Nazwiska na literę Ka - Kam

Kaba - od niemieckiej nazwy osobowej Kabe, ta od imion na Geb-.

Kabac - od kabat, dawniej też kabaj ‘kaftan; kurtka’.

Kabacewicz - od kabat, dawniej też kabaj ‘kaftan; kurtka’.

Kabaciak - od kabat, dawniej też kabaj ‘kaftan; kurtka’.

Kabacik - od kabat, dawniej też kabaj ‘kaftan; kurtka’.

Kabacin - 1567 od kabat, dawniej też kabaj ‘kaftan; kurtka’.

Kabaciński - od kabat, dawniej też kabaj ‘kaftan; kurtka’.

Kabacki - 1457 od nazwy miejscowej Kabaty (część Warszawy, dzisiejszy Mokotów).

Kabacki - od kabat, dawniej też kabaj ‘kaftan; kurtka’.

Kabaczko - od kabat, dawniej też kabaj ‘kaftan; kurtka’.

Kabacznik - od kabat, dawniej też kabaj ‘kaftan; kurtka’.

Kabaczuk - od kabat, dawniej też kabaj ‘kaftan; kurtka’.

Kabaczyk - od kabat, dawniej też kabaj ‘kaftan; kurtka’.

Kabaczyński - od kabat, dawniej też kabaj ‘kaftan; kurtka’.

Kabać - od kabat, dawniej też kabaj ‘kaftan; kurtka’.

Kabaj - od kabat, dawniej też kabaj ‘kaftan; kurtka’.

Kabaja - od kabat, dawniej też kabaj ‘kaftan; kurtka’.

Kabajda - od kabat, dawniej też kabaj ‘kaftan; kurtka’.

Kabajło - od kabat, dawniej też kabaj ‘kaftan; kurtka’.

Kabak - od kabat, dawniej też kabaj ‘kaftan; kurtka’.

Kabaka - od kabat, dawniej też kabaj ‘kaftan; kurtka’.

Kabakczyjew - od kabat, dawniej też kabaj ‘kaftan; kurtka’.

Kabakowski - od kabat, dawniej też kabaj ‘kaftan; kurtka’.

Kabala - od kabała ‘mistyczna nauka żydowska; wróżenie z kart’, przenośnie ‘kłopoty’.

Kabalak - od kabała ‘mistyczna nauka żydowska; wróżenie z kart’, przenośnie ‘kłopoty’.

Kabalas - od kabała ‘mistyczna nauka żydowska; wróżenie z kart’, przenośnie ‘kłopoty’.

Kabalec - od kabała ‘mistyczna nauka żydowska; wróżenie z kart’, przenośnie ‘kłopoty’.

Kabalewicz - od kabała ‘mistyczna nauka żydowska; wróżenie z kart’, przenośnie ‘kłopoty’.

Kabalewski - od kabała ‘mistyczna nauka żydowska; wróżenie z kart’, przenośnie ‘kłopoty’.

Kabalski - od kabała ‘mistyczna nauka żydowska; wróżenie z kart’, przenośnie ‘kłopoty’.

Kabaluk - od kabała ‘mistyczna nauka żydowska; wróżenie z kart’, przenośnie ‘kłopoty’.

Kabał - od kabała ‘mistyczna nauka żydowska; wróżenie z kart’, przenośnie ‘kłopoty’.

Kabała - 1398 od kabała ‘mistyczna nauka żydowska; wróżenie z kart’, przenośnie ‘kłopoty’.

Kabałak - od kabała ‘mistyczna nauka żydowska; wróżenie z kart’, przenośnie ‘kłopoty’.

Kabałka - 1401 od kabała ‘mistyczna nauka żydowska; wróżenie z kart’, przenośnie ‘kłopoty’.

Kabałyk - od kabała ‘mistyczna nauka żydowska; wróżenie z kart’, przenośnie ‘kłopoty’.

Kaban - 1603 od kaban ‘wieprz, dzik’, też ‘gruby’, dawniej ‘pogardliwie o mieszczaninie’.

Kabanda - od kaban ‘wieprz, dzik’, też ‘gruby’, dawniej ‘pogardliwie o mieszczaninie’.

Kabania - od kaban ‘wieprz, dzik’, też ‘gruby’, dawniej ‘pogardliwie o mieszczaninie’.

Kabaniec - od kaban ‘wieprz, dzik’, też ‘gruby’, dawniej ‘pogardliwie o mieszczaninie’.

Kabanienko - od kaban ‘wieprz, dzik’, też ‘gruby’, dawniej ‘pogardliwie o mieszczaninie’.

Kabanik - 1669 od kaban ‘wieprz, dzik’, też ‘gruby’, dawniej ‘pogardliwie o mieszczaninie’.

Kabanow - od kaban ‘wieprz, dzik’, też ‘gruby’, dawniej ‘pogardliwie o mieszczaninie’.

Kabanowicz - od kaban ‘wieprz, dzik’, też ‘gruby’, dawniej ‘pogardliwie o mieszczaninie’.

Kabanowski - od kaban ‘wieprz, dzik’, też ‘gruby’, dawniej ‘pogardliwie o mieszczaninie’.

Kabanów - od kaban ‘wieprz, dzik’, też ‘gruby’, dawniej ‘pogardliwie o mieszczaninie’.

Kabański - od kaban ‘wieprz, dzik’, też ‘gruby’, dawniej ‘pogardliwie o mieszczaninie’.

Kabar - od niemieckiej nazwy osobowej Kaber, ta od imion na Geb-.

Kabara - od niemieckiej nazwy osobowej Kaber, ta od imion na Geb-.

Kabarczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Kaber, ta od imion na Geb-.

Kabarda - od niemieckiej nazwy osobowej Kaber, ta od imion na Geb-.

Kabardo - od niemieckiej nazwy osobowej Kaber, ta od imion na Geb-.

Kabarowski - od niemieckiej nazwy osobowej Kaber, ta od imion na Geb-.

Kabarycha - od niemieckiej nazwy osobowej Kaber, ta od imion na Geb-.

Kabas - od niemieckiej nazwy osobowej Kabes, ta od średniowysokoniemieckiego kabes ‘głowa białej kapusty’.

Kabasa - od niemieckiej nazwy osobowej Kabes, ta od średniowysokoniemieckiego kabes ‘głowa białej kapusty’.

Kabasiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Kabes, ta od średniowysokoniemieckiego kabes ‘głowa białej kapusty’.

Kabasiński - od niemieckiej nazwy osobowej Kabes, ta od średniowysokoniemieckiego kabes ‘głowa białej kapusty’.

Kabassa - od niemieckiej nazwy osobowej Kabes, ta od średniowysokoniemieckiego kabes ‘głowa białej kapusty’.

Kabasz - od niemieckiej nazwy osobowej Kabes, ta od średniowysokoniemieckiego kabes ‘głowa białej kapusty’.

Kabaszyn - od niemieckiej nazwy osobowej Kabes, ta od średniowysokoniemieckiego kabes ‘głowa białej kapusty’.

Kabaszyński - od niemieckiej nazwy osobowej Kabes, ta od średniowysokoniemieckiego kabes ‘głowa białej kapusty’.

Kabaś - od niemieckiej nazwy osobowej Kabes, ta od średniowysokoniemieckiego kabes ‘głowa białej kapusty’.

Kabat - 1337 od kabat, dawniej też kabaj ‘kaftan; kurtka’.

Kabata - od kabat, dawniej też kabaj ‘kaftan; kurtka’.

Kabatc - od kabat, dawniej też kabaj ‘kaftan; kurtka’.

Kabatek - 1536 od kabat, dawniej też kabaj ‘kaftan; kurtka’.

Kabath - od kabat, dawniej też kabaj ‘kaftan; kurtka’.

Kabatnik - od kabat, dawniej też kabaj ‘kaftan; kurtka’.

Kabatowicz - 1446 od kabat, dawniej też kabaj ‘kaftan; kurtka’.

Kabatowski - od kabat, dawniej też kabaj ‘kaftan; kurtka’.

Kabatt - od kabat, dawniej też kabaj ‘kaftan; kurtka’.

Kabattek - od kabat, dawniej też kabaj ‘kaftan; kurtka’.

Kabaza - od niemieckiej nazwy osobowej Kabes, ta od średniowysokoniemieckiego kabes ‘głowa białej kapusty’.

Kabaziński - od niemieckiej nazwy osobowej Kabes, ta od średniowysokoniemieckiego kabes ‘głowa białej kapusty’.

Kabe - od niemieckiej nazwy osobowej Kabe, ta od imion na Geb-.

Kabecki - od niemieckiej nazwy osobowej Kabe, ta od imion na Geb-.

Kabel - od niemieckiej nazwy osobowej Kabel, nowsze od kabel ‘przewód elektryczny’.

Kabela - od niemieckiej nazwy osobowej Kabel, nowsze od kabel ‘przewód elektryczny’.

Kabelak - od niemieckiej nazwy osobowej Kabel, nowsze od kabel ‘przewód elektryczny’.

Kabelis - od niemieckiej nazwy osobowej Kabel, nowsze od kabel ‘przewód elektryczny’.

Kabelis-Szostakowski - złożenia brak; Kabelis od niemieckiej nazwy osobowej Kabel, nowsze od kabel ‘przewód elektryczny’; Szostakowski 1740 od szósty lub od nazwy miejscowej Szostaki (kilka wsi).

Kabeliś - od niemieckiej nazwy osobowej Kabel, nowsze od kabel ‘przewód elektryczny’.

Kabella - od niemieckiej nazwy osobowej Kabel, nowsze od kabel ‘przewód elektryczny’.

Kabelski - od niemieckiej nazwy osobowej Kabel, nowsze od kabel ‘przewód elektryczny’.

Kabencki - od niemieckiej nazwy osobowej Kabe, ta od imion na Geb-.

Kabenda - od niemieckiej nazwy osobowej Kabe, ta od imion na Geb-.

Kaber - od niemieckiej nazwy osobowej Kaber, ta od imion na Geb-.

Kabera - od niemieckiej nazwy osobowej Kaber, ta od imion na Geb-.

Kaberda - od niemieckiej nazwy osobowej Kaber, ta od imion na Geb-.

Kaberow - od niemieckiej nazwy osobowej Kaber, ta od imion na Geb-.

Kaberów - od niemieckiej nazwy osobowej Kaber, ta od imion na Geb-.

Kabet - od kabat, dawniej też kabaj ‘kaftan; kurtka’.

Kabeus - od niemieckiej nazwy osobowej Kabe, ta od imion na Geb-.

Kabędza - od niemieckiej nazwy osobowej Kabe, ta od imion na Geb-.

Kabędzki - od niemieckiej nazwy osobowej Kabe, ta od imion na Geb-.

Kabiak - od niemieckiej nazwy osobowej Kabe, ta od imion na Geb-.

Kabica - od niemieckiej nazwy osobowej Kabe, ta od imion na Geb-.

Kabicki - od niemieckiej nazwy osobowej Kabe, ta od imion na Geb-.

Kabicz - od niemieckiej nazwy osobowej Kabe, ta od imion na Geb-.

Kabiczke - od niemieckiej nazwy osobowej Kabe, ta od imion na Geb-.

Kabierowski - od niemieckiej nazwy osobowej Kaber, ta od imion na Geb-.

Kabierz - od niemieckiej nazwy osobowej Kaber, ta od imion na Geb-.

Kabijak - od niemieckiej nazwy osobowej Kabe, ta od imion na Geb-.

Kabik - od niemieckiej nazwy osobowej Kabe, ta od imion na Geb-.

Kabin - od niemieckiej nazwy osobowej Kabe, ta od imion na Geb-.

Kabinowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Kabe, ta od imion na Geb-.

Kabiński - od niemieckiej nazwy osobowej Kabe, ta od imion na Geb-.

Kabionek - od niemieckiej nazwy osobowej Kabe, ta od imion na Geb-.

Kabior - od niemieckiej nazwy osobowej Kaber, ta od imion na Geb-.

Kabiorski - od niemieckiej nazwy osobowej Kaber, ta od imion na Geb-.

Kabir - od niemieckiej nazwy osobowej Kaber, ta od imion na Geb-.

Kabirski - od niemieckiej nazwy osobowej Kaber, ta od imion na Geb-.

Kabis - od niemieckiej nazwy osobowej Kabe, ta od imion na Geb-.

Kabisz - od niemieckiej nazwy osobowej Kabe, ta od imion na Geb-.

Kabiś - od niemieckiej nazwy osobowej Kabe, ta od imion na Geb-.

Kabla - 1376 od niemieckiej nazwy osobowej Kabel, nowsze od kabel ‘przewód elektryczny’.

Kablak - od niemieckiej nazwy osobowej Kabel, nowsze od kabel ‘przewód elektryczny’.

Kablan - od niemieckiej nazwy osobowej Kabel, nowsze od kabel ‘przewód elektryczny’.

Kablarz - od niemieckiej nazwy osobowej Kabel, nowsze od kabel ‘przewód elektryczny’.

Kablau - od niemieckiej nazwy osobowej Kabel, nowsze od kabel ‘przewód elektryczny’.

Kablik - 1743 od niemieckiej nazwy osobowej Kabel, nowsze od kabel ‘przewód elektryczny’.

Kabła - od niemieckiej nazwy osobowej Kabel, nowsze od kabel ‘przewód elektryczny’.

Kabłak - od niemieckiej nazwy osobowej Kabel, nowsze od kabel ‘przewód elektryczny’.

Kabłakowski - od niemieckiej nazwy osobowej Kabel, nowsze od kabel ‘przewód elektryczny’.

Kabłasz - od niemieckiej nazwy osobowej Kabel, nowsze od kabel ‘przewód elektryczny’.

Kabłowski - od niemieckiej nazwy osobowej Kabel, nowsze od kabel ‘przewód elektryczny’.

Kabłuczenko - od niemieckiej nazwy osobowej Kabel, nowsze od kabel ‘przewód elektryczny’.

Kabocik - od kabat, dawniej też kabaj ‘kaftan; kurtka’.

Kabociński - od kabat, dawniej też kabaj ‘kaftan; kurtka’.

Kaboczyk - od kabat, dawniej też kabaj ‘kaftan; kurtka’.

Kaboń - od niemieckiej nazwy osobowej Kabe, ta od imion na Geb-.

Kaboński - od niemieckiej nazwy osobowej Kabe, ta od imion na Geb-.

Kabos - od niemieckiej nazwy osobowej Kabe, ta od imion na Geb-.

Kaboszczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Kabe, ta od imion na Geb-.

Kabot - od kabat, dawniej też kabaj ‘kaftan; kurtka’.

Kaboth - od kabat, dawniej też kabaj ‘kaftan; kurtka’.

Kabotnik - od kabat, dawniej też kabaj ‘kaftan; kurtka’.

Kabott - od kabat, dawniej też kabaj ‘kaftan; kurtka’.

Kabowski - od niemieckiej nazwy osobowej Kabe, ta od imion na Geb-.

Kabroń - od niemieckiej nazwy osobowej Kaber, ta od imion na Geb-.

Kabroński - od niemieckiej nazwy osobowej Kaber, ta od imion na Geb-.

Kabrowiak - od niemieckiej nazwy osobowej Kaber, ta od imion na Geb-.

Kabrowski - od niemieckiej nazwy osobowej Kaber, ta od imion na Geb-.

Kabrun - od niemieckiej nazwy osobowej Kaber, ta od imion na Geb-.

Kabryk - od niemieckiej nazwy osobowej Kaber, ta od imion na Geb-.

Kabrzek - od niemieckiej nazwy osobowej Kaber, ta od imion na Geb-.

Kabrzyński - od niemieckiej nazwy osobowej Kaber, ta od imion na Geb-.

Kabs - od kapsa, kabza, od gwarowego kabsa ‘sakiewka, kieszeń’.

Kabsa - od kapsa, kabza, od gwarowego kabsa ‘sakiewka, kieszeń’.

Kabsch - od kapsa, kabza, od gwarowego kabsa ‘sakiewka, kieszeń’.

Kabsiński - od kapsa, kabza, od gwarowego kabsa ‘sakiewka, kieszeń’.

Kabsz - od kapsa, kabza, od gwarowego kabsa ‘sakiewka, kieszeń’.

Kabul - od kabała ‘mistyczna nauka żydowska; wróżenie z kart’, przenośnie ‘kłopoty’.

Kabulak - od kabała ‘mistyczna nauka żydowska; wróżenie z kart’, przenośnie ‘kłopoty’.

Kabulla - od kabała ‘mistyczna nauka żydowska; wróżenie z kart’, przenośnie ‘kłopoty’.

Kabulski - od kabała ‘mistyczna nauka żydowska; wróżenie z kart’, przenośnie ‘kłopoty’.

Kabuł - od kabała ‘mistyczna nauka żydowska; wróżenie z kart’, przenośnie ‘kłopoty’.

Kabuła - od kabała ‘mistyczna nauka żydowska; wróżenie z kart’, przenośnie ‘kłopoty’.

Kabuń - od niemieckiej nazwy osobowej Kabe, ta od imion na Geb-.

Kabus - od niemieckiej nazwy osobowej Kabe, ta od imion na Geb-; od niemieckiej nazwy osobowej Kabus.

Kabusiak - od niemieckiej nazwy osobowej Kabe, ta od imion na Geb-; od niemieckiej nazwy osobowej Kabus

Kabusiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Kabe, ta od imion na Geb-; od niemieckiej nazwy osobowej Kabus.

Kabusiński - od niemieckiej nazwy osobowej Kabe, ta od imion na Geb-; od niemieckiej nazwy osobowej Kabus.

Kabusz - od niemieckiej nazwy osobowej Kabe, ta od imion na Geb-; od niemieckiej nazwy osobowej Kabus.

Kabuszewski - od niemieckiej nazwy osobowej Kabe, ta od imion na Geb-; od niemieckiej nazwy osobowej Kabus.

Kabuszowski - od niemieckiej nazwy osobowej Kabe, ta od imion na Geb-; od niemieckiej nazwy osobowej Kabus.

Kabuś - od niemieckiej nazwy osobowej Kabe, ta od imion na Geb-; od niemieckiej nazwy osobowej Kabus.

Kabut - od kabat, dawniej też kabaj ‘kaftan; kurtka’.

Kabuta - od kabat, dawniej też kabaj ‘kaftan; kurtka’.

Kabuth - od kabat, dawniej też kabaj ‘kaftan; kurtka’.

Kabuz - od kapsa, kabza, od gwarowego kabsa ‘sakiewka, kieszeń’.

Kabuzek - od kapsa, kabza, od gwarowego kabsa ‘sakiewka, kieszeń’.

Kabuziński - od kapsa, kabza, od gwarowego kabsa ‘sakiewka, kieszeń’.

Kabycz - od niemieckiej nazwy osobowej Kabe, ta od imion na Geb-.

Kabyn - od niemieckiej nazwy osobowej Kabe, ta od imion na Geb-.

Kabynicz - od niemieckiej nazwy osobowej Kabe, ta od imion na Geb-.

Kabyń - od niemieckiej nazwy osobowej Kabe, ta od imion na Geb-.

Kabys - od niemieckiej nazwy osobowej Kabe, ta od imion na Geb-.

Kabyszewski - od niemieckiej nazwy osobowej Kabe, ta od imion na Geb-.

Kabza - 1693 od kapsa, kabza, od gwarowego kabsa ‘sakiewka, kieszeń’.

Kabzan - od kapsa, kabza, od gwarowego kabsa ‘sakiewka, kieszeń’.

Kabzda - od kapsa, kabza, od gwarowego kabsa ‘sakiewka, kieszeń’.

Kabzia - od kapsa, kabza, od gwarowego kabsa ‘sakiewka, kieszeń’.

Kabziński - od kapsa, kabza, od gwarowego kabsa ‘sakiewka, kieszeń’.

Kac - 1350 od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaca - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kacab - od staropolskiego kacap ‘przezwisko Moskala’.

Kacaba - od staropolskiego kacap ‘przezwisko Moskala’.

Kacaj - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kacak - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kacala - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kacalak - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kacaliński - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kacalski - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kacał - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kacała - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka; od kacała ‘duża noga’.

Kacan - od kaczan ‘głąb kapusty’.

Kacanda - od kaczan ‘głąb kapusty’.

Kacanik - od kaczan ‘głąb kapusty’.

Kacanos - od kaczan ‘głąb kapusty’.

Kacanowski - od nazw miejscowych Kaczanów, Kaczanowo, Koczanów (kilka wsi).

Kacańda - od kaczan ‘głąb kapusty’.

Kacański - od kaczan ‘głąb kapusty’.

Kacaper - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kacar - 1371 od kacerz ‘heretyk’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Katzer.

Kacejko - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kacejko-Parfieniuk - złożenia brak; Kacejko od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka; Parfieniuk od parafianin, parafian ‘członek parafii, dawniej ‘człowiek zacofany’, parafia.

Kacek - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kacelnik - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kacemba - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kacer - od kacerz ‘heretyk’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Katzer.

Kacerka, ż. - od kacerz ‘heretyk’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Katzer.

Kacerowski - od kacerz ‘heretyk’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Katzer.

Kacerz - 1507 od kacerz ‘heretyk’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Katzer.

Kacerzyk - od kacerz ‘heretyk’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Katzer.

Kacewiak - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kacewicz - 1568 od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kacfer - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kach - od imion na Ka-, typu Kazimierz, Kasper, z przyrostkiem zdrabniającym ch-.

Kachal - od imion na Ka-, typu Kazimierz, Kasper, z przyrostkiem zdrabniającym ch-.

Kachalik - od imion na Ka-, typu Kazimierz, Kasper, z przyrostkiem zdrabniającym ch-.

Kachallek - od imion na Ka-, typu Kazimierz, Kasper, z przyrostkiem zdrabniającym ch-.

Kachalski - od imion na Ka-, typu Kazimierz, Kasper, z przyrostkiem zdrabniającym ch-.

Kachan - od imion na Ka-, typu Kazimierz, Kasper, z przyrostkiem zdrabniającym ch-.

Kachanek - 1578 od imion na Ka-, typu Kazimierz, Kasper, z przyrostkiem zdrabniającym ch-.

Kachaniak - od imion na Ka-, typu Kazimierz, Kasper, z przyrostkiem zdrabniającym ch-.

Kachaniec - od imion na Ka-, typu Kazimierz, Kasper, z przyrostkiem zdrabniającym ch-.

Kachaniuk - od imion na Ka-, typu Kazimierz, Kasper, z przyrostkiem zdrabniającym ch-.

Kachanowicz - od imion na Ka-, typu Kazimierz, Kasper, z przyrostkiem zdrabniającym ch-.

Kachanowski - od imion na Ka-, typu Kazimierz, Kasper, z przyrostkiem zdrabniającym ch-.

Kachański - od imion na Ka-, typu Kazimierz, Kasper, z przyrostkiem zdrabniającym ch-.

Kachel - 1418 od imion na Ka-, typu Kazimierz, Kasper, z przyrostkiem zdrabniającym ch-.

Kachelek - od imion na Ka-, typu Kazimierz, Kasper, z przyrostkiem zdrabniającym ch-.

Kachell - od imion na Ka-, typu Kazimierz, Kasper, z przyrostkiem zdrabniającym ch-.

Kachellek - od imion na Ka-, typu Kazimierz, Kasper, z przyrostkiem zdrabniającym ch-.

Kachelski - od imion na Ka-, typu Kazimierz, Kasper, z przyrostkiem zdrabniającym ch-.

Kachl - od imion na Ka-, typu Kazimierz, Kasper, z przyrostkiem zdrabniającym ch-.

Kachlak - 1704 od imion na Ka-, typu Kazimierz, Kasper, z przyrostkiem zdrabniającym ch-.

Kachlewski - od imion na Ka-, typu Kazimierz, Kasper, z przyrostkiem zdrabniającym ch-.

Kachlicki - od imion na Ka-, typu Kazimierz, Kasper, z przyrostkiem zdrabniającym ch-.

Kachlik - od imion na Ka-, typu Kazimierz, Kasper, z przyrostkiem zdrabniającym ch-.

Kachlowski - od imion na Ka-, typu Kazimierz, Kasper, z przyrostkiem zdrabniającym ch-.

Kachła - od imion na Ka-, typu Kazimierz, Kasper, z przyrostkiem zdrabniającym ch-.

Kachna - od imienia żeńskiego Kachna, to od Katarzyna.

Kachnia - od imienia żeńskiego Kachna, to od Katarzyna.

Kachniacz - od imienia żeńskiego Kachna, to od Katarzyna.

Kachniak - od imienia żeńskiego Kachna, to od Katarzyna.

Kachnian - od imienia żeńskiego Kachna, to od Katarzyna.

Kachniarz - 1540 od imienia żeńskiego Kachna, to od Katarzyna.

Kachnic - od imienia żeńskiego Kachna, to od Katarzyna.

Kachnicz - od imienia żeńskiego Kachna, to od Katarzyna.

Kachniec - od imienia żeńskiego Kachna, to od Katarzyna.

Kachniej - od imienia żeńskiego Kachna, to od Katarzyna.

Kachnierz - od imienia żeńskiego Kachna, to od Katarzyna.

Kachniewski - od imienia żeńskiego Kachna, to od Katarzyna.

Kachnij - od imienia żeńskiego Kachna, to od Katarzyna.

Kachnik - od imienia żeńskiego Kachna, to od Katarzyna.

Kachnikiewicz - od imienia żeńskiego Kachna, to od Katarzyna.

Kachniowski - od imienai żeńskiego Kachna, to od Katarzyna.

Kachno - 1482 od imienia żeńskiego Kachna, to od Katarzyna.

Kachnowicz - od imienia żeńskiego Kachna, to od Katarzyna.

Kachnowski - od imienia żeńskiego Kachna, to od Katarzyna.

Kachny - od imienai żeńskiego Kachna, to od Katarzyna.

Kacho - od imion na Ka-, typu Kazimierz, Kasper, z przyrostkiem zdrabniającym ch-.

Kachocki - od imion na Ka-, typu Kazimierz, Kasper, z przyrostkiem zdrabniającym ch-.

Kacholski - od imion na Ka-, typu Kazimierz, Kasper, z przyrostkiem zdrabniającym ch-.

Kachoł - od imion na Ka-, typu Kazimierz, Kasper, z przyrostkiem zdrabniającym ch-.

Kachoń - 1414 od imion na Ka-, typu Kazimierz, Kasper, z przyrostkiem zdrabniającym ch-.

Kachowicz - od imion na Ka-, typu Kazimierz, Kasper, z przyrostkiem zdrabniającym ch-.

Kachowski - od imion na Ka-, typu Kazimierz, Kasper, z przyrostkiem zdrabniającym ch-.

Kachro - od imion na Ka-, typu Kazimierz, Kasper, z przyrostkiem zdrabniającym ch-.

Kachrowicz - od imion na Ka-, typu Kazimierz, Kasper, z przyrostkiem zdrabniającym ch-.

Kachta - od imion na Ka-, typu Kazimierz, Kasper, z przyrostkiem zdrabniającym ch-.

Kachulski - od imion na Ka-, typu Kazimierz, Kasper, z przyrostkiem zdrabniającym ch-.

Kachur - od imion na Ka-, typu Kazimierz, Kasper, z przyrostkiem zdrabniającym ch-.

Kachura - od imion na Ka-, typu Kazimierz, Kasper, z przyrostkiem zdrabniającym ch-.

Kachut - od imion na Ka-, typu Kazimierz, Kasper, z przyrostkiem zdrabniającym ch-.

Kachuta - od imion na Ka-, typu Kazimierz, Kasper, z przyrostkiem zdrabniającym ch-.

Kachwa - od imion na Ka-, typu Kazimierz, Kasper, z przyrostkiem zdrabniającym ch-.

Kachwalik - od imion na Ka-, typu Kazimierz, Kasper, z przyrostkiem zdrabniającym ch-.

Kachwalski - od imion na Ka-, typu Kazimierz, Kasper, z przyrostkiem zdrabniającym ch-.

Kaci - od kat ‘wykonawca wyroków śmierci’; też od imienia Katarzyna.

Kacia - od kat ‘wykonawca wyroków śmierci’; też od imienia Katarzyna.

Kaciak - od kat ‘wykonawca wyroków śmierci’; też od imienia Katarzyna.

Kacialski - od kat ‘wykonawca wyroków śmierci’; też od imienia Katarzyna.

Kaciała - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka; od gwarowego kaciała ‘niezdara’.

Kacian - od imienia Kasjan, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego Cassianus, to od nazwy rodu Cassius.

Kacica - od kat ‘wykonawca wyroków śmierci’; też od imienia Katarzyna.

Kacicki - od kat ‘wykonawca wyroków śmierci’; też od imienia Katarzyna.

Kacicki - od nazwy miejscowej Kacice, dawniej też Kaczyce (krakowskie, gmina Slomniki; ciechanowskie, gmina Pułtusk).

Kacieja - od kat ‘wykonawca wyroków śmierci’; też od imienia Katarzyna.

Kacieło - od kat ‘wykonawca wyroków śmierci’; też od imienia Katarzyna.

Kaciełowicz - od kat ‘wykonawca wyroków śmierci’; też od imienia Katarzyna.

Kacik - 1441 od kat ‘wykonawca wyroków śmierci’; też od imienia Katarzyna.

Kacikakis - od kat ‘wykonawca wyroków śmierci’; też od imienia Katarzyna.

Kacikowicz - od kat ‘wykonawca wyroków śmierci’; też od imienia Katarzyna.

Kacikowski - od kat ‘wykonawca wyroków śmierci’; też od imienia Katarzyna.

Kaciłowicz - od kat ‘wykonawca wyroków śmierci’; też od imienia Katarzyna.

Kacin - od kat ‘wykonawca wyroków śmierci’; też od imienia Katarzyna.

Kacina - 1733 od kat ‘wykonawca wyroków śmierci’; też od imienia Katarzyna.

Kacinel - od kat ‘wykonawca wyroków śmierci’; też od imienia Katarzyna.

Kaciniel - od kat ‘wykonawca wyroków śmierci’; też od imienia Katarzyna.

Kacinielis - od kat ‘wykonawca wyroków śmierci’; też od imienia Katarzyna.

Kacinkiewicz - od kat ‘wykonawca wyroków śmierci’; też od imienia Katarzyna.

Kaciński - 1580 od nazwy miejscowej Kaczyn (łomżyńskie, gmina Czyżew-Osada), Kaczyny (ostrołęckie, gmina Ostrołęka).

Kaciński - 1767 od kat ‘wykonawca wyroków śmierci’; też od imienia Katarzyna.

Kacis - od kat ‘wykonawca wyroków śmierci’; też od imienia Katarzyna.

Kacisa - od kat ‘wykonawca wyroków śmierci’; też od imienia Katarzyna.

Kacisz - od kat ‘wykonawca wyroków śmierci’; też od imienia Katarzyna.

Kaciszak - od kat ‘wykonawca wyroków śmierci’; też od imienia Katarzyna.

Kaciuba - od kociuba, Koczuba ‘narzędzie do wygarniania węgla z pieca węglowego; pogrzebacz’.

Kaciuban - od kociuba, Koczuba ‘narzędzie do wygarniania węgla z pieca węglowego; pogrzebacz’.

Kaciubiński - od kociuba, Koczuba ‘narzędzie do wygarniania węgla z pieca węglowego; pogrzebacz’.

Kaciubski - od kociuba, Koczuba ‘narzędzie do wygarniania węgla z pieca węglowego; pogrzebacz’.

Kaciuczyk - od kat ‘wykonawca wyroków śmierci’; też od imienia Katarzyna.

Kaciuk - od kat ‘wykonawca wyroków śmierci’; też od imienia Katarzyna.

Kaciukiewicz - od kat ‘wykonawca wyroków śmierci’; też od imienia Katarzyna.

Kaciul - od kat ‘wykonawca wyroków śmierci’; też od imienia Katarzyna.

Kaciumba - od kociuba, Koczuba ‘narzędzie do wygarniania węgla z pieca węglowego; pogrzebacz’.

Kaciumbas - od kociuba, Koczuba ‘narzędzie do wygarniania węgla z pieca węglowego; pogrzebacz’.

Kaciun - od kat ‘wykonawca wyroków śmierci’; też od imienia Katarzyna.

Kaciunka - od kat ‘wykonawca wyroków śmierci’; też od imienia Katarzyna.

Kaciupa - od kociuba, Koczuba ‘narzędzie do wygarniania węgla z pieca węglowego; pogrzebacz’.

Kaciupski - od kociuba, Koczuba ‘narzędzie do wygarniania węgla z pieca węglowego; pogrzebacz’.

Kacjan - od imienia Kasjan, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego Cassianus, to od nazwy rodu Cassius.

Kackiewicz - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kacko - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kackowiak - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kackowicz - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kackowski - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kacmajer - od niemieckiej nazwy osobowej Katzmayr, Katzmeier, to zniemczone formy słowiańskiego imienia Kazimir.

Kacmajor - od niemieckiej nazwy osobowej Katzmayr, Katzmeier, to zniemczone formy słowiańskiego imienia Kazimir.

Kacman - od niemieckiej nazwy osobowej Katzmann, ta od imion na Kad- lub od Katze ‘kot’.

Kacmarczyk - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kacmarek - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kacmarz - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kacmarzyk - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kacner - od niemieckiej nazwy osobowej Kätzner.

Kacnerski - od niemieckiej nazwy osobowej Kätzner.

Kacoł - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kacon - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaconi - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kacoń - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kacor - od kaczor ‘samiec kaczki’.

Kacorczyk - od kaczor ‘samiec kaczki’.

Kacorka - od kaczor ‘samiec kaczki’.

Kacorzak - od kaczor ‘samiec kaczki’.

Kacorzyk - od kaczor ‘samiec kaczki’.

Kacowicz - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kacparek - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kacpczak - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kacpczewski - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kacper - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kacperak - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kacperczak - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kacperczyk - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kacperec - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kacperek - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kacperkiewicz - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kacperowicz - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kacperowski - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kacperski - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kacperuk - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kacperzak - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kacperzyk - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kacporczak - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kacporowska - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kacpowicz - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kacprowicz - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kacprowski - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kacpruk - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kacprzak - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kacprzak-Kacprowicz - złożenia brak; Kacprzak od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’; Kacprowicz 1680 od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kacprzek - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kacprzeński - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kacprzewski - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kacprzkowski - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kacprzuk - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kacprzyca - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kacprzycki - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kacprzyk - 1570 od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kacprzykowski - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kacprzyński - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kacprzyszek - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kacpszak - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kacpur - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kacpura - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kacputa - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kacuba - 1786 od kociuba, Koczuba ‘narzędzie do wygarniania węgla z pieca węglowego; pogrzebacz’.

Kacubała - od kociuba, Koczuba ‘narzędzie do wygarniania węgla z pieca węglowego; pogrzebacz’.

Kacuga - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kacuń - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kacur - od kaczor ‘samiec kaczki’.

Kacura - od kaczor ‘samiec kaczki’.

Kacyjan - od imienia Kasjan, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego Cassianus, to od nazwy rodu Cassius.

Kacyjanni - od imienia Kasjan, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego Cassianus, to od nazwy rodu Cassius.

Kacyjannis - od imienia Kasjan, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego Cassianus, to od nazwy rodu Cassius.

Kacyk - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kacykowski - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kacyła - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kacyna - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kacynek - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kacynel - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kacyniak - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kacyniel - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kacyrz - 1385 od kacerz ‘heretyk’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Katzer.

Kacysz - od kacerz ‘heretyk’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Katzer.

Kacyszyn - od kacerz ‘heretyk’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Katzer.

Kacz - 1727 od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kacza - 1633 od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka lub od kacza ‘kaczka’.

Kacza Noga - 1497 od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczaj - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczajło - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczak - 1618 od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczakowski - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczalak - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczalek - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczalski - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczaluk - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczała - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczałek - 1759 od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczałka - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczałko - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczałkowski - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczałowski - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczałuba - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczamara - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaczamarczyk - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaczamarek - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaczamarski - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaczamaryn - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaczamarzyk - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaczan - 1265 od kaczan ‘głąb kapusty’.

Kaczanek - 1614 od kaczan ‘głąb kapusty’.

Kaczaniuk - od kaczan ‘głąb kapusty’.

Kaczanka - od kaczan ‘głąb kapusty’.

Kaczanko - od kaczan ‘głąb kapusty’.

Kaczankowski - od kaczan ‘głąb kapusty’.

Kaczanow - od kaczan ‘głąb kapusty’.

Kaczanowicz - od kaczan ‘głąb kapusty’.

Kaczanowski - od nazw miejscowych Kaczanów, Kaczanowo, Koczanów (kilka wsi).

Kaczanów - od kaczan ‘głąb kapusty’.

Kaczań - od kaczan ‘głąb kapusty’.

Kaczański - od kaczan ‘głąb kapusty’.

Kaczapski - od staropolskiego kacap ‘przezwisko Moskala’.

Kaczar - od kacerz ‘heretyk’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Katzer.

Kaczar - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczara - 1610 od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczara - od kacerz ‘heretyk’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Katzer.

Kaczaraba - od kacerz ‘heretyk’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Katzer.

Kaczarczyk - od kacerz ‘heretyk’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Katzer.

Kaczarek - od kacerz ‘heretyk’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Katzer.

Kaczarewski - od kacerz ‘heretyk’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Katzer.

Kaczarowski - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczarski - od kacerz ‘heretyk’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Katzer.

Kaczarski - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczarzyk - od kacerz ‘heretyk’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Katzer.

Kaczberski - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Kaczebura - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczec - 1447 od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczecki - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka

Kaczeczka - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczegóra - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczejko - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczek - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczelnik - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczelski - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczeluk - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczemba - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczenasz - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczeniak - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczeniewski - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczeniuk - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczenko - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczeński - 1580 od nazwy miejscowej Kaczyn (łomżyńskie, gmina Czyżew-Osada), Kaczyny (ostrołęckie, gmina Ostrołęka).

Kaczeński - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczer - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczera - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczerek - 1536 od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczerewski - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczerowski - od kacerz ‘heretyk’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Katzer.

Kaczerski - od kacerz ‘heretyk’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Katzer.

Kaczerzewski - od kacerz ‘heretyk’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Katzer.

Kaczeszewski - od kacerz ‘heretyk’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Katzer.

Kacześko - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczewiak - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczewski - od nazwy miejscowej Kaczewo (włocławskie, gmina Piotrków Kujawski).

Kaczeżewski - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczka - 1376 od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczkadan - 1548 od koczkodan, ze staropolskiego koczkodon ‘małpa; osoba szpetna’.

Kaczkan - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczkarz - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczkiello - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczkiełło - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczkieło - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczkienowicz - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczkiewicz - 1713 od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczko - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczkos - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczkoś - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczkow - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczkowiak - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczkowski - 1380 od nazw miejscowych Kaczków, Kaczkowice, Kaczki (częste).

Kaczliński - 1398 od nazwy miejscowej Kaczlin (poznańskie, gmina Sieraków).

Kaczman - od niemieckiej nazwy osobowej Katzmann, ta od imion na Kad- lub od Katze ‘kot’.

Kaczmanik - od niemieckiej nazwy osobowej Katzmann, ta od imion na Kad- lub od Katze ‘kot’.

Kaczmanowski - od niemieckiej nazwy osobowej Katzmann, ta od imion na Kad- lub od Katze ‘kot’

Kaczmanyk - od niemieckiej nazwy osobowej Katzmann, ta od imion na Kad- lub od Katze ‘kot’.

Kaczmański - od niemieckiej nazwy osobowej Katzmann, ta od imion na Kad- lub od Katze ‘kot’.

Kaczmar - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaczmara - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaczmarcyk - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaczmarczak - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaczmarczewski - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaczmarczik - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaczmarczk - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaczmarczuk - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaczmarczyk - 1588 od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaczmarczyk-Jurek - złożenia brak; Kaczmarczyk 1588 od karczma ‘gospoda, zajazd’; Jurek 1398 od imienia Jerzy. Greckie imię Georgios, to od georgós ‘rolnik’, przejmowane było przez języki słowiańskie w kilku postaciach. W staropolszczyźnie znane były formy Jerzy, Jura Jurg (za pośrednictwem języka niemieckiego), na Kresach Wschodnich Juryj.

Kaczmarczyn - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaczmarek - 1596 od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaczmark - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaczmarkiewicz - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaczmarkowski - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaczmarow - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaczmarowicz - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaczmarowski - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaczmarski - 1597 od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaczmaruk - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaczmaryczyk - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaczmaryk - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaczmaryn - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaczmarz - 1568 od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaczmarzewski - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaczmarzik - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaczmarzuk - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaczmarzyk - 1517 od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaczmarzyński - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaczmasz - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaczmaszyk - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaczmerczyk - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaczmerek - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaczmerski - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaczmierowski - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaczmiński - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaczmor - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaczmorek - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaczmorewicz - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaczmorowicz - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaczmorski - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaczmorzyk - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaczmrek - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaczmyryk - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kacznar - od niemieckiej nazwy osobowej Kätzner.

Kacznarczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Kätzner.

Kacznarek - od niemieckiej nazwy osobowej Kätzner.

Kacznowski - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczoch - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczocha - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczocki - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczok - (Śl) od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczokowski - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczoł - 1684 od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczoła - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczon - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczonoga - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczonowski - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczoń - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczor - 1408 od kaczor ‘samiec kaczki’.

Kaczora - od kaczor ‘samiec kaczki’.

Kaczorek - 1384 od kaczor ‘samiec kaczki’.

Kaczorjania - od kaczor ‘samiec kaczki’.

Kaczorkiewicz - od kaczor ‘samiec kaczki’.

Kaczorko - 1385 od kaczor ‘samiec kaczki’.

Kaczorkowski - od kaczor ‘samiec kaczki’.

Kaczorowski - 1475 od nazw miejscowych Kaczorów, Kaczorowice, Kaczory (częste).

Kaczorski - 1700 od kaczor ‘samiec kaczki’.

Kaczoruk - od kaczor ‘samiec kaczki’.

Kaczowski - od nazwy miejscowej Kaczewo (włocławskie, gmina Piotrków Kujawski).

Kaczór - od kaczor ‘samiec kaczki’.

Kaczówka - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczuba - 1698 od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kaczubej - od gwarowego kuczaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający koło u wozu’.

Kaczuga - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczuk - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczuko - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczulas - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczuła - 1679 od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczuń - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczuński - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczur - 1489 od kaczor ‘samiec kaczki’.

Kaczura - od kaczor ‘samiec kaczki’.

Kaczurak - od kaczor ‘samiec kaczki’.

Kaczuras - od kaczor ‘samiec kaczki’.

Kaczurba - od kaczor ‘samiec kaczki’.

Kaczurec - od kaczor ‘samiec kaczki’.

Kaczuro - od kaczor ‘samiec kaczki’.

Kaczuro-Kaczyński - złożenia brak; Kaczuro od kaczor ‘samiec kaczki’; Kaczyński 1580 od nazwy miejscowej Kaczyn (łomżyńskie, gmina Czyżew-Osada), Kaczyny (ostrołęckie, gmina Ostrołęka).

Kaczurowski - 1475 od nazw miejscowych Kaczorów, Kaczorowice, Kaczory (częste).

Kaczwara - od staropolskiego koczwara poczwara’.

Kaczwarski - od staropolskiego koczwara poczwara’.

Kaczy - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczybura - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczyca - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczycki - 1418 od nazwy miejscowej Kacice, dawniej też Kaczyce (krakowskie, gmina Slomniki; ciechanowskie, gmina Pułtusk).

Kaczycki - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczyk - 1680 od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczykowski - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczyn - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczyna - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka; od Kaczyna ‘mięso kacze’.

Kaczyniok - (Śl) od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczyniuk - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczynski - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczyński - 1580 od nazwy miejscowej Kaczyn (łomżyńskie, gmina Czyżew-Osada), Kaczyny (ostrołęckie, gmina Ostrołęka).

Kaczysław - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczyszyn - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaczywąs - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kać - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaćka - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaćkiewicz - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaćkowiak - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaćkowski - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaćkus - od podstawy kacz-, porównaj gwarowe kaczać ‘taczać, przewracać’, kaczka.

Kaćma - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaćmar - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaćmierczak - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaćmierczyk - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaćmierowicz - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kaćmierowski - od karczma ‘gospoda, zajazd’.

Kada - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadac - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadach - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadacz - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadaczuk - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadaj - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadaj-Lipka - zlożenia brak; Kadaj od podstawy kad-, por. kadzić, kadź; Lipka 1396 od lipka.

Kadajski - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadak - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadalski - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadała - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadar - od niemieckiej nazwy osobowej Kader, ta od imienia Kadher.

Kadarew - od niemieckiej nazwy osobowej Kader, ta od imienia Kadher.

Kadarz - od niemieckiej nazwy osobowej Kader, ta od imienia Kadher.

Kadas - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadasz - 1789 od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadaś - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadbicki - od nazwy miejscowej Kadłubiska (zamojskie, gmina Dołhobyczów).

Kadczak - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadecki - 1643 od nazwy miejscowej Kadcza (nowosądeckie, gmina Łącko).

Kadej - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadeja - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadela - 1705 od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadelski - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadeło - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kaden - od niemieckiej nazwy osobowej Kaden, ta od nazwy miejscowej Kaden.

Kadenaci - od niemieckiej nazwy osobowej Kaden, ta od nazwy miejscowej Kaden.

Kadenacy - od niemieckiej nazwy osobowej Kaden, ta od nazwy miejscowej Kaden.

Kadenbach - od niemieckiej nazwy osobowej Kaden, ta od nazwy miejscowej Kaden.

Kadenc - od niemieckiej nazwy osobowej Kaden, ta od nazwy miejscowej Kaden.

Kadenik - od niemieckiej nazwy osobowej Kaden, ta od nazwy miejscowej Kaden.

Kadeniuk - od niemieckiej nazwy osobowej Kaden, ta od nazwy miejscowej Kaden.

Kadenko - od niemieckiej nazwy osobowej Kaden, ta od nazwy miejscowej Kaden.

Kadeński - od niemieckiej nazwy osobowej Kaden, ta od nazwy miejscowej Kaden.

Kader - od niemieckiej nazwy osobowej Kader, ta od imienia Kadher.

Kadera - od niemieckiej nazwy osobowej Kader, ta od imienia Kadher.

Kaderka - od niemieckiej nazwy osobowej Kader, ta od imienia Kadher.

Kaderski - od niemieckiej nazwy osobowej Kader, ta od imienia Kadher.

Kadet - od kadet ‘uczeń szkoły wojskowej, młodszy brat’.

Kadetski - od kadet ‘uczeń szkoły wojskowej, młodszy brat’.

Kadetzki - od kadet ‘uczeń szkoły wojskowej, młodszy brat’.

Kadewicz - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadewski - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadir - od niemieckiej nazwy osobowej Kader, ta od imienia Kadher.

Kadka - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadlubek - od kadłub ‘tułów’.

Kadlubetz - od kadłub ‘tułów’.

Kadlubiec - od kadłub ‘tułów’.

Kadlubowski - od kadłub ‘tułów’.

Kadłób - od kadłub ‘tułów’.

Kadłub - XII w. od kadłub ‘tułów’.

Kadłubaj - od kadłub ‘tułów’.

Kadłubajski - od kadłub ‘tułów’.

Kadłubański - od kadłub ‘tułów’.

Kadłubek - XII w. od kadłub ‘tułów’.

Kadłubiak - 1786 od kadłub ‘tułów’.

Kadłubica - od kadłub ‘tułów’.

Kadłubicki - od nazwy miejscowej Kadłubiska (zamojskie, gmina Dołhobyczów).

Kadłubiec - 1508 od kadłub ‘tułów’.

Kadłubiński - od kadłub ‘tułów’.

Kadłubiski - 1578 od nazwy miejscowej Kadłubiska (zamojskie, gmina Dołhobyczów).

Kadłubkiewicz - od kadłub ‘tułów’.

Kadłubowicz - od kadłub ‘tułów’.

Kadłubowiec - od kadłub ‘tułów’.

Kadłubowski - 1654 od nazwy miejscowej Kadłubowo (ciechanowskie, gmina Dzierzążnia)

Kadłubski - 1558 od nazwy miejscowej Kadłubek (radomskie, gmina Sienno).

Kadłucki - od kaduk dawniej ‘diabeł’.

Kadłuczek - od kaduk dawniej ‘diabeł’.

Kadłuczka - 1787 od kaduk dawniej ‘diabeł’.

Kadłuczko - od kaduk dawniej ‘diabeł’.

Kadłupski - od nazwy miejscowej Kadłubek (radomskie, gmina Sienno).

Kado - 1442 od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadoch - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadoń - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kador - od niemieckiej nazwy osobowej Kader, ta od imienia Kadher.

Kadora - 1794 od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadorski - od niemieckiej nazwy osobowej Kader, ta od imienia Kadher.

Kadow - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadów - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadra - od niemieckiej nazwy osobowej Kader, ta od imienia Kadher.

Kadracki - od niemieckiej nazwy osobowej Kader, ta od imienia Kadher.

Kadras - od niemieckiej nazwy osobowej Kader, ta od imienia Kadher.

Kadraszelicz - od niemieckiej nazwy osobowej Kader, ta od imienia Kadher.

Kadraś - od niemieckiej nazwy osobowej Kader, ta od imienia Kadher.

Kadri - od niemieckiej nazwy osobowej Kader, ta od imienia Kadher.

Kadrik - od niemieckiej nazwy osobowej Kader, ta od imienia Kadher.

Kadroński - od niemieckiej nazwy osobowej Kader, ta od imienia Kadher.

Kadrow - od niemieckiej nazwy osobowej Kader, ta od imienia Kadher.

Kadrowski - od niemieckiej nazwy osobowej Kader, ta od imienia Kadher.

Kadrycki - od niemieckiej nazwy osobowej Kader, ta od imienia Kadher.

Kadryniak - od niemieckiej nazwy osobowej Kader, ta od imienia Kadher.

Kadryński - od niemieckiej nazwy osobowej Kader, ta od imienia Kadher.

Kadryś - od niemieckiej nazwy osobowej Kader, ta od imienia Kadher.

Kadrzycki - od niemieckiej nazwy osobowej Kader, ta od imienia Kadher.

Kadrzyński - od niemieckiej nazwy osobowej Kader, ta od imienia Kadher.

Kadubiec - od kadłub ‘tułów’.

Kaducki - od kaduk dawniej ‘diabeł’.

Kaduczak - od kaduk dawniej ‘diabeł’.

Kaduczek - od kaduk dawniej ‘diabeł’.

Kaduczka - od kaduk dawniej ‘diabeł’.

Kaduk - 1743 od kaduk dawniej ‘diabeł’.

Kadukowski - od kaduk dawniej ‘diabeł’.

Kadulski - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kaduła - 1689 od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadun - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadur - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadura - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kaduszkiewicz - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kaduszko - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadyk - od gwarowego kadyk ‘jałowiec’.

Kadykała - od gwarowego kadyk ‘jałowiec’.

Kadykało - od gwarowego kadyk ‘jałowiec’.

Kadykowski - od gwarowego kadyk ‘jałowiec’.

Kadyków - od gwarowego kadyk ‘jałowiec’.

Kadyks - od gwarowego kadyk ‘jałowiec’.

Kadyl - od niemieckiej nazwy osobowej Kadil, Kadel, ta od imion na Kado-.

Kadylak - od niemieckiej nazwy osobowej Kadil, Kadel, ta od imion na Kado-.

Kadyła - od niemieckiej nazwy osobowej Kadil, Kadel, ta od imion na Kado-.

Kadyło - 1476 od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadyło - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadyłowski - od niemieckiej nazwy osobowej Kadil, Kadel, ta od imion na Kado-.

Kadyrko - od niemieckiej nazwy osobowej Kader, ta od imienia Kadher.

Kadyrow - od niemieckiej nazwy osobowej Kader, ta od imienia Kadher.

Kadys - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadysz - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadyszewski - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadyszyn - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadza - 1430 od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadzban - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadzewicz - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadzewski - 1424 od nazwy miejscowej Kadzewo (poznańskie, gmina Śrem).

Kadzia - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadziak - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadzica - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadzicki - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadzidło - 1490 od podstawy kad-, por. kadzić, kadź; od kadzidło.

Kadzidłowski - 1576 od nazwy miejscowej Kadzidłowa (konińskie, gmina Grabów).

Kadzidłowski - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź; od kadzidło.

Kadziecki - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadzieja - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadziejowski - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadziel - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadziela - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadzielak - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź;

Kadzielana - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź;

Kadzielawa - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź;

Kadzielawski - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź;

Kadzielewski - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź;

Kadzielnik - 1675 od nazwy góry Kadzielna pod Kielcami.

Kadzielski - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź;

Kadzieło - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź;

Kadzieński - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź;

Kadziewicz - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadziewski - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadzik - 1628 od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadzikiewicz - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadzikowski - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadziłkowski - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź;

Kadziłowski - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź;

Kadzimech - 1628 od podstawy kad-, por. kadzić, kadź; od kadzić + mech.

Kadzimierz - od imienia Kazimierz. Imię, w średniowieczu brzmiące Kazimir, pochodzi od kazić + mir ‘pokój’.

Kadzioch - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadzioła - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź;

Kadziołka - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź;

Kadziołowski - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź;

Kadzior - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadziorski - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadzis - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadziszewski - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadzmierczak - od imienia Kazimierz. Imię, w średniowieczu brzmiące Kazimir, pochodzi od kazić + mir ‘pokój’.

Kadź - od podstawy kad-, por. kadzić, kadź.

Kadźmierczak - od imienia Kazimierz. Imię, w średniowieczu brzmiące Kazimir, pochodzi od kazić + mir ‘pokój’.

Kadźmierz - od imienia Kazimierz. Imię, w średniowieczu brzmiące Kazimir, pochodzi od kazić + mir ‘pokój’.

Kafar - od kafar ‘przyrząd mechaniczny do wbijania pali’.

Kafara - od kafar ‘przyrząd mechaniczny do wbijania pali’.

Kafarewski - od kafar ‘przyrząd mechaniczny do wbijania pali’.

Kafarowski - od kafar ‘przyrząd mechaniczny do wbijania pali’.

Kafarski - od kafar ‘przyrząd mechaniczny do wbijania pali’.

Kafczyk - od kawa ‘napój z ziaren krzewu kawowego’, też od gwarowego ‘ptak kawka’.

Kafczyński - od kawa ‘napój z ziaren krzewu kawowego’, też od gwarowego ‘ptak kawka’.

Kafczyński - od nazwy miejscowej Kawczyn (leszczyńskie, gmina Kościan).

Kafel - od kafel ‘płytka z glinki palonej’.

Kafelczuk - od kafel ‘płytka z glinki palonej’.

Kafelek - od kafel ‘płytka z glinki palonej’.

Kafer - od kafar ‘przyrząd mechaniczny do wbijania pali’.

Kafera - od kafar ‘przyrząd mechaniczny do wbijania pali’.

Kaferski - od kafar ‘przyrząd mechaniczny do wbijania pali’.

Kaffara - od kafar ‘przyrząd mechaniczny do wbijania pali’.

Kaffczyk - od kawa ‘napój z ziaren krzewu kawowego’, też od gwarowego ‘ptak kawka’.

Kaffczyński - 1761 od nazwy miejscowej Kawczyn (leszczyńskie, gmina Kościan).

Kaffka - od kawa ‘napój z ziaren krzewu kawowego’, też od gwarowego ‘ptak kawka’.

Kaffl - od kafel ‘płytka z glinki palonej’.

Kaffler - od kafel ‘płytka z glinki palonej’.

Kafier - od kafar ‘przyrząd mechaniczny do wbijania pali’.

Kafka - od kawa ‘napój z ziaren krzewu kawowego’, też od gwarowego ‘ptak kawka’.

Kafke - od kawa ‘napój z ziaren krzewu kawowego’, też od gwarowego ‘ptak kawka’.

Kaflak - od kafel ‘płytka z glinki palonej’.

Kaflarski - od kafel ‘płytka z glinki palonej’.

Kaflas - od kafel ‘płytka z glinki palonej’.

Kafler - od kafel ‘płytka z glinki palonej’.

Kaflewski - od kafel ‘płytka z glinki palonej’.

Kaflik - od kafel ‘płytka z glinki palonej’.

Kafliński - od kafel ‘płytka z glinki palonej’.

Kaflowski - od kafel ‘płytka z glinki palonej’.

Kafluk - od kafel ‘płytka z glinki palonej’.

Kafol - od kafel ‘płytka z glinki palonej’.

Kaforos - od kafar ‘przyrząd mechaniczny do wbijania pali’.

Kaforowski - od kafar ‘przyrząd mechaniczny do wbijania pali’.

Kaforski - od kafar ‘przyrząd mechaniczny do wbijania pali’.

Kaftan - 1591 od kaftan ‘długa suknia’.

Kaftaniak - od kaftan ‘długa suknia’.

Kaftanik - od kaftan ‘długa suknia’.

Kaftanke - od kaftan ‘długa suknia’.

Kaftanowicz - od kaftan ‘długa suknia’.

Kaftański - od kaftan ‘długa suknia’.

Kafura - od kafar ‘przyrząd mechaniczny do wbijania pali’.

Kaga - od niemieckiej nazwy osobowej Kagel; od niemieckiej nazwy osobowej Kag.

Kagal - od niemieckiej nazwy osobowej Kagel.

Kagalski - od niemieckiej nazwy osobowej Kagel.

Kagan - 1679 od gwarowego kagan ‘’wędzidło; osłona zakładana zwierzętom na pysk; kaganiec’.

Kaganek - 1409-10 od gwarowego kagan ‘’wędzidło; osłona zakładana zwierzętom na pysk; kaganiec’; lub od kaganek ‘rodzaj prymitywnej lampy’.

Kaganiec - 1652 od gwarowego kagan ‘’wędzidło; osłona zakładana zwierzętom na pysk; kaganiec’.

Kaganiecki - od gwarowego kagan ‘’wędzidło; osłona zakładana zwierzętom na pysk; kaganiec’.

Kaganiuk - od gwarowego kagan ‘’wędzidło; osłona zakładana zwierzętom na pysk; kaganiec’.

Kagankiewicz - od gwarowego kagan ‘’wędzidło; osłona zakładana zwierzętom na pysk; kaganiec’.

Kaganowicz - od gwarowego kagan ‘’wędzidło; osłona zakładana zwierzętom na pysk; kaganiec’.

Kaganowski - od gwarowego kagan ‘’wędzidło; osłona zakładana zwierzętom na pysk; kaganiec’.

Kagań - od gwarowego kagan ‘’wędzidło; osłona zakładana zwierzętom na pysk; kaganiec’.

Kagel - od niemieckiej nazwy osobowej Kagel.

Kagiel - od niemieckiej nazwy osobowej Kagel.

Kaglik - od niemieckiej nazwy osobowej Kagel.

Kagon - od gwarowego kagan ‘’wędzidło; osłona zakładana zwierzętom na pysk; kaganiec’.

Kagoń - od gwarowego kagan ‘’wędzidło; osłona zakładana zwierzętom na pysk; kaganiec’.

Kaguna - od gwarowego kagan ‘’wędzidło; osłona zakładana zwierzętom na pysk; kaganiec’.

Kaguniak - od gwarowego kagan ‘’wędzidło; osłona zakładana zwierzętom na pysk; kaganiec’.

Kahan - od gwarowego kagan ‘’wędzidło; osłona zakładana zwierzętom na pysk; kaganiec’.

Kahanek - od gwarowego kagan ‘’wędzidło; osłona zakładana zwierzętom na pysk; kaganiec’.

Kahaniak - od gwarowego kagan ‘’wędzidło; osłona zakładana zwierzętom na pysk; kaganiec’.

Kahaniuk - od gwarowego kagan ‘’wędzidło; osłona zakładana zwierzętom na pysk; kaganiec’.

Kahański - od gwarowego kagan ‘’wędzidło; osłona zakładana zwierzętom na pysk; kaganiec’.

Kahel - od niemieckiej nazwy osobowej Kahl, ta od średniowysokoniemieckiego kal ‘łysy’.

Kahl - od niemieckiej nazwy osobowej Kahl, ta od średniowysokoniemieckiego kal ‘łysy’.

Kahla - od niemieckiej nazwy osobowej Kahl, ta od średniowysokoniemieckiego kal ‘łysy’.

Kahlak - od niemieckiej nazwy osobowej Kahl, ta od średniowysokoniemieckiego kal ‘łysy’.

Kahlan - od niemieckiej nazwy osobowej Kahl, ta od średniowysokoniemieckiego kal ‘łysy’.

Kahlar - od niemieckiej nazwy osobowej Kahl, ta od średniowysokoniemieckiego kal ‘łysy’.

Kahlau - od niemieckiej nazwy osobowej Kahl, ta od średniowysokoniemieckiego kal ‘łysy’.

Kahle - od niemieckiej nazwy osobowej Kahl, ta od średniowysokoniemieckiego kal ‘łysy’.

Kahles - od niemieckiej nazwy osobowej Kahl, ta od średniowysokoniemieckiego kal ‘łysy’.

Kahlka - od niemieckiej nazwy osobowej Kahl, ta od średniowysokoniemieckiego kal ‘łysy’.

Kahlke - od niemieckiej nazwy osobowej Kahl, ta od średniowysokoniemieckiego kal ‘łysy’.

Kaid - od kajda ‘torebka drewniana do chowania osełki, używana przez kosiarzy’.

Kaida - od kajda ‘torebka drewniana do chowania osełki, używana przez kosiarzy’.

Kaidasz - od kajda ‘torebka drewniana do chowania osełki, używana przez kosiarzy’.

Kaik - 1606 od kajać się ‘wyrażać skruchę’, też ze staropolskiego ‘spowiadać się’ lub od imion Kajetan, Kajus.

Kaikowski - od kajać się ‘wyrażać skruchę’, też ze staropolskiego ‘spowiadać się’ lub od imion Kajetan, Kajus.

Kaim - 1366 od imienia hebrajskiego Kain, wtórnie od wyrazu kaim ‘bratobójca’.

Kaimka - od imienia hebrajskiego Kain, wtórnie od wyrazu kaim ‘bratobójca’.

Kain - 1364 od imienia hebrajskiego Kain, wtórnie od wyrazu kaim ‘bratobójca’.

Kaina - od imienia hebrajskiego Kain, wtórnie od wyrazu kaim ‘bratobójca’.

Kainka - od imienia hebrajskiego Kain, wtórnie od wyrazu kaim ‘bratobójca’.

Kainke - od imienia hebrajskiego Kain, wtórnie od wyrazu kaim ‘bratobójca’.

Kainko - od imienia hebrajskiego Kain, wtórnie od wyrazu kaim ‘bratobójca’.

Kaiński - od imienia hebrajskiego Kain, wtórnie od wyrazu kaim ‘bratobójca’.

Kaisar - od niemieckiego Kaiser ‘cesarz’.

Kaiser - od niemieckiego Kaiser ‘cesarz’.

Kaiserek - od niemieckiego Kaiser ‘cesarz’.

Kaisz - od niemieckiej nazwy osobowej Keis.

Kaiszczak - od niemieckiej nazwy osobowej Keis.

Kaiszewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Keis.

Kaiszewski - od niemieckiej nazwy osobowej Keis.

Kaizar - od niemieckiego Kaiser ‘cesarz’.

Kaizer - od niemieckiego Kaiser ‘cesarz’.

Kaizerek - od niemieckiego Kaiser ‘cesarz’.

Kaizik - od niemieckiej nazwy osobowej Keis.

Kaj - 1419 od kajać się ‘wyrażać skruchę’, też ze staropolskiego ‘spowiadać się’ lub od imion Kajetan, Kajus.

Kaja - 1480 od kajać się ‘wyrażać skruchę’, też ze staropolskiego ‘spowiadać się’ lub od imion Kajetan, Kajus.

Kajacz - od kajać się ‘wyrażać skruchę’, też ze staropolskiego ‘spowiadać się’ lub od imion Kajetan, Kajus.

Kajak - 1494 od kajać się ‘wyrażać skruchę’, też ze staropolskiego ‘spowiadać się’ lub od imion Kajetan, Kajus.

Kajakowski - od kajać się ‘wyrażać skruchę’, też ze staropolskiego ‘spowiadać się’ lub od imion Kajetan, Kajus.

Kajakuła - od kajać się ‘wyrażać skruchę’, też ze staropolskiego ‘spowiadać się’ lub od imion Kajetan, Kajus.

Kajan - od kajać się ‘wyrażać skruchę’, też ze staropolskiego ‘spowiadać się’ lub od imion Kajetan, Kajus.

Kajanek - od kajać się ‘wyrażać skruchę’, też ze staropolskiego ‘spowiadać się’ lub od imion Kajetan, Kajus.

Kajaniec - od kajać się ‘wyrażać skruchę’, też ze staropolskiego ‘spowiadać się’ lub od imion Kajetan, Kajus.

Kajanowicz - od kajać się ‘wyrażać skruchę’, też ze staropolskiego ‘spowiadać się’ lub od imion Kajetan, Kajus.

Kajas - od kajać się ‘wyrażać skruchę’, też ze staropolskiego ‘spowiadać się’ lub od imion Kajetan, Kajus.

Kajc - od kajać się ‘wyrażać skruchę’, też ze staropolskiego ‘spowiadać się’ lub od imion Kajetan, Kajus.

Kajca - od kajać się ‘wyrażać skruchę’, też ze staropolskiego ‘spowiadać się’ lub od imion Kajetan, Kajus.

Kajciński - od kajać się ‘wyrażać skruchę’, też ze staropolskiego ‘spowiadać się’ lub od imion Kajetan, Kajus.

Kajczak - od kajać się ‘wyrażać skruchę’, też ze staropolskiego ‘spowiadać się’ lub od imion Kajetan, Kajus.

Kajczok - od kajać się ‘wyrażać skruchę’, też ze staropolskiego ‘spowiadać się’ lub od imion Kajetan, Kajus.

Kajczuga - od kajać się ‘wyrażać skruchę’, też ze staropolskiego ‘spowiadać się’ lub od imion Kajetan, Kajus.

Kajczuga - od kańczug, dawniej kańczuk ‘bicz z plecionego rzemienia’, też od nazwy miasta Kańczuga.

Kajczuga-Sadowski - złożenia brak; Kajczuga od kajać się ‘wyrażać skruchę’, też ze staropolskiego ‘spowiadać się’ lub od imion Kajetan, Kajus; Sadowski 1390 od nazw miejscowych typu Sadowo, Sadowie, Sady, Szadów, Szady.

Kajczuk - od kajać się ‘wyrażać skruchę’, też ze staropolskiego ‘spowiadać się’ lub od imion Kajetan, Kajus.

Kajczyk - 1628 od kajać się ‘wyrażać skruchę’, też ze staropolskiego ‘spowiadać się’ lub od imion Kajetan, Kajus.

Kajda - 1597 od kajda ‘torebka drewniana do chowania osełki, używana przez kosiarzy’.

Kajdach - od kajda ‘torebka drewniana do chowania osełki, używana przez kosiarzy’.

Kajdak - od kajda ‘torebka drewniana do chowania osełki, używana przez kosiarzy’.

Kajdan - od kajdany, ze staropolskiego kajdan ‘żelazne pęta zakładane więźniom na ręce lub nogi’.

Kajdana - od kajdany, ze staropolskiego kajdan ‘żelazne pęta zakładane więźniom na ręce lub nogi’.

Kajdanek - od kajdany, ze staropolskiego kajdan ‘żelazne pęta zakładane więźniom na ręce lub nogi’.

Kajdaniak - od kajdany, ze staropolskiego kajdan ‘żelazne pęta zakładane więźniom na ręce lub nogi’.

Kajdaniarz - od kajdany, ze staropolskiego kajdan ‘żelazne pęta zakładane więźniom na ręce lub nogi’.

Kajdaniuk - od kajdany, ze staropolskiego kajdan ‘żelazne pęta zakładane więźniom na ręce lub nogi’.

Kajdanowicz - od kajdany, ze staropolskiego kajdan ‘żelazne pęta zakładane więźniom na ręce lub nogi’.

Kajdanowski - od kajdany, ze staropolskiego kajdan ‘żelazne pęta zakładane więźniom na ręce lub nogi’.

Kajdański - od kajdany, ze staropolskiego kajdan ‘żelazne pęta zakładane więźniom na ręce lub nogi’.

Kajdas - 1702 od kajda ‘torebka drewniana do chowania osełki, używana przez kosiarzy’.

Kajdasz - od kajda ‘torebka drewniana do chowania osełki, używana przez kosiarzy’.

Kajdaszuk - od kajda ‘torebka drewniana do chowania osełki, używana przez kosiarzy’.

Kajdaś - od kajda ‘torebka drewniana do chowania osełki, używana przez kosiarzy’.

Kajdel - od kajda ‘torebka drewniana do chowania osełki, używana przez kosiarzy’.

Kajdelewicz - od kajda ‘torebka drewniana do chowania osełki, używana przez kosiarzy’.

Kajder - od niemieckiej nazwy osobowej Keider, ta od nazwy osobowej Keid, pochodnej ze średniowysokoniemieckiego kide, kit ‘latorośl, potomek’.

Kajderowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Keider, ta od nazwy osobowej Keid, pochodnej ze średniowysokoniemieckiego kide, kit ‘latorośl, potomek’.

Kajdor - od niemieckiej nazwy osobowej Keider, ta od nazwy osobowej Keid ,pochodnej ze średniowysokoniemieckiego kide, kit ‘latorośl, potomek’.

Kajdos - od kajda ‘torebka drewniana do chowania osełki, używana przez kosiarzy’.

Kajdosz - od kajda ‘torebka drewniana do chowania osełki, używana przez kosiarzy’.

Kajdres - od niemieckiej nazwy osobowej Keider, ta od nazwy osobowej Keid, pochodnej ze średniowysokoniemieckiego kide, kit ‘latorośl, potomek’.

Kajdrowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Keider, ta od nazwy osobowej Keid, pochodnej ze średniowysokoniemieckiego kide, kit ‘latorośl, potomek’.

Kajdrowski - od niemieckiej nazwy osobowej Keider, ta od nazwy osobowej Keid, pochodnej ze średniowysokoniemieckiego kide, kit ‘latorośl, potomek’.

Kajdrys - od niemieckiej nazwy osobowej Keider, ta od nazwy osobowej Keid, pochodnej ze średniowysokoniemieckiego kide, kit ‘latorośl, potomek’.

Kajdryś - od niemieckiej nazwy osobowej Keider, ta od nazwy osobowej Keid, pochodnej ze średniowysokoniemieckiego kide, kit ‘latorośl, potomek’.

Kajduła - od kajda ‘torebka drewniana do chowania osełki, używana przez kosiarzy’.

Kajduś - od kajda ‘torebka drewniana do chowania osełki, używana przez kosiarzy’.

Kajdy - od kajda ‘torebka drewniana do chowania osełki, używana przez kosiarzy’.

Kajdyniak - od kajda ‘torebka drewniana do chowania osełki, używana przez kosiarzy’.

Kajdys - od kajda ‘torebka drewniana do chowania osełki, używana przez kosiarzy’.

Kajdzik - 1616 od kajda ‘torebka drewniana do chowania osełki, używana przez kosiarzy’.

Kajdziński - od kajda ‘torebka drewniana do chowania osełki, używana przez kosiarzy’.

Kajer - od niemieckiej nazwy osobowej Keier, ta od nazwy osobowej Kaie, ta od dolnoniemieckiego keie ‘dzida’.

Kajerczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Keier, ta od nazwy osobowej Kaie, ta od dolnoniemieckiego keie ‘dzida’.

Kajerowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Keier, ta od nazwy osobowej Kaie, ta od dolnoniemieckiego keie ‘dzida’.

Kajerski - od niemieckiej nazwy osobowej Keier, ta od nazwy osobowej Kaie, ta od dolnoniemieckiego keie ‘dzida’.

Kajeta - od imienia Kajetan. Imię notowane w Polsce późno, w XVII wieku, pochodzenia łacińskiego od nazwy miasta Caieta.

Kajetan - od imienia Kajetan. Imię notowane w Polsce późno, w XVII wieku, pochodzenia łacińskiego od nazwy miasta Caieta.

Kajetanczyk - od imienia Kajetan. Imię notowane w Polsce późno, w XVII wieku, pochodzenia łacińskiego od nazwy miasta Caieta.

Kajetanek - od imienia Kajetan. Imię notowane w Polsce późno, w XVII wieku, pochodzenia łacińskiego od nazwy miasta Caieta.

Kajetaniak - od imienia Kajetan. Imię notowane w Polsce późno, w XVII wieku, pochodzenia łacińskiego od nazwy miasta Caieta.

Kajetanik - od imienia Kajetan. Imię notowane w Polsce późno, w XVII wieku, pochodzenia łacińskiego od nazwy miasta Caieta.

Kajetanowicz - od imienia Kajetan. Imię notowane w Polsce późno, w XVII wieku, pochodzenia łacińskiego od nazwy miasta Caieta.

Kajetańczyk - od imienia Kajetan. Imię notowane w Polsce późno, w XVII wieku, pochodzenia łacińskiego od nazwy miasta Caieta.

Kajetański - od imienia Kajetan. Imię notowane w Polsce późno, w XVII wieku, pochodzenia łacińskiego od nazwy miasta Caieta.

Kajeto - od imienia Kajetan. Imię notowane w Polsce późno, w XVII wieku, pochodzenia łacińskiego od nazwy miasta Caieta.

Kajetowicz - od imienia Kajetan. Imię notowane w Polsce późno, w XVII wieku, pochodzenia łacińskiego od nazwy miasta Caieta.

Kajetowski - od imienia Kajetan. Imię notowane w Polsce późno, w XVII wieku, pochodzenia łacińskiego od nazwy miasta Caieta.

Kajewicz - XVII w. od kajać się ‘wyrażać skruchę’, też ze staropolskiego ‘spowiadać się’ lub od imion Kajetan, Kajus.

Kajewski - 1391 od nazwy miasta Kajew (płockie, gmina Krośniewice; kaliskie, gmina Gołuchów).

Kajfasz - od imienia Kajfasz, znanego z Nowego Testamentu. W średniowieczu notowane formy Kaifasz 1302, Kaifa 1302.

Kajfosz - od imienia Kajfasz, znanego z Nowego Testamentu. W średniowieczu notowane formy Kaifasz 1302, Kaifa 1302.

Kajk - od kajać się ‘wyrażać skruchę’, też ze staropolskiego ‘spowiadać się’ lub od imion Kajetan, Kajus.

Kajka - 1653 od kajać się ‘wyrażać skruchę’, też ze staropolskiego ‘spowiadać się’ lub od imion Kajetan, Kajus.

Kajko - od kajać się ‘wyrażać skruchę’, też ze staropolskiego ‘spowiadać się’ lub od imion Kajetan, Kajus.

Kajkowski - od kajać się ‘wyrażać skruchę’, też ze staropolskiego ‘spowiadać się’ lub od imion Kajetan,

Kajl - od niemieckich nazw osobowych Kail, Keil, te od imion na Geil-.

Kajler - od niemieckich nazw osobowych Kail, Keil, te od imion na Geil-.

Kajlewicz - od niemieckich nazw osobowych Kail, Keil, te od imion na Geil-.

Kajlich - od niemieckich nazw osobowych Kail, Keil, te od imion na Geil-.

Kajlosz - od niemieckich nazw osobowych Kail, Keil, te od imion na Geil-.

Kajlowicz - od niemieckich nazw osobowych Kail, Keil, te od imion na Geil-.

Kajluk - od niemieckich nazw osobowych Kail, Keil, te od imion na Geil-.

Kajm - od imienia hebrajskiego Kain, wtórnie od wyrazu kaim ‘bratobójca’.

Kajma - od imienia hebrajskiego Kain, wtórnie od wyrazu kaim ‘bratobójca’.

Kajmiak - od imienia hebrajskiego Kain, wtórnie od wyrazu kaim ‘bratobójca’.

Kajmof - od imienia hebrajskiego Kain, wtórnie od wyrazu kaim ‘bratobójca’.

Kajmowicz - od imienia hebrajskiego Kain, wtórnie od wyrazu kaim ‘bratobójca’.

Kajmowski - od imienia hebrajskiego Kain, wtórnie od wyrazu kaim ‘bratobójca’.

Kajn - od imienia hebrajskiego Kain, wtórnie od wyrazu kaim ‘bratobójca’.

Kajna - od imienia hebrajskiego Kain, wtórnie od wyrazu kaim ‘bratobójca’.

Kajniak - od imienia hebrajskiego Kain, wtórnie od wyrazu kaim ‘bratobójca’.

Kajnich - od imienia hebrajskiego Kain, wtórnie od wyrazu kaim ‘bratobójca’.

Kajnka - od imienia hebrajskiego Kain, wtórnie od wyrazu kaim ‘bratobójca’.

Kajnow - od imienia hebrajskiego Kain, wtórnie od wyrazu kaim ‘bratobójca’.

Kajnowski - od imienia hebrajskiego Kain, wtórnie od wyrazu kaim ‘bratobójca’.

Kajnysz - od imienia hebrajskiego Kain, wtórnie od wyrazu kaim ‘bratobójca’.

Kajo - 1495 od kajać się ‘wyrażać skruchę’, też ze staropolskiego ‘spowiadać się’ lub od imion Kajetan, Kajus.

Kajoch - od kajać się ‘wyrażać skruchę’, też ze staropolskiego ‘spowiadać się’ lub od imion Kajetan, Kajus.

Kajok - od kajać się ‘wyrażać skruchę’, też ze staropolskiego ‘spowiadać się’ lub od imion Kajetan, Kajus.

Kajosz - od kajać się ‘wyrażać skruchę’, też ze staropolskiego ‘spowiadać się’ lub od imion Kajetan, Kajus.

Kajpa - od niemieckiej nazwy osobowej Keip, ta od średniowysokoniemieckiego kip ‘’kłótnia, swar’.

Kajpan - od niemieckiej nazwy osobowej Keip, ta od średniowysokoniemieckiego kip ‘’kłótnia, swar’.

Kajper - od niemieckiej nazwy osobowej Keip, ta od średniowysokoniemieckiego kip ‘’kłótnia, swar’.

Kajprzak - od niemieckiej nazwy osobowej Keip, ta od średniowysokoniemieckiego kip ‘’kłótnia, swar’.

Kajprzykowski - od niemieckiej nazwy osobowej Keip, ta od średniowysokoniemieckiego kip ‘’kłótnia, swar’.

Kajpus - od niemieckiej nazwy osobowej Keip, ta od średniowysokoniemieckiego kip ‘’kłótnia, swar’.

Kajpust - od niemieckiej nazwy osobowej Keip, ta od średniowysokoniemieckiego kip ‘’kłótnia, swar’.

Kajpusz - od niemieckiej nazwy osobowej Keip, ta od średniowysokoniemieckiego kip ‘’kłótnia, swar’.

Kajra - od niemieckiej nazwy osobowej Keier, ta od nazwy osobowej Kaie, ta od dolnoniemieckiego keie ‘dzida’.

Kajrak - od niemieckiej nazwy osobowej Keier, ta od nazwy osobowej Kaie, ta od dolnoniemieckiego keie ‘dzida’.

Kajraniec - od niemieckiej nazwy osobowej Keier, ta od nazwy osobowej Kaie, ta od dolnoniemieckiego keie ‘dzida’.

Kajrewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Keier, ta od nazwy osobowej Kaie, ta od dolnoniemieckiego keie ‘dzida’.

Kajro - od niemieckiej nazwy osobowej Keier, ta od nazwy osobowej Kaie, ta od dolnoniemieckiego keie ‘dzida’.

Kajrowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Keier, ta od nazwy osobowej Kaie, ta od dolnoniemieckiego keie ‘dzida’.

Kajrowski - od niemieckiej nazwy osobowej Keier, ta od nazwy osobowej Kaie, ta od dolnoniemieckiego keie ‘dzida’.

Kajrus - od niemieckiej nazwy osobowej Keier, ta od nazwy osobowej Kaie, ta od dolnoniemieckiego keie ‘dzida’.

Kajrys - od niemieckiej nazwy osobowej Keier, ta od nazwy osobowej Kaie, ta od dolnoniemieckiego keie ‘dzida’.

Kajryś - od niemieckiej nazwy osobowej Keier, ta od nazwy osobowej Kaie, ta od dolnoniemieckiego keie ‘dzida’.

Kajs - od niemieckiej nazwy osobowej Keis.

Kajsa - od niemieckiej nazwy osobowej Keis.

Kajsan - od niemieckiej nazwy osobowej Keis.

Kajsaniuk - od niemieckiej nazwy osobowej Keis.

Kajsowski - od niemieckiej nazwy osobowej Keis.

Kajtan - od imienia Kajetan. Imię notowane w Polsce późno, w XVII wieku, pochodzenia łacińskiego od nazwy miasta Caieta.

Kajtaniak - od imienia Kajetan. Imię notowane w Polsce późno, w XVII wieku, pochodzenia łacińskiego od nazwy miasta Caieta.

Kajtanik - od imienia Kajetan. Imię notowane w Polsce późno, w XVII wieku, pochodzenia łacińskiego od nazwy miasta Caieta.

Kajtanowski - od imienia Kajetan. Imię notowane w Polsce późno, w XVII wieku, pochodzenia łacińskiego od nazwy miasta Caieta.

Kajtar - od imienia Kajetan. Imię notowane w Polsce późno, w XVII wieku, pochodzenia łacińskiego od nazwy miasta Caieta.

Kajtarek - od imienia Kajetan. Imię notowane w Polsce późno, w XVII wieku, pochodzenia łacińskiego od nazwy miasta Caieta.

Kajtasz - od imienia Kajetan. Imię notowane w Polsce późno, w XVII wieku, pochodzenia łacińskiego od nazwy miasta Caieta.

Kajtek - od imienia Kajetan. Imię notowane w Polsce późno, w XVII wieku, pochodzenia łacińskiego od nazwy miasta Caieta.

Kajtkowski - od imienia Kajetan. Imię notowane w Polsce późno, w XVII wieku, pochodzenia łacińskiego od nazwy miasta Caieta.

Kajtoch - od imienia Kajetan. Imię notowane w Polsce późno, w XVII wieku, pochodzenia łacińskiego od nazwy miasta Caieta.

Kajtowski - od imienia Kajetan. Imię notowane w Polsce późno, w XVII wieku, pochodzenia łacińskiego od nazwy miasta Caieta.

Kajtuszenko - od imienia Kajetan. Imię notowane w Polsce późno, w XVII wieku, pochodzenia łacińskiego od nazwy miasta Caieta.

Kajuk - od kajać się ‘wyrażać skruchę’, też ze staropolskiego ‘spowiadać się’ lub od imion Kajetan, Kajus.

Kajukało - od kajać się ‘wyrażać skruchę’, też ze staropolskiego ‘spowiadać się’ lub od imion Kajetan, Kajus.

Kajura - od kajać się ‘wyrażać skruchę’, też ze staropolskiego ‘spowiadać się’ lub od imion Kajetan, Kajus.

Kajurek - od kajać się ‘wyrażać skruchę’, też ze staropolskiego ‘spowiadać się’ lub od imion Kajetan, Kajus.

Kajus - od kajać się ‘wyrażać skruchę’, też ze staropolskiego ‘spowiadać się’ lub od imion Kajetan, Kajus.

Kajuszek - od kajać się ‘wyrażać skruchę’, też ze staropolskiego ‘spowiadać się’ lub od imion Kajetan, Kajus.

Kajut - od kajać się ‘wyrażać skruchę’, też ze staropolskiego ‘spowiadać się’ lub od imion Kajetan, Kajus.

Kajuta - od kajać się ‘wyrażać skruchę’, też ze staropolskiego ‘spowiadać się’ lub od imion Kajetan, Kajus.

Kajuth - od kajać się ‘wyrażać skruchę’, też ze staropolskiego ‘spowiadać się’ lub od imion Kajetan, Kajus.

Kajzar - od niemieckiego Kaiser ‘cesarz’.

Kajzer - 1654 od niemieckiego Kaiser ‘cesarz’.

Kajzerek - od niemieckiego Kaiser ‘cesarz’.

Kajzerski - od niemieckiego Kaiser ‘cesarz’.

Kajzik - od niemieckiej nazwy osobowej Keis.

Kak - od staropolskiego kak ‘pręgierz’ lub od kakać w języku dziecinnym ‘wypróżniać się’.

Kakala - od staropolskiego kak ‘pręgierz’ lub od kakać w języku dziecinnym ‘wypróżniać się’.

Kakalarz - od staropolskiego kak ‘pręgierz’ lub od kakać w języku dziecinnym ‘wypróżniać się’.

Kakalec - od staropolskiego kak ‘pręgierz’ lub od kakać w języku dziecinnym ‘wypróżniać się’.

Kakaluk - od staropolskiego kak ‘pręgierz’ lub od kakać w języku dziecinnym ‘wypróżniać się’.

Kakała - od staropolskiego kak ‘pręgierz’ lub od kakać w języku dziecinnym ‘wypróżniać się’.

Kakaniewski - od staropolskiego kak ‘pręgierz’ lub od kakać w języku dziecinnym ‘wypróżniać się’.

Kakanowski - od staropolskiego kak ‘pręgierz’ lub od kakać w języku dziecinnym ‘wypróżniać się’.

Kakaris - od gwarowego kakarus ‘pręt przymocowany do kosiska’.

Kakarus - od gwarowego kakarus ‘pręt przymocowany do kosiska’.

Kakaryga - od gwarowego kakarus ‘pręt przymocowany do kosiska’.

Kakas - od staropolskiego kak ‘pręgierz’ lub od kakać w języku dziecinnym ‘wypróżniać się’.

Kakawski - 1531 od nazwy miejscowej Kakawa (kaloskie, gmina Godziesze Wielkie).

Kakiel - od staropolskiego kak ‘pręgierz’ lub od kakać w języku dziecinnym ‘wypróżniać się’.

Kakielski - od staropolskiego kak ‘pręgierz’ lub od kakać w języku dziecinnym ‘wypróżniać się’.

Kakla - od staropolskiego kak ‘pręgierz’ lub od kakać w języku dziecinnym ‘wypróżniać się’.

Kakosik - od kokać ‘wydawać głos podobny do kurzego gdakania’, koko ‘jajo’.

Kakosiński - od kokać ‘wydawać głos podobny do kurzego gdakania’, koko ‘jajo’.

Kakoszka - od kokać ‘wydawać głos podobny do kurzego gdakania’, koko ‘jajo’.

Kakowczyk - od staropolskiego kak ‘pręgierz’ lub od kakać w języku dziecinnym ‘wypróżniać się’.

Kakowski - 1569 od nazwy miejscowej Kaki (ostrołęckie, gmina Krzynowłoga Mała).

Kakówka - od staropolskiego kak ‘pręgierz’ lub od kakać w języku dziecinnym ‘wypróżniać się’.

Kakucewicz - od staropolskiego kak ‘pręgierz’ lub od kakać w języku dziecinnym ‘wypróżniać się’.

Kakucha - od staropolskiego kak ‘pręgierz’ lub od kakać w języku dziecinnym ‘wypróżniać się’.

Kakuć - od staropolskiego kak ‘pręgierz’ lub od kakać w języku dziecinnym ‘wypróżniać się’.

Kakula - od staropolskiego kak ‘pręgierz’ lub od kakać w języku dziecinnym ‘wypróżniać się’.

Kakulicz - od staropolskiego kak ‘pręgierz’ lub od kakać w języku dziecinnym ‘wypróżniać się’.

Kakuliński - 1517 od nazwy miejscowej Kakulin (poznańskie, gmina Skoki).

Kakulski - od staropolskiego kak ‘pręgierz’ lub od kakać w języku dziecinnym ‘wypróżniać się’.

Kakuła - od staropolskiego kak ‘pręgierz’ lub od kakać w języku dziecinnym ‘wypróżniać się’.

Kakułka - od staropolskiego kak ‘pręgierz’ lub od kakać w języku dziecinnym ‘wypróżniać się’.

Kakus - od staropolskiego kak ‘pręgierz’ lub od kakać w języku dziecinnym ‘wypróżniać się’.

Kakusik - od staropolskiego kak ‘pręgierz’ lub od kakać w języku dziecinnym ‘wypróżniać się’.

Kakuszka - 1571 od staropolskiego kak ‘pręgierz’ lub od kakać w języku dziecinnym ‘wypróżniać się’.

Kakuszke - od staropolskiego kak ‘pręgierz’ lub od kakać w języku dziecinnym ‘wypróżniać się’.

Kakwa - od staropolskiego kak ‘pręgierz’ lub od kakać w języku dziecinnym ‘wypróżniać się’.

Kakwak - od staropolskiego kak ‘pręgierz’ lub od kakać w języku dziecinnym ‘wypróżniać się’.

Kal - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kala - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalaba - od gwarowego kalęba ‘stara, chuda krowa; kobieta otyła’.

Kalabiński - od gwarowego kalęba ‘stara, chuda krowa; kobieta otyła’.

Kalabis - od gwarowego kalęba ‘stara, chuda krowa; kobieta otyła’.

Kalabiś - od gwarowego kalęba ‘stara, chuda krowa; kobieta otyła’.

Kalabun - od gwarowego kalęba ‘stara, chuda krowa; kobieta otyła’.

Kalach - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalacik - 1715 od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kalaciński - od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kalafarniak - 1639 od kalafarnia ‘piec; otyła kobieta’.

Kalafarnik - 1636 od kalafarnia ‘piec; otyła kobieta’.

Kalaga - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalaja - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalajew - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalak - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalala - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalała - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalało - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalama - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kalamacki - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kalamajski - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kalamala - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kalamała - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kalaman - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kalamański - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kalamar - od kałamarz ‘naczynie na atrament’.

Kalamarski - od kałamarz ‘naczynie na atrament’.

Kalamarz - od kałamarz ‘naczynie na atrament’.

Kalamasz - od kałamarz ‘naczynie na atrament’.

Kalamaszek - od kałamarz ‘naczynie na atrament’.

Kalamaszewski - od kałamarz ‘naczynie na atrament’.

Kalamba - od gwarowego kalęba ‘stara, chuda krowa; kobieta otyła’.

Kalambkiewicz - od gwarowego kalęba ‘stara, chuda krowa; kobieta otyła’.

Kalamon - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kalamoniak - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kalamorz - (Śl) od kałamarz ‘naczynie na atrament’.

Kalamuk - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kalamula - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kalamus - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kalan - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalandik - od gwarowego kałęd ‘brzuch, żoładek’.

Kalandryk - od gwarowego kałęd ‘brzuch, żoładek’.

Kalandych - od gwarowego kałęd ‘brzuch, żoładek’.

Kalandyk - od gwarowego kałęd ‘brzuch, żoładek’.

Kalanek - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalanik - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalankiewicz - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalany - 1457 od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalański - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalar - od niemieckiej nazwy osobowej Kaller, ta od średniowysokoniemieckiego kalhart ‘gaduła’.

Kalara - od niemieckiej nazwy osobowej Kaller, ta od średniowysokoniemieckiego kalhart ‘gaduła’.

Kalaruch - od niemieckiej nazwy osobowej Kaller, ta od średniowysokoniemieckiego kalhart ‘gaduła’.

Kalarus - od niemieckiej nazwy osobowej Kaller, ta od średniowysokoniemieckiego kalhart ‘gaduła’.

Kalarusa - od niemieckiej nazwy osobowej Kaller, ta od średniowysokoniemieckiego kalhart ‘gaduła’.

Kalarusz - od niemieckiej nazwy osobowej Kaller, ta od średniowysokoniemieckiego kalhart ‘gaduła’.

Kalaruś - od niemieckiej nazwy osobowej Kaller, ta od średniowysokoniemieckiego kalhart ‘gaduła’.

Kalaruz - od niemieckiej nazwy osobowej Kaller, ta od średniowysokoniemieckiego kalhart ‘gaduła’.

Kalarys - od niemieckiej nazwy osobowej Kaller, ta od średniowysokoniemieckiego kalhart ‘gaduła’.

Kalarzyński - od niemieckiej nazwy osobowej Kaller, ta od średniowysokoniemieckiego kalhart ‘gaduła’.

Kalas - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalasa - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalasiewicz - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalasik - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalasiński - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalasz - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalasznik - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalaszyński - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalaś - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalat - 1448 od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kalata - 1640 od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kalator - od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kalatorowicz - od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kalatorski - od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kalatow - od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kalatowski - od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kalatura - od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kalatus - od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kalaty - od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kalatyński - od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kalaus - od niemieckiej nazwy osobowej Kall.

Kalausa - od niemieckiej nazwy osobowej Kall.

Kalauz - 1611 od węgierskiego kalauz ‘przewodnik’.

Kalawa - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalawski - od nazwy miejscowej Chaławy, w średniowieczu też Chalewo (poznańskie, gmina Brodnica).

Kalb - od niemieckiej nazwy osobowej Kalb, Kalp ,ta od średniowysokoniemieckiego kalf ‘cielę’.

Kalba - od niemieckiej nazwy osobowej Kalb, Kalp ,ta od średniowysokoniemieckiego kalf ‘cielę’.

Kalbaczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Kalb, Kalp ,ta od średniowysokoniemieckiego kalf ‘cielę’.

KalbainskyKalbra - od niemieckiej nazwy osobowej Kalb, Kalp ,ta od średniowysokoniemieckiego kalf ‘cielę’.

Kalbarczak - od niemieckiej nazwy osobowej Kalb, Kalp ,ta od średniowysokoniemieckiego kalf ‘cielę’.

Kalbarczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Kalb, Kalp ,ta od średniowysokoniemieckiego kalf ‘cielę’.

Kalbarczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Kalb, Kalp ,ta od średniowysokoniemieckiego kalf ‘cielę’.

Kalbarz - od niemieckiej nazwy osobowej Kalb, Kalp ,ta od średniowysokoniemieckiego kalf ‘cielę’.

Kalbasz - od niemieckiej nazwy osobowej Kalb, Kalp ,ta od średniowysokoniemieckiego kalf ‘cielę’.

Kalber - od niemieckiej nazwy osobowej Kalb, Kalp ,ta od średniowysokoniemieckiego kalf ‘cielę’.

Kalberczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Kalb, Kalp ,ta od średniowysokoniemieckiego kalf ‘cielę’.

Kalbiński - od niemieckiej nazwy osobowej Kalb, Kalp ,ta od średniowysokoniemieckiego kalf ‘cielę’.

Kalbisz - od niemieckiej nazwy osobowej Kalb, Kalp ,ta od średniowysokoniemieckiego kalf ‘cielę’.

Kalborczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Kalb, Kalp ,ta od średniowysokoniemieckiego kalf ‘cielę’.

Kalbowiak - od niemieckiej nazwy osobowej Kalb, Kalp ,ta od średniowysokoniemieckiego kalf ‘cielę’.

Kalbron - od niemieckiej nazwy osobowej Kalb, Kalp ,ta od średniowysokoniemieckiego kalf ‘cielę’.

Kalbrum - od niemieckiej nazwy osobowej Kalb, Kalp ,ta od średniowysokoniemieckiego kalf ‘cielę’.

Kalbrun - od niemieckiej nazwy osobowej Kalb, Kalp ,ta od średniowysokoniemieckiego kalf ‘cielę’.

Kalbuc - od niemieckiej nazwy osobowej Kalb, Kalp ,ta od średniowysokoniemieckiego kalf ‘cielę’.

Kalbukowski - od niemieckiej nazwy osobowej Kalb, Kalp ,ta od średniowysokoniemieckiego kalf ‘cielę’.

Kalbus - od niemieckiej nazwy osobowej Kalb, Kalp ,ta od średniowysokoniemieckiego kalf ‘cielę’.

Kalbusch - od niemieckiej nazwy osobowej Kalb, Kalp ,ta od średniowysokoniemieckiego kalf ‘cielę’.

Kalbusz - od niemieckiej nazwy osobowej Kalb, Kalp ,ta od średniowysokoniemieckiego kalf ‘cielę’.

Kalc - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalca - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalcewicz - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalcowski - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalcz - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalczak - 1743 od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalczan - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalczek - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalczenko - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalczewski - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalczuk - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalczyk - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalczyński - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalczyszyn - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaldarz - od niemieckiej nazwy osobowej Kalder, ta od nazwy miejscowej Kalden.

Kalder - 1556 od niemieckiej nazwy osobowej Kalder, ta od nazwy miejscowej Kalden.

Kaldos - od niemieckich nazw osobowych Kalt, Kald, te od apelatywu kalt ‘zimny’.

Kaldosz - od niemieckich nazw osobowych Kalt, Kald, te od apelatywu kalt ‘zimny’.

Kaldowski - od niemieckich nazw osobowych Kalt, Kald, te od apelatywu kalt ‘zimny’.

Kalduga - od niemieckich nazw osobowych Kalt, Kald, te od apelatywu kalt ‘zimny’.

Kaldunek - od niemieckich nazw osobowych Kalt, Kald, te od apelatywu kalt ‘zimny’.

Kalduński - od niemieckich nazw osobowych Kalt, Kald, te od apelatywu kalt ‘zimny’.

Kaldus - od niemieckich nazw osobowych Kalt, Kald, te od apelatywu kalt ‘zimny’.

Kaldyk - od niemieckich nazw osobowych Kalt, Kald, te od apelatywu kalt ‘zimny’.

Kaldyński - od niemieckich nazw osobowych Kalt, Kald, te od apelatywu kalt ‘zimny’.

Kaleba - od gwarowego kalęba ‘stara, chuda krowa; kobieta otyła’.

Kalebka - od gwarowego kalęba ‘stara, chuda krowa; kobieta otyła’.

Kalec - 1439 od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalecha - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalechowicz - 1559 od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaleciak - 1725 od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kalecik - 1594 od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kaleciński - 1785 od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kaleciok - (Śl) od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kalecki - od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kaleczak - od kaleka ‘człowiek ułomny, niedołężny’.

Kaleczyc - od kaleka ‘człowiek ułomny, niedołężny’.

Kaleczyński - od kaleka ‘człowiek ułomny, niedołężny’.

Kaled - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaleda - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaledzin - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalej - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaleja - 1686 od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalejak - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalejnik - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalek - od kaleka ‘człowiek ułomny, niedołężny’.

Kaleka - 1643 od kaleka ‘człowiek ułomny, niedołężny’.

Kalemba - 1743 od gwarowego kalęba ‘stara, chuda krowa; kobieta otyła’.

Kalembas - od gwarowego kalęba ‘stara, chuda krowa; kobieta otyła’.

Kalembasa - od gwarowego kalęba ‘stara, chuda krowa; kobieta otyła’.

Kalembasiak - od gwarowego kalęba ‘stara, chuda krowa; kobieta otyła’.

Kalembka - od gwarowego kalęba ‘stara, chuda krowa; kobieta otyła’.

Kalembkiewicz - od gwarowego kalęba ‘stara, chuda krowa; kobieta otyła’.

Kalembos - od gwarowego kalęba ‘stara, chuda krowa; kobieta otyła’.

Kalembski - od gwarowego kalęba ‘stara, chuda krowa; kobieta otyła’.

Kalempa - od gwarowego kalęba ‘stara, chuda krowa; kobieta otyła’.

Kalempka - od gwarowego kalęba ‘stara, chuda krowa; kobieta otyła’.

Kalenciak - od gwarowego kałęd ‘brzuch, żoładek’.

Kalenczuk - od gwarowego kałęd ‘brzuch, żoładek’.

Kalenczyk - od gwarowego kałęd ‘brzuch, żoładek’.

Kaleniak - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalenicz - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaleniczak - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaleniczenko - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaleniec - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaleniewicz - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalenik - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalenikowicz - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalenin - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaleniuk - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalenka - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalenkiewicz - 1710 od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalenko - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalenkowiec - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalennik - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalenowski - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalent - od gwarowego kałęd ‘brzuch, żoładek’.

Kaleń - 1442 od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaleńczuk - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaleńczy - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaleńczyk - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaleński - 1399 od nazwy miejscowej Kalina, też Kaleń (częste).

Kaler - 1444 od niemieckiej nazwy osobowej Kaller, ta od średniowysokoniemieckiego kalhart ‘gaduła’.

Kalera - od niemieckiej nazwy osobowej Kaller, ta od średniowysokoniemieckiego kalhart ‘gaduła’.

Kalesa - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalesiński - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaleski - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaless - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalesse - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalesz - 1487 od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalesza - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaleszczyk - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaleszczyński - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaleszewicz - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaleszuk - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaleszyc - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaleszyński - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaleśniak - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaleśnik - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaleśnikow - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaleśnikowicz - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaleśników - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalet - od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kaleta - 1437 od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kaletka - 1483 od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kaletke - od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kaletko - od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kaletnik - 1444 od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kaleton - od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kaletowski - od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kalety - od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kaletyn - od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kaletyniec - od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kaletyński - od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kalewicz - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalęba - 1494 od gwarowego kalęba ‘stara, chuda krowa; kobieta otyła’.

Kalębka - od gwarowego kalęba ‘stara, chuda krowa; kobieta otyła’.

Kalębkiewicz - od gwarowego kalęba ‘stara, chuda krowa; kobieta otyła’.

Kalębów - od gwarowego kalęba ‘stara, chuda krowa; kobieta otyła’.

Kalęda - XIV w. od kolęda ‘pieśń kościelna z okresu Bożego Narodzenia; danina składana Kościołowi’.

Kalf - od niemieckiej nazwy osobowej Kalb, Kalp ,ta od średniowysokoniemieckiego kalf ‘cielę’.

Kalfa - od niemieckiej nazwy osobowej Kalb, Kalp ,ta od średniowysokoniemieckiego kalf ‘cielę’.

Kalfas - od imienia Kajfasz, znanego z Nowego Testamentu. W średniowieczu notowane formy Kaifasz 1302, Kaifa 1302.

Kalff - od niemieckiej nazwy osobowej Kalb, Kalp ,ta od średniowysokoniemieckiego kalf ‘cielę’.

Kali - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalia - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaliak - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalian - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalias - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalibaba - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalibabka - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalibabski - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalibach - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalica - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalich - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalich-Kaliszewski - złożenia brak; Kalich od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; Kaliszewski od nazwy miasta Kalisz lub też od kalić.

Kalichowicz - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaliciak - od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kalicicki - od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kaliciński - 1778 od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kaliciuk - od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kalicki - 1485 od nazwy miejscowej Kalisk (KrW) lub od nazwy miejscowej Kalenice (skierniewickie, gmina Łyszkowice).

Kalicun - od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kalicy - od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kalicz - 1438 od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalicz - od kaleka ‘człowiek ułomny, niedołężny’.

Kaliczak - 1799 od kaleka ‘człowiek ułomny, niedołężny’.

Kaliczak - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaliczek - 1748 od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaliczek - od kaleka ‘człowiek ułomny, niedołężny’.

Kaliczenko - od kaleka ‘człowiek ułomny, niedołężny’.

Kaliczka - od kaleka ‘człowiek ułomny, niedołężny’.

Kaliczkowski - od kaleka ‘człowiek ułomny, niedołężny’.

Kaliczok - (Śl) od kaleka ‘człowiek ułomny, niedołężny’.

Kaliczoł - od kaleka ‘człowiek ułomny, niedołężny’.

Kaliczuk - od kaleka ‘człowiek ułomny, niedołężny’.

Kaliczur - od kaleka ‘człowiek ułomny, niedołężny’.

Kaliczura - od kaleka ‘człowiek ułomny, niedołężny’.

Kaliczyński - od kaleka ‘człowiek ułomny, niedołężny’.

Kalid - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalida - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalidzy - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalig - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaliga - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaligiński - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaligowski - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalik ok. - 1065 od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalika - 1786 od kaleka ‘człowiek ułomny, niedołężny’.

Kalika - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalikowski - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalikowski - od kaleka ‘człowiek ułomny, niedołężny’.

Kaliks - od imienia Kalikst. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Kallistos, to od kallistos ‘bardzo piękny’. W łacinie były dwa warianty tego imienia: Calixtus, Callistus.

Kalikst - od imienia Kalikst. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Kallistos,to od kallistos ‘bardzo piękny’. W łacinie były dwa warianty tego imienia: Calixtus, Callistus.

Kaliksta - od imienia Kalikst. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Kallistos, to od kallistos ‘bardzo piękny’. W łacinie były dwa warianty tego imienia: Calixtus, Callistus.

Kalim - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kalimaga - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kaliman - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kalimański - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kalimaszewski - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kalimąt - 1429 od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalimierczak - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kalimierski - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kalimiuk - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kalimon - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kalimoń - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kalimow - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kalimowicz - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kalimowski - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kalimski - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman,które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kalin - 1449 od kalina ‘gatunek drzewa o czerwonych owocach’.

Kalina - 1407 od kalina ‘gatunek drzewa o czerwonych owocach’.

Kalinców - od kalina ‘gatunek drzewa o czerwonych owocach’.

Kalinczak - od kalina ‘gatunek drzewa o czerwonych owocach’.

Kalinczuk - od kalina ‘gatunek drzewa o czerwonych owocach’.

Kalinecki - od kalina ‘gatunek drzewa o czerwonych owocach’.

Kalinek - od kalina ‘gatunek drzewa o czerwonych owocach’.

Kaliniacz - od kalina ‘gatunek drzewa o czerwonych owocach’.

Kaliniak - od kalina ‘gatunek drzewa o czerwonych owocach’.

Kalinic - od kalina ‘gatunek drzewa o czerwonych owocach’.

Kalinich - od kalina ‘gatunek drzewa o czerwonych owocach’.

Kalinicki - od kalina ‘gatunek drzewa o czerwonych owocach’.

Kalinicz - 1448 od kalina ‘gatunek drzewa o czerwonych owocach’.

Kaliniczenko - od kalina ‘gatunek drzewa o czerwonych owocach’.

Kaliniec - od kalina ‘gatunek drzewa o czerwonych owocach’.

Kaliniecki - od kalina ‘gatunek drzewa o czerwonych owocach’.

Kalinienko - od kalina ‘gatunek drzewa o czerwonych owocach’.

Kaliniewicz - od kalina ‘gatunek drzewa o czerwonych owocach’.

Kaliniewski - od kalina ‘gatunek drzewa o czerwonych owocach’.

Kalinik - od kalina ‘gatunek drzewa o czerwonych owocach’.

Kalinin - od kalina ‘gatunek drzewa o czerwonych owocach’.

Kaliniowski - od kalina ‘gatunek drzewa o czerwonych owocach’.

Kaliniuk - od kalina ‘gatunek drzewa o czerwonych owocach’.

Kalinka - 1480 od kalina ‘gatunek drzewa o czerwonych owocach’.

Kalinke - od kalina ‘gatunek drzewa o czerwonych owocach’.

Kalinkiewicz - od kalina ‘gatunek drzewa o czerwonych owocach’.

Kalinko - od kalina ‘gatunek drzewa o czerwonych owocach’.

Kalinkowicz - od kalina ‘gatunek drzewa o czerwonych owocach’.

Kalinkowski - od kalina ‘gatunek drzewa o czerwonych owocach’.

Kalinoszka - od kalina ‘gatunek drzewa o czerwonych owocach’.

Kalinow - od kalina ‘gatunek drzewa o czerwonych owocach’.

Kalinowicz - od kalina ‘gatunek drzewa o czerwonych owocach’.

Kalinowski - 1400 od nazw miejscowych Kalinów, Kalinowo (częste).

Kalinuszkin - od kalina ‘gatunek drzewa o czerwonych owocach’.

Kalińciak - od kalina ‘gatunek drzewa o czerwonych owocach’.

Kalińczak - od kalina ‘gatunek drzewa o czerwonych owocach’.

Kalińczuk - od kalina ‘gatunek drzewa o czerwonych owocach’.

Kaliński - 1382 od nazwy miejscowej Kalina, też Kaleń (częste).

Kalis - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalisak - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalisch - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalisciak - od imienia Kalikst. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Kallistos, to od kallistos ‘bardzo piękny’. W łacinie były dwa warianty tego imienia: Calixtus, Callistus.

Kalisiak - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalisiewicz - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalisiuk - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaliski - 1398 od nazwy miasta Kalisz lub od kalić.

Kalist - od imienia Kalikst. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Kallistos, to od kallistos ‘bardzo piękny’. W łacinie były dwa warianty tego imienia: Calixtus, Callistus.

Kalista - od imienia Kalikst. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Kallistos, to od kallistos ‘bardzo piękny’. W łacinie były dwa warianty tego imienia: Calixtus, Callistus.

Kalistel - od imienia Kalikst. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Kallistos, to od kallistos ‘bardzo piękny’. W łacinie były dwa warianty tego imienia: Calixtus, Callistus.

Kalisty - 1604 od imienia Kalikst. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Kallistos, to od kallistos ‘bardzo piękny’. W łacinie były dwa warianty tego imienia: Calixtus, Callistus.

Kalistyński - od imienia Kalikst. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Kallistos, to od kallistos ‘bardzo piękny’. W łacinie były dwa warianty tego imienia: Calixtus, Callistus.

Kalisz - 1309 od nazwy miasta Kalisz lub od kalić.

Kalisza - 1743 od nazwy miasta Kalisz lub od kalić.

Kaliszak - od nazwy miasta Kalisz lub od kalić.

Kaliszan - od nazwy miasta Kalisz lub od kalić.

Kaliszanski - od nazwy miejscowej Kaliszany (pilskie, gmina Wągrowiec; tarnobrzeskie, gmina Wojciechowice).

Kaliszański - 1466 od nazwy miejscowej Kaliszany (pilskie, gmina Wągrowiec; tarnobrzeskie, gmina Wojciechowice).

Kaliszcz - od imienia Kalikst. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Kallistos, to od kallistos ‘bardzo piękny’. W łacinie były dwa warianty tego imienia: Calixtus, Callistus.

Kaliszczak - od imienia Kalikst. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Kallistos, to od kallistos ‘bardzo piękny’. W łacinie były dwa warianty tego imienia: Calixtus, Callistus.

Kaliszczak - od nazwy miasta Kalisz lub od kalić.

Kaliszczar - od imienia Kalikst. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Kallistos, to od kallistos ‘bardzo piękny’. W łacinie były dwa warianty tego imienia: Calixtus, Callistus.

Kaliszczok - od imienia Kalikst. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Kallistos, to od kallistos ‘bardzo piękny’. W łacinie były dwa warianty tego imienia: Calixtus, Callistus.

Kaliszczuk - od imienia Kalikst. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Kallistos, to od kallistos ‘bardzo piękny’. W łacinie były dwa warianty tego imienia: Calixtus, Callistus.

Kaliszczuk - od nazwy miasta Kalisz lub od kalić.

Kaliszczyk - od imienia Kalikst. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Kallistos, to od kallistos ‘bardzo piękny’. W łacinie były dwa warianty tego imienia: Calixtus, Callistus.

Kaliszczyk - od nazwy miasta Kalisz lub od kalić.

Kaliszczyński - od imienia Kalikst. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Kallistos, to od kallistos ‘bardzo piękny’. W łacinie były dwa warianty tego imienia: Calixtus, Callistus.

Kaliszek - 1362 od nazwy miasta Kalisz lub od kalić.

Kaliszenko - od nazwy miasta Kalisz lub od kalić.

Kaliszeński - 1447 od nazwy miejscowej Kaliszany (pilskie, gmina Wągrowiec; tarnobrzeskie, gmina Wojciechowice).

Kaliszer - (forma zgermanizowana) od nazwy miasta Kalisz lub od kalić.

Kaliszewicz - od nazwy miasta Kalisz lub od kalić.

Kalisz-Friedrich - zlożenia brak; Kalisz 1309 od nazwy miasta Kalisz lub od kalić; Friedrich od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Kaliszka - od nazwy miasta Kalisz lub od kalić.

Kalisz-Kalisiak - złożenia brak; Kalisz 1309 od nazwy miasta Kalisz lub od kalić; Kalisiak od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaliszkiewicz - od nazwy miasta Kalisz lub od kalić.

Kaliszko - od nazwy miasta Kalisz lub od kalić.

Kaliszkowski - 1413 od nazwy miejscowej Kaliszkowice (kaliskie, gmina Sieroszewice).

Kaliszok - (Śl) od nazwy miasta Kalisz lub od kalić.

Kaliszowski - od miasta Kalisz lub od kalić.

Kaliszuk - od nazwy miasta Kalisz lub od kalić.

Kaliszuk-Stankowiak - złożenia brak; Kaliszuk od nazwy miasta Kalisz lub od kalić; Stankowiak od imion złożonych typu Stanisław, Stanimir, też od stanąć.
Nazywam się Katarzyna Kaliszuk-Stankowiak i z tego, co ja wiem - pochodzi on od staropolskiego słowa kał, kalisko tzn. teren podmokły, bagno.
I tak jak Poleszuk to ten, co mieszka na Polesiu, to Kaliszuk to ten, co mieszka na bagnach.
Podobnie z miejscowościami - wszystkie o nazwach typu kałek czy kaliszki przynajmniej kiedyś znajdowały się na lub w pobliżu terenów podmokłych.
Katarzyna Kaliszuk


Kaliszyk - od nazwy miasta Kalisz lub od kalić.

Kaliszyn - od nazwy miasta Kalisz lub od kalić.

Kaliszyński - 1398 od nazwy miejscowej Kaliszany (pilskie, gmina Wągrowiec; tarnobrzeskie, gmina Wojciechowice).

Kaliś - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaliściak - od imienia Kalikst. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia greckiego Kallistos, to od kallistos ‘bardzo piękny’. W łacinie były dwa warianty tego imienia: Calixtus, Callistus.

Kalita - 1475 od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kalita-Babis - zlożenia brak; Kalita 1475 od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’; Babis od baba ‘kobieta; babka’.

Kalitan - od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kalitczuk - od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kalitek - od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kalitiuk - od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kalitka - 1475 od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kalitkiewicz - od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kalitko - od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kalitkowski - od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kalito - od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kaliton - od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kalitowicz - od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kalitowski - od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kalitta - od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kalityn - od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kalityński - od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kaliwoda - 1695 od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaliwodka - 1707 od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalk - od niemieckiej nazwy osobowej Kalk, ta od średniowysokoniemieckiego kalc ‘wapno’.

Kalka - od niemieckiej nazwy osobowej Kalk, ta od średniowysokoniemieckiego kalc ‘wapno’.

Kalkanista - 1626 od gwarowego kankanista ‘ten, co pompuje powietrze do miechów organów; kalikant’. Kalka-Przemorski złożenia brak; Kalka od niemieckiej nazwy osobowej Kalk, ta od średniowysokoniemieckiego kalc ‘wapno’; Przemorski od przymorze ‘miejsce przy morzu’, przymorski ‘nadmorski’ lub też od nazwy miejscowej Przymorze (liczne).

Kalkarz - 1568 od niemieckiej nazwy osobowej Kalk, ta od średniowysokoniemieckiego kalc ‘wapno’; od niemieckiej nazwy osobowej Kalker.

Kalke - od niemieckiej nazwy osobowej Kalk, ta od średniowysokoniemieckiego kalc ‘wapno’.

Kalkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Kalk, ta od średniowysokoniemieckiego kalc ‘wapno’.

Kalko - od niemieckiej nazwy osobowej Kalk, ta od średniowysokoniemieckiego kalc ‘wapno’.

Kalkoczak - od niemieckiej nazwy osobowej Kalk, ta od średniowysokoniemieckiego kalc ‘wapno’.

Kalkof - od niemieckiej nazwy osobowej Kalk, ta od średniowysokoniemieckiego kalc ‘wapno’.

Kalkowski - 1711 od niemieckiej nazwy osobowej Kalk, ta od średniowysokoniemieckiego kalc ‘wapno’.

Kalkus - od niemieckiej nazwy osobowej Kalk, ta od średniowysokoniemieckiego kalc ‘wapno’.

Kalkusiński - od niemieckiej nazwy osobowej Kalk, ta od średniowysokoniemieckiego kalc ‘wapno’.

Kall - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kall - od niemieckiej nazwy osobowej Kall.

Kalla - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalla - od niemieckiej nazwy osobowej Kall.

Kallas - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kallas - od niemieckiej nazwy osobowej Kall.

Kallbach - od niemieckiej nazwy osobowej Kallenbach, ta od nazwy miejscowej Kallenbach.

Kallewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Kall.

Kallik - od niemieckiej nazwy osobowej Kall.

Kallista - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kallo - od niemieckiej nazwy osobowej Kall.

Kalloch - od niemieckiej nazwy osobowej Kall.

Kallus - od niemieckiej nazwy osobowej Kall.

Kalm - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kalma - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kalmaga - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kalman - 1406 w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kalmann - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kalmanowicz - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kalmanowski - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kalmas - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kalmasiak - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kalmaszek - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kalmen - 1385 w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kalmon - 1469 w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kalmonowicz - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kalmus - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kalna - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalnich - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalnicki - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalnik - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalnisz - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalniuk - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalnochoscski - 1457 od nazwy miejscowej Kanafosty, dawniej Kalnachwosty, Kalnafosty (KrW).

Kalnochowski - 1493 od nazwy miejscowej Kanafosty, dawniej Kalnachwosty, Kalnafosty (KrW).

Kalnochwoscki - 1489 od nazwy miejscowej Kanafosty, dawniej Kalnachwosty, Kalnafosty (KrW).

Kalnofotski - 1483 od nazwy miejscowej Kanafosty, dawniej Kalnachwosty, Kalnafosty (KrW).

Kalnow - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalnuk - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalnus - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalny - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalo - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaloch - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalochnik - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalok - (Śl) od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalos - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalosiński - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaloski - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalosz - 1743 od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kalosza - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalota - od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kalotka - od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kalp - od niemieckiej nazwy osobowej Kalb, Kalp ,ta od średniowysokoniemieckiego kalf ‘cielę’.

Kalpa - od niemieckiej nazwy osobowej Kalb, Kalp ,ta od średniowysokoniemieckiego kalf ‘cielę’.

Kalpacz - od niemieckiej nazwy osobowej Kalb, Kalp ,ta od średniowysokoniemieckiego kalf ‘cielę’.

Kalpak - od niemieckiej nazwy osobowej Kalb, Kalp ,ta od średniowysokoniemieckiego kalf ‘cielę’.

Kalpas - od niemieckiej nazwy osobowej Kalb, Kalp ,ta od średniowysokoniemieckiego kalf ‘cielę’.

Kalpiński - od niemieckiej nazwy osobowej Kalb, Kalp ,ta od średniowysokoniemieckiego kalf ‘cielę’.

Kalski - 1393 od nie istniejącej już wsi Kał (radomskie).

Kalt - od niemieckich nazw osobowych Kalt, Kald, te od apelatywu kalt ‘zimny’.

Kalta - od niemieckich nazw osobowych Kalt, Kald, te od apelatywu kalt ‘zimny’.

Kaltbach - od niemieckich nazw osobowych Kalt, Kald, te od apelatywu kalt ‘zimny’.

Kaltenbach - od niemieckich nazw osobowych Kalt, Kald, te od apelatywu kalt ‘zimny’.

Kaltenbek - od niemieckich nazw osobowych Kalt, Kald, te od apelatywu kalt ‘zimny’.

Kaltenberg - od niemieckich nazw osobowych Kalt, Kald, te od apelatywu kalt ‘zimny’.

Kaltenbergh - od niemieckich nazw osobowych Kalt, Kald, te od apelatywu kalt ‘zimny’.

Kalter - od niemieckich nazw osobowych Kalt, Kald, te od apelatywu kalt ‘zimny’.

Kaltermann - od niemieckich nazw osobowych Kalt, Kald, te od apelatywu kalt ‘zimny’.

Kaltkiewicz - od niemieckich nazw osobowych Kalt, Kald, te od apelatywu kalt ‘zimny’.

Kaltur - od niemieckich nazw osobowych Kalt, Kald, te od apelatywu kalt ‘zimny’.

Kaltys - od niemieckich nazw osobowych Kalt, Kald, te od apelatywu kalt ‘zimny’.

Kaluba - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalubek - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalubko - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaluch - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaluchiewicz - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaluga - od gwarowego kaługa, kaluga ‘kałuża’.

Kalugin - od gwarowego kaługa, kaluga ‘kałuża’.

Kaluk - od gwarowego kaługa, kaluga ‘kałuża’.

Kalukiewicz - od gwarowego kaługa, kaluga ‘kałuża’.

Kalukin - od gwarowego kaługa, kaluga ‘kałuża’.

Kalun - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalus - 1532 od czeskich nazw osobowych Kalus, Kalaus, ta od kalous ‘sowa uszata’.

Kalus - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalusek - 1601 od czeskich nazw osobowych Kalus, Kalaus, ta od kalous ‘sowa uszata’.

Kalusek - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalusiński - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaluski - 1712 od czeskich nazw osobowych Kalus, Kalaus, ta od kalous ‘sowa uszata’.

Kaluski - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalusok - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalusz - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalusza - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaluszewicz - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaluszewski - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaluszka - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaluszkiewicz - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaluszko - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaluś - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaluta - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalutycz - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kaluza - od kałuża.

Kaluzin - od kałuża.

Kaluziński - od kałuża.

Kaluzka - od kałuża.

Kaluzna - od kałuża.

Kaluzniak - od kałuża.

Kaluzny - od kałuża.

Kaluźna - od kałuża.

Kaluźniak - od kałuża.

Kaluźny - od kałuża.

Kaluża - od kałuża.

Kalużna - od kałuża.

Kalużniak - od kałuża.

Kalużnik - od kałuża.

Kalużny - od kałuża.

Kalużyński - od kałuża.

Kalwa - od łacińskiego calva ‘czaszka’, też od nazwy miejscowej Kalwa (elbląskie, gmina Stary Targ).

Kalwak - od łacińskiego calva ‘czaszka’, też od nazwy miejscowej Kalwa (elbląskie, gmina Stary Targ).

Kalwala - od łacińskiego calva ‘czaszka’, też od nazwy miejscowej Kalwa (elbląskie, gmina Stary Targ).

Kalwar - od kalwaria ‘cykl obrazów przedstawiających sceny Męki Pańskiej’ lub też od nazwy miejscowej Kalwaria.

Kalwara - od kalwaria ‘cykl obrazów przedstawiających sceny Męki Pańskiej’ lub też od nazwy miejscowej Kalwaria.

Kalwarczyk - od kalwaria ‘cykl obrazów przedstawiających sceny Męki Pańskiej’ lub też od nazwy miejscowej Kalwaria.

Kalwaria - od kalwaria ‘cykl obrazów przedstawiających sceny Męki Pańskiej’ lub też od nazwy miejscowej Kalwaria.

Kalwarowski - od kalwaria ‘cykl obrazów przedstawiających sceny Męki Pańskiej’ lub też od nazwy miejscowej Kalwaria.

Kalwarski - od kalwaria ‘cykl obrazów przedstawiających sceny Męki Pańskiej’ lub też od nazwy miejscowej Kalwaria.

Kalwary - od kalwaria ‘cykl obrazów przedstawiających sceny Męki Pańskiej’ lub też od nazwy miejscowej Kalwaria.

Kalwaryjski - od kalwaria ‘cykl obrazów przedstawiających sceny Męki Pańskiej’ lub też od nazwy miejscowej Kalwaria.

Kalwas - od łacińskiego calva ‘czaszka’, też od nazwy miejscowej Kalwa (elbląskie, gmina Stary Targ).

Kalwasiński - od łacińskiego calva ‘czaszka’, też od nazwy miejscowej Kalwa (elbląskie, gmina Stary Targ).

Kalwaszewski - od łacińskiego calva ‘czaszka’, też od nazwy miejscowej Kalwa (elbląskie, gmina Stary Targ).

Kalwaś - od łacińskiego calva ‘czaszka’, też od nazwy miejscowej Kalwa (elbląskie, gmina Stary Targ).

Kalwicz - od łacińskiego calva ‘czaszka’, też od nazwy miejscowej Kalwa (elbląskie, gmina Stary Targ).

Kalwig - od łacińskiego calva ‘czaszka’, też od nazwy miejscowej Kalwa (elbląskie, gmina Stary Targ).

Kalwik - od łacińskiego calva ‘czaszka’, też od nazwy miejscowej Kalwa (elbląskie, gmina Stary Targ).

Kalwina - od kalwin ‘wyznawca kalwinizmu’, dawniej też ‘niedowiarek, bezbożnik’.

Kalwinek - od kalwin ‘wyznawca kalwinizmu’, dawniej też ‘niedowiarek, bezbożnik’.

Kalwiniak - od kalwin ‘wyznawca kalwinizmu’, dawniej też ‘niedowiarek, bezbożnik’.

Kalwinicki - od kalwin ‘wyznawca kalwinizmu’, dawniej też ‘niedowiarek, bezbożnik’.

Kalwinowski - od kalwin ‘wyznawca kalwinizmu’, dawniej też ‘niedowiarek, bezbożnik’.

Kalwiński - 1769

Kalwoda - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kalyciak - od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kalyciok - (Śl) od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kalyta - od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kalytta - od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kał - 1445 od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kała - 1622 od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałabania - od gwarowego kałabania, kałabunia ‘osoba otyła’.

Kałabanko - od gwarowego kałabania, kałabunia ‘osoba otyła’.

Kałabanowski - od gwarowego kałabania, kałabunia ‘osoba otyła’.

Kałabańko - od gwarowego kałabania, kałabunia ‘osoba otyła’.

Kałabin - od karabin ‘ręczna broń palna’.

Kałabis - od gwarowego kałabania, kałabunia ‘osoba otyła’.

Kałabuch - od gwarowego kałabania, kałabunia ‘osoba otyła’.

Kałabuk - od gwarowego kałabania, kałabunia ‘osoba otyła’.

Kałabun - od gwarowego kałabania, kałabunia ‘osoba otyła’.

Kałabunowski - od gwarowego kałabania, kałabunia ‘osoba otyła’.

Kałabuń - od gwarowego kałabania, kałabunia ‘osoba otyła’.

Kałabuński - od gwarowego kałabania, kałabunia ‘osoba otyła’.

Kałach - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałacz - 1413 od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałaczak - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałaczek - 1475 od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałaczów - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałaczuch - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałaczuk - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałaczyk - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałaczyński - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałaf - od rumuńskiego kalapód ‘kopyto szewskie’, calafat ‘pakuły’.

Kałafatiuk - od rumuńskiego kalapód ‘kopyto szewskie’, calafat ‘pakuły’.

Kałafatnik - od rumuńskiego kalapód ‘kopyto szewskie’, calafat ‘pakuły’.

Kałafiatiuk - od rumuńskiego kalapód ‘kopyto szewskie’, calafat ‘pakuły’.

Kałafuciak - 1724 od rumuńskiego kalapód ‘kopyto szewskie’, calafat ‘pakuły’.

Kałafut - 1780 od rumuńskiego kalapód ‘kopyto szewskie’, calafat ‘pakuły’.

Kałak - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałakajło - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałakowski - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałamaj - od nazwy miejscowej Kołomyja (miasto, KrW; wieś, łomżyńskie, gmina Rutki).

Kałamaja - od nazwy miejscowej Kołomyja (miasto, KrW; wieś, łomżyńskie, gmina Rutki).

Kałamajka - od nazwy miejscowej Kołomyja (miasto, KrW; wieś, łomżyńskie, gmina Rutki).

Kałamajko - od nazwy miejscowej Kołomyja (miasto, KrW; wieś, łomżyńskie, gmina Rutki).

Kałamajski - od nazwy miejscowej Kołomyja (miasto, KrW; wieś, łomżyńskie, gmina Rutki).

Kałamaniak - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kałamaniuk - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kałamański - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kałamar - od kałamarz ‘naczynie na atrament’.

Kałamarski - od kałamarz ‘naczynie na atrament’.

Kałamarz - 1748 od kałamarz ‘naczynie na atrament’.

Kałamaski - od kałamarz ‘naczynie na atrament’.

Kałamasz - od kałamarz ‘naczynie na atrament’.

Kałamażnik - od kałamarz ‘naczynie na atrament’.

Kałamej - od nazwy miejscowej Kołomyja (miasto, KrW; wieś, łomżyńskie, gmina Rutki).

Kałameja - od nazwy miejscowej Kołomyja (miasto, KrW; wieś, łomżyńskie, gmina Rutki).

Kałamejka - od nazwy miejscowej Kołomyja (miasto, KrW; wieś, łomżyńskie, gmina Rutki).

Kałamiajski - od nazwy miejscowej Kołomyja (miasto, KrW; wieś, łomżyńskie, gmina Rutki).

Kałamoniak - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kałamorz - od kałamarz ‘naczynie na atrament’.

Kałan - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kałandyk - od gwarowego kałęd ‘brzuch, żoładek’.

Kałandzewicz - od gwarowego kałęd ‘brzuch, żoładek’.

Kałandziak - od gwarowego kałęd ‘brzuch, żoładek’.

Kałaniuk - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kałanowski - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kałań - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’.

Kałańdziak - od gwarowego kałęd ‘brzuch, żoładek’.

Kałapacki - zapewne od gwarowego kałap ‘lichy kapelusz’.

Kałapacz - zapewne od gwarowego kałap ‘lichy kapelusz’.

Kałapiński - zapewne od gwarowego kałap ‘lichy kapelusz’.

Kałapiszczak - zapewne od gwarowego kałap ‘lichy kapelusz’.

Kałapski - zapewne od gwarowego kałap ‘lichy kapelusz’.

Kałapun - zapewne od gwarowego kałap ‘lichy kapelusz’.

Kałapuń - zapewne od gwarowego kałap ‘lichy kapelusz’.

Kałapus - zapewne od gwarowego kałap ‘lichy kapelusz’.

Kałapuś - zapewne od gwarowego kałap ‘lichy kapelusz’.

Kałaput - 1722 od rumuńskiego kalapód ‘kopyto szewskie’, calafat ‘pakuły’.

Kałas - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałasa - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałasiewicz - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałaska, m. - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałasz - 1680 od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałasza - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałasznik - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałasznikow - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałaszyński - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałaś - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałaśnik - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lubzwierzęce; błoto, brud’.

Kałat - od kołatać, dawniej też kolotać, z gwarowego kołatać ‘stukać, pukać’.

Kałata - od kołatać, dawniej też kolotać, z gwarowego kołatać ‘stukać, pukać’.

Kałataluk - od kołatać, dawniej też kolotać, z gwarowego kołatać ‘stukać, pukać’.

Kałatuch - od kołatać, dawniej też kolotać, z gwarowego kołatać ‘stukać, pukać’.

Kałądek - od gwarowego kałątek, kałądek ‘twardy kał, bobek’.

Kałądkiewicz - od gwarowego kałątek, kałądek ‘twardy kał, bobek’.

Kałątek - od gwarowego kałątek, kałądek ‘twardy kał, bobek’.

Kałątkowski - od gwarowego kałątek, kałądek ‘twardy kał, bobek’.

Kałbanowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Kalb, Kalp ,ta od średniowysokoniemieckiego kalf ‘cielę’.

Kałbarczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Kalb, Kalp ,ta od średniowysokoniemieckiego kalf ‘cielę’.

Kałbasz - od niemieckiej nazwy osobowej Kalb, Kalp ,ta od średniowysokoniemieckiego kalf ‘cielę’.

Kałbiński - od niemieckiej nazwy osobowej Kalb, Kalp ,ta od średniowysokoniemieckiego kalf ‘cielę’.

Kałbuk - od niemieckiej nazwy osobowej Kalb, Kalp ,ta od średniowysokoniemieckiego kalf ‘cielę’.

Kałbukowski - od niemieckiej nazwy osobowej Kalb, Kalp ,ta od średniowysokoniemieckiego kalf ‘cielę’.

Kałbus - od niemieckiej nazwy osobowej Kalb, Kalp ,ta od średniowysokoniemieckiego kalf ‘cielę’.

Kałc - od niemieckiej nazwy osobowej Kalz, ta od średniowysokoniemieckiego kalzen, kelzen ‘wrzeszczeć’, także ‘chełpić się’.

Kałcewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Kalz, ta od średniowysokoniemieckiego kalzen, kelzen ‘wrzeszczeć’, także ‘chełpić się’.

Kałciuk - od niemieckiej nazwy osobowej Kalz, ta od średniowysokoniemieckiego kalzen, kelzen ‘wrzeszczeć’, także ‘chełpić się’.

Kałcz - od niemieckiej nazwy osobowej Kalz, ta od średniowysokoniemieckiego kalzen, kelzen ‘wrzeszczeć’, także ‘chełpić się’.

Kałczak - od niemieckiej nazwy osobowej Kalz, ta od średniowysokoniemieckiego kalzen, kelzen ‘wrzeszczeć’, także ‘chełpić się’.

Kałczew - od niemieckiej nazwy osobowej Kalz, ta od średniowysokoniemieckiego kalzen, kelzen ‘wrzeszczeć’, także ‘chełpić się’.

Kałczewiak - od niemieckiej nazwy osobowej Kalz, ta od średniowysokoniemieckiego kalzen, kelzen ‘wrzeszczeć’, także ‘chełpić się’.

Kałczewski - od niemieckiej nazwy osobowej Kalz, ta od średniowysokoniemieckiego kalzen, kelzen ‘wrzeszczeć’, także ‘chełpić się’.

Kałczor - od niemieckiej nazwy osobowej Kalz, ta od średniowysokoniemieckiego kalzen, kelzen ‘wrzeszczeć’, także ‘chełpić się’.

Kałczuga - od niemieckiej nazwy osobowej Kalz, ta od średniowysokoniemieckiego kalzen, kelzen ‘wrzeszczeć’, także ‘chełpić się’.

Kałczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Kalz, ta od średniowysokoniemieckiego kalzen, kelzen ‘wrzeszczeć’, także ‘chełpić się’.

Kałd - od niemieckich nazw osobowych Kalt, Kald, te od apelatywu kalt ‘zimny’.

Kałda - od niemieckich nazw osobowych Kalt, Kald, te od apelatywu kalt ‘zimny’.

Kałdan - od niemieckich nazw osobowych Kalt, Kald, te od apelatywu kalt ‘zimny’.

Kałdanek - od niemieckich nazw osobowych Kalt, Kald, te od apelatywu kalt ‘zimny’.

Kałdański - od niemieckich nazw osobowych Kalt, Kald, te od apelatywu kalt ‘zimny’.

Kałdasz - od niemieckich nazw osobowych Kalt, Kald, te od apelatywu kalt ‘zimny’.

Kałder - 1580 od niemieckiej nazwy osobowej Kalder, ta od nazwy miejscowej Kalden.

Kałdoch - od niemieckich nazw osobowych Kalt, Kald, te od apelatywu kalt ‘zimny’.

Kałdon - 1503 od kałdun żartobliwie ‘brzuch, żołądek’.

Kałdonek - od kałdun żartobliwie ‘brzuch, żołądek’.

Kałdoń - od kałdun żartobliwie ‘brzuch, żołądek’.

Kałdończyk - 1628 od kałdun żartobliwie ‘brzuch, żołądek’.

Kałdoński - od kałdun żartobliwie ‘brzuch, żołądek’.

Kałdos - od niemieckich nazw osobowych Kalt, Kald, te od apelatywu kalt ‘zimny’.

Kałdowski - 1622 od nazwy miejscowej Kałdowo (elbląskie, gmina Malbork).

Kałdun - 1346 od kałdun żartobliwie ‘brzuch, żołądek’.

Kałdunek - 1521 od kałdun żartobliwie ‘brzuch, żołądek’.

Kałduń - od kałdun żartobliwie ‘brzuch, żołądek’.

Kałduński - od kałdun żartobliwie ‘brzuch, żołądek’.

Kałdus - od niemieckich nazw osobowych Kalt, Kald, te od apelatywu kalt ‘zimny’.

Kałduś - od niemieckich nazw osobowych Kalt, Kald, te od apelatywu kalt ‘zimny’.

Kałdyk - od niemieckich nazw osobowych Kalt, Kald, te od apelatywu kalt ‘zimny’.

Kałdykowski - od niemieckich nazw osobowych Kalt, Kald, te od apelatywu kalt ‘zimny’.

Kałek - 1298 od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałemba - od gwarowego kalęba ‘stara, chuda krowa; kobieta otyła’.

Kałembasiak - od gwarowego kalęba ‘stara, chuda krowa; kobieta otyła’.

Kałembaszak - od gwarowego kalęba ‘stara, chuda krowa; kobieta otyła’.

Kałembosiak - od gwarowego kalęba ‘stara, chuda krowa; kobieta otyła’.

Kałębas - od gwarowego kalęba ‘stara, chuda krowa; kobieta otyła’.

Kałębasiak - od gwarowego kalęba ‘stara, chuda krowa; kobieta otyła’.

Kałębski - od gwarowego kalęba ‘stara, chuda krowa; kobieta otyła’.

Kałęcki - 1526 od nazwy miejscowej Kałęczyn (kilka wsi).

Kałęd - od gwarowego kałęd ‘brzuch, żoładek’.

Kałęda - od gwarowego kałęd ‘brzuch, żoładek’.

Kałędek - od gwarowego kałęd ‘brzuch, żoładek’.

Kałędkiewicz - od gwarowego kałęd ‘brzuch, żoładek’.

Kałędkowski - od gwarowego kałęd ‘brzuch, żoładek’.

Kałędowski - od gwarowego kałęd ‘brzuch, żoładek’.

Kałętek - od gwarowego kałęd ‘brzuch, żoładek’.

Kałętkiewicz - od gwarowego kałęd ‘brzuch, żoładek’.

Kałętkowski - od gwarowego kałęd ‘brzuch, żoładek’.

Kałężna - od kałuża.

Kałężny - od kałuża.

Kałk - od niemieckiej nazwy osobowej Kalk, ta od średniowysokoniemieckiego kalc ‘wapno’.

Kałka - 1616 od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałka - od niemieckiej nazwy osobowej Kalk, ta od średniowysokoniemieckiego kalc ‘wapno’.

Kałkiel - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałkiel - od niemieckiej nazwy osobowej Kalk, ta od średniowysokoniemieckiego kalc ‘wapno’.

Kałkiewicz - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Kalk, ta od średniowysokoniemieckiego kalc ‘wapno’.

Kałko - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałko - od niemieckiej nazwy osobowej Kalk, ta od średniowysokoniemieckiego kalc ‘wapno’.

Kałkon - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałkon - od niemieckiej nazwy osobowej Kalk, ta od średniowysokoniemieckiego kalc ‘wapno’.

Kałkoń - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałkoń - od niemieckiej nazwy osobowej Kalk, ta od średniowysokoniemieckiego kalc ‘wapno’.

Kałkoński - od niemieckiej nazwy osobowej Kalk, ta od średniowysokoniemieckiego kalc ‘wapno’.

Kałkowiec - od niemieckiej nazwy osobowej Kalk, ta od średniowysokoniemieckiego kalc ‘wapno’.

Kałkowski - 1420 od nazwy miejscowej Kałków (Młp), Kałki (ciechanowskie, gmina Ojrzeń).

Kałkowski - od niemieckiej nazwy osobowej Kalk, ta od średniowysokoniemieckiego kalc ‘wapno’.

Kałkucin - od niemieckiej nazwy osobowej Kalk, ta od średniowysokoniemieckiego kalc ‘wapno’.

Kałkuciński - od niemieckiej nazwy osobowej Kalk, ta od średniowysokoniemieckiego kalc ‘wapno’.

Kałkucki - od niemieckiej nazwy osobowej Kalk, ta od średniowysokoniemieckiego kalc ‘wapno’.

Kałkun - od niemieckiej nazwy osobowej Kalk, ta od średniowysokoniemieckiego kalc ‘wapno’.

Kałkus - od niemieckiej nazwy osobowej Kalk, ta od średniowysokoniemieckiego kalc ‘wapno’.

Kałkusiński - od niemieckiej nazwy osobowej Kalk, ta od średniowysokoniemieckiego kalc ‘wapno’.

Kałkuski - od niemieckiej nazwy osobowej Kalk, ta od średniowysokoniemieckiego kalc ‘wapno’.

Kałła - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałłas - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałm - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kałma - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kałmin - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kałmucki - od Kałmuk ‘członek jednego z plemion mongolskich’, też kałmuk ‘krępy koń stepowy używany przez Kałmuków’.

Kałmuczak - od Kałmuk ‘członek jednego z plemion mongolskich’, też kałmuk ‘krępy koń stepowy używany przez Kałmuków’.

Kałmuczek - od Kałmuk ‘członek jednego z plemion mongolskich’, też kałmuk ‘krępy koń stepowy używany przez Kałmuków’.

Kałmuczyn - od Kałmuk ‘członek jednego z plemion mongolskich’, też kałmuk ‘krępy koń stepowy używany przez Kałmuków’.

Kałmuk - od Kałmuk ‘członek jednego z plemion mongolskich’, też kałmuk ‘krępy koń stepowy używany przez Kałmuków’.

Kałmyk - od Kałmuk ‘członek jednego z plemion mongolskich’, też kałmuk ‘krępy koń stepowy używany przez Kałmuków’.

Kałmykow - od Kałmuk ‘członek jednego z plemion mongolskich’, też kałmuk ‘krępy koń stepowy używany przez Kałmuków’.

Kałmykowicz - od Kałmuk ‘członek jednego z plemion mongolskich’, też kałmuk ‘krępy koń stepowy używany przez Kałmuków’.

Kałmykowski - od Kałmuk ‘członek jednego z plemion mongolskich’, też kałmuk ‘krępy koń stepowy używany przez Kałmuków’.

Kałmyków - od Kałmuk ‘członek jednego z plemion mongolskich’, też kałmuk ‘krępy koń stepowy używany przez Kałmuków’.

Kałos - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałosza - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałoszkin - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałoszyc - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałoszycz - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałoszyn - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałowczyk - 1542 od nazwy miejscowej Kały (część Łodzi, dz. Bałuty).

Kałowicz - 1380 od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałowski - 1386 od nazwy miejscowej Kały (część Łodzi, dz. Bałuty).

Kałowszczyk - 1553 od nazwy miejscowej Kały (część Łodzi, dz. Bałuty).

Kałowy - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałpiw - od niemieckiej nazwy osobowej Kalb, Kalp ,ta od średniowysokoniemieckiego kalf ‘cielę’.

Kałpokiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Kalb, Kalp ,ta od średniowysokoniemieckiego kalf ‘cielę’.

Kałpon - od niemieckiej nazwy osobowej Kalb, Kalp ,ta od średniowysokoniemieckiego kalf ‘cielę’.

Kałpowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Kalb, Kalp ,ta od średniowysokoniemieckiego kalf ‘cielę’.

Kałpowski - od niemieckiej nazwy osobowej Kalb, Kalp ,ta od średniowysokoniemieckiego kalf ‘cielę’.

Kałput - od niemieckiej nazwy osobowej Kalb, Kalp ,ta od średniowysokoniemieckiego kalf ‘cielę’.

Kałtan - od kołton ‘włosy skręcone, kudły, kłaki’, też ‘rodzaj choroby’.

Kałton - od kołton ‘włosy skręcone, kudły, kłaki’, też ‘rodzaj choroby’.

Kałtoński - od kołton ‘włosy skręcone, kudły, kłaki’, też ‘rodzaj choroby’.

Kałtun - od kołton ‘włosy skręcone, kudły, kłaki’, też ‘rodzaj choroby’.

Kałtuniak - od kołton ‘włosy skręcone, kudły, kłaki’, też ‘rodzaj choroby’.

Kałtunowicz - od kołton ‘włosy skręcone, kudły, kłaki’, też ‘rodzaj choroby’.

Kałuba - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałubiński - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałuc - od gwarowego kaługa, kaluga ‘kałuża’.

Kałuch - od gwarowego kaługa, kaluga ‘kałuża’.

Kałucki - od gwarowego kaługa, kaluga ‘kałuża’.

Kałuda - 1743 od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałudow - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałudziński - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałudzki - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kaługa - od gwarowego kaługa, kaluga ‘kałuża’.

Kałurza - od kałuża.

Kałurzna - od kałuża.

Kałurzny - od kałuża.

Kałurzyński - od kałuża.

Kałus - 1566 od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałus - 1706 od czeskich nazw osobowych Kalus, Kalaus, ta od kalous ‘sowa uszata’.

Kałusek - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałusiak - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałusiewicz - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałusik - 1679 od czeskich nazw osobowych Kalus, Kalaus, ta od kalous ‘sowa uszata’.

Kałusiński - od nazwy miejscowej Kałuszyn (Maz).

Kałuska, m. - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałuski - 1539 od nazwy miejscowej Kałuszyn (Maz).

Kałusowski - 1521 od nazw miejscowych Kałusów, Kałuszów (KrW).

Kałuszczyk - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałuszek - 1680 od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałuszewski - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałuszewski - od nazw miejscowych Kałusów, Kałuszów (KrW).

Kałuszka - XV w. od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałuszkiewicz - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałuszkin - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałuszko - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałuszowski - od nazw miejscowych Kałusów, Kałuszów (KrW).

Kałuszyn - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałuszynek - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałuszyński - od nazwy miejscowej Kałuszyn (Maz).

Kałuś - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałuz - od kałuża.

Kałuza - od kałuża.

Kałuziak - od kałuża.

Kałuzieński - od kałuża.

Kałuzika - od kałuża.

Kałuziński - 1693 od kałuża.

Kałuzka - od kałuża.

Kałuzna - od kałuża.

Kałuzniak - od kałuża.

Kałuzny - od kałuża.

Kałuzski - od kałuża.

Kałuzyński - od kałuża.

Kałuźna - od kałuża.

Kałuźniacki - od kałuża.

Kałuźniak - od kałuża.

Kałuźnik - od kałuża.

Kałuźny - od kałuża.

Kałuż - od kałuża.

Kałuża - 1544 od kałuża.

Kałużak - 1784 od kałuża.

Kałuża-Wierzchosławski - złożenia brak; Kałuża 1544 od kałuża; Wierzchosławski od nazwy miejscowej Wierzchosławice (kilka wsi).

Kałużek - od kałuża.

Kałużenko - od kałuża.

Kałużewicz - od kałuża.

Kałużewski - od kałuża.

Kałużka - 1618 od kałuża.

Kałużko - od kałuża.

Kałużna - od kałuża; od kałużny ‘mieszkający nad kałużą’.

Kałużniacki - od kałuża.

Kałużniak - od kałuża.

Kałużnik - 1608 od kałuża.

Kałużniok - (Śl) od kałuża.

Kałużny - 1614 od kałuża; od kałużny ‘mieszkający nad kałużą’.

Kałużowski - od kałuża.

Kałużycki - od kałuża.

Kałużyn - od kałuża.

Kałużyński - 1698 od kałuża.

Kałwa - 1487 od łacińskiego calva ‘czaszka’, też od nazwy miejscowej Kalwa (elbląskie, gmina Stary Targ).

Kałwach - od łacińskiego calva ‘czaszka’, też od nazwy miejscowej Kalwa (elbląskie, gmina Stary Targ).

Kałwaczew - od łacińskiego calva ‘czaszka’, też od nazwy miejscowej Kalwa (elbląskie, gmina Stary Targ).

Kałwajtys - od łacińskiego calva ‘czaszka’, też od nazwy miejscowej Kalwa (elbląskie, gmina Stary Targ).

Kałwak - od łacińskiego calva ‘czaszka’, też od nazwy miejscowej Kalwa (elbląskie, gmina Stary Targ).

Kałwiński - od łacińskiego calva ‘czaszka’, też od nazwy miejscowej Kalwa (elbląskie, gmina Stary Targ).

Kałyga - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałyk - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałym - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kałymon - w języku polskim pomieszaniu uległy nazwy osobowej Kalman, Kalemon, Kalimon, Kolman, które genetycznie mogły być związane z niemieckimi Kalmann, Kohlman, węgierską Kolman.

Kałyn - od kalina ‘gatunek drzewa o czerwonych owocach’.

Kałyna - od kalina ‘gatunek drzewa o czerwonych owocach’.

Kałynczak - od kalina ‘gatunek drzewa o czerwonych owocach’.

Kałyniak - od kalina ‘gatunek drzewa o czerwonych owocach’.

Kałyniuk - od kalina ‘gatunek drzewa o czerwonych owocach’.

Kałyńczak - od kalina ‘gatunek drzewa o czerwonych owocach’.

Kałyńczuk - od kalina ‘gatunek drzewa o czerwonych owocach’.

Kałys - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałysz - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałyszko - od kalać, ze staropolskiego kalić ‘brudzić, plamić, okrywać hańbą’; od kał ‘odchody ludzkie lub zwierzęce; błoto, brud’.

Kałyta - od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kałytczak - od kaleta, ze staropolskiego kalita, z gwarowego kalota dawniej ‘sakiewska’.

Kałyża - od kałuża.

Kałyżka - od kałuża.

Kałyżna - od kałuża.

Kałyżny - od kałuża.

Kam - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kama - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamadulski - od kameduła ‘członek zakonu kamedułów’.

Kamaduła - od kameduła ‘członek zakonu kamedułów’.

Kamaj - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamal - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamala - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamalla - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamalski - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamała - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwaosobowa Kam (m).

Kamar - od niemieckich nazw osobowych Kamer, Kammer, lub też od kamera ‘pokój, cela’.

Kamara - od niemieckich nazw osobowych Kamer, Kammer, lub też od kamera ‘pokój, cela’.

Kamarad - od kamrat, też kamarat, kamerat ‘kolega, towarzysz’.

Kamarańczyk - od niemieckich nazw osobowych Kamer, Kammer, lub też od kamera ‘pokój, cela’.

Kamarat - od kamrat, też kamarat, kamerat ‘kolega, towarzysz’.

Kamarek - od niemieckich nazw osobowych Kamer, Kammer, lub też od kamera ‘pokój, cela’.

Kamarenko - od niemieckich nazw osobowych Kamer, Kammer, lub też od kamera ‘pokój, cela’.

Kamarowski - od niemieckich nazw osobowych Kamer, Kammer, lub też od kamera ‘pokój, cela’.

Kamarski - od niemieckich nazw osobowych Kamer, Kammer, lub też od kamera ‘pokój, cela’.

Kamaryk - od niemieckich nazw osobowych Kamer, Kammer, lub też od kamera ‘pokój, cela’.

Kamarys - od niemieckich nazw osobowych Kamer, Kammer, lub też od kamera ‘pokój, cela’.

Kamarzyca - od niemieckich nazw osobowych Kamer, Kammer, lub też od kamera ‘pokój, cela’.

Kamarzyniec - od niemieckich nazw osobowych Kamer, Kammer, lub też od kamera ‘pokój, cela’.

Kamas - od kamasz ‘dawny but męśki, wciągany, z krótką cholewką’.

Kamasa - od kamasz ‘dawny but męśki, wciągany, z krótką cholewką’.

Kamasiak - od kamasz ‘dawny but męśki, wciągany, z krótką cholewką’.

Kamasiewicz - od kamasz ‘dawny but męśki, wciągany, z krótką cholewką’.

Kamasiński - od kamasz ‘dawny but męśki, wciągany, z krótką cholewką’.

Kamasiuk - od kamasz ‘dawny but męśki, wciągany, z krótką cholewką’.

Kamassa - od kamasz ‘dawny but męśki, wciągany, z krótką cholewką’.

Kamasz - od kamasz ‘dawny but męśki, wciągany, z krótką cholewką’.

Kamaszewski - od kamasz ‘dawny but męśki, wciągany, z krótką cholewką’.

Kamaszka - od kamasz ‘dawny but męśki, wciągany, z krótką cholewką’.

Kamaszkiewicz - od kamasz ‘dawny but męśki, wciągany, z krótką cholewką’.

Kamaszko - od kamasz ‘dawny but męśki, wciągany, z krótką cholewką’.

Kamaszuk - od kamasz ‘dawny but męśki, wciągany, z krótką cholewką’.

Kamaszyło - od kamasz ‘dawny but męśki, wciągany, z krótką cholewką’.

Kamaszyn - od kamasz ‘dawny but męśki, wciągany, z krótką cholewką’.

Kamaś - od kamasz ‘dawny but męśki, wciągany, z krótką cholewką’.

Kambaras - od niemieckiej nazwy osobowej Kamber.

Kambarski - od niemieckiej nazwy osobowej Kamber.

Kamberg - od niemieckiej nazwy osobowej Kamberg.

Kamberow - od niemieckiej nazwy osobowej Kamber.

Kamberski - od niemieckiej nazwy osobowej Kamber.

Kamborski - od niemieckiej nazwy osobowej Kamber.

Kamburow - od niemieckiej nazwy osobowej Kamber.

Kamburowski - od niemieckiej nazwy osobowej Kamber.

Kamczak - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamczek - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamczewski - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamczyc - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamczyk - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamec - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamedulski - od kameduła ‘członek zakonu kamedułów’.

Kameduła - od kameduła ‘członek zakonu kamedułów’.

Kamej - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamejsza - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamel - od imienia Kamelia lub od gwarowego śląskiego kamela ‘wielbłąd’.

Kamela - 1728 od imienia Kamelia lub od gwarowego śląskiego kamela ‘wielbłąd’.

Kamelak - od imienia Kamelia lub od gwarowego śląskiego kamela ‘wielbłąd’.

Kamelewski - od imienia Kamelia lub od gwarowego śląskiego kamela ‘wielbłąd’.

Kamelka - od imienia Kamelia lub od gwarowego śląskiego kamela ‘wielbłąd’.

Kamella - od imienia Kamelia lub od gwarowego śląskiego kamela ‘wielbłąd’.

Kamelski - od imienia Kamelia lub od gwarowego śląskiego kamela ‘wielbłąd’.

Kameluk - od imienia Kamelia lub od gwarowego śląskiego kamela ‘wielbłąd’.

Kamenc - od kamień.

Kamencak - od kamień.

Kamenczak - od kamień.

Kamendulski - od kameduła ‘członek zakonu kamedułów’.

Kameniak - od kamień.

Kamenik - od kamień.

Kameniuk - od kamień.

Kamenow - od kamień.

Kamenz - od kamień.

Kamenza - od kamień.

Kamer - od niemieckich nazw osobowych Kamer, Kammer, lub też od kamera ‘pokój, cela’.

Kamera - od niemieckich nazw osobowych Kamer, Kammer, lub też od kamera ‘pokój, cela’.

Kameracki - od kamrat, też kamarat, kamerat ‘kolega, towarzysz’.

Kamerata - 1666 od kamrat, też kamarat, kamerat ‘kolega, towarzysz’.

Kamerdulla - od kameduła ‘członek zakonu kamedułów’.

Kamerduła - od kameduła ‘członek zakonu kamedułów’.

Kamerdyn - od kamerdyner ‘pokojowy, lokaj’.

Kamerdyner - od kamerdyner ‘pokojowy, lokaj’.

Kamerdyniak - od kamerdyner ‘pokojowy, lokaj’.

Kamerdyń - od kamerdyner ‘pokojowy, lokaj’.

Kamerka - od niemieckich nazw osobowych Kamer, Kammer, lub też od kamera ‘pokój, cela’.

Kamerke - od niemieckich nazw osobowych Kamer, Kammer, lub też od kamera ‘pokój, cela’.

Kamerman - od niemieckich nazw osobowych Kamer, Kammer, lub też od kamera ‘pokój, cela’.

Kamernik - od niemieckich nazw osobowych Kamer, Kammer, lub też od kamera ‘pokój, cela’.

Kamerski - od niemieckich nazw osobowych Kamer, Kammer, lub też od kamera ‘pokój, cela’.

Kameryn - od niemieckich nazw osobowych Kamer, Kammer, lub też od kamera ‘pokój, cela’.

Kamerys - od niemieckich nazw osobowych Kamer, Kammer, lub też od kamera ‘pokój, cela’.

Kamfoniak - od kamfora ‘substancja o przenikliwym, specyficznym, silnym zapachu, otrzymywana z drzewa kamforowego’.

Kamfonik - od kamfora ‘substancja o przenikliwym, specyficznym, silnym zapachu, otrzymywana z drzewa kamforowego’.

Kamfora - 1496 od kamfora ‘substancja o przenikliwym, specyficznym, silnym zapachu, otrzymywana z drzewa kamforowego’.

Kamforowski - od kamfora ‘substancja o przenikliwym, specyficznym, silnym zapachu, otrzymywana z drzewa kamforowego’.

Kamforski - od kamfora ‘substancja o przenikliwym, specyficznym, silnym zapachu, otrzymywana z drzewa kamforowego’.

Kami - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamia - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamiak - 1644 od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamianek - od kamień.

Kamianka - 1494 od kamień.

Kamiański - od kamień.

Kamiąka - od kamień.

Kamiąski - od kamień.

Kamicki - od kamień.

Kamicz - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamiec - 1397 od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamieciak - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamiecik - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamiela - od imienia Kamelia lub od gwarowego śląskiego kamela ‘wielbłąd’.

Kamien - od kamień.

Kamienczak - od kamień.

Kamienecki - 1397 od nazwy miejscowej Kamieniec (częste) i nazwy zamku Kamieniec.

Kamieniak - od kamień.

Kamieniarczyk - od kamień.

Kamieniarek - od kamień.

Kamieniarz - 1645 od kamień.

Kamieniasz - od kamień.

Kamienicki - 1419 od nazwy miejscowej Kamieniec (częste) i nazwy zamku Kamieniec.

Kamieniczek - od kamień.

Kamieniczna - od kamień.

Kamieniczny - 1480 od kamień.

Kamieniczny - od kamień.

Kamieniec - 1546 od kamień.

Kamieniecki - 1397 od nazwy miejscowej Kamieniec (częste) i nazwy zamku Kamieniec.

Kamienieczny - 1493 od kamień.

Kamienieski - 1450 od nazwy miejscowej Kamieniewice (wieś zagrodowa w Wielkopolsce).

Kamieniew - od kamień.

Kamieniewicz - od kamień.

Kamieniewski - 1391 od nazwy miejscowej Kamieniewice (wieś zagrodowa w Wielkopolsce).

Kamienik - 1626 od kamień.

Kamienior - (Śl) od kamień.

Kamieniorz - (Śl) od kamień.

Kamieniowski - 1404 od nazwy miejscowej Kamieniewice (wieś zagrodowa w Wielkopolsce).

Kamieniuk - od kamień.

Kamienko - od kamień.

Kamienkow - od kamień.

Kamienna - od kamień.

Kamienniak - od kamień.

Kamiennik - od kamień.

Kamienny - od kamień.

Kamienow - od kamień.

Kamienowski - od nazwy miejscowej Kamieniewice (wieś zagrodowa w Wielkopolsce).

Kamień - 1387 od kamień.

Kamieńczak - od kamień.

Kamieńczuk - od kamień.

Kamieńczyk - od kamień.

Kamieńczyn - 1500 od kamień.

Kamieńko - 1388 od kamień.

Kamieński - 1386 od nazw miejscowych typu Kamień, Kamienna, Kamieńsko (częste).

Kamieńszczyk - od nazw miejscowych typu Kamień, Kamienna, Kamieńsko (częste).

Kamierczak - od niemieckich nazw osobowych Kamer, Kammer, lub też od kamera ‘pokój, cela’.

Kamierowski - od niemieckich nazw osobowych Kamer, Kammer, lub też od kamera ‘pokój, cela’.

Kamierz - od niemieckich nazw osobowych Kamer, Kammer, lub też od kamera ‘pokój, cela’.

Kamierzowski - od niemieckich nazw osobowych Kamer, Kammer, lub też od kamera ‘pokój, cela’.

Kamigóra - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamik - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamikiewicz - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamikowski - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamil - od imienia Kamil. Imię, znane od XV wieku, pochodzenia łacińskiego. W języku łacińskim stanowiło przydomek, od camillus ‘pomocnik kapłana’, wcześniej ‘szlachetny chłopiec’.

Kamila - od imienia Kamil. Imię, znane od XV wieku, pochodzenia łacińskiego. W języku łacińskim stanowiło przydomek, od camillus ‘pomocnik kapłana’, wcześniej ‘szlachetny chłopiec’.

Kamilewicz - od imienia Kamil. Imię, znane od XV wieku, pochodzenia łacińskiego. W języku łacińskim stanowiło przydomek, od camillus ‘pomocnik kapłana’, wcześniej ‘szlachetny chłopiec’.

Kamiliński - od imienia Kamil. Imię, znane od XV wieku, pochodzenia łacińskiego. W języku łacińskim stanowiło przydomek, od camillus ‘pomocnik kapłana’, wcześniej ‘szlachetny chłopiec’.

Kamilski - od imienia Kamil. Imię, znane od XV wieku, pochodzenia łacińskiego. W języku łacińskim stanowiło przydomek, od camillus ‘pomocnik kapłana’, wcześniej ‘szlachetny chłopiec’.

Kamin - od kamień.

Kamina - od kamień.

Kaminczak - od kamień.

Kaminczyk - od kamień.

Kaminecki - od nazwy miejscowej Kamieniec (częste) i nazwy zamku Kamieniec.

Kaminek - od kamień.

Kaminiak - od kamień.

Kaminiarczyk - od kamień.

Kaminiarek - od kamień.

Kaminiarz - od kamień.

Kaminiczna - od kamień.

Kaminiczny - od kamień.

Kaminiecki - od nazwy miejscowej Kamieniec (częste) i nazwy zamku Kamieniec.

Kaminik - od kamień.

Kaminiów - od kamień.

Kaminowski - od nazwy miejscowej Kamieniewice (wieś zagrodowa w Wielkopolsce).

Kaminów - od kamień.

Kaminski - od nazw miejscowych typu Kamień, Kamienna, Kamieńsko (częste).

Kaminszczyk - od nazw miejscowych typu Kamień, Kamienna, Kamieńsko (częste).

Kamiń - 1406 od kamień.

Kamiński - 1398 od nazw miejscowych typu Kamień, Kamienna, Kamieńsko (częste).

Kamińszczyk - od nazw miejscowych typu Kamień, Kamienna, Kamieńsko (częste).

Kamion - od kamień.

Kamionacki - 1386 od nazwy miejscowej Kamionacz (sieradzkie, gmina Warta).

Kamionek - od kamień.

Kamioniak - od kamień.

Kamioniowski - od kamień.

Kamionka - 1396 od kamień.

Kamionko - 1388 od kamień.

Kamionkowski - od kamień.

Kamionopolski - 1469 od nazwy miejscowej Kamionopole (KrW).

Kamionowski - 1574 od nazwy miejscowej Kamionowo (ostrołęckie, gmina Troszyn).

Kamiony - 1494 od kamień.

Kamiończyk - 1576 od kamień.

Kamior - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamiorka - od niemieckich nazw osobowych Kamer, Kammer, lub też od kamera ‘pokój, cela’.

Kamiorski - od niemieckich nazw osobowych Kamer, Kammer, lub też od kamera ‘pokój, cela’.

Kamios - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamirowski - od niemieckich nazw osobowych Kamer, Kammer, lub też od kamera ‘pokój, cela’.

Kamirski - od niemieckich nazw osobowych Kamer, Kammer, lub też od kamera ‘pokój, cela’.

Kamisieński - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamisiński - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamiszewski - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamiszników - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamiuk - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamizela - 1590 od kamizela, kamizelka.

Kamizelak - od kamizela, kamizelka.

Kamizelich - od kamizela, kamizelka.

Kamizelka - od kamizela, kamizelka.

Kamizelski - od kamizela, kamizelka.

Kamizielak - od kamizela, kamizelka.

Kamizlich - od kamizela, kamizelka.

Kamk - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamka - 1741 od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamke - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamko - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamkow - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamkowski - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kaml - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamla - 1743 od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamler - od niemieckich nazw osobowych Kammler, Kämmler, te od nazwy osobowej Kamm, pd średniowysokoniemieckiego Kamp, kam, kamke, kamme ‘grzebień, grzebień tkacki’.

Kammler - od niemieckich nazw osobowych Kammler, Kämmler, te od nazwy osobowej Kamm, pd średniowysokoniemieckiego Kamp, kam, kamke, kamme ‘grzebień, grzebień tkacki’.

Kamocha - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamocki - 1399 od nazwy miejscowej Kamocin (piotrkowskie, gmina Grabica).

Kamodziejski - 1579 od nazwy miejscowej Kamodzienice (kieleckie, gmina Stopnica).

Kamodzieński - 1406 od nazwy miejscowej Kamodzienice (kieleckie, gmina Stopnica).

Kamodziński - 1684 od nazwy miejscowej Kamodzienice (kieleckie, gmina Stopnica).

Kamodzki - od nazwy miejscowej Kamodzienice (kieleckie, gmina Stopnica).

Kamol - 1740 od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamola - 1531-39 od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamoląg - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamo-Libio - złożenia brak; Kamo od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m); Libio od prasłowiańskiego lib ‘słaby, chudy’, niekiedy też od lub- z przejściem lu- w li-.

Kamolka - 1607 od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamoł - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamoła - 1511 od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamon - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamonciak - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamoniak - 1692 od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamonka - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamoń - 1608 od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamończak - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamończyk - 1790 od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamoński - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamor - 1462 od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamor - od komar, ze staropolskiego komor.

Kamorek - od komar, ze staropolskiego komor.

Kamorek - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamorkiewicz - od komar, ze staropolskiego komor.

Kamorowski - od komar, ze staropolskiego komor.

Kamorski - od komar, ze staropolskiego komor.

Kamos - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamosa - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamosch - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamosiński - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamosz - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamoszewski - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamoś - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamot - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamota - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamowicz - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamowski - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamp - od niemieckiej nazwy osobowej Kamp, ta od średniowysokoniemieckiego kamp ‘grzebień, grzebień tkacki’.

Kampa - od niemieckiej nazwy osobowej Kamp, ta od średniowysokoniemieckiego kamp ‘grzebień, grzebień tkacki’.

Kampala - od niemieckiej nazwy osobowej Kamp, ta od średniowysokoniemieckiego kamp ‘grzebień, grzebień tkacki’.

Kampała - od niemieckiej nazwy osobowej Kamp, ta od średniowysokoniemieckiego kamp ‘grzebień, grzebień tkacki’.

Kampczak - od niemieckiej nazwy osobowej Kamp, ta od średniowysokoniemieckiego kamp ‘grzebień, grzebień tkacki’.

Kampczek - od niemieckiej nazwy osobowej Kamp, ta od średniowysokoniemieckiego kamp ‘grzebień, grzebień tkacki’.

Kampczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Kamp, ta od średniowysokoniemieckiego kamp ‘grzebień, grzebień tkacki’.

Kampe - od niemieckiej nazwy osobowej Kamp, ta od średniowysokoniemieckiego kamp ‘grzebień, grzebień tkacki’.

Kampel - od niemieckich nazw osobowych Kampehl, Kampfl, te od nazwy osobowej Kamp.

Kamper - od niemieckich nazw osobowych Kamper, Kampfer, te od Kamp lub Kampf.

Kampera - od niemieckich nazw osobowych Kamper, Kampfer, te od Kamp lub Kampf.

Kampert - od niemieckich nazw osobowych Kamper, Kampfer, te od Kamp lub Kampf.

Kampik - od niemieckiej nazwy osobowej Kamp, ta od średniowysokoniemieckiego kamp ‘grzebień, grzebień tkacki’.

Kampikowski - od niemieckiej nazwy osobowej Kamp, ta od średniowysokoniemieckiego kamp ‘grzebień, grzebień tkacki’.

Kampinos - od kapać, też od kapa ‘rodzaj derki, narzuty’ lub od nazwy miasta Kampinos.

Kampka - od niemieckiej nazwy osobowej Kamp, ta od średniowysokoniemieckiego kamp ‘grzebień, grzebień tkacki’.

Kampkowski - od niemieckiej nazwy osobowej Kamp, ta od średniowysokoniemieckiego kamp ‘grzebień, grzebień tkacki’.

Kampl - od niemieckich nazw osobowych Kampehl, Kampfl, te od nazwy osobowej Kamp.

Kampła - od niemieckich nazw osobowych Kampehl, Kampfl, te od nazwy osobowej Kamp.

Kamprowski - od niemieckich nazw osobowych Kamper, Kampfer, te od Kamp lub Kampf.

Kamra - od niemieckich nazw osobowych Kamer, Kammer, lub też od kamera ‘pokój, cela’.

Kamracki - od kamrat, też kamarat, kamerat ‘kolega, towarzysz’.

Kamracki - od niemieckich nazw osobowych Kamer, Kammer, lub też od kamera ‘pokój, cela’.

Kamraczewski - od niemieckich nazw osobowych Kamer, Kammer, lub też od kamera ‘pokój, cela’.

Kamrad - od kamrat, też kamarat, kamerat ‘kolega, towarzysz’.

Kamradek - od kamrat, też kamarat, kamerat ‘kolega, towarzysz’.

Kamradt - od kamrat, też kamarat, kamerat ‘kolega, towarzysz’.

Kamradzki - od kamrat, też kamarat, kamerat ‘kolega, towarzysz’.

Kamraj - od niemieckich nazw osobowych Kamer, Kammer, lub też od kamera ‘pokój, cela’.

Kamrańczyk - od niemieckich nazw osobowych Kamer, Kammer, lub też od kamera ‘pokój, cela’.

Kamrański - od niemieckich nazw osobowych Kamer, Kammer, lub też od kamera ‘pokój, cela’.

Kamrat - 1406 od kamrat, też kamarat, kamerat ‘kolega, towarzysz’.

Kamrath - od kamrat, też kamarat, kamerat ‘kolega, towarzysz’.

Kamratowski - od kamrat, też kamarat, kamerat ‘kolega, towarzysz’.

Kamratzki - od kamrat, też kamarat, kamerat ‘kolega, towarzysz’.

Kamrek - od niemieckich nazw osobowych Kamer, Kammer, lub też od kamera ‘pokój, cela’.

Kamrocki - od kamrat, też kamarat, kamerat ‘kolega, towarzysz’.

Kamrowski - od niemieckich nazw osobowych Kamer, Kammer, lub też od kamera ‘pokój, cela’.

Kams - od niemieckiej nazwy osobowej Kams, ta od nazwy osobowej Kamm.

Kamula - 1754 od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamus - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamusela - od kamizela, kamizelka.

Kamusella - od kamizela, kamizelka.

Kamusikiewicz - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamusiński - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamuska - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamusz - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamuszek - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamuszka - 1567 od kamień.

Kamuszkiewicz - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamuszyński - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamuś - od podstawy kam-, por. kamień, staropolskie kamo ‘dokąd’, imię Kamil, niemiecka nazwa osobowa Kam (m).

Kamyczak - od kamień.

Kamyczek - od kamień.

Kamyczura - od kamień.

Kamyk - od kamień.

Kamykowski - od kamień.

Kamyn - od kamień.

Kamyna - od kamień.

Kamyno - od kamień.

Kamys - od kamień.

Kamysz - od kamień.

Kamyszak - od kamień.

Kamyszan - od kamień.

Kamyszek - od kamień.

Kamyszer - od kamień.

Kamyszew - od kamień.

Kamyszowski - 1527 od nazwy miejscowej Kamyszów (kieleckie, gmina Kazimierza Wielka).

Kamyszyk - od kamień.

Kamyś - od kamień.

Kamza - od niemieckiej nazwy osobowej Kams, ta od nazwy osobowej Kamm.

Kamzal - od kamizela, kamizelka.

Kamzalewski - od kamizela, kamizelka.

Kamzel - od kamizela, kamizelka.

Kamzela - od kamizela, kamizelka.

Kamzelak - od kamizela, kamizelka.

Kamzelewski - od kamizela, kamizelka.

Kamzelowski - od kamizela, kamizelka.

Kamzelski - od kamizela, kamizelka.

Kamzik - od niemieckiej nazwy osobowej Kams, ta od nazwy osobowej Kamm.

Kamziniak - od niemieckiej nazwy osobowej Kams, ta od nazwy osobowej Kamm.

Kamzol - od kamizela, kamizelka.

Kamzow - od niemieckiej nazwy osobowej Kams, ta od nazwy osobowej Kamm.

Kamżela - od kamizela, kamizelka.

Kamżelewski - od kamizela, kamizelka.