Nazwiska na literę Ku - Ky wraz z uzupełnieniem literki K

Kub - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Kuba - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Kubac - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Kubaca - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Kubacewicz - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Kubaciewicz - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Kubacik - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Kubaciński - od nazwy miejscowej Kubaczyn (poznańskie, gmina Granowo).

Kubacki - 1433 od nazwy miejscowej Kubaczyn (poznańskie, gmina Granowo).

Kubaczyński - 1393 od nazwy miejscowej Kubaczyn (poznańskie, gmina Granowo).

Kubanek - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw;

Kubanek-Sałaga - złożenia brak; Kubanek od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw; Sałaga od sałaga ‘nicpoń, włóczęga’.

Kubarycz-Hoszowski - złożenia brak; Kubarycz od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw; Hoszowski od imion na Go-, typu Gościmir, Gorzysław, Gościsław.

Kubaski - 1435 od nazwy miejscowej Kubaczyn (poznańskie, gmina Granowo).

Kubatzki - od nazwy miejscowej Kubaczyn (poznańskie, gmina Granowo).

Kubecki - od nazwy miejscowej Kubaczyn (poznańskie, gmina Granowo).

Kubel - od kubeł ‘naczynie na płyny’ lub od Jakub.

Kubela - od kubeł ‘naczynie na płyny’.

Kubelczuk - od kubeł ‘naczynie na płyny’.

Kubelec - od kubeł ‘naczynie na płyny’.

Kubelewicz - od kubeł ‘naczynie na płyny’.

Kubelka - od kubeł ‘naczynie na płyny’.

Kubelski - od kubeł ‘naczynie na płyny’.

Kubeł - 1240 od kubeł ‘naczynie na płyny’.

Kubełka - od kubeł ‘naczynie na płyny’.

Kubełuk - od kubeł ‘naczynie na płyny’.

Kuberski - 1626 od nazwy miejscowej Kubra (łomżyńskie, gmina Jedwabne).

Kubert - od imienia Hubert. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie. Pochodzi od hugu ‘rozum’ + bert ‘sławny’.

Kubiak - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw;

Kubiak-Chwast - złożenia brak; Kubiak od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw; Chwast 1388 od chwast.

Kubiakowski - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw;

Kubiak-Smułka - złożenia brak; Kubiak od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw; Smułka w grupie nazwisk pochodzących od smoła ‘uboczny produkt suchej destylacji węgla lub drewna’, smolić ‘brudzić, powlekać smołą; palić’.

Kubicki - 1670 od nazwy miejscowej Kubice (kilka wsi).

Kubitzek– od nazwy miejscowej Kubice - (kilka wsi).

Kubla - 1459 od kubeł ‘naczynie na płyny’.

Kublak - od kubeł ‘naczynie na płyny’.

Kublas - od kubeł ‘naczynie na płyny’.

Kublewicz - od kubeł ‘naczynie na płyny’.

Kublic - 1498 od kubeł ‘naczynie na płyny’.

Kublicki - 1552 od nazwy miejscowej Kublicze (KrW).

Kubliczek - od kubeł ‘naczynie na płyny’.

Kublik - od kubeł ‘naczynie na płyny’.

Kublikowski - od kubeł ‘naczynie na płyny’.

Kublin - 1783 od kubeł ‘naczynie na płyny’.

Kubluk - od kubeł ‘naczynie na płyny’.

Kubłak - od kubeł ‘naczynie na płyny’.

Kubło - od kubeł ‘naczynie na płyny’.

Kubłowski - 1468 od nazwy miejscowej Kubłowo (włocławskie, gmina Chodecz).

Kubra - 1497 od nazwy miejscowej Kubra (łomżyńskie, gmina Jedwabne).

Kubracz - od kubrak ‘rodzaj wierzchniego okrycia, kurtka’.

Kubraczyński - od kubrak ‘rodzaj wierzchniego okrycia, kurtka’.

Kubrak - od kubrak ‘rodzaj wierzchniego okrycia, kurtka’.

Kubrakiewicz - od kubrak ‘rodzaj wierzchniego okrycia, kurtka’.

Kubrakowicz - od kubrak ‘rodzaj wierzchniego okrycia, kurtka’.

Kubrakowski - od kubrak ‘rodzaj wierzchniego okrycia, kurtka’.

Kubrat - od kubrak ‘rodzaj wierzchniego okrycia, kurtka’.

Kubrowski - od nazwy miejscowej Kubra (łomżyńskie, gmina Jedwabne).

Kubrski - 1497 od nazwy miejscowej Kubra (łomżyńskie, gmina Jedwabne).

Kuc - 1753 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kuca - 1763 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucab - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kucaba - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kucabała - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kucabiński - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kucabski - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kucach - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucaj - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucajda - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucak - 1780 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucal - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucala - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucalski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucał - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucała - 1679 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucan - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucanek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucap - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kucapski - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kucar - od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kucara - od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kucarz - od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kucberski - od nazwy miejscowej Kuczbork, dawniej Kruczbork (ciechanowskie, gmina Kuczbork-Osada).

Kucborski - 1500 od nazwy miejscowej Kuczbork, dawniej Kruczbork (ciechanowskie, gmina Kuczbork-Osada).

Kuc-Dzierżawski - złozenia brak; Kuc 1753 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz; Dzierżawski 1471 od nazwy miejscowej Dzierżawy (sieradzkie, gmina Wartkowice).

Kuceba - 1655 od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kucej - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucejewski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucejko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucek - 1786 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucel - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucela - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kuceł - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kuceła - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucen - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucenicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucenko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kuceń - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucer - od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kucera - od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kucero - od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kucerow - od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kucerski - od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kucewicz - 1666 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucfin - od kutwa ‘skąpiec’.

Kuch - 1413 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kucha - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchaciak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchacz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchaczewski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchaczyński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchaj - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchaja - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchajda - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchajewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchajewski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchalak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchalski - 1784– w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchał - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchała - 1394 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchan - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchanek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchaniak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchaniewski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchanik - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchanna - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchanny - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchanowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchanowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchanów - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchański - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchar - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kuchara - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kucharak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kucharariow - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kucharcz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kucharczak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kucharczk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kucharczuk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kucharczy - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kucharczyk - 1591 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kucharczyszyn - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kucharec - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kuchareczko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kucharek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kuchareł - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kucharenko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kucharenok - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kucharewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kucharewski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kucharkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kucharko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kucharkowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kucharo - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kucharonek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kucharowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kucharowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kucharski - 1395 od nazwy miejscowej Kucharzewo (KrW).

Kucharski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kucharuk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kucharycz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kucharyczyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kucharyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kucharyszyn - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kucharz - 1393 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kucharzak - 1711 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kucharzak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kucharzek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kucharzeński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kucharzewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kucharzewski - 1688 od nazwy miejscowej Kucharzewo (KrW).

Kucharzowic - 1451 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kucharzowski - 1636 od nazwy miejscowej Kucharzewo (KrW).

Kucharzów - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kucharzuk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kucharzyk - 1622 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kucharzyszyn - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kuchaski - od nazwy miejscowej Kucharzewo (KrW).

Kuchasz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kuchat - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchata - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchawik - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchawski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchażak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchażewski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchcewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchciak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchciakowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchcianek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchcicki - od nazwy miejscowej Kochcice (częstochowskie, gmina Kochanowice).

Kuchciewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchcik - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchciński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchciski - od nazwy miejscowej Kochcice (częstochowskie, gmina Kochanowice).

Kuchczyński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchejda - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchel - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchelbacher - od niemieckiej nazwy osobowej Kuchenbecker, ta od apelatywu Kuchenbäcker ‘piekarnia wypiekająca ciastka, placki’.

Kuchelski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchenbecker - od niemieckiej nazwy osobowej Kuchenbecker, ta od apelatywu Kuchenbäcker ‘piekarnia wypiekająca ciastka, placki’.

Kuchenbeker - od niemieckiej nazwy osobowej Kuchenbecker, ta od apelatywu Kuchenbäcker ‘piekarnia wypiekająca ciastka, placki’.

Kuchenbekier - od niemieckiej nazwy osobowej Kuchenbecker, ta od apelatywu Kuchenbäcker ‘piekarnia wypiekająca ciastka, placki’.

Kuchenecki - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchenna - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchenny - 1672 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od przymiotnika kuchenny.

Kucheński - 1734 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kucher - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kucherak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kucherowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kucherowsky - od nazwy miejscowej Kucharzewo (KrW).

Kucherski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kucherzewski - od nazwy miejscowej Kucharzewo (KrW).

Kuchewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kuchil - 1388 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchin - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchinka - 1567 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchiński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchl - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchla - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchlarz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchler - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Küchler - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchlewski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchlicki - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchlin - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchliński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchlo - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchła - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchm - od niemieckiej nazwy osobowej Kuch (en)mann.

Kuchma - od niemieckiej nazwy osobowej Kuch (en)mann.

Kuchmach - od niemieckiej nazwy osobowej Kuch (en)mann.

Kuchmacz - od niemieckiej nazwy osobowej Kuch (en)mann.

Kuchmaizter - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchman - od niemieckiej nazwy osobowej Kuch (en)mann.

Kuchmann - od niemieckiej nazwy osobowej Kuch (en)mann.

Kuchmański - od niemieckiej nazwy osobowej Kuch (en)mann.

Kuchmeister - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Küchmeister - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchmister - 1468 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchmistrz - 1478 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchn - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchna - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchnar - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchnecki - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchner - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchnia - 1470-80 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchniak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchniarczyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchniarz - 1528 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchnic - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchnicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchniczak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchniczek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchnierz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchniewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchnik - 1398 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchnikiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchnio - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchno - 1431 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchnowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kucho - 1406 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchorski - od nazwy miejscowej Kucharzewo (KrW).

Kuchowicz - 1643 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchra - od kuchra ‘wnętrzności ryby’.

Kuchrak - od kuchra ‘wnętrzności ryby’.

Kuchrczak - od kuchra ‘wnętrzności ryby’.

Kuchrczuk - od kuchra ‘wnętrzności ryby’.

Kuchrczyk - od kuchra ‘wnętrzności ryby’.

Kuchrek - od kuchra ‘wnętrzności ryby’.

Kuchrewicz - od kuchra ‘wnętrzności ryby’.

Kuchro - od chuchro ‘człowiek słabego zdrowia, mizerak’.

Kuchta - 140– w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.8

Kuchtan - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kuchtar - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kuchtara - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kuchtarski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kuchte - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kuchtelak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kuchter - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kuchtewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kuchtiak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kuchtiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kuchtin - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kuchtiuk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kuchto - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kuchtoś - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kuchtowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kuchtyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kuchtyn - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta; od kucharz.

Kuchyło - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchyna - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchynia - 1561 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchyno - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchyt - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuci - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć; od kucia ‘człowiek, który powoził u dziedzica’.

Kucia - 1594 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć; od kucia ‘człowiek, który powoził u dziedzica’.

Kuciaba - od kocierba, ze staropolskiego kocierpka ‘czeremcha’.

Kuciak - 1665 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć; od kucia ‘człowiek, który powoził u dziedzica’.

Kuciakiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć; od kucia ‘człowiek, który powoził u dziedzica’.

Kuciakowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć; od kucia ‘człowiek, który powoził u dziedzica’.

Kuciański - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć; od kucia ‘człowiek, który powoził u dziedzica’.

Kuciap - od kocierba, ze staropolskiego kocierpka ‘czeremcha’.

Kuciapa - od kocierba, ze staropolskiego kocierpka ‘czeremcha’.

Kuciapiński - od kocierba, ze staropolskiego kocierpka ‘czeremcha’.

Kuciapski - od kocierba, ze staropolskiego kocierpka ‘czeremcha’.

Kuciara - od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kuciarski - od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kucias - 1741 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć; od kucia ‘człowiek, który powoził u dziedzica’.

Kuciaś - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć; od kucia ‘człowiek, który powoził u dziedzica’.

Kuciba - od kocierba, ze staropolskiego kocierpka ‘czeremcha’.

Kucibowski - od kocierba, ze staropolskiego kocierpka ‘czeremcha’.

Kucicki - 1526 od nazwy miejscowej Kucice (ciechanowskie, gmina Dzierzążnia).

Kuciczek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć; od kucia ‘człowiek, który powoził u dziedzica’.

Kucieba - od kocierba, ze staropolskiego kocierpka ‘czeremcha’.

Kuciec - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć; od kucia ‘człowiek, który powoził u dziedzica’.

Kuciej - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć; od kucia ‘człowiek, który powoził u dziedzica’.

Kuciejczak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć; od kucia ‘człowiek, który powoził u dziedzica’.

Kuciejczyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć; od kucia ‘człowiek, który powoził u dziedzica’.

Kuciejewski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć; od kucia ‘człowiek, który powoził u dziedzica’.

Kuciejko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć; od kucia ‘człowiek, który powoził u dziedzica’.

Kuciejski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć; od kucia ‘człowiek, który powoził u dziedzica’.

Kuciek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć; od kucia ‘człowiek, który powoził u dziedzica’.

Kuciel - 1794 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucielski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć; od kucia ‘człowiek, który powoził u dziedzica’.

Kucieński - 1426 od nazwy miasta Kutno (płockie).

Kucier - od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kuciera - od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kucierba - od kocierba, ze staropolskiego kocierpka ‘czeremcha’.

Kucierski - od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kucierzyński - od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kucies - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć; od kucia ‘człowiek, który powoził u dziedzica’.

Kucieska - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć; od kucia ‘człowiek, który powoził u dziedzica’.

Kuciewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć; od kucia ‘człowiek, który powoził u dziedzica’.

Kuciewski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć; od kucia ‘człowiek, który powoził u dziedzica’.

Kucik - 1752 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucikiewicz - 1733 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucikowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć; od kucia ‘człowiek, który powoził u dziedzica’.

Kucikowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć; od kucia ‘człowiek, który powoził u dziedzica’.

Kuciło - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć; od kucia ‘człowiek, który powoził u dziedzica’.

Kucin - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć; od kucia ‘człowiek, który powoził u dziedzica’.

Kucina - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć; od kucia ‘człowiek, który powoził u dziedzica’.

Kucinas - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć; od kucia ‘człowiek, który powoził u dziedzica’.

Kuciniec - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć; od kucia ‘człowiek, który powoził u dziedzica’.

Kuciński - 1776 od nazwy miasta Kutno (płockie).

Kucio - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć; od kucia ‘człowiek, który powoził u dziedzica’.

Kuciol - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć; od kucia ‘człowiek, który powoził u dziedzica’.

Kuciołek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć; od kucia ‘człowiek, który powoził u dziedzica’.

Kucion - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć; od kucia ‘człowiek, który powoził u dziedzica’.

Kucior - od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kuciora - od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kucioras - od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kucipera - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kucipiński - od kocierba, ze staropolskiego kocierpka ‘czeremcha’.

Kucipski - od kocierba, ze staropolskiego kocierpka ‘czeremcha’.

Kucir - od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kucira - od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kuciski - 1436 od nazwy miejscowej Kutyszcze (KrW).

Kucisz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć; od kucia ‘człowiek, który powoził u dziedzica’.

Kuciuk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć; od kucia ‘człowiek, który powoził u dziedzica’.

Kuciukisz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć; od kucia ‘człowiek, który powoził u dziedzica’.

Kuciukowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć; od kucia ‘człowiek, który powoził u dziedzica’.

Kuciun - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć; od kucia ‘człowiek, który powoził u dziedzica’.

Kuciunka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć; od kucia ‘człowiek, który powoził u dziedzica’.

Kuck - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć; od kucia ‘człowiek, który powoził u dziedzica’.

Kuckarz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć; od kucia ‘człowiek, który powoził u dziedzica’.

Kucki - 1496 od nazwy miejscowej Kuczki (konińskie, gmina Uniejów).

Kucki - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć; od kucia ‘człowiek, który powoził u dziedzica’.

Kucko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kuckowski - od nazw miejscowych Kuczków, Kuczki, Kuczkowo (kilka wsi).

Kucko-Zajączkowski - złożenia brak; Kucko w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz; Zajączkowski 1387 od nazw miejscowych Zajączków (piotrkowskie, gmina Mniszków), Zajączkowo (poznańskie, gmina Pniewy).

Kucla - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucło - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucma - od staropolskiego kuczma ‘rodzaj czapki futrzanej’.

Kucmaczewski - od staropolskiego kuczma ‘rodzaj czapki futrzanej’.

Kucmaja - od staropolskiego kuczma ‘rodzaj czapki futrzanej’.

Kucman - od staropolskiego kuczma ‘rodzaj czapki futrzanej’.

Kucmann - od staropolskiego kuczma ‘rodzaj czapki futrzanej’.

Kucmański - od staropolskiego kuczma ‘rodzaj czapki futrzanej’.

Kucmar - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kucmarski - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kucmer - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kucmia - od staropolskiego kuczma ‘rodzaj czapki futrzanej’.

Kucmida - od staropolskiego kuczma ‘rodzaj czapki futrzanej’.

Kucmierczyk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kucmierowicz - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kucmierz - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kucmin - od staropolskiego kuczma ‘rodzaj czapki futrzanej’.

Kucmirz - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kucmus - od staropolskiego kuczma ‘rodzaj czapki futrzanej’.

Kucnarczyk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kucner - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kucnerowicz - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kucniak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucnik - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucob - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kucoba - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kucol - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucon - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucoń - 1742 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kuców - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucp - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kucpa - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kucpej - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kucper - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kucpera - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kucuba - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kucubała - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kucucha - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucucho - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucuczka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucuk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucula - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucuła - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucuń - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucwa - od kutwa ‘skąpiec’.

Kucwaj - od kutwa ‘skąpiec’.

Kucwal - od kutwa ‘skąpiec’.

Kucwał - od kutwa ‘skąpiec’.

Kucwiarz - od kutwa ‘skąpiec’.

Kucy - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucyba - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kucybala - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kucybała - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kucyga - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucyj - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucykiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucykowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucyków - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucyl - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucyła - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucyłyma - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucyn - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucyna - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucynda - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucyniak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucypała - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kucypara - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kucyper - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kucypera - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kucyrka - od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kucyszyn - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucz - 1391 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kucza - 1258 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczab - 1676 od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kuczaba - 1477 od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kuczabiński - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kuczabo - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kuczabowski - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kuczabski - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kuczaj - 1616 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczajda - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczajewski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczajowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczak - 1777 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczakowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kucza-Kuczyński - złożenia brak; Kucza 1258 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’; Kuczyński 1397– od nazwy miejscowej Kuczyn, Kuczyna (kilka wsi).

Kuczala - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczalski - 1728 od nazwy miejscowej Kuczały (ostrołęckie, gmina Małkinia Górna).

Kuczał - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczała - 1548 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczałaj - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczałek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczamer - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuczan - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczanowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczański - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczar - od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kuczara - 1627 od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kuczarczyk - od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kuczarek - od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kuczarski - od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kuczarzyk - od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kuczat - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczata - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczaty - 1687 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczba - 1711 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczberski - od nazwy miejscowej Kuczbork, dawniej Kruczbork (ciechanowskie, gmina Kuczbork-Osada).

Kuczborski - 1446 od nazwy miejscowej Kuczbork, dawniej Kruczbork (ciechanowskie, gmina Kuczbork-Osada).

Kuczeba - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kuczej - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczeja - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczejko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczek - 1166 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczeka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczel - 1497 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczela - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczelinis - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczeła - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczełło - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczembski - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kuczempski - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kuczemski - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kuczenczenko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczeń - 1476 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczeńko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczeński - 1784 od nazwy miejscowej Kuczyn, Kuczyna (kilka wsi).

Kuczepa - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kuczer - od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kuczera - 1567 od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kuczerak - od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kuczerawa - od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kuczerawcew - od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kuczerawy - od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kuczerba - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kuczerek - od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kuczerenko - od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kuczerha - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kuczerka - od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kuczerko - od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kuczero - od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kuczerow - od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kuczerowski - od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kuczerów - od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kuczerpa - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kuczerski - od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kuczeruk - od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kuczeryn - od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kuczeryna - od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kuczew - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczewicz - 1427 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczewski - 1446 od nazw miejscowych Kuczew, Kuczów, Kucze (kilka wsi).

Kuczębski - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kuczępa - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kuczępski - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kuczka - 1265 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczkau - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczke - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczkin - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczkowiak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczkowicz - 1792 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczkowski - 1394 od nazw miejscowych Kuczków, Kuczki, Kuczkowo (kilka wsi).

Kuczków - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczma - 1521 od staropolskiego kuczma ‘rodzaj czapki futrzanej’.

Kuczmaj - od staropolskiego kuczma ‘rodzaj czapki futrzanej’.

Kuczmaja - od staropolskiego kuczma ‘rodzaj czapki futrzanej’.

Kuczmajewski - od staropolskiego kuczma ‘rodzaj czapki futrzanej’.

Kuczmak - od staropolskiego kuczma ‘rodzaj czapki futrzanej’.

Kuczman - od staropolskiego kuczma ‘rodzaj czapki futrzanej’.

Kuczmanek - od staropolskiego kuczma ‘rodzaj czapki futrzanej’.

Kuczmanis - od staropolskiego kuczma ‘rodzaj czapki futrzanej’.

Kuczmann - od staropolskiego kuczma ‘rodzaj czapki futrzanej’.

Kuczmanycz - od staropolskiego kuczma ‘rodzaj czapki futrzanej’.

Kuczmański - od staropolskiego kuczma ‘rodzaj czapki futrzanej’.

Kuczmar - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuczmara - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuczmarczyk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuczmarek - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuczmarski - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuczmarz - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuczmarzewski - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuczmaszewski - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuczmaszewski - od staropolskiego kuczma ‘rodzaj czapki futrzanej’.

Kuczmejno - od staropolskiego kuczma ‘rodzaj czapki futrzanej’.

Kuczmenda - od staropolskiego kuczma ‘rodzaj czapki futrzanej’.

Kuczmer - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuczmera - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuczmerowicz - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuczmerski - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuczmiak - od staropolskiego kuczma ‘rodzaj czapki futrzanej’.

Kuczmiański - od staropolskiego kuczma ‘rodzaj czapki futrzanej’.

Kuczmiarczyk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuczmiennik - od staropolskiego kuczma ‘rodzaj czapki futrzanej’.

Kuczmier - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuczmierczuk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuczmierczyk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuczmierowicz - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuczmierowski - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuczmierz - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuczmierzyk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuczmik - od staropolskiego kuczma ‘rodzaj czapki futrzanej’.

Kuczmiński - od staropolskiego kuczma ‘rodzaj czapki futrzanej’.

Kuczmirowski - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuczmowski - od staropolskiego kuczma ‘rodzaj czapki futrzanej’.

Kuczmyło - od staropolskiego kuczma ‘rodzaj czapki futrzanej’.

Kuczna - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kucznarski - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuczner - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kucznera - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kucznerowicz - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuczneryk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuczniak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczniarski - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuczniarz - 1603 od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kucznier - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kucznierz - 1675 od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kucznierzyk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuczniesz - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuczniew - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kucznik - 1400 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kucznir - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuczny - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczo - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczob - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kuczoba - 1688 od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kuczok - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczołaj - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczołek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczon - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczonic - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczonik - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczonowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczoń - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczop - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kuczor - od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kuczora - od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kuczorkiewicz - od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kuczoro - od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kuczorski - od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kuczowic - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczowicz - 1394 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczowiec - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczowski - 1402 od nazw miejscowych Kuczew, Kuczów, Kucze (kilka wsi).

Kuczóra - od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kuczuba - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kuczuk - 1472 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczukow - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczuła - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczun - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczuń - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczuński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczur - od kocur ‘samiec kotki’.

Kuczur - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczura - od kocur ‘samiec kotki’.

Kuczurak - od kocur ‘samiec kotki’.

Kuczuro - od kocur ‘samiec kotki’.

Kuczurski - od kocur ‘samiec kotki’.

Kuczwa - od kutwa ‘skąpiec’.

Kuczwalski - 1763 od nazwy miejscowej Kuczwały (toruńskie, gmina Biskupiec).

Kuczwał - od kutwa ‘skąpiec’.

Kuczwar - od kutwa ‘skąpiec’.

Kuczwara - od kutwa ‘skąpiec’.

Kuczwarski - od kutwa ‘skąpiec’.

Kuczy - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczybała - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kuczyc - 1433 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczyj - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczyk - 1441 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczykowicz - 1441 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczyło - 1435 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczyn - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczyna - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczyniec - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczynko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczynski - od nazwy miejscowej Kuczyn, Kuczyna (kilka wsi).

Kuczyńko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczyński - 1397 od nazwy miejscowej Kuczyn, Kuczyna (kilka wsi).

Kuczyrka - od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kuczys - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczyś - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuć - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kućka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kućko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kućkowski - od nazw miejscowych Kuczków, Kuczki, Kuczkowo (kilka wsi).

Kućma - od staropolskiego kuczma ‘rodzaj czapki futrzanej’.

Kućmaja - od staropolskiego kuczma ‘rodzaj czapki futrzanej’.

Kućmański - od staropolskiego kuczma ‘rodzaj czapki futrzanej’.

Kućmiarowski - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kućmień - od staropolskiego kuczma ‘rodzaj czapki futrzanej’.

Kućmierczyk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kućmierowski - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kućmierski - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kućmierz - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kućmin - od staropolskiego kuczma ‘rodzaj czapki futrzanej’.

Kućmiński - od staropolskiego kuczma ‘rodzaj czapki futrzanej’.

Kućmirek - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kućmirowski - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kućmirski - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kućpiol - od gwarowego kuśpiel ‘krótki nóż’.

Kućwin - od kutwa ‘skąpiec’.

Kućwir - od kutwa ‘skąpiec’.

Kud - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kuda - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudaba - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudabo - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudach - 1767 w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudaciak - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudaciński - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudacki - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudaj - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudajczyk - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudajewski - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudak - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudaka - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudakiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudala - 1426 w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudalla - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudalski - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudała - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudałszyk - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudan - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudanek - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudanowicz - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudanowski - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudań - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudar - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudarczuk - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudarczyk - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudarenko - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudarewko - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudarewski - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudarski - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudaruk - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudas - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’; może od rumuńskiego codas ‘wlokący się w ogonie’.

Kudasiewicz - 1718 w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudasik - 1601 w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudasiński - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudasz - 1601 w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudaszewicz - 1721 w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudaszewski - 1748 od nazwy miejscowej Kudaszewice (wieś zagrodowa, kaliskie).

Kudaszkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudaszyn - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudaś - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudawa - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudawski - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kuday - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudczak - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudecki - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudej - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudejko - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudek - 1748 w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudel - 1465 od kudeł ‘włos’.

Kudela - 1765 od kudeł ‘włos’.

Kudelanko - od kudeł ‘włos’.

Kudelek - od kudeł ‘włos’.

Kudelicz - od kudeł ‘włos’.

Kudelik - od kudeł ‘włos’.

Kudelka - 1743 od kudeł ‘włos’.

Kudelko - 1781 od kudeł ‘włos’.

Kudella - od kudeł ‘włos’.

Kudelski - 1580 od nazwy miejscowej Kudelczyn (siedleckie, gmina Bielany).

Kudeł - od kudeł ‘włos’.

Kudełek - od kudeł ‘włos’.

Kudełka - 1679 od kudeł ‘włos’.

Kudełko - od kudeł ‘włos’.

Kudełło - od kudeł ‘włos’.

Kuden - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudenicz - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudeniec - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudeniuk - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudenko - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudeń - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kuder - 1625 w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudera - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kuderak - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kuderawiec - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kuderawski - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kuderczak - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kuderczyk - 1644 w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kuderewicz - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kuderewski - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kuderko - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kuderlaczek - od chudy.

Kuderlasek - od chudy.

Kuderna - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudernak - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudernowski - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kuderowicz - 1655 w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kuderowiec - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kuderowski - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kuderski - od nazwy miejscowej Kudry (białostockie, gmina Jabłoń).

Kudesz - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudewicz - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudirka - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudka - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudko - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudl - od kudeł ‘włos’.

Kudla - od kudeł ‘włos’.

Kudlacik - od kudeł ‘włos’.

Kudlacz - od kudeł ‘włos’.

Kudlak - 1634 od kudeł ‘włos’.

Kudlanek - od kudeł ‘włos’.

Kudlanko - od kudeł ‘włos’.

Kudlański - od kudeł ‘włos’.

Kudlarczyk - od kudeł ‘włos’.

Kudlarek - od kudeł ‘włos’.

Kudlarski - od kudeł ‘włos’.

Kudlarz - od kudeł ‘włos’.

Kudlarzyk - od kudeł ‘włos’.

Kudlaszczyk - od kudeł ‘włos’.

Kudlaszyk - od kudeł ‘włos’.

Kudlej - od kudeł ‘włos’.

Kudlek - od kudeł ‘włos’.

Kudler - od kudeł ‘włos’.

Kudlesz - od kudeł ‘włos’.

Kudlewicz - od kudeł ‘włos’.

Kudlewski - od kudeł ‘włos’.

Kudlich - od kudeł ‘włos’.

Kudlicz - 1647 od kudeł ‘włos’.

Kudlik - 1676 od kudeł ‘włos’.

Kudlikowski - od kudeł ‘włos’.

Kudlok - (Śl) od kudeł ‘włos’.

Kudlorz - od kudeł ‘włos’.

Kudła - 1399 od kudeł ‘włos’.

Kudłaciak - od kudeł ‘włos’.

Kudłacik - od kudeł ‘włos’.

Kudłaciok - (Śl) od kudeł ‘włos’.

Kudłaciuk - od kudeł ‘włos’.

Kudłacki - od kudeł ‘włos’.

Kudłacz - 1398 od kudeł ‘włos’; od kudłacz.

Kudłaczak - od kudeł ‘włos’.

Kudłaczek - 1596 od kudeł ‘włos’.

Kudłaczewski - od kudeł ‘włos’.

Kudłaczka - od kudeł ‘włos’.

Kudłaczyk - od kudeł ‘włos’.

Kudłaj - od kudeł ‘włos’.

Kudłak - od kudeł ‘włos’.

Kudłan - od kudeł ‘włos’.

Kudłana - od kudeł ‘włos’.

Kudłania - od kudeł ‘włos’.

Kudłaniec - od kudeł ‘włos’.

Kudłarz - 1672 od kudeł ‘włos’.

Kudłasiewicz - od kudeł ‘włos’.

Kudłasz - od kudeł ‘włos’.

Kudłaszczyk - od kudeł ‘włos’.

Kudłaszewicz - od kudeł ‘włos’.

Kudłaszyk - od kudeł ‘włos’.

Kudłata, m. - 1376 od kudeł ‘włos’.

Kudłaty - 1397– od kudeł ‘włos’.

Kudław - od kudeł ‘włos’.

Kudławiec - od kudeł ‘włos’.

Kudłek - 1426 od kudeł ‘włos’; od kudłek ‘kudłaty’.

Kudło - 1773 od kudeł ‘włos’.

Kudłocz - (Śl) od kudeł ‘włos’.

Kudłosz - od kudeł ‘włos’.

Kudłowicz - 1603 od kudeł ‘włos’.

Kudłowiec - od kudeł ‘włos’.

Kudłowski - 1651 od kudeł ‘włos’.

Kudłuczka - od kudeł ‘włos’.

Kudniak - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudnik - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudoba - od chudoba ‘chudość, ubóstwo’, z gwarowego ‘mienie, gospodarstwo, dobytek’.

Kudobiński - od chudoba ‘chudość, ubóstwo’, z gwarowego ‘mienie, gospodarstwo, dobytek’.

Kudoj - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudok - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudon - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudoń - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudor - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudorski - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudos - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudosiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudosz - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudoszyn - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudowicz - 1748 (KrW) w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudra - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudrach - 1606 w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudracz - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudraczow - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudraj - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudrak - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudran - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudraniec - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudrański - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudrarz - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudras - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudrasiński - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudraszew - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudraszow - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudraszów - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudrawcew - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudrawców - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudrawczuk - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudrawiec - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudrawlew - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudrawski - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudrej - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudrejko - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudrek - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudrel - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudrelak - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudrelek - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudrelik - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudrewicz - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudrisz - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudroń - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudroński - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudroś - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudrowczuk - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudrowicz - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudrowiec - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudruk - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudruś - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudrycki - XVIII w. od nazwy miejscowej Kudry (białostockie, gmina Jabłoń).

Kudrycz - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudryj - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudryk - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudrykiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudryl - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudrymski - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudryn - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudryński - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudrys - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudrysz - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudryś - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudrzański - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudrzeński - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudrzycki - od nazwy miejscowej Kudry (białostockie, gmina Jabłoń).

Kudrzyk - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudrzyn - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudrzyński - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kuduch - 1757 w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kuduk - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kuduła - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudułtowski - 1552 od nazwy miejscowej Kudułtowo, dziś Kodłutowo (ciechanowskie, gmina Raciąż).

Kudura - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudy - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudycz - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudyk - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudyka - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudył - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudyła - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudyma - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudymowicz - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudymowski - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudyn - 1444 (KrW) w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudyna - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudyniak - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudyniuk - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudynow - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudynowicz - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudynowski - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudynów - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudyń - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudyński - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudyra - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudys - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudyś - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudz - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudza - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudzak - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudzek - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudzelka - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudzewicz - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudzi - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudzia - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudziak - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudzian - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudziel - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudziela - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudzielin - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudzielka - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudzielko - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudziełka - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudziełko - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudzierko - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudzierski - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudziewicz - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudzik - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudzin - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudzinow - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudzinowicz - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudzinowski - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudziń - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudziński - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudzio - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudzior - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudzok - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudzyn - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudzyński - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kudź - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego kuditi ‘niszczyć’, por. rosyjskie kud ‘bies, szatan’, może też od kud, kuda ‘naśladowanie głosu kury’, też przekuda ‘przekora’.

Kufa - od kufa ‘duża drewniana beczka’.

Kufajew - od kufa ‘duża drewniana beczka’.

Kufal - od kufa ‘duża drewniana beczka’.

Kufalski - od kufa ‘duża drewniana beczka’.

Kufał - od kufa ‘duża drewniana beczka’.

Kufciak - od kufa ‘duża drewniana beczka’.

Kufciewicz - od kufa ‘duża drewniana beczka’.

Kufecki - od kufa ‘duża drewniana beczka’.

Kufej - od kufa ‘duża drewniana beczka’.

Kufel - 1774 od kufel ‘pękate naczynie z uchem na płyny’.

Kufelewski - od kufel ‘pękate naczynie z uchem na płyny’.

Kufelin - od kufel ‘pękate naczynie z uchem na płyny’.

Kufelnicki - od kufel ‘pękate naczynie z uchem na płyny’.

Kufelski - od kufel ‘pękate naczynie z uchem na płyny’.

Kufeł - od kufel ‘pękate naczynie z uchem na płyny’.

Kufer - od kufer ‘rodzaj skrzyni; waliza’.

Kufera - od kufer ‘rodzaj skrzyni; waliza’.

Kuferski - od kufer ‘rodzaj skrzyni; waliza’.

Kuffel - od kufel ‘pękate naczynie z uchem na płyny’.

Kuffer - od kufer ‘rodzaj skrzyni; waliza’.

Kufierski - od kufer ‘rodzaj skrzyni; waliza’.

Kufij - od kufa ‘duża drewniana beczka’.

Kufin - od kufa ‘duża drewniana beczka’.

Kufirski - od kufer ‘rodzaj skrzyni; waliza’.

Kufka - od kufa ‘duża drewniana beczka’.

Kufkowski - od kufa ‘duża drewniana beczka’.

Kufla - od kufel ‘pękate naczynie z uchem na płyny’.

Kuflak - od kufel ‘pękate naczynie z uchem na płyny’.

Kuflarski - od kufel ‘pękate naczynie z uchem na płyny’.

Kuflewicz - od kufel ‘pękate naczynie z uchem na płyny’.

Kuflewski - 1614 od kufel ‘pękate naczynie z uchem na płyny’.

Kuflich - od kufel ‘pękate naczynie z uchem na płyny’.

Kuflik - 1787 od kufel ‘pękate naczynie z uchem na płyny’.

Kuflikowski - od kufel ‘pękate naczynie z uchem na płyny’.

Kufliński - od kufel ‘pękate naczynie z uchem na płyny’.

Kuflisko - od kufel ‘pękate naczynie z uchem na płyny’; od kulisko.

Kuflowicz - od kufel ‘pękate naczynie z uchem na płyny’.

Kuflowski - od kufel ‘pękate naczynie z uchem na płyny’.

Kufra - od kufer ‘rodzaj skrzyni; waliza’.

Kufraj - od kufer ‘rodzaj skrzyni; waliza’.

Kufrasa - od kufer ‘rodzaj skrzyni; waliza’.

Kufrej - od kufer ‘rodzaj skrzyni; waliza’.

Kufrejski - od kufer ‘rodzaj skrzyni; waliza’.

Kufrowski - od kufer ‘rodzaj skrzyni; waliza’.

Kufryj - od kufer ‘rodzaj skrzyni; waliza’.

Kufryn - od kufer ‘rodzaj skrzyni; waliza’.

Kufrzyk - od kufer ‘rodzaj skrzyni; waliza’.

Kuft - od kufa ‘duża drewniana beczka’.

Kufta - od kufa ‘duża drewniana beczka’.

Kuga - od koga ‘okręt’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Koge.

Kugacki - od koga ‘okręt’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Koge.

Kugacz - od koga ‘okręt’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Koge.

Kugaczewski - od koga ‘okręt’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Koge.

Kugaj - od koga ‘okręt’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Koge.

Kugała - od koga ‘okręt’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Koge.

Kugan - od koga ‘okręt’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Koge.

Kuge - od koga ‘okręt’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Koge.

Kugel - od staropolskiego kugle, kugiel ‘sztuczki kuglarskie; warkocz’, też ‘pieczona legumina u Żydów’.

Kugelewicz - od staropolskiego kugle, kugiel ‘sztuczki kuglarskie; warkocz’, też ‘pieczona legumina u Żydów’.

Kugelowski - od staropolskiego kugle, kugiel ‘sztuczki kuglarskie; warkocz’, też ‘pieczona legumina u Żydów’.

Kugiejko - od koga ‘okręt’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Koge.

Kugiel - 1664 od staropolskiego kugle, kugiel ‘sztuczki kuglarskie; warkocz’, też ‘pieczona legumina u Żydów’.

Kugielewicz - od staropolskiego kugle, kugiel ‘sztuczki kuglarskie; warkocz’, też ‘pieczona legumina u Żydów’.

Kugielski - od staropolskiego kugle, kugiel ‘sztuczki kuglarskie; warkocz’, też ‘pieczona legumina u Żydów’.

Kugin - od koga ‘okręt’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Koge.

Kugiński - od koga ‘okręt’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Koge.

Kugla - od staropolskiego kugle, kugiel ‘sztuczki kuglarskie; warkocz’, też ‘pieczona legumina u Żydów’.

Kuglan - od staropolskiego kugle, kugiel ‘sztuczki kuglarskie; warkocz’, też ‘pieczona legumina u Żydów’.

Kuglarz - 1392 od kuglarz ‘człowiek pokazujący sztuczki’.

Kuglasz - od kuglarz ‘człowiek pokazujący sztuczki’.

Kugler - od kuglarz ‘człowiek pokazujący sztuczki’.

Kügler - od kuglarz ‘człowiek pokazujący sztuczki’.

Kuglerz - 1393 od kuglarz ‘człowiek pokazujący sztuczki’.

Kuglew - od staropolskiego kugle, kugiel ‘sztuczki kuglarskie; warkocz’, też ‘pieczona legumina u Żydów’.

Kuglin - od staropolskiego kugle, kugiel ‘sztuczki kuglarskie; warkocz’, też ‘pieczona legumina u Żydów’.

Kuglo - od staropolskiego kugle, kugiel ‘sztuczki kuglarskie; warkocz’, też ‘pieczona legumina u Żydów’.

Kugła - od staropolskiego kugle, kugiel ‘sztuczki kuglarskie; warkocz’, też ‘pieczona legumina u Żydów’.

Kuhl - od niemieckich nazw osobowych Kuhl, Kühl, te od średnio-wysoko-niemieckiego küel ‘spokojny, łagodny’ i od średnioniemieckiego kule ‘jama, loch’.

Kühl - od niemieckich nazw osobowych Kuhl, Kühl, te od średnio-wysoko-niemieckiego küel ‘spokojny, łagodny’ i od średnioniemieckiego kule ‘jama, loch’.

Kuhla - od niemieckich nazw osobowych Kuhl, Kühl, te od średnio-wysoko-niemieckiego küel ‘spokojny, łagodny’ i od średnioniemieckiego kule ‘jama, loch’.

Kuhlewski - od niemieckich nazw osobowych Kuhl, Kühl, te od średnio-wysoko-niemieckiego küel ‘spokojny, łagodny’ i od średnioniemieckiego kule ‘jama, loch’.

Kuhlow - od niemieckich nazw osobowych Kuhl, Kühl, te od średnio-wysoko-niemieckiego küel ‘spokojny, łagodny’ i od średnioniemieckiego kule ‘jama, loch’.

Kuhłow - od niemieckich nazw osobowych Kuhl, Kühl, te od średnio-wysoko-niemieckiego küel ‘spokojny, łagodny’ i od średnioniemieckiego kule ‘jama, loch’.

Kuhn - od niemieckiej nazwy osobowej Kuhn, ta od imion na Kun-.

Kühn - od niemieckiej nazwy osobowej Kuhn, ta od imion na Kun-.

Kühn - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kuhna - od niemieckiej nazwy osobowej Kuhn, ta od imion na Kun-.

Kuhne - od niemieckiej nazwy osobowej Kuhn, ta od imion na Kun-.

Kühne - od niemieckiej nazwy osobowej Kuhn, ta od imion na Kun-.

Kühne - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kuhnke - od niemieckiej nazwy osobowej Kuhn, ta od imion na Kun-.

Kuhny - od niemieckiej nazwy osobowej Kuhn, ta od imion na Kun-.

Kuic - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kuica - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kuich - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kuik - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kuik-Studziński - złożenia brak; Kuik w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję; Studziński 1609 od nazw miejscowych typu Studzień, Studzianki, Studzieniec, Studenne.

Kuiński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kuisz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kuiszczyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kuj - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kuja - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kujac - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kujach - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kujacha - 1304 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kujach-Czyżewski - złożenia brak; Kujach w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję; Czyżewski 1465 od nazw miejscowych typu Czyżewo, Czyżów, Czyżowice.

Kujacz - 1679 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kujaczyński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kujaga - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kujak - 1374 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kujaka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kujakowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kujakowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kujalnik - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kujalo - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kujałowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kujan - 1627 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję; od gwarowego kujan ‘nicpoń, leń’.

Kujanek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję; od gwarowego kujan ‘nicpoń, leń’.

Kujaniak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję; od gwarowego kujan ‘nicpoń, leń’.

Kujanka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję; od gwarowego kujan ‘nicpoń, leń’.

Kujanowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kujanowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kujański - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kujar - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kujarz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kujas - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kujasz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kujaszek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kujaszewski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kujat - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kujata - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kujath - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kujatowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kujatowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kujatt - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kujawa - 1422 od kujawa ‘wydma piaszczysta’.

Kujawa-Gryszun - złożenia brak; Kujawa 1422 od kujawa ‘wydma piaszczysta’; Gryszun w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Kujawczyc - 1421 od kujawa ‘wydma piaszczysta’.

Kujawczyk - od kujawa ‘wydma piaszczysta’.

Kujawczyński - od kujawa ‘wydma piaszczysta’.

Kujawiaczyk - od kujawa ‘wydma piaszczysta’.

Kujawiak - od kujawa ‘wydma piaszczysta’.

Kujawiakowski - od kujawa ‘wydma piaszczysta’.

Kujawicz - od kujawa ‘wydma piaszczysta’.

Kujawiecki - od kujawa ‘wydma piaszczysta’.

Kujawik - od kujawa ‘wydma piaszczysta’.

Kujawin - od kujawa ‘wydma piaszczysta’.

Kujawiński - od kujawa ‘wydma piaszczysta’.

Kujawka - 1387 od kujawa ‘wydma piaszczysta’.

Kujawowicz - od kujawa ‘wydma piaszczysta’.

Kujawski - 1397 od nazwy regionu lub od nazwy miejscowej Kujawy (częste).

Kujbiada - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kujbid - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kujbida - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kujbieda - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kujcik - w grupie nazwisk pochodzących od koić ‘uspokajać, łagodzić’.

Kujć - w grupie nazwisk pochodzących od koić ‘uspokajać, łagodzić’.

Kujda - w grupie nazwisk pochodzących od koić ‘uspokajać, łagodzić’.

Kujdewicz - w grupie nazwisk pochodzących od koić ‘uspokajać, łagodzić’.

Kujdowicz - w grupie nazwisk pochodzących od koić ‘uspokajać, łagodzić’.

Kujduś - w grupie nazwisk pochodzących od koić ‘uspokajać, łagodzić’.

Kujdyński - w grupie nazwisk pochodzących od koić ‘uspokajać, łagodzić’.

Kujeba - 1751 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kujek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kujel - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kujełowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kujik - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kujk - (Pom) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kujko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kujkowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kujmatycki - 1437 od nazwy miejscowej Kumatycze (KrW).

Kujny - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję; od gwarowego kujny ‘kowalny’.

Kujon - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję; od staropolskiego kujon ‘kanalia’.

Kujos - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kujot - od kojot, kujot ‘zwierzę drapieżne z rodziny psów’.

Kujoth - od kojot, kujot ‘zwierzę drapieżne z rodziny psów’.

Kujowski - 1632 od nazwy regionu lub od nazwy miejscowej Kujawy (częste).

Kujś - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kujta - w grupie nazwisk pochodzących od koić ‘uspokajać, łagodzić’.

Kujtkowski - w grupie nazwisk pochodzących od koić ‘uspokajać, łagodzić’.

Kujtowski - w grupie nazwisk pochodzących od koić ‘uspokajać, łagodzić’.

Kujuk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kujus - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuj-, por. prasłowiańskie kujati ‘utyskiwać’, kuć, kuję.

Kuk - 1444 od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kuka - 1787 od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukacki - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukacz - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukafka - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukaj - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukak - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukalski - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukała - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukałka - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukałowicz - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukan - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukaniec - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukanow - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukanów - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukańko - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukarczyk - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukarkow - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukarków - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukarski - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukas - 1665 od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukasek - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukasiak - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukasiewicz - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukasik - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukaszczyk - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukaszek - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukaszewicz - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukaszewski - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukaszuk - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukat - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukaty - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukawa - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukawczyński - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukawiec - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukawka - 1673 od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukawko - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukawski - 1580 od nazwy miejscowej Kukawki (siedleckie, gmina Jadów).

Kukczyk - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukczyński - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukel - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’

Kukelski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’

Kukfa - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukfisz - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukiarz - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukica - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukicz - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukić - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukie - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukiec - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukieciak - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukieć - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukiel - 1626 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’.

Kukiela - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’.

Kukielak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’.

Kukielan - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’.

Kukielczak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’.

Kukielewski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’.

Kukieliński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’.

Kukielka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’.

Kukiella - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’.

Kukielski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’

Kukieł - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’.

Kukieła - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’.

Kukiełczak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’.

Kukiełczyński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’.

Kukiełka - 1414 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’; od kukiełka.

Kukiełko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’.

Kukiełła - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’.

Kukiełło - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’.

Kukieło - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’.

Kukien - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukień - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukier - od niemieckiej nazwy osobowej Kücker, ta od kuchen ‘patrzeć, spoglądać’.

Kukiera - od niemieckiej nazwy osobowej Kücker, ta od kuchen ‘patrzeć, spoglądać’.

Kukierek - od niemieckiej nazwy osobowej Kücker, ta od kuchen ‘patrzeć, spoglądać’.

Kukierski - od niemieckiej nazwy osobowej Kücker, ta od kuchen ‘patrzeć, spoglądać’.

Kukiewicz - 1768 od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukin - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukioła - 1725 od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukioła - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’

Kukiołczyński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’

Kukiołka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’

Kukis - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukisz - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukiś - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukiz - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukizowski - 1444 od nazwy miejscowej Kukizów (KrW).

Kukiż - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukl - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’.

Kukla - 1366 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’.

Kuklak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’.

Kuklan - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’.

Kuklaniec - 1677 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’.

Kuklarz - 1408 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’

Kuklas - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’

Kuklasiński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’

Kuklaska, m. - 1565 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’

Kukle - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’

Kukleński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’

Kuklesz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’

Kuklewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’.

Kuklica - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’.

Kuklicki - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’.

Kuklicz - 1451 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’.

Kuklik - 1599 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’.

Kuklikowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’.

Kuklin - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’.

Kuklinowski - 1497 od nazwy miejscowej Kuklinów (leszczyńskie, gmina Kobylin).

Kuklinski - od nazwy miejscowej Kuklinów (leszczyńskie, gmina Kobylin).

Kukliński - 1493 od nazwy miejscowej Kuklinów (leszczyńskie, gmina Kobylin).

Kuklis - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’.

Kukliś - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’.

Kuklo - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’.

Kuklok - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’.

Kuklów - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’.

Kukluk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’.

Kukła - 1599 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’.

Kukłanowa - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’.

Kukło - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’.

Kukłowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’.

Kuko - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukoczka - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukofka - (Śl) od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukolczyk - 1702 od kukułka.

Kukolka - od kukułka.

Kukolnik - od kukułka.

Kukolski - 1583 od nazwy miejscowej Kukole (rW).

Kukoł - 1690 od kukułka.

Kukoła - od kukułka.

Kukołka - od kukułka.

Kukołowicz - od kukułka.

Kukor - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukorenda - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukorowski - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukoródz - od kukurydza, też kukurydza, kukuruza ‘roślina zbożowa z rodziny traw’.

Kukorudz - od kukurydza, też kukurydza, kukuruza ‘roślina zbożowa z rodziny traw’.

Kukorudza - od kukurydza, też kukurydza, kukuruza ‘roślina zbożowa z rodziny traw’.

Kukorudź - od kukurydza, też kukurydza, kukuruza ‘roślina zbożowa z rodziny traw’.

Kukoruza - od kukurydza, też kukurydza, kukuruza ‘roślina zbożowa z rodziny traw’.

Kukosa - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukosz - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukoszek - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukoszyk - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukoś - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukotka - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukotko - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukowiak - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukowicz - 1698 od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukowiecki - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukowka - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukowski - 1497 od nazwy miejscowej Kukowo (włocławskie, gmina Skępe).

Kukowski - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukół - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukółka - od kukułka.

Kuków - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukówka - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kuks - od kuks, kuksaniec ‘uderzenie łokciem lub pięścią’.

Kuksa - od kuks, kuksaniec ‘uderzenie łokciem lub pięścią’.

Kuksanowicz - od kuks, kuksaniec ‘uderzenie łokciem lub pięścią’.

Kuksewicz - od kuks, kuksaniec ‘uderzenie łokciem lub pięścią’.

Kuksinowicz - od kuks, kuksaniec ‘uderzenie łokciem lub pięścią’.

Kuksiński - od kuks, kuksaniec ‘uderzenie łokciem lub pięścią’.

Kuksionek - od kuks, kuksaniec ‘uderzenie łokciem lub pięścią’.

Kuksiuk - od kuks, kuksaniec ‘uderzenie łokciem lub pięścią’.

Kukski - 1623 od nazwy miejscowej Kuksy (elbląskie, gmina Dzierzgoń).

Kukso - od kuks, kuksaniec ‘uderzenie łokciem lub pięścią’.

Kuksz - od kuks, kuksaniec ‘uderzenie łokciem lub pięścią’.

Kuksza - od kuks, kuksaniec ‘uderzenie łokciem lub pięścią’.

Kukszow - od kuks, kuksaniec ‘uderzenie łokciem lub pięścią’.

Kukszyński - od kuks, kuksaniec ‘uderzenie łokciem lub pięścią’.

Kukuc - 1786 od gwarowego kukuczka ‘kukułka’.

Kukuch - 1607– od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukucki - od gwarowego kukuczka ‘kukułka’.

Kukucz - od gwarowego kukuczka ‘kukułka’.

Kukuczka - 1633 od gwarowego kukuczka ‘kukułka’.

Kukuczko - od gwarowego kukuczka ‘kukułka’.

Kukuczyński - od gwarowego kukuczka ‘kukułka’.

Kukuć - od gwarowego kukuczka ‘kukułka’.

Kukufka - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukuj - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukuk - od gwarowego kukuczka ‘kukułka’.

Kukuka - od gwarowego kukuczka ‘kukułka’.

Kukul - od kukułka.

Kukula - od kukułka.

Kukulak - 1786 od kukułka.

Kukulenko - od kukułka.

Kukulew - od kukułka.

Kukulewa - od kukułka.

Kukuliński - od kukułka.

Kukulisz - od kukułka.

Kukulla - od kukułka.

Kukulowicz - od kukułka.

Kukulski - od kukułka.

Kukuluk - od kukułka.

Kukulus - 1737 od kukułka.

Kukuł - od kukułka.

Kukuła - od kukułka.

Kukułka - 1427 od kukułka.

Kukułkiewicz - od kukułka.

Kukułła - od kukułka.

Kukuło - od kukułka.

Kukułowicz - od kukułka.

Kukułowski - od kukułka.

Kukuowski - od kukułka.

Kukura - od kukurydza, też kukurydza, kukuruza ‘roślina zbożowa z rodziny traw’.

Kukuradz - od kukurydza, też kukurydza, kukuruza ‘roślina zbożowa z rodziny traw’.

Kukurek - od kukurydza, też kukurydza, kukuruza ‘roślina zbożowa z rodziny traw’.

Kukurenda - od kukurydza, też kukurydza, kukuruza ‘roślina zbożowa z rodziny traw’.

Kukurewicz - od kukurydza, też kukurydza, kukuruza ‘roślina zbożowa z rodziny traw’.

Kukuręda - od kukurydza, też kukurydza, kukuruza ‘roślina zbożowa z rodziny traw’.

Kukurka - od kukurydza, też kukurydza, kukuruza ‘roślina zbożowa z rodziny traw’.

Kukurkowski - od kukurydza, też kukurydza, kukuruza ‘roślina zbożowa z rodziny traw’.

Kukurowski - od kukurydza, też kukurydza, kukuruza ‘roślina zbożowa z rodziny traw’.

Kukurski - od kukurydza, też kukurydza, kukuruza ‘roślina zbożowa z rodziny traw’.

Kukurudz - od kukurydza, też kukurydza, kukuruza ‘roślina zbożowa z rodziny traw’.

Kukurudza - od kukurydza, też kukurydza, kukuruza ‘roślina zbożowa z rodziny traw’.

Kukurudziak - od kukurydza, też kukurydza, kukuruza ‘roślina zbożowa z rodziny traw’.

Kukuruza - od kukurydza, też kukurydza, kukuruza ‘roślina zbożowa z rodziny traw’.

Kukuruziński - od kukurydza, też kukurydza, kukuruza ‘roślina zbożowa z rodziny traw’.

Kukuruzowiec - od kukurydza, też kukurydza, kukuruza ‘roślina zbożowa z rodziny traw’.

Kukurydz - od kukurydza, też kukurydza, kukuruza ‘roślina zbożowa z rodziny traw’.

Kukurydza - od kukurydza, też kukurydza, kukuruza ‘roślina zbożowa z rodziny traw’.

Kukurydziak - od kukurydza, też kukurydza, kukuruza ‘roślina zbożowa z rodziny traw’.

Kukuryk - od kukuryka ‘rodzaj stroju głowy’.

Kukuryka - od kukuryka ‘rodzaj stroju głowy’.

Kukurzyński - od kukurydza, też kukurydza, kukuruza ‘roślina zbożowa z rodziny traw’.

Kukus - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukuska - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukuszka - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukuszkin - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukuszkina - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukuszko - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukuszyński - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukuś - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukut - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukuta - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukuwa - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukwa - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukwaski - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukwicz - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukwisz - od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kul - 1422 od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kula - 1253 od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulach - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulacha - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulacz - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulaczek - 1765 od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulaczenko - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulaczyk - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulag - od wschodniosłowiańskiego kułaga, kułaka ‘kasza z serem’.

Kulaga - od wschodniosłowiańskiego kułaga, kułaka ‘kasza z serem’.

Kulagowczuk - od wschodniosłowiańskiego kułaga, kułaka ‘kasza z serem’.

Kulagowski - od wschodniosłowiańskiego kułaga, kułaka ‘kasza z serem’.

Kulaj - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulak - 1618 od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulakiewicz - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulakin - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulakowski - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulakowski - od nazwy miejscowej Kułaki (łomżyńskie, gmina Ciechanowiec).

Kulał - 1539 od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulan - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulanda - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulanek - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulaniak - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulanica - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulanicka - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulaniec - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulanik - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulanin - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulaninek - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulaniuk - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulanka - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulanowicz - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulanowski - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulanów - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulanta - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulanty - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulanuk - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulański - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kular - od niemieckich nazw osobowych Kuhler, Kühler, te od Kuhl.

Kulara - od niemieckich nazw osobowych Kuhler, Kühler, te od Kuhl.

Kularczyk - od niemieckich nazw osobowych Kuhler, Kühler, te od Kuhl.

Kularski - od niemieckich nazw osobowych Kuhler, Kühler, te od Kuhl.

Kulary - od niemieckich nazw osobowych Kuhler, Kühler, te od Kuhl.

Kularz - od niemieckich nazw osobowych Kuhler, Kühler, te od Kuhl; od kularz ‘człowiek, który kula klody na tartak’.

Kulas - 1460 od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulasa - 1743 od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulasek - 1664 od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulasiak - od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulasiewicz - od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulasik - 1642 od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulasiński - od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulaska - 1599 od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulasz - od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulasza - od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulaszek - od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulaszenko - od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulaszewicz - od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulaszewski - od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulaszewycz - od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulasziński - od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulaszka - od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulaszko - od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulaszyński - od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulaś - od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulata - od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulawa, m. - od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulawas - od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulawczuk - od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulawczyk - od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulawiak - 1792 od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulawianek - od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulawica - od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulawicz - od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulawiec - od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulawiecki - od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulawig - (Śl) od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulawik - 1743 od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulawin - od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulawinek - od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulawiński - od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulawiuk - od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulawka - od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulawow - od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulawski - od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulawy - 1486 od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulaz - od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulaziński - od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kuląg - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulągowski - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulba - od niemieckiej nazwy osobowej Kulbe, ta od słowiańskiej bazy kul- z sufiksem ba-.

Kulbaba - od kulbaba ‘roślina przydrożnik’.

Kulbabiński - od kulbaba ‘roślina przydrożnik’.

Kulbacki - 1698 od nazwy miejscowej Kulbaki (KrW).

Kulbacz - od kulbaka ‘wysokie siodło na konia’, też ‘człowiek zgarbiony’.

Kulbaczewski - od kulbaka ‘wysokie siodło na konia’, też ‘człowiek zgarbiony’.

Kulbaczyński - od kulbaka ‘wysokie siodło na konia’, też ‘człowiek zgarbiony’.

Kulbak - od kulbaka ‘wysokie siodło na konia’, też ‘człowiek zgarbiony’.

Kulbaka - od kulbaka ‘wysokie siodło na konia’, też ‘człowiek zgarbiony’.

Kulbaniuk - od gwarowego kulfan, kulban ‘osoba krzywa, głupiec, prostak’.

Kulbanka - od gwarowego kulfan, kulban ‘osoba krzywa, głupiec, prostak’.

Kulbanowski - od gwarowego kulfan, kulban ‘osoba krzywa, głupiec, prostak’.

Kulbas - od gwarowego kulbas ‘patyk; styczysko u pługa’.

Kulbasiński - od gwarowego kulbas ‘patyk; styczysko u pługa’.

Kulbasz - od gwarowego kulbas ‘patyk; styczysko u pługa’.

Kulbaszewski - od gwarowego kulbas ‘patyk; styczysko u pługa’.

Kulbat - od niemieckiej nazwy osobowej Kulbe, ta od słowiańskiej bazy kul- z sufiksem ba-.

Kulbecki - od niemieckiej nazwy osobowej Kulbe, ta od słowiańskiej bazy kul- z sufiksem ba-.

Kulbica - od niemieckiej nazwy osobowej Kulbe, ta od słowiańskiej bazy kul- z sufiksem ba-.

Kulbicki - od nazwy miejscowej Kulbaki (KrW).

Kulbicki - od niemieckiej nazwy osobowej Kulbe, ta od słowiańskiej bazy kul- z sufiksem ba-.

Kulbida - od niemieckiej nazwy osobowej Kulbe, ta od słowiańskiej bazy kul- z sufiksem ba-.

Kulbiecki - od nazwy miejscowej Kulbaki (KrW).

Kulbiecki - od niemieckiej nazwy osobowej Kulbe, ta od słowiańskiej bazy kul- z sufiksem ba-.

Kulbieda - od niemieckiej nazwy osobowej Kulbe, ta od słowiańskiej bazy kul- z sufiksem ba-.

Kulbiej - od niemieckiej nazwy osobowej Kulbe, ta od słowiańskiej bazy kul- z sufiksem ba-.

Kulbij - od niemieckiej nazwy osobowej Kulbe, ta od słowiańskiej bazy kul- z sufiksem ba-.

Kulbik - od niemieckiej nazwy osobowej Kulbe, ta od słowiańskiej bazy kul- z sufiksem ba-.

Kulbikowski - od niemieckiej nazwy osobowej Kulbe, ta od słowiańskiej bazy kul- z sufiksem ba-.

Kulbiński - od niemieckiej nazwy osobowej Kulbe, ta od słowiańskiej bazy kul- z sufiksem ba-.

Kulbisz - od niemieckiej nazwy osobowej Kulbe, ta od słowiańskiej bazy kul- z sufiksem ba-.

Kulbiszewski - od niemieckiej nazwy osobowej Kulbe, ta od słowiańskiej bazy kul- z sufiksem ba-.

Kulboka - od kulbaka ‘wysokie siodło na konia’, też ‘człowiek zgarbiony’.

Kulbowski - od niemieckiej nazwy osobowej Kulbe, ta od słowiańskiej bazy kul- z sufiksem ba-.

Kulc - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulca - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulcak - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulcenta - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulcenty - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulcetyn - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulcicki - od nazwy miejscowej Kulczyce (KrW).

Kulczak - 1659 od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulczakiewicz - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulczakowicz - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulczek - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulczenko - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulczucki - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulczuga - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulczuk - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulczyc - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulczycki - 1589 od nazwy miejscowej Kulczyce (KrW).

Kulczyk - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulczykiewicz - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulczyna - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulczyniec - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulczynski - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulczyny - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulczyński - 1780 od nazwy miejscowej Kulczyn (chełm., gmina Hańsk).

Kulczyński - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulda - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuldak - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuldanek - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuldo - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuldys - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuldzik - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuleba - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulec - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulecha - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulecki - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulecza - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuleczka - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuleczko - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulej - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuleja - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulejewicz - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulejewski - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulejko - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulejowski - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulek - 1748 od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuleka - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulen - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulena - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulenicz - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulenko - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulenta - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulenty - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuleń - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuleński - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuleń-Sławeński - złożenia brak; Kuleń od kula lub kuleć lub kulić (się); Sławeński 1397 od nazwy miejscowej Sławno (kilka wsi).

Kuleń-Sławiński - złożenia brak; Kuleń od kula lub kuleć lub kulić (się); Sławiński 1397 od nazwy miejscowej Sławno (kilka wsi).

Kuler - od niemieckich nazw osobowych Kuhler, Kühler, te od Kuhl.

Kulera - od niemieckich nazw osobowych Kuhler, Kühler, te od Kuhl.

Kulerski - od niemieckich nazw osobowych Kuhler, Kühler, te od Kuhl.

Kulerz - od niemieckich nazw osobowych Kuhler, Kühler, te od Kuhl.

Kulerza - od niemieckich nazw osobowych Kuhler, Kühler, te od Kuhl.

Kules - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulesa - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulescha - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulesiak - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulesiewicz - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulesik - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulesiński - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuleski - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulessa - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulesz - 1434 od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulesza - 1405 od kula lub kuleć lub kulić (się); od staropolskiego kulesza ‘potrawa mączna’.

Kuleszak - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuleszczyk - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuleszewicz - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuleszewski - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuleszka - 1455 od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuleszko - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuleszo - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuleszow - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuleszyk - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuleszyński - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuleszyński - od nazwy miejscowej Kulesze (łomżyńskie, gmina Kulesze Kościelne).

Kuleszys - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuleśnik - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuleta - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuleto - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulewa - od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulewiak - od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulewicz - od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulewieć - od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulewiński - od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulewitz - od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulewosz - od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulewski - od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kuley - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulfan - od gwarowego kulfan, kulban ‘osoba krzywa, głupiec, prostak’.

Kulfanek - 1646 od gwarowego kulfan, kulban ‘osoba krzywa, głupiec, prostak’.

Kulfanowicz - od gwarowego kulfan, kulban ‘osoba krzywa, głupiec, prostak’.

Kulfanowski - od gwarowego kulfan, kulban ‘osoba krzywa, głupiec, prostak’.

Kulfon - od gwarowego kulfan, kulban ‘osoba krzywa, głupiec, prostak’.

Kulfosz - od gwarowego kulfan, kulban ‘osoba krzywa, głupiec, prostak’.

Kulg - od gwarowego kulać ‘kuleć, chromać’.

Kulga - od gwarowego kulgać ‘kuleć, chromać’.

Kulgajuk - od gwarowego kulgać ‘kuleć, chromać’.

Kulgawczuk - od gwarowego kulgać ‘kuleć, chromać’.

Kulgawczyk - od gwarowego kulgać ‘kuleć, chromać’.

Kulgawik - od gwarowego kulgać ‘kuleć, chromać’.

Kulgawiuk - od gwarowego kulgać ‘kuleć, chromać’.

Kulgiewicz - od gwarowego kulgać ‘kuleć, chromać’.

Kulgowczuk - od gwarowego kulgać ‘kuleć, chromać’.

Kulgowczyk - od gwarowego kulgać ‘kuleć, chromać’.

Kulgowski - od gwarowego kulgać ‘kuleć, chromać’.

Kulh - od gwarowego kulgać ‘kuleć, chromać’.

Kulhaj - od gwarowego kulgać ‘kuleć, chromać’.

Kulhan - od gwarowego kulgać ‘kuleć, chromać’.

Kulhanek - od gwarowego kulgać ‘kuleć, chromać’.

Kulhawa - od gwarowego kulgać ‘kuleć, chromać’.

Kulhawczuk - od gwarowego kulgać ‘kuleć, chromać’.

Kulhawczyk - od gwarowego kulgać ‘kuleć, chromać’.

Kulhawiak - od gwarowego kulgać ‘kuleć, chromać’.

Kulhawiec - od gwarowego kulgać ‘kuleć, chromać’.

Kulhawik - od gwarowego kulgać ‘kuleć, chromać’.

Kulhawiuk - od gwarowego kulgać ‘kuleć, chromać’.

Kulhawy - od gwarowego kulgać ‘kuleć, chromać’.

Kulhowik - od gwarowego kulgać ‘kuleć, chromać’.

Kuli - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulia - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuliak - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulian - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulias - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuliasa - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuliba - od kolibaba ‘człowiek ociężały’.

Kulibab - od kolibaba ‘człowiek ociężały’.

Kulibaba - od kolibaba ‘człowiek ociężały’.

Kulibabka - od kolibaba ‘człowiek ociężały’.

Kulibob - od kolibaba ‘człowiek ociężały’.

Kulibosz - od kolibaba ‘człowiek ociężały’.

Kulibowski - od kolibaba ‘człowiek ociężały’.

Kulibski - od kolibaba ‘człowiek ociężały’.

Kulic - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulica - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulich - 1706 od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulicki - 1640 od nazwy miejscowej Kulice (gdańskie, gmina Pelplin).

Kulicz - 1472 od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuliczak - 1669 od kulik, dawniej kulig ‘ptak brodzący’.

Kuliczanka - od kulik, dawniej kulig ‘ptak brodzący’.

Kuliczenko - od kulik, dawniej kulig ‘ptak brodzący’.

Kuliczkowski - 1651 od nazwy miejscowej Kuliczków (KrW).

Kuliczuk - od kulik, dawniej kulig ‘ptak brodzący’.

Kulig - 1370 od kulik, dawniej kulig ‘ptak brodzący’.

Kuliga - od kulik, dawniej kulig ‘ptak brodzący’.

Kuligawczyk - od kulik, dawniej kulig ‘ptak brodzący’.

Kuligiewicz - od kulik, dawniej kulig ‘ptak brodzący’.

Kuligoski - od nazw miejscowych Kuligi, Kuligów (kilka wsi).

Kuligowicz - 1431 od kulik, dawniej kulig ‘ptak brodzący’.

Kuligowski - 1580 od nazw miejscowych Kuligi, Kuligów (kilka wsi).

Kulij - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulijczuk - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulijewicz - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulik - 1410 od kulik, dawniej kulig ‘ptak brodzący’.

Kulika - od kulik, dawniej kulig ‘ptak brodzący’.

Kulikan - od kulik, dawniej kulig ‘ptak brodzący’.

Kulikiewicz - od kulik, dawniej kulig ‘ptak brodzący’.

Kulikjan - od kulik, dawniej kulig ‘ptak brodzący’.

Kulikow - od kulik, dawniej kulig ‘ptak brodzący’.

Kulikowicz - od kulik, dawniej kulig ‘ptak brodzący’.

Kulikowiec - od kulik, dawniej kulig ‘ptak brodzący’.

Kulikowski - 1402 od nazw miejscowych Kulików, Kulikowe (KrW).

Kulikowski - od kulik, dawniej kulig ‘ptak brodzący’.

Kulików - od kulik, dawniej kulig ‘ptak brodzący’.

Kulim - od niemieckich nazw osobowych Kohlmann, Kuhlmann, Kolm, Kulm, te od Kuhl.

Kulima - od niemieckich nazw osobowych Kohlmann, Kuhlmann, Kolm, Kulm, te od Kuhl.

Kulimaczewski - od niemieckich nazw osobowych Kohlmann, Kuhlmann, Kolm, Kulm, te od Kuhl.

Kulimaga - od niemieckich nazw osobowych Kohlmann, Kuhlmann, Kolm, Kulm, te od Kuhl.

Kulimak - od niemieckich nazw osobowych Kohlmann, Kuhlmann, Kolm, Kulm, te od Kuhl.

Kulimicz - od niemieckich nazw osobowych Kohlmann, Kuhlmann, Kolm, Kulm, te od Kuhl.

Kulimowski - od niemieckich nazw osobowych Kohlmann, Kuhlmann, Kolm, Kulm, te od Kuhl.

Kulimski - od niemieckich nazw osobowych Kohlmann, Kuhlmann, Kolm, Kulm, te od Kuhl.

Kulin - 1415 od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulina - 1413 od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulincz - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulinczak - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulinczyk - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulinek - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuliniak - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulinicz - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuliniec - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuliniewicz - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulinko - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulinkowicz - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulinkowski - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulino - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulinok - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulinos - 1452 od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulinowicz - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulinowski - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulinski - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulińczak - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulińczyk - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuliński - 1633 od nazwy miejscowej Kulin (włocławskie, gmina Włocławek).

Kulio - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulion - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulis - 1594 od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulisa - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulisarz - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulisch - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulisek - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulisewicz - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulisiak - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulisiewicz - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulisiński - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuliska - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulista - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulisz - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulisza - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuliszak - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuliszczak - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuliszek - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuliszenko - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuliszewicz - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuliszewski - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuliszka - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuliszkiewicz - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuliszko - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuliszow - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuliszów - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuliszyn - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuliszyński - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuliś - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuliśkiewicz - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulit - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulita - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulito - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuliza - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulizek - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuliziak - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuliź - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuliżek - 1677 od kulik, dawniej kulig ‘ptak brodzący’.

Kuljan - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuljański - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuljon - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulk - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulka - 1459 od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulka-Dembowski - złożenia brak; Kulka 1459 od kula lub kuleć lub kulić (się); Dembowski od nazwy miejscowej Dębowa (częste).

Kulkiewicz - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulko - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulkoszowian - 1794 od nazwy miejscowej Klikuszowa (nowosądeckie, gmina Nowy Targ).

Kulkowiak - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulkowicz - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulkowik - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulkowski - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulkula - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulkuszowian - 1794 od nazwy miejscowej Klikuszowa (nowosądeckie, gmina Nowy Targ).

Kull - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulla - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kullak - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kullanda - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kullande - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kullas– od kula lub kuleć lub kulić - (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kullass - od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kullig - od kulik, dawniej kulig ‘ptak brodzący’.

Kullik - od kulik, dawniej kulig ‘ptak brodzący’.

Kullman - od niemieckich nazw osobowych Kohlmann, Kuhlmann, Kolm, Kulm, te od Kuhl.

Kullmann - od niemieckich nazw osobowych Kohlmann, Kuhlmann, Kolm, Kulm, te od Kuhl.

Kullok - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulm - od niemieckich nazw osobowych Kohlmann, Kuhlmann, Kolm, Kulm, te od Kuhl.

Kulma - od niemieckich nazw osobowych Kohlmann, Kuhlmann, Kolm, Kulm, te od Kuhl.

Kulmacz - od niemieckich nazw osobowych Kohlmann, Kuhlmann, Kolm, Kulm, te od Kuhl.

Kulmaczewski - od niemieckich nazw osobowych Kohlmann, Kuhlmann, Kolm, Kulm, te od Kuhl.

Kulmaga - od niemieckich nazw osobowych Kohlmann, Kuhlmann, Kolm, Kulm, te od Kuhl.

Kulman - od niemieckich nazw osobowych Kohlmann, Kuhlmann, Kolm, Kulm, te od Kuhl.

Kulmanowski - od niemieckich nazw osobowych Kohlmann, Kuhlmann, Kolm, Kulm, te od Kuhl.

Kulmański - od niemieckich nazw osobowych Kohlmann, Kuhlmann, Kolm, Kulm, te od Kuhl.

Kulmawik - od niemieckich nazw osobowych Kohlmann, Kuhlmann, Kolm, Kulm, te od Kuhl.

Kulmianin - od niemieckich nazw osobowych Kohlmann, Kuhlmann, Kolm, Kulm, te od Kuhl.

Kulmicki - od niemieckich nazw osobowych Kohlmann, Kuhlmann, Kolm, Kulm, te od Kuhl.

Kulmiński - od niemieckich nazw osobowych Kohlmann, Kuhlmann, Kolm, Kulm, te od Kuhl.

Kulmis - od niemieckich nazw osobowych Kohlmann, Kuhlmann, Kolm, Kulm, te od Kuhl.

Kulnia - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulniacz - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulniak - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulnianin - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulnica - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulnicki - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulniew - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulniewicz - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulnik - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulnis - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulniś - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulno - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulnycz - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulo - 1290 od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuloch - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulok - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulon - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulonek - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulonik - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuloń - 1743 od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulos - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulosa - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulosek - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulosik - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulossa - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulosz - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulosza - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulot - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulota - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulow - od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulowczyk - od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulowicz - od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulowiec - od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kulowski - od kula lub kuleć lub kulić (się); od kulas ‘noga; człowiek kulawy’.

Kuloza - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulozik - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulpa - 1637 od łacińskiego culpa ‘wina’ lub od gwarowego kulpa ‘kij zakrzywiony’.

Kulpacki - od łacińskiego culpa ‘wina’ lub od gwarowego kulpa ‘kij zakrzywiony’.

Kulpaczyński - od łacińskiego culpa ‘wina’ lub od gwarowego kulpa ‘kij zakrzywiony’.

Kulpak - od łacińskiego culpa ‘wina’ lub od gwarowego kulpa ‘kij zakrzywiony’; od kulpak ‘kłonica’.

Kulpaka - od łacińskiego culpa ‘wina’ lub od gwarowego kulpa ‘kij zakrzywiony’; od kulpak ‘kłonica’.

Kulpan - od łacińskiego culpa ‘wina’ lub od gwarowego kulpa ‘kij zakrzywiony’.

Kulpanek - od łacińskiego culpa ‘wina’ lub od gwarowego kulpa ‘kij zakrzywiony’.

Kulpanowicz - od łacińskiego culpa ‘wina’ lub od gwarowego kulpa ‘kij zakrzywiony’.

Kulpanowski - od łacińskiego culpa ‘wina’ lub od gwarowego kulpa ‘kij zakrzywiony’.

Kulpe - 1348 od łacińskiego culpa ‘wina’ lub od gwarowego kulpa ‘kij zakrzywiony’.

Kulpecki - od łacińskiego culpa ‘wina’ lub od gwarowego kulpa ‘kij zakrzywiony’.

Kulpek - od łacińskiego culpa ‘wina’ lub od gwarowego kulpa ‘kij zakrzywiony’; od kulpak ‘kłonica’.

Kulpesza - od łacińskiego culpa ‘wina’ lub od gwarowego kulpa ‘kij zakrzywiony’.

Kulpeszka - od łacińskiego culpa ‘wina’ lub od gwarowego kulpa ‘kij zakrzywiony’.

Kulpicki - od łacińskiego culpa ‘wina’ lub od gwarowego kulpa ‘kij zakrzywiony’.

Kulpieński - od łacińskiego culpa ‘wina’ lub od gwarowego kulpa ‘kij zakrzywiony’.

Kulpierz - 1743 od łacińskiego culpa ‘wina’ lub od gwarowego kulpa ‘kij zakrzywiony’.

Kulpik - od łacińskiego culpa ‘wina’ lub od gwarowego kulpa ‘kij zakrzywiony’.

Kulpinski - od łacińskiego culpa ‘wina’ lub od gwarowego kulpa ‘kij zakrzywiony’.

Kulpiński - 1764– od łacińskiego culpa ‘wina’ lub od gwarowego kulpa ‘kij zakrzywiony’.

Kulpis - od łacińskiego culpa ‘wina’ lub od gwarowego kulpa ‘kij zakrzywiony’.

Kulpiś - od łacińskiego culpa ‘wina’ lub od gwarowego kulpa ‘kij zakrzywiony’.

Kulpit - od łacińskiego culpa ‘wina’ lub od gwarowego kulpa ‘kij zakrzywiony’.

Kulpita - od łacińskiego culpa ‘wina’ lub od gwarowego kulpa ‘kij zakrzywiony’.

Kulpka - od łacińskiego culpa ‘wina’ lub od gwarowego kulpa ‘kij zakrzywiony’.

Kulpo - od łacińskiego culpa ‘wina’ lub od gwarowego kulpa ‘kij zakrzywiony’.

Kulpok - od łacińskiego culpa ‘wina’ lub od gwarowego kulpa ‘kij zakrzywiony’.

Kulpowicz - 1774 od łacińskiego culpa ‘wina’ lub od gwarowego kulpa ‘kij zakrzywiony’.

Kulpun - od łacińskiego culpa ‘wina’ lub od gwarowego kulpa ‘kij zakrzywiony’.

Kuls - od kulsać, kulzać ‘kuleć’.

Kulse - od kulsać, kulzać ‘kuleć’.

Kulsek - od kulsać, kulzać ‘kuleć .

Kulsicki - od kulsać, kulzać ‘kuleć’.

Kulski - 1698 od nazwy miasta Koło (konińskie).

Kulsza - 1489 od kula lub kuleć lub kulić (się); od staropolskiego kulsza ‘biodro’.

Kulsza - od kulsać, kulzać ‘kuleć’.

Kulszew - od kulsać, kulzać ‘kuleć’.

Kulszewicz - od kulsać, kulzać ‘kuleć’.

Kulszewski - od kulsać, kulzać ‘kuleć’.

Kulszis - od kulsać, kulzać ‘kuleć’.

Kulszo - od kulsać, kulzać ‘kuleć’.

Kulszyc - od kulsać, kulzać ‘kuleć’.

Kulszys - od kulsać, kulzać ‘kuleć’.

Kult - od kult ‘cześć, uwielbienie’.

Kulta - od kult ‘cześć, uwielbienie’.

Kultanowicz - od kult ‘cześć, uwielbienie’.

Kulton - od kult ‘cześć, uwielbienie’.

Kultonowski - od kult ‘cześć, uwielbienie’.

Kultys - od kult ‘cześć, uwielbienie’.

Kultysów - od kult ‘cześć, uwielbienie’.

Kultysz - od kult ‘cześć, uwielbienie’.

Kultyszewski - od kult ‘cześć, uwielbienie’.

Kultyś - od kult ‘cześć, uwielbienie’.

Kuluk - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuluń - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuluński - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulus - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulusz - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuluszka - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuluś - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kuluza - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulwanowski - od nazwy miejscowej Kulwany (nowosądeckie, gmina Łącko).

Kulwiak - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulwic - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulwicki - od nazwy miejscowej Kulwy (Wileńszczyzna).

Kulwicz - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulwiec - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulwiński - 1584 od nazwy miejscowej Kulwy (Wileńszczyzna).

Kulwisz - 1467 od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulyk - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulyniecz - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulynycz - od kula lub kuleć lub kulić (się).

Kulz - od kulsać, kulzać ‘kuleć’.

Kulza - od kulsać, kulzać ‘kuleć’.

Kulzak - od kulsać, kulzać ‘kuleć’.

Kulze - od kulsać, kulzać ‘kuleć’.

Kulziak - od kulsać, kulzać ‘kuleć’.

Kulzicki - od kulsać, kulzać ‘kuleć’.

Kulzik - od kulsać, kulzać ‘kuleć’.

Kulzowicz - od kulsać, kulzać ‘kuleć’.

Kulżanowski - od kulsać, kulzać ‘kuleć’.

Kulżyk - od kulsać, kulzać ‘kuleć’.

Kuł - od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kuła - od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kułac - od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kułac - od kułak ‘zaciśnięta pięść’.

Kułaca - od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kułaca - od kułak ‘zaciśnięta pięść’.

Kułach - 1616 od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kułacha - od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kułacki - od kułak ‘zaciśnięta pięść’.

Kułacz - od kułak ‘zaciśnięta pięść’.

Kułaczek - od kułak ‘zaciśnięta pięść’.

Kułaczenko - od kułak ‘zaciśnięta pięść’.

Kułaczewski - od kułak ‘zaciśnięta pięść’.

Kułaczkiewicz - od kułak ‘zaciśnięta pięść’.

Kułaczkowski - od kułak ‘zaciśnięta pięść’.

Kułaczowski - od kułak ‘zaciśnięta pięść’.

Kułaczyński - od kułak ‘zaciśnięta pięść’.

Kułag - od wschodniosłowiańskiego kułaga, kułaka ‘kasza z serem’.

Kułaga - 1404 od wschodniosłowiańskiego kułaga, kułaka ‘kasza z serem’.

Kułagin - od wschodniosłowiańskiego kułaga, kułaka ‘kasza z serem’.

Kułago - od wschodniosłowiańskiego kułaga, kułaka ‘kasza z serem’.

Kułagowski - od wschodniosłowiańskiego kułaga, kułaka ‘kasza z serem’.

Kułaj - od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kułajewicz - od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kułak - 1486 od kułak ‘zaciśnięta pięść’.

Kułakiewicz - 1673 od kułak ‘zaciśnięta pięść’.

Kułak-Kułakowski - złożenia brak; Kułak 1486 od kułak ‘zaciśnięta pięść’; Kułakowski 1628 od nazwy miejscowej Kułaki (łomżyńskie, gmina Ciechanowiec).

Kułako - od kułak ‘zaciśnięta pięść’.

Kułakow - od kułak ‘zaciśnięta pięść’.

Kułakowicz - 1738 od kułak ‘zaciśnięta pięść’.

Kułakowski - 1628 od nazwy miejscowej Kułaki (łomżyńskie, gmina Ciechanowiec).

Kułaków - od kułak ‘zaciśnięta pięść’.

Kułan - od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kułaniecki - od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kułanowski - od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kułas - od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kułasiewicz - od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kułasik - od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kułasz - od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kułaszak - 1635 od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kułaszczyk - 1659 od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kułaszka - od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kułaszkowski - od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kułaszyk - 1630 od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kułaś - od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kułat - od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kułatka - od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kułażyński - od wschodniosłowiańskiego kułaga, kułaka ‘kasza z serem’.

Kułczak - od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kułda - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kołd-, por. kołda ‘żebrak, złodziej’.

Kułdo - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kołd-, por. kołda ‘żebrak, złodziej’.

Kułdosz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kołd-, por. kołda ‘żebrak, złodziej’.

Kułeczko - od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kułek - od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kułk - od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kułka - od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kułkiewicz - od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kułko - od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kułkowski - od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kułpa - od łacińskiego culpa ‘wina’ lub od gwarowego kulpa ‘kij zakrzywiony’; od kulpak ‘kłonica’.

Kułpiński - od łacińskiego culpa ‘wina’ lub od gwarowego kulpa ‘kij zakrzywiony’; od kulpak ‘kłonica’.

Kułt - od kult ‘cześć, uwielbienie’.

Kułtan - od kult ‘cześć, uwielbienie’.

Kułtaniak - od kult ‘cześć, uwielbienie’.

Kułton - od kołton ‘włosy skręcone, kudły, kłaki’, też ‘rodzaj choroby’.

Kułtoniak - od kołton ‘włosy skręcone, kudły, kłaki’, też ‘rodzaj choroby’.

Kułtoń - od kołton ‘włosy skręcone, kudły, kłaki’, też ‘rodzaj choroby’.

Kułtow - od kult ‘cześć, uwielbienie’.

Kułtun - od kołton ‘włosy skręcone, kudły, kłaki’, też ‘rodzaj choroby’.

Kułtuniak - od kołton ‘włosy skręcone, kudły, kłaki’, też ‘rodzaj choroby’.

Kułtunicki - od kołton ‘włosy skręcone, kudły, kłaki’, też ‘rodzaj choroby’.

Kułtunowicz - od kołton ‘włosy skręcone, kudły, kłaki’, też ‘rodzaj choroby’.

Kułtyka - od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kułtyna - od kołton ‘włosy skręcone, kudły, kłaki’, też ‘rodzaj choroby’.

Kułtys - od kult ‘cześć, uwielbienie’.

Kułyk - od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kułyka - od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kułykow - od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kułyków - od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kułyna - od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kułynczyn - od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kułyniak - od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kułynicz - od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kułynycz - od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kułynysz - od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kułyński - od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kułysz - od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kum - 1368 od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kuma - 1498 od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumak - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumala - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumalis - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumalski - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumała - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kuman - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumana - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumanek - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumaniecki - 1747 od nazwy miejscowej Komańcza, dawniej też Kumańcza (krośnieńskie, gmina Komańcza).

Kumanko - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumanowicz - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumanowski - 1563 od nazwy miejscowej Kumanowce (KrW).

Kumań - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumański - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumar - od komar, ze staropolskiego komor.

Kumarczyk - od komar, ze staropolskiego komor.

Kumarek - od komar, ze staropolskiego komor.

Kumarowski - od nazw miejscowych Komorów, Komorowo (częste).

Kumas - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumasa - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumasiński - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumaski - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumaszek - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumaszewski - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumaszka - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumaszko - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumaszyk - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumaszyński - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumat - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumatowski - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumatycki - 1441 od nazwy miejscowej Kumatycze (KrW).

Kumca - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumcewicz - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumczak - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumczek - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumczuk - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumczyk - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumecki - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumejko - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumejsza - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumek - 1445 od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumel - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumela - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumelowski - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumelski - od nazwy miejscowej Kumelsk (łomżyńskie, gmina Kolno).

Kumelski - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumełan - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumenda - od komenda ‘rozkaz, dowództwo’.

Kumer - od niemieckiej nazwy osobowej Kummer, ta od solnoniemieckiego kume ‘głęboka miska, zbiornik na wodę’, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego kumber, kun ker ‘obciążenie, udręka, kłopot’.

Kumerow - od niemieckiej nazwy osobowej Kummer, ta od solnoniemieckiego kume ‘głęboka miska, zbiornik na wodę’, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego kumber, kun ker ‘obciążenie, udręka, kłopot’.

Kumerski - od niemieckiej nazwy osobowej Kummer, ta od solnoniemieckiego kume ‘głęboka miska, zbiornik na wodę’, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego kumber, kun ker ‘obciążenie, udręka, kłopot’.

Kumert - od niemieckiej nazwy osobowej Kummer, ta od solnoniemieckiego kume ‘głęboka miska, zbiornik na wodę’, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego kumber, kun ker ‘obciążenie, udręka, kłopot’.

Kumesa - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumesz - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumeta - od kometa ‘cia- od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’. ło niebieskie’.

Kumeto - od kometa ‘ciało niebieskie’.

Kumiaszczak - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumic - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumicki - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumicz - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumidaj - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumidej - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumiec - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumiega - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumiejko - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumiel - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumielewski - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumielski - 1473 od nazwy miejscowej Kumelsk (łomżyńskie, gmina Kolno).

Kumiełka - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumienek - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumieniak - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumieszczo - od białoruskiej nazwy osobowej Kumiszcza, ta od kum.

Kumieszczo - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumiet - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumięga - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumięgów - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumiępa - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumiga - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumigiel - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumik - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumikowski - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumilewski - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumin - 1441 od komin.

Kuminek - 1794 od komin.

Kuminiarczuk - od komin.

Kuminiarczyk - od komin.

Kuminiec - od komin.

Kuminkiewicz - od komin.

Kumiński - 1497 od nazwy miejscowej Konin, dziś Kunin (kieleckie, gmina Waśniów).

Kumiołek - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumisz - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumiszcz - od białoruskiej nazwy osobowej Kumiszcza, ta od kum.

Kumiszcza - od białoruskiej nazwy osobowej Kumiszcza, ta od kum.

Kumiszczak - od białoruskiej nazwy osobowej Kumiszcza, ta od kum.

Kumiszcze - od białoruskiej nazwy osobowej Kumiszcza, ta od kum.

Kumiszczo - od białoruskiej nazwy osobowej Kumiszcza, ta od kum.

Kumiszczów - od białoruskiej nazwy osobowej Kumiszcza, ta od kum.

Kumka, m. - 1470 od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumke - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumkiewicz - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumko - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumkowski - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumków - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumm - od niemieckiej nazwy osobowej Kummer, ta od solnoniemieckiego kume ‘głęboka miska, zbiornik na wodę’, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego kumber, kun ker ‘obciążenie, udręka, kłopot’.

Kummel - od niemieckiej nazwy osobowej Kummer, ta od solnoniemieckiego kume ‘głęboka miska, zbiornik na wodę’, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego kumber, kun ker ‘obciążenie, udręka, kłopot’.

Kümmel - od niemieckiej nazwy osobowej Kummer, ta od solnoniemieckiego kume ‘głęboka miska, zbiornik na wodę’, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego kumber, kun ker ‘obciążenie, udręka, kłopot’.

Kummer - od niemieckiej nazwy osobowej Kummer, ta od solnoniemieckiego kume ‘głęboka miska, zbiornik na wodę’, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego kumber, kun ker ‘obciążenie, udręka, kłopot’.

Kummera - od niemieckiej nazwy osobowej Kummer, ta od solnoniemieckiego kume ‘głęboka miska, zbiornik na wodę’, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego kumber, kun ker ‘obciążenie, udręka, kłopot’.

Kummerow - od niemieckiej nazwy osobowej Kummer, ta od solnoniemieckiego kume ‘głęboka miska, zbiornik na wodę’, możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego kumber, kun ker ‘obciążenie, udręka, kłopot’.

Kumnacki - od komnata, ze staropolskiego kownata ‘pokój mieszkalny w zamku’.

Kumnata - od komnata, ze staropolskiego kownata ‘pokój mieszkalny w zamku’.

Kumodziński - od komoda ‘niska szafka na bieliznę’.

Kumoń - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumoński - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumor - 1786 od komar, ze staropolskiego komor.

Kumorczyk - od komar, ze staropolskiego komor.

Kumorek - od komar, ze staropolskiego komor.

Kumorowski - od nazw miejscowych Komorów, Komorowo (częste).

Kumorzewski - od nazw miejscowych Komorów, Komorowo (częste).

Kumos - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumosa - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumosiak - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumosiński - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumossa - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumosz - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumosza - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumoszewski - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumoszka - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumoś - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumoter - od kumoter ‘dobry znajomy, przyjaciel’.

Kumoterski - od kumoter ‘dobry znajomy, przyjaciel’.

Kumowicz - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumowski - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumór - od komar, ze staropolskiego komor.

Kumórek - od komar, ze staropolskiego komor.

Kumórkiewicz - od komar, ze staropolskiego komor.

Kumów - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kump - od staropolskiego kump ‘szynka wieprzowa’.

Kumpa - od staropolskiego kump ‘szynka wieprzowa’.

Kumpel - od staropolskiego kump ‘szynka wieprzowa’.

Kumpf - od staropolskiego kump ‘szynka wieprzowa’.

Kumpiak - od staropolskiego kump ‘szynka wieprzowa’.

Kumpiałowski - od staropolskiego kump ‘szynka wieprzowa’.

Kumpicki - od staropolskiego kump ‘szynka wieprzowa’.

Kumpiec - od staropolskiego kump ‘szynka wieprzowa’.

Kumpiecki - od staropolskiego kump ‘szynka wieprzowa’.

Kumpiel - od staropolskiego kump ‘szynka wieprzowa’.

Kumpikiewicz - od staropolskiego kump ‘szynka wieprzowa’.

Kumpin - od staropolskiego kump ‘szynka wieprzowa’.

Kumpiniewski - od staropolskiego kump ‘szynka wieprzowa’.

Kumpinowicz - od staropolskiego kump ‘szynka wieprzowa’.

Kumpiń - od staropolskiego kump ‘szynka wieprzowa’.

Kumpis - od staropolskiego kump ‘szynka wieprzowa’.

Kumuć - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumuda - od komoda ‘niska szafka na bieliznę’.

Kumur - od komar, ze staropolskiego komor.

Kumurek - od komar, ze staropolskiego komor.

Kumurkiewicz - od komar, ze staropolskiego komor.

Kumurowski - od komar, ze staropolskiego komor.

Kumusiński - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumycz - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumyk - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumysz - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kun - 1460 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kuna - 1380 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunac - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunach - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunachowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunachowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunacki - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunacz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunaczowski - 1421 od nazwy miejscowej Kunaszów (KrW).

Kunać - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunad - 1327 od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kunadt - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kunaj - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunajew - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunak - 1397 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunakowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunal - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunaniec - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunański - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunar - od konar ‘duża gałąź’, też od staropolskiego konarz ‘człowiek zajmujący się hodowlą koni’.

Kunarewicz - od konar ‘duża gałąź’, też od staropolskiego konarz ‘człowiek zajmujący się hodowlą koni’.

Kunarski - od konar ‘duża gałąź’, też od staropolskiego konarz ‘człowiek zajmujący się hodowlą koni’.

Kunarz - od konar ‘duża gałąź’, też od staropolskiego konarz ‘człowiek zajmujący się hodowlą koni’.

Kunarzewski - od nazwy miejscowej Konarzewo, Konarzew (kilka wsi).

Kunas - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunasiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunasiuk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunasz - 1327 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunaszczyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunaszek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunaszewski - 1407 od nazwy miejscowej Kunaszów (KrW).

Kunaszkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunaszko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunaszowski - 1435 od nazwy miejscowej Kunaszów (KrW).

Kunaszuk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunaszyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunaszyński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunat - 1394 od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kunata - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kunatek - 1316 od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kunath - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kunatkowski - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kunatowski - 1564 od nazwy miejscowej Kunatowce (KrW).

Kunatowski - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kunawa - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunawicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunawiński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunawski - 1435 od nazwy miejscowej Kunaszów (KrW).

Kunc - 1394 od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kunca - 1265 od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kuncak - 1417 od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kunce - 1370 od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kuncelman - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kuncenta - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kuncer - od niemieckiej nazwy osobowej Konzer, ta od imion na Kun-.

Kuncerak - od niemieckiej nazwy osobowej Konzer, ta od imion na Kun-.

Kuncerowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Konzer, ta od imion na Kun-.

Kuncerz - 1437 od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kuncerz - od niemieckich nazw osobowych Gunter, Ginther, te od imienia Guntheri.

Kuncewicz - 1522 od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kunciak - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kuncicki - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kuncik - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kuncikowski - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kuncio - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kunciów - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kunciów - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kunc-Jasiński - złożenia brak; Kunc 1394 od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’; Jasiński 1392 od nazw miejscowych typu Jasień, Jasienie, Jasieniec, Jasiona, Jasienica.

Kuncki - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kuncol - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kuncowicz - 1425 od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kuncy - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kuncyk - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kuncz - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kunczak - 1691 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunczak - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kunczał - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kunczar - od niemieckiej nazwy osobowej Konzer, ta od imion na Kun-.

Kunczek - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kunczer - od niemieckiej nazwy osobowej Konzer, ta od imion na Kun-.

Kunczewa - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kunczewicz - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kunczka - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kunczke - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kunczycz - 1490 od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kunczyński - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kunć - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kund - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’.

Kunda - 1630 od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’.

Kundak - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’.

Kundalski - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’.

Kundała - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’.

Kundas - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’.

Kundaszewski - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’.

Kunde - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’.

Kundej - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’.

Kundejewski - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’.

Kundel - 1570 od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’ lub od kundel ‘pies mieszaniec’.

Kundela - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’ lub od kundel ‘pies mieszaniec’.

Kundeli - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’ lub od kundel ‘pies mieszaniec’.

Kundelik - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’ lub od kundel ‘pies mieszaniec’.

Kundelis - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’ lub od kundel ‘pies mieszaniec’.

Kundelski - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’ lub od kundel ‘pies mieszaniec’.

Kundenko - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’.

Kunder - od niemieckich nazw osobowych Konder, Kunder, te od Günther.

Kundera - od niemieckich nazw osobowych Konder, Kunder, te od Günther.

Kunderak - od niemieckich nazw osobowych Konder, Kunder, te od Günther.

Kunderek - od niemieckich nazw osobowych Konder, Kunder, te od Günther.

Kunderewicz - od niemieckich nazw osobowych Konder, Kunder, te od Günther.

Kunderka - od niemieckich nazw osobowych Konder, Kunder, te od Günther.

Kunderowicz - od niemieckich nazw osobowych Konder, Kunder, te od Günther.

Kunderowski - od niemieckich nazw osobowych Konder, Kunder, te od Günther.

Kunderski - od niemieckich nazw osobowych Konder, Kunder, te od Günther.

Kundeus - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’.

Kundeusz - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’.

Kundich - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’.

Kundicz - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’.

Kundirewicz - od niemieckich nazw osobowych Konder, Kunder, te od Günther.

Kundla - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’.

Kundlacz - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’.

Kundlewski - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’.

Kundo - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’.

Kundra - od niemieckich nazw osobowych Konder, Kunder, te od Günther.

Kundrat - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kundro - od niemieckich nazw osobowych Konder, Kunder, te od Günther.

Kundrowski - od niemieckich nazw osobowych Konder, Kunder, te od Günther.

Kundry - od niemieckich nazw osobowych Konder, Kunder, te od Günther.

Kundryk - od niemieckich nazw osobowych Konder, Kunder, te od Günther.

Kundrzycki - od niemieckich nazw osobowych Konder, Kunder, te od Günther.

Kundt - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’.

Kundu - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’.

Kundus - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’.

Kundycki - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’.

Kundycz - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’.

Kundyk - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’.

Kundyl - 1391 od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’.

Kundym - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’.

Kundyn - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’.

Kundyna - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’.

Kundys - 1786 od staropolskiego kondys, kundys ‘kundel’.

Kundys - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’.

Kundyś - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’.

Kundzewicz - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’.

Kundzia - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’ lub od Kunegunda.

Kundział - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’ lub od Kunegunda.

Kundziarz - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’ lub od Kunegunda.

Kundzicz - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’ lub od Kunegunda.

Kundziel - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’.

Kundzielewicz - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’.

Kundzienko - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’ lub od Kunegunda.

Kundzier - od niemieckich nazw osobowych Konder, Kunder, te od Günther.

Kundzierewicz - od niemieckich nazw osobowych Konder, Kunder, te od Günther.

Kundzierowski - od niemieckich nazw osobowych Konder, Kunder, te od Günther.

Kundziewicz - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’ lub od Kunegunda.

Kundzik - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’ lub od Kunegunda.

Kundzin - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’ lub od Kunegunda.

Kundzinowicz - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’ lub od Kunegunda.

Kundzio - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’ lub od Kunegunda.

Kundziołka - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’ lub od Kunegunda.

Kundzior - od niemieckich nazw osobowych Konder, Kunder, te od Günther.

Kundziowicz - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’ lub od Kunegunda.

Kundziowicz - od niemieckich nazw osobowych Konder, Kunder, te od Günther.

Kundzisz - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’ lub od Kunegunda.

Kune - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunec - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kuneciak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunecki - 1779 od nazwy miejscowej Kunki (kilka wsi).

Kunecy - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kuneczka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunefał - od konował ‘weterynarz’.

Kunefka - od konew, konewka ‘naczynie na wodę’, od gwarowego konwa.

Kunej - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kuneja - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunejka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunek - 1399 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kuner - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kunera - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kunerdt - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kunert - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kunerth - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kunesz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kuneszko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunewa - od konew, konewka ‘naczynie na wodę’, od gwarowego konwa.

Kunewicz - od konew, konewka ‘naczynie na wodę’, od gwarowego konwa.

Kunewka - od konew, konewka ‘naczynie na wodę’, od gwarowego konwa.

Kung - od niemieckich nazw osobowych Kung, König, te od średnio-wysoko-niemieckiego künic, künec, od średnioniemieckiego kung ‘król’.

Kunger - od niemieckich nazw osobowych Kung, König, te od średnio-wysoko-niemieckiego künic, künec, od średnioniemieckiego kung ‘król’; od niemieckiej nazwy osobowej Kunger.

Kungiel - od niemieckich nazw osobowych Kung, König, te od średnio-wysoko-niemieckiego künic, künec, od średnioniemieckiego kung ‘król’.

Kungler - od niemieckich nazw osobowych Kung, König, te od średnio-wysoko-niemieckiego künic, künec, od średnioniemieckiego kung ‘król’.

Kungonda - od niemieckich nazw osobowych Kung, König, te od średnio-wysoko-niemieckiego künic, künec, od średnioniemieckiego kung ‘król’.

Kungowski - od niemieckich nazw osobowych Kung, König, te od średnio-wysoko-niemieckiego künic, künec, od średnioniemieckiego kung ‘król’.

Kuni - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunia - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kuniach - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kuniaj - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kuniak - 1691 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kuniakowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kuniarczyk - od koń.

Kuniarski - od koń.

Kuniarz - od koń.

Kuniata - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunic - 1401 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunica - 1398 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunicek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunicewicz - 1437 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunich - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunicki - 1448 od nazwy miejscowej Kunice (kilka wsi).

Kunicowicz - 1439 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunicyn - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kuniczak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kuniczek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kuniczkowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kuniczuk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kuniczyński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kuniec - 1469 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kuniecek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kuniecki - 14221 od nazwy miejscowej Kuńczyce, dziś Kończyce (krakowskie, gmina Michałowice), Kończyce (radomskie, gmina Kowala).

Kunieczewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunieczka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunieczko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kuniega - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kuniej - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kuniesz - 1479 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kuniewski - 1546 od nazwy miejscowej Kuniewo (KrW).

Kunig - od niemieckich nazw osobowych Kung, König, te od średnio-wysoko-niemieckiego künic, künec, od średnioniemieckiego kung ‘król’.

Kunigel - od niemieckich nazw osobowych Kung, König, te od średnio-wysoko-niemieckiego künic, künec, od średnioniemieckiego kung ‘król’.

Kunigiel - od niemieckich nazw osobowych Kung, König, te od średnio-wysoko-niemieckiego künic, künec, od średnioniemieckiego kung ‘król’.

Kunigiewicz - od niemieckich nazw osobowych Kung, König, te od średnio-wysoko-niemieckiego künic, künec, od średnioniemieckiego kung ‘król’.

Kunigowicz - od niemieckich nazw osobowych Kung, König, te od średnio-wysoko-niemieckiego künic, künec, od średnioniemieckiego kung ‘król’.

Kunigowski - od niemieckich nazw osobowych Kung, König, te od średnio-wysoko-niemieckiego künic, künec, od średnioniemieckiego kung ‘król’.

Kunik - 1369 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad); od gwarowego kunik ‘królik’.

Kunikiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunikowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunin - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunina - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kuniniec - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kuninoga - 1456 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kuniński - 1397 od nazwy miejscowej Konin, dziś Kunin (kieleckie, gmina Waśniów).

Kunio - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kuniowski - od nazwy miejscowej Kuniewo (KrW).

Kunis - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunisch - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunisiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunisz - 1394 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kuniszcza - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kuniszek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kuniszewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kuniszuk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kuniszyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kuniś - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunit - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunitowicz - 1433 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunity - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad); od gwarowego kunity ‘podobny do kuny’.

Kuniuk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kuniusz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kuniuta - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunk - 1707 od niemieckiej nazwy osobowej Kunk, ta od imion na Kun- lub od apelatywu künkel ‘kądziel’.

Kunka - 1475 od niemieckiej nazwy osobowej Kunk, ta od imion na Kun- lub od apelatywu künkel ‘kądziel’.

Kunke - od niemieckiej nazwy osobowej Kunk, ta od imion na Kun- lub od apelatywu künkel ‘kądziel’.

Kunkel - od niemieckiej nazwy osobowej Kunk, ta od imion na Kun- lub od apelatywu künkel ‘kądziel’; od niemieckiej nazwy osobowej Kunkel.

Kunkiel - od niemieckiej nazwy osobowej Kunk, ta od imion na Kun- lub od apelatywu künkel ‘kądziel’.

Kunkiewicz - 1776 od niemieckiej nazwy osobowej Kunk, ta od imion na Kun- lub od apelatywu künkel ‘kądziel’.

Kunko - 1318 od niemieckiej nazwy osobowej Kunk, ta od imion na Kun- lub od apelatywu künkel ‘kądziel’.

Kunkol - od kąkol ‘gatunek chwastu zbożowego’.

Kunkowic - 1422 od niemieckiej nazwy osobowej Kunk, ta od imion na Kun- lub od apelatywu künkel ‘kądziel’.

Kunkowski - 1788 od nazwy miejscowej Kunki (ciechanowskie, gmina Szreńsk).

Kunkul - od kąkol ‘gatunek chwastu zbożowego’.

Kunn - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunna - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunne - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kuno - 1338 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunoch - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunofalski - od konował ‘weterynarz’.

Kunofał - od konował ‘weterynarz’.

Kunol - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunopa - od konopie, ze staropolskiego też konop.

Kunopka - od konopie, ze staropolskiego też konop.

Kunopski - od konopie, ze staropolskiego też konop.

Kunor - od konar ‘duża gałąź’, też od staropolskiego konarz ‘człowiek zajmujący się hodowlą koni’.

Kunoricz - od konar ‘duża gałąź’, też od staropolskiego konarz ‘człowiek zajmujący się hodowlą koni’.

Kunorski - od konar ‘duża gałąź’, też od staropolskiego konarz ‘człowiek zajmujący się hodowlą koni’.

Kunory - od konar ‘duża gałąź’, też od staropolskiego konarz ‘człowiek zajmujący się hodowlą koni’.

Kunosz - 1483 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunosza - 1407 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunot - 1408 od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kunotek - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kunow - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunowicz - 1386 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunowski - 1423 od nazw miejscowych Kunów, Kunowo (kilka wsi).

Kunów - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunracki - 1470-80 od nazwy miejscowej Kunracice, dziś Konracice (tarnobrzeskie, gmina Opatów).

Kunrad - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kunradowic - 1214 od nazwy miejscowej Kunratowice, dziś Kurnatowice (poznańskie, gmina Kwilcz).

Kunradowski - od nazwy miejscowej Kunratowice, dziś Kurnatowice (poznańskie, gmina Kwilcz).

Kunratowicz - 1381 od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kunratowski - 1400 od nazwy miejscowej Kunratowice, dziś Kurnatowice (poznańskie, gmina Kwilcz).

Kunst - od niemieckiej nazwy osobowej Kunst, ta od imienia Constantinus lub od Kunz.

Kunstek - od niemieckiej nazwy osobowej Kunst, ta od imienia Constantinus lub od Kunz.

Kunstowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Kunst, ta od imienia Constantinus lub od Kunz.

Kunszczyński - od niemieckiej nazwy osobowej Kunst, ta od imienia Constantinus lub od Kunz.

Kunsztowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Kunst, ta od imienia Constantinus lub od Kunz.

Kunsztynowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Kunst, ta od imienia Constantinus lub od Kunz.

Kunt - 1453 od niemieckiej nazwy osobowej Kunt, ta od imion na Gud-.

Kunte - od niemieckiej nazwy osobowej Kunt, ta od imion na Gud-.

Kuntejko - od niemieckiej nazwy osobowej Kunt, ta od imion na Gud-.

Kuntelak - od niemieckiej nazwy osobowej Kunt, ta od imion na Gud-.

Kuntelski - od Niemieckiej nazwy osobowej Kunt, ta od imion na Gud-.

Kunter - od niemieckich nazw osobowych Gunter, Ginther, te od imienia Guntheri.

Kuntor - od niemieckich nazw osobowych Gunter, Ginther, te od imienia Guntheri.

Kuntusz - od niemieckiej nazwy osobowej Kunt, ta od imion na Gud-.

Kunty - od niemieckiej nazwy osobowej Kunt, ta od imion na Gud-.

Kuntysz - od niemieckiej nazwy osobowej Kunt, ta od imion na Gud-.

Kuntyszew - od niemieckiej nazwy osobowej Kunt, ta od imion na Gud-.

Kuntz - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kuntze - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kuntzel - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kunuch - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunuć - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunusz - 1425 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunwerski - od staropolskiego konwirsz, kunwirsz, konwers ‘braciszek zakonny’.

Kunwirsz - 1425 od staropolskiego konwirsz, kunwirsz, konwers ‘braciszek zakonny’.

Kunycz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunydło– w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad - (= Konrad).

Kunys - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunysz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunyszewski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunyszyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunyś - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kunz - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kunza - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kunze - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kunzek - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kunzel - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kunzig - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kunzika - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kunzke - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kunzo - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kuń - od koń.

Kuńc - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kuńcio - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kuńcz - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kuńczak - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kuńczycki - 1493 od nazwy miejscowej Kuńczyce, dziś Kończyce (krakowskie, gmina Michałowice), Kończyce (radomskie, gmina Kowala).

Kuńczyk - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kuńda - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’.

Kuńdulski - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’.

Kuńdzicz - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’.

Kuńka - od niemieckiej nazwy osobowej Kunk, ta od imion na Kun- lub od apelatywu künkel ‘kądziel’.

Kuńkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Kunk, ta od imion na Kun- lub od apelatywu künkel ‘kądziel’.

Kuńko - od niemieckiej nazwy osobowej Kunk, ta od imion na Kun- lub od apelatywu künkel ‘kądziel’.

Kuński - od nazwy miejscowej Konin, dziś Kunin (kieleckie, gmina Waśniów).

Kuński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kun-, por. kuna ‘zwierzę z rodziny łasicowatych’, dawniej też ‘narzędzie tortur’ lub od imienia Kunrad (= Konrad).

Kup - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupa - 1762 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupaciński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupacki - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupacz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupaczewski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupaj - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupaja - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupajczak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupajczyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupajka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupajski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupala - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupalczyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupało - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupań - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupański - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupas - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupasa - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupaś - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupc - (Pom) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupca - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupcak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupcel - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupcewicz - 1618 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupciak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupcikiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupciukiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupcok - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupcow - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupców - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupcza - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupczak - 1763 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupczakiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupczanko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupczek - 1690 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupczenko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupczewski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupczok - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupczuk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupczun - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupczuna - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupczunas - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupczyk - 1551 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupczykiewicz - 1711 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupczyn - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupczyński - 1721 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupec - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupecek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupecki - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupeczek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupeć - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupenko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupeń - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kuper - od kuper ‘tylna część tułowia u ptaków’.

Küper - od kuper ‘tylna część tułowia u ptaków’.

Kupera - od kuper ‘tylna część tułowia u ptaków’.

Kuperak - od kuper ‘tylna część tułowia u ptaków’.

Kuperko - od kuper ‘tylna część tułowia u ptaków’.

Kuperschmidt - od niemieckiej nazwy osobowej Kupferschmidt, ta od średnio-wysoko-niemieckiego kupfersmit ‘kotlarz’.

Kuperski - 1680 od kuper ‘tylna część tułowia u ptaków’.

Kuperszmidt - od niemieckiej nazwy osobowej Kupferschmidt, ta od średnio-wysoko-niemieckiego kupfersmit ‘kotlarz’.

Kuperszmit - od niemieckiej nazwy osobowej Kupferschmidt, ta od średnio-wysoko-niemieckiego kupfersmit ‘kotlarz’.

Kupferschmid - od niemieckiej nazwy osobowej Kupferschmidt, ta od średnio-wysoko-niemieckiego kupfersmit ‘kotlarz’.

Kupferschmidt - od niemieckiej nazwy osobowej Kupferschmidt, ta od średnio-wysoko-niemieckiego kupfersmit ‘kotlarz’.

Kupferschmied - od niemieckiej nazwy osobowej Kupferschmidt, ta od średnio-wysoko-niemieckiego kupfersmit ‘kotlarz’.

Kupferschmiedt - od niemieckiej nazwy osobowej Kupferschmidt, ta od średnio-wysoko-niemieckiego kupfersmit ‘kotlarz’.

Kupfersmidt - od niemieckiej nazwy osobowej Kupferschmidt, ta od średnio-wysoko-niemieckiego kupfersmit ‘kotlarz’.

Kupferszmid - od niemieckiej nazwy osobowej Kupferschmidt, ta od średnio-wysoko-niemieckiego kupfersmit ‘kotlarz’.

Kupferszmidt - od niemieckiej nazwy osobowej Kupferschmidt, ta od średnio-wysoko-niemieckiego kupfersmit ‘kotlarz’.

Kupia - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupiak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupiał - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupian - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupianka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupianowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupias - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupiatycki - 1478 od nazwy miejscowej Kupiatycze (przemyskie, gmina Fredropol).

Kupibida - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupic - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupica - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupicel - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupich - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupicha - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupiciel - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupiczak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupić - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupidło - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupidłowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupidura - 1614 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupidurka - 1629 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupidurski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupidusa - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupiec - 1382 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa; od kupiec.

Kupiecha - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupiecki - 1499 od nazwy miejscowej Kupce (siedleckie, gmina Korytnica).

Kupieczek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupieć - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupiel - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupieniak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupieniecki - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupień - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupier - od kuper ‘tylna część tułowia u ptaków’.

Kupiera - od kuper ‘tylna część tułowia u ptaków’.

Kupiers - od kuper ‘tylna część tułowia u ptaków’.

Kupietz - od kuper ‘tylna część tułowia u ptaków’.

Kupiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupijaj - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupijoj - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupik - 1703 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupikowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupila - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupilas - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupillas - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupilos - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupin - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupina - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupiniak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupiniec - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupiniewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupinowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupinski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupiony - 1428 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupis - 1613 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupisch - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupisek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupisiak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupisiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupisiński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupista - 1507 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupisz - 1425 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupiszak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupiszek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupiszewski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupiszowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupiszyński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupiś - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupiuk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupka - 1399 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupkaj - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupkała - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupke - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupkowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupla - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kuplak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kuplewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kuplewski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kuplicki - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kuplicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kuplik - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupliński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kuplowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupluk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupła - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupłacz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupłon - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupna - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupnich - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupniewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupniewski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupnik - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupniowicz - 1473 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupnjaniuk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupnowicki - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupnowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupny - 1700 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupok - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupp - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kuppa - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kuppe - od kuper ‘tylna część tułowia u ptaków’.

Kupper - od kuper ‘tylna część tułowia u ptaków’.

Kupr - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupra - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupracz - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupral - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupran - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupranek - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupraniec - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupraniuk - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupranowicz - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kuprański - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupras - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kuprasiewicz - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kuprasz - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupraszewicz - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupraszewski - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupraszuk - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupraś - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kuprecz - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kuprel - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kuprelewicz - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupren - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kuprewicz - (KrW) od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kuprian - 1444 od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kuprianczyk - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kuprianiec - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kuprianik - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kuprianis - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kuprianiuk - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kuprianow - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kuprianowicz - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kuprianów - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupriańczyk - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupriański - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupriasz - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupriaszkin - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupriaś - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupric - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupricz - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kuprienko - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kuprienowicz - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupriewicz - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupriewski - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kuprij - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kuprijan - (KrW) od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kuprijanczyk - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kuprijaniuk - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kuprijanow - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kuprijanowicz - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kuprijańczyk - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kuprijenko - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kuprin - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kuprinowicz - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupris - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupriś - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kuprjan - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kuprjanik - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kuprjanis - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kuprjaniuk - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kuprjanko - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kuprjanow - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kuprjanowicz - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kuprjańczyk - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kuprosik - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kuprosz - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kuproszewicz - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kuprowicz - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kuprowski - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kuprut - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupruziak - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupryan - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupryanczyk - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupryaniuk - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupryanow - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupryanów - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupryc - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupryciuk - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kuprycz - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupryjan - 1433 od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupryjanczuk - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupryjanczyk - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupryjaniuk - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupryjanow - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupryjanowicz - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupryjańczuk - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupryjańczyk - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupryjniuk - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupryk - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupryło - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupryn - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupryniak - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupryniec - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupryniuk - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kuprynowicz - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupryński - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kuprys - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupryszewski - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kupryś - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kuprzyk - od imienia Cyprian, ze staropolskiego Cypryjan. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od łacińskiego Cyprianus, greckiego Kuprianós ‘pochodzący z Cypru’, greckiego Kupros.

Kups - od niemieckiej nazwy osobowej Kupsch, ta ze słowiańskiego kupbcb, polskiego kupiec.

Kupsch - od niemieckiej nazwy osobowej Kupsch, ta ze słowiańskiego kupbcb, polskiego kupiec.

Kupsek - od niemieckiej nazwy osobowej Kupsch, ta ze słowiańskiego kupbcb, polskiego kupiec.

Kupsiak - od niemieckiej nazwy osobowej Kupsch, ta ze słowiańskiego kupbcb, polskiego kupiec.

Kupsik - od niemieckiej nazwy osobowej Kupsch, ta ze słowiańskiego kupbcb, polskiego kupiec.

Kupsz - od niemieckiej nazwy osobowej Kupsch, ta ze słowiańskiego kupbcb, polskiego kupiec.

Kupszak - od niemieckiej nazwy osobowej Kupsch, ta ze słowiańskiego kupbcb, polskiego kupiec.

Kupś - od niemieckiej nazwy osobowej Kupsch, ta ze słowiańskiego kupbcb, polskiego kupiec.

Kupta - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kuptas - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kuptej - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kuptek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kuptel - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupter - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kuptiel - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kuptyś - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupudura - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupujaj - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupuński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupusiński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupy - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupybida - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupycz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupyczuk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupyła - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupyna - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kup-, por. kupić, kupa.

Kupz - od niemieckiej nazwy osobowej Kupsch, ta ze słowiańskiego kupbcb, polskiego kupiec.

Kupzok - (Śl) od niemieckiej nazwy osobowej Kupsch, ta ze słowiańskiego kupbcb, polskiego kupiec.

Kur - 1239 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od staropolskiego kur ‘kogut’.

Kura - 1237 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuracew - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurach - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuracha - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurachowski - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurachów - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuraciński - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuracjusz - od kuracjusz ‘poddający się kuracji’.

Kuracki - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuracowski - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuracz - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuraczek - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuraczka - 1484 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuraczkowski - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuraczowski - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuraczuk - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuraczycki - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuraczyk - 1696 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuraczyński - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuradym - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuradziej - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuraga - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuragan - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurago - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuraj - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurajata - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurajedowa - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurajew - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurajewski - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurajk - (Pom) w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurak - 1428 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuraki - (Pom) w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurakiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurakow - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurakowski - 1581 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kural - 1587 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuralak - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuralc - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuralczak - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuralenko - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuralewicz - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuralewski - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuralski - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuraluch - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurał - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kurałowicz - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kuran - 1065 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuran - od kurhan ‘mogiła, pagórek’.

Kuranc - od kurant ‘melodia wygrywana przez zegar’, dawniej ‘taniec’.

Kuranciński - od kurant ‘melodia wygrywana przez zegar’, dawniej ‘taniec’.

Kuranczyk - od kurant ‘melodia wygrywana przez zegar’, dawniej ‘taniec’.

Kurand - od kurant ‘melodia wygrywana przez zegar’, dawniej ‘taniec’.

Kuranda - od kurant ‘melodia wygrywana przez zegar’, dawniej ‘taniec’.

Kurando - od kurant ‘melodia wygrywana przez zegar’, dawniej ‘taniec’.

Kurandt - od kurant ‘melodia wygrywana przez zegar’, dawniej ‘taniec’.

Kurandy - od kurant ‘melodia wygrywana przez zegar’, dawniej ‘taniec’.

Kurankiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurano - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuranowicz - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuranowski - 1395 od nazwy miejscowej Koronowo, dawniej Kuranow (leszczyńskie, gmina Lipno).

Kurant - 1762 od kurant ‘melodia wygrywana przez zegar’, dawniej ‘taniec’.

Kuranta - od kurant ‘melodia wygrywana przez zegar’, dawniej ‘taniec’.

Kurante - od kurant ‘melodia wygrywana przez zegar’, dawniej ‘taniec’.

Kurantkiewicz - od kurant ‘melodia wygrywana przez zegar’, dawniej ‘taniec’.

Kurantowicz - od kurant ‘melodia wygrywana przez zegar’, dawniej ‘taniec’.

Kurantowski - od kurant ‘melodia wygrywana przez zegar’, dawniej ‘taniec’.

Kuranty - od kurant ‘melodia wygrywana przez zegar’, dawniej ‘taniec’.

Kurań - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurańciński - od kurant ‘melodia wygrywana przez zegar’, dawniej ‘taniec’.

Kurańczyk - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurańda - od kurant ‘melodia wygrywana przez zegar’, dawniej ‘taniec’.

Kurański - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurarczyk - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurarz - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuras - 1783 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od gwarowego kuras ‘kogut’.

Kurasadowicz - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurasandris - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurasandzis - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurasch - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurasek - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od gwarowego kuras ‘kogut’.

Kurasiak - 1720 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od gwarowego kuras ‘kogut’.

Kurasiak-Kurasiński - złożenia brak; Kurasiak 1720 w grupie nazwisk pochodzących od kura. Kurasiński od kura.

Kurasiek - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od gwarowego kuras ‘kogut’.

Kurasiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od gwarowego kuras ‘kogut’.

Kurasik - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od gwarowego kuras ‘kogut’.

Kurasiński - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od gwarowego kuras ‘kogut’.

Kurasz - 1485 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od gwarowego kuras ‘kogut’.

Kuraszczyk - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od gwarowego kuras ‘kogut’.

Kuraszek - 1136 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od gwarowego kuras ‘kogut’.

Kuraszewicz - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od gwarowego kuras ‘kogut’.

Kuraszewski - od nazwy miejscowej Kurasz (KrW).

Kuraszewski - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od gwarowego kuras ‘kogut’.

Kuraszka - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od gwarowego kuras ‘kogut’.

Kuraszkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od gwarowego kuras ‘kogut’.

Kuraszko - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od gwarowego kuras ‘kogut’.

Kuraszkow - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od gwarowego kuras ‘kogut’.

Kuraszyk - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od gwarowego kuras ‘kogut’.

Kuraszyński - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od gwarowego kuras ‘kogut’.

Kuraś - 1684 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od gwarowego kuras ‘kogut’.

Kuraśkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od gwarowego kuras ‘kogut’.

Kurat - 1686 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurata - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuratczyk - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuratewicz - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuratnik - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuratow - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuratowski - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurau - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuraw - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurawa - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurawiak - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurawicki - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurawicz - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurawiński - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurawko - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurawski - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuraz - od kuraż dawniej ‘odwaga, fantazja’.

Kuraziński - od kuraż dawniej ‘odwaga, fantazja’.

Kuraż - od kuraż dawniej ‘odwaga, fantazja’.

Kurażda - od kuraż dawniej ‘odwaga, fantazja’.

Kurażko - od kuraż dawniej ‘odwaga, fantazja’.

Kurażyński - od kuraż dawniej ‘odwaga, fantazja’.

Kurba - od korba, dawniej też kurba ‘urządzenie z rączką do kręcenia np. wału’.

Kurbach - od korba, dawniej też kurba ‘urządzenie z rączką do kręcenia np. wału’.

Kurbała - od korba, dawniej też kurba ‘urządzenie z rączką do kręcenia np. wału’.

Kurbało - od korba, dawniej też kurba ‘urządzenie z rączką do kręcenia np. wału’.

Kurban - od korban ‘rodzaj pudełka z kory’, od gwarowego kurban ‘pochwa na osełkę’.

Kurban-Galijew - złożenia brak; Kurban od korban ‘rodzaj pudełka z kory’, od gwarowego kurban ‘pochwa na osełkę’; Galijew w grupie nazwisk pochodzących od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Kurbaniak - od korban ‘rodzaj pudełka z kory’, od gwarowego kurban ‘pochwa na osełkę’.

Kurbanowski - od korban ‘rodzaj pudełka z kory’, od gwarowego kurban ‘pochwa na osełkę’.

Kurbań - od korban ‘rodzaj pudełka z kory’, od gwarowego kurban ‘pochwa na osełkę’.

Kurbańczuk - od korban ‘rodzaj pudełka z kory’, od gwarowego kurban ‘pochwa na osełkę’.

Kurbańczyk - od korban ‘rodzaj pudełka z kory’, od gwarowego kurban ‘pochwa na osełkę’.

Kurbański - od korban ‘rodzaj pudełka z kory’, od gwarowego kurban ‘pochwa na osełkę’.

Kurbarz - od korba, dawniej też kurba ‘urządzenie z rączką do kręcenia np. wału’.

Kurbas - od staropolskiego korbas ‘dynia’.

Kurbasiak - od staropolskiego korbas ‘dynia’.

Kurbasik - od staropolskiego korbas ‘dynia’.

Kurbasów - od staropolskiego korbas ‘dynia’.

Kurbel - 1697 od staropolskiego korbel ‘kubek’.

Kurbiech - od korba, dawniej też kurba ‘urządzenie z rączką do kręcenia np. wału’.

Kurbiel - od staropolskiego korbel ‘kubek’.

Kurbieło - od staropolskiego korbel ‘kubek’.

Kurbik - od korba, dawniej też kurba ‘urządzenie z rączką do kręcenia np. wału’.

Kurbon - od korban ‘rodzaj pudełka z kory’, od gwarowego kurban ‘pochwa na osełkę’.

Kurbowicz - od korba, dawniej też kurba ‘urządzenie z rączką do kręcenia np. wału’.

Kurbowski - od korba, dawniej też kurba ‘urządzenie z rączką do kręcenia np. wału’.

Kurbski - od korba, dawniej też kurba ‘urządzenie z rączką do kręcenia np. wału’.

Kurbul - od staropolskiego korbel ‘kubek’.

Kurbula - 1665 od staropolskiego korbel ‘kubek’.

Kurbulewicz - od staropolskiego korbel ‘kubek’.

Kurc - od kurczyć (się), od staropolskiego kurcz ‘rasa psa myśliwskiego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Kurtz, ta od przymiotnika kurz ‘krótki’.

Kurcab - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kurcaba - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kurcabart - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kurcabiński - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kurcap - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kurcbach - od niemieckiej nazwy osobowej Kurzbach.

Kurcbacher - od niemieckiej nazwy osobowej Kurzbach.

Kurcbard - od niemieckiej nazwy osobowej Kurzbart.

Kurcbardt - od niemieckiej nazwy osobowej Kurzbart.

Kurcbart - od niemieckiej nazwy osobowej Kurzbart.

Kurcbat - od niemieckiej nazwy osobowej Kurzbart.

Kurcbuch - od niemieckiej nazwy osobowej Kurzbuch.

Kurceb - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kurceba - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kurcek - od kurczyć (się), od staropolskiego kurcz ‘rasa psa myśliwskiego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Kurtz, ta od przymiotnika kurz ‘krótki’.

Kurcelak - od kurczyć (się), od staropolskiego kurcz ‘rasa psa myśliwskiego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Kurtz, ta od przymiotnika kurz ‘krótki’.

Kurcewicz - 1581 od kurczyć (się), od staropolskiego kurcz ‘rasa psa myśliwskiego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Kurtz, ta od przymiotnika kurz ‘krótki’.

Kurcewski - od nazwy miejscowej Kurczewo, dziś Kurczew (kaliskie, gmina Kotlin).

Kurch - od podstawy karch-, por. karchut ‘lewa ręka’.

Kurcha - od podstawy karch-, por. karchut ‘lewa ręka’.

Kurchan - od kurhan ‘mogiła, pagórek’.

Kurchanowicz - od kurhan ‘mogiła, pagórek’.

Kurchanów - od kurhan ‘mogiła, pagórek’.

Kurchański - od kurhan ‘mogiła, pagórek’.

Kurchowski - od podstawy karch-, por. karchut ‘lewa ręka’.

Kurciak - od niemieckiej nazwy osobowej Kurt, ta od Konrad; też od kurta, kurtka.

Kurcil - od niemieckiej nazwy osobowej Kurt, ta od Konrad; też od kurta, kurtka.

Kurcin - od niemieckiej nazwy osobowej Kurt, ta od Konrad; też od kurta, kurtka.

Kurcina - od niemieckiej nazwy osobowej Kurt, ta od Konrad; też od kurta, kurtka.

Kurcinowski - od niemieckiej nazwy osobowej Kurt, ta od Konrad; też od kurta, kurtka.

Kurciński - od niemieckiej nazwy osobowej Kurt, ta od Konrad; też od kurta, kurtka.

Kurcio - od niemieckiej nazwy osobowej Kurt, ta od Konrad; też od kurta, kurtka.

Kurcipa - od kocierba, ze staropolskiego kocierpka ‘czeremcha’.

Kurcis - od kurczyć (się), od staropolskiego kurcz ‘rasa psa myśliwskiego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Kurtz, ta od przymiotnika kurz ‘krótki’.

Kurcisz - od kurczyć (się), od staropolskiego kurcz ‘rasa psa myśliwskiego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Kurtz, ta od przymiotnika kurz ‘krótki’.

Kurcius - od niemieckiej nazwy osobowej Kurzius, Kurtzius, forma zlatynizowana od Kurt lub od imienia Curtius.

Kurciusz - od niemieckiej nazwy osobowej Kurzius, Kurtzius, forma zlatynizowana od Kurt lub od imienia Curtius.

Kurciuś - od niemieckiej nazwy osobowej Kurzius, Kurtzius, forma zlatynizowana od Kurt lub od imienia Curtius.

Kurcjus - od niemieckiej nazwy osobowej Kurzius, Kurtzius, forma zlatynizowana od Kurt lub od imienia Curtius.

Kurcjusz - od niemieckiej nazwy osobowej Kurzius, Kurtzius, forma zlatynizowana od Kurt lub od imienia Curtius.

Kurcki - od kurczyć (się), od staropolskiego kurcz ‘rasa psa myśliwskiego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Kurtz, ta od przymiotnika kurz ‘krótki’.

Kurcman - od niemieckiej nazwy osobowej Kurzman, ta od średnio-wysoko-niemieckiego kurz ‘krótki, niski’.

Kurcmanowski - od niemieckiej nazwy osobowej Kurzman, ta od średnio-wysoko-niemieckiego kurz ‘krótki, niski’.

Kurcob - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kurcoba - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kurcok - (Śl) od kurczyć (się), od staropolskiego kurcz ‘rasa psa myśliwskiego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Kurtz, ta od przymiotnika kurz ‘krótki’.

Kurcoń - od kurczyć (się), od staropolskiego kurcz ‘rasa psa myśliwskiego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Kurtz, ta od przymiotnika kurz ‘krótki’.

Kurcop - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kurcubuch - od niemieckiej nazwy osobowej Kurzbuch.

Kurcus - od niemieckiej nazwy osobowej Kurzius, Kurtzius, forma zlatynizowana od Kurt lub od imienia Curtius.

Kurcwail - od niemieckiej nazwy osobowej Kurzweil.

Kurcwajl - od niemieckiej nazwy osobowej Kurzweil.

Kurcwal - od niemieckiej nazwy osobowej Kurzweil.

Kurcwald - od niemieckiej nazwy osobowej Kurzweil.

Kurcwał - od niemieckiej nazwy osobowej Kurzweil.

Kurcweil - od niemieckiej nazwy osobowej Kurzweil.

Kurcwiel - od niemieckiej nazwy osobowej Kurzweil.

Kurcyus - od niemieckiej nazwy osobowej Kurzius, Kurtzius, forma zlatynizowana od Kurt lub od imienia Curtius.

Kurcyusz - od niemieckiej nazwy osobowej Kurzius, Kurtzius, forma zlatynizowana od Kurt lub od imienia Curtius.

Kurcz - 1375 od kurczyć (się), od staropolskiego kurcz ‘rasa psa myśliwskiego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Kurtz, ta od przymiotnika kurz ‘krótki’.

Kurcza - od kurczyć (się), od staropolskiego kurcz ‘rasa psa myśliwskiego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Kurtz, ta od przymiotnika kurz ‘krótki’.

Kurczab - 1568 od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kurczaba - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kurczabek - 1624 od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kurczabik - 1631 od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kurczabiński - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kurczabo - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kurczabowicz - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kurczaby - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kurczak - 1630 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od kurczak lub od nazwy osobowej Kurcz.

Kurczakow - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od kurczak lub od nazwy osobowej Kurcz.

Kurczakowski - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od kurczak lub od nazwy osobowej Kurcz.

Kurczal - od kurczyć (się), od staropolskiego kurcz ‘rasa psa myśliwskiego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Kurtz, ta od przymiotnika kurz ‘krótki’.

Kurczalski - od kurczyć (się), od staropolskiego kurcz ‘rasa psa myśliwskiego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Kurtz, ta od przymiotnika kurz ‘krótki’.

Kurczała - od kurczyć (się), od staropolskiego kurcz ‘rasa psa myśliwskiego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Kurtz, ta od przymiotnika kurz ‘krótki’.

Kurczan - od kurczyć (się), od staropolskiego kurcz ‘rasa psa myśliwskiego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Kurtz, ta od przymiotnika kurz ‘krótki’.

Kurczap - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kurczapa - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kurczapski - 1607 od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kurczątko - 1732 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od kurczak lub od nazwy osobowej Kurcz.

Kurczbuch - od niemieckiej nazwy osobowej Kurzbuch.

Kurczeb - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kurczeba - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kurczebowicz - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kurczejko - od kurczyć (się), od staropolskiego kurcz ‘rasa psa myśliwskiego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Kurtz, ta od przymiotnika kurz ‘krótki’.

Kurczek - 1413 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od kurczak lub od nazwy osobowej Kurcz.

Kurczek - od kurczyć (się), od staropolskiego kurcz ‘rasa psa myśliwskiego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Kurtz, ta od przymiotnika kurz ‘krótki’.

Kurczelski - od kurczyć (się), od staropolskiego kurcz ‘rasa psa myśliwskiego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Kurtz, ta od przymiotnika kurz ‘krótki’.

Kurczenko - od kurczyć (się), od staropolskiego kurcz ‘rasa psa myśliwskiego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Kurtz, ta od przymiotnika kurz ‘krótki’.

Kurczewicz - 1495 od kurczyć (się), od staropolskiego kurcz ‘rasa psa myśliwskiego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Kurtz, ta od przymiotnika kurz ‘krótki’.

Kurczewski - 1497 od nazwy miejscowej Kurczewo, dziś Kurczew (kaliskie, gmina Kotlin).

Kurcz-Kurczewski - złożenia brak; Kurcz 1375 od kurczyć (się), od staropolskiego kurcz ‘rasa psa myśliwskiego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Kurtz, ta od przymiotnika kurz ‘krótki’; Kurczewski 1497 od nazwy miejscowej Kurczewo, dziś Kurczew (kaliskie, gmina Kotlin).

Kurczmanowski - od niemieckiej nazwy osobowej Kurzman, ta od średnio-wysoko-niemieckiego kurz ‘krótki, niski’.

Kurczoba - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kurczobiński - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kurczok - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od kurczak lub od nazwy osobowej Kurcz.

Kurczon - 1748 od kurczyć (się), od staropolskiego kurcz ‘rasa psa myśliwskiego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Kurtz, ta od przymiotnika kurz ‘krótki’.

Kurczonek - od kurczyć (się), od staropolskiego kurcz ‘rasa psa myśliwskiego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Kurtz, ta od przymiotnika kurz ‘krótki’.

Kurczowa - od kurczyć (się), od staropolskiego kurcz ‘rasa psa myśliwskiego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Kurtz, ta od przymiotnika kurz ‘krótki’.

Kurczowicz - 1487 od kurczyć (się), od staropolskiego kurcz ‘rasa psa myśliwskiego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Kurtz, ta od przymiotnika kurz ‘krótki’.

Kurczowski - 1402 od nazwy miejscowej Kurczewo, dziś Kurczew (kaliskie, gmina Kotlin).

Kurczowy - od kurczyć (się), od staropolskiego kurcz ‘rasa psa myśliwskiego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Kurtz, ta od przymiotnika kurz ‘krótki’.

Kurczób - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kurczubuch - od niemieckiej nazwy osobowej Kurzbuch.

Kurczuk - od kurczyć (się), od staropolskiego kurcz ‘rasa psa myśliwskiego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Kurtz, ta od przymiotnika kurz ‘krótki’.

Kurczycewicz - 1438 od kurczyć (się), od staropolskiego kurcz ‘rasa psa myśliwskiego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Kurtz, ta od przymiotnika kurz ‘krótki’.

Kurczych - od kurczyć (się), od staropolskiego kurcz ‘rasa psa myśliwskiego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Kurtz, ta od przymiotnika kurz ‘krótki’.

Kurczycki - od kurczyć (się), od staropolskiego kurcz ‘rasa psa myśliwskiego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Kurtz, ta od przymiotnika kurz ‘krótki’.

Kurczyj - od kurczyć (się), od staropolskiego kurcz ‘rasa psa myśliwskiego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Kurtz, ta od przymiotnika kurz ‘krótki’.

Kurczyk - 1566 od kurczyć (się), od staropolskiego kurcz ‘rasa psa myśliwskiego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Kurtz, ta od przymiotnika kurz ‘krótki’.

Kurczyk - 1596 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od kurczak lub od nazwy osobowej Kurcz.

Kurczykowicz - 1721 od kurczyć (się), od staropolskiego kurcz ‘rasa psa myśliwskiego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Kurtz, ta od przymiotnika kurz ‘krótki’.

Kurczyn - od kurczyć (się), od staropolskiego kurcz ‘rasa psa myśliwskiego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Kurtz, ta od przymiotnika kurz ‘krótki’.

Kurczyn - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od kurczak lub od nazwy osobowej Kurcz.

Kurczyna - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od kurczak lub od nazwy osobowej Kurcz.

Kurczyna, m. - 1473 od kurczyć (się), od staropolskiego kurcz ‘rasa psa myśliwskiego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Kurtz, ta od przymiotnika kurz ‘krótki’.

Kurczyń - od kurczyć (się), od staropolskiego kurcz ‘rasa psa myśliwskiego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Kurtz, ta od przymiotnika kurz ‘krótki’.

Kurczyń - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od kurczak lub od nazwy osobowej Kurcz.

Kurczyński - 1707 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od kurczak lub od nazwy osobowej Kurcz.

Kurczyński - 1756 od nazwy miejscowej Korczyn (KrW; kieleckie, gmina Strawczyn).

Kurczywa - od kurczyć (się), od staropolskiego kurcz ‘rasa psa myśliwskiego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Kurtz, ta od przymiotnika kurz ‘krótki’.

Kurć - od kurczyć (się), od staropolskiego kurcz ‘rasa psa myśliwskiego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Kurtz, ta od przymiotnika kurz ‘krótki’.

Kurd - od staropolskiego kord ‘krótki miecz’ lub od staropolskiego korda ‘sznur, którym przepasywali się zakonnicy’.

Kurda - od staropolskiego kord ‘krótki miecz’ lub od staropolskiego korda ‘sznur, którym przepasywali się zakonnicy’.

Kurdach - od staropolskiego kord ‘krótki miecz’ lub od staropolskiego korda ‘sznur, którym przepasywali się zakonnicy’.

Kurdaczyk - od staropolskiego kord ‘krótki miecz’ lub od staropolskiego korda ‘sznur, którym przepasywali się zakonnicy’.

Kurdak - 1439 od staropolskiego kord ‘krótki miecz’ lub od staropolskiego korda ‘sznur, którym przepasywali się zakonnicy’.

Kurdal - od staropolskiego kord ‘krótki miecz’ lub od staropolskiego korda ‘sznur, którym przepasywali się zakonnicy’.

Kurdanowicz - od staropolskiego kord ‘krótki miecz’ lub od staropolskiego korda ‘sznur, którym przepasywali się zakonnicy’.

Kurdański - od staropolskiego kord ‘krótki miecz’ lub od staropolskiego korda ‘sznur, którym przepasywali się zakonnicy’.

Kurdas - odstaropolskiego kardasz ‘brat, pobratymiec’, też kurdesz ‘pieśń biesiadna’.

Kurdasiński - odstaropolskiego kardasz ‘brat, pobratymiec’, też kurdesz ‘pieśń biesiadna’.

Kurdaś - odstaropolskiego kardasz ‘brat, pobratymiec’, też kurdesz ‘pieśń biesiadna’.

Kurdej - od staropolskiego kord ‘krótki miecz’ lub od staropolskiego korda ‘sznur, którym przepasywali się zakonnicy’.

Kurdek - 1481 od staropolskiego kord ‘krótki miecz’ lub od staropolskiego korda ‘sznur, którym przepasywali się zakonnicy’.

Kurdel - od staropolskiego kurdziel ‘wrzód na języku u konia’.

Kurdelek - od staropolskiego kurdziel ‘wrzód na języku u konia’.

Kurdelik - od staropolskiego kurdziel ‘wrzód na języku u konia’.

Kurdelski - 1766 od staropolskiego kurdziel ‘wrzód na języku u konia’.

Kurdewicz - od staropolskiego kord ‘krótki miecz’ lub od staropolskiego korda ‘sznur, którym przepasywali się zakonnicy’.

Kurdin - od staropolskiego kord ‘krótki miecz’ lub od staropolskiego korda ‘sznur, którym przepasywali się zakonnicy’.

Kurdo - od staropolskiego kord ‘krótki miecz’ lub od staropolskiego korda ‘sznur, którym przepasywali się zakonnicy’.

Kurdonowicz - od staropolskiego kord ‘krótki miecz’ lub od staropolskiego korda ‘sznur, którym przepasywali się zakonnicy’.

Kurdoń - od staropolskiego kord ‘krótki miecz’ lub od staropolskiego korda ‘sznur, którym przepasywali się zakonnicy’.

Kurdos - od staropolskiego kord ‘krótki miecz’ lub od staropolskiego korda ‘sznur, którym przepasywali się zakonnicy’.

Kurdowski - od staropolskiego kord ‘krótki miecz’ lub od staropolskiego korda ‘sznur, którym przepasywali się zakonnicy’.

Kurdub - od kurdupel ‘człowiek niski, niedorostek’.

Kurdubelski - od kurdupel ‘człowiek niski, niedorostek’.

Kurdubka - od kurdupel ‘człowiek niski, niedorostek’.

Kurdubski - od kurdupel ‘człowiek niski, niedorostek’.

Kurdul - od imienia Kordula. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia łacińskiego, od cor, cordis ‘serce’.

Kurdula - od imienia Kordula. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia łacińskiego, od cor, cordis ‘serce’.

Kurdulasiński - od imienia Kordula. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia łacińskiego, od cor, cordis ‘serce’.

Kurdulewski - od imienia Kordula. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia łacińskiego, od cor, cordis ‘serce’.

Kurdun - od staropolskiego kord ‘krótki miecz’ lub od staropolskiego korda ‘sznur, którym przepasywali się zakonnicy’.

Kurdunowicz - od staropolskiego kord ‘krótki miecz’ lub od staropolskiego korda ‘sznur, którym przepasywali się zakonnicy’.

Kurdup - od kurdupel ‘człowiek niski, niedorostek’.

Kurdupel - 1786 od kurdupel ‘człowiek niski, niedorostek’.

Kurdupski - od kurdupel ‘człowiek niski, niedorostek’.

Kurdusiewicz - od staropolskiego kord ‘krótki miecz’ lub od staropolskiego korda ‘sznur, którym przepasywali się zakonnicy’.

Kurduś - od staropolskiego kord ‘krótki miecz’ lub od staropolskiego korda ‘sznur, którym przepasywali się zakonnicy’.

Kurdwan - 1368 od kurdwan, kordyban, kurdyban ‘skóra koźla, wytłaczana i złocona uzywana do obijania mebli i ścian’.

Kurdwanek - 1398 od kurdwan, kordyban, kurdyban ‘skóra koźla, wytłaczana i złocona uzywana do obijania mebli i ścian’.

Kurdwanowski - 1476 od nazwy miejscowej Kurdwanów (skierniewickie, gmina Nowa Sucha; część Krakowa, dz. Podgórze).

Kurdych - od staropolskiego kord ‘krótki miecz’ lub od staropolskiego korda ‘sznur, którym przepasywali się zakonnicy’.

Kurdycz - od staropolskiego kord ‘krótki miecz’ lub od staropolskiego korda ‘sznur, którym przepasywali się zakonnicy’.

Kurdyga - od staropolskiego kord ‘krótki miecz’ lub od staropolskiego korda ‘sznur, którym przepasywali się zakonnicy’.

Kurdyk - od staropolskiego kord ‘krótki miecz’ lub od staropolskiego korda ‘sznur, którym przepasywali się zakonnicy’.

Kurdyka - od staropolskiego kord ‘krótki miecz’ lub od staropolskiego korda ‘sznur, którym przepasywali się zakonnicy’.

Kurdykowski - od staropolskiego kord ‘krótki miecz’ lub od staropolskiego korda ‘sznur, którym przepasywali się zakonnicy’.

Kurdyla - od imienia Kordula. Imię, notowane w Polsce od XV wieku, pochodzenia łacińskiego, od cor, cordis ‘serce’.

Kurdylak - od staropolskiego kurdziel ‘wrzód na języku u konia’.

Kurdył - od staropolskiego kord ‘krótki miecz’ lub od staropolskiego korda ‘sznur, którym przepasywali się zakonnicy’.

Kurdyła - od staropolskiego kord ‘krótki miecz’ lub od staropolskiego korda ‘sznur, którym przepasywali się zakonnicy’.

Kurdyło - od staropolskiego kord ‘krótki miecz’ lub od staropolskiego korda ‘sznur, którym przepasywali się zakonnicy’.

Kurdyn - od staropolskiego kord ‘krótki miecz’ lub od staropolskiego korda ‘sznur, którym przepasywali się zakonnicy’.

Kurdyna - od staropolskiego kord ‘krótki miecz’ lub od staropolskiego korda ‘sznur, którym przepasywali się zakonnicy’.

Kurdynowski - od staropolskiego kord ‘krótki miecz’ lub od staropolskiego korda ‘sznur, którym przepasywali się zakonnicy’.

Kurdyń - od staropolskiego kord ‘krótki miecz’ lub od staropolskiego korda ‘sznur, którym przepasywali się zakonnicy’.

Kurdyński - od staropolskiego kord ‘krótki miecz’ lub od staropolskiego korda ‘sznur, którym przepasywali się zakonnicy’.

Kurdys - odstaropolskiego kardasz ‘brat, pobratymiec’, też kurdesz ‘pieśń biesiadna’.

Kurdysiak - odstaropolskiego kardasz ‘brat, pobratymiec’, też kurdesz ‘pieśń biesiadna’.

Kurdysz - odstaropolskiego kardasz ‘brat, pobratymiec’, też kurdesz ‘pieśń biesiadna’.

Kurdyś - odstaropolskiego kardasz ‘brat, pobratymiec’, też kurdesz ‘pieśń biesiadna’.

Kurdza - od staropolskiego kord ‘krótki miecz’ lub od staropolskiego korda ‘sznur, którym przepasywali się zakonnicy’.

Kurdzel - od staropolskiego kurdziel ‘wrzód na języku u konia’.

Kurdzelewicz - od staropolskiego kurdziel ‘wrzód na języku u konia’.

Kurdziałek - od staropolskiego kurdziel ‘wrzód na języku u konia’.

Kurdziczak - 1737 od staropolskiego kord ‘krótki miecz’ lub od staropolskiego korda ‘sznur, którym przepasywali się zakonnicy’.

Kurdziec - od staropolskiego kord ‘krótki miecz’ lub od staropolskiego korda ‘sznur, którym przepasywali się zakonnicy’.

Kurdziej - od staropolskiego kord ‘krótki miecz’ lub od staropolskiego korda ‘sznur, którym przepasywali się zakonnicy’.

Kurdziel - 1652 od staropolskiego kurdziel ‘wrzód na języku u konia’.

Kurdziela - od staropolskiego kurdziel ‘wrzód na języku u konia’.

Kurdzielewicz - od staropolskiego kurdziel ‘wrzód na języku u konia’.

Kurdzielewski - od staropolskiego kurdziel ‘wrzód na języku u konia’.

Kurdzielik - 1757 od staropolskiego kurdziel ‘wrzód na języku u konia’.

Kurdzielko - od staropolskiego kurdziel ‘wrzód na języku u konia’.

Kurdzielski - od staropolskiego kurdziel ‘wrzód na języku u konia’.

Kurdziełko - od staropolskiego kurdziel ‘wrzód na języku u konia’.

Kurdzik - od staropolskiego kord ‘krótki miecz’ lub od staropolskiego korda ‘sznur, którym przepasywali się zakonnicy’.

Kurdziko - od staropolskiego kord ‘krótki miecz’ lub od staropolskiego korda ‘sznur, którym przepasywali się zakonnicy’.

Kurdzin - od staropolskiego kord ‘krótki miecz’ lub od staropolskiego korda ‘sznur, którym przepasywali się zakonnicy’.

Kurdzinowski - od staropolskiego kord ‘krótki miecz’ lub od staropolskiego korda ‘sznur, którym przepasywali się zakonnicy’.

Kurdziński - od staropolskiego kord ‘krótki miecz’ lub od staropolskiego korda ‘sznur, którym przepasywali się zakonnicy’.

Kurdziołek - 1418 od staropolskiego kurdziel ‘wrzód na języku u konia’.

Kurdziuk - od staropolskiego kord ‘krótki miecz’ lub od staropolskiego korda ‘sznur, którym przepasywali się zakonnicy’.

Kurec - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurecik - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurecki - 1609 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kureczka - 1774 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kureczkin - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kureczko - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kureć - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurej - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kureja - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurejko - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurejsza - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurejus - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurejwo - od litewskiego Koreiva, Kareiva, to od apelatywu kareiva ‘wojak, żołnierz’.

Kurek - 1384 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od kurek ‘kogucik’.

Kurek-Trzeciak - złożenia brak; Kurek 1384 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od kurek ‘kogucik’; Trzeciak 1433 od staropolskiego trzeciak ‘zwierzę trzyletnie’, też ‘trzecie dziecko w rodzinie; jednostka monetarna’.

Kurel - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurela - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurelak - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurelek - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kureleus - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kureleusz - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurelewicz - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurell - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurella - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurelowski - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurelski - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kureluk - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurelus - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kureła - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurełek - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuren - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurenda - od kurenda ‘pismo okrężne, okólnik’.

Kurendasz - od kurenda ‘pismo okrężne, okólnik’.

Kurenia - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kureniuk - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurenko - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kureń - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuresik - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuresz - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuresza - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kureś - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurewicki - od kurwa.

Kurewicz - od kurwa.

Kurewski - od kurwa.

Kuręda - od kurenda ‘pismo okrężne, okólnik’.

Kurędys - od kurenda ‘pismo okrężne, okólnik’.

Kuręnda - od kurenda ‘pismo okrężne, okólnik’.

Kurgalik - od niemieckiego apelatywu karg, średnioniemieckiego karc ‘mądry, chytry, przebiegły, skąpy’ lub od niemieckich nazw osobowych Karge, Kargel.

Kurgan - od kurhan ‘mogiła, pagórek’.

Kurganiak - od kurhan ‘mogiła, pagórek’.

Kurganow - od kurhan ‘mogiła, pagórek’.

Kurgarz - od niemieckiego apelatywu karg, średnioniemieckiego karc ‘mądry, chytry, przebiegły, skąpy’ lub od niemieckich nazw osobowych Karge, Kargel.

Kurgiel - od niemieckiego apelatywu karg, średnioniemieckiego karc ‘mądry, chytry, przebiegły, skąpy’ lub od niemieckich nazw osobowych Karge, Kargel.

Kurgielewicz - od niemieckiego apelatywu karg, średnioniemieckiego karc ‘mądry, chytry, przebiegły, skąpy’ lub od niemieckich nazw osobowych Karge, Kargel.

Kurgin - od niemieckiego apelatywu karg, średnioniemieckiego karc ‘mądry, chytry, przebiegły, skąpy’ lub od niemieckich nazw osobowych Karge, Kargel.

Kurgol - od niemieckiego apelatywu karg, średnioniemieckiego karc ‘mądry, chytry, przebiegły, skąpy’ lub od niemieckich nazw osobowych Karge, Kargel.

Kurgon - od niemieckiego apelatywu karg, średnioniemieckiego karc ‘mądry, chytry, przebiegły, skąpy’ lub od niemieckich nazw osobowych Karge, Kargel.

Kurgonowicz - od niemieckiego apelatywu karg, średnioniemieckiego karc ‘mądry, chytry, przebiegły, skąpy’ lub od niemieckich nazw osobowych Karge, Kargel.

Kurgól - od niemieckiego apelatywu karg, średnioniemieckiego karc ‘mądry, chytry, przebiegły, skąpy’ lub od niemieckich nazw osobowych Karge, Kargel.

Kurgun - od niemieckiego apelatywu karg, średnioniemieckiego karc ‘mądry, chytry, przebiegły, skąpy’ lub od niemieckich nazw osobowych Karge, Kargel.

Kurgus - od niemieckiego apelatywu karg, średnioniemieckiego karc ‘mądry, chytry, przebiegły, skąpy’ lub od niemieckich nazw osobowych Karge, Kargel.

Kurhan - od kurhan ‘mogiła, pagórek’.

Kurhaniewicz - od kurhan ‘mogiła, pagórek’.

Kurhanowicz - od kurhan ‘mogiła, pagórek’.

Kurhański - od kurhan ‘mogiła, pagórek’.

Kurian - od imienia Kirian, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Kyrillos lub Kyriakos, od kyrios ‘pan władca’.

Kurianiuk - od imienia Kirian, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Kyrillos lub Kyriakos, od kyrios ‘pan władca’.

Kurianowicz - od imienia Kirian, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Kyrillos lub Kyriakos, od kyrios ‘pan władca’.

Kurianowski - od imienia Kirian, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Kyrillos lub Kyriakos, od kyrios ‘pan władca’.

Kuriańczyk - od imienia Kirian, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Kyrillos lub Kyriakos, od kyrios ‘pan władca’.

Kuriański - od imienia Kirian, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Kyrillos lub Kyriakos, od kyrios ‘pan władca’.

Kuriat - od biblijnego Judasz z Kariotu lub od niemieckiej nazwy osobowej Karioth.

Kuriata - od biblijnego Judasz z Kariotu lub od niemieckiej nazwy osobowej Karioth.

Kuriatek - od biblijnego Judasz z Kariotu lub od niemieckiej nazwy osobowej Karioth.

Kuriatnik - od biblijnego Judasz z Kariotu lub od niemieckiej nazwy osobowej Karioth.

Kuriato - od biblijnego Judasz z Kariotu lub od niemieckiej nazwy osobowej Karioth.

Kuriatto - od biblijnego Judasz z Kariotu lub od niemieckiej nazwy osobowej Karioth.

Kurienda - od kurenda ‘pismo okrężne, okólnik’.

Kurieta - od biblijnego Judasz z Kariotu lub od niemieckiej nazwy osobowej Karioth.

Kurij - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kurilec - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kurilenko - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kuriluk - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kuriło - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kuriłow - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kuriłowicz - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kuriota - od biblijnego Judasz z Kariotu lub od niemieckiej nazwy osobowej Karioth.

Kurjan - od imienia Kirian, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Kyrillos lub Kyriakos, od kyrios ‘pan władca’.

Kurjanczyk - od imienia Kirian, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Kyrillos lub Kyriakos, od kyrios ‘pan władca’.

Kurjaniuk - od imienia Kirian, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Kyrillos lub Kyriakos, od kyrios ‘pan władca’.

Kurjanowicz - od imienia Kirian, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Kyrillos lub Kyriakos, od kyrios ‘pan władca’.

Kurjańczuk - od imienia Kirian, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Kyrillos lub Kyriakos, od kyrios ‘pan władca’.

Kurjańczyk - od imienia Kirian, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Kyrillos lub Kyriakos, od kyrios ‘pan władca’.

Kurjański - od imienia Kirian, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Kyrillos lub Kyriakos, od kyrios ‘pan władca’.

Kurjat - od biblijnego Judasz z Kariotu lub od niemieckiej nazwy osobowej Karioth.

Kurjata - od biblijnego Judasz z Kariotu lub od niemieckiej nazwy osobowej Karioth.

Kurjatnik - od biblijnego Judasz z Kariotu lub od niemieckiej nazwy osobowej Karioth.

Kurjatnyk - od biblijnego Judasz z Kariotu lub od niemieckiej nazwy osobowej Karioth.

Kurjato - od biblijnego Judasz z Kariotu lub od niemieckiej nazwy osobowej Karioth.

Kurjatto - od biblijnego Judasz z Kariotu lub od niemieckiej nazwy osobowej Karioth.

Kurk - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; kurka.

Kurka - 1454 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; kurka.

Kurkal - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; kurka.

Kurkaniec - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; kurka.

Kurkarewicz - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; kurka.

Kurkasiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; kurka.

Kurkelewicz - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; kurka.

Kurker - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; kurka.

Kurkerewicz - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; kurka.

Kurkes - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; kurka.

Kurkiel - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; kurka.

Kurkielewicz - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; kurka.

Kurkienicz - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; kurka.

Kurkieniec - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; kurka.

Kurkierewicz - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; kurka.

Kurkierowicz - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; kurka.

Kurkierz - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; kurka.

Kurkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; kurka.

Kurkijaniec - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; kurka.

Kurkin - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; kurka.

Kurkiniec - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; kurka.

Kurko - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; kurka.

Kurkofka - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; kurka.

Kurkow - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; kurka.

Kurkowiak - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; kurka.

Kurkowicz - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; kurka.

Kurkowitz - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; kurka.

Kurkowski - 1443 od nazwy miejscowej Kurkowo, Kurki (kilka wsi).

Kurków - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; kurka.

Kurkuc - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; kurka.

Kurkucz - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; kurka.

Kurkul - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; kurka.

Kurkulewicz - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; kurka.

Kurkulonis - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; kurka.

Kurkurowski - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; kurka.

Kurkus - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; kurka.

Kurkusiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; kurka.

Kurkusińska - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; kurka.

Kurkuś - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; kurka.

Kurkut - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; kurka.

Kurkuzewicz - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; kurka.

Kurlada - od gwarowego kurlać ‘turlać, toczyć’.

Kurlafski - od gwarowego kurlać ‘turlać, toczyć’.

Kurlak - od gwarowego kurlać ‘turlać, toczyć’.

Kurlanc - od nazwy prowincji Kurlandia, dawniej Kurland.

Kurlancki - od nazwy prowincji Kurlandia, dawniej Kurland.

Kurland - 1759 od nazwy prowincji Kurlandia, dawniej Kurland.

Kurlanda - od nazwy prowincji Kurlandia, dawniej Kurland.

Kurlandczyk - 1759 od nazwy prowincji Kurlandia, dawniej Kurland; od nazwy etnicznej Kurlandczyk.

Kurlandski - od nazwy prowincji Kurlandia, dawniej Kurland.

Kurlandt - od nazwy prowincji Kurlandia, dawniej Kurland.

Kurlandzki - od nazwy prowincji Kurlandia, dawniej Kurland.

Kurlantz - od nazwy prowincji Kurlandia, dawniej Kurland.

Kurlańczyk - od nazwy prowincji Kurlandia, dawniej Kurland.

Kurlej - od gwarowego kurlać ‘turlać, toczyć’.

Kurlenda - od nazwy prowincji Kurlandia, dawniej Kurland.

Kurlenia - od nazwy prowincji Kurlandia, dawniej Kurland.

Kurlenko - od gwarowego kurlać ‘turlać, toczyć’.

Kurlenko - od nazwy prowincji Kurlandia, dawniej Kurland.

Kurleto - od gwarowego kurlać ‘turlać, toczyć’.

Kurletto - od gwarowego kurlać ‘turlać, toczyć’.

Kurlewicz - od gwarowego kurlać ‘turlać, toczyć’.

Kurley - od gwarowego kurlać ‘turlać, toczyć’.

Kurlęda - od nazwy prowincji Kurlandia, dawniej Kurland.

Kurlędzki - od nazwy prowincji Kurlandia, dawniej Kurland.

Kurlik - od gwarowego kurlać ‘turlać, toczyć’.

Kurlikowski - od gwarowego kurlać ‘turlać, toczyć’.

Kurlinda - od nazwy prowincji Kurlandia, dawniej Kurland.

Kurliński - od gwarowego kurlać ‘turlać, toczyć’.

Kurliszczuk - od gwarowego kurlać ‘turlać, toczyć’.

Kurliszyn - od gwarowego kurlać ‘turlać, toczyć’.

Kurlit - od gwarowego kurlać ‘turlać, toczyć’.

Kurlita - od gwarowego kurlać ‘turlać, toczyć’.

Kurlondt - od nazwy prowincji Kurlandia, dawniej Kurland.

Kurlonek - od gwarowego kurlać ‘turlać, toczyć’.

Kurluk - od gwarowego kurlać ‘turlać, toczyć’.

Kurlus - od gwarowego kurlać ‘turlać, toczyć’.

Kurlusowski - od gwarowego kurlać ‘turlać, toczyć’.

Kurluta - od gwarowego kurlać ‘turlać, toczyć’.

Kurłak - od gwarowego kurlać ‘turlać, toczyć’.

Kurłej - od gwarowego kurlać ‘turlać, toczyć’.

Kurłowicz - od gwarowego kurlać ‘turlać, toczyć’.

Kurłowski - od gwarowego kurlać ‘turlać, toczyć’.

Kurma - od staropolskiego, gwarowego karmana, korman ‘odzież, sukmana’.

Kurman - od staropolskiego, gwarowego karmana, korman ‘odzież, sukmana’.

Kurmanek - od staropolskiego, gwarowego karmana, korman ‘odzież, sukmana’.

Kurmaniak - od staropolskiego, gwarowego karmana, korman ‘odzież, sukmana’.

Kurmanik - od staropolskiego, gwarowego karmana, korman ‘odzież, sukmana’.

Kurmanow - od staropolskiego, gwarowego karmana, korman ‘odzież, sukmana’.

Kurmanowicz - od staropolskiego, gwarowego karmana, korman ‘odzież, sukmana’.

Kurmanowski - od staropolskiego, gwarowego karmana, korman ‘odzież, sukmana’.

Kurmański - od staropolskiego, gwarowego karmana, korman ‘odzież, sukmana’.

Kurmas - od staropolskiego, gwarowego karmana, korman ‘odzież, sukmana’.

Kurmaszewski - od staropolskiego, gwarowego karmana, korman ‘odzież, sukmana’.

Kurmel - od staropolskiego, gwarowego karmana, korman ‘odzież, sukmana’.

Kurmiel - od staropolskiego, gwarowego karmana, korman ‘odzież, sukmana’.

Kurmieł - od staropolskiego, gwarowego karmana, korman ‘odzież, sukmana’.

Kurmiłko - od staropolskiego, gwarowego karmana, korman ‘odzież, sukmana’.

Kurmiłowicz - od staropolskiego, gwarowego karmana, korman ‘odzież, sukmana’.

Kurmin - od staropolskiego, gwarowego karmana, korman ‘odzież, sukmana’.

Kurminko - od staropolskiego, gwarowego karmana, korman ‘odzież, sukmana’.

Kurminowski - od staropolskiego, gwarowego karmana, korman ‘odzież, sukmana’.

Kurmiń - od staropolskiego, gwarowego karmana, korman ‘odzież, sukmana’.

Kurmiński - od staropolskiego, gwarowego karmana, korman ‘odzież, sukmana’.

Kurmis - od staropolskiego, gwarowego karmana, korman ‘odzież, sukmana’.

Kurmiś - od staropolskiego, gwarowego karmana, korman ‘odzież, sukmana’.

Kurmuło - od staropolskiego, gwarowego karmana, korman ‘odzież, sukmana’.

Kurmyło - od staropolskiego, gwarowego karmana, korman ‘odzież, sukmana’.

Kurmyn - od staropolskiego, gwarowego karmana, korman ‘odzież, sukmana’.

Kurna - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od przymiotnika kurny.

Kurnach - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od przymiotnika kurny.

Kurnakowicz - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od przymiotnika kurny.

Kurnakowski - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od przymiotnika kurny.

Kurnal - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od przymiotnika kurny.

Kurnalewicz - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od przymiotnika kurny.

Kurnałowski - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od przymiotnika kurny.

Kurnanowski - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od przymiotnika kurny.

Kurnas - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od przymiotnika kurny.

Kurnat - 1713 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od przymiotnika kurny.

Kurnat - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kurnatowicz - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kurnatowski - 1495 od nazwy miejscowej Kurnatowice (poznańskie, gmina Kwilcz).

Kurnek - 1762 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od przymiotnika kurny.

Kurnędzki - 1552 od nazwy miejscowej Kurnędz (piotrkowskie, gmina Sulejów).

Kurniak - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od przymiotnika kurny.

Kurniakowski - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od przymiotnika kurny.

Kurniata - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kurniawa - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od przymiotnika kurny.

Kurniawka - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od przymiotnika kurny.

Kurniawski - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od przymiotnika kurny.

Kurnicki - 1554 od nazwy miasta Kurnik, dziś Kórnik (poznańskie), też od kurnik.

Kurniczak - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od przymiotnika kurny.

Kurniecki - od nazwy miasta Kurnik, dziś Kórnik (poznańskie), też od kurnik.

Kurniewicz - 1759 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od przymiotnika kurny.

Kurnik - 1371-74 od nazwy miasta Kurnik, dziś Kórnik (poznańskie), też od kurnik.

Kurnikiewicz - od nazwy miasta Kurnik, dziś Kórnik (poznańskie), też od kurnik.

Kurnikow - od nazwy miasta Kurnik, dziś Kórnik (poznańskie), też od kurnik.

Kurnikowski - od nazwy miasta Kurnik, dziś Kórnik (poznańskie), też od kurnik.

Kurnoch - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od przymiotnika kurny.

Kurnochowski - 1659 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od przymiotnika kurny.

Kurnol - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od przymiotnika kurny.

Kurnoł - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od przymiotnika kurny.

Kurnos - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od przymiotnika kurny.

Kurnot - 1729 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od przymiotnika kurny.

Kurnuszka - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od przymiotnika kurny.

Kurnuszko - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od przymiotnika kurny.

Kurnuta - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od przymiotnika kurny.

Kurny - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od przymiotnika kurny.

Kurnyk - od nazwy miasta Kurnik, dziś Kórnik (poznańskie), też od kurnik.

Kurnyta - od imienia Konrad. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie, od kuoni ‘śmiały + rat ‘rada’.

Kurnyta - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od przymiotnika kurny.

Kuro - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurobziel - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuroch - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurocik - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurociński - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuroczek - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuroczik - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuroczka - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuroczkin - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuroczko - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuroczycki - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuroczyk - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuroczyński - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuroder - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurodym - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurodyn - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurodziej - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurodziel - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurodzielewicz - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurojczyk - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurojed - 1585 (KrW) w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurok - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurol - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurolek - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurolewicz - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuron - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuronen - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuroń - 1748 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurończyk - 1791– w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurop - od kuropatwa, też kuropatka, kropatwa.

Kuropa - od kuropatwa, też kuropatka, kropatwa.

Kuropaciński - od nazwy miejscowej Kuropatniki (kilka wsi).

Kuropacki - 1407 od nazwy miejscowej Kuropatniki (kilka wsi).

Kuropaczewski - od nazwy miejscowej Kuropatniki (kilka wsi).

Kuropala - od kuropatwa, też kuropatka, kropatwa.

Kuropas - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuropaś - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuropat - 1492 od kuropatwa, też kuropatka, kropatwa.

Kuropatkina - od kuropatwa, też kuropatka, kropatwa.

Kuropatnicki - 1387 od nazwy miejscowej Kuropatniki (kilka wsi).

Kuropatowski - od nazwy miejscowej Kuropatniki (kilka wsi).

Kuropatwa - 1399 od kuropatwa, też kuropatka, kropatwa.

Kuropatwic - 1476 od kuropatwa, też kuropatka, kropatwa.

Kuropatwicki - od kuropatwa, też kuropatka, kropatwa.

Kuropatwiński - od kuropatwa, też kuropatka, kropatwa.

Kuropatwo - od kuropatwa, też kuropatka, kropatwa.

Kuropczak - od kuropatwa, też kuropatka, kropatwa.

Kuropek - od kuropatwa, też kuropatka, kropatwa.

Kuropiej - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuropiejski - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuropiewicz - od kuropatwa, też kuropatka, kropatwa.

Kuropiewski - od kuropatwa, też kuropatka, kropatwa.

Kuropnicki - 1475 od nazwy miejscowej Kuropatniki (kilka wsi).

Kuros - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurosad - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurosad-Kurasiewicz - złożenia brak; Kurosad w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; Kurasiewicz w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od gwarowego kuras ‘kogut’.

Kurosadowicz - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurosat - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurosiak - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurosiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurosik - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurosiński - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuroski - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurosz - 1392 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurosza - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuroszczyk - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuroszczyn - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuroszek - 1440 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuroszewicz - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuroszewski - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuroszyk - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuroszyński - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuroś - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurow - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurowaj - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurowiak - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurowicki - 1494 od nazwy miejscowej Korowice, też Kurowice (kieleckie, gmina Sabnie).

Kurowicz - 1204 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurowidzki - od nazwy miejscowej Korowice, też Kurowice (kieleckie, gmina Sabnie).

Kurowiec - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurowiecki - od nazwy miejscowej Korowice, też Kurowice (kieleckie, gmina Sabnie).

Kurowski - 1392 od nazwy miejscowej Kurów (kilka wsi).

Kurozad - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurozwęcki - 1461 od nazwy miejscowej Kurozwęki (tarnobrzeskie, gmina Staszów).

Kurozwoński - 1568 od nazwy miejscowej Kurozwony (KrW).

Kurów - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurp - 1370 od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpa - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpach - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpacha - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpaciński - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpacki - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpacz - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpaczewski - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpak - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpalski - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpan - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpanek - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpaniak - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpanik - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpaniuk - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpanowicz - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpanowski - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpas - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpasik - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpaski - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpasz - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpaszewicz - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpat - od gwarowego karpaty ‘chropowaty, szorstki’, korpetny ‘wyboisty’.

Kurpat - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpel - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpela - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpesa - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpet - od gwarowego karpaty ‘chropowaty, szorstki’, korpetny ‘wyboisty’.

Kurpet - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpeta - od gwarowego karpaty ‘chropowaty, szorstki’, korpetny ‘wyboisty’.

Kurpeta - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpiak - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’ lub od Kurpiak ‘pochodzący z Kurpi’.

Kurpial - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpian - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’ lub od Kurpiak ‘pochodzący z Kurpi’.

Kurpianiec - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’ lub od Kurpiak ‘pochodzący z Kurpi’.

Kurpianik - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’ lub od Kurpiak ‘pochodzący z Kurpi’.

Kurpianiuk - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’ lub od Kurpiak ‘pochodzący z Kurpi’.

Kurpianowicz - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’ lub od Kurpiak ‘pochodzący z Kurpi’.

Kurpiańczyk - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’ lub od Kurpiak ‘pochodzący z Kurpi’.

Kurpiarz - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpias - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpiasiak - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpiasz - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpic - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpich - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpicki - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpicz - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpiczowicz - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpiech - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpiecki - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpiej - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpiejewski - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpiek - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpieko - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpiel - 1408 od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpiela - 1789 od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpielewski - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpiella - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpielski - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpieła - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpienik - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpieńczyk - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpiernik - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpiers - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpierski - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpierz - 1781 od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpies - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpieski - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpiesz - 1400 od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpieszko - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpietko - 1477 od gwarowego karpaty ‘chropowaty, szorstki’, korpetny ‘wyboisty’.

Kurpiewicz - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpiewski - 1462 od nazwy miejscowej Kurpie, dawniej też Kurpiewo (ostrołęckie, gmina Troszyn).

Kurpijaniuk - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpijewski - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpik - 1691 od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpikiewicz - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpin - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpinicz - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpinowicz - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpinowicz-Malinowski - złożenia brak; Kurpinowicz od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’; Malinowski 1442 od nazwy miejscowej Malinów (kilka wsi), Malinówka (krośnieńskie, gmina Haczów).

Kurpioch - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpiołek - 1563 od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpiorz - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpios - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpiosz - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpioś - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpiowski - od nazwy miejscowej Kurpie, dawniej też Kurpiewo (ostrołęckie, gmina Troszyn).

Kurpis - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpisch - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpisz - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpiszewski - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpisz-Kasprzak - złożenia brak; Kurpisz od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’; Kasprzak 1661 od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kurpiś - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpita - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurplik - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpniewski - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpnik - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurponik - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpos - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurposka - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurputa - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpyt - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpyta - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurr - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurrek - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurs - od kurs ‘obieg, bieg’.

Kursa - od kurs ‘obieg, bieg’.

Kursak - od kurs ‘obieg, bieg’.

Kursal - od kurs ‘obieg, bieg’.

Kursek - od kurs ‘obieg, bieg’.

Kursel - od kurs ‘obieg, bieg’.

Kursewicz - od kurs ‘obieg, bieg’.

Kursiak - od kurs ‘obieg, bieg’.

Kursiewicz - od kurs ‘obieg, bieg’.

Kursik - od kurs ‘obieg, bieg’.

Kursiński - od kurs ‘obieg, bieg’.

Kurski - 1420 od nazwy miejscowej Kursko (gorzowskie, gmina Międzyrzecz).

Kurso - od kurs ‘obieg, bieg’.

Kursor - 1579 od kurs ‘obieg, bieg’, od staropolskiego kursor ‘posłaniec’.

Kurst - od gwarowego kurstać ‘pobudzać, przynaglać’.

Kürst - od gwarowego kurstać ‘pobudzać, przynaglać’.

Kurstak - od gwarowego kurstać ‘pobudzać, przynaglać’.

Kursun - 1396 od kurs ‘obieg, bieg’.

Kursz - 1389 od kurs ‘obieg, bieg’, od staropolskiego kursz ‘rodzaj skóry do oprawy szabli’.

Kurszek - od kurs ‘obieg, bieg’, od staropolskiego kursz ‘rodzaj skóry do oprawy szabli’.

Kurszel - od kurs ‘obieg, bieg’, od staropolskiego kursz ‘rodzaj skóry do oprawy szabli’.

Kurszewski - od kurs ‘obieg, bieg’, od staropolskiego kursz ‘rodzaj skóry do oprawy szabli’.

Kurszowicz - od kurs ‘obieg, bieg’, od staropolskiego kursz ‘rodzaj skóry do oprawy szabli’.

Kurszuk - od kurs ‘obieg, bieg’, od staropolskiego kursz ‘rodzaj skóry do oprawy szabli’.

Kurszyński - od kurs ‘obieg, bieg’, od staropolskiego kursz ‘rodzaj skóry do oprawy szabli’.

Kurszys - od kurs ‘obieg, bieg’, od staropolskiego kursz ‘rodzaj skóry do oprawy szabli’.

Kurt - 1391 od niemieckiej nazwy osobowej Kurt, ta od Konrad; też od kurta, kurtka.

Kurta - 1396 od niemieckiej nazwy osobowej Kurt, ta od Konrad; też od kurta, kurtka.

Kurtaczka - od niemieckiej nazwy osobowej Kurt, ta od Konrad; też od kurta, kurtka.

Kurtak - od niemieckiej nazwy osobowej Kurt, ta od Konrad; też od kurta, kurtka.

Kurteczka - od niemieckiej nazwy osobowej Kurt, ta od Konrad; też od kurta, kurtka.

Kurteczko - od niemieckiej nazwy osobowej Kurt, ta od Konrad; też od kurta, kurtka.

Kurtek - 1580 od niemieckiej nazwy osobowej Kurt, ta od Konrad; też od kurta, kurtka.

Kurtel - od niemieckiej nazwy osobowej Kurt, ta od Konrad; też od kurta, kurtka.

Kurteto - od niemieckiej nazwy osobowej Kurt, ta od Konrad; też od kurta, kurtka.

Kurtewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Kurt, ta od Konrad; też od kurta, kurtka.

Kurth - od niemieckiej nazwy osobowej Kurt, ta od Konrad; też od kurta, kurtka.

Kurtiak - od niemieckiej nazwy osobowej Kurt, ta od Konrad; też od kurta, kurtka.

Kurtis - od niemieckiej nazwy osobowej Kurt, ta od Konrad; też od kurta, kurtka.

Kurtisz - od niemieckiej nazwy osobowej Kurt, ta od Konrad; też od kurta, kurtka.

Kurtka - od niemieckiej nazwy osobowej Kurt, ta od Konrad; też od kurta, kurtka.

Kurtkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Kurt, ta od Konrad; też od kurta, kurtka.

Kurtkowiak - od niemieckiej nazwy osobowej Kurt, ta od Konrad; też od kurta, kurtka.

Kurtkowicz - 1615 od niemieckiej nazwy osobowej Kurt, ta od Konrad; też od kurta, kurtka.

Kurtków - od niemieckiej nazwy osobowej Kurt, ta od Konrad; też od kurta, kurtka.

Kurto - od niemieckiej nazwy osobowej Kurt, ta od Konrad; też od kurta, kurtka.

Kurtok - (Śl) od niemieckiej nazwy osobowej Kurt, ta od Konrad; też od kurta, kurtka.

Kurtosiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Kurt, ta od Konrad; też od kurta, kurtka.

Kurtosik - od niemieckiej nazwy osobowej Kurt, ta od Konrad; też od kurta, kurtka.

Kurtosiński - od niemieckiej nazwy osobowej Kurt, ta od Konrad; też od kurta, kurtka.

Kurtowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Kurt, ta od Konrad; też od kurta, kurtka.

Kurtowski - od niemieckiej nazwy osobowej Kurt, ta od Konrad; też od kurta, kurtka.

Kurtus - od niemieckiej nazwy osobowej Kurt, ta od Konrad; też od kurta, kurtka.

Kurtycz - od niemieckiej nazwy osobowej Kurt, ta od Konrad; też od kurta, kurtka.

Kurtyczak - od niemieckiej nazwy osobowej Kurt, ta od Konrad; też od kurta, kurtka.

Kurtyga - od niemieckiej nazwy osobowej Kurt, ta od Konrad; też od kurta, kurtka.

Kurtyka - 1486 od niemieckiej nazwy osobowej Kurt, ta od Konrad; też od kurta, kurtka.

Kurtyko - od niemieckiej nazwy osobowej Kurt, ta od Konrad; też od kurta, kurtka.

Kurtyła - od niemieckiej nazwy osobowej Kurt, ta od Konrad; też od kurta, kurtka.

Kurtyn - od niemieckiej nazwy osobowej Kurt, ta od Konrad; też od kurta, kurtka.

Kurtyna - od niemieckiej nazwy osobowej Kurt, ta od Konrad; też od kurta, kurtka.

Kurtynowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Kurt, ta od Konrad; też od kurta, kurtka.

Kurtys - od niemieckiej nazwy osobowej Kurt, ta od Konrad; też od kurta, kurtka.

Kurtysiak - od niemieckiej nazwy osobowej Kurt, ta od Konrad; też od kurta, kurtka.

Kurtysz - od niemieckiej nazwy osobowej Kurt, ta od Konrad; też od kurta, kurtka.

Kurtyś - od niemieckiej nazwy osobowej Kurt, ta od Konrad; też od kurta, kurtka.

Kurtz - od kurczyć (się), od staropolskiego kurcz ‘rasa psa myśliwskiego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Kurtz, ta od przymiotnika kurz ‘krótki’.

Kuruc - 1786 od kuruc ‘węgierski żołnierz Rakoczego’.

Kuruck - od kuruc ‘węgierski żołnierz Rakoczego’.

Kuruć - od kuruc ‘węgierski żołnierz Rakoczego’.

Kurudź - od kuruc ‘węgierski żołnierz Rakoczego’.

Kuruk - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuruków - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurulak - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kurulak - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurulanc - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kurulanc - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuruluk - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kuruluk - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurupatwa - od kuropatwa, też kuropatka, kropatwa.

Kurus - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurusiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurusza - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuruszewski - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuruszko - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuruszyn - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuruś - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurwacz - od kurwa.

Kurwal - od kurwa.

Kurwan - od kurwa.

Kurwela - od kurwa.

Kurwicz - 1471 od kurwa.

Kurwin - od kurwa.

Kurwyczak - od kurwa.

Kury - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuryata - od biblijnego Judasz z Kariotu lub od niemieckiej nazwy osobowej Karioth.

Kuryatto - od biblijnego Judasz z Kariotu lub od niemieckiej nazwy osobowej Karioth.

Kuryc - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurych - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuryciorz - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurycki - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurycyn - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurydło - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuryga - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurygin - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuryj - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kuryja - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kuryjak - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kuryjan - od imienia Kirian, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Kyrillos lub Kyriakos, od kyrios ‘pan władca’.

Kuryjaniuk - od imienia Kirian, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Kyrillos lub Kyriakos, od kyrios ‘pan władca’.

Kuryjański - od imienia Kirian, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Kyrillos lub Kyriakos, od kyrios ‘pan władca’.

Kuryjata - od biblijnego Judasz z Kariotu lub od niemieckiej nazwy osobowej Karioth.

Kuryk - od imienia Kiryk, używanego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego Kerykos, od kerych ‘zwiastun’.

Kurykowicz - od imienia Kiryk, używanego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego Kerykos, od kerych ‘zwiastun’.

Kurykowski - od imienia Kiryk, używanego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego Kerykos, od kerych ‘zwiastun’.

Kuryków - od imienia Kiryk, używanego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego Kerykos, od kerych ‘zwiastun’.

Kuryksza - od imienia Kiryk, używanego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego Kerykos, od kerych ‘zwiastun’.

Kuryl - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kurylak - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kurylanek - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kurylas - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kurylcio - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kurylciów - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kurylczuk - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kurylczyk - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kurylec - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kurylek - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kurylenko - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kurylew - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kurylewicz - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kurylicz - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kurylik - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kurylin - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kuryliszyn - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kurylonek - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kuryloński - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kurylski - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kuryluk - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kurył - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kuryła - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kuryłak - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kuryłas - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kuryłaś - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kuryłek - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kuryłko - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kuryłło - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kuryłłowicz - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kuryło - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kuryłonek - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kuryłow - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kuryłowicz - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kuryłowicz-Cudowski - złożenia brak; Kuryłowicz od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło; Cudowski od nazwy miejscowej Cudów (radomskie, gmina Kozienice).

Kuryłowicz-Zakrzewski - złożenia brak; Kuryłowicz od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło; Zakrzewski 1390 od nazw miejscowych Zakrzewo, Zakrzów (częste).

Kuryłowski - 1578 od nazwy miejscowej Kuryłowice (KrW).

Kuryłów - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyryl, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kuryn - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuryna - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuryniak - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurynka - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurynko - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurynna - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurynny - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurynowicz - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuryń - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuryński - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurys - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurysia - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurysiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurysiewski - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurysz - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuryszczak - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuryszew - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuryszko - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuryś - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuryśko - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurz - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurza - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzac - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzach - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzachów - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzacki - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzacz - 1638 w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzaczek - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzadkowski - od nazwy miejscowej Kurzątkowo (wieś zagrodowa pod Płońskiem), Kurzętki (wieś zagrodowa, Maz).

Kurzaj - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurzaj - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzaja - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurzaja - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzajak - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurzajak - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzajczyk - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurzajek - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurzajewski - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurzajski - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurzak - 1697 w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura; od gwarowego kurzak ‘palacz’.

Kurzak - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzal - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzala - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzalewski - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzaliński - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzalski - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzał - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzański - 1490 od nazwy miejscowej Kurzany (KrW).

Kurzasz - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzaszyk - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzat - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurzatek - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurzatek - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzatka - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurzatko - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurzatkowski - od nazwy miejscowej Kurzątkowo (wieś zagrodowa pod Płońskiem), Kurzętki (wieś zagrodowa, Maz).

Kurzatz - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzawa - 1687 w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura; od staropolskiego kurzawa ‘zawierucha’.

Kurzawczyk - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura; od staropolskiego kurzawa ‘zawierucha’.

Kurzawiak - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura; od staropolskiego kurzawa ‘zawierucha’.

Kurzawiński - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura; od staropolskiego kurzawa ‘zawierucha’.

Kurzawski - 1726 w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura; od staropolskiego kurzawa ‘zawierucha’.

Kurządkowski - od nazwy miejscowej Kurzątkowo (wieś zagrodowa pod Płońskiem), Kurzętki (wieś zagrodowa, Maz).

Kurzątek - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurzątko - 1333 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurzątkowski - 1570 od nazwy miejscowej Kurzątkowo (wieś zagrodowa pod Płońskiem), Kurzętki (wieś zagrodowa, Maz).

Kurzbach - od niemieckiej nazwy osobowej Kurzbach.

Kurzbiel - od staropolskiego korbel ‘kubek’.

Kurzbuch - od niemieckiej nazwy osobowej Kurzbuch.

Kurzdera - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurzdym - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzdyn - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurze - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurzec - 1407 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurzecki - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzecz - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzedlak - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzedlos - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzej - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurzeja - 1511 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurzejak - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurzejamski - 1576 od nazwy miejscowej Kurzejama (konińskie, gmina Grabów).

Kurzejczak - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurzejczyk - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurzejewski - od nazwy miejscowej Kurzejewo (bydgoskie, gmina Warlubie).

Kurzejka - 1642 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurzejowski - od nazwy miejscowej Kurzejewo (bydgoskie, gmina Warlubie).

Kurzek - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurzel - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurzela - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurzelewski - od nazwy miejscowej Kurzelow (kieleckie, gmina Włoszczowa).

Kurzella - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurzelowczyk - 1561 od nazwy miejscowej Kurzelow (kieleckie, gmina Włoszczowa).

Kurzelowski - 1394 od nazwy miejscowej Kurzelow (kieleckie, gmina Włoszczowa).

Kurzeniecki - 1523 od nazwy miejscowej Kurzeniec (KrW).

Kurzentkowski - od nazwy miejscowej Kurzątkowo (wieś zagrodowa pod Płońskiem), Kurzętki (wieś zagrodowa, Maz).

Kurzeński - 1496 od nazwy miejscowej Kurzany (KrW).

Kurzeski - 1591 od nazwy miejscowej Kurzeszyn (skierniewickie, gmina Rawa Mazowiecka).

Kurzewicz - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzewin - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzewiński - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzewka - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzewnik - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzewski - 1730 od nazwy miejscowej Kurzeszyn (skierniewickie, gmina Rawa Mazowiecka).

Kurzęcki - 1403 od nazwy miejscowej Kurzęcino, dziś Skorzęcin (poznańskie, gmina Pobiedziska).

Kurzęda - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurzędkowski - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurzędowski - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurzędzki - od nazwy miejscowej Kurzęcino, dziś Skorzęcin (poznańskie, gmina Pobiedziska).

Kurzętkowski - od nazwy miejscowej Kurzątkowo (wieś zagrodowa pod Płońskiem), Kurzętki (wieś zagrodowa, Maz).

Kurzętnik - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurzętowski - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurzidem - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzidim - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurziewicz - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzik - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurziński - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzionek - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzius - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzja - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzke - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzkowski - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzlewski - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzman - od niemieckiej nazwy osobowej Kurzman, ta od średnio-wysoko-niemieckiego kurz ‘krótki, niski’.

Kurzmann - od niemieckiej nazwy osobowej Kurzman, ta od średnio-wysoko-niemieckiego kurz ‘krótki, niski’.

Kurzmański - od niemieckiej nazwy osobowej Kurzman, ta od średnio-wysoko-niemieckiego kurz ‘krótki, niski’.

Kurznik - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurzok - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzol - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzonoga - 1442 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurzoń - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzweil - od niemieckiej nazwy osobowej Kurzweil.

Kurzwel - od niemieckiej nazwy osobowej Kurzweil.

Kurzwell - od niemieckiej nazwy osobowej Kurzweil.

Kurzwiel - od niemieckiej nazwy osobowej Kurzweil.

Kurzyc - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzyca - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzych - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzycz - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzydlak - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzydlo - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzydła - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzydło - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzydłowski - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzydym - 1494 w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzydyn - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzyjamski - 1716 od nazwy miejscowej Kurzejama (konińskie, gmina Grabów).

Kurzyk - 1589 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurzyl - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzylec - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzylna - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzylny - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzył - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzyłek - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzyło - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzym - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzyma - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzymąka - 1672 w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzymowski - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzymski - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzyn - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurzyna - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurzynka - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurzynko - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurzynkowski - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurzynowski - od nazw miejscowych Kurzyna, Kurzyny (kilka wsi).

Kurzyński - od nazw miejscowych Kurzyna, Kurzyny (kilka wsi).

Kurzys - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzysz - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzyś - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzywilk - 1685 w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kusarczyk - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Kusarczyn - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Kusarek - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Kusber - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kuschmierski - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuschmierz - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusiak-Zyk - złożenia brak; Kusiak brak; Zyk od życzyć.

Kusiba - od podstawy kos-, por. kos ‘ptak z rodziny drozdów’, kosić, kosa.

Kusibab - od podstawy kos-, por. kos ‘ptak z rodziny drozdów’, kosić, kosa.

Kusiel-Moroz - zlożenia brak; Kusiel brak; Moroz od białoruskiego moroz ‘mróz’.

Kusienicki - 1463 od nazwy miejscowej Kusienice, dziś Kosienice (przemyskie, gmina Żurawica).

Kusieniecki - od nazwy miejscowej Kusienice, dziś Kosienice (przemyskie, gmina Żurawica).

Kusieński - 1485 od nazwy miejscowej Kusienice, dziś Kosienice (przemyskie, gmina Żurawica).

Kusiński - od nazwy miejscowej Kusienice, dziś Kosienice (przemyskie, gmina Żurawica).

Kuskowski - od nazwy miejscowej Kuszkowo (leszczyńskie, gmina Krzywiń).

Kusma - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kusman - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kusmenko - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kusmider - od gwarowego kośmider ‘czlowiek roztargniony’, to od niemieckiego Koschmieder.

Kusmidrowicz - od gwarowego kośmider ‘czlowiek roztargniony’, to od niemieckiego Koschmieder.

Kusmierczak - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusmierczuk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusmierczyk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusmierek - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusmierkiewicz - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusmierowicz - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusmierowski - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusmierski - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusmierz - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusmierzak - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusmirczuk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusmireczuk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusmirek - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusmirowski - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusmirski - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusmirz - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusnarczyk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusner - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusnerz - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusnerz - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusnier - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusnierczak - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusnierczyk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusnierek - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusnierewicz - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusnierkiewicz - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusnierski - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusnieruk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusnierz - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusnik - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza; od przymiotnika kuszny; od kusznik ‘strzelajacy z kuszy’.

Kusnik - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza; od przymiotnika kuszny; od kusznik ‘strzelajacy z kuszy’.

Kusowski - od nazwy miejscowej Kusy, dawniej też Kussy (radomskie, gmina Belsk Duży).

Kusowski - od nazwy miejscowej Kuszewo (poznańskie, gmina Skoki).

Kuspa - 1447 od gwarowego kuśpiel ‘krótki nóż’.

Kuspak - od gwarowego kuśpiel ‘krótki nóż’.

Kuspal - od gwarowego kuśpiel ‘krótki nóż’.

Kuspar - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kusper - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kusperek - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kuspiel - od gwarowego kuśpiel ‘krótki nóż’.

Kuspiewicz - od gwarowego kuśpiel ‘krótki nóż’.

Kuspis - od gwarowego kuśpiel ‘krótki nóż’.

Kuspisz - od gwarowego kuśpiel ‘krótki nóż’.

Kuspiś - od gwarowego kuśpiel ‘krótki nóż’.

Kuspit - od gwarowego kuśpit ‘mały, niewyrosły chłop; kawaler’.

Kuspol - od gwarowego kuśpiel ‘krótki nóż’.

Kuspra - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kusprzyński - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kussowski - 1559 od nazwy miejscowej Kusy, dawniej też Kussy (radomskie, gmina Belsk Duży).

Kust - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kusta - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kustach - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kustak - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kustal - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kustalik - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kustał - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kustała - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kustanowicz - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kustarz - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kustas - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kustasik - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kustasz - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kustaszczuk - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kusteczko - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kustek - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kustel - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kustelak - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kuster - 1325 od gwarowego kustrać się ‘robic coś powoli, guzdrać się’.

Küster - od gwarowego kustrać się ‘robic coś powoli, guzdrać się’.

Kustera - od gwarowego kustrać się ‘robic coś powoli, guzdrać się’.

Kusterka, m. - 1597 od gwarowego kustrać się ‘robic coś powoli, guzdrać się’.

Kusterski - od gwarowego kustrać się ‘robic coś powoli, guzdrać się’.

Kustka - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kustna - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kustno - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kusto - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kustoch - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kustochowicz - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kustodowicz - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kuston - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kustoń - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kustor - od gwarowego kustrać się ‘robic coś powoli, guzdrać się’.

Kustora - 1425 od gwarowego kustrać się ‘robic coś powoli, guzdrać się’.

Kustorz - od gwarowego kustrać się ‘robic coś powoli, guzdrać się’.

Kustos - od kustosz.

Kustosik - od kustosz.

Kustosz - 1376 od kustosz.

Kustoś - od kustosz.

Kustow - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kustowski - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kustra - 1377 od gwarowego kustrać się ‘robic coś powoli, guzdrać się’.

Kustraj - od gwarowego kustrać się ‘robic coś powoli, guzdrać się’.

Kustrek - 1588 od gwarowego kustrać się ‘robic coś powoli, guzdrać się’.

Kustrkowicz - 1602 od gwarowego kustrać się ‘robic coś powoli, guzdrać się’.

Kustro - od gwarowego kustrać się ‘robic coś powoli, guzdrać się’.

Kustron - od gwarowego kustrać się ‘robic coś powoli, guzdrać się’.

Kustroń - od gwarowego kustrać się ‘robic coś powoli, guzdrać się’.

Kustrowski - od gwarowego kustrać się ‘robic coś powoli, guzdrać się’.

Kustrzeba - od kocierba, ze staropolskiego kocierpka ‘czeremcha’.

Kustrzepa - od kocierba, ze staropolskiego kocierpka ‘czeremcha’.

Kustrzęp - od kocierba, ze staropolskiego kocierpka ‘czeremcha’.

Kustrzępa - od kocierba, ze staropolskiego kocierpka ‘czeremcha’.

Kustrzoba - od kocierba, ze staropolskiego kocierpka ‘czeremcha’.

Kustrzycki - od nazwy miejscowej Kustrzyce (sieradzkie ,gmina Sędziejowice).

Kustrzyk - od gwarowego kustrać się ‘robic coś powoli, guzdrać się’.

Kustrzynek - 1664 od gwarowego kustrać się ‘robic coś powoli, guzdrać się’.

Kustrzyński - od gwarowego kustrać się ‘robic coś powoli, guzdrać się’.

Kustunowicz - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kustur - od gwarowego kustrać się ‘robic coś powoli, guzdrać się’.

Kustusch - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kustusik - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kustusz - od kustosz.

Kustusz - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kustycki - od nazwy miejscowej Kuścice (KrW).

Kustyk - od kuśtykać, kusztykać ‘utykać’.

Kustyła - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kustyniuk - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kustyński - 1625 od nazwy miejscowej Kuścin (Wileńszczyzna).

Kustysiak - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kusy - 1381 od kęs ‘kawałek’, kąsać ‘gryźć’; od kusy.

Kusz - 1136 od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kusza - 1136 od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszaj - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszajewski - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszak - 1785 od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszakiewicz - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszal - XVI w. od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszalewski - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszała - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszanek - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszarecki - od niemieckiej nazwy osobowej Kuscher, ta od średnio-wysoko-niemieckiego kussen, kussin, kusse ‘poduszka’.

Kuszarski - od niemieckiej nazwy osobowej Kuscher, ta od średnio-wysoko-niemieckiego kussen, kussin, kusse ‘poduszka’.

Kuszawa - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszch - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza; od przymiotnika kuszny.

Kuszcha - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza; od przymiotnika kuszny.

Kuszcz - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kuszczak - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kuszczek - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kuszczeruk - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kuszczew - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kuszczuk - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kuszczycki - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kuszczyk - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kuszczykiewicz - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kuszczyński - od nazwy miejscowej Kuścin (Wileńszczyzna).

Kuszej - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszejko - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszek - 1404 od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszel - 1589 od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszela - 1789 od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszelak - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszelewicz - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszelewski - 1773 od nazwy miejscowej Kuszelewo (KrW).

Kuszeliew - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszelik - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszeliński - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszelka - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszell - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszelna - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszelny - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszeluk - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszełyk - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszer - od niemieckiej nazwy osobowej Kuscher, ta od średnio-wysoko-niemieckiego kussen, kussin, kusse ‘poduszka’.

Kuszera - od niemieckiej nazwy osobowej Kuscher, ta od średnio-wysoko-niemieckiego kussen, kussin, kusse ‘poduszka’.

Kuszerski - od niemieckiej nazwy osobowej Kuscher, ta od średnio-wysoko-niemieckiego kussen, kussin, kusse ‘poduszka’.

Kuszewicz - 1427 od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszewski - 1652 od nazwy miejscowej Kuszewo (poznańskie, gmina Skoki).

Kuszka - 1433 od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszke - (Śl) od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszkiewicz - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszkin - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszkis - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszko - 1387 od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszkow - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszkowicz - 1453 od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszkowski - 1497 od nazwy miejscowej Kuszkowo (leszczyńskie, gmina Krzywiń).

Kuszla - 1586 od gwarowego kośla, koślak ‘czlowiek koślawy; mający krzywe nogi’.

Kuszlak - od gwarowego kośla, koślak ‘czlowiek koślawy; mający krzywe nogi’.

Kuszlewicz - od gwarowego kośla, koślak ‘czlowiek koślawy; mający krzywe nogi’.

Kuszlewski - od nazwy miejscowej Kuszelewo (KrW).

Kuszlik - od gwarowego kośla, koślak ‘czlowiek koślawy; mający krzywe nogi’.

Kuszlis-Grygołowicz - złożenia brak; Kuszlis brak; Grygołowicz w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Kuszła - od gwarowego kośla, koślak ‘czlowiek koślawy; mający krzywe nogi’.

Kuszłak - od gwarowego kośla, koślak ‘czlowiek koślawy; mający krzywe nogi’.

Kuszłejko - od gwarowego kośla, koślak ‘czlowiek koślawy; mający krzywe nogi’.

Kuszłeyko - od gwarowego kośla, koślak ‘czlowiek koślawy; mający krzywe nogi’.

Kuszm - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuszma - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuszman - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuszmański - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuszmar - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuszmer - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuszmerek - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuszmerski - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuszmeruk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuszmic - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuszmider - od gwarowego kośmider ‘czlowiek roztargniony’, to od niemieckiego Koschmieder.

Kuszmierczuk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuszmierczyk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuszmierek - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuszmierenko - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuszmierewicz - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuszmierow - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuszmierów - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuszmierski - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuszmiersz - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuszmieruk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuszmierz - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuszmir - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuszmircz - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuszmirek - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuszmirenko - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuszmirski - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuszmiruk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusznarek - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusznarenko - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusznarewicz - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusznariw - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusznaryk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusznaryw - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuszner - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusznerczuk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusznerek - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusznerko - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusznerow - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusznerów - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuszneruch - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuszneruk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuszneryk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuszniak - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza; od przymiotnika kuszny.

Kuszniar - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuszniarek - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuszniarski - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusznic - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza; od przymiotnika kuszny.

Kusznicz - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza; od przymiotnika kuszny.

Kuszniel - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza; od przymiotnika kuszny.

Kusznier - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusznieranko - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusznierczuk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusznierczyk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusznierek - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusznierenko - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusznierewicz - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusznierewski - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusznierko - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusznierow - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusznierowicz - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusznierowski - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusznierów - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusznierski - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusznieruk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusznieryk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusznierz - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusznik - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza; od przymiotnika kuszny; od kusznik ‘strzelający z kuszy’.

Kusznir - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusznirenko - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusznirewicz - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusznirewko - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusznirski - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuszniruk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusznirz - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kusznirzewic - 1494 od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuszniż - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuszno - 1494 od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza; od przymiotnika kuszny.

Kuszny - 1494 od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza; od przymiotnika kuszny.

Kuszolewicz - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszoluk - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszot - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszowicz - 1415 od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszowski - 1462 od nazwy miejscowej Kuszewo (poznańskie, gmina Skoki).

Kuszpa - od gwarowego kuśpiel ‘krótki nóż’.

Kuszpak - od gwarowego kuśpiel ‘krótki nóż’.

Kuszper - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kuszpetowski - od gwarowego kuśpit ‘mały, niewyrosły chłop; kawaler’.

Kuszpiał - od gwarowego kuśpiel ‘krótki nóż’.

Kuszpiel - od gwarowego kuśpiel ‘krótki nóż’.

Kuszpil - od gwarowego kuśpiel ‘krótki nóż’.

Kuszpin - od gwarowego kuśpiel ‘krótki nóż’.

Kuszpiński - od gwarowego kuśpiel ‘krótki nóż’.

Kuszpit - od gwarowego kuśpit ‘mały, niewyrosły chłop; kawaler’.

Kuszpyra - od gwarowego kuśpiel ‘krótki nóż’.

Kuszpyra - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kuszpyt - od gwarowego kuśpit ‘mały, niewyrosły chłop; kawaler’.

Kuszta - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kusztak - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kusztal - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kusztalak - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kusztaluk - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kuształ - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kuształa - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kuształo - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kusztan - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kusztejko - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kusztel - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kusztela - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kusztelak - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kusztelan - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kusztelar - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kusztelarz - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kusztelek - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kusztelok - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kusztelski - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kusztera - od gwarowego kustrać się ‘robic coś powoli, guzdrać się’.

Kuszterak - od gwarowego kustrać się ‘robic coś powoli, guzdrać się’.

Kusztewicz - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kusztka - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kuszto - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kusztol - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kusztowicz - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kusztowski - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kusztra - od gwarowego kustrać się ‘robic coś powoli, guzdrać się’.

Kusztyk - od kuśtykać, kusztykać ‘utykać’.

Kusztykiewicz - od kuśtykać, kusztykać ‘utykać’.

Kusztylak - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kusztyło - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kusztyński - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kuszuba - od Kaszub, Kaszuba ‘mieszkaniec Kaszub’.

Kuszubowski - od Kaszub, Kaszuba ‘mieszkaniec Kaszub’.

Kuszuk - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszwa - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuszwara - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuszwerko - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuszweruk - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuszy - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszyca - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszyk - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszykowicz - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszyla - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszył - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszyłło - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszyło - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszyn - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszyna - 1442 od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszyński - 1397 od nazwy miejscowej Kuszyn (kaliskie, gmina Mycielin).

Kuszysz - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuś - 1609 od staropolskiego ‘chłopak terminujący u kucharza; penis’ lub też od baz kus, kusz.

Kuśba - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuściarek - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuścicki - 1607 od nazwy miejscowej Kuścice (KrW).

Kuścielak - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kuścielek - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kuścik - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kuścin - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kuściński - 1777 od nazwy miejscowej Kuścin (Wileńszczyzna).

Kuściów - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kuściuk - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kuściukiewicz - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kuść - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kuśka - od staropolskiego ‘chłopak terminujący u kucharza; penis’ lub też od baz kus, kusz; od staropolskiego gwarowego kuśka ‘penis’.

Kuśkierek - od staropolskiego ‘chłopak terminujący u kucharza; penis’ lub też od baz kus, kusz.

Kuśkiewicz - od staropolskiego ‘chłopak terminujący u kucharza; penis’ lub też od baz kus, kusz.

Kuśko - od staropolskiego ‘chłopak terminujący u kucharza; penis’ lub też od baz kus, kusz.

Kuśkowicz - 1654 od staropolskiego ‘chłopak terminujący u kucharza; penis’ lub też od baz kus, kusz.

Kuśkowski - od staropolskiego ‘chłopak terminujący u kucharza; penis’ lub też od baz kus, kusz.

Kuśla - od gwarowego kośla, koślak ‘czlowiek koślawy; mający krzywe nogi’.

Kuślak - od gwarowego kośla, koślak ‘czlowiek koślawy; mający krzywe nogi’.

Kuślik - od gwarowego kośla, koślak ‘czlowiek koślawy; mający krzywe nogi’.

Kuśluk - od gwarowego kośla, koślak ‘czlowiek koślawy; mający krzywe nogi’.

Kuśła - od gwarowego kośla, koślak ‘czlowiek koślawy; mający krzywe nogi’.

Kuśma - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuśman - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuśmerek - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśmia - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuśmiar - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuśmiarek - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuśmiarzak - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuśmicki - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuśmicz - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuśmiczek - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuśmider - od gwarowego kośmider ‘czlowiek roztargniony’, to od niemieckiego Koschmieder.

Kuśmiderski - od gwarowego kośmider ‘czlowiek roztargniony’, to od niemieckiego Koschmieder.

Kuśmidor - od gwarowego kośmider ‘czlowiek roztargniony’, to od niemieckiego Koschmieder.

Kuśmidrowicz - od gwarowego kośmider ‘czlowiek roztargniony’, to od niemieckiego Koschmieder.

Kuśmiela - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuśmielczyk - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuśmienik - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuśmienko - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuśmier - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśmiera - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśmierak - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśmierczak - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśmierczuk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśmierczyk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśmierek - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśmierewski - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśmierk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśmierkiewicz - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśmierkowski - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśmierow - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśmierowicz - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśmierowski - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśmierski - 1673 od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśmieruk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśmieryk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśmierz - 1679 od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśmierzak - 1788 od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśmierzowski - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśmierzyk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśmiesz - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśmieszak - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśmieszuk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśmina - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuśminder - od gwarowego kośmider ‘czlowiek roztargniony’, to od niemieckiego Koschmieder.

Kuśmiński - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuśmiński - od nazwy miejscowej Kuźmin (KrW).

Kuśmiorek - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśmir - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśmira - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśmirak - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśmirczak - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśmirczuk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśmirczyk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśmirek - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśmirkiewicz - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśmirowicz - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśmirowski - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśmirski - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśmiruk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśmiryk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśmirz - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśmiser - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśmiurczyk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśna - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza; od przymiotnika kuszny.

Kuśnia - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza; od przymiotnika kuszny.

Kuśniacki - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza; od przymiotnika kuszny.

Kuśniak - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza; od przymiotnika kuszny.

Kuśniar - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśniarek - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśniarski - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśniaruk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśniarz - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśnicz - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza; od przymiotnika kuszny.

Kuśnienko - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza; od przymiotnika kuszny.

Kuśnień - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza; od przymiotnika kuszny.

Kuśnier - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśnierak - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśnierczak - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśnierczuk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśnierczyk - 1608 od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśnierek - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśnierewicz - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśnierewski - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśnierkiewicz - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśnierkowski - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśnierowicz - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśnierowski - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśnierski - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’; od przymiotnika kuśnierski.

Kuśnieruk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśnieryk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśnierz - 1406 od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśnierzak - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśnierzcyk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśnierzewicz - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśnierzewski - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśnierzowicz - 1584 od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśnierzowski - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśniesz - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśniewicz - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza; od przymiotnika kuszny.

Kuśnik - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza; od przymiotnika kuszny; od kusznik ‘strzelajacy z kuszy’.

Kuśniołek - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza; od przymiotnika kuszny.

Kuśnir - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśnirak - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśnirczyk - 1685 od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśnirek - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśnirski - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśniruk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśnirz - 1536 od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśny - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśpa - od gwarowego kuśpiel ‘krótki nóż’.

Kuśpak - od gwarowego kuśpiel ‘krótki nóż’.

Kuśpiel - od gwarowego kuśpiel ‘krótki nóż’.

Kuśpień - od gwarowego kuśpiel ‘krótki nóż’.

Kuśpiet - od gwarowego kuśpit ‘mały, niewyrosły chłop; kawaler’.

Kuśpik - od gwarowego kuśpiel ‘krótki nóż’.

Kuśpisz - od gwarowego kuśpiel ‘krótki nóż’.

Kuśpiś - od gwarowego kuśpiel ‘krótki nóż’.

Kuśpit - od gwarowego kuśpit ‘mały, niewyrosły chłop; kawaler’.

Kuśpita - od gwarowego kuśpit ‘mały, niewyrosły chłop; kawaler’.

Kuśtak - od kuśtykać, kusztykać ‘utykać’.

Kuśtra - od gwarowego kustrać się ‘robic coś powoli, guzdrać się’.

Kuśtrowski - od gwarowego kustrać się ‘robic coś powoli, guzdrać się’.

Kuśwa - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuświacki - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuświak - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuświk - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuśwok - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kut - 1448 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kuta - 1391 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutaba - od kocierba, ze staropolskiego kocierpka ‘czeremcha’.

Kutaj - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć lub od gwarowego kutaj ‘zając’.

Kutak - 1645 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutal - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutala - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutalewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutalla - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutalski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutałowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutar - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kutara - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kutarajczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kutarasiński - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kutarba - od kocierba, ze staropolskiego kocierpka ‘czeremcha’.

Kutarbo - od kocierba, ze staropolskiego kocierpka ‘czeremcha’.

Kutarnia - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kutarsiński - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kutarski - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kutarzewski - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kutas - 1793 od kutas ‘ozdoba na czapce w kształcie pędzelka na sznurku’, też ‘członek męski’.

Kutasek - od kutas ‘ozdoba na czapce w kształcie pędzelka na sznurku’, też ‘członek męski’.

Kutasewicz - od kutas ‘ozdoba na czapce w kształcie pędzelka na sznurku’, też ‘członek męski’.

Kutasiak - 1791 od kutas ‘ozdoba na czapce w kształcie pędzelka na sznurku’, też ‘członek męski’.

Kutasiewicz - od kutas ‘ozdoba na czapce w kształcie pędzelka na sznurku’, też ‘członek męski’.

Kutasiewicz - od kutas ‘ozdoba na czapce w kształcie pędzelka na sznurku’, też ‘członek męski’.

Kutasik - od kutas ‘ozdoba na czapce w kształcie pędzelka na sznurku’, też ‘członek męski’.

Kutasiński - od kutas ‘ozdoba na czapce w kształcie pędzelka na sznurku’, też ‘członek męski’.

Kutasiuk - od kutas ‘ozdoba na czapce w kształcie pędzelka na sznurku’, też ‘członek męski’.

Kutaska - od kutas ‘ozdoba na czapce w kształcie pędzelka na sznurku’, też ‘członek męski’.

Kutasko - od kutas ‘ozdoba na czapce w kształcie pędzelka na sznurku’, też ‘członek męski’.

Kutasowski - 1798 od kutas ‘ozdoba na czapce w kształcie pędzelka na sznurku’, też ‘członek męski’.

Kutasz - od kutas ‘ozdoba na czapce w kształcie pędzelka na sznurku’, też ‘członek męski’.

Kutaszczuk - od kutas ‘ozdoba na czapce w kształcie pędzelka na sznurku’, też ‘członek męski’.

Kutaszewicz - 1765 od kutas ‘ozdoba na czapce w kształcie pędzelka na sznurku’, też ‘członek męski’.

Kutaszewski - od kutas ‘ozdoba na czapce w kształcie pędzelka na sznurku’, też ‘członek męski’.

Kutaszowicz - 1651 od kutas ‘ozdoba na czapce w kształcie pędzelka na sznurku’, też ‘członek męski’.

Kutaszyński - od kutas ‘ozdoba na czapce w kształcie pędzelka na sznurku’, też ‘członek męski’.

Kutaś - od kutas ‘ozdoba na czapce w kształcie pędzelka na sznurku’, też ‘członek męski’.

Kutaśka - od kutas ‘ozdoba na czapce w kształcie pędzelka na sznurku’, też ‘członek męski’.

Kutawka - 1601 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutc - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kutcman - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kutcner - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kutcza - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kutczewski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kutczyński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kutecki - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutej - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutel - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutela - 1792 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kuteliński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutella - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutelski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kuteła - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutełło - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kuten - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutenia - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kuteń - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kuter - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kutera - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kuteras - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kuterasiński - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kuteraś - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kuterba - od kocierba, ze staropolskiego kocierpka ‘czeremcha’.

Kuterbach - od kocierba, ze staropolskiego kocierpka ‘czeremcha’.

Kutereba - od kocierba, ze staropolskiego kocierpka ‘czeremcha’.

Kuterek - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kuternia - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kuternoga - 1669 od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kuternoliński - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kuternowski - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kuternoziński - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kutesa - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kuteski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutesko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutesów - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutesz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kuteszko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutfin - od kutwa ‘skąpiec’.

Kuth - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kuthan - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutiak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutka - 1627 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutkiewicz - 1528 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutkorski - 1445 od nazwy miejscowej Kutkorz (KrW).

Kutkowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutla - od kocioł, ze staropolskiego kocieł; od białoruskiego katla ‘kocioł’.

Kutlarz - od kocioł, ze staropolskiego kocieł; od białoruskiego katla ‘kocioł’.

Kutlewicz - od kocioł, ze staropolskiego kocieł; od białoruskiego katla ‘kocioł’.

Kutliewicz - od kocioł, ze staropolskiego kocieł; od białoruskiego katla ‘kocioł’.

Kutlig - od kocioł, ze staropolskiego kocieł; od białoruskiego katla ‘kocioł’.

Kutlik - od kocioł, ze staropolskiego kocieł; od białoruskiego katla ‘kocioł’.

Kutlin - od kocioł, ze staropolskiego kocieł; od białoruskiego katla ‘kocioł’.

Kutlina - od kocioł, ze staropolskiego kocieł; od białoruskiego katla ‘kocioł’.

Kutliński - od kocioł, ze staropolskiego kocieł; od białoruskiego katla ‘kocioł’.

Kutluk - od kocioł, ze staropolskiego kocieł; od białoruskiego katla ‘kocioł’.

Kutni - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutnia - 1488 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć; od kutnia ‘sieć do łowienia ptaków’.

Kutniak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutniakow - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutnicki - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutniewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutniewski - od nazwy miasta Kutno (płockie).

Kutniewski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutnik - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutnikowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutnin - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutniowski - od nazwy miasta Kutno (płockie).

Kutniowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutno - 1386 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutnowski - 1580 od nazwy miasta Kutno (płockie).

Kutny - 1423 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kuto - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutol - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutołowski - 1619 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutoń - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutorba - od kocierba, ze staropolskiego kocierpka ‘czeremcha’.

Kutos - od kutas ‘ozdoba na czapce w kształcie pędzelka na sznurku’, też ‘członek męski’.

Kutosiewicz - od kutas ‘ozdoba na czapce w kształcie pędzelka na sznurku’, też ‘członek męski’.

Kutosik - od kutas ‘ozdoba na czapce w kształcie pędzelka na sznurku’, też ‘członek męski’.

Kutosiuk - od kutas ‘ozdoba na czapce w kształcie pędzelka na sznurku’, też ‘członek męski’.

Kutosz - od kutas ‘ozdoba na czapce w kształcie pędzelka na sznurku’, też ‘członek męski’.

Kutoszek - od kutas ‘ozdoba na czapce w kształcie pędzelka na sznurku’, też ‘członek męski’.

Kutowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutowiński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutowski - od nazwy miejscowej Kutowo (białostockie, gmina Narew).

Kutr - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kutra - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kutrak - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kutran - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kutrasiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kutrasiński - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kutraszewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kutraszyński - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kutrewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kutron - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kutrosiński - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kutrowski - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kutruba - od kocierba, ze staropolskiego kocierpka ‘czeremcha’.

Kutruś - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kutry - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kutryb - od kocierba, ze staropolskiego kocierpka ‘czeremcha’.

Kutryba - od kocierba, ze staropolskiego kocierpka ‘czeremcha’.

Kutrybala - od kocierba, ze staropolskiego kocierpka ‘czeremcha’.

Kutrybała - od kocierba, ze staropolskiego kocierpka ‘czeremcha’.

Kutryc - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kutrych - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kutryczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kutryj - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kutryka - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kutryn - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kutrynowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kutryń - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kutrys - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kutrysiak - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kutryś - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kutrz - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kutrzaba - od kocierba, ze staropolskiego kocierpka ‘czeremcha’.

Kutrzeb - od kocierba, ze staropolskiego kocierpka ‘czeremcha’.

Kutrzeba - od kocierba, ze staropolskiego kocierpka ‘czeremcha’.

Kutrzebka - od kocierba, ze staropolskiego kocierpka ‘czeremcha’.

Kutrzebski - od kocierba, ze staropolskiego kocierpka ‘czeremcha’.

Kutrzej - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kutrzejowa - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kutrzepa - od kocierba, ze staropolskiego kocierpka ‘czeremcha’.

Kutrzobka - 1525 od kocierba, ze staropolskiego kocierpka ‘czeremcha’.

Kutrzuba - od kocierba, ze staropolskiego kocierpka ‘czeremcha’.

Kutrzyk - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kutrzykowski - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kutrzyński - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kutszyński - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kutt - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutta - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutuc - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutuć - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutulas - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutulewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutulski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutuła - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutuło - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutus - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutusz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutuś - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutwa - od kutwa ‘skąpiec’.

Kutwa - od kutwa ‘skąpiec’.

Kutwas - 1719 od kutwa ‘skąpiec’.

Kutwasiewicz - 1736 od kutwa ‘skąpiec’.

Kutwasiński - od kutwa ‘skąpiec’.

Kutwicki - od kutwa ‘skąpiec’.

Kutwin - od kutwa ‘skąpiec’.

Kutwiński - od kutwa ‘skąpiec’.

Kuty - 1598 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutyka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutykowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutyla - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutylak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutyła - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutyłła - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutyłło - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutyło - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutyłow - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutyłowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutyłowski - 1443 od nazwy miejscowej Kutyłowo (łomżyńskie, gmina Boguty-Pianki).

Kutyłowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutyma - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutymiok - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutymów - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutymski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutyna - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutynia - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutyniak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutyniec - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutynik - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutyniok - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutyno - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutynycz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutyń - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutyński - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutypa - od kocierba, ze staropolskiego kocierpka ‘czeremcha’.

Kutys - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutysek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutyska - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutyski - 1437 od nazwy miejscowej Kutyszcze (KrW).

Kutysz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutyś - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutyza - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kut-, por. kutać ‘otulać, przygarniać ręką’, od staropolskiego kuta ‘habit zakonny’, kuty, kuć.

Kutz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kutza - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kutzan - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kuwacz - od staropolskiego kować ‘kuć (wielokrotnie), por. też staropolskie kuwiek ‘piszczałka do wabienia ptaków’, staropolskie kuwiekać ‘kwilić, płakać’.

Kuwaczka - od staropolskiego kować ‘kuć (wielokrotnie), por. też staropolskie kuwiek ‘piszczałka do wabienia ptaków’, staropolskie kuwiekać ‘kwilić, płakać’.

Kuwaj - od staropolskiego kować ‘kuć (wielokrotnie), por. też staropolskie kuwiek ‘piszczałka do wabienia ptaków’, staropolskie kuwiekać ‘kwilić, płakać’.

Kuwak - 1486 od staropolskiego kować ‘kuć (wielokrotnie), por. też staropolskie kuwiek ‘piszczałka do wabienia ptaków’, staropolskie kuwiekać ‘kwilić, płakać’.

Kuwal - 1800 w grupie nazwisk pochodzących ze staropolskiego kować ‘kuć metal’, kowal.

Kuwala - w grupie nazwisk pochodzących ze staropolskiego kować ‘kuć metal’, kowal.

Kuwala - XVI w. od staropolskiego kować ‘kuć (wielokrotnie), por. też staropolskie kuwiek ‘piszczałka do wabienia ptaków’, staropolskie kuwiekać ‘kwilić, płakać’.

Kuwalski - od staropolskiego kować ‘kuć (wielokrotnie), por. też staropolskie kuwiek ‘piszczałka do wabienia ptaków’, staropolskie kuwiekać ‘kwilić, płakać’.

Kuwaluk - od staropolskiego kować ‘kuć (wielokrotnie), por. też staropolskie kuwiek ‘piszczałka do wabienia ptaków’, staropolskie kuwiekać ‘kwilić, płakać’.

Kuwaluk - w grupie nazwisk pochodzących ze staropolskiego kować ‘kuć metal’, kowal.

Kuwał - od staropolskiego kować ‘kuć (wielokrotnie), por. też staropolskie kuwiek ‘piszczałka do wabienia ptaków’, staropolskie kuwiekać ‘kwilić, płakać’.

Kuwał - w grupie nazwisk pochodzących ze staropolskiego kować ‘kuć metal’, kowal.

Kuwałek - od staropolskiego kować ‘kuć (wielokrotnie), por. też staropolskie kuwiek ‘piszczałka do wabienia ptaków’, staropolskie kuwiekać ‘kwilić, płakać’.

Kuwałek - w grupie nazwisk pochodzących ze staropolskiego kować ‘kuć metal’, kowal.

Kuwan - od staropolskiego kować ‘kuć (wielokrotnie), por. też staropolskie kuwiek ‘piszczałka do wabienia ptaków’, staropolskie kuwiekać ‘kwilić, płakać’.

Kuwan - w grupie nazwisk pochodzących ze staropolskiego kować ‘kuć metal’, kowal.

Kuwaszka - od staropolskiego kować ‘kuć (wielokrotnie), por. też staropolskie kuwiek ‘piszczałka do wabienia ptaków’, staropolskie kuwiekać ‘kwilić, płakać’.

Kuwaszka - w grupie nazwisk pochodzących ze staropolskiego kować ‘kuć metal’, kowal.

Kuwczak - od staropolskiego kować ‘kuć (wielokrotnie), por. też staropolskie kuwiek ‘piszczałka do wabienia ptaków’, staropolskie kuwiekać ‘kwilić, płakać’.

Kuwczyński - od staropolskiego kować ‘kuć (wielokrotnie), por. też staropolskie kuwiek ‘piszczałka do wabienia ptaków’, staropolskie kuwiekać ‘kwilić, płakać’.

Kuwerski - od gwarowego kower ‘gruby kij do podpierania się’.

Kuwica - od staropolskiego kować ‘kuć (wielokrotnie), por. też staropolskie kuwiek ‘piszczałka do wabienia ptaków’, staropolskie kuwiekać ‘kwilić, płakać’.

Kuwiczko - od staropolskiego kować ‘kuć (wielokrotnie), por. też staropolskie kuwiek ‘piszczałka do wabienia ptaków’, staropolskie kuwiekać ‘kwilić, płakać’.

Kuwieczka - 1481 od staropolskiego kować ‘kuć (wielokrotnie), por. też staropolskie kuwiek ‘piszczałka do wabienia ptaków’, staropolskie kuwiekać ‘kwilić, płakać’.

Kuwik - 1449 od staropolskiego kować ‘kuć (wielokrotnie), por. też staropolskie kuwiek ‘piszczałka do wabienia ptaków’, staropolskie kuwiekać ‘kwilić, płakać’.

Kuwyk - od staropolskiego kować ‘kuć (wielokrotnie), por. też staropolskie kuwiek ‘piszczałka do wabienia ptaków’, staropolskie kuwiekać ‘kwilić, płakać’.

Kuz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuza - 1672 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzaczyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzaj - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzajewski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzajski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzaka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzakowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzal - 1726 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzalski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzała - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzan - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzaniak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzanowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzanowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzań - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzański - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzar - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Kuzara - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Kuzarczyk - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Kuzarewicz - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Kuzarski - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Kuzas - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzawa - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura; od staropolskiego kurzawa ‘zawierucha’.

Kuzawiński - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura; od staropolskiego kurzawa ‘zawierucha’.

Kuzawow - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura; od staropolskiego kurzawa ‘zawierucha’.

Kuzawski - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura; od staropolskiego kurzawa ‘zawierucha’.

Kuzba - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuzber - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kuzberski - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kuzbicki - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuzbik - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuzborski - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kuzdera - od guzdrać, z gwarowego guzdrać ‘marudzić, robić coś powoli’.

Kuzdra - od guzdrać, z gwarowego guzdrać ‘marudzić, robić coś powoli’.

Kuzdraj - od guzdrać, z gwarowego guzdrać ‘marudzić, robić coś powoli’.

Kuzdrak - od guzdrać, z gwarowego guzdrać ‘marudzić, robić coś powoli’.

Kuzdraliński - od guzdrać, z gwarowego guzdrać ‘marudzić, robić coś powoli’.

Kuzdro - od guzdrać, z gwarowego guzdrać ‘marudzić, robić coś powoli’.

Kuzdroliński - od guzdrać, z gwarowego guzdrać ‘marudzić, robić coś powoli’.

Kuzdroń - od guzdrać, z gwarowego guzdrać ‘marudzić, robić coś powoli’.

Kuzdrowicz - od guzdrać, z gwarowego guzdrać ‘marudzić, robić coś powoli’.

Kuzdrowski - od guzdrać, z gwarowego guzdrać ‘marudzić, robić coś powoli’.

Kuzdrój - od guzdrać, z gwarowego guzdrać ‘marudzić, robić coś powoli’.

Kuzdrzał - od guzdrać, z gwarowego guzdrać ‘marudzić, robić coś powoli’.

Kuzdrzoł - od guzdrać, z gwarowego guzdrać ‘marudzić, robić coś powoli’.

Kuzdrzyn - od guzdrać, z gwarowego guzdrać ‘marudzić, robić coś powoli’.

Kuzdzał - od guzdrać, z gwarowego guzdrać ‘marudzić, robić coś powoli’.

Kuzdział - od guzdrać, z gwarowego guzdrać ‘marudzić, robić coś powoli’.

Kuzdzień - od guzdrać, z gwarowego guzdrać ‘marudzić, robić coś powoli’.

Kuzdżał - od guzdrać, z gwarowego guzdrać ‘marudzić, robić coś powoli’.

Kuzdżeń - od guzdrać, z gwarowego guzdrać ‘marudzić, robić coś powoli’.

Kuzek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzel - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzela - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzelak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzella - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzeła - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzemczak - od gwarowego kuzim ‘urodzony pod zimę; malec, karzeł’.

Kuzemczuk - od gwarowego kuzim ‘urodzony pod zimę; malec, karzeł’.

Kuzemczyk - od gwarowego kuzim ‘urodzony pod zimę; malec, karzeł’.

Kuzemicz - od gwarowego kuzim ‘urodzony pod zimę; malec, karzeł’.

Kuzemka - od gwarowego kuzim ‘urodzony pod zimę; malec, karzeł’.

Kuzemko - od gwarowego kuzim ‘urodzony pod zimę; malec, karzeł’.

Kuzena - od kuzyn ‘krewny’.

Kuzenin - od kuzyn ‘krewny’.

Kuzenka - od kuzyn ‘krewny’.

Kuzenko - od kuzyn ‘krewny’.

Kuzera - 1608 od kozera ‘powód, przyczyna’, dawniej też ‘atut w kartach; karciarz’.

Kuzia - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuziak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuziakowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuział - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzian - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzianiak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzianik - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzianko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuziar - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuziara - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuziarski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuziarz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzic - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzica - 1641 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuziczka - 1643 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuziej - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuziek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuziel - 1594 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuziela - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzielski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzieł - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzieła - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuziema - od gwarowego kuzim ‘urodzony pod zimę; malec, karzeł’.

Kuziemczak - od gwarowego kuzim ‘urodzony pod zimę; malec, karzeł’.

Kuziemka - od gwarowego kuzim ‘urodzony pod zimę; malec, karzeł’.

Kuziemko - od gwarowego kuzim ‘urodzony pod zimę; malec, karzeł’.

Kuziemkowski - od gwarowego kuzim ‘urodzony pod zimę; malec, karzeł’.

Kuziemła - od gwarowego kuzim ‘urodzony pod zimę; malec, karzeł’.

Kuziemski - od gwarowego kuzim ‘urodzony pod zimę; malec, karzeł’.

Kuzienko - od kuzyn ‘krewny’.

Kuzienkowski - od kuzyn ‘krewny’.

Kuzienowicz - od kuzyn ‘krewny’.

Kuzieńko - od kuzyn ‘krewny’.

Kuzier - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuziera - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzierowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuziew - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuziewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzik - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzikiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuziko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzikowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzikowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzilek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuził - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuziła - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzima - od gwarowego kuzim ‘urodzony pod zimę; malec, karzeł’.

Kuzimiców - od gwarowego kuzim ‘urodzony pod zimę; malec, karzeł’.

Kuzimko - od gwarowego kuzim ‘urodzony pod zimę; malec, karzeł’.

Kuzimkowski - od gwarowego kuzim ‘urodzony pod zimę; malec, karzeł’.

Kuzimowicz - od gwarowego kuzim ‘urodzony pod zimę; malec, karzeł’.

Kuzimski - od gwarowego kuzim ‘urodzony pod zimę; malec, karzeł’.

Kuzin - od kuzyn ‘krewny’.

Kuzina - od kuzyn ‘krewny’.

Kuzincow - od kuzyn ‘krewny’.

Kuzinców - od kuzyn ‘krewny’.

Kuzinia - od kuzyn ‘krewny’.

Kuziniak - od kuzyn ‘krewny’.

Kuziniarski - od kuzyn ‘krewny’.

Kuzinicki - od kuzyn ‘krewny’.

Kuziniec - od kuzyn ‘krewny’.

Kuziniewicz - od kuzyn ‘krewny’.

Kuziniewski - od kuzyn ‘krewny’.

Kuzinna - od kuzyn ‘krewny’.

Kuzinowicz - od kuzyn ‘krewny’.

Kuzińcow - od kuzyn ‘krewny’.

Kuzio - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzio - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzioł - od kozioł, ze staropolskiego kozieł ‘samiec kozy’.

Kuzioł - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzioła - od kozioł, ze staropolskiego kozieł ‘samiec kozy’.

Kuzioła - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuziołek - od kozioł, ze staropolskiego kozieł ‘samiec kozy’.

Kuziołek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuziołka - od kozioł, ze staropolskiego kozieł ‘samiec kozy’.

Kuziołka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuziomka - od gwarowego kuzim ‘urodzony pod zimę; malec, karzeł’.

Kuziomko - od gwarowego kuzim ‘urodzony pod zimę; malec, karzeł’.

Kuziomski - od gwarowego kuzim ‘urodzony pod zimę; malec, karzeł’.

Kuzionik - od kuzyn ‘krewny’.

Kuzionko - od kuzyn ‘krewny’.

Kuzior - 1743 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuziora - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuziorowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuziow - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuziowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuziór - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuziów - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzirowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzitowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuziu - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuziuk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuziura - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuziuta - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzkow - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzkowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzla - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzlak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzlik - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzło - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzma - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuzmacki - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuzmak - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuzman - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuzmania - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuzmarów - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuzmarski - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuzmecki - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuzmenko - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuzmiak - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuzmian - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuzmiar - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuzmic - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuzmicewicz - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuzmicki - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuzmicki - od nazwy miejscowej Kuźmice (kilka wsi; KrW).

Kuzmicz - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuzmiczenko - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuzmiczuk - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuzmiecki - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuzmiecow - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuzmienko - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuzmier - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuzmierczyk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuzmierowski - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuzmierski - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuzmierz - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuzmik - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuzmin - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuzminow - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuzminski - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuzmińczuk - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuzmiński - od nazwy miejscowej Kuźmin (KrW).

Kuzmiruk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuzmiszyn - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuzmiuk - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuzmowicz - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuzmycz - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuzmyk - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuzna - od kuźnia.

Kuznacki - od kuźnia.

Kuznia - od kuźnia.

Kuzniak - od kuźnia.

Kuzniakowski - od kuźnia.

Kuzniar - od kuźnia.

Kuzniarek - od kuźnia.

Kuzniarkiewicz - od kuźnia.

Kuzniarowicz - od kuźnia.

Kuzniarowski - od kuźnia.

Kuzniarski - od kuźnia.

Kuzniciurz - (forma zlatynizowana) od kuźnia.

Kuznicius - (forma zlatynizowana) od kuźnia.

Kuzniciusz - (forma zlatynizowana) od kuźnia.

Kuznicjusz - (forma zlatynizowana) od kuźnia.

Kuznicki - od nazwy miejscowej Kuźnica (częste).

Kuznicow - od kuźnia.

Kuznicz - od kuźnia.

Kuzniec - od kuźnia.

Kuzniecki - od nazwy miejscowej Kuźnica (częste).

Kuzniecow - od kuźnia.

Kuznieczenko - od kuźnia.

Kuzniewicz - od kuźnia.

Kuznik - od kuźnia.

Kuznikowski - od kuźnia.

Kuznowicz - od kuźnia.

Kuzo - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzoj - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzok - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzolak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzon - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzoniak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzoń - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzor - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzora - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzub - od staropolskiego kozub ‘naczynie z kory’, też ‘uparty człowiek’.

Kuzubacz - od staropolskiego kozub ‘naczynie z kory’, też ‘uparty człowiek’.

Kuzubek - od staropolskiego kozub ‘naczynie z kory’, też ‘uparty człowiek’.

Kuzubski - od staropolskiego kozub ‘naczynie z kory’, też ‘uparty człowiek’.

Kuzuka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzulak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzuna - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzunicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzych - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzycz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzycz-Berezowski - złożenia brak; Kuzycz w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza; Berezowski (od wschodniosłowiańskiej postaci wyrazu) od brzoza ‘gatunek drzewa’.

Kuzyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzyka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzylak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzyn - od kuzyn ‘krewny’.

Kuzyna - od kuzyn ‘krewny’.

Kuzynacki - od kuzyn ‘krewny’.

Kuzyniak - od kuzyn ‘krewny’.

Kuzynin - od kuzyn ‘krewny’.

Kuzynko - od kuzyn ‘krewny’.

Kuzynkow - od kuzyn ‘krewny’.

Kuzynkowski - od kuzyn ‘krewny’.

Kuzynków - od kuzyn ‘krewny’.

Kuzynowek - od kuzyn ‘krewny’.

Kuzynowicz - od kuzyn ‘krewny’.

Kuzynowski - od kuzyn ‘krewny’.

Kuzynów - od kuzyn ‘krewny’.

Kuzyński - od kuzyn ‘krewny’.

Kuzyszyn - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuź - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuźka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuźko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuźkow - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuźkowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuźla - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuźlak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuźlan - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuźlecki - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuźlik - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuźma - 1321 od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmacki - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmak - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźma-Kuźniarski - złożenia brak; Kuźma 1321 od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk; Kuźniarski od kuźnia, od przymiotnika kuźniarski.

Kuźman - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmecki - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmenko - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmeńko - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmiacki - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmiak - 1678 od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmian - 1414 od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmianczuk - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmianek - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmianiczuk - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmiańczuk - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmiańczyk - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmiar - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuźmiarek - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuźmiarowski - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuźmiarski - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuźmiarz - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuźmic - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmica - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmicewicz - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmicha - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmicki - 1654 od nazwy miejscowej Kuźmice (kilka wsi; KrW).

Kuźmicz - 1366 (KrW) od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmiczak - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmiczak-Kuźmiński - złożenia brak; Kuźmiczak od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk; Kuźmiński od nazwy miejscowej Kuźmin (KrW).

Kuźmiczek - 1636 od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmiczenko - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmicz-Kuźmiński - złożenia brak; Kuźmicz 1366 (KrW) od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk; Kuźmiński od nazwy miejscowej Kuźmin (KrW).

Kuźmiczonek - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmiczow - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmiczów - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmiczuk - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmiecki - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmieckiewicz - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmiecoff - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmiecow - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmiecz - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmieczenko - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmieczew - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmiejczuk - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmiek - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmienia - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmienko - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmieńczuk - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmieńko - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmieński - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmierczak - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuźmierczyk - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuźmierek - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuźmierkiewicz - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuźmierkowski - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuźmierowicz - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuźmierowski - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuźmierski - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuźmierz - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuźmiewicz - 1636 od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmiewski - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmijczuk - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmik - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmikowski - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmilewicz - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmin - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmina - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźminczuk - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźminiak - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźminko - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźminow - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźminów - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźminski - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmiń - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmińczak - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmińczuk - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmińczyk - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmiński - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmiński - od nazwy miejscowej Kuźmin (KrW).

Kuźmiszyn - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmitowicz - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmiuk - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmo - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmoński - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmowicz - 1639 od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmów - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmuk - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmycha - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmycz - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmyk - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźmyn - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźna - od kuźnia.

Kuźnar - od kuźnia.

Kuźnarski - od kuźnia.

Kuźnia - 1592 od kuźnia.

Kuźniacki - od kuźnia.

Kuźniak - od kuźnia.

Kuźniakowski - od kuźnia.

Kuźnian - od kuźnia.

Kuźniar - od kuźnia.

Kuźniarek - od kuźnia.

Kuźniarewicz - od kuźnia.

Kuźniarkiewicz - od kuźnia.

Kuźniarowicz - od kuźnia.

Kuźniarowski - od kuźnia.

Kuźniarów - od kuźnia.

Kuźniarski - od kuźnia.

Kuźniarz - od kuźnia.

Kuźnic - 1333 od kuźnia.

Kuźnica - od kuźnia.

Kuźnicha - od kuźnia.

Kuźniciurz - (forma zlatynizowana) od kuźnia.

Kuźnicius - (forma zlatynizowana) od kuźnia.

Kuźniciusz - (forma zlatynizowana) od kuźnia.

Kuźnicja - (forma zlatynizowana) od kuźnia.

Kuźnicjus - (forma zlatynizowana) od kuźnia.

Kuźnicki - od nazwy miejscowej Kuźnica (częste).

Kuźnicow - od kuźnia.

Kuźniców - od kuźnia.

Kuźnicz - od kuźnia.

Kuźniczek - od kuźnia.

Kuźniczka - od kuźnia.

Kuźniczów - od kuźnia.

Kuźniczuk - od kuźnia.

Kuźniec - 1439 od kuźnia.

Kuźniecki - od nazwy miejscowej Kuźnica (częste).

Kuźniecow - od kuźnia.

Kuźniecowicz - od kuźnia.

Kuźnieców - od kuźnia.

Kuźniecz - od kuźnia.

Kuźnieczuk - od kuźnia.

Kuźnienko - od kuźnia.

Kuźnier - od kuźnia.

Kuźnierczak - od kuźnia.

Kuźnierczyk - od kuźnia.

Kuźnierek - od kuźnia.

Kuźnierkiewicz - od kuźnia.

Kuźnierkowski - od kuźnia.

Kuźnierowski - od kuźnia.

Kuźnierski - od kuźnia.

Kuźnierz - od kuźnia.

Kuźniew - od kuźnia.

Kuźniewicz - od kuźnia.

Kuźnijski - od kuźnia.

Kuźnik - 1629 od kuźnia.

Kuźnikiewicz - od kuźnia.

Kuźnikowski - od kuźnia.

Kuźników - od kuźnia.

Kuźniok - (Śl) od kuźnia.

Kuźnior - od kuźnia.

Kuźniow - od kuźnia.

Kuźniuk - od kuźnia.

Kuźny - od kuźnia.

Kuźwa - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźwicki - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuźwik - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kuż - od staropolskiego koża, od gwarowego kuża ‘skóra’.

Kuża - od staropolskiego koża, od gwarowego kuża ‘skóra’.

Kużacz - od staropolskiego koża, od gwarowego kuża ‘skóra’.

Kużaj - od staropolskiego koża, od gwarowego kuża ‘skóra’.

Kużajak - od staropolskiego koża, od gwarowego kuża ‘skóra’.

Kużajczyk - od staropolskiego koża, od gwarowego kuża ‘skóra’.

Kużajewski - od staropolskiego koża, od gwarowego kuża ‘skóra’.

Kużajski - od staropolskiego koża, od gwarowego kuża ‘skóra’.

Kużak - od staropolskiego koża, od gwarowego kuża ‘skóra’.

Kużala - od staropolskiego koża, od gwarowego kuża ‘skóra’.

Kużan - od staropolskiego koża, od gwarowego kuża ‘skóra’.

Kużaniak - od staropolskiego koża, od gwarowego kuża ‘skóra’.

Kużański - od staropolskiego koża, od gwarowego kuża ‘skóra’.

Kużar - od staropolskiego koża, od gwarowego kuża ‘skóra’.

Kużara - od staropolskiego koża, od gwarowego kuża ‘skóra’.

Kużas - od staropolskiego koża, od gwarowego kuża ‘skóra’.

Kużaś - od staropolskiego koża, od gwarowego kuża ‘skóra’.

Kużawa - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura; od staropolskiego kurzawa ‘zawierucha’.

Kużawczyk - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura; od staropolskiego kurzawa ‘zawierucha’.

Kużawiński - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura; od staropolskiego kurzawa ‘zawierucha’.

Kużawka - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura; od staropolskiego kurzawa ‘zawierucha’.

Kużawski - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura; od staropolskiego kurzawa ‘zawierucha’.

Kużba - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kużbica - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kużbicha - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kużbicki - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kużbiel - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kużbik - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kużbiński - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kużej - od staropolskiego koża, od gwarowego kuża ‘skóra’.

Kużeja - od staropolskiego koża, od gwarowego kuża ‘skóra’.

Kużejak - od staropolskiego koża, od gwarowego kuża ‘skóra’.

Kużejczak - od staropolskiego koża, od gwarowego kuża ‘skóra’.

Kużel - od staropolskiego koża, od gwarowego kuża ‘skóra’.

Kużela - od staropolskiego koża, od gwarowego kuża ‘skóra’.

Kużelew - od staropolskiego koża, od gwarowego kuża ‘skóra’.

Kużelewski - od staropolskiego koża, od gwarowego kuża ‘skóra’.

Kużella - od staropolskiego koża, od gwarowego kuża ‘skóra’.

Kużeł - od staropolskiego koża, od gwarowego kuża ‘skóra’.

Kużka - od staropolskiego koża, od gwarowego kuża ‘skóra’.

Kużko - od staropolskiego koża, od gwarowego kuża ‘skóra’.

Kużkow - od staropolskiego koża, od gwarowego kuża ‘skóra’.

Kużków - od staropolskiego koża, od gwarowego kuża ‘skóra’.

Kużlak - od staropolskiego koża, od gwarowego kuża ‘skóra’.

Kużlan - od staropolskiego koża, od gwarowego kuża ‘skóra’.

Kużlik - od staropolskiego koża, od gwarowego kuża ‘skóra’.

Kużło - od staropolskiego koża, od gwarowego kuża ‘skóra’.

Kużma - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kużmak - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kużmenko - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kużmiak - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kużmicha - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kużmicz - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kużmiczów - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kużmiczuk - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kużmienko - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kużmieńczuk - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kużmik - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kużmin - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kużminczuk - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kużminów - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kużmińczuk - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kużmiński - od nazwy miejscowej Kuźmin (KrW).

Kużmitowicz - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kużmiuk - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kużmo - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kużmowicz - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kużmuk - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kużmycha - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kużmycz - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kużna - od kuźnia.

Kużnacki - od kuźnia.

Kużnar - od kuźnia.

Kużnia - od kuźnia.

Kużniacki - od kuźnia.

Kużniak - od kuźnia.

Kużniakowski - od kuźnia.

Kużniar - od kuźnia.

Kużniarek - od kuźnia.

Kużniarkiewicz - od kuźnia.

Kużniarski - od kuźnia.

Kużniarz - od kuźnia.

Kużniaski - od kuźnia.

Kużnicius - (forma zlatynizowana) od kuźnia.

Kużniciusz - (forma zlatynizowana) od kuźnia.

Kużnicki - od nazwy miejscowej Kuźnica (częste).

Kużniecki - od nazwy miejscowej Kuźnica (częste).

Kużniecow - od kuźnia.

Kużniecowicz - od kuźnia.

Kużnieców - od kuźnia.

Kużnier - od kuźnia.

Kużnierski - od kuźnia.

Kużniewicz - od kuźnia.

Kużniewski - od kuźnia.

Kużnik - od kuźnia.

Kużnikowski - od kuźnia.

Kużniok - (Śl) od kuźnia.

Kużnior - od kuźnia.

Kużyk - od staropolskiego koża, od gwarowego kuża ‘skóra’.

Kwaca - od gwarowego kwaczeć ‘wydawać głos podobny do głosu kaczki’.

Kwacała - od gwarowego kwaczeć ‘wydawać głos podobny do głosu kaczki’.

Kwaciak - od gwarowego kwaczeć ‘wydawać głos podobny do głosu kaczki’.

Kwaciński - od gwarowego kwaczeć ‘wydawać głos podobny do głosu kaczki’.

Kwaciszewski - od gwarowego kwaczeć ‘wydawać głos podobny do głosu kaczki’.

Kwacz - 1485 od gwarowego kwaczeć ‘wydawać głos podobny do głosu kaczki’.

Kwacza - od gwarowego kwaczeć ‘wydawać głos podobny do głosu kaczki’.

Kwaczak - 1664 od gwarowego kwaczeć ‘wydawać głos podobny do głosu kaczki’.

Kwaczala - od gwarowego kwaczeć ‘wydawać głos podobny do głosu kaczki’.

Kwaczała - 1442 od gwarowego kwaczeć ‘wydawać głos podobny do głosu kaczki’ lub od nazwy miejscowej Kwaczała (krakowskie, gmina Alwernia).

Kwaczało - od gwarowego kwaczeć ‘wydawać głos podobny do głosu kaczki’.

Kwaczek - od gwarowego kwaczeć ‘wydawać głos podobny do głosu kaczki’.

Kwaczeniuk - od gwarowego kwaczeć ‘wydawać głos podobny do głosu kaczki’.

Kwaczenko - od gwarowego kwaczeć ‘wydawać głos podobny do głosu kaczki’.

Kwaczewski - od gwarowego kwaczeć ‘wydawać głos podobny do głosu kaczki’.

Kwaczko - od gwarowego kwaczeć ‘wydawać głos podobny do głosu kaczki’.

Kwaczkowski - od gwarowego kwaczeć ‘wydawać głos podobny do głosu kaczki’.

Kwaczoła - 1424 od gwarowego kwaczeć ‘wydawać głos podobny do głosu kaczki’.

Kwaczonek - od gwarowego kwaczeć ‘wydawać głos podobny do głosu kaczki’.

Kwaczorek - od gwarowego kwaczeć ‘wydawać głos podobny do głosu kaczki’.

Kwaczuk - od gwarowego kwaczeć ‘wydawać głos podobny do głosu kaczki’.

Kwaczula - 1530-35 od gwarowego kwaczeć ‘wydawać głos podobny do głosu kaczki’.

Kwaczyński - od gwarowego kwaczeć ‘wydawać głos podobny do głosu kaczki’.

Kwadrans - od kwadra ‘czwarta część’; od kwadrans ‘czwarta część godziny’.

Kwadrat - 1395 od kwadrat.

Kwadrens - od kwadra ‘czwarta część’; od kwadrans ‘czwarta część godziny’.

Kwadrowski - od kwadra ‘czwarta część’.

Kwadryński - od kwadra ‘czwarta część’.

Kwadrys - od kwadra ‘czwarta część’.

Kwadrysz - od kwadra ‘czwarta część’.

Kwadrzys - od kwadra ‘czwarta część’.

Kwadrzyss - od kwadra ‘czwarta część’.

Kwak - 1603 od kwakać ‘wydawać głos podobny do głosu kaczki’, od staropolskiego kwak ‘brukiew’.

Kwaka - od kwakać ‘wydawać głos podobny do głosu kaczki’, od staropolskiego kwak ‘brukiew’.

Kwakiewicz - od kwakać ‘wydawać głos podobny do głosu kaczki’, od staropolskiego kwak ‘brukiew’.

Kwakowicz - 1612 od kwakać ‘wydawać głos podobny do głosu kaczki’, od staropolskiego kwak ‘brukiew’.

Kwakowski - od kwakać ‘wydawać głos podobny do głosu kaczki’, od staropolskiego kwak ‘brukiew’.

Kwakrzys - od kwadra ‘czwarta część’.

Kwakrzyss - od kwadra ‘czwarta część’.

Kwakszis - od kwadra ‘czwarta część’.

Kwakszyc - od kwadra ‘czwarta część’.

Kwakszys - od kwadra ‘czwarta część’.

Kwakszysz - od kwadra ‘czwarta część’.

Kwakuliński - od kwakać ‘wydawać głos podobny do głosu kaczki’, od staropolskiego kwak ‘brukiew’.

Kwal - od imion złożonych typu Chwalisław, Chwalimir lub od chwalić, chwała.

Kwalc - od imion złożonych typu Chwalisław, Chwalimir lub od chwalić, chwała.

Kwalczak - od imion złożonych typu Chwalisław, Chwalimir lub od chwalić, chwała.

Kwalczuk - od imion złożonych typu Chwalisław, Chwalimir lub od chwalić, chwała.

Kwalczyk - od imion złożonych typu Chwalisław, Chwalimir lub od chwalić, chwała.

Kwalec - od imion złożonych typu Chwalisław, Chwalimir lub od chwalić, chwała.

Kwalek - od imion złożonych typu Chwalisław, Chwalimir lub od chwalić, chwała.

Kwalerski - od imion złożonych typu Chwalisław, Chwalimir lub od chwalić, chwała.

Kwalia - od imion złożonych typu Chwalisław, Chwalimir lub od chwalić, chwała.

Kwalik - od imion złożonych typu Chwalisław, Chwalimir lub od chwalić, chwała.

Kwaliło - od imion złożonych typu Chwalisław, Chwalimir lub od chwalić, chwała.

Kwaliński - od imion złożonych typu Chwalisław, Chwalimir lub od chwalić, chwała.

Kwalski - od imion złożonych typu Chwalisław, Chwalimir lub od chwalić, chwała.

Kwała - od imion złożonych typu Chwalisław, Chwalimir lub od chwalić, chwała.

Kwałek - od imion złożonych typu Chwalisław, Chwalimir lub od chwalić, chwała.

Kwand - od kwant ‘najmniejsza cząstka energii’.

Kwandrac - od kwadra ‘czwarta część’; od kwadrans ‘czwarta część godziny’.

Kwandrans - od kwadra ‘czwarta część’; od kwadrans ‘czwarta część godziny’.

Kwandras - od kwadra ‘czwarta część’; od kwadrans ‘czwarta część godziny’.

Kwandt - od kwant ‘najmniejsza cząstka energii’.

Kwandy - od kwant ‘najmniejsza cząstka energii’.

Kwant - od kwant ‘najmniejsza cząstka energii’.

Kwanta - od kwant ‘najmniejsza cząstka energii’.

Kwanty - od kwant ‘najmniejsza cząstka energii’.

Kwap - 1441 od kwapić się ‘być skorym do czego’, od staropolskiego kwap ‘puch’.

Kwapczyk - od kwapić się ‘być skorym do czego’, od staropolskiego kwap ‘puch’.

Kwapel - od kwapić się ‘być skorym do czego’, od staropolskiego kwap ‘puch’.

Kwapich - od kwapić się ‘być skorym do czego’, od staropolskiego kwap ‘puch’.

Kwapicz - od kwapić się ‘być skorym do czego’, od staropolskiego kwap ‘puch’.

Kwapieć - od kwapić się ‘być skorym do czego’, od staropolskiego kwap ‘puch’.

Kwapien - od kwapić się ‘być skorym do czego’, od staropolskiego kwap ‘puch’.

Kwapień - od kwapić się ‘być skorym do czego’, od staropolskiego kwap ‘puch’.

Kwapik - od kwapić się ‘być skorym do czego’, od staropolskiego kwap ‘puch’.

Kwapil - od kwapić się ‘być skorym do czego’, od staropolskiego kwap ‘puch’.

Kwapił - od kwapić się ‘być skorym do czego’, od staropolskiego kwap ‘puch’.

Kwapin - od kwapić się ‘być skorym do czego’, od staropolskiego kwap ‘puch’.

Kwapiński - od kwapić się ‘być skorym do czego’, od staropolskiego kwap ‘puch’.

Kwapioń - od kwapić się ‘być skorym do czego’, od staropolskiego kwap ‘puch’.

Kwapis - 1626 od kwapić się ‘być skorym do czego’, od staropolskiego kwap ‘puch’.

Kwapisiewicz - od kwapić się ‘być skorym do czego’, od staropolskiego kwap ‘puch’.

Kwapisiński - od kwapić się ‘być skorym do czego’, od staropolskiego kwap ‘puch’.

Kwapisz - 1470-80 od kwapić się ‘być skorym do czego’, od staropolskiego kwap ‘puch’.

Kwapiszek - 1632 od kwapić się ‘być skorym do czego’, od staropolskiego kwap ‘puch’.

Kwapiszewicz - od kwapić się ‘być skorym do czego’, od staropolskiego kwap ‘puch’.

Kwapiszewski - od kwapić się ‘być skorym do czego’, od staropolskiego kwap ‘puch’.

Kwapiś - od kwapić się ‘być skorym do czego’, od staropolskiego kwap ‘puch’.

Kwapkowski - od kwapić się ‘być skorym do czego’, od staropolskiego kwap ‘puch’.

Kwapliński - od kwapić się ‘być skorym do czego’, od staropolskiego kwap ‘puch’.

Kwapniewski - od kwapić się ‘być skorym do czego’, od staropolskiego kwap ‘puch’.

Kwapniowski - od kwapić się ‘być skorym do czego’, od staropolskiego kwap ‘puch’.

Kwapp - od kwapić się ‘być skorym do czego’, od staropolskiego kwap ‘puch’.

Kwapsiewicz - od kwapić się ‘być skorym do czego’, od staropolskiego kwap ‘puch’.

Kwapuliński - od kwapić się ‘być skorym do czego’, od staropolskiego kwap ‘puch’.

Kwarc - od kwarta ‘dawna miara pojemności równa jednemu litrowi; naczynie o takiej pojemności’ lub od kwarc ‘minerał’.

Kwarcewicz - od kwarta ‘dawna miara pojemności równa jednemu litrowi; naczynie o takiej pojemności’ lub od kwarc ‘minerał’.

Kwarciak - od kwarta ‘dawna miara pojemności równa jednemu litrowi; naczynie o takiej pojemności’.

Kwarcian - od kwarta ‘dawna miara pojemności równa jednemu litrowi; naczynie o takiej pojemności’; por. ‘żołnierz kwarciany’.

Kwarciana - od kwarta ‘dawna miara pojemności równa jednemu litrowi; naczynie o takiej pojemności’; por. ‘żołnierz kwarciany’.

Kwarcianna - od kwarta ‘dawna miara pojemności równa jednemu litrowi; naczynie o takiej pojemności’; por. ‘żołnierz kwarciany’.

Kwarcianny - od kwarta ‘dawna miara pojemności równa jednemu litrowi; naczynie o takiej pojemności’; por. ‘żołnierz kwarciany’.

Kwarciany - od kwarta ‘dawna miara pojemności równa jednemu litrowi; naczynie o takiej pojemności’; por. ‘żołnierz kwarciany’.

Kwarcic - 1393 od kwarta ‘dawna miara pojemności równa jednemu litrowi; naczynie o takiej pojemności’.

Kwarcik - od kwarta ‘dawna miara pojemności równa jednemu litrowi; naczynie o takiej pojemności’.

Kwarciński - od kwarta ‘dawna miara pojemności równa jednemu litrowi; naczynie o takiej pojemności’.

Kwarcionek - od kwarta ‘dawna miara pojemności równa jednemu litrowi; naczynie o takiej pojemności’.

Kwarcjan - od kwarta ‘dawna miara pojemności równa jednemu litrowi; naczynie o takiej pojemności’.

Kwarców - od kwarta ‘dawna miara pojemności równa jednemu litrowi; naczynie o takiej pojemności’.

Kwarczak - od kwarta ‘dawna miara pojemności równa jednemu litrowi; naczynie o takiej pojemności’ lub od kwarc ‘minerał’.

Kwarczewski - od kwarta ‘dawna miara pojemności równa jednemu litrowi; naczynie o takiej pojemności’ lub od kwarc ‘minerał’.

Kwarczyk - od kwarta ‘dawna miara pojemności równa jednemu litrowi; naczynie o takiej pojemności’ lub od kwarc ‘minerał’.

Kwarczyński - od kwarta ‘dawna miara pojemności równa jednemu litrowi; naczynie o takiej pojemności’ lub od kwarc ‘minerał’.

Kwardys - od twardy ‘nieuginający się pod naciskiem’, też od imion złożonych typu Twardomir, Twardosław.

Kwardysz - od twardy ‘nieuginający się pod naciskiem’, też od imion złożonych typu Twardomir, Twardosław.

Kwardyś - od twardy ‘nieuginający się pod naciskiem’, też od imion złożonych typu Twardomir, Twardosław.

Kwart - 1439 od kwarta ‘dawna miara pojemności równa jednemu litrowi; naczynie o takiej pojemności’.

Kwarta - 1386 od kwarta ‘dawna miara pojemności równa jednemu litrowi; naczynie o takiej pojemności’.

Kwartalnik - od kwarta ‘dawna miara pojemności równa jednemu litrowi; naczynie o takiej pojemności’.

Kwartalski - od kwarta ‘dawna miara pojemności równa jednemu litrowi; naczynie o takiej pojemności’.

Kwartała - od kwarta ‘dawna miara pojemności równa jednemu litrowi; naczynie o takiej pojemności’.

Kwartnik - 1398 od kwarta ‘dawna miara pojemności równa jednemu litrowi; naczynie o takiej pojemności’; od staropolskiego kwartnik ‘dawna moneta’.

Kwarto - od kwarta ‘dawna miara pojemności równa jednemu litrowi; naczynie o takiej pojemności’.

Kwartowicz - 1384 od kwarta ‘dawna miara pojemności równa jednemu litrowi; naczynie o takiej pojemności’.

Kwartowski - od kwarta ‘dawna miara pojemności równa jednemu litrowi; naczynie o takiej pojemności’.

Kwas - 1291 od kwas, kwasić.

Kwasak - 1374 od kwas, kwasić.

Kwasawa - od kwas, kwasić.

Kwasek - 1136 od kwas, kwasić; kwasek.

Kwasiak - od kwas, kwasić.

Kwasiborowski - od nazwy miejscowej Kwasiborzyno (wieś zagrodowa, ciechanowskie).

Kwasiborski - 1466 od nazwy miejscowej Kwasiborzyno (wieś zagrodowa, ciechanowskie).

Kwasieborski - od nazwy miejscowej Kwasiborzyno (wieś zagrodowa, ciechanowskie).

Kwasiebowski - od nazwy miejscowej Kwasiborzyno (wieś zagrodowa, ciechanowskie).

Kwasiec - 1731 od kwas, kwasić; od kwasiec ‘napój kwaśny’.

Kwasiewicz - od kwas, kwasić.

Kwasiglina - 1648 od kwas, kwasić.

Kwasiglinka - 1679 od kwas, kwasić.

Kwasigroch - 1626 od kwas, kwasić.

Kwasigrosz - od kwas, kwasić.

Kwasik - 1683 od kwas, kwasić.

Kwasil - 1408 od kwas, kwasić.

Kwasin - od kwas, kwasić.

Kwasinik - od kwas, kwasić.

Kwasiński - od nazwy miejscowej Kwaszyn (kieleckie, gmina Działoszyce).

Kwasioła - 1690 od kwas, kwasić.

Kwasiuk - od kwas, kwasić.

Kwasiulewicz - od kwas, kwasić.

Kwasizur - od kwas, kwasić.

Kwasiżur - od kwas, kwasić.

Kwaska - 1136 od kwas, kwasić.

Kwaskiewicz - od kwas, kwasić.

Kwasko - 1405 od kwas, kwasić.

Kwaskowicz - od kwas, kwasić.

Kwaskowski - 1386 od nazwy miejscowej Kwasków (sieradzkie, gmina Błaszki).

Kwasna - od kwas, kwasić.

Kwasniak - od kwas, kwasić.

Kwasnica - od kwas, kwasić.

Kwasnicki - od kwas, kwasić.

Kwasniewicz - od kwas, kwasić.

Kwasnik - od kwas, kwasić.

Kwasniok - (Śl) od kwas, kwasić.

Kwasniowski - od kwas, kwasić.

Kwasnopolski - od kwas, kwasić.

Kwasnowski - od kwas, kwasić.

Kwasny - od kwas, kwasić.

Kwasnyczka - od kwas, kwasić.

Kwasnyk - od kwas, kwasić.

Kwasoch - 1748 od kwas, kwasić.

Kwasow - od kwas, kwasić.

Kwasowczak - od kwas, kwasić.

Kwasowicz - 1459 od kwas, kwasić.

Kwasowiec - od kwas, kwasić.

Kwasowski - 1447 od nazwy miejscowej Kwasowice (krakowskie, gmina Raciechowice).

Kwass - od kwas, kwasić.

Kwassowski - od nazwy miejscowej Kwasowice (krakowskie, gmina Raciechowice).

Kwast - od chwast.

Kwasy - 1567 od kwas, kwasić.

Kwasz - od kwas, kwasić.

Kwasza - od kwas, kwasić.

Kwaszcz - od chwast.

Kwaszcz - od kwas, kwasić.

Kwaszczek - od chwast.

Kwaszczek - od kwas, kwasić.

Kwaszczewski - od kwas, kwasić.

Kwaszczyk - od chwast.

Kwaszczyk - od kwas, kwasić.

Kwaszczyński - od chwast.

Kwaszczyński - od kwas, kwasić.

Kwaszenko - od kwas, kwasić.

Kwaszewski - od kwas, kwasić.

Kwasziński - od kwas, kwasić.

Kwaszkiewicz - od kwas, kwasić.

Kwaszko - od kwas, kwasić.

Kwaszniewski - od nazwy miejscowej Kwaśniów (katowickie, gmina Klucze).

Kwasznin - od kwas, kwasić.

Kwaszuk - od kwas, kwasić.

Kwaszyński - od nazwy miejscowej Kwaszyn (kieleckie, gmina Działoszyce).

Kwaszys - od kwas, kwasić.

Kwaś - od kwas, kwasić.

Kwaściak - od chwast.

Kwaściborski - od chwast.

Kwaścik - od chwast.

Kwaściok - od chwast.

Kwaśk - od kwas, kwasić.

Kwaśka - od kwas, kwasić.

Kwaśkiewicz - od kwas, kwasić.

Kwaśna - od kwas, kwasić.

Kwaśniak - od kwas, kwasić.

Kwaśniak - od kwas, kwasić.

Kwaśniakowski - od kwas, kwasić.

Kwaśnianin - od kwas, kwasić.

Kwaśnianka - od kwas, kwasić.

Kwaśnica - od kwas, kwasić.

Kwaśnicki - 1611 od nazwy miejscowej Kwaśnice (tarnowskie, gmina Pilzno).

Kwaśnicki - od kwas, kwasić.

Kwaśniczko - od kwas, kwasić.

Kwaśniecki - od kwas, kwasić.

Kwaśniecki - od nazwy miejscowej Kwaśnice (tarnowskie, gmina Pilzno).

Kwaśnieski - od kwas, kwasić.

Kwaśniewicz - od kwas, kwasić.

Kwaśniewski - 1473 od nazwy miejscowej Kwaśniów (katowickie, gmina Klucze).

Kwaśnik - 1406 od kwas, kwasić.

Kwaśnikiewicz - od kwas, kwasić.

Kwaśnikow - od kwas, kwasić.

Kwaśnikowski - od kwas, kwasić.

Kwaśników - od kwas, kwasić.

Kwaśnioch - od kwas, kwasić.

Kwaśniok - (Śl) od kwas, kwasić.

Kwaśniowczyk - 1784 od nazwy miejscowej Kwaśniów (katowickie, gmina Klucze).

Kwaśniowski - 1419 od nazwy miejscowej Kwaśniów (katowickie, gmina Klucze).

Kwaśniuk - od kwas, kwasić.

Kwaśno - 1420 od kwas, kwasić.

Kwaśnok - (Śl) od kwas, kwasić.

Kwaśnowski - od nazwy miejscowej Kwaśniów (katowickie, gmina Klucze).

Kwaśny - 1432 od kwas, kwasić, kwaśny.

Kwaśnyk - od kwas, kwasić.

Kwat - od chwat ‘zuch, junak’.

Kwata - od chwat ‘zuch, junak’.

Kwatek - od chwat ‘zuch, junak’.

Kwater - od staropolskiego kwater ‘czwórka’, też ‘darowanie życia, łaska’.

Kwatera - od staropolskiego kwater ‘czwórka’, też ‘darowanie życia, łaska’.

Kwaterczak - od staropolskiego kwater ‘czwórka’, też ‘darowanie życia, łaska’.

Kwaterka - od staropolskiego kwater ‘czwórka’, też ‘darowanie życia, łaska’; od kwaterka ‘miara pojemności’.

Kwaterkiewicz - od staropolskiego kwater ‘czwórka’, też ‘darowanie życia, łaska’; od kwaterka ‘miara pojemności’.

Kwaterko - od staropolskiego kwater ‘czwórka’, też ‘darowanie życia, łaska’; od kwaterka ‘miara pojemności’.

Kwaterniak - od staropolskiego kwater ‘czwórka’, też ‘darowanie życia, łaska’.

Kwaternina - 1487 od staropolskiego kwater ‘czwórka’, też ‘darowanie życia, łaska’.

Kwaterowski - od staropolskiego kwater ‘czwórka’, też ‘darowanie życia, łaska’.

Kwaterski - od staropolskiego kwater ‘czwórka’, też ‘darowanie życia, łaska’.

Kwatkowski - od chwat ‘zuch, junak’.

Kwatora - od staropolskiego kwater ‘czwórka’, też ‘darowanie życia, łaska’.

Kwatrkiewicz - od staropolskiego kwater ‘czwórka’, też ‘darowanie życia, łaska’.

Kwatro - od staropolskiego kwater ‘czwórka’, też ‘darowanie życia, łaska’.

Kwatyra - od staropolskiego kwater ‘czwórka’, też ‘darowanie życia, łaska’.

Kweda - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Kwedeczenko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Kweder - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Kwedera - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Kwederacki - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Kwederas - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Kwederowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Kwedor - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Kwel - od staropolskiego kwiel, kwil ‘piszczałka do wabienia ptaków’, od kwilić, z gwarowego kwelić.

Kwel - od staropolskiego kwiel, kwil ‘piszczałka do wabienia ptaków’, od kwilić, z gwarowego kwelić.

Kwel - od staropolskiego kwiel, kwil ‘piszczałka do wabienia ptaków’, od kwilić, z gwarowego kwelić.

Kwela - od staropolskiego kwiel, kwil ‘piszczałka do wabienia ptaków’, od kwilić, z gwarowego kwelić.

Kwelek - od staropolskiego kwiel, kwil ‘piszczałka do wabienia ptaków’, od kwilić, z gwarowego kwelić.

Kwell - od staropolskiego kwiel, kwil ‘piszczałka do wabienia ptaków’, od kwilić, z gwarowego kwelić.

Kwella - od staropolskiego kwiel, kwil ‘piszczałka do wabienia ptaków’, od kwilić, z gwarowego kwelić.

Kweła - od staropolskiego kwiel, kwil ‘piszczałka do wabienia ptaków’, od kwilić, z gwarowego kwelić.

Kwerka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy skwar-,skwier-, skwir-, por. skwar, staropolskie skwara ‘upał, spiekota’, skwarek, skwark, skwarka ‘kawałek usmażonej słoniny’.

Kwerko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy skwar-,skwier-, skwir-, por. skwar, staropolskie skwara ‘upał, spiekota’, skwarek, skwark, skwarka ‘kawałek usmażonej słoniny’.

Kwest - od staropolskiego kwest ‘zysk, dochód’, kwesta ‘zbiórka pieniedzy na cele publiczne’.

Kwestan - od staropolskiego kwest ‘zysk, dochód’, kwesta ‘zbiórka pieniedzy na cele publiczne’.

Kwestarz - od staropolskiego kwest ‘zysk, dochód’, kwesta ‘zbiórka pieniedzy na cele publiczne’.

Kwesten - od staropolskiego kwest ‘zysk, dochód’, kwesta ‘zbiórka pieniedzy na cele publiczne’; od kwestarz ‘zbierający pieniądze’.

Kwester - od staropolskiego kwest ‘zysk, dochód’, kwesta ‘zbiórka pieniedzy na cele publiczne’.

Kwestorowski - od staropolskiego kwest ‘zysk, dochód’, kwesta ‘zbiórka pieniedzy na cele publiczne’.

Kwestorz - od staropolskiego kwest ‘zysk, dochód’, kwesta ‘zbiórka pieniedzy na cele publiczne’.

Kwestrowski - od staropolskiego kwest ‘zysk, dochód’, kwesta ‘zbiórka pieniedzy na cele publiczne’.

Kwęc - od kwękać ‘stękać, utyskiwać’.

Kwęcioch - od kwękać ‘stękać, utyskiwać’.

Kwędacz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Kwękalski - od kwękać ‘stękać, utyskiwać’.

Kwękalski - od kwękać ‘stękać, utyskiwać’.

Kwękalski - od kwękać ‘stękać, utyskiwać’.

Kwękalski - od kwękać ‘stękać, utyskiwać’.

Kwękalski - od kwękać ‘stękać, utyskiwać’.

Kwiaciak - od kwiat, kwiatek.

Kwiacień - od kwiat, kwiatek.

Kwiadar - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Kwiadaras - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Kwiador - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Kwiadras - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Kwiak - od kwakać ‘wydawać głos podobny do głosu kaczki’, od staropolskiego kwak ‘brukiew’.

Kwiakowski - od kwakać ‘wydawać głos podobny do głosu kaczki’, od staropolskiego kwak ‘brukiew’.

Kwiałcz - od chwiać, chwiejać ‘poruszać, kołysać’.

Kwiałek - od chwiać, chwiejać ‘poruszać, kołysać’.

Kwiałk - od chwiać, chwiejać ‘poruszać, kołysać’.

Kwiałkowski - od chwiać, chwiejać ‘poruszać, kołysać’.

Kwiałoń - od chwiać, chwiejać ‘poruszać, kołysać’.

Kwias - od kwas, kwasić.

Kwiaskowski - od kwas, kwasić.

Kwiasowski - od kwas, kwasić.

Kwiaśniak - od kwas, kwasić.

Kwiaśniewski - od kwas, kwasić.

Kwiat - 1616 od kwiat, kwiatek.

Kwiataniowski - 1448 od nazwy miejscowej Kwiatoniowice, dziś Kwiatonowice (nowosądeckie, gmina Gorlice).

Kwiatanowski - od nazwy miejscowej Kwiatoniowice, dziś Kwiatonowice (nowosądeckie, gmina Gorlice).

Kwiatański - od kwiat, kwiatek.

Kwiatecki - od kwiat, kwiatek.

Kwiatek - 1136 od kwiat, kwiatek.

Kwiatewicz - od kwiat, kwiatek.

Kwiatka - od kwiat, kwiatek.

Kwiatke - (Pom) od kwiat, kwiatek.

Kwiatkiewicz - od kwiat, kwiatek.

Kwiatko - 1399 od kwiat, kwiatek.

Kwiatkowicz - 1437 od kwiat, kwiatek.

Kwiatkowski - 1386 od nazw miejscowych Kwiatkiwce, Kwiatków, Kwiatki (kilka wsi).

Kwiatniewski - od nazwy miejscowej Kwiatoniowice, dziś Kwiatonowice (nowosądeckie, gmina Gorlice).

Kwiaton - od kwiat, kwiatek.

Kwiatoniowski - 1442 od nazwy miejscowej Kwiatoniowice, dziś Kwiatonowice (nowosądeckie, gmina Gorlice).

Kwiatoń - 1399 od kwiat, kwiatek.

Kwiatorz - (Śl) od kwiat, kwiatek.

Kwiatos - od kwiat, kwiatek.

Kwiatosiński - od kwiat, kwiatek.

Kwiatosz - od kwiat, kwiatek.

Kwiatoszewski - od kwiat, kwiatek.

Kwiatoś - od kwiat, kwiatek.

Kwiatowski - od kwiat, kwiatek.

Kwiatulski - od kwiat, kwiatek.

Kwiatusiński - od kwiat, kwiatek.

Kwiatuszek - od kwiat, kwiatek.

Kwiatuszewski - od kwiat, kwiatek.

Kwiatuszyński - od kwiat, kwiatek.

Kwiatyński - od kwiat, kwiatek.

Kwiatyszek - od kwiat, kwiatek.

Kwiątkowski - od kwiat, kwiatek.

Kwicik - 1618 od kwit ‘pisemne potwierdzenie odbioru pieniędzy lub innych przdmiotów’ lub od staropolskiego kwitać ‘kwitnąć’.

Kwiciński - od nazwy miejscowej Kwiecin (KrW).

Kwiczak - od kwik ‘głos wydawany przez świnię’, kwiczeć.

Kwiczal - od kwik ‘głos wydawany przez świnię’, kwiczeć.

Kwiczala - od kwik ‘głos wydawany przez świnię’, kwiczeć.

Kwiczalla - od kwik ‘głos wydawany przez świnię’, kwiczeć.

Kwiczał - od kwik ‘głos wydawany przez świnię’, kwiczeć.

Kwiczała - 1679 od kwik ‘głos wydawany przez świnię’, kwiczeć.

Kwiczek - od kwik ‘głos wydawany przez świnię’, kwiczeć.

Kwiczka - od kwik ‘głos wydawany przez świnię’, kwiczeć.

Kwiczko - od kwik ‘głos wydawany przez świnię’, kwiczeć.

Kwiczla - od kwik ‘głos wydawany przez świnię’, kwiczeć.

Kwiczok - (Śl) od kwik ‘głos wydawany przez świnię’, kwiczeć.

Kwiczoła - od kwik ‘głos wydawany przez świnię’, kwiczeć.

Kwiczon - od kwik ‘głos wydawany przez świnię’, kwiczeć.

Kwiczor - od kwik ‘głos wydawany przez świnię’, kwiczeć.

Kwiczora - 1645 od kwik ‘głos wydawany przez świnię’, kwiczeć.

Kwiczorowski - od kwik ‘głos wydawany przez świnię’, kwiczeć.

Kwiczór - od kwik ‘głos wydawany przez świnię’, kwiczeć.

Kwiczulski - od kwik ‘głos wydawany przez świnię’, kwiczeć.

Kwiczycki - od kwik ‘głos wydawany przez świnię’, kwiczeć.

Kwiczyński - od kwik ‘głos wydawany przez świnię’, kwiczeć.

Kwidziński - od nazwy miasta Kwidzyn (elbląskie).

Kwidzyński - od nazwy miasta Kwidzyn (elbląskie).

Kwiec - od staropolskiego kwiekać ‘płakać, kwilić’.

Kwieceń - od kwiat, kwiatek.

Kwieciak - od kwiat, kwiatek.

Kwieciań - od kwiat, kwiatek.

Kwieciański - od kwiat, kwiatek.

Kwieciarz - 1696 od kwiat, kwiatek.

Kwieciasz - od kwiat, kwiatek.

Kwiecie - od kwiat, kwiatek.

Kwiecieć - od kwiat, kwiatek.

Kwieciel - od kwiat, kwiatek.

Kwiecień - od kwiat, kwiatek.

Kwiecień - od kwiat, kwiatek; kwiecień.

Kwiecieński - od nazwy miejscowej Kwiecin (KrW).

Kwiecierz - od kwiat, kwiatek.

Kwiecijarz - od kwiat, kwiatek.

Kwiecijas - od kwiat, kwiatek.

Kwiecijasz - od kwiat, kwiatek.

Kwiecik - XIII w. od kwiat, kwiatek.

Kwiecikowski - od kwiat, kwiatek.

Kwiecin - od kwiat, kwiatek.

Kwieciniewski - od kwiat, kwiatek.

Kwiecinski - od kwiat, kwiatek.

Kwieciń - od kwiat, kwiatek.

Kwieciński - 1761 od nazwy miejscowej Kwiecin (KrW).

Kwiecisz - 1265 od kwiat, kwiatek.

Kwieciszczak - od kwiat, kwiatek.

Kwieciszewski - od nazwy miejscowej Kwieciszewo (bydgoskie, gmina Mogilno).

Kwieciuł - od kwiat, kwiatek.

Kwiecuń - od kwiat, kwiatek.

Kwieczak - od staropolskiego kwiekać ‘płakać, kwilić’.

Kwieczasz - od kwiat, kwiatek.

Kwieczeń - od kwiat, kwiatek.

Kwiecziński - od kwiat, kwiatek.

Kwieczka - od staropolskiego kwiekać ‘płakać, kwilić’.

Kwieczko - od staropolskiego kwiekać ‘płakać, kwilić’.

Kwieć - od kwiat, kwiatek.

Kwiedacz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Kwiedor - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Kwiedorowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Kwiej - od chwiać, chwiejać ‘poruszać, kołysać’.

Kwiejcarz - od chwiać, chwiejać ‘poruszać, kołysać’.

Kwiejda - od chwiać, chwiejać ‘poruszać, kołysać’.

Kwiejski - od chwiać, chwiejać ‘poruszać, kołysać’.

Kwiek - 1651 od staropolskiego kwiekać ‘płakać, kwilić’.

Kwiekowski - od staropolskiego kwiekać ‘płakać, kwilić’.

Kwiel - od kwakać ‘wydawać głos podobny do głosu kaczki’, od staropolskiego kwak ‘brukiew’.

Kwiel - od kwakać ‘wydawać głos podobny do głosu kaczki’, od staropolskiego kwak ‘brukiew’.

Kwier - od imienia Kwiryn. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, jest pochodzenia łacińskiego, od nazwy bóstwa Sabinów Qurinus.

Kwieryga - od imienia Kwiryn. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, jest pochodzenia łacińskiego, od nazwy bóstwa Sabinów Qurinus.

Kwierz - od imienia Kwiryn. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, jest pochodzenia łacińskiego, od nazwy bóstwa Sabinów Qurinus.

Kwiet - od kwiat, kwiatek.

Kwietczuk - od kwiat, kwiatek.

Kwietek - 1418 od kwiat, kwiatek.

Kwietel - od kwiat, kwiatek.

Kwieteń - od kwiat, kwiatek.

Kwietkiewicz - od kwiat, kwiatek.

Kwietko - 1500 od kwiat, kwiatek.

Kwietko-Bębnowski - złożenia brak; Kwietko 1500 od kwiat, kwiatek; Bębnowski 1468 od nazwy miejscowej Bębnowo (ciechanowskie, gmina Radzanów), Bębnów (radomskie, gmina Gowarczów).

Kwietkowski - od kwiat, kwiatek.

Kwietna - od kwiat, kwiatek.

Kwietniak - od kwiat, kwiatek.

Kwietnicki - 1673 od nazwy miejscowej Kwietnica (krakowskie, gmina Słomniki).

Kwietniewski - od nazwy miejscowej Kwietniewo (elbląskie, gmina Rychliki).

Kwietnik - od kwiat, kwiatek.

Kwietnikowski - od kwiat, kwiatek.

Kwietnin - 1436 od kwiat, kwiatek.

Kwietniowski - 1406 od nazwy miejscowej Kwiatoniowice, dziś Kwiatonowice (nowosądeckie, gmina Gorlice).

Kwietniowski - od nazwy miejscowej Kwietniewo (elbląskie, gmina Rychliki).

Kwietoniowski - od nazwy miejscowej Kwiatoniowice, dziś Kwiatonowice (nowosądeckie, gmina Gorlice).

Kwietoń - 1369 od kwiat, kwiatek.

Kwietowicz - od kwiat, kwiatek.

Kwiędacz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Kwiędzacz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Kwik - 1748 od kwik ‘głos wydawany przez świnię’, kwiczeć.

Kwika - od kwik ‘głos wydawany przez świnię’, kwiczeć.

Kwil - od staropolskiego kwiel, kwil ‘piszczałka do wabienia ptaków’, od kwilić, z gwarowego kwelić.

Kwilak - od staropolskiego kwiel, kwil ‘piszczałka do wabienia ptaków’, od kwilić, z gwarowego kwelić.

Kwilan - od staropolskiego kwiel, kwil ‘piszczałka do wabienia ptaków’, od kwilić, z gwarowego kwelić.

Kwilarz - od staropolskiego kwiel, kwil ‘piszczałka do wabienia ptaków’, od kwilić, z gwarowego kwelić.

Kwilas - od staropolskiego kwiel, kwil ‘piszczałka do wabienia ptaków’, od kwilić, z gwarowego kwelić.

Kwilasz - od staropolskiego kwiel, kwil ‘piszczałka do wabienia ptaków’, od kwilić, z gwarowego kwelić.

Kwilecki - 1388 od nazwy miejscowej Kwilcz, dawniej Kwilcza (poznańskie, gmina Kwilcz).

Kwilicz - 1288 od staropolskiego kwiel, kwil ‘piszczałka do wabienia ptaków’, od kwilić, z gwarowego kwelić.

Kwilik - od staropolskiego kwiel, kwil ‘piszczałka do wabienia ptaków’, od kwilić, z gwarowego kwelić.

Kwiliński - 1419 od nazwy miejscowej Kwilina (częstochowskie, gmina Moskorzew).

Kwilon - od staropolskiego kwiel, kwil ‘piszczałka do wabienia ptaków’, od kwilić, z gwarowego kwelić.

Kwilorz - od staropolskiego kwiel, kwil ‘piszczałka do wabienia ptaków’, od kwilić, z gwarowego kwelić.

Kwilosz - od staropolskiego kwiel, kwil ‘piszczałka do wabienia ptaków’, od kwilić, z gwarowego kwelić.

Kwiła - od staropolskiego kwiel, kwil ‘piszczałka do wabienia ptaków’, od kwilić, z gwarowego kwelić.

Kwinciak - od kwinta ‘interwał w gamie’.

Kwinciniak - od kwinta ‘interwał w gamie’.

Kwincza - od kwinta ‘interwał w gamie’.

Kwinczak - od kwinta ‘interwał w gamie’.

Kwint - od kwinta ‘interwał w gamie’.

Kwinta - 1440 od kwinta ‘interwał w gamie’.

Kwintak - od kwinta ‘interwał w gamie’.

Kwintal - od kwinta ‘interwał w gamie’; od kwintal ‘jednostka wagi’.

Kwintera - od kwinta ‘interwał w gamie’.

Kwintiuk - od kwinta ‘interwał w gamie’.

Kwintkiewicz - od kwinta ‘interwał w gamie’.

Kwinto - 1621 od kwinta ‘interwał w gamie’.

Kwintowski - od kwinta ‘interwał w gamie’.

Kwintt - od kwinta ‘interwał w gamie’.

Kwintuk - od kwinta ‘interwał w gamie’.

Kwińciak - od kwinta ‘interwał w gamie’.

Kwińcińska - od kwinta ‘interwał w gamie’.

Kwińczak - od kwinta ‘interwał w gamie’.

Kwińtiuk - od kwinta ‘interwał w gamie’.

Kwior - od imienia Kwiryn. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, jest pochodzenia łacińskiego, od nazwy bóstwa Sabinów Qurinus.

Kwiotek - (Śl) od kwiat, kwiatek.

Kwiotkowski - (Śl) od nazw miejscowych Kwiatkiwce, Kwiatków, Kwiatki (kilka wsi).

Kwir - od imienia Kwiryn. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, jest pochodzenia łacińskiego, od nazwy bóstwa Sabinów Qurinus.

Kwiram - od imienia Kwiryn. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, jest pochodzenia łacińskiego, od nazwy bóstwa Sabinów Qurinus.

Kwiran - od imienia Kwiryn. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, jest pochodzenia łacińskiego, od nazwy bóstwa Sabinów Qurinus.

Kwirant - od imienia Kwiryn. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, jest pochodzenia łacińskiego, od nazwy bóstwa Sabinów Qurinus.

Kwireng - od imienia Kwiryn. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, jest pochodzenia łacińskiego, od nazwy bóstwa Sabinów Qurinus.

Kwirent - od imienia Kwiryn. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, jest pochodzenia łacińskiego, od nazwy bóstwa Sabinów Qurinus.

Kwirewicz - od imienia Kwiryn. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, jest pochodzenia łacińskiego, od nazwy bóstwa Sabinów Qurinus.

Kwiręć - od imienia Kwiryn. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, jest pochodzenia łacińskiego, od nazwy bóstwa Sabinów Qurinus.

Kwiręg - od imienia Kwiryn. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, jest pochodzenia łacińskiego, od nazwy bóstwa Sabinów Qurinus.

Kwiring - od imienia Kwiryn. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, jest pochodzenia łacińskiego, od nazwy bóstwa Sabinów Qurinus.

Kwiro - od imienia Kwiryn. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, jest pochodzenia łacińskiego, od nazwy bóstwa Sabinów Qurinus.

Kwirowicz - 1585 od imienia Kwiryn. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, jest pochodzenia łacińskiego, od nazwy bóstwa Sabinów Qurinus.

Kwirowski - od imienia Kwiryn. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, jest pochodzenia łacińskiego, od nazwy bóstwa Sabinów Qurinus.

Kwiryn - od imienia Kwiryn. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, jest pochodzenia łacińskiego, od nazwy bóstwa Sabinów Qurinus.

Kwiryna - od imienia Kwiryn. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, jest pochodzenia łacińskiego, od nazwy bóstwa Sabinów Qurinus.

Kwirync - od imienia Kwiryn. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, jest pochodzenia łacińskiego, od nazwy bóstwa Sabinów Qurinus.

Kwiryng - od imienia Kwiryn. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, jest pochodzenia łacińskiego, od nazwy bóstwa Sabinów Qurinus.

Kwirynk - od imienia Kwiryn. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, jest pochodzenia łacińskiego, od nazwy bóstwa Sabinów Qurinus.

Kwirynowicz - od imienia Kwiryn. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, jest pochodzenia łacińskiego, od nazwy bóstwa Sabinów Qurinus.

Kwistek - od chwist ‘świst’.

Kwit - 1567 od kwit ‘pisemne potwierdzenie odbioru pieniędzy lub innych przdmiotów’ lub od staropolskiego kwitać ‘kwitnąć’.

Kwita - od kwit ‘pisemne potwierdzenie odbioru pieniędzy lub innych przdmiotów’ lub od staropolskiego kwitać ‘kwitnąć’.

Kwitakowski - od kwit ‘pisemne potwierdzenie odbioru pieniędzy lub innych przdmiotów’ lub od staropolskiego kwitać ‘kwitnąć’.

Kwitasz - od kwit ‘pisemne potwierdzenie odbioru pieniędzy lub innych przdmiotów’ lub od staropolskiego kwitać ‘kwitnąć’.

Kwitczenko - od kwit ‘pisemne potwierdzenie odbioru pieniędzy lub innych przdmiotów’ lub od staropolskiego kwitać ‘kwitnąć’.

Kwitecki - od kwit ‘pisemne potwierdzenie odbioru pieniędzy lub innych przdmiotów’ lub od staropolskiego kwitać ‘kwitnąć’.

Kwitek - 1500 od kwit ‘pisemne potwierdzenie odbioru pieniędzy lub innych przdmiotów’ lub od staropolskiego kwitać ‘kwitnąć’; od kwitek.

Kwiter - 1627 od niemieckiej nazwy osobowej Quitter, ta od średnio-wysoko-niemieckiego quiten, quiter ‘uwalniać’.

Kwitkiewicz - od kwit ‘pisemne potwierdzenie odbioru pieniędzy lub innych przdmiotów’ lub od staropolskiego kwitać ‘kwitnąć’.

Kwitko - od kwit ‘pisemne potwierdzenie odbioru pieniędzy lub innych przdmiotów’ lub od staropolskiego kwitać ‘kwitnąć’.

Kwitkowski - od kwit ‘pisemne potwierdzenie odbioru pieniędzy lub innych przdmiotów’ lub od staropolskiego kwitać ‘kwitnąć’.

Kwitok - (Śl) od kwit ‘pisemne potwierdzenie odbioru pieniędzy lub innych przdmiotów’ lub od staropolskiego kwitać ‘kwitnąć’.

Kwitoń - od kwit ‘pisemne potwierdzenie odbioru pieniędzy lub innych przdmiotów’ lub od staropolskiego kwitać ‘kwitnąć’.

Kwitosz - od kwit ‘pisemne potwierdzenie odbioru pieniędzy lub innych przdmiotów’ lub od staropolskiego kwitać ‘kwitnąć’.

Kwitowski - od kwit ‘pisemne potwierdzenie odbioru pieniędzy lub innych przdmiotów’ lub od staropolskiego kwitać ‘kwitnąć’.

Kwitt - od kwit ‘pisemne potwierdzenie odbioru pieniędzy lub innych przdmiotów’ lub od staropolskiego kwitać ‘kwitnąć’.

Kwittek - od kwit ‘pisemne potwierdzenie odbioru pieniędzy lub innych przdmiotów’ lub od staropolskiego kwitać ‘kwitnąć’.

Kwoc - od kwoka, kwokać.

Kwociała - od kwoka, kwokać.

Kwociński - od kwoka, kwokać.

Kwocz - od kwoka, kwokać.

Kwoczak - od kwoka, kwokać.

Kwoczala - od kwoka, kwokać.

Kwoczalik - od kwoka, kwokać.

Kwoczalla - od kwoka, kwokać.

Kwoczała - od kwoka, kwokać.

Kwoczek - od kwoka, kwokać.

Kwoczka - od kwoka, kwokać.

Kwoczkała - od kwoka, kwokać.

Kwoczko - od kwoka, kwokać.

Kwoczla - od kwoka, kwokać.

Kwoczyński - od kwoka, kwokać.

Kwok - 1567 od kwoka, kwokać.

Kwoka - 1575 od kwoka, kwokać.

Kwokiński - od kwoka, kwokać.

Kwokowski - od kwoka, kwokać.

Kwol - od imion złożonych typu Chwalisław, Chwalimir lub od chwalić, chwała.

Kwolaczyk - od imion złożonych typu Chwalisław, Chwalimir lub od chwalić, chwała.

Kwolak - od imion złożonych typu Chwalisław, Chwalimir lub od chwalić, chwała.

Kwolarczyk - od imion złożonych typu Chwalisław, Chwalimir lub od chwalić, chwała.

Kwolca - od imion złożonych typu Chwalisław, Chwalimir lub od chwalić, chwała.

Kwolczak - od imion złożonych typu Chwalisław, Chwalimir lub od chwalić, chwała.

Kwolec - od imion złożonych typu Chwalisław, Chwalimir lub od chwalić, chwała.

Kwolek - od imion złożonych typu Chwalisław, Chwalimir lub od chwalić, chwała.

Kwolewski - od imion złożonych typu Chwalisław, Chwalimir lub od chwalić, chwała.

Kwolik - od imion złożonych typu Chwalisław, Chwalimir lub od chwalić, chwała.

Kwolka - od imion złożonych typu Chwalisław, Chwalimir lub od chwalić, chwała.

Kwolke - od imion złożonych typu Chwalisław, Chwalimir lub od chwalić, chwała.

Kwolkiewicz - od imion złożonych typu Chwalisław, Chwalimir lub od chwalić, chwała.

Kwoll - od imion złożonych typu Chwalisław, Chwalimir lub od chwalić, chwała.

Kwopich - od kwapić się ‘być skorym do czego’, od staropolskiego kwap ‘puch’.

Kwopik - od kwapić się ‘być skorym do czego’, od staropolskiego kwap ‘puch’.

Kwopisz - od kwapić się ‘być skorym do czego’, od staropolskiego kwap ‘puch’.

Kworcela - od kwarta ‘dawna miara pojemności równa jednemu litrowi; naczynie o takiej pojemności’.

Kworciński - od kwarta ‘dawna miara pojemności równa jednemu litrowi; naczynie o takiej pojemności’.

Kwos - od kwas, kwasić.

Kwosek - od kwas, kwasić.

Kwoska - od kwas, kwasić.

Kwossek - od kwas, kwasić.

Kwoszcz - od chwost ‘ogon’.

Kwośka - od kwas, kwasić.

Kwośna - od kwas, kwasić.

Kwośniak - od kwas, kwasić.

Kwota - 1711 od kwota ‘pewna suma pieniędzy’.

Kwotek - od kwota ‘pewna suma pieniędzy’.

Kwotowski - od kwota ‘pewna suma pieniędzy’.

Kwuka - od kwoka, kwokać.

Kwyk - od kwik ‘głos wydawany przez świnię’, kwiczeć.

Kyas - od kij.

Kyc - od kicać ‘skakać z przysiadem do ziemi’ lub od imienia Kilian.

Kycej - od kicać ‘skakać z przysiadem do ziemi’ lub od imienia Kilian.

Kycia - od kicać ‘skakać z przysiadem do ziemi’ lub od imienia Kilian.

Kyciak - od kicać ‘skakać z przysiadem do ziemi’ lub od imienia Kilian.

Kycik - od kicać ‘skakać z przysiadem do ziemi’ lub od imienia Kilian.

Kyciński - od kicać ‘skakać z przysiadem do ziemi’ lub od imienia Kilian.

Kycio - od kicać ‘skakać z przysiadem do ziemi’ lub od imienia Kilian.

Kycior - od kicać ‘skakać z przysiadem do ziemi’ lub od imienia Kilian.

Kycko - od kicać ‘skakać z przysiadem do ziemi’ lub od imienia Kilian.

Kycz - od staropolskiego kicz ‘pałka, maczuga; wiązka’.

Kycza - od staropolskiego kicz ‘pałka, maczuga; wiązka’.

Kyczak - od staropolskiego kicz ‘pałka, maczuga; wiązka’.

Kyczka - od staropolskiego kicz ‘pałka, maczuga; wiązka’.

Kyć - od staropolskiego kicz ‘pałka, maczuga; wiązka’.

Kyćko - od staropolskiego kicz ‘pałka, maczuga; wiązka’.

Kyder - od niemieckiej nazwy osobowej Kuder.

Kydorek - od niemieckiej nazwy osobowej Kuder.

Kydrycki - od niemieckiej nazwy osobowej Kuder.

Kydrymski - od niemieckiej nazwy osobowej Kuder.

Kydryński - od niemieckiej nazwy osobowej Kuder.

Kydryś - od niemieckiej nazwy osobowej Kuder.

Kyj - od kij.

Kyjanica - od kij.

Kyjnar - od kij.

Kyjoch - od kij.

Kyjonka - od kij.

Kykuła - od podstawy kik-, por. kikut, ze staropolskiego kika ‘reszta obciętej kończyny, palca’.

Kykus - od podstawy kik-, por. kikut, ze staropolskiego kika ‘reszta obciętej kończyny, palca’.

Kykut - od podstawy kik-, por. kikut, ze staropolskiego kika ‘reszta obciętej kończyny, palca’.

Kykyciak - od podstawy kik-, por. kikut, ze staropolskiego kika ‘reszta obciętej kończyny, palca’.

Kymak - od kimać potocznie ‘spać, drzemać’ lub od wschodniosłowiańskiego imienia Jakim (= Joachym).

Kymala - od kimać potocznie ‘spać, drzemać’ lub od wschodniosłowiańskiego imienia Jakim (= Joachym).

Kymczak - od kimać potocznie ‘spać, drzemać’ lub od wschodniosłowiańskiego imienia Jakim (= Joachym).

Kymiewicz - od kimać potocznie ‘spać, drzemać’ lub od wschodniosłowiańskiego imienia Jakim (= Joachym).

Kymko - od kimać potocznie ‘spać, drzemać’ lub od wschodniosłowiańskiego imienia Jakim (= Joachym).

Kymona - od kimać potocznie ‘spać, drzemać’ lub od wschodniosłowiańskiego imienia Jakim (= Joachym).

Kymuś - od kimać potocznie ‘spać, drzemać’ lub od wschodniosłowiańskiego imienia Jakim (= Joachym).

Kyp - od kipieć ‘wrzeć, wylewać się’.

Kypczyk - od kipieć ‘wrzeć, wylewać się’.

Kypiński - od kipieć ‘wrzeć, wylewać się’.

Kypisz - od kipieć ‘wrzeć, wylewać się’.

Kypta - od kipieć ‘wrzeć, wylewać się’.

Kyra - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyrul, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kyrasz - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyrul, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kyrc - od gwarowego kyrczyć ‘gnieść, kurczyć’.

Kyrcz - od gwarowego kyrczyć ‘gnieść, kurczyć’.

Kyrczek - od gwarowego kyrczyć ‘gnieść, kurczyć’.

Kyre - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyrul, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kyrek - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyrul, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kyriew - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyrul, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kyris - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyrul, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kyritsis - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyrul, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kyrowski - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyrul, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kyrycz - od imienia Kiryk, używanego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego Kerykos, od kerych ‘zwiastun’.

Kyryk - od imienia Kiryk, używanego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego Kerykos, od kerych ‘zwiastun’.

Kyryliuk - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyrul, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kyryła - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyrul, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kyryłło - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyrul, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kyryło - od imienia Cyryl, ze staropolskiego też Cyrul. Formy Cyrul, Cyryl notowane w XV wieku. Imię Cyryl, łacińskie Cyrillus, z greckiego Kyrillos, a to od kyrios ‘pan’; we wschodniej Słowiańszczyźnie przejęte jako Kirył, Kuryło.

Kys - od kisieć, kisić, dawniej też od kisać ‘kwasić, fermentować’, w pochodnych też od imion na Ki-, typu Kilian.

Kysela - od kisieć, kisić, dawniej też od kisać ‘kwasić, fermentować’, w pochodnych też od imion na Ki-, typu Kilian.

Kyseluk - od kisieć, kisić, dawniej też od kisać ‘kwasić, fermentować’, w pochodnych też od imion na Ki-, typu Kilian.

Kysiak - od kisieć, kisić, dawniej też od kisać ‘kwasić, fermentować’, w pochodnych też od imion na Ki-, typu Kilian.

Kysil - od kisieć, kisić, dawniej też od kisać ‘kwasić, fermentować’, w pochodnych też od imion na Ki-, typu Kilian.

Kysior - od kisieć, kisić, dawniej też od kisać ‘kwasić, fermentować’, w pochodnych też od imion na Ki-, typu Kilian.

Kyś - od kisieć, kisić, dawniej też od kisać ‘kwasić, fermentować’, w pochodnych też od imion na Ki-, typu Kilian.

Kyślik - od kisieć, kisić, dawniej też od kisać ‘kwasić, fermentować’, w pochodnych też od imion na Ki-, typu Kilian.

Kyta - od kita ‘ozdobny pęk piór lub włosia; puszysty ogon zwierzęcia’.

Kytczak - od kita ‘ozdobny pęk piór lub włosia; puszysty ogon zwierzęcia’.

Kytka - od kita ‘ozdobny pęk piór lub włosia; puszysty ogon zwierzęcia’.

Kytlica - od kita ‘ozdobny pęk piór lub włosia; puszysty ogon zwierzęcia’.

Kytta - od kita ‘ozdobny pęk piór lub włosia; puszysty ogon zwierzęcia’.

Kytzler - od kita ‘ozdobny pęk piór lub włosia; puszysty ogon zwierzęcia’.

Kyzia - od gwarowego kizia, kyzia pieszczotliwie ‘kot, źrebak’.

Kyziński - od gwarowego kizia, kyzia pieszczotliwie ‘kot, źrebak’.

Kyzioł - od gwarowego kizia, kyzia pieszczotliwie ‘kot, źrebak’.








UZUPEŁNIENIE


Kablina - od niemieckiej nazwy osobowej Kabel, nowsze od kabel ‘przewód elektryczny’.

Kabutek - od kabat, dawniej też kabaj ‘kaftan; kurtka’.

Kachał - od imion na Ka-, typu Kazimierz, Kasper, z przyrostkiem zdrabniającym ch-.

Kachczyk - 1743 od imion na Ka-, typu Kazimierz, Kasper, z przyrostkiem zdrabniającym ch-.

Kachliński - od imion na Ka-, typu Kazimierz, Kasper, z przyrostkiem zdrabniającym ch-.

Kacuła - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kacy - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczarewicz - od kacerz ‘heretyk’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Katzer.

Kaczej - 1566 od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczel - 1694 od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczeniak - od kaczan ‘głąb kapusty’.

Kaczewicz - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczir - od kacerz ‘heretyk’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Katzer.

Kaczkowic - 1399 od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczorowię - 1475 (KrW) od kaczor ‘samiec kaczki’.

Kaczoryk - 1653 od kaczor ‘samiec kaczki’.

Kaczorzyk - 1651 od kaczor ‘samiec kaczki’.

Kaczota - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczowic - 1498 od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczulski - 1785 od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczun - 1436 od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaćkuś - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kadek - 1412 od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadel - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadłubka - 1458 od kadłub ‘tułów’.

Kadolski - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadula - 1789 od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadyś - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadzisz - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kafarnik - od kafar ‘przyrząd mechaniczny do wbijania pali’; od kafarnik ‘człowiek posługujący się kafarem’.

Kaimiak - 1660 od imienia hebrajskiego Kain, wtórnie od wyrazu kaim ‘bratobójca’.

Kaimowski - od imienia hebrajskiego Kain, wtórnie od wyrazu kaim ‘bratobójca’.

Kajdasik - 1682 od kajda ‘torebka drewniana do chowania osełki, używana przez kosiarzy’.

Kajdaszczuk - od kajda ‘torebka drewniana do chowania osełki, używana przez kosiarzy’.

Kajdelewic - od kajda ‘torebka drewniana do chowania osełki, używana przez kosiarzy’.

Kajdewicz - od kajda ‘torebka drewniana do chowania osełki, używana przez kosiarzy’.

Kajta - od imienia Kajetan. Imię notowane w Polsce późno, w XVII wieku, pochodzenia łacińskiego od nazwy miasta Caieta.

Kajtak - od imienia Kajetan. Imię notowane w Polsce późno, w XVII wieku, pochodzenia łacińskiego od nazwy miasta Caieta.

Kajzler - od niemieckiego Kaiser ‘cesarz’.

Kakalewski - od staropolskiego kak ‘pręgierz’ lub od kakać w języku dziecinnym ‘wypróżniać się’.

Kakał - od staropolskiego kak ‘pręgierz’ lub od kakać w języku dziecinnym ‘wypróżniać się’.

Kalanic - 1423 od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kalarin - od niemieckiej nazwy osobowej Kaller, ta od średniowysokoniemieckiego kalhart ‘gaduła’.

Kalasch - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalatowicz - 1713 od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewka’.

Kalbara - od niemieckiej nazwy osobowej Kalb, Kalp, ta od średniowysokoniemieckiego kalf ‘cielę’.

Kalemon - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kalemoniuk - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kalend - od gwarowego kałęd ‘brzuch, żoładek’.

Kalenda - od gwarowego kałęd ‘brzuch, żoładek’.

Kalendarz - od gwarowego kałęd ‘brzuch, żoładek’ lub od kalendarz.

Kalender - od gwarowego kałęd ‘brzuch, żoładek’.

Kalendo - od gwarowego kałęd ‘brzuch, żoładek’.

Kalendowicz - od gwarowego kałęd ‘brzuch, żoładek’.

Kalendowski - od gwarowego kałęd ‘brzuch, żoładek’.

Kalendyk - od gwarowego kałęd ‘brzuch, żoładek’.

Kalenic - 1343 od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kalenica ‘górna pozioma krawędź dachu’.

Kalenica - od kalenica ‘górna pozioma krawędź dachu’.

Kaletowicz - 1790 od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewka’.

Kalębiak - od gwarowego kalęba ‘stara, chuda krowa; kobieta otyła’.

Kalębin - 1443 od gwarowego kalęba ‘stara, chuda krowa; kobieta otyła’.

Kalfus - od niemieckiej nazwy osobowej Kalb, Kalp, ta od średniowysokoniemieckiego kalf ‘cielę’.

Kalichno - 1497 od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalikowic - 1229 od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaliman - 1473 w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kalimon - 1484 w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kalinik - 1445 od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaliszkowicz - 1670 od nazwy miasta Kalisz lub od kalić.

Kaliszowicz - 1613 od nazwy miasta Kalisz lub od kalić.

Kallenbach - od niemieckiej nazwy osobowej Kallenbach, ta od nazwy miejscowej Kallenbach.

Kalnic - 1411 od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalnica - 1383 od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalociński - od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewka’.

Kalonka - 1495 od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalpiw - od niemieckiej nazwy osobowej Kalb, Kalp, ta od średniowysokoniemieckiego kalf ‘cielę’.

Kalrys - od niemieckiej nazwy osobowej Kaller, ta od średniowysokoniemieckiego kalhart ‘gaduła’.

Kalwiński - 1769 od kalwin ‘wyznawca kalwinizmu’, dawniej też ‘niedowiarek, bezbożnik’.

Kałacik - 1715 od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewka’.

Kałamaniuk - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kałeczka - 1495 od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kało - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kałocha - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kałon - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kałoniuk - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kałoń - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kałun - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kałusz - 1497 od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałusza - 1450 od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałuszowic - 1691 od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałynycz - od kalina ‘gatunek drzewa o czerwonych owocach’.

Kałynyń - od kalina ‘gatunek drzewa o czerwonych owocach’.

Kamianowski - od kamień.

Kamieniany - od kamień.

Kamienic - 1409 od kamień.

Kaminiorz - od kamień.

Kamionak - od kamień.

Kamizelka - 1580 od kamizela, kamizelka.

Kijanczek - 1777 od kij.

Kijec - 1479 od kij, od kijec ‘rodzaj broni’.

Kijkowicz - 1604 od kij.

Kikłowka - 1467 od kikłać ‘wikłać’.

Kikola - 1560 od podstawy kik-, por. kikut, ze staropolskiego kika ‘reszta obciętej kończyny, palca’.

Kikolski - od podstawy kik-, por. kikut, ze staropolskiego kika ‘reszta obciętej kończyny, palca’.

Kikoł - od podstawy kik-, por. kikut, ze staropolskiego kika ‘reszta obciętej kończyny, palca’.

Kilanowicz - 1685 od imienia Kilian. Imię, zapewne pochodzenia celtyckiego, znane jest w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było jako Kilijan, Kielijan.

Kilijanowski - od imienia Kilian. Imię, zapewne pochodzenia celtyckiego, znane jest w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu wymawiane było jako Kilijan, Kielijan.

Kinalic - 1359 od gwarowego kinol, kinoł ‘wielki nos’.

Kipko - od kipieć ‘wrzeć, wylewać się’.

Kitlowski - od kitel ‘dawniej płócienny płaszcz; później okrycie ochronne’.

Kiwajko - od kiwać ‘chwiać, schylać’.

Kiwalic - 1359 od kiwać ‘chwiać, schylać’.

Kiwałka - 1748 od kiwać ‘chwiać, schylać’.

Kiwek - 1790 od kiwać ‘chwiać, schylać’.

Kiwier - może od niemieckiej nazwy osobowej Kibber, ta od imienia Gëbher, por. też imię żydowskie Kiwer.

Kiwin - 1398 od kiwać ‘chwiać, schylać’.

Kiwisz - 1743 od kiwać ‘chwiać, schylać’.

Klarzec - 1389 od imienia żeńskiego Klara. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia łacińskiego, od clarus ‘sławny’, też ‘jasny, świetlisty’.

Klarzyc - 1308 od imienia żeńskiego Klara. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia łacińskiego, od clarus ‘sławny’, też ‘jasny, świetlisty’.

Klatt - od prasłowiańskiego kleta, por. klatka, kleć ‘szopa, skrzynia’, klitka ‘klatka’.

Klatta - od prasłowiańskiego kleta, por. klatka, kleć ‘szopa, skrzynia’, klitka ‘klatka’.

Klebic - 1378 od niemieckiej nazwy osobowej Kleb, ta od słowiańskiego chleb.

Klebieko - od niemieckiej nazwy osobowej Kleb, ta od słowiańskiego chleb.

Klebło - od niemieckiej nazwy osobowej Kleb, ta od słowiańskiego chleb.

Klekoł - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy klek-, por. klekotać, klek ‘bocian’.

Klekura - 1481 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy klek-, por. klekotać, klek ‘bocian’.

Klemensowicz - od imienia Klemens. Imię, notowane w Polsce od początku XIII wieku, jest pochodzenia łacińskiego, od clemens, entis ‘łagodny, spokojny, cichy’.

Kletusz - 1348 od prasłowiańskiego kleta, por. klatka, kleć ‘szopa, skrzynia’, klitka ‘klatka’.

Klimanak - od imienia Klemens. Imię, notowane w Polsce od początku XIII wieku, jest pochodzenia łacińskiego, od clemens, entis ‘łagodny, spokojny, cichy’.

Klimenta - 1211 od imienia Klemens. Imię, notowane w Polsce od początku XIII wieku, jest pochodzenia łacińskiego, od clemens, entis ‘łagodny, spokojny, cichy’.

Klimiot - od imienia Klemens. Imię, notowane w Polsce od początku XIII wieku, jest pochodzenia łacińskiego, od clemens, entis ‘łagodny, spokojny, cichy’.

Klimiuntek - 1470-80 od imienia Klemens. Imię, notowane w Polsce od początku XIII wieku, jest pochodzenia łacińskiego, od clemens, entis ‘łagodny, spokojny, cichy’.

Klimuntowicz - 1599 od imienia Klemens. Imię, notowane w Polsce od początku XIII wieku, jest pochodzenia łacińskiego, od clemens, entis ‘łagodny, spokojny, cichy’.

Klimut - od imienia Klemens. Imię, notowane w Polsce od początku XIII wieku, jest pochodzenia łacińskiego, od clemens, entis ‘łagodny, spokojny, cichy’.

Klocza - od kloc ‘duży kawał drzewa, kłoda’.

Kloczko - od kloc ‘duży kawał drzewa, kłoda’.

Kloczkowski - od kloc ‘duży kawał drzewa, kłoda’.

Kloczyński - od kloc ‘duży kawał drzewa, kłoda’.

Klokus - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kłok-, por. gwarowe kłokot ‘deseczka z otworem, w którym obraca się mielak w żarnach’, kłokoczka ‘gatunek rośliny’, por. też ukraińskie kłok ‘kłak’.

Klosel - 1386 od imion typu Nicolaus, niemieckiego Niklos.

Klosik - od imion typu Nicolaus, niemieckiego Niklos.

Kloska - 1529 od imion typu Nicolaus, niemieckiego Niklos.

Kloske - od imion typu Nicolaus, niemieckiego Niklos (zgermanizowane).

Klunek - od klon ‘gatunek drzewa liściastego’.

Klupuś - od gwarowego klupać ‘uderzać’, od staropolskiego klupić (się) ‘schylać się’.

Kluskowius - (latynizacja) od kluska, kloska, też od nazw osobowych Klos, Klus.

Kładło - 1616 od kład ‘kloc, kłoda’ lub też od kładać, kłaść.

Kładosz - od kład ‘kloc, kłoda’ lub też od kładać, kłaść.

Kładziwa - od kład ‘kloc, kłoda’ lub też od kładać, kłaść; od gwarowego kładziwa ‘młot’.

Kłakuliński - od kłak, kłaki ‘pakuły, sierść, nieuczesane włosy’.

Kłamiński - od kłamać.

Kłebucki - od nazwy miasta Kłobuck (częstochowskie).

Kłobucko - 1469 od nazwy miasta Kłobuck (częstochowskie).

Kłobucznik - od staropolskiego kłobuk ‘nakrycie głowy duchownych greckokatolickich; kapelusz góralski’, w gwarze ‘zły duch’.

Kłodawczyk - 1531 od nazwy miasta Kłodawa (konińskie).

Kłodow - 1360 od kłoda ‘pień drzewa bez gałęzi, kloc’.

Kłodzian - 1496 od kłoda ‘pień drzewa bez gałęzi, kloc’.

Kłodzicz - 1492 od kłoda ‘pień drzewa bez gałęzi, kloc’.

Kłodziejski - 1405 od nazwy miejscowej Kłodzin (poznańskie, gmina Mieścisko), Kłodzno (kilka wsi).

Kłodzieński - 1406 od nazwy miejscowej Kłodzin (poznańskie, gmina Mieścisko), Kłodzno (kilka wsi).

Kłokowicz - 1427 (KrW) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kłok-, por. gwarowe kłokot ‘deseczka z otworem, w którym obraca się mielak w żarnach’, kłokoczka ‘gatunek rośliny’, por. też ukraińskie kłok ‘kłak’.

Kłoków - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kłok-, por. gwarowe kłokot ‘deseczka z otworem, w którym obraca się mielak w żarnach’, kłokoczka ‘gatunek rośliny’, por. też ukraińskie kłok ‘kłak’.

Kłomica - 1423 od kłonica ‘drążek w drabinie’.

Kłoniczka - 1567 od kłonica ‘drążek w drabinie’.

Kłoniecki - od kłonica ‘drążek w drabinie’.

Kłosiela - od kłos.

Kłoso - od kłos.

Kłowa - od klowa ‘błazen cyrkowy’.

Kłowak - od klowa ‘błazen cyrkowy’.

Kłowas - od klowa ‘błazen cyrkowy’.

Kłowaty - od klowa ‘błazen cyrkowy’.

Kłowiński - od klowa ‘błazen cyrkowy’.

Kłowowski - od klowa ‘błazen cyrkowy’.

Kłowski - od klowa ‘błazen cyrkowy’.

Kłóskowicz - od kłos.

Kłysiejko - od staropolskiego kłys ‘kciuk’.

Kłyszejko - od staropolskiego kłys ‘kciuk’.

Kłyszek - od staropolskiego kłys ‘kciuk’.

Kłyszewicz - od staropolskiego kłys ‘kciuk’.

Kmieic - od prasłowiańskiego k’mn, w dialekce prasłowiańskim k’my, k’mene ‘ród, plemię’, od prasłowiańskiego k’nb, od polskiego kien, kna ‘obcięty pień drzewa, konar’.

Knaak - od niemieckiej nazwy osobowej Knack, ta od apelatywu Knack ‘trzask’.

Knapiarz - od staropolskiego Knap ‘tkacz, sukiennik’.

Knaź - od kniaź ‘dawniej sołtys we wsi na prawie wołoskim; przełożony; tytuł księcia na Litwie i na Rusi’.

Knaż - od kniaź ‘dawniej sołtys we wsi na prawie wołoskim; przełożony; tytuł księcia na Litwie i na Rusi’.

Knażek - od kniaź ‘dawniej sołtys we wsi na prawie wołoskim; przełożony; tytuł księcia na Litwie i na Rusi’.

Knażuk - od kniaź ‘dawniej sołtys we wsi na prawie wołoskim; przełożony; tytuł księcia na Litwie i na Rusi’.

Kniażykowicz - 1631 od kniaź ‘dawniej sołtys we wsi na prawie wołoskim; przełożony; tytuł księcia na Litwie i na Rusi’.

Kniec - od kniat, knieć ‘roślina, kaczeniec’.

Knitter - od niemieckich nazw osobowych Knitt, Knuttel, te od apelatywu Knuttel ‘pałka’.

Knopel - 1438 od staropolskiego Knap ‘tkacz, sukiennik’.

Knopiś - od staropolskiego Knap ‘tkacz, sukiennik’.

Knup - 1787 od staropolskiego Knap ‘tkacz, sukiennik’.

Knychalak - 1759 od gwarowego knychać ‘chrząkać’.

Kobienik - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kob-, ta od prasłowiańskiego koba ‘wróżba z lotu ptaka’ lub od kob ‘chlew’ lub od imienia Jakob, dziś Jakub.

Kobyłczyc - 1397 od kobyła.

Kobyłkiewski - od nazwy miejscowej Kobyłki (piotrkowskie, gmina Drużbice).

Kobzina - 1786 od kobza, ze staropolskiego kobos ‘instrument muzyczny’.

Kocembowicz - 1659 od kociuba, koczuba ‘narzędzie do wygarniania węgla z pieca węglowego; pogrzebacz’.

Kochut - od kogut; od gwarowego kohut ‘kogut; cietrzew’.

Kochutek - od kogut; od gwarowego kohut ‘kogut; cietrzew’.

Kociczka - od kot.

Kocielnikowic - 1492 od kocioł, ze staropolskiego kocieł.

Kociełka - 1459 od kocioł, ze staropolskiego kocieł.

Kociełkowicz - 1271 od kocioł, ze staropolskiego kocieł.

Kociembin - od kociuba, koczuba ‘narzędzie do wygarniania węgla z pieca węglowego; pogrzebacz’.

Kociernik - od kot.

Kocię - 1416 od kot, od kocię ‘mały kot’.

Kocinek - od kot.

Kocinowski - od kot.

Kociołkowic - 1463 od kocioł, ze staropolskiego kocieł.

Kociszek - 1311 od kot.

Kociubaj - 1483 od kociuba, koczuba ‘narzędzie do wygarniania węgla z pieca węglowego; pogrzebacz’.

Kociubik - od kociuba, koczuba ‘narzędzie do wygarniania węgla z pieca węglowego; pogrzebacz’.

Kociugowicz - 1616 od kociuba, koczuba ‘narzędzie do wygarniania węgla z pieca węglowego; pogrzebacz’.

Koconik - 1699 od kocić się, koc ‘grube nakrycie’, też ‘skórka zwierzęcia’, też może od kot.

Kocowiec - 1387 od kocić się, koc ‘grube nakrycie’, też ‘skórka zwierzęcia’, też może od kot.

Kocząb - od kociuba, koczuba ‘narzędzie do wygarniania węgla z pieca węglowego; pogrzebacz’.

Koczorski - od kocur ‘samiec kotki’.

Koczubski - od kociuba, koczuba ‘narzędzie do wygarniania węgla z pieca węglowego; pogrzebacz’.

Koczuna - 1473 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kocz-, por. gwarowe koczka ‘kotka’, kocz ‘półodkryty powóz’, kocza ‘kaczan’.

Koczunicz - 1443 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kocz-, por. gwarowe koczka ‘kotka’, kocz ‘półodkryty powóz’, kocza ‘kaczan’.

Koczurak - od kocur ‘samiec kotki’.

Koczurowski - 1445 od nazw miejscowych Koczurów, Kocurów (kilka wsi).

Kodrył - 1766 od gwarowego koder, kodra ‘szmata, łachman’.

Kodzioł - od kod ‘naczynie wydłubane z pnia’, koda ‘gatunek ptaka’.

Kohutczyc - 1480 (KrW) od kogut; od gwarowego kohut ‘kogut; cietrzew’.

Kojasz - 1482 w grupie nazwisk pochodzących od koić ‘uspokajać, łagodzić’.

Kojawa - w grupie nazwisk pochodzących od koić ‘uspokajać, łagodzić’.

Kojen - 1577 w grupie nazwisk pochodzących od koić ‘uspokajać, łagodzić’.

Kojęta - 1265 w grupie nazwisk pochodzących od koić ‘uspokajać, łagodzić’.

Kokac - od kokać ‘wydawać głos podobny do kurzego gdakania’, koko ‘jajo’.

Kokisz - od kokać ‘wydawać głos podobny do kurzego gdakania’, koko ‘jajo’.

Kokitka - od kokać ‘wydawać głos podobny do kurzego gdakania’, koko ‘jajo’.

Kokitko - od kokać ‘wydawać głos podobny do kurzego gdakania’, koko ‘jajo’.

Kokolew - od kokać ‘wydawać głos podobny do kurzego gdakania’, koko ‘jajo’.

Kokornaczyk - od kokorz, kokornak ‘roślina z rodziny obrazkowatych’.

Kokornakowic - 1452 od kokorz, kokornak ‘roślina z rodziny obrazkowatych’.

Kokorniak - od kokorz, kokornak ‘roślina z rodziny obrazkowatych’.

Kokoszczyc - 1457 od kokać ‘wydawać głos podobny do kurzego gdakania’, koko ‘jajo’.

Kokoszkowicz - 1446 od kokać ‘wydawać głos podobny do kurzego gdakania’, koko ‘jajo’.

Kokośkiewicz - od kokać ‘wydawać głos podobny do kurzego gdakania’, koko ‘jajo’.

Kokotkowicz - 1478 od kokać ‘wydawać głos podobny do kurzego gdakania’, koko ‘jajo’.

Kokszyński - od kokać ‘wydawać głos podobny do kurzego gdakania’, koko ‘jajo’.

Kokszysz - od kokać ‘wydawać głos podobny do kurzego gdakania’, koko ‘jajo’.

Kolanus - 1743 od kolano.

Kolath - od kołatać, dawniej też kołotać, z gwarowego kołatać ‘stukać, pukać’.

Kolbic - od niemieckiej nazwy osobowej Kolber, ta od średniowysokoniemieckiego kolbe ‘pałka’.

Kolce - 1464 od kolec.

Kolcowicz - 1449 od kolec.

Kolcowski - od kolec.

Kolcun - od kolec.

Kolcyk - od kolec.

Kolcza - 1415 od kolec lub od staropolskiego kolcza ‘pojedynek’.

Kolczal - 1748 od kolec.

Kolczara - od kolec.

Kolczyc - 1405 od kolec.

Kolczyn - od kolec.

Kolędowic - od kolęda ‘pieśń kościelna z okresu Bożego Narodzenia; danina składana Kościołowi’.

Kolędowy - od kolęda ‘pieśń kościelna z okresu Bożego Narodzenia; danina składana Kościołowi’, od przymiotnika kolędowy.

Koller - od gwarowego kolarz ‘kołodziej’.

Kolomąt - 1408 od kołomąt ‘czlowiek rozrzutny’.

Kołaczowic - 1487 od kołacz ‘placek z pszennej mąki’.

Kołatowicz - 1675 od kołatać, dawniej też kołotać, z gwarowego kołatać ‘stukać, pukać’.

Kołącz - od kołatać, dawniej też kołotać, z gwarowego kołatać ‘stukać, pukać’.

Kołłoto - od kołatać, dawniej też kołotać, z gwarowego kołatać ‘stukać, pukać’.

Kołociat - od kołatać, dawniej też kołotać, z gwarowego kołatać ‘stukać, pukać’.

Kołoto - od kołatać, dawniej też kołotać, z gwarowego kołatać ‘stukać, pukać’.

Kołtoniowski - od kołton ‘włosy skręcone, kudły, kłaki’, też ‘rodzaj choroby’.

Komalczyk - 1628-32 od prasłowiańskiego komiti ‘ściskać, zbijać, wyciskać’.

Komendoruk - od komandor ‘dowódca, dostojnik’.

Komiesz - 1497 od prasłowiańskiego komiti ‘ściskać, zbijać, wyciskać’ lub od łacińskiego comes ‘towarzysz’.

Komosowicz - 1653 od komosić się ‘robić się butnym, wiercić się’.

Konafalski - od konował ‘weterynarz’.

Konafał - od konował ‘weterynarz’.

Konarzycki - od konar ‘duża gałąź’, też od staropolskiego konarz ‘człowiek zajmujący się hodowlą koni’.

Konarzyński - od konar ‘duża gałąź’, też od staropolskiego konarz ‘człowiek zajmujący się hodowlą koni’.

Kondraj - od niemieckich nazw osobowych Konder, Kunder, te od Günther.

Kondrajczak - od niemieckich nazw osobowych Konder, Kunder, te od Günther.

Kondrałko - od niemieckich nazw osobowych Konder, Kunder, te od Günther.

Kondraszowic - 1675 od niemieckich nazw osobowych Konder, Kunder, te od Günther.

Kongisar - 1446 od konwisarz ‘rzemieślnik odlewający z metalu naczynia’.

Kongiser - 1421 od konwisarz ‘rzemieślnik odlewający z metalu naczynia’.

Konklewski - od niemieckiej nazwy osobowej Konkel, ta od imion na Kun-.

Konkos - od niemieckiej nazwy osobowej Kohnke, ta od imion na Kun-.

Konstant - od imienia Konstanty, to od łacińskiego Constantius, to od constans, ntis ‘stały, sławny’. Imię znane w Polsce od średniowiecza.

Konwissor - od konwisarz ‘rzemieślnik odlewający z metalu naczynia’.

Kończański - od koniec ‘granica, kres, ostatek’, kończyć lub od nazwy miejscowej Koniec.

Kopcoń - od kopeć ‘dym z sadzą’; od kopcić ‘dymić’, kopiec ‘wzniesienie’.

Kopcych - od kopeć ‘dym z sadzą’; od kopcić ‘dymić’, kopiec ‘wzniesienie’.

Kopcyk - od kopeć ‘dym z sadzą’; od kopcić ‘dymić’, kopiec ‘wzniesienie’.

Kopestyński - od nazwy miejscowej Kopystno (przemyskie, gmina Fredropol).

Koplowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Koppel, ta od średnioniemieckiego kopel ‘pastwisko’.

Koprczyk - 1622 od koper, ze staropolskiego kopr ‘roślina warzywna’, też od staropolskiego, gwarowego kopr ‘miedź’.

Koprek - 1478 od koper, ze staropolskiego kopr ‘roślina warzywna’, też od staropolskiego, gwarowego kopr ‘miedź’.

Koprusza - 1536 od koper, ze staropolskiego kopr ‘roślina warzywna’, też od staropolskiego, gwarowego kopr ‘miedź’.

Kopyś - od kopyść ‘drewniana łyżka do mieszania potraw’.

Kopytowic - 1408 od kopyto.

Korabielnokow - od korab ‘statek, łódź’.

Korbach - od korba, dawniej też kurba ‘urządzenie z rączką do kręcenia np. wału’.

Korbicki - od korba, dawniej też kurba ‘urządzenie z rączką do kręcenia np. wału’.

Korboński - 1704 od nazwy miejscowej Korboniec (ciechanowskie, gmina Wiśniewo).

Korczyc - 1707 od korzec ‘miara objętości’.

Korczyca - od korzec ‘miara objętości’.

Kordakow - od staropolskiego kord ‘krótki miecz’ lub od staropolskiego korda ‘sznur, którym przepasywali się zakonnicy’.

Kordelic - 1363 od staropolskiego kord ‘krótki miecz’ lub od staropolskiego korda ‘sznur, którym przepasywali się zakonnicy’.

Kordzin - 1743 od staropolskiego kord ‘krótki miecz’ lub od staropolskiego korda ‘sznur, którym przepasywali się zakonnicy’.

Kordziorka - 1661 od staropolskiego kord ‘krótki miecz’ lub od staropolskiego korda ‘sznur, którym przepasywali się zakonnicy’.

Kornałowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy korn-, por. kornik ‘chrząszcz gryzący drzewo’, korny ‘pokorny’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Korn.

Kornas - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy korn-, por. kornik ‘chrząszcz gryzący drzewo’, korny ‘pokorny’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Korn.

Kornasiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy korn-, por. kornik ‘chrząszcz gryzący drzewo’, korny ‘pokorny’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Korn.

Korniczko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy korn-, por. kornik ‘chrząszcz gryzący drzewo’, korny ‘pokorny’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Korn.

Kornieluk - od imion Kornel, Korneliusz, te od Cornelis, łacińskiej nazwy rodu Korneliuszów. W Polsce rzadkie i późno notowane, na Kresach Wschodnich Kornij, Kornilo.

Korszel - od gwarowego korsać ‘szturchać’, od gwarowego korsa, kors ‘zakrzywiony koniec płozy’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Korsch.

Korwinka - 1663 od nazwy herbu Korwin. Nazwa herbu notowana od XV wieku, od łacińskiego corvinus ‘kruczy’.

Korytkowo - 1413 od koryto ‘podłużne naczynie np. do pojenia bydła’.

Korzonenko - od korzeń ‘część rośliny wrośnięta w ziemię’.

Korzonkowicz - 1530 od korzeń ‘część rośliny wrośnięta w ziemię’.

Kosmalski - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kosmynin - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Kosterek - od podstawy kostr-, kostyr-, por. gwarowe kostra ‘sążeń drzewa’, kostrzewa ‘roślina trawiasta’, staropolskie kostry ‘paździerze lnu’, staropolskie kostera, kostyra ‘gracz w kości, szuler’, gwarowe kościerz ‘zarośla’.

Kosterenko - od podstawy kostr-, kostyr-, por. gwarowe kostra ‘sążeń drzewa’, kostrzewa ‘roślina trawiasta’, staropolskie kostry ‘paździerze lnu’, staropolskie kostera, kostyra ‘gracz w kości, szuler’, gwarowe kościerz ‘zarośla’.

Kosterewa - od podstawy kostr-, kostyr-, por. gwarowe kostra ‘sążeń drzewa’, kostrzewa ‘roślina trawiasta’, staropolskie kostry ‘paździerze lnu’, staropolskie kostera, kostyra ‘gracz w kości, szuler’, gwarowe kościerz ‘zarośla’.

Kosterkiewicz - od podstawy kostr-, kostyr-, por. gwarowe kostra ‘sążeń drzewa’, kostrzewa ‘roślina trawiasta’, staropolskie kostry ‘paździerze lnu’, staropolskie kostera, kostyra ‘gracz w kości, szuler’, gwarowe kościerz ‘zarośla’.

Kosterko - od podstawy kostr-, kostyr-, por. gwarowe kostra ‘sążeń drzewa’, kostrzewa ‘roślina trawiasta’, staropolskie kostry ‘paździerze lnu’, staropolskie kostera, kostyra ‘gracz w kości, szuler’, gwarowe kościerz ‘zarośla’.

Kosterno - od podstawy kostr-, kostyr-, por. gwarowe kostra ‘sążeń drzewa’, kostrzewa ‘roślina trawiasta’, staropolskie kostry ‘paździerze lnu’, staropolskie kostera, kostyra ‘gracz w kości, szuler’, gwarowe kościerz ‘zarośla’.

Kosterny - od podstawy kostr-, kostyr-, por. gwarowe kostra ‘sążeń drzewa’, kostrzewa ‘roślina trawiasta’, staropolskie kostry ‘paździerze lnu’, staropolskie kostera, kostyra ‘gracz w kości, szuler’, gwarowe kościerz ‘zarośla’.

Kostrtasz - 1621 od podstawy kostr-, kostyr-, por. gwarowe kostra ‘sążeń drzewa’, kostrzewa ‘roślina trawiasta’, staropolskie kostry ‘paździerze lnu’, staropolskie kostera, kostyra ‘gracz w kości, szuler’, gwarowe kościerz ‘zarośla’.

Kostruk - 1390 od podstawy kostr-, kostyr-, por. gwarowe kostra ‘sążeń drzewa’, kostrzewa ‘roślina trawiasta’, staropolskie kostry ‘paździerze lnu’, staropolskie kostera, kostyra ‘gracz w kości, szuler’, gwarowe kościerz ‘zarośla’.

Kostryca - od podstawy kostr-, kostyr-, por. gwarowe kostra ‘sążeń drzewa’, kostrzewa ‘roślina trawiasta’, staropolskie kostry ‘paździerze lnu’, staropolskie kostera, kostyra ‘gracz w kości, szuler’, gwarowe kościerz ‘zarośla’.

Kostryco - od podstawy kostr-, kostyr-, por. gwarowe kostra ‘sążeń drzewa’, kostrzewa ‘roślina trawiasta’, staropolskie kostry ‘paździerze lnu’, staropolskie kostera, kostyra ‘gracz w kości, szuler’, gwarowe kościerz ‘zarośla’.

Kostrykiewicz - od podstawy kostr-, kostyr-, por. gwarowe kostra ‘sążeń drzewa’, kostrzewa ‘roślina trawiasta’, staropolskie kostry ‘paździerze lnu’, staropolskie kostera, kostyra ‘gracz w kości, szuler’, gwarowe kościerz ‘zarośla’.

Kostryko - od podstawy kostr-, kostyr-, por. gwarowe kostra ‘sążeń drzewa’, kostrzewa ‘roślina trawiasta’, staropolskie kostry ‘paździerze lnu’, staropolskie kostera, kostyra ‘gracz w kości, szuler’, gwarowe kościerz ‘zarośla’.

Kostrz - od podstawy kostr-, kostyr-, por. gwarowe kostra ‘sążeń drzewa’, kostrzewa ‘roślina trawiasta’, staropolskie kostry ‘paździerze lnu’, staropolskie kostera, kostyra ‘gracz w kości, szuler’, gwarowe kościerz ‘zarośla’.

Kostrzej - od podstawy kostr-, kostyr-, por. gwarowe kostra ‘sążeń drzewa’, kostrzewa ‘roślina trawiasta’, staropolskie kostry ‘paździerze lnu’, staropolskie kostera, kostyra ‘gracz w kości, szuler’, gwarowe kościerz ‘zarośla’.

Kostrzeń - od podstawy kostr-, kostyr-, por. gwarowe kostra ‘sążeń drzewa’, kostrzewa ‘roślina trawiasta’, staropolskie kostry ‘paździerze lnu’, staropolskie kostera, kostyra ‘gracz w kości, szuler’, gwarowe kościerz ‘zarośla’.

Kostrzew - 1400 od podstawy kostr-, kostyr-, por. gwarowe kostra ‘sążeń drzewa’, kostrzewa ‘roślina trawiasta’, staropolskie kostry ‘paździerze lnu’, staropolskie kostera, kostyra ‘gracz w kości, szuler’, gwarowe kościerz ‘zarośla’.

Kostrzewiak - od podstawy kostr-, kostyr-, por. gwarowe kostra ‘sążeń drzewa’, kostrzewa ‘roślina trawiasta’, staropolskie kostry ‘paździerze lnu’, staropolskie kostera, kostyra ‘gracz w kości, szuler’, gwarowe kościerz ‘zarośla’.

Kostrzewka - 1566 od podstawy kostr-, kostyr-, por. gwarowe kostra ‘sążeń drzewa’, kostrzewa ‘roślina trawiasta’, staropolskie kostry ‘paździerze lnu’, staropolskie kostera, kostyra ‘gracz w kości, szuler’, gwarowe kościerz ‘zarośla’.

Kostrzewko - od podstawy kostr-, kostyr-, por. gwarowe kostra ‘sążeń drzewa’, kostrzewa ‘roślina trawiasta’, staropolskie kostry ‘paździerze lnu’, staropolskie kostera, kostyra ‘gracz w kości, szuler’, gwarowe kościerz ‘zarośla’.

Kostrzewo - 1412 od podstawy kostr-, kostyr-, por. gwarowe kostra ‘sążeń drzewa’, kostrzewa ‘roślina trawiasta’, staropolskie kostry ‘paździerze lnu’, staropolskie kostera, kostyra ‘gracz w kości, szuler’, gwarowe kościerz ‘zarośla’.

Kostrzon - od podstawy kostr-, kostyr-, por. gwarowe kostra ‘sążeń drzewa’, kostrzewa ‘roślina trawiasta’, staropolskie kostry ‘paździerze lnu’, staropolskie kostera, kostyra ‘gracz w kości, szuler’, gwarowe kościerz ‘zarośla’.

Kostrzoń - od podstawy kostr-, kostyr-, por. gwarowe kostra ‘sążeń drzewa’, kostrzewa ‘roślina trawiasta’, staropolskie kostry ‘paździerze lnu’, staropolskie kostera, kostyra ‘gracz w kości, szuler’, gwarowe kościerz ‘zarośla’.

Kostrzun - od podstawy kostr-, kostyr-, por. gwarowe kostra ‘sążeń drzewa’, kostrzewa ‘roślina trawiasta’, staropolskie kostry ‘paździerze lnu’, staropolskie kostera, kostyra ‘gracz w kości, szuler’, gwarowe kościerz ‘zarośla’.

Kostrzuń - od podstawy kostr-, kostyr-, por. gwarowe kostra ‘sążeń drzewa’, kostrzewa ‘roślina trawiasta’, staropolskie kostry ‘paździerze lnu’, staropolskie kostera, kostyra ‘gracz w kości, szuler’, gwarowe kościerz ‘zarośla’.

Kostrzyc - 1448 od podstawy kostr-, kostyr-, por. gwarowe kostra ‘sążeń drzewa’, kostrzewa ‘roślina trawiasta’, staropolskie kostry ‘paździerze lnu’, staropolskie kostera, kostyra ‘gracz w kości, szuler’, gwarowe kościerz ‘zarośla’.

Kostszewa - od podstawy kostr-, kostyr-, por. gwarowe kostra ‘sążeń drzewa’, kostrzewa ‘roślina trawiasta’, staropolskie kostry ‘paździerze lnu’, staropolskie kostera, kostyra ‘gracz w kości, szuler’, gwarowe kościerz ‘zarośla’.

Kostzak - od podstawy kostr-, kostyr-, por. gwarowe kostra ‘sążeń drzewa’, kostrzewa ‘roślina trawiasta’, staropolskie kostry ‘paździerze lnu’, staropolskie kostera, kostyra ‘gracz w kości, szuler’, gwarowe kościerz ‘zarośla’.

Koszcza - 1386 od gwarowego koszcz, koszczka ‘roślina skrzyp’.

Koszczewa - od podstawy kostr-, kostyr-, por. gwarowe kostra ‘sążeń drzewa’, kostrzewa ‘roślina trawiasta’, staropolskie kostry ‘paździerze lnu’, staropolskie kostera, kostyra ‘gracz w kości, szuler’, gwarowe kościerz ‘zarośla’.

Koszlewicz - od gwarowego kośla, koślak ‘czlowiek koślawy; mający krzywe nogi’.

Kościecki - 1483 od nazwy miejscowej Kościeszki (bydgoskie, gmina Jeziora Wielkie).

Kościelecki - 1459 od nazwy miejscowej Kościelec (kilka wsi).

Kościereczko - od podstawy kostr-, kostyr-, por. gwarowe kostra ‘sążeń drzewa’, kostrzewa ‘roślina trawiasta’, staropolskie kostry ‘paździerze lnu’, staropolskie kostera, kostyra ‘gracz w kości, szuler’, gwarowe kościerz ‘zarośla’.

Kościerski - 1496 od nazwy miejscowej Kościerzyn (sieradzkie, gmina Wróblew).

Kościerzyński - od nazwy miejscowej Kościerzyn (sieradzkie, gmina Wróblew).

Kościeski - 1391 od nazwy miejscowej Kościeszki (bydgoskie, gmina Jeziora Wielkie).

Kościor - od podstawy kostr-, kostyr-, por. gwarowe kostra ‘sążeń drzewa’, kostrzewa ‘roślina trawiasta’, staropolskie kostry ‘paździerze lnu’, staropolskie kostera, kostyra ‘gracz w kości, szuler’, gwarowe kościerz ‘zarośla’; od gwarowego kościom ‘kostur’.

Kotał - od kot.

Koterwa - od kocierba, ze staropolskiego kocierpka ‘czeremcha’.

Kotlara - 1466 od kocioł, ze staropolskiego kocieł.

Kotlarczek - od kocioł, ze staropolskiego kocieł.

Kotlarzyk - od kocioł, ze staropolskiego kocieł.

Koton - od kot.

Kotrus - od kotara ‘zasłona’, dawniej ‘rodzaj namiotu’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Koter.

Kotwos - od kotwica, ze staropolskiego kotwa, kotew.

Kotyga - 1789 od kot.

Kotyliński - od kot.

Kotyszek - 1790 od kot.

Kowzarz - od kobza, ze staropolskiego kobos ‘instrument muzyczny’.

Kozubiecki - 1438 od nazwy miejscowej Kozubiec (poznańskie, gmina Miłosław).

Kozuchin - od kożuch.

Koźmicz - 1414 od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Koźmiczak - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Koźmienko - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Koźmieńczuk - od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Koźmik - 1652 od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od kosmaty, kosmyk.

Koźminek - 1483 od imienia Kosma. Imię pochodzenia greckiego, od Kosmas, to od wyrazu kósmos ‘porządek, świat’. W Polsce znane od XIII wieku, także w obocznych formach Koźma, Kuźma; może też od k

Kracla - od imienia Pankracy lub też od niemieckiej nazwy osobowej Kratz (od Pancratius) lub też od staropolskiego kraczać ‘kroczyć’, od krata.

Kraczała - 1564 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy krak-, por. krakać, krak ‘kruk’.

Kraczejewic - 1424 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy krak-, por. krakać, krak ‘kruk’.

Kraczel - 1489 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy krak-, por. krakać, krak ‘kruk’.

Kraczuła - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy krak-, por. krakać, krak ‘kruk’.

Kraczynowic - 1434 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy krak-, por. krakać, krak ‘kruk’.

Krajuszek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kraj-, por. krajać ‘ciąć’, kraj ‘koniec, granica’, imię złożone typu Dzierżykraj; od krajuszek ‘brzeżek.

Krakal - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy krak-, por. krakać, krak ‘kruk’.

Krakala - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy krak-, por. krakać, krak ‘kruk’.

Krakallo - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy krak-, por. krakać, krak ‘kruk’.

Kralowic - 1223 od niemieckiej nazwy osobowej Krall, ta od kral, kraul ‘kędzierzawy’ lub też od czeskiego kral ‘król’.

Krański - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kran-, por. kran ‘żuraw, zamknięcie dopływu wody’, kraniec ‘granica, kraj’.

Krastiłow - (z fonetyką czeską) od krosta, dawniej też krasta ‘wyprysk na skórze’.

Kratka - od krata, kratka.

Kraynik - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kraj-, por. krajać ‘ciąć’, kraj ‘koniec, granica’, imię złożone typu Dzierżykraj.

Krej - (z północno-polską zmianą ra- w re-) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kraj-, por. krajać ‘ciąć’, kraj ‘koniec, granica’, imię złożone typu Dzierżykraj.

Krejał - (z północno-polską zmianą ra- w re-) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kraj-, por. krajać ‘ciąć’, kraj ‘koniec, granica’, imię złożone typu Dzierżykraj.

Krejs - od niemieckich nazw osobowych Kreis, Kreisch, te od średniowysokoniemieckiego krei ‘linia w kształcie koła’ lub od średniowysokoniemieckiego krei?, kreisch ‘krzyk przerażenia’.

Krenczyl - od niemieckiej nazwy osobowej Krenz, ta od średnio-wysoko-niemieckiego krenzelin, krenzel, krauzel ‘wianuszek’.

Krey - (z północno-polską zmianą ra- w re-) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kraj-, por. krajać ‘ciąć’, kraj ‘koniec, granica’, imię złożone typu Dzierżykraj.

Kreyczi - (z północno-polską zmianą ra- w re-) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kraj-, por. krajać ‘ciąć’, kraj ‘koniec, granica’, imię złożone typu Dzierżykraj.

Kreyza - od niemieckich nazw osobowych Kreis, Kreisch, te od średniowysokoniemieckiego krei ‘linia w kształcie koła’ lub od średniowysokoniemieckiego krei?, kreisch ‘krzyk przerażenia’.

Kręcich - 1716 od kręcić, kręt potocznie ‘krętacz’.

Kręski - 1394 od nazwy miejscowej Kręcko, dawniej też Kręsko (zielonogórskie, gmina Zbąszynek).

Krężela - 1267 od staropolskiego krężel, krężel, krędzel ‘część prząślicy’.

Krężulski - od staropolskiego krężel, krężel, krędzel ‘część prząślicy’.

Kripiec - od krypa ‘duża, otwarta łódź o płaskim dnie’; dawniej też ‘żłób’.

Krobczyna, m. - 1483 od staropolskiego kroba ‘plecione naczynie, koszyk’.

Kroczała - od krok, kroczyć.

Kroczyła - od krok, kroczyć.

Krokosza - 1265 od krok, kroczyć.

Krokoszyc - 1477 od krok, kroczyć.

Kromała - 1497 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy krom-, por. kromka, kroma ‘kawałek chleba’, skromny.

Kromkowicz - 1609 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy krom-, por. kromka, kroma ‘kawałek chleba’, skromny; od kromka.

Kropiczyński - w grupie nazwisk pochodzących od kropić, kropa.

Kropiec - 1424 w grupie nazwisk pochodzących od kropić, kropa.

Kropowic - 1441 w grupie nazwisk pochodzących od kropić, kropa.

Kroszowic - 1344 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy krosz-, kros-, por. niemieckie nazwy osobowej Kros, Krosch, polskie krosna.

Kroszyl - 1303 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy krosz-, kros-, por. niemieckie nazwy osobowej Kros, Krosch, polskie krosna.

Kroszynka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy krosz-, kros-, por. niemieckie nazwy osobowej Kros, Krosch, polskie krosna.

Krościc - 1434 od krosta, dawniej też krasta ‘wyprysk na skórze’.

Krościej - 1271 od krosta, dawniej też krasta ‘wyprysk na skórze’.

Krowierz - od krowa.

Krowina, m. - 1424 od krowa.

Krók - od kruk ‘gatunek ptaka’, krukać ‘krakać’.

Krókowski - od kruk ‘gatunek ptaka’, krukać ‘krakać’.

Kruczyło - 1555 od kruczeć ‘burczeć’.

Krugioła - od niemieckiej nazwy osobowej Krügel, ta od apelatywu Krug ‘dzbanek’ lub od staropolskiego kruglica ‘dziecinna zabawka’.

Krugłakow - od niemieckiej nazwy osobowej Krügel, ta od apelatywu Krug ‘dzbanek’ lub od staropolskiego kruglica ‘dziecinna zabawka’.

Krugłakowski - od niemieckiej nazwy osobowej Krügel, ta od apelatywu Krug ‘dzbanek’ lub od staropolskiego kruglica ‘dziecinna zabawka’.

Krugow - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy krug-, por. gwarowe krug ‘krąg’, gwarowe krugły ‘okrągły’, niemiecka nazwa osobowa Krug.

Krukietka - od kruk ‘gatunek ptaka’, krukać ‘krakać’.

Krukotka - 1639 od kruk ‘gatunek ptaka’, krukać ‘krakać’.

Krukotowicz - 1427 od kruk ‘gatunek ptaka’, krukać ‘krakać’.

Krukowic - 1355 od kruk ‘gatunek ptaka’, krukać ‘krakać’.

Krupała - od krupa, krupy ‘kasza jęczmienna’.

Krupania - 1719 od krupa, krupy ‘kasza jęczmienna’.

Krupczyc - 1399 od krupa, krupy ‘kasza jęczmienna’.

Krupiaczyk - 1721 od krupa, krupy ‘kasza jęczmienna’.

Krupiszewicz - od krupa, krupy ‘kasza jęczmienna’.

Krupojc - (Pom) od krupa, krupy ‘kasza jęczmienna’.

Krupojć - (Pom) od krupa, krupy ‘kasza jęczmienna’.

Kruzelski - od kruż ‘czara z uchem, dzban’ lub od staropolskiego krużyca ‘roślina mirtowata’.

Kruzlewicz - od kruż ‘czara z uchem, dzban’ lub od staropolskiego krużyca ‘roślina mirtowata’.

Kruzyn - od kruż ‘czara z uchem, dzban’ lub od staropolskiego krużyca ‘roślina mirtowata’.

Krużowski - od kruż ‘czara z uchem, dzban’ lub od staropolskiego krużyca ‘roślina mirtowata’.

Kryci - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kryc-, por. kryć, kryty, gwarowe kryca ‘żelazo kute’, imię Hryć (< Gregorius), niemiecka nazwa osobowa Kritz.

Kryczmoński - od niemieckiej nazwy osobowej Kritzmann, pochodnej od średnio-wysoko-niemieckiego grüz ‘ziarna piasku lub zboża’.

Krykwa - od krzyk, krzyczeć.

Krykwiński - od krzyk, krzyczeć.

Krymarczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Krim, ta od średnio-wysoko-niemieckiego grim ‘przyłbica’ lub od nazwy regionu Krym.

Krymel - od niemieckiej nazwy osobowej Krim, ta od średnio-wysoko-niemieckiego grim ‘przyłbica’ lub od nazwy regionu Krym lub od niemieckiej nazwy osobowej Krimmel.

Krymka - od niemieckiej nazwy osobowej Krim, ta od średnio-wysoko-niemieckiego grim ‘przyłbica’ lub od nazwy regionu Krym; od krymka ‘mała czapka przylegająca do głowy, bez daszka, noszona przez Tatarów’.

Kryskowic - 1637 od imion typu Krzysztof, Krysztof, Kryspin, Krystyn, też od Krysa.

Kryspowiecki - od imienia Kryspin, w staropolszczyźnie też Krzyszpin. Imię notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od łacińskiego Crispinus, to od Crispus. U podstaw tego leży przymiotnik crispus ‘kędzierzawy’.

Krystyniakiewicz - 1786 od imienia Krystyn, w staropolszczyźnie też Krzysztyn. Imię, notowane w Polsce od XI wieku, jest pochodzenia łacińskiego, od Christinus ‘należący do Chrystusa’.

Kryszczok - (Śl) od imion typu Krzysztof, Krysztof, Kryspin, Krystyn, też od Krysa.

Kryszel - od imion typu Krzysztof, Krysztof, Kryspin, Krystyn, też od Krysa.

Kryształkowski - w grupie nazwisk pochodzących od kryształ; niekiedy też od nazw osobowych Krzyszt, Kryszt.

Krysztołczyk - w grupie nazwisk pochodzących od kryształ; niekiedy też od nazw osobowych Krzyszt, Kryszt.

Kryż - od krzyż.

Krząklewski - od staropolskiego gwarowego krzękać, krząkać, krzęczeć ‘chrząkać, kaszleć’.

Krząpa - od staropolskiego chrząp ‘kuper ptasi’, krząpeć ‘grdyka’, chrąpiel ‘grzbiet’.

Krzechla - od imion na Krze-, typu Krzesisław.

Krzełczycki - 1508 od nazwy miejscowej Krzelczyce, dziś Skrzelczyce (kieleckie, gmina Pierzchnica).

Krzemiendak - od krzemień ‘rodzaj skały osadowej’, z gwarowego i staropolskiego też krzem, krzemię.

Krzemieński - 1685 od nazw miejscowych Krzemień, Krzemienica, Krzemieniec (kilka miejscowości).

Krzemieźny - od krzemień ‘rodzaj skały osadowej’, z gwarowego i staropolskiego też krzem, krzemię.

Krzenzek - (Śl) od staropolskiego gwarowego krzękać, krząkać, krzęczeć ‘chrząkać, kaszleć’.

Krzęciąszka - 1408 od krzątać się ‘uwijać się, ruszać się’.

Krzęciej - 1444 od krzątać się ‘uwijać się, ruszać się’.

Krzęciesza - 1398 od krzątać się ‘uwijać się, ruszać się’.

Krzęcio - od krzątać się ‘uwijać się, ruszać się’.

Krzęciorz - od krzątać się ‘uwijać się, ruszać się’.

Krzęciosz - od krzątać się ‘uwijać się, ruszać się’.

Krzyczkowicz - 1648 od krzyk, krzyczeć.

Krzyda - od kreda, też od staropolskiego, gwarowego kryda, krejda.

Krzykant - od krzyk, krzyczeć.

Krzykański - od krzyk, krzyczeć.

Krzykiel - od krzyk, krzyczeć.

Krzykoń - od krzyk, krzyczeć.

Krzykosz - 1487 od krzyk, krzyczeć.

Krzymulski - od krzemień ‘rodzaj skały osadowej’, z gwarowego i staropolskiego też krzem, krzemię.

Krzysianda - 1795 od imion typu Krzysztof, Krysztof, Kryspin, Krystyn, też od Krysa.

Krzysiczak - 1786 od imion typu Krzysztof, Krysztof, Kryspin, Krystyn, też od Krysa.

Krzysiczek - 1799 od imion typu Krzysztof, Krysztof, Kryspin, Krystyn, też od Krysa.

Krzysień - od imion typu Krzysztof, Krysztof, Kryspin, Krystyn, też od Krysa.

Krzyskowic - od imion typu Krzysztof, Krysztof, Kryspin, Krystyn, też od Krysa.

Krzystyniakiewicz - 1776 od imienia Krystyn, w staropolszczyźnie też Krzysztyn. Imię, notowane w Polsce od XI wieku, jest pochodzenia łacińskiego, od Christinus ‘należący do Chrystusa’.

Krzyszel - 1517 od imion typu Krzysztof, Krysztof, Kryspin, Krystyn, też od krysa lub od niemieckiej nazwy osobowej Krischel.

Krzyszkowic - 1369 od imion typu Krzysztof, Krysztof, Kryspin, Krystyn, też od Krysa.

Krzyszna, m. - 1425 od imion typu Krzysztof, Krysztof, Kryspin, Krystyn, też od Krysa.

Krzysztyniec - 1265 od imienia Krystyn, w staropolszczyźnie też Krzysztyn. Imię, notowane w Polsce od XI wieku, jest pochodzenia łacińskiego, od Christinus ‘należący do Chrystusa’.

Krzyszyn - XIII w. od imion typu Krzysztof, Krysztof, Kryspin, Krystyn, też od Krysa.

Krzyśczyk - od imion typu Krzysztof, Krysztof, Kryspin, Krystyn, też od Krysa.

Krzyśkowiec - 1655 od imion typu Krzysztof, Krysztof, Kryspin, Krystyn, też od Krysa.

Krzyśla - 1567 od imion typu Krzysztof, Krysztof, Kryspin, Krystyn, też od Krysa.

Krzywaczek - od krzywy.

Krzywala - 1622 od krzywy.

Krzywanięta - 1409 od krzywy.

Krzywanosów - od krzywy.

Krzywic - 1299 od krzywy.

Krzywigłow - 1486 od krzywy.

Krzywiowiąza - od krzywy.

Krzywosędziwoj - 1308 od krzywy.

Krzywoszczyc - 1443 od krzywy.

Krzywoszyjczyc - 1448 od krzywy.

Krzywulczyk - od krzywy.

Krzyżanow - 1376 od krzyż.

Książnicki - 1519 od nazwy miejscowej Książnice (kieleckie, gmina Koszyce).

Księdzulak - w grupie nazwisk pochodzących od ksiądz, książę; czasem też od książka.

Kubitzki - od nazwy miejscowej Kubice (kilka wsi).

Kuceja - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucęba - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kuchcic - 1421 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchcik - 1789 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchloch - 1743 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchloszek - 1743 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchmaizter - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchołka - 1418 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchor - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchorek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchorew - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchtowicz - 1520 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuchuła - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta.

Kuckiewicz - 1666 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kucuń - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuc-, por. kucać ‘przysiadać na zgiętych kolanach’, też gwarowe ‘kaszleć’, od kuc ‘mały koń’, kuca ‘buda, szałas’, niemiecka nazwa osobowa Kutz.

Kuczałowicz - 1670 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczankowicz - 1669 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczarka, m. - 1625 od staropolskiego kuczer, kucier, też koczar ‘woźnica, stangret’.

Kuczeniuk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczenka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczenko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kuczmorka - 1470-80 od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuczmyło - od staropolskiego kuczma ‘rodzaj czapki futrzanej’.

Kuczoł - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kucz-, por. staropolskie kuczeć ‘siedzieć w kucki’, staropolskie kucza, kuczka ‘chata, szałas, buda’.

Kudelasek - od kudeł ‘włos’.

Kuderek - 1593 w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kuderemski - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego kudry ‘kudły’, od gwarowego kudra ‘łacha, jezioro’.

Kudleński - 1767 od kudeł ‘włos’.

Kudłkowicz - 1603 od kudeł ‘włos’.

Kudłoński - od kudeł ‘włos’.

Kudłula - od kudeł ‘włos’.

Kuffa - od kufa ‘duża drewniana beczka’.

Kujawek - 1755 od kujawa ‘wydma piaszczysta’.

Kukalic - XVI w. od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukiała - 1789 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’.

Kukiełczyk - 1637 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kukl-, por. staropolskie kukla ‘podłużna bułka; kaptur’, kukła ‘lalka, marionetka’, kuklać ‘bić, nękać’.

Kukina - 1479 od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kukolczyk - 1702 od kukułka.

Kukta - 1796 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuch-, por. staropolskie kuch ‘rodzaj placka’, kuchnia, kuchta

Kukuliniec - 1687 od kukułka.

Kukurul - 1385 od kukać ‘wydawać głos „kuku”’.

Kulchawa - od gwarowego kulgać ‘kuleć, chromać’.

Kulchawczuk - od gwarowego kulgać ‘kuleć, chromać’.

Kulchawiec - od gwarowego kulgać ‘kuleć, chromać’.

Kulchawik - od gwarowego kulgać ‘kuleć, chromać’.

Kulchawy - od gwarowego kulgać ‘kuleć, chromać’.

Kuligowięta - 1494 od kulik, dawniej kulig ‘ptak brodzący’.

Kułajnis - od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kułalewicz - od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kułaszczyk - 1659 od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kułaszek - 1705 od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kułaszewicz - od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kułaszewski - od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kułczenko - od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kułczyk - od imienia Mikuła (Mikołaj), może też od podstawy Kul-.

Kumal - 1581 od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’; od kumal ‘kum’.

Kumalka - 1492 od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumelan - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumiasz - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumielka - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumiesza - 1393 od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumnik - od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kumo - 1469 od staropolskiego, gwarowego kum ‘ojciec chrzestny’, też od gwarowego kum ‘żłób, koryto’, od gwarowego kumać, kumkać ‘o głosie żab’, kumać się ‘przyjaźnić się’.

Kundysz - 1427 od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’.

Kungler - od niemieckich nazw osobowych Kung, König, te od średnio-wysoko-niemieckiego künic, künec, od średnioniemieckiego kung ‘król’.

Kunster - od niemieckiej nazwy osobowej Kunst, ta od imienia Constantinus lub od Kunz.

Kuńdzik - od gwarowego kunda, konda ‘hultaj, kobieciarz’.

Kuracew - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurachowic - 1369 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurajed - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuraszowski - 1695 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuratkowski - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kureczny - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurkas - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurkianiec - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurkocz - 1763 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurkoszka - 1613 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurkula - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurkun - 1786 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurnicz - 1508 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurniczek - 1788 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kuropała - od kuropatwa, też kuropatka, kropatwa.

Kuropka - od kuropatwa, też kuropatka, kropatwa, od gwarowego kuropka ‘kuropatwa’.

Kuropłoch - 1471 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć; od staropolskiego gwarowego kuropłoch ‘czlowiek płochliwy; lekkoduch’.

Kuroślepski - 1611 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurowiec - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurpal - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurpiowic - 1398 od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurposz - od staropolskiego kurp ‘chodak, łapeć’.

Kurtysza - od niemieckiej nazwy osobowej Kurt, ta od Konrad; też od kurta, kurtka.

Kurwica - 1471 od kurwa.

Kurzatczyk - 1637 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurzątka - 1349 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurzekuk - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurzelski - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurzeniak - 1384 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurzęta - w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurzowski - w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzymączka - 1762 w grupie nazwisk pochodzących od kurz ‘pył’, kurzyć, niekiedy od bazy kura.

Kurzynia - 1791 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurzyniak - 1793 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurzyniec - 1635 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurzynoga - 1442 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kurzyńczak - 1660 w grupie nazwisk pochodzących od kura, też od kurzyć.

Kus - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusa, m. - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusaczuk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusaj - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusajda - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusajko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusak - 1639 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusakiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusakow - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusal - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusalewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusałek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusawa - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusej - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusejko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusek - 1404 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusel - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusenko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kuseń - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusi - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusia - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusiach - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusiadło - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusiak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusiakiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusiakow - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusiakowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusiaków - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusiał - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusiała - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusian - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusianik - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusianowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusiarz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusic - 1780 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusica - 1641 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusiciel - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusicielak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusicielek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusicielka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusidek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusideł - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusidło - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusidłowicz - 1655 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusiej - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusiejczyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusiek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusiel - 1398 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusielak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusielczuk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusielewski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusieniecki - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusier - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusierek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusierowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusierski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusiewski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusik - 1602 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusikowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusil - 1399 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusił - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusiło - 1460 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusiłowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusin - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusina, m. - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusinek - 1795 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusiniak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusinka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusinowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusio - 1789 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusioł - 1381 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusioła - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusiołek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusiołowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusion - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusionowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusioń - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusior - 1369 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusiorek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusiorowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusiorski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusiorz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusiowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusir - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusiuk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kuska - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kuske - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kuski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kuskiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kuskow - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kuskowiak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kuskowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusków - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusojc - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusojć - (Pom) w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusojec - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusor - 1608 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusow - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusów - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kuss - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kussa - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kussak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kussal - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kussy - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kussyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kustrzek - 1438 od gwarowego kustrać się ‘robić coś powoli, guzdrać się’.

Kusuł - 1372 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusy - 1513 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusych - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusyka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusylowicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusyłek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusyn - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusynowski - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kusyń - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kuszał - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszałek - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszat - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszczyc - 1423 od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kuszec - 1491 od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszenin - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszenko - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszę - 1400 od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszęt - 1409 od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuszpial - 1489 od gwarowego kuśpiel ‘krótki nóż’.

Kuszydło - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kus-, por. staropolskie kusy ‘krótki’, staropolskie kus ‘kęs’, kusić, niekiedy od bazy Kusz.

Kuszyła - od imienia Jakusz, to od Jakub lub od kusza.

Kuśnierczykowicz - 1640 od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśnierzkow - od kuśnierz ‘rzemieślnik wyrabiający futra’.

Kuśta - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kuśtal - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kuśtek - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kuśtos - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kuśtowski - od staropolskiego kust ‘wilk’.

Kutwasic - od kutwa ‘skąpiec’.

Kutyra - od niemieckiej nazwy osobowej Küter, por. też kuternoga ‘koślawy’.

Kuzit - 1652 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuzitek - 1687 w grupie nazwisk pochodzących od podstawy kuz-, por. gwarowe kuza ‘stara krowa’, gwarowe kuzia ‘przekleństwo’, może też od koza.

Kuznar - od kuźnia.

Kuznarowicz - od kuźnia.

Kuznarski - od kuźnia.

Kuzniacki - od kuźnia.

Kuzniarz - od kuźnia.

Kuznieczko - od kuźnia.

Kuźnacki - od kuźnia.

Kuźnec - od kuźnia.

Kuźnich - od kuźnia.

Kuźno - 1398 od kuźnia.

Kuźnowicz - od kuźnia.

Kużnowicz - od kuźnia.

Kwaczuła - 1530-35 od gwarowego kwaczeć ‘wydawać głos podobny do głosu kaczki’.

Kwadra - od kwadra ‘czwarta część’.

Kwadrac - od kwadra ‘czwarta część’.

Kwarciuk - od kwarta ‘dawna miara pojemności równa jednemu litrowi; naczynie o takiej pojemności’.

Kwartosz - 1448 od kwarta ‘dawna miara pojemności równa jednemu litrowi; naczynie o takiej pojemności’.

Kwaschnik - od kwas, kwasić.

Kwasoborski - od nazwy miejscowej Kwasiborzyno (wieś zagrodowa, ciechanowskie).

Kwasun - od kwas, kwasić.

Kwaszeniec - 1409 od kwas, kwasić.

Kwaszenina - 1367 od kwas, kwasić; kwaszenina ‘potrawa zakwaszona’.

Kwaśnic - 1430 od kwas, kwasić.

Kwaśnica - 1799 od kwas, kwasić.

Kwek - od kwakać ‘wydawać głos podobny do głosu kaczki’, od staropolskiego kwak ‘brukiew’.

Kwiatniowski - 1448 od nazwy miejscowej Kwiatoniowice, dziś Kwiatonowice (nowosądeckie, gmina Gorlice).

Kwiatuła - od kwiat, kwiatek.

Kwicień - od kwiat, kwiatek.

Kwieciarek - 1454 od kwiat, kwiatek.

Kwiecien - od kwiat, kwiatek.

Kwieczasz - od kwiat, kwiatek.

Kwietlikowic - 1680 od kwiat, kwiatek.

Kwintka - od kwinta ‘interwał w gamie’.

Kwirink - od imienia Kwiryn. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, jest pochodzenia łacińskiego, od nazwy bóstwa Sabinów Qurinus.

Kwiryński - od imienia Kwiryn. Imię, notowane w Polsce od średniowiecza, jest pochodzenia łacińskiego, od nazwy bóstwa Sabinów Qurinus.