.

Liman - od niemieckiej nazwy osobowej Liman, ta od Leh(en)mann ‘lennik’.

Limancewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Liman, ta od Leh(en)mann ‘lennik’.

Limanczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Liman, ta od Leh(en)mann ‘lennik’.

Limanek - od niemieckiej nazwy osobowej Liman, ta od Leh(en)mann ‘lennik’.

Limani - od niemieckiej nazwy osobowej Liman, ta od Leh(en)mann ‘lennik’.

Limanin - od niemieckiej nazwy osobowej Liman, ta od Leh(en)mann ‘lennik’.

Limann - od niemieckiej nazwy osobowej Liman, ta od Leh(en)mann ‘lennik’.

Limanowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Liman, ta od Leh(en)mann ‘lennik’.

Limanowski - od nazwy miasta Limanowa, dawniej Ilmanowa (nowosądeckie).

Limanówka - od niemieckiej nazwy osobowej Liman, ta od Leh(en)mann ‘lennik’.

Limant - od niemieckiej nazwy osobowej Liman, ta od Leh(en)mann ‘lennik’.

Limań - od niemieckiej nazwy osobowej Liman, ta od Leh(en)mann ‘lennik’.

Limańczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Liman, ta od Leh(en)mann ‘lennik’.

Limański - od niemieckiej nazwy osobowej Liman, ta od Leh(en)mann ‘lennik’.

Limar - od niemieckiej nazwy osobowej Limmer, ta ze staro-wysoko-niemieckiego Lindbert lub od średnio-wysoko-niemieckiego limmen ‘burczeć, warczeć’.

Limarczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Limmer, ta ze staro-wysoko-niemieckiego Lindbert lub od średnio-wysoko-niemieckiego limmen ‘burczeć, warczeć’.

Limarczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Limmer, ta ze staro-wysoko-niemieckiego Lindbert lub od średnio-wysoko-niemieckiego limmen ‘burczeć, warczeć’.

Limarenko - od niemieckiej nazwy osobowej Limmer, ta ze staro-wysoko-niemieckiego Lindbert lub od średnio-wysoko-niemieckiego limmen ‘burczeć, warczeć’.

Limarowski - od niemieckiej nazwy osobowej Limmer, ta ze staro-wysoko-niemieckiego Lindbert lub od średnio-wysoko-niemieckiego limmen ‘burczeć, warczeć’.

Limaszewski - od niemieckiej nazwy osobowej Liman, ta od Leh(en)mann ‘lennik’.

Limbora - 1797 od słowiańskiego limbora sosna, limba’.

Limbowski - od słowiańskiego limbora sosna, limba’.

Limbura - od niemieckiej nazwy osobowej Limmer, ta ze staro-wysoko-niemieckiego Lindbert lub od średnio-wysoko-niemieckiego limmen ‘burczeć, warczeć’.

Limburski - od słowiańskiego limbora sosna, limba’.

Limecki - od niemieckiej nazwy osobowej Liman, ta od Leh(en)mann ‘lennik’ lub od lim ‘wiąz, klej’.

Limek - od niemieckiej nazwy osobowej Liman, ta od Leh(en)mann ‘lennik’ lub od lim ‘wiąz, klej’.

Limer - od gwarowego lemirz, dawniej też limierz ‘ognisko rozniecane w nocy przez pasterzy’.

Limert - od gwarowego lemirz, dawniej też limierz ‘ognisko rozniecane w nocy przez pasterzy’.

Limiera - od gwarowego lemirz, dawniej też limierz ‘ognisko rozniecane w nocy przez pasterzy’.

Limierz - od gwarowego lemirz, dawniej też limierz ‘ognisko rozniecane w nocy przez pasterzy’.

Limiesz - od niemieckiej nazwy osobowej Liman, ta od Leh(en)mann ‘lennik’ lub od lim ‘wiąz, klej’.

Limiewski - od niemieckiej nazwy osobowej Liman, ta od Leh(en)mann ‘lennik’ lub od lim ‘wiąz, klej’.

Liminowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Liman, ta od Leh(en)mann ‘lennik’ lub od lim ‘wiąz, klej’.

Limiński - od niemieckiej nazwy osobowej Liman, ta od Leh(en)mann ‘lennik’ lub od lim ‘wiąz, klej’.

Limisiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Liman, ta od Leh(en)mann ‘lennik’ lub od lim ‘wiąz, klej’.

Limiszewski - od niemieckiej nazwy osobowej Liman, ta od Leh(en)mann ‘lennik’ lub od lim ‘wiąz, klej’.

Limkierowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Liman, ta od Leh(en)mann ‘lennik’ lub od lim ‘wiąz, klej’.

Limkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Liman, ta od Leh(en)mann ‘lennik’ lub od lim ‘wiąz, klej’.

Limko - od niemieckiej nazwy osobowej Liman, ta od Leh(en)mann ‘lennik’ lub od lim ‘wiąz, klej’.

Limmer - od niemieckiej nazwy osobowej Limmer, ta ze staro-wysoko-niemieckiego Lindbert lub od średnio-wysoko-niemieckiego limmen ‘burczeć, warczeć’.

Limniak - od niemieckiej nazwy osobowej Liman, ta od Leh(en)mann ‘lennik’ lub od lim ‘wiąz, klej’.

Limon - od niemieckiej nazwy osobowej Liman, ta od Leh(en)mann ‘lennik’ lub od lim ‘wiąz, klej’.

Limonowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Liman, ta od Leh(en)mann ‘lennik’ lub od lim ‘wiąz, klej’.

Limont - od niemieckiej nazwy osobowej Liman, ta od Leh(en)mann ‘lennik’ lub od lim ‘wiąz, klej’.

Limoszko - od niemieckiej nazwy osobowej Liman, ta od Leh(en)mann ‘lennik’ lub od lim ‘wiąz, klej’.

Limowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Liman, ta od Leh(en)mann ‘lennik’ lub od lim ‘wiąz, klej’.

Limowski - od niemieckiej nazwy osobowej Liman, ta od Leh(en)mann ‘lennik’ lub od lim ‘wiąz, klej’.

Limprecht - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Limpreg - od imienia Lambert. Imię, znane W Polsce od XI wieku, jest genetycznie germańskie, pochodzi od land ‘kraj’ oraz berh ‘sławny, znakomity’. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne: Lambert, Lampert, Lembert, Lambart, Lambrecht, Lamprecht, Lampracht.

Lin - 1418 od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Lina - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Linacz - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Linak - 1479 od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Linakowski - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Linanowski - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Linar - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Linarcik - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Linarciuk - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Linarczuk - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Linarczyk - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Linard - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Linardczuk - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Linardt - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Linarek - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Linart - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Linartas - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Linartowicz - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Linartowski - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Linarz - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Linca - od niemieckich nazw osobowych Linz, Lintz, Lintzsch, te od imion na Lind-.

Lincel - od niemieckich nazw osobowych Linz, Lintz, Lintzsch, te od imion na Lind-.

Lincer - od niemieckich nazw osobowych Linz, Lintz, Lintzsch, te od imion na Lind-.

Lincerski - od niemieckich nazw osobowych Linz, Lintz, Lintzsch, te od imion na Lind-.

Lincewicz - od niemieckich nazw osobowych Linz, Lintz, Lintzsch, te od imion na Lind-.

Linchard - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Lincner - od niemieckich nazw osobowych Linz, Lintz, Lintzsch, te od imion na Lind-.

Lincow - od niemieckich nazw osobowych Linz, Lintz, Lintzsch, te od imion na Lind-.

Lincz - 1393 od niemieckich nazw osobowych Linz, Lintz, Lintzsch, te od imion na Lind-.

Linczak - od niemieckich nazw osobowych Linz, Lintz, Lintzsch, te od imion na Lind-.

Linczer - od niemieckich nazw osobowych Linz, Lintz, Lintzsch, te od imion na Lind-.

Linczerski - od niemieckich nazw osobowych Linz, Lintz, Lintzsch, te od imion na Lind-.

Linczewski - od nazwy miejscowej Leńcze (bielskie, gmina Kalwaria Zebrzydowska).

Linczowski - 1612 od nazwy miejscowej Leńcze (bielskie, gmina Kalwaria Zebrzydowska).

Linczuk - od niemieckich nazw osobowych Linz, Lintz, Lintzsch, te od imion na Lind-.

Linczyc - od niemieckich nazw osobowych Linz, Lintz, Lintzsch, te od imion na Lind-.

Linczyk - 1476 od niemieckich nazw osobowych Linz, Lintz, Lintzsch, te od imion na Lind-.

Linczyn - od niemieckich nazw osobowych Linz, Lintz, Lintzsch, te od imion na Lind-.

Lind - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Linda - 1386 od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindac - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindahl - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindajewski - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindał - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindau - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindauer - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindaur - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindberg - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindblad - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindblom - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Linde - 1395 od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindeberg - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindeblad - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindebna - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindebny - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindecki - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindegrund - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindek - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindel - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindell - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindeman - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindemann - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindemeier - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Linden - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindenau - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindenbaun - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindenbeim - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindenberg - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindenblat - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindenblatt - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindenheim - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindenman - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindennau - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindental - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindenthal - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Linder - od niemieckich nazw osobowych Linder, Lindner, te od nazw miejscowych Linden, Lindern.

Linderman - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Linderman - od niemieckich nazw osobowych Linder, Lindner, te od nazw miejscowych Linden, Lindern.

Lindermann - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindermann - od niemieckich nazw osobowych Linder, Lindner, te od nazw miejscowych Linden, Lindern.

Lindermeir - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Linderowicz - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindert - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindfors - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindgern - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindgren - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindguist - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindgvist - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindh - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindhe - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindma - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindmajer - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindmark - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindmer - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindna - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindnajer - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindnał - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindner - od niemieckich nazw osobowych Linder, Lindner, te od nazw miejscowych Linden, Lindern.

Lindow - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindowski - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindra - od niemieckich nazw osobowych Linder, Lindner, te od nazw miejscowych Linden, Lindern.

Lindroth - od niemieckich nazw osobowych Linder, Lindner, te od nazw miejscowych Linden, Lindern.

Lindt - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindziak - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindziakiewicz - od niemieckich nazw osobowych Lind, Linde, te od imion na Lind- lub od średnio-wysoko-niemieckiego linde ‘lipa’.

Lindzier - od niemieckich nazw osobowych Linder, Lindner, te od nazw miejscowych Linden, Lindern.

Line - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Linec - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Linecki - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Linek - 1724 od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Liner - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Linert - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Linertowicz - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Ling - od niemieckiej nazwy osobowej Ling, ta od imion na Ling-.

Linga - od niemieckiej nazwy osobowej Ling, ta od imion na Ling-.

Lingar - od niemieckiej nazwy osobowej Ling, ta od imion na Ling-.

Lingarski - od niemieckiej nazwy osobowej Ling, ta od imion na Ling-.

Lingas - od niemieckiej nazwy osobowej Ling, ta od imion na Ling-.

Lingaś - od niemieckiej nazwy osobowej Ling, ta od imion na Ling-.

Lingen - od niemieckiej nazwy osobowej Ling, ta od imion na Ling-.

Linger - od niemieckiej nazwy osobowej Ling, ta od imion na Ling-.

Lingerski - od niemieckiej nazwy osobowej Ling, ta od imion na Ling-.

Lingiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Ling, ta od imion na Ling-.

Lingnan - od niemieckiej nazwy osobowej Ling, ta od imion na Ling-.

Lingnar - od niemieckiej nazwy osobowej Ling, ta od imion na Ling-.

Lingnarski - od niemieckiej nazwy osobowej Ling, ta od imion na Ling-.

Lingo - od niemieckiej nazwy osobowej Ling, ta od imion na Ling-.

Lingocki - od niemieckiej nazwy osobowej Ling, ta od imion na Ling-.

Lingoć - od niemieckiej nazwy osobowej Ling, ta od imion na Ling-.

Lingos - od niemieckiej nazwy osobowej Ling, ta od imion na Ling-.

Lingosz - od niemieckiej nazwy osobowej Ling, ta od imion na Ling-.

Lingowski - od niemieckiej nazwy osobowej Ling, ta od imion na Ling-.

Liniak - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Linial - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Liniany - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Liniarczyk - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Liniarski - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Liniart - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Liniarz - od imienia Leonard. Imię znane w Polsce od XIII wieku jest pochodzenia germańskiego, od Leonhard, to od lewo ‘lew’ + hart ‘mocny, dzielny. W średniowieczu w Polsce wykazywało wahania fonetyczne. Obok form germańskich Leonhard, Lenhard, Lenhart występują postacie spolonizowane Leonard, Leonart, Lenert.

Linic - 1477 od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Linica - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Linicki - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Linicz - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Liniczenko - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Liniczuk - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Liniecki - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Liniek - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Linielewicz - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Linieński - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Liniewicki - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Liniewicz - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Liniewiecki - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Liniewski - 1528 od nazwy miejscowej Liniewo (KrW).

Liniewski - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Linik - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Linikiewicz - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Liniński - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Liniowski - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Linisz - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Linitowski - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Link - (Pom) od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Linka - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Linkar - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Linkarczyk - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Linke - 1407 od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia lub od niemieckiego Linke.

Linker - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Linkie - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Linkier - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Linkiewicz - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Linkiewski - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Link-Lenczowski - (Pom) złożenia brak;Link od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia; Lenczowski od niemieckiej nazwy osobowej Lenz, ta od imienia Laurentius lub od Länz.

Linko - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Linkowski - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Linków - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Linkun - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Linn - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Linnek - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Linnik - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Linoch - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Linochowski - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Linol - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Linola - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Linoner - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Linort - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Linosz - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Linow - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Linowicz - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Linowiecki - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Linowski - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Linoż - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Linów - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Linski - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Linuk - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Linus - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Linusz - 1498 od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Lińca - od niemieckich nazw osobowych Linz, Lintz, Lintzsch, te od imion na Lind-.

Lińczak - od niemieckich nazw osobowych Linz, Lintz, Lintzsch, te od imion na Lind-.

Lińczewski - od nazwy miejscowej Leńcze (bielskie, gmina Kalwaria Zebrzydowska).

Lińczowski - od nazwy miejscowej Leńcze (bielskie, gmina Kalwaria Zebrzydowska).

Lińczuk - od niemieckich nazw osobowych Linz, Lintz, Lintzsch, te od imion na Lind-.

Lińk - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Lińkowski - od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Liński - 1700 od lin ‘ryba z rodziny karpiowatych, lina ‘gatunek rośliny’, linąć ‘lunąć’, linia.

Lip - 1412 od lipa.

Lipa - 1462 od lipa.

Lipaj - od lipa.

Lipak - od lipa.

Lipał - 1777 od lipa.

Lipan - od lipa.

Lipanowicz - od lipa.

Lipanowicz-Kaszczuk - złożenia brak; Lipanowicz od lipa; Kaszczuk od imion na Ka-, typu Kanimir, Katarzyna, Kazimierz, także od kasza.

Lipanowski - od lipa.

Lipański - od lipa.

Lipar - od niemieckiej nazwy osobowej Liphardt.

Lipard - od niemieckiej nazwy osobowej Liphardt.

Liparowski - od niemieckiej nazwy osobowej Liphardt.

Liparski - od niemieckiej nazwy osobowej Liphardt.

Lipart - od niemieckiej nazwy osobowej Liphardt.

Lipartowski - od niemieckiej nazwy osobowej Liphardt.

Liparz - od niemieckiej nazwy osobowej Liphardt.

Lipato - od niemieckiej nazwy osobowej Liphardt.

Lipaton - od niemieckiej nazwy osobowej Liphardt.

Lipatow - od niemieckiej nazwy osobowej Liphardt.

Lipatowski - od niemieckiej nazwy osobowej Liphardt.

Lipawski - od niemieckiej nazwy osobowej Liphardt.

Lipczak - od lipa.

Lipczański - od lipa.

Lipczeński - od lipa.

Lipczewski - od lipa.

Lipczik - od lipa.

Lipczuk - od lipa.

Lipczyc - od lipa.

Lipczyk - od lipa.

Lipczyński - od lipa.

Lipec - od lipa.

Lipecki - od lipa.

Lipejko - od lipa.

Lipek - od lipa.

Liper - od niemieckiej nazwy osobowej Liphardt.

Liperkowski - od niemieckiej nazwy osobowej Liphardt.

Lipert - od niemieckiej nazwy osobowej Liphardt.

Lipertowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Liphardt.

Lipertowski - od niemieckiej nazwy osobowej Liphardt.

Liphard - od niemieckiej nazwy osobowej Liphardt.

Liphardt - od niemieckiej nazwy osobowej Liphardt.

Lipiak - od lipa.

Lipian - od lipa.

Lipianin - od lipa.

Lipianina - od lipa.

Lipianka - od lipa.

Lipianoga - od lipa.

Lipiański - od lipa.

Lipiarczyk - 1775 od lepić.

Lipiarski - od lepić.

Lipiarz - od lepić.

Lipias - od lipa.

Lipiasz - od lipa.

Lipic - od lipa.

Lipich - od lipa.

Lipicki - 1546 od nazwy miejscowej Lipicze (sieradzkie, gmina Goszczanów).

Lipicz - od lipa.

Lipiec - od lipiec.

Lipiecki - od lipiec.

Lipiej - 1410 od lipa.

Lipiejko - od lipa.

Lipiek - od lipa.

Lipien - od lipa.

Lipieniecki - od lipa.

Lipienin - od lipa.

Lipień - 1616 od lipa; od staropolskiego lipień ‘lipiec’.

Lipieński - 1445 od nazw miejscowych typu Lipno, Lipiny.

Lipiera - od lepić.

Lipierz - od lepić.

Lipieszko - od lipa.

Lipieta - od lipa.

Lipietta - od lipa.

Lipiew - od lipa.

Lipiewicz - od lipa.

Lipięta - od lipa.

Lipigorski - od lipa.

Lipigórski - od lipa.

Lipigurski - od lipa.

Lipik - od lipa.

Lipin - od lipa.

Lipina - od liinpa lub od lipina ‘drewno lipowe’.

Lipinajtys - od liinpa lub od lipina ‘drewno lipowe’.

Lipinczyk - od lipa lub od lipina ‘drewno lipowe’.

Lipinia - od lipa lub od lipina ‘drewno lipowe’.

Lipiniak - od lipa lub od lipina ‘drewno lipowe’.

Lipinicki - 1397 od nazw miejscowych typu Lipnica, Lipnik.

Lipiniewski - od lipa.

Lipiniuk - od lipa lub od lipina ‘drewno lipowe’.

Lipinoga - od lipa.

Lipinski - od lipa.

Lipiń - od lipa lub od lipina ‘drewno lipowe’.

Lipińczyk - od lipa lub od lipina ‘drewno lipowe’.

Lipiński - 1400 od nazw miejscowych typu Lipno, Lipiny.

Lipiok - od lipa.

Lipion - od lipa lub od lipina ‘drewno lipowe’.

Lipionek - od lipa lub od lipina ‘drewno lipowe’.

Lipionka - od lipa lub od lipina ‘drewno lipowe’.

Lipionoga - od lipa.

Lipior - od lipa.

Lipiorski - od lipa.

Lipioszka - od lipa.

Lipiota - od lipa.

Lipiotta - od lipa.

Lipiór - od lipa.

Lipiórz - od lipa.

Lipiski - 1406 od nazw miejscowych typu Lipa, Lipiec.

Lipiszczak - od lipa.

Lipiszko - od lipa.

Lipiś - od lipa.

Lipka - 1396 od lipka.

Lipka-Auguścik - złożenia brak; Lipka 1396 od lipka; Auguścik od imienia August, notowanego w Polsce od XIV wieku. Łacińskie imię Augustus pochodzi od przymiotnika augustus ‘święty, boski, uświęcony’.

Lipka-Auguźcik - złożenia brak; Lipka 1396 od lipka; Auguźcik prawdopodobnie od imienia August, notowanego w Polsce od XIV wieku. Łacińskie imię Augustus pochodzi od przymiotnika augustus ‘święty, boski, uświęcony’.

Lipka-Bartosik - złożenia brak; Lipka 1396 od lipka; Bartosik 1682 od imienia Bartłomiej, barta ‘topór’ lub od niemieckiego Bart ‘broda’.

Lipka-Chudzik - złożenia brak; Lipka 1396 od lipka; Chudzik 1546 od chudy.

Lipka-Dukalik - złożenia brak; Lipka 1396 od lipka; Dukalik od dukać ‘mówić niewyraźnie’; też od gwarowego duk ‘dziupla, dół’.

Lipka-Kadaj - złożenia brak; Lipka 1396 od lipka; Kadaj od kadzić, kadź.

Lipka-Kozanka - złożenia brak; Lipka 1396 od lipka; Kozanka od koza.

Lipka-Michalik - złożenia brak; Lipka 1396 od lipka; Michalik 1398 od imienia Michał. Imię biblijne, od hebrajskiego mika’ el ‘któż jest jak Bóg’, w Polsce notowane od XII wieku.

Lipka-Witek - złożenia brak; Lipka 1396 od lipka; Witek 1204 od imienia Wit, także od Witold, witać ‘pozdrawiać kogoś przy spotkaniu’, dawniej ‘przybywać’, też od imion złożonych typu Witosław’.

Lipka-Wszołczyk - złożenia brak; Lipka 1396 od lipka; Wszołczyk od wszoł ‘wesz głowowa, bydlęca’.

Lipka-Zanozik - złożenia brak; Lipka 1396 od lipka; Zanozik od zanoza ‘rodzaj sworznia, zatyczka’.

Lipke - od lipa.

Lipki - od lipa.

Lipkiewicz - od lipa.

Lipko - 1470-80– od lipa.

Lipkowicz - od lipa.

Lipkowiec - od lipa.

Lipkowski - od lipa.

Lipniacki - od lipa.

Lipniak - od lipa.

Lipniak-Młyńczak - złożenia brak; Lipniak od lipa; Młyńczak od młyn, młynek.

Lipniarski - od lipa.

Lipnicki - 1397 od nazw miejscowych typu Lipnica, Lipnik.

Lipniecki - od nazw miejscowych typu Lipnica, Lipnik.

Lipniecki - od nazw miejscowych typu Lipnica, Lipnik.

Lipniewicz - od lipa.

Lipniewski - od lipa.

Lipnik - od lipa.

Lipniow - od lipa.

Lipniowiecki - od lipa.

Lipno - od lipa lub od nazwy miejscowej Lipno.

Lipnowski - od lipa.

Lipny - od lipa.

Lipo - od lipa.

Lipogórska - od lipa.

Lipok - (Śl) od lipa.

Lipoko - od lipa.

Liponoga - od lipa.

Lipoński - od lipa.

Liportowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Liphardt.

Liposki - 1796 od nazw miejscowych typu Lipowa, Lipowo (częste).

Lipowa - od lipa; od przymiotnika lipowy.

Lipowczan - od lipa.

Lipowczyk - od lipa.

Lipowicz - 1369 od lipa.

Lipowiec - od lipa.

Lipowiecki - od nazw miejscowych typu Lipowa, Lipowo (częste).

Lipowski - 1471 od nazw miejscowych typu Lipowa, Lipowo (częste).

Lipowy - 1445 od lipa; od przymiotnika lipowy.

Lipór - od lipa.

Lipp - od lipa.

Lippa - od lipa.

Lippe - od lipa.

Lippens - od lipa.

Lippert - od niemieckiej nazwy osobowej Liphardt.

Lippick - od lipa.

Lippik - od lipa.

Lippka - od lipa.

Lippke - od lipa.

Lippki - od lipa.

Lippok - od lipa.

Lips - od niemieckiej nazwy osobowej Lips, ta od imienia Philips.

Lipsa - od niemieckiej nazwy osobowej Lips, ta od imienia Philips.

Lipschütz - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Lips, ta od imienia Philips.

Lipser - od niemieckiej nazwy osobowej Lips, ta od imienia Philips.

Lipski - 1406 od nazw miejscowych typu Lipa, Lipiec.

Lipsner - od niemieckiej nazwy osobowej Lips, ta od imienia Philips.

Lipson - od niemieckiej nazwy osobowej Lips, ta od imienia Philips.

Lipsou - od niemieckiej nazwy osobowej Lips, ta od imienia Philips.

Lipsz - od niemieckiej nazwy osobowej Lips, ta od imienia Philips.

Lipszan - od niemieckiej nazwy osobowej Lips, ta od imienia Philips.

Lipszczak - od nazw miejscowych typu Lipa, Lipiec.

Lipszer - od nazw miejscowych typu Lipa, Lipiec.

Lipsztajn - od niemieckiej nazwy osobowej Lips, ta od imienia Philips.

Lipszyc - od niemieckiej nazwy osobowej Lips, ta od imienia Philips.

Lipszyc - od prasłowiańskiego lib? ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Lipszycki - od niemieckiej nazwy osobowej Lips, ta od imienia Philips.

Lipszyj - od niemieckiej nazwy osobowej Lips, ta od imienia Philips.

Lipszytz - od niemieckiej nazwy osobowej Lips, ta od imienia Philips.

Lipś - od niemieckiej nazwy osobowej Lips, ta od imienia Philips.

Liptak - 1570 od Liptak ‘pochodzący z Liptowa’.

Liptok - od Liptak ‘pochodzący z Liptowa’.

Lipus - od lipa.

Liput - od lipa.

Liputa - od lipa.

Lipwiecki - od lipa.

Lir - od lira ‘dawny instrument strunowy’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lier.

Lira - 1478 od lira ‘dawny instrument strunowy’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lier.

Lirecki - od lira ‘dawny instrument strunowy’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lier.

Lirej - od lira ‘dawny instrument strunowy’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lier.

Lirek - od lira ‘dawny instrument strunowy’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lier.

Lirenc - od lira ‘dawny instrument strunowy’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lier.

Lirens - od lira ‘dawny instrument strunowy’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lier.

Liriak - od lira ‘dawny instrument strunowy’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lier.

Liris - od lira ‘dawny instrument strunowy’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lier.

Lirka - od lira ‘dawny instrument strunowy’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lier.

Lirkowski - od lira ‘dawny instrument strunowy’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lier.

Lirman - od lira ‘dawny instrument strunowy’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lier.

Liro - od lira ‘dawny instrument strunowy’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lier.

Lirowski - od lira ‘dawny instrument strunowy’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lier.

Lirski - od lira ‘dawny instrument strunowy’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lier.

Lirsz - od lira ‘dawny instrument strunowy’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lier.

Lirus - od lira ‘dawny instrument strunowy’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lier.

Liruta - od lira ‘dawny instrument strunowy’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lier.

Liryt - od lira ‘dawny instrument strunowy’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lier.

Lis - 1253 od lis.

Lisac - od lis.

Lisacz - od lis.

Lisaczenko - od lis.

Lisaczewski - od lis.

Lisaj - od lis.

Lisajczuk - od lis.

Lisajewicz - od lis.

Lisak - 1387 od lis.

Lisakiewicz - od lis.

Lisakowski - od lis.

Lisala - 1664 od lis.

Lisała - od lis.

Lisan - od lis.

Lisańczuk - od lis.

Lisańczyk - od lis.

Lisarski - od lis.

Lisatowicz - od lis.

Lisawa - od lis.

Lisay - od lis.

Lisbarski - od nazwy miejscowej Lidzbark (ciechanowskie, olsztyńskie).

Lisborski - od nazwy miejscowej Lidzbark (ciechanowskie, olsztyńskie).

Lisczyk - od lis.

Lisecki - od nazw miejscowych Lisiec (konińskie, gmina Stare Miasto), Liszki (krakowskie,gmina Liszki).

Liseczko - od lis.

Lisejko - od lis.

Lisek - 1393 od lis.

Lisek-Lis - złożenia brak; Lisek 1393– od lis; Lis 1253 od lis.

Lisekowski - od lis.

Lisen - od lis.

Lisenko - od lis.

Lisewicz - od lis.

Lisewski - od nazw miejscowych Lisów, Lisowo, Lisowice (kilka wsi).

Lisiak - 1687 od lis.

Lisiakiewicz - od lis.

Lisiański - od lis.

Lisiarz - 1370 od lis.

Lisiatyński - od lis.

Lisica - od lis.

Lisica - od lis.

Lisicki - 1454 od nazw miejscowych Lisice, Lisica (kilka wsi).

Lisiczek - od lis.

Lisiczka - od lis.

Lisiczko - od lis.

Lisiczyk - od lis.

Lisiec - 1449 od lis.

Lisiecki - 1486 od nazw miejscowych Lisiec (konińskie, gmina Stare Miasto), Liszki (krakowskie,gmina Liszki).

Lisieczko - od lis.

Lisieczyński - od lis.

Lisiek - od lis.

Lisiekiewicz - od lis.

Lisielewicz - od lis.

Lisieniecki - od lis.

Lisienko - od lis.

Lisienowicz - od lis.

Lisieńko - od lis.

Lisieński - od lis.

Lisieski - od lis.

Lisietzki - od lis.

Lisiewicz - 1600 od lis.

Lisiewski - od lis.

Lisięcic - 1394 od lis.

Lisijama - od lis.

Lisik - 1467 od lis.

Lisikiewicz - od lis.

Lisikowski - od lis.

Lisin - od lis.

Lisinac - od lis.

Lisinkiewicz - od lis.

Lisiński - od lis.

Lisiogórski - od lis.

Lisiowski - od lis.

Lisiuk - od lis.

Lisiura - od lis.

Lisius - od lis.

Lisiusz - od lis.

Liske - od lis.

Lisker - od lis.

Liski - od lis.

Liskiewicz - od lis.

Liskin - od lis.

Lisko - 1296 od lis.

Liskowacki - od lis.

Liskowadzki - od lis.

Liskowec - od lis.

Liskowiak - od lis.

Liskowicz - 1440 od lis.

Liskowiec - od lis.

Liskowię - 1479 od lis.

Liskowski - 1563 od nazwy miejscowej Liskowa (nowosądeckie, gmina Piwniczna).

Liskuła - od lis.

Lisławski - od lis.

Lisman - od niemieckiej nazwy osobowej Lißman, Lüsman, te może od Listmann, a to ze średnio-niemieckiego list ‘zręczność, mądrość’.

Lisna - od lis.

Lisniakowski - od lis.

Lisniewski - od lis.

Lisnikowski - od lis.

Lisnocha - od lis.

Lisny - od lis.

Lisnyj - od lis.

Lisocki - od lis.

Lisogórski - od lis.

Lisoj - od lis.

Lisok - (Śl) od lis.

Lis-Olszewski - złożenia brak; Lis 1253 od lis; Olszewski 1404 od nazw miejscowych Olszowa, Olszewo (częste).

Lisoł - od lis.

Lison - od lis.

Lisonek - od lis.

Lisoniec - od lis.

Lisoń - od lis.

Lisoski - od lis.

Lisota - od lis.

Lisowa - od lis.

Lisowczyk - od lis.

Lisowiak - od lis.

Lisowicki - od lis.

Lisowicz - 1319 od lis.

Lisowiec - od lis.

Lisowiecki - od lis.

Lisowienko - od lis.

Lisowik - od lis.

Lisowski - 1424 od nazw miejscowych Lisów, Lisowo, Lisowice (kilka wsi).

Lisowy - od lis.

Lisowyj - od lis.

Liss - od lis.

Lissa - od lis.

Lissak - od lis.

Lissakowski - od lis.

Lisseck - od lis.

Lissek - od lis.

Lissewicz - od lis.

Lissiak - od lis.

Lissio - od lis.

Lisso - od lis.

Lissok - (Śl) od lis.

Lisson - od lis.

Lissoń - od lis.

Lissowski - od nazw miejscowych Lisów, Lisowo, Lisowice (kilka wsi).

Lissy - od lis.

Lissyj - od lis.

List - 1310 od list, liść.

Listarczyk - od list, liść.

Listarski - od list, liść.

Listas - od list, liść.

Listaszewski - od list, liść.

Listaw - od list, liść.

Listawski - od list, liść.

Listecki - 1761 od list, liść.

Listek - od list, liść lub od listek.

Listewnik - od list, liść; od listewnik ‘hebel do listew’.

Listewski - od list, liść.

Listkiewicz - od list, liść.

Listkowiak - od list, liść.

Listkowski - od list, liść.

Listman - od list, liść.

Liston - od list, liść.

Listonia - od list, liść.

Listonosz - od list, liść; od listonosz.

Listoń - od list, liść.

Listopacki - od listopad.

Listopad - od listopad.

Listopadow - od listopad.

Listopadzki - od listopad.

Listos - od list, liść.

Listosz - od list, liść.

Listoś - od list, liść.

Listowicz - 1493 od list, liść.

Listowiecki - od list, liść.

Listownik - od list, liść.

Listowoń - od list, liść.

Listowski - od list, liść.

Listwa - XV w. od listwa ‘długa wąska deska’.

Listwan - od listwa ‘długa wąska deska’; może od węgierskiego imienia Istvan.

Listwarz - od listwa ‘długa wąska deska’.

Listwin - od listwa ‘długa wąska deska’.

Listwon - od listwa ‘długa wąska deska’.

Listwoń - od listwa ‘długa wąska deska’.

Listyg - od list, liść.

Lisula - od lis.

Lisurek - od lis.

Liswan - od lis.

Lisy - od lis.

Lisz - od liszeć ‘stawać się lichym’, od staropolskiego liszyć (się) ‘unikać, wystrzegać się’, liszaj ‘wykwit skórny’, też liszka ‘lis’.

Liszaj - od liszeć ‘stawać się lichym’, od staropolskiego liszyć (się) ‘unikać, wystrzegać się’, liszaj ‘wykwit skórny’, też liszka ‘lis’.

Liszak - od liszeć ‘stawać się lichym’, od staropolskiego liszyć (się) ‘unikać, wystrzegać się’, liszaj ‘wykwit skórny’, też liszka ‘lis’.

Liszankowski - od liszeć ‘stawać się lichym’, od staropolskiego liszyć (się) ‘unikać, wystrzegać się’, liszaj ‘wykwit skórny’, też liszka ‘lis’.

Liszatyński - od liszeć ‘stawać się lichym’, od staropolskiego liszyć (się) ‘unikać, wystrzegać się’, liszaj ‘wykwit skórny’, też liszka ‘lis’.

Liszawa - od liszeć ‘stawać się lichym’, od staropolskiego liszyć (się) ‘unikać, wystrzegać się’, liszaj ‘wykwit skórny’, też liszka ‘lis’.

Liszawski - od liszeć ‘stawać się lichym’, od staropolskiego liszyć (się) ‘unikać, wystrzegać się’, liszaj ‘wykwit skórny’, też liszka ‘lis’.

Liszcz - od liszeć ‘stawać się lichym’, od staropolskiego liszyć (się) ‘unikać, wystrzegać się’, liszaj ‘wykwit skórny’, też liszka ‘lis’.

Liszczak - 1788 od liszeć ‘stawać się lichym’, od staropolskiego liszyć (się) ‘unikać, wystrzegać się’, liszaj ‘wykwit skórny’, też liszka ‘lis’.

Liszczakiewicz - 1795 od liszeć ‘stawać się lichym’, od staropolskiego liszyć (się) ‘unikać, wystrzegać się’, liszaj ‘wykwit skórny’, też liszka ‘lis’.

Liszczenko - od liszeć ‘stawać się lichym’, od staropolskiego liszyć (się) ‘unikać, wystrzegać się’, liszaj ‘wykwit skórny’, też liszka ‘lis’.

Liszczeński - od nazw miejscowych typu Leszczyny, Leszczno, dziś Leszno.

Liszczewski - od liszeć ‘stawać się lichym’, od staropolskiego liszyć (się) ‘unikać, wystrzegać się’, liszaj ‘wykwit skórny’, też liszka ‘lis’.

Liszczuk - od liszeć ‘stawać się lichym’, od staropolskiego liszyć (się) ‘unikać, wystrzegać się’, liszaj ‘wykwit skórny’, też liszka ‘lis’.

Liszczyk - od liszeć ‘stawać się lichym’, od staropolskiego liszyć (się) ‘unikać, wystrzegać się’, liszaj ‘wykwit skórny’, też liszka ‘lis’.

Liszczyna - od liszeć ‘stawać się lichym’, od staropolskiego liszyć (się) ‘unikać, wystrzegać się’, liszaj ‘wykwit skórny’, też liszka ‘lis’.

Liszczynowicz - od liszeć ‘stawać się lichym’, od staropolskiego liszyć (się) ‘unikać, wystrzegać się’, liszaj ‘wykwit skórny’, też liszka ‘lis’.

Liszczyński - 1679 od nazw miejscowych typu Leszczyny, Leszczno, dziś Leszno.

Lisze - od lis, liszka.

Liszecki - od lis, liszka.

Liszeczka - 1609 od lis, liszka.

Liszega - od liszeć ‘stawać się lichym’, od staropolskiego liszyć (się) ‘unikać, wystrzegać się’, liszaj ‘wykwit skórny’, też liszka ‘lis’.

Liszek - 1371 od lis.

Liszenkowski - od lis, liszka.

Liszeński - od lis, liszka.

Liszewicz - od lis, liszka.

Liszewski - od lis, liszka.

Liszka - 1398 od liszka, dawniej ‘lis’.

Liszke - od liszeć ‘stawać się lichym’, od staropolskiego liszyć (się) ‘unikać, wystrzegać się’, liszaj ‘wykwit skórny’, też liszka ‘lis’.

Liszkiewicz - od lis.

Liszko - od lis.

Liszkowicz - od liszeć ‘stawać się lichym’, od staropolskiego liszyć (się) ‘unikać, wystrzegać się’, liszaj ‘wykwit skórny’, też liszka ‘lis’.

Liszkowski - od lis.

Liszniański - od lis, liszka.

Liszniew - od lis, liszka.

Liszniewski - od lis, liszka.

Lisznik - 1415 od staropolskiego lisznik ‘lichwiarz’.

Lisznikowski - od staropolskiego lisznik ‘lichwiarz’.

Liszny - 1400 od staropolskiego Liszny ‘zbyteczny’.

Liszok - (Śl) od liszeć ‘stawać się lichym’, od staropolskiego liszyć (się) ‘unikać, wystrzegać się’, liszaj ‘wykwit skórny’, też liszka ‘lis’.

Liszowiak - od liszeć ‘stawać się lichym’, od staropolskiego liszyć (się) ‘unikać, wystrzegać się’, liszaj ‘wykwit skórny’, też liszka ‘lis’.

Liszowski - 1684 od nazw miejscowych Lisów, Lisowo, Lisowice (kilka wsi).

Liszt - od list, liść.

Liszteń - od list, liść.

Lisztkowicz - od list, liść.

Liszton - od list, liść.

Lisztoń - od list, liść.

Lisztwan - od listwa ‘długa wąska deska’; może od węgierskiego imienia Istvan.

Lisztwian - od listwa ‘długa wąska deska’; może od węgierskiego imienia Istvan.

Lisztwin - od listwa ‘długa wąska deska’; może od węgierskiego imienia Istvan.

Lisztwinowicz - od listwa ‘długa wąska deska’; może od węgierskiego imienia Istvan.

Lisztwon - od listwa ‘długa wąska deska’; może od węgierskiego imienia Istvan.

Liszucewicz - od liszeć ‘stawać się lichym’, od staropolskiego liszyć (się) ‘unikać, wystrzegać się’, liszaj ‘wykwit skórny’, też liszka ‘lis’.

Liszuk - od liszeć ‘stawać się lichym’, od staropolskiego liszyć (się) ‘unikać, wystrzegać się’, liszaj ‘wykwit skórny’, też liszka ‘lis’.

Liszukiewicz - od liszeć ‘stawać się lichym’, od staropolskiego liszyć (się) ‘unikać, wystrzegać się’, liszaj ‘wykwit skórny’, też liszka ‘lis’.

Liszun - od liszeć ‘stawać się lichym’, od staropolskiego liszyć (się) ‘unikać, wystrzegać się’, liszaj ‘wykwit skórny’, też liszka ‘lis’.

Liszycki - od liszeć ‘stawać się lichym’, od staropolskiego liszyć (się) ‘unikać, wystrzegać się’, liszaj ‘wykwit skórny’, też liszka ‘lis’.

Liszyk - od liszeć ‘stawać się lichym’, od staropolskiego liszyć (się) ‘unikać, wystrzegać się’, liszaj ‘wykwit skórny’, też liszka ‘lis’.

Liszyn - od liszeć ‘stawać się lichym’, od staropolskiego liszyć (się) ‘unikać, wystrzegać się’, liszaj ‘wykwit skórny’, też liszka ‘lis’.

Liszyński - 1707 od nazwy miejscowej Liszyno (płockie, gmina Borowiczki).

Liś - od liszeć ‘stawać się lichym’, od staropolskiego liszyć (się) ‘unikać, wystrzegać się’, liszaj ‘wykwit skórny’, też liszka ‘lis’.

Liściak - od list, liść.

Liściński - od list, liść.

Liścioch - od list, liść.

Liściok - od list, liść.

Liśka - od liszeć ‘stawać się lichym’, od staropolskiego liszyć (się) ‘unikać, wystrzegać się’, liszaj ‘wykwit skórny’, też liszka ‘lis’.

Liśkiewicz - od lis lub od liszeć ‘stawać się lichym’, od staropolskiego liszyć (się) ‘unikać, wystrzegać się’, liszaj ‘wykwit skórny’, też liszka ‘lis’.

Liśkowski - od lis lub od liszeć ‘stawać się lichym’, od staropolskiego liszyć (się) ‘unikać, wystrzegać się’, liszaj ‘wykwit skórny’, też liszka ‘lis’.

Liśniak - od liszeć ‘stawać się lichym’, od staropolskiego liszyć (się) ‘unikać, wystrzegać się’, liszaj ‘wykwit skórny’, też liszka ‘lis’.

Liśniański - prawdopodobnie od liszeć ‘stawać się lichym’, od staropolskiego liszyć (się) ‘unikać, wystrzegać się’, liszaj ‘wykwit skórny’, też liszka ‘lis’.

Liśnicki - prawdopodobnie od liszeć ‘stawać się lichym’, od staropolskiego liszyć (się) ‘unikać, wystrzegać się’, liszaj ‘wykwit skórny’, też liszka ‘lis’.

Liśniew - prawdopodobnie od liszeć ‘stawać się lichym’, od staropolskiego liszyć (się) ‘unikać, wystrzegać się’, liszaj ‘wykwit skórny’, też liszka ‘lis’.

Liśniewicz - prawdopodobnie od liszeć ‘stawać się lichym’, od staropolskiego liszyć (się) ‘unikać, wystrzegać się’, liszaj ‘wykwit skórny’, też liszka ‘lis’.

Liśniewski - prawdopodobnie od liszeć ‘stawać się lichym’, od staropolskiego liszyć (się) ‘unikać, wystrzegać się’, liszaj ‘wykwit skórny’, też liszka ‘lis’.

Liśnik - od liszeć ‘stawać się lichym’, od staropolskiego liszyć (się) ‘unikać, wystrzegać się’, liszaj ‘wykwit skórny’, też liszka ‘lis’.

Liśnikowski - od liszeć ‘stawać się lichym’, od staropolskiego liszyć (się) ‘unikać, wystrzegać się’, liszaj ‘wykwit skórny’, też liszka ‘lis’.

Liśniowski - prawdopodobnie od liszeć ‘stawać się lichym’, od staropolskiego liszyć (się) ‘unikać, wystrzegać się’, liszaj ‘wykwit skórny’, też liszka ‘lis’.

Liśnyj - prawdopodobnie od liszeć ‘stawać się lichym’, od staropolskiego liszyć (się) ‘unikać, wystrzegać się’, liszaj ‘wykwit skórny’, też liszka ‘lis’.

Liśtemann - prawdopodobnie od liszeć ‘stawać się lichym’, od staropolskiego liszyć (się) ‘unikać, wystrzegać się’, liszaj ‘wykwit skórny’, też liszka ‘lis’.

Lit - od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor; od lity ‘ranny’.

Lita - od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor; od lity ‘ranny’; też od Liptak.

Litak - od Liptak ‘pochodzący z Liptowa’; też od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor; od lity ‘ranny’;

Litanik - od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor.

Litaniuk - od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor.

Litanowicz - od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor.

Litańciuk - od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor.

Litański - od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor.

Litara - od litera.

Litarczuk - od litera.

Litarenko - od litera.

Litarewicz - od litera.

Litarowicz - od litera.

Litarski - od litera.

Litaszenko - od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor.

Litaszeńko - od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor.

Litaszewski - od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor.

Litawa - 1485 od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor.

Litek - 1460 od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor.

Liter - od litera.

Litera - 1436 od litera.

Literacki - od litera.

Literat - 1409 od litera; od literat ‘piszący’.

Literowicz - od litera.

Literski - od litera.

Litertowicz - od litera.

Litewczuk - od nazwy Litwa.

Litewiak - od nazwy Litwa.

Litewka - od nazwy Litwa; od litewka ‘gryka’.

Litewko - od nazwy Litwa; od litewka ‘gryka’.

Litewnicki - od nazwy Litwa.

Litewski - od nazwy Litwa.

Litfik - od nazwy Litwa, Litwin.

Litfiński - od nazwy Litwa, Litwin.

Litiwiak - od nazwy Litwa, Litwin.

Litka - od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor.

Litke - od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor.

Litkewicz - od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor.

Litkie - od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor.

Litkiewicz - od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor.

Litko - od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor.

Litkowicz - od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor.

Litkowiec - od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor.

Litkowski - od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor.

Litkowycz - od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor.

Litkupnik - 1531 od litkupnik ‘świadek kupna’.

Litma - od niemieckiej nazwy osobowej Littmann, ta od imion na Liut-.

Litman - od niemieckiej nazwy osobowej Littmann, ta od imion na Liut-.

Litmanowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Littmann, ta od imion na Liut-.

Litmanowski - od niemieckiej nazwy osobowej Littmann, ta od imion na Liut-.

Litmański - od niemieckiej nazwy osobowej Littmann, ta od imion na Liut-.

Litmo - 1383 od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor.

Litoch - od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor.

Litorowicz - od litera.

Litos - od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor.

Litosławski - od nazwy miejscowej Lutosławice (piotrkowskie, gmina Grabica).

Litosz - od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor.

Litoszenko - od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor.

Litoszewski - od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor.

Litoszko - od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor.

Litowczak - od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor.

Litowczanko - od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor.

Litowczenko - od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor.

Litowczuk - od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor.

Litowczyk - od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor.

Litowiec - od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor.

Litowinsky - od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor.

Litowiński - od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor.

Litowski - od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor.

Litra - od staropolskiego litra ‘funt’ lub litr.

Litrowicz - od staropolskiego litra ‘funt’ lub litr.

Litta - od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor.

Littak - od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor.

Littan - od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor.

Littek - od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor.

Litterski - od litera.

Littke - od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor.

Littman - od niemieckiej nazwy osobowej Littmann, ta od imion na Liut-.

Littmann - od niemieckiej nazwy osobowej Littmann, ta od imion na Liut-.

Littwin - od nazwy Litwa, Litwin.

Littych - od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor.

Litus - od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor.

Litwa - 1372 od nazwy Litwa.

Litwajtis - prawdopodobnie od nazwy Litwa.

Litwak - od nazwy Litwa; od Litwak ‘Litwin’.

Litwakowski - od nazwy Litwa; od Litwak ‘Litwin’.

Litwan - 1335 od nazwy Litwa.

Litwasz - 1397 od nazwy Litwa.

Litway - prawdopodobnie od nazwy Litwa.

Litwiajtis - prawdopodobnie od nazwy Litwa.

Litwiak - od nazwy Litwa.

Litwic - od nazwy Litwa.

Litwich - od nazwy Litwa.

Litwich - od nazwy Litwa.

Litwicki - od nazwy Litwa.

Litwić - prawdopodobnie od nazwy Litwa.

Litwiec - od nazwy Litwa.

Litwiejko - od nazwy Litwa.

Litwienianko - od nazwy Litwa.

Litwienienko - od nazwy Litwa.

Litwieniuk - od nazwy Litwa.

Litwienko - od nazwy Litwa.

Litwik - od nazwy Litwa.

Litwin - 1389 od nazwy Litwa, Litwin.

Litwincew - od nazwy Litwa, Litwin.

Litwincewa - od nazwy Litwa, Litwin.

Litwinczuk - od nazwy Litwa, Litwin.

Litwinczyk - od nazwy Litwa, Litwin.

Litwineczko - od nazwy Litwa, Litwin.

Litwinek - 1487 od nazwy Litwa, Litwin.

Litwinenko - od nazwy Litwa, Litwin.

Litwiniak - 1666 od nazwy Litwa, Litwin.

Litwiniarz - od nazwy Litwa, Litwin.

Litwiniec - od nazwy Litwa, Litwin.

Litwinienko - od nazwy Litwa, Litwin.

Litwinik - od nazwy Litwa, Litwin.

Litwinionek - od nazwy Litwa, Litwin.

Litwinionok - od nazwy Litwa, Litwin.

Litwinior - od nazwy Litwa, Litwin.

Litwiniszyn - od nazwy Litwa, Litwin.

Litwiniuk - od nazwy Litwa, Litwin.

Litwink - od nazwy Litwa, Litwin.

Litwinka - od nazwy Litwa, Litwin.

Litwinkiewicz - od nazwy Litwa, Litwin.

Litwinko - od nazwy Litwa, Litwin.

Litwin-Mielczarek - złożenia brak; Litwin 1389 od nazwy Litwa, Litwin; Mielczarek od staropolskiego mielcarz ‘słodownik, piwowar’.

Litwinow - od nazwy Litwa, Litwin.

Litwinowicz - 1374 od nazwy Litwa, Litwin.

Litwinowski - 1452 od nazwy Litwa, Litwin.

Litwinów - od nazwy Litwa, Litwin.

Litwinski - od nazwy Litwa, Litwin.

Litwin-Staszewski - złożenia brak; Litwin 1389 od nazwy Litwa, Litwin; Staszewski 1455 od nazwy miejscowej Staszów (kilka miejscowości).

Litwińcew - od nazwy Litwa, Litwin.

Litwińczak - od nazwy Litwa, Litwin.

Litwińczuk - od nazwy Litwa, Litwin.

Litwińczyk - od nazwy Litwa, Litwin.

Litwiński - od nazwy Litwa, Litwin.

Litwionek - od nazwy Litwa, Litwin.

Litwiszyn - od nazwy Litwa.

Litwitz - od nazwy Litwa.

Litwiuczuk - prawdopodobnie od nazwy Litwa, Litwin.

Litwiz - prawdopodobnie od nazwy Litwa, Litwin.

Litwnicka - prawdopodobnie od nazwy Litwa, Litwin.

Litwoch - od nazwy Litwa.

Litwoczenko - od nazwy Litwa.

Litwon - od nazwy Litwa, Litwin.

Litwonow - od nazwy Litwa, Litwin.

Litwoński - od nazwy Litwa, Litwin.

Litwora - od nazwy Litwa.

Litwornia - od nazwy Litwa.

Litworowski - od nazwy Litwa.

Litworski - od nazwy Litwa.

Litwosz - 1397 od nazwy Litwa.

Litwoszek - 1477 od nazwy Litwa.

Litwusz - 1454 od nazwy Litwa.

Lity - od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor.

Litych - od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor.

Litychowski - od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor.

Lityński - 1432 od nazwy miejscowej Lutynia (kilka wsi, Wielkopolska).

Lityński - od luty ‘mocny’, od staropolskiego lutować się ‘litować się’, od imion złożonych typu Lutobor.

Litz - od lice, lica ‘twarz’ lub od gwarowego lica ‘lejc’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Litz.

Litza - od lice, lica ‘twarz’ lub od gwarowego lica ‘lejc’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Litz.

Litzan - prawdopodobnie od lice, lica ‘twarz’ lub od gwarowego lica ‘lejc’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Litz.

Litzau - prawdopodobnie od lice, lica ‘twarz’ lub od gwarowego lica ‘lejc’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Litz.

Litzbach - prawdopodobnie od lice, lica ‘twarz’ lub od gwarowego lica ‘lejc’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Litz.

Litzbarski - od nazwy miejscowej Lidzbark (ciechanowskie, olsztyńskie).

Litzbenko - prawdopodobnie od lice, lica ‘twarz’ lub od gwarowego lica ‘lejc’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Litz.

Litzborski - od nazwy miejscowej Lidzbark (ciechanowskie, olsztyńskie).

Litze - od lice, lica ‘twarz’ lub od gwarowego lica ‘lejc’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Litz.

Litzenberg - prawdopodobnie od lice, lica ‘twarz’ lub od gwarowego lica ‘lejc’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Litz.

Litzenberger - prawdopodobnie od lice, lica ‘twarz’ lub od gwarowego lica ‘lejc’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Litz.

Litzka - od lice, lica ‘twarz’ lub od gwarowego lica ‘lejc’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Litz.

Litzke - od lice, lica ‘twarz’ lub od gwarowego lica ‘lejc’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Litz.

Litzman - od niemieckiej nazwy osobowej Lietzmann lub od liczman ‘blaszka, żeton używany w grze’.

Litzmann - od niemieckiej nazwy osobowej Lietzmann lub od liczman ‘blaszka, żeton używany w grze’.

Litzmański - od niemieckiej nazwy osobowej Lietzmann lub od liczman ‘blaszka, żeton używany w grze’.

Litzner - prawdopodobnie od lice, lica ‘twarz’ lub od gwarowego lica ‘lejc’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Litz.

Litzon - prawdopodobnie od lice, lica ‘twarz’ lub od gwarowego lica ‘lejc’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Litz.

Liwa - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwach - 1494 od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwacki - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwacz - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwaj - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwak - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwalski - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwan - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwandowski - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwanowski - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwański - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwar - od lewar, liwar ‘przyrząd do podnoszenia ciężarów’.

Liwara - od lewar, liwar ‘przyrząd do podnoszenia ciężarów’.

Liwarowski - od lewar, liwar ‘przyrząd do podnoszenia ciężarów’.

Liwarski - od lewar, liwar ‘przyrząd do podnoszenia ciężarów’.

Liwartowski - prawdopodobnie od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwarz - od lewar, liwar ‘przyrząd do podnoszenia ciężarów’.

Liwas - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwcz - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwcza - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwczak - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwczan - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwczuk - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwczycki - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwczyński - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwecki - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwej - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwek - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwen - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwenda - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwendowski - od lawenda ‘roślina o silnym zapachu, stosowana do wyrobu perfum’.

Liwenza - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liweń - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwera - od lewar, liwar ‘przyrząd do podnoszenia ciężarów’.

Liwerczyk - od lewar, liwar ‘przyrząd do podnoszenia ciężarów’.

Liwerski - od lewar, liwar ‘przyrząd do podnoszenia ciężarów’.

Liwiak - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwiarski - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwic - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwicki - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwiecki - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwienia - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwieniec - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwieniecki - 1711 od nazwy miejscowej Liwieniec (elbląskie, gmina Prabuty).

Liwień - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwiera - od lewar, liwar ‘przyrząd do podnoszenia ciężarów’.

Liwierski - od lewar, liwar ‘przyrząd do podnoszenia ciężarów’.

Liwin - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwina - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwiniec - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwiński - od nazwy miejscowej Liwin (płockie, gmina Mała Wieś).

Liwirski - od lewar, liwar ‘przyrząd do podnoszenia ciężarów’.

Liwk - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwka - 1456 od gwarowego liwka ‘pieszczotkiwe nazwanie gęsi’.

Liwkiewicz - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwko - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwkowicz - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwkowski - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwnia - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwnicz - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwo - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwoch - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwocha - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwochowski - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwocz - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwoczko - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwon - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwoń - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwor - od lewar, liwar ‘przyrząd do podnoszenia ciężarów’.

Liwora - od lewar, liwar ‘przyrząd do podnoszenia ciężarów’.

Liworski - od lewar, liwar ‘przyrząd do podnoszenia ciężarów’.

Liworz - od lewar, liwar ‘przyrząd do podnoszenia ciężarów’.

Liwoski - od lewar, liwar ‘przyrząd do podnoszenia ciężarów’.

Liwosz - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwot - od lewar, liwar ‘przyrząd do podnoszenia ciężarów’.

Liwotow - od lewar, liwar ‘przyrząd do podnoszenia ciężarów’.

Liwowski - od lewar, liwar ‘przyrząd do podnoszenia ciężarów’.

Liwski - 1409 od nazwy miejscowej Liw (siedleckie, gmina Liw).

Liwszic - od lewar, liwar ‘przyrząd do podnoszenia ciężarów’.

Liwszyc - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwszytz - od lewar, liwar ‘przyrząd do podnoszenia ciężarów’.

Liwtin - prawdopodobnie od Litwin.

Liwtinko - prawdopodobnie od Litwin.

Liwtińczuk - prawdopodobnie od Litwin.

Liwus - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwuś - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwy - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liwyj - od staropolskiego przeliwać ‘przelewać’, liwa ‘wołanie na gęsi’.

Liza - od lizać.

Lizacki - 1681– od lizać.

Lizaczyk - 1683 od lizać.

Lizaj - od lizać.

Lizak - 1576 od lizać lub od lizak.

Lizakowski - od lizać.

Lizał - od lizać.

Lizała - od lizać.

Lizałka XVII w. - od lizać.

Lizan - od lizać.

Lizankiewicz - od lizać.

Lizanowicz - od lizać.

Lizanowski - od lizać.

Lizański - od lizać.

Lizardo - prawdopodobnie od lizać.

Lizarowski - prawdopodobnie od lizać.

Lizarski - prawdopodobnie od lizać.

Lizawa - XIV w. od lizać.

Lizega - od lizać.

Lizek - od lizać.

Lizenga - od lizać.

Lizeński - prawdopodobnie od lizać.

Lizer - prawdopodobnie od lizać.

Lizewicz - od lizać.

Lizewski - od lizać.

Lizęga - od lizać.

Lizia - od lizać.

Liziak - od lizać.

Liziakowski - od lizać.

Liziek - od lizać.

Lizieniewicz - od lizać.

Lizień - 1581 od lizać.

Liziewski - od lizać.

Lizik - od lizać.

Lizikowski - od lizać.

Lizin - od lizać.

Lizinczyk - od lizać.

Liziniewicz - od lizać.

Lizinikiewicz - od lizać.

Liziń - od lizać.

Lizińczyk - od lizać.

Liziński - od lizać.

Lizio - od lizać.

Liziorek - od lizać.

Lizis - od lizać.

Liziuk - od lizać.

Lizius - prawdopodobnie od lizać.

Lizjus - prawdopodobnie od lizać.

Lizjusz - prawdopodobnie od lizać.

Lizner - prawdopodobnie od lizać.

Lizniewicz - prawdopodobnie od lizać.

Lizń - prawdopodobnie od lizać.

Lizoch - od lizać.

Lizogub - od lizać.

Lizok - od lizać.

Lizon - od lizać.

Lizoniak - 1789 od lizać.

Lizoń - 1641 od lizać; od dawnego lizoń ‘pochlebca’.

Lizończyk - od lizać.

Lizowski - prawdopodobnie od lizać.

Lizukow - od lizać.

Lizul - od lizać.

Lizuł - od lizać.

Lizun - od lizać.

Lizuniec - od lizać.

Lizuń - od lizać.

Lizura - od lizać.

Lizuraj - od lizać.

Lizurej - od lizać.

Lizurejski - od lizać.

Lizurek - od lizać.

Lizurkiewicz - od lizać.

Lizury - od lizać.

Lizut - od lizać.

Lizynczyk - prawdopodobnie od lizać.

Lizynosowic - 1452 od lizać.

Lizyraj - od lizać.

Liźniewicz - od lizać.

Liżak - od lizać.

Liżakowski - od lizać.

Liżeński - prawdopodobnie od lizać.

Liżewski - od lizać.

Liżniewicz - od lizać.

Liżoń - od lizać.

Liżowski - prawdopodobnie od lizać.

Liżun - od lizać.

Liżurek - od lizać.

Liżybaba - 1443 od lizać.

Liżygęba - 1459 od lizać.

Liżyński - od lizać.

Liżyosła - 1428 od lizać.

Lniak - od len, od przymiotnika lniany.

Lniak - prawdopodobnie od len, od przymiotnika lniany.

Lniana - od len, od przymiotnika lniany.

Lniany - od len, od przymiotnika lniany.

Lniarski - od len, od przymiotnika lniany.

Lniski - prawdopodobnie od len, od przymiotnika lniany.

Lob - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Loba - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Lobacz - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Lobak - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Lobanoff - prawdopodobnie od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Lobanow - prawdopodobnie od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Lobarski - prawdopodobnie od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Lobart - prawdopodobnie od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Lobasiewicz - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Lobaszczuk - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Lobażewicz - prawdopodobnie od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Lobda - prawdopodobnie od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Lobdowski - prawdopodobnie od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Löbel - 1744 od niemieckich nazw osobowych Lebel, Löbel, te od imienia Leupold.

Lobenc - prawdopodobnie od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Lobenz - prawdopodobnie od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Lober - prawdopodobnie od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Lobermajer - prawdopodobnie od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Loberski - prawdopodobnie od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Lobert - prawdopodobnie od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Lobes - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Lobiecki - prawdopodobnie od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Lobiedź - prawdopodobnie od łabędź ‘ptak z rodziny kaczkowatych’.

Lobik - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Lobitz - prawdopodobnie od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Lobka - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Lobko - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Lobman - prawdopodobnie od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Lobmeyer - prawdopodobnie od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Löbnitz - prawdopodobnie od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Lobo - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Lobocki - prawdopodobnie od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Loboda - prawdopodobnie od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Lobodas - prawdopodobnie od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Lobodowski - prawdopodobnie od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Lobodziński - prawdopodobnie od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Loborowicz - prawdopodobnie od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Loborowski - prawdopodobnie od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Lobos - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Loboś - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Lobota - prawdopodobnie od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Lobotka - prawdopodobnie od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Lobotzki - prawdopodobnie od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Lobowiecki - prawdopodobnie od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Lobowski - prawdopodobnie od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Lobrenc - prawdopodobnie od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Lobrow - prawdopodobnie od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Lobry - prawdopodobnie od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Lobryk - prawdopodobnie od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Lobuda - prawdopodobnie od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Lobudziński - prawdopodobnie od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Loburski - prawdopodobnie od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Lobus - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Lobuś - od ukraińskiego łob ‘łeb’, od staropolskiego łobuzie ‘chwasty, zarośla’., łoboda ‘roślina lebioda’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Lob.

Lobzin - prawdopodobnie od lebioda, łoboda ‘gatunek rośliny’, też ‘wątły człowiek’.

Loc - od niemieckiej nazwy osobowej Lotz, ta od imienia Hlüdwig.

Locek - od niemieckiej nazwy osobowej Lotz, ta od imienia Hlüdwig.

Loch - 1391 od loch ‘jama, piwnica’, od niemieckiej nazwy osobowej Loch.

Lochajewski - prawdopodobnie od loch ‘jama, piwnica’, od niemieckiej nazwy osobowej Loch.

Lochanowicz - prawdopodobnie od loch ‘jama, piwnica’, od niemieckiej nazwy osobowej Loch.

Lochański - prawdopodobnie od loch ‘jama, piwnica’, od niemieckiej nazwy osobowej Loch.

Lochar - od loch ‘jama, piwnica’, od niemieckiej nazwy osobowej Loch.

Lochdański - prawdopodobnie od loch ‘jama, piwnica’, od niemieckiej nazwy osobowej Loch.

Loche - od loch ‘jama, piwnica’, od niemieckiej nazwy osobowej Loch.

Lochen - od niemieckiej nazwy osobowej Lochner, ta od imienia Lochen.

Locher - prawdopodobnie od loch ‘jama, piwnica’, od niemieckiej nazwy osobowej Loch.

Lochert - prawdopodobnie od loch ‘jama, piwnica’, od niemieckiej nazwy osobowej Loch.

Löchert - prawdopodobnie od loch ‘jama, piwnica’, od niemieckiej nazwy osobowej Loch.

Lochima - prawdopodobnie od loch ‘jama, piwnica’, od niemieckiej nazwy osobowej Loch.

Lochin - prawdopodobnie od loch ‘jama, piwnica’, od niemieckiej nazwy osobowej Loch.

Lochka - prawdopodobnie od loch ‘jama, piwnica’, od niemieckiej nazwy osobowej Loch.

Lochki - prawdopodobnie od loch ‘jama, piwnica’, od niemieckiej nazwy osobowej Loch.

Lochmajer - prawdopodobnie od loch ‘jama, piwnica’, od niemieckiej nazwy osobowej Loch.

Lochman - od niemieckiej nazwy osobowej Lochmann, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loch ‘jama, nora’ lub ze średnio-wysoko-niemieckiego löch ‘lasek’.

Lochmann - od niemieckiej nazwy osobowej Lochmann, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loch ‘jama, nora’ lub ze średnio-wysoko-niemieckiego löch ‘lasek’.

Lochmanowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Lochmann, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loch ‘jama, nora’ lub ze średnio-wysoko-niemieckiego löch ‘lasek’.

Lochmański - od niemieckiej nazwy osobowej Lochmann, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loch ‘jama, nora’ lub ze średnio-wysoko-niemieckiego löch ‘lasek’.

Lochna - od loch ‘jama, piwnica’, od niemieckiej nazwy osobowej Loch.

Lochner - 1796 od niemieckiej nazwy osobowej Lochner, ta od imienia Lochen.

Lochniak - od loch ‘jama, piwnica’, od niemieckiej nazwy osobowej Loch.

Lochno - od loch ‘jama, piwnica’, od niemieckiej nazwy osobowej Loch.

Lochny - od loch ‘jama, piwnica’, od niemieckiej nazwy osobowej Loch.

Locho - od loch ‘jama, piwnica’, od niemieckiej nazwy osobowej Loch.

Lochocki - od loch ‘jama, piwnica’, od niemieckiej nazwy osobowej Loch.

Lochon - od loch ‘jama, piwnica’, od niemieckiej nazwy osobowej Loch.

Lochota - od loch ‘jama, piwnica’, od niemieckiej nazwy osobowej Loch.

Lochowicz - od loch ‘jama, piwnica’, od niemieckiej nazwy osobowej Loch.

Lochowoj - od loch ‘jama, piwnica’, od niemieckiej nazwy osobowej Loch.

Lochowski - prawdopodobnie od loch ‘jama, piwnica’, od niemieckiej nazwy osobowej Loch.

Lochszmyt - prawdopodobnie od loch ‘jama, piwnica’, od niemieckiej nazwy osobowej Loch.

Lochsztet - prawdopodobnie od loch ‘jama, piwnica’, od niemieckiej nazwy osobowej Loch.

Locht - prawdopodobnie od loch ‘jama, piwnica’, od niemieckiej nazwy osobowej Loch.

Lochtern - prawdopodobnie od loch ‘jama, piwnica’, od niemieckiej nazwy osobowej Loch.

Lochwinowicz - prawdopodobnie od loch ‘jama, piwnica’, od niemieckiej nazwy osobowej Loch.

Lochy - od loch ‘jama, piwnica’, od niemieckiej nazwy osobowej Loch.

Lociński - od niemieckiej nazwy osobowej Lotz, ta od imienia Hlüdwig.

Lock - od niemieckiej nazwy osobowej Lotz, ta od imienia Hlüdwig.

Locker - od niemieckiej nazwy osobowej Lotz, ta od imienia Hlüdwig.

Locki - od niemieckiej nazwy osobowej Lotz, ta od imienia Hlüdwig.

Locko - od niemieckiej nazwy osobowej Lotz, ta od imienia Hlüdwig.

Locman - od niemieckiej nazwy osobowej Lotz, ta od imienia Hlüdwig.

Loćko - od niemieckiej nazwy osobowej Lotz, ta od imienia Hlüdwig.

Loda - od lód, od nazwy osobowej Lodwik, od niemieckiej nazwy osobowej Lod, od imienia Leokadia.

Lodak - od lód, od nazwy osobowej Lodwik, od niemieckiej nazwy osobowej Lod, od imienia Leokadia.

Lodański - prawdopodobnie od lód, od nazwy osobowej Lodwik, od niemieckiej nazwy osobowej Lod, od imienia Leokadia.

Lodarski - od prawdopodobnie ód, od nazwy osobowej Lodwik, od niemieckiej nazwy osobowej Lod, od imienia Leokadia.

Lodczyk - od lód, od nazwy osobowej Lodwik, od niemieckiej nazwy osobowej Lod, od imienia Leokadia.

Lodd - od prawdopodobnie ód, od nazwy osobowej Lodwik, od niemieckiej nazwy osobowej Lod, od imienia Leokadia.

Loddach - od prawdopodobnie ód, od nazwy osobowej Lodwik, od niemieckiej nazwy osobowej Lod, od imienia Leokadia.

Lodecki - od prawdopodobnie ód, od nazwy osobowej Lodwik, od niemieckiej nazwy osobowej Lod, od imienia Leokadia.

Lodek - od lód, od nazwy osobowej Lodwik, od niemieckiej nazwy osobowej Lod, od imienia Leokadia.

Lodian - od prawdopodobnie ód, od nazwy osobowej Lodwik, od niemieckiej nazwy osobowej Lod, od imienia Leokadia.

Lodka - od lód, od nazwy osobowej Lodwik, od niemieckiej nazwy osobowej Lod, od imienia Leokadia.

Lodkiewicz - od lód, od nazwy osobowej Lodwik, od niemieckiej nazwy osobowej Lod, od imienia Leokadia.

Lodko - od lód, od nazwy osobowej Lodwik, od niemieckiej nazwy osobowej Lod, od imienia Leokadia.

Lodkowski - od lód, od nazwy osobowej Lodwik, od niemieckiej nazwy osobowej Lod, od imienia Leokadia.

Lödl - od prawdopodobnie ód, od nazwy osobowej Lodwik, od niemieckiej nazwy osobowej Lod, od imienia Leokadia.

Lodo - 1444 od lód, od nazwy osobowej Lodwik, od niemieckiej nazwy osobowej Lod, od imienia Leokadia.

Lodolo - od lód, od nazwy osobowej Lodwik, od niemieckiej nazwy osobowej Lod, od imienia Leokadia.

Lodoń - od lód, od nazwy osobowej Lodwik, od niemieckiej nazwy osobowej Lod, od imienia Leokadia.

Lodorski - od prawdopodobnie ód, od nazwy osobowej Lodwik, od niemieckiej nazwy osobowej Lod, od imienia Leokadia.

Lodorzyński - od prawdopodobnie ód, od nazwy osobowej Lodwik, od niemieckiej nazwy osobowej Lod, od imienia Leokadia.

Lodowicki - od prawdopodobnie ód, od nazwy osobowej Lodwik, od niemieckiej nazwy osobowej Lod, od imienia Leokadia.

Lodowski - od lód, od nazwy osobowej Lodwik, od niemieckiej nazwy osobowej Lod, od imienia Leokadia.

Lodożyński - od prawdopodobnie ód, od nazwy osobowej Lodwik, od niemieckiej nazwy osobowej Lod, od imienia Leokadia.

Loduchowski - od prawdopodobnie ód, od nazwy osobowej Lodwik, od niemieckiej nazwy osobowej Lod, od imienia Leokadia.

Lodwich - od imienia Ludwik. Imię o genezie germańskiej, od hlud ‘sławny’ + wig ‘walka’. W Polsce notowane od XIII wieku, wykazywało znaczne wahania fonetyczne. Obok postaci Ludwik spotyka się Łodwik, Łodwik, Lodwich, Łodwig, Lodwig, Ludwich.

Lodwicki - od imienia Ludwik. Imię o genezie germańskiej, od hlud ‘sławny’ + wig ‘walka’. W Polsce notowane od XIII wieku, wykazywało znaczne wahania fonetyczne. Obok postaci Ludwik spotyka się Łodwik, Łodwik, Lodwich, Łodwig, Lodwig, Ludwich.

Lodwig - od imienia Ludwik. Imię o genezie germańskiej, od hlud ‘sławny’ + wig ‘walka’. W Polsce notowane od XIII wieku, wykazywało znaczne wahania fonetyczne. Obok postaci Ludwik spotyka się Łodwik, Łodwik, Lodwich, Łodwig, Lodwig, Ludwich.

Lodwik - od imienia Ludwik. Imię o genezie germańskiej, od hlud ‘sławny’ + wig ‘walka’. W Polsce notowane od XIII wieku, wykazywało znaczne wahania fonetyczne. Obok postaci Ludwik spotyka się Łodwik, Łodwik, Lodwich, Łodwig, Lodwig, Ludwich.

Lodynia - od lód, od nazwy osobowej Lodwik, od niemieckiej nazwy osobowej Lod, od imienia Leokadia.

Lodziak - od lód, od nazwy osobowej Lodwik, od niemieckiej nazwy osobowej Lod, od imienia Leokadia.

Lodzian - od lód, od nazwy osobowej Lodwik, od niemieckiej nazwy osobowej Lod, od imienia Leokadia.

Lodziata - od lód, od nazwy osobowej Lodwik, od niemieckiej nazwy osobowej Lod, od imienia Leokadia.

Lodziato - od lód, od nazwy osobowej Lodwik, od niemieckiej nazwy osobowej Lod, od imienia Leokadia.

Lodziewski - od prawdopodobnie ód, od nazwy osobowej Lodwik, od niemieckiej nazwy osobowej Lod, od imienia Leokadia.

Lodzig - od prawdopodobnie ód, od nazwy osobowej Lodwik, od niemieckiej nazwy osobowej Lod, od imienia Leokadia.

Lodzik - od lód, od nazwy osobowej Lodwik, od niemieckiej nazwy osobowej Lod, od imienia Leokadia.

Lodzin - od lód, od nazwy osobowej Lodwik, od niemieckiej nazwy osobowej Lod, od imienia Leokadia.

Lodziński - od lód, od nazwy osobowej Lodwik, od niemieckiej nazwy osobowej Lod, od imienia Leokadia.

Loebl - od niemieckich nazw osobowych Lebel, Löbel, te od imienia Leupold.

Loeper - od średnio-dolno-niemieckiego lepper ‘łaciarz, krawiec’.

Loepke - od średnio-dolno-niemieckiego lepper ‘łaciarz, krawiec’.

Loepp - od średnio-dolno-niemieckiego lepper ‘łaciarz, krawiec’.

Loewe-Kiedrowski - złożenia brak; Loewe brak; Kiedrowski 1673 od nazwy miejscowej Kiedrowice (słupskie, gmina Lipnica) i Kiedrowo (pilskie, gmina Wągrowiec).

Loferski - od laufer ‘biegacz, pachołek biegnący przed powozem’.

Loffer - od laufer ‘biegacz, pachołek biegnący przed powozem’.

Loga - od staropolskiego loga ‘beczka’.

Logaciuk - od staropolskiego loga ‘beczka’.

Logaj - od staropolskiego loga ‘beczka’.

Logan - 1369 od staropolskiego loga ‘beczka’.

Logański - od staropolskiego loga ‘beczka’.

Logas - od staropolskiego loga ‘beczka’.

Loga-Sowiński - złożenia brak; Loga od staropolskiego loga ‘beczka’; Sowiński 1432 od nazw miejscowych Sowin, Sowiny, Sowiniec (kilka wsi).

Logay - prawdopodobnie od staropolskiego loga ‘beczka’.

Logdański - od staropolskiego loga ‘beczka’.

Loge - prawdopodobnie od staropolskiego loga ‘beczka’.

Logel - prawdopodobnie od staropolskiego loga ‘beczka’.

Loger - prawdopodobnie od staropolskiego loga ‘beczka’.

Loges - prawdopodobnie od staropolskiego loga ‘beczka’.

Logewa - od staropolskiego loga ‘beczka’.

Logieta - prawdopodobnie od staropolskiego loga ‘beczka’.

Logiewa, m. - od staropolskiego loga ‘beczka’.

Logika - 1494 od logika.

Login - od staropolskiego loga ‘beczka’.

Logiński - od staropolskiego loga ‘beczka’.

Logner - prawdopodobnie od staropolskiego loga ‘beczka’.

Logofet - prawdopodobnie od staropolskiego loga ‘beczka’.

Logoń - od staropolskiego loga ‘beczka’.

Logowski - prawdopodobnie od staropolskiego loga ‘beczka’.

Loguin - prawdopodobnie od staropolskiego loga ‘beczka’.

Logun - prawdopodobnie od staropolskiego loga ‘beczka’.

Logutko - prawdopodobnie od staropolskiego loga ‘beczka’.

Lohinowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Lochmann, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loch ‘jama, nora’ lub ze średnio-wysoko-niemieckiego löch ‘lasek’.

Lohman - od niemieckiej nazwy osobowej Lochmann, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loch ‘jama, nora’ lub ze średnio-wysoko-niemieckiego löch ‘lasek’.

Lohmann - od niemieckiej nazwy osobowej Lochmann, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego loch ‘jama, nora’ lub ze średnio-wysoko-niemieckiego löch ‘lasek’.

Loi - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Loik - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Loin - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Lojewski - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Lojowski - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Lojtczak - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Lojtek - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Lojza - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Lojze - od łój ‘tłuszcz zwierzęcy’.

Lok - od lok ‘pukiel włosów’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Locke.

Loka - 1582 od lok ‘pukiel włosów’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Locke.

Lokai - od lokaj, dawniej też łokaj.

Lokaj - 1606 od lokaj, dawniej też łokaj.

Lokajczyk - 1690 od lokaj, dawniej też łokaj.

Lokajenko - od lokaj, dawniej też łokaj.

Lokajewski - od lokaj, dawniej też łokaj.

Lokajski - od lokaj, dawniej też łokaj.

Lokan - prawdopodobnie od lok ‘pukiel włosów’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Locke.

Lokanc - prawdopodobnie od lok ‘pukiel włosów’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Locke.

Lokarowicz - prawdopodobnie od lok ‘pukiel włosów’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Locke.

Lokas - prawdopodobnie od lok ‘pukiel włosów’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Locke.

Lokat - 1635 od staropolskiego lokat ‘zastępca nauczyciela’.

Lokay - prawdopodobnie od lokaj, dawniej też łokaj.